4-Traceur In Love

Traceur In Love by Charlotta17

1

Traceur In Love by Charlotta17

Autor: Charlotta17 Beta: Igula_xd oraz Creative...x3 Gatunek: Romans/Komedia Liczba Rozdziałów: 14 + Epilog Przedział wiekowy: 16+ ze względu na wulgaryzmy Narracja: Pierwszosobowa – POV Belli i Edwarda (ewentualnie innych) Baner: Truska93 Krótkie wprowadzenie: W Seattle pewien chłopak ratuje Bellę przed grupką mężczyzn, jednak ona nie jest mu wdzięczna, wręcz przeciwnie, żywi do niego urazę. Mike zakłada się z tym chłopakiem oto, który pierwszy zdobędzie serce Belli. Jak chłopcy będą walczyć o Bellę? Co się stanie gdy zakład przemieni się w prawdziwą miłość? Kogo wybierze Bella? Co się stanie gdy dowie się o zakładzie? Jak dalej potoczą się jej losy?

2

Traceur In Love by Charlotta17

Spis tresci Prolog - str. 4 Rozdział 1 - str. 5 Rozdział 2 – str. 14 Rozdział 3 – str. 26 Rozdział 4 – str. 40 Rozdział 5 – str. 48 Rozdział 6 - str. 71 Rozdział 7 - str. 86 Rozdział 8 - str. 99 Rozdział 9 – str. 110 Rozdział 10 – str. 127 Rozdział 11 - str. 143 Rozdział 12 – str. 155 Rozdział 13 – str. 167 Rozdział 14 – str. 178 Epilog – str. 185

3

Traceur In Love by Charlotta17

Prolog Jest ciemno, idealnie. Krople deszczu spływały po kapturze mojej bluzy. Zwróciłem

twarz

w

stronę

Jaspera,

mojego

najlepszego

przyjaciela

uśmiechnąłem się dając mu przy tym znak. Biegliśmy przed siebie, przeskakując każdy przedmiot napotkany na naszej drodze. Wspięliśmy się po jednym z budynku aż dostaliśmy się na dach. Oczywiście na tym się nie skończyło! Dążąc dalej, nie przejmowaliśmy się tym, że może złapać nas policja czy, że wyjdzie do nas jakiś facet z kijem bejsbolowym. Liczyło się tylko to, że jesteśmy traucerami* i kochamy le parkour! Ja i Jasper jesteśmy zakochani w niebezpieczeństwie! Le Parkour to nie jest jakiś tam sport. Le parkour to sposób na życie, część mojej egzystencji. Stanąłem na krawędzi tyłem do dachu i zamierzałem zrobić trick o nazwie sacryfice*.

Witajcie

w

moim

świecie.

W

świecie

Edwarda

Cullena,

siedemnastoletniego, traceura.

*

Traceur - osoba, która trenuje Parkour. Sacryfice - Efektowny skok z wysokości. Stajemy na krawędzi tyłem do dachu. Pozwalamy na swobodne przechylenie prostego ciała, i spadamy w dół równolegle do ziemi. W ostatniej chwili nad ziemią podkurczamy nogi do klatki i przechodzimy do PK roll. *

4

Traceur In Love by Charlotta17

Rozdzial 1 Bella Nazywam się Isabella Marie Swan, ale mówcie na mnie Bella. Mam 17 lat. Moi rodzice to Renee i Charlie Swan, a moim bratem bliźniakiem jest misiowaty Emmett (urodził się siedem minut wcześniej i uważa się za starszego). Moją pasją jest deskorolka, a pasją Emmetta jest parkour. - Musimy się przeprowadzać? – jęknęliśmy razem z Emmet'em, gdy wsiadaliśmy do samochodu Charliego. - Ile razy mam wam powtarzać, że przeprowadzamy się do Forks, ponieważ

mogę

prężnie

rozwijać

interesy

w

mojej

firmie

–

odparł

zdenerwowany naszym jęczeniem Charlie. – I nie zmienie zdania! Nie dziwię się mu, że był na nas zły. Stękaliśmy mu nad uchem już od kilku tygodni i ciągle zadawaliśmy te same pytania, mając nadzieję, że zmieni zdanie. Ja i Emmett nie mieliśmy najmniejszej ochoty wyjeżdżać do Forks. Tam ciągle pada deszcz, a słońce pokazuje się raz na ruski rok. Pomijając pogodę, to przecież tutaj mamy przyjaciół. Tutaj mamy park i rampy, w którym codziennie mogę jeździć na desce, a Emmett może uprawiać ten swój le parkour. - Renee! – zawołał Charlie moją mamę, a ja w tym czasie zadzwoniłam do Felixa mojego pojebanego na swój zajebisty sposób, przyjaciela. - Bello. Już do ciebie jadę! Przecież muszę się z tobą pożegnać! – powiedział szybko Felix. - Tato zaczekaj chwilę – poprosiłam.

5

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie mam zamiaru – warknął. O-o włącza się guziczek „groźny tatuś”. Olałam go. Od razu wyskoczyłam z samochodu, gdy tylko zobaczyłam Felixa. Gdyby Felix nie był moim przyjacielem to uganiałabym się za nim jak głupia – tak jest bardzo przystojny i ma świetny charakter. Ma brązowe krótkie włosy oraz duże

niebieskie oczy. Felix należy do tych wysokich i

umięśnionych chłopców. Ma brata Demetriego, który również jest moim przyjacielem. Jednak nie było go ze mną, co sprawiło, że zrobiłam się smutna. - Będę za tobą tak cholernie tęsknić! Kto będzie mnie uczył jeździć na desce? – Jęknął. – Masz codziennie dzwonić, pisać SMS-y, siedzieć na poczcie, a jak nie będzie tam neta ani jebanego zasięgu to napisz list. Emmett wyłaź z samochodu – warknął. – Muszę się z tobą pożegnać niedźwiadku – zachichotał Felix. Emmett posłusznie wyszedł z samochodu i z bananem na twarzy przybił piąteczkę Felixowi. – Cioto, ty też masz pisać listy. - Co ja, jaskiniowiec? Od czego mam telefon? – Zapytał Emmett, ale zaraz potem się uśmiechnął. – Dobra! Stary będę kurewsko tęsknić. – Emmett wybuchł śmiechem i poklepał Felixa po ramieniu. - Bello pamiętaj samolot to najbezpieczniejszy środek transportu – odparł Felix - Nie przejmuj się tym, że ostatnio było tyle katastrof. Tobie na pewno się to nie przydarzy. - Felix.. sprawiasz, że boję się jeszcze bardziej, więc proszę zamknij się. jęknęłam. Tak nie ma to jak Felix, próbujący cię pocieszyć... - Błagam cię nie gap się ciągle na cycki mojej siostry, bo ci przypieprzę na pożegnanie – fuknął Emmett. Felix gapił się na moje cycki? Przytuliłam Felixa mocno i pocałowałam go w policzek. Boże jak ja sobie bez niego poradzę? Dopiero teraz uderzyło to we mnie ze zdwojoną siłą. Przeciez ja... ja już nawet

6

Traceur In Love by Charlotta17 mogę go nikgdy więcej nie zobaczyć! Phoenix jest tak daleko od Forks. Objęłam Felixa za szyję i wskoczyłam na niego oplatającgo nogami. - Nie chcę cię zostawiać – szepnęłam i zahamowałam łzy. – Przecież ja mogę cie już nigdy nie zobaczyć! – powiedziałąm tak cieniutkim głosem, że zdziwiłam się, że należy do mnie. - Przyjadę – szepnął i pocałował mnie lekko w czoło. – Przyjadę do ciebie z tym pojebańcem, tylko kurwa nie płacz. Nie mogę na to patrzeć. - Kocham cię Felix – Nie kochałam go jak dziewczyna chłopaka. Kochałam go jak przyjaciela, jak brata. Kochałam go tak jak tego głupka Emmetta. - Ja ciebie też kocham, Bello – wyszeptał, a w jego głosie wyłapałam jakiś dziwny rodzaj smutku pomieszany z czymś jeszcze, z czymś czego nie mogłam określić. Niechętnie odczepiłam się od mojego przyjaciela i otrzymałam od niego zmartwione spojrzenie. Emmet poklepał go bratersko po plecach i wrzucił mnie do samochodu. Zaraz potem z domu wybiegła Renee i usiadła na siedzeniu pasażera. - Dobra dzieciaki ruszamy – krzyknęła podekscytowana, ale nie miałam pojęcia, dlaczego. Wkrótce potem znaleźliśmy się na lotnisku, a jeszcze później siedzieliśmy w samolocie. Nie spałam, po prostu za bardzo się bałam, by zrobić cokolwiek. Naoglądałam się tyle filmów o katastrofach lotniczych, że trudno się dziwić. W dodatku Felix palnął o tym, że samolot to najbezpieczniejszy środek transportu... Za to Emmett bawił się w najlepsze! Flirtował sobie ze stewardessą. Ona zamiast powiedzieć mu, że nie jest nim zainteresowana dała mu swój numer telefonu. Co prawda mój brat jest przystojny, ale żeby tak dawać numer obcemu facetowi, a w dodatku młodszemu od siebie? Zacisnęłam dłonie na oparciu fotela i czekałam, aż to piekło się skończy. ***

7

Traceur In Love by Charlotta17 - Jesteśmy na miejscu! – Zawołał Charlie, gdy taksówka zawiozła nas pod wielki, biały dom*. Tak, było nas stać na takie luksusy. W końcu mama jest prawnikiem, a tata jest prezesem firmy zajmującej się sprzedawaniem samochodów, a jego głównymi klientami są bogaci ludzie. Wspominałam, że mam autograf Lady Gagi i Eminema? Wyszłam z samochodu i jęknęłam, gdy poczułam krople deszczu na mojej twarzy. Już nienawidzę tego miejsca... Skierowałam się w stronę bagażnika, by wyciągnąć swoją walizkę, jednak Emmett mnie w tym wyręczył. - Poradzę sobie sama – warknęłam. – Myślisz, że nie potrafię zanieść głupiej walizki do domu? – Nie znoszę, gdy ktoś robi coś za mnie. Świetnie radzę sobie sama i nie potrzebuję niczyjej pomocy. - Bello! Daj już spokój – jęknął Emmett i wziął mnie na barana. – Samolot gotowy do startu. Trzy, dwa, jeden, start! – krzyknął Emmett i wbiegł sprintem na werandę białego domu. Oczywiście się roześmiałam. Kochałam Emmetta i jego dziecinny charakter. Był wspaniałym bratem i chodź czasami był za bardzo opiekuńczy uwielbiałam go. - Swan posadź swoją kościstą dupę na tym schodku, a ja przyniosę walizki. – Uciekł nim zdążyłam go zatrzymać. Nawet gdybym próbowała nie miałabym szans go dognić. Odkąd trzy lata temu zaczął ćwiczyć le parkour, jest ode mnie znacznie szybszy, Zawsze mnie prześcigał, ale teraz to wątpię czy

najlepszy

biegacz

świata

by

go

wyprzedził.

Charlie

zapłacił

taksówkarzowi, a następnie razem z mamą podszedł do nas i otworzył drzwi naszego nowego domu. - Wow – stwierdziliśmy inteligentnie z Emmet’em, gdy zobaczyliśmy jak nasz nowy dom jest urządzony. Nie spodziewaliśmy się tego. Salon był ogromny! Na środku znajdowała się biała kanapa z czarnymi poduszkami, a *

http://dom.ideopolis.pl/img/mieszkanie-czy-dom-118.jpg – dom Swan’ów ☺ Wiem, wiem trochę wymyślny, ale mi się podoba : P

8

Traceur In Love by Charlotta17 pod nią leżała puszysta, biała wykładzina. Naprzeciw kanapy znajdowała się ogromna plazma. Obok okna stała szafka z książkami i jeszcze jakaś inna. Salon był... taki... nowoczesny! Tak nowoczesny to dobre słowo. Był przestronny i to mi się podobało. - Tato... Nie wspominałeś o tym, że wynająłeś dekoratorkę wnętrz powiedziałam z wyrzutem. - Ten piękny wygląd zawdzięczamy Esme Cullen, mojej przyjaciółce. – Powiedziała Renee z wielkim bananem na twarzy. - Mieszka tutaj. Może zaprzyjaźnicie się z jej dzieciakami? Są w waszym wieku. – Zapytała z nadzieją. - Zobaczy się – stwierdził uśmiechnięty Emmett, jak zawsze chętny przygód. – Dobra, a teraz kochana mamo powiedz mi, gdzie mogę zostawić swoje rzeczy? - Esme mówiła, że twój pokój znajduje się na piętrze, po lewej stronie, a twój Bello po prawej. - Okej - westchnęłam. Wzięłam do ręki walizkę i już chciałam iść na górę, gdy Emmett zaprotestował. - Bello do cholery jasnej. Daj mi tą torbę – warknął, a ja westchnęłam zrezygnowana i podałam mu ją. Nie było sensu kłócić się z Emmett’emJestem-Starszym-Opiekuńczym-Bratem Swan. Wziął moją torbę do jednej ręki, a swoją do drugiej. Weszłam na schody i wkurzona podążyłam tuż za moim bliźniakiem. Powędrowałam do mojego pokoju i zobaczyłam wielkie pomieszczenie z ciemnoniebieskimi ścianami. Na jednej ze ścian było namalowane czarno niebieskie graffiti! Zapomniałam wspomnieć, że kocham także graffiti, często z Emmettem Demetrim i Felixem uciekaliśmy do miasta i malowaliśmy sprayem różne napisy. Na jednej ze ścian znajdowały się duże drzwi

9

Traceur In Love

10

by Charlotta17 prowadzące na balkon. Gdy zrobiłam krok przed siebie poczułam pod nogami coś miękkiego, spojrzałam w dół i zobaczyłam ciemnoniebieską wykładzinę. Na środku pokój znajdowało się wielgachne łóżko również z ciemnoniebieską pościelą. Obok łóżka znajdowała się szafka nocna, a na niej stała lampka „lawa”. Gdy spojrzałam na kolejną ścianie zobaczyłam ciemne biurko, komodę i szafkę z książkami. Obok komody znajdowały się drewniane drzwi. Podeszłam do nich i otworzyłam je. Moim oczom ukazała się wielka łazienka z fioletowymi płytkami, toaletą, dużą wanną, prysznicem oraz umywalką. Podeszłam do umywalki i przemyłam twarz zimną wodą. Następnie wyszłam z łazienki i powędrowałam do kolejnych drzwi znajdujących się w moim pokoju. Było tam mnóstwo szaf szafek, szuflad i dwie komody, więc stwierdziłam, że to garderoba. Będę musiała podziękować Esme za pięknie urządzony pokój, łazienkę, a nawet garderobę. Zaniosłam moją walizkę do garderoby i zaczęłam rozpakowywać swoje rzeczy. Powiesiłam moje bluzy i bluzki na wieszakach. Buty postawiłam na stojaku, a spodnie wsadziłam do komody. Moje kapelusze i kaszkietówki znalazły się na wieszaku. Potem zaniosłam szampony i podobne rzeczy do łazienki. Gdy już miałam wrzucać walizkę do szafy przypomniałam sobie o mojej

deskorolce.

Zostawiłam

ją

w

domu?

Niemożliwe!

Przecież

ją

spakowałam. W przypływie impulsu pobiegłam do Emmet’a jego pokój był podobny do mojego tylko, że mój był niebiesko czarny, a jego biało czarny. - Emmett! Nie ma mojej deskorolki! – jęknęłam spanikowana i byłam gotowa wracać po nią do Phoenix. - Nie martw się, zabrałem ją. Jest w mojej walizce – powiedział śmiejąc się ze mnie. - Ej zrobiłeś to specjalnie – fuknęłam wkurzona, wyciągnęłam deskorolkę z jego walizki i zbiegłam na dół po schodach, nim zacząłby mnie przepraszać.

Traceur In Love by Charlotta17 - Mamo jest tu jakiś park? – zapytałam cicho. - Jeśli chcesz jeździć na desce, to tutaj nie ma odpowiedniego, ale myślę, że w Seattle powinien jakiś być. - Seattle jest daleko? Nie mamy samochodu, a nie wiem czy na desce dojadę… Poza tym będę musiała chyba kupić książki do szkoły... Właśnie masz jakąś listę, czy coś? - Bello, co do samochodu... – Uśmiechnęła się tajemniczo i zawołała tatę. – Pokażmy jej – szepnęła Renee do Charliego. – Bello, zawołaj brata i przyjdźcie do garażu. – Co oni knują? - Emmett, dupo wołowa! Chodź na dół! – wrzasnęłam ubierając moje ulubione białe nonversy i bluzę bez zamka. Nagle nastąpiło jakieś trzęsienie ziemi. Spokojnie, to był tylko Emmett zbiegający po schodach. Podbiegł do mnie i przerzucił mnie sobie przez ramię. - Dupo wołowa? Ja ci dam dupę wołową – wybuchnął śmiechem i wybiegł ze mną na dwór. Co za dzieciak! - Zostaw mnie do jasnej cholery. Sąsiedzi mnie zobaczą! Nie chcę, żeby mnie z tobą kojarzona – zachichotałam. - Oto właśnie chodzi – waliłam go po plecach, a nawet ugryzłam go w szyje, a on powiedział tylko, że krew jest w lodówce, więc nie muszę go smakować... Wrzucił mnie do garażu, a ja upadłam na tyłek. - Ty idioto! To bolało... auuu.. – krzyknęłam na niego. - Bo miało boleć - pokazał mi język, a ja walnęłam go w ramie. - Ekhem – usłyszeliśmy głośne chrząkniecie, które przerwało nam naszą codzienna kłótnie. Odwróciliśmy się szybko i zobaczyliśmy dwa sportowe wozy. Jeden to czarny audiR8* oraz również czarny Lamborghini Gallardo*

* http://se-center.info/picture.php?albumid=392&pictureid=2022 – AudiR8

11

Traceur In Love by Charlotta17 - O kurwa - szepnęliśmy razem z Emmettem. – No to zaszaleliście. - Ja biorę Audi! – krzyknęłam i rzuciłam się w stronę samochodu. - A ja Lamborghini - uśmiechnął się Emmett. Byłam zachwycona. Dostać samochód za kilka milionów to jest coś! Wsiadłam do samochód i uśmiechnęłam się. Dobrze, że wyrobiłam sobie prawko zaraz, gdy skończyłam 16 lat. Głaskałam kierownicę samochodu, co tylko wywołało śmiech moich rodziców. - I co dzieciaki? Podobają wam się? – Zapytał Charlie wyraźnie z siebie dumny. - Tato, one są zajebiste! – Wymknęło mi się. - Mogę jechać nim do szkoły? – Zapytał błagalnie Emmett. - Oczywiście. Przecież musimy pokazać, że mamy klasę no i oczywiście pieniądze! - Zachichotała Renee. Ona myśli tylko o kasie. Wysiadłam z samochodu

razem

z

Emmettem

i

poszliśmy

w

stronę

rodziców.

Powiedzieliśmy głośne „dziękuję” i przytuliliśmy rodziców. - Więc jutro idziecie do szkoły. No wiem, wiem wcześnie, ale chciałam, żebyście zaczęli jak najszybciej – powiedziała Renee z uśmiechem na twarzy i nie wiedząc, czemu puściła do mnie oczko. – Tutaj macie listę książek, kluczyki do samochodu, mapy wam chyba nie trzeba w samochodzie macie GPS, a tutaj macie 500 dolarów. Mam nadzieję, że wam wystarczy. -

Wystarczy

powiedział

Emmett

–

uśmiechając

się

do

mnie

porozumiewawczo. - Emmett jedziemy twoim samochodem, jakby, co to twój się zniszczy – krzyknęłam rzucając mu kluczyki od jego samochodu. Po jakimś czasie dotarliśmy do Seattle. Trochę zajęło nam znalezienie księgarni, ale jakoś się

*http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTXHxtYERrwgiTaRQUVhZIipvYZaeLx5inlKLKv UBbG_OSfCKi6DQ&t=1 –Lamborghini Gallardo

12

Traceur In Love by Charlotta17 udało. Gdy już kupiliśmy wszystkie potrzebne książki, pojechaliśmy do parku. - Bello idę poskakać po dachach - zachichotał Emmett całując mnie w policzek. Rozejrzałam się po parku i stwierdziłam, że nie ma tam żadnych ramp czy rzeczy tego typu. Otworzyłam drzwi od samochodu Emmetta wrzuciłam tam deskorolkę i poszłam na spacerek. Spojrzałam na ekran telefonu, by sprawdzić godzinę. Była osiemnasta, a noc już całkiem pokryła Seattle. Weszłam do jakieś ciemnej uliczki, bo zdawało mi się, że usłyszałam Emmetta, jednak myliłam się. Stało tam sześciu facetów z fajkami i piwem. Odwróciłam się szybko i miałam nadzieję, że mnie nie zobaczą, jednak tak bardzo się myliłam. Zaczęli iść za mną wpędzając mnie w coraz to ciemniejszą uliczkę. - Nie uciekaj kochanie – usłyszałam głos jednego z mężczyzn. Chciałam uciec, ale nie miałam jak. Ogrodzili mnie wszystkich stron. Jeden z facetów złapał mnie za tyłek, a ja dałam mu po mordzie. - Nie tak ostro, kotku. – Popchnęłam tego faceta i udało mi się wyjść z tego kręgu. Zamknęłam oczy i uciekłam w stronę budynku znajdującego się kilkanaście metrów od uliczki. Mężczyźni pobiegli za mną odwróciłam się by zobaczyć ile metrów nas dzieli, byli z dala ode mnie. Miałam szansę uciec... I właśnie wtedy z kimś się zderzyłam...

13

Traceur In Love by Charlotta17

Rozdzial 2 Edward - Mamo, jadę do Seattle. – Powiedziałem całując w policzek moją ukochaną mamę Esme. - Synku jest siedemnasta. – Popatrzyłem na nią błagalnie. – No dobrze. – Zgodziła się. - Uważaj na siebie i załóż kurtkę. Wyszedłem z domu biorąc kluczyki od mojego Astona Martina i ściągnąłem kurtkę z wieszaka. Wsiadłem do mojego auta i ściągnąłem kurtkę. Po cholerę mi ona? Tylko krępuje ruchy! Bluza mi wystarczy! Gdy znalazłem się w Seattle było gdzieś około osiemnastej. Zaparkowałem samochód w jakieś ciemnej uliczce z dala od ludzi i wysiadłem z niego. Założyłem na łepetynę kapiszon od bluzy i pobiegłem w stronę innej ciemnej uliczki, gdy nagle na mojej drodze stanęła przeszkoda i wywróciłem się. - Patrz jak chodzisz, a raczej biegniesz – warknęła. Tak, warknęła i to była dziewczyna. Chcę tylko powiedzieć, że ma cudowny głos. Podniosła się szybko i pobiegła przed siebie. Uciekała? Dlaczego ona uciekała? Podniosłem głowę

i

zobaczyłem

grupkę

mężczyzn

zmierzającą

w

moją

stronę.

Zorientowałem się, że oni biegną za tą dziewczyną. Cholera! Pobiegłem sprintem w jej stronę doganiając ją. Złapałem ją za rękę i skręciłem w lewo. - Szybko – szepnąłem. - Nie potrzebuję niczyjej pomocy – warknęła. Nie potrzebuje? Gonią ją jacyś gwałciciele, a ona mówi, że nie potrzebuje niczyjej, cholernej pomocy!?

14

Traceur In Love by Charlotta17 - Cicho – upomniałem ją, gdy mężczyźni zatrzymali się niedaleko nas szukając swojej ofiary. - W porządku? – zapytałem, gdy mężczyźni odeszli. - Tak – warknęła. – Nie byłeś mi do niczego potrzebny! Sama bym sobie poradziła. – Rzuciła się na mnie. Chociaż nadal nie widziałem jej twarzy. - Gonili cię jacyś napaleńcy, a ty mówisz, że nie potrzebowałaś pomocy?! – uniosłem się. – Wolałać, żeby cię kurwa zgwałcili?! – wrzasnąłem. Wyciągnęła coś z kieszeni, chyba telefon, a ja przyglądałem jej się uważnie. - Emmett?! Gdzie ty się kurwa podziewasz!? Gdzie ja się podziewam?! Dobra! – syknęła. - Przyjedź po mnie, będę w parku. - Odwiozę cię – zaproponowałem. - Nie będziesz mnie nigdzie odwoził! – krzyknęła na mnie. – Nikt! – Powiedziała znowu do telefonu. - Posłuchaj odwiozę cię. Możesz mi zaufać – powiedziałem. - Nie! Nie chcę żebyś mnie odwoził. Emmett nie do ciebie. Będę w parku, przyjedź po mnie. Gdzie jesteś? Ok. – dziewczyna rozłączyła się. - Którędy do parku? – zapytała mnie cicho. - Odprowadzę cię - westchnąłem. - Dobra. Tylko mnie odprowadzisz. Nic więcej – powiedziała rozkazująco. - Nic więcej? A czego ty się spodziewałaś? – zapytałem zdezorientowany. Kompletnie nie rozumiałem tej dziewczyny. - Nic. Po prostu pokaż mi, którędy do parku... Dalej sobie poradzę – sprzeczaliśmy się prze chwilę i już sam nie wiem o co, aż w końcu zaczęliśmy iść do parku. Szliśmy w ciszy przez jakiś czas, gdy nagle zapytałem. - Powiesz mi przynajmniej jak się nazywasz? – zapytałem.

15

Traceur In Love by Charlotta17 - Po cholerę ci to?! – uniosła się, a zaraz potem jej głos zrobił się milszy. – Mam na imię Bella. A ty to...? – roześmiałem się, a ona chyba zgromiła mnie wzrokiem. - Edward - odpowiedziałem z łobuzerskim uśmiechem i chyba to zobaczyła, bo moją twarz oświetliło światło latarni. Cholera! Była piękna. Rudawo brązowe włosy opadające na ramiona, mały, zgrabny nosek i o ile dobrze zobaczyłem to miała duże czekoladowe, sarnie oczy. Wyciągnąłem z kieszeni klucz do mojego samochodu i ciągle się na nią gapiąc kazałem jej do niego wsiąść. - Myślałam, że będziemy iść – powiedziała. - No tak, szliśmy, a teraz jedziemy samochodem – powiedziałem próbując się nie roześmiać. Popatrzyła się na mnie gniewnie zapewne, dlatego, że się z niej śmieję, więc przestałem. Usiedliśmy w moim samochodzie i już miałem ruszać, gdy nagle zapytała: - Jaką mam pewność, że nie wywieziesz mnie w jakiś las i nie przelecisz? - Nie jesteś w moim typie - Boże! Ledwo ją znam, a spodobał mi się jej charakterek no i była też piękna. Więc czemu to powiedziałem? Chyba, dlatego, że nie chciałem by zadawała mi więcej takich głupich pytań. - To dobrze ty w moim też nie. Wkurzają mnie ludzie, którzy się narzucają i w wszystko się wpieprzają - mruknęła. - W takim razie możesz wysiąść - palnąłem. Byłem trochę wkurzony. Chciałem pomóc, a ona jeszcze mi mówi, że się narzucam! Cholera, pierwszy raz w życiu chciałem zrobić dobry uczynek, a ona nie potrafiła tego docenić. Ja pierdole, nie rozumiem kobiet. - W porządku - powiedziała i otworzyła drzwi mojego samochodu. - Daj spokój i wsiadaj – zaprotestowałem. Trzasnęła drzwiami i nie zwracając na mnie uwagi poszła w głąb ciemnej uliczki. Wyskoczyłem z

16

Traceur In Love by Charlotta17 samochodu. – Dziewczyno jak ty mnie wkurwiasz. Chciałem ci pomóc, a ty, co? - Czy ja prosiłam cię o pomoc?! – Wykrzyknęła. – No prosiłam? Powiedz mi tylko, w którą stronę do parku. - Prosto a na skrzyżowaniu skręć w lewo - mruknąłem i wsiadłem do auta. Nie chce pomocy to nie! Co się będę kurwa wysilał, jeśli ona nie potrafi tego docenić?

Bella - Czy ja prosiłam cię o pomoc?! – wrzasnęłam na Edwarda Mam-SexyGłos-I-Cudowny-Uśmiech. – Powiedz mi tylko, w którą stronę do parku! - Prosto na skrzyżowaniu skręć w lewo - mruknął chłopak. Wsiadł do swojego srebrnego samochodu i odjechał z piskiem opon. Co za nieziemsko wkurzający człowiek! No dobra jest przystojny, ma śliczne zielone oczy i wspaniałe miedziane włosy, które miałam ochotę pogładzić ręką, ale co z tego? Nie prosiłam o żadną pomoc z jego strony! Teraz będę musiała się odwdzięczać. Pobiegłam drogą wskazaną przez Edwarda i zaraz potem znalazłam się w parku. Usiadłam na ławeczce i rozejrzałam się za Emmettem. Cholera! Nigdzie go nie było. Nagle usłyszałam klakson samochodu, więc szybko się odwróciłam i na szczęście moim oczom ukazało się czarne Lamborghini. Wsiadłam do samochodu zatrzaskując z hukiem drzwi. - Do cholery jasnej gdzie i z kim ty byłaś? Martwiłem się o ciebie jak cholera! – wrzasnął na mnie mój podenerwowany braciszek.

17

Traceur In Love by Charlotta17 - Spokojnie, bo ci żyłka pęknie. Nie denerwuj się. Wdech, wydech. No oddychaj. Wdech wydech. Proste, prawda? – Robiłam sobie żarty z Emmetta, ale on wkurzył się jeszcze bardziej. Popatrzył na mnie gniewnie i powiedział: - Z kim byłaś? Co się stało? - Gonili mnie jacyś homo, napaleńcy, gwałciciele, pedofile, dresiarze... – powiedziałam jab to była najnormalniejsza rzecz na świecie. - Wszyscy naraz?! – wytrzeszczył na mnie gały. - Nie! Po prostu nie wiem dokładnie, co to byli za palanci! –Spojrzał na mnie i wiedziałam, że mam mówić dalej. - No uciekałam przed nimi i wtedy zderzyłam się z Edwardem – powiedziałam obojętnie. – A ty, co robiłeś? - Kto to Edward? – zapytał niby spokojnie. - Chłopak, który chciał mnie uratować i nie zrozumiał tego, że nie potrzebowałam jego pomocy – syknęłam. - Biedaczek z tego chłopaka. Nie popękały mu bębenki od twojego wrzasku? – zapytał Emmett poważnie. Co za palant. – Zaraz! Bello przecież tamci faceci mogli cię zgwałcić! – ryknął. – Dobrze, że ten chłopak tam był, będę musiał mu podziękować. - „Dobrze, że ten chłopak tam był”?! Sama bym sobie poradziła! - Tratatata. – Popatrzył się na mnie jak na ostatnią idiotkę i przyspieszył. – Bello, a....? – Chciał mnie spytać, ale mu przerwałam. - Cicho. Ja tu się skupiam, nie?! Nie odzywaj się do mnie! Nie chce mi się z tobą gadać. – Fuknęłam na niego. Dlaczego nikt nie potrafi zrozumieć, że jestem niezależną kobietą? Do cholery jasnej, nigdy nie prosiłam nikogo o pomoc, a każdy mi jej udziela. A teraz ten cholerny Emmett sugeruje mi, że gdyby nie Edward to bym sobie nie poradziła... Jechaliśmy w ciszy do mojego domu. Gdy już dotarliśmy przywitała nas zmartwiona Renee i wypytywała mnie o to, czy kogoś poznaliśmy oczywiście

18

Traceur In Love by Charlotta17 tym, że jacyś faceci za mną biegli nie wspomniałam. Pobiegłam do mojego pokoju, wzięłam szybki prysznic, przebrałam się i poszłam spać. Jutro idę do szkoły...

***

Była szósta rano, obudził mnie mój przeklęty budzik. Wstałam i pobiegłam uzbrojona w poduszkę do pokoju Emmetta, wskoczyłam na jego łóżko i zaczęłam walić go ją po głowie. Bez skutku. Walnęłam go jeszcze raz, a on zaczął coś mruczeć. - Wstawaj, bo usunę ci konto premiom na RedTube! – To go otrzeźwiło wstał i złapał mnie za ręce. - Ani się waż! – syknął, a ja wybuchnęłam gromkim śmiechem. - Cierpisz na niedobór seksu? Słyszałam, że to wywołuję ślepotę – zapytałam śmiejąc się z niego drwiąco. - Jeśli wywołuje, to ty byś była niewidoma. - Wiesz coś mi się zdaje, że cierpisz – zaśmiałam się patrząc na wybrzuszenie w jego spodniach. Poranny wzwód. - Och ty mała.... – warknął i ruszył za mną. Wziął mnie na barana i zamiast po ludzku zejść ze schodów wyskoczył przez barierkę. Stałam w szoku i gapiłam się na niego. Do cholery jasne przecież mógł nas zabić, przecież od barierki do dolnego piętra jest z cztery metry! - Ty pojebany idioto! – ryknęłam na niego. – Mogłeś nas zabić jebańcu! Czy ty masz tunel powietrzny między uszami?! – ryknęłam pukając go w głowę. - Czy ciebie małpy w wychowały? - Przypominam ci, że mówisz o naszych rodzicach. – spojrzałam na niego gniewnie. - Bello daj spokój. Przecież żyjemy. – Machnęłam na niego ręką i

19

Traceur In Love by Charlotta17 pobiegłam do swojego pokoju szybko się przebrać i umyć zęby. Emmett stał już na dole i czekał na mnie. Rodziców już nie było w domu, mama pojechała do pracy, tata z resztą też. Wyciągnęłam kluczyki z szafki, założyłam kurtkę i pobiegłam do samochodu.

Edward - Mamy nowych w szkole, mamy nowych w szkole! – Pisnęła moja siostra Alice razem z Rosalie. Rosalie i Jasper są bliźniakami tak samo jak ja mają po siedemnaście lat. Rosie to wysoka, piękna blondynka, każdy facet w szkole, na nią leciał nawet ja kiedyś tam. Jasper to wysoki blondyn z niebieskimi oczami, jest moim najlepszym przyjacielem odkąd pojawiłem się w Forks. Kocha się w Alice, a ona w nim, ale jakoś nie potrafią sobie tego powiedzieć, co jest nadzwyczaj zabawne.

Alice to niska dziewczyna z

kruczoczarnymi włosami i wrodzonym ADHD – przynajmniej tak sądze. Zawsze, gdy nazywam ją chochlikiem wkurza się na mnie, a ja na nią, gdy nazywa mnie Eddiem! Jaki kurwa Eddie?! I skąd to się u niej wzięło? Najgorsze jest to, że Rose i Jasper to podłapali i gdy chcą mnie wkurzyć wołają do mnie Eddie... Ja i Alice nie jesteśmy biologicznym rodzeństwem, zostaliśmy adoptowani przez Esme i Carlisle'a, gdy mieliśmy po trzy lata. - Jakich nowych? – zapytałem obojętnie. - Swan’ów. Bella Swan i Emmett Swan. – Zapiszczała Alice wieszając mi się na szyi. Emmett… Bella... Przecież ta dziewczyna, którą spotkałem wczoraj nazywała się Bella i dzwoniła do jakiegoś Emmett'a…Więc ma na nazwisko Swan! - Znam ją- powiedziałem jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie.

20

Traceur In Love by Charlotta17 - Znasz? Ale jak to? Wal. Kiedy się poznaliście?! – Rosalie dołączyła się do pisku Alice, a ja zatkałem sobie uszy dłonią. - Jak pojechałem do Seattle, zobaczyłem dziewczynę uciekającą przed jakimiś facetami. Złapałem ją za rękę i pomogłem jej się ukryć. Gdy faceci poszli ona zrobiła mi wyrzuty, że, po co jej pomagałem, i że nie potrzebuje mojej pomocy. Zadzwoniła do tego całego Emmett’a, by po nią przyjechał i że będzie w parku, zaproponowałem jej, że ją odprowadzę do parku. Wkurzyła się i znowu walnęła kazanie o tym, że nie potrzebuje mojej pomocy. Chciała się tylko dowiedzieć którędy do parku. Powiedziałem jej, wsiadłem do samochodu i odjechałem. –Mruknąłem w stronę dziewczyn. - Ty idioto! Jak mogłeś ją tam zostawić i po prostu odjechać? – syknęła w moją stronę Rosalie, a zaraz potem dołączył się Jasper. - Eddie! –Zapiszczała Tanya i czepiła się mnie jak jakiś pies do hydrantu. - Nie. Mów. Do. Mnie. Eddie. – powiedziałem każde słowo oddzielnie patrząc na nią wrogo. -Eddie! –Zapiszczała ponownie. Boże. Czy ona nie potrafi zrozumieć tego, że nie jestem nią zainteresowany? Jest ładna, ale co z tego jak to rasowa szmata? – No powiedz coś! – rozkazała mi. -Nie mów do mnie Eddie. I chyba musisz już iść - powiedziałem, popatrzyła na mnie z bólem w oczach i odeszła. Niech pozory nie mylą. Wcale nie jest taką cierpiącą dziewczynką, to zwykła zołza i szmata. Jessica i Lauren podbiegły do mnie i pocałowały mnie w policzek. Uśmiechnęły się do mnie. - Hej ciasteczko, kiedy kolejne spotkanie? – Wymruczały mi do ucha. Jak by je tu spławić?

21

Traceur In Love by Charlotta17 - Zobaczę, kiedy będę miał wolny termin - szepnąłem i delikatnie ugryzłem Jessice w szyje. Je lubiłem. Były niezłymi laskami. Dziewczyny odeszły z triumfalnym uśmiechem, a Jasper nie mógł się powstrzymać. - Mieliście trójkącik?! –Zaryczał. Tak, że chyba pół szkoły go usłyszało. Alice i Rosalie spojrzały na mnie z udawanym szokiem w oczach, a potem się roześmiały. – Zaraz stworzą twój Fan Club. - Jazz, dobrze wiesz, żeja tak nie działam. Żadnych trójkątów – zachichotałam. -

Co do Fun Club ’u Myślisz, że już go nie mają?–

prychnąłem arogancko. – No, ale cóż się dziwić? Jestem zajebisty Edward Cullen i ludzie mnie kochają. Cóż poradzić? Z tym urokiem nie można walczyć - powiedziałem wskazując na siebie. - Jesteś taki zepsuty Cullen- westchnęła Rosalie. – Chodź kocie do stolika. - I, co ja ci mówiłem o Kocie?! – Syknąłem, co wywołało tylko jej śmiech. - Wolisz Eddie? –Zapytała i odsunęła się ode mnie na dwa metry. - Hale, kaszalocie, jeśli jeszcze raz nazwiesz mnie Eddiem radzę ci się odsunąć na dwadzieścia metrów. Może wtedy będziesz miała szansę mi uciec. - CO JA CI MÓWIŁAM O KASZAOLOCIE?! – Jej krzyk niemal powybijał mi wszystkie zęby. - Kochanie nie denerwuj się - zamruczałem. Jej złość jest okropna, zaraz mnie pobije na śmierć i wrzuci do damskiej toalety. - Cullen ty dziwko nie odzywam się do ciebie. – Warknęła. - Nie sądziłem, że wyświadczysz mi taką przysługę! – Krzyknąłem. Tak było zawsze. Rosie, co prawda jest piękna, ale nic nie poradzę na to, że kocham ją wkurzać, a ona mi dłużna nie zostaje. Odwróciła się do mnie plecami i odeszła - Hale! Masz zgrabny tyłeczek! – krzyknąłem i dostałem po mordzie od Jazza.

22

Traceur In Love by Charlotta17 - Edward, co moja siostra ci zrobiła? – warknął. - Nic. -Powiedziałem szczerząc się, a Alice pobiegła za Rosalie, by zaraz ją do mnie przyprowadzić. - O pani padam na kolana! Wybacz! – Teatralnie ukląkłem przed Rosalie i całowałem ją po rękach. Tak wyglądały moje przeprosiny. -Cullen, nie rób scen – zachichotała. – Nie gniewam się Eddie popatrzyłem na nią srogo. –Kocie... – poprawiła się. - Pałka się przegła - zachichotałem specjalnie używając złej formy. - Która?! – wybuchła patrząc na moje krocze. - Ha, ha, ha - powiedziałem sarkastycznie. – A tyłeczek naprawdę masz fajny. - Pocałuj się w dupę Cullen. – Już miałem jej odpyskować, gdy zobaczyłem piękną brązowowłosą kobietę idącą korytarzem, trzymającą w ręce plan lekcji. - Oglądajcie przedstawienie - mruknąłem.

– Zaraz powie, ze nie

potrzebuje mojej pomocy. - Swan! Kochanie! Bello! – Podniosła głowę w moją stronę. - Pomóc ci?! – zapytałem. Dziewczyna posłała mi groźne spojrzenie, a ja omal nie wybuchnałem śmeichem. - Wal się Edward. – syknęła. - Nie potrzebuję twojej pomocy, nie potrzebuje niczyjej pomocu.

– Całemu przedstawieniu przyglądali się moi

przyjaciele i kilkunastu innych ludzi, w tym Mike Newton. Nienawidzę tego chuja. Zachichotałem, podszedłem do narwanej dziewczyny i uśmiechnąłem się. - Daj spokój! Co masz pierwsze? – Wyrwałem jej plan z ręki. O tak. Chciałem ją wkurzyć! Biologię? Ja też. No to chodź POMOGĘ ci dojść do odpowiedniej Sali - specjalnie naciskałem na słowo „pomogę” by ją

23

Traceur In Love by Charlotta17 zdenerwować. Nagle za Bellą staną wielgaśny facet, wyglądał jak jakiś ochroniarz zklubu. Był umięśniony jak cholera i wyższy ode mnie. Spojrzałem na niego, a później na Bellę. Byli do siebie podobni. To chyba rodzeństwo. Te same rudawo-brązowe włosy, duże czekoladowe oczy, jednak był od niej znacznie większy i silniejszy. - Edward gdybyś widział swoją kopare – zachichotała Bella, a zaraz potem moi przyjaciele. - Więc to ty jesteś Edward? – pokiwałem głową. Cholera, co ona mu powiedziała? On mnie zabije? – Stary dzięki! – rozpromienił się. – Wiem, że moja siostra jest cholernie upierdliwa! Np. dzisiaj. – Gdy to powiedział poczułem ulgę. - Stul pysk palancie z dupą woła - powiedziała Bella. – Mogłeś mnie zabić. To były cholerne cztery metry! – wykrzyknęła. - Bells. Nie. Rób. Scen. Jestem Emmett – chłopak wyciągnął do mnie rękę z uśmiechem. Skojarzył mi się z niedźwiedziem. - Edward Cullen. –Powiedziałem, a potem moi przyjaciele poszli się przedstawić. Alice i Rosalie od razu zaprzyjaźniły się z Bellą. Okazało się, że Bella również jest skateboardzistką tak jak Rose i Ally, za to Emmett był traceurem - Cullen, więc mówisz, że masz teraz biologie? –Zapytała Bella. - No tak, a co? – zapytałem z łobuzerskim uśmiechem. - Nic, Alice też. Siedzę z nią –zachichotała, a ja już miałem posmutnieć. Alice ja i Bella rozstaliśmy się z Jasperem, Rose i Emmettem i poszliśmy na lekcje. Usiadłem w ławce za Alice i odsunąłem nogą krzesło dla Belli, - Cullen, jaki z ciebie dżentelmen –powiedziała Bella. - Swan, jakaś ty spostrzegawcza –powiedziałem z błyskiem w oku. Zaraz potem usiadła obok mnie Angela Weber. Angela to raczej nieśmiała

24

Traceur In Love by Charlotta17 dziewczyna z czarnymi włosami i ładnymi niebieskimi oczami, chodzi z Benem. Nauczyciel wszedł do klasy, a ja wyciągnąłem telefon z kieszeni i napisałem do Alice.

Ty zołzo! Jak mogłaś pozwolić jej na to by siedziała z tobą, a nie ze mną? xoxo1 ~ Edward.

Usłyszałem ciche wibracje telefonu Alice, spojrzała na mnie i wyciągnęła telefon. Zaczęła dyskretnie pisać do mnie sms, aż w końcu go wysłała.

Jesteś pojebany, wiesz? Chciałam pogadać z Bellą, a ty tylko byś ją wkurzał, więc stul pysk palancie, bo robię to dla ciebie, nie? Dowiem się czegoś o niej. Zdobędę jej numer telefonu itd. Siedź tam cicho na dupie. ~ Ukochana Siostrzyczka Alice (jedyna na świecie).

Prychnąłem w odpowiedź, Bella odwróciła głowę w moją stronę, a ja uśmiechnąłem się do niej. Przewróciła oczami i znów skupiła się na lekcji. Nim się spostrzegłem lekcje się skończyły. Podszedłem do Belli oferując jej ramie. - Cullen, co ty odstawiasz? –Zapytała z przekąsem Bella. –Chyba cię trochę… pojebało? –Złapałem się za serce. - Ranisz moje uczucia Bello. –Załkałem próbując się nie roześmiać. - Alice jak to możliwe, że ty jesteś taka normalna, a masz takiego po.. dziwnego brata? –Zapytała Bella wbijając we mnie wzrok. - Wiesz on jest adoptowany- zachichotała Alice. Wyszły z klasy, a do mnie podszedł Mike Newton, z krzywą mordą. 1

Xoxo – buziaki i uściski.

25

Traceur In Love by Charlotta17 - Czego? –Zapytałem. - Proponuję zakładzik –Powiedział Mike. Szczerząc się jak idiota. Uwielbiam zakłady z tym palantem, ostatnio zarobiłem 1000 dolarów! - No, jaki zakład? –Zapytałem. - Kto, jako pierwszy rozkocha w sobie Bellę. –Powiedział Mike tak jakby był pewny, że wygra. - Stawką jest...? - Przegrana osoba będzie musiała zrobić to, co każe jej wygranapowiedział śmiejąc się kpiąco. A, że byłem skończonym idiotą zgodziłem się.

Rozdzial 3 Edward - Bello kochanie! – krzyknąłem widząc jak wchodziła do stołówki z moimi przyjaciółmi i Emmettem. - Wal się Cullen. –Powiedziała. - Bello jak tak dalej pójdzie to będę nazywał cię Bella Wal Się Swan. – Powiedziałem, gdy do niej podbiegłem. - Ktoś cię wyprzedził- zachichotał Emmett. - Ale, że co? –Zapytałem zdezorientowany. - Felix nazywał tak Bellę. Został w Phoenix. –Poczułem lekkie ukłucie zazdrości. Kim był Felix? Chłopakiem Belli? Nagle do akcji wkroczył Mike Newton z krzywą gębą. - Isabella? –Zapytał.

26

Traceur In Love by Charlotta17 - Bella- poprawiła go i uśmiechnęła się słodko. Uśmiechnęła się! Mnie nie obdarowała żadnym, nawet najmniejszym uśmiechem! A on tylko podszedł i już... Co jest ze mną nie tak? Czyżbym był skazany na przegrany zakład? Nie! Mike udawał przy Belli nieśmiałego chłopczyka z ambicjami, a ona po prostu się do niego uśmiechała! Co nie wiadomo, z jakich względów wywołało to u mnie zazdrość. Jej uśmiech jest taki piękny... ale nie jest skierowany w moją stronę tylko do Mike’a z krzywą gębą... Gdy Alice powiedziała, że musimy już iść na stołówkę, Mike pożegnał się z Bellą, a potem rzucił mi triumfalne spojrzenie. - Widzisz, Cullen? Można kulturalnie. –Powiedział Jasper by zrobić mi na złość. Dobrze wiedział, że nienawidzę Mike’a. - Zdrajca- mruknąłem i poszedłem do stołówki. Usiedliśmy przy stoliku, no dobra złączyliśmy dwa kwadratowe.

Usadowiłem dupę obok Belli, co

wywołało śmiech Rosalie. - Co, Kaszalocie? – Zapytałem, a że siedziała z mojej drugiej strony oberwałem od niej ręką w tył głowy. - Oj przepraszam, Kotku. Nie denerwuj się. Złość piękności szkodzi, prawda? – Zachichotałem.

Bella Kompletnie nie rozumiałam, o co chodzi Edwardowi. Naśmiewał się ze mnie? Chciał mnie wkurzyć? Nie miałam najmniejszego pojęcia, o co mu chodzi, a gdy Mike do mnie podszedł (miły gość), zobaczyłam w oczach Edwarda coś na kształt złości. Gdy poszliśmy do stołówki Edward usiadł obok mnie, a z jego drugiej strony zasiadła Rosalie, obok niej zajął miejsce Emmett. Rosie roześmiała się nagle i Edward zapytał:

27

Traceur In Love by Charlotta17 - Co, Kaszalocie? –Rose się wkurzyła i walnęła go w tył głowy. - Oj przepraszam Kotku. Nie denerwuj się. Złość piękności szkodzi, prawda? –Zachichotał Edward. - Dlaczego nazywacie Rose kaszalotem? –Zapytał inteligentnie Emmet. - No, bo Hale kojarzy mi się z whale, a to z kolei jest wieloryb. Wieloryb jakoś mi się nie podoba, więc nazywam Rose kaszalotem, oczywiście tylko po to, by ją wkurzyć. –Powiedział Edward z błyskiem w oku. - Błyskotliwe- powiedziałam z kpiącym uśmieszkiem. - Bello, nie bądź wredna- powiedział Emmett kopiąc mnie w nogę pod stołem. Miałam już jęczeć z bólu, ale się opanowałam. Rzuciłam tylko gniewne spojrzenie w stronę Emmet’a, co go niezmiernie rozbawiło! Nasi nowi znajomi gapili się na nas jak na wariatów, którymi z resztą byliśmy. – Przeginasz. Edward myślę, że nie powinieneś nazywać kobietę kaszalotem, ponieważ Rose owego nie przypomina, przenieś się na Jaspera. –Wow! Zdziwiłam się ilorazem inteligencji mojego brata. Edward mruknął coś nie wyraźnie do Rosie, a ta zachichotała. - Eddie, wybaczam. Przecież wiesz, że cię lubię. - Też cię lubię, ale co ja ci mówiłem o Eddiem? Cholera jasna nie nazywaj mnie tak! - Dobrze, dobrze już nie denerwuj się. Złość piękności szkodzipowiedziała Rosalie naśladując Edwarda, a następnie pocałowała Emmetta w policzek. - Zaraz. Wasza mam to Esme Cullen? –Skojarzył mój braciszek. – Dekorowała nasz dom! - My z Alice malowaliśmy graffiti – powiedział Edward z dumą. – Co, podobają się wam?

28

Traceur In Love by Charlotta17 - No ba! Zajebiste są –potem gadaliśmy o naszym domu, a gdy wyczerpały nam się chwilowo tematy Alice zapytała. - Bello jedziesz z nami na zakupy w sobotę? - Jasne- uśmiechnęłam się. Edward szepnął mi do ucha, że nie wiem, w co się pakuję, a ja roześmiałam się, co wywołało także uśmiech u Edwarda. - Po zakupach pojedziemy na rampy! Dzisiaj też możemy– zawołała Rosalie- Przy okazji zobaczycie mnie w akcji. - To ja też mogę jechać? –Zapytał Emmett ze słodką minką. Rose pokiwała głową, a on się uśmiechnął. - Coś mi się zdaje, że będę musiał jechać z wami na te zakupy. Jasper pakujesz się w zbiorowe samobójstwo? –Jasper przybił Edwardowi piątkę. Może nawet go polubię..? Edward wydaje się zabawny.. to ja jestem wkurzającą idiotką.. - To jesteśmy umówieni. –Powiedziałam z uśmiechem. Potem miałam jeszcze kilka lekcji. Oczywiście byłam w centrum zainteresowania… aż w końcu był czas na powrót do domu.

Wyszłam ze

szkoły i w miejscu gdzie powinno stać moje auto stała grupka chłopaków i dziewczyn. - To twoja fura? –Zapytał Jasper z opuszczoną koparą. - Tsa... Audi moje, lamborghini Emmet’ a. Kto chce się przejechać? Ostrzegam jeżdżę jak wariatka! –Rose i All pobiegły do mojego samochodu, a Jazz i Edward do samochodu Emmet’ a. Napisałam sms do mojego brata o treści:

Ścigamy się na mój znak! (jak pokaże ci fuckamana) ~ Bella.

To pewne, że jestem porąbana..

29

Traceur In Love by Charlotta17 - Dziewczyny zapinajcie pasy i przywitajcie się ze złą Bellą. Zaraz ogram Emmet’a. -Odsunęłam szybę i wrzasnęłam: - Jak wygram umyjecie moje buty i wyczyścicie łazienkę. Specjalnie tam nabałaganiłam!

Przygotowałam się! –Emmet pokazał mi fuckmana, a ja

ruszyłam jak z procy, przyciągając gapiów. - Dajesz Bello! –Krzyczały dziewczyny, gdy wyprzedziłam Emmet’a. - Napiszcie do Emmet’a, że obok żółtego domu zawracamy do szkoły. – Krzyknęłam. Potem byłam już na parkingu szkolnym świętując zwycięstwo wodą mineralną. - Gdzie Emmett? –Zapytała Rosalie. - Nie może przecierpieć tego, że wygrałyśmy –zachichotałam. Ludzie mogli mieć nas za idiotki, bo tak wyglądałyśmy. Oczywiście nam to nie przeszkadzało. W towarzystwie Alice i Rosie czułam się swobodnie.. Nigdy nie miałam przyjaciółek, otaczało mnie mnóstwo chłopaków, może, dlatego zachowuję się jak jedna z nich? - Bello wpadnij do nas –zapiszczała Alice podekscytowana. –Pogadamy, opowiesz nam o Phoenix. Proszę! –Zawiesiła mi się na szyi. Oczywiście się zgodziłam i zadzwoniłam do Emmet’a. - Informuję cię, że będę z dziewczynami i że Alice zabierze samochód Edwarda, a Rose Jaspera. Gdy wrócę moja łazienka i buty mają lśnić! – Rozłączyłam się, nim zdążył zaprotestować. Alice jechała volvo Edwarda, a Rosalie czarnym mercedesem CLS* Jaspera. Trzymałam się zaraz za Alice, która zmierzała do swojego domu, aż w końcu zatrzymała się na podjeździe, wielkiego domu ze szklanymi ścianami*. Jedyne słowo, jakie wydobyło się z

* http://www.autodoplnky.cz/picture/novinky_shop/00_rok_2005/20_06_2005_mercedes_cl s/spoilery_mercedes_cls_001.jpg –samochód Jaspera. * http://kellyquinn.files.wordpress.com/2008/10/cullen-house.jpg –dom Cullenów.

30

Traceur In Love by Charlotta17 moich ust, to WOW. Myślałam, że większego domu niż mój w Forks nie ma. A jednak myliłam się. Weszłyśmy z dziewczynami do przestronnego, białego salonu. Na środku znajdowała się kanapa tego samego koloru, co ściany ze stolikiem. Kilka metrów dalej stał czarny fortepian. Hmm... ciekawe, który z Cullenów na nim gra? Alice wskazała nam ogromne, białe schody, a potem już byłam w jej pokoju. Ściany były pomalowane na kolor fioletowy, na środku stało duże łóżko z baldachimem, a obok dwie ciemne szafki nocne. Nad ciemnym biurkiem wsiała tablica korkowa, na której znajdowały się różne szkice. Podeszłam do nich i uśmiechnęłam się. - Ally, ten mam na ścianie- powiedziałam wskazując jeden ze szkiców. – Musimy kupić spray i napsocić w Seattle. Co wy na to? –Zaproponowałam. - Stoi! –Pisnęły obie. –A teraz siadaj na „łóżko zwierzeń”. –Zawahałam się, gdy dziewczyny to powiedziały, ale usiadłam. Przez chwilę patrzyłam na nie niepewnie, a potem uśmiechnęłam się. - Co chcecie wiedzieć? –Zapytałam gotowa do zwierzeń. - No to może ja pierwsza.. –Zawahała się Rosie. –Eee.. myślisz, że Emmett mnie polubił? - Polubił? On cię pokochał. –Zachichotałam. –Ten Misiek zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Ty nie widziałaś jak on się na ciebie gapił? No proszę cię.. –Jęknęłam, a ona się rozpromieniła. Dziewczyny pytały mnie o wszystko o Phoenix, o sklepy, o Felixa, o deskorolkę, o Emmetta, ale nagle Alice zadała mi dziwne pytanie. - Lubisz Edwarda? –Popatrzyłam na nią niepewnie i zastanowiłam się. Lubię Edwarda? Dobra, lubię. Podoba mi się jego charakter, choć często jest wkurzający...

31

Traceur In Love by Charlotta17 - Gdyby się głębiej zastanowić, to tak lubię go –stwierdziłam z uśmiechem. –Jazz ‘a też. - Jazz.. –Westchnęła Alice nie patrząc mi w oczy. Co jest? –Też go lubię... Myślisz, że on mnie też? - Ally przecież ciebie nie da się lubić, ciebie się po prostu kocha! –Taka była prawda. Alice była taka wesoła i pełna entuzjazmu, że nie sposób było jej nie kochać. Mimo, że znamy się jeden dzień to traktuję ją jak siostrę, której nigdy nie miałam. Ally rozpromieniła się. - A co sądzisz o Newtonie?

–Zapytała Rosalie wbijać wzrok w Alice, a

potem na mnie. -Fajny gość- uśmiechnęłam się. Tak, Mike to naprawdę fajny gość! Zabawny, kulturalny.. całkowite przeciwieństwo Edwarda. No dobra Edward też jest zabawny, i kulturalny, ale w inny sposób... Alice popatrzyła na mnie wrogo i powiedziała jęcząc przy okazji: - Bello... Mike to idiota. Radziłabym ci się z nim NIE umawiać.. - Alice moja sprawa, z kim się umawiam, a z kim nie... Jedziemy do Seattle? Kupimy spreje... –Zachęciłam je, a one się zgodziły i zaraz potem siedzieliśmy w moim audi. Gdy już znaleźliśmy się w Seattle szukałyśmy sklepu ze sprayami. Weszłyśmy do średniej wielkości budynku z trzema oknami. Było tam mnóstwo farb, kredek, bloków, ale to nas nie interesowało w końcu przyszłyśmy po spray ‘e, a nie po farby akwarelowe... Pojechałyśmy do innego sklepu, w którym na szczęście były nasze cuda. - Znam go. Załatwię nam zniżkę. - Mruknęła Rosie. - Aro. Hej. –Powiedziała zalotnie, mrugając w stronę chłopaka. –Mamy.. mało pieniędzy, a tak nam zależy na tych sprayach.. –Westchnęła głaszcząc

32

Traceur In Love by Charlotta17 chłopaka po policzku. Na oko miał gdzieś z dwadzieścia lat. Miał czarne włosy i duże brązowe oczy. Uśmiechnął się do Rosalie. - Rose wybierzcie sobie kolory, a ja opuszczę wam z sceny - Rosie podskoczyła i pocałowała Aro w policzek. - Dziękuję. Chodźcie dziewczyny. Wyciągnęłyśmy z półki dwa czarne spray ‘e, jeden niebieski, dwa czerwone, i jeden biały, a następnie poszłyśmy w stronę Aro. - No to tyle. Ile jesteśmy winne? –Zapytała uwodzicielsko Rosie, a ja gapiłam się na nią próbując się nie roześmiać. Naiwność tego chłopaka była wręcz urocza.. - 23 dolary. –Uśmiechnął się. Rosalie podała mu pieniądze, a zaraz potem szukałyśmy godnej graffiti ściany. - Chodźcie zadzwonić do chłopaków... dobra, już zadzwonię. – Pisnęła Alice, a zraz potem już czekałyśmy na ich przyjazd. Gdy się nie pojawili po 10 minutach założyłyśmy na usta czarne chustki i zaczęłyśmy malować białe czaszki, a jak już namalowałam głowę czarnej „śmierci” pojawił się Emmett. - No hej, Kocice. –Zawołał Emmett. - Hej, Miśku. –Odpowiedziała Rosie całując go w policzek. –Gdzie Ed z Jazz’em? - Parkują mój samochód- zachichotał Emmett przyglądając się naszej pracy, wziął ode mnie czarny spray i zaczął dokańczać „śmierć”. Wkrótce chłopcy przyszli do nas i malowali z nami dzieło. Gdy już skończyliśmy Edward napisał pod graffiti „Z pozdrowieniami dla policjantów”, oczywiście wszyscy się roześmialiśmy i stwierdziliśmy, że pójdziemy na rampy. Na szczęście Emmett zabrał moją deskę, a Alice miała swoją w samochodzie, jedyne Rose była pokrzywdzona. Pojechaliśmy do skateparku i uśmiechnęłam się.

33

Traceur In Love by Charlotta17 Wskoczyłam na rampę i zaczęłam się rozpędzać. W górę i w dół, w górę i w dół. W końcu dojechałam na szczyt i zrobiłam te prostsze triki takie jak: axel stalle, nosestall czy ollie to fakie. Potem zaczęłam improwizować, a moi przyjaciele i kilka innych osób przyglądało mi się i przy okazji wiwatowali. Założyłam kaptur mojej bluzy na głowę i kontynuowałam jazdę. Potem rozbolały mnie nogi, więc jednym zwinnym ruchem zeskoczyłam z rampy. - No, no. Niezła jesteś! –Zawołali chłopcy. - Dzięki- powiedziałam. Potem do akcji wkroczyła Alice, wykonując różne triki, a następnie Rosalie. Byłam pod ogromnym wrażeniem. Dziewczyny naprawdę świetnie jeździły. Zadzwonił mój telefon, więc postanowiłam odebrać. - Halo? –Zapytałam. -Bello? Gdzie jesteście? –Zapytała mnie zaniepokojona Renee, a Edward i Jasper zaczęli krzyczeć „polewaj, polewaj”, żeby mama pomyślała, że coś pijemy.. –Co się tam dzieje? - Nic... moi głupi koledzy się wygłupiają. Jesteśmy w skateparku. Emmett jest ze mną i mnie pilnuje.. - Jesteś tam z samymi chłopcami? - Nie, jestem tu jeszcze z Alice Cullen i Rosalie Hale. –Specjalnie powiedziałam Cullen, ponieważ wiem, że Cullenowie to przyjaciele mamy i na pewno pozwoliłaby mi z nimi zostać. - To cudownie! –Zawołała. –Bawcie się dobrze! Nie wracajcie za późno.Powiedziała, a ja się rozłączyłam. - Emmett, mamy nie wracać... –Uśmiechnął się. –Mamy nie wracać za późno- poprawiłam szybko. Siedzieliśmy w skateparku do momentu, aż zaczęło się ściemniać. Potem stwierdziliśmy, że trzeba już jechać do domu, więc tak zrobiliśmy.

34

Traceur In Love by Charlotta17 - Pa Bello- powiedział Jasper. - Do zobaczenia- powiedział Edward, a ja przewróciłam oczami, ale uśmiechnęłam się. –Robimy postępy! To twój drugi uśmiech do mniepowiedział Ed z dumą, a ja oczywiście wybuchłam śmiechem i nie wiedząc, czemu pocałowałam go w policzek śmiejąc się jeszcze bardziej. Stał zszokowany, a ja tylko zachichotałam: - Robimy postępy Cullen! –Pożegnałam się jeszcze z Alice i Rose, a potem wsiadłam do samochodu i odjechałam. Po kilku minutach zawrotnej jazdy dotarłam pod mój dom, a zraz po mnie Emmett. Zaparkowaliśmy samochody w garażu i skierowaliśmy się do swoich pokoi. Gdy szliśmy po schodach Renee zapytała nas jak się bawiliśmy i tak dalej. Aż w końcu mogłam rzucić się na łóżko, by zrobić to banalne zadanie domowe. - Bello, zrobiłaś zadanie? –Zapytał Emmet wchodząc do mojego pokoju. - Nom, a co? –Zabrał ode mnie książki i zaczął przepisywać to, co napisałam. -To oszustwo- westchnęłam, gdy skończył zżynać. - Dlaczego traktujesz tak Eddie ’go?- Westchnął pytająco, a ja walnęłam go w ramie. - Jak niby go traktuje? -Zapytałam wbijając wściekły wzrok w Emmet’a. Patrzył na mnie przez chwilę, zastanowił się siedem razy, położył głowę na poduszce, aż w końcu wydusił z siebie kilka słów. - Jesteś wredna i sukowata wobec niego, a przecież nic ci nie zrobił! Wręcz przeciwnie! On cię uratował! Więc bądź milsza, ok.? Wiem, że potrafisz... – Westchnął. Gapiłam się w niego przez chwilę, a potem zastanowiłam się nad sensem jego słów. No dobra miał rację. Po prostu byłam trochę wkurzona na

35

Traceur In Love by Charlotta17 Edwarda. Chociaż tak naprawdę powinnam mu podziękować za pomoc. To będzie trudne.. - Postaram się, ale nic nie obiecuję. Masz ochotę na jakiś film? –Popatrzył się nam nie maślanymi oczami, a ja już wiedziałam, o co mu chodzi. - Yamakasi?* –Pokiwał głową wesoło. –Ok.! To, kto pierwszy do telewizora! –Zeskoczyłam z łóżka i zbiegłam po schodach, a ten dupek Emmett przeskoczył prze barierkę. - Ej! To nie jest dozwolone! Będę musiała napisać regulamin wyścigów – westchnęłam. Emmett wyciągnął płytę z filmem, a następnie włożył ją do odtwarzacza. Film oglądaliśmy już wiele razy, wiec ciągle mówiliśmy kwestię aktorów, śmialiśmy się i płakaliśmy na przemian, a potem poszliśmy spać, znaczy ja jeszcze sprawdziłam łazienkę i o dziwo była posprzątana. Chociaż wątpię, że chłopcy to zrobili. Może sąsiadka im pomogła..? *** - Doberek!* –Pisnęło mi coś dziwnego do ucha. Podniosłam jedno oko i spojrzałam na mój budzik. Do cholery jasnej jest piąta rano! Kto śmie mnie budzić?! –Bells stawaj! - Alice?! –Zdziwiłam się. Co ona robi w moim domu? - No hej śpiochu! Rose też jest! Pozwoliłam sobie na włamanie się do twojego domu. Twoich rodziców nie ma. Charlie mi otworzył, a potem chyba pojechał do pracy… wcześnie. - Tak, dzisiaj mają na rano- ziewnęłam i podniosłam moje cztery litery z tego mięciutkiego łóżka. Gdy usłyszeliśmy głośny huk Alice zawołała: - Zabił ją? *

Yamakasi- Kolejny film akcji wyprodukowany przez mistrza francuskiego kina Luca Besson! Yamakasi jest siedmiu. Siedmiu młodych ludzi z przedmieścia, którzy stworzyli własną dyscyplinę: sztukę ruchu, która jest pozytywnym przekształceniem energii fizycznej... Film bardzo fajny, polecam ☺ *

Doberek- słowo pochodzące od dzień dobry- -> dzieńdoberek - -> doberek ☺

36

Traceur In Love by Charlotta17 Tak na wszelki wypadek poszłyśmy sprawdzić.. No, co? Mój brat rano jest okropny i zdolny do wszystkiego. Cichaczem wlazłyśmy do jego pokoju i przeżyłyśmy szok. Rosie w objęciach Emmetta! - WSTAWAĆ!!!!!!!! –Wydarła się Alice. Rosalie wydostała się z ramion Emm’a jak postrzelona, a sam Emmet wrzeszczał zdezorientowany: - Co? Gdzie? Jak? Kiedy?! –popatrzył na mnie i zapytał już spokojnie- Ale, o co biega? - Nic, nic Emciu. A ty Rose idziesz z nami- powiedziała Alice uśmiechając się znacząco. –Mów! –Pisnęła, gdy Emmett już nas nie widział. - No przyszłam go obudzić, a ona zapytał „Rosie” i objął mnie ramionami. Cholera, wiem, że znamy się z jeden dzień, ale… cholera, wiecie jak trudno wydostać się z jego ramion, tym bardziej jak ktoś tego nie chce? – Uśmiechnęła się sama do siebie. –Lubię Emmet’a... - Dobra, dobra. Cisza. O co chodzi i czego budzicie mnie o piątej rano... no i jak się tu dostałyście? –Zapytałam. - Kominem.. Nie no żart weszłyśmy drzwiami. Chociaż komin też był brany pod uwagę! No i okno i drzewo... ale twój tata nam otworzył, akurat szedł do pracy. A jesteśmy tu, ponieważ, chcemy cię zajebiście ubrać, umalować itd. - Zaraz. Że co? –Zapytałam wytrzeszczając na nie gały. Jeśli zamierzają zrobić ze mnie jakaś lalunię... - Można ciszej? –Jęknął Emmet zza drzwi. - Spałeś? No to śpij, dupo wołowa! –Warknęłam. - O ty! Tego ci nie wybaczę –warknął pojawiając się przy mnie i jak ostatni debil wziął mnie na barana i wyskoczyliśmy przez barierkę schodów. - Kurwa! Czy będziesz to robił każdego pieprzonego ranka!? –Wydarłam się na niego.

37

Traceur In Love by Charlotta17 - Będę skakał przez barierkę, a jak wymyślę coś fajniejszego, albo jak opracuję taktykę rzucania się na żyrandol to spróbujemy tego- wyszczerzył się. - Boże żyjecie?! –Zapytała Rosie biegnąc do nas. – Kiedyś Jazz mi tak zrobił, złamałam sobie rękę. A teraz kochany, debilu Emmecie błagam nie rób tego więcej! – Emmet pokiwał głową, a ja odetchnęłam z ulgą. Rosalie ma na niego wpływ. Alice pobiegła do swojego samochodu (żółtego porsche), a Rosalie zaprowadziła mnie do mojego cudownego sanktuarium, po czym wprowadziła do garderoby. - Bello, nie mów, że nie masz żadnych kiecek- jęknęła. - Mam spodnie. Poza tym tu jest za zimno, żeby chodzić w kieckach.. - Przecież, zawsze można założyć seksowne rajstopki i po sprawie... Ale okay wybierzmy coś dla ciebie... Hmm... –Poprzeglądała moje ciuchy i stwierdziła, że zakupy mi się przydadzą i cieszyła się, że do soboty jeszcze tylko jeden dzień.

Wzięła kilka par moich rurek i kilka bluzek i bluz, a

następnie poszła do mojego pokoju. Alice już tam czekała z wielkim kuferkiem z kosmetykami. - Alice dzisiaj ubierzemy ją na hiphopowca, Ed też to lubi, a po zakupach będziemy ją ubierać seksy.. - Zaraz, zaraz, co? „Ed to lubi”? No proszę was.. przecież wiecie, ze ja i on.. - Pasujecie do siebie? Oczywiście! –Sprzeczałam się z nimi przez jakieś pięć minut, ale one oczywiście miały przewagę i postawiły na swoim. Narzekały, że nie mam żadnych fajnych ciuchów aż w końcu zdecydowały się na moje ulubione szare rurki, tenisówki, bluzę z kapturem i czarną bluzkę.

38

Traceur In Love by Charlotta17 Zrobiły mi delikatny makijaż, (bo na inny się nie zgodziłam), a potem, gdy Emmet się obudził i ubrał pojechaliśmy do szkoły. - Dzisiaj zostaniesz jeszcze w swoim stylu po sobocie będziesz całkiem inną dziewczyną –zachichotała Rosie, a ja jęknęłam na samą myśl o ciuchach..

Edward Pierwszy raz od kilku lat obudził mnie budzik, a nie pisk Alice. Cały w skowronkach pobiegłem się umyć i ubrać, a potem by dzień stał się jeszcze lepszy okazało się, że Alice nie ma w domu i pojadę do szkoły sam. Zapowiada się cudowny dzień! Zgarnąłem torbę z książkami oraz kurtkę i pobiegłem do mojego ukochanego volvo. A, że byłem strasznie szczęśliwy nie przeszkadzał mi nawet ten szajs lecący w radiu, wręcz przeciwnie nuciłem sobie znienawidzoną przeze mnie piosenkę. Wysiadłem z samochodu i pobiegłem w stronę budynku szkoły. - Cullen! –Zawołał ktoś za mną. Odwróciłem głowę i zobaczyłem Bellę. – Ratuj mnie. Twoje siostry... Znaczy siostra i przyjaciółka. - Zrozumiałem. Pobiegliśmy w stronę jakiś klas i wybuchnąłem śmiechem. - One myślą, że my.. No wiesz... i zagroziły mi, że moja garderoba będzie pełna sukienek... Nie mogę tego słuchać.. – Jęknęła. To, że moja paczka jest stuknięta było jasne. - Cullen wiesz, że mnie wkurzasz? – Kiwnąłem dumnie głową- Czyli wiesz... w każdym bądź razie, dzięki. -Ale, za co? Że cię wkurzam? Przyjemność po mojej stronie! -Wiem, że jestem sukowata, ale dzięki za wszystko –powiedziała, a ja uśmiechnąłem się.

39

Traceur In Love by Charlotta17 - Czyli mam jakieś szanse? –Zapytałem i nie chodziło mi tylko o zakład z Mikem. Chodziło o coś więcej. - Nie wiem, czy mogę odpowiedzieć na tak tendencyjne pytanie, bowiem moja wysublimowana delikatność, połączona z niezaprzeczalnym wdziękiem i urokiem osobistym oraz nietuzinkowa elokwencja i erudycja oraz niebanalne poczucie humoru, mogłoby wywołać u audytorium syndrom zaniemówienia, a tego chciałabym uniknąć. –Popatrzyłem na nią spod oka. – Jak się postarasz - szepnęła mi do ucha.

Rozdzial 4 Edward - Usiądź ze mną.. – westchnąłem, gdy zmierzaliśmy w stronę sali, w której odbędzie się lekcja angielskiego. Bella pokiwała przecząco głową, a ja się skrzywiłem. - Cullen.. myślisz, że polubię cię z minuty na minutę? – zapytała patrząc na mnie tymi swoimi pięknymi oczami. Przeszliśmy kilka kroków dalej dochodząc do naszej sali. Gdy Bella zmierzała w stronę ławki, w której siedziała Rosie, złapałem ją za rękę i pociągnąłem do jednej z pustych ławek. - Tak łatwo nie odpuszczę - powiedziałem patrząc na nią wyzywająco, ona tylko pokręciła głową i usiadła na krześle obok mnie. Wyciągnęła z torby swoje książki, a ja obserwowałem każdy jej ruch. Było w niej tyle gracji, że wystarczyłoby na trzy osoby. Podniosła głowę w moją stronę i zachichotała.

40

Traceur In Love by Charlotta17 Ciekawe, co ją tak bawi? Nie zdążyłem jej o to zapytać, ponieważ pojawiła się nauczycielka z plikiem kartek. Mam nadzieję, że to nie jest żadna kartkówka.. Nic się nie uczyłem. Moje ciche prośby się nie spełniły i nauczycielka rozdała nam kartki z angielskiego. Spojrzałem na Bellę, a ona zaczynała robić już pierwsze zadanie. Popatrzyłem i zacząłem spisywać. Bella przysnęła mi bliżej kartkę bym miał lepszy widok na to, co pisze. Uśmiechnąłem się, gdy oboje skończyliśmy kartkówkę. - Mam nadzieję, że masz tą samo grupę, co ja - zachichotała. Szybko spojrzałem na moją kartkówkę. Grupa A. Spojrzałem na kartkówkę Belli i na moje szczęście też miała grupę A. Westchnąłem z ulgą. - Dzięki - szepnąłem wychodząc z klasy. Za nami szła Rosie bacznie nas obserwując, a za Rosie stał Mike Newton we własnej osobie. Nachyliłem się nad Bellą i pocałowałem ją w policzek. Spojrzała na mnie pytająco, a ja tylko wzruszyłem ramionami. Mruknęła coś w stylu „wariat” i wyprzedził mnie o kilka kroków, co sprawiło, że znalazła się w stołówce szybciej od nas. Bella opadła na krzesło obok Emmetta, a ja obok niej. Rosie i Alice usiadły na krzesłach obok siebie i szepnęły coś do siebie, a potem ich wzrok utkwił we mnie. - Zabiłem kogoś? – zapytałem nie wiedząc, o co im chodzi - w każdym bądź razie nie chciałem. - Bello... Nie wiem czy wiesz, ale dzisiaj piątek, więc postanowiłam z Rose, że zanocujecie u mnie, a jutro pojedziemy na zakupy, a następnie na tą imprezę! – Alice rzuciła w Bellę jakąś kartką, wziąłem ją od Belli i przeczytałem.

41

Traceur In Love by Charlotta17 Impreza w Seattle! Sobota, klub Twilight, godzina dwudziesta. Przyjdź! Wszyscy tam będą!

Uniosłem jedną brew, Alice popatrzyła się na mnie i pokiwała głową. - Ja się na to piszę! - wykrzyknął radośnie Emmett. – Ale Rosie też nocuje, tak? I do klubu też idzie? – Alice pokiwała głową, a na twarzy Emmetta pojawił się wielki banan. - Nie wiem czy rodzice nam pozwolą... – westchnęła Bella. - Zaraz... Pozwolą! W końcu Renee i Esme to przyjaciółki, nie? Czyli załatwione. O której? - Przyjadę po was – powiedziała Alice. Dziewczyny były podekscytowane zakupami, a Bella uśmiechała się sztucznie. Nie sądzę, żeby lubiła zakupy. - Może to jednak ty jesteś tym normalnym w rodzinie? – wyszeptała cicho. Pokiwałem głową i gdy Bella znów wróciła oczami do dziewczyn ja zacząłem konwersację z chłopakami. Gadaliśmy o parkourze i freeruanie. Zadzwonił dzwonek na lekcję, więc posłusznie ruszyłem dupę z krzesła i wstałem. Wkurzyłem się, bo tej lekcji nie miałem z Bellą.

Bella - Bello! Tutaj - zawołał ktoś, gdy weszłam do klasy, odwróciłam się i zobaczyłam Mika. Podeszłam do niego i usidłam obok. – Co tam? - zapytał mnie chłopak. - Po staremu. A tobie jak leci? – nie zdążył mi odpowiedzieć, bo ktoś złapał mnie za ramiona i usadowił w jakieś ławce. Odwróciłam głowę i zobaczyłam

42

Traceur In Love by Charlotta17 Emmetta. Walnęłam go w ramię, (chociaż i tak bardziej zabolało mnie niż jego) - Nie chce, żebyś z nim gadała- warknął na mnie Emmett. Co go w ogóle obchodzi, z kim ja gadam? Mike to bardzo miły facet, a po tej akcji z Emmettem pewnie nie będzie chciał ze mną gadać. - Ja decyduję o tym, z kim będę gadać, a z kim nie - syknęłam. *** - Weź to! No błagam cię… Bello… – jęczała mi Alice nad uchem, gdy pakowałyśmy moją torbę. Alice planowała mi wcisnąć jakąś bieliznę, którą kiedyś kupiła mi Renee. Dziwne byłam w stu procentach pewna, że ta bielizna została w naszym starym domu.. A propos Renee. Gdy dowiedziała się, że nocuję u Alice była wniebowzięta. Spakowaliśmy moją piżamę składającą się z białej koszuli i czarnych spodenek, szczoteczkę do zębów, moje ukochane czarne tenisówki dwie koszuli i jeansowe rurki. Nie pozwoliłam Alice wrzucić mi do torby tej głupiej bielizny.. Co ja tam będę robić, seks uprawiać? Gdy już się spakowałam pobiegłam do Emmetta sprawdzić jak mu idzie. Była z nim Rosie, więc Emmett

został porządnie spakowany i był gotowy do wyjścia.

- Ok., idziemy - powiedział Emmett przerzucając sobie Rosie przez jedno ramie. Wziął do ręki swoją torbę i dumny z siebie zszedł po schodach. Zmierzał w stronę żółtego porsche Alice. Rzucił do niego walizki i zasiadł na tylnych siedzeniach z Rosie na kolanach. Coś mi się zdaje, że on i Rosalie będą lub są razem.. Dlaczego mi się tak zdaje? Otóż wystarczy spojrzeć na ich zachowanie... przyjaciele nie obściskują się, nie siedzą sobie na kolanach nie patrzą się na siebie maślanymi oczami i nie całują się…

43

Traceur In Love

44

by Charlotta17 Do

domu

Cullenów

dojechaliśmy

godzinę

potem.

Emmett jak

to

wkurzający Emmett wziął moją torbę i zaniósł ją do wielkiego domu. Alice i Rosie poszły za moim braciszkiem, a ja za nimi. Gdy weszłam do domu zobaczyłam Edwarda i Jaspera siedzących na kanapie przed telewizorem. Byli tak zajęci, że nie usłyszeli zbliżającego się do nich Emmetta i gdy mój bliźniaczy brat zrobił „buu” z ust chłopców wydobyło się głośne „ja pierdole”. - Dobra, to, co robimy? – zapytał Emmett rzucając się na stół pełen chipsów, ciastek, pepsi, coli, prażynek, popcornu i innych takich. - Rodziców nie ma w domu. Stwierdzili, że nie chcą nam przeszkadzaćmruknął Edwarda. Odwrócił głowę w moją stronę i puścił mi oczko. Ciekawe, co on sobie wyobraża...? - Wracając do robienia, to zaczynamy od filmu! – pisnęła Alice radośnie. Alice włączyła film Kac Vegas i zaczęliśmy oglądać. Ja położyłam się na kanapie, Rosie siedziała na kolanach Emmetta, Jasper i Alice siedzieli na dwuosobowym fotelu, a Edward opierał głowę o kanapę. - Ja pierdole! – krzyknął Emmett, gdy zobaczył gołego Chińczyka wyskakującego z samochodu aktora w filmie. Edward oparł głowę o kanapę tak, że znajdowała się pod moją ręką. Tak mnie nęciłoby pogładzić te miedziane włosy Edwarda. Wydawały się takie cholernie cudowne.. Film się skończył, a ja nadal miałam tą niezaspokojoną chęć. - Alice, co jest na naszej liście? –zapytała Rosie. - Butelka - mrugnęła w stronę Jaspera, który siedział z Edwardem cicho na kanapie. Jazz uśmiechnął się, a ja się przeraziłam. - Że co? Alice ciebie trochę.. ykhm? – zapytał Edward.

Traceur In Love by Charlotta17 Nie chciałam brać w tym udziału, ale cholerna Alice, cholerna Rosie i cholerny Emmett mnie do tego zmusili. - Dobra, rodzeństwo nie całuje się z rodzeństwem- upomniała Rosie. – Wpierw całus w policzek potem się rozkręci. Ja kręcę pierwsza. – Rosie zakręciła butelką i wylosowała Edwarda. Alice i Jasper wybuchli śmiechem. Czy tylko mi się tak zdaje czy za tym kryje się jakaś historia? - O co chodzi? –zapytał Emmett. Alice odpowiedziała mu śmiechem i próbowała złapać powietrze. - Przypomniało mi się jak Edward i Rose byli razem! – Jasper wybuchł śmiechem, a Edward zgromił go wzrokiem, złapał Jazz ‘a za buzie, a Rosalie Alice. - Spróbujesz coś powiedzieć- warknęli oboje. Rosie i Ed zdjęli Alice i Jazzowi ręce z buzi i usiedli. Trudno, powiedzą nam, kiedy indziej. Alice otwierała buzię, żeby coś powiedzieć, a Edward rzucił się na nią skutecznie tamując każde słowo. Warknął na Alice i usiadł obok Rosie. - Dobra Rose no to cium – zachichotał Edward. Rosalie przysunęła się do Edwarda i pocałowała go w policzek. Edward zachichotał i odsunął się. Teraz kręcił Edward. Wylosował Jaspera... - Ee...chłopaków też nie całujemy... No to dalej - zakręcił butelką jeszcze raz i stanęło na Emmecie. - Widzisz Bello? Nie jest dane nam się pocałować - zachichotał, a ja przewróciłam oczami. Eddie zakręcił jeszcze raz i znowu wylosował Rosie, i muszę przyznać, że... byłam zazdrosna? Nie jestem do końca pewna... Rosie wylosowała, Emmetta on Alice, Alice Jaspera, Jasper mnie i na tym się skończyło. Stwierdziliśmy, że nie chce nam się grać dalej w butelkę i przystąpiliśmy do opowiadania

45

Traceur In Love by Charlotta17 strasznych historyjek. Emmett był w swoim żywiole straszył dziewczyny, a one piszczały niemiłosiernie. - Wow już pierwsza w nocy, chodźcie spać - ziewnęła Alice i pociągnęła nas do swojego pokoju. Na łóżku Alice zmieściłyby się cztery osoby. Tak, tak, łóżko Alice było ogromne!

Ally kazała mnie, Edwardowi, Rosie i Emmettowi spać na tym

wielkim łóżku, a sama położyła się z Jasperem na kanapie. - Dobranoc Bello - szepnął mi Edward do ucha. - Dobranoc Eddie - mruknęłam cicho i położyłam się spać. Czułam przy sobie najwspanialszy zapach na świecie.. To chyba perfumy Edwarda. Spanie tak jakby z Edwardem było krępujące, ale niezmiernie przyjemne. Zasnęłam po jakiś trzydziestu minutach, ale zaraz się obudziłam, bo zachciało mi się pić. Podniosłam się z łóżka i zauważyłam również, że nie ma obok mnie Edwarda. Boże, co się ze mną dzieje? Przecież, ja i Edward... my nie pasujemy do siebie! Swan ogarnij dupę, do cholery! Pokręciłam głową i wyszłam z pokoju Alice. Schodek po schodku zmierzałam na dolne piętro. Ponieważ było ciemni nie zauważyłam jednego schodka i spadlam jak długa. - Cholera, auuu. Moja kostka... - Bello, wszystko w porządku? – zapytał Edward pomagając mi wstać. - Chyba... auu... – Usiadłam na jednym ze schodków, a Edward obok mnie. Masowałam swoja obolałą kostkę i byłam wkurzona na siebie, ponieważ znowu ktoś musiał mi pomóc... Edward złapał moją stopę i zaczął ją delikatnie masować. Cholera, ale ma zajebiste ręce. Podniósł głowę i spojrzał na mnie.

46

Traceur In Love by Charlotta17 - Lepiej? –szepnęłam ciche „yhym” i spróbowałam wstać. Nie udało się... – Pomogę ci. – szepnął cicho i zaczął mnie powoli podnosić. - Dzięki Eddie. – uśmiechnął się, pomimo, że nazwałam go Eddie! Wow... Chłopak wziął mnie na ręce i zniósł na dół do kuchni. Usadził mnie na stole i zaczął czegoś szukać. Wyciągnął ściereczkę z szuflady i lód z lodówki, a następnie położył to na mojej obolałej kostce. - Więc co chciałaś zrobić? Sprawdzić, dlaczego mnie nie ma? Stęskniłaś się? – zapytał niby od niechcenia. Uniosłam brew i postukałam się po głowie. - Chciałbyś.. Przyszłam po coś do picia – westchnęłam. Edward podszedł do lodówki i wyciągnął z niej karton z sokiem, potem podszedł do szafki i wyciągnął dwie szklanki. Wstrząsnął kartonem i nalał nam soku. Obserwowałam każdy jego ruch i dopiero teraz zauważyłam, że nie miał na sobie koszulki. Jedyne, co miał na sobie to bokserki koloru khaki. Podziwiałam jego wspaniale wyrzeźbione mięśnie i ten jego uroczy pieprzyk pod lewą piersią i mimo, że podobało mi się to, co widzę powiedziałam: - Gdzie twoja koszulka? Dopiero, co miałeś. - Wiesz... jest pierwsza w nocy... U mnie w domu jest z trzydzieści stopni ciepła... Właśnie byłem wyłączyć ogrzewanie. No, jeśli ci to przeszkadza, to mogę założyć bluzę. Opuściłam głowę i zaśmiałam się z własnej głupoty... No tak przecież Edward jest w swoim domu i ma prawo chodzić po nim tak ja mu się podoba. - Nie, nie... Nieźle się prezentujesz - mruknęłam i zaraz potem pożałowałam swoich słów. - Nieźle się prezentuję, mówisz? – Edward podszedł do mnie i złapał mnie za rękę. – Ty też całkiem nieźle - mruknął cicho i zbliżył swoją twarz do mojej.

47

Traceur In Love by Charlotta17 Nie byłam w stanie nic z siebie wykrztusić. Wpatrywałam się w jego zielone, migocące oczy, byłam zafascynowana jego twarzą. Idealny prosty nos, piękne oczy i te cudowne usta... Nasze twarze dzieliły jedynie dwa centymetry, a on się zatrzymał. I co on robi, do cholery? Przybliżyłam się, a on złączył nasze usta. Jęknęłam cicho i wsunęłam dłonie w jego włosy. Jego dłoń powędrowała do mojego podbródka i masował go delikatnie. Jego wargi były takie cudowne w dotyku, a w całowaniu najlepsze na świecie. Zdawałam sobie sprawę z tego, że muszę oddychać, ale gdy jego dłoń powędrowała do mojego uda stwierdziłam, że oddychanie jest przereklamowane. - Jednak mnie lubisz - wysapał. - Jednak- szepnęłam i wróciłam do zajmowania się jego ustami.

Rozdzial 5 Edward Pocałowałem ją! Pocałowałem Bellę Swan i to w dodatku tą Bellę Swan. Gdy już zbliżałem twarz do jej twarzy zawahałem się, ponieważ nie byłem pewny, czy jak ją pocałuje, nie da mi przypadkiem w twarz... - Jednak mnie lubisz - szepnąłem między pocałunkami. - Jednak - mruknęła i znów zaczęła mnie całować. Ta dziewczyna była niesamowita, a całowała jak jakaś cholerna bogini. Jej małe rączki błądziły po moich włosach, a ja mruczałem cicho.

48

Traceur In Love by Charlotta17 - Boże.. przecież my znamy się tylko cztery dni - wydyszała odpychając mnie, a w mojej głowie gromadziły się złe myśli. Nie chce bym ją całował..? Źle zrobiłem? Cullen, ty jebany idioto! - Przepraszam - szepnąłem cicho. Bella wysunęła dłonie z moich włosów i jednym zwinnym ruchem zeskoczyła ze stołu, jednak zaraz tego pożałowała. Kostka nadal ją bolała, więc złapałem ją w ramiona nim zdążyłaby spaść. - Pomogę ci... Dzisiaj będziesz spała w moim pokoju, bo z doświadczenia wiem, że na tym u Alice nie mieszczą się cztery osoby, w dodatku Emmetta powinno się liczyć razy dwa… A Rosie kopie po nogach tego też doświadczyłem. - Bella spojrzała na mnie dziwnie, a ja zaśmiałem się z własnej głupoty - Nie, nie spałem z Rose w ten sposób jaki ty masz na myśli... my tylko nocowaliśmy u siebie. Tak? – powiedziałem to tak jakbym sam do końca nie wiedział. Jeszcze raz usadziłem Belle na stole i powiedziałem, żeby weszła mi na barana. Zrobiła to posłusznie, a ja poczułem jej oddech na mojej szyi. - Ładnie pachniesz, Cullen. - Nie uszło mojej uwadze, że w nocy jesteś sympatyczniejsza... – westchnąłem próbując się nie roześmiać. Zaniosłem Bellę do mojego pokoju i położyłem na łóżku. Już miałem iść gdy powiedziała: - Cullen, przyprowadź tu dupę. Ja tu sama nie będę - syknęła. –Twoim zadaniem jest dotrzymać mi towarzystwa, KPW2? Potem grzecznie pójdziesz do pokoju Alice, a jak nie to ja to zrobię... Nie powiem taki układ mi się podobał siedzieć z Bellą przez kilka godzin słyszeć jej głos, widzieć jej twarz...

2

KPW – kapujesz ;)

49

Traceur In Love by Charlotta17 - Co chcesz robić? – zapytałem kładąc się obok niej na łóżku.

Bella Pokój Edwarda wyglądał podobnie do mojego, ciemnoniebieska pościel, wysoki sufit, ogromne łóżko na środku pokoju, ciemne meble, nawet układ był podobny. Jedynie ściany

w jego pokoju były całe czarne, a moje są

ciemnoniebieskie. Było mi trochę głupio, że Edward znowu mi pomaga, a z drugiej strony dobrze było mieć tego wariata obok siebie. Eddie położył mnie na niesamowicie miękkim łóżku i myślałam, że ze mną zostanie. Jednak on miał inne plany. - Cullen, przyprowadź tu dupę, ja tu sama nie będę - syknęłam. - Twoim zadaniem jest dotrzymać mi towarzystwa, KPW? Potem grzecznie pójdziesz do pokoju Alice, a jak nie to ja to zrobię... Chłopak posłusznie położył się i zapytał się co chciałabym robić, odpowiedziałam mu, żeby opowiedział mi tą historię, o której nie chciał powiedzieć przy grze w butelkę. - Dobra... ale przysięgnij, mi że nikomu nie powiesz, ok.? – pokiwałam głową, a Edward zastanowił się chwilę, po czym zaczął mówić. - Była impreza. Ja i Rosie nieźle się nawaliliśmy i ubzduraliśmy sobie, że jesteśmy razem, zaczęliśmy się całować, a Rosalie weszła na stół i krzyczała „jestem laską Cullena”. Na drugi dzień obudziliśmy się razem w łóżku, ale był obok nas jeszcze Jazz, więc byliśmy pewni, że nie przespaliśmy się ze sobą. – zachichotał. - No i Jasper mówił mi też, że Rose zrobiła sobie tatuaż z napisem Kocham E. Ale nie ma on pojęcia, gdzie go ma - na jakiej części ciała. Oczywiście ja tego nie pamiętam to Jazz i Alice mi streścili. Nakręcili nawet wideo. Jest w domu Rosie, ale ona nikogo do niego nie dopuszcza.

50

Traceur In Love by Charlotta17 Właśnie. co do Alice i Jaspera, to oni coś ten teges?

Mam pełnić swój

braterski obowiązek? – pokręciłam głową i zachichotałam. - Ty i Rosie jesteście popierdoleni... bez obrazy. - Jestem taki głupi, że nie dasz rady mnie obrazić. – zachichotał. Potem oglądaliśmy jakieś filmy, a jeszcze później

chyba zaspaliśmy,

ponieważ Edward nie dotarł do łóżka Alice...

Emmett Nuciłem sobie zajebistą melodię pod tytułem „Hej miśki” i zobaczyłem, że nie ma mojej siostry ani Edwarda... No to wyjaśnione. Mówiąc Belli, żeby dogadała się z Edwardem nie miałem na myśli, żeby z nim spała. A może tylko poszli do łazienek, czy tam do kuchni? Postanowiłem sprawdzić. Wstałem z łóżka i pocałowałem w czoło mojego anioła (Rosalie). Ta dziewczyna jest cudowna i cholernie seksowna. Bez wątpienia zabujałem się w niej. Jak już wcześniej wspomniałem wstałem z łóżka i wyszedłem z pokoju Alice. Szukałem tych największych imbecylów świata (zaraz po mnie) i jakoś nie mogłem ich znaleźć. Do obejrzenia został mi jeszcze jeden pokój. Poszedłem w jego stronę i usłyszałem jakieś dźwięki.. chociaż to nie był głos ani Edwarda ani Belli. Co, kurwa? Wziąłem ze stolika jakiś wazon i otworzyłem drzwi pokoju. - Ja pierdole... Bella leżała na łóżku w objęciach Edwarda, a te głosy dochodziły z telewizora. Nie wiedziałem co mam o tym myśleć, raz skaczą sobie do gardła, a za drugim śpią razem w łóżku i Bóg wie co jeszcze… Chrząknąłem głośno i Edward podniósł jedną powiekę. Odskoczył od Belli natychmiast i znalazł się na podłodze.

51

Traceur In Love by Charlotta17 - Kurwa… Emmett, czy ty masz za zadanie mnie zabić?! – warknął. - Co jest…? – Bella podniosła głowę i spojrzała na mnie. - Dziwna sytuacja. - westchnąłem cicho. – To ja widzę, że wy ten teges! No wiecie, kto jak kto, ale po was się tego nie spodziewałem. Zaszalałeś, Cullen. Nie ma co! - Emmett zamknij jadaczkę... – syknął Edward i pozbierał dupę z podłogi. Posłałem mu sugestywne spojrzenie, a on tylko wywrócił oczami. Bella zmieszała się trochę i stwierdziła, że pójdzie obudzić dziewczyny. - Zanieść cię, czy sobie poradzisz? Wiesz, bo ja z chęcią - Edward puścił Belli oczko, a ona pokazała mu język. – No bardzo fajny języczek! – stwierdził, Bells machnęła na niego ręką i poszła obudzić dziewczyny.

Bella Swan jesteś taką idiotką! Co ty sobie wyobrażasz, żeby całować chłopaka po czterech, czy iluś tam dniach znajomości?! Walnęłam się w ten swój głupi łeb i skierowałam się w stronę pokoju Alice. Przecież ja nic nie czuję do Edwarda, jak już to złość, gdy mi pomaga, ale nic więcej! Ale cholera, on tak świetnie całował i ten jego pieprzony zapach... Swan ogarnij się do cholery i zapomnij o tym, co się dzisiaj stało. Będę musiała porozmawiać o tym z Edwardem. Nie zapominajmy o tym, że dzisiaj obudziliśmy się razem w łóżku.( Ja pierdole... to wszystko tak cholernie szybko się dzieje.. Złapałam za klamkę pokoju, w którym znajdowały się dziewczyny oraz Jasper. - Wstawajcie - westchnęłam ruszając za ramie Rosie, Alice i Jaspera. Jęknęli niechętnie i wstali z łóżka. Jasper uśmiechnął się widząc Alice obok siebie, a mi opadła szczena gdy się pocałowali.

52

Traceur In Love by Charlotta17 - Eeeee... to wy już? – zapytałam. Spać sobie razem mogli, bo to w końcu przyjaciele, ale oni się pocałowali do cholery i to nie był zwykły całus tylko gorący kiss. - Wzięłam sobie do serca twoje słowa Bello - Alice puściła mi oczko i zachichotała. Szkoda, że daję innym takie wspaniałe rady, a sama nie potrafię sobie poradzić ze swoimi problemami. Czuję się tak dziwnie. Wczoraj, a raczej dzisiaj całowałam się z chłopakiem, którego znam zaledwie cztery dni. To takie żałosne… Mam wrażenie, że zachowuję się jak jakaś no dobra może nie dziwka, ale coś pod ten deseń… - Jasper! Dzisiaj zakupy! – pisnął nagle Chochlik. Tak, od dzisiaj będę nazywać Alice w ten sposób, bo mi owego przypomina. W dodatku zachowaniem też niczym od Chochlika się nie różni. - Zakupy… - jęknął Jasper i wstał z łóżka idąc w stronę swojej torby. Patrzyłam się na niego przez chwilę. W momencie, gdy wyciągał z torby szczoteczkę do zębów oraz koszulkę uzmysłowiłam sobie, że na horyzoncie nie widać mojego bagażu ... - Właśnie Alice, gdzie moja torba? - W pokoju Eddiego - odparła szybko. Że co? - Alice, co moja torba robi w pokoju Edwarda? Przecież równie dobrze mogłaby być tu... – powiedziałam z wyrzutem. Dzisiaj miałam zamiar omijać Edwarda, a Alice wszystko psuje... No cóż zacznę za pięć minut, ale omijanie Edwarda będzie trudne .Po pierwsze: jestem w jego domu, po drugie: jedziemy razem na zakupy, po trzecie: jest cholernie irytujący i gdy coś do mnie powie to będę musiała odpyskować… Może zacznę unikanie go od jutra?

53

Traceur In Love by Charlotta17 Poszłam do pokoju Edwarda i zauważyłam, że drzwi były zamknięte na klucz, ponieważ gdy pociągnęłam klamkę nie otworzyły się. Zapukałam i gdy usłyszałam „proszę” zaśmiałam się. - Głupku, drzwi są zamknięte na klucz - westchnęłam. - A no tak, Emmett idź jej otwórz. – usłyszałam seksowny baryton Edwarda. Wróć! Głos Edwarda. Emmett otworzył mi drzwi, a ja weszłam i szukałam wzrokiem swojej torby. - Stęskniłaś się za swoim Eddiem? – zapytał Edward. Głupek... Zaraz czy on powiedział „za swoim Eddiem”? Ugh... nie rozumiem tego kolesia łatwiej jest rozgryźć starego suchara niż jego... - Tsa... przyszłam po torbę - szepnęłam nie patrząc Edwardowi w oczy. Czułam się niezręcznie w jego obecności. To dziwne całować chłopaka, którego się tylko lubi, a potem... ech... - Eeee... po torbę… ale tu nie ma żadnej torby - westchnął Edward. – Bello, marna przykrywka. Czyli wpadłaś do mnie, tak? – zapytał, a ja się wkurwiłam, bo wkurzeniem tego nazwać nie można było. - Ugh… Emmett strzel mu po mordzie - syknęłam i zdziwiłam się, gdy to zrobił . – Matko! Debilu to była przenośnia! Eddie żyjesz? – pisnełam. Położyłam dłon na policzku Edwarda i zaczęłam go lekko gładzić by jakoś załagodzić ból. - Auuu... – jęknął. Emmett przeprosił Edwarda, a ja kontynuowałam. - Alice powiedziała, że jest tu moja torba – westchnęłam. – Skoro tak powiedziała to chyba tutaj jest, tak? Emmett wyjdź na chwilę... muszę się o coś spytać tego głupka - wskazałam na Edwarda, a Emmett grzecznie wyszedł.

54

Traceur In Love by Charlotta17 - Tak, Bells? – zapytał Edward zmuszając mnie bym usiadła obok niego na łóżku. Zrobiłam to, po czym spojrzałam w jego zielone oczy i zapomniałam przez chwilę, co miałam mu zakomunikować. - To był przypadek - Edward spojrzał na mnie pytająco. – Ten pocałunek.. potraktujmy to jako... wypadek przy pracy? – zaproponowałam. Wpatrywał się we mnie przez chwilę i skrzywił się nieznacznie. Podniosłam głowę, by zobaczyć jego zielone oczu i zaraz się odwróciłam. Nad czym on się niby tak zastanawia? - Ok... Ale nadal mam jakiś szanse, tak? – zapytał. - Jesteś takim głupkiem, Cullen. Niestety muszę cię zasmucić, bo wolę Newton’a - oczywiście to był żart. Wiedziałam, że Edward nienawidzi Mike’a i zagadką dla mnie jest dlaczego go nie lubi? Przecież Newton to bardzo fajny chłopak. No i wracając do nienawidzenie Mika przez Edwarda. Powiedziałam to, by urazić dumę Edwarda – Każda – Mnie – Kocha – Cullena. Przecież to jasne, że Edward jest zasranym kobieciarzem. Nie raz, nie dwa widziałam jak Jessica, Lauren i Tanya się do niego kleją... i niby kim ja bym była, gdybym się z nim związała? Kolejną naiwną laską.. no dobra może nie do końca tak myślę... Edward nie wydaje się taki zły... jest całkiem uprzejmy, czasami nawet za bardzo. - Bello, nie oszukuj samej siebie, przecież to jasne, że jestem o wiele seksowniejszy od Mike’a... – westchnął zastanawiając się przez chwilę. – Uważasz, że mogłoby być inaczej? Jeśli tak to nie masz gustu - stwierdził na jednym wydechu. - Wygląda na to, że jednak mam - mruknęła mrugając do Edwarda znacząco, a na jego twarzy wykwitł uśmiech nr 237 - ten na którym odsłaniał

55

Traceur In Love

56

by Charlotta17 swoje zęby, a na jego policzkach pojawiały się te urocze, ledozauważalne dołeczki. Wyszłam z pokoju i po raz drugi dzisiaj walnęłam się dłonią w czoło. Swan ty idiotko! Na każdym cholernym kroku dajesz Edwardowi do zrozumienia, że jesteś nim zainteresowana…

A tak nie jest? - zapytała moja durna

podświadomość. Ugh... muszę unikać Edwarda jak najbardziej się da! Do cholery jasnej, nie potrzeba mi wspólnika do portfela... i gdyby chodziło tylko o to. Stwierdziłam, że nie dzwoniłam ani nie sms’owałam do Felixa już od dwóch dni. Po raz trzeci walnęłam się w czoło i byłam pewna, że będę miała zajebiste siniaki. Sama obijam się z liścia, a potem narzekam. Poszłam do dziewczyn i siląc się na grzeczny ton zapytałam, gdzie jest moja torba podały mi ją, a ja wyciągnęłam z niej telefon oraz ciuchy na przebranie. Przecież miałyśmy jechać na zakupy, tak? Jednak zanim zaczęłam się ubierać postanowiłam zadzwonić do Felixa. Spojrzałam na wyświetlacz telefonu

i

okazało się, że miałam trzydzieści siedem nieodebranych połączeń i siedem sms’ ów. Wszystkie były od Felixa. - Bello! Do cholery jasnej, ja tu sram ze strachu, że coś ci się stało! Dzwonię do ciebie i dzwonię! Martwiłem się! Wiem, że zachowuję się jak debil, ale mam bzika na twoim punkcie i ty dobrze o tym wiesz... - Cześć Felix. – powiedziałam twardo. - Cześć Bello – Wal – Się – Swan - powrócił mój kochany Felix wraz z moim „ulubionym” przezwiskiem... - Wiem, że nie dzwoniłam i jest mi przykro z tego powodu. Cholernie za tobą tęsknie Felix. Może się jeszcze kiedyś zobaczymy, co? – prychnął co oznaczało, że nie „może”, a „na pewno”. Uśmiechnęłam się w duchu na tę

Traceur In Love by Charlotta17 myśl.

Kochałam tego gościa, jak Emmetta. Felix to jedyny facet poza moim

bratem, któremu mogę zaufać no i jest jeszcze Demetri, ale to już inna bajka. - Bello, powiedz mi, czy zdradzasz swojego przyjaciela i osobę którą pocałowałaś jako pierwszą? – zapytał Felix, a ja przewróciłam oczami na to, że kiedyś go pocałowałam wytykał mi przy każdym naszym spotkaniu, czy rozmowie telefonicznej. - Ugh… Czy ty zawsze musisz mi to wypominać? – zapytałam z zażenowaniem. - Byłam napita... i przypominam ci, że Demetri też nie został pominięty i też skradłam mu buziaka. No, więc nie czuj się wyróżniony i pozdrów Demiego*. - Pff... to jasne, że ja całowałem lepiej! Ale dobra: Demetri masz pozdrowienia od kochanki! – krzyknął Felix

do swojego starszego o rok

brata. Żałowałam, że nie mogłam dać wtedy Felixowi po twarzy, nie znosiłam gdy nazywał mnie kochanką Demetriego. Ugh.... np. przy jego rodzicach, a co gorsza przy moich.. - Bello, ty wiesz, że ja cię kocham i przepraszam, że się z tobą nie pożegnałem, ale to wina Felixa, mówiłem mu wyraźnie, że ma mnie obudzić, ale on jest o ciebie zazdrosny i nie chciał, bym się z tobą pożegnał. Ała... – jęknął, gdy zapewne dostał od Felixa z pięści. - Kocham was chłopcy, pozdrówcie rodziców! – pożegnałam się z nimi i vice versa, a potem się rozłączyłam. - Zdradzasz mnie, nieładnie - usłyszałam za sobą znajomy baryton. Zaśmiałam się, jak z dobrego żartu i odwróciłam głowę w stronę Eddiego. - Cullen, przypominam ci, że my nie jesteśmy razem i nie mogę cię zdradzać.. – westchnęłam.

*

Zdrobnienie od Demetriego ; )

57

Traceur In Love by Charlotta17 - Ale moglibyśmy być... - Dlaczego on musi być taki irytujący? Złapał mnie w talii i zmusił bym na niego spojrzała. Wbił we mnie swój jakże seksowny wzrok... Nie powiedziałam tego! - Przestań to robić. - jęknęłam. - Co takiego? – jakby nie wiedział... - Nie patrz się na mnie w ten sposób - syknęłam. Za każdym razem, gdy się tak patrzył, czyli wwiercał we mnie swoje uwodzicielskie spojrzenie i wkurzał mnie tym niemiłosiernie, no i, gdy właśnie tak na mnie patrzył rumieniłam się jak durna i nie mam pojęcia dlaczego... ugh.. to normalne, że Edward jest seksy i nawet mnie się podoba, ale nienormalne jest to, że on jest aż tak seksowny! Cholera powinni podzielić go na dwóch facetów, nawet wtedy wystarczyłoby idealności... - Jak niby się na ciebie patrzę? – zapytał, znowu używając mocy swoich zielonych oczu. - Nieważne - jęknęłam i weszłam do pokoju Alice. Emmett i Jasper byli już ubrani, a dziewczyny przebierały się w garderobie All. Poszłam do nich i założyłam na siebie wybrane przeze mnie ciuchy. Ubrałam na siebie jeansowe rurki, koszulkę i szeroką bluzę w czaszki, bez zamka. - Tak się cieszę, że jedziemy wszyscy razem na zakupy! – pisnęła mi Alice do ucha i jestem pewna, że jej pisk usłyszeli nawet chłopcy przebywający w drugim pokoju. Gdy już ubrałyśmy się razem z dziewczynami poszłyśmy do łazienki i zauważyłyśmy, że w pokoju nie ma chłopaków. Wyciągnęłam z mojej torby szczoteczkę i migiem pobiegłam do umywalki umyć zęby. Następnie przeczesałam włosy i związałam je w wysokiego kucyka.

58

Traceur In Love by Charlotta17 Wyszłam z łazienki wraz z dziewczynami, które malowały się po drodze i narzekały na brak czasu. Wyszłyśmy na pole i zobaczyłyśmy chłopaków czekających przy dwóch samochodach. Wyglądali jak jacyś macho. Ciemne kurtki z kapiszonami, szerokie męskie rurki i ta poważna mina. Brakowało im jedynie czarnych okularów przeciwsłonecznych i jednego samochodu... - Ty jedziesz ze mną - zaświergotał Jasper łapiąc mnie w tali i wrzucając do swojego czarnego jeepa ( Jazz ma chyba dwa samochody, mercedesa i tego jeepa...). Emmett komentował, że chce takiego samego, a ja zagroziłam mu, że jak powie to rodzicom, to osobiście mu wpierdolę. Ma już samochód, do cholery jasnej. - Jasper, ale o co chodzi? – zapytałam zdezorientowana. Z naszej paczki z Jasperem gadałam najmniej, więc nie mam pojęcia jaki on jest, no dobra jedno było pewne był okazem spokoju, a jak już coś powie to zazwyczaj jest to przemyślana decyzja / wypowiedź. Hmm... więc o co biega Jazz’owi? Przecież mógł jechać z Alice, prawda? Chyba są w końcu razem, czyż nie?. - Dziękuję, no bo wiesz to właśnie dzięki tobie ja i Alice przejrzeliśmy na oczy. Nie wiem, Ally mówiła mi, że Rosie mnóstwo razy mówiła jej jak bardzo ją lubię, ale nie wierzyła, ale pojawiłaś się ty i bum! Kocham cię Bello, wiesz? –stwierdził Jasper, a mi opadła kopara. – Matko, nie o to chodzi! Bells… to przenośnia. Wiesz, co to przenośnia, prawda? – pokiwałam głową i zaśmiałam się. - Jazz, nie sądzę, żebym to ja przyczyniła się do rozwoju waszego związku, tak szczerze to ja się na tym nie znam... Nawet nie miałam chłopaka... – zachichotałam i wiedziałam, że powiedziałam za dużo. – Eee... no ale całowałam się nie raz, nie dwa, nie trzy - Bello ty idiotko! Po cholerę się tak

59

Traceur In Love by Charlotta17 rozgadujesz? Nie miałam pojęcia, czego tak gadam bez sensu! To Jasper miał jakąś taka moc w oczach, co zmuszało mnie do ciągłego mówienia. Jasper zaśmiał się pod nosem. Ruszył samochodem i spojrzał na mnie, a potem znów się zaśmiał, po czym skupił się na drodze. - Mówisz, że się całowałaś… hmm… nie żebym był ciekawy, czy coś... No dobra, ciekawi mnie. To co, powiesz mi? – nie miałam zamiaru nic mówić, ale gdy spojrzał na mnie, to znowu poczułam chęć mówienia bez sensu. - Jasper, ty masz jakieś zdolności paranormalne, czy coś? – pokręcił głową. - Dobra, ale jak powiesz Emmett’owi albo komukolwiek innemu to przysięgam, że coś ci zrobię, a to na pewno nie będzie przyjemne... - pokiwał głową na znak, że rozumie, a ja zaczęłam. – Dobra pierwszy był Felix, potem Demetri, potem Tyler, potem.. - Ja pierdzielę i ty wszystkich pamiętasz ?! – zaśmiałam się i pokiwałam głowa. – To... kto był potem? - Eee... Kajusz… a potem Edw... – zacięłam się. No to wpadłam jak śliwka w jarzyny, matko głupieję, wpadłam jak śliwka w kompot... Przeraziłam się nie na żarty. Nie chciałam, by kiedykolwiek ktoś się dowiedział, że całowałam Edwarda. To był błąd, duży błąd, znam gościa cztery dni i co? Pocałunek! - Rozumiem, że to jakiś inny Edward, tak? – zapytał mnie podejrzliwie Jasper wbijając we mnie ten swój „chcę wiedzieć wszystko” wzrok. - No, tak! A ty myślałeś, że niby całowałam się z Edwardem C. –zaśmiałam się. Opracowałam kłamstwa do perfekcji. Jasper jechał przez chwilę w ciszy znów zaśmiał się pod nosem i spojrzał na mnie. - Hmm.. mówisz, że to jakiś inny Edward, ale dlaczego się zacięłaś gdy mówiłaś jego imię? –

no i super, Jasper był mądrzejszy niż myślałam.

60

Traceur In Love by Charlotta17 Oczywiście zawsze miałam go za mądrego faceta, ale nie sądziłam, że jest taki spostrzegawczy itd. - Skończmy ten temat, ok.? – pokiwał głową i włączył radio samochodowe rozległa się piosenka Hey Monday - I don’t wanna dance. Zaczęliśmy nucić tą piosenkę, aż w końcu pogłośniłam radio i razem z Jasperem próbowaliśmy je przekrzyczeć. Obok Jeepa pojawił się samochód Edwarda Emmett, który siedział na miejscu pasażera odsunął szybę i krzyknął do Jazza: - Jaki fałsz! Ściszcie mordy i ludzi nie straszcie! – w odpowiedzi Jasper pozdrowił go fuckaman’em, a ja poczułam, że nasza dwójka może się zaprzyjaźnić. Śmialiśmy się, gdy jakiś kierowca wyprzedził Emmetta pokazując mu jakże sławnego fuckamana, mój brat oczywiście pokazał mu takiego wała jak Anglia* cała i dumny z siebie wyprzedził tego gościa. - To na pewno jest twój brat? – zapytał Jasper z niedowierzającą miną. A ja niechętnie pokiwałam głową, wywołując przy tym jego śmiech. Emmett posłała mi groźne spojrzenie, a ja tlyko wywróciłam na niego oczami. Nie wiem dlaczego tak na mnie spojrzał, przecież nie wiedział o czym gadamy. - Wiesz, też się czasami nad tym zastanawiam, już ty bardziej pasujesz mi na mojego braciszka- zachichotałam. Jasper zgodził się ze mną, a potem byliśmy już pod wielkim centrum handlowym. Alice wyskoczyła z samochodu i pobiegła w moją stronę razem z Rosie, złapały mnie za fraki i pociągły w stronę sklepu. Coraz bardziej wątpiłam, że zakupy z dziewczynami są bezpieczne... Ale przypomniało mi się, że w razie czego mam przecież chłopaków.

*

Wiem, że Forks jest w Stanach Zjednoczonych, ale Anglia bardziej mi się rymuje :P Czytajcie dalej ;)

61

Traceur In Love by Charlotta17 Oh! thus be it ever, when freemen shall stand, Between their loved home and the war's desolation! Blest with victory and peace, may the heaven-rescued land. Praise the Power that hath made and preserved us a nation. Then conquer we must, when our cause it is just, And this be our motto: "In God is our trust."

*

Alice zachciało śpiewać się hymn na widok sklepów z ciuchami. -

Polegliśmy-

mruknął

Edward

do

chłopaków,

a

ja

nieznacznie

zachichotałam. Po kilku minutach przebywania z Alice i Rosie stwierdziłam, że te dziewczyny powinny być zamknięte w jakieś klatce, zachowywały się jak alkoholik na widok brandy, czy innego gówna. Niestety byłam zmuszona przyznać, że Edward i Jasper mieli racje, co do mojej śmierci na zakupach.. Odwróciłam głowę, by zobaczyć naszych trzech tragarzy. Zaśmiałam się widząc ich miny i mimo, że przeszkadzało mi to, że chłopcy muszą nosić nasze rzeczy, na język sunęła mi się opryskliwa gadka. - No dalej nieście, nieście wyrobicie sobie mięśnie, bo obecnie cierpicie na ich brak - oczywiście to był żart. Emmett miał sześciopak, Edward i Jasper z resztą też, ponieważ mieli na sobie przylegające do nich koszulki mogłam to zobaczyć. - Wiesz, nie zgodzę się z tym - mruknął Edward. – Z resztą mogę pokazać ci, że się mylisz - zaproponował z błyskiem w oku. Walnęłam go tylko w czoło i odwróciłam się, nim zdążyłabym się zarumienić. Alice wybierała mi takie ciuchy, że szkoda gadać... Większość bluzek miała wielkie dekolty, a sukienki były za krótkie...

*

Hymn Stanów Zjednoczonych, a raczej jego skrawek ;)

62

Traceur In Love by Charlotta17 - Bello, do cholery! Przecież ta kiecka jest do ud, nie rozumiem czego nie chcesz jej założyć na imprezę... przecież masz zajebiste nogi - syknęła Rosie pokazując mi tak zwaną „mała czarną”*. - Właśnie - jęknął Edward ku zdziwieniu innych. - Ty to tam możesz wiedzieć - mruknęłam ratując się z tej krępującej sytuacji. Alice pomimo moich zaprzeczeń rozkazała mi kupić tą kieckę musiałam się zgodzić, bo zagroziły mi czerwoną sukienką, która zdecydowanie była krótsza

niż

do

połowy

ud...

Po

kilku

minutach

zastanawiania

się

stwierdziłam, że ta „mała czarna” jest całkiem niezła, co nie zmienia faktu, że i tak trochę za krótka. Do tego kupiłyśmy za wysokie jak dla mnie czarne szpilki. Rosie kupiła sobie wspaniałą koronkową sukienkę o kolorze pudrowy róż, a Alice jasną fioletową i kilka innych. Chłopcy jęczeli za nami, że muszą tachać te torby, a Rose i Ally tylko się śmiały. Sto czterdzieści siedem reklamówek z ciuchami później, Ally stwierdziła, że pora jechać do domu. Tak zrobiliśmy, jednak w drodze powrotnej nie jechałam z Jazzem tylko z... Edwardem. Mimo, że trochę mi to przeszkadzało nie zaprzeczałam. W prawdzie w samochodzie Alice jest miejsce dla pięciu osób tyle, że reklamówki zajmowały cały bagażnik, jedno miejsce w samochodzie Alice oraz bagażnik i tylne siedzenia samochodu, w którym jechałam z Edwardem. - Co tak cicho siedzisz? To do ciebie nie podobne - zapytałam próbując rozładować napięcie uśmiechnął się tylko i włączył radio. - Myślę - stwierdził.

*

http://i.pinger.pl/pgr457/3506a993002521364f8dc429/20120323dostawa170036.jpg Wyobraźcie ją sobie czarną ;)

63

Traceur In Love by Charlotta17 - To też do ciebie nie podobne - zachichotałam. – Nie no żart, a nad czym tak myślisz Eduardo*? Nic nie odpowiedział tylko się zaśmiał, a moja ciekawość wzrosła. No, ale cóż nie chciałam się narzucać, więc nie pytałam drugi raz. Gdy dojechaliśmy już pod dom Cullenów, Edward nagle pochylił się nad moje kolana, a ja wyciągnęłam pochopne wnioski. - Świnia! – wrzasnęłam. - A ty nie masz kosmatych myśli? Wiesz mi, kierowały mną tylko i wyłącznie czyste intencje - Otworzył mi drzwi jednym naciśnięciem klamki, a ja czułam się zażenowana i miałam trochę wyrzuty sumienia, że pomyślałam o nim jak o jakimś zboczeńcu. Przecież chciał mi tylko otworzyć drzwi.. Wysiadłam z samochodu i posłałam Alice pełne wściekłości spojrzenie. Wyszczerzyła się tylko i ruchem ręki przywołała mnie do siebie. Podeszłam do niej i zaraz pomagałam jej, Rosie i chłopakom wnosić torby do jej domu. - Ziemia obiecana – Edward z zadowolenia zaczął całować podłogę i swoją sześćdziesięcio calową plazmę. Oczywiście Jasper i Emmett się do niego dołączyli bo… bo jakby inaczej? - Laski! Góra! – Alice zawołała biorąc ze sobą kilka toreb i wbiegając po schodach zrobiłam to samo i pobiegłam za nią. Wbiegłyśmy w trójkę do pokoju Chochlika i dziewczyny zaczęły rozkładać narzędzie tortur (w wolnym tłumaczeniu kosmetyki.) Alice nakazała mi usiąść na jednym z krzeseł, zajęczałam ale zajęłam wskazane miejsce. Dziewczyny zaczęły mnie malować, a gdy już założyłam sukienkę zaczęły układać mi włosy. Tak około, po półtorej godziny byłam gotowa. Wstałam i przejrzałam się w wielkim lustrze. Nie poznałam sienie, pierwszy raz wyglądałam tak... inaczej. Długie, lekko falowane włosy opadały mi na

*

Eduardo jest hiszpańskim odpowiednikiem imienia Edward. ☺

64

Traceur In Love by Charlotta17 ramiona, czarne szpilki, w których nie umiałam chodzić dodały mi kilkanaście centymetrów. Moje brązowe oczy zostały podkreślone czarną kredką. Mimowolnie się uśmiechnęłam. Alice i Rosalie były gotowe po dwóch godzinach. Rosie miała na sobie obcisłą, koronkową upinającą jej zgrabne nogi, oczy tak samo jak ja miała podkreślone czarną kredką. Czerwone szpilki sprawiły, że była wyższa od nie jednej modelki. Za to Alice miała na sobie krótką, jasno-fioletową kieckę do ud, która optycznie wydłużała jej nogi. Sukienka była obcisła z odkrytymi plecami, do tego Ally założyła fioletowe szpilki, makijaż był mocny, również podkreślony czarną kredką, a włosy Małej zostały delikatnie pokręcone. - Bello, mamy godzinę na nauczenie cię chodzić na szpilkach - Rosie przeszła po pokoju z gracją, a ja próbowałam ją naśladować... nieudolnie. Kilka uderzeń później zaczęło mi nawet wychodzić, co było dla mnie jakimś cudem! Praktycznie nigdy nie chodziłam w szpilkach zazwyczaj zakładałam tenisówki, adidasy, czy tam japonki. Pewna, że wywrócę się na schodach postanowiłam zaryzykować i po nich zejść. - U la, la! – Usłyszałyśmy od chłopaków. Uśmiechnęłam się i pokonałam kilka schodów dalej o dziwo nie przewracając się. Emmett był ubrany w swoją ukochaną szarą koszulkę i czarną bluzę z kapiszonem oraz ciemne jeansy, za to Edward i Jasper byli zupełnie olśniewający w tych swoich koszulach. Edward miał na sobie zieloną koszulę idealnie pasujące do koloru jego oczu, na jego zgrabnym tyłeczku znalazły się szersze rurki. Jego włosy pozostały w tym samym seksow... Wróć! w tym samym nieładzie. Za to Jasper miał na sobie niebieską koszulę.

65

Traceur In Love by Charlotta17 Mój ukochany braciszek podszedł do Rosie całując ją w rękę, Rosie nie spodziewała się tego i zachichotała. Jasper zrobił to samo z Alice, a Edward... podszedł do mnie zaproponowała mi ramię, oczywiście się zaśmiałam się i przyjęłam je. - Jesteś niemożliwy, wiesz? – zapytałam. - Wiem, ty też – szepnął mi do ucha i pomógł mi włożyć moją nową, zakupioną przez Alice, skórzaną kurtkę. Starałam się nie myśleć o tym, że dzisiaj się całowaliśmy i po prostu zachowywałam się, jak dobra przyjaciółka jednak on zachowywał się jak zajebiście dobry podrywacz... Do klubu dojechaliśmy o godzinie dwudziestej, dwoma taksówkami. Z klubu dochodziła głośna muzyka. Nadal z Edwardem przy boku i całą obstawą

weszliśmy do wielkiego budynku. Przeszliśmy przez bramkę i od

progu powitała nas ciemność. Parkiet i bar rozświetlały jedynie kolorowe światła reflektorów. Gdy już moje oczy przyzwyczaiły się do ciemności dostrzegłam mnóstwo znajomych twarzy od Mika Newtona po Lauren Mallory. - Porywam cię, Swan. - krzyknął Edward ciągnąc mnie w stronę parkietu. - Fajnie, że mnie uprzedziłeś. Tak w ogóle to nie tańczę. - syknęłam. – Nie potrafię. - Pokręcił tylko głową mrucząc coś w stylu „ja cię nauczę” i znaleźliśmy się na parkiecie. - To proste, rób to, co ja - Zaśmiał się i przyciągnął mnie do siebie jednocześnie odwracając tak, abym stała plecami do niego, przez co intymnie się stykaliśmy. - Jeśli czegoś spróbujesz, to przysięgam, że Emmett się tobą zajmie ostrzegłam go. - Ok. czuję się ostrzeżony. – Co za irytujący facet.

66

Traceur In Love by Charlotta17 Eddie położył dłonie na mojej tali i zaczęliśmy tańczyć. Ruszaliśmy się w rytm muzyki i już wiedziałam, jak czuje się wąż, gdy zaklinacz gra na flecie. Nagle Edward pochylił się na de mną i pocałował mnie w szyje. - Nie pozawalaj sobie Cullen - warknęłam nadal z nim tańcząc. - No proszę wróciła wredna Swan. – zaśmiał się i mocniej objął mnie w tali. - Ja ci zaraz pokażę wredną Swan - syknęłam.

Edward Przetańczyliśmy razem już trzy piosenki, gdy pojawił się obok nas Jasper krzycząc „odbijany!”. Zaśmiałem się i przyciąłem do siebie Alice obracając ją w koło. - Twój FunClub tu jest - syknęła Alice wyraźnie z tego niezadowolona. Zaśmiałem się. Co mnie obchodził jakiś FunClub skoro miałem Bellę i moich wyjebanych w kosmos przyjaciół? Nie przejąłem się tym. Okręciłem Alice, a obok mnie pojawił się Emmett „odbijając” mi Alice. - Hej, Kaszalocie! – zaśmiałem się w stronę Rosie wiedząc, że tego nienawidziła. Rosalie zgromiła mnie wzrokiem, ale nadal ze mną tańczyła. Spojrzałem na Emmetta i Alice. Matko, co on jej robił. Skakał z nią na lewo i prawo. Tak, tak chochlik i ogromny niedźwiedź komicznie to wyglądało i wtedy zobaczyłem pewną parę. Newton i Bella... Wkurzyłem się na maksa. W moim najbardziej porąbanym mózgu na świecie, zaraz po Emmecie ubzdurałem sobie, że Bella należy do mnie. Nie, źle! Chodzi o to, że tylko ja, jej brat i Jasper mogą z nią tańczyć. Innych facetów do niej nie miałem zamiaru dopuszczać.

67

Traceur In Love by Charlotta17 Przeprosiłem Rosalie i pewnym siebie krokiem pomaszerowałem w stronę Belli, żeby nie robić zamieszania „najzwyczajniej” w świecie wyrwałem Bellę z ramion Mika i poszliśmy w głąb parkietu. - Emmett, pojebańcu – syknęła. - Eee... wskazówka: jakby ci to powiedzieć jestem seksowniejszy od twojego brata - zaśmiałem się i żałowałem, że nie mogłem zobaczyć jej (zapewne) wkurzonych oczu. Tak, tak uwielbiałem ją denerwować. Bella sapnęła tylko i powędrowała w stronę Newtona. Jak szczeniaczek, nie to złe określenie, jak chory psychicznie, wkurwiony człowiek brzmi lepiej, więc poszedłem za nią jak chory psychicznie, wkurwiony człowiek, gdy nagle coś lub ktoś, chociaż raczej coś czepiło się mnie. - Och Edwardzie! Dlaczego mnie unikasz? Zatańcz ze mną – Lauren uwiesiła mi się na szyi. Spojrzałem w stronę Belli i znowu zobaczyłem ją z Newtonem. Zazdrość zalała mnie nagłymi falami. Wkurwiło mnie to, że Mike po prostu ją oczarował, a ja mimo, że tak cholernie

się

staram

zostałem

Belli

obojętny.

I co

z

tego,

że

się

pocałowaliśmy? Kilka godzin później i tak kazała mi zapomnieć i myśleć, że był to jak ona to określiła? „Wypadek przy pracy”. W dupie miałem to jak bardzo lubiłem Bellę i że Lauren gówno mnie obchodziła, mimo to przycisnąłem ją do siebie i zaczęliśmy tańczyć do piosenki. Lauren zrobiła sobie ze mnie rurę striptizerską i zamiast tańczyć ze mną tańczyła... na mnie? Sam nie jestem pewien... Potem poszliśmy razem do baru i postawiłem jej drinka. Sam nieźle wypiłem i byłem wkurwiony na to, że Bella ciągle tańczyła z Mikiem miałem ochotę mu porządnie wpierdolić, ale gdybym to zrobił wypieprzyliby mnie z klubu i nie mógłbym mieć Belli na oku. Postanowiłem mu nie wjebać i zająłem się swoim drinkiem „Sex on the

68

Traceur In Love by Charlotta17 beach3”. Wiem, wiem to typowo babski drink, ale zawsze, jak miałem zjebany dzień to właśnie go piłem. Potem wziąłem whisky, a jeszcze potem gin z tonikiem. Upijałem się coraz bardziej, a barman coraz niechętnej podawał mi kolejne drinki. W końcu nie wytrzymał i rzucił się na mnie, że za dużo piję i przestał mi je sprzedawać. - Kurwa płacę ci! Będę pił, ile będę chciał! Dawaj kolejną whisky warknąłem. Zero reakcji z jego strony. Ominął mnie obojętnie i podszedł do innego klienta. Tak się wkurwiłem, że wstałem i złapałem go za fraki rozkazując mu, żeby dał mi tego jebanego drinka podniósł ręce w geście obronny i posłusznie podał mi trunek. - Edward,

szukam cię od piętnastu minut - ja topię smutki od

czterdziestu. Odwróciłem głowę w stronę głosu i zobaczyłem Bellę. Znów wróciłem oczami do mojej whisky i wziąłem jeden pełny łyk. - Czego chcesz? - zapytałem może trochę za ostro i przy okazji dostrzegłem, że nie ma przy mnie Lauren. Bella spojrzała na mnie z lekkim bólem w oczach, ale była też wkurzona. - Nic nie chcę – syknęła. – Po prostu jak zwykle mnie wkurwiasz i chlejesz... wódę... – wycedziła patrząc na kieliszek w moim ręku. Zaśmiałem się. - Dlaczego mnie szukałaś? Przecież masz Newtona, czyż nie? –zapytałem śmiejąc się jej w twarz.

3

Sex on the Beach (pol. Seks na plaży) – koktajl alkoholowy przygotowywany z wódki, sznapsu brzoskwiniowego oraz więcej niż jednego soku owocowego (najczęściej pomarańczowego i żurawinowego). Składniki są mieszane wraz z lodem i podawane w szklankach o pojemności 240-350 ml, dekorowanych plasterkiem limonki lub cytryny. Po wstrząśnięciu podawany jest również jako shooter.

69

Traceur In Love by Charlotta17 Obraz przed oczami rozmazywał mi się, a we łbie do reszty mi się poprzewracało. Czułem się dziwnie i zaczęło mi się robić niedobrze. Pierwszy raz się tak czułem po alkoholu. Wstałem z krzesła i lekko zygzakowatym korkiem poszedłem w stronę toalet. Było to nie lada wyzwanie, ponieważ nogi plątały się o siebie, w mi się kręciło, a skaczący dookoła mnie ludzie sprawiali, że czułem się słaby. Czym prędzej wszedłem do jednej z męskich toalet, podszedłem do umywalki i oblałem twarz wodą. Z jednej z kabin dochodziły dobrze znane mi dźwięki między innymi „o! Aaa! Jak dobrze! O tak!” wzdrygnąłem się, gdy uświadomiłem sobie, że w kabinie siedzą faceci. Wywnioskowałem to po męskim głosie. Tsa... ziemia jest okrągła, a ludzie pierdolą się po kątach. Ciekawe czy ci faceci są, aż tak najebani, że się bzykają, czy po prostu są gejami? Nie, nieciekawi mnie to.. Szybko wybiegłem z męskiej toalety i postanowiłem zawitać do damskiej. Rozejrzałem się chwilę i na moje szczęście z żadnej kabiny nie dobiegały dziwne dźwięki. Jeszcze raz podszedłem do umywalki i przejrzałem się sobie. Źrenice miałem szerokie tak, że mogłyby należeć do zwłok. Ok., jestem nieźle nawalony. - Edward? Co jest? – spojrzałem w lustro i dostrzegłem, że Bella stoi za mną. – Nieźle ci się w głowie poprzewracało, że pomyliłeś nawet toalety zaśmiała się. - W męskiej się pierdolą - mruknąłem cicho. Bella wytrzeszczyła na mnie oczy i podeszła do mnie bliżej. Spojrzała na mnie i przestraszyła się. - Boże, ale się nachlałeś! Dziwię się, że możesz jeszcze chodzić, co prawda zygzakiem, ale i tak trzymasz się na nogach – zachichotała. - Co cię to obchodzi!? – warknąłem może trochę za ostro, ponieważ Bella odsunęła się ode mnie.

70

Traceur In Love by Charlotta17 Bała się mnie! Cholera, ona bała się mnie. Musiałem zareagować, podszedłem do niej i zakląłem się w duchu. - Przepraszam nie bój się mnie... Jestem nieźle najebany i mam nadzieję, że jutro nie będę pamiętać odgłosów bzykających się facetów - powiedziałem z obrzydzeniem i na samą myśl chciało mi się rzygać. - Fajnie by było, gdybyś zapomniał

jeszcze o jednej rzeczy - Mruknęła

Bella, a ja wiedziałem co miała na myśli. Chodziło o pocałunek. Okej znaliśmy się krótko, ale nie mogłem zapomnieć o tym pocałunku. I nie pocałowałem jej tylko dla głupiego zakładu, pocałowałem ją, bo tak mi się chciało, a z reguły dostaję to czego chcę. Niestety Bella była inna, niedostępna... dla mnie. Nie miałem prawa jej całować kiedy mi się to podobało. - Chodź, zadzwonię po taksówkę. Pojedziemy do domu, ok.? – zapytała wyciągając telefon z kieszeni i wybierając jakiś numer. Nim zdążyłem jej odpowiedzieć oznajmiła, że taksówka, zaraz po nas przyjedzie. Potem napisała sms do Emmetta informując ich o tym, że będziemy u Belli. Zaraz, u Belli?

Rozdzial 6 Edward - Chodź, jesteś kompletnie zalany - Jęknęła Bella ciągnąc mnie za sobą. Przecisnęliśmy się przez tłum tańczących ludzi i wyszliśmy z klubu. Oparłem się o ścianę i razem z Bellą czekaliśmy na taksówkę. Stałem tam chwilkę nie trzeźwo rozmyślając nad tym dlaczego Bella bierze mnie do siebie

71

Traceur In Love by Charlotta17 do domu, a potem skupiłem wzrok na czarnej sukience opinającą jej zgrabne ciało. Uśmiechnąłem się sam do siebie i chciałem zrobić krok by powiedzieć Belli, jak pięknie wygląda. Ale, gdy lekko się zachwiałem stwierdziłem, że bezpieczniej będzie jej to powiedzieć, stojąc opierając się o ścianę klubu. - Mówiłem ci, że pięknie wyglądasz ? – wybełkotałem i dopiero wtedy zdałem sobie sprawę z tego, że coraz trudniej było mi wydusić z siebie jakiekolwiek słowa. - Bredzisz. - mruknęła, a ja się wkurzyłem. Prawiłem jej komplementy, ponieważ naprawdę uważałem, że zjawiskowo wygląda, a ona wmawiała mi, że bredzę. Mimo, że byłem pijany nadal wiedziałem, co mi się podoba, a co nie. Np. Emmett mi się nie podoba, ani facet idący przede mną. Spojrzałem Belli prosto w oczy i stałem tak przez chwilę. Gdy zobaczyłem jej usta parę centymetrów od moich nie mogłem się opanować i zacząłem się powoli zbliżać. - Taksówka już przyjechała – wydusiła z siebie szybko odpychając mnie. Mimo, że nie należała do najsilniejszych kobiet udało jej się to, ponieważ ja byłem osłabiony kilkoma drinkami i whisky. Zygzakiem

wszedłem do taksówki, a zaraz za mną szła Bella. Usiadła

obok mnie tłumacząc kierowcy taksówki, gdzie mamy jechać. Całą drogę jechaliśmy w ciszy. Dopiero gdy znaleźliśmy się przed domem Belli pociągnęła mnie za koszulę mówiąc „chodź”, a potem się zaśmiała widząc moja minę. Ku wściekłości Belli zapłaciłem za taksówkę i wysiadłem z samochodu. Pijany czy nie, nadal byłem dżentelmenem. - Moi rodzice są w pracy - spojrzałem na nią pytająco. – Często ich nie ma. Nawet w soboty... Wracają późno, a zaraz potem i tak idą do pracy. Byłoby im wygodniej, gdyby zamieszkali tam gdzie pracują - szepnęła cicho.

72

Traceur In Love by Charlotta17 Złapałem się barierki, gdy szedłem po schodach do drzwi i zaśmiałem się, kiedy kwiatek zaczął do mnie mówić. Poprowadziłem z nim krótką konwersacje na temat wody i kontynuowałem trzymanie się barierki. - Edward, ktoś ci dosypał jakiś prochów? – zapytała zszokowana Bella. Dała mi lekkiego plaskacza po twarzy i otrzeźwiałem. - Nie wiem - wybełkotałem. Brązowowłosa dziewczyna otworzyła drzwi do domu i powoli ściągała ze mnie kurtkę. W jej oczach malowało się zatroskanie i lekki strach za to w mojej głowie malowały się kosmate myśli. - Chcesz mnie zgwałcić? – wybuchłem. - Edward - jęknęła. – Tobie się całkiem w dupie poprzewracało.* Chyba nie będziesz spał w kurtce? – pokiwałem głową na znak, że się z nią zgadzam i zaprowadziła mnie na górę. Jęknąłem widząc przed sobą schody. Złapałem się barierki i dziękowałem mojej mamie, że ją tu umieściła. Inaczej wyjebałbym się na Bellę (chociaż ten scenariusz też przypadłby mi do gustu, ale istniała możliwość, że mogłem połamać Bellę, więc zrezygnowałem i na powrót złapałem się barierki ). Gdy przeszedłem już te cholerne schody Bella zaprowadziła mnie do jakiegoś pokoju. Usiadłem na łóżku i jęknąłem gdy na poduszce pojawiły się oczy, a obok oczu stanęła wiewiórka. - Bello! – wrzasnąłem zeskakując z łóżka. – Tu jest wiewiórka – jęknąłem skacząc

przy

tym

i

wymachując

rękami

w

stronę

poduszki

jak

podekscytowany pięciolatek na widok pieska tyle, że ja nie byłem podekscytowany tylko przerażony.

*

Tekst z Sali Samobójców :D Uwielbiam ;)

73

Traceur In Love by Charlotta17 - Jezu, Edward. Tu nie ma żadnych wiewiórek. Idź się wykąpać, ok.? Dam ci ciuchy Emmetta, a jeśli nadal będziesz widział wiewiórki to poinformuj mnie o tym, zadzwonimy do pana od białych kaftanów.* – Chyba nie do końca rozumiałem co do mnie mówi, bo zgodziłem się z nią i na czworaka doszedłem do drzwi, które wskazała mi Bella. Wszedłem do wanny, ponieważ bałem się, że pod prysznicem stracę równowagę. Ciepła woda zmyła ze mnie zapach alkoholu i trochę mnie otrzeźwiła. Jednak, gdy próbowałem wyjść z wanny, poślizgnąłem się i jak długi znów do niej upadłem. - Kurwa - jęknąłem. – Panno nie pogrywaj sobie ze mną - pokiwałem palcem w stronę wanny. – Paprotka miała racje woda jest nieznośna. – Teraz naprawdę zastanawiam się, czy ktoś nie dosypał mi prochów do kieliszka. - Edward, coś się stało? – zapytała Bella przez drzwi. Pokiwałem przecząco głową i zaśmiałem się z własnej głupoty. Przecież ona mnie nie widziała. - Wszystko w porządku - szepnąłem cicho, ale chyba usłyszała, bo odeszła od drzwi. Po kilku minutach prób wydostania się z wanny w końcu mi się udało. Sięgnąłem po biały ręcznik wiszący na wieszaku, wytarłem się nim, a potem przewiesiłem go sobie na biodrach. Po kąpieli było mi trochę łatwiej ustać, ale i tak chodziłem lekkim zygzakiem. Otworzyłem drzwi łazienki i ujrzałem przed sobą Bellę grzebiącą w szafie Emmetta. Odwróciła się w moją stronę i spojrzała na mnie z rozszerzonymi oczami. - Matko, ubierz się - jęknęła rzucając mi ciuchy Emm’a. Zaśmiałem się widząc jej rumieńce i nie złapałem ciuchów. Schyliłem się po nie i wtedy...

*

Chodzi o ośrodek psychiatryczny :P

74

Traceur In Love by Charlotta17 spadł mi ręcznik. Bella odwróciła głowę i wybiegła z pokoju krzycząc za sobą, że będzie w swoim pokoju. Pokręciłem głową i założyłem to co mi przygotowała, czyli czarną bluzę bez zamka i spodnie dresowe. Wyszedłem z pokoju i poszedłem (chociaż można by to nazwać szuraniem kolanami po podłodze) do miejsca, w którym znajdowała się Bella. Ciągle łapałem się jakiś mebli i podpierałem się o ściany. W końcu dotarłem do drzwi i otworzyłem je. -

Hej - mruknąłem. – Wiesz, zauważyłem, że te ciuchy Emmeta są na

mnie dobre... Yyy czyżbym przytył? – jęknąłem. Tak... zacząłem gadać od rzeczy. - Nie, wyglądasz jak chodząca anoreksja - zaśmiała się Bella. - Jesteś głodny? – nie chciałem się narzucać, ale pokiwałem głową. Bella przeszła obok mnie i zauważyłem, że już nie miała na sobie szpilek. Poszedłem za nią i znów jęknąłem na widok schodów. Bella pomogła mi po nich zejść, a potem usadowiła mnie na kanapie i kazała mi czekać. - Wiesz, myślę że gdybyście zamontowali sobie windę to, by to nam wszystkim wyszło na zdrowie - i znów zacząłem gadać od rzeczy. To jasne, że to z powodu dużej ilości alkoholu. Po kilkunastu minutach przyszła do mnie z kanapkami i wodą mineralną. Podziękowałem jej i napiłem się wody. Ta kobieta była aniołem. Zjadłem kanapki i uśmiechnąłem się delikatnie. - Co chcesz robić? – zapytałem cicho posyłając jej mój łobuzerski uśmiech. – Wiesz, ja mam kilka propozycji. - Yyy nie interesują mnie twoje propozycje... Posłuchaj mojej: chodź spać – Postanowiłem się z nią trochę podroczyć. - Mam dotrzymać ci towarzystwa? – Bella spojrzała na mnie z błyskiem w oku i już wiedziałem, że coś knuje.

75

Traceur In Love by Charlotta17 Usiadła mi na kolanach, a jej usta znalazły się przy moim uchu. Ponieważ byłem nieźle nachalny, to po prostu siedziałem na tej kanapie i oczekiwałem co miała zamiar dalej zrobić. - Możesz dotrzymać - ugryzła płatek mojego ucha, a potem spojrzała na mnie triumfalnie. Siedziałem w całkowitym szoku rozkoszując się jej ustami przy mojej twarzy i byłem wniebowzięty tym, że nie odsunęła się ode mnie i dopiero później zorientowałem się, że Bella żartowała. Postanowiłem droczyć się z nią dalej. - Mam traktować to jak zaproszenie? – Bella zaśmiała się i odparła schodząc z moich kolan. - Dobrze, że jutro nie będziesz nic pamiętać. - Czyli, że nie mogę dotrzymać ci towarzystwa? – zrobiłem smutną minkę. - Wiesz chciałbym pamiętać - zaśmiałem się i wstałem z kanapy. Nadal kręciło mi się w głowie, ale już mniej. Jeszcze raz napiłem się wody i poszedłem z Bellą na górę, ja do pokoju Emmetta, a Bella do swojego. Nim zamknęła drzwi szepnąłem „słodkich snów” i poszedłem spać. *** Obudziłem się czując na sobie zaciskające na mnie ramiona. Nie miałem pojęcia, gdzie i z kim jestem. Szybko odsunąłem od siebie czyjeś ramiona i zorientowałem się, że były to ramiona faceta. Boże! Nie mogłem poukładać swoich myśli w jedną całość, spojrzałem na faceta obok mnie i wrzasnąłem odskakując od niego. -

Emmett!

Kurwa,

pedale jebany

-

wrzasnąłem

i

od

razu

tego

pożałowałem. Głowa bolała mnie niemiłosiernie, a mój krzyk doszedł do bębenków i sprawił, że zabolało mnie jeszcze bardziej.

76

Traceur In Love by Charlotta17 Emmett podniósł jedną powiekę i spojrzał na mnie. Jego twarz stała się cała blada, a on sam wyskoczył z łóżka. - Co ty tu, do cholery, robisz?! – wrzasnął. Zatkałem sobie uszy dłonią, ponieważ jego krzyk sprawiał, że głowa coraz bardziej mnie bolała. Nakazałem mu, żeby był cicho i zacząłem mówić. - Szczerze, to nie wiem - jęknąłem. – Nawet nie wiem, co to za miejsce. - To mój pokój - syknął Emmett. Usiadłem na łóżku i próbowałem przypomnieć sobie, co wczoraj się stało. Jedyne co pamiętam to: Bellę tańczącą z Newtonem i bzykających się facetów w łazience. – Cholera, za dużo wypiłem, nic nie pamiętam - Emm zlustrował mnie wzrokiem. Dlaczego masz na sobie moje ciuchy? W mojej głowie zaczęły rodzić się pewne obrazy. Co jak ja i Emmett... Kurwa! Przecież mam na sobie jego ciuchy i spałem z nim w jednym pokoju, na jego kurwa, łóżku! - Emmett, a jak my... ? – Co jak faceci bzykający się w toalecie to byłem ja... i Emmett. Na sama myśl o tym zrobiło mi się nie dobrze. Do pokoju weszła Bella z Rosie i śmiały się, natomiast mnie wcale nie było do śmiechu. Zauważyłem butelkę wody stojącą obok łóżka i sięgnąłem po nią, ponieważ strasznie piekło mnie gardło. Emmett spojrzał na mnie z szokiem, a potem wrzasnął do dziewczyn. - On mnie zgwałcił! - Co?! – wyplułem na niego całą zawartość wody, którą właśnie wypiłem i gapiłem się na niego w szoku. - Co?! – powtórzyły za mną dziewczyny. Nagle Bella zaśmiała się i wszystko nam wytłumaczyła. Powiedziała mi jak ledwo trzymałem się na nogach i jak zachowywałem się jakbym był po prochach, więc taksówka zawiozła nas do domu. Nie

77

Traceur In Love by Charlotta17 jechaliśmy do mojego ponieważ Bella nie znała drogi. Rosie dokończyła historię mówiąc, że ona spała z Bellą - Emmett poszedł do swojego pokoju zapewne myśląc, że ty Edwardzie jesteś mną. - Zaśmiała się Rosalie, a ja spojrzałem na nią wymownie. Mimo to poczułem ulgę, gdy dowiedziałem się, że ja i Emmett nie uprawialiśmy free runu w jego łóżku i pobiegłem do Rosalie. - Dlaczego twój chłopak mnie obejmował? – jęknąłem. - Skąd ja mam wiedzieć, co się dzieje w jego „lekko” stukniętym mózgu? - Ha! Czyli Emmett jest twoim chłopakiem – zaśmiałem się i zacząłem bić brawo. - No raczej - mruknęła. Pocałowała Emmetta w policzek i nagle nakazała iść nam do kuchni. Posłusznie to zrobiłem prosząc ją przy okazji, żeby ściszyła trochę głos. Miałem naprawdę niezłego kaca. - Czego tylko ja mam kaca? – jęknąłem. - Tylko ty?! Alice i Jasper siedzą w łazience i jak się domyślasz zwracają to, co nie przyjął ich żołądek. - Ha! Cieniasy! – zaśmiałem się. – A ty Emmett? Myślałem, że będziesz zdychał - naprawdę tak myślałem. Emmett wyglądał na chłopaka, który lubi sobie popić na imprezach. - Oczywiście, że piłem, mam po prostu mocniejszą głowie, Cieniasieodrzekł. Rzuciłem Emmettowi pobłażające spojrzenie i usiadłem na jednym z krzeseł znajdującym się w kuchni. Przez chwilę trwała cisza i zdążyłem dostrzec, że moja Bella (bo tak nazywałem ja w myślach) oraz Kaszalot robią dla nas śniadanko w postaci jajek i bekonu.

78

Traceur In Love by Charlotta17 Bella wyciągnęła pięć „małych” talerzyków i jeden wielki. Zgadywałem, że to dla Emmetta. Tego Miśka dwoma jajkami i bekonem nakarmić nie da rady. Potrzebował trochę więcej żarcia niż przeciętny nastolatek. Bells nałożyła mi śniadanko na talerz, ale przed tym dała mi tabletki na kaca. Wypiłem je i zacząłem jeść. Bella zawołała Alice i Jaspera śmiejąc się wesoło patrząc

się

na

Emmetta.

Sam

na

niego

spojrzałem

i

wybuchłem

niepohamowanym śmiechem. Matko! Nigdy nie sądziłem, że można tak wpierdalać żarcie. Emmett miał spust jak nie jeden wieloryb, czy coś w tym stylu. Pochłaniał jajko i bekon jednym gryzem, a jego twarz była upaprana tłuszczem, za to on sam jęczał do jedzenia.

Emmett podniósł głowę

zauważając, że wszyscy się na niego gapia, a ja dusiłem się ze śmiechu. - Ej, ja dojrzewam - jęknął i wrócił do jedzenia. Usłyszałem

za

sobą

jakieś

szuranie,

jęki

i

ciche

rozmowy

więc

postanowiłem się odwrócić. Moja siostra i przyjaciel szli... błąd... czołgali się w naszą stronę. Co za idioci. Rzuciłem w Jaspera czystym widelcem i szybko wróciłem do jedzenia, by nie zorientował się, że to ja byłem winowajcą widelca, który uderzył w jego plecy. Podniósł głowę i spojrzał na mnie. I skąd on, kurwa wiedział, że to moja sprawka? Uśmiechnąłem się zadziornie i zacząłem jeść. - Dziękuję, Skarbie - szepnąłem Belli do ucha odkładając talerz do zlewu. - Widzę, że flirt się ciebie trzyma - warknęła i spojrzała na Emmetta. Odruchowo odsunąłem się o krok do tyłu, przypominając sobie, co stało się wczoraj. Tak! Emmett dał mi po mordzie. Jasper i Alice usiedli na krzesłach i zaczęli jeść. - Jasper kurwa! Damom się odsuwa krzesło, do cholery. Będę musiał zrobić ci z tego wykład - jęknąłem zgrywając dżentelmena. Spojrzałem na

79

Traceur In Love by Charlotta17 Emmetta, który pochłaniał już chyba siódmą porcję śniadania i zarąbałem mu bekon uciekając, ponieważ wiedziałem, że będzie mnie gonić. - Jak dają to bierz, jak nie dają to bierz i uciekaj! – zawołałem. Wsunąłem bekon i zaśmiałem się widzą minę Emmetta. Na jego twarzy malowała się złość łamana przez smutek z utraty cudownie podsmażonego bekonu. Podszedł do mnie i z chytrym uśmieszkiem przycisnął mnie do ściany mówią „jeszcze to zwrócisz”. - Tsa, i ty na pewno to zjesz - zaśmiałem się. Emmett przycisnął mnie do ściany mocniej, co sprawiło, że trochę się przestraszyłem. On chciał mnie zabić z powodu durnego bekonu! Zacząłem się wiercić, aż w końcu moja Bella walnęła Emmetta po głowie drewnianą łyżką. Zacząłem się śmiać widząc zdezorientowaną twarz Emmetta no i wtedy ja oberwałem. - Za co to? – jęknąłem w stronę Belli i drewnianej łyżki. - Za ładną buzię - mruknęła, a ja się uśmiechnąłem, podbiegając do niej i łapiąc ją w tali. - Za ładną buzię mówisz? – odwróciłem ją w moją stronę i spojrzałem jej w oczy, które rzucały we mnie gromy. Zaśmiałem się na ten widok, ponieważ uwielbiałem denerwować Bellę. - No, na litość boską! Cullen... – jęknął Emmett. – Ty chyba naprawdę chcesz umrzeć. Bella wyrwała się z mojego uścisku i usiadła przy stole, lecz nim to zrobiła odsunąłem jej krzesło, posyłają sugestywne spojrzenie w stronę Jazz’a. Ten nieprzytomnie wywrócił oczami i kontynuował konsumowanie jedzenia. Bella również wywróciła na mnie oczami, ale także się uśmiechnęła. Hmm.. skoro moja natura podrywacza nie pomaga mi w zdobyciu Belli, będę idealnym, kurwa dżentelmen którym kiedyś byłem. Uśmiechnąłem się mimowolnie na mój wspaniałomyślny plan i usiadłem na krześle obok Alice

80

Traceur In Love by Charlotta17 szczerząc się, jak wariat ta zakryła mi usta i oczy dłonią i niedbale zaczęła jeść. Ponieważ gardło mnie piekło napiłem się wody i na krótką chwile mi ulżyło, a potem uczucie lawy w gardle znów powróciło. Po tych tabletkach, które dała mi Bella czułem się lepiej, ale nie do końca wróciłem do mojego codziennego stanu. Jasper i Alice wyglądali, jak dziki po okupacji, więc zlitowałem się nad moja siostrą, zabrałem od niej widelec karmiąc ją. Zrobiła wkurzoną minę, ale pozwoliła mi się karmić. Jednym ruchem ręki pokazałem Rosie, żeby zrobiła fotkę Alice i Jasperowi. To był taki nasz rodzaj zemsty. Zawsze gdy Alice i Jasper zrobili coś głupiego kręciliśmy filmy, albo robiliśmy foty, ponieważ oni zrobili to samo gdy ja i Rose nie myśleliśmy trzeźwo. Gdy uznamy, że fotek i filmów będzie wystarczająco dużo, skleimy to i pokażemy tylu osobom ile się da. Zaśmiałem się z naszego planu i skończyłem karmić Alice. Jasper położył głowę na stole i zaczął chrapać, to była taka okazja, żeby namalować mu coś na twarzy, ale jestem pewny że Alice by mnie za to zabiła. - Idę do łazienki - mruknęła moja siostra, a ja się rozpromieniłem. - Szybko długopis. Gaz, gaz! – Emmett podał mi jakiegoś pisaka, a ja zacząłem malować różne zbereźne rzeczy na twarzy Jaspera. Gdy już skończyłem uśmiechnąłem się do siebie i zamknąłem pisak. I wtedy to się stało. - Kurwa! On mnie zapierdoli na śmierć, to marker, kurwa, wodoodporny zacisnąłem pięści na włosach i nie wiedziałem, czy mam się śmiać, czy płakać. Bella i cała reszta wybuchła głośnym śmiechem a ja przytkałem sobie uszy. Jasper zazwyczaj jest okazem spokoju, ale jak już się wkurwi to

81

Traceur In Love by Charlotta17 jest zdolny nawet do wykastrowania, a ponieważ bardzo lubiłem swoje klejnoty poradziłem się Rose. - Matko, zrób szybko zdjęcia i spierdalamy stąd - krzyknąłem. Roześmiała się i pokręciła głową – Jezu, co ja mam robić? – jęknąłem. - Spokojnie, są takie środki, które to zmyją, ale teraz mam zamiar wyśmiewać się z mojego brata przez kilka godzin, nie mówiąc mu o tych cudownych środkach. - Jesteś okrutna, lubię to - zaśmiałem się i w razie czego położyłem pisaka na dłoniach Emmetta. - Już jestem - wybełkotało coś za mną i zorientowałem się, że to Alice. Czułem się bezpieczny, ponieważ to Emmett trzymał w dłoni narzędzie zbrodni pisakowej, a ja jakby nigdy nic siedziałem grzecznie na krzesełku. - Co wyście mu zrobili? – Alice wydarła się na nas i pobiegła do swojego chłopaka. – Jazz - poklepała go po twarzy i włączyła się na tryb wielozadaniowy, ponieważ jednocześnie jęczała, budziła Jaspera i klepała go po policzku. – Który to zrobił!? – warknęła cicho, gdy Jasper się obudził. Alice rozejrzała się za czarnym pisakiem i jej wzrok utkwił na Emmecie. Ten cofnął się szybko i wybiegł z kuchni. Alice chyba odzyskała siły, bo ruszyła za nim jak z procy. Takiego szału u Alice jeszcze nigdy nie widziałem. Emmett podbiegł do drzwi wejściowych i kopnął w nie, ponieważ były zamknięte na klucz. Alice skoczyła na niego, a ten płynnie ją z siebie zrzucił. Nagle Alice zaciągnęła go w ciemną uliczkę, ten zacisnął mocno oczy i wyskoczył, kurwa przez okno na bosaka. - OMG! – rzuciłem się na podłogę, a potem założyłem buty. Nakazałem szeptem nagrywać Rosie to, co zaraz miało się stać i powiedziałem.

82

Traceur In Love by Charlotta17 - Alice, ale to ja, to zrobiłem - jęknąłem uciekając tak samo jak Emmett prze okno. Tyle, że w butach na nogach i jedną parę butów w ręku. Tamte drugie były dla Emmetta. - Jesteś trupem – wysyczała za mną. – Jak kac mi przejdzie to cię, kurwa wykastruje! Rozejrzałem się dookoła i dostrzegłem przerażonego Emmetta na końcu ulicy. Zawołałem, że mam dla niego buty i podszedłem do niego. - Ja się jej boje. Nie miałem nawet odwagi powiedzieć jej, że to nie ja, to zrobiłem. – mówiłem przerażony, ale Em mnie uspokoił. – Nie martw się, nie będę cię winił. Też mam siostrę - zaśmiał się. – Bella jest sto razy gorsza. Kiedyś rozbiła mi lampę na głowie. – jęknął na same wspomnienie tego wydarzenia, a ja siliłem się na to, żeby się nie roześmiać. - Tsa.. siostry. Piekło wcielone – zaśmiałem się. – Jeśli już mówimy o Belli myślisz, że ona mnie lubi? - Palnąłem się czoło. Co ja właśnie powiedziałem? - Pewnie, ale nie bądź taki szybki Bill. Wkurwiają ją podrywacze. Znaczy, nie tak. Hmm... niby ją wkurwiają, ale ja wiem, że ona to lubi - zaśmiał się. – Masz też drugą opcję - możesz być tym gostkiem, co odsuwa krzesła… O dżentelmen. – po tych słowach postanowiłem być najbardziej zajebistym dżentelmeno-podrywaczem na całym świecie. Przybiłem Emmettowi piątkę i spojrzałem w stronę jego domu. Nie miałem, kurwa pojęcia, jak miałem pójść do ich domu po klucz do samochodu, gdy w środku znajdowała się Alice, a nie chciałem zostawiać Emmetta samego z tym potworem więc zaproponowałem, żebyśmy poszli pieszo do mojej willi bez basenu. - Stary, będzie jazda. Skakałeś kiedyś z dachu jadącego samochodu? – zapytał.

83

Traceur In Love by Charlotta17 - Tsa i skończyło się złamaniem i mandatem – jęknąłem. – Więc lepiej tego nie róbmy. Okej? – Emmett pokiwał głową a ja się uśmiechnąłem. – Dobra stary, idziemy. Wskoczyłem na murek i zrobiłem sacryfice, pięknie lądując na nogach. Emmett zaczął biec i przeskoczył przez siatkę. Zrobiłem to samo i przeraziłem się widząc ogromnego psa na podwórku. Czym prędzej rzuciłem się sprintem w stronę drogi i pobiegłem przed siebie. Zacząłem się śmiać z samego siebie, ale ani na chwilę nie zwolniłem biegu. Odwróciłem głowę w lewą stronę i zobaczyłem obok siebie Emmetta. Nagle się zatrzymałem i oznajmiłem. - Ty, tu mieszka Tanya Denali. Co robimy? – podszedłem do domofonu i zadzwoniłem. - Kto tam? - usłyszałem. - Szefunio burdelu. Miałaś być o dziewiątej - zmieniłem głos tak, żeby mnie nie poznała, a Emmett tarzał się ze śmiechu. - Słuchaj koleś. Na dziewiątą to ja kurwa nigdzie nie chodzę - syknęła. – Przyjemności o dziesiątej. – Zdecydowanie wykreślę ją z listy potencjalnie normalnych dziewczyn. - Dobra to ja przyprowadzę klientów o dziesiątej. Pasuje? – sam nie wiedziałem, co ja w ogóle mówię, ale wiedziałem, że o godzinie dziesiątej wieczorem będę miał zajebistą polewkę. - Dobra, to o dziesiątej. Rozłączyła się, a ja stałem w szoku. Nie miałem pojęcia, że ona jest taką dziwką. Ona sobie chyba ze mnie jaja robiła. - Stary, nie przychodzimy o dziesiątej do domofonu – poinformowałem go widząc podekscytowanie w jego oczach, a potem znów biegnąc drogą do mojego domu.

84

Traceur In Love by Charlotta17 - Daleko jeszcze? – jęknął Emmett. Pokręciłem głową i uśmiechnąłem się widząc dach mojego domu. Wpisałem kod alarmu i wszedłem do niego. - Dobra stary, dzwonimy do Jaspera. – wyciągnąłem telefon, ale zaraz go schowałem. Przecież namalowałem mu na twarzy różne zbereźne rzeczy... wolałem nie ryzykować pobiciem i wykastrowaniem. Nie wiele myśląc zadzwoniłem do Belli i przekonałem ja żeby uspokoiła Alice i Jazza, a następnie przyjechali do mojego domu. Zgodziła się i rozłączyła. - No hej - zaśmiał się Jazz nadal z malunkami na twarzy. Kac mu przeszedł? Tsa... jasne... –Edwardzie mam tu całą paletę nie zmywalnych pisaczków. Od którego zaczynamy?! –warknął. - Zielony! – krzyknąłem wyciągając pisaka i musnąłem nim jego policzek. - Pożałujesz szmaciarzu, że się urodziłeś - syknął. – Szanse są wyrównane. Potem Jasper gonił mnie przez cały dom i skończyło się na tym, że na mojej dłoni widniały piękne podpisy jak np. „Jesteś suką Cullen” itp. - Dobra chłopcy koniec. Co robimy? – zapytała Bella. Nim zdążyłem coś powiedzieć w domu rozległo się pukanie do drzwi. Podszedłem do nich i to co zobaczyłem wbiło mnie w podłogę. Policja...

85

Traceur In Love by Charlotta17

Rozdzial 7 Edward - Policja - warknął jeden z facetów. Tak, było ich dwóch, ubrani w mundury policjantów. Byli do siebie bardzo podobni oraz wyglądali na maximum dwadzieścia lat, aż zdziwiłem się, że są policjantami. – Edward Cullen? Zostałeś oskarżony o podrywanie mojej dziewczyny. – że co? Szczęka mi opadła, a oczy wyrażały czysty szok. - Demetri, Felix?! – krzyknęła Bella. – Demetri nie jestem twoją dziewczyną. Co wy tu robicie?! – Demetri, Felix? Ach tak przyjaciele Belli. Czy ona ma samych kolegów i żadnych koleżanek? Mam jebaną konkurencję. – Zaraz, w co wy jesteście ubrani? Ha, ha, Policjanci? - powiedziała sarkastycznie. - Skąd wytrząsnęliście te ciuszki? - Bells... po pierwsze: tęskniliśmy, po drugie: mamy wolne w budzie, po trzecie: starzy nam pozwolili, po czwarte: ciuchy mamy z wypożyczalni, po piąte: Charlie ci nie mówił, że przyjedziemy? – zapytał jeden z chłopaków całując Bellę w szyję. On ją pocałował w szyje do cholery, a ona się uśmiechała. - Zabiję staruszka nic mi nie powiedział – jęknęła Bella. Emmett i reszta grzecznie siedzieli w pokoju i oglądali film, nawet nie mieli pojęcia, że odwiedziła mnie pseudo policja. – Matko, jaka ze mnie idiotka, Edward to jest Felix - wskazała na chłopaka z jasno brązowymi włosami - a to Demetri, znany, jako mój kochanek. – Jak każdy samiec na tym świecie zbadałem

86

Traceur In Love by Charlotta17 moją konkurencje, a potem podałem rękę chłopakom. Musze przyznać, że mają niezłe poczucie humoru. „Policjanci” cichaczem weszli do salonu i nasunęli sobie na głowę policyjne czapki, tak, by Emmett ich nie rozpoznał. - Ej, ty wielki - powiedział Felix groźnie. Emmett odwrócił się, a oczy mu się rozszerzyły. – Przyszliśmy cię aresztować za to, że nie pilnowałeś naszej dziewczyny, palancie. – na twarzy Emmett malowało się jakieś „WTF”, a potem wielki uśmiech. Wyskoczył z kanapy i skoczył na Demetriego. - Ty jebany idioto! – krzyknął. – Jak to nie pilnowałem, kurwa?! Jestem obok niej cały czas. - Moi przyjaciele patrzyli się na całe to przedstawienie w szoku, a ja tylko się śmiałem. - Chłopaki spokój – upomniała ich Bella. Potem przedstawiła wszystkich, sobie. - Jasper wiesz, że masz na twarzy fiutka? – zaśmiał się Felix. – Kto jest takim artystą?- Jasper gniewnie kiwnął głową w moją stronę a potem się zaśmiał. –Ty, Eddie ty też masz niezłe arcydzieła na łapie. - Nie mów do mnie Eddie - syknąłem. - Dobrze, już dobrze. Ludzie ruszcie dupy idziemy na miasto – krzyknął Felix z wielkim bananem na twarzy. - O nie, nie. Ja już byłem na zakupach - spojrzałem w stronę Alice. - Edward, według chłopaków wyjście na miasto to: 1. Uciekanie przed policjantami, 2. Malowanie graffiti, 3. Skakanie po blokach, 4. Jeżdżenie na dachach samochodów, 5. Zmienianie ciuchów manekinów sklepowych. Czego kategorycznie

wam

zabraniam.

Ostatnio

skończyliśmy

w

więzieniu

okręgowym. – syknęła Bella groźnie. Bella i więzienie okręgowe? Umm... to musiało być goroące... Ugh, jak ja ją ubóstwiam. Jakim idiotą byłem? - No to zostajemy w domu. Bello ja śpię z tobą – zaśmiał się Demetri.

87

Traceur In Love by Charlotta17 - Widzicie ona mnie zdradza. – syknął Felix i mimo, że wiedziałem, że oni sobie tylko żartowali to zazdrościłem im. Zazdrościłem im tego, że byli z Bellą tak blisko. - No, ale chłopcy ja śpię tylko z Edwardem - wybuchła śmiechem, a ja posłałem chłopakom wyzywające spojrzenie. - Że, co kurwa?! – krzyknął Emmett. – I ja się dopiero teraz o tym dowiaduję? - Emmett, niedźwiadku ty mój, przecież Bella sobie tylko jaja robi stwierdził Demetri. Zaśmiałem się, gdy zobaczyłem minę Emmetta. Czyżby niedźwiadek tak na niego działał? - Niedźwiadek mówicie? – zapytała Rosie i pocałowała Emmetta w policzek. - Oooo stary, ja tu widzę, że ty niezłą panienkę sobie wyrwałeś. –zagwizdał Demetri. - Ona nie jest niezłą panienką - syknął Emmett. Czy on do czysta oszalał? Rosie to najseksowniejsza kobieta, jaką znam, zaraz po Belli oczywiście. – Rose jest najbardziej zajebistym aniołem na świecie - Misiek uśmiechnął się i wziął w ramiona Rosie. Ło.. już myślałem, że oszalał. - Ej, ja tu się samotny czuję - żalił się Demetri razem z Felixem. - To może staniecie się homo? Ed jest chętny - stwierdził Jasper, a zaraz potem leżał już na podłodze. – Widzicie on na mnie siedzi, będziecie mieć z nim niezłą zabawę. - Ja ci zaraz pokażę niezłą, kurwa zabawę – syknąłem bardziej przyciskając go do podłogi. Jasperowi chyba spieszyło się do Królestwa Niebieskiego, ponieważ kontynuował swoją gadkę. - Nie protestuję. – odpowiedział posyłając mi wyzywające spojrzenie. - Spierdalaj pedale. – odparłem i wstałem z niego.

88

Traceur In Love by Charlotta17 Poprawiłem koszulę i przeczesałem włosy ręką, ponieważ zaczęły opadać mi na oczy, co było cholernie wkurwiające. - Pora na fryzjera - mruknąłem cicho. - To się da załatwić - stwierdził Emmett, nie wiedziałem, o co mu chodzi, więc po prostu wzruszyłem na niego ramionami. Emmett wyszedł gdzieś z Rosie i nie wracali przez pewien czas. Usiadłem na kanapie i włączyłem jakiś film, Bella i reszta usadowiła się obok mnie. Olałem ich i zacząłem podniecać się bliskością Belli. - Misiek przyszedł! – krzyknął Emmett rzucając się w moją stronę z nożyczkami. Zaczął sięgać nimi do moich włosów, a ja zdałem sobie sprawę z tego, że jestem bezbronny, a on chce obciąć mi włosy. – Na łyso go! Bella natychmiast usiadła mi na kolanach i zakryła ręką moje włosy. - Ani mi się wasz! Chcesz zniszczyć w nim to, co najlepsze? – zaśmiała się Bella. Skoro Bella uważa, że moje włosy są zajebiste to już nigdy ich nie zetnę. Przysięgłem sobie. Misiek zrobił smutną minkę, ponieważ jego marzenia o zrobieniu ze mnie klauna się nie spełniły i oddał nożyczki Belli. - Dobry chłopczyk - mruknęła i zaczęła schodzić z moich kolan. Gdy to robiła poczułem dziwną pustkę. Lubiłem mieć ją przy sobie. Złapałem ja w talii i przyciągnąłem do siebie. – Cullen, ja wiem, że ty mnie kochasz, ale bez przesady. Mój chłopak i kochanek na nas patrzą. – Chłopak? Jaki kurwa chłopak!? Bella nie ma chłopaka. Z zazdrości ścisnąłem Bellę jeszcze bardziej. - Eddie dusisz mnie. – może miała racje. Poluźniłem uścisk i pokazałem jej język zaśmiała się i więcej już nic nie mówiła. - No proszę, proszę. Bella na kolanach Cullena. Mnie dałaś po mordzie, gdy tak zrobiłem - naburmuszył się Demetri. Bella tylko wywróciła oczami, a następnie odparła:

89

Traceur In Love by Charlotta17 - Ej nas jest siedmioro. – powiedział Emmett. Zaśmiałem się na jego głupotę. - Emmett, nas jest ośmioro. Nie policzyłeś siebie. Chociaż gdybyśmy mieli policzyć ciebie to można powiedzieć, że jest nas dziewięcioro – na moje słowa zaśmiała się Alice, która do tej pory siedziała cicho. - Dobrze, że to bynajmniej faceci. Gdyby to były dwie babki to marny byłby nasz los. Codziennie zakupy - wzdrygnął się Jasper. Przyznałem mu racje, a potem się zaśmiałem. Do pokoju weszli moi rodzice i gdy zobaczyli policjantów przerazili się nie na żarty. Esme spojrzała na mnie zmartwiona, a Carlisle wbijał we mnie sztylety. Dlaczego to zawsze ja byłem winny nawet, jeśli nic nie zrobiłem? - O co chodzi panowie? – zapytał mój ojciec. Felix i Demetri zdusili śmiech i podeszli do moich rodziców z poważnymi minami. - Wasz syn, Edward Cullen za bardzo przystawia się do Belli Swan odparł Demetri. – Jestem tym zbulwersowany, ponieważ zwą mnie jej kochankiem. – Bella wstała i uderzyła go w tył głowy. W oczach mojego ojca i jak i mamy malował się czysty szok. Widocznie nie pojęli żartu. Nagle Carlisle się uśmiechnął i podał rękę Felix’owi i Demetri’emu. - Chłopcy miło was widzieć! - odparł mój ojciec, a na mojej twarzy wymalował się jeszcze większy szok niż ten, u mojego ojca. - To wy się znacie? – Alice wyprzedziła mnie z pytaniem. - Tak robiliśmy interesy z ich ojcem. To było dawno. Chłopcy ledwo, co was poznałem. Demetri przerosłeś mnie. Jak tam twój balet? – Demetri spuścił głowę i zarumienił się. - Co? – Bella wybuchła śmiechem - Ty taki twardy facet... i balet? – Bella zaczęła się śmiać, a ja do niej dołączyłem. - Sorry stary, ale to zabawne – odparłem nadal się śmiejąc.

90

Traceur In Love by Charlotta17 - Edward nie bądź niegrzeczny sam tańczyłeś taniec towarzyski - uśmiech zszedł mi z twarzy i zacząłem rzucać pioruny w stronę Esme. - Ej, byłem mały - jęknąłem. – Mamo miałaś nikomu o tym nie mówić. – pożaliłem się. – A szczególnie przy całej gromadzie moich znajomych syknąłem. - Taniec towarzyski, balet? No i patrzcie, Demetri i Edward pasują do siebie - odparł Jazz. Walnąłem Jazza po mordzie, a Esme zaczęła się śmiać, gdy zobaczyła malunki na jego twarzy. Jasper sobie o nich przypomniał, bo zakrył twarz dłonią i jęczał cicho coś w stylu „dlaczego tego gówna nie można zmyć”. Odsunąłem się kilka kroków do tyłu, ponieważ nie chciałem się narazić na krzyki mojego ojca. - Edward wiem, że to ty - westchnął Carlisle, a potem sam się zaśmiał. – Chłopcy, chłopcy. No dobrze nie będziemy wam przeszkadzać. - Na ile przyjechaliście? – zapytał Emmett, gdy moi rodzice już wyszli. - Niedźwiadku, dopiero, co przyjechaliśmy, a ty już chcesz się nas pozbyć? Nieładnie - pokręcił głową Felix, a potem się uśmiechnął. – Na dwa tygodnie. - Nie mów do mnie niedźwiadku - jęczał Emmett. Gdy Emmett nazwie mnie Eddiem ja odpłacę mu się niedźwiadkiem. Postanowiłem sobie. – Fajnie, że tylko na dwa tygodnie, myślisz, że dlaczego się wyprowadziłem? Nie miałem ochoty oglądać waszych mord - syknął Emmett, a ja zdusiłem śmiech. Pyskaty Emmett, uuu! Cały dzień i noc również, spędziliśmy na gadaniu, ciągłych kłótniach Demetriego z Emmettem, podrywaniu Belli przeze mnie i Felixa, no i wzywających spojrzeniach. Niestety potem Bella i reszta świty musiała iść. Pożegnałem się z Bellą całując ją w rękę, jak na dżentelmena przystało i

91

Traceur In Love by Charlotta17 życzyłem kolorowych koszmarów mojej konkurencji potem poszedłem do mojego pokoju. Siedziałem na łóżku już od jakiś piętnastu minut, gdy nagle rozległo się głośne pukanie do drzwi, olałem to i nadal rozmyślałem na temat Belli. Osoba była natarczywa, ponieważ zaczęła walić w drzwi jeszcze głośniej. - Eddie, to ja - syknęła Bella. – Wpuść mnie, do cholery. – Ten głos rozpoznałbym wszędzie. Cały w skowronkach podbiegłem do drzwi i otworzyłem je. - Stęskniłaś się, co? Nie mogłaś zasnąć bez buziaka na dobranoc od Eddiego? – Bella zaśmiała się i odparła. - Nie tym razem, Eddie. Przyszłam po telefon. Zostawiłam go u ciebie, ale za cholerę nie mogę go znaleźć. – pożaliła się. – Pomyślałam, że pomożesz mi szukać. - Na serio chodzi tylko o telefon? – zrobiłem minę smutnego pieska. – Myślałem, że się za mną stęskniłaś. - Bo się stęskniłam. Wolę twoje gadanie niż gadanie tych trzech pojebanych ufoludków. Oni są gorsi od Alice i Rosie. - Och, w takim razie muszę ci pomóc – zaśmiałem się. Coś mi się zdaję, że nie ma mowy na szybkie znalezienie telefonu, a jeśli go znajdę znowu gdzieś go schowam. Szukaliśmy

telefonu

przez

jakąś

godzinę

i

znalazłem

go,

jednak

schowałem go z powrotem. Chciałem by Bella była ze mną. - Co taki cichy jesteś? Wczoraj byłeś bardo rozmowny - zaśmiała się Bella. - Jak to? – zapytałem zdezorientowany. - Jak się napiłeś, to ciągle gadałeś od rzeczy, jakby ci jakiś prochów nasypali. O, i goniła cię wiewiórka. Ty boisz się wiewiórek? – zaśmiałem się

92

Traceur In Love by Charlotta17 na moje zachowanie. To musiało być zabawne siedemnastoletni facet uciekający przed wiewiórkami, których nie było. Bella stwierdziła, że nie znajdziemy telefonu i musi już iść. Jednak ja jej na to nie pozwoliłem. Usiedliśmy na łóżku i włączyliśmy pierwszy lepszy film. Gdy zapytałem się, czy jej rodzice nie będą się martwili, Bella powiedziała, że i tak ich w chacie nie ma. Położyłem głowę na kolanach Belli, na co ona wywróciła oczami i walnęła tekstem: - Nie za wygodnie ci? - Wiesz mogłoby być lepiej. – uśmiechnąłem się i ułożyłem usta w dziubek, co oznaczało, że ma mnie pocałować. Bella pokręciła głową i wsunęła dłonie w moje włosy mierzwiąc je delikatnie. Polubiłem to uczucie od razu i mruczałem cicho, gdy to robiła. - Lubisz to? – zaśmiała się. - Tak jak ciebie - uśmiechnąłem się łobuzersko. – Czyli cholernie bardzoBells wywróciła oczami, a na jej twarzy błądził uśmiech. - Czuję się głupio - westchnęła Bella. - Ale, dlaczego? – zapytałem. Przecież nie robimy niczego, czego mogłaby się potem wstydzić. Bella się zarumieniła i żebym tego nie widział zakryła policzku kurtyną włosów. – Ej... no powiedz mi. - To głupie. Ale jeśli chcesz to ci powiem. Tylko się nie śmiej. – ostrzegła mnie. Pokiwałem głową, a Bella zaczęła mówić. - No, bo ostatnio się pocałowaliśmy. No i teraz przychodzę do ciebie w nocy, jak jakaś idiotka. Ledwo, co się znamy. – westchnęła cicho. - Bello, ale mnie się bardzo podobało - powiedziałem i zaraz ugryzłem się w język. – Znaczy chodzi mi o to, że jesteśmy przyjaciółmi i jeśli ci się zechce

93

Traceur In Love by Charlotta17 to możesz nawet ze mną spać. – zaśmiałem się, by rozładować trochę napięcie.

Alice Nie mogłam spać. Całą noc myślałam o tym jak zbliżyć do siebie Edwarda i Bellę. Bo cholera oni do siebie pasują, a nawet tego nie widzą. Jeśli Bella coś zrobi, to Edward idzie za nią jak jakiś szczeniaczek. Dobra, Eddie już buja się w Belli, ale jej nie mogę jakoś rozszyfrować. Nie mam pojęcia, jakie uczucia żywi do Edwarda. Z tych rozmyślań zachciało mi się pić, więc sięgnęłam za łóżko w celu znalezienia wody mineralnej, jednak tej nie było. Skrzywiłam się na myśl, że będę musiała iść na dół. Jednak pełna energii do życia wyskoczyłam z łóżka i pobiegłam na schody, jednak, gdy usłyszałam głos Belli zatrzymałam się i usiadłam na schodku, tak by widzieć, co się dzieje za drzwiami. - Lubisz to? – zaśmiała się Bella. Ale, co lubi? - Tak jak ciebie. Czyli cholernie bardzo - powiedział mój braciszek. - Czuję się głupio - westchnęła Bella po chwili. Spojrzałam na kanapę i zobaczyłam tylko jej głowę. Jednak Edwarda nie dostrzegłam rozejrzałam się za nim jednak tego debila tam nie było. Może leży na kanapie? - Ale, dlaczego? – zapytał Edward. – Ej... no powiedz mi. - To głupie. Ale jeśli chcesz to ci powiem. Tylko się nie śmiej – ostrzegła Bella Edwarda. Ten chyba pokiwał głową, bo Bella zaczęła mówić. - No, bo ostatnio się pocałowaliśmy – zaraz, że co?! Oni się pocałowali, a ja nic o tym nie wiem? Czy to jakiś żart?! - No i teraz przychodzę do ciebie w nocy jak jakaś idiotka. Ledwo, co się znamy. – westchnęła cicho Bella. Matko no i ma problem ledwo, co się znajdą, ale przecież nic nie szkodzi. Ile ludzi

94

Traceur In Love by Charlotta17 zaczynało chodzić ze sobą jedynie po kilku dniach znajomości? Całe gmary! Np. Rosie i Emmett. - Bello, ale mnie się bardzo podobało - powiedział Edward zapewne z tym swoim łobuzerskim uśmieszkiem. – Znaczy chodzi mi o to, że jesteśmy przyjaciółmi i jeśli ci się zechce to możesz nawet ze mną spać – zaśmiał się. Moja twarz znajdowała się już prawie na podłodze. Wpierw się całują, a teraz są przyjaciółmi, którzy mogą ze sobą spać. No i dlaczego niby nie mogą być parą? Mimo, że nęciło mnie, by coś powiedzieć siedziałam cicho. Miałam nadzieję, że jeszcze czegoś się dowiem. - Eddie, w najbliższym czasie planuję wykorzystać naszą przyjacielską znajomość. – powiedziała Bella uwodzicielsko. No i proszę wyszło szydło z worka. Uśmiechnęłam się sama do siebie. Jednak umie nieźle podrywać. Mam nadzieję, że mój braciszek weźmie się do roboty i wkrótce będą razem. - Ja mogę nawet teraz - mruknął mój brat. Podniósł głowę tak, że znalazła się kilka centymetrów od głowy Belli. – No, to, jak? – zaśmiał się. Bella pokręciła

głową

i

odsunęła

się

od

niego

delikatnie.

Mam

takie

przypuszczenia, że on złapał ją za rękę, ponieważ obydwoje popatrzyli na siebie, a potem na coś na kanapie. Aaaa! Mój braciszek się zabujał! Oni będą razem na bank! Nie ma szans by było inaczej. Uśmiechnęłam się zadowolona z siebie i nadal wpatrywałam się w nasze gołąbki. W tamtym momencie miałam ochotę zapiszczeć ze szczęścia.

Bella - Ja mogę nawet teraz - mruknął Edward. Podniósł głowę tak, że znalazła się kilka centymetrów od mojej. – No, to, jak? – zaśmiał się. W moim chorym mózgu zaczęły rodzić się obrazy jego ust na moich, ale zaraz się ich pozbyłam. Pokręciłam głową, a potem posłałam mu delikatny

95

Traceur In Love by Charlotta17 uśmiech odwzajemnił mi się tym samym, a potem zrobił coś, czego nigdy się nie spodziewałam. Złapał mnie za rękę. Spojrzałam na niego, a on na mnie. Nagle spuściłam głowę i zobaczyłam nasze splecione dłonie. Z jednej strony wydało mi się to, trochę nie odpowiednie, a z drugiej wydawało się cholernie cudowne. Edward nadal trzymając moją rękę na powrót położył głowę na moich kolanach i uśmiechnął się. - Zdajesz sobie sprawę z tego, że jesteś ciężki? – zapytałam nadal się uśmiechając. Eddie podniósł głowę i usadowił ją na moim ramieniu. Wywróciłam oczami, ale nadal się uśmiechałam.

Nasze „romantyczne”

ekscesy przerwał dzwonek mojego telefonu. Edward wstał i wyciągnął go z szafki pod plazmą. Zmrużyłam na niego oczy. - Wiedziałeś, że tam jest – odpowiedziałam gniewnie. Edward pokiwał głową, a potem odebrał mój telefon. Jakoś mi to nie przeszkadzało, bo niby, kto mógłby do mnie dzwonić? - Chrzanisz? Przecież jest północ! Na serio to zrobił? O ja pierdzielę, jadę do was chłopaki. Tak, Bella jest ze mną. – uśmiechnął się, a następnie rozłączył się i spojrzał na schody. - Alice?! Co ty tu kurwa robisz? – syknął. Odwróciłam głowę, a moim oczom ukazała się Alice siedząca na schodach. - Eeeee... Mieszkam, a tak poza tym to przyszłam po mleko - uśmiechnęła się. - Tsa... i znalazłaś je tam... na schodach? – Edward uniósł na nią brew. – Dobra mniejsza z tym. Kochanie, zbieramy się - Edward zaśmiał się do mnie. - Tylko nie Kochanie - syknęłam, a potem się uśmiechnęłam. – Gdzie się zbieramy? O co w ogóle chodzi?

96

Traceur In Love by Charlotta17 -

Zobaczysz.

Czeka

cię

niespodzianka.

Twój

brat

i

koledzy

go

przesłuchują. „Go przesłuchują?” Ale, o co chodzi? Musiałam się dowiedzieć. Czym prędzej założyłam na siebie kurtkę, a potem byłam już na polu razem z Edwardem. - Powiesz mi, o co chodzi? – Edward pokręcił głową i otworzył mi drzwi samochodu. Niepewnie usiadłam na siedzeniu pasażera. Edward zamknął za mną drzwi, a potem usiadł na miejscu kierowcy. – Eddie, powiedz proszę jęknęłam. - Zobaczysz. – Jaka rozbudowana odpowiedź. - Dlaczego mogę mówić do ciebie Eddie? – zapytałam przebiegle. Na jego twarzy przemknął półuśmieszek, a zaraz później odpowiedział na moje pytanie. - Po prostu lubię, gdy tak do mnie mówisz - odpowiedział obojętnie. Uśmiechnęłam się sama do siebie. - A dlaczego ty lubisz mówić do mnie Eddie? - Ponieważ to słodkie - zaśmiałam się. - W takim razie zabraniam ci nazywaniem mnie Eddiem. Nie jestem słodki. Jestem cholernie niebezpieczny, groźny i seksowny. – wywróciłam oczami na jego słowa i starałam się wymyślić dla niego nowe przezwisko. Jednak żadne nie przyszło mi do głowy. - Niebezpieczny, groźny i seksowny? – zaśmiałam się. – Bóg seksu odparłam wybuchając śmiechem na nowe przezwisko. - Możesz mnie tak nazywać publicznie - odparł Edward z łobuzerskim uśmiechem. Zaśmiałam się i oparłam głowę o fotel. Siedziałam w ciepłym volvo Edwarda i uśmiechałam się do szyby. Gdy podjechaliśmy pod mój dom Edward znów otworzył mi drzwi, a ja poszłam do

97

Traceur In Love by Charlotta17 mojej willi. Eddie podbiegł do mnie i złapał mnie w talii, następnie znaleźliśmy się w moim domu i doszedł do mnie głos Felixa. - Jeszcze raz. Co ty tu robisz? – warknął gniewnie mój przyjaciel, a ja nie wiedziałam czy się śmiać czy wkurzyć. - No przyszedłem do Belli – syknął jakiś chłopak. - Po cholerę?! – warknął Demetri. - Może zaczniecie mi, kurwa, jeszcze lampką po oczach świecić? – syknął chłopak. - Da się załatwić – odparł Emmett, a ja zdusiłam śmiech, gdy mój chory braciszek zaczął świecić biednemu chłopakowi po oczach. - Jestem. Przestańcie świecić kolesiowi po oczach. Jeszcze oślepnie – zaśmiałam się podchodząc do chłopaka, żeby sprawdzić, co za debil zakłóca mój spokój. Mike Newton. - Czego chcesz? – zapytałam może trochę za ostro. - Robię imprezę we wtorek o dwudziestej. Jesteście zaproszeni. Wszyscy mruknął chłopak uśmiechając się do mnie lekko. - A dzięki. Przyjdziemy? – odpowiedziałam, chociaż zabrzmiało to trochę jak pytanie. Chłopcy zgodzili się ze mną, a potem uśmiechnęłam się do Mike’a. - Rozepniecie mi kajdanki? – jęknął. - Kajdanki?! Czy wy do reszty poszaleliście? – skierowałam się stronę moich chłopców.

Mike Cullen stał razem z piękną Isabellą, gdy ci chorzy psychicznie faceci rozkuwali mnie z kajdanek.

98

Traceur In Love by Charlotta17 Gdy przyszedłem do domu Belli tamci rzucili się na mnie, posadzili na krześle i pytali o jakieś różne pierdoły. Czułem się jak na jakimś komisariacie. Cullen przysunął się bliżej Isabelli i pocałował ją w policzek. Ta jedynie się uśmiechnęła... a ja wiedziałem, że już przegrałem zakład. Powinienem być sobą, a nie udawać słodkiego chłopczyka. Powinienem być taki jak Cullen, wtedy Bella na pewno byłaby ze mną, a nie z tą kupą gówna. Gdy ci chorzy psychicznie faceci już mnie rozkuli wstałem i powiedziałem: - Wygrałeś – odparłem niechętnie i wyszedłem.

Rozdzial 8 Edward - Wygrałeś - mruknął Newton i wyszedł z domu Belli. Uśmiechnąłem się sam do siebie. Nawet jeszcze nie zacząłem chodzić z Bellą, a i tak wygrałem zakład. Teraz pozostało mi zastanawianie się nad tym co będzie musiał zrobić Newton, w ramach zakładu. Mimo, że jasne było to, że wygram, to jakoś nie zastanawiałem się nad zadaniem dla Mike’ a. - Co on powiedział? – zapytała mnie Bella. Gdy o to zapytała zacząłem się martwić. Przecież nie starałem się o Bellę tylko dla zakładu. Nie, zakład nie miał żadnego znaczenia. Bez zakładu i tak przystawiałbym się do Belli. Ale teraz. Ona mi zaufała i jeśli Mike, czy ktokolwiek powie, że niby jestem z Bellą dla zakładu, to przecież ona może mnie za to znienawidzić, a ja nie chciałem by tak się stało, ponieważ zależało mi na niej. Tak, zależało mi na Belli Swan.

99

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie wiem. Nie usłyszałem. - odpowiedziałem szybko i chyba mi uwierzyła, bo przytaknęła z uśmiechem. Emmett pchnął mnie w stronę krzesła i zacisnął kajdanki na moich dłoniach. Nie miałem pojęcia, co on wyprawia. Po cholerę mu kajdanki? Chwycił lampkę i zaczął świeci mi nią po oczach, od razu je zmrużyłem i nim zdążyłam coś powiedzieć Felix zaczął. - Dlaczego Bella była z tobą? Co robiliście? O której godzinie do ciebie przyjechała i dlaczego? - siedziałem cicho i zastawiałem się, na które pytanie mam najpierw odpowiedzieć. - Gadaj do cholery! - Felix bawił się w złego i dobrego glinę. - Wam całkiem na mózg padło? – zaśmiała się Bella i wyciągnęła kluczyk do kajdanek z tylnej kieszeni spodni Felixa. - Ty patrz ona mnie obmacuje! – zaśmiał się chłopak, a ja zrobiłem się trochę zazdrosny. Bella rozkuła mnie z kajdanek i posłała w moją stronę przepraszający uśmiech. Przecież to nie jej wina, że ma stukniętych przyjaciół. - Zostawiłam telefon w domu Edwarda. Pojechałam go odzyskać. Jasne? Eddie zmywaj się zanim znów przebiorą się za policjantów i zrobią ci prawdziwe przesłuchanie z dowodami rzeczowymi - zaśmiała się Bella i szturchnęła Demetriego w ramie. Posłusznie wyszedłem z domu Belli i skierowałem się do mojego volvo. Wkrótce potem byłem w domu oblężony pytaniami od Alice, nie odpowiedziałem na żadne tylko poszedłem do mojego pokoju i bez ściągania ciuchów położyłem się na łóżku. Zastanawiałem się jak nazwać uczucie pomiędzy mną, a Bellą. Przyjaźń... tak, jesteśmy przyjaciółmi, ale to jednak coś więcej. Zakochanie? Nie... Zauroczenie? Coś obok tego. W każdym bądź razie jest to silne uczucie i nie mam zamiaru z nim walczyć. Ja byłem pewny, co do tego, że chcę rozwinąć

100

Traceur In Love by Charlotta17 to uczucie jednak nie byłem pewny, czy Bella chce. Jednak dzisiaj powiedziała takie słowa „Eddie w najbliższym czasie planuję wykorzystać naszą przyjacielską znajomość”. Z myślą, że są jakieś szanse na to, by między mną, a Bellą wydarzyło się coś więcej, zasnąłem.

Bella - Nienawidzę was! Jesteście zboczonymi i chorymi psychicznie pod jadaczami płatków śniadaniowych! – warczałam na Demi’ego i Felixa. – Zostawcie mi to, co macie w miskach i wypierdalać – syknęłam biorąc dwie miski od dwóch braci i zaczęłam jeść to, co się w niej znajdowało, a mianowicie moje ulubione płatki śniadaniowe, których nikt nie ma prawa tykać. - Kobieto nie drzyj się tak, aż na polu cię słychać - powiedział znajomy mi głos. – No i ubierz się na miłość boską. Przecież siedzisz w kuchni z dwoma facetami. – tak miał rację byłam ubrana jedynie w spodenki i bluzkę na ramiączkach. - Eddie, ja i tak wiem, że oni są zboczeńcami. Jeśli ubiorę się w kożuch to i tak będą mnie obmacywać - syknęłam przypominając sobie dzisiejszą sytuacje. Widząc lekko wkurzoną minę Edwarda zaśmiałam się. – Nie martw się dostali porządnego sierpowego. - No ja myślę. Chociaż i tak mam ochotę im jeszcze „dosłodzić”. - No i zjedli mi płatki - zrobiłam smutną minkę. - Bello nie martw się zrzucimy się po dolarze i kupimy ci dwie paczki, zadowolona? – zapytał Felix. Warknęłam głośne „nie” i wróciłam do resztek płatków. Nagle mój wzrok utkwił na nagiej klatce piersiowej Demetri’ego. Nie przeszkadzało mi to, że ją widzę, bo widziałam ją nie raz, jednak teraz

101

Traceur In Love by Charlotta17 znajdował się na niej jakiś obrazek. Przybliżyłam się do niego i klepnęłam Demetriego w brzuch by się trochę odsunął. - Ty masz tatuaż! – wykrzyknęłam. – Kiedy go zrobiłeś? - Przyjrzałam się obrazkowi. Znajdowała się na nim dziewczyna, trzymająca w ręku deskorolkę nie widziałam jej twarzy gdyż stała bokiem z zasłonięta twarzą przez kurtynę włosów. – Oszalałeś!? –zaoponowałam, gdy zorientowałam się, kto jest na tatuażu. – No pytam się. - Bello, no daj spokój. Dlaczego myślisz, że to ty? Miliony dziewczyn przechodzi parkiem z deską w ręku. - Tak i miliony dziewczyn ma deskorolkę z napisem BESFDC czyli Bella, Emmett Swan, Felix, Demetri Cooper. Tak masz rację ogromne miliony. - Ej, ale to ma dla mnie znak symboliczny. Nie rozumiem za co ty się gniewasz. Nie odpowiedziałam po prostu pobiegłam na górę obudzić Emmetta i się ubrać. Po kilku minutach wróciłam ubrana w jasne jeansowe spodnie, białą bokserkę, turkusową bluzę i jak moje miętowe vansy. Wzięłam kluczyki do mojego samochodu jednak Eddie mnie zatrzymał mówiąc, że jadę z nim. - Bello przyjadę po ciebie do szkoły. Nie ufam Cullenowi - zaśmiał się Felix. - Czym przyjedziesz? Na fotelu obrotowym? - Nie, ścigaczem. – odparł Felix obojętnie. - Chrzanisz! Dawaj kluczyki to Bella wybaczy ci płatki - zaproponował Edward. Mimo, że nie byłam zadowolona tym, że Edward decyduje za mnie to zgodziłam się, a zaraz potem zakładałam kask, by wsiąść na czarny motor*.

*

http://pu.i.wp.pl/k,NzM1MzgwODYsNDg1NjcwOTI=,f,25206_motory_yamaha_sportowe_scig acze_kierownica_lusterka_tlumik_siedzenie_swiatla_czarny.jpg –ścigacz Felixa.

102

Traceur In Love by Charlotta17 Edward zostawił swoje volvo w moim garażu. Przez chwilę walczyliśmy o to, które z nas ma prowadzić i niestety przegrałam, a to tylko dlatego, że Cullen był silniejszy. - Obejmij mnie. – powiedział z łobuzerskim uśmiechem. - Za cholerę. - Chcesz spaść? – jęknęłam na jego słowa i niepewnie objęłam go w pasie, nakazując mu by założył kask. Edward włączył cudo Felixa, a to zawarczało. Eddie przygazował, a wkrótce potem znaleźliśmy się na drodze. To było zabawne jeździć ścigaczem po deszczowym mieście. Ni to cię przed wodą nie uchroni, ni to bezpieczne nie jest. Jednak w ścigaczach jest taka cudowna możliwość poczucia tej szybkości. Tego czego tak bardzo mi brakowało. Po kilku minutach dojechaliśmy pod szkołę. Sięgnęłam po moją torbę i zdziwiłam się, gdy była na swoim miejscu. Eddie odstawił motor i zaśmiał się w moją stronę. - Wolałem ci nic nie mówić, ale nigdy nie prowadziłem motoru – przyznał się Edward, a po mojej twarzy przeszła myśl śmierci. Przełknęłam ślinę i walnęłam Edwarda w ramie tak mocno jak umiałam. - Nie chciałeś mi mówić?! Mogłeś nas zabić palancie - krzyczałam. - Matko, przecież żyjemy. Bello, myślisz, że mogłoby ci się coś stać w mojej obecności? Przecież nawet, gdy się nie znaliśmy to ci pomogłem. - Nie potrzebowałam twojej pomocy – jasne... nie potrzebowałam. - Dobra, dobra ja swoje wiem - zaśmiał się i rzucił klucz od cudeńka Felixa do mojej torby. - Czy ty musisz być, aż taki denerwujący? – zapytałam wściekle. - Owszem, taka moja natura - Edward posłał mi łobuzerski uśmiech.

103

Traceur In Love by Charlotta17 Nagle do naszych uszu dobiegły słowa Jaspera

„uu.. dawaj Cullen”.

Edward posłał mu tylko pełne grozy spojrzenie i podszedł do niego oraz Rosie. Posłałam jej miłe spojrzenie, które zaraz odwzajemniła, a potem pociągnęła mnie do środka swojego samochodu. - Dlaczego Eddie podwiózł cię do szkoły? Skąd on ma ścigacza? - Matko Rose... Tak sobie przyjechał, a ścigacz należy do tego zboczeńca i wyjadacza płatków, Felixa - mruknęłam niezadowolona. - Bello, Alice wszystko mi powiedziała. - Ale co? – nim zdążyła coś powiedzieć zadzwonił dzwonek na lekcje. - Pogadamy później – rzuciła. Właśnie szłam na moją czwartą lekcję w-f, gdy coś blondwłosego pociągnęło mnie mocno w stronę damskiej toalety. - I co ty sobie myślisz?! Że pojawiasz się w szkole i możesz odebrać mi Edwarda Cullena? – krzyknęła na mnie Lauren. Zaśmiałam się na jej słowa. - „Odebrać”? Nie musiałam tego robić. On po prostu mnie polubił. Nie musiałam świecić cyckami, by tak się stało - odparłam na widok jej ubrania. Krótka spódniczka oraz obcisła koszulka z ogromnym dekoltem. Czy jej, cholera, nie jest zimno?! Nie przejmując się tym, co ta idiotka miała mi do powiedzenia wyszłam z toalety i powędrowałam do szatni gdzie spotkałam Rosie. - No nareszcie czkam na ciebie od godziny! Gadaj... niby znam skróconą historyjkę, ale ja chcę szczegóły - zażądała ode mnie Rosalie, a ja nadal nie wiedziałam o co jej chodzi. - Rose, naprawdę nie wiem czego ty ode mnie chcesz... - Ugh nie udawaj idiotki. Ty i Eddie - szepnęła. - Ale między nami poza przyjaźnią niczego nie ma... – westchnęłam zgodnie z prawdą.

104

Traceur In Love by Charlotta17 - Do cholery jasnej... Bello, wiesz o co mi chodzi - syknęła. Zastanawiałam się co mogła powiedzieć jej Alice. Przecież siedziała na schodach i podsłuchiwała, tylko od jakiego momentu? Wie, że ja i Edward się pocałowaliśmy? Na moje szczęście zadzwonił dzwonek na lekcję, więc czym prędzej pobiegłam do sali gimnastycznej. Gdzie z progu przywitał mnie Mike.

Edward - Cullen czekaj! – krzyknął ktoś za mną. - Czego? – warknąłem ostro. Gdyż osoba z wkurwiającym głosem przerwała mi moje marzenia o Belli. Odwróciłem głowę i zorientowałem się, że to Mike. - Jeszcze nie wygrałeś zakładu - zaśmiał się Mike. – Nie jesteście parą. Po prostu pocałowałeś ją w policzek i tyle. - No wow, geniusz. Wiesz mimo, że powiedziałeś, że to ja wygrałem zakład możemy go kontynuować, jednak nie licz na wygraną palancie. - Dobra, zobaczymy kto tu jest palantem - zaśmiał się i wszedł do sali gimnastycznej.

Bella - Bella, hej - odwróciłam głowę i zobaczyłam tego biednego chłopaka, który wczoraj był przesłuchiwany przez moich stukniętych kolegów (bo po incydencie z płatkami nie nazywam ich już moimi przyjaciółmi) i równie stukniętego brata. - Hej, Mike. O co chodzi? - Czyli przyjdziecie na imprezę? – zapytał z uśmiechem. - Jaką imprezę? – zapytała Rosie pojawiając się koło mnie.

105

Traceur In Love by Charlotta17 - Jutro o dwudziestej, u mnie w domu. – odparł Mike z uśmiechem. Mam nadzieję, że dziewczyny nie zaciągnął mnie znowu na zakupy. - Bello, dlaczego mi nie powiedziałaś? – jęknęła Rosie. - Nie było okazji. Chodź - pociągnęłam ją w stronę trybunów. - Powiedz mi - jęczała mi nad uchem. – Powiedz o Eddiem i o tobie. Rozważyłam w głowie

to, co mogę jej powiedzieć, a co nie. Następnie

odważnie zapytałam: - Jak ci powiem to się odczepisz...? – Rosie energicznie pokiwała głową. – Od czego mam zacząć? - Od pocałunku - pisnęła. - Co?! Skąd ty to wiesz? – jęknęłam. Nikt nie miał prawa o tym wiedzieć.. - Nieważne gadaj. – przeklęłam w myślach Alice i jej nie wyparzony język, a następnie zaczęłam mówić. - Pamiętasz jak nocowaliśmy u Alice? – pokiwała głową. – Graliśmy w butelkę itd. No i potem poszliśmy spać. Zachciało mi się pić, wstałam Eda nie było. Zmierzałam do kuchni wywróciłam się na schodach, kostka cholernie bolała, Eddie zaniósł mnie do kuchni, dał mi lód i coś do picia. No i bum. –Rosie uśmiechnęła się do mnie i nakazała mi, żebym kontynuowała. – Wczoraj zostawiłam w domu Cullenów komórkę. Wiem, że było późno, ale poszłam ją odzyskać. Potem poszłam do Eddiego on pomógł mi szukać, nie znaleźliśmy go. Edward włączył jakiś film, gadaliśmy sobie itd. Potem zadzwoniła moja komórka i okazało się, że ten głupek wiedział, gdzie ona była. Później pojechaliśmy do mojego domu, gdzie był przesłuchiwany Mike Newton (nie pytaj), zaprosił nas na imprezę, a potem powiedział do Edwarda coś w stylu „wygrałeś”, a następnie wyszedł.

106

Traceur In Love by Charlotta17

Rosalie - .... zaprosił mnie na imprezę, a potem powiedział do Edwarda coś w stylu „wygrałeś”, a następnie wyszedł. – „wygrałeś” ?! Przysięgam, że spiorę Edwarda. Czy on jest ,kurwa, nie poważny? Myślał, że się nie dowiem, że założył się z cholernym Newtonem?! ZABIJE TEGO FIUTA! - Och to cudownie - uśmiechnęłam się, a w myślach układałam plan zabicia Edwarda. Razem z Alice obetnę mu jaja i zrobimy sobie z nich breloczek, potem zakopiemy go w ziemi, a to wszystko na żywca! Niech ja go tylko, kurwa zobaczę. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że Bella jest wmieszana w ich poraniony zakład, a ja naprawdę myślałam, że on ją kocha. Co za palant. To się w głowie nie mieści, jak można być takim cholernym idiotą?! Już nie mogłam się doczekać, przerwy. Eddie często zakładał się z Mikiem o różne pierdoły, ale teraz przegiął... Mimo, że jest moim przyjacielem, wpierdolę mu kijem bejsbolowym Emmetta... Dzwonek na przerwę, wyciągnął mnie z moich rozmyślań. Czym prędzej pobiegłam do szatni, by się przebrać, a potem szukałam Alice jednak nigdzie jej nie było. Moje brata z resztą też.. Gdy na horyzoncie znalazł się Edward rzuciłam się na niego. - Szybko, do schowka na miotły - syknęłam tak „cicho”, że cała szkoła to usłyszała. Olałam ich. - Rose wiem, że masz na mnie ochotę, ale bez przesady - odparł. Co za palant.. - Och zamknij się, Cullen.

107

Traceur In Love by Charlotta17 Edward ze mną na plecach i z dziwną miną wszedł do schowka. Światło było zgaszone, więc szybko je zaświeciłam i krzyknęłam przerażona widokiem, który tam zobaczyłam. - Co ty robisz z moja siostrą?! – krzyknęli Edward i mój brat jednocześnie. – Ja się pytam do cholery! Alice, masz przechlapane - syknął Edward. - Ja mam przechlapane?! To ty masz przechlapane ode mnie! – krzyknęła moja siostra. – Myślałam, że chodzisz z Bellą, a nie z Rosie, która chodzi z Emmettem. Biedna Bella - Alice zaczęła płakać. - Ally, to nie tak - zaśmiałam się. – Edward nie chodzi z Bellą, ale musze pogadać z Cullenem o jego niedopuszczalnym zachowaniu i masz rację Al.. biedna Bella - to ostatnie zdanie szepnęłam już ciszej. – Możecie wyjść? Ally, później wszystko ci powiem. – Gdy Alice wraz z moim bliźniaczym bratem wyszli od razu zaczęłam krzyczeć i policzkować Cullena. - Jesteś taką szmatą! Jak mogłeś?! Pytam się?! Bella to wspaniała dziewczyna, a ty co?! Zakład?! Czy tobie całkiem na mózg padło? Nie zasługujesz na nią! Jesteś szmaciarzem draniem, chamem.. (...). - Stop! – wrzasnął na mnie. – To nie tak... Ugh. – patrzyłam się na niego wyczekująco i byłam gotowa do kolejnej serii policzkowania go. – Założyłem się z Newtonem, to fakt, ale teraz to bez znaczenia – szepnął cicho. – Ja naprawdę ją lubię, albo nawet więcej niż lubię. Jestem zazdrosny, nawet o jej przyjaciół. – szepnął cicho. – Ale ona i tak ma mnie głęboko w dupie. Wczoraj Mike powiedział, że wygrałem zakład, jednak dzisiaj powiedział, że nie. Wygram wtedy, gdy zdobędę Bellę. – złapał się za głowę. – Jeśli wygram, Mike zrobi wszystko, co będę chciał. - Musisz to przerwać, Edwardzie. Jeśli ci na niej naprawdę zależy, to przerwiesz ten zakład.

108

Traceur In Love by Charlotta17 - Czy ty nic nie rozumiesz? Nie mogę przerwać tego zakładu, Mike będzie myślał, że wygrał. Nie mogę pozwolić, by ten idiota zdobył Bellę... Poza tym... skąd wiedziałaś, że to zakład?! - Domyśliłam się, idioto. Wolisz, wygrać jakiś popierdolony zakład, niż być lojalny wobec Belli?! – wydarłam się na tego idiotę. – Ona na pewno nie chce Mike’a... więc nie masz się o co bać! Teraz idź i przerwij ten cholerny zakład! - Ugh, ty naprawdę nic nie rozumiesz! – krzyknął i wyszedł ze schowka trzaskając drzwiami. Co za palant.

Edward Wkurzony wyszedłem ze schowka i sam nie miałem pojęcia, dlaczego się tak wkurzałem, przecież Rose miała rację. Byłem szmaciarzem i wszystkim innym, czym mnie nazwała. Jednak nie mogłem zerwać zakładu. To by wyglądało tak jakbym myślał, że przegram. Ugh... jednak z drugiej strony powinienem być szczery wobec Belli. Jestem frajerem... - Hej - uśmiechnęła się brązowowłosa dziewczyna. - Hej, Bells - odpowiedziałem z uśmiechem – Jak było na wuefie? - Siedziałam na trybunach - mruknęła.

Posłałem jej spojrzenie „o co

chodzi?” – Rosie mnie przesłuchiwała. Nie wiesz gdzie jest Alice? - Ostatnio widziałem ją i Jaspera migdalących się w schowku na miotły. – odparłem zniesmaczony tym, że ich nakryłem. - Co ty robiłeś w schowku? – zapytała zszokowana. - No wiesz - poruszyłem figlarnie brwiami. Bella mruknęła coś pod nosem, a następnie sztucznie się uśmiechnęła. – Ej żartowałem. Rosalie mnie tam zaciągnęła. - Też chciała wyłudzić od ciebie informacje na temat wczorajszego dnia, a raczej wieczoru? – zaśmiała się Bella.

109

Traceur In Love by Charlotta17 - Tak - powiedziałem. Znowu ją okłamałem... Nie mogłem dalej tego ciągnąć. Musiałem powiedzieć jej prawdę i nieważne jakie to było dla mnie trudne. Nienawidziłem siebie za wszystkie kłamstwa i za ten durny zakład. Wciągnąłem powietrze i zgromadziłem w sobie całą odwagę. – Bello.. muszę ci coś powiedzieć...

Rozdzial 9 Edward - Bello, muszę ci coś powiedzieć... – zawahałem się. – Myślę, że Alice i Jasper są za bardzo hop do przodu, mam nadzieję, że to nie skończy się dzieckiem, czy czymś w tym typie. Jak myślisz? – stchórzyłem. Nie mogłem jej tego powiedzieć, gdy patrzyła się na mnie tymi swoimi ufnymi oczami. Poza tym wymyśliłem najgłupszą wymówkę, jaka mogła powstać. Przecież Alice i Jasper mają swój rozum... - Są dorośli. Nie martw się na zapas, Eddie - zaśmiała się Bella. Czułem się okropnie. Patrzyłem w jej oczy i miałem czelność kłamać. - Może i masz rację - mruknąłem, niezadowolony z tego, że nie zdobyłem się na odwagę, by cokolwiek jej powiedzieć. Przez cztery lekcję nic się nie działo. Było jak zwykle. Lauren, Tanya, Jessica uwieszone na mojej szyi. Ja podrywający Bellę. Stołówka. To, co zwykle, jednak wszystko zaczęło rozkręcać się, gdy na angielskim siedziałem z Jessicą.

110

Traceur In Love by Charlotta17 - Eddie, czuję, że oddalamy się od siebie - szepnęła zmartwiona chwytając mnie za rękę. Od razu ją strzepnąłem i spojrzałem na nią gniewnie. Co ona sobie myśli? - Kiedy się w końcu nauczysz, że do mnie nie mówi się Eddie? –syknąłem. – Jak możemy się od siebie oddalać, jeśli między nami nic nie było? – zaśmiałem się jej prosto w twarz. Spojrzała na mnie ze złością i odpowiedziała: - Myślałam, że mnie lubisz... Eddie... no, daj spokój... jesteśmy dla siebie stworzeni - pominąłem kwestię o Eddie’em i zacząłem się śmiać, jednak wyszło to trochę za głośno, więc próbowałem zmienić to w kaszel, co wkurzyło nauczycielkę. Potem, jak na złość zadzwonił mój telefon. Tak trafiłem do dyrektora. - Mam chorą babcię. Ciocia dzwoniła, by powiedzieć mi, jak się czuję. – Mówiąc to próbowałem nie wybuchnąć śmiechem, gdyż cała ta historyjka była zmyślona i nieźle pojebana. - Byłem pewny, że wyłączyłem telefon. Przepraszam - mruknąłem. - Cullen, nie myśl sobie, że kara cię ominie. Będziesz sprzątał salę gimnastyczną za wnoszenie nie wyłączonego telefonu do klasy - dyro wyszczerzył się do mnie. Nigdy go nie lubiłem... – Nie wciskaj mi kitu o chorej babci. - Do cholery jasnej! Jeszcze nigdy nie zrobiłem nic, na co nie pozwalają przepisy szkoły. Niech mi pan nie karze sprzątać... tej meli... sali gimnastycznej - poprawiłem się szybko. Oczywiście przez to, że się mu postawiłem, po lekcjach musiałem zostać w szkole z miotłą i całym sprzętem woźnego... och przepraszam konserwatora

111

Traceur In Love by Charlotta17 powierzchni płaskich* by posprzątać salę gimnastyczną. Był tam taki burdel, że miałem ochotę się zabić. - Co to jest? – Zapytałem sam siebie, gdy zobaczyłem patyk z jakimiś materiałami u spodu. – Do czego to, kurwa, służy? – Zrobiłem temu zdjęcie i wysłałem je Rosie MMS’em.

Co to jest do cholery? Jestem w sali gimnastycznej, przyjdziecie do mnie? ~ Edward

To jest MOP. Mój drogi. M.O.P Tym się myje podłogę mistrzu. Po co, ci to w ogóle? Myjesz koty, czy jak? Nie przyjdziemy do Ciebie. Nie będziemy przeszkadzać mistrzowi przy pracy :*:* ~Rosalie

Zołza... :/ Już cię nie kocham... ~ Edward

Eddie! Nie kochanie.. Błagam nie zrywaj ze mną. Jak ja sobie bez ciebie poradzę? Co ma zrobić...? Kotku... Powiedz... Wiem podeśle ci Bellę. ~ Rosalie.

Pominę kwestię z Eddiem... Rosie kotku... jak się Emmett dowie o naszym romansie to nas udupi… ~ Edward.

Zołza - to jedyne, co miałem jej do powiedzenia. Cholerna małpa nie chciała sobie paznokci zniszczyć. Mimo to fajnie było sobie z nią pożartować.. No i podeśle mi Bellę. Nie, nie była zołzą. Jednak i tak planowałem zrobić coś, by ją wkurzyć.

*

Od Bety: Kocham to określenie, jakże znanego zawodu. ;)

112

Traceur In Love by Charlotta17 - Hej, Eddie! Ekipa sprzątająca już jedzie - powiedziała Bella uśmiechając się do mnie. - Wiesz, że na to nie wpadłem? – zapytałem z szokiem w oczach. – Trzeba ich jakoś dyskretnie wprowadzić. Gdzie reszta mafii? - Nie chcieli nam przeszkadzać... przy sprzątaniu - mruknęła. Zaśmiałem się na jej słowa i pociągnąłem ją w stronę parkingu. Staliśmy na dworze już od kilku minut, gdy zobaczyłem biały samochód. Ruchem ręki nakazałem im, by skręcili w prawo. Następnie podszedłem do nich i otworzyłem tylne drzwi sali gimnastycznej, by ich wpuścić i zdziwiłem się, gdy z samochodu wyszedł Felix, a następnie cała ekipa. - Pracujesz tu? – Felix zaśmiał się i pokręcił głową. - Nie, podwieźli mnie po mojego skarba - facet wskazał na swojego ścigacza stojącego na parkingu. Weszliśmy do sali gimnastycznej i podziwialiśmy mistrzów przy pracy. Musiałem czekać, aż skończą, gdyż potem miałem się zgłosić do dyrektora. Ekipa składała się z trzech facetów i dwóch kobiet, więc szybko się uwinęli. Musze przyznać, że kopara mi opadła, gdy zobaczyłem, jaki porządek był w sali i na trybunach. Żadnych śmieci, czysta ściana i podłoga, ładny zapach, zero pajęczyn. Wyglądała jak nowa. - Wow... dzięki - powiedziałem dając im pieniądze za dobrze odwaloną robotę. Jedna z kobiet zatrzepotała do mnie oczami, jednak ja nie zwróciłem na to uwagi. Wolałem zachwycać się drobną brązowo włosą dziewczyną. Poszedłem do dyrektora, by zgłosić koniec mojej pracy. Bella i Felix czekali na mnie na parkingu. - Skończyłem. – odparłem dumnie. - Jasne, Cullen, nie wygłupiaj się. Miotła i szur, szur - Co za fiut.

113

Traceur In Love by Charlotta17 - Skończyłem. Nie wierzy pan? Proszę sprawdzić, ja się zmywam syknąłem. Dyrektor wstał i poszedł do sali gimnastycznej. Uśmiechnąłem się na widok jego miny, gdy zobaczył „moje” porządki. - Cullen, może zatrudnię cię, jako sprzątaczkę? - Że co?! – krzyknąłem. – Nie jestem żadną sprzątaczką! - Dobra, dobra idź do domu – odpowiedział nadal podziwiając „moją pracę”. Dosłownie trochę mnie to kosztowało, ale to i tak bez znaczenia, jeśli co tydzień na twoje konto przelewane jest 500 dolarów mimo, że za wszystko i tak płaca rodzice. Nie chcąc wplątać się w jeszcze większe kłopoty grzecznie odszedłem i powiedziałem nawet „do widzenia”. Wyszedłem na dwór i zorientowałem się, że nie mam samochodu. Przyjechałem z Bellą na motorze, ale przecież on należy do Felixa. Czekał mnie spacerek. Z resztą mnie to nie przeszkadzało, lubiłem biegać. Jednak mój dom znajdował się daleko... Podszedłem do Belli i Felixa, którzy czekali na mnie na parkingu. - Macie telefon? Mój jest rozładowany. – jęknąłem. - Ja nie mam. – zaświergotał Felix, całując swój motocykl. - Ja też nie - odpowiedziała Bella. – Po, co Ci? - Ktoś musi po mnie przyjechać, bo w trójkę się nie zmieścimy. Chyba, że chcecie się zabić. – wyszczerzyłem się, jak chory psychicznie. - Ok. To zrobimy tak. Felix, Ty jedź do domu, a ja się przejdę z Eddiem. – oznajmiła Bella, na co się wyszczerzyłem. Dziewczyna wrzuciła moją i jej torbę z książkami na motocykl Felixa i poszliśmy. - Oddasz mi tą torbę, prawda? – zapytałem. Zastanowiła się chwilkę, a potem uśmiechnęła się głupkowato. Och nie... nie głupkowato. Żaden uśmiech Belli nie był głupkowaty. Lepiej będzie, jeśli

114

Traceur In Love by Charlotta17 powiem, że na twarzy Belli wykwitł najpiękniejszy uśmiech na calutkim świecie. - Oczywiście, że nie – zaśmiała się Bella i wiedziałem, że żartuje. Przez jakiś czas szliśmy w komfortowej ciszy.

Jednak w końcu nie

wytrzymaliśmy i oboje się odezwaliśmy. - Co... – zaśmialiśmy się. – Co się działo na angielskim? – dokończyła Bella. - Siedzę sobie kulturalnie, a tu nagle Jessica zaczyna mnie obmacywać i mówić, że czuje, że oddalamy się od siebie itd. Zacząłem się śmiać, a potem zadzwonił mój telefon. Dlatego skończyłem z mopem. - Aha - zaśmiała się kręcąc głową. Potem cała droga minęła nam na rozmawianiu i śmianiu się z Jessici. Wszystko wydawało się takie naturalne - nasza rozmowa i jej śmiech. Wkrótce zaczęło padać, a zauważyłem, że Bella nie ma kapiszonu. Ściągnąłem moją kurtkę i dałem ją Belli. - Dzięki - odparła zakładając kaptur na głowę. Sam zostałem w bluzie. Była ciepła, wiec nie narzekałem. Deszcz padał coraz mocniej, a ja jęczałem niezadowolony, przyśpieszając tempo. - Kurwa! – krzyknąłem, gdy moje spodnie, włosy, bluza… wszystko było mokre. Bella zaśmiała się i przyznała mi racje. Po jakieś kilku minutach biegu w deszczu, byliśmy pod domem Belli. Zauważyłem, że na podjeździe stoi samochód Jaspera, więc wszedłem z B. do jej domu. - Hej - krzyknąłem widząc przed sobą całą bandę naszych przyjaciół. - Hej - odparli chórem lustrując nas wzrokiem. - Jesteście cali mokrzy, coście zrobili? – zapytał Demetri podejrzliwie dając Belli całusa w policzek.

115

Traceur In Love by Charlotta17 - Pływaliśmy w jeziorze, wiesz?! Popatrz na dwór, ulewa jak cholera. – syknąłem. – Brr.. – wzdrygnąłem się. Całą paczką usadowiliśmy się obok kominka i włączyliśmy telewizor znajdujący się po drugiej stronie pokoju. - Emmett, pożycz mu jakieś ubranie. Jest cały mokry - stwierdziła Bella, uśmiechając się krzywo. Emm jęknął nieznacznie i poszedł z Bellą na górę. - Co chcesz zrobić..? – zapytałem niepewnie. - Zgwałcić cię. Pasuje? – odparła sarkastycznie. - Jak najbardziej - wyszczerzyłem się. Spojrzałem na nią używając siły moich zielonych oczu. Patrząc na nią w ten sposób chciałem zwrócić na siebie jej uwagę. – Ale na serio, co chcesz zrobić? - Przestań się tak na mnie patrzeć. - warknęła. - Ale jak? – Zapytałem niby nie wiedząc, o co chodzi i uśmiechnąłem się, gdy zorientowałem się, że, w momencie, kiedy się tak na nią patrzyłem czuła się... niezręcznie? - Ugh... no, tak! – wskazała ręką na moje oczy. - Ja nic nie robię... To mój osobisty urok. - Jasne... - odparła, przewracając na mnie oczami. - No dobrze, już dobrze. Co chcesz zrobić? – zapytałem ponownie. - Umyć włosy. – Bella wzięła do ręki słuchawkę prysznicową i kazała mi nachylić się nad brodzikiem. Zamiast tego odebrałem jej prysznic i oblałem ją jeszcze zimną wodą. - Ty... Ty...! Ugh! Zabiję cię, Cullen! - Wrzasnęła, wieszając się na mnie i skutecznie odwracając tym moją uwagę. Odebrała mi prysznic i polała mi nim prosto w twarz. Wybuchła śmiechem widząc moją minę. Znów odebrałem jej prysznic i polałem jej nim po włosach. Kolejny raz się na mnie

116

Traceur In Love by Charlotta17 rzuciła, jednak tym razem podłoga była cała mokra i wywróciłem się waląc głową w płytki. Zabolało. - Boże, Edward, nic Ci nie jest?! – Krzyknęła leżąc na mnie, co mnie podnieciło. Postanowiłem trochę poudawać, zamknąłem oczy i nie ruszałem się. – Eddie, nie udawaj - spoliczkowała mnie, by mnie otrzeźwić. Gdy nadal się nie ruszałem, spanikowana zaczęła ze mnie schodzić. Na to nie mogłem pozwolić. Przyciągnąłem ją do siebie, śmiejąc się cicho. - Przestraszyłeś mnie. – szepnęła. - No i dobrze - wyszczerzyłem się. Zbliżając twarz do jej twarzy z chęcią przypomnienia sobie, jak to jest ją pocałować i nim się spostrzegłem skierowała w moją stronę strumień wody.

– Wredna jesteś - jęknąłem,

podnosząc nas oboje z podłogi. - Wiem... Ty też... – mruknęła. - Ja jestem wredny? A kto nie pozwoli mi się pocałować? – jęknąłem. - Musisz sobie zasłużyć – pokazała mi język. - Tak, rzeczywiście masz śliczny języczek - uśmiechnąłem się, wsuwając rękę w jej włosy i bawiłem się nimi. – Czy już sobie zasłużyłem? – pokręciła głową odpychając mnie lekko. - Umyj sobie włosy - zaśmiała się podając mi prysznic. Zrobiłem to, co mi kazała, a potem odebrała mi prysznic. – Emmett da Ci jakieś ciuchy. Wyszedłem z łazienki kierując się do pokoju Emmetta. W kilka sekund zdążyłem przemyśleć wszystko, co wydarzyło się w łazience i poza tym, że byłem bardziej mokry, niż po ulewie zorientowałem się, że prawie pocałowałem Bellę, a ona nie wydarła się na mnie. Zadowolony z siebie otworzyłem drzwi do pokoju Miśka i zastałem go tam razem z Rosalie. Migdalili się na cholernej kanapie.

117

Traceur In Love by Charlotta17 - Ugh... Co wy robicie? Nie na moich oczach... – jęknąłem zniesmaczony. Emmett rzucił we mnie jakimiś dżinsami i szeroką koszulką. Poszedłem do pokoju Belli, stanęłam na środku pokoju i zacząłem się tam przebierać. Gdy stałem w pokoju w samych bokserkach wyszła z łazienki zamykając za sobą drzwi z cichym kliknięciem i spojrzała na mnie z szokiem i zakryła oczy ręką jęcząc cicho. - Mam Déjà vu. – jęknęła szybko wracając do łazienki. Zaśmiałem się. Pewnie, gdy byłem pijany... zobaczyła ten widoczek. Szybko się ubrałem i jęknąłem, gdy zorientowałem się, że spodnie spadają mi z tyłka. – Edward, czy mogę już wyjść? - Oczywiście, że możesz. Ciągle mogłaś. Będziesz miała okazję zobaczyć moją umięśnioną klatkę piersiową - zaśmiałem się zapinając guzik w spodniach. - Ha, ha, ha... Jesteś taki zabawny Cullen... – Powiedziała sarkastycznie, wychodząc z łazienki i wpatrując się we mnie, a raczej w moje mięśnie. - Imponujące, co?- Zapytałem szczerząc się jak szczerbaty do orzeszków. - Tak… Masz racje imponujące, ale pod tymi mięśniami kryje się imbecyl. - stwierdziła Bella obojętnie. Teatralnie złapałem się za serce i powiedziałem smutno. - Łamiesz mi serce, Isabello. - Och, ubierz się, Cullen... – Mruknęła pochodząc do szafki i wyciągając z niej niebieską koszulkę, rurki oraz czarną bluzę. W tamtym momencie nie chciałem, by miała na sobie bluzę... Lubiłem widzieć jak bluzki, a szczególnie niebieskie z dekoltem przylegają do jej idealnego, bladego ciałka. Tak zdecydowanie to lubiłem. - Nie zakładaj bluzy... - jęknąłem niezadowolony. - Zimno mi... – mruknęła.

118

Traceur In Love by Charlotta17 - To mnie przytul - uśmiechnąłem się zachęcająco. Pomyślałem, że potraktowała to, jako żart, więc mocno zdziwiłem się, gdy skoczyła mi na plecy i objęła mnie za szyję szepcząc mi do ucha: - Masz racje, jest ciepło. – Z pleców przeniosłem ją sobie na klatkę piersiową, trzymając jak pannę młodą i posadziłem ją na ciemnej kanapie. - Na przytulanie ci się wzięło? - Sam zaproponowałeś. – odpowiedziała obojętnie. - Skoro tak bardzo słuchasz moich, jakże błyskotliwych sugestii, to myślę, że można by również się pocałować. Jestem pewny, że nam obojgu zrobiłoby się bardzo ciepło. Och, no i jeśli Ci ta sugestia nie pasuje, to nadal możemy się czule przytulać - mówiąc to poruszałem figlarnie brwiami, jednak Bella tylko wywróciła na mnie oczami i włączyła film, pt. „Inni” z Cameron Diaz. - Jesteś takim zboczonym dupkiem, Edwardzie Cullen, poza tym nic, co robimy nie jest, jak ty to określiłeś? Ach no tak czułe. – powiedziała lekceważąco. – Więc, o czym Ty w ogóle nadajesz? Czasami Cię człowieku nie rozumiem. Serio. - O czym ja nadaję? Ty sama dobrze wiesz, o czym - szepnąłem jej do ucha. Prychnęła tylko i usiadła mi na kolanach. Trochę się zdziwiłem, ale potem objąłem ją rękoma i dyskretnie wsunąłem nos w jej włosy upajając się ich cudownym, truskawkowym zapachem. Lubiłem ten zapach, bardzo lubiłem. Bella zaczęła bawić się moimi włosami. - Tylko sobie nic, nie wyobrażaj. To tylko przyjacielski gest - upomniała mnie dziewczyna. - Yhm... jasne - szepnąłem jej do ucha, a następnie próbowałem skupić się na filmie, co nie wychodziło mi najlepiej, gdyż siedziała obok mnie najpiękniejsza kobieta na całym świecie i to na niej się skupiałem.

119

Traceur In Love by Charlotta17 Spojrzałem na zegarek i zdziwiłem się, że było już tak późno 18:24. Następnie zerknąłem na okno. Deszcz stawał się coraz bardziej obfity. Krople spływały po szybie okna. Nagle zaczęło się błyskać i usłyszałem pisk całej bandy z dołu i Belli. Mocno się zdziwiłem, ona nigdy nie piszczała. - Kurwa... – sapnęła. - Ona zobaczyła ducha i akurat błysnął piorun. Jak się nastraszyłam. Uff... – westchnęła Bella spiesząc się z wytłumaczeniami. – Chcesz oglądać ten mrożący krew w żyłach film dalej, czy idziemy na dół? - Wiesz, podoba mi się pozycja, w której aktualnie się znajdujemy, ale myślę, że fajnie by było nastraszyć ludzi na dole. – zaśmiałem się. – Kurwa! – krzyknąłem, gdy zgasł telewizor, co oznaczało, że zabrakło światła. Mimo, że była 18 w pokoju Belli było strasznie ciemno. Widziałem jedynie zarys jej sylwetki. Bella podskoczyła na moich kolanach, a następnie wstała szybko z moich kolan, nie wiele myśląc złapałem ją w talii i przyciągnąłem Bellę do siebie. - Gdzie idziesz? - zamruczałem jej do ucha. - Przestań to robić... - szepnęła. - Ale, co...? – zapytałem niewinnie. - Dobrze wiesz, co... – Szepnęła bawiąc się moimi włosami i odsunęła się ode mnie, gdy zbliżyłem moją twarz do jej. – Ymm... chodź, Eddie. Mam plan. -Bella wyciągnęła z biurka dwie latarki i podała mi jedną. - Nastraszymy ich troszkę. – odparła. Wyszliśmy z pokoju Belli i po cichu skierowaliśmy się na schody. Alice, Jasper, Rosie, Emmett, Felix i Demetri siedzieli przytuleni do siebie, obok kominka. Miałem ochotę zaśmiać się na ten widok, ale Bella mnie powstrzymała. Weszła do pokoju Emmetta i wyszła z dwoma piłkami. Zrzuciła jedną ze schodów, robiąc przy tym duży hałas. - Co to?! – krzyknęła przerażona Rosalie.

120

Traceur In Love by Charlotta17 - Boże, to głowa! – wrzasnął Emmett widząc piłkę. Prychnąłem cicho, a razem ze mną Bella. Emmciu zaczął podskakiwać w miejscu i wskazywał palcem na białą piłkę. - Demetri, ty już swoje przeżyłeś. Idź sprawdzić, co to jest. Nie licz na pomoc - szepnął Felix. Demetri wstał z miejsca i niepewnie podszedł do piłki. Spojrzał na nas i chyba połapał się, co się dzieje, bo wziął piłkę do ręki, wydarł się i potwierdził teorię Emmetta. Bella wyciągnęła z szuflady telefon i zadzwoniła do Emmetta. Misiek szybko odebrał. - Mamo? – zapytał płacząc. - Agrh... – szepnęła groźnie Bella. - Kurwa! Kurwa! Wynoszę się stąd. – grzmot. – Dobra, zostaję w domu. – Po oczach przerażonego na śmierć Emmetta spływały łzy i muszę przyznać, że zrobiło mi się go trochę żal. - Widzieliście to?! – krzyknął Demetri wskazując ręką na mnie. – To, kurwa, duch! – wrzasnął. Niezły jest.. - Odejdź demonie zesłany z piekieł. Rozkazuje ci odejść! –wrzeszczał Emmett. Że, co kurwa? - Nie mówiłaś, że twój brat jest chory psychicznie - szepnąłem cicho. - To u niego stan normalności. - zachichotała Bella. Kolejny grzmot oraz pisk Alice, Rosie... i Jaspera? Dobra, to dziwne... – Teraz wcielisz się w mordercę - szepnęła mi Bella do ucha. Zbiegła po schodach i niby przypadkowo upadła z hukiem. Chciałem biec za nią i pomóc jej wstać tyle, że zniszczyłbym tym nasz plan. - Tam coś jest! Tam coś jest – powtarzała płacząc. Niezła jest... – Edward zniknął!

121

Traceur In Love by Charlotta17 - Ten dom jest nawiedzony - płakała Rosalie. Grzmot, pisk. Zrzuciłem ze schodów jeszcze jedną piłkę i wtedy Demetri znalazł się przy mnie. - Niezły jesteś, ale Bella bije Cię na głowę - zaśmiał się cicho. - Gdzie Demetri?! Gdzie mój braciszek? – Byłem pewny, że Felix również zaczął płakać. Żeby urozmaicić żart, zacząłem krzyczeć razem z Demetrim „Zostaw mnie, ratunku, nie do szafy”. Dziewczyny zaczęły panikować i zachęcać Emmetta, by poszedł na górę. - Nigdy... nie karzcie mi tego robić - płakał. - Emmett... zrób to dla mnie, dla Demetriego, dla tego dupka Edwarda. Proszę musisz im pomóc - szeptała Bella tak „cicho”, że ja to usłyszałem. - Ona jest zajebista - stwierdziłem z przekonaniem. - No wiem. – odparł Demmie wchodząc ze mną do szafy i czekając na Emmetta. Misiek podszedł do szafy i otworzył ich drzwi, szybko biegnąc w stronę ściany. Zerknął na nas i pisnął. - Tu coś jest! Oni... Edward i Demetri, oni nie żyją – Emmett przeżywał chyba jakieś załamanie nerwowe, bo usiadł na podłodze i zaczął płakać. - Zamknij się debilu i chodź tutaj - syknąłem, bo zrobiło mi się go żal. - Edward? – szepnął cicho. – Edward! - pisnął przytulając mnie do siebie. – Kocham Cię! Rozumiesz? Kocham Cię! Nigdy więcej mi tego nie rób! – błagał. Ale zaraz, co on mówił? Jeszcze nigdy nie bałem się faceta tak, jak teraz Emmetta. Do cholery jasnej, on mi wyznał miłość. - Emmett, boję się ciebie. Demetri, ratuj mnie. – teraz, to ja płakałem. – Ugh... Emmett, pomóż nam. Robimy kawał. - Aaaa… wchodzę w to. - Emmett, co się dzieje? – krzyknęła Bella niby przerażona.

122

Traceur In Love by Charlotta17 - Oni nie żyją - krzyknął cały zapłakany. Ja nie mogę, rodzinka Swan’ów to zawodowi aktorzy. - Dziewczyny, zostańcie tu... Pod żadnym pozorem nie możecie pójść, na górę. Jeśli coś się stanie - uciekajcie. Kocham Was - szepnęła Bella, skierowała się na schody i podbiegła do szafy wskakując na mnie. - Kotek, wiem, że tęskniłaś i naprawdę nie przeszkadza mi to, ale poluźnij troszkę uścisk, bo mnie dusisz, kochanie. - Wal się, Cullen. – odparła. - Też cię kocham, kotek. – zaśmiałem się cicho. – Dobra, zaraz Rose wyśle Alice albo chłopaków na górę. Musimy wymyślić coś przekonującego, by przerazić ich, jak cholera. Wszyscy zgodzili się ze mną, a zaraz potem objaśniałem im mój plan. - Błagam pomóżcie... To ich zabiło. Boże! Emmett braciszku... Powiedz coś… – krzyczała Bella. - Musze tam iść nim, to coś zabije Bellę - usłyszałem szept Rosie. Sądząc po głosie była cała w łzach. - Idziemy z tobą - odparli Jasper i Alice równocześnie. Rosie zaprzeczała łamiącym się głosem. - Nie Rosie, nigdzie nie idziesz... nie pozwolę ci – szeptał Felix. –Jesteś za piękna. Jasper, chodź. Musimy zachować się jak mężczyźni. Felix na drżących nogach zmierzał w stronę schodów, a prądu nadal nie było. Zacząłem swoją rolę. Trzasnąłem drzwiami od pokoju Emmetta, a Bella zaczęła krzyczeć, bardzo głośno i przekonująco. - Moja ręką. Aaa! – kocham tą laskę. - Bello, gdzie jesteś!?

Musimy uciekać, nie ma już dla nas ratunku -

szeptał Felix. Złapałem Bellę w ramiona i wbiegłem z nią do sypialni jej rodziców.

123

Traceur In Love by Charlotta17 - Słyszeliście? Poszli tam - usłyszałem głos przerażonego Jaspera. Weszliśmy z Bellą do wielkiej garderoby i usiedliśmy na podłodze. - Bałaś się o mnie? – zapytałem obejmując ją w talii. - Bardzo... - Szepnęła mi do ucha, a potem się zaśmiała - Dupku, przecież widziałam, że to żart - zaśmiała się, ale nie wyswobodziła się z moich ramion. Bella wstała i zamknęła drzwi garderoby, a następnie usiadła mi na kolanach. - Co robisz? – zapytałem. - Siedzę ci na kolanach. Przeszkadza ci to? - Oczywiście, że nie. – szepnąłem. - Nie ma ich tu - usłyszałem głos Jaspera i miałem ochotę się zaśmiać. No i wtedy zadzwonił telefon. – Słyszałeś? Bella szybko odebrała i podała mi go, a ja zorientowałem się, że to mama. Pewnie jest zmartwiona, nie wiedziała, że jesteśmy u Belli. - Mamo, jestem u Belli. Będziemy później. Kocham cię. – Szepnąłem tak cicho jak tylko mogłem i rozłączyłem się. Do akcji wkroczyli Demetri z Emmettem. Tak jak mówił mój plan, rzucili się na chłopaków, a następnie uciekli zostawiając ich przerażonych. - Ja stąd uciekam! – Krzyknął Jasper razem z Felixem, wzięli dziewczyny i w taką wielką burzę uciekli. Jednak ja, nie miałem zamiaru wychodzić z garderoby, wręcz przeciwnie. Objąłem Bellę mocniej w talii i przysunąłem do siebie nasze twarze. - Coś nie tak? – zapytałem cicho. Pokręciła głową i wpatrywała się w moje oczy. – Już sobie zasłużyłem? – Zaśmiała się cicho i położyła głowę na moim ramieniu. - Fajny z ciebie przyjaciel, wiesz? Mimo, że jesteś dupkiem i cholernym zboczeńcem to... – Nie wytrzymałem i złożyłem pocałunek na jej drobnych

124

Traceur In Love by Charlotta17 ustach. Zacisnąłem usta na jej górnej wardze i zaczałem ją lekko pieścić. Bella odwzajemniła pocałunek i popchała mnie w stronę podłogi. Upadłem uderzając w nią lekko głową i złapałem Bellą za biodra. Jęknęła w moje usta i sapnęła odrywając głowę ode mnie. Nie spodobało mi się to. Napowrót przycisnąłem ją do siebie. Wplotła palce w moje włosy i pociągnęła je lekko. Zamruczałem. Bello... Zrób to jeszcze raz!

Nagle mocno zagrzmiało, a

dziewczyna odskoczyła ode mnie. I była taka kurwa słodka.

Nie

przeszkadzało mi to jej też nie. Mruknęła coś ochrypłym głosem, a jej usta na powrót znalazły się na moich. Brutalnie zatakowałem jej usta, całując głęboko. Nie byłem delikatny, ale jej widocznie to nie przeszkadzał, bo jęczała w moje usta i mocniej szarpała moje włosy. I kurwa... tęskniłem za tym. Tęskniłem za trzymaniem i całowaniem jej w ten sposób. Dziewczyna sapnęła cicho i oderwała ode mnie usta i zaczerpnęła powietrza. - Chciałbym być czymś więcej, niż tylko przyjacielem – odparłem cicho. - Przyjemne wprowadzenie – wysapała nadal cięzko oddychając. Grzmot. Bella ścisnęła mnie mocniej. – Boisz się burzy? - Nie, że się boje... Tylko te odgłosy są takie gwałtowne - szepnęła nadal zszokowana moim pocałunkiem. – Zaraz, co ty powiedziałeś? Eddie... ale ja... - Wiem... ale ja naprawdę cię lubię… bardzo cię lubię - odchrząknąłem. - Też cię bardzo lubię, dupku - zaśmiała się cicho. – Lubię cię tak bardzo, jak mnie wkurzasz. Czy ty wiesz, jak mnie wkurzasz? - zaśmiała się. - Och, można powiedzieć, że mnie kochasz - wyszczerzyłem się. - Jak tam sobie wolisz. Dobra, obejmij mnie, bo ogrzewanie wysiadło mruknęła wtulając się we mnie i ściągając jakiś polar z wieszaka. Była taka drobna w moich ramionach, taka cudowna... Uwielbiałem ją, jej włosy oraz jej zakręcony charakterek. No i cholera miałem ochotę całować ją

125

Traceur In Love by Charlotta17 i obejmować, ale skąd miałem pewność, że ona by się zgodziła? Byłem cholernym, nabuzowanym nastolatkiem. Wsunąłem dłoń w jej dłoń i bawiłem się jej palcami. Ok., mogłem ją obejmować i trzymać za rękę, ale to i tak było za mało. Nie potrafiłem się opanować i zaatakowałem jej usta swoimi, czując tą elektryczność między nami i zastanawiałem się, czy ona też to czuje. Gdy ją całowałem nie opierała się, więc mnie „lubi”. Przez moją głowę przemknęły myśli o tym, żebyśmy zostali... parą. Być jej przyjacielem, to za mało. Spytam się jej dzisiaj, o to, tak to jest ten dzień. Zacząłem ją całować bardziej namiętnie i zachłannie. Jęknęła cicho i położyła dłoń na moich włosach. Jestem pewny, że lubi moje pocałunki. Uśmiechnąłem się zadowolony z siebie i położyłem się na podłodze, co sprawiło, że Bella znalazła się nade mną. Natychmiastowo się ze mnie podniosła i otworzyła drzwi garderoby. - Chodź - odchrząknęła. – Zobaczymy, co u chłopaków - uśmiechnęła się niepewnie. – Z szokiem malowanym na twarzy podszedłem do Belli i objąłem ją w talii skradając jej jeszcze jeden pocałunek. - Gdzie byliście? - Zapytał Emmett z Demetrim, śmiejąc się w niebogłosy. – Jacy idioci z tych naszych przyjaciół - śmiał się Emmett. - Idioci? Sam na początku płakałeś i ssałeś palca - odparłem, śmiejąc się mu w twarz. Zmrużył na mnie oczy i zastanowił się chwilę. - Nie prawda! - Stałeś i nie odzywałeś się tylko, po to, by powiedzieć jakże błyskotliwe kłamstwo? Emmett, nie doceniam Cię - zaśmiałem się klepiąc brata Belli po ramieniu. - Zaraz, zaraz... – przyjrzał się nam uważnie świecąc przy tym latarką. – Macie nabrzmiałe usta... – stwierdził i skierowałam latarkę na moje krocze.

126

Traceur In Love by Charlotta17 - Ha, ha, ha... bardzo śmieszne, Emmett - mruknąłem odbierając mu latarkę. - Ty, on ma racje. Faktycznie! - wykrzyknął Demetri. – Co robiliście?! - Ugh... przestańcie. Nic nie robiliśmy - szepnęła zakłopotana Bella. Chłopcy wlepiali w nas oczy próbując sobie coś przypomnieć. Wiedziałem, że Bella jest zakłopotana, więc zszedłem z nią na dół. Jej telefon znowu zadzwonił. Spojrzała na wyświetlacz i podała mi go. - Synku! Jasper powiedział mi, że nie żyjesz. Błagam nie róbcie mi tego. Gdzie jesteście? – W głosie mojej mamy dało się wyczuć ulgę. - Mamo, zrobiliśmy sobie taki żart o duchach - zaśmiałem się patrząc na Bellę. – Postrasz Jaspera, mówiąc mu, że odebrał jakiś duch, czy coś wybuchłem jeszcze większym śmiechem. - Dobrze, kochanie. Wróć szybko - odparła mama. – Pa. – Rozłączyłem się i oddałem telefon Belli. Spojrzałem na chłopaków. Demetri szeptał coś do Emmetta, a potem wykrzyknął. - Całowaliście się!

Rozdzial 10 Bella - Całowaliście się! – krzyknął Demetri. Zarumieniłam się i odchrząknęłam. Nie miałam pojęcia, co mam im odpowiedzieć. Niby proste: albo prawdę, albo kłamstwo. Jednak nie byłam pewna, czego chciałby Edward. Liczyłam się z jego zdaniem. Rudowłosy mężczyzna spojrzał na mnie i nic nie powiedział,

127

Traceur In Love by Charlotta17 złapał mnie w talii i zbiegliśmy po schodach na dolne piętro. –Pocałowaliście się! Wiem to! – powtórzył Demetri śmiejąc się głośno. - Co robimy? – zapytał cicho siadając za kanapą. Miałam ochotę się zaśmiać, ale sytuacja nie pozwalało mi na to. Zachowywaliśmy się, jak dzieci. To całe chowanie się po kanapach i całowanie w garderobach było na poziomie przedszkolnym. Niedługo zaczniemy bawić się w lekarza... - Chcesz, żeby wiedzieli? No wiesz - jeszcze nigdy nie czułam się aż tak zakłopotana, jak wtedy. Nawet wtedy, gdy Demetri przyłapał mnie w bieliźnie w pierwszym etapie naszej przyjaźni. - Dla mnie liczy się tylko twoje zdanie - nim to powiedział złożył na moich ustach jeszcze jeden pocałunek.

Zaśmiałam się cicho i szturchnęłam go

delikatnie. - Kiedyś i tak by się dowiedzieli. Lepiej powiedzieć im teraz, co? Jaspera mamy już za sobą. On wie.. – odparłam pewnie. Edward

pokiwał

głową.

Uśmiechnęłam

się,

na

ten

widok.

Jego

zdezorientowana twarz zgadzała się na wszystko, czego bym nie powiedziała. Miedzy innymi uczuciami jakimi wtedy poczułam, jeszcze jednym ważnym uczuciem była ulga, gdyż nie chciałam oszukiwać moich przyjaciół w sprawie tego, co dzieje się między mną, a Edwardem. Sama do końca nie wiedziałam, co jest między nami, a na pewno nie była to zwykła chemia, to było jednak coś więcej. Za każdym razem, gdy Edward pojawiał się w pobliżu czułam elektryczność i dziwnie przyciąganie, a gdy Jessica i inne dziwki szkolnego orszaku lepiły się do niego byłam.. ugh.. zazdrosna. - Tylko musisz mi powiedzieć, co tak naprawdę jest miedzy nami, bo się pogubiłam, chłopie. - to była szczera prawda.

128

Traceur In Love by Charlotta17 - Całujemy się, przytulamy, gadamy, o tym czego raczej nigdy byśmy nikomu nie powiedzieli np. o moich wybrykach z Rose. Wierz mi, na pewno było ich więcej, jednak większości z nich nie pamiętam - zaśmiał się cicho, a ja razem z nim. – Więc myślę, że... my jesteśmy tak jakby parą? – powiedział to tak, jakby sam nie był do końca tego pewny. Może i „para” to nie jest odpowiednie słowo opisujące nasze relacje. To stwierdzenie w odniesieniu do osoby mojej i Edwarda brzmi dziwnie. My byliśmy świetnie rozumiejącymi się przyjaciółmi, którzy uwielbiają się ze sobą całować. - Para w odniesieniu do nas brzmi dziwnie - zaśmiał się Edward cicho, był wtedy taki wesoły. - Wiesz, że też o tym pomyślałam? Jednak sadze, że nie ma słowa, które opisywało by to, co jest między nami, więc jesteśmy po prostu parą zaśmiałam się. – Złamałeś mnie Cullen i musze ci powiedzieć, że... - Gdzie jesteście? Pokażcie się gołąbeczki - mówił Emmett próbując włączyć prąd, ku naszemu nieszczęściu udało mu się to. Szybko nas znaleźli i posadzili na kanapie nie wyrażając zgody na jakiekolwiek poruszanie się i oddychanie. – Więc jak wy się dzieci zachowujecie?! Całujecie się po kątach i nie chcecie powiedzieć tego wujkowi Emmettowi, ani Demiemu. – żalił się mój brat. Spojrzałam porozumiewawczo na Edwarda i odparłam. - My jesteśmy... no wiecie. – odchrząknęłam zbierającą się we mnie gule. - Nie, nie wiemy... Oświećcie nas! - zaproponował Demetrii wkurzony. Zgromiłam go tylko wzrokiem i nie odezwałam się. Czy on musi utrudniać mi wszystko? - Parą - na twarzy Edwarda pojawił się uśmiech, pocałował mnie lekko i spojrzał wyzywająco na Demetriego. Nigdy nie zrozumiem facetów... a mówią, że to kobiety są trudne.

129

Traceur In Love by Charlotta17 - Dwadzieścia dolarów proszę! – zawołał Emmett w stronę Demetriego. Byli takimi palantami. W najtrudniejszych sytuacjach mojego życia, ci idioci pogarszają je swoimi durnowatymi zakładami i banalnymi tekstami. Zasmucony Demetri wsadził Emmettowi dwadzieścia dolarów za koszulkę i z naburmuszoną minął włączył sobie kreskówki na plazmie. - Oj, tak kochanie - cmoknęłam go w policzek. – Pooglądaj sobie laboratorium Dekstera*, my nie przeszkadzamy. – Chłopak spojrzał na mnie wilkiem i przełączył na Animal Planet, a ponieważ akurat była pokazywana scena porodu słonia, Demetri odrzekł: - Dokształcaj się Swan, przyda Ci się - walnęłam go w głowę i spytałam się Edwarda. - Jazz będzie w domu? Możemy się włamać i postraszyć go trochę wyszczerzyłam się. Edward zastanowił się przez chwilę i stwierdził, że możliwe jest to, że Jasper jest w domu, a jeśli nie, to zaczekamy na niego w jego szafie, świetnie się przy tym bawiąc. Przy ostatnim zdaniu poruszył figlarnie brwiami. Zaśmiałam się tylko, obmyślając w głowie plan i wyszłam z Edwardem do jego srebrnego volvo, które zostawił u mnie dziś rano. Jak na dżentelmena przystało Cullen… Edward... mój chłopak, otworzył mi drzwi od strony pasażera całując mnie jeszcze raz. Zaśmiałam się cicho. Mimo, że był dupkiem to lubiłam go takiego. Obszedł samochód siadając do niego, a następnie ruszył z piskiem opon pod dom Jaspera. Dojechaliśmy po pięciu minutach. Eddie schował samochód za drzewem i oczywiście kierując się zwyczajem, otworzył mi drzwi samochodu. Chroniąc mnie przed deszczem, zaprowadził mnie pod drzwi dużego domu. Spojrzał na górę, zapewne, by zobaczyć czy w pokoju Jaspera świeci się światło.

*

Słynna bajka z Cartoon Network ;)

130

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie ma go, mamy czas na schowanie się w szafie. – odparł. – Może powtórzymy to, co tak brutalnie przerwałaś w garderobie - zaproponował. - O nie, nie Cullen i tak już dużo dostałeś. Zwariuję z Tobą. – to ostatnie zdanie wypowiedziałam już troszkę ciszej, jakbym mówiła to sama do siebie. Zapukaliśmy do drzwi i otworzyła nam mama Jaspera. Uśmiechnęła się do Edwarda i do mnie. Mama Jaspera była bardzo ładna. Wysoka i szczupła. Blond włosy jak u jej dzieci sięgały jej do ramion, a duży uśmiech pięknie zdobił jej twarz. - Edwardzie, Esme wszystko mi powiedziała. Postraszymy troszkę te moje dzieciaczki. Ty pewnie jesteś Bella? Witaj Kochanie - posłała w moją stronę promienny uśmiech i wpuściła nas do środka. - Idźcie do pokoju Jaspera, albo Rosalie. – zaśmiała się. Jak powiedziała, tak zrobiliśmy. Jednak nakazałam Edwardowi wybrać pokój Rosalie. Nie miał pojęcia, co chciałam zrobić. Pokój Rose był duży, na pewno do biednych to oni nie należeli. Pod oknem stało łóżko z baldachimem, a z jego dwóch stron stały dwie komódki. Podłoga była wyłożona ciemnym parkietem, a ściany były koloru czerwonego. - A więc panie Cullen... robimy przeszukanie! - chłopak spojrzał na mnie zdezorientowany, więc zaczęłam tłumaczyć. – No wiesz ty i Rosie nieźle się zabawialiście - wybuchłam śmiechem. – Skoro mamy być parą, to w grę nie wchodzą żadne tajemnice, prawda? - Naprawdę jesteś wredna. - zaśmiał się kręcąc przy tym głową. - Ale ok. tylko się nie zdziw, robiłem tam niezły striptiz. - Wiesz, to tym bardziej mam ochotę to zobaczyć. - naprawdę chciałam. Zaczęłam zmieniać się w napaloną nastolatkę. Zresztą kto by nie chciał widzieć nawalonego, a zarazem seksownego Edwarda Cullena? – Edwardzie

131

Traceur In Love by Charlotta17 Cullenie rusz dupę i poszukamy tej płyty - zachichotałam, szturchając go lekko w ramie. Przez dobre kilka minut szperaliśmy między rzeczami Rosalie. Jak na Edwarda przystało, co chwilę miał zamiar mnie pocałować, jednak byłam twarda i nie dałam mu się. Gdy nadal nic nie znaleźliśmy, zrezygnowani usiedliśmy na podłodze i coś zaskrzypiało. Edward uśmiechnął się tryumfalnie i w miejscu, gdzie siedział puknął w parkiet. Zorientowaliśmy się, że pod deskami, coś jest. Rzuciłam się z Edwardem na to miejsce i nieudolnie próbowaliśmy wyciągnąć deseczkę z podłogi. Po kilku minutach udało nam się. Edward wsadził ręce do dziury i po chwili wyciągnął z niej dwie rzeczy. Jedna to pamiętnik..? A druga to płyta CD. - Mamy to! Odłóż pamiętnik – zagroziłam, gdy Cullen przymierzał się do przeczytania go. Zrobił naburmuszoną minę i wsunął pamiętnik do dziury. Podeszłam do video i włączyłam płytę. Zaczął się film. Na górze pisało, że trwał aż godzinę. To będzie zabawa. Alice, Jasper, Edward i Rosie byli na jakieś imprezie. Edward i Rosie założyli się, o to, kto wypije więcej wódki. Rosie wymiękła przy trzecim kieliszku, a Edward przy piątym.

Nagle Edward wziął na ręce Rosie i

pocałował ją, ta odwzajemniła jego pocałunek i powiedziała do niego „Kocham cię”. Ugh... no dobra byłam zazdrosna, gdy to zobaczyłam... W końcu Edward jest moim facetem, tak? Mimo małych wątpliwości zaczęłam oglądać dalej. Sytuacja zaczęła się rozkręcać. Rosie stanęła na stole i zaczęła tańczyć krzycząc „Jestem laską Cullena. Kochanie chodź do mnie!” Edward podszedł do niej, a ona oplotła go swoimi długimi nogami. On nie protestował, wręcz przeciwnie, objął ją jeszcze mocniej i wpił się w jej usta. Wszyscy skandowali C-u-l-l-e-n , a dla lepszego efektu zaczęli klaskać.

132

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie mów, że zaczniecie się bzykać. – jęknęłam gotowa wyłączyć to video w każdej chwili. - Nie wiem... Oglądam to po raz pierwszy, wiedziałem tylko kilka szczegółów od Jaspera... nic więcej - westchnął, nie wiedząc czemu trochę zawiedziony. – Jak chcesz możemy to wyłączyć. - Żartujesz? – zaśmiałam się, może trochę sztucznie. – Oglądamy dalej. Gdy ludzie przestali bić brawo Edward spojrzał na nich wymownie, a Jasper powiedział do kamery „nawalony Eddie, ten filmik będzie w YouTube”! Wtedy Edward ściągnął Rosie ze stołu i pobiegli gdzieś na dwór. Jasper i Alice podążyli za nimi, więc obraz zaczął się trząść. Edward zadzwonił po taksówkę, a wkrótce potem wszyscy do niej wsiedli.

Zdezorientowany

taksówkarz zawiózł ich pod studio tatuaży. Rosalie wyszła z taksówki i na plecach Edwarda weszła do studia. Jasper zapłacił taksówkarzowi i pobiegli zaraz za nimi. Rosie już siedziała na skórzanym krześle, ale zaraz wstała by unieść trochę swoją sukienkę. Wtedy facet zapytał się jej jaki chce mieć tatuaż i gdzie, ona powiedziała, że: „Na (...) –szepnęła facetowi na ucho, więc nie mogliśmy tego usłyszeć. – „Cullen będziesz miał niespodziankę. Proszę napisać tam Kocham E. Bo na więcej nie mam kasy. ” Facet i Rosie poszli do jakiegoś pomieszczenia i tam odbyła się cała „operacja”. Wyszła z pokoju kulejąc na jedną nogę zakładam, że coś ją bolało... Podeszła do Edwarda i wyciągnęła do niego ręce, jak małe dziecko do tatusia, by wziął ją na ręce. Eddie to zrobił całując ją przy tym w policzek. Potem było nagrane, jak Edward i Rosie kładą się w jakimś łóżku i przytulając się do siebie zasypiają. Jasper kładzie się obok nich i... obejmuje Edwarda? To było trochę dziwne... Jasper był chyba trzeźwy, więc powinien iść do siebie, czyż nie? Kamera została położona na komódce i, gdy całkiem się rozładowała film się zakończył.

133

Traceur In Love by Charlotta17 - Huh.. szkoda, że nie miałem popcornu - szturchnęłam Edwarda w ramie, gdy to powiedział. Jednak on wydawał się niewzruszony. Cały ten godzinny film trochę mną wstrząsnął. Nie sądziłam, że Edward może być aż TAKIM podrywaczem. Rozumiem, że byli upici i nie wiadomo, co jeszcze, ale chyba mieli w głowie jeszcze troszkę zdrowego rozsądku? No dobra... ja też święta nie jestem. Całowałam się z Felixem i z Demetrim na jednej imprezie. Dobrze, że bynajmniej nie zachciało mi się zabawić z nimi w trójkącik... Objął mnie w talii i podniósł nas z podłogi. Płytę wsadził do swojej kurtki, więc domyśliłam się, że ma zamiar jeszcze ją komuś pokazać. Pociągnął mnie do pokoju zapewne Jaspera, było w nim bardzo ciemno, a nie zaświeciliśmy światła, więc nie mogłam zobaczyć jak ów pokój wygląda. - Niezły ze mnie... - A gdzie striptiz? – zaśmiałam się przerywając Edwardowi. - Ty, no racja, Jasper mówił coś o striptizie. Może będzie na innej taśmie? - Edward schował płytę do kieszenie kurtki i zdziwiłam się, gdy się zmieściła. Zerknął przez okno i ogłosił alarm. Pociągnął mnie w stronę szafy mówiąc, że lis zawitał do kurnika. - Jesteś psychiczny. - Chodzi mi o Rose i Jaspera. - Tak, masz rację. To wszystko tłumaczy. – odparłam ironicznie. - Cicho - pocałował mnie -... Kocurku. – szturchnęłam go w ramie i usadowiłam się na jego kolanach. A, ponieważ w szafie Rosie mimo, że była czterodrzwiowa było bardzo mało miejsca,

byliśmy przytuleni do siebie.

Oczywiście mnie to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie coraz bardziej mi się podobało. To, co się działo w pokoju widzieliśmy jedynie w szczelinie w szafie.

134

Traceur In Love by Charlotta17 Do pokoju weszła Rose, była jakaś smutna i przybita. Pozwoliłam sobie wierzyć, że to dlatego, że rzekomo nie żyjemy. Zaświeciła światło i spojrzała przed siebie. Poruszałam drzwiami szafy, co od razy zwróciło uwagę blondynki. Niepewnie podeszła, do szafy, ale zaraz się odsunęła. - Jasper! – krzyknęła. - Co?! – krzyknął jeszcze głośniej. - Coś jest w szafie! - Świrujesz. - Chodź tu! Zobacz, co tam jest - Jasper podszedł do szafy, a Rosalie odsunęła się o kilka kroków do tyłu. Blondyn otworzył drzwi szafy, a my od razu wciągnęliśmy go do niej. Nim zdarzył krzyknąć Edward uciszył go ręka. Jak już wcześniej wspominałam w szafie było mało miejsca, więc cała nasza trójka była do siebie przyciśnięta. Edward wytłumaczył Jasperowi, że wszystko to tylko żart i, że naszym obecnym zadaniem jest nastraszenie Rosalie. Skoro mowa o Rosie. Zadzwoniła do kogoś i ten ktoś odebrał po pierwszym sygnale. - Emmett? – zapytała niepewnie. - Emmett kochanie, ty żyjesz! Przyjeżdżaj do mnie szybko. Coś wciągnęło Jaspera do szafy - jestem pewna, że usłyszałam śmiech Emmetta. Po chwili przestał i bardzo głośno zapewne, żebyśmy usłyszeli krzyknął do telefonu: - Zaraz będę! Duchy, pogromca idzie. Zabawimy się w Supernatural* – Rosie rozłączyła się i wyszła z pokoju, by poczekać na mojego stukniętego braciszka. Jasper specjalnie popchnął mnie na Edwarda jeszcze bardziej i moja głowa znalazła się na wysokości głowy Edwarda. Jestem pewna, że ten dupek

*

Serial. Dwoje braci zajmują się sprawami paranormalnymi :D Polecam ☺ Beta też poleca!! Genialny serial ;D

135

Traceur In Love by Charlotta17 się uśmiechnął. Objął mnie mocniej, jeśli to było w ogóle możliwe i chyba usiadł na szpilkach Rosalie, ponieważ skrzywił się nieznacznie. - Ekhem… Może ja przeszkadzam? – zapytał Jasper cicho. - Owszem - odparł Edward. - Zagrarniasz sporo miejsca. Mógłbyś wyjść? My tu mamy poważne sprawy do obgadania - odparł oblizując usta. - Wiecie jaka przerażona była Alice? Chociaż ja jestem z tego bardzo zadowolony. Gdybyście widzieli, jak mnie obejmowała! – zrobię wam przysługę wezmę te cztery pudełka z jej butami i zaniosę je d garderoby, a następnie tam zostanę. - Była garderoba? – jęknęłam - a my się tu gnieździmy? – zaśmiałam się cicho. Edward posłał Jasperowi tzw. strzałeczkę, a ten, jak z procy wziął kilka pudełek z butami, z siedem wieszaków z ciuchami i pognał do garderoby. Wtedy Edward rzucił się na mnie szepcząc. - Zawsze musimy TO robić między ciuchami? – zaśmiał się cicho. - Co masz na myśli mówiąc TO robić, przecież my nie mamy zamiaru nic robić. - odparłam niby zdziwiona. - Ty może nie, ja owszem - posłał mi ten swój łobuzerski uśmieszek i już się nade mną pochylił, jednak jego poczynania przerwała wchodząca do pokoju Rosalie wraz z Emmettem. Rose powiedziała mu coś na ucho i niepewnie wyszła z pokoju zostawiając Emcia samego. Misiek podszedł do naszej szafy i pisnął, na co Edward wybuchnął niepohamowaną falą radości. Szturchnęłam go, żeby przestał się śmiać, ale, gdy to nie pomogło, zatkałam mu buzie ręka. - Czego rżysz? – zawarczał Emmett. – To, że siedzisz sobie z moją siostrą w ciasnym pomieszczeniu i obściskujecie się na prawo i lewo. Obgadamy później, więc sobie Cullen nie myśl. – uu... mój braciszek zrobił się groźny...

136

Traceur In Love by Charlotta17 - Jeśli myślisz, że zmieścisz się w tej szafie to się grubo mylisz. – wybełkotał Edward przez moja rękę. Idź do garderoby dotrzymać towarzystwa Jasperowi. Trzeba postraszyć twoją laskę. Jak na zawołanie, gdy Emmett wszedł do Garderoby i wpadł na Jaspera do pokoju weszła Rosalie. - Emmett? – zapytała niepewnie, rozglądając się na cztery strony świata. – Gdzie Ty jesteś? Dyskretnie wymknęliśmy się z szafy i schowaliśmy się za łóżkiem Rosalie. Ponieważ światło było zgaszone, Rose nic nie zauważyła. To samo zrobili chłopcy i wkrótce wszyscy cisnęliśmy się wszyscy za łóżkiem. - Jesteś tu? - 1, 2, 3 i... – szepnęłam dając im sygnał. Wszyscy wyskoczyliśmy zza łóżka, a Rosalie z wrzaskiem wybiegła z pokoju. - Tato!!!!!! – jej pisk pełen przerażenie niemal powybijał nam wszystkich zębów. Cała nasza czwórka usłyszała donośny śmiech taty Jaspera. - Tato, tam są duchy, a ty nic nie zrobisz!? – wrzeszczała. – To zabiło twojego syna, Ediego, mojego Miśka i Bellę do cholery! Rusz dupę i na górę! - Weź sól z kuchni i srebrne łyżki. To odstraszy duchy. - Nie masz serca, tato! – zapłakana Rose wbiegła na górę i wtedy Misiek wziął ją na ręce. - Nastraszyłaś się trochę, co? – zaśmiał jej się w szyje. Podniosła głowę i ujrzała Edwarda. - Cullen już nie żyjesz! – Rosalie biegła w stronę Edwarda, a ten otworzył okno wyskakując przez nie. – Boże! Idioto ile razy mówiłam Ci, żebyś tak nie robił? – krzyknęła wychylając się przez okno. Podbiegliśmy do niego zaraz po Rosalie, by zobaczyć, co stało się z Edwardem. - Czy ty do czysta ocipiałeś!? Jesteśmy na cholernym drugim piętrze – wrzeszczała Rosalie.

137

Traceur In Love by Charlotta17 - Wiem! Poczułem! – wrzasnął. – Moja dupa!* – jęknął masując sobie pośladki. – Rose przyjdź tu i masuj. To w końcu twoja wina.

Edward Stałem tam i masowałem sobie tyłek, jak jakiś idiota, którym z reszta byłem, bo zamiast spadać na kolana i obrócić się w trakcie spadania, to ja kurwa spadłem na tyłek. Chyba sobie coś złamałem. Auu... auu... Szczerze to nie miałem pojęcia, dlaczego rzuciłem się z tego okna… może dlatego, żeby się popisać moimi umiejętnościami lub większą od moich umiejętności głupotą. Jednak wyszło, jak wyszło. - Czy ty ocipiałeś!? Jesteśmy na cholernym drugim piętrze! – wrzeszczała na mnie Rosalie. -Wiem! Poczułem! – wrzasnąłem. – Moja dupa! – jęknąłem jak zawsze szczery, nadal masując sobie pośladki. – Rose przyjdź tu i masuj. To w końcu twoja wina. - Już biegnę kochanie - odparła złowieszczo. – Tak Cię pomasuję, że przez tydzień nie ruszysz się z miejsca. - Czuję się, jak laska po ruchaniu - odparłem idiotycznie na widok Rosalie. Ta podeszła do mnie i dała mi klapsa w tyłek. - Aau! – pisnąłem niczym baba. – To boli! Jesteś potwolem - odparłem jak pięciolatek, pocierając miejsce, w którym jej ręka zetknęła się z moim odwłokiem. - Głupku, nic ci nie jest? – zapytała Bella wychodząc z domu Hale’ów. –Ty oszalałeś - to było stwierdzenie. - Tak masz rację, oszalałem na twoim punkcie - wyszczerzyłem się puszczając oczko w jej stronę.

*

Sytuacja z życia wzięta. Wkurzona ja i chory na mózg kolega...

138

Traceur In Love by Charlotta17 - Już Cię nic nie boli? – zapytała przestając z nogi na nogę. - Wiesz bywały dni, w których czułem się lepiej - odparłem zmierzając w stronę huśtawki, która znajdowała się na werandzie. – Jestem głupkiem. – mówiłem w drodze na werandę. - No wow! Edward Cullen w końcu się domyślił

– odparła Bella

wybuchając przy tym przeogromnym śmiechem. - Co Cię tak bawi? – zapytała Rose Belli. Ta wskazała ręką, na mnie, a za chwilę obie tarzały się ze śmiechu. - O co wam chodzi? – zapytałem zdenerwowany, ponieważ obiektem ich śmiechów byłem nie kto inny, a ja. - Masz mokry tyłek - zaśmiała się Rosalie. Przeklęty deszcz. Usiadłem na huśtawce, podłożyłem sobie pod tyłek poduszkę i oparłem głowę o obie dłonie. - Jesteś moją dziewczyną... Powinnaś mnie wspierać... – podniosłem głowę, by zobaczyć, jak Rosalie zareagowała na radosną nowinę. Stała spokojnie bacznie nas obserwując, ale wiedziałem, że niedługo ta chodząca oaza spokoju wybuchnie. Nie myliłem się, gdy tylko Rosalie z szybkością rasowej blondynki połapała się, że jesteśmy parą, podbiegła do mnie i usiadła mi na kolanach. - No nareszcie! Ale zostaje jeszcze jedna kwestia do obgadania. Nasz romans i sam wiesz, co - blondynce chodziło o zakład. Przełknąłem ślinę niepewnie bojąc się, że Bella mogła się czegoś domyślić. – Cullen, znam cię i wiem, że zależy Ci na niej, więc nie spierdol tego. – Rosalie szepnęła mi do ucha tak cicho, że ledwo to usłyszałem, więc nie było mowy o tym, że Bella by mogła. - Rose, ja też tu jestem jakbyś jeszcze nie zauważyła - odparła Bella machając na potwierdzenie.

139

Traceur In Love by Charlotta17 - Ja też tu jestem i boli mnie tyłek, więc Rosalie, z łaski swojej rusz tą swoja kaszalocką dupę i wyjazd na górę do swojego chłopaka. – syknąłem wskazując palcem na drzwi wejściowe jej domu. - Cullen, jeszcze pożałujesz tego, że tak mnie nastraszyłeś. Dobrze Ci radzę, lepiej pilnuj swojej dziewczyny - odparła. Rose pokazała mi język i podskoczyła na moich kolanach, co sprawiło, że pewna część ciała bardzo mnie zabolała. Następnie wstała z chytrym uśmieszkiem i poszła na górę. Bella zaśmiała się cicho i przysunęła się do mnie bliżej, bawiąc się moimi włosami.

Zamruczałem w odpowiedzi i

oparłem głowę o jej ramie. Z pewnością mógłbym się do tego przyzwyczaić, poprawka ja już się przyzwyczaiłem. - Jutro jest ta impreza u Newtona... – wypuściłem powietrze. – Zostajesz ze swoimi poszkodowanym chłopakiem, czy idziesz sobie szukać innego w domu tej... hieny? – zapytałem ze smutną minką. - Zdecydowanie idę szukać nowego faceta. Ty z bolącym tyłkiem jesteś już bezużyteczny - zachichotała, a ja objąłem ją ramionami, jakbym się bał, że naprawdę ode mnie odejdzie. - W takim razie cię porwę! Swan przygotuj się. - warknąłem na samą myśl o tym, że jakiś psychopata mógłby jej dotykać. - Jak milutko, że mnie uprzedziłeś - odparła dając mi „ciuma” w policzek. Zachichotałem i pokręciłem głową. Byliśmy parą... nie sądziłem, że Bella się na to zgodzi... Ale postanowiłem zaryzykować. Skoro zgodziła się na pocałunek, to chyba coś znaczyło, tak? Udało się i mimo, że para

w odniesieniu do nas brzmi trochę dziwie i

niedopowiedziane, to i tak się cieszę. Jeśli będzie miała mnie dość to mnie żuci i tyle. Po rozpaczam troszkę, ale... nie nawet wtedy mi nie przejdzie. Tsa... a więc wpadłem po uszy. Jestem taką cipą...

140

Traceur In Love by Charlotta17 - Mam do ciebie prośbę - zrobiłem maślane oczka. – Nauczysz mnie jazdy na desce? – zapytałem. Niby to żałosne, że dziewczyna będzie mnie czegoś uczyć, ale to była Bella! Moja Bella i chciałem się, kurna, nauczyć jeździć na desce. To przyszło szybko. Poczułem potrzebę i się zapytałem. Matko jaki zrobiłem wywód. Jakby to, że Bella będzie uczyć jeździć mnie na desce, to grzech. Ta... jestem stuknięty. - Hmm... musisz sobie zasłużyć - odparła przygryzając płatek mojego ucha. - Znowu? Ty mnie kiedyś wykończysz - jęknąłem, chociaż tak naprawdę, to tak nie myślałem, wręcz przeciwnie, cieszyłem się, że ona ma w ogóle ochotę się ze mną zadawać. W końcu jestem : „…stuknięty, kłamliwy (...), jestem suką, cipą i szmatą, a także potworem. Nie mam uczuć, ani poczucia stylu. Jestem bezużytecznym frajerem i nie mam żadnych zalet poza tą, że jestem przystojny”- to jedynie kilka obelg wobec mnie ze strony Rosalie. - Lubię cię wykańczać i patrzeć, jak się nie poddajesz - zachichotała. - Tak... jestem zajebisty! Masz rację – stwierdziłem posyłając jej mój łobuzerski uśmiech. - Nie powiedziałam tego. - Ale tak pomyślałaś. – Zachichotałem. Tak, byłem, wtedy bardzo wesoły. Bella oparła głowę o moje ramię, a ja uśmiechnąłem się mimowolnie. Uwielbiam cię, wiesz? Nie wiem, jak kiedyś mogłaś woleć Mike’a – zamruczałem jej do ucha. Uśmiechnęła się, całując mnie przy tym w policzek. Wkrótce potem zaatakowałem jej usta swoimi. Niebo. - Kto powiedział, że wolałam Mikea? – zapytała mnie zdezorientowana. - Wiem, że wolałaś – szepnąłem jej zmartwiony do ucha.

141

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie prawda - odparła znowu mnie całując. Uwierzyłem jej na słowo i odwzajemniłem pocałunek z wielką chęcią. Naszemu migdaleniu się nie przerwał nawet odgłos silnika podjeżdżającego pod dom Hale’ów. - Ej! Bez przesady - jęknął ktoś przed nami. Niechętnie podniosłem głowę i spostrzegłem, że przed nami stoi Felix. - Zemsta - syknął pewnie. – Zobaczycie, jeszcze się zemszczę. Swan myślałem, że jesteś twardsza. Jesteś dziewczyną tego frajera?! – krzyknął. - Coś powiedział? –zawarczałem stając z huśtawki. Żaden śmieć nie będzie mnie obrażał. Na szczęście pewna część ciała już mnie nie bolała. To by było żałosne, gdybym stanął, a tu nagle łapię się za tyłek tłumacząc się, że mnie boli.

Tsa... to by było niedopuszczalne i takie... nie męskie. – Co

powiedziałeś? – powtórzyłem jeszcze raz popychając go. Felix podszedł do mnie i zmierzył się ze mną. Co za imbecyl, a ja myślałem, że to spoko koleś. - Jesteś frajerem, a w dodatku głuchym? – zaśmiał mi się prosto w twarz. - Chcesz zobaczyć, co ten frajer Ci zrobi? – zapytałem śmiejąc się drwiąco. Nikt nie będzie mnie obrażał. Już się zamachnąłem, by dać mu po mordzie, lecz Bella przerwała całe przedstawienie. - Felix, co ci odbiło? – zapytała Bella wbiegając między nas. – Czy Tobie mózg przegrzało? Nie, tutaj to niemożliwe, więc ci mózg przemókł, czy jak? – zapytała Felixa. - Nie rozumiem, jak możesz w ogóle zadawać się z tym idiotą. Przecież on jest... - Jest takim samym idiotą, jak ty – zawarczała Bella przerywając mu i jestem pewny, że chciało jej się śmiać, ale sytuacja nie pozwalała jej na to.

142

Traceur In Love by Charlotta17 - Wołałaś jego, niż mnie? - wybuchnął, a mnie zmroziło. On się w niej buja? Nie, żebym się dziwił. Bella to świetna dziewczyna, tylko problem w tym, że to moja dziewczyna. - Co?! – krzyknąłem –Ty jesteś... jej kumplem! - Felix, co ty w ogóle mówisz? – Bella uspokoiła się trochę, podchodząc do niego i patrząc mu w oczy. - Kocham cię – szepnął cicho, spuszczając głowę w dół.

Rozdzial 11 Bella - Kocham cię - odparł Felix spuszczając przy tym głowę. „Kocham cię”? Nie on tego nie powiedział, nie teraz. Spojrzałam znacząco na Edwarda, co oznaczało, że ma zostawić nas samych. Zrobił naburmuszoną minę, ale po krótkiej konwersacji słownej usiadł na huśtawce. Stwierdzałam, że będzie słyszał naszą rozmowę, więc pchnęłam Felixa w stronę drzewa, pod którym wcześniej Edward obił sobie tyłek i powiedziałam. - Felix... ja cię traktuje jak kumpla, a nie jak faceta, czasami zapominam, że nim jesteś – zaśmiałam się cicho mając nadzieję, że on też to zrobi, ale zamiast tego zrobił smutną minę. Serce mi się krajało gdy stał taki smutny i przybity. - Też cię kocham, ale to jest miłość braterska - uśmiechnęłam się lekko, klepiąc go przy tym po ramieniu. – Ty naprawdę się we mnie zakochałeś? – zachichotałam pokazując dłonią na moją sylwetkę.

143

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie ja jeden - syknął podnosząc głowę i wpatrując się z wściekłością w Edwarda. - Myślałam, że traktujesz mnie jak przyjaciela, czy coś. Nigdy nie dałeś po sobie poznać tego, że jest inaczej. - Jestem świetnym aktorem, prawda? – zapytał krzywiąc się nieznacznie. - Ej, nie zabijaj Eddiego oczami. – odparłam gdy zobaczyłam, że nadal wpatruje się w Edwarda tymi swoimi wściekłymi oczami. – Demetri wie? - Tsa... w końcu to mój starszy, głupi brat, tak? Wie o mnie wszystko – przy ostatnim zdaniu jęknął znacząco, Demetri jest taki, że gdy czegoś nie wie nie może usiedzieć na dupie przez głupie pięć sekund. – Nieważne, że mnie nie chcesz ja nigdy z ciebie nie zrezygnuję. Pociągnęłam Felixa w głąb ogródka i dotarłam do bramki prowadzącej na ulicę. Stanęłam obok Felixa i nagle mnie zatkało, ponieważ doszło do mnie co on mi przed chwilą powiedział. - Felix... jesteś naprawdę świetnym facetem i gdybyśmy nie znali się tyle lat, pewnie biegałabym za tobą, prosząc cię o autograf, a ty nawet byś na mnie nie spojrzał. – Nagle Felix wtulił się we mnie, a ja niepewnie odwzajemniłam jego uścisk. Był słodki... Jeszcze nigdy taki nie był. – Tylko mi się tu nie rozpłacz, bo ja naprawdę nie wiem, co ci jeszcze powiedzieć. - Swan, przymknij się proszę Cię, bo niszczysz całą romantyczną ciszę. – wrócił mój stary dobry Felix. - „Romantyczną ciszę”?

Przykro mi, ale twoja osoba

psuje wszelki

romantyczny nastrój – odparłam śmiejąc się cicho. - Bells, mam nadzieję, że to niczego między nami nie zmieni? Znaczy jeśli dałabyś mi szansę na to bym został twoim facetem, to z chęcią, ale jeśli chcesz zerwać ze mną wszelkie kontakty to błagam cię, nie rób tego. Gdy nie było cię obok mnie nie mogłem usiedzieć na miejscu. Nawet nie wiesz jak się

144

Traceur In Love by Charlotta17 cieszyłem, gdy do mnie zadzwoniłaś. – mruknął. – A nawet nie wiesz jakie wielkie było moje szczęście gdy Demetri oznajmił, że jedziemy cię odwiedzić. -

Ty mnie naprawdę kochasz? – Felix pokiwał głową, a ja zaczęłam

płakać. - Co ja widzę? Swan płacze. -

Zamknij pysk. – odparłam. Felix położył dłonie na moich plecach i

ustami scałował moje łzy. Było to dziwne z jego strony, ponieważ nigdy tego nie robił. – Płacze, bo mi ciebie żal – mruknęłam. - Ale dlaczego? - Zakochałeś się we mnie. Świadczy to o tym, że jesteś idiotą. - Kocham cię... masz rację jestem największym idiotą na świecie i znam cię jak, kurwa, nikt – czy przekleństwo było tu konieczne? -

No, bo kurwa... jeszcze nikt mi tego nigdy nie powiedział... –

mruknęłam. – No dobra zrobił to Demetri, ale to było tak dla jaj. - Przepraszam, że tak naskoczyłem na Cullena, po prostu on mnie wkurwia... – odparł po panującej kilka minut ciszy. - Posłuchaj Felix. Pójdziesz na imprezę do Mike’a... wyrwiesz sobie jakąś pannę i zapomnisz o mnie, ok.? – jak to dziwnie zabrzmiało. - Myślisz, że to takie proste? – zapytał patrząc mi prosto w oczy., co stało się dla mnie z deczka nie komfortowe. - Patrząc na mnie... tak to jest proste. - Daj spokój, jesteś piękna. – odparł racząc mnie komplementem. - Felix przestań - jęknęłam. – Co za dużo to nie zdrowo. - Ależ ja głoszę tylko prawdę! - Coś ty? Apostoł? – zapytałam próbując się nie roześmiać. - Ty, może, kurwa, tak? – wyszczerzył niego i spojrzałam mu w oczy.

się do mnie. Odsunęłam się od

145

Traceur In Love

146

by Charlotta17 - Chciałabym cię kochać, ale nie potrafię, nigdy nie myślałam o tobie jak o facecie, kurwa! - Co, kurwa? - Nic! Wszystko! Jestem na siebie wkurwiona! To przeze mnie nigdy nie miałeś dziewczyny? – niepewnie kiwnął głową. Raz nawet pomyślałam, że jest gejem albo chociaż biseksualistą.. - Mam w dupie inne dziewczyny... - Felix... cholera... Co mam ci powiedzieć? Jestem z Edwardem i chyba się w nim... zakochałam. Nie chyba... na pewno. - odchrząknęłam cicho. - Właśnie to mnie boli. Starałem się o ciebie przez te wszystkie lata od kiedy się znamy, a ty mnie nie zauważałaś, a potem pojawił się Cullen.. wystarczyło kilka cholernych dni abyście byli razem... Bells.. powiedz

w

czym on jest lepszy ode mnie? - Ugh... – jęknęłam. Nie wiedziałam co mam mu powiedzieć, więc odwróciłam się i poszłam do mojego głupka. Edward nadal siedział na huśtawce. Wyglądał na zamyślonego, więc cichutko usiadłam obok niego i oparłam głowę o jego ramię. - Idziemy? – zapytałam ziewając. - Do mnie czy do ciebie? - Do mnie oczywiście – odparłam. Na horyzoncie pojawił się Felix z Demetrim, więc Edward zrobił wesołą minkę, wziął mnie na ręce i wsadził do samochodu. Gdy znaleźliśmy się z dala od domu Hale’ów, poprosiłam Edwarda by się zatrzymał. - Chodź na tyły – mruknęłam. - Co? – posłał mi łobuzerski uśmiech, a przy tym figlarnie poruszał brwiami.

Traceur In Love by Charlotta17 - Dupek – odparłam wiedząc co ma na myśli. Edward przeszedł przez dwa przednie siedzenia i zasiadł obok mnie. Oczywiście pocałował mnie na przywitanie, bo w końcu tak dawno się nie widzieliśmy.... Mimo wszystko lubiłam gdy to robił. - Chciałabym być twarda, ale ty mnie tak kusisz – jęknęłam, ale później się zaśmiałam. – I nie szczerz się tak. – odparłam popychając go lekko. Dręczy mnie sprawa z Felixem – rzekłam gdy lekko się uspokoił. - Nie myśl sobie, że cię oddam jakiemuś... - Chcę być z tobą, a nie z nim tylko... Ugh... Po prostu jest mi głupio. - Nie przejmuj się – szepnął mi do ucha i pocałował lekko w czoło. Znów usiadł na miejscu kierowcy i widziałam w lusterku, że ciągle zerka na mnie łobuzersko. Wróciłam na miejsce pasażera i wpatrywałam się w Edwarda. Śpiewał sobie pod nosem jakąś wesołą melodyjkę. Wywróciłam na niego oczami i wpatrywałam się w krajobraz za szybą. Po kilkunastu minutach Edward zaparkował w lesie obok mojego domu. Otworzył mi drzwi ze strony pasażera i łapiąc mnie za rękę odprowadził mnie do domu. - Wejdę oknem – powiedział stanowczo na co zachichotałam. - Daj spokój. Rodziców nie ma. – chyba. Wolałam tego chyba nie mówić na głos, bo mógłby się rozmyślić co do pomysłu wchodzenia jak normalni ludzie czyli przez drzwi. Zadowolony Eddie otworzył mi drzwi domu za pomocą klucza, który znajdował się pod wycieraczką i ciągnąc mnie za sobą skierował się na górne piętro. - Stać! – krzyknął ktoś tak głośno, że odskoczyłam od Edwarda. -

Boże, tato – odetchnęłam z ulga gdy zorientowałam się, że to mój

kochany tatusiek.

147

Traceur In Love by Charlotta17 - Gdzie Emmett? – zapytał mój ojciec przebiegle. - Obrabował sklep, więc ścigała go policja. Zamknęli go w więzieniu okręgowym. Skorzystałam z okazji, że go nie ma i zabrałam Eddiego do siebie... A i dobrze, że jesteś. Ktoś musi wyciągnąć Emmetta z więzienia. – próbowałam być poważna, ale gdy zobaczyłam minę mojego ojca pt. „Tylko ich na chwilę samych w domu zostawić” wybuchłam śmiechem, więc Charlie domyślił się, że to był żart. – Żartowałam... tak naprawdę to jest znacznie gorzej. Emmett i Rosie są zamknięci w jej sypialni i świetnie się bawią. – niemal zakrztusił się własną śliną, gdy to usłyszał. Jednak nic nie odpowiedział poszedł tylko po telefon. Zgaduje, że miał zamiar dzwonić do Emmetta.

Edward W pokoju pojawiła się Renee. Miała na sobie jasną sukienkę z czarnym paskiem zapiętym wokół tali, a na jej nogach znajdowały się czarne dziesięciocentymetrowe obcasy. Jak kobiety mogą chodzić w takim czymś? Nie mam pojęcia. - Eeee... dobry wieczór – odparłem przełykając ślinę. - Właśnie, dobry wieczór – odparła lustrując mnie uważnie wzrokiem. - Tak poza tym, chłopcze, co ty tu robisz o tak późnej porze? - zapytał Charlie wracając z telefonem i stając obok mnie. - Eeee... no... odprowadzałem Bellę – uśmiechnąłem się w jego stronę mając nadzieję, że nie ma w domu broni, dla pewności się rozglądnąłem i byłem zawiedziony widokiem wiatrówki wiszącej na ścianie, mam nadzieje, że ona już nie działa. - Tak... załóżmy, że ci uwierzyłem.

148

Traceur In Love by Charlotta17

Bella - Lubię zakłady – odparł Edward, a zaraz później spojrzał na mnie przerażony. Nie wiedziałam o co mu chodzi. Za każdym razem, gdy tylko padnie słowo „zakład” ten patrzy na mnie przestraszony, jakby bał się, że cos mu zrobię. Do tej pory nie zwracałam na to uwagi, ale teraz wydawało się to dziwne. Jakby to była najnormalniejsza rzecz w świecie na oczach ojca pocałowałam Edwarda i cicho kazałam wejść mu oknem. - Isabello, nie podoba mi się to – warknął Charlie gniewnie. - Daj spokój staruszku – mruknęłam. Po ściągnięciu butów poszłam schodami na górę. Skierowałam się do swojego pokoju i otworzyłam okno Edwardowi, który obecnie siedział już na drzewie i czekał, aż pozwolę mu wejść - Szybki jesteś. – odparłam zdumiona, on zdążył wejść na drzewo, a ja jedynie ściągnęłam buty i poszłam na piętro po schodach. - Nie tylko w tym... – odparł znacząco poruszając brawami. - Zboczony też jesteś – powiedziałam pokazując mu język. - Płakałabyś gdyby coś się temu zboczeńcowi stało – odburknął. - No ba.... – odparłam wciągając mojego osobistego psychopatę do pokoju. Usadowiłam się z nim na łóżku, lecz nie miałam zamiaru spać. Chciałam porozmawiać. - Powiesz mi, o co chodzi z tymi zakładami. Za każdym razem, gdy tylko padnie słowo „zakład” dziwnie się na mnie patrzysz... nie wiem... wytłumaczysz mi to? Przez dobre klika minut wpatrywał się we mnie bez słowa. Pomału zaczęłam się martwić i zrobiłam się podejrzliwa. Przełknął ślinę, a ja spojrzałam na niego wyczekująco.

149

Traceur In Love by Charlotta17

150

- Nie gniewaj się. To już nie ma dla mnie znaczenia. Ja... Kurwa... – spojrzałam na niego wyczekująco. Wciągnął powietrze – Założyłem się z Newtonem o to, który pierwszy cię zdobędzie – odpowiedział na jednym wydechu. - Co?! – krzyknęłam. To był tylko pieprzony zakład. Jestem taką naiwną idiotką. To było jasne, że taki chłopak jak Edward nawet by na mnie nie spojrzał. – Spadaj stąd, natychmiast – warknęłam na niego. – Mam nadzieję, że Charlie postrzeli cię swoim gnatem – syknęłam. Mimo, że w sercu czułam ogromny ból to starałam się być twardą.

Nie chciałam uronić przed tym dupkiem ani jednej

pieprzonej łzy. - Skarbie... To już się nie liczy. Naprawdę. Ten zakład nic dla mnie nie znaczy. Chciałem po prostu pokazać Mike’owi, że jestem od niego lepszy, no i chciałem, żeby robił to co mu każe, bo to była nagroda za wygranie zakładu. - Czyli po prostu jesteś ze mną, żeby wygrać pieprzony zakład?! – wrzasnęłam. – Wynoś się stąd – warknęłam. Mimo, że krzyczałam na niego strasznie głośno to moi rodzice tego nie usłyszeli. - Gdybym ci nie powiedział, a dowiedziałabyś się z drugiej ręki, to miałabyś pretensje, że to nie ja ci powiedziałem! - Jeśli nie zaczęłabym tego tematu, to nigdy bym się nie dowiedziała! – warknęłam gniewnie. - Nie chcę się z tobą kłócić – jęknął Edward wyciągając rękę w moją stronę. Odsunęłam się od niego i posłałam mu mordercze spojrzenie, mówiące „tylko mnie dotkniesz, a twoja twarz zmieni się diametralnie za pomocą mojego lewego sierpowego”. – To nie ja zaproponowałem zakład, tylko Newton, więc nie gniewaj się na mn... - Ale się, kurwa, zgodziłeś! – wykrzyknęłam nie pozwalając mu dokończyć. Wynoś się stąd, kurwa! – krzyknęłam nim zdążyłabym się rozpłakać. Nie

Traceur In Love by Charlotta17

151

chciałam, żeby ten dupek zobaczył chociaż jedną moją łzę, niech nie ma tej pieprzonej satysfakcji. - Kotek... – wywaliłam go za drzwi mojego pokoju, zamykając przy tym drzwi na klucz. Miałam wielką nadzieje, że gdy Edward będzie schodził po schodach

do

drzwi

wyjściowych

po

drodze

spotka

zdenerwowanego

Charliego, który przypadkiem niósłby broń. – Kurwa... spieprzyłem – usłyszałam jeszcze. Wymyślałam milion sposobów w jaki mogłabym zabić tego jebanego dupka, któremu, kurwa, zaufałam i teraz jestem przez to na siebie ogromnie wkurwiona. To tylko jebany zakład – szeptałam w myślach. Kurwa! Swan jesteś taką idiotką. Zaczęłam płakać jak dziecko. To tak cholernie bolało. Co z tego, że znaliśmy się z Edwardem tak krótko? Wystarczyło kilka dni, żebym się w nim zakochała... Jestem taka popieprzona. - Bello? – usłyszałam szept Felixa. – Mogę wejść ? - Tak... – szepnęłam ocierając łzy z oczu. - Ale musisz mi otworzyć – zaśmiał się kłopotliwe. - Felix, a ty gdzie? – warknął Charlie, na korytarzu. Wstałam szybko z podłogi i otworzyłam drzwi Felixowi, aby nie narażać go na konwersację z Charliem zamknęłam je szybko i się na niego rzuciłam. - Przepraszam... – szepnęłam. - Za co? – zapytał Felix zdezorientowany. - Ugh... za wszystko! – jęknęłam wtulając twarz w jego szyję. Jeśli chodzi o Felixa, to był słaby w pocieszaniu, w tym specjalizował się Demetri, ale w te chwili go nie było. - Ty płaczesz? – zapytał odchylając moją twarz ze swojej szyi.

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie, zamontowałam sobie zraszacze, żeby mi oczy nie wyschły – wyszeptałam i jestem pewna, że gdyby sytuacja na to pozwalała Felix by się roześmiał. Miał dziecinne poczucie humoru. - To premiera... światowa w dodatku – wyszeptał mi do ucha. Usiadł na łóżku, a mnie usadowił sobie na kolanach. – Powiesz mi, dlaczego płaczesz? Przez dłuższy czas nie odpowiadałam. Nie chciałam, o tym mówić, a Felix nie wymuszał ode mnie prawdy tylko czekał spokojnie, aż wyduszę z siebie jakiekolwiek słowa. - Miśki mogę wejść? - Demetri przerwał nam naszą komfortową ciszę. - Wejdź, dupku - jęknęłam. - Ale musisz mi otworzyć – chyba już to gdzieś słyszałam. Felix otworzył drzwi Demetri’emu, a już wkrótce byłam obejmowana jego napakowanymi ramionami. Wyczułam, że ma ze sobą jakąś butelkę. - Felix, wypierdalaj stąd. Moje kochanie płacze, zostaw nas samych – syknął Demetri. Nie chciało mi się nawet zaprzeczać. Felix wyszedł z mojego pokoju, a ja z Demetrim zostaliśmy sam na sam. Potrzebowałam go w tej chwili najbardziej na świecie, bo kurwa tylko ten idiota mógł mi doradzić w sprawie Felixa i mnie pocieszyć.

– Powiesz mi, co się stało? – pokiwałam

lekko głowa, ale nie wydałam z siebie żadnego dźwięku. – zorientowałam się, że nie mogę. Za mocno płakałam. – Cii... szepnął. Zgaduje, że chodzi o Edwarda... co znowu spierdolił? – szepnął wycierając kciukiem łzy z moich oczu. Opowiedziałam mu cała historię poczynając od wyznającego mi miłość Felixa, aż po ten pieprzony zakład. - Kurwa! Co za skończony idiota. Zaraz zbiorę chłopaków i tak mu wpierdolę...

152

Traceur In Love by Charlotta17 Mimo, że wcześniej sama obmyślałam milion sposobów, dzięki którym mogłabym zabić Edwarda, to wtedy zaprzeczyłam. Nie chciałam, żeby się w to mieszali. - Ale ja go chyba nadal... – chrząknęłam. – …kocham – Tak, kurwa, kocham go! - Pij, nie pierdol! – warknął Demetri przystawiając mi do ust piwo. Właśnie, o to mi chodziło, gdy mówiłam, że Demetri jest najlepszy w pocieszaniu. Nie będzie siedział i wmawiał mi, że wszystko będzie dobrze. Da mi piwo i po prostu ze mną będzie! - Bello... ale tego nie można tak zostawić. Temu Newtonowi też wpierdolę. Jutro jest u niego impreza, tak? Ha! To będzie miał zajebistą

imprezę –

Demetri zaśmiał się pod nosem zapewne już obmyślając plan. – Niech tylko pojawi się Emmett. - Daj spokój ON nie jest tego warty...

Edward - Kurwa... Spieprzyłem – warczałem sam na siebie. Przemieściłem się na schody Belli i rozejrzałem się wokół siebie, Charlie grzebał coś w szufladzie, a Renee oglądała Fashion TV. Dyskretnie zbiegłem po schodach

i schowałem się za jebaną kanapą,

potem jak najszybciej tylko mogłem pobiegłem do drzwi wyjściowych, które na szczęście były otwarte. Gdy znalazłem się na dworze odetchnąłem z ulgą, ale to nie trwało długo, bo przypomniałem sobie, co przed chwilą się stało. Powiedziałem Belli całą prawdę o zakładzie i znienawidziłem się w momencie, gdy zobaczyłem, że w jej oczach gromadzą się łzy. Kurwa! Mój kotek płacze przeze mnie!

153

Traceur In Love by Charlotta17 Wkurwiony na samego siebie wsiadłem do samochodu i pojechałem do mojego domu, jak najszybciej tylko mogłem. - Alice! – krzyknąłem tak głośno, że aż szyby w oknach się zatrzęsły. O dziwo skrzat przyszedł, ale nie był sam towarzyszył jej Jasper, który był ubrany w same bokserki... i rzucał w moją stronę gniewne spojrzenia, typu „czego kurwa chcesz”. - Później porozmawiamy o tym, co się tu stało, teraz musicie mi pomóc, bo spierdoliłem sprawę – jęknąłem. – Poza tym gdzie są rodzice? - Nie pamiętasz? Ugh.. nieważne powiedz mi, co się stało. - Powiedziałem Belli o zakładzie... Umm... nie zareagowała najlepiej... - A jak miała kurwa, zareagować?! – wrzasnęła Alice. - Nie krzycz... na mnie. Chcę, żebyście mi pomogli wymyślić plan, jak mam ja przeprosić, bo zwykłe „przepraszam”, przecież nie wystarczy. - Dobrze, że jej powiedziałeś – skomentował Jasper drapiąc się po głowie. I chyba mam mały plan – uśmiechnął się krzywo. - Niech sam sobie poradzi! - warknęła Alice gniewnie. - Alice! Jesteś moją siostrą. – odparłem ona musiała mi pomóc. Nie mogę stracić Belli. - Co z tego?! Jesteś dupkiem i nie zamierzam ci pomagać, Jasper też nie – burknąłem na nią pod nosem i spojrzałem błagalnie na Jazza. Ta blondyna musiała mi pomóc. - Jesteś moim kumplem i mimo, że niesamowicie mnie wkurwiasz, to ci pomogę. Alice fuknęła na niego i jestem pewny, że się obraziła. Może gdybym nie był skończonym dupkiem, to bym się tym przejął.

154

Traceur In Love by Charlotta17 - Jadę do Belli! – warknęła Alice ubierając spodnie i inne części garderoby na moich oczach. Wyszła z salonu trzaskając drzwiami i odjechała swoim porsche. - Super... obraziła się... - Potem to załatwisz teraz powiedz mi swój plan. - Obawiam się, że bez Alice jest on niemożliwy – nagle poczułem potrzebę biegnąć za Alice i ją przepraszać. - Kurwa! - Stary... nie przejmuj się, zaraz coś wymyślę. Cholera to będzie trudne, bo Bella zapewne nie chce cię znać i nie będzie chciała gdzieś z tobą wyjść. – jęknął uciskając nasadę nosa. – Wiem! – wykrzyknął i zaczął opowiadać.

Rozdzial 12 Edward Ciągle siedziałem przy biurku i nerwowo stukałem o jego blat. Minuty zdawały się biec tak wolno. Spojrzałem na zegarek 6:00. Czas na prysznic. Nie pełen życia skierowałem się w stronę łazienki i rozebrałem się. Wszedłem pod prysznic i nie chciało mi się nawet śpiewać jak to zwykle mam w zwyczaju. Czym cholera miałem się cieszyć ? Zimna woda trochę mnie orzeźwiła, więc z prysznica wyszedłem już żywszy. Zszedłem na dół do kuchni i zdziwiłem się widokiem mamy. - Cześć mamo. Nie śpisz? – zapytałem całując w policzek na przywitanie. - Nie mam spania – uśmiechnęła się ciepło czochrając mnie po włosach. Mama nalała mi do kubka kawę, którą z chęcią wypiłem.

155

Traceur In Love by Charlotta17 - Pokłóciłem się z Bellą – szepnąłem cicho. - O co poszło? – zapytała zmartwiona mama głaszcząc mnie po włosach. Lubiłem z nią rozmawiać. - Wyrzekniesz się mnie jak się dowiesz – odparłem. - Powiedz mi, bo zaczynam się bać. Nie będę cię oceniać. - Mike Newton zaproponował mi zakład, polegał na tym, który pierwszy zdobędzie Belle – Esme spróbowała cos powiedzieć, ale jej nie pozwoliłem. – Ale to nie ma i nie miało dla mnie znaczenia – powiedziałem szybko. Powiedziałem to wczoraj Belli... umm... nie zareagowała najlepiej – na sam koniec mojej opowieści westchnąłem. - Wymyśliłeś coś żeby ją przeprosić? - Tak – uśmiechnąłem się krzywo. – Jasper mi pomógł. Dzisiaj wcielimy plan w życie. - Opowiedz mi o nim. – zaproponowała mama. - Ok.! – ja uważałem, że plan jest świetny chciałem zobaczyć co sadzi o nim Esme, więc zacząłem opowiadać. - Synku nie wierzę, że to powiem, ale jesteś stuknięty – Esme zaśmiała się gdy skończyłem opowiadać.

Bella Alice odwiedziła mnie na godzinę. Rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym nie wspominała o Edwardzie, pewnie chciała poprawić mi humor. Wybrała mi

ubrania

na

następny

dzień

szkoły,

a

następnie

w

pełni

usatysfakcjonowana oznajmiła, że dzięki temu Edward będzie wiedział co stracił, a następnie wyszła z mojego domu. Leżałam

z Demetrim na łóżku już kilka godzin. On spał, a ja ciągle

patrzyłam się w sufit rozmyślając, czy dobrze zrobiłam kłócąc się z

156

Traceur In Love by Charlotta17 Edwardem. Jeszcze parę godzin temu modliłam się do Boga, żeby dał mi siłę, wiarę i ochotę, żebym mijając go w szkole nie przypierdoliła mu tak, że pomyliłby walentynki z haloween. Amen i piona! A teraz... Cholera przecież powiedział mi o zakładzie sam i przeprosił, ale byłam na niego zbyt zła, żeby pozwolić mu się wytłumaczyć do samego końca. Pozwolę mu na to dzisiaj! Spojrzałam na zegarek, była już 6:37. Niechętnie wstałam z łóżka i poszłam pod prysznic. Zimny prysznic na pewno dobrze mi zrobi. Ściągnęłam ubrania i weszłam pod prysznic. Zimna woda zmyła ze mnie trochę smutku i zmęczenia. Wyszłam z prysznica i wytarłam się ręcznikiem, przypomniało mi się, że zapomniałam wsiąść sobie ubranie z szafki, więc założyłam szlafrok i niechętnym krokiem poszłam do garderoby. - Bello... mogłabyś ściągnąć ten szlafroczek? – zapytał już obudzony Demetri. - Pocałuj mnie dupę – mruknęłam racząc go fuck’a man’em. - Kuszące, ale obawiam się, że nie możemy sobie pozwolić na tak osobiste kontakty – odparł szczerząc się do mnie. - Dupek – powiedziałam tylko. - Teraz będziesz mnie dupkować? Chciałem cię tylko rozśmieszyć. - Wiem... – mruknęłam wyciągając z szuflady bieliznę oraz to co dzień przed przygotowałam mi Alice, a składało się to z jasnych czółenek, turkusowej spódniczki i koszulki z koronką z tyłu, a na to wszystko skórzana kurtka. Jak na razie ubrałam tylko bieliznę, stwierdziłam, że na czas obecny nie muszę zakładać ubrań do szkoły jeszcze mnóstwo czasu. Jedynie w bieliźnie wyszłam z garderoby i pokazałam się Demetriemu. Zagwizdał na mój widok, na co ja przewróciłam oczami. Nie krępowałam się przed nim, bo nie raz wdzieliśmy się w samej bieliźnie. - Jesteś głodny? – zapytałam.

157

Traceur In Love by Charlotta17 - Trochę – mruknął klepiąc się po brzuchu. - Ja już znam te twoje „trochę”. Czy jajka na bekonie pozbędą się twojego trochę? - zapytałam. - Tylko błagam cię ubierz się, bo mnie rozpraszasz – popatrzyłam na niego z niedowierzaniem i niepewnie założyłam mój niebieski szlafrok. – Chodź dupku – odparłam próbując zepchnąć go z łóżka. - Już idę kochanie – zaśmiał się i złapał mnie w tali. – wywróciłam oczami i poszliśmy do kuchni Wyciągnęłam wszystkie potrzebne składniki i zaczęłam robić jajka na bekonie. - Chcę z tobą porozmawiać o Felixie. On się we mnie zakochał... cholera, co ja mam zrobić, przecież wiecie, że kocham was jak braci. Właśnie co do braci.. gdzie jest Emmett? - U Rosalie – zaśmiał się pod nosem. – Co de Felixa to się nie przejmuj kiedyś mu przejdzie. Znajdzie sobie jakąś dziewczynę. Tym czasem trochę pocierpi i mam nadzieję, że kiedyś się odkocha – westchnął Demetri. – właśnie kiedyś... - Czy ja dobrze widzę? Mój ukochany braciszek przespał cię z moją ukochaną – warknął Felix drapiąc się po brzuchu. Tak groźnie to wyglądało. - Zależy jak rozumiesz słowa „przespał się”. – Ziewnął Demetri. – Jest taka akcja włamujemy się do domu Cullena rozwalamy mu jego volvo, a potem otrujemy go, a piekło będzie jego wybawieniem. Charlie ułoży sprawę i nie trafimy do więzienia. Co ty na to? - Z wielką chęcią. - Przestańcie! - syknęłam. - Oj żartowaliśmy, przecież – mruknął Felix przytulając mnie do siebie, jednak w jego głosie wyłapałam nutę nieszczerości.

158

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie, ja nie żartowałem – wywróciłam na niego oczami i

wróciłam do

jedzenia. Zjadłam trochę jajecznicy i zobaczyłam, że jest już 7:05. Pobiegłam do pokoju i zaczęłam się ubierać. Przejrzałam się w lustrze i musiałam stwierdzić, że wyglądam całkiem nieźle. Jednak na wszelki wypadek gdyby szpilki dały mi się we znaki spakowałam do torby tenisówki. Gdzie ten pierdolony Emmett? Przez niego się spóźnię. Nieważne. Śpieszyło mi się. Postanowiłam nie czekać na Emmetta, wiec wybiegłam z domu i wsiadłam do mojego samochodu jadąc do szkoły. Po kilku minutach dotarłam na parking szkolny. On już tam był i dyskutował o czymś z Emmettem, który o dziwo jeszcze go nie zabił i z Jasperem. Zebrałam w sobie całe siły i zaparkowałam obok samochodu Haleów. Dziewczyny podeszły do mnie, a rozmawiający chłopcy nagle zamilkli. Edward

przeleciał

po

mnie

wzrokiem

i

uśmiechnął

się

niepewnie.

Odwróciłam głowę i nie patrzyłam w jego stronę. - Cullen to idiota - syknęła Rose w moją stronę. Pociągnęły mnie za sobą do szkoły i zaczęły plotkować. – Ciekawe jak cię przeprosi? - Wybaczę mu od razu, właściwie to już mu wybaczyłam – powiedziałam. – W końcu sam mi powiedział o zakładzie nie dowiedziałam się tego np. od ciebie, albo od Alice - uśmiechnęłam się krzywo. Dziewczyny spojrzały na siebie porozumiewawczo i zaczęły mnie pouczać jak powinno się postępować z facetami. - Posłuchaj Bello... Nie możesz mu wybaczyć tak od razu. Niech się trochę pomęczy zwykłe „przepraszam” w takiej sytuacji z jego strony nie wystarczy. Niech wie, że nie jesteś jakąś zwykłą panienką, która, będzie na każde jego zawołanie. Czyli jak będzie cię po prostu przepraszał masz nie reagować, bądź taką suką jak ja – uśmiechnęła się do mnie Rosalie.

159

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie jesteś suką – odparłam. - Ranisz mnie! – zaśmiała się Rose. Na parking pomału zaczęły zjeżdżać się samochody, więc poszłyśmy z dziewczynami do swoich klas. Pan Mason jak zwykle przynudzał, więc schowałam się pod kurtyną włosów, zamknęłam oczy i zaczęłam myśleć o Edwardzie. Kolejne lekcje minęły stosunkowo szybko, a na każdej przerwie Edward mnie przepraszał, jednak udawałam zimną sukę, jak nakazały mi dziewczyny. Gdy minęła ostatnia lekcja Jasper uciął sobie ze mną pogawędkę, którą chciałam jak najszybciej skończyć. -Widziałaś, gdzieś Edwarda? - zapytał. - Nigdzie go nie ma. -Nie nie wiem gdzie jest – mruknęłam. -Ok. Wezmę Emmetta do siebie, więc nie musisz go odwozić. Pokiwałam głowa, na znak, ze to zrozumiałam i poszłam do mojej szawki szkolnej w poszukiwaniu kurtki jednak jej tam nie było. -Bello idziesz? – zapytały dziewczyny. -Nie mogę znaleźć kurtki! – idźcie beze mnie – odparłam. Dziewczyny pokiwały na znak, ze rozumieją głowami i poszły. Szkoła była już pusta, a ja nadal nie mogłam znaleźć tej pieprzonej kurtki. -Tego szukasz? – odparł ktoś za mną. Odwróciłam się i zobaczyłam wysokiego mężczyznę z blond kitką na włosach. Spojrzałam na niego niepewnie i wzięłam od niego kurtkę. Wolałam nie pytać skąd ja ma. Po prostu wzięłam ją od niego i jak najszybciej tylko mogłam. Wyszłam na parking i zobaczyłam, że został jedynie samochód Edwarda oraz jakiś czarny van, zapewne należał do blondyna. Skierowałam się w stronę mojego samochodu i wtedy ktoś złapał mnie od tyłu i zawiązała mi na ustach jakąś pieprzoną szmatę. Wtedy zrozumiałam, że to pieprzone porwanie. Zaczęłam walić tego kogoś nogami i usiłowałam krzyczeć jednak

160

Traceur In Love by Charlotta17 na próżno mężczyzna wrzucił mnie do samochodu i zorientowałam się, że nie jestem sama. Edward. Edward był ze mną, a to już jakiś plus. Mężczyzna wziął jakiś sznurek i związał mi nim ręce i nogi. Jak na porywacza to miał czysto w samochodzie. - Co masz w plecaku? – warknął mężczyzna grzebiąc w nim. Mój telefon schował sobie do kieszeni a resztę zostawił. Kurwa! Pierdolony porywacz. Miałam ochotę mu przyjebać, ale nie było szans. Zamknął drzwi vana, a Edward od razu przysunął się do mnie szurając tyłkiem po podłodze. Spojrzałam na niego prawie płacząc. Zostaliśmy porwani. Kurwa porwanie. Edward bełkotał coś przez knebel na naszych ustach, ale nic nie mogłam zrozumieć. Na początku myślałam, że to wymyślił, żebym mu przeprosiła, ale gdy zobaczyłam, że ma podbite oko a z jego warg cieknie krew stwierdziłam, że to niemożliwe. Po co miałby sam siebie bić? Edward zaczął mi coś pokazywać. Wskazywał na moje związane ręce, a następnie na swoje. On miał związane ręce z przodu, a ja z tyłu, więc zrozumiałam o co mu chodzi. Przysunęłam się do niego tak, że moje plecy były złączone z jego klatką piersiową i rękoma próbowałam rozwiązać sznurek, który owijał jego ręce. Po minucie udało mi się tego dokonać, a wtedy wyciągnęłam mu także knebel z ust. - Nic ci nie zrobił? – zapytał Edward przytulając mnie do siebie, a następnie zaczął rozwiązywać wszystkie sznurki i wyciągnął knebel z moich ust. - Przepraszam, za ten pieprzony zakład i za wszystko – wyszeptał Edward mi do ucha. Objęłam go mocno, a on pocałował mnie namiętnie. - To boli? – zapytałam Edwarda wskazując na ranę na jego twarzy gdy przestaliśmy się już całować.

161

Traceur In Love by Charlotta17 - Nie tak mocno jak nasza kłótnia – szepnął. Sięgnęłam do plecaka i wyciągnęłam z niego chusteczki i mojej tenisówki. Chusteczki dałam Edwardowi by starł z twarzy krew, a sama zaczęłam ubierać tenisówki. - Edward to nie przypadek, że on nas porwał – szepnęłam cicho. – Mamy bogatych rodziców. Pewnie będzie chciał jakiegoś pieprzonego okupu. - Bello? Czyli mi wybaczasz tak? – pokiwałam głową. – Tak bardzo się cieszę. Nie spałem dzisiaj. Tak się martwiłem, że już nigdy się do mnie nie odezwiesz. Nagle samochód się zatrzymał. - Mamy szanse uciec – szepnął Edward uradowany. Gdy tylko drzwi się otworzyły, Edward rzucił się na mężczyznę. Jednak ten okazał się silniejszy i wrzucając Edwarda z powrotem do śmierdzącego vana. Znów związał mu ręce, ale nogi zostawił luźno to samo zrobił ze mną. - Jesteście niegrzeczni – zaśmiał się mężczyzna złowieszczo i palnął Edwarda po twarzy. – Chciałem być miły, ale widzę, że wy nie potraficie tego uszanować. - Porwałeś nas! Ty mówisz, że jesteś miły? –zaśmiałam mu się prosto w twarz. – Ty idioto! - Jeszcze raz mnie przezwiesz, a coś stanie się twojemu pięknemu chłopakowi i odwrotnie – ostatnie słowa skierował do Edwarda. - Ty zostajesz tutaj – warknął na mnie. – a ty idziesz ze mną – powiedział do Edwarda. - Pieprz się – syknęłam. Zabrał Edwarda i zatrzasnął drzwi vana. Nie miałam pojęcia co ten skończony idiota zrobi Edwardowi i cholernie się o to bałam.

Edward

162

Traceur In Love by Charlotta17 - Stary! To był hardcorove - odparłem, a James zaczął rozwiązywać mi wszystkie sznurki z rąk. – Ale następnym razem nie wal mnie tak mocno i nie groź Belli do cholery, pamiętasz jaka była umowa – warknąłem na Jamesa. Cała nasza paczka stała pod platformą i szczerzyli się do mnie. Pewnie Jasper wtajemniczył dziewczyny w plan. - Platforma jest zajebista – odparła Alice wskazując na wielkie drzewo na którym znajdowała się również wielka platforma. - ale nie musiałeś ukartować porwania wiesz co Bella teraz przeżywa? – Alice walnęła mnie w twarz. Co do platformy to miała rację była zajebista. Zrobiłem ją zaraz po przeprowadzce tutaj.

Byłą zrobiona z dębowych desek. Prowadził do nich

lekko przechylona drabina, która obecnie była udekorowana przez Alice jakimś światełkami. Jak ona znalazła tu prąd?! Platforma była otoczona półmetrowym płotkiem który również był ozdobiony światełkami. Na środku platformy stała mała ławeczka obok której znajdował się koszyk z jedzeniem i z innymi pierdołkami. - Nie bij mnie jeszcze bardziej i tak boli mnie cała twarz. – Rose podbiegła do mnie z miską wody i szmatką i zaczęła ścierać ze mnie tą prawdziwa i sztuczną krew. – Tak lepiej. Wszystko jest gotowe? – to pytanie skierowałem do Jaspera. - Tak. - James dzięki za pomoc – uśmiechnąłem się. James był moim starym kumplem Wisiał mi przysługę, więc postanowiłem to wykorzystać. - Wszyscy gotowi? – zapytałem z uśmiechem – pokiwali entuzjastycznie głowami, a ja skierowałem się do vana Jamesa.

163

Traceur In Love by Charlotta17 - Bello kochanie – uśmiechnąłem się do niej. – Przysięgnij, że mnie nie zabijesz. – spojrzała na mnie niepewnie. Ściągnąłem sznurek z jej rąk i pogładziłem je delikatnie. – Gdybym cię nie porwał to nigdy być nie zgodziła się na przebywanie ze mną. – szepnąłem uśmiechając się krzywo. - Edward ty idioto! Wiesz jak się bałam!? – wykrzyknęła Bella, ale potem się roześmiała. – Masz kurde pomysły. - Tak naprawdę to był pomysł Jaspera. – podałem Belli rękę i wyprowadziłem ją z samochodu. - Zamknij oczy - zamruczałem jej do ucha. - O nie, nie! Bello, to nie jest strój na randkę! Do samochodu już! krzyknęła Alice wskazując na Jeepa Jaspera. Bella otworzyła oczy i widziałem jak nimi wywraca. Cmoknąłem ją w usta Wszedłem na platformę i dla pewności sprawdziłem czy wszystko jest na swoim miejscu. - Cullen wiesz, że mam zamiar cię zabić? – syknął Emmett. - Wiem, ale dzięki mnie możemy ośmieszyć publicznie Mikea Newtona. Jak coś wpadnie ci do głowy to wal śmiało. - Ekhem! – słyszałem chrząkanie Rosalie. Odwróciłem się i moim oczom ukazała się Bella w niebieskiej letniej sukience. Pięknie jej było w niebieskim kolorze. - Wyglądasz cudownie wiesz? – zapytałem składając mały pocałunek na jej małych usteczkach. – Możecie już iść. – odparłem w stronę reszty paczki. Prychnęli coś pod nosem i odjechali. Tak kurwa ciekawe czym ja wrócę? Postanowiłem się o to martwić później. - Idź pierwszy – odparła Bella wskazując na drabinę. - Ty idziesz pierwsza jesteś kobietą – uśmiechnąłem się. - Nie bo będziesz się gapił na moje majtki.

164

Traceur In Love by Charlotta17 - Jak ty mnie dobrze znasz – zaśmiałem się kręcąc głową. –Atak poza tym to niszczysz romantyczną atmosferę. - Łobuz jesteś wiesz? – odparła Bella unosząc brwi. Na moich ustach pojawił się łobuzerski uśmieszek. - Nie, bo Ty! – oburzyłem się. - Niebo, Skarbie to wiesz gdzie jest. - Niebo, to ja mam jak Ty jesteś obok. – Cullen, ale ty się romantyczny zrobiłeś. Bella spojrzała na mnie z uśmiechem i przytuliła mnie lekko. - Nie wieże, że to powiem, ale słodki jesteś. - Wiem – powiedziałem składając pocałunek na jej czole. - Skromny jesteś. - Oj właź już! – popędziłem ja. Wywróciła oczami i weszła po drabinie. Postanowiłem, że będę dżentelmenem i że nie będę gapił się jak 15-latek pod jej kieckę. - Och! – usłyszałem. – Edwardzie... jest pięknie. - Dołączyłem do Belli i objąłem ją w tali. Posadziłem ją na małej ławeczce znajdującej się na platformie i wyciągnąłem z mini lodówki truskawki i bitą śmietanę. Bella zaśmiała się cicho i położyła ręke na moich włosach bawiąc się nimi. Zamruczałem cicho i postawiłem truskawki z bitą śmietaną na ławce. – Jak slodko. - Ty jesteś słodka. – zamruczałem jej do ucha. – Przepraszam cię za wszystko, czuję się jak skończony idiota. - Może dlatego, że jesteś skończonym idiotą. – zrobiłem smutną minkę. – Ale wiesz co? Ja się w tobie bujam skończony idioto – Bella zaśmiała się cicho. - Czyli mi wybaczasz? - Dawno ci wybaczyłam.

165

Traceur In Love by Charlotta17 - Ale dlaczego ? – zapytałem podejrzliwie. - Bo cię dupku ko... - Czekaj! Nie mów tego! - Ale dlaczego? - Bo się od ciebie nie odwalę! – powiedziałem ostrzegawczo, ale w sercu czulem jakies rozlewajace się ciepło. - To chyba dobrze nie? – zapytała z usmiechem. - Ty mi powiedz. - Oj chodź tu dupku! – Bella przyciągnęła mnie do siebie i złożyła czuły pocałunek na moich ustach. - Kocham cię – wyszeptałem cicho. – Wiem, że znamy się tak krótko, ale ja cię naprawdę kocham. Nigdy do nikogo nie czułem czegoś takiego jak do ciebie. – Zatańcz ze mną. - Nie ma muzyki. – powiedziała Bella, żeby jakoś się wymigać. - Wystarczy, że ja jestem. Oj wstawaj już. No już, sexowny tyłeczek w górę. - Tak ja i seksowny tyłeczek. - Oczywiście – wymruczałem, a moje dłonie zjechały na jej jędrne pośladki. - Nie rozgaszczaj się. - Zamknij się Swan – mruknąłem kładąc ręce z powrotem na jej plecy i nuciłem ckliwą melodyjkę, tańcząc z Bellą. - Czuje się jak idiotka. – odparła jednak nie skomentowałem jej wypowiedzi. - Przepraszam cię – wyszeptałem. – Tak bardzo. – nagle Bella zaśmiała się co mnie bardzo zdziwiło. - Co cię tak bawi? - Myśl całowania się na oczach Jessici Stanley.

166

Traceur In Love by Charlotta17 - Oczywiście, ale musimy upewnić się, że w pobliżu będzie także Mikejestem-skończonym-palantem-Newton - zaśmiałem się i złożyłam kolejny mały pocałunek na jej ustach. - Masz rację – szepnęła Bella obejmując mnie jeszcze mocniej. - Tak... w szczególności – zamruczałem mocniej obejmując moją Bellę w talii i nucąc cicho ckliwą melodyjkę.

Rozdzial 13 Edward - W domu jest tylko mój pierdolnięty braciszek, więc jeśli chcesz, to możesz wejść. – Bella uśmiechnęła się do mnie lekko. - Wybacz... Ale raczej nie – wyszeptałem jej do ucha i przygryzłem jego płatek. Cullen, co ty kurwa pierdolisz? Jedna część mojego ciała chciała zostać, ale druga mówiła, że to nieodpowiednie. Tak, tak, wiem, że wiele razy byłem u Belli w nocy, ale teraz się coś zmieniło i nie jestem do końca pewny, co takiego. - W porządku... Dobranoc, dupku Cullen – powiedziała Bella, posyłając mi złośliwy uśmieszek - Dobranoc, zołzo Swan – odparłem, odwracając się do niej plecami, zanim zdążyłaby mi odpyskować. - Idiota – mruknęła tylko, a gdy się odwróciłem, nadal stała pod drzwiami swojego domu i patrzyła jak odchodzę. Cullen, kurwa! Zawracaj i zostań z nią! Ty popierdolony idioto. W jednej chwili zawróciłem w jej stronę i wziąłem

167

Traceur In Love by Charlotta17 ją w ramiona, zaczynając całować tak namiętnie, jakbyśmy się już nigdy więcej nie mieli zobaczyć. – Co to za zmiana planów, panie Cullen? - Nie mogłem pani tak po prostu zostawić, panno Swan – wymruczałem pomiędzy pocałunkami. - No właśnie... Już myślałam, że jesteś skończonym idiotą. - Idiotą? Pożałujesz... – wyszeptałem i oderwałem się od niej tylko po to, by wepchnąć ją do domu. Popchnąłem ją na kanapę i wróciłem do całowania. - Mmm.. cudownie smakujesz. - Edward! – Bella odepchnęła mnie, nasłuchując. - Słyszysz? – zadała mi pytanie. - Nie! – odparłem, nie wiedząc o co jej chodzi. I jak ona mogła tak brutalnie mnie odepchnąć? - No to bądź cicho – zganiła mnie, dając mi lekkiego plaskacza w policzek. - Gdy cię widzę, serce rucha płuca – usłyszałem głos Emmetta. Jego romantyzm nie zna, kurwa, granic. Bella zaczęła się śmiać jak głupia, a ja do niej dołączyłem. Emmett był w domu i to nie sam. - Kocham mojego brata – powiedziała, a ja śmiałem się już tak głośno, że zdziwiłem się, że Rosalie i Emmett tego nie słyszą. - Na czym skończyliśmy? – zapytałem, rzucając się na Bella tak szybko, że pisnęła. Moje usta dotknęły jej, by połączyć się w idealnym pocałunku. Bella położyła ręce na mojej szyi i w ten sposób znaleźliśmy się jeszcze bliżej siebie. - Ja pierdolę! – krzyknął ktoś. – Złaź z mojej siostry, kurwa! Zboczeniec jeden! – Emmett pociągnął mnie za fraki i usadził na fotelu. Patrzyłem na niego, nie wiedząc do końca, o co mu chodzi. Misiek trzymał w ręku kij od bejsbola i mierzył we mnie.

168

Traceur In Love by Charlotta17 - Co jest? – zapytałem niepewnie. - Chciałem, żebyś zlazł z mojej siostry - powiedział poważnie. Wow, poważny Emmett to premiera, kurwa, światowa! Nie wytrzymał i wybuchnął śmiechem. - Z czego rżysz? – warknąłem. - Żebyś widział teraz swoją minę! Napalony i jednocześnie przerażony Edward Cullen – zarechotał jak ostatni idiota. – Drżysz jak mała suczka. - Zapłacisz mi za to, jebana łaciata krowo – odparłem, podnosząc się z miejsca. W tym samym momencie coś złapało mnie z tyłu i przygwoździło do podłogi. - Zginiesz, frajerze – warczał Demetri, siedzący mi na plecach. - Zostaw go, do cholery! – warknęła Bella. Dziękuję ci, skarbie. – Albo nie, wiesz co? Zabierzcie go... – O tak, Bello, jesteś najcudowniejszą dziewczyną na świecie! Cholera! – Zemsta jest słodka, Cullen – zaśmiała się. - Ty mała zołzo – wywarczałem. - Będzie zemsta, Cullen – warknął Felix. Tak, stanowczo zasługiwałem na jakiś wpierdol. - Bella jest moja, nie myśl sobie, że na ciebie poleci – warknąłem, bo kurwa widziałem, jak on na nią patrzył. Jakby mógł, to rozebrałby ją teraz i pieprzył na moich oczach. No dobra, może przesadzam. - Nie jest podpisana. – Zrzuciłem z siebie Demteriego i podszedłem do Belli, liżąc jej szyję. - Polizane, zaklepane. – wyszczerzyłem się, a Bella zbeształa mnie wzrokiem. - Nie jestem rzeczą, żebyś mógł mnie posiadać! – krzyknęła. Cholera, nie wiedziałem, że tak to zabrzmiało. To oczywiste, że Bella nie jest rzeczą, ale jest moją ukochaną, tak? Kurwa, brzmię jak jakaś cipa.

169

Traceur In Love by Charlotta17 - Oj, no wiesz, że to nie tak. Poza tym to nie ja ciebie, tylko ty mnie oddajesz w ręce tych psycholi – syknąłem gniewnie. - Zabierzcie już tego idiotę, nim wkurzy mnie jeszcze bardziej. - Dobranoc – szepnąłem. - Słodkich snów, ty egoistyczny skurwysynie – odparła z poważną miną i pocałowała mnie w policzek, a następnie roześmiała się, zmierzając schodami na górne piętro.

Bella Zaczęłam się zastanawiać, czy dobrze zrobiłam, zostawiając Edwarda w rękach Demetriego i Felixa. Martwiłam się o mojego dupka. Z tamtymi dwoma to nigdy nic nie wiadomo. No, ale cóż… po chwili zasnęłam. - Bella? Bella! – Emmett zaczał mną potrząsać, a ja miałam wrażenie, że zaraz zwrócę wszystko, co wczoraj zjadłam. - Przestań! – krzyknęłam i schowałam się pod kołdrą. Wiedziałam, że nadal nade mną stoi, słyszałam jego głośny oddech. - Tak, Wielki Bracie? – zapytałam, wyciągając głowę z pod kołdry. - Rosalie poszła, a ja jestem głodny. - To zrób sobie coś do jedzenia. – westchnęłam i włączyłam telewizor, a następnie zaczęłam skakać po kanałach. Mamy tyle programów, a nic ciekawego w tym pudle nie ma. Wyłączyłam go i zaczęłam konwersację z Emmettem. - Zrobisz mi płatki? – posłał mi te swoje Emmettowskie oczka, które TAK na mnie działały. Westchnęłam i zgramoliłam się z łóżka. Wlokłam się przez korytarz, a Emmett lazł tuż za mną. W końcu nie wytrzymał i zrobił to, czego

170

Traceur In Love by Charlotta17 tak bardzo nienawidzę. Złapał mnie w pasie i przeskoczył ze mną przez barierkę. - Emmett, kurwa mać! – krzyknęłam przerażona. - Wiedziałem, że cię pocieszę. – wyszczerzył się do mnie, ukazując swoje urocze dołeczki. Wywróciłam na niego oczami i poszłam do kuchni. Wlałam do kubka mleko i wsadziłam do mikrofalówki, by się zagrzało. - Nie mam pojęcia, co trudnego jest w zagrzaniu mleka i wsypaniu płatków do miski. - Ale lubię, gdy ty to robisz. - Nie podlizuj się. Powiedz lepiej, o co chodzi? - No bo Edward... - Co z Edwardem? – zapytałam lekko przerażona tonem głosu mojego brata. - Ymm.. oni go zgubili. -

Co?!

–

wrzasnęłam.

–

Jak

to

go

zgubili?!

Jak

mogli

zgubić

siedemnastoletniego chłopaka?! – wrzasnęłam. - Upili go

– szepnął cicho Emmett. Nerwowo drapał się po głowie i

wpatrywał się w mikrofalówkę. Wyciągnęłam to cholerne mleko, wlałam do miski i podałam oblizującemu się Emmettowi. Nastawiłam druga szklankę mleka, bo przecież wielgaśną miską płatków niedźwiedzia nie nakarmisz. - Która godzina? – zapytałam. Emmett spojrzał na zegarek i zmarszczył brwi. Tsa… kiedyś kupiliśmy mu tradycyjny zegarek i tata dowiedział się, że Emmett się na nim nie zna, więc kupił mu zegarek elektroniczny, z którym i tak nadal ma problemy. Pozwólcie, że zostawię temat mojego popierdolonego, ale kochanego brata bez komentarza. Zresztą temat Emmetta, to nie żaden temat, tylko film komediowy. Tyle do powiedzenia w tej sprawie. - Umm, Bella! – jęknał. – Wiesz, że nie potrafię!

171

Traceur In Love by Charlotta17 Drzwi wejściowe się owtorzyły i zobaczyłam Demetriego z Felixem… bez Edwarda. - Gdzie on jest? – zapytałam przerażona. - Nie mam pojęcia! - Co wy tam robiliście? – patrzyłam na chłopców z wyczekująco, jednak żaden nie raczył mi odpowiedzieć. Jedyne co robili, to stali, co jakiś czas wymieniając między sobą porozumiewawcze spojrzenia. - Umm… no nie wiem – odparł Demetri. - Kac Vegas na żywo! – pisnął zachwycony Emmett, a płatki, które obecnie przeżuwał, wypluł na stół. - Emmett, błagam cię! – jęknełam. Czy on musiał siać zniszczenie wszędzie, gdzie tylko się znajdował? - Zadzwońmy do niego. - Dzwoniliśmy – westchnął Demetri i podał mi komórkę Edwarda. – Na marne. - Gdzie wczoraj byliście? - Pojechaliśmy do klubu i poważnie porozmawialiśmy. - Poważnie porozmawialiście? – uniosłam na nich brew. – Tsa jasne… - No tak! Cholera, Bella, uwierz, no dlaczego mielibyśmy kłamać? Potem wypiliśmy piwo, jakieś drinki i inne gówna, budzimy się rano, a tego twojego nie ma. - Ten mój ma imię – warknęłam. – Z resztą nieważne. Chodźmy go szukać. Szybko się ubrałam i wybiegłam na dwór. Ja wraz z Demetrim wsiadłam do jednego auta, a Emmett i Felix (ku niezadowoleniu Felixa) do drugiego. - Demetri… - westchnęłam. – Jakby mi się chciało, to w tym momencie bym cię zabiła. - Wiem przecież.

172

Traceur In Love by Charlotta17 - Gdzie ostatni raz go widzieliśie? - W Twilight. - Nie sądziłam, że będziecie go ciągać po klubach. – Demetri mruknął coś pod nosem i zaczął obserwować moje niespokojne ruchy. - Uspokój się. Przecież gdyby Edward się nie znalzł, to masz jeszcze mnie. Nic fajniejszego już ci się trafić nie mogło. - Pocieszające – odparłam wrednie. - Ej, bo strzelę focha! – zaśmiał się. - A wiesz, co to jest FOCH*? – zapytałam, lustrując Demiego wzrokiem. - Cicho! Wiem – zaśmiał się i zaczął wiercić się na fotelu. Zatrzymałam samochód i wysiadłam z niego najszybciej, jak tylko mogłam. Skierowałam się do klubu. Coś musiało się tam stać, bo wszędzie były porozrzucane stoły, potłuczone szklanki i chuj wie co jeszcze. - To on! – krzyknął jakiś facet, wskazując na Demetriego. - Mam czuć się wyróżniony? – wyszeptał mi Demetri do ucha. – Zanim wyskoczy pan z jakimiś oskarżeniami, chciałbym się pana zapytać, czy jak wychodziłem z tego klubu, był ze mną ten rudy koleś? - Zrujnowałeś mój klub! - Zmywamy się – szepnął i wybiegł. Facet zaczął za nami przeklinać i tak dalej i tak dalej. Szukaliśmy Edwarda wszędzie: w

klubach, w różnych placówkach, w

szpitalach, a nawet w rowach, co było tylko chorym pomysłem Demetriego, ale pomińmy już tą kwestię. Poważnie się martwiłam, gdy nagle Demetri zobaczył pogrzeb. - Kostnica! – krzyknął nagle uradowany, a ja niemal spowodowałam wypadek samochodowy.

**

Fachowe Obciąganie Chuja… Wiem, wiem sieję zgorszenie : P

173

Traceur In Love by Charlotta17 - Co?! – wrzasnęłam. - Chcieliśmy, żeby było zabawnie i… - Zabiliście go?! – krzyknęłam, już kompletnie nie myśląc nad tym, co mówię i robię. - Co?! Nie! Zamknęliśmy go tylko. W trumnie… - Demetri, ty skończony idioto! - Uderzyłam go w ten zakuty łeb, mając nadzieję, że coś mu się poprawi, ale to już chyba nie możliwe. Ruszyłam z piskiem opon do najbliżeszj kostnicy. Nie chcieli mnie tam wpuścić, a gdy wytłumaczyłam jednemu facetowi, o co chodzi, ten zaczął się śmiać myśląc, że żartujemy. Jednak wpuścił nas, gdy zdał sobie sprawę, że mówimy poważnie. Boże, czy w trumnach jest powietrze?! - Bella… boję się – wyszeptał do mnie Demetri, łapiąc mnie za ręke. - Spokojnie… oni i tak już nie żyją. – powiedziałam, przełykając ślinę i już miałam wejść do zimnego pomieszczenia, gdy usłyszałam głos Edwarda. - Och, czuję się przy tobie taki bezpieczny – zaśmiał się Demetri łamiącym się głosem. Przerażało go to miejsce. Mnie też. - Tłumaczę ci już setny raz! Nie jestem potomkiem Jezusa! – weszłam do pokoju, gdzie znajdował się mój dupek i jakaś blondynka, która śliniła się na jego widok. - Edward? – zapytałam zdziwiona, nie wiedząc o co chodzi. - Bella... Planuję zabić twoich cudownych przyjaciół – warknął. – Wiesz, co oni mi zrobili?! - Stary, nie przeżywaj i tak by cię to kiedyś spotkało! - Kurwa, tak! Ale byłoby to za jakieś sto lat, gdy będę już stary i, co ważniejsze, MARTWY! Co gorsza, ta oto kobieta myśli, że zmartchwystałem i wypuści mnie dopiero, jak zrobi mi badania. Chce pobrać ode mnie krew i

174

Traceur In Love by Charlotta17 wskrzesić swojego dziadka, który nie żyje od dwóch lat. Nie dopuszcza do siebie nawet myśli, że on już dawno zgnił. - Chodź już! – warknęłam, ciągnąc Edwarda za rękę. - A moje badania? – wyszeptała zawiedziona dziewczyna. Nie sądzę, że blondynki są głupie, ale ta to wyjątkowy egzemplarz. - Muszą poczekać – odparłam. – Przykro mi. Masz dzisiaj pecha. Warknęłam cicho pod nosem i wyszłam wraz z chłopakami. Naprawdę miałam już dość tej bandy idiotów. Jestem pewna, że niedługo przez nich osiwieję, o ile wcześniej nie umrę. Wkurzali mnie. Niestety za bardzo ich kochałam, żeby ich zamordować. Swan, ty niedorobiona psychopatko. Usiadłam w samochodzie zła i jednocześnie szczęśliwa, że znalazłam mojego dupka. Byłam przekonana, że już nigdy, przenigdy nie wypuszczę Edwarda z nimi gdziekolwiek, wiem to na pewno. Pocałowałam mojego dupka w usta i poczułam smak alkoholu. - Nie przesadziłeś przypadkiem? – zapytałam. - Ugh... przypomniało mi się, że mam kaca – jęknął Demetri. - Może trochę. – Uśmiechnął się lekko. Myślę, że był jeszcze trochę przerażony, z resztą kto by nie był po tylu godzinach leżenia w trumnie. Wzdrygnęłam się. - Martwiłaś się, co? – zapytał, szturchając mnie lekko w ramię, a ja zaśmiałam się pod nosem. - Cicho. Nie lubię cię. - Pff! Oczywiście, że nie! Ty mnie kochasz! - Cholera – szepnęłam. - Co? – zapytał zdezorientowany. Popatrzyłam na niego, widząc na jego twarzy kompletny nieogar.

175

Traceur In Love by Charlotta17 - Masz rację. – uśmiechnęłam się. - I wiesz co? To nie tak, że się martwiłam, to było coś mocniejszego, znacznie mocniejszego. „Martwiłam się”, to za słabe określenie. - Ugh, a moglibyście się zamknąć? - Cicho tam – syknęłam. Jestem pewna, że Demetri wywrócił oczami na moje słowa. Zatrzymałam się pod domem, gdzie zastałam już całkiem zrezygnowanych Emmetta i Felixa, choć ten drugi trochę mniej. Ucieszyli się na widok Edwarda jak nigdy, a później po prostu wszyscy jakoś się schowali, a ja zostałam z Edwardem na podwórku. - Boże, Bella, tęskniłem – wyszeptał Edward, składając na moich ustach delikatny pocałunek. - Już nigdy więcej cię z nimi nie puszczę, przysięgam ci to. Możesz spać spokojnie. - Będę spać spokojnie tylko wtedy, gdy każdego dnia upewnię się, że kochasz mnie tak samo mocno, jak wcześniej i że... - Ciii... – Uciszyłam go namiętnym pocałunkiem. – Kocham cię – wyszeptałam. I to się nie zmieni. - Ugh... kotku, ja też cię kocham i tak będzie już zawsze, obiecuję ci to. Bello? - Tak? - Czy... czy ty płaczesz? – zapytał, niedowierzając. - Chyba - szepnęłam, przytulając się mocno do ukochanego. Chciałam, żeby tak było już zawsze: Edward i ja, zakochani. Odsunął się ode mnie, ale tylko po to, by scałować moje łzy, a później usta, gdy nagle zaczęło padać. - Jak w filmach – zachichotałam.

176

Traceur In Love by Charlotta17 - Widzisz, zamówiłem dla nas deszcz – uśmiechnął się, składając na moich ustach delikatne pocałunki. – Podoba ci się? - Mogłeś się bardziej postarać. Deszcz już wyszedł z mody – odparłam, gładząc Edwarda po policzku. - Co byś powiedziała na burzę gradową? - Następnym razem. - Następnym razem – powtórzył za mną, a na jego twarzy wykwitł piękny uśmiech. - Chodź, jestem cała mokra. Bez podtekstów seksualnych, proszę. – Dodałam, zanim zdążył cokolwiek jeszcze powiedzieć. - Kocham cię – powiedział tylko. - To dobrze i niech już tak pozostanie – uśmiechnęłam się szeroko, a gdy rozpadało się na dobre, pobiegliśmy szybko do domu przy dźwiękach piorunów. *** Jeśl chodzi o Mike’a i moją wygraną w zakładzie, to umowa była taka, że przez tydzień miał mi służyć. Razem z chłopakami wymyślilismy dla niego kilka ciekawych akcji. Byliśmy na jego imprezie, gdzie było mnóstwo ludzi. Wyczailiśmy także jakiegoś geja i postawiliśmy go obok Mike’a, któremy rozkazałem: - Powiedz do mikrofonu, że jesteś gejem i że kochasz Justina – odparłem, wskazując na chłopaka stojącego obok niego. – Później go pocałuj – zaświergotałem – I pamiętaj, że każde niewykonane polecenie kosztuje cię 100 dolarów.... Wiecie, co było najśmieszniejsze? Zrobił to! A ja mam to na taśmie!

177

Traceur In Love by Charlotta17

Rozdzial 14 ...Kilka lat pózniej...

Edward Było dosyć późno, wracaliśmy właśnie od Alice i Jaspera, któremu powiedziałem wszystko o moich dzisiejszych planach. Musiałem się komuś wygadać, koniecznie. - Kocham cię – szepnąłem do ucha mojej dziewczynie, gdy szliśmy ścieżką w parku. Byłem całkowcie spanikowany, gdy trzymałem ją za rękę i myślałem

o

małym

pudełeczku

znajdującym

się

w

mojej

kieszeni.

Zastanawiałem się, kiedy będzie ten odpowiedni moment, by jej to powiedzieć. - Ja ciebie też – mruknęła i zaczęła rysować kciukiem kółka na wierzchu mojej dłoni – i spraw, żeby tak zostało już na zawsze – dodała, a ja ucałowałem jej malinowe usta. Teraz Cullen! Dasz radę! Zatrzymałem się i spojrzałem prosto w jej cudowne brązowe oczy, mając wrażenie, że mógłbym się w nich utopić. Stałem tak przez kilka sekund, a może to były nawet minuty... nie wiem. Po pewnym czasie usmiechnąłem się do niej krzywo i nadal trzymając w uścisku jej rękę, uklęknąłem. Patrzyła na mnie zszokowana, gdy wyciągałem z kieszeni małe pudełeczko i otworzyłem je. - Och... – wyrwało jej się. – Edwardzie...

178

Traceur In Love by Charlotta17 - Isabello Marie Swan... – szepnąłem – przysięgam kochać cię całą wieczność, każdego dnia z osobna. Wyjdziesz za mnie? – Gdy tylko te słowa opuściły moje usta poczułem, że chciałem je powiedzieć już od bardzo dawna. Mój lęk narastał z każdą sekundą, podczas gdy Bella się nie odzywała. – Możesz tego nie przedłużać... proszę powiedz coś, jeśli nie wiesz co, to do wyboru masz dwie odpowiedzi. - Tak – odparła. – Oczywiście, że tak! – zaśmiała się, a ja wstałem z ziemi. Cały w skowronkach złapałem Bellę i złożyłem gorący pocałunek na jej ustach. Założyłem pierścionek zaręczynowy na jej palec i odgarniając jej włosy za ucho, utorowałem sobie drogę do jej ust. Dziewczyna uśmiechnęła się ciepło, gdy się od niej osunąłem i spojrzała na pierścionek. - Podoba ci się? – zapytałem. - Jest piękny – szepnęła, a ja nie mogąc się oprzeć, pocałowałem ją jeszcze raz. – To dlatego cały dzień chodziłeś taki spanikowany? – zapytała po chwili. – Bałeś się, że powiem nie? – zapytała, unosząc brew. -Bella... powiedzmy sobie szczerze... nigdy nie potrafiłęm przewidzieć twojej reakcji na róźne sytuacje i... - Po tylu latach bycia razem martwiłeś się, że powiem nie? – dziewczyna zaśmiała się i przytuliła się do mnie. – Jesteś takim głupkiem, Cullen – szepnęła, chichocząc. - Też cię kocham, Swan... a już wkrótce pani Cullen – mruknąłem, przygryzając płatek jej ucha. – Isabella Cullen... nie sądzisz, że brzmi idealnie? – szepnałem, na co dziewczyna w moich ramioach uniosła głowe i uśmiechnęła się szeroko. - Myslę, że brzmi wspaniale... ***

179

Traceur In Love by Charlotta17 Ludzie mówią, że licealne miłości nie mają szans przetrwania... a tu proszę, moja liecalna miłość zostanie moją żoną, podczas gdy Rosalie i Emmett mają już dziecko i są szczęśliwym, choć dość wybuchowym małżeństwem. Natomiast Alice od dziesięciu miesięcy jest szczęśliwą żoną, a od pięciu jest w ciąży. Uśmiechnąłem się mimowolnie, zerkajac na dziewczynę leżącą na moim łóżku. Przytulała się do mojej klatki piersiowei i mruczała co jakiś czas moje imię. Obserwując ją, mimowolnie się uśmiechałem. Chciałem, by tak było już na zawsze... ja i Bella oraz nasz kawałek świata. Nim zasnąłem, napisałem jeszcze sms’a do Emmetta i Jaspera.

Od teraz to ja jestem najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi – zgodziła się ~ Edward.

Bella Obudziłam się z uśmiechem na twarzy, przypominając sobie, jaki cudowny miałam sen. Po chwili spojrzałam na pierścionek na moim palcu i zrozumiałam, że to rzeczywistość. - Dzień dobry, kochanie – usłyszałam, niski, seksowny baryton, gdy otworzyłam

oczy

i

zobaczyłam

przed

sobą

mojego...

narzeczonego.

Uśmiechnęłam się i ucałowałam jego błagające o pocałunek usta. – Mam nadzieję, że będziesz mnie tak budził codziennie. - Obiecuję – szepnął. - Cholera – odparłam w chwili, gdy coś sobie uświadomiłam. - Co się stało? – zapytał zdzorientowany.

180

Traceur In Love by Charlotta17 - Alice i Rose mnie zabiją... nie powiedziałam im o oświadczynach – szepnełam spanikowana. – Edward zachichotał, gdy poderwałam z łózka i pobiegłam do telefonu. – Cześć, Alice. - Cześć, Bello – ziewnęła. - Obudziłam cię? - Nie, dopiero co wstałam – powiedziała. - Edward – zaczęłam, cały czas się uśmiechając i patrząc na piękny pierścionek na moim palcu – mi się oświadczył. - To dobrze – mrukneła i ziewnęła. – Zaraz co?! – pisnęła. – O Boże! Bello, tak się cieszę! Mówiłaś już Rosalie? Musimy się spotkać! Bądź w tej nowej restauracji o drugiej, wpadniemy z Rosalie. – Tak się cieszę! Do zobaczenia – dodała jeszcze i się rozłączyła. - Mmm... – zamruczał Edward, lustrując mnie wzrokiem. - A teraz wracaj – szepnął, a ja poczułam jak po moim ciele przebiega słodki dreszcz. Ułożyłam się obok niego, a jego usta od razu znalazły się na moich. Westchnęłam cicho, gdy zaczął pieścić moje wargi. - Edwardzie – wysapałam w jego usta, gdy obrócił nas w taki sposób, że znalzłam się pod nim. Wolną dłoń położył na moim udzie, a ja objęłam go nogami w pasie. O Boże i był już taki twardy! - Bella – jęknął, gdy wplotłam dłonie w jego włosy i pociągnęłam je mocno. Wiedziałam, że to uwielbiał. – Jesteś doskonała – szepnął i zdarł ze mnie swoją koszulę. *** - Edward – mruknęłam, zerkając na zegarek. – Za godzinę muszę być w restauracji – zachichotałam, gdy połaskotał mnie w bok. – Edward! – pisnęłam, gdy jego palce znalazły się na mojej stopie i zaczełam się śmiać. – Cieszę cię, że humor ci dopisuje po dobrym seksie – powiedziałam, na co on

181

Traceur In Love by Charlotta17 wyszczerzył się do mnie, a jego usta wylądowały na mojej szyi, gdzie zaczął składać mokre pocałunki. Jego miedziane włosy łaskotały mnie w policzek, co było tak przyjemne, że całkowicie zapomniałam o powodzie, dla którego musiałam to przerwać. - Chcesz mnie zostawić? – mruknął niezadowolony, gdy podniosłam się do pozycji siedzącej i założyłam jego koszulę leżącą na podłodze. Przeniosłam wzrok na Edwarda i dostrzegłam, jak uśmiecha się łobuzersko, lustrując mnie wzrokiem. Założył ręce za głowę i obsrwował mnie. - Nie zostawiam cię. Przecież wrócę i będziemy mogli kontynuować – wyszeptałam uwodzicielskim głosem i złożyłam pocałunek na jego ustach, przez co jęknął. - Uhh... Tylko wracaj szybko – wymruczał, a ja się zaśmiałam. Pobiegłam do łazienki, umyłam żeby, zrobiłam delikatny makijaż, przeczesałam włosy i wyszłam, po drodze spotykając Edwarda, który uśmiechał się do mnie szeroko. - Uwielbiam cię w mojej koszuli – jęknął, a ja zachichotałam. – Masz ją założyć znowu, gdy tylko wrócisz. - Umm... Myślałam, że jak wrócę, to ubrania nie będą nam potrzebne – wymruczałam, przygryzając płatek jego ucha. - Bella... Do cholery, jeśli jeszcze raz powiesz coś takiego to przysięgam, że nie pozwolę ci pójść na spotkanie i zaciągnę cię do łóżka – mruknął nerwowo, bawiąc się swoimi włosami. - Mmm... - Bella! – jęknął. - Uhh... Dobrze. – Włożyłam na siebie szybko jakąś pierwszą lepszą sukienkę w kolorze pudrowego różu, a do tego założyłam kremowe czółenka.

182

Traceur In Love by Charlotta17 – Dozobaczenia, narzeczony... – Nałożyłam szczególny nacisk na ostatnie słowo, a on posłał mi ten swój łobuzerski uśmiech. - Kocham cię, panno Swan... a już niedługo pani Cullen – złożyłam na jego ustach delikatny pocałunek i jak najszybciej wybiegłam z naszego domu, bo naprawdę, jeśli patrzyłabym na tą seksowną bestię przez nastepne kilka sekund, to rzuciłabym się na niego i naprawde nigdzie bym już nie wyszła. Do restauracji spóźniłam się jakieś dziesięć minut, ale dziewczyny były zbyt podekscytowane, żeby mnie tym dręczyć. - Bella! – pisnęły na mój widok. – O Boże, tak się cieszę! – odparła Rozalie, przytulajac mnie mocno. – Dobrze, że ten głupek w końcu się odważył – zachichotała, a ja wywróciłam oczami. Przez kolejną godzinę rozmawiałyśmy o moich zaręczynach. Alice uradowana planowała już mój ślub. Była w piątym miesiącu ciaży i wyglądała przecudownie. Z brzuszkiem wręcz promieniała. Nie znaliśmy płci dziecka, Alice chciała, żeby to była niespodzianka. Gdy dziewczyny wróciły ze mną do domu, Edward siedział w bokserkach przy fortepianie i grał. Usmiechnęłam się na ten widok. - Braciszku – pisnęła Alice. Zdeozrientowany chłopak uniosł głowę i posłał nam uśmiech. Wstał od fortepianiu i pocałował Alice, a następnie Rosalie w policzek. - Nie wiedziałem, że będziecie. Idę się ubrać, to są widoki zarezerwowane tylko dla Belli – mrugnął do mnie, a ja zdusiłam śmiech. Odprowadziłam wzrokiem jego tyłek do pokoju i odwróciłam się w stronę dziewczyn, które także były lekko robawione. Edward wrócił po jakiejś minucie już całkowicie ubrany. - Tak się cieszę, że w końcu to zrobiłeś – odparł Chochlik. – Naprawdę, powinieneś to zrobić już dawno – odparła, a Edward przewrócił oczami.

183

Traceur In Love by Charlotta17 - Musiałem znaleźć idealny pierścionek dla idealnej kobiety – zamruczał i pocałował mnie w szyję. - Wyglądacie razem tak słodko! – odparła. – Kiedy spotykacie się z rodzicami? No wiecie, trzeba to ogłosić. Edward przełknął ślinę. - Bella... ta wiatrówka nad kominkiem twojego ojca... Ona nadal działa? – jęknął, gdy pokiwałam głową i zachichotałam na dobór jego słów. - Cholera – jękneła Rosalie. – Muszę iść, mała jest ostatnio nieznośna. Właśnie się obudziła, a Emmett nie daje sobie rady – odparła Rosie, czytając smsa od Emmetta. - Ucałuj ode mnie tą małą rozrabiakę – uśmiechnął się Edward. Wszyscy uwielbialiśmy Clarie. Była słodka, ale czasami naprawdę dawała w kość. Pozegnaliśmy się z dziewczynami, po czym Edward wyciągnął dłoń w moją stronę i zobaczyłam znajdującą się w niej koszulę. Zachichotałam i przewróciłam na niego oczami. Popchnęłam go w stronę sypialni i zagryzłam wargę na widok łobuzerskiego uśmiechu zdobiącego jego usta.

184

Traceur In Love by Charlotta17

Epilog ...Kilka miesiecy pózniej... Uśmiechnęłam się na widok wspaniałego meżczyzny obok mnie. Edward. Mój mąż. Pocałowałam go delikatnie w usta i wtuliłam się w niego mocniej. Myślałam nad tym, co chciałam mu powiedzieć, gdy się obudzi. Cholera. Wyskoczyłam z łóżka i pobiegłam do ubikacji, a moja głowa wylądowała w toalecie. Umyłam zęby i założyłam na siebie koszulę Edwarda. Gdy wróciłam do sypialni, zobaczyłam, że siedzi na brzegu łóżka. - Co się stało? – wyszpetał widocznie zmartwiony i sięgnął po moją dłoń. Przeszłam przez pokój i stanęłam tuż przed nim. Powoli wyciągnął dłoń i umieścił ją na mojej talii. Tkwiliśmy w ciszy, a jego kciuk rysował małe kółka na moim brzuchu. Bardzo powoli przysunął mnie bliżej siebie, a jego zielone migoczące oczy posłały mi zmartwione spojrzenie. Nim się odezwałam, zawahałam się chwilę i spojrzłam na jego zaspaną twarz. - Jestem w ciąży. – Na te słowa na jego twarzy wykwitł taki wspaniały uśmiech, że sama mimowolnie się uśmiechnęłam. - Kotku... – wyszeptał, a uśmiech nie schodził z jego ust. W jego oczach pojawił się jakiś wesoły błysk. Przysunął twarz do mojego brzucha i położył na nim głowę, jednoczesnie oplatając mnie ramionami. Złożył kilka delikatnych pocałunków na mojej skórze, a ja pogłaskałam jego włosy. - Cieszysz się? – zapytałam.

185

Traceur In Love by Charlotta17 - Czy się cieszę?! – zaśmiał się. – Bello, jestem najszcześliwszym facetem na ziemi – odparł miękko i wstał. Chwycił moją twarz w swoje dłonie i nachylajac się, ucałował moje usta. – Tak się cieszę, kochanie – wyszeptał, a jego dłoń powędrowała do mojego brzucha. – Kocham cię, Bello i moim marzeniem było, byśmy byli małżeństwem i mieli dzieci – zaśmiał się. - Też cię kocham, Edwardzie – wyszeptałam, zarzucając mu ręce na szyję. - Mam szczęście, mając ciebie u mojego boku. - Pocałował mnie lekko, a ja westchnęłam na skrywaną w nim czułość. – Jesteś najlepszym, co mnie w życiu spotkało.

Edward - Mam szczęście, mając ciebie u mojego boku. – Odparłem, czując w tym momencie tak wiele emocji, że już sam nie wiedziałem, co powiedzieć, więc pocałowałem ją, mając nadzieję, że odczyta wszystko z mojego pocałunku. – Jesteś najlepszym, co mnie w życiu spotkało. – Wyszeptałem i położyłem ją na łóżku obok siebie. Oparłem policzek na jej piersiach, a moja dłoń powędrowała do jej brzuszka i zacząłem rysować na nim kółeczka. Byłem przeszcześliwy! Będę miał dziecko z Bellą – z kobietą mojego życia. Uśmiechnąłem się szeroko na tą myśl i uniosłem głowę, składając drobny pocałunek na jej ustach. – Mamusiu... – zamruczałem. - Tak, tatusiu? – zapytała, a ja posłałem jej szeroki uśmiech. - Myślisz, że Charlie mnie zabije jak się dowie? – jeknąłem, udając przerażenie. Pamiętam, jak mówiłem ojcu Belli o naszych oświadczynach i o tym, jaką reakcję od niego otrzymałem. Uśmiechnął się i powiedział coś w stylu „w końcu”.

Naprawdę myślalem, że wywali mnie z domu, krzycząc

„wypieprzaj”, albo coś w tym stylu, ale teraz zrozumiałem, że moje obawy były niepotrzebne.

186

Traceur In Love by Charlotta17 - Och, Edwardzie, jesteś takim głupkiem! – zaśmiała się. - Poproszę Renee, by schowała wiatrówkę. Nie chcę, by moje dziecko wychowywało się bez ojca. - Ja też tego nie chcę – mruknąłem i nie mogąc się opanować, złożyłem na jej buźce kilkanaście pocałunków, jednak mój uśmiech trochę mi to uniemożliwiał. – A co jeśli...? - Edwardzie, śpij już – upomniała mnie, chichocząc. Z bananem na twarzy przyciągnąłem jej drobne ciałko do siebie, a moja dłoń powędrowała do jej brzucha, podczas gdy druga bawiła się jej włosami. Czułem, że właśnie przy niej jest moje miejce. Chciałem codziennie zasypiać i budzić się przy niej. Chciałem całować ją na dobranoc i na dzień dobry. Każdego dnia z kolei, na zawsze – do końca naszej wieczności.

Koniec...

187