21. Winter born(Dante i Pandora)

Sherrilyn Kenyon DARK HUNTER

Winter Born Opowiadanie z antologii: STROKE OF MIDNIGHT

Tłumaczenie: agnes_ka1

PROLOG Trudno było znaleźć wszechpotężną, mityczną istotę w trzytysięcznym tłumie. Albo przynajmniej tak było w teorii. Na corocznej konferencji science-fiction DragonCon w Atlancie w Georgii, to była całkowicie inna historia. Byli tam dwaj mistrzowie Yoda1, Smoczy Jeździec z Pern2, próbujący zameldować się w hotelowej recepcji, podczas, gdy cały pułk Storm Troopers3 przechodził obok. Byli tam zgromadzeni bogowie i boginie, wszystkie rodzaje UFO-ludków, wojowników i ich dam. Pandora nawet zauważyła tam Złą Wiedźmę z Zachodu4, podróżującą na swojej motorowej miotle. Od kiedy usiadła dziesięć minut temu, Pandora naliczyła dziewięciu Gandalfów5, a jeśli nie chybiła w swoich przypuszczeniach były tam, co najmniej dwa tuziny elfów, wróżek, orków, goblinów oraz rozmaitych innych stworów zgromadzonych wkoło, rozmawiających przez telefony komórkowe, albo palących tuż za drzwiami hotelu. I nie należy zapominać o całej rzeszy wampirów i demonów chodzących i rozdających ulotki ludziom, aby przyszli do ich pokoju na „krwistą imprezę” oraz festiwal filmów z Buffy6. Nie wspominając, że została już dwa razy zaproszona do Klingońskiego7 świata w pokoju numer 316 w hotelu Hyatt Regency po drugiej stronie ulicy. Tymczasem grupa mężczyzn, prawdopodobnie androginicznych Borgów8, próbowało „zasymilować” się z nią, jak tylko weszła do holu hotelu Marriott Marquis. To musiało być spotkanie z najdziwniejszymi istotami, jakie w życiu widziała, a kiedy wzięło się pod uwagę fakt, że była zmiennokształtną panterą9, która żyła do przedwczoraj wyłącznie wśród własnego nadnaturalnego rodzaju, to już coś znaczyło. - Nigdy go nie znajdę. - Wymruczała do siebie dokładnie w momencie, w którym wysoki, przystojny Goth stanął przed nią. 1

Bohater „Gwiezdnych Wojen”. Bohater serii powieści Anne McCaffrey, pod tym samym tytułem. 3 Żołnierze z „Gwiezdnych Wojen”. 4 Czarownica z Zachodu z powieści „Czarodziej z krainy Oz”. 5 Bohater „Władcy Pierścieni”. 6 „Buffy postrach wampirów” – serial. 7 Bohaterowie „Star Trek”. 8 Cyborgi, roboty ze „Star Trek”. 9 Była „Panterołakiem” – ale jakoś mi się ten wyraz nie podoba, więc zostaje zmiennokształtną panterą  2

2

Dobry Boże, ten facet był grzesznie rozkoszny! I ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowała, było gapienie się na niego, jednak nie mogła się zmusić, by przestać. Był całkowicie zniewalający. Nawet wewnątrz hotelu miał na sobie parę ciemnych okularów przeciwsłonecznych, przez które skanował pstry tłum, jakby kogoś szukał. Coś w tym człowieku nakazywało uwagę i szacunek. Oczywiście to nie pomagało, że jej hormony były w stanie podwyższonej gotowości, przez zmiany zachodzące wewnątrz jej organizmu, kiedy przeszła do stanu pełnej kobiecości. Jej całe ciało wręcz wibrowało przez przeciążenie hormonalne, które aż do pojawienia się jego osoby, udawało jej się utrzymywać pod bardzo staranną kontrolą. Teraz skwierczała na myśl o jego smaku i to było wszystko, co mogła zrobić, aby pozostać w pozycji siedzącej. Musiał być wysoki przynajmniej na siedem stóp, wyglądający na jeszcze wyższego przez dodatkowe trzy cale podeszew butów flame biker.10 Miał długie, czarne włosy, które spływały na jego szerokie ramiona, nosił starą, wyblakłą, motocyklową kurtkę z namalowaną na plecach czaszką i piszczelami. Najgorsze było to, że nie miał nic pod tą kurtką i za każdym razem, gdy się poruszył, mogła dostrzec więcej opalonego, rozpustnego ciała. Jego czarne, skórzane spodnie, ściśle okalające perfekcyjny tyłek, mogły śmiało rywalizować z każdym jej zwierzęcym bratem. Każda jej część chciała wstać, przejść tą małą, dzielącą ich odległość i przyciągnąć jego wysokie, dobrze zbudowane ciało do siebie, aż jej okrutny, nieodzowny głód w krwi zostanie w pełni zaspokojony. Ale nawet, gdy poczuła pierwotny, seksualny głód, zwierzęca część jej istnienia wyczuła bijące od niego śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie był typem człowieka, do którego kobieta podeszłaby bez zaproszenia. - Akri! Odwrócił się, gdy kobieta mniej-więcej w jego wieku podbiegła do niego. Urocza, jak tylko mogła być, była ubrana jak demon, wraz z zestawem czarnych skrzydeł, które wyglądały niezwykle prawdziwie, gdy drżały i trzepotały. Jej skóra była czerwono-czarna, a włosy były dopasowane do jego. Nosiła nawet parę świecących na czerwono rogów na głowie. Jej krótka, purpurowa spódniczka była poprzepalana na brzegach i nosiła czarny, skórzany gorset z trzema

10

Wielkie, motocyklowe buty, coś jak glany na wysokiej, mocnej podeszwie z klamerkami na cholewkach i wymalowanymi płomieniami po bokach.

3

srebrnymi klamrami z przodu. Legginsy w czarno-fioletowe paski i para butów z sześciocalową platformą dopełniały jej osobliwego stroju. Wysoki „demon” wręczył Gothowi karty kredytowe. - Znowu się zepsuły, Akri. - Powiedziała, błyskając parą wampirycznych kłów. Człowiek znajdujący się na dole, powiedział, że Simi nie może kupować niczego więcej ponad limit i tyle. Nie wiem, co to znaczy, ale nie podoba mi się to. Napraw to, Akri, albo mogę zjeść tego gościa. Simi potrzebuje jeszcze kredytów i do tego potrzebuję, żeby mój plastik działał. Mężczyzna zaśmiał się, zabrał karty od niej i wyciągnął portfel. Podał jej trzy nowe karty kredytowe. „Demon” zapiszczał z zachwytu i wpadł w jego objęcia. Włożyła karty do plecaczka w kształcie trumny, a następnie podała mu czerwoną, błyszczącą, nylonową torbę. - Tak przy okazji, kupiłam je dla ciebie, zanim mój plastik się zepsuł. Odkąd nie masz swoich prawdziwych rogów, tu masz takie sztuczne, które możesz nosić do chwili, gdy wrócimy do domu. - Dzięki, Sim. - Powiedział swoim niezwykle głębokim, sugestywnym głosem i zabrał od niej torbę. Uśmiechnęła się, pocałowała go w policzek, poczym pognała w tłum ze swoimi skrzydłami, trzepoczącymi za nią. Wtedy mężczyzna spojrzał na Pandorę i zaszczycił ją czarującym uśmiechem, który mógł być nazwany tylko figlarnym i jeszcze zdawał się wyglądać jakoś znajomo. Pochylił ku niej głowę, a następnie udał się w ślad za kobietą, która dopiero go opuściła. Każdy instynkt w jej ciele powiedział jej, a wręcz kazał iść za nim, ale nie posłuchała. Była

tu,

aby

odnaleźć

legendarnego

Acherona

Parthenopaeusa,

starożytnego,

nieśmiertelnego Atlandczyka, który, jak miała nadzieję jej siostra, pomoże ukryć Pandorę, przed tymi, którzy na nią polowali. A ścigało ją kilkoro gorących, młodych ludzi, którzy wyglądali oszołamiająco w skórach. Acheron był jej ostatnią nadzieją. Niestety ani ona, ani jej siostra, nie miały pojęcia jak wyglądał. Wszyscy wiedzieli, że przyszedł z córką na DragonCon, jak z resztą co roku. Był starszy niż czas i bardziej potężny niż ktokolwiek inny jego rodzaju. Poszukiwała w tłumie starszego mężczyzny, który mógł być przebrany za czarownika, wojownika albo inne

4

stworzenie, ale żaden z tych ludzi nie wydawał się być szczególnie mądry, ani potężny, nikt też nie był z córką. Właściwie, jak mógł wyglądać człowiek, który miał jedenaście tysięcy lat? Z westchnieniem Pandora podeszła do poręczy, tak, aby móc spojrzeć w dół na niższy poziom hotelu i przeszukać tłum. Musiał tu gdzieś być. Ale gdzie? Jak ona miała znaleźć kogokolwiek w tej masie ludzi, a właściwie kosmitów? Zagryzając usta rozmyślała o tym, gdzie mogłaby iść i go szukać. Nagle wysoki mężczyzna w eleganckim, czarnym garniturze uchwycił jej spojrzenie. Nie był specjalnie stary, prawdopodobnie w połowie trzydziestki, ale wyczuła charakterystyczny powiew energii od niego. Może to on był tajemniczym Acheronem? I właśnie udawał się w kierunku wind. Pandora ruszyła za nim i ledwie zdążyła, zanim drzwi zamknęły ich w małym pomieszczeniu razem z renesansowym perkusistą, połyskującym na zielono kosmitą i Darthem Vaderem.11 Ale to nie była przyczyna zatrzymania jej serca. Gdy tylko spojrzała przez szklaną ścianę windy, zobaczyła cztery rzeczy, które ją przeraziły. To była grupa porażająco przystojnych mężczyzn. Dwoje niższych w tej grupie było praktycznie identycznych i mieli jakieś sześć stóp i cztery cale wzrostu. Każdy z nich miał lśniące, czarne włosy i byli ubrani w czarne ciuchy Gothów. Czterej mężczyźni stali w charakterystycznej formacji, którą znała nazbyt dobrze, z plecami zwróconymi do siebie, kiedy zachłannie przeszukiwali tłum, uważnie jakby szukali czegoś szczególnego. Byli bardzo dzicy. Zwierzęcy. To tak, jakby dołowienie węszyli na wietrze w poszukiwaniu czegoś i podczas jednego uderzenia serca zdała sobie sprawę, co to było. Ona. - Och, nie. - Powiedziała pod nosem. Przez ich budowę, piękno i działanie wiedziała, że mogą rozmnażać się wszędzie. Żadna grupa ludzi nie mogła być aż tak przystojna, albo tak prężna. Nie mogło być żadnego innego gatunku, który byłby zaniepokojony jej wonią. 11

Bohater „Gwiezdnych Wojen”.

5

Oni, podobnie jak ona, byli zmiennokształtnymi panterami i sądząc po ich wyglądzie byli młodzi i bardzo męscy. A ona była w rui.

6

ROZDZIAŁ 1 Dante Pontis nie był najbardziej cierpliwym ze stworzeń. A resztki jego cierpliwości szybko wyparowywały, gdy byli uwięzieni w limuzynie wiozącej jego i jego braci Mika i Leo z lotniska Hartsfield do hotelu, a oni cały czas skuczeli i jęczeli nad faktem, że Dante zmusił dwie młode pantery do lotu z Minnesoty do Atlanty, podczas gdy on i Romeo po prostu „błysnęli” się tutaj. A wszystko, dlatego, że gdy ostatnim razem on i Romeo zdołali teleportować bliźniaki gdzieś, mieli na miejscu zaserwowaną taką scenę na powitanie, że prawie zostali rozerwani przez ludzi. DragonCon był zbyt zatłoczony, by ryzykować, aby czterech z nich „pojawiło się z nikąd” przy tak wielu świadkach. Kluczem do przetrwania jako Zwierzo-Łowca było wmieszać się w tłum ludzi, a nie cholernie ich straszyć. - Wiecie. - Romeo powiedział do niech. - Oboje macie szczęście, że nie pozwoliłem Dantemu uśpić was i wysłać w klatkach, bo to właśnie chciał zrobić. - Ale z ciebie palant. - Leo warknął na Dantego, kiedy zmierzył go paskudnym spojrzeniem. Jak na sześć stóp i cztery cale, pantera nadal rósł i prawdopodobnie w następnej dekadzie osiągnie wzrost Dantego sześciu stóp i sześciu cali, albo coś koło tego. Leo i Mike byli bliźniakami jednojajowymi, których Dante wychowywał, kiedy matka porzuciła ich na progu domu ojca. To było typowe zachowanie wśród zmiennokształtnych panter. Kobiety kojarzyły się z mężczyznami, zachodziły w ciążę, po czym zostawiały tatusiom młode na wychowanie, podczas gdy one same grasowały wokół niczym nieograniczone. Jeśli młode to były córki, pozostawały w zdominowanym przez mężczyzn stadzie, do czasu okresu dojrzewania, który przeważnie przychodził w wieku dwudziestu czterech lat. Następnie wszystkie „zaprawione” żeńskie młode tworzyły swoje własne grupy i odchodziły w poszukiwaniu swoich partnerów. W ciągu ostatnich dwustu lat Dante i Romeo wychowali bardzo wiele młodych, bo ich ojciec był znany ze spychania miotów na nich, gdy przewodził na wzgórzach. Podobnie jak Dante, bliźniacy mieli czarne, pofalowane włosy i opaloną, jakby włoską karnację, kiedy byli w ludzkiej formie.

7

W odróżnieniu od niego mieli tylko sześćdziesiąt lat, które przy ich okresie życia stanowiły, że byli praktycznie dziećmi. I tak też się zachowywali. Nadszedł czas, aby albo ich zabić, bądź też się od nich odsunąć. Romeo był raczej skłonny przychylić się do zdania, że czeka ich los podobny do losu ich brata Salvatora, którego Dante zabił za zdradę. Dante zdecydował, że byłoby najlepiej dostać się do jego pokoju zanim Leo i Mike dołączą do Salvatora, jako skóry na ścianie w jego klubie. - Nie rozumiem, dlaczego muszę dzielić pokój z Leo. - Warknął Mike. - On chrapie. - Wcale nie. Poza tym, ty gwiżdżesz, gdy śpisz. - Nie, ja wcale nie. Dante przeszedł i posłał rozdrażnione spojrzenie Romeowi. - Po co oni tu są? - By zdobyć kobietę. - Powiedział Mike. Romeo zignorował go. - Bałeś się zostawić ich samych w Inferno. Kiedy ostatnio ich tam zostawiłeś, byli cholernie blisko spalenia ci knajpy. Dante westchnął oburzony. - A możesz powtórzyć, dlaczego nie mogę ich zabić? - Bo byś za nimi tęsknił. Tia, racja. Dante parsknął na tę uwagę, kiedy podawał kartę-klucz do pokoju Mika i Leo. - Czekaj, czekaj, czekaj, czekaj. - Powiedział Leo, kiedy to zauważył. - A nie powinniśmy mieć pokoju o wyższym standardzie? Dante obdarował go znudzonym spojrzeniem. - Ty masz lepszy? - Leo zapytał Romeo. - Tak. - A dlaczego my nie możemy mieć takiego samego? - Mike zapytał Dantego. Dante skrzyżował ręce na piersi. - Ponieważ nie jesteś tego godni. Mike otworzył usta, by coś powiedzieć, ale zanim zdążył to zrobić, momentalnie ślad poszukiwanej woni przepłynął przed nimi.

8

Dante zrobił się twardy, kiedy każdy hormon w jego ciele nagle stał się aktywny i zaskwierczał. Wbrew jego woli, znalazł się obracając i przeszukując tłum w hotelowym holu. Tutaj roznosiła się woń dziewiczej pantery w rui. I wszyscy oni to wyczuwali. Zapach był niezaprzeczalny. Był ciepły i słodki. Kobiecy i niewinny. Soczysty. Zapraszający. I powodował ślinienie się na samą myśl o jej smaku. Wzrok pantery u Dantego był niewyraźny, gdy przypatrywał się obecnym tam kobietom, ale nie wykrył żadnej z ich rodzaju. - Gdzie ona jest? - Spytał Leo urywanym głosem, jakby ciężko mu było utrzymać nad sobą kontrolę. - Tu jest zbyt wielu ludzi, by to stwierdzić. - Powiedział Mike, kiedy odchylił głowę do tyłu, by powęszyć. - Wyczuwam jej zapach, jakby się przemieszczał w różnych kierunkach. Dante popatrzył na Romea, który gapił się na windę. Też odwrócił się i spojrzał w tę samą stronę, ale nie zobaczył nikogo oprócz Dartha Vadera. - Widziałeś ją? - Zapytał. Romeo pokiwał głową. - Przykro mi. Byłem tylko zahipnotyzowany przez nagiego, zielonego kosmitę. - Arrr. - Warknął Mike. - Jesteś beznadziejny, Romeo. Jaka pantera dostaje świra na punkcie obcego, gdy w pobliżu jest dziewica w rui? - Sparowana. - Romeo odpowiedział. - W przeciwieństwie do was, frajerzy, moje hormony są zwarte. Dante pociągnął nosem i potrząsnął głową, żeby pozbyć się jej woni, przed tym jak jego zwierzęce hormony skarzą go na te same dziecięce wybryki, co jego dwóch braci. - Tia. I chciałbym, żeby moje też takie były. Frick and Frack12 jesteście panterowym patrolem. Znajdźcie ją i trzymajcie z daleka ode mnie. Mike i Leo wymienili między sobą zuchwałe uśmieszki zanim dołączyli do tłumu. Dante przewrócił oczami na ten ich pośpiech. Bywały czasy, kiedy oni naprawdę byli frajerami. - Nie jesteś nawet w najmniejszym stopniu zainteresowany? - Romeo zapytał, kiedy udali się do windy. Nie codziennie możemy natknąć się na dziewiczą panterę. - Do diabła, nie. Będę trzymał się blisko ludzi. Ostatnią rzeczą, jakiej pragnę, to partnerka, która wtargnie w moje życie raz do roku, rozpieprzy mi umysł przez dwa dni, a potem 12

Dwoje komików-łyżwiarzy, którzy tworzyli rewię na lodzie.

9

zwieje, by później dostarczyć mi miot, abym musiał go wychowywać bez niej. Bez obrazy, ale bycie tobą i tatą jest do bani, a ja wychowałem już tyle rodzeństwa, by nauczyć się nigdy nie mieć moich własnych młodych bez udziału partnerki. Romeo roześmiał się. - Tia, ale dla porządku to są cholerne dwa dni nie do opisania. Dante pokiwał głową. - Możesz to sobie zatrzymać. Wolałbym raczej, aby moja przyjemność była, kiedy i gdzie ja zapragnę. - Wszedł do windy i przerwał, gdy zorientował się, że Romeo nie dołączył do niego. - Złapię cię później. - Powiedział. - Jesteś pewny? Romeo przytaknął. - Dobra. - Dante wszedł i nacisnął guzik ze swoim piętrem. Cofnął się naprzeciw szyby i starał się zrobić wszystko, co w jego mocy, by uspokoić swoje ciało i trzymać je pod kontrolą. Ale było to trudne. Każdy zwierzęcy instynkt, jaki posiadał domagał się, aby zaczaił się w tym hotelu na tę kobietę. Ponieważ był Katagarskim Zwierzo-Łowcą, potrzeba kochania się z nią była przytłaczająca. Katagarianie byli zwierzętami, które mogły przybierać ludzką formę, ale na koniec dnia i tak byli zwierzętami, nie ludźmi. Ich zwierzęca połowa unieszkodliwiała cierpienie spowodowane ludzką wrażliwością i w nich biło zwierzęce serce kierujące nimi i ich zachowaniami. To, czego potrzebował, to trochę czasu w swoim pokoju, gdzie mógłby przybrać swoją zwierzęcą formę i wyprzeć kobietę ze swojego umysłu. Był na tyle stary, by móc ograniczyć zew swojej natury. Zagłuszyć go. Nie miał zamiaru dopuścić, by żadna kobieta uzyskała nad nim kontrolę. W szczególności nie pantera.

10

Pandora grzebała swoją kartą-kluczem w zamku, gdy próbowała otworzyć drzwi. Co ona miała zrobić? Ten człowiek w jej windzie nie był Acheronem. A ci mężczyźni na dole byli samcami panter. Jeśli złapaliby jakiś ślad jej zapachu, byłaby zgubiona. Nie było sposobu, by zwierzę wewnątrz niej odmówiło męskości samca. Była w rui i potrzebowała, aby partner zagościł w jej wnętrzu. Jeśli jakikolwiek samiec zbliży się do niej, a jej zwierzęcy zmysł wyczuje, że mógłby ją zaspokoić - ona rzuci się na niego. W pobliżu ludzi ten impuls była w stanie kontrolować. Szanse na to, że ludzki mężczyzna był jej partnerem były prawie niemożliwe. Więc zwierze wewnątrz niej mogło być ciekawe i skusiłoby się, ale ustąpiłoby dla jej ludzkiej racjonalności. Ale jeśli chodziło o zmiennokształtne pantery, zwierze nie posłuchałoby głosu rozsądku. Rzuciłoby się na samo wspomnienie o smaku samca. Nie miałaby nad tym żadnej kontroli. Cień strachu padł na nią. Pandora pisnęła i podskoczyła, kiedy spojrzała w górę, żeby zobaczyć tuż nad sobą twarz mężczyzny, którego poprzednio widziała na dole. Był tak, blisko, że nie mogła przegapić jego atrybutów pantery. Jego zapach był niespożyty. W ludzkiej postaci był szczupły i potężny. Śmiertelnie. To, że był tak bardzo przystojny zapewniłoby mu samicę, która znalazłaby jego zainteresowanie. Nawet jej kobiece zmysły zareagowały na niego, ale nie na tyle, by nie móc z nimi walczyć. Jeszcze bardziej przerażająca niż jego wrodzona, męska dzikość, była jego woń świadcząca o Katagarskiej gałęzi pochodzenia zwierząt tego gatunku - podczas gdy ona była Arkadyjką z ludzkiej gałęzi. Upuściła kartę do swojego pokoju, przykucnęła gotowa do ataku i była zdumiona, że zwierze wewnątrz niej, nie chciało wyskoczyć, by się z nim sparować. - W porządku. - Powiedział nagle. - Mam dobrą i złą wiadomość dla ciebie. - A brzmią one? Trzymał ręce podniesione w górę, tak, aby mogła zobaczyć geometryczny znak na jego dłoni. Przynajmniej to wyjaśniało, dlaczego mogła oprzeć się pokusie, żeby z nim współżyć. - Jestem sparowany, więc jesteś przy mnie bezpieczna.

11

Pandora wciąż nie była gotowa, żeby mu zaufać, ale przynajmniej, jako sparowana pantera nie będzie w stanie uprawiać z nią seksu. Kiedy raz zmiennokształtny samiec panter zostanie sparowany staje się impotentem w stosunku do każdej innej kobiety niż jego żona. - Rozumiem, że to jest ta dobra wiadomość. Potaknął głową. - A zła? - Jestem tutaj z trzema braćmi, którzy nie są. Zaczęła się wiercić by uciec. - Nie, nie. - Powiedział do niej sięgając, by chwycić ją za rękę, ale cofnął się zanim dosięgał. - Nie bój się mnie. Naprawdę nie chodzi mi o to, by cię skrzywdzić, ok.? Sam mam dziesięć córek i rozumiem twój strach. Wciąż nie była gotowa, aby uwierzyć w to, że nie chciał zabrać jej do swoich braci dla ich przyjemności. To właśnie było to, co szukający jej zrobiliby jej, a ona nie miała zamiaru stać się zabawką dla każdego niesparowanego samca w ich społeczności. - Czego chcesz? - Wierz lub nie, ale mam zamiar ci pomóc. Wybrała, by nie wierzyć. Przynajmniej jeszcze nie. - Dlaczego zrobiłbyś coś takiego? - Przez moje córki. - Powiedział szczerze. - Jesteś tylko dzieckiem, a ja nie wierzę, że Leo i Mike cię nie skrzywdzą. Nie zrobią tego celowo, ale też są młodzi i niezbyt dobrzy w pohamowaniu. Nie wątpię, że obaj w końcu rzucą się na ciebie i kto wie, co mogliby niechcąco zrobić. I to było dokładnie to, czego się obawiała. - To tylko dwóch braci. A co z trzecim? - Dante jest inny. Szczerze mówiąc, byłabyś szczęściarą, gdybyś znalazła kogoś takiego na swój pierwszy raz. On jest samolubnym draniem, który nie lubi się dzielić niczym z nikim i upewniłby się, że nikt inny cię nie dotknie, kiedy byłabyś z nim. Ale jego brat nadal był zwierzęciem, a ona nie miała interesu w tym, by brać Katagarskiego kochanka. - I to ma mnie pocieszyć? - Zapytała. Pokręcił głową.

12

- Nie, ale nim się nie przejmuj. Dante jest dużo starszy niż tamci dwaj i szczęśliwie dla ciebie on nie chce mieć partnerki. Planuje pozostać jak najdalej od ciebie, więc mogę mu w prosty sposób pomóc w tym, mówiąc gdzie jesteś. Pandora uspokoiła się nieco. Mówił jej prawdę, mogła to wyczuć. Jedną z dobrych rzeczy w byciu po części zwierzęciem było to, że wiedziała, kiedy ktoś ją okłamywał. - Dobrze. - Powiedziała powoli. - Dziękuję za ofertę pomocy. Nie chcę, żeby Katagarianin mnie dotykał. - Jego nozdrza zadrżały na to zdanie. Zesztywniała. - Powtórz to sobie. Dacie się ponieść emocjom i skrzywdzicie mnie. Moja starsza siostra została zabita przez stado Katagarskich samców, którzy rzucili się jej do gardła podczas próby sparowania, kiedy była w moim wieku. Nie chcę umrzeć. Nie tak. To zdawało się go uspokoić. Pochylił się nad nią i podniósł jej kartę z podłogi. - Daj mi coś przesiąkniętego twoją wonią, żebym mógł roznieść ją po innych miejscach, aby trzymać Leo i Mika z daleka od ciebie. Pandora skinęła głową, po czym otworzyła drzwi do swojego pokoju. Podeszła do walizki i wyciągnęła koszulkę, w której spała. - Znasz może Acherona Parthenopaeusa? - Zapytała, gdy podawała mu t-shirt. - Tak, czemu pytasz? - Powiedziano mi, aby go odnaleźć. Moja siostra powiedziała, że mógłby mi pomóc wrócić do domu. Romeo zmarszczył brwi. - Nie rozumiem. Dlaczego nie wrócisz do domu na własną rękę? Westchnęła z frustracją. Jakby chciała, żeby to było takie proste. Gdyby była starszą panterą z łatwością mogłaby odnaleźć drogę do domu, ale jej gatunek nie otrzymywał wszystkich zdolności psychicznych przed pierwszym kryciem. A nawet po tym, jej moce powinny być szkolone i szlifowane, aby w pełni mogła je posiąść. To było coś, co mogło trwać wiele lat, jeśli nie stuleci, zanim by to opanowała. - Zostałam porwana z przyszłości przez grupę Katagarskich panter i doprowadzona do waszych czasów wbrew mojej woli. Niestety moje moce dopiero zaczynają się rozwijać i nie mam nad nimi kontroli. Nie umiem wrócić do domu dopóki nad nimi nie zapanuję. Ostatniej rzeczy, jakiej bym chciała, to nie trafić w moje czasy i przenieść się bardziej w przyszłość, bądź też trafić na dinozaury.

13

Spojrzał na nią podejrzliwie. - Ciągle nie rozumiem, dlaczego cię porwali. Po co podróżować po partnerkę do przyszłości, skoro wiele żyje w stadach tutaj. Zacisnęła dłonie w pięści. - To jakiś głupi pakt, który moje stado zawarło z ich. Wydaje mi się, że to przez liczebność kobiet, moje stado zgodziło się poświęcić kilka samic z każdego pokolenia z poszczególnych rodzin, żeby Katagarskie pantery mogły opuścić stado same. W każdym czasie urodzona na zimę samica z wybranej rodziny rozpoczyna sezon, w którym to samo stado przychodzi do naszego domu i przenosi samice do ich czasów, żeby się z nimi parować. Nie chcą Katagarskiech kobiet, ponieważ one nie zostają z nimi i nie wychowują młodych. Trzymają nas, wykorzystują i używają jako niewolników. Jedna z moich porwanych w ten sposób sióstr pomogła mi w ucieczce, po tym jak sprowadzili mnie tutaj, zanim mogli wprowadzić mnie do stada. Wysłała mnie do Atlanty, by znaleźć Acherona. Powiedziała, że on mógłby mi pomóc wrócić do moich czasów. - A skąd ona zna Acherona? Pandorę zabolała myśl, że mogłaby odnieść korzyść z cierpienia jej siostry. - Zanim została sparowana z jednym z samców i miała własne dzieci starała się uciec z ich stada. Pewnej nocy podsłuchała część Katagarskiej rozmowy odnośnie Mrocznego Łowcy zwanego Acheron, a po tym jak udali się do snu, ona szukała go w sieci. Później znalazła wystarczająco dużo informacji, aby go znaleźć. Była wtedy w ciąży i nie mogła zostawić za sobą dzieci, więc przekazała mi te informacje, kiedy mnie sprowadzono. - Masz tam wspaniałą siostrę. - Tak. - Zgodziła się. - Jest najlepszą siostrą na świecie i oddałabym wszystko, żeby jej pomóc. Pantera cofnął się z westchnieniem, po czym ruszył do drzwi. Chwyciła go za rękę, żeby powstrzymać przed wyjściem, kiedy jeszcze inna myśl przyszła jej do głowy. - Może ty mógłbyś mi pomóc wrócić? Pokręcił głową.

14

- Moje moce nie są aż tak duże. Gdybym chciał przenieść kogoś innego w czasie, musiałbym czekać na pełnię. Jedynym w moim stadzie, który mógłby to zrobić bez czekania, jest Dante, a jeśli się do niego zbliżysz... - Zaatakuję go dla seksu. - Przytaknął głową. Cholera. Ale przynajmniej nie wszystko było stracone. - Ale znasz Acherona, prawda? Czy on mi pomoże? - Nie wiem. Jest czasami dziwny i nikt nie wie, jak on może zareagować lub, co on zamierza zrobić czy powiedzieć. Ale zawsze można zapytać. Najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to pozostać w pokoju, gdzie Mike i Leo na szczęście nie mogą cię znaleźć. Jak mówiłem są młodzi i niezbyt doświadczeni w tropieniu zdobyczy. Rozniosę twój zapach wszędzie, żeby trzymać ich z dala. Kiedy sprawdzę, że są zamknięci, przyprowadzę Asha do ciebie, ok.? To było więcej niż ok. To było wspaniałe. Nigdy nie myślała, że znajdzie Katagarskiego samca, który mógłby być dla niej taki miły. - Dziękuję. - Gdy zaczął odchodzić, Pandora zatrzymała go jeszcze raz. - Naprawdę dziękuję. Obdarzył ją uprzejmym, ojcowskim uśmiechem i poklepał jej dłoń. - Zwierzęta chronią swoich. Robię to, aby pomóc moim braciom, tak samo, jak robię to, aby pomóc tobie. Gdyby cię skrzywdzili, nigdy by sobie tego nie wybaczyli, a ja nie chcę słuchać ich lamentu przez całą wieczność. Uwalniając jej rękę, Romeo przeszedł do drzwi, po czym wyszedł z pokoju. Pandora wzięła głęboki wdech i po raz pierwszy od czasu, gdy została porwana z jej stada zaczęła się troszkę odprężać. Teraz wszystko, co musiała zrobić, to nie ruszać się stąd, dopóki on nie wróci. Ale to nie było takie proste. Samica w niej, gdy tylko wstąpiła w stan kobiecości, była nazbyt świadoma faktu, że w hotelu były trzy niesparowane pantery. Ta nowa i obca część jej chciała z zemsty przejść rytuał godowy, wprowadzający ją w dorosłość. Pragnęła tego. Dla Arkadian rytuał był prosty. Gdyby była w domu, musiałaby wybrać starszego partnera z jej stada, aby delikatnie wprowadził ją w zwierzęcą stronę jej natury. Gdyby odblokował pełnię jej mocy przez kopulację z nią, musiałby nauczyć ją, jak zmieniać kształt z ludzkiej na panterę i jak się bronić, wykorzystując nowo nabyte moce. Katagarianie byli zupełnie różni. Bezpośrednio od swojej siostry Sefii słyszała przerażające opowieści. Kiedy dziewica była w rui, zabierano ją i była zmuszana do przyjęcia każdego samca ze stada, aby uprawiać z nim seks, by sprawdzić, czy przypadkiem nie jest

15

partnerką jednego z nich. Używaliby jej bez litości, do momentu aż wszyscy mężczyźni byliby w pełni nasyceni. Jej siostra, Sefia była jedyną, która miała szczęście. W noc, kiedy ją dostarczono, Sefia została sparowana z Katagarską panterą, który następnie postanowił ją zatrzymać bardziej jako maskotkę niż partnerkę. Katagarskie kobiety, gdy były po rui, zostawiały swoich partnerów i wracały tylko w następnym sezonie. Jeśli Katagarski samiec próbował sparować się z kobietą, kiedy ona nie była w rui, mogła go wtedy zaatakować i prawdopodobnie zabić. Kiedy czas godów mijał, Katagarskie kobiety opuszczały samców i podróżowały wraz ze swoimi siostrami aż do następnego płodnego cyklu. Jeśli samica zaszła w ciążę, rodziła swe młode wśród sióstr i jak tylko młode były odstawiane od piersi oddawano je ich ojcom na wychowanie. Arkadyjskie pantery były bardziej pożądane, ponieważ kierowały się ludzkimi sercami, które nie pozwalały porzucać swych młodych aż do wieku dorosłego. W odróżnieniu od swoich kuzynek Katagarianek, Arkadianki pozostają ze swymi młodymi i ich partnerami. Samiec pantery nie musi czekać żeby Arkadianka miała ruję. Może być otarta na swojego partnera w każdym czasie. Najlepsza częścią tego było to, że samiec pantery nie musiał gwałcić samicy, gdy była w rui. Wszystko, co musiał zrobić, to zbliżyć się, a ona chętnie go akceptowała. To była natura i pantery nie miały kontroli nad swoimi ciałami w takich sytuacjach. Nie chciały słuchać jakiegokolwiek powodu czy uzasadnienia. Ona prosiłaby się, aby ją wypełnił. Wstyd z tego powodu przychodził później, kiedy było już po kryciu. Następnie Arkadianki czuły się zakłopotane, że postąpiły jak zwierzęta, a nie jak ludzie. Pandorze gdzieś z gardła wyrwał się niski jęk, kiedy jej pragnienie zaiskrzyło ponownie i przeszło przez nią. Jej piersi były ciężkie, ciało było gorące i ożywiało się od potrzeb. Idź. Polecenie było przytłaczające, ale nie chciała go słuchać. Była człowiekiem, a nie zwierzęciem. Gdy Katagariański samiec wróci z Acheronem, wówczas ona zostanie odesłana do swojego rodzaju. Wszystko wróci do normy.

16

Dante nie mógł pozbyć się ognia ze swojej krwi. Zwierzę w nim przebudziło się i pragnęło samicy. Było wymagające. Jeden zapach nie powinien wpłynąć na niego tak bardzo. Gdy przechodził przez gęsty tłum osób udających kosmitów i paranormalne stworzenia, ponownie nie mógł się powstrzymać od prób znalezienia jej woni w powietrzu. Wszystko, co był w stanie zrobić, to pozostać w ludzkiej postaci i nie próbować powrócić do jego prawdziwego, zwierzęcego ciała. Myśliwy wewnątrz niego nie chciał słuchać. Niech to szlag! Dostrzegł spojrzenie Acherona Parthenopaeusa stojącego przy stoisku sprzedawcy komiksów. Nieświadomi niczego ludzie zatrzymywali się, by pogapić się na wysokiego na siedem stóp Atlantydzkiego Mrocznego Łowcę, czytającego komiks Dark Horse Grendel.13 Szukając możliwości rozmowy z przyjacielem, Dante skierował swe kroki ku niemu. - Ash. - Powiedział, gdy się zbliżył. - Wyglądasz na niezwykle zrelaksowanego. To była prawda. Przez wszystkie stulecia, gdy znał tego faceta, Dante nigdy nie widział go tak spokojnego. Acheron podniósł wzrok znad komiksu i pokiwał głową na powitanie. - Cóż mógłbym rzec? To jest jedno z nielicznych miejsc, gdzie mogę zabrać Simi i ona się tu nie wyróżnia. Cholera, ona nawet wygląda tu „normalnie”. Dante roześmiał się na tę uwagę. Kolorowy demon Asha rzadko mógł się wmieszać w tłum. - Gdzie ona jest? - Robi zakupy jakby opętał ją demon. Dante pokiwał głową nad kiepskim kalamburem. Ale znając Simi można było zgadywać, że nie do końca mija się to z prawdą. - Próbowałem zadzwonić do ciebie, kiedy tu przybyliśmy, żeby sprawdzić czy też udało ci się przyjechać. Ash natychmiast się spiął, odłożył swój komiks i wyciągnął inne wydanie. - Wyłączyłem go w dniu, w którym tu przybyliśmy.

13

Komiks autortwa Matt Wagner.

17

- Naprawdę? - Zapytał Dante zszokowany wyznaniem Asha. To nie było do niego podobne, żeby pozostawał bez kontaktu z obciążeniem w postaci Mrocznych Łowców. - Co zrobisz, jeśli jeden z Mrocznych Łowców będzie cię potrzebował? Ash wzruszył ramionami. - Jeśli nie potrafią przeżyć samodzielnie tylko czterech dni w roku, to zasługują na śmierć. Dante zmarszczył brwi. - To przykre, dla ciebie. Popatrzył na niego sucho? - Przykre? Powiem ci coś, weź mój telefon i przeprowadź trzy tysiące rozmów, które zdarzają mi się dzień i noc i zobaczymy czy dasz radę. Naprawdę nienawidzę współczesnej technologii, a telefonów w szczególności. Nie miałem pełnych czterech godzin snu od jakiś pięćdziesięciu lat. „Ash złamałam paznokieć, pomóż mi.” „Ash głowa mnie boli, co mam zrobić?” - Ash z niesmakiem wykrzywił usta. - Wiesz, nigdy tego nie rozumiałem. Podpisują pakt z diabłem, a później oczekują ode mnie żebym pomagał im przy każdym, nawet najmniejszym zadrapaniu. Następnie, kiedy się pojawiam, żeby im pomóc, od razu się prostują i każą mi się odwalić. Więc jeśli samolubnie każę im zostawić mnie na cztery dni w roku w spokoju, wtedy jestem egoistycznym draniem. Pozwij mnie. Wow, ktoś tu był rozdrażniony. Dante cofnął się o krok od Asha. - Dobrze, więc upewnię się, że nie zawracam ci tyłka. Ash wyciągnął inny komiks, z plastikową okładką, z długiego, białego pudełka na stole. - Nie trujesz mi, Dante. Naprawdę. Po prostu próbuję się zrelaksować i pozbyć złego nastroju. Popełniłem błąd włączając telefon dziesięć minut temu i miałem czterysta osiemdziesiąt dwie wiadomości czekające na poczcie głosowej. Miałem go włączonego przez całe trzy sekundy zanim znów zaczął dzwonić. Wszystko, czego chcę to chwili przerwy, bez pieprzonego telefonu przez kilka dni. - Westchnął głęboko. - Poza tym jestem tym, który cię tu zaprosił. - Tak, dzięki. To jest... - Zawahał się, gdy centaur skakał obok nich w czymś, co przypominało przerobione buty narciarskie, tak żeby wyglądało na coś jak kopyta. - Ciekawe. Ash uśmiechnął się. - Tia, tylko czekać, aż pojawi się Klingońska miss piękności. Ale to chyba jest coś innego. Dante roześmiał się.

18

- Założę się. Więc, jakie dobre zespoły proponujesz, żebym sprawdził czy mogą grać w moim klubie? Ash złapał trzy komiksy “Dark Horse Tales of the Vampires” i dodał je do swojego rosnącego stosu. - Last Dance14 są naprawdę dobrzy. Z resztą grają dzisiaj, tak samo jak Ghoultown.15 Ale zespół, który musisz na pewno zobaczyć to Cruxshadows.16 Są zaraz przy tamtej alejce i zazwyczaj rządzą sceną w Darkwave.17 Ich solista Rogue'll będzie później śpiewał i rozdawał autografy w hotelu Hyatt. Jeśli chcesz mogę was poznać. - Byłoby świetnie. - Jedynym powodem przybycia Dantego do Atlanty było to, że Acheron zapewniał go, że DragonCon był jednym z najlepszych miejsc do zobaczenia kilku zespołów grających muzykę alternatywną, tak, aby mógł ich później zatrudnić w swoim klubie w Minnesocie. Simi podbiegła do nich, ciągnąc za sobą dwóch Klińgońskich mężczyzn. - Akri? Mogę iść na planetę Klingonów? Ash uśmiechnął się do swojego demona. - Jasne, tylko nie zjedz żadnego z nich. Demon się obraził. - Dlaczego nie? - Ponieważ, Simi, to nie są prawdziwi Klingoni. To ludzie udający Klingonów. - Więc, cóż, no dobrze. Bez jedzenia. Ale mam zamiar już iść. Pa, pa. - Pognała za dwoma młodymi facetami. Ash podał komiksy sprzedawcy, a następnie wyjął portfel. - Nie powinieneś później pójść i sprawdzić ludność tej planety? - Zapytał Dante? - Nie. Zrobi to, co jej powiedziałem. - Ash przerwał jakby przyszło mu coś do głowy. - I znowu nie powiedziałem jej, żeby nie zjadła Bajoran18 czy Romulan.19 Cholera. - Zapłacił za komiksy. - Masz rację, lepiej pójdę sprawdzić. Ash odszedł na krok, po czym się zatrzymał. - Tak przy okazji, może warto, abyś poszedł na górę i sprawdził swój pokój. 14, 15, 16 17

– Nazwy zespołów.

Nazwa knajpy, gdzie zazwyczaj grają.

18, 19

– Bohaterowie „Star Trek”.

19

- Czemu? Ash wzruszył ramionami. - Upewnij się, że podoła twoim potrzebom. Dante zmarszczył brwi. - Już tam byłem. - Idź tam ponownie. Zwierze w środku Dantego podjęło dziwną woń od Acherona, ale on nie był pewny, co to mogło być. Ale kiedy Ash odszedł poczuł niewytłumaczalny pociąg, aby zrobić to, co Acheron zasugerował. Dante skierował się od strefy sprzedaży do schodów. Zaledwie ich dotknął, kiedy ponownie wyczuł panterę. Odwrócił się gwałtownie w lewo spodziewając się ją zobaczyć. Ale jej tam nie było. Wciąż jednak był dla niej twardy. Gotowy. Zwierze w nim zawarczało na myśl o jej ciele. Ruszył w górę schodów, by woń mu nie uciekła. Wydawało się, że się pogłębia. Trzymając głowę nisko zaczął przeszukiwać uważnie tłum, ale żadnego z jego ludzi tam nie było. Zamykając oczy zaczął węszyć w powietrzu. Jej zapach był teraz subtelniejszy i tak jakby wszędzie wokół. Odwrócił się, ale nie było tam kobiety tylko Romeo i śmierdział jak poszukiwana pantera. Dante nie mógł się powstrzymać od obwąchania Romea, który natychmiast odepchnął go. - Facet, powodujesz, że przechodzą mnie ciarki, gdy tak robisz. I nie rób tego publicznie. Ktoś może odnieść mylne wrażenie, co do nas. Zignorował upominający ton brata. - Gdzie ona jest? - Zażądał odpowiedzi Dante. - Poza zasięgiem. Jej woń przepłynęła nad nimi nawet silniej niż wcześniej. Jego ciało było obolałe. Potrzebujące. Każdą swoją cząstką pragnął jej. I to było to, co nie przyjmowało odmownej odpowiedzi. - Gdzie? - Warknął. Romeo pokiwał głową. Ale nie odpowiedział.

20

Każdy hormon w jego ciele wyczuwał ją. Wbrew sobie Dante wystartował i zaczął przepychać się przez tłum w kierunku windy. Bez myślenia o tym „błysnął się” z holu na szesnaste piętro. Tutaj zapach był silniejszy. Bardziej pożądliwy, bardziej intensywny. Dante skradał się drogą przez korytarz, aż znalazł jej drzwi. Nie mógł oddychać, gdy jej woń wypełniła jego całą osobę. Oparł czoło o drewniane drzwi i walczył z nagłą potrzebą żeby je wyważyć. To prawdopodobnie przestraszyłoby ją, a poza tym nie chciał mieć publiczności przy tym, co miał zamiar z nią robić. Zapukał do drzwi zaciśniętą pięścią i czekał aż mała, filigranowa brunetka otworzyła je. Miała duże, lawendowe oczy i długie włosy zawijające się wokół owalu jej twarzy. Jego oddech zadrżał, kiedy spojrzał na nią, chłonąc ją każdą swoją cząsteczką. Ale ponad całym swoim seksualnym głodem wiedział, że teraz jej ruch.

21

ROZDZIAŁ 2 Pandora nie mogła oddychać, gdy patrzyła na wysokiego, seksi panterę w jej drzwiach. Uosabiał wszystko, co pierwotne i męskie. Jego ręce zwisały luźno po obydwu stronach, gdy się jej przyglądał z tak ostrą intensywnością, że aż zadrżała. Męska siła i śmiertelny wdzięk wydobywał się ze wszystkich porów jego ciała. Miał długie, ciemne włosy, ściągnięte w warkocz. Jego oczy były czysto błękitne, wydawały się prawie bezbarwne przy jego opalonej skórze i ubrane były w długie, czarujące rzęsy. Jego twarz była elegancko wyrzeźbiona i nadawała mu jeszcze więcej wartości, która sprawiała, że był bardzo przystojny. Był ubrany w czarne dżinsy i czarną jedwabną koszulę. Było w nim coś ponadczasowego i starodawnego. Coś, co sięgnęło jej duszy i zarazem postawiło ciało w ogniu. Bez jej zaproszenia wszedł do pokoju i pochylił głowę tak, aby mógł przytknąć swoje czoło do jej odsłoniętej twarzy. Pandora dyszała, gdy ten zwykły gest wywołał dreszcze na całym jej ciele. Jego oddech spalał jej bardzo delikatną skórę, która tylko chciała żeby jej dotykał. Jej sutki stwardniały w oczekiwaniu tego, co miało przyjść. - Gataki. - Wymruczał greckie słowo oznaczające „kotek”, kiedy zaciągnął się głęboko zapachem jej włosów. Jej ludzka połowa chciała go odsunąć. Zwierzęca część odmówiła, bo chciała się tylko z nim poprzytulać. Żeby zedrzeć z niego ubranie i wiedzieć raz na zawsze jak to jest uprawiać seks z mężczyzną. Drzwi do pokoju zatrzasnęły się samoistnie. Pandora krążyła wokół niego, nieznacznie dotykając swoim ciałem jego i przy tym walczyła z ochotą, aby krzyczeć z przyjemności. - Czy przyjmujesz mnie? - Zapytał retorycznie. Technicznie to ona była kobietą, która wybierała kochanka, ale kiedy była tak świadoma seksualnie mężczyzny, stojącego przed nią, nie było tam żadnego innego wyjścia. Wszystko, co Pandora mogła zrobić to przytaknąć. Jej ciało nigdy nie pozwoliłoby, żeby mu odmówiła. Był zbyt męski. Zbyt dobry do schrupania. Za bardzo taki, jakiego potrzebowała. Obrócił się do niej z ostrym mruknięciem i zawładnął nią iskrzącym pocałunkiem. Nikt nigdy nie całował jej wcześniej. Nie wolno było, aż do pierwszego cyklu żadnemu mężczyźnie dotknąć kobiety nie związanej z nim.

22

Odkąd stała się nastolatką, szeptały z przyjaciółkami o tym, co by chciały podczas pierwszego krycia i kogo chciałyby wybrać. Pandora spodziewała się, że Lukas zostanie jej pierwszym. Prawie czterystuletni był legendą wśród swego ludu, przez jego waleczność i umiejętność zarażania młodych panter swoją pasją. Ale jego piękno zbladło w porównaniu do mrocznego nieznajomego stojącego przed nią. Mężczyzna smakował winem i dekadencją. Mistyczną, egzotyczną mocą i wiedzą. Jego język jeszcze raz przesuną się po jej i jej ciało rozgrzało się do poziomu gorączki. - Jesteś Dante? - Zapytała go, kiedy skubała jego mocne wargi. - Tak. Boże. Przynajmniej nie będą dzielić się nią. Było to niewielkie pocieszenie. - Jak masz na imię, gataki? - Pandora Kouti. Odsunął się nieznacznie uśmiechając się. - Pandora. - Wymruczał, kiedy chował ręce w jej włosy, przed tym jak intensywnie wdychał zapach jej szyi, a następnie zaczął lizać powoli. Złośliwie. - A jakie niespodzianki chowasz przed światem w swojej puszeczce, Pandoro? Nie mogła odpowiedzieć, kiedy nadal lizał jej skórę. Kolana jej się ugięły. Tylko siła jego ramion wokół niej, utrzymywała ją przed upadkiem. Dante wiedział, że powinien odejść. Powinien teleportować się gdzieś pod zimny prysznic. Ale nie mógł. Był zbyt zahipnotyzowany. Zbyt skuszony. Zwierze w nim odmówiło wyjścia, aż do momentu, kiedy jej spróbuje. I byłby jej pierwszym. Mógł wyczuć jej niewinny stan. Sama ta wiedza wystarczyła, aby zawarczał. Nigdy nie wziął dziewicy wcześniej. Jeśli o to chodziło on bardzo rzadko brał kobietę z własnego gatunku. Pantery były gwałtowne z natury. Przy pierwszym razie musiała być bardzo mocno trzymywana, a jeśli facet nie był wystarczająco szybki mógł zostać okaleczony lub zabity w czasie kopulacji. Po osiągnięciu przez panterę orgazmu, to okrucieństwo zrobiłoby z niej dziką. Wróciłaby do swojego kochanka z obnażonymi pazurami i zębami. W przypadku Katagarskich samic wróciłaby natychmiast do swej zwierzęcej formy i zaatakowała kochanka. Samiec musiał być gotowy wycofać się i przekształcić w panterę, albo nie był w stanie się bronić przed jej gwałtownym przeciążeniem hormonalnym i psychicznym. To była trzeźwiąca myśl.

23

Dante nigdy nie chciał przemocy podczas krycia. Preferował spędzać swój czas na rozkosznym kochaniu. Aby każdy pojedynczy cal ciała jego kochanki zaznawał od niego przyjemności. On zawsze kochał smakować kobiety. Wchłaniać ich zapach. Czuć ich miękkie kończyny ocierające się o niego. Zawsze lubił słyszeć dźwięki ich ekstazy odbijające się echem w jego uszach, podczas gdy doprowadzał je na szczyt. W kółko, bez końca. A teraz była Pandora. Ona będzie inna, niż jakakolwiek kochanka, którą miał. Będzie jego pierwszą Arkadianką. Jego pierwszą dziewicą. Całując ją głęboko zaczął siłą umysłu rozwiązywać i zdejmować im ubrania. Tak, aby nie było żadnych przeszkód pomiędzy jego rękami, a jej słodkim, soczystym ciałkiem. Pandora drżała w jego ramionach. - Jest dobrze, gataki. - Mówił do niej, kiedy przesuwał rękę w dół jej elastycznych pleców. - Nie skrzywdzę cię. Jego słowa zdawały się powiększać jej panikę. - Przecież jesteś Katagariańskim samcem. Skubnął jej ramię, rozkoszując się smakiem jej miękkiej, słodko-słonej skóry. Było to naprawdę dekadenckie uczucie. Przepyszny sposób, by zaspokoić w nim bestię. - I cię nie skrzywdzę. - Powtórzył, kiedy przechodził do jej łopatki i dalej wzdłuż jej kręgosłupa, by następnie przejść do przodu tak, aby mógł sprawdzić smak jej piersi. Pandora załkała, gdy jego usta zamknęły się wokół jej twardych, wrażliwych brodawek sutkowych. Jej ciało szarpało się i skwierczało. Co to jest? Wszystko, o czym mogła myśleć to to, aby mieć go w swoim wnętrzu. Posiadać tą całą, twardą, opaloną skórę, leżącą na niej, jakby pokazywał jej dokładnie, co to znaczy być kochaną przez mężczyznę. Cały składał się ze zbitych, twardych mięśni. Był samą siłą. Mocą. Niegodziwością. I w tym momencie był cały jej. Z warczeniem odsunął się od niej na chwilkę, zanim wziął ją na ręce i zaniósł do łóżka. W jego silnych ramionach poczuła przedsmak tego, co ją czekało. Siłą woli odsunął koce i narzuty i umieścił ją w centrum łóżka. Nerwowość Pandory wróciła, gdy chłód dotykającej jej tkaniny spoczął na jej rozgrzanej skórze. Czekała całe życie na ten moment. Co się teraz z nią stanie? Czy się zmieni? Albo czy on się zmieni?

24

Dante obdarował ją gorącym, porywczym pocałunkiem, kiedy rozkładał jej ręce powyżej jej głowy. Dwie sekundy później jej nadgarstki przycisnęła niewidzialna siła i trzymała je tam. - Co robisz? - Spytała nawet bardziej zdenerwowana niż wcześniej. Jego delikatny dotyk uspokoił ją nieco, gdy masował jej napięte ramiona. - Chcę mieć pewność, że żadne z nas nie ucierpi, gataki. Nigdy wcześniej nie miałaś orgazmu i nie masz pojęcia, co to może z tobą zrobić. - To będzie bolało? Zaśmiał się, kiedy jego wielka, męska dłoń owinęła się wokół jej piersi. - Nie, to wcale nie boli. Chciała mu wierzyć. Zwierze w jej wnętrzu nie wykryło kłamstwa, więc odetchnęła. Dante nie koniecznie musiał być mężczyzną, którego ona wybrałaby na swojego pierwszego, ale okazało się, że był na tyle łagodny, aby uspokoić jej ludzką część. Położył się obok niej tak, aby mógł studiować jej ciało. Muskał opuszkami palców jej piersi, a potem przeniósł się niżej, tak, że mógł pobawić się jej krótkimi, ostrymi włoskami u zbiegu jej ud. Zacisnęła zęby, kiedy pożar zaczął spalać jej ciało. Zajęczała, gdy ta ręka przesunęła się jeszcze niżej. Pieszczota sprowadzała palące cierpienie pomiędzy jej nogi, aż nie mogła czysto myśleć. - Powiedz mi, o czym marzysz Pandoro. - Powiedział cicho, gdy jego kciuk dokuczał wrażliwej perełce. Oblizała swoje wargi, gdy przyjemność przedzierała się przez nią. Ale to w niczym nie cofało okrutnego, gorzkiego bólu w jej wnętrzu. Dante dmuchnął ognistym oddechem w jej naprężony sutek. - Jak Arkadiańska samica przyjmuje samca do swego ciała? - Nie wiesz? Podniósł się tak, że znalazł się centralnie na niej. Jęknęła na przepyszne uczucie jego nagiego ciała naciskającego na nią. W tym momencie zechciała zobaczyć jego nie związane, puszczone luźno włosy. - Rozwiąż je. - Powiedziała. Rzemyk, który je trzymał natychmiast spadł luźno. Rzadko się zdarzało znaleźć mężczyznę wśród Arkadyjczyków, który z taką łatwością posługiwałby się swoimi zdolnościami

25

psychicznymi. Uczono ich, by je ukrywali chyba, że walczą ze swymi zwierzęcymi kuzynami. Dante nie zawracał sobie głowy takim pohamowaniem i zaczęła się zastanawiać czy wszyscy Katagarianie byli tacy jak on. - Masz wielka moc, prawda? - Zapytała. Skinął głową, patrząc na nią w sposób, który tak bardzo przypominał panterę, że to niemal było przerażające. Pandora dokładnie wpatrywała się w jego jasne oczy szukając jakichkolwiek oznak, jakby miał stać się dziki i ją skrzywdzić. - Czy zamierzasz mnie pożerać? Uśmiechnął się łobuzersko. - Aż będziesz mnie błagać, bym przestał. Dante nachylił się do przodu tak, aby mógł przycisnąć swój policzek do jej i rozkoszować się odczuwaniem jej delikatnej skóry. To było bardzo przyjemne uczucie. Przy ludziach musiał ukrywać swoją prawdziwą naturę. Ale Pandora wiedziała, jaki dokładnie był i w przeciwieństwie do Katagariańskiej kobiety ona z nim nie walczyła. Ona odpowiadała na jego pieszczoty w ludzki sposób. Z radością, delikatnością i niewinną ufnością. To było odświeżające i dotykało głęboko schowanej w nim części. Chciał sprawić jej przyjemność w taki sposób, w jaki nie chciał sprawiać nikomu innemu. Sięgając w dół między ich splecione ciała, delikatnie oddzielił miękkie fałdki jej ciała tak, aby mógł dotknąć jej sedna. Zajęczała w ekstazie. Jej reakcja zachwyciła go. Dante użył swych mocy, by wygłuszyć pokój, kiedy zaczął całować sobie ścieżkę w dół jej ciała, do miejsca gdzie bawiły dotąd jego ręce. Pandora ledwie mogła myśleć, gdy Dante rozsunął jej nogi szeroko. To tak jakby każda jej część spalała się. Jej głowa odchyliła się z przyjemności. I wtedy poczuła najbardziej niesamowitą ze wszystkich rzeczy. Usta Dantego zaczęły ją drażnić. Sycząc odrzuciła głowę na poduszce i wygięła plecy w łuk, gdy jego język pracował z niesamowitą magią na niej. Zanurzył głęboko w jej wnętrze jeden chudy, długi palec, a jego język nadal badał wszystkie gładkie fałdki z dokładnością, która mogła oślepiać intensywnością. Dante nie mógł oderwać oczu od niej, gdy patrzył jak jej głowa przetacza się po poduszce. Nie było nic, co mógłby bardziej docenić samiec jego gatunku niż smak dziewiczego szczytowania. Jego rodzaj był znany z tego, że mogli zabić za przywilej wzięcia dziewicy. Pierwszy raz w swoim życiu zrozumiał to pierwotne pragnienie. To objawienie zszokowało go.

26

On zawsze sobie wmawiał, że kobieta nie była warta życia innego samca pantery. Ale kiedy patrzył na jej niewinność, nie speszoną reakcję na jego dotyk - nie był już tak tego pewny. Nie było sztuczności w jej odpowiedzi. To była szczera reakcja na niego. Otwarcie. I on to uwielbiał. Kiedy doszła wołając jego imię poczuł głęboko wewnątrz siebie coś, co rozpierało go dumą i satysfakcją. Dante ciągle trzymał jej biodra spodziewając się, że będzie musiał od niej odskoczyć. Ale na szczęście nie musiał. Jej rodzaj nie miał tendencji do przemocy. Zamiast atakować go leżała w łóżku sapiąc i mrucząc, kiedy ciągle przepływała przez nią fala kulminacyjna. Pandora nie była pewna, co się z nią działo. Ale to było niesamowite, cudowne. I to przeszło w stan, kiedy chciała jeszcze więcej od niego. Wciąż czuła skurcze jej ciała, gdy Dante kontynuował muskanie i drażnienie, aż nie osłabła od tego. Jej ręce nagle zostały uwolnione, więc sięgnęła w dół by zatopić rękę w jego długich, jedwabistych włosach. Gdy przeturlał ją na brzuch zaczął lekko kąsać jej pośladki. - Co robisz? - Spytała jak podłożył jej poduszkę pod brzuch. - Mam zamiar pokazać ci, jak to jest mieć mężczyznę w sobie, Pandoro. Zadrżała, gdy erotyczny obraz odgrywał się w jej umyśle. Widziała jak Dante wpycha się w nią. - Proszę, nie złam mi karku. On odsunął jej włosy z szyi i umieścił tam delikatny pocałunek. - Nigdy bym cię nie skrzywdził, gataki. Zadrżała, gdy szeptał te słowa. Lekko uniósł jej jedną nogę, po czym zanurzył się w niej głęboko. Pandora krzyknęła z przyjemności, kiedy wypełnił ją. Był długi i twardy i był tak głęboko, że nie mogła złapać tchu. Nigdy nie czuła czegoś podobnego, jak cała jego męskość w jej wnętrzu. Bliskość z nim dotykającą ją w miejscu, gdzie nikt przedtem nie był. Było nawet więcej niż to, bo poczuła, że coś pękło, jakby przeszedł przez nią prąd. Każdy centymetr jej ciała skwierczał i szumiał. Dante zacisnął zęby, kiedy przyjemność rozchodziła się przez niego. On nigdy nie czuł nic lepszego niż ciasne, mokre ciało wokół niego. To wszystko, co mógł zrobić, by nie wbijać się w nią ciężko i wściekle, dopóki w pełni nie nasyciłby się. Ale nie chciał jej przestraszyć czy skrzywdzić w jakikolwiek sposób.

27

Podtrzymując się jedną ręką przebiegł językiem po wrażliwej skórze jej ucha i dmuchnął delikatnie w nie. Zadrżała pod wpływem tego. Uśmiechnął się na jej reakcję i poprowadził rękę wzdłuż jej skóry tak, aby ponownie mógł zatopić palce w jej nabrzmiałej łechtaczce. Pandora jęknęła, gdy poczuła ruch jego ręki w czasie jego długich i łagodnych pchnięć. Żaden człowiek, Arkadyjczyk czy inny, nie mógłby być bardziej czuły. Nigdy by nie uwierzyła, że takiego uczucia mogła doświadczać od zwierzęcia. Tylko, że to nie było zwierze trzymające ją. Był bardziej ludzki niż ktokolwiek, kogo znała. I był jej życzliwy. Nie było bólu. Zastanawiała się jakby to było wykorzystać jego moce, by zwiększyć przyjemność, jakiej dostarczał jego dotyk. Żałowała tylko, że nic nie wiedziała o swoich nowych mocach, by zwrócić mu przyjemność. Zaczął od powolnego poruszania się w niej. Po czym przyspieszył. Ciągle przyspieszał. I jeszcze szybciej. Pandora dyszała z prędkością jego pchnięć, kiedy w dalszym ciągu dynamika ruchów narastała. Warczała z przyjemności, kołysała biodrami przed nim, pozwalając mu tym samym wejść jeszcze głębiej i to wszystko, co mogła zrobić, żeby nie krzyczeć. Dante zacisnął zęby, kiedy się z nim zsynchronizowała. Była znakomita i domagała się więcej. A kiedy doszła ponownie, śmiał się aż reakcja jej drżącego w ekstazie ciała wysłała go na krawędź i on też doszedł. Ryknął głośno, kiedy uniesienie rozchodziło się w nim falami i rozpływała się w nim przyjemność. Ona osłabła pod wpływem jego ciężaru i położyła się miękko na łóżku zanim obrócił ją na plecy. Spodziewając się jej ataku, Dante prawie wyskoczył z łóżka. Ale ona wyciągnęła czule jedną rękę i owinęła ją wokół jego ramienia, żeby przytrzymać go blisko siebie. Uśmiech na jej twarzy ogrzał mu serce. - Dziękuję. - Szepnęła. - To pierwszy raz od kilku dni, kiedy moje ciało czuje się, jakby ponownie do mnie należało. Pochylił głowę do niej, potem sięgnął, by wziąć jej małą dłoń w swoją tak, że mógł pocałować jej kostki. Nic dziwnego, że Katagarscy mężczyźni woleli brać Arkadianki. To było takie miłe, leżeć tak przy niej. Gdyby była Katagarianką on najprawdopodobniej krwawiłby przy ich następnym spotkaniu. Zamiast tego bawiła się jego włosami i głaskała go. Przynajmniej do czasu, gdy jęknęła. Dante uśmiechnął się w oczekiwaniu. To był cykl i ponownie się rozpalała. Mruknęła, kiedy jej ręka zaplątała się w jego włosach i chętnie przeturlała się na niego.

28

On był już tak gotowy dla niej, jak ona dla niego. Zwierze w nim mogło wyczuć jej potrzeby i odpowiednio się dostosować. Zapowiadało się długie popołudnie i miał zamiar wykorzystać urok każdej jego części. I każdą jej cząstkę.

Pandora leżała spokojnie w łóżku, kiedy Dante brał prysznic w jej łazience. Powinna być przerażona jak wiele godzin spędzili w jej sypialni. Zrobili to w tylu pozycjach, że aż niektórych nie umiała sobie wyobrazić. Ale pokochała każdą z nich. Był rewelacyjny i niezwykle zwinny. Była nasycona do poziomu, który przeciwstawiał się jej wyobraźni. Normalnie samce panter potrzebowałyby dni, żeby ją zaspokoić. Ale Dante był tak dokładny i tak staranny, że czuła niesamowity spokój. Kto by pomyślał, że to możliwe? Usłyszała, gdy wyłączył wodę. Kilka sekund później, Dante wrócił do łóżka z wilgotnymi i zwijającymi się włosami, opadającymi mu na ramiona. Był zupełnie nagi i nieskrępowany tym. Patrzyła z podziwem na to opalone ciało, obficie obsypane czarnymi włoskami. - Lepiej się czujesz? - Zapytała. Posłał jej uśmiech, który wywołał ściskanie w żołądku. - Poczułbym się lepiej, gdybyś dołączyła do mnie w kąpieli. Zarumieniła się na tę uwagę. Złożył jej propozycję nie do odrzucenia, z której jednak zrezygnowała, ale dlaczego nie mogła sobie tego wyobrazić? To nie było tak, że on jej nie pieścił i nie studiował każdego centymetra jej ciała w ciągu ostatnich kilku godzin. Ale jakoś myśl o kąpieli z nim wydawała się zbyt osobista. Zbyt intymna. Zbyt dziwna. Położył się obok niej i przyciągnął w swoje ramiona. Pandora westchnęła zadowolona. To było takie miłe uczucie być trzymaną przez niego. W jednej chwili miał długą umięśnioną rękę owiniętą wokół jej talii, a w drugiej była to łapa pantery. Wyskoczyła z łóżka z krzykiem. Dante przekształcił się z powrotem w ludzką postać. - Co się stało? - Zapytał. - Nie rób tych panterzych rzeczy przy mnie, ok.? To przyprawia mnie o gęsią skórkę. Skrzywił się na te uwagę. - Czemu?

29

- Ja po prostu nie mogę znieść ich widoku. Dał jej surowe, potępiające spojrzenie, które wywołało w niej gniew. - Jesteś jedną z nas, kochanie. Przyzwyczaj się do tego. Ona skuliła się na tę myśl. Nie była tego samego rodzaju, co Katagariańska samica. Były okrutne i złośliwe i nie opiekowały się nikim innym, tylko i wyłącznie sobą. - Och nie, nie jestem. - Powiedziała warcząc te słowa do niego. - Jestem człowiekiem, nie zwierzęciem jak ty. Dante zmrużył oczy na te słowa, które nie powinny go zranić, a jednak z jakiegoś powodu sięgały jego duszy. Odszedł z drogi własnej natury, aby być dla niej czułym. I czy coś się skomplikowało? Nic, poza cholerną rzeczą, że powinien mieć ją w pogardzie, ale nic już nie mógł na to poradzić, że myślał inaczej, tak jak ona nie mogła nic poradzić, na bycie człowiekiem. Nie było nic złego w byciu Katagarianinem. Czerpał dużo dumy ze swojego dziedzictwa. Jego rodzaj był zdecydowanie lepszy niż jej. Przynajmniej oni nie kłamali, oszukiwali i nie kradli bez powodu. Zacisnął wargi, wyszedł z łóżka i magią przywołał ubrania, by znalazły się na nim. - Spoko. Miłego życia. Pandora podskoczyła jak trzasnął jej drzwiami. - Tobie też! - Odpyskowała dziecinnie, wiedząc, że jej nie słyszał. A co ją to w ogóle obchodziło? On był zwierzęciem. Ale gdy udała się do łazienki zatęskniła za ciepłym uczuciem, kiedy ją przytulał. Słodkim dźwiękiem jej imienia na jego ustach, kiedy delikatnie się z nią kochał. Sposobem, w jaki jego język pieścił i wyciszał ją. Zazgrzytała zębami, kiedy zmusiła obrazy do odejścia z jej głowy i poszła do kabiny. A kiedy zaczęła lecieć na nią woda, przypomniała sobie o bracie Dantego, który jeszcze nie przyprowadził Acherona do niej. On musiał zamiast niego, wysłać do niej Dantego. Jak on śmiał?! Powinna wiedzieć lepiej, by nie ufać zwierzętom. Dlaczego jeden z nich miał jej w ogóle pomagać? Zła na obydwu z nich i na siebie, za bycie taką głupią i ufanie im, Pandora wyregulowała wodę i zaczęła szorowanie. Nagle zasłonka prysznicowa podniosła się. Pandora dyszała, kiedy uzmysłowiła sobie, że spogląda na Dantego, stojącego przed nią i gapiącego się na nią tymi błękitnymi oczami. Prychnęła na niego.

30

- Przepraszam jestem tutaj w trakcie kąpieli. - Tak wiem i dam ci do niej wrócić, kiedy odpowiesz mi na pytanie, dlaczego pantery cię niepokoją? To nie była jego sprawa! Łzy zapiekły w jej oczach, gdy wspomnienia ostatnich dwóch tygodni wróciły do niej. I jeszcze jej niezrównoważone hormony nie pomogły w tych sprawach, ani fakt, że wszystko, czego chciała to wrócić do domu. Zanim mogła się powstrzymać, prawda wyszła z niej wylewając się z bolesnym szlochem. - Ponieważ za każdym razem kiedy widzę jednego z twoich ludzi, zabieracie mi kogoś kogo kocham i nienawidzę was wszystkich za to. Teraz twój rodzaj uprowadził mnie z domu i od mojej rodziny, tak, że miałam być albo dziwką dla całego stada, albo niewolnicą jednego z was. Dante poczuł dziwne uczucie w klatce piersiowej, gdy zaczęła płakać. Żaden raz przez prawie trzysta lat, nie poczuł takiej bezradności. Zawładnęło nim pragnienie, aby jej pomóc. - A co gorsza. - Jej głos się załamał. - Wiem, że naprawdę nie mogę wrócić do domu, bo oni po prostu odeślą mnie tu z powrotem, do Katagarskiego stada, które mnie porwało. Pantery odebrały mi wszystko. Nawet moje dziewictwo. - Dante zakręcił wodę myślami i owinął ją ręcznikiem. - Nie wiem, co sobie myślałam uciekając od nich. - Szlochała. - Acheron nie będzie chciał mi pomóc. Dlaczego by chciał? A nawet jakby chciał, co tak naprawdę mógłby zrobić? Mroczni Łowcy nie mogą ingerować w nasze sprawy. Po prostu chciałam trochę nadziei. Na coś innego niż to, co jest przeznaczone dla mnie. Nie chcę być dziwką dla panter. Po prostu chcę mieć swoje własne życie, w którym nikt mnie nie rani czy nie wykorzystuje. Czy to źle? - Nie, Pandoro. - Powiedział Dante, kiedy przyciągnął jej ciało w swoje ramiona i trzymał mocno. - To nie jest złe. Pocałował ją w czubek głowy, przed tym jak wyciągnął drugi ręcznik, by wytrzeć jej włosy. Pandora nienawidziła siebie za to, jak się rozpadała psychicznie. Była zazwyczaj spokojna i poukładana. Ale teraz było to poza możliwością poradzenia sobie z tym. Wszystko, czego teraz chciała, to odzyskać swoje życie. W tym dniu, w którym się tu znalazła, zmieniło się jej ciało i jej przeznaczenie. Jeden wyrazisty dzień. To, co zrobili jej ludzie było złe i wiedziała o tym. Nienawidziła wszystkich, Arkadian i Katagarian za wymuszanie na niej tego wszystkiego. Żadna kobieta, taka jak ona, nigdy nie powinna mieć odebranej możliwości wyboru.

31

Próbowała przestać płakać, gdy Dante kołysał ją delikatnie w swoich ramionach. On był znacznie łagodniejszy niż ona na to zasługiwała. Nawet jej własny ojciec nie zrozumiałby tego jej rozklejania się. On nigdy nie był człowiekiem, który tolerowałby wybuchy emocji dobrze wychowanych i uczył wszystkie swoje córki, aby cierpiały w milczeniu. Jednak Dante nic nie powiedział. On po prostu trzymał ją spokojnie, a ona płakała. - Nie wiem, co robić. - Powiedziała oszołomiona, gdy słowa wyszły z jej ust. To nie było do niej podobne, żeby zwierzyć się komuś i przyznać, że była w poważnych tarapatach. Nie mogła uwierzyć w to, co robi. Może działo się tak, dlatego, że nie wiedziała gdzie jeszcze mogłaby zwrócić się z prośbą o pomoc. Albo może to było zaraz po czasie, który razem spędzili, kiedy jej nie skrzywdził. Prawie była skłonna mu zaufać i wyjawić prawdę o jej sytuacji i uczuciach. - Wymyślimy coś w twojej sprawie. - Powiedział Dante, gdy potarł ją ręcznikiem. - Nie martw się. - Dlaczego chciałbyś mi pomóc? Twój brat powiedział mi, że jest z ciebie niezły egoistyczny łajdak. Uśmiechnął się półgębkiem do niej. - Jestem egoistą. Jestem zimny i gniewny. Nie mam żadnych przyjaciół i spędzam cały mój wolny czas na poszukiwaniu Arkadyjek, które będą utrudniać mi życie, żebym mógł zacząć walkę i skrzywdzić je. Cholera, nawet zabiłem własnego brata, który sprzedał moje stado Daimonom. Szczerze, jestem gorszym osobnikiem niż myślisz, kiedy słyszysz określenie Katagarianin. A jednak w dalszym ciągu jej nie skrzywdził. Delikatnie położył rękę na jej zimnym policzku i wytarł jej łzy. - Nie chcę patrzeć jak płaczesz. Ona zadrżała na hipnotyczny ton jego słów. - Ubierz się Pandoro to pójdziemy znaleźć coś do jedzenia i pogadamy nad tym, co możemy zrobić, aby ci pomóc. - Naprawdę? - Naprawdę. Przyciągnęła go, by dać mu gorący pocałunek. - Przepraszam, że nazwałam cię zwierzęciem, Dante.

32

- Jest dobrze, przecież jestem jednym z nich. Nie, nie był. W tym momencie był jej bohaterem. Jej mistrzem. Ona nigdy nie powinna obrazić kogoś tak miłego. Jak tylko ubrała na siebie swoje dżinsy i czerwoną koszulkę, wyprowadził ją z pokoju na dół do holu, który był jeszcze bardziej pełny dziwnych istot niż wcześniej. - To jakaś impreza, co? - Zapytała, gdy zobaczyła grupę czterech kobiet ubranych tylko w taśmę ostrzegawczą, okręconą wokół ich ciał, wokół której zebrali się żołnierze Storm Troopers. - To zdecydowanie „coś”. - Powiedział trzymając ją za rękę, kiedy minęli kobietę, która prowadziła jakiegoś faceta na smyczy. - Często tu bywasz? Pokręcił głową. - Pierwszy raz. Przed tym, gdy zaczęła ponownie coś mówić, Pandora poczuła obłędny ból przypalający jej dłoń. Sycząc z bólu wyszarpnęła rękę w tym samym czasie, kiedy Dante zaczął potrząsać swoją, jakby jego też była przypalana. Pandora zmarszczyła brwi, gdy naszło ją złe przeczucie. Spojrzała na swoją rękę i zobaczyła tam jak ładny, geometryczny wzór utworzył się na wierzchu jej dłoni, potwierdzając jej najgorsze obawy. Została sparowana. I był tylko jeden samiec, z którym mogła być.

33

ROZDZIAŁ 3 Dante patrzył z przerażeniem na swój znak sparowania. Nie. To nie może być prawda i do diabła to nie może się dziać. Nie jemu. Wziął dłoń Pandory i trzymał w górze przy swojej tak, aby mógł porównać ich plamy. To było bezsprzeczne. Znaki były identyczne. Ona była jego. Cholera. - Ty draniu. - Warknęła Pandora. - Jak możesz być tym jedynym, przeznaczonym dla mnie? - Słucham? - Zapytał Dante zaskoczony jej wściekłością. Jeśli ktoś miał prawo być wściekły, to był to on. Właściwie był w trakcie pilnowania własnych spraw, kiedy ona wpadła na jego ścieżkę. Musiała tylko się z niej wydostać i żadne z nich nie powinno mieć problemu. - W przypadku gdybyś nie zauważyła kochanie, też nie jestem tym zachwycony. Spojrzała na niego przez dwie sekundy, zanim odwróciła się na pięcie i odeszła w tłum. Część z niego miała ochotę pozwolić jej odejść, ale to nie rozwiązałoby niczego. Ani Katagarianie, ani Arkadianie nie mieli wpływu na to, kogo Mojry wybiorą na ich partnerów. Jak również nie wiedzieli kiedy i gdzie znajdą tę jedyną osobę, która była dla nich przeznaczona. Jedynym sposobem, by znaleźć partnera było przespać się z nim i czekać na pojawianie się znaku. Gdy się pojawił, mieli tylko trzy tygodnie na potwierdzenie i wykonanie ich rytuału godowego albo inaczej musieliby spędzić resztę życia w celibacie. Dla samic to nie było takie złe, gdyż mogła ona uprawiać seks z mężczyzną, który zwróciłby na nią uwagę; ona tylko nie mogła mieć dzieci z innym samcem niż jej przeznaczony podczas parowania. Ale dla mężczyzny było to gorsze niż śmierć. Samiec pozostawał kompletnym impotentem do czasu, kiedy jego partnerka zmarła. Dante wzdrygnął się na tę myśl. On impotentem? To były dwa słowa, które nigdy nie powinny występować obok siebie. On umrze w pierwszej kolejności. Ruszył do holu w pościgu za jego „partnerką” Pandora gotowała się w środku, kiedy szła na ślepo przez tłum. Wszystko, czego teraz chciała to zwiększyć dystans między nią, a Dantem. To było straszne. Okropne! Naprawdę takie było?

34

Większość Arkadyjek marzyło o znalezieniu swojego partnera podczas swego pierwszego razu. W ten sposób nie musiały się obawiać, że poszukujący nadal instynkt poniży je, żeby przeskakiwały z samca na samca starając się znaleźć tego, z którym mogła się sparować. To było samo spełniające się marzenie, by znaleźć partnera tak łatwo i tak szybko. Większość z jej gatunku szukała przez wieki. I wiele umarło bez znalezienia partnera wcale. Technicznie rzecz biorąc, była szczęściarą, tylko była wściekła, że jest związana z Katagariańskim samcem. Dyskusja o wchodzeniu z deszczu pod rynnę! Dziś rano najbardziej się obawiała, żeby nie stać się niewolnicą w Katagarskim stadzie. Teraz wpadła nawet głębiej niż dotychczas. Jeśli odeszłaby od Dantego, nie miałaby nigdy dzieci. On był jedynym, który mógł jej je dać. - W cholerę z tymi hormonami. - Warknęła, gdy łzy wezbrały w jej oczach. Trudno jej było jasno myśleć. Ktoś złapał ją od tyłu. - Mam cię. - Głęboki męski głos powiedział do jej ucha. Ale to nie był Dante. Pantera w niej przebudziła się do życia, warcząc na każdego innego samca poza jej partnerem. Obróciła się i uderzyła bez myślenia, nawiązując kontakt z pachwiną nieznajomego. Zgiął się w pół i syknął z bólu. Ale zanim zdążyła uciec, inny samiec chwycił ją za rękę. Stanęła nieruchomo, kiedy zdała sobie sprawę, że on był dokładnie, równie przystojną kopią człowieka, którego właśnie kopnęła. - Leo. - Śmiertelnie niebezpieczny warkot przeciął powietrze i spowodował drżenie w dole jej kręgosłupa. Głos Dantego zwiastował przemoc i śmierć. - Puść moją partnerkę, chłopcze. Pantera trzymający ją puścił i przeklął. - Chyba sobie ze mnie jaja robisz. Dante pokiwał głową, kiedy do nich dołączył. - Chciałbym. - Skrzywił się, gdy popatrzył na drugiego samca, który nadal zwijał się z bólu. - Wszystko dobrze, Mikey? - Tak. - Powiedział i skrzywił się, gdy próbował się wyprostować. Jego twarz nadal miała odcień purpury i trochę dyszał. - Na moje szczęście znalazłeś partnerkę, która jest tak samo wkurzająca jak ty. - Obrażam się za to. - Powiedziała Pandora.

35

Mike spojrzał na nią groźnie. - A ja obrażam się za to, że nagle muszę szukać własnych jąder. Wiesz chciałbym być kiedyś ojcem. Leo śmiał się z dyskomfortu brata bliźniaka. - Cieszę się, że podszedłeś do niej pierwszy. Mike wykrzywił usta. - Zamknij się. Dante przewrócił oczami, przed tym jak przedstawił braci. - Pandoro, poznaj moich braci, to są Leonardo i Michelangelo. - Jak Wojownicze Żółwie Ninja? - Nie mogła się powstrzymać przez zapytaniem. - Jak renesansowi malarze. - Burknął Leo. Wymienił warknięcie ze swoim bratem bliźniakiem. - I poważnie nienawidzę tych przeklętych żółwi. Jak na zawołanie czterech ludzi ubranych, tak jak powiedział, w żółwie skorupy przeszło obok krzywiąc się. - Przysięgam, że bogowie nabijają się z nas. - Powiedział Mike, gdy zobaczył zielone pianki na ich plecach. - Znam to uczucie. - Dodała Pandora wzdychając. Nie było lepszych słów na opisanie jej obecnej sytuacji. Nie miała pojęcia, jakiego rodzaju kreaturę Mojry przygotowały dla niej. Potem znowu Dante był tym, który działał tak dziwnie. Ona była tą z przeciążeniem hormonalnym.20 Szczerze, nie mogła winić Dantego za to, że wszystko szło źle. Chciała tylko pobyć sama przez kilka godzin tak, aby mogła uporządkować cały ten bałagan. - Cóż widzę, że wszyscy ją znaleźliście. Pandora spojrzała ponad Leo, aby zobaczyć pierwszego z braci, którego poznała. Jak na ironię, on był jedyny, którego imienia nie znała. - Zamknij się Romeo. - Powiedział Leo z irytacją w głosie. - Nie myśl, że nie wiemy, iż to ty roznosiłeś jej zapach po całym hotelu, żeby nas wkurzyć. Omal mnie nie zabiłeś, gdy złapałem Simi przez pomyłkę, a ona wyciągnęła butelkę z sosem barbecue, aby mnie polać. Gdyby w porę nie zjawił się Ash, ten pieprzony demon chętnie by mnie schrupał. Romeo roześmiał się tylko na chwilkę, zanim spoważniał. Wciągnął nosem powietrze. 20

U nas się mówi „zaćmienie hormonalne”, gdy się ktoś w kimś zakocha na zabój 

36

- O cholera. - Westchnął, kiedy spojrzał na nią i Dantego. - Jesteście sparowani? - Tia. - Przytaknął Dante. - Dzięki, Romeo. Gdybym nie wyczuł jej woni na tobie, nie byłbym w stanie zlokalizować jej tak łatwo. Bardzo mi się spodobała twoja „mapa”. Pandora wyprostowała się na sarkazm Dantego. - Dziękuję za sprawienie, że czuję się naprawdę źle. Wiesz, może spróbowałbyś być bardziej pozytywnie nastawiony do tego. - Prawda. - Dodał Romeo. - Ona jest Arkadyjką i jest prawdopodobne, że nie będzie się włóczyć. Teraz była kolej Pandory by się „zachwycić”. - Tylko pomyślcie, teraz każdy z was może mieć niańkę dla swych młodych i kogoś o wiele słabszego do wyładowania swojego gniewu, gdyby był zły na swoich wrogów. Wszystkie cztery pantery skrzywiły się na tę myśl. - O czym ty do cholery mówisz? - Zapytał Dante. - Przecież tego właśnie oczekujesz ode mnie, prawda? Spojrzał na nią zdumiony. - Jesteś moją partnerką, Pandoro, nie służącą. Każdy w moim stadzie, wliczając moich braci, którzy obrażą ciebie, obrażą również mnie. I uwierz mi, że tego nikt nigdy nie zrobi. Szczerość tej wypowiedzi zaskoczyła ją. On naprawdę miał to na myśli. Wdzięczność i radość zagościły w niej i po raz pierwszy odkąd jej ojciec oddał ją swoim wrogom, miała prawdziwą, szczerą radość. - Naprawdę? - Możesz być Arkadyjką. - Powiedział Romeo. - Ale teraz jesteś członkiem naszego stada i będziemy traktować cię jak swoją. - Ale co z dziećmi o których mi opowiadano? - Pandora zapytała Romea. - Nie chcielibyście, abym się nimi zajmowała? - To moje potomstwo. - Powiedział Romeo. - Byłem przyzwyczajony do wychowywania młodych i rodzeństwa od ponad trzystu lat, nawet Dantego wychowałem. Dlaczego to miałoby się zmienić? Ale musiała się dowiedzieć. - A kto zajmuje się nimi, gdy was nie ma? - Spytała. Tym, który odpowiedział był Mike.

37

- Nasz brat Gabriel i kuzyn Angel. - Tak. - Powiedział Dante. - Dają sobie doskonale radę w młodymi. Tylko Frick i Frack są tymi, którzy psują młode i pakują w różne kłopoty. Mike spojrzał na nich z rozbawianiem. - Naprawdę chciałbym, żebyś przestał nas tak nazywać. - Kiedy wyrośniecie z nieznośnego etapu dojrzewania, zrobię to. - Dante popatrzył na swój zegarek. - Kiedy to powinno się stać? Za jakieś pięćdziesiąt, sześćdziesiąt lat? - Jesteśmy od niej starsi. - Powiedział Leo wskazując na Pandorę. - Tia, ale ona ma coś, czego wy nie macie. - I to jest? Dante przetarł oczy, jakby zaczynała go boleć głowa. - Jeśli nie możesz zobaczyć, co ona ma, a czego wy obaj nie macie, to potrzebujecie nawet więcej pomocy niż sądziłem. Leo wydał z siebie dźwięk oburzenia. - Ja nie będę tu stał i się obrażał. Ponieważ nie mogę dotknąć twojej pantery bez tracenia kończyn bądź jajek, mam zamiar wytropić coś troszeczkę mniej niebezpiecznego. Dante i Romeo wymienili rozbawione spojrzenia, które były całkowicie złośliwe. - Dlaczego nie spróbujecie pójść do jednego z pokoi z muzyką filk 21? - Zapytał Dante. Słyszałem od Acherona, że dzieje się tam sporo zwariowanych rzeczy. Kobiety zdejmują ubrania. Wino jest roznoszone dla wszystkich, którzy tego chcą. Obydwu bliźniakom rozpromieniły się twarze. - To brzmi dobrze i sprośnie jak dla mnie. - Powiedział Mike. - Idealnie. Na razie. Pandora uśmiechnęła się jak bliźniaki pobiegły, czym prędzej przez tłum. - Zdajecie sobie sprawę, że filk jest tylko śpiewem ludowym stworów science-fiction? Dante roześmiał się szelmowsko. - Wiem. Chciałbym tylko tam być, kiedy oni też to sobie uświadomią. Romeo pokiwał głową. - Jesteś dla nich taki okrutny. To cud, że jeszcze nie zabili cię podczas snu. Dante go wyśmiał.

21

Filk - samo słowo jest przerobieniem słowa „folk”, a oznacza muzykę [jakby ludową] skomponowaną na potrzeby fantasy albo science-fiction.

38

- Tia, jasne. Te osiołki mają szczęście, że ich toleruję. - A jednak to robisz. - Powiedziała Pandora uśmiechając się na tę wiadomość. - Jak to jest, Dante? Romeo odwzajemnił jej uśmiech. - Ponieważ mój brat ma serce, do którego nienawidzi się przyznawać. - Zamknij się, Romeo. - Tak, twoja partnerka, Dante. Bądź szczery z nią. Nie pozwól, by przeszłość skwasiła ci wieczność. Ona nie jest Bonitą, wiesz? Dante warknął i rzucił się na Romeo, który zdążył odsunąć się błyskawicznie. - Na razie. - Romeo warknął zanim ich opuścił. - Bonita? - Zapytała Pandora tak szybko jak zostali sami, a przynajmniej tak sami jak mogła być para w tłumie przynajmniej tysiąca osób. Dante nie odpowiedział. Z jego wyglądu można było wywnioskować, że myślał o czymś bardzo bolesnym. Jej serce wyrwało się na tę myśl. Czy była niegdysiejszą kochanką? - Kim ona była? Wypuścił długi zmęczony oddech zanim odpowiedział. - Była sparowana z jednym z moich starszych braci, Donatello. Był przywódcą stada przede mną i kochał swą partnerkę ponad życie. Pandora skrzywiła się na myśl o panterze. - Niech zgadnę, ona go zdradziła? - Nie. - Powiedział ku jej zaskoczeniu. - Byli związani ze sobą pełną więzią i pewnej nocy, kiedy ona wróciła do domu z jednej z jej podróży to zaatakowała go podczas uprawiania seksu i rozerwała mu tętnicę szyjną. Oboje zmarli zanim on mógł uzyskać pomoc. Pandora zakryła usta dłońmi, gdy wyobraziła sobie ten horror. Kiedy zmiennokształtne pantery wiązały swoje życia wspólną więzią, żadne z nich nie mogło żyć bez drugiego. Jeśli jedno umierało, to umierali oboje. Jakie to było straszne, że Bonita zabiła ich oboje w jednym akcie bezmyślnej pasji. - Tak bardzo mi przykro. - Szepnęła. - Dzięki. - Powiedział cicho. - To była cholerna strata dwóch przyzwoitych panter. - Jego wzrok spoczął na niej. - To dlatego nigdy nie chciałem pantery na partnerkę, a nawet na kochankę. Nie chcę, aby moje młode były osierocone, ponieważ zapomniałbym o ostrożności i pozostał otwarty na atak samicy.

39

- Nigdy się na ciebie nie rzucę. - A skąd wiesz? - Cóż. - Powiedziała, kiedy zaczęli przechodzić przez hol. - W obecnym czasie ja nawet nie wiem jak się zmienić w panterę. Więc to tak jakby czyni cię bezpiecznym. Próbowałam to zrobić kilka dni temu i wszystko, co udało mi się wyczarować to ogon, który było bardzo ciężko ukryć, aż poszłam spać i zniknął. Dante zaczął się śmiać i choć ona powinna się obrazić na niego, że naśmiewał się z jej nieszczęścia, nie zrobiła tego. Było w nim coś, co było szczerze urocze. - Jeśli to cię pocieszy, to ostatnio mi też się przytrafiały wszystkiego rodzaju dziwne rzeczy. - Odgarnął jej zabłąkany kosmyk z twarzy. - Myślę, że chciałbym ci pokazać jak się przekształcić. Jeśli nie masz nic przeciwko. Z jakiegoś powodu ta myśl rozgrzała ją. Dante był całkiem zabawny. Kiedy nie walczyli. - Czego oczekujesz od swojej partnerki, Dante? Wzruszył ramionami, a następnie objął ją, kiedy chodzili między stołami, gdzie były wyłożone ulotki i różne, darmowe gadżety. - Nic więcej niż jakakolwiek inna pantera, zgaduję. Spodziewam się, że wrócisz do domu, kiedy będziesz w rui i opuścisz go, kiedy nie będziesz. To było dla niej zbyt piękne, by było prawdziwe. - Pozwoliłbyś mi odejść, kiedy bym chciała? Skrzywił się. - To jest część dziedzictwa naszego rodzaju, Pandoro. Dlaczego miałbym cię zatrzymać? - A inni ze stada? - A to nie jest w oczywiste? - Powiedział przerywając jej. - Jest coś głęboko nie tak z każdym, kto próbowałby nakłonić panterę do działania wbrew jej naturze. To jest coś, czego mógłbym się spodziewać po Arkadianach, a nie Katagarianach. Uśmiechnęła się do niego, kiedy poczuła, że inne hormonalne napięcie przeszło przez nią. Przez nagłe, dzikie spojrzenie malujące się na twarzy Dantego, mogła powiedzieć, że i on to wyczuł. Jego ramię zacisnęło się ciaśniej wokół niej. - Możemy poczekać? - Spytała szybko. - Nie chcę przyspieszać godów z tobą, aż nie wyprostujemy kilku rzeczy między nami.

40

Mimo tego, że seks z nim oczyściłby jej umysł, jej ludzkie serce chciało więcej, niż tylko fizyczny związek. Chciała poznać ludzką stronę swojego partnera. - Takich jak? - Spytał Dante. - Nie wiem. - Odpowiedziała szczerze. - W moim sercu wiem, że przywiązanie się do ciebie jest najlepszą rzeczą dla nas obojga. To prawdopodobnie jedyna rzecz, która mi pozostała odkąd nie mam już stada, by mnie chroniło. Ale człowiek we mnie chce cię lepiej poznać, zanim podejmę tak wielki krok. Ku jej wielkiej uldze nie próbował udaremniać jej tego lub zmuszać jej. - Czego chcesz ode mnie? - Po prostu bądź ze mną jak człowiek przez małą chwilkę i pozwól mi się poznać, ok.? Dante skinął głową, chociaż to, co on naprawdę chciał zrobić, to wziąć ją z powrotem na górę i dać jej to, co oba ich ciała pragnęły. Ale ona była młoda i przerażona. I był to ważny krok dla nich obojga. Więź była na wieczność i nie należało jej lekceważyć. Prawdziwa życzliwość do kogoś innego była wszystkim, ale była mu obca. Rozumiał lojalność. Obowiązek. Ale miłość i czułość? Pantery nie marzyły o takich rzeczach. Oni tylko rozumieli bieżące potrzeby. Posiadanie takich rzeczy jak jedzenie, schronienie i seks. Potomstwo. A jednak chciał czegoś więcej od niej. Czegoś głębszego. Chciał jej akceptacji. Jej dotyku. To było głupie. Po co mu niby takie rzeczy? Miał pieniądze. Moc. Magię. Mógł zmusić ją do wszystkiego, czego tylko chciał. Ale to ciągle nie dałoby mu tego, co chciał. Jej serca. W diabły z jego ludzką połową. Z westchnieniem zaprowadził ją w kierunku Marquis Steakhouse, gdzie mogliby dostać coś do jedzenia. Noc mijała szybko, kiedy Pandora podążała za Dantem wkoło różnych stoisk i między koncertami, gdzie zespoły grające muzykę alternatywną wykazywały się swoimi utworami i talentami. Wydawało się, że Dante ma szczery talent do wyszukiwania naprawdę dobrych wykonawców, którzy byli podekscytowani oferowanymi im pieniędzmi za grę w jego klubie w Minnesocie. - Jak długo już masz swój klub? - Zapytała, gdy kupił trzy płyty zespołu o nazwie Emerald Rose, który grał wcześniej w Sali konferencyjnej hotelu Hyatt. - Prawie trzydzieści lat.

41

Wow, to było długo. Dante wyglądał dobrze jak na człowieka, który miał ponad dwieście lat. Naprawdę dobrze. - A ludzie nie zdają sobie sprawy, że zawsze tam jesteś i że nigdy się nie starzejesz? Pokręcił głową. - Kiedy opuszczają Inferno, nieco manipulujemy ich umysłami. Nawet, kiedy przychodzą każdej nocy, nigdy nie pamiętają tych z nas, którzy się nie starzeją lub nie zmieniają się. - To musi być miłe. W moim… - Zawahała się by powiedzieć „stadzie”, ponieważ ją wyrzucili. - W moim świecie my pozostajemy z dala od ludzi, tak daleko jak to tylko możliwe. - Więc jaka była tak właściwie przyszłość, kiedy ty w niej mieszkałaś? - Nie tak bardzo różniąca się od tej rzeczywistości. Czy kiedykolwiek byłeś w przyszłości? - Nie, odkąd byłem szczeniakiem. Kiedy po raz pierwszy nauczyłem się kontrolować moje moce do przenoszenia się w czasie, skakałem wtedy całkiem sporo. Ale po jakimś czasie zrobiło się to nudne. Rzeczy i miejsca się zmieniały, ale ludzie nie. Więc zdecydowałem zostać w moim stadzie w Minnesocie i nie martwić się o przyszłość i przeszłość. Ona pokochałaby to, gdyby była w stanie tak skakać w czasie. To była prawdziwa wolność i była też jedyną nieznaną jej rzeczą. - Możesz mnie nauczyć jak korzystać z moich mocy w ten właśnie sposób? - Zapytała. - Oczywiście. Uśmiechnęła się do niego. Żadna z jej sióstr, które zostały wysłane do tego okresu w czasie nie była niczego uczona. Niektóre z nich nawet były zmuszane przez Katagarian do noszenia obróż metriazo22, aby upewnić się, że żadna z nich nie będzie zdolna do używania magii. To było przykre i okrutne. - Czy trudno podróżuje się w czasie? - Zapytała. - Nie, teraz dla mnie to nie jest trudne. Ale miałem wieki na doskonalenie swoich mocy. Przy pierwszym użyciu efekt może być troszkę zaskakujący. Kiedy ostatnim razem zostawiłem Leo i Mika samych w domu przeskoczyli w czasie z Minnesoty roku 2002 na Wyspy Aleuckie do 1932 roku, zamiast do Nowego Jorku w roku 2065. Było cholernie ciężko znaleźć ich i sprowadzić do domu.

22

Obroża metriazo – cienki srebrny pierścień, który wysyła małe elektryczne impulsy do ciała Zwierzo-Łowców w celu zapobiegania używaniu przez nich mocy magii.

42

- Jestem zaskoczona, że poszedłeś ich szukać. - Tia, cóż, oni mnie wkurzają, ale rozumiem, że to tylko młode, które w końcu dorosną i prawdopodobnie będą mnie denerwować jeszcze bardziej. Kiedy przechodzili przez dziwnie ubrany tłum, zaczęła się śmiać z jego niecodziennego poczucia humoru. Musiała przyznać, że Dante był strasznie zabawny. W końcu, kiedy przywykł do kogoś i przestawał być dziki i warczący. - Jednak masz serce, prawda? - Nie, Pandoro. - Powiedział, a jego błękitne oczy rozbłysły intensywnością. - Nie mam. Mam tylko odpowiedzialność. I mam jej cholernie dużo. Być może. Ale ona nie była tego taka pewna. Z jednej strony ramię, którym ją otaczał nazwał swoją „ochroną” zamiast jego „obciążeniem”. I chciała udawać, że to znaczyło coś więcej. Coś takiego jak przyjaźń. Może nawet miłość. Dante przystanął przy wystawie w gablocie. Drobny uśmieszek zagościł na krawędzi jego warg, gdy coś wpadło mu w oko. Skinął na sprzedawcę, by ten im pomógł. - W czy mogę pomóc? - Zapytała starsza kobieta, która do nich podeszła. Dante wskazał coś pod szkłem. - Chciałbym to zobaczyć. Pandora nie widziała, co to było, aż kobieta podała to Dantemu, a on odwrócił się do niej. Nie mogła powstrzymać uśmiechu na widok złotego wisiorka w kształcie pantery otoczonej szafirkami, kiedy zapinał go jej na szyi. Pandora wzięła wisiorek w dłoń tak, że mogła mu się przyjrzeć. - Jakie to niezwykłe. - Tak, jest. - Powiedziała kobieta. - To zaprojektował szaman, którego poznałam gdy byłam na zachodzie. Wprowadzał się w trans i miał wizje, a potem robił naszyjniki w oparciu o zwierze, które go prowadziło. Opowiadał, że ten tutaj powstał, gdy pantera przeprowadziła go przez koszmar i uratowała go. Tak dziwne trafnie w temacie. Spojrzała na Dantego i uśmiechnęła się. - Wezmę go. - Powiedział Dante wyciągając portfel. Pandora patrzyła na znakomicie przygotowane drobiazgi w gablocie, kiedy on płacił. Jej serce ogrzało się bardzo przez ten gest, zwłaszcza, że Romeo powiedział jej jak samolubny jest Dante.

43

- Dziękuję. - Powiedziała, kiedy wrócił do niej. - Cała przyjemność po mojej stronie. Uśmiechnęła się jeszcze bardziej i uniosła na palcach, by pocałować go w policzek. - Ciągle tak rób. - Szepnął jej do ucha. - I będę miał cię na górze, nagą w ciągu jednego uderzenia serca. Ogromna fala pożądania przelała się przez jej ciało. To pantera w środku niej potrzebowała czuć go w sobie. Rozmawiali już wystarczająco długo i dzika część jej osobowości też chciała coś dla siebie. Teraz. - Też nie miałabym nic przeciwko temu. - Odpowiedziała szeptem. To było wszystko, czego potrzebował. W jednej sekundzie stali w tłumie w następnej przeniósł ich do sypialni w apartamencie, gdzie nikt ich nie mógł zobaczyć. - To jest twój pokój? - Zapytała, gdy rozglądała się po eleganckim apartamencie. - To jest nasz pokój. - Odpowiedział, gdy podkradał się do niej jak głody drapieżnik, którym z resztą był. Zwęszyła coś w jego głosie. - Czy to jest rozkaz? - Nie, Pandoro. Ale jak długo jesteśmy sparowani, wszystko, co moje jest twoje. - Jesteś strasznie dziwny jak na egoistyczna panterę, o której Romeo powiedział, że nie interesuje go posiadanie partnerki. Dante przerwał na to stwierdzenie. To była prawda. On nigdy nie chciał być związany, a zwłaszcza z panterą. Jednak z jakiegoś powodu w końcu nie miał Pandory na myśli. - Mojry nie pytały mnie, kogo lub co chciałbym mieć na własność. - Przytrzymał ich ręce znakami do góry. - Ale one wybrały ciebie dla mnie, a ja dbam o to co należy do mnie. - A jeśli nie chcę należeć do ciebie? - Nie mogę cię zmusić do połączenia się ze mną, Pandoro i wiesz o tym. Masz prawo, by odejść spod mojej ochrony w każdym momencie i iść gdziekolwiek zechcesz. Pandora przełknęła na tę myśl. Tak, mogła odejść. Ale gdzie niby miała się udać? Podróż do Atlanty była straszna i pełna przerażających myśli o stadzie, które ją znajdzie i wykorzysta albo, że ludzie dowiedzą się, iż jest zmiennokształtną panterą i zamkną ją. Wiele zwykłych rzeczy zaskakiwało ją. Jak kupić bilet na autobus? Jak zamówić jedzenie? Te wszystkie rzeczy były inne w jej czasach. U niej wszystko było robione za pomocą

44

uniwersalnych kredytów. Nie było pieniędzy w jej świecie. Nie było spalających benzynę pojazdów. Transport w jej czasach był bardziej zbliżony do kolejki i płaciło się za przebytą drogę odciskiem dłoni. Wszystko w domu było zautomatyzowane i znane. Nie wiedziała jak przetrwać w obecnym ludzkim świecie. Nie umiała używać swych mocy. Tu wszystko było przerażające. Wszystko poza Dantem. Zaoferował jej więcej niż ktokolwiek kiedykolwiek. Ochronę i naukę. On był jej bezpieczeństwem. I był wyznaczony na jej partnera. Gody z samcem był to czysto fizyczny akt. To była uroczystość łączenia więzi, która była emocjonalna. Ona z łatwością mogłaby się związać i później mieć ochronę. A jej serce wciąż należałoby wyłącznie do niej. Ale jeśli odmówiłaby związania się z Dantem, nie miałby powodu, aby ją chronić i uczyć. I dlaczego miałby to robić? Jej odmowa pozostawiłaby go impotentem. Coś, po czym była pewna, że nie przywiązałby się do niej. - Dasz mi całkowita wolność bez jakichkolwiek ograniczeń? - Zapytała. - Nie znam innej drogi. W tym momencie zdała sobie sprawę, że może nauczyć się kochać tę panterę, stojącą naprzeciw niej. Nie musiał jej nic dawać. Teoretycznie mógł jej zabrać, co tylko chciał. Tak jak tamte pantery. Jeśli samica nie połączyła się więzią z jednym z Katagarskich samców ze stada i tak ją zatrzymywali i używali jako dziwki dla nich wszystkich. Ale Dante zaoferował jej świat i nie prosił o nic w zamian. Nic z wyjątkiem kilku słów, które zjednoczyłyby ich fizyczne ciała. - A nasze dzieci? - Zapytała go. - Mamy dla nich spore przedszkole w Minnesocie. Przekrzywił głowę. - Zdajesz sobie sprawę, że najprawdopodobniej byłyby ludźmi, a nie miotem młodych? Spojrzał zdumiony tym stwierdzeniem. - Wtedy będę dokształcał się z książek Pana Spocka. Pandora roześmiała się. - On jest postacią ze Star Treck, a nie ekspertem od dzieci. Nic dziwnego, że tu jesteś. Odgarnął jej włosy z twarzy i obdarował szczerym ogrzewającym spojrzeniem, które ją roztopiło. - Zrobię wszystko, co będę musiał, aby o nie zadbać. Przyrzekam. Ludzkie dzieci, czy miot młodych będą chronione jak moje potomstwo i będą miały wszystko, czego będą potrzebować do silnego i zdrowego rozwoju.

45

Przycisnęła swoją naznaczoną dłoń do jego. - W takim razie zwiążę się z tobą więzią Dante Pontis. Dante nie mógł oddychać, kiedy patrzył na nią i te błogosławione słowa dźwięczały mu w uszach. Powinien był biec do drzwi, żeby od niej uciec. Ale jeśliby to zrobił, nigdy nie uprawiałby seksu ponownie. Seks mógł uprawiać tylko z jedną kobietą. Był prawdziwym frajerem przez te wszystkie lata, dręczącym Romeo za to, że on był sparowany. A jednak nie mógł nic poradzić na zbierający się w nim prawdziwy strach. Jakiejś ukrytej w nim części podobało się że Pandora była jego. Plącząc jej palce ze swoimi podszedł w stronę łóżka pociągając ją za sobą. Użył swoich mocy by przygotować łóżko i ściągnąć z nich ubrania zanim położył się na plecach i wciągnął ją na siebie. Rytuał godowy był starszy niż czas. To było instynktowne dla ich gatunków i zwiąże ich na resztę życia. Jedynym sposobem, aby się od siebie uwolnić byłaby śmierć jednego z nich przed rytuałem związania więzią. Ten, kto przeżyłby bez związania więzią byłby wtedy wolny, aby spróbować znaleźć innego partnera, jeśli tam gdzieś byłby jakiś inny, przeznaczony dla niego partner. To było niezwykle rzadkie dla każdego Zwierzo-Łowcy Katagarianina czy Arkadianina, żeby znaleźć kolejnego partnera. Pandora przygryzła wargi w nerwowym oczekiwaniu. Całej jej życie myśli i energia zostały spożytkowane na martwienie się o ten właśnie akt fizycznej miłości. Ponieważ była obiecana Katagarskiemu stadu, ona nigdy naprawdę nie myślała dużo o rytuale wiązania. Teraz była prawie przerażona, kiedy próbowała przyjąć Dantego do swojego ciała. To było o wiele trudniejsze niż mogła to ogarnąć. Za każdym razem, kiedy próbowała usiąść na nim i przyjąć go w siebie, jego członek błądził. Dante uśmiechnął się łagodnie. - Mogę pomóc? Skinęła głową. Przesunął biodra, a następnie nakierował ją na siebie. Oboje jęknęli z przyjemności jak jej ciało przyjęło go do granic możliwości. To było to.

46

Człowiek, który powinien się przestraszyć i odepchnąć ją miał stać się jej partnerem. Będzie miała z nim dzieci i jakoś będą musieli zatrzeć różnice między ich kulturami i osobowościami i staną się wyłączną fizyczną podporą dla siebie nawzajem. Jeśli miałaby mieć Katagarskiego kochanka, nie mogła sobie wyobrazić lepszego panterę, aby mieć go dla siebie - niż Dantego. Pandora nie mogła jasno myśleć, kiedy poczuła ciepło rozchodzące się od ich złączonych dłoni, które nosiły znak parowania. Poruszała się na nim powoli, wypowiadając słowa, które miały ich związać. - Akceptuję cię, tak jak ty mnie i zawsze będę cię trzymać blisko mego serca. Będę podążać przy tobie na zawsze. Dante patrzył na nią uważnie, kiedy poczuł każdy cal jej ciała związany z jego. Nigdy nie myślał, że w ogóle zwiąże się i przyzwyczaił się do wyobrażenia siebie w przyszłości bez dzieci. Teraz myśl o posiadaniu własnych młodych ogrzała go. Ona była jego. Gorąca, wymagająca zaborczość niepodobna do niczego, co znał wcześniej, przeszła przez niego, kiedy patrzył jak ona go ujeżdża, wolno i z łatwością. Nie dziko jak pantera. Człowiek i nic więcej. Kto by pomyślał, że Dante Pontis może być ujarzmiony przez takie małe stworzenie? A jednak jej czuły dotyk rozpalał w nim człowieczeństwo, o którym nie wiedział, że w ogóle istnieje. Bestia w nim była spokojna. Już bez szukania, leżał w spokoju, jak gdyby ona pasowała do jakiejś jego części, której istnienia nie podejrzewał. Uśmiechnął się do niej, chwycił jej policzek wolna ręką i powtórzył przysięgę dla niej. Pandora jęknęła na głębię jego głosu, aż do momentu, kiedy nieoczekiwany ból przepłynął przez nią, gdy jej zwierzęce kły zaczęły rosnąć. Pandora syknęła. To było thirio. To potrzeba wywodząca się z obydwóch ich ras. Polegała na tym, że musieli ugryźć się nawzajem, aby połączyć swoje siły życiowe tak, że jeśli jedno z nich umarłoby, umarliby oboje. Jak rytuał godowy przewidywał, decyzja o tej najgłębszej więzi należała do niej i musiała ją podjąć sama. Dante nie mógł jej do tego zmusić. Nie mógł jej też o to prosić. Tak naprawdę zdał się na nią. Wszedł w nią cały i tylko patrzył jak go ujeżdżała. Pandora pocałowała rękę, na której miał znak, a następnie poprowadziła do swojej piersi, kiedy jej orgazm uderzył w nią. Dante nie mógł oddychać, kiedy jego własny szczyt wybuchł. Ryknął z satysfakcji, kiedy jego zęby w końcu zaczęły się wysuwać. Teraz się dokonało. Nie było już odwrotu.

47

Byli sparowani, ale nie związani więzią. Brakowało tylko wymiany krwi do dokończenia rytuału i potwierdzenia przynależności ich żyć. Mimo to ona ciągle była jego. Sięgnął, aby dotknąć naszyjnik, który jej kupił. Wyglądała w nim pięknie, naga w jego ramionach. Jej spocone ciało było ciągle owinięte wokół niego. - Pandoro Pontis. - Westchnął. - Witaj w moim stadzie. Z tą myślą w głowie, ściągnął niewielki sygnet z małego palca i rzucił na niego zaklęcie, a potem podał go jej. Pandora uważnie studiowała kawałek antyku. Był piękny ze filigranowymi złotymi gałązkami otaczającymi duży szafir, gdzie ozdobne litery „DP” zostały wyryte. - Co to jest? - Znak naprowadzający, tak, że gdziekolwiek się znajdziesz zawsze możesz do mnie wrócić, wystarczy, że o mnie pomyślisz. Skrzywiła się na tę uwagę. - Nie mam takiej mocy. - Wiem. To dlatego daję ci ten pierścień. Czar zadziała z moją mocą i jest niezniszczalny. Jej usta zadrżały na jego życzliwość. Naprawdę miał to na myśli, kiedy powiedział jej, że daje jej wolność. Przełykając gulę w jej gardle wsunęła pierścień na palec lewej ręki. Idealnie pasował. - Dziękuję. Pochylił głowę do niej, następnie przyciągnął usta do jej ust, tak żeby mógł dać jej namiętny pocałunek. Wtem jasny błysk rozświetlił pokój. Pandora wycofała się z krzykiem, gdy ktoś złapał ją od tyłu. Dwie sekundy później rozpętało się piekło.

48

ROZDZIAŁ 4 Pandora zaczęła krzyczeć, kiedy zdała sobie sprawę, że osiem panter ze stada, które pierwotnie wyrwało ją z jej czasów, nagle pojawiło się w apartamencie Dantego. - Jak śmiałaś od nas uciec? - Ich przywódca warknął, kiedy zabrał ją z łóżka od Dantego i oddał w ręce dwóch kumpli. Pandora walczyła, gdy ją przytrzymywali, kiedy Dante wyciągnął rękę i strzelił mocą w człowieka, który ją trzymał. Lider grupy osunął się na ścianę, ale zaraz znów stanął o własnych siłach. Dante stał nisko na nogach, gotowy rzucić się na nich. - Nie waż się jej dotknąć! Przywódca wyprostował się, patrząc morderczo na Dantego. - Nie mieszaj się do tego, pantero. Ona należy do nas. Dante wyskoczył z łóżka z wyraźnym, złowrogim warczeniem. - Nie pieprz głupot. Przemienił się w panterę, gdy zaatakował. Za wyjątkiem dwóch mężczyzn, którzy ją trzymali reszta ludzi w pokoju na czas walki przekształciła się w pantery. Pandora skuliła się, gdy warcząc i rycząc zwierzęta drapały pazurami i cięły się nawzajem w pierwotnej walce. Przerażona, że mogą skrzywdzić Dantego, ugryzła faceta po jej prawej stronie, a następnie silnie nadepnęła na stopę gościa po lewej. Puścili ją na chwilę, po czym sięgnęli ku niej ponownie. Rzuciła się do ucieczki. Ubranie natychmiast pojawiło się na jej ciele. - Uciekaj, gataki. - Odezwał się głos Dantego w jej umyśle. - Oni nie będą mogli odnaleźć cię w tłumie. Następną rzeczą, jaką wiedziała to to, że znalazła się na dole w jednej z kabin damskiej łazienki. - Niech cię szlag, Dante! - Warknęła, kiedy wyszła z kabiny i niemal wpadła na ludzką kobietę ubraną w ozdobną burgundowo-złotą renesansową suknię, która dopiero, co opuszczała tę samą kabinę. Kobieta popatrzyła na nią okrutnie i groźnie, ale Pandora zignorowała ją, kiedy ją mijała. Musiała wrócić na piętro z jakimiś posiłkami. Dante nie mógł walczyć z tak wieloma panterami na własną rękę. Oni go zabiją. Jej serce waliło jak młotem, kiedy wybiegła z łazienki i

49

znalazła się w holu pełnym sprzedawców. Przeszukiwała stoiska w nadziei, że znajdzie tam któregoś z braci Dantego. Zamiast tego, jej wzrok wylądował na stoisku pełnym średniowiecznej broni, która została wystawiona z każdym rodzajem uzbrojenia, jaki tylko można sobie było wyobrazić. Pandora udała się do tego stoiska. Przejrzała broń. Mieli tam halabardy i miecze, które jednak byłyby zbyt niewygodne dla niej. Nie miała pojęcia jak umiejętnie posługiwać się jednym czy drugim, a sztylety zmusiłby ją do podejścia zbyt blisko panter. Ale dwustronny topór był idealny. Chwyciła go bez wahania, po czym zamknęła oczy, przywołując w głowie obraz Dantego i modląc się, by jego zaklęcie zadziałało. Zakręciło jej się w głowie, gdy zawirowała i wpadła z powrotem do pokoju w sam środek walki. Pandora zacisnęła uchwyt na toporku, a następnie zdała sobie sprawę, że nie wiedziała, która pantera to Dante. Nie dopóki jedna z nich nie zaatakowała jej. Zakładając, że jej partner nie zrobiłby czegoś takiego, uderzyła siekierą z każdą uncją siły, jaką posiadała. To spowodowało kontakt z barkiem bestii. Pantera kulała, kiedy uciekała. - Pandora! - Dante rzucił w jej umyśle. - Co ty robisz? - Ratuję swojego partnera. - Powiedziała z zaciśniętymi zębami, gdy szła w kierunku drugiej pantery. - Nie jesteś Dante, prawda? - Jestem za tobą. - Dobrze. - Uderzyła w panterę przed nią, która uniknęła pierwszego jej ciosu, ale za to załapała się na drugi. Pandora przed tym jak mogła się ponownie zamachnąć, znalazła się z powrotem w pomieszczeniu łazienki, tym razem z dwoma kobietami, które starały się rozsznurować żeński strój Klingonów. Obie zaczęły się na nią gapić, ponieważ dostrzegły zakrwawioną siekierę. Zbyt zmartwiona walką swojego partnera, Pandora zwróciła im uwagę. - Jestem tym zmęczona! - Powiedziała, a potem siłą woli przeniosła się z powrotem do Dantego. Dante przeklął w jej głowie, kiedy ponownie pojawiła się w jego pokoju. - Mam zamiar zabrać ci ten cholerny pierścionek. - Brzmiał jego oburzony głos.

50

Pantera skoczyła na nią. Pandora zaczęła się chwiać, ale zatrzymała się, kiedy pantera przekształciła się w nagą postać Dantego. Owinął wokół niej ramię i teleportował ich do jej pokoju. - Dante? - Powiedziała, jej głos trząsł się, jak zdała sobie sprawę, że był pokryty krwią z walki. Wyglądał strasznie. Były rany po ugryzieniach i zadrapaniach na całym jego ciele. Dante chciał porozmawiać, ale w rzeczywistości pozostawanie w ludzkiej postaci zabierało zbyt dużo jego mocy, której potrzebował podczas tego, gdy był ranny. Jego ludzkie ciało bolało i rwało. Musiał chronić Pandorę. Zamykając oczy siłą umysłu wezwał Romeo. Zaraz jak zdołał wysłać prośbę, jego ludzkie nogi ugięły się. - Dante? - Pandora zapytała, gdy złapała go w swoje ramiona. Nie miał wyboru za wyjątkiem powrotu do ciała pantery. Ku jego zaskoczeniu nie upuściła go i nie uciekła w obawie przed jego zwierzęcą formą. Podtrzymywała go mocno i gładziła jego futro. Polizał jej policzek, ale na nic więcej nie mógł zebrać sił. Wszystko, co chciałby zrobić wywoływało jeszcze więcej bólu. Serce Pandory biło szybko na sposób, w jaki Dante działał. Musiało być z nim bardzo źle, tak, że nawet nie mógł się poruszyć. Błysk światła zaskoczył ją. Sięgnęła po swój topór, a potem zawahała się, kiedy zobaczyła Romeo stojącego przy łóżku w swojej ludzkiej postaci. Jego oczy zwęziły się, gdy spojrzał na nią i zobaczył słabą formę swojego brata oraz zakrwawiony toporek. - Coś ty mu zrobiła? - Nic. Inne pantery przyszły po mnie i próbowałam pomóc Dantemu walczyć z nimi. Coś uderzyło w drzwi, a następnie pojawiło się w pokoju. Romeo zawirował, kiedy pantera rzuciła się na niego. Dante wyskoczył tak szybko z jej ramion, że aż krzyknęła. Skoczył prosto do gardła tamtej pantery, podczas gdy Romeo zmieniał postać. Pandora podniosła siekierę z podłogi i pogramoliła się do kąta. Jedna po drugiej, jeszcze cztery pantery pojawiły się w jej pokoju. Nie było sposobu, by odróżnić ich, gdy walczyli z Romeo i Dantem. Warczenie rozbrzmiewało echem w jej uszach i zapach krwi wypełniał jej nozdrza. Jeszcze dwie pantery pojawiły się. Jak bardzo chciałaby wiedzieć, czy byli przyjaciółmi czy też wrogami. Wszystko, co mogła zrobić, to chwycić toporek i zacząć się modlić.

51

Jedna pantera rzuciła się na Dantego i w tym zgiełku Pandora nie wiedziała już, która jest, która. Walczyły i jedna została okaleczona przez przeciwnika, który rozerwał jej tylną nogę. Złowrogi jęk wypełnił powietrze, gdy ranna pantera wyparowała z pokoju. Zwycięska pantera obróciła się do następnej, która walczyła z dwoma nowoprzybyłymi panterami. Potężnymi szczękami chwyciła za kark i odrzuciła przeciwnika od tamtych dwóch. Jeden z nich osłaniał ranną panterę, używając swojego barku od innych dwóch, które rzuciły się na nich. Jego wróg próbował wbić pazury w jego głowę, ale zdążył się schylić i wgryźć się w gardło przeciwnika. Rywal stał się dziki rzucając się przed tym, gdy usłyszała jak coś pękło. Wtedy zrobił się wiotki. Następnie dwie pantery natychmiast zniknęły. Pozostałe cztery odwróciły się do jednej, która pozostała w tyle i otoczyły ją. Zaryczała ostro, a następnie również wyparowała. Przerażona tym, co to może oznaczać, Pandora spięła się, gdy cztery pantery obróciły się do niej. Patrzyła na nich zdecydowana walczyć do samego końca, ponieważ zaczęły podchodzić bliżej. Trzy z nich stanęły dalej, podczas, gdy jedna podeszła do niej. - Dante? - Spytała niepewnie, mając nadzieję, że to on. Upadł u jej stóp, zanim położył jedną dużą łapę na jej nogach i polizał ją po kostce. Pozostałe trzy przekształciły się w Romeo, Leo i Mika. - Jak bardzo jesteście ranni. - Romeo zapytał bliźniaków. Byli oni nieco podrapani, mieli wiele siniaków i zakrwawione usta i nosy, ale nie byli tak bardzo pokaleczeni jak był Dante. - Jesteśmy w porządku, podziękuj za to Dantemu. Romeo podszedł do niej powoli. - On jest nieprzytomny. - Powiedziała cicho, trzymając rękę na żebrach Dantego i upewniając się, że jeszcze oddycha. - Na początku było ich osiem. Walczył z nimi sam. - Niech cię szlag, Dante. - Romeo warknął, kiedy podniósł panterę w swoje ramiona. Dlaczego nie wezwałeś nas wcześniej? - Połóż go w moim łóżku. - Powiedziała Pandora, przesuwając się i odsuwając narzuty z łóżka. - Jesteś tego pewna? Skinęła głową.

52

Romeo położył go, a następnie kazał Mikowi pełnić wartę pod drzwiami na wypadek ich powrotu. - Leo. - Powiedział do drugiego bliźniaka. - Leć i złap Acherona i powiedz mu, że potrzebuję jego przysługi. Pandora weszła do łóżka i położyła się obok Dantego. Część niej była przerażona, że była tak blisko niego w jego zwierzęcej powłoce, a jeszcze inna jej część chciała tylko wygody i pocieszenia dla jej partnera. Ona nigdy wcześniej nie była tak blisko pantery. To było przerażające, a jednocześnie takim nie było. Jakoś wydawało się właściwym być tutaj. Jego czarne futro było tak ciemne, że przypominało jej aksamit. Delikatnie dotykała jego wąsów na pysku, a następnie z powrotem zatopiła rękę w miękkim futrze na szyi. Choć wiedziała, że to prawda, trudno było jej uwierzyć, że to ten sam przystojny mężczyzna, który kochał się z nią najczulszą miłością. I ryzykował życie, by ją chronić. Jej serce rosło z radości i z czegoś jeszcze, co pomyślała, że mogło być pierwszą oznaką miłości. Nikt nigdy jej nie chronił. Nie tak. Pandora położyła rękę w pobliżu jednej z ran po ugryzieniu ponad barkiem Dantego. - Wyjdzie z tego? - Zapytała Romea. Jeśli nie wiedziałaby lepiej, mogłaby przysiąc, że widziała dumę w jego oczach, kiedy na nią popatrzył. - Bywało z nim gorzej. - Naprawdę? - Naprawdę. Romeo sięgnął i wziął ją za lewą rękę, tak, że mógł obejrzeć pierścień Dantego. Jego uchwyt stężał na jej ręce. - To należało do naszego brata Donatello. - Powiedział cicho. - Nigdy nie widziałem, żeby Dante go ściągał. - Rzucił na niego czar, żebym mogła wrócić do niego, kiedy tylko zapragnę. Romeo uśmiechnął się na tę wiadomość. - Nawet nie masz pojęcia, jaki to dla niego zupełnie niewiarygodny wyczyn. - Nie, myślę, że jednak wiem. - Wiedziała dokładnie, bo tak jak ona leżała przy nim, przerażona bliskością pantery, dla niej też było to coś niemożliwego. To nie byłoby możliwe

53

jeszcze kilka godzin wcześniej. Teraz akceptowała fakt, że to był jej parter na wieki. I pierwszy raz w życiu zaczynała dokładnie rozumieć, co to naprawdę znaczy. Ktoś zapukał do drzwi. Pandora aż podskoczyła. - Spokojnie. - Powiedział Romeo, gdy poszedł otworzyć, podczas gdy Mike stanął obok . - Źli faceci nie pukają. Pandora zmarszczyła brwi, kiedy Romeo wpuścił Leo i boskiego Gotha, tego samego, którego widziała na dole. Leo podszedł, aby stanąć obok Mika, natomiast Goth podszedł do łóżka. - Pandoro. - Powiedział Romeo. - Poznaj Acherona Parthenopaeusa. Acheron pochylił do niej głowę. Ona zagapiła się na niego. - Jesteś starożytnym Mrocznym Łowcą? Acheron obdarował ją tym samym niegrzecznym uśmiechem, co poprzednio. - Tym jedynym. Dziwne falowanie przeszło przez nią. - Poznałeś mnie na dole, gdy nasze spojrzenia się spotkały, prawda? - Przytaknął głową. Jeśli wiedziałeś, że cię szukam to, dlaczego nic nie powiedziałeś? Jego wzrok spoczął na Dantem. - Ponieważ to nie był jeszcze czas, abyś mnie poznała. - Spojrzał na Romeo. - I to nie jest jeszcze czas na to, byś stracił kolejnego brata. Pandora patrzyła jak rany na Dantem szybko zaczynają się goić. Romeo uśmiechnął się z ulgą. - Co jesteśmy ci dłużni za to Ash? Acheron wzruszył ramionami. - Nie przejmuj się tym. Poproszę o przysługę w późniejszym terminie. Dante przekształcił się do ludzkiej postaci. Spojrzał na nią z wyrazem czułości. - Ash. - Powiedział nie patrząc na Mrocznego Łowcę. - Czy mogę prosić o kolejną przysługę, żebyś popilnował mojej partnerki przez chwilę, podczas gdy moi bracia i ja musimy się czymś zająć? - Oczywiście. Dante umieścił dużą, ciepłą dłoń na jej policzku, następnie czule pocałował drugi bok jej twarzy. Wstał i zwołał swoich braci do siebie.

54

- Za minutkę wracamy. Przed tym, gdy mogła zapytać go, gdzie się wybiera - zniknął. - Co on robi? - Zapytała Asha. - Znając Dantego, jestem przekonany, że stara się zagwarantować twoim „znajomym”, żeby nigdy więcej nie mogli zagrażać tobie, ani komukolwiek z twojego stada.

Dantemu nie zabrało dużo czasu, żeby znaleźć podłe stado Katagarskich panter. Żyli w małym, wyizolowanym obozie na obrzeżach Charleston. Jak na ironię mieli znak, informujący o rezerwacie przyrody. Z trzema braćmi za sobą przeszedł przez zalesiony obszar, aż do miejsca, gdzie znalazł pierwszą panterę, z którą walczył. Pantera leżała ranna w ramionach ludzkiej kobiety trzymającej go. - Kto przewodzi temu stadu? - Zwrócił się z pytaniem do pary. Pantera nie odpowiedział, ale gdy drobna blondynka zaczęła mówić, Dante rozpoznał głos, który był prawie identyczny w brzmieniu, akcencie i barwie jak głos Pandory. - Arystoteles jest przywódcą. Przeważnie śpi tam. - Wskazała na drzewo. Dante skinął jej głową z szacunkiem, a następnie udał się do drzewa, aby przywołać ich przywódcę. Arystoteles odpowiedział przez otworzenie tylko jednego, znudzonego oka. - Kim jesteś? - Przyjmij ludzką postać, kiedy się do mnie odzywasz, gnoju. - Dante powiedział szorstko. - Albo nie pozostanie wystarczająco dużo z twojego stada, by założyć nowe. Pantera przekształcił się w ludzką postać i podszedł, aby stanąć przed Dantem w pozycji wyrażającej gotowość do walki. Był cztery cale niższy niż Dante i miał krótkie czarne włosy, które kolorem odpowiadały jego czarnym bezdusznym oczom. - Kim do diabła jesteś? - Warknął. - Dante Pontis. Oczy Artstotelesa rozszerzyły się, kiedy cofał się o krok. Brutalność Dantego i reputacja w nie braniu zakładników była znana daleko i szeroko. Było to respektowane i przestrzegane, ponieważ obawiano się go w obrębie całego ich gatunku. - Czemu zawdzięczam ten zaszczyt? - Zapytał Arystoteles.

55

- Grupa twoich ludzi próbowała odebrać mi partnerkę. Teraz jestem tutaj po krew. Arystoteles splunął. - To było pewnie nieporozumienie. Moi ludzie poszli po Arkadyjską dziwkę… Dante uderzył go zanim ten mógł skończyć zniewagę. - Pandora Kouti-Pontis jest moją partnerką. Jeśli mówisz o niej w innym znaczeniu niż wyrażając radykalne uwielbienie - wtedy mnie wkurwiasz. Arystoteles zbladł. - Nie miałem pojęcia, że należy do ciebie. Uwierz w to. - Teraz już masz i jeśli kiedykolwiek zobaczę któregoś z was w jej pobliżu, będę musiał zakończyć wszystkie wasze problemy. Permanentnie.

Pandora siedziała w restauracji Grandstand Lounge z Acheronem, jego córką - demonem Simi i dwoma bogami, podczas gdy czekali na powrót Dantego. To musiał być najdziwniejszy moment w jej życiu. Demon był zajęty jedzeniem strasznie dziwnego hamburgera, oblanego sosem barbecue, podczas gdy bogowie i Acheron opowiadali Pandorze o tym, jak oni wszyscy poznali Dantego. Podobno jej partner miał dość hałaśliwy klub, który w pełni dopasowywał się do całej jego dziwacznej klienteli. Bogowie i Acheron dokonywali tam rutynowych wizyt. Zurvan, który przedstawił się imieniem Cas, był starożytnym perskim bogiem czasu i przestrzeni. Był elegancko ubranym mężczyzną, za którym poszła wcześniej do windy, myśląc, że to Acheron. Arimannot - nie mylić z perskim bogiem Arimanhadem - był starożytnym bogiem Fenicjan, który miał nieszczęście odwiedzać Atantydę w czasie, w którym kontynent został zniszczony. On był wtedy w ludzkiej postaci, starając się uwieść młodą kobietę, w wyniku czego pozostał uwięziony w tej formie bez boskich mocy za wyjątkiem nieśmiertelności. I wcale nie był szczęśliwy z tego powodu. - Naprawdę chciałbym, żeby jeden z was zmiłował się nade mną i mnie uleczył albo zabił. - Powiedział Ariman po raz piąty, odkąd dołączył do ich stolika. Cas przewrócił oczami, a następnie zwrócił się do Acherona.

56

- Myślę, że powinniśmy się pozbyć go z naszych czasów, żebyśmy nie musieli słuchać tej jęczącej dziwki już nigdy więcej. Ash roześmiał się. - Jesteś takim… - Słowa Arimana uwięzły mu w ustach, kiedy zauważył kobiety, które nie miały nic na sobie, oprócz taśmy ostrzegawczej. - Do zobaczenia później. - Krzyknął za kobietami. Cas pokiwał głową. - On nigdy się nie nauczy, prawda? Ash pociągnął łyk piwa zanim odpowiedział. - Bądź wdzięczny za to. Daje nam to niekończące się godziny rozrywki, gdy możemy obserwować go, jak rozpieprza sobie życie. Cas parsknął. - Biorąc pod uwagę jak rozpieprza twoje, to coś musi znaczyć. - Nie idź tą drogą. - Oczy Asha mignęły na czerwono, przed tym jak powróciły do swojego zwykłego, srebrnego, świdrującego wyglądu. Czasami to było przerażające spotykać się z istotami nadprzyrodzonymi. - Pandora? Zastygła na dźwięk głosu, którego już nigdy nie miała usłyszeć. Bojąc się, że słyszy jakieś głosy w swojej głowie, obróciła się i zobaczyła swoją siostrę, Sefię, biegnącą do niej. Pandora skoczyła na nogi i rzuciła się na szyję swojej siostry. Och to było zbyt piękne, by było prawdziwe. - Co ty tu robisz, Sef? - Twój partner mnie sprowadził. - Powiedziała, kiedy łzy popłynęły po jej policzkach. Zmusił ich, żeby nas uwolnili. Teraz to zależy od nas, czy chcemy wrócić do naszych partnerów czy nie. Pandora była zaskoczona, gdy spojrzała ponad siostrę i zobaczyła Dantego i jego braci, jak zbliżają się w dużo wolniejszym tempie. Dante? - Spytała, kiedy przystanął u jej boku. Wzruszył tylko obojętnie ramionami, jak gdyby nie dał jej tego, co niemożliwe. - To nie było w porządku, to co oni robili tym samicom i pomyślałem, że wolisz podróżować z własnym gatunkiem niż z moim.

57

Wciąż nie mogła uwierzyć, że to zrobił. Musiał utworzyć nowe stado z samic panter dla niej, żeby mogła z nimi wędrować. - A co ze stadem, które napadało na moje? - Zostało rozwiązane. - Powiedział Dante. - Jeśli jeszcze raz porwą kogoś z twojego gatunku i z twoich czasów, mam zamiar wysłać im specjalny komitet powitalny. - Cholera, Dante. - Powiedział Cas. - To niegrzeczne z twojej strony. Ostatnim razem, kiedy wypuściłeś wolno swoich braci poza stado, nie zostawili żadnego mężczyzny stojącego na nogach. Pokonali wszystkich. - Wiem. Tak zrobili. - Dante spojrzał na nią. - Twoja siostra i jej przyjaciółki są już bezpieczne. Pandora zarzuciła mu ręce na szyję i trzymała blisko. - Dziękuję! On przytulił ją, a potem pocałował delikatnie. Pandora odwróciła się do Sefii, kiedy inna myśl przyszła jej do głowy. - A co z dziećmi? - Ich ojciec je wychowa, pod czujnym okiem Dantego. - Sefia spojrzała na Dantego ze szklącymi oczami. - Twój partner zabrał wszystkie kobiety do La Costa i zapłacił za nas, byśmy mogły zostać tak długo jak będziemy chciały. - A my zgłaszamy się na ochotnika do pilnowania ich. - Powiedział Mike wskazując na siebie i na Leo. - Czy to aby na pewno dobry pomysł? - Pandora zapytała Dantego. Po tym wszystkim, co powiedzieli jej on i Romeo na temat bliźniaków, nie była pewna, czy to, że mają taką straż, to będzie pomoc czy przeszkoda. Twarz Dantego odzwierciedlała jej sceptycyzm. - Osobiście uważam inaczej, ale Romeo mnie przekonał. Istnieje duża liczba kobiet tam, które nie są sparowane. - I Dante wisi nam dużą przysługę, zwłaszcza po porażce z muzyką filk. - Powiedział zirytowany Leo. - Nie było tam żadnych nagich kobiet, tylko jakiś facet śpiewał o Star Treck i Romulańskim gatunku. To naprawdę nas wkurzyło. Pandora musiała stłumić śmiech. - Masz zamiar iść z nami? - Sefia zapytała.

58

Pandora poczuła się o wiele bardziej rozdarta niż powinna być. Miała do wyboru spędzanie czasu z siostrą w ośrodku lub przebywanie z Katagarskimi panterami na DragonCon. Nie powinno to stanowić dla niej problemu. Więc dlaczego czuła się w ten sposób? - To zależy wyłącznie od ciebie. - Powiedział Dante cicho. - Powiedziałem, że nie będę wnikał w twoją wolność. - No dalej, Dora. - Powiedziała Sefia chwytając ją za rękę. - Będziemy mieć sporo zabawy. Twarz Dantego był kompletnie spokojna, a mimo to wyczuwała jego smutek. - Wrócę niedługo. - Obiecała mu Pandora. Skinął tylko głową. - Wezmę je na górę do swojego pokoju i teleportuję do ośrodka. - Powiedział Romeo. Dante nic nie powiedział, gdy patrzył, jak jego bracia znikają w tłumie razem z Pandorą i Sefią. On zrobił dziś dobry uczynek i teraz wiedział, dlaczego tak nienawidził dobrych uczynków. Były bardzo bolesne. Co niby miał na tym zyskać? Żadnej gównianej rzeczy, poza bólem, przez, który czuł się tak, jakby coś głęboko rozrywało mu serce. - Masz. - Powiedział Ash podając mu piwo. - Usiądź z nami. Siadając z westchnieniem Dante wziął piwo i złapał krzesło, na którym Pandora czekała na jego przybycie. - Postąpiłem słusznie, prawda? - Nie. - Powiedziała Simi, wycierając podbródek z sosu barbecue. - Kobieta pantera nie chce byś ją opuścił, a teraz pozwoliłeś jej odejść. To było po prostu głupie - jeśli pytasz Simi. Nie żeby ktoś kiedyś pytał Simi, ale gdyby zapytał, byłby mądrzejszy. Niektórzy ludzie są mądrzejsi. Jednak wielu, tak jak ty, są zbyt głupi by pytać, co myślę. Widzisz? - To nie jest takie proste, Simi. - Powiedział Dante, zastanawiając się, dlaczego próbował tłumaczyć się demonowi, który nie rozumiał ludzkich emocji czy zwierzęcych stosunków. - Ona nie chce bym należał do niej. - Cóż, Simi tego nie rozumie. Posiadanie nie jest takie złe. Akri jest mój, a on jest bardzo fajny.

59

Dante zmarszczył czoło, kiedy Ash nie poprawił swojego demona. Nieważne. Tych dwoje i tak było daleko poza zrozumieniem Dantego. - Mówię ci, Faith. - Powiedziała kobieta, kiedy ona i jej koleżanka minęły ich stolik. Tam jest portal na dole w toalecie, który pozwala ludziom z innych wymiarów przedostawać się tutaj. Byłyśmy tam z Amandą, której pomagałam z jej kostiumem, kiedy ta kobieta wpadła trzymając siekierę. A potem natychmiast wyparowała z powrotem. Dante zaśmiał się na to, nawet, gdy walczył z narastającym bólem, który ciął go na to wspomnienie. Tylko jego pantera była na tyle śmiała, żeby olać jego rozkazy. - Lepiej będzie jak pójdę zapłacić za toporek, zanim ktoś ściągnie ochronę na moją partnerkę. - Powiedział do Asha, Casa i Simi. Ale kiedy wstał i ruszył na dół do strefy sprzedaży, nie mógł opanować potrzeby, jaką poczuł, by odnaleźć Pandorę i sprowadzić ją z powrotem. Nie zrobił tego tylko dla niej. Dante byłby niczym, jeśli nie panterą wartą swoich słów.

60

ROZDZIAŁ 5 Pandora spędziła dwa dni w La Costa z siostrą i innymi kobietami, podczas gdy Leo i Mike uczyli je sposobów korzystania z ich mocy. Uczyli także niektóre niesparowane kobiety rzeczy, o których ona nawet nie chciała myśleć. Ale nic z jej nowo odnalezionej wolności nie cieszyło jej. W rzeczywistości im dłużej tu przebywała, tym bardziej bolało ją serce. Za każdym razem, kiedy jej wzrok padł na jej oznakowaną rękę, myślała o panterze, którą zostawiła za sobą. Nie, myślała o człowieku. Tym, który dał jej tak wiele. - Jak się miewa Dante? - Zatrzymała się przed przesuwnymi, szklanymi drzwiami, które prowadziły do pokoju Mika i Leo. Te dwie pantery były tam same i nie widziały jej, a ona nie miała pewności, który jest, który. Jeden z nich odpoczywał w niebieskim fotelu, podczas gdy drugi właśnie kończył rozmawiać przez telefon. Ten właśnie rzucił telefon na kredens i wzruszył ramionami. - Romeo powiedział, że nadal świruje. Ten w fotelu westchnął ciężko. - Tia, nie wierzę, że nie powiedział Pandorze o swojej fobii. - Jakiej fobii? - Zapytała Pandora, kiedy przeszła przez szklane drzwi i stanęła naprzeciw nim. Bliźniacy spojrzeli na nią nieśmiało. - To nie ładnie jest podsłuchiwać. - Ten, który stał przy kredensie powiedział to napominającym tonem. Jednak ona nie była w nastroju, by mu odpuścić. - I też nie jest ładnie obgadywać ludzi, ale ponieważ mówicie o moim partnerze, chciałabym się dowiedzieć, co masz na myśli. Bliźniaki wymieniły spanikowane spojrzenia. - Co myślisz, Mike? - Leo był tym, który rozmawiał poprzednio przez telefon. Mike oparł się o swój fotel, kiedy w ciszy myślał przez kilka sekund. - Zgaduję, że można by jej powiedzieć. Nie wiedzę, żeby to kogoś miało skrzywdzić. Leo popatrzył na nią, po czym westchnął głośno, kiedy przemówił ponownie. - Kiedy Dante był szczenięciem, on, jego młodszy brat i kilku kuzynów uciekli opiekunce i poszli grasować na własną rękę. Po kilku godzinach się zgubili i jedna z samiczek, która była z nimi, bardzo się wystraszyła, bo zaczynało robić się ciemno. Nie chciała, aby starali się znaleźć

61

drogę powrotną aż do rana, więc Dante zgodził się z nią zostać i zapewnić je bezpieczeństwo. Nasz brat Sal powiedział Dantemu, że sprowadzi pomoc, a następnie poprowadził pozostałych. Pandora zmarszczyła czoło, gdy słuchała tej historii. - Dlaczego to miało wpłynąć na niego, że do dzisiaj ma fobię? - Ponieważ to był okrutny żart. - Powiedział Mike z goryczą. - Kiedy tylko Dante zasnął, Tyla wymknęła się i wszyscy wrócili do domu oprócz niego. Dante obudził się sam i nie miał pojęcia, co się stało z nią, ani jak wrócić do domu. Był przerażony. Pandora była wystraszona tym jak rodzeństwo i kuzyni mogli zostawić go samego w lesie. Szczenię pozostawione same sobie mogło być zabrane przez ludzi do zoo albo gorzej mogło zostać zabite przez dorosłe dzikie zwierze, które by się na nie natknęło. - Zostawili go tam samego na przeszło tydzień. - Leo kontynuował swoją opowieść. - Za każdym razem, kiedy ktoś spytał o Dantego, mówili jakieś kłamstwa o tym gdzie był. Kiedy Donatello odkrył, co zrobili, poszedł po niego do lasu. Znalazł Dantego praktycznie umierającego z głodu. Przeżył bez pomocy, jedząc jakieś resztki i uciekając przed drapieżnikami. Był bardzo słaby z tego powodu, ale nadal nie przerwał poszukiwań Tylii, obawiając się, że coś złego jej się stało. Twarz Leo posmutniała, Mike pokiwał głową. - Romeo zawsze powtarzał, że to sprawiło, że Dante stał się takim pieprzonym egoistą. Po powrocie Dante był świrnięty w temacie kończącej się żywności i jeśli chodziło o pomoc komuś. Zaczął gromadzić rzeczy i odwracać się od wszystkich, którzy mogli mu zagrozić. Jej serce zabolało na myśl o jej partnerze. To musiało być straszne dla niego, bać się o swoje życie i próbować znaleźć Tylę. I wszystko z powodu żartu. - Mam nadzieję, że Donatello ukarał ich odpowiednio, za to, co zrobili? Mike westchnął. - Ukarał, ale szkoda już została wyrządzona. Jak Acheron często mawia: „jest wiele w życiu spraw, które ‘przepraszam’ nie naprawi”. I to była jedna z takich spraw. - Nawet od tamtej pory. - Powiedział Leo. - Dante nie może znieść, gdy go ktoś opuszcza. On praktycznie chodzi po ścianach, jeśli nie może liczyć na swoją rodzinę. - To, dlatego poszedł szukać was dwóch, kiedy się zgubiliście, prawda? - Zapytała Leo przytaknął.

62

- Jego najgorszą obawą jest mieć kogoś, kogo kocha, a żeby ten ktoś nie mógł znaleźć drogi do domu. Łzy napłynęły jej do oczu, kiedy popatrzyła na pierścień, który Dante podarował jej, kiedy się sparowali. Teraz wszystko miało sens. Dlatego nie chciał wędrującej Katagariańskiej samicy na partnerkę. Dlatego tolerował swoich braci, nawet wtedy, gdy doprowadzali go do szału. Dlatego uwolnił jej siostrę i inne kobiety, które z nią podróżowały. I dlatego dał jej pierścień Donatella. Zamykając oczy Pandora skupiła się na przywołaniu obrazu twarzy Dantego.

Dante oglądał zespół heavy-metalowy na monitorze. Jednak jego umysł nie był skupiony na ulotkach i płytach różnych zespołów, leżącymi przed nim na stole. Myślał o tym, że nigdy nie powinien pozwolić Pandorze odejść. Nie mógł jej zatrzymać. Ale przynajmniej powinien spróbować ją zatrzymać. Ale przynajmniej nie była tam sama. Upewnił się, że będzie tam z nią siostra. Ciepła dłoń dotknęła jego ramienia. Zgrzytając zębami, Dante odwrócił się gotowy odprawić każdą inną kobietę, która chciałaby przyjść do niego. Był naprawdę zmęczony, mówiąc im, że nie jest zainteresowany. I już, kiedy otwierał usta by odmówić, skoncentrował spojrzenie na pięknej twarzy jego najnowszej wielbicielki, wszystkie myśli rozproszyły się. Nie mogło to być naprawdę. Nie tak szybko. - Pandora? - Cześć. - Powiedziała z uśmiechem, który spowodował, że poczuł jak serce chce wyskoczyć z jego piersi. - Tęskniłam za tobą. To musiał być sen. Jego pantera nie mogła wrócić. Chciał jej powiedzieć, że też za nią tęsknił, ale słowa nie wyszły z jego ust. Wszystko, co mógł zrobić to zareagować. Pochwycił ją w swoje ramiona i pocałował tak gwałtownie, pozwalając jej poczuć każdą jego cząstkę, która nie chciała, by go ponownie opuściła.

63

Pandora zaśmiała się z jego gwałtownego powitania. - Myślę, że też za mną tęskniłeś. Dante opuścił jej wargi, by wziąć głęboki wdech zapachu jej włosów, aby mógł zapamiętać go i rozkoszować się nim. - Nawet nie masz pojęcia. Właściwie to miała. Nie wątpiła w opowieść bliźniaków wcześniej, ale to dokładnie potwierdziło ich historię. Schowała twarz w zagłębieniu jego ramienia i wdychała ciepłą, korzenną woń jego męskiej skóry. - Chcesz się rozebrać? Roześmiał się. - Tak, ale nie tutaj. Odsuwając się od niej, wziął ją za rękę i zaprowadził do zacisznego rogu, tak, aby mógł ich przenieść do jego pokoju. Trzy mrugnięcia później oboje znaleźli się nadzy w jego łóżku. Dante nie mógł oddychać, gdy czuł niemożliwą miękkość Pandory leżącej pod nim. Nigdy nie czuł się lepiej niż pod wpływem jej pieszczot. Może pomagał też fakt, że była ciepła i zapraszająca. Wsunął się w nią i zajęczał, gdy poczuł jej wilgotne, miękkie ciało wokół siebie. Pandora delektowała się jego twardością w niej i teraz bardziej niż kiedykolwiek cieszyła się, że jest człowiekiem, a nie prawdziwą panterą. Jej Katagariańskie kuzynki mogły uprawiać seks tylko, kiedy były w rui. Ona mogła się kochać, kiedy tylko chciała, a chciała Dantego właśnie teraz. Potrzebowała poczuć jego silne, potężne pchnięcia. Ale człowiek chciał czegoś więcej. Chciała go mieć na zawsze. - Zwiążesz się ze mną więzią, Dante? Dante zastygł na chwilę w bezruchu, kiedy wyszeptała te słowa do niego. - Co? Trzymała swoją oznaczoną dłoń w górze. - Nie chcę nigdy cię opuścić i nie chcę żyć bez ciebie. Nawet przez jedną minutę. Zwiąż się ze mną więzią życia Dante, żeby żadne z nas już nigdy nie zostało opuszczone. Wziął jej dłoń w swoją i pocałował, kiedy miłość do niej go przerosła.

64

Wciskał się w nią ostro i wściekle, gdy powtarzała słowa ślubowania do niego i kiedy on jej ślubował. Tym razem, kiedy jego zęby wysunęły się, przez chwilę na nią patrzył zanim zatopił kły w jej szyi. Pandora wygięła plecy w łuk, gdy ból z jego ugryzienia, zamienił się w rozkosz. Jej głowa przesunęła się, gdy jej własne zęby zatonęły w jego ramieniu. W tej jednej chwili w czasie, każda myśl i emocja Dantego przepłynęła przez nią. Wszelkie wątpliwości, jakie kiedykolwiek miała odnośnie jego odpłynęły, gdy poczuła jego miłość do niej, i kiedy rozpaliła ją jej własna. Tak właśnie miało być. On był jej, a ona była jego. Załkała, kiedy dochodziła w krwawej fali rozkoszy. Ryk przyjemności Dantego wypełnił jej uszy. Szczytowali razem unoszeni przez fale ekstazy, dopóki w pełni nie zaspokoili się i opadli z sił. Dante osunął się na nią, a ona przytuliła go w ramionach. - Kocham cię Dante. - Szepnęła. - I obiecuję, że cię nigdy nie opuszczę. Uśmiechnął się leniwie, gdy na nią patrzył. - Też cię kocham, Pandoro i zawsze, kiedy będziesz chciała gdzieś pójść, z chęcią pójdę z tobą.

65

EPILOG W holu hotelu Marriott, Dante stał z boku Acherona, kiedy wszystko wokół było pakowane do wyjazdu. Wszyscy Klingoni, żołnierze Storm Troopers, wróżki i tak dalej byli już normalnie poubierani i tylko porozrzucane części ich strojów wskazywały na to, że jeden po drugim, powrócili do swoich żyć. DragonCon się skończył. Tak jak Ash obiecał mu rok temu, gdy powiedział mu żeby udał się do Atlanty, że to będzie niezwykły weekend, który pozostanie z nim na zawsze. - Wiedziałeś, że Pandora tu będzie, gdy kazałeś mi przyjechać, prawda? - Zapytał Asha. Ash wzruszył ramionami. - Zawsze gdzieś jest jakaś luka na błąd, ale tak, wiedziałem. - Jesteś strasznym sukinsynem. Ash roześmiał się. Dante czuł obecność Pandory za sobą. Obracając się zobaczył ją i Simi, gdy podchodziły do nich. Simi była rozpromieniona, gdy przyniosła bogatą kolekcję toreb. - I moje ostatnie malutkie zakupy skończone. - Ogłosiła z dumą. - Powinieneś być zadowolony, Dante, że twoja kobieta pantera nie kupiła za dużo. - Wiesz, mogłaś wydać tyle, ile chciałaś. - Powiedział do Pandory. - Wiem, ale wszystko, co chciałam kupić, to to. Skrzywił się jak podała mu małe, drewniane pudełko. - Co to jest? - Otwórz i zobacz. Kupiłam to specjalnie dla ciebie. Dante otworzył je, by znaleźć coś, co przypominało naszyjnik w kształcie dzwonka. - Nie rozumiem? - Powiedział. Pandora wyjęła naszyjnik i okręciła tasiemkę wokół jego szyi. - To jest tylko na wypadek, gdybyś musiał kiedykolwiek znowu z kimś walczyć. Następnym razem będę wiedziała, która pantera to ty i przypadkowo nie odrąbię ci głowy. Mam zamiar wieść długie, długie życie z tobą panie Pontis. I nikt, nawet ty nie będzie w stanie mnie powstrzymać.

66