Anatomia Czynno_amp

Anatomia Czynnościowa – Kinezjologia
Wojciech J. Falęcki
POZYCJE CZYNNOŚCIOWE
S t a w r a m i e n n y ustawia się w odwiedzeniu 60°, w zgięciu 40° i skręceniu na zewnątrz 30°.
W takim ustawieniu dłoń powinna znajdować się na wysokości ust, w odległości około 20cm.
S t a w ł o k c i o w y ustawia się w zgięciu pod kątem 90°. U pracowników fizycznych można zmniejszyć zgięcie do 80°, u pracowników umysłowych zwiększyć, do 100°, jeśli takie ustawienie ułatwia wykonywanie zawodu. Przedramię ustawia się w pozycji pośredniej między nawróceniem a odwróceniem.
N a d g a r s t e k ustawia się w zgięciu grzbietowym około 30°, tak, aby kciuk znajdował się w przedłużeniu przedramienia. Kciuk ustawia się w przeciwstawieniu i odwiedzeniu, a w stawach obwodowych w lekkim zgięciu. Palce w lekkim (około 30°) zgięciu w stawach międzypaliczkowych i śródręcznopalicowych.
S t a w b i o d r o w y ustawia się w lekkim zgięciu (20-30°), w odwiedzeniu 5-10° i pozycji pośredniej między rotacją wewnętrzną a zewnętrzną.
S t a w k o l a n o w y ustawia się w zgięciu 5-10°, stopę pod kątem 100° (10° zgięcia podeszwowego) i pozycji pośredniej między nawróceniem a odwróceniem, przywiedzeniem a odwiedzeniem.
KINEZJOLOGIA
1.Ruch-wszelkie zmiany położenia obiektu fizycznego mierzone względem konkretnego układu ruchu
Ruch-jako bodziec dla układu nerwowego(może być czynny lub bierny)
Aktywność –skłonność, zdolność do intensywnego działania, do podejmowania inicjatywy, czynny udział w czymś
Aktywność ruchowa – całokształt zachowań, możliwości możliwość właściwości ruchowych ciała ludzkiego, osiągniętego możliwość ontogenezie, poziom zaradności możliwość samodzielności motorycznych sprawdzającego możliwość różnych sytuacjach. Aktywność ruchowa jest to możliwość adaptacji człowieka do środowiska biogeograficznego i społeczno – kulturalnego.
Rodzaje:
-osobnicza-wzorzec ruchowy każdego człowieka;
-populacyjna-suma osobniczych aktów ruchowych prowadząca do mobilności ludzkich grup przekształcająca się miarę kulturowego i cywilizacyjnego postępu.;
-osobista - szeroko rozumiane czynności higieniczne i inne związane z samoobsługą;
- zawodowa - zabezpieczenie materialne warunków bytu;
-rekreacyjna - odczuwanie sił biologicznych i twórczych zdolności;
-rehabilitacyjna-zabiegi ruchowe (naprawianie szkód) powstałych w trakcie rozwoju ontologicznego człowieka
-sportowa-właściwa dla różnych dyscyplin sportowych-czasami powiązana z zawodową;
Czynniki wpływające na aktywność:
-siła·
-zręczność
-uzdolnienia ruchowe
- szybkość
-gibkość
-nabyte umiejętności zwinność nawyki ruchowe
-wytrzymałość
-zwinność
-STAN ZDROWIA
Aktywność ruchowa zwiększa wydolność sprawność fizyczną, przyczyniając się do poprawy jakości życia, zwłaszcza ludzi w starszym wieku i osób z przewlekłymi chorobami układu krążenia i przemiany materii. Systematyczne wykonywane wysiłki fizyczne zmniejszają zagrożenie tzw. chorobami cywilizacyjnymi. Ruch wycisza człowieka.
CIAŁO LUDZKIE NIE JEST STATYCZNĄ FORMĄ
2.Homeostaza
-automatyczna zdolność organizmu do utrzymania równowagi wewnątrzustrojowej;
"Słabsze bodźce pobudzają procesy życiowe, średnie podtrzymują, silne hamują, nadmierne uszkadzają rozwój".
HOMEOSTAT- działa na zasadzie ujemnego sprzężenia zwrotnego
• samoregulacja swego stanu wewnętrznego (temp., ciśnienie)
• możliwość adaptacji do zmiennych warunków środowiska zewnętrznego
• zdolność do kompensacji zaburzonej równowagi działania (procesy patologiczne)
• zdolność do artykułowania mowy
• zdolność do poruszania się
• charakterystyczne zachowanie
• osobowość
• indywidualność
Skóra, tk. podskórna, tk. łączna
• bruzdy skórne
• zmarszczki i linie napięcia
• ukrwienie
• unerwienie
• tk. tłuszczowa
• kaletki maziowe
• przedziały powięziowe
• troczki ścięgien
KOŚCI (PRAWA I ZASADY)
1.Prawo funkcjonalnej przebudowy kości Wolfa
-kość ma zdolności adaptacyjne, zmienia kształt w warunkach patologicznych- by wytrzymać max. nacisk przy min. wydatku tk.kostnej
Wolf ustala, że "nadmierny nacisk, zarówno stały jak i przerywany, prowadzi do pogrubienia kości", a "tworzenie się kości jest wynikiem napięcia mięśni i nacisku statycznego".
2.Prawo Delpecka
-jeśli nacisk działa na rosnącą kość równolegle do jej osi długiej i przekracza określony, indywidualny stopień tolerancji to obserwuje się wtedy zahamowanie wzrostu kości na długość. "stały, nie przerywany nacisk, zwłaszcza nadmierny, hamuje wzrost kości na długość”
CHRZĄSTKA
• pokrywa i kształtuje powierzchnie stawowe w połączeniach maziowych
• stanowi bazę do kostnienia większych kości
• tworzy szkielet dla niektórych narządów twarzoczaszki i szyi
• tworzy połączenia chrzestne
-pierwozrosty
-wtórozrosty
-chrząstkozrosty:
* typ pierwotny *typ wtórny
Pomiędzy kośćmi(chrz.szklista)
Połączenia czasowe-między nasadami i trzonami rosnących kości długich połączenia trwałe -między 1 żebrem i rękojeścią mostka
ŚCISŁE POŁĄCZENIA KOŚCI-patrz 21
• połączenia włóknista,błóna międzykostna,pasma w szwach czaszki
• połączenia chrząstkowe- chrząstki żeber łączące je z mostkiem
-chrząstki nasadowe
-chrząstki staw.między trzonami kręgów
-spojenie łonowe
• połączenia kostne(skutek kostnienia) STAWY,POŁĄCZENIA MAZIOWE
• zawiasowe
• obrotowe
• kłykciowe/ eliptyczne
• siodełkowe
• kuliste: wolny i panewkowy STAW
Jama stawowa, panewka, głowa, powierzchnia stawowa, torebka stawowa, błona maziowa, płyn staw., zachyłki staw., więzadła torebkowe, kaletki maziowe, łąkotki stawowe, mechanoreceptory (reagują na nacisk, rozciąganie) POŁĄCZENIA STAWOWE :
• jednoosiowe -zawiasowe
-obrotowe -śrubowe
• dwuosiowe -eliptyczny
-siodełkowy
• trójosiowe/wieloosiowe
PRACA MIĘŚNIA:
• AGONISTYCZNA
• ANTAGONISTA
• SYNERGISTYCZNE-zapobiega powstawaniu ruchów przypadkowych, działa z agonistą
• STABILIZUJĄCE RUCHOWO-zapewnia ustalenie osi i płaszczyzn ruchu
• STABILIZUJĄCA POSTURALNIE- zapewnia utrzymanie ciała w pozycji pionowej
• ANTYGRAWITACYJNA-pokonuje ciężar
KSZTAŁT MIĘŚNIA
• max.stopień skrócenia włókien zależny jest od ich długości
• max. siła mięśnia jest proporcjonalna od liczby jego włókien mięśniowych
• pojedyncze włókno mięśniowe może skurczyć się max. o 1/3 swej pierwotnej długości (im dłuższy mięsień tym bardziej się skróci)
WSPÓŁZALEŻNOŚĆ TRIADY - MIĘSIEŃ - KOŚĆ - STAW
ZMIANY PATOLOGICZNE:
• odwracalne - zaburzenia, zmiany czynnościowe
• nieodwracalne - zaburzenia, zmiany strukturalne
3.System napędowy
Ryby+ ssaki pływające: tylny pchający, środek ciężkości ku przodowi od napędu
Ptaki-system ciągnący, przedni, środek ciężkości ku tyłowi od napędu
Ssaki-system pchający, środek ciężkości pomiędzy napędowy
Człowiek-napęd tylnokończynowy ( pokrewieństwo kości pneumatyczne)
Jest przypadek zwierząt chodzących na dwóch stopach. Są to goryle. Udaje im się to, ponieważ żerują nad podmokłym terenie(lubią się wykąpać) i poruszają się na bagnach. Dzięki takiemu terenowi goryle poruszają się dwunożnie i nie tracą równowagi.
Narządy napędowe-są to fragmenty narządu ruchu, które wprowadzają w ruch ciało kręgowca i pełnią dominującą rolę w procesach lokomocyjnych. Ogólnie biorąc u ryb poruszających się w jednorodnym środowisku wodnym rolę narządu napędowego pełni ogon. Cechuje go największa ruchomość w porównaniu z pozostałymi fragmentami układu ruchu. Ruchomość ta stopniowo maleje w kierunku dogłowowym tak dalece, że sama głowa tworzy razem z przednim odcinkiem kręgosłupa nieruchomy blok ułatwiając manewrowanie przednim odcinkiem ciała kręgowca. Środek ciężkości ciała leży ku przodowi od narządu napędowego. U kręgowców lądowych, czworonożnych, np. ssaków, rolę narządu napędowego pełnią kończyny tylne.. Ów napęd tylny występuje we wszystkich przypadkach przemieszczalności bieżnej. Podobnie jak u kręgowców wodnych narząd napędowy kręgowców czworonożnych leży w tyle, poza środkiem ciężkości ciała, a konsekwencją tego są charakterystyczne cechy przystosowawcze w budowie miednicy i sąsiadujących nią odcinków kręgosłupa. Miednica tworzy nieruchomy zamknięty pierścień kostny, przez który siła odbicia przenosi się na kręgosłup bez angażowania stabilizującego działania mięśni. Wiąże się z tym ściśle stabilizacja odcinka krzyżowego kręgosłupa w formie zblokowania go w pojedynczą kość krzyżową. Jest to cecha filogenetycznie stara, towarzysząca napędowi tylnokończynowemu wszystkich kręgowców lądowych. Nieruchoma kość krzyżowa ułatwia przenoszenie siły odbicia z kończyn tylnych na tułów. Stawy krzyżowo-biodrowe łączące obręcz miedniczną z kręgosłupem mają we wszystkich przypadkach napędy tylnokończynowego charakter stawów półścisłych. Uniemożliwiają powstanie ruchów efektywnych, pełnią natomiast ważną rolę ogniwa amortyzującego wstrząsy podczas chodu, biegu i skoku. Napędna kończyny tylne wywiera poza tym wpływ pośredni na budowę kręgosłupa lędźwiowego. Ruchom lokomocyjnym kręgowców czworonożnych, wykonywanym z dużą prędkością(bieg, skoki) przy zastosowaniu znacznej siły odbicia, towarzyszy nieodłącznie stabilizacja odcinka lędźwiowego niezbędna w przenoszeniu siły propulsji ku przodowi. Stabilizacja ta odbywa się poprzez wzmożone napięcie mm. grzbietu, które wywierają w ten sposób potężny, kształtotwórczy wpływ na zwiększenie rozmiarów kręgów lędźwiowych. Z tylnokończynowy charakterem napędu wiąże się jeszcze jedna cecha strukturalna: obecność więzadeł wewnątrzstawowych we wszystkich trzech głównych ogniwach tylnego łańcucha kończynowego-biodrowym, kolanowym i skokowym. Związek ich z kończyna napędową jest niewątpliwy, lecz znaczenie nie zostało jeszcze ostatecznie wyświetlone. U ptaków występują dwojakie urządzenia napędowe: tylny-bieżny, z cechami zbliżonymi do wyżej wymienionych, oraz przedni-lotny. O ile zrastanie się kręgów krzyżowych w jednolitą kość wielosegmentową towarzyszy napędowi tylnemu o tyle napęd przedniokończynowy pociąga za sobą zrastanie się –piersiowego odcinka kręgosłupa. Ów wielosegmentowy blok kostny nosi nazwę notarium. Przedniokończynowy napęd lotny u ptaków znajduje się ku przodowi ponad środkiem ciężkości ciała.
U człowieka występuje czwarty typ układy napędowego, odmienny od dotychczas rozważanych. Napęd jest tylnokończynowy, lecz tułów znajduje się ponad narządem napędowym, a nie ku przodowi od niego. Środek ciężkości ciała, silnie zbliżony do osi kręgosłupa, leży na wysokości połączenia miednicy tułowiem, a tym samym powyżej osi stawów biodrowych. Jest to układ jedyny w swoim rodzaju, w którym kończyny napędowe pełnią równocześnie wszystkie czynności podporowe.
4.Ewolucja środka ciężkości:
-przewaga napięcia zginaczy nad prostownikami -oś łopatki i oś miednicy biegną rozbieżnie ku dołowi -osie ramienia i uda kierują się w dół zbieżnie ku sobie -stawy w ciele ludzkim są lekko zgięte -system pracuje w otwartym łańcuchu biokinematycznym
-stopniowe podnoszenie środka ciężkości
-końcowe ułożenie w pobliżu kręgosłupa nad małą płaszczyzną podparcia
-wzrost siły aparatu wyprostnego grzbietu i prostowników kończyn dolnych
-zmniejszenie stabilności
U człowieka środek ciężkości znajduje się na poziomie trzonu kręgu L2-5 za wspólną osią stawów biodrowych(niektóre źródła S2)
5. Źródła przydatne do rekonstrukcji filogenezy narządu ruchu i aktywności ruchowej człowieka:
Środowisko bytowania człowieka
Żywienie i sposoby jej zdobywania
Narzędzia
Typ gospodarki
Szczątki kostne
Źródła ikonograficzne i pisane
Struktury społeczne
Współczesne populacje prymitywne
ŚRODOWISKO BYTOWANIA CZŁOWIEKA:
Fizyczne warunki środowiska (warunki klimatyczne)zmuszają określony styl zachowania. Ukształtowanie terenu, surowe pożywienie
ŻYWNOŚĆ I SPOSOBY JEJ POZYSKIWANIA:
Charakter pożywienia(zasoby kaloryczne)
Wielkość upolowanych zwierząt(siła, zdolność lokomocji, na współdziałanie)
Pozostawianie śladów żywności(zmienność diety)
NARZEDZIA- wyznacznik człowieka formy narzędzi:
-przypadkowe (Australopithecinea 4 min lat p.n.e.).
-pięściaki (amorficzne i morficzne)
-obrabiane przedmioty krzemienie(Homo Habilis 2mln p.n.e.)
-łączenie materiałów
TYPY GOSPODARKI:
Zbieractwo(spostrzegawczość, zręczność)konstruowanie urządzeń służących do przenoszenia zdobytego pożywienia, konieczność zapasów
-łowiectwo(wytrzyinałość3szybkośc)polaryzacja funkcji przywódczych, siła współdziałania, specjalizacja narzędzi, dymorfizm płciowy przechowywanie.
Rolnictwo (Bliski wschód 9-8 tyś. lat p.n.e.)
- okres kopieciany
-Rolnictwo intensywne
Rozwijanie się cech motorycznego wieloboisty
- SZCZĄTKI KOSTNE:
Zmiany wielkości kości
Zmiany kształtów kości
Zmiany adaptacyjne wewnętrznej struktury kości, fizjologiczna hipertrofia robocza, zmienność rzeźby i przyczepów
>AUSTRALOPTTHECINAE:
- Pozycja spionizowana dwunożna, środek ciężkości do przodu kręgosłupa
- Otwór wielki ku przodowi
- Częściowy brachjacyjny sposób lokomocji
-Ręka siły
>HOMO ERECTUS:
- Rozwinięte wały nad oczodołowe, kości czoła pochylone do i tyłu, pragmatyzm
- Otwór wielki ku przodowi, pochylenie głowy
- Masywna niezbyt wysoka budowa ciała(165-152cm)
-Wgięcie w kolanach kończyny dolnej
- Silnie wykształcony pas barkowy(rzuty na odległość)
- Bardzo dobrze rozwinięte kości stepu
- Stopa marszowa
CZŁOWIEK NEANDERTALCZYK:
Wały nad czołowe, silnie pochylone czoło, spłaszczona potylica pragmatyzm
■ pojemność czaszki 1500 cm3
Długie kończyny zbliżone do współczesnych
HOMO SAPIENS
■ Zmniejszenie wałów nad czołowych
- Otwór wielki ku przodowi
- sylwetka wyprostowana 2 resztkami- przykurczę kolanowe
- Polaryzacja stawów-precyzyjny chwyt
-Dalsza specjalizacja stepu
6.Zmiany ewolucyjne w szkielecie człowieka przystosowujące do postawy pionowej:
1.Głowa:
-przesunięcie ku przodowi punktu podparcia głowy (foramen magnum)
-lepsze zrównoważenie czaszki pomimo przyrostu jej wagi związanego z przyrostem mózgu
-ułatwienie pobierania tlenu
-powieszenie pola widzenia
-polepszenie ruchomości głowy
-obecność kości pneumatycznych w obrębie trzewioczaszki sprzyja przesunięciu środka ciężkości głowy ku tyłowi, co zmniejsza jej moment siły oporu
2.Obręcz barkowa –kończyna górna:
-zmniejszeni masy kostnej(uwolnienie z funkcji podporowej, skrócenie kończyn)
-obniżenie punktu ciężkości ciała
-zwiększenie stabilności
-rozwój czynności chwytnych
3.Tułów:
-wykształcenie krzywizn kręgosłupa
-wzmocnienie konstrukcji segmentów lędźwiowych i połączeń krzyżowo-biodrowych
-podparcie narządów jamy brzusznej na obręczy barkowej,uwolnienie mięsni brzucha z czynnej funkcji podtrzymywania trzewi
-ułatwienie ruchów przepony
-zwiększenie zakresu ruchomości kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej przy utrzymaniu sztywności odcinka piersiowego.
4.Obręcz biodrowa i kończyna dolna:
-przesunięcie ku kręgosłupowi i obniżenie środka ciężkości –zmiana osi ciała
-ułatwienie wyprostu w stawach kończyny dolnej
-zmniejszenie pracy mięśni antygrawitacyjnych
-wzmocnienie połączeń krzyżowo-biodrowych
-przebudowa stopy –wydłużenie, rotacja zewnętrzna kończyn dolnych, wykształcenie łuków stopy(Ł u k p o d ł u ż n y p r z y ś r o d k o w y zaczyna się na guzie piętowym, obejmuje kość łódkowatą, I klinową i kończy się na głowie I kości śródstopia. Szczyt łuku stanowi kość łódkowata, która oddalona jest od podłoża około 2,5 cm. Ł u k p o d ł u ż ny b o c z n y biegnie od guza kości piętowej przez kość sześcienną do głowy V kości śródstopia; szczyt na wysokości kości sześciennej, jest oddalony od podłoża o 5mm, wysokość łuku przyśrodkowego zależy od ustawienia kości piętowej. Szpotawe ustawienie pięty pociąga za sobą pronację przodostopia i zwiększenie łuku przyśrodkowego. Koślawe ustawienie pięty powoduje supinację przodostopia i obniżeniu łuku podłużnego).
7. - Zbyt mało do przodu przesunięty otwór wielki. - Utrudnienie oddychania, znaczna liczba mięśni wspomagających wdechowych - Sztywna kyfoza piersiowa - Brak pełnego wyprostu uda (zbyt krótkie więzadło biodrowo-udowe) - Zbyt duży kąt lędźwiowo-krzyżowy (promontorium) - Nie wyzerowana kość piętowa (ułożenie boczne) - Zbyt słabe zabezpieczenie dynamiczne przeciwdziałające siłom koślawiącym tyłostopie - Zbyt słabe mięśnie i więzadła wstrzymujące łuk poprzeczny stopy - Duże żyły jamy brzusznej bez zastawek - Niepotrzebne zastawki w żyłach międzyżebrowych
8. Rozwój ontogenetyczny poszczególnych odcinków układu kostno- stawowego.
Okres zarodkowy
3 tydz.- kształtowanie się sklerotomu z tkanki mezodermalnej różnicowanie somitów w zawiązki mięśni i zawiązki kończyn; tworzenie miotonów układających się w osi długiej kończyn; pierwsze zawiązki kręgów
6 tydz.- szkielet chrzęstny
7-9 tydz.- powstawanie miocytów, pierwsze jądra kostnienia, osteoblasty tworzą niedojrzałą, płodową tkankę kostną
10 tydz.- powstanie płytek ruchowych i zakończeń nerwowych- w 12 tygodniu sprawny czynnościowo system połączeń
12-14 tydz.- pierwsze ruchy kończynami, ukształtowane mięśnie
OKRES PŁODOWY
zwolnienie tempa procesów rozwojowych
kształtowanie narządów wewnętrznych
rozwijanie i dojrzewanie układu nerwowego- w 5 msc. Kompletna liczba neuronów
specjalizacja funkcji tkanki nerwowej
dojrzewanie szkieletu- stopniowe kostnienie na bazie kości płodowej
przyrost masy mięśniowej
formowanie stawów
ROZWÓJ KLATKI PIERSIOWEJ
największy przyrost obwodu w pierwszym roku życia
noworodek- wymiary czołowy i strzałkowy są prawie równe
przyrost strzałkowy opóźniony w stosunku do czołowego (prawdopodobnie 6r.ż.)
zmniejszanie wskaźnika spłaszczenia klatki piersiowej (chłopcy: 0r.ż.- 92%; 1r.ż.- 74%; 5r.ż.- 71%)
prostopadle do kręgosłupa ustawienie żeber (oddychanie przeponowe u noworodków, zmiana ustawienia od 2 do 11r.ż.)
zmiana kształtu z cylindrycznego na kształt stożka ściętego
ROZWÓJ KRZYWIZN KRĘGOSŁUPA
pierwotna uogólniona kyfoza
lordoza szyjna od ok. 3- 4 msc. (tylko ssaki posiadają 7 kręgów szyjnych)
lordoza lędźwiowa od 9- 12 msc.
Wykształcenie wszystkich krzywizn 12- 14 msc.
Postawa hiperlordotyczna do 5- 7 r.ż.
W skoku pokwitaniowym pogłębienie kyfozy piersiowej (rozluźnienie więzadeł,,postawa niedbała”)
Ostateczne wykształcenie krzywizn ok. 16/18 r.ż.
ROZWÓJ MIEDNICY
Początkowe pochylenie prawie prostopadle do osi kręgów
W miarę wytwarzanie się krzywizn powiększanie przedniej inklinacji (przodopochylenia)
U dziewcząt przodopochylenie miednicy w okresie pokwitania jest większe (4r.ż.- 220; 7r.ż. 250; dorośli 310/280 +/-40)
Dymorfizm płciowy
ROZWÓJ KOŃCZYN DOLNYCH I STÓP
NOWORODEK; OKRES PRZEDSZKOLNY
Ustawienie szpotawe stawów kolanowych (do 3r.ż.; ok. 4-5 r.ż. fizjologiczna koślawość)
Ustawienie zgięciowe stawów kolanowych i biodrowych (pełny wyprost ok. 7r.ż.)
Brak łuków stopy, podeszwowa część stopy wypełniona tkanką tłuszczową (łuk podłużny ok.3-4r.ż.; łuk poprzeczny ok.6r.ż.)
9. ROZWOJ ONTOGENETYCŻNY POSTAWY CZŁOWIEKA:
-Okres przedszkolny. lordoza szyjna; lekka kyfoza „piersiowo-lędźwiowa", przewaga
zginaczy, brzuch mocno uwypuklony,
-Okres szkolny, wyraźna lordoza lędźwiowa, równowaga mięśniowa, brzuch spłaszczony,
postawa stonizowana.
-Okres dojrzałości prawidłowe krzywizny, brzuch płaski, silnie rozwinięta i zrównoważona
tkanka mięśniowa.
-Okres pokwitania. pogorszenie postawy, pogłębienie kifozy piersiowej, postawa wiotka,
wysunięta ku przodowi obręcz barkowca i głowa.
-Okres inwolucji. pogłębienie krzywizn, zmniejszenie wzrostu (3-4 cm. na 10 lat), przykurczę
stawów, „zapadanie" się postawy, zmiany zwyrodnieniowe narządu ruchu.
10. ZMIANY INWOLUCYJNE: KOŚCI, CHRZĄSTKI STAWOWEJ, KRĄŻKÓW MIĘDZYKRĘGOWYCH, ŚCIĘGIEN I WIĘZADEŁ.
INWOLUCJA KOŚCI:
Odwapnienie- osteoporoza post – meno i andropauzalna
Zcieńczenie warstwy korowej
Zanik beleczkowania kostnego
Osłabienie wytrzymałości
Osteofity
Entesofity
Sklerotyzacja warstwy podchrzęstnej
Złamania przewlekłe
Skłonność do złamań urazowych
Złe gojenie
INWOLUCJA CHRZĄSTKI STAWOWEJ:
Zmniejszona przepuszczalność dla substancji odżywczych
Utrata mukopolisacharydów
Zmiana polaryzacji substancji podstawowej chrząstki
Zmniejszenie liczby chondrocytów
Rozmiękanie i fragmentacja chrząstki
Dostawowe wydzielanie się ciał wolnych
Obniżanie warstwy podchrzęstnej kości
INWOLUCJA KRĄŻKÓW MIĘDZYKRĘGOWYCH:
Utrata wody – dehydratacja
Utrata mukopolisacharydow
Zwiotczenie pierścienia włóknistego
Mikropęknięcia pierścienia włóknistego- skłonność do wypuklin jąder miażd...