ANALIZA GRAFOLOGICZNA

ANALIZA GRAFOLOGICZNASiedziałem ostatnio sporo w tym temacie, poszperałem w internecie i przetestowałem na pastwisku
i na randkach - krótko mówiąc jest to zajebisty sposób na budowanie attraction w oczach sztuki.
One chłona takie rzeczy jak ciepłe buleczki... i pragną ich jak najwięcej. Wystarczy wziąc na wypas
długopis ( panny bardzo lubia jak facet pisze piórem) i czysta, białą kartkę papieru ( koniecznie
biała bez żadnyych linijek i kratek)... Na rozpoczęcie tej sekwencji trzea zaproponowąc sztuce
odczytanie jej osobowosci na podstawie jej charakteru pisma i mozna to zrobić na wiele sposóbów:
od zwykłego do mieszanki z negami czy z materiałe na rozbawiciela... Nie będe tutaj pisał
koncepsji bo uważam ze to forum ma juz disyc wyoski poziom i wszyscy sobie sami wymyslą....
Jedna Uwaga to taka zę przy robieniu sztuce tej sekwencji trzeba mówic niskim tonem głosu
wzmocnionym pauzami uwydatniajac porzadane cześci zdań, mozna też zrobić mieszanke z NLS
-em, negami lub materiałem Davida DeAngelo... i ogólnie trzeba być blisko sztuki i ewentualnie
wymysić sobie jakis powód zeby zastosowac kinetyzację... Po skonćzeniu można anwiazac rozm
owe na tematy zwiazen z zaufaniem bo juz attraction po tym jest wysoki i w tym etapie polecam
szkole Rossa Jeffriesa...
1. Pochyłość Pisma
Pochylający pismo w lewą stronę to ludzie ostrożni i kontrolujący swoje emocje, w kontaktach z
innymi są pełni rezerwy i sprawiają wrażenie zadzierających nosa. Kierują się częściej rozumem niż
emocjami. Często są dobrymi organizatorami. Ich uwaga skierowana jest na własne wnętrze w celu
stałej analizy własnego postępowania, co powoduje mniejsze zainteresowanie światem
zewnętrznym. Najczęściej otoczenie odbierają jako wrogo nastawione i przyjmują postawę
obronną.
Pismo pod kątem 90 stopni znamionuje ludzi rozsądnych, dobrych organizatorów, mało
spontanicznych w działaniu. W kontaktach z innymi wyraźnie kierują się umiarem i logiką. Osoba
pisząca pismem prostym stara się utrzymać dystans wobec otoczenia oraz zachować niezależność.
Ludzie pochylający pismo w prawo, są ekstrawertykami którzy uwielbiają działać. Posiadają duży
temperament, bardzo łatwo tracą kontrolę działając emocjonalnie. Do życia podchodzą z
entuzjazmem. Pragną wolności i niezależności, łatwo ulegają cudzym wpływom. Są ciekawi świata
zewnętrznego. Ich działania głównie determinowane są przez uczucia. Często najpierw coś zrobią, a
potem zastanawiają się nad konsekwencjami swojego działania
Piszący ze zmiennym pochyleniem pisma są ludźmi chwiejnymi, pełnymi obaw i sprzeczności. W
zależności od nastroju mogą łatwo zmieniać zdanie. Można podejrzewać u nich silną nerwicę.
2. Wielkość akcentów górnych pisma ( np. litery takie jak l, d, b, k, l)
Duże akcenty górne liter znamionują ludzi ambitnych, przebojowych, często pragnących władzy i
prestiżu czasem, w zależności od ich kształtu, marzycieli i lekkoduchów. Przesadne
wyeksponowanie elementów nadlinijnych podpowiada nam, że autor rękopisu może być przesadnie
ambitny. W połączeniu z innymi cechami grafologicznymi może informować o fanatycznym
zainteresowaniu religią lub jakąkolwiek inną ideą.
Jeżeli akcent górny jest nieznaczący osoba taka nie posiada wymienionych wyżej cech.
3. Wielkość akcentów dolnych pisma ( np. litery takie jak p, y, j, g)
Duże akcenty dolne liter podpowiadają dużą siłę wewnętrzną oraz umiejętność radzenia sobie w
życiu z przeciwnościami losu, w praktycznych jego aspektach. Występują u ludzi potrafiących
zarobić duże pieniądze. Ludzie ci mają też większy potencjał seksualny.
4. Wielkość wstęgi ( to wielkość liter bez części wystających)
Duża wstęga w piśmie podpowiada nam zwykle, że autor tego pisma jest człowiekiem
zdecydowanym, śmiałym i przedsiębiorczym. Koncentruje się głównie na aktywnym życiu. Raczej
nie filozofuje, wśród zawodów wybiera taki, który pozwala na bycie ważnym i widocznym,
jednocześnie dobrze wynagradzanym.
Duża wstęga zwykle jest ściśle powiązana z inną cechą grafologiczną, jaką jest wielkość liter.
Dlatego cechy pisma dużego i dużej wstęgi są bardzo zbieżne.
5. Wielkość pisma
Pismo duże jest cechą męską. Ktoś piszący duże litery z reguły jest człowiekiem dynamicznym,
lubi być ważny i zapełniać swoją osobowością nie tylko przestrzeń kartki papieru, ale i przestrzeń
życiową. Biznesmeni, politycy, artyści, ludzie piastujący stanowiska publiczne zwykle piszą
pismem dużym. Duże pismo oznacza też często większą namiętność, śmiałość, przebojowość. Duże
pismo może też wskazywać na przesadność, zadufanie i autorytarność.
Małe pismo jest nierozłącznie związane z kobiecością i delikatnością. Cechuje ludzi skromnych,
niepozornych, podatnych, ukrytych, introwertycznych w zachowaniu i ostrożnych. Zwykle są to
ludzie bardziej rozsądni, krytyczni i nieśmiali. Ludzie piszący pismem małym potrafią znacznie
lepiej koncentrować się na detalach i częściej interesują się techniką architekturą, matematyką, itp.
Zmienna wielkość liter cechuje ludzi niespokojnych, którzy przejawiają duże ambicje i zakłóconą
równowagę wewnętrzną. Często piszą w ten sposób ludzie poszukujący, twórczy i utalentowani
artystycznie.
6. Szerokość pisma
Pismo szerokie jest typowe dla ludzi przebojowych i popędliwych. Szerokie pismo to również
dynamiczne i optymistyczne nastawienie do życia, twórcze i zdecydowane działanie. Człowiek,
który pisze pismem szerokim, posiada również szeroki gest i rozeznanie w życiu, chciałby wpływać
na szerokie audytorium.
Pismo wąski należy interpretować jako niechęć do wychylania się na zewnątrz, mały dynamizm,
lęk przed działaniem, niepewność wewnętrzna. Jest to swoiste skrępowanie liter w czasie ich
kreślenia i podobne skrępowanie człowieka w działaniu i myśleniu.
7. Nacisk pisma
Silny nacisk podkreśla dynamiczność w działaniu oraz dużą siłę psychiczną. Informuje o dużej
zmysłowości i niezależności w działaniu, wzmacnia również agresję.
Nacisk bardzo silny, sugeruje zwykle bardzo silne zaburzenia psychiczne, zaburzenia w koordynacji
ruchów.
Pismo o słabym nacisku interpretuje się to jako oznakę słabszej kondycji fizycznej, większej
wyobraźni oraz mniejszej sile woli. Dodatkowo informuje o mniejszej wytrwałości i większej
podatności na wpływy.
Nacisk zmienny jest typowy dla ludzi o zmiennych nastrojach. Łatwo się zapalają do nowych
pomysłów, aby jeszcze przed zakończeniem ich realizacji popaść w stan apatii i znudzenia, a w
niedługim czasie zapalić się do kolejnej idei. Mogą mieć kłopoty z koncentracją. Często ich
niestałość i brak silnej woli jest powodem konfliktów z otoczeniem.
8. Wygląd lewego marginesu
Margines lewy równy pisze człowiek fasadowy, potrafiący na zewnątrz zaprezentować się jako
silny i stabilny. Człowiek zdyscyplinowany, potrafiący utrzymać wizerunek swojej osoby na
zewnątrz.
Margines lewy falujący cechuje ludzi mających trudności z zachowaniem wizerunku wewnętrznej
siły i zdecydowania. Taki człowiek jest zwykle wykorzystywany przez otoczenie i nie potrafi
odmówić wykonania przysługi. Takie starania powodują zwiększone napięcie i nerwowość.
Margines lewy rozszerzający się ku dołowi jest objawem trwonienia pieniędzy oraz kłopotów z
oszczędzaniem. Zwykle tak piszą ludzie impulsywni.
Jeżeli margines lewy zwęża się ku dołowi, autora rękopisu cechuje lęk przed ludźmi lub kłopoty
finansowe. Często lękliwość i pesymizm wywoływane są niedawno przebytymi problemami natury
finansowej. Dodatkowo osoba ta postrzega świat jako smutny, szary i pełen niebezpieczeństw.
Niechętnie ryzykuje, by znów nie odnieść porażki.
9. Szerokość lewego marginesu
Szeroki margines z lewej strony cechuje ludzi otwartych, tolerancyjnych, dobrych obserwatorów,
osób nieśmiałych. Jest symbolicznym oddaniem miejsca (pola) do zaprezentowania się przez inne
osoby.
Margines lewy wąski jest symbolicznym przytulaniem się do brzegu kartki. Oznacza lęk, poczucie
niepewności, chęć ukrycia swojego wnętrza przed światem. Czasem świadczy o przesadnej
oszczędności w wydawaniu pieniędzy lub kłopotach finansowych.
10. Szerokość prawego marginesu
Margines prawy szeroki jest symbolicznym wyrazem wewnętrznej niepewności i braku wiary we
własne możliwości. Długość linii pisma jest odzwierciedleniem działania. Jeżeli kończona jest zbyt
wcześnie, to w życiu osoby tak piszącej wiele spraw pozostaje nie załatwionych do końca.
Margines prawy wąski mówi o tym, że ktoś w ten sposób piszący posunął się trochę za daleko.
Przeszedł pewną barierę. Interpretuje się to jako częste przemyślenia natury egzystencjalnej. Taki
człowiek potrafi zapalić się do jakiegoś pomysłu, ale kiedy na drodze stanie przeszkoda przychodzi
zwątpienie i marazm.
11. Wygląd prawego marginesu
Margines prawy równy i zwarty jest wynikiem umiejętnego przenoszenia wyrazów i trafnej oceny
długości wyrazów. Umiejętne przenoszenie wyrazów, to umiejętne przenoszenie spraw, których nie
możemy skończyć dzisiaj na dzień następny. Wyrównany, zwarty margines informuje o sile
wewnętrznej.
Margines poszarpany jest bardzo często i przyjmuje się go jako normalny.
12. Szerokość marginesu górnego
Osoby pozostawiające górny margines szeroki bezkrytycznie zgadzają się z władzą i przełożonymi.
Dodatkowo mają silne zahamowania i niskie poczucie własnej wartości.
Margines górny wąski jest wyraźną chęcią podkreślenia własnej wartości i walki z autorytetami.
Często tak piszący ludzie wybierają wolne zawody, lub sami są właścicielami firm. Zwykle żyją w
napięciu i są nerwowi.
13. Wygląd linii wierszy pisma
Linie wierszy opadające są wzmocnieniem cech przypisanych dla marginesu prawego wąskiego.
Dodatkowo informują o silnych stanach depresyjnych. Jeśli pismo nie mieści się w linii i na
krawędzi kartki biegnie stromo w dół, może sugerować myśli samobójcze. Można to porównać do
układu ust w depresji - opadające kąciki ust.
Linie wznoszące się, są typowymi cechami pisma ludzi ambitnych, o dużych aspiracjach,
aktywnych w działaniu. Osoba pisząca wyraża swoje optymistyczne i radosne usposobienie,
przebojowość i zuchwałość. Autor takiego pisma jest człowiekiem niezwykle dynamicznym, będzie
zachęcał otoczenie do działania, do coraz to nowych przedsięwzięć. Osoby piszące 'do nieba' są tak
mocno zdeterminowane potrzebą działania, że każdą przeszkodę będą usuwały w celu zapewnienia
sobie pola do dalszej realizacji ogromnych ambicji i nieokiełznanego optymizmu.
Linie falujące podpowiadają zmienność nastrojów, podatność na wpływy, zarazem giętkość i zmysł
dyplomatyczny.
Równe linie charakteryzują człowieka wewnętrznie silnego, pewnego siebie, o dużej konsekwencji
w działaniu.
14. Odstęp między wierszami
Duży odstęp między wierszami wskazuje, że ów ktoś bardziej poważa cudze zamierzenia, nie
dbając przy tym o własne interesy. Nierzadko jednak ludzie tacy bywają samotnikami, sporadycznie
nawiązującymi kontakty z innymi.
Mały odstęp między wierszami wskazuje na przyjazne kontakty z ludźmi, chętne angażowanie się
w niesienie bliźnim pomocy, co niekiedy prowadzi do zbyt częstego mieszania się w ich sprawy
osobiste.
15. Sposób rozciągnięcia liter
Jeżeli litery będą bardziej 'ciążyć' ku górze ( w tą stronę ulegając rozciągnięciu) oznacza to, że
mamy do czynienia z kimś o zainteresowaniach intelektualnych, silnym charakterze lub
idealistycznym podejściem do życia. Taką osobę najłatwiej zarazić entuzjazmem do realizacji
rzuconego pomysłu. Litery rozciągnięte przesadnie w górę oznaczają kogoś niestałego, gadułę,
który mimo wielu zalet niewiele w życiu osiąga.
Litery zbytnio rozciągnięte w dół wskazują osobę bardzo wrażliwą lecz niezbyt życiowo zaradną.
16. Krój i forma pisma
Jeśli pismo jest okrągłe i pełne może to oznaczać wielką fantazję u tak kreślącego znaki. Taki ktoś
zawsze w życiu znajduje wyjście z krytycznej sytuacji. Jednak w niektórych sytuacjach gubi
orientację.
Jeśli pismo jest wąskie to taki ktoś ma wybujałą wyobraźnię. Przy korzystnym znaczeni innych
składników nie można mu odmówić bystrości i rzeczowości.
Jeśli pismo jest przesadnie zwarte to wskazuje, że piszący wszystko traktuje powierzchownie.
Pismo prawie nie połączone mówi zaś o kimś wewnętrznie pełnym niepokoju i niepewności.
17. Sposób łączenia liter
pismo arkadowe (wyróżnikiem jest łuk arkadowy, czyli wypukły do góry).
Pismem arkadowym pisze człowiek działający formalnie. Zachowuje się uprzejmie i z dystansem.
Ceni formy towarzyskie i konwenanse. Jest odporny na stresy i naciski z zewnątrz. Z
wewnętrznymi problemami radzi sobie znacznie gorzej. Często choruje na choroby układu
pokarmowego występujące na tle nerwowym.
pismo girlandowe (przypomina graficznie puste naczynie gotowe do wypełnienia).
Osoba pisząca pismem girlandowym, jest gotowa przyjąć nowe poglądy i sugestie. Jest bardzo
wrażliwa na wpływ środowiska zewnętrznego. Jest osobą życzliwą i serdeczną, zgodną i
tolerancyjną. Często gadatliwą i łatwą w manipulacji, łatwowierną i miękką.
girlandowo-arkadowe (rękopis rozpoczyna się girlandowo, a kończy arkadowo).
Pismo girlandowo-arkadowe jest to zwykle pismo należące do osoby towarzyskiej i spontanicznej
w kontaktach, ale w dalszej części znajomości okazuje się, że wcale jej nie znamy i granica
znajomości, przez tą osobę jest dokładnie określona i ściśle przestrzegana.
arkadowo-girlandowe.
Jeśli osoba pisząca zaczyna swój rękopis od wyrazu charakterystycznie arkadowego, aby pod
koniec tego wyrazu wyraźnie kreślić litery typu girlandowego oznacza to bowiem, iż na początku
znajomości taka osoba będzie nieufna, podchodziła z dystansem do otoczenia. Jednak w dalszej
części znajomości okaże się człowiekiem serdecznym, pełnym ciepła i wrażliwości.
kątowe (pozbawione łagodnych połączeń literowych).
Osoba pisząca pismem kątowym jest bardzo zdyscyplinowana i przeświadczona o własnej racji.
Dodatkowo nie znosi sprzeciwu. Taki człowiek jest zazwyczaj surowy i wymagający i
przeświadczony o swojej nieomylności. Posiada zdolności przywódcze. W pracy jest w
nieustannym konflikcie z innymi, o ile mu się nie podporządkują.
nitkowe (przypomina wijącego się węża).
Pismo nitkowe jest symbolem fałszu, krętactwa, nielojalności i sprytu. Dodatkowo osoba pisząca w
ten sposób, posiada dużą inteligencję, zmysł dyplomatyczny, giętkość i dużą pomysłowość w
rozwiązywaniu problemów. Człowiek taki nie lubi dyscypliny i odpowiedzialności.
18. Sposób łączenie liter ciąg dalszy.
Pismo łączne, to symboliczne łączenie poszczególnych zadań i czynności w spójną całość. Ludzie
piszący w ten sposób są logiczni, konkretni, z większymi zdolnościami do syntezy. Potrafią punkt
po punkcie realizować swoje cele, ale może im brakować spontaniczności - są bardziej
schematyczni, mniej innowacyjni. Nie chcą korzystać z intuicji, nie dowierzają jej zasadności.
Pismo rozłączne występuje bardzo często dlatego nie ma odpowiednich mu cech charakteru.
19. Określanie zapętleń w górnej części liter.
Pętlice w górnej części liter interpretuje się jako marzycielstwo, wrażliwość, bogactwo
wewnętrznych przeżyć, uczuciowość.
Brak pętlic górnych interpretuje się jako kontrolę sfery emocjonalnej i jej tłumienie. Świadczy o
kierowaniu się bardziej rozsądkiem, niż uczuciami, czasem o niechęci do marzycielstwa
20. Określanie pętlic w środkowej części liter.
Pętlice w środkowej części liter interpretuje się jako zmysłowość, egocentryzm, nawet czasem
egoizm i przesadne zainteresowanie własnym 'ja'.
21. Określanie pętlic w dolnej części liter.
Pętlice w dolnej części liter interpretuje się jako dużą zmysłowości seksualność, jak i umiejętność
czerpania z podświadomości sił do rozwiązywania problemów życiowych.
Brak pętlic dolnych, to brak możliwości rozwinięcia w pełni własnej seksualności, hamowanie
instynktów, impulsów tkwiących w podświadomości. Należy to rozumieć, iż osoba tak pisząca
bardziej zajęta jest pracą i robieniem kariery niż życiem osobistym.
22. Sposób stawiania kropki nad „ i ”.
Kropka nad 'i' umiejscowiona blisko trzonka oznacza osobę konkretną
Kropka nad 'i' stawiana wysoko w górze - wrażliwą i delikatną
23. Sposób stawiania kropki nad „ i ” ciąg dalszy.
Jeśli kropka przypomina łuk skierowany ku górze, mamy do czynienia z optymistą.
Jeśli kropka przypomina łuk skierowany ku dołowi, mamy do czynienia raczej z pesymistą.
Kropka nad 'i' w kształcie kółka jest typowa dla ludzi mających trudności z podejmowaniem
decyzji.
Kropka nad 'i' połączona z następną literą znamionuje człowieka praktycznego
Brak kropki może świadczyć o niedbalstwie.
24. Określanie czytelności podpisu.
Podpis bardzo czytelny: sugeruje, że jego właścicielem jest osoba szczera, otwarta, często
przesadnie ufna i naiwna.
Podpis nieczytelny: interpretuje się jako chęć ukrycia swojej osobowości i przedstawienia się jako
osoby mającej coś do ukrycia.
25. Określanie czytelności podpisu i pisma.
Podpis czytelny i pismo czytelne: interpretuje się jako charakterystyczne dla osób, które są czytelne
w odbiorze dla obserwatora zewnętrznego. Osoba taka jest prostolinijna, nie potrafi ukryć swych
emocji, trosk, jeśli kogoś nie lubi, od razu to widać.
Podpis czytelny i pismo nieczytelne: może sugerować chęć podkreślenia swojej szczerości przez
autora takiego pisma. Należy się domyślać, że jest to człowiek nieodgadniony w swoich celach
życiowych.
Podpis nieczytelny i pismo czytelne: sugeruję osobę czytelną i otwartą na świat zewnętrzny, która
chce uchodzić za nieczytelną, trudną do przewidzenia w swoich zachowaniach, bardziej tajemniczą.
Podpis i pismo nieczytelne: sugeruje osobę nieodgadnioną, pragnącą ukryć swoją osobowość przed
światem zewnętrznym.
26. Określanie czytelności poszczególnych części podpisu.
W podpisie czytelne tylko nazwisko: tak podpisuje się osoba pragnąca ukryć jakieś fakty ze swojej
przeszłości - fakty w jej odczuciu negatywne - takie które, mogą mieć wpływ na jej teraźniejszość i
przyszłość.
W podpisie czytelne tylko imię: symbolizuje nasze wnętrze i dom. Autor takiego pisma chce ukryć
swoje rodzinne korzenie - informacje dotyczące pochodzenia, rodzinnych tradycji, itp. Można
założyć, że dane te są dla właściciela podpisu niewygodne i boi się, że mogłyby wpłynąć na jego
pozycję zawodową i społeczną.
27. Określanie sposobu łączenia imienia i nazwiska w podpisie.
Imię i nazwisko pisane rozłącznie: sugeruje umiejętność oddzielania życia zawodowego od spraw
prywatnych i rodzinnych.
Imię i nazwisko pisane łącznie: sugeruje, że tak podpisująca się osoba nie potrafi oddzielać spraw
zawodowych od osobistych. Nawet w domu brak jej dystansu i zachowuje się w taki sam sposób
jak i w pracy.
28. Określanie wielkości podpisu w odniesieniu do pisma.
Podpis większy od pisma: ten typ podpisu należy do ekstrawertyka, który czuje się niedoceniony.
Będzie usiłował wyeksponować siebie, by był spostrzegany jako znacznie większy niż jest. Taki
duży podpis musi być jednak wyrobiony. Nieudolny duży podpis wskazuje na brak wykształcenia
lub zaburzenia chorobowe piszącego.
Podpis mniejszy od pisma: taki podpis świadczy, że jego autor jest osobą skromną i cichą, nie chce
wyróżniać się w tłumie, wręcz przeciwnie - szuka schronienia i możliwości wtopienia się w
otoczenie.
29. Określanie czy w podpisie jest zaakcentowana ostatnia litera.
Zaakcentowanie w podpisie ostatniej litery: autor podpisu zachowuje się niezgodnie z własnym
sumieniem i kanonami wartości. Sytuacja ta wynika z podporządkowania się w określonych
okolicznościach jedynie z powodu nieumiejętności przeciwstawienia się narzuconemu modelowi
postępowania.
30. Określanie czy w podpisie jest kropka po nazwisku.
Postawienie w podpisie kropki po nazwisku: podpis osoby, która jest pewna swych racji i poglądów,
stanowczo będzie ich broniła, nawet w przypadku, gdy są one błędna lub wątpliwe.
31. Określanie czy podpis jest podkreślony.
Podpis podkreślony linią zwrotną, zakręconą: właściciel podpisu ma mocno zaniżoną samoocenę.
Brak wiary w swoje siły powoduje u niego ucieczkę przed problemami. Unika konfrontacji z
rzeczywistością.
32. Określanie czy podpis jest napisany za pomocą inicjałów
Podpis jedynie za pomocą inicjałów: osoba tak podpisująca się jest zamknięta w sobie, kontroluje
zarówno emocje, jak i reakcje społeczne.
Życzę miłej zabawy!
Mihcael
PS. Jak chcecie ocenić włąsne cechy charakteru na podstaw...