Cassia Leo 5 Timeout Cassia Leo

Korekta Artazy



Korekta Artazy

Powyższe tłumaczenie w całości należy do autora książki, jako jego prawa autorski. Tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym, służącym do promocji twórczość danego autora. Ponadto, powyższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie, każda osoba wykorzystująca treść tego tłumaczenia w celu innym, niż marketingowy - łamie prawo. ZAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA!!! ZAKAZ PRZERABIANIA TEGO TŁUMACZENIA!! ZAKAZ CHOMIKOWANIA!!! ZAKAZ UMIESZCZANIA NA INNYCH FORACH!!! Korekta Artazy

Timeout: limit czasu/przerwa - upłynięcie limitu czasu (np. gdy komputer zrywa połączenie z powodu braku aktywności przez określony czas). Brina Kingston i miliarder Luke Maxwell zdecydowali, że jeśli chcą, aby ich związek wypalił, musi łączyć ich coś więcej, niż niesamowity seks. Zgodzili się zrobić przerwę na trzydzieści dni, aby popracować nad byciem przyjaciółmi. Brina uważa, że to jej ostatnia szansa, aby pokazać Lukowi, jak poważny jest jej stosunek do niego, ale jego niszczycielski urok i gorące ciało testują jej wolę. Luke Maxwell jest zdeterminowany, aby dotrwać do końca przerwy, ale zaloty Briny przyprawiają go o zimny prysznic. Czy Brina i Luke planują zająć się ogniem, który przetrwa przez całe życie czy ich płomień wygaśnie?

Muzyka do słuchania podczas czytania serii Luke: Daydreamer by Adele Twice by Little Dragon This Love Will Be Your Downfall by Ellie Goulding Everything and Nothing by The Boom Circuits Bullet Train by Stephen Swartz (feat. Joni Fatora) Sometime Around Midnight by The Airborne Toxic Event Eyes by Kaskade (featuring Mindy Gledhill) Decode (Acoustic Version) by Paramore House of Cards by Radiohead Leave the Lights On by Meiko (Culture Code Remix) Can’t Keep Your Mind Off by Data Romance Turning Page by Sleeping At Last Hallelujah (Acoustic Version) by Paramore Korekta Artazy

Okładka całej serii:

Korekta Artazy

Alternatywna okładka piątej części:

Korekta Artazy

Część V Przerwa 1: Brina Zatrzymałam się przed bramą Luke'a Maxwella i jego wartym miliony dolarów, przytulnym domku nad wodą i spoglądałam na ekran dotykowy, zamocowany na słupku ze stali. Położyłam dłoń płasko na ekranie ze znaczkiem dłoni. Ekran błysnął na zielono. - Brina Kingston. Tożsamość potwierdzona. Brama otworzyła się i potrząsnęłam głową, kiedy kujonowata strona Luke'a stawała się coraz bardziej widoczna. Nigdy nie przyjeżdżałam do jego domu swoim samochodem, więc ta rutyna przy bramie była dla mnie nowa. Zaparkowałam samochód na zakrzywionym podjeździe za jego Bugatti i spojrzałam na pusty kubek po kawie w uchwycie i stos papierów ubezpieczeniowych na fotelu pasażera. Luke i ja żyliśmy w dwóch różnych światach, co było powodem, dla którego tu byłam - aby wypełnić przepaść. Nie opuściłam domu rodziców przez cztery dni – odkąd odwiedziłam grób brata, zaszyłam się w swojej sypialni, ale Luke nalegał, abyśmy dzisiaj zrobili coś zabawnego. Zgodziłam się przyjść do jego domu pod warunkiem, że pozwoli mi przyjechać swoim samochodem, zamiast pozwolić mu odebrać mnie, tak jakbyśmy mieli iść na randkę. Mieliśmy się nie umawiać. Moje trampki uderzały o chodnik, kiedy zbliżałam się do szklanych, frontowych drzwi. Blask porannego słońca uniemożliwił zobaczenie czegokolwiek przez zadymione szkło domu. Zadzwoniłam do drzwi i próbował nasłuchiwać dźwięku dzwonka, ale drzwi były zbyt dobrze zamknięte. Nic nie usłyszałam. Moment później otworzyły się do wewnątrz i Luke stanął przede mną ubrany w uśmiech, który mógłby stopić szkło. Jego oczy przesuwały w górę i w dół mojego ciała, pochłaniając trampki, dżinsy i sweter Redskins, który narzuciłam na top. - Kurwa, żartujesz sobie ze mnie? Poprosił, abym ubrała się w swój najlepszy luźny strój na to, co zaplanował na dziś. Nie byłam wielką fanką sportu, więc pożyczyłam sweter od Jill. Potrząsnął głową, kiedy nadal się uśmiechał. - To nie zadziała. - O czym ty mówisz? - Zapytałam, jak przekroczyłam próg. - Powiedziałeś mi, żeby się ubrać Korekta Artazy

na sportowo. - Nie, mam na myśli tę przerwę. To nie zadziała, jeśli będziesz tak cholernie seksownie wyglądać. Zamknął drzwi i stanęliśmy twarzą w twarz, nasze nosy były centymetry od siebie. Moja klatka piersiowa drżała nieco z każdym oddechem, który brałam. Jego zapach był odurzający: słońce i morska bryza. - Nie możemy tego zrobić - szepnęłam, nie mogąc oderwać wzroku od jego ust. Luke i ja zgodziliśmy się zrobić sobie trzydziestodniową przerwę, aby poznać się lepiej. Nie było wątpliwości, że spieszyliśmy się ze sprawami, gdy byliśmy razem sześć tygodni temu. I oboje mieliśmy wtedy tyle sekretów, że to było niemożliwe poznać się, zakochać w sobie lub w

kłamstwach - gorących, seksownych kłamstwach. Jego ręka sięgnęła do mojej twarzy, a ja zamknęłam oczy, czekając na jego dotyk. Strzepnął zabłąkany kosmyk włosów z dala od mojego policzka i zadrżałam. - Nie mogę tego nie zrobić - wyszeptał, gdy wziął moją twarz w dłonie i pocałował mnie. Chwyciłam przód jego koszulki, kiedy się w niego wtapiałam. Jego język tańczył wokół mojego, ogień pulsował między moimi nogami. Nie kochaliśmy się od sześciu tygodni. Aż mnie bolało, żeby go w sobie poczuć. Popchnął mnie na ścianę i pożerał moją szyję, kiedy sięgnął do guzika dżinsów. Złapałam jego włosy, gdy śliznął się w dół, ściągając moje dżinsy, gdy klękał. Zdjęłam sweter i koszulkę, skopałam trampki, żeby mógł całkowicie ściągnąć mi dżinsy. Klęknął przede mną, jego oczy pożerały moje ciało, gdy odpięłam stanik i upuściłam go. Złapał mnie za biodra i pocałował w brzuch. Zadrżałam, gdy jego usta zjeżdżały w dół i gdy uniósł moją nogę na swoje ramię. Starałam się nie dojść, gdy jego język wszedł w kontakt ze mną, ale nie mogłam się powstrzymać. Minęło tyle czasu, odkąd to robiliśmy. Mniej niż dwie minuty jego język kręcił powolne kółka wokół mojej łechtaczki i doszłam mocno, zataczając się, gdy straciłam kontrolę nad wszystkimi mięśniami ciała. - Och, Luke - odetchnęłam, gdy postawiłam nogę na podłodze i upadłam przed nim na kolana, tak że byliśmy w twarzą w twarz. Zdjął koszulkę i przełknęłam ślinę, podziwiając jego rzeźbioną klatkę. Przejechałam palcami Korekta Artazy

po twardej piersi, gdy wessał gwałtownie oddech. Uśmiechnęłam się na wpływ, jaki na niego miałam i sięgnęłam po jego dżinsy. Jak tylko rozpięłam je powoli, jego długi, twardy kutas przedarł się przez rozporek w bieliźnie. Przygryzłam wargę, gdy myślałam o skosztowaniu go, ale podłoga była zbyt twarda, by na niej klęczeć. Wskazałam na stół kilka metrów dalej, gdzie zawsze rzucał klucze w drodze do foyer. -Usiądź tam rozkazałam mu, a on uniósł brew. -Myślę, że mogę znaleźć coś nieco bardziej komfortowego niż to - powiedział, wstał i przytrzymał dla mnie dłoń. Zaprowadził mnie nago na zewnątrz do ogrodu i zeszliśmy dróżką do dolnego tarasu. Gdy dotarliśmy do hamaku, który był umieszczony w jego pagodzie, przyglądałam się mu przez chwilę, gdy myślałam o naszej umowie, którą zawarliśmy zaledwie dni temu. Złapał mnie za biodra i odwrócił tak, że byłam tyłem do niego a przodem do wody. Jego kutas został wgnieciony w mój goły tyłek i mój oddech przeszedł w płytkie oddechy. Jego dłoń ślizgała się po moim brzuchu w dół do szczytu moich ud, gdy składał lekkie pocałunki od ramienia do szyi. - Tak cholernie cię pragnę - szepnął mi do ucha, a moje ciało zadrżało, gdy jego palec badał mnie. Odwróciłam się i spojrzałam mu w oczy. - Jestem cała twoja. Pragnienie odcisnęło szary cień na niebieskich basenach jego oczu. Szybko wspięłam się na hamak. Jego pierś falowała przy każdym oddechu, gdy obserwował, jak kładę się na plecach i rozkładam dla niego nogi. Ściągnął dżinsy i wspiął się na hamak. Wypuściłam nerwowy śmiech, gdy czołgał się do mnie, a hamak drżał pod nami. Umieścił się między moimi nogami i przycisnął usta do moich, gdy wszedł we mnie. Moje oczy rozszerzyły się i jęknęłam z rozkoszy. Czekałam na ten moment przez sześć tygodni. - Nie śmiejesz się już, co? - Wyszeptał w moje usta. - Zdecydowanie nie. Wsunął rękę za moje kolano i podniósł nogę, gdy jego biodra wsuwały i wysuwały się. Jęknęłam, jak posuwał mnie powoli. Zamknął oczy. Owinęłam ręce wokół tyłu jego szyi i przyciągnęłam do siebie.

- Spójrz na mnie - szepnęłam. Korekta Artazy

Spojrzał mi w oczy, a jego biodra poruszały się jeszcze wolniej. - Czy wiesz, jak bardzo kocham być w tobie? Ciepły basen przyjemności budował się między moimi nogi i musiałam walczyć z pragnieniem wyginając plecy w łuk i poddania się temu. - Jak bardzo? Puścił moją nogę i wsunął rękę pod talię przed odwróceniem nas tak, że leżałam na nim. Położyłam ręce na jego piersi i pochyliłam się lekko, kiedy zatopił się głęboko we mnie. - O, kurwa - wyszeptał, gdy kołysałam się powoli w górę i w dół. - Oddałbym wszystko, żebyśmy mogli pozostać tak na zawsze. Jęknęłam, gdy tarcie między nami wysyłało fale przyjemności we mnie. - Nie, nie dochodź jeszcze - powiedział, odwracając mnie na plecy ponownie. - Chcę, żeby to trwało. Owinęłam nogi wokół jego bioder i przyciągnęłam go mocno do siebie. Pocałował mnie czule, jego usta poruszały się w powolnym rytmie jego pchnięć. Dyszałam w jego usta, kiedy wsunął się we mnie głębiej i uderzył w samo centrum. - Podoba ci się? - Wyszeptał w mój policzek. - Tak - wydyszałam, wbijając paznokcie w jego ramię. - Nie przestawaj. Zacisnęłam się mocno na jego długości, gdy poruszał się we mnie, delektując się chwilą. Ujął moją pierś w rękę i delikatnie ssał sutek, a potem coraz mocniej, aż błogi strzał ciepła wystrzelił do mojego wnętrza. - Dojdź ze mną - namawiał, poruszając miednicą przy mojej, gdy patrzał mi w oczy. - Dojdź kochanie, dojdź ze mną. - O mój Boże - wydyszałam, a moje nogi zaczęły drżeć. Wygięłam plecy w łuk, a on wchodził we mnie mocniej. Każde pchnięcie popychało mnie dalej i dalej na krawędź, aż nie mogłam już tego znieść i krzyknęłam. Doszedł we mnie i ciasno owinęłam ramiona wokół jego szyi, gdy upadł na mnie; oboje ciężko dyszeliśmy, a nasze serca biły jedno przy drugim. - Kuuurwa - szepnął w moją szyję. - Bardzo za tobą tęskniłem. Chwyciłam go za włosy, uspokoiłam się i zrozumiałam, że to nie ja muszę się uspokoić. Korekta Artazy

- Drżysz. - Bo to było niesamowite. - Podniósł się na rękach i wycisnął delikatny pocałunek w kąciku moich ust, zanim ze mnie zszedł. Odwróciłam się do niego i przytrzymałam pięść nad jego klatką piersiową. - Przybij żółwika, bo to stało się po raz ostatni w tym miesiącu. Uderzył w moją pięść, następnie połaskotał mnie. - Przestań! – Zapiszczałam, chichocząc i przestał. Odrzuciłam włosy z twarzy, a on uśmiechał się. - Na co się szczerzysz? - Mam zamiar mieć dużo zabawy z drażnienia cię w tym miesiącu. Przewróciłam oczami, zanim położył się i spojrzał na baldachim nad nami. - Stoczysz się koleś, pójdziesz w dół... w dół do Chinatown. Oparł się na łokciu, a jego oczy rozszerzyły się. - Powinniśmy zjeść chińskie jedzenie po tej zabawie. Na mój koszt. - Każdy płaci za siebie. - Niech żyje życie na krawędzi. Pozwól mi kupić ci kilka sajgonek.

- Jesteś tak hojny ze swoimi miliardami. Wzruszył ramionami i nie mogłam się zdecydować, czy chcę szczypać jego policzki czy usiąść na nim okrakiem. Pozostałam przy szybkim pocałunku w policzek. -Chodźmy, bogaczu. Korekta Artazy

2: Luke Zajęło to każdą uncję samokontroli we mnie, żeby nie sięgnąć nad konsolą i nie dotknąć jej, kiedy po meczu hokeja w Connolly Center wiozłem nas do baru. - Nie mogę uwierzyć, że blokowałeś moje strzały! - Narzekała po raz czwarty. - Przyjaciele powinni pomagać sobie nawzajem. - Byliśmy w przeciwnych drużynach, kujonie. Powinienem blokować twoje strzały. Wjechałem na Roosevelt Way naprzeciwko Die Bierstube - niemieckiego baru, do którego często wpadałem po meczu. To był mój pomysł, chociaż obiecałem Brinie, że pójdziemy na chińszczyznę. Nie mogłem przepuścić okazji, żeby podroczyć się z nią za pomocą niemieckiej kiełbasy. Zaparkowałem Bugatti obok krawężnika i zgasiłem silnik. Sięgnęła do drzwi i położyłem dłoń na jej kolanie, żeby ją powstrzymać. - Zaczekaj. - Co? Wziąłem głęboki oddech, gdy zbierałem się na odwagę, aby powiedzieć to, co musiałem powiedzieć. Kiedy tam wejdziemy... chcę, żebyś została przy mnie. Jej wspaniałe brązowe oczy zmieniły się w szparki. - Co to ma znaczyć? Oczywiście, że będę obok ciebie. Ledwo znam tych kolesi. Nie chciałem jej mówić, że moi kumple Charlie i Jim gapili się na jej tyłek cały mecz. Przyprowadziłem Brinę jako koleżankę z pracy. To było oczywiste, że żartowaliśmy z innych, że to jest coś więcej, ale napaleni faceci nie zawsze uwzględniają tego rodzaju założenia. Gdyby była możliwość, że Brina byłaby singielką, uderzaliby do niej po kilku piwach. To nie to, że byliby obleśni. Byli po prostu singlami odnoszącymi sukces, co z alkoholem i piękną kobietą stanowiło mieszankę wybuchową. - To znaczy, proszę, nie flirtuj z moimi przyjaciółmi .... Wiem, że brzmię jak niedorzeczny dupek, prosząc o coś takiego, ale nie sądzę, że poradzę sobie z oglądaniem tego. Jesteś w ich typie, szczególnie Charliego i nie chcę uderzyć żadnego z moich przyjaciół dzisiaj wieczorem. Zmrużyła oczy jeszcze bardziej, kiedy powolny uśmiech tworzył się na jej soczystych ustach. Korekta Artazy

- Zdajesz sobie sprawę, że to oszustwo? Nie powinieneś mówić swoim przyjaciołom, z kim mogą, a z kim nie mogą flirtować. Zacisnąłem zęby, gdy czekałem na jej odpowiedź. Nie wiedziałem, co zrobię, jeśli odmówi. Poklepała mnie po kolanie, gdy ponownie sięgnęła do drzwi. - To oszustwo, ale myślę, że sędzia na to zezwoli. Wypuściłem długi oddech ulgi, gdy wysiadałem z auta. Wcisnąłem ręce do kieszeni moich dżinsów i powstrzymywałem się od sięgnięcia do jej dłoni, gdy przechodziliśmy przez ulicę. Otworzyłem dla niej drzwi i udawałem, że nie zauważyłem jej uśmieszku, gdy weszliśmy do baru. Hostessa miała na sobie obcisły T-shirt, który podkreślał jej duże piersi i wąską talię, ale nie równała się z Briną w jej poplamionych trawą dżinsach i dużej koszulce. W ten sposób to będzie długie trzydzieści dni. Hostessa pokazała nam nasze miejsca, szybko znajdując długi stół, przy którym siedziała trójka moich najstarszych kumpli. Nigdy nie byłem tak nerwowy, spotykając się z moimi przyjaciółmi lub będąc na randce. Oczywiście Brina nie była moją randką. A to czyniło mnie nerwowym. Musiałem się mieć na

baczności przez całą pieprzoną noc, żeby utrzymać z dala od niej tych napaleńców. Tak naprawdę nie mogłem powiedzieć im o prawdziwej naturze mojej relacji z Briną. Wyśmialiby ideę naszej trzydziestodniowej przyjaźni-eksperymentu lub celowo staraliby się to spieprzyć. Czasami potrafili być dupkami. - Co tam luzerzy? – Zapytał Charlie, gdy usiedliśmy przy stole. - Nic, pieprzona gębo - odpowiedziałem. Brina usiadła naprzeciwko mnie, obok Jima, a ja siedziałem obok Enrique i Charliego. - Luke, nie przed panią - Jim powiedział, kiwając głową w stronę Briny. Przewróciła oczami. - Mogę przeklinać na Luke'a każdego dnia - powiedziała, jak kelnerka pojawiła się z pięcioma kuflami piwa. Jim uniósł brwi, wyglądając na będącego pod wrażeniem, gdy rozstawiał szklanki na stole. - No cóż, myślę, że nie będziesz mieć problemu z wytrzymaniem dzisiaj z nami - powiedział, gdy pchnął ogromny kufel piwa przed Brinę. Brina patrzyła szeroko otwartymi oczami na kufel, który był prawie tak szeroki, jak jej głowa Korekta Artazy

i tak wysoki, że brzeg szklanki dotykał jej nosa - Nie musisz wypijać tego wszystkiego - powiedziałem. - Gdzie twoje maniery, Luke? Przynajmniej daj dziewczynie coś do jedzenia przed próbą upicia ją w alkoholem - Charlie zawołał. Charlie od podstawówki był moim najlepszym przyjacielem. Kiedyś czasami przemycał mnie do swojej sypialni przez okno, gdy byłem bezdomny i nie mogłem znaleźć publicznej toalety, by uciec przed nieugiętym deszczem Seattle. Miał dobre serce, ale był prawnikiem i teraz facet wiedział, jak prowadzić swoje sprawy z paniami. Spośród wszystkich facetów siedzących przy stole, był tym, który najbardziej mnie denerwował. Charlie lubił przechodzić do rzeczy. Był żonaty i rozwiedziony dwukrotnie i miał tylko dwadzieścia dziewięć lat. Obie jego byłe żony mogłyby uchodzić za modelki Playboya. Brina zdecydowanie była w jego typie. Nie powiedziałem mu jeszcze nic o Brinie, bo nasz związek sześć tygodni temu rozpoczął się i zakończył tak szybko. Wiedział, że Brina naprawdę była tylko koleżanką, a zatem to była sprawiedliwa gra. Jeśli powiedziałbym mu o moim układzie z Briną, on powiedziałby, że mam przestać się wahać i zanurkować do celu. Ale nie chcę pośpieszać spraw z Briną. Ona była typem dziewczyny, z którą mogłem zobaczyć siebie ożenionego i nie chciałem zagrozić temu tylko dla zaspokojenia tego intensywnego seksualnego pragnienia. Między nami było zdecydowanie więcej i miałem zamiar to udowodnić. Patrzyłem na nią zza stołu, a ona spojrzała na mnie, jakby wiedziała, co ja myślę. Kurwa. Będzie ciężko. Dwie godziny później Brina wypiła półtorej kufla i grzecznie odmówiła Charliemu następnej kolejki. Biorąc pod uwagę, że była dość pijana, byłem pod wrażeniem, jak dobrze sobie radziła. - Myślę, że nadszedł czas, abyś przestała - powiedziałem po tym, jak przypadkowo przewróciła strzał Jägermeistera. Położyła kilka serwetek na stole i próbowała zetrzeć płyn, ale udało się jej tylko zrobić niechlujny bałagan na całej powierzchni drewniana. - Czuję się dobrze. - Brzmiała niewyraźnie, ale jej rysy były rozluźnione, a białka oczu były czerwone.

Korekta Artazy

Nadal miała jechać do swojego domu ode mnie, a była dopiero godzina piąta. - Nie jest z tobą w porządku. Musisz odpocząć. Charlie stuknął swoim kuflem o jej. – Ma się dobrze. Zamówmy następną kolejkę. - Odwal się koleś. - Nie chciałem walczyć z Charliem, ale nie zawahałbym się przed uderzeniem go, jeśli nie chciałby odpuścić. Rzuciłem kilka studolarówek za rachunek na stole i wsunąłem portfel z powrotem do tylnej kieszeni. - Chodź, Brina. - Nie jestem gotowa, żeby iść - jęknęła – dobrze się bawię z Enrique. - Odwróciła się do Enrique, który był najbardziej spokojny z nas wszystkich i wydawał się nieco przestraszony uwagą. Co się stało z tobą w tej podróży do Arizony? Enrique spojrzał na mnie pytająco, a ja wiedziałem, że to czas na twardą miłość. - Chodź, Brina - powiedziałem, gdy wstałem zza stołu i podszedłem do niej. - Jutro jest niedziela i jestem pewien, że musisz iść do kościoła i wyspowiadać się. - Nie chodzę do kościoła - wyjaśniła. - Proszę, nie chcę iść. Położyłem ręce na jej talii i podniosłem ją z siedzenia. - Czas się zbierać. Owinąłem rękę wokół jej talii i pomogłem w staniu. - Sorry, chłopaki - powiedziała niewyraźnie. - Chyba jestem porywana. Módlcie się za mnie. Logicznie rzecz biorąc, wiedziałam, że nie starała się flirtować, ale moje oblicze napędzane testosteronem, nie mogło powstrzymać się przed zaciśnięciem pięści, gdy zobaczyłem Charliego gapiącego się na nią, gdy zsuwała się z krzesła. Czułem, że moje nozdrza płoną i wziąłem głęboki oddech, żeby się uspokoić. Musiałem zapamiętać, żeby nie przyprowadzać jej do moich znajomych przez następne trzydzieści dni. Chwyciłem ją za ramię i skinąłem głową na moich kumpli przed prowadzeniem jej w stronę wyjścia. Gospodyni posłała mi skromny uśmiech, gdy mijałem ją i odpowiedziałem jej przyjaznym skinieniem głowy. Musiałem się stąd wydostać w cholerę. Wyprowadzenie Briny na zewnątrz było jak chodzenie po polu minowym. Od tej chwili musieliśmy trzymać się bezpiecznych miejsc. Gdy pół godziny później otworzyłem frontowe drzwi, Brina wtoczyła się do mojego foyer. - Kocham twój dom!- Powiedziała, głośniej niż to konieczne. - Tak wiele tu technoooologiii. Zamknąłem drzwi i włączyłem alarm. Była dopiero piąta trzydzieści, więc było jeszcze jasno, ale nie było opcji, żebym pozwolił jej jechać na noc do domu. Korekta Artazy

- Chodź - powiedziałem, obejmując jej talię, aby ochronić ją przed upadkiem. - Możesz spać w moim łóżku. Stanęła przede mną i nieporadnie sięgnęła do mojej twarzy. - Chcę to zrobić. -Tak ... To bardzo kuszące, uwieść pijaną dziewczynę. Jej ręka zsunęłam się z mojej piersi i wylądowała na kroczu. Odciągnąłem jej rękę natychmiast, nim mogła poczuć moją twardość. - Hej. Musisz odpocząć. – Pociągnąłem ją za rękę w stronę sypialni. - Chcę uprawiać seks - żachnęła się. - Nie chcesz mnie? Nie kochasz mnie? Posadziłem ją na łóżku i klęknąłem na podłodze, żeby zdjąć jej trampki. Nie było sensu w rozumowaniu pijanej osoby, ale mała część mnie zastanawiała się, jak mocno naprawdę się upiła. Rzuciłem jej buty na bok i podniosłem jej nogi na łóżko. Położyła się i wyszarpałem spod niej

kołdrę, zanim nakryłem ją do podbródka. - Nie zostawiaj mnie - poprosiła. - Proszę, połóż się obok mnie. Proszę, nie zostawiaj mnie. Leżała na boku i zamknęła oczy. Wiedziałem, że prawdopodobnie powinienem zostawić ją i zaśnie, nawet nie wiedząc, czy z nią jestem. Ale musiałem się upewnić, że nie będzie spać na plecach i po prostu nie mogłem się oprzeć. Skopałem swoje buty i wsunąłem się za nią. Natychmiast odwróciła się twarzą do mnie i wzdrygnąłem się na słodki zapach Jäger w jej oddechu. Owinęła rękę wokół mojej talii, niezgrabnie położyła głowę w zagłębieniu mojej szyi i to było to. Położyłem się na plecach, więc mogła prawidłowo używać mojej piersi jak poduszki. Tak, kocham cie. Bardziej niż cokolwiek. Korekta Artazy

3: Brina Obudziłam się z posmakiem zdechłego zwierzaka w ustach i kacem wielkości Seattle, ale zapach koszulki Luke'a sprowadził mnie na ziemię i szybko przypomniałam sobie, gdzie jestem i co się stało. Sypialnia Luke'a była spowita mrokiem, więc albo było bardzo późno wieczorem albo bardzo wcześnie rano. Jego pierś powoli poruszała w górę i w dół pod moim policzkiem i wiedziałam, że śpi. Podniosłam wolno głowę, nie chcąc go obudzić. Potrzebowałam pilnie wody. Prawie zeszłam z jego piersi, kiedy jego ręka zacisnęła się wokół moich ramion, a moja głowa powoli spadła z powrotem na jego solidną klatkę. - Gdzie idziesz? Jest piąta czterdzieści rano. Jego głos był szorstki i niski ze snu i uważałam, że bardzo seksowny. - Jestem spragniona - wyszeptałam. Przesunął się na bok i wysunął spode mnie. - Zostań tutaj. Przyniosę ci trochę wody. W ciemności widziałam, że wciąż był ubrany w T-shirt i dżinsy i iskry wstydu pogorszyły mój ból głowy, gdy nagle przypomniałam sobie, jak błagałam go o położenie się ze mną. Chciałam wstać i odejść, ale kazał mi zostać na miejscu. Pilnie potrzebowałam prysznica. Leżałam w czystej i drogie pościeli Luke'a, mając na sobie wczorajszy makijaż, dżinsy pobrudzone trawą i przepoconą koszulkę Jill. Luke wrócił ze szklanką wody w jednej ręce, a drugą zaciskał w pięść. Podał mi szklankę, a następnie z drugiej ręki wyciągnął jakieś tabletki. To byłaby świetna okazja, żeby powiedzieć żart o tabletkach gwałtu, ale to był zły czas. - Dzięki - powiedziałam, gdy wzięłam tabletki i popiłam je całą szklanką wody. Usiadł obok mnie na brzegu łóżka i materac ugiął się pod jego ciężarem, zbliżając mnie do niego. Chciałam wsunąć dłonie pod jego koszulę i pieścić gładką skórę na plecach, ale zostawiłam palce owinięte wokół szklanki, żeby się powstrzymać. Pochylił się i oparł łokcie na kolanach. Wyglądał jak mężczyzna, który na swoich barkach dźwiga ciężar wszechświata. Postawiłam szklankę na stoliku nocnym i usiadłam na kolanach za nim. - Luke, jest coś, co muszę ci powiedzieć ... jako przyjaciel i mam nadzieję, że nie odbierzesz tego w niewłaściwy sposób, ponieważ to musi być powiedziane. Korekta Artazy

- Rób co musisz. Nic, co możesz powiedzieć nie będzie gorsze od ciebie jako przyjaciela. - Bardzo śmieszne. - Wzięłam głęboki oddech i kontynuowałam. - Musisz odwiedzić tatę. Jego milczenie powiedziało mi, skruszyłam mały kawałek tego, co mu ciążyło. Wzdrygnęłam się, gdy planowałam następne zdanie. - Luke, on jest chory. Będziesz żałować,

że nie pojechałeś, jeśli .... - Starałam się odsunąć na bok napływającą falę żalu, w której tonęłam przez osiem miesięcy. Nie mogłam tego powiedzieć. - Musisz pojechać. Odwrócił głowę, więc mogłam przynajmniej zobaczyć bok jego twarzy. - To jest po prostu o wiele bardziej skomplikowane. - Sześć tygodni temu obiecałeś mi, że pojedziesz. Co się zmieniło? - Wszystko inne niż sprawy między nami. - Po prostu nie jestem w nastroju, aby zostać ponownie odrzuconym. Nie wiem, czy to oznaczało, że czuł się odrzucony przez mnie, bo ta przerwa była jego pomysłem. Wcisnęłam ręce między uda, aby powstrzymać się przed dotykaniem go, bo to nie było to, czego potrzebował. Wiedziałam, czego potrzebował i to mnie przerażało. Mój umysł cofnął się do czasu, gdy po raz pierwszy odwiedziłam most Golden Gate po śmierci Ryana. Mój ubrania były pogniecione, makijaż rozmazany, a oczy spuchnięte. Gdy szłam przez długość mostu, spodziewałam się, że ktoś zda sobie sprawę, dlaczego tam byłam, ale dostałam tylko kilka litościwych i wstrętnych spojrzeń, dopóki nie zobaczyłam jego. Małego Azjaty z rozrzuconymi na wszystkie strony przez listopadowy wiatr włosami. On spojrzał na mnie ze zdziwieniem, kiedy zbliżaliśmy się do siebie. Gdy był zaledwie kilka stóp dalej jego oczy zmrużyły się, a usta wykrzywiły w najbardziej szczerym uśmiechu, jaki kiedykolwiek widziałam. Każdego dnia, przez sześć dni, wracałam na most z nadzieją, że odważę się skoczyć. Desperacko chciałam wiedzieć, czy Rayan znalazł spokój, pokonując tę drogę w dół, bo wiedziałam, że ja nigdy go nie znajdę bez niego. Każdego dnia, spotykałam tego mężczyznę i każdego dnia się do mnie uśmiechał. - Pojadę z tobą - cicho wyszeptałam, a moja obietnica była zduszona przez bolesny ucisk w gardle. - Co? Dotknęłam jego boku. - Spójrz na mnie. - Odwrócił lekko głowę i pchnęłam go ponownie. Korekta Artazy

- Odwróć się i spójrz mi w oczy. - Czułam drżenie budujące się w mojej klatce piersiowej i wiedziałam, że gdyby tego nie zrobił, teraz straciłabym opanowanie. Obrócił ciało i przez niejasne, srebrne światło wpadające przez okna widziałam poważne spojrzenie w jego oczach. - Jeśli pojedziesz, pojadę z tobą. - Nie musisz tego robić. - Wiem, że nie muszę. Ale chcę. - W pewnym momencie to zdanie może być prawdziwe. Do tego czasu będę kłamać, bo przyjaciele tak robią. - Wiesz, ile razy wyobrażałam sobie, jak przedstawiam cię moim rodzicom - zaczął i mogłam usłyszeć emocje w jego głosie. - Wiem, że moja mama pokochałaby cię. Moja klatka piersiowa wypełniła się ciepłym uczuciem, które rozprzestrzeniało się na ręce i do moich palców. Do diabła z tym. Zarzuciłam ręce na jego szyję, a on wciągnął mnie na swoje kolana i przycisnęłam policzek do jego ciepłej szyi. Zamknęłam oczy i wdychałam jego zapach, gdy jego ręce zacisnęły się wokół mojej talii. Zakopał twarz w moich włosach i to byłoby takie łatwe, po prostu trochę przesunąć twarz i przycisnąć usta do jego szyi, ale nie zrobiłam tego. Zamiast tego ścisnęłam go mocniej, starając się nie myśleć o tym, jak moje piersi były miażdżone o jego klatkę i jak chciałam, żeby nie było czterech warstw ubrań między nami. Wypuścił miękki chichot, kiedy zsunął mnie z kolan na łóżko. - No to teraz, gdy zdjąłem cię z mojej klatki piersiowej, muszę cię o coś zapytać. - Ukląkł na podłodze i moje serce Stanęło, kiedy wziął mnie za rękę.

- Brina, czy zechcesz.... zjeść ze mną naleśniki? Uderzyłam jego rękę, a on roześmiał się, gdy przesunęłam się w głąb łóżka. - Ty i twoje pieprzone naleśniki! - Schowałam się z powrotem pod kołdrę i naciągnęłam ją na głowę. - Wracam do spania. Boli mnie głowa. - Hej, w stosunku do mnie nie musisz wykorzystywać tej wymówki z bólem głowy. Usiadł na skraju łóżka i zaśmiał się, gdy odepchnęłam go nogami. - Dobrze, dobrze, nie będzie dzisiaj naleśników. - Odkryłam głowę i obserwowałam, jak podchodzi do nóg łóżka i wraca do mnie pod kołdrę. - Nie chcesz wydostać się z tych brudnych ubrań? Mam pełno koszulek, które Korekta Artazy

mogę ci pożyczyć. - Och, założę się, że masz. - Jestem koszulkowym dyktatorem. Pokręciłam głową. - Ustawiasz mnie do pionu dzisiaj, co? Wyciągnął rękę i potargał moje włosy, które prawdopodobnie już były bałaganem. - Zaraz wracam. Słońce zaczynało świtać, gdy zniknął za drzwiami, które prowadziły do głównej łazienki i zdałam sobie sprawę, jak ogarnia mnie uczucie odprężenia i że mam więcej zabawy siedząc tutaj i rozmawiając z Lukiem, niż miałam przez bardzo długi czas. Usiadłam, rzuciłam z siebie przykrycie i patrzyłam przez szare światło poranka na plamy trawy na moich dżinsach. Co do cholery robił w łazience? Musiałam wyjść. Potrzebowałam dobrego, długiego prysznica i więcej snu. Dzięki Bogu była niedziela. Mogę wziąć dzień wolny od poszukiwania pracy. Wstałam z łóżka i moja głowa pulsowała, gdy szukałam na podłodze adidasów. Drzwi do łazienki otworzyły się i dochodził z niej szum wody. Luke stał w drzwiach z podstępnym uśmiechem na twarzy. - Chodź tutaj. Dołączyłam do niego w łazience i natychmiast uderzyła mnie chmura pary, która pachniała jak Luke. - Co to? Duża wanna na drugim końcu pomieszczenia była prawie przepełniona bąbelkami i parującą wodą. Wyłączył wodę i skinął głową w stronę wanny. - Jest kilka dodatkowych koszulek w tej szafie - powiedział, wskazując na szklane drzwi w ścianie po lewej stronie wanny. - Chodź i relaksuj się tak długo, jak chcesz. Mam zamiar wyjść i zdobyć najlepsze lekarstwo na kaca. - Mówisz poważnie? Masz zamiar zostawić mnie tu samą? - Czy muszę zatrudnić opiekunkę dla ciebie na następne trzydzieści minut? - Zostań, a pójdę z tobą. Jeśli to tylko trzydzieści minut, możesz poczekać. Albo, jeszcze lepiej… to jest strasznie duża wanna. Założę się, że może zmieścić dwie osoby. Na ułamek sekundy spuścił wzrok na moje piersi, zanim się uśmiechnął. - Myślisz, że się poddam, ale nie dam się. Korekta Artazy

- Naprawdę? Nawet jeśli zacznę się tutaj rozbierać? Ściągnęłam koszulkę, a on nadal uśmiechał się i gapił na moje piersi. Zrzuciłam top i jego uśmiech zniknął, ale tylko nieznacznie.

Oparł się o blat i pozwolił oczom wędrować po bieliźnie na moich opuchniętych piersiach. - Kontynuuj. To jest dobry test dla mojej silnej woli. Zdjęłam stanik i odrzuciłam go na bok, a jego pierś falowała z każdym oddechem coraz szybciej. Rozpięłam dżinsy i jego uśmiech zniknął, gdy zepchnęłam je w dół wraz z majtkami. Wyszłam z dżinsów i spojrzał mu prosto w oczy. Spotkał mój wzrok, jego wspaniałe, niebieskie oczy były pełne wilczego głodu. - Jesteś warta czekania - powiedział, gdy zerwał kontakt wzrokowy i wyszedł z pokoju. Westchnęłam, gdy wchodziłam do wanny. Woda była cudownie ciepła i to odczucie sprawiało, że byłam jeszcze bardziej napalona. Czekałam kilka minut, aż byłem pewna, że wyszedł, zanim zdecydowałam, że muszę złagodzić ból między nogami. Wsunęłam rękę pod wodę, między uda. Delikatnie drażniłam łechtaczkę, wyobrażając sobie, że to umiejętny język Luke'a, ale woda zmywała wilgoć i palec jeździł nieprzyjemnie po wrażliwej skórze. Musiałam wyjść z tej wody. Wycisnęłam żel pod prysznic na całe ciało i włosy, następnie szybko zmyłam wczorajszą sportową aktywność. Teraz cała pachniałam czystością i lasem, jak Luke, co sprawiło, że pragnęłam go jeszcze bardziej. Nacisnęłam przycisk wylewający wodę i wyszłam na ciemny, drewniany parkiet, który otaczał wannę. Chwyciłam ręcznik, który zostawił dla mnie Luke i nie byłam zaskoczona, gdy odkryłam, że to najbardziej miękka turecka bawełna, jaką kiedykolwiek dotykałam. Osuszyłam ciało i owinęłam ręcznik wokół włosów przed chwyceniem jednej z koszulek Luke'a z szafy. Następnie udałam się z powrotem do sypialni, by podrapać głębokie swędzenie. Ściągnęłam ręcznik z włosów i rzuciłam go w nogach łóżka z koszulką Luke'a, a następnie położyłam się na jedwabistej kołdrze. Zamknęłam oczy i delikatnie pieściłam moje żebra, zanim ujęłam pierś w dłoń i bawiłam się sutkiem, wyobrażając sobie ciepłe usta Luke'a, które delikatnie go ssały. Jęknęłam, gdy zsunęłam drugą rękę na brzuch nad na miękkim skrawkiem włosów, które zapuściłam dla Luke'a, a następnie do moich już mokrych fałdek. Kontynuowałam dokuczanie Korekta Artazy

sutkowi, gdy wsunęłam w siebie palce, zbierając wilgoć i ponownie je przesuwając. Wyobrażałam sobie, że Luke liże drogę do mojej łechtaczki i wyciska na niej delikatne pocałunki w sposób, w jaki to robił, gdy mnie smakował. - Och, Luke - szepnęłam i usłyszałam delikatny huk. Moje oczy otworzyły się, a Luke stał w drzwiach. Papierowa torba z zakupami przewróciła się u jego stóp. - O mój Boże!- jęczałam, gdy złączyłam nogi i przewróciłam się na brzuch, żeby ukryć twarz w poduszce. - To jest żenujące. - Raczej cholernie gorące. Dlaczego przestałaś? Prychnęłam w wilgotną poduszkę, próbując złapać oddech, gdy moje serce waliło w piersi. - Brina, zrób mi przysługę i dokończ to, co robiłaś. Jego głos był teraz bliżej, niemal na skraju łóżka. Odwróciłam głowę i spojrzałam na niego wstydliwie. Jego oczy błagały mnie, żebym kontynuowała, gdy ukląkł na podłodze obok mnie. Podekscytowanie strzeliło między moimi nogami, powoli odwróciłam się na plecy. Uśmiechnął się i skinął głową. - Chcę, żebyś krzyczała moje imię, gdy dojdziesz. Jego oczy podążały za moją rękę, gdy prześliznęły się przez moje piersi do brzucha. Oblizał wargi, gdy sięgnęłam do łechtaczki i powoli, delikatnie zaczęłam ją drażnić. Przyjemność budowała się w moim rdzeniu i w całym ciele. Moje biodra poruszały się przy ręce, gdy posuwałam się w kierunku orgazmu,

który był coraz bliżej. - Kurwa - wyszeptał. - Jesteś tak cholernie piękna. Dyszałam, jak moje nogi zaczęły drżeć. - Och, Luke. - Wykrzycz to. Wciągnęłam głęboko powietrze, gdy wyginałam plecy w łuk. - Luke! Och, tak, Luke! Tak, tak, tak! Upadłam na materac, mój oddech był ciężki i nierówny, nogi trzęsły się na przypomnienie o pozostałościach błogiej energii, która przeze mnie przeszła. Spojrzenie Luke'a powędrowało na mój brzuch i piersi, moje usta, a następnie wylądowało na oczach. Tęsknota w jego wzroku nie była spowodowana tylko chęcią dotknięcia mnie; chciał coś powiedzieć. Mogłam to stwierdzić po ruchach jego gardła i skurczach mięśni szczęki. Korekta Artazy

Sięgnęłam do jego twarzy, a on chwycił mnie za rękę. Podniósł moje palce do swoich ust i gładził mój palec, palec, którym się dotykałam, zanim opuścił moją rękę z powrotem na łóżko. Oblizał wargi i wstał powoli i cicho, zanim zniknął w łazience. Ponownie było słychać szum wody, ale tym razem dochodził spod prysznica. Wypuściłam głębokie westchnienie i szybko ubrałam się w dżinsy i T-shirt Luke'a, potem wyszłam, zanim mógł mnie powstrzymać. Korekta Artazy

4: Brina Wyłowiłam telefon z torebki po tym, jak wjechałam na parking Starbucksa i zobaczyłam siedem wiadomości tekstowych i cztery głosowe. Najpierw sprawdziłam sms-y i odpowiedziałam Jill, że nadal jesteśmy umówione na kolację w tej nowej restauracji. Kolejna była od mamy z zapytaniem czy wszystko w porządku. Zadzwoniłam do niej, aby zapewnić ją, że wciąż żyje. Ostatnia wiadomość była od Milo, było to proste „Zadzwoń”. Wybrałam jego numer, gdy wyłączyłam samochód, odebrał po pierwszym sygnale. - Jak ma się mój ulubiony bezrobotny szpieg? - Zapytał, a muzyka elektroniczna w tle podpowiadała mi, że prawdopodobnie prowadzi swojego Pirusa. - Czy jest żeński odpowiednik dla sinych jaj? - Zapytałam, kiedy zabrałam torebkę z siedzenia pasażera ponownie i zaczęłam szukać jakiegoś balsamu do ust i gumki do włosów, aby ukryć moje niesforne loki. Wystarczająco złe było to, że pokażę się publicznie, nosząc dżinsy pobrudzone trawą i koszulkę, która była za duża o pięć rozmiarów. Musiałam przynajmniej udawać, że zależy mi chociaż trochę. - Ała! Rozumiem, że ty i Bill Gates junior nie jesteście na drodze do wybuchowego ślubu? Przechyliłam lusterko wsteczne dół, gdy układałam włosy. - Robimy sobie przerwę lub timeout, jak on to nazywa. Zero seksu przez trzydzieści dni, żebyśmy mogli lepiej się poznać. Muzyka w tle przestała grać. - Proszę, powiedz mi, że żartujesz. - Ach, chciałabym. To był tylko dzień i mam zamiar wyjść z siebie. - Dobrze, że nie muszę tego słuchać. Westchnęłam i oparłam głowę o zagłówek. - Nie wiem, co zrobić, aby to było łatwiejsze. - Mogę coś wymyślić. - To się nie stanie, Milo. -Wygrzeb swój umysł z rynsztoka. Mówię o zakładzie. - Zakład? -Tak, zakład.. Założę się, że nie wytrzymasz trzydziestu dni bez molestowania Luke'a. Sto dolarów.

Korekta Artazy

- Sto dolarów to dużo pieniędzy dla osoby bezrobotnej. - Więc lepiej załóżmy się o tysiąc. - Czy ty naprawdę próbujesz zmotywować mnie do wykonania tego zadania? Chcesz, żeby mi się powiodło? - Nie jestem aż tak bezinteresowny. Staram się zmotywować cię, żebyś nie uprawiała seksu, bo to byłoby złe ... dla mnie. - Och. - Nagle powietrze wewnątrz mojego samochodu było zbyt gorące i duszne bez mojej klimatyzacji, a czerwcowe słońce prażyło przez okna. - Hej, jesteś zajęty dziś wieczorem? -Nie. Dlaczego? - Spotkajmy się w tej nowej restauracji niedaleko biura NeoSys około ósmej. - Ponownie, dlaczego? Nie byłam typem swatającym przyjaciół, a zwłaszcza swatającym moją najlepszą przyjaciółkę z kimś, z kim spałam, ale Jill już pytała o Milo i potrzebowałam go do tej sprawy. To byłaby idealna szansa na przedstawienie ich sobie. Chciałabym mieć nadzieję, że jego ogromny penis nie złamanie jej małego azjatyckiego ciała na pół. Moja druga linia zapiszczała i spojrzałam na ekran. To był Luke. - Cholera! Muszę odebrać kolejne połączenie. Po prostu spotkaj się tam ze mną o ósmej. Pa! - Wzięłam głęboki oddech, a następnie nacisnęłam przycisk przełączający rozmowę. - Hej!- Jakoś wątpiłam, że wyszło zwyczajnie. - Dlaczego wyszłaś? Czy to było dla ciebie za dużo? Jego głos był tak cholernie gładki. Napełniał moje wnętrze głębokim, ciepłym bólem. - Tak, to jest trochę intensywne. Musiałam wyjść, zanim rzuciłam cię na ziemię tam pod prysznicem. - Dobrze. To oznacza, że to działa. Nie mogłem powstrzymać się od śmiechu. - Luke, to był jeden dzień. Oczywiście, że tęsknimy za sobą już teraz. To nie oznacza, że w ciągu dwóch tygodni całkowicie nie stracimy zainteresowania i pójdziemy oddzielnymi drogami. Czy to jest naprawdę tego warte? -Brina, spędziliśmy z dala od siebie sześć tygodni przed tym, jak uprawialiśmy wczoraj naprawdę pieprzony, niesamowity seks. Myślę, że wytrwamy jeszcze cztery. - Zatrzymał się na Korekta Artazy

chwilę. - Słuchaj, wiem, że nie powinienem mówić takich rzeczy jak te, a my na pewno nie powinniśmy robić tego, co zrobiliśmy przed twoim wyjściem, ale powiedzenie, że kocham cię będzie cholernym niedopowiedzeniem stulecia. Więc myślę, że potrzebujesz tego bardziej niż ja, dlatego nie poddam się. Chcę, abyś była pewna mnie w sposób, w jaki ja jestem pewny, jeśli chodzi o ciebie. - Jestem ciebie pewna. - Właśnie powiedziałaś mi, że martwisz się, że brakiem zainteresowania po dwóch tygodniach. To nie brzmi na pewność. Cholera! Dlaczego otworzyłam usta przed wypiciem kawy?? - Okej. Zrobię to. I koniec dotykania siebie przed tobą, nawet jeśli będziesz mnie o to błagać. Mam zamiar pokazać ci, że jestem tą osobą, która jest poważniejsza w kwestii nas. Przysięgam. Koniec z zabawianiem się. Czułam, jak się uśmiecha na drugim końcu linii i to mnie rozwścieczyło.

-Gdzie jesteś?- Zapytał po krótkiej przerwie. - Jestem na parkingu Starbucksa. Chcę napój. Potrzebuję kofeiny. - Co masz na sobie? - Rozłączam się teraz. - Jego śmiech rozbrzmiewał przez głośnik i potrząsnęłam głową, gdy kończyłam połączenie. Korekta Artazy

5: Luke Ostatnią rzeczą, jaką chciałem zrobić w tą wspaniałą niedzielę było dzwonienie do moich rodziców, aby zaplanować wizytę u nich. Ale nie zadzwoniłem do nich. - Halo? Głos mojej siostry brzmiał nisko, jakby płakała. - Reese? Co się stało? - Próbowałam się do ciebie dodzwonić, ale wyłączyłeś telefon. - Co się dzieje? Pociągnęła nosem, gdy zbierała się w sobie. - Tato miał wylew ostatniej nocy. Jest w szpitalu UCSF Medical Center na oddziale udarowym. Luke, musisz przyjechać. - Jestem w drodze. - Odłożyłem słuchawkę i opadłem na kanapę. Sześćdziesiąt jeden pieprzonych lat .... Powinien mieć więcej czasu. Powinniśmy mieć więcej czasu, aby naprawić pewne sprawy. Od razu pomyślałem o Brinie i o tym, co powiedziała dziś rano o żalu. Miała rację. Ona prawdopodobnie już miała plany na dzisiaj i tak naprawdę nie mogłem poprosić ją, żeby poszła ze mną odwiedzić mojego tatę w szpitalu. To byłoby niewygodne dla niej. Ale musiała udać się do San Francisco. Widziałem to w jej oczach za każdym razem, gdy temat był poruszony. Było tam coś, czemu musiała stawić czoła, musiałem przyznać się do spraw z tatą. Zadzwoniłem do Briny, odebrała natychmiast. - Halo? - Szepnęła i wyobrażałem sobie, że była prawdopodobnie w kolejce w Starbucksie. Brina miała jakiś problem z odbieraniem telefonu w miejscu publicznym. Uważała, że to niegrzeczne. Nie było to coś, o co się martwiłem odkąd miałem włączony telefon tylko w pracy lub gdy nie było ze mną Briny. - Brina, właśnie wyjeżdżam do San Francisco. Mój ojciec miał w nocy wylew. Korekta Artazy

- O mój Boże! - Powiedziała tym razem nie szepcząc. - O mój Boże. Wszystko z tobą w porządku? Czy chcesz, żebym pojechała z tobą? - Bardzo chciałbym, żebyś ze mną była. Milczała przez chwilę i wyobrażałem sobie, że właśnie teraz zrozumiała powagę swojej oferty. Słyszałem, jak się porusza. Może wychodzi ze Starbucksa. - Brina? - Jestem tutaj. Nadal się poruszała. Szła. - Brina, nie musisz jechać, jeśli nie chcesz. Słyszałem, jak jej klucze dzwonią, potem zabrzęczał alarm w jej samochodzie. -Jestem w drodze do domu, aby się przebrać. - Czekaj. Czy jesteś w Starbucksie na Trzeciej Ulicy? Podjadę po ciebie. Przykro mi, ale nie mam czasu pokonywać całą drogę do twojego domu i z powrotem na lotnisko.

- Ale mam na sobie twój T-shirt i brudne dżinsy z wczoraj. - Będę za dziesięć minut. Odłożyłem słuchawkę, zanim zdążyła zaprotestować, chwyciłem klucze z miski w holu i wyjechałem. Gdy wjechałem na parking Starbucksa, opierała się o swój samochód ze skrzyżowanymi rękami na piersi, które były zakopane pod moją koszulką. Zaparkowałem na miejscu obok niej, a ona natychmiast wskoczyła na siedzenie pasażera. Jej twarz była blada, nawet przez warstwę pudru, którą oczywiście nałożyła. - Czy jesteś pewna, że jesteś gotowa tam wrócić? Nie wiedziałem, jak to jest stracić kogoś z kim byłem tak blisko, wciąż codziennie podziwiałem jej zdolność do trzymania się w całości. Zamknęła oczy i kiwnął głową. - Ostatnią rzeczą, jaką chcę zrobić, to zmusić cię do czegoś, czemu nie jesteś gotowa stawić Korekta Artazy

czoła. Minęło dopiero osiem miesięcy. To jest całkowicie zrozumiałe, że nadal potrzebujesz więcej czasu. Obiecuję, że nie będę zły. Ona ciągle miała zamknięte oczy i pochyloną głowę,gdy mówiła. - Muszę tam wrócić. Muszę umieścić to... tę ciemność za sobą - przerwała i słyszałem ból rozszerzający się w jej gardle. -Wciąż myślę o tym każdego dnia. - Wiem. - Nie, nie wiesz. Myślę o ... o zrobieniu tego. Myślę o skoczeniu. Zacisnąłem zęby przeciwko fali emocji budującej się we mnie, kiedy wyobraziłem sobie życie bez Briny. - Nie zabieram cię ze sobą. - Jadę. Muszę pojechać. - Myślisz, że zabiorę cię tam po tym, co właśnie mi powiedziałaś? Nie sądzę, że wiesz jaką krzywdę wyrządziłaby mi strata ciebie. I jesteś szalona, jeśli uważasz, że mam zamiar podjąć takie ryzyko. Sięgnąłem nad nią i otworzył drzwi od strony pasażera, ale ból w jej oczach, gdy mnie obserwowała, zatrzymał moje serce. - Kurwa - szepnęłam, jak zamykałem drzwi z powrotem. - Przykro mi, ale to byłoby bardzo nieodpowiedzialne z mojej strony nie przyjąć poważnie tego, co właśnie powiedziałaś. - Powiedziałam, że chcę jechać, chcę zostawić to za sobą. Patrzała na swoje dłonie, gdy mówiła i to mnie zdenerwowało. Chciałem jej wierzyć, ale musiałem mieć pewność, że nie wręczyłem jej naładowanej broni. - Brina, spójrz na mnie. Westchnęła i nadal wpatrywała się w splecione dłonie na swoich kolanach. - Brina, spójrz mi w oczy i obiecaj, że nie opuścisz mojego boku, gdy zabiorę cię do San Francisco. Korekta Artazy

W końcu spojrzała w górę i ostatecznie łzy spływały po jej policzkach, zostawiając ślad na pudrze. Wziąłem jej twarz w dłonie i starłem łzy z jej gładkiej skóry. - Potrzebuję cię przy mnie. - Przyciągnąłem jej twarz do siebie i spojrzałem w oczy, żeby wiedziała, jak poważny byłem. - Obiecaj mi, że mnie nie opuścisz. Korekta Artazy

6: Brina To był pierwszy raz, kiedy przyznałam się do tego komukolwiek. Nie powiedziałam nawet Hill. O ile

wiedziała o tych uczuciach, które przeprowadziły mnie przez ten most, rozproszyły się wraz z mgłą w San Francisco. Ale wciąż tam były. Codziennie. I to był pierwszy raz, gdy mówiłam tę nieznośną prawdę głośno. Luke chwycił moją twarz w swoje silne ręce i czułam pilność w jego słowach. Patrzyłam w jego oczy i ścisnęło mnie w gardle, ponieważ zdałam sobie sprawę, do czego właśnie mu się przyznałam. Ale nie odsunął się ode mnie w strachu lub obrzydzeniu, jak się spodziewałam. I ponadto wszystko uświadomiłam sobie, że nie mogłabym zostawić tego świata za sobą. Nie ważne, jak beznadziejnie się czułam. Bez względu na to, ile razy obwiniałam się za koszmar, w którym żyli moi rodzice. Nie ważne, jak bardzo chciałam zapomnieć o tym, co widziałam za szpitalem osiem miesięcy temu. Bez względu na to, ile razy wpatrywałam się w posiniaczone i poczerniałe niebo i wyobrażałam sobie, że porywa mnie gdzieś, gdzie żadne z tych wspomnień nie może mnie ścigać. Bez znaczenia, co... Nigdy nie mogłam zostawić Luke w tyle. - Zabierz mnie ze sobą. Nie opuszczę twojego boku. Wydał z siebie głębokie westchnienie, gdy przyciągnął moją twarz bliżej, więc nasze nosy stykały się. Muszę wiedzieć o takich rzeczach. Gdy jesteś pod wodą, chcę być tam, żeby cię wyciągnąć. Rozumiesz? Skinęłam głową, a on delikatnie przycisnął usta do mojego czoła. Odsunął się i przez chwilę patrzył mi w oczy, nim wycisnął miękki pocałunek na moich ustach. Gdy wiózł nas na lotnisko, nie mogłam przestać zastanawiać się, ile razy byłam ratowana przez ostatnie osiem miesięcy. Każdego dnia ktoś lub coś ratowało mnie od popełnienia niewyobrażalnie okrutnego dla moich rodziców aktu. Czasami było to coś tak prostego jak usłyszenie piosenki, którą uwielbiałam. Innym razem uśmiech od nieznajomego na mości. Wiele razy była to cierpliwość najbardziej niesamowitej przyjaciółki, jaką mogłam mieć. I teraz była to miłość mężczyzny, na którą czułam, że ledwo co zasługuję. Korekta Artazy

Byłam ratowana setki, a może tysiące razy w tym roku. To był czas, żebym zaczęła okazywać wdzięczność. *** Samochód zabrał nas spod lotniska w San Francisco i na początku byłam zaskoczona, że Luke nie prowadził. Wtedy przypomniałam sobie, że nie był w San Francisco od lat. Nie było potrzeby, żeby miał samochód tutaj, tak jak miał jeden w Las Vegas. - Podaj mi prawdziwy powód, dlaczego nie widziałeś swojego ojca od tak wielu lat. Spojrzał na tył głowy kierowcy i wydawało się, że nie może zdecydować, czy wykorzystać obecność kierowcy jako wymówkę, bo szybko odwrócił się twarzą do mnie. - Powiedziałem mojej mamie o jego kochance - patrzył wprost na mnie, kiedy kontynuował. - Ja i kilku znajomych myśleliśmy, że jesteśmy tak zajebiści, hakując hasła rodziców. Dostaliśmy się do e-maila mojej mamy i żartowaliśmy z kuponów, zanim włamaliśmy się do mojego taty, a ja straciłem swoje gówno. Miał podwójne życie, a mama na to nie zasługiwała, więc pokazałem jej wszystko. - I wciąż są razem? - Nie rozumiesz; moja mama nie jest tak silna jak ty.

Zacisnęłam usta w prostą kreskę, żeby stłumić uśmiech, kiedy kontynuował. - Zostawiła go na dwa tygodnie, a gdy jej nie było zagroził, że mnie aresztuje za posiadanie, jeśli nie odejdę z domu. Nigdy by tego zrobił, gdyby ona tam była, ale zanim wróciła, on już stworzył tą bzdurną historię o tym, jak złapał mnie na paleniu narkotyków i musiał mnie wyrzucić lub aresztować, bo pod wpływem prawie zabiłem siostrę. - Kurwa - wyszeptałam, gdy zdałam sobie sprawę, jakiego człowieka mieliśmy zobaczyć, mężczyznę, który prawdopodobnie umiera. Zaczynałam rozumieć, jak Luke może żywić do niego dwunastoletnią urazę. -Twoja mama mu uwierzyła? - Moja mama nigdy nie robiła nic więcej, niż bycie mamą prowadzącą dom. Bała się samotności. - Moja mama jest taka sama; nigdy nie miała innej pracy, niż dbanie o Ryana i o mnie, Korekta Artazy

dlatego pomagam im tak długo. - Co masz na myśli? - Mam na myśli, finanse. Dlatego musiałam przenieść się do nich. Wszystkie pieniądze, które miałam zaoszczędzić podczas pracy w NEOSYS poszły prosto do nich. Mój ojciec został zwolniony cztery lata temu. Ich oszczędności emerytalne przepadły. Myślałam, że o tym wiedziałeś. - Wiedziałem, że im pomagasz, ale nie myślałem, że sytuacja wygląda tak poważnie. Dlaczego mi nie powiedziałaś? - Dlaczego miałam ci powiedzieć? Posłał mi spojrzenie pod tytułem jesteś szalona. - Nie patrz tak na mnie. To ty mnie zwolniłeś i nie bez przyczyny. Wiesz co, nie powinniśmy nawet o tym mówić. Pieniądze to ostatnia rzecz, o której chcę z tobą rozmawiać. - Co to ma znaczyć? - Oznacza to, że nie chcę twoich pieniędzy. Nigdy nie chciałam pieniędzy. I na pewno nie chcę o nich rozmawiać. Widziałam, jak pracują mięśnie jego szczęki, kiedy powstrzymał gniewną reakcję. - W porządku. Porozmawiamy o tym później. - Nie później. Nigdy. - Porozmawiamy o tym później. Przewróciłam oczami i odwrócił wzrok w stronę ciemnego szkła szyby samochodu, jak minęliśmy ogród botaniczny w Lincoln. Musiałam powstrzymać się od powiedzenia mu, że może spalić wszystkie swoje pieniądze, tyle mnie one obchodziły. Luke nie potrzebował teraz mojego zuchwalstwa. On potrzebował mojego wsparcia. A ja potrzebowałam mocnego drinka, jeśli miałam zamiar przejść przez to. *** Kierowca zostawił nas przy wejściu do centrum udarowego. Korekta Artazy

- O nie! - zajęczałam, kiedy samochód odjechał. - Co? Zostawiłaś torebkę? - Zapytał Luke, wyglądając, jakby chciał gonić samochód. -Nie! O kurcze. Zapomniałam, że miałam spotkać się z Jill dzisiaj na kolacji. Muszę zadzwonić do… czekaj - mój umysł zaczął pracować w trybie swatki, gdy zdałam sobie sprawę, że Jill i Milo pojawią się dzisiaj w restauracji beze mnie. Wreszcie jasne iskry nadziei wybuchły w spirali nędzy.

- Możesz do niej zadzwonić. Poczekam. - Nie, nie, to w porządku. Ona zrozumie i napisze do mnie później. Wejdźmy do środka. Luke wyglądał na spiętego, czekając, aż wejdę przed nim przez automatyczne drzwi przesuwne. Weszłam na korytarz i od razu stałam się otoczona przez niepowtarzalny zapach przemysłowych środków czystości szpitala. Nagle, jak mknący na mnie pociąg, uderzyło mnie wspomnienie. Ryan wyszedł z gabinetu na korytarz w szpitalu z uśmiechem wielkości ćwiartki arbuza i wyglądając na lżejszego, niż wyglądał do miesięcy. - Dlaczego jesteś taki szczęśliwy? Stwierdzili, że jesteś zbyt szalony, żeby służyć? - Nie. Delikatny zespół stresu pourazowego nikomu nie zaszkodzi. Wracam - powiedział radośnie. - Gadasz bzdury. Czy powiedzieli ci, że masz PTSD? - Mówiłem ci. Czuję się dobrze. Mijamy zakręt i ukazuje się wyjście. Nareszcie mogłam wydostać się z tego miejsca. Siedziałam w poczekalni przez ponad dwie godziny, podczas gdy Ryan był oceniany. Zapach w poczekalni był jak mieszanka popcornu z alkoholem i sprawiał zwijanie się mojego żołądka. Ryan szedł dziwnie. - Bawisz się swoimi jajami? Dlaczego masz ręce w kieszeniach? - Tak, jestem cholernym popaprańcem - odpowiedział i przewrócił oczami, kiedy wyciągnął zapalniczkę i opakowanie papierosów z kieszeni. - Mam zamiar zapalić papierosa. Poczekam tutaj, gdy pójdziesz po samochód. Muszę zadzwonić do Jen. Korekta Artazy

Jen: była dziewczyną Ryana, z którą ciągle się schodził i rozchodził, rozstali się znowu, gdy był w Afganistanie. Technicznie teraz nie byli parą, ale nie powstrzymywało go to od dzwonienia do niej z powodu seksu co drugą noc. - Pewnie, przyprowadzę samochód. Chcesz, żeby przyniosła ci wyprane i wysuszone pranie, gdy będę to robić? - Hej. Odwróciłam się, zanim weszłam na jezdnię. - Co? Spojrzał znad telefonu i przyłożył go do ucha, ale kiedy spojrzał na mnie przez chwilę, dziwne szczęście, którym emanował, od kiedy wyszedł z oddziału zdrowia psychicznego wyparowało. Przez chwilę widziałam przestraszonego chłopca, którego widziałam, kiedy po raz pierwszy okazało się, że zostanie wysłany na wojnę. Wtedy to zniknęło i pogodny uśmiech był z powrotem. - Dziękuję za odwiezienie mnie. *** Materac pode mną był komfortowy, ale prześcieradła, którymi byłam owinięta zbyt głośno szeleściły. Otworzyłam oczy i znalazłam się w ciemnym pokoju szpitalnym z Lukiem unoszącym się nad mną. - Straciłaś przytomność. Jak się czujesz? - Naprawdę upokorzona. - Usiadłam i łóżko zakołysało się pode mną, kiedy zrzuciłam nakrycie.

Chwyciłam poduszkę i koc dla wsparcia. - Łał. Luke położył ręce na górnej części moich ud, żebym nie ześlizgnęła się z łóżka. - Kiedy po raz ostatni jadłaś? - Nie jadłam dziś. Zadzwoniłeś do mnie, gdy stałam w kolejce w Starbucksie. Wyszłam bez kupienia czegokolwiek. Luke zauważył, że obserwujemy się nawzajem. - Brina, to jest moja siostra, Reese. Reese, to jest moja ... Korekta Artazy

Odwrócił się do mnie i byłam zaskoczona, że nie był pewien, jak mnie przedstawić. Spodziewałam się z jego naturalną tendencją do przejmowania kontroli, że powie „to moja dziewczyna” lub „ to moja współpracowniczka” lub „to moja seksualna niewolnica”, ale on nagle był zakłopotany i uważam, że to bardzo urocze. Reese wstała z krzesła i zrobiła kilka kroków do przodu, aż stała w promieniu światła napływającego z korytarza przez uchylone drzwi. Uśmiechnęła się do mnie, pomimo nieco czerwonych i opuchniętych oczu i byłem zaskoczona jej urodą. Była żeńską wersją Luke'a z przepięknymi brązowymi włosami, które z wdziękiem spadały w luźnych lokach na ramiona. Jeśli mielibyśmy wiatrak przemysłowy dmuchający w jej kierunku, ona wyglądałaby jak modelka Victoria Secret. Wyciągnęła do mnie rękę i poczułam powiew jej delikatnych perfum. - Miło cię poznać, Brina. Podałam jej rękę i skinęłam głową w milczeniu. - Ciebie również miło poznać. Jesteś taka piękna. Uśmiechnęła się i mój żołądek się wywrócił, kiedy rozpoznałam uśmiech, który widziałam na twarzy Luke'a tysiąc razy. Musieli zauważyć dziwny wyraz mojej twarzy, ponieważ oboje zaśmiali się w tym samym czasie i moje oczy rozszerzyły się na podobieństwo ich śmiechu. - Rozumiem, że Luke nie powiedział ci, że jesteśmy bliźniętami dwujajowymi. - Pokręciła głową na niego i wzruszył ramionami. - To nie jest tak, że to wielka tajemnica - odpowiedział, gdy odwrócił się do mnie. - Daj spokój. Musimy dać ci coś do jedzenia. - Nie, przyszedłeś do twojego ojca, a nie dbać o mnie. Idź, znajdę sklep sama. Zmrużył oczy na mnie, a ja przypomniałam sobie obietnicę, że będę się go trzymać. Czekałam chwilę w nadziei, że ten moment minie i on ustąpi, ale nadal wpatrywał się we mnie i wiedziałam, że nie zamierza się poddać. - Dobrze - mruknęłam, gdy schodziłam z łóżka. Korekta Artazy

Reese spojrzała przerażona. - Jezu, spalisz ją laserami w swoich oczach, prawda? Weź się w garść, Luke. -To nie twoja sprawa. Wróć do sali i będziemy tam w ciągu kilku minut. Przewróciła oczami, zanim odwróciła się do wyjścia. - Nie wyciągaj tego dominującego gówna na mnie. Nadal pamiętam, ile miałeś lat, gdy przestałeś moczyć łóżko. Zniknęła na korytarzu i przygryzłam wargę, gdy próbowałam się nie śmiać z jej komentarza. - Śmiało, śmiej się. Ciesz się z tego. Miałem osiem lat. - Położył rękę na dole moich pleców i poprowadził mnie w kierunku drzwi. - Ooo .... To nie tak źle. Ja miałam pięć lat.

Stanął w drzwiach i chwycił mnie za ramiona, aby obrócił mnie do siebie. - Wszystko w porządku, dasz radę iść? Bo mogę zdobyć wózek inwalidzki, jeśli uważasz, że możesz zemdleć ponownie. Nagle przypomniałam sobie wspomnienie, które pojawiło się przed omdleniem lub, gdy już zemdlałam. Zawinęłam palce na przodzie jego koszulki, gdy mrowienie rozprzestrzeniło się od czubków moich palców do ramion. Zamknęłam oczy i Luke przyciągnął mnie do siebie i ciasno owinął ramionami. Odepchnęłam go i potrząsnęłam głową, gdy zebrałam siły. - Czuję się dobrze. Chodźmy. Nie byłam przygotowana na zapach szpitala, który przywołał tak przytłaczające wspomnienia, kiedy przeszłam przez wejście, ale teraz byłam gotowa. No, może nie gotowa, ale byłam przygotowana. Pocałował mnie w czoło, zanim chwycił za rękę. -Trzymaj mnie za rękę mocno, w ten sposób będę wiedzieć, że coś jest nie tak, jeśli twoja ręka zacznie mi się wyślizgiwać. Uśmiechnęłam się i ścisnęłam jego dłoń, a on odwdzięczył się tym samym. - Kochasz mnie. - Może trochę. Wyciągnął mnie na korytarz i moje mięśnie zesztywniały, gdy tylko jasne światło uderzyło w moje oczy. Trzymałam mocno rękę Luke'a, więc nie martwił się i razem szliśmy korytarzem. Korekta Artazy

Podeszwy moich adidasów piszczały lekko, gdy szurałam nogami. Z każdym krokiem zmuszałam się do pamiętania. Przypomniałam sobie odwagę Ryana w dniu, w którym przyznał mi się, że chce wstąpić do wojska. Pamiętałam jego odwagę w dniu, w którym pocałował mamę na pożegnanie, gdy rozpadła się na podwórku. Choć kiedyś wierzyłam, że to było aktem tchórzostwa, teraz przypomniałam sobie jego odwagę w dniu, w którym odebrał sobie życie. Zmusiłam się do zapamiętania wszystkiego, gdy chwyciłam rękę Luke'a, w sposób, w jaki chwyciłam poręcz mostu osiem miesięcy temu. I wtedy przypomniałam sobie jedną rzecz, którą zapomniałam. Jedną rzecz, która wydawała się niczym, ale znaczyła wszystko. Ryan powiedział, że zadzwoni do Jen, ale gdy rozmawiałam z Jen po powrocie z San Francisco ona twierdziła, że nie rozmawiała z nim od ponad dwóch tygodni. Do kogo zadzwonił? Dlaczego mój brat miałby kłamać, kiedy wiedział, co zamierzał zrobić? Korekta Artazy

7: Luke Gdy tylko poczułem, że uścisk Briny słabnie na mojej ręce, owinąłem ramię wokół jej tali, żeby ją złapać, ale ona nie upadła. Pusty wyraz jej twarzy wysłał chłód przeze mnie. - Co się stało? Spojrzała przeze mnie, gdy odpowiedziała. - Do kogo on zadzwonił? - Co? O kim mówisz? Jak tylko zadałem pytanie, znałem odpowiedź. Pociągnąłem ją do pokoju, który okazał się być gabinetem, ale był pusty. Posadziłem ją na krześle przed biurkiem, które należało do dr K. Simmonsa i chwyciłem ją za ręce. - Mów do mnie, Brina. Wciąż wyglądała na oszołomioną, masowałem tył jej dłoni kciukami, starając się ją pocieszyć, bo nie wiedziałem, co jeszcze mogę zrobić.

- Gdybym mógł pochłonąć cały twój ból, uczynić go moim...Gdybym mógł zabrać każdą uncję żalu, którą nosisz na ramionach i przenieść ten ciężar na mnie, zrobiłbym to w mgnieniu oka. Wiesz o tym, prawda? W końcu zamrugała i powoli skinęła głową. - Mów do mnie. – Czułem, jak delikatnie szarpie ręce, więc chwyciłem je mocniej. - Wiem, do kogo zadzwonił. To był Jesse - wyszeptała ochryple, jej ciało drżało, gdy próbowała uwolnić ręce z mojego uścisku. - Zabiję go. Ja go, kurwa, zabiję! Pociągnąłem ją w ramiona, a ona wbiła pięści w moją klatkę, gdy próbowała mnie odepchnąć. - Nie puszczę cię, dopóki się nie uspokoisz. - Przestań! Nie wiesz, o czym mówię! Puszczaj! Trzymałem ją mocniej, gdy próbowała uderzyć mnie głową, próbując wstać z krzesła. - Uspokój się, Brina! - Krzyknąłem, gdy ukryłem twarz w jej szyi i podniosłem ją z krzesła. Wierciła się i kopała, ale trzymałem ją zbyt mocno, żeby wyrządziła jakieś rzeczywiste szkody. W ciągu kilku sekund zmęczyła się i zwiotczała przy mojej piersi, chowając w nią twarz, gdy jej szloch odbijał się we mnie echem. Powoli rozluźniłem uścisk i czekałem, aż rzuci się do ucieczki lub zacznie walczyć ze mną ponownie, ale po prostu chwyciła moją koszulę przy swojej twarzy, kiedy płakała. Korekta Artazy

Przechyliłem jej twarz do góry, ale odwróciła głowę, więc nie mogłem jej zobaczyć. - Proszę przestań - szepnęła. -Co przestać? - Przestań być taki miły. - Sięgnęła w górę i otarła twarz. – To nie są smutne łzy. Jestem naprawdę cholernie wkurzona. - Dlaczego jesteś wkurzona? Zamknęła oczy i więcej łez spłynęło po jej policzkach i po moich rękach. Podniosłem jej twarz do góry ponownie, ale trzymała oczy zamknięte. - Jestem wkurzona na Jessego, że nie zadzwonił do mnie po jego rozmowie z Ryanem. - Mówisz, że twój brat zadzwonił do tego faceta, Jessego, tego dnia? Skinęła głową i nagle zrozumiałem, dlaczego odeszła w przypływie wściekłości. Jeżeli dowiedziałbym się, że ktoś rozmawiał z kimś, kogo kochałem, nim odebrał sobie życie, mógłbym mieć skłonności do irracjonalnego myślenia, że istnieje coś, co ta osoba mogła zrobić, aby go powstrzymać. - Brina, nawet nie wiesz, co twój brat mu powiedział. Zassała powietrze i odepchnęła moje ręce. Chwyciłem ją za ramiona, zanim zdążyła uciec. - Chodź, kochanie, musisz przestać to robić. Najpierw obwiniasz siebie, a teraz obwiniasz Jessiego. Naprawdę myślisz, że to jest to, czego chciałby twój brat? - Co powinnam zrobić? Nie krzyczała na to pytanie, tak jak się spodziewałem. Właściwie to spodziewała się odpowiedzi – nie, ona prosiła o odpowiedź. - Nie wiem. - Minęło osiem miesięcy. Widziałam się z dwoma terapeutami. Czytałam pół tuzina książek na temat żałoby i zespołu stresu pourazowego i nadal nie wiem, co robić. Wciąż jestem zagubiona w dniu, który mnie tak przeraził. Osiem miesięcy... To tak długo zajęło mi pamiętanie o każdym szczególe

tej rozmowy telefonicznej. Jak długo mam trzymać to w pamięci? Jak długo, zanim przestanę się czuć, jakby moje życie był rozdarte na strzępy? Chcę wiedzieć, bo jestem zmęczona. Jestem tak cholernie zmęczona. Przytuliłem ją i jej głos był stłumiony przez moją koszulę, gdy nadal mówiła, ale Korekta Artazy

nie starała się zabrać twarzy z mojej klatki piersiowej, więc trzymałem ją mocno. - Nie musisz teraz poznać wszystkich odpowiedzi. To wciąż zbyt wcześnie - powiedziałem, moje usta całowały czubek jej głowy. - Ale ja pomogę ci znaleźć te odpowiedzi. Obiecuję, że zrobię wszystko, aby pomóc ci znaleźć spokój. Odsunęła się trochę i poczułem mokrą plamę na swojej koszulce. Spojrzała mi w oczy i moje serce ścisnęło się na widok jej czerwonych, opuchniętych oczu. - Nigdy nie spotkałam mężczyzny takiego, jak ty. - I nigdy nie spotkasz innego. Pociągnęła nosem, ale wydobyłem jej mały uśmiech. - Jak możesz chcieć mnie zatrzymać? Jestem uszkodzonym towarem. Nawet nie powinnam być tu. Musisz zobaczyć swojego tatę. Odsunęła się i tym razem jej pozwoliłem. Otarłem wilgoć z jej policzków i schowałem włosy za uszami. - Nie chcę zmuszać cię do zostawania tutaj z umierającym mężczyzną i musisz coś zjeść. Jeśli poproszę kierowcę, żeby zabrał cię do hotelu, obiecasz mi, że zamówisz coś do jedzenia i zostaniesz w pokoju, aż tam nie dotrę? Skinęła głową, ale wyglądała na całkowicie pokonaną. Nie wiem, czy to dobry pomysł zostawić ją samą, ale wiedziałem, że nie potrzebowała widzieć mojego ojca na łożu śmierci w tej chwili. A ja potrzebowałem, żeby wiedziała, że jej ufam. Mogła spotkać moją matkę później. Zadzwoniłam do kierowcy i odprowadziłem ją na zewnątrz w ciszy. Samochód zatrzymał się i otworzyłem jej drzwi, ale złapałem ją za rękę, zanim zdążyła wejść. - Jestem z ciebie dumny, że radzisz sobie z tym w ten sposób - powiedziałem nim pocałowałem ją w policzek. - Jesteś silniejsza niż myślisz. Korekta Artazy

8: Brina Upadłam twarzą na łóżko w naszym pokoju hotelowym i leżałam nieruchomo, gdy starałam się wypracować odwagę, żeby zadzwonić po obsługę. Mój żołądek był w supłach. Nie chciałam jeść. Ale obiecałam Lukowi, że będę i nie chciałam go oszukiwać. Poza tym, jeśli byłam tak silna, jak on sądził, powinnam być zdolna do przyjęcia kilku kęsów pokarmu stałego. Westchnęłam, gdy podpełzłam w stronę wezgłowia łóżka i sięgnęłam po telefon na szafce nocnej. Nacisnęłam przycisk obsługi i czekałam, gdy dzwonienie łaskotało moje ucho. - Obsługa hotelowa - powiedział przyjemny, męski głos. -Uch… - nawet nie spojrzałam w menu. – Czy mogę prosić zupę i krakersy? - Czy chcesz pomidorową, zupę z homara, toskańskiej fasoli czy warzywną? - Pomidorową. Dziękuję. Odłożyłam słuchawkę i położyłam się. Co miałem zrobić, gdy czekałam na Luke'a? Była dopiero piąta trzydzieści. Aż do ósmej nie mogłam zadzwonić do Jill. Nie chciałam kłamać o tym, gdzie jestem. Byłam zdeterminowana, żeby wyszło coś pozytywnego z tej podróży, ponieważ do tej pory to była katastrofa. Prawda była taka, że z jej zadziorną postawą i otwartym podejściem do biznesu i seksu Milo, byli dla

siebie stworzeni. Oczywiście, jedynym problemem będzie widywanie się z nimi, jeśli zaczną się spotykać. Luke nienawidził Milo. Ale nienawidził go z tego samego powodu, dla którego rzucił mnie sześć tygodni temu. Jeśli mógł mi wybaczyć, będzie musiał wybaczyć Milo, zwłaszcza, że Luke i ja prawdopodobnie nigdy nie wrócilibyśmy do siebie z powrotem, gdyby nie pomysłowość i chęci Milo, który zapłacił 40 tysięcy dolarów za wejściówkę na konferencję. Usiadłam, zadowolona, że nie było z tym problemu i wykopałam telefon z torebki. Przewijałam kontakty w książce adresowej i zatrzymałam się na imieniu Jesse'go. Mój palec zawisł nad ekranem dotykowym, kiedy starałem się wyobrazić sobie, co chciałbym powiedzieć, a czego mówić nie powinnam. Pozwoliłam, by palec opadł powoli w kierunku ekranu, zanim się zatrzymałam. Nie mogłam do niego zadzwonić. Nie dzwoniłam do niego przez osiem miesięcy. Jeśli zadzwoniłabym do niego teraz, oskarżyłabym go o to, że nie zrobił wystarczająco dużo, żeby powstrzymać mojego brata przed popełnieniem samobójstwa i mógłby pomyśleć, że zwariowałam, Korekta Artazy

czekając tak dług. Nie wspominając faktu, że mógł nie mieć pojęcia o planach Ryana, jak ja. Musiałam odpuścić. Musiałam sobie wybaczyć. Musiałem pamiętać, że wybaczano mi już wiele razy. Zjadłam pół miski zupy, skuliłam się na łóżku, przytulając poduszkę do brzucha i szybko odpłynęłam. Gdy się obudziłam, Luke leżał obok mnie, gapiąc się na moją twarz. - Która godzina? - Wpół do dziesiątej. Mój ojciec zmarł godzinę temu. Rzuciłam poduszkę, którą trzymałam na podłogę i owinęłam ręce wokół jego szyi. - Tak mi przykro. On objął mnie w talii i zacisnął dłonie w pięści na moich plecach. Jego ramiona trzęsły się z siłą, starając się trzymać razem. Ścisnęłam go mocniej i ukryłam twarz w zgięciu jego szyi. - Co mogę zrobić? Po prostu mi powiedz, co chcesz, żebym zrobiła? Zanurzył twarz w moje włosy i otworzył pięści, więc jego dłonie płasko do mnie przylegają. Po prostu poleż ze mną. Jego ręce zsunęły się w dół moich pleców, pod koszulkę. Zadrżałam i wessałam ostry wdech, kiedy jego palce muskały wrażliwą skórę dolnej części pleców. Odsunęłam się i objęłam jego twarz dłońmi. Płakał. - Kocham cię - powiedziałam, gdy jego dłonie sunęły do góry po plechach i gdy rozpiął mój stanik. Przyjmę wszystko, co chcesz mi zrobić. Cokolwiek, co sprawi, że poczujesz się lepiej, ja to zrobię. Podniósł dół mojej koszuli i uniosłam ręce, aby mógł ją ściągnąć. Wydostałam się ze stanika i rzuciłam go na podłogę. Patrzył na moje piersi przez chwilę, nim jego wzrok przesunął się do moich ust i oczu. - Chcę po prostu położyć się z tobą, tak po prostu. Skinęłam głową i ściągnął swój T-shirt, może dlatego, żebym poczuła się bardziej komfortowo. Nie mogłam czuć się bardziej komfortowo. Głaskałam jego szczękę tyłem palców i zamknął oczy – Widział, że tu jesteś? - zapytałam. Korekta Artazy

- Wiedział, że przyjechałeś? Skinął głową, delikatnie śledząc palcem skórę między moimi piersiami i zadrżałam. Nie przestawał, aż

dotarł do guzika dżinsów, wpatrując się w niego przez chwilę, jak gdyby zastanawiał się, czy go odpiąć. Jego wzrok wrócił do moich oczu i wzięła jego rękę w swoją. Umieściłam lekki pocałunek na czubku każdego z palców, zanim położyłam ją na swoim sercu. - Czujesz to? Ty to zrobiłeś. Skleiłeś kawałki mojego złamanego serca w całość. Mały uśmiech zaszczycił kąciki jego ust i napełnił mnie radością. - Dałeś mi więcej, niż ja mogłam dać tobie. Jeszcze zanim się poznaliśmy, nauczyłeś mnie o wytrwałość ducha ludzkiego. – On schował moje włosy za ucho i westchnął. - Zadziwiasz mnie. - Mogę cię przytulić? Zaśmiał się, kiedy otworzył ramiona. - Zabierz mnie do domu. Owinęliśmy wokół siebie ramiona i moje sutki zesztywniały, gdy nasze klatki się złączyły. Położyłam policzek na jego ramieniu, żeby nie było widać tęsknoty na mojej twarzy. Jego ręka zsunęła się, chwycił mój kark i uniósł moją głowę, więc widziałam jego twarz. Nasze nosy zderzyły się ze sobą i uśmiechnęłam się na znajomy zapach jego wody po goleniu. Odgarnął włosy z dala od mojej twarzy i nadal delikatnie je gładził, aż byłam całkowicie zrelaksowana w jego ramionach. -Czujesz to?- Wyszeptał. -To jest spokój. Jesteś moim spokojem. Korekta Artazy

9: Luke Po spędzeniu całkowicie perfekcyjnej nocy pozbawionej seksu z Briną w naszym pokoju hotelowym, zabrałem ją do domu i następnego dnia poleciałem z powrotem, żeby pomóc Reese i mojej matce z pogrzebem. Dwadzieścia osiem dni spędziliśmy głównie oglądając z Briną filmy, siedząc na przeciwległych końcach kanapy, chodząc na obiady do najbardziej nieromantycznych restauracji, jakie mogliśmy znaleźć oraz unikając podwójnych randek z Jill i Milo. Od czasu do czasu spędzaliśmy noc w łóżku, tylko rozmawiając i starałem się przekonać samego siebie, żeby nie zedrzeć z niej ubrania. Dzisiaj będzie nasza ostatnia noc, którą spędziliśmy razem bez kochania się i nie miałem wątpliwości, że przez to przejdziemy. Z okazji 4 Lipca będziemy oglądać pokaz fajerwerków w dokach i pod wpływem zbyt wielu piw wytrzymamy jeszcze jedną noc bez poddania się. Potrzebowałem udowodnić jej, że byłem śmiertelnie poważny w tym, żeby to zadziałało. Chociaż wciąż byłem otępiały po śmierci ojca, posiadanie Briny koło siebie, sprawiło, że ostanie tygodnie były znośne. Chciałem, żeby pozostała w pobliżu przez długi czas i miałem zamiar powiedzieć jej to jutro. Gdy zadzwonił dzwonek do drzwi, przybrałem swój najlepszy „wszystko w porządku uśmiech” i otworzyłem drzwi. - Dzisiaj ja prowadzę - oznajmiła. Wchłonąłem jej piękno od stóp do głowy. Brązowe włosy były splątane w warkocz, który był owinięty wokół jej głowy i przechodził przez ramię. Studiowałem krzywizny jej piersi i bioder pod kremowoniebieską letnią sukienką, którą nosiła. Moje oczy wróciły z powrotem do jej opuchniętych piersi. Wyglądały na większe, niż zwykle. - Użyłaś dzisiaj dobrego push-upa? - zapytałem, a ona szybko uderzył mnie w ramię. -Ała! Przepraszam, ale wyglądają na większe niż zazwyczaj. Spojrzała w dół na jej piersi, a jej oczy rozszerzyły się. - O cholera. - O cholera, co?

- O kurwa - wyszeptała. - Myślę, że się spóźniam. Serce w mojej piersi zatrzymało się, chwyciłem za klamkę, aby uspokoić się. - Myślisz, że się Korekta Artazy

spóźniasz? Więc nie jesteś pewna? - O mój Boże. Zdecydowanie się spóźniam. Muszę iść do drogerii. Zadzwonię do ciebie później. Odwróciła się, żeby odjeść i złapałem ją za rękę. - Czekaj. Zabiorę cię. Wrzuciła kluczyki do mojej dłoni i pociągnęła mnie za drzwi. - Możemy wziąć mój samochód. Pospiesz się. Zamknęłam drzwi i szybko wspiąłem się do jej Hondy. Samochód musiał mieć co najmniej siedem lub osiem lat, ale był w dość dobrym stanie. Przekręciłem kluczyk w stacyjce i oświetlenie deski rozdzielczej błysnęło i zgasło. Lampka silnika i konserwacji pozostały włączone. Manewrowałem obok swojego samochodu Bugatti, trochę zaniepokojony, jak ciężko musiałem nacisnąć na pedał hamulca, żeby pozostać nieruchomo i zatrzymałem się przed bramą. Otworzyłem okno i przycisnąłem rękę do ekranu dotykowego powieszonego na cokole, a brama otworzyła się. Wyjechałem na drogę i spojrzałem na nią. Tak mocno zaciskała dłonie, że jej skóra stawała się różowa. Wyciągnąłem rękę i chwycił ją za dłoń. - Hej. Nie wariuj. Poradzimy sobie z tym. Spojrzała na mnie, kiedy zatrzymałem się na skrzyżowaniu. - Możemy sobie z tym poradzić? Co to ma znaczyć? Pokręciłem głową, ale nie odpowiedziałem. Wiedziałem, że bez względu na to, co powiem, będę tylko kopać mój grób jeszcze głębiej. - Co to znaczy? - upierała się, gdy wyszarpała dłoń z mojej. Pojechałam do przodu, gdy światło zmieniło się na zielone i wstrzymałem się na chwilę, aby mieć pewność, że mądrze wybrałem słowa. - Oznacza to, że będę wspierał cię bez względu na to, co się stanie. Pokręciła głową, wpatrując się przez okno od strony pasażera. - Co? Czy powiedziałem coś nie tak? - Nie. Jedź. Nie chcę rozmawiać. Milczałem, gdy ona wybrała cztery różne testy ciążowe i udaliśmy się z powrotem do mojego domu. Gdy wjeżdżałem pod górkę na moim podjeździe, silnik jej samochodu zdławił się i Korekta Artazy

wyłączył. - Kiedy po raz ostatni miałaś wymianę oleju? Podniosła plastikową torbę z apteki z podłogi obok jej stóp i wzruszyła ramionami. - Nie wiem. - Kupię ci nowy samochód. - Nie bądź śmieszny. Nie kupisz mi nowego samochodu tylko dlatego, że muszę wymienić olej. - Nie, kupię ci nowy samochód, bo nie chcę, żebyś kiedykolwiek jeszcze jechała tym czymś. - Och,więc mój samochód jest zbyt beznadziejny dla Luke'a Maxwella? Cóż, przykro mi, że

nie mogę sobie pozwolić na specjalnie zamawiane sportowe samochody z fabryki we Włoszech! - Po prostu staram się być pomocny. Westchnęła, kiedy pochyliła głowę. - Nie jestem zdenerwowana na ciebie. Jestem wściekła na siebie. - Myślałem, że brałaś tabletki. - Przestałam brać, kiedy nie byliśmy razem. Czekałam na początek okresu, żebym mogła zacząć zażywać je ponownie. Ale nie uprawialiśmy seksu, więc myślę, że po prostu przestałam zwracać na to uwagę. Jestem taką idiotką. - Hej, to jest nas dwoje. Jeśli jesteś idiotką to ja też jestem idiotą. - Uśmiechnęła się i zmniejszyłem odległości między nami. Położyłem rękę na jej brzuchu, a ona spojrzała na mnie z boku.. - To nie jest tak, jak zrobiłaś to celowo, prawda? Westchnęła i zrzuciła moją rękę. - Żartowałem! - Przygryzłem wargę, żeby nie śmiać się, kiedy na mnie spojrzała. - Daj spokój, oczywiście żartuję. Nawet jeśli zrobiłabyś to celowo, to wciąż bym się tym zajął. Nawet jeśli urodziłoby się wyglądając jak kosmita czy jak Milo Yates, wciąż bym je kochał. Jej blask zniknął jak kolor odprowadzony z jej twarzy. - O nie. - Co? - Nie musiała nic mówić, wiedziałem co znaczyło „O nie”. - Uprawiałaś seks z Milo? Ukryła twarz w dłoniach. - Nie. To znaczy, tak, raz, ale nie wtedy, gdy byliśmy razem. To było w dzień konferencji. Byłam zrozpaczona. Ogień ryczał wewnątrz mojej piersi, moje serce waliło, gdy starałem się oddychać, aby Korekta Artazy

powstrzymać się przed eksplodowaniem. Wyciągnąłem kluczyk ze stacyjki i rzuciłem go na jej kolana, zanim otworzyłem drzwi samochodu. - Dokąd idziesz? - spytała przestraszonym głosem. - Wejdź do środka. - Nie poruszyła się i zacisnąłem zęby, opierając się pokusie, aby powiedzieć jej, żeby wypierdalała z samochodu. - Proszę wejdź do środka. Korekta Artazy

0: Brina Zebrałam plastikową torbę i torebkę w moje ramiona i poszłam do domu Luke'a. Wstyd toczył się przeze mnie jak gniew, który promieniował od niego i czułam jak nadchodzi katastrofa. - Muszę skorzystać z toalety. Pobiegłam do łazienki dla gości, zanim zdążył cokolwiek powiedzieć. Dziesięć minut później, mój żołądek opadł, gdy czytam wynik pierwszego testu: pozytywny. Pukanie do drzwi zaskoczyło mnie. - Wszystko w porządku? Jego głos złagodniał. Otworzyłam drzwi i waga sytuacji była zbyt duża. Usiadłam na podłodze z testem ciążowym spoczywającym w mojej dłoni. Klęknął, zabrał patyczek z mojej dłoni i położył na szafce, gdy spojrzał mi w oczy. Wziął mnie za rękę i pocałował ją. - Miałem na myśli to, co powiedziałem .... Będę cię kochać bez względu na to, kto lub co to jest.

Położył mi rękę na kolanach, a następnie sięgnął do tylnej kieszeni. Moje serce zatrzymało się, kiedy zobaczyłam małe, szare pudełko w jego ręku. - Miałem zamiar zrobić to jutro, tuż przed kochaniem się z tobą, ale pomyślałem, że nie będzie lepszej okazji, niż teraz na podłodze w łazience z obsikanym testem ciążowym za mną. - Chyba żartujesz - powiedziałam, nie mogąc ukryć niekontrolowanego uśmiechu. - Jestem śmiertelnie poważny. Chcę spędzić resztę mojego życia z tobą, Brina. Chcę się budzić obok ciebie każdego ranka. Chcę wychować twoje zmutowane dziecko. Wyjdziesz za mnie? - Oczywiście, że tak - Śmiałam się, gdy zarzuciłam ręce na jego szyję i pocałowałam go pocałunkiem, na który czekałam dwadzieścia dziewięć dni i to odbyło się w końcu tutaj, na podłodze w łazience z obsikanym patyczkiem w pobliżu. Jego język ślizgał się po moim i jęknęłam odruchowo. - Dzięki ci do cholery, że jesteś w ciąży - wyszeptał w moje usta. - Nie sądzę, że mógłbym czekać kolejny dzień. Wessałam jego dolną wargę i delikatnie ugryzłam, gdy się odsuwałam. - Zaczekałbyś. Pocałował mnie w szyję i przypływ pożądania zapulsował między moimi nogami. - Masz Korekta Artazy

rację - wyszeptał, gdy lizał moje ucho. - Czekałbym zawsze. Wstał nagle, trzymając ramiona mocno owinięte wokół mojej talii, więc nie straciliśmy naszego połączenia. Trzymałam jego szyję, a nogi owinęłam wokół jego pasa, gdy wszedł do przedpokój i przyszpilił mnie do ściany. - Kocham cię - powiedział, utrzymując moją równowagę dzięki ścianie, żeby mógł rozpiąć swoje dżinsy. Uwolnił erekcję i dyszałam, gdy odepchnął moje przemoczone majtki na boki i wszedł we mnie. - Och, Luke! - wyszeptała, gdy wszedł do środka i doznania pysznego bólu płynęły przeze mnie. Poruszał się powoli, ale szybko przyśpieszał w potrzebie. Ciepło naszego tarcia wysyłało kaskadowo fale przyjemności przeze mnie. - Kurwa, kochanie, jesteś taka ciasna - warknął, kiedy ugryzł delikatnie moje ramię. - Dochodzę. Odchyliłam głowę do tyłu i uśmiechnęłam się. Jęknął, kiedy pocałował mnie w gardło, a z każdym pchnięciem mogłam czuć, jak jego ciepło mnie wypełnia. Jego ramiona trzęsły się z wysiłku podtrzymywanie mnie, gdy kończył. Zsunęłam nogi w dół, aż stałam na podłodze. - Przykro mi - szepnął, jego oddech był gorący na moim czole. - To było o wiele za szybko. Ale to trwało tak długo. - Nie musisz przepraszać - powiedziałem, przebiegając palcami po jego włosach, gdy całowałam jego szorstką szczękę. - To była dopiero pierwsza runda. - A my mamy resztę naszego życia. Podniósł mnie w ramionach i zakopałam twarz w jego szyi, gdy niósł mnie do sypialni. Postawił mnie na podłodze obok łóżka i obrócił, żeby mógł rozpiąć moją sukienkę. - To zdecydowanie była tylko rozgrzewka - powiedział, a jego palce przesuwały suwak w dół i dreszcz przechodził po moim kręgosłupie. Zsunął sukienkę i pocałował mnie w ramię. Jego usta lekko prześledziły szlak do mojej szyi, gdy wsunął ręce między majtki a biodra. Jego nos pieścił mój kręgosłup, gdy ukląkł, zabierając majtki ze sobą. Pocałował wgłębienie nad moją pupą i wzdrygnęłam się na doznanie Korekta Artazy

nieoczekiwanego łaskotania. Jego palce przebiegły po bokach moich ud, gdy wstał. Czułam się coraz bardziej mokra w sekundzie, gdy słyszałam, jak ściąga swoje dżinsy.

Wyszłam z majtek, kiedy mnie obrócił. Nie miałam na sobie stanika. To było niepotrzebne z sukienką, którą miałam na sobie. Co prawdopodobnie zmieni się po tym, gdy będę mieć dziecko. Jakby mógł odczytać moje myśli, ujął moją pierś w dłoń, a drugą owinął wokół mnie. Wygięłam plecy w łuk, gdy wziął sutek w usta. Drażnił mnie językiem, gdy delikatnie go okrążał, zanim wziął go w usta i ssał. Westchnęłam i wziął to za sygnał, żeby wsunąć rękę między moje nogi. Drżały, gdy wycałował ścieżkę między moimi piersiami do lekko owłosionego wzgórka. - O tak - odetchnęłam, gdy byłam coraz bliżej eksplozji, a wtedy zatrzymał się. - Połóż się. Dostałam się na łóżko i pozwoliłam głowie opaść na poduszkę, gdy kładł się obok mnie. Jego ręka zsunęła się na mój brzuch, między nogi i poruszała się w dół, aż dotarła do kolana. Podniósł moją nogę, owijając ją wokół swojego biodra i nie mogłam się powstrzymać od patrzenia na jego pięknego fiuta. Przechylił moją twarz do góry. - Spójrz w moje oczy. Przytaknęłam, gdy wsuwał rękę między moje nogi. Zamknęłam oczy i odchyliłam głowę do tyłu. - Spójrz na mnie. Otworzyłam oczy, gdy nadal lekko masował moją łechtaczkę, aż nie mogłam przestać skręcać się, gdy spojrzałam mu w oczy. Uniósł wzrok, gdy przeniósł rękę i poprowadził penisa między moje fałdki bez wprowadzania go we mnie. - Och, Luke - wyszeptałam zachłannie, moje całe ciało drżało, gdy gładził siebie o mnie tam i z powrotem. - Będziesz mnie torturować, aż będę o to błagać, prawda? - Mam zamiar zrobić wszystko, co w mojej mocy, aby cię torturować przyjemnością dziś wieczorem. - W końcu wsunął się we mnie, a ja jęknęłam. - Czekałam zbyt długo. Podniósł moją nogę przy swoim biodrze i zatonął w głębi mnie. To było tak dawno, że już czułam nadmiar stymulacji i odczuć za każdym razem, gdy jego miednica uderzała w moją łechtaczkę. Zamknęłam oczy, a on przestał się ruszać. Otworzyłam oczy i wysunął się ze mnie. Korekta Artazy

- Dlaczego? - Bo na mnie nie patrzysz. Chwyciłam jego twarz i pocałowałam go długo i mocno, dopóki nie miał wyboru. Rzucił się we mnie i ciągle całowałam go, ssąc jego wargi i język. Nigdy nie tracąc kontaktu, kiedy zanurzał i wynurzał się ze mnie i oboje dyszeliśmy rozpaczliwie w plątaninie pożądania. - Nie zatrzymuj się - błagałam, gdy byłam blisko. - Proszę, nie przestawaj. Wszedł we mnie mocniej i krzyczałam, gdy zostałam pokonana przez twardy, błogi orgazm. Chwyciłam jego szyję i oparłam czoło o jego, kiedy mną wstrząsał. Jęknął, kiedy wszedł głęboko i doszedł. - Człowieku .... To się nigdy nie zestarzeje – westchnął. Pocałował mnie, gdy próbowałam złapać oddech i czułam się niesamowicie, jakbyśmy oddychali za siebie i wielbili się nawzajem w tym samym czasie. Odsunęłam się, gdy zaczęłam odczuwać zawroty głowy a on zmarszczył brwi. - Proszę, nie przestawaj - wyszeptał, naśladując mnie i uśmiechnął się, kiedy chwyciłam garściami jego

włosy i pocałowałam go ponownie. Nadal był we mnie i szybko sztywniał ponownie. Odsunęłam się i szepnęłam mu do ucha. - Nie powinniśmy zaoszczędzić trochę na resztę naszego życia? - Brina, spójrz mi w oczy. - Spojrzałam mu w oczy, a wyraz jego twarzy był poważny, kiedy wsunął się we mnie głębiej. - Mogę to robić przez cały dzień - a następnie wysunął się ponownie i walczyłam, aby utrzymać na nim swoje oczy. - Każdego dnia ... i to nigdy nie wystarczy. - Myślę, że po prostu będziesz musiał to udowodnić. Uśmiechnął się, pokręcił głową. -Będziecie żałować powiedzenie tego. Korekta Artazy

Epilog Dziesięć miesięcy później Gdy tylko kapitan Craig wypowiedział słowa, na które czekałam, pocałowałam Lucasa Jamesa Maxwella w usta i odwróciłam się, żeby pocałować Lucasa Jamesa Maxwella Juniora w jego niewiarygodnie miękki, pulchny policzek. - Dość tego. Sprawisz, że będę zazdrosny o własnego syna - powiedział Luke, gdy ciągnął mnie z powrotem do ołtarza, który stworzyliśmy na dziobie jego łodzi. Moja mama była uśmiechnięta i mówiła łagodnym głosem, kiedy schodziła z ołtarza z Lucasem wtulonym bezpiecznie w jej ramionach. Zawsze była zadowolona z jakiegokolwiek pretekstu, żeby rozpieszczać nowego wnuka. Mój ojciec uśmiechał się do mnie, gdy podążał za matką po pokładzie łodzi Luke'a, na której Luke i ja przyrzekliśmy kochać się wzajemnie przez wieczność. Słońce było wystarczająco wysoko na niebie, aby zanurzyć nas w ciepłym blasku, a okazjonalna bryza dostarczała nam słony zapach oceanu: obietnicę nadchodzącej przygody. Stwierdzenie, że to był najszczęśliwszy dzień w moim życiu byłoby banałem i ogromnym niedopowiedzeniem. - Zatem będziesz strasznie zazdrosny przez następne osiemnaście lat - powiedziałam, gdy owinęłam ramiona wokół szyi Luke'a i pocałowałam go. Złapał mnie w pasie i przyciągnął do siebie, gdy wiwaty i lampy błyskowe wybuchły na pokładzie. - Znajdźcie sobie pokój! - Jill i Milo krzyknęli w uniesieniu. Rzuciłam swoje kwiaty w ich kierunku i Milo je złapał. - Gratulacje! - Krzyknęłam do niego w odwecie. Spojrzał na bukiet i szybko wyrzucił go za burtę. Jill uderzyła go w ramię. - Jesteś takim kretynem. To jej bukiet ślubny! Idź go wyciągnij. - Masz to. Jesteś jedyną osobą, która chce wziąć ślub. Pokręciłam głową, kiedy oglądałam ich kłótnię, myśląc o tym, że Milo nigdy się nie dowie o Korekta Artazy

moich obawach, że to on może być ojcem Lucasa. Nigdy się nie dowie o bolesnych dniach, które spędziliśmy, czekając na wyniki badań na ojcostwo, która potwierdziły, że Luke i ja stworzyliśmy razem nowe życie. I nie dowie się, że przegrałam nasz zakład i wiszę mu tysiąc dolarów. Odwróciłam się do Luke'a, a on uśmiechał się do mnie w sposób, który mówił mi, że zamierzał wyjawić, że kupił coś przesadnie drogiego. - Co? Złapał mnie za rękę i złożył delikatny pocałunek na moich kostkach. - Chodź ze mną, pani Maxwell. Chcę pokazać ci swój prezent ślubny. - Lepiej , żeby to nie była nowa pozłacana Honda. Nalegałam na zatrzymanie mojej doskonale utrzymanej Hondy po tym, jak Luke zabrał ją do warsztatu,

żeby ją naprawić. Wciąż groził pozłoceniem karoserii i kupieniem bajeranckich felg. - Nie, zachowam to na bardzo specjalną okazję - odpowiedział, gdy pociągnął mnie do gości, którzy zapoznawali się ze sobą. Nie postawiliśmy żadnych krzeseł na pokładzie. Był zbyt mały. Pomyśleliśmy, że każdy będzie mógł stać tak długo, jak nasza uroczystość będzie krótka i słodka. Niektórzy goście gratulowali i całowali nas, gdy przechodziliśmy. Część starała się omówić z nami swoje prezenty ślubne. W końcu dotarłam do trapu i zebrałam dół mojej sukni w dłonie, gdy Luke pomógł mi zejść w dół do stacji dokującej. - Zostań tam - powiedział, gdy wspiął się z powrotem po przejściu na pokład. Poruszał się w kierunku rufy, uklęknął i sięgnął pod barierką. Jego dłoń ślizgała się po lewej burcie łodzi i zdałam sobie sprawę, że był to kawałek białej taśmy lub tworzywa sztucznego zakrywającego nazwę Charlotte. Odsłonił ją i moje oczy natychmiast stały się wilgotne. Nowe imię było napisane z boku łodzi Starszy szeregowy Ryan Kingston. Luke spotkał się ze mną w doku ponownie i nie mogłam oderwać wzroku od liter. - Co o tym sądzisz? - Zapytał i usłyszałam niepewność w jego głosie. Gula w gardle była zbyt bolesna, żeby mówić, więc nie odpowiedziałam. Odwróciłam się do niego i oparłam czoło na jego brodzie, jak płakałam. Przytulił mnie i pocałował czubek mojej głowy. - Wiem, że jego urodziny są w następnym miesiącu. Pomyślałem, że nasza trójka może wypłynąć i świętować. Korekta Artazy

Wciągnęłam nierówno i głęboko powietrze i spojrzałam mu w oczy. - Z przyjemnością. Pocałował czubek mojego nosa i splotłam ręce wokół jego karku, aby przyciągnąć go do prawdziwego pocałunku. Nasze usta poruszały się powoli i czule w zgodzie, pieczętując obietnicę, którą właśnie wypowiedzieliśmy. Piszczałam, gdy fontanna szczęścia wzrosła we mnie, a łzy spływały gęściej po moich policzkach i naszych ustach. Odsunął się trochę, uśmiechnął i pocałował moje powieki. - Twoje łzy teraz są moje. Wiedziałam, że nie tylko znalazłam mężczyznę, który mnie kochał w moich najgorszych chwilach, ale tez znalazłam człowieka, który uratował mnie przed najgorszym. Może nigdy nie dowiem się, czy Ryan znalazł spokój, spadając w dół, ale w końcu pogodziłam się z jego śmiercią. Bo Rayan był tym, którym sprowadził mnie i Luke'a razem.