A little to Far

Rozdział pierwszy

Mój były to kretyn. Stało się to tym bardziej oczywiste po tym, jak wpadłam na Stacey McCarran w Forever 211 w centrum handlowym. - Lexie. – mówi, przeciągając samogłoski. Odrzuca swoje długie, tlenione blond włosy nad ramieniem i wygina wargę, przybierając współczującą minę. – Było mi bardzo przykro, kiedy usłyszałam o tobie i Ricku. To był kłamstwo, a ona doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że o tym wiem. Rick podobał jej się przez cały czas, kiedy byliśmy w liceum, a po uśmieszku pod fałszywym dąsem zgaduję, że już przeszli do czynów. Zastanawiałam się, czy po tym, jak zerwaliśmy, zaczekała chociaż godzinę, żeby do niego zadzwonić. Sam odchodzi kilka kroków od stojaka, który przeglądała, trzymając w ręku najzwyklejszy, czarny podkoszulek z perełkami dookoła niskiego dekoltu. - Stacey – mówi z szyderczym uśmiechem, podchodząc bliżej mnie. Katie staje obok Sam i piorunuje Stacey wzrokiem. Zawsze mogę liczyć na to, że moje przyjaciółki staną w mojej obronie. Wzruszam ramionami. - Takie rzeczy się zdarzają. Takie jak twój chłopak, z którym byłaś przez trzy i pół roku, który zmienia się w zdradzającego dupka, kiedy nie patrzysz. Taa. Bywa i tak. - Cóż – powiedziała, ponownie przeciągając samogłoskę, jednocześnie przeglądając bawełniane spodenki. – Wszyscy byli zszokowani. Byliśmy przekonani, że wasza dwójka skończy przed ołtarzem. Ja też tak myślałam. Rozmawialiśmy z Rickiem o małżeństwie. Kiedy wróciłam do domu na wakacje, po pierwszym roku studiów, to on podjął ten temat. To on zaczął mówić o tym, gdzie powinniśmy mieszkać, kiedy skończymy college. Przyznaliśmy się do bycia parą najprawdopodobniej dlatego, żeby wpisać to w szkolnym roczniku. Zapisałam moje nazwisko na niezliczonych skrawkach papieru, starając się zdecydować, czy pisać je z myślnikiem, czy po prostu zmienić je z Banks na Hamilton. Więc kiedy Sam napisała mi, że słyszała, że Rick spotykał się z kimś w szkole, zrzuciłam winę na to na plotki. Ale to nie była plotka. Albo była? To było połączenie mojego byłego chłopaka, który jest osłem i plotek.

1

Forever 21 – sklep z ciuchami

Tłumaczenie: marika1311

Strona 1

Kiedy zostałam przyjęta do Notre Dame2, nie było żadnych wątpliwości, że tam pójdę, bo 1) to świetna szkoła, i 2) jest katolicka, na co nalegali moi rodzice. Ale także 3) jest naprawdę daleko. Cała masa naszych znajomych ze szkoły, w tym Rick, poszła do San Jose State3, ponieważ znajduje się tak blisko domu. Chyba Rick był zbyt głupi, by zrozumieć, że nie można pieprzyć połowy kampusu w miejscu, gdzie roi się od przyjaciół swojej dziewczyny i nie być przez nich zauważonym. Więc plotki się rozprzestrzeniły. Głupota? Rick dał mi na święta pierścionek z obietnicą. Zaczął z tą całą gadką, że jestem miłością jego życia, że wie, że spędzimy resztę naszego życia wspólnie, bla bla bla. Największa głupota? Nabrałam się na to – do momentu, gdy byliśmy razem w jego łóżku w nocy po Bożym Narodzeniu. Technicznie rzecz biorąc, zaangażowaliśmy się w to, by być zaangażowanymi, więc czułam się usprawiedliwiona, czytając jego smsy, kiedy on wstał, by pójść do łazienki i wyrzucić prezerwatywę. Tak, może to, że to zrobiłam, było do dupy, więc też jestem kretynką, ale nie chodziło tylko o to, co powiedziała Sam. Ludzie śmiesznie na nas patrzyli, kiedy poszliśmy na imprezę do jego kumpla dzień po moim powrocie. To było tak, jakby wszyscy szeptali za moimi plecami, a niektórzy z moich znajomych rzucali mi współczujące spojrzenia, chociaż żaden z nich nic nie powiedział. Czułam, że popadam w paranoję. Więc zajrzałam do jego telefonu. Nie było tam tylko wiadomości wymienianych z przynajmniej trzema różnymi dziewczynami, ale także parę zdjęć. Głównie były to ujęcia, kiedy dziewczyny siedziały mu na kolanach lub tańczyli. Na jednym całował się z blondynką z wielkim biustem, ale nie wyglądało to na nic więcej, oprócz krótkiego muśnięcia. Źle, ale nie aż tak obciążający dowód. Ale smsy… niektóre z nich były dość sprośne. Nie miałam czasu na to, by przeczytać je wszystkie, ale przejrzałam tyle z jednej rozmowy, by wystarczyło, żebym wiedziała, że plotki były prawdziwe. Moje serce ścisnęło się w malutki węzeł, a moja klatka piersiowa była w tamtej chwili tak pusta, że nawet nie poczułam bólu. Ten przyszedł później, i został ze mną na bardzo długi czas. Wtedy, w sypialni Ricka, to puste miejsce wypełniło upokorzenie. Siedziałam na brzegu łóżka, trzymając w dłoni jego telefon, kiedy on wrócił do pokoju z łazienki. - Przeleciałeś ją w laboratorium chemicznym? Serio? Otworzył szeroko oczy, a cała krew odpłynęła z jego twarzy. - Nie jest tak, jak myślisz. Poczułam adrenalinę, kiedy zaprzeczył, i zadrżałam ze wściekłości. - Poważnie? Tylko na tyle cię stać? - Lexie, ona jest walnięta. Cały czas mnie prześladuje. Spojrzałam na telefon i przesunęłam palcem po ekranie, by zobaczyć inne wiadomości. 2

University of Notre Dame – prywatny amerykański uniwersytet katolicki

3

San Jose State University – największy i najbardziej znany uniwersytet w San Jose (Kalifornia)

Tłumaczenie: marika1311

Strona 2

- Która z nich? Becky? Gina? A może Helena? Skrzywił się i potarł dłonią twarz. - Cholera. Cisnęłam w niego telefonem, który trafił go w ramię i się odbił. Nawet go nie złapał, gdy spadał na podłogę, gdzie odbił się od jego stopy i upadł na dywan. - Jesteś skończonym sukinsynem. – warknęłam, wciągając na siebie z pośpiechem ubrania. - Lexie, zaczekaj! – powiedział, kiedy przepchnęłam się obok niego do drzwi. Okręciłam się na pięcie i rzuciłam mu prosto w twarz pierścionek, który od niego dostałam. - Pierdol się! I tak zakończył się mój ponad trzyletni związek z Rickiem. Podczas wiosennego semestru wydzwaniał i pisał do mnie prawie codziennie, ale ignorowałam to i kasowałam wszystkie wiadomości bez czytania ich. Moi przyjaciele z domu byli dobrzy w unikaniu tego tematu, więc stało się łatwe udawanie, że Rick nigdy nie istniał. Byłam dwa tysiące mil4 dalej, a on nie mógł tak po prostu wpaść i mnie zaskoczyć, więc czułam się w miarę bezpiecznie. Ale kiedy pojawiła się możliwość, by spędzić mój trzeci rok studiów jeszcze dalej – we Włoszech – zdecydowanie skorzystałam z tej okazji. Do czasu, aż wróciłam do domu na wakacje kilka miesięcy temu, czułam się całkiem dobrze. Przeszło mi z Rickiem. Rzuciłam się w wir nauki i zajęłam się zajęciami z historii sztuki, przez co górowałam przez resztą uczniów. A to pomogło mi wygrać roczne stypendium w Rzymie, spośród ponad trzydziestu aplikujących. Nadal jednak nie byłam zachwycona perspektywą spędzenia lata na oglądaniu, jak Rick pieprzy naszych starych znajomych, więc od kiedy wróciłam, spędzałam dni w domu, zaabsorbowana programem Rosetta Stone5 i czując się dość pewna, że będę w stanie 1) znaleźć łazienkę (Dove passo trovare il bagno?) i powiedzieć komuś, by poszedł do diabła (Va ‘al diavolo!). Moim przyjaciołom nie przeszkadzało unikanie miejsc, w których na pewno byśmy go spotkali, więc udało mi się nie spotkać go przez całe lato, nawet przelotnie. A teraz jestem dwa dni od wyruszenia do Rzymu na mój trzeci rok studiów, z możliwością zostania tam w wakacje na staż, jeśli im się spodobam. Życie jest dobre, a nie zamierzam pozwolić Stacey rzucać mi w twarz tymi fragmentami, które takie nie są. - Taa, cóż.. do zobaczenia później. – mówię, odwracając się. - Suka. – dodaje pod nosem Sam, kiedy odchodzimy, jednak wystarczająco głośno, by Stacey to usłyszała. Nie mogę powstrzymać uśmiechu.

4

2000 mil = ponad 3000 km

5

Rosetta Stone – program do nauki języków

Tłumaczenie: marika1311

Strona 3

Wręcza mi top i krótką, czarną spódniczkę, którą trzyma. - To obowiązkowy zakup. Zdobienia wokół dekoltu zwrócą uwagę na twoje największe atuty. – mówi, ujmując wolną ręką moją pierś. - Mogłabyś, proszę, nie macać mnie publicznie? – mruczę, biorąc od niej rzeczy i wypychając ją z kabiny. - Moim zadaniem jest, czy ci się to podoba, czy nie, upewnienie się, że doświadczysz wszystkiego, co Rzym na do zaoferowania. – mówi z uniesionymi brwiami i porozumiewawczym uśmiechem – A ten strój to zagwarantuje. Sam i Katie to dwie osoby z naszej około dziesięcioosobowej grupy, którą spotykaliśmy się i spędzaliśmy czas przez całe liceum, ale tylko z nimi utrzymywałam bliski kontakt, odkąd poszliśmy na studia. Sam jest zwodniczo kobieca, z tymi długimi, kasztanowymi, falowanymi włosami i skórą koloru kości słoniowej. I jest zaokrąglona w taki sposób, że przyciąga uwagę facetów. Na pierwszy rzut oka tego nie widać, ale potrafi dać w kość. Pewność siebie unosi się z niej, jakby była silnym zapachem. Odłożyła swój brązowy pas6 w karate, by przez ostatnie kilka lat korzystać z swojej wiedzy i uczyć samoobrony kobiety w schroniskach, i jest zdecydowanie najbardziej szczera z naszej trójki. Ale też niezbyt wychodzi jej dochowywanie sekretów. Uwielbiam ją, ale nie do końca jej ufam, jeśli to ma jakiś sens. Z drugiej strony Katie, która od zawsze zmierzała się ze swoją wagą, a zatem i z poczuciem własnej wartości. Dla mnie jest piękna, ale zawsze pozwala swoim ciemnym włosom po prostu wisieć i ubiera się trochę bez gustu. Na ogół jest cichsza i bardziej powściągliwa od Sam i ma tendencję do pogrążania się w myślach. Czuję, że mogłabym porozmawiać z Katie, tyle że jest najlepszą przyjaciółką Sam, i nie jestem pewna, do której lojalność by u niej zwyciężyła, więc tego nie robię. Kończymy zakupy i idziemy do Applebee7 na lunch. Kelnerka prowadzi nas do boksu, który znajduje się blisko baru. -Podaj mi je. – mówi Sam, sięgając przez stół po torby, które staram się położyć przy moim boku. – Tu jakieś położę. Wręczam jej ponad stołem wielką torbę z logo Neiman Marcus8, a mniejsze zostawiam przy sobie. Bierze je i opiera o ścianę, kiedy Katie wślizguje się na miejsce obok niej. - Czy mogę zacząć od zaproponowania czegoś do picia, panie? Nagle z atmosfery znika cały tlen, a przed oczami migają mi plamy. Nie mogę nawet spojrzeć na drugi koniec stołu, przy którym stoi kelner, ale słyszę, jak Katie sapnęła ze zdumienia i wiem, że to on. Och, Boże.

6

Brązowy pas w karate zdobywają zaawansowani.

7

Applebee – sieć restauracji

8

Neiman Marcus – ekskluzywne sklepy

Tłumaczenie: marika1311

Strona 4

- Cześć, Rick. – mówi Sam beznamiętnym głosem. – Daj nam chwilę, dobra? Na dłuższą chwilę wszyscy milkną i nikt nic nie mówi, ale czuję na sobie ciężar ich spojrzeń. Nie cierpię tego, że pierwszą rzeczą, jaka przyszła mi do głowy, to sprawdzić, co z moim wyglądem. Wzięłam dziś rano prysznic, bez golenia nóg, potem ściągnęłam swoje niezbyt świeże długie blond włosy w wysoki kucyk klamrą z perełkami – jak dotąd, to najładniejsza rzecz, jaką na sobie mam. Nałożyłam trochę podkładu na kilka pryszczy na brodzie i trochę tuszu na rzęsy, nie przejmując się zbytnio tym, jak wyglądam. Mój podkoszulek był stary i powyciągany, a szorty w kolorze khaki zbyt luźne w tyłku. Wyglądam gównianie. Nie chcę przejmować się tym, co myśli Rick. Ale, niech to cholera!, nie potrafię. - Taa… no dobra. Wrócę za parę minut. – odzywa się po chwili. - Szlag by to, Lexie. – syczy Katie, kiedy Rick odchodzi od naszego stolika. – Tak mi przykro. Nie wiedziałam, że on tutaj pracuje. Myślałam, że mi się udało. Myślałam, że już go sobie odpuściłam. Więc dlaczego, kiedy unoszę wzrok i patrzę, jak odchodzi, moje serce podskakuje? Sam łapie torby, które dopiero co ułożyła obok ściany. - Chodźmy. Zmuszam się, by przestać wgryzać się w policzek od wewnątrz i biorę drżący oddech. - Nie. Nie pozwolę mu, żeby mi to robił. Nie zamierzam wciąż żyć tak, jakbym to ja zrobiła coś złego. Na twarzy Katie odmalowuje się współczucie. - Wszyscy wiedzą, że to jego wina, Lexie. Nie musisz niczego udowadniać. - Nic mi nie jest. – mówię, zerkając w stronę baru, gdzie stoi Rick. – Nie mogę go przecież wiecznie unikać. Sam odstawia torby, ale patrzy na mnie sceptycznie. - Jesteś pewna? Kiwam potwierdzająco głową i biorę do ręki menu. - Mam ochotę na kanapkę z indykiem i nie zamierzam pozwolić, by mój kretyński były chłopak mnie tego pozbawił. Oglądamy menu, a po kilku minutach ponownie podchodzi do nas Rick. Tym razem spoglądam w jego oczy i cholera, wciąż jest wspaniały. Jego proste blond włosy są dłuższe niż wtedy, gdy widziałam go po raz ostatni w jego sypialni, i częściowo opadają na te niesamowite, niebieskie oczy. Wygląda bardzo elegancko w białej koszuli i cienkim, czarnym krawacie. - Jesteście gotowe , by zamówić coś do picia? Tłumaczenie: marika1311

Strona 5

Odchrząkam. - Mrożona herbata z… - …dodatkową cytryną. – kończy za mnie z uśmiechem, który zawsze poruszał w moim żołądku tym rojem motyli. – Pamiętam. - Dietetyczna cola. – głos Sam brzmiał jak uderzenie bicza, i Rick odwrócił się na drugą stronę boksu, do jej i Katie. - Coś dla Ciebie, Katie? – pyta. - Tylko woda. Rick kiwa głową. - Za chwilę wrócę z waszymi zamówieniami. Kiedy odchodzi, Katie pochyla się nad stołem i szepce. - Nie było tak źle. - Mów za siebie. – mamroczę pod nosem. - Możemy zamówić kilka rzeczy… wiesz, tak, żeby miał więcej pracy, a potem nie zostawimy mu napiwku. – mówi Sam, zerkając na jego plecy, gdy stoi przy barze. - Nie. – odpowiadam. – To po prostu zwyczajny kelner. Nie dam mu tej satysfakcji, by wiedział, że wciąż mnie zasmuca. – prostuję się na swoim miejscu i na niego zerkam. – Bo tak nie jest… przez większość czasu. - To twoje przedstawienie, Lexie. – mówi Sam – Ale jeśli to by ode mnie zależało, spaliłabym za sobą ten most. Nie byłoby żadnej litości. Wyślizguję się ze swojego miejsca. - Idę umyć ręce. Jeśli w tym czasie wróci, to zamówcie mi kanapkę z kurczakiem i majonezem. Łazienki są obok baru, więc w drodze do nich muszę minąć Ricka. Jest odwrócony do mnie plecami, a wątła blond kelnerka stoi obok niego, pocierając ramieniem o jego rękę. - …dzisiaj, jeśli chcesz. Mogę ci obiecać dobrą zabawę. – mówi, a jej palce wędrują w dół po jego udzie i zaciskają się. Mój żołądek związuje się w supeł, a ja omijam ich szerokim łukiem i zaczynam iść szybciej. Ale zanim docieram do drzwi łazienki, słyszę, jak ktoś z korytarza woła moje imię. Kusi mnie, by udawać, że go nie słyszę, ale wiem, że się do mnie zbliża. Jest wystarczająco blisko, by wiedzieć, że bym udawała. Co oznacza, że wiedziałby, że wciąż ma na mnie jakiś wpływ. - Co? – pytam, okręcając się na pięcie. Zatrzymuje się kilka metrów dalej ode mnie i wciska dłonie do kieszeni. - Jak się miewasz? Tłumaczenie: marika1311

Strona 6

- Świetnie, Rick. Wprost fantastycznie. – wyrzucam z siebie. – Skończyliśmy? - Słuchaj, wiem, że byłem głupkiem. – mówi szybko, kiedy okręcam się, by wejść do łazienki. Nie odwracam się w jego stronę. - Nie byłeś głupkiem. Byłeś palantem. A to wielka różnica. - Dobra. Byłem palantem. Naprawdę mi przykro. Ponownie zaczynam iść. - Wciąż cię kocham, Lexie. Nie umiem przestać. W jego głosie rozbrzmiewa nutka desperacji, która chwyta w szpony moje serce i sprawia, że zamieram w bezruchu. - Tamte dziewczyny… byłem kretynem. – słyszę, że się przybliża, kiedy mówi, ale się nie odwracam. - Nie dotknąłem żadnej od tamtej przerwy zimowej. Nie chcę nikogo innego, Lexie. Chcę ciebie. Kładzie dłoń na moim biodrze, a ja w duchu siebie przeklinam, kiedy drżę pod jego dotykiem. Delikatnie okręca mnie i palcami przesuwa mój podbródek tak, że teraz spoglądam mu w oczy. - I zawsze będę chciał. Zaczyna się pochylać, bardzo powoli, obserwując mnie przez cały czas. Nawet nie umiem powiedzieć, dlaczego się od niego nie odsunęłam, ale kiedy przycisnął mnie swoim ciałem do ściany, nie tylko go nie odepchnęłam, ale też odwzajemniłam pocałunek.

Tłumaczenie: marika1311

Strona 7

Rozdział drugi Wplątuje palce w moje włosy, jednocześnie drugą dłoń trzymając na moim biodrze i przyciągając mnie do nierówności swojego ciała. To takie dobre uczucie. Tak znajome. Tak łatwe. Zawsze tak z nami było. Tak cholernie pragnę, by tamte czasy wróciły, że pozwalam sobie zagłębić się w tym uczuciu… dopóki ktoś nie mija nas, idąc do łazienki i wyrywając mnie z mojej fantazji. Bo właśnie tym to jest – fantazją. Zniszczył to, co mieliśmy. Nie ma mowy, bym jeszcze kiedykolwiek mu zaufała. Ponownie się pochyla, ale przyciskam dłonie do jego klatki piersiowej, zanim jego usta lądują na moich. - Przestań, Rick. Nie mogę znowu tego robić. Opuszkami palców dotyka mojego policzka, potem ust. - Chociaż to przemyśl, Lexie. Proszę. – mówi, puszczając mnie. – Wciąż mam ten pierścionek. On i ja będziemy do ciebie należeć na zawsze. - Ale twoje serce nie było moje. Dałeś je Helenie i… - wyrzucam ręce w powietrze, sfrustrowana, że nie pamiętam imion innych dziewczyn. – I każdej innej, która tego chciała. - Nigdy nie miały mojego serca. To był tylko seks. I to wszystko. To nic nie znaczyło. Wykrzywia twarz, błagając mnie o zrozumienie. Kiedy to mówi, serce podchodzi mi do gardła. - Jak możesz mówić, że seks nic nie znaczy? Straciliśmy ze sobą dziewictwo. Nigdy nie byłam z nikim poza tobą, bo to znaczy wszystko. Ściąga usta w wąską linię i potrząsa głową. - Byłem takim idiotą. – ponownie na mnie spogląda. – Powiedz, co mam zrobić, żeby to naprawić. Zrobię cokolwiek. - Muszę pomyśleć. – tym razem, kiedy odwracam się w stronę łazienki, nie powstrzymuje mnie. Opryskuję sobie twarz wodą, a potem gapię się na swoje drżące oblicze w lustrze. Jak wciąż mogę coś do niego czuć, po tym, co zrobił? Skąd wzięła się jakaś cząstka mnie, która go całkowicie nie wyparła? - Hej – mówi Sam, kiedy wracam do naszego stolika kilka minut później. – Wszystko dobrze? - Zamówiłyście już? – pytam. Jej wzrok wędruje szybko po restauracji, więc zgaduję, że szuka Ricka, ale nie rozglądam się za nią, by to sprawdzić. Tłumaczenie: marika1311

Strona 8

- Królewicz nie wrócił. Wydaje mi się, że czekał na ciebie. Rzucam banknot na stół, by zapłacić za napoje i łapię swoje torby. - Miałaś rację. Nie mogę tego zrobić. Chodźmy stąd. Zbieramy moje rzeczy i udajemy się na parking. Katie naciska guzik na swoim kluczyku, by otworzyć zamki jej poobijanego, żółtego Beetle’a9. Alarm zaczyna piszczeć, a wszystkie światła mrugać. - Kiedy zamierzasz to naprawić? – krzyczy Sam, przyciskając dłonie do uszu. Katie ponownie naciska przycisk i pisk ustaje. Sam spogląda na auto z pogardą. - Zdecydowanie potrzebujemy nowego środka transportu. - Jeśli ci się nie podoba, możesz chodzić pieszo. – mówi obronnie Katie, klepiąc dłonią dach auta, jakby był psem, jednocześnie otwierając drzwi od strony kierowcy. - Więc? Co się stało? – pyta mnie, kiedy wchodzę do pojazdu. Garbię się na tylnim siedzeniu. - Powiedział, że wciąż mnie kocha. - Nie rób tego, Lexie. – ostrzega Sam, zapinając swoje pasy. Odchylam głowę do tyłu i wbijam wzrok w poplamiony dach samochodu. - Dlaczego musiało się okazać, że jest takim kretynem? Sam usadawia się głębiej w fotelu. - Myślę, że smutna prawda jest taka, że to wina DNA; gdzieś w chromosomie Y musi być gen palanta. Opieram głowę o okno i zamykam oczy, skupiając się na tym, by przez dwadzieścia minut drogi do mojego domu nie rozpłakać się. Wiem, że to koniec. Wiedziałam to od miesięcy, ale w jakiś sposób upływ czasu tego nie ułatwia. Ktokolwiek powiedział, że czas leczy rany, był okropnym kłamcą. Moje serce wciąż pamięta to, co ze sobą mieliśmy i jakie to było uczucie, kiedy to straciłam. Katie podjeżdża pod mój dom. Motor Trenta stoi na podjeździe, ale w mieszkaniu jest cicho. - Jeśli twój przyrodni brat szuka jakiegoś romansu na zakończenie wakacji – mówi Sam, rzucając okiem na motor, kiedy ja wychodzę z samochodem – wiesz, gdzie go wysłać. Przewracam oczami. Sam wychyla się przez okno. - Myślisz, że żartuję, ale prędzej czy później wskoczę na tego chłopaka.

9

Volkswagen Beetle

Tłumaczenie: marika1311

Strona 9

- Pewnie wyszedł ze znajomymi. – mówię, machając dłonią w kierunku domu. – Idź go znajdź i na niego wskocz. Uderza dłonią w bok samochodu. - A ty przeleć kilku Włochów i zapomnij o swoim idiotycznym byłym. – wyszczerza zęby w uśmiechu. – I przyślij zdjęcia! Pochylam się i ją przytulam, po czym okrążam samochód, żeby przejść do strony Katie, która już czeka na mnie na zewnątrz. - Dzięki za zabranie mnie na zakupy. – mówię, owijając wokół niej ramiona. Przytula mnie. - Zazdroszczę ci. Odsuwam się i uśmiecham. - Będziemy w kontakcie. Z powrotem siada przed kierownicą. - No lepiej, żebyś się odzywała. – jej głos lekko drży, a ja zdaję sobie sprawę, że ona płacze. - Będę. I zobaczymy się, kiedy wrócę na przerwę zimową. - Przywieź jakiś gorących Włochów! – krzyczy Sam z wnętrza samochodu. Nie mogę powstrzymać uśmiechu. Odwracam się i idę w kierunku domu. Wkładam klucz do zamka i otwieram drzwi, po czym odwracam się i macham dziewczynom. Katie wycofuje się z podjazdu. Patrzę, jak znikają za rogiem, a następnie wchodzę po schodach. Wchodzę po dwa stopnie na raz, do swojego pokoju i rzucam torby na podłogę obok szafy. Ale to, co powiedział Rick, wciąż rozbrzmiewa w mojej głowie. Wciąż mam ten pierścionek. On i ja będziemy do ciebie należeć na zawsze. Myślałam, że zawsze będziemy razem. Ale potem on zranił mnie w najbardziej upokarzający sposób. Nie sądzę, żebym wciąż go kochała… ale co, jeśli nigdy nie znajdę nikogo innego? Co, jeśli to była tylko moja jedyna szansa na prawdziwą miłość? Byliśmy tacy szczęśliwi. Dlaczego musiał to spieprzyć? - Niech cię szlag! – chwytam ramkę ze zdjęciem, które przedstawia mnie i Ricka na balu maturalnym i rzucam nim w ścianę między pokojem moim i Trenta. Rozbija się, pozostawiając ślad w niebieskiej farbie na ścianie, tuż obok mojego ulubionego kolażu ze szkiców. Upadam na dywan i zaczynam szlochać, zadowolona, że mam dom dla siebie. Nie potrzebuję publiczności dla mojego załamania. - Lexie?

Tłumaczenie: marika1311

Strona 10

Głos Trenta dobiega mnie zza drzwi, ale nie mogę złapać oddechu, by mu odpowiedzieć. I to by było na tyle z braku publiczności. Zawiasy drzwi skrzypią, kiedy je popycha i wtyka głowę do środka. Jego włosy są potargane przez sen – brązowe loki odstają nad jedną stronę – a ubraną ma pogniecioną koszulkę z logiem wrestlingu i znoszone jeansy, w których spał. - Hej, wszystko w porządku? - Taa… świetnie. – wyduszam z siebie między szlochami. - To było głupie pytanie. Przepraszam. – wchodzi do pokoju i klęka obok mnie. Pociera mnie pocieszająco po plecach. Chowam twarz w przedramieniu. - Przepraszam, że cię obudziłam. W jego brązowych oczach widnieje troska. - Nie szkodzi. Co się stało? - Nic. – mówię, ale przed oczami staje mi twarz Ricka, który mówi, że wciąż mnie kocha, a moim ciałem wstrząsa kolejny szloch. - Chodź tu. – mówi Trent, podnosząc mnie z podłogi. Prowadzi mnie do łóżka i siada, przyciągając, bym usiadła obok niego. Chowam głowę w jego piersi, a on owija wokół mnie ramiona i kołysze jak dziecko. Jednocześnie nuci coś pod nosem i od razu wiem, co to za melodia. Moje serce trochę mięknie, pamiętając, że po raz pierwszy zaśpiewał mi to cztery lata temu. Jego konikiem, podobnie jak jego mamy, jest muzyka. Julie uczy gry na fortepianie, a do czasu, aż poznałam Trenta w wakacje przed jego pierwszym rokiem studiów, umiał zagrać niemal wszystko. Kiedy nasi rodzice wzięli ślub dwa lata później, próbowała też uczyć mnie, ale naprawdę nie mam cierpliwości, żeby siedzieć codziennie po pół godziny przy fortepianie, więc po około roku przestała to na mnie wymuszać. Ale Trent nie miał dosyć. Nauczył się grać na gitarze i w tamtym roku zaczął przygodę z pierwszym zespołem. Grali razem przez całe liceum. Wszystkie moje napięte mięśnie zaczynają mięknąć pod dotykiem jego palców. To jest to, co tylko on potrafi dla mnie zrobić. Co zawsze robił. Tata i Julie zaczęli spotykać się w wakacje, zanim zaczęłam ósmą klasę. Do czasu, aż wzięli ślub, kiedy ja miałam ponad piętnaście lat, a Trent właśnie skończył szesnaście, wszyscy już znaliśmy się bardzo dobrze. Trent i ja dogadaliśmy się ze sobą dość szybko, jeszcze nawet zanim staliśmy się oficjalnie rodziną. Spędzaliśmy razem czas i graliśmy w Warcraft10, kiedy nasi rodzice byli na randkach, i jedno albo drugie zaczynało wtedy mówić. Dużo czasu spędzaliśmy na rozmowach o rodzicach. Przechodziłam wtedy przez trudny okres, tęskniąc za matką, której nigdy nie poznałam i winiąc się za jej śmierć – częściowo przez to, że nowa mama pojawiła się w moim życiu i częściowo

10

Warcraft – gra strategiczna, w której fabuła opiera się na konflikcie między ludźmi i orkami

Tłumaczenie: marika1311

Strona 11

przez szalejące hormony i świadomość własnej śmiertelności. Możesz użyć jakiego tylko chcesz psycho-bełkotu, ja wiedziałam tylko, że cierpiałam. Powiedziałam Trentowi, jak myślałam o tym, że zabiłam moją matkę przez to, że się urodziłam i jak zastanawiałam się, czy to czyni ze mnie zabójczynię. Mówił, że to nieprawda, ale zawsze myślałam, że mówił tak tylko dlatego, żebym poczuła się lepiej. Zwykle kończyłam, siedząc z nim na jego wielkiej poduszce, tuląc się do niego i płacząc. Innymi czasy, opowiadał o tym, jak jego ojciec i nowa żona chcieli, by zamieszkał z nimi i jego przyrodnimi braćmi, którzy są bliźniakami. Błagałam go, by tego nie robił, i powiedział, że nigdy tego nie zrobi. Powiedział mi, jak jego ojciec zabierał go w soboty na mecze baseballu, kiedy był mały, i jak zawsze obok była jego „przyjaciółka”, z którą się spotykał, kiedy drużyna Trenta rozgrywała mecz. I jak kazał Trentowi zostawać z innymi dziećmi, kiedy on pomagał swojej „przyjaciółce” w czymś w samochodzie. I jak wyszedł do pracy dzień po siódmych urodzinach Trenta i nigdy nie wrócił. I jak pamiętał, że Julie przez cały czas płakała. I jak jego ojciec i „przyjaciółka” doczekali się bliźniąt zaledwie kilka miesięcy później i wzięli ślub tak szybko, jak zakończył się rozwód z Julie. Po tym zaczęliśmy sobie mówić o wszystkim innym. Tylko on zna wszystkie brudne szczegóły mojego życia miłosnego – rzeczy zbyt krępujące nawet dla Sam i Katie. Zwierzyłam się z wszystkiego Trentowi, i to w szczegółach. Tak jak noc zakończenia pierwszego roku, kiedy ja i Rick byliśmy w trakcie tracenia dziewictwa na tylnim siedzeniu w samochodzie jego ojca, i jak nie mógł w ciemności otworzyć prezerwatywy i w końcu ją rozerwał. I o tym, jak i tak w końcu to zrobiliśmy, bez zabezpieczenia. A kiedy okres spóźniał mi się trzy dni, Trent był przy mnie i czekał razem ze mną z niecierpliwością, aż go dostałam. I jak zdenerwował się na Ricka, kiedy zaczęliśmy się spotykać pod koniec drugiego roku i jak typowy brat ostrzegł go, by dobrze mnie traktował. A kiedy Rick mnie zranił, powalił go na ziemię ciosem. I właśnie takim typem jest Trent. Ze swoim urokiem, który przychodzi mu bez wysiłku, klasycznym poczuciem humoru i nieskazitelnym wyczuciem stylu, jest w zasadzie wysokim na ponad metr osiemdziesiąt i ważącym prawie osiemdziesiąt kilo wielkim magnesem na ludzi. Wątpię, czy ktokolwiek, kto spędził z nim więcej niż pięć minut, nie rozważał go jako przyjaciela. Ukończył liceum rok szybciej niż ja i zostawił za sobą szlak złamanych serc. Jestem przekonana, że więcej niż połowa moich znajomych przyjaźniła się ze mną tylko dlatego, że miała nadzieję, że ich z nim umówię. „Nie mogę uwierzyć, że jesteś spokrewniona z Trentem Sorensonem! Ale z niego ciacho!”, to wszystko, co słyszałam, nawet od Katie i Sam. Do diabła, nawet ja lekko się w nim zadurzyłam, kiedy nasi rodzice dopiero co zaczęli się spotykać. Chociaż on nie jest typem osoby, który wysłuchuje sekretów, a potem je rozpowiada, to mam przeczucie, że jego trend niekończących się przyjaciół i złamanych serc nadal miał miejsce przez pierwsze trzy lata jego studiów. Ale wiem, że nie jest mu tak łatwo, jak to pokazuje. Tylko ja wiem, jak głęboką bliznę ojciec w nim pozostawił. Tak bardzo nienawidził swojego ojca, że chciał, by mój tata go zaadoptował, kiedy wziął ślub z Julie, ale jego ojciec do tego nie dopuszczał. Trent czuje się tak, jakby on uczynił z niego wspólnika w zgubie jego matki. Nieważne ile razy mu mówiłam, że to nie jest jego wina, wyrzucał sobie, że nie zauważył, co się

Tłumaczenie: marika1311

Strona 12

dzieje. I nigdy nikomu nie powiedział, włącznie z Julie, co się działo na tamtych meczach. Czuje się strasznie winny. Tylko ja wiem, że powód tego, że nie został zapaśnikiem na uczelni, tak, jak wszyscy myśleli, że zostanie, jest taki, że on po prostu tego nie czuje. Od pierwszego roku chciał to rzucić, żeby skupić się na muzyce, a jedyna przyczyna tego, że tego nie zrobił, jest taka, że boi się rozczarować swojego ojca. Tylko ja wiem, że po drugim roku na uniwersytecie Loyola, chciał rzucić studia, ale wie, jak bardzo rozczarowałby tym Julie, która uważa, że każdy muzyk potrzebuje zajęć i ćwiczenia. Tylko ja wiem, że jest nieszczęśliwy. Ale mamy wielki sekret – taki, który przysięgliśmy sobie, że zabierzemy go ze sobą do grobu.. To z nim całowałam się jako z pierwszym, a on ze mną jako z pierwszą. To było w dniu po moich piętnastych urodzinach, około pięć miesięcy przed tym, jak tata poślubił Julie, i to był jeden z moich złych dni. Byłam na jego kolanach, wypłakując sobie oczy, jak to zabiłam swoją matkę piętnaście lat wcześniej, a on ocierał moje łzy i powiedział, że wszystko będzie dobrze. Pocierał moje plecy i trzymał mnie w swoich ramionach, a następna rzecz, jaką pamiętam, to nasz pocałunek. Był delikatny, słodki i trwał długo. Wciąż pamiętam, jak delikatne były jego dłonie, kiedy przyciągnął mnie bliżej, a jego usta smakowały jak guma balonowa. Ale w chwili, gdy to się skończyło, wiedzieliśmy, że to złe. Patrzył na mnie przez minutę, po czym odchrząknął i powiedział, że nie możemy więcej tego zrobić. Kiwnęłam głową, napluliśmy na nasze dłonie na znak obietnicy i przytknęliśmy je do siebie, i na tym się skończyło. Z Trentem zawsze łatwo przychodziła mi rozmowa. Sama wiedza, że kocha mnie bezwarunkowo – że mnie nie osądza i że nie muszę przed nim ukrywać tego, kim jestem – sprawia, że czuję się zrozumiana. I nigdy nie przestał mnie przytulać, kiedy byłam smutna. Jak teraz. - Zgaduję, że chodzi o Ricka. – mówi, a ja słyszę złość w jego głosie. Czkam i kiwam potwierdzająco głową. - Chcesz, żebym znowu skopał mu tyłek? - A zrobiłbyś to? – pytam płaczliwie. - Dla ciebie wszystko, Lexie. – odpowiada, ściskając moje ramiona. – Opowiedz mi całą, smutną historię. Uwielbiam to, jak moje imię brzmi, kiedy on je wypowiada. Kiedy śpiewa, jego głos staje się lekko chropowaty, kiedy dochodzi do emocjonalnej części w piosence, a kiedy mówi moje imię, brzmi to dokładnie tak samo. Biorę głęboki oddech i próbuję poukładać swoje myśli. - Poszłam z Katie i Sam do Applebee, w centrum handlowym. Nie wiedziałam, że pracuje tam w te wakacje. Tłumaczenie: marika1311

Strona 13

- Hmm… - z policzkiem przyciśniętym do jego piersi, bardziej odczułam to „hmm”, niż je usłyszałam. – Niech zgadnę: jest mu przykro i chce z tobą być. - Wciąż ma ten pierścionek. Delikatnie dotyka palcami moich włosów, przez co mam gęsią skórkę. - A ty się nad tym zastanawiasz. - Czy to robi ze mnie totalnie chorą? - Tak. Myślę, że tak. Odsuwam się trochę od niego, ale potem dostrzegam cień uśmiechu w jego oczach. - Tęsknię za byciem z nim… za uczuciem, że do siebie należymy. Tęsknię za byciem z kimś tak blisko. - Nadal masz mnie. – mówi, puszczając mi oczko. Zwężam wzrok. - I brakuje mi seksu. Trent unosi brwi do góry. - Był aż tak dobry? Wzruszam ramionami. - Nie mam do kogo go porównać, ale kiedy byliśmy razem, wiedziałam, że mnie kocha. Chyba za tym tęsknię. Przyciąga mnie z powrotem w swoje ramiona. - Miłość potrafi porządnie zranić, ale jeśli to coś ci da, to myślę, że będziesz żałować, jeśli go przyjmiesz z powrotem. - A co, jeśli to był tylko błąd? Powiedział, że więcej tego nie zrobi. – część mnie jest zdesperowana, by w to uwierzyć, ale jak tylko to mówię, zdaję sobie sprawę, że sama w to nie wierzę. - Nie można nauczyć starego psa nowych sztuczek. Odsuwam się i patrzę na niego. - Zdradziłeś kiedyś kogoś? Rozważa to przez chwilę. - Nie powiem, że nie wkurzyłem wielu dziewczyn, ale raczej wolę to robić z honorem. Jeśli chodzi tylko o seks, upewniam się, że wiedzą o tym, zanim do tego dojdzie, a jeśli jestem z kimś, a chcę uprawiać seks z kimś innym, to najpierw zrywam z tą pierwszą.

Tłumaczenie: marika1311

Strona 14

Przewracam oczami. - Jakiś ty szarmancki. - Mów, co chcesz, ale nigdy nie byłem nieszczery w stosunku do dziewczyny, z którą byłem. Nigdy nie okłamywałem ani nie robiłem czegoś za czyimiś plecami. Nigdy. Trudno spierać się z tym argumentem. Odsuwa się ode mnie, a ja drżę, nagle czując zimno. - Zaczekaj. Zaraz wrócę. – wstaje i podchodzi do drzwi, ale zanim znika w korytarzu, rzuca mi leniwy uśmieszek. Biorę chusteczkę z opakowania na mojej szafce nocnej. Wycieram łzy z oczu i rozmazany tusz z policzków, a po kilku chwilach wraca Trent z dwoma szklankami, każda z ciemno bursztynowym płynem w środku. - Topienie smutków wymaga dwóch strzałów szkockiej Randy’ego. – mówi, wręczając mi szklankę. – Dobrze, że twój tata przepuszcza pieniądze na dobre rzeczy. Uderzamy się swoimi szklankami, po czym wychylamy zawartość. Mimowolnie się krzywię. Ale kiedy minęło początkowe palenie, czuję, jak alkohol rozgrzewa mnie od środka. - Warcraft? – pyta, kiwając głową w stronę mojego telewizora. - Taa, pewnie. - Nic nie pomoże ci tak dobrze zapomnieć o całym tym syfie, jak zabijanie orków. – ustawia grę i kiedy podaje mi joystick, zaczynam czuć ciepło w środku od szkockiej. Ześlizguję się w dół i opieram na poduszkach przy wezgłowiu. Nasze pierwsze zadanie wymaga więcej krwi niż zazwyczaj. Moja postać, elf Galidrod, łatwo przedziera się przez zapory orków. Wyobrażam sobie, że każdy z nich ma twarz Ricka i strzelam do nich, a oni eksplodują w deszczu fioletowych wnętrzności. To działa jak terapia. Ale potem postać Trenta, który z jakiś powodów stworzył ją człowiekiem i nazwał go Jethro, zostaje ranny, kiedy zabija ostatniego orka i Galidrod, który poprzez swoją waleczność zgromadził wielkie umiejętności lecznicze, musi go uratować. - Więc, co powinnam zrobić? – pytam, kiedy Jethro jest już w pełni uleczony. - Uciekaj, jak diabli. - Ale tęsknię za nim. Trent potrząsa głową i wciska pauzę na grze. - Nie tęsknisz za nim, tylko za twoim wyobrażeniem o nim. Odkładam joystick na nocną szafkę i obracam się ku niemu. - Co to w ogóle znaczy?

Tłumaczenie: marika1311

Strona 15

Unosi moje nogi i kładzie je na swoich, dłonią pocierając skórę na nogach, które ostatni raz goliłam trzy dni temu. - Byliście razem przez długi czas. Myślałaś, że będziecie ze sobą już na zawsze. Byłaś o tym przekonana, a teraz jesteś poza tą strefą komfortu. Łatwo jest wrócić do takiej sieci bezpieczeństwa, którą wtedy czułaś. Właśnie kompletnie mnie to uderzyło. Chcę takiej sieci. Ale problemem jest to, że jest w niej teraz wielka dziura. To źle się na mnie odbije, jeśli temu zaufam. Ale to wciąż boli. - Masz rację. Za tym tęsknię. - Do bani. – mówi, lekko kiwając głową. Wzdycham i opieram się głębiej o poduszki. - Ale co, jeśli to on jest tym Jedynym? - Nie jest. - Skąd wiesz? Ruch jego dłoni na mojej nodze zamiera. - Bo nigdy na ciebie nie zasługiwał. - A co, jeśli nigdy nie znajdę nikogo innego? Patrzy mi w oczy chyba przez całą minutę, zanim ponownie się odzywa. - Znajdziesz. Dreszcz przebiega moje wnętrze, a następna rzecz, z jakiej zdaję sobie sprawę, to że jego usta są przyciśnięte do moich. Nawet nie wiem, kto wykonał ten ruch. Ale na tym się nie kończy. Całowanie Trenta jest jak trzymanie dużego palca u nogi w oceanie, który nagle znajduje się nad moją głową. Nie wiem, czy to przez niego, czy przez szkocką, ale kiedy jego język dotyka krawędzi moich ust i wślizguje się między moje wargi, nagle pęcznieje we mnie desperacja, której nigdy nie czułam. Lata tłumionego pragnienia wzięły nade mną górę i nagle jestem jego głodna. Jedyne co wiem na pewno, to jeśli nie będę go teraz miała, umrę. Serce wali mi w piersi, kiedy zniżam się na łóżku i pociągam go za sobą. - Cholera, Lexie. – dyszy między pocałunkami. – Co my robimy? Łapię w dłoń jego włosy i przyciągam do siebie, przykrywając jego pytanie swoimi ustami, ponownie go całując. Nie opiera się, kiedy ściągam mu koszulkę, a potem swoją. Nie powstrzymuje mnie, kiedy zrzucam szorty, majtki i kopię je na podłogę. Wyrywa mu się jęk, kiedy palcami wędruję w dół

Tłumaczenie: marika1311

Strona 16

jego brzucha i odpinam guzik jego jeansów. A kiedy moja dłoń odnajduje jego erekcję, przestaje w ogóle oddychać. I ani razu podczas tych czynności, nawet kiedy jesteśmy nadzy w moim łóżku, żadna część mnie nie czuje, że nie powinniśmy tego robić. Nagle nie jest moim przyrodnim bratem. Jest wszystkim, czego potrzebuję.

Tłumaczenie: marika1311

Strona 17