Amber Kell - Moon Pack Series 01- Attracting Anthony

Attracting Anthony Moon Pack Series , BOOK 1

Tłumaczenie – Filipina_86 Monis 1

OSTRZEŻENIE.

Historia zawiera sceny seksu męsko- męskiego. Jeśli nie trawisz tego typu opowieści- nie czytaj.

Anthony stracił miłość swojego życia. Od tamtej pory bał się ponownie zaangażować i poświęcił się tylko i wyłącznie pracy. W końcu przyjaciel namówił go by trochę zaszalał, by wybrał się z nim do jednego z najmodniejszych klubów w mieście. Klubu należącego do przywódcy lokalnej sfory wilkołaków. Tony nie wie jeszcze, że w zadymionym, przesyconym erotyzmem lokalu czeka już na niego nowa miłość- czy tego chce czy nie.

2

-Nie mogę uwierzyć, że dałem ci się na to namówić. –Anthony Carrow rozejrzał się po pomieszczeniu i pomyślał o wyjściu. Włożył cały swój wysiłek, żeby nie rozdziawić ust, jak ryba wyrzucona na brzeg. Czuł, że zwraca na siebie uwagę w swoich skórzanych spodniach i bez koszuli. Strój odkrywał zarówno jego przekłuty lewy sutek, jak i znakomity pamiątkowy tatuaż na plecach. Uczucie wyblakło, gdy uświadomił sobie, że więcej ludzi niż na niego patrzy na młodego mężczyznę, który przechodził obok ze smyczą przymocowaną do uprzęży wokół penisa. Smyczą trzymaną twardą ręką przez szczupłego mężczyznę ze srebrzystymi włosami i w modnym garniturze, który szedł z płynną gracją zmienno kształtnego. W rzeczywistości pod swoim magicznym przebraniem zwracał mniejsza uwagę niż dziesiątki innych mężczyzn stojących wokół, jakby czekali na swoją kolej do wzięcia udziału w konkursie Pan Piękny. Myśl, że to wszystko było okropną pomyłką brzęczała w głowie Anthonego z oszałamiającą wściekłością. Jego emocje wibrowały tak głośno w jego głowie, że sam był zaskoczony, że dźwięk nie odbił się echem od sufitu zatłoczonego baru. Spanikowany odwrócił się do ucieczki. Wielka ręka zacisnęła się na jego ramieniu zatrzymując go w miejscu. -Żadnej ucieczki. Obiecałeś, że ze mną przyjdziesz i obaj wiemy, że musisz częściej wychodzić. – powiedział Steven, najlepszy przyjaciel Anthonego, jego oczy podążały w ślad za parą, aż przeszli obok. -Prawie się nie umawiałeś odkąd zmarł Drew. Nawet z twoim aktualnym wyglądem przykujesz czyjś wzrok. – Błysnął życzliwym uśmiechem. -Chociaż doceniam wysiłek, że nie chciałeś przyćmić mnie swoją olśniewającą urodą. Mam jednak przeczucie, że było to bardziej, żeby się ukryć niż żeby mi w jakikolwiek sposób pomóc. Tony zdławił śmiech na widok smutnej miny Stevena. Mimo, że zgodził się towarzyszyć przyjacielowi do klubu, rzucił mocne zaklęcie tłumiące na swój wygląd, by nie mógł wyróżniać się zbytnio z tłumu. Nie potrzebował masowego pędu w swoim kierunku podczas swojego pierwszego wyjścia. Zaklęcie stępiło jego lśniące złote włosy do brudnego blond i jego naturalnie błyszcząca skórę do jasnego brązu. Rysy zwykle zapierające dech stały się szorstkie pod ciężarem magii zmieniającej jego zazwyczaj piękną twarz w miłą 3

dla oka ale nie godną zapamiętania. Wszystko inne pozostawił tak jak stworzyła to natura. Był teraz wystarczająco atrakcyjny, żeby zdobyć mężczyznę ale nie wystarczająco zachwycający, żeby przyćmić swojego przystojnego kolegę. Myśl o ponownym umawianiu się wywołała rozdzierający ból w klatce piersiowej Tonego. Ci mężczyźni byli olśniewający, wręcz seksowni, ale żaden z nich nie był Drew. Obrazy jego zmarłego kochanka przeskoczyły mu przed oczami jak ruchomy film, odrzucając jego obojętność, żeby ujawnić głęboką stratę grożącą zatopieniem. Biorąc głęboki oddech Tony ustabilizował swój puls i zmusił się do uspokajającego uśmiechu mając nadzieję, że oddali zmartwiony wyraz w oczach Stevena. Niewątpliwie trzy lata to dostatecznie dużo czasu. Mógł to zrobić. Był gotowy. Jeśli powtórzy to sobie jeszcze kilka razy, może stanie się to prawdą. -Nie prosisz mnie, żeby więcej wychodzić. Przywlokłeś mnie tu bo potrzebujesz moralnego wsparcia w polowaniu na partnera wilkołaka. Czemu chcesz życiowego partnera jest dla mnie niezrozumiałe. On stracił swojego przez zawał serca. Tony nie chciał sobie wyobrażać co by się stało, gdyby Steven znalazł i stracił swoja miłość. Wilki łączyły się w pary na całe życie, mogło to być dobre albo złe, w zależności od partnera. -Masz coś przeciwko wilkom? – Ton Stevena był równie prowokujący jak każdego dzikiego wilka, jego oczy w klubowym świetle były zdziczałe. Tony czuł zawstydzająca liczbę spojrzeń skierowanych na niego. Świetnie, właśnie tego mu było trzeba, obrazić pokój pełen nadprzyrodzonych sił. W pobliżu zabrzmiał niski warkot. -Nie bądź idiotą, Jesteśmy przyjaciółmi od zawsze. Jeśli miałbym jakiś problem z wilkami, już byś o nim wiedział. Mam coś przeciwko towarzyszom życia. -Oh nie zaczynaj z tym. –Głos Stevena nie był nieuprzejmy ale w jego tonie była zasadnicza stanowczość mówiąca Tonemu, że jego najlepszy przyjaciel tracił cierpliwość. -To, że zmarł twój kochanek nie znaczy, że nie możesz znaleźć innego. Poza tym jeśli nie zaczniesz się znowu umawiać twoi rodzice interweniują, poznałem twoich rodziców i śmiertelnie mnie wystraszyli. 4

Tony zadrżał na myśl o swataniu przez swoich rodziców. -Ostatnim razem umówili mnie z wróżką. Steve parsknął. -Myślałem, że nie lubisz etykietowania. -Nie, rzeczywiście był wróżką, wiesz z Krainy Wróżek. To przykuło uwagę Stevena. -Co się stało? Tony wzruszył ramionami. -Powiedzmy tylko, że to nie wyszło. – Nie miał zamiaru na nowo przeżywać nieprzyjemnych szczegółów tej randki w ciemno nawet dla najlepszego przyjaciela. Magiczni książęta byli bardzo drażliwi. -W każdym razie to tylko udowodniło, że nie byłem gotowy na randki. -Pieprzyć to Tony, minęły prawie trzy lata. Nawet jeśli nie chcesz towarzysza życia jest tutaj mnóstwo gorących facetów do poderwania. Do diabła, nawet jeśli nie znajdę tego „jedynego” samo wybieranie będzie zabawą. Steve odwrócił Tonego, żeby na niego spojrzał, jego niebieskie oczy były pełne współczucia. -Rozumiem, że straciłeś swoją bratnią duszę, ale nie możesz przez resztę życia pozostać obojętny. Tony odwrócił wzrok gwałtownie mrugając. –Wiem, nie będę. To po prostu trudne. Westchnąwszy rozejrzał się po klubie. Był to teren łowiecki wilków, gdzie zmienno kształtni i inni nadprzyrodzeni przychodzili, żeby znaleźć życiowych partnerów i partnerów seksualnych. Skrajnie ekskluzywny klub, gdzie nie każdy mógł dołączyć. Tony wiedział, że Steven musiał przejść szczegółową analizę, żeby otrzymać członkostwo i być wpisanym na zatwierdzoną listę gości. Tony był jednym z garstki znajomych, którzy na niej byli. Gdziekolwiek spojrzał mężczyźni i kobiety tańczyli, pili i robili rzeczy zwykle nie dozwolone w miejscach publicznych. Były pewne zalety posiadania prywatnego klubu i dopóki pieniądze nie zmieniały właściciela między partnerami, prawie cała reszta była dozwolona między dorosłymi świadomymi swoich czynów. Dziś wieczorem to Steven był na polowaniu.

5

Sam w sobie wilkołak, jego najlepszy przyjaciel pragnął towarzysza życia, ale był nieśmiały wśród innych ze swojego rodzaju. Tony wiedział, że wynikało to częściowo ze względu na fakt, że adopcyjni rodzice Stevena byli w pełni ludźmi i nigdy nie byli w stanie zrozumieć złożonego świata społeczeństwa wilkołaków. Starali się, ale w Internecie nie można było znaleźć dużo faktów, ponieważ zmienno kształtni nie podawali tajemnic nikomu spoza swojego rodzaju albo swoim towarzyszom życia. Rodzice Stevena byli uroczy i ciężko się starali, ale nie byli zmienno kształtnymi. Tony starał się wspierać swojego przyjaciela, ale to było trudne. Część jego duszy umarła wraz z Drew i wątpił, że kiedykolwiek może ją odzyskać. Nie chciał, żeby nadzieje Stevena na serduszka i kwiaty zakończyły się tragicznie jak jego własny romans. Wcale nie było lepsze mieć miłość i ją stracić, to był upadek dla duszy. Mimo wszystko, Steven miał rację, nie mógł pozostać obojętny przez resztę życia a wilkołaki były znane z przejmowania kontroli w sypialni. Nie było niczego co Tony kochał bardziej niż twarda ręka. Z tą myślą na czele rozejrzał się po pomieszczeniu świeżym wzrokiem. Zamiast starać się pozostać ukrytym oceniał innych, żeby sprawdzić czy któryś spodoba się jemu bądź jego nie tak bystremu przyjacielowi. Zauważając zmianę nastawienia przyjaciela Steven podzielił szelmowski uśmiech i para zaczęła grasować po lokalu z nową determinacją.

***

Silver wszedł do klubu z apartamentu menadżera. Chwilę później dołączył do niego Thomas, jego zastępca. -Dziś w nocy jest duży tłum – powiedział z uzasadnioną dumą. To był pomysł jego zastępcy, żeby przerobić starą knajpę na bezpieczny teren do szukania życiowych partnerów dla zmienno kształtnych. Błyskotliwy pomysł, który przyniósł stadzie zaskakująco duże zyski. Silver skinął głową i poklepał Thomasa po ramieniu. -Nasze zyski i członkowie szybko rosną, nawet z naszymi surowymi ograniczeniami prawa wstępu. Zarówno ludziom jak i zmienno kształtnym podoba się pomysł łączenia się w pary na całe życie. 6

-Ludzie to lubią, ponieważ mają zbyt wiele oszustw pośród swojego gatunku. Z kolei zmienno kształtni są genetycznie zakodowani w poszukiwaniu drugiej połówki. Thomas zaczesał swoje ciemne włosy z twarzy elegancką ręką zanim obdarzył szefa pełnym dezaprobaty spojrzeniem. -Zbyt dużo czasu spędzasz sam Silver. Już czas, żebyś znalazł ładnego chłopca i się ustatkował. Silver parsknął. -Nie lubię ładnych chłopców. Ładni chłopcy potrzebują zbyt wiele uwagi. Daj mi przyjemnego przeciętnego faceta w każdej chwili. Thomas parsknął. -To dlaczego ciągle jesteś sam. Jeśli chciałeś przeciętnego mogłeś zejść na parkiet, kiwnąć palcem i po prostu złapać pierwszego w kolejce. Silver uśmiechnął się ironicznie, w jego szarych oczach mignęło rozbawienie. -Powiedziałem, że lubię facetów nie zdziry. Oczy alfy niespokojnie przeszukiwały tłum. Dziś wieczorem wyczuwał jakąś różnicę. W powietrzu było jakieś mrowienie, uczucie magii. Skwierczenie wzdłuż kręgosłupa ostrzegło go o wielkich wydarzeniach unoszących się na horyzoncie. Zmysł wywodzący się z linii jego ojca. Przebiegł wzrokiem parkiet upewniając się, że wszystko idzie gładko i próbując zidentyfikować źródło swojego niepokoju. Nie było żadnych bójek, niechcianego dotyku. Z nawyku zamknął oczy zanim wziął głęboki oddech wdychając zapachy klubu. Jego zmysły najpierw zlokalizowały członków jego stada w gęstym tłumie, kilku było tam, żeby wszystko w klubie szło gładko, kilku innych samemu polowało na towarzyszy życia. Miał zamiar zrezygnować, kiedy to znalazł. Zapach głębokiej, chłodnej łąki przypłynął do niego lekką bryzą. Wyśmienicie. Wypełniło go pragnienie, żeby pobiec w stronę pełni księżyca z żyzną glebą pod jego szponiastymi stopami. Z wysiłkiem powrócił do rzeczywistości. Nie było dobrego terenu do biegania przez kilka kolejnych kilometrów. Silver zamknął oczy i ponownie wciągnął powietrze, odwracając głowę, kiedy zapach przepłynął obok. Nie będąc w stanie się oprzeć alfa warknął. 7

Ktoś w klubie posiadał nieodparty zapach. -Co się stało? – zapytał Thomas, jego wzrok utknął na twarzy alfy. -Czujesz to? -Co? -Niebo. Wzrok Silvera wylądował na ciemnowłosym mężczyźnie w ciasnych dżinsach i czerwonej koszuli, który szedł dumnym krokiem przez parkiet z podążającym za nim niczym nie wyróżniającym się mężczyzną z nieciekawymi blond włosami, słodkim tyłkiem i zapachem z najgorętszych snów Silvera. Ruchy blondyna były bardziej jak pełen gracji taniec niż chód jakby muzyka sama w sobie pchała go wzdłuż parkietu. Gładka, lekko opalona skóra pokrywała gładkie mięśnie wyrzeźbione przez hojnego twórcę. Skórzane spodnie, które miał założone zarysowywały tak świetny tyłek, że aż zwilgotniały mu usta. Nie, nigdy nie spotkał Pana Słodki Tyłek, ale teraz przyszedł na to czas. Minęło cholernie dużo czasu odkąd ktoś zwrócił jego uwagę. -Myślę, że właśnie znalazłem Pana Przeciętnego moich snów. – Silver wymamrotał do swojego zastępcy. Kładąc dłonie na drewnianej poręczy, ścisnął ją mocno zanim rzucił się przez balkon. Ze swoimi ulepszonymi zmysłami tancerze umknęli kilka sekund szybciej niż się spodziewał. Silver wylądował na niedawno opuszczonej przestrzeni i przedarł się przez tłum, żeby dosięgnąć parę aktualnie rozmawiającą w rogu. Kiedy blondyn odwrócił się, żeby porozmawiać z mężczyzną za nim Silver zobaczył tatuaż w górnej części jego pleców. Jego ulepszony wzrok pozwolił mu dostrzec słowa – Andrew 2005. Wściekłość przepłynęła przez Silvera, kiedy pomyślał o kimś innym dotykającym eleganckiego blondyna. Wyobrażenie czyichś rąk pociągających za srebrną obręcz, która mignęła mu, zdobiąca jeden z sutków, przyniosło warczenie do jego gardła. Mój Zaborczość wobec tego mężczyzny zaskoczyła go, ale nie zatrzymało go to przez podejściem do pary.

8

-Dobry wieczór panom, jestem Silver Moon, właściciel tego klubu. Nie wydaje mi się żebym miał okazję spotkać waszą dwójkę. Jesteście nowymi członkami? Był raczej dumny z faktu, że po prostu nie chwycił blondyna i nie zaniósł go do swojego legowiska. Potrafi być powściągliwy. Obaj mężczyźni odwrócili się do niego, ale wzrok Silvera spoczął na blondynie. Ciemnowłosy mężczyzna zrobił krok naprzód zwracając jego uwagę. -Miło pana poznać panie Moon. Jestem Steven Dell, nowy członek, a to mój przyjaciel Anthony Carrow, który przyszedł jako mój gość. Próbuję namówić Tonego na powrót do puli randek. -Nie. – Sprzeciw wyrwał mu się z ust. Silver szybko pokrył to uśmiechem. Nie chciał odstraszyć wybornie pachnącego mężczyzny. Tony spojrzał w górę i Silver zobaczył kolor oczu mężczyzny po raz pierwszy. Zdumiewający. Ten zwyczajny mężczyzna miał niezwykłe mieniące się złotem oczy jak uwięzione światło słoneczne. -Czy coś jest nie tak z mężczyznami tutaj? – zapytał Anthony gładkim tenorem, słodki uśmiech rozjaśnił jego zwyczajną twarz. Silver chrząknął żeby wymyślić coś wiarygodnego. Skoncentrował się na brunecie, który wydawał się rzecznikiem ich obu. -Wszystko w porządku z mężczyznami tutaj, ale chyba nie chcesz wskoczyć w cokolwiek, szczególnie jeśli minęło już trochę czasu. Może dołączycie w dwójkę do mojego stolika? Zawsze miło mi poznać nowych członków. – Nie było to kompletne kłamstwo. -W ten sposób wasza dwójka będzie mogła widzieć wszystkich i być zauważona. – Rzucił okiem na blondyna. -Czułbym się źle gdybyś wybrał nieodpowiedniego mężczyznę podczas swojego pierwszego wypadu. Oczywiście Silver nie powiedział nieśmiałemu Tonemu, że nieodpowiednim mężczyzną był każdy poza nim. Zamiast tego wyciągnął rękę i powstrzymał jęk, kiedy dłoń blondyna wsunęła się w jego, żeby ją uścisnąć. Było wiele momentów w życiu Silvera, na które składały się szczególne wspomnienia, ale ten jeden przyćmił je wszystkie. Niecodziennie dotykałeś towarzysza życia po raz pierwszy. 9

Ciepło popłynęło wzdłuż jego ramienia, kiedy dotknął ręki młodszego mężczyzny. Zamiast ją potrząsnąć, podniósł ją do swoich ust umieszczając lekki pocałunek na jej odwrocie. To był ten jedyny. Wiedział o tym równie dobrze, jak o fazach księżyca i radości z dobrego polowania. -Witam w moim klubie – wymruczał. Cholera, jego głos brzmiał tak głęboko jak brzmi zazwyczaj przez zmianą. Steven roześmiał się smutno zanim odwrócił się do przyjaciela z lekkim uśmiechem. -Tony, może zostaniesz tu z Silverem, myślę, że zauważyłem kogoś w moim guście, a nie chce się o ciebie martwić. Silver mógłby go ucałować. Tony posłał mu ostrożne spojrzenie zanim odwrócił się do przyjaciela. -Jesteś pewien Steve? Wiem, że przyjechaliśmy osobnymi samochodami, żebyś mógł się z kimś spiknąć, ale nie chce cię opuszczać skoro byliśmy tu dopiero kilka minut. Ktoś bez ulepszonych zmysłów nie wyczułby drżenia w głosie Anthonego albo strachu wylewającego się z niego falami. Drapieżnik wewnątrz Silvera chciał zanieść słodkiego chłopaka jak zranionego jelenia i pochłonąć go w wygodnym legowisku. Jak się okazało musiał powstrzymać warczenie, kiedy Steven pocałował lekko przyjaciela w policzek i wyszeptał. -Poradzę sobie. Zadzwoń do mnie, jeśli wpadniesz w jakieś kłopoty. Silver nie przeoczył ostrzegawczego wyrazu w oczach Stevena, ale skinął głową opiekuńczemu zmiennemu, żeby wiedział, że będzie uważał na jego przyjaciela. Drugi zmienny nie musiał wiedzieć jak blisko będzie obserwował Anthonego. Tony posłał mu nerwowy uśmiech. -Umm, w takim razie napije się czegoś. Silver próbował wyglądać niegroźnie, co nie było łatwe dla silnego Alfy stada. Co mówi się do mężczyzny, który pachnie tak cudownie, że masz ochotę się na niego rzucić?

10

Delikatnie poprowadził swoją wieczorną przekąskę i przyszłego towarzysza życia do stolika położonego na podeście poza parkietem. Obecnie pusty stolik był zarezerwowany dla niego i jego towarzyszy ze stada. Wyciągnął krzesło dla Tonego zanim usiadł po jego lewej stronie. -Słodki, więc dla kogo jest ten tatuaż? Karmelowe oczy szybko zamrugały. -Mój kochanek Andrew zmarł trzy lata temu. Byłem z nim dwa lata. – nadeszła zagłuszona łzami odpowiedź. Nie mogąc się powstrzymać Silver pogładził ręką ramię mężczyzny. Był tak cholernie słodki, że alfa chciał pożreć go w najlepszy możliwy sposób. Ale myśl o odstraszeniu Tonego trzymała jego wilka na uwięzi. Złapanie towarzysza życia było zawiłym interesem. -Naprawdę przyszedłeś tu, żeby znaleźć nowego kochanka? – głos Silvera był pytający nie oskarżycielski. Chciał, żeby Tony mu się zwierzył, ale nie chciał być nachalny. -Ja...ja chciałem tak jakby się rozejrzeć. – Tony zamrugał pozbywając się wilgoci ze swoich pięknych oczu, ściskając w trakcie za serce Silvera. -Zmęczyło mnie bycie samotnym. Steven uważa, że powinienem częściej wychodzić. -Przykro mi, że straciłeś swojego kochanka. Nie było mu aż tak bardzo przykro, ale słodki chłopak był wyraźnie zmartwiony. Silver pozwolił, żeby sympatia błyszczała w jego oczach. Zazwyczaj ważne było wydawać się silnym i niewzruszonym, jako, że wilki atakowały najsłabszych w stadzie, ale chciał, żeby ten młody mężczyzna wiedział, że czuje jego ból. Nie życzliwy na tyle, ze chciałby z powrotem jego kochanka, ale niemniej sympatyczny. Tony skinął głową, kiedy przełknął łzy z widocznym wysiłkiem. -Minęły trzy lata. Steven ma rację, muszę iść naprzód. -Steven brzmi jak dobry przyjaciel. Tony kiwnął głową. -Uratował mnie, kiedy zmarł Drew. Naprawdę chciałem pójść z nim. Silver mocno chwycił ramię Anthonego. -Bardzo się cieszę, że tego nie zrobiłeś. 11

Młodszy mężczyzna rzucił mu drżący uśmiech. -Ja też. Silver nie tracił czasu. Jednym płynnym ruchem owinął ramię wokół Tonego przyciągając mężczyznę bliżej. Zaskoczony, Tony omal nie spadł z krzesła. -Ostrożnie kochanie. Chcę tylko, żebyś wiedział, że ci współczuję. Tony spojrzał w dół. -Tak, właśnie widzę. Silver roześmiał się głośnym, gromkim śmiechem, który rozniósł się po klubie i zwrócił uwagę jednego z jego stada. Farro, szczupły mężczyzna z kasztanowymi włosami, trzeci w hierarchii po Thomasie, podszedł do nich. W jego oczach odbijało się kokietujące światło, kiedy spojrzał na parę. -Cześć Silver, kim jest twój przyjaciel? -Farro to jest Anthony, który próbuje przeboleć stratę kochanka. Anthony to jest Farro jeden z moich najstarszych znajomych. Światło w oczach Farro przygasło, również stracił ukochanego członka rodziny w zeszłym roku. -Przykro mi to słyszeć Tony. Jak dawno temu umarł? -Trzy lata. Mimo, że nie spadły, Silver mógł usłyszeć łzy w głosie Tonego. Drugi wilk posłał Tonemu pełen współczucia uśmiech. Kiedy Tony uniósł głowę Farro zaświecił szelmowskim szerokim uśmiechem dla swojego Alfy. -Jeśli szukasz nowego kochanka będę szczęśliwy, jeśli będziesz się mnie trzymał i pozwolisz mi przygotować ich dla ciebie. Farro zrobił krok do przodu i pogłaskał włosy Tonego w kojącym geście. Niski pomruk zawibrował w piersi Silvera, kiedy ktoś inny dotknął tego co było jego. Drugi wilk zbladł zanim ukłonił się i przechylił głowę w geście uległości. -Z drugiej strony Silver może się tobą zająć. Jest bardzo opiekuńczy względem przyjaciół. Z szybkim uśmiechem i pokornym schyleniem głowy mężczyzna szybko odszedł. 12

Bystry człowiek. Było kokietowanie i było wyrwanie gardła przez rozwścieczonego Alfę. Silver podjął dodatkowe działanie, żeby ukryć dziki szeroki uśmiech, kiedy słodki chłopiec spojrzał w jego stronę. -Z pewnością mu się śpieszyło. Silver wzruszył ramionami. –Może przypomniało mu się, że ma coś do zrobienia. Silver zanurzył się w umyśle drugiego mężczyzny zadowolony, kiedy dowiedział się, że pomimo konsternacji zachowaniem Farro nie żałował, że mężczyzna odszedł. Tylko Alfa mógł czytać w myślach i właśnie w takich momentach czerpał przyjemność z takiego przydatnego talentu. Karmelowe oczy zwróciły się w jego stronę i zamrugały, jak gdyby wyczuwały wtargnięcie. -Pozwól, że zamówię ci drinka słodziutki, obiecuję, że będę się w większości zachowywał. Usta Tonego zadrgały w początkach uśmiechu. Silver obrał sobie za cel wieczoru, żeby zobaczyć ten uśmiech w pełnej krasie. -W większości? -Cóż, nie mogę obiecać niemożliwego. – Pozwolił, żeby jego wzrok prześlizgnął się po całym tym obnażonym ciele. -Ostatecznie jak długo mężczyzna może opierać się pokusie? A niech to, dołeczki. Silver pławił się w blasku tego pięknego uśmiechu, jego ciało stwardniało na ten widok. Szybko zamknął usta, zanim jego kły mogły się wysunąć. Namiętność sprowadzała czasami jego kły do oznakowania towarzysza życia. Nie chciał odstraszyć słodkiego, słodkiego mężczyzny, który wkrótce będzie jego. Co dziwne, im więcej czasu z nim spędzał, tym mniej zwyczajnie wyglądał młodszy mężczyzna. -Dobry wieczór panu, czy mogę coś podać? 13

Młody mężczyzna ubrany w czerwone i czarne kolory klubu podszedł. -Dobry wieczór Kevin. – Silver pozdrowił swojego pracownika błyskawicznym rzutem oka, zanim skupił się ponownie na Anthonym. -Poproszę kieliszek whisky. Co byś chciał, kochanie? -Dwa razy tequila z cytryną i solą proszę. – Powiedział Tony do kelnera, błyskając kolejnym uśmiechem z dołeczkami. Silver oparł się pokusie warknięcia. Uśmiechy z dołeczkami powinny być wyłącznie dla niego. -Niech będzie jedna tequila i piwo. – Silver zmienił zamówienie, -nie chcę, żebyś był pijany. Tony spojrzał na niego gniewnie. -Jednak nie jesteś moim władcą, żeby mówić mi co mam robić. Kevin dyskretnie odszedł podczas ich sprzeczki. Silver chwycił podbródek Tonego w łagodnym, lecz silnym uścisku. -Ale nim będę. Ważne jest, żebyśmy zaczęli, jeśli mamy kontynuować. Wyszarpując podbródek z uścisku Silvera, Tony zapytał zwodniczo cichym głosem. -Kto powiedział, że będziemy cokolwiek kontynuować? -Nazwij to przeczuciem. – Silver wsunął ręce we włosy Tonego przyciągając go bliżej. Bez dania mu szansy do sprzeciwu zawładnął delikatnie ustami Tonego.

***

Tony mógłby się oprzeć szorstkiemu gnieceniu ust, ale nie temu. Czułe otarcie skóry o skórę, para jędrnych ust, słodka i nakłaniająca pod dotykiem jego języka. W jego ciele zaczęło wirować ciepło, płonął jak morze ognia dla zachwycającego starszego mężczyzny. Kiedy Silver przyciągnął go bliżej, naciskając jego nagą klatką piersiową na siatkową koszulę drugiego mężczyzny, pozwolił, aby wydobył się z niego niski jęk. Wypełniła go potrzeba. Nawet z Drew namiętność była błyskawicznie gorąca, nie ta delikatna tęsknota, która chwytała go ostrymi szponami głodu. Jakby jego ciało miało umrzeć pozbawione dotyku tego mężczyzny. Kiedy Silver uniósł 14

usta, Tony podążył za nim zdeterminowany dostać więcej tych ust smakujących jak raj. Twarde ręce zatrzymały go. -Proszę – jęknął słabym głosem, który ledwo poznawał jako swój. Miękkie usta Silvera ledwie otarły się o usta Tonego zyskując kolejny jęk. -Nie denerwuj się kochanie. Możesz mieć wszystkie pocałunki, jakich zechcesz. – obiecał ciemny aksamitny głos. -Powiedz tylko, że będziesz mój. To przywróciło Tonego do rzeczywistości. Co on robił? Prawie uległ kompletnego nieznajomemu? Trochę czasu minęło odkąd zmarł Drew, ale pamiętał proces bycia wolniejszym, bardziej znaczącym. Ostrożny taniec, żeby sprawdzić, czy dwoje ludzi dopasuje się w łóżku i poza nim. Obce, szare oczy Silvera trzymały jego własne w niewoli. -Chcesz do mnie należeć. Wiem to. – powiedział Silver, jego głos zachwycający w swoim przekonaniu. -Wasze drinki. – radosny głos kelnera przerwał trans, w który się zapadał. Co to wszystko do cholery miało znaczyć? Podarował kelnerowi uśmiech. -Dziękuje. Tony polizał swoją skórę, posypał ją solą, zlizał sól, łyknął kieliszek i przegryzł cytrynę. Kombinacja smaków trafiła mu do głowy z przyjemnym buczeniem, kiedy powoli sączył luksusowe piwo z importu. -Wezmę jeszcze kieliszek. – powiedział kelnerowi, który obserwował go z szerokim uśmiechem. -Nie, nie weźmie. – Silver cofnął ponownie zamówienie. -Idź obsłuż kogoś innego. Kelner opuścił ich bez oglądania się za siebie. Tony prawie się sprzeciwił, ale spojrzenie drugiego mężczyzny powstrzymało go. -Za długo byłeś bez władcy mój słodki. Ciągle próbujesz myśleć samodzielnie. -Kto powiedział, że potrzebowałem władcy. – zakwestionował Tony. Nie miał zamiaru ulec temu całkowitemu nieznajomemu bez kilku odpowiedzi. Facet mógł być najgorętszym towarem w klubie, ale Tony był ostrożną osobą. 15

Niestety ostrożność zniknęła przy srebrzystych szarych oczach i zestawie gorących mięsni brzucha, które mógł prześledzić przez koszulę. -Ja. Mogę powiedzieć dzięki słodkiej tęsknocie w twoich oczach, że potrzebujesz kogoś, kto przejmie kontrolę. Silver pochylił się do przodu i wziął usta Tonego we władczym pocałunku, który domagał się wszystkiego a dawał jeszcze więcej. Ogień przebiegł mu po kręgosłupie, kiedy potrzeba płonęła w nim jak ognisko. Tony odsunął się niechętnie uwalniając się delikatnym szarpnięciem z ciasnego uścisku Silvera. -Mogę lubić, kiedy mężczyzna mnie kontroluje, ale nie potrzebuje niczego długoterminowego. Drew był moją duszą i myślę, że nie jestem gotowy na zastępstwo. Przystojna twarz Silvera ściągnęła się. -Nigdy bym go nie zastąpił mój słodki, nikt nie może zastąpić kogoś, kto raz znalazł się w twoim sercu. Duża ręka przycisnęła klatkę Tonego. -Ale będę zaszczycony, jeśli rozważysz umieszczenie mnie za nim. Jeszcze się nie znamy, ale będę szczęśliwy będąc twoją pierwszą zdobyczą w randkowej puli. Tony parsknął próbując nie zakrztusić się piwem. -Nie uwierzyć, że powiedziałeś to z poważną twarzą. -Zbyt sentymentalne? – oczy Silvera oświecał uśmiech. -Tak. Patrząc na przystojną, surową twarz Silvera pragnął ponownie znaleźć się pod ręką dominującego władcy. Od Drew nie ufał nikomu na tyle, żeby oddać kontrolę. Wbrew temu co myślał Steven, nie wstrzymywał się od seksu, po prostu zadowalał się anonimowymi schadzkami i przygodami na jedną noc. Żeby pozwolić się komuś zbliżyć trzeba mieć dużo pewności siebie i odwagi, czego brakowało Anthonemu przed dzisiejszym wieczorem. Po raz pierwszy w długim czasie był skuszony. -Czy możesz mi dać to, czego potrzebuje? Ze strony drugiego mężczyzny nie było żadnego wahania. -Absolutnie. Czy dasz mi szansę? 16

Oto nadeszła decyzja. Mógł to wszystko teraz odrzucić i wrócić do swojego udanego ale pustego życia pragnąc czegoś, co było poza zasięgiem albo mógł zaryzykować z zachwycającym mężczyzną przed nim. -Zgoda. Jeśli jego głos zadrżał pod koniec, obydwoje udawali, że tego nie zauważyli. Jakby zaniepokojony, że może cofnąć porozumienie, Silver złapał go za nadgarstek, podniósł go z krzesła, zawlókł go przez parkiet, przez hol i na górę, krótkim zestawem schodów do tylnego korytarza. Myśli o posiedzeniu i poznawaniu przystojnego mężczyzny lepiej były stłumione przez pośpiech bycia ciągniętym przez namiętnego nieznajomego. Miał niejasne wrażenie kremowych ścian i wspaniałego drewna zanim został przepchnięty przez drzwi i posłany w powietrze. Wylądował z zapartym tchem na stercie dekadenckiego puchu i jedwabistych nakryć. Tony zatonął głębiej w miękkim łóżku, kiedy twarde ciało zakryło go od klatki piersiowej do stóp. Kontrast pomiędzy dwoma wrażeniami odnowił podekscytowanie, które stracił podczas przeprawy. -Myślałem, że najpierw się lepiej poznamy. – powiedział Tony, kiedy zebrał swoje rozproszone myśli na tyle, żeby ułożyć zdanie. Silver uśmiechnął się szelmowsko i pocałował go. -Oh wkrótce poznamy się bardzo dobrze – obiecał. Ześliznął się do jego stóp na skraju łóżka i delikatnie zdjął jego buty, skarpetki i z bardziej szorstkim dotykiem jego spodnie. Wyobrażał sobie, że wygląda tak jak się czuje, jak mężczyzna, który ma być spustoszony. -Myślę, że najlepszym sposobem, żeby zdecydować czy jesteśmy kompatybilni, to przeprowadzić test smaku – wyszeptał Silver. Zanim Tony mógł się sprzeciwić, usta Silvera opadły w dół i połknęły jego penis jednym płynnym ruchem, wyrzucając wszystkie myśli z jego mózgu. Tony stał się istotą złożoną z czystych doznań, kiedy fala za falą pożądanie zawładnęło nim do głębi. Kiedy był już pewny, że wystrzeli, Silver uniósł usta. -Nieee – krzyknął Tony, oczy wypełniły mu się łzami z frustracji. -Jeszcze nie kochanie. Nie, dopóki ci nie powiem. – ręce Silvera głaskały jego uda, przywracając go znad krawędzi. 17

-Zmieniłem zdanie. Silver zamarł. -Chcę tylko aby ktoś mnie wyruchał. Nie potrzebuje władcy. Jego ciemnowłosy Nemezis zachichotał. -Nie martw się kochanie. Wyrucham cię. Ale mylisz się, zdecydowanie potrzebujesz mistrza. A ja nim jestem. -Jesteś pewny siebie, prawda? – zakpił Tony leżąc na komfortowym łóżku. -Zdecydowanie. – powiedział Silver z wilczym uśmiechem. Żądza w oczach Silvera sprawiła, ze stwardniał. Był pewny, że mógłby wbijać gwoździe swoim penisem na żądanie. -Nie martw się kochanie, nigdy nie poproszę, żebyś ryzykował to piękno na jakieś gwoździe. Prawa ręka Silvera ześlizgnęła się w górę i w dół jego penisa wysyłając impulsy potrzeby wzdłuż jego kręgosłupa. Cholera facet może czytać w myślach. Ciało Anthonego mruczało przez kontakt, czyniąc trudnym ułożenie pełnych myśli. Głodny dotyku. Tym właśnie był. Ale jego ciało pamiętało radość innego ciała ocierającego się o jego i to doznanie to było za wiele. -Zaraz dojdę – ostrzegł. -Właśnie, że nie – powiedział Silver twardym głosem, który nie uznawał sprzeciwu. Cudem paląca potrzeba zmniejszyła się do słabego pożaru zamiast nieustającej potrzeby przebiegającej wzdłuż kręgosłupa. Tylko przez sam głos Silver kontrolował go. Co za mężczyzna. -Właśnie tak kochanie – zanucił Silver, kiedy powoli ściągał koszulę ukazując lekko owłosioną oliwkową klatkę z ukształtowanymi mięśniami prawdopodobnie przez bieganie jako wilk. Wszyscy zmienni, których widział byli wysportowani jak Silver. Głód wobec przystojnego mężczyzny rozbłysnął jak morze ognia w jego żołądku. 18

Kiedy Silver rozpiął zamek, Tony ledwo oparł się potrzebie rzucenia się na niego. Chciał zaatakować drugiego mężczyznę z dzikością, która go zaskakiwała. Niski chichot wypełnił powietrze, kiedy Silver podszedł bliżej zanim rozebrał się całkowicie z pozostałych ciuchów. -Niecierpliwy prawda? -Tak, więc przeleć mnie. -Zapomniałeś kto tu dowodzi mój słodki. -Nie ja? – zapytał tony mrugając niewinnie. Usta Silvera ułożyły się w pół uśmiech błyskając białymi zębami w przyćmionym świetle. -Nie ty – odpowiedział. Przesunął jeden palec wzdłuż skóry Tonego od ramienia do brzucha, rozpraszając jego myśli. Tony wstrzymał oddech, kiedy gęsia skórka wzniosła się wzdłuż ścieżki, jaką podążał palec. Potrzeba zjadała go jak głodna bestia. -Proszę Silver, przeleć mnie – błagał. Silver uniósł jedną ciemną brew. -Myślisz, że jesteś wart mojego fiuta. -Nie. Ale przeleć mnie tak czy inaczej. -Oh tak zrobię słodziutki ale później będziemy mieli sesję, która będzie obejmować twój świetny tyłek i nacisk mojej ręki. -Dobry plan – Tony spojrzał na Silvera spod rzęs, skromny wyraz twarzy, który kiedyś sprawiał, że Drew padał na kolana.

***

Silver spojrzał w dół na ucztę leżącą na jego łóżku i prawie przedwcześnie wytrysnął po raz pierwszy w swoim życiu. Nigdy nie miał mężczyzny wyglądającego tak cholernie dobrze. Mógł powiedzieć, że Tony wybuchnie jak tylko wszedł. Ale do diabła, nie było sposobu, żeby mógł kazać dzieciakowi dłużej czekać. Jakkolwiek kochał wykwintnie torturować swoich łóżkowych partnerów Silver nie lubił za 19

bardzo sobie odmawiać. Będą mieli później czas, żeby przedłużać swoją przyjemność, ale teraz musiał ją szybko stępić. -Zmieniłem zdanie. Później ci to wynagrodzę kochanie, ale ten jeden będzie szybki. Mimo, że wiedział, że jej nie potrzebuje, założył prezerwatywę, żeby nie martwić swojego słodkiego towarzysza życia. Silver nie chciał, żeby ich pierwszy raz spowodował jakieś cienie w tych pięknych karmelowych oczach. Później, kiedy Tony będzie wiedział na pewno czym jest, będą mogli obyć się bez tego. Nawilżając dwa palce Silver zanurzył je w gładkim, wytwornym ciele wiercącym się pod nim. -Ahhhh. – krzyknął Tony, instynktownie podnosząc nogi, żeby Silver mógł mieć lepszy dostęp. Znalazł. Silver uśmiechnął się szeroko wiedząc, że jego wyraz twarzy był prawdopodobnie bardziej nikczemny niż dodający otuchy. Nacisnął to miejsce ponownie patrząc z satysfakcją, kiedy Tony ponownie krzyknął. -Mocniej. -W swoim tempie kochanie. W swoim tempie. Usuwając palce Silver zastąpił je swoim penisem, powoli posuwając się do przodu w gorące, chętne ciało pod sobą. Dysząc Tony błysnął swoim własnym drwiącym uśmiechem. -Nie bądź nieśmiały kochanie. Wejdź do środka. Silver wsunął się całkowicie w gorące, gładkie ciało aż po same jądra. -Nie. Jestem. Nieśmiały. – powiedział. Z każdym pchnięciem swojego ciała ocierał się o wyczerpanego Tonego wywołując jego krzyki. -Lubię tylko być pewnym mojego powitania. Szczupłe ciało jego towarzysza życia wierzgało pod jego własnym. -Dojdź – wyszeptał Silver, kiedy kontynuował w kółko wbijanie się w prostatę Tonego.

20

Natychmiastowo posłuszny, Tony eksplodował. Nasienie tryskało z niego ogromnym, wywołującym drżenie ciała strumieniem. Kilka minut później Silver wydał okrzyk i opadł na niego zanim szybko obrócił się na bok, niechętny, żeby wyrządzić krzywdę swojemu młodemu kochankowi. Silver owinął się wokół swojego mniejszego życiowego partnera trącając nosem delikatne włosy z tyłu głowy Anthonego. -Towarzysz życia. – wyszeptał zanim zasnął.

***

Towarzysz życia. Przez ciało Tonego przebiegła panika. Może źle usłyszał. Poruszył się odrobinę chcąc sprawdzić, czy mógłby uciec. Każdy nerw w jego ciele kazał mu umknąć. Silver był zbyt intensywny. Tony nie był gotowy na kolejny związek. Wymówki za odejściem jak kule odbijały się rykoszetem w jego głowie. Poruszając się lekko próbował uwolnić się od swojego większego, silniejszego łóżkowego partnera, ale uchwyt Silvera wzmocnił się i przysunął Tonego bliżej, aż ten na wpół leżał pod większym mężczyzną. -Śpij słodziutki. – wymamrotał Silver głosem szorstkim od snu. Nie było sposobu żeby uciekł przed świtem. Z westchnieniem Tony ułożył się w ciepłym kokonie stworzonym przez zmiennego, pozwalając, żeby komfort gorąca i dobrego seksu zrelaksowały go do snu. O konsekwencje mógł się martwić jutro.

***

Tony obudził się ze strumieniem światła słonecznego ocierającego się o jego policzek. Szybki rzut okiem na zegar przy łóżku powiedział mu, że jest jeszcze wcześnie i nie spóźnił się. Szybkie spojrzenie pokazało, że jego towarzysz z sypialni zniknął. 21

Mrugając ociężale ześlizgnął się z łóżka i podniósł spodnie z wczorajszego wieczora. Wspomnienia Silvera szepcącego mu do ucha poprzedniego wieczora towarzysz życia przyniosły dreszcze spowodowane tylko częściowo przez chłodne powietrze na jego nagiej skórze. Wątpił, że zaborczy zmienny pozwoli mu wyjść stąd bez pożegnania albo dwóch. Po szybkim pociągnięciu nosem Tony uznał, że przyda się prysznic. Mógł wyjść ubrany we wczorajsze spodnie, ale nie musiał pachnieć seksem, szczególnie jeśli wpadnie na innych zmiennych. Szybki prysznic i ukradzioną koszulę później, Tony opuścił pokój w poszukiwaniu Silvera. Mógł nie być całkowicie pewny tej sprawy z towarzyszem życia, ale nieuprzejme było wyjście bez pożegnania się. Jego rodzice nauczyli go czegoś innego. Czy to zapach bekonu wyczuł? Głód ściągnął Tonego schodami w dół i w stronę dźwięku rozmawiających ludzi.

***

Silver wiedział w którym momencie jego kochanek wszedł do pomieszczenia. Zapach jego towarzysza życia był bogaty i pachniał dębem jak w lesie. Wdychając pławił się w zapachu wyśmienitego towarzysza życia i korzennego mydła, uzależniająca kombinacja. -Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, ale pożyczyłem twój prysznic i koszulę. – gładki tenor Tonego przepłynął przez niego jak kojące okrycie. -Kurde, możesz pożyczyć moją jeśli chcesz. – zaczął mówić Thomas z siedzenia naprzeciwko Silvera. Tony był za nim więc Silver był zdezorientowany kiedy jego zastępca wstał chcąc zdjąć swoją koszulę. Thomas pachniał gorącą potrzebą i nie było mowy, żeby ukryć wybrzuszenie w jego spodniach. -On ma moją koszulę. – warknął Silver, ujawniła się jego zaborczość. Jeśli ktoś będzie coś zapewniał jego towarzyszowi życia, będzie to on. -Chodź usiądź obok mnie kochanie i zjedz śniadanie. 22

Potrzeba wypełniła powietrze. Alfie zajęło chwilę, żeby uświadomić sobie, że wydobywała się ze wszystkich dziesięciu członków jego stada zebranych wokół stołu, mężczyzn i kobiet, kiedy wszyscy wpatrywali się w mężczyznę za nim. -Przestańcie się gapić. – warknął. Natychmiastowo posłuszni, członkowie stada patrzyli w jedną stronę, nie patrząc dłużej bezpośrednio za Silvera. -Ale on jest taaaaki piękny. – powiedziała Shara rozmarzonym głosem. Silver parsknął i wyciągnął krzesło obok swojego. -Wydaje mi się, że nie wszyscy napili się jeszcze swojej kawy mój słodki. Usiądź. Shara przygotuj mojego towarzyszowi życia jakieś śniadanie. Blondynka podskoczyła i szybko zebrała tacę wypełnioną większą ilością jedzenia, niż mógłby zmieścić zmienny po pełni księżyca. -Dziękuje. – powiedział Tony, jego słodki głos przebiegł wzdłuż kręgosłupa Silvera osiadając w jego jądrach. Błysk złota przyciągnął uwagę Silvera do mężczyzny siedzącego obok. Zakrztusił się swoją grzanką. -Hej najdroższy, wszystko w porządku. – solidne klepnięcie w plecy pomogło mu przepchnąć kęs chleba. -Kim jesteś? Oczy w kolorze słońca zwężyły się. -Przepraszam jeśli mój wygląd nie jest tak pociągający w świetle dziennym. – zaczął się podnosić, ale Silver zatrzymał go łapiąc go za nadgarstek. -Nie to miałem na myśli. Czemu jesteś taki... – nie mógł dokończyć, nie pod gniewnym spojrzeniem tych pięknych oczu. Przez chwilę myślał, że Tony wyrwie się z jego uścisku. -To było zaklęcie tłumiące. – policzki Tonego zaróżowiły się. -Rzuciłem na siebie czar, żeby nie przyćmić Stevena. Czar? To znaczyło... Thomas rzucił to za niego. -Jasna cholera, on właśnie tak wygląda naprawdę? 23

Silver poczuł, że wszystko w nim się napina. Spojrzał na Tonego jeszcze raz, żeby potwierdzić potworną prawdę. Jego nowy towarzysz życia nie był po prostu ładnym chłopcem, był nieprzyzwoicie pięknym mężczyzną. Nigdy w przeciągu trzystu lat nie widział nikogo mężczyzny czy kobiety bardziej pięknych. Był całkowicie udupiony. Thomas zaczął śmiać się jak głupi. Silver miał ochotę coś zabić, najchętniej swojego zastępcę. -Czy jest jakiś problem? Przepraszam jeśli poczułeś, że wprowadziłem cię w błąd. Słodka twarz Tonego odwróciła się w jego stronę i Silver poddał się potrzebie pocałowania go na dzień dobry. Z ręką zanurzoną w jedwabistych, złotych włosach Silver kontrolował głębokość pocałunku z mistrzowską wprawą. Powoli oddzielił się od Tonego, zmuszając swoje zaciśnięte palce do uwolnienia mężczyzny, który wypełnił puste miejsca w jego duszy. -Nie kochanie. To tylko znaczy, że jesteś czymś więcej niż się spodziewałem. Skoro możesz rzucać czary, to znaczy, że masz jakąś czarodziejską krew? Tony kiwnął głową wysyłając uczucie zimna na dno żołądka Silvera. Czarodzieje ciągle nienawidzili innych nadnaturalnych. -Leśna wróżka ze strony matki. W umyśle Silvera wszystko ułożyło się w logiczną całość. Bogaty leśny zapach, błyszczące złotem skóra i włosy, jaskrawe oczy. Odrobinę się zrelaksował. Leśne wróżki zawsze dobrze dogadywały się z wilkami. Może ostatecznie wszystko się dobrze ułoży. Właśnie kiedy miał zapytać czym był ojciec Tonego, wszedł Parker, najnowszy członek stada. Ciemnowłosy, metr osiemdziesiąt szczupłych mięśni i z dumną postawą młody wilk wszedł do pokoju, tylko po to, żeby zatrzymać się w wejściu. Jego zazwyczaj zarozumiała mina zmieniła się w rozkosz. -Co to za niezwykły zapach?

24

Silver mógł określić dokładny moment, w którym młodszy wilk wypatrzył Tonego. Całe ciało Parkera zesztywniało, kiedy obejrzał towarzysza życia Silvera z góry do dołu, jakby Tony był jeleniem, którego miał zamiar oderwać od stada. -Kim jesteś? – Parker podskoczył do stołu i zanurzył nos w szyję Tonego, wdychając jego zapach. Tony zachichotał. Silver warknął. -Zabierz do cholery ręce od mojego towarzysza życia. Parker szarpnął się do tyłu tracąc swoją śmiałość pod spojrzeniem alfy. -Pprzepraszam. On po prostu tak ładnie pachnie. – nozdrza zmiennego rozszerzały się i instynktownie zaczął przechylać się w stronę Tonego. Ręce Silvera błyskawicznie wyrwały się łapiąc drugiego zmiennego za szyję. -Nie każ mi się powtarzać szczenię. Dotknij jeszcze raz mojego towarzysza życia a złamię ci twoją pieprzoną szyję. -Powoli. Spokojnie kochanie. – delikatny głos Tonego rozszedł się poprzez skórę Silvera łagodząc furię do dającego się kontrolować huczenia. -Nie miał niczego na myśli, jest tylko ciekawskim szczeniakiem. Ręce Tonego sunęły po jego plecach w kojących pociągnięciach. -Puść go kochanie. Muszę zjeść śniadanie zanim pójdę a umieram z głodu. Silver odepchnął Parkera obserwując beznamiętnie jak młodszy wilk przewrócił się na ziemię. Nic nie rozpalało bardziej instynktów wilka niż potrzeba chronienia towarzysza życia. Dając ostatnie gniewnie spojrzenie Parkerowi, gdy drugi zmienny pocierał szyję, Silver wsunął palce pod włosy Tonego przyciągając mniejszego mężczyznę do przodu, żeby zawładnąć jego ustami w kolejnym pocałunku. W odróżnieniu od gorących, namiętnych pocałunków z wczorajszego wieczora to był czysty akt posiadania. Upewnił się, że przesunął językiem wzdłuż ust Tonego warcząc odrobinę, kiedy niesamowity smak jego towarzysza życia eksplodował na jego kubkach smakowych. Tony odsunął się pierwszy zyskując mocniejszy uścisk od alfy. -Nie odwracaj się ode mnie – warknął.

25

Ku zaskoczeniu Silvera oczy mniejszego mężczyzny rozbłysły jasnym złotem. -Mogę lubić bycie kontrolowanym wewnątrz sypialni, ale jestem odpowiedzialny za swoje własne życie. Uniósł rękę na dźwięki protestu formułującego się w gardle Silvera. -Nie wiem nic o tej sprawie z towarzyszem życia. Chciałem tylko przygody na jedną noc, żeby pomogła mi otrząsnąć się z Drew. -Wierz mi jesteśmy życiowymi partnerami. – Silver nie mógł pozostawić wyzwania. Szczególnie z Parkerem czekającym tam, gotowym do zwabienia jego nowej miłości. Sprzeczne z zasadami było zmusić kogoś do zostania towarzyszem życia, jakkolwiek nie można było zapobiec brutalnej perswazji. Silver objął Tonego pozwalając poczuć drugiemu mężczyźnie ciepło jego ciała. -Chcesz żebym pozostał samotny do końca życia? Tony sapnął. -Macie tylko jednego towarzysza życia? Silver skinął głową. Pocierając policzkiem o policzek Tonego, rozpostarł swój zapach na młodszego mężczyznę, znacząc go, żeby inni zmienni wiedzieli, że jego piękny chłopiec był zajęty. -Nie chcę cię stracić kochanie. Co powinienem powiedzieć? Usłyszał prychnięcie Parkera za Tonym. Ręce Tonego zaczęły głaskać jego głowę, dotyk był niepewny ale czuły. -Nie chcę żebyś był samotny. Ja...ja wiem jak to jest być samotnym i nie życzyłbym tego nikomu. Słodki, słodki chłopiec. Silver prawie poczuł się źle przez swoją manipulację. Prawie. Stał nieruchomo pozwalając swojemu towarzyszowi życia pieścić go. -Coś wykombinujemy – powiedział Tony. Cholerna racja. Silver ukrył swój zadowolony z siebie wyraz twarzy na karku Tonego, delikatnie trącając go nosem. -Nie chciałem cię przestraszyć. 26

-Byłem tylko zaskoczony. Ja... – poczuł, że Tony przełknął przy jego policzku. -Nie spodziewałem się być czyimś towarzyszem życia.

***

Telefon Tony'ego zadzwonił, zabrzmiał dzwonek przypisany do jego asystentki. Ostatni raz uścisnąwszy wilkołaka,wysunął się z jego ramion i wyłowił telefon z kieszeni spodni. Wilki obserwowały każdy jego ruch z dziwnymi minami. - Hej, Szczeniaczku- Powiedział do mikrofonu. Jego przyjaciółka od 6 roku życia, Ellen, była jedną z nielicznych osób, którym ufał, że będą w stanie odpowiednio strzec jego pleców w wymagającym świecie biznesu. - Witam, sir- Padła dziarska odpowiedź kobiety. To był taki ich prywatny konkurs- im dziwaczniejsze zwierzęce określenia wymyślał Tony, tym bardziej dziewczyna odpowiadała formalnie.- Czekają na pana klienci związani z gruntami przy ulicy Sanders. Mężczyzna zaklął cicho pod nosem, co jednocześnie wyrwało groźny warkot z ust stojącego obok wilkołaka. - Zajmij ich przez chwilę, kochana. Daj mi dwadzieścia minut. Ubiorę się tylko i zaraz przyjadę, a potem wszystkim się zajmę. - Hmmm. To musiała być naprawdę dobra noc- Wymruczała do telefonu asystentka.- Jesteś nadal nie ubrany, a do tego nie znajdujesz się we własnym apartamencie. Gratuluje porządnego rżnięcia. Rumieńce pojawiły się na smukłej męskiej twarzy. - Zachowuj się, albo nazwę cię skunsikiem na oczach Allen. Sapnęła mu głośno do ucha.- Nie odważyłbyś się. Zachichotał złośliwie do telefonu i bez słowa wyłączył telefon. Wielka dłoń wysunęła się i złapała go ostrożnie za kark. 27

- Czy jest coś, co chciałbyś mi powiedzieć, mój partnerze?- Niski, warczący głos Silvera przeszył każdą komórkę nerwową jego kochanka. Tony pogładził umięśnione ramię, uciszając w ten sposób całą agresję towarzysza.- Muszę lecieć do pracy. Zapomniałem o spotkaniu. Nadal utrzymując uścisk na karku ludzkiego kompana, Silver przycisnął mocno do siebie jego ciało i pochłonął jego wargi w wymagającym, żarłocznym pocałunku. - Zobaczymy się wieczorem- To nie było pytanie. Wilkołak zabrał dłoń. - Czym się zajmujesz?- Zainteresował się Parker. Tony zerknął na młodszego wilka.- Prowadzę hotel w centrum miasta. - Jesteś Anthony Carrow- Głos Shara pełen był ekscytacji.- Widziałem twoje zdjęcie w jednym z tych błyszczących magazynów architektonicznych. Ty zaprojektowałeś ten hotel, prawda? Zapytany przytaknął.- Jestem architektem. To był mój pierwszy, duży projekt. Silver posłał mu wspaniały uśmiech.- Mądry i piękny. - Muszę lecieć. I tak już jestem spóźniony na to spotkanie. Mam nadzieję kupić trochę ziemi pod mój najnowszy projekt. Lider wilków pocałował go miękko w policzek.- Do zobaczenia, partnerze. Tony nie był pewien czy podkreślanie tego ostatniego słowa było dla niego czy dla pozostałych wilkołaków w pomieszczeniu, więc uśmiechnął się tylko i wyszedł pospiesznie, jakby goniło go stado piekielnych ogarów. Hm, na ile się orientował oni czymś w tym stylu właśnie byli.

***

Silver patrzył na wyjście kochanka, zadowolony, że spotkają się później. - Wydawało mi się, że nie lubisz ładnych chłopców- Mruknął Parker, unosząc wysoko brwi. 28

- Mój chłopak nie jest ładny- Przywódca sfory błysnął uśmiechem.- On jest piękny.

***

Tony dotarł do swojego biura wbiegając po schodach. Nie byłoby dobrze, gdyby któryś z jego pracowników zobaczył go częściowo rozebranego. W dosłownie kilka minut jego czarne skórzane spodnie zastąpione zostały doskonale skrojonym, markowym garniturem, współgrającym z dyskretnym krawatem i parą włoskich pantofli. Tony złapał windę i zjechał na dół, do sali konferencyjnej. Jednak gdy tylko przekroczył próg, poczuł, że coś jest nie tak. Mężczyźni, którzy wstali na jego powitanie, emanowali jakąś niespokojną energią. Energią, która nie była ludzka. Było ich trzech, wszyscy w okularach przeciwsłonecznych, wszyscy wyglądający groźnie. Ellen wręczyła mu teczkę.- Dzięki, Brzoskwinko. Czemu nie weźmiesz wolnego na resztę dnia? - Nie potrzebujesz mnie na tym spotkaniu? - Damy sobie radę sami. To jest tylko nieformalna rozmowa. No dalej, leć, spędź trochę czasu z rodziną. Dziewczyna posłała mu dziwne spojrzenie, ale dała odprowadzić się do drzwi. Zamknął je za nią. Wiedział, że później pojawią się pytania, ale na razie najważniejsze było zapewnić jej bezpieczeństwo. - Bardzo gładko- Wymruczał stojący w środku wysoki mężczyzna.Alesandro Delora, do usług- Uścisnęli sobie dłonie, szacując się uważnie wzrokiem. Alesandro machnął dłonią w kierunku swych asystentów.- A to są Mikel i Darian. - Miło was poznać- Tony skinął ku stojącej trochę z tyłu dwójce, po czym obszedł stół, by zająć swoje miejsce.- Czy jest jakiś szczególny powód, dla którego trójka wampirów zajmuje się handlem nieruchomościami?

29

***

Alesandro patrzył ze zdziwieniem na atrakcyjnego mężczyznę. We wszystkich scenariuszach jakie sobie układał w głowie, żaden nie zakładał, że wspaniały architekt w markowym garniturze na pierwszy rzut oka rozpozna w nich wampiry. Fakt, że pozbył się asystentki, ale sam pozostał w pomieszczeniu, również nie przeszedł niezauważony. Chociaż ich poprawnie zidentyfikował, nie wydawał się być przerażony. - Wiesz o wampirach? Architekt posłał mu słodki uśmiech.- Tak. Z tym krótkim słowem, Anthony otworzył teczkę z papierami, jakby to był koniec rozmowy. Chwilę później drzwi otworzyły się z trzaskiem i do pomieszczenia szybko weszły dwa wilkołaki. Jeden z nich był brunetem w skórzanej kurtce i spodniach, a drugi- ciemnym blondynem ubranym w dżinsy i zwykłą koszulkę. Obaj mieli obnażone zęby. Alesandro i jego bracia krwi podnieśli się, by stanąć na przeciw tych nowych przeciwników. Instynkt kazał Delorze postawić drobnego blondyna na nogi i pchnąć za swoje plecy. - Co wasza dwójka tu robi?- Zapytał spokojnym głosem Tony, wychylając głowę zza jego pleców. Alesandro spojrzał na niego zdziwiony. - Znasz ich? - Myślę, że należą do mojego chłopaka. - Chłopaka? Oba wilkołaki patrzyły na nich spokojnie.- Jestem Callen, a to jest Scott. On jest partnerem Silvera- Wyjaśnił ciemny blondyn.- Jeśli go skrzywdzisz, krew waszego klanu popłynie ulicami tego miasta. - To było dość plastyczne- Mruknął sucho architekt.

30

Wyglądało na to, że wilkołak naprawdę dba o tego niskiego mężczyznę. Silver był najpotężniejszą alfą w całych Stanach, a skoro tak mu zależało na blondynie, lepiej by temu nawet włos nie spadł z głowy. Ku zaskoczeniu wampira, Tony wyszedł zza jego pleców i podszedł do nowo przybyłych łaków. - Chociaż bardzo doceniam waszą akcję ratunkowąZaczął tonem, który sugerował coś całkiem odmiennego.- Przerwaliście mi spotkanie, które miałem umówione z tymi dżentelmenami. - Zostaliśmy przysłani, by cię chronić- Przemówił krótko Callen. Architekt stłumił westchnięcie.- Doskonale, siądźcie więc tam- Machnął dłonią w kierunku krzeseł po przeciwnej stronie długiego stołu. - Gdzie jest twoja obroża?- Zapytał wampir. Wszyscy ludzie, którzy byli wilkołaczymi partnerami nosili na szyjach specjalne opaski. - Wszystko czego chciałem, to miłe biznesowe spotkanie. A nie paranormalną mydlaną operę- Narzekał pod nosem blondyn.- Nie mam obroży. Silver i ja nadal pracujemy nasz naszymi relacjami. - On jest nowo pokryty- Wyjaśnił dodatkowo Callen. Wampir wciągnął gwałtownie powietrze.- Dlaczego pozwoliliście mu poruszać się na własną rękę?- Warknął na wilkołaki. Jeśli ktokolwiek porwał drobnego blondynka, miałby w ręku najpotężniejszego wilka w Ameryce. - Ponieważ ON jest już dużym chłopcem- Stwierdził człowiek, zajmując ponownie swoje miejsce przy stole konferencyjnym i rozkładając papiery.Teraz o waszej nieruchomości. Według mnie cena jest odrobinę za wysoka. - Ona jest już twoja- Szybko przerwał mu wampir. Dla ich klanu była to doskonała okazja by pokazać się Silverowi od lepszej strony. - Nie. Dam wam za nią dobrą cenę. Mój związek z Silverem to nowa sprawa, i nie chcę go wykorzystywać, by czegokolwiek wymagać od innychAnthony rozsiadł się wygodnie na fotelu i przenosił spojrzenie od wilkołaków do wampirów i z powrotem. Alesandro skinął krótko głową.- Uczciwie- Nagle spojrzenie krwiopijcy zalśniło ciekawością.- Jak nową sprawą? - Zaczęło się wczoraj wieczorem. - Tak, to jest zdecydowanie nowe. 31

Architekt wzruszył ramionami.- A teraz panowie, zajmijmy się w końcu negocjacjami.

***

Reszta spotkania przebiegła gładko, a wampiry zgodziły się na zaproponowaną im cenę. Chociaż widać było, że oddałyby lokal nawet za darmo. Tony uznał, że zaczyna lubić Alesandro. Wampir był uprzejmy i spokojny, i nie pozwalał by ciche warczenie wilkołaków go rozpraszało. Trzeba szanować faceta, który umie negocjować pod taką presją. Zadowolony z transakcji, Tony postanowił podzielić się z obecnymi swoim najnowszych pomysłem. - Zastanawiałem się, czy nie byłbyś zainteresowany pewną propozycjąZaczął, odchylając się wygodnie na oparcie krzesła. - Jakiego rodzaju propozycją?- Spytał zaintrygowany wampir. - Zostania moim konsultantem. - Czego dotyczyłyby konsultacje?- Alesandro miał spokojną i chłodną minę, ale widać było że jest zainteresowany. - Mój nowy hotel, ten który będę budował na miejscu waszej starej nieruchomości, będzie lokalem tylko dla paranormalnych. Będę chciał mieć specjalnie przystosowane pokoje dla każdego gatunku. Mam już wilkołaki, które mogę spytać o ich preferencje, ale brak mi wampirów. Czy byłbyś zainteresowany udzieleniem mi kilku porad w tej materii? - Co miałbym dokładnie robić? Tony wzruszył ramionami. - Odpowiedzieć na kilka moich pytań, gdy zadzwonię. Zrobić dla mnie wstępną listę potrzeb wampirów, tak bym mógł zaprojektować pomieszczenia pod ich kątem. Udzielać mi opinii. To w zasadzie tyle. - Zrobię to- Zdecydował wysoki wampir.- Z zastrzeżeniem, że zawsze będę mógł się zatrzymywać w tym hotelu za darmo. 32

***

Dzwonek telefonu wyrwał Tony'ego z głębokiego snu. W słuchawce odezwał się jasny, radosny głos Stepvena. - Pobudka, pobudka ślicznotko. - Niektórych powinno się zabić- Warknął architekt. Nienawidził takich radosnych pobudek. A już zwłaszcza, gdy przebudzenie następowało w trakcie gorącego snu z seksowym wilkołakiem w roli głównej. Steven parsknął.- Jeszcze żyję, ale trudno mi powiedzieć ile ten stan potrwa. Silver zagroził mi wieloma bolesnymi rzeczami, jeśli nie przyprowadzę cię dzisiejszego wieczoru do klubu. Minął już tydzień od kiedy Anthony uciekł przed wspaniałym wilkołakiem. Tydzień wypełniony gorącymi fantazjami, w których pieprzyli się jak dzikie króliczki, a potem zapadali w długi sen, opleceni wokół siebie jak powoje. Po każdym takim śnie architekt budził się ciężko dysząc, jakby właśnie skończył seksualny maraton. W tym czasie widział wilka tylko dwa razy i szczerze mówiąc był przerażony. Jedna sprawa rozkoszować się gorącą, dominującą miłością, inna- Silver był mężczyzną, który łatwo mógł stać się całym światem. Po utracie Drew Tony nie był pewien czy jest w stanie przejść przez to wszystko ponownie. Co zrobić jeśli się zakocha, a Silver umrze? Utrata Drew niemal go zabiła. Stracenie Silvera dokończyłoby dzieła. - Nie wiem Stev- Mruknął niezobowiązująco. - Nie mogę uwierzyć, że najgorętszy facet w mieści jest skoncentrowany wyłącznie na tobie i ślini się by znów z tobą być, a ty „nie wiesz”. Coś w tonie przyjaciela zaintrygowało blondyna. - Czy przeszkodziłem w jakiś twoich planach?- Zapytał ostrożnie.- Czy sam miałeś na Silvera oko? Steven był jego najbliższym kolegą. Nigdy nie dotknąłby kogoś, na kogo ten miałby ochotę. - Kochanie, wszyscy w tym mieście mają na niego oko. Ty miałeś po prostu tyle farta, że on cię zapragnął. - Och. Ja po prostu nie mogę- Głos Tony'ego załamał się niebezpiecznie.

33

- Co ten skurwiel ci zrobił, słońce?- Stev nagle zaczął mówić poważnie i ostro.- Jeśli on cię skrzywdził, alfa czy nie, skopię mu dupę. Architekt uśmiechnął się lekko słysząc troskę w głowie rozmówcy. Pomogło mu to zebrać odwagę do kolejnego wyznania.- Ja... Ja się boję. Nie jestem w stanie przejść przez stratę drugiego... Po drugiej stronie kabla rozległ się wybuch niepohamowanego śmiechu. - Pieprz się- Krzyknął do słuchawki blondyn i rzucił ją na widełki. Telefon zadzwonił minutę później. Odebrał. - Nie śmiałem się z ciebie- Zaczął Steven. - Ale tak czułem. - Cholernie trudno zabić wilkołaka. Cholera, wątpię w ogóle czy one chorują. Tego kwiatuszka na pewno nie zabierze ci atak serca- Długie westchnienie.- Zaufaj mi, gdy sugeruję ci rozmowę z Silverem. On będzie w stanie rozwiać twoje lęki.

***

Silver spacerował w tą i z powrotem po swoim biurze. Nie chciał, by ktokolwiek widział jego zdenerwowanie. Nie pozwoli, by jego sfora widziała go wyprowadzonego z równowagi z powodu jednego, małego złotowłosego człowieczka. Tony wróci dzisiejszego wieczoru. Steven dobrze wykonał swoją część roboty. Chociaż Silver nie chciał naciskać na Anthonyego, nie miał oporów przed wykorzystywaniem jego przyjaciół. W końcu chodziło o jego życiowego towarzysza. Mógł zapomnieć przez chwilę o etyce. - On już tu jest- Odezwał się od progu Farro.- I tankuje w siebie powoli piwo. Lepiej idź go złap, zanim ktoś ci porwie sprzed nosa twój jasnowłosy skarb.

34

Trysten odskoczył w bok, gdy szef przemknął obok niego.- Ktokolwiek zechce porwać mojego chłopaka, nie pożyje dość długo by tego pożałowaćWarknął. Wilkołak przemierzył szybko korytarz i stanął na balkonie, by szybko przeskanować wygląda sali poniżej. Jego oczy zwęziły się, gdy zobaczył swojego ślicznego blondynka otoczonego kółeczkiem drapieżników. Tylko dwoje z nich było ludźmi. Tony stał przy barze, elegancki i piękny, ubrany w srebrną koszulę i obcisłe, czarne skórzane spodnie. Silver ubolewał z powodu przykrycia materiałem gładkiej klatki piersiowej i przepysznych sutków kochanka, ale z drugiej strony czuł zaborczą satysfakcję, że inni nie zobaczą jego złocistej, cudownej skóry. Bez czaru maskującego, skóra Anthony'ego lśniła i wabiła. Wilkołak zastanawiał się czy ma to związek z tym, że jego matka była czarownicą. Zrobił sobie mentalną notatkę, by się później spytać pięknego o jego drzewo genealogiczne. Silver beztrosko odepchnął wampira, który śmiał objąć ramieniem jego dziecinę. - Hej, facet...- Zaczął jakiś inny niezadowolony, ale gdy tylko spojrzał na wilkołaka, uciekł. Tony odwrócił twarz do kochanka i Silver poczuł, że wpadł w sidła jego uroku. Do diabła, blondyn był oszałamiający. - Tęskniłem za tobą, dziecino- Przyznał cicho, zanim nie pochylił się i nie zagarnął władczo warg architekta. Był to jawny znak dla wszystkich widzów, do kogo należy to zgrabne ciałko. Gdy w końcu oderwali się od siebie, wilkołak z zadowoleniem zobaczył oszołomienie we wzroku partnera.- A ty za mną tęskniłeś?- Wychrypiał cicho. - Tt... tak- Wyjąkał Tony. Silver nie był w stanie powstrzymać pełnego satysfakcji uśmiechu. Udało mu się zmusić jego kochanie do jąkania. Czuł się jak bóg. - Więc, Silver, masz zamiar podzielić się swoją nową zabawką?- Wilk odwrócił szybko wzrok do mówiącego. Był to Aslic, wampir, z którym w przeszłości dzielił wielu facetów. Stał teraz obok nich i obserwował głodnym wzrokiem blondyna. 35

Lider sfory ledwo opanował zew krwi. Tylko długość ich znajomości ocaliła życie wampira. Pochylił się i wyszeptał mu do ucha.- Jeśli kiedykolwiek dotkniesz mojego chłopaka, wyrwę ci serce i zjem je na śniadanie. Słowa były uroczystą przysięgą, i, sugerując się błyskiem w oku wampira, zostały potraktowane z należytym respektem. Zadowolony, że krwiopijca się ulotnił, Silver objął ramieniem kochanka i poprowadził w kierunku swojego pokoju. - Któregoś dnia powinniśmy w końcu spróbować potańczyć w twoim tanecznym klubie- Mruknął idący przy jego boku człowiek. - Jestem bardzo szczęśliwy, że w końcu wróciłeś, kochanie- Nie umiał znaleźć słów do oddania swego lęku, że złotowłosy mógłby do niego nie wrócić.- Chodźmy na razie do mojego biura i porozmawiajmy.

***

Tony westchnął, gdy weszli do prywatnego apartamentu Silvera. - To nie była twoja wina. To wszystko przeze mnie- Zaśmiał się krótko.Cholera, zaczynam być banalny. Przeszedł obok wilkołaka i usiadł na brzegu łóżka. Poklepał miejsce obok siebie.- Chodź tutaj, słodziutki. - Słodziutki?- Silver posłał mu krzywy uśmieszek, który chłopak tak kochał.- Nie wydaje mi się, by ktokolwiek wcześniej tak mnie nazwał. - Nie? Cichy chichot.- Zdecydowanie nie. - Czy to dlatego, że jesteś Panem Wilkiem Alfa? Tony patrzył z rozbawieniem, jak oczy kochanka otwierają się szeroko.Skąd się dowiedziałeś? Architekt zaczął wyliczać punkty na palcach.- Jedno twoje warknięcie i wszyscy podskakują. Wszyscy wokół, nawet wampir, którego spotkałem na początku tygodnia, mówią o tobie jako o najsilniejszym wilkołaku w Stanach. 36

Nie było takie trudne dodać dwa do dwóch. Poza tym słyszałem co przed chwilą powiedziałeś do pana Gładkiego. - Pan Gładki- Kolejny chichot.- Muszę zapamiętać to określenie. Czy to dlatego do mnie wróciłeś? Blondyn skinął głową.- Tak, doszedłem do wniosku, że nie jesteś w stanie zachorować- Zsunął z lewej nogi kochanka buta i skarpetkę.- I, że jesteś prawie nieśmiertelny, a więc nie będziesz w stanie na mnie umrzeć- Zajął się prawą stopą.- Myślę, że będziemy doskonałą parą. Wycisnąwszy miękki pocałunek na policzku Silvera, Tony klęknął między rozsuniętymi nogami wilkołaka.- Byłem tak przerażony, że mogę cię stracić przez śmierć, że prawie utraciłem cię w życiu. Jeśli nadal mnie chcesz, chce być twoim towarzyszem życia. Silver pochylił się i uniósł podbródek blondyna.- Dziecino. Chcę cię w każdy sposób jaki tylko istnieje- Srebrzyste oczy napotkały brązowe, i Tony wiedział, że ten wspaniały facet przed nim da mu wszystkiego, czego kiedykolwiek mógłby potrzebować. - Żadnego więcej ukrywania się, Silver. Jestem gotowy, by być twój. Szeroki uśmiech rozlał się po twarzy wilka. Silna dłoń podniosła człowieka z podłogi. Silver pozostał na łóżku.- Czy pozwolisz mi oznaczyć cię jako mojego?

***

- Absolutnie- Zgodził się z uśmiechem Tony. - A czy ty będziesz mój?- Jego piękny chłopak nie mógł spojrzeć mu w oczy zadając to pytanie. Ale Silver wiedział, że ta kwestia była bardzo ważna dla jego nieśmiałego kochanka. Anthony chciał wyłączności w ich związku. Nie było niczym niezwykłym, żeby wilkołaki uprawiały seks z innymi partnerami, nawet mając towarzysza, zwłaszcza jak weźmie się pod uwagę ich stadną naturę- ale sama myśl o podzieleniu się uroczym blondynem budziła w Silverze agresję. On nie miał zamiaru się dzielić swoją własnością.- Tak, ja również będę całkowicie twój. Zgoda? 37

Dostrzegł ulgę w brązowych oczach, gdy mężczyzna skinął głową- Zgoda. Delikatne dłonie sięgnęły, by rozpiąć jego koszulę, odsłaniając klatkę piersiową dla chętnych palców. Wilkołak delikatnie go powstrzymał.- Nie sądzę, kochanie. Rozbierz się i połóż się na łóżku. Widział, że Tony mocno przełknął ślinę. - Jestem twoim towarzyszem czy nie?- Zażądał odpowiedzi. Architekt przytaknął i zaczął pozbywać się ubrań. - Wkrótce będziemy mieli formalną uroczystość, ale wcześniej mam dla ciebie coś specjalnego. Twarz blondyna rozpromieniła się. Och, czyli droga do serca ślicznego chłopaczka wiodła przez prezenty. Wilk miał zamiar upewnić się, że jego dziecina będzie je regularnie dostawała. Chichocząc, podszedł do komody, wyciągając po drodze z kieszeni klucz. Otworzył górną szufladę i wyjął wąskie bambusowe pudełko. Uśmiechnięty, wrócił do posłania, by znaleźć klęczącego tam Tonyego, nagiego, czekającego na dalsze rozkazy. Penis Silvera zmienił się w stal.- Cholera, jesteś przepięknym mężczyzną. Przyglądał się z przyjemnością jak blondyn przesuwa się na drugi koniec łóżka, po czym ponownie klęka, zwrócony do niego twarzą. Cholera, gdyby już nie miał wzwodu, stwardniałby w jednej sekundzie od samego patrzenia. - Masz coś dla mnie?- Usłyszał satysfakcję w głosie kochanka, ale nie zwrócił na to większej uwagi. Jego mężczyzna miał prawo być z siebie dumny. Ustawił pudełko, by Anthony mógł na nie patrzeć. Kciukiem odblokował zapięcie i podniósł pokrywkę. Ich oczom ukazała się złota obroża, wysadzana brylantami i szmaragdami, leżąca na posłaniu z czerwonego aksamitu. Szerokość biżuterii sprawiała, że kojarzyła się ona ze starożytnym Egiptem. I, mimo swego wyrafinowania, była ona na wskroś męska. - Wow- Tony wyciągnął palec, przesuwając nim ostrożnie po naszyjniku, jakby bał się mocniej nacisnąć. - Możesz go wziąć, dziecino. Jest twój- Silver wyjął obroże w pudełka, delikatnie odrzucił opakowanie na dywan, a biżuterię zapiął delikatnie wokół szyi kochanka. Przy zapinaniu zamka mruczał ciche sowa zaklęcia. Bez

38

przeciw-zaklęcia i kropli krwi Silvera nie można będzie go zdjąć. A przy okazji obroża roztaczała pewnego rodzaju magiczną ochronę. Wilkołak odsunął do tyłu długie włosy ukochanego i podziwiał jak złoto mieni się na jego gładkiej skórze. - Idealnie- Oświadczył. - Powinienem skrócić włosy- Mruknął Tony, gdy jego palce przesunęły się z szacunkiem po prezencie. - Nie, jesteś idealny taki jak teraz- Wilkołak nie miał zamiaru być tym, kto powie Tony'emu, że z dłuższymi włosami wygląda jak anioł. Dał ze swojej strony już tyle romantyzmu ile mógł i musiał dbać o resztki swej reputacji złego wilka. Ściągnął blondyna z łóżka i zaprowadził do lustra na komodzie.- Patrz. - To jest piękne- Padła cicha, wymruczana odpowiedź. Silver z rozbawieniem dostrzegł, że człowiek nawet nie spojrzał na swoje odbicie, jego wzrok wbity był w naszyjnik. - Tak, jest- Mruknął, pieszcząc spojrzeniem ukochanego. Przechowywał tą obrożę od ponad dwustu lat, czekając na właściwą osobę. A teraz wreszcie ją znalazł. Obecność naszyjnika na szyi powie wszystkim do kogo należy uroczy blondyn. I że dotknięcie go zostanie ukarane śmiercią. Silver poczuł dreszcz posiadania, gdy skierowali się z powrotem do jego łóżka. Tony ułożył się obok niego, bezpiecznie ukryty w jego ramionach. Nie, to było ich łóżko.- Zamieszkaj ze mną. Poczuł jak leżący obok człowiek zadrżał.- Nie jestem pewien, Silver- Serce jego towarzysza zaczęło mocno bić. W powietrzu pojawił się zapach strachu. Wilkołak roześmiał się, nie mógł nic na to poradzić- Więc to, że jestem wilkiem cię nie przeraża, ale propozycja przeprowadzki wywołuje w tobie atak paniki? Gorąco objęło ciało Tony'ego. Ciekawe... - Ja... Myślę, że jest na to zbyt wcześnie. Lider sfory przesunął palcami po obojczykach kochanka.- A będziesz miał coś przeciwko, bym cię oznaczył? 39

Głowa blondyna opadła do tyłu.- Proszę.

***

Smakowanie Tony'ego było jak degustacja wszystkich ulubionych smaków zmieszanych w jedno. Gorąca wilgoć, ostrość i coś niesprecyzowanego, co przetaczało się przez kubki smakowane wilka. Po kilku łykach, wysunął zęby z delikatnej skóry kochanka, liżąc miejsce po ugryzieniu. Znak wkrótce zniknie, ale jego zapach pozostanie i będzie unosił się wokół mężczyzny przez kilka najbliższych tygodni. - To było niesamowite- Wymruczał blondyn, oczy miał szeroko otworzone z zachwytu.- Możesz mnie gryźć kiedy chcesz. Silver zaśmiał się czując odrobinę ulgi.- Zapiszę to sobie w pamięci, dziecino. Zapiszę- Teraz chyba nie była najlepsza pora, by poinformować jego ludzkiego towarzysza, że miał zamiar regularnie powtarzać oznaczanie go, by odstraszać w ten sposób potencjalnych kłusowników. - A teraz pochyl się nad moimi kolanami i nadstaw swój seksowny tyłeczek. Tony posłał mu niespokojne spojrzenie spod rzęs. - Dalej, kochanie. Nie każ mi czekać. Zmusiłeś mnie do czekania przez cały tydzień, zanim zgodziłeś się zostać moim towarzyszem- zasługujesz za to na karę. A obroża na twojej szyi mówi, że jestem jedyną osobą, która ma prawo cię dyscyplinować. W jednym płynny, zgrabnym ruchu blondyn wsunął mu się na kolana. - Ktoś tu jest przyzwyczajony do dostawania lania. - Minęło już trochę czasu- Wydyszał jasnowłosy mężczyzna. Silver przesunął dłonią po słodkim tyłeczku partnera. To właśnie on zwrócił jego uwagę już pierwszej nocy, gdy się poznali. Skóra pod jego dłońmi była gładka, a ciało umięśnione.- Jak często ćwiczysz, dziecino? Wilkołak poczuł jak penis architekta stwardniał. - Codziennie rano. 40

- I rób tak dalej. Wykonujesz kawał doskonałe roboty. To jeden z najładniejszych tyłeczków jakie w życiu widziałem- A widział ich wiele. Nie żeby kiedykolwiek planował dzielić się tą informacją.- Chcę żebyś głośno liczył. Dam ci dziesięć klapsów i jeśli się pomylisz albo przerwiesz- nie zerżnę cię- To była bezpodstawna groźba. Nic nie powstrzymałoby wilkołaka od przelecenia tych pośladków, ale chciał by Tony się postarał. Chodziło o danie pewnej nauczki jego ślicznotce. Zamachnął się i jego dłoń wylądowała na bladym, twardym pośladku. - Jeden- Wychrypiał Tony. Raz za razem spadały uderzenia, zaś blondyn nie przestawał liczyć, aż jego skóra stała się różowa, a następnie czerwona. Był coraz bardziej podniecony. - Podoba ci się to, prawda, kochanie?- Mruknął Silver, gdy skończył. Pogłaskał delikatnie obolały tyłek kochanka. Tony przytaknął w milczeniu, po jego policzkach spływały łzy. Wilk wsunął palce w jego włosy i przyciągnął do siebie uderzająco piękną twarz, z której zaczął zlizywać wilgoć. Sól i niepowtarzalny smak blondyna rozpływały się potężniejszemu z mężczyzn na języku. - Taki piękny- Szeptał zaborczo Silver.- Taki mój. Pomógł swojemu złocistemu kochankowi podnieść się na drżące nogiWskakuj na łóżko, na kolana i łokcie. Mam zamiar zerznąć ten czerwony tyłeczek.

***

Skóra Tony'ego stała w płomieniach. Najprawdopodobniej mógłby nad nią przypiekać pianki. Ale jego własna żądza i bezwolny penis kazały mu niezwłocznie spełnić żądania Silvera. Za sobą usłyszał szelest zdejmowanych ubrań i wyciskania maści z opakowania- jego kochanek zapewne nawilżał swoją męskość, by ułatwić sobie wejście. Coś delikatnie nacisnęła na wejście do jego ciała. - Odpręż się, dziecino, przyjmij w siebie moje palce. Nie chcę cię skrzywdzić. 41

Pochylając się niżej na łokciach, Tony wypiął wyżej pośladki i rozluźnił mięśnie, by pozwolić wilkołakowi na penetrację. Miękki jęk owionął jego ucho. - Piękny, jesteś tak kurewko piękny. Najpierw dwa, potem trzy palce rozciągnęły jego odbyt, a potem coś tępego i znacznie większego zaczęło w niego wchodzić. Wzdychając, blondyn odprężył się jeszcze bardziej, i wtedy wilkołak wbił się w niego jednym ruchem. - Ooooch- To było tak cholernie cudowne. Silver zamarł.- W porządku kochanie? - Jeśli tylko zaczniesz się łaskawie ruszać- Rzucił w odpowiedzi Tony, natychmiast zdając sobie sprawę z własnego błędu. Chłodny ton kochanka wytknął mu niezwłocznie pomyłkę.- Myślę, że ty nadal nie zdajesz sobie sprawy z tego, kto tutaj rządzi- Mężczyzna wysunął się z niego niemal całkowicie, po czym wsunął się ostro i mocno, przyszpilając blondyna do posłania.- Jeśli uznam, że sprawia mi przyjemność pozostawanie w tobie nieruchomo, zostanę tak nawet całą wieczność. - Szybko zamienię się w wysuszone zwłoki- Tony celowo zacieśnił uchwyt mięśni na penetrującej go męskości. Wilk zawył.- Śliski bydlak. Zanim Anthony mógł się przygotować, jego wilczy kochanek zaczął posuwać go ostro. Poruszał się jak człowiek, który ma coś do udowodnienia. Twardo wbijał się raz za razem w bezwolne ciało pod sobą, tak że blondyn mógł tylko czuć, niezdolny pamiętać nawet własnego imienia. Jego cały świat skurczył się do Silvera i jego fiuta. Gdy próbował zacisnąć dłoń wokół własnej męskości, dostał po łapie. - Moje- Warknął dzikus za nim, przygryzając skórę jego szyi. Sam zacisnął palce na członku blondyna, ściskając go z wprawą i uczuciem. Tony musiał zagryźć wargę, by nie dojść natychmiast. - Dalej dziecino, dalej. Daj mi to. I architekt poddał się. Biały, gęsty strumień wystrzelił z niego, niczym gejzer. Tylko jego wilk mógł wprawić go w taki stan i wyzwolić tyle spermy. 42

- Pamiętaj to. Tylko ja- Chwilę później poczuł orgazm kochanka i nasienie, rozlewające się w jego ciele. Przeszyło go ostrze paniki.- Nie założyłeś prezerwatywy. - Zmiennokształtni nie przenoszą chorób. - Ale poprzednim razem używałeś zabezpieczenia. - Tylko z twojego powodu. Nie byłeś gotowy dowiedzieć się, że jestem wilkiem, a ja nie chciałem cię przerazić- Ręce Silvera delikatnie ułożyły ciało blondyna na pościeli.- Ale teraz jesteś już mój. Czując się jakby stracił wszystkie kości, Tony unosił się w morzu uczuć. Dotyk towarzysza zniknął na moment, by szybko wrócić razem z ciepłym kocem. - Dziękuję- Wymruczał sennie. - Zawsze będę się tobą opiekował, dziecino- Wyszeptał do jego ucha wilkołak, przytulając go do siebie. Było tak cudownie znów zasypiać w ramionach innego mężczyzny. Będzie musiał mocno zająć się pracą w hotelu, tak by móc co nos sypiać w łóżku kochanka. Otoczony ramionami ukochanego, Tony zapadł w, pierwszy od roku, spokojny sen

43

Razem z Moniś dziękujemy Wam za uwagę i przeczytanie niniejszego tłumaczenia ;) Historia może mało ambitna, ale zabawna i mając a w sobie to „coś”. Są jeszcze pozostałe tomiki opowiadające o innych członkach sfory Silvera.. Kto wie- może niedługo się również pojawią w tłumaczeniu ;)

Dzięki za uwagę i zapraszamy do komentowania :)

Filipina i Monis

44