01 - Bez przebaczenia john -gilstrap

John Gilstrap

Bez przebaczenia

PAMIĘCI Ros​sa Ab​dal​la​ha Ala​med​di​ne Li​viu Li​bre​scu Chri​sto​phe​ra Ja​me​sa „Ja​mie​go" Bi​sho​pa G. V. Lo​ga​na​tha​na Bria​na Blu​ma Par​ta​hi Lum​ban​to​ru​ana Ry​ana Clar​ka Lau​ren McCa​in Au​sti​na Cloy​da Da​nie​la O'Ne​ila Jo​ce​ly​ne Co​utu​re-No​wak Ju​ana Or​ti​za Da​nie​la Pe​re​za Cu​evy Mi​nal Pan​chal Ke​vi​na Gra​na​ty Erin Pe​ter​son Ma​the​wa Gre​go​ry'ego Gwalt​neya Mi​cha​ela Po​hle'a Ca​itlin Ham​ma​ren Ju​lii Pry​de Je​re​my'ego Herb​strit​ta Mary Ka​ren Read Ra​cha​el Eli​za​beth Hill Re​emy Sa​ma​ha Emi​ly Jane Hil​scher Wa​le​eda Mo​ham​me​da Jar​ret​ta Lane'a Sha​ala​na Mat​the​wa La Por​te Le​slie​go Sher​ma​na Hen​ry'ego J. Lee Ma​xi​ne Tur​ner Ni​co​le Whi​te Ofiar ma​sa​kry w Vir​gi​nia Tech.

20 KWIETNIA

Rozdział 1 Peł​nia wszyst​ko kom​pli​ko​wa​ła. Mimo cien​kiej za​sło​ny chmur sre​brzy​sty blask księ​ży​ca rzu​cał cie​nie jak w środ​ku dnia. Cały ubra​ny na czar​no Jo​na​than Gra​ve po​ru​szał się w pa​nu​ją​cej wo​kół ci​szy ni​czym cień, tyl​ko oczy błysz​cza​ły mu spod kap​tu​ra. Ha​łas czy​nio​ny przez ty​sią​ce świersz​czy i rze​ko​tek czę​ścio​wo tłu​mi​ły ten, któ​ry ro​bił on. Uspo​ka​jał się my​ślą, że tra​fił do In​dia​ny - za​głę​bia upra​wy soi - by zmie​rzyć się z nie​zbyt roz​gar​nię​tym prze​ciw​ni​kiem, szyb​ko jed​nak przy​po​mi​nał so​bie, czym gro​zi nie​do​ce​nia​nie wro​ga. Przez całe dwa​dzie​ścia mi​nut, kie​dy Jo​na​than ich pod​słu​chi​wał, bra​cia Pa​tro​ne się kłó​ci​li. Słu​chaw​ka w jego le​wym uchu wy​ła​py​wa​ła wszyst​kie sło​wa dzię​ki na​daj​ni​ko​wi przy​kle​jo​ne​mu do szy​by fron​to​we​go okna. Z tego, co zdo​łał usta​lić w cią​gu kil​ku ostat​nich go​dzin, bra​cia Pa​tro​ne byli ni​kim - dwój​ką nie​udacz​ni​ków z Wir​gi​nii Za​chod​niej. Do​pu​ści​li się po​rwa​nia, któ​re​go mo​ty​wy były nie​ja​sne, ale dla Jo​na​tha​na nie​istot​ne. Stres za​czy​nał da​wać im się we zna​ki. Li​czy​li, że ro​dzi​ce Tho​ma​sa Hu​ghe​sa szyb​ko wy​pła​cą okup, a te​raz nie mo​gli po​jąć, co po​szło nie tak. - Mam dość. Ten du​pek nie bę​dzie mnie zwo​dzić - ode​zwał się Lio​nel, star​szy i bar​dziej wy​ryw​ny z bra​ci. - Jak sta​ry Ste​vie Hu​ghes po​trze​bu​je wię​cej do​wo​dów, może ode​tnie​my coś Tom​my'emu i prze​śle​my pocz​tą? Klę​czą​cy na mo​krej od rosy tra​wie Jo​na​than zdjął i otwo​rzył czar​ny ple​cak. W oku​la​rach nok​to​wi​zo​ra ciem​ność pło​nę​ła zie​lo​nym bla​skiem. - Nie mó​wisz po​waż​nie - od​parł bra​ci​szek Bar​ry. W jego gło​sie brzmia​ło ci​che bła​ga​nie. Był pa​cy​fi​stą. Jo​na​than lu​bił pa​cy​fi​stów. Zwy​kle żyli dłu​żej. - Słu​chaj mnie! Lio​nel da​lej się wście​kał, a tym​cza​sem Jo​na​than wy​jął z ple​ca​ka zwój lon​tu de​to​nu​ją​ce​go, a z po​chwy na le​wym ra​mie​niu nóż K-Bar. Od​mie​rzył mniej wię​cej cal prze​wo​du, od​ciął go i scho​wał nóż. Czar​ną ta​śmą izo​la​cyj​ną przy​cze​pił lont do ka​bla za​si​la​ją​ce​go dom w ener​gię elek​trycz​ną i umie​ścił na swo​im miej​scu za​pal​nik. Lont de​to​nu​ją​cy to wspa​nia​ła rzecz. W tym wy​pad​ku uży​cie go jest może lek​ką prze​sa​dą, ale przy​naj​mniej za​pew​ni sku​tecz​ność. - Mamy cze​kać, to po​le​ce​nie Chris - po​wie​dział do bra​ta Bar​ry, ale ostat​nim sło​wom to​wa​rzy​szy​ły trza​ski w słu​chaw​ce Jo​na​tha​na, któ​ry wci​snął włącz​nik ra​dia na ka​mi​zel​ce z ke​vla​ru i szep​nął: - Szef ma na imię Chris. - Po trzech dniach zbie​ra​nia in​for​ma​cji tyl​ko tej im bra​ko​wa​ło. - Przy​ją​łem. Jest gdzieś tam? - w słu​chaw​ce za​skrze​czał zna​jo​my głos. - To ja chcia​łem cię o to spy​tać - szep​nął Jo​na​than. - Mam tu tyl​ko dwóch go​ści. - Od na​ocz​ne​go świad​ka wie​dzie​li, że na​gie​go stu​den​ta uni​wer​sy​te​tu Ball wy​no​si​ły z jego miesz​ka​nia w środ​ku nocy trzy za​kap​tu​rzo​ne oso​by. Jo​na​tha​no​wi nie po​do​ba​ło się, że jed​ne​go z po​ry​wa​czy bra​ku​je. Z tre​ści kłót​ni tych dwóch i z tonu ich gło​su wy​ni​ka​ło, że ich fru​stra​cja się​gnę​ła ze​ni​tu. Za​czął pra​co​wać szyb​ciej. - Wszyst​ko to jest po​rą​ba​ne - stwier​dził Lio​nel. - Może po​li​cja już wszyst​ko wie. - A może ty po pro​stu do​sta​jesz świ​ra - uspo​ka​jał Bar​ry. - Psia​krew! To miał być ła​twy za​ro​bek.

Jo​na​than był te​raz na ty​łach domu - po czar​nej stro​nie, jak ją na​zy​wał, i za​czął się przy​go​to​wy​wać do otwar​cia drzwi. Bra​cia Pa​tro​ne ukry​li Tho​ma​sa Hu​ghe​sa w piw​ni​cy. W tej czę​ści kra​ju na​zy​wa​ło się to pew​nie ra​czej schro​nem prze​ciw​sz​tor​mo​wym. Albo zie​mian​ką. Piw​ni​ca zbu​do​wa​na była w ca​ło​ści z ka​mie​nia. Ze​wnętrz​ne wej​ście chro​ni​ły dwa skrzy​dła cięż​kich drew​nia​nych drzwi umiesz​czo​nych nie​co po​nad po​zio​mem grun​tu. W od​po​wied​niej chwi​li Jo​na​than wej​dzie tam​tę​dy do środ​ka. Z kie​sze​ni ka​mi​zel​ki wy​jął te​le​fon ko​mór​ko​wy, otwo​rzył klap​kę i za​czął przy​glą​dać się ob​ra​zo​wi prze​ka​zy​wa​ne​mu przez ka​me​rę świa​tło​wo​do​wą, któ​rą umie​ścił w drzwiach piw​ni​cy. W przy​ćmio​nym świe​tle rzu​ca​nym przez po​je​dyn​czą ża​rów​kę trud​no było do​strzec szcze​gó​ły, ale to, co chciał zo​ba​czyć, wi​dział. Przez ostat​nie pół go​dzi​ny jego „cen​ny ła​du​nek" ani drgnął. Stu​dent czwar​te​go roku mu​zy​ki le​żał nagi na po​sadz​ce piw​ni​cy. Ręce, nogi i usta miał skrę​po​wa​ne sre​brzy​stą ta​śmą kle​ją​cą. - Wy​trzy​maj jesz​cze tro​chę - szep​nął Jo​na​than. Dzie​ciak nie miał po​ję​cia, że tyl​ko chwi​le dzie​lą go od uwol​nie​nia. Ale tych ob​ra​zów ni​g​dy nie za​po​mni. Na​wet gdy bę​dzie już bez​piecz​ny, trau​ma po tych czte​rech dniach uwię​zie​nia nie znik​nie. Tho​mas Hu​ghes praw​do​po​dob​nie zmie​ni się na za​wsze. Może po la​tach znów po​czu​je się na​praw​dę szczę​śli​wy, a nie​wy​klu​czo​ne, że ni​g​dy już ni​ko​mu nie za​ufa. - Mel​duj. - Tym ra​zem za​skrze​cza​ła słu​chaw​ka w pra​wym uchu, przez któ​rą nie sły​szał kłót​ni bra​ci Pa​tro​ne. Mi​nę​ły dwie mi​nu​ty od ich ostat​niej roz​mo​wy i part​ner Jo​na​tha​na, Brian Van de Meu​le​bro​eke „Bo​xers", zgod​nie z pro​ce​du​rą chciał otrzy​mać ra​port sy​tu​acyj​ny. Męż​czyź​ni roz​ma​wia​li bez oba​wy, że ktoś ich pod​słu​cha, bo ko​rzy​sta​li z szy​fro​wa​ne​go ka​na​łu. - Przy​go​to​wu​ję się do wej​ścia - za​mel​do​wał Jo​na​than. Nie zdej​mu​jąc nok​to​wi​zo​ra, wy​jął z ple​ca​ka trzy ła​dun​ki wy​bu​cho​we - po jed​nym na za​wia​sy drzwi i trze​ci prze​zna​czo​ny do uniesz​ko​dli​wie​nia wiel​kiej kłód​ki po​środ​ku. C4 da​wał się kształ​to​wać jak pla​ste​li​na, był nie​za​wod​ny i sku​tecz​ny jak dia​bli. Zwrot „strach i trwo​ga" zy​ski​wał zu​peł​nie nowe zna​cze​nie, kie​dy fala ude​rze​nio​wa roz​cho​dzi​ła się w tak ma​łym po​miesz​cze​niu jak piw​ni​ca. - Obe​tnie​my dzie​cia​ko​wi jaja - rzekł Lio​nel. Jo​na​than po​czuł, jak żo​łą​dek pod​jeż​dża mu do gar​dła. - Co?! - Bar​ry się prze​ra​ził. To do​bry znak. - Sły​sza​łeś. Utnie​my mu jaja i wy​śle​my ta​tu​sio​wi za karę, że tak z nami po​gry​wa. - To cho​re - sko​men​to​wał Bar​ry. - Niby dla​cze​go? I tak umrze. - Nie mów tak. Jo​na​than po​now​nie wci​snął gu​zik ra​dia. - Wi​dzisz gdzieś w oko​li​cy Chri​sa? Wy​glą​da na to, że będę mu​siał in​ter​we​nio​wać. - Przy​kro mi, sze​fie. Ni​ko​go w polu wi​dze​nia. Naj​bliż​sze świa​tła sa​mo​cho​du ja​kieś dwie mile stąd i na do​da​tek wóz je​dzie w prze​ciw​nym kie​run​ku. - Ro​zu​miem - od​po​wie​dział Jo​na​than i po​my​ślał: A wy się tam wresz​cie uspo​kój​cie. - Na​praw​dę my​śla​łeś, że go zo​sta​wi​my przy ży​ciu? - Lio​nel tłu​ma​czył bra​tu za​wi​ło​ści tego świa​ta. - Po co mie​li​by​śmy to ro​bić? - Po​nie​waż za​pła​ci​li okup. Lio​nel ryk​nął śmie​chem. - Wła​śnie za to bab​cia tak cię ko​cha​ła. Za​wsze by​łeś słod​kim na​iw​nia​kiem. Jo​na​than umie​ścił ła​dun​ki C4 na miej​scu, usta​wił za​pal​ni​ki tak, by wy​bu​cha​ły w od​stę​pie pię​ciu​set mi​li​se​kund, cof​nął się kil​ka kro​ków od drzwi i po​now​nie zer​k​nął na wy​świe​tlacz te​le​fo​nu. Tho​mas Hu​ghes prze​krę​cił się na bok; wciąż miał pod​cią​gnię​te nogi. Wy​glą​dał tak samo jak na zdję​ciach przy​sła​nych przez po​ry​wa​czy. Jo​na​than skrzy​wił się z nie​za​do​wo​le​niem. Je​śli ten dzie​ciak przez trzy dni nie miał oka​zji roz​pro​sto​wać nóg, to kiep​ski bę​dzie z nie​go bie​gacz.

- Nie ro​zu​miesz, bra​cisz​ku? - cią​gnął Lio​nel. W jego gło​sie sły​chać było per​wer​syj​ną sa​tys​fak​cję. - Za po​rwa​nie wy​lą​du​jesz w wię​zie​niu na za​wsze. Za mor​der​stwo do​ło​żą ci jesz​cze kil​ka lat. To już nie ma zna​cze​nia. Nie za​mie​rzam ry​zy​ko​wać, że bo​ga​ty dzie​ciak za​cznie ze​zna​wać prze​ciw​ko mnie w są​dzie. Jak do​sta​nie​my for​sę, za​bi​je​my go, za​ko​pie​my cia​ło i znik​nie​my. - Nikt nic nie mó​wił o za​bi​ja​niu! - za​pro​te​sto​wał Bar​ry. - Bo nikt nie przy​pusz​czał, że je​steś idio​tą. - To po co te całe ce​re​gie​le ze zdję​cia​mi? Lio​nel śmiał się dłu​go i gło​śno. - Do​brze po​wie​dzia​ne. Ce​re​gie​le. Ro​dzi​na po​dej​rze​wa​ła, że za​mie​rza​my go za​bić, więc do​ma​ga​ła się co​raz to no​wych zdjęć. Dla​te​go mu​si​my go utrzy​mać przy ży​ciu, póki for​sa nie znaj​dzie się w na​szym ręku. Ro​zu​miesz? Jo​na​than się skrzy​wił. Sam ob​my​ślił pod​stęp z fo​to​gra​fia​mi - dzię​ki temu mo​gli zy​skać na cza​sie i od​na​leźć miej​sce, w któ​rym znaj​du​je się Tho​mas. Po​sta​no​wił wró​cić przed front domu i spraw​dzić, czy uda mu się zaj​rzeć przez okno, żeby le​piej oce​nić stan emo​cjo​nal​ny po​ry​wa​czy. - Wiesz co? - za​czął Lio​nel kon​spi​ra​cyj​nym szep​tem. - A może rze​czy​wi​ście za​raz wy​lą​du​je​my w pu​dle? Może po​li​cja już wszyst​ko wie. Za​ło​żę się, że gli​ny już tu są. - Jo​na​than usły​szał od​głos kro​ków. Kro​ki zbli​ża​ły się i skrę​ci​ły w lewo, otwo​rzy​ły się drzwi wej​ścio​we i na we​ran​dę wy​szedł Lio​nel. - Cho​le​ra! - syk​nął Jo​na​than. Za​marł w bez​ru​chu, ina​czej Lio​nel pew​nie by go zo​ba​czył, gdyż je​dy​ną osło​nę za​pew​niał mu cień rzu​ca​ny przez dom. Je​śli się nie po​ru​szy, może po​zo​sta​nie nie​zau​wa​żo​ny. Zresz​tą nie było cza​su na szu​ka​nie kry​jów​ki. Po​wo​li uniósł ka​ra​bi​nek sztur​mo​wy M4. Nie miał ocho​ty strze​lać do prze​ciw​ni​ka w tym miej​scu, ale nie za​mie​rzał też dać się za​bić. - Je​ste​ście tam, dup​ki?! - wrza​snął Lio​nel. W dło​ni trzy​mał pi​sto​let. - Dla​cze​go nie przyj​dzie​cie po mnie? - Wy​strze​lił dwu​krot​nie gdzieś w noc. Chy​ba z trzy​dziest​kió​sem​ki. - Co ty, do dia​bła, wy​pra​wiasz? - wy​sy​czał Bar​ry. - Usły​szy nas całe hrab​stwo. - I co z tego? Te​raz Jo​na​than wi​dział ich obu na we​ran​dzie i za​sta​na​wiał się, czy pierw​szą ofia​rą Lio​ne​la nie sta​nie się Bar​ry. Ob​li​cza​jąc od​le​głość i bio​rąc po​praw​kę na wiatr, Jo​na​than po​ło​żył pa​lec na ję​zy​ku spu​sto​wym i cze​kał. - Mam dość tego pie​przo​ne​go gów​na! - wy​dzie​rał się Lio​nel. - Na​praw​dę mam dość. - Już nie​dłu​go ko​niec - uspo​ka​jał go Bar​ry. - Za​szli​śmy tak da​le​ko. Nie mo​że​my tego schrza​nić przez... - Nie ro​zu​miesz? Nic już nie da się spie​przyć. Zo​sta​li​śmy sami, bra​cisz​ku. - Skąd wiesz? Po pro​stu ne​go​cja​cje nie prze​bie​ga​ją tak spraw​nie, jak się spo​dzie​wa​li​śmy. - A ty skąd to wiesz?! - Lio​nel rwał się do bit​ki. Bra​cia sta​li bez ru​chu i mie​rzy​li się wzro​kiem. W koń​cu Lio​nel ski​nął gło​wą. - W po​rząd​ku. Jo​na​than wi​dział, jak ra​mio​na Bar​ry'ego się roz​luź​nia​ją. - Masz ra​cję, Bar​ry. To tyl​ko ne​go​cja​cje. - Lio​nel wy​co​fał się do domu. Z dłu​go​ści jego pierw​sze​go kro​ku Jo​na​than wy​wnio​sko​wał, że szy​ku​je się coś wię​cej. - Zrób​my więc coś, co je przy​śpie​szy. Bar​ry po​biegł za bra​tem. - Co za​mie​rzasz? - W jego gło​sie znów za​brzmia​ła pa​ni​ka. - Już daw​no po​wi​nie​nem to zro​bić - od​parł Lio​nel. - Cho​le​ra. Co ty kom​bi​nu​jesz? - Prze​cież wiesz. Jo​na​than za​klął bez​gło​śnie. Jego sprzęt nie po​zwa​lał ob​ser​wo​wać ob​ra​zów z dwóch ka​mer jed​no​cze​śnie, a te​raz chęt​nie za​in​sta​lo​wał​by jed​ną na pię​trze za​miast w piw​ni​cy. - Nie rób​my tego - bła​gał Bar​ry. - Jesz​cze nie te​raz.

- Chodź - wark​nął Lio​nel. - Masz go tyl​ko przy​trzy​mać. Jo​na​than po​pę​dził z po​wro​tem do drzwi pro​wa​dzą​cych do piw​ni​cy. Cała spra​wa sta​wa​ła się nie​ja​sna. Kie​dy bra​cia od​da​li​li się od mi​kro​fo​nu, ich roz​mo​wa prze​ro​dzi​ła się w trud​ny do zro​zu​mie​nia beł​kot. Zo​ba​czył te​raz, że obaj scho​dzą ka​mien​ny​mi scho​da​mi. Wy​glą​da​li do​kład​nie tak, jak na zdję​ciach do pra​wa jaz​dy. Wci​snął gu​zik ra​dia i szep​nął: - Chy​ba za​czy​na ro​bić się go​rą​co. - Przy​ją​łem, sze​fie. Scho​dzę tro​chę ni​żej i cze​kam na sy​gnał. Jo​na​than nie miał cza​su od​po​wie​dzieć. Wszyst​ko dzia​ło się zbyt szyb​ko. W piw​ni​cy pierw​szy szedł Lio​nel, tuż za nim Bar​ry. - Nie po​win​ni​śmy nic ro​bić, do​pó​ki nie wró​ci Chris. - Bar​ry chy​ba wie​rzył, że po​wta​rza​nie w kół​ko tego sa​me​go może od​mie​nić przy​szłość. - Pie​przyć to. - Lio​nel splu​nął. - Roz​chyl mu nogi i przy​trzy​maj. Tho​mas Hu​ghes szar​pał się za​wzię​cie na po​sadz​ce, da​rem​nie usi​łu​jąc za​po​biec tra​ge​dii. Lio​nel wy​mie​rzył mu sil​ne​go kop​nia​ka w bok, ale Tho​mas tyl​ko po​dwo​ił wy​sił​ki. Lio​nel trzy​mał no​ży​ce ogrod​ni​cze z dłu​gą rę​ko​je​ścią, ta​kie, ja​kich uży​wa się do przy​ci​na​nia gru​bych na cal ga​łę​zi. Czas dzia​łać. Jo​na​than pu​ścił ka​ra​bin, któ​ry zwisł na pa​sku, wy​jął swo​ją czter​dziest​kę​piąt​kę i oparł się o ścia​nę. - Spo​koj​nie - po​wie​dział Lio​nel ze śmie​chem. - To tyl​ko za​bo​li jak... Za​ty​ka​jąc pra​we ucho dla ochro​ny przed ma​ją​cym za chwi​lę na​stą​pić hu​kiem, Jo​na​than wy​stu​kał na kla​wia​tu​rze te​le​fo​nu ko​mór​ko​we​go trzy​cy​fro​wy kod i wci​snął „wy​ślij". Usły​szał eks​plo​zję jako se​rię czte​rech od​dziel​nych wy​bu​chów, ale w piw​ni​cy za​brzmia​ło to ni​czym ko​niec świa​ta. Pierw​szy wy​buch uszko​dził in​sta​la​cję elek​trycz​ną; ko​lej​ne trzy wy​rwa​ły drzwi z za​wia​sów. Jed​no skrzy​dło wpa​dło do środ​ka na scho​dy pro​wa​dzą​ce w dół, za​mie​nia​jąc się w ro​dzaj sa​nek, na któ​rych Jo​na​than zje​chał do piw​ni​cy. - Stój! - wrza​snął. - Nie ru​szać się albo was za​bi​ję! - Za​rów​no ofia​ra, jak po​ry​wa​cze nic nie wi​dzie​li w ciem​no​ściach, ale Jo​na​than do​strze​gał w zie​lo​nej po​świa​cie każ​dy szcze​gół. Colt 1911 był jego sta​rym przy​ja​cie​lem i świet​nie le​żał w dło​ni chro​nio​nej przez rę​ka​wicz​kę z no​mek​su. Z przy​rzą​dów ce​low​ni​czych ni​g​dy nie ko​rzy​stał - nie było po​trze​by. Na​ci​skał spust i cel był mar​twy. - Trzy​maj​cie ręce tak, że​bym je wi​dział! To, co na​stą​pi​ło póź​niej, było rów​nie prze​wi​dy​wal​ne, jak nie​unik​nio​ne. Lio​nel był wście​kły i jed​no​cze​śnie prze​ra​żo​ny, a to naj​gor​sze po​łą​cze​nie. Od​rzu​cił no​ży​ce na bok, zza pa​ska wy​szarp​nął pi​sto​let, mały au​to​ma​tycz​ny .380, i wy​strze​lił w stro​nę, skąd do​cho​dził głos Jo​na​tha​na. Po​cisk mi​nął go o kil​ka cali. Po​ci​ski Jo​na​tha​na nie chy​bi​ły. Nim prze​brzmia​ło echo wy​strza​łu Lio​ne​la, po​słał w jego kie​run​ku trzy kule. Dwie tra​fi​ły po​ry​wa​cza w ser​ce, a trze​cia w czo​ło. Lio​nel ru​nął na zie​mię. Le​żą​cy na po​sadz​ce Tho​mas Hu​ghes przy​jął z po​wro​tem po​zy​cję em​brio​nal​ną, chcąc się stać jak naj​mniej wi​docz​ny. Sto​ją​cy w ciem​no​ściach Bar​ry za​czął pa​ni​ko​wać. - Lio​nel! - wrza​snął i wy​cią​gnął przed sie​bie ręce ni​czym śle​piec. - On nie żyje, Bar​ry - ode​zwał się Jo​na​than. - Je​śli nie bę​dziesz ro​bił, co ci każę, cie​bie też za​bi​ję. Łapy w górę i roz​chyl pal​ce. - Kła​miesz - po​wie​dział Bar​ry. - Zrób dwa duże kro​ki w tył i pod​nieś ręce. - Ton gło​su Jo​na​tha​na nie był ani ła​god​ny, ani sro​gi, po pro​stu nie po​zo​sta​wiał miej​sca na ne​go​cja​cje. - Kim je​steś?! - za​wo​łał wy​stra​szo​ny Bar​ry. - Ręce, Bar​ry. Chy​ba nie chcesz, że​bym cię za​strze​lił.

Bar​ry Pa​tro​ne był zdez​o​rien​to​wa​ny. Z jego przy​tę​pio​ne​go spoj​rze​nia Jo​na​than wy​wnio​sko​wał, że stra​cił zdol​ność od​róż​nia​nia rze​czy​wi​sto​ści od fik​cji. Rzu​cał na​oko​ło ner​wo​we spoj​rze​nia, a jego źre​ni​ce błysz​cza​ły w pod​czer​wie​ni ni​czym oczy ja​kie​goś po​two​ra. Tho​mas mimo za​kle​jo​nych ust usi​ło​wał krzy​czeć. - Bądź ci​cho, Tho​mas. Je​steś bez​piecz​ny. Już pra​wie po wszyst​kim. Bar​ry, chcę wi​dzieć two​je ręce. - Kim je​steś? - po​wtó​rzył py​ta​nie Bar​ry. Wy​glą​da​ło na to, że jego mózg się za​ciął i nie bę​dzie funk​cjo​no​wał, póki nie uzy​ska od​po​wie​dzi. Wę​dro​wał na oślep za​gu​bio​ny gdzieś mię​dzy pa​ni​ką a obłę​dem. - Nie będę cze​kał bez koń​ca - po​wie​dział Jo​na​than. - Je​śli prze​strze​lę ci ko​la​na, wy​lą​du​jesz na pod​ło​dze. Czy tego chcesz? Wy​bór na​le​ży do cie​bie. Bar​ry ener​gicz​nie po​trzą​snął gło​wą i zro​bił dwa kro​ki w lewo. Nie, nie chciał mieć prze​strze​lo​nych ko​lan. Tra​fił nogą na cia​ło bra​ta, po​śli​znął się na ka​łu​ży krwi i o mało nie stra​cił rów​no​wa​gi. Przy​kuc​nął i za​czął błą​dzić rę​ka​mi w ciem​no​ści. - Co to? - wy​ję​czał. - O Boże! Czy to Lio​nel? - Jego dłoń od​na​la​zła ra​mię bra​ta. A na​stęp​nie zie​ją​cą ranę na czo​le. - Na zie​mię! - roz​ka​zał Jo​na​than. Bar​ry wy​dał z sie​bie zwie​rzę​cy od​głos, ni to sko​wyt, ni pisk, któ​ry od​bił się echem od ścian. - Za​bi​łeś go! - za​szlo​chał. - Za​bi​łeś! Jo​na​than uj​rzał na twa​rzy Bar​ry'ego ozna​ki hi​ste​rii. - Nie dał mi wy​bo​ru - od​parł Jo​na​than ta​kim to​nem, jak​by mó​wił o de​cy​zji biz​ne​so​wej, a nie o strze​la​niu. - Nie po​peł​nij tego sa​me​go błę​du. Ale Jo​na​than mógł​by rów​nie do​brze mó​wić w su​ahi​li. Bar​ry ku​cał, obej​mu​jąc ra​mio​na​mi ko​la​na, i la​men​to​wał. - Za​bi​łeś go! Za​bi​łeś go! - po​wta​rzał bez prze​rwy. Tro​chę da​lej Tho​mas usi​ło​wał pod​nieść się na ko​la​na. - Leż, Tho​mas! - po​le​cił Jo​na​than. Tego tyl​ko bra​ko​wa​ło, żeby chło​pa​ko​wi coś się te​raz sta​ło. - Leż na pod​ło​dze i trzy​maj się z boku. Wszyst​ko bę​dzie okej. Kie​dy Bar​ry Pa​tro​ne pod​niósł wzrok, Jo​na​than zro​zu​miał, że chło​pak po​sta​no​wił po​stą​pić głu​pio. Bar​ry spoj​rzał wprost na Jo​na​tha​na i po raz ko​lej​ny po​wtó​rzył: - Za​bi​łeś go. - Nie bądź idio​tą, Bar​ry. Nie masz szans... Bar​ry ru​nął na be​to​no​wą po​sadz​kę, prze​krę​cił się na lewy bok i wy​cią​gnął z kie​sze​ni spodni re​wol​wer z krót​ką lufą. Na​stęp​nie przy​klęk​nął i wy​ce​lo​wał w ota​cza​ją​cy go mrok. Jo​na​than zro​bił dwa małe krocz​ki w bok, wie​dząc, że pra​wo​ręcz​ny strze​lec zwy​kle mie​rzy za bar​dzo w lewo. Bar​ry strze​lił, ale po​cisk zry​ko​sze​to​wał od be​to​no​wej ścia​ny. - Rzuć broń! - wrza​snął Jo​na​than. Do cho​le​ry, prze​cież ten gość nie mu​siał umie​rać. Lio​nel był stuk​nię​ty, ale Bar​ry nie. Tym ra​zem Bar​ry na​mie​rzył głos Jo​na​tha​na i wy​ce​lo​wał nie​bez​piecz​nie bli​sko. Trud​no. Pa​lec Jo​na​tha​na kie​ro​wa​ny czy​stym in​stynk​tem po​cią​gnął dwu​krot​nie za spust. Bar​ry za​char​czał, gdy dwa po​ci​ski ka​li​bru .45 prze​szy​ły jego pierś, roz​ry​wa​jąc na strzę​py ser​ce. W za​sa​dzie już nie żył, nim dru​ga kula do​się​gła jego cia​ła. - Niech to szlag! - Jo​na​than splu​nął na zie​mię. Czy okup był tego wart? Wy​jął z kol​by pi​sto​le​tu ma​ga​zy​nek i wło​żył nowy. Wsu​nął broń do ka​bu​ry, jak zwy​kle od​bez​pie​czo​ną, i wci​snął gu​zik ra​dia na pier​si. Po​miesz​cze​nie czy​ste, dwóch śpią​cych. Od​wrót za pięć. - Przy​ją​łem, po​miesz​cze​nie czy​ste. Wi​dzi​my się za pięć - od​po​wie​dział Bo​xers. Tho​mas Hu​ghes krzy​czał, ale z po​wo​du ta​śmy na ustach nic nie moż​na było zro​zu​mieć. Są​dząc jed​nak

po twar​dych spół​gło​skach, na​le​ża​ło przy​pusz​czać, że są to głów​nie prze​kleń​stwa. Jo​na​than pod​szedł ostroż​nie do chło​pa​ka, oba​wia​jąc się kop​nię​cia, a tak​że nie chcąc wdep​nąć w ka​łu​żę krwi. - Uspo​kój się, Tho​mas - po​wie​dział. - Je​steś bez​piecz​ny. Za​bie​ram cię do domu. Tam​ci dwaj nie żyją, wszyst​ko bę​dzie do​brze. Ro​zu​miesz mnie? Je​śli tak, kiw​nij gło​wą. Tho​mas za​wa​hał się, a po​tem kiw​nął. To na pew​no był za​mie​rzo​ny ruch. W jego oczach wciąż jesz​cze wid​niał strach, ale co w tym dziw​ne​go? - Za​pa​lę te​raz świa​tło - uprze​dził Jo​na​than i zdej​mu​jąc go​gle nok​to​wi​zyj​ne, się​gnął przez ra​mię do bocz​nej kie​szon​ki ple​ca​ka po świe​tlik, po czym go prze​ła​mał. Po​miesz​cze​nie po​now​nie roz​świe​tli​ło się zie​lo​nym bla​skiem, tyle że te​raz obaj wszyst​ko wi​dzie​li. Wy​raz prze​ra​że​nia w oczach Tho​ma​sa po​głę​bił się, kie​dy zo​ba​czył za​ma​sko​wa​ną twarz Jo​na​tha​na. Wy​baw​ca sta​rał się ze wszyst​kich sił, żeby jego spoj​rze​nie było przy​ja​zne. - Te​raz uwol​nię cię z wię​zów - tłu​ma​czył Jo​na​than. - A do tego mu​szę użyć noża. Nie prze​strasz się go. Ośmio​ca​lo​wa har​to​wa​na stal noża K-Bar była ostra jak brzy​twa i wy​glą​da​ła cho​ler​nie groź​nie. Była rów​nie śmier​tel​na jak funk​cjo​nal​na. Ostroż​nie wsu​nął ostrze po​mię​dzy kost​ki, by uwol​nić sto​py chłop​ca, na​stęp​nie ko​la​na i w koń​cu nad​garst​ki. - Ta​śmę z ust ze​rwij so​bie sam. - Do​my​ślał się, że mu​sia​ła cał​kiem po​rząd​nie przy​wrzeć do skó​ry. Tho​mas Hu​ghes miał po​cząt​ko​wo pro​blem ze zna​le​zie​niem brze​gu ta​śmy. Jo​na​than zo​sta​wił go sa​me​go z tym za​da​niem, a sam za​jął się zbie​ra​niem swo​ich łu​sek po na​bo​jach. Wszyst​kie pięć le​ża​ło w na​roż​ni​ku przy roz​trza​ska​nych stop​niach scho​dów. Ze​bra​ne łu​ski wło​żył do kie​sze​ni spodni. Tho​mas wresz​cie zna​lazł brzeg ta​śmy i ze​rwał ją, cze​mu to​wa​rzy​szył jęk. - Je​steś ran​ny? - za​py​tał Jo​na​than. - Chcie​li mnie wy​ka​stro​wać - od​parł Tho​mas. Wy​da​wał się prze​ra​żo​ny i zdu​mio​ny za​ra​zem. - Je​steś gli​ną? - Od​wró​cił gwał​tow​nie gło​wę w po​szu​ki​wa​niu in​nych osób w po​miesz​cze​niu. - Do kogo przed chwi​lą mó​wi​łeś? Jo​na​than zi​gno​ro​wał te py​ta​nia. W na​roż​ni​ku, obok umy​wal​ki zna​lazł rol​kę pa​pie​ro​wych ręcz​ni​ków i ode​rwał spo​ry ka​wa​łek. Owi​nię​ty wo​kół dło​ni zwi​tek zmo​czył wodą z kra​nu i wrę​czył Tho​ma​so​wi. Chło​pak spoj​rzał na nie​go po​dejrz​li​wie. Jo​na​than wska​zał ru​chem gło​wy brud​ne uda i ge​ni​ta​lia Tho​ma​sa. - Po​my​śla​łem, że ze​chcesz się ob​myć. Za​wsty​dzo​ny Tho​mas przy​jął ręcz​ni​ki od swo​je​go wy​baw​cy, któ​ry od​wró​cił gło​wę, by go nie za​wsty​dzać. Jo​na​than przy​kuc​nął przy cie​le Lio​ne​la i prze​szu​kał mu kie​sze​nie. - Jak już się wy​trzesz, roz​bierz tego fa​ce​ta i szyb​ko wskocz w jego ciu​chy. Gdzieś tam jest jesz​cze je​den po​ry​wacz i nie chcę, żeby nas tu zna​lazł, kie​dy wró​ci. - Nie - za​pro​te​sto​wał Tho​mas. - Było ich tyl​ko dwóch. - Nie​praw​da, uwierz mi. Jest jesz​cze je​den. A te​raz ru​szaj się, raz dwa. U Lio​ne​la Jo​na​than zna​lazł tyl​ko port​fel. Prze​szedł do cia​ła Bar​ry'ego i tam też nie zna​lazł nic prócz port​fe​la. Oba port​fe​le scho​wał w za​my​ka​nej na za​mek bocz​nej kie​sze​ni ple​ca​ka. Tym​cza​sem Tho​mas na​wet się nie po​ru​szył. - No szyb​ciej. Chy​ba że chcesz biec nago. Tho​mas przy​kuc​nął i za​czął szar​pać się ze sznu​ro​wa​dła​mi w bu​tach Lio​ne​la. - Po​spiesz się - po​ga​niał Jo​na​than. - Nie mamy cza​su do stra​ce​nia. - Sko​ro nie je​steś gli​ną, to kim? Jo​na​than miał tego dość. - Idę się ro​zej​rzeć na gó​rze. Kie​dy wró​cę, masz być ubra​ny, ja​sne? Zresz​tą, czy bę​dziesz goły, czy w ubra​niu, za trzy mi​nu​ty stąd wy​cho​dzi​my.

Wy​trzy​mał spoj​rze​nie chłop​ca, a po​tem ob​ró​cił się na pię​cie. - Dwie mi​nu​ty pięć​dzie​siąt se​kund.

Rozdział 2 Smród na par​te​rze był tyl​ko odro​bi​nę mniej obrzy​dli​wy od tego w piw​ni​cy. Bra​cia Pa​tro​ne, mimo cie​płe​go dnia, po​sta​no​wi​li, że będą trzy​mać okna za​mknię​te, a kie​dy je​den nie​wiel​ki kli​ma​ty​za​tor prze​stał dzia​łać po od​cię​ciu przez Jo​na​tha​na za​si​la​nia, po​wie​trze zro​bi​ło się stę​chłe. Śmier​dzia​ło cho​ro​bą i sta​ro​ścią, za​pach ten po​zo​stał po bab​ci, któ​ra nie​daw​no po​zo​sta​wi​ła dom ko​lej​ne​mu po​ko​le​niu. Wszyst​kie ta​pi​ce​ro​wa​ne opar​cia krze​seł zdo​bi​ły ko​ron​ko​we ser​wet​ki. W oknach wi​sia​ły za​sło​ny w kra​tę ob​szy​te ko​ron​ka​mi. Przy​świe​ca​jąc so​bie małą la​tar​ką, Jo​na​than szu​kał ja​kich​kol​wiek do​ku​men​tów czy no​ta​tek, któ​re mo​gły​by świad​czyć o obec​no​ści Tho​ma​sa Hu​ghe​sa w tym domu. Prę​dzej czy póź​niej cia​ła bra​ci zo​sta​ną od​na​le​zio​ne, a on nie chciał zo​sta​wić śla​dów. Na la​mi​no​wa​nym bla​cie ku​chen​nym peł​no było fi​li​ża​nek po ka​wie i pu​szek, wa​la​ły się ga​ze​ty z Mun​cie, Blo​oming​ton i Chi​ca​go. We​dług Jo​na​tha​na bra​cia Pa​tro​ne wpa​dli w taką pa​ra​no​ję, że spraw​dza​li, czy ro​dzi​na Hu​ghe​sów nie prze​ka​za​ła pra​sie ja​kichś in​for​ma​cji. Obok ku​chen​ki zna​lazł tak​że kil​ka eg​zem​pla​rzy „New York Ti​me​sa", któ​rych po​ry​wa​cze uży​wa​li do ro​bie​nia zdjęć ma​ją​cych świad​czyć, że Tho​mas żyje. Nic z tych rze​czy nie było Jo​na​tha​no​wi po​trzeb​ne. Przy​dat​ny oka​zał się je​dy​nie ko​ło​no​tat​nik, któ​ry zna​lazł pod ster​tą ga​zet. Je​den z bra​ci za​pi​sy​wał w nim wszyst​ko, co dzia​ło się w ostat​nich dniach. Były tam daty, go​dzi​ny, a na​wet li​sta żą​dań. Cha​rak​ter pi​sma był nie​wy​ro​bio​ny, li​te​ry wy​glą​da​ły ra​czej na ma​lo​wa​ne niż pi​sa​ne. Jo​na​than upchał wszyst​ko w du​żej kie​sze​ni swo​je​go ple​ca​ka. Tak​że ga​ze​ty, na wy​pa​dek gdy​by po​ry​wa​cze po​ro​bi​li na mar​gi​ne​sach ja​kieś no​tat​ki. Za​do​wo​lo​ny z wy​ni​ków po​szu​ki​wań zszedł do piw​ni​cy. Mi​nę​ło pięć mi​nut, a Tho​mas nie po​czy​nił żad​nych po​stę​pów. Był tak samo nagi jak wcze​śniej, tyle że prze​su​nął się te​raz do cia​ła Bar​ry'ego. Na od​głos kro​ków Jo​na​tha​na pod​sko​czył jak dziec​ko przy​ła​pa​ne na za​ka​za​nej za​ba​wie. - Ten jest mniej za​krwa​wio​ny - wy​ja​śnił. - Do​brze kom​bi​nu​jesz - po​wie​dział z wes​tchnie​niem. Jak zwy​kle naj​słab​szym ogni​wem ope​ra​cji była ofia​ra. - Kie​dy ostat​ni raz coś ja​dłeś? - za​py​tał. Tho​mas był chu​dy i wy​glą​dał na nie​do​ży​wio​ne​go. - A jak dłu​go tu je​stem? Nie ja​dłem od cza​su, kie​dy mnie po​rwa​li. - Nie do​sta​łeś nic do je​dze​nia przez czte​ry dni? - Tyl​ko tro​chę wody, ale żad​ne​go je​dze​nia. Jo​na​than nie był za​sko​czo​ny, ale nie to chciał usły​szeć. Lu​dzie głod​ni po​ru​sza​li się wol​niej i ła​twiej mę​czy​li. Się​gnął do ko​lej​nej kie​sze​ni ple​ca​ka i wy​jął z niej pacz​kę wi​śnio​wych cia​stek Pop-Tart. - Trzy​maj. - Wy​cią​gnął rękę z ciast​ka​mi, w stro​nę Tho​ma​sa. - Tro​chę wę​glo​wo​da​nów doda ci sił. Tho​mas spoj​rzał na nie, ale nie wziął. - Nie są za​tru​te - uspo​ko​ił go Jo​na​than. - Gdy​bym chciał cię skrzyw​dzić, już daw​no bym to zro​bił. Dla pod​kre​śle​nia swo​ich słów zna​czą​co spoj​rzał na le​żą​ce cia​ła po​ry​wa​czy. Tho​mas wziął pacz​kę i ro​ze​rwał ją. - Dzię​ki.

Pod​czas gdy chło​pak jadł, Jo​na​than za​jął się roz​bie​ra​niem cia​ła Bar​ry'ego. Ro​zu​miał opo​ry Tho​ma​sa przed do​ty​ka​niem tru​pa. Jo​na​than też tego nie zno​sił, choć ro​bił to nie pierw​szy raz. - Z Tif​fa​ny wszyst​ko w po​rząd​ku? - za​py​tał Tho​mas. Naj​wy​raź​niej czuł po​trze​bę roz​mo​wy. - Kto to jest Tif​fa​ny? - Tif​fa​ny Bar​nes. Moja dziew​czy​na. By​łem z nią, kie​dy mnie po​rwa​li. Moc​no ją ude​rzy​li. Jo​na​than zdjął Bar​ry'emu buty i prze​niósł się wy​żej, do pa​ska spodni. Roz​piął roz​po​rek i za​czął zdej​mo​wać nie​bosz​czy​ko​wi dżin​sy. - Nie wiem. Nic nie sły​sza​łem o Tif​fa​ny Bar​nes. - Więc nie je​steś gli​ną. Gdy​byś był, wie​dział​byś o Tif​fa​ny. Jo​na​than prze​rwał roz​bie​ra​nie Bar​ry'ego i oparł rękę na ko​la​nie. - Cza​sa​mi po​li​cja nie jest naj​lep​szym roz​wią​za​niem - od​parł. - Kie​dy im się coś po​wie, to tak jak​byś prze​słał in​for​ma​cję fak​sem do pra​sy. - Kie​dy ścią​gał Bar​ry'emu spodnie, pię​ty nie​bosz​czy​ka ude​rzy​ły z hu​kiem o be​ton. Wrę​czył Tho​ma​so​wi dżin​sy. - Trzy​maj. Tho​mas wziął je z wa​ha​niem. - Nie chcę ko​szu​li. Jest za​krwa​wio​na. - Mu​sisz ją wło​żyć. - Nie. - Tho​mas nie za​mie​rzał dać się prze​ko​nać. Jo​na​than wes​tchnął. - Do​brze. Wcią​gaj spodnie. I buty. Za​raz wró​cę. - Pod​niósł się z klę​czek. - Do​kąd idziesz? - Ubie​raj się, Tom. Jo​na​than prze​ska​ki​wał po dwa stop​nie, bie​gnąc do kuch​ni i da​lej do sy​pial​ni. Tam zna​lazł le​żą​cy na pod​ło​dze T-shirt. Chwy​cił go w po​śpie​chu i po​biegł na dół. W cią​gu trzy​dzie​stu se​kund, któ​re mi​nę​ły, Tho​mas zdą​żył wbić się w spodnie Bar​ry'ego. Były o trzy roz​mia​ry za duże, ale to i tak le​piej niż trzy roz​mia​ry za małe. - Hej! - za​wo​łał Jo​na​than, chcąc zwró​cić uwa​gę Tho​ma​sa. Rzu​cił mu T-shirt. - Tu nie ma krwi. Tho​mas po​wą​chał ko​szul​kę i skrzy​wił się, lecz mimo to ją wło​żył. - Je​stem go​to​wy. - A buty? Tho​mas po​krę​cił gło​wą. - Za duże. Wolę iść na bo​sa​ka. - Jezu, Tho​mas, czy mógł​byś nie utrud​niać? Nie mo​żesz iść na bo​sa​ka i za​raz zro​zu​miesz dla​cze​go. Nie ob​cho​dzi mnie roz​miar bu​tów. To nie po​kaz mody. W koń​cu Tho​mas zro​bił to, o co go pro​sił Jo​na​than. - A co z nimi? - Wska​zał na bra​ci Pa​tro​ne. - Są mar​twi - od​parł Jo​na​than i ru​szył w stro​nę znisz​czo​nych drzwi pro​wa​dzą​cych na po​dwór​ko. - Nie mo​że​my tak po pro​stu... Jo​na​than chwy​cił chło​pa​ka za ra​mię i bru​tal​nie po​cią​gnął za sobą, da​jąc mu do zro​zu​mie​nia, że nie ma nic do ga​da​nia. - Za​nim za​czniesz im współ​czuć, przy​po​mnij so​bie, co za​mie​rza​li ci zro​bić. Tho​mas cof​nął się. - Do​kąd mnie za​bie​rasz? - Do domu. - W jego oczach po​ja​wił się uśmiech. Chło​pak uspo​ko​ił się. Lu​dzie nie zda​ją so​bie spra​wy, jak pięk​nie brzmi sło​wo „dom", póki nie zo​sta​ną z nie​go wy​rwa​ni. - Zmia​na pla​nów. Ma​cie go​ścia - usły​szał na​gle w słu​chaw​ce Jo​na​than.

- Cho​le​ra. Mów. - Co się dzie​je? - za​py​tał Tho​mas. - Co mam po​wie​dzieć? - Nie ty. - Do domu zbli​ża się sa​mo​chód - tłu​ma​czył Bo​xers. - Ma włą​czo​ne świa​tła, je​dzie z nor​mal​ną pręd​ko​ścią. Chy​ba nie zdą​ży​cie. - To musi być ten trze​ci po​ry​wacz - ode​zwał się do mi​kro​fo​nu Jo​na​than. - Trzy​maj się z dala. Nie chcę go wy​stra​szyć. - I po​wie​dział do Tho​ma​sa: - Zo​stań tu​taj. Mu​si​my się za​jąć jesz​cze jed​nym. - Prze​cież ci mó​wię, że było tyl​ko dwóch - za​pro​te​sto​wał Tho​mas. - Już wiem, cze​mu cię za​kne​blo​wa​li - wark​nął Jo​na​than. - Siedź tu ci​cho. - Od​wró​cił się i prze​szedł do ogro​du. Tym ra​zem nie na​kła​dał nok​to​wi​zo​ra; świa​tła sa​mo​cho​du by go ośle​pi​ły. Przez bli​sko mi​nu​tę nie wi​dział nic prócz ciem​no​ści. Po​tem zza drzew ota​cza​ją​cych go​spo​dar​stwo zo​ba​czył pierw​sze bły​ski świa​teł, usły​szał wy​cie zde​ze​lo​wa​ne​go sil​ni​ka i skrzy​pie​nie sta​re​go za​wie​sze​nia. Za​mie​rzał za​cze​kać w tra​wie przed wej​ściem do piw​ni​cy i spraw​dzić, czy Chris się za​nie​po​koi pa​nu​ją​cą w domu ciem​no​ścią. Kie​dy sa​mo​chód - jak się oka​za​ło fur​go​net​ka - za​trzy​mał się rap​tow​nie dzie​sięć jar​dów przed do​mem i zga​sły jego świa​tła, znał już od​po​wiedź. Na​su​nął na oczy go​gle nok​to​wi​zo​ra i wci​snął gu​zik ra​dia. - Już tu jest. Kie​row​ca, jak​by sły​sząc jego sło​wa, wy​ko​nał gwał​tow​ny zwrot w lewo, pró​bu​jąc za​wró​cić i uciec. Jo​na​than nie mógł na to po​zwo​lić. Nie mógł po​zo​sta​wić ban​dy​ty na wol​no​ści. In​stynk​tow​nie chwy​cił M4, wy​ce​lo​wał i wy​strze​lił se​rię sze​ściu po​ci​sków w kie​run​ku le​we​go przed​nie​go błot​ni​ka. Huk wy​strza​łów za​brzmiał w noc​nej ci​szy ni​czym grzmot nad​cią​ga​ją​cej bu​rzy. Co trze​ci po​cisk w ma​ga​zyn​ku był prze​ciw​pan​cer​ny, a jemu za​le​ża​ło na tym, żeby zro​bić w blo​ku sil​ni​ka dwa otwo​ry. Kie​dy fur​go​net​ka za​trzy​ma​ła się na​gle, do​strzegł w pod​czer​wie​ni dwie smu​gi go​rą​ca. Z bro​nią go​to​wą do strza​łu Jo​na​than ru​szył w kie​run​ku uszko​dzo​ne​go po​jaz​du. W słu​chaw​ce usły​szał skrze​czą​cy głos: - Prze​sze​dłem na pod​czer​wień, wi​dzę cie​bie i sa​mo​chód. Z boku do​strze​gam ja​kiś ruch. Wy​do​stał się z wozu i kie​ru​je na pół​noc, w kie​run​ku drzew. Osła​nia go sa​mo​chód. Jo​na​than nie miał cza​su tego przy​znać gło​śno, ale był za​do​wo​lo​ny, kie​dy Bo​xers ob​ser​wo​wał wszyst​ko z po​wie​trza. Miał ocho​tę zo​sta​wić w spo​ko​ju sa​mo​chód i za​jąć się ban​dy​tą, ale re​guł nie na​le​ża​ło ła​mać. W fur​go​net​ce mógł sie​dzieć ktoś jesz​cze, a nie mógł skra​dać się za jed​nym, nie za​jąw​szy się wcze​śniej dru​gim. Szy​ba w drzwiach pa​sa​że​ra - ta naj​bliż​sza - była unie​sio​na i nie​tknię​ta. Pra​wą ręką trzy​mał ka​ra​bin go​to​wy do strza​łu, a lewą się​gnął po skła​da​ną pał​kę. Sze​ro​kim łu​kiem zbli​żył się do fur​go​net​ki od tyłu. Jej drzwi były za​mknię​te, a szy​ba nie​na​ru​szo​na. - Ostroż​nie, kow​bo​ju - usły​szał głos Bo​xer​sa w słu​chaw​ce. - Je​steś tam sam. Jo​na​than przy​kuc​nął przy tyl​nych drzwiach, prze​wie​sił ka​ra​bin przez ra​mię i się​gnął po gra​nat z ga​zem łza​wią​cym. Wy​cią​gnął za​wlecz​kę i ści​ska​jąc łyż​kę bez​piecz​ni​ka, pod​niósł się, sil​nym ude​rze​niem pał​ki roz​bił szy​bę i wrzu​cił gra​nat do środ​ka. Kie​dy po​ja​wi​ła się chmu​ra gazu, pod​biegł na przód po​jaz​du i stłukł szy​bę w drzwiach pa​sa​że​ra. Jed​nym krót​kim spoj​rze​niem oce​nił, że sa​mo​chód był pu​sty. Ucie​ka​ją​cy kie​row​ca przy​je​chał tu sam. - Wóz czy​sty. Gdzie mój cel? Po krót​kiej chwi​li w słu​chaw​ce roz​legł się głos: - Prze​pra​szam, sze​fie, ob​ser​wo​wa​łem cie​bie. Zgu​bi​łem go. Ale nie mógł uciec da​le​ko. Wspa​nia​le. - Od​wrót wstrzy​ma​ny. Mu​si​my go zna​leźć.

- Przy​ją​łem. Kon​tro​l​ki mó​wią, że mamy czas. - To zna​czy​ło, że śmi​gło​wiec miał dość pa​li​wa, by jesz​cze dłu​go utrzy​mać się w po​wie​trzu. We wnę​trzu fur​go​net​ki coś huk​nę​ło. Jo​na​than ob​ró​cił się z ka​ra​bi​nem go​to​wym do strza​łu. Z roz​bi​tej szy​by w tyl​nych drzwiach wy​do​by​wa​ły się kłę​by cięż​kie​go, czar​ne​go dymu. Jego gra​nat z ga​zem CS mu​siał tra​fić na coś ła​two​pal​ne​go. - Two​ja bry​ka pło​nie, sze​fie. Jo​na​than za​czął biec w stro​nę domu, omi​ja​jąc z da​le​ka sa​mo​chód. Ni​g​dy nie wia​do​mo, co lu​dzie prze​wo​żą w fur​go​net​kach. Wi​dy​wał już w Ko​lum​bii prze​no​śne la​bo​ra​to​ria do pro​duk​cji nar​ko​ty​ków, wy​glą​da​ją​ce jak nie​win​ne cię​ża​rów​ki. Zdjął nok​to​wi​zor i noc na​tych​miast zmie​ni​ła bar​wę z zie​lo​nej na czar​no​sre​brzy​sto​sza​rą. W słu​chaw​ce po​now​nie roz​legł się głos Bo​xer​sa: - Masz to​wa​rzy​stwo. Zbli​ża się. Ciem​na stro​na. Od domu. Cho​le​ra. Jo​na​than padł na ko​la​na i sta​rał się stać nie​wi​docz​ny, ale ogień za jego ple​ca​mi czy​nił zeń do​sko​na​ły cel dla Strzel​ca. Za​ło​żył go​gle i wte​dy zo​ba​czył prze​ciw​ni​ka - to był Tho​mas Hu​ghes. Pie​przo​ny dzie​ciak. W ta​kich chwi​lach nie​na​wi​dził sa​mot​nych mi​sji z Bo​xer​sem. Gdy​by w ak​cji bra​ła udział cała jed​nost​ka, ktoś sie​dział​by z gów​nia​rzem i pil​no​wał, żeby nie zro​bił głup​stwa. - Pad​nij! - za​wo​łał Jo​na​than. Tho​mas za​marł w bez​ru​chu. - Nie strze​laj! To ja! - Pad​nij! - To ja! - Dzie​ciak był prze​ra​żo​ny. Jo​na​than rzu​cił się na nie​go, po​ko​nu​jąc dzie​lą​ce ich trzy​dzie​ści jar​dów w pięć se​kund. Ob​jął ra​mio​na​mi jego tors, chwy​cił za bio​dra i po​cią​gnął swój cen​ny ła​du​nek w mo​krą tra​wę. Kie​dy było po wszyst​kim, za​sło​nił go wła​snym cia​łem. - Nie py​ta​łem, jak się na​zy​wasz - syk​nął Jo​na​than. - Ka​za​łem ci paść na zie​mię. Przy​się​gam na Boga, je​śli nie za​czniesz mnie słu​chać, wła​sno​ręcz​nie cię za​bi​ję. - Sły​sza​łem strza​ły - wy​ję​czał Tho​mas przy​wa​lo​ny cię​ża​rem. - Po​tem zo​ba​czy​łem ogień i prze​ra​zi​łem się. - I tak so​bie wę​dro​wa​łeś w kie​run​ku strza​łów i ognia? Tho​mas za​czął się wier​cić, pró​bu​jąc wy​do​stać spod Jo​na​tha​na. - Złaź ze mnie. Jo​na​than uwol​nił go i ro​zej​rzał się w po​szu​ki​wa​niu Chri​sa. - Wy​sze​dłem, bo po​my​śla​łem, że je​steś ran​ny. Jo​na​than spoj​rzał na nie​go uważ​nie. - W ta​kim ra​zie dzię​ku​ję. Ale leż tu grzecz​nie, bo kie​row​ca tej fur​go​net​ki nie ma przy​ja​znych za​mia​rów, a wciąż po​zo​sta​je na wol​no​ści. Mu​sie​li od​da​lić się od fur​go​net​ki. W świe​tle pło​mie​ni sta​no​wi​li zbyt ła​twy cel, a nok​to​wi​zor był bez​u​ży​tecz​ny. - Wi​dzisz coś?! - za​wo​łał do ra​dia. - Tyl​ko pie​przo​ny ogień, nic wię​cej... cze​kaj. Za​uwa​ży​łem ruch... Jo​na​than też go do​strzegł, w tej sa​mej chwi​li kie​dy usły​szał świst kuli koło swo​jej gło​wy. Ko​lej​ny po​cisk roz​orał zie​mię tuż przy jego łok​ciu. Tho​mas wy​krzy​czał ja​kieś sło​wa, któ​rych Jo​na​than na​wet nie pró​bo​wał zro​zu​mieć. Był zbyt za​ję​ty. - Leż! - wrza​snął i przy​ci​snął kol​bę M4 do ra​mie​nia. Prze​ciw​nik nie prze​sta​wał strze​lać. Pło​mień z wy​lo​tu lufy był tym, cze​go Jo​na​than po​trze​bo​wał. W

bla​sku pło​ną​ce​go sa​mo​cho​du wi​dać było od​da​lo​ną o dwa​dzie​ścia jar​dów po​stać z pi​sto​le​tem w dło​ni. Od​le​głość i cel​ność su​ge​ro​wa​ły, że jest do​świad​czo​nym strzel​cem. Jo​na​than na​ci​snął spust. Trzy szyb​kie strza​ły. Ce​lo​wał w śro​dek. Wie​dział, że tra​fił za pierw​szym ra​zem, bo prze​ciw​nik za​to​czył się w tył. Dru​gie​go strza​łu też był pe​wien, a i trze​ci nie po​zo​sta​wiał żad​nych wąt​pli​wo​ści. Kie​dy wy​da​wa​ło mu się, że wi​dzi jesz​cze ja​kiś ruch, od​dał ko​lej​ne dwa strza​ły. Na​stą​pi​ła ci​sza, je​śli nie li​czyć wrza​sków Tho​ma​sa. Za​ty​kał dłoń​mi uszy i krzy​czał prze​ra​żo​ny. - Hej! - wark​nął Jo​na​than. Tho​mas po​de​rwał się z za​ci​śnię​ty​mi pię​ścia​mi. - Je​steś ran​ny? - Co się dzie​je? - wy​ję​czał Tho​mas. - Czy je​steś ran​ny? Chło​pak po​krę​cił prze​czą​co gło​wą i za​czął się ją​kać: - N-nie. Ch-chy​ba n-nie. - W ta​kim ra​zie za​mknij się i leż. Tra​fie​nie sta​je się tra​fie​niem do​pie​ro wte​dy, gdy jest po​twier​dzo​ne. Jo​na​than pod​niósł się i ru​szył w stro​nę li​nii drzew. Biegł po​chy​lo​ny, omi​nął pło​ną​cą fur​go​net​kę i skie​ro​wał się w stro​nę, gdzie wi​dział pa​da​ją​ce​go na zie​mię Strzel​ca. - Mów - po​le​cił Bo​xer​so​wi. - Nie​wie​le mam do po​wie​dze​nia. Wi​dzia​łem roz​błysk z lufy i wy​da​je mi się, że padł na zie​mię, ale nie mogę tego po​twier​dzić. Te​raz nie wi​dzę żad​ne​go ru​chu. A wła​śnie ruch był mu po​trzeb​ny. Jo​na​than wie​dział, że jego cel po​rząd​nie obe​rwał. Pręd​kość sta​no​wi​ła te​raz ele​ment za​sko​cze​nia. Jo​na​than prze​ska​ki​wał przez krza​ki z pręd​ko​ścią olim​pij​czy​ka, któ​rym kie​dyś był, trzy​ma​jąc ka​ra​bin go​to​wy do strza​łu. Chwi​lę póź​niej zo​ba​czył swo​je​go prze​ciw​ni​ka le​żą​ce​go na wznak. Rana wy​glą​da​ła na śmier​tel​ną, ale strze​lec wciąż od​dy​chał. - Nie ru​szaj się - po​wie​dział Jo​na​than, zbli​ża​jąc się. To, co zo​ba​czył, kom​plet​nie go za​sko​czy​ło.

Rozdział 3 Strzel​cem była ko​bie​ta. Le​ża​ła te​raz na ple​cach po​śród ga​łę​zi. W świe​tle księ​ży​ca jej krew wy​pły​wa​ją​ca spo​mię​dzy pal​ców przy​ci​śnię​tych do brzu​cha mia​ła czar​ną bar​wę. Dru​ga ręka spo​czy​wa​ła bez​wład​nie, gdyż po​cisk, któ​ry ugo​dził ją w klat​kę pier​sio​wą, za​mie​nił ra​mię w bez​kształt​ną mia​zgę. Ob​fi​te krwa​wie​nie z rany na brzu​chu wska​zy​wa​ło, że po​cisk tra​fił w wą​tro​bę. Za kil​ka mi​nut ko​bie​ta sko​na. Uło​żo​ne pod dziw​nym ką​tem, spo​czy​wa​ją​ce nie​ru​cho​mo nogi ozna​cza​ły, że po​cisk uszko​dził tak​że rdzeń krę​go​wy. - Ko​lej​ny śpią​cy - prze​ka​zał przez ra​dio Bo​xer​so​wi. - Przy​ją​łem. Je​stem go​to​wy. Cze​kam na sy​gnał. - Za​czy​naj. Od​wrót za pięć. Obok niej le​ża​ła be​ret​ta ka​li​bru 9 mm. Kop​nął pi​sto​let, by nie mo​gła go się​gnąć. Mia​ła na so​bie głę​bo​ko wy​cię​te dżin​so​we szor​ty i war​ty pew​nie sto do​lców T-shirt Aber​crom​bie. Sta​ran​nie uni​ka​jąc struż​ki krwi, prze​wie​sił ka​ra​bin przez ra​mię i zdjął z twa​rzy nok​to​wi​zor. Przy​klęk​nął i od​gar​nął z jej twa​rzy ko​smyk kasz​ta​no​wych wło​sów. Bez​wied​nie ujął jej dłoń. Mia​ła chy​ba tyle lat co Tho​mas. Z tymi wy​raź​nie za​ry​so​wa​ny​mi ko​ść​mi po​licz​ko​wy​mi i peł​ny​mi war​ga​mi mo​gła​by być mo​del​ką. Myśl o za​bi​ciu ko​goś ta​kie​go przy​pra​wi​ła go o skurcz żo​łąd​ka. - Jak się na​zy​wasz? - za​py​tał. W jej oczach do​strzegł tyl​ko prze​ra​że​nie. - Po​móż mi - szep​nę​ła. - Boli. Nie czu​ję nóg. - Wiem - od​parł Jo​na​than. - Tra​fi​łem cię. Masz na imię Chris? - Wcze​śniej nie przy​szło mu do gło​wy, że „Chris" może być Chri​sti​ną. - Chy​ba umie​ram... Jo​na​than ski​nął gło​wą. - Tak - po​wie​dział ła​god​nie. - To nie po​trwa dłu​go. Jest was wię​cej? Przez chwi​lę wy​da​wa​ło się, że chce od​po​wie​dzieć, ale po​tem jej spoj​rze​nie stward​nia​ło. - Od​po​wiedz - nie ustę​po​wał Jo​na​than. - Zo​sta​nę tu z tobą do koń​ca. Jej źre​ni​ce wy​da​wa​ły się w świe​tle księ​ży​ca nie​na​tu​ral​nie błysz​czą​ce. - Pieprz się - od​par​ła. Jo​na​than uśmiech​nął się i lek​ko ści​snął jej dłoń. Wie​lo​krot​nie wi​dział umie​ra​ją​cych lu​dzi i za​wsze po​dzi​wiał tych, któ​rzy po​tra​fi​li przy​jąć swój los z ho​no​rem. Nie​waż​ne, czy ktoś był zły, czy do​bry, w nie​bio​sach za​wsze było miej​sce dla nie​ugię​tych. Nie wy​pusz​cza​jąc jej dło​ni ze swo​jej, się​gnął po la​tar​kę i kciu​kiem prze​su​nął włącz​nik. Świa​tło było ostre. Chwy​cił la​tar​kę zę​ba​mi, a wol​ną ręką za​czął ją ba​dać. - Po​wiedz, gdzie boli. - Kim je​steś? Kie​dy Jo​na​than się​gnął do kie​sze​ni jej spodni i wy​jął pra​wo jaz​dy z In​dia​ny, krew prze​sią​kła przez ma​te​riał dżin​sów. - Chri​sti​ne Ba​ker - prze​czy​tał na głos. W świe​tle la​tar​ki trud​no było stwier​dzić, czy po​stać ze zdję​cia w do​ku​men​cie przy​po​mi​na ko​bie​tę le​żą​cą na zie​mi. - To two​je praw​dzi​we na​zwi​sko? Nie ocze​ki​wał od​po​wie​dzi i nie do​stał jej. W dru​giej kie​sze​ni zna​lazł dwa​dzie​ścia trzy do​la​ry w go​-

tów​ce. Wło​żył je z po​wro​tem i sku​pił się po​now​nie na twa​rzy Chri​sti​ne. Na jej war​gach po​ja​wi​ła się te​raz krew. Jo​na​than nie​na​wi​dził za​bi​ja​nia. Ale zna​lazł na to spo​sób. Spo​glą​dał swo​im ofia​rom pro​sto w oczy, gdy umie​ra​ły. Wspo​mi​nał daw​ne cza​sy, kie​dy lu​dzie, do któ​rych strze​lał, nie byli ludź​mi, tyl​ko wro​ga​mi, któ​rzy mu​sie​li zgi​nąć, by prze​ży​li swoi. Tę​sk​nił za pro​sto​tą woj​ny. Kie​dy Chri​sti​ne za​czę​ła mieć kło​po​ty z od​dy​cha​niem, zwal​czył po​ku​sę, by od​wró​cić wzrok. Po​gła​dził ją po wło​sach. - Wkrót​ce bę​dzie po wszyst​kim - szep​nął. Nie była już w sta​nie for​mu​ło​wać zdań, a har​dość w jej oczach za​czę​ła prze​ista​czać się w strach. Jesz​cze je​den gwał​tow​ny wdech, pierś Chri​sti​ne unio​sła się i opa​dła po raz ostat​ni. Jej oczy zro​bi​ły się szkli​ste. Umar​ła. W za​ro​ślach za jego ple​ca​mi coś za​sze​le​ści​ło. Jo​na​than bły​ska​wicz​nie się od​wró​cił, chwy​ta​jąc pew​nie ka​ra​bin i kła​dąc pa​lec na spu​ście. - Jezu! - wrza​snął Tho​mas, pod​no​sząc gwał​tow​nie ręce. - Nie strze​laj! To ja. To ja! - Szlag by cię...! - Jo​na​than splu​nął. - Chcia​łem się upew​nić, że nic ci nie jest. Jezu, mało bra​ko​wa​ło. Jo​na​than opu​ścił broń i po​trzą​snął z nie​za​do​wo​le​niem gło​wą. - O Boże! - wy​dy​szał Tho​mas, pa​trząc na le​żą​ce na zie​mi cia​ło. - Coś ty zro​bił?! - Ode​pchnął Jo​na​tha​na i przy​klęk​nął przy Chri​sti​ne. - Boże, za​strze​li​łeś Tif​fa​ny. Jo​na​than roz​dzia​wił usta. - Two​ją dziew​czy​nę Tif​fa​ny? Tho​mas wy​cią​gnął rękę, by do​tknąć jej twa​rzy, ale Jo​na​than po​wstrzy​mał go. - Nie - po​wie​dział. - Zo​sta​wisz śla​dy. - Mu​sisz jej po​móc. Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. - Za póź​no. Ona nie żyje. - Za​bi​łeś ją? - po​wie​dział Tho​mas na poły wście​kły, na poły z nie​do​wie​rza​niem. - Ona pró​bo​wa​ła cię za​bić. Tho​mas za​prze​czył ru​chem gło​wy i od​su​nął się od cia​ła. - Nie. To nie​moż​li​we. Ko​cha​li​śmy się. - Tom... - Jo​na​than w tle usły​szał zbli​ża​ją​cy się śmi​gło​wiec Bo​xer​sa. - Nie! Wiem, co my​ślisz, ale nie masz ra​cji. By​li​śmy w so​bie za​ko​cha​ni. Gdy mnie po​rwa​li, le​że​li​śmy ra​zem w łóż​ku. Mu​si​my ją za​brać do szpi​ta​la. - Nie, Tom. Ona nie żyje. - Obej​rzał się przez ra​mię i zo​ba​czył lą​du​ją​cy śmi​gło​wiec Agu​sta​We​stland. W świe​tle pło​ną​ce​go sa​mo​cho​du ma​szy​na wy​glą​da​ła jak pla​ma atra​men​tu na noc​nym nie​bie. - Czas na nas. Tho​mas tkwił nie​ru​cho​mo; może ze stra​chu, a może z żalu lub ze zło​ści. - Tho​mas! - Stu​dent col​le​ge'u przy​po​mi​nał te​raz ma​łe​go, za​gu​bio​ne​go chłop​ca. - Go​tów do za​ła​dun​ku - za​trzesz​cza​ło ra​dio. Jo​na​than po​twier​dził od​biór wia​do​mo​ści i ła​god​nym to​nem zwró​cił się do chło​pa​ka: - Ona do nas strze​la​ła, Tho​mas, a te​raz jest już po wszyst​kim. - Wi​dział, jak wszyst​ko się w nim go​tu​je. - Nic tu po nas. Po​zwól za​wieźć się do domu. Dzie​ciak był wstrzą​śnię​ty. Jo​na​than współ​czuł mu, ale za​czy​nał tra​cić cier​pli​wość. Od​głos strza​łów, a po​tem ogień i lą​du​ją​cy śmi​gło​wiec to dość po​wo​dów, by dzwo​nić na po​li​cję, a nie miał ocho​ty znaj​do​wać się w po​bli​żu, kie​dy roz​le​gną się sy​re​ny ra​dio​wo​zów. Tak czy ina​czej w cią​gu dzie​się​ciu se​kund Tho​mas mu​siał stąd znik​nąć. Jo​na​than wie​le razy trans​por​to​wał opor​nych, po​zba​wia​jąc ich wcze​śniej

przy​tom​no​ści, więc spe​cjal​nie się tym nie przej​mo​wał. Kie​dy wska​zów​ka od​mie​rza​ją​ca czas do​bie​gła do zera, Tho​mas wstał. W mil​cze​niu biegł po​chy​lo​ny w stro​nę śmi​głow​ca, któ​ry miał go za​brać do domu. Tym​cza​sem Jo​na​than wy​jął te​le​fon ko​mór​ko​wy i wy​brał wcze​śniej wpi​sa​ny nu​mer. Ten sy​gnał miał po​wie​dzieć ojcu chło​pa​ka, że jego syn jest już bez​piecz​ny. *** W świe​cie Jo​na​tha​na moż​na było ku​pić wszyst​ko. Po​trzeb​ne były tyl​ko od​po​wied​nie kwa​li​fi​ka​cje i zna​jo​mo​ści. Su​per​ci​chy śmi​gło​wiec fir​my Agu​sta​We​stland z opty​ką w pod​czer​wie​ni, de​tek​to​ra​mi po​ci​sków ra​kie​to​wych i naj​no​wo​cze​śniej​szą awio​ni​ką na​le​żał do czło​wie​ka, któ​re​go po​znał dzię​ki Bo​xer​so​wi, a któ​ry przed​sta​wiał się jako Oscar Mey​er. Oscar wy​naj​mo​wał ma​szy​nę każ​de​mu, kto go​tów był za to za​pła​cić, pod wa​run​kiem że zło​żył kau​cję w wy​so​ko​ści sze​ściu mi​lio​nów do​la​rów na wy​pa​dek, gdy​by coś po​szło nie tak. Uszko​dzisz go, pła​cisz. Pro​sta za​sa​da. Bo​xers uwiel​biał tę ma​szy​nę z po​wo​dów, któ​rych ni​g​dy nie zdra​dził. Jo​na​than nie był pi​lo​tem (choć prze​szedł pe​wien ro​dzaj prze​szko​le​nia) i ra​zem ze swo​im „cen​nym ła​dun​kiem" usa​do​wił się w tyle ka​bi​ny. Cen​ne​go ła​dun​ku ni​g​dy nie wol​no po​zo​sta​wiać sa​me​go. Po tym, co prze​szli - a w Ame​ry​ce Środ​ko​wej był świad​kiem, jak ne​go​cja​cje na te​mat oku​pu trwa​ły la​ta​mi - nie​wie​le już mo​gło ich zdzi​wić. Syn​drom sztok​holm​ski był czymś ze wszech miar re​al​nym, nie moż​na więc zo​sta​wiać eksza​kład​ni​ków sa​mym so​bie. Wska​ku​jąc na po​kład, Jo​na​than czuł, że śmi​gło​wiec lek​ko fa​lu​je, uno​sząc się cen​ty​me​try nad zie​mią. Kie​dy tyl​ko Tho​mas usiadł, choć Jo​na​than nie zdą​żył go jesz​cze przy​piąć do fo​te​la, Bo​xers zwięk​szył moc i ma​szy​na wzbi​ła się w górę, bez tru​du osią​ga​jąc przy​spie​sze​nie rów​ne 2 g i za​bie​ra​jąc ich da​le​ko od domu, w któ​rym le​ża​ły zwło​ki bra​ci Pa​tro​ne. Za​miast po​gra​tu​lo​wać so​bie uda​nej ope​ra​cji, Jo​na​than wy​rzu​cał so​bie nie​chluj​stwo. Wy​co​fu​jąc się w po​śpie​chu, zo​sta​wił łu​ski ze swo​je​go M4, do​wo​dy, któ​re przy współ​cze​snych za​awan​so​wa​nych tech​ni​kach śled​czych mo​gły na​pro​wa​dzić na jego ślad. Mar​twił go tak​że po​sęp​ny na​strój Tho​ma​sa Hu​ghe​sa. Za​miast cie​szyć się, że żyje i jest wol​ny, roz​czu​lał się nad mar​twą Chri​sti​ne Ba​ker. Jo​na​than wie​dział, że po​wi​nien dać so​bie spo​kój i zo​sta​wić chło​pa​ka z jego wła​sny​mi my​śla​mi, ale nie mógł po​wstrzy​mać się od ko​men​ta​rza. - Słu​chaj, Tho​mas - ode​zwał się, pró​bu​jąc zwró​cić uwa​gę chło​pa​ka. Róż​ni​ca po​mię​dzy tym ele​ganc​kim śmi​głow​cem dla biz​nes​me​nów a ma​szy​na​mi, któ​ry​mi la​tał w woj​sku, po​le​ga​ła na tym, że tu szum sil​ni​ków był nie​wiel​ki i moż​na było pro​wa​dzić nor​mal​ną roz​mo​wę. - Prze​stań się za​drę​czać. Nie zro​bi​łeś nic złe​go. Ona pró​bo​wa​ła cię za​bić i dla​te​go ją za​strze​li​łem. Nie to Tho​mas chciał usły​szeć. - Ona cię nie ko​cha​ła, Tom - cią​gnął Jo​na​than. - Po​słu​chaj mnie. Bra​ła udział w spi​sku, któ​ry do​pro​wa​dził do za​mknię​cia cię w tej piw​ni​cy. - Za​mknij się, do​brze? Nie wiesz, co mó​wisz. Jo​na​than wes​tchnął. Kie​dy na​uczy się nie wtrą​cać w ta​kie spra​wy? - Po​słu​chaj. Wszyst​ko wy​glą​da​ło ina​czej, niż ci się wy​da​je. Niech po​my​ślę. Po​zna​łeś ją w ba​rze albo ka​wiar​ni, praw​da? W ja​kimś miej​scu pu​blicz​nym? - W bi​blio​te​ce - od​parł Tho​mas. - Czy​li tak, jak mó​wi​łem, w miej​scu pu​blicz​nym. Po​cząt​ko​wo wy​glą​da​ło na to, że jest tobą za​in​te​re​so​wa​na, ale kie​dy za​czą​łeś wy​pru​wać so​bie fla​ki, żeby ją po​de​rwać, znik​nę​ła. Może na​wet nie mia​łeś oka​zji za pierw​szym ra​zem z nią po​roz​ma​wiać. Za​sko​czo​ne spoj​rze​nie Tho​ma​sa po​wie​dzia​ło mu, że tra​fił. Tak to się zwy​kle od​by​wa​ło. W CIA tego wła​śnie uczy​li świe​żo upie​czo​nych agen​tów. - Po​tem na​gle za​czę​ła się po​ja​wiać w two​im oto​cze​niu - cią​gnął Jo​na​than. - Obo​je to za​uwa​ży​li​ście i

wy​da​ło wam się to za​baw​ne. Cho​dzi​li​ście pew​nie ra​zem do kina, na im​pre​zy, ale nic po​waż​ne​go mię​dzy wami nie za​szło. Pew​nie po​wie​dzia​ła ci, że chce za​cho​wać cno​tę dla męża. - Po​wie​dzia​ła, że ma chło​pa​ka. - Złość w gło​sie Tho​ma​sa prze​ista​cza​ła się w zdu​mie​nie. - Na to samo wy​cho​dzi. W koń​cu uma​wiasz się z nią na rand​kę i kie​dy zbli​ża się chwi​la, na któ​rą cze​ka​łeś, ona pro​po​nu​je miej​sce. Kon​kret​nie twój dom, nie jej. Chce, że​byś czuł się pew​nie. - Skąd to wszyst​ko wiesz? - Bo tak to się zwy​kle od​by​wa. Lą​du​je​cie u cie​bie w miesz​ka​niu, zrzu​ca​cie ubra​nia. Gdy już za​bie​rasz się do dzie​ła, wszyst​ko tra​fia szlag i zwią​za​ny ta​śmą tra​fiasz do piw​ni​cy. Jo​na​than cze​kał, aż prze​brzmią ostat​nie sło​wa. Twarz Tho​ma​sa spo​chmur​nia​ła, a wy​czer​pa​nie po​sta​rzy​ło go o dzie​sięć lat. - Po​tra​fi​ła czy​tać w mo​ich my​ślach - wy​szep​tał. - My​śla​łem, że je​ste​śmy brat​ni​mi du​sza​mi. Jo​na​than za​wa​hał się przed za​da​niem osta​tecz​ne​go cio​su. Bied​ny gów​niarz my​ślał, że się za​ko​chał. - To były te same my​śli, któ​re umie​ści​łeś na Fa​ce​bo​oku? Chło​pa​ko​wi ze zdu​mie​nia opa​dła szczę​ka. - Skąd wiesz? - Pierw​szą rze​czą, jaką zro​bi​łem, kie​dy do​sta​łem to zle​ce​nie, było przej​rze​nie Go​ogle'a i zna​la​złem two​ją stro​nę w kil​ka se​kund, a dwa​dzie​ścia mi​nut póź​niej wie​dzia​łem o to​bie wszyst​ko. Chri​sti​ne - Tif​fa​ny - zro​bi​ła pew​nie to samo. Tho​mas od​chy​lił się cięż​ko na opar​cie fo​te​la. - Nie ro​zu​miem tyl​ko dla​cze​go? - Dla pie​nię​dzy. - Od nas? - drwią​co spy​tał Tho​mas. - My nie mamy pie​nię​dzy. Tata pra​cu​je chy​ba z ty​siąc go​dzin ty​go​dnio​wo, żeby zwią​zać ko​niec z koń​cem. Jo​na​than zmarsz​czył brwi. Prze​cież mie​li pie​nią​dze, żeby mu za​pła​cić. - Kim ty wła​ści​wie je​steś? - za​py​tał Tho​mas. - Wiem, że oca​li​łeś mi ty​łek, ale jak się na​zy​wasz? - Na​zwi​ska nie są istot​ne - od​parł Jo​na​than. - Im mniej bę​dziesz wie​dział, tym le​piej dla cie​bie. *** To wszyst​ko, co wy​da​rzy​ło się w cią​gu ostat​nich kil​ku dni, któ​re dla Tho​ma​sa dłu​ży​ły się jak ty​go​dnie, przy​pra​wia​ło go o za​wrót gło​wy. Był tu i głód - cia​stecz​ka Pop-Tart nie​wie​le po​mo​gły - wy​czer​pa​nie i strach, ale przede wszyst​kim po​czu​cie, że cały świat utra​cił swój sens. Kie​dy my​ślał o tym, co go mo​gło spo​tkać, kie​dy przy​po​mi​nał so​bie obłą​ka​ne spoj​rze​nie czło​wie​ka, któ​ry za​mie​rzał go wy​ka​stro​wać, zbie​ra​ło mu się na mdło​ści. W jaki spo​sób mógł spro​wo​ko​wać ta​kie okru​cień​stwo? I kim byli ci uzbro​je​ni po zęby ko​man​do​si? Niech ich Bóg bło​go​sła​wi za to, co zro​bi​li, ale kto ka​zał im dla nie​go tak ry​zy​ko​wać? Prze​cież był ni​kim. A opo​wia​da​nie o bo​gac​twie jego ro​dzi​ny to bzdu​ra. Był zdez​o​rien​to​wa​ny. Czuł się tak, jak​by obu​dził się pew​ne​go ran​ka i nie​bo oka​za​ło się brą​zo​we, a tra​wa fio​le​to​wa - jak​by obu​dził się w świe​cie mó​wią​cych ludz​kim gło​sem psów i szcze​ka​ją​cych ko​tów. Pew​ne rze​czy w ży​ciu po​win​ny być oczy​wi​ste. Każ​de​go dnia w po​łu​dnie świe​ci słoń​ce, a kie​dy wsta​je się z łóż​ka, gra​wi​ta​cja nie po​zwa​la unieść się w po​wie​trze. Po​dob​nie mi​łość po​win​na być czymś na​tu​ral​nym i do​brym. Kie​dy nad​cho​dzi chwi​la, by zdjąć ubra​nie i ko​chać się, po​win​no to stać się cu​dow​nym wy​da​rze​niem. Tif​fa​ny mia​ła zo​stać jego pierw​szą dziew​czy​ną. I na​gle wszyst​kim za​wład​nę​ła prze​moc. Le​cie​li w zu​peł​nych ciem​no​ściach. Sre​brzy​sta po​świa​ta księ​ży​ca od​bi​ja​ją​ca się od róż​nych obiek​tów na zie​mi była dla Tho​ma​sa je​dy​nym do​wo​dem na to, że w ogó​le lecą. Do​pie​ro gdy jego wzrok przy​zwy​cza​ił się do mro​ku, za​uwa​żył, że pi​lot miał nok​to​wi​zor. Lot trwał nie​ca​łe pół go​dzi​ny. Tho​mas wi​dział tyl​ko tyle, że wy​lą​do​wa​li gdzieś na zu​peł​nym pust​ko​wiu. Ło​pa​ty wir​ni​ka ob​ra​ca​ły się jesz​cze pra​wie z po​ło​wą mocy, kie​dy sie​dzą​cy obok nie​go ko​man​dos

od​piął pasy i uniósł się z fo​te​la, sta​jąc w nie​wy​god​nej, po​chy​lo​nej po​zy​cji. Zro​bił pół kro​ku na​przód i szep​nął coś do ucha pi​lo​to​wi. Kie​dy w od​po​wie​dzi zo​ba​czył unie​sio​ny kciuk, od​wró​cił się do Tho​ma​sa. - No do​brze, Tom. A te​raz uma​wia​my się tak, że ty tu sie​dzisz przy​pię​ty pa​sa​mi, do​pó​ki nie wró​cę. Cze​ka na nas sa​mo​chód. - Dla​cze​go nie mogę po pro​stu pójść z tobą? - Po​nie​waż chcę się upew​nić, że na tym ostat​nim eta​pie nic nam nie gro​zi. Je​śli coś bę​dzie nie tak, pi​lot od​le​ci stąd ra​zem z tobą szyb​ciej niż ra​kie​ta. Dla​te​go masz tu sie​dzieć i nie od​pi​nać pa​sów. Je​steś już pra​wie w domu. - Otwo​rzył bocz​ne drzwi i do wnę​trza wdarł się ha​łas wy​wo​ła​ny przez ob​ra​ca​ją​cy się wir​nik. Z bro​nią go​to​wą do strza​łu wy​szedł w noc. Kie​dy drzwi po​now​nie się za​mknę​ły, ci​sza - choć trud​no na​zwać to praw​dzi​wą ci​szą - sta​ła się do​kucz​li​wa. Tho​mas nie mógł znieść tego ani chwi​li dłu​żej. - Prze​pra​szam... - za​wo​łał gło​śno, pra​wie krzy​cząc. - Pa​nie pi​lo​cie... Pi​lot, sta​no​wią​cy na​dal je​dy​nie ciem​ną pla​mę na tle nocy, od​wró​cił się. - Co się dzie​je? - za​py​tał Tho​mas. - Jesz​cze tego nie chwy​tasz? - za​py​tał za​do​wo​lo​nym z sie​bie to​nem gło​su pi​lot. - Nie. Ni​cze​go nie ro​zu​miem. Pi​lot ro​ze​śmiał się. - Wła​śnie wi​dzę. Je​steś oca​lo​ny. *** Sześć go​dzin wcze​śniej Jo​na​than ukrył explo​re​ra z wy​po​ży​czal​ni na czy​imś pa​gór​ko​wa​tym polu. Wy​bra​li tę lo​ka​li​za​cję, stu​diu​jąc mapy lot​ni​cze - miej​sce było sto​sun​ko​wo ła​two do​stęp​ne, a za​ra​zem ustron​ne. Moż​na tu było tak​że nie​zau​wa​że​nie lą​do​wać i star​to​wać śmi​głow​cem. Trzy​ma​jąc się ści​śle za​sad, pod​szedł do sa​mo​cho​du po​wo​li i ostroż​nie, jak​by spo​dzie​wał się za​sadz​ki. Nad​miar ostroż​no​ści jesz​cze ni​ko​mu nie za​szko​dził. Upew​niw​szy się, że wszyst​ko jest w po​rząd​ku, za​jął się prze​ista​cza​niem z noc​ne​go tro​pi​cie​la w zwy​czaj​ne​go fa​ce​ta. Ob​szedł wóz, wcze​śniej wy​łą​cza​jąc jego oświe​tle​nie, i otwo​rzył ba​gaż​nik. Dwa wor​ki ma​ry​nar​skie przy​po​mi​na​ją​ce wy​glą​dem sfla​cza​łe ba​lo​ny cze​ka​ły na nie​go tam, gdzie je zo​sta​wił. Do jed​ne​go scho​wał ka​ra​bin i ple​cak, a do dru​gie​go ka​mi​zel​kę, nok​to​wi​zor, a tak​że czar​ny kom​bi​ne​zon, ko​mi​niar​kę i buty. Prze​bra​nie się za​ję​ło mu trzy mi​nu​ty. Te​raz Jo​na​than mógł ucho​dzić za ko​go​kol​wiek - na przy​kład rol​ni​ka ja​dą​ce​go do mia​sta. Rol​ni​ka z czter​dziest​ką​piąt​ką ukry​tą w ka​bu​rze pod dżin​so​wą kurt​ką. Kie​dy wor​ki ma​ry​nar​skie za​peł​ni​ły się, za​trza​snął ba​gaż​nik i wró​cił do śmi​głow​ca. Otwo​rzył bocz​ne drzwi i ob​wie​ścił: - Wszyst​ko w po​rząd​ku. Idzie​my. Tho​mas nie po​ru​szył się. Spra​wiał wra​że​nie prze​ra​żo​ne​go. - O co cho​dzi? - wy​ję​czał Jo​na​than. - Zdją​łeś ko​mi​niar​kę. - W gło​sie Tho​ma​sa sły​chać było nutę stra​chu. Sie​dzą​cy z przo​du Bo​xers ro​ze​śmiał się gło​śno. - Fa​cet w czar​nej ko​mi​niar​ce mógł​by bu​dzić za​in​te​re​so​wa​nie na dro​dze, nie są​dzisz? - za​py​tał. - Ale to źle, że wiem, jak wy​glą​dasz... Jo​na​than do​ce​nił tę szcze​rość. - Spo​koj​nie, Tho​mas. Ja je​stem po do​brej stro​nie.

Rozdział 4 Do​tar​cie na pole śmi​głow​cem było ni​czym w po​rów​na​niu z jaz​dą sa​mo​cho​dem. Chcąc unik​nąć za​ko​pa​nia się w mięk​kiej zie​mi upraw​nej, Jo​na​than mu​siał zre​du​ko​wać bieg i włą​czyć na​pęd na czte​ry koła. Kie​dy do​je​cha​li do utwar​dzo​nej dro​gi, spoj​rzał na ze​gar na ta​bli​cy roz​dziel​czej. Do​cho​dzi​ła czwar​ta rano. - Mu​sisz się ja​koś na​zy​wać - ode​zwał się ni stąd, ni zo​wąd Tho​mas. - Jak mam się do cie​bie zwra​cać? Jo​na​than ro​ze​śmiał się. - Sko​ro mar​twisz się, że wi​dzia​łeś moją twarz, to po jaką cho​le​rę chcesz znać moje na​zwi​sko? - Po​nie​waż ura​to​wa​łeś mi ży​cie. Chcę wie​dzieć, kto to zro​bił. Jo​na​tha​no​wi spodo​ba​ła się ta ar​gu​men​ta​cja. - Wiesz co? Mów do mnie Skor​pion. - Skor​pion? - wy​ję​czał Tho​mas. - Jak ten pa​ję​czak? - Tak, jak pa​ję​czak. Szyb​ko ata​ku​je i wy​glą​da groź​nie. - To nie jest praw​dzi​we na​zwi​sko. - Mo​żesz uwa​żać je za praw​dzi​we. - No, do​brze, niech bę​dzie Skor​pion. Mogę ci za​dać py​ta​nie? - Py​taj, o co chcesz, ale nie​ko​niecz​nie spo​dzie​waj się od​po​wie​dzi. - Ktoś w koń​cu znaj​dzie te tru​py. Co wte​dy? Co po​my​śli po​li​cja? Jo​na​than zer​k​nął na syl​wet​kę pa​sa​że​ra. - Po​myśl. - Czy to nie bę​dzie wy​glą​da​ło na mor​der​stwo? Jo​na​than przy​tak​nął. - Jak po​trój​ne za​bój​stwo. - Nie przej​mu​jesz się tym? - Nie​spe​cjal​nie. - Jo​na​than na​gle zdał so​bie spra​wę, jak ostro to za​brzmia​ło. - Po​słu​chaj, ja dzia​łam po stro​nie anio​łów, ro​zu​miesz? Czę​sto poza gra​ni​ca​mi pra​wa, ale ni​g​dy po złej stro​nie. Kie​dy lu​dzie zo​ba​czą cia​ła za​bi​tych ban​dzio​rów, ni​cze​go to nie zmie​ni. Mam czy​ste su​mie​nie. - W ta​kim ra​zie dla​cze​go nie wy​stę​pu​jesz pod praw​dzi​wym na​zwi​skiem? - Po​wie​dzia​łem po stro​nie anio​łów, a nie idio​tów. - Jo​na​than zda​wał so​bie spra​wę, że strzę​pi na dar​mo ję​zyk. Kie​dyś miał do​wód​cę, któ​ry wy​zna​wał za​sa​dę, by ni​g​dy nie roz​ma​wiać z ofia​ra​mi, a brał udział w po​nad trzy​stu ak​cjach od​bi​cia za​kład​ni​ków. Żad​ne sło​wa nic nie po​pra​wią, a tyl​ko wpro​wa​dza​ją do​dat​ko​we za​mie​sza​nie. Jo​na​than za​czy​nał ro​zu​mieć, że musi le​piej się pil​no​wać. - Po​li​cja nic nie wie o tych two​ich anio​łach - nie ustę​po​wał Tho​mas. - Dla nich waż​ne będą tyl​ko do​wo​dy, a wte​dy zo​rien​tu​ją się... - Nie zo​rien​tu​ją się - prze​rwał mu Jo​na​than. - Nie do​wie​dzą się o two​im po​rwa​niu ani o oku​pie. Nie znaj​dą żad​nych do​wo​dów, że by​łeś o tyle - po​mię​dzy kciu​kiem a pal​cem wska​zu​ją​cym zro​bił ma​lut​ki od​stęp - od śmier​ci. Będą tyl​ko wie​dzie​li, że kil​ka osób zgi​nę​ło w strze​la​ni​nie. - W ta​kim ra​zie dla​cze​go nie za​cze​ka​my, żeby wszyst​ko wy​ja​śnić? Ina​czej po​trak​tu​ją cię jak mor​der​cę. A co bę​dzie, kie​dy za​czną cię szu​kać?

I po co mu była ta cała roz​mo​wa? - Będą cho​ler​nie wku​rze​ni. Ni​cze​go nie znaj​dą. - A je​śli? - Nie. - A je​śli? Explo​rer pod​sko​czył w ko​le​inie. - My​ślisz, że po​li​cja wy​glą​da tak jak na fil​mach? Że bez skru​pu​łów ści​ga prze​stęp​ców, wy​wa​ża drzwi i ra​tu​je ży​cie szla​chet​nym oby​wa​te​lom? To nie za​wsze tak wy​glą​da, do​cho​dzą jesz​cze róż​ne śmiesz​ne pro​ce​du​ry. Gdy​bym miał po​ko​ny​wać ta​kie prze​szko​dy jak po​li​cja i pro​ku​ra​tor, żeby zdo​być in​for​ma​cje i usta​lić plan dzia​ła​nia, już daw​no byś nie żył. A gdy​by się do​wie​dzie​li, kim je​stem, za​mknę​li​by mnie do wię​zie​nia za to, że ura​to​wa​łem ci ży​cie. Nie za wy​nik mo​je​go dzia​ła​nia, tyl​ko za me​to​dy. Zresz​tą i tak po​wie​dzia​łem ci dzie​sięć razy za dużo. - A co ze śla​da​mi? Jo​na​than ro​ze​śmiał się. W ostat​nich la​tach wszy​scy oglą​da​li Kry​mi​nal​ne za​gad​ki. - Wiem, co ro​bię. Nie zo​sta​wi​łem żad​nych śla​dów. Mnie nie moż​na wy​tro​pić. - A co ze mną? Ze mną może pójść im ła​twiej. - Do pew​ne​go stop​nia tak - zgo​dził się Jo​na​than. - Dla​te​go nie chcia​łem, że​byś do​ty​kał dziew​czy​ny. Nie chcia​łem, że​byś zo​sta​wił od​ci​ski pal​ców albo ja​kieś włók​na na Chris... Tif​fa​ny. - Dia​bli wie​dzą, któ​re imię dzie​ciak woli sły​szeć. Mimo ciem​no​ści Jo​na​than wi​dział wy​raz nie​za​do​wo​le​nia na twa​rzy Toma. - Mu​si​my to zgło​sić! - Nie ma mowy. A już na pew​no ja tego nie zro​bię. Tho​mas ob​ró​cił się w fo​te​lu i roz​po​czął po​waż​ne ne​go​cja​cje. - Je​śli te​raz we​zwie​my po​li​cję, to uzna​ją, że dzia​ła​li​śmy w sa​mo​obro​nie. Je​śli nie we​zwie​my, mogą dojść do błęd​nych wnio​sków i ja też wy​lą​du​ję w wię​zie​niu. - Nikt nie wsa​dzi cię do wię​zie​nia, Tom. Skończ z tym me​lo​dra​ma​tem. Nie we​zwie​my po​li​cji. Ko​niec krop​ka. Tho​mas nie był jesz​cze prze​ko​na​ny. - Chy​ba nie ro​zu​miesz, Skor​pion. Nie mogę o tym mil​czeć. Będę mu​siał ko​muś po​wie​dzieć. Na​wet nie po to, żeby pro​sić o po​moc, ale dla​te​go, że to się w ogó​le wy​da​rzy​ło. Jak pój​dę z ko​le​ga​mi na piwo, coś mi się może wy​psnąć. - No to się wy​psnie. - Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Mo​żesz opo​wia​dać, co chcesz. Nie zro​bi​łeś nic złe​go. Na mi​łość bo​ską, ty tu je​steś ofia​rą. Nie po​wi​nie​neś czuć się win​ny. Ciesz się wol​no​ścią i prze​stań za​drę​czać. - Chcesz przez to po​wie​dzieć, że nic się nie sta​nie, je​śli opo​wiem o wszyst​kim po​li​cji, ale sam nie za​mie​rzasz tego zro​bić? - Mar​twi mnie to, ale sko​ro chcesz. - Jo​na​than skie​ro​wał roz​mo​wę w tym sa​mym kie​run​ku, co wie​lo​krot​nie w prze​szło​ści. - Kie​dy cię wy​pusz​czę, bę​dziesz mógł zro​bić ze swo​im ży​ciem, co ze​chcesz. Nie ob​cho​dzi mnie, kogo i o czym po​in​for​mu​jesz. Tho​mas od​chrząk​nął i usiadł pro​sto w fo​te​lu. Wy​da​wał się za​do​wo​lo​ny. - Mu​sisz tyl​ko zro​zu​mieć, że to, co po​wiesz, może za​szko​dzić lu​dziom, któ​rzy mnie wy​na​ję​li. To, co ro​bię od cza​su do cza​su, może po​sta​wić ich w złym świe​tle. - Co masz na my​śli? - Tho​mas znów był spię​ty. - Masz ra​cję. Pew​ne rze​czy na​le​ży czy​nić. Ile razy sły​sza​łeś ostrze​że​nia przed „wy​mie​rza​niem spra​-

wie​dli​wo​ści na wła​sną rękę"? Wszy​scy my​ślą, że od tego jest po​li​cja - do cza​su, gdy zo​sta​nie po​rwa​ny ich krew​ny i usły​szą groź​by, że za​kład​nik zgi​nie, je​śli po​wia​do​mią po​li​cję. W ta​kiej chwi​li pra​wo​rząd​ność dia​bli bio​rą. Kie​dy cho​dzi o two​je​go bli​skie​go, chcesz dzia​ła​nia, a nie pro​ce​dur. I wte​dy do ak​cji wkra​czam ja. Dla two​ich ro​dzi​ców waż​niej​sze było, że​byś zna​lazł się z po​wro​tem w domu, a nie żeby po​sta​wić two​ich po​ry​wa​czy przed są​dem. Uwa​żam, że do​ko​na​li wła​ści​we​go wy​bo​ru. Ale żeby cię od​sta​wić do domu, mu​sia​łem cię naj​pierw od​na​leźć, a żeby cię od​na​leźć, trze​ba było iść na skró​ty. - I co, wy​ci​ska​łeś z lu​dzi in​for​ma​cje siłą? Jo​na​than zi​gno​ro​wał py​ta​nie. - Po​li​cja chce win​ne​go ska​zać. Czę​ściej, niż my​ślisz, ska​za​nie win​ne​go jest dla nich waż​niej​sze niż ura​to​wa​nie ofia​ry. Je​śli pój​dziesz na po​li​cję, wy​wi​niesz się od od​po​wie​dzial​no​ści, bo by​łeś ofia​rą, ale oni nie da​ru​ją tym, któ​rzy nie po​zwo​li​li im po​sta​wić po​ry​wa​czy przed są​dem. Kie​dy mnie nie znaj​dą - a nie znaj​dą - zaj​mą się tymi, któ​rzy mnie wy​na​ję​li. Tho​mas po​trze​bo​wał chwi​li, żeby po​skła​dać to wszyst​ko w ca​łość. - Masz na my​śli mo​ich ro​dzi​ców. - Dla po​li​cji za​wsze to ja​kiś suk​ces. - Jezu! - Trud​no to wszyst​ko po​jąć, co? - za​uwa​żył Jo​na​than. - Na two​im miej​scu spoj​rzał​bym na to w taki spo​sób - le​piej po​zo​stać wśród ży​wych na gra​ni​cy pra​wa, niż być mar​twym w zgo​dzie z nim. Po​myśl o tym. Kie​dy słu​żył w od​dzia​le, ra​to​wał do​brych, neu​tra​li​zo​wał złych, a cały psy​cho​lo​gicz​ny beł​kot zo​sta​wiał pro​fe​sjo​na​li​stom. Ni​g​dy nie mu​siał za​sta​na​wiać się nad ludz​ki​mi od​czu​cia​mi. W jego wer​sji ide​al​ne​go świa​ta, w uwal​nia​niu za​kład​ni​ków waż​na była sama ope​ra​cja, nie lu​dzie. Ci źli - to cel, a ich ofia​ry - ła​du​nek. Tak było pro​ściej. Tho​mas Hu​ghes to tyl​ko chło​piec. Ow​szem, miał już dwa​dzie​ścia dwa lata - Jo​na​than słu​żył z za​twar​dzia​ły​mi w bo​jach męż​czy​zna​mi młod​szy​mi od nie​go - ale Tom wciąż jesz​cze po​strze​gał świat jak dziec​ko. Wi​dać to było w bły​sku w jego oczach i sły​chać w na​pię​ciu w gło​sie. Dzie​ciak mu​siał się wy​ga​dać, ale Jo​na​than miał już dość na swo​ich bar​kach. *** Ko​lej​ne trzy kwa​dran​se upły​nę​ły w mil​cze​niu. Rów​no​mier​ny od​dech Tho​ma​sa wska​zy​wał, że chło​pak usnął. Do​tar​li do Ha​mil​ton, mia​stecz​ka od​da​lo​ne​go o ja​kieś trzy​dzie​ści pięć mil od Mun​cie. Przy​po​mi​na​jąc so​bie wska​zów​ki, Jo​na​than po​ko​ny​wał uśpio​ne uli​ce, aż do​tarł do ap​te​ki na rogu Brem​mer Pike i Old Brid​ge Road. Ta​bli​ca przed bu​dyn​kiem gło​si​ła, że sklep jest czyn​ny dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny na dobę, ale pu​sty par​king wska​zy​wał, że biz​nes le​piej krę​ci się w dzień. - Hej, obudź się, je​ste​śmy na miej​scu. - Kie​dy chło​pak się nie po​ru​szył, Jo​na​than po​kle​pał go w ra​mię. - Co? - Tho​mas pod​sko​czył. - Gdzie my je​ste​śmy? - Ko​niec po​dró​ży - po​wie​dział z uśmie​chem Jo​na​than. Uno​sząc się w fo​te​lu, się​gnął do kie​sze​ni po port​fel i wrę​czył chło​pa​ko​wi pięć​dzie​się​cio​do​la​ro​wy bank​not. - Po​sie​dzisz tu tro​chę. Au​to​bus do Chi​ca​go przy​jeż​dża o szó​stej dwa​dzie​ścia trzy. W Mun​cie bę​dzie o siód​mej pięt​na​ście. Bi​let kosz​tu​je oko​ło pięt​na​stu do​lców. Na dwor​cu w Mun​cie zła​piesz tak​sów​kę do domu. Je​śli nie bę​dzie kor​ków, tra​fisz aku​rat na śnia​da​nie. Tho​mas wy​glą​dał na za​sko​czo​ne​go. - I to wszyst​ko? - Chciał​byś wię​cej? - Jo​na​than uśmiech​nął się sze​rzej. - Nie je​dziesz ze mną?

- Nie mogę. Le​piej, żeby nie wi​dzia​no nas ra​zem. Nie martw się, je​steś już bez​piecz​ny. Czas wró​cić do ży​cia. Chło​pak nie zro​bił żad​ne​go ru​chu. - Na​dal nie wiem, czy po​wi​nie​nem za​cho​wać to wszyst​ko w se​kre​cie - po​wie​dział, a w jego oczach cza​ił się smu​tek. Jo​na​than lek​ko wzru​szył ra​mio​na​mi. - Zro​bisz to, co uznasz za sto​sow​ne. - A co z tobą? - spy​tał Tho​mas. - Już ci mó​wi​łem. Je​stem nie​uchwyt​ny. Tho​mas nie to miał na my​śli. - Je​śli się wy​ga​dam, to wró​cisz i... no, wiesz. - Nie je​stem mor​der​cą. - Jo​na​than wes​tchnął cięż​ko. - Nie kom​pli​kuj so​bie ży​cia, a ni​g​dy mnie już nie zo​ba​czysz. Tho​mas uśmiech​nął się ner​wo​wo. - Więc mam za​cząć się mar​twić, kie​dy zo​ba​czę cię pu​ka​ją​ce​go do drzwi? - Wła​śnie. - Jo​na​than za​chi​cho​tał. - A te​raz zmy​kaj. Tho​mas się ocią​gał. Przy​pa​try​wał się wła​snym dło​niom, nie wie​dząc, co po​wie​dzieć. - Wszyst​ko w po​rząd​ku - za​pew​nił go Jo​na​than. Chło​pak kiw​nął gło​wą i wy​cią​gnął dłoń. - Dzię​ki. Jo​na​than uśmiech​nął się i uści​snął rękę Tho​ma​sa. - Nie ma za co. Ni​g​dy się już nie zo​ba​czy​my. Tho​mas otwo​rzył drzwi i Jo​na​than pa​trzył, jak idzie w stro​nę dwu​skrzy​dło​wych, prze​szklo​nych drzwi ap​te​ki. To wła​śnie naj​bar​dziej lu​bił w swo​jej pra​cy. Dla​te​go wciąż na​ra​żał się na nie​bez​pie​czeń​stwo wy​raz twa​rzy uwol​nio​nych lu​dzi, któ​rzy po raz pierw​szy na​praw​dę zda​wa​li so​bie spra​wę, że ich kosz​mar się skoń​czył. Za​cze​kał, aż Tho​mas znaj​dzie się przy drzwiach, i wrzu​cił bieg. Ru​sza​jąc spod ap​te​ki, wci​snął przy​cisk szyb​kie​go wy​bie​ra​nia w swo​jej ko​mór​ce.

Rozdział 5 Ve​ni​ce Ale​xan​der ni​g​dy nie sy​pia​ła do​brze, kie​dy jej szef był na ak​cji. (Jej imię na​le​ża​ło wy​ma​wiać „We​ni​cze" a nie „We​nis". Za pierw​szym ra​zem każ​dy po​peł​niał błąd, ale do​pie​ro za dru​gim było to źle przyj​mo​wa​ne). Póki nie za​dzwo​nił te​le​fon z in​for​ma​cją, że wszyst​ko prze​bie​gło po​myśl​nie, nie mo​gła się od​prę​żyć. W ja​kiś per​wer​syj​ny spo​sób wo​la​ła więk​sze, bar​dziej nie​bez​piecz​ne ope​ra​cje, kie​dy była po​trzeb​na do ob​słu​gi kom​pu​te​ra i od​bie​ra​nia te​le​fo​nów w biu​rze. Je​śli do​dać do tego stres zwią​za​ny z za​pa​no​wa​niem nad szcze​gó​ła​mi tu​zi​na do​cho​dzeń pro​wa​dzo​nych przez in​nych współ​pra​cow​ni​ków, nic dziw​ne​go, że nie mo​gła zmru​żyć oka. Na​kła​da​jąc szla​frok od Ka​ren Neu​bur​ger - Ro​man, jej je​de​na​sto​let​ni syn na​zy​wał go „plu​szo​wym" Ve​ni​ce wsta​ła z łóż​ka i wsu​nę​ła sto​py w ele​ganc​kie kap​cie. Była pew​na, że mama upie​kła wię​cej ka​wał​ków kur​cza​ka, niż po​da​ła po​przed​nie​go dnia na ko​la​cję i myśl o udku na zim​no wy​da​wa​ła się naj​od​po​wied​niej​szym spo​so​bem na uspo​ko​je​nie na​stro​ju. Udko plus szklan​ka wody z cy​try​ną. Po​rwa​ła ze sto​li​ka noc​ne​go te​le​fon ko​mór​ko​wy, we​pchnę​ła go do ob​szer​nej kie​sze​ni szla​fro​ka i ru​szy​ła ko​ry​ta​rzem w kie​run​ku scho​dów. - Póź​no dziś wsta​łaś - stwier​dzi​ła jej mama, kie​dy Ve​ni​ce otwo​rzy​ła drzwi do kuch​ni. - Jezu! - Ve​ni​ce pod​sko​czy​ła za​sko​czo​na. - Nie wzy​waj imie​nia... - zru​ga​ła ją mama. Krą​gła, czar​no​skó​ra ko​bie​ta sie​dzia​ła przy dłu​gim owal​nym sto​le, na któ​rym stał pół​mi​sek za​peł​nio​ny ka​wał​ka​mi kur​cza​ka i zie​lo​nym grosz​kiem, tak samo wiel​ki jak ten z wczo​raj​szej ko​la​cji. Ve​ni​ce po​de​szła bez sło​wa do kre​den​su i z szu​fla​dy wy​ję​ła ta​lerz Co​rel​le. Usia​dła na​prze​ciw mat​ki. - Je​stem głod​na - po​wie​dzia​ła, się​ga​jąc po ostat​nie udko z pół​mi​ska. Ve​ni​ce nie po​go​dzi​ła się ni​g​dy z tym, że nie pa​mię​ta ojca, po​li​cjan​ta, któ​ry zgi​nął na służ​bie przed jej uro​dze​niem. Od​kąd się​ga​ła pa​mię​cią, za​wsze za​sta​na​wia​ła się, jak brzmiał jego głos i czym tata pach​niał. Na fo​to​gra​fii na to​a​let​ce mamy wi​dzia​ła twarz, ale nie mo​gła usły​szeć gło​su. Ża​ło​wa​ła, że swo​je​mu sy​no​wi też za​fun​do​wa​ła dzie​ciń​stwo bez ojca. Tu jed​nak była spo​ra róż​ni​ca. Je​śli Ro​man tyl​ko ze​chce, w każ​dej chwi​li może go zna​leźć. Z tego, co ostat​nio sły​sza​ła Ve​ni​ce, Le​roy był gdzieś w Afga​ni​sta​nie. Mama każ​de​go dnia opła​ki​wa​ła swo​je​go uko​cha​ne​go Char​le​sa. Kie​dy na​de​szły jej sześć​dzie​sią​te ósme uro​dzi​ny, za​czę​ła wspo​mi​nać o stra​chu przed sa​mot​ną śmier​cią. To nie wcho​dzi w ra​chu​bę - tłu​ma​czy​ła jej Ve​ni​ce. Prze​cież był Dom Zmar​twych​wsta​nia. Po​ło​żo​ny na dwu​akro​wej dział​ce w sa​mym cen​trum biz​ne​so​wej dziel​ni​cy Fi​sher​man's Cove, po są​siedz​ku z ka​to​lic​kim ko​ścio​łem Świę​tej Ka​ta​rzy​ny, był sie​dzi​bą no​wej, wspa​nia​łej szko​ły z in​ter​na​tem, a swo​ją uro​dą prze​wyż​szał wszyst​kie inne bu​dyn​ki w mie​ście. Nie li​cząc bu​dyn​ku sądu i szpi​ta​la, któ​re fak​tycz​nie nie le​ża​ły w dziel​ni​cy Fi​sher​man's Cove, a na​le​ża​ły do przed​mieść West​mo​re​land Co​un​ty, Dom Zmar​twych​wsta​nia miał więk​szą po​wierzch​nię niż ja​ki​kol​wiek inny bu​dy​nek. Jesz​cze pięć lat temu zie​mia i dom, w któ​rym znaj​do​wa​ła się szko​ła, był do​mem dzie​ciń​stwa Jo​na​tha​na Gra​ve'a. W wy​ni​ku po​stę​po​wa​nia są​do​we​go, któ​re​go do koń​ca nikt nie umiał po​jąć, Jo​na​than odzie​dzi​czył wła​sność po wciąż ży​ją​cym ojcu, po czym uznał, że nie jest mu ona po​trzeb​na i za rów​no​war​tość jed​ne​go do​la​ra prze​ka​zał ją pa​ra​fii Świę​tej Ka​ta​rzy​ny. W ak​cie no​ta​rial​nym zna​lazł się za​pis, że po​sia​dłość ma po wiecz​ne cza​sy być wy​ko​rzy​sty​wa​na jako szko​ła dla dzie​ci, któ​rych ro​dzi​ce znaj​du​ją się w

wię​zie​niu. Mama Ale​xan​der mia​ła za​pew​nio​ne w tym domu do​ży​wot​nie miesz​ka​nie i sta​no​wi​sko opie​ku​na. Jo​na​than po​kry​wał wszyst​kie zwią​za​ne z tym kosz​ty z wła​snej kie​sze​ni. Trze​ci wa​ru​nek był bar​dziej kwe​stią biu​ro​kra​tycz​ną niż fi​nan​so​wą - udział Jo​na​tha​na w mo​der​ni​za​cji bu​dyn​ku i sfi​nan​so​wa​nie sied​miu eta​tów na​uczy​ciel​skich, a tak​że co​rocz​na sze​ścio​cy​fro​wa do​ta​cja mia​ły po​zo​stać ta​jem​ni​cą. Wszy​scy spo​za Świę​tej Ka​ta​rzy​ny mie​li wie​dzieć tyl​ko tyle, że wy​dat​ki po​kry​wa Fun​da​cja na rzecz Ochro​ny Ro​dzi​ny, któ​rą Jo​na​than za​ło​żył pod jed​nym z fał​szy​wych na​zwisk. - Jo​na​than nie dał zna​ku ży​cia? - do​my​śli​ła się mama. - Ma dużo ro​bo​ty. - Ve​ni​ce uni​ka​ła jej wzro​ku. - Do​my​ślam się, że bie​rze udział w jed​nej ze swo​ich „mi​sji"? - pod​kre​śli​ła osta​nie sło​wo, da​jąc wy​raź​nie do zro​zu​mie​nia, jak bar​dzo jest nie​za​do​wo​lo​na. - Nie chcę o tym roz​ma​wiać, a ty nie po​win​naś drą​żyć te​ma​tu. Bez​pie​czeń​stwo Dig​ge​ra za​le​ży w du​żym stop​niu od dys​kre​cji. Ma​mie nie spodo​ba​ło się to, ale po​sta​no​wi​ła nie na​ci​skać. - Nie lu​bię tego prze​zwi​ska. Nie mu​szę znać szcze​gó​łów, żeby wie​dzieć, że się mar​twisz. Masz to wy​ma​lo​wa​ne na twa​rzy. - Daw​no się nie od​zy​wał. - Ve​ni​ce wes​tchnę​ła. - Kie​dy ostat​nio? Po​zo​ry obo​jęt​no​ści za​czę​ły zni​kać z twa​rzy Ve​ni​ce. - Kil​ka go​dzin temu. Za​pa​dła na chwi​lę ci​sza. - Wcze​śniej też mu się to zda​rza​ło - do​da​ła Ve​ni​ce. - Ale dziś jest ina​czej? Kie​dy ode​zwał się dzwo​nek te​le​fo​nu Ve​ni​ce, uci​szy​ła mamę ge​stem dło​ni. Tyl​ko dwie oso​by zna​ły ten nu​mer, przy czym jed​na z nich była na pię​trze w sy​pial​ni. Po dru​gim dzwon​ku ode​bra​ła. - Dig​ger? - usły​sza​ła w swo​im gło​sie nie​po​kój i wie​dzia​ła, że on bę​dzie nie​za​do​wo​lo​ny. - Wi​taj. - To był Jo​na​than i Ve​ni​ce wie​dzia​ła, że te​raz się uśmie​cha. - Wszyst​ko prze​bie​gło po​myśl​nie. Przez dwie se​kun​dy od​czu​wa​ła ulgę, a po​tem przy​szedł czas na złość. - Dla​cze​go nie dzwo​ni​łeś? - To zwy​czaj​ne po​łą​cze​nie - upo​mniał ją. Gdy​by lu​dzie zda​wa​li so​bie spra​wę, że więk​szość roz​mów z te​le​fo​nów ko​mór​ko​wych jest mo​ni​to​ro​wa​na - prak​tycz​nie wszyst​kie - za​sta​no​wi​li​by się wcze​śniej, co mó​wią. - Było póź​no, nie chcia​łem cię bu​dzić. - I tak nie mogę za​snąć, kie​dy nie dzwo​nisz. Mama też. - Prze​pra​szam. - Głos Jo​na​tha​na przy​cichł. - Do​pie​ro te​raz prze​ka​za​łem prze​sył​kę. Za​raz ru​szam w dro​gę. - Bo​xers jest z tobą? - Jesz​cze nie. Do​łą​czy za ja​kąś go​dzi​nę. Od​bie​rzesz mnie oko​ło czwar​tej trzy​dzie​ści po po​łu​dniu? - Będę - od​po​wie​dzia​ła. - Je​steś cu​dow​na, Ven. Jesz​cze jed​no. - Po​win​na wie​dzieć, że nie skoń​czy się na oso​bi​stym wy​zna​niu. Sko​ro już je​steś na no​gach, mo​gła​byś zna​leźć wszyst​ko, co do​ty​czy Chri​sti​ne Ba​ker alias Tif​fa​ny Bar​nes? Ve​ni​ce mu​sia​ła szyb​ko przej​rzeć za​war​tość ku​chen​nej szu​fla​dy, by zna​leźć dłu​go​pis. Na​zwi​ska za​pi​sa​ła na ser​wet​ce. - Skąd po​cho​dzi? - Nie je​stem pew​ny, ale krę​ci​ła się koło uni​wer​sy​te​tu sta​no​we​go Ball. - Krę​ci​ła się? - Zwy​kłe po​łą​cze​nie, Ven.

To ozna​cza​ło, że wię​cej szcze​gó​łów na ra​zie nie bę​dzie. - Zro​bię, co się da. - Do zo​ba​cze​nia wkrót​ce. - Jo​na​than prze​rwał po​łą​cze​nie. Ve​ni​ce odło​ży​ła te​le​fon. Te​raz, kie​dy mia​ła wresz​cie do wy​ko​na​nia za​da​nie, za​chcia​ło jej się spać.

Rozdział 6 Wej​ście Tho​ma​sa ob​wie​ścił dźwięk dzwon​ków nad drzwia​mi. Ap​te​ka Simms wy​glą​da​ła jak ro​dem z fil​mów z lat pięć​dzie​sią​tych. Był tu au​to​mat do na​po​jów ga​zo​wa​nych, zie​lo​ne ob​ro​to​we stoł​ki i wy​so​ka chro​mo​wa​na lada. Na dwóch tu​zi​nach gę​sto upa​ko​wa​nych pó​łek znaj​do​wa​ły się ko​sme​ty​ki do wło​sów, leki na prze​zię​bie​nie i wie​le in​nych róż​no​ści. Gór​ne pół​ki mie​ści​ły set​ki dziw​nych rze​czy, po​cząw​szy od ba​se​ni​ków dla dzie​ci po nie​mod​ne co naj​mniej od trzech lat ro​we​ry. Po​ży​czo​ne buty Tho​ma​sa kła​pa​ły na po​ma​lo​wa​nej w ko​lo​rze klo​nu drew​nia​nej pod​ło​dze. Miał go​dzi​nę do stra​ce​nia i ma​rzył o ja​kimś głu​pim pi​sem​ku, któ​re po​zwo​li mu wy​ma​zać z pa​mię​ci wi​dok krwi i wspo​mnie​nie bru​tal​no​ści, ja​kiej do​świad​czył tej nocy. Na ogrom​nym ekra​nie w jego gło​wie wciąż wy​świe​tlał się ob​raz Lio​ne​la Pa​tro​ne'a z ogrom​ny​mi no​ży​ca​mi ogrod​ni​czy​mi w ręku i po​zba​wio​na wy​ra​zu mar​twa twarz Tif​fa​ny, oświe​tlo​na ostrym bla​skiem la​tar​ki Skor​pio​na. Po​wi​nie​nem za​dzwo​nić do domu, po​my​ślał, lecz szyb​ko od​su​nął tę myśl. Skor​pion ka​zał mu cze​kać na au​to​bus. Gdy​by jego ro​dzi​na chcia​ła, żeby za​dzwo​nił do domu, sta​ło​by się to czę​ścią pla​nu. Te​raz nic już nie wy​da​wa​ło się ani oczy​wi​ste, ani pro​ste. Pew​ne było tyl​ko jed​no, że Skor​pion wszyst​ko do​brze prze​my​ślał. W tej chwi​li zmia​na pla​nów nie mia​ła żad​ne​go sen​su. Kie​dy zza pół​ki z czap​ka​mi wy​chy​lił się męż​czy​zna, Tho​mas pod​sko​czył tak gwał​tow​nie, że obaj się wy​stra​szy​li. Po krót​kiej chwi​li strach ustą​pił miej​sca śmie​cho​wi. Męż​czy​zna miał na so​bie ki​tel z pla​kiet​ką, z któ​rej wy​ni​ka​ło, że ma na imię Al. Wy​glą​dał na sześć​dzie​się​cio​lat​ka i wy​da​wał się za sta​ry do ta​kiej pra​cy. - Czym mogę słu​żyć? - za​py​tał. - Mało nie ze​sra​łem się ze stra​chu. - Tho​mas chciał, żeby to było zwy​kłe stwier​dze​nie, ale w jego gło​sie po​brzmie​wa​ła złość. Twarz Ala spo​chmur​nia​ła. - Nie po​do​ba mi się taki ję​zyk. Tho​mas spur​pu​ro​wiał. - Prze​pra​szam - od​parł. - Cze​kam na au​to​bus do Chi​ca​go. Przy​jeż​dża za go​dzi​nę, praw​da? Nie​uprzej​me za​cho​wa​nie po​szło w nie​pa​mięć. Al spoj​rzał na ze​ga​rek. - Za go​dzi​nę i dzie​sięć mi​nut, je​śli nie bę​dzie spóź​nie​nia. Pew​nie jed​nak przy​je​dzie za pół​to​rej go​dzi​ny. Zjesz coś? Może lody? Wzmian​ka o je​dze​niu po​bu​dzi​ła ape​tyt Tho​ma​sa. - Ja​sne. A coś kon​kret​ne​go? Al uśmiech​nął się i ru​szył w stro​nę au​to​ma​tu do na​po​jów, za​pra​sza​jąc ge​stem Tho​ma​sa, by szedł za nim. - Ca​ło​do​bo​wo zna​czy ca​ło​do​bo​wo, mło​dy czło​wie​ku. Wo​lał​bym nie roz​pa​lać gril​la, ale je​śli może być coś z mi​kro​fa​lów​ki, to pro​szę bar​dzo. - Za​trzy​mał się w pół dro​gi i wy​cią​gnął rękę. - Al Elvins - przed​sta​wił się. - Je​stem kie​row​ni​kiem noc​nej zmia​ny. Wła​ści​cie​lem jest mój brat. - Tho​mas Hu​ghes. - Chło​pak od​wza​jem​nił uścisk, za​sta​na​wia​jąc się jed​no​cze​śnie, czy nie po​peł​nił błę​du, po​da​jąc swo​je praw​dzi​we na​zwi​sko. - Rze​czy​wi​ście je​steś tak głod​ny, na ja​kie​go wy​glą​dasz? - za​py​tał Al, ru​sza​jąc w dal​szą dro​gę.

- Chy​ba bar​dziej zmę​czo​ny niż głod​ny. Kie​dy zna​leź​li się w po​bli​żu au​to​ma​tu, Al uniósł część lady i wszedł za bar, a Tho​mas usa​do​wił się na stoł​ku. - Za​pra​szam - ode​zwał się Al. - Roz​gość się. Przy ba​rze oświe​tle​nie było lep​sze i Tho​mas do​strzegł w za​cho​wa​niu Ala coś dziw​ne​go. Spo​sób, w jaki pa​trzył na nie​go i szyb​ko od​wra​cał wzrok. - Masz ocho​tę na hot-doga? - Może dwa? I du​że​go spri​te'a. - Jak so​bie ży​czysz - ode​zwał się Al, po​now​nie ob​rzu​ca​jąc go szyb​kim spoj​rze​niem. Te​raz jak​by sku​piał całą swo​ją uwa​gę na otwie​ra​niu pacz​ki pa​ró​wek. Nie pa​trząc Tho​ma​so​wi w oczy, po​wie​dział: - Na za​ple​czu jest ła​zien​ka, je​śli masz ocho​tę się tro​chę ob​myć. To brzmia​ło roz​sąd​nie. Kie​dy da​nie pod​grze​wa​ło się w ku​chen​ce mi​kro​fa​lo​wej, Tho​mas po​szedł do ła​zien​ki. Jed​no spoj​rze​nie w lu​stro po​wie​dzia​ło mu wszyst​ko. Był bar​dzo brud​ny. Spo​glą​da​ła na nie​go po​sta​rza​ła o dzie​sięć lat twarz. Po​zle​pia​ne, ma​to​we wło​sy były w nie​ła​dzie, a wor​ki pod ocza​mi miał jak jed​na z sześć​dzie​się​cio​let​nich cio​tek. Żeby się po​rząd​nie umyć, zdjął T-shirt i za​uwa​żył, że może po​li​czyć wszyst​kie że​bra na wy​chu​dzo​nej klat​ce pier​sio​wej. Pa​pie​ro​wy​mi ręcz​ni​ka​mi za​tkał od​pływ i pu​ścił go​rą​cą wodę. Sze​ścio​krot​nie na​ci​snął wiel​ki do​zow​nik my​dła wi​szą​cy na ścia​nie. Za​krę​cił wodę, za​nu​rzył zło​żo​ne dło​nie w męt​nej cie​czy, po​chy​lił się i ob​mył twarz. Wte​dy to do nie​go do​tar​ło. Kon​takt z ta​kim prze​ja​wem cy​wi​li​za​cji jak go​rą​ca woda z my​dłem uświa​do​mił mu, ile ma szczę​ścia, że wciąż żyje. Zro​zu​miał, że obcy lu​dzie ry​zy​ko​wa​li ży​cie, by uchro​nić go od śmier​ci. Z dłoń​mi przy​ci​śnię​ty​mi do twa​rzy za​czął pła​kać. *** - My​śla​łem, że stam​tąd nie wyj​dziesz - ode​zwał się ser​decz​nie Al, kie​dy Tho​mas wró​cił do baru, a po​tem jego twarz zno​wu spo​chmur​nia​ła. - Wszyst​ko w po​rząd​ku, synu? Tho​mas po​ki​wał gło​wą, choć czuł się fa​tal​nie. - Nic mi nie jest. - Sko​ro tak mó​wisz. - Al spra​wiał wra​że​nie, jak​by chciał jesz​cze o coś za​py​tać, ale po​wstrzy​mał się. Tho​mas usiadł. Dwa hot-dogi w pa​pie​ro​wych ser​wet​kach spo​czy​wa​ły na jed​no​ra​zo​wym kar​to​no​wym ta​le​rzy​ku. Do​brą mi​nu​tę za​ję​ło mu przy​pra​wia​nie ich ket​chu​pem i musz​tar​dą, ale po​chło​nął je w trzech kę​sach. Ni​g​dy nie jadł nic lep​sze​go. Na​stęp​nie przy​szła ko​lej na spri​te'a, któ​re​go prze​łknął jed​nym hau​stem. Od​sta​wił szklan​kę na ladę, gło​śno bek​nął i uśmiech​nął się z za​kło​po​ta​niem. - Chy​ba daw​no nie mia​łeś nic w ustach, co? Za​cho​wy​wał się jak pro​się. - By​łem strasz​nie głod​ny. Al za​sta​na​wiał się chwi​lę, nim za​dał ko​lej​ne py​ta​nie. - Masz ja​kieś kło​po​ty, synu? Tho​mas uda​wał za​sko​czo​ne​go. - Nie, skąd​że. - Z ca​łym sza​cun​kiem, ale nie wie​rzę ci. - W gło​sie Ala nie było żad​nej groź​by. Tho​mas za​czął się za​sta​na​wiać, czy męż​czy​zna za chwi​lę nie za​pro​po​nu​je mu noc​le​gu. - Wy​glą​dasz kosz​mar​nie, mało nie zja​dłeś ta​le​rza i cze​kasz na au​to​bus przed świ​tem. Wy​glą​da mi to na uciecz​kę z domu. - Mam dwa​dzie​ścia dwa lata. - Tho​mas za​chi​cho​tał. - Je​stem za sta​ry na uciecz​ki. - Chy​ba że zro​bi​łeś coś, cze​go nie po​wi​nie​neś ro​bić. Nie wy​glą​dasz na prze​stęp​cę, ale na ko​goś, kto po​wi​nien po​roz​ma​wiać z po​li​cją.

Tho​mas pró​bo​wał zmu​sić się do uśmie​chu, ale Al był zbyt bli​ski praw​dy. Fak​tycz​nie po​trze​bo​wał roz​mo​wy z po​li​cjan​tem. Ta ta​jem​ni​ca za​czę​ła go wy​kań​czać. Czuł się wy​czer​pa​ny i nie wie​dział, czy star​czy mu sił, by cią​gnąć tę far​sę. - Nic mi nie jest. I nie mu​szę z ni​kim roz​ma​wiać. - Miał na​dzie​ję, że wy​po​wie​dział te sło​wa do​sta​tecz​nie lek​ko. Nie mógł prze​cież zdra​dzić Skor​pio​na po tym, co dla nie​go zro​bił. Al nie dał się na​brać. - Na pew​no? Nikt cię tu nie skrzyw​dzi. Je​śli chcesz, ukry​ję cię na za​ple​czu i we​zwę po​li​cję. - Na​praw​dę nic mi nie jest. Po pro​stu wra​cam do domu. - Do domu? Skąd? Tho​mas za​marł. - Z in​ne​go sta​nu... z Ken​tuc​ky. - Po​czuł, jak strach ści​ska mu gar​dło. - Z Lo​uisvil​le. - To było je​dy​ne mia​sto w Ken​tuc​ky, ja​kie mu przy​szło do gło​wy. Al wie​dział, że chło​pak kła​mie; wi​dać to było po jego przy​mru​żo​nych oczach. Dał mu jed​nak spo​kój. - Ni​g​dy nie spę​dzi​łem zbyt wie​le cza​su w tam​tej czę​ści Ken​tuc​ky - po​wie​dział. Spoj​rze​li na sie​bie w mil​cze​niu i w koń​cu Tho​mas od​su​nął na bok pa​pie​ro​wy ta​lerz, i po​ło​żył gło​wę na bla​cie, uży​wa​jąc ra​mie​nia jako po​dusz​ki. Po chwi​li za​padł w sen. *** - Tom, obudź się. Sło​wa do​bie​ga​ły do nie​go, jak​by ktoś wy​po​wia​dał je przez ocyn​ko​wa​ną, po​skrę​ca​ną, wy​drą​żo​ną w środ​ku rurę. - Obudź się, Tom. - Tym ra​zem po​le​ce​niu to​wa​rzy​szy​ło klep​nię​cie w ra​mię. Ze​rwał się ze stoł​ka go​tów do wal​ki. Al cof​nął się prze​zor​nie. - Przy​je​chał twój au​to​bus, synu. Nie bę​dzie na cie​bie cze​kał. Tho​mas ro​zu​miał wy​po​wia​da​ne do nie​go sło​wa, ale był zbyt wy​czer​pa​ny, by od​po​wie​dzieć. - Czas na cie​bie. Au​to​bus. Do Chi​ca​go. Na​resz​cie so​bie przy​po​mniał. - Dłu​go spa​łem? - Za​uwa​żył, że na​czy​nia zo​sta​ły uprząt​nię​te. - Po​nad go​dzi​nę. Prze​mar​z​łeś. Jezu. Naj​szyb​ciej mi​ja​ją​ca go​dzi​na na świe​cie. Ze​sko​czył ze stoł​ka. - Dzię​ki, że mnie pan obu​dził... - Za​milkł na mo​ment. - Chy​ba pan... no, wie pan... o tym, o czym roz​ma​wia​li​śmy? - Czy nie we​zwa​łem po​li​cji? - Al po​trzą​snął prze​czą​co gło​wą. - Nie. Na​dal nie je​stem prze​ko​na​ny, czy do​brze zro​bi​łem, ale je​steś na tyle do​ro​sły, że sam wiesz, czy masz kło​po​ty. Nie za​mie​rzam pra​wić ci ka​zań. - Kie​dy koń​czył ostat​nie zda​nie, za​dzwo​nił te​le​fon. Al spoj​rzał na ze​ga​rek. - O tej po​rze? Mu​sia​ło za​cho​ro​wać czy​jeś dziec​ko. - Pod​szedł do sto​ją​ce​go na la​dzie te​le​fo​nu. - Szczę​śli​wej po​dró​ży. - Dzię​ki - od​parł Tho​mas. - I... dzię​ku​ję. Al przy​jął po​dzię​ko​wa​nie ge​stem dło​ni i ode​zwał się do słu​chaw​ki: - Ap​te​ka Simms. Przez okno ap​te​ki Tho​mas wi​dział sto​ją​cy na po​bo​czu srebr​no-nie​bie​ski au​to​bus. Pod​cho​dząc do drzwi bez ba​ga​żu, choć​by szkol​nej tor​by z ze​szy​ta​mi, je​śli nie wa​liz​ki, czuł się, jak​by był nagi. - Tom! - za​wo​łał Al. Tho​mas nie zro​bił jesz​cze na​wet pię​ciu kro​ków. Od​wró​cił się. - Dzwo​ni Ju​lie Hu​ghes. Mówi, że jest two​ją mat​ką. Nie mu​sisz od​bie​rać, je​śli nie masz ocho​ty. Nie było in​ne​go gło​su, któ​ry Tho​mas tak bar​dzo by ko​chał.

- Od​bio​rę! - po​wie​dział i ob​ró​ciw​szy się na pię​cie, ru​szył w stro​nę te​le​fo​nu. Na ze​wnątrz, kie​row​ca au​to​bu​su za​trą​bił. - Może pan po​pro​sić, żeby chwi​lę za​cze​kał? Al wrę​czył Tho​ma​so​wi słu​chaw​kę. - Po​pro​szę, ale nie wiem, czy mnie po​słu​cha. Kie​row​cy mu​szą się trzy​mać roz​kła​du. Tho​mas przy​ci​snął słu​chaw​kę do ucha. - Mamo? - Tho​mas! - wy​krzyk​nę​ła. - Ba​łam się, że cię nie zła​pię. - Mało bra​ko​wa​ło. Au​to​bus już cze​ka. - Nie wsia​daj do nie​go - po​wie​dzia​ła sta​now​czo. - Rób, co chcesz, ale nie wsia​daj. Już po cie​bie jadę. - Skąd wie​dzia​łaś, że tu je​stem? - Ści​szył głos. - Skor​pion ci po​wie​dział? - Kto? - Skor... Nie​waż​ne. - Wie​dzia​łam, że masz wsiąść do au​to​bu​su do Chi​ca​go. Dzwo​ni​łam na wszyst​kie przy​stan​ki po dro​dze. Nic ci nie jest? - Wszyst​ko w po​rząd​ku. - To samo po​wie​dział​by, gdy​by miał urwa​ną sto​pę. - Nie je​steś ran​ny? - Tyl​ko kil​ka si​nia​ków. Wszyst​ko bę​dzie do​brze. - Nie ru​szaj się stam​tąd, ro​zu​miesz? Jadę po cie​bie. To nie trzy​ma​ło się kupy. - Dla​cze​go nie mogę po pro​stu po​je​chać au​to​bu​sem? - Wszyst​kim nam gro​zi nie​bez​pie​czeń​stwo, Tho​mas. - Tom! - za​wo​łał na cały głos Al. - Au​to​bus od​je​dzie bez cie​bie! Tho​mas wy​cią​gnię​tym w górę pal​cem po​pro​sił o jesz​cze chwi​lę zwło​ki. Od​wró​cił się do Ala ple​ca​mi i ści​szył głos: - Co to zna​czy, że gro​zi nam nie​bez​pie​czeń​stwo? Je​stem już wol​ny. Zo​sta​łem ura​to​wa​ny. - Wiem - od​par​ła. Wy​raź​nie usły​szał, że szyb​ko je​dzie. - Nie mo​że​my te​raz roz​ma​wiać. Nie przez te​le​fon. Za​dzwo​nię, jak będę do​jeż​dża​ła. Zaj​mie mi to oko​ło go​dzi​ny. - Nie wiem, o co cho​dzi, mamo. Nie ro​zu​miem... - Tom! Za pięć se​kund od​jeż​dża! - za​wo​łał zde​ner​wo​wa​ny Al. Tho​mas zi​gno​ro​wał jego na​wo​ły​wa​nia. - Je​stem zmę​czo​ny, mamo. Mógł​bym się prze​spać w au​to​bu​sie, a kie​dy wró​cił​bym do domu... - Nie! - od​po​wie​dzia​ła twar​do. - O to wła​śnie cho​dzi. Nie mo​że​my wró​cić do domu. W żad​nym wy​pad​ku. Dla​te​go po cie​bie jadę. - Jezu, mamo, co się sta​ło... - Z ni​kim nie roz​ma​wiaj. Nic nie rób i nie ru​szaj się z miej​sca. Wszyst​ko ci wy​ja​śnię, gdy przy​ja​dę. Prze​rwa​ła po​łą​cze​nie. Tho​mas wpa​try​wał się w te​le​fon, jak​by miał na​dzie​ję, że zno​wu oży​je. Od​kła​da​jąc słu​chaw​kę na wi​deł​ki, po​czuł za ple​ca​mi, że zbli​ża się do nie​go Al. - Od​je​cha​li. Pró​bo​wa​łem ich za​trzy​mać, ale kie​row​ca po​wie​dział, że... - Jed​no spoj​rze​nie na Tho​ma​sa wy​star​czy​ło, by głos uwiązł mu w gar​dle. - Na mi​łość bo​ską, wszyst​ko w po​rząd​ku? Do​bre py​ta​nie. Tho​mas chciał​by znać na nie od​po​wiedź.

Rozdział 7 Dla sze​ryf Gail Bon​ne​vil​le za​no​si​ło się na cho​ler​ny dzień. Od chwi​li gdy mia​stecz​ko Sam​son w sta​nie In​dia​na po​ja​wi​ło się na ma​pie, czy​li do​kład​nie przed stu pięć​dzie​się​ciu trze​ma laty, mo​gło się po​szczy​cić tym, że nie po​peł​nio​no w nim żad​ne​go mor​der​stwa. Sa​mo​bój​stwa się zda​rza​ły, ow​szem, cza​sem ja​kiś wy​pa​dek na po​lo​wa​niu, ale nikt ni​g​dy nie ode​brał ce​lo​wo ży​cia in​nej oso​bie. Kie​dy już się przy​tra​fi​ło to pierw​sze, to od razu po​trój​ne. Tuż po brza​sku kil​ku chłop​ców li​czą​cych na do​bry po​łów w rze​ce na​tknę​ło się na cia​ło mło​dej ko​bie​ty. Z dziu​ry w jej brzu​chu wy​pły​nął do​bry ga​lon krwi, za​bar​wia​jąc oko​licz​ne chwa​sty na czer​wo​no. Chłop​cy rzecz ja​sna na​tych​miast za​czę​li wszę​dzie dzwo​nić i kie​dy dwa​dzie​ścia mi​nut póź​niej Gail ozna​cza​ła miej​sce zbrod​ni ta​śmą po​li​cyj​ną, nie mo​gła się na​dzi​wić, że przed nią po​ja​wi​li się tu pra​wie wszy​scy miesz​kań​cy hrab​stwa. Nic nie jest w sta​nie sku​tecz​niej ode​rwać lu​dzi od śnia​da​nia jak wieść o po​peł​nio​nym mor​der​stwie. Na do​da​tek, prócz cia​ła w po​bli​żu znaj​do​wał się wy​pa​lo​ny wrak fur​go​net​ki. Jej za​stęp​ca, Oli​ver Ed​dle​ste​in, niech Bóg go bło​go​sła​wi, do​tarł na miej​sce wcze​śniej i zro​bił, co mógł, żeby utrzy​mać ga​piów z dala od miej​sca zbrod​ni, choć trud​no to wy​per​swa​do​wać ko​muś, kogo spo​ty​ka się na nie​dziel​nym na​bo​żeń​stwie. Nie cho​dzi​ło o to, żeby miej​sce zbrod​ni nie zo​sta​ło za​dep​ta​ne; cho​dzi​ło o to, że Gail była pe​dant​ką i wie​dzia​ła, ja​kie bła​zeń​stwa po​tra​fią wy​czy​niać obroń​cy, kie​dy tyl​ko zwę​szą choć​by cień in​ge​ren​cji w prze​bieg śledz​twa. Kil​ka zbęd​nych śla​dów bu​tów może do​pro​wa​dzić do zro​dze​nia się mnó​stwa wąt​pli​wo​ści. Kie​dy do sze​ryf Bon​ne​vil​le do​tar​ła wia​do​mość o od​na​le​zie​niu ko​lej​nych dwóch ciał w piw​ni​cy bu​dyn​ku, zro​zu​mia​ła, ja​kie​go ro​dza​ju bę​dzie to śledz​two. Dom na​le​żał do zmar​łej nie​daw​no Be​atri​ce Pa​tro​ne i po​wi​nien być opusz​czo​ny, ale są​sie​dzi twier​dzi​li, że miesz​ka​ło tam te​raz dwóch mło​dych męż​czyzn. Po​nie​waż nikt nie otwie​rał drzwi, za​stęp​ca sze​ry​fa za​in​te​re​so​wał się tym i za​czął roz​glą​dać. Wte​dy wła​śnie zna​lazł w po​bli​żu fron​to​wych drzwi łu​ski po na​bo​jach. Ka​li​ber nie pa​so​wał do ran na cie​le ko​bie​ty. Ogar​nię​ty cie​ka​wo​ścią po​szedł na tył domu, gdzie na​tknął się na znisz​czo​ne drzwi do piw​ni​cy i uszko​dzo​ne prze​wo​dy elek​trycz​ne. Za​stęp​ca po​dał tę in​for​ma​cję przez ra​dio i roz​pę​ta​ło się pie​kło. Za​mknię​ty świa​tek mia​stecz​ka Sam​son stał się miej​scem zbrod​ni. Wszyst​kie urlo​py zo​sta​ły od​wo​ła​ne, za​stęp​cy od​po​czy​wa​ją​cy po służ​bie we​zwa​ni, za​an​ga​żo​wa​no też po​li​cję sta​no​wą. Gail sły​sza​ła plot​ki, że lo​kal​ne biu​ro FBI wę​szy wo​kół spra​wy, szu​ka​jąc furt​ki praw​nej, by włą​czyć się do spra​wy. Do​bra wia​do​mość była taka, że dom ro​dzi​ny Pa​tro​ne, w prze​ci​wień​stwie do po​dwór​ka i oko​li​cy spa​lo​ne​go sa​mo​cho​du, po​zo​stał nie​ska​zi​tel​nie czy​sty. Je​śli nie li​czyć dy​żur​ne​go funk​cjo​na​riu​sza Col​lie​ra i za​stęp​cy sze​ry​fa nikt nie wcho​dził do piw​ni​cy. Na​wet Gail trzy​ma​ła się z dala, póki lu​dzie z po​li​cji sta​no​wej nie skoń​czy​li swo​jej ro​bo​ty. W ta​kim ma​łym po​miesz​cze​niu bru​tal​ność i okrop​ność mor​du mia​ły wręcz fi​zycz​ny wy​miar. Dresz​czyk to może nie było naj​od​po​wied​niej​sze sło​wo, ale je​dy​ne, ja​kie jej w tej chwi​li przy​cho​dzi​ło do gło​wy. - Ja​kiś po​mysł, sze​ry​fie? - za​py​tał Jes​se Col​lier i na jego twa​rzy po​ja​wił się szczer​ba​ty uśmiech, któ​re​go Gail ni​g​dy nie po​tra​fi​ła wła​ści​wie zin​ter​pre​to​wać. - Na​wet kil​ka - od​par​ła. - Za​cznij​my od tego, dla​cze​go je​den z nich jest w sa​mej bie​liź​nie. - Jes​se w li​sto​pa​dzie wal​czył o sta​-

no​wi​sko sze​ry​fa, ale prze​padł w wy​bo​rach za spra​wą Par​tii De​mo​kra​tycz​nej, któ​ra za​wzię​ła się, żeby w tej wiej​skiej spo​łecz​no​ści pra​wa strze​gła ko​bie​ta. Gail Bon​ne​vil​le mia​ła po​wią​za​nia z FBI i dok​to​rat z pra​wa kry​mi​nal​ne​go. Par​tia nie chcia​ła po​no​sić ry​zy​ka, że ktoś taki jak Jes​se wy​gra wy​bo​ry, bo jest le​piej zna​ny. Gail czu​ła wy​rzu​ty su​mie​nia z po​wo​du tych wy​re​ży​se​ro​wa​nych wy​bo​rów i w związ​ku z tym ni​g​dy w peł​ni nie ufa​ła Jes​se'emu. Miał prze​cież dość po​wo​dów, żeby utrą​cić jej ka​rie​rę. Z dru​giej stro​ny nie mia​ła żad​ne​go kon​kret​ne​go po​wo​du, by po​dej​rze​wać go o brak lo​jal​no​ści. - Nie mam po​ję​cia - sko​men​to​wa​ła fakt, że je​den z chło​pa​ków zo​stał ro​ze​bra​ny. Po​zna​ła to po prze​krzy​wio​nych sli​pach i zro​lo​wa​nych do po​ło​wy skar​pet​kach - ale wy​da​je mi się, że mamy tu dwój​kę mar​twych po​ry​wa​czy. Jes​se uniósł brwi. - Hmm, to duży krok na​przód. Skąd to wiesz? Gail wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. Wy​star​czy​ło chwi​lę po​my​śleć. Przy​kuc​nę​ła nad pod​ło​gą. - Spójrz na ta​śmę kle​ją​cą. - Wska​za​ła dłu​go​pi​sem na sza​ro​bia​łe strzę​py na be​to​nie. - Czy nie zwią​za​no nią czy​ichś nad​garst​ków? A tą nóg w kost​kach? Jes​se przy​znał jej ski​nie​niem gło​wy ra​cję. Ta​śma była kil​ku​krot​nie owi​nię​ta wo​kół sie​bie i rów​no prze​cię​ta. Kie​dy przyj​rzał się do​kład​nie, do​strzegł krót​kie skrę​co​ne wło​ski, któ​re przy​war​ły do kle​ju. - Ktoś go uwol​nił. Są​dząc po tych wło​skach, ofia​rą nie była dziew​czy​na. - Też tak uwa​żam. - W ta​kim ra​zie je​den był do​bry, a dru​gi zły? - Jes​se sze​ro​kim ge​stem wska​zał na le​żą​ce cia​ła. - Za​czę​li do sie​bie strze​lać i na​wza​jem się po​za​bi​ja​li? - Nie są​dzę. - Gail po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie zga​dza się kąt, pod ja​kim pa​dły strza​ły. Spójrz. - Pod​nio​sła się. - Obaj mie​li broń, ale po​ci​ski tra​fi​ły tu. - Wska​za​ła na gwiaź​dzi​ste od​pry​ski w ka​mien​nej ścia​nie obok roz​trza​ska​nych drzwi. - Wy​da​je mi się, że bro​ni​li się przed kimś jesz​cze. - Przed kimś jesz​cze? Gail cze​ka​ła, aż Jes​se zro​zu​mie. W koń​cu jego oczy się roz​sze​rzy​ły. - My​ślisz, że był tu ktoś trze​ci? Gail z uśmie​chem po​ki​wa​ła gło​wą. - Wi​dzia​łeś te drzwi? - Pew​nie. - Rzu​cił jej po​iry​to​wa​ne spoj​rze​nie. - A przyj​rza​łeś się im do​kład​nie? - Peł​no roz​łu​pa​ne​go drew​na. Wy​glą​da, jak​by ktoś wy​sa​dził je dy​na​mi​tem. - Bli​sko. Od​dział Uwal​nia​nia Za​kład​ni​ków1 FBI uży​wa po​dob​nej tech​ni​ki. - Gail wsta​ła i po​pro​wa​dzi​ła Jes​se'ego do le​żą​ce​go skrzy​dła drzwi. - Spójrz tu​taj. - Wska​za​ła na nie​mal ide​al​nie pół​księ​ży​co​wa​te wy​rwy w miej​scu, gdzie wcze​śniej znaj​do​wa​ły się za​wia​sy. - Przy​pusz​czam, że w tym miej​scu za​mon​to​wał ła​dun​ki wy​bu​cho​we. Za​cze​kał, aż ban​dy​ci znaj​dą się w piw​ni​cy, i wte​dy je wy​sa​dził. Jes​se ci​cho gwizd​nął. - Mu​sia​ło im nie​źle dzwo​nić w uszach. - Wy​obra​żasz so​bie? - Gail ro​ze​śmia​ła się. - I oto cho​dzi​ło. Nasz ta​jem​ni​czy ktoś roz​wa​la drzwi, wska​ku​je do środ​ka i wy​ko​rzy​stu​je ele​ment za​sko​cze​nia. Jes​se w za​my​śle​niu po​ki​wał gło​wą. - Więc po​dej​rze​wasz, że strze​lec był pro​fe​sjo​na​li​stą. I sam po​sta​no​wił wy​mie​rzyć spra​wie​dli​wość. - To bar​dzo praw​do​po​dob​ne. To tłu​ma​czy​ło​by jego umie​jęt​no​ści strze​lec​kie. Spójrz na tego tam. Wska​za​ła cia​ło Lio​ne​la. - Do​stał jed​ną kulę w ser​ce, a dru​gą w śro​dek czo​ła. Z tam​tym było tak samo. Strzał pro​sto w ser​ce. - Wska​za​ła zwło​ki Bar​ry'ego. - Trud​no o lep​szy strzał. - Za​sta​no​wi​ła się chwi​lę. Mu​sia​ła tu być nie​zła strze​la​ni​na. Ci chłop​cy ostrze​li​wa​li się na oślep.

Dla niej naj​cie​kaw​szą czę​ścią śledz​twa - tym, cze​go naj​bar​dziej jej bra​ko​wa​ło od cza​su, gdy prze​sta​ła pra​co​wać w FBI - był spo​sób, w jaki miej​sce zbrod​ni mó​wi​ło o tym, co się wy​da​rzy​ło. Ofi​cer śled​czy z po​zbie​ra​nych drob​nych frag​men​tów mu​siał od​two​rzyć rze​czy​wi​sty prze​bieg zda​rzeń. Pra​wa fi​zy​ki i bio​lo​gii były nie​ubła​ga​ne, dla​te​go pla​my krwi two​rzy​ły cha​rak​te​ry​stycz​ny wzór; to samo do​ty​czy​ło ran wlo​to​wych i wy​lo​to​wych po po​ci​skach oraz ry​ko​sze​tów. Do tego ugry​zie​nia owa​dów i in​nych zwie​rząt - a ta​kich w tym wy​pad​ku nie było. Wszyst​ko to spra​wia​ło, że miej​sce zbrod​ni za​mie​ra​ło w cza​sie i wy​glą​da​ło tak jak w chwi​li, gdy ostat​nia żywa oso​ba je opu​ści​ła. W ja​kiś spo​sób bu​dzi​ło to i strach, i po​dziw. Gail Bon​ne​vil​le czu​ła się od​po​wie​dzial​na wo​bec tych mar​twych lu​dzi za peł​ne i do​kład​ne od​two​rze​nie ostat​nich chwil ich ży​cia. Zła​pa​nie spraw​ców ni​g​dy nie było dla niej naj​waż​niej​sze. Ow​szem, od​gry​wa​ło pew​ną rolę - za​le​ża​ło jej prze​cież na trium​fie spra​wie​dli​wo​ści - ale naj​bar​dziej eks​cy​to​wa​ła ją hi​sto​rycz​na war​tość tego, co robi. - Gdzie błą​dzisz my​śla​mi? - Głos Jes​se'ego przy​wo​łał ją do rze​czy​wi​sto​ści i wy​wo​łał ru​mie​niec na twa​rzy. - Cza​sem mi się to zda​rza - od​par​ła. Nikt jesz​cze w Sam​son nie wi​dział tego, co w chi​ca​gow​skim od​dzia​le FBI na​zy​wa​no „spoj​rze​niem Bon​ne​vil​le". - Mo​gła​byś ze mną po​roz​ma​wiać? - na​ci​skał Jes​se. - Prze​pra​szam. - Uśmiech​nę​ła się. - Po​wiem ci, co o tym my​ślę. - Po​de​szła do le​żą​cych ciał. Za​czę​ła od Lio​ne​la. - Na​zwij​my go „ofia​rą nu​mer je​den". Przyj​rzyj się jego kie​sze​niom. Zo​sta​ły wy​wró​co​ne na dru​gą stro​nę, a po​tem we​pchnię​te z po​wro​tem. Ten, kto go za​bił, prze​szu​kał je do​kład​nie. Po co? - Szu​kał pie​nię​dzy? Gail po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie są​dzę. Je​śli masz dość for​sy, żeby prze​pro​wa​dzić taką ope​ra​cję, nie po​trze​bu​jesz drob​nych z kie​sze​ni ofia​ry. - W ta​kim ra​zie po co? Gail wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Może dla iden​ty​fi​ka​cji? Nie wiem. Ale mu​sia​ło to za​jąć tro​chę cza​su, a to świad​czy, że nasz spraw​ca jest wy​jąt​ko​wo spo​koj​ny. Spójrz na tam​te pla​my na pod​ło​dze. - Wska​za​ła dłu​gie prze​bar​wie​nie na ka​mien​nej pod​ło​dze kil​ka stóp od cia​ła Lio​ne​la. Po​środ​ku pla​my le​ża​ły reszt​ki srebr​nej ta​śmy kle​ją​cej. Zgad​niesz, co to? Jes​se wi​do​wi​sko​wo po​cią​gnął no​sem, a po​tem spo​waż​niał i szep​nął: - Czu​ję tru​pa. - Ury​nę. - Gail ro​ze​śmia​ła się, wi​dząc, jak jej part​ner pa​ro​diu​je Ha​leya Jo​ela Osmen​ta. - Co ta​kie​go? - Nie czu​jesz mo​czu? - Prze​cież mó​wi​łem. Śmier​dzi tru​pem. Krwią, mo​czem, może na​wet gów​nem. - To wła​śnie ta pla​ma. Jes​se się skrzy​wił. - To zna​czy, że ofia​ra po​rwa​nia mu​sia​ła tu le​żeć ja​kiś czas. - A kie​dy je​steś zwią​za​ny ta​śmą, ro​bisz to, co mu​sisz, tam, gdzie się znaj​du​jesz. - Na​gle jej oczy zro​bi​ły się wiel​kie jak spodki. - Te​raz do mnie to do​tar​ło. Już wiem, dla​cze​go ofia​ra nu​mer dwa jest bez spodni. Jes​se też to po​jął. - Po​nie​waż ob​si​kał się nasz po​rwa​ny. Ale gdzie są jego spodnie? - Może ich w ogó​le nie miał. Na twa​rzy Jes​se​go po​ja​wił się wy​raz głę​bo​kie​go nie​sma​ku.

- Trzy​ma​li go na​gie​go? - Bin​go! - To nie​nor​mal​ne - wy​rzu​cił z sie​bie Jes​se z dez​apro​ba​tą, a po chwi​li do​dał: - Ale chy​ba masz ra​cję. W jego gło​sie brzmia​ła nut​ka oj​cow​skiej dumy, ale bez śla​du pro​tek​cjo​nal​no​ści. - Coś jesz​cze? Gail otwo​rzy​ła usta, ale szyb​ko się po​wstrzy​ma​ła. Sta​wia​ła wszyst​ko na jed​ną kar​tę. Je​śli się za​pę​dzi​ła i jej przy​pusz​cze​nia oka​żą się myl​ne, bę​dzie mu​sia​ła się po​ka​jać. A z dru​giej stro​ny, co tam? - No do​brze, jesz​cze coś - ode​zwa​ła się. - Po​licz łu​ski. Jes​se omiótł świa​tłem la​tar​ki całą pod​ło​gę. - Jed​na - od​parł. - Wy​glą​da na ka​li​ber trzy​sta osiem​dzie​siąt. - Zga​dza się. A spójrz tu​taj. - Po​de​szła do re​wol​we​ru ofia​ry nu​mer dwa, łu​kiem omi​ja​jąc wszyst​kie do​wo​dy, któ​re mo​gły​by ulec za​tar​ciu. Ostroż​nie wsu​nę​ła dłu​go​pis w ka​błąk spu​stu i unio​sła re​wol​wer, oświe​tla​jąc go la​tar​ką. - Ka​li​ber trzy​dzie​ści osiem spe​cial. - Zaj​rza​ła w lufę, a po​tem w otwo​ry cy​lin​dra. - Je​den strzał. - Skie​ro​wa​ła snop świa​tła na ścia​nę. - Je​den plus je​den i mamy dwie dziu​ry w ścia​nie. - No do​brze... - Jes​se wzru​szył ra​mio​na​mi. Cze​kał na coś wię​cej. - Gdzie się po​dzia​ły po​zo​sta​łe łu​ski? Te z bro​ni za​bój​cy? - Może też strze​lał z re​wol​we​ru? Gail z lek​ce​wa​że​niem po​trzą​snę​ła gło​wą. - Wąt​pię. Trud​no z re​wol​we​ru trzy​krot​nie cel​nie tra​fić. To mu​sia​ła być broń au​to​ma​tycz​na, i to coś du​że​go. Ta rana gło​wy wska​zu​je na czter​dziest​kę​czwór​kę, może na​wet czter​dziest​kę​piąt​kę. Gdzie w ta​kim ra​zie są łu​ski? Wy​raz twa​rzy Col​lie​ra wska​zy​wał, że za​gad​ka nie była trud​na. - Ze​brał je? - Wła​śnie. Ze​brał je. Tyl​ko pro​fe​sjo​na​li​sta mógł o tym po​my​śleć. A dla​cze​go ze​brał tyl​ko swo​je łu​ski? Jes​se skrzy​żo​wał ra​mio​na i uśmiech​nął się. Nie znał od​po​wie​dzi, ale nie za​mie​rzał da​wać swo​jej sze​fo​wej sa​tys​fak​cji i przy​znać się do tego. - Pew​nie chciał, że​by​śmy je zna​leź​li. Chciał zo​sta​wić dość śla​dów, któ​re po​zwo​li​ły​by nam się do​my​ślić, że to nie było zwy​kłe za​bój​stwo - kon​ty​nu​owa​ła Gail. Jes​se uniósł brew. - My​ślisz, że ktoś to za​in​sce​ni​zo​wał? - Nie - po​wie​dzia​ła Gail, ale szyb​ko się wy​co​fa​ła. - Wła​ści​wie nie my​śla​łam o tym. - To było moż​li​we, ale z dru​giej stro​ny wie​dzia​ła, że za​bój​cy - po​dob​nie jak wszy​scy inni lu​dzie - wy​bie​ra​ją naj​prost​sze, a nie naj​bar​dziej skom​pli​ko​wa​ne spo​so​by. - Ale chy​ba nie - cią​gnę​ła. - Moim zda​niem, to ro​bo​ta ko​goś wy​na​ję​te​go. Coś po​szło nie tak i zro​bi​ło się za​mie​sza​nie. Po​zo​sta​wia​jąc ta​śmę, cia​ła i łu​ski, spraw​ca chciał nam po​ka​zać, że za​bi​jał ze słusz​nych po​bu​dek. - Ma​jąc może na​dzie​ję, że mu od​pu​ści​my. - A przy​naj​mniej nie bę​dzie​my zbyt moc​no ci​snąć. Jes​se przy​glą​dał się Gail. - Ale tu się po​my​lił, praw​da? Gail uśmiech​nę​ła się. - O tak. To nie Dzi​ki Za​chód. Szu​kasz spra​wie​dli​wo​ści, dzwoń na po​li​cję. A je​śli ro​bisz ta​kie rze​czy sa​me​mu, to też dzwo​nisz na po​li​cję i przy​zna​jesz się. O tym, kto jest do​brym, a kto złym go​ściem, de​cy​du​je sąd.

1

HRT - Ho​sta​ge Re​scue Team

Rozdział 8 Jo​na​than zo​sta​wił explo​re​ra na par​kin​gu na przed​mie​ściach Mun​cie. W cią​gu kil​ku naj​bliż​szych go​dzin po​wi​nien po​ja​wić się tu wła​ści​ciel warsz​ta​tu bla​char​skie​go spe​cja​li​zu​ją​ce​go się w nie​le​gal​nych na​pra​wach i spraw​dzić, czy w sa​mo​cho​dzie nie ma dziur po ku​lach lub in​nych uszko​dzeń. Je​śli ni​cze​go nie znaj​dzie, od​sta​wi po​jazd do wy​po​ży​czal​ni na lot​ni​sku w In​dia​na​po​lis. Nikt nie bę​dzie miał po​ję​cia, w czym ten sa​mo​chód brał udział. Wy​szedł​szy z par​kin​gu, Jo​na​than skie​ro​wał się w stro​nę sto​ją​ce​go na ubo​czu mo​te​lu, skąd wziął tak​sów​kę na lot​ni​sko w In​dia​na​po​lis. Z ca​łe​go wy​czer​pu​ją​ce​go dnia kwa​drans spę​dzo​ny na lot​ni​sku był dla nie​go naj​bar​dziej stre​su​ją​cy. Eks​per​ci w te​le​wi​zji, któ​rzy twier​dzi​li, że ame​ry​kań​skie lot​ni​ska sta​no​wią na​dal ła​twy cel dla ter​ro​ry​stów, po​win​ni się ro​zej​rzeć. Ro​iło się tu od po​li​cjan​tów z psa​mi i naj​róż​niej​szy​mi wy​kry​wa​cza​mi, a on mu​siał krą​żyć w tym tłu​mie ni​czym żywy wo​rek tre​nin​go​wy. Wy​star​czy, żeby pod​szedł za bli​sko do któ​re​goś z psów i już mu​siał​by się gę​sto tłu​ma​czyć. I cho​ciaż nie wcho​dził do głów​ne​go ter​mi​na​lu, wszyst​kie te środ​ki bez​pie​czeń​stwa wy​pro​wa​dza​ły go z rów​no​wa​gi. Po​szedł pro​sto na po​stój tak​só​wek. Kie​row​ca sa​mo​cho​du, do któ​re​go wsiadł, był Ara​bem - to pierw​sza do​bra rzecz, jaka tego dnia spo​tka​ła Jo​na​tha​na. Po je​de​na​stym wrze​śnia więk​szość imi​gran​tów z Bli​skie​go Wscho​du za​czę​ła uni​kać kon​tak​tów z kim​kol​wiek, a szcze​gól​nie z po​li​cją. Je​śli na​wet ja​kiś by​stry gli​niarz zdo​łał​by po​łą​czyć fak​ty, to ślad urwał​by się na lot​ni​sku, bo nikt nic wię​cej by nie po​wie​dział. Pan Bóg na​gra​dzał tych, któ​rzy nie za​po​mi​na​li o środ​kach ostroż​no​ści. Za prze​jazd do ho​te​lu She​ra​ton w In​dia​na​po​lis za​pła​cił go​tów​ką. Go​tów​ką za​pła​cił też za ko​lej​ną tak​sów​kę, któ​ra za​wio​zła go na dwo​rzec au​to​bu​so​wy. Z dwor​ca wy​ru​szył w dłu​gą po​dróż do Evan​ston, gdzie zła​pał tak​sów​kę na lot​ni​sko O'Hare w Chi​ca​go. Tak​sów​ka​rza po​pro​sił, żeby wy​sa​dził go na par​kin​gu dłu​go​ter​mi​no​wym przy Bes​sie Co​le​man Dri​ve. Kie​dy tak​sów​ka znik​nę​ła z pola wi​dze​nia, prze​szedł przez uli​cę i ru​szył w ostat​ni etap swo​jej po​dró​ży. Ter​mi​nal kla​sy luk​su​so​wej na O'Hare przy​po​mi​nał tego ro​dza​ju ter​mi​na​le na in​nych lot​ni​skach. Był jed​nak znacz​nie mniej luk​su​so​wo wy​po​sa​żo​ny, niż mógł​by przy​pusz​czać ktoś nie​wta​jem​ni​czo​ny. Nie było tu żad​nych spe​cjal​nych atrak​cji, je​śli nie li​czyć au​to​ma​tu z kawą, z któ​re​go le​cia​ło coś, czym moż​na na​peł​niać ra​czej pió​ra wiecz​ne niż fi​li​żan​ki. Wi​docz​nie lu​dzie la​ta​ją​cy wła​sny​mi od​rzu​tow​ca​mi nie mie​li du​żych wy​ma​gań. Na szczę​ście po​tęż​ny Bo​xers już na nie​go cze​kał. Na pierw​szy rzut oka spra​wiał wra​że​nie oty​łe​go, ale w rze​czy​wi​sto​ści mógł jed​ną ręką ści​snąć dwóch Jo​na​tha​nów Gra​ve'ów, nie wy​pusz​cza​jąc z dru​giej ku​fla z pi​wem. Poza tym był je​dy​ną isto​tą ludz​ką, jaką spo​tkał Jo​na​than, któ​ra prze​ży​ła po​strzał z bro​ni ka​li​bru .50. Le​d​wie za​uwa​żal​ne uty​ka​nie za​wdzię​czał sze​ścio​ca​lo​we​mu prę​to​wi ty​ta​no​we​mu za​stę​pu​ją​ce​mu kość udo​wą. Prócz tego, że był ol​brzy​mi, sil​ny i bez​gra​nicz​nie lo​jal​ny, po​tra​fił la​tać na wszyst​kim wy​po​sa​żo​nym w skrzy​dła lub wir​nik i wy​lą​do​wać taką ma​szy​ną w miej​scach, gdzie kto inny za​mie​nił​by się w kulę ognia. Bo​xers bez py​ta​nia wziął dwa wor​ki że​glar​skie od Jo​na​tha​na i ru​szył w kie​run​ku wyj​ścia. - Spóź​ni​łeś się - po​wie​dział. - Mo​głeś zna​leźć lep​sze miej​sce na cze​ka​nie - za​żar​to​wał Jo​na​than. Bo​xers prze​szedł przez salę od​lo​tów i wy​szedł na pas do ko​ło​wa​nia, na któ​rym cze​kał pięk​ny, smu​kły

gul​fstre​am. Sa​mo​lot był za​re​je​stro​wa​ny na fir​mę Per​seus Fo​ods, któ​rej wła​ści​ciel Ri​chard Ly​dell nie​daw​no sko​rzy​stał z usług Jo​na​tha​na, gdy z sie​dzi​by mi​sji pre​zbi​te​riań​skiej w Ko​sta​ry​ce par​ty​zan​ci po​rwa​li jego trzy​dzie​sto​let​nią cór​kę. Jo​na​than zgo​dził się do​wo​dzić czte​ro​oso​bo​wym od​dzia​łem ra​tow​ni​czym w za​mian za wy​na​gro​dze​nie, w któ​re​go skład wcho​dzi​ło pra​wo do ko​rzy​sta​nia z pry​wat​ne​go od​rzu​tow​ca fir​mo​we​go. W trak​cie oka​za​ło się, że to była pie​kiel​na mi​sja. Dwa ty​go​dnie przy​go​to​wań, a po​tem sie​dem se​kund wy​mia​ny ognia, w któ​rej wy​ni​ku świat zo​stał uwol​nio​ny od je​de​na​stu ter​ro​ry​stów, a ośmio​ro mi​sjo​na​rzy mo​gło po​wró​cić do swych za​jęć. Do tej pory Jo​na​tha​no​wi ro​sło ci​śnie​nie na wspo​mnie​nie in​for​ma​cji agen​cji pra​so​wej, ja​ko​by we​dług „wia​ry​god​nych źró​deł" i na pod​sta​wie „rze​tel​nych do​wo​dów" ak​cję prze​pro​wa​dził szó​sty od​dział Navy Seal. Jo​na​than ni​g​dy nie miał nic prze​ciw​ko swo​jej ano​ni​mo​wo​ści, ale nie zno​sił, kie​dy ma​ry​nar​ka przy​pi​sy​wa​ła so​bie za​słu​gi na​leż​ne lu​dziom, któ​rzy prze​szli prze​szko​le​nie w pie​cho​cie. Ko​lej​ne dzie​sięć mi​nut za​ję​ło im ko​ło​wa​nie, a po dwu​dzie​stu byli już w po​wie​trzu. Do​pie​ro gdy wznie​śli się na wy​so​kość dzie​się​ciu ty​się​cy stóp, Bo​xer​so​wi za​czę​ła do​skwie​rać ci​sza. - Prze​jażdż​ka się uda​ła? - Dzie​ciak jest ner​wo​wy - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Wy​rzu​ty su​mie​nia? - Coś w tym ro​dza​ju, ale naj​bar​dziej mar​twi go to, że nie zdo​ła do​cho​wać ta​jem​ni​cy. - Co mu po​wie​dzia​łeś? - To, co zwy​kle, że trud​niej bę​dzie do​paść mnie niż jego ro​dzi​nę. Nie wiem, czy mi uwie​rzył. Bo​xers po​ki​wał gło​wą z roz​ba​wie​niem. - My​ślisz, że któ​ry​kol​wiek z nich po​tra​fił utrzy​mać w ta​jem​ni​cy szcze​gó​ły swo​je​go uwol​nie​nia? Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Je​stem pe​wien, że kil​ko​ro po​tra​fi​ło. Mogę się za​ło​żyć o duże pie​nią​dze, że na po​cząt​ku wszy​scy chcie​li o tym opo​wia​dać, do​pó​ki nie zda​li so​bie spra​wy, jak mało wie​dzą. - W każ​dym ra​zie gra​tu​la​cje, sze​fie. Ko​lej​ne ludz​kie ży​cie ura​to​wa​ne. - Bo​xers od​wró​cił się z uśmie​chem w stro​nę Jo​na​tha​na, ale za​nie​po​ko​ił go jego wy​raz twa​rzy. - Wszyst​ko w po​rząd​ku? - Co? Tak, wszyst​ko gra. - Wy​glą​dasz na zmar​twio​ne​go. Jo​na​than chwi​lę za​sta​no​wił się, nim od​po​wie​dział. - Może je​stem zmar​twio​ny. - Uniósł się lek​ko w fo​te​lu, by wi​dzieć pi​lo​ta. - Tym, co po​wie​dział ten dzie​ciak. Praw​dę mó​wiąc, po​wtó​rzył to kil​ka razy. Jego ro​dzi​na nie mia​ła pie​nię​dzy na okup. Miesz​ka​ją na przed​mie​ściu, ot, zwy​czaj​ni lu​dzie. Skąd wzię​li pie​nią​dze na moje wy​na​gro​dze​nie? - Mi​ni​mal​na staw​ka, ja​kiej Jo​na​than żą​dał za mi​sje 0300, wy​no​si​ła ćwierć mi​lio​na do​la​rów płat​ne z góry. Po do​li​cze​niu wy​dat​ków i do​dat​ko​wych kosz​tów suma ro​sła do bli​sko pół mi​lio​na. - Ni​g​dy nie do​wiesz się wszyst​kie​go o lu​dziach - od​parł Bo​xers. - Prze​cież czy​tu​jesz cza​sem o mi​lio​ne​rach śpią​cych z ko​ta​mi w sza​ła​sach z kar​to​nów. Nikt ich w ży​ciu nie po​dej​rze​wał, że maja tyle for​sy. Tu może być po​dob​nie. - Pew​nie tak - zgo​dził się Jo​na​than, choć nie wy​da​wał się prze​ko​na​ny. - Poza tym, kie​dy ko​muś po​ry​wa​ją dzie​cia​ka, go​tów jest wy​ko​pać pie​nią​dze spod zie​mi. Jo​na​than ski​nie​niem gło​wy przy​znał mu ra​cję. - A co po​wiesz o dziew​czy​nie z ka​ra​bi​nem? - Że po​win​na go rzu​cić, a nie strze​lać. Jo​na​than uśmiech​nął się. Bo​xers za​wsze tra​fiał w sed​no. Po do​brej mi​nu​cie mil​cze​nia Jo​na​than pod​niósł się z fo​te​la dru​gie​go pi​lo​ta i ru​szył na tył sa​mo​lo​tu. - Je​śli nie masz nic prze​ciw​ko temu, utnę so​bie krót​ką drzem​kę.

Bo​xers uśmiech​nął się. - Kom​pu​ter wska​zu​je, że masz go​dzi​nę i czter​dzie​ści dwie mi​nu​ty.

Rozdział 9 Do​cho​dzi​ła pią​ta po po​łu​dniu, kie​dy Jo​na​than prze​kro​czył wresz​cie próg po​dwój​nych drzwi ter​mi​na​lu Si​gna​tu​re Avia​tion na lot​ni​sku Dul​le​sa w Wa​szyng​to​nie. Bo​xers mu​siał po​świę​cić jesz​cze tro​chę cza​su na wy​łą​cze​nie gul​fstre​ama i miał wró​cić do domu swo​im nis​sa​nem pi​ka​pem, tym​cza​sem Jo​na​than miał zo​stać pod​wie​zio​ny. Ve​ni​ce cze​ka​ła w holu z za​ło​żo​ny​mi rę​ko​ma, spię​ta do gra​nic moż​li​wo​ści. Kie​dy w koń​cu do​strze​gła Jo​na​tha​na, po raz pierw​szy tego dnia ode​tchnę​ła swo​bod​nie, a w jej oczach po​ja​wi​ły się łzy. Sły​nę​ła ze swej skłon​no​ści do pła​czu. - Wi​taj w domu - po​wie​dzia​ła. - Mar​twi​łam się. Jo​na​than po​zwo​lił jej się ob​jąć. - Za​wsze po​wta​rzam, rób to, co po​tra​fisz naj​le​piej. Ve​ni​ce wie​dzia​ła, że w ten spo​sób jej po​dzię​ko​wał. - Po​móc ci nieść ba​ga​że? - Nie, po​ra​dzę so​bie. Przy​je​cha​łaś tym mon​strum? - Na​zy​wa się Pło​ną​cy Ptak - od​par​ła Ve​ni​ce, szu​ka​jąc w to​reb​ce klu​czy​ków - i zna​la​złam świet​ne miej​sce na par​kin​gu. Ve​ni​ce cie​szy​ła się du​żym po​wo​dze​niem u męż​czyzn. Mia​ła skó​rę ko​lo​ru mlecz​nej cze​ko​la​dy, a by​wa​ły dni, gdy jej uśmiech po​tra​fił przy​ćmić słoń​ce. Z jej stro​ju Jo​na​than wy​wnio​sko​wał, że była dum​na ze zrzu​ce​nia kil​ku fun​tów. Obo​je wie​dzie​li, że wró​ci do daw​nej wagi - dwa​dzie​ścia fun​tów przy​by​wa​ło jej i uby​wa​ło w cy​klach trzy​let​nich - ale te​raz miło było po​pa​trzeć, jak dum​nie kro​czy. - Po​wiedz, cze​go się do​wie​dzia​łaś o Chri​sti​ne Ba​ker - za​gad​nął Jo​na​than, kie​dy pod​cho​dzi​li do drzwi pro​wa​dzą​cych na par​king. - A kim ona jest? Jo​na​than nie zno​sił, kie​dy ktoś od​po​wia​dał py​ta​niem na py​ta​nie. - Moim wiel​kim za​sko​cze​niem z po​przed​niej nocy. Wie​dzie​li​śmy o bra​ciach Pa​tro​ne i trze​ciej oso​bie. Ona była tą trze​cią oso​bą. Otwo​rzy​ły się drzwi. Był pięk​ny wio​sen​ny dzień. Na​wet par​king na tle nie​ska​zi​tel​nie błę​kit​ne​go nie​ba wy​glą​dał na bar​dziej tęt​nią​cy ży​ciem. - To dość po​pu​lar​ne na​zwi​sko - za​strze​gła się Ve​ni​ce - a zdję​cie, któ​re prze​sła​łeś, nie było naj​lep​szej ja​ko​ści. - Prze​stań klu​czyć. - Tłu​ma​czę tyl​ko, że nie mam pew​nych da​nych. Ale z tego, co uda​ło mi się do​wie​dzieć, była no​to​wa​na. Wie​lo​krot​nie aresz​to​wa​na za udział w pro​te​stach - zwy​kle an​ty​wo​jen​nych i an​ty​biz​ne​so​wych. W każ​dym ra​zie za​wsze anty. - Pro​te​sto​wa​nie prze​ciw​ko de​cy​zjom in​nych jest ła​twiej​sze niż po​dej​mo​wa​nie wła​snych - za​uwa​żył Jo​na​than. Na par​kin​gu cze​ka​ło na nich mon​strum. Je​dy​na na świe​cie ogni​ście po​ma​rań​czo​wa maz​da mia​ta. - W jej ak​tach nie ma sło​wa o uży​wa​niu prze​mo​cy - cią​gnę​ła Ve​ni​ce. - A przy​naj​mniej nic nie zna​la​złam. Cho​ciaż wy​glą​da na to, że na​le​ża​ła do or​ga​ni​za​cji, któ​rą in​te​re​so​wa​ło się FBI. Ja​kaś Zie​lo​na Bry​-

ga​da, ra​dy​ka​ło​wie bro​nią​cy wie​lo​ry​bów. Zwa​rio​wa​ni eko​lo​dzy, ale żad​nych po​twier​dzo​nych ak​tów agre​sji. To cie​ka​we sfor​mu​ło​wa​nie zwró​ci​ło uwa​gę Jo​na​tha​na. - Po​twier​dzo​nych ak​tów agre​sji? - Kie​dy mamy do czy​nie​nia z fa​na​ty​ka​mi, za​wsze moż​li​wa jest prze​moc. Dla​te​go wła​śnie FBI im się przy​glą​da​ło. Były pew​ne po​dej​rze​nia, że kil​ka lat temu spa​li​li bu​do​wa​ny wła​śnie ośro​dek nar​ciar​ski, ale za​bra​kło do​wo​dów. - Otwo​rzy​ła ba​gaż​nik pa​skud​nie wy​glą​da​ją​ce​go sa​mo​cho​du, żeby Jo​na​than mógł wło​żyć do nie​go ba​ga​że. - Nie mo​głaś przy​je​chać hum​me​rem? - Nie zno​szę tego ol​brzy​ma. A je​śli jesz​cze raz na​zwiesz mój wóz ohy​dą, po​szu​kasz so​bie tak​sów​ki. Po​de​szła do drzwi od stro​ny kie​row​cy. Jo​na​than nie mógł opa​no​wać śmie​chu. Za​wsze po​wta​rzał, że ceni nie​za​leż​ne umy​sły, a taki wła​śnie mia​ła Ve​ni​ce. Wło​żył do ba​gaż​ni​ka je​den wo​rek, a dru​gi mu​siał wci​snąć na miej​sce, któ​re fani maz​dy ośmie​la​li się na​zy​wać tyl​nym sie​dze​niem. Przed​ni fo​tel też był mi​kro​sko​pij​ny. Uda​ło mu się wła​śnie upchnąć dru​gi wo​rek, kie​dy z par​kin​gu do​szedł go zna​jo​my głos: - Jon! Rzut oka na sze​reg sto​ją​cych sa​mo​cho​dów po​twier​dził jego przy​pusz​cze​nia. Spoj​rzał ze zło​ścią na Ve​ni​ce. - A, tak - po​wie​dzia​ła ta​kim to​nem, jak​by spo​strze​gła kro​stę, a nie czło​wie​ka. - Dzwo​ni​ła El​len. Po​trze​bu​je two​jej po​mo​cy. Ale przy​się​gam na Boga, Dig​ger, że je​śli za​mie​rzasz zno​wu dać się przez nią... Jo​na​than uci​szył ją i od​wró​cił się w stro​nę zbli​ża​ją​cej się w jego kie​run​ku by​łej żony. Wy​cią​gnął rękę, za​mie​rza​jąc ob​jąć ją na po​wi​ta​nie. - Cóż za miła nie​spo​dzian​ka - rzu​cił gło​sem peł​nym iro​nii. - W koń​cu wra​casz do mnie. - Och, Jon, je​stem taka prze​ra​żo​na. Uwol​nił ją z uści​sku i od​su​nął na dłu​gość ra​mie​nia. - Czym? Ko​bie​ta zmarsz​czy​ła brwi, spo​glą​da​jąc przez ra​mię na Ve​ni​ce. - Ona ci nie po​wie​dzia​ła? Po​dą​żył wzro​kiem za jej spoj​rze​niem. - Kto? Ve​ni​ce? O czym mia​ła mi po​wie​dzieć? - Od wczo​raj bez prze​rwy pró​bu​ję cię zła​pać. - To praw​da? - spy​tał Jo​na​than. - El​len rze​czy​wi​ście pró​bo​wa​ła się ze mną skon​tak​to​wać? Ve​ni​ce pod​par​ła się pod boki. - Tyl​ko nie tym to​nem. Pięć mi​nut temu wy​sia​dłeś z sa​mo​lo​tu. - A więc o co cho​dzi? - Jo​na​than zwró​cił się do El​len. Ką​tem oka wi​dział, jak poza przy​ję​ta przez Ve​ni​ce mówi: „zdzi​wisz się, jak usły​szysz". - Znik​nął Ti​bor - po​wie​dzia​ła El​len. Jo​na​than uśmiech​nął się. - I chcia​łaś mi oso​bi​ście prze​ka​zać tę wspa​nia​łą wia​do​mość. To ład​nie z two​jej stro​ny. Ve​ni​ce za​chi​cho​ta​ła, na co El​len ob​rzu​ci​ła ją miaż​dżą​cym spoj​rze​niem. - Czy ona musi tu stać? - Już jej mó​wi​łam - wy​ja​śni​ła Ve​ni​ce - że nie rzu​ci​my wszyst​kie​go, by szu​kać ko​goś, kogo nie ma do​pie​ro je​den dzień. Jo​na​than spoj​rzał na El​len w ocze​ki​wa​niu po​twier​dze​nia. Opu​ści​ła ra​mio​na i wbi​ła w nie​go bła​gal​ny wzrok.

- Pro​szę, Jon. Ist​nie​ją pew​ne oko​licz​no​ści... Ti​bor Ro​th​man był oczy​wi​stym zła​ma​sem, któ​ry z ca​łych sił uprzy​krzał ży​cie Jo​na​tha​no​wi. Nie dość, że skradł mu ko​bie​tę, któ​rą on wciąż ko​chał, to pod​jął kru​cja​tę praw​ną, chcąc wy​rwać od nie​go jak naj​wię​cej pie​nię​dzy. Gdy​by Ti​bor Ro​th​man umie​rał z pra​gnie​nia, Jo​na​than nie po​zwo​lił​by mu zli​zać kro​pel potu ze swo​ich jaj. Ale z dru​giej stro​ny El​len pa​trzy​ła te​raz na nie​go tymi swo​imi cu​dow​ny​mi brą​zo​wy​mi ocza​mi. - Może od​wie​ziesz mnie do domu - za​pro​po​no​wał. - Po​roz​ma​wia​my w sa​mo​cho​dzie. - Dig, nie mo​żesz... - pró​bo​wa​ła za​pro​te​sto​wać Ve​ni​ce. Jo​na​than uci​szył ją ge​stem i zła​go​dził ton. - Dzię​ki po sto​kroć, Ven, że po mnie przy​je​cha​łaś. Czy mo​gła​byś za​wieźć moje rze​czy do domu? Po pro​stu zo​staw je za drzwia​mi. Wiesz do​brze, co o tym my​ślę, Dig​ger, po​my​śla​ła Ve​ni​ce i wark​nę​ła: - Ja​sne. - Po​tem ob​ró​ci​ła się na pię​cie i wsko​czy​ła do sa​mo​cho​du. Jo​na​than prze​zor​nie usu​nął się na bok, kie​dy co​fa​ła, a po​tem ru​szy​ła w kie​run​ku wy​jaz​du z peł​ną mocą, jaką ofe​ro​wał sil​nik od ko​siar​ki za​mon​to​wa​ny w maz​dzie. - Chy​ba za mną nie prze​pa​da - za​uwa​ży​ła El​len. - Uwa​ża, że je​steś dia​błem wcie​lo​nym - od​parł Jo​na​than. Ve​ni​ce była na​ocz​nym świad​kiem bo​jów, ja​kie to​czy​li przed roz​wo​dem, i nie ukry​wa​ła, po czy​jej stoi stro​nie. Po​de​szli do no​we​go mer​ce​de​sa kla​sy S, na​le​żą​ce​go do El​len. Był czar​ny i miał czar​ną ta​pi​cer​kę. Jo​na​than do​szedł do wnio​sku, że Ti​bor do​bie​ra ko​lo​ry tak, by od​zwier​cie​dla​ły jego życz​li​we spoj​rze​nie na świat. - Mi​sja prze​bie​gła po​myśl​nie? - za​py​ta​ła El​len, co​fa​jąc, a na​stęp​nie ru​sza​jąc w kie​run​ku do​jaz​du do Dul​les Toll Road. Jo​na​than ze​sztyw​niał. - Słu​cham?! - Two​ja mi​sja - po​wtó​rzy​ła. - Czy nie tak to na​zy​wasz? - El​len, ni​g​dy nie roz​ma​wia​li​śmy o mo​jej pra​cy. - Za​uwa​żył, że za​czer​wie​ni​ły się jej uszy. - Nie za​mie​rza​łam się wtrą​cać - wy​ja​śni​ła. Jo​na​than dał so​bie spo​kój. Jego se​kre​ty za​wsze były dla El​len trud​ne do znie​sie​nia. Na​wet kie​dy wy​ko​ny​wał za​da​nia spe​cjal​ne dla Wuja Sama, cier​pia​ła, że nie może ni​ko​mu po​wie​dzieć, w jaki spo​sób jej mąż za​ra​bia na ży​cie. Mó​wi​li wte​dy lu​dziom, że po pro​stu słu​ży w woj​sku. Kie​dy po​rzu​cił od​dział i za​czął pra​co​wać na wła​sną rękę w cy​wil​nym świe​cie, dys​kre​cja była jesz​cze bar​dziej po​żą​da​na, szcze​gól​nie gdy w ich mał​żeń​stwie za​czę​ły po​ja​wiać się rysy. - Mar​twi​łam się o cie​bie - ła​god​nym to​nem wy​zna​ła El​len, kie​dy skrę​ci​li w Fa​ir​fax Co​un​ty Par​kway skrót do mię​dzy​sta​no​wej au​to​stra​dy 95. O tej po​rze dnia każ​dy spo​sób na omi​nię​cie choć​by ka​wał​ka au​to​stra​dy był do​sko​na​łą stra​te​gią. - Wiem o tym - od​po​wie​dział Jo​na​than. Kie​ru​nek, w ja​kim zmie​rza​ła roz​mo​wa, za​czy​nał wpra​wiać go w za​kło​po​ta​nie. - Na​dal się mar​twię. Ni​g​dy nie wie​dzia​łam o two​jej pra​cy wszyst​kie​go, ale wciąż po​ja​wia​ją​ce się bli​zny i ban​da​że mó​wi​ły same za sie​bie. - Czy mo​gli​by​śmy po​roz​ma​wiać o czymś in​nym? Na przy​kład o Ti​bo​rze? Przez kil​ka mil je​cha​li w mil​cze​niu, za​trzy​mu​jąc się co chwi​la na świa​tłach. - Moim zda​niem ni​g​dy nie zda​wa​łeś so​bie spra​wy, jak bar​dzo się mar​twi​łam - cią​gnę​ła. - Mo​głeś mi po​wie​dzieć choć tro​chę. Prze​cież nie wy​da​ła​bym cię Ro​sja​nom. Jo​na​than stłu​mił śmiech.

- Z Ro​sja​na​mi mie​li​śmy pro​blem, nim zna​la​złem się w woj​sku. - No to Bo​śnia​kom czy Al-Ka​idzie. Wiesz prze​cież, o co mi cho​dzi. - Ow​szem, wiem. Ale Służ​ba Wy​wia​du Obro​ny i FBI mo​gły​by się z tobą nie zgo​dzić. Ko​lej​na mila mi​nę​ła w mil​cze​niu. - Chcia​łam tyl​ko, że​byś wie​dział - ode​zwa​ła się wresz​cie. Po​nu​ry ton jej gło​su za​nie​po​ko​ił Jo​na​tha​na. - Wszyst​ko w po​rząd​ku? - Je​stem po​twor​nie prze​ra​żo​na. - Głos jej się za​ła​mał. - Cho​dzi o Ti​bo​ra? - Po​wi​nien się do tej pory ode​zwać. - Po​cią​gnę​ła no​sem, sta​ra​jąc się za​pa​no​wać nad gło​sem. - Za​wsze dzwo​ni, kie​dy wy​jeż​dża. - Na​praw​dę nie mi​nę​ły jesz​cze dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny? - Te​raz to już pra​wie trzy​dzie​ści - od​par​ła, zer​ka​jąc na ze​gar na ta​bli​cy roz​dziel​czej. Jo​na​than zda​wał so​bie spra​wę, że musi po​stę​po​wać ostroż​nie. Ser​decz​nie nie​na​wi​dził Ti​bo​ra, ale nie chciał, żeby dało się to wy​czuć w sło​wach, któ​re za​mie​rzał po​wie​dzieć. - Czy to nie lek​ka prze​sa​da wpa​dać w pa​ni​kę, je​śli znik​nął ci z oczu na je​den dzień? - Stra​ci​łam go z oczu trzy dni temu - spro​sto​wa​ła. - Pra​wie czte​ry. - Ob​ró​ci​ła gło​wę w stro​nę Jo​na​tha​na. - Spra​wę te​le​fo​nów trak​tu​je z na​bo​żeń​stwem. Dzwo​ni każ​de​go dnia. Ale wczo​raj i dziś nie za​dzwo​nił. Jo​na​than pod​niósł wzrok i pa​trzył na dro​gę za​miast na nią. - Masz pod​sta​wy, by po​dej​rze​wać go o ja​kąś nie​czy​stą grę? - Wiesz prze​cież, czym się zaj​mu​je. Pi​sze ar​ty​ku​ły, któ​re mogą draż​nić nie​któ​rych lu​dzi. - To, co robi, trud​no na​zwać dzien​ni​kar​stwem - za​drwił Jo​na​than. - Za ruj​no​wa​nie lu​dziom ży​cia nie do​sta​je się Pu​lit​ze​ra. - Wiem, że go nie lu​bisz... - Wy​obraź so​bie. - Ale to do​bry czło​wiek. - Jest zło​dzie​jem i kłam​cą. El​len za​czę​ła go prze​ko​ny​wać, ale po chwi​li dała so​bie spo​kój. - Chcesz, że​bym przy​zna​ła ci ra​cję, i wte​dy mi po​mo​żesz? Okej, jest zło​dzie​jem, kłam​cą i bar​dzo złym czło​wie​kiem. Ale go ko​cham. Te sło​wa za​bo​la​ły bar​dziej, niż się spo​dzie​wał. - Wiem, że nie to chcia​łeś usły​szeć, Jon. Nie chcę cię ra​nić, ale je​stem zde​spe​ro​wa​na. - No do​brze, ale mi​nę​ło nie​wie​le cza​su. Do​kąd po​je​chał? - Pi​sał ar​ty​kuł. Nie wiem, na jaki te​mat. Ni​g​dy mi nie mó​wił. Naj​wi​docz​niej przy​cią​gam męż​czyzn, któ​rzy wolą ukry​wać praw​dę o swo​im ży​ciu. Iro​nia w jej gło​sie roz​ba​wi​ła Jo​na​tha​na. - O to cho​dzi, El​len - za​czął, mo​dląc się w du​chu, żeby jego sło​wa brzmia​ły szcze​rze i roz​sąd​nie. - Do​ro​śli lu​dzie mają pra​wo zro​bić so​bie cza​sem tro​chę wol​ne​go. Do​pó​ki pła​cą ra​chun​ki i nie po​rzu​ca​ją wła​snych dzie​ci, mogą zro​bić so​bie wa​ka​cje, ni​ko​go o tym nie in​for​mu​jąc. Usta​lo​no, że sie​dem​dzie​siąt dwie go​dzi​ny od chwi​li znik​nię​cia do​ro​słej oso​by to mi​ni​mal​ny czas. Wcze​śniej nikt się za​gi​nię​ciem nie zaj​mie. - Ale to nie są żad​ne wa​ka​cje... - To jego pra​ca. Po pro​stu pi​sze ar​ty​kuł. Gwał​tow​nie po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie tym ra​zem. To coś wię​cej. Był bar​dzo... spię​ty.

- Wi​dzisz, że ha​mu​je? - Wska​zał ru​chem gło​wy przed sie​bie. El​len, za​miast zwol​nić, gwał​tow​nie skrę​ci​ła w ulicz​kę w pra​wo i jesz​cze przy​spie​szy​ła. - Mar​twisz się, że miał za​wał albo wy​pa​dek sa​mo​cho​do​wy? Spoj​rza​ła na nie​go za​trwo​żo​na. - Je​że​li coś ta​kie​go się zda​rzy​ło, to szyb​ko się od​naj​dzie. Tra​fi do szpi​ta​la albo ktoś go od​naj​dzie. Ostat​nie zda​nie wy​rwa​ło mu się, nim zdą​żył ugryźć się w ję​zyk. El​len ni​g​dy nie ce​ni​ła so​bie otwar​to​ści. Po​słu​chaj, nie chcia​łem za​cho​wać się jak cham, ale przy po​szu​ki​wa​niu za​gi​nio​nych osób obo​wią​zu​ją pew​ne re​gu​ły. Je​że​li fak​tycz​nie mar​twisz się o jego zdro​wie, to w koń​cu cię znaj​dą. - Prze​krzy​wił gło​wę, żeby się jej le​piej przyj​rzeć. - Ale cie​bie nie mar​twi jego stan zdro​wia, praw​da? El​len ze​sztyw​nia​ła. - Co su​ge​ru​jesz? - Su​ge​ru​ję rzecz oczy​wi​stą - od​parł Jo​na​than. - Wier​ność nie jest jego moc​ną stro​ną. Wasz zwią​zek to wi​docz​ne świa​dec​two woli roz​bi​cia cu​dze​go mał​żeń​stwa. Sap​nę​ła - ten dźwięk za​wsze go krę​cił. - On nie roz​bił na​sze​go mał​żeń​stwa, Jon. To ty je roz​bi​łeś, bo nie za​cho​wy​wa​łeś się jak mąż. - Ale przy​naj​mniej by​łem wier​ny. - Od​dzia​ło​wi, nie mnie. Po​czuł, że za​czy​na się czer​wie​nić. - Ni​g​dy nie ska​ka​łem na boki. - Wier​ność nie ogra​ni​cza się do sek​su. Cho​dzi o za​an​ga​żo​wa​nie emo​cjo​nal​ne. Jo​na​than ska​pi​tu​lo​wał. Już daw​no temu wziął na sie​bie całą od​po​wie​dzial​ność za roz​pad ich mał​żeń​stwa i bar​dzo się tego wsty​dził. Nie było sen​su roz​dra​py​wać pra​wie za​le​czo​nych ran. - Fakt po​zo​sta​je fak​tem - po​wie​dział. - W dzie​więć​dzie​się​ciu pro​cen​tach przy​pad​ków za​gi​nię​cia do​ro​słej oso​by rzecz koń​czy się roz​wo​dem. El​len tak​że się uspo​ko​iła. - Ti​bor nie jest taki. Już nie. Nie od​szedł​by ode mnie w ten spo​sób. Świę​ty Ti​bor. - Co nam w ta​kim ra​zie po​zo​sta​je? - za​py​tał. - Je​śli cię nie zdra​dza, a ty nie mar​twisz się, że leży mar​twy gdzieś w ro​wie, to co cię wła​ści​wie nie​po​koi? Nie uda​ło jej się w porę do​trzeć do skrzy​żo​wa​nia i z pi​skiem opon za​trzy​ma​ła mer​ce​de​sa przed czer​wo​nym świa​tłem. - Ostat​nio był ja​kiś dziw​ny. Mniej wię​cej przez cały ostat​ni ty​dzień. Chy​ba był czymś po​ru​szo​ny. - W po​zy​tyw​nym czy ne​ga​tyw​nym sen​sie? - Tro​chę tak i tro​chę tak. Ta spra​wa po​chła​nia​ła go bez resz​ty. Kie​dy spy​ta​łam, o co cho​dzi, od​po​wie​dział tyl​ko, że to coś wiel​kie​go i będę z nie​go dum​na. A po​tem wy​szedł i znik​nął. Za​dzwo​nił do mnie z re​dak​cji. Mó​wił, że idzie na pocz​tę, i wte​dy ktoś do nie​go za​dzwo​nił. Znu​dzi​ło mi się cze​ka​nie, aż skoń​czy, i roz​łą​czy​łam się. Póź​niej za​dzwo​nił i po​wie​dział, że wy​je​chał z mia​sta, ale nie chciał zdra​dzić do​kąd. Na​stęp​ne​go wie​czo​ru za​dzwo​nił, żeby po​wie​dzieć, że wszyst​ko jest w po​rząd​ku, ale z jego gło​su wy​wnio​sko​wa​łam, że to nie​praw​da. Od tam​tej pory się nie ode​zwał. Jo​na​than przy​znał, że oko​licz​no​ści były dziw​ne. Z dru​giej stro​ny mi​nę​ło tak nie​wie​le cza​su. No i na​wet je​śli Ti​bor znaj​du​je się w nie​bez​pie​czeń​stwie, to gdzie go szu​kać? - Po​tra​fisz to roz​wi​kłać, praw​da? - Trze​ba się​gnąć do wie​lu źró​deł. Je​śli oka​że się, że to fał​szy​wy alarm... - Gdy​bym to ja za​gi​nę​ła, zro​bił​byś coś? - El​len tym py​ta​niem z chi​rur​gicz​ną pre​cy​zją tra​fi​ła wprost w jego du​szę.

- Zo​ba​czę, co da się zro​bić - obie​cał.

Rozdział 10 Piw​ni​ca i po​dwó​rze ofi​cjal​nie, przy​naj​mniej na ra​zie, sta​no​wi​ły od​dziel​ne miej​sca zbrod​ni. Po​ja​wi​li się kry​mi​na​li​sty​cy z po​li​cji sta​no​wej i Gail Bon​ne​vil​le sta​ra​ła się im nie prze​szka​dzać. Po​nie​waż wo​la​ła świe​że po​wie​trze, po​sta​no​wi​ła trzy​mać się bli​sko miej​sca, gdzie zgi​nę​ła dziew​czy​na. Bez​czyn​ność nie le​ża​ła w jej na​tu​rze. Na pra​wo od sie​bie zo​ba​czy​ła tech​ni​ka roz​ra​bia​ją​ce​go por​cję gip​su. Za​wo​ła​ła do nie​go w chwi​li, gdy prze​chy​lał po​jem​nik, żeby zro​bić od​lew cze​goś, co wy​glą​da​ło na ślad opo​ny na tra​wie ja​kieś pięć​dzie​siąt stóp od spa​lo​ne​go sa​mo​cho​du. . Kry​mi​na​li​styk, mło​dzie​niec o wy​glą​dzie ma​nia​ka kom​pu​te​ro​we​go, spy​tał ze zło​ścią: - O co cho​dzi? - Sfo​to​gra​fo​wa​łeś wcze​śniej ten od​cisk? - Oczy​wi​ście. - Pod du​żym czy pod ma​łym ką​tem? - Pod jed​nym i dru​gim. Gail spoj​rza​ła po​dejrz​li​wie, oce​nia​jąc, czy mówi praw​dę, i w koń​cu kiw​nę​ła gło​wą. Py​ta​nie było pod​chwy​tli​we, a on udzie​lił wła​ści​wej od​po​wie​dzi. - Rób da​lej swo​je. Gail trud​no by​ło​by po​li​czyć wszyst​kie znisz​czo​ne pod​czas po​bie​ra​nia od​ci​ski pal​ców, bu​tów i opon, ja​kie mia​ła oka​zję wi​dzieć przez lata. Bez wcze​śniej wy​ko​na​nych fo​to​gra​fii sta​wa​ły się bez​u​ży​tecz​ne. Poza tym po​li​cja sta​no​wa w In​dia​nie lu​bi​ła od​su​wać lo​kal​ne wła​dze od po​waż​niej​szych spraw, Gail zda​wa​ła więc so​bie spra​wę, że je​śli nie za​zna​czy od​po​wied​nio swo​jej obec​no​ści, jej rola bę​dzie mar​gi​na​li​zo​wa​na. Trzy​na​ście lat pra​cy w FBI na​uczy​ło ją wie​le o spo​so​bach przej​mo​wa​nia śledz​twa. Jak się oka​za​ło, spa​lo​ny sa​mo​chód był za​re​je​stro​wa​ny na Lio​ne​la Pa​tro​ne'a, a z akt wy​dzia​łu ko​mu​ni​ka​cji wy​ni​ka​ło, że to do nie​go na​le​ża​ło jed​no z ciał w piw​ni​cy. Dal​sze po​szu​ki​wa​nia po​zwo​li​ły zi​den​ty​fi​ko​wać jego bra​ta Bar​ry'ego. Wnę​trze fur​go​net​ki śmier​dzia​ło ga​zem łza​wią​cym. Je​den z tech​ni​ków bez tru​du zna​lazł źró​dło za​pa​chu - po​jem​nik z ga​zem CS, któ​ry mu​siał zo​stać wrzu​co​ny do środ​ka przez roz​bi​tą tyl​ną szy​bę. W sa​mo​cho​dzie zna​le​zio​no tak​że kil​ka ro​lek srebr​nej ta​śmy kle​ją​cej, osma​lo​ne opa​ko​wa​nia fast fo​odów i po​skrę​ca​ny, nad​to​pio​ny pię​cio​ga​lo​no​wy ka​ni​ster na ben​zy​nę. Tech​ni​cy szu​ka​li da​lej, ale ogień stra​wił wszyst​ko tak do​kład​nie, że nie na​le​ża​ło li​czyć na zna​le​zie​nie jesz​cze cze​goś waż​ne​go. Naj​waż​niej​szą wska​zów​ką mógł być, we​dług Gail, oca​la​ły z ognia blok sil​ni​ka. Pew​ność zy​ska do​pie​ro po prze​pro​wa​dze​niu ba​dań ba​li​stycz​nych, ale po​dej​rze​wa​ła, że strze​la​no po​ci​ska​mi prze​ciw​pan​cer​ny​mi. Przy​naj​mniej dwie cel​ne kule unie​ru​cho​mi​ły po​jazd. W prze​ci​wień​stwie do ciał zna​le​zio​nych w domu Chri​sti​ne Ba​ker zo​sta​ła naj​praw​do​po​dob​niej za​strze​lo​na z ka​ra​bi​nu. Po​cisk, któ​ry tra​fił ją w brzuch, prze​szedł na wy​lot. Po​li​cjan​ci wciąż prze​cze​sy​wa​li oko​licz​ne za​ro​śla w po​szu​ki​wa​niu łu​sek ka​ra​bi​no​wych ka​li​bru 5,56 mm. Dru​gi po​strzał, któ​ry nie był​by śmier​tel​ny, gdy​by w porę in​ter​we​nio​wał le​karz, roz​trza​skał dziew​czy​nie ra​mię. Wszyst​ko to pa​so​wa​ło do hi​po​te​zy Gail, że strze​lec był pro​fe​sjo​na​li​stą. A mło​da Chri​sti​ne Ba​ker nie. Gail usia​dła na drew​nia​nej bel​ce z boku i otwo​rzy​ła je​den z no​tat​ni​ków, z któ​rych sły​nę​ła wśród ko​le​gów. Iden​tycz​nych uży​wa​ła jesz​cze w szko​le pod​sta​wo​wej; ko​rzy​sta​nie z no​tat​ni​ka było dla niej naj​lep​-

szym spo​so​bem na za​pi​sy​wa​nie spo​strze​żeń do​ty​czą​cych śledz​twa. Je​śli​by się do​brze ro​zej​rzeć po skle​pach, iden​tycz​ne no​tat​ni​ki moż​na było ku​pić za nie​ca​łe​go do​la​ra. Mia​ły jed​ną za​le​tę - były nie​mal nie​znisz​czal​ne. Wszyst​kie kart​ki sta​ran​nie przy​kle​ja​no do kar​to​no​wej okład​ki, a sze​ro​kie li​nie na pa​pie​rze w sam raz pa​so​wa​ły do jej peł​ne​go za​krę​ta​sów dziew​czę​ce​go cha​rak​te​ru pi​sma. Każ​da spra​wa, choć​by nie wia​do​mo jak bła​ha, mia​ła swój no​tat​nik. Znaj​do​wa​ły się w nim wszyst​kie na​zwi​ska, nu​me​ry te​le​fo​nów, spo​strze​że​nia i hi​po​te​zy. Nie​któ​re śledz​twa wy​ma​ga​ły czte​rech, pię​ciu, sze​ściu no​te​sów. Re​kord wy​no​sił sie​dem​na​ście, a spra​wa nie zo​sta​ła jesz​cze za​mknię​ta. Zda​rza​ło się i tak, że ja​kaś spra​wa mie​ści​ła się za​le​d​wie na kil​ku kart​kach. Gail przez lata zgro​ma​dzi​ła dzie​siąt​ki no​te​sów. My​śla​ła o tym, żeby pew​ne​go dnia za​cząć pi​sać wspo​mnie​nia. Kie​dy po​ja​wi się w koń​cu in​spi​ra​cja, ma​te​ria​ły mia​ła go​to​we. Lu​bi​ła na​wet nada​wać swo​im no​tat​ni​kom roz​pa​la​ją​ce wy​obraź​nię ty​tu​ły, któ​re w przy​szło​ści mo​gły​by stać się ty​tu​ła​mi roz​dzia​łów. A naj​bar​dziej pro​wo​ka​cyj​ny ty​tuł roz​dzia​łu był​by jed​no​cze​śnie ty​tu​łem książ​ki. Obec​nej spra​wie też już zdą​ży​ła nadać ty​tuł - Na​jem​nik z Sam​son. Wy​cią​ga​nie po​chop​nych wnio​sków wią​za​ło się z ry​zy​kiem, ale tego jed​ne​go była pew​na. Rany wlo​to​we po​ci​sków du​że​go ka​li​bru w cia​łach męż​czyzn i brak ran wy​lo​to​wych tyl​ko po​twier​dza​ły jej przy​pusz​cze​nia. Ama​to​rzy strze​la​ją​cy z wiel​ko​ka​li​bro​wej bro​ni zwy​kle prze​szy​wa​li prze​ciw​ni​ka na wy​lot, tym​cza​sem spe​cja​li​ści, jak choć​by lu​dzie z od​dzia​łu szó​ste​go Navy Seal czy jej daw​ne​go HRT, spe​cjal​nie prze​ra​bia​li amu​ni​cję, tak żeby po​cisk zo​sta​wał w cie​le tra​fio​nej oso​by i nie ra​nił in​nych. To był je​dy​ny spo​sób na wy​eli​mi​no​wa​nie prze​ciw​ni​ka w nie​wiel​kiej prze​strze​ni, jak choć​by na po​kła​dzie sa​mo​lo​tu, bez do​pro​wa​dza​nia do rze​zi. Było nad​zwy​czaj cie​pło jak na kwie​cień, tem​pe​ra​tu​ra się​ga​ła dwu​dzie​stu pię​ciu stop​ni. Gail przy​ła​pa​ła się na my​śli, że gdy​by do zbrod​ni do​szło bli​żej rze​ki, mo​gła​by po​sie​dzieć na brze​gu i po​mo​czyć nogi. Ocie​ra​jąc nie​cier​pli​wie ra​mie​niem pot z czo​ła, prze​glą​da​ła swo​je za​pi​ski. Pierw​sze kil​ka stron w każ​dym no​tat​ni​ku re​zer​wo​wa​ła dla oczy​wi​stych do​wo​dów. Przez pięć go​dzin, ja​kie upły​nę​ły od chwi​li, gdy za​ję​ła się tą spra​wą, na​zbie​ra​ło się ich mnó​stwo. Wszyst​kie do​wo​dy wska​zy​wa​ły, że była to ro​bo​ta spe​cja​li​sty od uwal​nia​nia za​kład​ni​ków. Tacy lu​dzie rzad​ko wy​strze​li​wa​li tyl​ko je​den po​cisk, zwłasz​cza je​śli strze​la​ni​nę po​prze​dza​ło wy​sa​dze​nie w po​wie​trze drzwi wej​ścio​wych, co kom​plet​nie dez​orien​to​wa​ło ban​dy​tów. Za​sa​dą było jak naj​bru​tal​niej​sze dzia​ła​nie w jak naj​krót​szym cza​sie - zwy​kle w cią​gu kil​ku se​kund. Pierw​sze dwa po​ci​ski wy​ce​lo​wa​ne były zwy​kle w śro​dek po​sta​ci - w brzuch lub klat​kę pier​sio​wą, gdyż po​zwa​la​ło to po​wstrzy​mać prze​ciw​ni​ka. Trze​ci strzał tra​fiał w gło​wę, na wszel​ki wy​pa​dek, gdy​by cel miał na so​bie ka​mi​zel​kę ku​lo​od​por​ną. W HRT i in​nych jed​nost​kach spe​cja​li​zu​ją​cych się w tego ro​dza​ju ak​cjach na​zy​wa​no to po​trój​nym klep​nię​ciem. - Sze​fo​wo! - usły​sza​ła za sobą zna​jo​my głos. Pod​nio​sła gło​wę i zo​ba​czy​ła zbli​ża​ją​ce​go się Jes​se'ego Col​lie​ra. Z jego twa​rzy znik​nął sze​ro​ki uśmiech, któ​re​mu za​czy​na​ła ufać. - Nad czym się za​sta​na​wiasz? - Wska​zał ru​chem gło​wy jej no​tes. Gail zer​k​nę​ła na swo​je no​tat​ki i od​ru​cho​wo za​mknę​ła no​tes. Nie lu​bi​ła, kie​dy ktoś oglą​dał jej za​pi​ski. - Sta​ram się zro​zu​mieć, czy nasz bo​ha​ter był bar​dzo ostroż​ny, czy bar​dzo głu​pi. Jes​se prze​krzy​wił gło​wę, wsku​tek cze​go wy​glą​dał jak za​sko​czo​ny szcze​niak. - Nie chwy​tam. - Co wiesz o czter​dziest​kach​piąt​kach? - za​py​ta​ła. - Czu​ję, że sze​ryf Gail Bon​ne​vil​le udzie​li mi te​raz lek​cji hi​sto​rii. - Jes​se uśmiech​nął się. - Do​bra, niech bę​dzie. Wiem, że ro​bią w czło​wie​ku wiel​ką dziu​rę i woj​sko zre​zy​gno​wa​ło z nich, bo są mało cel​ne. Gail za​ru​mie​ni​ła się. - Aku​rat cel​ność nie sta​no​wi​ła pro​ble​mu. Pro​ble​mem był od​rzut. Więk​szość żoł​nie​rzy po​tra​fi​ła umie​-

ścić pierw​szy po​cisk tam, gdzie chcia​ła, ale sil​ny od​rzut spra​wiał, że dru​gi strzał był już nie​cel​ny. Woj​sko prze​szło na ka​li​ber dzie​więć mi​li​me​trów, któ​ry jest bar​dziej przy​ja​zny dla użyt​kow​ni​ka, a poza tym te​raz cała amu​ni​cja w NATO jest jed​na​ko​wa. Na twa​rzy Col​lie​ra zmie​sza​nie wal​czy​ło ze znu​dze​niem. Tym​cza​sem Gail cią​gnę​ła: - Czter​dziest​ka​piąt​ka w od​po​wied​nich rę​kach to strasz​na broń. - Cho​dzi​ło też o po​jem​ność ma​ga​zyn​ka - szyb​ko, jak​by na wy​ści​gi do​rzu​cił Jes​se. - Stan​dar​do​wa czter​dziest​ka​piąt​ka mie​ści​ła tyl​ko sie​dem na​bo​jów. - Osiem. Je​den w ko​mo​rze. - Gail nie mo​gła się po​wstrzy​mać, by go nie po​pra​wić. - I to mi wła​śnie nie daje spo​ko​ju. Dla​cze​go nasz strze​lec wpadł do za​mknię​te​go po​miesz​cze​nia z tak małą ilo​ścią amu​ni​cji i trzy​krot​nie wy​strze​lił do obu chłop​ców? - Żeby ich za​bić? - A skąd wie​dział, że nie było tam czte​rech czy pię​ciu lu​dzi? Jes​se wzru​szył ra​mio​na​mi. - Pew​nie miał jesz​cze ja​kąś broń. Ka​ra​bin. Prze​cież dziew​czy​nę za​strze​lił z ka​ra​bi​nu. Ka​li​ber dwadwa-trzy, zga​dza się? Gail wo​la​ła uży​wać okre​śle​nia 5,56 mm, ale to było to samo. - Dla​cze​go w ta​kim ra​zie w piw​ni​cy nie użył ka​ra​bi​nu, tyl​ko pi​sto​le​tu? - Mu​siał wie​dzieć. - Wła​śnie. A to zna​czy, że ob​ser​wo​wał piw​ni​cę. Wcze​śniej wie​dział, cze​go się tam może spo​dzie​wać. Jes​se po raz ko​lej​ny wzru​szył ra​mio​na​mi. Sam już się nad tym wcze​śniej za​sta​na​wiał. - No do​brze, więc ob​ser​wo​wał. Pa​mię​tasz, zna​leź​li​śmy reszt​ki ka​me​ry świa​tło​wo​do​wej. - I co zo​ba​czył? Za​sta​nów​my się nad no​ży​ca​mi, któ​re le​ża​ły na pod​ło​dze. Jak są​dzisz, o co tu cho​dzi​ło? - Gail mia​ła wła​sną teo​rię, ale taki ro​dzaj roz​pra​co​wy​wa​nia szcze​gó​łów naj​bar​dziej lu​bi​ła. Je​śli ktoś inny do​cho​dził do po​dob​nych wnio​sków, zde​cy​do​wa​nie ro​sło praw​do​po​do​bień​stwo, że są one słusz​ne. - Wiem, że nie wie​rzysz w zbie​gi oko​licz​no​ści - ode​zwał się Jes​se - więc nie będę się upie​rał, że mo​gły one słu​żyć do przy​cię​cia cze​goś, na przy​kład ga​łę​zi. Gail uśmiech​nę​ła się. - My​ślisz, że tych dwóch nie​bosz​czy​ków chcia​ło od​ciąć coś ofie​rze? Gail przy​tak​nę​ła. - Do​kład​nie. A nasz strze​lec o tym wie​dział. - Po​nie​waż pod​glą​dał. To już usta​li​li​śmy. - Ob​ser​wo​wał z ze​wnątrz. Za​nim wy​sa​dził w po​wie​trze drzwi, naj​pierw wę​szył. Co w ta​kim ra​zie mo​że​my po​wie​dzieć o przy​go​to​wa​niu na​sze​go bo​ha​te​ra? Jes​se w lot pod​chwy​cił jej myśl. - Że nie był pierw​szym lep​szym ulicz​nym za​bi​ja​ką. - Zga​dza się, to za​wo​do​wiec. - Wy​da​wa​ło mi się, że to już wcze​śniej usta​li​li​śmy. - Tyl​ko po​dej​rze​wa​li​śmy. Te​raz mu​szę prze​ko​nać samą sie​bie, że mam ra​cję. - A co z dziew​czy​ną? Cia​ło wśród drzew sta​no​wi​ło naj​bar​dziej kło​po​tli​wy ele​ment jej teo​rii. - Nie wiem - od​par​ła w koń​cu. - Chcesz usły​szeć moje zda​nie? Gail skrzy​żo​wa​ła ra​mio​na, nie​chcą​cy uwy​dat​nia​jąc ro​wek mię​dzy pier​sia​mi. - My​ślę, że nasz strze​lec na nią cze​kał. Gail nie zro​zu​mia​ła.

Jes​se przy​kuc​nął tak, że jego twarz zna​la​zła się na wy​so​ko​ści oczu Gail. Był wy​raź​nie pod​eks​cy​to​wa​ny fak​tem, że może za​brać głos. - Strze​lec ob​ser​wo​wał i cze​kał. Za​ła​do​wa​nie bro​ni za​ję​ło mu chwi​lę. Je​śli za​mie​rzał we​drzeć się tam siłą i za​strze​lić ich, mógł to zro​bić w do​wol​nej chwi​li. Szcze​gól​nie je​śli, jak uwa​żasz, jest do​brym strzel​cem. Śla​dy wska​zu​ją, że bra​cia Pa​tro​ne włó​czy​li się po ca​łym domu, na gó​rze i na dole. Dla​cze​go nie zdjął ich tam, gdzie nie ry​zy​ko​wał​by zra​nie​nia ofia​ry po​rwa​nia? Gail wzdry​gnę​ła się na sło​wa „ofia​ra po​rwa​nia". - Tę część teo​rii za​cho​waj​my na ra​zie dla sie​bie, zgo​da? - za​pro​po​no​wa​ła, oglą​da​jąc się przez ra​mię, czy nie ma w po​bli​żu ko​goś, kto mógł​by ich sły​szeć. - Pra​sa uwiel​bia rzu​cać się na ta​kie te​ma​ty. Je​śli ta hi​po​te​za oka​że się błęd​na, trud​no bę​dzie to od​krę​cić. - Okej - zgo​dził się Jes​se - ale ta hi​po​te​za naj​le​piej do mnie prze​ma​wia. Cały dzień nie daje mi to spo​ko​ju. Dla​cze​go tak dłu​go cze​kał i wy​brał naj​gor​szy mo​ment, żeby wkro​czyć do ak​cji? W gło​wie Gail za​czął się już ukła​dać pe​wien sce​na​riusz. - Cho​dzi​ło o no​ży​ce. Za​czę​li gro​zić ofie​rze i zmu​si​li go do dzia​ła​nia. - Nie. Wiem, że nie mógł cze​kać dłu​żej, bo ofie​rze gro​żo​no no​ży​ca​mi. Py​ta​nie tyl​ko, dla​cze​go tak dłu​go cze​kał? Spoj​rze​nie Gail po​wę​dro​wa​ło w kie​run​ku miej​sca, gdzie le​ża​ły zwło​ki dziew​czy​ny. - Cze​kał na nią. - Bin​go. - Jes​se kla​snął w dło​nie. - A to ozna​cza, że dziew​czy​na była czę​ścią spi​sku. Jes​se drżał z pod​nie​ce​nia. - Strze​lec do​brze od​ro​bił lek​cje, prze​pro​wa​dził od​po​wied​ni wy​wiad. Ob​ser​wo​wał i cze​kał... na Chri​sti​ne. Kie​dy do ak​cji wkro​czy​ły no​ży​ce ogrod​ni​cze, nie mógł już dłu​żej zwle​kać. Nad​szedł czas dzia​ła​nia. Wszyst​ko to wy​da​rzy​ło się pew​nie w chwi​li, gdy pan​na Chri​sti​ne Ba​ker za​je​cha​ła przed dom. Zu​peł​nie nie w porę. Gail za​sta​na​wia​ła się nad jego sło​wa​mi i w koń​cu przy​tak​nę​ła. Po​do​ba​ła jej się ta teo​ria. - Są​dząc po śla​dach opon na pod​jeź​dzie - kon​ty​nu​ował Jes​se - są​dzę, że tra​fi​ła w sam śro​dek ak​cji i wy​stra​szy​ła się. Spa​ni​ko​wa​ła, pró​bo​wa​ła za​wró​cić, więc nasz strze​lec mu​siał ją za​trzy​mać. To tłu​ma​czy po​ci​ski w sil​ni​ku. Po​tem dziew​czy​na pró​bo​wa​ła się ostrze​li​wać. - Pro​blem w tym, że nie była w tym zbyt do​bra. - W każ​dym ra​zie nie tak do​bra jak nasz bo​ha​ter. - Jes​se od​cze​kał chwi​lę. - Mu​szę przy​znać, że co​raz trud​niej mi źle my​śleć o tym czło​wie​ku. Gail się skrzy​wi​ła. - Daj spo​kój, Jes​se. To nie Tomb​sto​ne w Ari​zo​nie ani rok ty​siąc osiem​set sie​dem​dzie​sią​ty. Zgi​nę​li lu​dzie i wy​glą​da na to, że wszyst​ko zo​sta​ło wcze​śniej za​pla​no​wa​ne. W ta​kim ra​zie mamy do czy​nie​nia z za​bój​stwem, a z tego, co wiem, od oce​ny winy lub nie​win​no​ści jest sąd. Na​szym za​da​niem jest zna​le​zie​nie tego czło​wie​ka i da​nie mu szan​sy na obro​nę. Jes​se czuł się za​kło​po​ta​ny. - Mó​wisz, że po​wi​nien do nas za​dzwo​nić - we​zwać po​li​cję - za​nim przyj​mie ta​kie zle​ce​nie. - Zmru​żył oczy i ści​szył głos. - Je​śli​by to zro​bił, to uwa​żasz, że po​ra​dzi​li​by​śmy so​bie le​piej od nie​go? Oczy Gail roz​bły​sły, kie​dy pró​bo​wa​ła od​gad​nąć in​ten​cje swo​je​go za​stęp​cy. Pa​mięć wciąż pod​su​wa​ła jej tra​gicz​ne ob​ra​zy wy​da​rzeń w Waco, w któ​rych bra​ła udział jako czło​nek HRT. Ten te​mat wy​pły​nął już wcze​śniej, kie​dy Gail i Jes​se pro​wa​dzi​li kam​pa​nię wy​bor​czą na sze​ry​fa. Po​sta​no​wi​ła zu​peł​nie zmie​nić te​mat. - Te​raz mu​si​my do​wie​dzieć się wię​cej o ofia​rach. Je​śli na​sza teo​ria jest słusz​na, naj​lep​sze, co mo​że​my zro​bić, to zna​leźć tego obroń​cę. Ale wcze​śniej trze​ba od​kryć zwią​zek łą​czą​cy Chri​sti​ne Ba​ker i bra​ci Pa​-

tro​ne z oso​bą, któ​ra le​ża​ła zwią​za​na ta​śmą w piw​ni​cy. Kie​dy nam się to uda, roz​wią​że​my za​gad​kę.

Rozdział 11 Jo​na​than po​czuł ulgę, kie​dy oka​za​ło się, że El​len po pod​wie​zie​niu go do domu nie za​mie​rza wcho​dzić. Każ​da spę​dzo​na z nią chwi​la była bar​dzo przy​kra. Nie z po​wo​du sa​me​go roz​wo​du, ra​czej z po​czu​cia żalu za ży​ciem, któ​re mo​gli wieść ra​zem. Kie​dy już zgo​dził się po​móc, do​bre pół go​dzi​ny spę​dził na roz​mo​wie te​le​fo​nicz​nej z Ve​ni​ce, prze​ko​nu​jąc ją po​chleb​stwa​mi do do​ko​na​nia wstęp​nych usta​leń w spra​wie Ti​bo​ra. Tego ro​dza​ju roz​mo​wa w obec​no​ści El​len brzmia​ła dzi​wacz​nie i Ve​ni​ce w koń​cu się pod​da​ła. Po​zo​sta​ła część dro​gi upły​nę​ła Jo​na​tha​no​wi na prze​ko​na​niu El​len, że ze​bra​nie in​for​ma​cji może po​trwać kil​ka go​dzin, więc ode​zwie się do niej za​pew​ne do​pie​ro na​stęp​ne​go dnia rano. Czy jej się to po​do​ba, czy nie, tyl​ko tyle mo​gli zro​bić. Na​resz​cie zna​lazł się w domu. Fi​sher​man's Cove było spo​koj​nym mia​stem, gdzie lu​dzie mo​gli​by, gdy​by tyl​ko chcie​li, zo​sta​wiać otwar​te drzwi do​mów. Je​dy​ną ga​łę​zią prze​my​słu było ry​bo​łów​stwo i zwią​za​ne z nim usłu​gi. Po​nie​waż po​łów ryb był wciąż do​cho​do​wym in​te​re​sem, miesz​kań​com nie bra​ko​wa​ło pie​nię​dzy, a re​stau​ra​to​rom i wła​ści​cie​lom skle​pów klien​tów. Naj​bliż​szy hi​per​mar​ket znaj​do​wał się dzie​sięć mil stąd, zbyt da​le​ko na co​dzien​ne za​ku​py. Z dłu​gim na po​nad dwie mile na​brze​żem Po​to​ma​cu i czte​re​ma ma​ri​na​mi Fi​sher​man's Cove sta​ło się ostat​nio mod​nym miej​scem week​en​do​wych wy​pa​dów dla lu​dzi, któ​rzy przed har​mi​de​rem Wa​szyng​to​nu czy Rich​mond nie chcie​li ucie​kać na wiel​kie, rów​nie ha​ła​śli​we pla​że. To za​baw​ne, po​my​ślał Jo​na​than, jak rzad​ko my​śli​my o swo​im mie​ście jako atrak​cji tu​ry​stycz​nej, do​pó​ki nie za​czną się po​ja​wiać w nim lu​dzie chcą​cy tu spę​dzić czas. Po​zbyw​szy się ro​dzin​nej re​zy​den​cji, w któ​rej mie​ścił się te​raz Re​sur​rec​tion Ho​use, Jo​na​than prze​pro​wa​dził się do dziel​ni​cy han​dlo​wej i za​miesz​kał w domu od​da​lo​nym o jed​ną prze​czni​cę od rze​ki. Dom sto​ją​cy przy Pierw​szej uli​cy był daw​ną re​mi​zą stra​żac​ką, w cza​sach gdy wozy z pom​pa​mi i wę​ża​mi cią​gnę​ły jesz​cze ko​nie. Jo​na​than za​ko​chał się w tym bu​dyn​ku z ce​gły jesz​cze jako dziec​ko, kie​dy wciąż mie​ści​ła się tam sie​dzi​ba stra​ży. Jed​ne z naj​mil​szych wspo​mnień Jo​na​tha​na wią​za​ły się z la​ta​mi, kie​dy był nie​ofi​cjal​ną ma​skot​ką re​mi​zy. Jako chu​dy dzie​się​cio​la​tek uczył się wią​zać wę​zły ra​tow​ni​cze, któ​re po​zwa​la​ły na bez​piecz​ne wy​do​sta​nie się z pło​ną​cej piw​ni​cy. Kie​dy skoń​czył dwa​na​ście lat, znał się na wszel​kim moż​li​wym sprzę​cie ra​tun​ko​wym. W za​mian za na​ukę mu​siał po​le​ro​wać mo​sięż​ną rurę do ze​śli​zgi​wa​nia się i myć za​bru​dzo​ny sprzęt. Tam​ci stra​ża​cy z cza​sów jego mło​do​ści - Hack Dean, Big Dave Mi​lian, Fi-Fi Pfe​if​fer i cała resz​ta - nie po​zwo​li​li​by Jo​na​tha​no​wi pójść w śla​dy ojca. Trak​to​wa​li go jak peł​no​praw​ne​go człon​ka ze​spo​łu; na​uczy​li grać w po​ke​ra, ale ocze​ki​wa​li, że bę​dzie grał za swo​je pie​nią​dze, i nie da​wa​li mu spe​cjal​nie wy​grać. Kie​dy zbie​rał z ku​chen​ne​go sto​łu pulę, wia​do​mo było, że za​ro​bił te pie​nią​dze w uczci​wy spo​sób. Dziw​nym zrzą​dze​niem losu do​kład​nie w chwi​li gdy pod​pi​sy​wał do​ku​men​ty o prze​ka​za​niu swo​je​go domu na rzecz Re​sur​rec​tion Ho​use, rad​ni miej​scy po​sta​no​wi​li prze​nieść sie​dzi​bę stra​ży po​żar​nej do no​wo​cze​śniej​sze​go bu​dyn​ku, po​ło​żo​ne​go bli​żej au​to​stra​dy mię​dzy​sta​no​wej. Jo​na​than ku​pił sta​rą re​mi​zę bez tar​gów. Na dru​gim pię​trze znaj​do​wa​ły się biu​ra Se​cu​ri​ty So​lu​tions, a po​zo​sta​łe dwa​na​ście ty​się​cy stóp kwa​dra​to​wych sta​no​wi​ło jego miesz​ka​nie. Ogrza​nie zimą i schło​dze​nie la​tem ta​kiej po​wierzch​ni kosz​to​-

wa​ło ma​ją​tek, ale Jo​na​than nie wy​obra​żał so​bie, że mógł​by za​miesz​kać gdzie​kol​wiek in​dziej. Kie​dy El​len od​je​cha​ła, Jo​na​than usły​szał czy​jeś szyb​kie kro​ki. Po​wi​nien się był do​my​ślić. La​bra​dor​ka po​wa​li​ła go na ko​la​na. Jo​na​than zdą​żył do​strzec tyl​ko zbli​ża​ją​cą się bły​ska​wicz​nie czar​ną nie​wy​raź​ną pla​mę i le​żąc na zie​mi, dzię​ko​wał Bogu, że nie obe​rwał w kro​cze. Śmie​jąc się w głos, tur​lał się po pod​ło​dze, a Joe ska​ka​ła ra​do​śnie wo​kół nie​go, szcze​ka​jąc, sko​wy​cząc i ob​li​zu​jąc wiel​kim ję​zo​rem jego twarz. - Wi​taj, Joe! - za​wo​łał, po​kle​pu​jąc sukę. Na dźwięk gło​su Jo​na​tha​na pię​cio​let​nia Joe zro​bi​ła trium​fal​ne okrą​że​nie, do​bie​ga​jąc do na​roż​ni​ka bu​dyn​ku, gdzie za​wró​ci​ła w miej​scu i ru​szy​ła z po​wro​tem. W ostat​niej chwi​li omi​nę​ła Jo​na​tha​na, do​bie​gła do dru​gie​go krań​ca domu i po​wtó​rzy​ła ma​newr. Ach te psy, po​my​ślał. Liżą so​bie wła​sny ty​łek i krę​cą się w kół​ko, nim się po​ło​żą. Ni​g​dy nie my​ślał o to​wa​rzy​stwie psa ani ni​g​dy ofi​cjal​nie nie przy​gar​nął Joe, ale ona po​ja​wi​ła się w jego ży​ciu, pisz​cząc ża​ło​śnie pod drzwia​mi, pew​nej desz​czo​wej nocy - ulu​bio​nej przez pro​du​cen​tów Di​sneya - tak okrop​nej, że żal wy​rzu​cić zwie​rza​ka z domu. Joe mia​ła wte​dy może osiem ty​go​dni i kie​dy prze​spa​ła tę pierw​szą noc na jego so​fie, uzna​ła ją za swo​ją wła​sność. Spę​dza​ła też czas u Do​uga Kra​me​ra. Doug, któ​ry był sze​fem po​li​cji, na​zy​wał ją swo​im od​dzia​łem K-92. Joe skoń​czy​ła swój bieg, a Jo​na​than otwo​rzył drzwi dla per​so​ne​lu, któ​re za​mon​to​wał w jed​nym z wrót re​mi​zy. Wcho​dząc do środ​ka, omal nie po​tknął się o ba​ga​że, któ​re Ve​ni​ce zo​sta​wi​ła w holu - je​den wo​rek z bro​nią i ma​te​ria​ła​mi wy​bu​cho​wy​mi i dru​gi z ubra​nia​mi, ka​mi​zel​ką ku​lo​od​por​ną i za​pal​ni​ka​mi. Przy​wi​ta​ła go ścia​na chłod​ne​go po​wie​trza i za​pach świe​żej far​by. Prze​bu​do​wy​wał ten sta​ry dom od lat i nie był pe​wien, czy kie​dy​kol​wiek skoń​czy. Nie był na​wet pe​wien, czy chce skoń​czyć. Młot​ki, szpa​chle i wier​tar​ki były jego ulu​bio​ny​mi za​baw​ka​mi. Pod​niósł ba​ga​że i prze​szedł z nimi przez ob​szer​ny sa​lon, po​tem ko​ry​ta​rzem pro​wa​dzą​cym w pra​wo do wy​ło​żo​nej ciem​ną bo​aze​rią bi​blio​te​ki, a na​stęp​nie skrę​cił w lewo do ja​dal​ni. Na koń​cu ko​ry​ta​rza znaj​do​wa​ło się po​miesz​cze​nie go​spo​dar​cze, a w nim sta​lo​we drzwi pro​wa​dzą​ce do pięć​dzie​się​cio​sto​po​wej wie​ży, w któ​rej nie​gdyś su​szo​no węże stra​żac​kie. Za drzwia​mi w dru​gim koń​cu wie​ży znaj​do​wa​ły się scho​dy do piw​ni​cy. Daw​no temu było to je​dy​ne miej​sce, do któ​re​go bał się wcho​dzić mały Jo​na​than Gra​ve​now. Te​raz oczy​wi​ście miał u swe​go boku obroń​cę w po​sta​ci Joe. Kie​dy otwo​rzył drzwi, wpa​dła z im​pe​tem na bie​gną​ce w dół scho​dy. Joe uwiel​bia​ła wszel​kie drzwi i za​wsze bie​gła pierw​sza. To też psia przy​wa​ra, po​my​ślał Jo​na​than. W piw​ni​cy Jo​na​than bez tru​du na​ma​cał dło​nią włącz​nik. Po​miesz​cze​nie za​la​ło ja​sne flu​ore​scen​cyj​ne świa​tło lamp. Choć czę​sto pra​co​wał w mro​ku, to w domu nie mógł go znieść. Wszedł pod scho​dy i po​ło​żył wor​ki obok zbior​ni​ka na olej opa​ło​wy. Od​su​nął zbior​nik, za któ​rym uka​za​ły się cięż​kie drew​nia​ne drzwi po​ma​lo​wa​ne w ko​lo​rze przy​le​głych ścian. Bez na​my​słu na​ci​snął je​den z ka​mie​ni w ścia​nie. Ze​wnętrz​na po​kry​wa od​sko​czy​ła i miał te​raz przed sobą kla​wia​tu​rę zam​ka szy​fro​we​go. Uważ​nie wpro​wa​dził pięt​na​sto​cy​fro​wy kod. Za​ję​ło to tro​chę cza​su. Sys​tem zo​stał tak skon​stru​owa​ny, że po trzy​krot​nym wpro​wa​dze​niu nie​pra​wi​dło​we​go ha​sła za​mek blo​ko​wał się na za​wsze. Była to oczy​wi​sta prze​sa​da - bar​dziej przy​dat​na w szwaj​car​skim ban​ku niż w szaf​ce na broń - ale Jo​na​than uwiel​biał ta​kie za​baw​ki. Ist​nia​ło jesz​cze dru​gie wej​ście do tego skarb​ca, o któ​rym nikt inny nie wie​dział. Było rów​nie do​brze chro​nio​ne - tym sa​mym pięt​na​sto​cy​fro​wym ko​dem, ale prze​cież praw​do​po​do​bień​stwo po​my​le​nia ha​sła tyle razy było prak​tycz​nie ze​ro​we. Po wpro​wa​dze​niu kodu wci​snął czer​wo​ny gu​zik u dołu kla​wia​tu​ry i usły​szał, jak z dru​giej stro​ny wy​su​wa​ją się hy​drau​licz​ne ry​gle. Cięż​kie drzwi otwo​rzy​ły się bez​sze​lest​nie, uka​zu​jąc tu​nel. Było to je​dy​ne

miej​sce, gdzie Joe nie wol​no było wcho​dzić. Kie​dy usły​sza​ła chrzęst po​ru​sza​nych ka​mie​ni, wró​ci​ła na górę i po​ło​ży​ła na so​fie. Tu​nel od swo​je​go po​cząt​ku w piw​ni​cy li​czył do​kład​nie pięć​dzie​siąt sześć jar​dów i pro​wa​dził pod par​kin​giem do ścia​ny piw​ni​cy ko​ścio​ła św. Ka​ta​rzy​ny. Wie​le lat temu Jo​na​than zle​cił wy​ko​na​nie tu​ne​lu czło​wie​ko​wi, któ​ry miał wo​bec nie​go dług wdzięcz​no​ści. Aby ustrzec się przed ple​śnią i gry​zo​nia​mi, wy​ło​żył ścia​ny ka​fel​ka​mi, przy​po​mi​na​ją​cy​mi kształ​tem i ko​lo​rem te ze sta​cji no​wo​jor​skie​go me​tra. Mniej wię​cej w po​ło​wie ko​ry​ta​rza, po pra​wej stro​nie znaj​do​wa​ło się po​miesz​cze​nie słu​żą​ce za ma​ga​zyn bro​ni. Pro​wa​dzą​ce do nie​go drzwi zo​sta​ły wy​ko​na​ne ze wzmoc​nio​nej sta​li i przy​po​mi​na​ły drzwi do ban​ko​we​go skarb​ca. Do ich otwar​cia po​trzeb​ny był sze​ścio​cy​fro​wy kod. Kie​dy Jo​na​than je otwo​rzył, nie​mal za​blo​ko​wa​ły tu​nel. We​wnątrz znaj​do​wa​ły się sta​lo​we, ognio​od​por​ne szaf​ki. Po​nie​waż cała kon​struk​cja była wy​ko​na​na z be​to​nu i sta​li, trud​no było wy​obra​zić so​bie sy​tu​ację, żeby w tu​ne​lu wy​buchł po​żar. A gdy​by na​wet do tego do​szło, Jo​na​than nie chciał, żeby jego ma​ga​zyn ma​te​ria​łów wy​bu​cho​wych wy​le​ciał w po​wie​trze. Nie dość, że mu​siał​by się tłu​ma​czyć, to na do​da​tek po​wstał​by w zie​mi kra​ter zdol​ny po​chło​nąć co naj​mniej dwa są​sied​nie domy. Jo​na​than lu​bił te pod​zie​mia. Lu​bił sa​mot​ność. Po​dob​nie jak uta​len​to​wa​ny ar​ty​sta uwiel​bia za​pach far​by czy gli​ny, tak on upa​jał się wy​jąt​ko​wym za​pa​chem oli​wy do bro​ni i ma​te​ria​łów pi​ro​tech​nicz​nych. Pod​sta​wo​wym za​da​niem było te​raz wy​czysz​cze​nie bro​ni. Strze​lał za​rów​no z pi​sto​le​tu, jak i ka​ra​bi​nu, oba na​le​ża​ło za​tem roz​ło​żyć i na​oli​wić. Po​nie​waż z tej bro​ni zgi​nę​li lu​dzie, po​wi​nien tak​że przed ko​lej​nym uży​ciem prze​gwin​to​wać lufę. Do​pie​ro co usa​do​wił się na stoł​ku przy wy​so​kim sto​le warsz​ta​to​wym zaj​mu​ją​cym cały śro​dek po​miesz​cze​nia, kie​dy usły​szał w ko​ry​ta​rzu od​gło​sy kro​ków i po​gwiz​dy​wa​nie. Wie​dział, kim jest przy​bysz to Dom. Oj​ciec Do​mi​nie D'An​ge​lo re​gu​lar​nie od​wie​dzał Jo​na​tha​na, kie​dy ten wra​cał z mi​sji. Idąc ko​ry​ta​rzem od stro​ny dru​gie​go wej​ścia w ko​ście​le św. Ka​ta​rzy​ny, za​wsze po​gwiz​dy​wał. Jo​na​than zdał so​bie spra​wę, że Dom gwiz​dał po to, żeby nie za​sko​czyć czło​wie​ka, któ​ry miał pod ręką mnó​stwo bro​ni. - Sły​szę cię, Dom. Nie będę strze​lał. - Cóż za ulga - roz​legł się głos nie​opo​dal. W pro​gu sta​nął uśmiech​nię​ty ksiądz z sze​ścio​pa​kiem piwa w ręce. Wy​so​ki, schlud​ny, z czu​pry​ną ciem​nych wło​sów, Dom bez wąt​pie​nia by​wał bo​ha​te​rem cał​kiem nie​ka​to​lic​kich fan​ta​zji swo​ich pa​ra​fia​nek. - Przy​nio​słem coś na uga​sze​nie pra​gnie​nia. Skła​dam w ofie​rze mo​jej trzód​ce swo​je ko​mór​ki mó​zgo​we. - Po​ma​chał sze​ścio​pa​kiem, za​chę​ca​jąc do otwar​cia pu​szek. Jo​na​than ro​ze​śmiał się. - Bóg musi być bar​dzo za​do​wo​lo​ny. - Się​gnął ręką i wy​jął jed​ną pusz​kę. - Cze​mu nie skła​da​no ta​kiej ofia​ry, kie​dy by​łem na​sto​lat​kiem? Może stał​bym się bar​dziej po​boż​ny? - Sta​ra​my się nie ujaw​niać tego ro​dza​ju se​kre​tów, póki na​sza trzód​ka nie do​ro​śnie na tyle, by to do​ce​nić. - Dom roz​siadł się na stoł​ku na​prze​ciw Jo​na​tha​na i prze​mó​wił po​waż​nym to​nem. - Za​dzwo​ni​ła do mnie Ve​ni​ce. Jak sły​sza​łem, była strze​la​ni​na. Mar​twi​li​śmy się o cie​bie, Dig. - Ja też się o sie​bie mar​twi​łem - od​parł Jo​na​than. Na​ło​żyw​szy la​tek​so​we rę​ka​wicz​ki, wy​jął ze swo​je​go M4 ma​ga​zy​nek i opróż​nił za​mek, przy​go​to​wu​jąc się do roz​ło​że​nia bro​ni. Jego od​ci​ski nie wid​nia​ły co praw​da w żad​nych re​je​strach, ale ostroż​no​ści ni​g​dy dość. - Mo​że​my o tym po​roz​ma​wiać? - za​py​tał Dom. - Ja​sne. - Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - No to mów. Wy​mow​ne spoj​rze​nie. - Co? - Co się wy​da​rzy​ło?

Jo​na​than jęk​nął. - Wsze​dłem, a ban​dzio​ry się na mnie rzu​ci​ły. Nie mia​łem wyj​ścia. Dom uśmiech​nął się. - Tak też my​śla​łem. - Jo​na​than Gra​ve i Do​mi​nie D'An​ge​lo po​zna​li się pod​czas wpro​wa​dza​nia się do wąt​pli​wej kon​struk​cji bu​dyn​ku aka​de​mi​ka Ty​lor-A, prze​zna​czo​ne​go dla stu​den​tów pierw​sze​go roku Col​le​ge of Wil​liam and Mary w Wir​gi​nii. Obaj byli na swój spo​sób nie​śmia​li, szyb​ko więc zro​dzi​ła się mię​dzy nimi więź i sta​li się nie​roz​łącz​ni przez cały czas po​by​tu w col​le​ge'u i w szko​le ofi​cer​skiej, w któ​rej Dom w koń​cu po​czuł po​wo​ła​nie do ka​płań​stwa, a Jo​na​than roz​wi​jał swo​je ta​len​ty. Jo​na​than odło​żył M4 na stół i po raz pierw​szy spoj​rzał pro​sto w oczy księ​dza. - Tam była dziew​czy​na, Dom. Mło​da dziew​czy​na. Nie ro​zu​miem. Po​ja​wi​ła się w ostat​nim mo​men​cie. Unie​ru​cho​mi​łem jej sa​mo​chód, ale za​czę​ła do mnie strze​lać. Dom się​gnął po swo​je piwo. - Czy​li sa​mo​obro​na, tak? - Ow​szem. Ale nie to mnie drę​czy. Ci lu​dzie byli zu​peł​ny​mi ama​to​ra​mi. Wszy​scy mie​li przy so​bie do​ku​men​ty i byli w go​rą​cej wo​dzie ką​pa​ni. Ofia​rę do​star​czy​łem bez​piecz​nie do domu, ale nie je​stem pe​wien, czy za po​rwa​niem nie stał ktoś wy​żej. - A może jed​nak czas ob​wie​ścić zwy​cię​stwo i na​pić się piwa? - za​pro​po​no​wał Dom. Jo​na​than opróż​nił do po​ło​wy pusz​kę z pi​wem i wy​tarł usta ręką. - W tej mi​sji było wię​cej za​ga​dek - po​wie​dział, opie​ra​jąc się na łok​ciach. - Mów. Po​dob​no je​stem do​brym słu​cha​czem. Jo​na​than ze​brał my​śli. - Mój klient, Ste​phen​son Hu​ghes, skon​tak​to​wał się ze mną w ty​po​wy spo​sób, na​pi​sał na je​den z ad​re​sów e-ma​ilo​wych. Za​gi​nął jego syn, a po​ry​wa​cze do​ma​ga​ją się du​że​go oku​pu. Ślad pro​wa​dził na far​mę w sta​nie In​dia​na, gdzie zna​la​złem dzie​cia​ka. - Prze​ka​za​łeś go ro​dzi​nie? Jo​na​than uniósł ra​mię. - Do​star​czy​łem go tam, gdzie trze​ba. Dom zda​wał się za​sko​czo​ny. - W ta​kim ra​zie mamy szczę​śli​we za​koń​cze​nie. W czym pro​blem? - W dy​cho​to​mii. Z jed​nej stro​ny wszyst​ko wy​glą​da bar​dzo pro​fe​sjo​nal​nie, a z dru​giej - zu​peł​na ama​torsz​czy​zna. - Piję za ama​to​rów. - Dom uniósł pusz​kę. Jo​na​than uśmiech​nął się smęt​nie. - Jesz​cze jed​no. Z tego, co mó​wił ten dzie​ciak, nikt z jego ro​dzi​ny nie miał dość pie​nię​dzy na moje wy​na​gro​dze​nie. Ksiądz wzru​szył ra​mio​na​mi. - Dzie​cia​ki nie mają po​ję​cia o fi​nan​sach ro​dzi​ców. - Pew​nie tak. - Jo​na​than też wzru​szył ra​mio​na​mi. Gdy nad​szedł mo​ment, któ​ry wcze​śniej przez lata tyle razy już prze​ra​bia​li, za​pa​dła ci​sza. - No do​brze - rzekł w koń​cu Dom. - Niech się do​wiem. O ile mniej du​szy​czek bę​dzie ju​tro wę​dro​wa​ło po tym świe​cie? Nad​szedł czas na od​po​wiedź Jo​na​tha​na. Za​bi​ja​nie jest za​wsze bo​le​sne, ale dzi​siaj było szcze​gól​nie. - Zbyt dużo - od​po​wie​dział. Dom prze​krzy​wił gło​wę w ocze​ki​wa​niu. - Trzy - przy​znał w koń​cu Jo​na​than. - Dziew​czy​na cier​pia​ła.

Dom po​ki​wał gło​wą. Ich zwią​zek już daw​no temu wy​szedł poza fra​ze​sy i pro​ste uspra​wie​dli​wia​nie. To, że Dig​ger nie​na​wi​dził każ​de​go od​da​ne​go strza​łu i za​bi​jał tyl​ko w imię wyż​szych war​to​ści, nie zmie​nia​ło fak​tu, że ko​lej​ne dwie mat​ki stra​ci​ły z jego po​wo​du dzie​ci. To było jak prze​kleń​stwo wo​jow​ni​ka do​bra ro​bo​ta przy​no​si​ła roz​pacz. Dom do​pił swo​je piwo i gwał​tow​nie po​de​rwał się na nogi. - Sta​ło się. Nad​szedł czas na koń​co​wy akt każ​dej mi​sji Jo​na​tha​na. Dom się​gnął do kie​sze​ni spodni, wy​jął z niej mały skó​rza​ny mie​szek skry​wa​ją​cy skra​wek pur​pu​ro​we​go atła​su. Po​trzą​snął nim i ma​te​riał roz​wi​nął się w stu​łę. Dom zło​żył na niej po​ca​łu​nek i za​wie​sił ją na szyi. Przy​su​nął swój sto​łek do stoł​ka Jo​na​tha​na i po​chy​lił gło​wę. Dig​ger prze​że​gnał się i po​wie​dział: - Prze​bacz mi, oj​cze, al​bo​wiem zgrze​szy​łem... 2

K-9 Unit - od​dział psów po​li​cyj​nych w Sta​nach Zjed​no​czo​nych.

Rozdział 12 Ta część po​łu​dnio​wej In​dia​ny w ogó​le się nie zmie​ni​ła. Po obu stro​nach au​to​stra​dy mię​dzy​sta​no​wej aż po ho​ry​zont roz​cią​ga​ły się pola upraw​ne. Za​miast po​je​chać do biu​ra, gdzie mu​sia​ła​by się zmie​rzyć z dzien​ni​ka​rza​mi, cie​kaw​skim per​so​ne​lem i pa​skud​ną biu​ro​kra​cją zwią​za​ną ze sta​no​wi​skiem sze​ry​fa w ma​łym mia​stecz​ku, Gail Bon​ne​vil​le po​sta​no​wi​ła wró​cić do domu. W Sam​son sło​wo „dom" ozna​cza​ło dom z ma​rzeń, z wiel​ką we​ran​dą obej​mu​ją​cą front i boki. Na ty​łach ro​sły chasz​cze, po​zo​sta​łość po nie​gdyś pięk​nym ogro​dzie. Przy odro​bi​nie wy​obraź​ni moż​na było do​strzec w ob​rę​bie nie​strzy​żo​ne​go buksz​pa​no​we​go ży​wo​pło​tu nie​wy​raź​ne po​zo​sta​ło​ści rzeźb świ​ni, in​dy​ka i osła. A może kozy. Praw​dzi​wa far​ma zwie​rzę​ca. Upo​rząd​ko​wa​nie ogro​du było prio​ry​te​tem na li​ście rze​czy, któ​re Gail za​mie​rza​ła zro​bić, kie​dy znaj​dzie się do​dat​ko​wa go​tów​ka. Wy​prze​dza​ło je tyl​ko ku​pie​nie me​bli do sa​lo​nu, ja​dal​ni, bi​blio​te​ki i trzech wol​nych sy​pial​ni. Gail miesz​ka​ła w domu Pe​trie, no​szą​cym to mia​no od na​zwi​ska ro​dzi​ny, któ​ra go zbu​do​wa​ła w ty​siąc dzie​więć​set pięt​na​stym roku. W la​tach dzie​więć​dzie​sią​tych se​nior​ka rodu Na​ta​lie Pe​trie za​czę​ła się wni​kli​wiej wsłu​chi​wać w na​wo​ły​wa​nia te​le​wi​zyj​nych ewan​ge​li​stów niż w bła​ga​nia wła​snych dzie​ci. Nim dzie​ci do​ro​sły na tyle, by po​pro​sić o in​ter​wen​cję sąd, ich dzie​dzic​two stop​nia​ło z oko​ło dzie​się​ciu mi​lio​nów do​la​rów do do​la​ra dzie​więć​dzie​się​ciu pię​ciu cen​tów. To był na​praw​dę dom z ma​rzeń Gail, po​dob​ny do tego w Cu​dzie na 34 uli​cy z Na​ta​lie Wood. Zgo​dzi​ła się na cenę usta​lo​ną przez ro​dzi​nę i w cią​gu kil​ku dni trans​ak​cja do​szła do skut​ku. Te​raz, po ośmiu mie​sią​cach, fa​chow​cy na​dal pra​co​wa​li nad do​sto​so​wa​niem in​sta​la​cji wo​do​cią​go​wej i elek​trycz​nej do stan​dar​dów dwu​dzie​sto​wiecz​nych, o dwu​dzie​stym pierw​szym wie​ku nie wspo​mi​na​jąc. Kup​no domu Pe​trie sta​ło się te​ma​tem wie​lu plo​tek. Jak sa​mot​na ko​bie​ta z pen​sją pra​cow​ni​ka służ​by pu​blicz​nej zdo​ła​ła za​pła​cić pięć​set pięć​dzie​siąt ty​się​cy do​la​rów za dom, a po​tem jesz​cze po​no​sić wy​dat​ki zwią​za​ne z re​mon​tem? Jej po​li​tycz​ni prze​ciw​ni​cy snu​li róż​ne teo​rie, pod​grze​wa​ne przez wstręt​ne plot​ki, ale nie​wie​le osób uwie​rzy​ło, że han​dlu​je dra​ga​mi albo wzię​ła ła​pów​kę za kry​cie han​dla​rza nar​ko​ty​ków. Uwa​ża​ła, że to, jak wy​glą​da spra​wa w rze​czy​wi​sto​ści, nie po​win​no ni​ko​go ob​cho​dzić. Jej ojcu uda​ło się prze​kształ​cić swo​je biu​ro ra​chun​ko​we w do​brze pro​spe​ru​ją​cą fir​mę in​we​sty​cyj​ną. Kie​dy umarł, zo​sta​wił w spad​ku wy​star​cza​ją​co dużą sum​kę, któ​ra po​zwo​li​ła jej pra​co​wać jako stróż pra​wa i nie cier​pieć przy tym nie​do​stat​ku ty​po​we​go dla więk​szo​ści gli​nia​rzy. Po​zwo​li​ła jej po​wie​dzieć, w pew​nym mo​men​cie, lu​dziom z FBI, gdzie mogą so​bie wsa​dzić swo​je ko​le​siow​skie ukła​dy. Ni​g​dy nie była chło​pa​kiem i ni​g​dy nie bę​dzie, jako dziec​ko nie jeź​dzi​ła na​wet na ro​we​rze. Mu​sia​ła pra​co​wać trzy razy cię​żej niż ko​le​dzy, któ​rzy dum​nie no​si​li pe​ni​sy, żeby ktoś w ogó​le ze​chciał ją za​uwa​żyć. Nim oj​ciec zmarł na raka, któ​ry to​czył go przez po​nad dzie​sięć lat, po​rzu​ci​ła z ogrom​ną ura​zą Biu​ro, obie​cu​jąc so​bie, że już ni​g​dy nie bę​dzie no​sić od​zna​ki. Nie mi​nę​ło jed​nak wie​le cza​su, gdy zro​zu​mia​ła, że ści​ga​nie prze​stęp​ców ma za​pi​sa​ne w DNA. Do​wie​dzia​ła się, że de​mo​kra​ci po​szu​ku​ją kan​dy​dat​ki na sta​no​wi​sko sze​ry​fa w Sam​son. Co było da​lej... cóż, wia​do​mo. Kwar​tał dzie​się​ciu prze​cznic sta​no​wią​cy cen​trum Sam​son wy​glą​dał jak z fil​mów krę​co​nych w cza​sach Wiel​kie​go Kry​zy​su. Wi​try​ny skle​pów na głów​nych uli​cach spra​wia​ły na pierw​szy rzut oka wra​że​nie ame​-

ry​kań​skie​go snu - bu​dow​le ty​po​we dla śred​niej wiel​ko​ści mia​sta w po​łą​cze​niu z ma​ło​mia​stecz​ko​wą at​mos​fe​rą. Da​rzy​ła tu​tej​szych miesz​kań​ców sym​pa​tią, ale re​gu​łą w ta​kich ma​łych spo​łecz​no​ściach było to, żeby przed​sta​wi​ciel wła​dzy nie spo​ufa​lał się zbyt​nio z miej​sco​wy​mi. Każ​dy z oby​wa​te​li był jej pra​co​daw​cą, ale pew​ne​go dnia je​den z nich mógł zna​leźć się po dru​giej stro​nie po​li​cyj​nej pał​ki. Kie​dy gra​ni​ca po​mię​dzy po​mo​cą a ła​pów​ką, tak jak w Sam​son, była le​d​wie za​uwa​żal​na, le​piej było trzy​mać lu​dzi na pe​wien dy​stans. Gail wjeż​dża​ła wła​śnie na pod​jazd swo​je​go domu, kie​dy za​dzwo​nił te​le​fon. - Sze​ryf Bon​ne​vil​le. - Do​bry wie​czór, sze​ry​fie. - Głos był bar​dzo ser​decz​ny i miał po​łu​dnio​wy ak​cent. - Tu Max Men​tor ze sta​no​we​go la​bo​ra​to​rium kry​mi​na​li​stycz​ne​go. Jak się mie​wa​my? Gail uśmiech​nę​ła się. Od cza​su gdy zo​sta​ła sze​ry​fem, wie​lo​krot​nie pra​co​wa​ła z Mak​sem i za​wsze spra​wia​ło jej to dużą przy​jem​ność. - Będę czuć się znacz​nie le​piej, je​śli do​sta​nę od was ja​kieś kon​kre​ty. - Chy​ba uda mi się speł​nić ży​cze​nie pani sze​ryf - po​wie​dział, śmie​jąc się, Max. - Jest pani go​to​wa? Gail otwo​rzy​ła no​tes na no​wej stro​nie, po​ło​ży​ła go na de​sce roz​dziel​czej i wzię​ła do ręki dłu​go​pis. - Go​to​wa. - Do​brze, mam in​for​ma​cje na te​mat prze​sła​nych przez pa​nią od​ci​sków. Naj​pierw od​ci​ski stóp, bo one są naj​mniej war​to​ścio​we. To ty​po​we po​de​szwy Vi​bram, któ​re wy​stę​pu​ją w dzie​siąt​kach róż​nych ma​rek bu​tów. Ta​kie buty moż​na ku​pić w każ​dym skle​pie spor​to​wym. - I w skle​pie ze sprzę​tem woj​sko​wym? Mil​cze​nie po dru​giej stro​nie słu​chaw​ki ozna​cza​ło, że tego Max nie wziął pod uwa​gę. - Ma pani na my​śli skle​py dla stuk​nię​tych my​śli​wych? Gdzie moż​na ku​pić ka​mi​zel​kę ku​lo​od​por​ną? Tak, tam pew​nie też są sprze​da​wa​ne. My​śli pani, że to gli​niarz? - Nie, tak tyl​ko się za​sta​na​wiam. Co jesz​cze ma​cie? - Po​ga​daj​my o od​ci​skach opon. Tu mamy coś dziw​ne​go. To są od​ci​ski, a nie śla​dy. Wy​glą​da, jak​by po​ja​wi​ły się zni​kąd. Bież​nik też jest nie​ty​po​wy. Nie mamy ta​kie​go w na​szej ba​zie da​nych. Gail po​czu​ła dreszcz pod​nie​ce​nia. - My​śli pan, że to był śmi​gło​wiec? - Bin​go. Bio​rąc pod uwa​gę głę​bo​kość śla​dów w po​wią​za​niu z wa​run​ka​mi at​mos​fe​rycz​ny​mi, to mu​sia​ło być coś spo​re​go. - Pro​szę o pod​po​wiedź, Max. Jak duży? Czy to było coś w ro​dza​ju hu​eya z Wiet​na​mu? - Jezu, nie. Nie taki wiel​ki. Ra​czej coś z ro​dzi​ny Ae​ro​spa​tial. Poza tym huey ma pło​zy, a nie koła. Mam kum​pla, świ​ra na punk​cie wszyst​kie​go, co lata. Prze​glą​da wła​śnie bazę da​nych, może znaj​dzie od​po​wied​ni mo​del, choć nie jest zbyt​nim opty​mi​stą. Ale spró​bo​wać nie za​szko​dzi. Gail za​pi​sa​ła wszyst​kie dane w no​te​sie. - A ma​cie coś na te​mat po​ci​sków? - Ja​sne. Mia​ła pani ra​cję w spra​wie ku​lek w ścia​nie piw​ni​cy. Wy​strze​li​li je obaj chłop​cy. Ta ozna​czo​na li​te​rą A po​cho​dzi z re​wol​we​ru ka​li​bru trzy​dzie​ści osiem. B z ka​li​bru trzy​sta osiem​dzie​siąt. Aha, a łu​ska z we​ran​dy, tak jak pani przy​pusz​cza​ła, ma śla​dy, któ​re wska​zu​ją, że zo​sta​ła wy​strze​lo​na z tej sa​mej bro​ni ka​li​bru trzy​sta osiem​dzie​siąt. - A po​ci​ski, któ​re spo​wo​do​wa​ły ich śmierć? - Jesz​cze nie mamy - od​parł Max. - Naj​pierw mu​szą je wy​dłu​bać. Au​top​sja się nie skoń​czy​ła. Trzy tru​py jed​ne​go dnia. To musi po​trwać. - Coś poza tym? - To i tak było wię​cej, niż się spo​dzie​wa​ła. - No pew​nie. Po​twier​dzi​li​śmy, że mocz i kał są po​cho​dze​nia ludz​kie​go, ale na ra​zie to wszyst​ko, czym

dys​po​nu​je​my. Ze​bra​li​śmy tro​chę śla​dów z pod​ło​gi, ale nic, co da​ło​by się wy​ko​rzy​stać. Tam gdzie śla​dy wy​da​wa​ły się czy​tel​ne, oka​zy​wa​ło się, że nasz czło​wiek miał rę​ka​wicz​ki. Ten pani za​bój​ca był do​bry, pani sze​ryf. Mógł​bym się za​ło​żyć, że sta​ran​nie wy​tarł wszyst​kie śla​dy, za​nim stam​tąd znik​nął. - Gdy​bym nie wie​dzia​ła, że je​steś po na​szej stro​nie, Max, mo​gła​bym przy​siąc, że sły​szę w two​im gło​sie po​dziw - za​żar​to​wa​ła Gail. - Po​dzi​wiam każ​de​go praw​dzi​we​go fa​chow​ca. W kie​sze​ni jed​ne​go z nie​bosz​czy​ków zna​la​złem ta​kie same włók​na jak w kie​sze​ni Chri​sti​ne Ba​ker. Mie​szan​ka no​mek​su i ke​vla​ru. To ko​lej​ny trop wska​zu​ją​cy na ko​goś zwią​za​ne​go z woj​skiem. Rę​ka​wicz​ki, któ​re zo​sta​wi​ły śla​dy, były skó​rza​ne. Je​śli uda się je od​szu​kać, znaj​dzie​my na nich tyle śla​dów krwi, że bez tru​du po​wią​że​my ich wła​ści​cie​la z tym, co się tam sta​ło. Gail ro​ze​śmia​ła się mimo woli. - Przy​pusz​czam, że ten fa​cet jest zbyt spryt​ny. Ma​cie coś jesz​cze? - Ty​po​wa ko​bie​ta. Ile bym dał, za​wsze za mało. - Roz​miar ma zna​cze​nie, Max. Cóż mogę na to po​ra​dzić? - No do​brze. Mam złe wia​do​mo​ści na te​mat ma​te​ria​łu wy​bu​cho​we​go. Wy​glą​da na C4 i stan​dar​do​wy lont. Pen​tryt. Nic nad​zwy​czaj​ne​go. Wy​star​czy mieć pięć​dzie​siąt do​lców i zna​jo​me​go sprze​daw​cę, żeby ku​pić to w naj​bliż​szym skle​pie. Gail za​pi​sa​ła to, co mó​wił sło​wo w sło​wo. - A de​to​na​tor? - Ten fa​cet wie, co zro​bić, żeby nie było po nim śla​du. Przy​pusz​czam, że za​sto​so​wał ja​kiś me​cha​nizm od​pa​la​ny zdal​nie. Zna​la​złem ka​wa​łek prze​wo​du wiel​ko​ści wło​sa; to mo​gła być an​te​na. Ale ta​kie coś po​tra​fi skon​stru​ować na​wet dwu​na​sto​la​tek. Przez chwi​lę w te​le​fo​nie pa​no​wa​ła ci​sza, kie​dy Gail pi​sa​ła. - Czy to wszyst​ko? - Do tej pory, tak. Za​dzwo​nię, kie​dy po​ja​wi się coś no​we​go na te​mat po​ci​sków. - To te​raz ja za​ba​wię się w pro​ro​ka - po​wie​dzia​ła Gail. - Pięć do jed​ne​go, że nie znaj​dziesz na po​ci​skach nic przy​dat​ne​go. - Wy​glą​da na to, że ist​nie​je już ja​kaś hi​po​te​za. - Sta​wia​nie hi​po​tez to moje za​ję​cie, Max. Roz​łą​czy​ła się i na​tych​miast uru​cho​mi​ła swo​ją wy​obraź​nię. Nie mia​ła żad​nych wąt​pli​wo​ści, że strze​lec był pro​fe​sjo​na​li​stą. Nie ża​den ma​ka​ro​niar​ski cyn​giel wy​naj​mo​wa​ny przez ma​fię do brud​nej ro​bo​ty ani przy​pad​ko​wy zna​jo​my zna​jo​me​go, któ​ry tro​chę zna się na bro​ni. To był czło​wiek, któ​ry po​tra​fił do​trzeć do Sam​son i wy​do​stać się stąd, po dro​dze wy​ko​nu​jąc z chi​rur​gicz​ną pre​cy​zją swo​ją mi​sję i za​bi​ja​jąc tych, któ​rzy sta​no​wi​li jego cel. Nie mia​ła też żad​nych wąt​pli​wo​ści, że wy​stę​po​wał w słusz​nej spra​wie oca​lił ko​goś, kto wpadł w łapy lu​dzi za​bi​tych na far​mie ro​dzi​ny Pa​tro​ne. Się​gnę​ła po​now​nie po te​le​fon, wci​snę​ła kla​wisz szyb​kie​go wy​bie​ra​nia i cze​ka​ła, aż Jes​se Col​lier od​bie​rze. - Cześć, pani sze​ryf - ode​zwał się Jes​se. - Cześć, Jes​se. Mam dla cie​bie za​da​nie. W la​bo​ra​to​rium po​wie​dzie​li mi wła​śnie, że na​sze przy​pusz​cze​nia na te​mat śmi​głow​ca były słusz​ne. Mu​sisz zna​leźć ten he​li​kop​ter. - Wie​my, gdzie jest? - Oczy​wi​ście, że nie. Gdy​bym wie​dzia​ła, sama bym go zna​la​zła i mnie przy​pa​dła​by chwa​ła - za​żar​to​wa​ła i mia​ła na​dzie​ję, że się zo​rien​to​wał. - Ale oba​wiam się, że to nie​moż​li​we. Przede wszyst​kim mu​si​my za​ło​żyć, że nasz strze​lec nie po​cho​dzi stąd. - Też mi się wy​da​je, że to nikt z są​siedz​twa.

- Śmi​głow​ce mają okre​ślo​ny za​sięg, więc mu​siał go wy​na​jąć na ja​kimś sto​sun​ko​wo bli​skim lot​ni​sku. - Chcesz, że​bym ob​dzwo​nił lot​ni​ska? - Wła​śnie. Ale chcę też, że​byś ra​zem ze mną to wszyst​ko prze​my​ślał. We​dług Mak​sa Men​to​ra to była więk​sza ma​szy​na niż zwy​kły śmi​gło​wiec ja​kiejś sta​cji te​le​wi​zyj​nej. Ko​lej​na spra​wa to czas. W ilu wy​po​ży​czal​niach da​dzą ci he​li​kop​ter na jed​ną dobę? - Pew​nie w nie​wie​lu - przy​znał Jes​se. - Przy​pusz​czam, że więk​szość ofe​ru​je ma​szy​ny na dłuż​szy czas. Mie​sią​ce czy lata, a nie dni. Na​dzia​nych fa​ce​tów stać na za​trud​nie​nie pi​lo​ta, ale nie chcą kło​po​tów zwią​za​nych z po​sia​da​niem he​li​kop​te​ra. - Więc ła​two bę​dzie chy​ba na​mie​rzyć taką ma​szy​nę. - Może tak, może nie. Za​po​wia​da się dłuż​sza ro​bo​ta. A skąd mo​że​my wie​dzieć, że to nie jego ma​szy​na albo że nie po​ży​czył jej od ko​le​gi? Gdy​bym po​trze​bo​wał trak​to​ra na jed​no po​po​łu​dnie, nie szu​kał​bym go w wy​po​ży​czal​ni, tyl​ko po​ży​czył od są​sia​da. Gail znów po​czu​ła dreszcz pod​nie​ce​nia. Coś, co po​wie​dział Jes​se, po​ru​szy​ło jej wy​obraź​nię. - A może wy​na​jął też sa​mo​lot? Sko​ro nie jest stąd, mu​siał tu przy​le​cieć, praw​da? Jes​se nie ro​zu​miał, co Gail ma na my​śli. - Mógł prze​cież przy​je​chać sa​mo​cho​dem albo po​cią​giem. - Ale je​śli przy​le​ciał, to nie lo​tem rej​so​wym - nie da​wa​ła za wy​gra​ną. - Na pew​no nie z tym ca​łym ar​se​na​łem. Prze​cież wy​star​czy​ło​by jed​no niuch​nię​cie psa na lot​ni​sku i by​ło​by po nim. Tym bar​dziej po​wi​nien wy​brać sa​mo​chód. Gail była pew​na swe​go. - Nie są​dzę. Przy ta​kiej ope​ra​cji po​wi​nien szyb​ko zna​leźć się jak naj​da​lej stąd. - War​to to spraw​dzić - zgo​dził się Jes​se. - Ob​dzwo​nię wszyst​kie lot​ni​ska w pro​mie​niu stu mil. Zo​ba​czy​my, co z tego wy​nik​nie.

21 KWIETNIA

Rozdział 13 Jo​na​than Gra​ve uwa​żał się za szczę​śliw​ca, bo ni​g​dy nic mu się nie śni​ło. Wi​dział w swo​im ży​ciu już tyle, że star​czy​ło​by na kosz​ma​ry do koń​ca ży​cia, ale jak do​tąd uda​wa​ło mu się utrzy​mać dy​stans. Przy​pusz​czał, że dzia​ło się tak dzię​ki ca​łym la​tom, kie​dy za​sy​piał na roz​kaz. Kie​dy ko​czu​je się przez kil​ka go​dzin lub dni na ja​kimś za​du​piu w ocze​ki​wa​niu na roz​kaz wy​mar​szu, spa​nie na desz​czu jest jak noc​leg w ho​te​lu Wal​dorf. Dom miał na te​mat snów wła​sną teo​rię, po​dob​nie jak miał wła​sną teo​rię na te​mat każ​de​go aspek​tu ży​cia Jo​na​tha​na - nor​mal​ni lu​dzie bu​dzą się, by uciec od kosz​ma​ru, Jo​na​than od​wrot​nie - za​pa​dał w sen, by uwol​nić się od rze​czy​wi​sto​ści. Tej nocy te​le​fon za​dzwo​nił wy​jąt​ko​wo gło​śno i Jo​na​than, za​nim się po​ru​szył, wie​dział już, że to będą złe wia​do​mo​ści. Praw​dę mó​wiąc, nie pa​mię​tał, kie​dy ostat​nio dzwo​nek te​le​fo​nu ob​wiesz​czał coś do​bre​go. Je​śli do​dać do tego fakt, że był śro​dek nocy, oba​wy tyl​ko się wzmo​gły. Kie​dy ob​ró​cił gwał​tow​nie gło​wę, żeby spoj​rzeć na ze​gar, wy​pi​te po​przed​nie​go wie​czo​ru osiem czy dzie​więć piw spra​wi​ło, że łóż​ko pod nim za​wi​ro​wa​ło. Dio​dy LED ze​ga​ra wy​pa​li​ły na siat​ków​ce oka go​dzi​nę dzie​wią​tą dzie​sięć. A więc jed​nak to nie był śro​dek nocy. Zdjął słu​chaw​kę z wi​de​łek. - Mam na​dzie​ję, że to coś waż​ne​go - mruk​nął. Dzwo​ni​ła Ve​ni​ce. - Prze​pra​szam, Dig​ger. Wiem, że masz dość kło​po​tów, ale mu​sia​łam za​dzwo​nić. Po​li​cja cię szu​ka. - Co do środ​ka nocy, my​lił się, co do złych wia​do​mo​ści, nie. - Co prze​skro​ba​łem? - Zmu​sił się do gbu​ro​wa​te​go tonu, by skryć ucisk w żo​łąd​ku. Choć z taką pew​no​ścią sie​bie mó​wił Tho​ma​so​wi Hu​ghe​so​wi, że jest nie​wi​dzial​ny, po​waż​nie oba​wiał się kon​fron​ta​cji z wy​mia​rem spra​wie​dli​wo​ści. - Nic nie prze​skro​ba​łeś - od​par​ła Ve​ni​ce. - Cho​dzi o El​len. Po​li​cja jest u niej w domu, sta​ło się tam coś złe​go. Jo​na​than w jed​nej chwi​li roz​bu​dził się i jego umysł za​czął ja​sno funk​cjo​no​wać. - Co się z nią sta​ło? - Nie wiem. Nie po​wie​dzie​li mi. Za​dzwo​ni​li do biu​ra, a ja po​wie​dzia​łam, że za​raz się z tobą skon​tak​tu​ję. Za​pi​sa​łam ich nu​mer. Jo​na​than ze​rwał się na rów​ne nogi. - Ty za​dzwoń - po​le​cił. - Za​dzwoń do nich i po​wiedz, że już jadę. Je​śli nie bę​dzie kor​ków, do​trę za ja​kąś go​dzi​nę. - Nie cze​ka​jąc na po​twier​dze​nie Ve​ni​ce, rzu​cił słu​chaw​kę na wi​deł​ki. *** Dom Ro​th​ma​na - dom El​len - znaj​do​wał się na pię​cio​akro​wej dział​ce na szczy​cie wzgó​rza w Vien​na w sta​nie Wir​gi​nia i był od​zwier​cie​dle​niem ego Ti​bo​ra Ro​th​ma​na - styl ko​lo​nial​ny, pięć ty​się​cy stóp kwa​dra​to​wych po​wierzch​ni, trzy​stu​jar​do​wy pod​jazd. Bu​dy​nek miał tak ide​al​ne pro​por​cje, że z dro​gi wy​glą​dał na dużo mniej​szy. Do​pie​ro z bli​ska do​strze​ga​ło się ma​je​sta​tycz​ność ca​łej po​se​sji. Za każ​dym ra​zem, kie​dy Jo​na​than na nią pa​trzył, nie mógł po​ha​mo​wać uczu​cia za​chwy​tu nad trzy​akro​wym traw​ni​kiem, w tej chwi​li nisz​czo​nym przez wszel​kie​go ro​dza​ju sa​mo​cho​dy po​li​cyj​ne. Obok ga​ra​żu, na chod​ni​ku sta​ła duża

fur​go​net​ka z czer​wo​no-bia​ło-nie​bie​skim na​pi​sem WY​DZIAŁ KRY​MI​NA​LI​STY​KI HRAB​STWA FA​IR​FAX. Przed do​mem plą​ta​ło się bez​ład​nie pół tu​zi​na po​li​cjan​tów, spra​wia​li wra​że​nie, że za chwi​lę za​czną się bro​nić, kie​dy Jo​na​than pró​bo​wał za​par​ko​wać swo​je bmw M6 obok ich sa​mo​cho​dów. Wi​dząc, jak się​ga​ją ręką po re​wol​we​ry, Jo​na​than przy​znał w du​chu, że pod​czas mi​sji w Ira​ku za​czął​by bez​li​to​śnie strze​lać do każ​de​go czło​wie​ka wy​ko​nu​ją​ce​go po​dob​ny gest na blo​ka​dzie dro​go​wej. - Na​zy​wam się Jo​na​than Gra​ve - wy​ja​śnił zbli​ża​ją​cym się do nie​go po​li​cjan​tom, wy​sia​da​jąc z sa​mo​cho​du. - In​spek​tor We​ather​by pro​sił, że​bym przy​je​chał. El​len Gra​ve jest moją byłą żoną. Chy​ba wła​śnie to chcie​li usły​szeć po​li​cjan​ci. - De​tek​tyw We​ather​by jest w środ​ku - wy​ja​śnił je​den z nich. - Za​raz go za​wo​łam - do​dał i ru​szył w kie​run​ku domu. Jo​na​than po​dą​żył za nim. Po​li​cjant sta​nął w miej​scu wy​raź​nie roz​złosz​czo​ny. - Pro​szę tu za​cze​kać. Przy​pro​wa​dzę tu de​tek​ty​wa. - Ona była moją żoną. Mam pra​wo... Gli​niarz do​bit​nie wska​zał traw​nik pod sto​pa​mi. - Tu​taj. Jo​na​tha​no​wi przy​szło do gło​wy, że może jest po​dej​rza​ny o coś, co sta​ło się w tym domu, i bę​dzie po​trze​bo​wał praw​ni​ka. We fron​to​wych drzwiach po​ja​wił się oty​ły męż​czy​zna z wiel​ką gło​wą i na​la​ną twa​rzą. Słu​cha​jąc ra​por​tu umun​du​ro​wa​ne​go funk​cjo​na​riu​sza, zmarsz​czył brwi i po​dą​żył wzro​kiem za jego pal​cem wska​zu​ją​cym na Jo​na​tha​na. De​tek​tyw szorst​ko ski​nął gło​wą i zszedł po scho​dach na po​dwór​ko. Zbli​ża​jąc się do Jo​na​tha​na, wy​cią​gnął rękę. - De​tek​tyw We​ather​by - przed​sta​wił się. Był zu​peł​nie po​zba​wio​ny po​czu​cia hu​mo​ru i przy​po​mi​nał Jo​na​tha​no​wi jed​ne​go z ty​się​cy fiu​tów, któ​rych spo​ty​kał przez lata i któ​rzy pod ma​ską su​ro​wo​ści ukry​wa​li fakt, że są zwy​kły​mi dup​ka​mi. Jo​na​than po​dał mu dłoń i wca​le nie za​sko​czy​ło go, że ser​decz​ność de​tek​ty​wa ob​ja​wia się w miaż​dżą​cym ko​ści uści​sku. - Jo​na​than Gra​ve. Co tu się dzie​je? - Pan jest mę​żem? - By​łym. Czy z El​len wszyst​ko w po​rząd​ku? - Kie​dy pan ją ostat​nio wi​dział? Jo​na​than po​czuł, że krew ude​rza mu do gło​wy. - Niech pan po​słu​cha, de​tek​ty​wie. Przy​się​gam na Boga, że od​po​wiem na wszyst​kie pań​skie py​ta​nia, tyl​ko naj​pierw chcę wie​dzieć, czy nic jej się nie sta​ło. We​ather​by za​wa​hał się, ale w koń​cu ski​nął gło​wą. - Nie​ste​ty, jest ran​na. Wy​glą​da na to, że ktoś wła​mał się do domu i cięż​ko ją zra​nił. W my​ślach Jo​na​tha​na złość ustą​pi​ła miej​sca stra​cho​wi. - Jak cięż​ko? - Nie je​stem le​ka​rzem. Nie wiem, jak od​po​wie​dzieć na pań​skie py​ta​nie. - Ale żyje? - Tak. - I bę​dzie żyła? We​ather​by od​wró​cił wzrok. Jo​na​tha​no​wi zie​mia za​wi​ro​wa​ła pod no​ga​mi.

- Jezu, co jej jest?! - Zo​sta​ła cięż​ko po​bi​ta - ostroż​nie od​po​wie​dział de​tek​tyw. - Dom zo​stał prze​wró​co​ny do góry no​ga​mi. - To zna​czy, że na​kry​ła wła​my​wa​cza, a on spa​ni​ko​wał? - Ra​czej nie. To mu​sia​ło wy​glą​dać ina​czej. Moim zda​niem to ona była ce​lem, a lu​dzie, któ​rzy to zro​bi​li, szu​ka​li cze​goś, co ich zda​niem mia​ła. - Chce pan po​wie​dzieć, że była tor​tu​ro​wa​na? We​ather​by wbił wzrok w twarz Jo​na​tha​na. - Tak, to wła​śnie chcia​łem po​wie​dzieć. Na ra​zie nie wiem nic wię​cej. Resz​ty do​wie się pan w szpi​ta​lu. Jo​na​than od​wró​cił się w stro​nę sa​mo​cho​du. - Któ​ry to szpi​tal? - Hola! - za​wo​łał We​ather​by. - Chwi​lecz​kę! Mu​szę panu za​dać kil​ka py​tań. - Czy je​stem po​dej​rza​ny? - Oczy​wi​ście, że tak. Jest pan jej by​łym mę​żem. Jest pan pierw​szy na li​ście obok jej ak​tu​al​ne​go męża. A tak przy oka​zji, gdzie jest pan Ro​th​man? Jo​na​than do​ce​niał szcze​rość tego gli​nia​rza, ale był wście​kły. - Prze​cież go nie śle​dzę. - Z tonu pań​skie​go gło​su wno​szę, że nie prze​pa​da pan za nim. - To mało po​wie​dzia​ne - prych​nął Jo​na​than. - Nie zno​szę su​kin​sy​na. Wi​zy​ta w są​dzie po​wie panu dla​cze​go. We​ather​by cze​kał na dal​szy ciąg. - Od pię​ciu lat są​dzi​my się o pie​nią​dze, któ​re odzie​dzi​czy​łem. On uwa​ża, że ma do nich pra​wo. We​ather​by zmarsz​czył brwi. - Więc at​mos​fe​ra mię​dzy wami jest na​pię​ta. - Z wie​lo​ma roz​wo​da​mi prze​pro​wa​dzo​ny​mi w przy​ja​ciel​skiej at​mos​fe​rze pan się ze​tknął, de​tek​ty​wie? Oczy​wi​ście, że at​mos​fe​ra jest na​pię​ta. Ale za​pew​niam pana, że nie mor​der​cza. We​ather​by przy​glą​dał mu się spod przy​mru​żo​nych po​wiek, a na​stęp​nie wska​zał dło​nią drzwi. - Wejdź​my do środ​ka. *** In​ne​go dnia pierw​szą rze​czą, jaką do​strze​gła​by oso​ba od​wie​dza​ją​ca dom Ro​th​ma​na, by​ła​by ele​ganc​ka pod​ło​ga i mi​ster​ność gzym​sów i bo​aze​rii. Ten dom miał olśnie​wać go​ści. Ale dzi​siaj mi​ster​nie rzeź​bio​ne szcze​gó​ły ar​chi​tek​to​nicz​ne nie rzu​ca​ły się w oczy z po​wo​du pa​nu​ją​ce​go tu okrop​ne​go ba​ła​ga​nu. Na lewo od drzwi wej​ścio​wych wa​la​ły się po​zrzu​ca​ne z pó​łek książ​ki Ti​bo​ra, cen​ne pierw​sze wy​da​nia fran​cu​skiej i an​giel​skiej li​te​ra​tu​ry, z któ​rych ze​rwa​no okład​ki. Skó​rza​ną ta​pi​cer​kę me​bli po​cię​to no​żem, z po​du​szek wy​wa​lo​no pie​rze za​le​ga​ją​ce pod​ło​gę. Po​dob​ne znisz​cze​nia były wszę​dzie. Wy​glą​da​ło to tak, jak​by ktoś wy​wró​cił dom do góry no​ga​mi i na do​da​tek po​trzą​snął nim moc​no. We​ather​by pro​wa​dził Jo​na​tha​na głów​nym ko​ry​ta​rzem w kie​run​ku kuch​ni, ni​czym wła​ści​ciel domu, a po​tem na pra​wo do ja​dal​ni, gdzie po​li​cjan​ci urzą​dzi​li pro​wi​zo​rycz​ne cen​trum do​wo​dze​nia. - Pro​szę spo​cząć. - We​ather​by wska​zał na krze​sło z po​rę​cza​mi. Jo​na​than na​dal stał, nie tyle dla za​sa​dy, ile po to, by przyj​rzeć się le​piej do​mo​wi. - Gdzie zna​leź​li​ście El​len? - Na gó​rze, w sy​pial​ni. - Chcę to zo​ba​czyć. - Nie są​dzę.

Po​waż​ny ton po​li​cjan​ta dał Jo​na​tha​no​wi do my​śle​nia. - Jezu, de​tek​ty​wie, co oni jej zro​bi​li? Gli​niarz cięż​ko wcią​gnął po​wie​trze przez nos. - Za​cznij​my od tego, co naj​gor​sze, a to bę​dzie do​pie​ro po​czą​tek. Słu​żę w po​li​cji od dwu​dzie​stu trzech lat, pa​nie Gra​ve, ale to naj​gor​sza rzecz, jaką wi​dzia​łem. Prze​pra​szam, że tak mó​wię, ale je​stem za​sko​czo​ny, że ona prze​ży​ła. W gło​wie Jo​na​tha​na bez​ład​nie krą​ży​ły my​śli. Naj​gor​sze, co po​tra​fił so​bie wy​obra​zić, było do​sta​tecz​nie prze​ra​ża​ją​ce. Z pa​mię​ci przy​wo​ły​wał wi​do​ki rwan​dyj​skich ko​biet z ob​cię​ty​mi pier​sia​mi i Chor​wa​tek gwał​co​nych ba​gne​tem. Ale We​ather​by na pew​no ro​zu​miał sło​wo „naj​gor​sze" nie​co ina​czej. - Czy zo​sta​ła zgwał​co​na? We​ather​by od​wró​cił wzrok. - Bru​tal​nie. I chy​ba wie​lo​krot​nie. Była też tor​tu​ro​wa​na, ale nie chcę mó​wić o szcze​gó​łach. Poza tym zo​sta​ła pchnię​ta no​żem. Jo​na​than te​raz mu​siał usiąść. - Kto mógł coś ta​kie​go zro​bić? - Po to za​dzwo​ni​li​śmy do pana. - Na mi​łość bo​ską, de​tek​ty​wie, chy​ba nie są​dzi pan, że mam z tym coś wspól​ne​go? We​ather​by nie​co spu​ścił z tonu. - Jak już wspo​mnia​łem tam na ze​wnątrz, mu​szę pana po​dej​rze​wać. Czy może pan po​wie​dzieć, co ro​bił tej nocy? - Pi​łem z kum​plem piwo. Wła​ści​wie to on jest księ​dzem. Oj​ciec Do​mi​nie D'An​ge​lo, pro​boszcz pa​ra​fii Świę​tej Ka​ta​rzy​ny w Fi​sher​man's Cove. - Wi​dząc za​sko​cze​nie na twa​rzy po​li​cjan​ta, do​dał: - To małe mia​stecz​ko w Nor​thern Neck. We​ather​by za​pi​sał coś w no​te​sie. Dom pew​nie po​wi​nien spo​dzie​wać się lada chwi​la te​le​fo​nu. Jo​na​than po​dał po​li​cjan​to​wi jego nu​mer z pa​mię​ci. - Czym się pan zaj​mu​je? - za​py​tał We​ather​by. - Je​stem pry​wat​nym de​tek​ty​wem. Pro​wa​dzę fir​mę Se​cu​ri​ty So​lu​tions. Nie mam przy so​bie wi​zy​tów​ki, ale znaj​dzie pan nas w książ​ce te​le​fo​nicz​nej. Biu​ro znaj​du​je się w moim domu. Ko​lej​na no​tat​ka. - Nie znam zbyt wie​lu pry​wat​nych de​tek​ty​wów z taką for​są, żeby wła​ści​ciel ta​kie​go domu chciał im ją za​brać. - Jo​na​than zro​zu​miał pod​tekst: w pań​skiej wer​sji są luki. - Po​cho​dzę z za​moż​nej ro​dzi​ny - od​parł Jo​na​than, a We​ather​by zmarsz​czył brwi. - Moja mat​ka była bo​ga​ta, a po jej śmier​ci oj​ciec po​mno​żył ma​ją​tek. - A skąd mat​ka mia​ła pie​nią​dze? To już nie mia​ło nic wspól​ne​go ze śledz​twem pro​wa​dzo​nym przez de​tek​ty​wa, ale Jo​na​than nie chciał po​gar​szać sy​tu​acji. - Jej oj​ciec zaj​mo​wał się zło​mem. Mój oj​ciec pra​co​wał u nie​go i odzie​dzi​czył in​te​res po te​ściu, gdy sta​ru​szek umarł. We​ather​by uśmiech​nął się. - Złom? Coś jak San​ford i Syn z tego se​ria​lu? Za​wsze wszy​scy ro​bi​li po​dob​ne po​rów​na​nia, ale my​li​li się. - Moi ro​dzi​ce na​zy​wa​li się Gra​ve​now. A oj​ciec Si​mon Gra​ve​now. - Ten Si​mon Gra​ve​now? - We​ather​by na​gle wy​ka​zał za​in​te​re​so​wa​nie. Jo​na​than przy​tak​nął. Jego oj​ciec przez lata był waż​ną per​so​ną mrocz​nej czę​ści wa​szyng​toń​skiej po​li​ty​ki i wie​lo​krot​nie sta​wał przed wiel​ką ławą przy​się​głych.

- I do​ro​bił się ma​jąt​ku na śmie​ciach? - Na zło​mie, nie na śmie​ciach - po​pra​wił go Jo​na​than. - To wiel​ka róż​ni​ca. - Jo​na​than nie do​dał, że to była je​dy​nie przy​kryw​ka dla praw​dzi​wej dzia​łal​no​ści ojca. - Sko​ro to pań​ski ta​tuś, dla​cze​go pan nosi inne na​zwi​sko? - Nie ta​tuś, de​tek​ty​wie, tyl​ko oj​ciec. To tak​że czy​ni róż​ni​cę. - Nie ro​zu​miem. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Nie spo​tka​li​śmy się tu​taj, żeby roz​ma​wiać o moim dzie​ciń​stwie. Po​wie​dział pan, że El​len była tor​tu​ro​wa​na... To się nie trzy​ma kupy. Nie chce mi się wie​rzyć, żeby mo​gła mieć coś wspól​ne​go z ludź​mi, któ​rzy są zdol​ni do cze​goś ta​kie​go. - Może to nie ona była ce​lem - za​uwa​żył We​ather​by. - Co pan wie o Ti​bo​rze Ro​th​ma​nie? - Nie​wie​le, poza tym, że jest dup​kiem. - Skon​tak​to​wa​li​śmy się z jego re​dak​cją - cią​gnął We​ather​by - ale od pew​ne​go cza​su nikt go nie wi​dział. Nie po​dej​rze​wa pan, gdzie mógł znik​nąć? - Jak pan już sam wy​wnio​sko​wał, nie utrzy​my​wa​li​śmy bli​skich kon​tak​tów. A z pew​no​ścią Ti​bor nie uzgad​niał ze mną swo​ich pla​nów po​dró​ży. - Więc wie pan, że wy​brał się w po​dróż? Jo​na​than zmu​sił się do uśmie​chu. Gli​nia​rze wszę​dzie byli tacy sami - uwiel​bia​li cze​piać się naj​bar​dziej nie​win​ne​go zda​nia tym słyn​nym „aha" po​rucz​ni​ka Co​lum​bo. - Tego nie po​wie​dzia​łem, de​tek​ty​wie. Wspo​mniał pan, że nie ma go w re​dak​cji, a ja tyl​ko sko​ja​rzy​łem fak​ty. To wszyst​ko. My​śli pan, że może znać ja​kieś in​for​ma​cje in​te​re​su​ją​ce tych ban​dy​tów? - Przy​szło mi to do gło​wy. A tak​że to, że pani Ro​th​man pró​bo​wa​ła go wy​śle​dzić, kie​dy wczo​raj do pana dzwo​ni​ła. - We​ather​by naj​wy​raź​niej za​sta​wił na Jo​na​tha​na pu​łap​kę. Jo​na​than nie spo​strzegł jej w porę, ale na szczę​ście miał do​świad​cze​nie w tego ro​dza​ju gier​kach. - Ści​śle rzecz bio​rąc, nie dzwo​ni​ła do mnie, tyl​ko do mo​je​go biu​ra i roz​ma​wia​ła z jed​ną z mo​ich pra​cow​nic. Kie​dy dzwo​ni​ła, nie mi​nę​ły jesz​cze dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny od znik​nię​cia Ti​bo​ra i mó​wiąc szcze​rze, nie​wie​le mnie ob​cho​dzi, czy rze​czy​wi​ście za​gi​nął, czy nie. Po​pro​si​łem Ve​ni​ce, moją pra​cow​ni​cę, żeby spraw​dzi​ła jego płat​no​ści kar​tą kre​dy​to​wą. - I? Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Nie wiem. Obu​dził mnie te​le​fon, że mam tu​taj przy​je​chać, nie zdą​ży​łem po​roz​ma​wiać z Ve​ni​ce na ten te​mat. - Jo​na​than po​tra​fił ana​li​zo​wać in​for​ma​cje i uznał, że to, co po​wie​dział, ła​two spraw​dzić. Gdy​by był mniej roz​mow​ny, We​ather​by w cią​gu kil​ku go​dzin, a może na​wet mi​nut, zdo​łał​by to usta​lić. Cała resz​ta - jego po​wrót do domu w to​wa​rzy​stwie El​len - nie po​win​na ni​ko​go ob​cho​dzić. - Wie pan o ja​kichś wro​gach pana Ro​th​ma​na? Jo​na​than skrzy​wił się. - Prze​cież wie pan, czym się Ro​th​man zaj​mu​je. - Wiem, że jest dzien​ni​ka​rzem. - Ale nie wie pan, co pi​sze? We​ather​by po​trzą​snął prze​czą​co gło​wą. - Czy​tam tyl​ko ko​lum​ny spor​to​we. - Tam pan nie znaj​dzie ar​ty​ku​łów Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. Jest dzien​ni​ka​rzem agen​cyj​nym. Łow​cą skan​da​li. Ła​ma​czem ka​rier. Sam sie​bie na​zy​wa „dzien​ni​ka​rzem śled​czym", ale wła​ściw​sze by​ło​by sło​wo „plot​karz". Pi​sze, co mu przyj​dzie do gło​wy, a po​tem za​sła​nia się pierw​szą po​praw​ką, je​śli ja​kieś szcze​gó​ły się nie zga​dza​ją. Gdy​by pan spo​rzą​dził li​stę osób, któ​re mia​ły po​wód zro​bić Ti​bo​ro​wi krzyw​dę, prze​słu​-

chi​wał​by ich pan przez naj​bliż​sze trzy ty​go​dnie. - Zaj​mu​je się po​li​ty​ką? - Wszy​scy oni się zaj​mu​ją. Bu​dzą się co rano z moc​nym po​sta​no​wie​niem zo​sta​nia gwiaz​dą dnia. Każ​dy, kto wej​dzie im w dro​gę, zo​sta​nie ob​sma​ro​wa​ny. We​ather​by zmru​żył oczy. Jo​na​than zro​zu​miał pod​tekst. - Spo​koj​nie, de​tek​ty​wie. Do​bro​wol​nie przy​zna​ję się do mo​ty​wu i środ​ków. Do oka​zji pew​nie też. Bra​ku​je tyl​ko mo​jej chę​ci. Je​śli ocze​ku​je pan ode mnie szcze​ro​ści, pro​szę na chwi​lę po​rzu​cić wo​bec mnie po​dej​rze​nia. W prze​ciw​nym ra​zie za​dzwo​nię do swo​je​go praw​ni​ka i nie po​wiem panu nic wię​cej. To jak bę​dzie? We​ather​by zwle​kał z od​po​wie​dzią. - Pro​szę mó​wić - ode​zwał się w koń​cu. Jo​na​than przyj​rzał się jego twa​rzy. We​ather​by mógł swo​bod​nie kła​mać. Gli​nia​rze i tak spraw​dzą każ​de sło​wo, któ​re te​raz wy​po​wie. Je​śli bę​dzie się trzy​mał praw​dy, nic mu nie zro​bią. A im bar​dziej bę​dzie skłon​ny do współ​pra​cy, tym szyb​ciej po​je​dzie do szpi​ta​la, do El​len. - Dzię​ku​ję - od​po​wie​dział. - Chcia​łem pana o coś za​py​tać, pa​nie Gra​ve. Czy to moż​li​we, żeby oso​ba, któ​ra splą​dro​wa​ła dom, szu​ka​ła pana? To py​ta​nie za​sko​czy​ło Jo​na​tha​na. - Nie bar​dzo ro​zu​miem dla​cze​go. - Pan się zaj​mu​je pod​glą​da​niem przez okno, praw​da? Jest pan pry​wat​nym de​tek​ty​wem. To był cios po​ni​żej pasa. - Mo​imi klien​ta​mi są fir​my ubez​pie​cze​nio​we i spo​ro firm z pięć​set​ki „For​tu​ne", któ​rym z ta​kich czy in​nych wzglę​dów po​trzeb​ne są dane wy​wia​dow​cze. Ni​g​dy nie my​śla​łem o swo​jej pra​cy jako o pod​glą​da​niu przez okno. A pan uwa​ża sie​bie za za​bój​cę dzie​ci? - Jego cios był przy​po​mnie​niem ostat​nich wy​da​rzeń, kie​dy to po​li​cjant po służ​bie za​strze​lił dzie​cia​ka, któ​ry ukradł w knaj​pie kil​ka do​la​rów. Po​ciem​nia​ła twarz We​ather​by'ego po​wie​dzia​ła mu, że tra​fił cel​nie. Jo​na​than pod​niósł się z krze​sła. - Wie pan co, pa​nie We​ather​by? Wła​śnie skoń​czy​li​śmy. Jadę do szpi​ta​la od​wie​dzić El​len. - Po​li​cjant zła​pał go za ra​mię, pró​bu​jąc za​trzy​mać. W in​nej sy​tu​acji Jo​na​than zła​mał​by mu szczę​kę. - Chwi​lecz​kę! - za​wo​łał We​ather​by. - Prze​pra​szam. Nie po​wi​nie​nem był tak wy​ra​żać się o pań​skiej pra​cy. Sam nie wiem, dla​cze​go to zro​bi​łem. Jo​na​than ode​pchnął jego rękę. - Niech pan prze​sta​nie pie​przyć, de​tek​ty​wie. Po​wie​dział pan to, żeby mnie wy​pro​wa​dzić z rów​no​wa​gi. Te​raz pan prze​pra​sza, żeby prze​ko​nać się, jak szyb​ko do​cho​dzę do sie​bie. Nie pan je​den czy​tu​je po​pu​lar​ne ar​ty​ku​ły na te​mat psy​cho​lo​gii. Star​łem się być z pa​nem szcze​ry, a pan za​czął sto​so​wać swo​je po​li​cyj​ne sztucz​ki. Ni​g​dy nie by​łem spe​cjal​nie to​le​ran​cyj​ny, ale panu uda​ło się wy​czer​pać moją cier​pli​wość w kil​ka mi​nut. W przy​pad​ku pry​wat​nych de​tek​ty​wów to za​wsze był draż​li​wy te​mat. Gli​nia​rze nie oka​zy​wa​li im choć​by cie​nia na​leż​ne​go sza​cun​ku. Wśród po​li​cjan​tów było całe mnó​stwo nie​kom​pe​tent​nych śled​czych, a tym​cza​sem Jo​na​than mógł wska​zać dzie​siąt​ki sy​tu​acji, gdy pry​wat​ni de​tek​ty​wi znaj​do​wa​li do​wo​dy, któ​re po​li​cji bądź umknę​ły, bądź nie zo​sta​ły przez nią po​trak​to​wa​ne po​waż​nie. Źró​dłem tych ani​mo​zji, zda​niem Jo​na​tha​na, był fakt, że prze​cięt​ny gli​niarz na szcze​blu hrab​stwa w po​ło​wie swo​jej ży​cio​wej ka​rie​ry za​ra​biał tyl​ko uła​mek tego, co no​wi​cjusz w Se​cu​ri​ty So​lu​tions. We​ather​by cze​kał na oka​zję, żeby spoj​rzeć Jo​na​tha​no​wi w oczy. - Traf​ne spo​strze​że​nie. Ale nie od​po​wie​dział pan na moje py​ta​nie.

- Czy ci ban​dy​ci mo​gli po​lo​wać na mnie? My​ślę, że to moż​li​we. W każ​dej spra​wie kar​nej są prze​gra​ni, a ci zwy​kle są nie​za​do​wo​le​ni. - Bę​dzie mi po​trzeb​na li​sta pań​skich klien​tów - oświad​czył We​ather​by. Po​nie​waż nie pa​trzył Jo​na​tha​no​wi w oczy, zda​wał so​bie za​pew​ne spra​wę, że to nie​wy​ko​nal​ne. - Nie ma mowy. Te​raz spoj​rzał Jo​na​tha​no​wi w twarz i nie było to przy​ja​zne spoj​rze​nie. - Ta​jem​ni​ca za​wo​do​wa - wy​ja​śnił Jo​na​than, jak​by de​tek​tyw sam tego nie wie​dział. - I za​nim za​cznie pan tra​cić czas na wy​kłó​ca​nie się ze mną, pro​szę so​bie wy​obra​zić, że nie ustą​pię i stać mnie na skie​ro​wa​nie tej spra​wy do Sądu Naj​wyż​sze​go. Coś jesz​cze? We​ather​by prze​glą​dał swo​je no​tat​ki, a na​stęp​nie spoj​rzał spod przy​mru​żo​nych po​wiek, co za​po​wia​da​ło coś nie​mi​łe​go. - Czy Ro​th​ma​no​wie mają dzie​ci? Jo​na​than ski​nął gło​wą. - El​len mia​ła, z pierw​sze​go mał​żeń​stwa. Ja by​łem jej dru​gim mę​żem. To był chło​piec, miał na imię Kyle. Miał​by te​raz dwa​na​ście lat. - Ro​zu​miem, że nie żyje. - Uto​nął na bi​wa​ku pięć lat temu. We​ather​by coś za​no​to​wał. - To była ro​dzin​na wy​pra​wa? Na wspo​mnie​nie tam​te​go wy​da​rze​nia Jo​na​than po​czuł ucisk w żo​łąd​ku. - Nie. To był bi​wak skau​tow​ski. Pły​nął ka​ja​kiem, któ​ry się wy​wró​cił. Za​plą​tał się w ja​kieś urzą​dze​nia tamy i za póź​no go wy​cią​gnę​li. Strasz​ne. - Nie wspo​mniał, że sam zaj​mo​wał się w tym cza​sie roz​sta​wia​niem obo​zo​wi​ska i nie mógł po​móc. We​ather​by ro​bił no​tat​ki dłu​żej niż po​wi​nien. To pew​nie z sza​cun​ku dla zmar​łe​go. - Jak wy​glą​da pań​ska ba​ta​lia są​do​wa z pa​nem Ro​th​ma​nem? Jo​na​than wes​tchnął. Nie po​do​ba​ła mu się tak głę​bo​ka in​ge​ren​cja w jego pry​wat​ne spra​wy. - To skom​pli​ko​wa​ne - po​wie​dział. We​ather​by ze współ​czu​ciem ski​nął gło​wą. - Spra​wy są​do​we zwy​kle ta​kie są. Co, do cho​le​ry? - Cho​dzi o moje dzie​dzic​two. Jak pan może wie, nie je​stem jesz​cze sie​ro​tą. Si​mon Gra​ve​now wciąż go​ści na sa​lo​nach Wuja Sama. Kie​dy zo​rien​to​wał się, że spra​wy zmie​rza​ją w złym kie​run​ku i może tra​fić do wię​zie​nia, prze​pi​sał mi więk​szą część swo​je​go ma​jąt​ku - nie dla​te​go, że​bym nim dys​po​no​wał, tyl​ko po to, żeby nie wpadł on w ręce rzą​du. We​ather​by uniósł brwi. - Dużo tego? - Mnó​stwo. - Sied​mio​cy​fro​wa licz​ba? - Dzie​wię​cio​cy​fro​wa. Na​praw​dę mnó​stwo. W tym cza​sie El​len i ja by​li​śmy mał​żeń​stwem. W Wir​gi​nii nie obo​wią​zu​je mał​żeń​ska wspól​no​ta ma​jąt​ko​wa, ale Ti​bo​ro​wi ma​rzy się... - Urwał, po​zwa​la​jąc We​ather​by'emu sa​mo​dziel​nie po​skła​dać fak​ty. Po​li​cjant spra​wiał wra​że​nie zmie​sza​ne​go. - Więc to eks​żo​na pana po​zwa​ła? Jo​na​than prze​czą​co po​trzą​snął gło​wą. - Nie, to wszyst​ko ro​bo​ta Ti​bo​ra. Wy​czu​wa for​sę jak re​kin krew. Jest wy​star​cza​ją​co bo​ga​ty, żeby cią​-

gnąć ten pro​ces, a ja je​stem do​sta​tecz​nie bo​ga​ty, żeby go trzy​mać z dala od mo​ich pie​nię​dzy. Naj​wię​cej ra​do​ści mają z tego praw​ni​cy. We​ather​by w mil​cze​niu za​pi​sał całą stro​nę, a po​tem pod​niósł wzrok. - Po​wi​nie​nem coś wie​dzieć o jesz​cze ja​kiejś ro​dzi​nie? - za​py​tał. - Ti​bor ma ja​kąś ro​dzi​nę na pół​noc od No​we​go Jor​ku - po​wie​dział Jo​na​than. - Sio​strę. Nie pa​mię​tam, skąd o tym wiem, ale je​stem pra​wie pew​ny. Ni​g​dy ich nie wi​dzia​łem. Mogę już iść? We​ather​by przy​glą​dał mu się upo​rczy​wie. - Mogę za​py​tać, co pan za​mie​rza? Ko​lej​ne za​ska​ku​ją​ce py​ta​nie. - Co pan ma na my​śli? - Czu​ję, że my​śli pan o wy​mie​rze​niu spra​wie​dli​wo​ści na wła​sną rękę. Jo​na​than mu​siał przy​znać gli​nia​rzo​wi punkt za cel​ny strzał. - Je​śli chciał pan za​py​tać, czy go​tów je​stem pod​jąć wła​sne śledz​two, moja od​po​wiedź brzmi: to nie pań​ski in​te​res. - Ru​szył przez zde​mo​lo​wa​ny sa​lon w kie​run​ku drzwi wyj​ścio​wych. - Je​śli bę​dzie się pan wtrą​cał, aresz​tu​ję pana! - za​wo​łał za nim We​ather​by. Jo​na​than, nie oglą​da​jąc się, po​ma​chał mu ręką. - Dzię​ku​ję za ostrze​że​nie - rzu​cił. Je​śli pierw​szy tra​fi na ślad lu​dzi, któ​rzy skrzyw​dzi​li El​len, nikt się nie do​wie, co z nich zo​sta​ło. O dzi​wo, licz​ba sa​mo​cho​dów przed do​mem jesz​cze wzro​sła. Kie​dy Jo​na​than stał już na we​ran​dzie, od​niósł wra​że​nie, że jego wóz za​blo​ko​wał ja​kiś nie​okre​ślo​ne​go ko​lo​ru Che​vro​let. Kie​dy jed​nak pod​szedł bli​żej, oka​za​ło się, że kie​row​ca po​zo​sta​wił dość miej​sca i Jo​na​than nie musi wy​bi​jać w che​vro​le​cie szy​by ani dziu​ra​wić opon. Otwo​rzył wła​śnie drzwi swo​je​go bmw i już miał wsia​dać, kie​dy za ple​ca​mi usły​szał, jak ktoś woła go po imie​niu. Ob​ró​cił się i zo​ba​czył chu​de​go, nie​chluj​ne​go męż​czy​znę przed czter​dziest​ką gra​mo​lą​ce​go się z wnę​trza che​vro​le​ta. Już po wy​glą​dzie moż​na było do​my​ślić się, że to dzien​ni​karz. Jo​na​than za​cze​kał, aż do nie​go po​dej​dzie. - Czy my się zna​my? - za​py​tał. - To pan na​zy​wa się Gra​ve? Jo​na​than Gra​ve? - Niech pan ła​ska​wie przej​dzie do rze​czy. Dzi​siaj le​piej ze mną nie za​dzie​rać. Męż​czy​zna za​trzy​mał się poza za​się​giem rąk Jo​na​tha​na. - Je​stem Will Joy​ce z „Wa​shing​ton Post". Czy mógł​bym za​dać panu kil​ka py​tań? - Jest pan przy​ja​cie​lem Ti​bo​ra? - Po​wiedz​my, ko​le​gą. - Za​baw​ne, jak wy​mi​ja​ją​co wy​po​wia​da​li się lu​dzie, któ​rzy zna​li Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. - Skąd pan mnie zna? - za​py​tał Jo​na​than. - Pan był mę​żem El​len, praw​da? Jo​na​than uśmiech​nął się. - Ja pierw​szy za​da​łem py​ta​nie. Skąd pan mnie zna? Joy​ce z za​kło​po​ta​niem oglą​dał swo​je buty. W koń​cu się zde​cy​do​wał. - No do​brze. Ti​bor wspo​mi​nał o panu. - W ja​kim kon​tek​ście? - Po​wiedz​my, że - Joy​ce wa​żył sło​wa - nie był pan jego ulu​bień​cem. - Dla​cze​go to pana nie​po​koi? - Wca​le mnie to nie nie​po​koi. Nie​po​koi mnie tyl​ko to, że do tej pory się nie ode​zwał, a po​wi​nien. Przy​je​cha​łem te​raz do nie​go do domu i co wi​dzę? Czy on nie żyje?

- Nie. Ale do​ko​na​no na​pa​du na moją byłą żonę. Ti​bo​ra ni​g​dzie nie moż​na zna​leźć. Na twa​rzy Joy​ce'a od​ma​lo​wał się szok. - Chy​ba pan nie su​ge​ru​je, że miał z tym coś wspól​ne​go? Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi i prze​krzy​wił gło​wę. - Dla​cze​go miał się do pana ode​zwać? - Pra​co​wał nad ar​ty​ku​łem. To mia​ło być coś wstrzą​sa​ją​ce​go. - Za​wa​hał się. - Praw​dę mó​wiąc, coś o panu. - O mnie? Joy​ce po​twier​dził, ki​wa​jąc gło​wą. - Wi​dzia​łem, jak kil​ka dni temu zbie​rał ma​te​ria​ły na pań​ski te​mat. O Chry​ste, po​my​ślał Jo​na​than. To nie mo​gło się do​brze skoń​czyć. - Za​sko​czył mnie pan. - Nie wie pan, co się tu​taj sta​ło? - Joy​ce wska​zał na dom. - Nie je​stem po​li​cjan​tem. Im pro​szę za​da​wać py​ta​nia. Ja jadę do szpi​ta​la od​wie​dzić El​len. - Sam nie wie​dział, dla​cze​go to po​wie​dział i był z tego po​wo​du zły na sie​bie. Joy​ce się​gnął do kie​sze​ni, wy​jął z niej plik wi​zy​tó​wek, za​mie​rza​jąc wrę​czyć jed​ną Jo​na​tha​no​wi. - Gdy​by miał pan ocho​tę kie​dyś ze mną po​roz​ma​wiać... - Nie będę miał - od​parł Jo​na​than. - Tak na wszel​ki wy​pa​dek. - Wi​zy​tów​ka po​szy​bo​wa​ła w po​wie​trzu, Jo​na​than od​ru​cho​wo ją zła​pał. Już pra​wie sie​dział w sa​mo​cho​dzie, kie​dy Joy​ce do​dał: - Mam na​dzie​ję, że wszyst​ko z nią w po​rząd​ku, pa​nie Gra​ve. Jo​na​than za​trza​snął drzwi.

Rozdział 14 Je​że​li ist​nia​ło ide​al​ne miej​sce do pod​trzy​ma​nia przy ży​ciu pa​cjen​ta w sta​nie kry​tycz​nym, to było to hrab​stwo Fa​ir​fax w Wir​gi​nii, głów​nie dzię​ki sys​te​mo​wi Ino​va Fa​ir​fax Ho​spi​tal. Roz​le​gły imien​nik sys​te​mu - sam szpi​tal Fa​ir​fax - był per​łą w ko​ro​nie. Znaj​do​wał się przy Gal​lows Road, o rzut ka​mie​niem od Bel​tway, i był pod każ​dym wzglę​dem naj​lep​szą pla​ców​ką, po​cząw​szy od neu​ro​lo​gii, na kar​dio​lo​gii skoń​czyw​szy, a od​dział psy​cho​te​ra​peu​tycz​ny mógł się rów​nać z naj​lep​szy​mi tego ro​dza​ju ośrod​ka​mi na świe​cie. Jo​na​than Gra​ve zda​wał so​bie z tego spra​wę, ale sie​dząc w po​cze​kal​ni wraz z dzie​siąt​ka​mi in​nych prze​ra​żo​nych krew​nych pa​cjen​tów cze​ka​ją​cych na choć​by strzęp do​brych wia​do​mo​ści, nie był w sta​nie o tym my​śleć. Chwi​la obec​na - dziś, te​raz - wy​da​wa​ła się okrop​na, a przy​szłość ry​so​wa​ła się w od​cie​niach sza​ro​ści i czer​ni. Nie po​pra​wiał też na​stro​ju fakt, że więk​szość le​ka​rzy wy​glą​da​ła tak mło​do, jak​by byli ucznia​mi col​le​ge'u i le​piej mó​wi​li w urdu niż po an​giel​sku. Po tym, jak Jo​na​than za​dzwo​nił do Ve​ni​ce z sa​mo​cho​du, ta za​alar​mo​wa​ła Doma, któ​ry na​tych​miast po​ja​wił się w szpi​ta​lu. Mi​nę​ły już trzy go​dzi​ny, a chi​rur​dzy wciąż ope​ro​wa​li El​len i nikt nie miał cza​su na roz​mo​wę z jej by​łym mę​żem. - Trzy​masz się? - za​py​tał Dom szep​tem. Jo​na​than od​po​wie​dział spoj​rze​niem. Nie pa​no​wał nad swo​im gło​sem, tak jak nie pa​no​wał nad roz​sa​dza​ją​cą go wście​kło​ścią. By​dla​ki, któ​re to zro​bi​ły, mu​szą po​nieść karę. I to su​ro​wą. Za​mie​rzał ich od​na​leźć i za​bić, a na​stęp​nie zbez​cze​ścić ich zwło​ki, spa​lić i na​szczać na po​pio​ły. - Po​zbądź się ta​kich my​śli, Dig - wy​szep​tał Dom, od​ga​du​jąc za​mia​ry Jo​na​tha​na. - Nie je​steś mor​der​cą. Nie je​steś człon​kiem stra​ży oby​wa​tel​skiej. Sam to po​wta​rza​łeś ty​sią​ce razy. - Mó​wił tak ci​cho, że jego sło​wa mógł usły​szeć tyl​ko ktoś znaj​du​ją​cy się tuż obok. Ich spoj​rze​nia się spo​tka​ły. - Wiem, o czym my​ślisz. To, cze​go nie po​wie​dzą za​ci​śnię​te szczę​ki, wi​dać w two​ich oczach. Jo​na​than nie za​mie​rzał się od​zy​wać, ale w koń​cu nie wy​trzy​mał. - Oni ją tor​tu​ro​wa​li, Dom. - Tak, wiem. - Nie mogę przejść nad tym do po​rząd​ku dzien​ne​go. - Ni​cze​go nie zmie​nisz. - Ale na pew​no mogę się ze​mścić - par​sk​nął Jo​na​than. - Prze​ma​wia przez cie​bie złość. - Kie​dy je​stem wście​kły, naj​le​piej mi się pra​cu​je. - Gów​no praw​da. Jo​na​than od​chy​lił się do tyłu nie​mi​le za​sko​czo​ny. - A co ty, do dia​bła, mo​żesz wie​dzieć o mo​jej pra​cy? - Wy​star​cza​ją​co dużo, żeby wie​dzieć, że je​steś za​wo​dow​cem i jak każ​dy za​wo​do​wiec wiesz jed​no: de​cy​zje po​dej​mo​wa​ne pod wpły​wem emo​cji ni​g​dy nie są do​bre. Jo​na​than po​tarł dłoń​mi oczy.

- Mo​że​my odło​żyć tę roz​mo​wę na póź​niej? - Prze​pra​szam, czy pan Gra​ves? Jo​na​than ob​ró​cił gło​wę i spoj​rzał na zbli​ża​ją​ce​go się le​ka​rza. Męż​czy​zna miał chy​ba mniej lat niż buty Jo​na​tha​na. Miał na so​bie schlud​ny zie​lo​ny mun​du​rek, a po​ru​szał się kro​kiem, któ​ry moż​na by okre​ślić jako ostroż​ny. Jo​na​than pod​niósł się, Dom sta​nął obok. - Gra​ve - spro​sto​wał Jo​na​than. - Pan jest le​ka​rzem El​len? - Dok​tor Mal​strom - przed​sta​wił się dzie​ciak. Jego wzrok spo​czął na księ​dzu. - To mój przy​ja​ciel - wy​ja​śnił Jo​na​than. - Oj​ciec Do​mi​nie D'An​ge​lo - uzu​peł​nił Dom. - Miło mi pa​nów po​znać. Usiądź​my. - Mal​strom wska​zał nie​wy​god​ne krze​sła i ob​ró​cił jed​no, tak że usiadł na nim, opie​ra​jąc skrzy​żo​wa​ne ręce na opar​ciu. Nie była to po​zy​cja, jaką przy​bie​ra czło​wiek przy​no​szą​cy do​bre wia​do​mo​ści. - Czy ona żyje? - za​py​tał Jo​na​than. - Tak - od​po​wie​dział Mal​strom wciąż po​nu​rym to​nem - ale jest bar​dzo cięż​ko ran​na. Leży na in​ten​syw​nej te​ra​pii i szcze​rze mó​wiąc, nie wiem, ja​kie ma szan​se na prze​ży​cie. Wie​le bę​dzie za​le​żeć od tego, ile ma sił i czy uda nam się cał​ko​wi​cie po​wstrzy​mać krwa​wie​nie. Co praw​da już za​ta​mo​wa​li​śmy krwo​tok we​wnętrz​ny, ale or​ga​nizm ludz​ki to skom​pli​ko​wa​ny me​cha​nizm. Słu​cha​jąc tych słów, Jo​na​than czuł, jak za​czy​na się w nim go​to​wać. - Czy może pan za​cząć od po​cząt​ku, dok​to​rze. Pro​szę po​wie​dzieć, ja​kie od​nio​sła ob​ra​że​nia. Mal​strom zer​k​nął na Doma, szu​ka​jąc od​po​wied​nich słów. - Wie pan, że zo​sta​ła zgwał​co​na, praw​da? Jo​na​than przy​tak​nął. - Po​li​cja po​in​for​mo​wa​ła mnie o tym. - Wie​le tka​nek zo​sta​ło uszko​dzo​nych i wy​stą​pił gwał​tow​ny krwo​tok. Dom ujął Dig​ge​ra za ra​mię. Jo​na​than czuł, że pło​nie mu twarz. Sło​wa We​ather​by'ego, że było to naj​gor​sze, co w ży​ciu wi​dział, mo​gły oka​zać się praw​dzi​we. Wspo​mi​nał prze​cież o tor​tu​rach, a to były me​to​dy ja​kie​goś po​two​ra. - Co jesz​cze? - za​py​tał. Wy​po​wia​da​jąc te sło​wa, wie​dział, że nie chce znać od​po​wie​dzi. - Po​ła​ma​ne ko​ści pal​ców u rąk i nóg. Po​ła​ma​ne ko​ści pisz​cze​lo​we obu nóg. Uszko​dzo​na wą​tro​ba i ner​ki. Po​ła​ma​ne że​bra. Wszyst​ko to wy​glą​da źle. - A rany gło​wy? Mal​strom po​twier​dził ski​nie​niem gło​wy, nie pa​trząc na Jo​na​tha​na. - Tak. Jed​no sil​ne ude​rze​nie w gło​wę. - Jezu Chry​ste - jęk​nął Jo​na​than i zer​k​nął prze​pra​sza​ją​co na Doma. - To nie do po​my​śle​nia... Mal​strom za​milkł. Cóż tu było do do​da​nia? - Co da​lej? Le​karz wy​gło​sił mo​no​log na te​mat stra​te​gii le​cze​nia i ewen​tu​al​nych ope​ra​cji. Twier​dził, że mogą mi​nąć ty​go​dnie, nim El​len wy​do​brze​je, je​śli w ogó​le prze​trzy​ma. W cza​sie prze​mo​wy le​ka​rza my​śli Jo​na​tha​na błą​dzi​ły zu​peł​nie gdzie in​dziej. Co, do cho​le​ry, zro​bił Ti​bor Ro​th​man, ścią​ga​jąc na swój dom ta​kie nie​szczę​ście? Klu​czem do roz​wią​za​nia za​gad​ki było od​na​le​zie​nie Ti​bo​ra. Jo​na​than za​pra​gnął na​gle, żeby dok​tor wresz​cie skoń​czył i tym sa​mym po​zwo​lił mu za​dzwo​nić do Ve​ni​ce i do​wie​dzieć się, co usta​li​ła. Jak na ko​men​dę za​dzwo​ni​ła jego ko​mór​ka. To była Ve​ni​ce. Mal​strom wy​glą​dał na ura​żo​ne​go fak​tem, że Jo​na​than ode​brał te​le​fon. - Cześć, Dig​ger. Co z nią?

- Źle - od​parł. - Wła​śnie się do​wia​du​je​my, jak bar​dzo źle. - Gdy tyl​ko stam​tąd wyj​dziesz, przy​jedź do biu​ra. - Co się dzie​je? - za​nie​po​ko​ił go cień pa​ni​ki w jej gło​sie. - To nie na te​le​fon. - A mo​żesz przy​naj​mniej ogól​nie...? Ve​ni​ce wy​da​ła z sie​bie wark​nię​cie i po​wie​dzia​ła mu, cze​go się do​wie​dzia​ła. Może nie wszyst​ko, ale dość, aby wzbu​dzić jego za​in​te​re​so​wa​nie. Jo​na​than za​trza​snął klap​kę te​le​fo​nu i wstał. - Mu​szę iść, dok​to​rze. - Słu​cham? - Mal​strom zro​bił minę, jak​by do​stał w twarz. Zmie​sza​ny nie​co Dom rów​nież po​de​rwał się z krze​sła. - Mu​szę wra​cać do biu​ra. Wy​ni​kła nad​zwy​czaj​na sy​tu​acja, któ​ra wy​ma​ga mo​jej in​ter​wen​cji. - Te​raz? - Doma za​sko​czy​ła ob​ce​so​wość Jo​na​tha​na. - Tak, na​tych​miast. - Uści​snął dłoń le​ka​rzo​wi. - Dok​to​rze Mal​strom, prze​pra​szam za moje za​cho​wa​nie, ale nie mam in​ne​go wyj​ścia. Dzię​ku​ję za opie​kę nad El​len. Je​stem panu bar​dzo zo​bo​wią​za​ny. - Ski​nął gło​wą w stro​nę Doma. - To​bie też, Dom. Wkrót​ce się do cie​bie ode​zwę. Ale Dom ru​szył za nim. - Dig​ger - syk​nął mu w ucho - do​kąd ty, do dia​bła, bie​gniesz? - Nie​ła​two było do​trzy​mać Jo​na​tha​no​wi kro​ku. - Prze​cież mó​wi​łem. - Po​wie​dzia​łeś, że to ja​kaś nad​zwy​czaj​na sy​tu​acja. Od kie​dy to zma​gasz się z sy​tu​acja​mi nad​zwy​czaj​ny​mi w swo​im biu​rze? Jo​na​than nie zwal​niał kro​ku. - Od chwi​li gdy Ve​ni​ce zna​la​zła Ti​bo​ra. Mar​twe​go.

Rozdział 15 Se​cu​ri​ty So​lu​tions zaj​mo​wa​ło całe trze​cie pię​tro daw​nej re​mi​zy stra​żac​kiej. Na pierw​szy rzut oka wnę​trze wy​glą​da​ło po​dob​nie jak w każ​dym in​nym no​wo​cze​snym biu​rze. W bok​sach przez osiem do dzie​się​ciu go​dzin mo​zol​nie pra​co​wa​ło sie​dem​na​stu śled​czych - „współ​pra​cow​ni​ków", jak brzmia​ło ich sta​no​wi​sko na wi​zy​tów​kach - wspie​ra​nych przez asy​sten​tów, któ​rzy zda​niem Jo​na​tha​na pra​co​wa​li naj​cię​żej. Star​si współ​pra​cow​ni​cy zaj​mo​wa​li więk​sze i po​ło​żo​ne bli​żej okien bok​sy, a młod​si oraz asy​sten​ci mu​sie​li za​do​wo​lić się świa​tłem ja​rze​nió​wek. Jo​na​than Gra​ve nie był od​po​wied​nią oso​bą, któ​rej moż​na by​ło​by się skar​żyć na przy​wi​le​je zwią​za​ne z wyż​szym sta​no​wi​skiem. Nie miał też wy​rzu​tów su​mie​nia z po​wo​du pa​nu​ją​ce​go w jego ga​bi​ne​cie prze​py​chu. Po la​tach spę​dzo​nych wśród ba​gien i pu​styn​nych pia​sków za​czął do​ce​niać wy​go​dę i od​kąd stał się wła​ści​cie​lem fir​my, urzą​dzał go tak, jak chciał. W prak​ty​ce ozna​cza​ło to, że Ve​ni​ce do​sta​wa​ła wszyst​ko, cze​go po​trze​bo​wa​ła. Jo​na​than prze​pu​ścił Doma w drzwiach pro​wa​dzą​cych do ga​bi​ne​tu. Wszyst​ko tu było naj​no​wo​cze​śniej​sze, po​cząw​szy od kom​pu​te​rów i opro​gra​mo​wa​nia po in​sta​la​cję te​le​fo​nicz​ną i kse​ro​ko​piar​ki. Dzię​ki ge​niu​szo​wi Ve​ni​ce mo​gli z tego po​miesz​cze​nia wir​tu​al​nie wy​śle​dzić każ​dą oso​bę, któ​ra kie​dy​kol​wiek do​tknę​ła kla​wia​tu​ry kom​pu​te​ra, a na​stęp​nie zba​dać całe jej ży​cie i do​grze​bać się szcze​gó​łów, o któ​rych nie po​my​ślał​by prze​cięt​ny czło​wiek. Chwi​la​mi Jo​na​than czuł się po​iry​to​wa​ny tym, że sam nie ro​zu​mie, w jaki spo​sób dzia​ła trzy czwar​te za​in​sta​lo​wa​nych tu urzą​dzeń. On był mi​strzem w ma​ni​pu​lo​wa​niu ludź​mi, ma​ni​pu​la​cję elek​tro​ni​ką po​zo​sta​wiał in​nym. W tej czę​ści biu​ra urzę​do​wa​ły tyl​ko trzy oso​by: on, Ve​ni​ce i Bo​xers (kie​dy się po​ja​wiał). Każ​de z nich dys​po​no​wa​ło iden​tycz​nym, li​czą​cym czte​ry​sta stóp kwa​dra​to​wych po​wierzch​ni ga​bi​ne​tem, urzą​dzo​nym we​dług in​dy​wi​du​al​nych gu​stów. Ga​bi​net Jo​na​tha​na przy​po​mi​nał klub dla dżen​tel​me​nów, pod​czas gdy Ve​ni​ce wo​la​ła chrom i szkło. W jej ga​bi​ne​cie wszyst​ko było ele​ganc​kie i lśnią​ce, a poza tym pa​no​wał tu ide​al​ny po​rzą​dek. Ve​ni​ce ob​ró​ci​ła się na od​głos zbli​ża​ją​cych się kro​ków, a wi​dząc obu męż​czyzn w pro​gu, wsta​ła, obe​szła biur​ko i sze​ro​ko roz​ło​żyw​szy ra​mio​na, wzię​ła Jo​na​tha​na w ob​ję​cia. - Tak mi przy​kro z po​wo​du El​len. Jo​na​than jed​ną ręką od​wza​jem​nił uścisk. Ni​g​dy nie był spe​cjal​nie wy​lew​ny. - Dzię​ku​ję - od​po​wie​dział. - Co mó​wią na te​mat jej sta​nu? Wy​ka​ra​ska się z tego? - Sami nie wie​dzą - od​parł Jo​na​than i stre​ścił to, co usły​szał od le​ka​rza. - Je​dy​ne, co mo​że​my te​raz zro​bić - pod​su​mo​wał - to zna​leźć by​dla​ków, któ​rzy ją skrzyw​dzi​li. Ve​ni​ce wy​mie​ni​ła spoj​rze​nia z Do​mem i jej twarz na​gle spo​chmur​nia​ła. - Prze​cież nie bę​dziesz się mścił, Dig. Jo​na​than pu​ścił uwa​gę mimo uszu. - Co wiesz w spra​wie Ti​bo​ra? - Nie, nie. - Ve​ni​ce po​trzą​snę​ła gwał​tow​nie gło​wą. - Nie przej​dzie​my nad tym tak szyb​ko do po​rząd​ku dzien​ne​go. Nie za​mie​rzam knuć żad​nej in​try​gi i wy​mie​rzać sa​mo​dziel​nie spra​wie​dli​wo​ści. Jo​na​than rzu​cił Do​mo​wi krót​kie spoj​rze​nie. - Two​ja szko​ła, co? - Prze​niósł wzrok na Ve​ni​ce. - Ti​bor - po​na​glił ją.

Ve​ni​ce za​wa​ha​ła się, nie wie​dząc, co ro​bić, ale w koń​cu prze​szła za biur​ko. Kie​dy męż​czyź​ni ru​szy​li za nią, prze​go​ni​ła ich i wska​za​ła miej​sca z dru​giej stro​ny. - Sia​daj​cie, pro​szę. Jo​na​than opa​no​wał się. Ve​ni​ce naj​wy​raź​niej za​pla​no​wa​ła całe przed​sta​wie​nie i te​raz nie ma sen​su jej po​pę​dzać. Za​cze​kał, aż Dom zaj​mie miej​sce w swo​im ulu​bio​nym fo​te​lu z czar​nej skó​ry, a po​tem sam usiadł w dru​gim. - Ka​za​łeś mi go zna​leźć - za​czę​ła Ve​ni​ce. - Po​sta​no​wi​łam za​cząć od jego kart kre​dy​to​wych. Użył swo​jej visy dwa dni temu w ho​te​lu Ro​de​way Inn na przed​mie​ściach Cin​cin​na​ti. Jo​na​than uniósł ze zdzi​wie​nia brwi. Za​wsze szu​flad​ko​wał Ti​bo​ra Ro​th​ma​na jako klien​ta ta​kich sie​ci jak Ritz-Carl​ton. - Dzwo​ni​łaś tam? Zmie​rzy​ła go wzro​kiem obu​rzo​na, że za​da​je ta​kie py​ta​nia. - Oczy​wi​ście. W re​cep​cji po​wie​dzie​li mi, że sa​mo​chód wciąż tam stoi, ale Ti​bo​ra nie ma w po​ko​ju. Po​nie​waż do tej pory się nie wy​mel​do​wał, to dla tam​te​go dzie​cia​ka z re​cep​cji wciąż jest go​ściem. Ale moim zda​niem jest ina​czej. Za​dzwo​nił​by do El​len. Dla​te​go po​sta​no​wi​łam po​ko​pać głę​biej. We​szłam na stro​nę ICIS i za​czę​łam go szu​kać w ca​łym re​gio​nie - w Ohio, Ken​tuc​ky, In​dia​nie, na​wet w Il​li​no​is. Jo​na​than roz​szy​fro​wał skrót jako In​ter​sta​te Cri​me In​for​ma​tion Se​rvi​ce, Mię​dzy​sta​no​wy Sys​tem In​for​ma​cji Kry​mi​nal​nej, wpro​wa​dzo​ny po je​de​na​stym wrze​śnia i po​zwa​la​ją​cy służ​bom po​li​cyj​nym ko​or​dy​no​wać dzia​ła​nia. Nim po​wstał ICIS, je​dy​nym spo​so​bem na po​wią​za​nie jed​ne​go prze​stęp​stwa z dru​gim było ocze​ki​wa​nie na ofi​cjal​ne ra​por​ty koń​czą​ce śledz​twa. Te​raz po​li​cjan​ci dzie​li​li się in​for​ma​cja​mi na te​mat trwa​ją​cych śledztw, a su​per​szyb​kie kom​pu​te​ry po​tra​fi​ły po​rów​ny​wać me​to​dy dzia​ła​nia i ze​bra​ne do​wo​dy. Sys​tem miał jesz​cze pew​ne wady, ale dla po​li​cyj​nych agen​cji i tak był bez​cen​nym na​rzę​dziem. Dla ochro​ny przed wścib​ski​mi in​ter​nau​ta​mi wszyst​kie in​for​ma​cje były szy​fro​wa​ne. Tym​cza​sem Ve​ni​ce zna​la​zła spo​sób, by w do​wol​nej chwi​li do sys​te​mu zaj​rzeć. - Mia​łam okre​ślo​ne ramy cza​so​we - cią​gnę​ła - więc nie mu​sia​łam się mar​twić, że po​szu​ki​wa​nia obej​mą zbyt wiel​ką po​pu​la​cję. - Ve​ni​ce mó​wi​ła szyb​ko, a rytm jej słów zdra​dzał en​tu​zjazm. Jo​na​than przy​ta​ki​wał, uda​jąc, że ro​zu​mie, i cze​ka​jąc, aż ko​bie​ta za​cznie mó​wić przy​stęp​niej. - W kon​te​ne​rze na śmie​ci w mia​stecz​ku Spar​ta, nie​da​le​ko Co​lum​bus, zna​le​zio​no ze​szłej nocy zwło​ki. - To ja​kieś sto mil stąd. Ve​ni​ce unio​sła brwi. - Zga​dza się. We​dług ra​por​tu było to cia​ło męż​czy​zny po pięć​dzie​siąt​ce ze śla​da​mi tor​tu​ro​wa​nia. - Ja​kie​go ro​dza​ju to były tor​tu​ry? Ve​ni​ce sta​ra​ła się, by jej głos brzmiał obo​jęt​nie, ale nie po​tra​fi​ła za​pa​no​wać nad roz​pie​ra​ją​cą ją dumą. - Za​dzwo​ni​łam do ko​mi​sa​ria​tu w Spar​cie i za​da​łam ta​kie wła​śnie py​ta​nie. Tego ro​dza​ju przy​pad​kiem po​win​na się za​jąć po​li​cja sta​no​wa, ale po​my​śla​łam, że na niż​szym szcze​blu ła​twiej bę​dzie się prze​drzeć przez biu​ro​kra​cję. Do​dzwo​ni​łam się do sier​żan​ta Se​me​na, któ​ry po​wie​dział mi, że... Jo​na​than po​wstrzy​mał ją ge​stem dło​ni, a my​śla​mi wró​cił do szko​ły pod​sta​wo​wej. - Se​men?!3 - Czy mo​że​my za​cho​wy​wać się jak do​ro​śli? - Do​sze​dłem do wnio​sku, że ktoś z ta​kim na​zwi​skiem musi być praw​dzi​wym twar​dzie​lem. - Zmu​szo​nym do wal​ki z ludź​mi two​je​go po​kro​ju. Ofie​rze ktoś prze​strze​lił ko​la​na. We​so​ły na​strój w jed​nej chwi​li prysł. To było prze​ra​ża​ją​ce. Człon​ko​wie Ir​landz​kiej Ar​mii Re​pu​bli​kań​skiej przez lata w spo​sób okrut​ny i nie​od​wra​cal​ny prze​strze​li​wa​li lu​dziom ko​la​na lub prze​wier​ca​li je wier​tar​ką. Fakt, że wier​tła tak czę​sto zmie​nia​no, świad​czył o ze​zwie​rzę​ce​niu za​bój​ców. Je​że​li od​na​le​zio​ne w Spar​cie zwło​ki na​le​ża​ły do Ti​bo​ra Ro​th​ma​na, nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, że ban​dy​ci, któ​rzy na​pa​dli

na El​len, szu​ka​li in​for​ma​cji. Mimo to coś się nie zga​dza​ło. Jo​na​than uwa​żał, że Ti​bor nie mógł in​te​re​so​wać opraw​cy. - Skąd wiesz, że mamy do czy​nie​nia z wła​ści​wą oso​bą? Ve​ni​ce zer​k​nę​ła w no​tat​ki. - Nie​bie​skie oczy, si​wie​ją​ce kasz​ta​no​we wło​sy. Poza tym brak opu​szek pal​ca ser​decz​ne​go i ma​łe​go le​wej ręki, sku​tek daw​ne​go ura​zu. Sły​sząc ostat​nie sło​wa, Jo​na​than wcią​gnął głę​bo​ko po​wie​trze. Ti​bor w dzie​ciń​stwie miał wy​pa​dek z fa​jer​wer​ka​mi. To mu​siał być on. - Czy po​li​cja zda​je so​bie spra​wę, kim jest ofia​ra? Ve​ni​ce po​krę​ci​ła prze​czą​co gło​wą. - Na​wet nie wie​dzą, że ja wiem. Sier​żant... Sier​żant roz​ma​wiał ze mną, bo uwa​żał mnie za dzien​ni​kar​kę. Jo​na​than zmru​żył oczy. Fa​tal​na wy​mów​ka. Prze​cież gli​nia​rze nie​na​wi​dzi​li dzien​ni​ka​rzy bar​dziej niż pod​pa​la​czy. W koń​cu Ve​ni​ce ustą​pi​ła. - No do​brze. Roz​ma​wiał ze mną, bo go urze​kłam. - Czyż​by? - Wy​star​czy​ły dwa te​le​fo​ny. - Ve​ni​ce uśmiech​nę​ła się. - Za pierw​szym ra​zem roz​łą​czył się, od​sy​ła​jąc mnie wcze​śniej do rzecz​ni​ka. Oczy​wi​ście nie za​mie​rza​łam się pod​da​wać. Zaj​rza​łam więc do sie​ci, no i oka​za​ło się, że sier​żant Ho​ra​ce Se​men ma swo​ją stro​nę in​ter​ne​to​wą. Przej​rze​nie jej za​ję​ło mi może trzy mi​nu​ty. Za​dzwo​ni​łam do nie​go po​now​nie i za​czę​łam się wpra​szać w jego ła​ski, mó​wiąc mu przy tym, jaki nie​sa​mo​wi​ty z nie​go fa​cet. Jo​na​than skrzy​wił się na samą myśl o tym. - Prze​ka​zał ci in​for​ma​cje tyl​ko dla​te​go, że po​chwa​li​łaś jego stro​nę? - Nie, kre​ty​nie. W ogó​le mu nie wspo​mnia​łam o stro​nie. Dzię​ki niej mia​łam oka​zję go po​znać i pie​przyć głu​po​ty o tym, jak mi po​mógł, kie​dy mia​łam stłucz​kę. A po​tem po​pro​si​łam, żeby po​mógł mi w jesz​cze jed​nej spra​wie. Jo​na​than na​resz​cie zro​zu​miał. - Uży​łaś tego swo​je​go tonu z sek​ste​le​fo​nu. - Umó​wi​li​śmy się w przy​szłą so​bo​tę na rand​kę - po​wie​dzia​ła, ob​le​wa​jąc się ru​mień​cem. - Rand​ka w Spar​cie w sta​nie Ohio. - Jo​na​than ro​ze​śmiał się w głos. - W Co​lum​bus. - Ve​ni​ce się roz​pro​mie​ni​ła. - Pod​czas roz​mo​wy wy​szu​ka​łam tam kil​ka księ​gar​ni. Jed​na z nich na​zy​wa się Book Loft of Ger​man Vil​la​ge. Mamy się w niej spo​tkać w so​bo​tę o siód​mej. Ale jest coś jesz​cze. Ti​bor wy​słał nam to cac​ko. - Wy​ję​ła nie​bie​ski, kwa​dra​to​wy skra​wek pla​sti​ku, mniej​szy od znacz​ka pocz​to​we​go. - Chip pa​mię​ci - wy​ja​śni​ła. - Współ​cze​sny od​po​wied​nik ta​śmy fil​mo​wej. Jo​na​than i Dom po​chy​li​li się jed​no​cze​śnie, żeby le​piej przyj​rzeć się urzą​dze​niu. - Jest tam plik Mpeg - mó​wi​ła da​lej Ve​ni​ce. - Czy​li film. Jesz​cze nie mia​łam oka​zji go obej​rzeć. - Czy​li zdą​ży​li​śmy na pre​mie​rę. Ob​ró​ci​ła mo​ni​tor, tak żeby mo​gli do​brze wi​dzieć, i klik​nę​ła my​szą. Jo​na​than i Dom przy​su​nę​li się z fo​te​la​mi. - Czy na​zwa pli​ku dała ja​kąś pod​po​wiedź, co bę​dzie​my oglą​dać? - za​py​tał Dom. - Ten plik nie ma żad​nej na​zwy. Pod​łą​czy​łam pa​mięć do swo​je​go do​mo​we​go kom​pu​te​ra, a po​tem mu​sia​łam z nie​go ścią​gać plik. A pro​pos, czy wspo​mi​na​łam już, że za mało u Dig​ge​ra za​ra​biam? Dwu​dzie​sto​jed​no​ca​lo​wy pła​ski mo​ni​tor roz​świe​tlił się i wszy​scy zbli​ży​li do nie​go twa​rze. Gdzieś po​śród mi​go​czą​ce​go brą​zo​we​go tła po​ja​wiał się ob​raz, ale pe​łen cie​ni i nie​ostry. - Mo​żesz coś zro​bić z tym ob​ra​zem? - za​py​tał Jo​na​than.

- Le​piej, że​bym na ra​zie tego nie ru​sza​ła. Oglą​da​my ory​gi​nał. Kie​dy sko​piu​ję plik, mogę tro​chę po​kom​bi​no​wać, ale wąt​pię, żeby uda​ło mi się wie​le osią​gnąć. To było krę​co​ne nocą. Nie mogę wy​cza​ro​wać świa​tła tam, gdzie go nie było. Jo​na​than skrzy​wił się i roz​siadł wy​god​niej w fo​te​lu. - To wy​glą​da na pu​sty po​kój - ode​zwał się Dom, wy​ra​ża​jąc gło​śno my​śli Jo​na​tha​na. Ob​raz był trud​ny do od​cy​fro​wa​nia. Wszyst​ko wska​zy​wa​ło na to, że czar​no-bia​ły film na​krę​co​no w za​mknię​tym po​miesz​cze​niu, na do​da​tek przy kiep​skim świe​tle. - Może to ukry​ta ka​me​ra, jak my​śli​cie? - za​py​tał Jo​na​than. - Tak są​dzę - od​po​wie​dzia​ła Ve​ni​ce. - Wska​zu​je na to sze​ro​ko otwar​ta prze​sło​na i ziar​ni​stość ob​ra​zu. - My​ślisz o ka​me​rze ukry​tej w oku​la​rach? - za​py​tał Dom. - Mo​gła znaj​do​wać się w oku​la​rach, wa​liz​ce, ze​gar​ku, czym​kol​wiek. - Nie ma dźwię​ku? - do​py​ty​wał się Dom. Ve​ni​ce ru​szy​ła po​krę​tło na mo​ni​to​rze. - Usta​wio​ne na mak​si​mum. - Ja​kieś przy​pusz​cze​nia, co... - Jo​na​than urwał, kie​dy z gło​śni​ków roz​legł się dźwięk otwie​ra​nych drzwi i mę​ski głos Są tu​taj. - To Ti​bor! - za​wo​łał Jo​na​than. - Po​zna​ję jego głos. Ka​me​ra po​ru​szy​ła się, a wraz z nią za​czął tań​czyć ob​raz. - Do​brze, że je​steś - ode​zwał się ko​lej​ny głos. - A to kto? Mó​wi​łem, że masz być sam. I te​raz trze​ci głos: - To Ti​bor Ro​th​man z „Wa​shing​ton Post". Za​pew​ni ci roz​głos, któ​re​go tak po​trze​bu​jesz. Gdzie jest Tho​mas? - Mia​łeś przyjść sam. - A ty mia​łeś przy​pro​wa​dzić mo​je​go syna. Chwi​la prze​rwy. - Wszyst​ko w swo​im cza​sie. - To głos ko​lej​ne​go przy​by​sza. Ka​me​ra ob​ra​ca się w stro​nę nad​cho​dzą​ce​go męż​czy​zny, ale kąt jest nie​od​po​wied​ni i wi​dać tyl​ko jego klat​kę pier​sio​wą. Ma na so​bie spor​to​wą kurt​kę i roz​pię​tą pod szy​ją ko​szu​lę. Za nim po​ja​wia się ko​lej​ny męż​czy​zna, po​dob​nie ubra​ny, tyle że nosi kra​wat. Ob​ser​wu​jąc spo​sób za​cho​wa​nia fa​ce​ta, Jo​na​than za​sta​na​wiał się, czy nie jest to przy​pad​kiem ochro​niarz. Dzię​ku​ję za go​to​wość do współ​pra​cy, pa​nie Hu​ghes. Wi​tam też pana Ro​th​ma​na. Bar​dzo so​bie ce​nię pań​skie ar​ty​ku​ły. - Stop! - po​le​cił Jo​na​than, a Ve​ni​ce na​tych​miast prze​su​nę​ła kur​sor na przy​cisk pau​zy. Obo​je z Do​mem spoj​rze​li na sie​bie za​sko​cze​ni. - Zwró​cił się do tam​te​go „pa​nie Hu​ghes". Ve​ni​ce i Dom zmarsz​czy​li brwi i za​wo​ła​li jed​no​cze​śnie: - I co z tego? - Moja ostat​nia mi​sja po​le​ga​ła na uwol​nie​niu Tho​ma​sa Hu​ghe​sa. Sło​wa „gdzie jest Tho​mas" i da​lej „dzię​ku​ję, pa​nie Hu​ghes" ozna​cza​ją, że ci lu​dzie są po​wią​za​ni z moją mi​sją. Ve​ni​ce spra​wia​ła wra​że​nie prze​ra​żo​nej. To ozna​cza​ło kło​po​ty na wie​lu płasz​czy​znach. Przede wszyst​kim nikt nie po​wi​nien wie​dzieć o praw​dzi​wym cha​rak​te​rze pra​cy, jaką Jo​na​than wy​ko​ny​wał jako Skor​pion - a zwłasz​cza Ti​bor Ro​th​man, naj​więk​szy do​no​si​ciel w Wa​szyng​to​nie. Nie​po​trzeb​ne za​in​te​re​so​wa​nie spo​wo​do​wa​ło​by, że naj​bar​dziej in​trat​na część dzia​łal​no​ści Se​cu​ri​ty So​lu​tions mu​sia​ła​by zo​stać za​wie​szo​na, a sam jej wła​ści​ciel tra​fił​by do wię​zie​nia. Je​że​li Jo​na​than miał ra​cję i Ti​bor był w ja​kiś spo​sób po​wią​za​ny z jego ostat​nią mi​sją, ktoś mu​siał nie​źle na​kła​mać, do​pusz​cza​jąc do ta​kiej sy​tu​acji. Jo​na​than ni​g​dy nie pod​jął​by się mi​sji uwol​nie​nia za​kład​ni​ka, któ​ry ży​czył​by mu tak źle jak Ti​bor Ro​th​man. Przy​po​mniał so​bie, co mó​wił na te​mat ar​ty​ku​łu Ti​bo​ra

re​por​ter przed do​mem El​len. - Czy to może być zbieg oko​licz​no​ści? - spy​tał Dom. - Czy to moż​li​we, żeby nie wie​dzie​li, że Skor​pion to ty? - Zbie​gi oko​licz​no​ści nie ist​nie​ją - od​po​wie​dzia​ła za swo​je​go sze​fa Ve​ni​ce. Było to oczy​wi​ście moż​li​we - na świe​cie ist​nie​je tyl​ko kil​ka firm zaj​mu​ją​cych się uwal​nia​niem za​kład​ni​ków - ale tak ści​słe po​wią​za​nia jak w tym wy​pad​ku trud​no było tłu​ma​czyć zwy​kłym tra​fem. - Zo​bacz​my, co dzie​je się da​lej - ode​zwał się Jo​na​than, wska​zu​jąc na ekran. Ka​me​ra za​nur​ko​wa​ła w dół i Jo​na​than do​my​ślił się, że Ti​bor lek​ko się ukło​nił, dzię​ku​jąc za kom​ple​ment. Kie​dy ob​raz wró​cił na swo​je miej​sce, przyj​rzał się twa​rzom nowo przy​by​łych. Fa​cet w roz​pię​tej ko​szu​li miał wy​gląd pro​fe​so​ra. Chu​dy jak tycz​ka, z siwą bro​dą i wło​sa​mi do ra​mion, był dla Jo​na​tha​na ty​pem czło​wie​ka, któ​ry mógł​by stać na cze​le an​ty​rzą​do​wej de​mon​stra​cji stu​denc​kiej. Ten obok nie​go pod kra​wa​tem - wy​glą​dał zna​jo​mo. Przy​sa​dzi​sty, gru​by, miał bu​do​wę by​łe​go cię​ża​row​ca. Wy​róż​nia​ła go pa​skud​na bli​zna nad pra​wym okiem. - Za​trzy​maj jesz​cze raz - po​pro​sił Jo​na​than. Tym ra​zem Ve​ni​ce nie wy​ko​na​ła żad​ne​go ru​chu. - Wrzu​cę póź​niej ich por​tre​ty do pro​gra​mu roz​po​zna​ją​ce​go twa​rze - po​wie​dzia​ła. To okrop​ne. Ve​ni​ce naj​wy​raź​niej czy​ta​ła w jego my​ślach. - Przy​nie​śli​ście to, co obie​ca​li​ście? - za​py​tał fa​cet o wy​glą​dzie pro​fe​so​ra. - Tak - od​parł Ste​phen​son Hu​ghes, oj​ciec Tho​ma​sa Hu​ghe​sa. - Ale nie po​ka​żę ci, do​pó​ki nie zo​ba​czę syna. - Nic z tego - od​parł pro​fe​sor. - Nie masz tu nic do po​wie​dze​nia. - Ow​szem, mam, sko​ro zna​leź​li​śmy się w sy​tu​acji pa​to​wej. - Pa​nie Con​ger - wtrą​cił się Ti​bor - pro​szę być roz​sąd​nym. Prze​cież zro​bił wszyst​ko, cze​go pan żą​dał. - Ve​ni​ce? - ode​zwał się Jo​na​than. Ve​ni​ce po​ki​wa​ła gło​wą. - Za​uwa​ży​łam, Con​ger. Zo​ba​czę, co uda mi się na jego te​mat zna​leźć. - Nie​praw​da - od​po​wie​dział Con​ger. - Umo​wa była taka, że ty przy​no​sisz do​wo​dy, a po​tem ja przy​pro​wa​dzam dzie​cia​ka. - Wte​dy on nie bę​dzie miał żad​nej po​zy​cji prze​tar​go​wej - za​uwa​żył Ti​bor. - Kie​dy cała spra​wa wyj​dzie na jaw, nie chciał​by pan wi​dzieć się w roli zwy​czaj​ne​go po​ry​wa​cza. W roli ban​dzio​ra. Za​le​ży panu na roli biz​nes​me​na, któ​ry nie miał wy​bo​ru. - Ale umo​wa jest umo​wą - od​parł Con​ger. - Pań​skim ar​gu​men​tem prze​tar​go​wym jest mar​twy przed​miot - ode​zwał się Ste​phen​son Hu​ghes - a moim ludz​kie ży​cie. Mój syn. To nie to samo. - Pań​skim ar​gu​men​tem tak na​praw​dę - po​pra​wił go Con​ger - są ty​sią​ce ludz​kich ist​nień, pa​nie Hu​ghes. Na dźwięk te​le​fo​nu ko​mór​ko​we​go Jo​na​than się​gnął do kie​sze​ni, po chwi​li do​pie​ro zda​jąc so​bie spra​wę, że od​głos do​cho​dzi z gło​śni​ków kom​pu​te​ra. - Nie od​bie​raj - po​le​cił Con​ger. Ka​me​ra uchwy​ci​ła Hu​ghe​sa się​ga​ją​ce​go do kie​sze​ni. - Po​wie​dzia​łem, nie od​bie​raj. - Tyl​ko pa​trzę, kto dzwo​ni - od​parł Hu​ghes. Po chwi​li do​dał: - Dzię​ki Bogu! Już po wszyst​kim. Roz​pę​ta​ło się praw​dzi​we pie​kło. Ob​raz osza​lał, a z gło​śni​ków do​biegł dźwięk prze​wra​ca​nych me​bli. - Ręce do góry! - za​wo​łał Ste​phen​son Hu​ghes. - Nie pró​buj na​wet drgnąć, je​śli nie chcesz zgi​nąć. Ob​raz uspo​ko​ił się na tyle, że moż​na było do​strzec za​sko​czo​ne​go pro​fe​so​ra i jego kom​pa​na sto​ją​cych z

rę​ka​mi unie​sio​ny​mi nad gło​wą. - Osza​la​łeś? - za​py​tał Con​ger. - Twój dzie​ciak już jest trupem - po raz pierw​szy ode​zwał się męż​czy​zna z bli​zną. - Ni​g​dy wię​cej go nie zo​ba​czysz. - Za póź​no - po​wie​dział Ti​bor. Jo​na​than usły​szał w jego gło​sie to sa​mo​za​do​wo​le​nie, któ​re do​strze​gał już wcze​śniej ty​sią​ce razy. - Ten te​le​fon po​twier​dził wia​do​mość, że chło​pak jest bez​piecz​ny. Stra​ci​łeś kar​tę prze​tar​go​wą, Con​ger. - A my mamy na​gra​nie - do​dał Ste​phen​son. - Siedź ci​cho, Ste​ve - wark​nął Ti​bor. - Co za​mie​rzasz zro​bić, za​strze​lić nas? - spy​tał męż​czy​zna z bli​zną. Sły​sząc jego głos, Jo​na​than był co​raz bar​dziej prze​ko​na​ny, że już wcze​śniej spo​tkał tego czło​wie​ka. - Nie. Za​mie​rza​my pa​trzeć, jak was aresz​tu​ją - po​wie​dział Ste​phen​son. - A te​raz odłóż​cie broń na stół. Tyl​ko po​wo​li. W pierw​szej chwi​li ża​den z nich się nie po​ru​szył. Na​stęp​nie czło​wiek z bli​zną zre​zy​gno​wa​ny kiw​nął gło​wą i obaj wy​ję​li spod kur​tek pi​sto​le​ty, i po​ło​ży​li je na sto​le. Ten z bli​zną trzy​mał broń w dwóch pal​cach. - Te​raz od​suń​cie się - po​le​cił Ste​phen​son. Męż​czyź​ni po​słu​cha​li roz​ka​zu, uno​sząc po​now​nie ręce nad gło​wę. Ob​raz po​ru​szył się po​now​nie, kie​dy Ti​bor pod​szedł do sto​łu, a po​tem cof​nął się. Te​raz nie było już ni​g​dzie wi​dać bro​ni - ani na sto​le, ani ni​g​dzie in​dziej. Je​śli trzy​mał ją w ręku Ti​bor, była poza ka​drem. - Nie ru​szać się - po​wtó​rzył Ste​phen​son. - My te​raz wy​cho​dzi​my, a je​śli zo​ba​czę za nami wasz cień, za​bi​ję was. Ro​zu​mie​cie? - Ro​zu​mie​my - od​parł czło​wiek z bli​zną. Jo​na​than zmarsz​czył brwi. To nie były żar​ty. Fa​cet z bli​zną był zbyt po​słusz​ny. - O Chry​ste! - za​wo​łał gło​śno Jo​na​than. - Oni mają ukry​tą broń. Ob​raz za​ko​ły​sał się, kie​dy Ti​bor od​wró​cił gło​wę. Po raz pierw​szy mo​gli spoj​rzeć na Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa trzy​ma​ją​ce​go obu​rącz re​wol​wer. Dla Jo​na​tha​na było to wska​zów​ką, że prze​szedł on ja​kiś tre​ning strze​lec​ki. Ob​raz nie prze​sta​wał się po​ru​szać. Pa​trzy​li na otwie​ra​ne drzwi i po chwi​li po​gor​szy​ło się oświe​tle​nie. Byli na ze​wnątrz, w sa​mym środ​ku nocy i ka​me​ra ni​cze​go nie mo​gła po​ka​zać. - Spraw​dzę póź​niej, czy da się coś zro​bić z tym ob​ra​zem - za​de​kla​ro​wa​ła Ve​ni​ce. - Zjeż​dżaj​my stąd. - W gło​sie Ti​bo​ra cza​ił się strach. Z gło​śni​ków mo​ni​to​ra do​biegł ich od​głos ru​chu i cięż​kie​go dy​sze​nia, pod​czas gdy ka​me​ra po​ka​zy​wa​ła tyl​ko cie​nie. Po chwi​li usły​sze​li od​głos otwie​ra​nych drzwi i ekran za​lał blask zbyt ja​skra​wy dla ka​me​ry. Po za​mknię​ciu drzwi znów za​pa​dła ciem​ność. Roz​legł się dźwięk uru​cha​mia​ne​go sil​ni​ka. - Za​raz zro​bi się nie​przy​jem​nie - prze​wi​dy​wał Jo​na​than. Dom i Ve​ni​ce zda​wa​li się nie ro​zu​mieć, co ma na my​śli, ale on nie za​mie​rzał im tego tłu​ma​czyć. Ko​lej​ny błysk świa​tła, kie​dy otwo​rzy​ły się drzwi od stro​ny pa​sa​że​ra. W ka​drze dało się za​uwa​żyć opar​tą o de​skę roz​dziel​czą rękę Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa, kie​dy usa​da​wiał się w fo​te​lu. - Ru​szaj! Ru​szaj! - wrzesz​czał Ste​phen​son. Sil​nik za​wył i wte​dy w ka​bi​nie coś za​czę​ło się dziać. Ło​mo​to​wi i bły​skom to​wa​rzy​szył wy​raź​ny huk wy​strza​łów. - Strze​la​ją do nas! - Kur​wa! Za​mknij... Ob​raz znik​nął z ekra​nu, gło​śni​ki umil​kły. - Co zro​bi​łaś? - Jo​na​than wark​nął na Ve​ni​ce.

- Nic nie zro​bi​łam - od​wark​nę​ła Ve​ni​ce tym sa​mym to​nem. - Co da​lej z fil​mem? - To wszyst​ko - od​par​ła. - Ko​niec na​gra​nia. - Tak po pro​stu? Bach, i już? - Na to wy​glą​da. Nic wię​cej na chi​pie nie było. Dom od​wró​cił się w stro​nę Jo​na​tha​na. - My​ślisz, że go tra​fi​li? - Czy na zwło​kach z Ohio były ja​kieś rany po​strza​ło​we? - Jo​na​than zwró​cił się do Ve​ni​ce, któ​ra po​trzą​snę​ła prze​czą​co gło​wą. - Tyl​ko jed​na. Ale to był śmier​tel​ny po​strzał z bli​skiej od​le​gło​ści. A wcze​śniej ofia​rę tor​tu​ro​wa​no. Jo​na​tha​no​wi przy​szła do gło​wy myśl, któ​ra go zmro​zi​ła. - Chy​ba nie wy​łą​czył ka​me​ry ce​lo​wo. To nie mia​ło​by sen​su. War​to było prze​cież na​gry​wać da​lej. - Przede wszyst​kim, co Ti​bor tam ro​bił? - za​sta​na​wiał się gło​śno Dom. - To jed​no z mi​lio​na py​tań, na któ​re mu​si​my od​po​wie​dzieć - za​uwa​żył Jo​na​than. - Może znał tego Hu​ghe​sa? - Albo tyl​ko pi​sał re​por​taż - pod​su​nę​ła Ve​ni​ce. - Może jed​no i dru​gie. - Naj​wy​raź​niej chciał mieć to wszyst​ko na​gra​ne - stwier​dził Dom. - Ale po co? - za​sta​na​wiał się Jo​na​than. - Jako ma​te​riał do re​por​ta​żu - po​wtó​rzy​ła Ve​ni​ce. - Moim zda​niem wplą​tał się w to, żeby móc na​pi​sać ar​ty​kuł. Prze​cież dzien​ni​ka​rze za​wsze na​gry​wa​ją swo​je wy​wia​dy. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. Nie miał po​ję​cia, co ro​bią dzien​ni​ka​rze. - Naj​pro​ściej bę​dzie za​dzwo​nić do wy​daw​cy „Wa​shing​ton Post" - pod​su​nę​ła Ve​ni​ce. - W tej sy​tu​acji po​win​ni przej​rzeć jego no​tat​ki i spraw​dzić, czym się zaj​mo​wał. Jo​na​than po​krę​cił prze​czą​co gło​wą. - Tym niech się zaj​mą gli​nia​rze. My mu​si​my po​pra​co​wać nad na​szym do​wo​dem. - Nie za​mie​rzasz po​ka​zy​wać tego na​gra​nia po​li​cji? - Oczy Ve​ni​ce roz​sze​rzy​ły się ze zdu​mie​nia. - Oczy​wi​ście, że nie. Gdy​by Ti​bor chciał w to mie​szać po​li​cję, wy​słał​by chi​pa im. Nie mogę nie uwzględ​nić jego ostat​niej woli. Dom skrzy​wił się na te sło​wa. - Ten czło​wiek nie żyje, Dig. Nie bądź pro​fa​nem. - Prze​pra​szam - pod​dał się Jo​na​than - ale mimo wszyst​ko nie prze​ka​że​my na​gra​nia po​li​cji. - Za​świ​ta​ła mu ko​lej​na myśl. - W jaki spo​sób ten chip do nas do​tarł, Ven? Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - W ko​per​cie. - Jak zwy​czaj​ny list? - Tak. Zresz​tą do chi​pa był do​łą​czo​ny list. Ko​lej​na sal​wa w wa​szej spra​wie są​do​wej. - Masz jesz​cze tę ko​per​tę? Ve​ni​ce wy​ję​ła ko​per​tę z dru​giej, więk​szej, słu​żą​cej do prze​cho​wy​wa​nia do​wo​dów, i wrę​czy​ła ją Jo​na​tha​no​wi. Ad​res zo​stał wy​dru​ko​wa​ny na dru​kar​ce la​se​ro​wej. - Nie ro​zu​miem. Le​d​wie ucho​dzi z ży​ciem, a ma czas, żeby dru​ko​wać ad​res? - Dziw​ne - przy​znał Dom, marsz​cząc brwi. - Mu​siał mieć już wcze​śniej przy​go​to​wa​ną ko​per​tę - pod​su​nę​ła Ve​ni​ce. - Tyl​ko dla​cze​go? - Może spo​dzie​wał się, że coś może pójść nie tak - za​sta​na​wiał się gło​śno Dom.

Jo​na​than po​dej​rze​wał, że cho​dzi​ło o coś in​ne​go. - Po​każ mi ten list, któ​ry był w ko​per​cie. Ve​ni​ce mia​ła ra​cję. Był to je​den z wie​lu po​dob​nych li​stów do​ty​czą​cych to​czą​cej się spra​wy są​do​wej. Tego ro​dza​ju li​sty po​win​ni wy​mie​niać mię​dzy sobą ich praw​ni​cy, ale Ti​bor za​wsze szu​kał oszczęd​no​ści. - Wie​cie co? - Jo​na​than my​ślał na głos. - W dro​dze do domu El​len po​wie​dzia​ła mi, że Ti​bor wy​bie​rał się na pocz​tę. My​ślę, że on wca​le nie chciał mi wy​słać tego chi​pa. Za​mie​rzał się go po​zbyć, nie miał cza​su, a przy​pad​kiem miał w kie​sze​ni ten list do mnie. Gdy​by żył, sta​rał​by się pew​nie go od​zy​skać, nim do mnie tra​fi. Ve​ni​ce z wra​że​nia sze​ro​ko otwo​rzy​ła oczy. - Masz ra​cję. Za​bój​cy wie​dzie​li, że ist​nie​je na​gra​nie; zdą​żył im o tym po​wie​dzieć Ste​ve. Po​nie​waż nie zna​leź​li chi​pa przy Ti​bo​rze, za​czę​li po​dej​rze​wać, że wy​słał go pocz​tą. - Spoj​rza​ła ze współ​czu​ciem na Jo​na​tha​na. - Po​dej​rze​wa​li, że wy​słał go na do​mo​wy ad​res - do​koń​czył jej myśl Jo​na​than. - My​śle​li, że jest w rę​kach El​len. - Zer​k​nął na stem​pel. - Daty się zga​dza​ją. - I mamy przy​czy​nę na​pa​du - pod​su​mo​wał Dom i do​dał: - Obo​je byli tor​tu​ro​wa​ni. Jo​na​than wy​pu​ścił gło​śno po​wie​trze z płuc. - Zro​bi​li jej krzyw​dę, cho​ciaż nie mo​gła dać im tego, cze​go szu​ka​li. By​dla​ki. - Pod​niósł się z fo​te​la i za​czął krą​żyć po po​ko​ju. Ve​ni​ce i Dom zda​wa​li so​bie spra​wę, że usi​łu​je po​ha​mo​wać emo​cje i póki tego nie zro​bi, nie ośmie​li​li się ode​zwać sło​wem. Kie​dy z jego twa​rzy zni​kła w koń​cu złość, jej miej​sce za​jął nie​po​kój. - Zo​staw​my to na chwi​lę - po​wie​dział. - Tho​mas Hu​ghes, syn Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa, kie​row​ni​ka śred​nie​go szcze​bla gdzieś tam... Ve​ni​ce, mu​si​my się do​wie​dzieć, gdzie pra​co​wał i co ro​bił. Sprawdź​my, kogo ten Hu​ghes tak nie​mi​ło​sier​nie wku​rzył. Tho​mas zo​stał po​rwa​ny przez Lio​ne​la i Bar​ry'ego Pa​tro​ne'ów przy czyn​nym udzia​le dziew​czy​ny, któ​rą wła​śnie za​mie​rzał prze​le​cieć. Samo po​rwa​nie było czę​ścią więk​sze​go spi​sku, ma​ją​ce​go na celu wy​cią​gnię​cie cze​goś od Ste​phen​so​na, i nie cho​dzi​ło o pie​nią​dze, bo tych ro​dzi​na Hu​ghe​sów nie ma w nad​mia​rze. Or​ga​ni​za​to​rem po​rwa​nia jest czło​wiek o na​zwi​sku Con​ger, któ​re​go związ​ki z Hu​ghe​sa​mi sta​no​wią dla nas w tej chwi​li kom​plet​ną za​gad​kę. Jak do tej pory brzmi to lo​gicz​nie, praw​da? Dom i Ve​ni​ce jed​no​cze​śnie przy​tak​nę​li. Jo​na​than cią​gnął swój wy​wód: - Tak więc Ste​phen​son Hu​ghes wcią​ga w to Ti​bo​ra Ro​th​ma​na, któ​ry - cho​le​ra wie, skąd wie​dział, kim je​stem - za​pła​cił mi za uwol​nie​nie dzie​cia​ka. I wte​dy coś po​szło nie tak... Ve​ni​ce uci​szy​ła go, wy​cią​ga​jąc rękę, jak​by za​mie​rza​ła za​dać py​ta​nie. - Po​szło nie tak od chwi​li, gdy za​dzwo​ni​łeś. Prze​cież wi​dać było na fil​mie, że to jest te​le​fon od cie​bie, zga​dza się? Jo​na​than po​twier​dził ski​nie​niem gło​wy. - Zga​dza się. Po moim te​le​fo​nie wszyst​ko się spie​przy​ło. Te​raz przy​szła ko​lej na Doma. - Ni​cze​go nie spie​przy​łeś. Po pro​stu po​ja​wi​łeś się póź​niej, niż się spo​dzie​wa​li. Sam mó​wi​łeś, że masz opóź​nie​nie. Może Hu​ghes, nie wie​dząc, co się z tobą dzie​je, nie miał wyj​ścia i przy​stał na żą​da​nia tego Con​ge​ra. A kie​dy w koń​cu da​łeś znak ży​cia, zro​zu​mie​li, że mu​szą wiać. Ve​ni​ce była jesz​cze bar​dziej oży​wio​na. - Na​wet to za​pla​no​wa​li. Do​sko​na​le wie​dzie​li, co ro​bić, kie​dy za​dzwo​ni te​le​fon. Jo​na​than, za​do​wo​lo​ny, że czę​ści ukła​dan​ki za​czę​ły do sie​bie pa​so​wać, przy​znał im ra​cję. - Mu​sie​li się tam po​ja​wić. Gdy​by moja mi​sja się nie po​wio​dła, to była je​dy​na szan​sa na za​cho​wa​nie Tho​ma​sa przy ży​ciu.

- Co się w ta​kim ra​zie sta​ło? - za​py​tał Dom. - Pod sam ko​niec, kie​dy roz​le​gły się strza​ły? - No cóż, naj​wy​raź​niej uda​ło im się uciec - wy​ja​śnił Jo​na​than. - Przy​naj​mniej do chwi​li, gdy Ti​bor zo​stał za​strze​lo​ny. Ven, po​trze​bu​ję naj​śwież​szych da​nych. - Wiem, wiem, ro​bię no​tat​ki. - Jesz​cze coś. Zwróć uwa​gę na sa​mo​cho​dy ze śla​da​mi kul. Wy​glą​da na to, że pod ko​niec ro​ze​gra​ła się tam praw​dzi​wa ba​ta​lia. Sa​mo​chód Ti​bo​ra mu​siał zo​stać nie​źle po​dziu​ra​wio​ny. - A czym jeź​dził? - Nie wiem, do​wiedz się. Ja​kimś se​da​nem. Na pew​no dro​gim. Ve​ni​ce za​no​to​wa​ła jego sło​wa. - A co ze Ste​phen​so​nem Hu​ghe​sem? - za​py​tał Dom. - Co mo​gło się z nim stać? Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. Li​czył na Ve​ni​ce. - Ro​zu​miem. Spraw​dzić szpi​ta​le i ra​por​ty po​li​cyj​ne pod ką​tem ran po​strza​ło​wych. - Pod​nio​sła wzrok znad za​pi​sków, żeby upew​nić się, że Jo​na​than jej słu​cha. - Coś jesz​cze? Je​śli nie, mam coś eks​tra. Unie​sio​ne brwi były sy​gna​łem, że ma mó​wić da​lej. - Wra​ca​jąc do ICIS - kon​ty​nu​owa​ła - ob​ser​wu​je​my spo​rą ak​tyw​ność w In​dia​nie. Sze​ryf w Sam​son, mia​stecz​ku, któ​re ostat​nio od​wie​dzi​łeś, wy​wra​ca cały świat do góry no​ga​mi w po​szu​ki​wa​niu czło​wie​ka, któ​ry za​strze​lił na far​mie trzy oso​by. Jo​na​than uspo​ko​ił ją jed​nym ru​chem ręki. - By​li​śmy ostroż​ni. To, co tam po​zo​sta​ło, wy​ja​śni im, co za​szło. Mogą do​my​ślać się co i dla​cze​go, ale nie od​gad​ną kto. - Prze​ma​wia przez cie​bie wy​bu​ja​łe ego - ostrze​gła Ve​ni​ce. - Mają tam no​we​go sze​ry​fa. To była agent​ka FBI. Ma zna​jo​mo​ści i na pew​no nie za​wa​ha się ich wy​ko​rzy​stać. Jo​na​than uci​snął grzbiet nosa, pró​bu​jąc po​wstrzy​mać zbli​ża​ją​cy się nie​uchron​nie ból gło​wy. Ve​ni​ce mia​ła ra​cję. Po​wią​za​nie z FBI mar​twi​ło go. - Mo​żesz do​trzeć do Wo​lve​ri​ne? - zwró​cił się do Doma. - W koń​cu bę​dzie nas mia​ła do​syć. - Prze​stań - ode​zwał się Jo​na​than ze zna​czą​cym uśmiesz​kiem. - Prze​cież uła​twia​my jej pra​cę. Dom par​sk​nął śmie​chem. - Pew​nie. Da​jąc wię​cej za​ję​cia. Do​wiem się, czy może spo​tkać się ze mną w po​nie​dzia​łek. Przy​ja​ciół​ka, o któ​rej roz​ma​wia​li, za​wę​dro​wa​ła tak wy​so​ko w hie​rar​chii służb, jak to było moż​li​we ta ko​bie​ta jed​nym te​le​fo​nem mo​gła za​ła​twić wię​cej niż ja​ki​kol​wiek kon​gres​man po trzech mie​sią​cach dzia​łań. Ona i jej agen​cja w prze​szło​ści ko​rzy​sta​li z usług Se​cu​ri​ty So​lu​tions w prze​pro​wa​dza​niu mi​sji, któ​re od​bi​ły​by się po​tęż​ną czkaw​ką człon​kom Kon​gre​su, gdy​by mie​li o nich ja​kie​kol​wiek po​ję​cie. - Dzię​ku​ję. - Jak każ​dy grzesz​nik, je​steś dość wy​ma​ga​ją​cy. Za​dzwo​nił te​le​fon ko​mór​ko​wy Ve​ni​ce - gło​śna, iry​tu​ją​ca wer​sja prze​bo​ju, któ​ry Jo​na​than z tru​dem roz​po​zna​wał z au​dy​cji ra​dio​wych. Kie​dy zo​ba​czy​ła na wy​świe​tla​czu, kto dzwo​ni, na jej twa​rzy po​ja​wił się wy​raz roz​go​rącz​ko​wa​nia. - To mój przy​ja​ciel ze Spar​ty - ob​wie​ści​ła z uśmie​chem. Brwi Jo​na​tha​na po​wę​dro​wa​ły w górę. - Sier​żant Mast​ka? Ve​ni​ce prze​wró​ci​ła ocza​mi i otwo​rzy​ła klap​kę te​le​fo​nu, nim za​czę​ła się dru​ga zwrot​ka pio​sen​ki. - Sier​żant Se​men? Tu Ve​ro​ni​ca Har​per. - To był jej zwy​cza​jo​wy pseu​do​nim. - Jest tu przy mnie mój szef, więc włą​czę tryb gło​śno​mó​wią​cy. Jo​na​than usły​szał w gło​sie za​stęp​cy sze​ry​fa za​sko​cze​nie. Naj​wi​docz​niej spo​dzie​wał się bar​dziej in​-

tym​nej roz​mo​wy. - Mam, ech, in​for​ma​cje, ech, na te​mat ko​lej​ne​go mor​der​stwa, któ​re może być in​te​re​su​ją​ce. - Zna​ko​mi​cie. Dzię​ku​ję. Za​stęp​ca za​wa​hał się. - Z kim roz​ma​wiam? - Mam na imię Leon. - Przy​po​mi​na​jąc so​bie pod​stęp, jaki za​sto​so​wa​ła Ve​ni​ce, do​dał: - Je​stem wy​daw​cą pan​ny Har​per. Wszyst​ko, co pan po​wie, zo​sta​nie utrzy​ma​ne w naj​ści​ślej​szej ta​jem​ni​cy. - Żad​nych na​zwisk, tak? - Naj​wy​raź​niej Se​men ża​ło​wał, że kie​dy​kol​wiek wy​krę​cił ten nu​mer. - Ab​so​lut​nie żad​nych - obie​cał Jo​na​than. - Na​praw​dę nie ma po​wo​dów do obaw - za​pew​ni​ła Ve​ni​ce. - Mój wy​daw​ca po pro​stu musi wie​dzieć, o czym pi​szę. Se​men wa​hał się. - Sier​żan​cie, na​praw​dę może nam pan za​ufać. W koń​cu gli​niarz się pod​dał. - Zna​leź​li​śmy jesz​cze jed​ne​go tru​pa. Już na te​re​nie Ken​tuc​ky, tuż za gra​ni​cą z Ohio. Zwło​ki były po​zba​wio​ne gło​wy, dło​ni i stóp. A tak​że ka​wał​ków cia​ła. - Okrop​ność! - za​wo​ła​ła Ve​ni​ce. - Po​dej​rze​wa​my, że za​bój​ca nie chciał, że​by​śmy zi​den​ty​fi​ko​wa​li ofia​rę. - Gło​wy i koń​czyn nie było w po​bli​żu? - za​py​tał Jo​na​than. - Nie, nie było. - Dla​cze​go są​dzi pan, że to mor​der​stwo ma zwią​zek z tam​tym, na pań​skim te​re​nie? - Z po​wo​du okru​cień​stwa. Spar​ta to małe mia​stecz​ko, oto​czo​ne rów​nie ma​ły​mi miej​sco​wo​ścia​mi. Tak samo było w przy​pad​ku miej​sca, gdzie zna​le​zio​no to dru​gie cia​ło. Wy​glą​da​ło to tak, jak​by ktoś pró​bo​wał ukryć zwło​ki, ale nie​udol​nie. I tu, i tu spraw​ca mu​siał się spie​szyć. Kie​dy za​stęp​ca mó​wił, Jo​na​than szu​kał dłu​go​pi​su i ja​kie​goś skraw​ka pa​pie​ru. W koń​cu na​pi​sał no​tat​kę dla Ve​ni​ce. Jej spoj​rze​nie po​wie​dzia​ło mu, że za żad​ne skar​by nie zada ta​kie​go py​ta​nia, na co od​po​wie​dział spoj​rze​niem, któ​re wy​ra​ża​ło wąt​pli​wość co do jej dal​sze​go za​trud​nie​nia. - Ma pan, sier​żan​cie, zdję​cie tego cia​ła? - za​py​ta​ła Ve​ni​ce. Wie​dzia​ła do​kład​nie, jak ta​kie py​ta​nie zo​sta​nie ode​bra​ne, i nie po​my​li​ła się. - Po jaką cho​le​rę wam ta​kie zdję​cie? - By​ło​by cu​dow​nie, gdy​by prze​słał mi je pan e-ma​ilem. - Jaka ga​ze​ta mo​gła​by opu​bli​ko​wać ta​kie zdję​cie? Wy​glą​da​ło na to, że spra​wa jest prze​gra​na, ale Jo​na​tha​no​wi przy​szedł do gło​wy jesz​cze je​den po​mysł. - Tego ro​dza​ju hi​sto​rie wy​wo​łu​ją zwy​kle la​wi​nę py​tań od czy​tel​ni​ków. Gdy​by​śmy mie​li w na​szych ma​te​ria​łach zdję​cie... - Nie pra​cu​je​cie dla żad​nej ga​ze​ty, praw​da? - Co pan ma na my​śli? - Ve​ni​ce po​sta​no​wi​ła spu​ścić z tonu. - Szlag by to... - Splu​nął (pew​nie na sie​bie, po​my​ślał Jo​na​than). - Jak mo​głem być tak głu​pi? Jo​na​than po​sta​no​wił pójść na ca​łość. - Je​ste​śmy pry​wat​ny​mi de​tek​ty​wa​mi. Wil​liams and Tho​mas, Spół​ka z o. o. z sie​dzi​bą w Spring​field, w sta​nie Wir​gi​nia. Moż​na nas zna​leźć w książ​ce te​le​fo​nicz​nej. To jest część spra​wy, nad któ​rą pra​cu​je​my. Fir​ma rze​czy​wi​ście ist​nia​ła, była jed​ną z przy​kry​wek dla praw​dzi​wej dzia​łal​no​ści Jo​na​tha​na. - Co to za spra​wa? - Nie mogę tego zdra​dzić. Po​uf​ność da​nych klien​ta. - Pieprz się. Obo​je się pie​prz​cie. - Wszyst​ko wska​zy​wa​ło na to, że rand​ka w księ​gar​ni jest nie​ak​tu​al​na.

- Nie roz​łą​czaj się! - za​wo​ła​ła Ve​ni​ce. - Pro​szę. Na​praw​dę po​trze​bo​wa​łam tych in​for​ma​cji, a ba​łam się, że nie ze​chcesz ze mną roz​ma​wiać, kie​dy po​wiem praw​dę. - Więc kła​ma​łaś. - Tak. I jest mi bar​dzo źle z tego po​wo​du. - Zda​jesz so​bie spra​wę, jaki to może mieć wpływ na moją dal​szą pra​cę? Po​my​śla​łaś o tym choć przez chwi​lę? Jo​na​than za​czy​nał mieć tego do​syć. - Po​słu​chaj, sier​żan​cie. Gdy​by two​ja dal​sza ka​rie​ra była dla cie​bie taka waż​na, trzy​mał​byś gębę na kłód​kę. A sko​ro po​sta​no​wi​łeś za​ry​zy​ko​wać, bo w per​spek​ty​wie było bzy​kan​ko, to masz te​raz kło​po​ty. - Te​raz ty po​słu​chaj, dup​ku. Nie wiem, za kogo się uwa​żasz... - Po​wiem ci, kim je​stem. Je​stem fa​ce​tem, któ​ry trzy​ma w gar​ści two​je jaja. Nie chcia​łem, żeby za​brzmia​ło to nie​mi​ło, ale brak ci kar​ty prze​tar​go​wej. Chce​my zo​ba​czyć zdję​cia tego cia​ła i mieć do​stęp do wszyst​kich moż​li​wych in​for​ma​cji na jego te​mat. Bę​dziesz współ​pra​co​wał, a nikt się nie do​wie, że kie​dy​kol​wiek roz​ma​wia​łeś z Ve​ro​ni​cą. Od​mó​wisz - gwa​ran​tu​ję ci, że każ​da ga​ze​ta, od „New York Ti​me​sa" po​cząw​szy, na​pi​sze, że sier​żant Ho​ra​ce Se​men jest go​tów sprze​dać się za fi​gle. W ci​szy, któ​ra na​stą​pi​ła po tych sło​wach, Jo​na​than sły​szał ob​ra​ca​ją​ce się po​spiesz​nie try​bi​ki w gło​wie gli​nia​rza i wi​dział wzrok Ve​ni​ce, wy​pa​la​ją​cy w jego cie​le dziu​rę na wy​lot. - Jaki jest wasz ad​res e-ma​ilo​wy? - ode​zwał się w koń​cu sier​żant. Jo​na​than po​dyk​to​wał mu ad​res, je​den z tych nie​na​mie​rzal​nych, któ​ry prze​sta​nie ist​nieć chwi​lę po ode​bra​niu wia​do​mo​ści. - Za pięć mi​nut do​sta​nie​cie zdję​cie - mruk​nął za​stęp​ca - ale za​nim skoń​czy​my roz​mo​wę, po​win​ni​ście wie​dzieć, że być może po​mógł​bym wam na​wet bez tych kłamstw. - Dzię​ku​ję, sze​ry​fie - ode​zwa​ła się Ve​ni​ce. - To do​brze, że... - Trzask od​kła​da​nej słu​chaw​ki za​głu​szył jej ostat​nie sło​wa. Wy​łą​czy​ła gło​śnik i spoj​rza​ła na Jo​na​tha​na. - Nie mu​sia​łeś być ta​kim dra​niem. *** E-mail od za​stęp​cy sze​ry​fa Se​me​na wę​dro​wał dwa​dzie​ścia mi​nut, bez wąt​pie​nia z po​wo​du jego wście​kło​ści. Jo​na​than był za​sko​czo​ny, że fa​cet nie sta​wiał sil​niej​sze​go opo​ru. W koń​cu dys​po​no​wał in​for​ma​cją, któ​rej po​trze​bo​wa​li, a nie​sto​sow​ność ca​łej sy​tu​acji do​ty​czy​ła w rów​nym stop​niu jego jak i ich. Gdy​by za​mie​ni​li się ro​la​mi, Jo​na​than na​tych​miast wy​czuł​by blef. Jako za​łącz​nik do e-ma​ila do​tar​ło pięć fo​to​gra​fii zwłok. Ve​ni​ce pra​wie za​wi​sła na ra​mie​niu Jo​na​tha​na, kie​dy kli​kał pierw​sze zdję​cie, ale kie​dy po​ja​wi​ło się na ekra​nie, za​raz od​wró​ci​ła wzrok i za​ję​ła się po​rząd​ko​wa​niem pa​pie​rów na biur​ku. Na​wet Jo​na​tha​no​wi trud​no było pa​trzeć na zdję​cie dłu​żej niż przez kil​ka se​kund. Jo​na​than wi​dy​wał bar​dziej prze​ra​ża​ją​ce sce​ny na polu bi​twy i choć ni​g​dy do nich nie przy​wykł, to roz​człon​ko​wa​ne cia​ła w ja​kiś dziw​ny spo​sób zda​wa​ły się na​tu​ral​nym wi​do​kiem na woj​nie. Tym​cza​sem ta​kie same zdję​cia zro​bio​ne w cza​sie po​ko​ju bu​dzi​ły od​ra​zę i złość. Kie​dy żoł​nie​rze za​bi​ja​li żoł​nie​rzy, szla​chet​ność celu za​cie​ra​ła gra​ni​ce hor​ro​ru. Ale fakt, że ta​kiej pro​fa​na​cji do​ko​na​no ot, tak so​bie, wy​wo​ły​wał jego we​wnętrz​ny sprze​ciw. Jo​na​than po​my​ślał o Tho​ma​sie Hu​ghe​sie i lo​sie jego ojca, któ​ry mógł spo​wo​do​wać do​dat​ko​we spu​sto​sze​nia w psy​chi​ce chło​pa​ka. Nie po​do​ba​ło mu się, że od​czu​wa em​pa​tię, bo o ca​łej spra​wie Hu​ghe​sów już daw​no po​wi​nien za​po​mnieć. To spra​wia​ło, że pa​trze​nie na pod​da​ne wi​wi​sek​cji cia​ło Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa było trud​niej​sze. Z fo​to​gra​fii nie wy​ni​ka​ło, czy zo​sta​ły zro​bio​ne przed prze​nie​sie​niem cia​ła z miej​sca, gdzie zo​sta​ło zna​le​zio​ne, czy póź​niej. Wy​raź​nie wi​docz​ne były dwie zgnie​cio​ne pusz​ki bu​dwe​ise​ra, a prócz tego tro​chę po​tłu​czo​ne​go szkła, któ​re​go ko​lor i kształt wska​zy​wał, że też po​cho​dził z bu​te​lek po pi​wie. Ze żwi​ru,

spod zwłok, wy​sta​wa​ły reszt​ki bu​te​lek, pu​szek, kęp​ki tra​wy. Tak wła​śnie po​trak​to​wa​ne zo​sta​ło ludz​kie cia​ło. Opis zwłok przed​sta​wio​ny przez sier​żan​ta Se​me​na nie​wie​le miał wspól​ne​go z tym, co wi​dać było na zdję​ciach. To praw​da, że od​cię​te zo​sta​ły ręce, ale nie tyl​ko dło​nie, lecz tak​że łok​cie i spo​ra część ra​mion. Ob​na​żo​na, chu​da klat​ka pier​sio​wa spry​ska​na była za​schnię​tą krwią. Bra​ko​wa​ło od​cię​tej tuż pod pod​bród​kiem gło​wy. Je​śli przy​pusz​cze​nia Jo​na​tha​na były słusz​ne, na miej​scu po​zo​sta​ła krtań. Ste​phen​son Hu​ghes przy​po​mi​nał te​raz ka​wał bez​kr​wi​ste​go mię​sa. - Jezu, Dig​ger, mu​sisz to trzy​mać na moim kom​pu​te​rze? - Jego też tor​tu​ro​wa​no - za​uwa​żył Jo​na​than. Ve​ni​ce ostroż​nie po​de​szła do mo​ni​to​ra, jak​by bała się, że wy​świe​tla​ne ob​ra​zy zro​bią jej krzyw​dę. - Skąd wiesz? Skrzy​wio​nym pal​cem wska​zu​ją​cym - pa​miąt​ką po nie​sta​ran​nym zło​że​niu pęk​nię​tych ko​ści gdzieś na polu bi​twy w Ame​ry​ce Ła​ciń​skiej - po​stu​kał w mo​ni​tor. - Spójrz na roz​bry​zgi krwi w miej​scu am​pu​ta​cji - tłu​ma​czył. - Nie by​ło​by ich, gdy​by ser​ce prze​sta​ło bić. A to ozna​cza, że ob​cię​to mu ręce, kie​dy jesz​cze żył. - Wi​dząc gry​mas na twa​rzy Ve​ni​ce, szyb​ko do​koń​czył: - Mar​twi lu​dzie nie krwa​wią. Przej​rzał po​zo​sta​łe zdję​cia. Każ​da z pię​ciu fo​to​gra​fii przed​sta​wia​ła sce​nę dra​ma​tu pod in​nym ką​tem i każ​da ko​lej​na była bar​dziej ma​ka​brycz​na. Ve​ni​ce oswo​iła się już z tą jat​ką i zbli​ży​ła twarz do mo​ni​to​ra. - Co to jest? - za​py​ta​ła, wska​zu​jąc pal​cem. Jo​na​than też się nad tym za​sta​na​wiał. Z pier​si ofia​ry, tuż nad lewą bro​daw​ką, wy​cię​to trój​kąt​ny ka​wa​łek cia​ła wiel​ko​ści dło​ni. Rana mia​ła pur​pu​ro​wą bar​wę i bra​ko​wa​ło cha​rak​te​ry​stycz​nych śla​dów za​da​nia jej za ży​cia. Gdy​by pa​trzeć na ranę z po​mi​nię​ciem ca​łej resz​ty, wy​glą​da​ła​by jak dzie​ło sztu​ki no​wo​cze​snej, któ​rej Jo​na​than zu​peł​nie nie ro​zu​miał, ale któ​ra cie​szy​ła się wiel​ką po​pu​lar​no​ścią w Mu​zeum Sztu​ki No​wo​cze​snej. W ja​kiś sur​re​ali​stycz​ny spo​sób po​kry​wał ją rój much. - Czy mamy do czy​nie​nia z se​ryj​nym za​bój​cą? - za​py​ta​ła Ve​ni​ce. - Z ko​lek​cjo​ne​rem? - Nie są​dzę. Wy​glą​da mi to na ro​bo​tę za​wo​dow​ca. Ko​lek​cjo​ne​rzy za​bie​ra​ją frag​men​ty cia​ła jako tro​feum. Za​wo​dow​cy po to, by unie​moż​li​wić iden​ty​fi​ka​cję. Ve​ni​ce nie do​ma​ga​ła się szcze​gó​ło​wych wy​ja​śnień. - Przy​pusz​czam, że na bra​ku​ją​cym ka​wał​ku skó​ry znaj​do​wał się ta​tu​aż - cią​gnął Jo​na​than. - Mor​der​ca nie chciał, żeby po​mógł nam on od​gad​nąć, kim była ofia​ra. - Czy Ste​phen​son Hu​ghes miał ta​tu​aż? Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. - Nie wiem. Wi​docz​nie tak. - Pa​trząc na te fo​to​gra​fie, na bi​ją​cą z nich bru​tal​ną prze​moc, nie mógł prze​stać my​śleć o nie​wy​obra​żal​nym cier​pie​niu, ja​kie mu​sia​ła od​czu​wać El​len, kie​dy te by​dla​ki pró​bo​wa​ły wy​du​sić z niej in​for​ma​cje, któ​rych nie zna​ła. W gło​wie sły​szał jej krzyk. - Za​dzwoń do Bo​xer​sa i ścią​gnij go do pra​cy - po​le​cił Ve​ni​ce. - Mamy ro​bo​tę do wy​ko​na​nia.

3

Se​men - ang.: na​sie​nie, sper​ma

Rozdział 16 Oka​za​ło się, że ma​szy​ny wszyst​kich czte​rech firm wy​po​ży​cza​ją​cych śmi​głow​ce na lot​ni​sku w In​dia​na​po​lis w kry​tycz​nym okre​sie mię​dzy dzie​więt​na​stym a dwu​dzie​stym pierw​szym kwiet​nia były w po​wie​trzu. W trzech z czte​rech he​li​kop​te​rów roz​staw osi wy​no​sił sie​dem stóp, a więc do​kład​nie tyle, ile roz​staw od​ci​sków na tra​wie, a czwar​ty nie miał kół, tyl​ko pło​zy. Po sied​miu go​dzi​nach jeż​dże​nia i pro​wa​dze​nia śledz​twa nie wi​dać było żad​ne​go po​stę​pu. Ilość przy​pusz​czeń ro​sła, ale bez cze​goś kon​kret​ne​go, bez ja​kie​goś nie​pod​wa​żal​ne​go do​wo​du, Gail Bon​ne​vil​le za chwi​lę bę​dzie mu​sia​ła za​czy​nać od zera. - Chy​ba masz ra​cję - po​wie​dzia​ła do Col​lie​ra, kie​dy wra​ca​li z lot​ni​sko​we​go ter​mi​na​lu do jej nie​ozna​ko​wa​ne​go sa​mo​cho​du służ​bo​we​go. - Ra​czej po​ży​czy​li śmi​gło​wiec, a nie wy​na​ję​li. - Albo mają wła​sny - pod​su​nął Jes​se. - Z dru​giej stro​ny za​kła​da​my, że przy​by​li z da​le​ka. Chcę ci coś po​ka​zać. - Po​de​szli do auta i Jes​se wy​ko​rzy​stał jego ma​skę jako za​im​pro​wi​zo​wa​ne biur​ko. Z tecz​ki wy​jął ak​tów​kę z imi​ta​cji czar​nej skó​ry, z któ​rej wy​sta​wa​ły we wszyst​kie stro​ny kart​ki pa​pie​ru. Szu​ka​jąc tej od​po​wied​niej, tłu​ma​czył: - Pa​mię​tasz, kie​dy tu się zja​wi​li​śmy, po​pro​si​łem o dane na te​mat przy​lo​tów i od​lo​tów? Gail przy​tak​nę​ła. - Oto one. - Po​ka​zał kart​kę za​dru​ko​wa​ną licz​ba​mi. - Szu​ka​my dwóch lo​tów. Jed​ne​go pry​wat​nym od​rzu​tow​cem i jed​ne​go śmi​głow​cem. Tak, upie​ram się przy od​rzu​tow​cu, bo je​śli to są za​wo​dow​cy, to nie la​ta​ją pi​pe​rem. Po​pro​si​łem lu​dzi z lot​ni​ska o wy​ty​po​wa​nie lą​do​wań sa​mo​lo​tów i star​tu śmi​głow​ca. Trze​ba te​raz tyl​ko do​pa​so​wać do sie​bie te dane. - Je​że​li ko​rzy​sta​li z tego lot​ni​ska - do​da​ła Gail. Jes​se spoj​rzał na nią za​sko​czo​ny. - Nie mo​żesz cią​gle zmie​niać zda​nia, sze​ry​fie. Albo trzy​ma​my się tej hi​po​te​zy, albo nie. - Trzy​ma​my się - wy​co​fa​ła się Gail. - Do​brze. - Za​jął się swo​imi wy​dru​ka​mi. Gail ob​ser​wo​wa​ła, jak spoj​rze​nie Col​lie​ra prze​ska​ku​je z jed​nej kart​ki na dru​gą. Z po​zio​mu jego kon​cen​tra​cji wy​wnio​sko​wa​ła, że musi być na​mięt​nym gra​czem w su​do​ku. Za​ję​ło mu to całe trzy mi​nu​ty. Kie​dy skoń​czył, na pa​pie​rze za​zna​czo​ne były trzy pary lo​tów. Chwi​lę póź​niej, po na​my​śle, dwie z nich skre​ślił. - Pro​szę - po​wie​dział, wrę​cza​jąc jej wy​druk. Gail spoj​rza​ła na kart​ki i skrzy​wi​ła się. - Nie mam po​ję​cia, co mi po​ka​zu​jesz - wy​zna​ła szcze​rze. Jes​se za​brał jej kart​ki i po​łą​czył je ze sobą tak, by ła​twiej było Gail to do​strzec. - Spójrz tu​taj. - Wska​zał pal​cem. - Wi​dzisz tego gul​fstre​ama G150? Swo​ją dro​gą, to na​praw​dę faj​ny sa​mo​lot. Jego nu​mer bocz​ny to N244JT. - Ro​zu​miem - po​wie​dzia​ła za​sko​czo​na, że cze​kał na jej od​po​wiedź. - Do​brze. Sprawdź​my te​raz, kie​dy lą​do​wał. Dzie​więt​na​ste​go kwiet​nia o dzie​więt​na​stej trzy​dzie​ści dwie. Czy​li po siód​mej wie​czo​rem. - Na​praw​dę?

- No, do​brze, nie​waż​ne. A te​raz spójrz na to. - Prze​niósł pa​lec na dru​gą kart​kę. - Ten śmi​gło​wiec, o nu​me​rze bocz​nym N47302, wy​star​to​wał pięć​dzie​siąt pięć mi​nut póź​niej. Nie wiem, co to za ma​szy​na, ale mo​że​my to spraw​dzić po nu​me​rze bocz​nym. Gail wciąż wy​da​wa​ła się za​sko​czo​na. - Nie ro​zu​miem. Ja wi​dzę tu tyl​ko czy​sty zbieg oko​licz​no​ści. - Bo jesz​cze nie skoń​czy​łem. Prze​nie​śmy się o kil​ka go​dzin w cza​sie. O szó​stej dwa​dzie​ścia śmi​gło​wiec N47302 lą​du​je w za​chod​niej czę​ści lot​ni​ska, a dwa​dzie​ścia mi​nut póź​niej gul​fstre​am N244JT star​tu​je do Chi​ca​go. He​li​kop​ter po​zo​sta​je na lot​ni​sku aż do po​łu​dnia, do​kład​nie do dwu​na​stej dwa​na​ście, kie​dy to star​tu​je bez pla​nu lotu. - Dla​cze​go bez pla​nu lotu? - za​py​ta​ła. - Przy lo​tach VFR, czy​li z wi​docz​no​ścią, bez przy​rzą​dów, plan nie jest wy​ma​ga​ny. - Jes​se po​wie​dział to z taką pew​no​ścią, jak​by ten fakt był oczy​wi​sty, i Gail uda​wa​ła, że tak jest na​praw​dę. - Z tej li​sty nie wy​ni​ka, gdzie wy​lą​do​wał śmi​gło​wiec, ale wie​my za to, że gul​fstre​am spę​dził kil​ka go​dzin na O'Hare w Chi​ca​go, a po​tem po​le​ciał do Wa​szyng​to​nu i wy​lą​do​wał na lot​ni​sku Dul​le​sa. - Od​cze​kał kil​ka chwil, aż Gail to wszyst​ko so​bie po​ukła​da i do​dał: - Kie​dy do​wie​my się, do kogo na​le​ży od​rzu​to​wiec, znaj​dzie​my od​po​wiedź na wszyst​kie na​sze py​ta​nia. Gail mu​sia​ła przy​znać mu ra​cję. - I wszyst​kie​go do​wie​my się przez te​le​fon? - Dla​cze​go nie. - W ta​kim ra​zie wra​caj​my do domu. *** Nu​mer bocz​ny śmi​głow​ca oka​zał się cał​ko​wi​cie zmy​ślo​ny. Ani te​raz, ani ni​g​dy wcze​śniej w Sta​nach Zjed​no​czo​nych nie re​je​stro​wa​no ma​szy​ny o nu​me​rze N47302. Bez re​je​stra​cji i bez pla​nu lotu śmi​gło​wiec sta​wał się nie​wi​dzial​ny. Gail i Jes​se do​py​ty​wa​li się przez te​le​fon, czy moż​na od​zy​skać dane z ra​da​ru, ale ku ich za​sko​cze​niu od​po​wiedź była ne​ga​tyw​na. Śmi​gło​wiec bez pla​nu lotu mógł po​ru​szać się po​ni​żej pu​ła​pu ra​da​ru i po pro​stu znik​nąć gdzieś w roz​le​głej ame​ry​kań​skiej prze​strze​ni po​wietrz​nej. Na szczę​ście gul​fstre​ama dało się wy​śle​dzić. Był za​re​je​stro​wa​ny na Per​seus Fo​ods Cor​po​ra​tion z sie​dzi​bą w Roc​kvil​le w sta​nie Ma​ry​land. Gail za​czę​ła tam wy​dzwa​niać, ale jak do tej pory nie uda​ło jej się tra​fić na ni​ko​go, kto po​tra​fił​by od​po​wie​dzieć na jej py​ta​nia. Po go​dzin​nej po​dró​ży sa​mo​cho​dem, kie​dy zna​la​zła się z po​wro​tem w swo​im biu​rze, po raz trze​ci wy​ko​na​ła te​le​fon do fir​my Per​seus Fo​ods, ale nie zbli​ży​ła się ani na krok do od​po​wie​dzi. Kie​dy ktoś o na​zwi​sku La​ki​sha obie​cał jej, że „ro​zej​rzy się" za oso​bą, któ​ra mo​gła​by coś wie​dzieć, Gail po​czu​ła, jak gwał​tow​nie ro​śnie jej ci​śnie​nie. Rzu​ci​ła słu​chaw​ką na tyle gwał​tow​nie, że Jes​se pod​niósł gło​wę znad ster​ty pa​pie​rów, któ​re na​pły​nę​ły do biu​ra sze​ry​fa pod​czas ich wy​pra​wy na lot​ni​sko. Po​nie​waż mu​sie​li za​sło​nić ża​lu​zje, by ustrzec się przed wzro​kiem sto​ją​cych na ze​wnątrz dzien​ni​ka​rzy, we​wnątrz pa​no​wa​ła iście gro​bo​wa at​mos​fe​ra. - Cza​sem nie​na​wi​dzę lu​dzi - od​po​wie​dzia​ła, wi​dząc za​sko​czo​ną minę swo​je​go za​stęp​cy. - Nikt nic nie wie, a po​li​cja sta​nu Ma​ry​land nie za​mie​rza nam dać lu​dzi. Uwa​ża​ją, że nic tego nie uza​sad​nia. Jes​se nie wy​da​wał się za​sko​czo​ny. - Chcesz, że​bym tam po​le​ciał i z kimś po​ga​dał? Ła​two jest wy​krę​cać się od od​po​wie​dzi, kie​dy wy​star​czy odło​żyć słu​chaw​kę. Dużo trud​niej po​wie​dzieć „nie", gdy pa​trzy się dru​giej oso​bie w oczy. Gail wsta​ła i prze​cią​gnę​ła się. - Być może oka​że się to nie​zbęd​ne. Jes​se ob​ró​cił w jej stro​nę kart​kę ze sto​su le​żą​cych przed nim ra​por​tów. - Mam tu in​te​re​su​ją​cy ślad - po​wie​dział. - Przed​wczo​raj wła​ści​ciel ap​te​ki na przed​mie​ściach Mun​cie

za​dzwo​nił na po​li​cję, żeby zło​żyć za​wia​do​mie​nie o uciecz​ce z domu. W ra​por​cie jest mowa o dzie​cia​ku, na​sto​lat​ku, brud​nym i prze​ra​żo​nym. Przez dłu​gi czas cze​kał w ap​te​ce na au​to​bus do Chi​ca​go. Gail prze​krzy​wi​ła gło​wę. - A co to ma wspól​ne​go z na​szą spra​wą? Jes​se wy​czuł w jej gło​sie dez​apro​ba​tę i zwie​sił ra​mio​na. - Czas się zga​dza. Ran​kiem tego dnia, kie​dy do​cho​dzi do strze​la​ni​ny na far​mie, ja​kiś dzie​ciak cze​ka na au​to​bus ja​dą​cy tam, gdzie skie​ro​wał się nasz gul​fstre​am. Jak​by wziąć to wszyst​ko pod uwa​gę, to fak​ty pa​su​ją do sie​bie. Sze​ryf nie była prze​ko​na​na. - Sko​ro le​cie​li do Chi​ca​go, dla​cze​go go ze sobą nie za​bra​li? O co cho​dzi z tym au​to​bu​sem? Jes​se za​sta​na​wiał się chwi​lę. - Nie je​stem pe​wien, ale ten au​to​bus nie je​chał pew​nie pro​sto do Chi​ca​go. Może się gdzieś po dro​dze za​trzy​my​wał. Gail przyj​rza​ła się swo​je​mu za​stęp​cy. Po raz pierw​szy od cza​su, gdy ob​ję​ła sta​no​wi​sko sze​ry​fa, zro​zu​mia​ła, dla​cze​go ten czło​wiek cie​szy się taką po​pu​lar​no​ścią wśród współ​pra​cow​ni​ków. Był wprost stwo​rzo​ny do tego ro​dza​ju za​dań. - Mamy ja​kieś na​zwi​ska? - za​py​ta​ła. Jes​se po​ki​wał gło​wą i szyb​ko prze​le​ciał wzro​kiem kart​kę. - Na​wet dwa. Na​zwi​sko wła​ści​cie​la ap​te​ki i tego dzie​cia​ka. Gail opa​dła szczę​ka, a Jes​se za​chi​cho​tał. - Ja też je​stem za​sko​czo​ny. Chło​pak przed​sta​wił się jako Hu​ghes, Tho​mas czy Tony, ap​te​karz nie był pew​ny. On sam na​zy​wa się Al Elvins. Mam jego nu​mer. Kie​dy za​dzwo​ni​li, po​zna​li nie​wie​le no​wych fak​tów, ale za to do​wie​dzie​li się spo​ro o to​wa​rzy​szą​cych fak​tom emo​cjach. Oka​za​ło się, że Al Elvins prze​jął się lo​sem chło​pa​ka, któ​ry o świ​cie po​ja​wił się w jego skle​pie. Dzie​ciak nie dość, że był wy​czer​pa​ny, to na do​da​tek wy​glą​dał jak zła​pa​ne w po​trzask zwie​rzę. Pan Elvins oświad​czył, że po raz ostat​ni wi​dział ko​goś w ta​kim sta​nie pod​czas woj​ny w Wiet​na​mie. - Po​cząt​ko​wo nie za​mie​rza​łem do ni​ko​go dzwo​nić, bo chło​pak spra​wiał wra​że​nie do​ro​słe​go i bła​gał, bym tego nie ro​bił. Ale im wię​cej o tym my​śla​łem, tym bar​dziej utwier​dza​łem się w prze​ko​na​niu, że po​wi​nie​nem po​wia​do​mić po​li​cję. Ale, szcze​rze mó​wiąc, nikt się spe​cjal​nie moim te​le​fo​nem nie prze​jął. Te​raz je​stem wa​szym te​le​fo​nem za​sko​czo​ny. Cie​szę się, że ko​goś to za​in​te​re​so​wa​ło. - Cza​sem spra​wy oka​zu​ją się po​waż​niej​sze, niż wy​glą​da​ły na pierw​szy rzut oka - po​wie​dzia​ła po​jed​naw​czo Gail. - Cie​szę się, że mia​łam oka​zję z pa​nem po​roz​ma​wiać. - Jesz​cze raz zaj​rza​ła do swo​ich no​ta​tek, żeby spraw​dzić, czy cze​goś nie prze​oczy​ła, i na​gle zda​ła so​bie spra​wę, że brak jej bar​dzo waż​nej in​for​ma​cji. - Jesz​cze jed​no, pa​nie Elvins. O któ​rej ten Hu​ghes wsiadł do au​to​bu​su? - Nie wspo​mnia​łem o tym? - spy​tał za​sko​czo​ny Elvins. - Chło​pak nie po​je​chał tym au​to​bu​sem. Kie​dy miał wsia​dać, za​dzwo​ni​ła ja​kaś ko​bie​ta, przed​sta​wi​ła się jako jego mat​ka i prze​ko​na​ła go, żeby zo​stał. Ja​kąś go​dzi​nę póź​niej przy​je​cha​ła i za​bra​ła go. Usły​szaw​szy tę wia​do​mość, Jes​se i Gail ze​rwa​li się na rów​ne nogi. - Sa​mo​cho​dem? - spy​tał Jes​se. - A czym, ko​niem? - Elvins ro​ze​śmiał się. - Oczy​wi​ście, że sa​mo​cho​dem. - Może pan... - To był żół​ty old​smo​bi​le cu​tlass su​pre​me. Wy​da​je mi się, że rocz​nik ty​siąc dzie​więć​set osiem​dzie​sią​ty. W col​le​ge'u spo​ty​ka​łem się z dziew​czy​ną, któ​ra mia​ła po​dob​ny wóz. Gail za​pi​sy​wa​ła wszyst​kie in​for​ma​cje uzy​ska​ne od Elvin​sa. - A za​pa​mię​tał pan nu​me​ry re​je​stra​cyj​ne?

- Nie po​my​śla​łem o tym - od​parł z za​kło​po​ta​niem. - Nie szko​dzi - rze​kła Gail. - Czy tam​ta ko​bie​ta dzwo​ni​ła pod ten nu​mer? - Nie mamy tu in​ne​go te​le​fo​nu. - Ton gło​su Elvin​sa wska​zy​wał, jak bar​dzo jest za​do​wo​lo​ny, że oka​zał się po​moc​ny. - Mogę za​py​tać, co się dzie​je? Czy to ma coś wspól​ne​go ze strze​la​ni​ną tam u was? - Tak po​dej​rze​wa​my - od​po​wie​dzia​ła Gail. Tym​cza​sem Jes​se z dru​gie​go apa​ra​tu roz​ma​wiał ze spe​cja​li​sta​mi od na​mie​rza​nia roz​mów. - Nie wiem, jak panu dzię​ko​wać, pa​nie Elvins. - Roz​łą​czy​ła się po kil​ku dal​szych uprzej​mo​ściach. Gail mia​ła już za​jąć się po​szu​ki​wa​niem old​smo​bi​le'a, kie​dy za​dzwo​nił jej te​le​fon. Prze​łą​czy​ła na tryb gło​śno​mó​wią​cy. - Sze​ryf Bon​ne​vil​le. - Sze​ryf Gail Bon​ne​vil​le? - za​py​tał mę​ski, nie​zna​ny jej głos. Su​ro​wość jego tonu wpra​wi​ła ją w za​kło​po​ta​nie. - Tak. - Pro​szę za​cze​kać, bę​dzie roz​ma​wiał gu​ber​na​tor Swen​sen. Na dźwięk tego na​zwi​ska Jes​se pod​niósł gło​wę. Gu​ber​na​tor In​dia​ny Pe​ter Swen​sen pia​sto​wał swój urząd do​pie​ro od trzech lat, a już mó​wi​ło się o nim jako przy​szłym kan​dy​da​cie de​mo​kra​tów na pre​zy​den​ta. Kładł sil​ny na​cisk na pra​wo​rząd​ność i wspie​rał po​li​cję. W cią​gu sze​ściu se​kund ocze​ki​wa​nia na po​łą​cze​nie Gail sta​ra​ła się usys​te​ma​ty​zo​wać swo​ją wie​dzę na te​mat pro​wa​dzo​ne​go śledz​twa. - Sze​ryf Bon​ne​vil​le? - Tym ra​zem głos był zna​jo​my, ten sam co w wie​czor​nych wia​do​mo​ściach. - Tak, pa​nie gu​ber​na​to​rze. To dla mnie wiel​ki za​szczyt... - Co za cho​ler​ne za​mie​sza​nie robi pani w Ma​ry​lan​dzie? - Je​dwa​bi​sta ła​god​ność pu​blicz​ne​go wi​ze​run​ku Pe​te​ra Swen​se​na na​gle pry​sła, za​stą​pio​na przez zim​ne wy​ra​cho​wa​nie. - Nie ro​zu​miem? - Gu​ber​na​tor czy nie, Gail za​czę​ła przy​wdzie​wać zbro​ję. - Dzwo​nił do mnie przed chwi​lą gu​ber​na​tor Ba​skin z Ma​ry​lan​du, któ​re​mu trzech se​na​to​rów po​skar​ży​ło się, jak to nęka pani sze​fa Per​seus Fo​ods, Ri​char​da Ly​del​la, wy​py​tu​jąc go, w jaki spo​sób wy​ko​rzy​stu​je swój pry​wat​ny sa​mo​lot. O co pani cho​dzi? - Szcze​rze mó​wiąc, sir, nie wiem, w jaki spo​sób mo​gła​bym nę​kać ko​goś, z kim ni​g​dy nie mia​łam oka​zji roz​ma​wiać? - Per​seus to jed​no z naj​więk​szych przed​się​biorstw w tym kra​ju, pani sze​ryf. Wie​dzia​ła pani o tym? - Wie​dzia​łam, że to duża fir​ma, ale nie ro​zu​miem dla​cze​go... - Nie będę owi​jał w ba​weł​nę. Pan Ly​dell w zna​czą​cy spo​sób wspie​ra Par​tię De​mo​kra​tycz​ną. Moją par​tię. Chy​ba pani też, je​śli się nie mylę. Gail po​czu​ła na twa​rzy wy​pie​ki. - To jest moja par​tia, sir, ale jako sze​ryf nie mogę... - Czy ma pani do​wo​dy, że pan Ly​dell zro​bił coś złe​go, pani sze​ryf? - Mamy pew​ne po​dej​rze​nia, pa​nie gu​ber​na​to​rze. Gdy​by​śmy mo​gli za​dać kil​ka py​tań... - Po​wie​dzia​łem chy​ba wy​raź​nie - do​wo​dy. Nie po​dej​rze​nia. To znacz​na róż​ni​ca. Ma pani na przy​kład do​wo​dy uza​sad​nia​ją​ce wy​da​nie na​ka​zu re​wi​zji? Gail wzdry​gnę​ła się. - Re​wi​zji w fir​mie? Nie. Przy​naj​mniej na ra​zie. - To może prze​sta​nie pani, do ja​snej cho​le​ry, ro​bić za​mie​sza​nie ty​siąc mil stąd, do​pó​ki nie znaj​dzie pani tych do​wo​dów! - Jak mam je zdo​być, sko​ro... - Zna pani Co​li​na Barks​da​le'a? - To sta​no​wy pro​ku​ra​tor ge​ne​ral​ny. - W dru​gim koń​cu po​ko​ju Jes​se prze​wró​cił ocza​mi.

- Świet​nie. W ta​kim ra​zie za​ła​twi​my spra​wę w ten spo​sób. Za​mie​rzam po​pro​sić Co​li​na, żeby za​dzwo​nił do swo​je​go od​po​wied​ni​ka w Ma​ry​lan​dzie i po​wie​dział mu, że nie po​wi​nien brać na po​waż​nie żad​nych pani po​czy​nań. - Z ca​łym sza​cun​kiem, pa​nie gu​ber​na​to​rze, ale to utrud​nia​nie pra​cy wy​mia​ro​wi spra​wie​dli​wo​ści. - Z ca​łym sza​cun​kiem, pani sze​ryf, niech pani nie pie​przy. Gdy bę​dzie pani mia​ła coś wię​cej niż po​dej​rze​nia, wró​ci​my do roz​mo​wy. Ale na ra​zie jako gu​ber​na​tor sta​nu In​dia​na na​ka​zu​ję pani zo​sta​wić w spo​ko​ju oby​wa​te​li Ma​ry​lan​du. Je​śli pani mnie nie po​słu​cha, może zna​leźć się po nie​wła​ści​wej stro​nie. Czy wy​ra​zi​łem się do​sta​tecz​nie ja​sno? Gail za​ci​snę​ła zęby. Tyl​ko wpa​ja​ny jej la​ta​mi sza​cu​nek dla prze​ło​żo​nych po​wstrzy​mał ją przed ci​śnię​ciem słu​chaw​ką. - Ow​szem, sir, wy​jąt​ko​wo ja​sno. - Mam na​dzie​ję - rzu​cił Swen​sen i roz​łą​czył się. Gail i Jes​se wpa​try​wa​li się nie​mo w apa​rat te​le​fo​nicz​ny, póki nie roz​legł się prze​ry​wa​ny sy​gnał za​koń​czo​nej roz​mo​wy. - To nie był ten sam mi​lut​ki fa​cet, ja​kie​go wi​du​je​my w te​le​wi​zji - za​żar​to​wał Jes​se. - Chcesz mu znisz​czyć po​li​tycz​ną ka​rie​rę? Będę świad​czył za tobą. Gail uśmiech​nę​ła się. - Nic z tego. Po​li​ty​cy za​ła​twia​ją pew​ne spra​wy mię​dzy sobą. Tak to dzia​ła. Jes​se roz​parł się wy​god​nie w fo​te​lu i za​ło​żył nogę na nogę. - Nie za​mie​rzasz chy​ba prze​stać drą​żyć te​ma​tu? - Nie mu​szę - od​par​ła. - Już mamy od​po​wiedź. - Spoj​rza​ła na Col​lie​ra, by upew​nić się, że uważ​nie jej słu​cha. - Ktoś, kto po​su​wa się tak da​le​ko, żeby unik​nąć roz​mo​wy z po​li​cją, mimo że nie wie jesz​cze, cze​go szu​ka​my, musi mieć coś na su​mie​niu. - Ktoś tak bo​ga​ty mógł​by so​bie po​zwo​lić na wy​na​ję​cie czło​wie​ka zaj​mu​ją​ce​go się za​wo​do​wo uwal​nia​niem za​kład​ni​ków - do​dał Jes​se. - Tyle że nie mo​że​my ni​cze​go udo​wod​nić. Gail zlek​ce​wa​ży​ła tę uwa​gę. - Jesz​cze zbyt wcze​śnie, żeby mar​twić się do​wo​da​mi. Na ra​zie mo​że​my po​gra​tu​lo​wać so​bie pierw​sze​go praw​dzi​we​go prze​ło​mu. Mu​si​my do​wie​dzieć się co łą​czy Tho​ma​sa czy Tony’ego Hu​ghe​sa z Ri​char​dem Ly​del​lem z Per​seus Fo​ods.

Rozdział 17 Ri​chard Ly​dell był bli​ski apo​plek​sji. Ostat​nio Jo​na​than miał oka​zję sły​szeć taką wście​kłość w gło​sie swo​je​go puł​kow​ni​ka w cza​sie służ​by w od​dzia​le. - Czy ty so​bie nie zda​jesz spra​wy, w ja​kie wpę​dzi​łeś mnie kło​po​ty? Nie ro​zu​miesz, że nie mam jak się z tego wy​plą​tać? Jo​na​than po​pra​wił blu​eto​otha w uchu i zro​bił rund​kę po swo​im ga​bi​ne​cie. Cza​sem lu​dzie po​trze​bo​wa​li cza​su, by ochło​nąć; naj​le​piej było w ta​kich wy​pad​kach zejść im z dro​gi. - Po​wta​rzam, pa​nie Ly​dell, że nie ma pan się cze​go oba​wiać. Szcze​rze mó​wiąc, le​piej by​ło​by, gdy​by nie uni​kał pan od​po​wie​dzi na ich py​ta​nia. Cza​sem ochro​na swo​ich kon​sty​tu​cyj​nych praw bli​ska jest przy​zna​niu się do winy. - Wy​ma​wia​jąc sło​wo „wina", skrzy​wił się. - A z ja​kie​go po​wo​du, do cho​le​ry, miał​bym czuć się win​ny? - wy​buch​nął Ly​dell i za​nim Jo​na​than zdą​żył otwo​rzyć usta, sam so​bie od​po​wie​dział: - Z żad​ne​go! Od​po​wiedź może być tyl​ko jed​na, nie zro​bi​łem nic złe​go. Ale po​nie​waż wy​ko​rzy​sta​łeś mój sa​mo​lot do zro​bie​nia cze​goś strasz​ne​go - a do​my​ślam się, że ma to coś wspól​ne​go z po​trój​nym za​bój​stwem w In​dia​nie, o któ​rym trą​bią wszyst​kie me​dia - sta​łem się two​im wspól​ni​kiem. Boże, czło​wie​ku, zda​jesz so​bie spra​wę, na ja​kie na​ra​zi​łeś mnie nie​bez​pie​czeń​stwo? Jo​na​than stał od​wró​co​ny ple​ca​mi do wło​skie​go ma​ho​nio​we​go biur​ka i przy​glą​dał się stat​kom na rze​ce. - Pa​nie Ly​dell, czy jest pan w nie​bez​pie​czeń​stwie, czy nie, to pań​ska spra​wa. Ro​bię wszyst​ko, co mogę, żeby za​cie​rać za sobą śla​dy, ale prze​cież wie​dział pan, czym się zaj​mu​ję, kie​dy roz​ma​wia​li​śmy o moim wy​na​gro​dze​niu. - Nie zda​wa​łem so​bie spra​wy, że eli​mi​nu​jesz lu​dzi na te​ry​to​rium ame​ry​kań​skim. By​łem prze​ko​na​ny, że... dzia​łasz głów​nie za gra​ni​cą. Za drzwia​mi swo​je​go ga​bi​ne​tu, w re​cep​cji, Jo​na​than usły​szał gło​śne trza​śnię​cie drzwia​mi i tu​bal​ny głos Bo​xer​sa: - Le​piej, żeby to było coś waż​ne​go! Za​po​wia​dał się dłu​gi i cięż​ki dzień. - Pro​szę po​słu​chać - Jo​na​than ode​zwał się do te​le​fo​nu - nie wiem, cze​go pan ode mnie ocze​ku​je. Ni​g​dy nie ro​bi​łem panu żad​nych obiet​nic do​ty​czą​cych mo​ich dzia​łań. Nie przy​po​mi​nam też so​bie, żeby miał pan ja​kieś za​strze​że​nia, kie​dy cho​dzi​ło o spro​wa​dze​nie pań​skiej cór​ki do domu. Zro​bi pan to, co uzna za sto​sow​ne, ale wy​da​je mi się, że po​wi​nien się pan bar​dziej prze​jąć swo​im nad​ci​śnie​niem niż związ​ka​mi z moją dzia​łal​no​ścią. Drzwi ga​bi​ne​tu otwo​rzy​ły się z hu​kiem i w pro​gu po​ja​wi​ła się zwa​li​sta po​stać Bo​xer​sa. Wy​glą​dał okrop​nie. Chy​ba nie przej​rzał się w lu​strze, wy​cho​dząc z domu. Bo​xers nie do​ce​niał uro​ków Fi​sher​man's Cove; dla nie​go ide​al​nym miej​scem do za​miesz​ka​nia była taka oko​li​ca, w któ​rej mógł chwiej​nym kro​kiem do​to​czyć się z naj​bliż​sze​go baru do domu. Wiel​ko​lud za​mie​rzał chy​ba zro​bić praw​dzi​we wej​ście smo​ka, ale wi​dząc, że jego szef roz​ma​wia przez te​le​fon, umilkł. Pod​szedł do bar​ku, zna​lazł dwu​dzie​stocz​te​ro​let​nią la​ga​vu​lin i na​lał so​bie drin​ka war​te​go trzy​dzie​ści do​la​rów. Tym​cza​sem Jo​na​than kon​ty​nu​ował roz​mo​wę. - Nie za​mie​rzam zdra​dzać szcze​gó​łów zwią​za​nych z za​sto​so​wa​ny​mi prze​ze mnie środ​ka​mi bez​pie​czeń​stwa, ale za​pew​niam, że na​sza umo​wa nie ule​gła zmia​nie. Ży​czę mi​łe​go dnia.

Ly​dell za​mie​rzał roz​po​cząć nową run​dę ne​go​cja​cji, ale Jo​na​than wci​snął gu​zik i roz​łą​czył się. - Co jest gra​ne? - za​grzmiał Bo​xers, opa​da​jąc na obi​tą skó​rą sofę koło ko​min​ka. Jo​na​than usiadł na sty​lo​wym krze​śle. Opar​cie z drew​nia​nych li​stew było od​po​wied​niej​sze dla jego dwu​krot​nie już zła​ma​ne​go krę​go​słu​pa niż mięk​kie. - Ri​chard Ly​dell zno​wu ma​ru​dzi. Gli​nia​rze z In​dia​ny oka​za​li się lep​si, niż przy​pusz​cza​łem. - Mamy kło​po​ty? - Bo​xers zmarsz​czył brwi. Jo​na​than za​prze​czył ru​chem gło​wy. - Nie. Miej​sco​wa po​li​cja w Sam​son po​ukła​da​ła kloc​ki i wy​szło im, że spa​dli​śmy tam z nie​ba. Zna​leź​li ślad pro​wa​dzą​cy z lot​ni​ska do Per​seu​sa, a kie​dy tam za​dzwo​ni​li, Ly​dell nie chciał z nimi roz​ma​wiać. Bo​xers wy​glą​dał na zmar​twio​ne​go. - To tak, jak​by wy​pi​sał so​bie na czo​le: „Je​stem win​ny". Jo​na​than za​chi​cho​tał. - Ly​dell to wpły​wo​wy czło​wiek. Za​an​ga​żo​wał w spra​wę kil​ku po​li​ty​ków. Śledz​two zo​sta​nie za​sto​po​wa​ne. Bo​xers po​cią​gnął łyk szkoc​kiej i skrzy​wił się. - Le​piej, że​byś nie roz​ma​wiał z ludź​mi tak wprost. Ła​miesz za​sa​dy bez​pie​czeń​stwa. Pew​ne​go dnia wpa​ku​jesz się w kło​po​ty. - Cho​dzi ci o tę roz​mo​wę te​le​fo​nicz​ną? Po​łą​cze​nia Skor​pio​na prze​cho​dzą przez tyle prze​kaź​ni​ków, że nikt nie zdo​ła wy​śle​dzić źró​dła. Od pew​ne​go cza​su po​mię​dzy obo​ma męż​czy​zna​mi po​ja​wił się ele​ment ry​wa​li​za​cji. Bo​xers od daw​na uwa​żał, że Jo​na​than zbyt czę​sto lek​ce​wa​ży środ​ki bez​pie​czeń​stwa. Jo​na​than do​wo​dził z ko​lei, że naj​waż​niej​szy jest oso​bi​sty kon​takt. Bez nie​go mi​sja mo​gła​by się nie udać lub za​koń​czyć wpad​nię​ciem w pu​łap​kę. Uwa​żał też, że po​tra​fi oce​niać lu​dzi po sa​mym gło​sie. Bo​xers po​sta​no​wił zmie​nić te​mat. - Sły​sza​łem o two​jej by​łej. Przy​kro mi. Co z nią? - Kiep​sko. Na ra​zie bez zmian, ale mają na​dzie​ję, że ją z tego wy​cią​gną. - Jo​na​than sta​rał się, żeby jego głos nie zdra​dzał emo​cji. - Od​wie​dzi​łeś ją? - Pró​bo​wa​łem, ale nie wpu​ści​li mnie na in​ten​syw​ną te​ra​pię. Nie je​stem ro​dzi​ną. - Ven po​wie​dzia​ła mi, że Po​pa​pra​niec nie żyje. Jaka szko​da. - Bo​xers, po​dob​nie jak Ve​ni​ce, był świad​kiem roz​wo​do​wych ba​ta​lii Jo​na​tha​na. Jo​na​than nie był w na​stro​ju do po​dob​nych żar​tów. - Chodź​my do cen​trum do​wo​dze​nia - po​wie​dział, wsta​jąc. - Mu​sisz coś zo​ba​czyć. Bo​xers pod​niósł się, prze​kła​da​jąc szkla​necz​kę z whi​sky do le​wej ręki i pod​pie​ra​jąc się pra​wą. - Wi​dzia​łem, jak Wście​kła Baba cze​goś tam wy​pa​tru​je w mo​ni​to​rze. To o to cho​dzi? Jo​na​than nie mógł po​jąć, dla​cze​go Bo​xers i Ve​ni​ce nie po​tra​fi​li się do​ga​dać, ale już wie​le lat temu po​sta​no​wił trzy​mać się na ubo​czu. Ru​szył w stro​nę cen​trum do​wo​dze​nia - wy​koń​czo​nej bo​aze​rią sali kon​fe​ren​cyj​nej wy​peł​nio​nej wszel​ki​mi przy​dat​ny​mi urzą​dze​nia​mi elek​tro​nicz​ny​mi. Po​środ​ku po​miesz​cze​nia stał ogrom​ny stół z drew​na te​ko​we​go. Gdy zna​leź​li się w środ​ku i Jo​na​than za​mknął drzwi, Bo​xers roz​siadł się przed wi​szą​cym na fron​to​wej ścia​nie mo​ni​to​rem LCD, a szkla​necz​kę od​sta​wił na stół. - Na pod​kład​ce - za​rzą​dzi​ła Ve​ni​ce, prze​su​wa​jąc jed​ną w jego kie​run​ku. Bez sło​wa umie​ścił skó​rza​ną pod​kład​kę po​mię​dzy bla​tem sto​łu a oszro​nio​ną szklan​ką. Jo​na​than ge​stem po​le​cił Ve​ni​ce, żeby za​czę​ła. - Otrzy​ma​li​śmy to pocz​tą dziś rano - wy​ja​śnił jesz​cze. - Aku​rat w chwi​li, gdy wy​ko​ny​wa​li​śmy na​szą mi​sję w In​dia​nie.

Do​ty​ka​jąc od​po​wied​nich ikon na kon​so​li LCD, Ve​ni​ce przy​ciem​ni​ła oświe​tle​nie, a na ekra​nie po​ja​wi​ło się na​gra​nie, któ​re Jo​na​than oglą​dał już do​bre dzie​sięć razy. Po​now​nie Ste​phen​son Hu​ghes i Ti​bor Ro​th​man wi​ta​li się z nie​zna​jo​my​mi, po​now​nie umo​wa nie do​cho​dzi​ła do skut​ku i pa​da​ły strza​ły. Po ostat​niej klat​ce fil​mu ekran przy​brał bar​wę nie​bie​ską i za​pa​li​ły się świa​tła w sali kon​fe​ren​cyj​nej. - Coś ci przy​cho​dzi do gło​wy? - Jo​na​than pa​trzył wy​cze​ku​ją​co na Bo​xer​sa. Ol​brzym sie​dział te​raz znacz​nie wy​żej w fo​te​lu i od​su​nął szklan​kę whi​sky na bok. Wy​glą​dał na za​afe​ro​wa​ne​go. - Całe mnó​stwo rze​czy - od​po​wie​dział. - Po pierw​sze, to cud, że te pa​lan​ty się nie po​za​bi​ja​ły. A po dru​gie, kto do dia​bła przy​słał tę ta​śmę? - To był chip - po​pra​wi​ła go Ve​ni​ce i wy​ja​śni​ła, do ja​kich do​szli z Jo​na​tha​nem wnio​sków na te​mat związ​ku tego fil​mu z tor​tu​ro​wa​niem El​len. - Jezu Chry​ste - wark​nął Bo​xers. - Ro​zu​miem, Dig, że za​raz ru​sza​my, żeby za​ła​twić tych su​kin​sy​nów? Jo​na​than uci​szył ge​stem dło​ni Ve​ni​ce, za​nim zdą​ży​ła wy​gło​sić ka​za​nie o pra​wo​rząd​no​ści. - Ni​ko​go nie za​bi​je​my - po​wie​dział. - Chy​ba że to oni za​czną do nas strze​lać. Nie wie​my na​wet, kim są. - Jak to nie? - wtrą​cił się Bo​xers. Jo​na​than prze​krzy​wił gło​wę. Po​ja​wi​ły się od​le​głe wspo​mnie​nia. - Nie po​zna​jesz tego fa​ce​ta z bli​zną? Na​praw​dę ni​ko​go ci on nie przy​po​mi​na? Ja​kieś osiem, dzie​sięć lat temu był taki ko​man​dos w Fort Bragg. Brał udział w taj​nych mi​sjach na Bał​ka​nach, ale w cza​sie prze​słu​chań pusz​cza​ły mu ner​wy i sto​so​wał nie​do​zwo​lo​ne tech​ni​ki. - Za​mor​do​wał ro​dzi​nę ja​kiejś miej​sco​wej szy​chy, zga​dza się? Bo​xers ener​gicz​nie po​ki​wał gło​wą. - Tak jest. Poza tym zgwał​cił cór​kę, a syna oka​le​czył. A to i tak był tyl​ko wierz​cho​łek góry lo​do​wej. Pa​mię​tam, że kie​dy spra​wa wy​szła na jaw, po​ka​za​no na​wet zdję​cie fa​ce​ta. Miał taką samą bli​znę jak ten gość na fil​mie. Zga​dza się, miał. Jo​na​than te​raz so​bie przy​po​mniał. - My​śla​łem, że sta​nął przed są​dem wo​jen​nym i tra​fił na dłu​gie lata do wię​zie​nia. Bo​xers rzu​cił mu krót​kie spoj​rze​nie i Jo​na​than szyb​ko zro​zu​miał, co mia​ło ono ozna​czać. Zbrod​nie po​peł​nio​ne pod​czas woj​ny rzad​ko były ka​ra​ne tak samo jak w nor​mal​nym świe​cie. Dzie​sięć lat to i tak dość dłu​go, żeby od​ku​pić swo​je winy. - Jak on się, do cho​le​ry, na​zy​wał? - py​tał sam sie​bie Bo​xers. - To było dziw​ne imię. Za​gra​nicz​ne. Pa​mię​tam, że na​wet so​bie z nie​go żar​to​wa​li​śmy. Brzmia​ło dla nas wte​dy tak, jak dzi​siaj Osa​ma. Może ro​syj​skie? W gło​wie Jo​na​tha​na znów ode​zwał się dzwo​nek. Ro​syj​skie, to mia​ło sens. Na pew​no było nie​skom​pli​ko​wa​ne. Wła​di​mir? Nie. - Ivan? - za​py​tał. Bo​xers pstryk​nął pal​ca​mi. - Bin​go! Na​zwi​ska nie pa​mię​tam, ale sta​wiam dzie​sięć do​lców, że miał na imię Ivan. - Pa​trick! - ob​wie​ścił Jo​na​than, przy​wo​łu​jąc gdzieś z za​ka​mar​ków pa​mię​ci na​zwi​sko. - Ivan Pa​trick. Te​raz przy​po​mi​nam so​bie ar​ty​ku​ły na jego te​mat. Praw​dzi​wy czu​bek. Lubi tor​tu​ry. Chy​ba masz ra​cję. Ve​ni​ce pod​nio​sła rękę ni​czym uczen​ni​ca, któ​ra za​mie​rza zgło​sić się do od​po​wie​dzi. - Mo​ment! - za​wo​ła​ła. - Czy na​praw​dę ten wasz te​sto​ste​ro​no​wy świat jest tak mały? Ja​kie to praw​do​po​do​bień​stwo? Wiem, że nie uzna​je​cie zbie​gów oko​licz​no​ści, ale... na mi​łość bo​ską. - Nie ma w tym nic dziw​ne​go - od​parł Jo​na​than. - Jest płat​nym ochro​nia​rzem, a licz​ba by​łych woj​sko​wych, któ​rzy prze​szli na ciem​ną stro​nę mocy, jest sto​sun​ko​wo nie​wiel​ka. Kie​dy któ​ryś z ko​man​do​sów za​-

czy​na źle po​stę​po​wać, taka wia​do​mość roz​prze​strze​nia się w śro​do​wi​sku lo​tem bły​ska​wi​cy. Kop​niak w dupę ozna​cza, że ma pew​ne ce​chy cha​rak​te​ru, któ​re może unie​moż​li​wia​ją służ​bę w woj​sku, ale za​ra​zem dają szan​sę w cy​wi​lu. - Co w ta​kim ra​zie po​pa​pra​niec miał do za​ofe​ro​wa​nia? - za​py​tał Bo​xers. Jo​na​than uniósł wy​so​ko brwi. - To py​ta​nie za mi​lion do​la​rów. Co​kol​wiek to było, war​te jest za​trud​nie​nia tego pie​przo​ne​go gnoj​ka jako ochro​nia​rza. - Zer​k​nął na Ve​ni​ce. - Jak się na​zy​wał tam​ten bro​da​ty? - Con​ger - od​po​wie​dzia​ła bez wa​ha​nia i bez za​glą​da​nia do no​ta​tek. - Je​steś cie​kaw, co zdo​ła​łam na jego te​mat usta​lić? - Masz już coś? - Jo​na​than wy​trzesz​czył oczy. Ve​ni​ce ob​da​rzy​ła go naj​bar​dziej nie​śmia​łym ze swo​ich uśmie​chów. - Tro​chę po​mysz​ko​wa​łam w In​ter​ne​cie. Szu​ka​łam związ​ków mię​dzy Con​ge​rem a mło​dym Hu​ghe​sem, ale nie zna​la​złam nic war​to​ścio​we​go. Po​tem spró​bo​wa​łam po​łą​czyć Con​ge​ra ze Ste​phen​so​nem Hu​ghe​sem, ale też bez re​zul​ta​tu. Po raz dru​gi tego dnia Jo​na​than mu​siał roz​siąść się wy​god​nie, żeby wy​słu​chać dłu​giej opo​wie​ści. Za​ło​żył nogę na nogę i splótł dło​nie. - Po​tem spró​bo​wa​łam zna​leźć sa​me​go Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa - cią​gnę​ła Ve​ni​ce - ale nic nie zna​la​złam. Wszyst​ko zmie​ni​ło się, kie​dy do​da​łam na​zwę In​dia​na. Wpi​su​jąc do wy​szu​ki​war​ki Ste​phen​son Hu​ghes i In​dia​na, do​wie​dzia​łam się, gdzie pra​cu​je. Fir​ma na​zy​wa się Car​ly​le In​du​stries. - To fir​ma zbro​je​nio​wa. - Jo​na​than na​tych​miast roz​po​znał na​zwę. Nie wspo​mniał tyl​ko, że Car​ly​le za​ra​bia​ła wię​cej niż kto​kol​wiek inny na taj​nych pro​jek​tach, o któ​rych nikt ni​g​dy nie sły​szał. - Zga​dza się - po​twier​dzi​ła Ve​ni​ce. - Po​tem wpi​sa​łam na​zwi​sko Con​ger i na​zwę Car​ly​le In​du​stries. I wiesz, co zna​la​złam? - Stresz​czaj się, pro​szę - wtrą​cił Bo​xers. Ve​ni​ce spio​ru​no​wa​ła go wzro​kiem, a po​tem osten​ta​cyj​nie zwró​ci​ła się do Jo​na​tha​na. - Jest kil​ka tra​fień. Może nie​zbyt ich wie​le, ale za to ja​kie! - Zro​bi​ła prze​rwę, żeby otwo​rzyć tecz​kę i od​na​leźć wła​ści​wą stro​nę. - O, mam! Fa​bian Con​ger. Uro​dzo​ny w Yp​si​lan​ti w sta​nie Mi​chi​gan. Trzy​dzie​ści pięć lat, ab​sol​went so​cjo​lo​gii uni​wer​sy​te​tu sta​no​we​go na Flo​ry​dzie. Wy​glą​da na to, że jest w sta​nie nie​usta​ją​cej woj​ny z Car​ly​le In​du​stries. Oskar​żał fir​mę, że pro​du​ku​je broń che​micz​ną i bio​lo​gicz​ną z na​ru​sze​niem pra​wa ame​ry​kań​skie​go i kon​wen​cji o za​ka​zie bro​ni che​micz​nej. Jo​na​than uni​kał kon​tak​tu wzro​ko​we​go z Bo​xer​sem; Bo​xers po​stę​po​wał po​dob​nie. Kon​wen​cja o za​ka​zie bro​ni che​micz​nej mia​ła do​pro​wa​dzić do znisz​cze​nia wszyst​kich ar​se​na​łów i była nad​zo​ro​wa​na przez Sta​ny Zjed​no​czo​ne za po​śred​nic​twem De​par​ta​men​tu Sta​nu i De​par​ta​men​tu Han​dlu. Obie te in​sty​tu​cje pró​bo​wa​ły po​ru​szyć nie​bo i zie​mię, żeby uniesz​ko​dli​wić ty​sią​ce ton tej bro​ni. Tym​cza​sem ro​sły skła​dy pro​du​ko​wa​nej po​ta​jem​nie bro​ni, przy któ​rej uzbro​je​nie wcze​śniej​szej ge​ne​ra​cji wy​da​wa​ło się zu​peł​nie nie​groź​ne. - Gdzie skła​dał te skar​gi? - za​py​tał Jo​na​than. - Prak​tycz​nie w każ​dej ame​ry​kań​skiej ga​ze​cie. Z tego, co wiem, nikt nie na​pi​sał na ten te​mat ar​ty​ku​łu, ale zna​la​złam spo​ro jego wpi​sów na róż​nych blo​gach i fo​rach dys​ku​syj​nych czę​sto od​wie​dza​nych przez dzien​ni​ka​rzy. Zwra​cał się do dzien​ni​ka​rzy o po​moc, ale wszy​scy go ole​wa​li. - Był wśród nich Ti​bor? - spy​tał Jo​na​than. Po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie wiem. Ti​bor był na tyle zna​ny, że gdy wpi​sa​łam jego na​zwi​sko, mia​łam ja​kiś mi​lion tra​fień. Ale kie​dy do​da​łam na​zwi​sko Con​ger, nic nie zna​la​złam. - A nie na​le​ży przy​pusz​czać, że zna​li się, po​nie​waż Ti​bor był po​pu​lar​ny? - za​py​tał Bo​xers. - Albo przy​-

naj​mniej ko​re​spon​do​wa​li? Jo​na​than po​krę​cił prze​czą​co gło​wą. - Mo​gli ze sobą ko​re​spon​do​wać, ale na pew​no ni​g​dy się nie spo​tka​li. Wi​dać to na fil​mie. Con​ger nie wie​dział, z kim ma do czy​nie​nia. Ve​ni​ce się​gnę​ła do swo​ich no​ta​tek. - A je​śli cho​dzi o broń, to jak to le​cia​ło na fil​mie? - Prze​rzu​ci​ła kil​ka kar​tek. - O, tu​taj. Kie​dy roz​ma​wia​li o tym, czy Hu​ghes przy​niósł to „coś". Tym​cza​sem Hu​ghes chce naj​pierw zo​ba​czyć syna, Tho​ma​sa, tak? Jo​na​than przy​tak​nął. - Zga​dza się. Chciał zo​ba​czyć syna Tho​ma​sa. Wte​dy Hu​ghes mówi: „Pań​skim ar​gu​men​tem prze​tar​go​wym jest mar​twy przed​miot, a moim ludz​kie ży​cie. Mój syn. To nie to samo". Na to Con​ger od​po​wia​da: „Pań​skim ar​gu​men​tem tak na​praw​dę są ty​sią​ce ludz​kich ist​nień, pa​nie Hu​ghes". - Pod​nio​sła wzrok, żeby spraw​dzić, czy do​szli do tych sa​mych wnio​sków co ona. - To ma sens - pod​su​mo​wa​ła. Jo​na​than po​chy​lił się i w za​du​mie po​cie​rał dol​ną war​gę. - Je​że​li Con​ger miał fio​ła na punk​cie swo​jej teo​rii, ja​ko​by Car​ly​le In​du​stries pro​du​ko​wa​ła broń che​micz​ną, na pew​no ma​rzył o zdo​by​ciu prób​ki, któ​rą mógł​by po​ka​zać ca​łe​mu świa​tu. - Nikt prze​cież nie po​szedł​by na coś ta​kie​go. - Bo​xers sta​rał się my​śleć lo​gicz​nie. - A jak kto​kol​wiek mógł​by na to pójść? - za​py​ta​ła Ve​ni​ce. - Czy Car​ly​le rze​czy​wi​ście pro​du​ku​je broń che​micz​ną? W tym mo​men​cie wtrą​cił się Jo​na​than. - Je​że​li oka​że się to praw​dą, to nie bę​dzie​my na ten te​mat pu​blicz​nie dys​ku​to​wać, Ven. Dla nas waż​ne jest te​raz, że Con​ger tak uwa​ża. Jaki może być lep​szy spo​sób na zdo​by​cie prób​ki niż po​rwa​nie dziec​ka jed​ne​go z pra​cow​ni​ków? A pro​pos, czym się w fir​mie zaj​mo​wał Ste​phen​son Hu​ghes? - Pia​stu​je sta​no​wi​sko star​sze​go ad​mi​ni​stra​to​ra za​mó​wień - wy​re​cy​to​wa​ła z pa​mię​ci Ve​ni​ce. - Ty​po​wy gry​zi​pió​rek. Za​ra​bia nie​co po​nad sto ty​się​cy rocz​nie i ma nie​pra​cu​ją​cą żonę. Jo​na​than zmarsz​czył brwi. - Dla​cze​go po​rwa​li aku​rat jego dziec​ko? Dla​cze​go nie po​rwa​li ba​cho​ra któ​re​goś z dy​rek​to​rów? A przy​naj​mniej ko​goś, kto bez​po​śred​nio pra​cu​je nad pro​jek​tem? - Tak jak​by two​je sta​no​wi​sko kie​dy​kol​wiek od​po​wia​da​ło temu, co na​praw​dę ro​bisz - za​drwił Bo​xers. - Albo, na przy​kład, moje. Mógł być szy​chą w dzie​dzi​nie bro​ni spe​cjal​nej. - I naj​wy​raź​niej dał Con​ge​ro​wi do zro​zu​mie​nia, że ma to, na czym mu za​le​ży - po​wie​dzia​ła Ve​ni​ce. Na​wet je​śli ni​g​dy w ży​ciu nie trzy​mał tego w ręku. - To był pew​nie jego plan awa​ryj​ny - zgo​dził się Jo​na​than. - Jak już wcze​śniej mó​wi​li​śmy, prze​ka​za​nie prób​ki było je​dy​nym spo​so​bem na utrzy​ma​nie Tho​ma​sa przy ży​ciu. - I tak by go za​bi​li - mruk​nął Bo​xers. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Oczy​wi​ście, że tak. Ale jaki jego oj​ciec miał wy​bór? To dla​te​go po​ry​wa​nie lu​dzi tak do​brze spraw​dza się jako ar​gu​ment w ne​go​cja​cjach. - Wróć​my do Fa​bia​na Con​ge​ra - wtrą​ci​ła się Ve​ni​ce, za​glą​da​jąc do swo​ich no​ta​tek. - Jest człon​kiem gru​py na​zy​wa​nej Zie​lo​ną Bry​ga​dą. Brzmi zna​jo​mo? - Ow​szem. - Jo​na​than prze​krzy​wił gło​wę. Ve​ni​ce uwiel​bia​ła chwi​le, gdy mia​ła prze​wa​gę. - Pa​mię​tasz na​zwi​sko oso​by, o któ​rej mia​łam ze​brać in​for​ma​cje? Chri​sti​ne Ba​ker? Jo​na​than ude​rzył dło​nią w stół. - Dziew​czy​na le​żą​ca w za​ro​ślach! To ta sama Zie​lo​na Bry​ga​da?

- Zna​la​złam tyl​ko jed​ną or​ga​ni​za​cję o ta​kiej na​zwie. To gru​pa stuk​nię​tych obroń​ców śro​do​wi​ska, zna​na z tego, że jest go​to​wa zro​bić wszyst​ko, by za​ist​nieć. - Na przy​kład? - za​py​tał Bo​xers. - Kil​ka lat temu spa​li​li bu​do​wa​ny wła​śnie ośro​dek nar​ciar​ski. Zna​ni byli z tego, że wbi​ja​li sta​lo​we gwoź​dzie w drze​wa, któ​re chcie​li chro​nić; w ten spo​sób zgi​nę​ło kil​ku drwa​li, a nie sowy. I inne tego ro​dza​ju rze​czy. Jo​na​than zmarsz​czył brwi. - Mają na swo​im kon​cie ja​kieś po​rwa​nie albo mor​der​stwo? - Wi​dzia​łeś kie​dyś, co się dzie​je z drwa​lem, któ​re​go piła tra​fi na sta​lo​wy gwóźdź? - wark​nął Bo​xers. - Mia​łem na my​śli coś bar​dziej bez​po​śred​nie​go i wy​ra​fi​no​wa​ne​go. - Wiem, co mia​łeś na my​śli - od​par​ła Ve​ni​ce. - Na te​mat mor​derstw nie zna​la​złam ni​cze​go. Przy​wód​ca Zie​lo​nej Bry​ga​dy - oni sami lu​bią na​zy​wać się Zie​lo​ny​mi Psz​czo​ła​mi - na​zy​wa się An​drew Haw​kins i miesz​ka we Fre​de​rick w Ma​ry​lan​dzie. Może war​to by z nim po​roz​ma​wiać. Jo​na​than i Bo​xers wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. - Chy​ba masz ra​cję - po​wie​dział Jo​na​than. - I ze Ste​phen​so​nem Hu​ghe​sem też - do​dał Bo​xers. - On nie żyje - stwier​dził Jo​na​than. Ve​ni​ce otwo​rzy​ła ze zdzi​wie​nia usta. - Na​praw​dę? - Oczy​wi​ście. To te dru​gie zwło​ki. Te, któ​rych zdję​cia do​sta​li​śmy e-ma​ilem. - Wi​dząc zdu​mio​ną minę Bo​xer​sa, po​dzie​lił się z nim tym, co wie. Do​wie​dziaw​szy się wszyst​kie​go, Bo​xers za​py​tał: - Skąd w ta​kim ra​zie wiesz, że to Hu​ghes? - A któż by inny? Ve​ni​ce spoj​rza​ła na Jo​na​tha​na, jak​by na​gle urósł mu dru​gi nos. - Czy to nie ty nie​ustan​nie wszyst​kich po​uczasz, że nie po​win​ni wy​cią​gać zbyt po​chop​nych wnio​sków? - Oko​licz​no​ści pa​su​ją. Tor​tu​ry, bru​tal​ne mor​der​stwo. - Ale cha​rak​ter oka​le​czeń jest zu​peł​nie inny - zwró​cił uwa​gę Bo​xers. - Oka​le​cze​nia mia​ły na celu tyl​ko utrud​nie​nie iden​ty​fi​ka​cji - upie​rał się Jo​na​than. - Je​śli nie on, to kto? Na fil​mie wi​dać dwóch do​brych i dwóch złych i mamy dwa cia​ła. Je​stem pe​wien, że ani Ti​bor, ani gry​zi​pió​rek Ste​phen​son Hu​ghes nie by​li​by w sta​nie uciąć gło​wy lu​dziom, któ​rych za​bi​li w obro​nie wła​snej. - Ve​ni​ce pró​bu​je po​wie​dzieć - prze​rwał mu Bo​xers - że w spra​wę mo​gły być za​an​ga​żo​wa​ne dwa tu​zi​ny wię​cej lu​dzi, niż wi​dzie​li​śmy na fil​mie. - I wszy​scy oni byli źli?! Dla​cze​go mie​li​by się na​wza​jem oka​le​czać? - Jo​na​than po​sta​no​wił zmie​nić te​mat. - Co jesz​cze wiesz na te​mat tych lu​dzi? Ve​ni​ce wy​glą​da​ła na ura​żo​ną. - Mia​łam tyl​ko kil​ka go​dzin na spraw​dze​nie.

22 KWIETNIA

Rozdział 18 Jo​na​than otwo​rzył oczy o pią​tej pięć​dzie​siąt osiem z uczu​ciem, że leży na trzon​ku od sie​kie​ry. Joe w nocy wśli​zgnę​ła się do łóż​ka i te​raz uda​jąc, że się prze​cią​ga, pró​bo​wa​ła wy​pchnąć Jo​na​tha​no​wi ner​ki przez pę​pek. - Nie za​po​mnij po​słać - mruk​nął, sta​cza​jąc się z łóż​ka i sta​wia​jąc sto​py na pod​ło​dze. Tak czy ina​czej czas było wsta​wać. O siód​mej po​wi​nien się po​ja​wić Bo​xers i ra​zem mie​li od​wie​dzić An​drew Haw​kin​sa z Zie​lo​nych Psz​czół. Swo​ją dro​gą, co za kre​tyń​ska na​zwa dla gru​py ter​ro​ry​stów. Och, nie, prze​pra​szam, ak​ty​wi​stów. Cza​sem trud​no zna​leźć róż​ni​cę. Pod​szedł do okna i wyj​rzał na wschód, gdzie prze​pięk​ny ró​żo​wy blask za​po​wia​dał bez​chmur​ny po​ra​nek. Po​nad da​cha​mi do​mów po prze​ciw​nej stro​nie uli​cy do​strzegł ostat​nie kre​wet​kow​ce wy​pły​wa​ją​ce na po​łów. Za​zdro​ścił im wol​no​ści. Prze​cią​ga​jąc się i dra​piąc, od​wró​cił się ple​ca​mi do raju za oknem i po​czła​pał po skrzy​pią​cej drew​nia​nej pod​ło​dze w stro​nę ła​zien​ki. Po dro​dze mi​nął wiel​ką sza​fę z drew​na te​ko​we​go, sau​nę po pra​wej i łaź​nię pa​ro​wą po le​wej. Prze​kro​czył próg ła​zien​ki i do​tknął głów​ne​go włącz​ni​ka oświe​tle​nia na ścia​nie. Mo​men​tal​nie roz​bły​sły lam​py pod prysz​ni​cem i na to​a​let​ce, włą​czył się też dwu​dzie​sto​sied​mio​ca​lo​wy pła​ski te​le​wi​zor. Jo​na​than uwiel​biał go​rą​cy prysz​nic. Nie let​ni, nie cie​pły - tyl​ko go​rą​cy. Zbyt wie​le lat trząsł się pod struż​ką lo​do​wa​tej wody. Te​raz był bo​ga​tym cy​wi​lem i miał wody pod do​stat​kiem. Po kwa​dran​sie był cał​ko​wi​cie roz​bu​dzo​ny, od​świe​żo​ny i go​to​wy zma​gać się z tym, co przy​nie​sie dzień. Kie​dy po​pchnął za​snu​te parą drzwi, chcąc wyjść, otwo​rzy​ły się tyl​ko na trzy cale i da​lej ani drgnę​ły. - Cho​le​ra ja​sna, Joe! - za​wo​łał, do​my​śla​jąc się od razu przy​czy​ny uster​ki. - Rusz się! Pies od​su​nął się do​pie​ro po chwi​li. Te​raz Jo​na​than pod​szedł do mar​mu​ro​wej umy​wal​ki. Swo​jej umy​wal​ki. Jed​nej z dwóch. Jego i jej. Choć za​kra​wa​ło to na sza​leń​stwo, wciąż ży​wił odro​bi​nę na​dziei, że pew​ne​go dnia El​len zda so​bie spra​wę, jaki błąd po​peł​ni​ła, po​rzu​ca​jąc go i wią​żąc się z Ti​bo​rem Ro​th​ma​nem. W naj​bar​dziej ab​sur​dal​nych wy​obra​że​niach zda​wał się wie​rzyć, że w świe​cie do​ro​słych, po​dob​nie jak w świe​cie dzie​ci, moż​na po​wie​dzieć „stop" i za​cząć wszyst​ko od nowa. Po​peł​nił kil​ka błę​dów, ale wy​cią​gnął z nich wnio​ski, więc na​le​ży mu się dru​ga szan​sa. Tyle razy po​świę​cał się dla in​nych, że chy​ba na​le​ża​ła mu się taka mała gra​ty​fi​ka​cja od Boga. Sta​nął przed lu​strem. Okrą​gła bli​zna po pra​wej stro​nie brzu​cha była pa​miąt​ką po pierw​szej woj​nie w Za​to​ce, a wiel​ka, sze​ścio​ca​lo​wa, na lewo od pęp​ka wy​zna​cza​ła dro​gę, któ​rą woj​sko​wi le​ka​rze wy​cią​ga​li z nie​go kulę wraz ze śle​dzio​ną i ka​wał​kiem wą​tro​by. Szra​my na le​wym ra​mie​niu i ko​la​nie to z ko​lei pa​miąt​ka z Pa​na​my. O nie​zli​czo​nych drob​nych bli​znach na ca​łym cie​le na​wet nie war​to wspo​mi​nać. Ar​mia ame​ry​kań​ska za​in​we​sto​wa​ła mi​lio​ny do​la​rów, by uczy​nić z nie​go nie​złom​ne​go obroń​cę wol​no​ści, a w za​mian on wra​cał do służ​by całe ty​go​dnie przed koń​cem wy​zna​czo​ne​go okre​su re​kon​wa​le​scen​cji. Kie​dy da​wa​no mu czas i od​po​wied​nie na​rzę​dzia, dla eks​sier​żan​ta Jo​na​tha​na Gra​ve'a nie było rze​czy nie​moż​li​wych. Kie​dy le​żał ran​ny w brzuch, przy jego łóż​ku po​ja​wił się ka​pe​lan. Te​raz, pa​trząc w lu​stro, ro​zu​miał, ja​-

kim kosz​ma​rem dla El​len mu​sia​ło być pa​trze​nie na jego nagi tors. I nie cho​dzi​ło o to, że bli​zny go szpe​ci​ły; cho​dzi​ło o fakt, że już tyle razy szczę​ście się do nie​go uśmie​cha​ło, tyle razy za​le​d​wie cal de​cy​do​wał o ży​ciu lub śmier​ci. Ocze​ki​wa​nie na mi​łość zmie​ni​ło się w ocze​ki​wa​nie na stra​tę. Żad​na ko​bie​ta nie wy​trzy​ma​ła​by tego na dłuż​szą metę. Od​zy​ska​nie El​len było nie​moż​li​we, a mimo to ma​rzył o tym. A te​raz ona wal​czy​ła o ży​cie w szpi​ta​lu Fa​ir​fax. Udrę​czo​na. Po​bi​ta. I nie mógł jej od​wie​dzić. Za​dzwo​nił te​le​fon, ni​ski dud​nią​cy dźwięk spra​wił, że za​drża​ła mu pod sto​pa​mi pod​ło​ga. Spe​cjal​nie wy​brał taki dzwo​nek, żeby sły​szeć te​le​fon pod prysz​ni​cem. Wy​rwa​ny z ża​ło​snych roz​my​ślań, za​ko​men​de​ro​wał gło​śno: - Od​bierz! - Urzą​dze​nie roz​po​zna​ją​ce głos wy​ci​szy​ło te​le​wi​zor i uru​cho​mi​ło gło​śnik oraz mi​kro​fon. Gra​ve - przed​sta​wił się. - Tu de​tek​tyw We​ather​by z po​li​cji hrab​stwa Fa​ir​fax - roz​legł się zna​jo​my głos. - Oba​wiam się, że przy​no​szę złe wie​ści. Jo​na​tha​no​wi ser​ce sko​czy​ło do gar​dła. - Cho​dzi o El​len?! - Dwa razy już usi​ło​wał ją od​wie​dzić, ale nie wpu​ści​ły go pie​lę​gniar​ki. Tyl​ko ro​dzi​na, tłu​ma​czy​ły, a eks​mał​żo​nek nie na​le​ży do tej ka​te​go​rii. - Nie, pa​nie Gra​ve - od​po​wie​dział de​tek​tyw. - Prze​pra​szam, że pana prze​stra​szy​łem. Cho​dzi o jej męża, Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. Zna​le​zio​no go mar​twe​go w Ohio. - Cóż za stra​ta. - Jo​na​than na​wet nie pró​bo​wał ukryć swo​jej nie​chę​ci. - Po​my​śla​łem, że po​wi​nien pan wie​dzieć. Jo​na​than od​krę​cił w umy​wal​ce go​rą​cą wodę. - Dzię​ku​ję za wia​do​mość, de​tek​ty​wie. Coś jesz​cze? - Spraw​dzi​li​śmy pań​skie ali​bi na czas na​pa​du na żonę. Po​wi​nien pan wie​dzieć, że spraw​dzę je też na czas za​bój​stwa Ro​th​ma​na. - Ni​cze​go in​ne​go nie ocze​ki​wa​łem - od​parł Jo​na​than. *** Mi​nę​ła wła​śnie dzie​sią​ta, kie​dy Bo​xers sie​dzą​cy za kie​row​ni​cą na​le​żą​ce​go do Jo​na​tha​na hum​me​ra H2 zje​chał z au​to​stra​dy mię​dzy​sta​no​wej w Mar​ket Stre​et, pro​wa​dzą​cą do cen​trum sta​re​go mia​stecz​ka Fre​de​rick. O dzi​wo, mia​sto tęt​ni​ło ży​ciem. Two​rząc so​bie w wy​obraź​ni ob​raz mia​sta, Jo​na​than nie prze​wi​dział, ile uro​ku mogą mieć stu​pięć​dzie​się​cio​let​nie domy i wi​try​ny skle​po​we. Nie miał po​ję​cia o ist​nie​niu fi​nan​so​wa​nych przez mia​sto pro​jek​tach re​wi​ta​li​za​cji. W po​rze, kie​dy Fi​sher​man's Cove pu​sto​sza​ło, bo więk​szość miesz​kań​ców do​jeż​dża​ła do pra​cy do mia​sta, cen​trum Fre​de​rick pul​so​wa​ło ży​ciem. - Po​do​ba mi się to mia​stecz​ko - za​chwy​cił się Bo​xers. - Zbyt duże - za​uwa​żył Jo​na​than. Dla za​ko​cha​ne​go w Fi​sher​man's Cove czło​wie​ka po​dzi​wia​nie uro​ków in​ne​go mia​sta za​kra​wa​ło na zdra​dę. - Tam jest ten bar. - Bo​xers wska​zał przed sie​bie. - Chy​ba tro​chę za wcze​śnie, żeby go zła​pać, nie są​dzisz? - Ve​ni​ce uda​ło się w ja​kiś cu​dow​ny spo​sób usta​lić, że fa​na​tycz​ny eko​log An​drew Haw​kins za​ra​biał na ży​cie jako bar​man w Mar​ket Stre​et Gril​le, eks​klu​zyw​nej knaj​pie, spra​wia​ją​cej z ze​wnątrz wra​że​nie lo​ka​lu dla do​ra​sta​ją​ce​go po​ko​le​nia yup​pie, a nie dla ro​bot​ni​ków, dla któ​rych był pier​wot​nie prze​zna​czo​ny. - Na stro​nie in​ter​ne​to​wej jest na​pi​sa​ne, że otwie​ra​ją o dzie​sią​tej trzy​dzie​ści - po​wie​dział Jo​na​than. Tak żeby miał czas wy​trzeć z kon​tu​aru reszt​ki piwa z po​przed​nie​go dnia. O tej po​rze zna​le​zie​nie wol​ne​go miej​sca, na​wet dla ta​kiej be​stii jak hum​mer, nie spra​wia​ło żad​nych trud​no​ści. - Tak po pro​stu za​pu​ka​my? - spy​tał Bo​xers.

Jo​na​than otwo​rzył drzwi sa​mo​cho​du i za​czął wy​sia​dać. - Za​sa​dy za​wsze są ta​kie same - od​parł. - Naj​pierw wy​ko​rzy​staj naj​prost​sze spo​so​by, do​pie​ro po​tem się​gaj po te eg​zo​tycz​ne. Jak się oka​za​ło, nie mu​sie​li na​wet pu​kać. Drzwi były otwar​te. Do​no​śny brzęk ob​wie​ścił ich przy​by​cie, ale nikt ich w pro​gu nie po​wi​tał. Na pierw​szy rzut oka całe po​miesz​cze​nie wy​da​wa​ło się pu​ste. Świa​tło było przy​ćmio​ne, a cały lo​kal mrocz​ny, przy​po​mi​na​ją​cy at​mos​fe​rą ir​landz​ki pub. Sam bar, znaj​du​ją​cy się po le​wej stro​nie pro​sto​kąt​nej sali, był dłu​gi na dwa​dzie​ścia stóp, a jego ko​niec gi​nął gdzieś w mro​ku. Przy tyl​nej ścia​nie po​miesz​cze​nia znaj​do​wał się po​dest, a na nim kil​ka pul​pi​tów i za​po​mnia​nych wzmac​nia​czy - do​wód na to, że gry​wa​ła tu ja​kaś or​kie​stra. W pra​wej czę​ści sali sta​ły drew​nia​ne sto​li​ki. - Jesz​cze za​mknię​te! - do​biegł z kuch​ni za ba​rem mę​ski głos. Jo​na​than przy​ło​żył pa​lec do ust, na​ka​zu​jąc Bo​xer​so​wi mil​cze​nie. - Zo​stań tu, przy drzwiach - szep​nął, a sam ru​szył w stro​nę baru. Umyśl​nie po​trą​cił krze​sło, żeby wy​wo​łać ha​łas. - Po​wie​dzia​łem, że jesz​cze za​mknię​te! - Tym ra​zem w gło​sie po​brzmie​wa​ła złość, a kil​ka chwil póź​niej w pro​gu kuch​ni po​ja​wił się męż​czy​zna. - Otwie​ra​my do​pie​ro za pół go​dzi​ny. An​drew Haw​kins wy​glą​dał do​kład​nie tak samo jak na zdję​ciu, któ​re Ve​ni​ce uda​ło się ścią​gnąć z In​ter​ne​tu. Był może tyl​ko niż​szy, niż się Jo​na​than spo​dzie​wał; miał ja​kieś pięć stóp osiem cali wzro​stu. Dłu​gie wło​sy ze​brał w ku​cyk, a twarz zdo​bi​ła mu bro​da god​na dzie​więt​na​sto​wiecz​ne​go tra​pe​ra. Jo​na​than oce​nił, że jest po czter​dzie​st​ce. Może za​cho​wy​wał się przy​jaź​nie wo​bec swo​ich klien​tów, ale na pew​no nie te​raz, wo​bec zbyt wcze​snych go​ści. - Dzień do​bry, pa​nie Haw​kins - ode​zwał się Jo​na​than to​nem, w któ​rym po​brzmie​wa​ła za​rów​no ser​decz​ność, jak groź​ba. Zmę​czo​ne bla​do​nie​bie​skie oczy Haw​kin​sa zmru​ży​ły się, kie​dy pró​bo​wał zna​leźć ja​kiś zwią​zek. - Czy my się zna​my? - Haw​kins za​marł, wi​dząc po​tęż​ną syl​wet​kę Bo​xer​sa blo​ku​ją​cą drzwi. - W pew​nym sen​sie - od​parł Jo​na​than. - Za spra​wą Zie​lo​nej Bry​ga​dy. - Nie wiem, o czym pan mówi - odro​bi​nę za szyb​ko od​po​wie​dział Haw​kins. - Ale z przy​jem​no​ścią słu​żę pa​nom za pół go​dzi​ny. - Ob​ró​cił się na pię​cie i znik​nął w kuch​ni. - Ucie​ka! - za​wo​łał Jo​na​than, ale Bo​xers już zdą​żył wy​biec na ze​wnątrz, by okrą​żyć bu​dy​nek. Jo​na​than wy​brał prost​szą dro​gę. Po​ło​żył dło​nie na wy​po​le​ro​wa​nym ma​ho​nio​wym kon​tu​arze i wy​bił się, strą​ca​jąc na gu​mo​wą wy​kła​dzi​nę pod​ło​gi kie​lisz​ki oraz pla​sti​ko​we po​jem​ni​ki z oliw​ka​mi, wi​sien​ka​mi i pla​ster​ka​mi cy​try​ny. Zza ścia​ny do​la​ty​wał tu​pot bie​gną​ce​go i brzęk spa​da​ją​cych na pod​ło​gę na​czyń. Ozna​cza​ło to, że Haw​kins nie czai się za drzwia​mi i Jo​na​than może je śmia​ło for​so​wać. Kuch​nia zaj​mo​wa​ła po​miesz​cze​nie o po​ło​wę mniej​sze niż sala dla go​ści i zde​cy​do​wa​nie ża​den z klien​tów nie po​wi​nien jej oglą​dać. Bie​gnąc środ​kiem w kie​run​ku drzwi pro​wa​dzą​cych na ze​wnątrz, Jo​na​than zdą​żył tyl​ko za​uwa​żyć po​pla​mio​ne tłusz​czem ścia​ny i wa​la​ją​ce się na po​sadz​ce reszt​ki je​dze​nia. Trzy se​kun​dy póź​niej na​tarł na drzwi z taką siłą, że wy​rwał je z za​wia​sów, uszka​dza​jąc przy oka​zji au​to​mat do za​my​ka​nia. Zer​k​nął w lewo i uj​rzał wy​bie​ga​ją​ce​go zza rogu Bo​xer​sa, zer​k​nął w pra​wo i zo​ba​czył bie​gną​ce​go co sił w no​gach, ale wy​raź​nie już słab​ną​ce​go Haw​kin​sa. Jo​na​than rzu​cił się za ucie​ki​nie​rem. Po dzie​się​ciu kro​kach zmniej​szył dzie​lą​cy ich dy​stans o po​ło​wę. - Jak cię do​pad​nę, po​ża​łu​jesz! - wrza​snął za kur​du​plem. - Chcę tyl​ko po​roz​ma​wiać! - Za sobą sły​szał cięż​ki krok Bo​xer​sa. Haw​kins w pierw​szej chwi​li przy​spie​szył, ale w koń​cu zre​zy​gno​wał, zwol​nił do truch​tu, a po​tem mar​szu, uno​sząc w ge​ście pod​da​nia ręce. Jo​na​than za​pa​no​wał nad po​ku​są rzu​ce​nia się na nie​go i po​sta​no​wił za​cho​wać dy​stans. Nie pa​trząc na

Bo​xer​sa, mach​nął ręką, da​jąc mu znać, że ma się uspo​ko​ić. Haw​kins za​trzy​mał się i z unie​sio​ny​mi rę​ka​mi ob​ró​cił twa​rzą w ich kie​run​ku. Wy​da​wał się rów​nie wy​stra​szo​ny, jak za​kło​po​ta​ny. - Bie​ga​nie nie jest ta​kie pro​ste, jak mo​gło​by się wy​da​wać - przy​znał z za​kło​po​ta​niem. - Opuść ręce - ła​god​nym to​nem ode​zwał się Jo​na​than. - Nie je​ste​śmy gli​nia​rza​mi ani two​imi wro​ga​mi. Chce​my tyl​ko po​ga​dać. Haw​kins opu​ścił ręce. Na jego twa​rzy ma​lo​wa​ła się po​dejrz​li​wość. - Już to mó​wi​li​ście. O czym mie​li​by​śmy roz​ma​wiać? - O Zie​lo​nych Psz​czo​łach. - Ja nie... - Prze​stań za​prze​czać. Zna​leź​li​śmy się na uli​cy dla​te​go, że na ha​sło Zie​lo​na Bry​ga​da wy​star​to​wa​łeś jak mistrz świa​ta w sprin​cie. Haw​kins spo​glą​dał to na Jo​na​tha​na, to na Bo​xer​sa i w koń​cu uznał, że zna​lazł roz​wią​za​nie. - Może nie bie​gam zbyt do​brze, ale chcę wam po​wie​dzieć, że nie​ła​two mnie na​stra​szyć. Je​śli cho​dzi wam po gło​wie ja​kiś szan​taż, to nic ze mnie nie wy​du​si​cie. - Nie przy​szli​śmy tu, żeby coś z pana wy​du​szać, pa​nie Haw​kins. Mogę zwra​cać się do pana Andy? Haw​kins skrzy​wił się. - Na​wet mat​ka nie mówi do mnie Andy. Ale może być An​drew. A ty jak masz na imię? - Leon - skła​mał Jo​na​than. - Jak ty je​steś Leon, to ja Mona - od​parł Haw​kins. Jo​na​than ani nie po​twier​dził, ani nie za​prze​czył. - To ty je​steś przy​wód​cą Zie​lo​nej Bry​ga​dy, zga​dza się? Haw​kins przy​glą​dał się, jak Bo​xers ob​cho​dzi ich w koło, blo​ku​jąc mu je​dy​ną dro​gę uciecz​ki, i głę​bo​ko wes​tchnął. - Wi​dzi​cie, praw​da jest taka, że nie je​stem, ale je​śli tak wam od​po​wiem, to da​cie mi wy​cisk. - Dla​cze​go tak są​dzisz? - Bo gdy​by było ina​czej, nie za​bie​rał​byś ze sobą Lur​cha4. Prze​sło​nił całe słoń​ce. Jo​na​than mi​mo​wol​nie uśmiech​nął się. Wcze​śniej, jesz​cze w od​dzia​le, kil​ku lu​dzi pró​bo​wa​ło prze​zwać Bo​xer​sa Lur​chem, ale wiel​ko​lu​do​wi to się nie spodo​ba​ło. I to bar​dzo. - Jest tu​taj dla​te​go, że za​cho​wy​wa​łeś się tam w środ​ku nie​spo​koj​nie i za​czą​łeś ucie​kać. Trak​tuj go ra​czej jak blo​ka​dę na dro​dze niż za​gro​że​nie. Chce​my tyl​ko do​wie​dzieć się praw​dy. Haw​kins wzru​szył ra​mio​na​mi. - By​łem przy​wód​cą cze​goś ta​kie​go jak Zie​lo​na Bry​ga​da. Ale ona już nie ist​nie​je. A przy​naj​mniej ja nic o tym nie wiem. Jo​na​than uniósł gło​wę. W tym cza​sie Haw​kins za​czął po​kle​py​wać się po kie​sze​niach ko​szu​li, a po​tem spodni. - Za​strze​lisz mnie, je​śli się​gnę po pa​pie​ro​sa? - Je​śli pa​pie​ros nie ma cyn​gla, bę​dziesz żył - uspo​ko​ił go Jo​na​than, upew​nia​jąc się przy tym de​li​kat​nym przy​ci​śnię​ciem pra​we​go łok​cia, że jego czter​dziest​ka​piąt​ka jest na miej​scu. Haw​kins wsu​nął w usta pa​pie​ro​sa, za​pa​lił go i za​czął opo​wieść: - Kie​dy przy​stą​pi​łem do Zie​lo​nych Psz​czół, ta or​ga​ni​za​cja coś zna​czy​ła. By​li​śmy gru​pą eko​lo​gów. Ple​tli​śmy bzdu​ry, pa​li​li​śmy traw​kę, or​ga​ni​zo​wa​li​śmy pro​te​sty i roz​sy​ła​li​śmy pe​ty​cje. - Co wami kie​ro​wa​ło? - Pra​wa zwie​rząt. Ochro​na sie​dlisk, prze​pi​sy do​ty​czą​ce za​nie​czysz​cza​nia po​wie​trza i tym po​dob​ne. Prze​cież to wstyd, w jaki spo​sób trak​tu​je​my bez​bron​ne stwo​rze​nia na na​szej pla​ne​cie. - Za​uwa​żył wy​-

mow​ne spoj​rze​nie Jo​na​tha​na przy​glą​da​ją​ce​go się jego ubra​niu. - No do​bra, wiem. Skó​rza​ny pa​sek i buty. Mię​so też jem, ale to co in​ne​go. Nie bę​dziesz słu​chał ca​łe​go wy​kła​du, ale po​wiem ci jed​no: pew​ne​go dnia tacy cy​ni​cy jak ty zro​zu​mie​ją, że po​peł​ni​li błąd, wal​cząc z eko​lo​ga​mi. Za​nim się zdą​żysz zo​rien​to​wać, moje śro​do​wi​sko bę​dzie tak samo znisz​czo​ne jak two​je, i nie bę​dzie już od​wro​tu. Jo​na​than nie ode​zwał się, więc Haw​kins kon​ty​nu​ował: - Był czas, kie​dy ha​sło Zie​lo​ne Psz​czo​ły ozna​cza​ło coś do​bre​go. I w prze​ci​wień​stwie do in​nych „zna​nych" or​ga​ni​za​cji eko​lo​gicz​nych - tu pal​ca​mi za​zna​czył cu​dzy​słów - na​sze dzia​ła​nia opar​te były na rze​tel​nej wie​dzy. - Mó​wisz w cza​sie prze​szłym - za​uwa​żył Jo​na​than. - Tak. Po​nie​waż ja​kieś pięć lat temu wszyst​ko za​czę​ło się pie​przyć. W na​sze sze​re​gi za​czę​li na​pły​wać eks​tre​mi​ści i zro​bi​ło się strasz​nie. Nie​ocze​ki​wa​nie prze​sta​li​śmy roz​ma​wiać o ra​to​wa​niu cze​goś, a za​czę​li​śmy pla​no​wać pod​pa​le​nia. A prze​cież nie o to cho​dzi​ło. W koń​cu nie mia​łem wyj​ścia i da​łem so​bie z tym spo​kój. Nie wiem, ja​kie ma​cie zda​nie na te​mat ich dzia​łal​no​ści, ale je​śli za​mier​za​cie do​brać im się do skó​ry, to ży​czę wam po​wo​dze​nia. Ja z nimi nie mam nic wspól​ne​go. - A Fa​bian Con​ger? - za​py​tał Jo​na​than. - W któ​rej jest frak​cji? - Zna​cie Fa​bia​na? - Twarz Haw​kin​sa się roz​ja​śni​ła. - Umów​my się, że to ja za​da​ję py​ta​nia. - Za​brzmia​ło to jak groź​ba, choć Jo​na​than nie miał ta​kich in​ten​cji. Haw​kins za​cią​gnął się głę​bo​ko. Gdy​by Jo​na​than pra​wi​dło​wo od​czy​tał jego mowę cia​ła, do​strzegł​by kry​zys su​mie​nia. Ozna​cza​ło to, że Con​ger był przy​ja​cie​lem Haw​kin​sa. Lu​dzie prze​waż​nie nie mają opo​rów przed wsy​pa​niem wro​ga. Ozna​cza​ło to tak​że, że nie mógł po so​bie po​ka​zać, co my​śli. - Lu​bi​łem Fabe'a - ode​zwał się wresz​cie. Zgniótł nie​do​pa​łek czub​kiem buta i się​gnął po ko​lej​ne​go pa​pie​ro​sa. - Kie​dy po raz pierw​szy po​ja​wił się w na​szej or​ga​ni​za​cji, był go​rą​cym en​tu​zja​stą. Ro​bił wszyst​ko, o co go po​pro​szo​no. - Ro​ze​śmiał się na wspo​mnie​nie za​pa​mię​ta​nej aneg​do​ty. - Wi​dzia​łeś kre​sków​kę Gary'ego Lar​so​na z dzie​cia​kiem pra​gną​cym do​stać się do „Szko​ły dla Wy​bit​nie Uzdol​nio​nych" i z ca​łych sił pcha​ją​cym drzwi, na któ​rych wid​nie​je na​pis „cią​gnąć"? Jo​na​than uśmiech​nął się. Lu​bił ten film. Po​dob​nie jak inny, z je​le​niem, któ​ry miał na pier​si zna​mię przy​po​mi​na​ją​ce kształ​tem tar​czę strze​lec​ką. - Taki był Fabe. Fa​cet miał wie​dzę więk​szą niż my wszy​scy ra​zem do kupy, ale bra​ko​wa​ło mu zdro​we​go roz​sąd​ku. Na uczel​ni błysz​czał, ale na uli​cy moż​na go było wziąć za idio​tę. Ro​zu​miesz, o ja​kim ty​pie czło​wie​ka mó​wię? - Spo​ty​kam ta​kich każ​de​go dnia - od​parł Jo​na​than. Za​czy​nał lu​bić An​drew Haw​kin​sa. A na​wet mu wie​rzyć. - W ta​kim ra​zie ro​zu​miesz, że moż​na go było wkrę​cić we wszyst​ko, co się mu od​po​wied​nio po​da​ło. Kie​dy w or​ga​ni​za​cji po​ja​wił się ten nowy gość - typ woj​sko​we​go, któ​ry za​mie​rzał eko​lo​gią za​wo​jo​wać świat, Fabe dał się omo​tać. Cho​dzi o to, że oni za​czę​li mó​wić o za​bi​ja​niu lu​dzi, żeby oca​lić oce​any. To było czy​ste sza​leń​stwo. Typ woj​sko​we​go. W gło​wie Jo​na​tha​na za​brzę​czał dzwo​nek alar​mo​wy. - Jak się ten nowy fa​cet na​zy​wał? Haw​kins po​trzą​snął prze​czą​co gło​wą. - Sami so​bie ustal​cie. Ja nie za​mie​rzam wcho​dzić mu w dro​gę. - Bo​isz się, że cię wsy​pie​my? - Jo​na​than ro​ze​śmiał się. - Gów​no mnie ob​cho​dzi, co zro​bi​cie. Ode mnie ta​kiej in​for​ma​cji nie wy​cią​gnie​cie. To jest po​pie​przo​ny czu​bek. - W ta​kim ra​zie masz na my​śli Iva​na Pa​tric​ka - ode​zwał się z tyłu Bo​xers.

Haw​kins zmarsz​czył brwi. - Sko​ro już wie​cie, to po co pró​bu​je​cie ści​skać mnie za jaja? - Gdy​bym ści​snął cię za jaja, cho​dził​byś w sze​ro​kim roz​kro​ku. - Dy​plo​ma​cja ni​g​dy nie była moc​ną stro​ną Bo​xer​sa. - Są rze​czy, któ​re wie​my na pew​no, i ta​kie, któ​rych się do​my​śla​my - wtrą​cił się Jo​na​than. - Li​czy​my, że nam po​mo​żesz usys​te​ma​ty​zo​wać wie​dzę. Haw​kins za​mknął oczy i wziął głę​bo​ki od​dech. Na​praw​dę nie chciał tego ro​bić. - Tak, to on - po​wie​dział wresz​cie, po​chy​la​jąc gło​wę i po​cie​ra​jąc dło​nią kark. - Ale nikt tak się do nie​go nie zwra​ca. Te​raz wy​stę​pu​je jako Pal​mer. Samo Pal​mer, bez imie​nia. Fa​cet ma ogrom​ną cha​ry​zmę, zu​peł​nie jak Hi​tler. Może opo​wia​dać kom​plet​ne bzdu​ry, a lu​dzie i tak to ku​pią. - Ja​kie bzdu​ry? - za​py​tał Bo​xers. - Sza​lo​ne hi​sto​rie. Kie​dyś opo​wia​dał, że Paul Re​ve​re, któ​ry wziął udział w Bo​stoń​skiej Her​bat​ce, był pierw​szym ter​ro​ry​stą, a oce​na, co jest pa​trio​ty​zmem, a co ter​ro​ry​zmem, za​le​ży od punk​tu wi​dze​nia. W pierw​szej chwi​li może się to wy​dać sen​sow​ne. Jak ktoś był w cza​sie woj​ny na​zi​stą we Fran​cji, to dla nie​go fran​cu​ski ruch opo​ru nie był gru​pą bo​jow​ni​ków o wol​ność, tyl​ko ban​dą ter​ro​ry​stów, zga​dza się? Jako żoł​nierz Jo​na​than wie​lo​krot​nie ze​tknął się z taką ar​gu​men​ta​cją. - Ro​zu​miem, że dla cie​bie to nie mia​ło sen​su? - Oczy​wi​ście, że mia​ło. W każ​dym ra​zie na po​cząt​ku. Ale wbi​ja​nie gwoź​dzi w drze​wa czy pod​pa​la​nie nocą bu​dyn​ków to chy​ba prze​sa​da. - Więc bra​łeś w tym udział? - za​py​tał Bo​xers. - Nie po​twier​dzam, nie za​prze​czam. Po​wiedz​my, że zro​bi​ły to Zie​lo​ne Psz​czo​ły. A jesz​cze le​piej gru​pa, któ​rą zna​łem pod tą na​zwą. A tak przy oka​zji, Pal​mer prze​stał uży​wać tej na​zwy. To​le​ro​wał tyl​ko Bry​ga​dę, albo Zie​lo​ną Bry​ga​dę. W prze​ciw​nym ra​zie moż​na było wpaść w kło​po​ty. - Ja​kie​go ro​dza​ju kło​po​ty? - do​py​ty​wał się Jo​na​than. Haw​kins wzru​szył ra​mio​na​mi. - Pal​mer miał fio​ła na punk​cie dys​cy​pli​ny. Pomp​ki, bie​ga​nie i inne bzdu​ry. Urzą​dzał praw​dzi​we obo​zy dla re​kru​tów. A lu​dziom się to po​do​ba​ło! To mnie naj​bar​dziej za​sta​na​wia. Ow​szem, część zre​zy​gno​wa​ła, ale więk​szość nie. Po​dej​rze​wam, że styl przy​wódz​twa, jaki pro​po​no​wał Pal​mer, był tym, cze​go lu​dzie po​dob​ni do Fa​bia​na szu​ka​li. Kie​dy już ogło​sił się przy​wód​cą, za​czę​ły w sze​re​gi or​ga​ni​za​cji na​pły​wać jego klo​ny, lu​dzie, któ​rzy wo​le​li ro​bić za​dy​my, niż wpły​wać na po​li​ty​kę. - I wte​dy uzna​łeś, że czas odejść? Haw​kins rzu​cił nie​do​pa​łek na zie​mię i się​gnął po trze​cie​go z ko​lei pa​pie​ro​sa. Fa​cet pa​lił jak smok. - Roz​ma​wia​my szcze​rze, tak? Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. Haw​kins wy​glą​dał na za​do​wo​lo​ne​go, że może zrzu​cić z sie​bie ten cię​żar. - Gdy​by tak było... Mó​wię ci, ten Pal​mer był nie​sa​mo​wi​ty. Co z tego, że ja​kieś gru​be ryby stra​ci​ły swo​je po​sia​dło​ści, sko​ro dzia​ło się to w słusz​nej spra​wie? Prze​cież i tak byli ubez​pie​cze​ni. Mie​li wię​cej pie​nię​dzy, niż byli w sta​nie wy​dać, więc ja​koś prze​bo​le​li stra​tę. Tego ro​dza​ju lo​gi​ka może prze​mó​wić do wy​obraź​ni, praw​da? I mu​szę przy​znać, że do mo​jej prze​ma​wia​ła. Bo​xers okrą​żył Haw​kin​sa i za​jął mniej groź​ną po​zy​cję, sta​jąc na​prze​ciw​ko nie​go. - Co w ta​kim ra​zie spra​wi​ło, że zmie​ni​łeś zda​nie? Haw​kins po​my​ślał, nim udzie​lił od​po​wie​dzi. - Zbyt dużo uwa​gi po​świę​ca​li bro​ni. Wciąż im było mało. Ka​ra​bi​ny, strzel​by, broń ma​szy​no​wa, pi​sto​le​ty, gra​na​ty. Gro​ma​dzi​li wszyst​ko, co strze​la​ło i wy​bu​cha​ło. Jo​na​than i Bo​xers wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. Wszyst​ko za​czy​na​ło ukła​dać się w sen​sow​ną ca​łość.

- Mó​wi​li, do cze​go im po​trzeb​na broń? - Spra​wia​cie wra​że​nie ta​kich, co to mie​li do czy​nie​nia z woj​skiem - za​uwa​żył Haw​kins. - Ja też, mi​lion lat temu. Pal​mer po​trze​bo​wał bro​ni do tego sa​me​go, do cze​go każ​dy od​dział woj​sko​wy. Do ata​ku i obro​ny. - Obro​ny przed pró​bą za​bra​nia wam tego ar​se​na​łu? - za​py​tał Bo​xers. - Zga​dza się. Pal​mer miał ob​se​sję na punk​cie ma​sa​kry w Waco i w Ruby Rid​ge. Ga​dał o tym na okrą​gło. Oto jak nasz fa​szy​stow​ski rząd po​trak​to​wał bo​jow​ni​ków o wol​ność. To jego sło​wa, nie moje. Trze​ba być przy​go​to​wa​nym na wy​pa​dek na​pa​ści. - To dość bru​tal​ne sło​wa jak na grup​kę eko​lo​gów. Haw​kins ro​ze​śmiał się. - Na​praw​dę? Tyl​ko że my już daw​no prze​sta​li​śmy być gru​pą eko​lo​gów. Pal​mer prze​kształ​cił nas w gru​pę re​wo​lu​cyj​ną. I jak już mó​wi​łem, tacy lu​dzie jak Fa​bian Con​ger ku​pi​li to. Fabe mu​siał do​ko​nać cze​goś waż​ne​go, a Bóg po​zwo​lił mu wziąć udział w re​wo​lu​cji. Bo​xers po​trzą​snął gwał​tow​nie gło​wą, jak​by mia​ło mu to po​móc we wła​ści​wym po​ukła​da​niu kloc​ków. - Re​wo​lu​cji prze​ciw​ko cze​mu? - Aha! No wła​śnie! - Haw​kins po raz pierw​szy pod​niósł głos. - Za​mie​rza​li​śmy prze​ko​nać rząd, za​mie​rza​li​śmy zmie​nić styl dzia​ła​nia w Wa​szyng​to​nie. Do​tąd się​gał nasz plan. Prze​ciw​ni​ków moż​na so​bie oczy​wi​ście wy​obra​zić mnó​stwo - od sę​dziów, przez kon​gres​ma​nów po pre​zy​den​ta, ale siłą ni​cze​go się nie zmie​ni. Zmian mogą do​ko​nać tyl​ko do​bre idee roz​prze​strze​nia​ją​ce się po​mię​dzy ludź​mi. Wła​śnie w tym miej​scu Pal​mer po​peł​nił błąd, kie​dy po​rów​nał Pau​la Re​ve​re'a do ter​ro​ry​sty. Ich ter​ror był wspar​ciem dla okre​ślo​nej idei i praw​dzi​we​go celu - uwol​nie​nia się od ty​ra​nii. Prze​moc w cza​sie re​wo​lu​cji to ostat​nia de​ska ra​tun​ku. Tym​cza​sem dla Pal​me​ra li​czy​ła się tyl​ko prze​moc i prze​mó​wie​nia. Lu​dzie, któ​rzy za nim po​szli, ob​gry​za​li te jego idee jak pies kość. W gó​rach ba​wi​li się w woj​sko. - W ja​kich gó​rach? - za​py​tał Jo​na​than. - Mie​li​śmy kil​ka po​sia​dło​ści na za​chód od Char​le​sto​nu. Da​le​ko na za​chód. Nie py​taj​cie, do kogo te​raz na​le​żą, bo nie mam po​ję​cia. Wy​glą​da​ło to na sta​re gra​nicz​ne mia​stecz​ko. Nie mia​ło na​wet na​zwy, na​zy​wa​li​śmy je po pro​stu ustro​niem. Ale Pal​mer za​czął mó​wić na nie Bri​ga​de​vil​le i na​zwa się przy​ję​ła. Ostat​nio wi​dzia​łem tych ku​ta​sów ja​kieś pół​to​ra roku temu. Zda​wa​łem so​bie już spra​wę, że będą z nimi kło​po​ty, i nie chcia​łem mieć z tym nic wspól​ne​go. - Jak mógł​bym zna​leźć to miej​sce, gdy​by mnie na​szła na to ocho​ta? - za​py​tał Bo​xers. Haw​kins się skrzy​wił. - Wierz mi, nie bę​dziesz miał na to ocho​ty. Pal​mer trak​tu​je spra​wy bez​pie​czeń​stwa bar​dzo po​waż​nie. Mam na my​śli uzbro​jo​ne pa​tro​le i po​trój​ne za​sie​ki z dru​tu kol​cza​ste​go. Ci lu​dzie są na​praw​dę do​brze uzbro​je​ni. Bo​xers skrzy​wił usta w czymś na kształt uśmie​chu, któ​ry jed​nak mógł zmro​zić. - Za​łóż​my, że je​stem stuk​nię​ty i jed​nak chcę tam się do​stać. Haw​kins rzu​cił Jo​na​tha​no​wi ner​wo​we spoj​rze​nie. - Mu​siał​byś je​chać z Char​le​sto​nu na za​chód, nie​da​le​ko Ker​mit. Tam nie ma dro​go​wska​zów. Trze​ba znać cha​rak​te​ry​stycz​ne punk​ty. Bo​xers ocze​ki​wał cze​goś wię​cej. - To na​praw​dę nie jest miej​sce, do któ​re​go się przy​jeż​dża bez za​pro​sze​nia. - Mia​łeś ja​kieś kło​po​ty, kie​dy po​sta​no​wi​łeś opu​ścić or​ga​ni​za​cję? - za​py​tał Jo​na​than. Haw​kins ro​ze​śmiał się. - Bry​ga​dy się nie opusz​cza. Jej człon​kiem po​zo​sta​je się przez całe ży​cie. - W jego gło​sie sły​chać było po​gar​dę.

- To jego sło​wa? - To sło​wa ich wszyst​kich. Są na​wet wy​ta​tu​owa​ne. - Haw​kins par​sk​nął śmie​chem na wi​dok wstrzą​śnię​te​go Jo​na​tha​na. - Nie​złe gów​no, co? - Po​kle​pał się po le​wej pier​si, nad ser​cem. - Tu​taj. Żeby stać się peł​no​praw​nym człon​kiem ban​dy, trze​ba dać so​bie wy​ta​tu​ować to za​sra​ne go​dło. Czer​wo​no-bia​ło-nie​bie​ska tar​cza i pod spodem na​pis „czło​nek bry​ga​dy na całe ży​cie". A wiel​kie to jak cho​le​ra. Jo​na​than i Bo​xers wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. Wy​glą​da​ło na to, że Jo​na​than po​my​lił się co do toż​sa​mo​ści zma​sa​kro​wa​nych zwłok zna​le​zio​nych przez sier​żan​ta Se​me​na, chy​ba że Ste​phen​son Hu​ghes też miał ta​tu​aż na pier​si. - Po​roz​ma​wiaj​my jesz​cze o Fa​bia​nie Con​ge​rze. Mam wra​że​nie, że by​li​ście przy​ja​ciół​mi. - W Bry​ga​dzie nie było przy​ja​ciół. Tyl​ko ko​le​dzy dzia​ła​cze. Ale praw​dę mó​wiąc, by​li​śmy so​bie bli​scy jak przy​ja​cie​le. Nie mam o nim żad​nych wia​do​mo​ści od cza​su, gdy po raz ostat​ni by​łem w ustro​niu. - A jak ukła​da​ło się po​mię​dzy Con​ge​rem a Iva​nem... to zna​czy Pal​me​rem? Haw​kins po​trzą​snął gło​wą. - Nic nie ro​zu​mie​cie. Szu​ka​cie ja​kichś związ​ków to​wa​rzy​skich, a ta​kich nie było. Wcze​śniej, kie​dy ja sze​fo​wa​łem or​ga​ni​za​cji - ow​szem, ale póź​niej już nie. Li​czy​ła się tyl​ko mi​sja, nic wię​cej. Lu​dzie wy​ko​ny​wa​li roz​ka​zy, szko​li​li się i słu​cha​li. Od cza​su do cza​su wy​ko​ny​wa​li ja​kąś mi​sję, ale naj​czę​ściej były to przy​go​to​wa​nia do ja​kiejś nie​okre​ślo​nej apo​ka​lip​sy. Wiem, że to brzmi głu​pio dla ko​goś, kto tam nie był. Do dia​bła, tak, to było głu​pie. A co do Fabe'a i Pal​me​ra, my​ślę, że moż​na to okre​ślić w ten spo​sób: Fabe był ako​li​tą. Uczniem. Wy​star​czy​ło, że Pal​mer po​my​ślał o po​wie​dze​niu „skacz", a Fabe już stał w go​to​wo​ści. Jo​na​than ze​brał wszyst​ko, co wie​dział wcze​śniej, i po​rów​nał z tym, czym na​kar​mił ich Haw​kins. Czas było przejść od ogól​ni​ków do szcze​gó​łów. - Mówi ci coś na​zwa Car​ly​le In​du​stries? Haw​kins pod​sko​czył, jak​by po​ra​ził go prąd. Ro​zej​rzał się wo​kół, spraw​dza​jąc, czy nikt ich nie sły​szy. - Ja​sna cho​le​ra - syk​nął. - Kto wam po​wie​dział o Car​ly​le In​du​stries? Jo​na​than nie ode​zwał się i nie po​ru​szył. Jego twarz po​zo​sta​wa​ła wy​pra​na z emo​cji. Haw​kins uniósł ręce w ge​ście pod​da​nia, ob​ró​cił na pię​cie i ru​szył w stro​nę baru. - Ro​bi​cie wszyst​ko, że​bym zgi​nął. Ja stąd spa​dam. Kie​dy Bo​xers za​gro​dził mu dro​gę, Haw​kins o mało nie wy​buch​nął pła​czem. - Daj​cie spo​kój, chłop​cy - za​chli​pał. - Nie rób​cie mi tego. Zo​rien​tu​ją się, skąd to wszyst​ko wie​cie, i mnie za​ła​twią. Bry​ga​da zro​bi​ła wszyst​ko, że​bym się w po​bli​żu niej nie krę​cił. Na szczę​ście za​ufa​li mi, że ich nie zdra​dzę. - Prze​stań pa​ni​ko​wać - ode​zwał się Jo​na​than. - Nie znasz tych skur​wie​li. Jak mam nie pa​ni​ko​wać? - Za​sta​nów się, co mó​wisz - Jo​na​than uspo​ka​jał go gło​sem bę​dą​cym esen​cją ła​god​no​ści. - Nie mogą zo​rien​to​wać się, że po​wie​dzia​łeś nam o Car​ly​le, bo nie po​wie​dzia​łeś. To ja pierw​szy wy​mie​ni​łem tę na​zwę. Mina Haw​kin​sa wy​ra​ża​ła te​raz za​sko​cze​nie i nie​smak. - Do tych lu​dzi nie prze​ma​wia​ją fak​ty. Waż​ne są po​zo​ry. Śle​dzą mnie. Nie cały czas, nie co​dzien​nie, ale wy​star​cza​ją​co czę​sto. Wi​dzę, jak się krę​cą w po​bli​żu. Kie​dy do​wie​dzą się o na​szym spo​tka​niu, wyj​dzie im, że dwa i dwa rów​na się sześć, bo tak im aku​rat pa​su​je. - W ta​kim ra​zie nie masz nic do stra​ce​nia - wark​nął Bo​xers. - Je​śli nas ob​ser​wo​wa​li, oskar​żą cię o wszyst​ko, co już ci po​wie​dzie​li​śmy. To, że po​wiesz nam resz​tę, ni​cze​go nie zmie​ni. Haw​kins tra​wił sło​wa Bo​xer​sa, a po​tem nie​ocze​ki​wa​nie wy​buch​nął śmie​chem. - Jezu Chry​ste, nie​źli je​ste​ście. Po​wiedz​cie mi, dla​cze​go nie mogę so​bie po pro​stu pójść?

- Ty mi po​wiedz - od​parł Jo​na​than. - Prze​cież wciąż tu sto​isz. Haw​kins zer​k​nął na Bo​xer​sa. - Ja​kiś griz​zly ta​ra​su​je mi dro​gę. Bo​xers uchwy​cił szyb​kie spoj​rze​nie Jo​na​tha​na i od​su​nął się na bok. - Już nie ta​ra​su​ję. Haw​kins wy​czu​wał pod​stęp. Zro​bił je​den nie​pew​ny krok, za​trzy​mał się, a po​tem bez sło​wa wszedł tyl​ny​mi drzwia​mi do re​stau​ra​cji. Bo​xers od​wró​cił się do Jo​na​tha​na. - Co to mia​ło, do cho​le​ry, zna​czyć? Jo​na​than wes​tchnął. - Uda​wa​łem, że wie​rzę w jego blef. Tyle że on nie ble​fo​wał. - Od​cze​ka​li do​kład​nie mi​nu​tę - Jo​na​than od​li​czył ją na ze​gar​ku - i ru​szy​li w stro​nę wy​lo​tu alei. - Są​dzi​łem, że może po​czuł wy​rzu​ty su​mie​nia przy​znał. Dzie​li​ło ich od uli​cy za​le​d​wie pięt​na​ście stóp, kie​dy usły​sze​li, że po​now​nie otwie​ra​ją się drzwi re​stau​ra​cji. Obej​rze​li się i zo​ba​czy​li An​drew Haw​kin​sa, jak z wci​śnię​ty​mi w kie​sze​nie rę​ka​mi idzie ale​ją w ich stro​nę. - Chy​ba osza​la​łem, że to ro​bię! - za​wo​łał.

4

Lurch - po​stać zwa​li​ste​go ka​mer​dy​ne​ra z Ro​dzi​ny Adam​sów

Rozdział 19 Ve​ni​ce wje​cha​ła ru​cho​my​mi scho​da​mi ze sta​cji me​tra Ar​chi​ves - Navy Me​mo​rial na po​ziom uli​cy i ro​zej​rza​ła wo​kół, żeby zo​rien​to​wać się, gdzie jest. Jak wie​lu in​nych miesz​kań​ców pół​noc​nej Wir​gi​nii rzad​ko po​ja​wia​ła się w Wa​szyng​to​nie. A zda​wać by się mo​gło, że ze wzglę​du na jego urok i licz​ne atrak​cje po​win​na by​wać tu re​gu​lar​nie. Od​cze​ka​ła chwi​lę, aż oczy przy​wyk​ną do ja​skra​we​go świa​tła sło​necz​ne​go, na​stęp​nie prze​szła na dru​gą stro​nę Pen​n​sy​lva​nia Ave​nue i ru​szy​ła w stro​nę Ar​chi​wum Na​ro​do​we​go. Ar​chi​wum Na​ro​do​we Sta​nów Zjed​no​czo​nych było jed​nym z wiel​kich, nie​do​ce​nia​nych ame​ry​kań​skich skar​bów i praw​dzi​wym ra​jem dla ba​da​czy. Je​śli tyl​ko czło​wiek po​tra​fił się po​ru​szać w kom​pu​te​ro​wej ba​zie da​nych, nic, co znaj​do​wa​ło się w ob​szer​nych sa​lach ar​chi​wum i da​lej, w głę​bi uli​cy, w Bi​blio​te​ce Kon​gre​su, nie mo​gło mu umknąć. Ktoś chciał zo​ba​czyć ka​ra​bin, z któ​re​go Lee Ha​rvey Oswald za​strze​lił Joh​na F. Ken​ne​dy'ego. Pro​szę bar​dzo, jest w ar​chi​wum. Po​dob​nie jak ty​sią​ce in​nych do​wo​dów - pa​pie​ro​wych i ma​te​rial​nych - ze​bra​nych w trak​cie śledz​twa. Świat może tu obej​rzeć De​kla​ra​cję Nie​pod​le​gło​ści, a tak​że ory​gi​nał ame​ry​kań​skiej kon​sty​tu​cji, do​ku​men​ty fe​de​ra​li​stów i pry​wat​ną ko​re​spon​den​cję wszyst​kich po​li​ty​ków w hi​sto​rii re​pu​bli​ki. Bar​dziej od tych na​sta​wio​nych na tu​ry​stów do​ku​men​tów Ve​ni​ce za​chwy​ca​ły ka​ta​lo​gi gro​ma​dzo​nych przez lata pu​blicz​nych i pry​wat​nych do​ku​men​tów. Po wci​śnię​ciu od​po​wied​nie​go kla​wi​sza na kla​wia​tu​rze kom​pu​te​ro​wej lub po wy​peł​nie​niu od​po​wied​nie​go świst​ka pa​pie​ru i wrę​cze​niu go bi​blio​te​ka​rzo​wi moż​na było po​znać na​zwi​sko, sto​pień woj​sko​wy i nu​mer jed​nost​ki każ​de​go żoł​nie​rza, któ​ry kie​dy​kol​wiek słu​żył w ar​mii ame​ry​kań​skiej, na​wet z cza​sów wo​jen z Fran​cu​za​mi i In​dia​na​mi, kie​dy nie ist​nia​ły jesz​cze Sta​ny Zjed​no​czo​ne. Tego dnia Ve​ni​ce przy​je​cha​ła do mia​sta w po​szu​ki​wa​niu jed​ne​go na​zwi​ska. Po przej​ściu przez bram​kę bez​pie​czeń​stwa i spraw​dze​niu, czy nie ma bro​ni, je​dze​nia, na​po​jów lub źró​deł ognia, ru​szy​ła do​brze so​bie zna​ną dro​gą w kie​run​ku sali dla ba​da​czy. Tam po​cze​ka​ła, aż zwol​ni się ja​kiś kom​pu​ter, na​stęp​nie po​ka​za​ła swo​je pra​wo jaz​dy i kar​tę ba​da​cza i już mo​gła za​czy​nać. Szu​ka​ła wszel​kich moż​li​wych in​for​ma​cji na te​mat czło​wie​ka zna​ne​go jako Ivan Pa​trick. Za​czę​ła od woj​sko​wych baz da​nych, żeby usta​lić, ja​kich prze​stępstw się do​pu​ścił. Po​nie​waż były to dane po​wszech​nie do​stęp​ne, bez tru​du do​tar​ła tam, gdzie chcia​ła. Otwar​tość ame​ry​kań​skie​go spo​łe​czeń​stwa mo​gła wy​da​wać się nie​co sza​lo​na - całe mnó​stwo in​for​ma​cji było do​stęp​ne dla każ​de​go, kto miał taki ka​prys i po​tra​fił je zna​leźć. Fak​tycz​nie, je​dy​nym po​wo​dem, dla któ​re​go Del​ta For​ce - daw​ny od​dział Dig​ge​ra, a ofi​cjal​nie Pierw​szy Ope​ra​cyj​ny Od​dział Sił Spe​cjal​nych Del​ta - nie ist​niał w spi​sach, było utrzy​ma​nie w ta​jem​ni​cy na​zwisk słu​żą​cych w nim żoł​nie​rzy. Gdy​by od​dział ist​niał ofi​cjal​nie, ich na​zwi​ska mógł​by po​znać każ​dy. W ten spo​sób zro​dzi​ła się jed​na z naj​go​rzej strze​żo​nych ta​jem​nic pań​stwo​wych. Wszyst​ko, co na te​mat Iva​na Pa​tric​ka pa​mię​ta​li Jo​na​than i Bo​xers, oka​za​ło się praw​dą. W ty​siąc dzie​więć​set dzie​więć​dzie​sią​tym siód​mym zgwał​cił serb​ską dziew​czy​nę. Ka​zał ro​dzi​nie na to pa​trzeć, a po​tem wszyst​kich za​bił. Wy​rok, jaki otrzy​mał, to osiem​dzie​siąt pięć lat cięż​kich ro​bót, ale w wa​run​kach sądu po​lo​we​go ozna​cza​ło to, że może zo​stać zwol​nio​ny wa​run​ko​wo po od​sie​dze​niu za​le​d​wie ośmiu lat. Po zwol​nie​niu znik​nął z ra​da​rów. Jego na​zwi​sko nie po​ja​wia​ło się w żad​nych do​stęp​nych ar​chi​wach. Znie​chę​co​na bra​kiem śwież​szych in​for​ma​cji na te​mat Iva​na, Ve​ni​ce po​sta​no​wi​ła przyj​rzeć się in​te​re​-

som Car​ly​le In​du​stries. Fir​mę za​ło​ży​ło w ty​siąc dzie​więć​set osiem​dzie​sią​tym dru​gim roku dwóch wspól​ni​ków: Roc​ko Bun​ting i Dean Phi​lips. Wkrót​ce Car​ly​le sta​ła się szó​stym co do wiel​ko​ści pro​du​cen​tem bro​ni w kra​ju, od​no​to​wu​jąc przy​cho​dy w wy​so​ko​ści sze​ściu mi​liar​dów do​la​rów rocz​nie. Za​trud​nia​ła czte​ry ty​sią​ce lu​dzi na ca​łym świe​cie i pro​du​ko​wa​ła sze​ro​ki asor​ty​ment sprzę​tu dla woj​ska, po​cząw​szy od bomb, a skoń​czyw​szy na sys​te​mach na​pę​do​wych do sa​mo​lo​tów bez​za​ło​go​wych. Po je​de​na​stym wrze​śnia po​tro​iły się przy​cho​dy fir​my. W po​szu​ki​wa​niu śla​dów ja​kiejś nie​le​gal​nej dzia​łal​no​ści spraw​dzi​ła do​ssier Bun​tin​ga i Phi​lip​sa, a kie​dy nic na ich te​mat nie zna​la​zła, po​sta​no​wi​ła przyj​rzeć się ca​łej ka​drze kie​row​ni​czej. Wszy​scy na pa​pie​rze wy​glą​da​li tak, jak po​win​na wy​glą​dać oso​ba pra​cu​ją​ca dla ta​kiej fir​my jak Car​ly​le - od​po​wied​nie wy​kształ​ce​nie, mię​dzy​na​ro​do​we uzna​nie w swo​jej spe​cjal​no​ści - zwy​czaj​na nuda. Wy​glą​da​ło na to, że jej wy​pra​wa do Wa​szyng​to​nu to stra​ta cza​su. Za​czę​ła się​gać głę​biej. Ste​phen​son Hu​ghes był, we​dług na​zew​nic​twa uży​wa​ne​go w fir​mie, star​szym ad​mi​ni​stra​to​rem do spraw pro​jek​tów spe​cjal​nych. Ty​tuł wzbu​dził jej za​in​te​re​so​wa​nie. „Pro​jek​ty spe​cjal​ne" pa​so​wa​ły do pro​gra​mów zbro​je​nio​wych, o któ​rych trą​bił gło​śno w me​diach Fa​bian Con​ger. Ve​ni​ce za​pi​sa​ła, ja​kie in​for​ma​cje po​win​na zdo​być na jego te​mat, i wy​sła​ła ko​pię e-ma​ilem na swój ad​res. Przej​rza​ła pli​ki do​ty​czą​ce dzie​sią​tek in​nych na​zwisk - wszyst​kich pra​cow​ni​ków Car​ly​le zwią​za​nych z za​mó​wie​nia​mi spe​cjal​ny​mi. Ża​den z nich nie wy​da​wał się nie​bez​piecz​ny ani na​wet szcze​gól​nie in​te​re​su​ją​cy. Po ja​kiejś go​dzi​nie do​tar​ła do szcze​bla kie​row​ni​cze​go fir​my. Tam jej za​in​te​re​so​wa​nie wzbu​dzi​ła oso​ba dy​rek​to​ra do spraw bez​pie​czeń​stwa, Char​lie​go War​re​na. Ka​rie​rę roz​po​czy​nał w żan​dar​me​rii woj​sko​wej, po​tem przez ja​kiś czas pra​co​wał w po​li​cji bo​stoń​skiej, w od​dzia​le bez​pie​czeń​stwa Car​ly​le zo​stał za​trud​nio​ny w ty​siąc dzie​więć​set dzie​więć​dzie​sią​tym szó​stym roku, a w dwa ty​sią​ce czwar​tym awan​so​wał na sta​no​wi​sko dy​rek​to​ra. Na ofi​cjal​nym zdję​ciu przy​po​mi​nał bar​dziej ban​kie​ra niż gli​nia​rza. Z za​cze​sa​ny​mi do tyłu wło​sa​mi i nie​na​tu​ral​nie bia​łym uzę​bie​niem wy​glą​dał, jak​by za​mie​rzał po​sta​wić ko​muś piwo. Tego ro​dza​ju po​szu​ki​wa​nia​mi Ve​ni​ce chęt​nie zaj​mo​wa​ła​by się ca​ły​mi go​dzi​na​mi. Po​grą​ży​ła się w ba​da​niu Car​ly​le In​du​stries. Dział za​mó​wień rzą​do​wych zaj​mo​wał się sys​te​mem na​pro​wa​dza​nia po​ci​sków i opan​ce​rze​niem dla wo​zów bo​jo​wych Bra​dley. Dział usług two​rzył pro​gra​my kom​pu​te​ro​we dla sys​te​mów śle​dze​nia ra​kiet, a tak​że sys​te​my ochro​ny prze​ciw​po​ża​ro​wej in​sta​la​cji woj​sko​wych. Tym​cza​sem dział sys​te​mów obro​ny pra​co​wał nad spe​cjal​ną amu​ni​cją wy​strze​li​wa​ną z „wie​lo​za​da​nio​wych plat​form bo​jo​wych". Ja​sne jak słoń​ce. W ra​por​cie rocz​nym nie było wzmian​ki o bro​ni che​micz​nej czy bio​lo​gicz​nej. Prze​szła na stro​nę do​ty​czą​cą wy​na​gro​dze​nia sze​fów - po osiem mi​lio​nów do​la​rów rocz​nie dla Bun​tin​ga i Ro​oneya i rap​tem trzy​sta dwa​dzie​ścia ty​się​cy dla Char​lie​go War​re​na. Za każ​dym ra​zem były to kwo​ty bez pre​mii i bo​nu​sów. Ni​żej na tej sa​mej stro​nie zna​la​zła li​stę naj​waż​niej​szych do​staw​ców i ko​ope​ran​tów, a na niej na​zwi​sko, któ​re spra​wi​ło, że ser​ce za​czę​ło jej szyb​ciej bić. W ubie​głym roku Car​ly​le In​du​stries za​pła​ci​ła pięć​set dwa​dzie​ścia sie​dem ty​się​cy czte​ry​sta sześć​dzie​siąt osiem do​la​rów i dwa​dzie​ścia sie​dem cen​tów fir​mie Ivan Pa​trick En​ter​pri​ses za „nie​okre​ślo​ne usłu​gi w za​kre​sie ochro​ny" wy​ko​na​ne dla dzia​łu pro​jek​tów spe​cjal​nych. - Do​bry Boże - szep​nę​ła. Ser​ce jej wa​li​ło jak młot, a ro​zum pod​po​wia​dał, żeby prze​rwać po​szu​ki​wa​nia w ar​chi​wum i jak naj​szyb​ciej skon​tak​to​wać się z Jo​na​tha​nem. Co to jest dział pro​jek​tów spe​cjal​nych? - za​da​ła so​bie w du​chu py​ta​nie. Wró​ci​ła do po​cząt​ku pli​ku i jesz​cze raz prze​czy​ta​ła, co tam na​pi​sa​no na te​mat struk​tu​ry fir​my, ale nie zna​la​zła od​po​wie​dzi. - Hmm - mruk​nę​ła. Po​szu​ki​wa​nia sta​wa​ły się sto​kroć cie​kaw​sze, kie​dy na​le​ża​ło zna​leźć od​po​wiedź na kon​kret​ne py​ta​nie.

Za​głę​bia​ła się co​raz bar​dziej, aż wresz​cie się​gnę​ła sa​me​go pod​ło​ża. Do​ku​men​ty na te​mat Car​ly​le były sta​ran​nie za​szy​fro​wa​ne. Ve​ni​ce uśmiech​nę​ła się. To za​czy​na​ło jej się po​do​bać. *** Po wej​ściu do holu ho​te​lu Pa​la​ce we Fre​de​rick czło​wiek od​no​sił wra​że​nie, jak​by czas za​trzy​mał się tu w miej​scu. Bu​dy​nek był jak na współ​cze​sne stan​dar​dy nie​wiel​ki, ale strze​li​ste wnę​trze holu i wy​koń​cze​nie z ciem​ne​go twar​de​go drew​na da​wa​ło uro​cze wra​że​nie cie​pła, co jesz​cze bar​dziej zjed​na​ło so​bie sym​pa​tię Jo​na​tha​na dla tego ma​łe​go mia​stecz​ka. Na proś​bę An​drew Haw​kin​sa za​mie​rza​li prze​pro​wa​dzić roz​mo​wę w na​roż​ni​ku holu naj​bar​dziej od​le​głym od drzwi wej​ścio​wych. Jesz​cze na uli​cy An​drew wy​znał, że po​wie​dział do tej pory tak dużo, a na do​da​tek za​mie​rzał od​po​wie​dzieć na po​zo​sta​łe py​ta​nia Jo​na​tha​na z bar​dzo pro​za​icz​ne​go po​wo​du - idąc na współ​pra​cę, zy​ski​wał szan​sę prze​ży​cia. Poza tym cią​ży​ły mu te se​kre​ty. An​drew nie miał po​ję​cia, kim na​praw​dę jest czło​wiek, któ​ry każe na​zy​wać się Le​onem, ale czuł, że stoi on po dru​giej stro​nie ba​ry​ka​dy niż Pal​mer i to mu na ra​zie wy​star​cza​ło. Kie​dy usie​dli, zni​ży​li głos do szep​tu. - Wiesz, że Car​ly​le In​du​stries jest pro​du​cen​tem bro​ni - Haw​kins ostroż​nie prze​szedł do te​ma​tu. Kie​dy zo​ba​czył za​chę​ca​ją​ce ski​nie​nie gło​wy, cią​gnął: - I wiesz, że nie cho​dzi o zwy​czaj​ną broń, praw​da? - Do​tar​ły do mnie plot​ki - wy​mi​ja​ją​co po​wie​dział Jo​na​than. Haw​kins chy​ba ro​zu​miał przy​czy​ny wy​krę​tu i uznał je za po​twier​dze​nie. - Też sły​sza​łem ta​kie plot​ki i tak się skła​da, że są one praw​dzi​we. Oni pro​du​ku​ją broń bio​lo​gicz​ną. Roz​ma​wia​my o bro​ni, któ​ra po​tra​fi za​bi​jać ty​sią​ce, je​śli nie mi​lio​ny lu​dzi. Mają ja​kieś pa​skudz​two, na​zy​wa się GVX, któ​re wy​wo​łu​je nie​ule​czal​ne cho​ro​by, po​nie​waż GVX, prze​no​sząc się z czło​wie​ka na czło​wie​ka, bez prze​rwy mu​tu​je. Nikt nie jest w sta​nie wy​pro​du​ko​wać szcze​pion​ki, bo kie​dy ją otrzy​ma, to gów​no wy​wo​łu​je już inną cho​ro​bę. Jo​na​than za​cho​wał twarz po​ke​rzy​sty. Sły​szał o wy​na​le​zie​niu ta​kiej bro​ni, ale nie miał po​ję​cia, czy była kie​dy​kol​wiek pro​du​ko​wa​na. Jego zda​niem by​ła​by ona zu​peł​nie bez​u​ży​tecz​na - ot, sza​lo​ne przed​się​wzię​cie, któ​re mo​gło​by przy​nieść efek​ty od​wrot​ne do spo​dzie​wa​nych. - Jaki sens ma czy​nie​nie z wi​ru​sa bro​ni? - za​py​tał. - Jaki sens ma po​trak​to​wa​nie wro​ga czymś, co w efek​cie za​bi​je też na​szych żoł​nie​rzy? Haw​kins skrzy​wił się i prych​nął roz​draż​nio​ny. - Mó​wię tyl​ko, co wiem. Nie chwa​lę się, że ro​zu​miem stra​te​gię. - Wiesz, bo po​wie​dział ci o tym Fa​bian Con​ger? - za​py​tał Jo​na​than. Bin​go. Haw​kins przy​cichł. - Fa​bian nie jest wa​ria​tem, ro​zu​miesz? Jest zbyt ży​wio​ło​wy, ła​two ule​ga wpły​wom, ale to by​stry fa​cet. Spraw​dził. Peł​no tam tego świń​stwa. Spraw​dził przy​cho​dy fir​my, przyj​rzał się pro​duk​cji, zba​dał ży​cio​ry​sy sze​fów, wy​ko​rzy​stał swo​je zna​jo​mo​ści w krę​gach rzą​do​wych. Wszyst​ko się skła​da w jed​ną ca​łość. I po​wiem wam jesz​cze coś ta​kie​go, że się ze​sra​cie z wra​że​nia. Jo​na​than i Bo​xers cze​ka​li na re​we​la​cje. - Car​ly​le sprze​da​je to drań​stwo wro​go​wi. - Ja​kie​mu wro​go​wi? - Jo​na​than uniósł gło​wę. - Na​szym wro​gom. Ara​bom. Ter​ro​ry​stom. Nie mó​wię o ofi​cjal​nych kon​trak​tach. Mam na my​śli nie​le​gal​ne trans​ak​cje. - Po co mie​li​by to ro​bić? - za​py​tał Jo​na​than. - A jak my​ślisz? Gdy​by wro​go​wie prze​sta​li strze​lać do nas, Car​ly​le prze​sta​ło​by za​ra​biać pie​nią​dze. Im dłu​żej trwa​ją nie​po​ko​je, tym bar​dziej na​bi​ja​ją so​bie kab​zę. Do Jo​na​tha​na to nie prze​ma​wia​ło. Do Bo​xer​sa też nie.

Haw​kins do​strzegł ich dys​kret​ną wy​mia​nę spoj​rzeń. - Je​śli nie chce​cie, nie mu​si​cie wie​rzyć we wszyst​ko, co wam mó​wię, ale po​peł​ni​cie błąd. Nikt nie chce w to wie​rzyć, ale dzie​sią​te​go wrze​śnia dwa ty​sią​ce pierw​sze​go też nikt nie wie​rzył, że ter​ro​ry​ści chcą nas wszyst​kich po​za​bi​jać. Jo​na​than po​sta​no​wił ro​ze​grać spra​wę dy​plo​ma​tycz​nie. Nie chciał zra​zić Haw​kin​sa, ale, na mi​łość bo​ską, bez prze​sa​dy. - To po​waż​ne oskar​że​nie wo​bec tak du​żej fir​my. Gdy​by wy​cie​kło choć sło​wo... Przy​da​ły​by się ja​kieś do​wo​dy. Z miny Haw​kin​sa moż​na było wy​czy​tać, że się zga​dza. - W tym sęk. Kie​dy ostat​ni raz wi​dzia​łem się z Fabe'em, miał na tym punk​cie ob​se​sję. Pró​bo​wał ko​go​kol​wiek za​in​te​re​so​wać tym te​ma​tem, ale za​wsze koń​czy​ło się tym sa​mym: „Gdzie do​wo​dy?". Czym in​nym jest udo​wod​nie​nie cze​goś na pa​pie​rze, a czym in​nym zdo​by​cie prób​ki tego świń​stwa. Za​wsze wte​dy moż​na po​rwać dzie​cia​ka dy​rek​to​ra, po​my​ślał Jo​na​than. Ale tej kar​ty nie za​mie​rzał na ra​zie od​sła​niać. - W jaki spo​sób za​mie​rzał po​ka​zać, że fir​ma sprze​da​je broń nie​przy​ja​cie​lo​wi? - za​py​tał. Haw​kins wzru​szył ra​mio​na​mi. - Nie mam po​ję​cia, jak za​mie​rzał co​kol​wiek zro​bić. Ale gdy​by uda​ło się udo​wod​nić, że ta broń jest nie​le​gal​nie pro​du​ko​wa​na, i upu​blicz​nić to, udo​wod​nie​nie ca​łej resz​ty nie by​ło​by trud​ne. Kie​dy me​dia pod​chwy​cą trop ja​kiejś pa​skud​nej spra​wy, nie po​pusz​czą, póki nie do​trą do sa​me​go dna. Naj​trud​niej​szy jest ten pierw​szy krok - zwró​ce​nie uwa​gi opi​nii pu​blicz​nej. - My​ślisz, że był​by zdol​ny po​peł​nić prze​stęp​stwo, by zdo​być to, cze​go szu​kał? - za​py​tał Bo​xers. Haw​kins za​czy​nał ro​zu​mieć. - A więc o to cho​dzi. Fabe zro​bił ko​muś krzyw​dę, a wy sta​ra​cie się usta​lić dla​cze​go? - Nie wie​my, czy Fa​bian Con​ger zro​bił co​kol​wiek złe​go - pró​bo​wał za​pa​no​wać nad sy​tu​acją Jo​na​than. - Ow​szem, do​szło do prze​stęp​stwa, obi​ło nam się też o uszy jego na​zwi​sko, ale nie mamy żad​nej pew​no​ści. - Fabe nie jest agre​syw​ny. Moż​na uznać go za za​pal​czy​we​go, ale ni​g​dy nie do​strze​głem w nim skłon​no​ści do prze​mo​cy. - A Ivan Pa​trick? - za​py​tał Bo​xers. - To zna​czy Pal​mer? - Za nie​go gło​wy nie dam. Jak mi po​wie​cie, że gwał​ci kró​licz​ki i pa​tro​szy nie​mow​lę​ta, to nie będę zdzi​wio​ny.

Rozdział 20 Black​ber​ry, któ​ry straż​nik wi​dział w to​reb​ce Ve​ni​ce i któ​rym się nie za​in​te​re​so​wał, nie był wca​le black​ber​rym, a już na pew​no nie w ta​kim sen​sie, jak moż​na by przy​pusz​czać. Każ​de inne urzą​dze​nie tego typu mo​gło wy​sy​łać i od​bie​rać e-ma​ile, słu​żyć jako te​le​fon i peł​nić funk​cję pod​ręcz​ne​go kom​pu​te​ra. Mia​ła ta​kie samo; le​ża​ło w schow​ku jej sa​mo​cho​du sto​ją​ce​go na par​kin​gu przy sta​cji me​tra Fran​co​niaSpring​field w Wir​gi​nii. Tym​cza​sem sprzęt w jej to​reb​ce był prze​no​śnym twar​dym dys​kiem za​wie​ra​ją​cym opro​gra​mo​wa​nie de​szy​fru​ją​ce, a rur​ko​wa​te rącz​ki jej to​reb​ki skry​wa​ły prze​wód USB po​zwa​la​ją​cy jej pod​łą​czyć się do kom​pu​te​ra, z któ​re​go ko​rzy​sta​ła w ar​chi​wum. Pod​łą​cza​nie się do kom​pu​te​ra wy​ma​ga​ło pew​nej fi​ne​zji, mu​sia​ła to zro​bić tak, żeby nie wzbu​dzić ni​czy​je​go za​in​te​re​so​wa​nia. Póź​niej przy​pad​ko​wa oso​ba mo​gła do​strzec tyl​ko, że Ve​ni​ce po​ło​ży​ła to​reb​kę na biur​ku obok obu​do​wy kom​pu​te​ra. Pro​gram de​szy​fru​ją​cy po​trze​bo​wał dwu​dzie​stu pię​ciu mi​nut na wy​ko​na​nie swo​je​go za​da​nia. Kie​dy już uda​ło jej się wejść do sys​te​mu, za​lo​go​wa​ła się jako ad​mi​ni​stra​tor, bo wte​dy mia​ła moż​li​wość wła​ma​nia się do we​wnętrz​nej pocz​ty elek​tro​nicz​nej fir​my Car​ly​le. Jej tok my​śle​nia był na​stę​pu​ją​cy: bio​rąc pod uwa​gę do​świad​cze​nia Iva​na Pa​tric​ka, mógł on się na zle​ce​nie Car​ly​le zaj​mo​wać ochro​ną lub szpie​go​stwem. W obu wy​pad​kach kon​tak​to​wał się za​pew​ne z dy​rek​to​rem do spraw bez​pie​czeń​stwa. Wła​ma​ła się za​tem do skrzyn​ki Char​lie​go War​re​na i za​czę​ła tam szu​kać na​zwi​ska Pa​trick. Nie​czę​sto zda​rza się tra​fić od razu do celu, ale kie​dy się uda, ra​dość jest tym więk​sza. Ci fa​ce​ci re​gu​lar​nie ze sobą ko​re​spon​do​wa​li. Od: Ivan Pa​trick Wy​sła​no: 5 kwiet​nia 10.29 Do: Char​les S. War​ren Te​mat: Twój pro​blem Chuck, gwiaz​da roc​ka wkrót​ce za​re​agu​je na two​ją in​for​ma​cję. Mam plan, jak się go po​zbyć. Mu​si​my po​ga​dać. Ivan Zda​nie „za​re​agu​je na two​ją in​for​ma​cję" zwró​ci​ło jej szcze​gól​ną uwa​gę. In​for​ma​cją było to, co tor​tu​ru​ją​cy chcie​li do​wie​dzieć się od tor​tu​ro​wa​nych. Przez chwi​lę w za​kło​po​ta​nie wpra​wia​ła ją „gwiaz​da roc​ka", ale po​tem przy​po​mnia​ła so​bie imię Con​ge​ra - Fa​bian. Tak samo jak gwiaz​da roc​ka Fa​bian An​tho​ny For​te. Da​lej zna​la​zła cały ciąg ko​re​spon​den​cji: Od: Char​les S. War​ren Wy​sła​no: 5 kwiet​nia 11.14 Do: Ivan Pa​trick Te​mat: RE: Twój pro​blem Ivan, gwiaz​da roc​ka nie jest groź​ny. Co​kol​wiek by po​wie​dział, nikt mu nie uwie​rzy. Nie mu​si​my już na ten te​mat dłu​żej dys​ku​to​wać. Char​les S. War​ren Dy​rek​tor ds. bez​pie​czeń​stwa

Car​ly​le In​du​stries, Inc. 15000 Car​ly​le Bo​ule​vard Mun​cie, IN 47302 765-555-8515 765-555-0915 (faks) Od: Ivan Pa​trick Wy​sła​no: 5 kwiet​nia 11.17 Do: Char​les S. War​ren Te​mat: RE: RE: Twój pro​blem Nie bądź idio​tą. Nie pi​sał​bym, gdy​bym nie miał wia​ry​god​nych in​for​ma​cji. On ma plan, któ​ry może cię po​grą​żyć. Uwierz mi. Już uda​ło mu się do​pro​wa​dzić do prze​cie​ku, o któ​rym nic nie wiesz. MU​SI​MY PO​ROZ​MA​WIAĆ! Mam plan, któ​ry roz​wią​że two​je pro​ble​my NA ZA​WSZE, a prze​cie​ki znik​ną. Gwiaz​da roc​ka mi ufa. Je​śli ty mi nie za​ufasz, po​peł​nisz wiel​ki błąd. Za​sta​nów się. Ivan Char​lie War​ren nie od​zy​wał się przez dwa dni. Kie​dy w koń​cu to zro​bił, w jego li​ście wy​czuć moż​na było lek​ką pa​ni​kę. Od: Char​les S. War​ren Wy​sła​no: 7 kwiet​nia 17.17 Do: Ivan Pa​trick Te​mat: RE: RE: RE: Twój pro​blem Ivan, prze​ko​na​łeś mnie. Spo​tkaj​my się o dzie​sią​tej wie​czo​rem tam, gdzie za​wsze. Mam naj​pierw pójść do ban​ku? Char​les S. War​ren Dy​rek​tor ds. bez​pie​czeń​stwa Car​ly​le In​du​stries, Inc. 15000 Car​ly​le Bo​ule​vard Mun​cie, IN 47302 765-555-8515 765-555-0915 (faks) Od: Ivan Pa​trick Wy​sła​no: 7 kwiet​nia 20.18 Do: Char​les S. War​ren Te​mat: RE: RE: RE: RE: Twój pro​blem Nie. Zmie​nia​my za​sa​dy wy​na​gro​dzeń. Do zo​ba​cze​nia wie​czo​rem. Ivan Ve​ni​ce wpa​try​wa​ła się w ekran, prze​ska​ku​jąc od jed​nej wia​do​mo​ści do dru​giej. Zda​wa​ła so​bie spra​wę, że tra​fi​ła w sam śro​dek bar​dzo waż​nej roz​mo​wy. Tyl​ko co ona ozna​cza​ła? Sko​pio​wa​ła cały ciąg ko​re​spon​den​cji i wkle​iła go jako za​łącz​nik do e-ma​ila, któ​re​go wy​sła​ła do sie​bie. W samą porę; pięć se​kund póź​niej tekst znik​nął z ekra​nu. *** Ty​siąc mil da​lej, gdzieś w cze​lu​ściach sie​dzi​by Car​ly​le In​du​stries, tech​nik kom​pu​te​ro​wy Fe​lix Har​ri​son wró​cił po dłuż​szym po​by​cie w ła​zien​ce do swo​je​go biur​ka i na ekra​nie kom​pu​te​ra zna​lazł mi​ga​ją​cy sy​gnał alar​mu. Ktoś wła​mał się do za​bez​pie​czo​nych pli​ków fir​my. To dru​gi taki przy​pa​dek w cią​gu kil​ku ostat​nich ty​go​dni. W prze​ci​wień​stwie do tam​tej pierw​szej, nie​zdar​nej pró​by do​ko​na​nej gdzieś we​wnątrz

bu​dyn​ku, ta była nie tyl​ko wy​myśl​na, ale na do​da​tek za​koń​czo​na suk​ce​sem. - Cho​le​ra! - wy​pluł z sie​bie i z bi​ją​cym ser​cem wci​snął przy​cisk alar​mo​wy, wy​łą​cza​jąc cały sys​tem i prze​ry​wa​jąc prze​pływ da​nych. Boże Wszech​mo​gą​cy, to było coś, co mo​gło wy​pro​wa​dzić pana War​re​na z rów​no​wa​gi - coś, co po​tra​fi​ło w jed​nej chwi​li zruj​no​wać ka​rie​rę za​wo​do​wą. Z drżą​cy​mi wciąż rę​ka​mi roz​po​czął śledz​two. Kil​ka mi​nut póź​niej pan War​ren za​re​ago​wał na ten sam alarm, któ​ry otrzy​mał na swój pa​ger. Kie​dy za​dzwo​nił, je​dy​ną szan​są Fe​lik​sa na dal​szą pra​cę w fir​mie było prze​ko​na​nie sze​fa, że po​tra​fi wy​tro​pić źró​dło kło​po​tów. Już po dwóch mi​nu​tach wie​dział, że atak na​stą​pił w Ar​chi​wum Na​ro​do​wym w Wa​szyng​to​nie. I stra​cił za​pał. Wy​ko​rzy​sta​nie po​wszech​nie do​stęp​ne​go kom​pu​te​ra prak​tycz​nie unie​moż​li​wia​ło wy​śle​dze​nie... Za​raz, chwi​lecz​kę. Uśmiech​nął się. Ten nie​zwy​kły ha​ker po​peł​nił fa​tal​ny błąd. Wy​słał do sie​bie sa​me​go e-mail. Lub do sie​bie sa​mej. Za wcze​śnie było prze​są​dzać o ta​kich szcze​gó​łach. Mi​nę​ła go​dzi​na, nim pan War​ren wy​ko​nał ten nie​unik​nio​ny te​le​fon. Kie​dy za​dzwo​nił, Fe​lix był już przy​go​to​wa​ny na roz​mo​wę.

Rozdział 21 Tech​nik la​bo​ra​to​ryj​ny Max Men​tor był ge​niu​szem. Kie​dy Gail do​wie​dzia​ła się od wła​ści​cie​la ap​te​ki o To​nym czy Tho​ma​sie Hu​ghe​sie, za​dzwo​ni​ła do mó​wią​ce​go z po​łu​dnio​wym ak​cen​tem przy​ja​cie​la i po​pro​si​ła o po​moc. Max, zna​jąc już na​zwi​sko, na​giął kil​ka prze​pi​sów i się​gnął do kil​ku baz da​nych, do któ​rych nie po​wi​nien się​gać, a któ​re nie​raz kry​ły praw​dzi​we skar​by. Oka​za​ło się, że dwa​na​ście lat wcze​śniej w szko​łach pod​sta​wo​wych w Mun​cie prze​pro​wa​dzo​no ak​cję zbie​ra​nia od​ci​sków pal​ców uczniów w ra​mach pro​jek​tu „Za​gi​nio​ne dziec​ko" - jed​ne​go z tych kre​tyń​skich po​my​słów na iden​ty​fi​ka​cję dzie​cia​ków. Jed​nym z uczest​ni​ków tam​tej ak​cji był Tho​mas Hu​ghes. Od​ci​ski pal​ców nie zmie​nia​ją się z wie​kiem (sta​ją się tyl​ko więk​sze) i te zdję​te ma​łe​mu chłop​cu od​po​wia​da​ły ide​al​nie od​ci​skom zna​le​zio​nym w piw​ni​cy bra​ci Pa​tro​ne. Te​raz, sześć go​dzin póź​niej, Gail wska​za​ła Jes​se'emu krze​sło po dru​giej stro​nie biur​ka. - Mam cie​ka​we in​for​ma​cje na te​mat mło​de​go Hu​ghe​sa - po​wie​dział. - Wła​śnie koń​czy ostat​ni rok na uni​wer​sy​te​cie sta​no​wym Ball na wy​dzia​le mu​zy​ki i chy​ba nie ma zbyt wie​lu przy​ja​ciół. Zna​jo​mych - całe mnó​stwo. Lu​dzie zgod​nie twier​dzą, że to miły chło​pak, ale na te​mat bli​skich przy​ja​ciół nikt nic nie wie. Sły​sza​łem tyl​ko plot​kę o po​nęt​nej ja​sno​wło​sej dziew​czy​nie. Gail unio​sła gło​wę. Ten opis brzmiał ja​koś zna​jo​mo. Jes​se wy​czuł po​dejrz​li​wość sze​fo​wej i uśmiech​nął się. - Tak, to ta sama Chri​sti​ne Ba​ker, tyle że przy​bra​ła inne na​zwi​sko. Po​ka​za​łem jej zdję​cie z pra​wa jaz​dy i dwóch zna​jo​mych Hu​ghe​sa po​twier​dzi​ło, że to ona. Co do tego dru​gie​go na​zwi​ska, pa​mię​ta​li tyl​ko, że za​czy​na​ło się na li​te​rę T. Gail unio​sła brwi. Co w tym in​te​re​su​ją​ce​go? Mimo to po​wie​dzia​ła: - Do​bra ro​bo​ta, Jes​se. Jes​se roz​pro​mie​nił się. - Za​cze​kaj. To nie wszyst​ko. Nikt nie wi​dział go od po​nad ty​go​dnia. Jej też nie. Są​sie​dzi z bu​dyn​ku, w któ​rym miesz​ka Tho​mas, twier​dzą, że ja​kiś ty​dzień temu - w po​nie​dzia​łek lub wto​rek, za​le​ży od wer​sji, było ja​kieś za​mie​sza​nie. O póź​nej po​rze do​bie​ga​ły ja​kieś ha​ła​sy, ale nikt nie wyj​rzał, żeby spraw​dzić, co się dzie​je. Przy​pusz​czam, że wte​dy do​szło do po​rwa​nia. Ten ra​port spodo​bał się Gail. Wy​ję​ła no​tes i za​czę​ła pi​sać. - To zna​czy, że świę​tej pa​mię​ci Chri​sti​ne Ba​ker cały czas go zwo​dzi​ła. - Tak mi się wy​da​je - przy​tak​nął Jes​se. - Na pew​no nie była ofia​rą jak Tho​mas, choć​by ze wzglę​du na to gdzie się znaj​do​wa​ła, kie​dy wy​bu​chła strze​la​ni​na. Je​śli cho​dzi o ja​kąś po​waż​ną dzia​łal​ność nie​zgod​ną z pra​wem, kar​to​te​ka Chri​sti​ne Ba​ker była czy​sta, po​mi​ja​jąc kil​ka sym​bo​licz​nych za​trzy​mań w trak​cie ma​ni​fe​sta​cji. - Mam jesz​cze jed​ną cie​ka​wą in​for​ma​cję - cią​gnął Jes​se. - Są​sie​dzi, z któ​ry​mi roz​ma​wia​łem, po​wie​dzie​li, że nie ja pierw​szy roz​py​ty​wa​łem o Tho​ma​sa Hu​ghe​sa. Ja​kiś fa​cet, któ​ry się nie przed​sta​wił, ro​bił alu​zje, że Tho​mas wpadł w kło​po​ty z po​wo​du dłu​gów, a on sam pró​bu​je uchro​nić go od nie​szczę​ścia. Część lu​dzi, z któ​ry​mi roz​ma​wia​łem, wy​krę​ci​ła się i nie po​wie​dzia​ła mu ni​cze​go, a część po​wie​dzia​ła to samo co mnie, o noc​nych ha​ła​sach. - Masz ry​so​pis tego czło​wie​ka?

Jes​se zer​k​nął do swo​ich no​ta​tek. - Mam, ale oba​wiam się, że nie​wie​le nam on po​mo​że. Bia​ły męż​czy​zna, trzy​dzie​ści pięć do czter​dzie​stu pię​ciu lat, pięć stóp dzie​sięć cali wzro​stu, krót​ko ostrzy​żo​ne ja​sno​brą​zo​we wło​sy. Żad​ne​go za​ro​stu na twa​rzy, żad​nych wi​docz​nych blizn. Z ta​kim opi​sem mamy ja​kieś pięć​dzie​siąt mi​lio​nów po​dej​rza​nych. Ale wresz​cie po​ja​wił się mo​tyw po​rwa​nia. Gail cze​ka​ła, co po​wie. - Li​chwiar​skie dłu​gi. Dzie​ciak jest wi​nien tyle for​sy ban​dzio​rom, że ci po​sta​na​wia​ją się nim za​jąć. Gail po​trzą​snę​ła gło​wą. To nie trzy​ma​ło się kupy. - Two​im zda​niem pa​su​je to do pro​fi​lu Tho​ma​sa Hu​ghe​sa? Pil​ny stu​dent, z do​bre​go domu, bez kry​mi​nal​nej prze​szło​ści. Na mi​łość bo​ską, ma dwa​dzie​ścia dwa lata, a na​wet nie do​stał man​da​tu za prze​kro​cze​nie do​zwo​lo​nej pręd​ko​ści. Jes​se się skrzy​wił. - Nie ro​zu​miem związ​ku. - Lu​dzie, któ​rzy po​ży​cza​ją pie​nią​dze od li​chwia​rzy, wpa​da​ją w ta​ra​pa​ty. Są win​ni di​le​ro​wi za nar​ko​ty​ki albo za wy​so​ko ob​sta​wia​ją na wy​ści​gach, albo mu​szą za​trzeć ja​kieś inne prze​stęp​stwo. Grzecz​ne dzie​cia​ki z Mun​cie nie po​trze​bu​ją li​chwiar​skich po​ży​czek. - Za​wsze musi być ten pierw​szy raz, sze​ry​fie - za​czął się bro​nić Jes​se. - Do​ty​czy to tak​że prze​stęp​stwa. Albo nar​ko​ty​ków czy dłu​gów ha​zar​do​wych. Poza tym fa​cet, któ​ry tam wę​szył, po​wie​dział, że... - Nie​waż​ne, co po​wie​dział, Jess. Lu​dzie mogą mó​wić, co chcą. - Wi​dzia​ła jego nie​za​do​wo​le​nie, ale uprze​dzi​ła ge​stem dło​ni kontrę. - Nie ata​ku​ję cię, Jess. Ani two​jej teo​rii. Po pro​stu wiem z do​świad​cze​nia jed​no: lu​dzie tak rzad​ko mó​wią praw​dę, że sło​wa nie zna​czą wie​le. - Po​wie​dzia​łem tyl​ko, że lu​dzie, z któ​ry​mi roz​ma​wia​łem, wy​da​wa​li się szcze​rzy. Poza tym opi​sa​li tego fa​ce​ta i to, co mó​wił w tak po​dob​ny spo​sób, że nie wy​obra​żam so​bie, by byli z nim w zmo​wie. - Nie mia​łam na my​śli lu​dzi, z któ​ry​mi roz​ma​wia​łeś - od​par​ła Gail. - Mó​wię o czło​wie​ku, któ​ry z nimi roz​ma​wiał. Uwa​żam, że to on jest na​szym mor​der​cą, któ​ry prze​pro​wa​dzał roz​po​zna​nie, nim za​czął na​ci​skać spust. Z jego punk​tu wi​dze​nia mó​wie​nie praw​dy nie było uza​sad​nio​ne. Na biur​ku za​dzwo​nił te​le​fon - jej pry​wat​na li​nia - i w tej sa​mej chwi​li przy​szła jej do gło​wy pew​na myśl. - Wła​ści​wie fa​ce​to​wi, któ​ry zaj​mu​je się na wła​sną rękę uwal​nia​niem za​kład​ni​ków, może za​le​żeć na utrzy​ma​niu sa​me​go fak​tu po​rwa​nia w ta​jem​ni​cy. Te​le​fon za​dzwo​nił po raz trze​ci i Gail pod​nio​sła słu​chaw​kę. - Sze​ryf Bon​ne​vil​le, pro​szę chwi​lę za​cze​kać - ode​zwa​ła się, wci​snę​ła przy​cisk „hold" i zwró​ci​ła po​now​nie do swe​go za​stęp​cy: - Gdy​by ro​ze​szła się wieść o po​rwa​niu, ktoś mógł​by za​dzwo​nić na po​li​cję i całą ope​ra​cję szlag mógł​by tra​fić. Jes​se czuł, że jego li​nia obro​ny za​czy​na się za​ła​my​wać. - A głów​nym po​wo​dem sko​rzy​sta​nia z usług nie​za​leż​ne​go spe​cja​li​sty mo​gło być ostrze​że​nie przed za​wia​da​mia​niem po​li​cji. Gail uśmiech​nę​ła się i pu​ści​ła do nie​go oko. - Bin​go. - Wci​snę​ła po​now​nie przy​cisk i przy​ło​ży​ła słu​chaw​kę do ucha. - Prze​pra​szam, że mu​siał pan cze​kać. Przy te​le​fo​nie sze​ryf Bon​ne​vil​le. - Me​di​na. - Agent spe​cjal​ny z biu​ra re​gio​nal​ne​go w Chi​ca​go wy​po​wie​dział swo​je na​zwi​sko, jak​by było oskar​że​niem, ale ton jego gło​su obu​dził w Gail miłe wspo​mnie​nia. - Je​steś przy​go​to​wa​na na praw​dzi​we trzę​sie​nie zie​mi? - Prze​łą​czę cię na gło​śnik - po​wie​dzia​ła Gail, wci​ska​jąc gu​zik. - Jest tu ze mną Jes​se Col​lier. - Wi​taj, Jess! - za​wo​łał Me​di​na. - Szu​ka​cie Tho​ma​sa Hu​ghe​sa? Syna Ste​phen​so​na i Ju​lie Hu​ghe​sów?

- Zga​dza się - od​par​ła Gail. - Jak go znaj​dzie​cie, za​trzy​maj​cie, do​brze? Jego ro​dzi​ce są mor​der​ca​mi. Gail była wy​raź​nie po​ru​szo​na. - Co ta​kie​go? - Peł​ne za​sko​cze​nie, co? Wy​glą​da na to, że za​mor​do​wa​li ko​bie​tę, jej dwo​je dzie​ci i nia​nię w Mun​cie. Okrop​ny wi​dok. Pierw​sze ra​por​ty wspo​mi​na​ją o tor​tu​rach. - Mój Boże! - jęk​nę​ła. - Co tu się dzie​je, Vin​ce? - Jak będę coś wie​dział, dam wam znać. To, co wam po​wie​dzia​łem, zna​la​złem w ICIS. Cześć, mu​szę le​cieć. Po​łą​cze​nie zo​sta​ło prze​rwa​ne, a Gail zbla​dła. - Miło by​ło​by się do​wie​dzieć, czy masz ja​kąś hi​po​te​zę, sze​fo​wo - ode​zwał się Jes​se.

Rozdział 22 Na​ru​sze​nie sys​te​mu za​bez​pie​czeń w cza​sie sur​fo​wa​nia na stro​nie Car​ly​le In​du​stries bar​dzo po​ru​szy​ło Ve​ni​ce. Nie tra​cąc cza​su, wy​bie​gła z ar​chi​wum i wró​ci​ła do bez​piecz​ne​go azy​lu w Fi​sher​man's Cove. Usia​dła w swo​im ga​bi​ne​cie i wstrzy​mu​jąc od​dech, za​lo​go​wa​ła się do Mię​dzy​sta​no​we​go Sys​te​mu In​for​ma​cji Kry​mi​nal​nej, żeby spraw​dzić, czy jest coś no​we​go w spra​wie śledz​twa w In​dia​nie. Po​czu​ła ucisk w żo​łąd​ku. Jak do​tąd naj​waż​niej​sze śledz​two w kra​ju - naj​wię​cej biu​le​ty​nów i alar​mów - do​ty​czy​ło po​trój​ne​go za​bój​stwa do​ko​na​ne​go w Sam​son w In​dia​nie przez Jo​na​tha​na. Od cza​su jej ostat​niej wi​zy​ty na tej stro​nie wła​dze od​kry​ły, że spra​wa wią​że się z po​rwa​niem. Nie usta​lo​no tyl​ko jesz​cze, czy spraw​ca oswo​bo​dził po​rwa​ne​go, czy sam był po​ry​wa​czem. Jesz​cze bar​dziej po​ru​sza​ją​cy był fakt, że śled​czym z In​dia​ny uda​ło się po​wią​zać miej​sce strze​la​ni​ny z Tho​ma​sem Hu​ghe​sem. Zi​den​ty​fi​ko​wa​li go jako dwu​dzie​sto​dwu​let​nie​go stu​den​ta col​le​ge'u z uni​wer​sy​te​tu sta​no​we​go Ball. Tho​mas był te​raz po​szu​ki​wa​ny jako „oso​ba za​mie​sza​na", co z do​tych​cza​so​wych do​świad​czeń pod​po​wia​da​ło Ve​ni​ce, że może być rów​nie do​brze po​ten​cjal​nym świad​kiem lub na​wet głów​nym po​dej​rza​nym. Co​kol​wiek to ozna​cza​ło w tym wy​pad​ku, wia​do​mość nie na​le​ża​ła do do​brych. Na​zwi​sko Tho​ma​sa Hu​ghe​sa było na ekra​nie pod​kre​ślo​ne jako hi​per​link, co zwy​kle za​po​wia​da​ło po​wią​za​nie z in​nym śledz​twem. Kie​dy Ve​ni​ce klik​nę​ła na link i prze​czy​ta​ła pierw​sze dwa zda​nia, z wra​że​nia za​sło​ni​ła dło​nią usta. To nie​moż​li​we. Drżą​cy​mi z nad​mia​ru ad​re​na​li​ny pal​ca​mi wy​lo​go​wa​ła się z sys​te​mu i we​szła na szy​fro​wa​ną stro​nę po​łą​czeń te​le​fo​nicz​nych. Za​ło​ży​ła słu​chaw​ki i wy​bra​ła nu​mer bez​piecz​ne​go te​le​fo​nu sa​te​li​tar​ne​go Jo​na​tha​na. *** Jo​na​than zda​wał so​bie spra​wę, że hum​mer to ab​sur​dal​ne mar​no​traw​stwo su​row​ców na​tu​ral​nych, ale bio​rąc pod uwa​gę spe​cy​fi​kę jego dzia​łal​no​ści i uza​leż​nie​nie od no​wo​cze​snych za​ba​wek, był to je​dy​ny po​jazd, któ​ry mu od​po​wia​dał. Oprócz pan​cer​nych drzwi i szyb wy​po​sa​żył go tak​że w naj​no​wo​cze​śniej​sze urzą​dze​nia łącz​no​ści. Po​my​ślał na​wet o szy​fro​wym sej​fie umiesz​czo​nym pod de​ską roz​dziel​czą, w któ​rym trzy​mał spo​ry za​pas go​tów​ki na na​gły wy​pa​dek. W tej chwi​li w sej​fie znaj​do​wa​ło się dwa​dzie​ścia pięć ty​się​cy w stu​do​la​ro​wych bank​no​tach. Bo​xers na​zy​wał ten sa​mo​chód Bat​mo​bi​lem. Te​le​fon za​mon​to​wa​ny na de​sce roz​dziel​czej był szy​fro​wa​nym te​le​fo​nem sa​te​li​tar​nym, po​zwa​la​ją​cym na roz​mo​wę na do​wol​ny te​mat z każ​dym, kto dys​po​no​wał po​dob​ną tech​no​lo​gią. Jak moż​na się spo​dzie​wać, dla Bo​xer​sa był to Bat​pho​ne. I te​raz wła​śnie Bat​pho​ne dzwo​nił. Po​mył​ka była nie​moż​li​wa, ale Jo​na​than i tak ode​brał, mó​wiąc do słu​chaw​ki wy​mi​ja​ją​ce: - Tak? - Dig​ger? Tu Ve​ni​ce. Mamy pro​blem. Tyl​ko tego mu było trze​ba. - Hu​ghe​so​wie to ro​dzi​na mor​der​ców. *** Ja​dąc do Mun​cie, Gail Bon​ne​vil​le nie wie​dzia​ła jesz​cze, co uda jej się usta​lić na miej​scu po​czwór​nej

zbrod​ni, ale sko​ro zgi​nę​ło tak wie​le osób i z mor​der​stwem łą​czy się na​zwi​sko Hu​ghes, nie mo​gła tego tro​pu zlek​ce​wa​żyć. Ten na​gły zwrot ak​cji był fan​ta​stycz​ny. Coś, co do​tych​czas wy​da​wa​ło się al​tru​istycz​nym ak​tem mę​stwa Strzel​ca z Sam​son, na​gle oka​za​ło się czymś zu​peł​nie in​nym. Trzy oso​by za​mor​do​wa​ne w cza​sie uwal​nia​nia syna mor​der​ców. Co to mia​ło​by ozna​czać? Każ​dy z wnio​sków, któ​re przed​wcze​śnie wy​snu​ła Gail, był te​raz wąt​pli​wy. Dzwo​nek te​le​fo​nu ko​mór​ko​we​go roz​draż​nił ją. Za​le​tą dłu​gich po​dró​ży sa​mo​cho​dem był czas na spo​koj​ne prze​my​śle​nia. Nu​mer na wy​świe​tla​czu wska​zy​wał, że dzwo​nią z jej biu​ra i z ja​kie​goś po​wo​du fakt ten tyl​ko wzmógł jej złość. - Bon​ne​vil​le. - Col​lier. - Jes​se ode​zwał się iden​tycz​nym to​nem. Gail roz​ch​mu​rzy​ła się i uśmiech​nę​ła. - Je​steś w na​stro​ju na za​baw​ne wia​do​mo​ści? - Wolę do​bre od za​baw​nych - od​par​ła - ale wszyst​ko znio​sę. - Kie​dy zaj​mo​wa​łem się roz​kła​dem lo​tów, na​wią​za​łem kil​ka war​to​ścio​wych zna​jo​mo​ści - tłu​ma​czył Jes​se. - Jed​na z tych osób za​dzwo​ni​ła do mnie wła​śnie i po​wie​dzia​ła, że sa​mo​lot Per​seus Fo​ods przed​sta​wił plan lotu po​wrot​ne​go do In​dia​na​po​lis.

Rozdział 23 Miej​sce zbrod​ni przy De​twe​iler Ave​nue w Mun​cie przed​sta​wia​ło naj​bar​dziej ma​ka​brycz​ny wi​dok, jaki fał​szy​wy agent FBI Jo​na​than Gra​ve kie​dy​kol​wiek wi​dział. Cia​ła już znik​nę​ły - kil​ka go​dzin temu prze​wie​zio​no je do kost​ni​cy, gdzie zo​sta​ną roz​kro​jo​ne i wy​pa​tro​szo​ne. Po​zo​sta​ły tyl​ko za​schnię​te ka​łu​że krwi, smu​gi i pla​my, któ​re wy​da​wa​ły się jesz​cze bar​dziej prze​ra​ża​ją​ce, niż gdy​by to​wa​rzy​szy​ły im zwło​ki. Kłę​bią​cy się tłum kry​mi​na​li​sty​ków po​ma​gał zwal​czyć uczu​cie obrzy​dze​nia, ale rój much przy​pra​wiał Jo​na​tha​na o mdło​ści. I ten smród. Do​bry Boże, co za smród. Poza tym dom był czy​sty, za​pew​ne dzię​ki sta​ra​niom miesz​kań​ców. Pię​tro​wy bu​dy​nek o po​wierzch​ni po​nad dwóch ty​się​cy stóp kwa​dra​to​wych był ty​po​wym do​mem kla​sy śred​niej na przed​mie​ściach. Plac przed do​mem był rów​nie sta​ran​nie utrzy​ma​ny i tyl​ko tra​wa wy​ro​sła nie​co zbyt wy​so​ko - to ten wła​śnie fakt ka​zał są​sia​dom przy​pusz​czać, że we​wnątrz sta​ło się coś złe​go. Osiem​na​ście go​dzin po tym, jak ja​kiś nie​szczę​sny sa​ma​ry​ta​nin zaj​rzał przez okno i we​zwał po​li​cję, ty​sią​ce od​ci​sków bu​tów po​li​cjan​tów i ra​tow​ni​ków me​dycz​nych kom​plet​nie zde​wa​sto​wa​ło traw​nik, a po​li​cyj​na ta​śma po​zba​wi​ła to miej​sce ustron​no​ści. Spra​wę pro​wa​dził de​tek​tyw Stan Ha​stings z de​par​ta​men​tu po​li​cji Mun​cie. Szczu​pły, wy​so​ki, z ozna​ka​mi si​wi​zny na reszt​kach sta​ran​nie za​cze​sa​nych wło​sów, wy​glą​dał na czter​dzie​ści pięć lat i naj​wy​raź​niej nie miał ocho​ty po​now​nie wcho​dzić do środ​ka. Kie​dy po​ja​wił się Jo​na​than z od​zna​ką FBI, za​dał kil​ka zwy​cza​jo​wych py​tań, ale szyb​ko zo​stał prze​ko​na​ny, że FBI bada zwią​zek po​mię​dzy Cald​wel​la​mi a kra​dzie​żą taj​nych in​for​ma​cji. Opro​wa​dza​jąc Jo​na​tha​na po domu, Ha​stings wy​raź​nie uni​kał wi​do​ku krwi. - Zo​sta​li za​mor​do​wa​ni wszy​scy - wy​ja​śniał - An​ge​la Cald​well i jej dwo​je dzie​ci w wie​ku sze​ściu i trzech lat, a tak​że nia​nia, Fe​li​cia Bo​ur​da​in, oby​wa​tel​ka fran​cu​ska. Nia​nia zgi​nę​ła tu​taj, w przed​po​ko​ju. Wska​zał ka​łu​żę za​krze​płej krwi na ka​fel​kach i roz​bry​zgi na ścia​nach się​ga​ją​ce aż po su​fit. - Po​dej​rze​wa​my, że zgi​nę​ła, kie​dy otwo​rzy​ła drzwi. Jed​no po​cią​gnię​cie no​żem po krta​ni i pa​dła na pod​ło​gę. Przez sa​lon prze​szli do nie​wiel​kiej ja​dal​ni z okrop​nie po​pla​mio​ną ta​pe​tą w nie​bie​skie i ró​żo​we kwia​ty. - An​ge​lę, mat​kę, zna​leź​li​śmy przy​wią​za​ną do krze​sła. Ona wy​glą​da​ła naj​go​rzej. Z tego, co wiem, była tor​tu​ro​wa​na. Na cie​le mia​ła mnó​stwo głę​bo​kich ran i śla​dów bi​cia, ale tyl​ko jed​na rana była śmier​tel​na gar​dła. Jo​na​than wy​obra​ził so​bie ten wi​dok i jak naj​szyb​ciej chciał o nim za​po​mnieć. - A co z dzieć​mi? - Mó​wiąc te sło​wa, już ża​ło​wał, że za​dał to py​ta​nie. To, że mu​siał wie​dzieć, nie zna​czy​ło wca​le, że chciał. Oczy Ha​sting​sa po​czer​wie​nia​ły. Gło​śno od​chrząk​nął. - Wy​glą​da na to, że mała zgi​nę​ła od razu. Ale chło​piec... Po​dej​rze​wa​my, że mor​der​ca znę​cał się nad nim, żeby wy​do​być in​for​ma​cje od mat​ki. - De​tek​tyw za​milkł, a Jo​na​than wi​dział, jak po​ru​sza​ją się jego mię​śnie szczę​ki. - Jezu, chodź​my już stąd, do​brze? Nie cze​ka​jąc na od​po​wiedź, ru​szył pro​sto w kie​run​ku tyl​ne​go wej​ścia i wy​szedł na ta​ras. Jo​na​than szedł tuż za nim. Kie​dy go do​go​nił, Ha​stings stał z rę​ka​mi w kie​sze​niach spodni i wy​glą​dał na zmie​sza​ne​-

go. - Wszyst​ko w po​rząd​ku, de​tek​ty​wie? - za​py​tał Jo​na​than. Ha​stings ro​ze​śmiał się i prze​wró​cił ocza​mi. - Prze​pra​szam - od​parł. - Daw​no już nic mnie tak nie po​ru​szy​ło. Jo​na​than uśmiech​nął się, wzru​sza​jąc ra​mio​na​mi. - Zda​rza się. - Tak - prych​nął Ha​stings - lu​dzie zo​ba​czą, że je​steś mięk​ki, i będą ocze​ki​wać ła​god​ne​go trak​to​wa​nia. Bóg je​den wie, co by się wte​dy dzia​ło. Jo​na​than dał gli​nia​rzo​wi kil​ka chwil na ochło​nię​cie. Ci​szę prze​rwa​ło szcze​ka​nie psa w są​sied​nim domu. - Jak pan po​wią​zał Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa z tym mor​der​stwem? Przez od​ci​ski pal​ców? - Ste​phen​so​na i jego żonę - po​pra​wił Ha​stings. - Są​sie​dzi wi​dzie​li ich sa​mo​chód za​par​ko​wa​ny za ro​giem w cza​sie, kie​dy do​szło do mor​der​stwa. Poza tym Hu​ghe​so​wie znik​nę​li. To mi wy​star​czy. To wy​star​czy​ło​by każ​de​mu. - A co z mo​ty​wem? Ha​stings usiadł na sto​ją​cym w cie​niu krze​śle tu​ry​stycz​nym. - Na ra​zie nie mam po​my​słu. Wie​my tyl​ko, że ra​zem pra​co​wa​li. Tu, w Mun​cie, w Car​ly​le In​du​stries. W biu​rze do spraw ja​kie​goś pro​gra​mu, co​kol​wiek to zna​czy. Ale coś panu po​wiem. Ta​kie​go mor​der​stwa to na pew​no nie po​peł​nio​no z po​wo​du za​wie​dzio​nej mi​ło​ści. Moim zda​niem ma to coś wspól​ne​go z tam​tą rze​zią w Sam​son. Jo​na​than nie za​mie​rzał roz​wi​jać te​ma​tu, sko​ro Ha​stings sam się do tego nie kwa​pił. - Tym wąt​kiem też się zaj​mie​my - za​ble​fo​wał. Ha​stings uśmiech​nął się. - W ta​kim ra​zie upie​cze pan dwie pie​cze​nie na jed​nym ogniu. - Słu​cham? - Sze​ryf Bon​ne​vil​le z Sam​son jest tu​taj. Ostat​nio wi​dzia​łem ją tam, od fron​tu. Dziw​ne, że jej pan nie za​uwa​żył, kie​dy pan pod​jeż​dżał. Wia​do​mość była ni​czym ude​rze​nie obu​chem, ale Jo​na​than ni​cze​go po so​bie nie po​ka​zał. - Może była - od​parł. - Krę​ci się tam mnó​stwo lu​dzi, a ja chy​ba nie mia​łem oka​zji jej wcze​śniej po​znać. Ha​stings wstał i stuk​nął łok​ciem w ra​mię Jo​na​tha​na, kie​ru​jąc go w stro​nę scho​dów pro​wa​dzą​cych z ta​ra​su do ogro​du. Naj​wy​raź​niej chciał unik​nąć ko​lej​ne​go spa​ce​ru po domu. - Chodź​my - po​wie​dział. - Przed​sta​wię was so​bie. Jo​na​than za​uwa​żył pa​nią sze​ryf przy drzwiach nie​ozna​ko​wa​ne​go ra​dio​wo​zu. Sta​ła ze skrzy​żo​wa​ny​mi na pier​siach rę​ka​mi i opie​ra​ła się ple​ca​mi o szy​bę. Szczu​pła i wy​spor​to​wa​na, z wło​sa​mi mo​del​ki, w ni​czym nie przy​po​mi​na​ła ty​po​wej po​li​cjant​ki i wy​da​ła się Jo​na​tha​no​wi uro​cza. Ubra​na była w dro​gie nie​bie​skie dżin​sy, bia​łą bluz​kę i ciem​no​nie​bie​ski ża​kiet nie​co przy​dłu​gi, za​pew​ne po to, by nie wi​dać było bro​ni. Zna​czą​cy uśmie​szek zda​wał się mó​wić „Mam cię". Ha​stings po​pro​wa​dził go na skró​ty przez traw​nik. - Hej, pani sze​ryf, jest tu ktoś, kto chciał​by pa​nią po​znać. Kie​dy byli już bli​sko, Ha​stings ich przed​sta​wił. - Agent spe​cjal​ny Leon Har​ris z FBI, a to pani sze​ryf Gail Bon​ne​vil​le z Sam​son w In​dia​nie. Uści​snę​li so​bie dło​nie. - Miło mi pa​nią po​znać. Spoj​rza​ła na nie​go z roz​ba​wie​niem.

- Cała przy​jem​ność po mo​jej stro​nie, agen​cie spe​cjal​ny Har​ris. - Sło​wa z jej ust pły​nę​ły ni​czym lo​do​wa​ta bry​za. Ha​stings za​uwa​żył to i po​czuł się nie​zręcz​nie, jak​by wtrą​cił się w sprzecz​kę ko​chan​ków. - Po​zwo​li​cie, że znik​nę? - rzu​cił. - Mam mnó​stwo ro​bo​ty. - Oczy​wi​ście - od​parł Jo​na​than i od​wró​cił się, żeby uści​snąć mu dłoń. - Dzię​ku​ję za po​moc. Gail od​po​wie​dzia​ła de​tek​ty​wo​wi lek​ce​wa​żą​cym po​trzą​śnię​ciem gło​wy i Ha​stings, nie cze​ka​jąc ani chwi​li dłu​żej, znik​nął. - Pani też musi być bar​dzo za​ję​ta - za​czął Jo​na​than. - Mogę obej​rzeć pań​ską od​zna​kę? - za​py​ta​ła Gail. - Oczy​wi​ście. - Jego od​zna​ka była bez za​rzu​tu - i na do​da​tek praw​dzi​wa. Ko​lej​na ko​rzyść z fak​tu, że cza​sa​mi na​wet Wuj Sam był jego klien​tem. Gail do​kład​nie oce​ni​ła za​war​tość skó​rza​ne​go po​krow​ca, sta​ra​jąc się za​pa​mię​tać wszyst​kie szcze​gó​ły i zwra​ca​jąc szcze​gól​ną uwa​gę na po​rów​na​nie fo​to​gra​fii z twa​rzą sto​ją​ce​go przed nią męż​czy​zny. Wte​dy Jo​na​than zdał so​bie spra​wę, że Gail ble​fu​je. Na​wet naj​gor​szy fał​szerz po​ra​dził​by so​bie z fo​to​gra​fią. - Nie wy​glą​da pan na agen​ta FBI - po​wie​dzia​ła, od​da​jąc mu od​zna​kę i pa​trząc zna​czą​co na jego spor​to​we ubra​nie. - I mówi to ma​ło​mia​stecz​ko​wa pani sze​ryf o bo​skim cie​le - rzu​cił Jo​na​than z uśmie​chem. Wsu​nął od​zna​kę do tyl​nej kie​sze​ni spodni, nie przej​mu​jąc się tym, że od​sła​nia broń. W kło​po​tli​wej ci​szy, któ​ra za​pa​dła po jego sło​wach, za​sta​na​wiał się nad ko​lej​nym po​su​nię​ciem. Wcze​śniej na to nie li​czył, ale sko​ro te​raz stał twa​rzą w twarz z ostat​nią na świe​cie oso​bą, któ​rą chciał​by spo​tkać, uznał, że musi coś na tym ugrać. - Po​świę​ci mi pani kil​ka mi​nut i opo​wie o szcze​gó​łach tej strze​la​ni​ny w Sam​son? - Dla​cze​go nie po​roz​ma​wia pan z Vin​ce'em Me​di​ną? - spy​ta​ła. - Nie znam go - od​parł i po​my​ślał: sta​ra pu​łap​ka z roz​po​zna​wa​niem na​zwisk. Roz​luź​nił się prze​ko​na​ny, że Gail strze​la na oślep. Gdy​by mia​ła ja​kieś do​wo​dy na po​par​cie swo​ich po​dej​rzeń, już daw​no za​ku​ła​by go w kaj​dan​ki. - Pra​cu​je w od​dzia​le re​gio​nal​nym w Chi​ca​go - wy​ja​śni​ła. - Ja nie - od​parł Jo​na​than. Spe​cjal​nie nie roz​wi​jał te​ma​tu. Praw​dzi​wi agen​ci FBI lu​bi​li pa​no​wać nad sy​tu​acją. - Z ja​kie​go w ta​kim ra​zie jest pan biu​ra? Pra​co​wa​łam w FBI przez pięt​na​ście lat. Jo​na​than zmie​rzył ją zim​nym spoj​rze​niem i pod​parł się pod boki. - Czy ob​ra​zi​łem pa​nią? Sło​wa o bo​skim cie​le mia​ły być kom​ple​men​tem. - Gdzie pan był dwu​na​ste​go kwiet​nia? Naj​wyż​szy czas oka​zać praw​dzi​wą złość. - A gdzie pani była? Gail wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Ja by​łam w domu, w łóż​ku. A na​stęp​ne​go ran​ka pro​wa​dzi​łam śledz​two w spra​wie po​trój​ne​go za​bój​stwa. Szok. - I uwa​ża pani, że ja mogę mieć z tym coś wspól​ne​go? - Ro​ze​śmiał się. - Co się z pa​nią dzie​je, pani sze​ryf? - Wska​zał pal​cem ją, a po​tem sie​bie. - Do​brzy lu​dzie. - rzekł. Ge​stem wy​cią​gnię​tej reki wska​zał ota​cza​ją​cy ich świat. - Źli lu​dzie. To nie jest ta​kie skom​pli​ko​wa​ne. - Uwa​żam, że nie jest pan tym, za kogo się po​da​je - po​wie​dzia​ła Gail. Zmie​sza​nie. - A kim miał​bym być? Unio​sła gło​wę i zmru​ży​ła oczy. W in​nych oko​licz​no​ściach Jo​na​than po​sta​rał​by się być cza​ru​ją​cy.

- Jesz​cze nie wiem. Ale po​dej​rze​wam, że to pan strze​lał w moim mie​ście, a więc jest pan pew​nie po​wią​za​ny z ludź​mi, któ​rzy strze​la​li w tym domu. - Skie​ro​wa​ła pa​lec wska​zu​ją​cy w stro​nę swo​jej pier​si. Do​bry czło​wiek. - Wska​za​ła na Jo​na​tha​na. - Zły czło​wiek. Te​raz Jo​na​than wska​zał na nią. - Stuk​nię​ta pani sze​ryf. Je​śli za​mie​rza pani mnie aresz​to​wać, musi pani naj​pierw za​pla​no​wać nie lada ba​ta​lię. Gail się spię​ła. - Mia​łem na my​śli ba​ta​lię są​do​wą - wy​ja​śnił. Od​wró​cił się i ru​szył w stro​nę swo​je​go wy​po​ży​czo​ne​go sa​mo​cho​du, ma​cha​jąc lek​ce​wa​żą​co ręką. - Har​ris! - za​wo​ła​ła za nim. Od​wró​cił się. - Znam już two​ją twarz - po​wie​dzia​ła. - Te​raz zdo​bę​dę wszyst​kie po​trzeb​ne do​wo​dy. A po​tem cię przy​mknę. - Jej uśmiech go zmro​ził. - Do​bry czło​wiek - od​po​wie​dział, wska​zu​jąc swo​ją twarz. Od​jeż​dża​jąc spod domu, pa​trzył w lu​ster​ku wstecz​nym na pa​nią sze​ryf. Ob​ser​wo​wa​ła go, póki nie znik​nął za za​krę​tem. Wte​dy wy​jął te​le​fon, za​dzwo​nił do Bo​xer​sa i ka​zał mu się wy​no​sić z mia​sta. - Zo​staw sa​mo​lot Ly​del​la tam, gdzie stoi, i wra​caj do domu w inny spo​sób. Zro​bi​ło się go​rą​co.

Rozdział 24 Jako dy​rek​tor do spraw bez​pie​czeń​stwa fir​my Car​ly​le In​du​stries Char​lie War​ren mu​siał wie​dzieć o rze​czach, o któ​rych wo​lał​by nie mieć po​ję​cia. Wie​dział, kto prze​glą​dał na służ​bo​wym kom​pu​te​rze por​no​gra​ficz​ne stro​ny w sie​ci, a dzię​ki temu ze zdu​mie​niem od​krył, jak wie​le moż​na zna​leźć tam per​wer​sji. Dzię​ki ka​me​rom wie​dział, kto kogo po​su​wa po ką​tach, cho​ciaż wy​da​wa​ło​by się, że nie ma tam ka​mer. Wie​dział, kto ma pro​ble​my ze spła​tą kre​dy​tu, czy​je dziec​ko jest cho​re i kto uży​wa po go​dzi​nach fir​mo​wych kse​ro​ko​pia​rek do pry​wat​nych ce​lów. In​for​ma​cji było znacz​nie wię​cej, niż mógł to znieść zdro​wy na umy​śle czło​wiek. Odło​żył słu​chaw​kę i głę​bo​ko wes​tchnął. Zda​wał so​bie spra​wę, że in​cy​dent z GVX urósł do więk​szych roz​mia​rów - pod​ję​te pró​by po​wstrzy​ma​nia i za​tu​szo​wa​nia afe​ry do​pro​wa​dzi​ły do ko​lej​ne​go prze​cie​ku. Przed na​stęp​nym po​su​nię​ciem bę​dzie mu​siał zno​wu po​roz​ma​wiać z pre​ze​sem za​rzą​du Roc​ko Bun​tin​giem, mimo jego po​le​ce​nia, by w ża​den spo​sób nie łą​czyć go z tą spra​wą. Za​dzwo​nił do se​kre​tar​ki Roc​ka, żeby się umó​wić, i tak jak się spo​dzie​wał, Roc​ko zgo​dził się przy​jąć go od razu. To był dłu​gi spa​cer - z ofi​cy​ny w za​chod​nim skrzy​dle do apar​ta​men​tu na ostat​nim pię​trze wschod​nie​go skrzy​dła. Szyb​kim kro​kiem za​ję​ło mu to ja​kieś dzie​sięć mi​nut. Wy​cho​dząc ze swo​je​go ga​bi​ne​tu, po​wie​dział asy​stent​ce, że naj​praw​do​po​dob​niej przez kil​ka dni nie bę​dzie go w fir​mie. Asy​stent​ka ski​nę​ła gło​wą i nie za​da​jąc zbęd​nych py​tań, za​pi​sa​ła in​for​ma​cję w no​te​sie. Pra​ca Char​lie​go wy​ma​ga​ła dość czę​stych nie​spo​dzie​wa​nych wy​jaz​dów na dłuż​szy czas, ale o szcze​gó​łach ni​g​dy się nie mó​wi​ło. Dziś po​sta​no​wił nie spie​szyć się i idąc, ukła​dał so​bie w my​ślach, co po​wie sze​fo​wi. Char​lie od sa​me​go po​cząt​ku zda​wał so​bie spra​wę, że to bę​dzie skom​pli​ko​wa​ny pro​blem, ale nie przy​pusz​czał, że roz​ro​śnie się do ta​kich roz​mia​rów. Poza tym mógł wi​nić za to tyl​ko sie​bie. Po​wi​nien był po​słu​chać wcze​snych ostrze​żeń Iva​na Pa​tric​ka. Ale wte​dy czuł​by się nie w po​rząd​ku wo​bec sa​me​go sie​bie. Ivan ni​g​dy nie po​ru​szał spraw, któ​re nie przy​nio​sły​by mu zy​sku. W dzie​więć​dzie​się​ciu pro​cen​tach zi​gno​ro​wa​nie jego ofer​ty ozna​cza​ło uchro​nie​nie się przed bó​lem gło​wy. Nikt nie mógł wi​nić Char​lie​go za to, że chciał go unik​nąć. Kogo pró​bo​wał oszu​kać? Prze​cież to jego obo​wiąz​kiem było nie​do​pusz​cze​nie do ta​kiej sy​tu​acji. Roc​ko bę​dzie wku​rzo​ny jak wszy​scy dia​bli. Zda​niem Iva​na plan zdo​by​cia prób​ki GVX przez po​rwa​nie dzie​cia​ka jed​ne​go z dy​rek​to​rów zro​dził się w cho​rym umy​śle Fa​bia​na Con​ge​ra i był szcze​rą, choć chy​bio​ną pró​bą ra​to​wa​nia świa​ta. Char​lie po​cząt​ko​wo nie wie​dział, czy w to wie​rzyć, a kie​dy prze​ko​nał się, że to praw​da, dżinn już wy​do​stał się z lam​py. Te​raz już moż​na było tyl​ko ogra​ni​czać stra​ty. Ivan twier​dził, że Fa​bian Con​ger od lat na​ci​skał na Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa, któ​ry sam w stu​denc​kich cza​sach ak​tyw​nie pro​te​sto​wał prze​ciw​ko woj​nie w Wiet​na​mie, żeby zdra​dził swo​je​go pra​co​daw​cę. Hu​ghes miał cały czas cho​wać gło​wę w pia​sek i nie chciał uwie​rzyć, że Car​ly​le jest za​mie​sza​ne w tego ro​dza​ju dzia​łal​ność. Do​pie​ro kie​dy Con​ger po​rwał jego dzie​cia​ka, Hu​ghes za​czął do​szu​ki​wać się in​for​ma​cji, o któ​rych ist​nie​niu nie miał wcze​śniej po​ję​cia. W tym mo​men​cie Char​lie zro​zu​miał, że za​ist​niał pro​blem, a kie​dy się skon​tak​to​wał z Iva​nem, przy​szedł czas na roz​wią​za​nia si​ło​we. Dzię​ki ana​li​zie da​nych kom​pu​te​ro​wych do​wie​dział się, że Ste​phen​son Hu​ghes od​krył toż​sa​mość An​ge​li Cald​well jako sze​fo​wej pro​jek​tu PA​TRIOT - i kry​ją​ce​go się pod tym ha​-

słem pro​gra​mu GVX. Wkrót​ce po zdo​by​ciu tej in​for​ma​cji Hu​ghes prze​padł. Kie​dy póź​niej Ivan, na ży​cze​nie Char​lie​go i za pie​nią​dze fir​my, zło​żył wi​zy​tę w domu An​ge​li, ta po​cząt​ko​wo za​prze​cza​ła, ja​ko​by kie​dy​kol​wiek roz​ma​wia​ła ze Ste​phen​so​nem Hu​ghe​sem. Ale Ivan i Char​lie wie​dzie​li swo​je. Prze​chwy​ci​li e-mail, w któ​rym An​ge​la za​pra​sza Hu​ghe​sa do swo​je​go domu. Upie​ra​ła się przy swo​jej wer​sji zbyt dłu​go, co mia​ło fa​tal​ne kon​se​kwen​cje dla jej ro​dzi​ny. Nim wy​zna​ła Iva​no​wi, że prze​ka​za​ła Hu​ghe​so​wi szcze​gó​ły pro​jek​tu, ja​kich po​trze​bo​wał do otrzy​ma​nia pie​nię​dzy na okup za syna, jed​no z dzie​ci już nie żyło, a dru​gie wyło z bólu. Myśl o tor​tu​rach przy​pra​wia​ła Char​lie​go o mdło​ści, ale prze​cież nie wy​na​jął Iva​na dla​te​go, że był miły. Wy​na​jął go, bo był sku​tecz​ny. Mimo to Hu​ghes na​dal wy​prze​dzał ich o krok. GVX był prze​cho​wy​wa​ny w daw​nej ba​zie ra​kiet Nike, bę​dą​cej od dzie​się​cio​le​ci wła​sno​ścią Car​ly​le. Wy​ko​na​ne ze zbro​jo​ne​go be​to​nu pod​ziem​ne po​miesz​cze​nia nada​wa​ły się ide​al​nie do pro​wa​dzo​nych w ta​jem​ni​cy prac. Kie​dy Ivan ze swo​im od​dzia​łem do​tarł do bazy, dwóch war​tow​ni​ków było mar​twych, a tu​zin po​jem​ni​ków z GVX znik​nął. To był kosz​mar, któ​ry stał się rze​czy​wi​sto​ścią. Char​lie War​ren wszedł do win​dy, któ​ra mia​ła go za​wieźć na dy​rek​tor​skie pię​tro, i usi​ło​wał prze​wi​dzieć re​ak​cję Roc​ka na te ostat​nie wie​ści. Bę​dzie złość i wrza​ski, bę​dzie na pew​no... No wła​śnie, co? Char​lie po​czuł, że sztyw​nie​je. Wła​ści​wie co Bun​ting mógł mu zro​bić? Wy​wa​lić go z ro​bo​ty? Ra​czej nie. Nie, to nie​moż​li​we. Za​brnę​li już tak da​le​ko, że nie było od​wro​tu. W koń​cu to sam Roc​ko za​ak​cep​to​wał plan Iva​na ma​ją​cy na celu od​zy​ska​nie skra​dzio​ne​go GVX. Szcze​rze mó​wiąc, był pod​eks​cy​to​wa​ny, kie​dy Ivan stwier​dził, że je​dy​nym spo​so​bem na po​now​ne za​mknię​cie dżi​na w bu​tel​ce jest za​pła​ce​nie oku​pu. - Prze​my​śl​cie to - po​wie​dział wte​dy Ivan pod​czas spo​tka​nia na par​kin​gu sta​re​go ho​te​lu Ro​berts w cen​trum Mun​cie. - Hu​ghes nie bę​dzie miał wyj​ścia i po​ka​że się ze skra​dzio​nym GVX. Bę​dzie go po​trze​bo​wał, żeby za​pła​cić okup i oca​lić ży​cie syna. Ci idio​ci, któ​rych Fabe wy​na​jął do pil​no​wa​nia chło​pa​ka w Sam​son, za​czy​na​ją tra​cić cier​pli​wość i Hu​ghes do​brze o tym wie. Je​śli chce zo​ba​czyć dzie​cia​ka ży​we​go, musi do​star​czyć GVX. A wte​dy ja wszyst​kich po​za​bi​jam i na świe​cie za​pa​nu​je sta​ry po​rzą​dek. Char​lie był te​raz zdu​mio​ny, że mor​der​stwo może wy​da​wać się ra​cjo​nal​nym wyj​ściem, kie​dy trud​no zna​leźć inne, a czło​wiek jest prze​ra​żo​ny. - A co z resz​tą? - za​py​tał Roc​ko Bun​ting. - Co ty z tego bę​dziesz miał? - Wy​na​gro​dze​nie. - Do​my​ślam się, że wyż​sze niż zwy​kle - ode​zwał się Char​lie. - Nie cho​dzi o pie​nią​dze - od​parł Ivan. Dla lep​szej dra​ma​tur​gii za​wie​sił głos, a po​tem wy​ja​śnił: - Mam pew​ne kon​tak​ty w Afry​ce Pół​noc​nej. Oni chęt​nie po​ło​ży​li​by łapę na tym, co ukradł Hu​ghes. Za​pła​cą mi mi​lio​ny. Char​lie szu​kał na twa​rzy Bun​tin​ga śla​du prze​ra​że​nia - a na​wet zło​ści - ale zo​ba​czył tyl​ko de​ter​mi​na​cję. - Kil​ka mi​lio​nów dla ta​kiej fir​my jak wa​sza to dro​biazg - cią​gnął Ivan. - A dla mnie to fun​dusz eme​ry​tal​ny. Bun​ting ski​nął gło​wą i wró​cił do sa​mo​cho​du - w ten spo​sób po​ro​zu​mie​nie zo​sta​ło za​war​te. Char​lie​mu trud​no było uwie​rzyć, że wszyst​ko to dzia​ło się mie​siąc temu. Do dia​bła, nie​ca​ły mie​siąc. Drzwi win​dy otwo​rzy​ły się na roz​le​gły hol apar​ta​men​tu, gdzie sta​ły na tyl​nych ła​pach dwa wiel​kie wy​pcha​ne niedź​wie​dzie griz​zly. Te dwa tro​fea przy​wie​zio​ne przez Roc​ka wie​le lat temu z po​lo​wa​nia na Ala​sce były mało sub​tel​nym ostrze​że​niem dla za​lęk​nio​nych kie​row​ni​ków, któ​rzy ośmie​li​li się prze​kro​czyć te pro​gi. Bun​ting sły​nął ze swych hu​mo​rów i lu​dzie, któ​rzy za​szli tak wy​so​ko jak Char​lie, mie​li nie​raz oka​zję wy​słu​chać ta​kiej ty​ra​dy, że po​waż​nie za​sta​na​wia​li się, czy ko​sma​te be​stie z wy​szcze​rzo​ny​mi

zę​ba​mi i wy​su​nię​ty​mi pa​zu​ra​mi nie były krew​ny​mi sze​fa. Kro​cząc po rdza​wo​czer​wo​nej plu​szo​wej wy​kła​dzi​nie, do​tarł do po​dwój​nych drzwi z przy​dy​mio​ne​go szkła, za któ​ry​mi znaj​do​wa​ła się atrak​cja na​zy​wa​na Dy​rek​tor​ską Kra​iną. Za drzwia​mi cze​ka​ła już na nie​go Ka​tie Fal​lon, biu​ścia​sta asy​stent​ka Roc​ka. Przy​wi​ta​ła go i prze​ka​za​ła in​struk​cję, by za​cze​kał w sali kon​fe​ren​cyj​nej za​rzą​du. Za​pro​wa​dzi​ła go do drzwi, otwo​rzy​ła je, a po​tem za nim za​mknę​ła. Char​lie wie​dział z do​świad​cze​nia, że Roc​ko po​ja​wi się w drzwiach znaj​du​ją​cych się na koń​cu sali. Po​miesz​cze​nie było ga​bi​ne​tem ze ścia​na​mi wy​ło​żo​ny​mi drew​nem te​ko​wym, a na jego środ​ku do​mi​no​wał he​ba​no​wy stół kon​fe​ren​cyj​ny, wo​kół któ​re​go sta​ło trzy​dzie​ści wy​ście​ła​nych skó​rą krze​seł. Na ścia​nie na​prze​ciw​ko okien, pod wy​ma​lo​wa​nym logo fir​my, skry​wał się wiel​ki ekran. Char​lie za​sta​na​wiał się, jak w tych cza​sach cięć bu​dże​to​wych i oszczęd​no​ści jego sze​fo​wie mo​gli po​zwo​lić so​bie na taki prze​pych, ale bądź co bądź przyj​mo​wa​li tu naj​wyż​szych ran​gą woj​sko​wych i ich cy​wil​nych do​rad​ców. Po​sta​no​wił nie sia​dać. Wo​lał za​cze​kać na sze​fa, niech on wska​że mu miej​sce przy sto​le. Mniej wię​cej po trzech mi​nu​tach otwo​rzy​ły się drzwi w koń​cu sali i do środ​ka wszedł Roc​ko Bun​ting. Był to po​tęż​ny, choć nie​zbyt wy​so​ki męż​czy​zna o twa​rzy mop​sa. Jego sze​ro​kie ra​mio​na nie po​zo​sta​wia​ły żad​nych wąt​pli​wo​ści, że opo​wia​da​nia o suk​ce​sach w dru​ży​nie rug​by w col​le​ge'u nie były prze​sa​dzo​ne. Usiadł na krze​śle w koń​cu sali kon​fe​ren​cyj​nej i wska​zał miej​sce po swo​jej le​wej stro​nie. - Sia​daj - roz​ka​zał. Prze​by​cie ca​łe​go dy​stan​su za​ję​ło Char​lie​mu do​bre dzie​sięć se​kund. Usiadł na wska​za​nym miej​scu i cze​kał na sy​gnał do roz​po​czę​cia skła​da​nia ra​por​tu. - Zda​jesz so​bie spra​wę, że nas wy​ko​rzy​stał - rzu​cił Bun​ting. - Słu​cham? - Char​lie był za​sko​czo​ny. - Ten Ivan. Wiesz, że nas wy​ro​lo​wał. - Ru​mia​na zwy​kle twarz Bun​tin​ga wraz z ro​sną​cym obu​rze​niem czer​wie​nia​ła. - Wie​le o tym my​śla​łem i te​raz wiem, że Ivan był ini​cja​to​rem ca​łe​go za​mie​sza​nia. Jego przy​ja​ciel, „gwiaz​da roc​ka", sam nie wy​my​ślił tej in​try​gi z po​rwa​niem. To od po​cząt​ku była ro​bo​ta Iva​na. Ma​kia​we​licz​na in​try​ga ma​ją​ca na celu za​ro​bie​nie for​tu​ny na na​szym pro​duk​cie. Char​lie do​szedł do po​dob​nych wnio​sków już dwa dni temu, ale nie wspo​mniał o tym. W obec​nej sy​tu​acji mo​ty​wy nie mia​ły zna​cze​nia. Te​raz waż​ne było tyl​ko po​wstrzy​ma​nie bie​gu wy​pad​ków. Po​sta​no​wił, że nie po​łknie ha​czy​ka. - Jest jesz​cze je​den pro​blem - po​wie​dział. - Cóż zna​czy je​den wię​cej? - In​ne​go dnia taki ko​men​tarz wy​wo​łał​by może uśmiech, ale na pew​no nie dziś. - Ivan zna​lazł już GVX? - Nie. Wy​glą​da na to, że ro​dzi​na Hu​ghe​sów za​pa​dła się pod zie​mię. Ivan był tak prze​ko​na​ny o nie​za​wod​no​ści swo​je​go pla​nu z prze​ka​za​niem oku​pu, że kie​dy nic z tego nie wy​szło, nie miał od​wro​tu. Ale wiem, że robi, co może, żeby od​na​leźć Hu​ghe​sów. - Jak? - za​py​tał Bun​ting. Char​lie po​czuł dziw​ne uczu​cie ulgi, że zna od​po​wiedź. - Ma na oku ich kar​ty kre​dy​to​we i te​le​fo​ny. Kie​dy Hu​ghes po​peł​ni błąd, wy​chy​li się ze swo​jej my​siej dziu​ry, Ivan bę​dzie o tym wie​dział. - I co wte​dy? - I wte​dy zaj​mie się nim. Bun​ting spoj​rzał zim​no na Char​lie​go. Naj​wy​raź​niej nie lu​bił pu​stych słów. - Jest te​raz w swo​jej kwa​te​rze... - W swo​jej ko​mu​nie? - prze​rwał mu Bun​ting. - Tak. - Char​lie po raz ko​lej​ny wo​lał nie po​ły​kać ha​czy​ka. - Trzy​ma swój od​dział w go​to​wo​ści. Kie​dy tyl​ko do​wie się, gdzie jest Hu​ghes, ru​szy za nim. Za pierw​szym ra​zem Ste​phen​so​no​wi uda​ło się za​sko​czyć

Iva​na. Dru​gi raz to się nie po​wtó​rzy. Bun​ting po​trzą​sał gło​wą. Naj​wi​docz​niej miał gor​sze zda​nie na te​mat umie​jęt​no​ści Iva​na. - Po​li​cja po​wią​za​ła już na​zwi​sko Hu​ghe​sów z za​bój​stwem An​ge​li - cią​gnął Char​lie. - Te​raz nie mogą już szu​kać po​mo​cy u stró​żów pra​wa. Dzię​ki temu zy​ska​my na cza​sie. Mu​si​my mieć na​dzie​ję, że nie po​stą​pią wbrew wła​snym in​te​re​som i jed​nak nie za​dzwo​nią na po​li​cję. Bun​ting skrzy​wił się i od​rzu​cił taką ewen​tu​al​ność. - To się nie zda​rzy - po​wie​dział. - A je​śli na​wet, po​ża​łu​ją tego. Char​lie cze​kał na szcze​gó​ły. - Oka​zu​je się, że nie je​ste​śmy po​zo​sta​wie​ni sami so​bie. Roz​ma​wia​łem ze swo​im przy​ja​cie​lem z se​nac​kiej ko​mi​sji do spraw służ​by zbroj​nej. Opo​wie​dzia​łem mu dość oględ​nie, z czym mamy do czy​nie​nia. Szyb​ko zro​zu​miał, ja​kie mogą być po​li​tycz​ne na​stęp​stwa, je​śli do opi​nii pu​blicz​nej wy​ciek​ną szcze​gó​ły na te​mat pro​jek​tu PA​TRIOT. Cały dzień spę​dził, wi​sząc na te​le​fo​nie, i oka​zu​je się, że De​par​ta​ment Spra​wie​dli​wo​ści mamy po swo​jej stro​nie. Je​śli Hu​ghes się ujaw​ni, znik​nie, nim zdą​ży pi​snąć sło​wo. Char​lie zdał so​bie spra​wę, że sie​dzi z otwar​ty​mi usta​mi i czym prę​dzej je za​mknął. Kie​dy w zda​niu uży​wa się sło​wa „znik​nie" w taki spo​sób, może to ozna​czać tyl​ko jed​no. W jego gło​wie ma​te​ria​li​zo​wał się ob​raz Gu​an​ta​na​mo. - Boże - szep​nął. - Jak... to do​brze. - Jaki jest plan na wy​pa​dek, gdy​by Hu​ghes nie po​peł​nił żad​ne​go błę​du? - za​py​tał Bun​ting. - Co za​mie​rza zro​bić w ta​kiej sy​tu​acji Ivan? Na to py​ta​nie Char​lie tak​że miał go​to​wą od​po​wiedź. - To za​le​ży, jak dłu​go by to trwa​ło. Je​śli ty​dzień lub wię​cej, to pew​nie sam ru​szy na po​szu​ki​wa​nia. Bun​ting uniósł brwi, za​sko​czo​ny. - Wy​glą​da na to, że już otrzy​mał za​pła​tę za swój - tu Char​lie pal​ca​mi zro​bił znak cu​dzy​sło​wu - GVX. Wiem tyl​ko, że to ktoś z Afry​ki Pół​noc​nej. Je​śli Ivan nie do​star​czy to​wa​ru, za któ​ry już za​pła​co​no, może się zro​bić nie​przy​jem​nie. Bun​ting uśmiech​nął się. Naj​wy​raź​niej po​do​ba​ła mu się wi​zja Iva​na Pa​tric​ka trak​to​wa​ne​go tak, jak lu​dzie, któ​ry​mi zaj​mo​wał się oso​bi​ście. Po chwi​li uśmie​szek znikł z jego twa​rzy. - Cze​go w ta​kim ra​zie ma do​ty​czyć to spo​tka​nie? Co to za nowe kom​pli​ka​cje? Char​lie wziął głę​bo​ki wdech. - Po​więk​szył się krąg po​in​for​mo​wa​nych. - Co to ma, do cho​le​ry, zna​czyć? - To zna​czy, że dziś po po​łu​dniu pry​wat​ny de​tek​tyw z miej​sco​wo​ści Fi​sher​man's Cove w Wir​gi​nii wła​mał się do na​sze​go ser​we​ra pocz​to​we​go i ścią​gnął z nie​go moje i Iva​na e-ma​ile do​ty​czą​ce wstęp​nych usta​leń. Ochro​na zdo​ła​ła wy​łą​czyć ser​wer, nim do​brał się do ca​ło​ści, ale i tak mnie to nie​po​koi. Czer​wień uszu Bun​tin​ga jesz​cze się po​głę​bi​ła. - Masz na​zwi​sko albo ad​res? - za​py​tał spo​koj​nie. - Tak. Kon​to pocz​to​we, na któ​re ścią​gnię​to wia​do​mo​ści, na​le​ży do Ve​ni​ce Ale​xan​der, kie​row​nicz​ki w fir​mie Se​cu​ri​ty So​lu​tions. - W czym się ta fir​ma spe​cja​li​zu​je? Char​lie po​trzą​snął gło​wą. - Nie wiem. Zro​bi​łem roz​po​zna​nie, ale uda​ło mi się do​trzeć tyl​ko do izby han​dlo​wej. Naj​wy​raź​niej to jed​na z tych firm, któ​re dzia​ła​ją na gębę. Ton jego gło​su spra​wił, że Bun​ting po​now​nie się skrzy​wił. - Wi​dzę, że je​steś za​nie​po​ko​jo​ny. Char​lie przy​tak​nął.

- Ow​szem. Pry​wat​ne fir​my de​tek​ty​wi​stycz​ne, któ​re dzia​ła​ją w spo​sób nie​wi​docz​ny, zwy​kle zaj​mu​ją się... za​da​nia​mi spe​cjal​ny​mi. - Mów ja​śniej. - Bun​ting zmarsz​czył brwi. Char​lie wes​tchnął. Nie​na​wi​dził ta​kich sy​tu​acji, ale pra​co​wał w ochro​nie do​sta​tecz​nie dłu​go, żeby nie tyl​ko mó​wić szy​frem, ale tak​że go ro​zu​mieć. - To są fir​my, któ​re spe​cja​li​zu​ją się w spe​cjal​nych pro​jek​tach. Zwy​kle są to na​jem​ni​cy. - Żeby Bun​ting nie miał żad​nych wąt​pli​wo​ści, do​dał: - Płat​ni cyn​gle. Wiel​kie oczy sze​fa po​wie​dzia​ły mu, że zro​zu​miał. - To ta​kie fir​my, któ​re moż​na wy​na​jąć, kie​dy po​rwą nam dziec​ko i chce​my je szyb​ko od​zy​skać. Bun​ting pa​trzył bez sło​wa. To, co usły​szał, było bar​dziej niż nie​po​ko​ją​ce. - Mó​wisz te​raz o teo​rii czy o fak​tach, Char​lie? - O moc​no po​par​tej do​wo​da​mi teo​rii - za​ase​ku​ro​wał się Char​lie. - No do​brze - rzekł Bun​ting, wsta​jąc. - Wy​glą​da na to, że mu​sisz wsiąść do sa​mo​lo​tu i zna​leźć to Fi​sher​man's Cove.

Rozdział 25 Oj​ciec D'An​ge​lo mu​siał się przejść. W Re​sur​rec​tion Ho​use po​zna​wał dra​ma​ty uczniów, któ​rych tam przy​ję​to, w po​rad​ni wy​słu​chi​wał o cięż​kim lo​sie dzie​ci. Po​trze​bo​wał świe​że​go po​wie​trza i pa​nu​ją​cej w Fi​sher​man's Cove ci​szy, gdyż ta przy​po​mnia​ła mu o ła​sce, jaką Bóg ob​da​rzył ten świat. Lu​dzie ro​bi​li wszyst​ko, co w ich mocy, by to znisz​czyć - a szcze​gól​nie mar​twi​ła go de​struk​cja w świe​cie dzie​ci - ale wio​sen​ny spa​cer za​wsze na​peł​niał go spo​ko​jem. Tę porę roku lu​bił naj​bar​dziej. Ostat​nie po​zo​sta​ło​ści zimy już znik​nę​ły i na do​bre za​wi​ta​ła wio​sna. Woń mnó​stwa kwia​tów prze​sy​ca​ła po​wie​trze po​zba​wio​ne jesz​cze cięż​kiej wil​got​no​ści lata. Fi​sher​man's Cove było wy​jąt​ko​we o każ​dej po​rze dnia, ale w ta​kie wie​czo​ry jak ten wy​da​wa​ło się Do​mi​ni​co​wi miej​scem szcze​gól​nie ma​gicz​nym. Ciem​ne fron​to​ny bu​dyn​ków i zu​peł​ny brak ru​chu ulicz​ne​go spra​wia​ły, że pa​no​wał tu spo​kój żyw​cem prze​nie​sio​ny ze Sta​re​go Świa​ta. Na do​da​tek dzi​siaj od wody wia​ła lek​ka bry​za, przy​no​sząc z od​da​lo​nej o dwie prze​czni​ce ma​ri​ny ci​che skrzy​pie​nie za​cu​mo​wa​nych ło​dzi. Wie​czór był porą, kie​dy ksiądz mógł spa​ce​ro​wać chod​ni​kiem, nie trosz​cząc się, czy jego trzód​ka wi​dzi go w do​brym na​stro​ju. Wszy​scy mamy do ode​gra​nia ja​kąś rolę w ży​ciu, a jego po​zo​sta​wia​ła nie​wie​le miej​sca na hu​mo​ry. O tej po​rze uli​ce były prak​tycz​nie wy​lud​nio​ne. Dla​te​go po​czuł za​sko​cze​nie, kie​dy w po​bli​żu głów​ne​go wej​ścia do ko​ścio​ła usły​szał do​cho​dzą​cy z cie​nia głos. - Do​bry wie​czór, oj​cze. - Ve​ni​ce. - Ko​bie​ta sie​dzia​ła na be​to​no​wych stop​niach scho​dów i obej​mo​wa​ła ra​mio​na​mi ko​la​na. Wy​glą​da​ła na zmar​z​nię​tą. - Co się sta​ło? Nie od​po​wie​dzia​ła. - Po​spa​ce​ru​jesz ze mną? - za​pro​po​no​wał. Po​cią​gnę​ła no​sem. - Pew​nie po​trze​bu​je oj​ciec sa​mot​no​ści. - Chodź ze mną, pro​szę. - Wy​cią​gnął do niej rękę. Ve​ni​ce wsta​ła. Dom mil​czał. - Mar​twię się o Dig​ge​ra - ode​zwa​ła się. - Jak my wszy​scy. - Ale ja na​praw​dę się mar​twię. Wy​da​je mi się, że wpadł w kło​po​ty po uszy. - Stre​ści​ła mu wy​ni​ki swo​ich po​szu​ki​wań w ar​chi​wum. - To już sie​dem mor​derstw i wszyst​kie są ze sobą po​wią​za​ne - za​koń​czy​ła. Na​stęp​nie opo​wie​dzia​ła o spo​tka​niu Jo​na​tha​na z pa​nią sze​ryf, któ​ra ma​rzy​ła wprost o tym, żeby wsa​dzić go do wię​zie​nia. - To mnie prze​ra​ża. Dom za​sta​na​wiał się nad tym, co usły​szał. - On za​wsze był śmiał​kiem, Ven. Już w col​le​ge'u. Gdy nie wy​my​ślił cze​goś no​wa​tor​skie​go, czuł, że stoi w miej​scu. Ve​ni​ce zmie​rzy​ła go wzro​kiem. - Mam wra​że​nie, że oj​ciec go po​dzi​wia. Dom wzru​szył ra​mio​na​mi. - Oczy​wi​ście, że go po​dzi​wiam. To naj​lep​szy przy​ja​ciel, ja​kie​go kie​dy​kol​wiek mia​łem. - Po​wi​nien mu więc oj​ciec prze​mó​wić do roz​sąd​ku.

Dom ro​ze​śmiał się. - Ja​sne. Gdy tyl​ko zli​kwi​du​ję klę​skę gło​du na świe​cie i wy​my​ślę spo​sób na ustrze​że​nie się przed przy​pły​wa​mi, wte​dy prze​mó​wię Dig​ge​ro​wi do roz​sąd​ku. No do​brze, kie​dy on przy​la​tu​je? - Jego sa​mo​lot lą​du​je o dzie​sią​tej z ha​kiem na lot​ni​sku Dul​le​sa. Dom po​now​nie wy​buch​nął śmie​chem. - Dig​ger leci rej​so​wym sa​mo​lo​tem. Cie​ka​we, czy on wie, jak to jest. Na​wet Ve​ni​ce się ro​ze​śmia​ła. - A co z Bo​xer​sem? Chciał​by oj​ciec sie​dzieć obok nie​go w fo​te​lu? Szli po​wo​li, w mil​cze​niu, od​da​la​jąc się od rze​ki. Wspię​li się na nie​wiel​kie wznie​sie​nie i w koń​cu skrę​ci​li w Pine Ave​nue, ufor​mo​wa​ny z drzew tu​nel, gdzie je​dy​nym oświe​tle​niem były prze​świ​tu​ją​ce po​mię​dzy ga​łę​zia​mi świa​tła na we​ran​dach oko​licz​nych do​mów. - Co my​ślisz o tym, że ro​dzi​na Hu​ghe​sów to mor​der​cy? - za​py​tał Dom. - Nie daje mi to spo​ko​ju. In​tu​icyj​nie nie przyj​mu​ję tego do wia​do​mo​ści. Lu​dzie, któ​rzy tak trosz​czą się o wła​sne dziec​ko, nie mo​gli​by za​bić dwoj​ga in​nych. To wy​da​je mi się nie​wia​ry​god​ne. - Może to wy​glą​da​ło cał​kiem ina​czej - pod​su​nął Dom. - Oj​ciec zna zda​nie Dig​ge​ra na te​mat zbie​gów oko​licz​no​ści - od​par​ła Ve​ni​ce. - Nie ist​nie​ją. Wszyst​kie wy​da​rze​nia są ze sobą po​wią​za​ne. Dom po​ki​wał gło​wą. Zu​peł​nie jak​by sły​szał głos Dig​ge​ra. - No do​brze. Po​trak​tuj​my to jak ewan​ge​lię. Zbie​gi oko​licz​no​ści nie ist​nie​ją. Przyj​mij​my też, że Hu​ghe​so​wie nie mo​gli za​mor​do​wać dzie​ci. To ozna​cza, że zbie​gi oko​licz​no​ści są ze sobą w ja​kiś spo​sób po​wią​za​ne, tyl​ko nie wie​my jak. Ve​ni​ce się za​trzy​ma​ła. Kie​dy sens słów Doma wresz​cie do niej do​tarł, otwo​rzy​ła sze​ro​ko oczy. Wi​dząc to, Dom ro​ze​śmiał się gło​śno. - Bę​dziesz mia​ła coś prze​ciw​ko temu, że​bym ci po​mógł? - za​py​tał. *** Kwa​drans póź​niej zna​leź​li się na dru​gim pię​trze daw​nej re​mi​zy stra​żac​kiej. Dom przy​siadł na krze​śle za Ve​ni​ce i spo​glą​dał jej przez ra​mię. Pra​co​wa​li przez trzy go​dzi​ny bez prze​rwy i uda​ło im się usta​lić spo​ro fak​tów. Kie​dy Jo​na​than przy​je​dzie z lot​ni​ska, za​mie​rza​li po​dzie​lić się z nim re​we​la​cja​mi. Dom ni​g​dy wcze​śniej nie wi​dział Ve​ni​ce tak oży​wio​nej. A po​tem z re​zy​den​cji za​dzwo​ni​ła Mama Ale​xan​der i na​gle wszyst​ko ule​gło zmia​nie. *** Lot mi​nął szyb​ko. Jo​na​than i Bo​xers zna​leź​li się w koń​cu w tym sa​mym sa​mo​lo​cie le​cą​cym z Chi​ca​go bez​po​śred​nio na lot​ni​sko Dul​le​sa w Wa​szyng​to​nie. Ze wzglę​dów bez​pie​czeń​stwa usie​dli z dala od sie​bie. Gail Bon​ne​vil​le wie​dzia​ła, jak wy​glą​da Jo​na​than, ale do tej pory nie mia​ła po​ję​cia o ist​nie​niu Bo​xer​sa. Je​śli na​wet umie​ści​ła na po​kła​dzie sa​mo​lo​tu ko​goś, kto śle​dził​by Jo​na​tha​na, to Bo​xer​so​wi nic nie gro​zi​ło. Ry​zy​ko było nie​wiel​kie, ale bio​rąc pod uwa​gę przy​pa​dek, któ​ry spra​wił, że sta​nął twa​rzą w twarz z Gail Bon​ne​vil​le, wo​lał za​cho​wać ostroż​ność. Jo​na​than wo​lał​by wy​rwać so​bie ję​zyk, niż przy​znać ra​cję Ve​ni​ce, ale prze​cież nie bez pod​staw na​rze​ka​ła, że zbyt lek​ko trak​tu​je za​sa​dy bez​pie​czeń​stwa i dzia​ła po​chop​nie. W Mun​cie po​stą​pił głu​pio i mało bra​ko​wa​ło, a dał​by się zła​pać. Gdy​by Bon​ne​vil​le za​ję​ła się se​rio jego toż​sa​mo​ścią, mógł li​czyć na to, że Wo​lve​ri​ne go ochro​ni, ale i tak ta nie​fra​so​bli​wość mo​gła go dro​go kosz​to​wać. W naj​lep​szym ra​zie stra​cił​by do​stęp do sa​mo​lo​tu Ri​char​da Ly​del​la, któ​re​go to pew​nie by uszczę​śli​wi​ło. Ofia​rą pa​dła też jego broń. Dla unik​nię​cia kło​po​tów na lot​ni​sku mu​siał wstą​pić do biu​ra Fe​dEx i wy​słać swo​ją czter​dziest​kę​piąt​kę ra​zem z amu​ni​cją ku​rie​rem. Za dwa dni od​zy​ska broń, miał zresz​tą do dys​po​zy​cji cały ar​se​nał, ale nie zno​sił po​dró​żo​wa​nia bez pi​sto​le​tu u boku.

Przez dwie go​dzi​ny lotu do Wa​szyng​to​nu jego my​śli krą​ży​ły wo​kół mor​der​stwa w domu pani Cald​well. Nie mie​ści​ło mu się w gło​wie, żeby Hu​ghe​so​wie byli zdol​ni do ta​kie​go czy​nu. Poza tym tor​tu​ry były wi​zy​tów​ką Iva​na Pa​tric​ka. Tyl​ko dla​cze​go? Co łą​czy​ło Fa​bia​na Con​ge​ra, Ti​bo​ra Ro​th​ma​na, An​ge​lę Cald​well i El​len? Co spra​wi​ło, że zo​sta​li tak okrut​nie po​trak​to​wa​ni, praw​do​po​dob​nie przez tego sa​me​go czło​wie​ka? Z po​wo​du cia​sno​ty w ka​bi​nie sa​mo​lo​tu Jo​na​than po​wstrzy​mał się przed ro​bie​niem no​ta​tek. Za​mknął oczy i pró​bo​wał zna​leźć po​wią​za​nia. An​ge​lę Cald​well, Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa i Fa​bia​na Con​ge​ra łą​czy​ła fir​ma Car​ly​le In​du​stries i wy​twa​rza​ny przez nią GVX. Sta​re​go Hu​ghe​sa i Ti​bo​ra, każ​de​go na swój spo​sób, łą​czy​ła oso​ba Tho​ma​sa Hu​ghe​sa. Roz​po​zna​nie do​ko​na​ne przez Ve​ni​ce wy​ka​za​ło, że tak​że Con​ger i Hu​ghes są po​wią​za​ni za spra​wą Car​ly​le. Mógł tu też śmia​ło do​rzu​cić Ti​bo​ra, któ​ry jako re​por​ter pew​nie nie​raz miał z Con​ge​rem kon​takt. Za​ci​snął moc​niej po​wie​ki. Czuł, że od​po​wiedź jest gdzieś bli​sko. Przy​wo​łał w wy​obraź​ni dia​gram Bo​ole'a i za​czął łą​czyć fak​ty. Wie​dział na pew​no, że Tho​mas Hu​ghes zo​stał po​rwa​ny po to, żeby Ste​phen​son Hu​ghes wy​kradł GVX z fir​my Car​ly​le. Wie​dział też, że do wy​mia​ny do​szło​by, gdy​by nie wkro​czył i nie oswo​bo​dził Tho​ma​sa. Czy to był ten kry​tycz​ny mo​ment, kie​dy wszyst​ko za​czę​ło iść nie tak? Ta myśl go zmro​zi​ła. Je​śli mi​sja uwol​nie​nia Tho​ma​sa skoń​czy​ła​by się nie​po​wo​dze​niem, Tho​mas, Ste​phen​son i Ti​bor bez wąt​pie​nia zo​sta​li​by za​bi​ci. I co wte​dy? Kie​dy spiął wszyst​ko w ca​łość, z wra​że​nia za​par​ło mu dech w pier​siach. Gdy​by nie po​wio​dło mu się w Sam​son, ża​den chip z na​gra​niem wi​deo nie zo​stał​by wy​sła​ny. A wte​dy nie mia​ło​by sen​su tor​tu​ro​wa​nie El​len. Nie le​ża​ła​by te​raz w szpi​ta​lu. Nie ba​lan​so​wa​ła​by na gra​ni​cy ży​cia i śmier​ci. Ude​rze​nie kół o pas star​to​wy wy​rwa​ło go z za​my​śle​nia. Był tak za​ab​sor​bo​wa​ny, że nie za​uwa​żył, kie​dy sa​mo​lot za​czął zni​żać. Wy​sia​da​jąc z sa​mo​lo​tu, prze​cho​dząc do hali C lot​ni​ska i ja​dąc au​to​bu​sem do głów​ne​go ter​mi​na​lu, Jo​na​than i Bo​xers uda​wa​li, że się nie zna​ją. Na​stęp​nie, trzy​ma​jąc się w spo​rej od​le​gło​ści od sie​bie, zje​cha​li na niż​szy po​ziom, mi​nę​li ta​śmo​ciąg z ba​ga​ża​mi i wy​szli na ze​wnątrz, gdzie mie​li wsiąść do od​dziel​nych tak​só​wek. Jo​na​than nie do​tarł do tak​sów​ki. Mi​ja​jąc pierw​szy ta​śmo​ciąg, do​strzegł Ve​ni​ce. Był za​sko​czo​ny; zwol​nił kro​ku i za​wa​hał się. Ale kie​dy zo​ba​czył obok niej Doma, po​czuł, jak krew tę​że​je mu w ży​łach. Przez te wszyst​kie lata, kie​dy wy​bie​rał się na mi​sje - czy to na roz​kaz Wuja Sama, czy na wła​sną rękę - Dom D'An​ge​lo ni​g​dy nie wy​jeż​dżał po nie​go na lot​ni​sko. Nie było żad​ne​go ma​cha​nia rę​ka​mi ani uśmie​chów. Ve​ni​ce wy​glą​da​ła, jak​by za chwi​lę mia​ła się roz​pła​kać. Dom zresz​tą też. Ksiądz zro​bił krok, żeby pierw​szy przy​wi​tać się z Jo​na​tha​nem. - Co się dzie​je? - za​py​tał Jo​na​than, choć już znał od​po​wiedź. Ve​ni​ce skry​ła się za ple​ca​mi Doma i za​czę​ła już na do​bre pła​kać. - Usiądź​my - za​pro​po​no​wał Dom. - Nie. Mów. Dom chwy​cił Jo​na​tha​na za ło​kieć i po​pro​wa​dził go w stro​nę krze​seł. - Le​piej usiądź​my. - Cho​dzi o El​len? - za​py​tał Jo​na​than. Mie​li to wy​pi​sa​ne na twa​rzach, ale mu​siał to usły​szeć. A jesz​cze le​piej, usły​szeć, że się myli. Dom rzu​cił spoj​rze​nie Ve​ni​ce, a po​tem utkwił wzrok w oczach Jo​na​tha​na. - Umar​ła dziś wie​czo​rem o dzie​wią​tej trzy​dzie​ści. Nie od​zy​ska​ła przy​tom​no​ści. Przy​kro mi. Jo​na​than pa​trzył nie​ru​cho​mym wzro​kiem, kie​dy sło​wa po​wo​li pły​nę​ły. Tego wła​śnie się oba​wiał, ale ocze​ki​wa​nie i pew​ność to nie to samo. Ni​g​dy nie jest się przy​go​to​wa​nym na taką wia​do​mość. Za​ci​snął

pię​ści, za​ci​snął zęby i sta​ran​nie ukrył emo​cje. Dom pod​niósł gło​wę. - Dig? Ve​ni​ce po​de​szła bli​żej z roz​ło​żo​ny​mi ra​mio​na​mi, go​to​wa uści​skać Jo​na​tha​na. - Dig​ger, tak mi przy​kro. Jo​na​than po​wstrzy​mał ją wy​cią​gnię​tą ręką. - Wszyst​ko w po​rząd​ku - za​pew​nił. - Nie je​stem za​sko​czo​ny. - Coś ści​ska​ło go za gar​dło, ale za​pa​no​wał nad tym. Od​wró​cił się i za​czął iść w kie​run​ku wyj​ścia. - Chodź​my. Mamy mnó​stwo ro​bo​ty. - Dig?! - za​wo​łał za nim Dom. Nie za​trzy​mał się. Nie miał te​raz ocho​ty z ni​kim roz​ma​wiać. Może tyl​ko z jed​ną oso​bą. Nie mógł się do​cze​kać spo​tka​nia z Iva​nem Pa​tric​kiem. - Jon! - Kie​dy Jo​na​than nie zwol​nił kro​ku, ksiądz po​truch​tał za nim. - Po​słu​chaj, Dig. Na​praw​dę uwa​żam, że po​win​ni​śmy po​roz​ma​wiać. Jo​na​than zmu​sił się do uśmie​chu. - Mó​wisz te​raz jako ksiądz czy jako psy​cho​te​ra​peu​ta? - Jako przy​ja​ciel. I zło​ści mnie to, że ucie​kasz, kie​dy ofe​ru​ję ci po​moc. Jo​na​than się od​wró​cił. - Za​mie​rzasz mnie prze​ana​li​zo​wać, oj​cze? Chcesz, że​bym się wy​spo​wia​dał? Chcesz mnie po​trzy​mać za rękę? Zro​bi​łem so​bie kuku, ty po​ca​łu​jesz i bę​dzie le​piej? Oczy Doma od​zwier​cie​dla​ły całą tę złość, jaka była prze​ciw nie​mu skie​ro​wa​na. - Tak - od​parł. - Chcę zro​bić po tro​chu to wszyst​ko. - Nie trudź się. Nie​raz mia​łem do czy​nie​nia ze śmier​cią. Do dia​bła, pła​wi​łem się w niej. - Cóż za su​per​bo​ha​ter - za​drwił Dom. - Re​ali​sta. El​len nie żyje. Ro​zu​miem. Ju​tro też bę​dzie mar​twa, i za rok. Je​śli będę po​trze​bo​wał psy​chia​try, zwró​cę się do cie​bie. - Ką​tem oka zo​ba​czył zbli​ża​ją​ce​go się Bo​xer​sa, któ​ry za​trzy​mał się w po​bli​żu Ve​ni​ce. - Na mi​łość bo​ską, Jon... - Mi​ja​li ich inni pa​sa​że​ro​wie; stru​mień ludz​kich ciał omi​jał ich, jak woda ob​my​wa ka​mie​nie le​żą​ce jej na dro​dze. Ci bar​dziej spo​strze​gaw​czy, wi​dząc na​pię​cie na twa​rzach sto​ją​cych, rzu​ca​li im dru​gie, za​sko​czo​ne spoj​rze​nie. - Chcesz, że​bym prze​szedł wraz z tobą wszyst​kie sta​dia ża​ło​by, Dom? Wiem wszyst​ko o zło​ści, po​czu​ciu winy i za​prze​cze​niu. Już to kie​dyś prze​ży​łem, więc i te​raz dam so​bie radę. Nie po​pę​dzaj mnie. - Ko​cha​łeś ją, Dig. To go po​ru​szy​ło. Pro​ste zda​nie, krót​kie i ta​kie praw​dzi​we. Po​czuł, że szwy spa​ja​ją​ce jego uczu​cia za​czy​na​ją na​prę​żać się i pę​kać. Od​wró​cił się i ru​szył przed sie​bie. Dom wy​cią​gnął rękę, pró​bu​jąc do​tknąć jego ra​mie​nia, ale Jo​na​than ją od​trą​cił. - Prze​stań, Dig. Pro​szę. Ko​cha​łeś ją. Nie pró​buj łą​czyć tego, co mię​dzy wami za​szło, z tym, co sta​ło się te​raz. - Do​syć, Dom! - Do ja​snej cho​le​ry, Jon, spójrz na mnie! - wrza​snął Dom, wzbu​dza​jąc po​wszech​ne za​in​te​re​so​wa​nie mi​ja​ją​cych ich lu​dzi. Wody roz​stą​pi​ły się, zo​sta​wia​jąc im wol​ną prze​strzeń. Pięć​dzie​siąt stóp da​lej dwóch umun​du​ro​wa​nych po​li​cjan​tów zwró​ci​ło na nich uwa​gę i za​czę​ło się zbli​żać. Oczy Jo​na​tha​na roz​bły​sły nie​po​ha​mo​wa​nym gnie​wem. Chwy​cił księ​dza za ko​szu​lę i przy​cią​gnął do sie​bie. - Cze​go ty ode mnie chcesz, Dom? Ocze​ku​jesz łez? Może za​ła​ma​nia ner​wo​we​go? Chcesz, że​bym się dał utu​lić w żalu? Nic z tego.

Dom nie ode​zwał się. Kie​dy wy​raz bo​le​sne​go prze​ra​że​nia znik​nął z twa​rzy Jo​na​tha​na, wy​pu​ścił z za​ci​śnię​tej dło​ni ko​szu​lę i na​wet spró​bo​wał wy​gła​dzić za​gnie​ce​nia. - Prze​pra​szam - mruk​nął. - Ja​kiś pro​blem? - za​py​tał z od​da​li po​li​cjant. - Nie, wszyst​ko w po​rząd​ku - od​parł Dom. Młod​szy i niż​szy funk​cjo​na​riusz skrzy​wił się z nie​po​ko​jem. - Na pew​no, oj​cze? Wi​dzia​łem, że zła​pał ojca za ko​szu​lę. - Po​wie​dzia​łem, że wszyst​ko w po​rząd​ku - po​wtó​rzył Dom. Ton gło​su Doma mu​siał wku​rzyć gli​nia​rzy. - Nie wiem, o co cho​dzi, ale za​ła​tw​cie to na ze​wnątrz. - Ode​szli, oglą​da​jąc się za sie​bie z nie​po​ko​jem. - Po​słu​chaj - za​czął spo​koj​niej​szy już Jo​na​than - nie wiem, czy po​tra​fię ci to wy​tłu​ma​czyć, ale w moim świe​cie emo​cje są bez​u​ży​tecz​ne. Prze​szka​dza​ją. Ja ob​ra​cam się po​mię​dzy twar​dy​mi fak​ta​mi a mięk​ki​mi teo​ria​mi. Wiem, co to ak​cja i re​ak​cja. Przy​czy​na i sku​tek. Na tym po​le​ga mój zdro​wy roz​są​dek. Cała resz​ta... - Głos mu się za​ła​mał. - Cała resz​ta nie ma zna​cze​nia. Dom za​cze​kał, aż prze​brzmi ci​sza po tych sło​wach. - To moja wina - po​wie​dział w koń​cu Jo​na​than. - Uru​cho​mi​łem la​wi​nę zda​rzeń, któ​ra do​pro​wa​dzi​ła do śmier​ci El​len, ale te​raz wszyst​ko na​pra​wię. - Nie mo​żesz. - Do​syć ka​zań, Dom. Pro​szę. Bądź tak miły i oszczędź mi tego. - Ze​msta na​le​ży do Pana, Dig​ger, nie do cie​bie. Po​zwól Jemu i po​li​cji ro​bić swo​je. - Oni nie wie​dzą tego, co ja. Nie mogą pójść moim tro​pem. - Więc po​dziel się z nimi wie​dzą. - Prze​cież zda​jesz so​bie spra​wę, że nie mogę. - Więc po​dziel się wie​dzą z Wo​lve​ri​ne. Ona ma wy​star​cza​ją​ce wpły​wy. Jo​na​than mil​czał przez chwi​lę, a po​tem przy​znał: - Nie. Chcę, żeby ten su​kin​syn wi​dział, jak go za​bi​jam.

Rozdział 26 Bo​xers za​wiózł Jo​na​tha​na do domu Bat​mo​bi​lem, a Ve​ni​ce Doma Pło​ną​cym Pta​kiem. Przez pierw​sze trzy kwa​dran​se w hum​me​rze nie pa​dło ani jed​no sło​wo. Jo​na​than czuł, że Bo​xer​so​wi do​skwie​ra ci​sza i chciał​by po​wie​dzieć coś, co po​pra​wi​ło​by na​strój, ale nie dbał o to. Każ​dy mu​siał dźwi​gać ja​kieś brze​mię, Bo​xer​so​wi przy​pa​dła w udzia​le nie​zręcz​na rola. - Wszyst​ko w po​rząd​ku, sze​fie? - za​py​tał wiel​ko​lud. Jo​na​than ob​ró​cił gło​wę, by spoj​rzeć na nie​go, ale nie ode​zwał się sło​wem. Bo​xers wes​tchnął. - Przy​kro mi, że cię to spo​tka​ło. - Prze​cież jej nie lu​bi​łeś - od​parł Jo​na​than. Usły​szał w swo​im gło​sie roz​ża​le​nie i po​czuł w związ​ku z tym za​kło​po​ta​nie. - Nie, ni​g​dy - wy​znał Bo​xers. - Na​wet nie pró​bo​wa​łem jej po​lu​bić. A jesz​cze spo​sób, w jaki cię trak​to​wa​ła, kie​dy ode​szła... Ale to nie zna​czy, że nie cier​pię, kie​dy ty cier​pisz. Tym ra​zem, gdy Jo​na​than od​wró​cił się do wiel​ko​lu​da, ten de​li​kat​nie się uśmiech​nął. - Je​steś moim przy​ja​cie​lem, Dig. A to czy​ni cię wy​jąt​ko​wym. Nie mogę pa​trzeć na two​ją udrę​kę. Jo​na​than po​czuł roz​pły​wa​ją​ce się po jego cie​le cie​pło. Chy​ba ni​g​dy wcze​śniej nie sły​szał bar​dziej ser​decz​nych słów współ​czu​cia. - Jest jesz​cze coś, co po​wi​nie​neś wie​dzieć - cią​gnął Bo​xers. - Kie​dy przyj​dzie czas, gdy za​czniesz my​śleć o ze​mście na dup​ku, któ​ry ją za​bił, będę przy to​bie. *** Pło​ną​cy Ptak do​tarł do domu szyb​ciej i kie​dy Jo​na​than ze swo​im szo​fe​rem we​szli do re​mi​zy, Ve​ni​ce, Dom i suka Joe już cze​ka​li na nich w sa​lo​nie. Jo​na​than przy​sta​nął w pro​gu i wes​tchnął, kie​dy pies ze​rwał się z sofy, żeby się przy​wi​tać. Wie​dział, że wszy​scy ze​bra​li się tu, żeby go wes​przeć w tej trud​nej chwi​li, ale nie był w to​wa​rzy​skim na​stro​ju. - Nie dzi​siaj, ko​cha​ni. Na​praw​dę chcę być sam. - Nie wy​da​je mi się - od​par​ła Ve​ni​ce. Jo​na​than się skrzy​wił. - Za​nim do​tar​ła do nas wia​do​mość o El​len, zro​bi​li​śmy małą bu​rzę mó​zgów - po​wie​dział Dom. - My? - Dom i ja - wy​ja​śni​ła Ve​ni​ce. - Pró​bo​wa​li​śmy po​skła​dać ka​wał​ki w ca​łość. I chy​ba nam się uda​ło. Jo​na​tha​na to za​in​te​re​so​wa​ło. - Wie​my, że Ste​phen​son Hu​ghes po​trze​bo​wał GVX jako oku​pu - za​czął Dom. - A Ivan Pa​trick pra​co​wał dla Car​ly​le nad czymś na​zy​wa​nym pro​jek​ta​mi spe​cjal​ny​mi - prze​rwa​ła mu szyb​ko Ve​ni​ce. Dom roz​parł się w fo​te​lu i po​zwo​lił jej mó​wić. - Przy​jąw​szy za​ło​że​nie, że na świe​cie nie zda​rza​ją się zbie​gi oko​licz​no​ści, sko​ro An​ge​la Cald​well rów​nież pra​co​wa​ła w Car​ly​le... - Wie​dzia​ła, jak zdo​być GVX - do​koń​czył Jo​na​than, łą​cząc fak​ty. - Dla​te​go Hu​ghe​so​wie ją za​bi​li - wtrą​cił Bo​xers. - Tor​tu​ro​wa​li ją, żeby wy​do​być z niej in​for​ma​cje. Ve​ni​ce po​trzą​snę​ła gło​wą.

- Nie. Nie są​dzę. Mia​ła ro​dzi​nę, była mat​ką. Wy​da​je mi się, że wszyst​ko, co mu​sie​li zro​bić, to wy​ja​śnić jej całą spra​wę i wte​dy uzy​ska​li od niej nie​zbęd​ne in​for​ma​cje. Ja​kimś spo​so​bem mu​siał się o tym do​wie​dzieć Ivan Pa​trick i to wła​śnie on ją tor​tu​ro​wał, a po​tem za​bił. - Ve​ni​ce wbi​ła w Jo​na​tha​na wzrok, szu​ka​jąc po​twier​dze​nia, że jej hi​po​te​za brzmi lo​gicz​nie. - To by tłu​ma​czy​ło bru​tal​ność mor​du, cha​rak​te​ry​zu​ją​cą dzia​ła​nia Pa​tric​ka - przy​znał Jo​na​than. - Po​wiedz mu o ko​lej​nej strze​la​ni​nie - przy​po​mniał Dom. Ve​ni​ce po​chy​li​ła się na krze​śle, oczy mia​ła sze​ro​ko otwar​te. - Żad​nych zbie​gów oko​licz​no​ści, tak? Kie​ru​jąc się tą za​sa​dą, do​kład​nie prze​stu​dio​wa​łam ra​por​ty w ICIS i zna​la​złam wię​cej dziw​nych przy​pad​ków w oko​li​cach Mun​cie. No do​brze, osiem​dzie​siąt mil od Mun​cie, ale mimo wszyst​ko... - Ko​lej​ne mor​der​stwo? - za​py​tał Bo​xers. - Nie. Strze​la​ni​na. No, pra​wie strze​la​ni​na. Z twa​rzy Jo​na​tha​na moż​na było wy​czy​tać, że za​czy​na tra​cić cier​pli​wość, więc Ve​ni​ce szyb​ko prze​szła do rze​czy. - Pod dzie​więć​set je​de​na​ście za​dzwo​nił ktoś i po​in​for​mo​wał o strze​la​ni​nie na Apo​ca​lyp​se Bo​ule​vard w mie​ście, któ​re​go na​zwy nie pa​mię​tam. Na​gle roz​mo​wa zo​sta​ła prze​rwa​na. Ten sam czło​wiek po chwi​li za​dzwo​nił jesz​cze raz i po​wie​dział, że to było nie​po​ro​zu​mie​nie i wszyst​ko jest w po​rząd​ku. Dys​po​zy​tor za​wró​cił ka​ret​kę, ale ra​dio​wóz po​je​chał na miej​sce, żeby spraw​dzić, co się sta​ło. Lu​dzie, któ​rych po​li​cjan​ci spo​tka​li przy bra​mie - pra​cow​ni​cy fir​my ochro​niar​skiej - wy​glą​da​li na po​ru​szo​nych, ale za​rze​ka​li się, że wszyst​ko jest w naj​lep​szym po​rząd​ku. - Ale two​im zda​niem coś się tam wy​da​rzy​ło - do​koń​czył za nią Jo​na​than. Ve​ni​ce po​twier​dzi​ła ski​nie​niem gło​wy. - No wła​śnie. Po​nie​waż nie ist​nie​ją zbie​gi oko​licz​no​ści. Na por​ta​lu Zil​low spraw​dzi​łam ad​res. - Jo​na​than do​my​ślił się, że Zil​low do wy​szu​ki​war​ka nie​ru​cho​mo​ści. - Nie je​steś cie​ka​wy, co się tam znaj​du​je? - In​diań​skie cmen​ta​rzy​sko - za​żar​to​wał Jo​na​than. - Baza wy​rzut​ni ra​kiet Nike. W la​tach osiem​dzie​sią​tych i dzie​więć​dzie​sią​tych wy​co​fa​li​śmy z ar​se​na​łów wszyst​kie ra​kie​ty Nike, a te​re​ny, gdzie były wy​rzut​nie, po​szły na sprze​daż. Ten przy Apo​ca​lyp​se Bo​ule​vard ku​pi​ła fir​ma Se​cu​red Sto​ra​ge Com​pa​ny z Wil​ming​ton w sta​nie De​la​wa​re. - Na​zwa fir​my brzmi in​te​re​su​ją​co - za​uwa​żył Bo​xers. - Cie​ka​we, czym się zaj​mu​ją. - Stan De​la​wa​re - po​wtó​rzy​ła z na​ci​skiem Ve​ni​ce. Naj​wy​raź​niej była roz​cza​ro​wa​na, że jesz​cze się nie do​my​śli​li, do cze​go zmie​rza. - Car​ly​le też jest w De​la​wa​re. Jo​na​than wy​buch​nął śmie​chem. - Jezu, Ven, po​ło​wa firm na świe​cie ma sie​dzi​bę w De​la​wa​re. - Dla​te​go ła​two się ich szu​ka - od​par​ła Ve​ni​ce. - Se​cu​red Sto​ra​ge Com​pa​ny jest spół​ką za​leż​ną - choć nie bez​po​śred​nio - od Car​ly​le In​du​stries. To jed​na i ta sama fir​ma! W koń​cu to do Jo​na​tha​na do​tar​ło. - Wy​rzut​nie ozna​cza​ją pod​ziem​ne ma​ga​zy​ny - my​ślał gło​śno. - To tam Car​ly​le skła​du​je GVX. - Kie​dy Hu​ghe​so​wie po​ja​wi​li się tam, żeby za​brać GVX, mu​sia​ło dojść do wy​mia​ny ognia - stwier​dził Dom. - A co z te​le​fo​nem pod dzie​więć​set je​de​na​ście? - za​py​tał Bo​xers. - Je​śli ko​goś za​strze​lo​no, dla​cze​go od​wo​ła​no we​zwa​nie? - Bo nie ży​czy​li so​bie wi​dow​ni - wy​ja​śnił Jo​na​than. - Rany po​strza​ło​we mu​szą być zgła​sza​ne po​li​cji i wte​dy wsz​czy​na się śledz​two. A to pew​nie ostat​nia rzecz, ja​kiej ży​czy​ła​by so​bie fir​ma Car​ly​le. W po​ko​ju za​le​gła ci​sza, je​śli nie li​czyć chra​pa​nia Joe. W koń​cu Jo​na​than po​sta​no​wił wy​gło​sić swo​ją teo​rię.

- Zde​spe​ro​wa​ni ro​dzi​ce Tho​ma​sa zwra​ca​ją się do An​ge​li Cald​well. An​ge​la daje im wska​zów​ki i przy​pła​ca to ży​ciem. Hu​ghe​so​wie mu​sie​li od​wie​dzić ją w domu, bo ina​czej nie by​ło​by wszę​dzie ich od​ci​sków pal​ców. Po​tem wy​bra​li się na Apo​ca​lyp​se Bo​ule​vard i wzię​li to, co było im po​trzeb​ne jako okup. - Przy oka​zji strze​la​jąc - wtrą​cił Bo​xers. - Zga​dza się - przy​znał Jo​na​than. - Te​raz Hu​ghe​so​wie gdzieś się ukry​wa​ją. Nie mogą zgło​sić się na po​li​cję, bo zo​sta​ną oskar​że​ni o mor​der​stwo. A GVX albo gdzieś ukry​li, albo mają ze sobą. Jest ich prze​kleń​stwem, a jed​no​cze​śnie kar​tą prze​tar​go​wą. - Prze​su​nął wzro​kiem po twa​rzach obec​nych. - Mu​si​my zna​leźć Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa i jego ro​dzi​nę. Ve​ni​ce się roz​pro​mie​ni​ła. - Ja już zna​la​złam.

Rozdział 27 Krze​sło Gail Bon​ne​vil​le za​skrzy​pia​ło ża​ło​śnie, kie​dy od​chy​li​ła się do tyłu i prze​cią​gnę​ła, pró​bu​jąc po​zbyć się skur​czu mię​dzy ło​pat​ka​mi. Sie​dzia​ła z no​ga​mi na biur​ku. Się​gnę​ła po bez​prze​wo​do​wą mysz i prze​su​nę​ła nią po udzie, włą​cza​jąc po raz ko​lej​ny na​gra​nie wi​deo. W pierw​szych se​kun​dach fil​mu wi​dać było, jak Leon Har​ris wcho​dzi do hali przy​lo​tów na lot​ni​sku Dul​le​sa. Ob​raz był nie​wy​raź​ny, ale jej zda​niem Har​ris wy​glą​dał na zmę​czo​ne​go, kie​dy tak szedł z tor​bą na kom​pu​ter. Na​stą​pi​ła zmia​na uję​cia i te​raz wi​dzia​ła go prze​cho​dzą​ce​go przez inne drzwi, tym ra​zem do sali kon​tro​li ba​ga​żu, gdzie wita go ja​kiś ksiądz i ko​bie​ta. Bez wąt​pie​nia zna​ją się, choć po​mię​dzy księ​dzem a Le​onem moż​na wy​czuć na​pię​cie. Na​gra​nie nie ma ścież​ki dźwię​ko​wej, ale w ich spo​tka​niu wi​dać ro​sną​ce emo​cje. W pew​nym mo​men​cie Leon chwy​ta na​wet księ​dza za ko​szu​lę. Gail była me​to​dyst​ką i nie zna​ła do​brze na​ucza​nia Ko​ścio​ła ka​to​lic​kie​go, ale była pew​na, że na każ​de​go, kto pod​niósł rękę na księ​dza, cze​ka​ły ognie pie​kiel​ne. Był to tyl​ko krót​ki wy​buch gnie​wu, któ​ry za​koń​czył się czymś, co wy​glą​da​ło na prze​pro​si​ny, i to za​nim zdą​ży​li po​dejść za​nie​po​ko​je​ni po​li​cjan​ci. Na ko​niec po​ja​wia się czwar​ta po​stać dra​ma​tu, zwa​li​sta be​stia, rów​nie ser​decz​nie wi​ta​na. Na​gra​nie trwa​ło nie​ca​łe dzie​sięć mi​nut, ale Gail była prze​ko​na​na, że w wy​da​rze​niach na ekra​nie znaj​du​je się od​po​wiedź na jej py​ta​nia. Po​li​cjan​ci, któ​rzy do​star​czy​li to wi​deo, spi​sa​li się do​sko​na​le, po​my​śla​ła. Ani przez chwi​lę nie wie​rzy​ła, że Leon Har​ris jest z FBI - mimo otrzy​ma​ne​go z Biu​ra po​twier​dze​nia - nie wie​rzy​ła też, że jest to jego praw​dzi​we na​zwi​sko. Na na​gra​niu wy​sia​dał on z sa​mo​lo​tu, któ​rym nie le​ciał ża​den Leon Har​ris, i to po​twier​dzi​ło jej po​dej​rze​nia. Kie​dy przy​kryw​ka w po​sta​ci fir​my Per​seus Fo​ods zo​sta​ła zde​kon​spi​ro​wa​na, nie mógł ry​zy​ko​wać lotu ich sa​mo​lo​tem. Miał za​tem dwa wyj​ścia wy​czar​te​ro​wać inny sa​mo​lot, ale wte​dy ła​two moż​na by​ło​by go na​mie​rzyć, albo wto​pić się w tłum pa​sa​że​rów lotu rej​so​we​go. Kie​ru​jąc się in​tu​icją, skon​tak​to​wa​ła się z Urzę​dem Bez​pie​czeń​stwa Trans​por​tu i po​pro​si​ła ich o na​gra​nia z hal przy​lo​tów wszyst​kich wa​szyng​toń​skich lot​nisk, któ​re przy​ję​ły sa​mo​lo​ty star​tu​ją​ce w pro​mie​niu pię​ciu​set mil od In​dia​na​po​lis. Po​nie​waż oka​za​ło się, że ta​kich lo​tów było znacz​nie wię​cej, niż się spo​dzie​wa​ła, za​wę​zi​ła po​szu​ki​wa​nia do bi​le​tów za​ku​pio​nych dzie​sięć go​dzin przed lo​tem. Mia​ła szczę​ście i zna​la​zła Le​ona już na pią​tym obej​rza​nym na​gra​niu. Kie​dy roz​po​zna​ła go w hali przy​lo​tów, prze​śle​dze​nie każ​de​go jego kro​ku na lot​ni​sku nie sta​no​wi​ło żad​ne​go pro​ble​mu. Wy​star​czy​ło wy​brać na​gra​nia z kil​ku z se​tek ka​mer bez prze​rwy re​je​stru​ją​cych to, co dzie​je się na lot​ni​sku. O co tu​taj cho​dzi​ło? Dla​cze​go ten czło​wiek tak bar​dzo in​te​re​so​wał się chro​nie​niem ro​dzi​ny Hu​ghe​sów? Czu​ła, że je​śli uda jej się zna​leźć od​po​wiedź na to py​ta​nie, za jed​nym za​ma​chem roz​wią​że za​gad​kę sied​miu mor​derstw. Szyb​kie, dwu​krot​ne stuk​nię​cie w drzwi po​wie​dzia​ło jej, że to Jes​se, nim wszedł, nie cze​ka​jąc na za​pro​sze​nie. Miał minę kota, któ​ry wła​śnie zjadł ka​nar​ka. W le​wej ręce trzy​mał tecz​kę, któ​rą wy​ma​chi​wał ni​czym dama w ope​rze. Pod​szedł do biur​ka Gail i usiadł w fo​te​lu dla go​ści. - Szczę​śli​wy traf, sze​fo​wo - rzu​cił, ale nie otwo​rzył tecz​ki. - Pro​gram roz​po​zna​wa​nia twa​rzy nie po​ra​dził so​bie z tym two​im Le​onem Har​ri​sem. Po​sta​no​wi​łem więc za​jąć się po​zo​sta​ły​mi. I oto co otrzy​ma​łem. Gail cze​ka​ła, aż otwo​rzy tecz​kę i pod​su​nie jej kart​kę pa​pie​ru. Ob​ró​ci​ła ją i zo​ba​czy​ła twarz, któ​rej nie

roz​po​zna​wa​ła. Skrzy​wi​ła się i cze​ka​ła na od​po​wiedź, choć nie za​da​ła żad​ne​go py​ta​nia. - Ksiądz - wy​ja​śnił Jes​se. - Ten z wi​deo. Szu​kasz nie​ja​kie​go ojca Do​mi​ni​ca D'An​ge​lo, pro​bosz​cza ko​ścio​ła ka​to​lic​kie​go Świę​tej Ka​ta​rzy​ny w mia​stecz​ku Fi​sher​man's Cove w Wir​gi​nii. Nie py​taj mnie, gdzie to jest, bo nie mam po​ję​cia. Zdję​cie, na któ​re pa​trzysz, po​cho​dzi z im​pre​zy po​łą​czo​nej ze zbiór​ką pie​nię​dzy na coś, co się na​zy​wa Re​sur​rec​tion Ho​use. To taki ro​dzaj sie​ro​ciń​ca dla dzie​ci, któ​rych ro​dzi​ce spę​dza​ją czas w wię​zie​niu. - Jak miło - rzu​ci​ła Gail. - To na do​bry po​czą​tek - po​chwa​lił się z uśmie​chem Jes​se. - A te​raz ciąg dal​szy. Nie ule​ga wąt​pli​wo​ści, że Leon i oj​ciec D'An​ge​lo zna​ją się, praw​da? Po​my​śla​łem, że wrzu​cę do wy​szu​ki​war​ki Do​mi​ni​ca D'An​ge​lo i Fi​sher​man's Cove. Oka​za​ło się, że tra​fień jest dużo wię​cej, niż mo​głem przy​pusz​czać. Jak na księ​dza ma nie​zwy​kły ta​lent do ura​bia​nia lu​dzi. To praw​dzi​wa ma​szyn​ka do zbie​ra​nia fun​du​szy. Jest tak​że psy​cho​lo​giem, je​śli to ma dla cie​bie ja​kieś zna​cze​nie. - A po​win​no? Jes​se wzru​szył ra​mio​na​mi. - Je​że​li je​steś stuk​nię​ta, to tak. - Dla​cze​go... - Za​cze​kaj chwi​lę. Za​raz do tego doj​dę. Nie zna​la​złem nic łą​czą​ce​go go z Le​onem, więc za​czą​łem grze​bać w jego prze​szło​ści tak głę​bo​ko, jak po​tra​fi​łem. W koń​cu do​tar​łem do ga​zet​ki ab​sol​wen​tów col​le​ge'u Wil​liam and Mary gdzieś z po​ło​wy lat osiem​dzie​sią​tych. Wspo​mi​na​li tam sta​re, do​bre cza​sy. - Jes​se uśmiech​nął się sze​ro​ko i pod​su​nął Gail ko​lej​ną kart​kę. - Zo​bacz, co zna​la​złem. Prze​wi​du​jąc, co się na niej znaj​du​je, Gail od​wró​ci​ła kart​kę i uj​rza​ła zdję​cie dwóch ewi​dent​nie za​wia​nych stu​den​tów col​le​ge'u. Styl ubrań wska​zy​wał na koń​ców​kę epo​ki di​sco. Chłop​cy śmia​li się ser​decz​nie, ob​ję​ci ra​mio​na​mi w taki spo​sób, w jaki po​tra​fią to ro​bić tyl​ko na​sto​lat​ki. - Nie wi​dzisz? - za​chę​cał ją Jes​se. W koń​cu doj​rza​ła. W pod​pi​sie pod zdję​ciem były na​zwi​ska. Ciem​no​wło​sy, ciem​no​oki pięk​niś po le​wej to była młod​sza wer​sja ojca D'An​ge​lo. A blond przy​stoj​niak bez ko​szu​li po pra​wej to bar​dzo mło​dy Leon Har​ris - tyle że pod​pis gło​sił: Jo​na​than Gra​ve​now. - O kur​czę. - Gail się roz​pro​mie​ni​ła. - Czy ty wiesz, co zna​la​złeś? Do​bra ro​bo​ta, Jess. Wspa​nia​ła ro​bo​ta. Te​raz mamy jego na​zwi​sko. Jes​se po​trzą​snął gło​wą. - Nie​ste​ty, nie. Jo​na​than Gra​ve​now nie ist​nie​je. Ni​g​dzie na świe​cie. - Prze​cież go wi​dzia​łam. Jes​se uśmiech​nął się jesz​cze sze​rzej. - Nie - po​wie​dział, pod​su​wa​jąc jej pod nos trze​cią kart​kę. - Wi​dzia​łaś Jo​na​tha​na Gra​ve'a. Ta ostat​nia kart​ka wy​glą​da​ła na do​ku​ment po​twier​dza​ją​cy za​re​je​stro​wa​nie spół​ki Se​cu​ri​ty So​lu​tions z sie​dzi​bą nie gdzie in​dziej jak w Fi​sher​man's Cove. - To było dość skom​pli​ko​wa​ne. - Jes​se pę​kał z dumy. - Jo​na​than Gra​ve​now był je​dy​nym dziec​kiem Si​mo​na Gra​ve​no​wa. Mówi ci to coś, miss FBI? Ja​sne, że mó​wi​ło. I to gło​śno. Si​mon Gra​ve​now był jed​nym z naj​więk​szych re​ke​tie​rów. - Prze​stęp​czość zor​ga​ni​zo​wa​na, co? - Do​kład​nie - przy​tak​nął Jes​se. - Ma​fia z po​łu​dnia. Jo​na​than Gra​ve​now za​raz po ukoń​cze​niu col​le​ge'u zmie​nił na​zwi​sko na Jo​na​than Gra​ve i wstą​pił do ar​mii. Dwa​dzie​ścia lat póź​niej jest wła​ści​cie​lem pry​wat​nej fir​my de​tek​ty​wi​stycz​nej. Jak my​ślisz, ja​kie​go ro​dza​ju śledz​twa może pro​wa​dzić były woj​sko​wy? Tym ra​zem Gail na​tych​miast zro​zu​mia​ła. Tego ro​dza​ju lu​dzie naj​chęt​niej zaj​mo​wa​li się dzia​ła​nia​mi pa​ra​mi​li​tar​ny​mi. Na przy​kład uwal​nia​niem za​kład​ni​ków. Naj​wyż​szy czas zna​leźć Fi​sher​man's Cove na ma​-

pie i za​re​zer​wo​wać miej​sce w sa​mo​lo​cie. Mia​ła wła​śnie coś na ten te​mat po​wie​dzieć, kie​dy za​dzwo​nił te​le​fon. Chwy​ta​jąc za słu​chaw​kę, mia​ła prze​czu​cie, że nie po​win​na go od​bie​rać. Trzy​dzie​ści se​kund póź​niej prze​kli​na​ła się za to, że nie po​słu​cha​ła in​stynk​tu. *** Ve​ni​ce nie pró​bo​wa​ła kryć dumy ze swo​ich do​ko​nań. - Wie​dzia​łam, że bę​dziesz chciał wy​śle​dzić Hu​ghe​sów - po​wie​dzia​ła - więc za​ję​łam się te​ma​tem. Mia​łam na​dzie​ję, że zro​bią coś głu​pie​go, na przy​kład uży​ją kar​ty kre​dy​to​wej, ale nic z tego. Byli na​praw​dę spryt​ni. Je​dy​nym do​wo​dem ich dziw​ne​go za​cho​wa​nia było po​bra​nie z kon​ta dwu​na​stu ty​się​cy do​la​rów i do​ko​na​nie zmian w lo​ka​cie. - To pie​nią​dze na po​dróż - ode​zwał się Bo​xers. - Pró​bo​wa​łam wy​śle​dzić ich te​le​fo​ny ko​mór​ko​we, ale albo je wy​łą​czy​li, albo wy​rzu​ci​li. W każ​dym ra​zie nie ma sy​gna​łu. - A co z nu​me​rem, pod któ​ry dzwo​ni​łem po uwol​nie​niu Tho​ma​sa? - To był te​le​fon na kar​tę - chwa​ła Bogu, że na nie​go za​dzwo​ni​łeś, bo nie mie​li​by​śmy cze​go szu​kać - ale on też jest wy​łą​czo​ny. To dało mi do my​śle​nia. Sko​ro są na tyle spryt​ni, żeby wy​łą​czyć te​le​fo​ny i ko​rzy​stać z te​le​fo​nu na kar​tę, to mo​gli ku​pić ich wię​cej, praw​da? Je​den dla Ste​phen​so​na i je​den dla jego żony, Ju​lie. - Ve​ni​ce po​cze​ka​ła na po​twier​dze​nie. - Tak więc, dzię​ki po​mo​cy mo​jej przy​ja​ciół​ki z fir​my te​le​ko​mu​ni​ka​cyj​nej, za​czę​łam szu​kać nu​me​rów te​le​fo​nów, pod któ​re dzwo​nio​no z ko​mór​ki Ste​phen​so​na. I wie​cie, co od​kry​łam? - Co? - Jo​na​than uda​wał znie​cier​pli​wie​nie. - Że Ste​phen​son dzwo​nił na inny te​le​fon na kar​tę. - Żony? - Tak po​dej​rze​wam. Ogó​łem były trzy roz​mo​wy. Pierw​sza tuż po two​im te​le​fo​nie do Ste​phen​so​na, a ostat​nia ja​kieś trzy​dzie​ści go​dzin temu. Dzię​ki temu mo​że​my wy​zna​czyć tra​sę, jaką się po​ru​sza​li. - Gdzie sy​gnał się za​czy​na, a gdzie koń​czy - wy​ja​śnił Dom. Ve​ni​ce po​twier​dzi​ła ski​nie​niem gło​wy. - Zga​dza się. Tra​sa jest in​te​re​su​ją​ca. Ta dru​ga ko​mór​ka za każ​dym ra​zem była od​bie​ra​na w in​nym miej​scu, po​cząw​szy od In​dia​ny, a po​tem da​lej na pół​noc i wschód. Te​le​fon Ste​phen​so​na po​zo​sta​wał cały czas za​lo​go​wa​ny do tego sa​me​go prze​kaź​ni​ka w po​łu​dnio​wo-za​chod​niej Pen​syl​wa​nii. - W Pit​ts​bur​ghu? - za​py​tał Jo​na​than. - Nie w sa​mym mie​ście - od​par​ła Ve​ni​ce - ale w oko​li​cy. Gdzieś w gó​rach. - Się​gnę​ła ręką pod stół, wy​cią​gnę​ła atlas, któ​ry Jo​na​than za​wsze tam trzy​mał, i od​szu​ka​ła od​po​wied​nią stro​nę. Jo​na​than miał wra​że​nie, że wszyst​ko to było wy​re​ży​se​ro​wa​ne. Kie​dy wska​za​ła miej​sce na ma​pie, wy​ko​na​ła okręż​ny ruch pal​ca​mi. - Gdzieś tu​taj. Bo​xers gwizd​nął ci​cho. - Nie​zły ka​wał te​re​nu. Mo​gła​byś tro​chę za​ostrzyć ołó​wek? Ve​ni​ce spoj​rza​ła na nie​go z uko​sa. - Oczy​wi​ście, że mogę. - Jej głos jesz​cze bar​dziej się oży​wił. - Ta część sta​nu znaj​du​je się w dość trud​nej sy​tu​acji eko​no​micz​nej. Po​ję​cie są​siedz​twa tam nie ist​nie​je. Na te​re​nach gór​ni​czych jest całe mnó​stwo sta​rych farm i ota​cza​ją​cych je ogrom​nych po​ła​ci zie​mi. Każ​de go​spo​dar​stwo to dzie​siąt​ki, je​śli nie set​ki akrów. Jo​na​than czuł, że za​czy​na tra​cić cier​pli​wość, ale za​ci​snął zęby. - Wiem, wiem. - Ve​ni​ce traf​nie od​czy​ta​ła mowę jego cia​ła. - Zmie​rzam do celu. Na​praw​dę, uwierz​cie mi. Po​nie​waż te go​spo​dar​stwa są tak wiel​kie, tyl​ko kil​ka z nich może być źró​dłem sy​gna​łu z ko​mór​ki Ste​-

phen​so​na. - Chy​ba że roz​ło​żył się tam bi​wa​kiem - za​uwa​żył Bo​xers. Ve​ni​ce mach​nę​ła lek​ce​wa​żą​co ręką. - Na pew​no nie. Uwierz​cie mi. Hu​ghes po​sta​no​wił wy​ko​rzy​stać swój sta​ry ro​dzin​ny dom. - Jego ro​dzin​ny dom? - za​py​tał Bo​xers. - Dla​cze​go po​li​cja go nie na​mie​rzy​ła? - do​dał Jo​na​than. Ve​ni​ce roz​pro​mie​ni​ła się. - Po​nie​waż pra​wo wła​sno​ści zo​sta​ło prze​nie​sio​ne na Ali​sta​ira Du​bo​is - wy​ja​śni​ła - a nie na Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa. Jo​na​than wzdry​gnął się. - Kim do dia​bła jest Ali​sta​ir Du​bo​is? - Oj​cem mat​ki Ste​phen​so​na Hu​ghe​sa. - Ja​sna cho​le​ra - wark​nął Bo​xers. Dom się ro​ze​śmiał. - Czyż ona nie jest cu​dow​na? Daję sło​wo, po​skła​da​nie tej ła​mi​głów​ki za​ję​ło jest rap​tem trzy kwa​dran​se. Wi​dzia​łem, jak to robi. Jo​na​than roz​dzia​wił usta. - Ja​każ to po​kręt​na lo​gi​ka za​pro​wa​dzi​ła cię w ta​kie miej​sce jak to? Ve​ni​ce wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Oszu​ki​wa​łam. Za​czę​łam od za​ło​że​nia, że za​pla​no​wał coś sen​sow​ne​go. - Rzu​ci​ła spoj​rze​nie Bo​xer​so​wi. - Coś bar​dziej sen​sow​ne​go niż bi​wak. A to zna​czy​ło, że musi się tam znaj​do​wać ja​kaś po​sia​dłość, do któ​rej miał do​stęp. Po​tem po​my​śla​łam, że to musi być ja​kaś po​sia​dłość ro​dzin​na, bo ina​czej skąd by o niej wie​dział? Za​czę​łam od de​kla​ra​cji po​dat​ko​wych naj​bar​dziej po​dej​rza​nych farm, a po​tem za​ję​łam się ge​ne​alo​gią. Roz​wią​za​nie zna​la​zło się szyb​ko. - Ni​g​dy nie prze​sta​niesz mnie za​dzi​wiać - wy​krztu​sił Jo​na​than. Ve​ni​ce trium​fo​wa​ła. - A mo​żesz do​ko​nać jesz​cze jed​ne​go cudu? Szyb​ko spo​waż​nia​ła. - Na przy​kład? - Znajdź mi wszyst​ko na te​mat miej​sca w Wir​gi​nii Za​chod​niej zna​ne​go jako Bri​ga​de​vil​le. - Prze​ka​za​nie in​for​ma​cji otrzy​ma​nych od An​drew Haw​kin​sa za​ję​ło mu nie​ca​łą mi​nu​tę. Ve​ni​ce się skrzy​wi​ła. - Tro​chę za mało da​nych. - Chcesz po​wie​dzieć, że nie dasz rady? - spy​tał Jo​na​than. - Czu​ję się ura​żo​na. - Tak też po​my​śla​łem. - Jo​na​than zer​k​nął na ze​ga​rek. - Jest te​raz siód​ma pięt​na​ście. Spo​tkaj​my się za trzy go​dzi​ny i wte​dy prze​ko​na​my się, na czym sto​imy. Te​raz Ve​ni​ce wy​glą​da​ła na za​szo​ko​wa​ną. - Zda​jesz so​bie spra​wę, że jest siód​ma pięt​na​ście wie​czo​rem? Jo​na​than wstał. - W ta​kim ra​zie trzy go​dzi​ny i kwa​drans. Box, my spo​ty​ka​my się w biu​rze o dzie​sią​tej trzy​dzie​ści. Spoj​rzał na Bo​xer​sa. - Pa​su​je ci, Ol​brzy​mie? - A mam ja​kiś wy​bór? - za​py​tał Bo​xers, wsta​jąc. - No to je​ste​śmy umó​wie​ni - po​wie​dział Jo​na​than. - A te​raz, je​śli po​zwo​li​cie, chciał​bym zo​stać sam. At​mos​fe​ra w po​ko​ju na​tych​miast się po​psu​ła. Wy​glą​da​ło to tak, jak​by przez chwi​lę wszy​scy za​po​mnie​-

li o El​len. Ve​ni​ce ze​rwa​ła się na rów​ne nogi, bu​dząc przy oka​zji Joe. - Boże, Dig​ger! - za​wo​ła​ła. - Jak my się za​cho​wa​li​śmy... Jo​na​than od​pro​wa​dził ich do scho​dów pro​wa​dzą​cych do ko​ry​ta​rza biu​ra na pierw​szym pię​trze. - Nie ma​cie za co prze​pra​szać. Wy​ko​na​li​ście zna​ko​mi​tą ro​bo​tę. - Nie po​trze​bu​jesz to​wa​rzy​stwa? - za​py​tał Dom, pro​wo​ku​jąc pa​nicz​ne spoj​rze​nie Bo​xer​sa, któ​ry uspo​ko​ił się do​pie​ro wte​dy, gdy zro​zu​miał, że ksiądz nie jego to​wa​rzy​stwo miał na my​śli. Wiel​ko​lud nie znał zbyt wie​lu słów po​cie​sze​nia. Jo​na​than uśmiech​nął się. - Wszyst​ko w po​rząd​ku, Dom. Na​praw​dę. - Je​steś pew​ny? - Daj spo​kój - od​parł Jo​na​than. - Dość już cza​su po​świę​ci​łeś mo​jej du​szy. Dom nie był za​do​wo​lo​ny, ale nie mógł zna​leźć ar​gu​men​tu, żeby zo​stać. Opu​ścił re​mi​zę tyl​ny​mi drzwia​mi. Kie​dy wszy​scy wy​cho​dzi​li, Jo​na​than od​wró​cił się ple​ca​mi do Ve​ni​ce i Bo​xer​sa, na​chy​lił się i po​dra​pał Joe za uchem. Po​cze​kał na od​głos za​my​ka​nych drzwi biu​ra, po​tem wy​pro​sto​wał się i wy​jął z kie​sze​ni te​le​fon. Otwo​rzył klap​kę, wy​szu​kał na li​ście kon​tak​tów od​po​wied​nie na​zwi​sko i wci​snął przy​cisk „po​łącz". Męż​czy​zna po dru​giej stro​nie słu​chaw​ki ode​brał po pierw​szym dzwon​ku. - Kra​mer - ode​zwał się po​waż​ny głos. - Doug, tu Jon Gra​ve. Po​trze​bu​ję two​jej po​mo​cy.

Rozdział 28 Na​wet kie​dy się ode​szło z fir​my, gdy agent z biu​ra re​gio​nal​ne​go FBI w Chi​ca​go prze​ka​zu​je pil​ną wia​do​mość, na​le​ży go wy​słu​chać. - Mu​sisz wra​cać do domu - po​wie​dział Vin​cent Me​di​na. - I mu​sisz wra​cać sama. - Kie​dy Gail za​czę​ła na​ci​skać, żeby zdra​dził wię​cej szcze​gó​łów, prze​pra​sza​ją​cym to​nem wy​ja​śnił, że nie może po​wie​dzieć nic wię​cej. - Ale ja już u was nie pra​cu​ję - przy​po​mnia​ła mu Gail. Me​di​na nie po​ku​sił się o ko​men​tarz. Mógł po​wie​dzieć tyle, ile po​wie​dział. Ko​niec. - Nie po​tra​fię ci do​ra​dzić, co masz ro​bić, Gail. Na​wet nie wiem, o co cho​dzi. Ale sko​ro cen​tra​la za​dzwo​ni​ła bez​po​śred​nio do mnie i uzna​ła, że ja je​den mogę się z tobą skon​tak​to​wać, cho​dzi o coś waż​ne​go. - I mu​szę je​chać sama. - To ka​za​li mi prze​ka​zać. - Pew​nie nie mo​żesz uści​ślić, kim są ci „oni". - Gail. Pani sze​ryf. Pro​szę. No i je​cha​ła te​raz w nie​zna​ne. Od​pę​dzi​ła pa​ra​no​icz​ne po​dej​rze​nia, że to pu​łap​ka. Po​je​dyn​czy strzał zni​kąd. Bum. Mar​twa. To śmiesz​ne. Na​wet gdy​by chcie​li zro​bić coś ta​kie​go - a Biu​ro tego ni​g​dy nie ro​bi​ło, już nie - to nie za​sta​wia​li​by pu​łap​ki przez te​le​fon. Bio​rąc ostat​ni za​kręt i wjeż​dża​jąc na dłu​gi pod​jazd pro​wa​dzą​cy do domu, czu​ła, że ser​ce bije jej ze zdwo​jo​ną pręd​ko​ścią. Za​bi​ło jesz​cze szyb​ciej, gdy do​strze​gła za​par​ko​wa​ne​go przed wjaz​dem do ga​ra​żu chry​sle​ra z na​klej​ką wy​po​ży​czal​ni. Wzię​ła głę​bo​ki wdech, za​trzy​ma​ła się i otwo​rzy​ła drzwi. Wy​sia​da​jąc z sa​mo​cho​du, sta​ra​ła się cały czas trzy​mać pra​wą dłoń na kol​bie pi​sto​le​tu. Gdy​by jed​nak oka​za​ło się, że to pu​łap​ka, czło​wiek, któ​ry ją za​sta​wił, nie wy​szedł​by z tego cało. Do​strze​gła ja​kiś ruch na we​ran​dzie. Ręka jej lek​ko za​drża​ła, ale nie było jesz​cze po​wo​du, by się​gać po broń. - Po​każ się, pro​szę! - krzyk​nę​ła. To „pro​szę" wca​le nie za​brzmia​ło jak proś​ba. Cień na we​ran​dzie za​wa​hał się, a po​tem uniósł ręce, po​ka​zu​jąc, że dło​nie ma pu​ste. - Do świa​tła! - po​le​ci​ła. Cho​le​ra ja​sna. *** Szef po​li​cji Doug Kra​mer pro​wa​dził. To był je​dy​ny wa​ru​nek, od ja​kie​go uza​leż​niał swo​ją de​cy​zję o speł​nie​niu proś​by Jo​na​tha​na. Nie mógł po​zwo​lić, żeby jego przy​ja​ciel od​był tę po​dróż sam. W cza​sie dłu​giej jaz​dy na pół​noc Doug zło​żył je​dy​nie Jo​na​tha​no​wi kon​do​len​cje, poza tym pra​wie nie za​mie​ni​li ani sło​wa. O czym mie​li roz​ma​wiać w ta​kich oko​licz​no​ściach? Jo​na​than do​brze wie​dział, ja​kie było zda​nie in​nych na te​mat El​len. Wie​dział, że wszy​scy uwa​ża​li go za na​iw​ne​go, sko​ro wciąż da​rzył ją uczu​ciem, i nie po​tra​fi​li zro​zu​mieć lo​jal​no​ści, jaką wo​bec niej czuł. Ni​g​dy nie pró​bo​wał tego pro​sto​wać; uznał, że to nie ma sen​su. Jaz​da za​ję​ła oko​ło go​dzi​ny. Mię​dzy​sta​no​wą I-95 do ob​wod​ni​cy, i da​lej Gal​lows Road. Kie​dy na ho​ry​zon​cie po​ja​wił się bu​dy​nek szpi​ta​la Fa​ir​fax, ser​ce za​czę​ło mu wa​lić. Skrę​ci​li w lewo w stro​nę roz​le​głe​-

go kom​plek​su, po​tem w pierw​szą ulicz​kę w pra​wo, mi​nę​li z le​wej stro​ny lą​do​wi​sko śmi​głow​ców i wresz​cie wje​cha​li w kra​inę kon​te​ne​rów na śmie​ci i ramp za​ła​dow​czych. Doug za​trzy​mał sa​mo​chód u pod​sta​wy scho​dów pro​wa​dzą​cych do po​zba​wio​nych ja​kiej​kol​wiek ta​blicz​ki me​ta​lo​wych drzwi. - Je​steś pew​ny? - za​py​tał. Jo​na​than ski​nął gło​wą, choć wca​le nie był. - Chcesz, że​bym tu zo​stał czy mam iść z tobą? - Mu​szę iść sam - od​po​wie​dział Jo​na​than - ale nie siedź w ciem​nym za​uł​ku. Może za​dzwo​nię do cie​bie, jak będę wy​cho​dził? - Nie - bez na​my​słu za​pro​te​sto​wał Doug. - Będę tu​taj. Szko​da, że nie wzię​li​śmy ze sobą ojca Doma. Jo​na​than ro​ze​śmiał się cierp​ko, otwie​ra​jąc drzwi sa​mo​cho​du. - Wca​le nie - po​wie​dział. - Ko​cham tego fa​ce​ta jak bra​ta, ale on ni​g​dy nie na​uczył się, ile war​te jest mil​cze​nie. W prze​ci​wień​stwie do cie​bie. - Prze​rwał, ma​jąc na​dzie​ję, że Doug usły​szał w tych sło​wach po​dzię​ko​wa​nie. Na​stęp​nie wy​siadł i za​trza​snął drzwi. U szczy​tu scho​dów wy​stu​kał na kla​wia​tu​rze in​ter​ko​mu trzy​cy​fro​wy kod. Se​kun​dę póź​niej w gło​śni​ku ode​zwał się mło​dy mę​ski głos: - Mów. Szorst​ka ser​decz​ność roz​bro​iła Jo​na​tha​na. - Hmm, do​bry wie​czór. Na​zy​wam się Jo​na​than Gra​ve. Szef Kra​mer dzwo​nił do was i zgo​dził się, że​bym zo​ba​czył cia​ło mo​jej żony. Chwi​la prze​rwy. - Tak. Oczy​wi​ście. Pro​szę wejść. Będę na pana cze​kał. - Jo​na​than wy​obra​ził so​bie tego dzie​cia​ka z noc​nej zmia​ny, jak plu​je so​bie w bro​dę za wcze​śniej​sze non​sza​lanc​kie za​cho​wa​nie. Za​brzę​czał elek​tro​nicz​ny za​mek i Jo​na​than po​cią​gnął za uchwyt. We​wnątrz pod​ło​ga i ścia​ny wy​ło​żo​ne były gład​ki​mi be​żo​wy​mi płyt​ka​mi. Zza znaj​du​ją​cych się w po​ło​wie ko​ry​ta​rza drzwi wy​ło​ni​ła się tycz​ko​wa​ta po​stać ru​do​wło​se​go mło​dzień​ca. Miał szy​ję jak ży​ra​fa i wprost to​nął w zie​lo​nym czy​stym far​tu​chu. - Jim​my - po​wie​dział, pod​cho​dząc nie​spiesz​nie do Jo​na​tha​na z wy​cią​gnię​tą ręką. - Je​stem tech​ni​kiem. Mam noc​ną zmia​nę. Jo​na​than uści​snął mu dłoń. - Jo​na​than Gra​ve - przed​sta​wił się. Za​mie​rzał za​cho​wy​wać się szorst​ko, ale roz​bra​ja​ła go szcze​rość tego mło​de​go czło​wie​ka. - Bar​dzo prze​pra​szam za swo​je wcze​śniej​sze za​cho​wa​nie, ale no​ca​mi krę​cą się tu dzie​cia​ki, któ​re lu​bią na​ci​skać gu​zi​ki... - prze​rwał swój wy​wód. - Przede wszyst​kim pro​szę przy​jąć wy​ra​zy współ​czu​cia. - Dzię​ku​ję - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Przy​szedł pan sam? - za​py​tał Jim​my. - Cze​ka na mnie przy​ja​ciel. - Jo​na​than wska​zał gło​wą me​ta​lo​we drzwi. Jim​my się skrzy​wił. - Na pew​no nie chce pan, żeby panu to​wa​rzy​szył? Ten wi​dok może być trud​ny... - By​łem w woj​sku, synu. Nie​wie​le mo​żesz mi po​ka​zać rze​czy, któ​rych sam, w ten czy inny spo​sób, nie spo​wo​do​wa​łem. Twarz Jim​my'ego po​czer​wie​nia​ła, ale i tak nie osią​gnę​ła bar​wy wło​sów. - W ta​kim ra​zie pro​szę za mną. - Ru​szył wzdłuż ko​ry​ta​rza. Mi​nął dy​żur​kę, z któ​rej wcze​śniej wy​szedł, po​tem skrę​cił w lewo i sta​nął przed ni​ja​ki​mi drzwia​mi z nie​po​zo​sta​wia​ją​cą złu​dzeń ta​blicz​ką: KOST​NI​CA. WSTĘP TYL​KO Z PRA​COW​NI​KIEM.

Za drzwia​mi sta​ło za​gra​co​ne biur​ko. Jo​na​than rzu​cił na nie prze​lot​nie wzro​kiem i do​strzegł pu​deł​ka z chu​s​tecz​ka​mi i la​tek​so​wy​mi rę​ka​wicz​ka​mi, ryzy pa​pie​ru do dru​kar​ki i cały wa​chlarz żół​tych ołów​ków. Jim​my za​trzy​mał się w po​cze​kal​ni, tuż przed wiel​ki​mi drzwia​mi lo​dów​ko​wy​mi pro​wa​dzą​cy​mi do są​sied​nie​go po​miesz​cze​nia. - Ro​zu​mie pan, że mu​szę panu to​wa​rzy​szyć, praw​da? - za​py​tał. Jo​na​than się skrzy​wił. Nikt mu o tym nie wspo​mi​nał. - To kwe​stia pro​ce​du​ral​na - wy​ja​śnił dzie​ciak. - Nie za​mie​rzam prze​szka​dzać, ale nie mogę po​zwo​lić, żeby do​ty​kał pan... - za​ciął się - ...no, wie pan. Jej. Nie może jej pan do​ty​kać. Jo​na​than prze​krzy​wił gło​wę. Po raz pierw​szy mu​siał zmie​rzyć się z fak​tem, że dla władz El​len była te​raz tyl​ko do​wo​dem, któ​ry może zo​stać pew​ne​go dnia uży​ty pod​czas pro​ce​su jej za​bój​ców. Je​śli on sam ich wcze​śniej nie za​bi​je. - Ro​zu​miem - od​parł Jo​na​than. Jim​my przyj​rzał mu się uważ​nie, a po​tem od​wró​cił w stro​nę drzwi. - Gdy​by zro​bi​ło się panu sła​bo albo... - Nie mu​sisz się o mnie mar​twić - za​pew​nił go Jo​na​than. - Gdy​bym brał po pięć cen​tów za każ​dym ra​zem, gdy to sły​szę... - mruk​nął Jim​my. Za drzwia​mi lo​dów​ki tem​pe​ra​tu​ra spa​dła do mi​nus sied​miu stop​ni. Płyt​ki tu​taj mia​ły ko​lor nie​bie​sko​zie​lo​ny, a może zie​lo​no - nie​bie​ski. Woda? Ten ko​lor był dla Jo​na​tha​na de​spe​rac​ką pró​bą uczy​nie​nia kryp​ty mniej prze​ra​ża​ją​cą, choć w efek​cie jej ma​ka​brycz​ność trzy​krot​nie wzro​sła. Cia​ła, dzie​siąt​ki ciał ni​czym ofia​ry klę​ski ży​wio​ło​wej, o któ​rej Jo​na​than nie sły​szał - le​ża​ły okry​te bia​ły​mi prze​ście​ra​dła​mi na sto​ją​cych w nie​ła​dzie szpi​tal​nych no​szach. Jim​my na​ka​zał Jo​na​tha​no​wi ge​stem po​zo​sta​nie na miej​scu, a sam za​nu​rzył się w gę​stwi​nę zwłok, spraw​dza​jąc przy​wiesz​ki do​cze​pio​ne nie tyle do pal​ca u sto​py, ile do ucha czar​ne​go pla​sti​ko​we​go wor​ka okry​te​go nie​dba​le bia​łym prze​ście​ra​dłem. Chcąc uspo​ko​ić drże​nie rąk, Jo​na​than wci​snął je w kie​sze​nie spodni. Chło​pak za​trzy​mał się w od​le​głym koń​cu sali po pra​wej stro​nie. - Jest tu​taj. Jo​na​than ru​szył z miej​sca, ale za​trzy​mał się, wi​dząc, że chło​pak pcha no​sze na kół​kach w jego stro​nę. Za​ję​ło to tyl​ko kil​ka se​kund. Jim​my otak​so​wał Jo​na​tha​na spoj​rze​niem, któ​re mó​wi​ło: czy je​steś pe​wien, że chcesz dal​sze​go cią​gu, po​tem zdjął prze​ście​ra​dło i roz​piął za​mek na jed​nej trze​ciej jego dłu​go​ści. Roz​su​nął brze​gi wor​ka i oto była ona. A wła​ści​wie, nie. To, co z niej po​zo​sta​ło. Po śmier​ci jej za​wsze de​li​kat​na skó​ra po​win​na przy​brać żół​to-bia​łą bar​wę, zwiot​czeć. Po​win​na mieć za​mknię​te oczy - lub przy​naj​mniej przy​mknię​te, z wi​docz​nym pod po​wie​ką pół​księ​ży​cem źre​ni​cy. Zwiot​cza​łe mię​śnie twa​rzy po​win​ny do​dać ostro​ści kształ​to​wi nosa i ko​ści po​licz​ko​wych. Zda​niem Jo​na​tha​na nie​bosz​czyk ni​g​dy nie wy​glą​dał na czło​wie​ka wy​po​czę​te​go, roz​luź​nio​ne​go, więc tego nie ocze​ki​wał. Ocze​ki​wał tyl​ko spo​ko​ju. Ocze​ki​wał, że zo​ba​czy na jej twa​rzy śmier​tel​ną ła​god​ność. Nie zna​lazł jej. Twarz El​len trud​no było wła​ści​wie na​zwać twa​rzą. Była to na​la​na, roz​pulch​nio​na krwa​wa mia​zga. Po le​wej stro​nie, tej bliż​szej Jo​na​tha​na, kość po​licz​ko​wa, oczo​dół i brew two​rzy​ły ra​zem wy​peł​nio​ną krwią kulę. Po​wie​ki wy​glą​da​ły jak skle​jo​ne. Kształt szczę​ki wska​zy​wał, że zo​sta​ła ona zła​ma​na, a za​pad​nię​te war​gi, że wy​bi​to jej zęby. Kie​dy na nią pa​trzył, zro​zu​miał, dla​cze​go nikt nie chciał, żeby tu przy​cho​dził. Nikt nie po​wi​nien oglą​dać uko​cha​nej oso​by w ta​kim sta​nie. Wszyst​kie emo​cje wy​ra​ża​ły się w jego wzro​ku. Nie był to smu​tek.

Za​czer​wie​nio​ne oczy, za​ci​śnię​te bez​wied​nie szczę​ki i pię​ści - to była ozna​ka na​ra​sta​ją​cej wście​kło​ści. Głę​bo​ko i gło​śno wcią​gnął po​wie​trze, uświa​da​mia​jąc so​bie, że od dłuż​szej chwi​li wstrzy​my​wał od​dech. - Do​brze się pan czu​je? - za​py​tał Jim​my. Wy​glą​dał na prze​ra​żo​ne​go, kie​dy po​my​ślał, że bę​dzie mu​siał za​jąć się ży​wym, a nie umar​łym. Jo​na​than spoj​rzał na jego dłu​gą, smu​kłą szy​ję. Z nie​wia​do​mych po​wo​dów wy​obra​ził so​bie, jak ła​two moż​na ją zła​mać. Wy​star​czył​by je​den cios. Albo jed​no gwał​tow​ne szarp​nię​cie. Ocza​mi wy​obraź​ni wi​dział, jak to robi. Od​go​nił złe my​śli. Te​raz nie pora na prze​moc. A na pew​no nie wo​bec tego dzie​cia​ka. Nie, czas na prze​moc na​dej​dzie póź​niej. - Wszyst​ko w po​rząd​ku - od​po​wie​dział Jo​na​than, prze​no​sząc spoj​rze​nie na El​len. - Nie wy​glą​da pan naj​le​piej. Jo​na​than nie od​po​wie​dział. Od​wró​cił się na pię​cie, po​zo​sta​wia​jąc je​dy​ną ko​bie​tę, jaką kie​dy​kol​wiek ko​chał, na szpi​tal​nych no​szach. Nie chciał pa​trzeć, jak Jim​my za​pi​na wo​rek. Po dru​giej stro​nie cięż​kich drzwi, w po​ko​ju z biur​kiem, wpadł na de​tek​ty​wa We​ather​by'ego z de​par​ta​men​tu po​li​cji hrab​stwa Fa​ir​fax.

Rozdział 29 Gail ni​g​dy wcze​śniej nie spo​tka​ła ko​bie​ty, któ​ra wy​ło​ni​ła się te​raz z mro​ku we​ran​dy, ale mimo to ją po​zna​ła. - Mój Boże! - wy​ją​ka​ła Gail. - Dy​rek​tor Ri​vers. - Wy​cią​gnę​ła dłoń do naj​wyż​sze​go ran​gą stró​ża pra​wa w tym kra​ju. - To dla mnie za​szczyt. Dy​rek​tor FBI, Ire​ne Ri​vers, od​wza​jem​ni​ła ser​decz​nie uścisk dło​ni i uśmiech​nę​ła się. - Cała przy​jem​ność po mo​jej stro​nie, pani sze​ryf. Gail za​ru​mie​ni​ła się. W obec​no​ści ko​bie​ty, któ​rą za​wsze po​dzi​wia​ła, na​gle ode​bra​ło jej mowę. - Co pani tu robi, pani dy​rek​tor? - za​py​ta​ła i za​raz skrzy​wi​ła się, sły​sząc nie​sto​sow​ność py​ta​nia. - Pro​szę da​ro​wać so​bie „pa​nią dy​rek​tor" i zwra​cać się do mnie po imie​niu. Gail uśmiech​nę​ła się. - Spró​bu​ję, ale nie obie​cu​ję. Do​brze wy​glą​dasz. - Dzię​ku​ję. - Ire​ne bez​wied​nie do​tknę​ła czub​ka gło​wy, gdzie kasz​ta​no​we wło​sy skry​wa​ły roz​le​głą bli​znę, pa​miąt​kę po kuli, któ​ra kil​ka lat wcze​śniej o mało nie po​zba​wi​ła jej ży​cia. - Przy​kro mi było sły​szeć o strze​la​ni​nie, do ja​kiej tu ostat​nio do​szło. Dla ta​kiej ma​łej spo​łecz​no​ści tego ro​dza​ju wy​da​rze​nie musi być bar​dzo nie​po​ko​ją​ce. - Przy​pusz​czam, że by​ło​by nie​po​ko​ją​ce dla każ​dej spo​łecz​no​ści - od​par​ła Gail. - Mo​że​my chwi​lę po​roz​ma​wiać w domu? - Ire​ne wska​za​ła na scho​dy pro​wa​dzą​ce do fron​to​wych drzwi. Gail rzu​ci​ła się po​spiesz​nie w stro​nę scho​dów. - Gdzie moje ma​nie​ry? Oczy​wi​ście, za​pra​szam do środ​ka. *** Usia​dły przy ku​chen​nym sto​le, po​nie​waż kuch​nia była je​dy​nym ume​blo​wa​nym po​miesz​cze​niem. Ire​ne Ri​vers za​pew​ni​ła Gail, że bar​dzo jej się tu po​do​ba. Gail uśmiech​nę​ła się i za​pro​po​no​wa​ła coś do pi​cia. Pani dy​rek​tor od​mó​wi​ła i prze​szła do rze​czy. - Zda​ję so​bie spra​wę, jak trud​ne były ostat​nie dni. Sama przez wie​le lat pro​wa​dzi​łam po​waż​ne śledz​twa i wiem, że pre​sja na szyb​kie osią​gnię​cie re​zul​ta​tów jest ogrom​na. Gail skrzy​żo​wa​ła ręce i opar​ła je na sto​le. Kie​dy już tro​chę ochło​nę​ła z wra​że​nia, ja​kie wy​war​ło na niej spo​tka​nie z taką oso​bi​sto​ścią, nie za​mie​rza​ła wda​wać się w po​ga​dusz​ki. - Czy to spo​tka​nie ma coś wspól​ne​go ze strze​la​ni​ną w Sam​son? - za​py​ta​ła wprost. Ire​ne prze​mil​cza​ła py​ta​nie. - Czy mogę mieć pew​ność, że to, o czym bę​dzie​my roz​ma​wiać za chwi​lę, po​zo​sta​nie mię​dzy nami? - Nie - od​po​wie​dzia​ła Gail za​sko​czo​na wła​sny​mi sło​wa​mi. - Przy​naj​mniej do​pó​ki nie do​wiem się, co za​mie​rzasz po​wie​dzieć. Nie je​stem już win​na po​słu​szeń​stwa FBI. Ire​ne unio​sła brwi i uśmiech​nę​ła się zna​czą​co. Po​pa​trzy​ła na Gail z sza​cun​kiem, bez cie​nia drwi​ny. - Dla​cze​go mnie to nie dzi​wi? - po​wie​dzia​ła. Ze​bra​ła my​śli i spy​ta​ła: - Kim, two​im zda​niem, jest za​bój​ca? Gail, nie wie​dząc cze​mu, za​wa​ha​ła się. - Mam po​dać jego na​zwi​sko?

Ire​ne prze​krzy​wi​ła gło​wę. - A po​tra​fisz? - Wy​da​je mi się, że tak. - W ta​kim ra​zie nie. - Ire​ne spra​wia​ła wra​że​nie za​kło​po​ta​nej. - Po na​szej roz​mo​wie prze​ko​nasz się, że będę po​trze​bo​wa​ła prze​ko​nu​ją​ce​go ar​gu​men​tu do zde​men​to​wa​nia wszyst​kie​go. Po​wiedz w ta​kim ra​zie, do​kąd do​pro​wa​dzi​ła cię de​duk​cja? De​duk​cja, po​my​śla​ła Gail. Ty​po​we słow​nic​two Biu​ra. Zmru​ży​ła oczy, za​sta​na​wia​jąc się, jak wy​brnąć z tej sy​tu​acji. - Mu​szę wy​znać, pani dyr... - prze​rwa​ła. - Nie czu​ła​bym się do​brze, dzie​ląc się tymi in​for​ma​cja​mi. Nie na tym eta​pie śledz​twa. - Bo Biu​ro ma opi​nię fir​my, któ​ra zdra​dza lu​dzi? - pod​po​wie​dzia​ła Ire​ne. - Po​nie​waż zna​ne jest z tego, że wy​ko​rzy​stu​je za​ufa​nie, kie​dy wszyst​ko idzie do​brze, a wy​pi​na się, gdy coś pój​dzie nie tak? Otwar​tość pani dy​rek​tor wy​war​ła na Gail duże wra​że​nie. - No wła​śnie. - Nie za​mie​rzam ro​bić ci wy​rzu​tów. Gdy​byś sie​dzia​ła na moim miej​scu w Szma​rag​do​wym Gro​dzie, szyb​ko na​uczy​ła​byś się ufać swo​je​mu in​stynk​to​wi i od​róż​niać tych, któ​rym mo​żesz za​ufać, od nie​god​nych za​ufa​nia. W tym wy​pad​ku za​da​ję py​ta​nie, choć ro​zu​miem wąt​pli​wo​ści. Gail po​lu​bi​ła tę ko​bie​tę. Za​wsze da​rzy​ła sza​cun​kiem Ire​ne Ri​vers, a po strze​la​ni​nie, w któ​rej zgi​nął jej po​przed​nik na tym sta​no​wi​sku, wszy​scy za​czę​li do​ce​niać jej od​wa​gę. - Do​brze - od​po​wie​dzia​ła po​śpiesz​nie Gail. - Uwa​żam, że nasz strze​lec to wy​so​kiej kla​sy za​wo​do​wiec. Moim zda​niem prze​szedł prze​szko​le​nie tak​tycz​ne w si​łach spe​cjal​nych, w HRT albo SWAT. Wie, jak we​drzeć się z za​sko​cze​nia do bu​dyn​ku, i jest świet​nym strzel​cem. Nie dzia​ła sam. Naj​praw​do​po​dob​niej przy​le​ciał śmi​głow​cem. Ire​ne słu​cha​ła jej, ki​wa​jąc gło​wą i sku​biąc dol​ną war​gę. - Po​dej​rze​wasz, że jest płat​nym za​bój​cą, któ​ry przy​le​ciał tu po to, żeby za​strze​lić trzy oso​by? Gail się za​wa​ha​ła. Czy na​praw​dę tak my​śla​ła? Na wpół świa​do​mie po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie. Wy​da​je mi się, że jego pod​sta​wo​wą mi​sją było ra​to​wa​nie ludz​kie​go ży​cia, a nie od​bie​ra​nie go. Przy​pusz​czam, że bra​cia Pa​tro​ne po​rwa​li stu​den​ta col​le​ge'u Tho​ma​sa Hu​ghe​sa, a nasz strze​lec zo​stał wy​na​ję​ty do uwol​nie​nia ofia​ry. Jak mi idzie? Ire​ne nie dała nic po so​bie po​znać. Prze​sta​ła sku​bać war​gę i od​su​nę​ła krze​sło na tyle da​le​ko, żeby móc za​ło​żyć nogę na nogę. - Je​steś bar​dzo bli​sko - po​wie​dzia​ła. - Ale po​zwól, że za​dam ci pew​ne py​ta​nie. Je​śli rze​czy​wi​ście uzna​jesz, że strze​la​ni​na była wy​da​rze​niem dru​go​rzęd​nym wo​bec celu nad​rzęd​ne​go, czy​li uwol​nie​nia za​kład​ni​ka, jak bar​dzo je​steś zde​cy​do​wa​na na pro​wa​dze​nie agre​syw​ne​go śledz​twa? Do umy​słu Gail do​cie​ra​ły te​raz sprzecz​ne sy​gna​ły, któ​re wy​pro​wa​dza​ły ją z rów​no​wa​gi. - Moja pra​ca po​le​ga na tro​pie​niu śla​dów nie​za​leż​nie od tego, do​kąd mnie do​pro​wa​dzą - od​par​ła. - Ja od​naj​du​ję lu​dzi, któ​rzy po​peł​ni​li prze​stęp​stwo, a resz​tą zaj​mu​je się pro​ku​ra​tor. - To wy​kład z wie​dzy o spo​łe​czeń​stwie, a nie od​po​wiedź - od​par​ła Ire​ne. Na jej twa​rzy na​dal go​ścił miły uśmiech. - Ja​kie zna​cze​nie ma dla cie​bie od​na​le​zie​nie lu​dzi, któ​rzy za​bi​li gru​pę po​ry​wa​czy? Gail wes​tchnę​ła. Gra skoń​czo​na. - Przy​le​cia​łaś do In​dia​ny z Wa​szyng​to​nu spe​cjal​nie po to, żeby się ze mną spo​tkać. Na pew​no masz waż​niej​sze spra​wy na gło​wie, więc cze​mu się nimi nie zaj​miesz? Ire​ne za​sta​na​wia​ła się chwi​lę i wresz​cie po​wie​dzia​ła: - Chcę, że​byś za​wie​si​ła śledz​two. Tego wła​śnie Gail się spo​dzie​wa​ła.

- Chy​ba osza​la​łaś. - Sfa​bry​ku​je​my do​wo​dy i stwo​rzy​my so​lid​ną przy​kryw​kę. Zro​bi​my to tak, że twoi wy​bor​cy będą cię uwa​żać za bo​ha​te​ra. - Nie ustą​pię, Ire​ne. Nie po po​trój​nym mor​der​stwie. - To nie było mor​der​stwo, tyl​ko pró​ba uwol​nie​nia za​kład​ni​ka. Lu​dzie, któ​rzy to zro​bi​li, od lat są wiel​ki​mi przy​ja​ciół​mi ame​ry​kań​skie​go rzą​du. Są bar​dzo do​brzy w tym, co ro​bią, ale w tym wy​pad​ku wy​da​rze​nia po​to​czy​ły się nie tak jak trze​ba i zgi​nę​li lu​dzie - ale tyl​ko dla​te​go, że chcie​li po​zba​wić ży​cia za​kład​ni​ka. Oswo​bo​dzi​ciel cze​kał na do​god​ny mo​ment, żeby wkro​czyć, kie​dy bra​cia Pa​tro​ne po​sta​no​wi​li wy​ka​stro​wać za​kład​ni​ka. Nie miał wy​bo​ru. Bra​cia za​czę​li do nie​go strze​lać, a on ich za​bił. - Prze​rwa​ła, da​jąc Gail czas na oswo​je​nie się z tym, co usły​sza​ła. - Czy ze​bra​ne przez cie​bie do​wo​dy po​twier​dza​ją moje sło​wa? Gail przy​tak​nę​ła. - Za​mie​rza​li użyć no​życ ogrod​ni​czych z dłu​gą rącz​ką. - Na te​re​nie po​se​sji zo​stał też ostrze​la​ny sa​mo​chód, zga​dza się? - za​py​ta​ła Ire​na. - Ostrze​la​ny i spa​lo​ny. Ire​na opo​wie​dzia​ła Gail, jak do tego do​szło. - Sama wi​dzisz - pod​su​mo​wa​ła - że ci lu​dzie dzia​ła​li z do​brych po​bu​dek. Ska​za​nie ich by​ło​by zbrod​nią, nie są​dzisz? - To, co my​ślę, nie ma zna​cze​nia. Na​wet je​śli wszyst​ko prze​bie​ga​ło tak, jak opi​sa​łaś... - Za​pew​niam cię, że tak było. - W po​rząd​ku. Ale w tym sta​nie wciąż jest to uwa​ża​ne za za​bój​stwo. Może na​wet za​bój​stwo z pre​me​dy​ta​cją. Boże świę​ty, prze​cież oni wdar​li się do pry​wat​ne​go domu i za​strze​li​li wła​ści​cie​li. Gdy​by​śmy tego nie uwa​ża​li za prze​stęp​stwo, za​pa​no​wał​by cha​os. Ire​ne za​sta​na​wia​ła się nad in​nym po​dej​ściem. - Prze​czy​ta​łam w sa​mo​lo​cie, że pra​co​wa​łaś w od​dzia​le uwal​nia​nia za​kład​ni​ków. Czy to praw​da? Gail była za​sko​czo​na. Po​sta​no​wi​ła za​cho​wać ostroż​ność. - Tak, by​łam w HRT w Chi​ca​go. Przez trzy lata. - I to, co się dzia​ło na tej far​mie, nie róż​ni​ło się od in​nych tego ro​dza​ju ak​cji. Je​śli lu​dzie się pod​da​ją, mają szan​sę żyć. Je​śli mają w ręku broń, umie​ra​ją. Tak to się od​by​wa. - Wca​le nie - za​pro​te​sto​wa​ła Gail. - Kie​dy wy​wa​żam drzwi albo kie​dy robi to SWAT, mam w ręku na​kaz i dzia​łam w imie​niu ca​łej spo​łecz​no​ści. - Sklep Oak Bro​ok Li​qu​ors, Gail - prze​rwa​ła jej Ire​ne. - Gru​dzień dwa ty​sią​ce czwar​te​go, je​śli się nie mylę. By​łaś tam? Twarz Gail za​la​ła fala go​rą​ca. Po​czu​ła się jak spo​licz​ko​wa​na. Po​ło​ży​ła dło​nie na brze​gu sto​łu, jak​by szy​ko​wa​ła się do sko​ku. - Jak śmiesz - wy​rzu​ci​ła z sie​bie. Po​czu​ła, że głos jej drży. Ire​ne sie​dzia​ła z obo​jęt​ną miną. - By​łaś wte​dy agen​tem spe​cjal​nym od​po​wie​dzial​nym za spra​wę wzię​cia za​kład​ni​ków w skle​pie z al​ko​ho​lem przy Bit​ter​field Road. Mu​sisz to pa​mię​tać. Gail ze​rwa​ła się z krze​sła, prze​su​wa​jąc je ze zgrzy​tem po drew​nia​nej pod​ło​dze. - Wiesz co?! Chy​ba już na cie​bie czas! Ire​ne się nie po​ru​szy​ła. - Sy​tu​acja była kry​tycz​na, ale w ra​por​tach na​pi​sa​no, że świet​nie so​bie po​ra​dzi​łaś. Otrzy​ma​łaś na​wet wy​róż​nie​nie. Pa​mię​tam, że swo​je​go cza​su czy​ta​łam o tym. Zła​pa​łaś spraw​cę bez ro​bie​nia mu krzyw​dy i ura​to​wa​łaś pię​ciu z sied​miu za​kład​ni​ków.

Dwóch zo​sta​ło za​mor​do​wa​nych, kie​dy cze​ka​łaś na na​kaz, któ​ry, o dzi​wo, prze​stał być po​trzeb​ny, gdy na​past​nik po​cią​gnął za spust. Sło​wa, ni​czym roz​grza​ne do czer​wo​no​ści ha​czy​ki, rwa​ły w strzę​py ranę, któ​ra zdą​ży​ła już się za​bliź​nić. Opa​dła z po​wro​tem na krze​sło. Za​bój​cą był stu​dent we​te​ry​na​rii, nie​ja​ki Da​vid Jack​son, a ofia​ra​mi dwie czter​na​sto​let​nie sio​stry bliź​niacz​ki, któ​re aku​rat po​ma​ga​ły ojcu roz​kła​dać nową do​sta​wę. Dziew​czyn​ki zo​sta​ły zwią​za​ne ra​zem; Jack​son owi​nął ich szy​je ta​śmą, a po​tem za​bił je jed​ną kulą, któ​ra prze​szła przez ich mó​zgi. Umie​ra​jąc, upa​dły na bok, a ich ręce zo​sta​ły na ko​la​nach ojca. W ta​kiej po​zy​cji zo​ba​czy​ła je Gail, kie​dy wresz​cie zdo​by​to sztur​mem sklep. Wciąż jesz​cze zda​rza​ło się, że w nocy bu​dzi​ło ją wspo​mnie​nie wi​do​ku ojca bliź​nia​czek. Jack​son zwią​zał go, tak jak wszyst​kich po​zo​sta​łych za​kład​ni​ków. Wi​dok ab​so​lut​nej pust​ki na twa​rzy ojca za​la​ne​go krwią wła​snych dzie​ci ka​zał Gail na nowo za​sta​no​wić się nad tym, czym może być ból. - Dzia​ła​łaś pod​ręcz​ni​ko​wo - mó​wi​ła Ire​ne. - Ale gdy​byś mo​gła cof​nąć czas i na chwi​lę za​po​mnieć o pod​ręcz​ni​kach, nie mach​nę​ła​byś ręką na na​kaz i nie za​czę​ła dzia​łać wcze​śniej? Gail wa​ży​ła każ​de sło​wo. My​śląc o każ​dej wy​po​wia​da​nej sy​la​bie, po​wstrzy​my​wa​ła się przed ude​rze​niem tej ko​bie​ty. - To nie jest roz​sąd​ne py​ta​nie. Któż nie chciał​by cza​sem cof​nąć cza​su, by za​po​biec złym rze​czom, któ​re mu się przy​tra​fi​ły? Ale w ży​ciu to się nie zda​rza. - Ale prze​stęp​ca za​wsze po​zo​sta​nie prze​stęp​cą. - A pra​wo pra​wem. - Ab​sur​dal​ność tej roz​mo​wy za​czy​na​ła ja ba​wić. - Nie ist​nie​je drob​ne na​ru​sze​nie praw oby​wa​tel​skich, dy​rek​tor Ri​vers. Każ​de na​ru​sze​nie jest po​waż​ną spra​wą. Dla​te​go wła​śnie pra​wo jest naj​waż​niej​sze. Taka gra w bin​go spra​wia, że wszyst​ko moż​na spro​wa​dzić do hi​po​tez. Czyż nie by​ło​by wspa​nia​le, gdy​by w ty​siąc dzie​więć​set trzy​dzie​stym szó​stym ktoś za​bił Adol​fa Hi​tle​ra, ra​tu​jąc w ten spo​sób mi​lio​ny ludz​kich ist​nień? Ire​ne unio​sła brew. Może wła​śnie taki przy​kład za​mie​rza​ła po​dać. - Moja od​po​wiedź brzmi „nie" - oświad​czy​ła Gail. - Nikt nie ma pra​wa de​cy​do​wać o czy​imś ży​ciu lub śmier​ci. Na​wet je​śli jest bli​skim przy​ja​cie​lem ame​ry​kań​skie​go rzą​du. - On ura​to​wał ży​cie temu mło​de​mu czło​wie​ko​wi - po​wie​dzia​ła Ire​ne przez za​ci​śnię​te zęby. - I przy oka​zji za​bił trzy inne oso​by. - Gail wes​tchnę​ła. - Po​słu​chaj. Może masz ra​cję, za​łóż​my, że masz. Gdy​bym nie była sze​ry​fem, ko​bie​tą wy​bra​ną po to, by re​pre​zen​to​wać pra​wo, może bym się z tobą zgo​dzi​ła. Ale w ta​kiej sy​tu​acji, jaką mamy, będę ści​ga​ła za​bój​cę z całą sta​now​czo​ścią, póki go nie zła​pię. Resz​ta bę​dzie na​le​ża​ła do sądu. - Po​now​nie wsta​ła z krze​sła. - I jesz​cze jed​no. Ko​lej​ny raz opo​wiesz tę hi​sto​rię ła​wie przy​się​głych pod​czas pro​ce​su za​bój​cy. Ire​ne się nie po​ru​szy​ła. - Pani dy​rek​tor, chy​ba już czas na pa​nią. Ire​ne wska​zał Gail krze​sło. - Jesz​cze nie skoń​czy​ły​śmy - po​wie​dzia​ła. Gail ro​ze​śmia​ła się. - Po​zwo​lę so​bie mieć od​mien​ne zda​nie. A po​nie​waż to jest mój dom... - Sze​ry​fie Bon​ne​vil​le, sia​daj! Gail do​strze​gła w spoj​rze​niu Ire​ne pa​sję. Usia​dła. - Chcia​łam, żeby to spo​tka​nie prze​bie​gło w przy​ja​znej at​mos​fe​rze - za​czę​ła Ire​ne. - Nie mo​żesz zwy​cię​żyć w tej roz​gryw​ce. Oso​by za​mie​sza​ne w tę ope​ra​cję są dla mnie zbyt war​to​ścio​we. Nie po​zwo​lę ich znisz​czyć. - Chcesz po​wie​dzieć, że za​bój​stwo bra​ci Pa​tro​ne było ope​ra​cją rzą​do​wą? Ire​ne po​trzą​snę​ła gło​wą.

- Nic ta​kie​go nie po​wie​dzia​łam. Twier​dzę tyl​ko, że oni sto​ją po wła​ści​wej stro​nie. Ra​tu​ją lu​dziom ży​cie. Twoi bra​cia Pa​tro​ne nie zgi​nę​li​by, gdy​by nie sta​no​wi​li re​al​ne​go za​gro​że​nia dla wy​baw​ców. Gail ro​ze​śmia​ła się gorz​ko. - Po​słu​chaj swo​ich słów. Pod​pi​su​jesz się pod bez​pra​wiem. - Pod ni​czym się nie pod​pi​su​ję. Niech pani bę​dzie ze mną szcze​ra, pani sze​ryf. Gdy​by za​dzwo​ni​li do pani i opo​wie​dzie​li, co się dzie​je, co mo​gła​by pani zro​bić? Na​praw​dę wie​rzy pani, że za​stęp​cy sze​ry​fa dzia​ła​li​by z taką chi​rur​gicz​ną pre​cy​zją, jaką wi​dzia​ła pani na far​mie? Gail za​sta​na​wia​ła się chwi​lę, a po​tem od​wró​ci​ła wzrok. - Gail, by​łaś człon​kiem naj​bar​dziej eli​tar​ne​go od​dzia​łu zaj​mu​ją​ce​go się uwal​nia​niem za​kład​ni​ków. Jak czę​sto chcia​łaś ko​rzy​stać z po​mo​cy miej​sco​we​go sze​ry​fa? Czy od​po​wiedź „ni​g​dy" jest pra​wi​dło​wa? Gail wie​dzia​ła, ze po​win​na po​czuć się ura​żo​na, ale dy​rek​tor mó​wi​ła praw​dę. Ire​ne cią​gnę​ła da​lej: - Z bra​ku moż​li​wo​ści mu​sia​ła​byś cze​kać, aż przy​je​dzie od​dział z po​li​cji sta​no​wej. Ile cza​su by to za​ję​ło? Go​dzi​nę? Może pięć​dzie​siąt mi​nut? Trzy lub czte​ry go​dzi​ny, je​śli ktoś był​by aku​rat na urlo​pie? Ire​ne mia​ła ra​cję we wszyst​kim prócz jed​ne​go. - Ale wciąż obo​wią​zu​ją za​sa​dy - po​wie​dzia​ła Gail, choć zda​wa​ła so​bie spra​wę, jak na​iw​nie brzmią jej sło​wa. - Ow​szem - zgo​dzi​ła się ła​god​niej​szym już to​nem Ire​ne. - I wiesz co? Bar​dzo ce​nię two​je przy​wią​za​nie do nich. Gail, zno​wu roz​złosz​czo​na, prze​wró​ci​ła ocza​mi. - Wiem za​brzmia​ło to pro​tek​cjo​nal​nie, ale nie ta​kie były moje in​ten​cje. W dzi​siej​szych cza​sach trzy​ma​nie się za​sad to rzad​ka ce​cha. - I po​win​no się ją na​giąć do re​aliów, tak? - No cóż... Tak. - Hi​sto​ria peł​na jest przy​kła​dów strasz​nej nie​spra​wie​dli​wo​ści do​ko​na​nej w imię re​aliów. Wy​star​czy od​wie​dzić wschod​nią Eu​ro​pę. - To śli​ski te​mat - od​par​ła z uśmie​chem Ire​ne. Gail za​czę​ła ma​so​wać czo​ło w na​dziei, że po​wstrzy​ma zbli​ża​ją​cy się atak mi​gre​ny. Wła​śnie dla​te​go ode​szła z Biu​ra. Nie mo​gła znieść hi​po​kry​zji. Ni​g​dzie na świe​cie nie ist​nia​ła gru​pa bar​dziej przy​wią​za​na do pro​ce​dur i prze​strze​ga​ją​ca za​sad, choć naj​bar​dziej za​słu​że​ni agen​ci za​cho​wy​wa​li się jak kow​bo​je lek​ce​wa​ży​li za​sa​dy, je​śli tak było im wy​god​niej. Ire​ne Ri​vers też do nich na​le​ża​ła. Je​śli wy​ko​rzy​sta​ło się oka​zję i wszyst​ko po​szło do​brze - zo​sta​wa​ło się bo​ha​te​rem. Je​śli po​szło źle, ka​rie​rę szlag tra​fiał. Naj​gor​sza była trze​cia ka​te​go​ria agen​tów - tych, któ​rzy po​stę​po​wa​li zgod​nie z pod​ręcz​ni​kiem, a i tak coś im nie wy​szło. Na​zy​wa​no to bra​kiem ini​cja​ty​wy. Do​brze wie​dzia​ła, o czym plot​ku​ją w biu​rze re​gio​nal​nym w Chi​ca​go. Przy​pusz​cza​li, że ode​szła z Biu​ra z po​wo​du za​bi​tych za​kład​ni​ków - bo nie mo​gła znieść wi​do​ku mar​twych dzie​ci. W ja​kimś stop​niu mie​li ra​cję; to był okrop​ny wi​dok. Ale kry​ty​ka, z jaką się spo​tka​ła tego dnia i w cią​gu ko​lej​nych kil​ku ty​go​dni, naj​pierw ze stro​ny pra​sy, a po​tem prze​ło​żo​nych, była dla niej ni​czym cios w ple​cy. Nie za​mie​rza​ła zo​stać ko​złem ofiar​nym, sko​ro zro​bi​ła to, co na​le​ża​ło. Ale sko​ro ak​cja się nie uda​ła, trze​ba było na ko​goś zrzu​cić od​po​wie​dzial​ność, a naj​ła​twiej​szym ce​lem była oso​ba bez​po​śred​nio do​wo​dzą​ca ak​cją. Tak więc z jed​nej stro​ny otrzy​ma​ła wy​róż​nie​nie, a z dru​giej wie​dzia​ła, że jej ka​rie​ra jest skoń​czo​na. Czy mia​ła inne wyj​ście niż odejść? Gail opar​ła się wy​god​niej na krze​śle. Spra​wia​ła wra​że​nie zmę​czo​nej. - O czym mi jesz​cze nie po​wie​dzia​łaś? - zwró​ci​ła się do Ire​ne. - Słu​cham?

- Po​wie​dzia​łaś, że nie mogę wy​grać tego star​cia. To two​je sło​wa - nie mogę. A co, je​śli cię po​ko​nam? Ire​ne prze​krzy​wi​ła gło​wę. - Spra​wi​my, że ci lu​dzie znik​ną. A po​tem wy​ko​rzy​sta​my ten fakt pod​czas wy​bo​rów i już ni​g​dy nie zo​sta​niesz sze​ry​fem. Z Biu​ra wy​ciek​ną szcze​gó​ły do​ty​czą​ce two​je​go odej​ścia. Po​sta​ra​my się, żeby Let​ter​man ob​śmiał cię w swo​im pro​gra​mie. Gail ocza​mi wy​obraź​ni już wi​dzia​ła, co się dzie​je. - A i tak nie do​pad​nę mor​der​cy. - A i tak nie do​pad​niesz mor​der​cy. - Jej sło​wa za​wi​sły w po​wie​trzu. - Prze​cież wiesz, że je​ste​śmy w tym do​brzy. Kil​ka ele​men​tów ukła​dan​ki tra​fi​ło na swo​je miej​sce. - Już ich ukry​łaś, praw​da? - Nie wiem, o czym mó​wisz - za​pro​te​sto​wa​ła Ire​ne, ale zdra​dzi​ły ją oczy. - Pew​nie, że nie. To zwy​kły przy​pa​dek, że w kar​to​te​ce nie ma od​ci​sków pal​ców mo​je​go głów​ne​go po​dej​rza​ne​go, Jo​na​tha​na Gra​ve'a. Ire​ne wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Chro​nię tyl​ko lu​dzi, któ​rzy wy​eli​mi​no​wa​li kil​ku so​cjo​pa​tów. Po​wtó​rzę jesz​cze raz. Sto​imy po wła​ści​wej stro​nie. Gail wsta​ła. Mu​sia​ła wstać, w prze​ciw​nym ra​zie mo​gła​by wy​buch​nąć. Po​de​szła do okna. Pa​trząc na swo​je od​bi​cie w szy​bie, ro​ze​śmia​ła się. - Za​sta​na​wiam się, czy gdy​bym od razu się z tobą zgo​dzi​ła, nie mia​ła​bym wra​że​nia, że je​stem tyl​ko pion​kiem. Ire​ne mil​cza​ła. Cóż wię​cej było do po​wie​dze​nia? Gail od​wró​ci​ła się i sta​nę​ła twa​rzą w twarz z na​czel​nym ame​ry​kań​skim stró​żem pra​wa. - Ja​kie w ta​kim ra​zie kłam​stwa mam opo​wia​dać? Ire​ne mia​ła go​to​wą od​po​wiedź. - Bra​cia Pa​tro​ne mie​li ze​zna​wać w pro​ce​sie ter​ro​ry​stów. Do​wie​dzie​li się o tym zna​jo​mi oskar​żo​nych, do​szło do strze​la​ni​ny, w któ​rej wy​ni​ku zgi​nę​ły trzy oso​by. Moi lu​dzie już przy​go​to​wu​ją od​po​wied​nie do​ku​men​ty. Nikt ni​g​dy się nie do​wie, jak było na​praw​dę. - A co z po​zo​sta​ły​mi oso​ba​mi, któ​re pra​co​wa​ły na miej​scu zbrod​ni? Prze​cież spró​bu​ją po​wią​zać fak​ty i nic nie bę​dzie im pa​so​wa​ło. - Bę​dzie. Moi lu​dzie są w tym na​praw​dę do​brzy. Tak mu​sia​ła czuć się Ali​cja, kie​dy prze​cho​dzi​ła przez lu​stro. - A co ze spraw​ca​mi? Mu​szę coś po​wie​dzieć swo​im wy​bor​com. - Oczy​wi​ście. Już opu​ści​li kraj. Po​win​naś być z tego po​wo​du wście​kła. Po​win​naś być strasz​nie wku​rzo​na, że FBI nie włą​czy​ło cię do pro​wa​dzo​nej ope​ra​cji, a ja pusz​czę w świat wieść, z ja​kim tru​dem wy​ry​wa​łaś od nas in​for​ma​cje. To po​win​no za​dzia​łać, jak są​dzisz? - Zro​bisz ze mnie Su​per​ma​na. Ire​ne po​trzą​snę​ła gło​wą. - Wca​le nie. Do​dam tyl​ko tro​chę fik​cji do tego, co jest praw​dą. Je​steś naj​lep​szym stró​żem pra​wa, ja​kie​go kie​dy​kol​wiek mia​ło mia​stecz​ko Sam​son. Gail ro​ze​śmia​ła się. - No, nie. Te​raz mnie cza​ru​jesz. Po​mo​żesz mi w ka​rie​rze, a ja w za​mian mam za​prze​dać wła​sną du​szę. Na twa​rzy Ire​ne po​ja​wił się wy​raz za​tro​ska​nia. - Ka​rie​ra przy​po​mi​na grę w po​ke​ra, Gail. Nie w każ​dym roz​da​niu się wy​gry​wa. Cza​sem trze​ba spa​so​wać, żeby zo​sta​wić środ​ki na przy​szłość.

- Skąd mam wie​dzieć, że nie ble​fu​jesz? - za​py​ta​ła Gail, przy​glą​da​jąc się uważ​nie Ire​ne. - Nie mo​żesz tego wie​dzieć. Ale ja nie ble​fu​ję. Po mo​jej stro​nie jest wszyst​ko - kar​ty, go​tów​ka i stół. A ty mu​sisz tyl​ko wy​trzy​mać to roz​da​nie. - Co z po​zo​sta​ły​mi mor​der​stwa​mi? - za​py​ta​ła Gail. - Co z ro​dzi​ną pani Cald​well? Łą​czę Jo​na​tha​na Gra​ve'a z tą zbrod​nią przez ro​dzi​nę Hu​ghe​sów. Ta in​for​ma​cja po​ru​szy​ła Ire​ne i Gail za​raz po​ża​ło​wa​ła, że wspo​mnia​ła o tym. - Nie wie​rzę. W jaki spo​sób jest po​wią​za​ny? Gail po​czu​ła, że zy​ska​ła prze​wa​gę, i uśmiech​nę​ła się z trium​fem. - Nie mogę ci tego po​wie​dzieć - od​par​ła. Ire​ne szyb​ko się otrzą​snę​ła. - Nie wiem, kim jest ten Jo​na​than Gra​ve - skła​ma​ła - ale je​śli są​dzisz, że ty wiesz, to się my​lisz. - Ale za​kła​dasz, że Ste​phen​son i Ju​lie Hu​ghe​so​wie mają coś wspól​ne​go z wy​mor​do​wa​niem Cald​wel​lów. Ire​ne za​wa​ha​ła się. Gail pa​trzy​ła, jak dy​rek​tor in​ten​syw​nie my​śli nad od​po​wie​dzią. - Roz​ma​wia​łam już z ofi​ce​rem pro​wa​dzą​cym śledz​two w Mun​cie - po​in​for​mo​wa​ła Gail. - On chce przy​mknąć Hu​ghe​sów - to ro​dzi​ce Tho​ma​sa Hu​ghe​sa. Jo​na​than Gra​ve uwol​nił Tho​ma​sa i przy oka​zji za​strze​lił bra​ci Pa​tro​ne. Oto po​wią​za​nia. Ire​ne wsta​ła z lo​do​wa​tą miną. - Pani sze​ryf Bon​ne​vil​le - po​wie​dzia​ła, idąc w kie​run​ku drzwi - dam pani jesz​cze jed​ną radę. I pro​szę uważ​nie jej po​słu​chać. - Od​wró​ci​ła się, a Gail prze​biegł dreszcz. - Trze​ba wie​dzieć, kie​dy prze​stać na​ci​skać. Są py​ta​nia, któ​rych pani nie ma pra​wa za​da​wać - za​koń​czy​ła i wy​szła.

Rozdział 30 De​tek​tyw We​ather​by sie​dział na brze​gu przed​po​to​po​we​go me​ta​lo​we​go biur​ka. Jed​ną nogę opie​rał o pod​ło​gę, a dru​gą wy​ma​chi​wał w po​wie​trzu, prze​sad​nie ma​ni​fe​stu​jąc cier​pli​wość. Obok stał czer​wo​ny na twa​rzy Doug Kra​mer z kciu​ka​mi wci​śnię​ty​mi za sze​ro​ki pa​sek. Jo​na​than miał wra​że​nie, że prze​rwał ja​kąś nie​mi​łą roz​mo​wę. Te​raz wszy​scy trzej pa​trzy​li na sie​bie w mil​cze​niu. - Mó​wi​łem ci, że to zły po​mysł - We​ather​by po​sta​no​wił prze​ła​mać im​pas. - Pró​bo​wa​łem mu to wy​bić z gło​wy. - Do​ugh zwró​cił się do Jo​na​tha​na. - Po​wie​dzia​łem, że to nie jest od​po​wied​nia chwi​la na roz​mo​wę z tobą. We​ather​by nie spusz​czał oczu z Jo​na​tha​na. - Naj​le​piej za​ła​twić to szyb​ko. Do​brze się pan czu​je? Jo​na​than po​sta​no​wił nie oka​zy​wać żad​nych emo​cji i przy​brał obo​jęt​ną minę. - W czym mogę po​móc, de​tek​ty​wie? - Mó​wi​łem, że spraw​dzę pana ali​bi, kie​dy zna​le​zio​no cia​ło Ti​bo​ra Ro​th​ma​na, praw​da? - za​py​tał We​ather​by. Jo​na​than nie ode​zwał się sło​wem. - Ode​bra​ło panu mowę, sier​żan​cie Jo​na​tha​nie Gra​ve? - To była za​czep​ka, ale nie​zbyt moc​na. - Cie​ka​wych rze​czy moż​na się do​wie​dzieć, gdy tyl​ko się tro​chę po​szu​ka. Syn prze​stęp​cy zo​sta​je ko​man​do​sem. I od​cho​dzi ze służ​by po sie​dem​na​stu la​tach, za​miast po dwu​dzie​stu. Dane są utaj​nio​ne, ale coś mi mówi, że mu​siał pan w cza​sie służ​by ro​bić strasz​ne rze​czy. Jo​na​than po​sta​no​wił za​cho​wać ka​mien​ną twarz, póki We​ather​by nie po​ka​że, co ma w ręku. - Ocze​ku​je pan, że za​cznę za​prze​czać? - za​py​tał Jo​na​than. - Je​śli pan woli, może pan po​twier​dzać - od​parł de​tek​tyw. - Czy już skoń​czy​li​śmy? We​ather​by po​trzą​snął gło​wą. - Nie. Oba​wiam się, że nie. - Skrzy​żo​wał ra​mio​na tak, że jego gra​na​to​wy płaszcz na​piął się na ple​cach. - Czło​wiek taki jak pan po​tra​fi być bar​dzo bru​tal​ny, praw​da? Jo​na​than zmru​żył oczy. - Umie​jęt​no​ści a mo​ty​wa​cja to dwie od​ręb​ne spra​wy - od​parł. - Je​że​li za​mie​rza mnie pan oskar​żyć o spo​wo​do​wa​nie tego, co wi​dzia​łem, to musi pan się​gnąć po broń. W prze​ciw​nym ra​zie prze​ko​na się pan na wła​snej skó​rze, jak bar​dzo po​tra​fię być bru​tal​ny. Doug Kra​mer ze​sztyw​niał i wy​jął pal​ce zza pa​ska, go​tów do in​ter​wen​cji, gdy​by do​szło do bój​ki. We​ather​by się nie po​ru​szył. Po​dob​nie Jo​na​than. Choć był go​tów. Gdy​by We​ather​by wy​po​wie​dział sło​wa, któ​re zda​niem Jo​na​tha​na miał na koń​cu ję​zy​ka, pierw​szy cios po​zba​wił​by go zę​bów i ca​łej szczę​ki, a dru​gi nosa. Na mię​si​stej twa​rzy de​tek​ty​wa po​ja​wił się gry​mas nie​za​do​wo​le​nia, któ​ry po chwi​li prze​mie​nił się w smęt​ny uśmiech. - Chy​ba pan ro​zu​mie, że mu​szę spraw​dzić to, co pod​po​wia​da mi na pań​ski te​mat prze​czu​cie. Kie​dy do​wie​dzia​łem się przez te​le​fon, że szef zor​ga​ni​zo​wał spe​cjal​ne oka​za​nie, uzna​łem to za świet​ną oka​zję do

prze​ko​na​nia się, z kim mam do czy​nie​nia. Jo​na​than uniósł gło​wę. - Jest pan wol​ny, pa​nie Gra​ve - po​wie​dział We​ather​by. - O nic pana nie po​dej​rze​wam. A pań​ska re​ak​cja prze​ko​na​ła mnie, że mia​łem ra​cję. Pan dużo wie o tym, jak re​agu​ją lu​dzie pod​da​ni stre​so​wi. Gdy​by pan za​czął się bro​nić albo krzy​czeć na mnie, mógł​bym mieć wąt​pli​wo​ści. Tym​cza​sem sub​tel​na groź​ba, że mnie pan za​bi​je, była tym, co chcia​łem usły​szeć. - Te​raz jego uśmiech był szcze​ry. - Wie pan, w aka​de​mii po​wie​dzie​li​by, że jest pan ty​po​wym po​dej​rza​nym. Były mąż uwi​kła​ny w pro​ces są​do​wy. Chry​ste, prze​cież to ta​kie oczy​wi​ste. Jo​na​than cze​kał na dal​szy ciąg. - Może pan być mor​der​cą, pa​nie Gra​ve. Jest pan od​po​wied​nio wy​szko​lo​ny. Ale tor​tu​ry nie są w pań​skim sty​lu. Uwa​żam, że tej gra​ni​cy by pan nie prze​kro​czył. Jo​na​than się skrzy​wił. - Mam po​wie​dzieć „dzię​ku​ję"? Doug wes​tchnął gło​śno i roz​luź​nił się. - Na​praw​dę współ​czu​ję panu z po​wo​du śmier​ci żony - po​wie​dział We​ather​by, wy​cią​ga​jąc dłoń. Jo​na​than od​wza​jem​nił uścisk. - A je​śli cho​dzi o za​bi​ja​nie. - We​ather​by spró​bo​wał przy​cią​gnąć Jo​na​tha​na bli​żej, ale o mało co nie zsu​nął się z biur​ka. - Przy​po​mnę, co mó​wi​łem już wcze​śniej. „Ze​msta na​le​ży do mnie", rzekł de​par​ta​ment po​li​cji hrab​stwa Fa​ir​fax. Je​śli za​cznie pan krzyw​dzić lu​dzi, gwa​ran​tu​ję, że sta​nę się pań​skim naj​więk​szym wro​giem. Doug po​ło​żył dło​nie na pier​siach obu męż​czyzn i roz​dzie​lił ich. - Wy​star​czy! - roz​ka​zał. - Jezu, We​ather​by, co z tobą? - Chcia​łem tyl​ko przy​po​mnieć pań​skie​mu przy​ja​cie​lo​wi, że nie po​trze​bu​je​my jego po​mo​cy. - Nie mam za​mia​ru wam po​ma​gać - mruk​nął Jo​na​than. - Ma pan moje sło​wo. De​tek​tyw zwol​nił uścisk dło​ni i po​now​nie się skrzy​wił, sły​sząc w sło​wach Jo​na​tha​na dwu​znacz​ność. - Nie wiem, za kogo uwa​żasz tego czło​wie​ka - ode​zwał się Doug Kra​mer - ale nie jest two​im wro​giem. Do dia​bła, nie ma wśród ży​wych czło​wie​ka, któ​ry mógł​by uwa​żać go za wro​ga. Czy​sta dwu​znacz​ność, po​my​ślał Jo​na​than. Co wła​ści​wie Doug Kra​mer wie o jego za​ję​ciu? - Je​śli po​trzeb​ny ci ktoś, kto za nie​go za​rę​czy - cią​gnął Doug - wy​star​czy, że zwró​cisz się do mnie. Znam go od dziec​ka. Nie mu​sisz się mar​twić jego oso​bą. Jo​na​than cof​nął swo​ją dłoń. - Na mnie już czas - po​wie​dział. - Dzię​ku​ję za cie​płe sło​wa, We​ather​by. De​tek​tyw trzy​mał się z tyłu, kie​dy Jo​na​than szedł w stro​nę sa​mo​cho​du Do​uga. Kie​dy zna​leź​li się w środ​ku, szef za​py​tał: - Było tak źle, jak się oba​wia​łeś? Mam na my​śli El​len. Jo​na​than rzu​cił mu spoj​rze​nie i wes​tchnął. - Go​rzej. Doug nie od​ry​wał wzro​ku od jezd​ni. - Bar​dzo mi przy​kro, Dig. Jo​na​than ski​nął gło​wą i za​jął się ob​ser​wo​wa​niem umy​ka​ją​cych pod ko​ła​mi sa​mo​cho​du pa​sów na jezd​ni. Mil​cze​li obaj aż do wjaz​du na au​to​stra​dę I-95. - Wiesz, Jo​na​than - ode​zwał się w koń​cu Doug - nie ma w Cove oso​by, któ​ra nie współ​czu​ła​by ci z po​wo​du tego, co sta​ło się z El​len. To było nie​spra​wie​dli​we - po​wie​dział po​waż​nym i za​ra​zem ła​god​nym to​nem. Jo​na​than nie przy​po​mi​nał so​bie, żeby Doug kie​dy​kol​wiek mó​wił w taki spo​sób. Czuł, jak za​czy​na go ści​skać w gar​dle.

- Dzię​ku​ję. Doug ob​da​rzył swo​je​go pa​sa​że​ra świ​dru​ją​cym spoj​rze​niem. - Jesz​cze nie skoń​czy​łem. Je​śli mogę coś dla cie​bie zro​bić, co​kol​wiek by to było, daj tyl​ko znać. Prze​niósł wzrok na jezd​nię. - Ofi​cjal​nie ni​g​dy nie wie​dzia​łem za wie​le o two​jej pra​cy, ale więk​szość lu​dzi w mie​ście wie. Za​wsze ga​da​li, dla​cze​go wy​jeż​dżasz tak wcze​śnie, ale Cove jest z cie​bie dum​ne, Dig. Dum​ne i szczę​śli​we móc na​zy​wać cię swo​im przy​ja​cie​lem. Ro​zu​miesz, co chcę przez to po​wie​dzieć? Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. - Nie je​stem pe​wien. Doug wes​tchnął. - A ja nie wiem, jak ci po​wie​dzieć coś, cze​go po​wie​dzieć nie mogę. Chcę tyl​ko, że​byś wie​dział, że w ta​kich oko​licz​no​ściach męż​czy​zna musi zro​bić, co do nie​go na​le​ży, a co​kol​wiek to bę​dzie, masz przy​ja​ciół, na któ​rych mo​żesz li​czyć. Jezu, po​my​ślał Jo​na​than, Doug wła​śnie po​wie​dział, że może kryć mor​der​stwo. *** Gail otwo​rzy​ła fron​to​we drzwi i zo​ba​czy​ła sto​ją​ce​go za nimi zdy​sza​ne​go Col​lie​ra. - Dzię​ku​ję, że przy​sze​dłeś - po​wie​dzia​ła, wpusz​cza​jąc go do środ​ka. - Nie ma za co. - Wszedł do przed​po​ko​ju. - Nie​po​ko​iłem się, kie​dy wy​szłaś. Co się, do dia​bła, dzie​je? - Ro​zej​rzał się wo​kół. - Ład​ny dom. Gail za​mknę​ła drzwi za​kło​po​ta​na, że do​pie​ro te​raz po raz pierw​szy za​pro​si​ła Jes​se'ego do sie​bie. - Od​wie​dzi​ła mnie dy​rek​tor FBI - wy​ja​śni​ła. Jes​se roz​dzia​wił usta. - Ire​ne Ri​vers? We wła​snej oso​bie? Tu​taj? Żar​tu​jesz. Gail wska​za​ła mu dro​gę do kuch​ni, tego sa​me​go miej​sca, gdzie przed pół​go​dzi​ną go​ści​ła smo​czy​cę. - Cze​go chcia​ła? - Ra​to​wać moją ka​rie​rę i na​mó​wić mnie do za​prze​sta​nia po​szu​ki​wań za​bój​ców bra​ci Pa​tro​ne. - Wy​ja​śnie​nie wszyst​kich szcze​gó​łów za​ję​ło Gail kil​ka mi​nut. Kie​dy skoń​czy​ła, Jes​se miał jesz​cze bar​dziej głu​pią minę. - I co za​mie​rzasz zro​bić? - A co two​im zda​niem po​win​nam? Za​wa​hał się, a po​tem ro​ze​śmiał. - No do​brze, sze​ry​fie, mu​sisz mi dać wska​zów​kę. Czy mam udzie​lić od​po​wie​dzi, ja​kiej ocze​ku​jesz, czy na​praw​dę chcesz znać moje zda​nie? Za​słu​ży​ła so​bie na to. Przez te kil​ka mie​się​cy, kie​dy ra​zem pra​co​wa​li, wie​le razy pod​da​wa​ła swe​go za​stęp​cę te​stom lo​jal​no​ści, a te​raz zda​ła so​bie spra​wę, że były one nie​po​trzeb​ne. Jes​se prze​grał uczci​we wy​bo​ry, ale ni​g​dy nie dał jej po​wo​du do po​wąt​pie​wa​nia, czy trzy​ma jej stro​nę. - Chcę znać two​je zda​nie. Jes​se od​cze​kał chwi​lę. - Ja wi​dzę to tak - za​czął. - Je​stem za pra​wo​rząd​no​ścią, ale tak​że za spra​wie​dli​wo​ścią. Od sa​me​go po​cząt​ku gło​śno mó​wi​łem, że ten cały Leon - czy Jo​na​than Gra​ve - to bar​dziej bo​ha​ter niż czar​ny cha​rak​ter. Gail się zgar​bi​ła. Pro​si​ła o opi​nię, ale ta ją roz​cza​ro​wa​ła. - Nie za​ła​muj się tak ła​two - upo​mniał ją Jes​se z sze​ro​kim uśmie​chem na twa​rzy. - Dość razy w ży​ciu upo​ko​rzo​no mnie, że​bym wie​dział, że na wła​sność mam je​dy​nie swo​ją god​ność. Je​śli sami po​sta​no​wi​my, żeby nie zaj​mo​wać się tą spra​wą, to w po​rząd​ku, ale co in​ne​go, je​śli każe mi to zro​bić ja​kaś waż​niacz​ka z Wa​szyng​to​nu. Gail wy​pro​sto​wa​ła się.

- Moim zda​niem ro​bi​my swo​je. Co war​ta jest pra​ca, któ​rej nie moż​na do​brze wy​ko​ny​wać. - Jego uśmiech stał się jesz​cze szer​szy. - Poza tym już raz prze​gra​łem wy​bo​ry z ko​bie​tą. To było do​sta​tecz​nie upo​ka​rza​ją​ce. Nie za​mie​rzam pod​dać się jesz​cze jed​nej ba​bie. Gail ro​ze​śmia​ła się. - Ale sta​wiam je​den wa​ru​nek, jadę z tobą do Wir​gi​nii - do​dał. - Nie wy​obra​żam so​bie, żeby było ina​czej. Kie​dy mo​że​my ru​szać? Jes​se wzru​szył ra​mio​na​mi. - Choć​by za​raz.

Rozdział 31 Jo​na​than, Bo​xers i Ve​ni​ce spo​tka​li się po​now​nie o dzie​sią​tej trzy​dzie​ści w cen​trum do​wo​dze​nia. Wcho​dząc, Jo​na​than wy​czuł po​nu​rą at​mos​fe​rę. - Czy to było strasz​ne? - za​py​ta​ła Ve​ni​ce. Jo​na​than wska​zał ekran na ścia​nie. - Co zna​la​złaś? - Wszyst​ko w po​rząd​ku, sze​fie? - spy​tał Bo​xers. Po​now​nie wska​zał na ekran. - Bę​dzie w po​rząd​ku, jak po​ka​że​cie mi to, co chcę zo​ba​czyć - od​parł. Ve​ni​ce i Bo​xers wy​mie​ni​li spoj​rze​nia i Ve​ni​ce za​czę​ła: - Po​nie​waż mie​li​śmy tak mało... - Więc wstęp niech bę​dzie krót​ki - wszedł jej w sło​wo Jo​na​than. - Do​brze - zgo​dzi​ła się Ve​ni​ce. Za​czę​ła stu​kać w kla​wia​tu​rę i na ekra​nie po​ja​wi​ło się zdję​cie sa​te​li​tar​ne. - To po​cho​dzi z sie​ci Sky​sEye - wy​ja​śni​ła - i zo​sta​ło wy​ko​na​ne go​dzi​nę temu. Wy​da​je mi się, że to jest wła​śnie plac za​baw Iva​na Pa​tric​ka. Bri​ga​de​vil​le, tak? To je​dy​ne domy w oko​li​cy, któ​rą opi​sał twój zna​jo​my z ciem​ne​go za​uł​ka. - An​drew Haw​kins - przy​po​mniał jej Jo​na​than. Sky​sEye było pry​wat​ną fir​mą, któ​ra za rocz​ny abo​na​ment w wy​so​ko​ści dwu​dzie​stu ty​sią​cz​ków plus kosz​ty do​dat​ko​we do​star​cza​ła do​wol​ne zdję​cie. Pry​wat​na sieć sa​te​li​tów była naj​now​szym przed​się​wzię​ciem Lee Burn​sa, jed​ne​go z daw​nych człon​ków od​dzia​łu, któ​ry już od dwu​dzie​stu lat nie brał udzia​łu w żad​nych mi​sjach. Krą​żą​ce po róż​nych or​bi​tach sa​te​li​ty mo​gły po​li​czyć za​głę​bie​nia w pił​ce gol​fo​wej w do​wol​nej czę​ści świa​ta. Naj​po​waż​niej​szym klien​tem Burn​sa był prze​mysł naf​to​wy, któ​ry dzię​ki zdję​ciom sa​te​li​tar​nym wy​szu​ki​wał for​ma​cje geo​lo​gicz​ne mo​gą​ce przy​nieść do​chód. Jo​na​than oba​wiał się, że Lee ze swo​ją prze​szło​ścią w si​łach spe​cjal​nych mógł ofe​ro​wać swo​je usłu​gi tak​że złym chłop​com - w koń​cu od​naj​dy​wa​nie for​ma​cji geo​lo​gicz​nych nie róż​ni​ło się wie​le od pre​cy​zyj​ne​go na​pro​wa​dza​nia na cel - ale ni​g​dy gło​śno o tym nie mó​wił. Przy​naj​mniej tyle był wi​nien swo​je​mu to​wa​rzy​szo​wi bro​ni. Naj​bar​dziej god​na uwa​gi w zdję​ciach Sky​sEye - to róż​ni​ło je od in​nych ko​mer​cyj​nych ofert - była moż​li​wość do​star​cza​nia ich w cza​sie rze​czy​wi​stym, od​świe​ża​nych co czte​ry mi​nu​ty. Dzię​ki eks​tra​po​la​cji i odro​bi​nie spe​ku​la​cji moż​na było okre​ślić, czy dana nie​ru​cho​mość jest obec​nie za​miesz​ka​na, ile stoi przed nią sa​mo​cho​dów, czy dzia​ła agre​gat prą​do​twór​czy i całe mnó​stwo in​nych szcze​gó​łów istot​nych dla prze​pro​wa​dza​ją​ce​go ope​ra​cję. Do​stęp do zdjęć to był do​pie​ro po​czą​tek. Praw​dzi​wą sztu​kę sta​no​wi​ło ta​kie opra​co​wa​nie ob​ra​zu, żeby uzy​skać jak naj​wyż​szą roz​dziel​czość. Su​ro​we zdję​cie było ni​czym wię​cej jak ob​ra​zem czub​ków drzew, gdzie gę​ste li​ście prze​sła​nia​ły de​ta​le znaj​du​ją​ce się na zie​mi. Aby do​strzec szcze​gó​ły, Ve​ni​ce na​ło​ży​ła zdję​cie ter​micz​ne. Te​raz ich oczom uka​za​ło się oko​ło trzy​dzie​stu róż​ne​go kształ​tu i wiel​ko​ści bu​dyn​ków. Wy​ko​rzy​stu​jąc te dane, pro​gram CAD na​ry​so​wał pre​cy​zyj​ny szkic ca​łej oko​li​cy. Otrzy​ma​li coś, co przy​po​mi​na​ło daw​ny woj​sko​wy po​ste​ru​nek z cza​sów wo​jen z In​dia​na​mi. Pu​stą prze​strzeń po​środ​ku ota​cza​ły kon​cen​trycz​ne krę​gi bu​dyn​ków. W jed​nym z na​roż​ni​ków, z dala od in​nych, sta​ły dwa bu​dyn​ki. - Wy​glą​da​ją na skład amu​ni​cji - za​uwa​żył Jo​na​than, wska​zu​jąc na ekran.

- To jest całe cho​ler​ne mia​sto - po​wie​dział Bo​xers. - Nie damy rady go za​jąć. Nie we dwóch. Świę​te sło​wa. Ko​lej​nym eta​pem two​rze​nia ob​ra​zu kom​pu​te​ro​we​go było na​ło​że​nie da​nych z po​wszech​nie do​stęp​nych zbio​rów. W ten spo​sób moż​na było zlo​ka​li​zo​wać dro​gi, a tak​że war​stwy wo​do​no​śne czy na​wet gro​by na cmen​ta​rzach. Je​śli tyl​ko ta​kie dane znaj​do​wa​ły się w ba​zach da​nych, moż​na je było na​nieść na mapę. Na sam ko​niec, kie​dy cała in​fra​struk​tu​ra zo​sta​ła na​nie​sio​na na zdję​cie, po​zo​sta​wa​ło wy​ko​rzy​stać pro​gram wy​dzia​łu geo​de​zji i na​nieść dane na te​mat ukształ​to​wa​nia te​re​nu. Kie​dy Ve​ni​ce skoń​czy​ła, uzy​ska​li trój​wy​mia​ro​wy ob​raz oko​li​cy, któ​ry moż​na było ob​ra​cać w do​wol​nym kie​run​ku. - Nie ma mowy - ode​zwał się Bo​xers. I nie cho​dzi​ło tu o roz​miesz​cze​nie sa​mych bu​dyn​ków. Mapa ter​micz​na wska​zy​wa​ła, że w kil​ku z nich śpi kil​ka​dzie​siąt osób, a dru​gie tyle krę​ci się po oko​li​cy. - To jest za​ję​cie dla czło​wie​ka na peł​nym eta​cie - za​żar​to​wał Bo​xers. - A mó​wiąc po​waż​nie, je​śli oni mają broń, to nie damy rady. - Wciąż po​wta​rzasz to samo - zwró​cił mu uwa​gę Jo​na​than. - Bo chciał​bym usły​szeć od cie​bie coś roz​sąd​ne​go. Na przy​kład: „Nie martw się, Box, na​wet mi się nie śni​ło, żeby zdo​by​wać ta​kie miej​sce jak to". Jo​na​than cały czas wpa​try​wał się w ekran. Mu​siał być ja​kiś spo​sób. Za​wsze ist​niał. Całe jego ży​cie było zbu​do​wa​ne na tym prze​ko​na​niu. Pa​mięć przy​wo​ła​ła uro​cze kształ​ty El​len, a po​tem ob​raz jej zma​sa​kro​wa​nych zwłok w pla​sti​ko​wej tor​bie z zam​kiem bły​ska​wicz​nym, le​żą​cych w pod​zie​miach szpi​ta​la. Kie​dy po​my​ślał, że on ma da​lej żyć, a po​twór, któ​ry ją skrzyw​dził, cho​dzić na wol​no​ści, nie mógł so​bie tego wy​obra​zić. Ale tym ra​zem Bo​xers miał ra​cję. Nie było spo​so​bu, żeby do​paść Iva​na w Bri​ga​de​vil​le ina​czej, niż sta​jąc na cze​le ca​łej ar​mii lu​dzi; tyle że trud​no było sfor​mo​wać ar​mię w celu wzię​cia od​we​tu. Do ta​kiej ak​cji moż​na było zwer​bo​wać tyl​ko ban​dę opry​chów. Pro​fe​sjo​na​li​ści wal​czy​li w bar​dziej wznio​słych ce​lach. Za​dzwo​nił te​le​fon. Kie​dy Ve​ni​ce spraw​dza​ła na wy​świe​tla​czu, kto dzwo​ni, Jo​na​than po​wie​dział: - Moż​na mi wie​le za​rzu​cić, ale na pew​no nie mam skłon​no​ści sa​mo​bój​czych. Nie damy im rady. W po​ko​ju czu​ło się ulgę, ni​czym chłod​ną bry​zę w upal​ny dzień. - To Dom - po​in​for​mo​wa​ła Ve​ni​ce, pod​no​sząc słu​chaw​kę. - Wi​tam, oj​cze - po​wie​dzia​ła, a po chwi​li po​ciem​nia​ła jej twarz. - Do​brze, chwi​lecz​kę. Tak, wiem. Stoi tu obok mnie. - Prze​ka​za​ła Jo​na​tha​no​wi słu​chaw​kę z taką miną, jak​by dzwo​nił ja​kiś sza​le​niec. Jo​na​than pod​niósł słu​chaw​kę do ucha. - Tak, Dom? Co się sta​ło? - Kie​dy się roz​łą​czę, bę​dziesz roz​ma​wiał z Wo​lve​ri​ne. Jest wku​rzo​na jak cho​le​ra, Dig. Ja nie chcę mieć z tym nic wspól​ne​go. Jo​na​than usły​szał trzask, ale po​łą​cze​nie nie zo​sta​ło prze​rwa​ne. - Skor​pion? - usły​szał zna​jo​my głos Ire​ne Ri​vers. - Ten sam - od​parł Jo​na​than. Ve​ni​ce i Bo​xers nad​sta​wi​li uszu, żeby usły​szeć roz​mo​wę, ale Jo​na​than ich prze​go​nił. - Wła​śnie wra​cam ze Środ​ko​we​go Wscho​du, gdzie od​wie​dzi​łam two​ją zna​jo​mą. - Po każ​dym sło​wie ro​bi​ła prze​rwę, żeby po​ka​zać, jak jest wście​kła. - Chcia​łam chro​nić two​ją dupę, a czu​ję na so​bie śla​dy two​ich zę​bów. Jak, do cho​le​ry, śmia​łeś za​ta​ić, że pra​co​wa​łeś dla tego idio​ty Hu​ghe​sa? - Ostroż​nie, to nie​za​bez​pie​czo​na li​nia... - Wiem, jaka to li​nia! A te​raz mów: je​steś w zmo​wie ze Ste​phen​so​nem Hu​ghe​sem i jego ro​dzi​ną czy nie?

Jo​na​than po​czuł, że szyb​ciej bije mu ser​ce. - Nie wy​da​je mi się, żeby „zmo​wa" była wła​ści​wym sło​wem. Ich syn zo​stał... - Daj spo​kój, Dig​ger - prze​rwa​ła mu. - Co​kol​wiek te​raz za​mie​rzasz, nie rób tego. Nie mie​szaj się, bo się nie wy​plą​czesz, a ja nie zdo​łam cię ochro​nić. Do gry włą​czy​ły się siły, któ​rych nie da się za​trzy​mać. Jo​na​than nie ode​zwał się sło​wem, ale miał wra​że​nie, że za​czy​na ro​zu​mieć. Wuj Sam chciał, żeby jego se​kre​ty nie wy​szły na jaw. - Je​steś tam? - wark​nę​ła Ire​ne. - Je​stem. - No więc? - Nie mam nic do po​wie​dze​nia. Wy​gło​si​łaś prze​mo​wę, ja wy​słu​cha​łem. Swo​ją dro​gą, prze​mo​wa była ład​na. - Obie​caj mi, Dig. - Chy​ba wy​czu​ła, że złość na Jo​na​tha​na nie dzia​ła, po​sta​no​wi​ła więc użyć tonu bła​gal​ne​go. - Obie​caj, że się w to nie wplą​czesz. Obie​caj, że nie zro​bisz ni​cze​go w spra​wie tych mor​derstw. Jo​na​than za​wa​hał się, ale w koń​cu po​wie​dział: - Obie​cu​ję. - W tym mo​men​cie żo​łą​dek pod​szedł mu do gar​dła. - Peł​nym zda​niem. Ko​lej​na chwi​la wa​ha​nia. To na​praw​dę musi być dla niej waż​ne, sko​ro tak na​le​ga. - Obie​cu​ję, że nie wtrą​cę się w to, co się bę​dzie dzia​ło z Hu​ghe​sa​mi. - Ve​ni​ce i Bo​xers w jed​nej chwi​li się cof​nę​li. Te​raz Ire​ne chwi​lę mil​cza​ła. - Mogę ci wie​rzyć? - Prze​cież za​wsze mo​głaś - od​parł. - Do​bra​noc, Wo​lve​ri​ne. - Od​dał słu​chaw​kę Ve​ni​ce, a ona odło​ży​ła ją na wi​deł​ki. Obo​je pa​trzy​li na Jo​na​tha​na jak na sza​leń​ca. - Na​praw​dę zmie​ni​łeś zda​nie, sze​fie? To zna​czy... nie wiem, co ci po​wie​dzia​ła, ale... - Skła​ma​łem - od​parł Jo​na​than i te sło​wa wpra​wi​ły ich w jesz​cze więk​sze zdu​mie​nie. Ni​g​dy w ten spo​sób nie po​stę​po​wał. - Po​wie​dzia​łem jej to, co chcia​ła usły​szeć, ale to, co chcia​ła usły​szeć, było nie​do​rzecz​ne. Wró​ci​li do prze​rwa​nej roz​mo​wy. - FBI mo​gło po​gar​dzać tym, co ro​bił Ivan, ale nie po​tra​fi​ło go po​wstrzy​mać. Gdy​by Hu​ghe​so​wie gdzieś się po​ja​wi​li, po​li​cja za​trzy​ma​ła​by ich, a Biu​ro mia​ło​by pro​blem z gło​wy. A tak nie mają wyj​ścia i mu​szą scho​dzić z dro​gi Pa​tric​ko​wi. Cze​ka​li na dal​szy ciąg, a kie​dy nie na​stę​po​wał, Bo​xers za​py​tał: - Co to ozna​cza dla nas? - To ozna​cza, że mu​si​my wal​czyć z Iva​nem na wła​snym bo​isku - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Albo przy​naj​mniej na bo​isku, któ​re my wy​bie​rze​my. - Zwró​cił się do Ve​ni​ce. - Po​proś Sky​sEye o zna​le​zie​nie do​mo​stwa Du​Bo​is w Pen​syl​wa​nii. Ve​ni​ce cof​nę​ła się i rzu​ci​ła swo​je słyn​ne spoj​rze​nie czyś-ty-stra​cił-ro​zum. - Po co? Bo​xers po​jął to w mig. - Chcesz ich włą​czyć do wal​ki! - Ro​ze​śmiał się. Ve​ni​ce na​dal po​zo​sta​wa​ła nie​prze​ko​na​na. - Skąd wiesz, że będą chcie​li? - spy​ta​ła. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - A co im po​zo​sta​nie, kie​dy Ivan ich za​ata​ku​je?

*** Char​lie War​ren uniósł się w fo​te​lu pa​sa​że​ra, pró​bu​jąc zna​leźć wy​god​niej​szą po​zy​cje dla nóg. Obok, w fo​te​lu kie​row​cy, sie​dział Bob Ga​ri​no i po​pi​jał kawę. Obaj zda​wa​li się nie sły​szeć gło​śne​go chra​pa​nia Gary'ego Glic​ka. Char​lie za​zdro​ścił mu tej drzem​ki, ale nie mógł zna​leźć od​po​wied​nio do​bre​go pre​tek​stu, żeby go obu​dzić. Ilu, na mi​łość bo​ską, lu​dzi po​trze​ba do wy​glą​da​nia przez okno? - Cał​kiem ład​ne mia​stecz​ko - oce​nił Ga​ri​no po​mię​dzy jed​nym a dru​gim siorb​nię​ciem. - Je​śli po​do​ba ci się ży​cie na ob​ra​zach Nor​ma​na Roc​kwel​la - mruk​nął Char​lie. Siedź​cie so​bie w tych wa​szych mia​stecz​kach, po​my​ślał. Mun​cie też było dla nie​go za małe. Po przej​ściu na eme​ry​tu​rę musi prze​pro​wa​dzić się do praw​dzi​we​go mia​sta. Może do No​we​go Jor​ku, może na​wet do Chi​ca​go, je​śli po​go​dzi się z my​ślą, że co roku jest tam taki mie​siąc jak luty. Prze​ma​wia​ła do nie​go myśl, że w ta​kich mia​stach moż​na coś zjeść na​wet o czwar​tej rano, cho​ciaż rzad​ko zda​rza​ło mu się za​sy​piać póź​niej niż po wia​do​mo​ściach o dwu​dzie​stej trze​ciej. Ko​lej​ne siorb​nię​cie, ko​lej​ne chrap​nię​cie. - Na co my wła​ści​wie cze​ka​my? - za​py​tał Ga​ri​no. - Na coś in​te​re​su​ją​ce​go - od​parł Char​lie. Siorb​nię​cie. Chrap​nię​cie. - A może po pro​stu zo​sta​wi​li za​pa​lo​ne świa​tło? - upie​rał się Ga​ri​no. - Może wszy​scy już daw​no śpią? Bę​dzie​my... Chrap​nię​cie. - ...sie​dzieć tu całą noc i wpa​try​wać się w pie​przo​ne okna? Siorb​nię​cie. - Prze​stań! - nie wy​trzy​mał Char​lie. Ga​ri​no wy​lał całą kawę na sie​bie. Sa​mo​chód pod​sko​czył, kie​dy wy​rwa​ny ze snu Glick wierz​gnął no​ga​mi. - Co jest, do kur​wy... - Za​mknij​cie się obaj! - wark​nął Char​lie. - Ha​ła​su​je​cie. - Mało nie do​sta​łem za​wa​łu - gde​rał Glick. - Co się sta​ło, do cho​le​ry? - Nic się nie sta​ło - wy​ja​śnił Char​lie. - Nic się, kur​wa, nie wy​da​rzy​ło od dwóch pie​przo​nych go​dzin. - To dla​cze​go tak wrzesz​czysz? Przy​się​gam na Boga, przy​pra​wisz mnie o za​wał. Ga​ri​no obej​rzał się przez ra​mię. - Chra​pa​łeś jak sta​ry dzia​dy​ga. Mógł​byś obu​dzić umar​łe​go. Char​lie bar​dziej wy​czuł, niż zo​ba​czył, że Glick przyj​mu​je po​zy​cję sie​dzą​cą. Ły​sie​ją​cy na czub​ku gło​wy, z wy​sta​ją​cym brzu​chem, przy​po​mi​nał bar​dziej pro​gra​mi​stę kom​pu​te​ro​we​go niż han​dlow​ca. Zu​peł​nie ina​czej wy​glą​dał Ga​ri​no, któ​re​go ma​syw​na bu​do​wa i skrzy​wio​ny nos na pierw​szy rzut oka mó​wi​ły, czym się zaj​mu​je. - Więc ona na​dal tam jest? - spy​tał Glick. - Je​śli w ogó​le tam była - za​uwa​żył Ga​ri​no. - Na​le​ża​ło iść za wiel​ko​lu​dem. - Ja​kim wiel​ko​lu​dem? - za​in​te​re​so​wał się Glick. - Prze​cież mó​wi​li​ście, że nic się nie dzia​ło. - Pół go​dzi​ny temu wy​szedł z bu​dyn​ku. Bob uwa​ża, że po​win​ni​śmy go śle​dzić. - To dla​cze​go za nim nie po​szli​ście? - Oczy​wi​ście Glick był tego sa​me​go zda​nia. - Dla​cze​go? Bo nie o nie​go nam cho​dzi. Mamy zna​leźć tę ci​zię, a nie wiel​kie​go Hul​ka. Za​wsze po​wta​rzam, nie walcz z górą, je​śli nie mu​sisz. Ga​ri​no wciąż był nie​prze​ko​na​ny. - Chcia​łem tyl​ko po​wie​dzieć, że... Char​lie uci​szył go ge​stem ręki, a po​tem wska​zał na re​mi​zę. - Wła​śnie zga​sło świa​tło - po​wie​dział. - Za kil​ka mi​nut ktoś stam​tąd wyj​dzie. - Otwo​rzył drzwi sa​mo​-

cho​du i za​czął wy​sia​dać. - Za​cze​kaj. - Ga​ri​no zła​pał go za ra​mię. - Do​kąd idziesz? - Za​mie​rzam ją śle​dzić - od​parł Char​lie. - Z in​for​ma​cji, któ​re zdo​by​łem, wy​ni​ka, że miesz​ka w głę​bi uli​cy. Pój​dę za nią, żeby to spraw​dzić, a po​tem mo​że​my od​po​cząć. - A je​śli po​je​dzie sa​mo​cho​dem? - za​py​tał Glick. Char​lie spoj​rzał na nie​go ze zło​ścią. - Czy sfor​mu​ło​wa​nie „w głę​bi uli​cy" jest dla cie​bie za trud​ne do zro​zu​mie​nia? - Nie cze​kał na od​po​wiedź. Stał w zim​nym noc​nym po​wie​trzu i się​gnął pod ma​ry​nar​kę do przy​cze​pio​ne​go do pa​ska ra​dia. Uniósł rękę i szep​nął do umo​co​wa​ne​go na nad​garst​ku mi​kro​fo​nu: - Spraw​dze​nie łącz​no​ści. W słu​chaw​ce roz​legł się gło​śny i wy​raź​ny głos Ga​ri​na: - Gło​śno i wy​raź​nie. Z tego miej​sca, w po​ło​wie dro​gi mię​dzy bu​dyn​ka​mi a ma​ri​ną, Char​lie wi​dział za​rów​no fron​to​we, jak i tyl​ne drzwi re​mi​zy, po​sta​no​wił jed​nak wspiąć się wy​żej na wzgó​rze i sta​nąć da​lej od ich mer​cu​ry'ego. Dziw​ny po​jazd i tak wy​glą​dał po​dej​rza​nie w środ​ku nocy, po​dob​nie jak obcy spa​ce​ru​ją​cy uli​cą. Ra​zem na pew​no wy​stra​szy​li​by zwie​rzy​nę, na któ​rą po​lo​wał. Nie mu​siał dłu​go cze​kać. Po mi​nu​cie usły​szał od​głos otwie​ra​nych i za​my​ka​nych drzwi, a po ko​lej​nych kil​ku se​kun​dach cha​rak​te​ry​stycz​ny dźwięk klu​cza prze​krę​ca​ne​go w zam​ku. Chwi​lę póź​niej zo​ba​czył ko​bie​tę, na któ​rą cze​kał. Wy​szła zza rogu i ru​szy​ła w stro​nę wzgó​rza, gdzie stał po dru​giej stro​nie uli​cy. Szła szyb​kim kro​kiem z opusz​czo​ną gło​wą. Wy​da​ła się Char​lie​mu za​nie​po​ko​jo​na, może z jego po​wo​du, może z po​wo​du jego sa​mo​cho​du, albo ja​kie​go​kol​wiek in​ne​go. Za​cze​kał, aż go mi​nie, i kie​dy od​da​li​ła się o pięć​dzie​siąt jar​dów, ru​szył za nią. Szedł dru​gą stro​ną uli​cy i sta​rał się za​cho​wać od​po​wied​nią od​le​głość. Po​my​ślał, że ła​two wy​wo​łać za​mie​sza​nie w ta​kim mie​ście jak to. Pa​trząc, jak ko​bie​ta idzie nie​świa​do​ma czy​ha​ją​ce​go nie​bez​pie​czeń​stwa, po​my​ślał, że ła​two by​ło​by ją do​paść. I po​siąść. Na pew​no była na swój spo​sób go​rą​ca. Wszyst​ko, co mu​siał​by zro​bić, to po​dejść i za​py​tać o go​dzi​nę. Za​trzy​ma​ła​by się i za​raz sło​no by za​pła​ci​ła za swo​ją nie​fra​so​bli​wość. W ten spo​sób mógł​by po​stą​pić z każ​dym w tym mia​stecz​ku. Lu​dzie, któ​rzy nie wie​dzą, co to prze​moc, nie my​ślą o niej. Taki ro​dzaj na​iw​no​ści to ma​rze​nie każ​de​go zdo​byw​cy. Ale dzi​siej​szej nocy jego za​da​niem nie było zdo​by​wa​nie; miał tyl​ko ze​brać in​for​ma​cje. Tej nocy miał po​znać swo​je​go prze​ciw​ni​ka. - Jak ci idzie? - ode​zwał się głos w słu​chaw​ce. - Ci​sza w ete​rze - syk​nął, ma​jąc na​dzie​ję, że w jego gło​sie sły​chać było roz​draż​nie​nie. Gdy​by po​trze​bo​wał po​mo​cy Fli​pa i Fla​pa, po​pro​sił​by o nią. A te​raz ocze​ki​wał, że będą po ci​chu wy​ko​ny​wać swo​ją ro​bo​tę. Po dru​giej stro​nie uli​cy znaj​do​wał się ko​ściół Świę​tej Ka​ta​rzy​ny. Ogrom​ny gmach z wie​ża​mi o tra​dy​cyj​nej, nie​czę​sto spo​ty​ka​nej ar​chi​tek​tu​rze. Kie​dy pan​na Ale​xan​der go mi​ja​ła, zwol​ni​ła i spoj​rza​ła na pu​sty traw​nik, jak​by ocze​ki​wa​ła, że ko​goś tam uj​rzy. Zbli​ża​jąc się do chod​ni​ka pro​wa​dzą​ce​go w po​przek traw​ni​ka, jesz​cze bar​dziej zwol​ni​ła kro​ku. Na​stęp​nie we​szła na we​ran​dę ota​cza​ją​cą po​se​sję, przy któ​rej Tara z Prze​mi​nę​ło z wia​trem wy​glą​da​ła na do​mek go​ścin​ny. Re​zy​den​cja mu​sia​ła li​czyć ze dwa​na​ście ty​się​cy stóp kwa​dra​to​wych. W ciem​no​ściach trud​no było do​strzec szcze​gó​ły, ale bry​ła domu prze​sła​nia​ła pra​wie całe nie​bo. Char​lie pa​trzył z nie​do​wie​rza​niem, jak jego zwie​rzy​na wcho​dzi po scho​dach i zni​ka za drzwia​mi. - Pro​wa​dze​nie pry​wat​nych śledztw musi być do​cho​do​wym in​te​re​sem - mruk​nął pod no​sem. *** Gail Bon​ne​vil​le mu​sia​ła przy​znać, że Fi​sher​man's Cove ją urze​kło. Coś ta​kie​go mia​ła na my​śli, kie​dy

ma​rzy​ła o ustron​nym, uro​czym miej​scu nad wodą. Po​do​ba​ło jej się, że ra​cjo​nal​ność No​we​go Świa​ta nie zdo​ła​ła wy​przeć uro​ku Sta​re​go. Ro​zu​mia​ła te​raz, dla​cze​go czło​wiek taki jak Jo​na​than Gra​ve był przy​wią​za​ny do tego miej​sca, na​wet je​śli nie mie​ści​ło jej się w gło​wie, dla​cze​go ta​kie mia​sto chce mieć Jo​na​tha​na Gra​ve'a jako swo​je​go oby​wa​te​la. - Cie​kaw je​stem, co ci fa​ce​ci kom​bi​nu​ją - po​wtó​rzył po raz ko​lej​ny Jes​se Col​lier. Kie​dy trzy kwa​dran​se temu przy​je​cha​li do Fi​sher​man's Cove, za​uwa​ży​li mer​cu​ry'ego za​par​ko​wa​ne​go na​prze​ciw​ko re​mi​zy bę​dą​cej obec​nie sie​dzi​bą Se​cu​ri​ty So​lu​tions, a tak​że pry​wat​nym miesz​ka​niem Jo​na​tha​na Gra​ve'a. Od pierw​szej chwi​li po​dej​rze​wa​li, że ktoś jesz​cze ob​ser​wu​je to miej​sce, ale nie byli pew​ni, czy lu​dzie w sa​mo​cho​dzie dzia​ła​ją z Gra​ve'em, czy prze​ciw​ko nie​mu. Za​miast sta​wać na uli​cy dru​gim po​dej​rza​nym sa​mo​cho​dem, Gail wy​bra​ła bar​dziej agre​syw​ny wa​riant roz​po​zna​nia, ka​za​ła Jes​se​mu zo​sta​wić sa​mo​chód i wspiąć się z nią na dach znaj​du​ją​cej się po dru​giej stro​nie uli​cy przy​sta​ni. - To nie​zgod​ne z pra​wem - syk​nął, wspi​na​jąc się za swo​ją sze​fo​wą po dra​bi​nie, któ​rą zna​leź​li opar​tą o tyl​ną ścia​nę bu​dyn​ku. - Oczy​wi​ście, że zgod​ne - za​żar​to​wa​ła Gail. - Prze​cież je​ste​śmy funk​cjo​na​riu​sza​mi po​li​cji. Te​raz, trzy​dzie​ści mi​nut póź​niej, sie​dzie​li na po​kry​tym gon​tem da​chu i wy​glą​da​li zza ozdob​ne​go gzym​su, któ​ry wy​glą​dał na ar​chi​tek​to​nicz​ny stan​dard w Fi​sher​man's Cove. Mie​li stąd do​sko​na​ły wi​dok, tyle że od cią​głe​go schy​la​nia się bo​la​ły ich ko​la​na i ple​cy. Uzgod​ni​li w związ​ku z tym, że po​pro​wa​dzą ob​ser​wa​cję na zmia​nę. Obec​nie była ko​lej Jes​se'ego. Pa​nu​ją​ca od do​brych trzech mi​nut ci​sza za​czę​ła mu prze​szka​dzać. - Hej, patrz - szep​nął. - Ru​szy​li się! Gail unio​sła się i ob​ró​ci​ła. Wspie​ra​jąc się na dło​niach, wy​chy​li​ła gło​wę po​nad gont, tak że wy​sta​wał jej tyl​ko czu​bek gło​wy i oczy. Mu​sie​li obo​je przy​po​mi​nać po​stać Kil​roya, któ​ry zy​skał taką po​pu​lar​ność pod​czas dru​giej woj​ny świa​to​wej. Uśmiech​nę​ła się na tę myśl. Kie​dy zo​ba​czy​ła, co się dzie​je na dole, uśmiech znikł z jej twa​rzy. Pa​trzy​li, jak męż​czy​zna w gar​ni​tu​rze wy​sia​da z mer​cu​ry'ego, idzie szyb​kim kro​kiem uli​cą pro​wa​dzą​ca na wzgó​rze i kry​je się w cie​niu. Mło​da, atrak​cyj​na, czar​na ko​bie​ta wy​cho​dzi z re​mi​zy, za​my​ka drzwi i ru​sza przed sie​bie. - Czyż​by to na nią cze​kał? - wy​szep​tał Jes​se. Gail od​po​wie​dzia​ła ski​nie​niem gło​wy. Ale naj​waż​niej​sze py​ta​nie brzmia​ło, czy cze​kał na nią, żeby się z nią spo​tkać, skrzyw​dzić ją czy tyl​ko ob​ser​wo​wać. Od​po​wiedź na​de​szła, gdy ko​bie​ta mi​nę​ła go, a on ru​szył w pew​nej od​le​gło​ści za nią, tyle że po dru​giej stro​nie uli​cy. Gail nie do​strze​gła, gdzie ko​bie​ta skrę​ci​ła. Gdy była w po​ło​wie dro​gi na wzgó​rze, drzwi mer​cu​ry'ego po​now​nie się otwo​rzy​ły i tym ra​zem z sa​mo​cho​du wy​sia​dło dwóch męż​czyzn. Ci dwaj nie byli tak ele​ganc​ko ubra​ni, jak po​przed​ni męż​czy​zna i wy​raź​nie się spie​szy​li. Gail po​chy​li​ła się ni​żej i w mro​ku na​ma​ca​ła tor​bę, z któ​rej wy​ję​ła dro​gi apa​rat cy​fro​wy z pięt​na​sto​krot​nym zoo​mem. Unio​sła się zno​wu, opar​ła o szczyt gzym​su i spoj​rza​ła w wi​zjer. - Za wy​so​ko, sze​fo​wo. - Jes​se po​ło​żył dłoń na jej ra​mie​niu. - Wiem - szep​nę​ła - ale chcę zro​bić kil​ka zdjęć. - Mimo mak​sy​mal​ne​go zbli​że​nia szcze​gó​ły były trud​ne do roz​po​zna​nia przy tym oświe​tle​niu, jed​nak na​ci​ska​ła raz za ra​zem spust mi​gaw​ki. Każ​dy z męż​czyzn niósł coś, co przy​po​mi​na​ło spor​to​wą, nie​zbyt cięż​ką tor​bę. Pod​bie​gli do drzwi, z któ​rych wy​szła przed chwi​lą ko​bie​ta, i po​ło​ży​li tor​by na zie​mi. Gail nie mo​gła do​strzec, co się w nich znaj​do​wa​ło, ale męż​czyź​ni szyb​ko pra​co​wa​li w ciem​no​ściach. Przy​kuc​nę​li i za​ję​li się naj​pierw drzwia​mi, a po​tem znaj​du​ją​cą się obok na ścia​nie skrzyn​ką alar​mu. - Wi​dzisz, co oni ro​bią? - szep​nął Jes​se. - Do​sko​na​le - od​par​ła Gail.

23 KWIETNIA

Rozdział 32 Sztu​ka po​le​ga​ła na tym, żeby iść z po​chy​lo​ną ni​sko gło​wą i czap​ką na​cią​gnię​tą na oczy. Dzię​ki temu ka​me​ry nie mia​ły szan​sy uchwy​cić twa​rzy. Pu​sty czar​ny ple​cak - wiel​ki ple​cak - zwi​sał bez​wład​nie z jego ra​mie​nia. Jo​na​than szedł przez Wal-Mart nie​pew​nym kro​kiem, uni​ka​jąc kon​tak​tu wzro​ko​we​go z kim​kol​wiek. Chciał, żeby świad​ko​wie, któ​rzy zo​sta​ną póź​niej prze​słu​cha​ni, za​pa​mię​ta​li go jako ner​wu​sa. Mu​siał zwró​cić na sie​bie uwa​gę za​cho​wa​niem, tak żeby zo​stać za​pa​mię​ta​nym, a jed​no​cze​śnie nie wy​stra​szyć lu​dzi. Wcze​śniej prze​szedł ćwierć mili, nim do​tarł do drzwi hi​per​mar​ke​tu. Za​par​ko​wał hum​me​ra na in​nym par​kin​gu, z dala od ka​mer Wal-Mar​tu, lśnił więc te​raz od potu, co do​da​wa​ło tyl​ko wia​ry​god​no​ści po​sta​ci ner​wo​we​go męż​czy​zny. Nie tra​cił cza​su. Zła​pał wó​zek i ru​szył w stro​nę dzia​łu spo​żyw​cze​go. Za​pa​ko​wał do wóz​ka cały ze​staw pro​duk​tów w pusz​kach, w tym mle​ko i na​po​je ener​ge​tycz​ne w prosz​ku. Na​stęp​nie wrzu​cił pa​pier to​a​le​to​wy, a w dzia​le tu​ry​stycz​nym wziął bu​tlę z ga​zem, ja​kie​go uży​wa się do ku​che​nek tu​ry​stycz​nych i lamp kem​pin​go​wych. Nie ode​zwał się ani sło​wem do ro​ze​śmia​nej ka​sjer​ki, a kie​dy po​da​ła mu kwo​tę do za​pła​ty, wy​jął kar​tę kre​dy​to​wą spre​pa​ro​wa​ną przez Ve​ni​ce i za​cze​kał, aż dziew​czy​na prze​cią​gnie ją przez ter​mi​nal. Kie​dy dru​kar​ka wy​plu​ła ra​chu​nek, Jo​na​than wy​ko​nał gest czło​wie​ka, któ​ry zdał so​bie spra​wę, że po​peł​nił błąd. - Chwi​lecz​kę! - za​wo​łał. - Żona nie chce, że​bym uży​wał tej kar​ty. Moż​na anu​lo​wać trans​ak​cję i za​pła​cić go​tów​ką? Oczy​wi​ście, że było moż​na. Za Jo​na​tha​nem za​czę​ła się two​rzyć ko​lej​ka, kie​dy ka​sjer​ka wci​ska​ła róż​ne gu​zi​ki i w koń​cu wy​dru​ko​wa​ła nowy ra​chu​nek. Jo​na​than za​pła​cił i po​dzię​ko​wał ka​sjer​ce. - Nie ma za co, pa​nie Hu​ghes - od​par​ła dziew​czy​na, spo​glą​da​jąc na wy​druk. - Dzię​ku​je​my za za​ku​py w skle​pie Wal-Mart. *** Chwa​ła niech bę​dzie Bogu za po​tęż​ny sil​nik i na​pęd na czte​ry koła. Ża​den zwy​czaj​ny sa​mo​chód z dwie​ma do​ro​sły​mi oso​ba​mi i trzy​sto​ma fun​ta​mi sprzę​tu nie wje​chał​by pod taką górę. Od chwi​li gdy o świ​cie opu​ści​li re​mi​zę, mi​nę​ło osiem go​dzin i dwu​krot​nie mu​sie​li tan​ko​wać. Te​raz, kie​dy do celu po​zo​sta​ła im jed​na mila, na​wet sil​nik Bat​mo​bi​la za​czął pro​te​sto​wać. - Ktoś mógł​by przy​naj​mniej utwar​dzić tę dro​gę - zrzę​dził Bo​xers. Wal​czył za​cie​kle z kie​row​ni​cą, żeby choć z grub​sza utrzy​mać sa​mo​chód na kur​sie. Dro​ga ogra​ni​cza​ła się do dwóch rów​no​le​głych ko​le​in czę​ścio​wo za​ro​śnię​tych tra​wą i ziel​skiem. - W desz​czu czy w śnie​gu nie ma szans, żeby tędy prze​je​chać. Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. To prze​kra​cza​ło wszel​kie wy​obra​że​nia. - Co Du​Bo​is so​bie wy​obra​żał? Dla​cze​go wy​brał wła​śnie to miej​sce? - Sto akrów na kom​plet​nym za​du​piu - ma​ru​dził Bo​xers. - Whi​sky mu​sie​li​by mi tu do​star​czać śmi​głow​cem. Tak gę​sty las, jaki tu rósł, Jo​na​than wi​dy​wał tyl​ko w tro​pi​kach. Było tak dzi​ko, jak tyl​ko może być w dwu​dzie​stym pierw​szym wie​ku na Wschod​nim Wy​brze​żu. Nad po​szy​ciem gó​ro​wa​ły po​tęż​ne drze​wa; nie​któ​re z nich li​czy​ły so​bie po kil​ka​set lat. Nad gło​wa​mi roz​ta​czał się bal​da​chim li​ści, spo​mię​dzy któ​rych

miej​sca​mi prze​zie​ra​ło słoń​ce. Kie​dy do​je​cha​li do sze​ro​kie​go na dwa​dzie​ścia stóp wą​wo​zu, na któ​re​go dnie na głę​bo​ko​ści pięt​na​stu stóp pły​nął stru​mień, Bo​xers za​trzy​mał wóz. Na dru​gi brzeg moż​na się było je​dy​nie prze​do​stać po drew​nia​nym most​ku, któ​ry spra​wiał wra​że​nie zbu​do​wa​ne​go przez skau​tów. Drew​nia​na kon​struk​cja wspar​ta na kwa​dra​to​wych słu​pach o boku sze​ściu cali po​zba​wio​na była ja​kich​kol​wiek ba​rie​rek i z tru​dem mógł​by się na niej zmie​ścić sa​mo​chód. - Co o tym są​dzisz? - za​py​tał Bo​xers. - Chy​ba nie mamy wy​bo​ru - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Ale jedź po​wo​li. - Tu pra​wa fi​zy​ki prze​ciw​sta​wia​ją się in​stynk​tom. Prze​jeż​dża​jąc przez most o wąt​pli​wej wy​trzy​ma​ło​ści, na​le​ży po​ru​szać się po​wo​li. - Może po​wi​nie​neś wy​siąść? Sa​mo​chód bę​dzie lżej​szy. - za​pro​po​no​wał Bo​xers. - A co ja tu sam zro​bię, kie​dy ra​zem ze sprzę​tem ru​niesz do wody? Jedź. - Spoj​rzał na zdję​cie sa​te​li​tar​ne na ekra​nie lap​to​pa. - Jak prze​je​dzie​my na dru​gą stro​nę, zo​sta​nie nam osiem​set jar​dów do domu. Kie​dy zdję​cie się od​świe​ży, po​win​ni​śmy się na nim zo​ba​czyć. Bo​xers zdjął nogę z ha​mul​ca i po​zwo​lił hum​me​ro​wi po​to​czyć się o cal. - Ni​g​dy nie lu​bi​łem oglą​dać sie​bie w te​le​wi​zji - mruk​nął. Przed​nie koła bez tru​du to​czy​ły się po drew​nia​nej płasz​czyź​nie, ale kie​dy tyl​ne zje​cha​ły z twar​de​go grun​tu na de​ski, roz​legł się gło​śny, nie​po​ko​ją​cy trzask. - Po​wo​li i jed​no​staj​nie, Box. Nic się nie sta​ło. - Czu​jesz ko​ły​sa​nie? - Tyl​ko uda​ję bez​tro​skę. Pa​mię​taj, po​wo​li i jed​no​staj​nie. Cią​gnę​ło się to w nie​skoń​czo​ność. Hum​mer ko​ły​sał się w przód i w tył, jak​by zma​gał się z wi​chu​rą, ale obaj męż​czyź​ni wie​dzie​li, że ko​ły​sze się cała kon​struk​cja mo​stu. - Wiesz co, sze​fie? - za​żar​to​wał Bo​xers. - Nie​czę​sto ci mó​wię, jak bar​dzo lu​bię, kie​dy pa​ku​jesz mnie w ta​kie gów​no jak to. Na de​sce roz​dziel​czej za​dzwo​nił Bat​pho​ne. Bo​xers ro​ze​śmiał się. - Świet​nie. Ve​ni​ce bę​dzie nam to​wa​rzy​szyć, kie​dy ru​nie​my w dół i bę​dzie​my ko​nać na dnie wą​wo​zu. - Kto po​wie​dział, że zgi​nie​my od upad​ku? - ode​zwał się Jo​na​than, się​ga​jąc po te​le​fon. - Cał​kiem moż​li​we, że uto​nie​my w stru​mie​niu albo spło​nie​my. - Wci​snął przy​cisk po​łą​cze​nia. - Cześć, Ven. Nie zwra​caj uwa​gi na trzesz​cze​nie, któ​re sły​szysz. Ani na krzy​ki prze​ra​że​nia. - Dig​ger? Wła​śnie skoń​czy​łam roz​ma​wiać z Lee Burn​sem ze Sky​sEye. - Ve​ni​ce nie mia​ła na​stro​ju do żar​tów. - Tak jak pro​si​łeś, ozna​czył wszyst​kie sa​mo​cho​dy, ja​kie sta​ły w Bri​ga​de​vil​le. Ko​lej​ny trzask, tym ra​zem cały sa​mo​chód za​drżał. Uda​wa​li, że nie przy​wią​zu​ją do tego wagi i Bo​xers je​chał da​lej po​wo​li i jed​no​staj​nie. Mie​li już za sobą po​ło​wę dro​gi, co dla Jo​na​tha​na zna​czy​ło, że mi​nę​li naj​słab​szy punkt kon​struk​cji. - Mam ci prze​ka​zać, że te sa​mo​cho​dy ru​szy​ły - cią​gnę​ła Ve​ni​ce. - Świet​nie - ucie​szył się Jo​na​than. - Czy jadą we wła​ści​wym kie​run​ku? - Burns twier​dzi, że tak. Ale chce też, że​byś wie​dział, że nie zdo​ła ich śle​dzić przez całą dro​gę do cie​bie. Kie​dy tyl​ko upew​ni się, że jadą w two​ją stro​nę, bę​dzie mu​siał prze​rwać ob​ser​wa​cję. Przed​nie koła na​tra​fi​ły na sta​ły ląd. - Pie​przę to! - za​wo​łał Bo​xers i do​dał gazu, żeby wresz​cie zje​chać z drew​nia​nej prze​pra​wy. Most się nie za​wa​lił. - Wy​glą​da na to, że nu​mer z kar​tą kre​dy​to​wą za​dzia​łał - po​wie​dział Jo​na​than. - Prze​każ Lee, że do​ce​niam wszyst​ko, co dla nas robi. - Po​wie​dział też, że bę​dzie cię to kosz​to​wać pie​przo​ną for​tu​nę - do​da​ła Ve​ni​ce. - To jego sło​wa.

Bo​xers ro​ze​śmiał się. - Lee Burns w ży​ciu nie po​wie​dział sło​wa „pie​przo​na". - Okay, to ja do​da​łam - przy​zna​ła się Ve​ni​ce. - Ale ro​zu​miesz, co mia​łam na my​śli. - Cóż za po​ży​tek z bo​gac​twa, je​śli nie moż​na ku​po​wać no​wi​nek tech​no​lo​gicz​nych? - ode​zwał się Jo​na​than. - Dzię​ki, Ven. Coś jesz​cze? Za​raz bę​dzie​my na miej​scu. - Wi​dzę was na zdję​ciu. Wła​śnie się po​ja​wi​li​ście. - Ve​ni​ce się za​wa​ha​ła. - My​śli​cie, że to wy​da​rzy się dzi​siaj w nocy? - Tak - od​parł Jo​na​than. Ci​sza, jaka za​pa​dła po dru​giej stro​nie, skło​ni​ła Jo​na​tha​na i Bo​xer​sa do wy​mia​ny spoj​rzeń. - Je​steś tam? - za​py​tał Jo​na​than. - Obie​caj​cie, że bę​dzie​cie ostroż​ni. - A mogę obie​cać, że zro​bię wszyst​ko, by zwy​cię​żyć? - Nikt jesz​cze nie wy​grał z po​ża​rem samą ostroż​no​ścią. - Chy​ba musi mi to wy​star​czyć. - Sta​ra​ła się, by jej sło​wa lek​ko za​brzmia​ły, ale Jo​na​than sły​szał tro​skę. - Przez cały czas będę mo​ni​to​ro​wa​ła sy​tu​ację. - Ni​g​dy w to nie wąt​pi​łem - rzekł Jo​na​than. - Po​słu​chaj, je​stem pew​ny, że bę​dzie​my mie​li oka​zję po​roz​ma​wiać, za​nim zro​bi się tu go​rą​co. A te​raz mu​si​my za​brać się do pra​cy. Na ra​zie. Roz​łą​czył się, za​nim Ve​ni​ce zdą​ży​ła się wzru​szyć. Jo​na​than miał oka​zję po​znać wie​lu żoł​nie​rzy, któ​rym do​brze słu​ży​ły roz​my​śla​nia o domu i naj​bliż​szych - dziel​nie wy​ko​ny​wa​li swo​je za​da​nia, żeby jak naj​szyb​ciej do nich wró​cić. Ale dla nie​go uczu​cia były za​wsze brze​mie​niem. Wo​lał kon​cen​tro​wać się na mi​sji. W ten spo​sób zwięk​szał swo​je szan​se. - Jak chcesz to ro​ze​grać, sze​fie? - za​py​tał Bo​xers. - Wy​pa​ko​wu​je​my gra​ty tu​taj i nie​sie​my je na ple​cach czy mam pod​je​chać bli​żej? - Hu​ghe​so​wie będą prze​ra​że​ni. Za dłu​go już tkwią na tym pust​ko​wiu - od​parł Jo​na​than. - Nie chcę ich wy​stra​szyć wi​do​kiem sa​mo​cho​du ani na​wet od​gło​sem sil​ni​ka. Zo​staw​my sa​mo​chód tu​taj i weź​my tyl​ko lek​ki ła​du​nek. Bo​xer​so​wi to pa​so​wa​ło. Za​trzy​mał wóz, uchy​lił klap​kę w de​sce roz​dziel​czej na wy​so​ko​ści swo​je​go le​we​go ko​la​na i wstu​kał ośmio​cy​fro​wy kod otwie​ra​ją​cy po​kry​wę ba​gaż​ni​ka. Jo​na​than prze​szedł na tył sa​mo​cho​du. Cięż​ka, pan​cer​na po​kry​wa ba​gaż​ni​ka nie da​wa​ła się ła​two unieść. Wiel​kie wor​ki ze sprzę​tem two​rzy​ły nie​rów​ną pi​ra​mi​dę. Jo​na​than się​gnął po pierw​szy z pra​wej i przy​cią​gnął go do sie​bie. Po​sta​wił go i roz​su​nął za​mek bły​ska​wicz​ny. W środ​ku znaj​do​wał się cały ar​se​nał. Obok Bo​xers zaj​mo​wał się wor​kiem z amu​ni​cją. Jo​na​than wy​jął ka​ra​bin M4 i wrę​czył go przy​ja​cie​lo​wi, a w za​mian otrzy​mał ma​ga​zy​nek z trzy​dzie​sto​ma na​bo​ja​mi. Te​raz Jo​na​than wziął M4 dla sie​bie. Do​łą​czył ma​ga​zy​nek, wpro​wa​dził na​bój do ko​mo​ry i prze​wie​sił broń przez ra​mię. - Bę​dzie​my się ostrze​li​wać, kie​dy otwo​rzą do nas ogień? - Chy​ba nie mamy in​ne​go wyj​ścia. - To da efekt prze​ciw​ny do za​mie​rzo​ne​go, nie są​dzisz? Jo​na​than uśmiech​nął się. - Tak uwa​żasz? Mu​si​my zro​bić wszyst​ko, żeby do tego nie do​pu​ścić. - Masz na my​śli dy​plo​ma​cję, tak? - Bo​xers się skrzy​wił. - Nie zno​szę tego gów​na. - Ale je​steś w tym do​bry - za​żar​to​wał Jo​na​than. Fak​tem jest, że Brian Van de Meu​le​bro​eke, pseu​do​nim Bo​xers, był ty​po​wym przed​sta​wi​cie​lem sił spe​cjal​nych. Jo​na​than wie​le razy był świad​kiem tego, jak Bo​xers dzię​ki dy​plo​ma​cji, któ​rej po​noć tak nie​na​wi​dził, po​tra​fił roz​ła​do​wać na​pię​tą sy​tu​ację. Wi​dział tak​że, ja​kie​go po​tra​fił do​ko​nać spu​sto​sze​nia, je​śli dru​ga stro​na nie ro​zu​mia​ła, że „ne​go​cja​cje" w rze​czy​wi​sto​ści do​ty​czą wa​run​ków, na ja​kich mia​ła się pod​dać. Bo​xers nie był ty​pem czło​wie​ka, w któ​re​go stro​nę roz​-

sąd​nie było skie​ro​wać broń. Jo​na​than spoj​rzał na ekran GPS, wska​zał wzgó​rze i ru​szył. - A je​śli nie ze​chcą wal​czyć? - To bę​dzie zna​czy​ło, że dźwi​ga​my za dużo bro​ni. - Nie o to mi cho​dzi. Za​łóż​my, że w ogó​le będą prze​ciw​ni bi​twie, któ​rą pla​nu​jesz. Jo​na​than my​ślał już o tym. - Każ​dy bę​dzie wal​czył, je​śli staw​ka bę​dzie od​po​wied​nio wy​so​ka - od​po​wie​dział. - Ale nie każ​dy jest w tym do​bry. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Cóż, wte​dy cze​ka nas gów​nia​ny dzień. - Z Bo​xer​sem mógł mó​wić otwar​cie. Obaj już daw​no temu prze​sta​li mar​twić się, że umrą. - Trze​ba ich bę​dzie prze​szko​lić i mieć na​dzie​ję, że so​bie po​ra​dzą. *** Tho​mas Hu​ghes prze​ży​wał kosz​mar. W cią​gu jed​ne​go ty​go​dnia - nie, mniej niż ty​go​dnia, w cią​gu sze​ściu dni - Tif​fa​ny czy Chri​sti​ne, czy jak ją tam zwał, zro​bi​ła mu loda, po​tem zo​stał po​rwa​ny, strze​la​no do nie​go, a te​raz żył na tym pust​ko​wiu. Żyła cała trój​ka - jak szczę​śli​wa ro​dzi​na, któ​rą ni​g​dy nie byli. Jak​by nie dość było tego pasz​te​tu, to na do​da​tek po​li​cja uwa​ża​ła ich za mor​der​ców. Aha, i jesz​cze jego oj​ciec han​dlo​wał bro​nią ma​so​we​go ra​że​nia. Na​zy​wa​li ten wy​jąt​ko​wy za​ką​tek pie​kła do​mem let​ni​sko​wym, ale tak na​praw​dę była to ob​skur​na cha​ta. Zbu​do​wa​na z ocio​sa​nych gru​bych bali i za​pro​jek​to​wa​na tak, że wy​glą​da​ła na sto lat star​szą, niż była w rze​czy​wi​sto​ści, przy​po​mi​na​ła cha​tę, w któ​rej uro​dził się Abra​ham Lin​coln. Dom miał dwa​dzie​ścia na trzy​dzie​ści stóp i kształt pro​sto​ką​ta. W tyl​nej czę​ści do​bu​do​wa​no kie​dyś pię​tro, dzię​ki cze​mu do​szło do​dat​ko​we miej​sce do spa​nia. Kie​dy Tho​mas był mały, mama i tata oku​po​wa​li pię​tro, a on szedł na ze​sła​nie na sofę w „sa​lo​nie", od​dzie​lo​nym wy​ima​gi​no​wa​ną ścia​ną od „ja​dal​ni", któ​ra z ko​lei przy​le​ga​ła do sta​ro​mod​nej kuch​ni w tyl​nej czę​ści domu. Po​nie​waż nie było tu gazu ani elek​trycz​no​ści, w ku​chen​nym pie​cu pa​lo​no bier​wio​na​mi. La​tem było go​rą​co i dusz​no, a zimą pa​no​wał przej​mu​ją​cy chłód (pie​cy​ki naf​to​we i ko​mi​nek nie ra​dzi​ły so​bie z lu​to​wy​mi mro​za​mi). Tho​mas nie zno​sił tego miej​sca. Gdy zdo​był pra​wo jaz​dy i do​stał sa​mo​chód, prze​stał tu przy​jeż​dżać. Moż​na za​cho​wać pro​sto​tę i ru​sty​kal​ny wy​gląd, ale przy​da​ła​by się bie​żą​ca woda. I to​a​le​ta bę​dą​ca czymś wię​cej niż do​łem wy​ko​pa​nym w zie​mi. Mat​ka i oj​ciec w tej chwi​li ob​wi​nia​li się na​wza​jem o wszyst​ko, co po​szło nie tak. Krzy​cze​li na sie​bie. Cały czas mó​wi​li o pla​nie. Po​trze​bo​wa​li ja​kie​goś pla​nu. Tho​mas wy​my​ślił cał​kiem spryt​ny plan dla sie​bie - miał za​miar stąd zwiać. Prze​ja​dło mu się spa​ghet​ti z pusz​ki i do​skwie​ra​ła nuda. Miał dość ukry​wa​nia się. To nie jego szu​ka​li. A na​wet je​śli, to trud​niej tra​fić do ru​cho​me​go celu niż sie​dzą​ce​go w miej​scu. Sto​do​ła peł​na syn​te​tycz​nej czar​nej ospy kom​pli​ko​wa​ła ży​cie ro​dzi​com, ale im dłu​żej o tym my​ślał, tym bar​dziej uzmy​sła​wiał so​bie, że nie dba o to, co sta​nie się ze wszyst​ki​mi in​ny​mi - na​wet z bied​ny​mi su​kin​sy​na​mi, któ​rym roz​py​lą to nad gło​wą. Po​świę​cił już dość dla tego sza​leń​stwa. Wiel​kie dzię​ki. Na li​ście obo​wiąz​ków człon​ka ro​dzi​ny nie było nic na te​mat za​wie​sze​nia swo​je​go ży​cia w próż​ni, żeby ro​dzi​ce mo​gli się ukry​wać nie wia​do​mo jak dłu​go. Na mi​łość bo​ską, miał prze​cież dwa​dzie​ścia dwa lata. Po ukoń​cze​niu szko​ły w maju - ukoń​cze​niu, któ​re nie na​stą​pi, bo za​wa​lił dwa eg​za​mi​ny, kie​dy le​żał zwią​za​ny w piw​ni​cy - za​mie​rzał uciec z domu. Na po​czą​tek my​ślał o No​wym Jor​ku i za​sta​na​wiał się czy uda mu się skle​cić ja​kieś trio albo kwar​tet i grać na uli​cy. Je​den z jego star​szych ko​le​gów zro​bił tak kil​ka lat temu i wpadł mu cał​kiem nie​zły grosz. Żeby mieć ja​ką​kol​wiek przy​szłość, Tho​mas mu​siał stąd uciec. Każ​de​go ran​ka po​wta​rzał so​bie, że dziś

jest ten dzień, ale po​tem dzień mi​jał, a on się nie ru​szał z miej​sca. Zbyt dużo tych „dzi​siaj" już upły​nę​ło. Ju​tro. Na pew​no ju​tro. A na ra​zie po​trze​bo​wał świe​że​go po​wie​trza. Wstał z sofy i pod​szedł do drzwi. Świa​tło wpa​da​ją​ce przez wy​pa​czo​ne okna nie roz​pra​sza​ło przy​gnę​bia​ją​ce​go mro​ku wnę​trza cha​ty. W chwi​li gdy otwo​rzył drzwi, bar​dziej wy​czuł, niż zo​ba​czył, jak mat​ka prze​ry​wa kłót​nię z oj​cem. - Do​kąd idziesz? - burk​nę​ła. - Na dwór - od​po​wie​dział i za​trza​snął za sobą drzwi. - Po​zwól mu iść - ode​zwał się oj​ciec i to wy​wo​ła​ło ko​lej​ną awan​tu​rę. Praw​dę mó​wiąc, nie wie​dział, do​kąd idzie. Na spa​cer, tyle że tu nie było gdzie spa​ce​ro​wać. Nie było żad​ne​go celu. Z do​świad​cze​nia wie​dział, że go​dzin​ny spa​cer w do​wol​nym kie​run​ku skoń​czy się w jesz​cze gęst​szym le​sie. Może wła​śnie dla​te​go nie do​trzy​mał do​tąd da​ne​go so​bie sło​wa i nie uciekł. Ta myśl go roz​zło​ści​ła. Strach przed nie​zna​nym był naj​gor​szą for​mą tchó​rzo​stwa. W jego wie​ku i z jego po​zy​cją spo​łecz​ną fakt, że nie wie​dział, do​kąd zmie​rza, po​wi​nien być in​spi​ra​cją do uda​nia się w po​dróż. Pa​mię​tał z pierw​sze​go roku col​le​ge'u kiep​ski pla​kat wi​szą​cy nad łóż​kiem ko​le​gi z aka​de​mi​ka: „Ty​siąc​mi​lo​wa po​dróż za​czy​na się od jed​ne​go kro​ku". Ty​siąc mil to by​ło​by w sam raz. Kie​dy tak za​sta​na​wiał się, co po​cząć, zdał so​bie spra​wę, że wyj​ście z domu sta​no​wi​ło je​dy​nie po​czą​tek. Mógł się tak włó​czyć bez koń​ca i ni​cze​go to nie zmie​nia​ło. Przede wszyst​kim chciał od​zy​skać ano​ni​mo​wość. Roz​to​pić się w ni​co​ści, grać mu​zy​kę, być z przy​ja​ciół​mi, kie​dy po​trze​bo​wał ich to​wa​rzy​stwa, sam, kie​dy czuł​by się nimi zmę​czo​ny. Fron​to​we po​dwór​ko - całe pięć akrów - było je​dy​ną czę​ścią ro​dzin​nej po​sia​dło​ści po​zba​wio​ną drzew. Pa​mię​tał jesz​cze cza​sy, kie​dy wy​glą​da​ło za​chwy​ca​ją​co. Nie zno​sił przy​jeż​dżać tu​taj, ale mu​siał przy​znać, że po​dzi​wiał jego pięk​no. Co naj​mniej od dwóch lat nie było tu ni​ko​go i tra​wa wy​ro​sła do pasa. Oczysz​czo​ne kie​dyś z drzew, za​ro​sło skar​ło​wa​cia​ły​mi dę​ba​mi, klo​na​mi i so​sna​mi, po​dob​ny​mi bar​dziej do krze​wów niż drzew, i przy​po​mi​na​ło, jak za​bor​cza po​tra​fi być mat​ka na​tu​ra, gdy pra​gnie od​zy​skać swo​je wło​ści. Po​win​no się wy​kar​czo​wać wszyst​kie krze​wy, ale po​nie​waż nie mo​gli się po​ka​zy​wać, nie było spo​so​bu, żeby przy​wieźć pa​li​wo do cią​gni​ka. Ist​ny kosz​mar. Ru​szył przed sie​bie. Każ​dy pro​blem w pro​mie​niach słoń​ca i na świe​żym po​wie​trzu sta​wał się mniej bez​na​dziej​ny. Zmu​sił się do my​śli na te​mat kwar​te​tu Es-dur Beetho​ve​na i kon​cer​tu, jaki wraz z trze​ma ko​le​ga​mi przy​go​to​wy​wa​li na uro​czy​stość wrę​cze​nia dy​plo​mów. Jego gło​wę wy​peł​ni​ły dźwię​ki mu​zy​ki i czuł, jak lewa dłoń obej​mu​je pod​strun​ni​cę wio​lon​cze​li, a pra​wa smy​czek. Od​kąd pa​mię​tał, po​tra​fił czy​tać par​ty​tu​ry mu​zycz​ne tak, jak więk​szość lu​dzi czy​ta książ​ki. Krop​ki i pola na pię​cio​li​nii zmie​nia​ły się w jego gło​wie w mu​zy​kę. Choć jego ro​dzi​ce i przy​ja​cie​le mó​wi​li, że to dar, było to jed​no​cze​śnie prze​kleń​stwem. Dzię​ki zdol​no​ści czy​ta​nia nut mógł sły​szeć ide​al​ne wy​ko​na​nie. Ale kie​dy sam grał, zda​rza​ły mu się błę​dy, któ​rych wi​dow​nia zwy​kle nie sły​sza​ła, ale któ​re dla nie​go sa​me​go były nie do znie​sie​nia. Spo​kój, jaki nio​sła mu​zy​ka, nie zdo​łał jed​nak stłu​mić zło​ści. Nie dzi​siaj. A złość po​tra​fi​ła go zła​mać. In​tu​icyj​nie wy​czu​wał, kto w ca​łej tej hi​sto​rii jest zły. Wie​dział, że jego złość po​win​na się skon​cen​tro​wać na Chri​sti​ne Ba​ker i Fa​bia​nie Ja​kimś-tam - lu​dziach, któ​rzy wszyst​ko to roz​po​czę​li - a mimo to naj​gor​szą opi​nię miał o swo​im ojcu. To on był ka​na​łem, przez któ​ry prze​pły​wa​ły wszyst​kie te okro​pień​stwa. Wmie​szał się w tę hi​sto​rię z bro​nią i gdy​by tam​ci lu​dzie za​bi​li go w cza​sie prze​ka​zy​wa​nia oku​pu... Nie​na​wi​dził się za ta​kie my​śli. Ja​kiś ruch.

Sam nie wie​dział, czy usły​szał coś, czy może zo​ba​czył, ale w wy​so​kiej tra​wie po jego pra​wej stro​nie coś się dzia​ło. Mu​zy​ka znik​nę​ła, wró​cił do rze​czy​wi​sto​ści. Może to wąż? Albo puma? Zda​rza​ły się tu śla​dy wiel​kich ko​tów... Męż​czy​zna wy​sko​czył z pręd​ko​ścią bły​ska​wi​cy z tra​wy i ude​rza​jąc Tho​ma​sa w oko​li​ce pasa, po​wa​lił go na zie​mię, przy oka​zji po​zba​wia​jąc tchu. Tho​mas pró​bo​wał krzyk​nąć, ale nim zdą​żył sfor​mu​ło​wać sło​wa, dłoń w rę​ka​wicz​ce za​sło​ni​ła mu usta. Wy​giął ple​cy w pa​łąk i pró​bo​wał się bro​nić, kie​dy usły​szał głos na​past​ni​ka: - Uspo​kój się, Tho​mas. Ten głos był zna​jo​my. Prze​stał się rzu​cać i spró​bo​wał się do​my​ślić, do kogo mógł na​le​żeć. Nie, to nie​moż​li​we. - Je​stem Skor​pion - usły​szał Tho​mas i na​tych​miast spoj​rzał w oczy męż​czy​zny. Pa​mię​tał rysy jego twa​rzy z tam​tej nocy. To rze​czy​wi​ście był on. Na​de​szła ko​lej​na fala pa​ni​ki. - Chcę po​móc - po​wie​dział Skor​pion, jak​by czy​tał w my​ślach chło​pa​ka. - Nie za​mie​rzam ni​ko​go skrzyw​dzić. A na pew​no nie cie​bie. Ani two​jej ro​dzi​ny. Tho​mas za​marł w bez​ru​chu. - Za​bio​rę te​raz swo​ją rękę, do​brze? Tho​mas kiw​nął gło​wą. Zgod​nie z obiet​ni​cą dłoń znik​nę​ła. Skor​pion uśmiech​nął się. - Jak się mie​wasz? - za​py​tał z iro​nią w gło​sie. Tho​mas roz​glą​dał się do​oko​ła. - Co jest, do dia​bła? - wy​rzu​cił z sie​bie. - Oka​zu​je się, że to nie ko​niec na​szej ro​bo​ty - po​wie​dział Skor​pion. - Mia​łem... - Uwa​ga, broń! - roz​legł się głos zni​kąd, a wła​ści​wie ze​wsząd. Skor​pion rzu​cił się twa​rzą do zie​mi, przy​kry​wa​jąc swo​im cia​łem Tho​ma​sa. Tho​mas z prze​ra​że​niem zdał so​bie spra​wę, co się dzie​je. - Nie! - wrza​snął. Ale jego głos stłu​mił huk wy​strza​łu.

Rozdział 33 W po​bli​żu dom​ku wy​strze​lił ka​ra​bin, a kula za​ry​ła w tra​wę o kil​ka cali od gło​wy Jo​na​tha​na. Uła​mek se​kun​dy póź​niej zza li​nii drzew padł strzał z dru​gie​go ka​ra​bi​nu. Roz​legł się krzyk ko​bie​ty. - Leż - po​le​cił Jo​na​than Tho​ma​so​wi i prze​tur​lał się na bok. - Mel​duj - rzu​cił do mi​kro​fo​nu. - Strze​la​li do cie​bie - od​parł Bo​xers. Tho​mas ze​rwał się na rów​ne nogi. - Coś ty zro​bił?! - wrza​snął. - Jezu, coś ty zro​bił? Jo​na​than pod​niósł się, przy​klęk​nął i wszyst​ko sta​ło się dla nie​go ja​sne. Na scho​dach pro​wa​dzą​cych na we​ran​dę le​żał męż​czy​zna, a nad nim klę​cza​ła roz​hi​ste​ry​zo​wa​na ko​bie​ta. Mia​ła ręce po​pla​mio​ne krwią, któ​rej źró​dła Jo​na​than nie po​tra​fił okre​ślić. - Za​strze​li​li​ście go! - krzyk​nął Tho​mas i za​mach​nął się otwar​tą dło​nią na Jo​na​tha​na. Jo​na​than osło​nił się przed cio​sem ra​mie​niem. - Pie​przo​ny dra​niu, za​bi​li​ście mo​je​go ojca! - Nic mu nie jest - roz​legł się w słu​chaw​ce głos Bo​xer​sa. - Do​stał w nogę. Kula prze​szła na wy​lot. Bo​xers wy​ło​nił się zza drzew i ru​szył na​przód. - Rana nie jest groź​na. Nie bę​dzie na​wet ka​le​ką. Tho​mas po​biegł w stro​nę domu tak szyb​ko jak po​zwa​la​ły mu na to w wy​so​kiej tra​wie ja​pon​ki, któ​re miał na no​gach. Jo​na​than wstał i ru​szył za nim, na wszel​ki wy​pa​dek trzy​ma​jąc wciąż pa​lec na spu​ście. Ko​bie​ta - ze zdjęć, ja​kie zdo​by​ła wcze​śniej Ve​ni​ce, wie​dział, że jest to Ju​lie Hu​ghes - wy​krzy​ki​wa​ła coś nie​wy​raź​nie i po​kle​py​wa​ła ści​ska​ją​ce​go swo​je udo męża po twa​rzy. Kie​dy Jo​na​than pod​szedł bli​żej, zo​ba​czył, że spo​mię​dzy pal​ców męż​czy​zny wy​cie​ka krew. Tho​mas do​tarł do we​ran​dy pierw​szy. Kie​dy Jo​na​tha​na dzie​li​ło od niej jesz​cze dwa​dzie​ścia stóp, ko​bie​ta oprzy​tom​nia​ła i spoj​rza​ła mu pro​sto w oczy. Zo​ba​czył w jej oczach de​ter​mi​na​cję, kie​dy się​gnę​ła po ka​ra​bin, któ​ry Ste​phen​son Hu​ghes wy​pu​ścił z rąk po cel​nym strza​le Bo​xer​sa. Jo​na​than przy​klęk​nął i skie​ro​wał w jej stro​nę broń. - Stój! - roz​ka​zał. - Nie pod​noś bro​ni! Ko​bie​ta znów za​czę​ła krzy​czeć. - Tho​mas! - za​wo​łał Jo​na​than. - Ura​tuj mat​ce ży​cie. Każ jej odło​żyć broń! - Gdy​by skie​ro​wa​ła lufę ka​ra​bi​nu w jego stro​nę, nie miał​by wyj​ścia i mu​siał​by ją za​strze​lić. Tra​fie​nie z tej od​le​gło​ści przy​pusz​czal​nie oka​za​ło​by się śmier​tel​ne, na​wet je​śli nie ce​lo​wał​by w ser​ce czy gło​wę. - Mam ją - ode​zwał się w słu​chaw​ce Bo​xers. - Wstrzy​maj się - od​po​wie​dział Jo​na​than i za​wo​łał jesz​cze raz: - Tho​mas! Chło​pak pod​biegł i za​brał ka​ra​bin z za​się​gu ręki mat​ki. - To przy​ja​cie​le - po​wie​dział do niej. Ko​bie​ta mia​ła nie​pew​ną minę. - Strze​la​li do two​je​go ojca. - A on strze​lał do mnie, dro​ga pani - od​parł Jo​na​than. Tak jak​by mo​gło to prze​ko​nać ko​goś, kogo uko​cha​na oso​ba leży wła​śnie po​wa​lo​na na zie​mię. Jo​na​than wy​pro​sto​wał się i wciąż trzy​ma​jąc w pra​wej ręce swój M4, wy​cią​gnął lewą.

- We​zmę ka​ra​bin, Tom. - Nie! - za​wo​ła​ła Ju​lie. Tho​mas nie wa​hał się. Trzy​ma​jąc ka​ra​bin za lufę, zszedł trzy stop​nie po scho​dach i wrę​czył go Jo​na​tha​no​wi. Spo​sób, w jaki trzy​mał broń, lufą do góry, po​wie​dział Jo​na​tha​no​wi, że chło​pak miał ja​kieś do​świad​cze​nie w po​słu​gi​wa​niu się nią. To mo​gło oka​zać się po​moc​ne. Ju​lie nie​zręcz​nie pró​bo​wa​ła się​gnąć po ka​ra​bin, ale Tho​mas po​wstrzy​mał ją wy​cią​gnię​tą ręką. - To są lu​dzie, któ​rzy mnie uwol​ni​li - wy​ja​śnił. - Ura​to​wa​li mi ży​cie. Nie uwie​rzy​ła. Jej oczy wciąż pło​nę​ły. - Tra​fi​li mnie, psia​krew - wy​ję​czał Ste​phen​son. Obu​rącz uci​skał udo. - Tra​fi​li. - Bo do nas strze​la​łeś, kre​ty​nie - za​uwa​żył Bo​xers, pod​cho​dząc do męż​czy​zny. Prze​wie​sił swój M4 przez ra​mię i otwo​rzył ob​szer​ną kie​szeń blu​zy. Wy​jął z niej dwa spo​re pa​pie​ro​we pa​kun​ki i po​ło​żył na scho​dach. - Zo​staw go! - za​wo​ła​ła Ju​lie. Bo​xers ją zi​gno​ro​wał. - Opa​trzy mu ranę - wy​ja​śnił Jo​na​than. W pa​kun​ku znaj​do​wał się opa​tru​nek Hem​Con, gaza na​są​czo​na środ​kiem ta​mu​ją​cym krwa​wie​nie, któ​ra ura​to​wa​ła na po​lach bi​tew wię​cej ist​nień ludz​kich niż ja​ki​kol​wiek inny wy​na​la​zek. Wy​star​czy przy​ło​żyć Hem​Con do rany i krwa​wie​nie usta​je. Tak po pro​stu. Kie​dy Bo​xers wy​jął z po​chwy nóż K-Bar, Tho​mas rzu​cił się w jego kie​run​ku, jak​by za​mie​rzał go po​wstrzy​mać, ale na​gle uświa​do​mił so​bie, że wi​dział już po​dob​ne ostrze w ręku Jo​na​tha​na. - W po​rząd​ku - za​pew​nił swo​ją mat​kę. - Oni wie​dzą, co ro​bią. Ju​lie ob​rzu​ci​ła Jo​na​tha​na ba​daw​czym spoj​rze​niem. - Kim je​ste​ście? - Może pani mó​wić do mnie Skor​pion - od​parł Jo​na​than. - A mój przy​ja​ciel to Ol​brzym. - To nie są na​zwi​ska - za​uwa​ży​ła ze zmarsz​czo​ny​mi brwia​mi. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. Cóż miał jej od​po​wie​dzieć? Bo​xers przy​ło​żył ostrze noża do no​gaw​ki spodni Ste​phen​so​na i roz​ciął ją jed​nym ru​chem od kost​ki po pa​chwi​nę. Ma​te​riał roz​chy​lił się, uka​zu​jąc po we​wnętrz​nej stro​nie nogi ide​al​nie okrą​gły otwór w cie​le. - Mo​głeś go za​bić! - oskar​ży​ciel​sko rzu​ci​ła Ju​lie. - Mo​głem - wark​nął Bo​xers. - Ale nie za​bi​łem. Nic mu nie bę​dzie. - Obej​rzał nogę z dru​giej stro​ny i z za​do​wo​le​niem po​ki​wał gło​wą. - Cho​le​ra, do​bry je​stem. Kość nie​usz​ko​dzo​na. Ani żad​ne więk​sze na​czy​nie. - Mru​gnął do Jo​na​tha​na. - Kula we​szła do​kład​nie tam, gdzie ce​lo​wa​łem. Tho​mas otwo​rzył usta ze zdu​mie​nia. - Nikt tak cel​nie nie strze​la... Jo​na​than uśmiech​nął się zna​czą​co. Ju​lie trzep​nę​ła Tho​ma​sa w tył gło​wy. - Prze​stań ich po​dzi​wiać - sap​nę​ła. - Pró​bo​wa​li nas za​bić. Bo​xers ro​ze​śmiał się, a oczy Ju​lie za​pło​nę​ły gnie​wem. - Z ca​łym sza​cun​kiem, pro​szę pani - ode​zwał się Jo​na​than. - Je​śli chce​my ko​goś za​bić, to go za​bi​ja​my. A wy ży​je​cie. Bo​xers ro​ze​rwał opa​ko​wa​nie z opa​trun​kiem. - Nie będę ci wci​skał kitu - zwró​cił się Bo​xers do Ste​phen​so​na. - Bę​dzie bo​la​ło jak dia​bli. - Nie cze​kał na od​po​wiedź, tyl​ko zręcz​nie przy​ło​żył opa​tru​nek do otwo​ru po kuli. Ste​phen​son wył z bólu. Wił się i wierz​gał, ale nie mógł dać rady Bo​xer​so​wi, któ​ry przy​trzy​my​wał swo​je​go pa​cjen​ta bio​drem i lewą ręką, pod​czas gdy ma​łym pal​cem pra​wej wpy​chał Hem​Con do rany. - Prze​stań! - wrza​snę​ła Ju​lie. - To go boli! - Zro​bi​ła krok w kie​run​ku Bo​xer​sa, ale Tho​ma​so​wi uda​ło

się po​now​nie ją za​trzy​mać. - Po​zwól im ro​bić swo​je, mamo - tłu​ma​czył. - Oni na​praw​dę są do​brzy. - Ro​bią mu krzyw​dę! - Po​ma​ga​my mu, pro​szę pani - ze spo​ko​jem stwier​dził Jo​na​than. - Za chwi​lę bę​dzie po wszyst​kim. - No - rzu​cił Bo​xers, pro​stu​jąc się - skoń​czo​ne. Wy​star​czył je​den opa​tru​nek. Ży​jesz, Ste​ve? - Boli - wy​ję​czał Ste​phen​son. - Pew​nie, że boli - od​parł Bo​xers. - Na mi​łość bo​ską, prze​cież za​ro​bi​łeś kul​kę. - Bo​xers miał świet​ne po​dej​ście do pa​cjen​ta. - Te​raz po​sta​raj się nie ru​szać. Mu​szę za​ban​da​żo​wać nogę i bę​dzie po wszyst​kim. - Kim ty, do cho​le​ry, je​steś? - za​py​tał Ste​phen​son. - Wi​taj wśród ży​wych - rzu​cił Bo​xers. - Le​piej póź​no niż wca​le. - Śli​ski​mi od krwi rę​ka​mi scho​wał dru​gi pa​ku​nek Hem​Con do kie​sze​ni ka​mi​zel​ki, a wy​jął za to zwy​czaj​ny ban​daż i ob​wią​zał nim nogę Ste​phen​so​na. Opa​tru​nek wy​glą​dał tak, jak​by zo​stał za​ło​żo​ny przez le​ka​rza. Pod​no​sząc się, Bo​xers wy​tarł ręce w po​zo​sta​ły ka​wa​łek ban​da​ża. - Nikt nie ośmie​li się po​wie​dzieć, że nie na​pra​wiam tego, co po​psu​łem. - Wy​cią​gnął do Ste​phen​so​na dłoń. - Nie ma co się pie​ścić z tą nogą. - Tak czy owak bę​dzie bo​la​ła jak cho​le​ra, ale trze​ba ćwi​czyć, bo bę​dzie go​rzej. Zdez​o​rien​to​wa​ny i wy​czer​pa​ny Ste​phen​son prze​no​sił wzrok z twa​rzy na twarz, nie wie​dząc, co da​lej ro​bić. W koń​cu chwy​cił wy​cią​gnię​tą dłoń Bo​xer​sa i wstał. - Czy ktoś może mi, do cho​le​ry, po​wie​dzieć, co tu się dzie​je? - za​py​tał. *** Czte​ry oso​by sie​dzia​ły na krze​słach przy odra​pa​nym drew​nia​nym sto​le ku​chen​nym, jak​by gra​ły w po​ke​ra, a Bo​xers ulo​ko​wał się nie​co z boku w bu​ja​nym fo​te​lu. Wy​ja​śnie​nie sy​tu​acji za​ję​ło Jo​na​tha​no​wi tyl​ko dwa​dzie​ścia mi​nut. Ko​lej​ne dwa​dzie​ścia mó​wił Ste​phen​son Hu​ghes. Ku za​sko​cze​niu Bo​xer​sa Jo​na​than mó​wił zu​peł​nie otwar​cie o wszyst​kich szcze​gó​łach i za​chę​cił Ste​phen​so​na do tego sa​me​go. Ste​phen​son ukradł z ma​ga​zy​nów ra​kiet cię​ża​rów​kę z GVX, do​je​chał nią aż tu​taj i ukrył w sto​do​le za do​mem. Po dro​dze uda​ło mu się unik​nąć spo​tka​nia z ludź​mi, wśród któ​rych znaj​do​wał się, jak już te​raz wie​dział, Ivan Pa​trick. Uwa​gę Jo​na​tha​na zwró​cił fakt, że na Ste​phen​so​nie nie zro​bi​ła żad​ne​go wra​że​nia wia​do​mość o śmier​ci Fa​bia​na Con​ge​ra, za to moc​no się za​nie​po​ko​ił, gdy usły​szał, że Ti​bor Ro​th​man nie żyje. - Jak się po​zna​li​ście z Ti​bo​rem? - za​py​tał Jo​na​than. - Przy​jaź​ni​li​śmy się w col​le​ge'u - wy​ja​śnił Ste​phen​son. - Za​wsze lu​bił ostrą wal​kę. Wpa​dłem na po​mysł, że je​śli bę​dzie​my gro​ma​dzić wszyst​kie in​for​ma​cje, ja​kie wy​cho​dzą na jaw, zy​ska​my śro​dek na​ci​sku. - Opu​ścił gło​wę, głos mu się za​ła​mał. - Pa​trząc wstecz, wi​dzę, że by​łem na​iw​ny. - Znów pod​niósł wzrok. - Wie​cie, jak zgi​nął? - W pa​skud​ny spo​sób - po​wie​dział Jo​na​than i na tym po​prze​stał. - Do​my​ślam się, że to za jego po​śred​nic​twem skon​tak​to​wa​łeś się ze mną? Ste​phen​son po​trzą​snął prze​czą​co gło​wą. - Wca​le nie. Praw​dę mó​wiąc, do tej chwi​li nie mia​łem po​ję​cia, kim je​steś. Ti​bor po​wie​dział, że zna ko​goś, kto mógł​by uwol​nić Tho​ma​sa. Nie mó​wił, skąd cię zna. Za​py​ta​łem, ile to bę​dzie kosz​to​wa​ło, ale on od​parł, że mam się o to nie mar​twić. Za​wsze był do​brym przy​ja​cie​lem. Sły​sząc te sło​wa, Jo​na​than za​cho​wał obo​jęt​ny wy​raz twa​rzy, ale uni​kał spoj​rze​nia Bo​xer​sa. Trud​no mu było znieść fakt, że Ti​bor Ro​th​man mógł mieć bli​skich przy​ja​ciół. I skąd wie​dział, czym tak na​praw​dę się Jo​na​than zaj​mu​je? Przez gło​wę prze​szła mu myśl, że być może w ich ba​ta​lii są​do​wej Ro​th​man po​su​nął​by się do szan​ta​żu.

- A po co to na​gra​nie wi​deo? - za​py​tał Jo​na​than. Ste​phen​son wzru​szył ra​mio​na​mi. - Żeby mieć do​wód. To była taka ma​leń​ka bez​prze​wo​do​wa ka​me​ra. Ti​bor przy​mo​co​wał ją do ron​da ka​pe​lu​sza, a urzą​dze​nie do na​gry​wa​nia miał ukry​te w skar​pet​ce. Po​my​śle​li​śmy, że je​śli coś pój​dzie nie tak i zgi​nie​my, ktoś znaj​dzie chip i od​two​rzy na​gra​nie. - Po co im w ta​kim ra​zie mó​wi​łeś, że masz na​gra​nie? - za​py​tał Bo​xers. Jego głos za​brzmiał pro​tek​cjo​nal​nie. Oczy Ste​phen​so​na za​pło​nę​ły na chwi​lę, ale szyb​ko złość za​stą​pi​ło za​kło​po​ta​nie. - Nie po​tra​fię od​po​wie​dzieć na to py​ta​nie. Kie​dy do​sta​łem te​le​fon, że Tho​mas jest bez​piecz​ny, wy​da​wa​ło mi się, że od​nie​śli​śmy zwy​cię​stwo. Nie trzy​ma​łem gęby na kłód​kę. By​łem głu​pi. - Głu​pi to mało po​wie​dzia​ne. - Bo​xers splu​nął. - To strzę​pie​nie ję​zy​ka kosz​to​wa​ło ży​cie byłą żonę Skor​pio​na. Na twa​rzy Ste​phen​so​na po​ja​wi​ło się prze​ra​że​nie. - To praw​da? Jak to? Jo​na​than mach​nął ręką i rzu​cił wście​kłe spoj​rze​nie Bo​xer​so​wi. To nie był od​po​wied​ni czas ani miej​sce na tego ro​dza​ju uwa​gi. - Oczy​wi​ście, że praw​da - od​parł Bo​xers lek​ce​wa​żąc mil​czą​cy roz​kaz, żeby się za​mknął. - Tor​tu​ro​wa​li ją i za​bi​li, po​nie​waż my​śle​li, że ma chip, o któ​re​go ist​nie​niu nie po​win​ni się byli ni​g​dy do​wie​dzieć. Ste​phen​son otwo​rzył usta. - Jezu, tak mi przy​kro. Nie chcia​łem... - To już prze​szłość - prze​rwał mu Jo​na​than. - Nie wra​caj​my do tego. - Jak śmiesz nas o to ob​wi​niać? - syk​nę​ła Ju​lie. Unio​sła się na krze​śle, żeby spoj​rzeć w oczy Bo​xer​so​wi. - Tkwi​my w tym kosz​ma​rze, strze​lasz do mo​je​go męża, a te​raz chcesz obu​dzić w nas po​czu​cie winy? Jak śmiesz?! - Prze​stań, mamo - upo​mniał ją Tho​mas. - Nie mów mi, co mam ro​bić - wark​nę​ła. - Niech ża​den z was nie pró​bu​je mnie po​uczać. Mam dość wa​sze​go ga​da​nia. Jo​na​than czuł, że czer​wie​nie​ją mu uszy. Te​raz był czas na two​rze​nie ze​spo​łu, a nie na kłót​nie. Bo​xers za​cho​wał się nie​od​po​wied​nio. Wy​pad​ki za​wsze się zda​rza​ją. Lu​dzie ro​bią głu​pie rze​czy bez złych in​ten​cji - albo bez żad​nych in​ten​cji - a kie​dy coś się już wy​da​rzy, nie moż​na cof​nąć cza​su. Tak to dzia​ła. - Po​wie​dzia​łeś, że masz plan - za​chę​cił go Ste​phen​son, naj​wy​raź​niej pró​bu​jąc zmie​nić te​mat. - Mam - po​twier​dził Jo​na​than. - Czy to może na​ra​zić moją ro​dzi​nę na nie​bez​pie​czeń​stwo? Jo​na​than za​ło​żył nogę na nogę. - Już je​ste​ście w nie​bez​pie​czeń​stwie. Nie​za​leż​nie od tego, co się wy​da​rzy, wa​sze szan​se na po​zo​sta​nie przy ży​ciu do przy​szłe​go ty​go​dnia czy, po​wiedz​my, przy​szłe​go roku, są nie​wiel​kie. Chy​ba zda​je​cie so​bie z tego spra​wę. Ste​phen​son uśmiech​nął się zna​czą​co, a za​raz po​tem skrzy​wił z bólu, gdy po​ru​szył nogą. - Szcze​rze mó​wiąc to, dzi​wię się, że jesz​cze żyję. - Tak czy ina​czej w pew​nym mo​men​cie trze​ba się bę​dzie z tymi ludź​mi zmie​rzyć. Je​śli zro​bi​my to tu​taj, bę​dzie​cie do pew​ne​go stop​nia pa​na​mi sy​tu​acji, a ja wam po​mo​gę. Ju​lie po​chy​li​ła się nad sto​łem i po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie słu​chaj ich, Ste​ve. Nie mu​si​my wal​czyć. Mo​że​my uciec. - Spoj​rza​ła na Jo​na​tha​na. - Pu​ści​cie nas, je​śli po​sta​no​wi​my wy​je​chać, praw​da? - Ni​ko​go nie trzy​mam tu siłą - od​parł Jo​na​than.

Ju​lie wsta​ła, go​to​wa pójść pro​sto do drzwi. - Wi​dzisz? - zwró​ci​ła się do męża. - Po pro​stu chodź​my stąd. A je​śli oni chcą wal​czyć, niech ro​bią to sami, bez nas. Jo​na​than sie​dział nie​po​ru​szo​ny. Bo​xers po​now​nie zmie​nił uło​że​nie nóg w fo​te​lu, któ​ry naj​wi​docz​niej był dla nie​go zbyt cia​sny. - Co do jed​ne​go ona ma ra​cję. - Jo​na​than wska​zał na Ju​lie. - Z wami czy bez was ja tu zo​sta​ję, bo mu​szę skoń​czyć, co za​czą​łem. Ju​lie roz​pro​mie​ni​ła się. Go​to​wa do wyj​ścia chwy​ci​ła Ste​phen​so​na za rękę. Ste​phen​son nie ru​szył się z krze​sła. Pa​trzy​li so​bie z Jo​na​tha​nem w oczy. - Nie mogę - po​wie​dział. Od​wró​cił się do Ju​lie i przy​krył jej dłoń swo​ją. - Ty idź. Po​win​naś pójść. I za​bierz ze sobą Tho​ma​sa. - Ja się stąd nie ru​szam - za​pro​te​sto​wał Tho​mas. - To nie two​ja woj​na, Tom​my - Ste​phen​son zwró​cił się do syna. - Oczy​wi​ście, że nie. W gło​sie Ju​lie za​brzmia​ła peł​na żalu, bła​gal​na nuta. - Dość tego kosz​ma​ru, Ste​ve. Nie znio​sę tego dłu​żej. Ste​phen​son po​now​nie spoj​rzał na Jo​na​tha​na. - Gdy​by​śmy roz​ła​do​wa​li cię​ża​rów​kę, tych dwo​je mo​gło​by nią po​je​chać. Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi. - Nie mogę je​chać bez cie​bie - za​chli​pa​ła Ju​lie. - Mu​sisz. - Nie mogę. - Do​kąd po​je​dzie​cie? - wtrą​cił się Jo​na​than. Ju​lie rzu​ci​ła mu szyb​kie spoj​rze​nie. - Nie twój in​te​res - wark​nę​ła. - Ale py​ta​nie po​zo​sta​je. Do​kąd po​je​dzie​cie? Je​ste​ście mor​der​ca​mi, pa​mię​ta​cie o tym? Prę​dzej czy póź​niej ktoś was roz​po​zna. I co wte​dy? Z za​blo​ko​wa​nym kon​tem w ban​ku nie wy​naj​mie​cie praw​ni​ka. Je​śli do​sta​nie​cie w ogó​le taką szan​sę. Za pro​giem tego domu nie ma​cie żad​nych przy​ja​ciół ani środ​ków do ży​cia. Za​mie​rza​ła mu od​po​wie​dzieć, otwo​rzy​ła usta, ale naj​wy​raź​niej za​bra​kło jej słów. - Ste​ve? Ste​phen​son wzru​szył ra​mio​na​mi. - Po​myśl, jak strasz​ni są tam​ci lu​dzie. Ja zo​sta​ję. Mina Ju​lie wska​zy​wa​ła, że po​czu​ła się zdra​dzo​na. - Czy ty sie​bie sły​szysz? Pa​ku​jesz się w to sza​leń​stwo. Chcesz dać się za​bić. A ja mam zo​stać wdo​wą. Dla​cze​go? - Bo tak trze​ba - od​parł Ste​phen​son. - Pój​dzie​my na po​li​cję - bła​ga​ła go da​lej Ju​lie. Mó​wi​ła co​raz gło​śniej i szyb​ciej. - Opo​wie​my całą hi​sto​rię. Ze szcze​gó​ła​mi. Będą mu​sie​li nam uwie​rzyć. - Nie uwie​rzą - wtrą​cił się Jo​na​than. - Nie mogą. Uci​szą was. Mają mnó​stwo do​wo​dów w spra​wie za​bój​stwa Cald​wel​lów, a je​śli im cze​goś bra​ku​je, mogą to sfa​bry​ko​wać. Po​wta​rzam, pa​nie Hu​ghes... - Ste​ve. - Nie ma​cie wyj​ścia. - A to na​gra​nie? - prze​ko​ny​wał Ste​phen​son. - Czy ono nie oczysz​cza nas z za​rzu​tów? Jo​na​than wzru​szył ra​mio​na​mi.

- Gdy​bym był pro​ku​ra​to​rem, uznał​bym je za do​wód de​spe​rac​kich dzia​łań ma​ją​cych na celu od​zy​ska​nie Tho​ma​sa. Do​wo​dził​bym, że zde​spe​ro​wa​ny oj​ciec nie za​wa​hał​by się przed za​mor​do​wa​niem Cald​wel​lów i ich nia​ni, żeby do​wie​dzieć się, co dzie​je się z jego sy​nem. - No wi​dzisz? - W gło​sie Ju​lie po​brzmie​wa​ła na​dzie​ja. - W naj​gor​szym ra​zie uzna​ją to za uza​sad​nio​ne za​bój​stwo. - Wca​le nie - wtrą​cił się Tho​mas. - Jego twarz i głos zdra​dza​ły złość. - Uzna​ją to za mor​der​stwo z pre​me​dy​ta​cją. - Spoj​rzał na Jo​na​tha​na. - Mam ra​cję? - Chło​pak mu​siał oglą​dać Pra​wo i po​rzą​dek. - Tak wła​śnie za​pla​no​wa​li prze​bieg wy​da​rzeń - wtrą​cił się Bo​xers. - Lu​dzie, któ​rych ści​ga​my, są wy​jąt​ko​wo sku​tecz​ni. Albo ich po​wstrzy​ma​my, albo będą dzia​łać da​lej. A wte​dy wa​sza ro​dzi​na ni​g​dy nie za​zna spo​ko​ju. - Skąd mo​że​cie to wie​dzieć - za​pro​te​sto​wa​ła Ju​lie. - Cho​dzi wam tyl​ko o ze​mstę. O ze​mstę za śmierć pań​skiej żony. - To nie ozna​cza, że nie mam ra​cji - od​parł Jo​na​than. Twarz Ju​lie po​czer​wie​nia​ła. - Ja zo​sta​ję - Tho​mas uciął dal​szą dys​ku​sję. - Prze​myśl to, Tom - ostrzegł go Jo​na​than. - To źli lu​dzie. Roz​pę​ta się tu strze​la​ni​na, w po​wie​trzu będą świsz​cza​ły praw​dzi​we kule. To nie gra wi​deo, gdzie masz trzy ży​cia. - Nie chcę, żeby te by​dla​ki ści​ga​ły mnie do koń​ca ży​cia. - Do​syć! - wrza​snę​ła Ju​lie. - Za​mknij​cie się wszy​scy! To ja​kieś sza​leń​stwo! - Za​czę​ła pła​kać, ale Jo​na​than wy​czu​wał w tym wię​cej zło​ści niż smut​ku. Po kil​ku chwi​lach płacz za​mie​nił się w szloch. Ukry​ła twarz w dło​niach. Z emo​cji drża​ły jej ra​mio​na. Ste​phen​son pod​szedł do niej i przy​klęk​nął obok, pró​bu​jąc ją po​cie​szyć. - Nie mamy wy​bo​ru, skar​bie - prze​mó​wił ła​god​nie, ale ona ode​pchnę​ła go. - Nie od​zy​waj się do mnie! - wrza​snę​ła. Jo​na​than i Bo​xers sta​li obok sie​bie. - Wy​ła​duj​my sprzęt - po​wie​dział Jo​na​than, od​wra​ca​jąc się w stro​nę drzwi. Bo​xers ru​szył za nim. - Za​cze​kaj​cie! - Tho​mas po​de​rwał się z krze​sła. - Po​mo​gę wam. Bo​xers za​czął pro​te​sto​wać, ale umilkł pod cię​ża​rem upo​mi​na​ją​ce​go spoj​rze​nia Jo​na​tha​na. Chło​pak naj​wi​docz​niej chciał stąd wyjść. Może mu​siał. O co cho​dzi​ło? - Nie są​dzisz, że po​wi​nie​neś zo​stać z ro​dzi​ca​mi? - za​py​tał po dro​dze Jo​na​than. - Dość już mają zmar​twień na gło​wie. - Gów​no praw​da - drwią​co od​po​wie​dział Tho​mas. - Po​zo​sta​ły im tyl​ko zmar​twie​nia. Za​słu​ży​li so​bie na nie. - Wię​cej sza​cun​ku, synu - upo​mniał go Bo​xers. - Ci lu​dzie dużo dla cie​bie zro​bi​li. Oczy Tho​ma​sa za​pło​nę​ły. - Nic dla mnie nie zro​bi​li. Na​wet nie po​my​śle​li o tym, żeby was za​trud​nić. Jo​na​than skrzy​wił się z dez​apro​ba​tą. - Sta​ra​li się. - I to wy​star​czy? - To nie ich wina. - Przez ich po​stę​po​wa​nie o mało nie zgi​ną​łem. - Oni pró​bo​wa​li, Tom. Cza​sem to je​dy​na rzecz, na jaką moż​na li​czyć. Tho​mas przy​sta​nął na chwi​lę w wy​so​kiej tra​wie. - Na​praw​dę je​ste​ście tacy śle​pi? Jo​na​than i Bo​xers wy​mie​ni​li spoj​rze​nia.

- Wi​docz​nie tak. - Oj​ciec wie​dział, co jego fir​ma pro​du​ku​je. Wie​dział o tych wi​ru​sach. Mu​siał wie​dzieć. - Twier​dzi, że nie miał o tym po​ję​cia. - Nie​waż​ne, czy wie​dział o tym GV-coś tam. Pro​du​ko​wa​li bom​by, po​ci​ski czy inne ma​szy​ny do za​bi​ja​nia, a on ni​g​dy nie za​dał so​bie py​ta​nia, co, do kur​wy nę​dzy, dzie​je się z tym ba​dzie​wiem? Prze​cież to słu​ży do za​bi​ja​nia. Do​brzy chłop​cy, źli chłop​cy. Ara​bo​wie, Ame​ry​ka​nie, co za róż​ni​ca? Cho​dzi o za​bi​ja​nie lu​dzi. - Cho​ler​nie duża róż​ni​ca, kie​dy to do cie​bie strze​la​ją - po​wie​dział Bo​xers. - Mia​łem ostat​nio oka​zję się o tym prze​ko​nać - przy​znał Tho​mas. - Zo​sta​łem po​rwa​ny dla​te​go, że mój oj​ciec pra​cu​je w fir​mie pro​du​ku​ją​cej ja​kieś gów​no do za​bi​ja​nia lu​dzi. Gdy​by pra​co​wał w fa​bry​ce le​ków albo u pro​du​cen​ta krze​seł ogro​do​wych... - Wte​dy mógł​by się zna​leźć ja​kiś świr pro​te​stu​ją​cy prze​ciw​ko eks​pe​ry​men​tom na zwie​rzę​tach albo idio​ta, któ​re​go raj​cu​ją krze​sła ogro​do​we. Wa​ria​tów nie bra​ku​je. Twoi ro​dzi​ce są ta​ki​mi sa​my​mi ofia​ra​mi jak ty. Tho​mas przy​spie​szył kro​ku. - Współ​czu​ję ci, Tom - ode​zwał się Jo​na​than. - Pró​bu​jesz temu wszyst​kie​mu nadać sens. Kie​dy tak wie​le prze​mo​cy do​ty​ka tak wie​lu lu​dzi, chciał​byś, żeby ist​nia​ła ja​kaś po​waż​na przy​czy​na. Nie​ste​ty, naj​czę​ściej tak się nie dzie​je. Tho​mas za​trzy​mał się rap​tow​nie i od​wró​cił do Jo​na​tha​na. Po raz pierw​szy, od​kąd się zna​li, wy​glą​da​ło na to, że chło​pak stra​ci nad sobą pa​no​wa​nie. - Nic nie ro​zu​miesz! - wrza​snął, wy​stu​ku​jąc każ​de sło​wo pal​cem wska​zu​ją​cym na pier​si Jo​na​tha​na. Je​stem mu​zy​kiem! Po​etą! Pi​szę pio​sen​ki! Nie​po​trzeb​ne mi to całe gów​no! Kie​dy w ze​szłym roku wy​jeż​dża​łem do szko​ły, przy​rze​kłem so​bie, że już ni​g​dy nie wró​cę do domu. Sze​ro​kim wy​ma​chem ręki wska​zał dom za ple​ca​mi. - Nie wi​dzisz ich tam? Nie wi​dzisz, jacy oni są? Gów​no ich ob​cho​dzę. Ni​g​dy ich nie ob​cho​dzi​łem. - No to mnie oszu​ka​li - mruk​nął Bo​xers. - Wszyst​kich oszu​ku​ją! Oszu​ku​ją na​wet sa​mych sie​bie. Czy to nie jest po​krę​co​ne? A te​raz ja utkną​łem w ich kosz​ma​rze i nie mam jak się stąd wy​do​stać. Do​tar​li w koń​cu do lasu. Do hum​me​ra było jesz​cze przy​naj​mniej trzy​sta jar​dów. - Masz wy​bór, Tom ode​zwał się Jo​na​than. - Nikt nie każe ci tu​taj zo​stać. Nie mu​sisz brać udzia​łu w tym, co się tu​taj wy​da​rzy. - Gów​no praw​da. - Nie mu​sisz! - Mu​szę! - Nie! - Tak! - Na mi​łość bo​ską, dla​cze​go? Tho​mas spoj​rzał Jo​na​tha​no​wi w oczy. - Po​nie​waż ura​to​wa​łeś mi ży​cie.

Rozdział 34 - Skor​pion, Skor​pion, tu Kwo​ka. Za​wsze, ile​kroć Jo​na​than za​po​mniał o słu​chaw​ce w uchu, dźwięk czy​je​goś gło​su w gło​wie za​ska​ki​wał go. Bo​xer​sa też. Tho​mas wy​czuł ich na​pię​cie, ale nie mógł wie​dzieć, o co cho​dzi. Jo​na​than wci​snął przy​cisk na​daj​ni​ka. - Mów, Kwo​ko. - Jo​na​than z tru​dem po​wstrzy​mał uśmiech. To on wy​brał dla Ve​ni​ce taki pseu​do​nim. Nie zno​si​ła go. - Skor​pion, nie je​steś sam. Po​wta​rzam, nie je​steś sam. Jo​na​than dał po​zo​sta​łym znać, żeby na​tych​miast ze​szli z dro​gi. Cała trój​ka za​nu​rzy​ła się w buj​nej ro​ślin​no​ści na lewo od ścież​ki. Jo​na​than przy​klęk​nął i wy​szep​tał: - Słu​cham cię. - Przy most​ku obok wa​sze​go wozu stoi dru​gi sa​mo​chód. Wy​glą​da na małą fur​go​net​kę. A może tu SUV, ale nie​wiel​ki. Trud​no do​strzec szcze​gó​ły przez drze​wa. - Tyl​ko je​den? - wy​szep​tał Jo​na​than. - Tak mi się wy​da​je. To na pew​no nie jest Zie​lo​na Bry​ga​da, im zo​sta​ło jesz​cze kil​ka go​dzin jaz​dy. Kto to w ta​kim ra​zie jest, do cho​le​ry? Spoj​rzał na Bo​xer​sa, któ​ry tyl​ko wzru​szył ra​mio​na​mi. - Jak daw​no przy​je​cha​li? - za​py​tał. - Nie wiem do​kład​nie - po​wie​dzia​ła Ve​ni​ce. Sły​szał w jej gło​sie za​kło​po​ta​nie. - Kie​dy do​tar​li​ście bez​piecz​nie do dom​ku, wy​szłam na chwi​lę. Nie wię​cej niż na dzie​sięć mi​nut. Jo​na​than szyb​ko do​ko​nał ob​li​czeń w pa​mię​ci. Kim​kol​wiek byli go​ście, przez dzie​sięć mi​nut nie zdą​ży​li zbyt wie​le zdzia​łać. - Wi​dzisz ja​kichś lu​dzi? - za​py​tał. - Nie. Ko​ro​ny drzew są zbyt gę​ste i jest tak cie​pło, że pod​czer​wień kiep​sko dzia​ła. Jo​na​than wes​tchnął. - Okej. Dzię​ki za info. Jak zo​ba​czysz coś no​we​go, daj znać. - Jo​na​than po​ka​zał Tho​ma​so​wi, że ma się nie ru​szać. Sam po​wo​li i ostroż​nie zbli​żył się do dzie​cia​ka i mach​nął do Bo​xer​sa, żeby do nich do​łą​czył. - Mamy to​wa​rzy​stwo - wy​tłu​ma​czył Tho​ma​so​wi. - Boże! To oni? - Chło​pak był prze​ra​żo​ny. - Nie są​dzę - od​rzekł Jo​na​than. - Nie​moż​li​we - do​dał Bo​xers. - Za wcze​śnie. - W ta​kim ra​zie kto? - spy​tał Tho​mas. - Kto jesz​cze mógł wie​dzieć? Bo​xers wzru​szył ra​mio​na​mi. - Sko​ro my was zna​leź​li​śmy, to inni też mo​gli. Jo​na​than za​prze​czył ru​chem gło​wy. - My wie​dzie​li​śmy dzię​ki te​le​fo​no​wi na kar​tę. Nikt wię​cej o nim nie wie​dział. - Przy​pusz​czam, że by​li​śmy śle​dze​ni - rzekł Jo​na​than. Tho​mas roz​dzia​wił usta ze zdzi​wie​nia. Po​dob​nie Bo​xers. - Ni​g​dy nikt nas nie śle​dził - ode​zwał się ol​brzym. Za​wsze musi być ten pierw​szy raz, po​my​ślał Jo​na​than, ale nie po​wie​dział tego gło​śno.

- Co ro​bi​my? - za​in​te​re​so​wał się Tho​mas. Jo​na​than wcią​gnął głę​bo​ko po​wie​trze i po​ru​szał brwia​mi. - Bę​dzie​my im​pro​wi​zo​wać - od​parł. Bo​xers zro​zu​miał żart i uśmiech​nął się. „Im​pro​wi​zo​wać" to było sło​wo-wy​trych ozna​cza​ją​ce „li​czyć na szczę​ście". - Mu​sie​li chy​ba przy​je​chać dro​gą, praw​da? - za​sta​na​wiał się na głos Bo​xers. - Pój​dę na dru​gą stro​nę i spraw​dzę, czy nie za​sta​wi​li ja​kiejś pu​łap​ki. Jo​na​tha​no​wi spodo​bał się ten po​mysł. - Żad​nej strze​la​ni​ny, do​pó​ki to nie bę​dzie ab​so​lut​nie ko​niecz​ne - przy​po​mniał. Bo​xers mru​gnął. Uniósł lufę ka​ra​bi​nu, zbli​żył się do ścież​ki i wyj​rzał na nią. - Czy​sto - szep​nął i znik​nął w za​ro​ślach po dru​giej stro​nie. - Nie ro​zu​miem - ode​zwał się Tho​mas. Na​pię​cie w jego gło​sie wy​da​ło się Jo​na​tha​no​wi spo​wo​do​wa​ne bar​dziej eks​cy​ta​cją niż stra​chem. - Ja też. Ale prę​dzej czy póź​niej się prze​ko​na​my. Nie trwa​ło to spe​cjal​nie dłu​go. - Wi​dzę ruch - ode​zwał się głos Bo​xer​sa w uchu Jo​na​tha​na. - Dwie gło​wy. Bo​xers miał lep​szy wi​dok na dro​gę niż Jo​na​than. - Na zie​mię - szep​nął Jo​na​than do Tho​ma​sa. - Zbli​ża​ją się ja​cyś lu​dzie. - Dość mam le​że​nia - po​skar​żył się Tho​mas. Jo​na​than uśmiech​nął się. Czy moż​na było dzie​cia​ka wi​nić? Pew​nie nie​raz w ostat​nim cza​sie ku​lił się ze stra​chu. W słu​chaw​ce roz​legł się po​now​nie głos Bo​xer​sa. - Sze​fie, nie uwie​rzysz, jak zo​ba​czysz to, co ja. - Do​bre czy złe wie​ści? - Jo​na​than nie zno​sił za​ga​dek w ta​kich chwi​lach jak ta i Bo​xers do​sko​na​le o tym wie​dział. - Sam się prze​ko​nasz. Dzie​sięć se​kund póź​niej zo​ba​czył na wła​sne oczy: męż​czy​zna i ko​bie​ta szli dro​gą ostroż​nie, ra​mię przy ra​mie​niu. Obo​je mie​li prze​wie​szo​ne przez lewe ra​mię strzel​by i broń w ka​bu​rach przy pa​sie. Jo​na​than roz​po​znał syl​wet​kę ko​bie​ty, nim zdo​łał zo​ba​czyć jej twarz. - Niech mnie dia​bli - za​klął. Wci​snął przy​cisk ra​dia. - Spo​koj​nie - szep​nął - nie strze​la​my do po​li​cjan​tów. Pa​mię​taj. - Rze​czy​wi​ście, ni​g​dy nie zda​rzy​ło mu się strze​lać do gli​nia​rzy. Przy​naj​mniej nie na ame​ry​kań​skiej zie​mi. Zwie​rzy​na po​de​szła bli​żej. - Są u mnie - za​mel​do​wał Bo​xers. Zna​czy​ło to, że zna​leź​li się na jego wy​so​ko​ści. Byli już zbyt bli​sko Jo​na​tha​na, żeby mógł się ode​zwać. Przy​kuc​nął przy ścież​ce. Sześć jar​dów. Czte​ry. Trzy. Po​de​rwał się z ka​ra​bi​nem wy​ce​lo​wa​nym w sze​ryf Gail Bon​ne​vil​le i fa​ce​ta, któ​ry, jak przy​pusz​czał, był jej za​stęp​cą. - Stać! - roz​ka​zał. To​wa​rzy​szą​cy Gail męż​czy​zna się​gnął po strzel​bę, ale wte​dy Jo​na​than trze​ma po​ci​ska​mi roz​rył zie​mię pod ich sto​pa​mi. Obo​je od​sko​czy​li w tył. - Stać to zna​czy stać, do cho​le​ry! - wrza​snął. - Rzuć​cie broń! Gail opu​ści​ła strzel​bę, trzy​ma​jąc ją za lufę. Kie​dy kol​ba do​tknę​ła zie​mi, pu​ści​ła ją i broń upa​dła ni​czym po​wa​lo​ne drze​wo. Za​stęp​ca się nie po​ru​szył. - Nie chcę cię za​strze​lić - po​wie​dział Jo​na​than. W oczach za​stęp​cy do​strzegł wa​ha​nie. „Zro​bić to czy nie?". Śmia​ła myśl, ale zwy​kle ostat​nia w ży​ciu.

- Ja też nie chcę cię za​bić - ode​zwał się Bo​xers, wy​ła​nia​jąc się z za​ro​śli za jego ple​ca​mi. Wa​ha​nie znik​nę​ło. Za​stęp​ca zro​zu​miał wresz​cie, że prze​grał. Po​ło​żył swo​je​go moss​ber​ga na zie​mi. - Te​raz pi​sto​le​ty - po​le​cił Jo​na​than. - Dwo​ma pal​ca​mi i po​wo​li. Prze​sad​nie po​wol​nym ru​chem od​pię​li pasy z ka​bu​ra​mi i de​li​kat​nie odło​ży​li broń. Pi​sto​le​ty są zbyt dro​gie, żeby rzu​cać je, tak jak to ro​bią na fil​mach. - Do​sko​na​le. A te​raz ręce na ple​cy. Mój przy​ja​ciel was sku​je. Wszyst​ko prze​bie​gło tak, jak​by było wcze​śniej za​pla​no​wa​ne. Bo​xers pod​szedł z tyłu i wy​jął z kie​sze​ni dwa pa​ski za​ci​sko​we. Były bar​dziej po​ręcz​ne i bez​piecz​ne od kaj​da​nek, któ​re w od​po​wied​nich wa​run​kach moż​na było roz​piąć wkła​dem do dłu​go​pi​su. Tym​cza​sem do uwol​nie​nia się od pla​sti​ko​we​go pa​ska po​trzeb​ny był nóż lub se​ka​tor. Poza tym nie​po​trzeb​ny był klu​czyk, któ​ry ła​two moż​na zgu​bić. Kie​dy obo​je byli już nie​groź​ni, Jo​na​than prze​wie​sił ka​ra​bin przez ra​mię i pod​szedł bli​żej. Uśmiech​nął się naj​bar​dziej cza​ru​ją​co, jak po​tra​fił. - Wi​tam, sze​ryf Bon​ne​vil​le. Co taka pięk​na ko​bie​ta jak pani robi w tym miej​scu? - Ma za​miar cię zgar​nąć - ode​zwał się za​stęp​ca. Jo​na​than spoj​rzał mu w oczy i uśmiech na jego twa​rzy zgasł. - My się chy​ba nie zna​my. Męż​czy​zna pa​trzył na nie​go bez sło​wa. - To Jes​se Col​lier - wy​ja​śni​ła Gail. - Moja pra​wa ręka. Jo​na​than bez po​śpie​chu oce​niał za​stęp​cę. Uznał, że jest nie​bez​piecz​ny. - Wy​glą​da na lo​jal​ne​go za​stęp​cę - po​wie​dział. - Na tyle mą​dre​go, żeby wie​dzieć, kie​dy ro​bić to, co mu się każe. Jes​se splu​nął. Fleg​ma wy​lą​do​wa​ła na ka​mi​zel​ce Jo​na​tha​na. W za​mian Bo​xers za​fun​do​wał mu okrut​ny cios w ner​ki. Całe wy​da​rze​nie trwa​ło tyl​ko uła​mek se​kun​dy. - Dość! - roz​ka​zał Jo​na​than. - Kim ty, kur​wa, my​ślisz, że je​steś?! - wrza​snął Bo​xers do zgię​te​go wpół za​stęp​cy. - Oplu​łeś mo​je​go przy​ja​cie​la. - Ol​brzy​mie! - Jo​na​than sta​rał się, żeby jego głos za​brzmiał ła​god​nie. - Już do​brze. - Nikt nie bę​dzie na cie​bie pluł. - Oczy​wi​ście, że nie - od​rzekł Jo​na​than. - Ni​cze​go nie uszko​dzi​łeś? - Nie, wszyst​ko w po​rząd​ku - od​parł Bo​xers. - Mia​łem na my​śli jego. - Wiem, kogo mia​łeś na my​śli. Du​pek. - Bo​xers z wła​snej ini​cja​ty​wy splu​nął na Col​lie​ra. - Hej! - upo​mniał go Jo​na​than. - Nic mu nie bę​dzie - mruk​nął Bo​xers, choć wi​dać było, że nie ży​czy do​brze za​stęp​cy. Jo​na​than spoj​rzał po​now​nie w oczy Gail. Na​dal była zszo​ko​wa​na. - Sko​ro mowa o lo​jal​no​ści - ode​zwa​ła się - to masz rze​czy​wi​ście lo​jal​nych przy​ja​ciół. Jo​na​than uśmiech​nął się. - O tak. Ol​brzy​mie, to sze​ryf Gail Bon​ne​vil​le z Sam​son w In​dia​nie. Sze​ry​fie, to Ol​brzym. - Tak się na​zy​wa? - Na ra​zie tyle musi wy​star​czyć - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Ja te​raz na​zy​wam się Skor​pion. Leon Har​ris był wczo​raj. Gail spoj​rza​ła na nie​go twar​do. - A Jo​na​than Gra​ve? Już się panu nie po​do​ba to na​zwi​sko? - Bra​wo dla pani. - Uśmiech​nął się. - Nie​ła​two było to usta​lić.

- Ła​twiej, niż pan my​śli. - Wska​za​ła ru​chem gło​wy miej​sce za ple​ca​mi Jo​na​tha​na. - A to kto? Jo​na​than się obej​rzał. - A, tak. To je​den z mor​der​ców, któ​rych pani szu​ka. - Kiw​nął ręką, żeby Tho​mas pod​szedł bli​żej. - Ma​estro Tho​ma​sie Hu​ghes, po​zwól, że ci przed​sta​wię nie​ustra​szo​ną sze​ryf Bon​ne​vil​le. Chło​pak uśmiech​nął się i z za​kło​po​ta​niem ski​nął gło​wą. - Robi się co​raz bar​dziej upior​nie - za​uwa​żył. Jo​na​than wska​zał na Col​lie​ra. - Tom, czy był​byś tak uprzej​my i po​mógł za​stęp​cy Col​lie​ro​wi wstać? Tym​cza​sem Jo​na​than pod​parł się pod boki. - Mu​szę przy​znać, że mnie pani za​ska​ku​je. - Po​trak​tu​ję to jak kom​ple​ment - od​par​ła. - Czy przy​pad​kiem ja​kiejś waż​ne per​so​ny nie prze​ko​ny​wa​ły pani, żeby so​bie pani od​pu​ści​ła? Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Naj​bar​dziej nie pa​so​wa​ło mi to „prze​ko​ny​wa​nie". Kie​dy w moim mie​ście giną lu​dzie, trak​tu​ję to bar​dzo oso​bi​ście. - No i jak tam dzi​siaj w pra​cy? - Jo​na​than po​pa​trzył na nią zna​czą​co. - Wpadł pan w moją pu​łap​kę - za​żar​to​wa​ła. Ro​ze​śmiał się, a wi​dząc prze​ra​że​nie Tho​ma​sa, za​czął śmiać się jesz​cze gło​śniej. - Do dia​bła z pu​łap​ka​mi - po​wie​dział Jo​na​than. - Wi​ta​my w raju. - Kie​dy Jes​se wstał, za​py​tał go: - Jak się pan czu​je? - Nic mi nie jest - wark​nął za​stęp​ca. - Bądź tak do​bry, Tom, i po​szu​kaj w kie​sze​ni za​stęp​cy klu​czy​ków. - Są tu​taj, w kie​sze​ni z przo​du - od​parł Tho​mas. - Wi​dzę je przez ma​te​riał. - Świet​nie. W ta​kim ra​zie te​raz po​pro​szę cię, że​byś ze​brał z zie​mi broń, za​niósł ją z Ol​brzy​mem do most​ka, a po​tem przy​pro​wa​dził sa​mo​chód pani sze​ryf pod dom. - Co za​mie​rzasz z nimi zro​bić? - za​py​tał Bo​xers. Jo​na​than zszedł na bok ścież​ki i ru​chem gło​wy wska​zał więź​niom dro​gę do dom​ku. - Po​my​śla​łem, że zro​bi​my so​bie krót​ki spa​cer - po​wie​dział i włą​czył mi​kro​fon, żeby opo​wie​dzieć Ve​ni​ce prze​bieg wy​da​rzeń.

Rozdział 35 Kie​dy Jo​na​than otwo​rzył drzwi i wpro​wa​dził do środ​ka swo​ich więź​niów, Ju​lie i Ste​phen​son Hu​ghe​so​wie wciąż jesz​cze się kłó​ci​li. Tak jak się spo​dzie​wał, spoj​rze​li na nie​go za​szo​ko​wa​ni. Ju​lie ze​rwa​ła się na rów​ne nogi; Ste​phen​son uczy​nił​by to samo, gdy​by nie ból w no​dze. - Gail Bon​ne​vil​le i Jes​se Col​lier - po​wie​dział Jo​na​than. - Po​zwól​cie przed​sta​wić so​bie resz​tę ro​dzi​ny Hu​ghe​sów, Ste​ve'a i Ju​lie. - Co tu się dzie​je? - za​żą​da​ła wy​ja​śnień Ju​lie. Jo​na​than za​pro​sił nowo przy​by​łych do za​ję​cia miej​sca przy sto​le, a sam wy​ja​śnił prze​bieg zda​rze​nia na dro​dze. - Skąd oni się tu wzię​li? - za​py​tał Ste​phen​son. - Je​że​li wy​star​czy wam skró​co​na wer​sja - za​czął Jo​na​than - to sze​ryf Bon​ne​vil​le jest lep​sza, niż przy​pusz​cza​łem. Uwal​nia​łem Tho​ma​sa z far​my na jej te​re​nie. - A więc przy​zna​je się pan? - za​uwa​żył Jes​se. - Nie ma sen​su dłu​żej za​prze​czać. Swo​ją dro​gą pani sze​ryf od po​cząt​ku na mnie po​lo​wa​ła. - Od​wró​cił jed​no z krze​seł i usiadł na nim okra​kiem, opie​ra​jąc się ra​mio​na​mi o trzci​no​we opar​cie. - Mam na​dzie​ję, że po​wie mi pani, jak po​łą​czy​ła fak​ty w ca​łość. Wiem, że nie cho​dzi​ło o od​ci​ski pal​ców. Gail uśmiech​nę​ła się i po​trzą​snę​ła gło​wą. - Opo​wiem, jak mi pan roz​wią​że ręce. Jo​na​than od​wza​jem​nił uśmiech. Po​lu​bił tę ko​bie​tę. Po​lu​bił na​wet jej za​stęp​cę, cho​ciaż z nich dwoj​ga to jego na​le​ża​ło się bać. - Jaki mie​li​ście plan? - za​py​tał Jo​na​than. - Za​mie​rza​li​ście nas sami aresz​to​wać? Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Gdy​by nada​rzy​ła się oka​zja, pew​nie by​śmy to zro​bi​li. Ale bar​dziej cho​dzi​ło nam o roz​po​zna​nie. Chcia​łam się ro​zej​rzeć i wspól​nie z po​li​cją sta​no​wą opra​co​wać plan, jak pana stąd wy​ku​rzyć. - Mimo wy​tycz​nych FBI. - Z po​wo​du wy​tycz​nych FBI. Mu​siał przy​znać, że twar​da z niej sztu​ka. Ste​phen​son spra​wiał wra​że​nie zdez​o​rien​to​wa​ne​go. - Czy​li chce​cie tyl​ko aresz​to​wać Skor​pio​na za strze​la​ni​nę w wa​szym mie​ście? - A tak​że aresz​to​wać was za za​mor​do​wa​nie ro​dzi​ny Cald​wel​lów - spo​koj​nie od​po​wie​dzia​ła Gail. - Więc nie wie​cie o ca​łej resz​cie? - za​py​ta​ła Ju​lie. Gail i Jes​se wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. - O ja​kiej resz​cie? Ste​phen​son ro​ze​śmiał się ser​decz​nie, co wy​wo​ła​ło skurcz mię​śni. - No to mamy wam o czym opo​wia​dać - wy​ję​czał. *** Opo​wie​dze​nie ca​łej hi​sto​rii od po​cząt​ku za​ję​ło pół go​dzi​ny - trzy​dzie​ści mi​nut cen​ne​go cza​su, któ​re​go nie mie​li zbyt wie​le. Nim skoń​czy​li, hum​mer i kia sor​ren​to na​le​żą​ca do Gail po​ja​wi​ły się na po​dwór​ku, a Tho​mas i Bo​xers do​łą​czy​li do resz​ty.

- Tak więc, pani sze​ryf oraz za​stęp​co, zna​leź​li​ście się w sa​mym środ​ku bi​twy, któ​ra za chwi​lę się tu roz​pocz​nie - pod​su​mo​wał Jo​na​than. - I przy​się​gam na Boga, nie mam po​ję​cia, co z wami po​cząć. Oka​za​li​ście się na tyle sza​le​ni, że nie mogę wam za​ufać i pu​ścić was wol​no, a z dru​giej stro​ny nie wy​da​je mi się słusz​ne, że​by​ście tu sta​li ni​czym po​są​gi, kie​dy roz​pocz​nie się strze​la​ni​na. Trze​cie roz​wią​za​nie - od​da​nie wam bro​ni i po​pro​sze​nie o po​moc - ja​koś do mnie nie prze​ma​wia. - Za​stęp​cy na pew​no nie mo​żesz dać bro​ni - ode​zwał się Bo​xers, wska​zu​jąc na Col​lie​ra. - Do​syć ga​da​nia. - Jo​na​than pod​niósł się z krze​sła. - Za​bierz​my się do pra​cy. Kie​dy zro​bi się ciem​no, może być za póź​no. Mu​si​my ściąć tra​wę od fron​tu i przy​go​to​wać za​sadz​kę. - Spoj​rzał na Ste​phen​so​na. Może za​cznie​my od ma​łej wy​ciecz​ki? Wy​cią​gnął rękę i po​mógł męż​czyź​nie wstać. - A co z nimi? - za​py​tał Bo​xers, wska​zu​jąc jeń​ców. - Mu​si​my coś z nimi zro​bić. - Przy​wiąż ich do krze​seł. - Mu​szę iść do ła​zien​ki - ode​zwa​ła się Gail. Bo​xers za​marł. Rzu​cił Jo​na​tha​no​wi spa​ni​ko​wa​ne spoj​rze​nie. Każ​dy ma swo​je sła​be stro​ny. Pię​tą achil​le​so​wą Bo​xer​sa były funk​cje wy​dal​ni​cze. Bez mru​gnię​cia okiem mógł pła​wić się po łok​cie we krwi. Ale siu​siu i kup​ka to zu​peł​nie inna spra​wa. Sta​ra​jąc się nie wy​buch​nąć śmie​chem na wi​dok prze​ra​żo​nej miny wiel​ko​lu​da, Jo​na​than za​sta​na​wiał się nad za​mia​ra​mi Gail. - No do​brze - po​wie​dział prze​cią​gle. - Tom, za​pro​wadź pa​nią sze​ryf do wy​chod​ka. - Nie ma mowy! - Masz z nią tam tyl​ko pójść, a nie pod​cie​rać ją. Gail się za​ru​mie​ni​ła. - Nie za​mie​rzam mó​wić o tym zbyt ob​ra​zo​wo, ale co z mo​imi spodnia​mi? - Wła​śnie - wtrą​cił Tho​mas. - Kto ma to zro​bić? Jo​na​than prze​wró​cił ocza​mi. - Ju​lie? - Ja​sne. - Ju​lie wsta​ła i po​mo​gła pod​nieść się Gail. - Chodź​my, pani sze​ryf, po​mo​gę pani. Za​nim zro​bi​ły pierw​szy krok, Jo​na​than po​wie​dział: - A ty, Tom, po​mo​żesz swo​jej ma​mie. Tho​mas prze​cią​gnął dło​nią po gar​dle - był to ewi​dent​ny znak od​mo​wy. - Nie. Ja... - Chcę, że​byś był z mamą, Tom. - Tym ra​zem ton jego gło​su wy​raź​nie su​ge​ro​wał, co Jo​na​than ma na my​śli. Nie do​wie​rzał ani jed​nej, ani dru​giej ko​bie​cie. Tho​mas w koń​cu ska​pi​tu​lo​wał, choć wi​dział, że mat​ka sztyw​nie​je. - Nie kłóć​my się, do​brze? - po​wie​dział Tho​mas, uprze​dza​jąc wy​mów​ki mat​ki. - Miej​my to już za sobą. *** Jo​na​than roz​po​czął swo​ją wę​drów​kę po po​sia​dło​ści Du​Bo​is od scho​dów. Stop​nie pro​wa​dzi​ły bez​po​śred​nio do głów​nej sy​pial​ni z nie​rów​nym su​fi​tem. W po​miesz​cze​niu sta​ło za​pa​da​ją​ce się po​dwój​ne łóż​ko i mały sto​lik. - Przy​tul​nie tu - za​uwa​żył Jo​na​than. Ste​phen​son ro​ze​śmiał się. - Jak by​łem mały, ten po​kój wy​da​wał mi się ogrom​ny. - Pew​nie wy​god​niej by​ło​by mieć tu​taj czte​ry sto​py wzro​stu. - Po​stu​kał w drew​nia​ną bel​kę. - So​lid​na. - Ro​dzin​na tra​dy​cja gło​si, że dzia​dek zbu​do​wał ten dom wła​sny​mi rę​ka​mi. Nie wiem tyl​ko, jak prze​no​sił trzy​stu​fun​to​we bel​ki. - Mu​szę wie​dzieć, czy pań​ska żona bę​dzie się za​cho​wy​wać od​po​wie​dzial​nie - rzekł na​gle Jo​na​than.

- Słu​cham? - Czy mu​szę się mieć na bacz​no​ści, kie​dy bę​dzie w po​bli​żu? Ste​phen​son ge​stem dło​ni dał znać, że ta uwa​ga jest głu​pia. - To nie jest po​ryw​cza ko​bie​ta. Może dla​te​go jest taka... trud​na we współ​ży​ciu. Nie musi się pan mar​twić. - Na pew​no? - Na pew​no. Ona jest po pro​stu wy​stra​szo​na. Do dia​bła, ja też. - Te​raz mu​szę zo​ba​czyć GVX. *** Po​ja​wił się Bo​xers. Sto​do​ła w po​sia​dło​ści Du​Bo​is była mała, ale zbu​do​wa​na rów​nie so​lid​nie jak dom. Cięż​kie drew​nia​ne słu​py wy​glą​da​ły jak nowe, choć pod​par​ty przez nie dach zde​cy​do​wa​nie wy​ma​gał na​pra​wy. W od​le​głym na​roż​ni​ku stał za​byt​ko​wy trak​tor John De​ere z do​cze​pio​ną daw​no nie​uży​wa​ną ko​siar​ką. - A, je​steś Ol​brzy​mie. - Jo​na​than wska​zał ma​szy​nę. - Za​tan​kuj to ma​leń​stwo pa​li​wem z ka​ni​stra, któ​ry mamy w hum​me​rze, i ze​tnij tra​wę na ca​łym pla​cu przed do​mem. - Ja​sne - rzu​cił Bo​xers i po​szedł po ben​zy​nę. W sto​do​le uno​sił się za​pach stę​chli​zny i ben​zy​ny, a świa​tło wdzie​ra​ją​ce się przez szpa​ry w ścia​nach wy​ci​na​ło prąż​ko​wa​ne kształ​ty w ku​rzu, któ​ry się uno​sił po ich wej​ściu. - Trzy​ma​my tu wszyst​kie nie​po​trzeb​ne rze​czy - wy​ja​śnił Ste​phen​son. - W dzie​ciń​stwie to była moja kry​jów​ka. Mój fort. Czę​sto cho​wa​łem się na stry​chu. Obok trak​to​ra sta​ła sto​sun​ko​wo nowa fur​go​net​ka. - Tym wo​zem pan tu do​tarł? - za​py​tał Jo​na​than. - Tak. - Ile jest w środ​ku tego wi​ru​sa? - Jo​na​than od​cze​pił od pa​ska la​tar​kę i włą​czył ją, rzu​ca​jąc na pod​ło​gę snop świa​tła. - Pro​szę mi to po​ka​zać. Ste​phen​son po​kuś​ty​kał na tył sa​mo​cho​du i otwo​rzył kla​pę. W środ​ku wi​dać było tyl​ko pięć drew​nia​nych skrzy​nek. Sto​ją​ca naj​bli​żej była otwie​ra​na. - Z tej wy​ją​łem cy​lin​dry w noc, kie​dy pró​bo​wa​li​śmy uwol​nić Tho​ma​sa - wy​ja​śnił. Jo​na​than wsko​czył do fur​go​net​ki, żeby le​piej wszyst​ko obej​rzeć. Ste​phen​son mó​wił da​lej: - Ti​bor spo​tkał się ze mną na par​kin​gu dla cię​ża​ró​wek pod She​pherd​stown. Zo​sta​wi​łem tam fur​go​net​kę, wy​ją​łem trzy zbior​ni​ki, któ​rych żą​dał Con​ger, i da​lej po​je​cha​li​śmy sa​mo​cho​dem oso​bo​wym. Zbior​ni​ki przy​po​mi​na​ły kształ​tem i wiel​ko​ścią sa​la​mi, a zbu​do​wa​ne były chy​ba ze sta​li nie​rdzew​nej. Jo​na​than wziął je​den z cy​lin​drów do ręki i oce​nił jego wagę na ja​kieś sześć fun​tów. - Lek​kie, praw​da? - rzekł Ste​phen​son. - To i tak całe mnó​stwo wi​ru​sa. Jak pan są​dzi, dla​cze​go Ti​bor Ro​th​man zgo​dził się panu to​wa​rzy​szyć? Ste​phen​son wy​dął war​gi i wzru​szył ra​mio​na​mi. - Na​praw​dę nie wiem. Może po​mo​gły moje bła​ga​nia. - To miał być dow​cip, ale nie​uda​ny. - Po​my​śla​łem, że moją je​dy​ną szan​są bę​dzie świa​dek-dzien​ni​karz. Jo​na​than odło​żył zbior​nik z po​wro​tem do skrzy​ni i za​mknął wie​ko. - Nie mie​li ocho​ty pana za to za​bić? - Może i mie​li, ale prze​cież wszy​scy wie​dzie​li​by, kto to zro​bił i dla​cze​go. Uzna​łem, że nie ze​chcą pa​ko​wać się w kło​po​ty. Jo​na​than uśmiech​nął się. - Dla​cze​go roz​dzie​li​li​ście się z Ti​bo​rem po uciecz​ce? - Trud​niej tra​fić do dwóch ru​cho​mych ce​lów niż do jed​ne​go. Ja zła​pa​łem au​to​bus, któ​ry za​wiózł mnie na par​king, gdzie zo​sta​wi​łem tę be​stię. - Po​kle​pał bok fur​go​net​ki. - My​śla​łem, że cała hi​sto​ria wyj​dzie na

jaw i bę​dzie po wszyst​kim. Ale ża​den re​por​taż się nie uka​zał. To ozna​cza​ło, że z Ti​bo​rem coś się sta​ło, i wte​dy po​sta​no​wi​łem się ukryć. - Mu​szę stąd wyjść - prze​rwał mu Jo​na​than. - Tro​chę tu za ni​sko. - Ze​sko​czył na zie​mię i za​py​tał: - A w jaki spo​sób ja zo​sta​łem w to wplą​ta​ny? - Pan oso​bi​ście? Nie wiem. Ti​bor po​wie​dział, że zna jed​ne​go fa​ce​ta. Skąd pana znał, nie wiem. Jak na czło​wie​ka, któ​ry ob​na​ża ży​cie in​nych, o so​bie mó​wił mało. Mój pier​wot​ny plan za​kła​dał po pro​stu speł​nie​nie ich żą​dań. Ale po​nie​waż Ti​bor znał pana, po​wstał plan al​ter​na​tyw​ny. - Wy​cią​gnął dłoń. - Tak przy oka​zji, dzię​ku​ję. W imie​niu syna. W imie​niu nas wszyst​kich. W ca​łym tym za​mie​sza​niu chy​ba za​po​mnia​łem o po​dzię​ko​wa​niach. *** - Za​uwa​ży​łam, że wam dwoj​gu nie do koń​ca od​po​wia​da po​mysł urzą​dze​nia tu strze​la​ni​ny - ode​zwa​ła się Gail. Sta​ra​ła się prze​ma​wiać ła​god​nym to​nem, choć zda​wa​ła so​bie spra​wę, że ma mało cza​su na roz​mo​wę z Ju​lie i Tho​ma​sem. - Nie ma in​ne​go spo​so​bu - od​parł Tho​mas. - Za​wsze jest inne wyj​ście - po​pra​wi​ła go Ju​lie. - Kie​dy ma dojść do uży​cia prze​mo​cy, za​wsze jest inne wyj​ście. - My​ślę, że ma pani ra​cję - po​wie​dzia​ła Gail. Przy oka​zji za​uwa​ży​ła, jak trud​no jest brnąć w wy​so​kiej tra​wie, kie​dy nie moż​na ba​lan​so​wać rę​ka​mi. - Czy mogę ja​koś po​móc? - Nie po​win​na w ogó​le o tym mó​wić - od​parł Tho​mas. - Nie ro​zu​miem, dla​cze​go nie mo​że​my się po pro​stu zgło​sić na po​li​cję - po​wie​dzia​ła Ju​lie, igno​ru​jąc sło​wa syna. - Na ra​zie po​li​cja przy​szła do was - rzu​ci​ła Gail. - Ale je​śli chce​cie, mo​że​cie nam po​móc. - Dość! - roz​ka​zał Tho​mas; ale zro​bił to szep​tem, roz​glą​da​jąc się na boki, czy nikt nie sły​szy. - Co mogę zro​bić? - za​py​ta​ła Ju​lie. - Nic, do​pó​ki mam zwią​za​ne ręce. Gdy​by​ście nas uwol​ni​li... - Nie! - od​parł Tho​mas. - Nie ufa​my wam. W ogó​le nie ufa​my po​li​cji. Skor​pion po​wie​dział, że... - On ma na imię Jo​na​than - prze​rwa​ła mu Gail. - Jo​na​than Gra​ve. Miesz​ka w mia​stecz​ku... - Nie ob​cho​dzi mnie, gdzie miesz​ka! - za​wo​łał Tho​mas. - I nie chcę znać jego praw​dzi​we​go na​zwi​ska. Ob​cho​dzi mnie tyl​ko to, że ura​to​wał mi ży​cie, kie​dy nikt inny na​wet nie pró​bo​wał. - Spoj​rzał na mat​kę. Nikt! I je​śli mówi, że je​ste​śmy w nie​bez​pie​czeń​stwie, to zna​czy, że je​ste​śmy. Je​śli mówi, że jest na​szym przy​ja​cie​lem, to nim jest. - To mor​der​ca. - Gail ści​szy​ła głos w na​dziei, że to samo zro​bi Tho​mas. - To czło​wiek, któ​ry ra​tu​je lu​dzi - od​parł Tho​mas. - Gdy​by cho​dzi​ło mu je​dy​nie o za​bi​ja​nie, wszy​scy by​li​by​śmy mar​twi. Nie sły​sza​łaś tego, ale za​nim do​padł was na ścież​ce, wy​dał roz​kaz, żeby pod żad​nym po​zo​rem do was nie strze​lać. Po​wie​dział, że ni​g​dy nie strze​lił​by do po​li​cjan​ta. - Po ostat​nich sło​wach po​ża​ło​wał, że w ogó​le o tym mó​wił. Po​wta​rza​nie tego, co pod​słu​chał, wy​da​ło mu się nie​lo​jal​no​ścią. - Na​praw​dę mo​żesz nam po​móc? - za​py​ta​ła Ju​lie. - Nie. Nie może! - Tho​mas za​czął krzy​czeć. - Sama po​wie​dzia​ła, że jest tu po to, żeby nas aresz​to​wać. Przy​je​cha​li tu z bro​nią. - Wte​dy uwa​ża​łam was za mor​der​ców. - Ale już tak pani nie uwa​ża? - spy​ta​ła Ju​lie. - Jak mo​gła​bym po wy​słu​cha​niu ca​łej hi​sto​rii? Kie​dy sąd to usły​szy... - Masz! - oskar​ży​ciel​sko za​wo​łał Tho​mas. - Sąd. Sama to po​wie​dzia​ła. Chce nas aresz​to​wać. Gail sta​ra​ła się za​cho​wać spo​kój. Trze​ba było tyl​ko uci​szyć tego gów​nia​rza. A naj​le​piej by​ło​by zo​stać sam na sam z Ju​lie.

- Za​cho​wuj się kul​tu​ral​nie, Tho​mas - po​wie​dzia​ła. - Areszt, o któ​rym mó​wi​my, to nie taki, o ja​kim my​ślisz. - Wsa​dzi​cie nas do wię​zie​nia? - Dla wa​sze​go bez​pie​czeń​stwa. To areszt tym​cza​so​wy, tam nie od​sia​du​je się czę​ści wy​ro​ku. - I tak sta​li​by​śmy się ła​twym ce​lem - pod​su​mo​wał Tho​mas. - To nie tak, na​praw​dę - Gail sta​ra​ła się prze​ko​nać Tho​ma​sa, choć do​sko​na​le wie​dzia​ła, że kła​mie. Cho​dzi​ło tyl​ko o to, żeby tych lu​dzi za​mknąć bez wal​ki. - Wie​rzę pani - po​wie​dzia​ła Ju​lie. - A ja uwa​żam, że kła​mie jak na​ję​ta - rzu​cił Tho​mas. Od​wró​cił się w stro​nę od​le​głej sto​do​ły. - Skor​pion! - za​wo​łał z ca​łych sił. - Skor​pion, je​steś po​trzeb​ny! Skor​pion sta​nął w drzwiach sto​do​ły, a po​tem ru​szył w ich kie​run​ku. Kie​dy Tho​mas od​wró​cił się z po​wro​tem i spoj​rzał na mat​kę, mia​ła po​czer​wie​nia​łą twarz i twar​de spoj​rze​nie. - Jak mo​głeś zdra​dzić ro​dzi​nę - wark​nę​ła.

Rozdział 36 Byli już na far​mie od czte​rech go​dzin, a ka​ra​wa​na z Bri​ga​de​vil​le znaj​do​wa​ła się, we​dług Ve​ni​ce, o go​dzi​nę dro​gi od Wal-Mar​tu, w któ​rym Jo​na​than użył sfał​szo​wa​nej kar​ty kre​dy​to​wej. Wkrót​ce mia​ła na​dejść chwi​la, któ​ra za​de​cy​du​je o ich przy​szło​ści. Sko​si​li tra​wę na pla​cu przed do​mem. W ten spo​sób ogra​ni​czy​li prze​ciw​ni​ko​wi moż​li​wość ukry​cia się, a tak​że do​ko​na​nia sa​me​go ata​ku czy po pro​stu spa​le​nia ich żyw​cem. Jes​se i Gail, przy​wią​za​ni do krze​seł, sie​dzie​li po prze​ciw​nych stro​nach dłu​giej we​ran​dy, na tyle bli​sko, by mieć ich na oku, i na tyle da​le​ko, by nie prze​szka​dza​li. Obec​nie cała piąt​ka sta​ła przed do​mem; Hu​ghe​so​wie w jed​nym sze​re​gu z Jo​na​tha​nem, a Bo​xers prze​cha​dzał się ner​wo​wo za ich ple​ca​mi. Każ​dy z człon​ków ro​dzi​ny Hu​ghe​sów trzy​mał w ręku nie​na​ła​do​wa​ny ka​ra​bin Colt M4. Ze spo​so​bu, w jaki Ste​phen​son go trzy​mał, Jo​na​than wy​wnio​sko​wał, że miał już do czy​nie​nia z bro​nią. Tho​mas krę​cił ka​ra​bi​nem, pró​bu​jąc przy​jąć naj​bar​dziej lu​zac​ką pozę. Po​zo​sta​wa​ła Ju​lie. Trzy​ma​ła ka​ra​bin, jak​by to było psie gów​no, coś obrzy​dli​we​go. - Ma​cie w ręku naj​bar​dziej nie​za​wod​ną broń, jaką kie​dy​kol​wiek skon​stru​owa​no - tłu​ma​czył Jo​na​than. Je​śli wy​ce​lu​je​cie pra​wi​dło​wo, za każ​dym ra​zem tra​fi​cie w to, do cze​go strze​la​cie. Nie mamy cza​su na peł​ny wy​kład na te​mat bro​ni. Musi wy​star​czyć kurs pod​sta​wo​wy. Za​sa​da pierw​sza. Uwa​żaj​cie, gdzie kie​ru​je​cie wy​lot lufy. Za​sa​da dru​ga... - Uniósł pio​no​wo swój ka​ra​bin, uka​zu​jąc jego lewą stro​nę. Dru​gą ręką wska​zał prze​łącz​nik ognia tuż obok kciu​ka. - Prze​łącz​nik musi być w po​zy​cji „za​bez​pie​czo​ny", póki nie je​ste​ście go​to​wi do strza​łu. A na​wet wte​dy upew​nij​cie się, że se​lek​tor jest w po​zy​cji „strzał po​je​dyn​czy", a nie „po​trój​ny". - Za​de​mon​stro​wał to, usta​wia​jąc prze​łącz​nik pro​sto​pa​dle do lufy. - A dla​cze​go nie se​ryj​ny? - za​py​tał Tho​mas. - Z dwóch po​wo​dów - wy​ja​śnił Jo​na​than. - Pierw​szy jest taki, że broń ci na to nie po​zwo​li. Strze​la​nie gra​dem po​ci​sków wy​szło z mody. - Wy​da​je wam się to za​baw​ne? - Ju​lie się skrzy​wi​ła. - To nie jest za​baw​ne, to cho​re. - Dru​gi po​wód to cel​ność. Kie​dy pierw​szy po​cisk wy​la​tu​je z lufy, na​stę​pu​je od​rzut i wasz obiekt już nie znaj​du​je się na ce​low​ni​ku. - Póź​niej, trzy​ma​jąc ka​ra​bin wy​so​ko w gó​rze, po​ka​zał, w jaki spo​sób do​pa​so​wać kol​bę. - Ja wy​su​wam ją do pierw​sze​go klik​nię​cia. - Tłu​ma​czył. - Ktoś tak duży jak Bo​xers może wy​su​nąć ją o dwa klik​nię​cia. Kol​ba po​win​na być na tyle krót​ka, że​by​ście mo​gli strze​lać z łok​ciem przy​cią​gnię​tym do cia​ła. - A mnie uczy​li strze​lać z ka​ra​bi​nu z łok​ciem w ta​kiej po​zy​cji. - Tho​mas chwy​cił ka​ra​bin w spo​sób, w jaki czy​ni to więk​szość lu​dzi, z łok​ciem znaj​du​ją​cym się pod ką​tem pro​stym w sto​sun​ku do cia​ła. - W ten spo​sób sta​jesz się dla swo​je​go wro​ga ła​twym ce​lem - ode​zwał się Bo​xers. - Je​steś bar​dziej wi​docz​ny, no i mo​żesz na do​da​tek obe​rwać od swo​ich. Jo​na​than po​twier​dził sło​wa Bo​xer​sa ski​nie​niem gło​wy i pro​wa​dził wy​kład da​lej, po​ka​zu​jąc im, jak do​łą​czać ma​ga​zy​nek z amu​ni​cją. - Kie​dy mu​si​cie prze​ła​do​wać broń, pu​sty ma​ga​zy​nek po pro​stu wy​rzu​ca​cie, a wkła​da​cie nowy. - Ile bę​dzie​my mie​li ma​ga​zyn​ków? - za​py​tał Tho​mas. - Mnó​stwo - od​parł Jo​na​than. - Przy​wio​złem kil​ka ty​się​cy na​bo​jów ka​li​bru pięć pięć​dzie​siąt sześć. Każ​de z was do​sta​nie po dwa peł​ne ma​ga​zyn​ki. To jest sześć​dzie​siąt na​bo​jów. Po​win​no wy​star​czyć. - A je​śli nie?

Wzru​szył ra​mio​na​mi. - Wte​dy bę​dzie​cie ła​do​wać do​dat​ko​we ma​ga​zyn​ki. Ale na​praw​dę nie mar​twił​bym się o to. Pla​nu​je​my za​sadz​kę, któ​ra za​trzy​ma prze​ciw​ni​ków da​le​ko stąd. Jest szan​sa, że żad​ne z was nie odda ani jed​ne​go strza​łu. - Zmu​sił się do pa​trze​nia im pro​sto w oczy, żeby po​ka​zać, jak bar​dzo jest tego pew​ny. - No do​brze, te​raz za​ła​duj​my broń i sprawdź​my, jak do​brze po​tra​fi​cie strze​lać. Ju​lie, ty pierw​sza. Ju​lie od​wró​ci​ła się do męża. - Na​praw​dę po​zwo​lisz na to? - To za​brzmia​ło ob​ce​so​wo. Cze​ka​ła na od​po​wiedź, aż wresz​cie rzu​ci​ła ka​ra​bin w tra​wę i ru​szy​ła w stro​nę dom​ku. Ste​phen​son z ka​ra​bi​nem w ręce po​biegł za nią. - Daj spo​kój, skar​bie. - Ten cały plan jest sza​lo​ny! - krzyk​nę​ła, nie oglą​da​jąc się za sie​bie. Kie​dy wpa​dła do domu, Jo​na​than spoj​rzał w oczy Gail Bon​ne​vil​le i wy​czy​tał w nich py​ta​nie: „Do​brze się ba​wisz?". - Ona nie zmie​ni zda​nia - ode​zwał się Tho​mas. - Jest spe​cja​list​ką od nie​zmie​nia​nia zda​nia. - Po​wi​nie​neś ode​słać ich wszyst​kich do domu - mruk​nął Bo​xers. - Już wam mó​wi​łem, że ja ni​g​dzie się nie wy​bie​ram - od​po​wie​dział Tho​mas. - Ni​ko​go nie będę zmu​szał - od​parł Jo​na​than. Mimo to wy​buch Ju​lie był praw​dzi​wym pro​ble​mem. Że nie za​mie​rza​ła po​móc to jed​no, ale te​raz Jo​na​than za​czął się mar​twić, czy nie za​szko​dzi ich mi​sji. Pró​ba kon​spi​ro​wa​nia z Gail Bon​ne​vil​le była do prze​wi​dze​nia - dla​te​go upie​rał się, żeby to​wa​rzy​szył im Tho​mas - ale kie​dy za​czy​na​ło ro​bić się go​rą​co, za​czy​nał się za​sta​na​wiać nad zwią​za​niem Ju​lie. - Te​raz moja ko​lej na strze​la​nie - ob​wie​ścił Tho​mas. Wpro​wa​dził na​bój do ko​mo​ry i przy​ło​żył ka​ra​bin do ra​mie​nia. Jo​na​than od​su​nął się, mó​wiąc: - Przy​ci​śnij kol​bę moc​no do ra​mie​nia. Od​rzut nie jest sil​ny, ale po co na​bić so​bie si​nia​ka. - Strze​la​łem już kie​dyś - za​pew​nił go Tho​mas. - W ta​kim ra​zie strze​laj. Sam wy​bie​rzesz cel czy ja mam to zro​bić? - Wi​dzisz tam​to duże drze​wo? - Tho​mas wska​zał pal​cem od​le​gły o trzy​dzie​ści jar​dów uschnię​ty dąb. Ga​łąź po pra​wej. Jo​na​than kiw​nął gło​wą. - Od​waż​ny wy​bór. Tho​mas sta​nął pew​nie, wy​su​wa​jąc lewą nogę przed pra​wą. Uspo​ko​ił się głę​bo​kim od​de​chem i zło​żył do strza​łu, za​ci​ska​jąc dłoń na kol​bie. Roz​legł się szczęk i Jo​na​than na​wet bez przy​kła​da​nia lor​net​ki do oczu wi​dział bia​łe wy​żło​bie​nie w ko​rze ga​łę​zi. - Bar​dzo ład​nie - po​chwa​lił Tho​ma​sa. - Jesz​cze raz. Tho​mas wy​ce​lo​wał i strze​lił po​now​nie. Ko​lej​ny ka​wa​łek drew​na zo​stał odłu​pa​ny. Jo​na​than uśmiech​nął się sze​ro​ko. - Wspa​nia​le. Gdzie uczy​łeś się strze​lać? - Mój kum​pel ze szko​ły ma far​mę. Przez ostat​nie czte​ry lata stłu​kłem set​ki bu​te​lek. - Bu​tel​ka nie od​po​wie ogniem - mruk​nął Bo​xers. - Strze​la​łeś kie​dyś do cze​goś ży​we​go? Tho​mas miał dość na​rze​ka​nia Bo​xer​sa. - Co jest, do cho​le​ry, masz ja​kiś pro​blem? Je​stem po two​jej stro​nie. - Nie po​trze​bu​ję cię po swo​jej stro​nie - od​parł Bo​xers. - Ale jest tu​taj, praw​da? - wtrą​cił się Jo​na​than. - Zgło​sił się na ochot​ni​ka, a my bę​dzie​my po​trze​bo​wa​li do​dat​ko​wych sił. - Prze​ciw​ko tym pro​sta​kom, któ​rzy tu jadą? Gów​no praw​da. - Dość! - wark​nął Jo​na​than.

- To ja​kieś sza​leń​stwo! - od​po​wie​dział tym sa​mym to​nem Bo​xers. - Mo​że​my po​roz​ma​wiać na osob​no​ści? - Nie mamy cza​su - uciął Jo​na​than. O co cho​dzi​ło? Wie​dział, do​kąd zmie​rza ta roz​mo​wa. - Mów, o co ci cho​dzi. Bo​xers po​trzą​snął gło​wą. - Nie przy dzie​cia​ku. - Jej​ku! - za​pro​te​sto​wał Tho​mas. - Co jest... - Gów​no wiesz, synu. Nie masz po​ję​cia, w co się pa​ku​jesz. - Wiem wy​star​cza​ją​co dużo - od​parł Tho​mas. - Wła​śnie, że nie! A fakt, że tak uwa​żasz, jest jesz​cze strasz​niej​szy. - Zwró​cił się do Jo​na​tha​na. - Nie masz pra​wa ich tak wy​sta​wiać. To błąd, do​brze o tym wiesz. Jo​na​than przy​glą​dał się ze zdu​mie​niem Bo​xer​so​wi. - Na​da​ję się, Skor​pion - za​pew​nił go Tho​mas. Mło​da za​pal​czy​wa gło​wa, po​my​ślał Jo​na​than. - Co za​mie​rzasz zro​bić, Skor​pion? - nie ustę​po​wał Bo​xers. - Mam mó​wić, to po​wiem. Dwie oso​by, któ​re po​tra​fią strze​lać, sie​dzą zwią​za​ne na we​ran​dzie, jed​na jest go​to​wa pod​dać się każ​de​mu, kto jej wy​słu​cha, zo​sta​je sta​ry pryk z uszko​dzo​ną nogą i dzie​ciak, któ​re​mu się wy​da​je, że za​ata​ku​ją nas bu​tel​ki. Czy to nie wy​glą​da na sza​leń​stwo? Je​śli te dup​ki z Zie​lo​nej Bry​ga​dy oka​żą się na tyle do​bre, że bę​dzie​my po​trze​bo​wa​li wspar​cia tych tu Hu​ghe​sów, to mamy prze​sra​ne. Wy​sy​łasz ich na pew​ną śmierć. Jo​na​than nie wie​dział, co po​wie​dzieć. W uszach brzmia​ły mu sło​wa An​drew Haw​kin​sa na te​mat de​ma​go​gii upra​wia​nej przez Iva​na Pa​tric​ka. Je​że​li Bo​xers miał ra​cję - je​że​li wy​ma​gał od tych lu​dzi zbyt wie​le, wię​cej, niż mo​gli​by mu ofe​ro​wać - to ozna​cza​ło​by, że Jo​na​than i Ivan mają ze sobą wie​le wspól​ne​go. Nie ode​zwał się i ru​szył w kie​run​ku li​nii drzew. - Do​kąd idziesz? - za​in​te​re​so​wał się Bo​xers. Jo​na​than nie prze​rwał mar​szu. Mu​siał po​my​śleć. W żo​łąd​ku czuł ucisk. Mimo róż​nych wznio​słych słów to była ze​msta, mi​sja, któ​rej ce​lem było za​bi​ja​nie. Na do​da​tek mi​sja nie​bez​piecz​na. Dom i Ven mie​li ra​cję. Na​wet Bo​xers to do​strze​gał. Na mi​łość bo​ską, prze​cież to było oczy​wi​ste. - Co mam ro​bić?! - za​wo​łał Tho​mas. - Mam da​lej strze​lać? - Ja​sne, synu - od​parł Bo​xers. - Tyl​ko nie ce​luj we mnie i we wła​sną sto​pę. Jo​na​than usły​szał na pra​wo od sie​bie cięż​kie kro​ki Bo​xer​sa. - Dig, prze​ra​żasz mnie - po​wie​dział lek​ko zdy​sza​nym gło​sem. - Nie te​raz - od​rzekł Jo​na​than, kie​dy ko​lej​ny huk z ka​ra​bi​nu Tho​ma​sa roz​darł po​po​łu​dnio​wą ci​szę. Pró​bo​wał zy​skać na cza​sie i za​sta​no​wić się, jak od​wo​łać plan, któ​ry już był w trak​cie re​ali​za​cji. Za​głę​bi​li się w las. Bo​xers szedł krok w krok obok Jo​na​tha​na. - Jest już za póź​no, żeby coś zro​bić, czy po pro​stu wpa​dłeś w za​du​mę? Jo​na​than nie zwal​niał kro​ku. Kie​dy do​mek znik​nął z pola wi​dze​nia, za​trzy​mał się i oparł ple​ca​mi o drze​wo. Za​czął da​wać o so​bie nad​miar ad​re​na​li​ny i brak snu. Czuł się jak osiem​dzie​się​cio​la​tek. - Tor​pe​da jest już w wo​dzie, Box - po​wie​dział. - Nie wsa​dzisz jej z po​wro​tem do wy​rzut​ni. Ivan i jego lu​dzie tu jadą. Będą na miej​scu wie​czo​rem. Je​śli się nie przy​go​tu​je​my, to oka​że się, że mia​łeś ra​cję. Wy​ślę tych lu​dzi na pew​ną śmierć. Bo​xers stał kil​ka jar​dów da​lej z rę​ka​mi w kie​sze​niach spodni. Ni​g​dy nie lu​bił chwil, kie​dy Jo​na​than oka​zy​wał sła​bość. - Zda​rza​ło się, że we dwóch po​ko​ny​wa​li​śmy całe ar​mie. Wszyst​ko za​le​ży od bro​ni i umie​jęt​no​ści. Mamy jed​no i dru​gie - mamy tego wię​cej niż po​trze​ba. - Ni​g​dy nie lek​ce​waż prze​ciw​ni​ka - Jo​na​than za​cy​to​wał jed​ną z ty​sią​ca re​guł wal​ki.

- I ni​g​dy nie prze​ce​niaj so​jusz​ni​ka - do​dał Bo​xers. - Nie twier​dzę, że nie mamy wal​czyć. Uwa​żam tyl​ko, że nie po​trze​bu​je​my Hu​ghe​sów. Jo​na​than się skrzy​wił. - Sły​sza​łeś chy​ba. Oni nie mają do​kąd pójść. - Kie​dy roz​pocz​nie się strze​la​ni​na, każ​de miej​sce bę​dzie lep​sze od tego. Nie dać się aresz​to​wać to nie po​wód, żeby dać się za​bić. - W tym pro​blem. Je​śli zo​sta​ną aresz​to​wa​ni, to ich za​bi​ją. - Ale przy​naj​mniej nie ty bę​dziesz ich miał na su​mie​niu, Dig. To może być ar​gu​ment u bram pie​kieł. Jo​na​than zmu​sił się do śmie​chu. - Będę miał. Ale może świę​ty Piotr to zro​zu​mie. - Za​dzwoń do Wo​lve​ri​ne - za​pro​po​no​wał Bo​xers. - Po co? - Cho​le​ra, sam nie wiem. Jest w koń​cu dy​rek​to​rem pie​przo​ne​go FBI. Coś zna​czy. Może mo​gła​by przy​słać po​sił​ki. War​to chy​ba spró​bo​wać? Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. - Wo​lve​ri​ne ja​sno wy​ło​ży​ła swo​je in​ten​cje. Je​śli zo​sta​nie w tę spra​wę za​mie​sza​ne Biu​ro, wszy​scy pój​dzie​my na dno. Wuj Sam ma do ukry​cia kil​ka se​kre​tów, a cała resz​ta jest spra​wą dru​go​rzęd​ną. Bo​xers wzru​szył ra​mio​na​mi. - W ta​kim ra​zie cze​ka nas bi​twa - stwier​dził. Ana​li​za skoń​czo​na, de​cy​zja pod​ję​ta. - Wra​caj​my do ro​bo​ty. - Zro​bił dwa kro​ki w kie​run​ku domu i cze​kał, aż Jo​na​than ru​szy za nim. W koń​cu wes​tchnął. - Okej, sze​fie. Sko​ro je​steś w od​po​wied​nim na​stro​ju, mam do cie​bie jesz​cze jed​no py​ta​nie. Jo​na​than cze​kał. - Kie​dy już zwy​cię​ży​my, co da​lej? Jaki bę​dzie nasz na​stęp​ny krok? - Na​stęp​ny krok? - Tak. Źli chłop​cy będą mar​twi, ale po​zo​sta​nie se​kret, któ​ry trze​ba utrzy​mać. Jak so​bie z tym po​ra​dzi​my? - Jest pe​wien spo​sób. - Jo​na​than się za​my​ślił. - A może ja​kieś szcze​gó​ły? - Jesz​cze nie wiem. - Ale pra​cu​jesz nad tym. Su​per. To mi wy​star​czy. A te​raz przy​go​tuj​my się do za​bi​cia kil​ku złych fa​ce​tów. Tym ra​zem Jo​na​than po​dą​żył za Bo​xer​sem. Po dro​dze my​ślał o py​ta​niu, któ​re za​dał przy​ja​ciel. Wal​ka ja​koś tam się po​to​czy. Dużo trud​niej​szy był na​stęp​ny krok. Ire​ne Ri​vers po​sta​wi​ła spra​wę ja​sno: broń, któ​rą mie​li w po​sia​da​niu, była spra​wą bez​pie​czeń​stwa na​ro​do​we​go, co ozna​cza​ło wy​rok ska​zu​ją​cy i po​zba​wie​nie praw pu​blicz​nych. Ozna​cza​ło znik​nię​cie. Puff. Ozna​cza​ło, że ni​g​dy ich nie było na świe​cie. Jo​na​than już daw​no temu zro​zu​miał, że nie war​to wy​cią​gać wnio​sków z prze​szło​ści, ale wziąw​szy pod uwa​gę wy​da​rze​nia z ostat​nie​go ty​go​dnia, trud​no było tego nie ro​bić. Uwol​nie​nie Tho​ma​sa po​cią​gnę​ło za sobą cały łań​cuch zda​rzeń - zruj​no​wa​ne ży​cie jed​nych, śmierć in​nych - a dziś wie​czo​rem mia​ło dojść do ko​lej​ne​go dra​ma​tu. A wszyst​ko z po​wo​du... cze​go? Praw​do​po​dob​nie żą​dzy. To był wspól​ny mia​now​nik. Bra​cia Pa​tro​ne i Car​ly​le In​du​stries byli żąd​ni pie​nię​dzy, Fa​bian Con​ger po​żą​dał za​in​te​re​so​wa​nia świa​ta, a agen​cje, któ​re zle​ci​ły pra​ce nad pro​jek​tem, były żąd​ne wła​dzy. Cała resz​ta to żoł​nie​rze, pion​ki, przy​pad​ko​we ofia​ry. Mu​siał być ja​kiś spo​sób na po​wstrzy​ma​nie tej nisz​czy​ciel​skiej siły. Mu​sia​ła ist​nieć ja​kaś stra​te​gia, któ​ra po​zwo​li​ła​by im rze​czy​wi​ście od​nieść zwy​cię​stwo. Je​dy​ne, co Jo​na​than mu​siał zro​bić, to zna​leźć od​po​wied​nią dźwi​gnię, któ​rą trze​ba po​cią​gnąć.

Sta​ra, do​bra od​wró​co​na lo​gi​ka. W peł​ni opra​co​wa​ny plan po​ja​wił się w jego gło​wie znie​nac​ka, zni​kąd. Za​trzy​mał się gwał​tow​nie. Bo​xers od​wró​cił się i spy​tał: - O co cho​dzi tym ra​zem? - Nic ta​kie​go - od​parł Jo​na​than z uśmie​chem. - Mam od​po​wiedź.

Rozdział 37 Jo​na​than ze​brał całą eki​pę na ko​lej​ną na​ra​dę w kuch​ni. Dwa krze​sła za​ję​li Gail Bon​ne​vil​le i jej za​stęp​ca, Tho​mas usiadł na so​fie z opróż​nio​nym przez sie​bie ma​ga​zyn​kiem w ręku. Ste​phen​son i Ju​lie za​ję​li po​zo​sta​łe dwa krze​sła, a Jo​na​than i Bo​xers sta​li. Jo​na​than przy​go​to​wał krót​ką mowę, ale uprze​dził go Ste​phen​son. - Chy​ba po​wi​nie​neś nam zdra​dzić, jaki masz plan. Poza tym po​wiedz, jak mo​że​my po​móc. - Przy ostat​nich sło​wach rzu​cił krót​kie spoj​rze​nie Ju​lie, jak​by za​chę​cał ją, żeby zno​wu za​czę​ła. Jo​na​than wy​mie​nił spoj​rze​nia z Bo​xer​sem, a po​tem po​chy​lił się, opie​ra​jąc rę​ka​mi o stół. - Przyj​rza​łem się naj​now​szym zdję​ciom sa​te​li​tar​nym oko​li​cy, i wy​ni​ka z nich, że je​dy​na dro​ga do tego domu pro​wa​dzi przez mo​stek, przez któ​ry wczo​raj prze​jeż​dża​li​śmy. Zga​dza się? Ste​phen​son przy​tak​nął. - Je​ste​ście pew​ni? - na​ci​skał Jo​na​than. - Nie ma żad​nej dro​gi po​ża​ro​wej, ście​żek wy​dep​ta​nych przez je​le​nie, szla​ków tu​ry​stycz​nych? Żad​nej dro​gi, któ​rą mógł​by tu do​trzeć po​jazd na czte​rech ko​łach? - Je​stem pe​wien - od​parł Ste​phen​son. I za​raz się wy​co​fał. - Ale kie​dy bar​dzo chce się gdzieś do​je​chać, to za​wsze znaj​dzie się dro​ga. Jo​na​than uzna​wał, że to oczy​wi​ste. - Na​tu​ral​nie. Ale mu​si​my im mak​sy​mal​nie utrud​nić za​da​nie. - A ta dro​ga po​ża​ro​wa, któ​ra bie​gnie grzbie​tem wznie​sie​nia? - za​py​tał Tho​mas. Ste​phen​son zmarsz​czył brwi. - Nie do​cho​dzi do po​sia​dło​ści. Jo​na​than wy​jął z kie​sze​ni spodni mapę oko​li​cy i roz​ło​żył ją na sto​le. - Po​każ​cie mi ją. Kil​ka se​kund za​bra​ło Ste​phen​so​no​wi i Tho​ma​so​wi zo​rien​to​wa​nie się na ma​pie i doj​ście do po​ro​zu​mie​nia. - Gdzieś tu​taj. - Ste​phen​son wska​zał pal​cem ob​szar znaj​du​ją​cy się mniej wię​cej pół mili na pół​noc od dom​ku. Jo​na​than zwró​cił uwa​gę na gę​sto wy​ry​so​wa​ne po​zio​mi​ce. - To musi być cho​ler​nie stro​me zbo​cze. - Wi​dzie​li​ście po​dwór​ko z tyłu domu? - za​py​ta​ła Ju​lie. Na twa​rzy Jo​na​tha​na po​ja​wił się wy​mu​szo​ny uśmiech. Boże, jak on nie zno​sił tej ko​bie​ty. Za do​mem rze​czy​wi​ście było stro​me zbo​cze, któ​re za li​nią drzew sta​wa​ło się nie​mal pio​no​we. - Dla​cze​go tej dro​gi nie ma na ma​pie? - za​py​tał Bo​xers. - Te mapy zwy​kle są bar​dzo do​kład​ne. - Bo to nic ta​kie​go - od​po​wie​dział Tho​mas. - To wła​ści​wie nie jest na​wet dro​ga. Bar​dziej przy​po​mi​na sze​ro​ką ścież​kę. - Skąd to wiesz? - za​py​tał Jo​na​than. - Gdzie ta dro​ga się za​czy​na i gdzie koń​czy? Ste​phen​son i Tho​mas po​pa​trzy​li na sie​bie w po​szu​ki​wa​niu od​po​wie​dzi i obaj po​trzą​snę​li gło​wa​mi. - Nie mam po​ję​cia - Tho​mas od​po​wie​dział za obu. - Ni​g​dy nie sze​dłem nią od po​cząt​ku do koń​ca. Wiem, że tam jest, bo moż​na do niej dojść, je​śli za​czniesz się wspi​nać na zbo​cze za do​mem. Jo​na​than prze​niósł spoj​rze​nie na Ste​phen​so​na.

- Nie. Kie​dyś może prze​sze​dłem tą dro​gą milę w jed​nym i dru​gim kie​run​ku. To wszyst​ko. Dla Jo​na​tha​na nie​po​ję​te było, że ktoś mógł tu do​ra​stać i nie wie​dzieć ta​kich rze​czy. Zer​k​nął na Bo​xer​sa. - Co o tym są​dzisz? - To sła​by punkt. Na​sza pię​ta achil​le​so​wa. Gdy​by​śmy mie​li plu​ton lu​dzi, ob​sa​dzi​li​by​śmy tę dro​gę. A tak mu​si​my się po​go​dzić z jej ist​nie​niem. Jo​na​than przy​znał mu ra​cję. - Okej. Do​cho​dzi​my te​raz do po​dzia​łu ról na czas wal​ki. - Ju​lie wzdry​gnę​ła się na te sło​wa, ale Jo​na​than nie za​mie​rzał ich co​fać. - Kie​dy roz​pocz​nie się strze​la​ni​na, naj​więk​sze szan​se na prze​ży​cie bę​dzie​cie mie​li tu​taj, w domu. Bel​ki w ścia​nach za​trzy​ma​ją pra​wie wszyst​ko, co może le​cieć w wa​szym kie​run​ku. Ten dom jest w za​sa​dzie ku​lo​od​por​ny. - A co z okna​mi? - za​py​ta​ła Ju​lie. - Nie​ste​ty nie są ku​lo​od​por​ne - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Przez na​stęp​ne kil​ka go​dzin prze​kształ​ci​my ten dom w so​lid​ną for​te​cę. Mu​si​my za​blo​ko​wać do​jazd do mo​stu, żeby spo​wol​nić ich ru​chy, a może na​wet ich tam za​trzy​mać. Z Ol​brzy​mem przy​go​tu​je​my za​sadz​kę, więc je​śli wszyst​ko pój​dzie po na​szej my​śli, nie doj​dzie tu do żad​nej strze​la​ni​ny. - Za​mie​rzasz znisz​czyć mo​stek? - za​py​tał Ste​phen​son. Jo​na​than za​prze​czył ru​chem gło​wy. - Od​po​wied​nio go przy​go​tu​je​my i je​śli nie będę mu​siał, nie wy​sa​dzę go. Po skoń​czo​nej wal​ce miło by​ło​by wy​do​stać się stąd dro​gą przez most. - Po​dej​rze​wam, że bę​dziesz nas po​trze​bo​wał do przy​go​to​wa​nia za​sadz​ki - po​wie​dział Ste​phen​son. Tym ra​zem Jo​na​than bar​dzo ener​gicz​nie po​trzą​snął gło​wą. - Ab​so​lut​nie nie. Za​sadz​ki są ry​zy​kow​ne. Po pierw​szym wy​strza​le prze​sta​ją być za​sadz​ką i ła​two wte​dy za​bić jed​ne​go ze swo​ich. Poza tym na​wet przy naj​le​piej przy​go​to​wa​nej za​sadz​ce wszyst​ko może się zda​rzyć, a ze zra​nio​ną nogą nie mo​żesz re​ago​wać bły​ska​wicz​nie. Je​śli Ol​brzym albo ja zo​sta​nie​my tra​fie​ni, ten dom za​mie​ni się w ob​lę​żo​ną twier​dzę. Jak w Ala​mo. Bę​dziesz po​trzeb​ny tu​taj, żeby jej bro​nić. - W Ala​mo wszy​scy zgi​nę​li - za​uwa​ży​ła Ju​lie, jak za​wsze peł​na opty​mi​zmu. - Co da​lej? - za​py​tał Tho​mas. - Ol​brzym i ja zaj​mie​my się wszyst​kim przy mo​ście i przed do​mem. Was wszyst​kich pro​szę o po​ćwi​cze​nie szyb​kie​go ła​do​wa​nia ma​ga​zyn​ków. Po​wta​rzaj​cie to bez koń​ca. Ła​duj​cie je, po​tem wyj​muj​cie i ła​duj​cie po​now​nie. Pa​mię​taj​cie, że póź​niej bę​dzie​cie mu​sie​li to ro​bić w zu​peł​nych ciem​no​ściach, więc mu​si​cie na​brać wpra​wy. - Nie bę​dzie​my strze​lać przez okna? - za​py​ta​ła Ju​lie. Nie za​wra​cał so​bie gło​wy od​po​wie​dzią na to py​ta​nie. - Przy oka​zji po​pro​szę cię, Ste​ve, o przy​go​to​wa​nie za​ciem​nio​ne​go miej​sca na gó​rze, gdzie bę​dzie moż​na ob​ser​wo​wać prze​kaz z sa​te​li​ty, tak żeby blask kom​pu​te​ra nie sta​no​wił celu dla snaj​pe​ra. - Zro​bi się - od​po​wie​dział Ste​phen​son. - W ta​kim ra​zie do ro​bo​ty. - Jo​na​than wy​pro​sto​wał się. - A co z nami? - za​py​ta​ła Gail. Wszy​scy za​mar​li w bez​ru​chu, a na​stęp​nie zwró​ci​li się w ich kie​run​ku. - A co z wami? - od​po​wie​dział py​ta​niem Jo​na​than. - Po pierw​sze, siedź​cie ci​cho - za​pro​po​no​wał Bo​xers. - Mo​że​my po​móc - za​ofe​ro​wa​ła Gail. Bo​xers wy​buch​nął śmie​chem. - Ja​sne. Przez cały dzień ema​no​wa​ła z was chęć nie​sie​nia po​mo​cy.

Te​raz spró​bo​wał Jes​se Col​lier. - Roz​ma​wia​li​śmy, kie​dy ćwi​czy​li​ście strze​la​nie. Całe przy​go​to​wa​nia tu​taj nie mają sen​su, je​śli mamy sie​dzieć zwią​za​ni. Je​ste​ście wszy​scy za​mknię​ci w klat​ce. Nie mo​że​cie we​zwać po​mo​cy, a z wi​zy​tą wy​bie​ra się tu całe pie​kło. Czy nam się to po​do​ba, czy nie, je​ste​śmy za​mknię​ci w klat​ce ra​zem z wami i znaj​dzie​my się w sa​mym środ​ku strze​la​ni​ny. Je​śli ci lu​dzie z Zie​lo​nej Bry​ga​dy za​bi​ją was, to na pew​no nas też będą chcie​li za​ła​twić. Po​trze​bu​je​cie do​dat​ko​wych rąk, a my nie mamy in​ne​go wyj​ścia, jak wam po​ma​gać. Bo​xers wciąż się śmiał. Jo​na​than nie. Zmru​żył oczy i za​sta​na​wiał się nad sło​wa​mi Col​lie​ra. - Chy​ba nie za​mie​rzasz się zgo​dzić, sze​fie? Jes​se się nie pod​da​wał. - Przy​je​cha​li​śmy tu​taj, żeby was aresz​to​wać za prze​stęp​stwa po​peł​nio​ne w Sam​son. Praw​dę mó​wiąc, nie chcia​łem tego ro​bić. Moim zda​niem bra​cia Pa​tro​ne do​sta​li to, na co za​słu​ży​li. A strze​la​ni​na tu​taj to nie na​sza spra​wa. - I mimo to chce​cie wal​czyć u na​sze​go boku? - za​py​tał Ste​phen​son. - Głu​pio by​ło​by zgi​nąć od kuli, bę​dąc przy​wią​za​nym do krze​sła - od​par​ła Gail. Jo​na​than spoj​rzał su​ro​wym wzro​kiem na Gail. - A co z tymi oskar​że​nia​mi w spra​wie Sam​son? Za​mie​rzasz je pod​trzy​mać? Dłu​go zwle​ka​ła z od​po​wie​dzią. Kie​dy w koń​cu się ode​zwa​ła, wy​glą​da​ła, jak​by ją mdli​ło. - To moja pra​ca. Mu​szę. Jo​na​than uśmiech​nął się. Jego py​ta​nie było ro​dza​jem te​stu. Gdy​by od​po​wie​dzia​ła, że za​nie​cha śledz​twa, wie​dział​by, że to tyl​ko gra. Ski​nął na Ste​phen​so​na. - Uwol​nij ich i za​przę​gnij do ro​bo​ty. *** Jo​na​than spę​dził z Bo​xer​sem go​dzi​nę przy mo​ście, gdzie za po​mo​cą ka​wał​ków lon​tu de​to​nu​ją​ce​go po​wa​li​li ro​sną​ce przy dro​dze drze​wa. Nie​wie​le ist​nie​je faj​niej​szych za​ba​wek od lon​tu de​to​nu​ją​ce​go. Tho​mas cho​dził za nimi jak cień i z taką uwa​gą ob​ser​wo​wał, co ro​bią, że w koń​cu Jo​na​than po​zwo​lił mu za​kła​dać za​pal​ni​ki. Po​tem cała trój​ka od​da​li​ła się na bez​piecz​ną od​le​głość. Jo​na​than wrę​czył Tho​ma​so​wi bez​prze​wo​do​wy de​to​na​tor. - Two​ja ko​lej. Dzie​ciak cie​szył się, jak​by do​stał pod cho​in​kę nowy ro​wer. - Na​praw​dę? Jo​na​than zlek​ce​wa​żył gniew​ne spoj​rze​nie Bo​xer​sa. - Pa​mię​tasz, co masz zro​bić? - Wło​żyć ba​te​rię, prze​krę​cić prze​łącz​nik w po​zy​cję „uzbro​jo​ny" i na​ci​snąć gu​zik. Zga​dza się? - A co masz wcze​śniej krzyk​nąć? - A, tak. - Tho​mas kiw​nął gło​wą i wrza​snął. - Uwa​ga! Uwa​ga! - Wło​żył ba​te​rię, usta​wił prze​łącz​nik we wła​ści​wej po​zy​cji i wci​snął gu​zik. Zie​mia za​drża​ła, a dzie​się​cio​me​tro​wa so​sna pod​sko​czy​ła i po​wo​li, na​bie​ra​jąc roz​pę​du, ru​nę​ła na zie​mię. Tho​mas uśmiech​nął się sze​ro​ko i od​dał de​to​na​tor Jo​na​tha​no​wi. - To było su​per. - Tech​nicz​ne okre​śle​nie to ZB - po​wie​dział Bo​xers, pod​no​sząc się z zie​mi. - ZB? - za​py​tał Tho​mas, po​ły​ka​jąc ha​czyk. - Za​je​bi​ste bum. Ro​ze​śmia​li się wszy​scy, a Tho​mas naj​gło​śniej. - Mogę za​dać py​ta​nie?

- Nic in​ne​go nie ro​bisz. - Bo​xers wes​tchnął. Tho​mas przy​zwy​cza​ił się do zrzę​dli​wo​ści Bo​xer​sa. - Zo​sta​wi​li​śmy most, więc bę​dzie​my mo​gli stąd po wszyst​kim wy​je​chać, ale czy te drze​wa nie od​cię​ły nam dro​gi od​wro​tu? - Nie przy​je​cha​li​śmy tu po to, żeby ucie​kać - od​parł bez wa​ha​nia Jo​na​than. - Mamy zwy​cię​żyć. Je​śli nie od​nie​sie​my zwy​cię​stwa, nie bę​dzie też uciecz​ki. Je​śli wy​gra​my, uprząt​nie​my drze​wa. Tho​mas zmru​żył oczy. - Chy​ba nie my​ślisz po​waż​nie, że mo​gli​by​śmy tu zgi​nąć? - Za​wsze na​le​ży to brać pod uwa​gę - po​wie​dział Jo​na​than. - Pa​mię​taj, że będą do nas strze​lać. - Ale je​ste​śmy od nich lep​si, praw​da? - nie ustę​po​wał Tho​mas. I uprze​dza​jąc nie​unik​nio​ny przy​tyk ze stro​ny Bo​xer​sa, do​dał: - Mia​łem na my​śli cie​bie. Ty je​steś lep​szy. - Nie​waż​ne, kto jest lep​szy. Po​ło​wa suk​ce​su za​le​ży od szczę​ścia. Kie​dy kula leci już do celu, je​dy​ne, co mo​żesz zro​bić, to nie sta​nąć jej na dro​dze. Nie to Tho​mas chciał usły​szeć. - Jesz​cze masz czas, żeby się wy​co​fać - pod​su​nął Bo​xers. Tho​mas po​krę​cił prze​czą​co gło​wą, ale mina mu zrze​dła. - Po​wie​dzia​łem, że zo​sta​ję, to zo​sta​nę. Jo​na​than po​kle​pał go po ple​cach. - Ol​brzym i ja po​tra​fi​my wal​czyć. Nie wszyst​ko stra​co​ne. Tho​mas usi​ło​wał się uśmiech​nąć, ale przy​gnę​bia​ła go twar​da rze​czy​wi​stość. - Jak to jest? - za​py​tał. - No wie​cie, po​tem. Jo​na​than uniósł gło​wę. - Po wal​ce? - Po tym, jak się ko​goś za​bi​je. Jo​na​than zmru​żył oczy i po​sta​no​wił nie od​po​wia​dać. - Mu​si​my wra​cać - za​ko​men​de​ro​wał. - Chcę wie​dzieć. - Wkrót​ce się do​wiesz. - Mó​wię po​waż​nie. - Nie po​tra​fię ci od​po​wie​dzieć. Róż​ni lu​dzie róż​nie re​agu​ją. Ta​kie coś zmie​nia czło​wie​ka, ale każ​dy ra​dzi so​bie na swój spo​sób. - A jak ty so​bie po​ra​dzi​łeś? Jo​na​than wes​tchnął. Tego ro​dza​ju roz​mo​wy ni​g​dy nie pro​wa​dzi​ły do ni​cze​go do​bre​go. - Nie za​bo​la​ło mnie to tak moc​no, że​bym nie chciał tego po​wtó​rzyć. - W re​zul​ta​cie oskar​żą nas o ko​lej​ne mor​der​stwa. Tym ra​zem praw​dzi​we. - Nie przej​muj się tym - od​rzekł Jo​na​than. - Dla​cze​go? Bo​xers za​re​cho​tał ra​do​śnie i po​wie​dział: - Bo nie moż​na cię bę​dzie o nic oskar​żyć, kie​dy zgi​niesz.

Rozdział 38 Oj​ciec Dom uśmiech​nął się do ma​łej dziew​czyn​ki sie​dzą​cej na so​fie w jego ga​bi​ne​cie. Chciał, żeby po​czu​ła się jak w domu. Przy​je​cha​ła do​pie​ro go​dzi​nę temu i sta​ra​ła się być dziel​na. Sie​dzia​ła ze skrom​nie zło​żo​ny​mi na po​doł​ku dłoń​mi, a nogi wi​sia​ły jej w po​wie​trzu. Obok, w od​po​wied​niej od​le​gło​ści, sie​dzia​ła człon​ki​ni eki​py pra​cow​ni​ków spo​łecz​nych Świę​tej Ka​ta​rzy​ny, An​nie Ho​rvath. - No do​brze, Ele​no - rzekł Dom, koń​cząc wstęp​ną oce​nę sy​tu​acji. - Po​sta​ra​my się zro​bić wszyst​ko, żeby te​raz było ci ła​twiej. Po​zna​łaś już Mamę Ale​xan​der? Ele​na nie od​po​wie​dzia​ła, zro​bi​ła to za nią An​nie. - Jesz​cze tam nie by​ły​śmy. Dom oparł się wy​god​nie na krze​śle. - O mój Boże! Więc nie ja​dłaś jesz​cze cia​ste​czek? - Chcia​ły​śmy zaj​rzeć tam w pierw​szej ko​lej​no​ści, oj​cze, ale za​bra​kło nam cza​su... - An​nie, An​nie, An​nie!... - dra​ma​tycz​nym gło​sem za​wo​łał ksiądz. - A sły​sza​łem, że dzi​siaj cia​stecz​ka uda​ły się wy​jąt​ko​wo! - Dziew​czyn​ka po raz pierw​szy po​ru​szy​ła ocza​mi. Nie wy​ra​ża​ły jesz​cze szczę​ścia, ale przy​naj​mniej po​ja​wi​ło się za​in​te​re​so​wa​nie. Dom wy​ko​rzy​stał chwi​lę, kie​dy ich spoj​rze​nia się spo​tka​ły. - Nie wiem jak ty, ale ja mam ocho​tę na cze​ko​la​do​we cia​stecz​ka. Kie​dy by​łem mały, lu​dzie mó​wi​li, że jak uro​snę, to sta​nę się cze​ko​la​do​wym ciast​kiem. U dziec​ka po​ja​wił się cień uśmie​chu. Dom mó​wił da​lej. - Mama Ale​xan​der robi naj​lep​sze cze​ko​la​do​we cia​stecz​ka na świe​cie. I wiesz co? Ele​na po​krę​ci​ła gło​wą. - Oj​ciec Ti​mo​thy, dru​gi ksiądz, uwiel​bia cia​stecz​ka cu​kro​we zu​peł​nie tak, jak ja cze​ko​la​do​we. Po​wie​dział mi, że Mama Ale​xan​der robi też naj​lep​sze na świe​cie cia​stecz​ka cu​kro​we. Ona chy​ba jest cia​stecz​ko​wą kró​lo​wą. - Cia​stecz​ko​wa kró​lo​wa - po​wtó​rzy​ła Ele​na. Dom spoj​rzał na An​nie. - Pan​no An​nie, czy ze​chcia​ła​by pani za​pro​wa​dzić Ele​nę do cia​stecz​ko​wej kró​lo​wej? Drzwi jego ga​bi​ne​tu otwar​ły się bez pu​ka​nia i po​ja​wi​ła się w nich ciem​na, ogo​rza​ła twarz. Pani Mo​ra​les była se​kre​tar​ką w Świę​tej Ka​ta​rzy​nie od cza​sów pa​pie​ża Paw​ła VI, a te​raz peł​ni​ła funk​cję ad​mi​ni​stra​to​ra. Pra​ca nie wy​cho​dzi​ła jej zbyt do​brze, ale wy​ko​ny​wa​ła ją z wiel​ką pa​sją i od​da​niem. W tej chwi​li wy​glą​da​ła na prze​ra​żo​ną. - Prze​pra​szam, oj​cze - ode​zwa​ła się. - Jest tu po​li​cja. Dom wstał, po​dob​nie An​nie, a oczy Ele​ny po​więk​szy​ły się ze stra​chu. Ta​kich wia​do​mo​ści nie po​win​no się prze​ka​zy​wać w obec​no​ści dziec​ka. - To na pew​no nic ta​kie​go - po​wie​dział, pa​mię​ta​jąc o za​cho​wa​niu śpiew​nej in​to​na​cji gło​su. - A na pew​no nic złe​go. - No, nie wiem... - ode​zwa​ła się pani Mo​ra​les. - Nic złe​go - prze​rwał jej Dom. - Gdy​by po​tra​fił wzro​kiem krze​sać iskry, pani Mo​ra​les za​pło​nę​ła​by ni​czym po​chod​nia. Po​ło​żył dłoń na ra​mie​niu Ele​ny i dał wzro​kiem znak An​nie, żeby za​bra​ła stąd dziew​czyn​kę. - Prze​każ​cie Ma​mie Ale​xan​der moje po​zdro​wie​nia, do​brze?

Cze​ko​la​do​we cia​stecz​ka mia​ły ma​gicz​ną moc, więc wresz​cie i Ele​na dała się do nich prze​ko​nać. Kie​dy po​szły, Dom zwró​cił się do pani Mo​ra​les. - Pro​szę ni​g​dy wię​cej nie siać nie​po​ko​ju w obec​no​ści dzie​ci. Star​sza pani przy​gar​bi​ła ra​mio​na i wbi​ła wzrok w pod​ło​gę. - Bar​dzo prze​pra​szam, oj​cze. Te​raz on po​czuł się zmie​sza​ny. - Nie war​to już o tym my​śleć. To tyl​ko uwa​ga na przy​szłość. Co z tą po​li​cją? - To szef Kra​mer. Coś się sta​ło w Res​su​rec​tion Ho​use. Trzy​dzie​ści se​kund póź​niej Doug Kra​mer sie​dział na miej​scu Ele​ny na so​fie. - Nie wiem na​wet, czy to coś waż​ne​go - po​wie​dział - ale po​my​śla​łem so​bie, że po​wi​nien oj​ciec wie​dzieć. - O czym, sze​fie? Co się sta​ło? - Po po​łu​dniu ja​kiś fa​cet roz​ma​wiał z kil​kor​giem dzie​ci, w tym z Ro​ma​nem Ale​xan​drem. Mama za​dzwo​ni​ła, żeby mnie tyl​ko po​in​for​mo​wać, ale kie​dy ona jest do tego stop​nia za​nie​po​ko​jo​na, że dzwo​ni na po​li​cję, uzna​łem, że war​to się przyj​rzeć spra​wie. Dom przy​go​to​wał się na wia​do​mość, któ​ra na pew​no mu się nie spodo​ba. - I po​nie​waż Mama do was za​dzwo​ni​ła, po​dej​rze​wa pan, że to nie była roz​mo​wa, tyl​ko do​ty​ka​nie? - Nie​zu​peł​nie, cho​ciaż Mama chy​ba uwa​ża, że fa​cet prze​kro​czył gra​ni​cę. Przede wszyst​kim py​tał o Ve​ni​ce. Gdzie pra​cu​je i co robi. Nie wiem, czy zda​wał so​bie spra​wę, że Ro​man to jej syn. Mama zo​ba​czy​ła, jak roz​ma​wia​ją, i wtrą​ci​ła się, kie​dy Ro​man za​mie​rzał pójść z tym fa​ce​tem i po​ka​zać mu dro​gę. - Kim jest ten fa​cet? - Nikt go tu wcze​śniej nie wi​dział. Do​brze ubra​ny, tyle wiem. W gar​ni​tur i kra​wat. Dom po​czuł ucisk w żo​łąd​ku. Zbie​gi oko​licz​no​ści nie ist​nie​ją. Za​gryzł war​gę i wes​tchnął. - Ale nie zro​bił mu krzyw​dy? - Nie. Na​wet gdy​bym wie​dział, kim jest i do​kąd po​szedł, nie zro​bił nic, za co mógł​bym go aresz​to​wać. - Nie po​ja​wił się kie​dy​kol​wiek u Ve​ni​ce w pra​cy? - Nic o tym nie wiem. Po​pro​si​łem Mamę, żeby to spraw​dzi​ła i od​dzwo​ni​ła do mnie. Do tej pory się nie ode​zwa​ła, przy​pusz​czam więc, że... - Nie mu​siał koń​czyć zda​nia. - Szcze​rze mó​wiąc, oj​cze, mar​twię się nie tyle o Ve​ni​ce, ile o fakt, że w oko​li​cy sie​ro​ciń​ca krę​cą się ja​cyś fa​ce​ci i roz​ma​wia​ją z ma​ły​mi chłop​ca​mi. - To nie jest sie​ro​ci​niec. - Dla Doma była to istot​na róż​ni​ca. - W po​rząd​ku, ale chy​ba oj​ciec ro​zu​mie, co mam na my​śli. - Ro​zu​miem. Co pan pro​po​nu​je? Szef wzru​szył ra​mio​na​mi. - Sam nie wiem. Mia​łem na​dzie​ję, że oj​ciec oświe​ci mnie, czym zaj​mu​je się ojca przy​ja​ciel z Se​cu​ri​ty So​lu​tions i co to ma wspól​ne​go z dzi​siej​szym wy​da​rze​niem. Do​mo​wi nie spodo​bał się ton, ja​kim zo​sta​ło za​da​ne py​ta​nie. - Nie za​wa​dzi za​cho​wa​nie przez kil​ka dni więk​szej czuj​no​ści.

Rozdział 39 - Clay​mo​re? - Ste​phen​son roz​dzia​wił ze zdzi​wie​nia usta. - Od lat ich nie wi​dzia​łem. Sta​li na po​dwór​ku przed do​mem za​ję​ci ostat​ni​mi przy​go​to​wa​nia​mi do obro​ny. Jo​na​than nie po​tra​fił wy​wnio​sko​wać z tonu gło​su Ste​phen​so​na, czy jest za​chwy​co​ny, czy prze​ra​żo​ny. - Clay​mo​re to jed​na z naj​lep​szych kie​run​ko​wych min prze​ciw​pie​chot​nych - po​wie​dział. - Ale to osta​tecz​ność, ro​zu​miesz? - Więc je​śli zo​ba​czy​my ko​goś na tej wy​cin​ce, to od​pa​la​my? - chciał się upew​nić Jes​se. Jo​na​than po​krę​cił prze​czą​co gło​wą. - Nie. Mo​że​cie użyć min tyl​ko wte​dy, gdy zo​ba​czy​cie mnó​stwo lu​dzi, upew​ni​cie się, że to nie​przy​ja​ciel, i będą oni do​sta​tecz​nie bli​sko. Efek​tyw​ny za​sięg wy​no​si tyl​ko ja​kieś osiem​dzie​siąt me​trów. - Sły​sza​łem o clay​mo​re'ach - po​chwa​lił się Tho​mas. - Nie uży​wa​li ich przy​pad​kiem w Plu​to​nie? Jo​na​than par​sk​nął śmie​chem. Współ​cze​sne woj​sko co​raz bar​dziej przy​po​mi​na​ło grę wi​deo. - Clay​mo​re'y były wszę​dzie. - Wziął do ręki pla​sti​ko​we pu​deł​ko o trój​kąt​nym kształ​cie i po​ka​zał je po​zo​sta​łym. - To ma​leń​stwo za​wie​ra sie​dem​set sta​lo​wych ku​lek i pół​to​ra fun​ta pla​sti​ku. Kie​dy wy​bu​cha, śrut jest wy​rzu​ca​ny pod ką​tem sześć​dzie​się​ciu stop​ni. - Rzu​cił jed​ną z min w stro​nę Tho​ma​sa. Chło​pak le​d​wie ją zła​pał. - Jezu! Zwa​rio​wa​łeś? Jo​na​than uśmiech​nął się sze​ro​ko. - Jest bez​piecz​na, póki się nie za​mon​tu​je z tyłu za​pal​ni​ka. Tho​mas ob​ró​cił minę w rę​kach i za​chi​cho​tał. Po​ka​zał wszyst​kim fron​to​wą część, na któ​rej wid​niał na​pis: „Ta stro​na w kie​run​ku prze​ciw​ni​ka". - Dru​gi raz błę​du byś nie po​wtó​rzył - po​wie​dział Bo​xers. - Ta na​lep​ka ma sens. - Kie​dy mój oj​ciec był w Wiet​na​mie - za​czął opo​wia​dać Ste​phen​son - mie​li pro​blem z sa​pe​ra​mi, któ​rzy pod​kra​da​li się do obo​zu przed noc​nym ata​kiem i ob​ra​ca​li miny o sto osiem​dzie​siąt stop​ni. Ja​kiś ner​wo​wy war​tow​nik mógł od​pa​lić de​to​na​tor i za​bić sie​bie i ko​le​gów. - Wszyst​kie chwy​ty do​zwo​lo​ne - od​rzekł z ża​lem Jo​na​than. Wy​su​nął skła​da​ne nóż​ki miny i po​sta​wił ją, tak że za​wi​sła pięć cali nad zie​mią. - Jak się ją de​to​nu​je? - za​py​tał Tho​mas. Jo​na​than wró​cił po sty​ro​pia​no​we opa​ko​wa​nie, z któ​re​go wy​jął minę. W środ​ku znaj​do​wa​ło się urzą​dze​nie przy​po​mi​na​ją​ce czte​ro​ca​lo​we​go chrząsz​cza z ogo​nem w po​sta​ci prze​wo​du elek​trycz​ne​go. - To jest ko​łat​ka - wy​ja​śnił. Ści​snął ją i rze​czy​wi​ście roz​legł się kle​kot. - Każ​da mina ma swo​ją ko​łat​kę. Żeby zde​to​no​wać ła​du​nek, trze​ba na​ci​snąć ko​łat​kę trzy razy. O tak. - Ści​skał ko​łat​kę tak, jak ści​ska się gu​mo​we kół​ko do ćwi​czeń. - Klak, klak, bum! Wy​buch na​stą​pi przy trze​cim ści​śnię​ciu. Ja​kieś dzie​sięć jar​dów da​lej, przy na​roż​ni​ku bu​dyn​ku Bo​xers usta​wiał swo​ją minę. - Był​bym wdzięcz​ny, gdy​byś nie wy​da​wał ta​kich dźwię​ków, kie​dy wkła​dam za​pal​nik! - za​wo​łał. - Dużo ich mamy? - spy​tał Ste​phen​son. - Tyl​ko czte​ry - od​parł Jo​na​than. - Za​mie​rzam po​sta​wić dwie tu z przo​du i po jed​nej po bo​kach. Zbo​cze za do​mem nie po​zwa​la na usta​wie​nie tam miny. Pa​mię​taj​cie. Kie​dy je zde​to​nu​je​cie, to już ko​niec. Je​śli

zmar​nu​je​cie miny na pierw​szy rzut nie​przy​ja​cie​la, zma​ga​nia z dru​gim rzu​tem będą dłu​gie i krwa​we. - Rzu​tem? - wy​ję​czał Ste​phen​son. - Ilu lu​dzi się tu spo​dzie​wasz? Jo​na​than mil​czał, sku​pio​ny na mo​co​wa​niu za​pal​ni​ka w tyl​nej czę​ści miny. - To, cze​go moż​na ocze​ki​wać, a to, na co trze​ba się przy​go​to​wać, to zu​peł​nie róż​ne spra​wy - ode​zwa​ła się Gail, prze​ry​wa​jąc swo​je dłu​gie mil​cze​nie. Ste​phen​son nie ustę​po​wał. - No do​brze, spró​buj​my. Ilu rzu​tów się w ta​kim ra​zie spo​dzie​wasz? - Co naj​mniej dwóch - od​po​wie​dział Jo​na​than. Wstał i idąc w stro​nę domu, za​czął roz​wi​jać prze​wód za​pal​ni​ka. - Nasz wy​wiad do​no​si, że Ivan Pa​trick jest świet​nie wy​szko​lo​ny. To były ko​man​dos. Nikt z ta​kim przy​go​to​wa​niem nie rzu​ci wszyst​kich swo​ich sił do ata​ku. Gdy​bym był na jego miej​scu, wy​słał​bym po​ło​wę, żeby spraw​dzić, co się dzie​je, a po​tem wzmoc​nił​bym sła​be punk​ty dru​gim rzu​tem. Tho​mas wy​da​wał się zmar​twio​ny. - Skąd weź​mie tylu żoł​nie​rzy? Za​wsze mnie to cie​ka​wi​ło w sta​rych pro​gra​mach Nick at Nite. Gdzie KAOS czy THRUSH wy​naj​dy​wa​li lu​dzi po​lu​ją​cych po​tem na Ma​xwel​la Smar​ta czy Na​po​le​ona Solo? Jo​na​than po​sta​no​wił nie wy​ty​kać mło​dzień​co​wi god​ne​go po​ża​ło​wa​nia po​mie​sza​nia po​sta​ci te​le​wi​zyj​nej kla​sy​ki. - Ivan Pa​trick ma licz​ne gro​no od​da​nych mu lu​dzi. Część z nich uwa​ża, że może prze​mo​cą zba​wić świat, a część po pro​stu lubi wal​czyć. Przy​pusz​czam, że spo​ra garst​ka zwie​je, kie​dy tyl​ko pierw​szy po​cisk prze​le​ci im ze świ​stem koło ucha. Ale ci naj​bar​dziej prze​ra​że​ni sta​ną się po​tem naj​bar​dziej nie​ulę​kli. Jes​se pod​niósł gło​wę. - Czyż​bym sły​szał w two​im gło​sie uwiel​bie​nie? Jo​na​than mó​wił da​lej, nie prze​ry​wa​jąc pra​cy. - Od​po​wied​niej​szym sło​wem bę​dzie sza​cu​nek. Sza​nu​ję każ​de​go, kto go​tów jest umrzeć za spra​wę. - Na​wet ter​ro​ry​stów? - za​py​tał Tho​mas. - Na​wet ter​ro​ry​stów. - Ale to prze​cież wro​go​wie - za​pro​te​sto​wał Jes​se. - Dla​te​go po​ma​gam im umrzeć za spra​wę. Ale mimo to ich sza​nu​ję. - W ta​kim ra​zie co da​lej? - za​py​tał Ste​phen​son. Cie​nie znacz​nie się wy​dłu​ży​ły; wkrót​ce zro​bi się ciem​no. Ła​dun​ki wy​bu​cho​we zo​sta​ły roz​miesz​czo​ne, broń za​ła​do​wa​na, po​łą​cze​nie sa​te​li​tar​ne na​wią​za​ne. Jego woj​sko i obóz były na tyle przy​go​to​wa​ne, na ile to moż​li​we. - Czas te​raz na te​le​fon - od​parł Jo​na​than. Na dźwięk tych słów na twa​rzy Ste​phen​so​na nie drgnął ża​den mię​sień, za to mo​men​tal​nie zbladł. Od​wró​cił się i po​kuś​ty​kał do domu. - Jaki te​le​fon? - za​py​ta​ła Gail. - Ten, któ​ry spro​wa​dzi pod tę we​ran​dę ist​ne pie​kło - od​parł. - Za​alar​mo​wa​li​śmy Iva​na i jego ban​dę, uży​wa​jąc w Wal-Mar​cie w po​bli​skim mie​ście kar​ty kre​dy​to​wej Ste​ve'a. Chcie​li​śmy, żeby ru​szy​li za nami we wła​ści​wym kie​run​ku. Kie​dy Ste​ve włą​czy swo​ją ko​mór​kę i za​dzwo​ni, będą nas mo​gli do​kład​nie zlo​ka​li​zo​wać. Od tej chwi​li nie ma już od​wro​tu. - Dla​cze​go wła​ści​wie to ro​bisz? - Gail unio​sła z za​cie​ka​wie​niem gło​wę. - Też chciał​bym to wie​dzieć - ode​zwał się Jes​se. Gry​mas na twa​rzy Gail po​wie​dział mu, że wo​la​ła​by te​raz zo​stać sama z Jo​na​tha​nem. Jo​na​than po​my​ślał o tym sa​mym. - Przej​dzie​my się? - za​pro​po​no​wał. - Do​kąd? - za​pro​te​sto​wał Jes​se.

- Nie mó​wi​łem do cie​bie - wark​nął Jo​na​than. Spoj​rzał na Gail w ocze​ki​wa​niu od​po​wie​dzi. - Ja​sne - zgo​dzi​ła się. Tym ra​zem Jes​se od​czy​tał jej spoj​rze​nie bez​błęd​nie. Miał zo​stać na miej​scu. Jo​na​than ru​szył w stro​nę li​nii drzew z rę​ka​mi w kie​sze​niach i ka​ra​bi​nem prze​wie​szo​nym przez ra​mię, skie​ro​wa​nym w nie​bo ni​czym wy​krzyk​nik. Kie​dy zna​leź​li się do​sta​tecz​nie da​le​ko od czy​ich​kol​wiek uszu, po​wie​dział: - Ty pierw​sza. Dla​cze​go wła​ści​wie to ro​bisz? Gail ro​ze​śmia​ła się. - Prze​cież wiesz. Nie chcia​łam dać się za​strze​lić przy​wią​za​na do krze​sła. Nie za​mie​rza​łeś zro​bić je​dy​nej sen​sow​nej rze​czy, czy​li za​dzwo​nić na po​li​cję, więc nie mia​łam in​ne​go wyj​ścia. Mu​sia​łam sta​nąć po czy​jejś stro​nie, i cho​ciaż ty i two​ja mała ar​mia wy​da​je​cie mi się strasz​ni i bez​na​dziej​ni, to dru​ga stro​na jest jesz​cze gor​sza. - Na​stęp​nym ra​zem ra​dzę słu​chać Ire​ne Ri​vers, kie​dy mówi, żeby od​pu​ścić. - Na​stęp​nym ra​zem po​słu​cham. Przez chwi​lę szli w mil​cze​niu. - Wiesz do​brze, że mamy szan​se wy​grać tę ba​ta​lię - ode​zwał się Jo​na​than. - Spo​re szan​se. - Okej. - Znów za​pa​dła ci​sza. - Nie po​wie​dzia​łeś mi jesz​cze dla​cze​go. - Gór​no​lot​na od​po​wiedź brzmia​ła​by: obo​wią​zek. - Jo​na​than pa​trzył na czub​ki drzew. - Pro​stac​ka: ze​msta. Jak to na każ​dej woj​nie bywa. Gail chcia​ła usły​szeć wię​cej, ale na​gle zda​ła so​bie spra​wę, że Jo​na​than po​wie​dział bar​dzo dużo. - Co Ivan zro​bił two​jej żo​nie? - za​py​ta​ła. - Za​bił ją. - To mu​sia​ło być coś wię​cej. - Było. - W ta​kim ra​zie po​wiedz. Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. - Nie. Nie chcę mó​wić o szcze​gó​łach. Kie​dy bę​dzie po wszyst​kim, mo​żesz po​czy​tać so​bie w ra​por​tach. Do​tar​li do li​nii drzew, skrę​ci​li w lewo i brnę​li przez chasz​cze. - Kie​dy bę​dzie po wszyst​kim... - ode​zwa​ła się Gail. - Słu​cham? - Po​wie​dzia​łeś „kie​dy bę​dzie po wszyst​kim". Na​praw​dę za​mie​rzasz mnie i Jes​se'ego pu​ścić wol​no? Jo​na​than uśmiech​nął się zna​czą​co. - Od​po​wied​niej​szy był​by zwrot: od​dam się w wa​sze ręce. Gail nie mo​gła tego zro​zu​mieć. - Na​praw​dę po​zwo​lisz mi się aresz​to​wać? Wzru​szył ra​mio​na​mi. - Taka była umo​wa, praw​da? Wy po​ma​ga​cie nam wal​czyć, a ja się od​da​ję w wa​sze ręce. - To nie ma sen​su. - Oczy​wi​ście, że ma. Umo​wa to umo​wa. Przy​ła​pa​łaś mnie. Po​peł​ni​łem błę​dy, a ty po​tra​fi​łaś je wy​ko​rzy​stać. Zwy​cięz​cy na​le​ży się łup. Gail się za​trzy​ma​ła. Wy​glą​da​ła na za​szo​ko​wa​ną. Jo​na​than ru​chem gło​wy wska​zał, żeby iść da​lej. - Wi​docz​nie ktoś musi do​stać na​ucz​kę. A tym kimś je​stem ja. Jak sama po​wie​dzia​łaś, dzię​ki oko​licz​no​ściom ła​go​dzą​cym może zo​sta​nę unie​win​nio​ny. Gail w dal​szym cią​gu wy​da​wa​ła się otu​ma​nio​na.

- Nie wiem, czy mam ci wie​rzyć. - Za​wsze mo​żesz mi wie​rzyć. Zwłasz​cza gdy za​wie​ra​my umo​wę. Nie je​stem skom​pli​ko​wa​nym czło​wie​kiem. - Jak mo​żesz mó​wić w imie​niu swo​je​go przy​ja​cie​la? - za​py​ta​ła. Jo​na​than ro​ze​śmiał się. - Nie mó​wię w imie​niu swo​je​go przy​ja​cie​la. Jego bę​dziesz mu​sia​ła zo​sta​wić w spo​ko​ju. - Dla​cze​go? - Z dwóch po​wo​dów. Po pierw​sze, nie miał nic wspól​ne​go z tam​tą strze​la​ni​ną. On tyl​ko mnie i dzie​cia​ka od​tran​spor​to​wał w bez​piecz​ne miej​sce. To ja strze​la​łem. - A dru​gi po​wód? Jo​na​than spoj​rzał jej pro​sto w oczy. - Za​bił​by cię, gdy​byś spró​bo​wa​ła.

Rozdział 40 Noc w dom​ku za​pa​dła do​bre pół go​dzi​ny wcze​śniej niż na ze​wnątrz. Do sy​pial​ni na pię​trze za​nie​śli ku​chen​ne krze​sła i roz​ło​ży​li szczel​nie koce, two​rząc ką​cik, z któ​re​go nie prze​do​sta​wał się blask ekra​nu lap​to​pa. Kom​pu​ter zo​stał za​pro​gra​mo​wa​ny na od​biór zdjęć sa​te​li​tar​nych te​re​nu, gdzie się znaj​do​wa​li. Ob​raz zo​stał tak skon​fi​gu​ro​wa​ny, że do​mek znaj​do​wał się po​środ​ku, a brze​gi się​ga​ły od​le​gło​ści jed​nej mili. - Sy​gnał ma do​sko​na​łą ja​kość, Kwo​ko - rzu​cił Jo​na​than do słu​chaw​ki te​le​fo​nu sa​te​li​tar​ne​go. W od​le​głym Fi​sher​man's Cove Ve​ni​ce sie​dzia​ła w swo​im ga​bi​ne​cie wpa​trzo​na w trzy wiel​kie mo​ni​to​ry kom​pu​te​rów. Na środ​ko​wym wi​dzia​ła ten sam ob​raz Sky​sEye co Jo​na​than. Na le​wym śle​dzi​ła ko​lum​nę sa​mo​cho​dów bry​ga​dy co​raz bar​dziej zbli​ża​ją​cą się do miej​sca, gdzie znaj​do​wał się jej szef. Tak jak uprze​dził Lee Burns, sa​te​li​ty nie prze​ka​zy​wa​ły ob​ra​zu po​ru​sza​ją​cych się sa​mo​cho​dów, ale do​pó​ki ich sil​ni​ki pra​co​wa​ły i wy​dzie​la​ły cie​pło, po​zy​cja ko​lum​ny była wi​docz​na na ekra​nie w po​sta​ci bia​łych kro​pek na ma​pie. Pra​wy mo​ni​tor cze​kał na do​dat​ko​we in​for​ma​cje. - Skor​pion, ko​lum​na zbli​ża się do Wal-Mar​ta. Je​śli skrę​cą w two​im kie​run​ku, bę​dzie to ozna​cza​ło, że na​mie​rzy​li sy​gnał ko​mór​ki. W ta​kiej sy​tu​acji po​ja​wią się u cie​bie w cią​gu czter​dzie​stu mi​nut. - Przy​ją​łem - od​po​wie​dział Jo​na​than. Ve​ni​ce wi​dzia​ła na ekra​nie, jak pierw​sza bia​ła krop​ka za​trzy​mu​je się na par​kin​gu przed skle​pem. Po chwi​li do​łą​czy​ło po​zo​sta​łych sie​dem kro​pek. Żad​na się nie po​ru​sza​ła. - Okej, Skor​pion. Za​trzy​ma​li się przy Wal-Mar​cie. - Pa​mię​ta​jąc o ob​se​sji Jo​na​tha​na na punk​cie dłu​go​ści prze​ka​zu ra​dio​we​go, nie do​da​ła, że mar​twi się, czy lu​dzie z Bri​ga​de​vil​le zlo​ka​li​zo​wa​li te​le​fon Ste​phen​so​na. Ale naj​bar​dziej mar​twi​ło ją to, że wy​łą​czą sil​ni​ki sa​mo​cho​dów. Do​pó​ki pra​co​wa​ły, pa​syw​ne czuj​ni​ki sa​te​li​ty mo​gły śle​dzić ruch wo​zów i prze​ka​zy​wać do kom​pu​te​ra współ​rzęd​ne. W ra​zie gwał​tow​nej zmia​ny - na sku​tek osty​gnię​cia sil​ni​ka - czuj​nik pa​syw​ny mógł stra​cić kon​takt z obiek​tem i nie od​zy​skać go bez po​wtór​ne​go po​zy​cjo​no​wa​nia sa​te​li​ty, co we​dług Lee Burn​sa było nie​moż​li​we. Ve​ni​ce już daw​no do​szła do wnio​sku, że je​śli umrze mło​do, to z po​wo​du ta​kich sy​tu​acji. Ocze​ki​wa​nie było nie​zno​śne. Po​twor​ne. Za​sta​na​wia​ła się cza​sem, czy ocze​ki​wa​nie na nie​bez​pie​czeń​stwo - zwłasz​cza gdy wie​dzia​ło się, że nie​uchron​nie się ono zbli​ża - nie było bar​dziej stre​su​ją​ce niż zmie​rze​nie się z nim. Sie​dzia​ła jak przy​spa​wa​na do krze​sła set​ki mil od pola bi​twy i czu​ła się bez​rad​na. Nie mia​ła żad​ne​go wpły​wu na bieg wy​da​rzeń. Mo​gła ob​ser​wo​wać, skła​dać mel​dun​ki, re​je​stro​wać, ale nie była w sta​nie ni​ko​go oca​lić. Po sied​miu mi​nu​tach wpa​try​wa​nia się w ekran zo​ba​czy​ła, że pierw​szy sa​mo​chód znikł. Pięt​na​ście se​kund póź​niej dru​gi, a po ko​lej​nych dzie​się​ciu se​kun​dach trze​ci. - Skor​pion, mamy pro​blem. Nim Jo​na​than zdą​żył od​po​wie​dzieć, na ekra​nie zo​sta​ła już tyl​ko jed​na z ośmiu kro​pek. *** - Je​ste​śmy śle​pi - za​ko​mu​ni​ko​wał Jo​na​than. Opo​wie​dział wszyst​kim o zda​rze​niach, o któ​rych mó​wi​ła mu Ve​ni​ce. - Je​den z sa​mo​cho​dów ma wciąż włą​czo​ny sil​nik, ale nie wia​do​mo, czy go też nie wy​łą​czą. Ju​lie spra​wia​ła wra​że​nie prze​ra​żo​nej.

- Więc nie bę​dzie​my wie​dzie​li, kie​dy - i czy w ogó​le - tu przy​ja​dą. - To „czy" nie wcho​dzi w ra​chu​bę - od​parł Jo​na​than. - Na pew​no przy​ja​dą. Póki ten je​den sil​nik jest włą​czo​ny, wie​my, gdzie są w tej chwi​li. Kie​dy znaj​dą się milę od nas, zo​ba​czy​my ich na od​świe​ża​nych co czte​ry mi​nu​ty zdję​ciach sa​te​li​tar​nych. Li​czy​łem na coś wię​cej, ale to jesz​cze nie dra​mat. Nie ma po​wo​du do pa​ni​ki. - Czas na pa​ni​kę już daw​no mi​nął - prych​nę​ła Ju​lie. - Pew​nie - wark​nął Bo​xers. - Do​kład​nie w chwi​li, kie​dy po​wie​dzia​łaś, że zo​sta​jesz tu​taj. - Wciąż nie jest za póź​no, żeby stąd od​je​chać - przy​po​mniał Jo​na​than. - Mu​sia​ła​byś się z nimi mi​nąć na dro​dze, ale jest szan​sa. - Nie zo​sta​wię ro​dzi​ny - od​par​ła. - Więc prze​stań na​rze​kać - wtrą​cił się Tho​mas. - Mamo, na mi​łość bo​ską, przy​no​sisz nam wstyd. - Nie od​zy​waj się do mat​ki w ten spo​sób - skar​cił go Ste​phen​son. - Hej! - Jo​na​than miał dość tych kłót​ni. - Mo​że​cie być przez chwi​lę ci​cho? Cze​ka​ją nas ostat​nie przy​go​to​wa​nia i nie po​trze​bu​je​my we​wnętrz​nych spo​rów. Do​szli​śmy do punk​tu, w któ​rym albo ktoś jest w dru​ży​nie, albo sta​je się kulą u nogi. Wy​słał Ste​phen​so​na na górę, żeby ob​ser​wo​wał ekran kom​pu​te​ra i przy oka​zji dał od​po​cząć zra​nio​nej no​dze. Na​stęp​nie po​le​cił ca​łej resz​cie ze​brać wszyst​kie me​ble i uło​żyć z nich stos na środ​ku po​ko​ju na dole. Kie​dy przy ścia​nach nic już nie sta​ło, znacz​nie prost​szy był do​stęp do okien i ła​twiej było się prze​miesz​czać w ciem​no​ściach. Okna zo​sta​ły sze​ro​ko otwar​te, żeby nie trze​ba było wy​bi​jać szyb, kie​dy przyj​dzie czas na strze​la​nie. Na po​le​ce​nie Jo​na​tha​na Jes​se Col​lier przy​twier​dził dwu​ca​lo​wej dłu​go​ści śru​ba​mi wszyst​kie drzwi do fu​tryn. Jo​na​than ze​brał wszyst​kich w sy​pial​ni na gó​rze na ostat​nią, za​grze​wa​ją​cą do wal​ki na​ra​dę. Po​nie​waż sza​łas zbu​do​wa​ny z krze​seł i ko​ców zaj​mo​wał jed​ną czwar​tą po​miesz​cze​nia, Ju​lie i Ste​phen​son usie​dli ra​zem na łóż​ku, a Tho​mas na pod​ło​dze pod nie​wiel​kim oknem. Resz​ta sta​nę​ła tam, gdzie zna​la​zła odro​bi​nę miej​sca, na przy​kład Gail i Jes​se na scho​dach. W świe​tle lam​py naf​to​wej na ich twa​rzach ma​lo​wa​ła się mie​sza​ni​na zło​ści i prze​ra​że​nia. Na twa​rzach wszyst​kich prócz Tho​ma​sa, któ​ry pra​gnął tyl​ko ze​msty za spę​dzo​ne w nie​wo​li dni. Bo​xers słu​chał ich z po​de​stu scho​dów na par​te​rze. - No do​brze - za​czął Jo​na​than. - Wkrót​ce, pew​nie za kil​ka go​dzin, przy​bę​dą tu nasi przy​ja​cie​le. Po​słu​chaj​cie mnie te​raz uważ​nie. Od tej chwi​li aż do koń​ca wal​ki je​dy​na dro​ga z i do domu wie​dzie przez okna. Wiem, że przez okno wy​cho​dzi się wol​niej, ale ta nie​do​god​ność jest dla wa​sze​go do​bra. Ko​łat​ki min po​ło​żę na pod​ło​dze przy drzwiach. Dwa środ​ko​we za​pal​ni​ki będą po​łą​czo​ne z mi​na​mi roz​miesz​czo​ny​mi z przo​du bu​dyn​ku, a skraj​ne z mi​na​mi po bo​kach. Nie de​to​nuj​cie pod żad​nym po​zo​rem min, do​pó​ki nie usły​szy​cie, jak Bo​xers albo ja wo​ła​my trzy​krot​nie: „clay​mo​re, clay​mo​re, clay​mo​re". Pa​mię​taj​cie, te miny to na​sza ostat​nia de​ska ra​tun​ku, moż​na ich użyć tyl​ko w osta​tecz​no​ści. Je​śli to schrza​ni​cie, cze​ka nas wiel​ki dra​mat. A szcze​gól​nie mnie i Ol​brzy​ma. Ste​phen​son skrzy​wił się - do​bry znak - to zna​czy, że słu​chał uważ​nie. - Dla​cze​go szcze​gól​nie was? - Dla​te​go, że nie bę​dzie​my tu w środ​ku z wami. My bę​dzie​my na ze​wnątrz. - Och, świet​nie - wy​pa​li​ła Ju​lie. - Mamo! - upo​mniał ją Tho​mas, a Jo​na​than ob​rzu​cił wy​ro​zu​mia​łym spoj​rze​niem. - Przy​po​mnij​cie so​bie nasz plan. Je​śli wszyst​ko pój​dzie do​brze, ten dom znaj​dzie się poza te​re​nem walk. Taki jest nasz głów​ny cel. Ale je​śli przy​je​dzie tu dużo lu​dzi albo ude​rzy​my za wcze​śnie, mu​si​cie być go​to​wi do obro​ny. Ty, Ste​ve, zo​sta​niesz na pię​trze. Tam jest sil​niej​szy sy​gnał, poza tym nie chcę, że​byś nad​we​rę​żał nogę. Po​zo​sta​li roz​lo​ku​ją się na par​te​rze. Je​śli prze​ciw​ni​ko​wi uda się sfor​so​wać na​szą za​sadz​kę, na​dej​dą głów​ną dro​gą, na li​nii drzew roz​sta​wią się w ty​ra​lie​rę i do​pie​ro wte​dy za​ata​ku​ją. Uży​-

waj​cie nok​to​wi​zo​rów, któ​re wam wcze​śniej da​łem. Kie​dy usły​szy​cie w od​da​li strza​ły, za​łóż​cie je i nie zdej​muj​cie, póki nie bę​dzie po wszyst​kim. Je​śli zo​ba​czy​cie, że zbli​ża się ktoś, kogo nie zna​cie - strze​laj​cie. Nie wol​no za​po​mi​nać o da​chu i prze​strze​ni pod pod​ło​gą. Nie wol​no do​pu​ścić do sy​tu​acji, kie​dy bę​dzie​cie sku​pie​ni na obro​nie jed​ne​go boku, a po​zwo​li​cie po​dejść nie​przy​ja​cie​lo​wi z dru​giej stro​ny. Kie​dy bę​dzie​cie strze​lać, ce​luj​cie w śro​dek cia​ła. Strze​laj​cie, żeby za​bić, a nie ra​nić. - A je​śli będą mie​li ka​mi​zel​ki ku​lo​od​por​ne? - za​py​tał Ste​phen​son. - Po​ci​ski po​win​ny je prze​bić. A przy​naj​mniej zro​bić spo​re wgnie​ce​nie. Je​śli taki czło​wiek pod​nie​sie się i za​cznie ucie​kać, strze​laj​cie do nie​go po​now​nie. - Boże! - za​wo​ła​ła Ju​lie. Głos jej drżał. - Czy ty sły​szysz, co mó​wisz? Opo​wia​dasz o tym, jak​by to było coś zwy​czaj​ne​go. Ci lu​dzie też mają ser​ca i du​sze. - Ob​rzu​ci​ła Ste​phen​so​na gniew​nym spoj​rze​niem. - A ty z nim trzy​masz. Jo​na​than miał już tego dość. Miar​ka się prze​bra​ła. - Niech się pani za​mknie, pani Hu​ghes! Ci lu​dzie jadą tu, żeby pa​nią za​bić. Wszy​scy to ro​zu​mie​ją oprócz pani. Z ca​łym sza​cun​kiem, albo się pani weź​mie w garść, albo niech się pani za​mknie. Te​raz zwró​cił się do resz​ty: - Bi​twa jest do wy​gra​nia pod wa​run​kiem, że wal​czą​cy nie chce jej prze​grać. Mu​si​cie zro​zu​mieć, że pod​da​nie się nie wcho​dzi w ra​chu​bę. Nie bro​ni​my żad​ne​go stra​te​gicz​ne​go obiek​tu, któ​ry mo​że​my pod​dać prze​ciw​ni​ko​wi w za​mian za oka​za​nie li​to​ści. To wy je​ste​ście tym stra​te​gicz​nym obiek​tem, więc o żad​nej li​to​ści nie ma mowy. Ro​zu​mie​cie? Ro​dzi​na Hu​ghe​sów pa​trzy​ła na nie​go za​szo​ko​wa​na. - Za​da​łem wam py​ta​nie. Czy ro​zu​mie​cie, co do was mó​wię? - Ro​zu​miem - od​po​wie​dział Tho​mas. - Ja też - do​dał Ste​phen​son. Wszyst​kie spoj​rze​nia zwró​ci​ły się ku Ju​lie. Mia​ła za​ci​śnię​te ze zło​ści usta. - Od​po​wiedz mu, ko​cha​nie - na​le​gał Ste​phen​son. - Nie je​stem idiot​ką - wark​nę​ła. - Oczy​wi​ście, że ro​zu​miem. - Zwró​ci​ła się do Gail Bon​ne​vil​le. - Dla​cze​go pani mu nie prze​rwie? - Bo ma ra​cję - od​par​ła Gail. - Cza​sem wal​ka jest nie​unik​nio​na. Tak jest w tym wy​pad​ku. - Prze​cież to nie jest pani woj​na - cią​gnę​ła Ju​lie. - Ale bę​dzie - ode​zwał się zza ple​ców sze​fo​wej Jes​se. - Od chwi​li gdy pierw​szy na​past​nik skie​ru​je w moją stro​nę broń, to bę​dzie tak​że moja woj​na. - Nie chce​cie na​wet spró​bo​wać ne​go​cja​cji? Jo​na​than wziął głę​bo​ki wdech i już miał udzie​lić ostrej od​po​wie​dzi, ale Gail po​wstrzy​ma​ła go ru​chem dło​ni. Prze​krzy​wi​ła lek​ko gło​wę i zła​go​dzi​ła ton. - Pani Hu​ghes, mi​łość bliź​nie​go to wspa​nia​ła idea, ale kie​dy bliź​ni bie​gnie, wy​ma​chu​jąc to​po​rem, mi​łość nie po​mo​że. Prze​moc ro​dzi prze​moc, a kie​dy jest już po wszyst​kim, zwy​cięz​ca może cie​szyć się po​ko​jem, ale tyl​ko do cza​su ko​lej​ne​go za​gro​że​nia. Je​śli Gra​ve ma ra​cję - a wszyst​ko wska​zu​je na to, że ma rano to bę​dzie już spo​koj​ne miej​sce. Mu​si​my tyl​ko zde​cy​do​wać, kto ma się cie​szyć tym po​ko​jem. Ju​lie słu​cha​ła słów Gail i po​wo​li zmie​niał się wy​raz jej oczu. Może ła​twiej jej było przy​jąć tę praw​dę z ust ko​bie​ty. W koń​cu ski​nę​ła gło​wą i prze​nio​sła wzrok na Jo​na​tha​na, cze​ka​jąc na to, co jesz​cze ma do po​wie​dze​nia. Jo​na​than ski​nął gło​wą, dzię​ku​jąc Gail. - Do​brze po​wie​dzia​ne. To my je​ste​śmy tymi do​bry​mi i czas za​cząć tak o so​bie my​śleć. Chcąc zwró​cić na sie​bie uwa​gę, Tho​mas pod​niósł rękę. - Mam py​ta​nie. Sko​ro Ol​brzym i ty bę​dzie​cie na ze​wnątrz, jak mamy was od​róż​nić od... tych złych?

- Do​bre py​ta​nie - po​chwa​lił go Jo​na​than. - Kie​dy ja za​wo​łam „piwo", ty krzyk​nij „ba​lo​ny", i od​wrot​nie. To bę​dzie na​sze ha​sło i od​zew. - Piwo i ba​lo​ny? - Tho​mas naj​wy​raź​niej ocze​ki​wał cze​goś bar​dziej eg​zo​tycz​ne​go. - Ha​sło i od​zew nie po​win​ny dla prze​ciw​ni​ka mieć związ​ku - wy​ja​śnił Ste​phen​son. Wi​dać było, że chce zwró​cić na sie​bie uwa​gę. - Dla​te​go nie może to być na przy​kład „grzmot" i „bły​ska​wi​ca". - A mo​że​my przy​naj​mniej my być pi​wem, a wy ba​lo​na​mi? - gde​rał Tho​mas. - Nie ma mowy - ze śmie​chem od​po​wie​dział Jo​na​than. - Hej, Skor​pion. Czas na nas! - za​wo​łał z dołu Bo​xers. - Mu​si​my za​sta​wić pu​łap​kę, póki jest jesz​cze wid​no. - Pu​łap​kę - po​wtó​rzy​ła Ju​lie. Jej prze​ra​że​nie wzro​sło. Na​gle za​skrze​cza​ło ra​dio Jo​na​tha​na. - Skor​pion, tu Kwo​ka. Ru​szy​li. Nie wiem ilu, ale ten, któ​re​go wi​dzę, je​dzie w wa​szym kie​run​ku. Bo​xers miał ra​cję. Pora iść. *** Zło​ży​li swo​je rze​czy w od​le​głym koń​cu po​ko​ju, z dala od okien. Jo​na​than wy​jął z jed​ne​go z wor​ków ka​mi​zel​ki Dra​gon Skin i roz​dał je Hu​ghe​som. - Włóż​cie je - po​le​cił. Ko​lej​ną wrę​czył Tho​ma​so​wi, mó​wiąc: - Za​nieś ojcu i do​pil​nuj, żeby ją wło​żył. Jak bę​dzie pro​te​sto​wał, kop​nij go w nogę. - Po​zo​sta​łe dwie były prze​zna​czo​ne dla Jo​na​tha​na i Bo​xer​sa, ale w ten spo​sób bez ka​mi​ze​lek po​zo​sta​ła​by Gail i Jes​se. Wy​jął je i dał gli​nia​rzom. Jes​se wziął swo​ją, ale kie​dy Gail po​krę​ci​ła prze​czą​co gło​wą, za​wa​hał się. - Wy dwaj bę​dzie​cie na ze​wnątrz bar​dziej na​ra​że​ni - po​wie​dzia​ła Gail. - Bierz​cie je. Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą. - Dzię​ku​ję, ale nie. Bez niej ła​twiej mi się po​ru​szać. Poza tym je​steś moim go​ściem. - Nie zro​bię tego - od​par​ła Gail. Jes​se wy​glą​dał tak, jak​by miał za​miar ją za chwi​lę za​strze​lić. Jo​na​than nie za​mie​rzał ustą​pić. - Moja woj​na, moje re​gu​ły - uciął dys​ku​sję. Za​wa​ha​ła się. - Pro​szę - na​le​gał Jo​na​than. Zbli​żył twarz do jej ucha i szep​nął: - Mó​wię po​waż​nie. Je​śli prze​ciw​nik się prze​drze, tyl​ko wy dwo​je bę​dzie​cie mo​gli za​pa​no​wać nad sy​tu​acją. Jak zgi​nie​cie, szan​se ca​łej resz​ty dra​stycz​nie spad​ną. To ją prze​ko​na​ło. Wzię​ła ka​mi​zel​kę i wło​ży​ła ją przez gło​wę. To samo zro​bił Jes​se. - Ja mam jesz​cze to. - Jo​na​than wska​zał na swo​ją woj​sko​wą ka​mi​zel​kę z kie​sze​nia​mi na amu​ni​cję. Wy​ko​na​na z lek​kie​go ke​vla​ru chro​ni​ła przed po​ci​ska​mi ma​łe​go ka​li​bru i odłam​ka​mi, ale nie po​tra​fi​ła za​trzy​mać kuli ka​ra​bi​no​wej. Jej za​le​tą była waga - była o dzie​sięć fun​tów lżej​sza od Dra​gon Skin i ła​twiej było się w niej po​ru​szać. No i w jej kie​sze​niach mie​ści​ło się mnó​stwo amu​ni​cji. Bo​xers był za​chwy​co​ny spo​so​bem roz​wią​za​nia pro​ble​mu ka​mi​ze​lek. Nie zno​sił tego świń​stwa. Gdy​by nie wy​raź​ne roz​ka​zy Dig​ge​ra, ni​g​dy nie brał​by ka​mi​zel​ki na ak​cję. - Pa​mię​taj​cie o nok​to​wi​zo​rach - przy​po​mniał Jo​na​than, upy​cha​jąc po kie​sze​niach tyle amu​ni​cji, ile zdo​ła​ło się w nich zmie​ścić. - Za​łóż​cie je na gło​wy już te​raz, a włącz​cie, kie​dy usły​szy​cie strza​ły. Pa​mię​taj​cie, cze​go was dziś uczy​łem. Ju​lie, je​śli nie za​mie​rzasz strze​lać, to ła​duj ma​ga​zyn​ki. W ra​zie cze​go do​wo​dze​nie obej​mu​je sze​ryf Bon​ne​vil​le. Ja​kieś py​ta​nia? Wi​dząc zu​peł​ny brak re​ak​cji, pra​wie się ro​ze​śmiał. Py​tań mie​li tyle, że nie po​tra​fi​li się wy​sło​wić. Spoj​rzał w oczy Tho​ma​so​wi. - Piwo. Tho​mas uśmiech​nął się ner​wo​wo.

- Ba​lo​ny. - Nie martw się, chłop​cze. I nie pod​da​waj się. Za żad​ne skar​by się nie pod​da​waj. Jo​na​than ob​rzu​cił szyb​kim spoj​rze​niem Gail, spraw​dza​jąc, czy usły​sza​ła tę ostat​nią radę. Sze​ryf od​po​wie​dzia​ła ski​nie​niem gło​wy. Pora iść. - Spraw​dza​my sprzęt, Ol​brzy​mie. To był ry​tu​ał przed każ​dą wal​ką, nie​waż​ne dużą czy małą. Ubra​li się od stóp do głów na czar​no, wło​ży​li na​wet czar​ne rę​ka​wicz​ki z no​mek​su. Na gło​wach mie​li heł​my z ke​vla​ru i nok​to​wi​zo​ry, w uszach słu​chaw​ki. Ra​dio mo​gło być ak​ty​wo​wa​ne gło​sem lub przy​ci​skiem. Oni wy​bra​li tę dru​gą wer​sję. Przy​cisk znaj​do​wał się w ka​mi​zel​ce na pier​si. - Kon​tro​la łącz​no​ści, raz dwa trzy - ode​zwał się Jo​na​than. Bo​xers po​ka​zał unie​sio​ny kciuk. - W po​rząd​ku. Jo​na​than spoj​rzał na Gail, któ​ra zda​ła so​bie na​gle spra​wę, że nie włą​czy​ła swo​je​go od​bior​ni​ka. Po​wtó​rzył od​li​cza​nie, a Gail kiw​nę​ła gło​wą. - Sły​szę cię - po​wie​dzia​ła ofi​cjal​nym to​nem. - Kwo​ko, je​steś w ete​rze? - Je​stem, Skor​pio​nie. Uwa​żaj​cie na sie​bie. W po​chwie na le​wym ra​mie​niu mie​li noże K-Bar, a na pier​siach po dwa gra​na​ty odłam​ko​we. Kie​sze​nie wo​kół brzu​cha mie​ści​ły po czte​ry​sta sztuk amu​ni​cji do ka​ra​bi​nu M4, czter​dzie​ści do​dat​ko​wych na​bo​jów do pi​sto​le​tu i osiem​na​ście na​bo​jów do spe​cjal​nie zmo​dy​fi​ko​wa​nej strzel​by Moss​berg z uchwy​tem pi​sto​le​to​wym. Ka​ra​bin M4 mie​li prze​wie​szo​ny przez pierś, a moss​berg spo​czy​wał w ka​bu​rze pod pa​chą. U pasa Bo​xers no​sił be​ret​tę, a Jo​na​than col​ta 1911 ka​li​bru .45. Jo​na​than, prze​ko​na​ny, że bro​ni ni​g​dy za wie​le, na udzie w le​wej kie​sze​ni spodni trzy​mał jesz​cze re​wol​wer z krót​ką lufą ka​li​bru .38. Po upew​nie​niu się, że sprzęt jest kom​plet​ny, byli go​to​wi do wyj​ścia. - Jezu, spójrz na sie​bie. - W gło​sie Tho​ma​sa sły​chać było nie​kła​ma​ny po​dziw. - Mo​żesz się zmie​rzyć z całą ar​mią dra​ni. Zo​staw kil​ku dla nas. - Tho​mas! - upo​mnia​ła go Ju​lie. Jo​na​than uśmiech​nął się. Mło​dy Hu​ghes nie był ty​po​wym mu​zy​kiem. Miał wolę wal​ki. Szko​da tyl​ko, że jego mat​ka uwa​ża​ła to za wadę. Do za​pad​nię​cia kom​plet​nych ciem​no​ści po​zo​sta​ło nie wię​cej niż dwa​dzie​ścia mi​nut. Bo​xers i Jo​na​than wy​śli​zgnę​li się przez okno na we​ran​dę. - Jesz​cze jed​no - po​wie​dział Jo​na​than, od​wra​ca​jąc się i za​glą​da​jąc do wnę​trza domu. - Ob​ser​wuj​cie ekran kom​pu​te​ra. Kie​dy zo​ba​czy​cie sa​mo​cho​dy, zaj​mij​cie po​zy​cje. - Wszy​scy przy​tak​nę​li, ale byli zde​kon​cen​tro​wa​ni. - Hej! - za​wo​łał Jo​na​than. - Spójrz​cie na mnie. Kie​dy wszyst​ko się skoń​czy, bę​dzie o czym opo​wia​dać. Je​śli pra​gnie​cie zwy​cię​stwa, zwy​cię​ży​my. Na ra​zie.

Rozdział 41 Char​lie War​ren po​czuł, jak Ga​ri​no krę​ci się nie​zgrab​nie w fo​te​lu kie​row​cy. Wie​dział, ja​kie pad​nie py​ta​nie, nim kie​row​ca zdą​żył je za​dać. - Je​steś pew​ny, że mamy jesz​cze cze​kać? Char​lie zer​k​nął na ze​ga​rek. Była dzie​wią​ta dwa​dzie​ścia wie​czo​rem. - Ivan usta​lił go​dzi​nę roz​po​czę​cia ak​cji na dzie​sią​tą trzy​dzie​ści. My wcho​dzi​my o dzie​sią​tej dzie​sięć. Już trze​ci raz od​po​wia​dał na to samo py​ta​nie. - Pla​ny się nie zmie​ni​ły. I nie zmie​nią się. - Po pro​stu nie chcę się spóź​nić - uspra​wie​dli​wił się Ga​ri​no. Z tyl​ne​go sie​dze​nia wsparł go Glick. - On ma ra​cję, Char​lie. Jak bę​dzie​my zbyt dłu​go cze​kać, ry​zy​ku​je​my, że coś pój​dzie nie tak. Ivan może stra​cić efekt za​sko​cze​nia. Char​lie był nie​wzru​szo​ny. - Je​że​li wczo​raj wy​ko​na​li​ście do​brze swo​ją ro​bo​tę, to dwa​dzie​ścia mi​nut w zu​peł​no​ści wy​star​czy. Gdy​by​śmy we​szli za wcze​śnie, Gra​ve mógł​by się wy​stra​szyć i za​cząć zmie​niać pla​ny. - Cho​ciaż po​szu​ki​wa​nia ja​kich​kol​wiek in​for​ma​cji na te​mat Jo​na​tha​na Gra​ve'a nie przy​nio​sły żad​nych re​zul​ta​tów, sam fakt, że fa​cet po​tra​fił dzia​łać w tak nie​wi​docz​ny spo​sób, pod​po​wia​dał Char​lie​mu, że po​tra​fił​by wy​ko​rzy​stać naj​mniej​szą prze​wa​gę. Char​lie wie​dział - tak jak i Ivan Pa​trick - że Ivan pa​ku​je się w za​sadz​kę. Gafę po​le​ga​ją​cą na sko​rzy​sta​niu z kar​ty kre​dy​to​wej moż​na było przy​pi​sać zwy​kłe​mu ga​pio​stwu, ale kie​dy nie​ocze​ki​wa​nie ożył te​le​fon ko​mór​ko​wy, nie było wąt​pli​wo​ści, że jest to pu​łap​ka. Sęk w tym, że to była ide​al​na za​sadz​ka. Ivan, choć wie​dział, że jest ma​rio​net​ką w ręku Jo​na​tha​na Gra​ve'a, nie miał wyj​ścia i mu​siał tam po​je​chać. Pół​noc​no​afry​kań​ski klient dał ja​sno do zro​zu​mie​nia, że jego cier​pli​wość się skoń​czy​ła. Żą​dał swo​je​go GVX albo gło​wy tego, kto nie zdo​łał mu wi​ru​sa do​star​czyć. Przy każ​dej za​sadz​ce ist​nie​je tak​że kontrza​sadz​ka. Żoł​nie​rze mają ten​den​cję do wpa​da​nia w sa​mo​za​do​wo​le​nie, kie​dy wy​da​je im się, że zro​bi​li ko​goś w ko​nia. Zwy​kle wte​dy wy​jąt​ko​wo ła​two po​no​szą dru​zgo​cą​cą klę​skę. Kie​dy sta​ło się dla nich ja​sne, na czym po​le​ga plan Gra​ve'a, przy​go​to​wa​nie wła​sne​go pla​nu było już pro​ste. Char​lie po​cząt​ko​wo nie po​tra​fił po​jąć, jak Gra​ve'owi uda​ło się po​łą​czyć wszyst​kie ele​men​ty ukła​dan​ki, ale te​raz, kie​dy wie​dzie​li, czym zaj​mu​je się Se​cu​ri​ty So​lu​tions, wszyst​ko sta​ło się ja​sne. Uznał też, że Gra​ve musi wy​ko​rzy​sty​wać ja​kąś tech​no​lo​gię szpie​gow​ską do śle​dze​nia ich ru​chów. Ivan szyb​ko po​łą​czył fak​ty i do​szedł do wnio​sku, że to musi być sys​tem Sky​sEye, stwo​rzo​ny przez by​łe​go żoł​nie​rza sił spe​cjal​nych. Ivan nie znał go oso​bi​ście, ale sły​szał, że to uczci​wy czło​wiek. To nie była do​bra wia​do​mość dla Iva​na. Tyle że nie mia​ła ona więk​sze​go zna​cze​nia. Wszy​scy lu​dzie po​wią​za​ni z si​ła​mi spe​cjal​ny​mi wie​dzie​li, że Sky​sEye na ba​zie taj​nej tech​no​lo​gii z okre​su zim​nej woj​ny stwo​rzył sys​tem bier​ne​go śle​dze​nia po​jaz​dów, a wła​ści​wie cie​pła wy​dzie​la​ne​go przez sil​ni​ki. Zna​ną tyl​ko wta​jem​ni​czo​nym sła​bo​ścią cy​wil​nej wer​sji tego sys​te​mu był fakt, że tem​pe​ra​tu​ra sil​ni​ka mu​sia​ła być w mia​rę sta​ła. Kie​dy cel zo​stał na​mie​rzo​ny, kom​pu​ter mógł go śle​dzić, je​śli wa​ha​nia tem​pe​ra​tu​ry nie prze​kra​cza​ły czter​dzie​stu stop​ni Cel​sju​sza. Je​że​li na​to​miast blok sil​ni​ka wy​chło​dził się, czuj​ni​ki tra​ci​ły kon​takt z obiek​tem i sa​mo​chód sta​wał się dla nich nie​wi​dzial​ny.

Wi​zy​ta, któ​rą Glick i Ga​ri​no zło​ży​li ubie​głej nocy w sie​dzi​bie Se​cu​ri​ty So​lu​tions, po​twier​dzi​ła przy​pusz​cze​nia Char​lie​go: w trak​cie wal​ki zwiad bę​dzie pro​wa​dzo​ny za po​mo​cą sa​te​li​ty. Ta Ale​xan​der mia​ła być ocza​mi Jo​na​tha​na Gra​ve'a. Wy​łą​cza​jąc na par​kin​gu przed Wal-Mar​tem wszyst​kie sil​ni​ki prócz jed​ne​go, Ivan spo​wo​do​wał, że Gra​ve był na wpół śle​py. A o dzie​sią​tej dzie​sięć Char​lie miał zu​peł​nie po​ga​sić świa​tła. *** To była zu​peł​nie kla​sycz​na za​sadz​ka. Wie​dzie​li, że w ich kie​run​ku zmie​rza osiem sa​mo​cho​dów, zna​li też ich tra​sę. Wal​ka mia​ła roz​po​cząć się w tym miej​scu - przy zwa​lo​nych pniach drzew, osiem​set jar​dów od dom​ku. Kie​dy po​jaz​dy z na​past​ni​ka​mi do​trą do ba​ry​ka​dy, Bo​xers miał ściąć ko​lej​ne trzy drze​wa ja​kieś trzy​dzie​ści jar​dów z tyłu, aby w ten spo​sób unie​moż​li​wić od​wrót. Wte​dy mie​li wziąć nie​przy​ja​ciół z za​sko​cze​nia, two​rząc po​mię​dzy sobą stre​fę śmier​ci i za​sy​pu​jąc ich gra​dem po​ci​sków ka​li​bru pięć pięć​dzie​siąt sześć, spod któ​re​go nikt nie po​wi​nien ujść z ży​ciem. Po​nie​waż plan za​kła​dał dy​na​micz​ny roz​wój wy​da​rzeń, trud​no było ocze​ki​wać, że po​wie​dzie się w stu pro​cen​tach, zwłasz​cza je​śli nie​przy​ja​ciel za​czął​by się ostrze​li​wać. Ale i tak naj​więk​szym zmar​twie​niem Jo​na​tha​na była moż​li​wość, że w po​bli​żu po​ja​wi się ja​kaś gru​pa Bogu du​cha win​nych skau​tów albo tu​ry​stów. Wła​śnie dla​te​go, że wy​da​wa​ło się to ab​sur​dal​ne, tak do​świad​czo​ny żoł​nierz jak Jo​na​than mu​siał wziąć taką oko​licz​ność pod uwa​gę. Jo​na​than na​prę​żył ze​sztyw​nia​łe mię​śnie rąk i nóg. Spoj​rzał na ze​ga​rek i wci​snął gu​zik ra​dia. - Ol​brzy​mie, nie śpisz? - Nie mogę się do​cze​kać - od​parł we​so​ło Bo​xers. - Gail? Jak tam u was w domu? - Wszyst​ko w po​rząd​ku. Za​ło​ży​li​śmy nok​to​wi​zo​ry i je​ste​śmy zde​ner​wo​wa​ni. Jo​na​than do​ce​nił jej szcze​rość. - A co u cie​bie, Kwo​ko? - Wszyst​ko gra - od​par​ła Ve​ni​ce. - Ni​cze​go jesz​cze nie wi​dzę na ekra​nie, ale ten je​den sa​mo​chód, któ​ry śle​dzę, je​dzie w wa​szym kie​run​ku. Za kil​ka mi​nut bę​dzie na miej​scu. Te​raz po​zo​sta​ło ocze​ki​wa​nie. Nie​koń​czą​ce się, wy​czer​pu​ją​ce ocze​ki​wa​nie. Jo​na​than się​gnął pa​mię​cią do chwil po​prze​dza​ją​cych nie​zli​czo​ne ak​cje od​dzia​łu, w któ​rych brał udział. Na​zy​wał ten czas ocze​ki​wa​nia Ma​gicz​ną Chwi​lą. Przy​go​to​wa​nia za​koń​czy​li, on był do​brze wy​szko​lo​ny, bra​ko​wa​ło tyl​ko prze​ciw​ni​ka. Jak każ​dy żoł​nierz eli​tar​nych jed​no​stek, daw​no temu już prze​stał bać się śmier​ci. Prę​dzej czy póź​niej spo​tka ona każ​de​go, więc po co na myśl o niej się po​cić? Dzię​ki Do​mo​wi od​ro​dzi​ła się jego wia​ra w ist​nie​nie cze​goś - cze​go​kol​wiek - po ży​ciu, ale i tak nie przej​mo​wał się zbyt​nio swo​ją grzesz​ną du​szą. Bóg, ja​kie​go znał, miał po​czu​cie hu​mo​ru i ro​zu​miał świat Jo​na​tha​na. *** - Mam ob​raz! - W słu​chaw​ce za​trzesz​czał głos Ve​ni​ce. - Osiem sa​mo​cho​dów na le​śnej dro​dze. Jadą wprost na cie​bie. Ste​phen​son był bar​dziej bez​po​śred​ni. - Wi​dzę sa​mo​cho​dy! Jest pięć, nie, osiem sa​mo​cho​dów. Jezu, są tuż przy to​bie! - Przy​ją​łem - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Mów da​lej, Kwo​ko. - Sło​wa Ste​phen​so​na mia​ły dla nie​go war​tość, do​pie​ro gdy po​twier​dzi​ła je Ve​ni​ce. - Trud​no mi po​wie​dzieć, jak są bli​sko. To czte​ro​mi​nu​to​we opóź​nie​nie przy​pra​wi mnie o za​wał. Po​win​ni być na​praw​dę bar​dzo, bar​dzo bli​sko. Boże! Pro​szę cię, bądź ostroż​ny. Nie po​fa​ty​go​wał się, żeby od​po​wie​dzieć, ale po​zwo​lił so​bie na uśmiech. Włą​czył mi​kro​fon. - Wi​dzisz coś, Box? - Taa... - od​po​wie​dział Bo​xers cha​rak​te​ry​stycz​nym wark​nię​ciem. - Wi​dzę całą pie​przo​ną ka​ra​wa​nę.

Wy​glą​da jak ko​lum​na czoł​gów. Może sam so​bie z nimi po​ra​dzę? - Zgo​da - od​po​wie​dział Jo​na​than, uda​jąc, że bie​rze jego sło​wa na se​rio. - Po​wiedz, kie​dy zo​ba​czysz ogień z lufy. Mi​nę​ła chwi​la. - Chy​ba wiesz, że żar​to​wa​łem? *** Tho​mas czuł w uszach pul​so​wa​nie krwi. W oku​la​rach nok​to​wi​zo​ra cały świat błysz​czał zie​le​nią i przy​po​mi​nał re​por​ta​że te​le​wi​zyj​ne z róż​nych za​kąt​ków świa​ta, w któ​rych to​czy​ła się woj​na. Klę​czał przy ostat​nim oknie po le​wej na pię​trze. Pod ko​la​na pod​ło​żył so​bie zwi​nię​ty w ru​lon dy​wa​nik z sy​pial​ni. W dru​gim koń​cu po​ko​ju na po​ste​run​ku przy oknie czu​wał jego oj​ciec. Sie​dział na krze​śle z ka​ra​bi​nem opar​tym o pa​ra​pet. Z tyłu, w na​mio​cie z ko​ców sie​dzia​ła przy kom​pu​te​rze mat​ka Tho​ma​sa. Tho​mas był za​sko​czo​ny czy​sto​ścią ob​ra​zu w nok​to​wi​zo​rze. W te​le​wi​zji po​ja​wia​ła się ziar​ni​stość, któ​rej w rze​czy​wi​sto​ści nie było. Wi​dział wszyst​ko tak wy​raź​nie jak w dzień, tyle że na zie​lo​no i z nie​co mniej​szym kon​tra​stem. Ob​ser​wo​wał li​nię drzew, ćwi​cząc jed​no​cze​śnie ce​lo​wa​nie do ga​łę​zi drzew i po​je​dyn​czych ka​mie​ni. Nok​to​wi​zor ni​cze​go spe​cjal​nie nie zmie​niał. - Tho​mas, od​suń się od okna - syk​nę​ła w ciem​no​ściach mat​ka. - Zo​staw go w spo​ko​ju - ode​zwał się Ste​phen​son. - Jest tam, gdzie ma być. - Ty też się od​suń, Ste​ve. Dla za​bi​cia cza​su Tho​mas roz​my​ślał, czy psy​cho​lo​go​wie nie stra​ci​li​by pra​cy, gdy​by każ​da ofia​ra prze​stęp​stwa mo​gła strze​lać do swo​ich opraw​ców. *** Na dru​gim pię​trze, w biu​rze Se​cu​ri​ty So​lu​tions, Ve​ni​ce wpa​try​wa​ła się w ekran i za​sta​na​wia​ła, dla​cze​go na​past​ni​cy się nie ru​sza​ją. Mi​nę​ły już trzy czte​ro​mi​nu​to​we cy​kle, a oni tkwi​li w miej​scu. - Mam w pod​czer​wie​ni źró​dło cie​pła! - za​wo​łał przez ra​dio Bo​xers. - Żad​nych świa​teł, tyl​ko cie​pło. Jadą. Ve​ni​ce wy​da​ła stłu​mio​ny krzyk i za​sło​ni​ła usta dło​nią. Na jej ekra​nie wszyst​ko po​zo​sta​wa​ło bez zmian. Czte​ry mi​nu​ty wy​da​wa​ły się wiecz​no​ścią, kie​dy cze​ka​ło się z taką nie​cier​pli​wo​ścią na in​for​ma​cje. - Ja też wi​dzę - za​mel​do​wał Jo​na​than. - Za​raz na nich na​sko​czy​my. Zo​stań​cie w po​go​to​wiu. Ve​ni​ce za​mknę​ła oczy i sta​ra​ła się uspo​ko​ić. Do​bry Boże, jak​że by chcia​ła umieć tak od​dzie​lać kwe​stie mo​ral​ne, jak ro​bił to Dig​ger. Albo na​wet Dom. Chcia​ła​by żyć w in​nym świe​cie, ta​kim, gdzie pa​no​wał​by ści​sły roz​dział, co jest bia​łe, a co czar​ne, co do​bre, a co złe. Ob​raz z sa​te​li​ty na​resz​cie się od​świe​żył. Wes​tchnę​ła głę​bo​ko i się​gnę​ła po ra​dio. Za​nim zdą​ży​ła na​wią​zać po​łą​cze​nie, po​czu​ła z tyłu gło​wy do​tyk chłod​nej sta​li. - Nie ru​szaj się - po​wie​dział ja​kiś głos. Jo​na​than przy​tknął stop​kę kol​by ka​ra​bi​nu do zgię​cia w ra​mie​niu i wy​re​gu​lo​wał siat​kę lu​ne​ty. Sa​mo​cho​dy, któ​re się po​ja​wi​ły, to były SUV-y, co mo​gło ozna​czać ośmiu na​past​ni​ków w każ​dym. Włą​czył ra​dio. - Wi​dzę dwa wozy. Wstrzy​maj ogień, póki nie dam znać. - Po​twier​dzam, dwa. I przy​ją​łem - od​parł Bo​xers. Gdzie, do dia​bła, po​dzia​ła się resz​ta? Jo​na​tha​no​wi to się nie po​do​ba​ło. We​dług wszel​kich da​nych Ivan Pa​trick był do​świad​czo​nym żoł​nie​rzem. I by​strym. Bez wąt​pie​nia po​dzie​lił swo​je siły, ale gdzie znik​nę​ła tam​ta dru​ga część? - Je​steś tam, Ste​ve? - szep​nął do mi​kro​fo​nu. - Na po​ste​run​ku - od​szep​tał Ste​phen​son. - Sprawdź​cie dro​gę po​ża​ro​wą. Bra​ku​je nam tu zbyt wie​lu na​past​ni​ków. Po dłu​giej prze​rwie Ste​phen​son po​wie​dział:

- Za​raz się do cie​bie ode​zwę. - Za​raz? - syk​nął Bo​xers. - A może byś się, kur​wa, po​spie​szył? - Do​syć! - wark​nął Jo​na​than. - Kwo​ko? Gdzie resz​ta po​jaz​dów? Żad​nej od​po​wie​dzi. - Kwo​ko! Mu​szę mieć mel​du​nek o po​zo​sta​łych sa​mo​cho​dach. Wi​dzę tyl​ko dwa. Gdzie resz​ta? Wciąż nic. Niech to szlag. Pierw​szy SUV prze​je​chał bez świa​teł przez most i za​trzy​mał się przy za​po​rze. Jo​na​than wi​dział, jak wy​sia​da z nie​go pię​ciu uzbro​jo​nych męż​czyzn. Dru​gi po​jazd po​zo​stał po tam​tej stro​nie; trzech męż​czyzn z pierw​sze​go wozu za​ję​ło po​zy​cje obron​ne, a dwóch oglą​da​ło blo​ka​dę. Wszy​scy znaj​do​wa​li się w od​le​gło​ści mniej​szej niż sześć​dzie​siąt jar​dów, a więc w stre​fie śmier​ci. Przy​glą​dał się uważ​nie, jak oce​nia​ją cie​sioł​kę Bo​xer​sa, a po​tem wra​ca​ją wszy​scy do sa​mo​cho​du na na​ra​dę wo​jen​ną. - Mam ściąć po​zo​sta​łe drze​wa? - szep​nął Bo​xers. - Jesz​cze nie. - Gdzie jest resz​ta? Jo​na​than pró​bo​wał od​gad​nąć ich my​śli. Czy wy​czu​li pu​łap​kę? A może za​sta​wi​li wła​sną? Jed​no było pew​ne: je​że​li za​mie​rza​li się wy​co​fać i od​je​chać, to naj​le​piej, żeby Bo​xers ściął te drze​wa. Na​past​ni​cy nie po​win​ni ujść z ży​ciem. Na​gle kie​row​ca SUV-a otwo​rzył drzwi i wy​siadł. Jo​na​than odło​żył na bok spe​ku​la​cje. - Cze​kaj - roz​ka​zał. Bo​xers tyl​ko ci​cho mla​snął w od​po​wie​dzi. W słu​chaw​ce roz​legł się pe​łen za​kło​po​ta​nia, nie​pew​ny głos Ste​phen​so​na. - Hmm, Skor​pion? Ta ban​da zna​la​zła dro​gę po​ża​ro​wą. Sześć sa​mo​cho​dów. Może ze dwu​dzie​stu lu​dzi. Mu​sisz tu wra​cać. Cho​ler​na dro​ga po​ża​ro​wa. Ta, o któ​rej nikt nic nie wie​dział. Iva​no​wi mu​sia​ła wpaść w ręce lep​sza lub now​sza mapa i to on za​sta​wił pu​łap​kę. Jo​na​than pa​mię​tał sło​wa Bo​xer​sa o tym, że ta dro​ga jest ich pię​tą achil​le​so​wą. Te​raz prze​kli​nał sie​bie, że nie po​trak​to​wał po​waż​niej tego ostrze​że​nia. - Skor​pion? Jo​na​than pa​trzył na zbli​ża​ją​cą się nie​dba​łą ty​ra​lie​rę na​jeźdź​ców. Każ​dy z nich miał ka​ra​bin - Jo​na​than do​strzegł kil​ka M16 i coś, co mo​gło być AK-47, ale nie był pe​wien, bo wi​dok czę​ścio​wo przy​sła​nia​ły drze​wa. Za​uwa​żył za to z całą pew​no​ścią, że mają nok​to​wi​zo​ry. Tyl​ko dwa sa​mo​cho​dy. Więc to był ma​newr my​lą​cy. Jo​na​than prze​kli​nał sie​bie w du​chu. Za​nim wró​ci do dom​ku, musi za​jąć się tymi dra​nia​mi. - Skor​pion, je​steś tam? - w słu​chaw​ce za​trzesz​czał głos Ste​phen​so​na. - Co mamy ro​bić? - Naj​le​piej za​mknąć się na kil​ka pie​przo​nych mi​nut - syk​nął Bo​xers. - Im​pro​wi​zuj​cie. Jo​na​than nie za​mie​rzał się sprze​czać. - Wró​ci​my naj​szyb​ciej, jak to bę​dzie moż​li​we - od​parł. Nie​przy​ja​cie​le po​ru​sza​li się zbyt gło​śno, ale z dru​giej stro​ny ich dys​cy​pli​na nie​po​ko​iła Jo​na​tha​na. - Są już cho​ler​nie bli​sko, Dig - szep​nął Bo​xers. Jo​na​than i Bo​xers cza​to​wa​li po dwóch stro​nach dro​gi. Na​le​ża​ło te​raz zde​cy​do​wać się, kie​dy za​ata​ko​wać. Mniej​sza od​le​głość ozna​cza​ła ła​twiej​szą wal​kę, ale zbyt mała zwięk​sza​ła ry​zy​ko, że przy​pad​kiem sami się na​wza​jem wy​strze​la​ją. Jo​na​than oparł łoże ka​ra​bi​nu o ba​ry​ka​dę z drzew i wy​ce​lo​wał w męż​czy​znę idą​ce​go na prze​dzie. - Stać! - wrza​snął. - Kim je​ste​ście?! Na dźwięk gło​su Jo​na​tha​na przy​wód​ca gwał​tow​nie prze​su​nął broń. Zro​bił jesz​cze krok i padł tra​fio​ny trze​ma cel​ny​mi strza​ła​mi. Jo​na​than wi​dział w zie​lo​nym świe​tle nok​to​wi​zo​ra, jak roz​pry​sku​je się jego mózg.

- Od​pa​laj, Box! Za​trzę​sła się zie​mia. Je​den po dru​gim wy​bu​cha​ły ła​dun​ki przy​mo​co​wa​ne do drzew, od​głos eks​plo​zji spra​wił, że po​wie​trze kon​wul​syj​nie za​drża​ło. Na​jeźdź​cy rzu​ci​li się w po​szu​ki​wa​niu schro​nie​nia i ostrze​li​wu​jąc się na oślep, kry​li się za tym, co uda​ło im się szyb​ko zna​leźć. Je​den z nich przedarł się do pierw​sze​go SUV-a, ale Bo​xers zdjął go cel​nym strza​łem, nim Jo​na​than za​re​ago​wał. Kie​dy dru​gi wóz pró​bo​wał się wy​co​fać i uciec, Jo​na​than po​słał w stro​nę ko​mo​ry sil​ni​ka trzy po​ci​ski, a ko​lej​ne czte​ry w opo​ny. To samo zro​bił z pierw​szym po​jaz​dem. - Trzy​mać się ra​zem! - ktoś za​wo​łał. - Nie wy​co​fy​wać się! Od​po​wie​dzieć ogniem! Bo​xers wy​strze​lił w kie​run​ku, z któ​re​go do​cho​dził głos i dziel​ny ge​ne​rał umilkł. Jo​na​than wi​dział wie​le po​ru​sza​ją​cych się po​sta​ci, ale strze​lał do​pie​ro wte​dy, gdy ob​rał so​bie cel. Każ​de po​cią​gnię​cie za spust wy​wo​ły​wa​ło błysk u wy​lo​tu lufy, któ​ry po​zwa​lał go zlo​ka​li​zo​wać. Fil​mo​we strze​la​nie se​ria​mi w re​al​nym świe​cie ozna​cza​ło sa​mo​bój​stwo, po​dob​nie jak bie​ga​nie czy ro​bie​nie uni​ków. Przy sła​bym oświe​tle​niu po​ru​sza​ją​cy się cel był ła​twiej​szy do wy​kry​cia niż nie​ru​cho​my. Dla​te​go wła​śnie ci, któ​rzy za​sta​wi​li pu​łap​kę, mie​li prze​wa​gę nad tymi, któ​rzy w nią wpa​dli. - Tu​taj, dup​ki! - wrza​snął Bo​xers, opróż​nia​jąc pół ma​ga​zyn​ka w kie​run​ku, gdzie przed chwi​lą sta​ła ty​ra​lie​ra na​jeźdź​ców. Był to cho​ler​nie ry​zy​kow​ny spo​sób wy​wa​bie​nia prze​ciw​ni​ka z ukry​cia, ale Bo​xers za​wsze wy​cho​dził na​prze​ciw ry​zy​ku. Ata​ku​ją​cy otwo​rzy​li zma​so​wa​ny ogień, wy​peł​nia​jąc noc ha​ła​sem i bły​skiem, jed​no​cze​śnie przy​pie​czę​to​wu​jąc swój los. Jo​na​than zro​zu​miał wska​zów​kę. Za roz​świe​tlo​nym od strza​łów wy​lo​tem lufy znaj​do​wa​ła się twarz Strzel​ca. Jo​na​than uchwy​cił w ce​low​ni​ku roz​błysk i po​cią​gnął za spust. Na​stęp​nie od​szu​kał ko​lej​ny roz​błysk i po​wtó​rzył strzał, ale tym ra​zem nie tra​fił. Jak było do prze​wi​dze​nia, jego nie​daw​ny cel od​po​wie​dział ogniem i Jo​na​than mu​siał rzu​cić się na zie​mię, kry​jąc się przed gra​dem kul sie​ką​cych li​ście nad jego gło​wą. Spró​bo​wał schro​nić się za pniem drze​wa. Czuł, jak kule wbi​ja​ją się w drew​no. *** Chwi​lę wcze​śniej ro​dzi​na Hu​ghe​sów ze​bra​ła się przed ekra​nem kom​pu​te​ra. Na grzbie​cie wznie​sie​nia za do​mem wi​docz​nych było sześć po​ru​sza​ją​cych się punk​tów - sześć sa​mo​cho​dów. - Jak mógł nas tak zo​sta​wić? - po​msto​wa​ła Ju​lie. - Prze​cież mu o tym po​wie​dzie​li​śmy. Jak on mógł? - A co to, do kur​wy nę​dzy, te​raz za róż​ni​ca? - wark​nął Tho​mas. Ju​lie spra​wia​ła wra​że​nie, jak​by ją spo​licz​ko​wa​no, a Tho​mas wy​da​wał się za​do​wo​lo​ny ze swo​ich słów. - Oni są tam, a my je​ste​śmy tu​taj - za​koń​czył. Zdję​li wcze​śniej nok​to​wi​zo​ry, żeby nie ośle​pił ich blask ekra​nu, i te​raz Tho​mas wi​dział w nie​bie​skiej po​świa​cie, jak jego oj​ciec po​cie​ra kark. Za​wsze tak ro​bił, kie​dy za​sta​na​wiał się nad ja​kimś pro​ble​mem. Z od​da​li do​bie​gły ich trzy szyb​kie strza​ły, a se​kun​dę póź​niej trzy eks​plo​zje i cała ka​no​na​da z ka​ra​bi​nu Jo​na​tha​na. Tho​mas wy​czoł​gał się z pro​wi​zo​rycz​ne​go na​mio​tu i pod​biegł do okna. Za​ło​żył nok​to​wi​zor i spoj​rzał w stro​nę, skąd do​cho​dzi​ły strza​ły. - Brzmi to, jak​by roz​ry​wa​li ich na ka​wał​ki - po​wie​dział. Ob​ró​cił się i spoj​rzał na ro​dzi​ców. - To się na​praw​dę dzie​je. - Wziął do ręki ka​ra​bin i cze​kał. Za jego ple​ca​mi Ju​lie i Ste​phen​son obej​mo​wa​li się, co strasz​nie go wku​rzy​ło. Chciał, żeby oj​ciec prze​stał uża​lać się nad mat​ką i za​czął do​wo​dzić. Chciał, żeby tak jak Skor​pion wy​szedł przed sze​reg i wy​da​wał roz​ka​zy. Tho​mas nie mógł się po​go​dzić z fak​tem, że się ukry​wa​ją, pod​czas gdy Skor​pion wy​ko​nu​je całą brud​ną ro​bo​tę. To było upo​ka​rza​ją​ce. Kie​dy bę​dzie po wszyst​kim... - O Boże! - spod ko​ców roz​legł się głos Ste​phen​so​na. - Scho​dzą po zbo​czu w stro​nę domu. Ob​raz wła​-

śnie się od​świe​żył. Jezu, ilu ich tam jest! Tho​mas wró​cił do na​mio​tu, żeby zo​ba​czyć to na wła​sne oczy. Wi​dział te​raz lu​dzi. Naj​pierw jego wzrok po​wę​dro​wał tam, gdzie wal​czył Skor​pion. Na za​trzy​ma​nej w cza​sie fo​to​gra​fii Skor​pion i jego prze​ciw​ni​cy sta​li tuż obok sie​bie. Po​tem spoj​rzał na chma​rę lu​dzi zbie​ga​ją​cych ze zbo​cza. Po​li​czył ich. Jezu, czy się nie po​my​lił? Rze​czy​wi​ście było aż dwu​dzie​stu na​past​ni​ków plus ci, z któ​ry​mi wal​czył Skor​pion? Lu​dzie na wzgó​rzu wciąż byli da​le​ko - ja​kiejś pół mili, może wię​cej - ale bie​gnąc, za​czę​li two​rzyć pę​tlę - ro​dzaj strycz​ka - wo​kół domu. - Mu​si​my się przy​go​to​wać - po​wie​dział. - Trze​ba zejść na dół. - Wrza​snął: - Gail! Jes​se! Idą tu! - I po​biegł w kie​run​ku scho​dów. Ju​lie chwy​ci​ła go za ra​mię, pró​bu​jąc za​trzy​mać. - Nie! Oni po​wie​dzie​li, żeby zo​stać tu na gó​rze. Tu jest bez​piecz​nie. Tho​mas wy​rwał się z uści​sku. - Ata​ku​ją od tyłu - po​wie​dział i grzmot​nął pię​ścią w bel​ki ścian. - Tu nie ma okien wy​cho​dzą​cych na tył domu. - Ani mat​ka, ani oj​ciec nie po​ru​szy​li się. Do dia​bła z nimi. Ob​ró​cił się na pię​cie i rzu​cił w stro​nę scho​dów. Za​cze​pił ra​mie​niem o koc osła​nia​ją​cy kom​pu​ter, zrzu​ca​jąc cały sprzęt na pod​ło​gę. Być może ze​rwał po​łą​cze​nie z Sky​sEye, ale nie dbał o to. Nad​szedł czas wal​ki. *** Jo​na​than po​pę​dził w pra​wo, rów​no​le​gle do swo​ich prze​ciw​ni​ków i z dala od miej​sca, gdzie przed chwi​lą wi​docz​ny był ogień z lufy jego ka​ra​bi​nu. Zgod​nie z jego ocze​ki​wa​nia​mi ata​ku​ją​cy w dal​szym cią​gu strze​la​li w tam​to miej​sce. Kie​dy ktoś uwa​ża, że przy​szpi​lił wro​ga, sta​je się nie​ostroż​ny i ujaw​nia swo​ją po​zy​cję. Jo​na​than po​sta​no​wił spra​wić, że za​pła​cą za swój błąd. Po dru​giej stro​nie pa​gór​ka Bo​xers po​now​nie otwo​rzył ogień. Uwa​gę Jo​na​tha​na przy​kuł ogłu​sza​ją​cy trzask, kie​dy ja​kiś po​cisk mi​nął o cal jego pra​we ucho. In​stynk​tow​nie prze​krę​cił się w pra​wo i scho​wał za zwa​lo​ny​mi pnia​mi, uni​ka​jąc w ostat​niej chwi​li dru​giej kuli, któ​ra nie​chyb​nie po​zba​wi​ła​by go ży​cia. Tego jesz​cze bra​ku​je, żeby któ​ryś z nich na​praw​dę umiał strze​lać, po​my​ślał. Jo​na​than mu​siał się ru​szyć. Przy​ci​ska​jąc brzuch do zie​mi, pod​czoł​gał się szyb​ko do pnia drze​wa ro​sną​ce​go po pra​wej stro​nie. Uniósł nie​co gło​wę, żeby wyj​rzeć znad pod​szy​cia. Na polu bi​twy za​le​gła ab​so​lut​na ci​sza, dźwięk dużo bar​dziej de​ner​wu​ją​cy niż od​gło​sy woj​ny. Ci​sza mo​gła ozna​czać zbyt wie​le rze​czy. W naj​lep​szym wy​pad​ku, że wróg był mar​twy i wal​ka do​bie​gła koń​ca, czę​ściej jed​nak, że wróg pró​bu​je zdo​być prze​wa​gę. Wró​cił pa​mię​cią do jed​nej z mi​sji od​dzia​łu w Sal​wa​do​rze, kie​dy le​żał tak przez sie​dem go​dzin w ab​so​lut​nym bez​ru​chu, spraw​dza​jąc w ten spo​sób cier​pli​wość prze​ciw​ni​ka. Wte​dy trzy​krot​nie po​wta​rzał so​bie, że prze​ciw​nik nie żyje i już miał za​miar wstać. W ostat​nim mo​men​cie po​sta​no​wił jesz​cze tro​chę za​cze​kać. Kie​dy w koń​cu był zu​peł​nie pew​ny, że cze​ka na to, co zro​bi nie​bosz​czyk, jego prze​ciw​nik nie wy​trzy​mał i nie po​słu​chał swo​je​go in​stynk​tu. Za​czął się po​wo​li pod​no​sić z zie​mi, a wte​dy Jo​na​than jed​nym strza​łem tra​fił go w krtań. Te​raz, gdy le​żał w za​ro​ślach, do​bre oświe​tle​nie nie było mu po​trzeb​ne, się​gnął więc lewą ręką do heł​mu i prze​łą​czył nok​to​wi​zor na pod​czer​wień. Ob​raz był dużo mniej wy​raź​ny, ale po​zwa​lał od​na​leźć po​mię​dzy krza​ka​mi źró​dło cie​pła. Nie​ste​ty, tuż przy zie​mi wszyst​ko było względ​nie cie​płe - po​cząw​szy od ściół​ki, na ka​mie​niach, a na​wet drze​wach skoń​czyw​szy. W ta​kim oto​cze​niu cała sztu​ka po​le​ga​ła na tym, żeby zna​leźć ja​kieś ano​ma​lie. Na​tu​ra skła​da się z przy​pad​ko​wych wzo​rów - plam świa​tła, zwi​sa​ją​cych ga​łę​zi, ko​ły​szą​cej się tra​wy - ta przy​pad​ko​wość two​rzy pe​wien wzór. Dla​te​go na​le​ży szu​kać bra​ku przy​pad​ko​wo​ści. Krze​wu, któ​ry mniej się po​ru​sza na wie​trze, wzo​ru li​ści, nie​pa​su​ją​ce​go do oko​li​cy. Na​le​ży szu​kać po​ru​sza​ją​ce​go się, jak​by od​dy​cha​ją​ce​go, kop​czy​ka zie​mi.

Jo​na​than ni​cze​go ta​kie​go nie za​uwa​żył. Na lewo i za ple​ca​mi, w czę​ści pola bi​twy, któ​rą zaj​mo​wał się Bo​xers, Jo​na​than usły​szał wy​strzał z ka​ra​bi​nu, na​stęp​nie krzyk tra​fio​ne​go czło​wie​ka i chwi​lę póź​niej ko​lej​ny strzał. Roz​bły​ski z luf przy​po​mi​na​ły w pod​czer​wie​ni ro​bacz​ki świę​to​jań​skie. Jo​na​than nie za​re​ago​wał na ten na​gły ha​łas, ale jego ofia​ra nie wy​trzy​ma​ła. Jo​na​than do​strzegł ruch w od​le​gło​ści nie​ca​łych dzie​się​ciu jar​dów. Po​cią​gnął za spust.

Rozdział 42 - Dla​cze​go to ro​bisz? - za​py​ta​ła Ve​ni​ce. In​truz nie za​mie​rzał od​po​wie​dzieć. Trzy​ma​na na ce​low​ni​ku Ve​ni​ce mu​sia​ła sama przy​wią​zać so​bie ta​śmą nogi w kost​kach do nóg krze​sła, a po​tem lewy nad​gar​stek do po​rę​czy. Za​do​wo​lo​ny z efek​tów in​truz przy​wią​zał jej pra​wy nad​gar​stek, a po​tem jesz​cze po​pra​wił po​zo​sta​łe wię​zy, okrę​ca​jąc cia​śniej ta​śmę. Na ko​niec skrę​po​wał jej łok​cie, unie​moż​li​wia​jąc ja​ki​kol​wiek ruch. Ve​ni​ce po​zna​ła w na​past​ni​ku męż​czy​znę, któ​re​go zna​la​zła w In​ter​ne​cie jako sze​fa ochro​ny Car​ly​le In​du​stries, i jed​no​cze​śnie czło​wie​ka z opi​su Mamy Ale​xan​der, tego, któ​ry za​cze​piał Ro​ma​na. Te​raz, kie​dy ją unie​ru​cho​mił, pod​szedł do biur​ka i zer​k​nął na mo​ni​tor. - Na li​tość bo​ską! - wark​nę​ła Ve​ni​ce. - Czy mógł​byś się ode​zwać? Char​lie War​ren nie po​ru​szył gło​wą, prze​niósł tyl​ko na nią swo​je spoj​rze​nie. - Grzecz​niej pro​szę, pan​no Ale​xan​der. Tyl​ko dwa ka​wał​ki ta​śmy dzie​lą cię od śmier​ci przez udu​sze​nie. - Na jego gład​kiej twa​rzy wy​kwitł uśmiech. - Poza tym masz faj​ne​go syna, po​win​naś się o nie​go mar​twić. Jest zbyt mło​dy, by umie​rać. Coś w niej pę​kło. - Nie mógł​byś... - Może już to zro​bi​łem. - Zmie​nił ton na szy​der​czy fal​set. - Auu! Auu, to boli! Pro​szę, prze​stań! Mamo! Wście​kła i prze​ra​żo​na Ve​ni​ce za​czę​ła się szar​pać w wię​zach. Char​lie War​ren ro​ze​śmiał się. - Wiesz prze​cież, że je​śli się uwol​nisz, za​bi​ję cię. No, pró​buj da​lej. - Wpa​tru​jąc się w mo​ni​tor, zmru​żył oczy. - Oho, wy​glą​da na to, że wpa​dli w ta​ra​pa​ty. Świat wi​ro​wał w gło​wie Ve​ni​ce. Ob​raz wo​ła​ją​ce​go ją na po​moc Ro​ma​na był tak re​ali​stycz​ny, tak żywy. Czy ten czło​wiek rze​czy​wi​ście był​by zdol​ny zro​bić tak nie​wy​obra​żal​ne rze​czy dziec​ku? Oczy​wi​ście, że tak. Wy​star​czy przy​po​mnieć so​bie, co zro​bił Ti​bo​ro​wi i Elen. Zda​ła so​bie spra​wę, że przy od​po​wied​nio wy​so​kiej staw​ce okru​cień​stwo nie zna gra​nic. Ten czło​wiek sie​dzą​cy w jej fo​te​lu, przed mo​ni​to​rem jej kom​pu​te​ra był po​two​rem. Dla​cze​go jesz​cze jej nie za​bił? Po​trzeb​na mu była żywa. Ale po co? Uświa​do​mi​ła so​bie, że jej oso​ba mia​ła swo​je miej​sce w jego tak​ty​ce. Z ja​kie​goś po​wo​du po​trzeb​na mu była żywa. Przy​po​mnia​ła so​bie wy​da​rze​nia mi​ja​ją​ce​go ty​go​dnia i zna​la​zła od​po​wiedź. - Je​stem dla cie​bie po​li​są, gwa​ran​cją bez​pie​czeń​stwa - po​wie​dzia​ła gło​śno. Po​now​nie prze​niósł wzrok z mo​ni​to​ra na nią. - Je​stem ci po​trzeb​na jako ar​gu​ment prze​tar​go​wy, na wy​pa​dek gdy​by Iva​no​wi Pa​tric​ko​wi się nie po​wio​dło. Je​śli Dig​ger - je​śli Jo​na​than prze​ży​je atak, wy​ko​rzy​stasz mnie do od​zy​ska​nia swo​jej bro​ni. Męż​czy​zna usi​ło​wał za​cho​wać ka​mien​ną twarz, ale Ve​ni​ce wie​dzia​ła, że tra​fi​ła w sed​no. W nie​ocze​ki​wa​nym przy​pły​wie bra​wu​ry do​da​ła: - Na​zy​wasz się Char​les War​ren i je​steś sze​fem ochro​ny w Car​ly​le In​du​stries. Two​je zdję​cie moż​na zna​leźć w sie​ci. To nie​zbyt roz​sąd​ne. - Będę uwa​żał - za​pew​nił i wró​cił do oglą​da​nia ob​ra​zu na mo​ni​to​rze. - Nie głów​kuj tyle, bo będę mu​siał cię za​bić - ostrzegł ją na ko​niec.

- I tak za​mie​rzasz mnie za​bić. - Chcia​ła, żeby za​brzmia​ło to od​waż​nie, i była wście​kła, że głos jej się lek​ko za​ła​mał. Męż​czy​zna uśmiech​nął się. - Może już po​wi​nie​nem to zro​bić. Ve​ni​ce też się uśmiech​nę​ła. - Nie mo​żesz. Jesz​cze nie te​raz. Jo​na​than nie po​mo​że ci, je​śli nie bę​dzie miał - jak on to na​zy​wa? Do​wo​du ży​cia. Na przy​kład fil​mu. - Je​steś wy​jąt​ko​wo za​do​wo​lo​na z sie​bie, jak na ko​bie​tę z wy​ro​kiem śmier​ci. Spoj​rza​ła na nie​go twar​do, jak​by chcia​ła go prze​szyć wzro​kiem. - Zda​jesz so​bie spra​wę, że on cię za​bi​je? War​ren ro​ze​śmiał się. - I na do​da​tek pew​na sie​bie. - Wska​zał ekran kom​pu​te​ra. - Z tego, co wi​dzę, nie mam po​wo​dów do zmar​twień. - On jest świet​ny w tym, co robi. - Ja też. Ni​cze​mu nie za​prze​cza​jąc, wła​ści​wie wszyst​ko po​twier​dził. - Czy twoi sze​fo​wie wie​dzą, że po​peł​niasz dla nich mor​der​stwo, pa​nie War​ren? Zmru​żył oczy. - Za dużo ga​dasz. - Chcia​łam się tyl​ko upew​nić, czy moje po​dej​rze​nia są słusz​ne. - Wska​za​ła na mi​ga​ją​ce świa​tło w apa​ra​cie te​le​fo​nicz​nym. - Za​mie​rzasz ode​brać? - za​py​ta​ła. - Wy​łą​czy​łam dzwo​nek. Spoj​rzał na te​le​fon, a po​tem wró​cił do wpa​try​wa​nia się w ekran. Po dwu​dzie​stu se​kun​dach lamp​ka prze​sta​ła mi​gać. *** - Za​ło​żę się, że na​wet ci się nie śni​ło, co bę​dzie​my dziś tu ro​bić - za​żar​to​wał Jes​se. Usa​do​wił się w pra​wym na​roż​ni​ku kuch​ni i opie​rał łok​cia​mi o pa​ra​pet. Z nok​to​wi​zo​rem na oczach przy​po​mi​nał Gail chłop​ca ba​wią​ce​go się w woj​nę. - Ani przez chwi​lę - przy​zna​ła. - Prze​pra​szam, że cię w to wpa​ko​wa​łam. Ro​ze​śmiał się. - Och, nie przej​muj się. Gdy​bym tu nie przy​je​chał, pew​nie ro​bił​bym wie​czo​rem coś głu​pie​go. No, wiesz, na przy​kład po​ło​żył​bym się wcze​śnie spać. - Nie po​win​nam była cię na​ma​wiać, że​byś tu ze mną przy​je​chał. Od​su​nął się od okna i spoj​rzał jej pro​sto w oczy. - Prze​stań ro​bić so​bie wy​rzu​ty. To ja na​le​ga​łem, żeby z tobą je​chać. - Oparł się z po​wro​tem o pa​ra​pet. - Cho​ciaż gdy​bym wie​dział, pew​nie bym tego nie ro​bił. Na​dal za​mie​rzasz aresz​to​wać tego go​ścia za strze​la​ni​nę? - za​py​tał Jes​se. - I tych na gó​rze za za​bój​stwo Cald​wel​lów? Oto jest py​ta​nie. Przy​się​ga​ła stać na stra​ży po​rząd​ku, a te​raz prze​kli​na​ła chwi​lę, kie​dy pod​nio​sła rękę. Oka​za​ło się, że py​ta​nie było re​to​rycz​ne. - Wiesz co, jesz​cze ni​g​dy nie strze​la​łem do czło​wie​ka - wy​znał Jes​se. - Więk​szość lu​dzi tego nie ro​bi​ła - od​par​ła Gail. - Mo​żesz się uwa​żać za szczę​śliw​ca. - Chcia​łem, że​byś to wie​dzia​ła. Nie wiem dla​cze​go, ale... po pro​stu chcia​łem. Wy​stra​szył ich gło​śny trzask na pię​trze. Ob​ró​ci​li się i zo​ba​czy​li Tho​ma​sa zbie​ga​ją​ce​go po scho​dach z ka​ra​bi​nem w ręku. Za​trzy​mał się z po​śli​zgiem na pod​ło​dze u pod​sta​wy scho​dów i jed​nym ru​chem na​cią​gnął nok​to​wi​zor na oczy. - Są tu​taj! - ob​wie​ścił. - Ata​ku​ją nas ze wszyst​kich stron. - Pod​biegł do okna Gail w le​wej czę​ści kuch​-

ni i sta​nął przy niej. - To moje okno - za​pro​te​sto​wa​ła. - Ty zaj​mij się przo​dem bu​dyn​ku. Po​trzą​snął gwał​tow​nie gło​wą. - Ude​rzą z tej stro​ny - po​wie​dział i żeby ją prze​ko​nać, opi​sał zdję​cie, któ​re przed chwi​lą wi​dział na ekra​nie kom​pu​te​ra. Gail do​ce​nia​ła jego gor​li​wość do od​par​cia ata​ku, ale po​krę​ci​ła prze​czą​co gło​wą. Jego tok my​śle​nia był nie​pra​wi​dło​wy. - To, że zo​sta​wi​li sa​mo​cho​dy na szczy​cie wzgó​rza, nie ozna​cza jesz​cze, że stam​tąd ude​rzą - ubiegł ją Jes​se. - A na pew​no nie ozna​cza, że bę​dzie to je​dy​ny kie​ru​nek ude​rze​nia. - Nie mu​si​cie się o mnie mar​twić - za​pro​te​sto​wał Tho​mas. - Nie stchó​rzę. Gail po​ło​ży​ła dłoń na jego ra​mie​niu. - Ten je​den bok my ob​sta​wia​my. Ty i twoi ro​dzi​ce mu​si​cie za​jąć się fron​tem. - Tak, ja i moi ro​dzi​ce - za​drwił Tho​mas. Od​su​nął się od okna. - Strasz​nie tam bę​dzie sa​me​mu. Do pro​gu do​kuś​ty​kał Ste​phen​son. Oparł się o fra​mu​gę i prze​niósł cały cię​żar cia​ła na pra​wą nogę, po​zwa​la​jąc od​po​cząć le​wej. - Nie je​stem ta​kim tchó​rzem, za ja​kie​go mnie uwa​żasz - po​wie​dział. - Je​stem dziś tyl​ko tro​chę po​wol​niej​szy. - Obok nie​go po​ja​wi​ła się Ju​lie. Tho​mas zwie​sił ra​mio​na. - Nie chcia​łem, żeby to tak za​brzmia​ło. Oj​ciec uśmiech​nął się do nie​go. - Chcia​łeś, ale nie ma o czym mó​wić. Tro​chę za dużo dziś emo​cji. Ta wy​mia​na zdań za​sko​czy​ła Gail. Było w niej coś, cze​go nie ro​zu​mia​ła, i praw​dę mó​wiąc, nie​wie​le ją to ob​cho​dzi​ło. Po​czu​ła spoj​rze​nie swe​go za​stęp​cy i od​wró​ci​ła się, spo​dzie​wa​jąc się uj​rzeć na jego twa​rzy cha​rak​te​ry​stycz​ny uśmie​szek. Spoj​rze​li so​bie w oczy i na​gle jego gło​wa eks​plo​do​wa​ła z prze​raź​li​wym hu​kiem. Odłam​ki ko​ści i tkan​ki mó​zgo​wej utwo​rzy​ły ma​ka​brycz​ną chmu​rę, któ​ra obry​zga​ła wszyst​ko do​oko​ła. Padł bez​gło​śnie na pod​ło​gę. - Jes​se! - krzyk​nę​ła Gail i pod​bie​gła do nie​go. Do​biegł ją krzyk Ju​lie i czyjś głos mó​wią​cy: „o cho​le​ra!". Sły​sza​ła bie​gną​cych lu​dzi. Ktoś zno​wu strze​lał. Odór krwi i pro​chu prze​niósł ją z po​wro​tem do skle​pu z al​ko​ho​lem w Oak Bro​ok, w sta​nie Il​li​no​is. Tam też po​stę​po​wa​ła we​dług pod​ręcz​ni​ka i spo​wo​do​wa​ła śmierć nie​win​nych lu​dzi. Wraz ze wspo​mnie​niem po​ja​wił się ból. Wraz z bó​lem po​ja​wi​ło się zo​bo​wią​za​nie wy​rów​na​nia ra​chun​ku. A wła​ści​wie wy​rów​na​nia wie​lu ra​chun​ków. Nie po to, żeby po​mścić śmierć Jes​se'ego, ale po to, żeby po​mścić śmierć tam​tych dziew​czy​nek z Il​li​no​is i An​ge​li Cald​well, i każ​dej ofia​ry, któ​ra ze​tknę​ła się z sys​te​mem dba​ją​cym bar​dziej o pro​ce​sy są​do​we niż o re​zul​ta​ty. Za​mie​rza​ła zro​bić to, cze​go ro​bić nie chcia​ła. *** Tho​mas stał bez ru​chu i sta​rał się zro​zu​mieć to, co przed chwi​lą zo​ba​czył. Pró​bo​wał nie zwra​cać uwa​gi na krew, któ​rą czuł na po​licz​ku. Było tak, jak​by śmierć Jes​se'ego za​bra​ła ze sobą wszyst​ko - tlen, świa​tło, dźwięk, wszyst​ko. Nie było żad​ne​go ru​chu. Po​tem, na​gle, wszyst​ko na​bra​ło tem​pa. Chciał pod​biec do fron​to​we​go okna. Mat​ka zła​pa​ła go za ra​mię. - Tho​mas, nie! - za​wo​ła​ła. - Nie wi​dzisz? Nie chcę, że​byś to był ty! Od​trą​cił jej rękę.

- Więc walcz, do cho​le​ry! - Tho​mas... - Nie mam za​mia​ru tu umrzeć! - wrza​snął. Wpadł do po​ko​ju i klęk​nął przy oknie po le​wej. Oparł ka​ra​bin o pa​ra​pet i wpa​try​wał się w ota​cza​ją​cy go mrok. Za jego ple​ca​mi, z kuch​ni do​cho​dził od​głos strza​łów. To jego oj​ciec za​jął miej​sce Jes​se'ego przy oknie, a na​past​ni​cy za​czę​li od​po​wia​dać ogniem. Tho​mas ro​bił wszyst​ko, żeby nie zwra​cać uwa​gi na tam​tą strze​la​ni​nę. Zo​ba​czył, jak ła​two za​bić czło​wie​ka, któ​ry nie za​cho​wu​je ostroż​no​ści, i przy​siągł so​bie, że nie po​zwo​li, by przy​tra​fi​ło się to ko​muś jesz​cze. Je​śli od fron​tu gro​zi​ło ja​kieś nie​bez​pie​czeń​stwo, mu​siał je w porę do​strzec i wy​eli​mi​no​wać. Na​wet w tym far​bo​wa​nym świe​tle wszyst​kie szcze​gó​ły na po​dwór​ku były do​brze wi​docz​ne. W głę​bi po pra​wej znaj​do​wa​ło się sztucz​ne źró​deł​ko, pod któ​rym pły​nę​ło dru​gie, praw​dzi​we. Ota​cza​ły je krze​sła skie​ro​wa​ne w stro​nę wscho​dzą​ce​go słoń​ca. Po le​wej wi​dział pu​ste bu​tel​ki po wo​dzie, po​zo​sta​łość po​po​łu​dnio​we​go tre​nin​gu strze​lec​kie​go. Kil​ka jar​dów da​lej lek​ko ko​ły​sa​ła się drew​nia​na huś​taw​ka, nie​gdyś je​dy​na rzecz, dla któ​rej war​to tu było przy​jeż​dżać. Nie do​strzegł żad​nych lu​dzi. Od​gło​sy strze​la​ni​ny do​bie​ga​ją​ce od stro​ny wzgó​rza na​pa​wa​ły go prze​ra​że​niem. W ca​łym tym za​mie​sza​niu w dom​ku nie zwró​cił uwa​gi, że bi​twa to​czo​na przez Skor​pio​na na chwi​lę usta​ła. Na skra​ju lasu, w cie​niu, jaki rzu​ca​ły drze​wa w świe​tle gwiazd, coś się po​ru​szy​ło. Le​d​wie to do​strzegł. Po​tem zo​ba​czył po​now​nie, tym ra​zem cał​kiem wy​raź​nie. Przy​warł moc​niej do chro​nią​cej go drew​nia​nej bel​ki i przy​cią​gnął do sie​bie ka​ra​bin. Zmru​żył oczy, żeby le​piej wi​dzieć, ale nie przy​nio​sło to ocze​ki​wa​ne​go efek​tu, bo miał za​ło​żo​ny nok​to​wi​zor. Te​raz po​ja​wi​ło się już wię​cej syl​we​tek. - Mam ich od fron​tu! - krzyk​nął. Trzy cie​nie, ewi​dent​nie ludz​kie, ostroż​nie, ale szyb​ko po​su​wa​ły się w kie​run​ku domu. Wy​glą​da​ło to tak, jak​by usły​sze​li ostrze​gaw​czy krzyk Tho​ma​sa (a dla​cze​go mie​li nie sły​szeć?). Sku​pił swo​ją uwa​gę na pierw​szej po​sta​ci z pra​wej stro​ny i po​cią​gnął za spust. Ka​ra​bin szarp​nął z głu​chym trza​skiem, ale trzy po​sta​cie szły da​lej. - Cho​le​ra! - Strze​lił po​now​nie. I jesz​cze raz. Jezu? Dla​cze​go oni nie pa​da​ją? I wte​dy od​po​wie​dzie​li ogniem. Z ramy okien​nej od​la​ty​wa​ły drew​nia​ne drza​zgi, a po​ci​ski wwier​ca​ją​ce się w drew​nia​ne bel​ki ob​sy​py​wa​ły jego twarz wió​ra​mi. Sto​ją​cy na prze​ciw​le​głej ścia​nie kre​dens roz​padł się pod gra​dem kul, a znaj​du​ją​ce się w nim ta​le​rze ru​nę​ły z hu​kiem na pod​ło​gę, roz​bi​ja​jąc się w drob​ny mak. Tho​mas przy​ci​skał twarz do gru​bej bel​ki wspie​ra​ją​cej kon​struk​cję dom​ku i sły​szał jęk drew​na, jak​by za​ata​ko​wał je rój wy​jąt​ko​wo roz​wście​czo​nych psz​czół. Ści​ska​jąc moc​no ka​ra​bin, wy​chy​lił się, żeby od​dać ko​lej​ny strzał. Sta​rał się nie zwra​cać uwa​gi na nad​la​tu​ją​ce od stro​ny po​dwór​ka po​ci​ski. Wrza​snął za​sko​czo​ny, kie​dy zo​ba​czył jed​ne​go z na​past​ni​ków od​da​lo​ne​go za​le​d​wie o trzy​dzie​ści stóp, pra​wie wcho​dzą​ce​go na we​ran​dę. Męż​czy​zna rów​nież go do​strzegł i pod​niósł broń. Tho​mas po​cią​gnął za spust i męż​czy​zna tra​fio​ny po​ci​skiem upadł do tyłu w tra​wę. Jesz​cze żył. Ano​ni​mo​wy na​past​nik le​żał na boku, trzy​ma​jąc się za brzuch, i w ago​nii wył z bólu. Ja​kimś cu​dem jego sko​wyt za​głu​szył od​gło​sy strza​łów. Za​do​wo​lo​ny z tra​fie​nia i jed​no​cze​śnie prze​ra​żo​ny jego skut​kiem Tho​mas przy​kuc​nął zno​wu pod oknem, opie​ra​jąc się ple​ca​mi o ścia​nę, i zer​k​nął w głąb domu. Z cie​nia wy​szedł ja​kiś czło​wiek i ru​szył pro​sto na nie​go. Cięż​ko stą​pa​jąc, skra​dał się z ka​ra​bi​nem au​to​ma​tycz​nym w ręce. Tho​mas pod​niósł swój ka​ra​bin, ale za​wa​hał się. I dzię​ki temu wa​ha​niu uchro​nił się przed roz​pa​czą, jaką mu​siał​by czuć po za​bi​ciu wła​sne​go ojca. ***

W chwi​li gdy roz​go​rza​ła wal​ka na wzgó​rzu, w sek​to​rze Jo​na​tha​na i Bo​xer​sa naj​wy​raź​niej się za​koń​czy​ła. - Je​steś cały, Box? - Je​stem w świet​nej for​mie. Mam trzy po​twier​dzo​ne tra​fie​nia. Jo​na​than prze​dzie​rał się przez chasz​cze, żeby od​na​leźć cia​ło Strzel​ca, któ​ry o mało nie po​zba​wił go ży​cia. Grad po​ci​sków wy​strze​lo​nych przez Jo​na​tha​na ro​ze​rwał męż​czy​znę na strzę​py. W klat​ce pier​sio​wej i gło​wie zia​ły otwo​ry po ku​lach, a pra​we ra​mię w oko​li​cy łok​cia było cał​kiem zmiaż​dżo​ne. - Mam dwóch ko​lej​nych - ob​wie​ścił Bo​xers. - Ci wy​strze​la​li się sami. Czyż to nie wspa​nia​łe? Cza​sa​mi Jo​na​than nie mógł znieść swo​je​go przy​ja​cie​la. Tro​chę za bar​dzo ba​wi​ła go ta część ro​bo​ty. Jo​na​than nie omiesz​kał wspo​mnieć o swo​im po​twier​dzo​nym tra​fie​niu. - Czas wra​cać na pole bi​twy - po​wie​dział. Wy​rzu​cił pu​sty ma​ga​zy​nek, z kie​sze​ni ka​mi​zel​ki wy​cią​gnął nowy i ru​szył bie​giem w stro​nę domu. Po pra​wej stro​nie, nie​co z tyłu sły​szał, jak Bo​xers pró​bu​je do​trzy​mać mu kro​ku, ale wie​dział, że wkrót​ce go zgu​bi. Wiel​ka masa i ty​ta​no​wa kość udo​wa spra​wia​ły, że Bo​xers był mi​strzem wy​trzy​ma​ło​ści, lecz nie szyb​ko​ści. - Ste​ve, cze​kam na ra​port o sy​tu​acji - wy​dy​szał do mi​kro​fo​nu Jo​na​than. Kie​dy nie było od​po​wie​dzi, spró​bo​wał po​now​nie. - Gail, jak się trzy​ma​cie? W dal​szym cią​gu ci​sza. Co się, do cho​le​ry, dzie​je z tym ra​diem? Naj​pierw Ve​ni​ce, a te​raz Hu​ghe​so​wie. Bez nich Jo​na​than był zu​peł​nie śle​py. Wy​glą​da​ło na to, że roz​pę​ta​ło się praw​dzi​we wo​jen​ne pie​kło.

Rozdział 43 Do​mi​nie nie zno​sił, kie​dy od​su​wa​no go na mar​gi​nes w cza​sie eska​pad Dig​ge​ra. Od​czu​wał to szcze​gól​nie do​tkli​wie dzi​siaj. Miał wra​że​nie, że sta​ry przy​ja​ciel robi coś za jego ple​ca​mi, a prze​cież chciał po​móc. Fakt, że Ve​ni​ce nie od​bie​ra​ła te​le​fo​nu od nie​go, tyl​ko po​gar​szał jego sa​mo​po​czu​cie. Trzy​mał się z da​le​ka, bo tak so​bie ży​czył Dig​ger. Pew​nie dla​te​go, że chciał uchro​nić go przed prze​mo​cą i bru​tal​no​ścią, choć Dom wy​czu​wał w jego po​stę​po​wa​niu tak​że ele​ment wsty​du. Mimo szla​chet​nych po​bu​dek Jo​na​tha​na Dom był nie​za​do​wo​lo​ny. Nie mógł już tego dłu​żej znieść. Kie​dy na ekra​nie pro​bosz​czow​skie​go te​le​wi​zo​ra po​ja​wi​ła się po​wtór​ka Kro​nik Se​in​fel​da, do​szedł do wnio​sku, że nie ob​cho​dzi go, co so​bie Dig​ger po​my​śli. Dzi​siaj od​po​wied​nim miej​scem dla Doma była re​mi​za stra​żac​ka i po​ma​ga​nie Ve​ni​ce w zma​ga​niu się ze stre​sem. Je​śli jej szef miał się z tego po​wo​du wku​rzyć, to jego spra​wa. Dla ochro​ny przed wie​czor​nym chło​dem wło​żył sza​rą ma​ry​nar​kę i za​dzwo​nił do ojca Ti​mo​thy'ego, in​for​mu​jąc go, że idzie na spa​cer. Wiatr wie​ją​cy od rze​ki spra​wiał, że noc przy​po​mi​na​ła bar​dziej mar​co​wą niż kwiet​nio​wą. Pod​niósł koł​nierz ma​ry​nar​ki, wsu​nął ręce do kie​sze​ni i ru​szył w stro​nę od​le​głej o dwie prze​czni​ce re​mi​zy. Pa​trząc na ciem​ne, opu​sto​sza​łe uli​ce, trud​no było uwie​rzyć, że w cza​sie dwóch krót​kich let​nich mie​się​cy, kie​dy po​ja​wią się tu tu​ry​ści, bę​dzie to ist​ny dom wa​ria​tów. Za​no​to​wał w pa​mię​ci, żeby przy​po​mnieć ra​dzie miej​skiej o na​pra​wie oświe​tle​nia ulicz​ne​go. W bez​k​się​ży​co​we noce, ta​kie jak dziś, dla oso​by nie​zna​ją​cej ukształ​to​wa​nia te​re​nu spa​cer mógł być nie​bez​piecz​ny. Dzię​ki la​tom prak​ty​ki Dom wie​dział, że na rogu Dru​giej uli​cy na​le​ża​ło się spo​dzie​wać po​lu​zo​wa​nej płyt​ki chod​ni​ko​wej, i bez​błęd​nie ją omi​nął. Prze​cho​dząc obok mrocz​nej syl​wet​ki ko​ścio​ła Świę​tej Ka​ta​rzy​ny, stłu​mił w so​bie chęć po​now​ne​go spraw​dze​nia drzwi świą​ty​ni. Sam nie był zwo​len​ni​kiem za​my​ka​nia ko​ścio​łów. Gdy​by strach przed grze​chem śmier​tel​nym wciąż jesz​cze pa​no​wał w spo​łe​czeń​stwie, naj​chęt​niej zo​sta​wiał​by ko​ściół otwar​ty dla bez​dom​nych. To, że współ​cze​sny ko​ściół od​ma​wiał lu​dziom ta​kiej po​słu​gi, uwa​żał za błąd. Tuż za ko​ścio​łem i przy​le​głym do nie​go te​re​nem wzno​sił się ce​gla​ny mur w sty​lu ko​lo​nial​nym ota​cza​ją​cy par​king, gdzie znaj​do​wa​ło się tyl​ne wej​ście do re​mi​zy. Jo​na​than po​sta​wił mur krót​ko po ku​pie​niu tej nie​ru​cho​mo​ści. Chciał za​pew​nić so​bie odro​bi​nę pry​wat​no​ści i nie ży​czył so​bie, żeby lu​dzie zo​sta​wia​li sa​mo​cho​dy na jego par​kin​gu. Kie​dy zbli​żał się do cią​gną​cej się wzdłuż pod​nó​ża wznie​sie​nia Pierw​szej uli​cy i znaj​du​ją​cej się za nią ma​ri​ny, tem​pe​ra​tu​ra spa​dła o ko​lej​ne dwa stop​nie. Doma za​wsze za​chwy​cał wi​dok wody prze​sło​nię​tej la​sem ciem​nych, lek​ko ko​ły​szą​cych się na fa​lach masz​tów. Skrę​cił za róg i za​uwa​żył, że pa​nu​ją​cy tu spo​kój zo​stał za​bu​rzo​ny. Przy opu​sto​sza​łej zwy​kle uli​cy, na nie​wiel​kim skwer​ku Ve​te​ran Park, na​prze​ciw​ko re​mi​zy, po​śród zwię​dłych ze​szło​rocz​nych kwia​tów, sie​dział na ław​ce cie​pło ubra​ny męż​czy​zna. Ga​ze​ty, któ​ra spo​czy​wa​ła na jego ko​la​nach, nie da​ło​by się pew​nie czy​tać w żół​tej po​świa​cie jed​nej sto​ją​cej po dru​giej stro​nie uli​cy la​tar​ni. - Wi​tam - po​zdro​wił go Dom z naj​bar​dziej księ​żow​skim ze wszyst​kich swo​ich uśmie​chów. Męż​czy​zna w pierw​szej chwi​li wy​da​wał się za​sko​czo​ny, a po​tem wy​mru​czał szyb​kie: - Do​bry wie​czór, oj​cze - i za​jął się ga​ze​tą. Dom zwró​cił uwa​gę na for​mal​ne przy​wi​ta​nie i wy​wnio​sko​wał z nie​go, że ten czło​wiek jest chy​ba ka​to​-

li​kiem. Nie ist​nie​ją zbie​gi oko​licz​no​ści. Wszyst​ko to wy​glą​da​ło bar​dzo źle. W cią​gu jed​nej, dwóch se​kund oce​nił sta​tus quo, po​czy​na​jąc od fak​tu, że Dig​ger znaj​do​wał się w sa​mym środ​ku ja​kie​goś nie​kon​tro​lo​wa​ne​go hu​ra​ga​nu. A je​śli do​dać do tego fakt, że Ve​ni​ce nie od​bie​ra​ła jego te​le​fo​nu - Ve​ni​ce za​wsze od​bie​ra​ła te​le​fo​ny od nie​go - i po​łą​czyć w ca​łość z nie​zna​jo​mym sie​dzą​cym w miej​scu, gdzie nikt roz​sąd​ny o tej po​rze nie po​wi​nien się znaj​do​wać, i czy​ta​ją​cym ga​ze​tę przy świe​tle, któ​re nie po​zwa​la​ło doj​rzeć li​ter - szy​ko​wa​ło się coś nie​do​bre​go. Żad​nych zbie​gów oko​licz​no​ści. A może już coś się sta​ło. Dom nie ode​zwał się wię​cej do nie​zna​jo​me​go. Po​szedł da​lej. Za re​mi​zą skrę​cił w lewo w Gib​bon Cre​ek Road, z tru​dem po​wstrzy​mu​jąc się przed przy​spie​sze​niem kro​ku. Na​stęp​nie skrę​cił po​now​nie w lewo i zna​lazł się w za​uł​ku, jaki po​wstał po po​sta​wie​niu przez Jo​na​tha​na muru oka​la​ją​ce​go jego dom. Zro​bi​ło się na​gle chłod​niej i Dom za​czął ża​ło​wać, że nie wło​żył cie​plej​szej ma​ry​nar​ki. W środ​ku po​wsze​dnie​go dnia na par​kin​gu na ty​łach re​mi​zy sta​ło zwy​kle pięt​na​ście sa​mo​cho​dów, ale o tej po​rze był naj​czę​ściej opu​sto​sza​ły. Tym​cza​sem dzi​siaj stał tam je​den sa​mo​chód, da​le​ko od la​tar​ni. Za​uwa​żył za kie​row​ni​cą syl​wet​kę czło​wie​ka, któ​ry naj​wy​raź​niej ob​ser​wo​wał tyl​ne drzwi re​mi​zy. Dom za​trzy​mał się na chwi​lę u wy​lo​tu alei, a po​tem ru​szył w stro​nę ko​ścio​ła. Idąc, zer​k​nął w okna na dru​gim pię​trze w na​dziei, że zo​ba​czy ja​kiś ruch, ale ża​lu​zje były opusz​czo​ne, jak zwy​kle wte​dy, gdy Ve​ni​ce pra​co​wa​ła wie​czo​ra​mi sama. Może prze​sa​dzał. Jo​na​than ob​se​syj​nie bał się, że jego przy​ja​cie​le i współ​pra​cow​ni​cy mogą paść ofia​ra​mi ze​msty za jego dzia​łal​ność i dla​te​go już kil​ka lat temu na​le​gał, żeby Ve​ni​ce i Dom wsz​cze​pi​li so​bie pod skó​rę w oko​li​cy pa​chy im​plant po​zwa​la​ją​cy ich w ra​zie cze​go ła​two na​mie​rzyć. Jo​na​than na​mó​wił ich tak​że do no​sze​nia na​daj​ni​ka z przy​ci​skiem alar​mu an​ty​na​pa​do​we​go. Na​daj​nik Doma miał for​mę krzy​ży​ka, a Ve​ni​ce - zło​te​go wi​sior​ka. W ra​zie po​trze​by po na​ci​śnię​ciu przy​ci​sku na​tych​miast by​ły​by uru​cha​mia​ne pro​ce​du​ry ra​tun​ko​we. Ve​ni​ce mia​ła też przy​cisk alar​mo​wy na swo​im biur​ku. Gdy​by wpa​dła w ta​ra​pa​ty, jak po​dej​rze​wał Dom, to czy nie uru​cho​mi​ła​by alar​mu? Po​sta​no​wił dzia​łać. Oj​ciec udzie​lił mu kie​dyś na​stę​pu​ją​cej rady: cza​sa​mi, gdy po​ja​wia​ją się wąt​pli​wo​ści, zna​czy to, że nie ma żad​nych. Za​czerp​nął głę​bo​ko po​wie​trza i zna​lazł za​cie​nio​ne miej​sce, gdzie czuł się nie​wi​docz​ny. Się​gnął po te​le​fon ko​mór​ko​wy i wy​brał nu​mer ko​mi​sa​ria​tu. Przez chwi​lę za​sta​na​wiał się, czy wy​krę​cić 911, ale in​tu​icja od​wio​dła go od tego po​my​słu. Stłu​mio​ny głos oso​by, któ​ra ode​bra​ła, mógł na​le​żeć za​rów​no do męż​czy​zny, jak do ko​bie​ty. - Ko​mi​sa​riat w Fi​sher​man's Cove. Czy coś się sta​ło? - Nic się nie sta​ło - od​parł Dom. - Czy szef Kra​mer jest u sie​bie? - A kto dzwo​ni? - Oj​ciec D'An​ge​lo z pa​ra​fii Świę​tej Ka​ta​rzy​ny. Chciał​bym roz​ma​wiać z sze​fem, je​śli to moż​li​we. - Do​bry wie​czór, oj​cze. Przy​kro mi, ale go nie ma. Jest już póź​no. Oczy​wi​ście, że było póź​no. Mi​nę​ła dwu​dzie​sta dru​ga trzy​dzie​ści, na mi​łość bo​ską. Po​wi​nien był o tym po​my​śleć. - Prze​pra​szam, nie wiem, co mi przy​szło do gło​wy. Za​dzwo​nię do nie​go do domu. - Może oj​ciec spró​bo​wać, ale nie li​czył​bym na po​wo​dze​nie. Szef wy​szedł dziś wcze​śniej. Miał po​je​chać do Wa​szyng​to​nu, od​wie​dzić mat​kę. Może chce oj​ciec po​roz​ma​wiać z ofi​ce​rem dy​żur​nym? Za​sta​na​wiał się, co od​po​wie​dzieć. Co in​ne​go wmie​szać w to Do​uga Kra​me​ra - on i tak do​my​ślał się, jaki jest głów​ny ro​dzaj dzia​łal​no​ści fir​my Se​cu​ri​ty So​lu​tions - a co in​ne​go wta​jem​ni​czać in​ne​go gli​nia​rza. - Po​trzeb​ny mi tyl​ko szef Kra​mer - od​parł. - Nie wspo​mi​nał, kie​dy wró​ci?

- We​dług gra​fi​ku po​wi​nien być na służ​bie ju​tro, tyle wiem. Mam mu wy​słać wia​do​mość na pa​ger? - Nie, nie trze​ba. - Je​śli był w Wa​szyng​to​nie, to i tak nic nie zdzia​ła. - To spra​wa oso​bi​sta. Dzię​ku​ję za po​moc. Dys​po​zy​tor chciał jesz​cze coś do​dać, ale Dom się roz​łą​czył. Co miał te​raz ro​bić? Spró​bo​wał jesz​cze raz do​dzwo​nić się do Ve​ni​ce, ale po sze​ściu dzwon​kach nie ode​bra​ła, więc roz​łą​czył się. I znów stał przed tym sa​mym dy​le​ma​tem, co wcze​śniej. Z wie​lu po​my​słów, ja​kie przy​cho​dzi​ły mu do gło​wy, wy​brał je​den: musi pójść i spraw​dzić, co się dzie​je z Ve​ni​ce. Je​śli ma kło​po​ty, spró​bu​je jej po​móc, po​czy​na​jąc od za​dzwo​nie​nia pod 911. Ale jak miał się do​stać do środ​ka? Sko​ro w sa​mo​cho​dzie na par​kin​gu sie​dział ja​kiś typ, nie mógł wejść tyl​ny​mi drzwia​mi. Z ko​lei fa​cet na ław​ce ob​ser​wo​wał drzwi fron​to​we. Na szczę​ście były jesz​cze jed​ne drzwi, o któ​rych nikt nie wie​dział. Bę​dąc już bli​sko ko​ścio​ła, za​czął biec. *** - Gail, do cho​le​ry, ode​zwij się! - wark​nął do mi​kro​fo​nu Jo​na​than. Zwa​li​ła się tam cała ban​da, a nikt go nie sły​szał. Wie​dział, że nie wszy​scy w dom​ku zgi​nę​li, bo w prze​ciw​nym ra​zie usta​ła​by strze​la​ni​na. Przez całą dro​gę na szczyt pa​gór​ka pró​bo​wał wy​wo​łać ko​goś, kto mógł​by mu po​wie​dzieć, co tam się wła​ści​wie dzie​je. - Ve​ni​ce, od​po​wiedz - po​wie​dział, zmie​nia​jąc tak​ty​kę. - Co tam wi​dzisz? Usły​szał tyl​ko ci​szę. *** Gail pu​ści​ła se​rię trzech po​ci​sków i schro​ni​ła się za bel​ką. Ogień, ja​kim od​po​wie​dział prze​ciw​nik, prze​ra​ził ją. Na dom po​sy​pa​ły się dłu​gie se​rie. Po​ci​ski roz​ry​wa​ły fu​try​ny okien, a te wy​strze​lo​ne od fron​tu po​dziu​ra​wi​ły we​wnętrz​ną ścia​nę. W re​zul​ta​cie cały dom stał się stre​fą śmier​ci, a po​wsta​nie z klę​czek rów​na​ło się na​tych​mia​sto​we​mu tra​fie​niu. Nie byli w sta​nie dłu​żej bro​nić się przed tak zma​so​wa​nym ata​kiem, a ich szan​se na oca​le​nie ma​la​ły rów​nie szyb​ko jak za​pa​sy amu​ni​cji. Coś trze​ba było zmie​nić, w prze​ciw​nym ra​zie za kil​ka mi​nut wszy​scy w dom​ku będą mar​twi. Ste​phen​son po​sta​no​wił za​brać ma​ga​zyn​ki, któ​re miał przy so​bie Jes​se, i roz​dać je wszyst​kim obroń​com, ale to wciąż było mało. Ju​lie Hu​ghes sku​li​ła się w prze​ciw​le​głym ką​cie sa​lo​nu. - Ju​lie! - za​wo​ła​ła Gail, prze​krzy​ku​jąc har​mi​der. - Mu​sisz ła​do​wać ma​ga​zyn​ki. I to szyb​ko! - Wzię​ła do ręki dwa le​żą​ce naj​bli​żej niej i za​ma​szy​stym ru​chem rzu​ci​ła je w stro​nę Ju​lie. - Tho​mas! Ste​ve! Rzu​caj​cie pu​ste ma​ga​zyn​ki Ju​lie! Mia​ła na​dzie​ję, że nie py​ta​jąc Ju​lie o zda​nie, skło​ni ją do wy​ko​na​nia po​le​ce​nia bez zbęd​nej kłót​ni. Wkrót​ce jed​nak prze​sta​ło mieć to ja​kie​kol​wiek zna​cze​nie. - Użyj​cie min! - za​wo​ła​ła Ju​lie ze swo​jej kry​jów​ki. - Mamy ich dużo! Użyj​cie min! - Nie! - jed​no​cze​śnie za​pro​te​sto​wa​li Tho​mas i Ste​phen​son. - Tam może być Skor​pion - do​dał Tho​mas. Zdał so​bie spra​wę, że prze​gry​wa​ją. Pusz​cza​jąc w nie​pa​mięć in​struk​cje Skor​pio​na, prze​su​nął prze​łącz​nik w ka​ra​bi​nie z po​je​dyn​cze​go strza​łu na po​trój​ną se​rię. Ta​kie zwięk​sze​nie siły ognia spo​wol​ni​ło na​past​ni​ków, ale kie​dy po raz trze​ci za​mek ka​ra​bi​nu po​zo​stał w po​zy​cji otwar​tej i wkła​dał czwar​ty i jed​no​cze​śnie ostat​ni ma​ga​zy​nek, zdał so​bie spra​wę, że od po​pad​nię​cia w praw​dzi​we kło​po​ty dzie​li go już tyl​ko trzy​dzie​ści na​bo​jów. Mimo to wy​strze​lił jesz​cze dwie po​trój​ne se​rie. Rzu​cił pu​ste ma​ga​zyn​ki mat​ce. - Po​spiesz się, mamo! - krzyk​nął. Ju​lie po​ru​sza​ła się po​wo​li, jak w tran​sie.

Wła​ści​wie nie było żad​ne​go celu, do któ​re​go mógł​by strze​lać. Mie​rzył więc do ognia wy​do​by​wa​ją​ce​go się z luf ka​ra​bi​nów pod la​sem i w tra​wie. Jego oj​ciec wró​cił na po​zy​cję z tyłu domu, gdzie ce​lów naj​wy​raź​niej nie bra​ko​wa​ło, bo raz za ra​zem z jed​ne​go z dwóch ku​chen​nych okien pa​dał strzał. Męż​czy​zna, któ​re​go Tho​mas tra​fił przed do​mem, wciąż ry​czał jak ran​ne zwie​rzę i bła​gał, żeby mu ktoś po​mógł. Gdy​by nie było to ta​kie de​ner​wu​ją​ce, mo​gło​by wy​dać się smut​ne. Tho​mas dwu​krot​nie wy​sta​wiał ka​ra​bin za okno, żeby od​dać strzał w kie​run​ku lasu, i za każ​dym ra​zem za​sta​na​wiał się, czy nie po​móc bied​ne​mu su​kin​sy​no​wi strza​łem w gło​wę, ale nie mógł się zde​cy​do​wać. Zresz​tą po co mar​no​wać kulę na ko​goś, kto już zo​stał tra​fio​ny? Wy​strze​lił dwa ko​lej​ne po​ci​ski. - Mamo! Po​spiesz się z tym ła​do​wa​niem! Mam pra​wie pu​sty ma​ga​zy​nek! Mu​sisz to ro​bić szyb​ciej! Ju​lie mu​sia​ła ogłuch​nąć albo po​sta​no​wi​ła go igno​ro​wać, sie​dzia​ła bo​wiem ze spusz​czo​ną gło​wą i szar​pa​ła się z ka​ra​bi​nem, któ​ry jej pod​su​nął. - Jezu, mamo! Po​spiesz się. - Nie po​ru​szy​ła się. Przed do​mem po​ja​wi​ło się dwóch męż​czyzn. Tho​mas ściął ich ogniem ka​ra​bi​nu. Za​mek się za​blo​ko​wał. Był bez​bron​ny, a na po​dwór​ku ro​iło się od na​past​ni​ków. Co miał te​raz po​cząć? Przed do​mem wrzesz​czał ran​ny męż​czy​zna, a oj​ciec wy​strze​lił ko​lej​nych sześć czy sie​dem po​ci​sków. - To ja​kieś sza​leń​stwo - wy​mam​ro​tał i pod​szedł na czwo​ra​kach do mat​ki, któ​ra pła​cząc, zma​ga​ła się z na​bo​ja​mi. - Prze​pra​szam - za​chli​pa​ła. - Sta​ram się. Na​praw​dę się sta​ram. Za​brał jej ma​ga​zy​nek i pu​deł​ko z na​bo​ja​mi i wró​cił pę​dem do okna. Ma​ga​zy​nek był w po​ło​wie peł​ny. Za​raz. Było inne, lep​sze wyj​ście. Nie, to sza​leń​stwo. Nie, to je​dy​ne roz​wią​za​nie. Z pręd​ko​ścią bły​ska​wi​cy wró​cił do mat​ki i chwy​cił ją za rękę. - Chodź ze mną. - Nie mogę. - Ju​lie była prze​ra​żo​na. - Mu​sisz! - Za​ci​snął moc​niej dłoń i po​cią​gnął ją za sobą. - Auu! - wrza​snę​ła. - To boli! Nie zwra​cał uwa​gi na jej skar​gi ani na ojca, któ​ry za​wo​łał go z kuch​ni. Kie​dy zna​lazł się po​now​nie przy oknie, wyj​rzał, strze​lił na oślep i skrył się za bel​ką. Prze​łą​czył ka​ra​bin na ogień po​je​dyn​czy i zdjął nok​to​wi​zor. Wci​snął mat​ce ka​ra​bin do rąk. - Mu​sisz strze​lać. Ju​lie chcia​ła ode​pchnąć broń, ale Tho​mas nie po​zwo​lił jej tego zro​bić. - Nie! - za​łka​ła. - Ktoś musi na​peł​niać ma​ga​zyn​ki. Ja mu​szę je na​peł​niać. Obie​cu​ję, że będę to ro​bi​ła szyb​ciej. - Do ja​snej cho​le​ry, mamo! Za​mknij się i po​słu​chaj! Mu​sisz tyl​ko strze​lać przez okno. Przez kil​ka se​kund. - Nie mogę. - I po​sta​raj się nie tra​fić we mnie. Na​wet nie zwró​ci​ła uwa​gi na jego ostat​nie sło​wa. - Nie mogę tego zro​bić. Pro​szę, nie zmu​szaj mnie. Po​chy​lił się i po​ca​ło​wał ją w po​li​czek. - Więc nie strze​laj. Za​ło​żył nok​to​wi​zor, ze​rwał na rów​ne nogi i wy​sko​czył w pa​nu​ją​cą za oknem noc. Ka​no​na​da na ze​wnątrz przy​bra​ła na sile.

Rozdział 44 Dom do​stał się do świą​ty​ni bocz​nym wej​ściem. Ru​szył pro​sto w kie​run​ku kon​fe​sjo​na​łu, za któ​rym znaj​do​wa​ły się ukry​te drzwi, a za nimi be​to​no​we scho​dy pro​wa​dzą​ce do piw​ni​cy. Roz​le​głe pod​zie​mia Świę​tej Ka​ta​rzy​ny, naj​bar​dziej prze​ra​ża​ją​ce miej​sce, ja​kie Dom kie​dy​kol​wiek wi​dział, zo​sta​ły wy​ku​te w li​tej ska​le w la​tach trzy​dzie​stych, gdy wzno​szo​no ko​ściół. Do tej pory znaj​do​wa​ły się tu rze​czy z tam​tych cza​sów. Pu​dła ze sta​ry​mi biu​le​ty​na​mi i sto​sy po​ła​ma​nych me​bli za​le​ga​ły pod ścia​na​mi, a po​środ​ku na so​lid​nych me​ta​lo​wych re​ga​łach le​ża​ły wszel​kie​go ro​dza​ju sta​re za​baw​ki, na​rzę​dzia, sprzęt ogrod​ni​czy, a na​wet trzy skrzyn​ki piwa pa​mię​ta​ją​ce chy​ba jesz​cze cza​sy pro​hi​bi​cji. Mimo za​pa​lo​ne​go gór​ne​go oświe​tle​nia, żeby co​kol​wiek zna​leźć, na​le​ża​ło się po​słu​żyć la​tar​ką. Od wie​lu lat Dom za​sta​na​wiał się, czy nie przy​słać tu za karę gru​py szcze​gól​nie agre​syw​nych dzie​cia​ków, żeby zro​bi​ły po​rzą​dek, ale za​wsze wy​co​fy​wał się w ostat​nim mo​men​cie. Pod​szedł po​spiesz​nie do prze​ciw​le​głej ścia​ny i prze​su​nął wiel​ki ob​raz ze sce​ną na​ro​dzin Chry​stu​sa, za któ​rym znaj​do​wa​ły się cięż​kie drzwi pro​wa​dzą​ce do tu​ne​lu Jo​na​tha​na. Wi​szą​cy krzy​wo na ścia​nie ob​ra​zek skry​wał wmu​ro​wa​ną w ścia​nę kla​wia​tu​rę. Przed wpro​wa​dze​niem kodu Dom się sku​pił. Wie​dział, że ma tyl​ko trzy pró​by. Ostroż​nie wpro​wa​dził czter​na​sto​cy​fro​wy kod, po​ma​ga​jąc so​bie za​baw​nym, tyl​ko jemu zna​nym szy​frem. TRA​HE​LE​FUNT BOX od​po​wia​da​ło cy​from 8-7-2-4-3-5-3-3-8-6-8-2-0-9. Wci​snął en​ter, wsłu​chał się w od​głos otwie​ra​ją​cych się zam​ków i po​pchnął cięż​kie drzwi. Wy​ko​rzy​stu​jąc zie​lon​ka​wy blask wy​świe​tla​cza te​le​fo​nu, zna​lazł włącz​nik świa​tła. Z lek​kim trza​skiem roz​bły​sły ja​rze​niów​ki, uka​zu​jąc jego oczom dłu​gi tu​nel. Prze​kro​czył próg, nie za​my​ka​jąc za sobą drzwi. Dwo​ma su​sa​mi po​ko​nał osiem stop​ni scho​dów pro​wa​dzą​cych w dół i po​biegł ko​ry​ta​rzem do jego dru​gie​go koń​ca, gdzie od piw​ni​cy re​mi​zy od​dzie​la​ły go ko​lej​ne cięż​kie wro​ta. Wpro​wa​dził ten sam kod i na​gle zdał so​bie spra​wę, że ni​g​dy nie prze​kra​czał pro​gu tych drzwi bez Jo​na​tha​na. Praw​dę mó​wiąc, tak​że po raz pierw​szy w ży​ciu był sam w tym tu​ne​lu. Kidy usły​szał trzask od​blo​ko​wy​wa​nych zam​ków, pchnął drzwi, ale sta​wia​ły opór. Jak​by coś je z dru​giej stro​ny blo​ko​wa​ło. Na​parł moc​niej, jed​nak bez skut​ku. W koń​cu dał z sie​bie wszyst​ko i sta​lo​we wro​ta ustą​pi​ły, a Dom prze​ko​nał się, co je blo​ko​wa​ło. Zu​peł​nie za​po​mniał o pu​stym zbior​ni​ku na olej opa​ło​wy, któ​rym Jo​na​than za​sła​niał wej​ście do tu​ne​lu od swo​jej stro​ny. Zbior​nik prze​wró​cił się na bok z gło​śnym me​ta​licz​nym brzę​kiem. *** Kie​dy w bu​dyn​ku roz​legł się dźwięk prze​wra​ca​ne​go zbior​ni​ka, gło​wa Char​lie​go War​re​na wy​nu​rzy​ła się gwał​tow​nie zza ekra​nu kom​pu​te​ra. Rzu​cił Ve​ni​ce gniew​ne spoj​rze​nie, ale ona też wy​glą​da​ła na wy​stra​szo​ną. Chwy​cił swój te​le​fon ko​mór​ko​wy i wci​snął przy​cisk. - Co to, do cho​le​ry, było? - Mó​wił do te​le​fo​nu, jak​by to było wal​kie-tal​kie. - To zna​czy co? - od​po​wie​dział py​ta​niem głos w te​le​fo​nie. - Ten huk. Sły​sza​łem gło​śny huk. - Na ze​wnątrz nic nie sły​sza​łem - od​parł głos. - A ty, Ga​ri​no? - za​py​tał Char​lie. - Ja też ni​cze​go nie sły​sza​łem.

- Za​uwa​ży​li​ście coś po​dej​rza​ne​go? - do​py​ty​wał się Char​lie. - Nic - za​pew​nił pierw​szy głos. - Ani ży​we​go du​cha, jak Boga ko​cham. To mia​stecz​ko wy​glą​da na wy​mar​łe. Tyl​ko ja​kiś ksiądz szedł na spa​cer. Ve​ni​ce za​czę​ło szyb​ciej bić ser​ce. Char​lie po​pa​trzył na nią ba​daw​czo spod zmru​żo​nych po​wiek. - Ga​ri​no, wejdź tyl​ny​mi drzwia​mi i sprawdź, co się dzie​je na dole. - Cze​go mam szu​kać? - Ga​ri​no nie lu​bił wąt​pli​wo​ści; jego py​ta​nie za​brzmia​ło szcze​rze. - Cze​go​kol​wiek - od​parł Char​lie. - Może księ​dza. - Mó​wiąc to, spoj​rzał na Ve​ni​ce i uśmiech​nął się. A jak go zo​ba​czysz, za​strzel. - Chcesz, że​bym za​strze​lił księ​dza? - W jego gło​sie sły​chać było prze​ra​że​nie. - Chy​ba już za póź​no, żeby bać się pie​kła, nie uwa​żasz? - do​gryzł mu Char​lie. - Daj mi znać, je​śli coś znaj​dziesz. *** Tho​mas ru​nął z hu​kiem na drew​nia​ną we​ran​dę, a skraj lasu roz​świe​tli​ły bły​ski z luf ka​ra​bi​no​wych. Wszę​dzie wo​kół nie​go po​ci​ski z trza​skiem dziu​ra​wi​ły ścia​nę i pod​ło​gę i ob​sy​py​wa​ły mu twarz wió​ra​mi. Po​ru​sza​jąc się z pręd​ko​ścią, o jaką się nie po​dej​rze​wał, zro​bił dwa ob​ro​ty w lewo i spadł z we​ran​dy na zie​mię w miej​scu, gdzie desz​czów​ka przez lata wy​płu​ka​ła płyt​ki rów. Te​raz da​wał on Tho​ma​so​wi jaką taką ochro​nę. - Tho​mas, wra​caj! - za​wo​ła​ła mat​ka. - Jezu, mamo, strze​laj! To był na​praw​dę kiep​ski po​mysł. Zna​lazł się w sa​mym środ​ku pola bi​twy bez bro​ni i wszy​scy chcie​li go za​strze​lić. Spa​ra​li​żo​wa​ny stra​chem za​sta​na​wiał się, czy ru​szyć w przód, czy w tył, żeby nie zo​stać ro​ze​rwa​nym na strzę​py. Wci​snął się głę​biej w rów, pró​bu​jąc po​peł​znąć w tył wzdłuż we​ran​dy do miej​sca, gdzie jego zda​niem padł mil​czą​cy te​raz na​past​nik. Nie​ocze​ki​wa​nie broń i amu​ni​cja tam​te​go prze​sta​ła mieć dla Tho​ma​sa zna​cze​nie. Z god​ną uwa​gi ja​sno​ścią zdał so​bie spra​wę, że sy​tu​acja jest tra​gicz​na. Zgi​nie w chwi​li, gdy unie​sie gło​wę. Na​raz usły​szał za ple​ca​mi se​rię z ka​ra​bi​nu au​to​ma​tycz​ne​go i głos ojca: - Idź, Tho​mas! Weź go! Osła​niam cię. To była szan​sa. Tho​mas za​mknął oczy i wy​gra​mo​lił się na brzu​chu ze swo​je​go oko​pu. Ni​czym wy​stra​szo​na jasz​czur​ka pełzł w stro​nę le​żą​ce​go męż​czy​zny. Na dźwięk nad​la​tu​ją​cych po​ci​sków sku​lił się, ale żad​na kula na​wet go nie mu​snę​ła. Na​past​ni​kom trud​no było ce​lo​wać, kie​dy oj​ciec osła​niał go, strze​la​jąc z fron​to​we​go okna. Przy​spie​szył. Po​su​wał się, wbi​ja​jąc pal​ce w zim​ną twar​dą zie​mię, czuł jej za​pach. Wy​chwy​cił jesz​cze je​den za​pach - woń wła​sne​go stra​chu. Zie​mia była co​raz bar​dziej wil​got​na, a kil​ka jar​dów da​lej sta​ła się zu​peł​nie mo​kra i śli​ska. Z każ​dym ca​lem czuł co​raz więk​szą gro​zę, a kie​dy do​tarł wresz​cie do cia​ła - bo te​raz było to tyl​ko mar​twe cia​ło z otwar​ty​mi sze​ro​ko ocza​mi i wy​wa​lo​nym na wierzch ję​zy​kiem - zdał so​bie spra​wę, że le​żał po​śród wy​pa​tro​szo​nych je​lit tru​pa. Tho​ma​sa ogar​nę​ła zgro​za i obrzy​dze​nie. W jed​nej chwi​li zwy​mio​to​wał. Jezu Chry​ste, co on temu czło​wie​ko​wi zro​bił? Dwa po​ci​ski wbi​ły się w zie​mię tuż obok mar​twe​go męż​czy​zny, a dwa ko​lej​ne prze​le​cia​ły ze świ​stem koło gło​wy Tho​ma​sa, na chwi​lę go ogłu​sza​jąc. Pie​przyć to. Te​raz ani czas, ani miej​sce na re​flek​sję czy żal. Trze​ba za​ła​do​wać amu​ni​cję i zro​bić wszyst​kim tym by​dla​kom to samo, co zro​bił ich kum​plo​wi. Ka​ra​bin męż​czy​zny - M16, jak pa​mię​tał z ja​kie​goś pro​gra​mu na Hi​sto​ry Chan​nel - le​żał na zie​mi obok jego cia​ła. Tho​mas przy​cią​gnął go, chwy​ta​jąc pra​wą ręką za pa​sek. Sam ka​ra​bin bez na​bo​jów był zu​peł​-

nie nie​przy​dat​ny, ale nie​bosz​czyk był ob​wie​szo​ny do​oko​ła amu​ni​cją, po​dob​nie jak Skor​pion. Tho​mas za​czął zdej​mo​wać z tru​pa ka​mi​zel​kę, ale ko​lej​ny po​cisk, któ​ry ude​rzył w po​bli​żu, ka​zał mu zmie​nić tak​ty​kę. Chwy​cił nie​bosz​czy​ka za koł​nierz i za​cią​gnął go do swo​jej kry​jów​ki. Sta​rał się przy tym nie zwra​cać uwa​gi na cią​gną​cy się za nim dłu​gi sznur wnętrz​no​ści. *** Jo​na​than spró​bo​wał jesz​cze raz wy​wo​łać ko​goś przez ra​dio i za​klął, kie​dy od​po​wie​dzia​ła mu ci​sza. Przy​pusz​czał, że Hu​ghe​so​wie mogą już nie żyć, ale sko​ro tak, to kto tam cią​gle strze​lał? Bio​rąc pod uwa​gę fer​wor wal​ki, mógł wy​ba​czyć Ste​phen​so​no​wi zgu​bie​nie ra​dia, ale nic nie uspra​wie​dli​wia​ło opusz​cze​nia po​ste​run​ku przez Ve​ni​ce. Po​ko​nał ostat​nie wznie​sie​nie i zo​ba​czył ska​lę ata​ku przy​pusz​czo​ne​go na dom. To była praw​dzi​wa woj​na. Ivan przy​jął oczy​wi​stą stra​te​gię. Na​past​ni​cy usta​wi​li się w szy​ku przy​po​mi​na​ją​cym li​te​rę V i pod​cho​dzi​li do domu od fron​tu i z pra​we​go boku. Jo​na​than do​my​ślał się, że z tyłu domu tak​że jest gru​pa ata​ku​ją​cych, ale z miej​sca gdzie stał, nie mógł ich zo​ba​czyć. Prze​kli​nał się w du​chu za to, że nie do​ce​nił prze​ciw​ni​ka. Nie​wie​le by to dało, sko​ro nie po​tra​fił czy​tać w my​ślach Iva​na, ale nie zmie​nia​ło fak​tu, że ich tak​ty​ka za​wio​dła. - Box, je​steś w po​bli​żu?! - za​wo​łał przez ra​dio. - Tuż za tobą - ode​zwał się Bo​xers kil​ka cali od ucha Jo​na​tha​na. Jo​na​than o mało nie na​ro​bił w por​t​ki. - Niech cię szlag, nie rób tego wię​cej! Bo​xers ro​ze​śmiał się. - Sy​tu​acja nie wy​glą​da do​brze - po​wie​dział już cał​kiem se​rio. - Tak, wiem, za​cze​kaj - od​po​wie​dział Jo​na​than i wy​tłu​ma​czył kom​pa​no​wi, co za​mie​rza zro​bić. *** Dom od​niósł wra​że​nie, że upa​dek zbior​ni​ka był gło​śniej​szy niż eks​plo​zja. Wi​bru​ją​cy dźwięk od​bił się echem od be​to​no​wych ścian jak wy​strzał ka​ra​bi​nu w Wiel​kim Ka​nio​nie. O uciecz​ce nie było mowy. Je​śli Ve​ni​ce wpa​dła w ta​ra​pa​ty, mu​siał jej przyjść z po​mo​cą. Po​zo​sta​nie tu też nie wcho​dzi​ło w ra​chu​bę. Pa​mięć pod​su​nę​ła mu daw​no za​po​mnia​ne sło​wa tre​ne​ra fut​bo​lu: „Je​śli nie idziesz na​przód, to się co​fasz". Ogar​nę​ła go pa​ni​ka i za​brzmia​ły one te​raz tak: „Je​śli nie wy​nie​siesz się na​tych​miast z tej piw​ni​cy, zgi​niesz". Po​now​nie wy​ko​rzy​stu​jąc te​le​fon ko​mór​ko​wy jako la​tar​kę, ma​new​ro​wał po​mię​dzy na​gro​ma​dzo​ny​mi w piw​ni​cy ru​pie​cia​mi, aż do​tarł do scho​dów pro​wa​dzą​cych do daw​nej wie​ży, a stam​tąd do po​miesz​cze​nia go​spo​dar​cze​go. Wstrzy​mał na chwi​lę od​dech, uchy​lił na cal drzwi sa​lo​nu i ro​zej​rzał się. Wszyst​ko wy​glą​da​ło jak za​wsze - schlud​nie i czy​sto. W świe​tle ulicz​nej la​tar​ni wpa​da​ją​cym przez wy​ku​szo​we okno roz​po​zna​wał za​ry​sy me​bli. Nie było żad​nych śla​dów wła​ma​nia czy wal​ki. Z bi​ją​cym ser​cem Dom stał na pro​gu i cze​kał na re​ak​cję na swo​je ka​ko​fo​nicz​ne wtar​gnię​cie. Cal po calu prze​mie​rzał część miesz​kal​ną. Idąc w stro​nę sta​rej mo​sięż​nej rury zjaz​do​wej i ota​cza​ją​cych ją scho​dów, za​to​nął w gru​bym per​skim dy​wa​nie. Mi​nął już sto​ją​cą po​środ​ku po​ko​ju sofę i fo​te​le, kie​dy zza tyl​nych drzwi do​biegł go od​głos dra​pa​nia. Za​marł w bez​ru​chu. Dom wy​raź​nie wi​dział czę​ścio​wo prze​szklo​ne tyl​ne drzwi. Przez prze​świ​tu​ją​cy ma​te​riał za​sło​ny zo​ba​czył syl​wet​kę za​glą​da​ją​ce​go przez szyb​kę męż​czy​zny. Nie​zna​jo​my na​ci​snął klam​kę. Za​skrzy​pia​ła fu​try​na, ale drzwi się nie otwo​rzy​ły. Dom za​klął pod no​sem. Stał na środ​ku po​ko​ju i pa​trzył, jak męż​czy​zna cofa się, bie​rze roz​pęd i rzu​ca się na drzwi. Od ude​rze​nia za​fa​lo​wa​ła pod​ło​ga. Jesz​cze jed​no i męż​czy​zna znaj​dzie się w środ​ku. Oj​ciec D'An​ge​lo, czło​wiek po​ko​ju, przy​kuc​nął go​tów do obro​ny. W roz​go​rącz​ko​wa​niu przy​po​mniał so​bie

wszyst​ko, cze​go na​uczy​li go w woj​sku. Trze​cia pró​ba wy​wa​że​nia drzwi za​koń​czy​ła się po​wo​dze​niem. Do środ​ka po​sy​pa​ło się po​tłu​czo​ne szkło i frag​men​ty fu​try​ny, a w pro​gu sta​nął mu​sku​lar​ny zbir z pi​sto​le​tem w ręce. Dom rzu​cił się na męż​czy​znę i ude​rzył go moc​no w twarz, nim tam​ten zdo​łał się przy​go​to​wać i zła​pać rów​no​wa​gę. W miaż​dżą​cym uści​sku przy​trzy​mał jego rękę wciąż ści​ska​ją​cą broń, a ło​kieć wbił w sam śro​dek krta​ni. Pi​sto​let upadł na pod​ło​gę. Męż​czy​zna ża​ło​śnie za​bul​go​tał, ale Dom jesz​cze nie skoń​czył. Z pręd​ko​ścią i gra​cją, o jaką się nie po​dej​rze​wał, uniósł rękę nie​zna​jo​me​go, a po​tem opu​ścił ją, pod​sta​wia​jąc jed​no​cze​śnie swo​je ko​la​no. Trzask ła​ma​nej ko​ści i po​twor​ny krzyk męż​czy​zny za​brzmia​ły jak zwy​cię​skie fan​fa​ry. Męż​czy​zna upadł, a Dom uci​szył go moc​nym kop​nia​kiem w gło​wę. Cała wal​ka trwa​ła nie dłu​żej niż dzie​sięć se​kund.

Rozdział 45 Zmie​sza​ny odór krwi, kału i stra​chu był obez​wład​nia​ją​cy. W płyt​kim ro​wie przy we​ran​dzie snuł się wo​kół Tho​ma​sa jak chmu​ra, wy​peł​niał noz​drza i wsią​kał w ubra​nie. Chło​pak chciał, żeby już było po wszyst​kim. Le​żąc pła​sko na zie​mi tuż przy tej krwa​wej jat​ce, drżą​cy​mi rę​ka​mi wy​cią​gał amu​ni​cję z ka​mi​zel​ki tru​pa i wkła​dał ją do swo​je​go ma​ga​zyn​ka. Pal​ce miał śli​skie od krwi, co spo​wal​nia​ło ro​bo​tę. Nad jego gło​wą dom drżał od huku wy​strza​łów. Prze​rwał po na​peł​nie​niu sze​ściu ma​ga​zyn​ków. Po pro​stu nie mógł już dłu​żej znieść to​wa​rzy​stwa tru​pa. Prze​czoł​gał się do koń​ca we​ran​dy. A stam​tąd... do​kąd? W jaki spo​sób miał się stąd wy​do​stać w jed​nym ka​wał​ku? Co in​ne​go prze​tur​lać się i wsko​czyć do rowu, ale jak wró​cić? Był bez​rad​ny i wy​sta​wio​ny na strzał. - Tho​mas! Na dźwięk swo​je​go imie​nia pod​sko​czył ze stra​chu. - Tho​mas, je​steś cały? - To był oj​ciec. - Je​stem tu​taj! - od​krzyk​nął. - Mam ka​ra​bin i amu​ni​cję! - Wra​caj! - Jak? - Tho​mas, zo​stań tam! - krzyk​nę​ła mat​ka. - Przejdź na tył domu! - za​wo​łał oj​ciec. - Za ro​giem we​ran​dy mo​żesz biec... Grad po​ci​sków po​sy​pał się na pod​ło​gę we​ran​dy tuż nad gło​wą Tho​ma​sa. Prze​ciw​nik na​mie​rzył jego po​zy​cję. Mu​siał się ru​szyć. Na​tych​miast. Je​dy​ny re​al​ny plan, jaki mu przy​szedł do gło​wy, to na​tych​mia​sto​wa uciecz​ka z rowu, w któ​rym le​żał, a po​tem okrą​że​nie domu w na​dziei, że nie bę​dzie tam na nie​go cze​kał ty​siąc ban​dzio​rów. - Tho​mas, czy... - Sły​sza​łem! - wrza​snął. I wszy​scy inni też, po​my​ślał. Gdzie, do cho​le​ry, jest Skor​pion? Pod​niósł się na ko​la​na z łok​cia​mi wciąż wbi​ty​mi w zie​mię, a po​tem spró​bo​wał się ro​zej​rzeć. Bły​ski z luf za​stą​pi​ły wi​docz​ne te​raz ludz​kie po​sta​cie. Na​past​ni​cy zbli​ża​li się sze​ro​ką ławą do domu i do nie​go. Nie miał po​ję​cia, jak są da​le​ko, ale przy​pusz​czał, że nie wię​cej niż czter​dzie​ści, pięć​dzie​siąt jar​dów. Pod wpły​wem im​pul​su przy​ło​żył ka​ra​bin do ra​mie​nia, oparł jego łoże o zie​mię i wy​brał cel. Po​cią​gnął za spust, tak jak go uczo​no, i pod​sko​czył, kie​dy z lufy po​sy​pał się grad po​ci​sków. Ka​ra​bin miał prze​łącz​nik usta​wio​ny na strze​la​nie se​ria​mi. Jego cel osu​nął się na zie​mię jak szma​cia​na lal​ka, a czte​rech czy pię​ciu sto​ją​cych obok na​past​ni​ków pa​dło, szu​ka​jąc schro​nie​nia. Kry​jów​ka Tho​ma​sa sta​ła się naj​waż​niej​szym ce​lem na polu bi​twy. Po​ci​ski szat​ko​wa​ły de​ski we​ran​dy i spulch​nia​ły zie​mię do​oko​ła. Tho​mas wy​sko​czył z rowu na otwar​tą prze​strzeń i rzu​cił się w wy​so​ką tra​wę, twa​rzą w dół. Miej​sce, w któ​rym jesz​cze przed chwi​lą się znaj​do​wał, za​sy​pał grad kul. Wy​gra​mo​lił się z tra​wy, sta​nął, z tru​dem ła​piąc rów​no​wa​gę, i ru​szył za naj​bliż​szy róg domu. Po prze​bie​gnię​ciu trzech kro​ków po​czuł gwał​tow​ne szarp​nię​cie i krzyk​nął z prze​ra​że​nia i bólu, kie​dy jego noga wy​krę​ci​ła się na wy​so​ko​ści uda. *** Ve​ni​ce doj​rza​ła w oczach Char​lie​go War​re​na strach. Sły​sza​ła go też w jego gło​sie, kie​dy bez​sku​tecz​nie

pró​bo​wał wy​wo​łać swo​ich lu​dzi przez ra​dio. Spoj​rzał na nią. - Co się dzie​je? Była zu​peł​nie unie​ru​cho​mio​na, a ten czło​wiek za​mie​rzał ją za​bić, po​sta​no​wi​ła więc mil​czeć. - Znasz ja​kie​goś księ​dza? - za​py​tał. - Miesz​ka​my obok ko​ścio​ła - od​par​ła. - To małe mia​stecz​ko. - Co on mógł​by tu ro​bić? Po​trzą​snę​ła gło​wą. - Nie mam po​ję​cia. - Za​wo​łaj do nie​go. Po​wiedz, że je​steś za​ję​ta i nie wol​no ci prze​szka​dzać. Prze​cież to nie mia​ło sen​su, po​my​śla​ła. Dla​cze​go mia​ła​by tak mó​wić? - Mów - po​wtó​rzył Char​lie. Tym ra​zem przy​ło​żył jej pi​sto​let do gło​wy. - Je​śli ko​goś tu zo​ba​czę, będę strze​lał. - Dom - krzyk​nę​ła. - czy to ty?! - Je​śli nie zdo​ła zro​bić nic wię​cej, może przy​naj​mniej jemu ura​tu​je ży​cie. Żad​nej od​po​wie​dzi. - Tak ma na imię ten ksiądz? - za​py​tał Char​lie. - Dom? Ve​ni​ce przy​tak​nę​ła. - Po​wiedz mu, żeby trzy​mał się z dala. Ve​ni​ce wzię​ła głę​bo​ki wdech. - Dom, je​śli to ty, nie mam te​raz cza​su. Je​stem za​ję​ta. I zno​wu nic. - Może ten ha​łas to nic ta​kie​go - po​wie​dzia​ła. - Ob​raz spadł ze ścia​ny. Char​lie ob​rzu​cił ją gniew​nym spoj​rze​niem. - Ob​ra​zy nie krzy​czą. - Pod​szedł do drzwi. Moc​niej za​ci​snął dłoń na kol​bie pi​sto​le​tu. - Kto​kol​wiek to jest, za​strze​lę go. - Po​ło​żył dłoń na klam​ce i na​ci​snął. *** Mimo ka​ko​fo​nii wy​strza​łów i prze​ni​kli​wych krzy​ków Ste​phen​so​na Gail usły​sza​ła gło​śne mla​śnię​cie, dźwięk, jaki wy​da​je po​cisk wbi​ja​ją​cy się w cia​ło. Wszy​scy to usły​sze​li. - O mój Boże! Tho​mas! - krzyk​nę​ła Ju​lie. Ste​phen​son rzu​cił się do okna. - Ste​ve! Nie! - za​wo​ła​ła Gail. - Ja go stam​tąd wy​cią​gnę! - To mój syn - od​parł Ste​phen​son. To mó​wi​ło wszyst​ko. Pod​cią​gnął się na rę​kach i z głu​chym ło​sko​tem upadł na we​ran​dę. Ju​lie chcia​ła go zła​pać za kost​kę, ale się spóź​ni​ła. Huk wy​strza​łów na ze​wnątrz przy​brał na sile. Gail za​czę​ła czoł​gać się w stro​nę okna Ste​phen​so​na. Na​gle zda​ła so​bie spra​wę, że to zbyt ry​zy​kow​ne. Pod wpły​wem im​pul​su za​wró​ci​ła i wy​sko​czy​ła przez swo​je okno pro​sto w wy​so​ką tra​wę za​sła​nia​ją​cą fun​da​men​ty tyl​nej czę​ści domu. Przy​go​to​wa​ła się na po​tęż​ną ka​no​na​dę. *** Ju​lie, któ​ra po​zo​sta​ła sama w domu, była oszo​ło​mio​na roz​mia​ra​mi roz​gry​wa​ją​ce​go się dra​ma​tu. Tho​mas i Ste​phen​son byli na ze​wnątrz, pod gra​dem kul. Nie mo​gła stra​cić ich obu. Gdzie był Skor​pion? I jego wstręt​ny po​ma​gier? Jak mo​gli ją tak zo​sta​wić? Na​wet wła​sna ro​dzi​na ją opu​ści​ła. Nie chcia​ła umie​rać. Jej wzrok spo​czął na de​to​na​to​rach. Ko​łat​ki. Ich ostat​nia de​ska ra​tun​ku. To był je​dy​ny spo​sób na ura​to​wa​nie ży​cia jej chłop​com.

Ale prze​cież gdzieś tam po​mię​dzy na​past​ni​ka​mi mógł być Skor​pion. „Nie rób​cie ni​cze​go, do​pó​ki nie usły​szy​cie, jak wo​łam"... nie​waż​ne. Coś tam, coś tam. Skąd mia​ła wie​dzieć, czy Skor​pion w ogó​le jesz​cze żyje? Nie dba​ła o to. *** Dom z tonu gło​su wy​wnio​sko​wał, że Ve​ni​ce jest w nie​bez​pie​czeń​stwie. Sło​wa, któ​re wy​po​wie​dzia​ła, nie pa​so​wa​ły do niej. Po​trze​bo​wa​ła go. Stał te​raz nie​zde​cy​do​wa​ny. Wie​dział, że to pu​łap​ka. Je​śli prze​kro​czy próg tych drzwi, Bóg je​den ra​czy wie​dzieć, co się sta​nie. Może na przy​kład zo​stać za​strze​lo​ny. Ale zo​stać tu​taj, kie​dy Ve​ni​ce tam gro​zi​ło nie​bez​pie​czeń​stwo, to... tchó​rzo​stwo. Jak mógł​by... Wszyst​ko roz​strzy​gnę​ła po​ru​sza​ją​ca się klam​ka. Dom przy​warł do ścia​ny przy drzwiach i cze​kał. Kie​dy tyl​ko za​trzask zam​ka cof​nął się i uchy​li​ły się drzwi, z ca​łych sił rzu​cił się na nie. Zgod​nie z ocze​ki​wa​nia​mi jego gwał​tow​ne wtar​gnię​cie do po​ko​ju zwa​li​ło oso​bę za drzwia​mi z nóg. Cof​nął się szyb​ko, żeby in​truz nie po​cią​gnął go za sobą na pod​ło​gę, ale w prze​ci​wień​stwie do tam​te​go na dole, ten był zwin​ny i lek​ki. Dom zła​pał go za kla​py ma​ry​nar​ki, pró​bu​jąc wy​pchnąć za drzwi, ale prze​ciw​nik bez tru​du mu się wy​wi​nął. Kie​dy in​truz przy​jął po​sta​wę god​ną mi​strza sztuk wal​ki, Dom już wie​dział, że wpadł w ta​ra​pa​ty. Szko​le​nie woj​sko​we tu nie wy​star​czy. W bez​po​śred​nim star​ciu Dom nie miał szans. Mo​dlił się o broń i na​gle do​strzegł na pod​ło​dze pi​sto​let. W nim je​dy​na na​dzie​ja. Tam​ten był szyb​szy. Chy​ba czy​tał w my​ślach Doma, kie​dy wy​pro​wa​dził cios w lewą stro​nę jego gło​wy. Dom zro​bił unik, ale gdy się po​chy​lił, lewy sier​po​wy tra​fił go pro​sto w po​li​czek, tuż przy uchu. Usły​szał trzask i po​czuł za​pach krwi. Za​mro​czo​ny za​to​czył się do tyłu i wpadł na sto​lik do kawy, któ​ry pod​ciął mu nogi. Dom ru​nął na pod​ło​gę. Nie miał wąt​pli​wo​ści, że ma zła​ma​ną szczę​kę. Wie​dział też, że pi​sto​let wciąż leży na pod​ło​dze. Wi​dział go. Gdy​by jego ręka była o pięć cali dłuż​sza, mógł​by go do​tknąć. Nie mógł się po​ru​szyć, ale prze​cież mu​siał, żeby ura​to​wać Ve​ni​ce albo zgi​nąć, pró​bu​jąc ją ra​to​wać. Prze​krę​cił się na bok i wy​cią​gnął ra​mię z taką de​spe​ra​cją, że o mało nie wy​wich​nął so​bie bar​ku. Uda​ło​by mu się za​pew​ne do​się​gnąć pi​sto​le​tu, gdy​by nie kop​niak w gło​wę. Przed ocza​mi za​wi​ro​wa​ły mu gwiaz​dy i po​czuł, że ba​lan​su​je gdzieś na gra​ni​cy świa​do​mo​ści. Kie​dy od​zy​skał zdol​ność wi​dze​nia, pi​sto​let spo​czy​wał w dło​ni na​past​ni​ka. A po​tem usły​szał strzał. *** Zie​lo​na Bry​ga​da zbli​ża​ła się do dom​ku. Po​ru​sza​li się od stro​ny lasu, bez prze​rwy strze​la​jąc, za​sy​pu​jąc bu​dy​nek ogniem z ka​ra​bi​nów. W pla​nie Jo​na​tha​na nie było żad​nych niu​an​sów ani sub​tel​no​ści. Roz​dzie​li​li się z Bo​xer​sem, po​sta​na​wia​jąc za​jąć się pra​wym skrzy​dłem na​past​ni​ków. Jo​na​than ob​szedł ich z le​wej, żeby za​ata​ko​wać od tyłu, a Bo​xers z pra​wej, żeby za​sy​pać gra​dem kul pod ką​tem. Je​śli plan się po​wie​dzie, po​win​ni oto​czyć ata​ku​ją​cych i ze​pchnąć ich na lewe skrzy​dło. Jo​na​than po​ru​szał się w kuc​ki. Ka​ra​bin usta​wio​ny na po​trój​ny strzał trzy​mał w ręku. Zo​ba​czyw​szy prze​ciw​ni​ka, strze​lał w śro​dek cia​ła i szu​kał na​stęp​ne​go. Nie było cza​su na po​twier​dze​nie tra​fie​nia ani mar​twie​nie się, czy tra​fio​ny nie pod​nie​sie się po​now​nie. Woj​na ma swój rytm, nie​pla​no​wa​ne cre​scen​da i chwi​le spo​ko​ju, z któ​rych moż​na wy​czy​tać, co się dzie​je. Kie​dy Jo​na​than pod​cho​dził trze​cie​go z ko​lei opry​cha, usły​szał, że zmie​nił się rytm wal​ki, strze​la​ni​na na​si​li​ła się, ale strza​ły były mniej przy​pad​ko​we. Zer​k​nął w pra​wo aku​rat w chwi​li, gdy ktoś wy​ska​ki​wał z okna dom​ku i zo​stał na​tych​miast tra​fio​ny. Wy​pluł z sie​bie prze​kleń​stwo i już miał się od​wró​cić w po​szu​ki​wa​niu swo​jej ofia​ry, kie​dy ja​kiś ruch

przed dom​kiem wy​wo​łał jesz​cze sil​niej​szą ka​no​na​dę. Jezu Chry​ste, je​den Hu​ghes pró​bo​wał ra​to​wać dru​gie​go. Jo​na​than mu​siał dać im wspar​cie. Przy​ło​żył ka​ra​bin do ra​mie​nia, wy​pa​trzył błysk z lufy i wy​strze​lił se​rię trzech po​ci​sków. Broń prze​ciw​ni​ka za​mil​kła. Na​gle za​sko​czył go ośle​pia​ją​cy błysk w po​bli​żu dom​ku i cha​rak​te​ry​stycz​ny dźwięk wy​da​wa​ny przez wy​bu​cha​ją​cą minę. Co​kol​wiek znaj​do​wa​ło się po​mię​dzy drze​wa​mi po le​wej stro​nie dom​ku, zo​sta​ło ro​ze​rwa​ne na ka​wał​ki. W słu​chaw​ce usły​szał głos Bo​xer​sa: - Kto, do cho​le​ry... *** Ka​no​na​dy nie było. Gail, wy​ska​ku​jąc przez okno, spo​dzie​wa​ła się, że zmie​cie ją ogień ka​ra​bi​nów, ale ja​kimś cu​dem była cała i zdro​wa. Je​den z człon​ków jej ze​spo​łu nie żył, dwóch od​nio​sło rany, a ona mu​sia​ła za​pew​nić im bez​pie​czeń​stwo. Czu​ła, że to jest jej obo​wią​zek. Gail do​czoł​ga​ła się na łok​ciach i ko​la​nach do na​roż​ni​ka bu​dyn​ku i da​lej na jego lewy bok. W nie​du​żej od​le​gło​ści doj​rza​ła wi​ją​ce​go się z bólu i klną​ce​go jak szewc Tho​ma​sa oraz ojca, któ​ry osła​niał go wła​snym cia​łem. Obaj żyli. Da​lej do​strze​gła zbli​ża​ją​cych się na​past​ni​ków. Przy​spie​szy​li te​raz znacz​nie i w szyb​kim tem​pie zmniej​sza​li dy​stans dzie​lą​cy ich od domu. Przy​ję​li te​raz szyk przy​po​mi​na​ją​cy kształ​tem li​te​rę L. Zbli​ża​li się fron​tal​nie i le​wym skrzy​dłem. Tu trwa​ła strze​la​ni​na, a na ty​łach pa​no​wał spo​kój. Zro​zu​mia​ła na​resz​cie, cze​mu miał słu​żyć ten hu​ra​ga​no​wy ogień na po​cząt​ku. W ten spo​sób od​wró​ci​li uwa​gę od zbli​ża​ją​cych się z tyłu głów​nych sił. Zda​ła so​bie też spra​wę, że cho​dzi​ło o coś wię​cej. Sta​ra​li się ukryć praw​dzi​wy cel ata​ku. - O Boże - po​wie​dzia​ła na głos. - Oni... Ośle​pia​ją​co bia​ły błysk po​rwał jej sło​wa. *** Echo wy​bu​chu pierw​szej miny wciąż jesz​cze prze​ta​cza​ło się po po​dwór​ku, kie​dy na​stą​pi​ła ko​lej​na eks​plo​zja, tym ra​zem z le​wej stro​ny fron​to​wej czę​ści bu​dyn​ku. Jo​na​than zo​ba​czył przed sobą lu​dzi i ro​ślin​ność sko​szo​ną chma​rą pę​dzą​cych z za​wrot​ną pręd​ko​ścią me​ta​lo​wych śru​cin. W cią​gu trzy​dzie​stu lat pa​ra​nia się wo​jen​nym rze​mio​słem ni​g​dy nie zda​rzy​ło mu się stać po tej stro​nie miny prze​ciw​pie​chot​nej. Wy​buch był o kil​ka rzę​dów wiel​ko​ści gło​śniej​szy, niż się spo​dzie​wał. „Je​śli sły​szysz eks​plo​zję, to zna​czy, że ży​jesz". Ale jak dłu​go? Po​nie​waż zna​lazł się poza za​się​giem tam​tej miny, mu​siał się li​czyć z tym, że znaj​dzie się w za​się​gu na​stęp​nej. Wci​snął przy​cisk ra​dia na pier​si. - Box, weź... Ostat​nie sło​wo za​głu​szy​ła eks​plo​zja. *** Ju​lie pra​wie za​po​mnia​ła, że do zde​to​no​wa​nia miny po​trzeb​ne są trzy klik​nię​cia ko​łat​ki. Za pierw​szym ra​zem na​ci​snę​ła za​pal​nik tyl​ko raz. Kie​dy nic się nie wy​da​rzy​ło, szyb​ko na​ci​snę​ła go dwu​krot​nie i znów ci​sza. Za trze​cim ra​zem na​ci​snę​ła trzy razy i krzyk​nę​ła gło​śno, kie​dy huk eks​plo​zji roz​darł po​wie​trze. Pa​mię​ta​ła, że z tyłu miny też znaj​do​wa​ła się stre​fa nie​bez​piecz​na, do któ​rej nie moż​na wkra​czać. Gdy​by nie zde​to​no​wa​ła min te​raz, nie mia​ła​by pew​no​ści, czy na​past​ni​cy nie są już za miną, a Ste​ve i Tho​mas przed nią. Bez chwi​li wa​ha​nia po​de​szła do dru​gie​go de​to​na​to​ra i te​raz za pierw​szym ra​zem mina wy​bu​chła. Ob​ser​wo​wa​ła efekt swo​ich po​czy​nań: ośle​pia​ją​cy blask, a po​tem prze​sła​nia​ją​cy wszyst​ko ob​łok. Cięż​ki wstrząs po​ja​wił się do​pie​ro chwi​lę póź​niej.

Się​gnę​ła po trze​ci za​pal​nik, obu​rącz ob​ję​ła ko​łat​kę, schro​ni​ła się za drew​nia​ną bel​ką i za​czę​ła gło​śno li​czyć. - Raz, dwa, trzy... Ten wy​buch był set​ki razy gło​śniej​szy niż po​przed​nie dwa, ale tyl​ko przez chwi​lę, za​nim ogłu​chła. Wnę​trze dom​ku eks​plo​do​wa​ło odłam​ka​mi drew​na i tłu​czo​ne​go szkła. Po​tem nie czu​ła już ni​cze​go. *** Dom był prze​ko​na​ny, że nie żyje. Po​wi​nien nie żyć. Ja​kim cu​dem mor​der​ca chy​bił? Po​czuł na ra​mio​nach czy​jeś sil​ne dło​nie i usły​szał dziw​nie zna​jo​my głos. - Oj​cze? Oj​cze! Jezu Chry​ste, nic ojcu nie jest? Dom roz​po​znał głos, nim od​zy​skał wzrok. To był Doug Kra​mer. - Czy ja żyję? - za​py​tał Dom. - Nie jest oj​ciec ran​ny? - za​py​tał z ko​lei szef po​li​cji. Był tak obo​la​ły, że kto wie, może był ran​ny, choć nie wie​dział tego na pew​no. Znaj​do​wał się na pię​trze, w ga​bi​ne​cie Ve​ni​ce. Le​żał na ple​cach, a po swo​jej le​wej stro​nie, na dy​wa​nie, wi​dział wy​krzy​wio​ną z bólu twarz na​past​ni​ka. - Nie czu​ję nóg. - krzy​czał męż​czy​zna, ale Kra​mer nie wy​da​wał się tym po​ru​szo​ny. Za le​żą​cym na brzu​chu in​tru​zem Dom wi​dział wciąż przy​wią​za​ną do krze​sła Ve​ni​ce. - Do​sta​łem ojca wia​do​mość - tłu​ma​czył Kra​mer. - Przy​je​cha​łem tu aku​rat w chwi​li, gdy ja​kiś typ wła​my​wał się fron​to​wy​mi drzwia​mi. On i jego nie​przy​tom​ny ko​le​ga są te​raz przy​ku​ci kaj​dan​ka​mi do scho​dów na dole. Wsze​dłem na górę i usły​sza​łem ha​ła​sy. Ve​ni​ce wiła się w wię​zach, tak że jej krze​sło za​czę​ło pod​ska​ki​wać. - Uwol​nij​cie mnie - po​wie​dzia​ła i po chwi​li po​pra​wi​ła się, do​da​jąc: - Pro​szę. Je​stem po​trzeb​na Dig​ge​ro​wi przy kom​pu​te​rze. Kra​mer uniósł gło​wę i ro​zej​rzał się. - Dig​ger. - Niech ktoś mi po​mo​że - wy​ję​czał Char​lie. - Ka​ret​ka już je​dzie - od​parł Kra​mer. - Dig​ger tu jest? Dom prze​su​nął się na pod​ło​dze, żeby za​jąć się raną Char​lie​go. Zdjął mu kra​wat i ro​ze​rwał ko​szu​lę na pier​siach. Naj​pierw zna​lazł ranę wy​lo​to​wą, po pra​wej stro​nie nad pęp​kiem. Rana wlo​to​wa znaj​do​wa​ła się na wy​so​ko​ści krę​go​słu​pa. - Może im pan po​wie​dzieć, żeby się po​spie​szy​li? - rzu​cił Dom. - Wy​krwa​wi się bez po​mo​cy le​ka​rza. - Ja mogę ich tyl​ko we​zwać, oj​cze, a nie je​chać po nich. - W od​da​li roz​legł się dźwięk sy​ren. Wie​lu sy​ren. Strze​la​ni​na w Fi​sher​man's Cove to wiel​kie wy​da​rze​nie. Kra​mer wy​jął z kie​sze​ni spodni szwaj​car​ski scy​zo​ryk i prze​ciął ta​śmę naj​pierw na nad​garst​kach, a po​tem na kost​kach Ve​ni​ce. Ve​ni​ce rzu​ci​ła się do kom​pu​te​ra. - Bła​gam, niech tam bę​dzie jesz​cze coś do zro​bie​nia - mo​dli​ła się szep​tem.

Rozdział 46 - Ja​sna cho​le​ra! - wy​krzyk​nął Bo​xers przez ra​dio. - Ob​ró​ci​li minę w stro​nę domu. Mie​li sa​pe​rów! I zno​wu bar​dziej skom​pli​ko​wa​ny, śmiel​szy ruch, niż się Jo​na​than spo​dzie​wał. - OZW? - za​py​tał. Oce​na znisz​czeń wo​jen​nych. Z miej​sca, gdzie stał Jo​na​than, wciąż wi​dać było tyl​ko ob​łok ku​rzu. - Cięż​kie do eks​tre​mal​nych - od​po​wie​dział Bo​xers obo​jęt​nym to​nem praw​dzi​we​go wo​jow​ni​ka. - Wię​cej szcze​gó​łów za mi​nu​tę. „Cięż​kie do eks​tre​mal​nych". To mó​wi​ło wszyst​ko, na​wet je​śli nic nie tłu​ma​czy​ło. I pa​so​wa​ło do ob​ra​zu znisz​czeń, któ​ry roz​cią​gał się przed Jo​na​tha​nem. Noc po​now​nie sta​ła się ci​cha. Zbli​ża​jąc się do miej​sca po​tycz​ki, po​czuł ucisk w żo​łąd​ku. Ju​lie - to mu​sia​ła być ona - pra​gnąc za wszel​ką cenę po​wstrzy​mać szturm, przy​pad​ko​wo ob​na​ży​ła nie​do​cią​gnię​cie w szko​le​niu ar​mii Iva​na Pa​tric​ka - ata​ku​ją​cy byli za bar​dzo ście​śnie​ni. Lu​dzie w ob​li​czu śmier​tel​ne​go za​gro​że​nia in​stynk​tow​nie szu​ka​ją wię​zi z in​ny​mi. Jed​na mina za​bi​ła lub oka​le​czy​ła po​nad tu​zin człon​ków bry​ga​dy. Kie​dy wró​cił mu słuch, w miej​scu ci​szy po​ja​wi​ły się jęki ran​nych. Wszę​dzie peł​no było ciał i szcząt​ków. Tam gdzie na​tknął się na wciąż ży​wych na​past​ni​ków, roz​bra​jał ich i zo​sta​wiał sa​mym so​bie. - Spro​wa​dzi​my po​moc tak szyb​ko, jak to bę​dzie moż​li​we - po​wta​rzał raz za ra​zem. Nie za​mie​rzał brać jeń​ców; nie miał ani cza​su, ani środ​ków, żeby ich pil​no​wać. Je​śli żyli, to do​brze dla nich; je​śli umie​ra​li, cze​ka​jąc na po​moc, cóż, taka jest cena, jaką pła​cą źli chłop​cy. W słu​chaw​ce roz​le​gły się ja​kieś trza​ski i usły​szał głos Ve​ni​ce. - Skor​pion, tu Kwo​ka. Sły​szysz mnie? - Gdzie po​dzie​wa​łaś się, do cho​le​ry? - wark​nął Jo​na​than. - To zbyt skom​pli​ko​wa​ne na roz​mo​wę przez ra​dio - ucię​ła. - Jak sy​tu​acja? - Nie​ja​sna. Co naj​mniej je​den nasz nie żyje. I mnó​stwo prze​ciw​ni​ków. Za​bez​pie​cza​my te​ren. - A co z Ol​brzy​mem? Za​nim Jo​na​than zdą​żył od​po​wie​dzieć, ode​zwał się Bo​xers. - Nie może być le​piej. Dzię​ki, ze py​tasz. Skor​pion, z dzie​cia​kiem jest źle. Mu​sze go szyb​ko prze​ka​zać le​ka​rzo​wi. - A co w dom​ku? - Jesz​cze nie spraw​dzi​łem. Naj​pierw mu​szę za​ta​mo​wać krwo​tok u chło​pa​ka. Wpa​dłeś na trop Iva​na? Py​ta​nie było za​sad​ne, ale przed​wcze​sne. - Na ra​zie ani śla​du. Mam tu mnó​stwo ka​wał​ków ciał, któ​re trze​ba po​skła​dać do kupy. - Uwa​żaj na am​bit​nych ma​ru​de​rów - ostrzegł go Bo​xers. Do​bra rada, ale Jo​na​than nie od​po​wie​dział. Wie​dział, że kto żyw ucie​kał w bez​piecz​ne miej​sce. - Trans​port jest go​to​wy - po​wie​dzia​ła Ve​ni​ce. - A nasz gość spe​cjal​ny? - za​py​tał Jo​na​than. - Kie​dy ostat​nio spraw​dza​łam, był prze​stra​szo​ny i go​tów do dro​gi. - Niech star​tu​ją. Dzie​sięć mi​nut przed lą​do​wa​niem za​dzwoń dru​gi raz i ścią​gnij wszyst​kich. - Przy​ję​łam. W tle Jo​na​than sły​szał dziw​ny har​mi​der.

- Co tam się dzie​je? Sły​szę ja​kieś ha​ła​sy. Za​wa​ha​ła się. - Mar​twię się o was - rzu​ci​ła w koń​cu. - Po​wiem ci o nas póź​niej. - O nas? Ja​kich nas? - Mam naj​śwież​szy ob​raz z sa​te​li​ty - zmie​ni​ła te​mat. - W pod​czer​wie​ni... Boże, Dig​ger, co tam się dzia​ło? - W pod​czer​wie​ni do​sko​na​le wi​dać źró​dła cie​pła. Roz​la​na krew ma wła​sny od​cień. Jo​na​than do​my​ślał się, że Ve​ni​ce wi​dzi te​raz praw​dzi​we pie​kło. - Spro​wadź po​moc. Jo​na​than stał po​środ​ku tej jat​ki z bro​nią go​to​wą do strza​łu i po​wo​li ob​ra​cał się w miej​scu w po​szu​ki​wa​niu śla​dów ja​kie​go​kol​wiek ru​chu, oznak czy​ha​ją​ce​go nie​bez​pie​czeń​stwa, ale nie do​strzegł nic no​we​go. Te​ren był bez​piecz​ny. Ru​szył w kie​run​ku domu. Pra​wa stro​na bu​dyn​ku była spu​sto​szo​na przez wy​buch. We​ran​da znik​nę​ła, po​zo​sta​ły z niej tyl​ko drza​zgi. Przed do​mem pło​nął stos drew​na. Ze śla​dów, ja​kie wy​buch po​zo​sta​wił na zie​mi, Jo​na​than wy​czy​tał, że sa​per nie tyl​ko ob​ró​cił minę w stro​nę bu​dyn​ku, ale dla lep​sze​go efek​tu nisz​czą​ce​go prze​niósł ją bli​żej we​ran​dy. Kie​dy pod​szedł bli​żej, oka​za​ło się, że fron​to​wa ścia​na w więk​szej czę​ści po​zo​sta​ła cała, choć moc​no oka​le​czo​na i po​gru​cho​ta​na, bel​ki wy​trzy​ma​ły jed​nak głów​ne ude​rze​nie. Wy​ją​tek sta​no​wi​ła oko​li​ca pra​we​go okna, znaj​du​ją​ce​go się na wprost miny, gdzie odłam​ki wy​rwa​ły spo​ry ka​wał ścia​ny. Me​ta​lo​we kul​ki, któ​re wpa​dły przez otwór, mu​sia​ły w środ​ku do​ko​nać spu​sto​sze​nia. - Ju​lie?! - za​wo​łał Jo​na​than. - Je​steś tam? Mo​żesz już bez​piecz​nie wyjść. - Nic. Ci​sza. Bo​jąc się, co za chwi​lę zo​ba​czy, wę​dro​wał po​śród zglisz​czy we​ran​dy. Z nad​pa​lo​nej de​ski zro​bił kład​kę, po któ​rej wspiął się na stos drew​na. Prze​wie​sił ka​ra​bin przez ra​mię, zła​pał pa​ra​pet i pod​cią​gnął się na rę​kach, a po​tem wsko​czył do cze​goś, co do nie​daw​na było sta​ro​świec​kim sa​lo​nem. Te​raz po​miesz​cze​nie było kom​plet​nie zde​mo​lo​wa​ne. Nic nie za​cho​wa​ło się w ca​ło​ści. Nie​wie​le rze​czy dało się w ogó​le roz​po​znać. Me​ta​lo​we kul​ki znisz​czy​ły wszyst​ko, je​śli nie bez​po​śred​nim ude​rze​niem, to ry​ko​sze​tem. - Ju​lie?! - za​wo​łał. - Ju​lie Hu​ghes! Je​steś tu​taj? Zmie​rza​jąc w stro​nę miej​sca, gdzie zo​sta​wił de​to​na​to​ry, mu​siał od​su​wać na bok po​ła​ma​ne me​ble i po​tłu​czo​ne na​czy​nia. Była tam. Le​ża​ła na pra​wym boku z twa​rzą zwró​co​ną w jego kie​run​ku. Gło​wę mia​ła prze​krzy​wio​ną pod dziw​nym ką​tem. Pla​ma krwi po​kry​wa​ła ucho i za​bar​wi​ła na czer​wo​no wło​sy. Pod​biegł do niej, przy​klęk​nął i zdjął rę​ka​wicz​kę, żeby spraw​dzić puls na szyi. Po​czuł pod pal​ca​mi, jak w tęt​ni​cy pul​su​je ży​wym stru​mie​niem krew i uśmiech​nął się. Przy​ci​snął dło​nią włącz​nik ra​dia. - Wszyst​kie jed​nost​ki, tu Skor​pion. Zna​la​złem Cen​ny Ła​du​nek Trzy. Wy​glą​da na to, że nic jej nie jest. Jest nie​przy​tom​na, ale tęt​no ma sil​ne, mia​ro​we. - Bo​xers le​piej oce​ni jej stan. Z wy​jąt​kiem po​waż​ne​go ura​zu gło​wy nic jej chy​ba nie jest. Wstał i prze​szedł do kuch​ni. Za​uwa​żył le​żą​ce na pod​ło​dze cia​ło. Jezu, oni prze​ży​li tu pie​kło. - Jak tam Cen​ny Ła​du​nek Je​den? - Po​rząd​nie obe​rwał - od​po​wie​dział Bo​xers - ale ma wolę ży​cia. Pew​nie bę​dzie miał nogę po​dob​ną do mo​jej. Jo​na​than głę​bo​ko wcią​gnął w noz​drza po​wie​trze, przy​trzy​mał je i wy​pu​ścił. Bio​rąc pod uwa​gę wszyst​kie oko​licz​no​ści, po​szło le​piej niż... - Skor​pion? - ode​zwał się Bo​xers. - Jest tu też sze​ryf. Nie​przy​tom​na. Nie wiem, w ja​kim sta​nie. Na po​dwór​ku z tyłu domu coś się po​ru​szy​ło. Jo​na​than był pew​ny, że wi​dział, jak ktoś bie​gnie z pra​wej stro​ny na lewą.

- Ol​brzy​mie? Tu Skor​pion - za​wo​łał do mi​kro​fo​nu. - Cen​ne Ła​dun​ki Je​den i Dwa są z tobą? - Po​twier​dzam. - Je​ste​ście po czar​nej stro​nie domu? - Nie. Po zie​lo​nej. Ja​kiś pro​blem, o któ​rym po​wi​nie​nem wie​dzieć? Jo​na​than pod​szedł do okna wy​cho​dzą​ce​go na tył domu i wy​sko​czył przez nie. - Chy​ba coś wi​dzia​łem z tyłu. Idę spraw​dzić. - Nie mogę iść z tobą, sze​fie. Zaj​mu​ję się dzie​cia​kiem. - W po​rząd​ku - od​parł Jo​na​than. - Sko​ro was tam nie ma, nie mu​szę się mar​twić, że za​strze​lę nie tego, kogo trze​ba. Jo​na​than ze​sko​czył na zie​mię, przy​kuc​nął i z ka​ra​bi​nem go​to​wym do strza​łu szu​kał celu. Zie​mia usła​na była cia​ła​mi, ale żad​ne z nich się nie po​ru​sza​ło. Wci​snął gu​zik ra​dia i po​wie​dział: - Kwo​ko, tu Skor​pion. - Mów - ode​zwa​ła się Ve​ni​ce. - Co po​ka​zu​je ostat​nie zdję​cie sa​te​li​tar​ne? Chwi​la prze​rwy. - Nie wi​dzę żad​nej zmia​ny - od​par​ła. - Ale to czte​ro​mi​nu​to​we od​świe​ża​nie... Nie mu​sia​ła koń​czyć. W cią​gu czte​rech mi​nut moż​na prze​być szmat dro​gi. Do gło​wy przy​cho​dzi​ły mu róż​ne sce​na​riu​sze. Może fa​cet po pro​stu ucie​kał. Tę kon​cep​cję od​rzu​cił od razu. Przede wszyst​kim biegł w nie​wła​ści​wym kie​run​ku. Po​dwór​ko z tyłu domu było małe, nie zdo​łał​by tu zna​leźć kry​jów​ki. Poza tym koń​czy​ło je stro​me zbo​cze. Na​gle zro​zu​miał. - Ol​brzy​mie! My​ślę, że on szedł po GVX. - Pięć mi​nut - od​po​wie​dział Bo​xers. - Daj mi pięć mi​nut i do​łą​czę do cie​bie. - To może być Ivan - snuł przy​pusz​cze​nia Jo​na​than. - W ta​kim ra​zie czte​ry mi​nu​ty. Jo​na​tha​no​wi spodo​bał się po​mysł wal​ki je​den na jed​ne​go z Iva​nem. Czyż​by aż tak do​pi​sa​ło mu szczę​ście? No, no. Po co Ivan miał​by do​wo​dzić ata​kiem, sko​ro prze​wa​ga jego lu​dzi była miaż​dżą​ca? Po co miał po​no​sić ry​zy​ko, je​śli przede wszyst​kim cho​dzi​ło mu o GVX? - Skor​pion? - wy​wo​łał go przez ra​dio Bo​xers. - Zo​stań - od​parł Jo​na​than. - Ja wcho​dzę. - Nie ry​zy​kuj, czło​wie​ku - po​wie​dział przy​ja​ciel bła​gal​nym to​nem, któ​re​go rzad​ko uży​wał. - To pew​nie tyl​ko je​den z żoł​nie​rzy. Nie wiesz, czy to Ivan. A je​śli to on, mo​żesz wpaść w pu​łap​kę. Nie mu​sisz nic ro​bić, do​pó​ki nie spró​bu​je stam​tąd wyjść. Kie​dy po​ja​wią się po​sił​ki, urzą​dzi​my ob​lę​że​nie. Po​sił​ki - je​śli moż​na to tak na​zwać - znaj​do​wa​ły się o go​dzi​nę dro​gi stąd. Zbyt wie​le mo​gło się w tym cza​sie wy​da​rzyć. Jo​na​than wy​jął słu​chaw​kę z ucha; zwi​sa​ła te​raz swo​bod​nie na jego pier​si. Zda​wał so​bie spra​wę z ry​zy​ka. Wie​dział, że szu​ka​nie czło​wie​ka w bu​dyn​ku tych roz​mia​rów co sto​do​ła jest sza​leń​stwem. Był prze​cież wy​szko​lo​ny, po​tra​fił wy​re​cy​to​wać z pa​mię​ci całą dok​try​nę wo​jen​ną. Ale wszyst​ko to nie mia​ło zna​cze​nia, sko​ro miał szan​sę do​paść mor​der​cę żony. Czło​wie​ka, któ​ry ją tor​tu​ro​wał. Może nie po​trze​bo​wał ni​czy​jej po​mo​cy, bo nie chciał, żeby kto​kol​wiek wi​dział, co za​mie​rza zro​bić. Może nie przy​wią​zy​wał wagi do nie​bez​pie​czeń​stwa, po​nie​waż bar​dziej nie​po​ko​iła go myśl, że Ivan Pa​trick cho​dzi na wol​no​ści. I że w ogó​le żyje. Prze​szedł nie​zau​wa​żo​ny przez po​dwór​ko i przy​sta​nął przy cięż​kich wro​tach, żeby na​pręd​ce uło​żyć ja​kiś plan. Bio​rąc pod uwa​gę wszyst​kie oko​licz​no​ści, miał te​raz nie​wiel​ką prze​wa​gę. Obej​rzał wnę​trze sto​do​ły za dnia, więc w prze​ci​wień​stwie do Iva​na znał z grub​sza jej plan. Wie​dział też, gdzie do​kład​nie

ukry​to GVX, a Ivan mógł się tego je​dy​nie do​my​ślać. Zgo​da, prze​wa​ga była nie​wiel​ka i zy​ski​wa​ła na zna​cze​niu do​pie​ro w chwi​li, gdy Jo​na​than wej​dzie do środ​ka i znaj​dzie so​bie bez​piecz​ne schro​nie​nie. W pierw​szych se​kun​dach po otwar​ciu drzwi, gdy sta​nie w pro​gu, mimo noc​nych ciem​no​ści, bę​dzie mu tyl​ko bra​ko​wa​ło tar​czy strze​lec​kiej wy​ry​so​wa​nej na pier​si. Poza tym te drzwi wy​jąt​ko​wo otwie​ra​ły się na ze​wnątrz, co czy​ni​ło wej​ście jesz​cze trud​niej​szym. Na szczę​ście nie były za​ry​glo​wa​ne. Prze​wie​sił M4 przez ra​mię i się​gnął po moss​ber​ga. Gru​by śrut z nie​wiel​kiej od​le​gło​ści po​tra​fił uczy​nić wy​star​cza​ją​ce spu​sto​sze​nia, a zmniej​szał praw​do​po​do​bień​stwo, że chy​bi celu. Stał z bro​nią go​to​wą do strza​łu i przy​go​to​wy​wał się do wej​ścia. Wejść i zna​leźć kry​jów​kę. To był jego cały plan. Pal​ca​mi le​wej ręki uchy​lił cięż​kie wro​ta i wsko​czył w ciem​ność. Po zro​bie​niu trzech kro​ków usły​szał cha​rak​te​ry​stycz​ny grze​chot pi​sto​le​tu ma​szy​no​we​go - Mac-10, jak się do​my​ślał na pod​sta​wie nie​ty​po​we​go tem​pa wy​strza​łów. Dzię​ki tłu​mi​ko​wi broń wy​da​wa​ła dźwię​ki po​dob​ne do ta​so​wa​nia ta​lii kart. Ude​rze​nie po​ci​sku w ścia​nę było dwu​krot​nie gło​śniej​sze niż sam wy​strzał. Jo​na​than rzu​cił się na zie​mię za gru​bą bel​kę pod​trzy​mu​ją​cą dach sto​do​ły. Le​cąc bli​sko jard w po​wie​trzu, po​czuł, jak je​den po​cisk roz​dzie​ra rę​kaw jego ko​szu​li, a dru​gi od​ry​wa ka​wa​łek ob​ca​sa z buta. Sku​lił się w cie​niu bel​ki. - To ty, Ivan? Od​po​wie​dzią była ko​lej​na se​ria, któ​ra prze​szy​ła bel​kę z dru​giej stro​ny. - Bra​wo - za​kpił Jo​na​than. - Spo​dzie​wa​łem się po to​bie lep​szych umie​jęt​no​ści strze​lec​kich. Za​cze​kał na ko​lej​ną se​rię, tym ra​zem krót​szą, wska​zu​ją​cą na to, że ma​ga​zy​nek jest pu​sty. Dla Jo​na​tha​na był to sy​gnał, żeby ru​szyć. Po​de​rwał się na nogi i po​biegł głę​biej w mrok, bli​żej fur​go​net​ki. Te​raz po​jazd ich roz​dzie​lał. Je​śli prze​ciw​nik był za​ję​ty wy​mia​ną ma​ga​zyn​ka i pa​trzył w dół, nie miał po​ję​cia, gdzie znaj​du​je się Jo​na​than. Na​le​ża​ło tyl​ko za​cho​wać ci​szę. Czas na na​słu​chi​wa​nie. Za fur​go​net​ką usły​szał sze​lest, od​głos kro​ków na kle​pi​sku. Po​ło​żył się na zie​mi i spoj​rzał spod sa​mo​cho​du. Gdy​by co​kol​wiek się po​ru​szy​ło, był go​tów do strza​łu. Cze​kał na ja​kiś cień czy dźwięk. Nic. Ko​lej​ny sze​lest, tym ra​zem bar​dziej na lewo. Strze​lec skra​dał się w kie​run​ku bel​ki, za któ​rą do nie​daw​na krył się Jo​na​than. Albo chciał zajść Jo​na​tha​na od tyłu. Kie​ru​nek, z ja​kie​go do​cho​dzi​ły dźwię​ki, do​pusz​czał obie moż​li​wo​ści. Jo​na​than sta​nął przed wy​bo​rem: po​zo​stać na miej​scu albo po​szu​kać lep​sze​go schro​nie​nia po dru​giej stro​nie fur​go​net​ki - tyle że w tym wy​pad​ku mógł zo​stać osa​czo​ny. Po​sta​no​wił za​cze​kać jesz​cze chwi​lę w na​dziei, że nie stra​ci prze​wa​gi. Nie strze​lił w kie​run​ku źró​dła ha​ła​su - tak po​stą​pił​by no​wi​cjusz. Szan​se na cel​ny strzał były bli​skie zeru, kie​dy nie wi​dzia​ło się obiek​tu, poza tym zdra​dził​by w ten spo​sób swo​ją po​zy​cję. Kie​dy po raz trze​ci usły​szał sze​lest - tym ra​zem było to coś wię​cej niż zwy​kłe szu​ra​nie - roz​legł się on za bel​ką. To po​twier​dzi​ło jego przy​pusz​cze​nia, że strze​lec pró​bu​je za​jąć po​zy​cję. Je​śli Jo​na​tha​no​wi uda się do​sta​tecz​nie dłu​go tkwić nie​po​ru​sze​nie, to... Za​sko​czył go ci​chy trzask, a chwi​lę póź​niej ośle​pia​ją​ce bia​łe świa​tło za​la​ło wnę​trze sto​do​ły. Jo​na​than ze​rwał z gło​wy nok​to​wi​zor, ale było już za póź​no. Blask fla​ry wbił się ni​czym szpil​ki w jego oczy. Chwi​lo​wo ośle​pio​ny i zu​peł​nie bez​bron​ny wy​strze​lił z moss​ber​ga w kie​run​ku, skąd ostat​nio do​cho​dzi​ły dźwię​ki, prze​ła​do​wał i tym ra​zem wy​ce​lo​wał bar​dziej na lewo, a póź​niej na pra​wo. Za​raz po​tem wczoł​gał się pod fur​go​net​kę. Po​nie​waż i wzrok, i słuch miał chwi​lo​wo wy​łą​czo​ne, prze​to​czył się na dru​gi ko​niec fur​go​net​ki. Cały czas miał świa​do​mość, że je​śli ja​kaś za​błą​ka​na kula tra​fi w po​jem​nik na fur​go​net​ce, dal​sza wal​ka nie bę​dzie mia​ła sen​su. Mru​gał gwał​tow​nie, jak osza​la​ły, żeby po​zbyć się bia​łych plam na siat​ków​ce i od​zy​skać zdol​ność wi​dze​nia w ciem​no​ściach. Ru​szył w kie​run​ku fron​to​wej ścia​ny sto​do​ły. Do​pó​ki nie wró​cą mu

wszyst​kie zmy​sły i do​pó​ki nie bę​dzie wie​dział, gdzie znaj​du​je się prze​ciw​nik, jego je​dy​ną szan​są był ruch. Ta sama re​gu​ła od​no​si​ła się do prze​ciw​ni​ka. Co praw​da prze​wi​dział to i za​sło​nił oczy przed bla​skiem fla​ry, ale i tak mógł mieć jesz​cze kło​po​ty ze zlo​ka​li​zo​wa​niem Jo​na​tha​na. Żeby wziąć go na musz​kę, strze​lec mu​siał​by przejść na dru​gą stro​nę fur​go​nu. Na​dej​dzie z le​wej czy z pra​wej stro​ny? Wy​czoł​gał się spod sa​mo​cho​du, żeby zo​ba​czyć wej​ścio​we wro​ta, na wy​pa​dek gdy​by strze​lec pró​bo​wał zro​bić go w ko​nia i uciec. Jo​na​than zro​bił jesz​cze dwa kro​ki w tył i zde​rzył się z trak​to​rem sto​ją​cym do​kład​nie pod... są​sie​kiem! Bar​dziej po​czuł, niż usły​szał obec​ność dru​gie​go prze​ciw​ni​ka. Może to był cień lub skrzy​pią​ca de​ska, a może po pro​stu szó​sty zmysł pod​po​wie​dział mu, skąd na​stą​pi atak. Uniósł strzel​bę i po​cią​gnął za spust, ale męż​czy​zna rzu​cił się na nie​go uła​mek se​kun​dy wcze​śniej. Huk i roz​błysk. Jo​na​than miał opa​lo​ne brwi i stłu​czo​ny po​li​czek. Na​past​nik prze​le​ciał nad po​kry​wą sil​ni​ka trak​to​ra, ale nie stra​cił rów​no​wa​gi. Sta​nął pew​nie z go​to​wą do strza​łu be​ret​tą w ręku. Jo​na​than dzia​łał in​stynk​tow​nie, nie miał cza​su na my​śle​nie, na za​ła​do​wa​nie ko​lej​ne​go po​ci​sku ani na się​gnię​cie po ka​ra​bin. Jego dłoń od​szu​ka​ła rę​ko​jeść noża spo​czy​wa​ją​ce​go w po​chwie na ra​mie​niu. Wy​szarp​nął go w ułam​ku se​kun​dy - cza​sie krót​szym niż po​trzeb​ny jest do wy​ce​lo​wa​nia z pi​sto​le​tu - i prze​cią​gnął ostrzem po ręce, w któ​rej prze​ciw​nik trzy​mał broń, uszka​dza​jąc ścię​gna i ner​wy w nad​garst​ku. Be​ret​ta wy​lą​do​wa​ła na zie​mi. Pod​szedł o krok bli​żej i z sze​ro​kim za​ma​chem roz​pła​tał prze​ciw​ni​ko​wi brzuch, a na​stęp​nie po​de​rżnął gar​dło. W świe​tle do​pa​la​ją​cej się fla​ry fon​tan​na krwi wy​da​wa​ła się czar​na. Męż​czy​zna padł na zie​mię jak ka​mień. Jo​na​than ob​ró​cił się, jak​by spo​dzie​wał się ata​ku ko​lej​ne​go na​past​ni​ka. - Wszyst​ko w po​rząd​ku, Dig? - za​wo​łał do nie​go zza drzwi Bo​xers. - Wcho​dzę. - Box, nie... Ol​brzym wpadł do środ​ka i rzu​cił się w lewo w po​szu​ki​wa​niu kry​jów​ki, jak chwi​lę wcze​śniej Jo​na​than. - Do​pa​dłeś go? - Nie wszyst​kich. - Wy​glą​dasz okrop​nie. Czy to był Ivan? Jo​na​than po​trzą​snął gło​wą i wska​zał w stro​nę tyl​nej czę​ści bu​dyn​ku. Scho​wał moss​ber​ga i się​gnął po​now​nie po M4. Idąc w tym kie​run​ku, nie mu​siał się oba​wiać, że tra​fi w fur​go​net​kę. Szli obaj ra​mię w ra​mię, jak wie​le już razy w prze​szło​ści w róż​nych kra​jach świa​ta; wy​so​ki Bo​xers z pra​wej stro​ny, a ni​ski Dig​ger z le​wej. Bo​xers do​strzegł to pierw​szy. Wy​pro​sto​wał się i za​ci​snął moc​niej dłoń na kol​bie ka​ra​bi​nu. - Ej, ty tam w rogu! Nie ru​szaj się! Ani drgnij! Jo​na​than rzu​cił się do przo​du, żeby wyj​rzeć zza bel​ki. Męż​czy​zna łu​dzą​co przy​po​mi​na​ją​cy na​past​ni​ka, któ​re​mu Jo​na​than po​de​rżnął gar​dło, le​żał na zie​mi w ka​łu​ży krwi. Bo​xers za​pa​lił lamp​kę znaj​du​ją​cą się na lu​fie ka​ra​bi​nu. W jej świe​tle wy​raź​nie było wi​dać, że strzał z moss​ber​ga zro​bił co naj​mniej pięć dziur w szyi i ra​mie​niu męż​czy​zny, na tyle du​żych, że na pew​no rany były śmier​tel​ne. Bo​xers szturch​nął męż​czy​znę lufą ka​ra​bi​ny. - Ej, ty, ży​jesz? - Sprawdź puls - po​le​cił Jo​na​than. - Nie będę wty​kał pal​ców w tę bre​ję. Jo​na​than prze​wró​cił ocza​mi. Wszedł w ka​łu​żę krwi, po​chy​lił się i uniósł gło​wę le​żą​ce​go. Męż​czy​zna miał otwar​te sze​ro​ko oczy, ale bra​ko​wa​ło cha​rak​te​ry​stycz​nej bli​zny, jaką miał czło​wiek, któ​re​go Jo​na​than tak bar​dzo chciał za​bić.

- Gdzie jest Ivan? Męż​czy​zna uśmiech​nął się. Po​tem jego oczy zmęt​nia​ły i uszło z nie​go ży​cie.

Rozdział 47 Za​ła​du​nek prze​bie​gał bez za​kłó​ceń. Tho​mas z ro​dzi​ca​mi i wszy​scy oca​la​li na​past​ni​cy zo​sta​li prze​trans​por​to​wa​ni na po​kład blac​khaw​ka, któ​ry uniósł się w po​wie​trze sześć mi​nut po tym, jak wy​lą​do​wał, zo​sta​wia​jąc na miej​scu ośmiu cy​wi​lów. Za od​po​wied​nie pie​nią​dze i przy od​po​wied​nich ko​nek​sjach moż​na było dys​kret​nie za​ła​twić każ​dy pro​blem. Mniej wię​cej za go​dzi​nę wszy​scy znaj​dą się w szpi​ta​lu woj​sko​wym pod Cin​cin​na​ti, gdzie zaj​mą się nimi le​ka​rze przy​zwy​cza​je​ni do tego, że po​win​ni jak naj​mniej wie​dzieć o swo​ich pa​cjen​tach. Do​stęp do sie​ci taj​nych ośrod​ków me​dycz​nych w kra​ju i za gra​ni​cą Jo​na​than zy​skał dzię​ki swo​jej służ​bie w Del​cie. Jo​na​than pa​trzył, jak trans​por​tu​ją ran​nych do śmi​głow​ca, tyl​ko do chwi​li, gdy upew​nił się, że ro​dzi​na Hu​ghe​sów jest bez​piecz​na na po​kła​dzie, a po​tem od​wró​cił się do Bo​xer​sa wciąż sto​ją​ce​go z bro​nią go​to​wą do strza​łu. - Ty też, Ol​brzy​mie - po​wie​dział. Bo​xers na​wet na nie​go nie spoj​rzał. - Box, to już ko​niec. - Zo​sta​ję - od​parł. Nie​sub​or​dy​na​cja Bo​xer​sa była bar​dziej za​ska​ku​ją​ca niż strzał snaj​pe​ra. - Co ty, do cho​le​ry... - za​czął Jo​na​than, ale ugryzł się w ję​zyk i wy​brał ła​god​niej​szą for​mę. - Taki jest plan - po​wie​dział. - Pla​ny się cią​gle zmie​nia​ją. Nie zo​sta​wię cię tu sa​me​go na pa​stwę... Jo​na​than wes​tchnął. - Po​słu​chaj, do​ce​niam two​ją lo​jal​ność... - Więc się za​mknij i ode​ślij śmi​gło​wiec w cho​le​rę. Tra​ci​my czas. Jo​na​than ob​szedł Bo​xer​sa do​oko​ła i spoj​rzał mu pro​sto w oczy. A wła​ści​wie pro​sto w grdy​kę. - Masz prze​szko​le​nie me​dycz​ne. Mo​żesz po​móc chło​pa​ko​wi i jego mat​ce. - W ma​szy​nie jest peł​no sa​ni​ta​riu​szy. Nie po​trze​bu​ją mnie. Nie weź​miesz wszyst​kie​go na sie​bie, Dig. - To była moja mi​sja, Box. Ja ją spie​przy​łem, a te​raz spró​bu​ję na​pra​wić sy​tu​ację. Ty tyl​ko... - Nie lecę. Szcze​rze mó​wiąc, nie mie​li cza​su na dys​ku​sje. Jo​na​than spró​bo​wał po raz ostat​ni. - Coś ci po​wiem. Je​śli coś pój​dzie nie tak i wsa​dzą mnie do wię​zie​nia, ty mnie uwol​nisz. Mimo pa​nu​ją​cych ciem​no​ści do​strzegł u Bo​xer​sa iskier​kę za​in​te​re​so​wa​nia. - Z wię​zie​nia, tu, w Ame​ry​ce? Nie da rady. - Li​czę na cie​bie. Bo​xers roz​wa​żał jego pro​po​zy​cję ze wzro​kiem wbi​tym gdzieś w dal. - Prze​cież wiesz, że to nie​moż​li​we. - Dla cie​bie nie ma rze​czy nie​moż​li​wych. - Pie​przysz - prych​nął Bo​xers. - A co z nią? - Wska​zał trzy​ma​ją​cą się za gło​wę Gail Bon​ne​vil​le. Naj​wy​raź​niej nie mi​nął jesz​cze szok wy​wo​ła​ny wy​bu​chem clay​mo​re'ów. Jo​na​than uśmiech​nął się. - Wiesz, jak lu​bię pięk​ne ko​bie​ty. - Po​nie​waż Bo​xers nie par​sk​nął śmie​chem, jak tego ocze​ki​wał, do​dał: - Na​stęp​ny ruch na​le​ży do niej. Za​war​li​śmy układ.

Bo​xers wy​pro​sto​wał się, na​brał po​wie​trza do płuc i głę​bo​ko wes​tchnął. - Zo​sta​ję - po​wie​dział, ale za​jąk​nął się przy tym lek​ko. Nie miał zwy​cza​ju od​ma​wiać sze​fo​wi. Jo​na​than był kom​plet​nie za​sko​czo​ny. Zda​rza​ło mu się sły​szeć prze​pro​si​ny czy obiek​cje, ale nie mógł przy​po​mnieć so​bie otwar​te​go bun​tu. - Je​śli bę​dzie​my mu​sie​li skądś ucie​kać, to zro​bi​my to ra​zem - ode​zwał się Bo​xers i prze​wie​sił broń przez ra​mię. - Pod​ją​łem de​cy​zję, więc mo​żesz się dłu​żej nie tru​dzić. No i tyle. Ne​go​cja​cje skoń​czo​ne. Kie​dy śmi​gło​wiec pi​lo​to​wa​ny przez sta​rych przy​ja​ciół Jo​na​tha​na uru​cho​mił sil​ni​ki, Jo​na​than od​wró​cił się do nie​go ple​ca​mi i pod​szedł do męż​czy​zny w śred​nim wie​ku, któ​ry spra​wiał wra​że​nie, jak​by go do​pie​ro co wy​cią​gnię​to z łóż​ka. Bo​xers trzy​mał się z boku. Na twa​rzy męż​czy​zny ma​lo​wa​ły się na prze​mian prze​ra​że​nie i kon​ster​na​cja. - Will Joy​ce. - Jo​na​than wy​cią​gnął w przy​ja​znym ge​ście za​chla​pa​ną krwią dłoń. - Cie​szę się, że pana zno​wu wi​dzę. Męż​czy​zna nie po​ru​szył się, tyl​ko prze​krzy​wił z za​cie​ka​wie​niem gło​wę. - Czy my się zna​my? - To może za dużo po​wie​dzia​ne. Po​zna​li​śmy się kil​ka dni temu na po​dwó​rzu przed do​mem Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. Will za​mru​gał ocza​mi, pró​bu​jąc so​bie przy​po​mnieć. - Pan jest by​łym mę​żem. - Tak jest. To nie było wy​star​cza​ją​ce tłu​ma​cze​nie. - Co tu się, do cho​le​ry, dzia​ło? Jo​na​than cof​nął wy​cią​gnię​tą do po​wi​ta​nia dłoń i wło​żył ręce do kie​sze​ni. Ten gest miał ozna​czać spo​kój. - Jed​na za​sa​da, za​nim za​cznie​my. Albo się pan zgo​dzi, albo za​wró​cę śmi​gło​wiec i ode​ślę pana do domu. O tym, co pan wi​dzi, może pan na​pi​sać, co chce, ale nie wol​no panu po​dać na​zwisk lu​dzi, z któ​ry​mi pan bę​dzie roz​ma​wiał. Zgo​da? Will cof​nął się o krok. - Nie mogę się na to zgo​dzić. Jo​na​than zro​bił przed​sta​wie​nie, na​ci​ska​jąc gu​zik ra​dia. - Lot Ra​tun​ko​wy, tu Skor​pion. Wy​jął z ucha słu​chaw​kę, żeby Will mógł sły​szeć od​po​wiedź pi​lo​ta. - Mów, Skor​pion. Jo​na​than spoj​rzał na Wil​la. - I jak bę​dzie? Wy​bór na​le​ży do pana. Dru​giej szan​sy nie bę​dzie. Do​ga​du​je​my się czy nie? Do​słow​nie wi​dać było, jak my​śli ga​lo​pu​ją w gło​wie dzien​ni​ka​rza. - Cho​dzi tyl​ko o na​zwi​ska? - Skor​pion, chcesz po​han​dlo​wać z Lo​tem Ra​tun​ko​wym? - Za​cze​kaj​cie - po​wie​dział do mi​kro​fo​nu, a po​tem do Wil​la: - Wszyst​kie oso​by po​zo​sta​ną ano​ni​mo​we. Żad​nych na​zwisk, żad​nych opi​sów po​sta​ci, nic, co po​zwo​li​ło​by nas zi​den​ty​fi​ko​wać. I ostrze​gam, pro​szę nie skła​dać obiet​nic, któ​rych nie za​mie​rza pan do​trzy​mać. Will drżał lek​ko, za​sta​na​wia​jąc się, co zro​bić. - Kim ona jest? - za​py​tał, wska​zu​jąc Gail. - Lu​dzie cze​ka​ją, Will. Chce pan ten ma​te​riał czy nie? Wy​raź​nie wbrew so​bie Will z głę​bo​kim wes​tchnie​niem od​po​wie​dział:

- Zgo​da. Jo​na​than uznał, że Will mówi szcze​rze, i włą​czył mi​kro​fon. - Lot Ra​tun​ko​wy, zi​gno​ruj. Do​brej nocy. - Uśmiech​nął się do Wil​la. - Na czym skoń​czy​li​śmy? - Miał mi pan po​wie​dzieć, co tu się, do cho​le​ry, sta​ło. - Naj​pierw pro​szę mi po​wie​dzieć, co pan już wie. Gail po​de​szła i sta​nę​ła obok Jo​na​tha​na. W od​po​wie​dzi na jego py​ta​ją​ce spoj​rze​nie kiw​nę​ła gło​wą, co mia​ło zna​czyć, że do​cho​dzi już do sie​bie. Will wy​jął z kie​sze​ni małą la​tar​kę i za​pa​lił ją. Stru​mień świa​tła padł na zwło​ki. - Jezu... - wy​szep​tał. Prze​niósł wzrok na Jo​na​tha​na. - Kil​ka go​dzin temu ktoś za​dzwo​nił do mnie do domu i po​wie​dział, że je​śli in​te​re​su​je mnie te​mat, któ​ry może przy​nieść mi sła​wę, to za chwi​lę pod drzwia​mi po​ja​wi się kie​row​ca. Mia​łem dwie mi​nu​ty na pod​ję​cie de​cy​zji. Ten ktoś po​wie​dział, że spra​wa ma zwią​zek z Ti​bo​rem, więc ubra​łem się i ja​kiś ma​ło​mów​ny fa​cet za​wiózł mnie na far​mę w Mid​dle​bur​gu, gdzie cze​kał na mnie ol​brzy​mi he​li​kop​ter. Przez chwi​lę my​śla​łem, że to po​rwa​nie. Le​cie​li​śmy z pół go​dzi​ny, po​tem wy​lą​do​wa​li​śmy znów na ja​kimś polu i cze​ka​li​śmy na in​struk​cje. W dal​szym cią​gu nie bar​dzo wiem, co się dzie​je, ale tam​ci w śmi​głow​cu po​wta​rza​li mi cały czas, że jak tu przy​le​cę, to do​sta​nę nie​sa​mo​wi​ty ma​te​riał, i to na wy​łącz​ność. - Prze​rwał, za​sta​na​wia​jąc się, czy ma coś jesz​cze do do​da​nia. - Czy to wy​star​czy? Jo​na​than ski​nął gło​wą. - To brzmi wia​ry​god​nie. - Ode​tchnął głę​bo​ko, przy​go​to​wu​jąc się do dłuż​sze​go mo​no​lo​gu. - Wi​dzi pan, mie​li​śmy tu dziś w nocy ro​dzaj woj​ny... Kie​dy już za​czął, nie za​ję​ło mu aż tak dużo cza​su opo​wie​dze​nie ca​łej hi​sto​rii - a przy​naj​mniej naj​waż​niej​szych wąt​ków; nie chciał zdra​dzać wszyst​kie​go od razu. Will Joy​ce słu​chał, spraw​dza​jąc od cza​su do cza​su, czy jest jesz​cze miej​sce w pa​mię​ci dyk​ta​fo​nu. Kie​dy Jo​na​than skoń​czył, Will za​py​tał: - GVX jest tu​taj? - Tam. - Jo​na​than wska​zał sto​do​łę. - A dla​cze​go po​sta​no​wił mi pan o tym wszyst​kim opo​wie​dzieć? W tej sa​mej chwi​li dał się sły​szeć prze​cią​gły, le​ni​wy war​kot sil​ni​ków śmi​głow​ca. Nie​bo roz​świe​tli​ło się bia​łym ośle​pia​ją​cym bla​skiem; stru​mień świa​tła prze​su​nął się po oko​licz​nych drze​wach. - Kto to? - za​py​ta​ła Gail. To były pierw​sze sło​wa, ja​kie wy​po​wie​dzia​ła po wy​bu​chu miny. - FBI - wy​ja​śnił Jo​na​than i spoj​rzał na Wil​la. - Ostrze​gam, że będą strasz​nie wku​rze​ni całą tą sy​tu​acją. Wuj Sam jest cho​ler​nie za​kło​po​ta​ny, że ta ta​jem​ni​ca wy​cie​kła, i zro​bi wszyst​ko, by in​for​ma​cja nie do​tar​ła do opi​nii pu​blicz​nej. - Co zro​bi?! - za​py​tał Will, prze​krzy​ku​jąc war​kot wir​ni​ków. Świa​tło re​flek​to​ra wy​ło​wi​ło ich z mro​ku i za​mknę​ło w ośle​pia​ją​cym krę​gu. - Fa​bian Con​ger w jed​nym miał ra​cję! - wy​krzy​czał Jo​na​than, od​wra​ca​jąc gło​wę i mru​żąc oczy. Praw​da to po​tęż​na broń. Kie​dy ta​jem​ni​ca zo​sta​nie ujaw​nio​na, nie trze​ba bę​dzie już wal​czyć o jej utrzy​ma​nie. Dla​te​go za​pro​si​łem na tę im​pre​zę dzien​ni​ka​rza. Bo​xers pod​szedł do swo​je​go sze​fa. - Za​czy​na się ro​bić cie​ka​wie - za​gad​nął. Ośle​pie​ni bla​skiem świa​tła, w hu​ra​ga​nie wy​wo​ła​nym przez ob​ra​ca​ją​ce się ło​pa​ty, nie wi​dzie​li już śmi​głow​ca. Z gło​śni​ka po​pły​nął - są​dząc z gło​śno​ści, głos Boga: - Po​ło​żyć się twa​rzą do zie​mi, ręce i nogi na bok, nie ru​szać się. Na twa​rzy Wil​la po​ja​wi​ło się prze​ra​że​nie.

- Jezu, oni go​to​wi po​my​śleć, że bra​łem w tym udział. Jo​na​than odło​żył na bok broń i po​wo​li uklęk​nął. - W tej chwi​li na pew​no! - krzyk​nął. - Niech pan robi, co każą. - Le​piej niech go pan po​słu​cha - do​ra​dzi​ła Gail. Z prze​ra​że​niem w oczach Will Joy​ce rzu​cił się na zie​mię. Miał szczę​ście, że nie zo​stał za​strze​lo​ny. Zro​bił to zbyt szyb​ko. Jo​na​than, ob​wie​szo​ny bro​nią, nie mógł so​bie po​zwo​lić na taki błąd. Le​żąc z po​licz​kiem przy​ci​śnię​tym do zie​mi, po​wie​dział do dzien​ni​ka​rza: - Za​ufaj mi, Will. Po​cze​kaj dzie​sięć mi​nut, a prze​ko​nasz się, jak dzia​ła mój plan. Jo​na​than czuł, jak zie​mia drży pod bu​ta​mi gru​py sztur​mo​wej FBI, któ​ra wy​sy​pa​ła się ze śmi​głow​ca. Dziel​nie zno​sił wy​krzy​ki​wa​ne groź​by i za​sto​so​wał się do po​le​ce​nia, żeby się nie ru​szać. Nie sta​wiał opo​ru na​wet wte​dy, gdy wy​krę​co​no mu bru​tal​nie ręce do tyłu i sku​to je kaj​dan​ka​mi. Wy​da​wa​ło mu się, że tuż obok Will Joy​ce wy​buchł pła​czem, a na pew​no prze​pra​szał. Za co, Jo​na​than nie miał po​ję​cia. Z ko​lei po jego le​wej stro​nie bez pro​te​stów dał się po​skro​mić Bo​xers - ta jego de​cy​zja z całą pew​no​ścią za​osz​czę​dzi​ła wszyst​kim mnó​stwa amu​ni​cji. Jo​na​than le​żał pra​wie cały czas z za​mknię​ty​mi ocza​mi, chro​niąc je przed ku​rzem uno​szą​cym się spod bu​tów, ale w pew​nym mo​men​cie zer​k​nął i zo​ba​czył, że są to buty gu​mo​we. Gło​sy z ko​lei brzmia​ły jak głos Dar​tha Va​de​ra pod re​spi​ra​to​rem. Ci lu​dzie mie​li na so​bie kom​bi​ne​zo​ny chro​nią​ce przed ska​że​niem bio​lo​gicz​nym. To zna​czy​ło, że Dom pra​wi​dło​wo prze​ka​zał in​for​ma​cję od Jo​na​tha​na. Kie​dy Jo​na​than był już od​po​wied​nio moc​no skrę​po​wa​ny, człon​ko​wie od​dzia​łu prze​cię​li pa​ski ka​ra​bi​nu i strzel​by, uwal​nia​jąc go od bro​ni. Te​raz przy​szła ko​lej na czter​dziest​kę​piąt​kę i K-bar. Na ko​niec zna​leź​li trzy​dziest​kę​ó​sem​kę, za​bra​li ra​dio i zo​sta​wi​li go w spo​ko​ju. Znie​kształ​co​ny przez ma​skę, a mimo to zna​jo​my dam​ski głos po​wie​dział: - Po​sadź​cie ich. Agen​ci wy​jąt​ko​wo de​li​kat​nie chwy​ci​li go pod pa​chy i po​sa​dzi​li na zie​mi. Nie był spe​cjal​nie za​sko​czo​ny, choć zro​bi​ło to na nim wra​że​nie, że FBI uży​wa ta​kich sa​mych kom​bi​ne​zo​nów jak woj​sko. Dla Wil​la Joy​cae'a mu​sia​ła być wy​jąt​ko​wo stre​su​ją​ca myśl, że jest oto​czo​ny przez ar​mię ko​smi​tów. Twarz Jo​na​tha​na roz​ja​śnił naj​bar​dziej choj​rac​ki uśmiech. - Czy to ty, Wo​lve​ri​ne? Pięk​ny strój. Ale zu​peł​nie nie​po​trzeb​ny. Po​jem​ni​ki z GVX są bez​piecz​ne. Do​wo​dzą​ca ko​smi​ta​mi ko​bie​ta rzu​ci​ła spoj​rze​nie swo​je​mu pod​wład​ne​mu, któ​ry wy​jął mier​nik ska​żeń bio​lo​gicz​nych i che​micz​nych. - Zero na wszyst​kich ska​lach - za​mel​do​wał. - Scho​dzi​my na po​ziom D - za​rzą​dzi​ła Wo​lve​ri​ne - ale miej​cie kom​bi​ne​zo​ny pod ręką. - Mó​wiąc to, zdję​ła z gło​wy kap​tur i po​trzą​snę​ła dłu​gi​mi do ra​mion wło​sa​mi. Jo​na​than wie​dział, że są rude, ale przy tym oświe​tle​niu mo​gły mieć do​wol​ny ko​lor. - Ja​sna cho​le​ra! - wy​krzyk​nął Will Joy​ce, kie​dy roz​po​znał twarz ko​bie​ty. Jo​na​than uśmiech​nął się. - Will Joy​ce, dzien​ni​karz „Wa​shing​ton Post". Po​zwól, że przed​sta​wię ci Ire​ne Ri​vers, dy​rek​tor Fe​de​ral​ne​go Biu​ra Śled​cze​go. Żad​ne z nich nie wy​cią​gnę​ło ręki na po​wi​ta​nie. Will uniósł gło​wę. - Wo​lve​ri​ne? - Sta​re dzie​je - po​wie​dział Jo​na​than, wzru​sza​jąc ra​mio​na​mi. - Lubi zwie​rzę​ce pseu​do​ni​my5. Ire​ne wci​snę​ła kap​tur pod pa​chę. Jo​na​than wi​dział w jej oczach złość. - Dzien​ni​karz? - za​py​ta​ła. - Nie byle jaki dzien​ni​karz - od​parł Jo​na​than. - Przy​ja​ciel Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. Pi​sze o jego śmier​ci. Ire​ne za​ci​snę​ła szczę​ki i prze​no​si​ła wzrok z jed​ne​go męż​czy​zny na dru​gie​go.

- Za​bi​łeś dziś mnó​stwo lu​dzi, Dig - po​wie​dzia​ła. - Nie po​win​ni do mnie strze​lać. - Za​sta​wi​łeś na nich pu​łap​kę. To jest mor​der​stwo pierw​sze​go stop​nia. Po​win​nam cię aresz​to​wać. Jo​na​than uśmiech​nął się. - I pew​nie to zro​bisz - od​parł. - Za​pro​śmy do sali kon​fe​ren​cyj​nej pro​ku​ra​to​ra ge​ne​ral​ne​go, mo​je​go ad​wo​ka​ta i omów​my to. Albo pójdź​my da​lej i zwo​łaj​my kon​fe​ren​cję pra​so​wą. - Po​wi​nie​neś był do nas za​dzwo​nić - po​wie​dzia​ła. Spoj​rza​ła na Gail. - A pani to już na pew​no. A tak w ogó​le, co pani tu wła​ści​wie robi? - Od ośmiu go​dzin za​da​ję so​bie to py​ta​nie trzy razy na mi​nu​tę - od​par​ła Gail. - Dzwo​ni​łem do cie​bie - Jo​na​than po​sta​no​wił wró​cić do te​ma​tu. - Jak my​ślisz, jak tu tra​fi​łaś? A tak przy oka​zji, wi​tam. - Trze​ba było za​dzwo​nić wcze​śniej. Gdzie jest GVX? Jo​na​than wska​zał ru​chem gło​wy. - Tam, pod wia​tą. - Wszyst​kie po​jem​ni​ki? - Wszyst​kie, o ja​kich wiem. - A gdzie Hu​ghe​so​wie? Jo​na​than za​milkł na chwi​lę. - Tu ich nie ma. - A gdzie są? Uniósł wy​so​ko brwi i cze​kał, aż się za​sta​no​wi. Na pew​no nie chcia​ła​by oma​wiać ta​kich szcze​gó​łów w obec​no​ści pod​wład​nych. Ire​ne ski​nę​ła na jed​ne​go z agen​tów. - Pro​szę ich uwol​nić. Jo​na​than do​strzegł w oczach agen​ta wa​ha​nie, ale za​uwa​żył też, że nie za​kwe​stio​no​wał jej roz​ka​zu. Po​czuł na cie​le chłod​ny do​tyk sta​li, kie​dy agent prze​ci​nał pla​sti​ko​we kaj​dan​ki. Dwa ciach​nię​cia i był wol​ny. Dwa ko​lej​ne i wol​ny był Will Joy​ce. Na​stęp​nie Gail, a ostat​ni Bo​xers. - Po​pro​szę też moje ra​dio. - Wie​dział, że o broń le​piej się nie do​po​mi​nać. Ire​ne kiw​nę​ła gło​wą i ra​dio wró​ci​ło do Jo​na​tha​na. Po​łą​czył je na​tych​miast ze słu​chaw​ką w uchu. - Zo​staw​cie nas sa​mych - po​wie​dzia​ła Ire​ne do sto​ją​cych w po​bli​żu agen​tów. - Wra​ca​my do po​zio​mu A i sprawdź​cie tę wia​tę. Agent znów się za​wa​hał. - Pani dy​rek​tor, uwa​żam... - Zo​ba​czył jej spoj​rze​nie. - Tak jest. - Chodź​my - po​wie​dzia​ła Ire​ne, kie​ru​jąc się w stro​nę za​sadz​ki Jo​na​tha​na. - Pan też - ode​zwał się Jo​na​than do Wil​la. To, że Gail ma iść, było oczy​wi​ste. - Ja​kie to uczu​cie znów być w cen​trum wy​da​rzeń? - zwró​cił się do Ire​ne. Za​pa​li​ła la​tar​kę, żeby oświe​tlić so​bie ścież​kę. - Tyl​ko na chwi​lę. Po​do​ba mi się, ale agen​ci ro​bią się strasz​nie ner​wo​wi. - Nikt nie chce, żeby na jego zmia​nie dy​rek​tor wpadł w ta​ra​pa​ty - od​parł Jo​na​than. Po przej​ściu ja​kichś trzy​dzie​stu jar​dów Ire​ne za​trzy​ma​ła ich i ści​szy​ła głos do szep​tu. - No, po​wiedz nam wresz​cie. Wiem, że masz plan i wszyst​ko sta​ran​nie wy​re​ży​se​ro​wa​łeś. Przejdź​my do rze​czy. Jo​na​than za​wsze ce​nił Ire​ne za otwar​tość. Zwró​cił się do Wil​la: - Pro​szę pa​mię​tać o swo​jej obiet​ni​cy - przy​po​mniał mu. Po​tem zwró​cił się do Ire​ne. - Krok pierw​szy. Zo​sta​wiasz Hu​ghe​sów w spo​ko​ju i anu​lu​jesz oskar​że​nie o mor​der​stwo.

Ire​ne po​krę​ci​ła gło​wą. - Nie wy​da​je mi się, że​byś... - Jesz​cze nie skoń​czy​łem - od​parł Jo​na​than. - Krok dru​gi. Przy​go​tu​jesz kogo trze​ba na wia​do​mość, że mój przy​ja​ciel Will ma za​miar opu​bli​ko​wać wstrzą​sa​ją​cy ar​ty​kuł na te​mat Car​ly​le In​du​stries i ich taj​ne​go kon​trak​tu na pro​duk​cję bro​ni bio​lo​gicz​nej z po​gwał​ce​niem Bóg ra​czy wie​dzieć ilu trak​ta​tów i umów mię​dzy​na​ro​do​wych. Kie​dy se​kret uj​rzy świa​tło dzien​ne, nie trze​ba już bę​dzie za​bi​jać lu​dzi. Ire​ne spoj​rza​ła na wy​raź​nie te​raz oży​wio​ne​go dzien​ni​ka​rza, wy​ma​chu​ją​ce​go w po​wie​trzu swo​im dyk​ta​fo​nem. - Coś jesz​cze? - wark​nę​ła. - Daj spo​kój, Ire​ne. Wiesz do​brze, że sama po​czu​jesz ulgę. Praw​da cię wy​zwo​li. - Czy coś jesz​cze? - po​wtó​rzy​ła. - Jesz​cze dwie spra​wy - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Ob​wie​ścisz świa​tu, czym była Zie​lo​na Bry​ga​da i w jaki spo​sób Ivan Pa​trick prze​kształ​cił grup​kę eko​lo​gów w pa​ra​mi​li​tar​ne sta​do wil​ków. Jak tro​chę po​szpe​rasz, gwa​ran​tu​ję, że do​trzesz do nie​le​gal​ne​go han​dlu bro​nią, i mogę się za​ło​żyć o sto do​lców, że ten wła​śnie han​del jest po​wo​dem ca​łe​go dzi​siej​sze​go za​mie​sza​nia. - Po​zo​sta​ła jesz​cze jed​na spra​wa - pod​po​wie​dzia​ła mu Ire​ne. - Tak. Chcę, że​byś trak​to​wa​ła mo​je​go przy​ja​cie​la Wil​la jako do​ku​men​ta​li​stę tego, co wyj​dzie jesz​cze na jaw. Po​myśl o Pu​lit​ze​rze dla nie​go. Ire​ne pod​par​ła się pod boki i z nie​do​wie​rza​niem po​krę​ci​ła gło​wą. - Wiel​kie za​mie​sza​nie, tyle tru​pów i żad​nej od​po​wie​dzial​no​ści. Nie​wia​ry​god​ne. Jo​na​than ro​ze​śmiał się gło​śno, wie​dząc już, że wy​grał. - Two​ja szklan​ka jest za​wsze do po​ło​wy pu​sta, Ire​ne. - A co za​mie​rza zro​bić pani sze​ryf Pra​wo i Po​rzą​dek? - dy​rek​tor zwró​ci​ła się do Gail. Ta nie spie​szy​ła się z od​po​wie​dzią. Spoj​rza​ła na Jo​na​tha​na, a po​tem prze​nio​sła wzrok na po​bo​jo​wi​sko przed do​mem. Wresz​cie pod​ję​ła de​cy​zję. - Za​mie​rzam wró​cić do In​dia​ny i po​cho​wać do​bre​go przy​ja​cie​la. - Jej oczy za​czer​wie​ni​ły się, kie​dy pa​trzy​ła na Jo​na​tha​na. W in​nych oko​licz​no​ściach czuł​by się w obo​wiąz​ku wziąć ją za rękę. - A z tobą, spe​cja​li​sto od two​rze​nia ali​bi, za​mie​rzam stwo​rzyć le​gen​dę Col​lie​ra, naj​dziel​niej​sze​go na świe​cie po​grom​cy ter​ro​ry​stów. Jo​na​than uśmiech​nął się. Ni​czy​je ży​cie nie zo​sta​nie już zmar​no​wa​ne. Ire​ne sta​ra​ła się spra​wiać wra​że​nie roz​złosz​czo​nej, ale w koń​cu smut​no się ro​ze​śmia​ła. - Nie​złe z cie​bie ziół​ko, Dig​ger. - Więc zga​dza się pani? - za​py​tał Will. - Wy​da​je mi się, że tak - od​par​ła z za​sta​no​wie​niem. Słu​chaw​ka w uchu Jo​na​tha​na za​skrze​cza​ła. - Skor​pion? Tu Kwo​ka. Znik​nę​ła fur​go​net​ka. Stuk​nął dło​nią przy​cisk ra​dia. - Jaka fur​go​net​ka? - za​py​tał, wi​dząc za​sko​czo​ne spoj​rze​nia wszyst​kich na​oko​ło. - Na szczy​cie wzgó​rza - od​par​ła Ve​ni​ce. - My​śla​łam, że już po wszyst​kim i prze​sta​łam oglą​dać zdję​cia z sa​te​li​ty. Kie​dy te​raz spoj​rza​łam, fur​go​net​ki nie było. - Od​je​cha​ła? - za​py​tał. Przez myśl prze​biegł mu czar​ny sce​na​riusz. - Coś jesz​cze? - Prze​pra​szam, Skor​pion. Po​win​nam... Noc zmie​ni​ła się w dzień, kie​dy sto​do​ła eks​plo​do​wa​ła w kuli ognia. Fala ude​rze​nio​wa zwa​li​ła ich z nóg.

5

Wo​lve​ri​ne ang. - Ro​so​mak

Rozdział 48 „Je​śli sły​szysz eks​plo​zję, to zna​czy, że ży​jesz". To pod​sta​wo​wa za​sa​da wszyst​kich, któ​rzy mają do czy​nie​nia z ma​te​ria​ła​mi wy​bu​cho​wy​mi. Dla​te​go nim za​czę​ły spa​dać z nie​ba ka​wał​ki drew​na, sta​li i gumy, Jo​na​than wie​dział już, że do​ży​je na​stęp​ne​go dnia. A przy​naj​mniej na​stęp​nej mi​nu​ty. Do​my​ślał się też, co się sta​ło. Ivan nie uciekł ani nie zgi​nął. Je​śli kie​dy​kol​wiek za​mie​rzał wdać się w wal​kę z Jo​na​tha​nem, to te​raz zmie​nił pla​ny. Cała strze​la​ni​na była tyl​ko ma​new​rem ma​sku​ją​cym kra​dzież GVX. I z tego po​wo​du po​świę​cił ży​cie Bóg wie ilu swo​ich zwo​len​ni​ków. Drze​wa ta​ra​su​ją​ce dro​gę przez most unie​moż​li​wia​ły po​goń. - On krad​nie GVX! - krzyk​nę​ła Gail. - Zda​łam so​bie z tego spra​wę, nim wy​bu​chła mina, kie​dy zo​ba​czy​łam, w ja​kim szy​ku ata​ku​ją. Gail tłu​ma​czy​ła da​lej, ale Jo​na​than uci​szył ją i po​mógł pod​nieść się Ire​ne Ri​vers. - Nic ci się nie sta​ło? - za​py​tał. Ire​ne już wy​da​wa​ła przez ra​dio roz​ka​zy swo​im lu​dziom. Ka​za​ła im oce​nić stra​ty i z po​wro​tem wło​żyć kom​bi​ne​zo​ny. Mia​ła peł​ne ręce ro​bo​ty. Za jej ple​ca​mi Jo​na​than wi​dział, jak Bo​xers bie​gnie w stro​nę sto​do​ły. Naj​wy​raź​niej nic mu się nie sta​ło, ale był wście​kły. - Co się dzie​je? - Wy​tłu​ma​czę w śmi​głow​cu - po​wie​dział Jo​na​than, wska​zu​jąc pra​cu​ją​cą na ja​ło​wym bie​gu ma​szy​nę. Czu​jąc zbli​ża​ją​cą się nową przy​go​dę, Bo​xers uśmiech​nął się. Pę​dząc w górę ła​god​ne​go wznie​sie​nia, Jo​na​than naj​pierw po​czuł, a po​tem zo​ba​czył bie​gną​cą za nimi Gail. W in​nych oko​licz​no​ściach pro​te​sto​wał​by. Ale ja​kie to te​raz mia​ło zna​cze​nie? Fakt, że wi​dzia​ła śmierć swo​je​go przy​ja​cie​la, był wy​star​cza​ją​cą staw​ką, by wejść do gry. Znaj​do​wa​li się pięć kro​ków od ma​szy​ny, kie​dy za​trzy​mał ich pi​lot. - Stać - roz​ka​zał. Bo​xers po​wa​lił go na zie​mię jed​nym cio​sem. - To agent fe​de​ral​ny - wark​nę​ła Gail. - Nie mo​że​cie tego ro​bić. - Oczy​wi​ście, że mo​że​my - ode​zwał się Bo​xers, sia​da​jąc za ste​ra​mi. - By​le​by nie ude​rzyć jego od​zna​ki. Jo​na​than we​pchnął Gail do środ​ka i wsko​czył za nią. - Star​tuj, szyb​ko! - wrza​snął do Bo​xer​sa. Sto​ją​cy pięć​dzie​siąt jar​dów da​lej fe​de​ral​ni nie po​ła​pa​li się jesz​cze, co się dzie​je, ale kie​dy usły​szą wy​so​kie ob​ro​ty sil​ni​ka, to może się szyb​ko zmie​nić. Bo​xers nie miał cza​su na za​pię​cie pa​sów. Po​ło​żył rękę na drąż​ku i zwięk​szył moc. Ło​pa​ty za​czę​ły się ob​ra​cać, wy​da​jąc cha​rak​te​ry​stycz​ny dla blac​khaw​ków dźwięk. Tak jak Jo​na​than prze​wi​dy​wał, wzbu​dzi​ło to na​tych​mia​sto​we za​in​te​re​so​wa​nie agen​tów. Nie sły​szał wy​krzy​ki​wa​nych roz​ka​zów, wi​dział tyl​ko po​ru​sza​ją​ce się usta, a po​tem bie​gną​cych w ich stro​nę lu​dzi. - W górę, Box! - krzyk​nął. Fe​de​ral​ni byli tyl​ko dwa​dzie​ścia jar​dów od nich i ce​lo​wa​li pro​sto w Jo​na​tha​na. Wi​dząc to, Jo​na​than

rzu​cił się na pod​ło​gę. Ło​pa​ty na​po​tka​ły wresz​cie od​po​wied​nio duży opór po​wie​trza, sil​nik za​wył i ma​szy​na ode​rwa​ła się od zie​mi. Agen​tów dzie​li​ło od śmi​głow​ca jesz​cze dzie​sięć jar​dów. Je​den z nich strze​lił, ale po​cisk prze​szedł gdzieś bo​kiem. Jezu, po​my​ślał Jo​na​than, chcą ze​strze​lić swo​je​go pta​ka? Pięć jar​dów. Śmi​gło​wiec wi​siał trzy sto​py nad zie​mią, kie​dy pierw​szy agent do​padł drzwi. Łok​cia​mi za​parł się o pod​ło​gę, ale gdy ma​szy​na unio​sła się wy​żej, stra​cił grunt pod no​ga​mi. W Jo​na​tha​nie obu​dził się tak​tyk i chwa​lił Boga, że opan​ce​rzo​ny ka​dłub osło​ni ich przed ko​lej​ny​mi po​ci​ska​mi. Hu​ma​ni​sta tym​cza​sem wi​dział nad​gor​li​we​go dzie​cia​ka w oku​la​rach, któ​ry pod​jął nie​wła​ści​wą de​cy​zję i był go​tów zgi​nąć za spra​wę. Bo​xers za​wa​hał się. - Bie​rze​my go? - krzyk​nął. - Już go wzię​li​śmy! Leć! Im wy​żej się wzno​si​li - na pięć​dzie​siąt, a po​tem sto stóp - tym wię​cej de​spe​ra​cji wi​dać było na twa​rzy agen​ta. W jego oczach cza​ił się strach, męż​czy​zna po​bladł. Gdy zna​leź​li się na wy​so​ko​ści, gdzie nie mógł do​się​gnąć ich ża​den po​cisk z zie​mi, Jo​na​than pod​niósł się, wy​chy​lił z ka​bi​ny, zła​pał prze​ra​żo​ne​go agen​ta za pas i wcią​gnął do środ​ka. Nogi zwi​sa​ły mu jesz​cze na ze​wnątrz, a już się​gnął do bio​dra po broń. Jo​na​than przy​ci​snął bu​tem jego szy​ję do pod​ło​gi. - Po​słu​chaj, kre​ty​nie - sta​rał się prze​krzy​czeć ha​łas. - Wła​śnie ura​to​wa​łem ci ży​cie. Nie każ mi zmie​niać zda​nia. Gail pod​bie​gła do chło​pa​ka i za​bra​ła mu gloc​ka, a po​tem za​ku​ła w jego wła​sne kaj​dan​ki. - Masz jesz​cze ja​kąś broń? - za​py​ta​ła. Dzie​ciak zro​bił sto​ic​ką minę, choć jego oczy wska​zy​wa​ły, że wo​lał​by być z ma​mu​sią. Jo​na​than był za​do​wo​lo​ny. Sto​ic​ki zna​czy spo​koj​ny. Jo​na​than zdjął z uchwy​tu na wrę​dze słu​chaw​ki. Jed​ne po​dał Bo​xer​so​wi, dru​gie na​ło​żył sam. Gail po​ra​dzi​ła so​bie sama. Dzię​ki Bogu, ha​łas ustał. Jo​na​than wci​snął gu​zik in​ter​ko​mu. - Je​steś tam, Box? - Na miej​scu, Czer​wo​ny Jeźdź​cze - od​po​wie​dział. - To wy​ciecz​ka kra​jo​znaw​cza, czy mamy ja​kiś cel? - Jest tu FLIR6? - Jo​na​than wie​dział, że Bo​xers zna akro​nim pa​syw​ne​go sys​te​mu śle​dze​nia w ciem​no​ściach. - Jest. Na do​da​tek włą​czo​ny. - Znajdź ucie​ka​ją​cy sa​mo​chód - po​wie​dział Jo​na​than. - Wy​ru​szył ja​kieś dzie​sięć mi​nut przed nami. - To nie ma zna​cze​nia, sko​ro w oko​li​cy jest tyl​ko jed​na dro​ga. - Bo​xers za​wró​cił ma​szy​nę nad dro​gę, któ​rą tu wcze​śniej przy​je​cha​li. Z tej wy​so​ko​ści wi​dzie​li kil​ka mil tra​sy, więc od​na​le​zie​nie sa​mo​cho​du nie po​win​no trwać dłu​go. A jed​nak czuj​ni​ki ni​cze​go nie wy​kry​ły. - Za​cze​kaj chwi​lę! - za​wo​łał Jo​na​than, kła​dąc dłoń na ra​mie​niu przy​ja​cie​la. - Za​wra​caj! - Do​kąd? - Do dom​ku. Do dro​gi po​ża​ro​wej na grzbie​cie wznie​sie​nia. Hu​ghe​so​wie mó​wi​li, że nie wie​dzą, do​kąd pro​wa​dzi. Może Ivan wie. - Albo je​dzie, żeby się do​wie​dzieć - do​da​ła Gail. Bo​xers nie miał cza​su na dys​ku​sje. Zwięk​szył moc wir​ni​ka na ogo​nie i ob​ró​cił ma​szy​nę tak ostro, że mało się nie po​przew​ra​ca​li. Na od​głos pro​te​stów Bo​xers wy​buch​nął śmie​chem. - Boże, jak ja ko​cham swo​ją ro​bo​tę. Wznie​śli się na wy​so​kość pię​ciu​set stóp i z po​chy​lo​nym dzio​bem mknę​li w kie​run​ku dom​ku Hu​ghe​sów.

Prze​la​tu​jąc nad do​mem i sto​do​łą, Jo​na​than oce​nił sto​pień znisz​czeń. Krew za​sty​gła już na tyle, że sta​ła się pra​wie nie​wi​docz​na, ale cia​ła były wciąż cie​płe. Z tru​dem po​ha​mo​wał chęć po​li​cze​nia tru​pów. To by​ło​by nie​wła​ści​we. Wkrót​ce zo​sta​wi​li za sobą miej​sce, w któ​rym ro​ze​gra​ła się bi​twa, i le​cie​li te​raz nad nie​koń​czą​cą się po​ła​cią lasu. Jo​na​than i Bo​xers w tym sa​mym mo​men​cie do​strze​gli fur​go​net​kę i w tym sa​mym mo​men​cie wska​za​li ją pal​cem. - Tam! - za​wo​ła​li. Bio​rąc pod uwa​gę stan na​wierzch​ni, sa​mo​chód je​chał szyb​ciej, niż na​ka​zy​wał roz​są​dek. Na​wet z tej wy​so​ko​ści wi​dzie​li, że SUV le​d​wo po​ko​nu​je wy​sta​ją​ce ko​rze​nie i pod​ska​ku​je na wy​bo​jach. - Ma​cie ja​kiś po​mysł, jak go za​trzy​mać? - za​py​tał Bo​xers. - Wy​glą​da na to, że trzy mile da​lej ten trakt łą​czy się z nor​mal​ną dro​gą. Przy tej pręd​ko​ści mamy sie​dem mi​nut, żeby coś wy​my​ślić. Jo​na​than i Gail spoj​rze​li na sie​bie. Jej wzru​sze​nie ra​mio​na​mi ozna​cza​ło, że nie ma żad​ne​go po​my​słu. Jo​na​than ro​zej​rzał się, żeby spraw​dzić, ja​kim sprzę​tem dys​po​nu​ją. Fo​te​le i pod​ło​ga blac​khaw​ka były za​wa​lo​ne róż​ny​mi rze​cza​mi. Do​strzegł heł​my i kil​ka ka​mi​ze​lek z ke​vla​ru. Praw​dzi​wy żoł​nierz, nie​za​leż​nie od tego, jaki nosi strój, nie zo​sta​wia bro​ni, więc jej tu nie było, ale mie​li przy​naj​mniej gloc​ka agen​ta. To już było coś. Nie​wie​le, ale za​wsze coś. Jo​na​than scho​wał pi​sto​let do kie​sze​ni na udzie. Jego wzrok spo​czął na zwo​ju liny i już wie​dział, co musi zro​bić. *** - Zda​jesz so​bie spra​wę, że to sza​leń​stwo, praw​da? - za​py​tał przez in​ter​kom Bo​xers, kie​dy Jo​na​than koń​czył przy​go​to​wa​nia. - Nic no​we​go - mruk​nął pod no​sem Jo​na​than, ale jego sło​wa uto​nę​ły w ha​ła​sie sil​ni​ków. Spoj​rzał na Gail. - Bę​dziesz jego ocza​mi - po​wie​dział. Gail kiw​nę​ła gło​wą, ale jej mina wy​raź​nie po​ka​zy​wa​ła, że w peł​ni zga​dza się z opi​nią Bo​xer​sa. To było sza​leń​stwo. - On nie może pa​trzeć jed​no​cze​śnie w dół i przed sie​bie - cią​gnął Jo​na​than. - Ja już zjeż​dża​łam na li​nie - po​wie​dzia​ła Gail. - W HRT. - Ustąp mi - od​parł Jo​na​than. - Pil​nuj pręd​ko​ści i wy​so​ko​ści. Bo​xers utrzy​ma mnie w li​nii pro​stej, ale resz​ta za​le​ży od cie​bie. - Dam so​bie radę - uspo​ko​iła go. Choć ma​rzy​ła o in​nym roz​wią​za​niu. - Mu​sisz od​czy​ty​wać sy​gna​ły, któ​re będę ci da​wał rę​ka​mi. Je​śli dam ci sy​gnał, że​byś zwol​ni​ła linę, to masz to zro​bić, ro​zu​miesz? - Za​wią​zał linę w taki spo​sób, żeby móc się wy​cze​pić, gdy​by w coś się za​plą​tał. Po​nie​waż cała ope​ra​cja była jego po​my​słem, nie wi​dział po​wo​dów, dla któ​rych mie​li​by zgi​nąć wszy​scy, je​śli coś po​szło​by nie tak. - Na mi​łość bo​ską, Gra​ve, ja to wszyst​ko ro​zu​miem. - Za trzy mi​nu​ty ob​ni​żam pu​łap - wtrą​cił się Bo​xers. - Je​śli na​dal za​mie​rzasz po​peł​nić sa​mo​bój​stwo, to za​cznij się szy​ko​wać. - Zro​zu​mia​łem - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Za​czął zdej​mo​wać słu​chaw​ki, ale za​wa​hał się. - Mów do mnie Dig​ger - zwró​cił się do Gail i mru​gnął. Zdjął słu​chaw​ki i rzu​cił je na pod​ło​gę. Wstał, pod​szedł do otwar​tych drzwi prze​dzia​łu ła​dun​ko​we​go, wziął do ręki cięż​ką linę o śred​ni​cy czter​dzie​stu mi​li​me​trów i za​cze​pił ją do wy​cią​gar​ki. Spoj​rzał w ota​cza​ją​cą ich noc, wy​sko​czył na ze​wnątrz, ob​jął no​ga​mi linę i za​czął się ze​śli​zgi​wać w dół. Za​sko​czy​ła go siła pędu po​wie​trza. W stru​mie​niu po​wie​trza wy​twa​rza​nym przez ło​pa​ty czuł się, jak​by wi​siał na szczy​cie gięt​kie​go masz​tu w cza​sie hu​ra​ga​nu. Pod jego skrzy​żo​wa​ny​mi sto​pa​mi, po​ni​żej koń​ca pięć​dzie​się​cio​sto​po​wej liny umy​ka​ły ciem​ne pla​my ko​ron drzew. Mógł być te​raz rów​nie do​brze nad

wodą jak nad sta​łym lą​dem. To był wła​śnie naj​więk​szy pro​blem zwią​za​ny ze zjeż​dża​niem na li​nie. Spo​glą​da​nie w dół dez​orien​to​wa​ło, trud​no było oce​nić od​le​głość od zie​mi. Aby temu prze​ciw​dzia​łać, na​le​ża​ło pa​trzeć pod ką​tem czter​dzie​stu pię​ciu stop​ni, gdyż dzię​ki temu zy​ski​wa​ło się do​dat​ko​wy punkt od​nie​sie​nia w po​sta​ci ho​ry​zon​tu. Jo​na​than do​strzegł przed sobą ja​dą​cą z za​wrot​ną pręd​ko​ścią fur​go​net​kę. Wi​dział ją w prze​cin​ce mię​dzy drze​wa​mi utwo​rzo​nej przez dro​gę po​ża​ro​wą. Sza​lo​ny spo​sób pro​wa​dze​nia sa​mo​cho​du wska​zy​wał, że Ivan - był już te​raz pe​wien, że to on sie​dzi za kie​row​ni​cą - mu​siał usły​szeć, jak nad​la​tu​ją, i wpadł w pa​ni​kę. Za​miast pro​sto fur​go​net​ka je​cha​ła zyg​za​kiem. Pod​ska​ku​ją​ce co chwi​la świa​tła wska​zy​wa​ły, że za​wie​sze​nie sa​mo​cho​du dłu​go może nie wy​trzy​mać. Zsu​nął się po li​nie ni​żej. Kie​dy do jej koń​ca bra​ko​wa​ło jesz​cze pięć stóp, spoj​rzał w górę, żeby spraw​dzić, jak ra​dzi so​bie blac​khawk. W nor​mal​nych wa​run​kach zjeż​dża się po li​nie z wi​szą​ce​go nie​ru​cho​mo śmi​głow​ca. Te​raz Jo​na​than po raz pierw​szy w ży​ciu pró​bo​wał do​ko​nać tego w pę​dzie. Szcze​gól​nie duże wra​że​nie zro​bi​ła na nim od​le​głość, na jaką cią​gnę​ła się lina za śmi​głow​cem. Za​czął się po​waż​nie za​sta​na​wiać, czy ist​nia​ła choć​by naj​mniej​sza szan​sa na po​wo​dze​nie tej ak​cji. *** Gail zła​pa​ła się na tym, że krzy​czy przez in​ter​kom, choć wie​dzia​ła, że ma​jąc do dys​po​zy​cji mi​kro​fon z funk​cją re​duk​cji ha​ła​su, jest to nie​po​trzeb​ne. - Szyb​ciej! - po​pę​dza​ła Bo​xer​sa. - On jest wciąż za fur​go​net​ką. Śmi​gło​wiec zwięk​szył pręd​kość. W efek​cie Dig​ger wy​chy​lił się bar​dziej wstecz i od​niósł dzi​wacz​ne wra​że​nie, że ma​szy​na od​la​tu​je bez nie​go. - Jest te​raz nad fur​go​net​ką - po​wie​dzia​ła, ob​ser​wu​jąc ciem​ną syl​wet​kę Skor​pio​na ma​ja​czą​cą na tle ja​śniej​sze​go sa​mo​cho​du. - Jest przed sa​mo​cho​dem. Zwol​nij. Plan za​kła​dał do​pa​so​wa​nie pręd​ko​ści śmi​głow​ca do pręd​ko​ści sa​mo​cho​du, kie​dy Jo​na​than bę​dzie wi​siał na li​nie przed nim. - Nie za dużo - ostrze​gła Gail, gdy od​le​głość za​czę​ła się zmniej​szać. Do​strze​gła roz​bły​ski w sa​mo​cho​dzie. - Strze​la​ją do nie​go! - krzyk​nę​ła. *** To do​pie​ro była ka​ru​ze​la. Siła wia​tru utrud​nia​ła wi​sze​nie na li​nie, a naj​więk​szym pro​ble​mem Jo​na​tha​na sta​ła się gra​wi​ta​cja. Obej​mu​jąc linę no​ga​mi, czuł się bez​piecz​nie, ale za​czy​nał tra​cić siły. Lewa ręka drża​ła mu z wy​sił​ku. Zro​bił pę​tlę od pa​chą, wie​dział jed​nak, że to przy​nie​sie chwi​lo​wą ulgę. Bo​xers wspa​nia​le pi​lo​tu​je ma​szy​nę, po​my​ślał, kie​dy do​ga​niał SUV-a, ale gdy go wy​prze​dził i za​czął się od​da​lać, prze​kli​nał Gail, że nie umie od​po​wied​nio na​kie​ro​wać Ol​brzy​ma. Po​tem po​czuł, jak ma​szy​na zwal​nia, i zro​zu​miał, że czas za​cząć dzia​łać. Prze​śli​zgu​jąc się mię​dzy ko​ro​na​mi drzew, otwo​rzył kie​szeń na pra​wym udzie i wy​jął za​bra​ne​go agen​to​wi FBI gloc​ka. Ści​skał go moc​no, zda​jąc so​bie spra​wę, że to jego je​dy​na broń i na do​da​tek ma​ją​ca wy​jąt​ko​wo czu​ły me​cha​nizm spu​sto​wy. Trzy​mał pa​lec z dala od ję​zy​ka spu​sto​we​go, kie​dy... Na wy​so​ko​ści pasa, w pra​wym boku, po​czuł pa​lą​cy ból. Ude​rze​nie po​ci​sku było tak sil​ne, że po​zba​wi​ło go na chwi​lę tchu i mało bra​ko​wa​ło, a wy​pu​ścił​by linę z rąk. Wie​dział, że zo​stał tra​fio​ny, nim zdo​łał zo​ba​czyć w fur​go​net​ce cha​rak​te​ry​stycz​ny błysk z lufy. - Kur​wa mać! - wrza​snął. To był strzał od​da​ny przez fa​chow​ca... albo szczę​ścia​rza. Jo​na​than krzy​czał. Wrzesz​czał. Darł się na całe gar​dło. Wy​pro​sto​wał pra​we ra​mię, skie​ro​wał lufę gloc​ka w kie​run​ku sa​mo​cho​du i po​cią​gnął za spust. Po​cią​gał

raz za ra​zem. Sześć strza​łów. Dzie​sięć. Nie tyle ce​lo​wał, ile po​zwa​lał, żeby pi​sto​let stał się prze​dłu​że​niem jego ręki wska​zu​ją​cej przed​nią szy​bę i ko​mo​rę sil​ni​ka. Mimo ciem​no​ści do​strzegł kłąb pary wy​do​by​wa​ją​cy się spod ma​ski. Prze​rwa​ny prze​wód pa​li​wo​wy za​jął się ogniem. Bo​xers zwol​nił i sa​mo​chód prze​mknął pod sto​pa​mi Jo​na​tha​na. Pięt​na​ście jar​dów da​lej na ostrym za​krę​cie SUV ude​rzył w drze​wo, prze​ko​zioł​ko​wał dwa razy i za​trzy​mał się ko​ła​mi do góry na środ​ku dro​gi. Ko​mo​ra sil​ni​ka pło​nę​ła. Jo​na​than prze​fru​nął po​now​nie nad sa​mo​cho​dem, tym ra​zem dużo wol​niej. Zie​mia za​czę​ła się od​da​lać, po​nie​waż Bo​xers uznał mi​sję za za​koń​czo​ną. - Nie! - krzy​czał Jo​na​than. Wy​cią​gał szy​ję, żeby spoj​rzeć w górę, i wy​ma​chi​wał gwał​tow​nie ręką. Spuść​cie mnie na dół! - wrzesz​czał. - Na dół! Na​tych​miast! Wy​da​wa​ło mu się, że na gó​rze wi​dział Gail, któ​ra ma​cha​ła mu ręką. Ra​to​wa​li go przed nim sa​mym. To miłe. Jak​że on ich te​raz nie​na​wi​dził. Kie​dy był dzie​sięć stóp nad wierz​choł​ka​mi drzew, wierz​gnął no​ga​mi i pu​ścił linę. *** - O Boże! - krzyk​nę​ła Gail. Pa​trzy​ła prze​ra​żo​na, jak Skor​pion lą​du​je na drze​wach. - On spadł! - Cho​le​ra, fak​tycz​nie - wark​nął Bo​xers. - Mu​si​my po​sa​dzić to by​dlę na zie​mi. Kie​dy zwięk​szył moc, ryk sil​ni​ków ogłu​szył Gail, a prze​cią​że​nie spra​wi​ło, że ugię​ły się jej nogi w ko​la​nach. Ma​szy​na za​czę​ła gwał​tow​nie pi​ko​wać, a świat za​wi​ro​wał. Po​czu​ła ude​rze​nie i gdy wyj​rza​ła na ze​wnątrz, zo​ba​czy​ła, że wy​lą​do​wa​li na środ​ku dro​gi, a w ich kie​run​ku jadą trzy sa​mo​cho​dy. - Jezu! - krzyk​nę​ła. - Wy​noś się z dro​gi! - Bo​xers, za​miast zwięk​szyć moc, wy​łą​czył sil​ni​ki. - Co ty wy​pra​wiasz?! - Pa​trzy​ła prze​ra​żo​na, jak pierw​szy sa​mo​chód wpa​da w po​ślizg, a dru​gi ude​rza w nie​go z im​pe​tem. Siłą roz​pę​du po​jaz​dy do​je​cha​ły aż do śmi​głow​ca, mało go nie ta​ra​nu​jąc. Sie​dzą​cy za kie​row​ni​cą agent FBI miał oczy wiel​ko​ści krąż​ków ho​ke​jo​wych i ko​lo​ru lodu. - To ja​kiś pie​przo​ny świr! - wrza​snął. Gail go​to​wa była się z nim zgo​dzić, kie​dy zda​ła so​bie spra​wę, że nie wi​dzia​ła na​wet po​ło​wy tego, co on. Bo​xers pod​niósł się z fo​te​la pi​lo​ta i ze​sko​czył na dro​gę. Pod​szedł do trze​cie​go sa​mo​cho​du - nis​sa​na pi​ka​pa, któ​ry w nic nie ude​rzył, i tyl​ko za​trzy​mał się nie wia​do​mo po co na po​bo​czu - i otwo​rzył drzwi kie​row​cy. Gail nie sły​sza​ła ani nie wi​dzia​ła prze​bie​gu ne​go​cja​cji, ale wła​ści​ciel sa​mo​cho​du wy​da​wał się wnie​bo​wzię​ty, że może Bo​xer​so​wi ustą​pić miej​sca za kie​row​ni​cą. Gail do​my​śli​ła się, co Bo​xers za​mie​rza, i wy​sko​czy​ła ze śmi​głow​ca. Do ostat​niej se​kun​dy, w któ​rej Bo​xers za​trzy​mał się, żeby mo​gła wsiąść, za​sta​na​wia​ła się, czy mógł​by ją po pro​stu prze​je​chać. *** Aby uchro​nić się przed po​ła​ma​niem rąk i nóg, Jo​na​than sku​lił się i ob​jął ra​mio​na​mi nogi, tak jak ro​bią to za​wod​ni​cy ska​czą​cy do wody z du​żej wy​so​ko​ści. Kie​dy prze​la​ty​wał przez bal​da​chim li​ści, ga​łę​zie sma​ga​ły bo​le​śnie jego cia​ło i choć wszyst​ko w nim krzy​cza​ło z bólu, wie​dział, że dzię​ki nim jesz​cze żyje. Gdy​by nie ko​ro​ny drzew, któ​re wy​ha​mo​wa​ły pęd, upa​dek z ta​kiej wy​so​ko​ści praw​do​po​dob​nie skoń​czył​by się śmier​cią, a już na pew​no po​waż​ny​mi ob​ra​że​nia​mi. Po ude​rze​niu o zie​mię za​wył z bólu. Wcze​śniej zo​stał po​strze​lo​ny, na szczę​ście umysł w swej ła​ska​wo​ści wy​ma​zał to wspo​mnie​nie z pa​mię​ci. Czuł się tak, jak​by ktoś na​peł​nił mu wy​ro​stek ro​bacz​ko​wy roz​ża​rzo​ny​mi wę​gla​mi. Oparł się o pień drze​wa i spraw​dził, czy ma całe nogi. Na szczę​ście wszyst​ko wy​da​wa​ło się nie​na​ru​szo​ne. Ja​kimś cu​dem pod​czas spa​da​nia nie wy​pu​ścił gloc​ka z ręki. Zmu​sił się, żeby sta​nąć i spró​bo​wał zo​rien​to​wać się w te​re​nie. Pło​ną​cy fur​gon był ni​czym la​tar​nia mor​ska na spo​koj​nych wo​dach. Ru​szył w jego kie​run​ku. Nie chciał, żeby Ivan Pa​trick spło​nął żyw​cem. To by​ło​by zbyt pro​ste. Chciał, żeby ten czło​wiek cier​-

piał, ale żeby to on przy​spo​rzył mu cier​pień. Po przej​ściu nie​ca​łych stu kro​ków do​tarł do dro​gi. Zna​lazł się na tyle bli​sko pło​ną​ce​go wra​ku, że czuł bi​ją​ce od nie​go go​rą​co. Na​raz przy​po​mniał so​bie o ła​dun​ku, o wy​wró​co​nych po​jem​ni​kach z wi​ru​sem. Kie​dy zbli​żył się do sa​mo​cho​du, mu​siał zmru​żyć oczy. Pod​szedł jesz​cze bli​żej, przy​kuc​nął i spró​bo​wał zaj​rzeć do wnę​trza przez wy​bi​tą szy​bę. Przy każ​dym wy​sił​ku gło​śno klął. Pierw​szą rze​czą, jaką zo​ba​czył, były czte​ry po​jem​ni​ki z GVX wa​la​ją​ce się na da​chu, któ​ry te​raz był pod​ło​gą. W tej chwi​li był w rów​nym stop​niu my​śli​wym jak zwie​rzy​ną. My​śląc o tym, czuł, jak wło​sy sta​ją mu dęba. Za jego ple​ca​mi padł strzał. Jo​na​than rzu​cił się w pra​wo, czu​jąc na​si​la​ją​cy się ból w brzu​chu. Prze​to​czył się na bok, a wte​dy po​cisk tra​fił w miej​sce, gdzie przed chwi​lą le​żał. Dla zmy​le​nia prze​ciw​ni​ka wró​cił na wcze​śniej​szą po​zy​cję. Trze​ci strzał tak​że chy​bił. Jo​na​than prze​kli​nał swo​ją bez​myśl​ność. Wście​kłość, ból i utra​ta krwi nie mo​gły uspra​wie​dli​wiać tego, że sam wy​sta​wiał się na strzał. Je​śli tu zgi​nie, to za​słu​gu​je na to. Po​peł​nił błąd ty​po​wy dla no​wi​cju​sza, błąd, któ​ry ka​ra​ny był zwy​kle śmier​cią. Ze​rwał się na rów​ne nogi i po​biegł w stro​nę lasu, w ostat​nim mo​men​cie skrę​ca​jąc w lewo i od​da​la​jąc się od pło​ną​ce​go sa​mo​cho​du i Strzel​ca. Ten ma​newr uczy​nił go nie​wi​docz​nym, ale tyl​ko na pe​wien czas. Kie​dy Ivan zmie​ni po​zy​cję, on znów sta​nie się wi​docz​ny, tak jak​by wy​stę​po​wał na sce​nie. Po​trzeb​na mu była kry​jów​ka. Ni​sko po​chy​lo​ny do​kuś​ty​kał do skra​ju lasu i wspiął się na lek​kie wznie​sie​nie, nik​nąć wśród drzew. Przy​kuc​nął i za​czął za​sta​na​wiać się, co da​lej. Jego no​to​wa​nia spa​da​ły na łeb na szy​ję. Li​czył na to, że śmier​tel​nie po​strze​li Iva​na za kie​row​ni​cą, a to Ivan pierw​szy go tra​fił. Prze​ło​żył pi​sto​let do le​wej ręki, a pra​wą po​ma​cał miej​sce, gdzie do​stał kul​kę. Nie spodo​ba​ło mu się to, że ko​szu​la jest aż tak mo​kra. Moc​no krwa​wił. Z na​ra​sta​ją​cym uczu​ciem prze​ra​że​nia spró​bo​wał spraw​dzić, co z ple​ca​mi. Zgod​nie z ocze​ki​wa​nia​mi wy​ma​cał tam ranę wy​lo​to​wą. To od​kry​cie spo​wo​do​wa​ło, że po​czuł jesz​cze sil​niej​szy ból. - No do​brze. - Od​dy​chał głę​bo​ko, gło​śno. - Weź się w garść. - Na​wet je​śli Ivan nie był mar​twy, to ist​nia​ło duże praw​do​po​do​bień​stwo, że jest przy​naj​mniej ran​ny. To mo​gło​by tłu​ma​czyć, dla​cze​go mi​nu​tę temu chy​bił do tak do​brze oświe​tlo​ne​go celu. Rana wy​lo​to​wa mia​ła wy​raź​ny brzeg. Trud​no to było oce​nić pal​ca​mi, ale chy​ba mia​ła taki sam roz​miar jak rana wlo​to​wa. A to ozna​cza​ło, że był to czy​sty po​strzał. Gdy​by po​cisk uszko​dził kość albo któ​ryś z na​rzą​dów we​wnętrz​nych, rana wy​lo​to​wa sta​no​wi​ła​by ogrom​ną dziu​rę. I ta ostat​nia wia​do​mość była chy​ba naj​lep​sza. Nie​ste​ty Ivan naj​praw​do​po​dob​niej miał przy so​bie nok​to​wi​zor, a Jo​na​than nie. Wró​cił my​śla​mi do pło​ną​ce​go sa​mo​cho​du. Do​pó​ki trzy​mał się bli​sko nie​go, nok​to​wi​zor Iva​na był bez​u​ży​tecz​ny. Pod​czoł​gał się bli​żej skra​ju dro​gi. Po​zo​stał w cie​niu, ale za​mie​rzał wy​ko​rzy​stać blask pło​ną​ce​go sa​mo​cho​du. - Hej, Ivan! - za​wo​łał. - Po​rząd​nie cię tra​fi​łem? - Ob​ser​wo​wał oko​li​cę w po​szu​ki​wa​niu ja​kie​goś ru​chu albo bły​sku z lufy. Nie sły​szał ni​cze​go prócz trza​ska​ją​ce​go ognia. - Dam ci fory, dup​ku! - wrza​snął. - Spró​buj cel​nie strze​lić tam, gdzie sły​szysz mój głos. Zo​ba​czy​my, czy ci się uda. - Gdy​by Bo​xers był świad​kiem tej prze​mo​wy, spoj​rzał​by na nie​go z dez​apro​ba​tą. Naj​roz​sąd​niej by​ło​by oczy​wi​ście sie​dzieć ci​cho i cze​kać na ruch prze​ciw​ni​ka, ale Jo​na​tha​no​wi bra​ko​wa​ło cza​su. Czuł, jak krew prze​sią​ka przez ko​szu​lę, i chcia​ło mu się pić - były to ozna​ki utra​ty znacz​nej ilo​ści krwi. Gdy​by nie siła woli, le​żał​by już pew​nie nie​przy​tom​ny i cze​kał, aż Ivan go znaj​dzie i za​strze​li. Ivan mógł być te​raz w do​wol​nym miej​scu. Miał dość cza​su, żeby obejść te​ren do​oko​ła. Wy​chwy​ce​nie ja​kie​goś ru​chu w ciem​no​ściach sta​wa​ło się co​raz mniej praw​do​po​dob​ne. Nie miał oczu do​oko​ła gło​wy. - Po​stą​pi​łeś szla​chet​nie, zo​sta​wia​jąc tam swo​ich lu​dzi na pew​ną śmierć, tchórz​li​wy gnoj​ku! - krzyk​nął

Jo​na​than. - Te​raz ro​zu​miem, dla​cze​go cię wy​wa​li​li z praw​dzi​we​go woj​ska. Bra​ko​wa​ło ci jaj, co?! Spraw​dza​łeś się, tor​tu​ru​jąc małe dziew​czyn​ki i chłop​ców! Wiesz, że po two​im odej​ściu opo​wia​da​no o to​bie dow​ci​py? Wszy​scy wie​dzie​li, że by​łeś... Zo​ba​czył roz​błysk z lufy o uła​mek se​kun​dy wcze​śniej, nim po​cisk ze świ​stem prze​szył po​wie​trze na lewo od nie​go. Ten su​kin​syn ce​lo​wał do nie​go z dru​giej stro​ny dro​gi. Jo​na​than nie wa​hał się ani chwi​li. Ry​cząc jak zra​nio​ne zwie​rzę, wy​padł ze swo​jej kry​jów​ki i ru​szył w stro​nę Iva​na, opróż​nia​jąc po dro​dze ma​ga​zy​nek pi​sto​le​tu. *** Gail pra​wą ręką trzy​ma​ła kur​czo​wo pod​ło​kiet​nik, a lewą przy​ci​ska​ła do da​chu, kie​dy Bo​xers z sza​lo​ną pręd​ko​ścią je​chał po wy​bo​jach. Jego oczy pło​nę​ły ogniem, ja​kie​go jesz​cze ni​g​dy u ni​ko​go nie wi​dzia​ła, ogniem bę​dą​cym mor​der​czą mie​sza​ni​ną wście​kło​ści i stra​chu. Nie ode​zwał się ani sło​wem, kie​dy wci​snął gaz do de​chy i po​pę​dził w stro​nę pło​ną​ce​go wra​ku. Prócz ryku sil​ni​ka i trza​sku re​so​rów na wy​bo​jach Gail sły​sza​ła też od​gło​sy strza​łów. Są​dzi​ła, że to nie​moż​li​we, a jed​nak ich sa​mo​chód za​czął gnać jesz​cze szyb​ciej. - Otwórz scho​wek na rę​ka​wicz​ki - po​le​cił Bo​xers. - Po co? - Taki ma​newr ozna​czał, że mu​sia​ła​by pu​ścić pod​ło​kiet​nik, a bez za​pię​tych pa​sów gro​zi​ło to prze​bi​ciem gło​wą da​chu. - Otwie​raj! Sta​ło się tak, jak się spo​dzie​wa​ła. W chwi​li kie​dy pu​ści​ła uchwyt, po​czu​ła się tak, jak​by do​sia​da​ła ko​nia bez wo​dzy. Lewą rękę opar​ła o ta​bli​cę roz​dziel​czą, a pra​wą otwo​rzy​ła scho​wek. Wy​padł z nie​go re​wol​wer ma​gnum ka​li​bru .357; spoj​rza​ła na kie​row​cę. - Skąd wie​dzia​łeś? - W tej czę​ści świa​ta w dzie​wię​ciu na dzie​sięć pi​ka​pów znaj​dziesz broń w schow​ku na rę​ka​wicz​ki wark​nął. W In​dia​nie też, po​my​śla​ła. Tyl​ko że tam trze​ba mieć na​kaz, żeby jej szu​kać. *** Ból się nie li​czył; na​wet go już nie czuł. W po​ło​wie dro​gi za​mek gloc​ka za​blo​ko​wał się i Jo​na​than od​rzu​cił pi​sto​let na bok, ale nie zwol​nił. Do​biegł do skra​ju dro​gi z pręd​ko​ścią, o jaką się nie po​dej​rze​wał, zwłasz​cza z dziu​rą w brzu​chu. Prze​sko​czył rów i wpadł mię​dzy drze​wa. Ivan Pa​trick - ła​twy do roz​po​zna​nia w mi​go​tli​wym świe​tle po​ża​ru dzię​ki szka​rad​nej bliź​nie nad okiem - sie​dział opar​ty o pień drze​wa z roz​chy​lo​ny​mi no​ga​mi i z mo​zo​łem pró​bo​wał upy​chać na​bo​je do pu​ste​go ma​ga​zyn​ka. Z pier​si i z gło​wy są​czył mu się ciem​ny płyn. Jo​na​than zwol​nił, pod​szedł do męż​czy​zny, wy​rwał mu z ręki pi​sto​let i z ca​łej siły kop​nął go w kro​cze. Ivan ża​ło​śnie za​skam​lał, a Jo​na​than od​czuł drob​ną sa​tys​fak​cję, że jego wróg wciąż jesz​cze od​czu​wa ból. Ude​rzył męż​czy​znę w twarz tak moc​no, że z nosa try​snę​ła krew, po​tem po​pra​wił z dru​giej stro​ny, tym ra​zem wierz​chem dło​ni. Nim zdą​żył się za​mach​nąć po raz trze​ci, Ivan uniósł ręce. - Prze​stań - pro​sił. Jo​na​than ro​ze​śmiał się. To był ten strach, któ​ry chciał zo​ba​czyć. Ale jesz​cze nie wi​dział go wy​raź​nie. Chwy​cił Iva​na ze ko​szu​lę tuż pod pod​bród​kiem, uniósł nie​co i po​cią​gnął w stro​nę dro​gi. - Prze​stań! - bła​gał Ivan. - Na mi​łość bo​ską, je​stem ran​ny. - Ja też. - Naj​wy​raź​niej mi​jał drze​wo w zbyt ma​łej od​le​gło​ści, bo wy​rżnął w nie gło​wą Iva​na, a po​tem prze​cią​gnął cia​łem po ko​rze. Męż​czy​zna krzy​czał z bólu. - Za​ło​żę się, że to boli - rzekł Jo​na​than. SUV za​mie​nił się w tym cza​sie w kulę ognia, a o tym, że był to kie​dyś sa​mo​chód, świad​czy​ły wy​ła​nia​ją​ce się spo​mię​dzy pło​mie​ni frag​men​ty jego szkie​le​tu. Kie​dy wy​szli z lasu i zna​leź​li się na dro​dze, Ivan

pró​bo​wał wy​rwać się z uści​sku Jo​na​tha​na, ko​pał go po kost​kach i krzy​czał wnie​bo​gło​sy. - Nie chcę spło​nąć żyw​cem! Jezu Chry​ste! Nie chcę spło​nąć! - Za​pew​nisz so​bie prze​sra​ne ży​cie wiecz​ne. - Jo​na​than ro​ze​śmiał się. - Sły​sza​łem, że w pie​kle na po​rząd​ku dzien​nym jest ogień i co​dzien​ne wsa​dza​nie w dupę ostrej brzy​twy. - Bar​dzo mu się spodo​bał ten ob​raz. W mia​rę jak ob​ni​żał się po​ziom ad​re​na​li​ny we krwi Jo​na​tha​na, co​raz do​tkliw​szy sta​wał się ból w brzu​chu. Kie​dy cią​gnął swo​je​go więź​nia na śro​dek dro​gi, z każ​dym kro​kiem sta​wał się on cięż​szy o dwa​dzie​ścia, o pięć​dzie​siąt fun​tów. O pięć​set. W pew​nym mo​men​cie świat wo​kół za​wi​ro​wał i Jo​na​than upadł na zie​mię. Zdo​łał jesz​cze tyl​ko po​de​przeć się wol​ną ręką. Jego twarz zna​la​zła się tuż obok twa​rzy Iva​na. Jego ofia​ra wy​czu​ła oka​zję. Ivan wy​szcze​rzył zęby jak pies I pró​bo​wał je za​to​pić w twa​rzy Jo​na​tha​na. Jo​na​than cof​nął się, a zęby Iva​na o mi​li​me​try mi​nę​ły jego nos. Po​czuł ce​bu​lę w od​de​chu prze​ciw​ni​ka i usły​szał kłap​nie​cie szczęk. Pró​bo​wał ode​pchnąć się od jego pier​si jed​ną ręką, ale mię​śnie brzu​cha za​wio​dły. Upadł po​now​nie. Tym ra​zem pa​mię​tał o zę​bach Iva​na, oparł się więc przed​ra​mie​niem o jego czo​ło i oczy. Ivan za​ata​ko​wał z pręd​ko​ścią bły​ska​wi​cy. Od​rzu​cił gło​wę na bok i tym ra​zem wbił zęby w lewą rękę Jo​na​tha​na. Za​czął szar​pać gło​wą w przód i w tył, do​kład​nie tak jak ro​bi​ła Joe, kie​dy roz​ry​wa​ła na strzę​py za​baw​ki wa​la​ją​ce się po domu. Ból był do​tkli​wy, ostrzej​szy i bar​dziej in​ten​syw​ny niż rana po​strza​ło​wa. Ze zgię​tą w łok​ciu ręką i unie​ru​cho​mio​nym przed​ra​mie​niem nie miał jak się wy​swo​bo​dzić. Szar​pa​ni​na po​zba​wi​ła go rów​no​wa​gi. Ude​rzył męż​czy​znę pię​ścią w twarz, ale nie miał siły wziąć od​po​wied​nie​go za​ma​chu i zdo​łał tyl​ko roz​kwa​sić mu nos. W tań​czą​cym żół​tym świe​tle po​ża​ru Jo​na​than zo​ba​czył krew - swo​ją krew - wy​pły​wa​ją​cą z ką​ci​ków ust Iva​na. Obrzy​dli​wość i okru​cień​stwo tej sce​ny roz​zło​ści​ły go jesz​cze bar​dziej. Do​da​jąc so​bie sił gar​dło​wym okrzy​kiem, uniósł się na po​gry​zio​nym ra​mie​niu i oparł na nim, jak​by za​mie​rzał we​pchnąć całą rękę do gar​dła Iva​na. Im moc​niej Ivan za​ci​skał zęby, tym głę​biej Jo​na​than wpy​chał mu ra​mię do ust. - Masz, dup​ku - wark​nął. - Po​łknij ją. Udław się, su​kin​sy​nu. W tej po​zy​cji mógł się le​piej za​mach​nąć i wy​mie​rzyć cios pro​sto w nos prze​ciw​ni​ka. Try​snę​ła fon​tan​na krwi, za​le​wa​jąc twarz Iva​na, ale uścisk zę​bów nie ze​lżał. Wręcz prze​ciw​nie. Oczy Iva​na pa​trzy​ły nie​na​wist​nie na Jo​na​tha​na. Wciąż miał szan​sę prze​żyć i nie za​mie​rzał jej zmar​no​wać. Oczy. Jed​no oka​le​czo​ne, dru​gie złe. Czy to te oczy były ostat​nią rze​czą, jaką wi​dzia​ła An​ge​la Cald​well, za​nim ją za​bił? Czy El​len też mu​sia​ła pa​trzeć w te oczy, kie​dy Ivan ją gwał​cił i ła​mał jej ko​ści? Oczy. Jo​na​than wpa​try​wał się w to oka​le​czo​ne, a jed​no​cze​śnie wpy​chał kciuk w zdro​we. To był wy​pra​co​wa​ny ruch - na​uczył się go na szko​le​niu w Fort Bragg. Cia​ło w ta​kiej sy​tu​acji in​stynk​tow​nie re​agu​je za​ci​śnię​ciem po​wiek, dla​te​go trze​ba za​cząć od dol​nej po​wie​ki. Po​tem ła​two już pod​wa​żyć gór​ną po​wie​kę i do​brać się do gał​ki ocznej. Ivan za​czął krzy​czeć, za​nim kciuk Jo​na​tha​na do​tarł do śli​skiej, wil​got​nej po​wierzch​ni gał​ki. Uścisk szczęk ze​lżał, ra​mię Jo​na​tha​na było wol​ne. - Nie! - krzy​czał Ivan. - Nie! Nie! Nie! - Gry​zie​nie nie było już dla nie​go waż​ne. Wal​ka też nie mia​ła zna​cze​nia. Mógł​by na​wet zo​stać naj​lep​szym przy​ja​cie​lem Jo​na​tha​na, byle tyl​ko mógł wi​dzieć na to jed​no oko. Jo​na​than na​ci​snął moc​niej. Czuł, jak gał​ka oczna de​for​mu​je się pod na​ci​skiem kciu​ka. Te​raz, kie​dy uwol​nił lewą rękę, mógł za​jąć się tak​że uszko​dzo​nym okiem. Usiadł okra​kiem na pier​si Iva​na i... - Skor​pion!

Dźwięk gło​su Gail za​sko​czył go, ale nie od​wró​cił się. Do​my​ślał się, co zro​bi​li. Bo​xers zdo​był w ja​kiś spo​sób sa​mo​chód i przy​je​cha​li tu, żeby go ra​to​wać. Tyle że on nie po​trze​bo​wał ra​tun​ku. Miał do wy​ko​na​nia za​da​nie. - Jo​na​tha​nie Gra​ve, prze​stań! - Gail po​wie​dzia​ła to to​nem stro​fu​ją​cej dziec​ko mat​ki. Obe​szła go wo​ko​ło i sta​nę​ła tak, żeby ją wi​dział. - Prze​stań - po​wtó​rzy​ła. - Od​pieprz się - rzu​cił. - Zo​staw go, Jo​na​tha​nie. Prze​cież nie je​steś taki. To już ko​niec. Mamy go. - Ona ma ra​cję, Dig - po​wie​dział Bo​xers, kła​dąc mu rękę na ra​mie​niu. - Nie je​steś za​bój​cą. Nie je​steś mor​der​cą. Po​wta​rza​łeś to ty​sią​ce razy. Te sło​wa do​tar​ły do nie​go. Sło​wa i mu​sku​lar​na dłoń ol​brzy​ma na jego ra​mie​niu. Jo​na​than cof​nął dło​nie i prze​to​czył się na bok. Rany, ja​kie od​niósł, przy​po​mnia​ły o so​bie. Czuł się sta​ry, cho​ry i było mu zim​no. Dziś w nocy, tu z Iva​nem, prze​kro​czył pew​ną gra​ni​cę. Pa​trząc na spły​wa​ją​cą po ra​mie​niu krew, za​sta​na​wiał się, czy le​gen​da o wam​pi​rach ma coś wspól​ne​go z gry​zie​niem się zwy​kłych śmier​tel​ni​ków. Spoj​rzał w za​snu​te czar​nym dy​mem nie​bo i wie​dział już, że za chwi​lę stra​ci przy​tom​ność. Prze​ra​ża​ła go tyl​ko myśl, że obu​dzi się z krwią Iva​na w swo​ich ży​łach, zmie​sza​ną z jego wła​sną. Od​głos wy​strza​łu za​sko​czył go. Ko​bie​cy głos za​wo​łał: - Coś ty zro​bił? I wte​dy Bo​xers od​po​wie​dział: - Ja mogę być za​bój​cą. Jo​na​than uśmiech​nął się i stra​cił przy​tom​ność.

6

For​ward Lo​oking In​fra​Red

KONIEC MAJA

Rozdział 49 Cmen​tarz Mo​unt Com​fort w Ale​xan​drii co naj​mniej od trzech po​ko​leń był miej​scem po​chów​ku ro​dzi​ny Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. Dom, pro​wa​dząc swo​je​go che​vro​le​ta, spo​glą​dał na pa​sa​że​ra, oce​nia​jąc jego stan emo​cjo​nal​ny. - Ro​bisz to jako ksiądz czy jako psy​cho​log? - za​py​tał Jo​na​than, pa​trząc przed sie​bie. - Po​wiedz​my, że jako przy​ja​ciel - od​parł Dom. Bra​wo. - W ta​kim ra​zie dzię​ku​ję. Ale da​ruj so​bie. Trzy​mam się. - Ja​sne - za​uwa​żył Dom. Choć szczę​ka już była wy​le​czo​na, to wciąż miał trud​no​ści z mó​wie​niem. - Je​śli nie masz nic prze​ciw​ko temu, niech po​twier​dzi to twój psy​cho​ana​li​tyk. Zgo​da, po​my​ślał Jo​na​than. W koń​cu ksiądz już wy​słu​chał jego spo​wie​dzi. Choć mi​nął już po​nad mie​siąc od strze​la​ni​ny w le​sie, dziś Jo​na​than po raz pierw​szy wy​szedł z domu. Przy​czy​na była pro​sta: nie do​cho​dził do sie​bie tak szyb​ko jak zwy​kle. Nie wcze​śniej niż za dwa ty​go​dnie usią​dzie za kie​row​ni​cą, a do​pie​ro od kil​ku dni może jeź​dzić jako pa​sa​żer. Wie​dział, że swo​im gry​ma​sze​niem de​ner​wo​wał le​ka​rzy, ale co oni mo​gli po​cząć, sko​ro nie miał ocho​ty słu​chać ich za​le​ceń. W trak​cie re​kon​wa​le​scen​cji wie​le go omi​nę​ło. W pierw​szych dwóch ty​go​dniach po wy​da​rze​niach, z po​wo​du kwa​ran​tan​ny spo​ro prze​ga​pi​li wszy​scy, któ​rzy bra​li w nich udział. Dal​sze ba​da​nia - oraz fakt, że nikt nie miał ka​ta​ru, a na ospę wietrz​ną za​cho​ro​wa​ła jed​na oso​ba - pod​su​nę​ły na​ukow​com myśl, że wi​rus gi​nie pod wpły​wem wy​so​kiej tem​pe​ra​tu​ry. Ale za to jak była po​ru​szo​na opi​nia pu​blicz​na. Na​wet te​raz ga​ze​ty i inne me​dia peł​ne były ko​men​ta​rzy na te​mat ar​ty​ku​łu, któ​ry Will Joy​ce zdo​łał na​pi​sać w izo​lat​ce. Spo​łecz​ność mię​dzy​na​ro​do​wa była za​szo​ko​wa​na, kie​dy do​wie​dzia​ła się, że Sta​ny Zjed​no​czo​ne mimo pod​pi​sa​nych kon​wen​cji pro​du​ku​ją broń bio​lo​gicz​ną. Szcze​gól​nie moc​no był kry​ty​ko​wa​ny De​par​ta​ment Obro​ny za swo​ją na​iw​ną wia​rę w to, że zdo​ła po​wstrzy​mać nie​kon​tro​lo​wa​ną epi​de​mię ospy wy​wo​ła​ną prze ter​ro​ry​stów. Taka hi​sto​ria pew​nie się w naj​bliż​szym cza​sie nie wy​da​rzy, a to dla​te​go, że Char​lie War​ren, były szef ochro​ny Car​ly​le In​du​stries, za​warł ugo​dę z pro​ku​ra​tu​rą i w za​mian za wy​rok, któ​ry po​zwo​li mu sta​rość spę​dzić na wol​no​ści, wy​dał wszyst​kich do​tych​cza​so​wych ko​le​gów z pra​cy. Na ca​łej tej kra​dzie​ży wi​ru​sa sko​rzy​sta​ła Ire​ne Ri​vers i FBI. Will Joy​ce wy​raź​nie na​pi​sał w swo​im ar​ty​ku​le, że szyb​ka in​ter​wen​cja Biu​ra nie po​zwo​li​ła od​nieść zwy​cię​stwa Zie​lo​nej Bry​ga​dzie. Dzię​ki jej szyb​kiej de​cy​zji o za​sto​so​wa​niu ro​bo​ta do otwar​cia fur​go​net​ki i wy​wo​ła​nia eks​plo​zji w sto​do​le ura​to​wa​no ży​cie wie​lu lu​dzi. Fakt, że sto​so​wa​nie ro​bo​tów jest od lat stan​dar​do​wą pro​ce​du​rą, nie po​mniej​szył jej he​ro​izmu. Po​nie​waż lu​dzie po​trze​bo​wa​li bo​ha​te​ra, więc Ire​ne szyb​ko nim zo​sta​ła. Poza tym, czy ktoś sły​szał w ostat​nim cza​sie, żeby dy​rek​tor FBI ak​tyw​nie włą​czał się w dzia​ła​nia pod​le​głej mu in​sty​tu​cji? Jo​na​than był szczę​śli​wy z jej po​wo​du. We​dług wszel​kich ofi​cjal​nych da​nych in​cy​dent na dro​dze po​ża​ro​wej ni​g​dy się nie wy​da​rzył. Lo​kal​ne me​dia po​in​for​mo​wa​ły tyl​ko o awa​ryj​nym lą​do​wa​niu na​le​żą​ce​go do FBI śmi​głow​ca, ale żad​ne inne szcze​gó​ły nie uj​rza​ły świa​tła dzien​ne​go. Ro​dzi​na Hu​ghe​sów wró​ci​ła do domu, a Tho​mas, tak jak prze​wi​dział Bo​xers, stał się dum​nym po​sia​da​czem ty​ta​no​we​go prę​ta w ko​ści udo​wej, po​dob​ne​go do tego, z któ​rym ob​no​si się co​dzien​nie Ol​brzym. Ob​ra​że​nia gło​wy Ju​lie wy​ma​ga​ły za​ło​że​nia je​dy​nie kil​ku szwów, a bli​znę z po​wo​dze​niem za​sła​niał ko​-

smyk wło​sów. Nowy za​rząd Car​ly​le In​du​stries za​pro​po​no​wał Ste​phen​so​no​wi od​szko​do​wa​nie w za​mian za od​stą​pie​nie od wy​to​cze​nia fir​mie pro​ce​su. Ste​phen​son zgo​dził się na pro​po​no​wa​ne wa​run​ki. Do​mi​nik za​trzy​mał sa​mo​chód przy kra​węż​ni​ku na koń​cu alej​ki ozna​czo​nej nu​me​rem 600 i wy​łą​czył sil​nik. - To tu​taj - po​wie​dział. Jo​na​than za​wa​hał się. Czuł ucisk w żo​łąd​ku i bał się, że kie​dy wy​cią​gnie ręce, będą mu drżeć dło​nie. - Duży był po​grzeb? - za​py​tał. - Cał​kiem spo​ry. - Ze wzglę​du na Ti​bo​ra? Ksiądz prych​nął ze znie​cier​pli​wie​niem. - Cóż, był zna​ny. Dzien​ni​ka​rze po​ja​wi​li się, żeby zło​żyć mu hołd. - Albo żeby upew​nić się, że su​kin​syn na​praw​dę nie żyje - za​żar​to​wał Jo​na​than. - Nie wol​no ci tak mó​wić, Dig. Może był w dzie​więć​dzie​się​ciu dzie​wię​ciu pro​cen​tach dup​kiem, ale zgi​nął, słu​żąc in​nym. Ty le​piej niż wszy​scy po​wi​nie​neś... - Wiem, Dom. Ale nie​ła​two to przy​jąć do wia​do​mo​ści. - Bo się nie sta​rasz. Jo​na​than ro​ze​śmiał się cierp​ko. Kie​dy spoj​rzał na Doma, miał na​dzie​ję, że nie wi​dać jego za​czer​wie​nio​nych oczu. - Uwie​rzysz, że się boję? - Nie​ła​two jest się że​gnać. Nie ma chy​ba nic trud​niej​sze​go na świe​cie. - Po​ło​żył dłoń na ra​mie​niu Jo​na​tha​na. - Chcesz, że​bym po​szedł z tobą? Jo​na​than nie od​po​wie​dział. Nie był pe​wien swo​je​go gło​su. Za​miast tego otwo​rzył drzwi, bez naj​mniej​sze​go wy​sił​ku wy​siadł z sa​mo​cho​du i po​czła​pał cmen​tar​ną ale​ją tam, gdzie mógł być sam z El​len. *** W koń​cu spę​dził z nią tyl​ko pół go​dzi​ny. Wi​dząc dwa gro​by obok sie​bie - Ti​bo​ra po le​wej i El​len po pra​wej - Jo​na​than uświa​do​mił so​bie, chy​ba po raz pierw​szy w ży​ciu, że ona na​praw​dę opu​ści​ła go kil​ka lat temu. Wy​pro​wa​dzi​ła się i, choć trud​no w to uwie​rzyć, ko​cha​ła Ti​bo​ra Ro​th​ma​na. Zdał so​bie spra​wę, że tak po​win​no być, że to do​brze, iż spę​dzą wiecz​ność tak bli​sko sie​bie. Naj​wyż​szy czas, żeby Jo​na​than coś zro​bił ze swo​im ży​ciem. O tym wła​śnie dys​ku​to​wa​li z Do​mem w cza​sie dwu​go​dzin​nej po​dró​ży do Fi​sher​man's Cove. Kie​dy Che​vro​let pod​je​chał pod re​mi​zę, za​sko​czył ich wi​dok zna​jo​mej po​sta​ci sie​dzą​cej na ław​ce w par​ku we​te​ra​nów. - Szu​kaj​cie, a znaj​dzie​cie, co, Dig? - za​chi​cho​tał Dom. Jo​na​than bez​wied​nie się uśmiech​nął. Gail Bon​ne​vil​le wsta​ła z ław​ki, kie​dy wy​sia​dał z sa​mo​cho​du. - Wy​glą​dasz dużo le​piej niż wte​dy, gdy wi​dzia​łam cię po raz ostat​ni. Uśmiech​nął się i ski​nie​niem gło​wy za​pro​sił ją do środ​ka. - Za​wsze jest le​piej, kie​dy krew pły​nie w ży​łach - po​wie​dział, szu​ka​jąc w kie​sze​ni klu​czy - za​miast roz​le​wać się po zie​mi. - Jak się mie​wasz? Otwo​rzył drzwi i prze​pu​ścił ją w pro​gu. Przy​go​to​wał się na atak Joe, ale przy​po​mniał so​bie, że Doug Kra​mer trzy​mał ją w aresz​cie, do​pó​ki Jo​na​than nie wy​do​brze​je na tyle, by ode​przeć na​tar​cie. - U mnie wszyst​ko w po​rząd​ku - od​po​wie​dział Jo​na​than. - Oka​zu​je się, że Bóg daje nam dłuż​sze je​li​ta niż po​trze​ba. Mo​żesz so​bie wy​ciąć pół me​tra i na​wet tego nie za​uwa​żysz. Coś ci po​dać? - Nie, dzię​ku​ję. - Piwo, wino, woda? - Zmru​żył oczy. - Kaj​dan​ki? Za​pro​wa​dził ją do sa​lo​nu i usiadł na krze​śle.

- Dzię​ku​ję za wszyst​ko - od​par​ła Gal. - Na szczę​ście nie je​stem już stró​żem pra​wa. Jo​na​than uniósł brwi ze zdzi​wie​nia. - Ode​szłaś? Wzru​szy​ła ra​mio​na​mi. - Nie mo​głam zo​stać. Zła​ma​łam przy​się​gę zło​żo​ną wy​bor​com. Pu​ści​łam cię wol​no i zgi​nął mój naj​lep​szy za​stęp​ca. A to zna​czy, że nie na​da​ję się do po​li​cji. Jo​na​than zdał so​bie spra​wę, że wie, w ja​kim kie​run​ku zmie​rza ta roz​mo​wa. - Więc czym się te​raz zaj​mu​jesz? - za​py​tał. Gail usia​dła na so​fie i za​ło​ży​ła nogę na nogę. Mia​ła dziś na so​bie spód​ni​cę i Jo​na​than z sa​tys​fak​cją stwier​dził, że jego przy​pusz​cze​nia na te​mat jej nóg były traf​ne. - Za​wsze się uwa​ża​łam za do​bre​go śled​cze​go. No wiesz, od​naj​dy​wa​nie lu​dzi, któ​rzy nie chcą być od​na​le​zie​ni. Zna​czą​cy uśmie​szek Jo​na​tha​na za​mie​nił się w uśmiech. - Bóg mi świad​kiem, że ni​g​dy w to nie wąt​pi​łem. Zdję​ła nogę z nogi i przy​su​nę​ła się bli​żej. - Nie znasz ko​goś, kto po​trze​bo​wał​by oso​by o ta​kich kwa​li​fi​ka​cjach? - Być może tym kimś je​stem ja. Co po​wiesz, że​by​śmy po​roz​ma​wia​li o tym przy ko​la​cji? Jej twarz roz​pro​mie​ni​ła się w olśnie​wa​ją​cym uśmie​chu. - Już za​re​zer​wo​wa​łam sto​lik.

Spis treści PA​MIĘ​CI 20 KWIET​NIA Roz​dział 1 Roz​dział 2 Roz​dział 3 Roz​dział 4 Roz​dział 5 Roz​dział 6 Roz​dział 7 Roz​dział 8 Roz​dział 9 Roz​dział 10 Roz​dział 11 Roz​dział 12 21 KWIET​NIA Roz​dział 13 Roz​dział 14 Roz​dział 15 Roz​dział 16 Roz​dział 17 22 KWIET​NIA Roz​dział 18 Roz​dział 19 Roz​dział 20 Roz​dział 21 Roz​dział 22 Roz​dział 23 Roz​dział 24 Roz​dział 25 Roz​dział 26 Roz​dział 27 Roz​dział 28 Roz​dział 29 Roz​dział 30 Roz​dział 31 23 KWIET​NIA Roz​dział 32 Roz​dział 33 Roz​dział 34 Roz​dział 35 Roz​dział 36 Roz​dział 37 Roz​dział 38

Roz​dział 39 Roz​dział 40 Roz​dział 41 Roz​dział 42 Roz​dział 43 Roz​dział 44 Roz​dział 45 Roz​dział 46 Roz​dział 47 Roz​dział 48 KO​NIEC MAJA Roz​dział 49