Anderson Evangeline The Punishment of Nicollet

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 1

„Coś ty sobie do cholery myślała Nicollet? Ten koń jest niebezpieczny i dobrze o tym wiesz.”

Jack Kemp wpatrywał się w stojącą przed nim dziewczynę, przygryzającą nerwowo wargę i pokręcił głową. Po raz 100tysieczny pomyślał, co on miał z nią do cholery zrobić.

Piper, jego przybrana siostra podrzuciła mu Nicollet 5 lat temu.

Rodzice Jacka przygarnęli młodą Piper i wychowali ją jak swoją, kiedy jej rodzice a ich sąsiedzi zginęli w niszczycielskim pożarze domu.

Jego przybrana siostra zawsze była wolnym duchem – najwyraźniej zbyt wolnym by zaprzątać sobie głowę wychowywaniem własnego dziecka.

Zjawiła się pewnego dnia ciągnąc za sobą Nicollet i powiedziała Jack’owi, że ma ważną sprawę i potrzebuje go by popilnował jej córki przez tydzień. Kiedy tydzień zmienił się w miesiąc, potem w kolejny, a Piper się nie odezwała, musiał nie chętnie zaakceptować fakt że utknął z trzynastolatką, z którą nie miał pojęcia co robić.

W tamtym momencie Jack miał niecałe 25 lat i próbował sam zarządzać ranczem Lazy Z. Wychowywanie nastoletniej dziewczyny było ostatnio pozycją na jego liście, mimo to Nicollet podbiła jego serce już na samym początku. Z jej miodowo - blond włosami oraz wielkimi brązowymi oczami wyglądała jak przybłęda, która potrzebowała tyle miłości i uczucia ile mogłeś jej dać. Sposób, w jaki wtulała się w niego na jego kolanach sprawiało, że miękł za każdym razem.

Minęło 5 lat odkąd Piper zostawiła mu na progu swoją córkę i słodka mała dziewczynka wyrosła na zbuntowaną młodą kobietę. Jack zrobił z nią, co było w jego mocy, wysłał ją prywatnej szkoły dla dziewcząt, na którą ledwo było go stać, bo ranczo borykało się z kłopotami, próbując ją dyscyplinować i kochać, kiedy wracała do domu na wakacje i święta. Ale ostatnio nieważne, co zrobił czy powiedział – nie potrafił do niej dotrzeć.

Patrzył na wspomnianą dziewczynę, która wciąż przygryzała wargę szurając swoją małą białą tenisówką o dywan we frontowym holu dużego ranczerskiego domu. Jej miodowo – blond ukryły duże brązowe oczy, ręce miała założone na plecy, nerwowo wykręcając dłonie. To była gra i on o tym wiedział. Gdzie podziała się ta słodka uległa młoda dziewczynka, którą zostawiła Piper? Może to ma coś wspólnego z jej hormonami.

Nicollet dosyć późno dojrzała, utrzymała swoje wąskie chłopięce biodra i płaską dziewczęcą klatkę piersiową praktycznie przez pierwsze 3 lata gdy z nim mieszkała. Wtedy wydawałoby się jakby przez noc, rozkwitła w niej kobiecość, zaokrągliły się biodra, jej pełny, soczysty biust, za którym obracały się wszystkie męskie głowy, z wyjątkiem Jack’a. Dla niego, wciąż była „małą Nicky” nie ważne, jaki rozmiar biustonosza nosiła – to było coś,

1

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper co Jack ostatnio próbował sobie wmówić. Podczas gdy on rozmyślał o biustonoszach było oczywiste, że ona nie miała żadnego na sobie.

Jack skrzywił się, kiedy zobaczył wyraźny zarys jej sutków napierających na cienki biały T-shirt. Nie powinna się włóczyć tak ubrana po ranczu – było tu zbyt wielu samotnych mężczyzn o pożądliwych oczach i nadgorliwych palcach. Nie wiedział, co ma dokładnie powiedzieć na ten temat, a nawet gdyby wiedział, było pewne, że sprzeciwi mu się.

„Coś ty sobie do cholery myślała?” znów zażądał, starając się utrzymać myśli na temacie a swoje oczy jak najdalej od jej piersi. „Dlaczego podeszłaś tak blisko zagrody, kiedy wyraźnie mówiłem żebyś tego nie robiła?”

„Ja... Ja nie wiem” Spojrzała w górę, jej oczy błyszczały, wciąż żując swoją pełną dolną wargę. Wzruszyła ramionami. „Dla mnie on nie wyglądał niebezpiecznie.”

„To nie ma znaczenia jak on wygląda. Niech to szlak, ten ogier o mały włos, co nie zabił jednego z trenerów, – dlatego umieściliśmy go w stajni. Jack skrzywił się na nią i przeczesał swoje grube czarne jak węgiel włosy.

„Powiedziałeś przecież, że ma najlepszy rodowód, – że spłodzi świetne wyścigowe źrebięta,” zaprotestowała, jak by to robiło różnice.

„To jego rodowód sprawia, że jest taki wybuchowy,” odparł. „Gdyby Tanner nie złapał uzdy, a ja nie wszedłbym właśnie do stajni, była byś już martwa. Czy rozumiesz, co do ciebie mówię?”

Wzruszyła tylko ramionami na to silne zdenerwowanie.

Wydawało się, że w momencie, kiedy skończyła 18 lat i poszła na uczelnie, zdecydowała, że wie już wszystko, co jest do wiedzenia i nic, co powie nie zmieni jej zdania.

Cóż może nadszedł czas działania zamiast gadania.

To był fakt. To już wykroczyło poza niewinne naruszenie zasad, takich jak nocne wykradanie się z domu albo łamanie godziny policyjnej. Tym razem Nicollet naraziła siebie i innych na niebezpieczeństwo i nadszedł czas by dać jej nauczkę. Jack nigdy nie podniósł na nią ręki, tym razem kusiło go. Oczywiście mógł mówić tak długo aż by zsiniał na twarzy i nic by tym nie zyskał. Musiał podjąć jakieś działania.

„Nicollet.” Uniósł jej brodę by spojrzeć w te pochłaniające głębie jej brązowych oczu. „Dziś po kolacji chce cię widzieć w swoim biurze. Już czas byś nauczyła się przestrzegania rozkazów.” Dotknął przy tym groźnie czarnego skórzanego pasa, który nosił wokół swoich wąskich bioder, upewniając się, że dotarło to do niej.

2

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Zobaczył jak nieznaczny dreszcz przebiegł przez jej szczupłą sylwetkę a także zauważył jak jej oczy rozszerzają się, gdy zlustrowała za równo jego pas jak i poważny wyraz twarzy.

”Ale Jack....”

„Żadnego, ale. Nie pozwolę ci się z tego wywinąć. I nie zmuszaj mnie żebym cię szukał,” warknął. „Będziesz w moim pokoju zaraz po kolacji albo tego pożałujesz. Zrozumiałaś?”

„T.. tak,” zająknęła się, a jemu prawie zrobiło się jej żal.

Ale niech to szlak, przesadziła tym razem. Musi dostać nauczkę. Potrzebna jej surowa kara i to właśnie dostanie.

3

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 2

Nicky z trwogą patrzyła na oddalające się szerokie plecy jej opiekuna. Zawsze potrafiła powiedzieć, kiedy był wytrącony z równowagi, używał wtedy jej pełnego imienia zamiast „Nicky” albo „Kochanie”. Ale tym razem był bardziej niż zdenerwowany – był całkowicie na nią zły – może nawet zbyt zły. Mimo wszystko nie chciała go rozzłościć, chciała tylko zwrócić na siebie uwagę.

W momencie, w którym po raz pierwszy przekroczyła próg tego starego pięknego domu na pogórzu Rockies, była nim zauroczona. Zakochała się w szorstkim pięknie Kolorado, z dzikimi pełnymi wdzięku sławnymi końmi z rancza Lazy Z, ale przede wszystkim zakochała się w człowieku który rządził tym wszystkim – Jack’iem Kemp.

Łatwo było pamiętać jak to wszystko się zaczęło. Miała ledwie 13 lat, kiedy matka ją opuściła, trudny i straszny wiek na rozpoczęcie znajomości.

*****

„To piękne miejsce i na pewno je pokochasz, kochanie.” Jej matka odsunęła swoje popielato blond włosy ze swojej klasyczno - uroczej twarzy i uśmiechnęła się pogodnie, kiedy zapukała w masywne dębowe drzwi.

„Mamo proszę nie możesz mnie zabrać ze sobą? Chociaż ten jeden raz?” Nicky spojrzała błagalnie na matkę, wkładając w to cały swój urok. Nie cierpiała być zostawiana w dziwnych miejscach, podczas gdy jej matka wyruszała po przygody z różnymi mężczyznami, chociaż powinna już się do tego przyzwyczaić.

„Nie bądź śmieszna kotku. Co byś robiła, gdy ja z Brad’em będę zjeżdżała na nartach? Nie miałabym czasu wciąż cię pilnować.” Matka znów zapukała tym razem donośniej. Natomiast pod nosem wymamrotała. „Gdzie on jest? Samolot odlatuje za godzinę.”

Faktycznie, matka rzadko, kiedy zwracała na nią uwagę, co oznaczało, że Nicky zmuszona była zbyt często zajmować się sobą.

Nie miałaby nic przeciwko gdyby Piper po prostu zostawiła ją w domu z pieniędzmi na zakupy, ale Piper bała się, że wyjdzie na jaw, że zaniedbuje obowiązki. Więc Nicky regularnie kręciła się między domami innych ludzi i nic, co powiedziała nie zmieniłoby tej sytuacji. Wzdychając, czekała tak cierpliwie jak tylko mogła, kiedy matka zapukała po raz trzeci do drzwi.

Kiedy w końcu masywne drzwi się otworzyły oczom Nicky ukazał się najwyższy mężczyzna jakiego w życiu widziała, był potężny i ponury.

4

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Oh” gwałtownie chwyciła powietrze, kiedy ciemny olbrzym spojrzał na nią, wtedy matka ściągnęła na siebie jego uwagę, paplając o planach i nieuniknionych wypadkach. Pofalowane czarne włosy ocieniały jego świdrujące spojrzenie a jego opalona twarz zastygła w wyrazie dezaprobaty, podczas gdy Piper wyjaśniała, że potrzebuje by Jack popilnował jej córki przez tydzień.

„Jezu, Piper nie widziałem cię od lat, nagle pojawiasz się i chcesz zrobić ze mnie niańkę?” Głęboki głos Jack’a zagrzmiał od dezaprobaty. Nie zrobiło to wrażenia na jej matce, ale Nicky poczuła jakby ktoś dźgnął ja nożem.

„Tylko na tydzień, Jack. Przykro mi, że nie mogę zostać w odwiedziny.”

Matka już schodziła z werandy, kierując się prosto do najnowszego modelu Porsche gdzie Brad, facet, który zabierał ją do Szwajcarii na tak zwane „małe wakacje”, czekał na nią. Nicki zbyt wiele razy zostawała u przyjaciół lub dalekich krewnych by wiedzieć ze małe wakacje zazwyczaj trwały dłużej niż tydzień, ale najwyraźniej wysoki mężczyzna z lodowo niebieskimi oczami o tym nie wiedział.

Właściwie to, że był ostatnim z krewnych, który o tych okolicznościach nie wiedział, był decydującym czynnikiem na to by ją z nim zostawić.

„Pieper jestem samotnym facetem. Nic nie wiem o pilnowaniu dzieci.” Jego sprzeciw odbił się od jej oddalających się pleców.

„Nicollet jest starsza niż na to wygląda – potrafi sama o siebie zadbać,” matka odparła patrząc przez ramie. „Naprawdę to doceniam, Jack. Do zobaczenia za tydzień.” Wskoczyła do czerwonego sportowego Porsche, pomachała na do widzenia i zostawiła ściskającą sponiewieraną walizkę Nicky na frontowej werandzie.

Mężczyzna, którego matka nazywała Jack spojrzał na nią, najwyraźniej zbity z tropu, w końcu wzruszył ramionami. „Cóż dzieciaku, wejdź, tak myślę.” Odsunął się od drzwi by ją przepuścić.

Spędziła pierwszy tydzień starając się być niewidzialną a drugi by być pomocna. Nie było łatwo być użyteczną na końskim ranczu, kiedy nic się nie wie o koniach, a prawdę mówiąc była przerażona tymi wielkimi zwierzętami, ale się starała. Z własnego doświadczenia wiedziałaby jak najdłużej być mile widzianym w obcym domu wystarczy być przydatnym i dyskretnym.

Jack tolerował jej „przydatność” a nawet zaczął uczuć ją o koniach, ale Nicky nigdy nie myślała, że jest niezastąpiona, Jack, co najwyżej tolerował jej obecność.

Dopiero pod koniec pierwszego miesiąca, kiedy matka się nie odezwała, Nicky zaczęła się martwić. Kiedy próbowała zadzwonić pod podany przez matkę numer telefonu, nikt nie odbierał, wykluczyła inne sposoby by ją odnaleźć – rozmowa telefoniczna ze Szwajcaria nie była przecież tania.

5

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Siadała na podwójnym łóżku nocami wpatrując się w aksamitną czerń użyczonej sypialni zastanawiając się, co się z nią stanie. Tego dnia jeden z pracowników rancza krzyknął na nią za to, że kręciła się wokół stajni a szkoła miała się wkrótce zacząć. Czy matka wróci na czas by ją gdziekolwiek zapisać?

Ważniejsze pytanie brzmi czy matka w ogóle po nią wróci? Nicky nie pozwoliła sobie na takie straszne myśli, ale nagle same się pojawiły zalały jej umysł niczym sfora wściekłych obcych krzyczących o uwagę.

Co jeśli jej matka gdzieś tam umarła, zaginiona w lawinie na jakimś zagranicznym stoku narciarskim? Co jeśli jej więcej nie usłyszę? Co jeśli Jack zdecyduje, że ma dość jej obecności i odda ją do domu dziecka? Co się z nią stanie?

Tłumiła w sobie tą okropną niepewność przez tygodnie, w końcu ją to przytłoczyło i zaczęła płakać. Kucając na wąskim łóżku zawinęła ramiona wokół kolan i próbowała cicho szlochać, tak żeby nie dręczyć tym Jack’a. Pomimo wysiłków i tak ją usłyszał.

Nicky podniosła głowę by zobaczyć wysoką postać stojącą w drzwiach, wyglądał na śpiącego. Miał na sobie tylko dół od piżamy a jego szeroka klatka piersiowa pokryta była kręconymi czarnymi włoskami, widocznymi przy przyćmionym świetle padającym z korytarza.

„Hej dzieciaku.” Jego głęboki głos był miękki i niespodziewanie łagodny. „Co się dzieje? Wszystko w porządku?”

Nicky potrząsnęła w odpowiedzi głową wycierając oczy szybkimi szorstkimi ruchami.

„N... nic mi nie jest. Przepraszam – nie chciałam cię obudzić.”

Skuliła się w sobie, starając się być jak najmniejsza i dyskretna, starając się wtopić w ciemność tak żeby mógł wrócić do łóżka i zostawił ją w spokoju by mogła się wypłakać. Ale Jack nie działał w ten sposób. Kiedy widział jakiś problem starał się go rozwiązać i właśnie wtedy Nicky musiała wyglądać na kompletnie załamaną.

Usiadł na skraju jej łóżka, jedną dużą ciepła ręką głaskał jej drżące plecy poprzez cienką koszulę nocną, którą miała na sobie.

„Hej Nicky.” Jego głos zabrzmiał delikatnie tuż przy jej uchu. „Dlaczego nie powiesz mi, co się dzieje, co?” To był pierwszy raz, kiedy nie nazwał ją „dzieciakiem”

Może to sposób, w jaki powiedział jej imię, albo sposób, w jaki brzmiał jego głos, taki miękki i delikatny, lub sposób, w jaki jej dotykał – jego dłoń ciepła i mocna i uspokajająca na jej plecach. Jakakolwiek była tego przyczyna, Nicky poczuła, że rozpływa się i nagle wypłakiwała się w jego ramionach. Wylała z siebie wszystkie

6

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper te straszne myśli i pytania a Jack trzymał ją mocno i pozwolił jej płakać. Przeczesywał jej włosy i masował jej plecy, gdy wstrząsały nią kolejne szlochy, mrucząc uspokajające słowa. Opiekował się nią tak delikatnie jakby była jednym z jego koni.

„Już w porządku?”

Nicky przycisnęła swoja czerwoną twarz do szerokiej, drapiącej klatki piersiowej i odetchnęła głęboko, zaciągając się zapachem koni, skóry i czystego męskiego potu, który mógł należeć tylko do Jack’a.

„Nie wiem. Mama zostawiała mnie już wcześniej na tak długi czas, ale nigdy nie trwało to aż tak długo bez żadnej wiadomości od niej. Czy... czy myślisz, że coś jej się stało?”

„Nie mam pojęcia.” Głos Jack’a był miękki w ciemnościach pokoju, jego dłoń wciąż głaskała jej plecy. „Ale wiem jedno Nicky, jesteś mile widziana w moim domu, tak długo jak zechcesz tu być. Spróbujemy ją namierzyć, ale nawet, jeśli nie znajdziemy jej od razu, będzie ci tu ze mną dobrze. W porządku?”

Przytaknęła niepewnie, wciąż niepewna jego pocieszających słów.

„To moja mała Nicky,” wymruczał z aprobatą i uścisnął ją mocno, jakby dla podkreślenia jego słów.

„I... i nie masz nic przeciwko żebym tu została? Obiecujesz?” Pozwoliła żeby nadzieja rozświetliła jej oczy.

Jack spojrzał na nią uroczyście biorąc jej małą dłoń, umieszczając ją na swojej szerokiej klatce piersiowej. „To więcej niż obietnica, Nicky, przyrzekam ci to, maleńka. Chce cię tu ze mną i taka jest prawda.” Mogła poczuć równy rytm serca pod jego szorstką skórą, bijącym w uspokajającym rytmie, który wydawał się być echem jego słów.

Nicky powtórzyła ten gest, kiedy wzięła jego dużą dłoń i położyła na swojej własnej płaskiej kościstej klatce piersiowej.

„Przyrzekam z całego serca,” powtórzyła i po raz pierwszy od tygodni poczuła spokój. „Dziękuje... Jack.” Po raz pierwszy zwróciła się do niego inaczej niż ‘sir”, dobre maniery zawsze ułatwiały życie w nieznanych domach.

„Jack, co? Chyba polubię jak mnie tak nazywasz.” Uśmiechnął się szeroko mierzwiąc jej włosy, a potem pocałował ją w czoło.

Zanim zapakował ja z powrotem do wąskiego małego łóżka i przykrył ją po brodę, była już całkowicie jego – umysłem, ciałem i duszą, a także w połowie drogi by beznadziejnie się zakochać. To była miłość, której doskonale zdawała sobie z tego sprawę, Jack nigdy nie odwzajemni...

7

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper ****

Na swój sposób ją kochał, Nicky rozważała to wlokąc się do swojego pokoju by przygotować się do kolacji. Problem w tym, że on wciąż widział w niej małą dziewczynkę, pomimo tego, że jej ciało się zmieniło a jej umysł dojrzał. Dobrze zdawała sobie z tego sprawę, że on nigdy nie uwierzy, że jest wystarczająco dorosła by zdecydowała, że chce by był w jej życiu kimś więcej niż tylko jej opiekunem.

Dlatego też w momencie, kiedy skończyła 18 lat rozpoczęła subtelną kampanię by zwrócić na siebie jego uwagę. Kiedy to nie zadziałało, uciekała się już do nie takich subtelnych sposobów. A kiedy i to nie zadziałało, no cóż...

Wspominając wyraz jego lodowo – błękitnych oczu, kiedy powiedział jej żeby zgłosiła się do jego biura po kolacji po karę, Nicky zastanawiała się czy tym razem nie przesadziła.

8

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 3

”Co się ostatnio dzieje z tą dziewczyną?” Jack mruczał do siebie. Maszerował w kierunku stajni by sprawdzić czy rozzłoszczone porannym zdarzeniem konie uspokoiły się. Demon wielki czarny ogier, którego imię idealnie pasowało do jego temperamentu, żuł łagodnie swoją popołudniową porcję owsa i wszystko wydawało się w porządku.

Dreszcz przeszedł Jack’a kiedy przypomniał sobie scenę z poranka. Wszedł właśnie do stajni by akurat zobaczyć nerwowego konia wznoszącego się ponad blond głowę Nicky, śmiercionośne kopyta cale od jej delikatnej osoby.

Jack rzucił się do działania, z pomocą swojego najlepszego pomocnika Tanner’a ujarzmił parskającą bestie. Następnie złapał Nicky za ramiona i zmiażdżył ją w uścisku, zbyt zadowolony, że nic się jej nie stałoby natychmiast wpaść w gniew.

Nie trwało to jednak zbyt długo by wybuchnął w nim gniew.

Do cholery przecież mogła zostać zabita. Najgorszą rzeczą, jaką mogła zrobić to zachowywać się beztrosko wokół tak niebezpiecznego zwierzęcia, jakim był Demon, a Nicky nigdy tak się nie zachowywała. Jack uczył ją od pierwszego dnia, aby szanowała i dbała o zwierzęta, które były mu niezbędne do życia, nie mógł, więc zrozumieć, dlaczego tak nagle zignorowała wszystko, czego ją nauczył i sprzeciwiła się jego nakazowi.

Obcasy w jego wysłużonych butach niosły się echem po drewnianej podłodze w stajni, gdy szedł wzdłuż boksów, aby sprawdzić konie. Poklepał po szyi swoją ulubioną klacz, za co został nagrodzony czułym rżeniem.

Mimo to jego umysł wciąż krążył, wokół Nicky. Nie po raz pierwszy zaobserwował dziwne zachowanie odkąd wróciła z pierwszego roku koledżu – jak dotąd nie myślał o tym zbyt wiele.

Przypuszczał, że zaczęło się na lotnisku.

Kiedy ją odebrał nie mógł nie zauważyć z niezadowoleniem jak kuse i obcisłe były jej szorty. A jej koronkowy sweterek z dekoltem w serek, który włożyła żeby nie zmarznąć w samolocie, zsunął się zbyt nisko ukazując rowek między piersiami, który najwyraźniej urósł odkąd widział ją ostatnio.

Naturalnie Jack starał się jak najbardziej by nie zauważyć jej pełnych piersi rozpłaszczonych na jego klatce piersiowej, kiedy podbiegła do niego i objęła mocno. Podobnie jak próbował nie spostrzegać krzywizny jej bioder albo jak jej długie patykowate nogi uzyskały kształty, które każdy mężczyzna chciałby mieć owinięte wokół swoich bioder. Niestety to była bitwa, której nie mógł wygrać.

9

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Podczas gdy fizyczne atrybuty, Nicky zdawały się urosnąć o tyle jej ciuchy się skurczyły. Jako prezent powitalny dostała nawet bon do lokalnego centrum handlowego by kupiła sobie nowe rzeczy, jak dotąd nie zauważył żeby to poprawiło sytuację. Nicky wciąż biegała po ranczu w ciuchach, który wyglądały jakby były uszyte na dziewczynę o połowę mniejszą i niech będzie przeklęty, jeśli nie było to trudne do zauważenia.

Jack potrząsnął głową wspominając jej dzisiejszy ubiór. Było mu trudno skupić się na przywoływaniu jej do porządku, kiedy widział w pełni jej mocno wypukłe, dojrzałe piersi napierające na jej cienki T-shirt. Jak do diabła mężczyzna miał myśleć logicznie mając taki widok przed sobą?

No i była jeszcze sprawa jej chęci siadania mu na kolanach i przytulania się. W przeszłości nie było z tym problemu. Jack wiedział, że jego przyrodnia siostra Piper była zimną i roztargnioną matką, a Nicky dopominała się o uczucia.

Gdy była młodsza przychodziła do niego z każdym małym zranieniem oraz siniakiem tak, aby mógł pocałować je i trzymać ją aż poczuje się bezpiecznie. Jakoś w ostatnim roku wyrosła z tego zachowania, ku ciągłym ubolewaniu Jack’a. Jednak odkąd wróciła z koledżu, wróciła do tego zwyczaju na całego. Żywo pamięta jej pierwszą noc po powrocie...

*****

„Jack nie masz pojęcia jak się za tobą stęskniłam.” Jack podniósł głowę znad popołudniowej gazety, którą czytał zanim po raz ostatni tego dnia zajrzy do koni.

Siedział w głębokim skórzanym fotelu, który Nicky od zawsze nazywała „fotelem Jack’a”.

Był wystarczająco duży dla dwojga ludzi i przez wiele wieczorów zwijali się na nim razem, Jack czytał gazetę a Nicky ze swoją ulubioną książką albo magazynem o modzie. Kiedy wyjechała do koledżu fotel wydawał się za duży, w jakiś sposób zbyt pusty.

Widząc ją teraz, zarumienioną z podekscytowania i wzruszenia, Jack zrozumiał, dlaczego. Tęsknił za swoją małą Nicky, pomimo tego, że nie była już mała z radością ją przywitał w swoich ramionach uściskiem.

„I ja za tobą tęskniłem kochanie” wymruczał całując czule w czoło, gdy tuliła się na jego kolanach. Czekał na to by wskoczyła na swoja stronę fotela i zwinęła się w kłębek z książką jak zwykła to robić.

Ale tym razem Nicky wydawała się nadzwyczaj zadowolona ze swojego miejsca w jego ramionach, ze swoim słodkim okrągłym tyłeczkiem przylegającym bezpośrednio do jego krocza.

10

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper W przeszłości to nie było problemem, ale teraz już tak. Odkąd urosła tak bardzo i rozwinęła się tak szybko, nie mógł nic na to poradzić, że zauważył jak pełne piersi muskały go z każdym jej oddechem albo w idealny sposób, jaki masowała go ilekroć przesuwała swój krągły mały tyłeczek na jego kolanach.

Ku jego zażenowaniu poczuł, że zaczął robić się twardy, co nigdy przedtem mu się nie zdarzyło, gdy miał Nicky na kolanach.

Co się z nim działo?

Powiedział sobie ze to niemożliwe żeby Nicky go podnieciła. To musiała być najzwyklejsza fizyczna stymulacja, gdy się o niego opierała, to nie miało nic wspólnego z samą dziewczyna. Poza tym nigdy nie myślał o niej w ten sposób. Mimo że nie było między nimi więzów krwi, wciąż była dla niego jak córka, jak młodsza siostra, jak siostrzenica... Nie ważne, w jaki sposób sobie to wmawiał sytuacja nie zmieniała się. Właściwie było gorzej, kiedy Nicky wierciła się na jego kolanach jakby miała mrówki w spodniach.

„Um, kochanie może powinnaś już wstać”, zasugerował czując się nieswojo nie chcąc żeby zauważyła jak na niego działa.

„Oh jeszcze nie Jack” zamruczała mu do ucha, znów się przekręcając. „Nie widziałam cię od dawna i bardzo się za tobą stęskniłam!” Pocałowała go delikatnie w policzek i wyszeptała do mu ucha, „Nie masz pojęcia jak bardzo mi brakowało naszego tulenia i bycia tak blisko ciebie, kiedy mnie nie było.” Żartobliwie uszczypnęła go w ucho wysyłając tym fale gorąca do jego już twardego jak kamień fiuta.

„Jestem... jestem pewny, kochanie, że znalazłaś jakiś chłopców w swoim wieku by się do nich po przytulać, gdy byłaś w szkole”, Jack wyjąkał ledwie wiedząc, co mówi.

Ostatnią rzeczą, jakiej chciał Jack było żeby Nicky obcowała z jakimiś bezwartościowymi osiłkami z, koledżu którzy tylko by chcieli dobrać się do jej majtek. Coś jednak musiał powiedzieć.

Nicky zaprzeczyła potrząsając głowa, jej jedwabiste miodowo-blond włosy rozsypały się na jej ramionach błyszcząc miękko w świetle lampy.

„Nie, zachowałam wszystkie swoje pieszczoty dla ciebie. Tylko z tobą chcę być blisko.”

Znów go pocałowała, tym razem prosto w kącik jego ust i mógł praktycznie poczuć smak jej ust. Umalowała się jakąś wiśniową pomadką, która sprawiła, że zaczął myśleć o zakazanym owocu. Była taka ciepła, miękka i kształtna w jego ramionach.

11

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Całkowicie inna od tej kościstej małej dziewczynki, którą kiedyś była składającej się tylko z łokci i kolan. Pachniała również inaczej. Użyła czegoś delikatnego, kwiatowego i niszczycielsko kobiecego. Nicky znów się poruszyła a Jack poczuł, że jeszcze trochę i eksploduje.

„Słuchaj kochanie. Właśnie sobie przypomniałem, muszę zajrzeć do jednej z klaczy.” Wstał nagle, ściągnął ją z kolan i posadził na fotelu obok.

„Oh Jack nie może to poczekać.” Nadąsała się słodko, używając tej miny, której nigdy nie mógł się oprzeć. Ale nie tym razem. Jack wiedział, że musi wydostać się z domu z dala od niej i tej dziwnej reakcji, którą w nim wywołała.

„Przepraszam, Nicky, to nie może poczekać.” Złagodniał nieco widząc jej zawiedzone spojrzenie. Przecież to nie była wina Nicky, że zareagował na nią w taki sposób – była całkowicie niewinna, szukała uczucia taka jak zawsze. „Idź to góry do łóżka, może wpadnę trochę później.”

„Obiecujesz?” Posłała mu ten swój domyślny uśmieszek, który zawsze chwytał go za serce. Wskoczyłby za nią w ogień i dobrze o tym wiedział, ale nie mógł nic na to poradzić. Zbyt mocno ja kochałby jej czegokolwiek odmawiać.

„Obiecuje.” Dotknął delikatnie jej policzka zanim wyszedł do stajni by spróbować przywołać się do porządku. Chłodne nocne powietrze wiejące od Rockies wraz z cichymi odgłosami koni w końcu go ostudziły. Odmówił analizowania tej sytuacji zrzucając to na fakt, że dawno nie miał kobiety.

„Powinienem poszukać kobiecego towarzystwa” powiedział Demon’owi.

Wielko ogier prychnął jakby w potwierdzeniu. Jack zdecydował wtedy, że musi znaleźć czas i wybrać się do miejscowego baru Stardust, może znajdzie tam kobietę chętną mu ulżyć. W przeszłości to nigdy nie było problemem – był wysoki i dobrze zbudowany, przystojny i większość kobiet była zadowolona mogąc spędzić z nim noc. Upewniał się tylko, że zrozumiały, że to była tylko jedna noc, nie był zainteresowany związkiem. Związek spowodowałby tylko problemy.

Zasmucało Jacka to, że musiał przyznać się, że powodem, przez który wciąż pozostawał kawalerem było to, że trwały związek takiego rodzaju, który był mu potrzebny, nie był możliwy. Nie miał nic przeciwko numerkowi na jedną noc, bzykaj je i zostawiaj je – z tym nie było problemu.

Dobrze wiedział, jeśli kiedyś wejdzie w długotrwały związek, będzie potrzebował kobiety, która zrozumie jego potrzeby. Kobiety skłonnej poddać się jego żądaniom, która rozłoży dla niego nogi kiedykolwiek i gdziekolwiek będzie od niej tego wymagał. Miał w sobie ciemną stronę – był zbyt cholernie dominujący, żeby którakolwiek kobieta, z którą spędzał czas przez ostatnie lata dała mu radę.

12

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Wzdychając uświadomił sobie, że miał już trzydziestkę a żony i dzieci nie widać. Dobrze, że nie było już mamy, która dręczyłaby go o wnuki.

W tym momencie życia musiał czekać aż Nicky wyjdzie za mąż ażeby mógł rozpieszczać jej dzieci tak jak to zrobił z nią. Jack jakoś nie potrafił wyobrazić sobie mężczyzny wystarczająco dobrego dla jego małej Nicky. Miał nadzieje, że zachowywała się właściwie w szkole – z pewnością nie był jeszcze gotowy na to by miała dzieci.

Wracając myślą do niej zdał sobie sprawę, że robiło się późno i z pewnością czekała na niego by sprawdził, co u niej. Z niechęcią, której nie potrafił zrozumieć Jack zmusił się do powrotu do starego drewnianego domu.

Szedł na górę po schodach do pokoju na końcu korytarza, który należał do Nicky od pierwszej nocy, kiedy Piper ją zostawiła, naprzeciw jego własnej sypialni.

Otworzył drzwi by do niej zajrzeć. Nicky już spała plecami do niego. Zwinęła się w ciasny kłębek na wąskim łóżku, udekorowanym w kobiecy różany wzór, który Jack pozwolił jej wybrać, kiedy przemeblowywali jej pokuj na szesnaste urodziny. Narzuta ześlizgnęła się jej z ramion, a jej włosy leżały na plecach i zwinęły się wokół smukłej szyi niczym złoty szal.

Jack poczuł głęboki przypływ miłości do dziewczyny leżącej w łóżku. W ciągu tych wielu lat Nicky była najlepszym, co mogło mu się przytrafić. Gdyby ktokolwiek powiedział mu, że w wieku 25 lat będzie wychowywał 13latkę powiedziałyby mu, że oszalał. Teraz jednak nie mógł sobie wyobrazić życia bez jej entuzjastycznego śmiechu, jej upartego charakteru i jej czułych kochających zwyczajów.

Cicho wszedł do pokoju, chcąc podciągnąć narzutę i zatrzymał się jak wmurowany, kiedy Nicky poruszyła się przez sen. Z głębokim westchnięciem przewróciła się na plecy, jednym ramieniem zarzuconym na oczy by zasłonić się przed światłem padającym z korytarza.

Jack prawie jęknął na głos na widok tego, co zobaczył.

Nicky nie miała na sobie swojej zwyczajowej za dużej koszuli nocnej, albo jego starego T-shirtu, którym uwielbiała się owijać w zimne noce. Zamiast tego miała na sobie coś z przejrzystego białego materiału. To była lalkowa koszula nocna, która kusząco opinała jej pełny biust, rozdzielała się tuż pod nimi, aby ukazać spory kawałek jej jedwabiście opalonego brzucha jak i również jej zaokrąglone wgłębienie pępka. Brzeg koszulki kończył się tuż powyżej jej krocza gdzie malutki skrawek dziewiczo białej koronki ledwo zakrywał jej delikatne płatki płci.

Jack zamarł w miejscu – dosłownie nie potrafił oderwać wzroku.

13

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper W świetle padającego z holu jej przewiewny materiał był prawie całkowicie przeźroczysty, wyraźnie ukazując zarys ciemnoróżowych aureoli wraz z naprężonymi od chłodu w pokoju sutkami. Nicky westchnęła ponownie i rozłożyła uda, przez co mógł zobaczyć zarys jej cipki przez jej małe koronkowe majteczki.

Skąd wytrzasnęła takie ubranie i dlaczego miała je teraz na sobie?

To przecież Nicky a nie jakaś cholerna dziewczyna z rozkładówki.

Ta myśl wyrwała go z transu i zaczął wycofywać się z pokoju starając się patrzeć wszędzie tylko nie na rozkoszny widok jej prawie nagiego ciała.

„Mmm, Jack?” Nicky spojrzała na niego jednym zaspanym okiem, zatrzymując go zanim zdążył zamknąć drzwi. „Chodź tu.” Przywołała go ręką nie starając się nawet by usiąść. Jack niechętnie ruszył się i usiadł na dalekim końcu jej łóżka.

„Myślałam, że o mnie zapomniałeś.” Jej duże brązowe oczy były zaspane i uchylone tylko do połowy sprawiając, że jej twarz nabrała zmysłowości, co nie ucieszyło zbytnio Jack’a. Przecież to była jego mała Nicky nie jakiś tam króliczek Playboy’a. Wciąż starając się zachowywać jak zwykle, traktując ją jak zawsze.

„Kochanie nie mógłbym o tobie zapomnieć.” Miał nadzieje ze jego głos brzmi naturalnie. „Po prostu spędziłem z końmi więcej czasu niż zamierzałem. Księżniczka Grace późno zaszła w ciążę ostatnim razem i powinna oźrebić się jakoś w przyszłym miesiącu.”

„Naprawdę?” Jej oczy zajaśniały autentycznym zachwytem i usiadła na łóżku częstując go nawet lepszym widokiem jej soczystego biustu. „To wspaniale Jack! Zawsze byłam w szkole, gdy rodziły się źrebięta. Tak się cieszę, że w końcu zobaczę jak Księżniczka Grace wyda na świat swoje źrebię.”

Uśmiechnął się do niej szeroko relaksując się nieco wraz z powrotem do znajomego tematu. „Wiedziałem, że ci się to spodoba kochanie. Ten źrebak powinien być prawdziwą pięknością w końcu jego ojcem jest Shadow Dancer.”

„Oh obiecaj mi jak tylko rozpocznie się poród zadzwonisz do mnie. Nie ważne gdzie będę albo, co będę robiła rzucę to – chce zobaczyć to osobiście.”

Jack wyszczerzył się do niej. „Dam ci więcej niż obietnicę – przyrzeknę ci to.”

Położyła jedną małą dłoń na jego spłowiałej roboczej koszuli, którą miał na sobie i wtedy zanim mógł ja zatrzymać, sięgnęła po jego dłoń i umieściła ją dokładnie nad jej pełną lewą piersią. „Obiecujesz Jack?” Spojrzała mu w oczy.

14

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper To był typowy dla nich gest, ten, który wykonał po raz pierwszy by ulżyć jej cierpieniu, kiedy było wiadomo, że Piper po nią nie wróci. Pomimo tego, Jack’owi zaschło w ustach, kiedy trzymał w dłoni twardy wzgórek jej lewej piersi, czując jak jej napięty sutek napiera na jego dłoń przez przejrzysty materiał jej koszuli nocnej,.

„Przy.. przysięgam kochanie.” Mała dłoń Nicky wsunęła się pomiędzy guziki jego koszuli i zaczęła kreślić bez celowe wzory na jego mocno owłosionej klatce piersiowej. Jej chłodne palce rozpaliły ogień w jego żyłach. Nie wykazywała żadnej chęci żeby ściągnął swoją dłoń z jej piersi. „Myślę... myślę, że powinnaś iść spać, Nicky.” Jack miał nadzieje, że brzmiał spokojniej niż w rzeczywistości się czuł.

Nicky westchnęła a jej zuchwały mały sutek mocniej naparł na jego dłoń. „Ale już się rozbudziłam. Dlaczego nie zostaniesz i nie porozmawiasz ze mną przez chwilę?”

Jack potrząsnął głową i zmusił się żeby zabrać swoja rękę z dala od jej piersi, jego dłoń mrowiła w miejscu, w którym jej sutek pocierał o dłoń. „Niestety, już czas by wszystkie małe grzeczne dziewczynki były już w łóżkach.” Celowo zwrócił się do niej jak do małego dziecka.

„Może nie chce być grzeczną małą dziewczynka.”

Nicky okazała mu swoje niezadowolenie, zrzucając włosy z ramion ruchem, który wypchnął jej biust do przodu. Jack poczuł nagły impuls żeby zerwać tą lichą białą nocną koszule i wessać do ust te dojrzałe różowe sutki. Stłumił go tak szybko, że jego umysł ledwo go zarejestrował.

„Czas do łóżka, Nicky.”

Wstał i nieco sztywno odszedł od łóżka.

Zamknął drzwi odgradzając się od soczystego widoku jej ciała i wrócił na zewnątrz by wyciszyć się trochę przy koniach, starając się nie myśleć jak wyglądała albo jak bardzo jego fiut domaga się uwagi.

*****

Na wspomnienie tamtej nocy Jack potrząsnął głową. Pogrzebał w kieszeni i wyciągnął rękę pełną kostek cukru dla mocno ciężarnej Lady Grace, która skubała je z wdzięcznością.

Skąd ona w ogóle wzięła tą seksowna koszulę nocną?

15

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Zastanawiał się czy kupiła ją, kiedy była z dala od domu, czy kupiła ją tutaj wykorzystując bon, który jej dał. Tak trudno jak było mu ignorować nowe zaokrąglone dojrzałe kształty Nicky, tak noc wielkiej burzy była sto razy gorsza...

*****

To była jedna z tych suchych burz, która czasem zrywały się nad górami, wypełniając powietrze statyczną elektrycznością, strasząc wszystkie zwierzęta swoim dzikim pomrukiem piorunów. Nicky zawsze bała się dużych burz. Było wiele nocy, gdy była młodsza, kiedy pukała do drzwi Jack’a błagając go by pozwolił jej spać obok niego podczas najgorszej części burzy.

Jack zwykle spał w bokserkach lub dole od piżamy i nie myślał o tym. To nigdy nie miało seksualnego podtekstu, kiedy wciąż była dziewczynką, ubierał je dla wygody. Jego ulubionymi wspomnieniami były, kiedy Nicky zaplątana w swoją długą koszulkę nocną zwijała się w jego ramionach biorąc pocieszenie, gdy przywierała zarumienioną twarzą do jego piersi, kiedy głaskał jej plecy i szeptał uspokajające słowa w jej potargane blond włosy. Zawsze skradała się z powrotem do własnego łóżka przed porankiem a Jack cieszył się, że może dać tyle miłości ile potrzeba tej dziewczynie, która niewiele otrzymała jej w swoim krótkim życiu.

W noc tej wielkiej burzy niecałe dwa tygodnie po jej powrocie do domu, Jack nie był zbyt zaskoczony, kiedy usłyszał nieśmiałe stukanie do drzwi, gdy grzmoty się przetaczały a błyskawice uderzały na zewnątrz.

Jack myślał, że Nicky wyrosła już z potrzeby spania z nim w trakcie burzy, tak samo jak z przytulaniem. Wciąż jednak nie był niechętny by znów mieć ja w swoim łóżku by potrzymać ja w ramionach i szeptać w jej włosy uspokajające niedorzeczne słowa jak za dawnych czasów.

„Wejdź kochanie.”

„Oh Jack” wyjęczała tupiąc gołymi stopami poprzez twardą drewnianą podłogę. „Nie słyszałam tak głośniej burzy odkąd zjawiłam się tu po raz pierwszy. Obudził mnie piorun za oknem a grzmoty są okropne.”

„W takim razie wskakuj.” Przytrzymał okrycie tak by mogła zakopać się pod nimi i wtulić się do jego boku.

„Mmm jesteś taki ciepły.” Przytuliła się do niego układając głowę na jego piersi i splatając razem ich nogi. Dźwigając się pocałowała go śpiąco w kark, powodując przyspieszenie pulsu u niego.

„Kocham cię Jack.” Wyszeptała wtulając się w niego jeszcze bardziej.

16

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Wystarczył tylko moment by Jack pojął, jaki zrobił wtedy błąd, Nicky już oddychała głęboko u jego boku. Jack leżał w ciemnym pokoju okresowo rozświetlanym błyskami piorunów, będąc rozbudzonym na więcej niż jeden sposobów.

Powodem jego nagłego rozbudzenia było to, że Nicky miała na sobie, o ile to w ogóle możliwe, wdzianko jeszcze bardziej kuse niż to, gdy był tamtej nocy ją sprawdzić.

Jack nie mógł go widzieć, ale do cholery mógł je wyczuć. Jej krótki top, który miała na sobie podwinął się tak, że jej pełne nagie piersi były przyciśnięte do jego boku.

Czuł jej ciężki oddech, jedwabiste ciepło a jej twarde sutki łaskotały go z każdym jej wdechem. Poniżej mógł wyczuć wilgotne ciepło naprzeciw jego biodra, co sprawiło, że zaczął zastanawiać czy ona ma na sobie jakiekolwiek majtki.

Niepewnie przejechał delikatnie dłonią przez krzywiznę jej biodra, napotykając pod ręka tylko niewielki jedwabny sznurek – stringi. Nicky leżała z nim w łóżku ubrana tylko w jedwabny T-shirt i stringi! To było bardzo dalekie od przydużych bawełnianych koszulek nocnych, które zwykle nosiła jako dziewczynka, tak samo jak jej kobiece zaokrąglone ciało było inne od jej byłej kanciastej budowy.

Ruch jego dłoni sprawił, że Nicky zajęczała delikatnie i przytuliła się do niego mocniej, tak jakby ujeżdżała jego biodro. Jack mógł przysięgnąć, że poczuł jak jej miękkie płatki cipki rozdzieliły się, gdy się o niego otarła, pocierając swoim słodkim wilgotnym ciepłem o jego nogę.

Tym razem nie mógł zaprzeczyć, że to właśnie jej ciało go podnieciło.

Nie był tak twardy i gotowy od lat, nie mógł jednak nic z tym zrobić. To przecież Nicky upominał się surowo.

Nie myślę o niej w ten sposób.

Jednakże nie mógł powstrzymać swojego mózgu od pokazywania mu gorących wizji tego, co by jej zrobił gdyby tylko mógł...

Nie mogąc się powstrzymać, wyobraził sobie, że kładzie ja na plecach i zdziera z niej ten malutki jedwabny top żeby zassać te dojrzałe różowe maleństwa. Potem całowałby ja w dół jej ciała, liżąc każdy słodki cal jej krągłego brzucha dopóki nie dotarłby to tego małego kawałka materiału zakrywającego jej płeć.

Jack mógł sobie wyobrazić siebie jak odsuwa ten mały koronkowy skrawek na bok i rozdziela jej miękkie uda. Otworzyłby płatki jej cipki i polizałby jej gorącą zaróżowioną łechtaczkę nabrzmiałą od potrzeby i pożądania.

17

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Chciałby odetchnąć jej kobiecą wonią, zjeść jej mokrą szparkę, wcisnąć się głęboko do jej słodkiej śliskiej cipki i poczuć jak dochodzi na jego twarzy, gdy będzie ją pieprzył swoim językiem...

Boże, to było złe, takie złe!

Nie mógł sobie pozwolić by myśleć w ten sposób o Nicky, ponieważ nie poprzestałby tylko na lizaniu jej słodkiej cipki. To byłby pierwszy krok na drodze to dominacji. Nigdy nie mógłby prosić jej o to, czego pragnie od kobiety – jego sekretne pragnienia, jego mroczne potrzeby żeby ujarzmiać i panować, nigdy nie mógłby oczekiwać by mu uległa i spełniała jego żądania.

Takie wizje męczyły go przez cała noc, Nicky pogarszała je częstymi zmianami pozycji. Jack nie pamiętał żeby spała tak niespokojnie, za każdym razem, gdy całkowite znużenie miało go już pokonać, ona zwykła się przesuwać przyciskając inną nagą część ciała do jego boku. Prawdopodobnie nie zmrużył oka przez całą noc.

Jeśli noc była kiepska to poranek był jeszcze gorszy.

Nicky nie wróciła do swojego łóżka przed świtem jak miała to w zwyczaju. Zamiast tego, gdy otworzył swoje zaspane oczy na poranne światło przenikające przez okno wciąż leżała zwinięta w jego łóżku.

„Dzień dobry Jack.” Ziewnęła i uniosła ramiona nad głowę, pokazując na krótką chwilę spód swoich piersi. Wyglądała sennie i była potargana, tak jak kobieta po nocy ostrego kochania. Zebrał wszystkie swoje siły by powstrzymać się od tego by rozłożyć jej uda i wjechać do tej ciasnej cipki, która torturowała go przez cała noc. Wiele go kosztowałoby nie oznajmić, że należy do niego.

Jack był zmuszony wskoczyć pod prysznic gdzie drgał pod zimną woda, starając się myśleć o wszystkim tylko nie o miękkim złotym i kremowym ciele dziewczyny w jego łóżku. Dziewczyny, której strasznie pragnął...

*****

,”Co się dzieje z tą dziewczyną?” Jack głaskał aksamitny nos Lady Grace, kiedy gapił się w podłogę stajni. Inny mężczyzna mógłby się skusić by pomyśleć, że robiła te wszystkie rzeczy celowo, – że chciała go zwabić do swojego łóżka. Ale to była jego słodka Nicky – jego małe kochanie. Jack był pewny, że była zbyt niewinna by rozpatrywać tego typu sprawy. Z drugiej strony czy nie stała się ostatnio taka nieposłuszna?

W poranek po burzy powiedział jej najdelikatniej jak potrafił, że według niego nie powinna więcej z nim spać. A kiedy chciała wdrapać mu się na kolana odepchnął ją wymawiając się tym ze musi iść do koni.

Zwykle pogodna Nicky nadąsała się, kiedy ją odprawił tak, więc prowokowała go od tamtej chwili serią denerwujących zdarzeń, które kulminowały się aż do rażącego zlekceważenia jego instrukcji, dotyczącego pozostawienia samotnie niebezpiecznego ogiera.

18

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Czyżby próbowała dać się ukarać?

Próbowała zwrócić na siebie jego uwagę?

Jack potrząsnął głową – na pewno tego nie robiła. Zachowanie tego rodzaju nie przypominało słodkiej małej dziewczynki, którą znał i kochał. Jednakże ostatnio nie zachowywała się jak zawsze.

Jack bał się, że musi przyznać – Nicky się zmieniła.

19

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 4

Nicky ledwie grzebała w swoim jedzeniu. Jej apetyt opuścił ją całkowicie, kiedy pomyślała o karze, jaka czeka ją po kolacji. Naprzeciw niej Jack siedział w ciszy, szerokie ramiona były zgarbione ciemna twarz zasępiona niczym chmura gradowa.

Pozostali pracownicy rancza rozmawiali przyciszonym tonem, ponure zasępienie szefa oddziaływało na ich nastroje. Jack był typem człowieka, który obnosił się ze swoimi uczuciami jakby miał swoja osobistą atmosferę, co sprawiało, że każda w osoba w tym samym pomieszczeniu nie mogła nie zostać na to obojętna.

Czy przycisnęłam go zbyt mocno?

Czy on już mnie nie kocha?

Zauważyła, że Jack też niewiele jadł. Czy to znaczyło, że też był zdenerwowany tym, co miał zrobić? Co zrobi? Od chwili, w której przekroczyła próg tego domu nigdy nie podniósł na nią ręki, zawsze dotykał ją z miłością i łagodnością.

Co zamierza?

Da jej klapsa?

Uderzy pasem? Nicky nie miała pojęcia, ale jej serce znalazło się gdzieś w okolicach przełyku, kiedy pomyślała, w jaki sposób się tego dowie.

Jack przyłapał ją jak na niego patrzyła i jego lodowo niebieskie oczy zwęziły się, kiedy zobaczył jej prawie pełny talerz. „Nie jesteś dziś głodna?”

Nicky potrząsnęła tylko głową bez słowa. Przygryzła wargę mając nadziej, że nie rozgniewa się na nią bardziej za to, że nie je. Zamiast się odezwać wstał od stołu i odepchnął własny talerz. Później posyłając jej znaczące spojrzenie wyszedł z pokoju, mogła usłyszeć ciężkie stąpanie jego wysłużonych obcasów na schodach do jego pokoju.

Odgłos rozbrzmiewał srogą obietnicą, której Nicky nie mogła zignorować.

Miejmy to już za sobą powiedziała sobie z fałszywą odwagą. Odepchnęła swój talerz, wstając od stołu nieświadoma spojeń, jakie posyłali jej mężczyźni przy stole. Miała na sobie swoje nowe ubranie, wybrała je specjalnie dla Jack’a.

20

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Miała na sobie dżinsową mini spódniczkę, co najmniej dwa numery za małą. Spódniczka opinała ściśle jej nowo zaokrąglone biodra i tyłek, podjechała wysoko na jej udach prawie ukazując jej malutkie stringi, które kupiła wraz z innymi rzeczami w centrum handlowym za powitalny bon od Jack’a.

Na górę ubrała pierwszą rzecz, jaką Jack kiedykolwiek dla niej kupił. To był miękki wygodny T-shirt z nadrukowanym na białym tle czerwonym napisem „Pokłon dla Księżniczki”. T-shirt był miękki i wyblakły, sfatygowany przez lata noszenia i wiele prań, ale dla Nicky on wciąż mówił o miłości. Przypominał jej dzień, w którym Jack go dla niej kupił, dzień, w którym po raz pierwszy tak naprawdę zdała sobie sprawę, że go kocha i chce żeby był jej pierwszym mężczyzną.

Podczas gdy koszulka przynosiła jej pocieszenie tak nie wiele zakrywała. Była już krótka, gdy Jack ją kupił a to było wtedy, gdy była jeszcze płaska i koścista. Teraz cienka biała bawełna była mocno rozciągnięta na jej pełnych krzywiznach piersi ledwo je okrywając, zarazem zostawiając jej brzuch całkowicie nagim.

Gdy założyła ręce do tyłu, co było jednym z jej nerwowych nawyków, kremowe spody jej piersi były równie widoczne jak jej różowe wypukłości aureoli. Gdyby się zapomniała i uniosła ramiona ponad głowę ukazałyby się wszystkim w pobliżu, jej dojrzałe różowe sutki.

Gdy Nicky wspinała się po schodach do pokoju swojego nieoficjalnego opiekuna by stanąć wobec swojej kary, nie myślała o tym, co ma na sobie. Myślała nad tym jak bardzo kocha Jack’a, mając nadzieje, że nie był na nią zbyt zły by zapomnieć, że się o nią troszczy.

Pomimo silnej wrodzonej ciekawości dotyczącej seksu, unikała programów telewizyjnych, książek albo filmów, które mogłyby pokazać jej więcej niżby chciała wiedzieć. Chciała żeby Jack nauczył ją wszystkiego, by był pierwszym i jedynym mężczyzną w jej ciele tak jak był pierwszym i jedynym mężczyzną w jej sercu.

Wiedziała, że ostatnio przesadziła – ubierając skąpą białą nocną koszulę, gdy przyszedł utulić ją to snu albo, gdy przytulała do niego swoje prawie nagie ciało w noc wielkiej burzy.

Niestety nieważne jak bardzo go przyciskała Jack odmawiał działania. Wiedziała, że musiała jakoś na niego działać, sztywne wybrzuszenie jego twardniejącego kutasa pod jej tyłkiem, kiedy siedziała mu na kolanach, uświadomiło jej to. Lecz Jack odmawiał współpracy, chociaż mogła powiedzieć, że chciał jej tak samo mocno jak ona chciała jego.

Tak strasznie chciała rozpiąć mu jeansy i upomnieć się o swoją nagrodę – chciała wziąć ten długi gruby trzonek, który przeciskał się do rowka jej tyłka, głęboko do swojej słodkiej mokrej cipki. Ciała poczuć jak będzie w nią wchodził, jak przebije jej dziewiczą barierę by ją spenetrować, biorąc ja długo, wolno i głęboko. Już na samą myśl o tym zrobiło się jej mokro między nogami.

21

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Nicky zacisnęła uda, czując budujące się między nimi gorącą tak samo jak wilgoć na malutkim sznurku jej majteczek. Prawie straciła nadzieje, kiedy zrozumiała, że jak długo Jack będzie widział ją jako niedojrzałą małą dziewczynkę, to, czego tak bardzo pragnie nigdy się nie stanie.

Jak daleko musiałaby się posunąć by zrozumiał to, czego od niego chce? Czego od niego potrzebowała? Ile jeszcze trzeba by popchnąć Jack’a w kierunku od opiekuna do kochanka?

Nicky zastanawiała się drżąc czy już nie popchnęła Jack’a zbyt daleko. Była w Jacku pewna intensywność – ciemniejsza strona, którą rzadko jej pokazywał, jeśli już była to raczej wskazówka. Miała przeczucie, jeśli kiedykolwiek poluzowałaby hamulce tych mrocznych, silnych pragnień, które wiedziała, że chował w sobie, miałoby to ekstremalne konsekwencje.

Mimo tego miała ochotę wywołać żądze, które kipiały tuż pod wydawałoby się spokojną powierzchnią, czasem zastawiała się czy była by w stanie uporać się z ich skutkami.

Stojąc przed jego drzwiami z uniesioną ręką by zapukać, czuła jak gdyby stado motyli latało jej w żołądku. Nie ważne, co się stanie, muszę być silna. Musze pokazać mu, że zniosę wszystko, co mi zaserwuje. Jeśli teraz tego nie udowodnię nigdy nie będzie traktować mnie na serio. Z tym postanowieniem zapukała do drzwi a gdy usłyszała jego głęboki głos weszła do środka.

Biuro Jack’a było zarazem jego sypialnią, większość spraw rancza Lazy Z prowadził z dużego antycznego zasuwanego biurka stojącego w kącie pokoju odkąd Nicky potrafiła sobie przypomnieć.

Zamiast siedzieć przy biurku rozsiadł się na swoim łóżku, ubrany był w swoje zwyczajowe obcisłe jeansy, chociaż zdjął roboczą westernową koszule. Wzrok Nicky przebiegł przez szerokie muskularne płaszczyzny jego klatki piersiowej usianej czarnymi kręconymi włosami, w dół na jego szczupłe biodra gdzie leżał czarny skórzany pas. Czy on naprawdę użyje tego na niej?

„Nicollet.”

Brzmienie swojego imienia wyrzuconego ostro z jego zmysłowych ust, zwróciło jej uwagę na jego twarz i płonące spojrzenie obecnie utkwione w niej. Otworzył usta by odpowiedzieć, ale zatrzymał ją podnosząc rękę.

„Nie.” Wstał z łóżka i podszedł do niej. „Oboje wiemy, dlaczego tu jesteś, czyż nie.”

Przytaknęła bez słowa.

Jack skrzywił się podchodząc kolejny krok bliżej. „Zgadza się.”

22

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Jego wzrok złagodniał nieco, gdy zobaczył jej strach.

„Musisz wiedzcie kochanie, że nie chce tego robić.” Ton jego głosu złagodniał, ”Ale nie mogę pozwolić byś biegała wkoło zachowując się tak jak ostatnio, następnym razem ktoś może zostać ranny albo zabity i to pewne jak cholera, że nie chce żebyś to była ty. Rozumiesz?”

Nicky znów przytaknęła, oddech uwiązł jej w gardle, kiedy jego duże zdolne ręce opadły ponownie na groźny skórzany pas i zaczęły go odpinać.

„W porządku w takim razie.” Głos Jack’a stwardniał a oczy straciły swoją miękkość stając się kawałkami lodu na jego wyrzeźbionej twarzy.

„Czas byś dostała swoją nauczkę, Nicolett i nie wyobrażam sobie lepszego sposobu niż ten, którego mnie nauczono – pasem.” Kiwnął na wysokie staromodne łóżko z czterema kolumienkami, w którym spała z nim w trakcie wielu burzowych nocy.

„Podciągnij spódnice i pochyl się na łóżku.” Brzmienie jego głosu było wystarczająco zimne by zmrozić jej krew w żyłach.

Nicky zamarła w miejscu.

Czy o naprawdę zamierza ja wychłostać?

Swoim pasem?

Ledwie mogła w to uwierzyć. Jakaś część niej chciała się wycofać i pobiec w dół korytarza, ale gdzieżby mogła się schować tak żeby Jack jej nie znalazł. Inna jej część chciała błagać i prosić – chciała mu powiedzieć, że nie chciała zachowywać się tak głupio i prosić o jeszcze jedną szansę. Jednak w miarę jak Jack podchodził coraz bliżej splatając wokół ręki ten czarny skórzany pas, inny bardziej pewny głos się odezwał.

Musze być silna – muszę pokazać mu, że się nie boję.

Nicky pamiętała decyzję podjętą zanim weszła do pokoju. Będzie odważna i przyjmie swoją karę, nie jako niedojrzała mała dziewczynka, jaką widzi Jack, ale jako silna nie obawiająca się niczego kobieta.

Poza tym, sama myśl o laniu, byciu obnażoną i słabą przed nim było dziwnie pobudzające. Mocno zacisnęła uda czując, że ciepło rozprzestrzenia się z między nimi.

Usztywniła plecy patrząc mu prosto w oczy czując jak śmiałość wypełnia ją po brzegi.

23

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Możesz mnie uderzyć Jack.” Jej głos ledwie zadrżał. „Możesz uderzyć mnie tak mocno jak tego chcesz i może na to zasługuje. Ale się ciebie nie boję – ani trochę. Pokaż, na co cię stać.”

By pokazać swój całkowity brak strachu ściągnęła nie tylko spódnice, ale również swoje majteczki i upuściła je na podłogę. Podeszła do łóżka i pochyliła się biorąc w garść niebiesko zielone nakrycie, swoimi spoconymi dłońmi, następnie nieznacznie rozłożyła nogi odsłaniając swój nagi tyłek dla jego pasa.

Czuła jak chłodne powietrze w pokoju omiotło jej czułe dolne usta wraz z małym paskiem kręconych blond włosów ozdabiającym jej płeć. Słyszała jak Jack cicho wciągnął powietrze, kiedy zobaczył jak jej naga cipka otwiera się przed nim po raz pierwszy.

Już sama wiedza, że na nią patrzy, – że patrzy na nią tam, pomimo sytuacji zrobiła ją mokra z potrzeby. Wyzywająco rozszerzyła swoja pozycję chcąc pokazać mu jeszcze więcej. Niech zobaczy, że nie boi się ani jego ani jego bicia. Niech zobaczy, że jest już kobietą a nie przestraszoną małą dziewczynkę, która ucieka na pierwszą oznakę niebezpieczeństwa czy bólu.

Niech zobaczy, że przyjmie wszystko, co jej da i poprosi o więcej – znacznie więcej.

24

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 5

W momencie, w którym weszła do pokoju Jack wyczuł, że coś się w niej zmieniło. W jej brązowych oczach lśniło światło – ślad nieposłuszeństwa, który wzniecał jego gniew i pobudzał go w sposób, w jaki potulna, uległa postawa nie dałaby rady. No i jeszcze w sposób, w jaki była ubrana.

Nie mógł nie zauważyć tego białego miniaturowego T-shirtu, który miała na sobie, a który ledwo zakrywał jej rozpychające się cycki, no i pod spodem nie miała biustonosza to było pewne. Mógł widzieć stwardniałe szczyty jej ciemnoróżowych sutków napierających na cienki materiał, tak jakby drwiąc z niego. Spódnica, którą miała na sobie nie była wiele lepsza. Jeansowa spódniczka otulała jej krągłości i pokazywała tyle uda, że równie dobrze mogła jej nie mieć na sobie.

Ale to jej postawa przede wszystkim do niego przemówiła.

Do cholery, ta kara jest dla jej dobra! To jej uparta i prowokująca poza od początku wpędziła ją w kłopoty, a teraz znów się popisuje, mówiąc mu, że się go nie boji, że ma pokazać, na co go stać. Poczuł wzbierający w nim gniew, kiedy zobaczył jak unosi podbródek, a w oczach zapalają się buntownicze iskierki.

Skrzywił się, gdy patrzył jak zdjęła nie tylko spódnice, ale też jej malutkie stringi. Co do diabła myślała, że udowodni wystawiając się tak na pokaz? Ale kiedy pochyliła się nad łóżkiem i rozłożyła nogi tak by mógł zobaczyć jej mokrą otwartą płeć, prawie całkowicie stracił opanowanie. Wiedział, że drwi z niego. Niemal go prowokowała, nie żeby ją zbił tylko żeby ją pieprzył.

Fiut Jack’a już twardy od widoku jej prawie nagich piersi i długich nóg, zesztywniał jeszcze bardziej.

Czuł się jakby miał w spodniach słup telefoniczny, a widok jej miękkiej nagiej cipki tuż przed oczami działał na niego jak czerwona płachta na byka. Zamknął oczy i miał krótką żywą wizje jak rozpina spodnie i wbija się w nią. Obraz w jego głowie był tak wyraźny, że mógł prawie to zobaczyć. Widział jak szeroka główka jego fiuta nawilżona jej sokami rozłożyłaby jej delikatne płatki, mógł usłyszeć jej jęki, kiedy będzie się w nią wsuwać, wypełniając ja cal po calu.

Mógł poczuć jej ciasne gorące wnętrze wokół swojego trzonka, gdy będzie się wbijał głęboko w jej niezabezpieczoną szparkę aż dobrnie do końca. Chciał ujeżdżać jej słodką cipkę, zerżnąć ją mocno długo i głęboko a potem rozlać swoje nasienie w jej miękkim krągłym ciele, podczas gdy ona będzie jęczeć i krzyczeć pod nim...

25

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Jack stanął krok bliżej, jedną rękę miał na zamku gdzie jego naprężony fiut dopominał się o uwolnienie. Pas zwisał w drugiej pięści, dyndając jak zapomniany wąż.

W rzeczywistości miał rękę na jej zaokrąglonym tyłeczku, kiedy wrócił mu rozsądek. Co z nim było nie tak? Co chciał zrobić? Zerżnąć ja? Zgwałcić? Jego małą Nicky – jego słodkie kochanie?

Muszę zebrać się do kupy.

Jack potrząsnął głową jak mężczyzna budzący się z koszmaru i cofnął się o krok.

Naprawdę nie chciał zrobić jej tych strasznych rzeczy – wiedział, że nie. Po prostu widok jej prawie nagiego ciała doprowadzał go do szału. Zdecydowanie zbyt długo obywał się bez kobiety, jeśli był w stanie rozważać zgwałcenie dziewczyny, którą wychował i kochał jak własną siostrzenicę.

Chociaż nie było między nimi prawdziwych więzów krwi, sama myśl była dla niego odrażająca, – w jakiego pokręconego gnojka się zmieniał?

Przełknął swoją żądze mocniej ściskając pas.

Wezwał tu Nicky by ja ukarać i zamierza to zrobić. Nie planował jej skrzywdzić, niezbyt mocno. Ale jak pamięta z własnego dzieciństwa kilka piekących uderzeń pasem było idealnym przypomnieniem by pomyśleć zanim coś się zrobi. Zamierzał dać Nicky coś, co zapamięta – poważnie spóźnioną lekcję posłuszeństwa. Pomimo gniewu wciąż było mu trudno podnieś rękę do pierwszego uderzenia.

Mimo buntowniczej przemowy twarz Nicky pokazywała jak bardzo bała się kary. Jej duże brązowe oczy były zaciśnięte a jej dolna pełna różowa warga została przygryziona przez jej malutkie równe białe zęby. Jej cały tułów przyciśnięty był do łóżka a jej miękki T-shirt podwinął się dając mu idealny widok na jej kremowe krągłości nagich piersi. Wyraźnie przygotowywała się na uderzenie pasa. Pomimo tego, kiedy spojrzał na bladą jedwabistą skórę na jej tyłku Jack nie mógł przestać myśleć, że powinien ją pieścić, a nie chłostać.

„Proszę, Jack jeśli zamierzasz to zrobić, po prostu to zrób.”

Namiętne błaganie, Nicky uświadomiło mu, że stracił zbyt wiele czasu patrząc zamiast spełnić obietnicę.

Dał Nicky słowo, że ją ukarze i tak właśnie się stanie. Kilka lekkich smagnięć pasem i może jej powiedzieć by zabrała spódniczkę i wracała do swojego pokoju by pomyśleć nad tym, co zrobiła.

Jack podniósł rękę i pozwolił opaść pierwszemu uderzeniu.

26

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper *****

Nicky gwałtownie chwyciła powietrze, gdy poczuła pierwsze piekące liźnięcie pasa na jej nagim siedzeniu. Starała się nie uchylać za każdym razem, gdy słyszała świst opadającego ponownie pasa i poczuła ostry ból, gdy dotknął ją kolejny raz.

Robi to!

Jack rzeczywiście mnie chłoszcze!

Jakoś nie pomyślała, że faktycznie jest w stanie to zrobić. Myślała, że blefuje, sądziła, że sprowadzi ją do swojego pokoju przełoży przez łóżko i wypuści bez kładzenia na niej ręki – to miało być ostrzeżenie na przyszłość. Ale żądlący pocałunek czarnego skórzanego pasa na jej nagim tyłku nie był ostrzeżeniem. Najwyraźniej Jack mówił serio o tej karze.

Nicky chwytała powietrze raz za razem ilekroć pas opadał. Uderzenia nigdy nie były wystarczająco silne by przerwać skórę, mogła jednak poczuć gorączkowy żar rozlewający się na jej pośladkach przemieszczający się na jej delikatne ciało między udami.

Strasznie piekło a jednak... a jednak było w tym coś, co jej się spodobało.

Cos w sposobie, w jaki czuła się otwarta, taka naga, bezbronna pod tym skórzanym czarnym pasem. Może to przez to, że to Jack go dzierżył, jakikolwiek był tego powód poczuła mrowienie między nogami a jej cipka zwilgotniała.

Pas zatrzymał się na chwile i mogła wywnioskować z ochrypłego okrzyku Jack’a że i on zauważył jej pobudzenie. Cóż niech zobaczy, Nicky pomyślała prawie zaskoczona swoim wyzwaniem. Niech uświadomi sobie sposób, w jaki jej cipka zrobiła się mokra dla niego, sposób, w jaki go potrzebowała tak bardzo, że delikatne wargi jej szparki były opuchnięte od pragnienia jego dotyku.

Chciała żeby zobaczył ten gorący różowy pąk jej łechtaczki, kiedy rozłożyła nogi i go zaprosiła. Chciałaby zobaczył wejście do jej ciała, takie ciasne, mokre i dziewicze czekające by być otwartym przez niego i tylko niego.

Czując się bardziej rozgrzaną i niegrzeczną jak nigdy w życiu bardziej się rozparła, rozkładając nogi jeszcze szerzej i pochylając miednice do tyłu tak by miał idealny widok na to jak na nią działa.

Ruch rozdzielił płatki jej cipki, otwierając ją dla niego, pozwalając mu zobaczyć, co dokładnie rozbiło z niej bycie półnagą i kompletnie bezbronną na pastwę jego siły.

27

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Nicky chciała mu powiedzieć: „Patrz na mnie.”

Zobacz jak bardzo cię potrzebuje, jak bardzo chce cię w środku. Jestem mokra, otwarta i naga. Czekam aż mnie dotkniesz. Czekam by poczuć jak twój gruby fiut mnie rozszerzy i wypełni. Czekam aż mnie zerżniesz... *****

Jack nie mógł uwierzyć w to, co zobaczył. Kara w rzeczywistości ją podniecała. Na początku nie był pewien, przypisał jej jęki piekącemu bólowi, która musiała odczuwać, kiedy ją bił. Ale kiedy rozłożyła nogi jeszcze szerzej wiedział, że nie mógł się mylić. Zobaczył lśniące krople pożądania pokrywające różowe fałdki, gdy jej cipka otwarła się dla niego i to powiedziało mu, że ma rację.

Nicky była daleka od wyciągnięcia z tego lekcji.

„Ja pierdole nie mogę w to uwierzyć.” Warknął podchodzą by bliżej się przyjrzeć.

Pomimo tego, co widziały jego oczy, czuł, że nie może zaakceptować tego, co się dzieje dopóki nie zweryfikuje tego dotykiem. Wmawiając sobie, że po prostu chce dojść do sedna tej całej sprawy, wyciągnął przed siebie rękę i poczuł idealną linie jej szparki leżącą mu w dłoni.

Nicky zajęczała i przycisnęła się natychmiast do niego, mokre wargi jej szparki rozdzieliły się jeszcze bardziej, kiedy otwarła się dla niego całkowicie. Mógł poczuć jej śliskie gorąco wzdłuż swoich palców, a mała twarda wypukłość jej łechtaczki ocierała się o jego dłoń. Ledwo świadomy tego, co robi Jack pogłaskał wrażliwy kłębek nerwów, dotykając Nicky w sposób, w jaki nigdy jej nie dotykał i jak dobrze wiedział nigdy nie powinien jej dotykać.

Zapłakała pod jego dotykiem i oparła się jeszcze bardziej o niego, ocierając się o niego jak kotka w rui. Boże, jak pragnął poczuć ten wilgotny żar wokół fiuta zamiast na swojej dłoni! Jack uświadomił sobie, że coś mówiła, że jęczała, kiedy ją dotykał.

„O Boże, tak! Oh proszę Jack, Boże...”

Delikatne jęki Nicky i czucie jej podniecenia na swojej dłoni go zahipnotyzowało.

Wiedząc, że nie powinien tego robić, kompletnie nie mogąc się powstrzymać, Jack zaczął badać jej różową morką szparkę.

Dotknął ją delikatnie, okrążył palcami jej wrażliwą łechtaczkę, kiedy zajęczała i otarła się o niego i uświadomił sobie, że wdziera się w jej ciasne wejście do ciała.

28

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Nicky rozłożyła nogi jeszcze bardziej i powitała go w środku, jej gładkie ściany zasysały jego najeżdżające palce, gdy zagłębiał się w nią. Była mokra, ale tak ciasna, że ledwo mógł zmieścić swa palce w jej śliskiej cipce.

„Oh proszę... o Boże, oh proszę... Jack... Jack...” Jej ciche łkania napędzały go dopóki nie poczuł w niej przeszkody.

Dziewica, ona naprawdę jest dziewicą, uświadomił sobie nagle.

Co on do diabła robił? Posuwając palcami jej słodką małą cipkę, przygotowując się do odebrania jej dziewictwa, podczas gdy wije się i jęczy pod nim błagając go żeby to zrobił. Jego mała Nicky, którą praktycznie wychował?

„Jack!” Jej jęki przechodziły w szloch, osiągając crescendo, podczas gdy wsuwał się swoimi palcami w jej ciasną szparkę, sprawdzając jej głębokość, jej gotowość na przyjęcie go.

To jest złe?

Nie liczy się, że nie są naprawdę ze sobą spokrewnieni. Wychowywałem ją. To jest nie właściwe, tak cholernie nie właściwe. Jack szorstko wycofał swoje palce i zacisnął mocniej rękę na pasku. Gdzie do diabła Nicky nauczyła się tak zachowywać? By kusić go do zrobienia jedynej rzeczy, którą wiedział, że nie wolno mu robić?

Pomijając fakt, że niemal ją wychował, wiedział, że nigdy nie może tego zrobić, nie może zerżnąć jego małą Nicky. Jeśli by to zrobił, gdyby chodź raz zanurzył się w cipkę swojego fiuta aż po rękojeść i zalał ją swoim nasieniem nie mógłby wtedy pozwolić jej odejść. Musiałby ją przywiązać do siebie na zawsze, potrzebowałby odnawiać akt swojej własności i posuwać jej mokrą cipkę każdej nocy. Nie mógł jej tego zrobić. Po prostu nie mógł.

Nicky znów płakała, tym razem z innego powodu. Spojrzała przez ramię, jej brązowe oczy w połowie uchylone lśniły od potrzeby i zmieszania. „Oh proszę.” Wciąż głośno łapała oddech. „Jack... dlaczego przestałeś?”

„Do cholery, bo to jest nie właściwe!” Jack zawarczał. „Nie mogę tego z tobą zrobić Nicky, dobrze o tym wiesz.”

Przygryzła wargę a jej oczy wypełniły się łzami frustracji. Ale jego mina była całkowicie nieprzejednana.

„Świetnie.” Wyszeptała, jej głos zadrżał tylko odrobinę.,”Jeśli mnie nie przelecisz, dlaczego nie wychłoszczesz mnie jeszcze trochę? Przynajmniej będziesz mnie dotykał.”

29

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Jej słowa rozpaliły w nim coś – furia, którą chciał schować przed samym sobą i resztą świata. Czerwona mgiełka żądzy zamgliła mu wzrok. Chciała być wychłostaną, czyż nie?

Więc do cholery zamierza ją wychłostać.

Jack uniósł pas ponownie i zaczął bić pasem jej nagi tyłek, znacznie mocniej niż przedtem. Jej mała pupa robiła się czerwona niczym zachód słońca a ona płakała łzami bólu zmieszanego z przyjemnością, a mimo to pas unosił się i opadał, unosił i opadał.

Wściekły Jack zobaczył, że wciąż była w gorączce, że jej cipka była gorętsza i bardziej mokra niż wcześniej, mimo mocnego bicia.

Czując, że musi ją ukarać, wyplenić te zakazane pragnienia z nich obu raz na zawsze, Jack zmienił kąt padania pasa, tak żeby obijać ją między nogami, a pas ucałował ją w otwartą płeć mokrym smagnięciem. Nicky zasapała i podskoczyła pod uderzeniem, tak jak nie zrobiła tego pod poprzednimi.

Widział jak bieleją jej kłykcie, kiedy chwyciła się kapy. Mimo to trzymała wyzywająco rozłożone nogi, odmawiając prób zakrycia się przed karzącym pasem. Jack uderzył jej cipkę ponownie i usłyszał ją jak wydaje z siebie cichy okrzyk bólu.

Przygryzła usta i zobaczył łzy w jej miękkich brązowych oczach, które kochał tak mocno. Jedno liźnięcie pasa później zobaczył jak spływają po jej zarumienionych policzkach. Płakała – ona płakała.

Mój Boże, co ja robię?

Jack przestał natychmiast. Naprawdę ją bolało? Na widok jej załamanego spojrzenia i łez na policzkach mógł stwierdzić, że tak.

Nicky szlochała już otwarcie, jej dłonie wciąż zaciśnięte w pięści na kapie. Czerwona mgiełka wściekłego pożądania rozwiała się, targany wyrzutami sumienia zobaczył jak czerwona była jej pupa. Jej cipka wciąż była mokra i otwarta, ale nagle to nie miało już takiego znaczenia.

Co ja zrobiłem? Jack’a wypełniało poczucie winy. Chciał jedynie dać jej nauczkę, a patrzcie jak to się skończyło. Zamiast jakiejkolwiek należytej kary, zbił ją mocniej niż miał zamiar. Co z nim do diabła się dzieje?

„Kochanie,” wyszeptał upuszczając pas, biorąc załamaną szlochającą dziewczynę w ramiona. „Oh Nicky, tak mi przykro nigdy nie chciałem żeby to zaszło tak daleko.”

30

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Usiadł na łóżku, tuląc ją w ramionach, trzymając blisko nie dbając o jej nagość. Położyła swoja głowę na jego piersi i cicho płakała, przypominając mu małe ranne zwierze – a on własnoręcznie zranił ją poprzez swoją złość i pożądanie.

Jack głaskał nagą jedwabistą skórę na plecach, wyzywając siebie od najgorszych. Jego jedyną myślą było by wszystko między nimi naprawić, naprawić krzywdę, którą wyrządził, – ale jak? Zmienił pozycję na łóżku i zauważył jak Nicky drgnęła, gdy niebiesko-zielona kapa otarła się o jej wrażliwy tyłek. Cóż, może zacząć od próby uśmierzenia pieczenia od tej strasznej chłosty, którą właśnie wymierzył.

„ Połóż się na brzuchu, kochanie.” Polecił cichym głosem. „Pozwól mi zobaczyć, co zrobiłem.”

„Nie... nie jest tak źle.”

Nicky wyrwało się sapnięcie bólu, kiedy dłonią niechcący musnął jej zranione miejsce, co zaprzeczyło jej słowom. Kiedy już usadowił ją na brzuchu, Jack spojrzał z wyrzutem na mocno czerwoną skórę, która poprzednio była blada. To on jej to zrobił – pobił ja aż zaczęła płakać.

Co z nim do diabła jest nie tak?

„Kochanie, spróbuj się odprężyć, poszukam czegoś by ci ulżyć.” Pogłaskał ja uspokajająco po drżących ramionach.

„Ok.” Nicky zrelaksowała się pod jego dotykiem. „Jack?” spojrzała na niego z niepewnością wymalowaną na twarzy.

„Tak, kochanie?”

„Czy...” Przygryzła wargę i zmusiła się by dokończyć. „Czy wciąż jesteś na mnie zły?”

Jej łagodne, bezbronne spojrzenie trafiło go prosto w serce.

„Nie Nicky.” Pogłaskał ją po plecach. „Nie jestem na ciebie zły.” Jestem zły na siebie. Ta myśl nawiedzała, gdy szedł do łazienki w poszukiwaniu czegoś, aby złagodzić ból, jaki jej zadał.

Po chwili bezskutecznych poszukiwań w apteczce, jedyne, co mógł wymyślić to mokra ścierka i zimna woda. Wrócił do łóżka by zobaczyć Nicky opierającą głowę na ramionach. Oczy miała zamknięte, jej długie blond rzęsy usiane łzami. Nie mogąc nic więcej zrobić, ten widok rozdzierał go. Łagodnie, starając się nie skrzywdzić jej jeszcze bardziej, Jack przejechał chłodną ściereczką wzdłuż zaczerwienionej skóry na jej pośladkach.

31

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Oh.” Długie westchnienie wydobyło się z jej pełnych różowych ust i Nicky wygięła w łuk plecy skłaniając się z wdzięcznością ku jego dotykowi.

„Tak lepiej, kochanie?” głos Jack’a był miękki, zadowolony, że słyszy odgłosy ulgi dochodzące od niej.

„O wiele lepiej. Tylko...”

„Tylko, co, dziecinko?”

„Tylko...” Przygryzła wargę zanim odpowiedziała. „Tylko, że to nie tam boli mnie najbardziej.”

„Gdzie cię kochanie boli? Pokaż mi.”

Nie odzywając się słowem, odchyliła się i rozłożyła uda dla niego. „Tam.”

Jack przełknął głośno, ale zmusił się przy spojrzeć.

Wraz z nawrotem wstydu zobaczył jak naznaczył ją swoim pasem. Delikatne płatki jej cipki były ciemno czerwone – wyglądały na opuchnięte i rozpalone biciem, jakim im wymierzył. Gdy rozkładała nogi szerzej mógł zobaczyć jak jej delikatne płatki otwierają się dla niego. Centrum jej płci wciąż lśniło od wilgoci, a jej mała różowa łechtaczka również nabrzmiała.

„Oh Nicky, przepraszam.” Jack wyszeptał. Mógł skoncentrować się tylko na jednej myśli, jak jej ulżyć, ukoić ból, który jej sprawił. Delikatnie przycisnął chłodna, wilgotną myjkę do zarumienionego centrum między jej nogami.

Nicky zasyczała i starała się odsunąć. Jack zabrał myjkę, a kiedy popatrzył na jej twarz znów zobaczył łzy stojące w jej dużych brązowych oczach.

„Przepraszam Jack. Po prostu... Myślę, że jestem tam bardziej wrażliwa. Naprawdę boli.”

„Przepraszam kochanie.” Wypowiedział te słowa szorstko.

„Tak mi cholernie przykro. Chciałbym tego nigdy ci nie robić, chciałbym zrobić coś żebyś poczuła się lepiej.”

„W porządku, wiem, że nie chciałeś. Po prostu... to tak bardzo boli. Jack?”

„Tak, kochanie?” Położył myjkę na bok i odsunął jej miodowo-blond włosy z twarzy.

32

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Pamiętasz jak byłam mała, – co robiłeś, kiedy przychodziłam do ciebie po tym jak obdarłam sobie kolano albo obiłam łokcie?”

Jack się skrzywił. „Oczywiście kochanie, całowałem żeby wydobrzało. Ale Nicky, to nie jest twoje kolano albo łokieć, o którym mówimy. To twoja słodka mała... To nie jest miejsce, które powinienem całować,” zakończył szorstko.

Duże oczy Nicky wypełniły się łzami. „Wiem Jack. Ale to boli. A kiedy byłam mała twoje pocałunki zawsze wszystko naprawiały. Mógłbyś, chociaż spróbować? Proszę.”

Kiedy spojrzała na niego w ten sposób, Jack wiedział, że niczego nie może jej odmówić.

Po bólu, jaki jej zadał, szczerze chciał zrobić coś żeby poczuła się lepiej.

Jeśli myślała, że całus zda egzamin, cóż wiedział, że nie ma wyboru.

„Dobrze skarbie, ale będzie mi trudno dotrzeć do ciebie, gdy tak leżysz.” Pokazał jej pozycję na brzuchu. „Myślisz, że możesz się odwrócić tak żebym mógł sięgnąć do ciebie?”

„Ja... ja tak myślę.” Pokołysała się na próbę, przewracając się na plecy. „Myjka dużo pomogła, ale wciąż jestem jakby obolała. Może gdybyś podłożył poduszkę pod moją pupę?”

„Może być tak?”

Jack zastosował się do jej sugestii, a potem przez chwilę podziwiał wyniki. Po raz pierwszy widział ja nagą w świetle, nie mógł przestać się delektować ty pięknym widokiem. Nicky leżała przednim rozłożona na łóżku, jej włosy koloru miodu były potargane, a jej brązowe oczy łagodne i zaspane.

Malutki biały T-shirt podwinął się tak, że odkrył jej pełne wypchnięte piersi, a jej sutki były czerwone od pocierania o kapę, gdy ją chłostał.

Jack spojrzał na opaloną płaszczyznę jej brzucha, potem na jej długie nogi zanim wrócił do wąskiego paska blond loków dekorujących jej płeć.

Prawie jakby mogła wyczuć jego spojrzenie, Nicky rozłożyła uda, obnażając najdelikatniejszą, najbardziej intymną jej część dla jego spojrzenia. Mógł zobaczyć nabrzmiałe wargi jej cipki, opuchnięte i gorące od jego chłosty, złapał też niewielkie mignięcie jej różowych wewnętrznych fałdek, wciąż błyszczących jej wilgocią.

33

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Chociaż to był najbardziej erotyczny widok w życiu Jack’a, powiedział sobie stanowczo, że chce jej tylko ulżyć w cierpieniu. To nie było nic seksualnego, chodziło o odkręcenie szkód, jakich narobił i uleczenie krzywdy, jaką zadał swojej małej Nicky. Zamierzał ja pocałować delikatnie, tylko raz w miejsce, które najbardziej ucierpiało, a potem odesłać ją do łóżka.

„Kochanie.” Powiedział brzmiąc tajemniczo zachrypnięty. „Chce żebyś wiedziała, że chce ci ulżyć, ale...” chrząknął starając się wymyślić jak to ująć w słowa. „Ale nie chce również niczego pogorszyć. Wiec pocałuje cię tylko tam gdzie uderzył cię pas. W porządku?”

„W porządku Jack.” Rozłożyła uda jeszcze szerzej. „Mógłbyś się trochę pośpieszyć? To naprawdę boli.” Słodkie kobiece piżmo wypełniło jego zmysły i Jack zrozumiał, że jej pragnie, mimo że to było złe. Odepchnął na bok swoje pragnienia. Nigdy nie mogłoby być tak między Nicky a nim, nigdy. Bał się, że jeśli pójdzie tą drogą skończy się to katastrofą. Spojrzał jej w oczy by jej to powiedzieć, ale ugryzł się język.

Cierpienie na jej twarzy było jego zgubą. Jack zrozumiał, że musi przez to przejść zgodnie ze swoją obietnicą by nie pozwolić, aby sytuacja wymknęła mu się z rak.

Zdecydowany by zrobić to dobrze, uklęknął pomiędzy nogami i pogłaskał jedwabistą skórę jej ud. „Rozłóż się jeszcze trochę, kochanie. Wpuść mnie.”

Bez słowa Nicky zrobiła tak jak poprosił, otwierając się dla niego całkowicie, dając mu kompletny dostęp do jej ciała, do jej szparki.

Czując się jakby tonął, Jack nachylił się i umieścił po delikatnym szybkim pocałunku po każdej stronie jej słodkiej szparki, starając się by nie posmakować jej wilgoci na swoich ustach. Gdy zrobił to, co obiecał podniósł głowę i zaczął się odsuwać.

„Jack!” Małe dłonie Nicky nagle znalazły się zaplątane w jego grube włosy, trzymając go w miejscu swoim delikatnym dotykiem. „Proszę, boli mnie głębiej niż to.”

,”Ale myślałem... myślałem, że pas uderzył cię tylko na zewnątrz.” Kolejny raz uderzyło go poczucie winy. Wciąż nie wiedział, co go opętałoby wychłostać ją tak brutalnie.

Nicky potrząsnęła głową, jej włosy koloru miodu, nabierały lekkich złotych tonów w świetle lampki. „Nie. Byłam całkowicie otwarta i trafiło mnie.. w środku. Proszę Jack to boli.”

Przykro mu było słyszeć ból w jej głosie i wiedział, że nie może odmówić jej tego, o co prosi. Używając swoich kciuków, delikatnie rozłożył obolałe płatki jej cipki, obnażając różowe fałdki a także wrażliwy mały guziczek jej łechtaczki. Nicky westchnęła, gdy ją otwierał, zrelaksowała się pod jego dłońmi, pokazując mu swoje zaufanie.

34

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Wiedząc, że wciąż mu ufałaby mógł to zrobić, ufała my by mógł otworzyć ją i pocałować jej najwrażliwszą, najintymniejszą część swojego ciała, to było jakby pieść ścisnęła go za serce. Wciąż jednak nie chciał brnąć za daleko. Jedyne, co chciał to ulżyć jej w cierpieniu i zmazać ból, jaki jej zadał. Pochylając się złożył delikatny pocałunek na miodowych wiśniowo-różowych fałdkach jej otwartej płci, starając się, aby nie skosztować słodko/słonego wybornego smaku na jego ustach.

Nicky zajęczała i poruszyła się pod nim, wpychając miednicę w jego twarz błagając miękko o jeszcze jeden pocałunek. „Proszę, Jack...”

Wiedząc, że nie powinien, Jack pochylił głowę jeszcze raz, tym razem koncentrując się na kłębku nerwów w centrum jej szparki. Nicky sapnęła i nacisnęła na jego szukające usta, kiedy obmywał ten malutki guziczek językiem, a potem wessał do pomiędzy wargi, liżąc delikatnie łagodząc jej ból.

„Oh Jack... to wydaje się takie dobre... takie właściwe...” Nicky wyjęczała miękko. „Ale wciąż mocno boli... w środku. Proszę, w środku...”

Nie mogąc się powstrzymać, Jack uniósł jej biodra, podnosząc ją by mieć lepszy dostęp, a potem zanurzył język głęboko w jej ciasne dziewicze wejście.

Nicky zapłakała i zakopała swoje dłonie w jego włosach, przysuwając się by natrafić na jego najeżdżające usta. Wiedział, że konsumowanie jej cipki było niewłaściwe, złe było wpijanie się w jej gorąca mokrą szparkę i rznięcie swoim jej językiem, ale Jack wydawał się nie być w stanie się powstrzymać. Była tak cholernie gorąca, taka zachwycająca, mokra i chętna dla niego.

Mógł poczuć jak jego fiut dusi się w jeansach, które wciąż miał na sobie i najbardziej na całym świecie chciał zrobić to, co wiedział, że nigdy nie może zrobić. Chciał wepchnąć swój gruby trzonek między jej nogi i przelecieć ją naprawdę. Potrzebował ujeżdżać ją dopóki nie wypełni jej cipki swoim nasieniem i nie ogłosi, że należy do niego na zawsze.

„Oh... oh, Boże...”

Mógł powiedzieć po jej odgłosach, że Nicky była bliska dojścia. Zasysając jej dojrzałą łechtaczkę do ust kolejny raz, Jack wepchnął dwa długie palce do jej wnętrza, uważając by nie przerwać jej bariery, kiedy ją tak pieprzył delikatnie.

Penetracja połączona z działaniami na jej łechtaczce, to było zbyt wiele dla Nicky.

35

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Krzycząc i sapiąc jego imię mocno doszła, drżąc pod nim, rozpustnie dociskając się do jego twarzy na spotkanie jego ust. Jack został z nią, płynąc na falach jej orgazmu pijąc tą słodką wilgoć jej cipki dopóki nie ucichła pod nim a jej ręce nie zastygły mu we włosach.

„Boże!” to był jęk frustracji, który wydostał mu się z ust, kiedy przeturlał się z dala od niej na plecy dysząc. Jego usta były pokryte jej sokami, a jego fiut był wystarczająco twardy by przebijać ceglane ściany.

„Jack.” jej głos był delikatny i pytający, kiedy przytuliła się do niego, przyciskając swoje nagie ciało do jego boku. „Wszystko w porządku?” jej oczy wypełnione były niepokojem.

Uczucie jej miękkich piersi i twardych sutków ocierających się o bok jego torsu było prawie zbyt wiele dla niego. To była zbyt wielka pokusa – tak strasznie jej potrzebował. Musiał zrobić coś natychmiast inaczej eksploduje, a nie chciała jej skrzywdzić.

„Nic mi nie jest, kochanie. Mam się świetnie,” odparł. „Ale musisz natychmiast wyjść.”

„Ja.. ja nie rozumie.” Jej oczy się rozszerzyły a jej pełna dolna warga zadrżała.

„Czy znów jesteś na mnie zły?”

„Nie, kochanie. W żadnym razie.” Starał się wymyślić sposób jak jej to wytłumaczyć. „ To, co ci właśnie zrobiłem – smakowanie twojej cipki, cóż było nie właściwe. Boję się, że jeśli tu dłużej zostaniesz zrobię coś jeszcze gorszego a nie chcę cię skrzywdzić bardziej niż do tej pory.”

„Nie boję się.” Potarła policzkiem jego klatkę piersiową. „I nie chce cię zostawiać, kiedy jesteś taki zdenerwowany, szczególnie, jeśli to moja wina.”

„Kochanie to nie twoja wina.” Jack chciał ją uspokoić. „Po prostu... kiedy dotykałem cię w ten sposób, kiedy cię smakowałem, to wszystko sprawiło, że chciałem o wiele więcej. To mnie nakręciło, jeśli wiesz, o co mam na myśli.”

„Masz na myśli to?” jedna mała delikatna dłoń zakradła się do jego wypukłych jeansów i Jack musiał powstrzymać jęk, kiedy poczuł jak bada długość jego twardego jak kamień fiuta przez naprężony materiał.

„Kochanie, nie powinnaś...”

„Jack, mogę go dotknąć? Spojrzała na nim tymi wielkimi oczami niewiniątka. „Proszę? Ja nigdy, cóż nigdy żadnego nie widziałam.”

36

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Nicky nie sądzę żeby to był dobry po...” zaczął, ale ona już rozpinała mu spodnie, wyciągając obcisły materiał, aby uwolnić jego pulsującego fiuta.

Jack zajęczał, kiedy uwolniła go z ograniczających jeansów, a jej delikatna chłodna dłoń pogłaskała go wzdłuż bolącej długości jego trzonka Boże, czy ona chce go zabić? Chce skłonić go żeby ją przeleciał? Dotyk na jego fiucie był powolny i niezdecydowany, wysyłając szalejący ogień w jego żyły, pomimo oczywistego niedoświadczenia.

Właśnie tak, jest niedoświadczona – niewinna.

Prawdopodobnie nie wie jak na niego działa. Ta myśl nieco go uspokoiła. To wciąż była jego słodka mała Nicky, wciąż ta naiwna dziewczyna, którą wychował i kochał od tak dawna. Od zawsze drażnił ją, że jest ciekawska niczym kot, ale nie chciałby jej dociekliwość wpędziła ją w kłopoty.

„Złotko, musisz przestać,” zaprotestował lekko zduszonym głosem.

,”Dlaczego Jack? Czy to złe uczucie?”

„Jest zbyt dobrze i to jest problem, kochanie.” Przejechał dłonią przez jej włosy, sczesując zmierzwione miodowe loki z jej zaróżowionych policzków.

„Po prostu żadnego wcześniej nie widziałam i... po prostu byłam ciekawa.” Jej duże brązowe oczy były niewinne i słodkie, a jej dłoń delikatnie głaskała rozgrzaną długość jego trzonka, nie zatrzymując się ani na chwilę. „Jest taki duży.” Spojrzała na niego. „ Czy to... to znaczy, jak... jak tego używasz. Co robisz żeby działał?”

„Nie jestem pewny, o co mnie kochanie pytasz...” Jack porzucił starania by powstrzymać ją od dotykania go. Zbyt dobrze było czuć jej łagodną dłoń na jego rozpalonym ciele.

Nicky zarumieniła się, jej policzki zabarwiły się na różowo. „Mam na myśli, kiedy jesteś z kobietą jak on mieści się w środku? Chodzi o to, że jesteś taki długi i gruby, nie mogę po prostu sobie wyobrazić...” zamilkła rumieniąc się jeszcze bardziej. Było oczywiste, o co go tak naprawdę pytała, jak on mógłby się zmieścić w niej, w jej własnym wąskim dziewiczym wejściu.

Jack zrozumiał, co próbowała powiedzieć. „Cóż, kochanie to zwykle nie jest problem, jeśli tylko kobieta jest na mnie gotowa.” Niezręcznie starał się jej to wytłumaczyć wiedząc, że nie powinni poruszać tego tematu.

„Gotowa?” jej oczy wciąż były szeroko otwarte i niewinne, a jej ręka wciąż bawiła się jego bolącym trzonem.

37

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Wystarczająco mokra.” Jack oparł, starając się nie myśleć o tym jak gorąca i wilgotna była jej cipka, jak uczynił ją gotową pożywiając się jej słodką szparką.

„Mmm.” Nicky zmieniła pozycję dopóki nie pochylała się nad nim, długie jedwabiste końcówki jej włosów wiły się po jego nagim brzuchu,”Kiedy mnie pocałowałeś Jack, poczułam się taka mokra i gotowa.” Spojrzała na niego z pod przymkniętych powiek. „Wciąż jestem.”

„Do cholery Nicky, powiedziałem ci, że nie zrobię tego z tobą.” Jej dłoń na jego trzonie doprowadzała go do szaleństwa. Robił wszystko by nie przewrócić jej na plecy, rozłożyć jej uda i wjechać w nią gwałtownie swoją długością. Jeśli zrobiłby to raz nigdy by się nie zatrzymał – to nigdy by się nie skończyło.

,”Ale...” Nicky spojrzała na niego spod jej długich rzęs. „Nie moglibyśmy spróbować, chociaż raz – tylko żebym zobaczyła, jakie to uczucie?”

Zanim mógł odpowiedzieć, przełożyła nogę przez jego biodra i siedziała na nim okrakiem swoją wilgotną nagą szparką unosząc się tuż nad szeroką główką jego pulsującego fiuta. „Proszę, Jack?” wyszeptała delikatnie.

„Boże Nicky...” Zanim mógł posłać ją do diabła, że powinna z niego zejść i wyjść natychmiast z pokoju, Nicky obniżyła się na niego.

Jack zawarczał, kiedy śliskie ciepło otarło się o główkę jego fiuta. Patrzył sparaliżowany, kiedy brała jego trzonek do ręki i przycisnęła go dopóki sam czubek nie był zagrzebany w jej ciele.

„Oh, Boże, Jack... jesteś taki duży.” Sapnęła i zaczęła się kołysać tak żeby kolejny cal jego grubości zniknął w jej ciasnej mokrej szparce. „To takie dobre uczucie, kiedy jesteś we mnie w taki sposób.”

W niej – oh Boże faktycznie jestem w środku niej!

Ta myśl wyrwała go z transu, w jakim się pogrążył. Gdyby się nie zatrzymał w tym momencie odebrałby jej dziewictwo. Jeśli by to zrobił, wiedział, że nie byłby w stanie się powstrzymać od zerżnięcia jej i dojścia w niej. Gdyby chodź raz doszedłby w jej ciasnym, gorącym ciele, wiedziałby, że nigdy by nie pozwolił jej odejść.

Musze to natychmiast przerwać. Gwałtownie zepchnął ją z siebie i zszedł z łóżka jednym ruchem. Nicky sapnęła i położyła się na łóżku patrząc na niego, jej oczy rozszerzone i zranione.

„Nie rozumiem. Nie... nie chcesz mnie Jack?”

Zmusił się by zignorować ból w jej spojrzeniu, podniósł jej spódnice i majteczki i rzucił nimi w nią. „Nie możemy tego zrobić Nicky. A teraz się wynoś.”

38

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 6

Nicky opuściła jego pokuj ledwo cokolwiek widząc oślepiona łzami. Nie chciał jej. Jedyny mężczyzna, którego kiedykolwiek kochała i jedyny, którego będzie kochała, a on jej nie chciał.

To nie prawda – wiem, że mnie chciał, wiem to!

Przypomniała sobie jak gorąca, otwarta i wilgotna była dla niego, jego ciepło pomiędzy jej udami i ta słodka rozkosz poddania jego językowi i palcom w jej płci. Samej w swoim pokoju pozwoliła sobie przeżyć ponownie te wspaniałe doznanie, kiedy miała go w środku, te silne rozciągające uczucie, którego doświadczyła, gdy tylko główka jego fiuta wślizgnęła się do jej otwartej szparki.

Pragnie mnie, tylko nie przycisnęłam go wystarczająco mocno. Musze go nakłonić. Musze pokazać, że potrzebuje mnie tak samo jak ja potrzebuje jego.

Nicky zamknęła oczy i zaczęła myśleć o sposobach na sprowokowanie Jack’a.

To było dość oczywiste, że Jack nie zamierza jej więcej dotknąć chyba, że zmusi go jakoś do tego. Już jej powiedział, że nie powinna spać w jego łóżku ani siadać mu na kolanach. Nicky wiedziała, że umrze bez jego dotyku. Potrzebowała jego dłoni na swoim ciele tak jak potrzebowała powietrza by oddychać.

Ale co może zrobić?

Kolejna kara...

Ta myśl prawie odebrała jej oddech. Jedna mała dłoń zakradła się z powrotem by popieścić obolałe ciało na jej tyłku, wciąż piekące od pasa Jack’a zadającego srogie uderzenia. Czy byłaby w stanie wytrzymać kolejną chłostę taką jak poprzednio?

Tak, mogę.

Nicky wyprostowała ramiona i uniosła głowę. Jeśli jedynym sposobem by ją dotknął było wkurzenie Jack’a – by ją wziął tak jak tego potrzebowała, jak cholera sprawi, że się wścieknie...

*****

„Cholera Nicky, co za dużo, to niezdrowo!”

39

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Nicky spojrzała znad swojego Cosmo, które udawała, że czyta i zadrżała od pożądania. Zabrało jej to cały tydzień kawałów, bezczelności i ogólnego nieposłuszeństwa, w końcu Jack zaczął pękać.

W poniedziałek zaliczyła wywrotkę na jego wypieszczonym, Harley’u – dobrze, że założyła kask, więc nic się jej nie stało, ale mimo to Jack wpadł w furię. We wtorek zrobiła dużo szumu wokół wyprawy na zakupy z przyjaciółką ubrana w spódnicę tak krótką, że nie pozostawiała wiele wyobraźni.

Kiedy Jack uparł się żeby się przebrała, Nicky zrobiła to grzecznie – zostawiając otwarte drzwi do swojego pokoju tak by się upewnić, że miał dobry widok na jej prawie nagie ciało, gdy to robiła. Oczywiście jej jeansy, które wyglądały jakby były na niej namalowane niebyły wiele lepsze od spódnicy, co nie uszło uwadze jej wkurzonego opiekuna.

Wciąż jednak opierał się prowokacji.

Podwajając starania, we środę Nicky wyszła z kilkoma przyjaciółmi z liceum na babski wieczór, w końcu wyładowały w miejscowym wodopoju (w sensie barze) gdzie każdy samotny kowboj w bezpośrednim sąsiedztwie dostawiał się do niej.

Wzięła udział w konkursie picia wiedząc, że jeden z widzów oglądających jej mały show pracował na ranczu, a który co było pewne poinformuje o tym Jack’a. Faktycznie pojawił się by ją zabrać zanim przebrnęła przez druga kolejkę Jell-o, jego twarz bardziej czerwona niż Jell-o zmiksowane w wódką, która zakołysała się w kieliszku, gdy zabrał jej go z dłoni.

Wygłosił jej kazanie na temat niebezpieczeństwa picia alkoholu będąc niepełnoletnią i odmówił spostrzeżenia jak uchwyciła się jego ramienia, jak jej pełne piersi wylewały się z jej ciasnej i w większości odpiętej koszuli. To wystarczyło żeby oszalała.

W czwartek Nicky poszła na całego, włóczyła się po ranczu i stajniach ubrana w drugie najkrótsze szorty oraz krótki biały top bez pleców odsłaniający kremowe krągłości jej piersi, a na górze prześwitywały wyraźnie aureole – soczysty róż na bladym materiale. Prowadziła niewinne rozmowy z pracownikami rancza i czekała na swoją szanse.

Wtedy, gdy Jack patrzył, umyślnie uniosła ramiona ponad głowę mocno się rozciągając, pokazując swoje sutki jemu i wszystkim mężczyzną, którzy akurat spojrzeli.

Oczywiście po wszystkim udawała zawstydzoną, chociaż był to niewinny wypadek, ale cały show był na pożytek Jack’a. Doprowadziło ją to do szału, kiedy Jack nie zareagował tak jak miała nadzieje.

40

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Nicky była pewna, że eksploduje żądzą zazdrości, ale Jack’owi udało się zapanować nad sobą, chociaż wszyscy, którzy byli świadkami jej małego pokazu, zostali oddelegowani by wykopać bardzo głęboką studnie na dalekim końcu posiadłości. Biorąc pod uwagę lato, kopanie studni było ostatnią rzeczą, jaka chciało się robić.

Wiadomość była oczywista i dziś w piątek żaden z pomocników jej nie przeszkadzał. Nicky cieszyła się, więc mogła podążać za swoim planem, wrzucając swoje najbardziej skąpe czerwone majteczki od bikini do rzeczy Jack’a. To był żart, który liczyła, że wyjdzie na jaw gdzieś w okolicach lunchu i oczywiście się nie zawiodła.

Teraz, kiedy spojrzała z nad magazynu, mogła już poczuć wilgotne ciepło rozchodzące się jej między nogami na sam widok jego zachmurzonej miny. Ubrała się na ta okazję w swoje nowe siatkowane micro-mini bikini, które kupiła on-line mając jego na myśli.

Jedynie o polowe za małe trójkąty z przeźroczystego materiału okrywały jej sterczące piersi, wyraźnie ukazując sutki pod przejrzystym materiałem. Dół kostiumu składał się z sznurka i kawałka materiału nie wiele większego od tego na górze. Opadał nisko ledwie zakrywając jej cipkę, a następnie zwężał się do nikłego sznurka znikającego pomiędzy pulchnymi płatkami cipki, które były by dla niego widoczne gdyby rozłożyła nogi.

Żeby mogła ubrać ten kostium Nicky ogoliła rano swoją szparkę z kępki kręconych włosów. Już sama myśl o tym, że Jack może zobaczyć ja w tym malutkim odkrywającym ubranku sprawiła, że zrobiła się wilgotna i gorąca.

Wiedziała ze siatkowany kostium mógł ujawnić jak śliska się robiła. A gdyby rozłożyłaby nogi a jej cipka otworzyłaby się dla niego zobaczyłby pulsującą różową łechtaczkę pod przeźroczystym skrawkiem materiału.

Rozłożyła się na leżaku, który umieściła strategicznie w słońcu za domem, ukrywając dół pod ręcznikiem a górę za gazetą, nie chciała wywołać pożądanego efektu zanim nie będzie gotowa. Skóra lśniła od kokosowego mleczka do opalania, a czucie słońca na twarzy było bardzo przyjemne, wzrok ukryła za lustrzanymi okularami, tak by Jack nie domyślał się niczego.

Podszedł do niej dużymi krokami, jego twarz mroczna i groźna, nachylił się nad nią przypominając jej ich pierwsze spotkanie, kiedy była ledwo nastolatką a on wyglądał jak gigant. Miał na sobie koszulę, która kiedyś była biała a teraz ufarbowana była na pstry purpurowy kolor. Odnotowała z zadowoleniem, że jej malutkie majteczki spełniły swoje zadanie.

„Nicollet, mam już dość tego gówna.” Jego głęboki, gniewny głos wydawałoby się, że wibruje prze nią, wysyłając dreszcze wzdłuż kręgosłupa. Oj był zły, w porządku. Może nawet zbyt zły.

Obniżyła gazetę ponownie, tylko tyle by spojrzeć znad brzegu w płonące lodowo-niebieskie oczy.

41

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Nie wiem, o czym mówisz, Jack.” Starała się wyglądać niewinnie.

„Jasne, że nie wiesz. Spójrz tylko na to.” Wskazał na purpurową koszulkę. „Starasz się zaprzeczyć, że to twoja sprawka?” „Może po prostu pomyślałam ze czerwony to twój kolor.” Nicky spojrzała znad okularów i wyszczerzyła się do niego niegrzecznie, prowokując go by połknął przynętę.

Kiedy zobaczyła, że jego twarz posępnieje jeszcze bardziej, poczuła jak coś nisko w jej ciele się zaciska w mieszance strachu i pożądania. Czy aby nie przesadza? Postanowiła jednak go prowokować i to właśnie zamierzała zrobić.

„Pomyślałaś... cholera, powinienem sprać ci tyłek tak mocno dopóki nie będzie tego samego koloru, co ta koszula!” warknął.

,”Więc dlaczego tego nie zrobisz?” Nicky się odgryzła.

Upuściła gazetę i zerwała z siebie ręcznik, który ja przykrywał, odsłaniając się na jego wściekłe spojrzenie. Oczy Jack’a się rozszerzyły i wiedziała, że nie będzie wstanie powstrzymać się od patrzenia na jej ciało i myślenia o tym gdzie były jego usta i ręce. Miała nadzieje, że nie będzie wstanie się oprzeć by dotknąć ją tam ponownie.

,”Więc?” wyciągając się na leżaku wypchnęła piersi do przodu prowokując go by na nią spojrzał.

„Co to do diabła jest?” głos, Jack’a był cichy i wyważony wyraźnie walczył o kontrolę.

”To mój nowy kostium. Podoba ci się?” powoli rozłożyła długie opalone nogi kolejny raz prowokując go by na nią spojrzał, ośmielając go by zobaczył jak różowe płatki jej cipki otwierają się dla niego, ukazując łechtaczkę pod przeźroczystym materiałem. Boże tak bardzo go pragnęła!

Oczy Jack’a omiotły ja głodnym spojrzeniem, a Nicky poczuła jakby zanurzyła się w lawie była tak gorąca. Kiedy nie odpowiedział zachęciła go lekko.

„Kupiłam go mając ciebie na myśli, Jack. Nigdy go dla nikogo innego nie ubrałam.” Powoli kręcąc się wstała tak, że stojące wierzchołki jej sutków szturchały o płaszczyznę jego szerokiej klatki piersiowej. Oddychał ciężko, a kiedy przycisnęła się do niego bardziej mogła poczuć twardą krawędź jego fiuta, zarysowanego pod cienkim materiałem jego jeansów, napierającego na jej uda. O tak, pragnął jej, wiedziała o tym dobrze – teraz gdyby tylko sprawiła żeby podążył za swoimi pragnieniami.

Jack wciąż milczał, więc kontynuowała prowokację.

42

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Jest zrobiony ze specjalnego materiału. Masz sprawdź.” Wzięła jego dłoń i przeniosła ją na swoja pierś, upewniając się przy tym, że mógł poczuć szczyt jej sutka przez materiał. Zaschło jej w ustach od uczucia ciepłej dłoni na jej prawie nagim ciele, ale zmusiła się by kontynuować.

„Jest jeszcze lepszy na dole” szepcąc wzięła jego druga dłoń i docisnęła ją między swoimi nogami. „Widzisz jak się zwęża do cienkiego paseczka tu na dole?” Rozłożyła nogi szerzej, co pozwoliło mu na prześledzenie siatkowego trójkąta do jego najwęższej części gdzie znikał między jej nagimi płatkami cipki. Wiedziała, że mógł poczuć jak mokra była, jak była dla niego gotowa, kiedy ją otwarł.

Przygryzła usta żeby powstrzymać się od jęczenia, kiedy dwa z jego długich silnych palców wślizgnęły się bez problemów pod ten mały sznureczek napierając na jej wąski, ciasny kanał, już wilgotny od potrzeby.

To takie dobre... takie właściwe by mieć go w swoim ciele.

Nicky stanęła na palcach i pochyliła się do jego ust by docisnąć do nich swoje. Jego usta smakowały jak cukierki miętowe, które lubił ssać, słodkie gorące idealne.

Nagle Jack ożył, przyciągnął ja do piersi, a rękę, której nie miał między jej nogami zakopał w jej długich luźnych włosach. Odchylił jej głowę do tyłu i przyłożył się do całowania jej jak należy, sposób, w jaki nigdy niebyła całowana, sposób, w jaki od lat chciałaby ją pocałował.

Nicky topniała po nim, otwierając usta na jego mocny pocałunek i rozłożyła uda szerzej dla jego najeżdżających palców. Wkładał je właśnie, niebezpiecznie zbliżając się do wzięcia jej dziewictwa swoimi palcami głęboko zakopanymi w jej ciasnej cipce.

Już była pewna, że straci swoją błonę dziewiczą i dojdzie, kiedy nagle się od niej oderwał. „Nie.” dyszał jak byk, jego mięśnie drgały niczym w gorączce. „Nie mogę.” Jego głos wypełniony był czymś podobnym do udręki. „Cholera Nicky nie mogę”

„Proszę Jack. Nie rozumie.”

Nicky prawie zapłakała z frustracji. Była już tak blisko by mieć go w swoim ciele, by mieć go w swoim życiu już na zawsze. Wszystko czegokolwiek chciała to oddać się Jack’owi, chciała zostać z nim i pomagać mu w prowadzeniu rancza, wiedziała podświadomie, jeśli chodź raz będzie się z nią kochał, spełnienie jej marzenia będzie w zasięgu ręki.

„Nie chce żebyś rozumiała. Jesteś zbyt młoda i niewinna by zrozumieć.”

43

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Uniosła wyzywająco podbródek. „Mam osiemnaście lat i nie możesz traktować mnie jak małą dziewczynkę na zawsze.”

Potrząsnął głowa, a z jego oczu wyzierała potrzeba i żal.

„Jesteś wciąż dziewicą, Nicky. Musisz doświadczać, cieszyć się swoim życiem. Jeśli cię wezmę teraz, nie będę mógł pozwolić ci odejść.”

”Kto powiedział, że chce żebyś mi pozwolił?” Podeszła bliżej, uwielbiając czuć jego twarde ciało przyciśnięte do niej. „Wiem, że nie jestem doświadczona, ale mogę się nauczyć. Daj mi szanse by pokazać ci jak dobra mogłabym być.”

Nie czekając na odpowiedź, opadła na kolana przed nim, rozpinając mu przy tym spodnie. Wystarczyła tylko chwila by uwolnić jego długi gruby trzonek. Pieściła go tak jak w nocy jej kary, głaskała go wzdłuż jego rozgrzanej pulsującej długości, delikatnymi ciekawskimi paluszkami. Usiłowała owinąć do dłonią, ale jej się to nie udało. Jego rozmiar sprawił, że zadrżała – był taki duży. Jak on właściwie ma się w niej zmieścić?

Żywo pamiętała uczucie rozciągania, kiedy udało się wsunąć czubek jego fiuta do jej mokrej cipki, a on wtedy wciąż tak naprawdę nie był w niej – ulokował się tylko w wejściu do jej ciała. Szeroka główka o kształcie grzyba była wściekle purpurowa i mogła zobaczyć małą perłową krople płynu na czubku. Na próbę odważyła się wysunąć język i zlizała ją, próbując jego smaku po raz pierwszy.

Był wyśmienity, a jego bogaty zapach skóry i piżma wypełnij jej zmysły, prawie ją tym upijając. To był Jack takiego, jakiego zawsze pragnęła – gorącego i twardego w jej rękach, bezbronny wobec jej działań. Potarła policzkiem wzdłuż jego rozgrzanego trzonu, ciesząc się jedwabistą gładkością jego skóry i głęboki jękiem, który sprowokowała.

„Nicky kochanie...” jego słowa były zduszone, ale ona nie zwracała na nie najmniejszej uwagi. Zamiast tego, zwróciła ponownie uwagę na szeroką główkę jego fiuta.

Otwierając usta, wzięła tyle jego grubego trzonu ile mogła, rozkoszując się jego słonym męskim smakiem. Omiotła językiem spód jego członka a potem possała go delikatnie, nie pewna, co może sprawić mu przyjemność.

Jack zajęczał i chwycił jej jedwabiste włosy, ponaglając ją by kontynuowała, posuwając jej usta łagodnie, ale natarczywie. Nicky kochała te uczucie, kiedy klęczała przed nim, będąc tak bezbronną, będąc posuwaną. Wiedziała, że pragnie go każda cześć jej ciała, chciała jego fiuta w swoim ciele na każdy możliwy sposób.

44

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Przejechała dłońmi przez jego odziane w jeans uda i uległa całkowicie fiutowi w jej ustach, chcąc mu powiedzieć jak bardzo go kochała – jak bardzo go potrzebowała.

Pchnięcia, Jack’a stały się bardziej natarczywe, ale gdy szykowała się na gęsty i słony wystrzał na tył jej gardła, wiedząc, że musi dojść, on nagle się odsunął.

„Nie.” Jego pierś unosiła się i opadała gwałtownie, a to, co zobaczyła w jego oczach sprawiło, że zadrżała. „Nie do cholery,” powtórzył a jego głos niewiele różnił się od warknięcia.

,”Dlaczego nie? Proszę, Jack, czy zrobiłam coś nie tak?” Nicky spojrzała do góry na niego, wciąż na kolanach, kiedy wpychał z niejaką trudnością swojego wciąż twardego fiuta do spodni.

„Nie możemy tego robić Nicollet, jestem dla ciebie jak wujek.” Sięgnął w dół i postawił ją na nogi. „Kurwa wychowałem cię, Nicky.” Udręka widniała w jego oczach, ale zauważyła, że wybrzuszenie w jego jeansach nie zmalało ani trochę.

„Nie ty mnie wychowałeś, mojej mamie udało się to w większości zanim zostawiła mnie z tobą. Ale zawsze tam byłeś, gdy cię potrzebowałam.” Jej głos w odpowiedzi był bardziej spokojny niż sama się czuła. „Kiedy moja własna matka opuściła mnie, ty mnie przygarnąłeś i pokochałeś, Jack. Oboje wiemy, że nie ma między nami więzi krwi, która mogłaby nas powstrzymać.”

„Nie potrzebuje by krew mnie powstrzymała. Pospolita przyzwoitość powinna to zrobić.”

„Mam gdzieś poczucie przyzwoitości,” odgryzła się. Potem zmiękczając głos podeszła do niego w jego niechętne ramiona, przyciskając się do niego. „Wszystko to, co wiem to, to, że chce ciebie Jack. Ja... ja czekałam na ciebie. Nikt inny mnie nigdy nie dotykał.”

„Czekałaś, powiadasz.” Odsunął się od niej, płonące błękitne oczy prześledziły jej ciało. „Nie masz pojęcia, jakie rzeczy chciałbym ci zrobić Nicky. Nie masz pojęcia, jaki brutalny potrafię być, kiedy jestem twardy i gotowy. Potrzebowałbym cię pod sobą każdej nocy – musiałbym wypełniać twoja cipkę swoim fiutem i posuwać cię ostro dopóki nie doszedłbym w tobie.”

Jeśli myślał, że ten prymitywny język ją zniechęci, to się grubo pomylił. Nicky poczuła jak jej cipka zrobiła się nawet jeszcze bardziej mokra, na samą myśl o ulegnięciu mu całkowicie. O rozłożeniu nóg dla jego fiuta i czuciu jak wchodzi w jej ciało.

,”Ale...” przerwał zanim dokończyła.

45

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „To koniec tej rozmowy, Nicollet i nie chce więcej o tym słyszeć.” Jego głos stał się zimny a użycie przez niego jej pełnego imienia powiedziało Nicky, że Jack wycofuje się, – że traci go. „I ubierz się do cholery” Odwrócił się do niej plecami uznając, że temat jest zamknięty.

„Nie przestanę.” Zacisnęła dłonie w pięści po bokach, zdecydowana, że nie straci go w ten sposób.

Jack zawrócił. „Coś ty powiedziała?” jego głos był niski i niebezpiecznie łagodny.

Nicky oblizała nagle wyschnięte usta, na widok jego przerażającego spojrzenia, ale zmusiła się by kontynuować. Jeśli pozwoli mu teraz odejść, straci go na zawsze. „Powiedziałam, że nie przestanę.” Spojrzała mu wyzywająco w oczy. „Możemy się tak bawić jak długo będziesz chciał, Jack, ale nie przestanę dopóki nie dostanę tego, czego chcę.”

„Ostrzegam cię Nicollet, nie przesadzaj.” Przybliżył się do niej o krok, a ona zmusił się by nie drgnąć. Górował nad nią, ponownie przypominając jej giganta, jakim jej się wydawał, gdy była młodsza.

„Picie będąc nieletnią, wzięcie twojego halreya bez pozwolenia to jeszcze nic.”

Starała się by jej głos był pewny. „A ten kostium?” wskazała na swoje malutkie micro mini bikini. „Mam jeszcze jeden, nawet bardziej skąpy. Nazywają go „sznurkiem”, ponieważ właśnie tym jest, Jack. Tylko mały czerwony sznurek, który biegnie między moimi nogami – ledwie cokolwiek przykrywa.” Pochyliła się ku niemu i przejechała dłonią po jego twardej klatce piersiowej. „Wszędzie będę go nosiła. Naprawdę chcesz żeby wszyscy pomocnicy widzieli mnie w nim?”

Jack odepchnął jej dłoń, a jego oczy zwęziły się do niebieskich szparek. ”Lepiej uważaj na siebie mała dziewczynko. Mimo że cię nie zerżnę, to nie znaczy, że nie mogę cię znów wychłostać. Mam już dość tych twoich wygadanych usteczek.”

„Pokaż, na co cię stać,” Nicky szydziła z niego, czując jak serce podchodzi jej do gardła. Może prowokuje go zbyt mocno? Lekkomyślnie dźgnęła go ponownie palcem w klatkę piersiową. „Powiedziałam ci już wcześniej, nie boję się ciebie Jack.”

Może to te podjudzające słowa, może to, że po raz pierwszy potraktowała go jak równego sobie, ale jakakolwiek była tego przyczyna, w końcu się złamał.

„Dość.”

Złapał Nicky za ramie i zaczął ciągnąć ją w stronę domu.

46

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Zamierzam rozpalić taki ogień na twoim tyłku, jakiego nigdy nie zapomnisz. Obiecuje ci, że kiedy z tobą skończę nie będziesz wstanie usiąść przez tydzień.”

Na to właśnie liczyła, chociaż wolałaby być obolałą z całkiem innego powodu.

Ale gdy ciągnął ją do domu, a potem w górę schodów do jego pokoju, nie mogła przestać się zastanawiać czy tym razem naprawdę nie przesadziła.

47

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 7 Jack zaciągnął ją do swojego pokoju, czerwona mgiełka furii kolejny raz przesłoniła mu wzrok. Jak ona śmiała stać w tym skąpym wdzianku i drwić z niego? Jak ona śmiała powiedzieć mu, że nie zamierza przestać tak się zachowywać?

Cóż, on nie zamierza jej przelecieć. Nie pójdzie tą drogą. Ale jak nic da jej coś, co zapamięta na długo. Kiedy z nią skończy jej tyłek będzie czerwony, a ona będzie mówiła już całkiem innym tonem.

Ale kiedy zatrzasnął drzwi i odwrócił się do niej całe jego zdecydowanie prawie go opuściło. Przygryzała wargę wciąż starając się wyglądać wyzywająco, ale strach w jej dużych brązowych oczach psuł efekt, który co oczywiste starała się utrzymać.

Ponad to drżała w chłodnym powietrzu od klimatyzatora, ponieważ kusy kostium niewiele zakrywał. Już samo patrzenie na nią jak stała obejmując się ochronnie ramionami, jej twarde sutki prawie widoczne przez małe trójkątne skrawki materiału, zagrażałyby nie tylko osłabić postanowienie Jack’a, ale także sprawić by jego fiut znów stwardniał.

Ale, do cholery ona musi dostać nauczkę! Nie może jej tak pozwolić się prowokować, kiedy jest tak blisko krawędzi.

Zmierzył wzrokiem jej drżącą postać i podjął decyzję.

Musi zostać ukarana, tak, ale nie chciał znów używać pasa. Ostatnim razem sytuacja wymknęła mu się spod kontroli.

Nie, tym razem przełoży ja przez kolano i zrobi to starym dobrym sposobem. Usiadł na brzegu łóżka i przywołał ja.

„Chodź tu Nicollet.” Jego głos brzmiał srogo mówiąc jej, że mówi serio.

Niechętnie, podeszła do niego, stając pomiędzy jego rozłożonymi udami. Znów przygryzała wargę a dłonie nerwowo wykręcała sobie za plecami. Jack spojrzał na nią, na jagodowo-różane sutki sterczące ze strachu, oraz na niewielką szczelinę jej cipki, ledwo zakrytą przeźroczystym materiałem. Kiedy tak wydoroślała szybko? Dlaczego nie mogła zostać na zawsze słodką niewinną dziewczyną, zamiast tego zmieniła się w gorącą kusicielkę, od której nie mógł oderwać ani oczu ani rąk?

48

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Nicky.” Jego głos zmiękł, starając się utrzymać oczy na jej twarzy zamiast pozwolić im błądzić po jej prawie nagim ciele. „Jeśli teraz przeprosisz i obiecasz, że nie będziesz robić tego, co robisz i... będziesz ubierać się przyzwoicie w przyszłości, to możemy sobie to odpuścić.”

Potrząsnęła głową, jej długie włosy koloru miodowego zawirowały wokół jej nagich ramion.

„Przykro mi Jack, po prostu nie mogę tego zrobić.” Jego twarz stwardniała.

„Świetnie, w takim razie przyjmij to, co cię czeka młoda damo.”

Łapiąc ją za ramie, przełożył ją przez swoje kolano tak, że jej miękki, okrągły tyłeczek był wysoko w powietrzu, bezbronny i wyeksponowany. Nicky zajęczała, ale nie starała się od niego odsunąć. Zamiast tego uniosła pupę wyżej, jakby prosząc go o pierwsze uderzenie. Czując, że robi jedyną rzecz, jaką powinien robić, Jack uderzył mocno otwartą dłonią o jej nagi tyłek, potrzebując dać jej nauczkę.

Nicky zapłakała cicho od uderzenia i pokręciła się na jego kolanie.

Mógł poczuć pełnie prawie nagie piersi ocierające się o jego nogi, a jej miednica przyciśnięta do jego naprężonej erekcji. Kontynuował dawanie klapsów, ręka lądowała za każdym razem na jej kremowej skórze krągłych pośladkach, podczas gdy ona kręciła się i sapała, dociskając się do niego.

Jej tyłek nabierał koloru zachodzącego słońca, więc Jack zatrzymał się na chwilę by dać odpocząć ręce i ocenić sytuację.

Czy w ogóle dociera to do niej?

Miał taką nadzieję, ponieważ nie wiedział jak długo tak wytrzyma.

Jego fiut warczał w jeansach, dopominający się o uwolnienie.

Wiedział, że powinien wyrzucić Nicky z pokoju, by mógł otrząsnąć się z myślenia o tym żeby ja przelecieć.

,”Więc.” Dysząc lekko, jedna rękę trzymał delikatnie na jej zaróżowionym tyłku. „Nauczyłaś się już swojej lekcji, Nicky?”

„Dlaczego sam nie sprawdzisz?”

Jej głos był stłumiony, bo wciąż leżała mu na kolanie, ale znaczenie było wystarczająco czytelne. Powoli uniosła pupę jeszcze wyżej i rozłożyła uda, zapraszając go by zobaczył, jakie efekty przyniosły jego klapsy.

49

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Był stracony by nie spojrzeć, Jack popatrzył wzdłuż sznurka jej malutkiego dołu od bikini do centrum jej pupy, gdzie znikał pomiędzy nagimi płatkami jej płci. Odciągając go na bok, zobaczył, że jej mała cipki jest nawet jeszcze bardziej mokra i gotowa niż kiedykolwiek wcześniej. Była tak rozgrzana i obrzmiała od pożądania, że jej szparka otwierała się dla niego jak kwiat, rozchylając się szeroko by pokazać mu drażliwy guzek jej łechtaczki i ciasne dziewicze wejście do jej ciała.

Nie mogąc się powstrzymać, Jack pogłaskał jedwabiste, czerwono różowe wnętrze jej szparki wydobywając tym jęk z Nicky, kiedy jego palec ślizgał się wzdłuż jej pulsującego centrum i wślizgnął się łatwo do jej cipki.

„Proszę Jack.” Jej głos był miękki głęboki i potrzebujący, gdy rozłożyła nogi i otwarła się dla niego. „Proszę Jack potrzebuje cię w sobie.”

„Cholera Nicky, nie masz pojęcia, o co prosisz.” Jego głos był zachrypnięty od desperacji. „Ale jeśli nie będziesz ostrożna możesz się tego dowiedzieć.”

„Mam to gdzieś.” Spojrzała na niego, jej twarz zarumieniona i zapłakana.

„Mam to gdzieś Jack. Wiem tylko, że potrzebuje ciebie.”

Jack poczuł się jak tonący człowiek, dla którego nie ma ratunku.,”Jeśli to zrobimy Nicky, nie oczekuj, że będę delikatny. Prowokowałaś mnie zbyt długo żebym nie był teraz gwałtowny.

„Mam to gdzieś Jack,” powtórzyła. „Po prostu mnie zerżnij.”

Te gorące nieprzyzwoite słowo z jej ust było tym, co w końcu przełamało jego kontrolę.

„Świetnie.” Zepchnął ja z kolan i wstał, czując ból w fiucie rozważał, co zamierza jej zrobić. „Połóż się w poprzek łóżka tak jak to zrobiłaś, kiedy chłostałem cię po raz pierwszy. Chce żeby twój tyłek był w powietrzu a nogi rozłożone.”

„Tak Jack.” Zaczęła robić to, co jej kazał, ale ja powstrzymał.

„Najpierw zdejmij ten śmieszny kostium.” Powiedział. „Chce cię zupełnie nagą Nicky. Nagą i szeroko rozwartą dla mnie.”

*****

50

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Nicky zadrżała, kiedy ściągała swoje malutkie bikini i ułożyła się na łóżku tak jak zażyczył sobie tego Jack. Stanęła w nogach wysokiego staroświeckiego łóżka i pochyliła się tak, że górna część ciała leżała na materacu.

Niebiesko zielona narzuta była chłodna na jej nagich piersiach i brzuchu, a dywan łaskotał ją po bosych stopach, które rozłożyła szeroko, otwierając się dla Jack’a.

Ledwo mogła uwierzyć, że w końcu dostanie to, czego chciała, to, czego potrzebowała od tak dawna. Jack w końcu wypełni ja swoim grubym fiutem i zerżnie ją. Już sama myśl sprawiła, że zrobiła się bardziej mokra niż kiedykolwiek, podczas kiedy leżała bezbronna twarzą w dół w poprzek łóżka.

„Załóż ręce na plecach.” Głos Jack’a był niskim pomrukiem, kiedy spieszyła się mu podporządkować, założyła posłusznie ramiona na plecach. Sapnęła, kiedy szorstka długość liny owinęła się wokół jej przedramion, wiążąc je stanowczo na jej tyle.

”Jack?” dreszcz strachu przebiegł jej po kręgosłupie.

„Zachowujesz się jak młoda klacz, która musi zostać złamana, więc do cholery zamierzam cię tak traktować, Nicky.” Głos Jack’a był nieprzejednany i nieustępliwy.

Nicky znów zadrżała i po raz pierwszy zaczęła się zastanawiać, w co się wpakowała. Czy Jack naprawdę ja skrzywdzi? Naprawdę będzie brutalny z nią, nawet, jeśli to jej pierwszy raz? Niski dźwięk odpinanego zamka wyrwał ja z zamyślenie i już wiedziała, że było za późno by się wycofać.

Nie zważając czy jest gotowa czy nie, była związana i bezbronna na łóżku, morka otwarta i naga dla niego, a Jack zamierzał ja posiąść. Sapnęła głośno, kiedy poczuła ciepło jego fiuta ocierającego się o wnętrze jej uda. Potem jego ręce były na jej plecach, pieszcząc jej drżące ciało uspokajającymi ruchami.

„Już w porządku.” Głos Jack’a był delikatniejszy niż chwilę temu i poczuła jak rozluźnia się pod jego silnymi ciepłymi dłońmi. „Już w porządku, Nicky. Wiem, że to twój pierwszy raz i naprawdę nie chcę cię skrzywdzić, ale musisz zrozumieć, czego potrzebuję.”

Poczuła ciepło jego dużego ciała pokrywającego jej, kłujący dywanik włosów na jego klatce piersiowej ocierał się o jej nagie odkryte plecy, musiała bardzo się postarać by nie zacząć jęczeć. Przygryzając usta, wyszeptała, „Czego.. czego potrzebujesz?”

„Całkowitej uległości.” Jego oddech ogrzewał jej ucho, sapnęła, kiedy główka jego fiuta otarła się o jej śliską szczelinę cipki, zwilżając się wystarczająco by w nią wejść.

51

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Nie ważne, co się będzie działo, Nicky nie staraj się ze mną walczyć. Rozłóż nogi i pozwól się zerżnąć. Rozumiesz?”

„Ja.. ja rozumie.” Starała się zrobić tak jak jej rozkazał, starała się by wystarczająco otwartą dla jego grubego fiuta. Mogła poczuć szeroką główkę przekraczającą jej wejście, rozpychającą płatki jej cipki wsuwającą się głębiej w jej ciało tam gdzie tak rozpaczliwie go potrzebowała.

„Dobrze.” Warknął. „teraz się zrelaksuj, Nicky. Wiem, że ci powiedziałem, że nie mogę zrobić tego powoli, ale dopóki nie będziesz ze mną walczyć, postaram się posiąść cię słodko i spokojnie.”

Kolejny gruby cal jego fiuta wszedł w nią a potem następny, wślizgując się w jej ciasny mokry kanał. Przygryzła wargę i starała się rozłożyć uda jeszcze szerzej dając mu jeszcze lepszy dostęp do swojego ciała.

„Oh...” delikatny dźwięk wydostał się z jej ust zanim mogła się powstrzymać. Mogła poczuć go w sobie, trącającego barierę w środku. Wiedziała, że Jack też ją poczuł, bo zatrzymał swój trzon w połowie drogi i pogłaskał jej ramiona łagodząco.

„W porządku kochanie,” wyszeptał szorstko. „Będzie dobrze. Po prostu rozłóż się szeroko i bądź gotowa mnie przyjąć, jestem już prawie cały w twojej słodkiej małej cipce.”

Nicky zajęczała, dociskając mocno policzek do materac i zacisnęła ręce, które wciąż były skrępowane na jej plecach.

Nigdy nie czuła się tak bezbronna i pobudzona. Czuła jak pragnienie ją przytłacza, pulsuje w środku jej ciała niczym drugi puls, wiedziała, że to nie ustanie dopóki on cały się w niej nie zagłębi jak miecz w swojej pochwie.

Jack zacisnął swoje duże cieple dłonie na jej biodrach i docisnął się od niej jednym długim wolnym i pewnym pchnięciem, przerywając barierę i zabierając jej dziewictwo raz na zawsze. Nicky stłumiła krzyk, starając się nie ruszać i nie walczyć pod nim, pomimo ostrego bólu, jaki spowodowało jego nagłe wtargnięcie.

„W porządku kochanie?” w jego głębokim głosie brzmiał brzmiało napięcie.

„T.. tak,” Nicky sapnęła, nie będąc pewną czy to prawda czy nie.

Ból zniknął, zastąpiony przez uczucie pełności, której nigdy sobie nie wyobrażała. Mogła poczuć jak jego gruby trzon ją rozciąga, czuła główkę zanurzoną w niej, naciskającą mocno na jej łono.

Dłonie Jack’a były duże i ciepłe, uspokajały ją, kiedy gładził jej ciało, pieścił boki jej piersi i jej plecy, delikatnie odsuwając włosy z jej twarzy.

52

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Dobra dziewczynka Nicky,” jego głos był niski i szorstki. „Jesteś taką dobra dziewczynką, bo przyjęłaś całego mojego fiuta w siebie.”

Jego pochwała wysłała fale gorąca po jej ciele, ale jego następne słowa wprawiły ja ponownie w dreszcze.

„Musisz się teraz przygotować Nicky.” Chwycił mocniej jej biodra.” Ponieważ teraz, gdy już cię otwarłem, zamierzam ostro ujeżdżać twoją cipkę dopóki nie wypełnię jej swoim nasieniem. Rozumiesz?”

„T... tak.”

Przycisnęła policzek mocno do materaca, starając się wyrównać bicie swoje serca. Kochała mężczyznę, który był zagłębiony w jej ciele bardziej niż wszystko na świecie.

Przed oczami przeleciały jej lata pociechy uścisków, pieszczot, uczucia, którego nikt inny nie zadał sobie trudu by jej dać – nikt inny poza Jack’iem. Jack był dla niej wszystkim, jeśli potrzebował ostro ją zerżnąć i dojść w niej, cóż była bardziej niż chętna by mu na to pozwolić.

Ułożyła się wygodniej na materacu i rozłożyła uda jeszcze szerzej, Nicky wyszeptała, „Zrób to Jack. Zerżnij mnie ostro – pokaż jak bardzo mnie kochasz.”

„O Boże Nicky, kocham cię skarbie. Tak bardzo.”

Brzmiało to jakby słowa zostały z niego wydarte, Nicky poczuła jak porusza się w niej i już wiedziała, że zrobi to tak jak jej obiecał, będzie ujeżdżał jej cipkę najmocniej jak potrafi. Przygotowała się najlepiej jak potrafiła, wiedząc, że po wszystkim będzie obolała, ale ani trochę się tym nie przejmowała.

Zaczął od praktycznie całkowitego wycofania się z niej a potem zanurzenia się z powrotem, dociskając mocno szeroką główkę trzonu do najwrażliwszego miejsca w jej łonie. Nicky wciągnęła mocno powietrze na nagłe odczucie przyjemności/bólu, które rozeszło się w niej, a potem zrobił to ponownie i znów i znów.

Raz za razem gruby tłok zagłębiał się w jej ciało, otwierając jej cipkę jak nigdy dotąd, biorąc ja w posiadanie dziką intensywnością, której nigdy sobie nie wyobrażała. To było takie dobre, bycie nagą i wrażliwą, przyszpiloną pod nim, bezbronną pragnąc zrobić wszystko dla niego, by oddać mu się całkowicie, bez zastrzeżeń temu mężczyźnie, którego kochała tak długo.

Nicky zaczęła odczuwać niesamowitą falę sensacji otulającą jej nagą skórę, wiedziała, że dojdzie mocniej niż poprzednio. Ten słodki orgazm, którego doświadczyła, gdy konsumował jej cipkę po raz pierwszy będzie niczym w porównaniu z tym, co nadchodziło – niesamowite uczucie, które wzrastało z każdym posunięciem fiuta w niej.

53

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „O Boże... oh, Jack... ja... czuję...” nie mogła znaleźć słów, jego mocne pchnięcia odbierały jej dech w piersiach, mimo to wydawało się, że Jack i tak ją zrozumiał.

„Właśnie tak kochanie.” Złapał ją mocniej tak by mógł dostać się do niej jeszcze głębiej. „Właśnie tak, chce żebyś dla mnie doszła. Na moim fiucie, gdy cię posuwam, – kiedy jestem w tobie schowany. Możesz to dla mnie zrobić, Nicky? Możesz dla mnie dojść?”

Jego pikantne, rozkazujące słowa oraz ten gruby tłok pompujący w jej ciało zepchnęły ja poza granicę. Płacząc i sapiąc, Nicky poczuła jak przekracza krawędź orgazmu, jak zaciska się na długim twardym fiucie schowanym w jej ciele. Dochodziła, Jack sprawiał, że dochodziła, posuwał jej cipkę tak głęboko, jakby docierał do jej serca z każdym ruchem. Tracąc kontrolę sapała i płakała, walcząc z intensywnymi uczuciami, które przelewały się przez nią.

To było zbyt dużo, zbyt cholernie dużo.

„Nicky powiedziałem ci, nie walcz ze mną!” głos Jack’a był niski i zachrypnięty, jego gruby fiut narzucił szybsze tępo jakby jej reakcja wyzwoliła jego. Nicky krzyknęła, kiedy niespodziewanie przycisnął ją do materaca i rozsunął jej uda jeszcze szerzej, dopóki jej stopy nie dotykały już dywanu, a ona nie była zupełnie podtrzymywana przez jego duże szorstkie dłonie.

Sapnęła, opierając mu się, nie mogąc się powstrzymać, chociaż wiedziała, że walka go nakręca. Nigdy nawet nie śniła, że bycie tak otwarta i bezbronną będzie możliwe. Myślała ze Jack jak dotąd ostro ją posuwał?

Teraz pompował w nią – poniewierając jej łono swoim wezbranym fiutem, każdym dzikim pchnięciem, brutalnie wypełniając jej cipkę aż to granic i poza nie.

Nicky przygryzła wargę i docisnęła mocno twarz do materaca. Jej uda bolały od bycia rozłożonymi tak szeroko, nigdy nawet nie śniła, że tak to będzie. Ostre posuwanie Jack’a prowadziło ja do następnego orgazmu i nie była pewna czy jest w stanie to przyjąć, nie była pewna czy przeżyje te intensywne emocje, które w niej wzbierały.

Nie mogła powstrzymać się by nie przysuwać bioder na spotkanie jego ruchów, nie mogła się powstrzymać się by nie powitać tego grubego najeźdźcy w jej ciele, kochała uczucie, jakiego doświadczała, gdy wreszcie Jack był schowany w niej.

54

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Nicky, Boże, kochanie... jesteś taka ciasna, taka mokra... nie mogę się powstrzymać...” głęboki głos Jack’a wysłał dreszcze wzdłuż jej ciała, kiedy zrozumiała, że on zaraz dojdzie.

W końcu, wydał z siebie coś podobnego do ryku, poczuła jak wsuwa w nią swój naprężony trzonek tak głęboko jak potrafił i parzące ciepło skąpało jej płeć, kiedy wypełniał jej niezabezpieczoną cipkę swym nasieniem.

Wiedząc, co robi, uświadamiając, że w końcu dochodzi w niej i oznaczał ją jako swoją, uwolniło także i jej orgazm. Nicky sapiąc i płacząc, poddała się najgłębszej rozkoszy, jakiej kiedykolwiek zaznała, kiedy przekroczyła krawędź rozumowania i zatraciła się w przyjemności bycia zdobytą i posiadaną.

To było takie dobre, takie właściwe, że zaczęła płakać. W końcu dostała tego, czego chciała, czego potrzebowała. Miała Jack’a w swoim ciele tak jak był w jej sercu. Nigdy nie chciała go puścić.

*****

„O Boże, Nicky.” Głaskał ją po drżących spoconych bokach, patrząc na wysychające łzy na jej twarzy i nienawidząc się za to.

Co na Boga narobiłem?

Skrzywdziłem ją, dokładnie tak jak się tego obawiałem. Jego rządzę były zbyt okrutne, jego potrzeby niewybaczalne dla takiej delikatnej dziewicy jak Nicky. A mimo to pozwoliłby popchnęła go poza granicę rozumowania i zerżnął ją.

Właśnie tak – zerżnął. To właśnie zrobiłem, zerżnąłem ją. Nie kochał się z nią, nie zadbał o to by jej pierwszy raz był dobrym doświadczeniem. Zamiast tego popuścił całkowicie cugle, otworzył ją gwałtownie i spuścił się w niej jakby była zwykłą dziwką, jakby była jedną z dziewczyn, które czasem podrywał w Stardust by sobie trochę ulżyć. Jego kochana Nicky – jak mógł potraktować ją w taki sposób? Dlaczego jej to zrobił?

Ostrożnie, wycofał się z jej ciała, widząc jak drży od powtórnych wstrząsów jego szorstkiego kochania. Leżała rozciągnięta na łóżku, wciąż otwarta, a jej dłonie nadal zawiązane na jej plecach, oddychała płytko. Jej oczy były mocno zamknięte jakby nie chciała widzieć brzydoty, którą jej zaprezentował. Zajęczała lekko, kiedy zszedł z niej i ten mały złamany dźwięk łamał mu serce.

„O Boże Nicky, tak mi przykro,” wyszeptał. Zapiął jeansy i pochylił się, aby uwolnić jej ramiona. Dlaczego poczuł potrzebę by ją tak skrępować? Dlaczego przytrzymał ją i zerżnął a potem zalał ją swoim nasieniem? Dlaczego był takim potworem?

55

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Tak mi przykro kochanie.” Pocierał czerwone ślady, jakie zostawiła lina na jej kremowej skórze. Chciał jej całkowicie wyjaśnić, by wiedziała, że nie chciał potraktować jej tak źle, że kochał ją z całego serca i chcę mieć ja przy sobie na zawsze...

Głośny trzask drzwi uderzających o ścianę oderwała jego uwagę od zwiniętej postaci na łóżku.

”Co tu się na Boga dzieje?”

Jack odwrócił się, instynktownie ustawiając się pomiędzy Nicky a tym kimś wchodzącym przez drzwi. Gdzie jasno zielone błyszczące oczy i popielato blond włosy w dzikim nie ładzie, ukazały ostatnią osobę, jaką kiedykolwiek spodziewał się znów zobaczyć – jego przyrodnią siostrę, Piper.

56

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 8

„Coś ty do diabła zrobił mojemu dziecku?” Piper ruszyła w ich stronę i nim Jack mógł się ruszyć, odepchnęła go na bok i zgarnęła Nicky w ramiona.

W drzwiach stał Tanner, jego zbrązowiała ogorzała od wiatru twarz wykrzywiła się w zakłopotaniu. „Sorry szefie,” wymamrotał, kiedy Jack rzucił mu pytające spojrzenie. „Ona po prostu przyjechała i wdarła się. Nie mogłem jej zatrzymać.”

„To nie twoja wina Tanner.” Stary pomocnik wycofał się rzucając mu współczujące kiwnięcie.

Jack odwrócił się od drzwi w stronę łóżka gdzie Piper odgarniała długie włosy Nicky z jej twarzy, płacząc przy tym.

„Coś ty jej zrobił? Co ty do diabła jej zrobiłeś Jack? Zażądała odpowiedzi.

Nicky szarpała się w ramionach matki wyraźnie starając się coś powiedzieć, ale piskliwy głos Piper zagłuszył jej protesty.

”Więc?” Zażądała.

Jack był bardzo świadom jak to wszystko wyglądało.

Wyglądało to jakby związał Nicky i ją zgwałcił, tu w jego własnym łóżku. Ze wszystkich chwil, jakie nieobecna Piper mogła sobie wybrać na swoje wielkie ponowne pojawienie się, wybrała tą najgorszą. Jack z żalem życzył sobie żeby była tu kilka godzin wcześniej, by potrzymać to ohydne wydarzenie na czas. Ale w między czasie, Piper żądała jakichkolwiek odpowiedzi.

”Co jej zrobiłem? Wychowywałem ją Piper, to było więcej niż ty miałaś na to czas.” Starał się nie krzyczeć, ale nawet wtedy czuł, że w środku umiera.

„Oh? Czy wychowywanie jej obejmuje również gwałcenie jej?” Piper rzuciła mu te oskarżenie niczym cegłą w ścianę, na co Jack się skrzywił. Dokładnie o czymś takim właśnie myślał, ale usłyszenie tych słów na głos było okropne.

„Mamo, proszę...” Nicky usiłowała wstać, ale Piper trzymała ją mocno, więc jej szarpanina była bezużyteczna.

57

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Ile razy Jack? Jak długo to trwa?” odgarnęła blond włosy ze swoich wściekłych oczu, wciąż osłaniając Nicky swoim ciałem.

„Jezu Piper, co ty chcesz powiedzieć?” Jack był teraz wściekły, wściekły i zawstydzony. „Czy ty myślisz, że zacząłem uprawiać z nią sex w chwili, w której podrzuciłaś ją na moim progu?”

„Nie wiem, co myśleć, kiedy widzę cos takiego!” piskliwy głos Piper przeszył powietrze. „Tylko spójrz, co jej zrobiłeś Jack!” wskazała na sadystyczne czerwone ślady na przedramionach Nicky. „Co mam u diabła myśleć?” zaczęła szlochać głośno wciąż trzymając się córki jakby była jej ostatnią deską ratunku.

„Mamo to nie...” Nicky znów spróbowała zabrać głos, ale Jack jej przeszkodził.

„To był pierwszy i jedyny raz,” wyjaśnił, czując ciemnoczerwony rumieniec wstydu skradający się od szyi by zalać mu twarz. „Cholera Piper, kocham ją w taki sam sposób jak ty – jak córkę. Nigdy nie miałem do niej innych uczuć poza tymi i nigdy bym... nigdy nie chciałem jej skrzywdzić,” zakończył marnie.

„Oh jak miło, to był jednorazowy wyskok. Cóż coś ci powiem Jack, jeden raz wystarczy.” Piper szarpnęła Nicky za ramiona. „Chodź Nicky wychodzimy.”

„Mamo proszę, nie rozumiesz,” Nicky protestowała, starając się uwolnić się od ściskającej jej ramie ręki. „To nie tak jak to wygląda. Powiedz jej Jack.” Zwróciła ku niemu duże błagalne brązowe oczy, ale Jack nie potrafił spojrzeć jej w twarz.

„Przykro mi Nicky.” Jego głos był ledwie dosłyszalnym szeptem. „Tak bardzo mi przykro, ale może twoja mama ma rację. Powinnaś iść.”

”Ale... ale ja...” Nicky wpatrywała się w niego swoimi dużymi zranionymi brązowymi oczami przez całą wymianę zdań, ale teraz opuściła wzrok na dywan. „Jesteś pewny, że tego właśnie chcesz Jack?” jej delikatny głoś dotarł do niego niczym zraniony krzyk.

Coś się w nim załamało – jego serce zostało mu wyrwane i zaserwowane mu na talerzu, ale co mógł zrobić? „Tak skarbie, myślę, że będzie najlepiej, jeśli pójdziesz.” Skrzyżował ręce na klatce piersiowej. „Weź swoje ubrania.” Wskazał na malutką czarna kupkę elastycznego materiału na dywanie, która była jej bikini.

„W... w porządku.” Zeszła w końcu z łóżka, trzymając ramiona skrzyżowane na piersiach, osłaniając się od jego spojrzenia. Z Piper poganiającą ją, przeszła przez dywan ignorując malutkie bikini. W drzwiach się zawahała, nieświadoma protestów matki odwróciła się jeszcze raz. „W takim...” przełknęła z trudem starając się nie rozpłakać.” W takim razie wezmę tylko swoje rzeczy.”

58

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Jack przytaknął.” Pewnie skarbie, weź cokolwiek zechcesz.” Jego głos był delikatny, podczas gdy starał się wstrzymać swoje własne cierpienie dopóki nie odejdzie. Traci ją – tracił jedyną kobietę, którą kiedykolwiek naprawdę kochał i nie mógł nic z tym zrobić. On doprowadził do tej bolesnej sytuacji a teraz musi ponieść jej konsekwencje. Jack zauważył, że nadał staremu przysłowiu o spaniu w pościelonym przez siebie łóżku całkiem nowe znaczenie, jeśli jest to łóżko zrobione z gwoździ.

„Do widzenia Jack...” jej glos był cichy a jej brązowe oczy wypełnione łzami. To było jego ostatnie spojrzenie na nią zanim drzwi zamknęły się delikatnie.

Jack zwiesił głowę i pozwolił popłynąć własnym łzą. Odeszła.

59

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper

Rozdział 9

To była burzowa noc, grzmoty przewalały się przez pogórze rozpadając się na poszarpane szpice piorunów strasząc trzodę i niepokojąc konie. Zła noc na źrebienie, ale co do diabła miał zrobić?

Kiedy zrębie decyduje się przyjść na świat, nie ma sposobu by je zatrzymać. Dzięki Bogu już prawie po wszystkim.

Lady G ciężko oddychała w trakcie porodu, co go niepokoiło, ale radziła sobie całkiem dobrze. Wraz z Tanner’em kucali przy wejściu do zagrody, patrząc jak małe źrebię wynurza się w słabo oświetlonej boksie.

Od ponad miesiąca nie widział Nicky, z rykiem odjechały w małym eleganckim samochodzie Piper. Jack porzucił nadzieje, że być może wróci. Nie to żeby ją winił za to, że odeszła z matką. Po tym, co jej zrobił, nie winił jej, jeśli nigdy nie będzie go chciała widzieć.

Właśnie wtedy Lady Grace zmusiła się do ostatniego heroicznego pchnięcia i mentalne liny torturujące Jack’a rozluźniły się na błogosławioną krótką chwilę, kiedy cała jego uwaga była skupiona ma klaczy i jej pojawiającym się źrebaku.

„Ah... idealnie,” Tanner mamrotał obok niego. Jack poczuł małą iskrę radości, kiedy widział jak klacz obwąchiwała swoje nowonarodzone maleństwo i zaczęła wylizywać je do czysta. Chwilę później źrebię chwiejnie stanąło na nogi, kończyny mu się rozjeżdżały, gdy szukał pożywienia z boku matki.

„Piękny widok.” Zgodził się z Tanner’em, gdy wstali, strzepnął słomę ze spodni. „I dość łatwy poród.”

Nie musieli się nawet brudzić przy nim. Lady G urodziła tego małego w rekordowym czasie niczym zawodowiec. Westchnął i zmęczony przejechał dłonią przez włosy.

„Chciałbym żeby Nicky tu była by to zobaczyć.”

„Cóż nie widziałam wszystkiego, ale ta ostatnia część była naprawdę ekscytująca.”

Delikatny głos z tyłu zaskoczył go i Jack zakręcił się by zobaczyć szczupłą sylwetkę ubraną w krotką jeansową spódnice i białą wiązaną na szyi bluzkę.

„Nicky? Jak?”

60

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Tanner zadzwonił do mnie.” Kiwnęła staremu pomocnikowi, który zrewanżował się tym samym gestem zanim wyszedł ze stajni, wyraźnie dając im chwilę prywatności. „Zmusiłam go żeby mi obiecał – wiedział jak bardzo chciałam zobaczyć Lady G rodzącą swojego źrebaka.”

”Ale poród nie trwał aż tak długo,” Jack zaprotestował czując się oszołomiony. „Myślałem, że ty i Piper...”

„Oh mama wybrała się na kolejne mini wakacje.” Nicky wzruszyła ramionami, jej szczupłe nagie ramiona okryte były cieniem niczym aksamitny szal. Miała rozpuszczone włosy opadające na plecy, wyglądające dla Jack’a niczym rzeka czystego złota. Boże, zrozumiał aż go zemdliło – wciąż jej pragnę. Nawet po tych wszystkich okropnych rzeczach, które jej zrobił, wciąż nie mógł panować nad swoimi potrzebami.

„Odjechała jak tylko zobaczyła, że nic mi nie jest i zdecydowała, że jestem wystarczająco dorosła by sama o siebie zadbać,” Nicky nadal mówiła nieświadoma jego wewnętrznej walki.

Zrobiła niepewny krok ku niemu. „Ja.. ja zatrzymałam się w mieście dopóki nie zacznie się szkoła. Mam nadzieje, że nie masz nic przeciwko temu, że zjawiłam się by zobaczyć poród.”

„Przeciwko?” Jack zapytał głupio, mając wrażenie jakby ktoś zaaplikował mu zastrzyk z Novokainy. ”Przeciwko? Oh jasne, że nie. Cieszę się... to znaczy, dobrze cię widzieć,” zakończył słabo. Wskazał nerwowo na boks gdzie Lady G opiekowała się swoim nowym źrebięciem. „To był naprawdę łatwy poród. Lady G doskonale się sprawiła i... „ jego głos zamarł.

Dlaczego mówił do niej jak gdyby była kimś obcym?

„Widzę, że radzi sobie całkiem dobrze.” Nicky ponownie wzruszyła ramionami, najwyraźniej tak samo skrępowana jak on. „Cóż skoro wszystko skończyło się dobrze myślę, że powinnam już sobie pójść. Ja tylko...” głośny huk grzmotu rozdarł noc, brzmiało jakby był tuż nad stajnią, po czym pojawił się rozgałęziony piorun, skwierczał wystarczająco blisko by unieść włoski na ramionach i karku Jack’a.

„Oh!” z zadziwiającym piskiem, Nicky odskoczyła od drzwi stajni prosto w jego ramiona. Jack instynktownie ją złapał, bez problemu utrzymał jej wagę, kiedy owinęła swoje nogi na jego tali i zakopała twarz w jego szyi.

Dygotała w jego ramionach jak małe wystraszone zwierzę, przywołując wszystkie te noce, kiedy spała w jego łóżku, skulona u jego boku oczekująca ciepła i pocieszenia.

Jack nie mógł się powstrzymać. Wtulił twarz w jej długie włosy i wdychał jej słodki kobiecy zapach.

„Boże, kochanie,” wymruczał zanim mógł się powstrzymać. „Tak za tobą tęskniłem.” W chwili, kiedy wypowiedział te słowa chciał się ugryźć w język. Dlaczego powiedział jej coś takiego, kiedy ona

61

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper prawdopodobnie chciałaby znaleźć się jak najdalej od niego po tym, co jej zrobił? Był pewny, że wskoczyła mu w ramiona tylko z przyzwyczajenia by w momencie, gdy grzmot ucichnie stanąć na nogach i odejść by nigdy nie powrócić.

Ale ku jego zaskoczeniu, Nicky wtuliła się bardziej w niego i poczuł delikatny pocałunek na boku jego szui, który przyspieszył mu puls.. „Ja też za tobą tęskniłam Jack.”

„Naprawdę?” Jack nie mógł ukryć zaskoczenia w swoim głosie. „Chciałem powiedzieć, że myślałem po tym, co zrobiłem...”

„Oczywiście, że tęskniłam za tobą.” Nicky odsunęła się na tyle by spojrzeć mu w oczy. „Ja... ja cię kocham.” Jej głos był cichy i niepewny, jak gdyby bała się jego odrzucenia.

Jack odsunął jej długie miodowo blond włosy z jej oczu.

„Ja ciebie też kocham maleńka.” Ledwie mógł uwierzyć, że to się dzieje. ”Ale myślałem ze po tym, co zrobiłem... po tym, co się między nami zdarzyło, nie chciałabyś tego.”

„Nie stało się nic, czego bym nie chciała żeby się stało.” Wiła się w jego ramionach starając się stanąć na nogach i Jack niechętnie ja puścił.

„Nicky nie jestem pewny...”

”Ale ja jestem,” znów mu przerwała. „Wiedziałam, w co się pakuję Jack. Wiedziałam, że to pewne, że to będzie... ostra jazda po tym jak cię prowokowałam.”

Nicky uniosła podbródek wyzywająco w geście, który chwytał go za serce.

„Jedyną rzeczą, jakiej nie wiem to to czy chcesz mnie w taki sposób, w jaki ja chcę ciebie. Ponieważ ja chce, Jack... chce ciebie i nie jako zastępczego wujka, albo ojca, ale jako mężczyznę w swoim życiu.”

Stała drżąc przed nim, głowa uniesiona wysoko a Jack podziwiał odwagę, którą musiała mieć w sobie by wygłosić swoje małe przemówienie. Wyglądała na przestraszoną i nie pewną siebie, ale mówiła jak dorosła kobieta, która wiedziała, czego pragnie i jest zdeterminowana to dostać. Ale... wciąż musiał się upewnić.

„Nicky.” Przytulił ją do siebie. „Powiedziałem ci już raz, jeśli cię wezmę nigdy nie będę chciał ci pozwolić odejść. Wciąż tak myślę, rozumiesz?”

Zmiękła z ochotą w jego objęciach.

62

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Ja też nigdy nie pozwolę ci odejść Jack. Wszystko, czego chciałam praktycznie od pierwszej chwili, gdy postawiłam nogę na ranczu to zostać tu z tobą na zawsze. Tylko, że...” opuściła wzrok przygryzając wargę.

„Tylko, że ostatniego roku zdałam sobie sprawę, że chce być kimś więcej niż tylko twoim małym kochaniem.”

”Kim chcesz być Nicky?” chwycił jej podbródek tak żeby spojrzała mu w oczy.

„Chce być twoja kochanką. Może kiedyś twoją żoną,” powiedziała na jednym wydechu. W przyciemnionym świetle stajni, mógł zobaczyć jak jej piękna skóra nabiera koloru, gdy się zarumieniła, ale uparcie kontynuowała. „Nie jestem już małą dziewczynką Jack. Wiem, czego chce i to właśnie ciebie chce.”

Jej słowa rozpaliły ogień na jego skórze. Jack mógł poczuć jak jego fiut twardnieje na myśl, że mogłaby być jego kochanką, by ją mieć pod sobą każdej nocy do końca ich życia. Przyciągnął ją bliżej i przejechał dłońmi przez jej długie jedwabiste włosy. „Co z Piper – twoja matką?” jego głos był spokojny, musiał upewnić się, że ostatnia przeszkoda nie będzie problemem. ”Nie będzie z tego zadowolona Nicky.”

”Dlaczego powinnam o tym myśleć, czego ona chce i czy ją to uszczęśliwia czy nie? Zjawiła się tu tylko, dlatego że mój fundusz powierniczy wszedł w życie.”

Jack uniósł brwi w zdziwieniu. ”Fundusz powierniczy?”

„Ten, który mój prawdziwy ojciec mi zostawił, gdy umarł.” Nicky potrząsnęła głowa. „Sama o tym nie wiedziałam. Ale skoro mam już osiemnaście lat, jestem bogata.” Zaśmiała się gorzko.

„Mama miała przerwę pomiędzy kolejnymi facetami, więc zdecydowała się wpaść po pieniądze ode mnie. Cała ta opiekuńcza scena – po prostu chciała być pewna, jeśli ktokolwiek ma dostać moje pieniące będzie to ona. Kiedy zapytałam ją gdzie była przez ostatnie pięć lat powiedziała, że była zajęta. Zajęta...” zaśmiała się ponownie, ostro i z napięciem, które bolało, Jack’a by go słuchać.

„Cicho kochanie. Co będziemy się nią przejmować, jeśli mamy siebie?” głaskał jej plecy, chcąc zabrać od niej ten ból.

„Naprawdę masz to na myśli?” Nicky spojrzała na niego z błyszczącymi oczami.

„Jasne, że tak” Jack ścisnął ja by podkreślić swoje zdanie. „Wiem, że cię zraniłem skarbie,” jego głos był czuły i delikatny. ”Ale to, że Piper podrzuciła cię żebyś tu mieszkała było najlepsza rzeczą jaka mi się kiedykolwiek zdarzyła.”

63

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper „Mnie też.” Sięgając w górę, owinęła ręce wokół jego szyi i stanęła na palcach by go pocałować. „Czy to znaczy, że nie będę już musiała wypruwać sobie żył żebyś mnie przeleciał?”

Te pikantne, brzydkie słowa, które wyszły z jej ust podniosły mu nagle temperaturę.

Sięgnął po nią, biorąc ją w ramiona i docisnął swojego fiuta do niej by mogła upewnić się jak bardzo jej pragnął. Nicky owinęła nogi wokół niego i mocno przycisnęła się do niego, ocierając się o niego w taki sposób, że sprawiła, że zawarczał głęboko w gardle.

„Nie kuś mnie Nicky. Tęskniłem za tobą od miesiąca, więc jeśli będziesz mnie prowokować mogę nie być w stanie się powstrzymać od wzięcia się tu i teraz.” Pociągnął w dół jej małą białą bluzkę, jedną dłonią obnażając jej jędrne piersi a potem wessał jeden z sutków by udowodnić swój punkt widzenia.

Nicky sapnęła i wygięła się w łuk wypychając piersi, oferując mu siebie dla jego żądzy. „W takim razie może powinnam cię prowokować, ponieważ ja też tęskniłam za tobą od miesiąca.”

Spojrzała na niego, jej brązowe oczy lśniły. „Nie mogłam pozbyć się ciebie ze swojej głowy. Sposób, w jaki mnie dotykałeś – sposób, w jaki mnie wziąłeś. Proszę, Jack...”

Rozłożyła szerzej nogi i mógł poczuć jej rozgrzaną cipkę przed materiał swoich jeansów. Pochylając się do przodu by skubnąć jego ucho wyszeptała, ”Czy wspomniałam już, że zapomniałam ubrać majteczki pod tą króciutką spódniczkę?”

Jack czuł jak seksualna potrzeba rośnie w nim jak tylko poczuł kobiecy zapach wypełniający mu zmysły a jej słodkie krągłe ciało przyciska się do niego.

„Ostrzegam cię Nicky, wezmę cię tu i teraz, opartą o ścianę stajni, jeśli nie będziesz się zachowywać.”

„To mi wygląda na karę – myślę, że podoba mi się to.” Jej głos był cichy i zdyszany. Jej włosy wciąż okalały jej twarz a jej sutki były twarde od jego ssania. Jack pomyślał ze nigdy jej aż tak bardzo nie pragnął. „Zrób to Jack. Właśnie tu, właśnie teraz. Pragnę cię.”

Przycisnął ją do ściany stajni grzebiąc przy zamku od jeansów, ale mała dłoń Nicky była pierwsza. Kilkoma szybkimi ruchami uwolniła jego fiuta, głaszcząc jego rozgrzana długość swoimi chłodnymi palcami dopóki nie zajęczał.

„Proszę Jack... proszę, potrzebuje cię.” Jej żądza wprawiła ją w drżenie.

„Ja też cię potrzebuje skarbie. Bardziej niż myślisz.”

64

Anderson Evangeline - The Punishment of Nicollet Nicollet Tłum. justAwhisper Podwijając jej spódnicę, rozłożył jej uda i przycisnął szeroką główkę jego fiuta między spuchnięte płatki jej płci, napierając powoli na jej ciało. Nicky sapnęła i wygięła się łuk otwierając się jeszcze bardziej, oferując się by mógł całkowicie domagać się prawa do niej. Mocno przyciskając ją do szorstkiej ściany stajni Jack wjechał w nią, kochając te słodkie uczucie jej gorącego ciepła otaczającego jego fiuta i uległą gorliwość jej ciała przy jego ciele. Jego potrzeba była tak intensywna, że nie był pewny jak długo będzie jeszcze mógł wytrzymać, ale Nicky była szybsza od niego.

„O Boże Jack.. nie mogę... ja chyba...”

Jej delikatne jęki zginęły w kolejnym huku grzmotu. Kiedy piorun strzelił na zewnątrz, Jack poczuł jak zaciska się wokół jego trzonu i wiedział, że dochodzi.

Pozwolił żeby jej orgazm wyzwolił jego własny, kiedy rozlał swoje nasienie w jej ciele, biorąc ją całkowicie we władanie, poczuł jak jego serce puchnie od miłości.

„Moja,” wyszeptał w jej szyję, kiedy wsuwał się w nią. „Jesteś teraz moja Nicky. Teraz i na zawsze.”

Pocałowała go wściekle i docisnęła się z powrotem do jego trzonu tak by był w niej jak najgłębiej jak potrafił.

„To wszystko, czego kiedykolwiek chciałam Jack. Jestem twoja a ty też jesteś mój. I nie zapominaj o tym.”

Jack poczuł jak uspokaja się po tym intensywnym orgazmie, ale wciąż trzymał ja blisko, nie chcąc trącić tego intymnego kontaktu będąc zakopanym w jej ciele. Nigdy nie będzie chciał jej puścić.

„Jak gdybym mógł, skarbie. Kocham cię, wiesz o tym.”

„Ja też cię kocham Jack.” Przywarła do niego, składając mu delikatnego buziaka na ustach. Gdy burza szalała na zewnątrz, Jack poczuł spokój po raz pierwszy od miesięcy. Nicky była w końcu jego i nigdy nie zamierzał jej zostawić.

Koniec. Dotarliśmy do końca moi drodzy, świetnie bawiłam się tłumacząc przygody Nicky i Jack’a, niestety wszystko, co dobre kiedyś się kończy. Mam nadzieje, że moje tłumaczenie przypadnie wam do gustu, to mój debiut więc proszę o wyrozumiałość jeśli chodzi o niedociągnięcia, może nie jest idealne, ale włożyłam w to wiele serca, a przy okazji wymyśliłam kilka nowych barwnych przekleństw, gdy miałam problemy z właściwym przetłumaczeniem pewnych zwrotów. Pozwalam tylko na opcję zachomikuj i uprzejmie proszę o nie przerabianie pliku na inne formaty i podpisywanie, że to wasza własna praca, doceńcie ciężką pracę innych.

Pozdrawiam JustAwhisper

65