Alexa Riley - His Princess

1

His Princess Alexa Riley

TŁUMACZENIE NIEOFICJALNE Tłumaczenie: martakle Korekta: youandme4ever

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

Alena jest księżniczką, a z tym przychodzi odpowiedzialność. Choćby taka jak poślubienie olbrzymiego troglodyty króla Romana, który wygląda bardziej jak wojownik niż władca. Wszystko w nim jest intensywne. Szczególnie sposób w jaki na nią patrzy. Ale ona została mu obiecana i nie ma od tego ucieczki. Jedno spojrzenie i jego decyzja została podjęta. Księżniczka Alena będzie jego i nikt nie powstrzyma go przed tym, aby ją posiąść. Wszystko dotyczące jej, należy teraz do niego i czekanie tygodnia na ślub, nigdy się nie wydarzy. Ten potworny mężczyzna ma moc, by żądać swojej księżniczki zanim dostanie ona szanse, by powiedzieć "Tak" Ostrzeżenie: Oh, to jest dobre. To jest bardzo, bardzo dobre. Zaufaj nam.

1.

Alena

- Czy to on? - pyta Tabby stając za mną, aby lepiej widzieć. Jej długie ciemne włosy opadają na moje ramię, kiedy zagląda na ekran mojego laptopa. To tak jakby nigdy nie widziała człowieka o którym mowa. Wszyscy wiedzą kim jest król Roman. Cóż, jeśli jesteś członkiem rodziny królewskiej, to wiesz. W tym momencie nie ma żyjącego władcy, który nie wiedziałby kim on jest, ponieważ on właśnie zdecydował się wziąć sobie żonę. Żonę jego wyboru i to właśnie ja zostałam wybrana. To przeznaczenie każdego z taką linią rodu. Nie mam szansy, aby zdecydować kogo chcę poślubić, kiedy moja rodzina została zapoznana z umową, działo się to za zamkniętymi drzwiami i papiery zostały podpisane. Zostałam oficjalnie obiecana królowi i tyle. Patrzę na mojego przyszłego męża i nie mogę przegapić tego, że Roman jest urodzonym liderem. Promieniuje to od niego w dominujących falach. Mogę to poczuć nawet przez ekran komputera. Oczywiście nie

jestem pewna czy powinien on siedzieć na tronie albo prowadzić armię ludzi do walki. Patrząc na jego twarz, myślisz, że jest wojownikiem. To tylko linie i zacięte kąty. Mężczyzna ten ma dobre sto osiemdziesiąt dwa centymetry wzrostu, a nawet więcej. Na jego zdjęciach to on góruje nad swoimi własnymi ochroniarzami. Jego włosy są ciemne jak noc i sięgają do jego kołnierza, ale nie robi wiele by ukryć swoje oczy, które są prawie czarne. On się nie opiera. Jest ciężki i szeroki, podobnie jak gracz rugby i mogę zrozumieć dlaczego ludzie nazywają go „Ścianą”. On promieniuje siłą i potęgą, a moje ręce drżą, kiedy klikam w następne zdjęcie. -Tabby. Nie mogę go poślubić - błagam moją siostrę. Nie wiem nawet czemu zostałam wybrana przed nią. Tabby jest tą wokół, której gromadzą się mężczyźni. Jej piękno rozświetla pokój. Ja nie wyglądam jak ktokolwiek z mojej rodziny. W jakiś sposób skończyłam z zaledwie sto pięćdziesięcioma centymetrami wzrostu z blond włosami, niebieskimi oczami i jasną skórą. Moja siostra, z drugiej strony, wygląda jak reszta mojej rodziny, ma prawie metr osiemdziesiąt wzrostu i ma długie ciemne włosy, głębokie zielone oczy i skórę, która wygląda jakby słońce całowało ją każdego dnia. Wyróżniam się w sposób w jaki nie lubię. Mam wrażenie, jakbym nie należała tu od urodzenia, ale Tabby nigdy nie pozwalała mi pójść tą droga. Obejmuje mnie od tyłu, obje wciąż wpatrujemy się w ekran. - Próbowałam - mówi, sprawiając ze sapię. Odwracam się i spoglądam na nią. Tabby jest przerażona braniem ślubu, prawdopodobnie dlatego, że moi rodzice zaczęli mówić o jej małżeństwie jeszcze zanim zaczęła chodzić. Najgorszą częścią jest to, że ona nawet nie chce poślubić

władcy. W rzeczywistości ona gardzi tym pomysłem. Jeśli to by zależało od niej, miałaby mały dworek z dwudziestoma dzieciakami i brutala za męża. Tak, brutala. Jedna za dużo powieści romantycznych i teraz Tabby zakochuje się w jaskiniowcu. - Wiedziałam, że tego nie chcesz. - Kręci głową. - Bardzo przepraszam, Al. -Nie mogę uwierzyć, że zrobiłaś to dla mnie. -Wiesz, że zrobię dla ciebie wszystko. Jestem twoja starszą siostrą. To mój obowiązek. - Chwyciła za kosmyk moich włosów. Miałam nadzieje, że może jeśli zgodziłby się poślubić mnie w zastępstwie, mogłabym zabrać cię ze sobą. Ale bądźmy szczerzy, nie sądzę, aby nawet go spytali. - Podeszła bliżej do mojego łóżka i usiadła na nim. - On chce ciebie. - Może. Może mogę zapytać czy zabierze ciebie razem ze mną. Próbowałam. Jeśli poślubię tego mężczyznę i będę musiała opuścić dom, to nie będzie takie złe, jeśli będę mieć Tabby przy sobie. Ponieważ, kiedy mówię o domu, nie mam na myśli tego, co moi rodzice zrobili dla nas. Mam na myśli to, że Tabby jest moim domem. Myśl, że będziemy rozdzielone jest czymś czemu nie chcę stawić czoła. - Taa, racja. Wiedziałam, że jest to niemożliwe, jeszcze zanim słowa opuściły moje usta. Tabby jest złotym biletem moich rodziców. Miała tak wiele ofert małżeństwa, że już straciłyśmy rachubę. Ale moi rodzice odrzucili ich wszystkich. Nigdy niewystarczająco bogaci, nigdy niewystarczający status albo władza. Tabby ma dwadzieścia cztery lata i wciąż jest niezamężna. To nie jest normalne. Ja zaledwie osiągnęłam wiek do małżeństwa. Myślałam, że mam więcej czasu i nawet sądziłam, że być może nigdy nie zostanę o to zapytana. Miałam nadzieję, że mogłabym pójść gdziekolwiek, gdzie Tabby by poszła.

Ale dla mnie - i dla moich rodziców - przyszedł szok, zostałam wybrana. I to przez kogoś z olbrzymią władzą i pieniędzmi. Wracam do laptopa, zmuszając się, aby spojrzeć na moją przyszłość. Roman nie tylko zastrasza, hasło głosi, że rządzi on żelazną pięścią. Przeglądam zdjęcia z nim i nigdy, nawet raz nie spotkałam się tam z jego uśmiechem. Jego twarz jest zawsze prosta i stoicka, nawet na zdjęciach jako mały chłopiec z matką i ojcem. Nie wiem jak długo przewijam zdjęcia, gdy Tabby przerywa mi. - Kto to? - pyta a ja podskakuję. Nawet nie poczułam, że stanęła za mną. -Księżniczka Kaul - mówię spoglądając na wydruk pod obrazkiem. - Wygląda jakby byli na randce, chyba na jakimś meczu. Jest ładna. mamroczę, czując ból zazdrości, że mój maż - przyszły mąż, poprawiam - wyszedł z inną kobietą nawet nie cały miesiąc temu. - Ee tam - mówi moja siostra lekceważąco. -Kto wie czy jest naprawdę ładna, kiedy wytrzesz to całe gówno z jej twarzy. Chichoczę. -Dlaczego on nie ożeni się z nią? -Może dostał się pod ten cały makijaż i uciekł na wzgórze. Może ona jest irytująca. Może żuje z otwartymi ustami. Kto wie. - Ale on zamierza poślubić mnie, bez żadnego spotkania się ze mną wcześniej. Co jeśli ja robię wszystkie te rzeczy? Mogę robić wszystkie te rzeczy. - Odwracam się w moim krześle. - Pokryj moją twarz, wpakuj mi w usta jedzenie, wiec on zobaczy wszystko, gdy będę przeżuwać. I oboje wiemy, że mój śmiech jest najgorszy. -To jest wystarczająco złe - zgadza się Tabby, szczerząc się. To nie tak, że brzmi on śmiesznie, on jest nieco głośniejszy. Naprawdę głośny. Może trochę zaraźliwy, za bardzo, ponieważ kilka razy, kiedy zaczynałam się śmiać, wtedy Tabby i ja śmiałyśmy się z

mojego śmiechu i to trwało przez pięć minut. To doprowadza rodziców do szaleństwa, co stanowi dodatkowy bonus. Oczy Tabby płoną, kiedy rozmyśla. - Przychodzi na kolacje. Moje

ramiona

opadają.

Nie

rozumiem

dlaczego

jest

tym

podekscytowana. - Może potrafisz zrobić z siebie głupca. Spraw, aby pomyślał, że nie jesteś tą jedyną, której on chce! - Tabby podskakuje i mogę zobaczyć, że ten plan jest już w ruchu.

2.

Roman

- Jesteś pewny co, do tego? Spoglądam w górę na zadane pytanie widząc moją najlepszą straż królewską i najlepszego przyjaciela, Vlada, idącego do mnie. - Czy masz może lepsze propozycje? - mówię przez zaciśnięte zęby. Byłem bezpośredni z nim tysiące razy i nie potrafiłem uczynić tego bardziej wyraźnym. - Nie. Ale znam cię lepiej niż ktokolwiek inny. Wiem, że się martwisz. - Zobaczymy jak sobie poradzisz, kiedy będziesz wybierał swoją pannę młodą. - Patrzę na niego gniewnie, gdy przechodzę na druga stronę biurka, chwytając spinki do mankietów. - Oh, no weź Roman, oboje wiemy, że to się nigdy nie wydarzy. Podchodzi do jednego z krzeseł w moim biurze i siada. - Nigdy nie zwolnisz mnie z mojego królewskiego obowiązku. Mrużę oczy na niego i pokazuję mu palec.

- Jesteś zwolniony. Wynocha. - Oboje wiemy, że tego nie chcesz, śmieje się, ale pochyla się do przodu, stając się poważnym. - Jesteś moim bratem. Może nie przez urodzenie czy krew. Ale byliśmy wychowywani razem odkąd byliśmy dziećmi. Jeśli wezmę żonę, to dlatego, że ty mi każesz. Moim obowiązkiem jest mój król. - Więc twój król mówi, bądź pożyteczny, - mówię mu, trzymając w ręku spinki do mankietów. - Czy nie masz od tego służby? - żartuje, wiedząc, jak bardzo nienawidzę obsługi królewskiej. Kiedy byłem młodszy, nigdy mnie to nie dręczyło. Zawsze było pełno ludzi wokół do pomocy. Ale kiedy dorosłem, wiedziałem, że to obowiązek naszej rodziny, aby zadbać o nich tak samo, jak oni dbają o nas. Kiedy mój ojciec odszedł i panowanie spadło na moje barki, zmieniło się to w odpowiedzialność. Teraz wolę swoją prywatność, nawet jeśli jest tam ktoś za każdym rogiem. - Po prostu to zrób i zamknij się. - Tak, mój królu, - śmieje się i poprawia mankiet. - Ona jest bardzo ładna. - Uważaj co mówisz,- ryczę gdy poprawia drugi i odsuwam się. - Staram się złagodzić nastrój. - Czy mój nastrój kiedykolwiek był łagodny? - pytam, kiedy wsuwam na siebie marynarkę i podchodzę do lustra. - Słuszna uwaga. Przez chwilę pozwalam sobie na myślenie o mojej narzeczonej - jej falowanych długich blond włosach i jej opuchniętych, różanych ustach. Jej kremowej, delikatnej skórze z odcieniem różu, kiedy się rumieni. Te miękkie niebieskie oczy, takie jak kolor kocyków zrobionych dla naszych synów.

- Rozmyślasz o moich wnukach? - miękki głos dochodzi zza mnie i odwracam się widząc moja matkę. To, że potrafi czytać w moich myślach tak wyraźnie, jest zarówno przerażające, jak i niesamowite. - Czy nie zawsze to robię? - drażnię ją. Podchodzę do niej, całuję ją w policzek i czekam aż przywita się z Vladem. – Jesteś gotowy na kolacje? Moja mama mieszka teraz poza pałacem, od kiedy jestem królem i będę żonaty. Odwiedza mnie, ale w przeważającej części zajmuje się ogrodem i psami. Kiedy mój ojciec zmarł kilka lat temu, powiedziała, że wreszcie może cieszyć się spokojnym życiem z dala od obowiązków społecznych i zamierza z niego dobrze skorzystać. Kiedy powiedziałem jej, że jestem gotowy, aby wziąć żonę, posłała mi wszystko wiedzący uśmiech. Nie mogłem pomóc, ale myślę, że ona i Vlad rozmawiali o wiele więcej, niż chcą bym w to uwierzył. To ona spełniła

wszystkie

królewskie

procedury

składania

wniosków

o

oblubienicę i nadzorowała porozumienie. Wiedziałem, czego chcę i bałem się, że jeśli będę w pokoju to ktoś powie mi, że wynik może nie być taki, jaki ktoś chciał. Częścią tego układu było pierwsze spotkaniem z moją wkrótce panną młodą. Wesele jest zaplanowane na za tydzień od teraz i to będzie jedyne spotkanie do tego czasu. Wszystkie weselne plany zostały zrobione przez innych ludzi niż ja. . Nie przejmuję się tym. Moim końcowym wynikiem jest dostać Alene. To jedyna rzecz, która się liczy. Wieczorem będzie ostatni raz, gdy ją zobaczę, zanim zobaczę, jak będzie kierować się w moją stronę ku ołtarzu. To będzie wystarczające. Musi być. Kolacja będzie bardzo mała – tylko najbliższa rodzina w zaciszu domu panny młodej. To tradycja i to jedna z tych o której złamaniu myślałem tysiąc razy.

Odkąd tusz został umieszczony na papierze, chciałem iść do Aleny. Ale tradycja - i absurdalna ilość samokontroli - uchroniła mnie od niej. Nie mogę nic na to pomóc, ale mała cześć mnie chciałaby wiedzieć, czy ona jest szczęśliwa z tym układem. Czy ona mnie zechce, kiedy mnie zobaczy? Czy nauczy się mnie kochać? - Jestem gotowa, gdy wy dwoje będziecie – mówi moja matka, wsuwając rękę w zgięcie mojego ramienia i wychodzimy z mojego biura. Vlad podąża blisko, gdy wszyscy wchodzimy do limuzyny i jedziemy spokojnie do domu Aleny. Czuję przez cały czas, jak moje serce bije w mojej piersi, kiedy staram się pozostać spokojny. Mogę to zrobić. Mogę być w tym samym pokoju co ona, wszystko będzie dobrze. Upominam siebie, aby okazać szacunek i życzliwość. Pokazać jej, że jestem właściwym wyborem, nawet jeśli tak nie uważa. Że będę jej królem, mężem i ojcem naszych dzieci. Kiedy tworzono układ weselny, widziałem tylko jedno jej zdjęcie. Jedno zdjęcie i moje życie odwróciło się do góry nogami. Z pewnością bycie obok niej, nie może być trudne. Spoglądam na Vlada, gdy limuzyna się zatrzymuje. Posyła mi złowieszczy uśmiech i potrząsa swoją głową. Nie mogę go oszukać. Ani siebie.

3.

Alena

- Wyglądasz jak kurwa. Jedna z tych amerykańskich. – Odwracam się, aby spojrzeć w lustro i wybucham śmiechem, ponieważ wiem, że mówi ona o jej ulubionym filmie, „Pretty Woman”. Nie jestem zszokowana – mój makijaż wygląda dokładnie jak u Vivian Ward. Tabby

uśmiecha

się

zza

mnie.

Jesteśmy

w

jej

pokoju,

przygotowując się. Nie posiadam nic do makijażu, więc jestem zależna od niej. Kiedy mam go na sobie, Tabby musi poprawić to na mnie, ponieważ jestem w tym do bani. W zasadzie jestem do bani tak bardzo, że musiała skonfiskować makijaż, który kiedyś miałam. Powiedziała mi, że robi to dla mojego dobra. - Tak długo jak nie musze być ubrana jak kurwa, jest idealnie mówię jej, wywołując jej śmiech. - Trzymaj się skromnego stroju. - Tabby podchodzi do łóżka, gdzie leży kilka wyjściowych rzeczy. - To. - Podnosi ciemnozieloną sukienkę. Ma krótkie rękawy i kształt mocno opinający piersi. Jest rozszerzana od pasa w dół i zatrzymuje się kilka cali powyżej kolan.

- Nie mogę tego założyć. To wymaga włożenia szpilek. - To jest właśnie powód, dlaczego ta suknia jest w mojej szafie – niezmiennie - na zawsze. -

Tak.

Widziałam

cię

w

szpilkach.

Jesteś

chodzącym

nieszczęściem czekającym, aż cos się wydarzy. I szpilki tym są. Podnosi parę czarnych obcasów i trzyma je obok sukienki. Wstaje z krzesła, biorę je od niej i zaczynam się ubierać, wiedząc że wkrótce musimy zejść na dół. Zaczyna robić to samo i znajduje coś do założenia. Kiedy się odwracam widzę ją stojąca tam w ciasnej czerwonej sukni, która opina jej krzywizny, sprawiając, że jej złota skóra wygląda jakby iskrzyła. Czerwony zawsze był kolorem Tabby - jej ciemne włosy i kolor czerwony wyglądają razem świetnie. Nigdy nie mogłyśmy dzielić się ciuchami. Tabby ma figurę klepsydry, podczas gdy ja ledwo mogę coś wypełnić. Jestem maleńkiej postury. Mój olbrzymi mąż po prostu mnie złamie. - Czekaj, czy ty próbujesz zdobyć jego uwagę aby chciał cię poślubić? Myślałam, że mamy go wystraszyć. – Czuję lekka panikę i nie rozumiem dlaczego, ale pomysł że moja siostra skończy z nim , wcale mi się nie podoba. - Cokolwiek zechcesz. – Spogląda na mnie w zdezorientowaniu. Jej ubranie jest takie jakie nosi na co dzień. Tabby zawsze zakłada sukienki i wygląda ładnie. - Dziewczęta. – Słyszę jak woła nas mama zanim drzwi zostają otwarte. - Chodźmy – Posyła nam spojrzenie zanim odwraca się i wychodzi z pokoju z kieliszkiem pełnym wina w ręku, jak zawsze. Zakładam buty i prawie się przewracam, ale łapię się

czegoś

zanim to się dzieje. Tabby chichocze, na co parskam. Może wcale nie musimy udawać, że jesteśmy dziwne.

- Chodź. – Tabby splotła swoje ramie z moim i idziemy do dużego pokoju. Nic nie mogę na to poradzić, że zastanawiam się czy już tu są. - Nie wiem czy potrafię to zrobić - szepczę. -Jestem zbyt nieśmiała, nie wiem czy nie zrobię z siebie głupca. - Będę tu. Mamy to. – Spoglądam na nią i kiwam głową. Kiedy wychodzimy zza rogu, zastygam, wszyscy odwracają się i spoglądają na nas.

Spuszczam

oczy

na

podłogę,

czując

jak

uczucie

ciepła

rozprzestrzenia się na moja twarz. Słyszę jak Tabby szepcze. – Ja pierdolę. - Tuż obok mnie, więc tylko ja mogę ją usłyszeć. Spoglądam na nią i podążam za linia jej wzroku. Patrzy na mężczyznę stojącego obok z rękoma założonymi na piersi. Ma ciemne włosy i głębokie, zielone oczy. Na jego twarzy rozciąga się uśmiech przez co widać jego dołeczek. Jego oczy wpatrują się w Tabby, co jest normalne. Większość mężczyzn zatrzymuje swoje oczy na niej. Roman staje przed tym mężczyzną, blokując mi widok na niego. Jego oczy są skupione na mnie. Jego twarz jest twarda i gniewna. Jego nozdrza falują i cofam się o krok, a potem kolejny. Założył czarny garnitur i zastanawia mnie to czy ten mężczyzna ma coś przeciwko kolorom. Zaczyna ruszać w moja stronę aż się zatrzymuje. Czuję się jak wiewiórka złapana na drodze i która nie wie w która stronę powinna uciekać, więc wciąż się cofam. - Kochanie, to jest król Roman. - Słyszę głos matki. Nie mogę oderwać oczu od niego. Nagle mój obcas zahacza o dywan pod moimi stopami i upadam do tyłu. Ślizgam się, trącając się własnymi stopami i próbuje się zatrzymać, ale obcasy już wygrywają. Zanim mogę zaliczyć kontakt z podłogę, Roman mnie łapie. Wciąga mnie w swoje ramiona, a mój oddech więźnie mi w gardle. Otacza mnie jego ciepło, a mocny zapach

szałwii wypełnia moje płuca. Zatracam się na chwile przyćmiona zaskoczeniem i pożądaniem, kiedy spogląda na mnie, nic nie mówiąc. - Cześć. - W końcu udaje mi się otworzyć usta. Wychodzi to nieco piskliwie i niezdarnie na co Tabby prycha. To jest wystarczająco głośne, aby wyrwać mnie z chwili, w której tkwię i przygryzam wargi, aby powstrzymać śmiech. - Tabby - mówię, a moje oczy wciąż wpatrują się w Romana. – Myślę, że nasz plan działa. Mruży na mnie oczy, ale ciągle się nie odzywa. Jedyną odpowiedzią jaką mi daje jest jego twarde spojrzenie. - Nie możesz mówić tego na glos. On cię słyszy - mówi uprzejmie Tabby. Taa, ten facet nie wygląda tak, jakby chciał mieć ze mną cokolwiek wspólnego. Po chwili, stawia mnie na nogi, ale nie pozwala się odsunąć. Nie uświadomiłam sobie, kiedy przycisnął moje ciało do swego tak, że moje stopy zwisały z podłogi. Nie jestem pewna czy chcę teraz stanąć, ponieważ jest blisko, on naprawdę góruje nade mną. - Roman. - Słyszę męski głos i zgaduję, że to pochodzi od mężczyzny, który z nim przyszedł, ponieważ nie rozpoznaję tego głosu. – Myślę, że już ma się dobrze. Jakby zdając sobie sprawę, że nadal trzyma mnie w ramionach, opuszcza je, ale nie odsuwa się. - Tabby? - Nie, jestem Alena. – Serce skacze mi do gardła. O mój Boże, on nawet nie wie kim ja jestem. Może chce poślubić moją siostrę, a nasze imiona zostały pomylone albo coś takiego. Tak jest. Tak musi być to, ponieważ nie sądzę, abyśmy fizycznie do siebie pasowali. Czuję żar, kiedy myślę o nas próbujących pracować nad tym. - Wiem kim jesteś, moja księżniczko.- Spogląda na moja siostrę, odsuwając ode mnie swoje oczy po raz pierwszy. - Tabitha. – Używa jej

pełnego imienia. – Czy możesz wziąć moją księżniczkę do jej pokoju, aby zdjęła te niedorzeczne buty zanim zrobi sobie krzywdę? - Ej, ona nie jest moja służącą - mówię odnajdując swój głos. Cóż w pewnym sensie. - Przez cały czas pomagam Alenie z takimi rzeczami. – Krzywię się na komentarz Tabby. - Następnie pomóż jej także zmyć warstwę tego, czym jest pokryta jej twarz. Odsuwam

się

od

niego.

Apodyktyczny

kretyn.

Przystojny

apodyktyczny kretyn, ale nadal. - Alena, zrób tak jak ci każe - karci szeptem mnie matka. Roman odwraca się w jej kierunku. Wygląda na wściekłą i wiem, że później nakrzyczy na mnie i Tabby. - Nie rozkazuj jej. Za tydzień zostanie królową. Ona nie przyjmuje rozkazów. - Glos Romana jest srogi i stateczny. Wydał jej polecenie więc musi go przestrzegać. - Z wyjątkiem twoich, jak sądzę - mamroczę spoglądając w dół na podłogę i ponownie się cofam. - Szepczesz zbyt głośno. Zachowuj myśli w głowie - mówi Tabby. - Alena. Spoglądam na Romana, gdy wymawia moje imię. Jego usta szarpią się w jedną stroną i prawie myślę, że to jest uśmiech. - Proszę. - To jedno słowo wychodzi z jego ust i to brzmi jakby było dla niego obce. Łapię Tabby za dłoń, dziękując za chwilę czasu z dala od niego, aby zebrać się w sobie. Choć nie sądzę, żeby ta chwila była wystarczająca.

4.

Roman

- Czy Wasza Wysokość nie jest miłośnikiem pieczonej jagnięciny? - Zwracam uwagę na matkę Aleny i uśmiecham się grzecznie. - Posiłek jest naprawdę pyszny, dziękuję. Jagnięcina jest jednym z moich ulubionych dań. Patrzę na mój talerz, zdając sobie sprawę, że nie tknąłem żadnej z moich potraw. Wpatrywałem się w Alenę odkąd weszła do tego pokoju i nie byłem w stanie myśleć o czymś innym. Zmyła z twarzy część swojego makijażu i jej delikatna skóra jest taka różowa. Zdjęła także te niedorzecznie śmieszne buty i zastąpiła je płaskimi. Spoglądając na talerz Aleny zdaję sobie sprawę, że nie zjadła zbyt wiele. - Czy moja księżniczka nie jest głodna? Jej miękkie, niebieskie oczy spotkają moje i przygryza dolna wargę. Wgniecenie na soczystym ciele od jej prostych, białych zębów sprawia, że krew w moich żyłach płonie. Jest taka drobna i mała, że mogę być

zbyt ciężki, gdy będę na górze. Mój rozmiar może ją zmiażdżyć. Musę być z nią delikatny. Bardzo delikatny. Chwytam stół, aby powstrzymać się przed potarciem rosnącego pod stołem kutasa. Jestem pieprzonym królem, ale nie jestem w stanie siebie kontrolować, gdy jestem zaledwie stopę od niej. Chcę włożyć rękę pod stół i sięgnąć do jej. Chcę rozsunąć jej jedwabiste nogi i sprawdzić czy jest tam czekająca na mnie wilgoć, aby przekonać się czy ją pociągam. - Muszę przyznać, że się denerwuję - mówi do dłoni na kolanach. Spogląda na siostrę, a potem na mnie. Nie będąc w stanie dłużej utrzymać odległości, wstaję i podchodzę do niej z boku stołu. Spogląda na mnie w szoku, gdy przy stole panuje cisza. - Chodź ze mną na spacer, moja księżniczko - mówię, wyciągając rękę. To nie jest prośba, ale czekam na jej zgodę. Rozgląda się wokół stołu, panikując przez moment, jej matka podnosi się, aby zmusić ją, żeby wstała. Alena chwyta moją dłoń, ale spogląda na siostrę. - Tradycją jest, aby moja siostra poszła z nami. - Patrzy twardo na Tabby, która zgadza się szybko wstając. - Tak, przypuszczam, że to zwyczaj. Więc ty i twoja przyszła panna młoda nie możecie zostać sami przed waszą nocą poślubna - mówi pośpiesznie Tabby. - Vlad - mówię, a on pojawia się przy moim boku szybciej niż tego oczekiwałem. -Będę towarzyszył księżniczce Tabithia z krótkiej odległością zgadza się. Chwytam rękę Aleny i wsuwam ją w zgięcie mojego ramienia, prowadzać ja na taras i do ogrodów.

- Czy jest tam jakieś ustronne miejsce, do którego moglibyśmy się udać? - pytam, oddalając się w szybkich krokach od widzów za nami. - Jest tam mała fontanna za tą linią drzew - proponuje Alena i przyjmuję to. - Czy mógłbyś, proszę, zwolnić? Myślę, że moje nogi są trzy razy krótsze od twoich.- Zatrzymuję się, a ona podchodzi by stanąć przy mnie. - Przepraszam, moja księżniczko. Mogę cię zanieść.- Pochylam się by ją podnieść, ale trzyma ręce przed sobą powstrzymując mnie. Słyszę parskniecie i odwracam się widząc Tabby, która zasłania dłonią swoje usta. Przypomina mi to, że nie jesteśmy tutaj sami. - Tak, wybacz mi. Będę robił mniejsze kroki. Robię co mogę by iść wolno, ale jest to bardzo trudne. Gdy docieramy do przestrzeni pomiędzy drzewami, spoglądam do tyłu i kiwam na Vlada. Odwraca się na pięcie i widzę jak kieruje Tabby w inną stronę. Prowadzę Alenę do fontanny i siadam na jej krawędzi. - Proszę, dołącz do mnie, moja księżniczko. Księżyc na niebie, otula ją miękkim blaskiem. Chcę przesunąć moimi ustami przez każdy widoczny cal, aby sprawdzić czy wszędzie jest tak samo miękka. Siada obok mnie, a ja odwracam się w jej stronę. - Wiem, że ten układ jest przestarzałą tradycją. Są jednak pewne tradycje, które powinny zostać zachowane. - Wiedziałam, że ten dzień nadejdzie, ale nie sądziłam, że tak szybko. - Spogląda na kolana przez cały czas gdy mówi, więc dotykam jej podbródka, sprawiając aby patrzyła na mnie. - Na miłość nigdy nie jest za wcześnie, moja księżniczko. Przebiegam moim kciukiem po jej dolnej wardze i muszę powstrzymać wychodzący jęk. Jest miększa niż delikatny jedwab i to tylko bardziej rozpala moje pragnienie.

Nie jest zadowolona z tego, co powiedziałem i odsuwa się ode mnie. - Przepraszam, Wasza Wysokość, ale nie jestem przyzwyczajona do kwestii takich jak ta. To zniewaga i ujma moim intencjom. Nie lubię tego, że odepchnęła mnie, więc pochylam się do niej próbując zamknąć dystans pomiędzy nami. - To nie jest żadna kwestia. Jestem szczery w tym jak z tobą rozmawiam. Wypuszcza szybki oddech, jakby była zła. - Wszystko jest jasne w sposobie w jakim mówisz „moja księżniczko”. - Jesteś moja - mówię, wstając i patrząc na nią.- I zważaj na swój języczek, kiedy się do mnie odzywasz. Wstaje, a jej spokojny nastrój przemienia się bunt. Jej twarz ledwo sięga mojej klatki piersiowej, wiec musi odchylić głowę w tył, aby na mnie spojrzeć. Teraz w jej oczach jest tak wiele ognia, że pragnę jej tysiąc razy mocniej niż robiłem to trzy sekundy temu. To prawie niemożliwe, ale moja potrzeba jest spowodowana jej gniewem. - Może powinieneś pomyśleć, zanim kogoś wybierzesz, by zwracał się do ciebie. Jestem całkiem pewna, że jest pewna linia księżniczek, które chętnie pocałują twoją królewską dupę. Zakryła swoje usta dłońmi, jakby nie mogła uwierzyć w to, że mówi do mnie w ten sposób. I bądźmy szczerzy również nie mogę w to uwierzyć. Nie pamiętam, aby ktokolwiek ubliżał mi swoimi ustami i kurwa jeśli nie chcę więcej tej pyskówki. Pochylam się tak, że mój nos jest tylko kilka cali od jej. Mój uśmiech zmienia się w nikczemny, więc robi małe kroczki w tył, zanim uderza w krawędź fontanny i nie ma miejsca, by uciec.

- Myślę, że dokonałem właściwego wyboru. - Jej usta tworzą gniewną linię, chciałbym pocałować je ulegle. Przesuwam moje usta do jej gardła tak blisko, że mój oddech muska jej delikatną skórę pod uchem. - Tydzień, Alena. Jeden tydzień i będziesz pode mną. Prostuje się i robi krok w tył w momencie, gdy Tabitha wychodzi z rzędu drzew. Jej twarz jest czerwona, odgarnia pasmo włosów z twarzy, zanim pospiesznie odchodzi. - Myślę, że mój czas dobiegł końca - mówię, spoglądając na Alenę. Jej oczy są szeroko otwarte, a usta nieco rozchylone. Nie mogę nic na to poradzić, że zastanawiam się jak jej język będzie smakował ze słowami, które chce splunąć w moja stronę. - Dobranoc, moja księżniczko. Kiedy odchodzę, czuję jak Vlad podażą za mną. Jego kroki pasują do moich do momentu, aż docieram na front domu. - Powinieneś zabrać siostrę z Aleną, kiedy przybędzie do pałacu. Tradycją jest, by zabrała kogoś z sobą - mówi Vlad, gdy moja matka żegna się z matką Aleny i wchodzimy do limuzyny. - Zrobione - mówię, chcąc dać Alenie wszystko, co ją uszczęśliwi. Gdy odjeżdżamy od krawężnika i spoglądam przez okno, mogę przysiąc, że czuję jak obserwuje mnie para niebieskich oczu.

5.

Alena

Tabby praktycznie odrywa mnie od miejsca, w którym stoję. Nie daje mi nawet chwili czasu, by pomyśleć o tym co się właśnie stało. Wir emocji wciąż faluje wokół mojego ciała. Do czasu, gdy wracamy do mojej sypialni, nie mam pojęcia, czy mój ciężki oddech pochodzi z przybiegnięcia tutaj, czy z rzeczy, które Roman do mnie mówił. Tabby rzuca się na łóżko i wtedy zdaję sobie sprawę, że jej twarz rozświetla uśmiech. Podchodzę do okna i rozsuwam zasłony, nie będąc w stanie powstrzymać, przed obserwowaniem jak Roman odjeżdża. Powinnam być szczęśliwa, że jego zarozumiała dupa znika, ale coś w tym nie ma sensu. - Powiedział, że mogę jechać Al! - Kiedy się odwracam, Tabby skacze po łóżku zupełnie jak wtedy, gdy byliśmy dziećmi. Jej długie ciemne włosy odbijają się wokół niej. - Jadę z tobą! Ciągle podskakuje, a przez to potrzebuję sekundy, by zrozumieć o czym mówi.

- Ale jak? - Robię krok w jej kierunku, chcąc, aby była to prawda. Przestaje skakać, ale jej gigantyczny uśmiech pozostaje na miejscu. - Ten wielki facet powiedział, że przekona twojego króla, aby to załatwił. Słowa „twojego króla” robią coś śmiesznego ze mną, lecz odpycham je nie chcąc się teraz zastanawiać nad nimi. - Tabby! - Prawie na nią krzyczę, ponieważ nie chce tego z siebie wydusić. Porusza brwiami. - Próbował mnie pocałować. - Co? - mówię zbyt głośno, po czym zakrywam usta dłońmi. Kiwa głową. - O tak. Złapał mnie, przycisną do siebie i powiedział, że chce zawładnąć moimi ustami - mówi rozmarzonym głosem i jestem zdezorientowana. Nigdy wcześniej nie słyszałam, by mówiła takim głosem. To trochę dziwne. - Ale zanim mnie pocałował, kopnęłam go w kostkę. - O. Mój. Boże. Kopnęłaś królewskiego ochroniarza? - Nie mam na to słów. Kto tak robi? Racja. Moja siostra. Oczywiście, że ona. Zgaduję, że w jakiś sposób ja też krzyczałam dzisiaj na króla. Cholera. - Co zrobił? - Śmiał się i powiedział, że to go tylko bardziej nakręca. Klepnął mnie. Po czym i tak mnie pocałował. Stoję tam bez odpowiedzi. Jestem w kompletnym szoku, ale Tabby wygląda tak jakby miała spłonąć z podniecenia. Wyskakuje z łóżka i podbiega do mnie. - Powiedziałam mu, że może mnie pocałować jeśli coś mi da. Moje oczy rozszerzają się w szoku. - Powiedział mi, że da mi wszystko, co zechcę.

- I? - To jest jak wyrywanie zęba. - Powiedziałam, że chcę pojechać z tobą, a on odpowiedział, żebym uważała to za załatwione. - Jej oczy sięgają marzeń, jakby to było tak proste. - Wtedy mnie pocałował. Całował mnie niczym oszalały. Zaczyna podskakiwać, trzymając mnie za ręce i śmieję się z jej głupoty. Wiem, że zawsze byłyśmy trochę głupiutkie, ale to uczucie jest inne. - I co się wtedy stało? - Chcę wiedzieć wszystko. Oblizuje swoje wargi, a jej policzki różowieją. - Klepnął mnie w tyłek i powiedział, że będzie lepiej jeśli wrócę do ciebie. Albo weźmie mnie właśnie tam na ziemi. - Brzmisz naprawdę szczęśliwie z tego powodu. – Wiem, że Tabby jest zafascynowana tymi prymitywnymi rzeczami, ale nie zdawałam sobie sprawy, że naprawdę na to pójdzie, jeśli rzeczywiście jej się to przydarzy. Wzdycha i opada dramatycznie na lóżko. - To było niesamowite Al. Jak wszystko, czego kiedykolwiek chciałam. Brak manier i zasad. Chciał mnie, więc po prostu mnie wziął. Nie przejmując się niczym innym. To było tak, jakby nie obchodziło go w jak wiele kłopotów mogliśmy wpaść. Zagryzam wargę ponownie patrząc na okno i myślę o Romanie. Rozwścieczył mnie w jedną sekundę, ale poczułam inne rzeczy. W dalszym ciągu nie mogę uwierzyć, że warczałam na niego. Nie mogę się powstrzymać. Może muszę go poślubić, ale nie pozwolę mu, aby mną pomiatał. W jakiś sposób wydawało się to odnosić odwrotny skutek. Myślę, że podoba mu się moje pyskowanie. Coś rozbłyska w jego ciemnych oczach i coś rozświetla moje widząc to tam. - Al, zostaniemy razem. Odwracam się, aby spojrzeć na nią, mając nadzieję, że to co mówi jest prawdą. Widzę, że w jej oczach też jest nadzieja. Nie jestem pewna,

jak bardzo pociągam tego faceta, ale jedno wiem na pewno. Zamierzam poprosić

Romana.

Może

mogę

zrobić

jak

Tabby.

Negocjować

pocałunkiem. Ta myśl sprawia, że moje policzki płoną. Stają się jeszcze gorętsze, gdy myślę o tym jak powiedział, że znajdę się pod nim w ciągu tygodnia - coś co jednocześnie mnie podnieca i cholernie przeraża. - Wiedziałam, że sprawisz by tak się stało - potwierdzam, sprawiając, że jej uśmiech staje się jeszcze szerszy. - I jak poszło? - Zsuwa się na boku łóżka, machając swoimi nogami w tą i z powrotem. - Było w porządku. - W porządku? To wszystko, co masz? - Nie wiem. Jest taki intensywny. Czasem myślę, że on mnie nawet nie lubi. Innym razem czuję, że chce mnie całą pożreć. - Myślę, że on się zatracił w tobie - mówi natychmiast Tabby. - Nie mógł przestać spoglądać na ciebie. Zadano mu tysiące pytań i nawet na nie, nie odpowiedział, ponieważ nawet nie zauważył, że ludzie mówią do niego. Był zbyt zajęty gapieniem się na ciebie. - Naprawdę? - pytam niedowierzając, czując mrowienie. - Nikt nigdy tak na mnie nie patrzył. Oni zawsze patrzą na Tabby. - Hej. - Zrywa się z łóżka.- W jakiś sposób go lubisz ,prawda? Wzruszam ramionami, niepewna co powiedzieć. - Jest w nim coś takiego, co sprawia, że wygląda oziębłe. Oziębłość może być zbyt trudna dla mnie. - Splatam razem ręce. - Być w takim małżeństwie musi być straszne. I co jeśli stracę dla niego głowę, a on zawsze będzie taki oziębły wobec mnie? Nie chcę wyjść na głupca pozwalając dostać się temu do mnie. - Staram się otrząsnąć z myśli. - Przecież nawet go nie znasz. Może jest inny, gdy nikogo nie ma w pobliżu. Wyglądało to trochę inaczej, kiedy byliśmy tylko we dwoje.

- To nie ma znaczenia. Jestem jego. Pozostaje tylko nadzieja, że mnie nie zmiażdży. Umysłowo lub psychicznie.

6.

Roman

Czekam, aż zgasną światła i wtedy wychodzę zza drzew. Cicho podążam przez trawnik i wchodzę na taras. Betonowa ściana wiedzie w stronę balkonu i jest zrobiona na kształt winorośli. Wszystko, co oferuje jest doskonałą drogą, by wspiąć się do pokoju Aleny. Robię duży skok i chwytam za to, wspinając się. Człowiek niższy niż sto dziewięćdziesiąt osiem centymetrów wzrostu nie byłby w stanie tego zrobić. Jestem wystarczająco dobrze zbudowany, by rękoma wciągnąć swoje ciało. Kiedy jestem wystarczająco daleko, mogę użyć moich nóg do pomocy przy wspinaniu. W ciągu paru sekund jestem na balkonie. Po tym jak wróciliśmy do domu, życzyłem wszystkim dobrej nocy. Poszedłem do mojego pokoju, użyłem sekretnego podziemnego przejścia prowadzącego do garażu i wsiadłem na motocykl. Czekałem pomiędzy drzewami i obserwowałem Alenę szykującą się do lóżka.

Nie było mowy, że mógłbym dzisiaj zasnąć, z wiedzą, że za kilka dni będzie moja w oczach świata. Została mi obiecana, więc technicznie już jest moja. Ale już dzisiaj chcę się o tym upewnić. Chciałbym związać nas razem tak ciasno, że nie mogłaby spróbować uciec. Nie pozostawię jej decyzji przypadkowi. Rozglądam się po balkonie i widzę, że francuskie drzwi do jej pokoju są nieznacznie uchylone. Otwieram je cicho i wsuwam do środka, zamykając je za sobą. Niedaleko łazienki pali się nocna lampka, więc mogę rozejrzeć się po pokoju szukając jej. Widzę łóżko, a na nim Alenę, która jest przykryta Ściągam buty i podchodzę do łóżka, dywan absorbuje cały hałas. Gdy docieram do krawędzi, kładę jedno kolano na materac, a potem drugie. Pochylam się za pomocą rąk, lecz uważam aby jej nie dotknąć. Wygląda tak niewinnie w czasie snu. Jej oczy są zamknięte, a jej miękkie, różowe usteczka nieco rozchylone. Porusza się nieznacznie i wtedy nie mogę uwierzyć w to, co słyszę. - Roman - szepcze, kiedy wtula się bardziej w koc. Jestem jak nadchodzące zwierzę, ale nie potrafię się zatrzymać. Dokonałem wyboru i zgodnie z prawem ona należy do mnie. Z tą myślą odsuwam nakrycie odsłaniając jej prawie nagie ciało. Ma na sobie cieniutka koszulkę nocna, która odsłania jej piersi, które wiem, że idealnie pasują do mojej ręki i różowe sutki wyglądają przez przejrzysty materiał. Cienkie paseczki są niewidoczne na jej ramionach i krótka sukienka ujawnia, że nie ma na sobie majtek. Ledwo mogę zobaczyć małe wargi jej cipki, ale są obnażone. Warczę, a ten dźwięk ją budzi. Przewraca się na plecy i patrzy na mnie z panika w oczach. Zaczerpuje oddech, jakby chciała krzyknąć, ale kładę rękę przykrywając jej usta.

Jestem dwa razy od niej większy. Teraz gdy leży pode mną widzę tę różnice. Jest maleńka z natury, a ja jestem ogromny w porównaniu z prawie wszystkimi ludźmi. Mimo to, ma to swoje zalety. - Ostrożnie, księżniczko. Nie chcemy, aby ktoś tu przyszedł i miał złe wyobrażenie. Oddycha przez nos, a jej jasnoniebieskie oczy wpatrują się we mnie. Jej serce bije głośno pomiędzy nami, więc używam mojej wolnej dłoni, aby przesunąć palcem w dół jej brody i gardła. - Nie mogę trzymać się z dala. W sekundzie kiedy cię opuściłem, potrzebowałem zobaczyć cię ponownie. - Mruży na mnie swoje oczy. Mówiłaś moje imię podczas snu. Czy śniłaś o mnie księżniczko? Pochmurnieje lecz widzę róż wspinający się po jej szyi. - Robiłaś to - śmieję się pochylając się do niej odrobinę bardziej. Czy śniłaś, że przyszedłem do twojego pokoju? Czy ten sen się spełnił? Zaczyna mówić, ale moja ręka na jej ustach powstrzymuje ją. - Jeśli zabiorę rękę, będziesz grzeczna? - Alena waha się przez chwilę, więc wydaję dźwięk niezadowolenia. - Zatem jeszcze nie, później. Przebiegam wolną ręką w dół jej szyi, powyżej jej koszulki nocnej. Jej twarde sutki ponownie naciskają na cienka bawełnę i podążam palcem wokół tego. Okrążam szczyt, drażniąc ją i czuję jak jej ciało zaczyna się relaksować. - Taka cienka koszulka nocna, moja księżniczko. Czy nie możesz założyć czegoś co cię zakryje? A może założyłaś to z myślą o swoim królu? Tym razem moja ręką wędruje niżej do krawędzi jej koszulki nocnej.

- Wiesz, że moim królewskim prawem jest dokonać inspekcji. By mieć pewność, że jesteś… - zatrzymuję się, gdy dosięgam do rąbka tkaniny i nieznacznie ją odchylam - … czysta. Patrzę w dół na jej bezbronną cipkę widząc, że jest kompletnie naga. - Czy zrobiłaś to dla swojego króla? - Przesuwam palcem wzdłuż jej uda, a jej nogi otwierają się dla mnie, odsłaniając ją bardziej. - Czy chcesz, abym cię dotknął? Powoli zabieram dłoń z dala od jej ust i gdy to robię to przebiegam palcem wzdłuż jej warg. - Chcę usłyszeć jak mówisz, moja księżniczko, to, że chcesz abym cię dotknął. Oblizuje swoje wargi, a ja zaczynam twardnieć. Boże, tak bardzo pragnę jej języka w swoich ustach. - Tak - szepcze w przestrzeń pomiędzy nami. - Zawsze zrobię wszystko, co rozkażesz Alena. - Pochylam się, trzymając swoje usta o milimetry od niej. - Powiedz mi, czego pragniesz, a ja sprawię, że to się spełni. - Pocałuj mnie - odpowiada i robię to. Przyciskam moje wargi do jej i jej usta otwierają się dla mnie. Zawładam nimi ssąc jej język w moich ustach i smakując jej ciepło. Pożeram ją tak, jakby była najbardziej soczystą przyjemnością na Ziemi i to wystarczy, abym zatracił się w miłości do niej. Pragnienie jej było tam od pierwszej chwili, gdy ujrzałem jej zdjęcie. Ale smakując ją, czując jej ciepłe ciało pod moim, ma moje serce związane z jej. Była już tam wcześniej

zwierzęca

zatrzymania.

potrzeba,

która

teraz

jest

niemożliwa

do

Chcę spróbować wszystkiego w niej, więc ruszam ustami niżej, ciągnąc w dół cienki materiał przykrywający jej piersi i odsłaniam je dla mnie. Widząc ją prawie naga z wyjątkiem kawałka materiału owiniętego dookoła jej pasa, to prawie zbyt wiele. Jej młoda stercząca pierś i jej naga cipka są obnażone. Wszystko dla jej króla. - Czy jesteś dziewicą Alena? Czy jesteś dla mnie nienaruszona? Przytakuje i mogę zobaczyć jak rumieniec z jej policzków rozkwita na piersi. - Kiedy jesteś pode mną, nazywasz mnie królem - mówię przebiegając palcem pomiędzy jej piersiami. - Jestem twoim bogiem, księżniczko. Jestem początkiem i końcem twojego świata. Dam ci wszystko, o co poprosisz i rzucę ci wszystko pod nogi, ale nie ma nikogo z wyjątkiem mnie. Zrozumiałaś? - Tak, mój królu. - Jesteś absolutnie doskonała, księżniczko. Nie ma nic tak pięknego na ziemi co jest teraz moje. Umieszczam pocałunek pomiędzy jej piersiami, przebiegam nosem wzdłuż każdej z nich czując ich miękkość. Całuję spód jednej z nich i biorę sutek w usta. Tak samo traktuję druga i słyszę jak wydaje z siebie cichy jęk. - Powinienem całować niżej? - pytam, lekko poruszając jej ciałem. Tak piękne ciało to dla mnie przyjemność. Otwiera swoje uda trochę bardziej dla mnie i patrzę w dół na lśniący nektar jej cipki. Oblizuję usta patrząc w jej miękkie niebieskie oczy. - Zamierzam zjeść twoją słodycz, a potem dam ci moją.

7.

Alena

Muszę śnić. Tak, to jest to. Wmawiam sobie, że Roman podnosi moją koszulkę nocną, odsłaniając mnie jeszcze bardziej. Myślę, że moje serce zamierza wyskoczyć z mojej piersi. Gorąco przenika całe moje ciało i bezwstydnie rozchylam nogi jeszcze bardziej. Chcę być odsłonięta dla niego, pragnę, aby mnie tam smakował. W

tym

momencie

pozwalam

odejść

wszystkim

troskom

i

wątpliwościom. Nie chcę myśleć o czymkolwiek innym, niż to co robi z moim ciałem i o rzeczach, które przez to czuję. Przeciąga swoim nosem w dół mojego brzucha i słyszę jak oddycha mną, zanim zaczyna mnie smakować. Kiedy jego ciepły język dotyka mojej skóry, odrywam się od łóżka. Duże ręce chwytają mnie za biodra, trzymając mnie w miejscu cale nad materacem. Jego ciemne oczy wpatrują się we mnie i przysięgam, że widzę w nich tę samą iskrę co wcześniej. Ten wygląd sprawia, że jęczę jego imię, gdy moja kontrola przechodzi na niego. Warczy w moją skórę zanim chwyta mnie zębami. Nie gryzie, ale ssie mnie ustami, wciąż trzymając mnie w swoim mocnym uścisku. r

- Powiedz, że jesteś moja księżniczko. - Jestem twoja. -To wychodzi z moich ust bez myślenia, jakbym mówiła to tysiące razy. Warczy ponownie. - Nie mogę się tego doczekać. - Słyszę jak mówi i jego usta są ponownie na mnie, z takim wyjątkiem, że tym razem lądują na moim rdzeniu. Moje ręce przesuwają się do zagłówka, potrzebując czegoś do przytrzymania. Pożera mnie w sposób, jakby był wygłodniały. Unosi mnie wyżej, jakby próbował dostać mnie jeszcze więcej w swoje usta. Dźwięk, który wydaje podczas gdy jego język wsuwa się i wychodzi ze mnie jest dziki. Liże moje centrum, a następnie moje słodkie miejsce. To więcej niż mogę przyjąć i nie mogę utrzymać mojego ciała w miejscu. Cały świat eksploduje wokół mnie, kiedy wołam mojego króla. Moje ciało drży i staram się wrócić na ziemię, ale nie mogę. Zatraca się w smakowaniu mnie, a połowa mojego ciała jest ciągle poza łóżkiem. Światło oślepia mój umysł i jest to najbardziej niesamowite uczucie jakie kiedykolwiek doświadczyłam. - Proszę, zmiłuj się mój królu. To wszystko to zbyt wiele. To wszystko jest nowe. Nigdy w życiu nie czułam czegoś takiego. Wiem czym jest seks. Przeczytałam nawet niektóre z romansów Tabby i rozmawiałam z innymi księżniczkami. Ale po tym co mi powiedziano, nie sądziłam, aby królowie dokonywali tego aktu na kobiecie. Zawsze było wiele plotek, że seks wcale nie jest taki wspaniały. To było coś w rodzaju naszego obowiązku. Mężowie z królewskim statusem nigdy nie dawali tego, co sami dostawali, ale to było w porządku. - Dałem ci miłosierdzie z moich ust, ale jeszcze tobą nie skończyłem.

r

Otwieram oczy, nie zdając sobie sprawy, że są zamknięte. Roman unosi się nade mną, przypominając mi ponownie o tym jak naprawdę jest ogromny. Kiwam głowa wiedząc co nadchodzi. Jest tak jak mówili - król zawsze weźmie swoją przyjemność od ciebie. Po prostu leż i to weź. Może trochę boleć, ale to się szybko skończy. - Weź co chcesz. To twoje, po tym wszystkim. – Pozwalam sobie zamknąć oczy, ale nic się nie dzieje. Leżę tam, a po sekundzie otwieram jedno oko, żeby spojrzeć na niego. Jego twarz jest nieczytelna, więc powoli otwieram drugie oko. - Czy coś jest nie tak? - Nie zaznam przyjemności jeśli ty też nie. Jestem zdezorientowany jego słowami. - Ja ... pomyślałam ... - Jego usta zawłaszczają moje, a ja smakuję siebie na nim. Coś w tym wydaje się niegrzeczne i niewłaściwe, ale całuję go jeszcze mocniej, chcąc smakować to, co mi właśnie zrobił i w jakiś sposób wypalić to w swojej pamięci. Moje ciało się szarpie, gdy czuję jego kutasa muskającego moją łechtaczkę. - Mój królu - oddycham w jego usta - Musisz coś wiedzieć. - Odsuwa się i patrzy na mnie. - Nigdy nie wezmę tylko przyjemności od ciebie. Zawsze dojdziesz więcej razy niż ja. Uwielbiam patrzeć jak twoja porcelanowa skóra różowieje pode mną i lubię wiedzieć, że mogę cię poczuć w ten sposób. - Pochyla się bliżej i szepcze do mnie. - Zachowałaś tę cześć siebie dla mnie i tylko mnie. Będę czcił i kochał to tak, jak robię to z każdą częścią ciebie. To mój obowiązek wobec ciebie jako twojego króla. Jego usta powracają do moich. Jego język naciska w moje wargi i orientuję się, że obejmuję go ramionami za szyję. Wtedy wsuwam ręce w jego włosy , gdy on przeciąga sobą poprzez mnie. Jego kutas uderza mnie w idealne miejsce i jęczę wokół naszego pocałunku. r

- To się ponownie dzieje - mówię, odpychając się od jego ust, a nasze oczy wpatrują się w siebie. - Przyzwyczaj się do tego. - Opiera się na kolanach i częściowo przeciąga mnie na swoje kolano. Ten ruch sprawia, że piszczę i lekko się poruszam. - Bądź ciągle księżniczką. Zamierzam dać ci to, czego oboje potrzebujemy. Spoglądam w dół i widzę jego grubość, a mój rdzeń zaciska się. Jest większy niż cokolwiek, co sobie wyobrażałam. Ale to nie tak, że miałam jakiekolwiek doświadczenie z nagim mężczyzną. Jego trzon jest długi, z żyłami biegnącymi w dół jego twardej długości. Jego czubek jest szeroki i mogę zobaczyć białą kroplę na jego końcu. Patrzę jak bierze go w swoją dłoń i przesuwa nim do mojego wejścia. Czuję jak jego czubek wchodzi we mnie, ale nie naciska dalej. Drugą ręką dotyka mojego słodkiego miejsca i zaczyna mnie pocierać. Rozkoszuję się przyjemnością i rozkładam nogi tak szeroko, jak tylko mogą iść, chcąc ponownie to odczuć. Jego oczy nigdy nie opuszczają moich, gdy patrzy na mnie jak zbliżam się do krawędzi. - Tak jest, księżniczko. Dojdź dla mnie, a wtedy ja zamierzam dojść w tobie. Staram się odepchnąć pragnienie posiadania jego w sobie. Uwalnia swój trzon i przenosi rękę do mojego biodra przytrzymując mnie w miejscu, podczas gdy on pociera moje centrum. Mam tę nieodpartą potrzebę, by być wypełnioną przez niego, aż zbliża się moja przyjemność, która mną zawłada. - Nie masz pojęcia jak wiele siły muszę użyć, aby cię powstrzymać przed wzięciem moim kutasem. Księżniczko, proszę. Moja kontrola się rozpada. Zmiłuj się nade mną i dojdź dla mnie. Teraz. Ostatnie słowo jest rozbite, twarde i dominujące. Coś w nim wysyła mnie w górę i robię tak, jak rozkazał. Ponownie odnajduję to uczucie r

rozpadania się na tysiąc kawałków. Fale rozkoszy przepływają przeze mnie – jeszcze nigdy nie odczuwałam czegoś tak wspaniałego. Mruczy moje imię i czuję jego ciepłe uwolnienie w sobie. Moje centrum pulsuje, starając się to złapać. Porwać to od niego. Wtapiam się w łóżko, podczas gdy on zostawia pocałunki na mnie w górę do szyi i do ucha. - Teraz należysz do mnie. Nie wziąłem twojego dziewictwa, ale mogłem dać ci dziecko. Nasze dziecko. - Hmm? - To wszystko co jestem w stanie powiedzieć, ponieważ jego słowa gubią się w mgle raju. - Nienawidzę tego, że muszę cię wkrótce zostawić, ale muszę. Jestem w szoku, że nikt nas nie usłyszał. – Umieszcza kilka pocałunków na mnie i zaczyna wstawać z miejsca. Sięgam do niego, aby go zatrzymać. Coś klika w moim mózgu i otwieram oczy, by na niego spojrzeć. - Nie mogę zostawić mojej siostry. Proszę, czy ona ... - Tak - mówi po prostu, dając mi to, czego chcę, zanim jeszcze o to proszę. - Ale moi rodzice, oni ... Wycisza moje słowa pocałunkiem. Kiedy się odsuwa, spojrzenie, które mi daje, roztapia jeszcze bardziej moje serce. A może to jego chłód zaczyna się topić, pozwalając mi go ogrzać. - Nie zaprzestanę w niczym, aż dostaniesz to, czego chcesz. I ja zawsze dostaję, to czego chce.

r

8.

Roman

- Ciiii. Musisz być cicho. Alena piszczy, więc kładę rękę na jej ustach. Jest południe następnego dnia, a ja przyszedłem do niej, nie będąc w stanie utrzymać dystans. Ponownie. Przeszedłem przez służbę w wejściu do holu

i

widzę, że kierują się na zewnątrz patio. Mogę stąd dojrzeć grupę kobiet – to musi być przyjęcie dla panny młodej. Rozglądam się wokół, by mieć pewność, że nikt nie może mnie zobaczyć i ciągnę Alenę w ciemność, tam gdzie są zasłony by ukryć nas przed światem. Napina się w moich ramionach, ale po sekundzie łagodnieje przy mnie. Stoję tam, przytrzymując ją i jedną

ręką

zakrywając jej usta, czekając by zobaczyć czy ktoś przyjdzie ją sprawdzić. Słyszę kroki i przenoszę drugą rękę wokół jej brzucha, powłócząc w dół jej spódnicy. Wsuwam moja dłoń pod jej pas prosto do jej majtek. Wydaje lekkie skomlenie i przysuwam usta do jej ucha.

r

- Nie mogłem czekać do wieczora, księżniczko. Muszę ponownie poczuć twój smak. Zanurzam palce w jej cipce i lekko pocieram jej łechtaczkę. Potem je wyciągam i wsadzam do swoich ust, ssąc je do czysta, gdy obsługa przechodzi obok. Moj twardy kutas naciska na jej tyłek, a ona wpycha go w niego. - Czy jesteś spragniona swojego króla? - pytam, sięgając pomiędzy nami, aby złapać mój pasek i rozpiąć spodnie. Uwalniam mojego kutasa i poruszam nim kilka razy. - Podnieś spódnicę księżniczko. Złagodzę twój bol. Waha się i patrzę jak jej drżące ręce sięgają w dół i podciąga materiał do góry, aż jej tyłek jest obnażony dla mnie. Ciągnę w dół jej majtki, aż spadają wokół jej kostek i mogę dostać się do tego, czego pragnę. -

Rozszerz

nogi

-

szepczę

podczas,

gdy

kroki

służby

rozbrzmiewają w korytarzu. Robi to, o co proszę, a mój kutas krzyczy z pożądania. - Jesteś taka uległa dla swojego króla. To jest zdecydowanie to, co księżniczka powinna robić. Mój kutas jest tak długi i gruby, że gdy rozszerza swoje nogi, wpycham fiuta pomiędzy nie od tyłu, a on wychodzi z przodu jej cipki. - A teraz rozszerz swoje wargi i pozwól mi cię pocierać. Robi jak każę, rozkładając swoje wargi i pozwalając główce mojego kutasa leżeć płasko na jej łechtaczce. Poruszam się tam i z powrotem i jeśli ktoś nas zobaczy, pomyśli, że się pieprzymy. Ale nie penetruję mojej księżniczki. Daję jej jedynie odrobinę przyjemności by być pewnym, że nie cierpi tak jak ja, dopóki ponownie nie przyjdę do niej wieczorem. Bo przyjdę. - Pozwól mi wsunąć końcówkę, by ją dla ciebie zwilżyć, księżniczko. - Wysuwam się i zanurzam w jej wejściu tylko o nagi cal. r

Jestem zaskoczony, gdy jej ręka przykrywa mojego fiuta, aby go tam zatrzymać. - Chcesz mnie w swoim środku ? – pytam, gdy przygryzam jej szyję. Przytakuje i zabieram moją rękę ze swoich ust. - Nie wezmę tutaj twojej słodkiej niewinności, Alena. Ale dam ci przyjemność. Jęczy, gdy odsuwam kutasa z jej dala od jej wejścia i ponownie wślizguje go pomiędzy jej nogi. Przebiegam mokrym trzonem pomiędzy jej fałdkami i czuję jak jej cipka krzyczy na to. Wracam moją ręką ponownie do jej ust, ponieważ zaczyna być głośna, a ktoś się właśnie zbliża. Wsuwam dłoń pod jej bluzkę i szarpie w dół jej biustonosz, aż ściskam jej jędrną pierś. Moja potrzeba jest zbyt silna i nie mogę powstrzymać się, by osiągnąć swój orgazm wewnątrz jej cipki, pomiędzy jej udami. Spoglądam w dół i widzę, że część tego wylądowała na podłodze. Utrzymuję pchnięcia, udając, że pieprzę jej piękną cipkę aż czuję jak mnie ściska, a jej ciało napina się w moich ramionach. Krzyczy w moja dłoń i szepczę jej miękkie, słodkie słówka, by utrzymać jej orgazm. Gdy jej ciało przestaje drżeć, sięgam w dół i ciągnę jej majtki do góry. Zanim jednak zabieram mojego kutasa, przyciskam go do jej wejścia. - Już prawie czas, księżniczko. Wkrótce będziesz moja w każdy sposób. Odsuwam się i wkładam jej majtki na miejsce, nie zważając na bałagan, jaki w niej panował w miejscu gdzie go zostawiłem. - Teraz idź, księżniczko. Albo będziesz spóźniona na spotkanie pań. - Klepię ją w tyłek i wypycham zza zasłony.

r

Przez chwilę się chwieje, ale potem prostuje, wygładzając swoją spódnicę, gdy przechodzi obok służby. Kiwa do nich, gdy się kłaniają i muszę się na to uśmiechnąć. Naznaczyłem ją i będzie czuć mnie pomiędzy nogami do czasu, gdy będę z nią ponownie wieczorem. Obserwuje ją, gdy dołącza do innych kobiet przy stole, a potem wyślizguję się i ruszam z powrotem do mojego samochodu, który zaparkowałem w dole ulicy. Kiedy tam jestem, chwytam swój telefon i dzwonię. - Jutro. Przenieś wszystko na jutro. - Ale wasza wysokość. - Planista zaczyna protestować, ale przerywam mu. - To będzie jutro, albo to będzie twoja praca. Decyduj. Odkładam telefon i chwytam kierownicę obiema rękami. Czekałem wystarczająco długo na to, by mieć Alene i nie będę czekał ani jednej pieprzonej sekundy dłużej. Pójdę do niej dziś wieczorem, ale chcę jej związanej ze mną prawem królewskim, kiedy ją zapłodnię. Jeśli się nie mylę, będzie przy nadziei zanim wzejdzie słońce następnego dnia.

r

9.

Alena

Otwieram drzwi sypialni i spoglądam w korytarz, upewniając się, że nikogo tam nie ma, zanim się wyślizguje. Idę do pokoju siostry, czując potrzebę porozmawiania z nią. Dzisiejszy dzień był szaleństwem. Dobra, ostatnie czterdzieści osiem godzin mojego życia były szaleństwem. Dowiedziałam się, że mam poślubić najbrutalniejszego z królów, który wciąż wyłania się znikąd i robi mi te przepysznie

straszne

rzeczy.

Dobra, nie są straszne, ale sprawiają, że czuję się lepiej myśląc o tym w ten sposób. Nie jestem pewna, czy chcę go uderzyć czy pocałować. Najgorszą częścią jest to, że nie miałam ani chwili sam na sam z siostrą odkąd rozeszłyśmy się po wczorajszej kolacji. Umieram z chęci opowiedzenia jej o wszystkim. Ona nie ma pojęcia, że Roman pojawił się tutaj już dwa razy albo o rzeczach, które robiliśmy. Za każdym razem, gdy staramy się spędzić trochę czasu ze sobą, ktoś nam przerywa.

r

Odkąd obudziłam się dzisiejszego poranka, byłam zajęta moim przyjęciem dla panny młodej. Mama wykonała olbrzymią robotę. Zaprosiła wszystkich stąd, aż po księżyc. Byli tam ludzie, których nigdy w życiu nie widziałam. A kiedy to nie moja mama ganiała wokół mnie to mama Romana krążyła równie blisko, rzucając mojej matce gniewne spojrzenie i zadając mi miliony pytań dotyczących mnie. I, o tak, pytała kiedy zamierzam dać jej wnuki? Nie jestem pewna czy te rodziny zamierzają polubić siebie nawzajem, ale zauważyłam, że mama Romana posyłała mojej gniewne spojrzenie wtedy, gdy warczała na mnie, albo wydawała polecenia. Następnie, szczytem tego wszystkiego było to, że późnym popołudniem dowiedzieliśmy się, iż ślub odbędzie się jutro. To sprawiło, że wszyscy zaczęli biegać, aby wszystko zrobić. Była już prawie północ i ledwo zdążyłam przebrać się w piżamę wiedząc, że nie mogę zostać dziś w swoim pokoju. Musiałam porozmawiać z siostrą. Podchodzę do jej drzwi i chwytam za gałkę. Staram się ją przekręcić, ale to nie działa. Jest zamknięte. Nigdy nie zamykamy naszych drzwi. Nie ma powodu i czasami kończymy w swoich łóżkach. Słyszę chichot dochodzący z jej pokoju i przyciskam ucho do drzwi. Wtedy słyszę jęk. O mój Boże. Pukam lekko do drzwi i czekam. – Idę. - Słyszę jak mówi wysoki głosem. Potem zaczyna szeptać. Wchodź do szafy. Och Boże, nigdy nie zmieścisz się w szafie. Czym oni cię karmią? Założę się, że… - Pukam ponownie wiedząc, że moja siostra właśnie odpuściła temat i nigdy nie podejdzie do drzwi. - To ja - szepczę głosem, który jest głośniejszy niż powinien. Patrzę w korytarz upewniając się, ze nikt nie nadchodzi.

40r

Drzwi się otwierają, a moja siostra stoi w nich w koszuli, która zdecydowanie nie należy do niej. Jej włosy są dzikim bałaganem, a makijaż wygląda jakby w nim spała. Ale my jeszcze nie poszłyśmy spać. Odeszłyśmy od naszej matki zalewie trzydzieści minut temu. - Co się dzieje? – W połowie krzyczę. Chwyta mnie za ramie, wciąga do swojego pokoju i zamyka za nami drzwi. - Cii - warczy. - Nie uciszaj mnie - odwarkuje jej, wskazuje palcem na nią i mrużę oczy. Chce wiedzieć co jest grane. Uśmiecha się do mnie i chcę przewrócić oczami. - Niespodzianka? - Uśmiecha się jeszcze bardziej, pokazując swoje piękne zęby. – Zdobyłam dla ciebie striptizera? Wiesz, wieczór panieński… - Wzrusza ramionami jakby nie miała pojęcia, gdzie udać się z tym kłamstwem. Rozglądam się wokół i widzę Vlada, ochroniarza Romana zapinającego spodnie i oczy prawie wyskakują mi z głowy. Widzę cień szminki rozmazanej na jej twarzy, pasującej do cienia rozmazanego wokół jego ust. - Czekaj. Cofam to! - Skacze w moje pole widzenia. – Nie patrz na niego. Vlad, załóż koszulę! - Dziecinko, jesteś ubrana w moją koszulę.- Słyszę jak mówi ze śmiechem w glosie. - Och. - Spogląda na koszulę. - Uprawiałaś seks - wzdycham, składając wszystko razem. Kiwa głowa i mówi. - To było niesamowite. – Parskam. Nagle

drzwi

Tabby

zostają

otwarte,

sprawiając,

że

obje

podskakujemy. Roman wypełnia drzwi, po czym szybko wchodzi do

41r

pokoju i zamyka je za sobą. Ma na sobie ciemny garnitur, ale w jakiś sposób, wciąż wygląda jakby był gotowy do walki. - Znalazłeś mnie. – Tupię noga. Zamierzałam ukryć się w pokoju siostry tej nocy, wiedząc, że mógłby przyjść. Cóż, myślałam, że mogę. Ona miała najwyraźniej inne plany. Wciąż jednak zamierzałam się ukryć. Chciałam trochę zemsty za to, że myśli, iż może wyskakiwać wszędzie i robić cokolwiek co lubi mi robić. Nawet jeśli w jakiś sposób lubię rzeczy, które robi. Dobra, może poniekąd sprawia to lekkim. - Zabrało mi to dwie sekundy, ale to nie było trudne. Czy powinienem wysyłać za tobą tropiciela? - Ona nie jest psem - syczy moja siostra do niego. - Jest tak jak powiedziała, - dodaję, ponieważ nie mam nic innego do wykorzystania jako zadośćuczynienie. W połowie złośliwy uśmieszek igra na ustach Romana, ale wpatruję się w niego. I jestem pewna, że moja siostra robi to samo. - Czekaj - mówi Tabby. Nachyla się do mnie lekko. – Lubimy go, czy nie? Nie mogę sobie przypomnieć. Słyszę chichot pochodzący od obu mężczyzn i szturcham ją, aby ucichła. - To nie ma znaczenia. Nie potrzebuję tropiciela. Przyjdź jutro, będzie cię miała przy swoim boku, przez resztę swojego życia. - Dobrze, więc zobaczę cię jutro. Do widzenia - mówię zgryźliwie, próbując go odesłać. Wiem, że to nie zadziała, ale dziewczyna musi spróbować. - Moja księżniczko, wiesz po co przyszedłem i mam zamiar tego zasmakować, zanim wyjdę. Jego słowa sprawiają, że gniew burzy się w moim żołądku. To wszystko na czym mu zależy – seks … albo cokolwiek, co robimy. Tak,

42r

sprawia, że czuję się dobrze, ale z jakiegoś powodu to boli, że to jedyny powód, dla którego mnie szuka. - Zamknij się i wynoś z mojego pokoju w tej sekundzie. Moja siostra idzie w moją stronę, stając pomiędzy nami, gotowa do walki. - Dziecinko, zabieraj swój słodki tyłeczek z powrotem tutajrozkazuje Vlad. Wszystkie nasze oczy kierują się na niego. Opiera się o ścianę, nadal bez koszuli z takim uśmiechem na twarzy, jakby nie posiadał żadnych trosk na tym świecie. - Nie teraz. Jestem zajęta – mówi do niego. - Oczy - rozkazuje Roman, sprawiając, że podskakuję. Odwracam się, aby na niego spojrzeć. – Vlad, zakryj siebie przed moją żoną. - Ona nie jest jeszcze twoją żoną - wypala Tabby. Kiwam głowa zgadzając się z nią. - Więc to tak zawsze będzie? Może to nie jest zbyt mądre, że pozwalam twojej siostrze odejść i zostać z nami. Sapię i moje oczy wypełniają się łzami. Nie. Zanim mogę otworzyć usta, Roman jest przede mną , a jego duże dłonie trzymają moją twarz. - Przepraszam. Wybacz mi. Nie miałem na myśli … Proszę. Obsypuje pocałunkami całą moją twarz. - Przepraszam. Nie płacz. Zamykam oczy, a on całuje moje powieki. - Byłem zły. - Jego głos brzmi na lekko zdławiony. - Nie lubię, kiedy mówisz, że nie będziesz należeć do mnie. Nie miałem tego na myśli. Otwieram oczy i widzę żal na jego twarzy. Jego oczy są miękkie i nie są tak ciemne jak zazwyczaj. - Proszę, nie płacz. Powiedz, że mi wybaczasz. Stoję tam, zszokowana tym jak zareagował. Jest zdenerwowany, ponieważ ja jestem zdenerwowana. 43r

- Twoja siostra może mieć całe skrzydło w zamku w zamian za wszystko na czym mi zależy. - Naprawdę nie zajmuję tak dużo miejsca. - Słyszę jak mówi moja siostra i nie mogę powstrzymać uśmiechu. Zmartwienie odpływa z twarzy Romana. Niechętnie mnie puszcza i czerwienię się, gdy zdaję sobie sprawę co wszyscy właśnie widzieli. Spoglądam na Vlada, który patrzy na Romana jakby był w szoku. - Księżniczko - warknął Roman i ponownie zerkam na niego. Widzę zazdrość rozświetlająca jego oczy. - Koszula - słyszę jak moja siostra warczy ponownie na Vlada. - Kochanie, nadal masz ją na sobie, to po pierwsze, a po drugie, przyjdź spać jutrzejszej nocy tam, gdzie ja śpię. - Nie rozkazuj mi w kółko- odpowiada nieprzekonująco Tabby, ale mogę powiedzieć, że jej się to podoba. To sprawia, że chichoczę, a ona się uśmiecha. Roman wypuszcza oddech i następna rzeczą jaką wiem, że następuje to, że przerzuca mnie przez ramię i wychodzi z pokoju Tabby, kierując się do mojego. Nie walczę, ponieważ nie chcę narobić hałasu i zostać przyłapaną, także dlatego, że mam przyjemne uczucie w brzuchu, kiedy niesie mnie w ten sposób. Gdy docieramy do mojego pokoju, kładzie mnie delikatnie po jednej stronie łóżka i opada na kolana naprzeciwko mnie. Pozwala mi przesunąć się tak bym miała go na wysokość wzroku. - Przyszedłeś tutaj, by się obściskiwać? – wypalam i czuję jak moja twarz się rumieni. W zakłopotaniu spuszczam oczy. Nie mogę uwierzyć, że to powiedziałam. Przenosi swój palec do mojego podbródka i unosi go, więc patrzę na niego.

44r

- Nie, moja księżniczko. Przyszedłem tutaj, bo nie potrafię trzymać się od ciebie z daleka. - Porusza swoim palcem po moich, z tego co wiem, wiśniowo - czerwonych policzkach. Raptownie wstaje, skopuje buty i zdejmuje marynarkę zanim idzie na drugą stronę łóżka. Patrzę jak leży, a jego oczy obserwują mnie przez cały czas. Przygryzam wargę niepewna, co zamierza zrobić. Potem mnie łapie i przyciąga do siebie, więc jestem na mojej stronie. Moje plecy są przy jego klatce piersiowej, kiedy otula ramiona wokół mnie. Jedna z jego nóg splata się z moimi i natychmiast czuję się bezpiecznie. Ukrywa swoją twarz w moich włosach i mogę poczuć jego oddech na szyi w momencie, gdy zasypiam szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.

45r

1O.

Roman

Przemierzam pokój tak wiele razy, że jestem zaskoczony iż drewniana podłoga jeszcze się nie wytarła. - Uspokój się Roman. Za chwilę będzie przy twoim boku. Patrzę na Vlada, który opiera się o ścianę. Chcę uderzyć go w twarz tylko po to, by pozbyć się odrobiny agresji, ale wiem, że to nie przyniesie nic dobrego. Jedyną rzeczą, która sprawi, że poczuję się lepiej to posiadanie Aleny przy moim boku. Na zawsze. - Która godzina? – warczę i ponownie przechadzam szybkim krokiem swoją drogę. - Jest dokładnie piętnaście sekund po tym jak pytałeś mnie ostatni raz. - Pociera swoją twarz tak jakby sądził, że jestem niepoważny. - Myślisz, że byłbyś taki spokojny, gdyby jej siostra była tą, która by szła wzdłuż naw do ciebie? – wyzywam. - Tabby nigdy nie sprawi, bym stracił kontrolę w ten sposób.

46r

Nie mogę uwierzyć, że potrafi powiedzieć te słowa z taką poważną miną. Gdy tylko wychodzą z jego ust, wybucha śmiechem. - Dobra, dobra. Rozumiem, co masz na myśli. Jeszcze tylko kilka minut i napięcie opadnie. Następuje pukanie do drzwi i zatrzymuję się, kiedy Vlad idzie, by na nie odpowiedzieć. Zerka na zewnątrz i przechyla się w tył, otwiera drzwi i wpuszcza osobę do środka. - Kuzynie! Uśmiecham się, gdy widzę przyjaciela z dzieciństwa, który jak zwykle zajmuje prawie tyle samo przestrzeni, co ja. - Dobrze cię widzieć, Karim - mówię, dając mu wielki niedźwiedzi uścisk. - To twój szczęśliwy dzień, Roman. Jedyny, który mam nadzieję także mieć. Karim jest królem własnego kraju i wkrótce wybierze swoją własną pannę młodą. Gdy pomyślę o tym jak rzucaliśmy się błotem jako dzieci, nie mogę sobie wyobrazić go żeniącego się. Ale mam zamiar zrobić to samo. Napięcie automatycznie powraca, co zauważa Karim. - Zostawię was teraz z Vladem samych. Jestem pewny, że jesteś żądny dochodzić swojej panny młodej. - Posyła mi uśmiech i klepie po plecach zanim wychodzi. Jednak zanim to robi, odwraca się i uśmiecha. – Mamy zakład o to, czy wytrzymasz do końca ceremonii, zanim zabierzesz swoją pannę młodą do wieży miesiąca miodowego. Nie zawiedź mnie kuzynie. Warczę gdy zamyka drzwi, a Vlad po prostu potrząsa głową. Przechadzam się przez kilka chwil i wtedy, które wydają się wiekiem, jest nadchodzi ten czas. W tradycyjnej ceremonii, panna młoda jest prowadzona przez obojga rodziców, wówczas gdy pan młody czeka z kapłanem. Podczas gdy czekam, zauważam jak wielu ludzi jest 47r

obecnych, pomimo, że ślub odbywa się zbyt szybko by wszystkich powiadomić. Ale równie dobrze mogą być dla mnie niewidzialni. Moim jedynym skupieniem są drzwi na końcu pokoju, gdy czekam na ich otwarcie. To jest doprowadzająca do szału tortura, ale w końcu promień słońca przechodzi przez nie i widzę Alenę stojąca w nich z rodzicami po jej obu stronach, kiedy idzie do mnie. Ma na sobie długą suknię, która zakrywa prawie każdy cal jej skóry. Dobrze. Nie chcę, aby ktokolwiek widział to, co należy do mnie. Sukienka ma długie rękawy i jest wysoka wokół jej szyi. Delikatny, kremowy materiał otula jej ciało, pokazując jej wąską talie i szerokie biodra. Jej pierś jest mała, ale zaokrąglona, a jej dolna cześć jest przeznaczona, by nosić dziedziców. Wybrałem, co najlepsze do tworzenia synów. Mój kutas rośnie na jej widok, chcę zerwać z niej tę suknię i zatopić się głęboko w niej. Moje oczy spoglądają w dół i widzę, że jej suknia rozświetla się warstwami materiału ukrywając to co jest moje. Z łatwością mógłbym to rozerwać i ten pomysł sprawia, że się uśmiecham. Cienki welon zasłania jej twarz i zakrywa jej oczy przede mną. Nienawidzę tego. Robę krok do przodu, aby go usunąć, ale czuję uścisk na ramieniu ciągnący mnie z powrotem. Gdy się odwracam, widzę obok Vlada trzymającego mnie za ramię i potrząsającego głową. Niech go cholera. Zaciskam pieści po obu stronach i czekam, aż Alena dotrze do mnie. Kapłan mówi kilka słów, do których kompletnie nie przykładam uwagi i wreszcie jej rodzina całuje ją w policzki i przekazuje ją mnie. Gdy mam już jej dłoń w swojej mój puls troszeczkę zwalnia. Chcę ją skraść od tego wszystkiego i mieć ją tylko dla siebie, ale wiem, że muszę poczekać na słowa, które muszą zostać wypowiedziane.

48r

Pomimo, że kapłan mówi, ignoruję go zdejmując welon z jej twarzy i przerzucam go za nią. Chcę być w stanie zobaczyć jej oczy, kiedy stanie się moją. - Jesteś najpiękniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek widziałem, moja księżniczko - mówię, dotykając jej policzka. Rumieni się głębokim odcieniem czerwieni i biorę obie jej dłonie w swoje, podczas gdy czekamy. Więcej słów zostaje wypowiedzianych, ale tylko spoglądam na moja księżniczkę i myślę o tych wszystkich rzeczach, które jej zrobię, gdy będzie pode mną. Jak ona brzmi? O co błaga, kiedy daję jej więcej przyjemności niż może sobie wyobrazić? - Możesz pocałować swoją księżniczkę. - Słyszę, jak mówi kapłan i to jest sygnał, że ceremonia właśnie się skończyła. Delikatnie łapię jej twarz obiema rękami. Delikatnie przykładam usta do jej ust, a potem daje jej odrobine mojego języka. Warczę lekko w jej usta, gdy czuję jak jej własny język dotyka mojego. To obietnica nadchodzących rzeczy, a nie wiem jak długo wytrzymam zanim odniosę sukces moich obietnic. Chciałbym stąd wyjść z nią na moim ramieniu, ale wiem, że zasługuje na piękny ślub nawet jeśli ja o to nie dbam. Ślub był zaledwie sposobem na to, by uczynić ja moją. Ale każda księżniczka powinna mieć dzień, którego pragnie od urodzenia i jestem zdeterminowany, by jej go zapewnić. - Czy możemy, moja żono? – oferuję, przytrzymując ramie, że prowadzę ja w stronę przyjęcia. Alena patrzy na mnie z lekkim szokiem, zanim kładzie swoją rękę w zgięciu mojego ramienia i kiwa do mnie głową. Droga przejścia jest długa i wiem, że będziemy witani przez osoby życzliwe i dostojne przez długi czas. Ale nie planuję pozwolić Alenie aby 49r

to się stało. Ludzie mogą się z nią przywitać, ale nikt nie dotknie mojej księżniczki.

50r

11.

Alena

Ramię Romana zarzucone jest na oparciu mojego krzesła podczas, gdy jego druga ręka nie potrafi się powstrzymać przed dotykaniem mnie. Od delikatnego pocierania mojego ramienia do chwycenia całego mojego uda pod stołem. Wszystkie są zaborcze, ale delikatne. Nawet jeśli jest to tylko odsunięcie z mojego ramienia kosmyka włosów. Ma pewnego rodzaju obsesję na punkcie moich włosów. Kilka razy przyłapałam go na tym, jak je wąchał. - Twoje włosy przypominają mi słońce. Mam nadzieję, że nasze córki też będą takie miały - mówi jakby czytał mi w myślach. Odwracam się, spoglądając na niego, słodycz jego słów sprawia, że czuję ciepło. Pochyla się, biorąc moje usta w powolnym pocałunku zanim stara się odsunąć. Mogę powiedzieć, że walczy z kontrolą. Chce pogłębić pocałunek.

51r

- Podobają ci się? Zawsze myślałam, że to sprawia, iż wyglądam inaczej

niż

reszta

mojej

rodziny

-

przyznaję.

–

Myślałam

o

przefarbowaniu ich. - Zabraniam tego. - Nie mówi tego jak żądanie, a bardziej jakby był w szoku, że pomyślałam, iż mogę zrobić cokolwiek by zmienić siebie. – To pierwsza rzecz w tobie, która przyciągnęła moja uwagę. Pomyślałem, że wyglądasz tak promiennie, pełną życia. Chciałem tego. Moje usta są lekko otwarte i jego oczy łapią ten ruch. Oblizuje swoje wargi tak jakby starał się przypomnieć jak smakuję. - Wydajesz się być taki ciemny - przyznaję, zbliżając się trochę do niego. Nie to, że jest dużo miejsca pomiędzy nami. Już przyciągnął moje krzesło tuż obok jego. Sięgam w górę i dotykam jego twarzy, a on pochyla się ku mojemu dotyku. - Może dlatego właśnie potrzebuję twojego światła. - To niesamowicie słodkie. - Uśmiecham się do niego, podczas gdy łzy spływają z moich oczu. Nie wydaje się być taki jak początkowo myślałam, że będzie. Podnosi mnie nagle i sadza sobie na kolanach. - O Boże! - Ukrywam twarz w jego szyi, wiedząc, że moje policzki prawdopodobnie płoną czerwienia. Siedzimy na przedzie sali, podczas gdy przyjęcie weselne jest w pełnej krasie. Roman oświadczył, że nie będzie pierwszego tańca, a przyjęcie właśnie się rozpoczęło. Byłam zadowolona z tego powodu. Nie podobał mi się pomysł, aby wstać i tańczyć tylko we dwoje na parkiecie. Powiedział, że nie podoba mu się pomysł, że wszyscy będą patrzeć na mnie poruszającej się w tej sukni ślubnej. Nie mam nawet pojęcia, co to znaczy. Przebiega ręka wzdłuż moich pleców.

52r

- To było tym, co posadziło cię na moje kolana albo wciągnęło cię tutaj. Nie lubię gdy twoje oczy wypełniają łzy. Robi to coś ze mną, coś czego nie lubię. Parskam przy nim. Moje parsknięcie zamienia się w śmiech i nie mogę przestać chichotać. - Masz na myśli, że nie lubisz uczuć. - Przez mój śmiech nie potrafię wypowiedzieć słów, więc pochylam się do niego. Posyła mi olbrzymi uśmiech. - To dobre uczucie. Lubię twój śmiech przy mnie. - Jak ty to robisz, że brzmisz tak zimno w jednej sekundzie i tak ciepło w następnej? - Czy jestem z tobą zimny? Nie chcę być taki. Wszystko, co czuję, kiedy jestem blisko ciebie to potrzeba, aby być bliżej. Potrzebuję cię mieć. Kiedy jesteś blisko, czuję się …- przerywa jak gdyby szukał właściwego słowa. – Kompletny. Napływ miłości do tego mężczyzny przebiega przeze mnie. Jestem zdziwiona, że ten wojowniczy mężczyzna potrzebuje mnie, aby poczuć się kompletnym. Próbuję przypomnieć sobie, kiedy był dla mnie zimny, ale kiedy odtwarzam w mojej głowie godziny, które spędziliśmy razem, zdaję sobie sprawę, że nigdy taki nie był. Był intensywny. Jego jedyna misja była wyraźna. Chciał mnie. Nawet wracając myślami do pierwszego dnia, kiedy myślałam, że jest palantem, nie był nim. Martwił się o mnie. Chciał mnie bliżej siebie. Wszystko, o co prosiłam dawał mi natychmiast. Chyba, że prosiłam o jego odsunięcie się ode mnie. Nie, zimno jest czymś czego doświadczyłam po wszystkich rzeczach, które przeczytałam o nim. - Nazywają

cię

„Ścianą”.

-

Spoglądam

przez

ramię

na

wypełniających pomieszczenie ludzi. Zauważyłam, że mnóstwo ludzi

53r

odwraca wzrok, gdy to robię. Najwyraźniej wszyscy patrzą na nas. Wszyscy się na nas patrzą - mamroczę, bardziej do siebie niż do niego. - Wiem, że na nas patrzą. Po części to było przyczyną tego dlaczego posadziłem cię na moich kolanach. Nie lubię, kiedy patrzą na ciebie. To wtedy widzę kogoś, kogo rozpoznaje - księżniczka Kaul. Widziałam ją z Romanem na zdjęciu. Wyglądali jakby byli na randce. - Zaprosiłeś swoja byłą?- mówię szorstko. Jestem pewna, że on ma byłe, ale dlaczego miałby zaprosić jedną z nich na nasz ślub? Może musiał zaprosić ją ze względu na jej królewski status. Do licha, prawdopodobnie nie miał nawet wpływu na listę gości. Ale nadal mi się to nie podoba i nagle czuję się bardzo zaborczo wobec mojego męża. Chwytam się jego koszuli. - Kto? - pyta, patrząc przez moje ramię.- Nie wiem, o czym mówisz. Nie mam żadnej byłej. - Księżniczka Kaul. - Pytam cię jeszcze raz, moja królowo. Kto? - Nie wiesz, kim jest księżniczka Kaul? Widziałam cię na zdjęciu razem z nią na charytatywnym obiedzie dla miłośników Ruthera kilka miesięcy temu. Uśmiecha się na moje słowa. Spogląda w dół, tam gdzie moje ręce ściskają jego koszule, a jego uśmiech rośnie. - Muszę powiedzieć, że podoba mi się, że byłaś wkurzona na to, że miałem randkę, tak jak ja doszedłem do tego, że miałaś innych mężczyzn. Mężczyzn, którzy mogli ubiegać się o twoją rękę do małżeństwa. Puszczam jego koszulę i zaczynam schodzić z jego kolan, ale on mnie trzyma i nie mogę nigdzie iść.

54r

- Nie rozpoznałem księżniczki Kaul, kiedy powiedziałaś jej imię. Ale pamiętam jak siedziałem obok niej na kolacji. Była nudna i nawet nie parsknęła, kiedy się śmiała. Obiecuję ci, że zapomniałem o tej chwili, kiedy tylko odszedłem od tamtego stołu - stołu, który miał przydzielone miejsca, bo na imprezę poszedłem sam. Tak, jak zawsze. Nie mam czasu chodzić na głupie randki z kobietami, które wiem, że tylko mnie zdenerwują i doprowadzą do szaleństwa. - Przesuwa palec wzdłuż mojej szyi. – Więc, chodziłem sam. Nie będę już musiał już dłużej chodzić sam, moja królowo. - Nie mogę przestać parskać, kiedy się śmieję. Próbowałam, ponieważ to doprowadza moja mamę do szału. W pewien sposób jestem głupiutka. Widziałeś mnie i moja siostrę razem. - Nigdy bym nie chciał, abyś zmieniła w sobie takie rzeczy. Zawsze kiedy parskasz, uśmiecham się. A ty i twoja siostra jesteście urocze gdy jesteście razem. – Wstaje, całując moją szyję. – Jesteś taka gładka. - Roman, jesteśmy w pokoju pełnym ludzi - przypominam mu zdyszanym głosem. – Oni wszyscy na nas patrzą. - Tak, patrzą jak „Ściana” rozpada się dla swojej królowej.

55r

12.

Roman

Kopniakiem zamykam za sobą drzwi i podchodzę do łóżka, niosąc Alenę w ramionach. - Jeśli chcesz, aby twoja sukienka została w nienaruszonym stanie, proponuję, abyś ją zdjęła. Nie będę delikatny. Stawiam ją na nogi i cofam się o krok, kiedy szarpię gniewnie krawat. - Teraz, moja królowo. Lekko traktowałem cię przez całą noc, ale nie mogę się już dłużej powstrzymywać. Albo ty to zrobisz, albo ja zrobię to za ciebie. Polecenie pospiesza ją do działania, a ja szarpię swoje ubrania, kiedy rozsuwa zamek sukienki i ją zdejmuje. Wiesza ją na krześle i troskliwie ją poprawia, chroniąc przed zniszczeniem. Wraca do mnie ubrana w jedwabną halkę, która ukrywa przede mną większą część jej nagości. Mogę zobaczyć jej sutki przez zwiewny materiał i drażni mnie to, bo jest to coś, czego chcę. - A to? - mówię, wskazując głową na jej halkę. 56r

- To nie ma dla mnie wartości - mówi, przegryzając wargę. Drażni się ze mną nieco i wie o tym. Robię krok w przód, chwytam to w moje łapy i rozrywam je od przodu. Nie ma nic pod spodem, a jej pożądane, nagie ciało prezentuje się przede mną. Warczę głośno i tym dźwiękiem zaskakuję nawet samego siebie. - Na łóżko. I włóż pod siebie poduszkę. Odwraca się, pokazując mi swój krągły tyłek i muszę zacisnąć ręce w pięści. Upominam siebie, by poruszać się powoli, ale muszę już ją mieć. Nie ma czasu na grę wstępną. Kiedy jestem nagi, staję na końcu łóżka, obserwując ją. Biorę mojego kutasa w obie ręce i zaczynam go masować. Twardy jak skała fiut musi trochę zelżeć, zanim ją wezmę, więc pozwalam jej obserwować jak zadowalam siebie. Znajduje się pośrodku łóżka, z jej złotymi włosami rozłożonymi wokół niej. Poduszka pod jej bujnym tyłkiem unosi jej biodra i oferuje mi doskonały widok na to, czego chcę. To także odchyla jej biodra w tył, więc moje nasienie nie wypłynie, kiedy ją zapłodnię. Zostanie w tej pozycji przez kilka następnych dni. Będę się z nią kochał, tylko w tej pozycji i będę ją tak trzymać, gdy będzie spała. Będę ją karmił moją ręką, więc nie będzie głodna, kiedy moje dziecko będzie rosło w jej brzuchu. - Rozłóż nogi - rozkazuję. Powinienem być delikatny z nią, ale chcę jej tak bardzo. Pragnienie jej, spycha mnie w dół i nie mogę już z tym dłużej walczyć. Robi tak, jak jej mówię i widzę miękkie różowe płatki jej cipki. Warczę ponownie, gdy pocieram kutasa, czuję wzrost nasienia w moich jajach i błagam, by wyskoczyło z mojego fiuta. Obserwuje mnie, a jej oczy rozszerzają się z podniecenia.

57r

- Dotykaj siebie, moja królowo. Chcę zobaczyć twoją ociekającą słodycz, zanim w ciebie wejdę. Przenosi drżącą dłoń pomiędzy jej nogi i niepewnie dotyka swojego intymnego miejsca. Po sekundzie niepewnie dotyka swej łechtaczki, ale tylko przez moment, zanim rezygnuje. - Czy nie lubisz własnego dotyku? Alena potrząsa głową i oblizuje usta. - Lubię, kiedy ty to robisz. Mój kutas uderza w rytm mojego serca na jej słowa. Pulsuje z potrzeby. - Oczywiście, że tak. Ponieważ mój dotyk jest zaborczy i jest jedynym, jaki znasz. Posiada cię. - Głaszczę swojego fiuta jeszcze kilka razy i czuję, jakbym mógł zemdleć z bólu. - Ale ty jesteś jedyną, która pozwala mi dotknąć cię w ten sposób. Widzisz jak twardy jestem dla ciebie? Widzisz jaką masz nade mną kontrolę? Twoja cipka może rozkazać mi, abym obalił imperium. Albo takim rządzić. Obserwuję, jak jej ręką wraca do wnętrza i próbuje ponownie, pocierając małymi kołami wokół jej łechtaczki, zanim przyjemność zaczyna z niej wyciekać. - Tak jest, moja królowo. Pokaż mi siłę, jaką posiadasz pomiędzy nogami. Robię krok w jej stronę i widzę błyszczący nektar na jej cipce. Jest gotowa na mnie. Wchodzę na łóżko i łapię jej rękę, którą pociera swoją cipkę. Unoszę jej palce do swoich ust i wysysam je do czysta. Poruszam się między jej nogami i pocieram główka mojego kutasa po jej wilgoci, aby ją nawilżyć. Kiedy jest już mokra od własnych soków, wciskam się w jej dziewiczą dziurkę i pochylam swoje wielkie ciało nad nią.

58r

Biorę jej usta w pocałunku, który zdradza napięcie w moim ciele. Pragnę jej dziko, ale próbuję wszystkiego, czego mogę, aby jej nie skrzywdzić. Kiedy jej język wychodzi, by mnie skosztować, całkowicie się w nią wbijam i mój kutas rozciąga jej objętość. Wypuszcza lekki jęk w moje usta i całuje ją mocniej próbując rozproszyć jej uwagę od bólu. Całujemy się długo, oboje zapominając się poruszać. Ale kiedy porusza się pode mną, wiem, że próbuje zorientować się czy to nadal sprawia jej ból. - Idealne, moja królowo. Tak idealnie -szepczę je doj ucha, chowając twarz w jej włosach. – Kocham cię, Aleno. Obejmuje ramionami moją szyję i przyciąga mnie do siebie. - Też cię kocham, Roman. Kochaj się ze mną. Powoli robię tak, jak prosi i wycofuję się z niej. Wsuwam się ponownie, tym razem mocniej i zaciskam zęby, aby powstrzymać zbyt szybki wytrysk. Zaczynam powolnym rytmem wsuwać się i wysuwać z jej szczeliny. To zajmuje chwilę, ale w końcu jest w stanie przyjąć całego kutasa. W jej wnętrzu nie ma miejsca, którego bym nie dotknął, a które teraz należy do mnie. Owijam ramiona wokół jej pleców i trzymam ją przy sobie, kiedy w nią wchodzę i słyszę jak krzyczy z przyjemności. Chwytam za jeden z jej pośladków i unoszę jej biodra jeszcze wyżej. Chcę ją zapłodnić za pierwszym razem, gdy się kochamy. - Roman. Królu, proszę. Jestem tak blisko. Zdejmuję rękę z jej tyłka i przenoszę ją pomiędzy nas, do jej delikatnego pąku. Pocieram ją stanowczo, gdy poruszam się wewnątrz niej i czuję jak jej nogi obejmują mnie mocniej. - To jest to. Dobrze ... Jej słowa są przerwane, gdy krzyki przyjemności wyrywa się z jej gardła prosto w moje uszy. Już sam dźwięk jest wystarczający, aby 59r

wysłać mnie na krawędź. Nieruchomieję, tak wrażliwy na jej pulsowanie, gdy moja sperma wybucha głęboko w jej wnętrzu. To najlepsze uczucie w moim życiu i nie chcę, aby kiedykolwiek się skończyło. - Co to było? - mówi Alena, sapiąc z niedowierzania. Czyż nie jest urocza, kiedy to robi? - Co czym było, moja królowo? - To nie było tak, jak sobie wyobrażałam. Czy możemy to zrobić jeszcze raz? Śmieję się z niej i czuję, jak jej ciało porusza się pod moimi. Wysuwam się na kilka cali, a potem ponownie wsuwam fiuta. Orgazm nie miał żadnego wpływu na mojego kutasa. - Tak wiele razy, ile sobie życzysz, moja królowo.

13.

Alena

Budzę się, gdy słyszę zbyt dobrze znany śpiew ptaków. Moje oczy trzepoczą. Przewracam się na moją stronę i widzę, że Roman zniknął. Siadam, rozglądam się po naszej olbrzymiej sypialni, ale nigdzie go nie widzę. Nie ma też światła spod szczeliny drzwi łazienki. Wysuwając się z łóżka, łapię koszulę Romana z podłogi i wciągam ją przez głowę. Patrzę jak gałka od drzwi naszej sypialni porusza się. Wtedy słyszę przekleństwo i Tabby udaje ponownie śpiew ptaków. Jest to coś, co robimy odkąd byłyśmy dziećmi. Jeśli kiedykolwiek któraś z nas chciała przyjść do pokoju tej drugiej, kiedy nasza mama już nam powiedziała, aby nie ruszać się z miejsca, wołałyśmy siebie, gwiżdżąc jak ptaki. Uśmiecham się, gdy podchodzę i odblokowuję zamki. Ledwo otwieram drzwi, a ręka Tabby oplata mój nadgarstek, wyciągając mnie z pokoju i ciągnąc w głąb korytarza. Tak jak ona, sprawdzam drzwi, szukając otwartych. - Co robisz? - pytam.

Odwraca się i ucisza mnie. Mrużę oczy i idę dalej z czymkolwiek ona chce. Wreszcie znajduje otwarte drzwi i wciąga mnie do czegoś, co wygląda jak biblioteka. Rozglądam się wokół, myśląc o tym jak bardzo jest wspaniała. Zawsze chciałam mieć własną bibliotekę. Ma nawet jedną z tych przesuwnych drabin, których używasz, aby wziąć książki z wyższych półek. - Gdzie byłaś? - warczy do mnie, odciągając moje spojrzenie z dala od tych wszystkich książek. - Co masz na myśli? Byłam ze swoim mężem. Wzięliśmy wczoraj ślub. Byłaś tam. - Potrząsam na nią głowa. - To było trzy dni temu! Trzy dni! Jestem wycofaną siostrą. Nie omówiliśmy nawet rzeczy. – Na te słowa porusza swoimi brwiami. - Nie minęły trzy dni. - Tak, minęły. - Kładzie rękę na swoim biodrze, przyjmując swój wszystko wiedzący wyraz twarzy. Myślę o tym. Zjedliśmy kilka posiłków, kochaliśmy się dziesiątki razy, a nawet wzięliśmy wspólnie kilka pryszniców i kąpieli. Pokój był szczelnie zamknięty. Tylko kilka razy zastukano do drzwi, gdy ktoś zostawiał jedzenie. Zasłony w oknach były ciągle zasunięte. Zasłony są tak ciężkie, że nie przepuszczają promieni światła. Teraz wiem dlaczego. Roman. Byłam w nim tak bardzo zatracona. Jestem w nim beznadziejnie zakochana i ostatnie kilka dni były najlepsze dniami w moim życiu. - Jesteś zakochana- mówi moja siostra, gdy nie odpowiadam i wie, że zatraciłam się w myślach o Romanie, widocznie tak, jak zatraciłam się w nim w ciągu ostatnich kilku dni.- Praktycznie widzę serduszka w twoich oczach. - Jestem - przyznaję łatwo. - Tak bardzo zakochana. On nie jest taki jak myślałam, że będzie. Wiedziałam to wcześniej, ale…

- Uwierz mi, nie musisz mi tego tłumaczyć. Widzę to na twojej twarzy. I dobrze ... Podnosi w górę rękę i widzę gigantyczny kamień na jej palcu. - O mój Boże. - Wskakuję na nią i obie upadamy na ziemię. Dopada nas atak chichotów. Przewracam się na bok patrząc na nią po tym, gdy nasz śmiech przycicha. Chwytam jej palec i patrzę na pierścionek. Jest prosty i piękny. Obrączka jest wysadzana diamentami i mniejsze kamienie otaczają duży centralny kamień. - Czy to on go wybrał ? – pytam, a ona przytakuje. – Tak bardzo do ciebie pasuje.. - Tak jak twój - mówi patrząc na mnie. Podczas ceremonii Roman dal mi ślubna obrączkę i jest absolutnie perfekcyjna. To opal otoczony diamentami. Jest w jego rodzinie od wieków. Czułam się niesamowicie zaszczycona, kiedy wsunął go na mój palec i chciałam, aby był dumny z tego, że go noszę. Tabby może wydawać się krzykliwa i lubiąca się stroić, ale w głębi duszy chce prostego życia - domu pełnego dzieci, kiedy ona biega za nimi. Mogę nie być jak biżuteria, ale rodzina jest dla mnie najważniejsza. A mój pierścionek to symbolizuje. - Też jestem zakochana - przyznaje, wzruszając ramieniem. - Wyjeżdżasz? - mówię, mając mieszane uczucia co, do tego. Chciałabym odejść z Romanem, jeśli bym musiała. Chwyta mnie za rękę i splata nasze palce razem. - Nie odchodzę daleko. Jego dom jest jakieś półtora kilometra stąd. Nasz dom - poprawia się, a uśmiech rozświetla jej twarz. - Kto tydzień temu pomyślałby, że to będziemy my? - Wiem Al, to szalone! – mówi podekscytowana Tabby.

- Alena! - słyszę moje imię wykrzyczane z zewnątrz pokoju, a potem słyszę jak kolejne drzwi w korytarzu zostają otwarte. Ponownie się śmiejemy, ponieważ wiemy, że to jest Roman, szaleńczo mnie poszukujący. - Także wyślizgnęłam się od swojego mężczyzny. Powinnyśmy się schować i zrobić, aby to było dla niego trudniejsze? - pyta Tabby, sprawiając, że śmieję się jeszcze bardziej, czym, jestem pewna, zdradziłam nasza lokalizacje. Drzwi do biblioteki otwierają się, a Roman wypełnia ich przestrzeń. Nic nie mówi, tylko podchodzi do mnie i podnosi mnie z podłogi. Potem przerzuca mnie przez ramię. - Zepsułaś moją niespodziankę - mówi, prawie nadąsany. - Skąd wiedziałeś ... - staram się zapytać, ale mnie ucisza. - Wiem o tobie wszystko. - Wybiega z pokoju, zostawiając za sobą moją siostrę, która się śmieje. - Tabitha, gdybym był tobą ruszyłbym swój tyłek. Vlad cię szuka i nie wydaje się być zbyt szczęśliwy. - Och, cholera - słyszę jej krzyk, kiedy drzwi do naszej sypialni się zamykają i Roman rzuca mnie na łóżko. Opada na mnie, otaczając mnie swoim wielkim ciałem. - Kocham bibliotekę. Jest doskonała. – Sięgam w górę i łapie garść jego grubych czarnych włosów. - Wyszłaś z naszego łóżka.- Mruży swoje oczy. - Wierzę, że ty wyszedłeś jako pierwszy.- Uśmiecham się do niego, lekko ciągnąc go za włosy. - Wydaje się, że Vlad chce się ożenić tak szybko jak to tylko możliwe, a jego panna młoda nie chce wziąć ślubu bez ciebie. Był chory przez to, że nie wychodziliśmy z pokoju przez kilka dni. Przyszedł waląc w moje drzwi.

- Nic nie słyszałam. - Wierzę, że cię wykończyłem. Moje policzki płoną. Ciągle jestem lekko nieśmiała, ale nie tak bardzo jak byłam kilka dni temu. Przesuwam biodra, starając się go przewrócić, ale on się nie rusza. Mrużę oczy na niego i wreszcie przewraca się na plecy. - Jak sobie życzysz moja królowo - mówi podczas gdy wspinam się na niego. Siadam okrakiem na jego pasie, ale pochylam się w dół, więc jesteśmy twarzą w twarz. - Kocham bibliotekę i najważniejsze, kocham ciebie. Natychmiast znowu jestem na plecach, gdy uwalniam chichot. - Cóż, to nie trwało długo - mówię sięgając w górę i dotykając jego policzka. Nachyla się w dół, biorąc moje usta w słodkim pocałunku, który trwa i trwa. Owijam siebie wokół niego, przyjmując czułość, którą ten olbrzymi mężczyzna może mi dać. Kto by pomyślał, że może tak być? Przerzuca nas tak, że znów jestem nad nim. Pozwala swoim ramionom opaść szeroko, a ja siadam, patrząc na mojego króla. - Moja miłości, moja królowo. Jestem na twoje rozkazy. - I jeśli rozkażę, byś dał mi rozkosz? - mówię, podnosząc brwi w wyzwaniu. Zanim mogę nawet mrugnąć, jego ręce znajdują na moich biodrach i ciągnie moje rozgrzane centrum w górę do swojej twarzy. Kiedy siadam na jego ustach, uczucie i dźwięki jego języka sprawiają, że przyjemność mnie otacza, zaczynam rozumieć, że mój król zrobi wszystko, cokolwiek zechcę. A także to, że zawsze będę jego księżniczką.

Epilog

Roman

Dziesięć lat później … - Dalej mnie tak całuj, a skończę z kolejnym dzieckiem w moim brzuchu - mówi Alena, rozciągając się obok mnie. Pocałunkami schodzę w dół jej pleców i na jej bujny tyłek, zanim rozkładam jej nogi i uderzam pomiędzy nie. - Ale wiesz, jak bardzo mnie to podnieca, gdy jesteś zaokrąglona z moim dzieckiem. - Dałam ci pięciu synów i córkę, Roman - protestuje, ale rozkłada szerzej swoje nogi, tak, że mój język może spróbować jej słodyczy. - Może chcę kolejnej małej dziewczynki. – Ssę jej łechtaczkę w ustach, a jej tyłek napiera na moją twarz, naciskając na mnie. - Pozwól, że dam ci moje potomstwo, królowo Aleno. Jeden ostatni raz, pozwól mi siebie zapłodnić i stworzyć życie w twoim łonie.

- Kontynuuj pożeranie - jęczy i odwraca się tak, że unosi się na kolanach, wiec mogę się pożywiać jej delikatnym ciałem. Przez chwilę ssę jej cipkę, zanim się cofam i padam na kolana za nią. - Roman - w połowie jęczy. - Mam zamiar nakarmić cię moim fiutem odkąd twoja cipka jest taka wygłodniała. Mocno się wsuwam, a moja grubość rozciąga jej objętość. Muszę chwilę poczekać, aż się przyzwyczai, a kiedy się relaksuje, pcham jej ramiona w dół, więc jej górna część ciała jest płasko na łóżku. Chwytam jej okrągłe biodra i pieprzę ją głęboko, aż mocne ssanie jej cipki połyka mojego kutasa. Patrzę w miejsce, w którym jesteśmy połączeni, widząc jak mój żylasty fiut znika w jej różowej małej cipce. - Pozwolisz mi się ponownie wypełnić, nieprawdaż, moja królowo? mówię, a ona jęczy na tę sprośną gadkę. - Jesteś moim podnieceniem i osobą, z którą się rozmnażam. Mruczę nad nią, gdy czuję jak krople potu spływają mi po piersi. Jej cipka ściska mnie mocniej im więcej mówię i czuję, że jej przemoczona do suchej nitki cipka przylega do mojego kutasa. - Spójrz na siebie, tak doskonała. Tak słodka i niewinna. Nogi szeroko rozłożone, a świeża, mała cipka zasysa mojego fiuta. Jesteś dla mnie stworzona, Alena. Stworzona dla mnie, by się ze mną łączyć. - Roman! - krzyczy w poduszkę i czuję jak jej orgazm przetacza się przez jej ciało. Jej mięśnie zaciskają się i rozluźniają, gdy fale gorąca wypełniają jej żyły. Zatapiam się tak głęboko jak tylko mogę, a następnie wypuszczam swoją spermę głęboko wewnątrz niej. Prawie mdleję z tej intensywności, ale udaje mi się utrzymać na swoich ramionach i położyć ciało na jej

plecach. Oboje łapiemy powietrze, gdy ostatki mojej spermy wypełniają ją, ale to Alena jest tą, która przerywa atmosferę śmiechem. - Zawsze dostajesz to, czego chcesz- mówi, patrząc na mnie i gryząc mnie w przedramię. - To jest dokładnie to, czego chcesz, moja królowo. Widziałem wczoraj jak patrzysz na maleńkie ubranka dziecka Tabby. Jesteś gotowa na kolejne. - Może. Wzrusza ramionami, ale złapałem to spojrzenie w jej oczach. Znam moją Alenę lepiej niż ktokolwiek. Widziałem w tym jednym spojrzeniu, że pragnie jeszcze jednego. A ja zawsze i na zawsze będę dawał jej to, czego pragnie. Nawet jeśli nie chce o to prosić. - Kocham cię, moja królowo - mówię, całując jej ramię. - Kocham cię, mój królu. - Zamyka oczy i uśmiecha się zadowolona. - Dziękuję ci.

KONIEC