Biolomolo 2 termin 1 kolosa

B i o l o g i a m o l e k u l a r n a 2 t e r m i n M a t e u s z K u r o p i e j Strona 1
Biolomolo 2 termin
Wiązania w cukrach złożonych i w dwucukrach.
1. Maltoza - 2 x Glukoza - Wiązanie
2. Sacharoza - Glukoza + Fruktoza - Wiązanie
3. Skrobia - reszty α-glukozy połączone wiązaniami glikozydowymi α-1-4.
4. Glikogen - reszty glukozy połączone wiązaniami glikozydowymi α-1-4.
5. Celuloza - reszty β-glukozy połączone wiązaniami β-1-4.
6. Laktoza - Glukoza + Galaktoza - Wiązanie β-1-4.
Podział aminokwasów:
Polarne: Asparagina, Glutamina, Tyrozyna, Seryna, Treonina.
Obdarzone ładunkiem: Kwaśne: Kwasy: Asparaginowy i Glutaminowy.
Zasadowe: Arginina, Lizyna, Histydyna
Niepolarne: Glicyna, Alanina, Walina, Leucyna, Izoleucyna, Tryptofan, Prolina, Cysteina, Metionina,
Fenyloalanina.
Aromatyczne: Tyrozyna, Tryptofan, Fenyloalanina.
Siarkowe: Cysteina i Metionina.
Metody oczyszczania Białek:
Chromatografia kolumnowa:
Sączenie molekularne - rozdziela się białka na podstawie wielkości i kształtu ich cząsteczek. W
technice tej mała objętość próby, stanowiąca < 5% objętości kolumny, jest nanoszona na szczyt
kolumny, której wypełnienie stanowi porowate ziarna nierozpuszczalnego polimeru, takiego jak
poliakryloamid. Ponadto stosuje się ziarna, których podstawowym składnikiem jest dekstran
(Sephadex). Innym związkiem do produkcji ziaren jest agaroza. Podczas rozdziału małe cząsteczki,
takie jak jony, dyfunduj w głąb żelu i poruszaj się wolniej w kolumnie, natomiast cząsteczki większe
lub o wydłużonym kształcie wypływaj z kolumny jako pierwsze.
Chromatografia jonowymienna: Rozdział białek uzależniony jest od ich powierzchniowego ładunku
i polega na odwracalnej wymianie jonowej ze znajdującymi się w roztworze, obdarzonymi ładunkiem
przeciwnym, unieruchomionymi jonami wymieniacza jonowego. następuje naniesienie próby na
kolumn oraz adsorpcja znajdujących się w roztworze cząsteczek o ładunku przeciwnym do ładunku
grup wymieniacza. Obdarzone ładunkiem cząsteczki białka wypieraj związane z wymieniaczem
przeciwjony i wiążą się z nim odwracalnie. Niezwiązane substancje mogą by wymyte z kolumny za
pomoc buforu startowego. Następnie, związane białka s usuwane z kolumny na drodze wymiany
jonowej z buforem wymywającym. Osiąga się to zwykle przez zwiększenie siły jonowej (wzrost
stężenia soli) buforu eluujcego lub przez zmian jego pH.
Chromatografia oddziaływań hydrofobowych: Rozdziela białka na podstawie różnic w sile
oddziaływania obszarów hydrofobowych białka z jeszcze bardziej hydrofobowymi grupami ligandów,
umocowanymi na powierzchni nośnika pozbawionego ładunku elektrycznego. Wiązanie białka do
nośnika hydrofobowego jest osiągane przez stosowanie buforów o wysokiej sile jonowej środowiska.
Chromatografia powinowactwa: Umożliwia ona rozdział białek na podstawie odwracalnej reakcji
dwóch wykazujących specyficzne powinowactwo substancji, z których jedna – ligand związana jest ze
stałym nośnikiem. Dzięki tej technice można oczyszczać następujące substancje: enzym-substrat,
enzym-inhibitor, przeciwciało-antygen, hormon-receptor, kwasy nukleinowe-białka. Jedną z
najskuteczniejszych technik oczyszczania białek jest chromatografia immunopowinowactwa,
wykorzystująca unieruchomione przeciwciała. Wysokie powinowactwo przeciwciała do antygenu
może być wykorzystane do wysoce selektywnej adsorpcji białek.
B i o l o g i a m o l e k u l a r n a 2 t e r m i n M a t e u s z K u r o p i e j Strona 2
Elongacja w transkrypcji: Procaryota - Jest przeprowadzana przez bakteryjną polimerazę
RNA. Budują ją: 2 podjednostki α, i po jednej ze spokrewnionych ze sobą podjednostek: β i β'.
Polimeraza RNA pokrywa ok. 30 pz matrycowego DNA. Podwójna helisa leży między
podjednostkami β i β'. Miejsce aktywne dla syntezy RNA również znajduje się w tym miejscu. Nić
DNA nie będąca matrycą jest przytrzymywana przez podjednostkę β. Synteza jest nieciągła, z
okresami szybkiej elongacji przerywanej pauzami na rearanżację strukturalną miejsca aktywnego
polimerazy. Pauzy występują losowo.
Eucaryota - Ogólne zasady są takie same u Eucaryota i Procaryota. U Eucaryota elongacja trwa
znacznie dłużej, ze względu na obecność intronów, które muszą zostać przepisane. W komórkach
eukariotycznych występują czynniki elongacyjne: TFIIF, CSB, ELL, elongina, TFIIS, FACT.
Elongacja w replikacji: Tylko jedna z nici jest kopiowana w sposób ciągły - nić prowadząca.
Replikacja nici opóźnionej zachodzi w sposób nieciągły. W formie szeregu krótkich fragmentów,
które po zreplikowaniu zostają połączone razem w jedną nić potomną. Synteza DNA wymaga
obecności starterów.
Procaryota - Polimerazy DNA: DNA I - Replikacja i naprawa DNA. Aktywność: 3'→5', 5'→3'.
DNA III - Główny enzym replikacyjny, aktywność:3'→5'. Jej podjednostki: α, ε i θ tworzą rdzeń
enzymu. Występują też podjednostki wspomagające. Aktywność polimeryzacyjną ma podjednostka α,
a aktywność egzonukleolityczną ε. Podjednostka β podtrzymuje polimerazę na matrycy DNA.
Startery są syntetyzowane przez enzym prymazę.
Do kompleksu preinicja...