7.odt - Dokumenty Google

 

 

1.Cel ćwiczenia        Celem  ćwiczenia  jest  teoretyczne  i  praktyczne  zapoznanie  się  ze  sposobami  spawania.   

2.Wiadomości teoretyczne     ​ Spawanie  to  proces  łączenia  polegający  na  nadtopieniu  brzegów  elementów  łączonych,  wymieszaniu  powstałego  stopiwa  i  ich  stopienia  oraz  doprowadzenia  do  powtórnej  krystalizacji  roztopionych  miejsc.  Jeśli źródłem ciepła użytego do roztopienia brzegów będzie  energia  spalającego  się  gazu  to  będzie  spawanie  gazowe,  jeśli  energia  łuku  elektrycznego  –  elektryczne.    Procesy  spawalnicze  prowadzone  są  na  ogół  przy  użyciu  skupionych  źródeł  ciepła,  powodujących  miejscowe  nagrzanie  do  temperatur  zależnych  od  własności  materiału  rodzimego oraz rodzaju stosowanego procesu.    Spawanie  odbywa  się  z  dodawaniem  lub  bez  dodawania  spoiwa  oraz  bez  stosowania  jakiegokolwiek  nacisku  lub  uderzenia.  Rozróżnia  się  następujące  rodzaje  spawania:  gazowe,  elektryczne,  łukiem  krytym,  żużlowe,  w  osłonie  argonu,  w  osłonie  dwutlenku  węgla,  plazmowe, elektronowe i inne. 

a. Spawanie łukowe ręczne  ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙

Inne nazwy­spawanie łukowe elektrodą otuloną, spawanie elektryczne.  Sposób pracy­ ręczny  Źródło ciepła­ łuk elektryczny  Osłona jeziorka­ głównie topnik, częściowo gaz wytwarzany przez topnik.  Zakres prądu­ 25¸350A  Moc cieplna­0,5¸11kJ/s 

      Zasada  działania­  spawacz  zajarza  łuk  między  końcem  elektrody  a  metalem  rodzimym  przedmiotu.  Łuk  stapia  metal  rodzimy  i  elektrodę  tworząc  jeziorko  spawalnicze,  które  jest  osłaniane  przez  warstwę  stopionego  topnika  i  gaz  wytwarzany  przez  topnik  stanowiący  otulinę  rdzenia  elektrody.  Spawacz  przesuwa  elektrodę  w  kierunku  jeziorka  w  celu  utrzymania  stałej  długości  łuku,  równocześnie  przesuwając  ją  w  kierunku  spawania. Wartość  natężenia  prądu  jest  nastawiana  w  źródle  prądu.  Długość  elektrod  jest  znormalizowana  i  najczęściej  wynosi  450  mm  Jeżeli  elektroda  stopi  się  do  długości  ok.50  mm,  wtedy  spawacz  przerywa  łuk.  Zestalony  żużel  należy  usunąć  z  powierzchni  spoiny  i  kontynuować  spawanie  nową  elektrodą.  Typowe  zastosowania­  wytwarzanie  zbiorników  ciśnieniowych,  kadłubów  okrętowych, konstrukcji stalowych, łączenie rur i rurociągów, budowa i naprawa maszyn. 

 

 

Oznaczenia elektrod  Elektrody  otulone  do  ręcznego  spawania  łukowego  oznacza  się  literą  E.  Dzieli  się  je na dwie  klasy  w  zależności od własności wytrzymałościowych stopiwa. Elektrody których ​ stopiwo ma  wytrzymałość na rozciąganie w granicach :  430 ­ 510 MPa​  oznacza się symbolem 43  510 ­ 610 MPa​  oznacza się symbolem 51.     Rodzaj otuliny oznacza się następującymi literami:  A — kwaśna,  AR — kwaśno­rutylowa,  B — zasadowa,  C — celulozowa,  O — utleniająca,  R — rutylowa (elektroda średniootulona),  RR — rutylowa (elektroda grubo­otulona),  S — inny rodzaj otuliny.     Zależnie od przydatności do spawaniaw :   1 — wszystkie pozycje,  2  — wszystkie pozycje z wyjątkiem pionowej przy układaniu spoiny na dół,  3  — podolna i naboczna,  4 — podolna,  5 — podolna, naboczna, naścienna, pionowa przy układaniu spoiny na dół.    W zależności od uzysku stopiwa, elektrody oznacza się następująco:  ­ elektrody o uzysku stopiwa 105% — bez oznaczenia,  ­ elektrody o uzysku stopiwa 105 ­ 115°/o — symbol 110,  ­ elektrody o uzysku stopiwa 115 ­ 125% — symbol 120,  ­ elektrody o uzysku stopiwa 125 ­ 135°/o — symbol 130.    Przebieg  procesu  spawania  w  znacznym  stopniu  uzależniony  jest  od  umiejętności  operatora  (spawacza).  Ustalone  w  warunkach  technologicznych  spawania  konkretnej  konstrukcji  parametry  spawania  stanowią  dla  operatora  dane  wyjściowe,  do  których  dostosowuje  swe  doświadczenie spawalnicze i zdolności manualne.      Do podstawowych parametrów spawania elektrodą otuloną należą:   ­ Natężenie prądu   ­ Długość łuku   ­ ​ Napięcie łuku​ ,   ­ ​ Prędkość spawania​ ,   ­ Średnica elektrody i jej położenie względem złącza.  Przebieg  procesu  spawania  w  znacznym  stopniu  uzależniony  jest  od  umiejętności  operatora  (spawacza).  Ustalone  w  warunkach  technologicznych  spawania  konkretnej  konstrukcji  parametry  spawania  stanowią  dla  operatora  dane  wyjściowe,  do  których  dostosowuje  swe  doświadczenie spawalnicze i zdolności manualne. 

 

Do podstawowych parametrów spawania elektrodą otuloną należą:  ∙ Rodzaj natężenia prądu spawania,  ∙ Napięcie łuku,  ∙ Prędkość spawania,  ∙ Średnica elektrody i jej położenie względem złącza.        a)  Natężenie  prądu  spawania  dobiera  się  zazwyczaj  na  podstawie  danych  katalogowych  producenta.  Parametr  ten  w  największym  stopniu  decyduje  o  energii  cieplnej  łuku,  a  więc  głębokości  wtopienia  i  prędkości  stapiania.  Przy  stałej  średnicy  elektrody,  ze  wzrostem  natężenia  prądu,  wzrasta  temperatura  plazmy  łuku,  wzrasta  wydajność  stapiania  i  ilość  stapianego  metalu  spawanego  oraz  głębokość,  szerokość  i  długość  jeziorka  spoiny.  Dobór  natężenia  prądu  spawania  zależy  od  rodzaju  spawanego  materiału,  rodzaju  elektrody,  jej  średnicy,  rodzaju  prądu,  pozycji  spawania  oraz  techniki  układania  poszczególnych  ściegów  spoiny.        b)  Napięcie  łuku  proporcjonalne  jest  do  długości  łuku  i  wywiera  wyraźny  wpływ  na  charakter  przenoszenia  metalu  w  łuku,  prędkość  spawania  i  efektywność  układania  stopiwa.  Ze  wzrostem  napięcia  łuku  wzrasta  jego  energia  i  w  efekcie  objętość  jeziorka  spoiny.  Szczególnie  wyraźnie  zwiększa  się  szerokość  i  długość  jeziorka. Przy stałym natężeniu prądu  podwyższenie  napięcia  łuku  nieznacznie  wpływa  na  głębokość  wtopienia.  Długość  łuku  regulowana  jest  przez  operatora  i  zależy  od  jego  umiejętności  manualnych  i  percepcji  wizualnej.  Dobór  napięcia  łuku  zależy  od  rodzaju  elektrody,  pozycji  spawania,  rodzaju  i  natężenia prądu oraz techniki układania ściegów spoiny.        c)  Prędkość  spawania  jest  prędkością,  z  jaką  elektroda  przesuwana  jest  wzdłuż  złącza  spawanego.  Prędkość  spawania  rozpatrywana  może  być  jako  prędkość  przemieszczania  się  końca  elektrody,  ale  również  jako  prędkość  wykonania  jednego  metra  złącza  i  wtedy  uwzględnione  są  wszystkie  czasy  pomocnicze,  np.  czas  wymiany  elektrody,  oczyszczania  poprzedniego ściegu itd.  Prędkość przesuwania łuku wzdłuż złącza zależy od:  ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙

Rodzaju prądu, jego biegunowości i natężenia,  Napięcia łuku,  Pozycji spawania,  Prędkości stapiania elektrody,  Grubość spawanego materiału i kształtu złącza,  Dokładności dopasowania złącza,  Wymaganych ruchów końcówki elektrody. 

      d)  Średnica  elektrody  otulonej  decyduje  o  gęstości  prądu  spawania,  a  przez  to  o kształcie  ściegu  spoiny,  głębokości  wtopienia  i  możliwości  spawania  w  pozycjach  przymusowych.  Zwiększenie  średnicy  elektrody,  przy  stałym  natężeniu  prądu,  prowadzi  do  obniżenia  głębokości  wtopienia  i  zwiększenia  szerokości  spoiny.  Prawidłowo  dobrana  średnica  elektrody  to  ta,  przy  której  dla  prawidłowego  natężenia  prądu  i  prędkości  spawania  uzyskuje  się spoinę o wymaganym kształcie i wymiarach, w możliwie najkrótszym czasie.        e)  Pochylenie  elektrody  względem  złącza  pozwala  na  regulację  kształtu  spoiny,  głębokości  wtopienia,  szerokości  lica  i  wysokości  nadlewu  tablica  1.  Pochylenie  elektrody  w  kierunku przeciwnym do kierunku spawania powoduje, że siła dynamiczna łuku wciska ciekły  metal  jeziorka  do  przodu  i  maleje  głębokość  wtopienia,  a  wzrasta  wysokość  i  szerokość  lica.  Pochylenie  elektrody  w  kierunku  spawania  powoduje,  że  ciekły metal wciskany jest do tylnej  części jeziorka, wzrasta głębokość wtopienia, a maleje szerokość i wysokość lica. 

 

Rodzaj  spoiny 

Pozycja  spawania 

Pochylenie elektrody w  Pochylenie elektrody w  Skierowanie elektrody w  stosunku do  stosunku do osi  stosunku do kierunku  płaszczyzny złącza  prostopadłej spoiny  spawania  5 ­ 10  90  Przeciwnie   lub 10 ­ 30  80 ­ 100  5 ­ 10  Przeciwnie 

Czołowa 

Podolna 

Czołowa 

Naścienna  Pionowa z  90  dołu do góry  Pułapowa  90 

Czołowa  Czołowa 

Pachwinowa  Naboczna 

45 

Pionowa z  35 ­ 55  dołu do góry  Pachwinowa  Pułapowa  30 ­ 45  Pachwinowa 

5 ­ 10 

Zgodnie 

5 ­ 10  5 ­ 10   lub 10 ­ 30 

Przeciwnie 

5 ­ 10 

Zgodnie 

5 ­ 10 

Przeciwnie 

Przeciwnie 

b. Spawanie acetylenowo­tlenowe  ∙ ∙ ∙ ∙

Inna nazwa­spawanie gazowe  Sposób pracy­ręczny  Źródło ciepła­płomień gazowy  Osłona jeziorka ­produkty spalania; topnik w przypadku innych metali niż stal. 

      Zasada  działania  ­  u  wylotu  końcówki  o  specjalnej  budowie,  zamocowanej  do  korpusu  palnika,  spala  się  mieszanina  tlenu  z  acetylenem.  Za  pomocą  tego  płomienia  spawacz  stapia  metal  rodzimy  uzyskując  jeziorko  spoiny.  W  miarę  potrzeby  doprowadza  ręcznie  spoiwo  w  postaci  drutu  do  przedniego  brzegu  jeziorka.  W  celu  uzyskania  jednolitego  postępującego  stapiania  spawacz  powinien  przesuwać  palnik  wzdłuż  brzegów  złącza.  Zastosowanie­wyroby  lekkie, takie jak przewody wentylacyjne; rurociągi o małych średnicach. 

 

c. Spawanie TIG  ∙ ∙

Sposób pracy­ręczny,  Źródło ciepła­łuk elektryczny, 

 

∙ ∙

Osłona jeziorka­gaz obojętny,  Zakres natężenia prądu­10­300A 

      Zasada  działania­  łuk  jarzy  się  między  końcem  elektrody  wolframowej  a  metalem  rodzimym  złącza.  Elektroda  się  nie  stapia,  ,a  spawacz  utrzymuje  stałą  długość  łuku.  Wartość  natężenia  prądu  jest  nastawiana na źródle prądu. Spoiwo zwykle jest dostępne w postaci drutu  o  długości  1m.  Doprowadza  się  je  w  miarę  potrzeby  do  przedniego  brzegu jeziorka. Jeziorko  jest  osłaniane  przez  gaz  obojętny  wypierający  powietrze  z  obszaru  łuku.  Jako  gaz  ochronny  najczęściej stosowany jest argon. 

          ​      

 

  Obecnie  spawanie  TIG  jest  jednym  z  podstawowych  procesów  wytwarzania  konstrukcji,  zwłaszcza  ze  stali  wysokostopowych,  stali  specjalnych,  stopów  niklu,  aluminium,  magnezu,  tytanu  i  innych.  Spawać  można  w  szerokim  zakresie  grubości  złączy,  od  dziesiętnych  części  mm  do  nawet  kilkuset  mm.  Spawanie  TIG  prowadzone  może  być  prądem  stałym  lub  przemiennym. 

d. Spawanie MIG/MAG  ∙ ∙ ∙ ∙ ∙ ∙

Inne nazwy­ spawanie łukowe w osłonie gazowej, spawanie półautomatyczne,  spawanie w osłonie CO2.  Sposób pracy ­ ręczny, z możliwością użycia mechanicznego przemieszczania  prowadnika elektrody.  Źródło ciepła ­ łuk elektryczny.  Osłona jeziorka ­ gaz nie reagujący z metalem spawanym.  Zakres natężenia prądu ­ 60 ¸ 500A.  Moc cieplna ­ 1¸25kJ/s. 

     Zasada  działania  ­  łuk  jarzy  się  między  końcem  elektrody  a  metalem  rodzimym  w  linii  złącza.  Elektroda  jest  przesuwana  ze  stałą  prędkością  za  pomocą  silnika  o  nastawnej  prędkości  obrotowej.  Prąd  zależy  od  prędkości  podawania  elektrody.  Długość  łuku  jest  utrzymywana  przez  źródło  prądu, a spawacz powinien prowadzić wylot prowadnika elektrody  na  stałej  wysokości  nad  jeziorkiem(zwykle  kilkanaście  mm).  Przestrzeń  łukowa  i  spawany  metal  są  osłaniane  gazem  dobranym  odpowiednio  do  spawanego  metalu.  Gazami  powszechnie  używanymi  są:  argon,  argon  z  dodatkiem  5%  tlenu  lub  20%  dwutlenku  węgla  albo  czysty  dwutlenek  węgla.  Typowe  zastosowani  ­  wyrób  o  średniej  grubości  łączonych  elementów,  cienkie  blachy. Spawanie  łukowe  elektrodą  topliwą  w  osłonach  gazowych  (MIG­spawanie  w  osłonach  gazów  obojętnych,  MAG­spawanie  w  osłonach  gazów 

 

aktywnych),  jest  obecnie  jedną  z  najpowszechniej  stosowanych  metod  spawania  konstrukcji.  Dokładna  osłona  łuku  jarzącego  się  między  elektrodą  topliwą  a  spawanym  materiałem  zapewnia,  że  spoina  formowana  jest  w  bardzo  korzystnych warunkach. Spawanie MIG/MAG  polega  na  stapianiu  materiału  spawanego  i  materiału  elektrody  topliwej  ciepłem  łuku  elektrycznego  jarzącego  się  pomiędzy  elektrodą  topliwą  i  spawanym przedmiotem, w osłonie  gazu  obojętnego  lub  aktywnego.  Metal spoiny formowany jest z metalu stapiającego się drutu  elektrodowego  i  nadtopionych  brzegów  materiału  spawanego.  Podstawowe  gazy  ochronne  stosowane  do  spawania  MIG/MAG  to  gazy  obojętne  argon,  hel  oraz  gazy  aktywne;  CO​ ,  H​ ,  2​ 2​ O​ , N​ , i NO, stosowane oddzielnie lub tylko jako dodatki do argonu czy helu.  2​ 2​  

     

e. Spawanie atomowe (wodorowe​ )      Spawanie  atomowe  jest  zwane  wodorowym,  gdyż  odbywa  się  w  atmosferze  wodoru.  Nośnikiem  ciepła  jest  wodór  atomowy  (H).  Łuk  jarzy  się  między  dwiema  elektrodami  wolframowymi. 

 

 

   

f. Spawanie plazmowe      Temperatura  plazmy  jest  od  kilku  do  kilkudziesięciu  stopni  Celsjusza.  Plazma  jest  to  silnie  zjonizowany  gaz,  z  którego  zdmuchnięto  część  powłoki  elektronowej.  Do  cięcia  używa  się  plazmy  20000°C,  do  mikro  używa  się  plazmy  5­10000°C.  Plazmę  uzyskuje  się  z  argonu  lub  azotu.   

 

 

 

g. Spawanie elektronowe      Wykorzystywane  jest  w  przemyśle  lotniczym  ze  względu  na  wysoką  jakość  spoin  odbywa  się  w  próżni  bez  dodawania  spoiwa  nośnikiem  energii  jest  wiązka  elektronów.  Spoina  ma  charakter nożowy z minimalną strefą wpływu ciepła.  W materiałach uderzają elektrony wpływają do środka i są hamowane topi się oddają energię i  rozrywają powierzchnię (proces cykliczny).   

 

 

   

h. Spawanie hybrydowe​  – LASER – GMA (LASER­ MIG/MAG.  Metoda spawania hybrydowego łączy zalety metody spawania laserowego oraz metody GMA.  Wiązka  lasera  zapewnia  uzyskanie  głębokiego  wtopienia  przy  niskiej  energii  liniowej,  natomiast  zastosowanie  drutu  elektrodowego  metody  GMA  zapewnia  wypełnienie  szczeliny  rowka spawalniczego.  Do najważniejszych zalet metody należą:  ∙ zwiększona  szybkość  spawania  w  stosunku  do  spawania  laserowego  nawet  do  50%  przy zachowaniu wąskiej i głębokiej spoiny,  ∙ towarzyszący  łuk  spawalniczy umożliwia zastosowanie źródeł laserowych o obniżonej  mocy w stosunku do spawania laserowego dla określonej grubości blach,  ∙ zwiększona tolerancja przygotowania brzegów łączonych elementów,  ∙ zwiększona stabilność procesu spawania,  ∙ zmniejszenie odkształceń. 

 

Schemat procesu 

 

Proces  spawania  hybrydowego  pozwala  na  kilkukrotne  zredukowanie  liczby  ściegów  koniecznych  do  wykonania  złącza  w  stosunku  do  metod  tradycyjnych.  Dodatkowo  dzięki  niskiej energii liniowej eliminowane są odkształcenia oraz naprężenia spawalnicze. 

  Główną  zaletą  w  porównaniu  do  metody  spawania  laserowego  jest  zmniejszenie  wrażliwości  na  dopasowanie  elementów,  co  wiąże  się  ze  znaczącym  obniżeniem  kosztów ponoszonych w  związku  z  przygotowaniem  materiałów  do  spawania.  Zastosowanie  drutu  elektrodowego  metody  GMA  pozwala  na  wpływanie  za  pomocą  spoiwa  na  własności  metalurgiczne  złącza,  wykonywanie  spoin  pachwinowych  oraz  napoin.  Niższa  szybkość  chłodzenia  w  porównaniu  do  spawania  laserowego  powoduje  obniżenie  twardości  spoin.  Spoiny  wykonane  metodą  spawania  hybrydowego  cechują  się  wysoką  jakością,  na  rysunku  powyżej  przedstawiono  przekrój spoin wykonanych poszczególnymi metodami.  Metoda  spawania  hybrydowego  znajduje  zastosowanie  głównie  do  łączenia  blach  doczołowo  w  zakresie  grubości  od  2  do  16  mm  (przy  większych  grubościach  w  kilku  przejściach),  spawania  rur  oraz  wykonywania  spoin  pachwinowych  (w  kilku  przejściach)  dla  szerokiej  gamy materiałów: 

 

∙ ∙ ∙ ∙

stali stopowych i wysokostopowych,  aluminium i jego stopów,  stopów Ni­Cr,  blach karoseryjnych (oraz innych powlekanych). 

Głównymi  sektorami  przemysłu,  w  których  intensywnie  rozwijana  jest  technika  spawania  hybrydowego są przemysł motoryzacyjny, stoczniowy oraz przy tworzeniu rurociągów. 

3. Przebieg ćwiczenia    Podczas  laboratorium  mieliśmy  okazję  zapoznać  się  z  urządzeniami  do  spawania  łukowego  ręcznego oraz do spawania metodą  MAG­( spawanie w osłonie dwutlenku węgla .  Spawanie  łukowe  ręczne  elektrodą  otuloną  jest  procesem,  w  którym  trwałe  połączenie  uzyskuje  się  przez  stopienie  ciepłem  łuku  elektrycznego  topliwej  elektrody  otulonej  i  materiału  spawanego.  Łuk  elektryczny  jarzy  się  między rdzeniem elektrody pokrytym otuliną  i  spawanym  materiałem.  Elektroda  otulona  przesuwana  jest  ręcznie  przez  operatora  wzdłuż  linii  spawania  i  ustawiona  pod  pewnym  kątem  względem  złącza.  Spoinę  złącza  tworzą  stopione  ciepłem łuku rdzeń metaliczny elektrody, składniki metaliczne otuliny elektrody oraz  nadtopione  brzegi  materiału  spawanego(rodzimego).  Udział  materiału  rodzimego  w  spoinie,  w  zależności  od  rodzaju  spawanego  metalu  i  techniki  spawania,  wynosić  może  10­40%.  Łuk  spawalniczy  może  być  zasilany  prądem  przemiennym  lub  prądem  stałym  z  biegunowością  ujemną  lub  dodatnią.  Osłonę  łuku  stanowią  gazy  i  ciekły  żużel  powstałe  w  wyniku  rozpadu  otuliny  elektrody  pod  wpływem  ciepła  łuku.  Skład  osłony  gazowej  w  zależności  od  składu  chemicznego  otuliny,  stanowią  CO​ ,  CO,  H​ O  oraz  produkty  ich  rozpadu.  Spawanie  2​ 2​ rozpoczyna  się  po  zajarzeniu  łuku  między  elektrodą  otuloną  a  spawanym  przedmiotem;  intensywne  ciepło  łuku,  o  temperaturze  w  środku  łuku  dochodzącej  do  6000  K,  stapia  elektrodę,  której  metal  przenoszony  jest  do  jeziorka  spoiny.  Przenoszenie  metalu  rdzenia  elektrody  otulonej  w  łuku  spawalniczym  może  odbywać  się w zależności od rodzaju otuliny ,  grubokroplowo,  drobnokroplowo  lub  nawet  natryskowo.  Ilość  tworzącego  się  gazu  i  żużla  osłaniających  łuk  oraz  ich  skład  chemiczny  zależą  od rodzaju otuliny elektrody i jej grubości.  Stosuje  się  otuliny  o  różnej  grubości  w  stosunku  do  średnicy  rdzenia,  a  ich  nazwy: rutylowe,  kwaśne,  zasadowe,  fluorkowe, cyrkonowe, rutylowo­zasadowe, celulozowe itd., zależne są od  właściwości  chemicznych  składników  otuliny.  Elektrody  produkowane  są  zwykle  o  średnicy  rdzenia w zakresie 1,6 do 6,0 mm i długości od 250 do 450 mm.   

  Różne elementy niezbędne podczas spawania metodą SMAW 

 

   

Zdjęcie 1 i 2​ . Przedstawia urządzenie do spawania łukowego i stół spawalniczy z elementami do                   ​  spawania.        

   

Metoda MAG ( Metal active gas ) oznacza to, że osłona CO​ 2 wykazuje pewien stopień aktywności  do  utleniania.  Jest  to  odmiana  spawania  łukowego,  lecz  charakteryzuje się płaską ​ charakterystyką (  wysoka  stabilność  procesu  spawania  ).  Ciśnienie  podawanego  gazu  (ciśnienie  pracy  )  regulowane  jest przez przepływomierz ( rotametr ).    Przykładowe schematy urządzeń do spawania metodą M​ AG: 

 

  Uchwyt spawalniczy    1.rękojeść  2.dysza  3.zał. i wył. prądu  4.przewód sterowniczy  5.łącznik przewodu CO​ 2  6.łącznik przewodu dopr. drut i prąd  elektryczny      Urządzenie do spawania metodą MAG    3.amperomierz  4.przepływomierz  7.regulator posuwu drutu  10.przełącznik zmiany zakresów 1,2,3    Natężenie regulowane jest prędkością wysuwu elektrody.                               

 

Wnioski:  Spawanie  w  osłonie  CO​ 2  ma  bardzo  szerokie  zastosowanie  w  przemyśle  z  uwagi  na  duże  korzyści  ekonomiczne wynikające z tej metody a mianowicie:  1. ograniczenie zastosowania kosztownych elektrod otulonych  2. uniknięcie  częstych  przerw  w  spawaniu  spowodowanych  wymianą  elektrody  i  usuwaniem żużla  3. zwiększenie dwukrotne prędkości spawania  Metoda  ta  ma  jednak  pewne  wady  jedną  z  nich  może  być  to  ,  że  musimy  zapewnić  dobre  prowadzenie  drutu,  czyli przewód doprowadzający nie może być dłuższy niż ok. 5m , po za tym nie  może być zagięty.  Podstawowa  różnica  w  stosunku  do  innych  metod  spawania  polega  na  tym,  że  w  metodzie MMA  elektroda  ulega  skróceniu. W metodzie TIG oraz MIG/MAG długość elektrody pozostaje przez cały  czas  niezmieniona  i  odległość  pomiędzy  uchwytem  a  elementem  spawanym  jest  przez  cały  czas  stała.  W  metodzie  MMA,  aby  utrzymać  stałą  odległość  pomiędzy  elektrodą  a  jeziorkiem  spawalniczym,  uchwyt  elektrody  musi  być  przez  cały  czas  przesuwany  w  kierunku  spawanego  elementu co powoduje, że umiejętności spawacza odgrywają szczególną rolę.  Cechy użytkowe metody spawania elektrodą otuloną  Zalety:  ○ ○ ○ ○ ○ ∙

możliwość spawania różnych rodzajów i gatunków metali i stopów: stale  niestopowe i stopowe, żeliwa, nikiel, miedź i jej stopy,  możliwość spawania w każdej pozycji, w warunkach polowych (przy  niewielkim wietrze), na wysokościach a nawet pod wodą,  wysoka jakość spoin, dobre własności mechaniczne,  możliwość spawania cienkich elementów (praktycznie od 1,5mm) i grubych  (spoiny o grubościach powyżej 4mm zaleca się wykonywać wielowarstwowo),  wykorzystywanie prostych w obsłudze, łatwo przenośnych i stosunkowo tanich  urządzeń do spawania MMA. 

Wady:  ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

niska wydajność spawania (ok. 1­5 kg stopiwa/godz.), szczególnie dokuczliwa  przy spawaniu grubych elementów,  mała prędkość spawania (ok. 0,1­0,4 m/min.),  konieczność usuwania żużla i wymiany elektrod co dodatkowo zmniejsza  wydajność procesu,  jakość spoin mocno uzależniona od umiejętności spawacza,  duża wrażliwość na wilgoć – szczególnie elektrod zasadowych,  stosunkowo duży koszt materiałów spawalniczych (elektrod) w porównaniu do  innych metod,  duża ilość wydzielanych gazów i dymów spawalniczych. 

 ​ Zastosowanie metody spawania elektrodą otuloną ​ Spawanie elektrodą otuloną jest  stosowane we wszystkich warunkach i dlatego jest najbardziej uniwersalną metodą w całej  branży spawalniczej. Metoda MMA to metoda uniwersalna ze względu na gatunek spawanej  stali, rodzaj konstrukcji, pozycję i miejsce spawania.   Główne zastosowanie to spawanie konstrukcji stalowych w przemyśle stoczniowym i w  większości branż produkcyjnych, spawanie rurociągów, w pracach instalacyjnych na  budowach, spawanie w warunkach polowych i na wysokościach oraz w miejscach o  utrudnionym dostępie. Jest to również ulubiona metoda hobbystów oraz małych warsztatów  naprawczych.