Amber Kell - Banded Brothers 01 - To Have a Human - bet

Amber Kell To Have a Human

1|Strona

tłumaczyła

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Ten tekst betowała i tę super grafikę wykonała OkuLArNIcaM za co serdecznie dziękuję.

TŁUMACZENIE TYLKO NA UŻYTEK WŁASNY

2|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Czasami to rodzina, którą wybrałeś kocha cię najbardziej. Carey Gale od zawsze wiedział o zmiennokształtnych. Trudno tego było nie wiedzieć, kiedy twoi najbliżsi przyjaciele mogli się przekształcić w jedno z najgroźniejszych zwierząt. Będąc członkiem swojego zespołu muzycznego, który poza nim składał się ze zmiennokształtnych, nie spodziewał się beznadziejnego pożądania w kierunku Brodena Lyall’a, lidera firmy. Niestety Broden niewiele myślał o ludziach. Uważał ich za słabych i bezsilnych. Ale kiedy myśliwi przyjdą po Carey’a i jego przyjaciół dowie się, że nie wszyscy ludzie są do siebie podobni, a on sam zrobi wszystko by mieć tylko dla siebie szczupłego blondyna.

This book is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents either are products of the author’s imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental. To Have A Human Copyright © 2012 Amber Kell ISBN: 978-1-77111-398-4 Cover art by Angela Waters All rights reserved. Except for use in any review, the reproduction or utilization of this work in whole or in part in any form by any electronic, mechanical or other means, now known or hereafter invented, is forbidden without the written permission of the publisher. Published by eXtasy Books Look for us online at: www.eXtasybooks.com

3|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

SPIS TREŚCI Spis treści ............................................................................................................................................................................................. 4 Rozdział pierwszy. ........................................................................................................................................................................... 5 Rozdział drugi. ................................................................................................................................................................................ 14 Rozdział trzeci. ............................................................................................................................................................................... 26 Rozdział czwarty............................................................................................................................................................................ 34 Rozdział piąty.................................................................................................................................................................................. 46 Rozdział szósty. .............................................................................................................................................................................. 56 Rozdział siómy................................................................................................................................................................................ 66

4|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

ROZDZIAŁ PIERWSZY. Carey

Gale skończył gitarowy riff szybkimi ruchami palców doprowadzając tłum do krzyku. Kochał karmienie się energią pochodzącą od publiczności. Akustyka w klubie „Pióro” była lepsza niż w większości barów w których występowali, a dodatkowym bonusem były darmowe drinki od właściciela. - Dziękuję wszystkim za przybycie jesteśmy „Banded Brothers” i oczekujemy na spotkanie z wami za dwa tygodnie. Skłonił się w kierunku tłumu i skinął ręką by wskazać pozostałych członków zespołu. Kątem oka zauważył jak jego przyjaciele wykonują perfekcyjny ukłon. Grzmot oklasków wypełnił bar i skandowanie o spotkaniu w przyszłym tygodniu przeszło przez tłum. Carey pomachał ponownie i uklęknął by schować gitarę do pokrowca. - Myślę, że polubili twoją nowa piosenkę. Członek jego zespołu, Eaton Franks przykucnął obok niego, po jego nagiej piersi spływał pot. Złotobrązowe włosy Eatona błyszczały w światłach sceny w tym samym kolorze jak jego pióra w postaci orła. Carey skinął głową. - Tak, ale myślę, że ja i Denton graliśmy różne utwory. - To dlatego, że popisujesz się. – dokuczał mu Denton. Carey spojrzał w górę, by zobaczyć, że oczy Dentona zmieniają się z ludzkich w gadzie i z powrotem. Carey zamarł zastanawiając się co poczuł jego przyjaciel. - Czujesz coś? Uchylając głowę Carey omiótł spojrzeniem klub chcąc zauważyć zagrożenie zanim będzie za późno. - W większości zmienne koty. – powiedział Denton niskim głosem. – Myślałem, że czuję zapach wilka ale jest słaby. Nawet w swej ludzkiej postaci krokodyla natura Dentona dawała mu lepszy węch niż ten ,którym mógł poszczycić się Carey czy Eaton. - Nie widzę żadnych wilków. – odpowiedział Carey. On zawsze zwracał uwagę na zmienne wilki ponieważ ta rasa wydawała się być niezbyt stabilna i skora do rozpoczynania bójek. - Nie chcę was niepokoić chłopcy, ale w tłumie są przynajmniej trzy zmienne koty i wilk, który właśnie wyszedł. – powiedział Harris Bender. Harris przykucnął obok nich, ściskając swoją gitarę basową jak najukochańsze dziecko. Zmienne niedźwiedzie miały węch siedem razy lepszy niż ogary. Harris nigdy się nie mylił. On i Denton zawsze stanowili pierwsza linię ostrzeżenia dla zespołu. - Denton już mówił. - Carey skinął głową. 5|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Jego przyjaciele byli nieufni do innych zmiennych, ponieważ żaden z nich nie był oficjalnie związany ze zmiennymi rodzinami. Ich czwórka tworzyła nieoficjalną paczkę, której liderem był Carey, pomimo jego statusu człowieka. - Jeśli nie ma wilków gotowych do ataku, to muszę się napić. – oświadczył Carey. Przyciągając swoją gitarę, zamknął ją w pokrowcu i zostawił Dentonowi by zaniósł ją na Vana. Carey i Eaton rozkładali sprzęt, a Denton i Harris byli odpowiedzialni za jego składanie. Taka była ich umowa. Carey zauważył Eatona flirtującego ze swoim fanem. Eaton zawsze utrzymywał osobiste kontakty ze swoimi wielbicielami. Carey miał zdolność rozpoznawania zmiennokształtnych, nawet kiedy byli w swojej ludzkiej postaci. Ta umiejętność wykształciła się w dzieciństwie kiedy otaczali go nie-ludzcy przyjaciele. Oni zawsze poruszali się bardzo płynnie i z większą gracją niż inni. Tłum przesuwał się dojąc mu dostęp do upragnionego napoju. Przesuwając się Carey kiwał głową i uśmiechał się do fanów, którzy przyszli pogratulować mu udanego występu. Najlepszą częścią grania na żywo był kontakt z publicznością. Carey zjechał tyłkiem na najbliższy stołek. - Słyszałem, że mają duży wybór piwa z importu. – głęboki głos odezwał się za nim. Carey obrócił się i zobaczył ponad sześć stóp luksusowego zmiennego dobra. Ciemne oczy mężczyzny skanowały sylwetkę Carey’a jakby był jego ulubionym posiłkiem i obcy chciał go napocząć. Ciemne jak noc włosy były krótko przycięte, ale na tyle długie by je chwycić i ich widok wysłał kilka gorących scenariuszy przez mózg Carey’a. Praca była zakończona i teraz był czas na zabawę. Carey pozwolił swojemu spojrzeniu prześliznąć się po pysznej sylwetce mężczyzny. Zmienny kot przypuszczał Carey. - Czy mogę kupić ci drinka? – Carey skinął w stronę barmana. - Wolałbym wziąć cię po prostu do domu i pieprzyć, aż twój mózg opuści twoje ciało. – Facet nawet nie mrugnął wypowiadając te skandaliczne słowa. - Hmm, jesteś bezpośredni. Lubię to. Ale nigdy nie wracałem do domu z kimś, kogo wcześniej nie wypróbowałem, nie wspominając nawet że nie znam twojego imienia. – powiedział dobitnie Carey. Śmiech zbyt dobrze pasował do tego faceta. Gromki, wysoki i intensywny, on w połowie nie śmiał się tak bardzo jakby mógł. - Wybacz mi. Skupiłem się na śledzeniu twojego półnagiego ciała. Jestem Broden Lyall. 6|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Carey Gale. I zgłaszam sprzeciw na określenie „półnagi”. Moja koszula nadal jest. Koszula była rozpięta na całej swojej długości by odsłonić ciało Carey’a ale ciągle była. Eaton od zawsze był ekshibicjonistą zespołu. - Zaledwie – Palec Brodena przesunął się po sześciopaku na brzuchu Carey’a – Ale nie sądzę żebym miał coś przeciw. Przesuwający się palec Brodena skończył nad paskiem dżinsów Carey’a, wsunął się za szlufkę i Broden przyciągnął Careya bliżej, aż ich krocza się zetknęły. Żenujący pisk opuścił gardło Carey’a. Facet pachniał jak coś dzikiego i smakowitego. Czuł jego ciepło przez jego cienką koszulę. - Jestem trochę spocony. – Carey zaprotestował słabo, kiedy musiał zablokować kolana ,by powstrzymać się od upadku w postaci nieeleganckiej sterty u stóp Brodena. - Lubię spoconych. – warknął Broden – To sprawia, że chcę cię wszędzie wylizać. Penis Careya stwardniał. On nigdy na nikogo nie reagował tak szybko. On w zasadzie nie dawał podrywać się ludziom w barach, ale Broden miał zamiar być wyjątkiem. Nos Brodena drgnął, zanim on przyszpilił Carey’a z drapieżnym wyrazem twarzy. - Widzę, że tan pomysł także tobie się podoba. Carey pochylił pokornie głowę czując rosnąca erekcję Brodena. - Wiesz kim jestem? – szepnął Broden. - Zgaduję, że zmiennym kotem jakiegoś rodzaju. – Odpowiedział Carey. - A ty się nie boisz? – Broden wpatrywał się w twarz Carey’a, doszukując się w odpowiedzi kłamstwa. - Nie. Pocałuj mnie. – zażądał Carey. Broden nakrył usta Carey’a bez wahania, degustując, liżąc i pokonując je. Ciepło przemknęło przez niego jak miotacz ognia, wypalając jego trzewia. Musiał przywołać całą swoją silną wolę by nie wejść na faceta jak na drzewo i przywrzeć jak garb na oczach całego baru. Kiedy rozpadł się na kawałki, dysząc kilka słów na minutę Broden zapytał. - Jak wypadła próba? Jego wilgotne wargi rozpraszały Carey’a, pożądającego następnego pocałunku. - Um … to zrobi, - Tyle udało się Carey odpowiedzieć ,gdy zdał sobie sprawę, że Broden czeka na odpowiedź. Oblizał wargi przecząc swoim zasadom. Cholera ten człowiek smakował dobrze!

7|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Idź i powiedz znajomym, że wychodzisz. – Broden obrócił Carey’a i popchnął go w kierunku członków zespołu, którzy obserwowali całą akcję z wielkim zainteresowaniem. Carey nie żył jak mnich, ale rzadko kiedy wracał do domu z obcym – jak uczył go ojciec. Tym razem nie mógł się oprzeć pokusie zabrania Brodena jak zagubionego szczeniaka szukającego nowego domu. Carey nawiązał kontakt wzrokowy z Harrisem, który uniósł brwi. Wzruszając ramionami ze wstydliwym uśmiechem pokazał wszystko co potrzebne. Zrobił ruch, że zadzwoni później i Harris skinął głową. Odwrócił się i zobaczył Brodena obserwującego go z rozbawieniem. - Wszystko gotowe? – zapytał. Carey skinął głową. - Gdybym nie odezwał się w ciągu kilku godzin Harris będzie się martwić. Nawet bez broni Carey posiadał śmiertelne umiejętności. Jego ojciec upewnił się, że Carey może odnaleźć się w każdej sytuacji z bronią lub bez. Jak jego ojciec mawiał „Ładny chłopak musi wiedzieć jak pokonać dużego faceta ,bo każdy z nich będzie chciał znaleźć się w jego spodniach.” Ojciec może nie był osobą zbyt dyplomatyczną, ale nauczył swojego syna wszystkiego co wiedział i to uratowało tyłek Carey’a nie jeden raz. Broden położył rękę na plecach Carey’a by nim kierować do wyjścia, aż opuścili klub. - Twój zespół jest naprawdę dobry. - Dzięki. –Carey uśmiechnął się. – Jesteśmy coraz lepsi. Nigdy to nie jest wielki hit, ale cieszymy się grając w klubach. Jest tani alkohol i przyjazna publiczność. - Dlaczego myślisz ,że nie odniesiecie sukcesu. – Zaangażowana wypowiedź Brodena powiedziała Carey'owi, że on naprawdę chce wiedzieć. Carey wzruszył ramionami. - Myślę, że to zależy od miary sukcesu. Myślę, że jeśli udaje się nam grać w klubach to jest sukces. Nigdy nie będziemy bardzo znani, ponieważ jest to kwestia zaangażowania. Lubimy muzykę, nie zrozum mnie źle, ale wszyscy mamy inne cele w życiu. Lubię komputery. Harris jest malarzem, Eaton jest na dobrej drodze do uzyskania doktoratu z fizyki kwantowej lub z czegoś podobnego, a Denton jest projektantem krajobrazu. Muzyka jest naszą pasją, ale nie jest to nasze życie. By zyskać sukces trzeba obu rzeczy na raz. Na ulicy było cicho ponieważ odeszli trochę od klubu. Tylko kilka samochodów przejechało wskazując jak jest późno. Chłodne powietrze spowodowało dreszcze u Carey’a. Zostawił kurtkę na scenie. - Tutaj. Ciepło ciała Brodena otoczyło Carey’a w postaci ciepłej tkaniny marynarki. - Zawsze zapominam jak ludzie szybko marzną. 8|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Złośliwy komentarz zatańczył na końcu języka Carey’a, ale licząc na gorącą noc ze zmiennokształtnym powstrzymał się. Carey zgodził się cicho tuląc się do marynarki Brodena. - Co robisz z komputerami? Programujesz? - Coś w tym stylu. – Raczej deprogramował, ale nie była to wiedza ,z którą chciał się dzielić z nieznajomym. Jego umiejętności hackerskie to nie było coś czym się dzielił z innymi ludźmi. Używał tych umiejętności na rzecz organizacji i przedsiębiorstw ,by sprawdzić ich zapory i bezpieczeństwo. Większość ludzi ,gdy słyszała słowo hacker natychmiast myślała, że był gotów do szpiegowania lub włamywania się na konta bankowe w celu kradzieży pieniędzy. Nie była to dyskusja, którą chciał podejmować by dostać swoją pieprzoną noc niezależnie od tego jak facet był miły. Im mniej informacji ty mniej rzeczy, które mogą się nie udać. Może Broden nie wyciągnąłby takich konkluzji, ale nie było powodu by próbować. - Jest zimno. Nie mówmy o mnie. Porozmawiajmy gdzie jedziemy, gdzie możesz mnie przerżnąć. Carey zauważył, że zmierzają do mieszkania Brodena, jakiś czas temu minęli parking na którym było zaparkowanych kilka samochodów. - Mieszkam tam. – Broden wskazał na wysoki nowoczesny budynek po drugiej strony ulicy. Carey obserwował jak budowano luksusowe mieszkania kilka lat temu. Budynek wyglądał solidnie ,ale nieco bezdusznie. - Miło. – wyglądał jakby spotkało go wielkie szczęście. Przeszli przez ulicę. Broden użył karty by otworzyć główne drzwi. Carey zaakceptował z uznaniem zabezpieczenia pomimo, że wiedział ,że złamałby kody w ciągu kilku sekund. Były dobre aby zatrzymać większość ludzi. Automatycznie zarejestrował ilość wejść do budynku kiedy przechodzili przez hol. Carey trzymał ręce przy sobie jak jechali windą, obserwując jak Broden wciska numer dziesiąty na panelu. Nigdy nie wiadomo co ludzie robią z nagraniami windy. Carey nie chciał stawiać się w sytuacji, w której musiałby tu wracać i kasować pliki. Broden prowadził Carey’a korytarzem. Drzwi były rozstawione w takiej odległości od siebie, że apartament musiał być duży. Zatrzymując się w połowie korytarza i otworzył drzwi zaprosił Carey’a gestem do środka. - Jesteśmy. Mieszkanie Brodena zaskoczyło Carey’a. Miejsce wyglądało na nieużywane, jakby człowiek nie zostawił tu żadnego swojego śladu. Wysokiej jakości skórzane 9|Strona

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

meble, wypolerowane drewniane podłogi i pojedyncze sztuki szkła artystycznego wypełniały mieszkanie. Carey zapragnął wziąć wspaniałego zmiennego do swojego domu i pokazać mu co znaczy prawdziwy dom. Wiktoriańska rezydencja, jaką mu zostawiła w spadku babka utrzymywała cały czas piękno i ciepło, a w pustej przestrzeni Brodena brakowało mu tego. - Nie spędzam zbyt wiele czasu w domu. – powiedział Broden jakby czytając w myślach Carey’a. Carey wzruszył ramionami. To nie było tak, jeśli facet żył w tym sterylnym pomieszczeniu pozbawionym osobowości to była jego sprawa. Do swoich celów potrzebował tylko łóżko i jakiś nawilżacz. Na szczęście zmiennokształtni nie przenosili chorób, więc prezerwatywa była tylko opcjonalna. Decydując, że działanie jest lepsze niż słowa, Carey zdjął koszulę. - Nie jesteś rozmowny? – Broden zapytał ze śmiechem. - Nie, raczej jestem człowiekiem czynu. A co z tobą. Czy chcesz mi coś zrobić? Carey podszedł bliżej, aż ich klatki piersiowe prawie się stykały. - Och, na pewno, kochanie. – zamruczał Broden. Bingo! Carey w końcu miał cała uwagę wielkiego Kotka. - Nie wstydź się pokaż mi co masz. To był chyba najgorszy podryw jaki mu się udało wypowiedzieć, ale kiedy Broden zdjął koszulę i pokazał seksowne mięśnie, Carey musiał przyznać, że zadziałał. Penis Carey’a stwardniał na widok ekstremalnie ciasnych dżinsów, prawie odcinających krążenie. Nos Brodena drgnął i na jego twarz wypłynął szeroki uśmiech. - Kochanie, chcę ciebie. Carey wypuścił z siebie niezbyt męski pisk, jak Broden podniósł go i przerzucił przez ramie jak worek mąki. - Hej! – zaprotestował Carey. - Cicho. – powiedział Broden klepiąc go w pośladek. - Cicho? – Carey żałował, że nie wziął swojego noża, Broden stanowiłby doskonały cel dla niego. Nie musiał długo zastanawiać się nad sposobem uśmiercenia zmiennego, ponieważ Broden ruszył korytarzem ,a potem rzucił Carey’a na duże łóżko z wielkim puszystym materacem. Oczy Brodena błyszczały satysfakcją. - Tak jak podejrzewałem. - Co? - Wyglądasz niesamowicie w moim łóżku. 10 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Zanim Carey zdążył odpowiedzieć cwaniackim komentarzem, który unosił się na jego ustach, Broden zerwał jego buty i rzucił je za ramię. - Widzę, że nie jesteś perfekcjonistą. – powiedział Carey ze śmiechem. - Niekiedy mam co innego do roboty niż układanie twoich trampek według linii. Broden zdjął swoje buty i resztę ubrań bez zbędnych fanfar. Carey już miał komentować jego brak romantyzmu, ale pożądanie zatkało mu skutecznie usta. - Musiałem być naprawdę dobrym chłopcem w innym życiu. – powiedział Carey koncentrując się na erekcji Brodena. - Chodź i weź swoją nagrodę. – namawiał go Broden. - Mm … Hmmm… - Carey wykonał ruchy rękami i poczuł smak napływającej śliny do ust na widok penisa z dużą głową w kształcie grzyba. Nie uważał się wcześniej za króla rozmiaru, ale nie narzekał. Musiał zrewidować swój pogląd. Po Brodenie może on zostać zrujnowany raz na zawsze. Broden ruszył w stronę łóżka, ślady jego bestii uniosły się ku powierzchni, gdy jego oczy świeciły drapieżnym światłem. Carey uklęknął i czołgał się w kierunku brzegu łóżka. Owinął swoje dłonie wokół grubego fiuta i zerkając spod swoich długich rzęs połknął go w całości. - O Jezu! – wykrzyknął Broden. – Nigdy nie spotkałem nikogo wcześniej, kto wziąłby go w całości. Tak, ssij mnie! Mimo szorstkiego tonu Broden położył delikatnie rękę z tyłu głowy Carey’a i ostrożnie przesunął palcami po jego włosach. Carey zwiększył swoje ssanie, aż ręka Brodena zacisnęła się na nim. - Zatrzymaj się. Chcę wewnątrz ciebie. - Ale ja chcę ciebie posmakować. – protestując, narzekał Carey. - Tak bardzo jak ty chcesz żebym się spuścił, tak bardzo ja chcę cię pieprzyć, a nawet bardziej. – jęknął Broden. Szybkimi efektywnymi ruchami zaczął pozbawiać Carey’a ubrania. Trochę mu zajęło wysiłku odklejanie ciasnych spodni, ale kiedy skończył zatrzymał się by podziwiać swoje dzieło. - Miło. Jesteś piękny wszędzie, czyż nie? - Cieszę się, że tak. On przyciągał sporo uwagi, ale ponieważ jego trzej najbliżsi przyjaciele byli olśniewająco wspaniali, nigdy naprawdę nie myślał dużo o spojrzeniach innych. Z wyrazu twarzy Brodena wnosił, że on nie znalazł u niego żadnych wad. - Nawilżacz jest w moim nocnym stoliku. – poprosił Broden. - Mam go. – Carey rzucił się do szuflady i otworzył ją, wydając okrzyk sukcesu. 11 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Broden wyrwał go z rąk Carey’a. - Hej! – wykrzyknął Carey. - Ten tyłek jest dzisiaj mój. – nalegał Broden - Odwróć się piękny. - Myślę, że wolę kochanie. – prychnął Carey. - A ja myślę, że wolę cię na kolanach oferującego mi swój tyłek dzisiaj. – odparował Broden. Carey wydał z siebie szereg prychnięć i westchnięć zanim przewrócił się i pokręcił swoim tyłkiem na potrzeby Brodena. Klaps w wykonaniu zmiennego rozległ się echem po sypialni. - Hej! – sprzeciwił się Carey. - Przepraszam ale nie mogę się oprzeć czemuś tak wspaniałemu. – uśmiechnął się Broden. - Mniej klapsów, więcej pieprzenia. – nalegał Carey. - Cierpliwości, słodki. Broden potarł czerwoną plamkę swojego celu. Carey niemal powiedział coś sarkastycznego, ale szczęśliwy dźwięk otwieranej butelki uciszył jego słowa. Nie chciał zniechęcać mężczyzny przed podjęciem przez niego działań. Miał nieprzyjemne uczucie, że Broden miał wystarczającą kontrolę ,by powstrzymać się od seksu i go w ten sposób ukarać. - Odpręż się. Broden okrążał dziurkę Carey’a po chwili wpychając w niego palec. - Weź mnie teraz.- nalegał Carey. Broden nie odpowiedział. Zamiast tego wsunął palec do końca zagiął ,aż Carey podskoczył na taką atencję. -Więcej! Drugi palec przyłączył się do pierwszego, a następnie szybko dołączył trzeci. - Potrzebuje twojego kutasa. – jęknął Carey. - Dam ci to czego potrzebujesz, nie martw się. Carey zrelaksował się jak poczuł jego erekcję dociskaną do dziurki. - Teraz. Broden westchnął i wślizgnął się do środka. - Czujesz się tak dobrze. Lepiej niż kiedykolwiek z kim innym. - Pochlebca – jęknął Carey. Poczuł wydmuchiwane śmiechem powietrze na swojej skórze, kiedy Broden potarł twarzą po jego nagim ramieniu. - Znaczysz mnie? – zapytał Carey. 12 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Cholerna racja. Będziesz mną pachniał przez kilka następnych dni. – z pomrukiem zadowolenia powiedział Broden. Zmienny kot pompował jakby jego życie od tego zależało, Carey doszedł bez dotykania. - Trzymaj tak dalej, ja nie zamierzam dotrwać do końca. – zaprotestował Carey. - Dobrze. Dojdź! – Broden ugryzł Carey’a w ramię , wysyłając go na krawędź. - O, cholera! – przeklinał Carey ,gdy jego sperma wytrysnęła z penisa. Broden jęknął i Carey poczuł rozlewającą się wilgoć w jego wnętrzu. Z westchnieniem Broden wyciągnął kutasa na zewnątrz i padł na materac obok Careya. - Wiedziałem, że będziesz słodki. - Cieszę się, że mogę udowodnić twoją rację.- wydyszał Carey. Jego serce walące jak młot, uspokajało się po orgaźmie. Ramie bolało go od ukąszenia Brodena, a całe ciało było rozkosznie obolałe. - Daj mi trochę czasu, a zrobimy to jeszcze raz. – powiedział Broden. Dwie godziny później Carey czuł się tylko trochę winny, kiedy skradał się cicho wychodząc, podczas gdy Broden śnił swój sen o dobrym pieprzeniu.

13 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

ROZDZIAŁ DRUGI. Broden

podniósł wzrok znad papierów, by spojrzeć na swojego drugiego dowódcę Isaac’a Graham’a stojącego w drzwiach. - Zniknąłeś w nocy z tym ładnym piosenkarzem. – dokuczał Isaac. - Tak. Był też smakowity. -Uśmiechnął się Broden. Jego wewnętrzny jaguar świsnął ogonem w porozumieniu. Stłumił irytację jaka się w nim obudziła, gdy obudził się sam. Nie mógł się spodziewać, że flirt z piosenkarzem potrwa do samego rana. Przynajmniej wiedział ,gdzie go znaleźć w ciągu kilku tygodni, jeśli nie chciałby na niego zapolować wcześniej. - Czy był taki słodki na jakiego wyglądał? – zapytał Isaac. - Zaznaczyłem go jako mojego. – wyznał Broden. - Oznaczyłeś go? Poważnie? Ale … ale on jest człowiekiem! -Jako zmienna puma Isaac nie pokazywał zaniepokojenia z byle powodu. Posłuch jaki wzbudzał u ludzi którymi kierował, zapewniał mu obecną pozycję. - Wiem. – Broden nie mógł nic poradzić na to kogo wybrał jego jaguar. Bestia do tej pory nie wybrała nikogo i nie mógł uwierzyć, że jego zwierzęca połowa wybrała tym razem niewłaściwie. Wspomnienie smaku i dotyku Carey’a prześladowało go przez cały dzień. Nie mógł się doczekać by ponownie ubiegać się o swojego partnera. - Nie możesz związać się z człowiekiem – sprzeciwił się Isaac. - Wybiorę kogo chcę.- warknął Broden - a chcę tego człowieka. - Miejmy nadzieję, że jest twardszy niż wygląda. – westchnął Isaac. -Chcesz mi powiedzieć, że ty myślisz, że nie ochronię swojego partnera? – Broden popatrzył na swojego betę ze zdumieniem. Niski warkot wydobył mu się z gardła i czuł jak kły zaczynają mu się wydłużać. - Nie. Oczywiście, że nie. – Isaac wykonał dwa powolne kroki do tyłu. – Chcę tylko żebyś był ostrożny. - Czy jeszcze czegoś potrzebujesz ode mnie? Czy przyszedłeś strzelać gafami? – warknął Broden. - Musimy zatrudnić nowego komputerowego hakera. Tony odszedł. Powiedział, że nasze oczekiwania są zbyt wysokie. -Cholera! – Broden oparł się na biurku. Trudno było znaleźć dobrych komputerowców. Oni woleli raczej przenieść się do lepiej płatnej pracy niż tkwić w jednym miejscu. Zwłaszcza jeśli chodzi o hakerów. - Kto zajmie jego miejsce?

14 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- To jest inny problem. Nie mamy nikogo. Tony był naszym najlepszym facetem od bezpieczeństwa i wszyscy inny byli daleko zanim. - Będziemy musieli zatrudnić kogoś z zewnątrz. – Brodenowi nie podobała się ta myśl. Trudno mieć kogoś tak od razu. Musieliby uzyskać poświadczenie bezpieczeństwa dla nowych pracowników ,a to wymagało czasu. - Czy nie znasz nikogo, kto mógłby być zainteresowany a miałyby z góry poświadczenie bezpieczeństwa? – Jeśli ktoś mógł znaleźć taką osobę to był to Isaac. On był łącznikiem - typem osoby, która zna kogoś kto zna kogoś kto mógłby wykonać zadanie. Co czyniło go znakomitym betą. - Podzwonię i dam ci znać. – zapewnił go Isaac przed wyjściem. Broden westchnął, opierając się pokusie by pociągnąć się za włosy i wyrwać je z korzeniami. Potrzebował obcięcia. Tak szybko rosły, powinien mieć swojego fryzjera na szybkim wybieraniu w telefonie. Leniwie zastanawiał się, a jeśli Carey woli dłuższe? Broden zmarszczył brwi zastanawiając się nad reakcją swojej dumy na ludzkiego partnera alfy. Lepiej niech się dostosują do jego wyboru partnera inaczej nastąpią poważne reperkusje. Mogli mieć tylko jedną noc razem, ale jego jaguar zadecydował o zatrzymaniu tego jednego jedynego człowieka, a on nie będzie mu się sprzeciwiał. Zły, że jego myśli ciągle krążą wokół Carey’a, Broden wrócił z powrotem do dokumentów. Musiał się skupić i zrobić swoją pracę ,aby zobaczyć jak wielu ludzi potrzebowali zatrudnić ,by obsadzić dodatkowe etaty. Wraz ze wzrostem internetowej przestępczości i zwykłych złodziei nigdy nie brakowało im pracy. Oni przekradali się przez zabezpieczenia zarówno fizycznie jak i elektronicznie razem z ich głównym hakerem Tonym. Teraz jednak Tony porzucił pracę i nie będą mogli sprawdzić dozoru elektronicznego dopóki nie znajdą nowego hakera. Nie jest to osoba łatwa do zastąpienia. Jednakże jeśli Isaac znajdzie odpowiednią osobę, może ona trenować innych pracowników by wykonywali łatwiejsze zadania. Niestety hakerzy i poświadczenie bezpieczeństwa rzadko idą w parze. Broden przekopywał się przez swoją dokumentację starając się wypracować alokację zasobów. Zabłądził w swoich obliczeniach i spojrzał ze zdziwieniem na Isaac’a wpadającego z powrotem do jego biura. - Podzwoniłem i usłyszałem plotki o facecie, który może się włamać wszędzie, wyraźnie bezpieczeństwo jest jego specjalnością. Mój kontakt sprawdza by upewnić się, że wszystko jest w porządku i dać mi jego numer. On wygląda na porządnego gościa i możemy go zabrać na pokład. – powiedział Isaac. - Wspaniale! – Broden skinął głową. Starał się nie panikować, kiedy rozważał pozwolenie komuś na dostanie się do ich systemu. Alfa nie może panikować, przynajmniej nie tam gdzie ktoś mógł go zobaczyć.

15 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- On jest człowiekiem, - ostrzegł Isaac - Ludzie mogą być też użyteczni jeśli nie chodzi o ochronę lub włamania. Są po prostu zbyt słabi by skonfrontować się ze zmiennym. Jednak to nie znaczy, że nie mogą być pożyteczni przy komputerze. – wyjaśnił Broden. Isaac rzucił Brodenowi dziwne spojrzenie. - Nie jesteś zaniepokojony swoim chłopcem. On jest człowiekiem. Myślisz, że jest słaby? Broden pokręcił głową. – Nie. Mogę tym się zająć. Zrobi wszystko co niezbędne by chronić swojego partnera. Ludzie byli kruchymi istotami i trzeba było z nimi zachować szczególną ostrożność, ale Broden wiedział że będzie chronił swojego pięknego mężczyznę.

Carey przykucnął przy niskim kamiennym murku, uniósł swoją broń. Liście szeleściły na lekkim wietrze, tłumiąc ewentualne dźwięki zbliżania się. Byli tam, po prostu musiał być cierpliwy. Kiedy Carey był młodzikiem, ojciec nauczył go, że gdy mamy do czynienia z wrogiem cierpliwość znaczyła więcej niż cnota i czasem ratuje życie. Usłyszał niewielki hałas podobny do ocierania się pazurów o ścianę na prawo od jego miejsca. Pisk orła przeszył powietrze. Wirując dookoła strzelił do ptaka i roześmiał się kiedy niebieska plama farby spłynęła po dużym skrzydle. - Mam cię. – powiedział cicho. Ryk spowodował jego skok do przodu. Kłapnięcie zębami. - Och, nikczemnik. – szydził Carey z radością. Nie zdawał sobie sprawy, że jest tak blisko wody. Mierzący ponad dziesięć stóp, krokodyl słodkowodny warknął przed wsunięciem się z powrotem w trawę by z mruczeniem zniknąć w wodzie. -Jesteś oszustem, Denton. –zawołał Carey. Zarośla zatrzeszczały kiedy rzucił się za nim. - Bzdury. Carey biegł. Mógłby przeciąć drogę krokodyla, gdyby nie gryzli, który usłyszał przedzieranie się przez zarośla i postanowił go zgnieść. Jego ciało pompowało adrenalinę, kiedy wsunął za pasek pistolet i skoczył w górę podciągając się na nisko wiszącej gałęzi. Carey wszedł na górę i obracając się wyciągnął broń

16 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

a następnie strzelając naznaczył farbą szerokie ramiona niedźwiedzia. Zsunął się ze swojej grzędy i złapał bestię sunącą w trawie. - Człowiek znowu górą! – wykrzyknął Carey i zaczął tańczyć w kółeczku jak piłkarz po zdobyciu bramki. Krokodyl przekształcił się w czarnowłosego człowieka z zielonymi oczami, który mierzył 188 centymetrów, boso. - Nienawidzę, kiedy strzelasz mi w nos. – narzekał Denton Stills, ścierając niebieską farbę z twarzy. - Och, po prostu staram się trafić w największy cel, - dokuczał mu Carey. - Zabawne. – skrzywił się Denton. - Wiem. – Carey skłonił się w kierunku swojego przyjaciela. - W końcu możemy sprawdzić farby, - Harris Bender narzekając oglądał swoje plecy. Harris przypominał swoją formę niedźwiedzia, jeśli nie swoim wzrostem ponad 190 cm to na pewno owłosieniem. - Nie mogę uwierzyć, jesteś niezadowolony, - śmiał się Carey. Nadąsana twarz wyglądała dziwnie na dużym umięśnionym ciele. Orzeł runął i wylądował przed Carey'em. W efektownym błysku złota, ptak zmienił się w 178 cm człowieka z genialnymi złoto-brązowymi włosami i takimi samymi oczami. Niebieska farba ściekała mu po ręce i z boku. Zaserwował sobie smutną minkę. - Dobry strzał, Carey. Carey uśmiechnął się do przyjaciela. Eaton Franks nigdy nie trzymał w sobie urazy. Zmienny orzeł był przyjacielem Carey’a od drugiej klasy, kiedy skurcz ramienia spowodował, że młody orzeł wylądował z hukiem z nieba w piaskownicy Carey’a. - Nie straciłeś swojego wyczucia – niechętnie zgodził się Denton. Carey zachwycony swoją wygraną obserwował jak jego przyjaciele ubierali się. Mogą być zmiennymi z ich większymi możliwościami, ale on trenował strzelanie do ludzi. Gdy miał pięć lat, ojciec podarował mu komplet pistoletów laserowych i śledził go w lesie. Dorastał sam, mając tylko ojca, który żył i oddychał dla Sił Specjalnych i Carey zanim ukończył dziesięć lat wiedział jak podkraść się i rozbroić dorosłego zabójcę. Jednak w przypływie buntu Carey poszedł w kierunku komputerów zamiast wstąpić do dowolnej jednostki wojskowej. To nie powstrzymało go przed utrzymywaniem swoich umiejętności na wysokim poziomie. Kiedy wszyscy już się ubrali i ułożyli w jeepie Dentona ruszyli w kierunku chaty. Chata należała do ojca Carey’a, ale ponieważ on nigdy nie zatrzymywał się zbyt długo mogli jej używać do woli.

17 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Tylko jak adrenalina opadła po zabawie z przyjaciółmi, Carey zaczął tęsknić za Brodenem. Głupi zmienny kot wszedł mu do głowy i nie był jej skłonny opuścić w najbliższym czasie. Jak on mógł się zauroczyć facetem przez jedną noc nie wiedział, ale musiał przyznać że blask tych kilku godzin nie zatarł się przez 36 godzin i 10 minut kiedy to widzieli się ostatni raz. Nie żeby specjalnie liczył. Telefon Carey’a zadzwonił przerywając jego rozmyślania i glorię z wygranej. Zignorował Buczenie swoich przyjaciół, kiedy odpowiedział na wezwanie. Kilka minut później rozłączył się. - Mam rozmowę o pracę. – powiedział radośnie wymachując telefonem. - Dobrze. Potrzebujemy nowy keyboard. – powiedział Harris. Carey kiwnął głową. Całe ich dodatkowe pieniądze szły na potrzeby zespołu i podatki za dom, które musiał zapłacić kiedy babka mu go zostawiła, a w którym wszyscy mieszkali razem. - Zobaczę co do się zrobić. - Tylko nie kradnij – ostrzegł go Denton. - Lub nie wyzwalaj – dodał Denton. Albo coś w tym stylu – powiedział Eaton. - Nie marze o tym. – Carey uśmiechnął się do swoich przyjaciół. -Jesteś bardzo podejrzany. - Acha – powiedział Denton. - Nigdy nie zostałem skazany. – przypomniał im Carey. Eaton roześmiał się. – Tylko dlatego, że zniknęły dowody. Carey pokręcił głową. – Brzydkie pliki komputerowe, wstyd jak szybko znikają. Wszyscy przyjaciele spojrzeli na siebie i wybuchnęli śmiechem. Harris otarł oczy. – Debile nie powinni zostawiać cię z komputerem. - Idioci myśleli, że dwunastolatek nie może nic zrobić. – powiedział Denton z uśmiechem. Carey pokręcił głową z zabawy swoich przyjaciół. Oni byli najlepsi. Drocząc się ze sobą kwartet powrócił do chaty by się umyć. - Wracając do rozmowy z Isaac'iem, Carey wiedział, że to ten rodzaj pracy, która zapewni znacznie lepszy strumień dochodów niż jego bieżąca. Chciałby po prostu działać ,a nie martwic się zabieganiem o następnych klientów przez cały czas. Czasem więcej kosztowało go znalezienie klienta niż praca dla niego. Carey podniósł gitarę i zaczął brzdąkać rozmyślając nad nowymi możliwościami. Musi przygotować się do interview. Zrobi rozeznanie zanim tam pójdzie. Przygotowanie jest kluczem.

18 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Carey nie wiedział, czego się spodziewać, kiedy dotarł do Spotted Cat Security, ale srebrzysty metaliczny biurowiec wyglądał jak jakiś statek kosmiczny. Ich strona internetowa nie oddawała sprawiedliwości ich siedzibie. Budynek zajmował sporo miejsca w centrum miasta. Jeśli Carey weźmie tę pracę to nie musiałby chodzić daleko od swojego domu przy Queen Anne. Jego babcia zostawiła mu rezydencję na wzgórzu na ładnej działce, ale podatki były zmorą. Nawet razem z przyjaciółmi ledwie pokrywali je ze swoich dochodów. - Łał! Umysł Carey’a automatycznie zapisywał wejścia i wyjścia, jak tylko wszedł do budynku. Najszybsza droga ewakuacji została umieszczona w jego głowie zanim dotarł do windy. Postępując zgodnie z instrukcją przysłaną pocztą elektroniczną, Carey nacisnął guzik z numerem trzy. Zgodnie z panelem windy pięter było piętnaście. Zastanawiał się co ci ludzie robili. Drzwi otworzyły się ukazując piękną recepcję z dużą ilością drewna I uroczą zmienną w recepcji. Rozglądając się wokół recepcji zobaczył labirynt biurek, ale bez ścianek kasowych. Jak na razie dobrze. Nienawidził miejsc z morzem kabin. Carey błysnął swoim najlepszym uśmiechem. - W czym mogę pomóc? – zapytała dziewczyna, której oczy ,aż pojaśniały na widok Carey’a. - Mam spotkanie z Isaac'iem Grahamem. – Recepcjonistka stuknęła kilka razy w klawiaturę. - Carey Gale? - Tak to ja. – potwierdził opierając się o ladę. - Usiądź a ja powiadomię pana Grahama, że jesteś. - Jasne. – Carey usiadł na wskazanym mu krześle i wyciągnął inteligentny telefon i zaczął się nim bawić. W ciągu kilku minut przełamał ich firewalle i dobrał się do zasobów. Na pewno uzyskał dobry spis broni i listę klientów. Zastanawiał się jaki procent pracowników było zmiennymi. Firma należała do zmiennokształtnych, ale ze względu na ich pracę nazwisk ze zdjęciami nie było na stronie internetowej. - Pan Gale? Carey spojrzał w parę przyjaznych oczu umieszczonych na wąskiej twarzy. – Tak to ja. - Jestem Isaac Graham. Carey wstał i uścisnął oferowaną mu rękę. – Miło pana poznać.

19 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Zauważył, że zmienny panował nad swoim uściskiem, by nie zaszkodzić Carey'owi. Niektórzy zmienni byli ostrożni w kontaktach z ludźmi. Carey ukrył uśmiech. Graham byłby zaskoczony jak wiele siły miał Carey. - Mów mi Isaac, proszę. Carey skinął głową-Mów mi Carey. - Skoro już wymieniliśmy konieczne uprzejmości, pozwól że przedstawię cię naszemu alfie. - Możesz mówić alfa, on się nie obrazi. Carey wiedział, że większość ludzi nie była zorientowana w hierarchii zmiennych i ich strukturze społecznej. Z pewnością nie był jednym z nich. Jakby mógł być, gdy był zasadniczo alfą swojej małej grupy? Uśmiech Isaac’a stał się szeroki. – Doskonale. Słyszałem, że już wcześniej pracowałeś ze zmiennymi. - Tak naprawdę nie pracowałem ze zmiennymi, ale mieszkam z trzema z nich. – Carey nie podawał szczegółów. Isaac nie musiał znać tajników jego prywatnego życia. Przez całe swoje życie był niesamowicie ostrożny z podawaniem informacji o sobie. Ojciec wwiercał mu do głowy by Carey nie dzielił się więcej niż minimum detali z nikim. - Dobrze. To dobrze. – Isaac kiwnął głową – Chciałem tylko sprawdzić. Niektórzy ludzie czują się niekomfortowo w obecności zmiennych. - Niektórzy ludzie są idiotami. – powiedział Carey. - Prawda. To prawda. – zgodził się Isaac. - Niestety mogę powiedzieć że pewni pustogłowi zmienni są nimi również. Mam na myśli wilki…. – Carey kiwnął głową. - Przynajmniej ostatnia grupa, którą spotkałem, mogę stwierdzić, że wszyscy są kopnięci. - Zgoda. – powiedział Isaac. Isaac zaprowadził Carey'a w dół do białej Sali ozdobionej biurową grafiką. Carey zastanawiał się gdzie ktoś znalazł tyle gównianych rzeczy, które zwykle zdobiły ściany tanich hoteli, jego były zdobione przez Harrisa. No nie każdy miał szczęście mieć artystę rezydenta. Kiedy dotarli do ostatnich drzwi, Isaac zapukał dwa razy. - Wejść! – głęboki głos odezwał się z wnętrza. Żołądek Carey’a wywinął nerwowego fikołka. Ten głos brzmiał dziwnie znajomo. Gdy Isaac otworzył drzwi i zaprosił go gestem do środka jego podejrzenia zostały potwierdzone. - Ty! – wykrzyknął. Paranoja uderzyła go. Może ich spotkanie innej nocy było przypadkowe, lub Broden polował na niego znając jego akta. 34 - Zostawiłeś mnie! – Broden wstał I ruszył w kierunku Carey’a.

20 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- To była jednorazowa noc. – bronił się Carey. Gniew Brodena działał na niego uspokajająco. Może to nie była pułapka. Może wspaniały zmienny naprawdę go lubił. – A moje ramie nadal mnie boli. – Nie pozwoli uciec Brodenowi za to bolesne ukąszenie, ta cholerna rzecz piekła kiedykolwiek ruszał swoją prawą stroną, gdy brał prysznic, nawet oddychać było mu źle. - Pozwól mi to zobaczyć. - Zadowolony wyraz twarzy Brodena nie był pocieszający. Carey powstrzymał się, by go nie uderzyć. To byłby zły ruch na wypadek gdyby jednak chciał tę pracę. Zanim Carey zdążył odpowiedzieć, Broden rozerwał koszulę a jej guziki rozsypały się po całym pomieszczeniu. - Gówno! Lubiłem tę koszulę. – poskarżył się Carey. Była jego ulubioną z polerowanej niebieskiej bawełny. Eaton zarzucał mu brak gustu. Kupił tę koszulkę dla Carey’a na Boże Narodzenie kilka lat temu, mówiąc mu, że potrzebuje jednej koszuli by mieć cywilizowany strój. Widocznie Broden nie dostał notatki jak być cywilizowanym człowiekiem. Być może utknęła ona w skrzynce odbiorczej pomiędzy CV potencjalnych pracowników by o tym pamiętać. - Piękne. – Broden musnął palcem po ranie Carey’a. Carey pisnął na wstrząs pożądania jakie wywołał dotyk Brodena. Dlaczego był tak oczarowany tym jednym człowiekiem, nie wiedział, ale delikatny dotyk przesłał mu skry pożądania wzdłuż kręgosłupa. - Mam odmienne zdanie na ten temat. Poza tym to niszczy mój potencjał randkowy. – Walczył by zabrzmieć sarkastycznie, ale został od razu zgaszony. - To dowodzi, że jesteś mój i nie masz już potencjału randkowego. – warknął Broden. Końcówki kłów pojawiły się w jego ustach. – Nie możesz się widywać z innymi mężczyznami lub kobietami jeśli grasz w obie strony. Carey otworzył usta by powiedzieć zaborczemu zmiennemu co sądzi o jego opinii jednak Isaac interweniował. -Rozumiem, że powinienem przesłuchać go wcześniej? – zapytał Isaac. Carey i Broden odwrócili się twarzą do niego. - Do pracy? Wiesz, zadajesz pytania, które nie wiążą się z nagością na kanapie? – podniesione brwi Isaac’a świadczyły o tym, że wpadał w małą histerię. - Będę przesłuchiwał Carey’a na własną rękę. – Powiedział Broden szorstkim tonem. Położył dłoń na ramieniu Carey’a, jego kciuk wędrował tam i z powrotem po miękkiej skórze i wysyłał dreszcze przez całe ciało Carey’a. Nie mogąc się oprzeć Carey dźgnął Brodena w bok, zadowolony z efektu. Zmienny był zbyt pewny siebie, myśląc, że może zmanipulować Carey'a do robienia tego co mu odpowiada. Randka, może, ale nie było związku na liście zadań Carey’a do

21 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

zrobienia. Nie w tej dekadzie. On nie potrzebuje partnera, by go ustawiał i mówił co ma robić. Cyniczne spojrzenie Isaac’a przetoczyło się po nagiej klatce Carey’a. - Nie sądzę, aby to był dobry pomysł. To znaczy, możesz z nim spać i cokolwiek, ale rozmowa o pracę powinna wyglądać profesjonalnie. Nie chcę zatrudnić kogoś z małym mózgiem i później tego żałować. Bez urazy Carey. - Nie obrażam się, - Cery wzruszył ramionami. Przynajmniej jeden z nich dbał o interesy spółki. Jego szacunek do Isaac’a rósł jako do mężczyzny odpowiedzialnego za zatrudnienie. Oczywiście Broden nie przywiązywał do rozmowy należytej uwagi. Carey chciałby powtórki z ich pierwszego spotkania, ale on mógł wykorzystać swoją pracę bardziej. Nie planował tego, bo spał z szefem. Telefon Carey’a zapiszczał. Wyciągnął go z kieszeni. - Myślę, że trzeba rozbudować zaporę. Byłem w całym systemie i nie napotkałem zbyt wiele rzeczy, które zdołały mnie zatrzymać. – Ten kto był ich komputerowym specjalistą nie zrobił zbyt dobrej roboty. Ich program był wyrafinowany, ale każdy mający uncję wiedzy znał jego wszystkie tylne drzwi. Zdumienie na obu twarzach sprawiło, że uśmiechnął się. Oni naprawdę nie mieli pojęcia o możliwościach inteligentnego telefonu. To oczywiście nie był komputer. Carey zastanawiał się, kogo jeszcze zatrudniali. - Jesteś zatrudniony. – powiedział Isaac - Będziemy jeszcze oczywiście musieli cię sprawdzić. – odpowiedział Broden. Jego uśmiech powiedział Carey, że bardziej z powodów osobistych niż dlatego, że było to potrzebne do zatrudnienia, ale to było w porządku. -Byłbym zaskoczony, jeśli by tak nie było. Znajdziesz tam referencje zarówno zmiennych jak i ludzi. – zapewnił go Carey. Jego ojciec nauczył go nawet bardziej niż obsługi broni jak zaprojektować własne sprawdzanie. Pliki Carey’a pokazywały tylko to co chciał pokazać. Jedyną rzeczą jaką ci ludzie zobaczą to skonfigurowane poświadczenie bezpieczeństwa i tło, czyli tylko tyle faktów by zaspokoić ciekawość kotka. - Dobrze. – zatwierdził Broden. – Teraz kiedy sprawa jest załatwiona, Isaac możesz nas zostawić i sprawdzić Carey. - Nie chcesz mi wyjaśnić tej pracy dla mnie? Ja mogę jej nie chcieć. – ostrzegł Carey. Mógł myśleć ,że Broden jest najgorętszym zmiennym na planecie, ale to nie zrujnuje mu życia przez wielkiego penisa, bez względu na to jak jego właściciel umiał dobrze go używać. On zaproponował interwiew ponieważ chciał stałej wypłaty z czekiem dla swojej grupy. Były też inne opcje. Bardziej męczące opcje, które angażowały prowadzenie działalności gospodarczej lub nawet

22 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

zaangażowanie podejrzanych ludzi z podejrzanymi rachunkami bankowymi, ale to nie znaczy, że nie będzie robił tych rzeczy w razie konieczności. Mogą być małą odrębną watahą, ale byli jego. Broden owinął ramieniem Carey’a. – Opowiem ci o wszystkim. - To nie uwzględnia uprawiania seksu z alfą.- pisnął Isaac. – To jest całkowicie opcjonalne. -Nie masz przypadkiem sprawdzić referencji? – warknął Broden. - Tak jest, sir. – Isaac wyszedł zgryźliwym krokiem defiladowym zostawiając śmiech za sobą. Carey próbował włożyć swoją koszulę z powrotem, ale musiał uznać sprawę za przegraną. - Kupię ci nową. – Obiecał Broden. – Usiądź. – Broden wskazał skórzana kanapę umieszczoną z boku pokoju z dala od biurka. Mebel wyglądał wygodnie i przyjaźnie zachęcając do zaimprowizowanej drzemki, ewentualnie nocnego pidżama-party. - To jest kanapowy casting? – zapytał Carey poruszając brwiami w kierunku Brodena. – Może powinienem się rozebrać, by pokazać swoje kwalifikacje do pracy? Broden uśmiechnął się. – Praca nie jest uzależniona od oddawania mi przysług seksualnych. Jednakże nie pozwól by miało cię to powstrzymać od sypiania z szefem. Chociaż jestem szefem spółki nie będę twoim bezpośrednim szefem, Isaac nim jest. On jest odpowiedzialny za codzienne operacje. - Dobrze. – Carey nie przestawał się kopać mentalnie za nie uzyskanie numeru Brodena wcześniej. Miał atak nerwowy w środku nocy i wymknął się w nocy po cichu. Później tego żałował. Niestety chyba musiałby wrócić do mieszkania Brodena i stać się prześladowcą, nie było innego sposobu by przeprosić. - Miałem zamiar wrócić do klubu i cię odnaleźć. – powiedział Broden, włamując się do rozmyślań Carey’a. - Naprawdę? – serce Carey’a uderzało w dziwnym wzorze – był poszukiwany. Pomimo widocznego ugryzienia na ramieniu, miał obawę, że Broden żałuje tej jednej nocy z człowiekiem. Carey miał na swoim koncie kilka spotkań ze zmiennymi, którzy odmawiali następnego spotkania na drugi dzień. Harris zwykle polował na tych ludzi by przekonać ich jak bardzo się mylą, ale to było dawno. Broden skinął głową. – Mówiłeś, że będziesz tam za dwa tygodnie. Chciałem się upewnić, że będę w tym samym momencie. Chciałbym umawiać się na randki regularnie ,zobaczyć czy to może się udać. Co tym myślisz? - Nie sądziłem, że zmienni randkują. Myślałem, że się wiążą lub nie. – Carey nie mógł rozgryźć Brodena. Ten facet oznaczył go ,jakby Carey należał do niego, ale 23 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

nie naciskał by przypieczętować umowę. Ponieważ żaden z jego przyjaciół jeszcze nie był związany, Carey nie wiedział czy to zachowanie było normalne. Może zmienny kot był nieco niezrównoważony. A może szukał sposobu, by przelać swoje żale na niewłaściwego faceta. Pomimo to jego wzrok wyglądał na zadowolony, kiedy zobaczył piętno. Może Broden nie chciał niczego długoterminowego. Carey mógłby to docenić. On najpierw potrzebował zadbać o swoich przyjaciół i zobaczyć, że są na dobrej drodze, zanim zaakceptuje jakiegoś faceta na stałe w swoim życiu. - Nie jestem jak większość zmiennych. Jestem jaguarem i alfą swojej dumy. Muszę się upewnić, że każdy człowiek w moim życiu poradzi sobie z moim partnerem. Jeśli byłbyś zmiennym byłoby łatwiej. Każde z naszych zwierząt łączy się każdym innym. Skoro jesteś człowiekiem muszą być poczynione pewne przygotowania. Carey nie lubił jak Broden działa, tak jakby jego człowieczeństwo było jakąś barierą, która musiała być przezwyciężona. Znał wystarczająco dużo zmiennych z nastawieniem do ludzi jako gorszych, by musiał to akceptować u swojego kochanka. - Mogę ci już odpowiedzieć, że jeżeli myślisz, że potrzebuję wsparcia to nie będziemy kompatybilni. – Carey pozwolił by wstręt pokazał się na jego twarzy. On nie był niczyim drugim wyborem. Z ostatnim, zawiedzionym spojrzeniem rzuconym na Brodena odwrócił się do wyjścia. Dwa kroki później Broden chwycił go i obrócił do siebie. - Nie wychodź, kochanie. To nie miało tak zabrzmieć. Chcę cię lepiej poznać zanim podejmę stałe decyzje. Powiedziałem Isaac'owi, że jesteś mój i że mam zamiar cię zatrzymać, czy jesteś człowiekiem, czy nie, ale muszę się upewnić czy pasujesz do dumy. Czy to zbyt wiele, aby dać nam trochę czasu? – Błaganie Brodena skręciło nieco trzewia Carey’a. - Lubię cię, ale nie jestem nagrodą pocieszenia. Jeśli nie możesz mnie zaakceptować jako człowieka, skończmy to. – powiedział Carey z poczuciem straty. On naprawdę lubił Brodena i mimo, że nie chciał partnera w obecnej fazie swojego życia, nie mógł przejść obok niego tak obojętnie. Miał wrażenie, że jeśli by z niego zrezygnował, to żałowałby tego przez resztę swojego życia. - Tak jak już powiedziałem, chcę się spotykać. Zabierać cię gdziekolwiek, nie do mojego mieszkania czy baru i poznać ciebie. – Broden pochylił się i powąchał ramie Carey’a. Carey zaśmiał się, czując łaskotanie jego oddechu w poprzek szyi. - Jeśli chcesz mogę się rozebrać i możesz mnie powąchać całego. – zaoferował się Carey. Już kiedy mówił, skrzywił się na siebie. Eaton zawsze mu powtarzał, że najpierw trzeba było myśleć potem mówić. Harris twierdził, że Carey miał wadliwy filtr usta-mózg. Carey podejrzewał, że to sprawiało iż osoba ,która 24 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

chciała do niego startować musiała przekonać się do niego lub go odrzucić. Ojciec nie był jedynym powodem, że Carey musiał nauczyć się trzymać swojej własnej wybranej drogi. Usta Brodena wygięły się na krawędziach. – Będę się powstrzymywać. – Pomimo jego słów, Broden zrzucił koszulę Carey’a i zatrzymał się przy jego prawym ramieniu. Polizał swój znak lecząc otwartą ranę. - Przykro mi, że nie uleczyłem ciebie. Dałem się ponieść, a ty opuściłeś mnie zanim się opamiętałem. - To boli jak cholera. Prawie zapytałem Eatona jak to naprawić, ale to byłoby zbyt dziwne. – wyjaśnił Carey. Nigdy nie miał romantycznych uczuć do swoich współmieszkańców, byli dla niego jak bracia. Niski ryk zawibrował ciałem Brodena przeciwko niemu. - Nie wiem kim jest Eaton, ale lepiej niech zachowa swoje usta dla siebie. Gra w prawdziwego mężczyznę nigdy na niego nie działała. Dlaczego więc zaborczy ton Brodena sprawiał, że Carey odczuwał dreszcze pożądania. Coś w tym zmiennym kocie powodowało u Carey’a dziwne reakcje. Może naprawdę była jakaś kosmiczna więź i oni byli jedyną parą. Tylko czas powie jeśli to wyjdzie. Carey uniósł brew. - Nie zgadzam się być jedynym. - Uwierz mi, kiedy mówię, że się nie dzielę. Dopóki nie zdecydujemy co jest miedzy nami, potrzebuję cię na wyłączność. Jestem jaguarem. – Broden powiedział to tak jakby to wyjaśniało problem. - Nie sadziłem, że jaguary wiążą się na całe życie. –powiedział Carey. - Koty jaguary nie. Zmienne jaguary są jak wszyscy inni zmienni, jeśli znajdziemy jedynego chcemy i zatrzymujemy go. Uśmiech Brodena powiedział Carey'owi, że miał on już plany na zatrzymanie Carey’a. - Nie mam nikogo teraz na celowniku. Zgadzam się na wyłączność, teraz. – poddał się Carey. - Dziękuję. Daj mi znać kiedy zmienisz zdanie. – powiedział Broden – Mogę dopaść twojego nowego kochanka i przekonać go o jego błędzie. - Na pewno tak zrobię.- odparł Carey sucho.

25 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

ROZDZIAŁ TRZECI. Broden

wiedział kiedy Carey wszedł do windy i przeszedł przez trzecie piętro. Zapach miodu i cytryny zawsze zostawał po tym człowieku. Dziwny zapach czynił go mocno potrzebującym, ale rezultaty nie kłamały. Od kiedy Carey zaczął tu pracować, jakieś kilka dni temu, Brodenowi nigdy nie brakowało możliwości oglądania jak człowiek wchodził i wychodził z pokoju. Nikt nie wyglądał tak dobrze jak on i to z każdej strony. Nie wspominając o tym, że facet wykonał wielką pracę. Trzy banki miały z nimi stały kontakt, po tym jak Carey włamał się na ich konta bankowe by im pokazać ich słabe zapory. Jego gorący kochanek był równie dobry w interesach, czego jeszcze mógłby chcieć? Walczył z chęcią mruczenia. Po zrobieniu kilku uspokajających wdechów, Broden odwrócił się i starał się skupić na arkuszu kalkulacyjnym. - Czy coś jeszcze szefie? – zapytał Isaac. Uśmieszek na twarzy powiedział Brodenowi, że jego beta potrzebuje kopniaka w tyłek ponownie. Odkąd Carey rozpoczął pracę i pokazał wszystkie błędy ich poprzedniego faceta od komputerów Isaac pękał z samozadowolenia. Isaac nie tylko mógł się poklepać po plecach za wprowadzenie Carey’a na ich pokład, ale też za znalezienie partnera alfy. Isaac powiedział, że dostał kredyt, ponieważ Broden przepuścił Carey’a przez palce. Próżny bękart. - Nie. Nic takiego nie mówiłem. – Broden trochę warknął by okazać swój gniew gdy wypowiadał słowa. Isaac pochylił głowę pokornie, choć błysk pokazał się w jego ciemnych oczach. - Powinieneś zobaczyć jak robotnicy wynajęci do stolarki wyskoczyli z siebie, gdy szedł przez biuro między kobietami i mężczyznami. Kły oparły się o dolną wargę Brodena. Wciągnął oddech, przestraszony swoją reakcją. Tylko sprawy dotyczące Carey’a powodowały, że tracił kontrolę i wysuwał faktycznie kły na zewnątrz. Isaac wydał z siebie zduszony śmiech. - Och, zamknij się. Nie mogę pracować, gdy doprowadzasz mnie do szaleństwa. Widziałeś mojego faceta. Jest gorący! - Tak, jest. – zgodził się Isaac. – Myślisz, że to ten jedyny. Broden kiwnął głową. – On jest jednak nerwowy. Zgodził się na wyłączność, ale nie na zaangażowanie. - Czy dlatego, że jest gwiazdą Rocka? – zapytał Isaac. - Nie. Myślę, że dlatego, że zrobiłem komentarz na temat niego jako człowieka. Jest raczej wrażliwy na ten temat. Isaac odchylił głowę w celu przyjrzenia się Brodenowi.

26 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Może byłeś niedelikatny. Ty nigdy wcześniej nie rozważałeś czyiś uczuć. Każdy spełnia twoje potrzeby, zwłaszcza tu w dumie. Myślę, że musisz zrobić krok naprzód w swojej grze. Czy wiesz, że on pamiętał o urodzinach Julie, a nawet nie pracował tu tygodnia? Broden wzruszył ramionami. – Wiesz, że nie pamiętam takich rzeczy. – On nigdy nie był dobry z rocznic i wakacji. Zawsze to przerywało porządek dnia. Denerwujące. - Była asystentka przez dziesięć lat. – powiedział Isaac, lekko rozdrażniony. - Tak? – Broden zastanawiał się, gdzie jego beta miał zamiar zajechać z tym dziwnym komentarzem. To nie do końca tak, że Broden nie wiedział jak długo ona była asystentką. Isaac przewrócił oczami. - Z mojego punktu widzenia on może być dobrym partnerem alfy. On już wie, jak dostać się do każdego, i poznać jego dobre strony, i to nie boli, i jest przyjemny dla oka. Oboje obserwowali wymianę przyjaznych uśmiechów z sekretarką. Carey wydobywał z każdego to co najlepsze. Nie wspominając już, że jego koszula prezentowała piękny zestaw mięśni. Broden pragnął zobaczyć go nagim, badać każdy załomek palcami i językiem. Czasami w nocy miał sen o tym jak robi takie rzeczy. Chciał zrobić nawet więcej w przyszłości. Uśmiechnął się na myśl kiedy zwizualizował sobie znak istniejący pod koszulą Carey’a. Broden zadbał o to by odnawiać go za każdym razem gdy się kochali. Ostatecznie stanie się on trwały. - Obawiam się, że nie jest wystarczająco silny, bo jest człowiekiem. Tak bardzo jak Broden chciał zachować Carey’a, tak bardzo martwił się o ładnego człowieka, że nie jest na tyle siny by zostać partnerem zmiennego. Chociaż dumę stanowiła mieszanka kocich ras, ale nie było w niej żadnego człowieka. Zignorował nieszczęśliwe warczenie swojego wewnętrznego kota. - Myślę, że Carey może skopać ci tyłek, jeśli usłyszy o twoich wątpliwościach co do jego siły. Myślę, że jest o wiele silniejszy od zwykłego człowieka, a jeśli w jakiś sposób wda się w kłótnię z jakimś zmiennym, to ma ciebie, naszą dumę i swój zespół za sobą. – przedstawiał Isaac. Isaac bywał na niektórych koncertach Carey’a i był jego zagorzałym fanem. Broden podejrzewał, że to zmienny krokodyl przyciągał jego uwagę, ale nie miał na razie punktu zaczepienia. Jeszcze nie. Broden pokręcił głową. - Tak bardzo jak chcę go zatrzymać, tak bardzo zabije mnie to kiedy go skrzywdzę. To wszystko go przygnębiało. Nie chciał zranić młodego mężczyzny. Ludzie byli nietrwali. Jego ojciec wbijał mu to głowy, kiedy posłał go do publicznej szkoły

27 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

dla zmiennych i ludzi. Niestety nie mógł długo prosić rodziców o radę. Jego matka zmarła w katastrofie lotniczej, a jego tata zmarł wkrótce potem z powodu złamanego serca. Dla zmiennych nie była to tylko figura retoryczna. Kiedy traciły partnera ich serca dosłownie nie chciały bić z bólu. - Więc to jest to. Pomimo, że go zatwierdziłeś masz zamiar pozwolić mu uciec? – Ton Isaac’a wyrażał zarówno niesmak jak i niedowierzanie. – Nigdy nie pomyślałem, że dożyję dnia w którym mój alfa będzie się czegoś bał. - Mogę rozerwać twoje gardło zanim dotrzesz do drzwi. – Powiedział Broden łagodnie. - To twoja decyzja szefie. Broden kiwnął głową. – Pamiętaj o tym. Po omówieniu jeszcze kilku elementów biznesowych, Isaac rzucił się w wir wykonywania rozkazów Brodena. Kiedy wychodził zostawił drzwi otwarte, dając Brodenowi wgląd na zespół, a w szczególności na Carey’a. Carey rozmawiał z nowym pracownikiem, którego zatrudnili do wsparcia ochrony. Wewnętrznemu jaguarowi Brodena nie podobało się jak blisko siebie stali. Nikt nie powinien stać tak blisko Carey’a by poznał jego zapach na Carey'u. Nowy facet Dan lub Dean czy jakoś tak, obserwował Carey’a z wyraźnym przyciąganiem, które powodowało, że jaguar Brodena chciał na niego zapolować i potraktować jak rannego jelenia i wyrwać mu gardło. Kwestia Carey’a wżarła się w niego. Chciał mieć już tego wspaniałego człowieka pod sobą, najlepiej nago owiniętego wokół niego. Wspomnienia z ostatniego czasu gdy spędzili ze sobą dzień i noc... Musiał mieć Carey’a i mieć nadzieję, że nie było to egoistyczne posunięcie, które zrani jego dumę. Głośne mruczenie przewinęło się przez gardło, gdy rozważał co mógłby zrobić ze swoim człowiekiem. Wyobraził sobie Carey’a z jego niebieskimi błyszczącymi oczami zaciemnionymi od pożądania, kiedy lizał jego opaloną skórę. Broden poruszył się na krześle rozstawiając nogi by zrobić miejsce na erekcję, która powstała kiedy analizował opaloną skórę Carey’a. Biorąc głęboki oddech, spróbował znowu zmusić swój umysł do skoncentrowania się na umowach przed nim. Jego penis musi zaczekać. Linda weszła do gabinetu zamykając za sobą drzwi i odcinając go od widoku Carey’a. Jej naturalne czerwonawo-brązowe włosy skręcone były w skomplikowany węzeł, wyglądało to tak jakby zajmowało to godziny, ale Broden przyłapał ją jak przy pomocy ołówka robi go w ciągu minuty. Miała naturalny wdzięk aktorki starego ekranu z postawą sierżanta. - Ładnie dzisiaj wyglądasz – skomentował Broden. Linda spojrzała znad notatnika i zmarszczyła brwi.

28 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Co? Nie mogę ci pogratulować? – zapytał Broden niewinnie. - Ostatnim razem mnie pochwaliłeś za zamortyzowanie uderzenia dzbanka na kawę, który chciałeś postawić na ogniu. – przypomniała mu Linda. - To było, to? Pięć lat temu? – zapytał Broden. Linda przytaknęła. - A ja tylko pamiętam to ponieważ twoja rozpaczliwa próba rozproszenia mnie zawiodła. Z innej strony, chciałam powiedzieć, że Carey to słodki chłopak, jednak ty powinieneś ubiegać się o niego formalnie. Rozprzestrzenia swój zapach całym sobą, wysłanie go do pracy w firmie powoduje całą lawinę plotek. - Jakich plotek? – warczał Broden. – Jeżeli ktoś powiedział coś co go skrzywdziło… Pazury wyskoczyły z czubków palców Brodena. Nie ma mowy, by pozwolił komukolwiek go skrzywdzić psychicznie lub fizycznie. - Zatrzymaj się szefie. Mówię tylko, że jest przyczyną rozmów. Niektórzy mówią, że zbyt się boisz go wziąć, lub mu nie ufasz bo jest człowiekiem. Nie sądzę by mu to ktoś powiedział, ale nie wiem na pewno. Nawet jeśli nie mówią tego bezpośrednio to w końcu to usłyszy i jego uczucia zostaną zranione. – Linda wyglądała na zmartwioną. - Nie sądzę, żeby był delikatny. – odparł Broden. Jednak myśl o tym, że Carey może zostać zraniony przeszkadzała mu. - To kwestia uprzejmości. Jeżeli byłby zmiennokształtnym, wahałbyś się? – Ekspresja Lindy spowodowała, że Brodenowi wydawało się, że wrócił do dzieciństwa kiedy matka próbowała uczyć go odpowiedzialności za swoje czyny. - Nie. – wyznał Broden – On ma rację, ja traktuję go inaczej, ponieważ jest człowiekiem. - Cholera był idiotą. - Muszę mieć ceremonię wiązania. Uprzedź wszystkich, że staram się o niego oficjalnie. Byłem idiotą. Nie ma mowy, żebym go nie zatrzymał. To mój partner. Wiem to. Będzie musiał przyzwyczaić się do tej myśli. - To jest duch działania. – zaaprobowała Linda. Zaczęli w swoich głowach planować imprezy.

Carey osiadł w biurze. Ponieważ skończył wszystkie rzeczy potrzebne na komputerze, zamknął się w swojej przestrzeni, jaką otrzymał ze względu na swoją zajmowaną pozycję, stare biuro Ton’ego. - Dzień dobry, ładny człowieku, co jest na porządku dnia? – Lukan wśliznął się do biura Carey’a.

29 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Sposób w jaki przemieszczały się wszystkie jego kości, co nasuwało myśli Carey’a że jest on wężem a nie szkockim żbikiem. Jednak Lukan traktował go jakby był członkiem spółki. Carey wiedział, że korporacja była w rzeczywistości niewielką dumą mieszanych ras zmiennych kotów, która prowadziła działalność gospodarczą i wspólnotą we wszystkich zyskach. - Włamujemy się do Wolf Trax – poinformował go Carey. Lukan przechylił głowę.- Spółka wilków nas wynajęła? Carey nacisnął kilka klawiszy na komputerze. - Hmm, nie mogę powiedzieć że tak? - Czy szef wie? – Lukan podszedł bliżej, by zobaczyć co Carey robi. - Oni starali się wedrzeć do naszego systemu w ciągu ostatnich trzech dni i próbuję się dowiedzieć dlaczego. Nie chcę mówić, złych rzeczy o Tonym ale było kilka maili między nim a szefem Wolf Trax. E-mail został zakodowany i nie miałem czasu spojrzeć jeszcze na to, ale czyni to oczywistym pytanie, dlaczego zmienny kot miałby współpracować z oczywistym wrogiem. - Tony współpracuje teraz z Wolf Trax? Carey kiwnął głową. – Przynajmniej tak to wygląda. Jego podpis jest w całym systemie. Nie tylko to, zostawił całą masę dziur w naszym systemie, o których Wolf Trax wydaje się wszystko wiedzieć. Ja podłączyłem się do nich dodając własne bramy by utrzymać ich na zewnątrz, ale dobrym wyjściem jest powiedzenie, że najlepsza obroną jest atak i ja sprawdzam ich dla siebie. - Nigdy nie zastanawiałem się dlaczego Broden nie naciskał na Ton’ego. To znaczy …, my jesteśmy wąską grupą i Tony naprawdę tu nie pasował, ale był jednym z nas. Sam fakt, że po prostu zwolnił się i nikt nie sprawdził co się z nim dzieje, jest trochę dziwny. – odpowiedział Lukan. Siedząc na skraju biurka Carey wciągnął powietrze. – Co? Wiesz, że nienawidzę jak pociągacie nosem. – Jakoś nie czuł się zirytowany jak Broden to robił, ale to było związane z ich seksem i jemu było to odpuszczone. - Nie mogę nic na to poradzić, pachniesz Brodenem, miodem i cytryną, jako członek dumy uważam, że alfa pachnie najlepiej. Chce tylko wspiąć ci się na kolana i powąchać. – wyznał Lukan. - Zrób to i jesteś zwolniony. – Warknął Broden od drzwi. Lukan skoczył z wdziękiem na nogi, opadł na kolana i pochylił głowę. - Wybacz mi, alfo. - Raczej dramatyczne, nie? – zapytał Carey.

30 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Mało. – Broden uniósł brew.- Wstań Lukan i po prostu zachowaj swój nos dla siebie. - Tak, sir. – Lukan wstał i uniósł się trochę jakby niepewny co dalej robić. - Wracaj do swojego biurka. Carey zadzwoni jak będzie cię potrzebował. – Broden wydał instrukcję. - Tak, alfo. – Lukan posłał Carey'owi tęskne spojrzenie przed opuszczeniem biura. - Nie bądź dla niego zbyt trudny, on jest młody. – powiedział Carey. Czuł się trochę zły na wybujałego zmiennego. Lukan miał bystry umysł, ale za dużo gadał. Carey rozumiał niebezpieczeństwo tej kombinacji. - Nie jestem dla niego trudny, po prostu nie chcę by cię wąchał. To moje zadanie. – Broden podszedł i przycisnął twarz do szyi Carey'a wdychając głęboko. - On ma racje, pachniesz tak dobrze.- Carey roześmiał się. – Rozumiem, podoba ci się twój zapach na mnie? - Oczywiście to najlepszy rodzaj zapachu. – potwierdził Broden. - I co z tym? - Mój. Carey roześmiał się. - Czy przyszedłeś z konkretnego powodu, czy chciałeś mnie tylko powąchać. - Chciałem potwierdzić twoje wyjście na koncert dziś wieczorem. Mam zamiar pokazać się, ale bliżej końca. Mam telefoniczną telekonferencję z zagranicą późnym wieczorem. - Nie ma problemu. Będziemy tom do północy. Potem możesz zapolować na mnie w domu. Mówiąc o domu, masz zamiar zabrać mnie do siebie? – Broden zmarszczył brwi. - Wkrótce będę musiał. – Obiecał Carey. – Nigdy nie zapraszałem wcześniej randki do domu. To było coś w rodzaju niepisanej reguły. Żaden współlokator nie przyprowadzał nikogo do domu. To była ich bezpieczna strefa, gdzie obcy nie byli mile widziani.- Będzie musiał się skontaktować wcześniej z przyjaciółmi by zobaczyć jakby się czuli ,gdyby przyprowadził Brodena. - Naprawdę? Nigdy? – Zapytał Broden. - Nie. Muszę się skonsultować z chłopakami, może jakaś kolacja lub coś podobnego. – zaoferował Carey. Nie chciał dokonywać żadnych twardych obietnic, ale jeśli Broden planował stać się częścią jego życia, Carey potrzebował czuć się komfortowo z Brodenem w swoim domu. 31 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Carey zwykle utrzymał swoje prywatne życie PRYWATNIE. To byłby duży krok umożliwienie komuś wejście do jego małej grupy. - Jesteś zaniepokojony, że któryś z twoich znajomych mnie nie polubi? – Broden był niemal rozbawiony, jakby obawy Carey’a były śmieszne. Może były. - Nie dokładnie. To trochę skomplikowane. Teraz jeśli nie masz nic przeciwko muszę wrócić do pracy. – Pomachał znacząco w kierunku komputera. - Nad czym pracujesz? - Hakuję wilki. Oni próbują włamać się do naszego systemu w ciągu ostatnich dni. Czy wiesz dlaczego Tony was opuścił? - Nie. Dlaczego? - Myślę, że może pracować dla Wolf Trax, a ja nie wiem dlaczego ktoś miałby pracować dla tych psychopatów, gdyby nie musiał. Zastanawiam się, czy nie musiał. - Myślisz, że to szantaż? – zdziwił się Broden. Carey wzruszył ramionami. – Czy on o czym powiadamiał, czy coś? -Nie sądzę, ale muszę to dokładnie sprawdzić z Isaaciem, mieliśmy zbyt wiele rzeczy do zrobienia. – Broden zmarszczył brwi. - To brzmi podejrzanie, prawa? - To nawet działa. Brak dobrych wyborów prowadziło do wilków. Jeśli Tony pracował dla nich to było coś co Broden powinien sprawdzić. Broden chwycił telefon stacjonarny Carey’a i wezwał Isaac’a. Po chwili rzucił nim na widełki. - Zapomniałem, że wziął dzisiaj wolny dzień. Jego nie będzie w biurze do jutra. Zostawię mu notatkę i on sprawdzi tę sprawę. - Dzięki. – Carey poczuł ulgę, że Broden nie tylko wierzył mu, ale postanowił jeszcze sprawdzić jego obawy. - Nie dziękuj. Nikt nie myślał, by pochylić się nad tym. Powinniśmy być bardziej zainteresowani jednym z naszych. – Broden pocałował Carey’a mocno i szybko pozostawiając blask ciepła za sobą. - Um. Jesteś mile widziany, ale Lukan jest tym, który o tym wspomniał. – Powiedział Carey kiedy złapał oddech. - Jemu też podziękuję, bez pocałunku oczywiście. – Broden wciągnął powietrze nosem, zanim wyszedł. - Lepiej, że bez pocałunku. – Wymamrotał Carey, naciskając klawisze na swojej klawiaturze. Pomysł że Broden mógłby być dotykany lub całowany powodował u Carey’a uczucie rozklekotania, Broden należał do niego.

32 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Cholera. – Powiedział Carey, patrząc w sufit. – Jestem zakochany w pieprzonym alfie. - W końcu to przyznałeś. – powiedział Lukan, wchodząc do pokoju. – Tak przy okazji dziękuję za powiedzenie Brodenowi o moim pomyśle. - Mówił coś do ciebie? – Carey powiedział nieobecnym tonem zafiksowany na swoim ekranie. Lukan pokiwał entuzjastycznie. – Powiedział, że mam dobry instynkt dla dumy. - To było miłe z jego strony. – Niezależnie od wad Brodena, był dobrym alfą. - Tak. Słyszałem, że masz koncert dziś wieczorem. – Lukan zdzierał podłogę swoim butem. – Czy to będzie w porządku jeśli przyjdę? – Oczywiście im więcej tym lepiej. - Carey westchnął. – Nie czynię też specjalnych postępów. Mam zamiar uruchomić kilka programów i zostawić to do jutra. Będziemy w Feathers on Capitol Hill. Zaczynamy o dziesiątej, przyjdź wcześniej jeśli chcesz mieć miejsce. - Cool. Zawsze chciałem tam pojechać. – Krzyknął Lukan. – Dzięki. - Proszę bardzo, zapraszam – Uśmiechnął się, gdy Lukan wypadł z biura Carey’a. Lukan był ładnym kotkiem. Byłby z niego dobry haker, jeśli byłby w stanie usiąść na kilka chwil na miejscu. Może powinien zapytać Broden’a o jedno z tych wolno stojących biurek, wtedy jednocześnie mógłby wiercić się i pracować. Ubierając kurtkę Carey skierował się do drzwi.

33 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Rozdział CZWARTY. Klub

pulsował życiem i tańcem, wcześniej nagrana muzyka waliła z głośników rozstawionych wokół budynku. Carey obserwował swoich kolegów rozstawiających sprzęt na małej scenie. Czasem uderzało go, że był jedynym człowiekiem w zespole zmiennych, ale jego ojciec mawiał, że jest magnesem na zmiennych. Jeżeli one były chore lub ranne w promieniu kilku mil, zawsze odnajdywały Carey’a. - Hej, chłopaki. – Pomachał do przyjaciół, kiedy podchodził.- Hej, gwiazdo Rocka. – zawołał Eaton. Carey zaśmiał się. Jeśli ktoś wyglądał jak gwiazda Rocka to był to Eaton. Złote włosy mężczyzny i wieczna opalenizna błyszczały w świetle scenicznym. Złapał wzrokiem torbę trzymaną w ręku Carey’a, uśmiech Eatona przypominał supernową. - Jesteś najlepszy stary. – Chwycił worek Carey’a i otworzył z zapałem. - Pomyślałem, że nie będzie czasu na jedzenie. –Nie wspomniał, że Eaton miał pieniądze. Jego zmienny przyjaciel wysyłał każdy wolny grosz do swoich rodziców w celu utrzymania swoich pięciu braci i sióstr w Gwatemali. Jego rodzina nie miała dużo pieniędzy i Eaton pracował na dwóch etatach, oprócz grania z zespołem. Mimo wszystko słoneczny charakter Eatona zawsze przebijał jego wyczerpanie i nigdy nie pozwalał zespołowi się dołować. - Podwójne cheeseburgery są na wierzchu. Eaton chwycił dwa z góry i podał torbę Harrisowi. - Dzięki, Carey, ja cholernie kocham kanapki z łososiem. – Kanapki wyglądały niemal jak delicje w dużych dłoniach Harrisa. Piękniejszy człowiek jeszcze się nie urodził, pomimo trudów życia jakie miał za sobą. Jeśli Carey nie znalazłby Harrisa wtłoczonego w małą klatkę w ogrodzie jakiegoś psychola, zmienny niedźwiedź nie byłby dzisiaj żywy. Za obopólną zgodą nigdy nie mówiono o stanie w jakim Carey znalazł Harrisa . Niektóre rzeczy nie powinny być tematem rozmów, nawet wśród przyjaciół. - Przyniosłeś steak-burgera? – Denton podszedł bliżej, jego koszula była rozchełstana pokazując jego idealny sześciopak. Mężczyzna nie miał ani uncji tłuszczu i jako zmienny krokodyl spalał mnóstwo kalorii ilekroć się przemieniał, pozostawiając jego ludzką formę szczupła i umięśnioną. - Czy kiedykolwiek zapomniałem? – odparł Carey lekko się obrażając. Oczy Dentona błysnęły gadzio przez chwilę. – Sorry, stary nie jadłem obiadu. – przeprosił Denton.

34 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Wiesz, że nie możesz pomijać posiłków. – skarcił go Carey. Gdy Denton był bardzo głodny, jego krokodyla połowa przejmowała kontrolę i gryzł wszystko co było najbliżej. Rumieniec pojawił się na policzkach Dentona. – Przykro mi, pracowałem nad nowa piosenką. - Ach. – Carey kiwnął głową. Kiedy Denton błądził w procesie twórczym zapominał jeść i pić, nie robił nic oprócz muzyki. Carey dostał swoją kanapkę z kurczakiem i usiadł na końcu sceny obok Eatona. - Jak leci?– Eaton obserwował scenę. - Całkiem dobrze. Myślę, że będziemy gotowi w ciągu dziesięciu minut. Powinniśmy mieć miłe towarzystwo dzisiaj. Carey skierował głowę w kierunku publiczności. Stoły napełniały się szybko. - Każdy bawi się z nami? –Carey nie odważył się mieć nadziei, że tłum przybył dla nich. Myślał, że byli dobrzy, ale mógł być nieobiektywny. - Nie, wszyscy są tu dla nas. – powiedział Eaton z satysfakcją. - Naprawdę? – Carey spojrzał na publiczność nowymi oczami. Tłum nie był ogromny ,ale rósł i wyglądało na to, że będzie dobra frekwencja. Zespól szybko skończył swoje kanapki i wyrzucił opakowania. - Szybko się przebiorę i możemy zaczynać. – Carey chwycił ubranie jakie przekazał mu Denton i ruszył w kierunku zaplecza by się przebrać.

Broden wyszedł ze swojego mercedesa i zatrzasnął drzwi. Słyszał muzykę z parkingu. Głęboki rytm beat i luksusowy głos można było słyszeć ponad wszystkim. Carey! Jego kroki przyspieszyły i Broden rzucił się do drzwi. Gdy ochroniarz chciał go pochwycić, błysnęły kły. - Hejka, a pokrycie kosztów ?– powiedział ochroniarz. Broden wyciągnął portfel i rzucił mu pieniądze – nie będzie czekał ,aż je policzy. Musiał dostać się do środka, żeby dochodzić swoich praw do mężczyzny, zanim ktoś inny to zrobi. Rozpychając sobie drogę przez tłum, ignorując marszczenie brwi i niezadowolenie, aż dotarł kilka stóp od sceny. Łał! Na scenie był człowiekiem czystego seksapilu. Carey wił się, śpiewał jak syrena przędąca swój czar na swoje nieszczęsne ofiary. Broden wiedział, że jeżeli Carey kiwnąłby tylko palcem, to więcej niż połowa publiczności byłaby gotowa ofiarować się dla niego. Niski warkot przewinął się przez gardło, kiedy Carey

35 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

kontynuując swoja piosenkę uścisnął swój tyłek na scenie. Jego jaguar chciał odciągnąć jego atrakcyjnego partnera z dala od tłumu, gdzie nikt nie mógłby się do niego ślinić. Ta ekskluzywna pupa powinna być tylko jego, najlepiej z wytatuowanym napisem Broden Lyall by zachować ją z dala od innych. Isaac przeszedł przez ruchliwy bar by stanąć obok Brodena. - On jest dobry – Powiedział Isaac przekrzykując rozwrzeszczany tłum. Broden pokiwał głową, ale nic nie dopowiedział. Nikt nie oderwałby go teraz od partnera, zwłaszcza, że ten kapał seksem jak wysuszony inkub. Cztery utwory później zespół zespól zrobił przerwę. Broden odwrócił się od Isaac’a i podążył za ścieżką Carey’a do baru. - Dobry wieczór, Carey. – powiedział Broden. Carey odwrócił się. – Hej, Broden. Jesteś wcześniej niż myślałem. - Konferencja skończyła się szybciej, niż się spodziewałem – powiedział Broden – Szczęśliwy, że mnie widzisz? - Zawsze. – Carey podszedł bliżej, aż jego spocone ciało docisnęło się do Brodena. Broden wsunął ręce we włosy Carey’a trzymając go za nie w trakcie pocałunku. Carey smakował jak wszystko co najlepsze na całym świecie. Wewnętrzny jaguar Brodena wypuścił mruczące wibracje po ich ciałach. Carey zaśmiał się. – Myślę, że kotek to akceptuje. - Czego miałby nie zaakceptować? – Broden spojrzał z góry na dół po sylwetce Carey’a.- Myślę, że powinienem się domagać zmiany uniformów w pracy. - Nie sądzę żebyśmy mogli dużo zrobić jeśli wszyscy nosiliby obcisłe skórzane spodnie. No i na pewno nie byłbym wstanie siedzieć w tym przy biurku. - Hymn, dobra, może tylko piątki. – zmienił zadanie Broden. Carey przyjął butelkę wody, którą podał mu barman. – Czy ja widzę Isaac’a? - Tak. Porozmawiam z nim jutro. –Broden zmroził spojrzeniem barmana, który rzucił bałamutnym spojrzeniem na Carey’a. Głupi człowiek miał czelność sprawdzania tyłek Carey’a, kiedy ten się obrócił. Jego wewnętrzny jaguar chciał wyjść na zewnątrz i pobawić się z barmanem. Broden wziął głęboki oddech i wyobrażał sobie, że jego bestia zwija się z kłębkiem wełny i idzie spać. Uspokajających ćwiczeń nauczył się w dzieciństwie. Minęły lata odkąd był tak blisko utraty kontroli. - Hej, wszystko w porządku? – Carey przesunął dłonią wzdłuż ramienia Brodena. Jego dotyk uspokajał go jako bratnią duszę, kolejny znak, że Carey był jego. Broden chwycił Carey’a i pocałował go. Zaczął delikatnie, dając szansę ciągnięcia tego dalej Carey'owi lub nie. Bez żadnych obiekcji Carey otarł się o Brodena wzmagając pożądanie do niespotykanego wcześniej poziomu. Uchwyt 36 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Brodena zacisnął się i dodał agresji uściskowi. Carey dopasował się do pocałunku. - Carey, musimy wrócić na scenę, człowieku.- Głos Dentona rozjaśnił umysłową mgłę Brodena. Oderwał usta by spojrzeć na intruza. Gadzi wzrok przemknął przez spojrzenie mężczyzny. Carey spojrzał przez ramię. – Sorry Denton. Denton uśmiechnął się do Carey’a. – Chodź fani czekają. Broden otrzymał jeszcze szybki pocałunek zanim Carey ruszył z powrotem na scenę. - Trzymaj ręce przy sobie, kocie, Carey nie jest dla ciebie. – Ostrzegł Denton. Broden zjeżył się na zmówienie. – Dlaczego? - Bo Carey jest dobrym człowiekiem i wiem, że ty kotku chciałbyś się z nim pobawić bo jesteś w rui. – Warknął Denton. - Nie mam rui. Jestem zainteresowany Carey'em i żadna jaszczurka nie powstrzyma mnie przed dostaniem tego co chcę. – Broden nie miał żadnego interesu w grze. Denton uśmiechnął się, odsłaniając zęby ostre jak brzytwa. – Nie jestem jaszczurką, jestem krokodylem. Zaufaj mi jeśli mówię, że pilnuję pleców Carey’a. Jeśli go zranisz lepiej śpij z jednym otwartym okiem ponieważ będziemy na ciebie polować do skutku. Rozszarpałem pazurami jednego kota lub dwa w swoim czasie. Broden kiwnął głową. – Dobrze wiedzieć, że ma ludzi po swojej stronie. Może kiedyś mi powiesz jak to się stało że zmienny krokodyl opiekuje się człowiekiem. - Masz złe pojęcie o nas. To zwykle Carey opiekuje się nami. – Denton odwrócił się i ruszył z powrotem na scenę zanim Broden mógł zadać następne pytania. Isaac przeszedł obok niego. – Nadal uważasz, że jest gorący. - To krokodyl. - Lubię żyć niebezpiecznie. – Powiedział Isaac. Broden patrzył, jak jego przyjaciel śledził wejście Dentona na scenę. - Zamierzasz zostać? – zapytał Isaac. Broden obserwował Carey’a rozpoczynającego piosenkę i oparł się o kolumnę obok niego. - Nigdzie nie idę. – Nie ma mowy by miał opuścić tego seksownego mężczyznę w barze pełnym napalonych młodych ludzi, którzy wszyscy mieli przylepiony wzrok na środku bioder Carey’a. Powie Isaac'owi o Tonym jutro.

37 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Carey starał się nie patrzeć kiedy skupiał się na muzyce, ale Broden wyróżniał się z tłumu w swoim dopasowanym garniturze podobnym do Abercrombie w tym morzu trolli. Zamykając oczy by utrzymać się w melodii Carey śpiewał swoje słowa. Śpiewali kombinację coverów i piosenek zespołu, które głównie pisał Denton. Ciepło od świateł i wykonywanych ruchów spowodowało, że pot zaczął moczyć jego ubrania i włosy. Wiedział, że pod koniec nocy jest w stanie napełnić wilgocią pełnowymiarowy ręcznik. Tłum oszalał, gdy zespół prezentował swój ostatni set. Lekkim łukiem weszli na scenę. Carey stanął jak tylko usłyszał niski warkot brzmiący obok niego. Odwrócił się i zobaczył świecące oczy Harrisa. - Hej, co się stało? - Ten człowiek jest tutaj, - powiedział Harris. W ciągu ostatnich kilku tygodni wilk przyglądał się im ,ale nie na tyle blisko by znaleźć miejsce i nie zawsze po każdym przedstawieniu. - Gdzie? – Ponieważ Carey nie miał ulepszonych zmysłów, on był zależny od swoich przyjaciół, by dali mu znać o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Jako zespół trzech zmiennych i człowieka, byli bardziej ostrożni niż by byli zespołem złożonych z samych ludzi. Carey nie zamieniłby przyjaciół za nic, ale to powodowało interesujące wypadki. Oni niejednokrotnie musieli ukrywać swoją prawdziwa naturę przed szerokim światem by zachować bezpieczeństwo. Carey przeskanował wzrokiem szeroki tłum i wybrał kilka osób, które uznał za możliwe cele. Niestety jego opięte skórzane spodnie nie pozostawiały miejsca na ukrycie broni. - Chodźmy posprzątać. Denton ty miej oko na wszystko. – nakazał Carey, przejmując kontrolę nad sytuacją. W ich czteroosobowej grupie to on był liderem. - Jestem za. – odpowiedział Denton bez wahania. Carey, Eaton i Harris szybko spakowali swój sprzęt. - Czy mogę w czymś pomóc? – zapytał Broden. - Nieś to. – Carey wskazał na subwoofer. - Co ja mogę zrobić? -Carey spojrzał w górę by zobaczyć Isaac'a stojącego przy scenie ze wzrokiem przypiętym do Dentona. - Możesz nieść gitarę Dentona. - Carey skinął na wielkie czarne pudło, ignorując przeszywający jak sztylet wzrok swojego przyjaciela. Ukrył uśmiech, gdy pochylił się i chwycił statyw. Wystarczyło kilka przejść zanim wszystko było

38 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

zapakowane. Osoba Harrisa zniknęła i pojawiła się po dwudziestu minutach. Zmienny niedźwiedź oświadczył, że nieznajomy znikł. - Chcesz iść ze swoimi przyjaciółmi czy ze mną? – zapytał Broden. Carey odwrócił się do swoich kolegów z zespołu. - Jak myślicie chłopcy? Czy potrzebujecie bym z wami jechał? – Byłby to idealny powód by uniknąć spotkania z Brodenem. Tak jak lubił tego faceta, tak bardzo unikał jego gadania o wiecznym partnerstwie i tym podobnych rzeczach. - Będzie dobrze. – zapewnił go Eaton. - Nie używaj nas jako wymówki. Jeśli nie chcesz iść z Brodenem, to nie. - Nie bądź ciotą Carey - drażnił go Denton – Nie wtedy ,gdy możesz być z tym jednym zamiast nas. Oczywiście jeśli on cię zrani zabiję go. Carey uśmiechnął się do przyjaciół. Jego przyjaciele byli najlepsi. Zostaw to Dentonowi a on osiągnie sedno sprawy. Broden położył dłonie na twarzy Carey'a, delikatnie pieszcząc go kciukami. - Zamierzam cię teraz pocałować, chyba że powiesz, nie. – ostrzegł. - Śmiało. – szepnął Carey. Mógł mieć zastrzeżenia do ewentualnego związku z Brodenem, ale nie miał nic przeciw całowaniu seksownego zmiennego kota. Myśli zniknęły z głowy Carey'a kiedy ogarnęła go pasja. Zapominał o wszystkim oprócz tekstury palców Brodena głaszczącego skórę. Nacisnął bardziej starając się zwiększyć kontakt między nimi. - Weźcie pokój. – powiedział Eaton ze śmiechem. Broden oderwał się od pocałunku. - Mam jeden. Czy chcesz pójść ze mną do domu? - Splatając swoje palce z Carey'em, Broden pociągnął go przez tłum. Carey pozdrawiał znanych już bywalców i ludzi, którzy do niego machali kiedy przechodził. Zatrzymali się przy drzwiach gdy właściciel Feather pojawił się z tłumu zastępując im drogę. - Hej, Carey nie zapomniałeś swoich pieniędzy?- zapytał Tim. Zmienny kondor miał 194 cm wzrostu jako człowiek. Mógł stanąć oko w oko z Brodenem, ale nie posiadał śladu magnetyzmu, jakim emanował zmienny kot. - Dzięki Tim. – Carey przyjął kopertę, którą do niego wyciągnął właściciel nocnego klubu. - Nie ma problemu. Wiesz, że uwielbiam jak chłopcy grają. Moje zyski się potrajają gdy tu jesteś. Musimy jeszcze ustalić następny miesiąc. - Pewnie – zgodził się szczęśliwy Carey, chowając kopertę do kieszeni marynarki. To powinno opłacić rachunki.

39 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- On zadzwoni do ciebie. – Broden owinął ramię wokół tali Carey’a roszcząc sobie do niego prawo. Typowe obsesyjne zachowanie zmiennego Carey zauważył w przeszłości, ale nigdy w stosunku do niego. Tim posłał Carey'owi porozumiewawcze spojrzenie, ale nic nie powiedział. Zamiast tego zszedł na bok przepuszczając ich machnięciem ręki. - Dzięki Tim, do zobaczenia wkrótce. – powiedział Carey zanim Broden pociągnął go w kierunku drzwi. Carey nie odzywał się dopóki Broden nie doprowadził go do mercedesa stającego na parkingu. Carey zatrzymał się. - Muszę wziąć mój samochód. – Zwrócił się w kierunku poobijanego pojazdu. – Nie chcę by go ktoś odholował. - Dobra myśl. Podążaj za mną i można go zaparkować w garażu. Ojciec Carey’a nauczył go by nie dawać nikomu kontroli nad swoim transportem. Nie można dokonać szybkiej ucieczki jeśli nie masz możliwości uruchomienia pojazdu. - Brzmi dobrze. – zgodził się Carey.

Zajęło trochę czasu, by po zaparkowaniu dostać się windą na piętro I po chwili wchodzili do sterylnego mieszkania Brodena. Carey stłumił dreszcz, który pojawił się w reakcji na bezosobowość mieszkania. - Zamierzam trzymać cię za słowo, co do obietnicy kolacji w twoim domu. – skomentował Broden jakby wyczuwając niechęć Carey’a do mieszkania. - Dzielę go z moim zespołem. Może nie lubisz tłumu. – skomentował Carey w odpowiedzi, starając się trochę zniechęcić Brodena. Zastanawiał się czy Broden byłby obrażony, gdyby zasugerował mu zatrudnienie Harrisa i Dentona by przerobić to miejsce. Ta para mogłaby zrobić swój projekt pokazowy, choć Denton wolałby pozwolić sobie wyrwać każdy krokodyli ząb zanim by do tego dopuścił. - Może nie, ale chciałbym zobaczyć gdzie mieszkasz. Nie wstydzisz się mnie, prawda? Twój zespół wydaje się mieć mieszane uczucia co do mnie. – Niepewność w oczach Brodena zaskoczyła Carey’a. Poklepał go po policzku i udawał ,że chwilę się zastanawia. - Wysoki, ciemny, wspaniały człowiek biznesu. Możesz być do przyjęcia. Zaznaczam ,że gonię resztkami, ale zgaduje, że dasz radę. 40 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Broden roześmiał się. - Usiądź. Chcesz się czegoś napić? – Starał się być dobrym gospodarzem. Skok na człowieka od razu będzie prawdopodobnie złym pomysłem. Carey usiadł na kanapie, nogi rozstawił szeroko pokazując swoja erekcję. Broden oblizał wargi. - Wezmę trochę wody – powiedział Carey. - Woda, mogę to dla ciebie zrobić. – Broden podniósł wzrok od penisa Carey’a by spotkać oczy partnera. Powolny uśmiech Carey ogrzewał Brodena i łagodził jego obawy. - Wszystko w porządku, prawda? - Oczywiście. Cieszę się, że przyszedłeś dziś wieczorem. Martwiłbym się i tęsknił za tobą gdyby rozmowa się przedłużyła. – wyznał Carey. - Jakbym mógł nie przyjść? – Isaac musiał dopasować czas konferencji, gdy dowiedział się, że Broden ma zamiar przerwać rozmowę by zdążyć na koncert Carey’a. Nie mógł sobie przypomnieć kiedy ktoś ostatnio tak go zbił z tropu. Carey zsunął koszulę z góry, odsłaniając ogromny tatuaż z orłem, niedźwiedziem i krokodylem zaprojektowany w kształcie koła. Przejechał dłonią po misternie szczegółowym znaku. - Czekałem na pieniądze, by to zrobić. Chciałem zdjęcie mojej rodziny. Broden wypuścił prychnięcie. - Twoją rodzina jest orzeł, niedźwiedź i krokodyl. Dziwna ośla rodzina. – Wiedział, że tatuaż reprezentował zespół Carey’a, ale musiał przyznać, że brak w nim kota bolał. Kiedy zostaną oficjalnie sparowani, to cholernie dobrze by było dodać gigantyczny tatuaż jaguara na ciele kochanka. Może obejmować całe plecy. Rzucił zimne spojrzenie testując kredyt zaciągnięty u krokodyla. Carey wstał i mimo, że sięgał ledwie do nosa Brodena, niechęć trzaskała od niego jakby uraził dumę tygrysa szablozębnego. - Poznałeś mój zespół. – poinformował go Carey. – Oni są mają rodziną. Cóż, oni i ojciec. Broden uniósł ręce w geście poddania. - Przepraszam. Nie zdawałem sobie sprawy, że ci faceci są tak blisko. Wiedziałem, że są członkami zespołu i mieszkacie razem, ale zazwyczaj różne gatunki zmiennych nie łączą się jako grupa. – Ich relacje fascynowały Brodena.

41 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

To było dodatkowym powodem by zobaczyć miejsce Carey’a i zrozumieć interakcje między przyjaciółmi. - To specjalne okoliczności. Znam ich wszystkich od dziecka. To długa historia. – powiedział Carey. - Chciałbym to kiedyś usłyszeć. – powiedział Broden zanim wyszedł do kuchni. Uzyskiwanie informacji od kochanka było trudne. Carey był jak sejf z potrójnym szyfrowaniem na wysokim poziomie bezpieczeństwa. - Znajdę czas, kiedy wszystkie moje komórki nie będą udawały się na południe. – oferował się Carey. Nawet wiedząc, że Carey próbował celowo rozproszyć jego uwagę, nie powstrzymało to Brodena przed potknięciem się pod gorącym spojrzeniem kochanka wysłanego mu na drogę. Ostrożnie ustawił szklankę wody na stole i usiadł obok Carey’a na kanapie. - Będę szczęśliwy mogąc pomóc w twoim małym problemie. – wymruczał. - Małym? – Carey uniósł brew, śmiejąc do niego, by kontynuował. Broden uśmiechnął się. Jego partner miał rację, nie była ta mała erekcja wypychająca się z ciasnych spodni na zewnątrz. - Powiedziałem mały? Chodziło mi o ogromny problem. – uspokajał Broden. - Tak myślałem, że to to oznaczało.- powiedział Carey. Broden uśmiechnął się. Byłby szczęśliwy, gdyby wracając do domu mógł znaleźć tego pół-nagiego mężczyznę na swojej kanapie codziennie. Carey wziął łyk wody zanim ściągnął buty, spodnie i nagi usiadł na kanapie ze spojrzeniem „weź mnie”. Broden nigdy nie otrzymał lepszego zaproszenia. - Piękny – Bez względu na to ile razy Broden widział go nagiego, Carey wciąż zapierał mu oddech. Broden uśmiechnął się nad znakiem ugryzienia na ramieniu Carey’a. Zrobił dobrze. Mężczyzna należał do niego. Teraz po prostu musiał się dowiedzieć jak zintegrować go ze swoim światem bez całej dumy wkurzającej się na to. Praca Carey’a z dumą trochę pomogła niektórym. Zachęcając do zaznajomienia się z człowiekiem pośród nich zabrał część strachu zakorzenionego w nich przez rodziców. Ludzie nie zawsze byli dobrzy dla zmiennokształtnych, a wielu członków dumy miało złe wspomnienia z dzieciństwa lub było torturowanych. Radosna osobowość i uczynność Carey’a zrobiła wiele by utorować drogę do lepszych relacji człowiek-zmiennokształtny., ale wciąż miał wiele do zrobienia. Wypychając myśli o swojej dumie, Broden szybko się rozebrał pod zainteresowanym spojrzeniem Carey’a.

42 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Jesteś najbardziej fascynującą osobą, jaką spotkałem. – szepnął Broden kiedy wspiął się na kanapę umieszczając kolana po obu stronach bioder Carey’a. – A ty jesteś cały mój. - Miałeś mnie już wcześniej. – przypomniał mu Carey. - Tak ale teraz nie możesz uciec. – Broden uśmiechnął się triumfalnie. Jego wewnętrzny kot lubił się bawić ,a że Carey był przyzwyczajony do bycia ze zmiennokształtnymi, wiedział że młody człowiek nie będzie panikować jeśli pokażą się kły i pazury. - Kto powiedział, że chcę uciec? – Carey oblizał wargi, gdy zauważył pełne pożądania oczy Brodena. - Mnn, nie ja. – Broden usiadł na kolanach Carey’a, zadowolony że jego ludzki partner tak łatwo znosi ciężar. Pomagało to, że Carey był niezwykle silny jak na człowieka. Chociaż Broden cieszył się z bycia agresorem, lubił to, że Carey nie jest delikatny jak kwiat. - Pocałuj mnie -nalegał Carey. - Nachalny chłopiec - dokuczał Broden. Sunął językiem po wargach, aż Carey wolno wpuścił go do środka. Ciepło zebrało się w jego ciele, dzięki czemu jego penis stwardniał. Jęcząc otarł się o ciało Carey’a, pozwalając ich erekcją tłamsić się razem między ich ciałami. Owinął dłoń wokół kutasa Carey’a i zaczął go delikatnie pompować. Przesuwając kciukiem po główce roztarł sączący się płyn równomiernie zanim oblizał palec by rozkoszować się smakiem. - Chodźmy znaleźć nawilżacz. Jest jedno miejsce gdzie na pewno nie chcesz dorobić się otarcia. Carey zaśmiał się. - Nie mogę się z tym kłócić. Należało zostawić jedną sztukę tutaj. - Rozważę to jeśli będzie się to zdarzać częściej. – obiecał Broden. Broden zsunął się bez ostrzeżenia z kolan Carey’a podniósł go i przerzucił przez ramię. - Hej! Co takiego we mnie jest, że traktujesz mnie jak worek kartofli. – zaprotestował Carey. Broden dał mu klapsa. - Lubię ziemniaki. – To coś co zawsze podnosiło Carey’a na duchu. Bez względu na to jak dużo było stresu w ciągu dnia, samo patrzenie w twarz partnerowi sprawiało, że wszystko wydawało się lepsze. Pracując z nim po prostu powiększył swoje szczęście.

43 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Broden rzucił Carey’a na łóżko i zamarł. Piękno chwyciło go za gardło. Miłość zabrała mu oddech, ale Broden brutalnie powstrzymał w sobie słowa. Carey jeszcze nie doceni tych trzech małych słów. Gdy dochodziło do uczuć jego ludzka strona była bardziej niespokojna niż kot w pokoju pełnym szczeniąt. - Czy chcesz stać tak cały dzień, czy masz zamiar pieprzyc mnie jak należy? – poskarżył się Carey. Chwycił nawilżacz z szuflady. - Obróć się. Chcę cię mocno a nie chcę cię złamać na pół. - Ale jestem bardzo giętki. – dokuczał mu Carey. - Wiem że jesteś. Teraz przewróć się. – Broden użył głosu rozkazującego, który używał w dumie zmuszając do natychmiastowego działania. Carey uniósł brew. - Czy ty próbujesz na mnie głosu alfy? Broden westchnął. - Wystarczy, że się przewrócisz zanim zepsujesz zupełnie nastój. Wiedząc że zasłużył na tą uwagę, Carey przewrócił oczami. -Jakoś wątpię żebyś stracił zainteresowanie. – Pomimo swoich słów przewrócił się na brzuch i potrząsnął tyłeczkiem. - Czy to morze wskrzesić twój upadły interes? - Na pewno twój tyłek może zastąpić Viagrę, sprawić że mężczyzna twardnieje za jednym potrząśnięciem. Carey spojrzał przez ramie na Brodena. - Nie wiem czy mi to powinno pochlebiać czy przerażać ze względu na metaforykę jaka mi się wciska do głowy. - Weźmy to za pochlebstwo. – powiedział Broden. Broden ostrożnie przygotował kochanka zanim nawilżył samego siebie. Bez żadnego ostrzeżenia pchnął swojego penisa do wnętrza nawilżonego otworu rozkoszując się chwilą pierwszego wejścia. Drugi raz wśliznął się w Carey’a i zatrzymał, by rozkoszować się początkowa interakcją obu ich ciał. Miał wielu kochanków w przeszłości, z żadnym z nich nie czuł się tak dobrze jak z Carey'em. Gdy byli połączeni to tak jakby ich dusze się łączyły. Pochylając się owinął ciało w całości wokół Carey’a otaczając go swoim ciepłem. W powolnych ruchach wchodził i wychodził z Carey’a, pieszcząc każdy fragment jego skóry, z każdą sekundą otaczając jego penisa ciepłem ciężkiej ręki, z każdym westchnieniem. - Czujesz jak niesamowicie jest być owiniętym wokół mnie. Chcę byś był tu zawsze. – szepnął Broden do ucha Carey’a 44 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- To może sprawić, że będziemy czuć się niezręcznie w biurze. – odpowiedział Carey z urywanym oddechem. - Miałbym szansę. – Broden wbił zęby w znak godowy, wzmacniając swoje roszczenie. - Jesteś mój. Im szybciej się z tym pogodzisz, tym szybciej możemy zaplanować swoje życie razem. - Ale nie ma ciśnienia. – Carey zacisnął się wokół Brodena doprowadzając go do końca. – I przestań gryźć. - Większy nacisk. – jęknął Broden. – I będę cię gryźć, aż każdy się dowie, że jesteśmy zatwierdzeni. Myśli o tym, że wszyscy wiedzą ,że Carey należał do niego nawet wtedy kiedy tańczył półnagi na scenie wydawało mu się kuszącym snem. Broden owinął rękę wokół penisa Carey’a i stymulował go silnie. aż do końca. Z krzykiem Carey wystrzelił w poprzek prześcieradła. Zapach, dotyk Carey'a i jego orgazm wysłał Brodena na samą krawędź. Jego penis zapulsował od uwolnienia zalewając kochanka jego zapachem i wzmacniając jego roszczenie do wiązania. Ostrożnie odłączył się od swojego partnera i przewrócił się na bok pociągając Carey'a za sobą od całego tego bałaganu. Wciągnął go w ramiona. - Posprzątam to za minutę – powiedział Broden. - Potrzebujemy nowych prześcieradeł – mruknął Carey. - Odpocznij. Zrobię to za chwilę. – zapewniał go Broden. - Dobrze. – zgodził się Carey, a jego głos stawał się senny. - Mój partner – szepnął Broden trącając nosem kark Carey’a - Twój. – zgodził się Carey.

45 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

ROZDZIAŁ PIĄTY. Broden

budził się z uśmiechem z Carey'em wtulonym w swoich ramionach. Carey zgodził się być jego. Jego partner mógł to powiedzieć w ogniu namiętności, ale Broden będzie trzymał go za słowo. Wykona szybki telefon do Lindy by zorganizowała spotkanie dumy w następnym tygodniu. Mogą zaplanować ceremonię wiązania w tym samym czasie. Zakładał nawet zaproszenie przyjaciół Carey’a i jego ojca, gdyby on chciał. Broden zastanawiał się jaka osoba wychowała jego raczej skomplikowanego partnera. Broden głaskał włosy Carey’a, kiedy ten dalej spał. Jak na osobę, która od małego spała czuwając w razie alarmu, Carey spał twardo i bezpiecznie jak dziecko w swoim łóżku. Broden miał nadzieję, że Carey zawsze będzie czuł się bezpiecznie podczas snu z nim. Składając szybki pocałunek na policzku Carey’a, Broden szybko wyślizgnął się z łóżka i wciągnął na siebie dżinsy. Poruszając się cicho opuścił sypialnię by zrobić kawę. Nie było powodu by budzić kochanka, nie mieli już żadnej pracy. To przypomniało Brodenowi, że miał Isaac powiedzieć o Tonym. - Dzień dobry panie Lyall – powiedział dziwny głos. Pazury Brodena wyskoczyły z jego palców w odpowiedzi na intruza w domu. Żylasty blondyn o najzimniejszych oczach jakie kiedykolwiek widział siedział na blacie. Pistolet spoczywał obok niego. Ubrany był w adidasy nie wiadomo jakiej marki z sieciówek, spodnie khaki i beżową koszulkę polo, ten człowiek nie będzie wyróżniał się w tłumie. Przeciętny człowiek nie zapamięta go w ciągu dwóch sekund spotkania na ulicy. Broden czuł zimno na myśl jak ten człowiek łatwo wtopi się w tłum, po prostu zwykły codzienny facet, który wygodnie trzyma broń u boku. - Kim jesteś? – Broden był zadowolony ,że jego głos nie drży. Musiał załatwić tego faceta zanim Carey się obudzi. Jego jaguar świstał ogonem jakby czekając do skoku by chronić swojego partnera. Poza tym facet miał dziwnie znajomy zapach i lęki Brodena zostały potwierdzone następnymi słowami nieznajomego. - Nie jestem tutaj by dostać małego zarozumiałego kota. Jestem tu by porozmawiać z moim synem. Jakoś Broden nie czuł się uspokojony. Jeśli ten człowiek był zmiennokształtnym to jest czymś z zębami i pazurami. Badając intruza wziął pod uwagę podobieństwa. Gdyby jego słodki Carey był dwadzieścia lat starszy i w połowie tak ładny to ci mężczyźni mogliby być bliźniakami. - On śpi. Wróć później i spróbuj zapukać. – Broden nie patrzył w oczy rozmówcy, gdy wydawał swój osąd. Ojciec Carey’a wydał z siebie niski niebezpieczny śmiech, który wywołał u niego dreszcze. 46 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Będę czekać na mojego chłopca. On zwykle nie śpi długo. Jakby na potwierdzenie tych słów Carey przyczłapał się do pokoju pocierając senne oczy. Uśmiechnął się gdy zobaczył intruza z pistoletem. - Cześć tato. Radość w oczach mężczyzny kiedy spostrzegł swojego syna uczynił z niego zupełnie inną osobę. Szybka transformacja z zimnego profesjonalnego zabójcy w kochającego ojca spowodowała chwilowe zaburzenia mózgu Brodena. - Hej, Carey. – Ojciec Carey’a zeskoczył z lady i przytulił swoje dziecko, jak każdy inny rodzic. Jakby nie włamał się do bezpiecznego mieszkania Broden’a i wniósł do niej broń. Broden obserwował ostrożnie reakcje swojego kochanka ale nie widział nic prócz miłości. Cokolwiek ten człowiek robił skrycie to najwyraźniej uwielbiał swoje dziecko i to uczycie było odwzajemnione. Po przywitaniu i męskim klepaniu się po plecach, Carey obrócił mężczyznę w kierunku Broden’a. Ku jego uldze psycho-ojciec uścisnął mu szybko rękę przed dokonaniem prezentacji. - Broden to jest mój tata, Aden. Tato, Broden Lyall. Choć oczywiście wiem, że już się zorientowałeś skoro włamałeś się do jego mieszkania. – dodał Carey. Zwykła akceptacja Carey’a na umiejętności włamywania się jego ojca zaskoczyła trochę Brodena. Oczywiście Carey hakował dla niego systemy innych ludzi. Może rodzina Gale miał elastyczną moralność. Ale podczas gdy uważał tę cechę jako zachwycającą w Carey, to to samo uważał za irytujące w jego ojcu. Obok Adena, przyjaciel Carey’a krokodyl wyglądał jak malutki gekon. Aden przytaknął swojemu synowi. - Muszę z tobą porozmawiać na osobności. - Wszystko co możesz powiedzieć Carey'owi, możesz też podzielić się ze mną, to mój partner. – Broden skrzyżował ramiona na piersi. Nie ma mowy by zostawił swojego pantera z jego psychopatycznym ojcem, pomimo jego widocznej sympatii do syna. Aden nie byłby pierwszym ojcem, który zabiłby swoje młode. Ten mężczyzna wibrował przemocą. Aden zignorował Brodena i nie odrywał swoich oczu od syna, czekając na jego odpowiedź, jakby wypowiedź Brodena nie miała znaczenia. - W porządku tato. – zgodził się Carey. - Martwe ciało zostało pozostawione pod bramą tego ranka. Przyjechałem tam pierwszy to było ostrzeżenie. Greben Wolf Pack nastaje na ciebie. Zgaduję, że to ma coś wspólnego z pracą dla tego faceta. – Aden wskazał pogardliwie Brodena. - Czy można pozbyć się ciała? Eaton nienawidzi oglądać trupów! – pękł Carey. Aden kiwnął głową.

47 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Nie martw się powiedziałem chłopakom by pozbyli się dowodów. Złapałem jego prawko. – Wyciągnął portfel z kieszeni I rzucił go Carey'owi. Broden chwycił go i otworzył klapkę. - Czy to Tony? – zapytał Carey - Tak. – Broden nie próbował go oszukiwać. Oboje podejrzewali kto to może być jak Aden wspomniał o trupie. - Zastanawiam się dlaczego to zrobili. - Bo ja zablokowałem ich hakowanie Oni używali go by dostać się do naszego systemu. Chyba zorientowali się, że to nie działa i nie mogli go już wykorzystać. – odpowiedział Carey. - Dlaczego on poszedł do nich w pierwszej kolejności? – zapytał Broden. – Miał dobre życie. Stabilną dumę i dobrą pracę, czego jeszcze mógłby chcieć? - Może miał długi, o których nie wiedzieliśmy. – zaoferował Carey. – Nigdy nie wiemy wszystkiego o cudzym życiu. Każdy ma jakąś rzecz do ukrycia. Broden poczuł opór na takie wyjaśnienie. - Musisz wprowadzić się do mnie na tę chwilę. Nie możesz wrócić do domu, wataha Graben wie gdzie mieszkasz. Aden prychnął. - Jesteś idiotą, jeśli uważasz, że ma zamiar opuścić swoich przyjaciół. - Hej! Nikt cię tutaj nie zapraszał i możesz to miejsce opuścić natychmiast. – warknął Broden. - Nie mów tak do mojego ojca, on ma rację, nie odejdę od moich przyjaciół. – odpowiedział Carey a jego twarz miała zbuntowany mars. - Dobrze, będziemy musieli znaleźć im apartament. – odpowiedział Broden. Zaczął chodzić gdy snuł plany. Jego umysł pracował lepiej gdy chodził. - Nie zostawię mojego domu. – powiedział Carey przez zaciśnięte zęby. - Czy ktokolwiek widział kogoś dziwnego, kto by się kręcił wokół? – zapytał Aden. Carey zastanowił się. - Harris myślał, że wyczuł dziwnego wilka podążającego za nami ostatnio. - Jeśli wataha Greben nastaje na ciebie, wyślę kilku ludzi by chronili twój dom. – zaoferował się Broden. Rodzina Greben produkowała jeden z najgorszych narkotyków. A nawet kilka, które uzależniały zmiennych. Zarówno zmienni jak i organizacje ludzi byli niechętni do zadzierania z nimi ponieważ nie bali się zatrudniać zabójców by eliminować swoich wrogów. - Znasz ich? – zapytał Aden.

48 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Nie osobiście, ale upewnię się, że Carey jest chroniony. Prowadzę agencję bezpieczeństwa. – tłumaczył Broden, gdy strach ogarniał jego serce. Jak mógł ochronić wszystko, gdy Carey odmawiał pozostania w bezpiecznym budynku. Oczywiście nie jest tak bardzo bezpieczny skoro Aden się do niego włamał. Aden odrzucił głowę do tyłu i serdecznie się roześmiał. - Myślisz, że mój syn potrzebuje ochrony? Chciałem tyko mu powiedzieć, żeby miał oko na wszystko. Będzie dobrze. - Twój brak troski o syna jest przerażający! – warknął Broden. - Mój syn jest więcej niż zdolny do opiekowania się kilkoma zmiennymi. – powiedział Aden, jego wzrok rzucał Brodenowi wyzwanie by zaprzeczył temu oświadczeniu. Broden był bardziej niż szczęśliwy by je podjąć. - On jest człowiekiem. Nie ma szans. – warknął Broden. Carey obrócił się do niego z wyrazem jakiego wcześniej nie widział na jego twarzy. - Mówisz, że jestem gorszy, bo jestem człowiekiem? Czy naprawdę w to wierzysz? Nie mogę dbać o siebie, bo jestem zbyt kruchy? O cholera! - Nie. Mówię, że nie jesteście przygotowani do walki ze zmiennymi. – wyjaśnił Broden. Zagiął pazury by udowodnić swoją rację. Carey odwrócił się i wbiegł z powrotem do sypialni. Aden pokręcił głową. - Wdepnąłeś w kuwetę w tym momencie, koci chłopcze. Aden sięgnął za siebie i zabrał broń. - Co ja zrobiłem? – Broden nie miał pojęcia jak chroniąc Carey'a zrobił coś źle. On nic nie zrobił. Walki ludzi ze zmiennymi były niebezpieczne, wszyscy to wiedzieli. - Zlekceważyłeś mojego chłopca. On nie zostanie z tobą. – Radość w głosie Adena pociągnęła ostatnią napiętą strunę w Brodenie. - Nie proszę o radę anty-zmiennego homofobicznego dupka. – pękł Broden. Aden potrząsnął głową ze smutkiem. To nie zależy ode mnie, człowieku kocie. Nie obchodzi mnie czy mój syn kocha mężczyznę tak długo jak chce tego. Niestety nie wydajesz się wystarczająco silny by go zatrzymać. Carey wrócił ubrany w ubrania z zeszłej nocy. - Chodźmy – powiedział do ojca nie patrząc w kierunku Brodena.

49 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Czekaj! – wykrzyknął Broden – przypiszę kogoś do ciebie by cię pilnował. - Nie przejmuj się Broden. Potrafię zadbać o siebie. – Bez słowa Carey wyszedł z mieszkania. - Jeśli on będzie choćby zadraśnięty będę na ciebie polował. – warknął Broden na Adena. Aden pokręcił głową. - Nic nie wiesz o moim synu. Może powinieneś więcej z nim rozmawiać niż go pieprzyć. Poznanie partnera jest tak samo ważne jak jego zatwierdzenie. Z tymi ostatnimi słowami mądrości Aden schował pistolet za pasek, przykrył go koszulą i opuścił mieszkanie. Jakoś Broden stracił zarówno kochanka jak i szacunek swojego przyszłego teścia. - Cholera – Broden opadł na kanapę pokonany i potarł twarz dłońmi. Po kilku minutach użalania się nad sobą wziął swój telefon i zadzwonił na prywatny telefon komórkowy Isaac’a. - Co jest szefie? – odpowiedział Isaac. - Chcę ustawić ochronę dla Carey Gale. - Co się dzieje? – zapytał Isaac. - On jest celem watahy Greben. Oni zostawili trupa Tonego na progu jego domu. Jego psycho-ojciec myśli, że on może zadbać o siebie. - Przeciwko całej watasze zmiennych wilków? – zapytał Isaac z niedowierzaniem. – To znaczy, wiem że ma kilku zmiennych przyjaciół, ale jest ich tylko trzech i jeden człowiek przeciwko całej watasze. - Wiem. – Broden poczuł się lepiej, że jego przyjaciel zgodził się z jego oceną. Kiedy Carey był ze swoim ojcem, zaczynał myśleć że jest jedyną rozsądną osobą. - Doceniam pewność człowieka, ale czy jesteś pewien, że nie jest szalony? – zapytał Isaac. - Nie do końca. - Jaki jest jego adres? Broden zamarł. - Nie wiem. - Spotykałeś się z człowiekiem I nie wiesz nawet gdzie mieszka? - Nie randkowaliśmy zbyt długo. – zaprotestował Broden. – poza tym to będzie w jego aktach pracownika. Sprawdź go. -Miałeś czas by go oznaczyć. – odpowiedział Isaac.

50 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Wystarczy, że znajdziesz jego adres i ustawisz ochronę. Jeśli mu się coś stanie, nigdy sobie nie wybaczę. – warknął Broden. - Zapewnimy mu bezpieczeństwo. – odpowiedział Isaac wesoło. - Dzięki. – Ulga wypełniła Brodena. Isaac będzie dbał o Carey jak zawsze czego się dotykał z bezwzględną skutecznością. - Nie ma problemu szefie, jestem zainteresowany w odkrywaniu informacji o facecie, w którym się pan zakochał. To znaczy lubię go i wszystkich, i to świetny haker, ale nie dzielimy nic osobistego. - Wiem. – uzgodnił Broden. Kiedy wszystko zostało uzgodnione i zrobione, to uznał ,że naprawdę nie znał dobrze swojego kochanka. Może mógłby się dowiedzieć czegoś więcej o Carey'u i przechować go gdzieś bezpiecznie w tym czasie. - Gdy sprawdzisz jego adres, należy sprawdzić dane o jego ojcu. On przyszedł do mojego mieszkania z pistoletem i wyglądał na takiego co potrafi go używać. Myślę, że ma przeszłość wojskowa lub coś podobnego. Może być nadal aktywny. Nazywa się Aden Gale. - Rozumiem. Wiesz, jeśli Carey się dowie, że prowadzisz śledztwo w sprawie jego ojca, może nie być tak wyrozumiały. – ostrzegł Isaac. – Niektórzy ludzie próbują dowiedzieć się o swoich partnerach przez rozmowę – może kiedyś spróbujesz? - Ustalałeś ten punkt widzenia z ojcem Carey’a, jesteście zgodni w tym względzie. – zauważył Broden. - Właśnie pozwalam ci zobaczyć, że może masz złe podejście do tej całej sprawy. Rzekł Isaac. - Carey jest moim partnerem. Wybaczy mi. – Broden miał pewność, że jego kochanek doszedłby do siebie po swoim gniewie. On by nie musiał?

Carey wciąż dymiąc wszedł do swojego domu dwadzieścia minut później z ojcem na piętach. Eaton, Denton i Harris wylegiwali się w rezydencji, jedząc pizzę i skrzydełka. Skrzywił się na zmiennego orła. - Nie czujesz się kanibalem podczas jedzenia czegoś ze skrzydłami? Eaton roześmiał się. - Myślę, że mogę pokonać każde skrzydlate tabu. Zresztą widziałeś mnie jedzącego kurczaka, nie wspominając o tym, że orły polują na mniejsze ptaki.

51 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- To prawda. – Carey usiadł obok Eatona. – I za każdym razem trochę mnie to przeraża. Denton i Harris roześmiali się, podczas gdy Eaton pokręcił głową. - Czy zabezpieczyliście dom, tak jak wam mówiłem? – zapytał Aden zmiennych. - Tak, sir. – odpowiedzieli jednocześnie. - Okna są zabezpieczone. – powiedział Denton. - Ogród ma pułapki. – dodał Harris. - Ponownie skalibrowaliśmy kamery bezpieczeństwa. – przemówił Eaton. - Dobrze. Mój pobyt tutaj nic nie da, ale zwrócę baczniejszą uwagę na ciebie. Wiesz jak się ze mną skontaktować, gdy wyniknie jeszcze jakiś problem. Zawsze możecie udać się do chaty, jeśli trzeba będzie uciec. Dodałem trochę pieniędzy na konto, z troską zauważyłem, że jest trochę niski poziom funduszy. – powiedział Aden. -Dzięki tato. Niektórzy ludzie mogą pomyśleć, że Aden był dziwnym rodzicem, który nauczył swojego syna niebezpiecznych rzeczy, ale Carey wiedział że ojciec chciał go przygotować do tego świata gdzie Carey nie był największą i złą rzeczą wokół. Celem Adena było zrobieniem z Carey’a faceta, który będzie ostatnim ze stojących. Mottem Adena było, że nawet najtwardszy facet upadnie gdy mu strzelić w jaja. Ojciec poklepał Carey’a po męsku po plecach zanim wyszedł. Gdy tylko drzwi się za nim zamknęły jego współlokatorzy zaczęli mówić. - Twój tata przeraża mnie – wyznał Eaton. Carey zaśmiał się, a pozostali zmienni pokiwali głowami na zgodę z wypowiedzią Eatona. - Nie musiałeś wracać do domu wcześniej. – powiedział Denton. – Wiedziałeś, że twój tata nas obstawia. Dlaczego zostawiłeś swojego przyjaciela kotka? Upokorzenie ponownie spaliło Carey’a gdy sobie przypomniał postawę Brodena. Był w połowie drogi do zakochania się w facecie, kiedy dowiedział się co naprawdę myśli o ludziach. Carey czuł się jak idiota. - Bo kiedy tata przyszedł by poinformować mnie o nowinach, Broden powiedział mi, że sobie nie poradzę bo jestem człowiekiem. – wyznał Carey. - Och nie. - Idiota. - Cholera! Carey kiwnął głową. - Nie jestem w stanie widocznie zadbać o siebie i potrzebuję mojego wielkiego męskiego zmiennego, który się mną zaopiekuje. 52 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Dobrze by mu było dać kredyt nie ma pewnie do czynienia za często z takimi ludźmi jak ty. Chodzi mi o to, czy on wcześniej nie miał do czynienia tylko ze zmiennymi w przeszłości i że może nie rozumieć, że niektórzy ludzie są bardziej zdolni do zadbania o siebie. – zaproponował Eaton. - Zawsze rozjemca. – Carey poklepał Eatona po nodze. - Nie, on ma rację. – zgodził się Harris. – Jesteś wyjątkowy. Nie każdy człowiek może zdjąć zmiennego. Nie sądze, że należy jeszcze rezygnować ze zmiennego kota. Carey wydał z siebie długie westchnienie. - Czy to źle, że szukam powodów by z nim zerwać? - Dlaczego? – zapytał Denton. – Jeśli on jest dla ciebie dupkiem, mogę się nim zająć dla ciebie. Carey zdjął koszulę by pokazać znak. - On mnie oznakował. - Och – Eaton pochylił się by sprawdzić go bliżej. – On jest ugryziony. Myślałem o tym, że pachnie dziwnie, ale myślałem że to dlatego, że spędza cały dzień z tymi wszystkimi zmiennymi. Carey odepchnął Eatona. - On myśli, że jestem jego partnerem. Denton zmarszczył brwi. - Zmienny kot, nie sądzę, że mają kumpli, jesteś jego partnerem albo nie. Jeśli Broden mówi, że jesteś jego partnerem, nigdy nie pozwoli ci odejść. - Chyba, że go zabiję! – powiedział Eaton wesoło. – To by zakończyło całą sprawę. - Nie zabijać! – pękł Carey. – Nie chcę go zabijać. – Myśl o zranionym Brodenie powodowała, że serca Carey’a biło w panicznym rytmie. - Naprawdę go lubisz. – powiedział Harris z zachwytem dziecka, które odkryło nową zabawkę. - Tak. Bardzo mi się podoba ten idiota. – niechętnie przyznał Carey. - Carey jest zakooooochany. – zaśpiewał Denton. - Zamknij się. – Carey rzucił w niego skrzydełkiem kurczaka. Denton wyszczerzył się i chwycił kawałek w powietrzu gryząc go. Cały duży salon widział jego uśmiech. Dom był stary wiktoriański ze wszystkimi oryginalnymi szczegółami. Ponad 650 m2 przestrzeni, to było zbyt dużo i zbyt wiele do utrzymania. Jednak był on wypełniony wspomnieniami o dzieciństwie i dorastaniu z jego zmiennymi przyjaciółmi. Kiedy Carey rozejrzał się po domu , widział dom pełny wspomnień. 53 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Długa poręcz po której zwykł zjeżdżać w dół do Sali balowej, gdzie babcia uczyła go walca i ogromną kuchnię, w której próbowała ale nie udało się jej nauczyć go gotować. Jego babcia zaprosiła wszystkich jego przyjaciół do swojego domu i obdarowała hojnie całą miłością jakiej mogliby potrzebować. Miała nawet staw słodkowodny w którym Denton mógł pływać ,gdy miał na to ochotę. Oni wszyscy głęboko opłakiwali jej śmierć pięć lat temu. - O czym myślisz? – zapytał Eaton - Wspomnienia. Miałem kilka świetnych lat w tym domu. - Czy myślałeś o tym, komu masz zamiar go zostawić gdy umrzesz? – zapytał Eaton. - Dybiesz na mój dom? - zapytał Carey. Zmiennokształtni żyli znacznie dłużej niż ludzie, i to czyniło sensownym, że jego przyjaciele martwili się o ich dom. - Nie – zaprzeczył Eaton. – Właśnie się zastanawiałem. Nie masz żadnego rodzeństwa. Prawdopodobnie nie będziemy mieć dzieci jeśli jakiegoś nie adoptujemy. A ponieważ negujesz kotka, mam wątpliwości czy chcesz mieć dzieci szybko. - Mam dom podzielony między was trzech. – powiedział Carey spokojnie. - Naprawdę? Cholera. – zapytał Denton - Jesteście moimi najbliższymi przyjaciółmi, kto wie kiedy opuszczę swój dom? - Jeśli zwiążesz się z tym głupim kotem, możesz mieć cholernie długie życie. – warknął Denton. - O czym ty mówisz? – Carey spojrzał na swojego przyjaciela. - Jeśli oficjalnie zostaniesz partnerem kota to wydłuży twoje życie na tak długie jak jego. – wyjaśnił Denton. – Myślałem, że wiesz to o zmiennych. Wiesz wszystko o nas. - Żaden z was nie miał partnera, albo nawet nie oglądał się za nim, więc tajniki miłości mogły wylecieć mi z pamięci. Nie mogę uwierzyć, że chcesz bym zaakceptował go po to bym żył dłużej. Bezwzględne pomysły pochodziły zwykle od sennego niedźwiedzia. Harris przewrócił oczami. - Nie, należy go przyjąć ponieważ jesteś jego partnerem, jedynym jakiegokolwiek będzie miał kiedykolwiek. Fakt, że to wydłuża ci życie to bonus. Carey westchnął. - Nie mogę zdecydować teraz, kiedy jestem pod groźbą śmierci. Gdy skończę z gangiem wilków, podejmę decyzję o Brodenie. - Myślę, że czas wrócić do chaty i sprawić by przyszli do nas.

54 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Rany mam nadzieję, że nikt nie podąża za nami…. – powiedział Denton. Dźwięk kościanego kłapania szczękami napełnił powietrze. Oni śmiali się ze swojego jedzenia jakie planowali.

55 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

ROZDZIAŁ SZÓSTY. Broden

chodził tam i z powrotem po swoim biurze, czekając na aktualizację. Przynajmniej Denton zadzwonił by mu powiedzieć, że jadą za miasto. - Będzie dobrze mamy ludzi śledzących go. – uspokajał go Isaac. - Musze tam iść. Nie lubię zostawiać go bez ochrony. – Broden czuł się nerwowy, gdy tracił Carey'a z oczu. Zwłaszcza, że wiedział, że wataha Greben chciała krwi Carey’a lub jego umiejętności, tego Greben jeszcze nie był pewien. - Czy on nie miał trzech zmiennych ze sobą, w tym zmiennego niedźwiedzia? – Isaac uniósł brew. - To nie pomoże jeśli Greben zabierze ze sobą całą watahę. – zamartwiał się Broden. - Wykonałem kilka telefonów i sześciu chłopców watahy wyjechało z miasta. Myślę, że twój człowiek może sobie poradzić z taką ilością. – odparł Isaac. - Nie zostawię tego przypadkowi. – warknął Broden. - Dlaczego nie dasz mu szansy wykazać się? Mówiłeś, że jego ojciec wyglądał jak niebezpieczny człowiek. Może nauczył Carey’a tego i owego. Możemy mieć oko na główną watahę stąd. Jeśli tylko szarpną łapą wytropimy ich. Jeśli zadziałamy zbyt wcześnie możemy stracić Carey’a na zawsze. Nikt nie chce być uważany za słabego partnera. – rzekł Isaac. Broden opadł na swoja kanapę. - Masz rację. Mówienie mu, że pomyślałem, że jest słabym człowiekiem zapoczątkowało walkę przede wszystkim. Nie ma powodu by potęgować moją głupotę. - Właśnie. – potwierdził Isaac. – Czemu nie pójdziesz do domu i się nie prześpisz? Zadzwonię jeśli coś zacznie się dziać. Nie jesteś w stanie nic dzisiaj zrobić. Broden nie mógł dyskutować z takim rozumowaniem. Był tu przez kilka godzin i nie miał nic do przekazania dla niego. - Dobrze, ale zadzwoń do mnie jak tylko coś usłyszysz. Rozumiesz? - Oczywiście -obiecał Isaac. Zajęty dużym ruchem ulicznym Broden przeklinał większość drogi. Otwierając mieszkanie wściekły na Carey’a i wściekły na watahę Greber poczuł dziwny zapach kiedy było już za późno. - Och wspaniale, myślałem że to będzie trudne. – powiedział jedwabisty głos. Ostry ból przeszył szyję Brodena, zapach wilka wypełnił jego nozdrza. Cholera stał się jedną z tych bohaterek zbyt głupich by żyć. Wszystko czego potrzebował to ostatni widok pary dziesięciocentymetrowych obcasów i ciemny las w którym 56 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

przepadł. Z pewnością był winny Carey'owi przeprosiny. Tęsknota za partnerem owinęła go ,gdy spadał w ciemność.

- Kto chce więcej? – Eaton zapytał wesoło. Trzy ręce poszły w górę. - Cool. Przyniosę rzeczy. – Eaton poruszał się w małym aneksie kuchennym. - Należy do niego zadzwonić. – powiedział Harris. Carey skrzywił się na przyjaciela. - Czemu. Żeby mi wyjaśnił moją rozdzierająca niższość w szczegółach? - Myślę, że za dużo robisz z tym rabanu. – skarcił go Denton. – To tylko mały kotek, nie rozumie swojej kulki przędzy. - To było złe. – Carey skarcił swojego przyjaciela. - No dawaj, zadzwoń zanim on całkiem zmierzwi swoje futro. – Dokuczał mu Harris. - Chłopcy nie dacie mi spokoju dopóki do niego nie zadzwonię? - Nie. – wykrzyknął Denton. - W porządku. – Carey wyciągnął swój telefon komórkowy i wybrał numer Brodena. Telefon dzwonił przed przełączeniem się na pocztę głosową. - On nie odpowiada., Ech. – Carey wyłączył telefon. Brak odpowiedzi zaniepokoił go, Broden zawsze odbierał jego telefony. - Może on używa kuwet? – skomentował Denton - Skończę z tobą, jeśli w końcu nie darujesz sobie tych żartów z kotów. – zagroził Carey. - Tak, Carey. – Denton i Harris powiedzieli jednocześnie. Carey nie dał się oszukać ich skruszonym fałszywie spojrzeniom. Wiedział, że zaczną ponownie. Wycie wypełniło powietrze, dźwięk szybko został podchwycony przez inne wilki. Eaton wszedł z powrotem do pomieszczenia. - Cieszę się, że nie zacząłem wycinać tych piekących prawoślazów lekarskich ponieważ nie znoszę takiej dewastacji. Kolejna runda wycia. Eaton przechylił głowę, podobnie jakby to zrobił jego orzeł. - Słyszę sześć. Carey zwinął dywanik i pociągnął za żelazny pierścień osadzony w podłodze. Otwarcie włazu ujawniło drewnianą drabinę prowadząca w dół. Zapach cedru

57 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

i kurzu wypełniał ich nosy. Ojciec Carey’a odkrył piwnicę, gdy już kupił chatę. Wyglądała trochę lepiej niż dziura w ziemi. Wraz z Carey'em dodał lepsze ramy podłogę cedrową i wiele, wiele haczyków na broń. Pociągnięcie za przewód zapalało samotną żarówkę. Rzędy broni i stosy amunicji wypełniało ziemiankę. Była nawet skrzynia z nożami i kilka łuków, ale zbiór broni był na tyle obfity, by zdjąć wilka lub nawet dwa lub wbić żądła w ich tyłki. Carey wziął ulubionego nowego Glock’a, wypełnił kieszenie pojemnikami z amunicją i był gotowy wyjść na polowanie. Carey wspiął się z powrotem po drabinie zadowolony ze swojej kolekcji. - Gotowy miękki człowieku. – zapytał Denton. - Postaram się nie złamać paznokcia. – odparł Carey wsuwając pierwszy magazynek. Rozeszło się skrobanie do drzwi. Carey uniósł brew i spojrzał na Harrisa, który wzruszył ramionami. - Jasne, czemu nie. Jeśli chcą by to dla nas było łatwe. Wilki w chacie, to trochę jak strzelanie do ryb w beczce, niezbyt angażujący sport. Harris otworzył drzwi. - Cześć. Umięśniony postawny mężczyzna ubrany w dżinsy, podkoszulek i całe mnóstwo nastawienia, że to miejsce należy do niego. - Który z was to Carey Gale? - To ja. – Carey uniósł rękę w geście. - Przyszedłem tu by dać ci szansę na pracę dla Johna Grebena. Jego ostatni komputerowiec okazał się niekompetentny. Jako zapłatę oszczędzimy ci życie oczywiście. – wyjaśnił wilk, jakby robił Carey'owi wielką przysługę. - Przykro mi, ale jak masz na imię? – zapytał Carey. - Frank Greben, John jest moim bratem. – Frank zmrużył oczy. - Nie mam zamiaru być komputerową dziwką, więc możesz wrócić do swojego mistrza i powiedzieć mu, że się nie powiodło. – Carey wykonał ruch fotografowania z ręki. - Myślisz, że twoi mali przyjaciele mogą pomóc? Mogę zabić ich pstrykając tylko palcem. – zadrwił Frank Carey strzelił w nogę Franka. Fran krzyknął i złapał się za krwawiącą ranę. - Zabiję cię. Carey przewrócił wilka dobrze wymierzonym kopniakiem.

58 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Jest coś o czym możesz nie wiedzieć, mój ojciec jest w siłach specjalnych. Nauczył mnie wielu rzeczy o skórowaniu zwierząt. Teraz opuścisz to miejsce miło i powiesz liderowi watahy by poszedł do piekła, lub ja zapoluję i zabiję cię. Wilki zawyły. - Moja wataha cię zrani. – ostrzegł John. - Lub ja mogę ich wystrzelać, naprawdę jestem dobrym strzelcem. - On jest dobry. – potwierdził Denton. - A co z moja nogą? – jęknął Frank. - Przesuń się. – Carey wzruszył ramionami obojętnie. - Nie przesunę się przed tobą! – zawołał Frank. - To wyjdź na zewnątrz. Nie obchodzi mnie to. – powiedział Carey. - Jak mam się tam dostać? – Frank wskazał na swoją nogę. - Mogę w tym pomóc. – Harris podniósł zmiennego wilka. Eaton rzucił się do przodu i otworzył drzwi. - I po tobie. – Harris rzucił Frankiem przez drzwi. - Piękna odległość. – Eaton klepnął go po ramieniu. - To szkolenie w rzucie kulą, opłaciło się. - Tak myślałem. – powiedział Harris z dumą. Pięć wilków siedzących w kręgu spojrzało na nich z ciekawością. - Powiedz swojemu alfie, że nie chcemy być zmuszeni wybić waszej watahy, ale zrobimy to jeśli nie dacie nam spokoju. – ostrzegł Carey. Harris zatrzasnął drzwi. - Kto chce piwo? – zapytał Eaton. - Och, ja. – powiedział Denton. Pozostali dwaj kiwnęli głowami i kolejka piwa była otwarta. - Jak długo zanim kotek przybędzie? – zapytał Denton. Carey wzruszył ramionami i pociągnął łyk piwa. - Jestem pewien, że będzie tu wkrótce. - Tak sądzisz? – zapytał Eaton. - Absolutnie, ma obsesje na tym punkcie. – powiedział Carey cierpko. - Twoje umiejętności interpersonalne mogą potrzebować trochę pracy. – zaoferował się Denton. - Hmm. Może. – Carey potarł podbródek, jakby to obmyślał. – Nie. To nie może być to. Zadzwonił telefon Carey’a.

59 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Halo? - Carey mamy problem. John Greben porwał Brodena. Mówi, że go zabije jeśli nie dostanie ciebie. Wróć do Seatle i sprowadźmy Brodena z powrotem. – zaproponował Isaac. - Chcesz żebym się oddał w ich ręce? – zdziwił się Carey. Myślał, że beta go lubi, a jeśli Broden dowiedziałby się, że jego beta przekazał go watasze to by go zabił. - Nie bądź idiotą. – skarcił go Isaac. – Chcę, żebyś nam pomógł skopać im ich kolektywny tyłek. Tą drogą nie tylko możesz dostać Brodena z powrotem, ale on będzie musiał zjeść swoje słowa o tobie nie mogącym się chronić … - Lubię twój sposób myślenia, Isaac. –Skomentował Carey. – Będziemy z powrotem w mieście wciągu dwóch godzin. Gdzie chcesz się spotkać? - Zatrzymaj się przed biurem, damy ci trochę broni przed wyruszeniem. – zaoferował Isaac. - To nie jest problem. Gdzie znajduje się wataha? – Carey nie miał pojęcia gdzie znajduje się siedziba watahy. On w zasadzie nie odwiedzał tych miejsc w mieście gdzie zbierały się straszne wilki watahy. Jego ojciec uczył go chronić siebie a nie szukać niebezpieczeństwa. - Chcą zrobić wymianę w Seward Park. Myślę, że oni wierzą, że będziemy mniej skłonni wywołać zamieszanie, jeśli będziemy w miejscu publicznym. – odpowiedział Isaac. - Idioci. Zadzwonię od razu na ludzka policję i powiem im by trzymali wszystko z dala. Zasugerowałbym by iść prosto do siedziby watahy i uderzyć tam, ale kto wie co zrobiliby Brodenowi. Oni mogą go zabić tylko dlatego by dać nam nauczkę. - Zgoda, ale my również nie musimy tam pójść plując bronią. Jeśli wyeliminujesz lidera watahy wilków oni załamują się. Jeśli zabijemy Johna Grebena, to skończy się wszystko szybko. – stwierdził Isaac. Większość watah wilków działała atakuj-potem martw się o szczegóły i były całkowicie pod kontrolą alfy watahy. Mała wolność jednostki lub jej myślenia mogła im pomóc. Jeśli oni wykończą Johna Grebena, oni będą wygrani. - Czy masz jego zdjęcie? - Kogo? – zapytał Isaac. - Johna Grebena – Carey mógł wyciągnąć obrazek z Internetu, ale to by zaoszczędziło mnóstwo czasu, jeśli nie musiałby tego robić. - Tak, wyślę ci. Właśnie wrócił do domu. – przyznał Isaac. - Jesteśmy w drodze. Musimy po prostu spakować się i jechać. – Po wymianie pożegnań Carey odłożył słuchawkę.

60 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Eaton spojrzał na swoje ptasie mleczko i włożył kilka kawałków do ust, co nadało mu wygląd bardziej wiewiórki niż orła. - Kocham ptasie mleczko. –powiedział z pełnymi ustami. - To jest obrzydliwe. – jęknął Denton. – Wiesz, że nienawidzę kiedy rozmawiasz z ustami pełnymi tego czegoś. Eaton wykonał odgłosy podobne do całowania, które bardziej zabrzmiały jak obłąkany skrzek wiewiórki niż pocałunki, dzięki temu wszyscy się roześmiali. - Broden został porwany przez watahę Grebena. Chcą wymienić go za mnie w Seward Park wieczorem. Musimy już wyruszyć. Nikt się nie poruszył. - Której części wyruszyć nie rozumiecie? – zapytał. - Części gdzie myślisz ,że będziemy cię wymieniać za każdego- odpowiedział Harris. - Nie mam zamiaru być wymieniany, to tylko sztuczka, by odzyskać Broden’a z powrotem i zabić ich przywódcę Johna Grebena. Nie będę w żadnym niebezpieczeństwie. – obiecał Carey. - Nie znamy tych kotów na tyle dobrze by im zaufać w tego rodzaju wymianie. Mówię, zanim wyciągniemy ciężką broń. – powiedział Denton. Eaton kiwnął głową i przełknął ptasie mleczko. - Zadzwońmy do twojego ojca.

Ulice miasta lśniły od niedawnego deszczu, kiedy jechali do parku, nadając wszystkiemu oślepiające odblaski, gdy nadjeżdżające samochody błyskały swoimi reflektorami. Wjeżdżając na parking zobaczył, że reszta biura już tu jest. - Jesteś gotowy Carey? – zapytał Eaton. Zmienny orzeł miał włosy związane z tyłu i przykryte czarną czapką, wszyscy w czwórkę mieli kevlarowe kamizelki tyle broni by rozpocząć rewolucję. Carey omal nie opróżnił całej piwniczki w chacie. - Tak gotowy, jak tylko mogę być. – odpowiedział Carey. Miał Glock’a w kaburze pod pachą, SIG schowany z tyłu paska i 38-kę w kaburze na kostce ,plus amunicje w każdej możliwej kieszeni. Jeśli to będzie za mało miał nóż Bowie, który jego tata dał mu na dziesiąte urodziny, ponieważ zgodnie z jego radą, jeśli ktoś wyciąga nóż upewnij się, że twój będzie większy.

61 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Nie było żadnych wątpliwości w głowie Carey’a, że wilki nie miały zamiaru zostawić go przy życiu tylko dlatego, że będzie im potrzebny. Im więcej mogły koty zdjąć tym lepiej dla wilków. Mniej kompetencji było lepsze dla nich na dłuższa metę. - Chodźmy po twojego kota. –powiedział Denton. Jego antypatyczny uśmiech mógłby zmrozić krew, gdyby Carey nie był spłodzony przez bardziej nieustępliwy towar. - Wygląda na to, że wilki trzeba nauczyć dobrych manier – powiedział Harris swoim spokojnym głosem. Nawet wobec nadchodzącej strzelaniny Harris nigdy nie tracił swojego spokoju Zen. Carey widział jak walnął głową w zmiennego nosorożca a potem zjadł spokojnie kanapkę. Tworząc zsynchronizowaną awangardę czterej przyjaciele skierowali się w stronę grupy Isaaca. Oczy bety rozszerzyły się, gdy ich dostrzegł. - Myślę, że nie pierwszy raz bierzesz udział w takim rodeo. – skomentował Isaac. - Lubimy to nazywać regularnym sobotnim popołudniem – odpowiedział Denton. Isaac zlustrował ich sprzęt. - Wojskowa klasa. Jak dostaliście takie rzeczy w swoje ręce? - To niegrzecznie pytać o prezenty, kiedy znajduje się je pod drzewem. – powiedział Eaton nabożnie. Carey stłumił śmiech, bo jego tata dał Eatonowi ten konkretny karabin snajperski z wielką czerwona kokardą dwie Gwiazdki temu. - Masz ukryte głębie, partnerze alfy. Myślę, że nadasz się świetnie. – Oczy Isaac’a świeciły z aprobatą, podczas gdy Carey zastanawiał się czy to dobrze czy nie. - Widziałeś wilki? – zapytał Carey. Isaac kiwnął głową w kierunku pola obok parkingu. - Tam. Carey skiną i obrócił się we wskazanym kierunku, jego przyjaciele otoczyli go z obu stron, Harris po prawej, Denton i Eaton po lewej stronie. Słyszał masowy pęd stóp i przeklinanie jak przez mgłę. Carey trzymał swoje spojrzenie na mężczyźnie stojącym pośrodku pola z tuzinem zmiennych wilków, trzymającego broń wymierzoną w leżącego na ziemi człowieka. Carey mocował się ze sobą czy mógł się wiązać z Brodenem, ale widząc swojego silnego i żywotnego kochanka na ziemi u stóp wilka znał już odpowiedź.

62 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

Kochał Brodena. Każdy jego niezachwiany denerwujący kawałek, a jeśli John Greber zdejmie choćby włos z jego głowy, Carey zamierzał go zabić. - Długo ci to zajęło- zadrwił John. Był przystojniejszą wersja brata, ale jego oczy miały gorszą oprawę. Carey znał ten typ człowieka. – on warczy bez wyraźnej przyczyny, klepie jakieś pierdoły ,by później obwinić ofiarę. Łobuz. Carey wiedział jak się wychodzi na umowach z łobuzami. - Czy twój brat nie powiedział ci, że jesteśmy w drodze? – Carey posłał Frankowi taksujące spojrzenie. John zaśmiał się zimnym dźwiękiem, który trzymał całe ciepło zimowego wiatru. - Powiedział mi, że go postrzeliłeś. - Tak, zrobiłem to. Zabiłbym go ,gdybym wiedział o Brodenie. – powiedział Carey. John uśmiechnął się, a jego oczy zaświeciły ze średnią wesołością. - Lubię cię, jesteś prawie tak samo bezwzględny jak ja. Twoja wadą jest to, że masz bliskich. Jeśli masz ludzi, którzy cię kochają zawsze będziesz słaby. - Dziwne zawsze myślałem że to jest tym co sprawia, że jestem silny. – Carey patrzył na Johna by usłyszeć co ma do powiedzenia, w rzeczywistości oceniał sytuację. - Lubię twój dom. – powiedział John – Podczas gdy tu jesteśmy zdecydowałem zrobić z niego moją nową placówkę. Moi ludzie są tam teraz pomagając w realizacji tego planu. - Jakoś wątpię. - Carey zaśmiał się. Zmieszanie przepłynęło po twarzy Johna. - Nie rozumiem cię, nie jesteś zmartwiony przyjściem tu i byciem otoczonym przez wilki. Nawet z twoim zapleczem jesteś w mniejszości mimo to nie czujesz najmniejszej obawy jak i twoi towarzysze. Wszystkie koty tym śmierdzą. - Czy możemy się za to zabrać? – zapytał Carey znudzonym głosem – Oddaj mojego partnera ,a ja cię nie zabiję. John odchylił głowę do tyłu i roześmiał się. - On jest twoim partnerem? To po prostu staje się coraz lepsze. Niestety to oznacza, że nie mogę go zabić jeśli chcę korzystać z twoich usług. Wiesz co zawrzyjmy umowę. Uwolnię Brodena, a ty przyjdziesz pracować do mnie. - Ja mam kontrofertę. Broden będzie wolny, a ja nie zabiję ciebie. – powiedział Carey. - To jest twoja oferta? A co jak zabiję jednego z twoich ładnych przyjaciół? – John przestawił broń z Brodena w kierunku Eatona. 63 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Nie robiłbym tego. – powiedział Carey. - Dlaczego nie? - Ponieważ mojego strzelca wyborowego świerzbi palec, gdy grożą moim przyjaciołom. – zaproponował Carey. - Strzelec wyborowy! Ha! Nie masz strzelca wyborowego. Za kogo ty się uważasz? – szydził John. - Lance, strzel do orła. – rozkazał John. Wilk stojący po prawej stronie lidera wyciągnął broń i wycelował w kierunku Eatona. Rozległ się w powietrzu suchy trzask. Czerwona rana po kuli pojawiła się w środku czoła Lance, który runął na ziemię. Zanim ją osiągnął Carey wiedział, że już nie żyje. - Czy chcesz spróbować ponownie? – zapytał Carey. John popatrzył na swojego martwego członka watahy. - Mogę zastrzelić Brodena, zanim snajper mnie dostanie. - Możesz spróbować. – zgodził się Carey. Założył ramiona na piersi, gdy czekał na jego odpowiedź. – Możemy też zrobić całą tą strzelaninę jeśli lubisz, ale ten strzelec wyborowy nauczył mnie wszystkiego co umiem. Wygramy, a jeśli nie to wybijemy większość twojej watahy – to wszystko by mieć jednego hakera? Może zechcesz o tym pomyśleć. Zadzwonił telefon Johna. Nie odrywając wzroku od Carey odebrał. - Co to znaczy, że nie możecie zająć domu? Harrisa duże ciało trzęsło się ze śmiechu obok Carey’a. - Cicho, źle robisz. – skarcił go Carey. Broden wciąż się nie ruszał. Carey zastanawiał się czy nadal był pod wpływem narkotyków, czy siniak na czole spowodował utratę jego świadomości. - Wyjmij każdego kogo możesz. Pogadam z właścicielem. – John odłożył telefon z ciągle wrzeszczącą słuchawką. - Problem? – spytał Carey niewinnie. - Twój dom najwyraźniej skonsumował dziesięć moich wilków. –John zbladł. Denton nie próbował ukryć zadowolenia, odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się. - Dom jedzący wilki. – zachichotał Eaton. - Dość! – skarcił swoich przyjaciół . Pułapki, które ustawił ukryły wilki pod ziemią. Trzeba specjalnego kodu by je uwolnić. Jego ojciec zrobił je wiele lat temu kiedy martwił się, że ktoś z jego wrogów może nastawać na życie syna.

64 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Jestem gotowy do wymiany kota na moje wilki. Czy mamy umowę? – John wyraźnie pokazał, że robi to wyłącznie z konieczności. - Transakcja: biorę Brodena i wyślę do domu twoje wilki. - Skąd mam wiedzieć, że dotrzymasz swojej części umowy? – skrzywił się John. - Co ja bym robił z bandą wilków? – spytał Carey. - Trafione. Jeśli nie zobaczę ich w ciągu dwóch godzin wracam po nie. - Powinieneś ich odebrać. – zgodził się Carey. – Z drugiej strony nie będą mieć dobrego podejścia do domu. - Wyślę samochód. – powiedział John kwaśno. -Co zrobiłeś Brodenowi? – Carey powiedział zanim pomyślał, że John nie odpowie tylko po to by zrobić mu na złość. John wyciągnął fiolkę ze swojej kieszeni. - Dałem mu narkotyk. Jeśli podasz mu ten lek jego jedynym problemem będzie ból głowy. Tutaj, łap. Carey z łatwością złapał fiolkę. - Wiesz, jak na człowieka masz całkiem dobry refleks – skomentował John. - Dzięki. Harris weź Brodena. – rozporządził Carey. Zmienny niedźwiedź z łatwością przerzucił zmiennego kota przez ramię. Błysk zwrócił uwagę Carey’a. Isaac wzruszył ramionami. - Nie sądziłem, że uda mi się kiedykolwiek złapać taki obraz. To doskonały materiał na szantaż. - Wyślij mi kopię. – powiedział Carey. Kiwnąwszy głową Johnowi i na fali kociej dumy, Carey zaprowadził swoją grupę do furgonetki. - To było niezadowalająco bezkrwawe. – powiedział Denton z grymasem. - Jeden facet umarł. – wskazał Harris. - No tak, ale wszystko było tak czysto i schludnie. – zaprotestował Denton. Carey śmiał się. - Sorry, następnym razem poproszę o więcej krwi. – powiedział potrząsając głową. Dotarli do samochodu i udali się do domu.

65 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

ROZDZIAŁ SIÓMY. Brodena

obudził najbardziej oślepiający ból głowy i najbardziej wygodne łóżko jakiego zdarzyło mu się używać. Podobne do leżenia na chmurce, materac amortyzował jego ciało a przykrycie dawało uczucie przytulnego gniazda. Mógł łatwo pozostać tu na zawsze. - Dzień dobry leniwy kocie. – najbardziej ulubiony głos Brodena sprawił mu taką przyjemność, że zaczął mruczeć. - Dzień dobry partnerze. – odparł. Jego głos brzmiał zardzewiale i gardło było wysuszone na wiór. - To trochę wody. – powiedział Carey przyciskając mu szklankę do ust podtrzymując mu głowę z tyłu karku ręką. Broden chętnie pił wodę i wciągał zapach swojego partnera. Całe łóżko nim pachniało, do diabła, cały pokój. - Jestem w twoim domu? – zapytał zdumiony Broden. - Jaka jest ostatnia rzecz, jaka pamiętasz? – zapytał Carey. - Ktoś wbił mi coś w szyję. – powiedział Broden. - John Greben znarkotyzował cię i porwał by mnie dostać. – poinformował go Carey. Broden mrugnął na swojego partnera. - Ale jestem tu i ty tu jesteś. Co się stało? - Powiedzmy, że nie wszystko poszło po jego myśli. Rozglądając się po pomieszczeniu Broden nasiąkał architekturą. W przeciwieństwie do jego nowoczesnego, zimnego budynku pokój Carey’a miał ciekawe listwy i jasnożółte ściany z żywymi dziełami sztuki. Miał wrażenie,że meble były z litego drewna a zasłony w oknach mieszały się z kolorami pokoju. W sumie czuło się rdzeń samego domu. - Nic dziwnego, że nie lubisz mojego mieszkania. – dumał Broden. Carey się zaśmiał. - Spałeś kilka dni, czy chcesz coś zjeść? - Brzmi dobrze. – zgodził się Broden. On naprawdę nie chciał wstawać, było mu tak dobrze jak nigdy w życiu, ale musiał skorzystać z toalety, równie dobrze byłoby wziąć prysznic. - Chodź. – Carey wyciągnął rękę, by pomóc Brodenowi wstać. Zmienny kot pozwolił wyciągnąć się Carey'owi z łóżka zawijając ramiona wokół siebie i pociągając go w kierunku drzwi.

66 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Myślę, że lepszym pomysłem jest wspólny prysznic. Oszczędność wody i te rzeczy… - zaproponował Broden. - Hym, bardzo mądry pomysł. – zgodził się Carey. – Idź skorzystać z łazienki, przyjdę jak usłyszę prysznic. Broden pośpiesznie załatwił potrzebę, umył zęby nową szczoteczką jaką znalazł przy zlewie i uruchomił wodę. Po sesji z jedzeniem w tym boskim łóżku byłby jak nowy. Carey pojawił się jak na zawołanie. - Umyć ci plecy? – zaproponował wskazując na wannę. - To prawdopodobnie najlepsza oferta jaką mógłbym dostać. – zgodził się Broden wchodząc do wanny. To była jedna z tych staroświeckich wanien na nóżkach z niezwykle wysokimi bokami. Zasłona otaczała ją, ale kiedy Carey ją podniósł pokazało się okno a za nim różany ogród. - Moja babcia zasadziła ten ogród w hołdzie dla mojej matki. Zmarła rodząc mnie, ale widocznie kochała róże. - Czy twoja babcia jest dalej z tobą? - Nie. Straciliśmy ją kilka lat temu. Zostawiła mi ten dom. - Z tego co widziałem to jest piękny. – powiedział Broden. - Kocham go i kocham ciebie. – Powiedział Carey mydląc ręce. Broden uśmiechnął się. - Czy to znaczy, że masz zamiar zostać moim oficjalnym partnerem? - Pewnego dnia. Nie ma pośpiechu, czyż nie? – zapytał Carey. Broden westchnął kiedy ręce jego partnera biegły po jego ciele rozprowadzając mydło, kojąc go z każdym głaśnięciem. - Bez pospiechu tak długo jak każdy wie, że jesteś mój. - Myślałem o dodaniu kolejnego tatuażu. – powiedział Carey i owinął dłoń wokół erekcji Brodena. - Cokolwiek chcesz – zgodził się Broden – tak długo jak długo mnie zatrzymasz. - Nie chciałbyś się przeprowadzić do mnie? – zapytał Carey. – Moi przyjaciele się nie wyprowadzą. - Nie prosiłbym cię o to. – zapewnił go Broden. - Dobrze, pozwól rozpocząć mi negocjacje. – Bez ostrzeżenia Carey opadł na kolana i Broden zrozumiał, że jego kochane nie miał zamiaru grać fair, co wydawało się mniej ważne przy jego utalentowanych ustach. W krótkim czasie jego orgazm został chciwie wessany przez jego kochanka. Kolana mu się zatrzęsły i Carey wstał by go wesprzeć.

67 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM

Amber Kell To Have a Human

tłumaczyła

- Chodź, człowieku kocie. Wróćmy do łóżka a powiem ci na dobranoc historię o chłopcu, który wychowywał się w tym domu. – namawiał go Carey. Marząc o powrocie do łóżka, Broden pozwolił zaprowadzić się do innego pokoju, by zatrzymać się przed parą w pełni automatycznych karabinów maszynowych z białymi kokardami wokół nich. Wglądały jakby ktoś zapakował ślubne prezenty. - Aww, tato musiał cię polubić – powiedział Carey – on zostawia broń tylko ludziom, których lubi. - Um, to słodkie? - Witamy w rodzinie Broden. – powiedział Carey z uśmiechem. Wyczerpany Broden opadł na łóżko. - Zostawmy broń i chodźmy na małą drzemkę. Potem możemy zbadać co dwóch dorosłych mężczyzn może robić w tak wygodnym łóżku. To jest randka. – zgodził się Carey. Broden wszedł do łóżka i przytulił swojego partnera. Dziś chciał tylko leżeć i być z Carey'em. Jutro może się martwić o szczegóły powiązania ich życia razem.

68 | S t r o n a

b e t o w a ł a OkuLArNIcaM