Chantal Fernando Wind Dragons MC 2 Arrows Hell PL

1

Tłumaczenie : justynajan16 Korekta: monika290520

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

2

PROLOG ARROW Klub porusza się wokół mnie, ludzie rozmawiają, śmieją się i flirtują, ale ja się czuję jak bym był zamrożony. Świat wokół mnie się kręci, ale ja stoję w miejscu. Wiem, że jestem trzymany przez moje własne demony, moje własne winy, ale nie zasługuję na odkupienie. Gdy przechylam głowę wspomnienia grają w moim umyśle jak stary film.

Mary podniosła swoje ubrania i ubierała się powoli. Patrzyłem na jej każdy ruch. Wszystko w niej było łagodne i piękne. Co ja do cholery robię i dlaczego trzymam ją z daleka? Faye miała rację, Mary była jedyna w swoim rodzaju i nie powinno się ją pieprzyć. Mary nigdy nie próbowała mnie zmienić. Wzięła mnie tak, jak ja swoje liczne wady . - Bezpiecznej jazdy – powiedziała Mary, powoli podnosząc ciemne włosy z tyłu głowy i je wiążąc. 3

- Choć tu – proszę cicho. Ona natychmiast się zgodziła i podeszła do mnie. Była taka dobra, zawsze chciała mnie uszczęśliwić, ale jednocześnie nie była słaba. Była inteligentna, ostra oraz wiedziała czego chciała w życiu. Miałem po prostu szczęście być z taką osobą. Chciałem jej powiedzieć, że chcę być tylko z nią. Chciałem jej powiedzieć, żeby została moją starą, ale nie powiedziałem. - Musimy porozmawiać, kiedy wrócę – powiedziałem, potrzebując czasu by zebrać właściwe słowa. Mary zapytała się – Czy wszystko w porządku ? - Będzie – odpowiedziałem jej , całując jej usta w kształcie serca. Będzie w porządku jak powiem jej, jak ją bardzo kocham. Ja nigdy nie powiedziałem jej, że ją kocham. Ona zginęła z mojej winy i zginęła myśląc… Co ona by o tym myślała? Że nie zaopiekowałem się nią, że nie było mnie tam by ją ochronić i uratować. Może zanim zginęła żałowała że mnie spotkała, że marnowała mi czas. Może miała by rację.

Podnoszę szklankę do ust i piję, a ciepła ciecz z łatwością przesuwa się do gardła. Po wyjściu z więzienia, spędzałem mnóstwo swojego czasu w lokalnych strip klubach. I wiem że wszyscy myślą że śpię, ale to nie prawda. Pozwoliłem im tak myśleć. Prawda jest taka, przychodzę tutaj by torturować siebie, pić, oglądać i trzymać mój umysł zajęty. To czego nie robiłem, to nie pieprzyłem. Nie miałem nikogo po Mary. Minęło pięć lat dokładnie. Nie chcę poruszać się i żyć swoim życiem, więc dlaczego miałbym ? Lubię fakt, że Mary była ostatnią kobietą z którą byłem. Rake wchodzi z blondynką u jego boku. Ja wiem dokładnie kto to jest, ponieważ Rake chwalił się nią od kiedy pierwszy raz go poznałem. Anna to pokusa której nie potrzebuję. Jej oczy patrzą na mnie, gdy uśmiecha się do mnie. Nie odwracam się do niej. Szybko rzucam okiem na jej ciało, kusząc się czymś czego nigdy nie miałem. Kiedy czuję, że mój penis twardnieje, wiem, że muszę kogoś dzisiaj wypieprzyć. Staję na nogi , dopijam resztę mojego drinka i stawiam go na stolik. Rake przedstawia Annę każdemu, ale ja muszę odejść zanim do mnie dojdzie, ale moje stopy nie chcą wykonać ruchu. Co jest w tej kobiecie ? Nie pamiętam żebym ostatnio patrzył na kogoś tak staranie. Dla mnie wszystkie kobiety są takie same. Może to przez wszystkie te rzeczy, które opowiadał mi o niej Rake przez ostatnie lata i dlatego czuję, że wiem o niej wszystko. Jest jeszcze piękniejszą osobą do pieprzenia z bliska. Słyszałem historię o niej. Wszystkie rzeczy z dzieciństwa oraz co studiuje w szkole. Rake myśli, że świat należy do niej, a on jest przez nią oślepiony. Ta kobieta ma naprawdę złote serce. Ona jest inteligentna i słodka, ale też jest dzika strona w 4

niej. I ma ognistą, twardą stronę z tego co wiem. Ciekawa mieszanka dla człowieka takiego jak ja. Anna jest taka słodka, ale to nie pasuje do jej przychylności – ona jest za dobra dla mnie, dla mojego stylu życia. Potrzebuję kobiety, która potrafi odróżnić dobro od zła . O czym ja kurwa myślę. Teraz nie potrzebuję kobiety. Przynajmniej nic długoterminowego. Potrzebuję drinków i chętnych cipek, a nie starej. Anna nie jest do pieprzenia. Kiedy miałem ostatnią kobietę opiekowałem się nią, ale ją zabili. Nie zamierzam być ponownie w takiej sytuacji. Bycie ze mną nie jest bezpieczne, a ja nie zasługuję na jakąś biedną kobietę, która będzie o mnie dbała. Mary umarła, a ja dostałem wyrok. Nie więzienie, ale bycie samotnym. To moja pokuta. Zapach świeżej wanilii wyciąga mnie z moich myśli. Coś, co nie pomaga mojej erekcji. Świetnie, stoję tutaj podniecony jak dzieciak i nic z tym nie robię. - Arrow to jest Anna – mówi Rake uśmiechając się dumnie – Anno poznaj Arrow’a - Miło cię poznać, Arrow – mówi Anna Kiwam głową – Ty też. Kurwa ona jest piękna. Patrzę na Rake’a i uderzam go w ramię i mówię – Uciekam już , na razie bracie. Nie mam żadnego prawa do siostry Rake’a. Więc dlaczego w momencie kiedy ją widzę , świat otaczający mnie wokół unosi się? Nie zasługuję na taką słodycz jaką jest Anna. Rake marszczy brwi i mówi – Nie możesz zostać dłużej ? Podchodzi bliżej do mnie i słyszę – Chcę, żeby Anna czuła się mile widziana. On nie chce żeby ona się bała, widzę to w jego oczach. Boi się że nie chcę z nimi mieć nic wspólnego. Ważne obawy. Nie chcę skrzywdzić Rake’a, ale potrzebuję ucieczki. On mnie ratuje – Nie martw się, idź dalej. - Dzięki bracie – mówię mu posyłając wdzięczne spojrzenie. Nie mogę sobie pomóc – moje oczy patrzą się na kobietę przede mną . Widzę, że obserwuje mnie mając zamyślony wyraz twarzy. Tak , to nie jest dobre. - Do zobaczenia Anna – mówię zdołają się wydostać . Ona odpowiada – Możesz na to liczyć. Wychodzę z klubu , coś się zmieniło ale wiem że to jest niemożliwe . Mary jest sześć stóp pod ziemią, gdzie ja powinienem być. Pieprze to życie. Była tylko weterynarzem , który połączył się z niewłaściwym człowiekiem. Człowiekiem, który mógł jej tylko zaoferować

5

dobre pieprzenie, a nie monogamię. Nie muszę ciągnąc kogoś innego za mną. Co muszę zrobić, to trzymać się z daleka od Anny , pierwszej kobiety która od dawna mnie interesuje. Wsiadam na motocykl i odjeżdżam.

6

ROZDZIAŁ PIERWSZY ANNA Czy masz jakieś plany na teraz ? – pyta się Damien , wychodząc z wykładu. Zwracam się do niego i odpowiadam – Moja podwózka tutaj zaraz będzie. Właśnie wracam do domu . Mam dużo do zrobienia. - Oh, OK . A masz plany na weekend? Damien to miły facet, ale gdy patrzę na niego to nic nie czuję. On jest tylko przyjacielem: nikim więcej. - Spotykam się z moją najlepszą przyjaciółką Laną w ten weekend – odpowiadam, uśmiechając się. Nie chcę go spławiać, ale też nie chcę go skrzywdzić. Jestem cholernie przerażona tą sytuacją. - Może mógłbym cię odprowadzić… ? Odwracam wzrok , gdy słychać ryk motocykla , zatrzymując Damiena pośrodku. Chowam telefon do torebki dla bezpieczeństwa i mówię - Muszę już iść Damien. Do jutra . 7

- Do jutra Anna. Rozglądam się wokół dziedzińca i ruszam w stronę parkingu. Myślisz może, że w moim wieku mogę złapać bez problemu autobus do mojego apartamentu, ale tak nie jest. Nie mam własnego auta ale oszczędzam by mieć auto. Jednak mój brat sprawia, że mam podwózkę do domu po zajęciach w szkole szczególnie, gdy kończę późno zajęcia. Nadal nie wiem jak z tym się czuję. Czuję się dobrze, gdy ktoś , mój brat w szczególności, spogląda na mnie, ale jednocześnie, kiedy robię własne rzeczy tak długo, czuję się trochę klaustrofobicznie. Mój brat jest moją ulubioną osobą na tym świecie, a kiedy długo go nie widzę, z przyjemnością chcę go zobaczyć. Po prostu wróciłam do miasta i wykonałam łatwiejszy ruch niż się spodziewałam, głownie dlatego, że tutaj jest moja najlepsza przyjaciółka Lana. Mój brat się zmienił. ale nadal mnie kocha i opiekuję się mną. Jestem przecież jego jedyną rodziną. Jednak jego nadmierna ochrona musi się zmienić. Wiem, że chce dobrze, ale stała eskorta zaczyna prowadzić do tego, że zaczynam wariować. Obserwuje każdy mój ruch, a nawet czasami próbuje mi dyktować co mam robić. Czuję się jak w cholernym więzieniu. Kocham mojego brata i staram się uczynić to łatwiejsze dla nas obojga, ale nie czujemy się w 100 procentach komfortowo ze sobą . Nie lubię ciekawskich spojrzeń ze strony innych studentów na kampusie, ale je ignoruję. Mogę po prostu sobie tylko wyobrazić jak to wygląda, gdy jestem codziennie odbierana przez innego członka klubu motocyklowego Wind Dragon’s. Na szczęście dla mnie, nie jestem młodą , nieśmiałą dziewczyną. Na świecie jest tylko garstka ludzi , których opinia mnie właściwie obchodzi. Prawdopodobnie myślą, że jestem motocyklową groupie, albo coś w tym stylu. W rzeczywistości jestem tylko 26-letnią studentką doktorantką, która jest młodszą siostrą członka klubu motocyklowego Wind Dragon’s. Jeśli ludzie chcą mnie osądzać, to ich przywilej i nie muszę się wcale nimi przejmować. Jestem dumna z mojego brata. Tak, jest członkiem klubu motocyklowego, który jest dobrze znany w tym rejonie , ale też jest dobrym człowiekiem. Adam zawsze będzie dobrym mężczyzną. Zdarza się, że jest ogromnym wrzodem na moim tyłku. Odkąd byłam małą dziewczynką poważnie traktował rolę starszego brata. Prawdopodobnie miało to związek z faktem , że nie wiedzieliśmy kim był nasz ojciec, a nasza matka była nieobecna. W rzeczywistości ,nasza matka była ćpunką , która zostawiła nas, abyśmy radzili sobie sami. Mój brat też sprawił, że jego biznes przestraszył moje potencjalne randki. Wydaje się, że gdy większość mężczyzn tutaj dowiaduję się kim jest mój brat rezygnują .Nie chcę faceta, który jest cipką i boi się mojego brata. Ja chcę silnego mężczyzny , który powie mojemu bratu, żeby się pieprzył i będzie się przy tym uśmiechał. Ta myśl powoduje że się uśmiecham. Zastanawiam się, kto będzie dzisiaj moją niańką. Widząc seksowną brodę i szerokie ramiona otoczone obcisłą czarną tkaniną, uśmiecham się szeroko i cieszę się z mojej dzisiejszej podwózki. Idę prosto do jego motocykla kołysząc biodrami z każdym krokiem. - Dobry wieczór Arrow – mówię uśmiechając się . 8

Zmrużył oczy i odpowiada – Narobisz mi dzisiaj kłopotu Anna ? Prawdopodobnie. Ale tylko dlatego, że tego potrzebuję. Człowiek prawie się nie uśmiecha, a ja próbuję z niego żartować byle by tylko go rozdrażnić. - Anna ? – powtarza wpatrując się we mnie dziwnie kiedy nie odpowiadam. Kurwa, uwielbiam sposób w jaki wypowiada moje imię. Arrow musi być jakieś dziesięć lat ode mnie starszy, ale w cale nie wygląda na swoje lata. Nie dla mnie. Ma lepsze ciało od innych mężczyzn w moim wieku i brodę w której wygląda jak twardziel. Kocham brody. On ma pełne, smutne brązowe oczy, w których widać że przeżył tragedię. - Nie mam pojęcia o czym mówisz – mówię mu wzruszając ramionami. Mam takie same zielone oczy jak mój brat, a mimo tego on wzbudza pożądanie w płci przeciwnej a ja nie. Twarz Arrow’a wydaje się być naburmuszona, co jest nawet możliwe. Dlaczego do cholery on jest zbyt humorzasty tak długi czas? Tak, słyszałam że był w więzieniu , ale przecież większość motocyklistów w nim było? Przynajmniej ci, o których słyszałam. Arrow spędził tam jakiś czas, ale nie wiem co zrobił. Od miesięcy lubię jeździć z tymi motocyklistami, a poza wszystkimi, Arrow najbardziej trzyma dystans pomiędzy ludźmi. On też jest osobą o której nie mogę przestać myśleć. To zagadka. W każdym razie dla mnie. Czy kiedykolwiek widziałeś kogoś po raz pierwszy i po prostu chciałeś go? Coś, co przyciąga cię jak ćma do płomienia. Za każdym razem, gdy patrzę na Arrow’a, czuję do niego przyciąganie. To jest to, czego chcę. Jest coś w nim, co mnie pociąga. Jasne, jest burkliwy i szorstki . Ma też temperament, jest smętny i zwykle jest w złym humorze. Jest silnym i milczącym typem człowieka. Im więcej czasu jest zmuszony być moją niańką, tym bardziej się otwiera. Powoli i niewiele zaczyna mówić do mnie. To jest postęp, ale nadal wiem, że jestem głupia, aby mieć nadzieję na coś więcej. Oczywiście moje serce mocno bije gdy jest w pobliżu, ale staram się zignorować ten fakt najlepiej jak potrafię. To nic nie zmienia. Arrow jest moją przyjemnością , czymś czego nie powinnam chcieć, ale i tak chcę. Chodzi o to , że widziałam u niego niewielkie mignięcia , które sprawiają że wierzę, że jest kimś więcej . Widziałam jak grał z Clover, córką prezydenta MC, i podkradał jej truskawkowe słodkości. Widziałam jak je łapczywie zajada oraz jej głośne chichoty rozbrzmiewające echem w całym pomieszczeniu. Wtedy podsłuchałam , jak mówił jej , że jeśli jakiś chłopiec zadziera z nią , ma go powiadomić , że nikt nie ma prawa z nią zadzierać. Ona ma pięć lat. Nikt mi nie może powiedzieć ,że nie ma serca. - Chodź na motor i trzymaj się mnie mocno – żąda odwracając się ode mnie. To frustrujące, że nigdy nie patrzy na mnie dłużej niż musi. Może Arrow postrzega mnie tylko jako młodszą siostrę Adama. Ale to nie wyjaśnia dlaczego jest zawsze chętny by być w mojej obecności. - Dokąd jedziemy? – pytam się kiedy wręcza mi mój kask. 9

- Rake chce cię widzieć w klubie – odpowiada rozproszony. - Więc dlaczego nie wziął mnie do siebie ? – pytam . Nie żebym się skarżyła , skoro skrycie chcę być z Arrow’em. - Byłem bliżej kampusu. Wsiadasz na motor czy będziemy siedzieć, a te wszystkie dupki wokół nas będą się w nas wpatrywać? – odpowiada. Rozglądam się dookoła. Tak, ludzie wciąż się gapią. Jeżeli nie chciał by zwracano na niego uwagę , być może nie powinien pokazywać się dzisiaj. Kogo ja oszukuję? Ludzie patrzą w dowolny sposób. Arrow jest imponujący. To w jego budowie , szerokość jego ramion i sposób w jaki je trzyma. Ostrość w jego wzroku. On po prostu zwraca na siebie uwagę, i nie ma nic, co by mógł z tym zrobić. Nie może zniknąć w tłumie, nawet jeśliby tego próbował . Wsuwam się na tył jego motocykla. Oplatam ręce wokół jego pasa, chwytam skórę w dłonie i przybliżam się do niego. Czuję jak jego skóra pachnie ciasteczkami truskawkowymi. Chcę go o coś zapytać, ale zanim pytam on zdołał uruchomić silnik. Trzymam się mocno, ciesząc się zarówno jazdą jak i poczuciem mojego ciała przywartego do jego ciała. Nigdy nie siedziałam na motocyklu , dopóki nie wróciłam tutaj. To było nowe doświadczenie, które znalazłam i je uwielbiam. Nigdy nie czułam się bardziej uwolniona. Nawet chciałam uzyskać własną licencję na motocykl. Jeżeli tak się czuję na tyle motocykla, to wyobrażam sobie jak będę się czuła siedząc z przodu i kontrolując motocykl . Zastanawiam się co mój brat mógł by o tym pomyśleć. Adam i ja nie mieliśmy najlepszego dzieciństwa. Żadno z nas nie mówi o tym wiele – przynajmniej tak było zanim wyjechałam. Po ukończeniu 18 lat przeniosłam się na drugą stronę kraju by studiować. To był rok, kiedy Adam – a raczej powinnam powiedzieć Rake – dołączył do Wind Dragon’s MC. Wciąż utrzymywaliśmy ze sobą kontakt, pisaliśmy do siebie oraz odbywaliśmy rozmowy telefoniczne z okazji urodzin i świąt. Wiem, że jest ze mnie dumny. Mówił mi to zawsze, kiedy rozmawialiśmy przez telefon. Jest szczęśliwy że robię coś dla siebie. Wiem też, że chce dla mnie wszystkiego co najlepsze . On zmienił się przez te lata. Sądzę, że w klubie motocyklowym jest szczęśliwy . Ale i tak nadal pozostanie moim bratem, Adamem. On jest zazwyczaj opiekuńczy, słodki i głupkowaty oraz z uśmiechem na twarzy lub kobietą na ramieniu. To na pewno się nie zmieni. Mój brat zawsze był i będzie mężczyzną, który uwielbia kobiety. Jednakże jeszcze bardziej mnie chroni, niż przed wyjazdem z miasta. Co nie ma sensu, bo przecież nie jestem już małą dziewczynką a dorosłą kobietą. Wiem, że dla niego zawsze będę jego małą siostrzyczką . On się zachowuje jakbym miała 17 lat i stara się mieć na oku każdy mój ruch. To było słodkie na początku, ale teraz jest to cholernie denerwujące. On i ja musimy porozmawiać ze sobą. Prawda jest taka, że uwielbiam być w pobliżu Rake i klubu motocyklowego . Po prostu nie lubię być kontrolowana. Chcę być tam na moich warunkach, a nie jego. Chcę podejmować własne decyzje. Wzdycham za plecami Arrow’a. On jest niebezpieczny, wiem o tym dobrze. To więcej niż jego fizyczny wygląd. Możesz niemal poczuć surową moc oraz groźbę promieniującą od niego. Moje piersi ocierają się o jego plecy. Czuję się podniecona, więc odsuwam się lekko . 10

Przejażdżka była szybka i motocykl Arrow’a szybko się zatrzymuje. Schodzę z motocykla i oddaję mu kask. - Dzięki Arrow – mówię mu cicho. Mruknął coś w odpowiedzi i wziął ode mnie kask. Ale nie spogląda mi w oczy. - Jak Ci minął dzień? – pytam , przechylając głowę na bok i obserwując go gdy zsiada z motoru . Spojrzał na mnie wreszcie i potarł kark – Było w porządku. Następnie zapytasz mnie o tą cholerną pogodę ? - Jeżeli będę musiała – mamroczę przewracając oczami. - Gdybyś się zastanawiał Arrow, to mój dzień był wspaniały – dodaję szybko. Uśmiecha się lekko - Dobrze to słyszeć Anna . Teraz rusz dupę do środka. Próbuję się mnie pozbyć. Jaki on jest przewidywalny. - Arrow – mówię zwracając na siebie jego uwagę. Czy uważasz że Rake odpuści sobie tą całą eskortę? On liże swoją dolną wargę a potem przechodzi do zębów. Patrzę na jego usta zahipnotyzowana toczącą się akcją. Oczyszcza swoje gardło i mówi – Nie patrz w ten sposób na mnie, Anna. - Jak Arrow ? – pytam się wciąż go obserwując. - Anna – warczy. Podnosi wzrok, a moje policzki czerwienią się. - Idź i zapytaj Rake’a, ale nie sądzę bo on chce byś była bezpieczna. Wcześniej źle się działo i on chce się upewnić że nic ci się nie stanie. Zgadzam się z nim. Teraz zabieraj swój tyłek do środka , zanim zadzwoni do mnie, gdzie jesteś ,do cholery. - Dobra – odpowiadam . Podchodzi do mnie i dotyka mego policzka niemal pieszczotliwie. Ok, to jest nowe. Nigdy wcześniej nie pokazywał mi tego rodzaju uczuć. Nasze oczy blokują się. Przełykam ciężko. Odsuwa się i odwraca ode mnie. Wygląda na to, że zostałam odprawiona. - Miło się z tobą rozmawiało, jak zawsze – mówię , wchodząc do środka .

11

Scena przede mną jest mi znana. Wniebowzięty Rake siedzi tam z kobietą na kolanach. Faye żona prezydenta klubu MC, rozmawia z Trackerem, innym członkiem klubu i moim przyjacielem. Nigdzie nie widać prezydenta klubu Sina. Faye odwraca się , gdy mnie zauważa. Jej kasztanowe włosy komponują się z jej ładną twarzą. Przytaknęłam głową do niej , dając jej szacunek, który należy się jej, bo jest żoną Sina – prezydenta MC. Wiem , że Faye jest twardą babką. Wiele o niej słyszałam. Mam tendencje do bycia na uboczu. Tak naprawdę nie nawiązałyśmy kontaktu ze sobą . Choć ona jest blisko Rake’a , Trackera i reszty facetów. Myślę , że w każdej innej sytuacji, prawdopodobnie byśmy się dobrze dogadywali. Słyszałam tylko dobre rzeczy o niej, ale nadal nie mam planów, by się z nią zaprzyjaźnić . Nigdy nie przyznałabym się do tego, ale zazdroszczę jej. Ona ma wszystkich mężczyzn owiniętych wokół palca. Ale co najważniejsze , traktują ją jak równą sobie. Nikt nie mówi jej co ma robić, nikt jej nie rozkazuje. Słuchają jej i szanują ją. I wkurza mnie to, że podczas gdy mnie traktują jak małe dziecko, ona może robić co tylko chce. Wiem że mężczyźni uważnie obserwują mnie tylko z powodu rozkazów Rake’a . Mam nadzieję , że będzie to łatwiejsze , gdy mój brat zda sobie sprawę , że jestem kobietą, która sama może się zająć sobą. Myślę, że musi zrozumieć , że nigdy mnie nie zawiódł , kiedy byliśmy młodsi oraz nic nie musi robić, by to nadrobić. Jest wspaniałym bratem, chociaż może być trochę przesadny, jeżeli chodzi o mnie. Tracker podchodzi do mnie, kiedy mnie widzi, uśmiech błąka się na jego ustach i mówi – Anna Bell! - Nie nazywaj mnie tak – odpowiadam , podnosząc brwi na niego. Tracker jest przyjazny, łatwy do dogadania, prześliczny i kompletnie wyposzczony. Ma długie ramiona, blond włosy, przystojną twarz , jasne niebieskie oczy i pełne usta. Jego ciało jest imponujące, zgrabne i wymodelowane oraz pokryte tatuażami. Dlaczego on jest z Allie , nie mam żadnego pojęcia. Zostaliśmy przyjaciółmi. Z Tracker’em bardzo łatwo się przebywa, jest też dobrym słuchaczem. Po prostu byłam z nim związana od samego początku. - To bardzo ładna nazwa dla słodkiej pani- mówi, ściskając moje policzki i kręcąc moją głową w lewo i prawo. - Odsuń się – mówię mu z uśmiechem, uderzając go po rękach. - Jak było w klasie? – pyta się , ciągnąc za moje blond włosy. Czy mógłby być mniej irytujący? Traktuje mnie jak siostrę, której nigdy nie miał. - Było w porządku – odpowiadam. Nadal zastanawiam się czy zrezygnować i zostać dziwką klubu . Wydaje mi się że tobie to przypadło by do gustu. Śmieję się i mówi – Nie pozwól Rake’owi nawet słyszeć jak zaryjesz o tym. - Co byś zrobił? Traktuje mnie jak dzieciaka, a ludzie mnie eskortują – pytam z sarkazmem. 12

- To powód dlaczego nigdy nie będziesz klubową dziwką – mówi uśmiechając się. - Co? – pytam się zdezorientowana. Chichocze – Twój język jest ostry. Lubię kiedy klubowe kobiety są uległe i … - Głupie , łatwe , nienormowane – oferuje kręcąc moimi brwiami. Śmieje się mocniej – Mówię że to możliwe. Moje wargi drgają i potrząsam głową – Nie wierzę że mamy teraz taką rozmowę- mówię - To normalna rozmowa dla mnie – dodaje. - Założę się. - Gdzie jest twoja przyjaciółka? - Dlaczego chcesz wiedzieć? – pytam się. Zobaczyłam w jaki sposób moja przyjaciółka Lana , wpatrywała się w Tracker’a , kiedy go po raz pierwszy spotkała. Jakby on był pieprzonym Supermenem czy kimś w tym stylu. Wiem, że Lana nigdy by nie została boczną laską, ale Tracker ma na to ochotę … Mam nadzieję, że da jej spokój. Lana jest inteligentna, jest molem książkowym i nie ma zbyt wiele doświadczenia z mężczyznami. Jeżeli Tracker wykazuje zainteresowanie nią, to nie jest to dobra rzecz. Allie jest jego kobietą, jest bardzo zwariowana i szalona. Prawdopodobnie wydrapała by oczy Lanie. Nie przegapiłam jej spojrzenia gdy rozmawiam z Tracker’em , a przecież jestem tylko jego przyjaciółką. Lana może być spokojna i skromna przez większość czasu, ale też potrafi pokazać swój temperament. Zaufaj mi, widziałam to na własne oczy. Gdy to robi, nie ma wyjścia i wszyscy wtedy mają kłopoty. Wzruszył ramionami jakby to nie miało znaczenia dla niego w żaden sposób – Po prostu rozmawiam. Złóż te pazury Anna Bell – mówi . Rake podchodzi do mnie , jakby prawdopodobnie dopiero się domyślił, że tu stoję. - Hej sis – mówi pocierając niechlujnie swoją szczękę. Ma blond włosy i zielone oczy tak samo jak ja. Mój brat ma piercing i pierścień wargowy , które mu pasują . Jest przystojny i wie to tym. Korzystanie z dobrych genów ma swoje korzyści. Żadna kobieta w jego obecności nie jest bezpieczna. Zastanawiam się, kiedy się uspokoi i znajdzie kobietę dla siebie. Myślę, że będzie musiała być piękną ale niezwykłą wariatką. Ponieważ wydaje się, że Rake zmienia kobiety jak rękawiczki i nigdy nie pozostaje z jedną kobietą wystarczająco długo, żeby ją poznać. Ok. to nie jest zupełna prawda. Rake zaczął działać w ten sposób, dopiero gdy zerwał z Bailey w

13

szkole średniej. Była jedyną kobietą, którą Rake interesował się na serio. Zastanawiam się, co Bailey robi dziś. - Hej. Dlaczego chciałeś żebym tutaj przyjechała? – pytam , przechodząc prosto do sedna sprawy. Wygląda na zmieszanego – Myślałem że możemy się spotkać. Przez kilka dni nie widziałem cię – mówi Mrugam powoli. - W porządku. Czy ona musi do nas dołączać? – pytam , wskazując na kobietę , która stoi za nim robiąc obrzydliwą minę. - Kurwa nie – odpowiada odwracając się i coś mówiąc do niej. - Potraktuj go trochę ulgowo – mówi cicho Tracker, aby nikt nie słyszał. Moje usta otwierają się – Ale. Ale … On mówi – On próbuje . Wiem że próbuje. Ja też to robię. Nie jest przyzwyczajony do mnie w swojej przestrzeni , ja też nie jestem do tego przyzwyczajona, ale jakoś z tym sobie poradzimy. Kiedy widzę jak Rake wszedł i pocałował Faye w czubek głowy, gardło mnie pali. Jak on może być taki kochający tylko nie dla własnej siostry? Udaję że to mnie nie obchodzi. Rake mówi coś do Faye, a ona odrzuca głowę do tyłu i się śmieje. - Co robiłeś ? – pyta się. Rake uśmiecha się – Nic jeszcze ... Potrzebuję tylko porady prawnej. Znajdziesz dla mnie czas kobieto? Faye wygląda na rozbawioną – Przyjdź do mnie jutro . Mój brat kiwa głową i mówi do niej coś słabym głosem, ale nie słyszę co. - On nie chce się z tobą kłócić, więc jest ostrożny - mówi Tracker stojąc obok mnie. - Dziękuję, doktorze Phil. Wzdycham i przytulam głowę do ramienia Trackera - Wiem że on troszczy się o mnie . Ja tylko chcę żeby nie był … - Wulgarny ? – Tracker dodaje z drapieżnym uśmiechem. Śmieję się kręcąc głową – Nie . To prawie tak jakby przestraszył się być sam koło mnie. - Myślę, że on chce żebyś była z niego dumna i byś nie przestraszyła się jego stylu życia. 14

- Jestem z niego dumna – mówię , krępując się, gdy on daje klapsa kobiecie tak, że ona ucieka. - Ok czasami może być świnią . Głośny śmiech Tracker’a powoduje ,że wszyscy znajdujący się w tym samym pomieszczeniu, odwracają głowy w naszą stronę . - Co jest takie śmieszne ? - pyta się Rake, podchodząc i odsuwając mnie od Tracker’a . On posyła Tracker’owi spojrzenie , które mówi ona jest moją siostrą dupku. Przewracam oczami. Tracker podnosi ręce w geście niewinności i mówi – Jesteśmy przyjaciółmi człowieku i nie mam nic do niej. - A dlaczego nie? – pytam go słodkim tonem – Czy coś jest ze mną nie tak ? Kładę dłoń na biodrze przekręcając ją na bok i daje mu spojrzenie, któremu odważy się powiedzieć coś innego niż to, że jestem jedną z najpiękniejszych kobiet, jakie kiedykolwiek widział. Staram się zachowywać powagę mojej twarzy, nie chcąc wyrwać się z uśmiechem, który zagraża moim wargom. Tracker przechyla głowę na bok , obserwując mnie od góry do dołu - ty wyglądasz jak Rake, gdy zmrużysz oczy, wiec nie- dzięki. Nie spodziewałam się takich słów - och jesteś taki silny dla kogoś tak małego. Rake chrząknął – Chodź Anna przestań zastraszać moich braci. Tracker się śmieje i pociera twardy brzuch. Te słowa nawet go nie zraniły. Arrow wybiera tę chwilę , aby wejść do środka i jak zwykle zwraca na siebie całą uwagę. Obserwuję jak on wpada jak burza do kuchni i wychodzi z niej z butelką szkockiej i papierosem w drugiej dłoni. Siada na kanapie i zaczyna pić prosto z butelki. Nie patrzy w górę , ani nie zwraca na nikogo uwagi dopóki Faye nie podchodzi do niego i nie zaczyna rozmawiać z nim . Idę za Raker’em , który prowadzi mnie przez długi hol. Zatrzymuje się przy drzwiach i uśmiecha się chłopięcym uśmiechem do mnie, gdy otwiera dla mnie drzwi. - To jest twój pokój. Wiesz o tym, że zawszę możesz tutaj zostać bez względu na wszystko – mówi gestykulując abym weszła. Pokój jest pusty z wyjątkiem wspaniałego łóżka z czarnej skóry. - To zupełnie nowe – wyjaśnia , kiedy odwracam się do niego. - Mam swoje własne miejsce – mówię mu, czując się zmieszana. 15

Dorastając nie mieliśmy naprawdę domu .Przeprowadzaliśmy się i zatrzymywaliśmy się tam gdzie tyko mogliśmy, żyjąc z naszą matką i jej ostatnim chłopakiem . Nie mięliśmy stabilnego życia. Nie byliśmy nigdy ważni dla niej, tylko narkotyki. Może dlatego chce, żebym miała wrażenie, że tutaj jest mój dom. Bez względu na to , zawsze będę miała jakieś miejsce i gdzie zawsze będę mile widziana. Nie jestem tą małą przestraszoną dziewczynką. Teraz jestem kobietą, która wie jak dbać o siebie. - Masz tutaj miejsce, ze mną. Nie musisz się więcej martwić. - Rake. - Nie musisz mnie tak nazywać - on mówi. - Wiem, ale to dziwne gdy jestem jedyną osobą która do ciebie mówi Adam i nikt nie wie do kogo, do cholery, się zwracam . W mojej głowie wciąż wołam do ciebie Adam – staram się wytłumaczyć. Jego śmiech sprawia że się uśmiecham. Lubię jak się uśmiecha – To dziwne, że moja mała siostrzyczka nazywa mnie Rake. Podnoszę brew – Czyli masz przydomek po mężczyźnie, który żyje w sposób niemoralny i dużo śpi ? On szuka bezowocnie innego powodu, dlaczego nazywają go Rake. - Zawsze byłem cwany – mówi Rake. Dobrze, lubię kobiety . Pozwij mnie. Jestem idealnym przykładem mężczyzny z którym nie powinnaś się umawiać. Naucz się tego. - Na pewno jest kilku dobrych ludzi w tym klubie …. – powtarzam udając że się rozglądam. Takich jak Arrow. Tak właśnie myślę o tym mężczyźnie . Śmiech Rake nie jest tym, czego oczekiwałam w odpowiedzi – Nikt nie zbliży się do ciebie bliżej Anno. Wiedzą, że jesteś poza granicami. - Skąd oni to wiedzą? – pytam go podejrzanie , moja wciekłość wzrasta. - Ponieważ powiedziałem im tak – odpowiada. Moje usta otwierają się powoli – Dlaczego to robisz ? - Ponieważ jesteś moją siostrą – odpowiada krzyżując ramiona na piersi. - Przecież nie jestem bezpłciowa – odpowiadam sucho , idąc w głąb pokoju i siadając na moim nowym łóżku. - Dla mnie jesteś – słyszę jak on mruknął . Słuchaj, Anna teraz kiedy tu jesteś…. Chcę być tutaj dla ciebie. Chcę być lepszym bratem dla ciebie, niż byłem w przeszłości. 16

- To nie była twoja wina – mówię po raz setny. On mnie ignoruje. - Chcesz się napić? – pyta . - Możesz mi powiedzieć jak wyglądał twój tydzień ? - Pewnie . Tylko daj mi najpierw drinka.

17

ROZDZIAŁ

2

Siedzę przy barze klubu motocyklowego , popijając wódkę z sokiem pomarańczowym, wciśnięta pomiędzy Rake i Trackera. - Gdzie jest Allie ? – pytam człowieka po mojej prawej stronie. Nie że ją lubię, tylko nie chcę przerywać rozmowy. Odpowiedź Trackera to niezgrabne chrząkniecie. Uśmiecham się do mojego drinka - Kłopoty w raju ? - Anna Bell, jesteś za młoda, by zrozumieć pojęcie … - Jestem w tym samym wieku, co ty – wtrąciłam znudzonym tonem. Oboje obracamy się, by spojrzeć na siebie nawzajem – Masz 25 lat? Wyglądasz na 19. - Biorę to za komplement – mamroczę, podnosząc szklankę i wlewając jej zawartość do ust. - Tak, powinnaś – odpowiada. Przeżuwam kostkę lodu i mówię – Twoja kobieta mnie bardzo nie lubi. 18

- Ona nie lubi nikogo. Nie przeoczam tego jak bierze kieliszek szkockiej do ust, wypijając każdą kroplę znajdującą się w kieliszku. - Z wyjątkiem ciebie – dodaje z uśmiechem. Uśmiecha się i odpowiada – Kto mnie nie lubi? Chcę podnieść rękę, ale on chwyta mnie za nadgarstek - Łobuz. - Jak szkoła Anna ? – pyta Rake , przyciągając moją uwagę do niego. Jego przeguby są posiniaczone i czerwone, a ja nie mogę pomóc, bo zastanawiam się co dokładnie on zrobił z nimi. Może nie powinnam wiedzieć. - Właściwie to świetnie. Poznałam waszą przyjaciółkę … Andrea ? Jego brwi poruszają w zmieszaniu – Kto to ? - Poważnie. Z iloma kobietami spałeś? - Ona jest rudowłosa i wygląda jak modelka. Ma tatuaż na prawej piersi. Wiśnie jak sądzę – wyjaśniam, ignorując rozbawionego Trackera. Oczy mojego brata rozszerzyły się w uświadomieniu – 0ch, Andrea. - Tak, Andrea. - Co ona ci powiedziała ? – pyta, wlewając w siebie kolejnego drinka. Wzruszam ramionami – Nic wielkiego, jak super kochankiem jesteś i jaki jesteś perwersyjny, ponieważ lubisz… Położył rękę na moich ustach i wzdrygnął się – Ta suka tak ci powiedziała? - Owszem i jeszcze więcej rzeczy – odpowiadam, mój głos brzmi wyciszony przez jego dłoń na moich ustach. Wzdrygam się na samą myśl o szczegółach, z którymi ona się ze mną podzieliła. Dlaczego Rake lubi związywać kobietom ręce , gdy pieprzy je od tyłu? Po co chciałabym wiedzieć o takich rzeczach? Anioł na moim ramieniu wygrał, a ja udawałam, że nigdy nie słyszałam nic o życiu seksualnym mojego wielkiego brata. - Ta suka chodzi na studia? – pyta Tracker, śmiejąc się teraz. Jebnął dłonią w blat, a jego szerokie ramiona zadrżały. Rake odciąga jego rękę, więc zwracam się do niego – Nie, odbierała swojego pasierba . Następuje cisza a potem wybuch śmiechu. Arrow idzie przez bar, a moja uwaga kieruje się na niego. Nie patrzy w górę, kiedy zatapia się w do połowy opróżnionej butelce. 19

- Arrow, wszystko w porządku ? – Tracker pyta, obserwując go. Podnosi twarz. Ma wystarczająco długie brązowe włosy by zanurzyć w nich palce. Jasnobrązowe oczy oprawione w grube ciemne rzęsy. Wyraźne, zapraszające do pocałunku usta, i ta jego broda powodująca że mam fantazje o tarmoszeniu jej. - Jest w porządku. Chcesz iść ze mną do Toxic? – pyta się, zerkając na mnie przez sekundę. - Jestem z moją siostrą – odpowiada Rake z poważnie brzmiącym tonem. Arrow patrzy bezpośrednio na mnie – Na pewno Anna nie będzie miała nić przeciwko. Toxic jest popularnym strip klubem, a z tego co słyszałam, to miejsce do którego Arrow lubi chodzić przy okazji. Próbuje mnie wytrącić mnie z równowagi i zmusić, żebym była zażenowana. On mnie wyzwał. Wzruszam ramionami – Kto nie lubi piersi? Czy to było drżenie wargi , które zobaczyłam? Czuję się dumna, że ten stoicki mężczyzna prawie się uśmiechnął. Rake zwraca się do mnie – Dlaczego ja? Wzruszam ramionami do niego – Jaka jest różnica pomiędzy byciem w strip klubie a tutaj? Tracker zaczyna się śmiać i nawet Arrow wygląda na rozbawionego. Rake jednak się nie śmieje – Nie idę do pieprzonego strip klubu z moją małą siostrzyczką . Przewracam oczami – To podrzuć mnie do domu po drodze. Muszę się jeszcze dzisiaj wieczorem pouczyć. On wzdycha i zaczyna się bawić swoim pierścieniem na wardze – Dlaczego nie spędzisz trochę czasu tutaj? A może chcesz wyjść na obiad? Uśmiecham się delikatnie – Obiad, brzmi świetnie. Tracker pokiwał głową i dał mi wyraz uznania. Naprawdę nie rozumiem tych facetów. Zawsze dają sobie wzajemnie gówno, ale jednocześnie patrzą na siebie nawzajem. Wychowałam się wokół mężczyzn, którzy wyglądali jak oni - szorstcy, pokryci tatuażami i skórą. Ale faceci z którymi moja mama się umawiała nie działali jak oni. Dorastanie bez ojca było trudne. To było do dupy. Mając posraną matkę nie pomogło mi to oczywiście. Ale zawsze zastanawiałam się, jakie było by moje życie, gdybym miała ojca, a nie mężczyzn, których moja mama sprowadzała do domu, aby wypełnić pustkę po ojcu. Smutną prawdą jest to, że oprócz Rake’a w moim życiu, nie znałam wielu dobrych mężczyzn. Może dlatego każdy związek jaki kiedykolwiek miałam, nie wyszedł. Członkowie Wind Dragon’s MC są dobrymi facetami. Mogę tak powiedzieć, jak tylko ich poznałam, powitali mnie w ich rodzinie, ponieważ jestem siostrą Rake. Właśnie wtedy 20

zrozumiałam, dlaczego Rake stał się członkiem tego klubu motocyklowego – zaoferowali mu rodzinę, której nigdy nie miał. Wiem, że Wind Dragon’s nie są świeci. Są twardymi facetami, a ja tylko wyobrażam sobie gówno które na siebie biorą, ale nie mieszają mnie w to co robią. A ja trafiłam tu i cieszę się przywilejami widzenia tych przystojnych mężczyzn oraz dobrego jedzenia. Po prostu czuję się tutaj bezpiecznie. Tam gdzie jest Rake, tam i ja jestem. Brakowało mi go, gdy byłam daleko stąd. Wiem, że prawdopodobnie robią nielegalne gówno. Dopóki nie widzę żadnych skrzywdzonych kobiet i dzieci, nie obchodzi mnie to, co oni robią. Wiem że mój brat nie angażuje się w nic złego. Ma serce ze złota. Odwracam głowę, widząc jak Arrow obserwuje mnie nad krawędzią jego szklanki. Miło było zobaczyć, że zdecydował się jej użyć – Kim był facet który dzisiaj z tobą gadał po zajęciach? Mrużę oczy. Czuję że mój brat patrzy na mnie, będąc ciekawy o kogo chodzi. - Przyjaciel – odpowiadam. Czy nie mogę ich mieć? Tracker uśmiechnął się – Możesz. Wskazuje na siebie, a ja nie mogę się nie uśmiechnąć. - Ty się nie liczysz. Kładzie rękę na swoim sercu w sztucznym urazie. - Jeśli wybierasz się z kimś na randkę – mówi Rake – to chcę się z tą osobą spotkać, zanim sprawy zaczną się robić poważne pomiędzy wami. Zaciskam moje wargi i patrzę na mojego brata z niechęcią w oczach – A dlaczego miałabym tak zrobić? - Bo dam ci znać, czy jest ciebie godny czy nie – mówi swobodnie, wzruszając swoimi ramionami. - A jeśli nie… – Arrow dodaje a jego brązowe oczy lśnią – To zajmiemy się tym. Arrow chce mnie chronić, gdy większość czasu spędza ignorując mnie gdy jestem w jego pobliżu? Nawet nie wiem co mam teraz powiedzieć, więc od razu zamykam usta. - Żadnego komentarza – dopytuje Rake, unosząc brwi. - Nie wybieram się na żadną randkę w tym czasie, więc nie musimy o tym dyskutować – odpowiadam, a moje oczy kieruję w stronę Arrow’a. Nie przegapiam tego w jaki sposób jego wzrok rzuca się na moje piersi, a potem szybko odwraca się , zanim połknie resztki złotego płynu w jego szklance. Położył szklankę na stół z większą siłą niż to konieczne, a potem wyszedł z pokoju bez żadnego słowa . - Jak on to robi? – Rake pyta się cicho Trackera. Podchodzę bliżej aby usłyszeć o czym mówią. 21

- Jest zły i nadal czuje się winny, tak sądzę. Mam nadzieję, że mu to przejdzie – Tracker mówi mojemu bratu. Winny? O czym on mówi? Rake spogląda w dół – Mam nadzieje, że tak. Wydaje się, że wszystko co robi to picie i pieprzenie. Zaciskam zęby, najwyraźniej nie podoba mi się myślenie o nim będącym z innymi kobietami. Nie jest przecież mój, przypominam sobie o tym. - Brzmi jak przeciętna piątkowa noc – Tracker dodaje z uśmiechem. Obaj się śmieją. Ja nie. Rake kończy drinka, a potem patrzy na mnie – Co chcesz zjeść? Znam miejsce w pobliżu, gdzie Faye zawsze lubi chodzić. Podnoszę brwi, które mówią że powinien wiedzieć, co chcę zjeść. Rake wzdryga się i odwraca się do Trackera – Chcesz z nami iść? Tracker chichocze – Właśnie widziałem to twoje spojrzenie. Co ona sprawi, że zjesz? - Sushi . To zawsze jest pieprzone sushi – narzeka, dotykając dłonią swojej szczęki. Uśmiecham się, kochając to że pamięta – Nie udawaj że go nie kochasz. Spogląda na mnie łagodnie, a potem spogląda w puste szkło. - Ok. Chodźmy i zjedzmy coś. Zsuwam się z taboretu i narzucam na ramię torebkę. Rake i Tracker zaczynają mówić cicho, więc idę na przód i staje obok motoru Rake’a. Kiedy słyszę kroki za mną, odwracam się, spodziewając zobaczyć się mojego brata, ale zamiast jego widzę przystojną twarz Arrow’a. Przez kilka sekund nic nie mówi, po prostu patrzy na mnie przenikliwym wzrokiem. Zaczynam szurać swoimi nogami czując się nieswojo pod jego wzrokiem. - Czy mam coś na twarzy, czy co? – wyskakuję nagle. Nie wygląda na rozbawionego – Czy ty jesteś z tym facetem, z którym cię widziałem? No nie, znowu. - Nie, powiedziałam ci że nie. Wzrusza ramionami – Jeśli go lubisz to pozostaniesz daleko od niego. Patrzę na niego z naburmuszoną miną – Nie rozumiem cię. Nie możesz mi mówić, co mam robić, Arrow. - Po prostu nie pchaj się w kłopoty Anna – mówi nagle, mrużąc swoje oczy. 22

- Dlaczego cię to obchodzi? – pytam, podnosząc brew. - Nie obchodzi mnie to. Ja tylko wypatruję Rake’a. Ostatnią rzeczą jaką potrzebuje, jest zamartwianie się twoim zmartwionym tyłkiem. - Nie udawaj, że mnie znasz – odpowiadam, patrząc w dół. - Kocham mojego brata. Nie wiem dlaczego masz problem ze mną. Nie podoba mi się blask który ma w oczach – Wzbudzam w ludziach strach. Oni boją się ze mną rozmawiać. Stoję prosto – Wiem że mnie nie skrzywdzisz.. Rake na to nie pozwoli. Arrow pochyla się do przodu, a jego spojrzenie kieruje się na moje usta – Lubisz rozmawiać ze mną. Czemu? Moje brwi marszczą się – Co masz na myśli? - Za każdym razem kiedy jestem obok ciebie, nie ignorujesz mnie. Ty trajkoczesz, jak byłbym twoim pieprzonym przyjacielem, czy coś. Zaciskam wargi – Jesteś moim przyjacielem. Miło z jego strony. Raczej. Ok., nie bardzo. - Nie chcę być twoim przyjacielem Anna, w tym jest cały problem. Dobrze. W porządku. Ten facet jest uczciwy. Czekaj, czy miał na myśli, że po prostu nie chce być moim przyjacielem, czy chciał być kimś więcej, niż moim przyjacielem? Moje oczy rozszerzają się na taką możliwość. - Cokolwiek teraz myślisz, musisz przestać. - Dlaczego tak bardzo chcesz chodzić do Toxic? – wyrywam się z pytaniem, chcąc wiedzieć. Tam zawsze są dostępne kobiety i nie ma tak, jakby nie mógł dostać kogokolwiek, kogo chciał. - Kobiety wiedzą czego się spodziewać – odpowiada, patrząc na mnie. - Spodziewać się? Gwałtownie skinął głową – Dostają tego, czego chcą i ja też dostaję, to co chcę. Problem rozwiązany. Nikogo nie szukam, Anna. - Oh – odpowiadam, czując się głupio. Jego palec sięga i dotyka mego policzka. Wciągam oddech, gdy nasze oczy się spotykają . Jestem zaskoczona tym, co w nich widzę. Pragnienie.

23

- Jesteś piękna, wiesz o tym? Gdybym był innym mężczyzną, to byłbym dla ciebie wszystkim. Tak wiele pytań rozwija się w moim umyśle. Dlaczego tylko wtedy, gdy byłby kimś innym? Dlaczego nie teraz? Otwieram usta, starając się wymyślić odpowiedz. Ale Rake nadchodzi. Arrow natychmiast zrzuca rękę z mojego policzka i robi parę kroków do tyłu. Rake klepie Arrow’a po plecach w przyjacielskim geście, a potem podchodzi do mnie. - Jedźmy już – mówi, podając mi kask. - Ale następnym razem ja wybieram miejsce. Uśmiecham się. Zapominając o Arrow’ie i cieszę się z zabawnego nastroju Rake’a - Umowa stoi.

24

ROZDZIAŁ 3 Gwiżdże – Lana wyglądasz gorąco! Moja najlepsza przyjaciółka okręca się dookoła, potrząsając tyłkiem kiedy odwraca się do mnie, powodując mój chichot. Przy jej pięciu stopach wzrostu, Lana jest malutka, ale zaokrąglona we wszystkich właściwych miejscach. Ona ma na niebiesko pomalowane paznokcie, gęste, ciemne włosy, które zawdzięcza greckiemu pochodzeniu. - Dziękuję – odpowiada słodkim głosem, podciągając do góry czarną sukienkę bez ramiączek – Zacznę od makijażu, a ty w tym czasie idź pod prysznic. Przez makijaż rozumie narysowanie kreski eyelinerem na oczach i wytuszowanie rzęs. Moim zdaniem wcale nie potrzebuje makijażu. Zmuszam się aby wstać z mojej miękkiej, skórzanej kanapy. - Nie mogę uwierzyć że dzisiaj wieczorem wychodzisz ze mną. – mówię. Lana uśmiecha się – Od kiedy wróciłaś, wyprowadzasz mnie z domu każdego weekendu i uważam że mi to się bardzo podoba.

25

- Dobrze – mówię jej, a moje usta drgają – Lepiej pójdę się szykować. - Myślę że tak – Lana odpowiada – Myślałam o tym, że możemy iść odwiedzić kilka barów, poszerzyć nasze horyzonty. Mrugam – Ok., Kim jesteś i co zrobiłaś z moją najlepszą przyjaciółką? Lana nienawidzi zmian. Znamy się od przedszkola. Na moim stoliku leży zdjęcie na którym jesteśmy ubrane w okropne sukienki i przytulamy się . Mieliśmy wtedy po 14 lat. Pozostałyśmy przyjaciółkami nawet wtedy, gdy wyjechałam z miasta. Utrzymując kontakt przez emaile i telefon. Każda dziewczyna powinna mieć taką przyjaciółkę jak ja. Kocham ją. Jest szczera, lojalna i słodka, zawsze jest dla mnie kiedy jej potrzebuję. Jest życzliwa dla ludzi. Dorastając, potrzebowałam jej życzliwości i delikatności. Uzależnienie naszej matki oznaczało, że często ja i Adam zostawaliśmy sami w domu. Czasami moja matka zapominała zapakować nam lunch i chodziliśmy głodni. Spotkałam Lane w szkole, a ona podzieliła się jedzeniem ze mną bez żadnego komentarza z jej strony .Ona jest naprawdę lśniącą gwiazdą. - Teraz potrzebuję tylko rozproszenia – mówi tak cicho, że prawie jej nie słyszę. Odwracam wzrok w jej kierunku – Coś jest nie tak ? Ona wzdycha i patrzy na mnie ciemnymi włosami – Nie, nie dzieje się nic złego. To tylko … - Co ? Ona gryzie dolną wargę, wahając się, czy powiedzieć – Obiecujesz że nikomu tego nie powiesz? - Wiesz, że nie. - Nie mogę przestać myśleć o Trackerze – wyskoczyła nagle, zakrywając twarz rękoma. Moje oczy rozszerzają się . Lana spotkała się z Trackerem tylko dwa razy . - Wiedziałam! – krzyczę, wykonując taniec zwycięstwa, który polega na skakaniu w górę i w dół i potrząsaniu moim tyłkiem. Lana wzdryga się i wzdycha – Powiedz mi, że jestem głupia. - Nie, nie jesteś. - On jest zajęty – mówi – On jest motocyklistą. - Hej. To tak, jak mój brat – dodaję, uśmiechając się. - Anna! On jest najbardziej seksownym facetem jakiego kiedykolwiek widziałam. Nie chcę o nim myśleć. Czas by iść na przód. Skończyć coś starego, a zacząć coś nowego – mówi energicznie, wygładzając suknie. 26

- Dlatego właśnie ubierasz najmniejsze ciuchy jakie kiedykolwiek widziałam i chcesz iść na imprezę? – pytam, mrugając kilka razy – Lana jesteś przepiękna. Jeśli Tracker chce być z kimś takim jak Allie, to jego strata. Jest tam mnóstwo facetów, którzy z chęcią do ciebie zadzwonią. Lana śmieje się i czekam, aż na mnie nakrzyczy za ten komentarz. Ona po prostu uśmiecha się do mnie i mówi – Masz rację. Jest tam mnóstwo facetów. Lana wie o moim zauroczeniu wobec Arrow’a. Nie docina mi z tego powodu . Znając Lanę czeka na mnie, aż będę w stanie o tym rozmawiać . Postępując tak, jest dla mnie bardzo dobra i cierpliwa. Wzięłam szybki prysznic i stoję teraz naga przed lustrem, by nałożyć makijaż. Prostuję moje włosy i spryskuję je lakierem, aby nabrały troszkę objętości. Postanowiłam się ubrać w parę czarnych skórzanych dżinsów i w czarną bluzkę z odkrytymi plecami. Wsuwam stopy w moje czerwone baleriny i spryskuję się perfumami. - Wyglądasz niesamowicie – mówi Lana , wchodząc do salonu. Włącza muzykę i nalewa nam drinki. - Dzięki – odpowiadam siadając naprzeciwko jej . Podnoszę szklankę do ust i mówię – Dobrej nocy. - Udanej imprezy – dodaje i stukamy się naszymi kieliszkami. Biorę łyk wódki z sokiem jeżynowym, a potem uśmiecham się do mojej najlepszej przyjaciółki. - Czemu mam przeczucie, że dzisiaj wieczorem wpadniemy w kłopoty? – pytam z podniesionym czołem. - Ponieważ ty, to jesteś ty. - Hej! Jestem dobrze szanującą się i wykształconą kobietą. Docina mi swoim śmiechem – Tak wiem . Pani biolog, specjalizująca się w zoologii, jesteś wielkim nerdem. - Jak tak możesz mówić? – odpowiadam uśmiechając się. Lana jest nawet mądrzejsza ode mnie. Uśmiecham się, kiedy założyła swoje okulary, zamieniając się w seksownie wyglądającą laskę. Ona jest praktycznie niewidoma bez okularów i cieszę się że je nosi. - Zadzwonię po taksówkę – oznajmiam. - Masz wolną drogę Anna Bell. - Oh! Choć tu! Nie, ty też? – skarżę się. Wzrusza ramionami – To jest wpadające w ucho. 27

- Yeah, ponieważ wyszło to z ust Trackera – odpowiadam, uśmiechając się do niej. Ona gapi się na mnie i popycha okulary do góry na nos – To nie tak! - Jest tak. - Nie, nie jest. Sygnał dźwiękowy przerywa nasz spór . Te same dziecinne słowa używałyśmy, odkąd miałyśmy po cztery lata. Chwytamy nasze portmonetki, o wszystkim innym zapominając, zamykamy drzwi i wsuwamy się do taksówki na tylne siedzenie. - Jaki jest nasz pierwszy przystanek w tej naszej przechadzce po pubach? – pytam się jej. - Knox’s Tavern – odpowiada, spoglądając na telefon. Mówię kierowcy taksówki, gdzie ma jechać i siadam wygodnie na siedzeniu, delektując się lekkim szumieniem spowodowanym wódką. Kiedy przybywamy do klubu, bramkarz prosi o nasze dowody, w naszym wieku 25 lat to komplement. Piosenka, której nigdy wcześniej nie słyszałam, rozbrzmiewa w pubie, a ja ruszam się do rytmu, gdy podchodzimy do baru. Wzdycham, zdając sobie sprawę, że będziemy tu czekały przez jakiś czas, bo kolejka do drinków jest bardzo długa. - To miejsce jest pełne – Lana mówi, rozglądając się wokół – To całkiem niesamowite. Przytakuję – Bo tak jest. Piętnaście minut później barman pyta się o nasze zamówienie. Jest on jednym z najprzystojniejszych facetów, jakichkolwiek widziałam w moim życiu. Ma on bliznę na twarzy, ale nie zabiera mu to jego męskiego uroku. - Poproszę dwie wódki z sokiem jeżynowym – mówię. - My nie mamy jeżynowego soku – odpowiada, pochylając się do przodu i mrugając do mnie z dziwnym spojrzeniem – Czy mogę zaproponować inny sok? - Z sokiem pomarańczowym, poproszę? Kiwnął głową – Proszę. Podaję Lanie jej drinka i odwracam się do barmana – Czy nie chciałbyś zatrudnić mnie do pracy? Potrzebuję pracy, by zarobić trochę pieniędzy. Rake ciągłe wpłaca na moje konto pieniądze, mówiąc że nie ma z tym problemu, bo ma trochę ich zaoszczędzonych. Ja nie chcę ich używać. One są nadal złożone na moim koncie, a ja planuję mu je zwrócić z odsetkami. Pan Seksowny przechyla głowę i obserwuje mnie – Czy pracowałaś kiedyś w barze? – pyta. - Cóż, nie . 28

- Więc, cię nie zatrudnię – odpowiada, obczajając mnie nadal. Kretyn. Lana mówi – Jest naukowcem, jestem pewna, że może zmieszać kilka drinków. Nie wygląda na zachwyconego, mimo że jestem całkowicie wykwalifikowana do tej pracy. Piękna kobieta staje za tym mężczyzną, patrząc zdumiona – Reid, musimy zatrudnić kogoś innego. To jest chore. Reid? Gorące imię dla seksownego mężczyzny. Szkoda, że jest niegrzeczny. Jego wyraz twarzy mięknie, kiedy kieruję wzrok na nią. To jest dopiero miłość. Zastanawiam się, czy ktoś kiedykolwiek będzie tak na mnie patrzył. - Wiem skarbie – powiedział łagodniejszym tonem niż ten, którego użył mówiąc do mnie. Spojrzała na mnie i uśmiecha się do mnie – Szukasz pracy.

- Jestem taka stara – mamroczę, gdy patrzę na godzinę w moim telefonie. Jest pierwsza w nocy i jestem już gotowa wracać do domu. To naprawdę smutne. Szukam Lany, która aktualnie tańczy jakimś facetem. Nie wiem, kto był bardziej zszokowany, gdy zgodziła się zatańczyć z tym facetem, ja czy ona. Zakładam, że ma z tym coś wspólnego ilość drinków które wypiła. Z drugiej strony, ja poprzestałam tylko na dwóch drinkach w barze, a teraz jestem bardzo trzeźwa. Myślę, że jedna z nas musi być odpowiedzialna dzisiejszego wieczoru. Kto wiedział, że wypadnie na mnie? Siadam na stołku i rozglądam się. Moje oczy rozszerzają się, gdy widzę znajomą twarz. Wszyscy wokół niego, dają mu szeroki odstęp, i mają oni powód. Za nim maszerują Tracker i mój brat. Kurwa. - Co ty tutaj robisz? – ignoruję Arrow’a i pytam się Rake’a , który wpatruje się we mnie ze zwężonymi oczami. Rake zaciska usta – Nic mi nie mówiłaś, że wychodzisz dzisiaj wieczorem. - I nie powinnam tego robić. Rake spogląda na bar - Wiesz, kto jest właścicielem tego miejsca, prawda? Potrząsam głową i mówię – Nie. Arrow szeroko się uśmiecha, pokazując zęby – My nimi jesteśmy.

29

Staram się zachowywać jakbym nie była zdziwiona. Ten bar nazywa się Rift, według informacji Lany, został otwarty w zeszłym tygodniu. Byliśmy tutaj przez około godzinę, to był nasz trzeci przystanek tej nocy – Więc? Czy nie wolno mi tu być? Gdy ostatnio sprawdzałam, to był wolny kraj. - Co jest kurwa? – mruczy Tracker. Patrzę na niego, widząc, jak gapi się na parkiet. Chyba zauważył Lanę i nie podoba mi się w jaki sposób patrzy na nią. Ani trochę. - Zostaw ją w spokoju, zasługuję na zabawę – mówię mu, informując go poważnym tonem. - Anna, daj nam znać jeśli gdzieś wychodzisz. Nie chcę się martwić tym, gdzie jesteś w każdy weekend – mówi mi Rake, ściskając dłonią włosy w frustracji. Zagryzam zęby – Rake, byłam sama przez większość czasu. Nie musisz mnie traktować jak pieprzone dziecko. Muszę być pilnowana, poważnie? Nie jestem już dzieckiem i mogę sama o siebie zadbać. Czy prosiłam się o uwagę mojego brata? Tak. Czy chcę być częścią jego życia? Oczywiście. Nie chcę być tylko pod jego pantoflem. Wiem, że opieka nade mną, jest jedynym sposobem, jaki on zna. Chce mnie chronić i upewnić się, że nie dzieje mi się żadna krzywda. Ale nie chcę go informować, gdzie chodzę lub z kim się spotykam. Nie pozwolę mu, by znał mój każdy ruch i prosić go o zgodę. Patrzyłam jak twarz Rake’a zmienia się w kamień – Natychmiast wracasz do domu teraz! - Pieprz się! – krzyczę, mimo że planowałam już wrócić do domu. Rake patrzy na Tracker’a i Arrow’a. Uśmiechają się, mając złe błyski w oczach. Tracker zmierza na parkiet podczas, gdy Arrow podnosi mnie do góry i przerzuca przez ramię. Moje usta otwierają się w szoku, podczas gdy moje ciało reaguję na jego bliskość. Ok, może najwyższa pora by już iść.

30

ROZDZIAŁ 4 - Puść mnie, ty draniu! – wrzasnęłam, klepiąc go pięściami w dupę. To bardzo miły tyłek, ale teraz to nie ważne. To jest niedorzeczne i żenujące .Tracker umieszcza Lane w samochodzie. W przeciwieństwie do mnie, nie opierała się, gdy wynoszą ją z klubu. Jednakże, jeżeli teraz im na to pozwolę, będą myśleć, że mogą mi robić takie gówno przez cały czas. Starają się kontrolować moje życie. Nie mogę na to pozwolić. - Arrow poważnie! Moje dżinsy spadają ! – czułam zimny powiew na mojej dupie. Stawia mnie na ziemię, chwyta mnie za kark i prowadzi mnie do samochodu – Może następnym razem nie powinnaś ubierać dżinsów, które pokazują twój tyłek. Ignoruję jego komentarz – Gdzie jest Rake? - Został w środku, żeby porozmawiać z managerem – odpowiada, jego ciepły oddech na mojej szyi sprawia, że myślę o rzeczach , o których nie powinnam myśleć. Jestem na niego wkurwiona! Kontroluj się Anna. - Czy to w taki sposób dowiedzieliście się że tu byłyśmy? – pytam, prostując się i odsuwając jego ciepłą rękę od mojej szyi. 31

- Tak! – odpowiada. Powiedzieliśmy im, aby was pilnowali. Po drugie, jak weszłyście do środka, my dostaliśmy smsa. - Jeśli którykolwiek z was bydlaki patrzył się w zły sposób na Lanę… - Lana jest w porządku – odpowiada spokojnie Arrow – Wycofaj swoje pazury. - Jestem poważna! Ona nie jest przyzwyczajona do twojego apodyktycznego i pijackiego stylu życia. - A ty jesteś? – pyta, otwierając drzwi z tyłu auta. Posyłam mu ostre spojrzenie – Rake to mój brat. Dawałam sobie z nim radę całe moje życie. - W ładny sposób to ujęłaś – mruczy, zagryzając wargi. Ciskam się – Potrzebujesz życia chłopie. Znajdź coś lepszego do robienia w sobotę wieczorem. On wzdycha, a jego grymas niezadowolenia na twarzy powraca - Zaufaj mi. Byłem zajęty. Miałem piękną kobietę na kolanach, a mój kutas był głęboko w jej gardle, gdy Rake zadzwonił do mnie, mówiąc mi, że musimy znaleźć jego malutką siostrę. Więc, nie naciskaj mnie teraz. Moje usta otwierają się powoli. - Nie pozwól mi trzymać cię. Jestem pewna że to prawda – zdołają wydostać się. Drań. Pieprzyć dziwkę, kimkolwiek ona jest. Odwracam się od niego, mając zamiar wsiąść do samochodu, chcąc go zostawić. Nagle widzę kogoś, kogo nie chcę widzieć nigdy w swoim życiu. Szybko, rozglądam się za Rake’m , mając nadzieję ze nie pamięta jak on wygląda. Jacob . Pieprzony kutas. Jacob był facetem, z którym umawiałam się w szkole średniej. Miałam 15 lat i właśnie wchodziłam w świat randek. Rake straszył większość chłopców, którzy patrzyli na mnie, ale Jacob był inny. Był o dwa lata starszy ode mnie, a rok starszy od Rake. Dobrze wyglądał, miał blond włosy, orzechowe oczy i miał sześciopak. W tamtych czasach chłopak, który miał sześciopak, to było coś. To było jak wygranie na loterii. Więc, kiedy Jacob zapytał mnie o wyjście, byłam zachwycona. Był bardzo popularnym chłopakiem, lubił dziewczyny i sport. Kiedy Rake dowiedział się o tej randce, nie był szczęśliwy. W rzeczywistości powiedział mi że nigdzie nie pójdę. Błagałam go. On nadal mówił nie, ja płakałam. W końcu darował mi i się zgodził. Ale miał warunki. Powiedział mi, że chce się spotkać z Jacobem przed naszą randką i będzie czekał ze mną na niego w naszym domu. Jeśli nie odprowadzi mnie do domu przed dziesiątą wieczorem, to go pobije. To były jego słowa, nie moje. Zgodziłam się. Głęboko w środku podobało mi się to, że Rake troszczył się o mnie, więc nigdy się nie sprzeciwiałam, gdy nakładał na mnie swoje reguły. Byłam młodą dziewczyną, bez ojca i matki, więc gdy Rake opiekował się mną, ja tego potrzebowałam. 32

Spotkał się z Jacobem przed naszą randką i mogłam stwierdzić, że on mu się nie podoba. Ale ja, młoda, naiwna, myślałam że jest świetnym facetem. Udaliśmy się na obiad i do kina. Potem odprowadził mnie do domu. Rake spodziewał się nas o dziesiątej wieczorem, ale my wróciliśmy o dziewiątej. Nie wiedziałam, że Rake widział we mnie dziewczynę z innej planety i planował wrócić do domu o dziewiątej trzydzieści, aby upewnić się, że wróciłam bezpiecznie do domu. Więc, kiedy Jacob odprowadził mnie do drzwi, zapytał czy może wejść na drinka. Zadzwoniłam do Rake’a, kiedy wracaliśmy do domu . Zdaliśmy sobie wkrótce sprawę, że jesteśmy sami w domu. Zrobiłam mu drinka i siedliśmy na kanapie, a on mnie pocałował. Był w porządku z całowaniem. Kiedy jego ręce zaczęły wędrówkę po moim ciele, powiedziałam mu żeby przestał. Nie byłam na to gotowa. Ale ten drań nie posłuchał. Rake wrócił właśnie do domu, aby zatrzymać cos, co mogło być gorsze niż było. Mimo to obwiniał się, że nie wrócił wcześniej do domu. Pamiętam tylko, że byłam szczęśliwa , że wciąż jestem dziewicą. Tak jakby czuł, że ktoś go obserwuje, Jacob odwraca się w moim kierunku i patrzy na mnie. Ja również. Obserwuje mnie przez kilka ułamków minuty, powoli uśmiecha się w nie przyjazny sposób . Bardziej w pożądliwy sposób. Tak, on mnie widział. Kurwa . Pieprzony kutas. - Kim jest ten facet na którego patrzysz Anna? – Arrow zadaje mi pytanie. Odwracam się plecami do Jacoba i mówię – Nie ważne. - Więc, dlaczego on pieprzy cię oczami? – pyta, zwężając oczy. - Może myśli, że jestem ładna - zdołam wypowiedzieć słowa smakujące jak kwas na moim języku. Arrow gapi się na Jacoba, ale ja nie odwracam się aby zobaczyć czy patrzy na nas. Gdy był inteligentny, nie robił by tego. Przynajmniej nigdy nie był. - Czy Rake wie, kim on jest? – pyta się Arrow – Nie podoba mi się, jak on na ciebie patrzy. Cholera. Zaczynam panikować – Proszę, nic mu nie mów Arrow. Rake go zabije. Chcesz, żeby mój brat poszedł do więzienia? Fukam – Na pewno nie jesteś kretynem, więc zaufaj mi. - No cóż, lepiej zacznij mówić – mówi Arrow, czekając cierpliwie. Wzdycham , wiedząc że nie odpuści – czy Rake powiedział ci o Jacobie? Ten facet, który nie wiedział że nie… - Arrow robi kilka kroków w pobliżu Jacoba. Położyłam dłoń na jego piersi, błagając go – Nie rób tego Arrow. To było lata temu. Jakieś dziesięć lat temu. Prawdopodobnie jest wkurzony na Rake’a za skopanie mu dupy. Mój głos budzi wątpliwości nawet w moich uszach. - Jak to daleko zaszło, Anna? – Arrow pyta przez zaciśnięte zęby. Jego klatka lekko się unosi. Oblizuje usta – Nie zgwałcił mnie. On tylko położył dłoń … 33

Arrow obejmuje moja twarz – Dotknął cię swoimi palcami? Kiwam głową, spoglądając w dół, ale Arrow unosi moją twarz do góry – Nie wstydź się, kochanie, nie zrobiłaś nic złego. Ten pieprzony gnojek nie wie jak traktować kobietę, a to nie oznacza, kurwa, w jakich okolicznościach…. - To było dawno temu, ale ja nie chcę widzieć jego twarzy i nie chcę robić sceny, więc możemy po prostu odejść? Arrow patrzy na mnie – To on robi sceny. Powinien spieprzać od razu, kiedy cię zobaczył. On nie chce dać sobie spokoju. Chwytam jego biceps – Arrow proszę. On wzdycha i szoruje dłonią po swojej twarzy – Wsiadaj do samochodu, dobra? Wsuwam się do środka. Kiedy zamyka za mną drzwi, ja wiem co się stanie. Nie wypuści go. Patrzę w okno nerwowo i widzę, jak idzie do Jacoba i uderza go. Prosto w nos. Jacob trzyma twarz w swoich dłoniach, krew spływa wszędzie. Mężczyźni, z którym jest Jacob stoją. Spoglądają na Arrowa i wykonują krok do tyłu. Arrow mówi coś do niego, a potem idzie w kierunku samochodu. Jacob podnosi głowę i patrzy na mnie przez okno. On mnie nie widzi z powodu ciemności i zabarwionych okien, ale i tak czuję że wie, że tam jestem. Moje ciało drży i widzę jak jego przyjaciele pomagają mu wstać i wychodzą z parkingu. Arrow opiera się o samochód i pali papierosa. Otwieram usta i ponownie je zamykam. Jak on może to robić po czymś takim?

- Kim jest facet , którego Arrow uderzył – pyta się Tracker, powodując że zrywam się. Nawet nie wiedziałam, że jest w samochodzie. Odwracam głowę, aby zobaczyć Lanę, która zasnęła na Tracker’ze. On wpatruje się we mnie z rozbawioną miną. Wkurza mnie to. Jakiś głupiec, Rake nie musi o tym wiedzieć – mruczę. Tracker chichocze – Rake i tak się dowie. - Allie wie, że pomagasz innym kobietom? – pytam słodko. - Arrow wie, że go chcesz? – odbija. Zamknij się. Wychodzę z samochodu i staję obok Arrowa. - Jak twoja pięść? – pytam się go , spoglądając na jego rękę. Wciąga oddech – W porządku. - Żałuję że to zrobiłeś, ale… 34

- Ale co? - Ale dziękuję- szepcze. Oddycham głęboko i patrzę na niebo – Jak cholernie ironiczny jest fakt, że gdybyście mnie nie wyciągnęli z klubu, to musiałabym sama sobie z nim radzić? Czuję się jak głupia, piętnastoletnia dziewczyna. - I mogłaś zadzwonić do mnie, a ja przyjechałbym w pieć minut . To na to samo wychodzi. Moja pięść na jego twarzy. Skomlałby jak mała suka. Moje wargi drgają, kiedy patrzę na niego – Jak ty to robisz, że się uśmiechasz po takim czymś? Popycha mnie do tyłu, pochyla się do przodu, sprawiając , że wydaje mi się, że chce mnie pocałować. Nie pamiętam, aby oddychać. Kiedy składa buziaka w kąciku moich ust – Bo wiesz, że jesteś ze mną bezpieczna skarbie. Nasze spojrzenia się blokują i nasze języki są zablokowane przez chwilę. Ale potem on oczyszcza gardło - Z każdym z nas mam na myśli. Przełykam ciężko udając, że nie zauważyłam jego poślizgu - Dobrze. - Ale wiesz, że zawsze możesz do mnie zadzwonić, gdy czegoś potrzebujesz. Z byle czym. Jeśli kiedykolwiek będziesz miała kłopoty lub potrzebujesz pomocy. - Myślałam, że mnie nie lubisz. – mamroczę – Powiedziałeś, że jestem rozkapryszona. Obejrzał się, zanim spojrzał na mnie. – Nie jesteś rozkapryszona. Ty jesteś wrzodem w dupie. - Dlaczego? – narzekam. – Ponieważ zakłóciłam twoją gwiazdkowo żarzącą się robotę? - Jego usta drgają. – Nie, Anna, ponieważ kiedy ona mnie pieprzyła swoimi ustami ja myślałem o tobie. Cholera jasna. Powinien to powiedzieć? - Czy ty właśnie to powiedziałeś? – pytam . W sposób jaki odwraca wzrok i nic nie mówi, sprawia, że czuję się, jakby żałował słów, które wypowiedział. Rake wychodzi z klubu, a Arrow oddala się ode mnie i wsuwa się na fotel kierowcy. Wsiadam do samochodu w tym samym czasie co Rake. Nikt nie mówi o tym co się stało, a ja jestem za to wdzięczna. Patrzę przez okno, marząc o szybkim powrocie do domu. Siedziałam tak około 10 minut, zanim cisza panująca w samochodzie została przerwana. - Czego się dzisiaj nauczyłaś Anna Bell? – pyta się Tracker z wesołym, uprzejmym tonem. Moje ręce zwracają się w pięści – Dowiedziałam się, jakie biznesy prowadzisz i jak unikać ich za wszelką cenę. 35

Prawie każdy się śmieje, oprócz Arrowa i śpiącej Lany. - Gdzie je podrzucamy?- Arrow pyta Rake’a. - Do domu klubowego – odpowiada krótko. – Mogą spać w pokoju Anny. - Zabierz mnie do mojego mieszkania – proszę, owijając się ramionami wokół mojej klatki piersiowej. – Nie chcę iść do domu klubowego. Ignoruję mnie. Odwracam się do Trackera – Lana nigdy nie była w domu klubowym i nie chce tam być. Tracker wzdycha – To nie jest wielka sprawa. Powinna się przyzwyczajać do nas. Patrzę, kiedy on uśmiecha się do Lany, - I wtedy będziesz brał Allie? Lana jest zbyt słodka, aby być w tym samym otoczeniu, co ta suka. - Anna – ostrzega Rake – Trzymaj się od tego z daleka. Czuję, że Tracker wpatruje się we mnie, ale ja nie patrzę w jego stronę. - Nikt nie skrzywdzi Lany – wreszcie mówi. - Anna, obiecuję że nikt nie skrzywdzi Lany. Allie nie będzie. – mój brat wtrąca się – Po za tym, wiem do czego jesteś zdolna. - Co to ma znaczyć? – pyta się Arrow, wtrącając się w rozmowę. Rake wzrusza ramionami – Moja malutka siostrzyczka jest twardzielką . Faceci chichoczą. Dorastanie w sąsiedztwie tak złym, że musiałaś nauczyć się bronić, nie jest czymś, z czego przynajmniej w moich oczach powinno się być dumnym. Stałam się bardziej twarda, po sytuacji z Jacobem, chyba mogę tak powiedzieć. Nie chciałam być ponownie ofiarą. Jestem dumna z bycia wojownikiem, ale czasami wyczerpuje mnie moje własne bohaterstwo. Kiedy samochód się zatrzymuje, Rake prowadzi Lanę, a ja idę za nimi. Ignoruję Arrowa i Rake’a. Czuję ich wzrok na sobie, gdy idę przed nimi. Z domu klubowego słychać głośną muzykę, ale ignoruję wszystko i wszystkich. Kiedy wchodzimy do mojego pokoju, Tracker kładzie Lanę na łóżku i przykrywa ją kocem. Wzruszam ramionami. Nie muszę nic więcej mówić. To jest oczywiste, że Rake darzy jakimś uczuciem Lanę. Ale też ma szaloną dziewczynę, z którą jest przez kilka lat. Kiedy wychodzi z pokoju, ja zamykam drzwi. Zrzucam ubrania i wchodzę do łóżka obok Lany. Zajmę się tym gównem jutro.

*************************************************************************** 36

Jutro nadeszło szybciej niż się spodziewałam. Lana wciąż spała, kiedy ja obudziłam się aby wziąć prysznic, ale zdałam sobie sprawę, że nie mam tutaj żadnych ciuchów na zmianę. Wiem, że powinnam mieć tutaj jakieś rzeczy, ale nie planowałam nigdy tutaj zostać. Z ręcznikiem owiniętym wokół mnie, obserwuje pomieszczenie mając nadzieje zobaczyć Rake’a. Oczywiście jak zwykle mam pecha, zamiast mego brata widzę Arrowa. - Gdzie jest Rake? – pytam się go, a końce moich wilgotnych włosów spływają mi po plecach. - Dlaczego? – pyta, przechylając głowę oraz wpatrując się w moje ciało. - Muszę coś pożyczyć do ubrania - wyjaśniam, wskazując na moje ciało w samym ręczniku. Arrow stoi, a ja zdaję sobie sprawę że nie ma on nic na sobie oprócz spodenek opinających jego biodra. Mrugam powoli, gdy patrzę na niego, widząc jego wyrzeźbioną klatkę, szerokie i muskularne ramiona. On jest kurwa seksowny. - Skończyłaś? - pyta cicho, tonem, którego nigdy u niego widziałam. Oczyszczam gardło i mówię – Potrzebuję ubrań. - Czekam na ciebie, abyś przestała mnie pieprzyć swoim wzrokiem - mówi pocierając się leniwie po swojej klatce piersiowej. - Nie robię tego- odpowiadam mu. Odchodzi. Jest taki niegrzeczny. Następnie wraca trzymając białą koszulkę i parę krótkich spodenek. - Dziękuję – mówię cicho, biorąc ubrania z jego ręki. Gdy jego ręce dotykają mnie, coś przepływa pomiędzy nami. Wiem, że on też to czuje, ponieważ szybko zabiera swoją rękę, jakby się oparzył. - To znaczy, dziękuję ci za pomoc ostatniej nocy z Jacobem On kręci głową – Nie dziękuj mi Anna, nie jestem jedynym człowiekiem, który chciał go zabić. - Ale nie musiałeś nic robić – mówię – I dziękuję ci za to, że nic nie powiedziałeś nikomu. Wzdycha – Twój brat wie o tym, ale powiedziałem mu że nie chcesz o tym rozmawiać i że to załatwiłem. Dlatego doceniam to – Jestem ci dłużna - Nic mi nie jesteś winna, Anna – mówi cicho. 37

- W porządku. Może moglibyśmy… - Nie rozchylaj ponownie swojego ręcznika, Anna – chrypi – Niektórzy mężczyźni mogą to wziąć za zaproszenie. - Ale nie ty? – pytam się, niezdolna się powstrzymać. - Zaufaj mi kochanie. Nie chcesz, żeby mój kutas cię pieprzył - mówi zanim odchodzi. Patrzę na jego oddalające się plecy dopóki nie schodzi mi z pola widzenia. Zamykam drzwi i ubieram koszulkę i spodenki. Włożyłam ten sam biustonosz co wczoraj, ale nie wkładam już majtek. Potem udaję się do kuchni szukając pożywienia. Siedzi tam łysy facet – Vinnie – pamiętam jego imię. - Hej Vinnie – mówię, biorąc mleko z lodówki. - Hej – odpowiada robiąc mi miejsce przy ladzie. – Głodna ? - Przymieram głodem – odpowiadam, chwytając miskę i łyżkę, siadając naprzeciwko niego. Wsypuję płatki do miski i zalewam je mlekiem, a potem je pochłaniam w ogromnych kęsach. - Kiedy ostatnio jadłaś? – pyta uśmiechając się. - Bardzo zabawne - odpowiadam mrużąc oczy. Dwie kobiety wchodzą do kuchni ubrane w nic, tylko masę makijażu. Vinnie patrzy na mój wyraz twarzy i śmieje się. - Mają czas na zrobienie makijażu, ale na ubranie się już czasu nie mają? Śmieje się mocniej. - Jestem poważna. Dlatego nie lubię tutaj przychodzić. Słaba Lana wchodzi i przeżywa szok swojego życia. - Rake chciał żebym była naga- mówi jedna z kobiet. Mówi fałszywym dziecięcym głosem, który powoduje, że się wzdrygam. Dlaczego kobiety to robią? To nie jest w całe słodkie. - Cóż, lepiej postępuj tak jak on mówi – mówię jej ironicznym tonem. - Oh, robimy to – druga kobieta odpowiada, ignorując lub nie rozumiejąc mojego fałszywego tonu. - Plus, wiemy o tym, jak wspaniale wyglądamy i dlaczego nie mamy tym się chwalić? - Jestem kobietą czującą się komfortowo w swoim ciele bez względu na mój kształt czy wagę, ale chodzić nago w domu wypełnionym ludźmi? Nie wiem, co na to powiedzieć. 38

- Czuję że moje IQ spada przebywając w ich obecności – mruczę do Vinniego, który chichocze. Czy jedna z tych kobiet była z Arrowem? Może ona była kobietą, z którą on był ostatniej nocy? Nie pozwól na to, abyś się tym przejmowała. On nie jest twój. Powiedz to mojemu głupiemu sercu. Wchodzi Arrow, teraz świeżo po prysznicu i ubrany w dżinsy oraz ciasną czarną koszulkę opinającą jego muskulaturę. - Arrow! – brunetka piszczy, podchodząc do niego i pocierając swoimi piersiami o jego pierś. Spojrzał na mnie przez chwilę, ale potem odwraca się do niej i obejmuje ją swoim ramieniem. Spoglądam w moje płatki, chwytam łyżkę chcąc jak najszybciej wynieść się stąd do diabła. - Anna – ona mruczy – Nadal jesteś tutaj cóż za cholerny wstyd. - Mogę zrozumieć dlaczego tak to widzisz- odpowiadam – Ponieważ jestem tak blisko Trackera i wszystkich. - Jakby nawet spojrzał w twoją stronę. Wzdycham przesadnie – Byłabyś zdziwiona. - Anna – mówi Arrow ostrzegającym tonem. Co? Ona to wszystko zaczęła. Mam na niego spojrzenie. Teraz stoi z dala od brunetki, obserwując mnie. Rozglądam się po pokoju. - Cóż, to było interesujące – mówię, gdy wstaję i idę do zlewu, myję miskę i łyżkę. - Ze względu na ciebie, Tracker musiał mnie zostawić wczoraj wieczorem. Następnym razem możesz postąpić tak, jak on mówi. Więc, mój mężczyzna nie będzie musiał się tobą opiekować. – Allie powiedziała szydząc ze mnie. - Właściwie Tracker sam zgłosił się na ochotnika żeby z nami iść, więc zamknij swoje usta Allie – dodaje Arrow, patrząc na mnie. – Chcesz jechać do domu? - Wezwiemy taksówkę – mówię mu. Odwracam się tuż przed wyjściem z pokoju – Oh Allie, pieprz się.

************************************************************************

39

Lana bierze prysznic, kiedy ja idę szukać Rake’a. Pukam do jego drzwi mając nadzieję, że jest sam. - Tak - zawołał. - To ja. - Wchodź Anna - odpowiada. Więc, otwieram drzwi i wchodzę do środka. - Proszę, powiedz mi że jesteś sam – mówię zamykając oczy. Śmieje się i rzuca poduszką we mnie – Pomyśl, zaprosiłbym cie do środka, gdy bym nie był sam? Otwieram oczy, podnoszę poduszkę z podłogi i odrzucam ją w jego stronę – Nigdy nie wiem kto jest z tobą. Siadam na jego łóżku. – Arrow powiedział ci co stało się w nocy? - Powiedział mi. Chcę wiedzieć, dlaczego mi nie powiedziałaś? - Nie widziałam w tym nic poważnego. Wtedy nauczyłeś go lekcji, Rake. Wyprałeś z niego gówno, a Arrow zrobił to też ostatniej nocy. Choć nienawidzę tego co zrobiłeś, ale cieszę się z tego, bo nie chcę żeby on kiedykolwiek skrzywdził jakąś inna kobietę. - Cieszę się, że Arrow to załatwił – odpowiada Rake. – Moi bracia zawsze dbają o ciebie, jeśli mnie tam nie ma . - Wiem. Cieszę się że Arrow też tam był. - Następnym razem, gdy wybierasz się gdzieś ubrana w taki sposób, odezwij się do mnie. - Ubrana w jaki sposób? – pytam , obserwując go . - Ubrałaś się jak … Gryzę wargę, aby zatuszować śmiech – Ubrana jak co, Rake? - Jezu Anna – warknął. - Wszyscy mężczyźni obserwowali cię - Czy nie jesteś szczęśliwy, że wróciłam do domu? Zmarszczył brwi – Jestem szczęśliwy, Anna . Zaufaj mi. Położył dłoń na sercu. – Wszystko jest w porządku, wiesz o tym? Byłem niespokojny, kiedy cię nie było. Oczyszczam gardło – Czy mogę cię o coś zapytać? - Pewnie, śmiało. Odwracam wzrok, wpatrując się w drzwi - Co stało się z Bailey? 40

On jest cicho. Patrzę na jego twarz i widzę że ma dziwaczną minę – To było lata temu Anna. -Wiem – mówię – Właśnie się zastanawiałam. - Nie wiem, gdzie ona jest – mówi – Po ukończeniu szkoły średniej, każde z nas poszło inną drogą. - Kochałeś kogoś innego, po za nią? – pytam go. - Kochałem mnóstwo kobiet Anna – mówi z bezczelnym uśmiechem. Przewracam oczami – Nie tak. Mam na myśli miłość. Potrząsa głową – Dlaczego zadajesz takie pytania? To jest przeszłość Anna – mówi szeptem – To nie ma już znaczenia. - Lana jest pod prysznicem, a potem pojedziemy taksówką do domu. - Zawiozę was do domu – odpowiada. - Jesteś apodyktyczny - Myślałem że moglibyśmy wpaść na lunch po drodze – mówi. - Na sushi – pytam go - Nie – odpowiada śmiejąc się. – Absolutnie nie. Może najpierw wpadniemy po sushi dla ciebie. Potem pójdziemy do innej restauracji, gdzie zjem jakiś przyzwoity posiłek. Sapię – Czy ty idziesz na kompromis? Nie mogę w to uwierzyć. - Do niczego się nie przyzwyczajaj, kochana siostrzyczko – mówi, podnosząc kolejną poduszkę i rzuca ją we mnie. Tym razem udaje mi się ją złapać. - Wydoroślałam Rake! Słyszę ze Lana woła mnie, więc wstaję. - Ja pierdolę – mamroczę – Powód, dlaczego tu przyszłam to, aby pożyczyć dla Lany jakieś ciuchy. Rake wychodzi z łóżka i wciąga na siebie koszulkę i bokserki. – Wygląda na to, że najpierw pojedziemy do ciebie do mieszkania, żebyś mogła się ubrać, a potem pójdziemy na lunch. - Albo – mówię – Możemy pojechać do baru dla zmotoryzowanych, a potem do mojego mieszkania i zjeść tam coś. - Podoba mi się, jak myślisz Anna - Cieszę się, że się zgadzasz – mówiąc i biorąc od niego ubranie oraz podchodząc do drzwi. – Dzięki braciszku. 41

- Dla ciebie wszystko, sis

42

ROZDZIAŁ 5 Kiedy kilka dni później otrzymałam telefon od Summer, zapomniałam, że dałam jej mój numer telefonu w nadziei na pracę w barze. Powiedziała żebym przyszła na próbę. Siedzę w kuchni z Laną, kiedy chcę wstać, ona się odzywa. - Czy kiedyś dostałaś klapsa? Kawałek Tosta utknął mi w gardle. Lana klepie mnie po plecach, dopóki nie odwrócę się jej stronę i na nią nie popatrzę. – Dlaczego do diabła mnie o to pytasz? Uśmiecha się i popycha okulary na nos. Jest obrazem niewinności dopóki nie otwiera ust. - Właśnie czytałam książkę – zwraca uwagę na kiczowaty romans, który leży obok tostera. – I byłam ciekawa. Kilka razy mrugam – Nie, nie mogę powiedzieć żebym kiedykolwiek dostała klapsa. Czemu? Czy to twoja fantazja? Jej twarz staje się czerwona – Nie powiedziałam tego! Zaczynam się śmiać – Nie przejmuj się Trackerem, w zamian powinnaś przyłączyć się do mojego brata! On jest w tym mistrzem 43

Uderza mnie w ramię. - Au! Zamknij się! – wymamrotała. Staram się zachować poważną twarz – Słyszałam, że to przyjemne. - Co jest przyjemne? – pyta mój brat wchodząc do środka. Patrzę na niego – Jak tu do diabła wszedłeś? Ubrany jest w same czarne ubrania: dżinsy i koszulkę. Trzyma klucz w ręce – Dostałem klucz kiedy tu się wprowadzałaś. - Jesteś chory psychicznie, wiesz o tym? - krzyczę. - Masz klucz do mojego mieszkania? On w ogóle nie zareagował na mój wybuch gniewu – To tylko w nagłych wypadkach, - I jaka jest dzisiaj nagła sytuacja? – pytam, siadając na podłodze i zbierając resztki mojego tosta. Rake uśmiecha się nieśmiało – Śniadanie? Uroczy drań. - Zrobię ci coś do jedzenia – mówi Lana i pokazuje, aby zajął miejsce. On siada obok i delikatnie owija swoje ramię wokół mnie. - Jesteś wciąż zła za tą noc? – pyta mnie łagodnym tonem. - Masz na myśli to, jak Arrow przerzucił mnie sobie przez ramię i wyniósł z klubu niczym 14latkę? Kiwnął głową i wzruszył ramionami – Martwiłem się o ciebie. Wzdycham i gniew mnie opuszcza – Wiem że się martwisz Adam, ale co z moją wolnością? Radziłam sobie bez ciebie przez lata. Przez kilka sekund milczy – Postaram się dać ci trochę wolności. - Doceniam to – odpowiadając suchym tonem. – Nie zrozum mnie źle, naprawdę chcę, żebyś zwracał uwagę na mnie i na nas, abyśmy razem spędzali czas, ale może uspokój się trochę i przestań mnie kontrolować. Kiwa głową i spogląda na swoje dłonie leżące na blacie – Mogę spróbować, ale to będzie trudne Anna. Nie chciałem żebyś wyjeżdżała, wiesz o tym prawda? Ale wiem też, że się zmieniłem… - I co ? – pytam się cicho.

44

- I nie chcę żebyś wyjechała, bo czujesz że sobie nie poradzisz z tym, kim się stałem – przyznaje wciąż wpatrując się w swoje dłonie. – Ale jednocześnie chcę cię chronić, bo zawsze będziesz moją siostrą, Anna . Przełykam mocno nie spodziewając się tego, jaki jest uczciwy. Mówię cicho, ale tak aby mnie usłyszał – Kocham cię Adam, bez względu na wszystko. Nie będę uciekać. Nigdy nie odwrócę się od ciebie. Nigdy. Brakuję mi tego, jaki byłeś kiedyś. Wiem, że oboje się zmieniliśmy, ale chce żebyś był sobą. Tęsknię za przeszłością, ale chcę też żebyśmy się dogadywali. Spojrzał na mnie trochę zaskoczony – Naprawdę tak czujesz? Kiwam głową – Tak. - Nie chciałem żebyś nienawidziła klubu motocyklowego, Anna. Jestem cholernie tym przerażony. Nie chciałem żebyś nas brała za bezużytecznych bandytów. - Nigdy tak nie myślałam Rake – odpowiadam szczerze – Jestem z ciebie dumna , wiesz o tym prawda? Widzę, że moje słowa są dla niego ważne. - Jesteś jedyną osobą której opinię biorę pod uwagę, Anna. Wiesz, że to znaczy dla mnie dużo. Zawsze chciałem być dla ciebie dobrym przykładem i wiem, że tego nie zrobiłem – mówi, wyglądając źle. - Czy mielibyście ochotę jutro wpaść na późny obiad ? – pyta podnosząc głos, aby Lana usłyszała. - Ale kobiety gotują. - Z przyjemnością przyjdziemy – mówi Lana uśmiechając się do mnie. - Tak właściwie … - My nie mamy niczego w planach Anna . Nie martw się – dodaje, - Zdrajca – mówię do niej, a ona się śmieje. – Obiad, gdzie wszystkie klubowe kobiety gotują i prawdopodobnie będę musiała zobaczyć Arrowa z jedną z nich? Nie, dziękuje bardzo. Odwracam się do mojego brata – Lana, chciałaś wiedzieć coś o dawaniu klapsów? Oczy Lany zmieniają się w szczeliny, a twarz powraca do czerwonego pomidora. - O dawaniu klapsów? – spytał Rake, spoglądając wszędzie ale tylko nie na mnie. - Tak – mówię – Słyszałam, że lubisz dawać kobietom klapsy, więc może potrafisz podać nam wady i zalety tego. Jakie są z tego korzyści? - Kupię śniadanie w drodze do domu. 45

Kieruje się w stronę drzwi. Wybucham śmiechem – Rake zostań. Obiecuję, zamknę się już. Potrząsa głową i kieruje się do drzwi – Do zobaczenia później! Wzdycham, mając szeroko otwarte oczy. Lana nie jest już taka rozbawiona – Nienawidzę cię. - Ty mnie kochasz. Chowa swoją twarz w dłonie – Powie Tracker’owi prawda? O co ona się tak martwi? - Pieprzyć Tracker’a – spoglądam na nią – Nie dosłownie. Po za tym, wygląda na typ faceta, który daje dobre klapsy komuś. - A Arrow na takiego nie wygląda? – pyta podnosząc ciemne dobrze wysklepione czoło. Ok, może wszyscy motocykliści tacy są. - Czekam, aż zobaczę jak będziesz poruszała Arrowa. Ona zaciska swoje usta - Normalnie nie powiedziałabym tak, ale to nie było by fair play, ponieważ nagadałaś mi głupot o Tracker’ze. Jej słowa są prawdą. - Nie sadzę, że mam jakieś szanse, żeby pomiędzy mną i Arrowem cos się wydarzyło, więc nie mam nic więcej do dodania w tej sprawie – odpowiadam wzdychając. Nie wiem dlaczego się tak tym zdenerwowałam. Był przestępcą i motocyklistą. W moim życiu miałam już dość szaleństw. Więcej mi ich nie potrzeba. Powinnam być szczęśliwa, że pomiędzy nami się nic nie wydarzy. - Co myślisz o randkowaniu z członkiem klubu MC ? – pytam. Przechyla głowę w bok – Nie wiem, co myśleć. Widziałam tylko dobrą stronę tych facetów. Nigdy nawet nie widziałam, żeby robili coś szalonego lub gwałtownego. Wiem, że mają też swoją złą stronę, ale oni są gorący i są draniami. Śmieję się z tego – Ja wiem, że mój brat nigdy by nas nie skrzywdził, ale to jego rodzina. Wiec, teraz też jest moja. Rake zawsze będzie ochraniał moje plecy i nigdy nie pozwoli, aby coś mi się przytrafiło. Arrow mnie przyciąga. Nie potrafię tego wytłumaczyć. Kładzie swoją dłoń na biodrze – Przynajmniej Arrow jest sam. Tracker ma kobietę. - Nieodwzajemnione pożądanie – wyskakuję z tym powodując, że chichocze, chociaż nie ma z czego. 46

- Mamy zawsze najdziwniejsze rozmowy – dumam, a moje wargi drgają – Dobrze być znowu z tobą w mieście. Lana zgadza się – To było do dupy, kiedy wyjechałaś, ale ważne że teraz jesteś tutaj. Wstaję i wkładam talerz do umywalki - Co my dzisiaj robimy? Lana uśmiecha się – Ja idę do biblioteki się uczyć, a ty idziesz na próbny dzień do pracy. Racja. – Jesteśmy takie zabawne - marudzę – Mam ochotę wskoczyć pod prysznic. Lana podnosi swoja książkę – Poczytam trochę i poczekam na ciebie. Zaciskam dolną wargę starając się nie uśmiechać – może następnym razem poproś Tracker’a, aby powiedział ci to co chcesz wiedzieć lub swoją zdzirowatą przyjaciółkę. - Ty jesteś moją zdzirowatą przyjaciółką – odpowiada Lana suchym tonem, powodując że się śmieję. Przez 25 lat życia Lany, spała tylko z dwoma facetami. Według niej oni, nie wiedzieli co robią. Zaoferowałabym im mapę z kluczem do zadowolenia kobiety. Wiem, że Lana jest ciekawa jak diabli i chce wypróbować wszystko, o czym czyta w tych książkach. Jakikolwiek facet na nią trafi i spowoduje, że Lana odrzuci swoją powłokę za którą się kryje, będzie najszczęśliwszym facetem na tej ziemi. - Musisz znaleźć więcej przyjaciół – wołam do niej, gdy wchodzę do łazienki zamykając za sobą drzwi. - Jesteś jedyną, z którą mogę sobie poradzić, dziękuję ci bardzo!- zawołała. Nie mogę jej pomóc, ale gdzie są ci wszyscy kumple z którymi przebywała, kiedy mnie nie było. Nie wspominała o nikim, a ja jestem trochę ciekawa dlaczego. Przypominam sobie, żeby ją o to zapytać. Rozbieram się i wchodzę pod prysznic. Czuję ciepłą wodę rozchodzącą się po moim ciele. Kiedy woda zaczyna się robić zimna, wychodzę z pod prysznica i wycieram się. Potem wybieram ciuchy, które włożę na mój pierwszy próbny dzień w pracy. Jeśli dostanę tą pracę. Zakładam czarne spodnie i czarną luźną koszulkę. Przypominam sobie, że Summer miała podobną. Wkładam czarne buty, nakładam trochę makijażu i wiążę włosy w kucyk. Kiedy wychodzę Lana odrywa się od swojej książki i mówi – Wyglądasz bardzo ładnie. - Dzięki – odpowiadam jej – Nie chce wyglądać zbyt zdzirowato, ani zbyt profesjonalnie. Śmieje się na moje słowa - No cóż, odniesiesz sukces. Chcesz napić się kawy, przed twoim rozpoczęciem pracy? - Brzmi dobrze. Wychodzimy z domu i wsiadamy do samochodu, który widział lepsze dni. - Potrzebuję nowego samochodu – narzeka jak zwykle. 47

- Hej, Ronald to klasyk – odpowiadam. - Ronald musi być zastąpiony – mówi. – Mieliśmy dobre chwile, nie zrozum mnie źle, ale myślę że w każdej chwili może się rozpaść. Ona się nie myli. Czas Ronalda się zbliża. Wiem też, że ona nie ma pieniędzy by go zastąpić. Matka Lany pracowała jako pielęgniarka w szpitalu. Lana była studentką w pełnym wymiarze godzin. Zaczęła swój stopień troszkę później, ponieważ jej matka chorowała. Lana zatrudniła się jako kelnerka w pełnym wymiarze godzin, ponieważ musiała zapłacić rachunki. Zasłużyła by mieć wszystko, ale niestety nie miała nic. Nigdy się na to nie skarżyła. - Mam pieniądze w banku, które dał mi Rake. Moglibyśmy za te pieniądze kupić nowe auto – proponuję, ale już wiem jaka będzie jej odpowiedź. Lana jest zarazem dumna i uparta jak osioł. - Anna dziękuję, ale wiesz że nie mogę tego zaakceptować. - odpowiada cicho. – Mam trochę pieniędzy zaoszczędzonych, nie musisz się martwić o mnie. - Wiem. – wzdycham – Ale jestem zawsze dla ciebie, bez względu na wszystko. Biorąc pod uwagę ze pieniądze Rake były na moim koncie, bo byłam zbyt uparta żeby wykorzystać pieniądze kogoś innego, mogłam zobaczyć skąd pochodzą. Jednak moje okoliczności były inne niż jej . Muzyka wybiera sobie moment by się uruchomić. Sam Smith rozbrzmiewa w aucie. - Widzisz Ronald jest dla nas czasami dobry – mówię, uśmiechając się. - Tak, ma swoje chwile.

Po moim drugim rozbitym szkle, słyszę jak Reid mruczy coś o niezgrabnym naukowcu. Jego bliźniak Ryan, po drugiej stronie śmieje się i mówi żebym się nie martwiła. Ryan jest osobą z którą łatwo się przebywa oraz jest bardzo wyluzowany. Reid jest gburowaty i trochę przerażający. Powiedziano mi, że jest wojownikiem MMA i dlatego każdy się boi z nim zadzierać. Summer przychodzi i obserwuje moje treningi. Reid zaczyna się martwić. - W weekendy robi się dosyć tłoczno – mówi. – czy będziesz mogła pracować w sobotnie wieczory? - Tak, nie ma problemu – odpowiadam jej. – W jakie inne dni będziesz mnie potrzebowała jeszcze? 48

Przechyla głowę w bok myśląc - Środy , czwartki i soboty było by doskonale. Mamy dziewczynę która zostaje na piątkowe wieczory, więc to się pokrywa. - Te dni mi pasują – odpowiadam. Przytakuje a następnie uśmiecha się - Myślę, że współpraca będzie nam się układać dobrze, Anna. - Dzięki za danie mi tej pracy wiem, że nie jestem najlepsza – mówię kiwając głową w kierunku Reida, który patrzy na mnie z nachmurzoną miną. Summer śmieję się –Właściwie powodem dlaczego on nie chciał cię zatrudnić to… Spojrzała na Reida, potem na mnie, a następnie zniżyła swój głos. - Summer ! – zawołał Reid, podchodząc i całując ją w czoło – Jestem pewny, że Anna ma robotę do wykonania. Krzyżuję ramiona wokół swojej klatki piersiowej i patrzę mu prosto w oczy nie cofając się – Dlaczego nie chciałeś mnie zatrudnić? Powiedz mi prawdę. Podnosi brew –To trochę śmiałe zagranie jak dla kobiety, która została zatrudniona jakieś trzydzieści sekund temu. Ma rację, ale nadal chcę wiedzieć co się dzieje, do diabła. Postanowiłam go sprowokować – Dobra, chyba jesteś przestraszony. - Co? – ryknął. Wzruszam ramionami – Wszystko jedno i tak mi nie powiesz. - Nie wiesz kim jestem, prawda? Czy on jest sławny czy coś? Nie mam pojęcia kim jest, wiem tylko, że jest ekstremalnie gorący, a jeszcze bardziej niegrzeczny. Gryzę swoją dolną wargę – Nie wiem, ale jeśli miałabym taką gorącą kobietę jak Summer w swoim łóżku, to byłabym o wiele mniej zmartwiona. Lana wybucha śmiechem. Reid z drugiej strony wzdycha i pociera podbródek – Wiem kim jesteś i dlatego jesteś problem. - A kim jestem? – pytam, zdezorientowana. – Nie jestem problemem. Jestem upartym obywatelem i dobrze wykształconą kobietą. Słyszę, że Summer się śmieje, ale ignoruję to. - Należysz do Wind Dragon’s. Nie graj idiotki – Reid odpowiada, krzyżując swoje ramiona wokół imponującej klatki piersiowej. 49

Moje usta otwierają się powoli – Nie należę do nikogo, dziękuję ci, kurwa, bardzo. Obserwuje mnie wyglądając na rozbawionego – Kotku, jakbyś miała wytatuowane na czole Własność Wind Dragon’s . W każdym razie chciałem zapytać, czy oni są zadowoleni, że będziesz tutaj pracować. - Wiesz o nich ? – pytam, a moje oczy rozszerzają się. Do diabła! Te miasto jest takie małe. - Oczywiście, że tak – mówi, będąc zadowolony z siebie . Reid oczywiście zna wielu ludzi. To tylko praca, więc dlaczego mieliby mieć z tym jakiś problem? Nie należą do mnie. Dupek. Reid chichocze – Nie wiesz jak działa klub prawda? To bar. Jesteś piękną kobietą. Pogłówkuj trochę. Zwężam moje oczy, ignorując jego komplement – Summer pracuje tutaj. Ona jest gorąca. Jego wargi drgają – Nikt nie dotyka Summer. Odwracam wzrok i spoglądam na Summer która się uśmiecha – I nikt mnie nie dotknie nawet jeśli mam strasznego wojownika za chłopaka. Nie martw się o mnie. - To zaborcza gromada Anna . Wiesz o tym i ja to wiem. Szczerze mówiąc nie chciałem tego dramatu, ale Summer powiedziała, że chce abyś tutaj pracowała. Dlatego zostajesz tutaj. Ale to nie jest sprawiedliwe. Potrzebuję pracy i tylko dlatego, że mój brat jest członkiem Wind Dragon’s, to nie oznacza ze mogę być dyskryminowana. Reid wzrusza ramionami – Byłem z tobą uczciwy tak jak prosiłaś. Wzdycham – Tak, masz rację. - Myślę, że mężczyźni będą się trzymać od ciebie z daleka. Jedno twoje słowo, a ten kto cię zaczepi, wypada z klubu. Po prostu nie chcę, żeby ktokolwiek próbował dostać się do ciebie, aby sprawić, że klub motocyklowy będzie wciekły. - Co masz na myśli? – pytam marszcząc brwi. - Powiedzmy, gdy ktoś chce zacząć gówno z klubem motocyklowym i zbliży się do ciebie, to wtedy to się spełni - wyjaśnia – Nie chcę żadnych dramatów w moim barze, ponieważ wtedy to się staje moim problemem. Masuję skroń czując, że zaczyna mnie boleć głowa. - Mam zamiar tylko serwować drinki. Nie martw się o rzeczy, z którymi nie mam nic do czynienia. Reid uśmiecha się – Jeżeli tak uważasz. 50

- Będzie w porządku – dodaje Summer, głaszcząc mocno ramię Reida. Reid patrzy na mnie i mówi – Lepiej, żeby tak było.

51

ROZDZIAŁ 6 Kiedy zobaczyłam, że Arrow czeka na mnie po zajęciach, ukryłam swój uśmiech. Mój dzień nagle się polepsza. - Wyciągnąłeś krótką słomkę ponownie? – pytam, podchodząc do niego uśmiechając się. Spojrzenie jakie mi posyła pozwala mi stwierdzić, że nie jest pod wrażeniem – Rake jest bardzo zabiegany, chciał żebym cię odebrał. - Gdzie on poszedł? – pytam się go, zastanawiając się dlaczego nic nie powiedział. - Sprawy klubu – Arrow odburknął, a potem pociera brodę. Kurwa, jaki on jest gorący. Jego oczy iskrzą i zwężają się. Wtedy zdaję sobie sprawę, że powiedziałam to głośno. Cholera jasna. - Miałam na myśli, że jest gorąco - wyskakuję, czyszcząc moje gardło. W rzeczywistości nie jest tak gorąco, więc to brzmi jeszcze głupiej. Spoglądam w dół, żeby nie widział moich zaczerwienionych policzków. Ostatnią rzeczą jaką potrzebuję, jest to, żeby nie widział jaki wywiera na mnie wpływ.

52

- Jesteś bardzo uprzejma Anna – odpowiada. Czy słuchać w jego głosie rozbawienie? Patrzę na niego i widzę, że tak, jego oczy tańczą. Postanowiłam odtworzyć to i wzruszam ramionami – Co? Jesteś przystojnym mężczyzną. Czy to przestępstwo podziwiać opakowanie? - Kurwa – szepcze cicho. - Co? - Było by mi łatwiej, gdybyś nie była dla mnie tak atrakcyjna. Moje brwi podnoszą się – Dlaczego? - Myślę, że naprawdę jesteś kimś, Anna. Ale ludzi, którzy są dla mnie ważni, ranię. Jeśli jesteś mądra ukryjesz to, co mogę z taką łatwością zobaczyć w twoich oczach, ponieważ skłania mnie do podjęcia tego, co oferujesz. Spoglądam w dół. Ja go chcę. Nie wiem, co widział w moich oczach, ale mogę to sobie wyobrazić . Żałuję, że moje oczy są takie wyraziste. Mój telefon wibruję więc wyciągam go z kieszeni ciesząc się tym, że mam czym się zająć. - Kto napisał do ciebie? – pyta. Moja głowa się podnosi – Przyjaciel. To był Damien chcąc spotkać się, aby się pouczyć. - Twój przyjaciel ma fiuta? Bo wtedy mamy problem – śmieje się i uśmiech wychodzi z jego prostych białych zębów. - Więc co, nie wolno mi mieć żadnych męskich przyjaciół? Nieważne, bo nawet nie chcę słyszeć tego co masz do powiedzenia – warknęłam, potrząsając głową ze zdumieniem – Daj mężczyźnie palec, a ja ci powiem co - Uczyniłaś to?- pyta – Po za tym, jestem pewien, że to facet, który ofiaruje ci się cały, krok po kroku. Czy on prawi mi seksualne podteksty? - Na razie – mówię, chcąc mieć ostatnie słowo – I nie miałabym pojęcia o żadnych krokach, ponieważ od dłuższego czasu miałam posuchę. - Jak długo? – pyta się, obserwując mnie uważnie . - Wystarczająco długo. - Hmmmm – mówi, a następnie oczyszcza gardło. - Odbiorę cię także dzisiaj wieczorem, po twojej zmianie – mówi, gdy ja nic nie mówię.

53

Wyciąga w moim kierunku swoją dużą dłoń i zabiera mi z ramienia moją ciężką torbę – Nie przypominam sobie, abym komuś mówiła o mojej pracy . Jego brązowe oczy obserwują mnie – Rake jest zdezorientowany, ponieważ masz pracę, podczas gdy on dał ci mnóstwo pieniędzy, które powinny ci starczyć na lata. - Nie chcę jego pieniędzy, chcę zarobić własne. - Uparta. - Moje usta zaciskają się – Nie jestem leniwa. Mogę sama na siebie zarobić. Tylko leniwe kobiety są pod wrażeniem bogactwa, podczas gdy ciężko pracujące, mogą iść do pracy i zarobić pieniądze. Arrow potrząsa głową – Twój brat chce ci pomóc. Odpuść mu trochę. Chryste, jesteś wrzodem na dupie. - Nie zrozum mnie źle, jestem mu wdzięczna za to. Miło jest wiedzieć, że mam pieniądze na koncie w razie czego jakbym wpakowała się w kłopoty. - Powiedziałaś o tym Rake’owi ? - Oczywiście, że mu powiedziałam – odpowiadam marszcząc brwi – To była ważna sprawa do zrobienia. - To jest bardzo ważne. Rake jest dobrym facetem. Przytakuję – Wiem. Zaufaj mi. Ja to wiem. Zrobiłabym to samo dla niego. Mam tylko nadzieję że, da mi trochę swobody. Wzrusza ramionami tak jakby to mu nie przeszkadzało w żaden sposób – Zakładaj kask na głowę. Ruszamy. Nie poruszam się. - Co? – warczy. - Nie musisz być taki niegrzeczny. Nie zagubię się, wiesz o tym – warczę podchodząc do jego motoru. - Anna, wsadzaj swój mały tyłek na mój motor. Muszę się zatrzymać po drodze, a już jestem spóźniony, więc przestań pieprzyć. – mówi cicho, a potem odwraca się do mnie. - Ja tez chce się zatrzymać – mówię. - Nie mamy czasu. - Zrobimy to – Zajmie mi to tylko godzinę. Przechyla głowę – Lepiej żeby to było, kurwa, ważne. 54

- Do diabła, jaki jest twój problem? Myślę, że wolę twoje milczenie i twoje chrząknięcia niż to, gdy jesteś dupkiem – tracąc panowanie nad sobą. Biorę moja torbę z jego ramienia. Przekładam ją sobie przez ramię – Jedź, gdzie musisz jechać. Pojadę do domu autobusem. Nie patrząc na niego, odwracam się i kieruję się w stronę przystanku. Nie ma to dla mnie znaczenia, bo nie mam problemu z podróżowaniem w autobusie. Robię trzy kroki, gdy Arrow łapie mnie za ramię i sprawia abym się zatrzymała – Rake chciał abym zabrał cię do domu, więc zabiorę. - Nie przejmuj się. - Nie kłóć się. - powiem Rake’owi, że odwiozłeś mnie do domu, więc uważaj się za wolnego od opieki nade mną. - Moglibyśmy być już w połowie drogi. Przestań marnować czas i przestań być tak cholernie uparta. Pamiętaj, że dziś wieczorem cię odwożę do domu. - Reid odwiezie mnie do domu - Powiedziałem, że zabiorę cię do domu . Przestań się wykłócać. - Nie rozumiem… - Anna – ostrzega. - W porządku. – warknęłam, zabierając jego rękę z mojego ramienia i wsiadając na jego motor. W milczeniu wręcza mi kask i wkłada swój, a potem siada na motocykl. On trzyma moją torebkę na plecach, uważam że to jest słodkie. Szkoda, że teraz jest dupkiem. Przesuwam się za nim, patrzę na jego profil i trzymam się go. Opieram się o jego ciepłe ciało, dopóki nie zdaję sobie sprawy, że to robię. Ostatnią rzeczą jakiej chcę, to zbliżyć się do tego człowieka. Kiedy jesteśmy pod domem, Arrow zsiada z motoru i ja też. - Poczekaj tutaj – mówi, a potem idzie w stronę frontowych drzwi. Rozglądam się wokół średniej klasy dzielnicy, próbując nie być ciekawa, co robi Arrow. Kiedy ładna brunetka otwiera przednie drzwi i zaprasza go do środka, dostaję swoją odpowiedź. Nie spodziewałam się, że to mnie tak bardzo zrani, ale tak jest. Przywiózł mnie ze sobą, aby móc się zobaczyć z jego pieprzoną dziewczyną? Nie wiem czy chcę tu zostać, podczas gdy on robi coś z tą dziewczyną. Zagryzam zęby i odwracam się w innym kierunku. Wyciągam swój telefon chcąc zadzwonić do Lany żeby mnie odebrała, gdy słyszę go za mną. - Jedźmy dalej – mówi, kiwając głową w kierunku motoru. To było szybkie. Unikam jego wzroku i wsiadam ponownie na motor. - Anna, gdzie teraz jedziemy? – pyta się. 55

- Do zoo- odpowiadam. Odwraca się, aby spojrzeć na mnie – Co do cholery? - Muszę znaleźć się w zoo. To jest ważne. Wzdycha. – Dobrze. Odwraca się, a ja ukrywam swój śmiech. Nie muszę być wcale dzisiaj w ogrodzie zoologicznym. Chcę się tylko podzielić częścią mnie z Arrowem. Kiedy przybywamy na miejsce, idziemy obok siebie do wejścia. Arrow wygląda groźnie, ubrany w same czarne ubrania. Ignoruje wszystko wokół, zamiast tego patrzy na mnie. - To jest to, co chcesz robić w życiu? - Moje wargi drgają – Coś w tym stylu. - Cześć Anna – woła Beth. Ona pracuje tutaj jako kasjerka zbierając bilety. - Cześć Beth. Jak się masz? – mówię idąc dalej. Jej oczy skierowane są na Arrowa – Hmm, dzień dobry, przyszedłeś tutaj poobserwować? Przytakuję. Puszcza mnie i Arrowa. Ciągnę go za jego t-shirt. prowadząc do mojego ulubionego ogrodzenia. - Przyprowadziłaś mnie tutaj, aby zobaczyć żółwia giganta? - pyta się, wpatrując się w ziemię. - Pochodzi z żółwi z Galapagos. – mówię. – Mogą żyć ponad sto lat. Nie wiem dlaczego, ale to jest moje ulubione miejsce w zoo. Patrzę na Arrowa i widzę że mnie obserwuje i uśmiecha się – Jezu powinnaś zobaczyć jak twoja twarz się rozjaśnia, gdy mówisz o tym cholernym żółwiu. - Żółw lądowy – poprawiam go. Chichocze - W porządku. Co jeszcze mi możesz o nim powiedzieć? Promiennie się uśmiecha. Będzie tutaj więcej niż godzinę.

Chciałabym powiedzieć, że byłam zaskoczona, gdy o północy weszli do Knox’s Tavern, ale nie byłam. Arrow, Irish, Tracker i Vinnie zajmują miejsce przy barze i patrzą na mnie z nadzieją. Spojrzałam na Reida, który podnosi na mnie brew. A nie mówiłam. Arrow nie przegapia naszej wymiany, obserwując najpierw mnie, a potem Reida. Po spędzeniu dwóch godzin ze mną w zoo, pomyślałam, że Arrow może swoją osłonę opuści wokół mnie na stałe, 56

przez jego zamknięte spojrzenie. Niemal odczuwam ścianę, którą postawił od naszego wyjścia. Był zabawny, uważny i ciekawy dzisiaj. Zauważyłam, że jest dobrym słuchaczem. Bawiliśmy się świetnie i cieszyliśmy się swoim towarzystwem. Przynajmniej cieszyłam się za niego. Kiedy spoglądam na Rake, widzę, że nadal mnie obserwuje. Spoglądam na Arrowa i prawie widzę moment w którym myśli, że pieprzę się z Reidem. Odwracam się od niego i przeglądam twarze innych ludzi. - Jest miliony barów, w których możecie być teraz – mówię do nich wycierając swoje dłonie ręcznikiem. Tracker uśmiecha się szeroko, a jego niebieskie oczy błyszczą – Tęskniłem za wspaniałą obsługą klienta. Dostanę piwo, Anna Bell? Swoje blond włosy ma związane w taki sposób, że nic nie mogę poradzić, że jest taki atrakcyjny – Kocham facetów, którzy mają związane włosy w taki sposób - mówię mu. Uśmiecha się – Wiedziałem, że tak będzie. - A reszta co chce zamówić? – pytam, czując na sobie wzrok Arrowa. - Whisky – mówi Arrow odwracając się i spoglądając na bar. Irish i Vinnie chcą zamówić piwo. Widziałam Irish’a raz lub dwa, ale nigdy z nim nie rozmawiałam. Jest przystojnym facetem o ciemnych włosach, oczach i bliznach, które tylko dodają mu uroku. Najpierw podaje im piwa, a potem podaję szklankę whisky Arrow’owi. - Umieść to na naszym rachunku – mówi Arrow, a następnie oczyszcza gardło – Proszę. Moje oczy błyszczą. Czy on właśnie powiedział proszę? Z powodu naszej rozmowy po południu? Przytakuje mu i uśmiecham się do niego, zanim ruszam na drugi koniec baru by obsłużyć innych klientów. Widzę, że Reid rozmawia z Arrowem, obaj śmieją się z czegoś. Kiedy wszyscy są już obsłużeni podchodzę do stolików i zbieram szkło biorąc jak najwięcej uważając, żeby nie upuścić go na podłogę. Podnoszę je i niemal biegnę do Taga, innego faceta który tu pracuje. - Potrzebujesz pomocy? – pyta się spoglądając na duży stos szkła, które trzymam. - Nie mam to. Ale dzięki – odpowiadam, uśmiechając się do niego – Ty możesz iść obsłużyć bar. Uśmiecha się chytrze – Już wydajesz rozkazy, hmmm? - Co? Zaufaj mi, nie zauważyłam jeszcze, żebym zaczęła przejmować kontrolę. – daję mu uśmieszek. Śmieje się głośno, potrząsa głową i idzie do baru. Położyłam szkło obok zlewu, a potem je uporządkowałam przed powrotem na salę. Obserwuję, jak Arrow wypija swojego drinka a jego wzrok nigdy mnie nie opuszcza. 57

- Wolny dzień w biurze? – pytam opierając moje łokcie na barze. Wzrusza ramionami – Muszę się tobą opiekować, więc pomyślałem, że będę mógł się napić drinka podczas gdy ty pracujesz. Mój uśmiech znika - Nie musisz się mną opiekować, masz mnie tylko odwieść do domu. A gdzie jest Rake? - Na zewnątrz – odpowiadam - Mówiłem ci, że on jest zabiegany. - Zabiegany z kim? – zapytałam się go, przypatrując się jak Arrow wypija swoją whisky. Moje usta nagle wydają się suche. Odwracam się do Tracker’a, dużo bezpieczniejszego terytorium – Chcesz jeszcze piwa? - Tak, proszę – odpowiada, przesuwając pustą butelkę w moją stronę. – Gdzie jest Lana dziś wieczorem? - Na randce – odpowiadam, nie spoglądając na niego. - Z kim? – pyta się szybko. – Nie wiedziałem, że z kimś się spotyka. Sięgam do lodówki i wyciągam kolejne piwo, zanim mówię - Nie była z nikim ale teraz już jest. Naprawdę nie jest z nikim. Jakiś facet chciał się z nią umówić. Ona się zmusiła do tego, by zapomnieć o Tracker’ze, ale on o tym nie musi wiedzieć. Nagle podchodzi grupa około sześciu kobiet. Tylko dwie są piękne. Widzę jak mężczyźni wokół mnie patrzą na nie. Irish mówi, że te dwie kobiety dobrze wyglądają. Jedna siada na kolanach Irish’a, a druga na kolanie Vinnie’go. Patrzę na Arrow’a i podnoszę czoło zastanawiając się, kiedy ma zamiar wyrwać jakąś dziwkę, na podobieństwo reszty towarzystwa. Kiedy Tracker sadza sobie na kolanie przeciętną blondynkę osądzam go. - Tracker - To nie twoja sprawa Anna. – wcina się Arrow. Zaciskam usta i rzucam gniewne spojrzenie na Arrowa. Nadal nie mogę ignorować tego co robi Tracker. Nawet nie lubię Allie – można by powiedzieć, że ją nienawidzę – ale jeśli już nie chcesz kobiety lub mężczyzny, to skończ z tym. Nie oszukuj. Nie ma honoru ani lojalności w kłamstwie. Po prostu nie bądź z tą osobą, jeśli nie jesteś szczęśliwy. To jest takie proste. Oddalam się od Trackera i jego nowej przyjaciółki i stoję po przeciwnej stronie baru. Robię drinki dla kilku hałaśliwych kobiet, które oddzieliły się od swojej grupy. Zaciskam zęby, gdy widzę jak jedna z nich podchodzi do Arrow’a, po kilku łykach drinka na odwagę. Krzyżuję ramiona i oglądam ten pokaz. Muszę sobie przypomnieć, że Arrow nigdy nie będzie moim mężczyzną.

58

ROZDZIAŁ 7 Ona przesuwa jego dłoń w dół jej ramienia. Wtedy zauważam, że żaden z tych facetów nie ma swojego zacięcia. Odwracam się, gdy Arrow szepcze coś do ucha tej kobiety. Nie mogę na niego patrzeć. Dlaczego muszę coś do niego czuć? Byłoby mi o wiele łatwiej, gdybym nic do niego nie czuła. Gdybym mogła go uważać za rodzinę, tak jak Trackera . - Wszystko w porządku? – pyta się Reid i staje obok mnie. Muszę unieść swoją głowę, by zobaczyć jego oczy. Ten facet jest wysoki. Może nawet jest tak wysoki jak Arrow. - Dlaczego miałoby nie być? – odpowiadam, przecierając bar aby mieć zajęte ręce. - Ponieważ nie jestem głupi – odpowiada cicho, kiwając głową do klienta, który wchodzi do środka. Patrzę na przystojną twarz Reida – To tylko zauroczenie. Może jak będę tak powtarzać, to w to uwierzę. Mówię to cicho, więc nikt inny nie słyszy – Powiesz to komuś, a zaprzeczę. Reid chichocze, a potem opanowuje się – Jesteś inteligentną dziewczyną. - I naukowcem – dodaje, uśmiechając się. – Ale gdzie idziesz z tym? 59

- I naukowcem – powtarza ze skinieniem głowy. – Nie jestem dobry w udzielaniu rad, ale Anna, jako człowiek mogę ci powiedzieć, że nie jest to dobre dla ciebie. Pytanie brzmi, co z tym zrobisz? - Z czym? - Z tym, co ci powiedziałem – mówi wyglądając na zdenerwowanego – Jesteś pewna, że jesteś naukowcem? - Jestem przekonana, że jestem dla ciebie kretynką. – strzelam. Uśmiecha się – Całkiem pozytywną, co? - Wydaje mi się, że tak. - Rozmawiałaś ze wszystkimi swoimi szefami w ten sposób? – dokucza mi. - Nie, Reid. Zachowuję swój urok tylko dla ciebie. Reid wzdycha - Byłem pewien, że tak powiesz. Przypominasz mi czasem moją siostrę, Sephie. - Sephie. Jakie to pieprzone imię? - Persephone – wyjaśnia. - Oh, czy ona tu przychodzi? Chciałabym ją poznać. Reid dotyka swojej blizny na policzku. – Czasami. Teraz jest na wakacjach, w Szkocji. Ale pewnie jak wróci to przyjdzie tutaj mnie i Rayn’a zamęczać. - Brzmi świetnie – odpowiadam natychmiast. - Myślę, że mam coś, co może cię pocieszyć. – mówi, uśmiechając się. Patrzę jak idzie do lodówki i otwiera drzwiczki. - Co? – pytam się, idąc za nim i wpatrując się w lodówkę. Były tam ustawione w szeregu butelki z sokiem jeżynowym . – Dla mnie? – pytam uśmiechając się szeroko. Kiwnął głową – Dla ciebie. - Reid – otaczam swoje ramiona wokół niego i daje mu szybki uścisk – Dziękuję ci. Nie mogę uwierzyć że pamiętałeś! Zaczyna reagować, ale zatrzymuje się, gdy nagle przed nami pojawia się Arrow. - Summer wie, że flirtujesz z innymi kobietami, gdy jej nie ma w pobliżu? – pyta się Arrow. Reid marszczy brwi – Summer wie, że nigdy tego nie robię. Nie wolno mi już rozmawiać z moimi pracownikami? 60

Daje mi spojrzenie którego nie rozumiem i odchodzi, zostawiając mnie z wściekle wyglądającym Arrowem. - Co? – pytam. - Nie lubię tego, że pracujesz tutaj – mówi rozdrażniony. - Więc? - Więc? Faceci wpatrywali się w twój tyłek i cycki przez całą noc. Jestem chory przez to. Będę rozmawiał o tym z twoim bratem, bo jestem pewny, że też mu to przeszkadza. - Nic nie mogę na to poradzić, że faceci gapią się na mnie! Spogląda na moje cycki – Może zakryjesz trochę więcej? Spoglądam na mój top który ma dekolt w kształcie litery V i jest ledwo widoczny. – Co chcesz abym nosiła? Może golf? Kiwa głową – Myślę, że to jest fantastyczny pomysł. On jest szalony. Przesuwam za ucho luźną końcówkę moich włosów i pochylam się do niego – To jest moje życie. Nie możesz mnie kontrolować. Kim jesteś dla mnie, Arrow? Przyjacielem mojego brata i moją opiekunką. Nikim więcej i nikim mniej. Jak śmiesz mi mówić co mam nosić? Ja nie ubieram się jak dziwka i nie jest nielegalnym pokazywanie odrobiny swego ciała. Przez chwilę wpatruje się we mnie, a powietrze wokół nas robi się coraz bardziej gęste. Wreszcie cofa się o krok i mówi – Wiesz co, masz rację. Widzę jak podchodzi do Trackera i coś mu mówi, a potem wychodzi z baru. Ale nie wyjeżdża sam. Chwyta panienkę stojącą przy wejściu, klepie ją w tyłek, upewniając się że wszyscy to widzą. Jestem niezdolna do maskowania mojego zranienia. Ignoruję spojrzenia innych bikerów. Czego się spodziewałam? Odepchnęłam go, a teraz poszedł pieprzyć inna kobietę. Może tak było lepiej? Może ułatwiłoby mi to zapomnienie o nim i ruszenie dalej? Zmuszam się do uśmiechu i kontynuowania serwowania drinków przez resztę nocy. Staram się wypchać z mojego umysłu Arrow’a. Nie udaje mi się to. Przez moją głowę przechodzi milion pytań i milion różnych scenariuszy. Czy zabrał ją ze sobą do klubowego domu? Czy zostanie z nim na noc? Czy teraz ją dotyka? Najwyraźniej lubię się torturować. Kiedy wybija druga w nocy, nadszedł czas bym wróciła do domu. - Chodźmy Anna Bell – odezwał się Tracker. Patrzę na Reida, który kiwa głową, więc biorę torebkę i podchodzę do Trackera. - Jestem gotowa – mówię mu. 61

- Z tobą wszystko w porządku? Możesz prowadzić? – pytam się go . Nie chcę z nim wsiadać na motor, jeśli jest pijany. - Wypiłem dwa piwa. Ze mną jest wszystko ok. Zagryzam dolną wargę, ale kiwam głową. - Masz mi coś do powiedzenia? – pyta cicho, przechylając głowę w bok. – Daj spokój Anna Bell. Nie patrz na mnie w ten sposób. - W jaki sposób? – pytam się, marszcząc brwi. - W taki sposób, jakbyś mówiła że twój pies nie żyje – mówi, pociągając delikatnie za moją kitkę. Wzruszam ramionami. - Nie tak jak ty, powstrzymałabyś się – mówi obserwując mnie. - Dobra – zaczynam. Spośród wszystkich ludzi których znam uważam, że jesteś dobrym facetem. To trochę głupie, ale najlepsze. Teraz już nie jestem tego tak pewna. Muszę ponownie ocenić tą sytuacje. Puszcza do mnie oczko – Czy nazwałaś mnie nieco głupim? Uśmiecham się do niego – Jesteś z Allie, nieprawdaż? Tracker potrząsa głową – lepiej nie mów w taki sposób do innego faceta – nie udźwignie tego gówna. Uważam, że jesteśmy szczęśliwi jako przyjaciele. Kładzie nacisk na słowo przyjaciele. Kładę głowę na jego piersi – Nie lubię oszustów. - Nie twój interes. Znasz zasady. I nie oszukuję. Nie widziałaś mojego fiuta, prawda? Uderzam go w ramię – Nie musisz być taki dosadny. - Anna, musisz przyzwyczaić się do tego gówna. Ja nie kłamię. Życie nie zawsze jest łatwe, ale takie właśnie jest, a my nie oceniamy się nawzajem. Więc, teraz nie potrzebuję twojego osądu, w porządku? Nawet nie lubisz Allie, więc dlaczego pytasz o nią? - To nie ma znaczenia, co myślę. Masz rację. To nie jest moja sprawa, aby osądzać. – odpowiadam patrząc w dół. Podnosi mój podbródek – Kocham cię jak siostrę, Anna. Tylko nie dawaj mi żadnego gówna w porządku? Nie chcę się tłumaczyć. - Więc, dlaczego tu jesteś?- pytam się go. Uśmiecha się – Ponieważ jesteś jedną z ulubionych kobiet w moim życiu. 62

Podnoszę wzrok ku niemu – Dobra, wycofuję się. Chciałam tylko… - Co? - A co, jeśli pewnego dnia ty i Lana zaczniecie się spotykać? Jego oczy rozszerzyły się – Dlatego jesteś zdenerwowana! Nie dlatego, co zrobiłem, ale ponieważ pewnego dnia mogę zrobić to Lanie. Przytakuję – Chyba tak. Sadzę, że masz standardy, które wykorzystałabym dla kogoś, kto spotyka się z moją najlepszą przyjaciółką. Nie powinnam, wiem. Pochylił się w dół i pocałował mnie w czoło – Gdybym miał kobietę równie dobrą jak Lana, kochanie, nie miałbym czego pierdolić. Obiecuję ci to. Uśmiecham się – Dzięki że mi to powiedziałeś, Tracker. - Chcesz mi powiedzieć, co się dzieje z tobą? - Co masz na myśli? - Pomiędzy tobą a Arrow’em jest jakieś spięcie. O co chodzi? Gryzę swoje wargi – Nic się pomiędzy nami nie dzieje. Czy widziałeś jak odchodzi z tą kobietą? - Tak – odpowiada. – Widziałem to. Widziałem też twoją twarz w momencie, kiedy to zrobił. Wyglądałaś na zdruzgotaną. Zakrywam twarz swoimi dłońmi – Czy ja jestem taka oczywista? Świetnie, teraz każdy wie. - zabiera dłonie z mojej twarzy- Nikt nie wie o tym. Obserwowałem cię uważnie. - Nie mów nikomu, Tracker – błagam. - Hej, nie osądzaj mnie, Anna. Tylko uważaj dobrze? - Zabieram Annę do domu – rozbrzmiewa za mną głos. Myślałam ze odszedł. Wzdycham na piersi Trackera, a potem odwracam się w stronę Arrow’a.- Wróciłeś tak szybko? Myślałam, że spędzisz noc ze swoim gościem. Zaciska usta, ale milczy . Tracker dotyka mnie z tyłu delikatnie mnie masując. Nagle poczułam się wyczerpana i chcę położyć się do swojego łóżka. - Który mnie odwozi? Czy możemy już ruszyć, proszę? Jestem zmęczona, a muszę wstać wcześnie, aby się uczyć. – mówię cicho, pocierając moje ramiona. Arrow kieruje się do przodu, przybliżając mnie do swojego ciała. Bierze moją rękę i prowadzi do swojego motoru. Żegnam się z Tracker’em, macham do Vinnie’go i Irish’a. 63

Jazda do domu jest trochę napięta, nie potrafię wskazać z jakiego powodu. Nie powinnam nic czuć do Arrow’a. A on może spać z kim chce. Nie wiem, dlaczego wrócił. Myślę, że czuje się odpowiedzialny za mnie. Mam zamiar porozmawiać z Rake’m. Powiem mu, że bardzo doceniam jego troskę o mnie, ale to gówno musi się skończyć. Nie potrzebuję grupy ludzi, którzy mnie śledzą. A jeśli chciałabym zaprosić kogoś do domu? Jestem wystarczająco dorosła, żeby robić to co chcę. Chcę, aby mnie postrzegali jako równą sobie. Jeśli Rake tego nie zaakceptuje, poproszę kogoś innego niż Arrow, aby mnie odbierał. To będzie niezręczna rozmowa. Kiedy zatrzymujemy się obok mojego domu, dziękuję mu i schodzę z motoru tak szybko jak to możliwe, ale Arrow na to nie pozwala. Ku mojemu zdziwieniu, schodzi z motoru i przyciąga mnie do siebie. Bierze kask z moich rąk, pochyla się w dół i wpatruje się w moje oczy. - Kurwa – szepcze. - Co? - To jest zły pomysł. - Co jest? – moje brwi marszczą się w zmieszaniu. Nie mogę myśleć, gdy jest tak blisko. Potem łapie mnie za szyję i dotyka moich warg. Początkowo czuję, że to jest delikatny pocałunek. Słodki pocałunek. Ale nagle pocałunek się zmienia. Czuję się przegrana. Arrow mnie całuje. Mogę powiedzieć ile razy marzyłam o tej chwili. A teraz to się dzieje. Ssąc najpierw moją górną wargę, potem dolną jego język prosi o wejście. Otwieram usta zapraszając go do siebie i dając mu wszystko czego chce. Jego palce chwytają mnie za kark . Wiedziałam, że pocałunek z nim będzie pasjonujący, głodny i chciwy. Wiedziałam to. A teraz, gdy tego spróbowałam, chcę to powtórzyć. Pocałunek skończył się dużo za wcześnie, jak na mój gust. Jego wzrok spoczął na moich ustach. Cofam się krok wstecz wstrząśnięta tym co się stało, ale on przyciąga mnie do siebie. - Muszę ci coś powiedzieć – mówi, chwytając mój nadgarstek. - Co? – szepczę, patrząc na niego. Światło księżyca pada na jego twarz, a mi się wydaje, że on szuka właściwych słów. - Nie jestem facetem dla ciebie - mówi cicho. – Nie jestem dobrym człowiekiem i nie mowię że jestem zły… ale dla ciebie tak. - Po co mnie pocałowałeś?- pytam się go. Czuję się zakłopotana gdy przyznał się że mnie lubi. Jestem wdzięczna za jego szczerość. - Musiałem cię pocałować, nawet jeśli miał być to tylko ten jeden raz – odpowiada, gdy muska mój policzek - Jestem samolubnym kutasem. 64

- Wiem że potrzebowałeś czasu. – bąkam – Czy to o to chodzi? Że byłeś w więzieniu? - Zrobiłem to, ale to nie wszystko do czego nawiązuję. Zabiłem prezydenta Wind Men MC. Czy widziałaś o tym? Chcesz być z kimś takim? Mam na dłoniach czyjąś krew, Anna . Wiedziałam, że zabił kogoś. Wiedziałam, że musiało być coś więcej, dotyczące tej historii. Może to była wojna klubów? Walka o terytorium? Coś się stało, ale nie wiem co. Wiem, że Arrow był lojalny wobec klubu. - Arrow. - To nie tylko to. Nie mam nic, aby obdarować taką kobietę jak ty, Anna. I nie lubię się czuć winny, bo chcę wypieprzyć kogoś, a widzę jak te zielone oczy wpatruję się we mnie z bólem. Nagle poczułam mieszaninę złości i zakłopotania. – Nie prosiłam cię o nic, Arrow. Pochyla swoją głowę – Nie musisz. Widzę to wszystko w twoich oczach. - A co, jeśli chce seksu? – szepczę, a moje policzki się czerwienią. - Chcesz, żeby twój brat mnie zabił? - mówi cicho, chrapliwym tonem. - Nie wiesz co mówisz. Anna zasługujesz na wszystko, co najlepsze. Ach tak, mój brat, zapomniałam o nim. - Nie chcę widzieć cię zranionej z mojego powodu. Przemoc i ból idą w parze ze mną. Nie chcę, aby cię dotknęły rozumiesz? - W porządku – mówię po kilku sekundach. – Ta konwersacja nigdy nie miała miejsca. Niech moje zielone oczy nie powstrzymają cię od tego co zechcesz zrobić następnym razem, w porządku? Odsuwam się od niego, ale zanim uruchamia swój silnik, prawie na pewno usłyszałam jak mówi – Zaufaj mi, staram się.

Jest listopad – dwa miesiące później – przystąpiłam do rutyny w moich doktoranckich studiach i staram się wymazać Arrow’a z mojego umysłu. Po długim dniu obserwacji w zoo, biorę prysznic i wkładam piżamę. Powiedziałam bratu, że będę gotować dziś na kolację danie, które matka robiła nam za każdym razem, gdy była trzeźwa. Cieszę się, że mogę spędzić trochę czasu z moim wielkim bratem. Powoli staje się bardziej otwarty wobec mnie, jakby zaczął wierzyć, że nie ucieknę, gdy zrobi coś złego. Zapuszczam muzykę podczas gotowania. Najpierw marynuję kurczaka, potem wkładam go do piekarnika a następnie gotuję warzywa i robię tłuczone ziemniaki. Uśmiecham się, gdy 65

Rake puka do drzwi – najwyraźniej nauczył się lekcji o tym, aby nie używać tego cholernego klucza. Wycierając mokre dłonie w ręcznik, pędzę do drzwi wejściowych. Nie powinnam być zaskoczona, gdy widzę w drzwiach oprócz Rake’a, Tracker’a i Arrow’a. Arrow nie zbliżał się do mnie przez ostatni miesiąc. Unikał mnie przy każdej okazji. Rake nie wspomniał, że przyprowadzi kogoś ze sobą. Na szczęście, postanowiłam ugotować większą ilość jedzenia. Gdybym wiedziała że przyjdą, zaprosiłabym Lanę. Odsuwam się, aby mogli wejść. Rake uśmiecha się i całuje mnie w czoło. Tracker robi to samo. Kiedy Arrow przechodzi przez próg, oddalam się i idę za Trackerem. Co on tu u diabła robi? - Pachnie dobrze – mówi mój brat, chwyta fotel i siada. – Następnym razem przyprowadzę Faye. Pokocha to. Świetnie, tylko tego potrzebuję, aby faceci w moim mieszkaniu nadskakiwali nad nią. - Ładnie wyglądasz – mówi Tracker, uśmiechając się na mój bawełniany top i spodnie. - Dzięki – odpowiadam mu – Kolacja nadal się gotuje. Tracker i Arrow siadają, a ja ignoruję zacięty wzrok skierowany w moją stronę. - Nie miałem pojęcia że nasza Anna Bell umie gotować – mówi Tracker do mojego brata. - Nie umiem – wstaję z krzesła – Nie bardzo. Mam na myśli, że umiem przyrządzić parę potraw i tyle jest mojego talentu. - Anna próbowała gotować dla nas gdy byliśmy dziećmi – mówi Rake, spoglądając na mnie z dumnym spojrzeniem na twarzy. – Gdyby nie ona, musielibyśmy jeść codziennie chleb. Arrow i Tracker nie reagują na jego wypowiedź, a ja zastanawiam się ile mogą wiedzieć o naszym dzieciństwie. - Chcecie piwo? – pytam się ich i zmierzam do lodówki, zanim będą mogli odpowiedzieć. Ustawiam pomiędzy nimi trzy piwa, a potem sprawdzam co z jedzeniem, podczas gdy oni rozmawiają i śmieją się pomiędzy sobą. Kiedy nagle słyszę, że ktoś puka do drzwi nie mam pojęcia kto to. Rake wstaje by zobaczyć kto to, a kiedy wraca jest z nim Dex, pseudo Sin – prezydent MC. Moje usta się otwierają, a oczy się rozszerzają. Sin i ja tak naprawdę się nie znamy. Sin rozsiada się wygodnie na fotelu . Podaję mu piwo bez żadnego słowa. Jest prawie tak samo, jakbym była w barze. Obserwuję twarze czterech mężczyzn – Który zechce powiedzieć mi, co się dzieje do cholery? Rake odpowiada – Chcemy żebyś przeniosła się do klubu.

66

- Dlaczego? – żądam odpowiedzi. Rozglądam się wokół mojego mieszkania, mojego własnego miejsca i mojej niezależności. Lubię to miejsce i nie idę nigdzie indziej. - Ponieważ będziesz tam bezpieczniejsza. – mówi łagodnie – Czuję się lepiej, wiedząc że tam jesteś. Zaciskam zęby – A ty potrzebujesz trzech osób do towarzystwa, żeby mi to powiedzieć? - Co? Nie, ci faceci byli głodni, a ja przechwalałem się na temat twojego gotowania. Część mojej agresji wyparowuje. - Cieszę się ze mogę was wszystkich nakarmić, ale nie przeprowadzę się do domu klubowego. – mówię im, a potem odwracam się i sprawdzam kurczaka w piekarniku. Kiedy zamykam piekarnik, odwracam się i staję twarzą w twarz z Sinem. Jest przystojnym mężczyzną, ładnie zbudowanym z ciemnymi włosami i oczami, które mogą cię przejrzeć. - Zostajesz z nami na kilka dni i zrobisz tak jak ja mówię – mówi spoglądając na mnie. – Prowadzimy interesy klubowe, a Rake jest nam potrzebny nie martwiący się o swoją małą, mężną siostrzyczkę. Zrozumiałaś? Otwieram usta, ale ponownie je zamykam. Rake ostrzegał mnie, bym szanowała prezydenta MC. Nie za bardzo chciałam go szanować, bo nie uczynił nic, aby zasłużyć na mój szacunek . - Ale tylko na parę dni – odpowiadam przełykając moją dumę. Jeśli jeszcze raz usłyszę słowo sprawy klubowe, mam zamiar kogoś dźgnąć. Oczy Sina stają się łagodne – Dobrze. Faye tam będzie. Będzie się tobą opiekowała. Nawet się nie znamy. To będzie skomplikowane.

67

ROZDZIAŁ 8 Obiad był olbrzymim sukcesem. Arrow przez cały posiłek był spokojny, odpowiadając na pytania jak tylko go zapytano. Udawałam że go tam nie było. Zaczęłam sprzątać, a co zaskakujące, pomagali mi wszyscy. Nawet Sin – wyglądało na to, że Faye go przeszkoliła. - Dziękuję za kolację – mówi Arrow, stając obok mnie. - Proszę bardzo – mówię, utrzymując głos jednolitym. - Jest nawet lepiej niż u mamy, sis – mówi Rake stając za mną i otaczając mnie swoimi ramionami. Przełknęłam ciężkie uczucie, po tak długim pragnieniu, wreszcie stało się to o czym marzyłam. Pocałunki na czole zaczęły się kilka tygodni temu. A teraz jeszcze to. Postęp. - Dzięki Adam – mówię cicho. – Cieszę się ze ci się podobało. - Nawet bardziej niż myślisz – mówi, a następnie patrzy na Arrow’a – Powinniśmy już wracać. Jill pewnie musi już na ciebie czekać w klubie. Jill? Kim do diabła jest Jill? Patrzę na Arrow’a, który wzdrygnął się nieco i masuje się po karku. Unikam spojrzenia na niego nie chcąc, żeby czuł się winny. On nie jest mój i może być 68

z kimkolwiek tylko chce, nawet z tą Jill. Nawet go nie znam. Myślę, że naczytałam się za dużo romansów. - Jill robi to, co chce robić. – mruczy Arrow – Nie jest moja. Rake chichocze – Słyszałem, że trzymasz się jej jak burty. - Czy to jest to co będę musiała słuchać, gdy będę w domu klubowym? Jeśli tak, to wolę zaryzykować i zostać tutaj – mówię natychmiast żałując tego co powiedziałam. Świętnie, niech zobaczy jak mnie to dotknęło. - Uspokój się – mówi Rake – Będzie miło, obiecuję. - Zdefiniuję zabawę - mówię – Dymanie i picie . Nie chcę robić żadnej z tych rzeczy. Rake oczyszcza swoje gardło nagle wyglądając niezwykle nieswojo – Możesz pic. - Dziękuję za zgodę. Marszczy brwi – O co naprawdę chodzi Anna? Wyrzucam dłonie w powietrze. Nie mogę powiedzieć o co naprawdę chodzi. To znaczy, jestem zła i zraniona faktem, że właśnie słyszałam, że Arrow ma kogoś i że będę musiała się zmierzyć z tą kobietą. Jestem zazdrosna, a myśl o Arrow’ie z inną kobietą mnie zabija. Rozsadza mnie od środka. - Nie mam wolności – mówię mu. Co też jest prawdą, ale zareagowałam zbyt mocno i wiem o tym doskonale. Sin spogląda na Rake. – Przeszedłem przez to z Faye. Daj jej trochę przestrzeni bracie. Wiem, że chcesz ją chronić jak my wszyscy, ale ona jest młoda i też musi poszaleć trochę. Uśmiecham się z wdzięcznością – Dziękuję ci Sin . – Zasłużył po prostu na mój szacunek. - Masz wolność – mówi Rake patrząc pomiędzy mnie i Sina. - Naprawdę? - Tak. – odpowiada – Chodzisz do szkoły i robisz co chcesz. Nie jestem z tobą przez cały czas. - College jest moją wolnością? – pytam poważnym tonem. – A co z mężczyznami? Napięcie wypełnia nagle całe pomieszczenie. - Jak mówiłem, nie zawsze jestem z tobą. Jesteś wolna. - Nie, nie jestem Nie mam nawet chłopaka, którego musiałabym ukrywać. 69

Nagle odzywają się trzy głosy jeden po drugim. - Kogo masz na myśli, do cholery? - Jaki facet? - Cholera. - Patrz – krzyczę – Widzisz z czym mam do czynienia? Rake wzdycha ciężko i pociera ręką po swojej twarzy . Zauważyłam, że jego przegub jest poobcierany – Jesteś moją siostrą i nawet nie myślę o tobie… - pieprzącej się ? – dodaję. Mruga – Tak to. - Cóż, jestem twoją siostrą i nie chcę wiedzieć o twoim gównie. Ale wciąż słyszę o tym wokół i nadal żyję. - Nikt nie jest dozwolony w klubie, chyba że jest bratem - mówi Sin, chwytając kolejne piwo z lodówki. - Może po prostu przyłączę się do brata – powiedziałam przypadkowo, ignorując cztery ostre spojrzenia, które natychmiast otrzymuje. - Tak się nie stanie – mówi Rake - Czemu? Twoi bracia klubowi nie są dla mnie wystarczająco dobrzy? – mówię krzyżując swoje ramiona wokół klatki piersiowej. - Nikt nie jest Anna - odpowiada Rake – Nikt nie jest dla ciebie wystarczająco dobry. Moje oczy rozszerzają się. On w to wierzy. - To wszystko przez to, co stało się z Jacobem? Musisz dać sobie z tym spokój, Adam! Nie chciał mnie skrzywdzić! Uratowałeś mnie i zawszę będę ci za to wdzięczna, ale teraz musisz mi uwierzyć, że mogę się sama obronić. Zdaję sobie sprawę, że nazywam go Adam za każdym razem, gdy emocje biorą górę nade mną. Obserwuję, jak jego twarz nabrzmiewa, a jego oczy błyszczą z gniewu – Nawet, kurwa, nie wymawiaj przy mnie tego imienia! Niech się cieszy, że oddycha, ale to tylko dzięki tobie! Ok, to był zły pomysł wspominanie o Jacobie. Atmosfera w pokoju staje się jeszcze bardziej napięta. Mała rada dla mnie, nigdy nie wspominaj Jacoba. Mężczyźni wpatrują się w siebie, ale zachowują milczenie.

70

- A co z Trackerem? – pytam wybierając go, ponieważ jest najbezpieczniejszy – Może chcę go pieprzyć? - Dzięki Anna Bell – Tracker skrzywił się. Walczę by się nie uśmiechnąć – Byłeś pierwszą osobą, o której pomyślałam. - To się nie wydarzy – Arrow kipi, wreszcie znów się odzywając – Nie, kurwa, to się nie wydarzy! Ha! On nie chce być ze mną, ale też nie pozwoli na to, abym była z kim innym. Rozglądam się pomiędzy ich odmiennymi wyrazami twarzy i przewracam oczami – Próbowałam to sobie wyobrazić. Sin spogląda na mojego brata – Jak już powiedziałem daj jej trochę wolności Rake, ona nie jest już dzieckiem. Oczy Rake’a twardnieją, ale nic się nie odzywa. - Może chcesz się przejechać do domu klubowego jeśli da ci to trochę wolności? – dodaje Tracker, zdobywając gniewne spojrzenie od Arrow’a i Rake’a. - Nie jesteś dziwka klubową, Anna – mówi Rake z zaciśniętymi zębami – Nie pozwolę na to. Położyłam dłoń na jego ramieniu – Wiem o tym! Potrząsa głową – Nie bracia. Ale zostawię w spokoju twoje randkowanie, dopóki dla ciebie będzie to dobre. Poza Arrow’em nie miałam nikogo. Moje oczy znajdują go jak mnie obserwuje, a na jego twarzy pojawił się ponury grymas. Kiwnęłam głową patrząc uważnie na Arrow’a zanim odpowiedziałam Rake’owi. – Umowa stoi. Arrow nie chciał mnie, więc co się dzieje, do diabła? Po prostu uratowałam kolejnego faceta z którym się umówiłam, od mojego brata. - Ale Anna … - dodaje mój brat – jeśli ktoś cię skrzywdzi, zginie. Boleśnie.

Pochylam się, opierając się na moich kolanach i śmiejąc się tak mocno, że muszę łapać powietrze. - Coś ominąłem? – pyta się Ryan, trzymając ogromne pudełko w dłoniach. 71

Chichoczę, kiedy patrzę na Summer, która kręci na mnie głową i zakrywa usta dłonią, aby nie wybuchnąć śmiechem. – Nic wielkiego, jak zwykle. Podnosi na nas brwi i kładzie pudełko na podłodze – To jest zwyczajne? Summer wzrusza ramionami i opiera się o bar – Stary tu jest pustka. Musimy się jakoś zabawić, więc robimy quizy. Summer przyniosła jedno z tych dziewczęcych czasopism i mieliśmy ubaw nad tym quizem miesiąca o nazwie ”czy wszyscy faceci to maminsynki”? Rake podnosi czasopismo i czyta jedno z pytań – Czy jest w porządku jeśli facet chodzi do kina na filmy, sam ? Summer patrzy na mnie i znów się śmieje. Popatrzyłam na Ryana i wzruszyłam ramionami – Co? Mówiłam tylko o tym, że kto się przejmuje tym, że facet idzie sam do kina. Wszystko jest w porządku, dopóki nie trzyma dłoni w spodniach. Ryan puszcza mi oczko, a potem zaczyna się śmiać – Jesteś całkiem inna, Anna. Moja zmiana mija szybko, a następnie Tracker już jest tutaj, żeby zabrać mnie do domu klubowego. Moje rzeczy już tam są. Podchodzę do Trackera z uśmiechem na twarzy dopóki nie widzę jego twarzy. Ma czerwone zadraśnięcie biegnące w dół jego szczęki. Wygląda to jak ślad po paznokciach. - Co zrobiłeś? – pytam, dotykając jego szczęki, by bliżej przyjrzeć się temu zadrapaniu – Zostałeś uderzony przez tę sukę? Kieruje się razem ze mną w kierunku swojego motoru zanim się odzywa – Nie przejmuj się tym. - Skoro nie chcesz uderzyć kobiety, to co mogę dla ciebie zrobić? Uśmiecha się – Dziękuję za bronienie mojego honoru, Anna, ale nie martw się o Allie. Skończyłem z nią. - Zgaduję, że nie przyjęła tego dobrze. – mówię suchym tonem. Piszczę, gdy nagle podnosi mnie i sadza na motorze – Domyślasz się dobrze. O ile zakład, że jutro znowu będą razem? Tak wygląda ich związek . Dwie osoby, które nigdy nie powinny być razem, ale trzymają się razem dla wygody. Ale hej, kim jestem, by to osądzać? W swoim życiu nie miałam nikogo. Może Tracker po prostu nie chce być sam, a Allie jest osobą która akceptuje jego styl życia i nie ma z tym żadnego problemu. Kiedy przyjeżdżamy pod dom klubowy, Arrow podchodzi do nas, by się przywitać – Hej Anna. Rozglądam się dookoła. On w tym momencie mówi do mnie?

72

- Hej Arrow – mowie trochę niepewnie. Idę z nimi, ja jestem w środku, a oni po obu stronach mnie. – Gdzie są wszyscy? - Bądź gotowa na kontynuowanie przeprowadzki – Arrow odpowiada, otwierając drzwi do mojego pokoju. Wchodzę do środka i rzucam torebkę na łóżko. - A więc, kto tu będzie? Jak może tu być bezpiecznie, kiedy nie ma nikogo, a co za tym idzie czy jest tu niebezpiecznie? - pytam. Zamyka drzwi i siada koło mnie na łóżku – Ja zostaję, a kilku z nas prowadzi poszukiwania. Potrzebna jest każda pomoc. - Dlaczego zostajesz? – pytam patrząc mu w oczy. - Tylko dlatego, bo to moja kolej. – odpowiada trochę brutalnie. - A co z niebezpieczeństwem? Przysięgam, że jeśli powiesz że to sprawa klubu, to będę krzyczeć. Wargi mu drgają - Jeśli cos idzie nie tak, to chcesz od razu wiedzieć o wszystkim. Jeśli inny MC zobaczy słabość, to skorzysta z tej okazji, by wykorzystać ją przeciwko nam . Więc my nie możemy ryzykować. Ze względu na to gdzie pracujesz, ludzie wiedzą że należysz do klubu i mogą to wykorzystać. Pamiętam, że Reid mówił coś podobnego. - Dlaczego nazywają cię Arrow? – Rozmyślam nad tym. Czy może dlatego że dobrze posługuje się łukiem i strzałą? Czy może jednak ma tatuaż w kształcie strzały? Z jakiegoś powodu potraktował to pytanie jak by było zabawne, a jego oczy błyszczały humorem. Mogę stwierdzić, że stara się nie śmiać. - Jeśli zapytasz się o to Faye to na pewno ci odpowie dlaczego. – zaczyna mówić – Ale ona jest w błędzie. - Dlaczego Faye tak sądzi ? – pytam zakładając ze będzie to coś brudnego. Czy był z Faye? W moich myślach wyobrażam sobie, że ją dusił. Uśmiecha się. – Nie ma to znaczenia, co myśli. Prawda jest znacznie mniej interesująca. - No weź! – mówię, pociągając go za ramię. - To moje nazwisko – mówi. - Arrow jest twoim nazwiskiem? Potrząsa głową – Nazywam się Arrowsmith. Killian Arrowsmith. - Masz rację, to nudne. 73

Śmieje się – Wiem. Myślę, że opowieść Faye jest o wiele bardziej twórcza. Robię notatkę w mojej głowię, aby później zapytać ją o to. - Dlaczego jesteś w tak dobrym nastroju? – pytam go, czując się podejrzanie. Myślę, że nie widziałam go kiedykolwiek tak beztroskiego, szczególnie w moim towarzystwie – Zazwyczaj jesteś w złym humorze. Wstał i wyciągnął rękę w moim kierunku – Czy nie mogę być w dobrym nastroju? Położyłam swoją dłoń w jego dużej dłoni. Zastanawiam się, czy ta cała Jill jest powodem jego nagłego szczęścia? Ta myśl natychmiast zabija mój dobry nastrój. – Co ty robisz Arrow? Przez cały ten czas trzymałeś się z dala ode mnie, a teraz nagle jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi? - Będę miał na ciebie oko przez najbliższe kilka dni. Nie utrudniaj tego. – mówi wypuszczając moją dłoń i otwierając mi drzwi. - Czy Lana też będzie bezpieczna? - Lana nie jest na niczyim radarze, ale oczywiście będzie bezpieczna – mówi cierpliwie. – Daj spokój. Faye chciała cię zobaczyć, jak tylko tu dotrzesz. - Nie znam Faye. - Wiem. Dlatego ona chce cię poznać. - Czemu? Spogląda na mnie – Bo jesteś rodziną, kochanie. Cóż, skoro tak mówi, to wcale nie brzmi to tak źle. - Będę się czuła troszkę dziwnie przebywając w jej towarzystwie – przyznaje się Arrowowi. - Dlaczego?- pyta się obserwując mnie. - Nie wiem, dlaczego – mówię tupiąc nogami. - Podaj mi prawdziwy powód, Anna. Wiesz, że możesz mi zaufać. - przymila się do mnie. Ściskam swoje dłonie – Dobrze, ale nie powtarzaj tego nikomu. - Wiesz, że nikomu nie powiem. - Znasz mojego brata lepiej niż ja. On jest w pobliżu niej. Więc to jest… Nie wiem. Nie mogę uwierzyć że powiedziałam to głośno. Oczy Arrow’a wybuchają – Twój pieprzony brat cię uwielbia. Nie przejmuj się niczym innym. Napuściłaś się na Faye. Ona będzie dla ciebie dobrym przyjacielem. Zaufaj mi. 74

Mój telefon dzwoni. Na ekranie wyświetla się numer Damiena. Arrow to widzi. - Kim jest ten cholerny Damien? – pyta się z gniewem. Przewracam oczami – Kolega ze szkoły. - Dlaczego on do ciebie wydzwania? – żąda odpowiedzi. - Skąd mam to wiedzieć? Nie odebrałam telefonu przecież. - Ty się z nim pieprzysz? – pyta się. Wydaję zduszony okrzyk – Jakie prawem mnie o to pytasz? Odwraca ode mnie wzrok. Mój telefon ponownie dzwoni. Kolejny raz Damian. To musi być ważne. Zanim wiem co zrobi Arrow bierze mój telefon do reki i odbiera – Hej! – szydzi. – Tu facet Anny. Zadzwoń ponownie, a złożę ci małą wizytę. - Arrow, co do cholery? – krzyczę próbując zabrać mój telefon od niego. – On jest przyjacielem, dupku. Będę musiała mu stawić czoła w klasie, więc bardzo ci za to dziękuję! Arrow robi krok w tył, a ja skaczę w powietrzu, próbując zabrać mój telefon z jego dłoni. - Przynajmniej teraz wie na czym stoi. – mówi z namysłem - Nigdy nie chciałam uderzyć człowieka, tak jak teraz tego chcę - szturcham go w ramię – Powodujesz, że staję się gwałtowna. On ma jeszcze czelność się śmiać – Jesteś taka, kurwa, słodka, gdy się złościsz. Wiesz o tym? Fukam na niego – Cóż, spodziewaj się, że zobaczysz mnie taką wiele razy. Uśmiecha się i oddaje mi telefon – Czekam na to. Teraz pójdźmy i zobaczmy się z Faye. Idę za nim do salonu, błyskawicznie przesyłając Damien’owi smsa, że jest mi przykro i porozmawiamy jutro w klasie. On mi nic nie odpowiada, ale spodziewałam się tego . Widział facetów, którzy odwożą mnie do domu, więc prawdopodobnie boi się. To mój jedyny przyjaciel w college’u. Arrow zatrzymuje się, więc robię to samo. To miejsce jest puste, ale Arrow woła Faye a ona wkrótce przybywa. - Cześć Anna – mówi do mnie, a następnie przytula Arrowa – Słyszałam, że będziesz z nami przez następne kilka dni. - Wygląda na to, że tak – mówię jej siadając na kanapie – Gdzie są wszyscy? Kobiety wchodzą z zapasem żywności. – Lubimy być dobrze zaopatrzeni przed izolacją. – wyjaśnia. 75

Ona jest naprawdę piękna. Poczekaj czy ona mówiła coś o izolacji? - Izolacja? – powtarzam za nią, patrząc na Arrowa i czekając na odpowiedz. - Co? – on pyta. - A co z pracą? – pytam go. Muszę chodzić do pracy! - Powiedziałem Reidowi, że nie przyjdziesz – mówi opierając się o kanapę. - Przepraszam, że co? – mówię, zaciskając dłonie w pięści. Faye wzdryga się. Wstaję z kanapy. – Ty kontrolujący sukinsynu. Nie wiedziałam, że będę dosłownie tkwić pod tym dachem nigdzie nie wychodząc! - Anna uspokój się – mówi Arrow patrząc na mnie. – To dla twojego własnego bezpieczeństwa, więc nie jest mi, kurwa, przykro i Rake’owi też raczej nie Widzę, że Faye patrzy na Arrow’a z zaciekawieniem – Mogłeś chyba ostrzec dziewczynę? Arrow strzelił jej spojrzenie – Myślisz żeby przyszła? Ona jest cholerną złośnicą. - Jak zamierzasz mnie tu dokładnie zatrzymać? – pytam go. – Nie możesz mnie obserwować 24 godziny na dobę, z tobą będącą męską dziwką i ze wszystkim innym. Zakładam, ze będą chwile, kiedy będziesz zajęty, bo twój kutas będzie spragniony. Faye zaskakuje mnie wybuchając śmiechem. - Oh, kurwa – mówi kładąc swoją dłoń na udzie. Patrzy na mnie i uśmiecha się – Nigdy nie widziałam kobiety, która oprócz mnie umieściła Arrow’a na swoim miejscu. Jesteś ze złota. Arrow nie wygląda, aby był pod wrażeniem. - Nie testuj mnie, Anna – mówi. Nie testować go? Spoglądam na Faye, kobietę którą nie przypuszczam, że będzie dla mnie sojusznikiem – Słyszałam, że jesteś dobrym wojownikiem? - Chcesz trochę poboksować? – pytam się – Muszę trochę wypuścić mojej frustracji. Uśmiecha się szeroko pokazując idealnie białe zęby – O tak. Chodźmy. - Anna – mówi Arrow ostrzegającym tonem. Ignoruję go i odchodzę. - Nie mów, że cie nie ostrzegałem – słyszę jak on mówi za mną.

76

ROZDZIAŁ 9 - Nie martw się – mówi Faye brzmiąc autentycznie – Potraktuję cię z wyrozumiałością. Uśmiechnęłam się - Nie musisz tego robić ze względu na mnie. - Wiesz, jesteśmy po raz pierwszy sami, bez nikogo więcej - mówi obserwując mnie. Odwracam się do drzwi i widzę Arrow’a stojącego w progu. Jego oczy wpatrują się we mnie. - Za wyjątkiem Arrow’a, który nas obserwuje. Odwracam się w stronę Faye i staje naprzeciwko niej i mówię – Masz rację. Nawet nie są to normalne okoliczności. Faye śmieje się – Hej, to ty jesteś tą osobą, która chciała się boksować. - Wiem. - Masz frustrację, którą musisz opanować? – pyta ze znaczącym uśmiechem. Zaciskam moje wargi – Coś w tym stylu. Kiedy ostatni raz miałam orgazm? Powinnam się tym zając i to natychmiast. - Czy możemy zacząć? – pytam, gdy Faye trochę już się rozciągnęła.

77

- Powinnyśmy. Pokaz co potrafisz, Anna. – mówi podchodząc do mnie – Jeśli chcesz się zatrzymać to powiedz mi w porządku? Kiwam głową i zbliżam się do niej. Ona uderza pierwsza, a jej cios pięścią trafia w moją szczękę. Blokuje jej ramię zanim dotrze do mnie i uderzy mnie własnym ciosem. Żadna z nas nie trafia z całą naszą mocą – to wygląda bardziej na, kto potrafi uderzyć niż, czyj będzie silniejszy cios. Ona w jakiś sposób mnie podtrzymuje, odwraca mnie i otacza swoje ramię wokół mojej szyi stosując tylko trochę nacisku. Szturcham ją w jej żołądek, który powoduje że cofa się do tyłu. Jej oczy są pełne emocji . – Myślę, że cię polubię, Anna. Uśmiecham się – Myślę, że mogę powiedzieć to samo. Śmieje się i potrząsa głową na mnie – Pozwól ze nauczę cię czegoś czego nauczyłam się w zeszłym tygodniu. Wychodzę z perspektywy, że warto się nauczyć czegoś nowego – Z przyjemnością. Dzielimy się uśmiechem. Wygląda na to, że znalazłam wspólny grunt z Faye.

Mam spocony sportowy stanik i spodnie do jogi przyklejone do mojej skóry gdy wychodzę z sali gimnastycznej domu klubowego i idę prosto do mojego pokoju, marząc o prysznicu . - Teraz rozumiem, co miał na myśli Rake, gdy mówił że jesteś twardzielką – mówi Arrow opierając się o ścianę jedną nogą . Uśmiecham się – Wiem o tym . Teraz pozwól mi przejść, muszę wziąć prysznic. Jego wzrok przemierza mnie od stóp do głów, sprawiając, że czuję się, jakby niczego nie przegapił. Kiedy jego oczy znów uderzyły w moje, widzę w nich ciepło. - Pieprzyć to – szepcze – Jesteś perfekcyjna. Podchodzi bliżej mnie ale nagle słychać jakieś głosy. Brzmi to jakby kobiety wróciły z powrotem. - Tak się cieszę, że Arrow jest jedną z osób które pozostały – słyszymy jak jedna z kobiet mówi. – Wygląda na to, że będę jedną z osób, które nie pozostaną z daleka wobec tego mężczyzny. Nie odwracam wzroku, ale staram się aby mnie to nie zabolało. Arrow sięga i obejmuje moją szczękę. - Jesteś piękna – mruknął tęsknie grubym głosem – Ale nie dla mnie.

78

- Tylko dlatego, że nie musisz się martwić i wystarczająco walczyć z tym co chcesz. odpowiadam podnosząc brodę – Teraz pozwól mi odejść. On wie co mam na myśli, ponieważ zrywa kontakt pomiędzy nami. Musi mnie wypuścić - Arrow, tu jesteś! – mówi kobieta, która podchodzi do nas. Widząc mnie, podnosi brwi i pyta się – Kim jesteś? Arrow zwraca się do niej i wzdryga się - Spieprzaj stąd, Jill. Kiwnęła głową i wycofała się stosując się do rozkazu, jak posłuszny pies. Widziałam wystarczająco dużo. Czytałam gdzieś, że największym błędem jaki może popełnić kobieta, jest zakochanie się w potencjale mężczyzny. Nie popełnię tego błędu. Będę zamknięta w domu na kilka dni z Arrowem i jego dziewczyną. Do cholery, świetnie. Unikam jego wzroku i przeciskam się obok niego, nasze ciała się dotykają, moje ramię ociera się o jego pierś. Ten mały kontakt sprawia, że chcę jęczeć. Muszę dać się przelecieć.

Faye przedstawia mnie wszystkim kobietom. Imiona i twarze są rozmyte. Jest tam Allie, rudzielec o imieniu Jess, słodka dziewczyna o imieniu Kate i oczywiście Jill. Jill jest zdaniem Faye, dziwką klubową, która trzyma się Arrow’a i tylko go obsługuje. To są jej słowa nie moje. Była tam też Clover. Piękna mała córeczka Faye i Sin’a. Księżniczka bikerów, lubię ją tak nazywać . Ona jest absolutnie urocza. Obserwowałam Sin’a i Clover razem. Jest z nią taki słodki i to sprawia że żałuję że nie dorastałam w taki sposób. Błogosławiłam to, że miałam Rake’a, ale to nie zrekompensowało mi braku ojca. Obserwowałam, jak Sin podnosi Clover na jego ramiona, jej chichot i wołanie do niego „ Tato”, sprawiło to, że tęskniłam za czymś, czego nigdy nie miałam. - Próbuję znaleźć nianię – mówi Faye, patrząc na śpiącą córkę. Zostałyśmy same i siedziałyśmy w salonie. - Klub sprawia, że jestem zajęta pracą dla nich, a Sin nie może się nią opiekować przez cały czas. W mojej głowie pojawia się pomysł. – Mogę zapytać moją najlepszą przyjaciółkę Lanę. Jest świetna z dziećmi . Jest całkowicie godna zaufania i potrzebuje pracy tak długo, jak się uczy. – odpowiadam. Faye skinęła głową - Spotkałam ją raz. Myślisz że będzie zainteresowana? - Mogę zapytać – mówię – Nie ma nikogo, komu mogłam bym bardziej ufać. Będzie milczała o gównie klubowym.

79

Faye uśmiecha się otwiera karton soku jabłkowego i popija łyk - Gówno klubowe. Niech lepiej Dex nie słyszy, jak tak mówisz. - Zapamiętam to należycie. - Więc, co się dzieje pomiędzy tobą a Arrow’em? – pyta Faye. - Nie mam pojęcia, o czym mówisz. - Naprawdę – mówi miękkim głosem. – Napięcie seksualne jest tak duże, że nawet ja to dostrzegłam. Zadławiłam się moim drinkiem , pomarańcza i wódka zaczęła kapać po mojej brodzie. - Jest seksowny – mówi. - Arrow to Arrow – mówię wzdychając. - Kocham go jakby był moim rodzonym bratem, nawet jeśli znam jego wady. Ma jednak serce ze złota i ma powód, że jest jaki jest. Kiedy go po raz pierwszy spotkałam miał ponurą stronę, ale też żartował . Interesujące, pokazałam jej gestem skinienia głowy żeby kontynuowała dalej. - Mary – szepcze – Była moja dobrą przyjaciółką i kobietą Arrowa. Mężczyźni wyruszyli na wyprawę gdy została ona zastrzelona przez inny klub MC. Moje oczy rozszerzyły się – Więc, kiedy oni mówią, że jest niebezpiecznie mamy się nie kręcić wokół nich. - Wiem o tym – W każdym razie Arrow wziął to na siebie i od tej pory jest nieszczęśliwy. Z wyjątkiem… kiedy jest obok ciebie. Podniosłam rękę – Nie interpretuj tego tak. Nie zapominajmy o Jill. - Nie mogę wiedzieć jakie ma myśli w swojej głowie, ale wiem, że od czasu Mary nie widziałam go by interesował się jakąś inną kobietą. - Za wyjątkiem seksu . Wzdrygnęła się – No cóż tak. Kiedy go widzę jak przebywa z tobą, to tak jakby oddychał bez żadnych trudności . Dobrze jest go takiego widzieć. - Więc, kochał Mary? – pytam, znając już odpowiedz na to pytanie. Przytakuje. – Nie ma nikogo, kto by nie kochał Mary. Była miła , słodka i łagodna. Jak to się stało, że związała się z takim bikerem jak Arrow, nie wiem do tej pory tego . Była na dobrej drodze w swoim życiu.

80

Nigdy nie będę mogła porównywać tego co czuł do Mary z moimi uczuciami do niego. To oczywiste, że Arrow nie jest dla mnie odpowiednim facetem. Gdybym tylko mogła powstrzymać pożądanie do niego . Jest wystarczająco źle, że spotyka się z przypadkowymi ździrami co noc – rywalizując z duchem swojej byłej dziewczyny. To nie jest coś co chce robić. Smutno mi że stracił kogoś, w rzeczywistości marzę by nadal posiadał Mary. Arrow zasługuje na szczęście . Chciałabym tego dla niego. - Dlaczego mi o tym mówisz?- pytam ją. Wykręca swoje ręce – Myślę, że będziesz dla niego dobra. Myślę, że on cię chce, ale walczy z tym. On pozwala by jego przeszłość przysłaniała jego przyszłość. Nie będzie nigdy szczęśliwy, jeśli będzie miał poczucie winy które cały czas posiada po śmierci Mary. Dlaczego czuję się winna, muszę się nad tym zastanowić. To nie była jego wina. Jego styl życia jest niebezpieczny i jestem pewna, że Mary wiedziała o tym. Widziałam ludzi takich jak Arrow, którzy czuli się winni . Prawdopodobnie ma w swojej głowie mnóstwo gówna z którym walczy. - Dlaczego nazywają go Arrow? – pytam się zmieniając temat. Nie muszę zastanawiać się jak działa umysł Arrow’a. To co muszę zrobić, to zapomnieć o czymkolwiek z nim związanym. Gdyby to było takie proste. Śmieje się – Pamiętam pewnego ranka, gdy weszłam do kuchni, on tam był i robił śniadanie z nagim tyłkiem . Byłam przerażona. Odwrócił się do mnie uśmiechnął się i w ogóle się nie wstydził swojej nagości. Potem spojrzałam w dół i zobaczyłam jego… Zarumieniła się - Penisa – dodaje. - Tak - mówi. – Jego penis był taki ogromny. Długie , proste , grube i skierowane w moją stronę jakby wskazywało ofiarę czy coś w tym stylu. - Jak szczała – przypuszczam - Tak – chichocze – Jak szczała. Obje wybuchamy śmiechem - Co jest takiego śmiesznego ? – pyta się Arrow, wchodząc do pokoju siadając i patrząc się na nas. Mówimy w tym samym czasie – Nic. Podnosi brew na nas i mówi – Wiedziałem, że jak się poznacie, to w dwójkę razem będziecie kłopotem.

81

- Kłopot? Nie wiesz o czym mówisz - niewinnie odpowiada Faye, wpatrując się w swój manicure. - Właśnie mówiliśmy o… Faye podnosi wzrok na mnie i znów zaczynamy się śmiać. Arrow potrząsa głową – Dokończ to teraz. Otrzeźwiałam – Faye własnie powiedziała mi, dlaczego uważa, że wszyscy do ciebie mówią Arrow. Spoglądam w dół na jego przyrodzenie. Zmrużył swoje oczy – Rozmawiacie o moim chuju? Faye wzdycha – Nie pozwól Dexowi by słyszał o czym rozmawiamy. - To prawda – Arrow drwi. - Właśnie opowiadałam jej historię – mówi Faye uśmiechając się – To były dobre czasy. - Anna?- Arrow warczy. Cholera, nadal gapię się na jego penisa. - Tak – odpowiadam słodko, mając niewinny wyraz twarzy. On sprawia, że chce zerwać z niego ubranie i lizać całe jego ciało centymetr po centymetrze. On się śmieje. - Co tak patrzysz, Anna? – pyta się Moje spojrzenie rzuca się w kierunku Faye, która spogląda na Arrow’a. - Nic – mamrocze. Ale to nie jest nic, to jest coś. Coś ogromnego. Jego telefon nagle dzwoni, rujnując chwilę. On natychmiast wstaje i odbiera telefon. Wychodzi z pokoju i wchodzi do sali klubowej w celu zachowania prywatności. - Czy masz pojęcie co się dzieje? – pytam szeptem. Ona wzdycha i pociera swoje czoło – Kila lat temu Arrow zabił prezydenta innego klubu MC. Sin i ich nowy prezydent wynegocjowali rozejm. Za każdym razem gdy coś się nie uda, nasi ludzie obwiniają o to Wild Men MC. - Więc co poszło tym razem źle? – pytam. 82

- Transakcja poszła źle. Dex i inni poszli tam aby załatwić i wyprostować rzeczy z drugą stroną. - Sprzedają narkotyki? – szepczę rozglądając się, aby upewnić się czy nikt nie słyszy. Potrząsa głowa – Obecnie nie. Okay. - Znam ich sprawy, ale nie mogę nic powiedzieć Anna. Jako prawnik trzymam otwarte uszy, ale buzię zamkniętą na kłodkę. Ona jest ich prawnikiem? Wiec musi wiedzieć o wszystkich ich sprawach. Wszystko o każdym członku wliczając to Rake’a. Chce zabić mojego brata, że wciągnął mnie w to gówno. Zakręcam mój włos wokół własnego palca i wzdycham cicho. Faye uśmiecha się – Nie martw się, to nic złego. Patrzę na jej twarz i zastanawiam się jak bardzo jest podekscytowana tym gdzie jest – Jak to się stało, że zostałaś starą Sina? Ona się uśmiecha – To długa historia. Dex i ja byliśmy sąsiadami kiedy dorastaliśmy. Pewnej nocy spotkaliśmy się w barze i przespaliśmy się ze sobą. Zaszłam w ciążę z Clover. Wyjechałam z miasta planując zostać samotną matką, kiedy Dex znalazł mnie i sprowadził mnie z powrotem. Przyprowadził mnie do domu klubowego, więc nagle zostałam wrzucona w ten świat, tak jak ty. - To mniej więcej wasza historia – mówię mrugając powoli, próbując wchłonąć te informacje. Kiwa głową - Szczerze mówiąc nie wiedziałam, czy Dex może mi dać to, czego potrzebowałam. Ale zakochaliśmy się i nie ma dla mnie nikogo innego . On jest tym jedynym. Zaakceptowałam ten klub razem z nim i kocham tych facetów. Teraz są moją rodziną. Wiedziałam, że jej słowa są prawdą. Byli jedną wielką, niekonwencjonalną rodziną. - Wszyscy są dobrymi facetami, mogłam to od razu stwierdzić. Są szorstcy, ale niemniej są dobrymi ludźmi. Faye uśmiecha się, a jej oczy błyszczą – Oni to oni. Nie zrozum mnie źle, nie chciałabym poznać ich złej strony. Śmieję się – Tak, zdecydowanie nie. Ale są lojalni wobec tych, o których się troszczą. Szczerze mówiąc byłam zaskoczona jak łatwo zaakceptowali mnie faceci. Przywitali mnie z otwartymi ramionami, ponieważ jestem siostrą Rake’a. Sądzę, że Sin był tą osobą, która była najbardziej ostrożna wobec mnie. 83

Faye przechyliła głowę na bok mając zamyślony wyraz twarzy - Myślę że Dex chciał by Rake nie był zraniony, jeśli postanowiłabyś że nie chcesz mieć z tym nic wspólnego. To nie jest życie dla wszystkich, wiesz o tym. Więc myślę, że był trochę ostrożny . Jako prezydent bierze rzeczy trochę poważniej, niż kiedyś. Troszczy się o każdego z braci i ma duży ciężar odpowiedzialności na swoich ramionach, pragnąc by wszyscy byli szczęśliwi. Wiedział także że Rake przyszedł z tobą i nie wiedział czy może ci zaufać w sprawach klubowych. Ale uwierz mi, teraz wie że jesteś dobrą uczciwą kobietą, że kochasz swojego brata i nigdy go nie zdradzisz. - Nigdy nie myślałam o tym w ten sposób. Ale masz rację. Nigdy nie zrobiłabym nic, aby skrzywdzić Rake’a albo ten klub. Arrow wraca do pokoju, wyglądając na wkurzonego. Jill wchodzi do salonu za nim, przesuwając się do niego. On odsuwa się od niej uderza w ścianę a potem wychodzi z pokoju. Faye i ja wymieniamy spojrzenia. - Porozmawiam z nim – mówi Jill, poprawiając włosy zanim wychodzi szukać Arrowa. - Ciemna – wzdycha Faye – Gdzie on ją do cholery znalazł? - W Toxic ? – przypuszczam, odnosząc się do jednego z popularnych strip klubów w tym mieście. Ona się śmieje – Ona nie śpi w jego pokoju, tylko z dziewczynami. - Byłaś troszkę przestraszona mną – wyrywa się Faye – Czy to tylko moja wyobraźnia? Myślałam że może mnie nie lubisz. Zagryzam wargi – Nie chodziło mi o to, że cię nie lubiłam. Byłam zazdrosna . Jej oczy rozszerzają się – Zazdrosna, o co? Pocieram policzek, zastanawiając się jak to najlepiej wytłumaczyć – To było głupie i naprawdę nie miało z tobą nic wspólnego . Tylko ty i Rake spędzaliście ze sobą dużo czasu i byliście tak blisko. Tak blisko jak ja i on powinniśmy być. Wciąż poznajemy się nawzajem, a Rake stara się mnie chronić przed wszystkimi. Jej oczy błysnęły w zrozumieniu – Twój brat kocha cię bardziej niż kogokolwiek innego. Myślę po prostu, że potrzebował trochę czasu na testy, aby stwierdzić czy będziesz się trzymała tego szalonego miejsca razem z tymi szalonymi ludźmi. Obie się śmiejemy. - Powiedział mi że nie chce byś wyjechała z domu, więc utkwił w pragnieniu, żeby pokazać ci jakim człowiekiem jest teraz i że nie chce cię wyciąć z własnego życia, jeśli zobaczysz coś, czego nie polubisz. – wyjaśnia dalej. - Powinien mnie lepiej poznać – mamroczę. 84

Faye wzrusza ramionami – Nie było cię chwilę. Czas zmienia ludzi. - Kocham mojego brata i myślę że zachowuje się trochę zaborczo – mówię, kiedy nagle uświadamiam sobie coś – Świetnie, jestem bardziej do niego podobna niż chcę to przyznać. Faye śmieje się z tego – Jako stara prezydenta dbam o wszystkich moich facetów. Myślę, że połowa już cię pokochała i mam nadzieję, że tu się zatrzymasz. Dobrze jest mieć kobietę z którą można się boksować . Uśmiecham się – Kobiety które związały się dzięki przemocy, jaka z nas świetna para. - Kobiety bikerów kochanie muszą być twarde – mówi. – Jeśli tak nie jest, skończymy będąc traktowane jak ona – pokazuje kciukiem na Jill, która puka do drzwi Arrow’a. - Spierdalaj z stąd ! – słyszymy jak Arrow wrzeszczy. Faye i ja wzdrygamy się. Jill zaczyna płakać. Taki był mój pierwszy oficjalny dzień w domu klubowym.

85

ROZDZIAŁ 10 Arrow spaceruje w pokoju gier w domu klubowym, przebiegając dłońmi włosy we frustracji. – Powinienem być tam z nimi. - Dlaczego nie jesteś? – pytam, unosząc kij bilardowy po oddanym strzale. Szydzi – Nie pozwolę, by historia się powtórzyła. Bierze łyk szkockiej. Prawię chcę mu powiedzieć, że jeśli coś by się zdarzyło, to byłby zbyt pijany, żeby zrobić coś z tym. Zamiast tego gryzę się w język. Blade, jeden z rekrutów wchodzi i szepcze coś do Arrow’a, który skinął głową. Jeszcze nie rozmawiałam z żadnym z trzech nowych rekrutów. Wydaje mi się, że oni nie są chętni by mnie poznać. - Cześć Blade – mówię, starając się być przyjazna. Blade spogląda szybko na Arrow’a, zanim kiwnął głową do mnie – Anna. Arrow zwęża oczy na niego – Nie masz nic do roboty? Patrzę z nachmurzoną miną na Arrowa i mówię szybko, zanim Blade wyjdzie z pokoju – Nie musisz być taki niegrzeczny. 86

Jego odpowiedź to nalanie sobie do szklanki jeszcze więcej szkockiej. Jill i Allie wchodzą do środka, trzymając w rękach drinki i stając po obu stronach Arrowa. Nie odrywam wzroku od Allie i mogę powiedzieć, że jest trochę wstawiona. Ale kiedy kładzie dłoń na klacie Arrow’a, mam dość. Spoglądam na Arrow’a i mówię do niego – Zdejmij dłoń tej dziwki z twojej klaty Arrow, zanim ją złamię. Spogląda na dół, jakby dopiero zobaczył że Allie go dotyka, a potem szybko wzrusza ramionami – Kurwa mać – ryknął. – Jeśli kiedykolwiek myślisz, że dotknę kobiety swojego brata, to wcale mnie nie znasz. Wynoś się z stąd! – Patrzy na Jill i szydzi – Ty też się wynoś! Oddycham z trudem gdy wychodzą, a potem robię krok, by wyjść z pokoju. - Zostań – mówi, nawet nie przejmując się spojrzeniem na mnie. Chce żebym została, ale dlaczego mówi to takim tonem? Przechodzę koło niego i idę w stronę mojego pokoju . Zamierzam zamknąć drzwi, kiedy wpycha się do środka – Nie umiesz słuchać, prawda? - Z moim słuchem jest dobrze, dziękuję za troskę . Po prostu nie rozumiem, dlaczego do diabla, muszę ciebie słuchać. Teraz idę wziąć prysznic, a potem idę spać, więc proszę cię uprzejmie, odpieprz się. Mruga do mnie, a potem jego warga zaczyna drgać. To mnie wkurza. - Naprawdę, nie widzę w tym nic zabawnego – mówię siadając na moim łóżku i spoglądając na niego. Zamiast wyjść z mojego pokoju, siada na podłodze u moich stóp – Czy odzywasz się w taki sposób, do wszystkich kobiet? Ja nawet nie lubię Allie czy Jill, ale nadal. - Większość kobiet nie rozmawia z powrotem ze mną . Myślę, że mi się to podoba, że robisz to na każdym kroku – odpowiada robiąc pauzę. – A ja nigdy z tobą w taki sposób nie rozmawiałem, Anna, więc nie rozmawiam tak z wszystkimi kobietami. Opiera głowę o materac i nie mogę się oprzeć, aby nie dotknąć jego włosów. Kiedy jęczy, masuje mu głowę i kontynuuję podróż moimi palcami po jego gęstych, silnych włosach. - Czuję się tak dobrze – mówi cicho, po czym wzdycha zadowolony. – O co ci chodzi? - Mogę ci zadać takie same pytanie – mamrocze – Jak długo zostanę tu z tobą? - Nie jestem taki zły – mówi wyciągając dłoń i kładąc ją przypadkowo na moim udzie. Moje ciało drga pod jego dotykiem i nie wiem, czy chcę czy nie chcę, by przesunął swoją rękę trochę wyżej. - Nie jesteś też dobry – mówię, wspominając naszą wcześniejszą rozmowę. 87

- Nie, chyba nie. Tej nocy będę. Nie mam pojęcia o czym mówi, ale kiedy wstaje i podnosi koc wsuwając się pod moja pościel, moje oczy rozszerzają się i mówię – Nie możesz tu spać. Ignoruje mnie, układając się wygodnie na łóżku. Kiedy siada i zdejmuje swoja koszulkę, moje usta ślinią się i decyduję się, że może jednak tu spać. Jego ciało jest perfekcyjnie wyrzeźbione, a ja dostaję podgląd na jego kaloryfer zanim wyciąga koc, aby się zakryć. Czuję, że moje sutki nabrzmiewają, nie mogę wyrwać tego obrazu z mojej głowy. Jasna cholera, on jest wspaniałym okazem. - Idź spać lub stój z otwartą buzią przez całą noc. Jeśli pozostaniesz w takiej pozycji, mogę wymyślić coś, co doprowadzi nas do popełnienia błędu. – mówi cicho. Czy to jego seksowny głos? Idę do łazienki, biorę prysznic, potem szczotkuję zęby i przebieram się w pidżamę. Kiedy wracam do pokoju Arrow jeszcze nie śpi i mnie obserwuje. Czy mogę spać obok niego? Idę na drugą stronę łóżka, podnoszę koc i wsuwam się do łóżka. - Twoje stopy są zimne – narzeka, ale przybliża mnie w stronę swoich ramion. Jak mam zasnąć, gdy jestem tak blisko niego? Całe jego ciało jest twarde jak skała. Czuję się chroniona. - Arrow – szepczę. - Spij – odpowiada, całując mnie w czoło. Robię to, co mówi.

Budzę się, czując się ciepło i bezpiecznie. Kiedy otwieram oczy, widzę te uśmiechnięte, brązowe oczy wpatrzone we mnie. Prawię krzyczę podnosząc głowę – Arrow, co do cholery? Uśmiecha się – Wyglądasz tak ładnie kiedy spisz. Małe chrapanie, które robisz, jest… - Nie chrapię! – odpowiadam z oburzeniem, odsuwając się od niego na łóżku. Widzę, że wziął już prysznic, bo jego włosy są wilgotne i czuję jego świeży zapach nawet stąd. Wciąga mnie na swoje ciało z powrotem – Tak, chrapiesz. - Ja nie chrapię. - Kochanie – mówi uśmiechając się – Robisz to. 88

- Udowodnij – proszę go, brzmiąc szczerze. Moje oczy rozszerzają się z przerażenia, kiedy mówi – Dobra – chwyta telefon z półki. - Powiedz mi, że nie zrobiłeś tego – jęczę, przewracając się i zakopując twarz w poduszkę. Ale zrobił to. Słyszę cichy chrapliwy hałas, przez telefon. Odwracam głowę na bok, żeby na niego spojrzeć. – Właśnie przekroczyłeś linię. Śmieje się, a oczy ma zamglone. – Nie chciałem nikomu tego pokazywać. - Nie chodzi o to – zaczęłam mówić starając się ukryć zakłopotanie. Kto chce faktycznie usłyszeć chrapanie? Nie ma sposobu, aby to gówno było słodkie. Proszę, niech ktoś mnie zabije. - O to chodzi. Możesz mi zaufać. Chciałem się tylko podroczyć. Zobacz, usunę to. – mówi, niezdolny ukryć swojego uśmiechu. Chwytam jego telefon aby usunąć filmik, ale zostaję przygnieciona przez jego ciało. Zanim orientuję się co chce zrobić, jego usta są na mnie i całuje mnie. Jego usta są mocne, wymagające i doskonałe. Jego wargi są pełne i miękkie a język wie co robi, gdy liże mój, smakując mnie. Smakuje pysznie, jak cukierki truskawkowe. Zatracam się w nim. Moje ramiona owijają się wokół jego szyji, wkładając w ten pocałunek wszystko, by pokazać mu bez słów, jak bardzo tego pragnęłam. Ociera się swoimi biodrami o mnie i mogę poczuć jaki jest twardy, rozmiar penisa, o którym wspominała mi Faye. Jest wielki i taki ciężki. Podnoszę swoje biodra, chcąc być bliżej niego. Arrow nagle podnosi swoją głowę, odsuwając swoje usta i ignorując mój protest. Spogląda na mnie obserwując mnie łagodnymi i spokojnymi oczami. Połyka ślinę, a jego gardło działa jak jego wzrok, który spoczywa na moich wargach. Wydobywam delikatny mrukliwy hałas i chwytam go za brodę, chcąc by dalej mnie całował. Chcę więcej tego, co mi dał. Wiedziałam, że ma tak wiele to zaoferowania i chciałam tego. Chcę wszystkiego, co ma do zaoferowania. W tym momencie nic innego nie ma znaczenia. - Słodka Anna – mruczy, a jego oczy są cały czas wpatrzone w moje wargi. - Arrow. - Wiem – mówi, a dwa słowa, które wypowiedział brzmiały jakby nie chciał ich wypowiedzieć – Kurwa, nie powinienem cię całować. Jestem samolubny, po prostu chciałem poznać twój smak. 89

Tylko mój smak? Czy to oznacza, że to się więcej nie powtórzy? Nie lubię tego .Ani trochę. On myśli, że jest samolubny ale ja chcę, żeby był. Chcę krzyczeć na niego. Nie obchodzi mnie to. Dla mnie samolubnym jest to, by trzymać się ode mnie z daleka po takim pocałunku. - Arrow. - Kurwa – Delikatnie odsuwa się ode mnie. Jego palec wskazujący delikatnie przeciąga się po moim policzku. Jego dotyk jest tak miękki, że na mojej skórze pojawia się gęsia skórka. Potem opuszcza swoją dłoń i wstaje z łóżka. Stoi obok mnie i wpatruje się we mnie, a na jego twarzy gości niezdecydowanie. Jeśli chodzi o mnie, to czuje się zdezorientowana. Dlaczego odsunął się ode mnie? Nie jestem ekspertem w miłości, ale nie sądzę, że takie połączenia pojawiają się każdego dnia. Nigdy nie doświadczyłam tego. Ale Arrow jest starszy ode mnie i na pewno kiedyś kochał. Wiedziałam, że mnie nie kocha, ale na pewno czuje pożądanie w stosunku do mnie. Patrzę na niego jak w zwolnionym tempie, wychodzi z mojego pokoju zamykając ze sobą drzwi. Patrzę na te drzwi i nie czuję, ile upływa czasu. Czuję się zraniona, samotna i sfrustrowana jak diabli, a to nie jest dobre połączenie. Po co dalej zagłębiać się w to, gdy wiem co się stanie? Oboje wiemy, że po między nami nic nie może się wydarzyć, wiec dlaczego nadal gramy w tą grę? Biorę długi prysznic, ignorując moje potrzebujące ciało. Doprowadzenie się do orgazmu nie zaspokoi mnie tak dobrze, jak Arrow mógł. Więc, mimo że kusi mnie, aby to zrobić, nie robię tego. Zamiast tego myję zęby i przygotowuję się na resztę dnia cały czas myśląc o Arrow’ie. Jak tak mógł po prostu odejść? Wiem, że nie potrafiłabym tego zrobić z taką łatwością jak on. Czy on nie chce mnie tak bardzo, jak ja go chcę? Gniew podejmuje za mnie kolejną decyzję. Wychodzę z pokoju w poszukiwaniu Arrow’a. Potrzebuję wyjaśnienia tego, co się stało. Zatrzymuję się przy drzwiach jego pokoju i zamierzam zapukać, gdy nagle otwierają się drzwi i wychodzi przez nie zadowolona z siebie Jill. Wstrzymuję oddech i staram się nie spuścić w dół mojej głowy. - Może być trochę zmęczony – mruczy tak, abym tylko ja ją usłyszała. Patrzę za nią i widzę jak Arrow wychodzi z łazienki, goły . W tym momencie jego ciało nie robi na mnie wrażenia. Czuję tylko ból i gniew. Jak on śmiał postąpić w taki sposób. Daję mu spojrzenie, które pokazuje mu dokładnie, co myślę o nim teraz. Wzdryga się – Anna – mówi wyciągając rękę do mnie. Ale ja z tym skończyłam. Odwracam się i ruszam w poszukiwaniu rozproszenia. Kiedy go nie znajduję, wściekam się. 90

Kiedy Arrow nie podąża za mną, decyduję się, że nie potrzebuję wcale tego gówna. Nie muszę tu zostawać w klubie, który nie jest dla mnie, z ludźmi, którzy troszczą się o mnie tylko dlatego że jestem siostrą Rake’a. Nie potrzebuję tego. Na pewno, do diabła, nie zostanę tutaj. Wychodzę na zewnątrz, a kiedy nikogo nie widzę, uśmiecham się do siebie. Wszyscy jeszcze muszą spać, za wyjątkiem Jill, oczywiście. Kto by zgadnął, że dziwki tak wcześnie wstają? Odwracając wzrok na wyjście, idę żwawo, aż dochodzę do ogrodzenia. Pamiętam, aby zablokować to po moim wyjściu na ulicę, aby nikt inny nie mógł wejść. W żaden sposób, nie narażałabym nikogo na niebezpieczeństwo. Idę ulicą, aż dochodzę do głównej, wyjmuję telefon z moich jeansów i wybieram numer do Lany. - Uciekałam i chcę, abyś mnie odebrała – mówię do telefonu. Pisałam smsy do niej, aby zaktualizować jej wszystko, co u mnie się działo. Więc ona wie, gdzie jestem i dlaczego. - Napisz mi nazwę ulicy, na której jesteś. - Dobra, na razie. Piszę smsa z nazwą ulicy do Lany i klikam wyślij. Trzymam telefon w mojej dłoni i patrzę w górę na słonce na niebie. Jest piękny dzień, a wolność nigdy nie była słodsza. Kto potrzebuje Arrow’a? To była moja ostania myśl, zanim wszystko stało się czarne.

91

ROZDZIAŁ 11 Zbudziłam się zdezorientowana, moje ciało leżało na miękkim materacu, a moje nadgarstki przywiązane były do siebie, nad moją głową. Gdzie ja jestem? Moje oczy unoszą się na sufit. Co się stało? Ktoś przeczyszcza sobie gardło, moje ciało nagle zastyga a moje serce wali jak szalone. Powoli patrzę się w odległą stronę pokoju, gdzie stoi człowiek i opiera się o ścianę. Nigdy go nie widziałam na oczy. Nie wiem, co chce ode mnie, ale wiem, że znalazłam się tarapatach. Dlaczego postąpiłam tak głupio? Złość nie pozwoliła mi na logiczne myślenie. A teraz mam przejebane. - Dzień dobry, słońce – mówi, mężczyzna z uśmiechem. Otwieram usta, aby krzyknąć ale szybciej niż błyskawica, on jest na mnie, zakrywa moje usta ręką – Nie skrzywdzę cię, ok.? Przytakuję. Czy w takich sytuacjach nie mówią tak zawsze? Ja mogę w to zagrać? Nie wiem. Muszę być ostrożna w takiej sytuacji, ponieważ wiem, że jeśli wykonam jakiś niewłaściwy krok, poniosę tego konsekwencje. Zabiera swoją dłoń z moich ust. – Nie skrzywdzę cię, obiecuję. – przymila się do mnie. 92

No tak, jakbym mu wierzyła. - Guz z tyłu mojej głowy wskazuje na coś innego – wyksztusiłam z trudem. Moje usta są suche i czuję, jakbym nie piła wody przez długi czas. – Kim jesteś? Czego ode mnie chcesz? Stoi tam obserwując mnie – Wind Dragon’s wysłało przesyłkę na północ, którą próbowaliśmy przechwycić. Dwóch moich ludzi zostało schwytanych. Ty moja droga, jesteś wszystkim czego potrzebuję, aby upewnić się, że moi ludzie wyjdą z tego żywo. Kąsam wnętrze mojego policzka. Co miał na myśli mówiąc, że jestem wszystkim czego potrzebuje? Zamierza mnie sprzedać czy raczej zrobić mi cos? - Co masz zamiar zrobić ze mną? – pytam cicho, a moja dolna wargą drży lekko. Przechyla głowę na bok obserwując mnie z intensywnym wyrazem twarzy – Nic ci się nie stanie, Anna, dopóki będziesz się mnie słuchała. - Co było w przesyłce? – pytam cicho, chcąc nauczyć się o MC tego, co nie wiedziałam. Żałuję jednak słów które przed chwilą powiedziałam. Naprawdę, nie muszę teraz rozgniewać tego człowieka zadając pytania, na które nie powinnam poznać odpowiedzi. Ale mam szczęście, mężczyzna tylko się uśmiecha i patrzy na mnie z rozbawieniem – Nie zamartwiaj się niczym w swojej małej główce. - Mający się za lepszego drań – mamrocząc pokazuję mu niezadowolenie, poprzez wyraz mojej twarzy – Wiesz, nie wyglądasz jak porywacz, obraźliwy dupku. Jest naprawdę przystojny. Wysoki, szczupły i pokryty tatuażami, ma kudłato-blond włosy i krystalicznie zielone oczy. Mruknął – Nie porwałem cię i powiedziałem ci przecież, że cię nie skrzywdzę. Brzmi szczerze. Dlaczego nie chce mnie skrzywdzić? Tylko dlatego, że jestem kobietą. Nie sądzę, żeby miało to znaczenie, skoro nie mieli problemu, by zabić Mary. - Jesteś z Wild Men MC, prawda? – podejmuję ryzyko, pytając. Nie ma na sobie znaku, tylko ciemne jeansy i białą koszulkę podwiniętą przy rękawach. Kiwa głową, a jego oczy ciemnieją – Widzę, że nasza reputacja wyprzedza nas. W sposób jaki mówi sprawia, że wydaje mi się, że nie jest to dobra rzecz i mam rację. - Jeśli rozwiążę cię, czy będziesz robiła mi problemy? – Pyta się i patrzy na moje związane ręce.- Są tu inni faceci, a ja mogę cię zapewnić, że żaden z nich nie jest, tak miły jak ja. - Będę grzeczna – odpowiadam – Czy możesz odwiązać mnie? Sznur wbija mi się w nadgarstki.

93

Szybko wstaje i rozcina więzy. Rozważam, czy nie kopnąć go w jaja, ale muszę najpierw zbadać sytuację. Jeśli są tu inni faceci, nie mam szans na ucieknięcie z stąd. Nie mam też pojęcia, w jaki sposób mogę uciec. Postanowiłam dać sobie troszkę czasu na przemyślenie sytuacji. – Czy mogę poprosić o troszkę wody? Kiwa głową i wychodzi z pokoju, po czym wraca z butelką wody i lekami przeciwbólowymi. - Dzięki – mówię biorąc od niego obie rzeczy. – Więc, kto mnie uderzył, powodując możliwy wstrząs mózgu? Jego wargi drgają – To była robota Ranger’a. Ci faceci dają sobie głupie ksywki. – A jaką ty masz ksywkę? – pytam. Na jego twarzy pojawia się dziwny wyraz zanim się do mnie odzywa – Nazywaj mnie Talonem. Przechyla głowę w bok – Spodziewałem się histerycznego krzyku, albo chociaż płaczu. - Wiec, powinieneś porwać słabszą kobietę. Śmieje się i wskazuje na drzwi po lewej stronie – Łazienka jest tam. Nie myśl o próbie ucieczki, Anna, bo będziesz tego żałować. Wraz z tym ostrzeżeniem opuszcza pomieszczenie i zamyka za sobą drzwi. Sprawdzam łazienkę i nie mogę niczego użyć jako broni. Tam nie ma nawet lustra. Sprawia to, że zaczynam myśleć, że jest to pokój, w którym trzymali wszystkich swoich więźniów. Teraz kiedy Talon opuścił pokój, pozwalam sobie na przerażenie. Rake przyjdzie po mnie, wiem o tym. Mam tylko nadzieję że to nastąpi wkrótce. Mój brzuch burczy. Siedząc na łóżku opierając się o wezgłowie, czuję się bezradna. Nie lubię czuć się bezradna. Moje spojrzenie rzuca się po pokoju szukając czegoś, co może mi pomóc. Kiedy Talon mówi że nie skrzywdzi mnie, wierzę mu. To jak się czuję godzinę później, gdy Talon wchodzi z dużą torbą z jedzeniem. - Pomyślałem, że możesz być głodna – mówi, dając mi mały uśmiech. - Czy jesteś prezydentem? – wyrywa mi się, chcąc wiedzieć dlaczego jest tu tylko on, sam ze mną i nikt więcej. - Jestem vice prezydentem – mówi gryząc dolną wargę – Mój tata był prezydentem, zanim został zabity. - Oh, rodzinny biznes, co? – mówię, nie wiedząc jak zareagować na to. Chwytam torbę i otwieram ją wpatrując się w burgera i frytki – Więc, kiedy będę mogła z stąd wyjść?

94

Jego oczy ciemnieją – Powiedziano im, że mamy cię. Szaleją jak się podziewaliśmy. Pomyślałem ze trochę ich podenerwujemy, więc powiedziałem im że jutro spotkamy się z nimi i możemy po handlować. Myślę o tym co powiedział – To oznacza że zostawisz tam dłużej swoich facetów, niż to konieczne. Wraca do miejsca gdzie stał, gdy po raz pierwszy go ujrzałam – Przeżyją. - Czy kluby zawsze używają swoich kobiet przeciwko sobie? – nie mogę przestać o tym myśleć. To nie jest świat w którym chciałabym żyć, ale nie mam wyboru. Nie wydawało mi się to sprawiedliwe, że miałam być użyta jako karta przetargowa w świecie, do którego nie należałam. Miesień wyznacza się na jego szczęce – Ty nie znasz tak dobrze klubu, prawda? Potrząsam głową – Ani trochę. Słyszałam o Mary, która została zabita. Talon odwraca wzrok – Faceci zrobili to wbrew rozkazowi ich prezydenta. Postąpili wbrew reguł, a nasz klub ucierpiał na tym. Mój ojciec nigdy nie chciał by niewinna kobieta została skrzywdzona - nie był taki – choć to jest nasz ciężar, który musimy unieść. - Co się stało z tymi mężczyznami? – pytam się. Talon zaciska pieści – Wszyscy są martwi. Ojciec też zmarł z powodu nich. Gdyby nie zostali zabici zrobił by to sam. - To byli twoi bracia klubowi? – pytam podnosząc brew. - Zdradzili nas – mówi – Teraz jedz, musisz być głodna.

Wstaję i jestem przerażona ze zasnęłam w tym obcym mi miejscu. Jestem sama w tym pokoju. Podchodzę do drzwi i próbuję je otworzyć, ale są zamknięte . Oczywiście nie jestem z tego faktu zadowolona, ale nikt przynajmniej nie próbuje mnie skrzywdzić. Korzystam z łazienki jak najszybciej mogę, wracam do pokoju i siadam na łóżku. Z niczym innym do roboty mój umysł zaczyna rozmyślać o różnych scenariuszach. Gdzie jest Rake? Mam nadzieje że z nim wszystko w porządku i nie martwi się o mnie. Musi myśleć, że robią mi niewiadomo co. Gdzie jest Arrow? Jak zareagował na to co mi się stało? Prawdopodobnie jest w łóżku z Jill. Drzwi otwierają się skrzypiąc i Talon wchodzi z innym facetem wyglądającym strasznie. - Idziemy na spotkanie – mówi Talon wyciągając do mnie rękę. Z wahaniem przyjmuje to i spoglądam na drugiego faceta 95

- Niech zgadnę jesteś Rangerem? – pytam przełykając ślinę. Ubrany jest w samą skórę. Jest masywnym facetem o sprytnych ciemnych oczach i irokezie. Śmieje się ze mnie i wzrusza ramionami – Nie kochanie, nie jestem Ranger’em. Jestem Slice. - Slice – powtarzam – nawet nie chce wiedzieć, dlaczego tak cię nazywają. - I tak ci nie powiem – odpowiada gładko. Z facetami po moich bokach wychodzę z pokoju i rozglądam się po miejscu, gdzie się znajduję. Ich klubowy dom różni się od naszego. Mniej domowo dla jednego i mniej czysto dla innego. Faceci siedzą przy stole, piją i prowadzą dyskusje. Wiem, że jest rano, ale nie wiem dokładnie, która godzina jest. - Cóż, co my tutaj mamy? – jeden mężczyzna nuci, a wszyscy odwracają aby na mnie spojrzeć. Talon ignoruje ich i wprowadza mnie do garażu, gdzie prowadzi mnie do drogiego, czarnego auta z napędem na cztery koła. Otwiera dla mnie drzwi, czeka aż wsiądę do auta, ale waha się gdy ma zamknąć drzwi. - Anna – mówi cicho – Czy było ci tu dobrze? Czy traktowano cię dobrze? Moje brwi poruszają się zastanawiając się, dlaczego w ogóle się martwi - Było dla mnie w porządku. Kiwa głową będąc najwyraźniej zadowolony – To dobrze. Zamyka drzwi pozostawiając mnie jeszcze bardziej zdezorientowaną. Slice siada na fotel pasażera obok mnie i Talon rusza. Powietrze pomiędzy dwoma facetami jest napięte, najwyraźniej oczekują na spotkanie twarzą w twarz z Wild Dragon”s. Czy myślą, że to spotkanie upłynie z łatwością? A może obawiają się ze coś się zdarzy? - Dokąd jedziemy? – pytam, łamiąc milczenie panujące w samochodzie i patrzę się na nich. - W bezpieczne miejsce – odpowiada Talon, palcami ściskając kierownicę. Nie martw się, będziesz bezpieczna z bratem, zanim się obejrzysz. - Jakim sposobem wszyscy wiedzą tyle o mnie?- pytam się go marszcząc brwi. To jest trochę dziwne. Czy jestem łatwym celem? Wcale mi się to nie podoba. - Pracujesz w jednym z najbardziej popularnych barów w mieście, a klub pilnuje cię przez cały czas. Każdy wie kim jesteś – mówi sucho Slice. – Nie wiem, dlaczego jesteś na tyle głupia by chodzić samotnie po ulicy. Skopałbym ci tyłek, gdybyś była moją siostrą. - Cóż, na szczęście nie jestem – warczę – Nie jestem członkiem klubu, żyję własnym życiem. Pracuję w barze. Chodzę do szkoły. Jestem pieprzonym naukowcem. Nie myślałam, ze ktoś może mi coś zrobić, ponieważ moim jedynym przestępstwem jest powiązanie z Rake. 96

Faceci nic nie mówią na mój wybuch. – Powinnaś słuchać się swojego brata. Inni faceci mogą nie być tacy mili jak ja. Moje oczy zwężają się – Może powinnam wrócić na drugą stronę kraju i żyć spokojnym życiem z dala od apodyktycznych dupków. Slice chichocze z denerwującym brzmieniem – Kochanie, oba kluby mają sekcje tam. Nie możesz uciekać bez względu na to wszystko, co się dzieje. Jeśli uważasz, że twój brat nie przyglądał ci się gdy wyjechałaś, to jesteś głupim naukowcem. Mrugam. Nigdy nawet nie przyszło mi do głowy że Rake mógł mieć na mnie oko, gdy mieszkałam po drugiej stronie kraju, ale to brzmi jakby to robił. Pocieram czoło. – Wyjadę gdzieś daleko. Może do Szkocji? A co myślicie o Irlandii? Słyszałam ze Galway jest pięknym miejscem do odwiedzenia o tej porze roku. - Przymknij się – żąda Slice, gdy wjeżdżamy do magazynu. - To jest to miejsce? – pytam się przyklejając twarz do okna. Jest to duża ciemna i pusta przestrzeń w środku pustkowia. Idealne miejsce dla takich spraw jak ta. - Cicho, Anna – mówi Talon rozglądając się po magazynie. Podążam za jego wzrokiem. Gdzie są mężczyźni? Na moich ramionach pojawia się gęsią skórka, gdy czekam aż coś się wydarzy. I wtedy jeden po drugim z ciemności pojawiają się . Najpierw widzę Arrow’a, potem Rake’a. Tracker i Sin wychodzą z cienia. Wyglądają na wkurzonych. Śmiertelnie wkurzonych. Moje spojrzenie dotyka Arrow’a, którego postawa jest sztywna, a jego pieści zaciskają się po jego bokach. Wind Dragon’s kroczą do samochodu jak zjednoczona jednostka przez ich wściekłość. Co mam zrobić? Czy mam wyskoczyć z auta? Talon i Slice wychodzą z auta w tym samym czasie, a Slice otwiera drzwi po mojej stronie i wyciąga mnie z auta, nie tak delikatnie jak Talon. Daję mu brudne spojrzenie, którego nie widzi . Potem odwracam się, a moje spojrzenie łączy się z Arrow’em. Jego wzrok przeszywa mnie od stóp do głów, szukając jakiś obrażeń. Jego usta są ściśnięte a oczy zwężone, ale czujne. Wygląda imponująco i jest gotowy do morderstwa. Cóż, może nie powinnam z tego żartować, gdy wiem do czego jest zdolny. - Gdzie są moi ludzie? – pyta Talon zaciskając żeby – Powiedziałeś że tu będą. Rozglądam się i czuję, że coś się stanie. Ponieważ nie ma tu dwóch facetów, których mieli wydać.

97

ROZDZIAŁ 12 - Czy wszystko w porządku ? – pyta się brat, robiąc krok bliżej mnie – Anna, odpowiedz! Panikuje, więc szybko odpowiadam – W porządku, nic mi nie zrobili. - Zapłacisz za to, że ją dotknąłeś – wyrywa się Arrow, a ja podnoszę brwi. Jak miło że o mnie dba. Wzdrygam się. Są teraz ważniejsze rzeczy, o które muszę się martwić niż moja niespełniona miłość i fakt, że Arrow pieprzy Jill, zamiast mnie. Uścisk dłoni Talona na moim ramieniu robi się mocniejszy, powoduje to, że przestaję rozmyślać. - Talon, przestań to mnie boli – mówię cicho, a on natychmiast puszcza moje ramię. - Gdzie oni są?- żąda odpowiedzi Slice – Czy Wind Dragon’s nie dotrzymują słowa? - W furgonetce – odpowiada Sin, kiwając głową w stronę furgonetki zaparkowanej w kącie. Niech Anna podejdzie do nas, a ty możesz iść i wziąć ich sobie. Zawsze dotrzymujemy słowa. W ten sposób wszyscy wychodzą bez szkody. Chcieli kontrolować sytuację. Dotrzymali swojego słowa, a także chcieli zapewnienia że wrócę dzisiaj do nich. To był inteligentny plan. - Są ranni? – pyta Talon, wpatrując się w furgonetkę. 98

Sin uśmiecha się pokazując wszystkie zęby – Mogą być trochę pobici, ale żyją. Talon delikatnie naciska na moje plecy pokazując mi w ciszy, że mogę iść. Robię jeden krok, potem drugi. - Anna – łagodnie mówi Rake i patrzy na niego. Uciekam do niego, owijam ramiona wokół niego i wreszcie czuję się bezpieczna. - Jezu, przeraziłaś mnie na śmierć . Przepraszam cię, Anna. – Rake szepcze mi do ucha. Zamykam oczy i po prostu się jego trzymam. Talon i Slice zabierają swoich ludzi i umieszczają ich w swoim samochodzie. - Uważaj komu ufasz Anna- woła Talon i posyła mi przepraszające spojrzenie, zanim wsiada do auta i odjeżdża. Mam uważać komu ufam? O czym on, do cholery, mówi? Nie martwię się na razie o swoją przyszłość, bo teraz jestem tam, gdzie chcę, w ramionach mojego brata, bezpieczna i niedotykalna przez nikogo. - Chodź. Zabierzemy cię do domu, moja mała wojownicza księżniczko. – mówi mój brat, prowadząc mnie do furgonetki. Arrow podchodzi do mnie blokując mi drogę. On ma ranę na wardze . Wyciąga do mnie rękę, ale w ostatniej chwili wycofuje się. Przeklina, a potem robi kolejny krok bliżej mnie, prawie mnie dotykając. Czuję ciepło jego ciała i zapach. Wciąż stoję nic nie mówiąc ani się nie ruszając. Tylko patrzę. - Co ty, do cholery, myślałaś? – szepcze gniewnie. Jego dłonie dotykają mojego policzka. Moje całe ciało drży na jego dotyk. - Cholera, do diabła, Anna! Emocje w jego oczach zabijają mnie. Ból wyryty w jego oczach wygląda źle, na jego zwykle stoickich emocjach. - Przepraszam – szepcze – To była moja wina. Nigdy nie powinnam uciekać. - Niech jej będzie – Rake mówi, odciągając mnie od Arrow’a i sadzając mnie na tył furgonetki. Jazda do domu jest cicha, napięta i sztywna. Mogę powiedzieć też, że wszyscy są źli na mnie, ale też uradowani, że jestem bezpieczna. Zastanawiam się, które emocje wygrają w końcu. Biorąc pod uwagę męskie tendencje alfa, oddam głos, że gniew. Wkrótce dowiaduję się, że miałam rację. Kiedy byliśmy bezpiecznie w klubie, zaczęli krzyczeć. To było to na co zasłużyłam, ale to nie znaczyło, że mi się to podobało. Musiałam jednak wysłuchać co mają mi do powiedzenia. Jest mi tak cholernie przykro i tak im powiedziałam. Wiem, że to nie naprawiło niczego, ale chciałam by wiedzieli że nauczyłam się cennej lekcji. Zawsze mówiłam że nie jestem już dzieckiem, gdy Rake mnie tak traktował, ale dziś zachowałam się jakbym nim nadal była. Czułam się jak gówno. 99

- Dlaczego, do diabła, po prostu wyszłaś, gdy powiedzieliśmy ci że nie jest bezpiecznie? – pyta Rake – Myślę, że straciłem dziesięć lat mojego życia! Jezu, Anna! Jeśli ci się coś stało… - Jest w porządku. Nie zrobili mi krzywdy. Wiem, że schrzaniłam to i przepraszam za to, dobrze? Wiem, że wszystko to moja wina. Ale chcę teraz iść spać. Chcę się wypłakać, ale nie chcę, aby ktoś był tego świadkiem. Patrzę na Arrow’a, który wpatruje się we mnie z zagubioną miną. - Kto cię uderzył? – pytam cicho, ponieważ mój głos jest słaby. Spogląda na Rake, a moje oczy się rozszerzają. - Ty go uderzyłeś? – pytam Rake’a. Kurwa, ja to spowodowałam. - Powinienem mieć lepsze oko na ciebie – przeczesał włosy dłońmi – Potrzebuję pieprzonego drinka, trochę maryśki i ciepłej chętnej kobiety. - Miałaś szczęście Anna – mówi cicho Tracker, a jego wzrok jest pełen dezaprobaty. – Powinnaś nas słuchać. Mam nadzieję, że tym razem nauczyłaś się czegoś i nigdy nie spróbujesz zrobić czegoś tak głupiego ponownie. Sin daje mi takie spojrzenie, co by mogło przerażać nawet większą kobietę – Tak się cieszę, że nie jesteś moją siostrą. No cóż, Aj! To bolało. Mój brat nie zasługuje na to, aby martwić się o mnie, gdy wpadam w niebezpieczeństwo. Sin wychodzi, a ja jestem wdzięczna za to, że wychodzi. Moje ramiona opadają . W pokoju pozostał tylko jeden facet. Odwracam się do niego dając mu całą swoją uwagę. - Przykro mi że Rake uderzył cię prze ze mnie – mówię do Arrow’a, a nasze oczy się połączyły – Nie chcę powodować kłopotów po między nami i uwierz mi, nauczyłam się cennej lekcji. - Anna Przebiegam myślami wstecz i widzę go z Jill. Ból powraca z pełną siłą. Czułam się połączona z Arrow’em, ale z tego nic nie może wyniknąć. Po tym co zrobiłam dzisiaj, wątpię by mnie zechciał. Jill, jest zdecydowanie lepsza dla niego. Muszę zerwać więź pomiędzy nami. - Myślę, że jesteśmy kwita . Wstaję, wychodzę z pokoju, kiedy wreszcie się odzywa. 10 0

- Jak to? Wzruszam ramionami – Zraniłeś mnie i dostałeś to w zamian. - Anna. Ignoruję go i odchodzę. Gdy jestem w samotności, pozwalam moim łzom popłynąć.

Po tym jak się wypłakałam, wyjaśniam przez telefon co się stało i przepraszam Lanę. Biorę kąpiel. Okazuje się, że Lana przyjechała mnie zabrać, a kiedy mnie tam nie było, zadzwoniła do Trackera. Skąd ona ma jego numer - to będzie pierwsze pytanie jakie jej zadam, gdy ją zobaczę. Tracker zadzwonił do Arrow’a, a wszyscy zaczęli panikować wiedząc co nieco o Wild Men’s i o przemocy wobec kobiet. Mężczyźni pracowali szybko, chcąc odzyskać mnie z powrotem i martwiąc się, gdy Talon powiedział ze zatrzyma mnie na noc. W sumie byłam wyczerpana. Porwanie i przetrzymywanie mnie jako zakładnika, było cholernie wyczerpujące . Rozumiem, że miałam szczęście i że nie zostałam ranna, zgwałcona ani torturowana, ale nadal się boję. Chciałabym wrócić dzisiaj do mojego mieszkania, ale powiedziano mi, że zostanę tu na kolejne dwie noce. Kiedy bąbelki znikają, a moje wino się kończy, wychodzę z wanny i wchodzę do mojego pokoju w samym tylko ręczniku. Przystaję na widok Arrow’a siedzącego na moim łóżku z głową w dłoniach. Całe to wydarzenie musiało wywołać wspomnienia o Mary. - Arrow. - Dlaczego uciekłaś, Anna? – pyta się Arrow, podnosząc głowę i obserwując mnie. - Byłam zła – mówię - Nie przypuszczałam, że znajdę się w jakimkolwiek niebezpieczeństwie. Byłam głupia, arogancka i naiwna. - Dlaczego? – a jego brązowe oczy mrugają – Czemu byłaś zła? Dlaczego byłam zła? Czy na poważnie mnie o to pyta? - Na pewno nie jesteś głupi Arrow. Wyszedłeś z mojego łóżka, żeby iść pieprzyć Jill, najpierw mnie pocałowałeś a potem byłeś we wnętrzu jej. Cholernie pogrywasz ze mną, więc proszę po prostu odejdź i pozwól mi odpocząć.

100

Nie jestem w najlepszym wydaniu, moje tarcze obronne nie działają, moja wytrzymałość została przetestowana, a moja dobra wola uległa tymczasowemu zniszczeniu. Chcę zbudzić się w nowy dzień i zacząć wszystko na nowo. Potrzebuję czasu na odzyskanie sił. - Więc to dlatego uciekłaś? Naraziłaś siebie na szwank. Martwiłem się o ciebie i jeśli ci się coś stało… Do cholery Anna, gdy się wkurzysz przyjdź do mnie i to mi powiedz. To czego nie rób, to nie odchodź, kiedy jest pieprzony zakaz wyjścia przerażając mężczyzn na śmierć. Chronimy to co nasze, Anna i czy lubisz to czy nie, jesteś nasza. Siadam na łóżku i patrzę na ścianę – Zepsułam to nie pomyślałam. - Nie, nie zrobiłaś tego – mówi z chrypką – Powinnaś była przemyśleć to lepiej. - Przepraszam, dobrze? Nie przywykłam do tego, ale wiem, że to jest świat mojego brata, kocham go i dlatego spróbuję być lepsza. Nie spieprzę tego kolejny raz, ok.? – mówię to bojąc się, że on każe mi wyjść z domu klubowego i nigdy tu nie wracać. Arrow odwraca głowę do mnie i zbliża się, delikatnie obejmując mnie ramionami. - Przepraszam – mówię mu – Ale Talon nie jest złym facetem. Przynajmniej tak mi się zdaje. Jego ciało sztywnieje – Nawet nie wspominaj przy mnie tego imienia. Miałaś szczęście Anna i muszę sobie zdać sprawę jak bardzo. Mogłaś zostać zgwałcona lub kurwa, torturowana czy mnie słyszysz? Zamykam oczy – Wiem. - Nie mówię ci tego, aby cię zdenerwować. – mówi łagodnym tonem. – Talon cię nie skrzywdził i właśnie dlatego teraz oddycha, ale ktoś inny może nie działać w taki sposób. Na tym świecie jest wiele zła Anna, a oni po prostu nie chcą pozbywać się tak pięknego i niewinnego życia jak ty. - Musze się ubrać, Arrow – mówię mu. – Rano możemy porozmawiać. O czymkolwiek, tylko nie o nas. Wstaje, a ja myślę, że on wychodzi z pokoju, ale zamiast tego, podnosi moją koszulkę nocną, którą zostawiłam na łóżku i klęka przede mną, wsuwając mi na głowę koszulkę i ciągnie ją w dół. Ściąga ze mnie ręcznik, opuszcza go na podłogę, a jego oczy zostają na mnie i na materiale, który otacza moje nagie ciało. Otwieram usta, aby zapytać się co on wyprawia, kiedy wciąga mnie w swoje ramiona i stoi, ciągnie koc w dół i kładzie mnie na łóżko. Tak jak innej nocy, ściąga koszulkę i kładzie się po przeciwnej stronie łóżka. Sięga i wyłącza lampkę nocną a pokój pogrąża się w ciemności. - Śpij – mówi owijając mnie swoimi ramionami, a moja głowa jest na jego ciepłej klatce piersiowej – Pozwól mi cię trzymać.

101

- Okay, ale Arrow – szepcze – Gdybym mogła zwrócić ci Mary, zrobiłabym to. Chcę żebyś o tym wiedział. Jego ciało sztywnieje – Dlaczego tak powiedziałaś, Anna? On ją kochał. Zrobiłabym wszystko aby był szczęśliwy, nawet jeśli nie byłby ze mną. Wzruszam ramionami – Pomyślałam, że po tym wszystkim co się zdarzyło, na pewno będziesz o niej myślał . Naprawdę mi przykro, wiesz o tym. Zasługujesz, abyś był szczęśliwy i chcę tego dla ciebie. Mary była dla niego doskonała. Jak z takim kimś walczyć? Zasypiam zanim on odpowiada.

102

ROZDZIAŁ 13 Jestem sama, kiedy się budzę, chociaż jestem oszołomiona, mówię sobie że to jest dobre uczucie. Dużo czasu zajmuje mi ubranie się, rozczesanie moich włosów, nawet dużo czasu zajmuje mi makijaż – robię to powoli, bo chcę uniknąć wyjścia i spotkania się z ludźmi znajdującymi się w domu klubowym. Oglądam filmik pokazujący w jaki sposób wymyślnie spleść moje włosy, które zajęłoby mi cały dzień. Wtedy Faye wchodzi do mojego pokoju bez żadnego pukania. - Wiem, wiem. Jestem samolubną idiotką. - No tak, dobrze że o tym wiesz – odpowiada z uśmiechem. – Jak się czujesz? – siada obok mnie – Odwróć się zaplotę ci włosy. Odwracam się do niej i pochylam głowę, zamykam oczy, przeczesuje moje włosy palcami. - Powiesz mi dlaczego wczoraj uciekłaś? Myślałam, że dobrze się tu czułaś. - Byłam wkurzona o coś. 103

Albo kogoś. Moje wymówki stają się coraz głupsze za każdym razem, gdy muszę o tym mówić. - Arrow – zgaduje Faye, a jej dłonie nieruchomieją na chwilę. - Tak, ale to nie ma znaczenia. Zresztą, pomiędzy nami nic nie może być, chyba że chcę zacząć gówno pomiędzy nim a Rake’m. To był tylko jeden z wielu problemów stojących na mojej drodze. Przerywa mi – Czy to jeden z powodów? - Jeden z nich – mówię. – Drugim powodem jest to, że ma on wyraźne problemy, z którymi musi sobie dać radę. Myślę, że on uważa, że nie będę bezpieczna jeśli zwiąże się z nim. Ale jestem już głęboko związana z MC. Może czuje, że nie może więcej nikogo pokochać oprócz Mary? Szczerze mówiąc, to nie wiem. Wzdycha ciężko – On jest wart walki, wiesz o tym. I walka o niego, jest tym, co musisz zrobić. Pozwalam na to, by jej słowa zapadły mi w pamięci. - Nie wiem, czy będę dobrą starą dla niego. Faye szydzi ze mnie – Powinnaś była mnie widzieć, kiedy pierwszy raz tu przybyłam. Byłam studentką prawa z nosem w powietrzu, oceniałam każdy ruch Dexa. Jesteś silną kobietą Anna i wszystko czego potrzebujesz, to bycie starą motocyklisty. Trzymaj głowę w górze i tylko tyle. - Przespał się z Jill. – mówię – jak mógł to zrobić wiedząc, jak bardzo mnie to by skrzywdziło? - Kto tak powiedział? – pyta Faye. - Widziałam to. - Widziałaś jak się pieprzą? – pyta się, podnosząc ton. Pocieram czoło. – Nie widziałam, ale opuszczała jego pokój w dodatku naga. Oczywiście musiała coś powiedzieć, aby mi to wypomnieć. - Hmmmm – mówi . – Wiesz, Arrow jej powiedział, by się wynosiła z klubu. Po tym jak uciekłaś, pogubił się. Myślę ze czuje coś silnego do ciebie, tylko nie wie co ma z tym zrobić. Prawdopodobnie wyrzucił ją, bo czuł się winny, że spał w moim łóżku, a potem się z nią pieprzył. - Może powinnam znaleźć sobie faceta i mieć gorący brudny seks, zamiast ścigać mężczyznę który mnie nie chce - mówię. 104

- Faye, wyjdź z pokoju – nagle Arrow warczy, a gniew jego tonu jest godny uwagi. Nagle podskakujemy, gdy widzimy że Arrow stoi w drzwiach, jednym krokiem w korytarzu a drugim w pokoju. Faye musiała zostawić lekko uchylone drzwi, gdy wchodziła do mnie do pokoju. Więc, Arrow nie musiał wchodzić do pokoju, mógł nas usłyszeć. - Nie skończyłam robić jej włosów – mówi Faye. - Faye – w cale nie jest rozbawiony. - Dobra, okej – mruczy dając mi widok na jej szeroko otwarte oczy, zanim wychodzi. Arrow zamyka za nią drzwi i zamyka je na zasuwkę. - Tak ?– pytam, starając się zachować opanowany głos. – Czego chcesz Arrow? A może pocałunku ode mnie, żebyś mógł wyjść i poszukać jakieś innej, łatwej kobiety do pieprzenia? Rozgląda się po pokoju zanim spogląda mi w oczy – Nie pieprzyłem jej, Anna. Udaję że nie wiem o czym mówi. Muszę spróbować zachować trochę mojej dumy. – Kogo? - Anna – mówi cicho. – Wyszedłem z pod prysznica, a ona już tam czekała. Wygoniłem ją natychmiast. To ja jej nie chciałem, chociaż było by łatwiej gdybym ją wziął. Ponieważ to był dla mnie zimny prysznic, tak się nakręciłem, ale próbowałem zrobić dobrze trzymając się z dala od ciebie. To nie było łatwe. - Och – mówię – Ona powiedziała… - Nie ma znaczenia, co powiedziała. To jest prawda, w porządku? Więc, nie mów tak, kurwa, grożąc, że znajdziesz sobie innego faceta do pieprzenia, bo nie chcesz mnie ponaglać. - Arrow - Nie jestem przyzwyczajony do mówienia o swoich uczuciach Anna, a ja nie chcę pieprzyć się, jak to robię teraz. Miej wiarę we mnie i uwierz mi, albo nie. To nie jest takie proste, prawda? Moje oczy lekko się zwężają – Nie możemy tego zrobić, Arrow. Chcesz mnie albo nie. Pociera dłonią po swoim karku – Dlaczego? - Dlaczego, co? - Dlaczego, kurwa, musisz być taka piękna, że nie mogę przestać o tobie myśleć? - Oh – powtarzam ponownie mrugając w oszołomieniu. Naprawdę o mnie myślał? Pieprzyć ten jego komplement. Miło jest wiedzieć, że mnie chce. 105

- Powiem ci coś, czego nikt nie wie. Zanim pieprzyłem Jill, nie byłem z nikim, poza Mary. To było pięć lat Anna. Tylko ją pieprzyłem, żeby wyrzucić cię z mojej głowy, ale tego żałuję. To powinnaś być ty. Nie chciałem cię skrzywdzić. - Dlaczego? – pytam się. Patrzy mi prosto w oczy – Nie zasługuję na ciebie. Na nic nie zasługuję. Czy jest to uczciwe jeśli spowodowałem jej śmierć, a teraz jestem szczęśliwy? - Przestaje mówić i łapie oddech – Nie mogę znów przechodzić przez coś takiego. Mówię delikatnym łagodnym tonem – Nie zamieszam skończyć jak Mary, Arrow. A to co się z nią stało, to nie była twoja wina. To mógł być każdy tego dnia. - Anna… - Wiem, że kochałeś Mary ale ona chciałaby, żebyś był szczęśliwy - mówię mu to, a moje oczy błagają go aby mi uwierzył. - Chciałaby – powtarza uśmiechając się smutno – Zawsze była taka dobra, taka wspaniała, wiesz? Zawsze się ze mną zgadzała. Nigdy nie podnosiła głosu. Nie została dla mnie stworzona. Robi pauzę i bierze głęboki oddech. - Ale ty nią jesteś Anna. Jesteś moim idealnym partnerem. Jesteś dla mnie stworzona, ponieważ nie tylko mnie bierzesz, ale chcę być dla ciebie lepszym mężczyzną. Bo mnie wyzywasz i nie boisz się wyrazić swojego zdania. Jesteś wojownikiem Anna, i dokładnie to jest to, czego chcę. Nie będę szczęśliwy, jeśli nie będę cię miał. - Powinieneś być ze mną a nie z Jill, a ja jestem wkurzona, że zabrała to co moje. Naprawdę, nienawidzę tej suki. Jego oczy ciemnieją – O kurwa, słysząc jak tak mówisz… - Co to powoduje, Arrow? - Nigdy nikogo nie chciałem tak bardzo, jak ciebie w całym moim życiu. Patrzymy na siebie przez kilka chwil – Rake chce kogoś lepszego dla ciebie. - Rake będzie się musiał z tym pogodzić – mówię, podnosząc mój podbródek z uporem – Ty jesteś dla mnie czy mu się to podoba, czy nie. - Staram się ciebie nie chcieć, Arrow, ale te rzeczy tak nie działają – szepczę powoli. To powoduje że wariuję. Zastanawiam się nad wszystkim i staram się to zrozumieć, ale naprawdę, wszystko czego chcę, to ty, Arrow, nawet bardziej niż czegokolwiek w moim życiu. 106

Uśmiecha się, podchodzi do łóżka, siada i ciągnie mnie na swoje kolana – Nie wiem co będzie z nami. Też przez to wariuję. Jesteś dla mnie prezentem, którego nie oczekiwałem i na pewno na niego nie zasłużyłem Nie mogę uwierzyć, że to prawda. Opieram czoło o jego – Arrow, pocałuj mnie. - Anna. Biorę sprawy w swoje ręce. Chwytam go za brodę, ciągnę jego twarz do mnie i chwytam jego usta w pocałunku, którego szybko nie zapomni. Poruszam się i siadam okrakiem na jego kolanach, moje dłonie są na jego ramionach, trzymając go na miejscu. On jęczy, jego dłonie obejmują mój tyłek. Dociska mnie do siebie tak, abym nie mogła wykonać żadnego ruchu. Nagle ktoś puka do moich drzwi. - Anna chodź śniadanie jest już gotowe – woła mój brat, przerywając nam. Wzdycham i zakopuję swoją twarz w jego szyi – Z pewnością bycie sfrustrowanym bez odreagowania, nie będzie dobre dla mojego zdrowia. - Nie będziesz miała sinych jaj, jak ja – mówi łapiąc oddech. Podnoszę głowę – Nie miałam kobiet na mojej szyi i żadna nie wydzwaniała do mnie w ostatnich tygodniach. Klepnął mnie w tyłek – Będziesz mi to zawsze wypominała? I nie mów, że to jest nie uczciwe, bo to nie prawda. Nie byliśmy razem, a ja próbowałem się ciebie pozbyć z mojej głowy. Ale to, kurwa, nie działało, przynajmniej spróbowałem - Więc, co ty powiedziałeś? Że jesteśmy teraz razem? – pytam, chcąc wyjaśnić to, raz na zawsze. - Tak, właśnie o tym mówię – mówi, a jego ręce wędrują na moje uda i gładzą je leniwie – Nie widzę innej opcji dla nas, ty jesteś moja, Anna i wszystko inne sprowadza się to tego. To nie jest żaden wybór, tylko fakt. - Nie musisz brzmieć na szczęśliwego mówiąc o tym – kręcę nosem – To brzmi, jakbyś mówił o wyroku więzienia, czy coś w tym stylu. Unosi się, aby uchwycić mój podbródek pomiędzy jego kciukiem a palcem wskazującym – Nie jestem z tego zadowolony. Nigdy nie myślałem, że poczuję coś ponownie do kobiety, a ja nie jestem pewny, czy jestem w stanie dać ci to, czego potrzebujesz. Nie chcę cię skrzywdzić, Anna. - Anna! Pospiesz się! – Rake ponownie puka do drzwi. Pocałowałam jeszcze raz Arrow’a delikatnie, po prostu chcąc poczuć tylko jego usta. Następnie zsuwam się z jego kolan . Podchodzę do drzwi otwieram je i wychodzę z pokoju. 107

Znajduję mojego brata w kuchni siedzącego tam, z pełnym talerzem jedzenia przed nim. Wskazuje mi siedzenie obok niego . - Kto gotował? – pytam, chwytając talerz i nakładając sobie trochę jajecznicy z bekonem. Rake wzrusza ramionami – Jedna z kobiet, chyba Jess, jak sądzę. Zajmuję miejsce obok niego – Nadal gniewasz się na mnie? Jego oczy łagodnieją, gdy patrzy na mnie – Wiesz o tym dobrze, że nie będę długo na ciebie zły. Cieszę się, że tak powiedział. Jem w milczeniu, zastanawiając się jak najlepiej zbliżyć się do tematu Arrow’a. Nie chcę by walczyli ze sobą. Są przyjaciółmi od dawna, a ja nie chcę w to wchodzić. Arrow miał rację, że byłoby to łatwiejsze, gdybyśmy mogli się trzymać z dala od siebie. W pewnym sensie jesteśmy samolubni, ale też takie uczucia nie pojawiają się zbyt często. Nigdy wcześniej nie czułam takiego natychmiastowego przyciągania do kogoś. Czy to jest przyciąganie? Czy może fascynacja? Jest na pewno pomiędzy nami jakieś połączenie. Nie potrafię tego wytłumaczyć i skończę kwestionowanie tego. Przykro mi że cię przeraziłam – mówię – I przepraszam cię, że uwikłałam się w coś, co nie powinnam. Rake opuszcza widelec i przyczepił swoje zielone oczy na mnie – jesteś moją siostrą Anna . Słyszałem co ci powiedział Sin, ale nie mógłbym prosić o lepszą siostrę. Tak, jesteś uparta pewna siebie i ogólnie jesteś wrzodem na dupie, ale taką siostra jesteś. Uśmiecham się – W końcu, przecież uczyłam się od najlepszych. Uśmiecha się, zanim znowu spogląda na swój talerz – Masz rację. - Czy wszystko dobrze się układało, zanim uciekłam? – pytam się go. Kiwa głową, ale nie mówi nic więcej na ten temat. - Jakie masz palny na dzisiejszy dzień? – pytam, łatwo zmieniając temat. - Dziś wieczorem jadę do Rift, zobaczyć czy wszystko dobrze funkcjonuje. Czy dziś wybierasz się na zajęcia do szkoły? - Tak, muszę popracować nad moją tezą. Teraz, gdy porwanie się skończyło, przypuszczam że muszę wrócić do rzeczywistości. Uśmiecha się – Tylko ty to tak odbierasz. - No cóż, nie zostałam zraniona, ale mogłoby być o wiele gorzej – mówię cicho. 108

Rake kładzie kawałek chleba na talerz – I dlatego wciąż żyją. - Nie chcę, abyś kogoś przeze mnie skrzywdził. – mówię mu to przełykając powoli kęs powoli – Więc, komu muszę podziękować za twój dobry nastrój tego ranka? Uśmiecha się – Są nadal w moim łóżku. Jeśli chcesz, to idź i porozglądaj się. - One? – Czasami jesteś świnią, Adam – mówię z obrzydzeniem, wymawiając jego prawdziwe imię. - Hej, zapytałaś. - A ty się tym podzieliłeś. - Nie moja wina, że jedna kobieta nie może mnie zadowolić. Przewracam oczami – kiedy znajdziesz tą jedną, właściwą, zaufaj mi, będzie najlepsza dla ciebie z którą sobie poradzisz. - I do tego dnia – odpowiada – mam swobodę zapoznawania wielu pięknych kobiet.

**************************************************************************

Arrow wchodzi do kuchni, kiedy ja zmywam naczynia. Włosy ma wilgotne, pachnie po prostu pysznie, jak limonka i mydło. - Co się stało z Jill? – pyta się Rake, marszcząc brwi i zupełnie nie zauważając napięcia wypełniającego pokój. Arrow szybko spogląda na mnie, zanim odpowiada mu – Skończyłem z nią. - Więc, czy mógłbyś jej przekazać że była świetna … Trzaskam talerzem który umyłam w zlewie a potem odwracam się, aby zobaczyć jak obaj wpatrują się we mnie – czy moglibyście odłożyć tą rozmowę, gdy mnie tu nie będzie? Przechodzę koło nich i idę znaleźć Faye. Czas na siłownię jest dokładnie tym czego potrzebuję w tym momencie.

Padam z pluskiem na matę, oddychając ciężko – To było niesamowite kopnięcie. 109

Faye leżąc na plecach odwraca głowę do mnie – Wiem o tym. I facet nie spodziewałby się tego. - Jak długo byliśmy tutaj? - Godzinę. - Lepiej pójdę pod prysznic i przygotuję się na zajęcia w szkole. - Co się stało z Arrow’em? – pyta Faye, siadając i patrząc się na mnie. - Jesteś wścibska. - Yep – odpowiada uśmiechając się. – Kocham tego faceta i chcę go widzieć szczęśliwego. Więc powiedz mi, czy nastąpił jakiś postęp. Uszczypałam się w moją wargę, zanim jej odpowiedziałam – Pocałowaliśmy się i powiedzieliśmy o swoich uczuciach względem siebie. Myślę, że spróbujemy co z tego wyjdzie. Arrow, najpierw musi pogadać z Rake’m o tym. Chciałabym to zrobić, ale wiem jak działa klub i Arrow powinien zrobić to sam. - Masz rację, niech Arrow poradzi sobie z tym sam – mówi, wahając się trochę – Wiesz, byłyśmy dobrymi przyjaciółkami, z Mary. Była niesamowitą kobietą, piękną i słodką. Arrow nigdy jej nie powiedział jak bardzo jej chciał i bał się przyznać jej do swoich uczuć. - Wiem, że nigdy nie zastąpię Mary. Faye mi przerywa – Arrow powinien sprawić byś poczuła się dobrze. Przełykam – Czuję się dobrze z tym co się dzieje między nami. I chcę zobaczyć co z tego wyniknie. Nie chcę, by Rake był wściekły z tego powodu. Nie mogłabym sobie z tym poradzić. Faye kiwa głową ze zrozumieniem – Jeśli coś mogę dla ciebie zrobić, by ci pomóc, daj mi znać. Chociaż Dex skopałby mi dupę za wtrącanie się. Arrow zasługuje na to, by być szczęśliwym. On już przestał pić. Wszyscy to zauważyliśmy. Nie chodzi już do Toxic i jest bardziej skupiony. Myślę, że dałaś mu cel, Anna a on potrzebował tego. - Nie wiedziałam o tym wszystkim. – mówię nieśmiało wpatrując się w moje dłonie - Chodzi mi o to, że ja myślę, że mogę go uszczęśliwić, wiesz o tym? Mam nadzieję, że tak będzie. Naprawdę jestem szczęśliwa. Faye jest teraz moją przyjaciółką, a Arrow miał rację, mówiąc tak. Faye podnosi i otrzepuje swoje spodnie – Musze jechać po Clover. Zobaczymy się wieczorem jeśli tu wrócisz. - W porządku. Dzięki z trening. 110

Uśmiecha się – To totalnie zabrzmiało brudnie. Odwracam wzrok a moje wargi drgają - Poważnie? Zaplata włosy w koński ogon – Do zobaczenia później, kobieto Arrowa. Potrząsam głową, gdy wychodzi z siłowni a potem zmuszam się by wstać. Kobieta Arrowa. Cholera, jak to wspaniale zabrzmiało.

111

ROZDZIAŁ 14 - Widziałaś Trackera? – Allie pyta się mnie, trzymając głowę w drzwiach. Dlaczego do cholery pyta mnie o to? Nie jestem bramkarzem Trackera. Nie rozumiem Allie. Czy ona jest po prostu głupią osobą? - Nie - odpowiadam – Nie widziałam go cały dzień. Prawdopodobnie ukrywa się przed nią. Ja przynajmniej zrobiłabym to. Robi hałas z powodu irytacji i stuka stopami – Jestem chora przez to gówno! - Dlaczego po prostu nie zadzwonisz do niego? – mówię, wpatrując się w mój podręcznik – A ty, kurwa, dlaczego jesteś w moim pokoju? - On nie odbiera – odpowiada niechętnie. – Jeśli on jest z inną suką, zabiję go i tą sukę! Zamykam z trząśnięciem mój podręcznik – Czy możesz stąd wypierdalać i iść sobie ze swoim gównem? Próbuję się uczyć. - Kurwa, jesteś suką – odpowiada, brzmiąc na zaskoczoną – A co o tym myślisz, by mi pomóc go znaleźć? Nagle dostaje smsa ad Lany. - Czy to Tracker do ciebie napisał?- pyta Allie, owijając się ramionami wokół własnej klatki piersiowej i starając się zajrzeć do mojego telefonu. Czy ona jest poważna? 112

- Nadal tu jesteś?- pytam podnosząc brew. Odłożyłam telefon i westchnęłam – Nie wiem gdzie on jest Allie, ale jeśli go spotkam to mu przekażę, że go szukasz, okej? - Anna muszę na trochę wyjść – mówi Rake wchodząc do pokoju. Patrzy na Allie – Wszystko w porządku tutaj? - Nie chce mnie zostawić w spokoju – mówię dramatycznie. – Powinieneś ją wyrzucić. Rake ignoruje mój wybuch – Chcesz ze mną iść, Anna? - Czy podrzucisz mnie potem do Lany? Ona chce spędzić trochę czasu ze mną. W każdym bądź razie, spędziłam tu trochę czasu, a teraz chcę wrócić do domu. Jego twarz lekko opada – Czy tak się czujesz, gdy myślisz o tym, jak musiałaś tutaj zostać? Porównujesz pobyt tutaj do pobytu w więzieniu. Kurwa, Anna, kocham to, gdy tu przebywasz. Cholera, teraz czuję się jak suka. - Wrócę do domu na weekend, co tym sądzisz? Wiesz, że lubię mieć przestrzeń wokół siebie – mówię mu, starając się go zrozumieć. Allie cicho opuszcza pokój wyraźnie znudzona naszą rozmową. - Tak, tak – mruczy – Chodź, muszę zatrzymać się w Rift, potem możemy zjeść lunch, zanim zabiorę cię do Lany. Uśmiecham się szeroko – Dziękuję ci, braciszku. Wstaję i chwytam swoją torbę. Arrow wchodzi kilka sekund później, w tym samym czasie ja jestem w pochylona w kompromitującej pozycji, szukając pod łóżkiem mojego długopisu. - Starasz się mnie zabić, kochanie? – mówi, oczyszczając swoje gardło. Siadam nagle na łóżku – Tak, celowo czekałam w tej pozycji, w nadziei, że wpadniesz do mnie. Chichocze na to – Szczęściarz ze mnie. Spogląda za siebie, a potem mamrocze - Pieprzyć to. Zamyka i blokuje drzwi, podchodzi do mnie i podnosi mnie do pozycji stojącej. Wtedy, bez żadnego słowa, zaczyna mnie całować. Jego dłonie są na mojej pupie, unosi mnie w powietrzu i owija sobie moje nogi w pasie. – Muszę być w tobie – mówi to do moich ust – Ale nie mogę. - Dlaczego nie ? – mówię szeptem. - Nie mogę tego zrobić – mówi – Kurwa, nie mogę. Najpierw muszę z nim porozmawiać. Muszę mu o nas powiedzieć.

113

Jęczę z frustracją i kładę czoło na jego piersi. Nagle on kładzie mnie z powrotem na łóżku i zaczyna podnosić moją maxi spódnicę. - Arrow? - Shhh – uspokaja mnie, przebiegając swoją dłonią w górę mojego uda, ściągając w dół moje białe, koronkowe majtki. Łapię gwałtownie powietrze, gdy on rozszerza moje nogi szeroko. - Piękna - mówi z delikatnością, chrapliwym głosem, kiedy jego usta są na mnie, liżąc delikatnie. Wyginam się w łuk na łóżku, gdy on zwraca uwagę na moją łechtaczkę, chwytam za prześcieradła i uderzam głową w poduszki na łóżku. - Arrow, dobry boże – szepczę, spoglądając w dół, by zobaczyć jego głowę między moimi udami. Wygląda to tak erotycznie, że aż z moich ust wydobywa się skomlenie. Jego duże dłonie są na moich udach, rozciągam się dla niego, jego głowa lekko się kołysze, kiedy czci mnie swoimi ustami. Orgazm zaczyna się wznosić u mnie, uderzając z pełną mocą. Zabieram poduszkę leżącą obok mnie i przykrywam nią sobie twarz, aby nikt mnie nie usłyszał. Arrow ssie moją łechtaczkę, dopóki nie wydobędzie ze mnie wszystkich moich krzyków. Każda nowa fala przyjemności sprawia, że moje uda drżą. Odsuwam poduszkę z mojej twarzy, wije się bezszelestnie, pozwalając mu zobaczyć jaka jestem zaspokojona. To było zbyt wiele i zbyt wrażliwe. Podnosi głowę i patrzy na mnie z zadowoleniem wypisanym na jego twarzy. - Ten język powinien być ostrzeżeniem – nagle wyskakuje. Przeciera usta swoimi dłońmi, a potem całuje moje uda. Nagle słyszę, że Rake woła moje imię, a ja szybko wyskakuję z łóżka na drżących nogach. Arrow podnosi się i krzywi, a jego pobudzenie jest widoczne przez jego dżinsy. Oblizuje swoje usta, pragnąc pomóc mu w ulżeniu jego podniecenia. - Później – mówi, patrząc na mnie z obietnicą w jego oczach. Podnoszą moją torbę z podłogi, a potem zdaje sobie sprawę że nie mam swoich majtek – Gdzie są moje majtki? Spogląda na podłogę, podnosi je i podaje mi, ale przed oddaniem ich zapoznał się z moim zapachem. - Dziwak – mówię mu, biorąc z jego dłoni moje majtki, a następnie wkładam je na siebie. – kiedy cię znowu zobaczę? - Jutro będę rozmawiał z Rake’m, a potem przyjdę do ciebie, żeby się z tobą zobaczyć. Przełykam z trudem – OK. Zamykam przestrzeń pomiędzy nami, dając mu słodkiego całusa, i dotykając dłonią jego erekcji w spodniach – Lepiej, żebyś nie użył nikogo innego do zaspokojenia się. Jego oczy ciemnieją – Pójdę pod zimny prysznic, jak tylko wyjdziesz. 114

- Czy to twoja obietnica, że nikogo nie znajdziesz, zanim nie rozwiążemy naszych spraw? – pytam odważnie, a moje oczy nie przestają patrzyć na niego. Lekko przechyla głowę. Ten gest biorę za jego zgodę. Ponownie daję mu szybkiego całusa i wychodzę z pokoju, gdzie czeka na mnie Rake przy swoim motorze. - Wiesz – mówię do mojego brata – może już czas abym miała swój własny motocykl. Jego uśmiech jest tak szeroki że ja też muszę się uśmiechnąć na to. - Nauczę cię prowadzić, wtedy kupię ci motor – mówi mi wręczając mi kask. - Ostro- różowy motor? Śmieje się z tego – Jeśli taki chcesz. Wsiadam na motor, wciąż uśmiechając się.

Miałam najgorszy dzień w swoim życiu. Po długim, męczącym dniu obserwacji w zoo, stoję na przystanku autobusowym. Skończyłam wcześniej moje zajęcia i nie zawracałam sobie głowy by wysłać smsa do Rake’a, aby mnie odebrał. Łatwiej jest pojechać autobusem niż zawracać mu głowę. - Hej, Anna – woła do mnie Damien i podchodzi, aby stanąć obok mnie. - Hej, Damien – odpowiadam uśmiechając się. – Jak minął twój dzień? Widziałam jak rozmawiałeś z niektórymi uczniami i nie chciałam ci przerywać rozmowy. Uśmiecha się – To by było miłe oderwanie się od rzeczywistości, biorąc pod uwagę to, że byłem dzisiaj niańką dla dzieci przez cały dzień. - Dostałeś naklejkę nowego ucznia co? – drażnię się. Wsadza ręce do kieszeni – Coś w tym stylu. Czy potrzebujesz przejażdżki do domu? Zaparkowałem tam – mówi, kiwając głową na parking dla studentów po prawej stronie. Patrzę na jego samochód i rozważam jego propozycję – Dzięki, ale wszystko jest w porządku. Mieszkam w pobliżu. - Jesteś pewna? – pyta się marszcząc brwi – To dla mnie żaden kłopot. Damien jest słodki. Czasami rozmawiamy w klasie, zwykle o pracy, którą robimy, ale nic osobistego. Ale jak już powiedziałam, on jest słodki a ja nie chcę, żeby Rake i Arrow zrobili mu coś . 115

- Jest w porządku – mówię mu, gdy przyjeżdża autobus. – Do zobaczenia. Wsiadam do autobusu, zanim zdoła zaprotestować. Dziesięć minut później, gdy wysiadam z autobusu zaczyna padać. Będąc cała mokra i markotna idę z przystanku do mojego mieszkania. Podchodząc do moich drzwi, marzę o gorącym prysznicu, zauważam coś, co sprawia, że nagle przystaję. Drzwi do mojego mieszkania są otwarte. Co jest do cholery? Robię dwa kroki do tyłu, wyciągam telefon z kieszeni i kieruję się na parking, gdzie są ludzie. Wybieram numer do Rake’a. - Anna – mówi - Hej, możesz przyjechać do mojego mieszkania, teraz? Przez chwilę milczy – Mów do mnie, Anna. - Właśnie wróciłam po zajęciach do domu i zostałam otwarte drzwi do mojego mieszkania. Czuję, że coś jest nie w porządku. To znaczy może tak być lub nie. A może zostawiłam otwarte drzwi, gdy wychodziłam. Ale wiem, że nie zrobiłam tego. - Czy jesteś bezpieczna? – mówi do telefonu, a ja słyszę ruch wokół niego. - Tak, jestem na parkingu, więc mam dobry widok na główną ulicę – mówię. - Dobra dziewczynka – mówi – Jestem w drodze. - Dzięki, Rake. - Oh, i Anna? - Tak, Rake? - Powinnaś kurwa zadzwonić do mnie gdy skończyłaś zajęcia. Kończy polaczenie, zostawiając mnie skuloną przy telefonie. Siadam na krawężniku, podnoszę głowę, gdy dziesięć minut później słyszę ryk motocykli. Mogę sobie po prostu wyobrazić wykład jaki da mi Rake o tym, jak wszystkiego można było by uniknąć, gdybym zamieszkała z nimi w domu klubowym. Wstaję, gdy Rake i Arrow podchodzą do mnie. Arrow podnosi swoje dłonie w kierunku mnie ale w ostatniej chwili je opuszcza. Rake przyciąga mnie w swoje ramiona, gdy Arrow patrzy na mnie. Wygląda na to, że chce mnie dotknąć ale będzie to wyglądało źle, ponieważ jest tu też Rake. Wiem jakie to uczucie, bo też teraz chcę znaleźć się w jego ramionach. - Wszystko z tobą w porządku? – pyta się mnie, a nasze oczy spoglądają na siebie. Przytakuję.

116

- Wejdę do środka i sprawdzę to – mówi delikatnie opanowawszy się, zanim kieruje się w stronę mojego mieszkania. Rake i ja obserwujemy jak znika w środku mojego mieszkania. - Cholera, Anna mogłabyś być bezpieczna z nami, gdybyś nie była taka uparta i nie została z nami. - Nie zaczynaj znowu Rake – odpowiadam wpatrując się w drzwi, czekając aż Arrow pojawi się w nich. Kiedy pojawia się, jest z pustymi dłońmi. - To miejsce jest całe zdemolowane. – mówi . Nie wygląda na to, żeby ktoś cos ukradł. Zamek jest wyłamany. Prawdopodobnie nic nie ukradli, bo nie mam nic wartościowego do zabrania w moim mieszkaniu. Na szczęście nie ma tu Lany, która ma do mnie klucz i wpada kiedy tylko chce. Klucz który jej dałam w przeciwieństwie do mojego brata. Arrow ściąga swoją skórzaną kurtkę i zakłada ja na moje ramiona – Wyglądasz na zmarzniętą, Anna. Wzdycham - To był długi dzien. - Rozumiem. Chodź pomogę ci posprzątać twoje mieszkanie – mówi Arrow, prowadząc mnie do środka z dłonią owiniętą wokół moich ramion. - Dzięki – odpowiadam wchodząc do mojego mieszkania. Arrow zabiera swoją dłoń z mojego ramienia, gdy wchodzimy do kuchni . Patrzę na katastrofę panującą w moim mieszkaniu. - Kurwa mac. Powinnam chyba zadzwonić po policje? - Żadnych glin – mówi Rake. – Chyba ze chcesz, aby któryś z nas został aresztowany . Przewracam oczami. – Przecież nie zrobiliście tego. Zadzwonię po gliny. - Nic z tym nie zrobią, Anna – mówi Arrow. – Zajmiemy się tym. Nie martw się ok.? Wzdychając odwracam się, by zobaczyć cichą rozmowę pomiędzy Rake’m i Arrow’em. - Czegoś mi nie mówicie?- żądam odpowiedzi. - Nic. – mówią jednocześnie, starając się wyglądać niewinnie. Wiem, że kłamią. - Wskazuję na nich palcem – Nigdzie się nie ruszycie z stąd, dopóki mi tego nie wyjaśnicie! Ignorują mnie. - Zadzwoń do kobiet po pomoc – mówi Arrow do Rake. – Będzie szybciej. Anna wygląda na zmęczoną. Nie musi tego sama robić. 117

Rake uśmiecha się do Arrowa – Zadzwonię do Jill? Zaciskam zęby. Dlaczego wciąż jest wypowiadane imię tej kobiety? - Tylko nie pieprzona Jill- odpowiada Arrow. – Myślałem bardziej o Faye i Jess. - Oh – odpowiada Rake . Naprawdę nie mam ochoty na to. Wchodzę do mojego salonu, on też jest zdemolowany. Wszystko jest przewrócone do góry nogami. Nie mogę wymyślić żadnego powodu, dlaczego tak się stało skoro, nie mam żadnych cennych rzeczy w tym mieszkaniu. Wiąże moje włosy w niezgrabny kok, szybko wchodzę do mojego pokoju, aby przebrać się w coś suchego a następnie zaczynam porządkować to miejsce. Faye i Jess przychodzą razem z Tracker’em . Wpada nawet pomóc Allie. Doceniam tą pomoc. Zajmie to nam z dwie godziny zanim całkowicie posprzątamy to mieszkanie. Arrow zdecydował się mi pomóc uporządkować mój pokój z powrotem. Ja dosłownie skręcam się z wściekłości, kiedy zdecydował się szperać mi w moich szufladach. - Arrow możesz przestać? – pytam, patrząc na niego gdy otwiera moją szufladę na bieliznę. - Upewniam się ze wszystko jest w porządku. Nawet nie wiem, co mam na to odpowiedzieć. - Wiesz o tym, że dzisiaj wrócisz na noc do klubu, prawda? – mówi, gdy przypadkowo wyciąga różowe stringi i rozciąga je w swoich dłoniach. - Nie, nie wrócę. Wszystko jest w porządku. Mogę tu zostać. Widzę, że nadal nie rozmawiałeś z Rake’m. Rake wchodzi zaraz po tym jak wypowiedziałam te słowa. – Kiedy zawieziemy cię do domu klubowego, Arrow i ja wyjdziemy gdzieś wieczorem . - Gdzie się wybieracie? – pytam – nie wracam do domu klubowego w pełnym wymiarze godzin, ale zostanę tam dopóki wszystko nie zostanie załatwione. - W porządku, na razie tak może być. - Gdzie idziecie? – pytam się ponownie. Rake uśmiecha się – Do strip klubu na kilka drinków. Arrow patrzy na mnie ze skruszonym wyrazem twarzy. - W porządku – mamrocze. Muszę się teraz martwić czymś innym

118

Faye jest w pobliżu drzwi do mojego pokoju, gdy kończę go sprzątać – Anna wyjdźmy gdzieś wieczorem. Słyszałam że faceci wychodzą. - Brzmi dobrze – odpowiadam jej.. Nie chcę siedzieć sama w domu, podczas gdy Arrow wychodzi do strip klubu. Widzę że Faye uśmiecha się psotnie, a jej wzrok kieruje się najpierw w kierunku Arrowa a potem dopiero patrzy na mnie. – Pouprawiasz trochę seksu i myślę, że dzisiejsza noc jest odpowiednią chwilą na to, by to zrobić. Moje oczy rozszerzają się Uśmiecham się niewinnie do Rake’a i Arrow’a. - Faye nie wypowiadaj imienia mojej siostry i słowa seks w jednym zdaniu – narzeka mój brat. Faye unosi brew - te rzeczy muszą dotrzeć do Anny. Ja je widziałam. Rake chwyta ją i zakrywa jej usta dłonią. – Arrow spotkaj się ze mną na zewnątrz. Faye zabierze cię do domu klubowego, dobrze? Rake wychodzi z nią z pokoju, prawdopodobnie zrobi jej pogadankę. Arrow całuje mnie w czoło – Dzisiaj będę w twoim łóżku, Anna. - To czekanie mogło by się zakończyć tej nocy, panie Arrowsmith? – odpowiadam z uśmiechem na ustach. Arrow zaskakuje mnie uśmiechem – Oboje wiemy, że tak nie będzie, skarbie. Pewny siebie drań. Szybko pocałował mnie w usta i wyszedł z mojego pokoju.

119

ROZDZIAŁ 15 Faye powraca z baru z dwoma shotami w dłoni. Sin stoi w rogu i obserwuje swoją kobietę z głodnym wyrazem twarzy. Są niesamowitą parą, silną i tak bardzo w sobie zakochaną. Tego wieczoru spędziłam mnóstwo czasu z ich małą córeczką, Clover, która jest słodka jak cukierek. Jest promienną i dowcipną pięciolatką. Mogę stwierdzić, że jak podrośnie to będzie oszałamiającą pięknością. Nawet powiedziała mi o tym, jak jej wujek Arrow podjadał jej truskawkowe ciasteczko. Rozglądam się w tym momencie wokół Knox’s Tavern, a potem spoglądam na Faye, która podaje mi mojego shota. To nie jest dokładnie taka noc, jaką sobie wyobrażałam. - Uwielbiam tą piosenkę – Faye woła robiąc przesadny ruch, który powoduje, że się śmieję. Wciąga mnie na parkiet, i zanim mija chwila, na parkiecie pojawia się jej facet, chwyta ją za biodra i spogląda na nią, jakby chciał wypieprzyć ją w tej chwili, na tym parkiecie. Idę z powrotem do baru, czując się jak trzecie koło u wozu i siadam koło Reida. - Kiedy twój tyłek wraca do pracy? – pyta się Reid. - Dlaczego się pytasz? Tęsknisz za mną? Uśmiecha się i nalewa mi kolejnego shota – Nie chcę trenować nikogo innego. Przewracam oczami – Kochasz mnie. Przyznaj się do tego Reidzie Knox, wojowniku MMA. 120

Zabiera z powrotem shota – Widzę, że chyba masz już dość. Pochylam się bliżej – Mam pytanie. Co wiesz o Talonie? Unosi brwi – Talon? - Talon z Wild Men – wyjaśniam mu. Reid studiuje mnie przez kilka chwil – jestem przekonany o tym,, że nikt nie będzie zadowolony, że mnie o to pytasz. Wzruszam ramionami – Jestem ciekawa. Nie jest złym facetem – odkładając na bok porwanie. - Jestem szczęśliwy, że nie jesteś moją siostra. Gapię się na niego – Dlaczego wszyscy tak mówią? - Może dlatego, że jesteś kłopotliwa – sugeruje. Dąsam się – Gdzie jest Ryan? On jest milszy. Chichocze na to, co powiedziałam – To jego rocznica ślubu, więc poszedł porozpieszczać żonę. A co z Arrow’em? Zwężam oczy – A co ma być z Arrowem? On nie odpowiada, po prostu daje mi minę w stylu jak bardzo głupia jestem skoro tak myślę. - Czy wszyscy wiedzą? – narzekam. - Wszyscy, poza Rake’m. Ok. to sprawia, że czuję się jak gówno. Nie chcę, aby wszyscy poza Rake’m wiedzieli. Rake powinien pierwszy się o tym dowiedzieć. Mimo, że ja i Arrow nie zrobiliśmy niczego oficjalnego, dopóki Rake się nie dowie, nadal będę źle się z tym czuła . Arrow niech lepiej porozmawia dzisiaj wieczorem z Rake’m. Z pewnością striptizerki sprawią, że będzie on przyjacielsko nastawiony. Arrow powinien mu kupić taniec na kolanach czy coś w tym stylu. - Nic się nie dzieje - unikam odpowiedzi. - Będzie dla ciebie lepiej, żebyś wróciła tu jutrzejszej nocy – mówi Reid zmieniając temat. - Będę tu – mówię mu – Naprawdę, lubię pracować w tym miejscu. - Cóż, szczęśliwy facet ze mnie – mówi z uśmiechem, a potem idzie aby obsłużyć klientów. Kiedy ktoś otacza mnie ramionami, trafiam tą osobę z łokcia w żołądek. - Auć! – mówi Tracker, podnosząc koszulkę i masuje swoimi dłońmi swój kaloryfer. 121

- To tak bardzo bolało – mówię mu – Chcesz tylko pokazać swój sexy kaloryfer. Uśmiecha się i wyciąga rękę do mnie – Miło być docenionym. Chcesz zatańczyć? Podaje mu swoją dłoń – Prowadź. Wchodzimy na parkiet, a Tracker natychmiast przyciąga mnie do siebie. Unoszę brwi na ten pozornie niewinny gest a on miga mi chłopięcym uśmiechem i zaczyna tańczyć. - Gdzie jest stara, która przykuwa cię łańcuchem?- mówię mu to do jego ucha, aby mógł mnie usłyszeć. Przesuwa lekko ręka w powietrzu lekceważąco – Pieprzyć ją. Potrząsam głową i zaczynam poruszać się zgodnie z rytmem muzyki. Tracker okazuje się być dobrym tancerzem. On ma takie seksowne ruchy, teraz przynajmniej wiem, co Lana w nim widzi. Przez jedną minutę jestem dociśnięta do ciała Trackera, a w kolejnej minucie zostaję odciągnięta od jego ciała i pchnięta w stronę Arrow’a. Słyszę jak Arrow mówi coś gwałtownie do Trackera i wiele przy tym przeklina a potem łapie mnie za nadgarstek i wyciąga z baru. - Co się, kurwa, stało? – pytam się go, gdy stoimy przy jego motorze, podnoszę rękę aby dotknąć jego spuchniętego policzka. Odwraca twarz – Podczas gdy byłem z twoim bratem, starając się powiedzieć mu o nas, ty jesteś tutaj i obściskujesz się z Trackerem. Ok. jest zły. I mimo że to był tylko niewinny taniec, to ma sens. Jego klatka piersiowa unosi się w górę i w dół a spojrzenie które mi daje sprawia, że chce się skulić. Muszę go przeprosić. - Arrow – - Lepiej żebyś była warta tego wszystkiego – mówi przez zaciśnięte zęby – Mary nigdy by nie… Mój oddech chwilowo się zatrzymuje. Nie mogę uwierzyć, że tak pomyślał – Cóż, niestety Arrow, Mary nie ma tutaj. – tracę panowanie nad sobą i a moja klatka piersiowa napręża się – Ale ja tu jestem. Siedziałam sama, gdy Tracker poprosił mnie do tańca, jako przyjaciel. Więc, przynajmniej przez chwilę mogłam się nie nudzić. Jesteś jedyną osobą na którą mam oko mimo, że jesteś zwykłym kutasem! Wiesz, że nawet nie myślałam o byciu z kimś innym niż ty. Zwariowałam na twoim punkcie! Jego nastrój zmienia się rozświetlając powietrze wokół nas – Anna ja… Podnoszę swoją rękę do góry – Postaram się cieszyć resztą swojej nocy. 122

- Powiedziałem Rake’owi – mówi mi. – Nie był szczęśliwy. Był, kurwa, wkurzony. Prawdopodobnie jest w drodze, żeby cię zabrać. - Czy możesz zabrać mnie do domu? Czy mam zadzwonić po taksówkę? Kiwa głową i pociera swój kark – Nie bierzesz taksówki, Anna. Wytrzymasz jeszcze chwilę, czy raczej za dużo wypiłaś? - Jest w porządku - mówię mu, stojąc cicho wkłada mi kask na głowę i pomaga mi wsiąść na motor. Mary nigdy by nie… Wszystko się to tego sprowadza prawda? Nie jestem Mary i nigdy nią nie będę. Ona odeszła, za to jestem ja. Mam tylko nadzieję, że to zobaczy, zanim będzie za późno.

Arrow nie zabiera mnie do domu. Zabiera mnie z powrotem do domu klubowego. Ignoruję go i biorę prysznic, a potem kładę się do łóżka. On stoi przed łóżkiem obserwując mnie, a ja próbuję udawać, że go tu nie ma. - Nie miałem tego na myśli – mówi – Nie powinienem tego mówić. To znaczy, jestem w rozsypce przez to, że porównałem ją do ciebie. Wiem o tym, po prostu to mi się wymknęło z ust. Udaję że śpię, a on po chwili opuszcza mój pokój. Kiedy budzę się następnego ranka, zdaję sobie sprawę, że Arrow nigdy nie wróci do mojego pokoju i z jakiegoś powodu to mnie niepokoi. Kiedy już się ubrałam, wchodzę do kuchni i widzę Arrow’a i Rake’a stojących twarzą w twarz. - Rake? Odwraca się do mnie – Anna, co do cholery? Kurczę się w sobie – Czy możemy porozmawiać sami, proszę? - Będziemy rozmawiać po – mówi, patrząc na Arrowa który jest troszkę wyższy od niego i bardziej zbudowany, ale Rake jest nieugięty. Podobnie jak ja, ale on nie miał innego wyjścia, jak tylko być takim. – Arrow i ja załatwimy to na ringu, prawda? Arrow kiwa głową, ale nie wygląda na szczęśliwego tak jak Rake. Sin wchodzi jak burza do kuchni, a Faye depcze mu po piętach posyłając mi grymas niezadowolenia, a potem żąda – Kościół natychmiast!

123

Wspaniale. wszyscy faceci znikają z klubu, zostają tylko same kobiety, które stoją z ciekawskim wyrazem twarzy. Potem, jedna po drugiej zwracają się do mnie. Wzruszam ramionami, czuję się bezradna. Faye i ja siadamy na kanapie i czekamy na to, co się stanie dalej. - Co się stało? – szepcze Faye - Wczoraj Arrow powiedział Rake’owi o nas. Rake nie przyjął tego dobrze. Myślę, że po prostu twój mąż jest wściekły, że wchodzę pomiędzy jego członków. Faye nie chce tego zaprzeczyć. Widzę że gryzie wargę – Co? - Nic tylko… Chcą sprać Arrow’a… I to jest w pewnym sensie gorące. - Poważnie? Uśmiecha się – Co? W końcu nadal jestem kobietą. Odwracam wzrok od niej i skupiam się na Arrow’ie. Wciąż jestem na niego zła z powodu Mary, ale nie mam na to czasu, bo muszę mieć głowę na karku . Powinnam być tam z nim. Piętnaście minut później, mężczyźni ponownie wchodzą do domu klubowego. Arrow i Rake podchodzą do mnie, a ja przełykam ślinę, na widok ich min. Obaj nie są szczęśliwi. Mówią w tym samym czasie – Anna - Wstaję i patrzę na nich. - Tak? Sin wchodzi za nimi i patrzy na mnie –Ty to spowodowałaś, wiec będziesz się patrzyć na to. Gapię się na niego – Co spowodowałam? O co, do cholery, chodzi, przecież nie jesteśmy w średniowieczu. To co robię i z kim, to moja sprawa i tylko moja. Arrow szepcze mi do ucha – Uspokój się, Anna. Rake i ja będziemy walczyć. Musimy trzymać się razem. Możesz to zrobić? Kiwam głową, a potem odwracam się do Rake’a, który wygląda na jeszcze bardziej wkurzonego. Kurwa, po prostu wspaniale. Kładę dłoń na ramieniu mojego brata i daję mu moją najlepszą minę szczeniaczka, która zwykle na niego działa. Ale teraz go ona nie rusza. Wow, on jest naprawdę zły. - Przepraszam Rake. Nie chciałam cię skrzywdzić, ale chyba widzę, że nadal nie możesz zapomnieć o tym draniu. Patrzy na mnie i wzdycha – Chciałem dla ciebie lepiej. Przełykam ciężko, widać jego rozczarowaną minę. – Chciałeś abym była tu z toba. Proszę nie bądź zły teraz, kiedy zdecydowałam się być częścią tego i twojego życia. - Kurwa – przeklina, a potem całuje mnie w czoło – Zrani cię, to go, kurwa, zabiję powoli. 124

- Więc, nie zamierzasz z nim walczyć? – pytam, a w moim głosie słychać nadzieję. Rake uśmiecha się powoli. – Kurwa, nie potrzebuję tego – spogląda na mnie – Zostań tutaj Anna. Chciałaś zostać kobietą bikera, więc teraz siadaj tutaj, gryź swój język i pozwól mi wziąć to, co jest mi należne. Moje oczy rozszerzają się. Rake nigdy nie mówił w ten sposób do mnie. Odsuwam się od niego, nie widząc mojego brata, tylko Rake’a członka klubu motocyklowego. Arrow owija ramiona wokół mojej talii i obraca mnie wokół. Potem, gdy wszyscy się na nas patrzą, jego usta osiedlają się z zaborczością do mnie. Jestem jego a on jest mój. A teraz wszyscy to wiedzą.

125

ROZDZIAŁ 16 Strach napełnia mój żołądek, gdy Rake i Arrow spotykają się ze sobą twarzą w twarz. Dlaczego ci faceci muszą działać tak barbarzyńsko? I rozkaz Sina, każący mi patrzeć na to wszystko. Arrow ściąga swoją koszulkę, eksponując swoją gładką, wymodelowana klatkę piersiową. Faye rzuca mi znaczący uśmiech, zanim powraca do spoglądania na tych dwóch facetów, którzy wpatrują się w siebie czekając na rozpoczęcie walki. Rake ściąga swoją koszulkę, potem odwracają się ode mnie i rozmawiają z Sinem. Patrzę na smocze tatuaże na ich plecach, które gapią się na mnie. Ci faceci żyją własnymi regułami i zasadami a ja nie mogę nic z tym zrobić. Jeśli chcę mieć Arrow’a wiem, że nie mogę go zmuszać do zmiany. .Muszę go przyjąć takim, jakim jest. To jednak nie znaczy, że przestanę być sobą. To znaczy, muszę zacząć myśleć, zanim coś zechcę powiedzieć. Przynajmniej spróbuję. Arrow patrzy na mnie zanim odchodzi od Sina i zaczyna walkę. Pozwala Rake’owi, aby go uderzył tylko raz, rozliczając się z nim ciosem w twarz, potem coś do niego mówi niskim tonem. Ponownie wraca do walki. Zamykam oczy, kiedy słyszę dźwięk ciała uderzanego w ciało, wiedząc o tym, że dla mnie to nie ma znaczenia, kto wygra dzisiejszą walkę. Dwaj faceci którzy są dla mnie najważniejsi, biją się odsuwając od siebie gówno, którego nie chcą, a ja tylko mogę siedzieć i patrzeć się na to. Mam tylko nadzieję, że po wyładowaniu swojej agresji, Rake może wybaczy Arrow’i i da mu spokój. To nie są dawne czasy, gdy facet musi chronić honoru kobiety, ponieważ ktoś wziął jej niewinność. Arrow i ja jeszcze nie uprawiliśmy seksu. Widzę, że po twarzy mojego brata spływa krew, a warga Arrow’a jest 126

rozcięta. Spoglądam na Sina brudnym spojrzeniem, a on po prostu uśmiecha się do mnie. Dlaczego chcę mieć coś wspólnego z tymi facetami? Wstaję i krzyczę – Wystarczy! Co zaskakujące obaj odwracają się do mnie. - Dość ! – mówię ponownie, a mój głos drży. Chwytam apteczkę pierwszej pomocy i a potem podchodzę do Arrow’a aby zdezynfekować jego rany. Rake ma już dwie kobiety, które to robią. Delikatnie łapię twarz Arrow’a w swoje dłonie i podnoszę ją bliżej siebie, żeby dokładnie obejrzeć jego rany. Nie lubię go widzieć zranionego, chociaż wiem, że muszę się teraz spodziewać takiego gówna. - Zajebiście głupi jesteś – mówię do siebie, wycierając mu krew i sprawdzając jego rozcięcia. Wyglądają na bolesne, ale on zachowuje się, jakby go to wcale nie bolało. Uśmiecha się i widać krew na jego zębach – nic więcej, jak dobra walka. Marszczę nos i spoglądam na jego żebra – Coś cię jeszcze boli? Potrząsa głową i wstaje – Jest w porządku. Teraz chodźmy do łóżka. Spoglądam na niego – Przepraszam, że co? Uśmiecha się – jestem pełen adrenaliny skarbie i wygrałem nagrodę. Chodźmy, kurwa. Jest taki romantyczny. Rozglądam się i widzę jak nas obserwują. - Czy wszyscy nie mają co robić? – pytam się. Faye potrząsa głową i śmieje się. Arrow najwyraźniej skończył czekać, podnosi mnie w swoich ramionach i niesie do pokoju, jak pannę młodą. Rzuca mnie na łóżko i kładzie się na mnie, całuje wzdrygając się lekko przez rozciętą wargę. - Jeśli nie chcesz tego, Arrow … - dokuczam mu, unoszę biodra i czuję jak bardzo tego chce – Mogę sobie z tym poradzić. - Nie ma szans, kochanie – odpowiada z uśmiechem a potem zdejmuje moje dżinsy. Następnym jego krokiem jest zdjęcie mojego topu i biustonosza a na końcu ściąga mi majtki. Leżę zupełnie naga przed nim ale zamiast czuć nieśmiałość, czuje się wzmocniona przez jego spojrzenie w oczach. Lubi to co widzi i ja też się cieszę że to lubi. Oblizuję moją dolną wargę. Nie przegapia tego ruchu. - Więc, warto było czekać – mówi powoli. - Cieszę się z tego – szepcze – Teraz twoja kolej.

127

Zdejmuje swoje dżinsy. Nie ma na sobie bielizny. Moje usta ślinią się na rozmiar jego penisa a moje oczy rozszerzają się. Zanim kończę gapić się na niego, kładzie się na łóżku i wciąga mnie na swoje ciało. - Chcę się cieszyć tym widokiem – mówi zataczając swym kciukiem po moim sutku – Pocałuj mnie. Nie musi tego powtarzać dwa razy. Pochylam się i całuję łagodnie jego usta a jego dłonie wędrują po moim ciele, nie zostawiając żadnego kawałka nietkniętego. - Uwielbiam ten tyłek – wzdycha – Chcę być w tobie, Anna. Chcę dokładnie tego samego. - Masz prezerwatywę? Przeklina. - Jestem na pigułce, jeśli chcesz… Robi wdech i jego oczy są na moich ustach – Jestem czysty. - A Jill? - Nie narażę cię na niebezpieczeństwo, Anna. Wpatrując się w jego brązowe oczy, kiwam głową i biorę w dłoń jego twardego kutasa i wsuwam go we mnie. Kapie ze mnie, ale wsuwam go powoli, szeroki obwód rozciąga mnie. Zsuwam się w dół opuszczając się na niego, dopóki jest cały we mnie. Jego oczy nie opuszczają mnie a połączenie między nami jest silniejsze niż kiedykolwiek wcześniej. - Pieprz mnie, Anna- żąda, siadając lekko i chwytając mój sutek w usta. Idę naprzód, pochylam się lekko podnosząc się w górę i w dół na jego długości. Nigdy nie czułam się lepiej. Moje usta otwierają się a oczy zamykają się, jak poddaję się ogarniającej mnie przyjemności. Nagle Arrow przetacza się, powodując że on jest na górze a ja na dole i zaczyna mnie pieprzyć mocno i z intensywnością. - Miej oczy otwarte, Anna – rozkazuje, gdy moje oczy zaczynają się zamykać. – Chcę widzieć te piękne oczy, gdy cię pieprze. Jęczę w odpowiedzi, rozchylając szerzej nogi, cicho błagając o więcej a moje oczy błyszczą. – Arrow. Całuje mnie, uciszając moje błaganie . Moje sutki ocierają się o jego klatkę piersiową a on sięga, by bawić się moją łechtaczką. Kiedy zaczyna całować i lizać moją szyję, mój orgazm zaczyna się rozwijać do punktu, z którego nie ma już powrotu. Gdy nadchodzi, wołam jego imię w kółko, a on nadal kontynuuje swoje tortury na moim ciele. To jest zbyt wiele. Niewystarczająco. Chcę więcej. Chcę, aby nigdy się nie zatrzymywał. 128

Kiedy powracam do siebie, obserwuję jego ekspresję. Obejmuje moją twarz, wpatrując się we mnie, kiedy nadchodzi jego spełnienie. Nigdy nie widziałam czegoś tak spektakularnego. Jego mięsnie falują i błyszczą potem. Jego oczy opadają na twarz i przepełnione są przyjemnością. Dotykam jego brody, by go pocałować . Uśmiecha się do mnie. Poruszając biodrami we mnie mówi – Chcę tu zostać na zawsze. Uśmiecham się a potem on opuszcza swoją głowę na moją pierś, która czeka na jego uwagę.

To jest oficjalne. Muszę zwiększyć swoją wytrzymałość. - Nie czuję swoich nóg – skarżę się, siadając i wpatrując się w jego nagie ciało. Arrow chichocze głęboko – Wkrótce przyzwyczaisz się do mnie. Chwyta mnie w talii i przyciąga do siebie abym mogła odpocząć na jego ciele. - Czy myślisz że ktoś mnie słyszał? – pytam się, a myśl że Rake mógł mnie słyszeć, powoduje że się wzdrygam. – Gdyby mój brat usłyszał jak krzyczę twoje imię, opuściłabym ten klub i nigdy tu nie wróciła. - Nie ma tu nikogo, kto by nie słyszał, więc nie stresuj się tym – to wszystko co mówi. Czy byłam taka głośna? Chciałam umrzeć ze wstydu. Chowam twarz w jego klatkę piersiową i jęczę . Arrow przesuwa dłonią po moim włosach - Czy twoja twarz boli? – pytam. Wzdycha - Nie. - Kłamiesz. - Nie robię tego. - Jesteś uparty. - Kochanie, walczymy cały czas . To nie jest wielka sprawa – mówi cicho. - I tak powinno być – mamroczę, a następnie dociskam swoje usta do jego klatki piersiowej. On całuje mnie w głowę – Pracujesz dziś wieczorem? Kiwam głową i podnoszę telefon. Jest już trzecia - O boże, byliśmy w łóżku przez wiele godzin! Reid kopnie mnie w dupę jeśli nie będzie mnie tam. 129

- Nikt nie będzie w pobliżu twojego tyłka, oprócz mnie. Przewracam oczami, a potem wysuwam się z łóżka. - Mam zamiar wziąć prysznic, zjeść coś a potem przygotować się do pracy. Arrow przewraca się na brzuch pokazując mi jego gołe pośladki - Ładne pośladki. Nie są złe jak na starca. Miga mi jego chłopięcy uśmiech – Kogo nazwałaś staruszkiem? - Na pewno ja nim nie jestem. Podnosi się do pozycji na czworaka chwyta mnie i kładzie mnie pod sobą – Ale to ty jesteś tą osobą, która nie mogła nadążyć za mną. Zwężam swoje oczy – Przez jakiś czas nie uprawiałam seksu, więc przepraszam jeśli byłam zmęczona po trzech rundach seksu. Naciska swoimi ustami na moje, a jego język błaga o wejście. Kiedy otwieram usta całuje mnie łapczywie, trzymając ręce po obu stronach mojej twarzy. Kiedy odsuwa się, patrzy na mnie i mówi – Nie mogę się doczekać, kiedy wieczorem wrócisz do mnie. - Dzisiejszej nocy? Po pracy wracam do swojego mieszkania. – mówię mu. - Myślisz, że możesz mi dać przedsmak siebie a potem odejść? - Nie odchodzę. Wracam do domu. Jutro mam zajęcia w szkole. Przechyla głowę na bok – Zostanę u ciebie po odebraniu cię z baru. - W porządku. Jakie masz plany na wieczór? Podnosi brwi na moje pytanie. - Co?- pytam się. - Będziesz starała się dowiedzieć jaki jest każdy mój ruch? Ponieważ myślę, że teraz musisz wiedzieć, że to nie ja… Moje usta zamykają się. Co do cholery? - O czym ty mówisz? – pytam, a moje czoło marszczy się ze zmieszania – Zapytałam tylko co będziesz robić. Kiwa głową – Tak, moje słowo rada, to nie pytaj, kochanie. Będę tam gdzie ci powiem i odbiorę cię po twojej zmianie. Jak przeszedł od słodkiego do dupka w 2.5 sekundy? Próbuję go odepchnąć od siebie, ale on nie rusza się – Muszę iść albo się spóźnię. 130

- Jesteś wkurzona? Jeden punkt dla niego. Ignoruję jego pytanie i po prostu go popycham – Arrow odsuń się – żądam przez zaciśnięte żeby. Pozwala mi odejść i szybko schodzę z łóżka i wchodzę do łazienki, zamykając ze sobą drzwi. Myślałam że się nie mylę, gdy Arrow uznał mnie za równą sobie. Nie wiem czy mogę być z takim kimś. Włączając prysznic, zamykam oczy i pozwalam ciepłej wodzie obmyć moje ciało i staram się oczyścić myśli, które mam w głowie. To nie pomaga. Przez resztę mojego dnia unikam Arrowa.

131

ROZDZIAŁ 17 Lana zaskakuje mnie przychodząc do baru. Ściskam ją i robię jej drinka czekając, aż wszyscy zostaną obsłużeni, zanim wracam do niej – Czuję się jakbym wieki z tobą nie rozmawiała. - Wiem – mówi . – Dlatego przyszłam cię odwiedzić. Co się dzieje? Daje jej szybkie streszczenie tego co się stało, podczas opowiadania ma szeroko otwarte brązowe oczy i uśmiech na ustach. - Więc umawiasz się z Arrowem? – powtarza po raz trzeci. Wzruszam ramionami. – Nie sadzę, żeby słowo randka było odpowiednim słowem. Pieprzenie się, jest prawdopodobnie lepszym słowem. Stawia swojego drinka – To wcale nie historia. - Wiem o tym – odpowiadam – Chcesz jutro wyjść ze mną na obiad, po moich porannych zajęciach? Kiwa głową – Brzmi wspaniale. Idę rano na zakupy z moją matką, a po za tym nie mam nic innego do roboty. - Czemu nie pozostajesz w kontakcie ze swoimi znajomymi ze szkoły?- pytam się Lany. Wzrusza ramionami – Po tym jak wyjechałaś byłam samotna. Naprawdę nie miałam kontaktu z nikim. Marszczę brwi – Czemu ? 132

Wierci się na swoim siedzeniu i odwraca wzrok – Chyba po prostu przyzwyczaiłam się do ciebie. Dobra na pewno jest tam jakaś opowieść, z którą nie chce się podzielić. Robię sobie notatkę w głowie, by spróbować się o tym dowiedzieć, ale innym razem. Jeśli ktoś zranił moją Lanę, to niech lepiej szybko ucieka. - Ich strata – odpowiadam. Uśmiecha się do swojego drinka – Twoje życie jest o wiele ciekawsze niż moje. - Nie jestem pewna, czy tak jest – odpowiadam, a na moich ustach widnieje mały uśmiech. Poważnie gorący facet o fioletowych oczach i ciemnych włosach wchodzi do baru i rozmawia z Reidem i Ryanem. Ma dołeczki w kącikach swoich ust, które powodują że wygląda mega seksownie i idealny zarost na szczęce. Spoglądam na Lanę, żeby zobaczyć jak go obczaja. - Może sprawić, że moje życie będzie ciekawsze – mówi z uśmiechem. - Nie mam co to tego żadnej wątpliwości. Facet spogląda na nas a Lana i ja szybko odwracamy wzrok, policzki Lany płoną po tym jak nas złapał na obczajaniu go. Widzę, jak zbliża się do nas. Lana wygląda na zawstydzoną i chowa głowę w swojego drinka, podczas gdy ja podnoszę głowę i uśmiecham się do niego. - Witam - mówię mu. - Cześć, jestem Dash – odpowiada uśmiechając się - Ja jestem Anna. To jest Lana – mówię kiwając głową w stronę mojej najlepszej przyjaciółki. Lana podnosi głowę do góry i daje mu nieśmiały uśmiech – Cześć. Dash pokazuje na siedzenie obok Lany – Czy mogę tu usiąść? Lana najpierw spogląda na mnie, a potem kiwa głową. Ukrywam swój uśmiech. - Czy mogę ci zaproponować drinka? – pytam się Dash’a. - Ten jest dobry, dzięki – odpowiada, a ja biorę to jako mój sygnał do odejścia, przy okazji ignoruję Lanę, która daje mi błagające spojrzenie abym została. Podchodzę od Reida i Ryana i staje koło nich – Twój kolega jest gorący. Reid ignoruje mój komentarz a Ryan ma rozbawioną minę. Reszta wieczoru szybko mija. Trzydzieści minut przed zakończeniem mojej zmiany pojawia się Arrow. Spuszczam głowę w dół kiedy widzę ze wchodzi do baru. 133

Atmosfera w barze zagęszcza się. Podnoszę głowę i on stoi tam mając oplecione swoje ramiona wokół klatki piersiowej i wpatruje się we mnie . Siedzi w kącie baru. Wciąż się na niego gniewam ale jednocześnie chce z niego zerwać ubrania. Może jedynym sposobem, żeby przetrwać z Arrow’em jest zachowywanie się jak kumpel? Jest tak zamknięty, że spodziewa się że nie będę mu zadawała żadnych pytań? Nie mogę tak żyć. Ja chcę mieć otwarty i opierający się na zaufaniu związek. Chcę partnera, który nie będzie mnie kontrolował. Wiem, że sprawy biznesowe klubu nie maja ze mną nic wspólnego, ale to ja w ostatnim czasie zostałam porwana z powodu spraw związanych z klubem. Istnieje fakt, w którym Arrow dźwiga ciężkie emocje na swoich plecach związane z Mary. Nawet nie chcę dotykać tego tematu. Po kilku minutach ignorowania go, podchodzę do niego i pytam – Chcesz piwo? Kiwa głową a jego oczy zwężają się lekko – Czy w taki sposób witasz się ze swoim facetem, kiedy go zobaczysz? - Ja tu pracuję – odpowiadam. Odwracam się i biorę z lodówki piwo dla niego – Wkrótce skończę zmianę. Kiwa głową a potem odwraca się, by rozejrzeć się wokół baru. Dziś nie jest bardzo tłoczno, tylko kilka stolików jest zajętych. Lana wyszła godzinę temu a Dash zaproponował jej odprowadzenie do samochodu. Zastanawiam się, co tam się mogło wydarzyć. Przecieram blat lady, gdy Reid podchodzi do mnie mówiąc że mogę już iść. Rzucam ścierkę i biorę moją torebkę do ręki, nie patrząc na Arrow’a. Wstaje bez żadnego słowa kieruje się ze mną do drzwi. On nawet otwiera je dla mnie. Wsiadam na jego motor i wracamy do mojego mieszkania w całkowitej ciszy. Szukam moich kluczy do mieszkania, gdy Arrow czeka cierpliwie na mnie aż je znajdę. W końcu je znajduję i otwieram drzwi. Wchodzę do środka a on zamyka je za mną. Zapalam światło i kładę torebkę na stoliku. - Chcesz coś do picia lub jedzenia? – pytam się spoglądając na niego, zanim idę do kuchni. - Nie jestem głodny – odpowiada - Faye nakarmiła mnie zanim przyjechałem po ciebie. Idę prosto do łazienki, gdzie szybko biorę prysznic i przygotowuję żeby położyć się spać. Gdy wchodzę do pokoju, widzę że Arrow leży na moim łóżku, sprawdzając coś na swoim telefonie. Odkłada telefon gdy mnie zauważa. - Chodź tutaj – mówi miękkim zdecydowanym tonem. Mam na sobie tylko długa koszulkę i nic więcej. Kładę się na łóżko i przybliżam się do niego, kładąc swoją głowę na jego klatce piersiowej. - Jeśli jesteś wkurzona na mnie, Anna, to powiedz mi dlaczego, dobrze? Nie czytam ci w myślach. – mówi cicho. – Nie lubię milczącego traktowania i ignorowania. Wiem, że ciągle 134

się poznajemy, wiec tym razem poświęcę czas, ale następnym razem oczekuję od ciebie że otworzysz swoje ponętne usta i powiesz mi dlaczego się wściekasz - Arrow, ja tylko załam ci proste pytanie, jakie zadałabym każdemu, a ty mnie zgasiłeś. Dlaczego po prostu nie możemy porozmawiać o wszystkim? On jest cicho, a ja się czuję jakbym miała wybuchnąć przez tą ciszę panująca w pokoju. Próbuję się kontrolować. - Nie lubię być przesłuchiwany – mówi po kilku chwilach – Przynajmniej nie przez cipkę. On tego nie powiedział. Podnoszę głowę z jego klatki piersiowej i próbuję się uwolnić od niego – Ty pieprzony, arogancki draniu… Zatyka mi usta – Jeszcze nie skończyłem. Nie jesteś tylko cipką, więc masz rację, nie powinienem tak postąpić. To też dla mnie coś nowego, skarbie. - Jak to nowe? A co z … Nie chce nawet wypowiadać jej imienia. - Mary była inna. Ona nie zadawała pytań. – mówi miękko – Nie chcę cię zdenerwować, mówiąc o tym. Jesteś inną kobietą – jesteś silna a ja lubię to, że jesteś taka. Mogę być z tobą i wiem, że nie będziesz się mnie bała. Zamiast tego, oddajesz mi się cała. Oczywiście, zmagam się z wieloma rzeczami, o których nie mogę na razie ci powiedzieć i nie możesz mnie popychać to tego. Przytakuje – Rozumiem. - Ok. To nie ma już żadnego problemu. Teraz pocałuj mnie jak to powinnaś zrobić, gdy mnie dzisiaj zobaczyłaś w barze. Niechętnie się poddaję, pochylam się nad nim i naciskam na jego usta. Natychmiast przejmuje kontrolę nad pocałunkiem. Jego dłoń sunie w dół mojego uda i warczy, kiedy zdaje sobie sprawę, że nie mam na sobie majtek. - Przyszłaś do łóżka z myślą o pieprzeniu się, prawda? – warczy mi do ucha, natychmiast liżąc i całując mnie po szyi. Ściąga koszulę ze mnie, rzucając ją gdzieś na podłogę. Podnosi się z łóżka ściągając własne ubrania. Obserwuję jego ruchy, ciesząc się tym widokiem i oblizując usta w oczekiwaniu na niego. On wie o tym i daje mi pokaz, pocierając dłonią swój kaloryfer a potem dotyka własnego kutasa. Myślę o tym, co mi powiedziała Faye o jego kutasie i nie mogę się powstrzymać przed chichotaniem. Kutas dosłownie wskazuje na moją twarz. Arrow unosi brwi, chwyta mnie i całuje mnie łapczywie owijając moje włosy wokół swojej dłoni i delikatnie je ciągnie. 135

- Co jest takie zabawne? – pyta głębokim tonem. - Nic – spłoszyłam się. - Jesteś taka mokra dla mnie – mówi, odsuwając się ode mnie, przewracając mnie na czworaka i wchodzi we mnie. - Jesteś piękna. – warczy, a ja patrzę na miejsce gdzie jesteśmy połączeni. – Dotknij swojej cipki, Anna. Sięgam w dół i dotykam się a moje uda drżą. Kiedy orgazm przechodzi przeze mnie, Arrow wysuwa się ze mnie, przewraca mnie a potem jego usta są na mnie i pożerają mnie. - O mój boże – mówię, gdy dochodzę do siebie. Kładzie się obok mnie i uśmiecha się, jego oczy są ciemne i pełne pasji – Jeszcze z tobą nie skończyłem, Anna. Uśmiecham się, kiedy ponownie się we mnie wsuwa.

136

ROZDZIAŁ 18 - Jeśli jesteś tu aby mnie ponownie porwać to, jesteś cholernie szalony – mówię to Talon’owi, gdy widzę go na progu mojego mieszkania. – Czy masz życzenie śmierci? Dlaczego tu jesteś? Sięgam do swojej torebki i grzebię w niej w poszukiwaniu mojego różowego scyzoryka. Talon po prostu uśmiecha się do mnie – Byłem w okolicy. - Czy odwiedzasz wszystkie osoby, które porwałeś? Czy raczej ja jestem wyjątkowa? - Po prostu chciałem się upewnić, że wszystko jest z tobą w porządku i chciałem przeprosić cię za to, co się stało. To był zły pomysł, żeby cię porwać, ale w tym momencie to był mój jedyny wybór. Wiesz, że gdybym miał inny wybór, to nie zrobiłbym tego, prawda? Wygląda na to, że mówi poważnie, a ja mu wierzę. Odsuwam rękę od mojego scyzoryka w pobliże kluczy. - Czy jesteś sam? Kładzie rękę w kieszeni i kiwa głową. - Dlaczego naprawdę tu jesteś, Talon? – pytam się, a moje oczy szukają jego. Spogląda w dół – Chciałem o czymś z tobą porozmawiać. - O czym? – pytam 137

- Jest coś co musze ci wyjaśnić… To wtedy słyszę warkot motocykla w pobliżu – Lepiej stąd idź, Talon. - Pozwól mi to powiedzieć, Anna. Zwężam swoje oczy – Czy chcesz, żeby Arrow wyprał z ciebie całe twoje gówno? Szydzi – Mogę sobie z nim poradzić, nie martw się o mnie. - Nie chodzi o to. Ja po prostu nie chcę więcej dramatów . Więc proszę, zrób to dla mnie. Kiwa głową i znika. Oddycham z ulgą, gdy widzę jak znika pomiędzy budynkami i zamykam drzwi czekając na Arrow’a. Ubrany jest w czarną obcisłą koszulkę z jego naszywką oraz czarne dżinsy. Jego włosy są wilgotne i trzyma coś w swoich dłoniach. - Hej piękna - mówi, gdy mnie podnosi w swoje ramiona i całuje słodko. - Hej – odpowiadam, kiedy w końcu jego usta opuszczają moje – Co masz w dłoni? - Kupiłem ci coś. Prezent. – nie wygląda na zbyt pewnego siebie, a ja myślę że on jest uroczy. – Mam nadzieję, że ci się spodoba. Bierze mnie za rękę i umieszcza mi pudełko w dłoni . – Nie otwieraj go teraz – prosi – Poczekaj aż pojadę, proszę. Kiwam głową i staram się ukryć uśmiech – Czy nie możesz po prostu się odwrócić, żebym mogła zobaczyć co mi kupiłeś? - Anna. - Proszę – posyłam mu swoje spojrzenie typu słodkiego szczeniaka. - No dobra – mówi oddychając głęboko – Otwórz to. Otwieram pudełko i widzę że jest tam bransoletka. Jest ze złota, osadzana brylantami. Spoglądam na drugą stronę bransoletki i widzę tam napis K.A. & A.W. Killian Arrowsmith & Anna Ward. Czy Arrow jest romantyczny? Spoglądam na niego z czerwonymi policzkami i dotykam jego prezent. Nie potrzebuję prezentów ale ten prezent jest dla mnie szczególnie wyjątkowy. - Kocham to – mówię mu – Dziękuję ci bardzo. To jest piękne. Pomożesz mi to włożyć? Kiwa głową, rozluźnia się i pomaga mi zapiąć bransoletkę na moim nadgarstku. Potem prowadzi mnie do domu z ręką na moich plecach. 138

- Muszę się zająć kilkoma sprawami wieczorem, więc nie mogę długo zostać. – mówi mi. – Chciałem po prostu cię zobaczyć, zanim wyruszę. - W porządku – odpowiadam. - Wolałbym, żebyś została w klubie. - Należycie zanotowano – odpowiadam, nie mając zamiaru nigdzie iść. Zerka na mnie a jego usta zaciskają się – Anna. - Lana przyjdzie później, ok? Więc nie będę sama - Poproś ją, żeby została na noc – ostrzega Arrow. – Umowa stoi? - Czy ty idziesz ze mną na kompromis, Arrow? Ze mną? Nędzną kobietą? Jestem zszokowana – odpowiadam wysokim głosem. - Słodkie – odpowiada rozbawiony. – Anna, chcę czegoś więcej, niż nędzna kobieta. Chwytam jego dłoń i prowadzę go do salonu, po czym kładę pudełeczko po prezencie na moim stoliku do kawy - Przyjmuję to jako komplement. Arrow siada na sofie. - A co u Rake’a? – pytam go, siadając obok niego. Nie widziałam go od walki i chociaż dzwoniłam do niego kilka razy, nie odpowiada na moje telefony. To mnie strasznie rani i nigdy w moich snach nie przypuszczałam, że się na mnie zamknie, kiedy tylko połączyłam się z Arrow’em. Oczy Arrow miękną, kiedy spogląda na mnie – Nie martw się o Rake’a . On się odezwie, niech się trochę podąsa. - Mój brat nigdy się nie dąsa – mówię oburzona. - Oczywiście, że nie – Arrow uśmiecha się – Chcesz wyjść na obiad? - Czy ty mnie zapraszasz na randkę? Oczy Arrowa rozszerzają się . – Kurwa. - Że co? - Nie pamiętam, kiedy ostatni raz byłem na randce – przyznaje się, patrząc trochę obojętnie. – Zwykle nie mam czasu na nic, oprócz pieprzenia się. - Uroczo – mamroczę, zaciskając usta. – Widzę, że po prostu wybrałam prawdziwego zwycięzcę. Chichocze – nie wybrałaś mnie, kochanie, To ja, wybrałem ciebie. 139

Przewracam oczami – Oh, proszę cię, chciałam cię od mojego pierwszego spojrzenia na ciebie - A ja chciałem cię wcześniej. - Co?- pytam się go, spoglądając na niego – Co masz na myśli? Oblizuje swoją dolną wargę zanim się odzywa - Rake pokazał mi raz twoje zdjęcie. To było lata temu. Mój kutas stanął, gdy tylko cię zobaczyłem na tym zdjęciu. Moje oczy rozszerzają się - Przez zdjęcie? - Tak . Byłaś najpiękniejszą kobietą jaką kiedykolwiek widziałem i pieprzyłem to, że byłaś siostrą Rake’a.. Drwię z niego – Tak jak powiedziałeś, nie zatrzymałeś się. Popycha mnie i kładzie na kanapie – Zawsze mam to co chcę, Anna. Najlepiej by było, jakbyś teraz to zrozumiała. - To słodkie, że tak myślisz – mówiąc mu to czuję się rozbawiona - To było oczywiste, zanim mnie poznałeś. Jego wargi drgają – Za dużo pyskujesz, Anna. Może powinienem cię tego oduczyć? - Możesz spróbować. Opuszcza głowę i całuje mój podbródek – Myślę, że tego chcesz, prawda ? Wstrzymuję oddech, całując go pod uchem a potem w szyję. Kiedy jego ciepły oddech owiewa mój sutek przez cienką bawełniana bluzkę, krzyczę głośno. - Czy wiesz czego teraz pragnę? Mam nadzieję, że odpowiedź na jego pytanie obejmuje moje usta i moją cipkę. - Co? Podnosi głowę i uśmiecha się do mnie – Chodź na obiad. Jestem, kurwa, głodny. Uderzam go w ramię – Jeśli nie sprawisz, że teraz dojdę Arrow, nie będziesz miał dobrego towarzystwa przy obiedzie. Uśmiecha się – Właśnie zaczynałem, nigdy nie opuszczam mojej kobiety, która mnie chce. Nigdy. Dziękuję mu za to. Kiedy chichocze, zdaje sobie sprawę ze powiedziałam to głośno. Siadam i ściągam moją koszulkę i stanik, rzucając je na podłogę. 140

- Mniej mówienia, więcej pieprzenia – mówię mu, rzucając się na niego i całując go namiętnie. On jęczy i łapie mnie za tyłek ciągnąc, mnie bliżej siebie. Zamknąwszy moje myśli, koncentruję się na tym facecie, na jego języku w moich ustach, na jego dłoniach ściągających moje legginsy. Zatracam się w nim. Więc, nie zadaję sobie pytania, czy on może mnie tez kochać. Ponieważ nie jestem pewna, czy chcę znać odpowiedź na to pytanie. - Zdejmij swoje ubrania – warczę, gdy praktycznie odrywam swoje usta, od jego ust – Chcę cię, teraz. - Ja tu wydaję rozkazy, Anna – ryknął głęboko, a potem spuścił głowę na moje sutki. Ostatecznie jak dał mi najlepsza grę wstępną w moim życiu, zdejmuje swoje ubrania a potem mnie pieprzy.

Po obiedzie, Arrow czeka ze mną, aż zjawi się Lana. Żegna się ze mną długim pocałunkiem potem odjeżdża, a ja odwracam się w stronę Lany, która patrzy się na mnie ze znaczącym spojrzeniem na jej twarzy. - To był dopiero pocałunek – mówi, wsuwając swoje okulary na nos. - Rzeczywiście – odpowiadam, patrząc za Arrow’em – Co się stało z Dash’em poprzedniej nocy? Wchodzimy do salonu, a twarz mi się rumieni na myśl o tym, co tu się stało przed godziną. Siadam na miejscu, gdzie wcześniej uprawialiśmy seks. - Odprowadził mnie do samochodu i poprosił o numer telefonu . Dałam mu go, pisaliśmy i dzwoniliśmy do siebie ale… - Ale co? – pytam Wzdryga się – Tracker też do mnie dzwoni. - Chciałam się zapytać, jak dostałaś jego numer telefonu? Podnosi na mnie brew i bawi się swoim kucykiem – Dostał go z twojej komórki. Musiałaś ją gdzieś zostawić. - A to pajac – narzekam – Co on ci wypisuje? Kocham Tracker’a jak mojego własnego brata, ale nie załatwił spraw z Allie, ona jest wciąż w domu klubowym Nie angażuj się w ten bałagan. Nie chcę żeby cię zranił. 141

- Po prostu potrzebuję przyjaciela, Anna – mówi cicho Lana. - Hej, ja jestem twoja przyjaciółką – mamrocze. Śmieje się z tego – My jesteśmy tylko przyjaciółmi, nie rób ataku Anny . Nie byłabym z kimś, kto ma za dziewczynę, która niszczy domy. Zaczynam się śmiać – Atak Anny? Nie słyszałam tego od czasu szkoły średniej. Przechyla się i uśmiecha. Przechyla się i uśmiecha – Za każdym razem, kiedy tracisz panowanie nad sobą… - Ha ! – powtarzam głośno trochę skacząc – Spójrz kto to mówi, mała niewinna Lana. Widziałam jak tracisz panowanie nad sobą i to nie jest ładne. To jest piekło i nawet się trochę tego boję. Jej twarz staje się czerwona – Różnica miedzy nami polega na tym, że ty tracisz panowanie nad sobą codziennie, a ja raz na rok. To jest prawda. - No cóż – mówię – Twoje raz roczne tracenie panowania nad sobą jest gorsze, niż moje codzienne. Wszyscy wtedy uciekają. Czy straciłaś nad sobą panowanie w tym roku? Mogłabyś poszczuć Allie sobą. Obie się z tego śmiejemy. - Co chcesz robić dzisiaj wieczorem? – Lana się pyta. - Oglądamy Outlandera i zboczucha, Jamie Fraser, oczywiście. Uśmiecha się – Dobry wybór, przyniosłam z tej okazji moją pidżamę! - Jaką pidżamę? – pytam się ożywiając. Przynosi swoją torbę i wyciąga z niej pidżamę z napisem Wolałabym spać z Jamiem. - Chcę też taką teraz mieć – mówię jej, a moje oczy rozszerzają się z zachwytu. - Przyniosłam też dla ciebie, oczywiście. - Kocham cię – westchnęłam. - Ja ciebie też – odpowiada - Ale nie sądzę, żeby była ci potrzebna przy Arrow’ie. Uśmiecham się, wyobrażając sobie jego twarz – Myślę, że możesz mieć rację. Spędziłam z Laną w taki sposób całą noc. Uwielbiam każdą sekundę tej nocy, nawet jeśli brakowało mi Arrow’a. 142

ROZDZIAŁ 19 - Jak długo będziesz na mnie zły ? – pytam się Rake’a, trzymając dłoń na moim biodrze. Dziś rano przyszłam do klubu by załatwić dwie sprawy. Pierwsza, to że Arrow jeszcze nie wrócił z miejsca do którego poszedł, a druga, to że Rake mnie unika. - Nie jestem wcale zły na ciebie – mówi patrząc, ale nie jedząc śniadania, które mu przyniosłam. Wyrzucam ręce do góry – Czy nie zamieszasz jeść tego co ci przyniosłam, bo masz do mnie żal? On dąsa się. Wskazuję na torbę pełną jego ulubionych potraw śniadaniowych – rogaliki, bagietka i baka kartoflana. – Proszę jedz, inaczej ja to zabiorę. Powoli przesuwa torbę bliżej piersi, wiec nie mogę mu je zabrać. Ukrywam mój uśmiech. On wzdycha.

143

- Adam – mówię, chcąc do niego dotrzeć – To także moja rodzina od teraz. Pomyśl o tym, ja jestem bezpieczna z Arrow’em. Kocham go. Wpatruje się we mnie – Nie chcę, by tobie też przytrafiło się to, co Mary. - Każdy mógł umrzeć tamtej nocy. – odpowiadam mu – To nie wina Arrow’a. Opuszcza głowę. – Wiem o tym, kurwa. Jesteś moją siostrą, Anna. To ja jestem pojebany i samolubny. Chciałem cię mieć w pobliżu siebie, więc cię tu przywiozłem, a teraz jesteś z najgorszym sukinsynem w klubie. Patrzy na mnie – Nie mogłaś wybrać Tracker’a czy kogoś innego? Tracker? Czy Rake uważał że on jest najlepszy ze wszystkich? Myślę nad resztą mężczyzn i zdaję sobie sprawę, że może mieć rację. Tracker jest dobrym człowiekiem mimo, że ma problemy z Allie. Podchodzę do niego bliżej i wtulam się w jego ramiona – Kocham cię, wiesz o tym? Nigdy nie chcę cię skrzywdzić ani rozczarować, ale to mnie zabija że teraz mnie unikasz. Byłeś moją jedyną rodziną, Rake. Byłeś tylko ty i tyle miałam. Teraz dałeś mi też swoja rodzinę MC i na początku nie byłam z tego faktu zadowolona, przyznaję ci się to tego z całą moją szczerością . Więc dziękuję ci za to. A Arrow jest dla mnie doskonałym dżentelmenem. - Dżentelmenem? – powtarza to z niedowierzaniem – Słyszałem, jak nazywano Arrow’a wieloma rzeczami, ale że w ten sposób, to jeszcze nie. Uśmiecham się – A teraz zjesz swoje śniadanie? Uśmiecha się i spogląda do torby – Przypuszczam, że tak. Całuję go w policzek – Spędzisz ten dzień ze mną? Kiwa głową i bierze ogromny kawałek rogalika do ust. - Dobrze. Masz jakieś wieści kiedy Arrow wróci? – pytam ukrywając moje zirytowanie, że nie wspomniał o tym, że nie będzie go dłużej niż noc. Rake patrzy się na mnie i uśmiecha się chłopięcym uśmiechem – nie jest tak łatwo teraz być starą, prawda? Starą? Nikt o tym nie mówił. – Hmmm. Chichocze – Przynajmniej nie będę ci musiał grozić, abyś przyszła do domu klubowego. W tym momencie wchodzi Tracker z Trace’m, mężem Jess. - Ty – mówi i wskazuje na mnie. - Co, ja? – pytam się rozglądając. 144

- Mam interes do ciebie i muszę cię o coś zapytać. Od razu staję się podejrzliwa – Słucham? – mówię ostrzegającym tonem. Podchodzi do mnie i niedbale kładzie dłoń na mojej talii – Porozmawiamy o tym w mojej sypialni. Moje brwi podnoszą się – Nie sądzę kolego, chyba że chcesz dać mi szansę walnięcia w twarz Allie. - Jej nie ma tutaj. Po prostu chodź ze mną. Chwyta mnie za ramię i prowadzi do jego pokoju. Spoglądam na Rake, który tylko wzrusza ramionami. - Więc, co chciałeś? – wołam do niego – Przedtem członkowie klubu nie mogli mnie dotknąć, a teraz każdy mnie może zwabiać do swoich pokoi? Śmieje się z mojego żartu - Teraz jesteś Arrow’a. Nikt nie odważyłby się ciebie dotknąć. – gdy już jesteśmy w jego pokoju, Tracker odwraca się i spogląda na mnie – Chciałem zapytać się o Lanę. - I co dalej? - I chcę żebyś mi powiedziała, jakie jest jej ulubione miejsce, gdzie lubi cos zjeść. – mówi, a jego niebieskie oczy błagają mnie o odpowiedź. Krzyżuję ramiona na klatce piersiowej – Wiesz, że cię kocham Tracker ale, do cholery, Allie nadal mieszka z tobą . Nie sadzę, żeby to był dobry pomysł, żebyś zapraszał gdzieś Lane, dopóki nie załatwisz spraw z Allie. Jego oczy ciemnieją, ale ja nie żałuję swoich słów. Bo jest to prawda. - Czy uważasz, że jestem dla niej niewystarczająco dobry? – rozdrażniony warczy. - Tracker. Śmieje się żałośnie – Posłuchaj, dobrze wiem o tym, że nikt nie jest dla Lany wystarczająco dobry . Widzę, ile ona jest warta. Ale nie jest mi miło słyszeć, że ktoś kogo uważam za przyjaciela, nie widzi moich wartości. - Tracker. Otwiera drzwi do swojego pokoju i wychodzi, zostawiając mnie samotnie siedząca w jego pokoju. Czuję się jak kompletne gówno. Siedzę tak przez kilka minut i rozmyślam. Widzę kartkę papieru i różowy długopis . Zakładam, że jest Allie, bo jest różowy. Piszę do Trackera notatkę.

145

Nie jesteś zły, ja wiem o tym, że jesteś wartościowym człowiekiem . Ale czy ty o tym wiesz? Przepraszam za to, że jestem kretynem. Kocham cię, Anna Bell.

Dlaczego nadal trzyma blisko siebie Allie? Czy jest ona jego pocieszeniem? Zdaję sobie sprawę, że to nie jest mój interes. Bardzo chronię Lanę, ale powinnam ją zapytać czy ona tego chce. To nie jest moja decyzja. Zostawiam notatkę na jego łóżku a potem wychodzę, by znaleźć Rake’a. Mamy coś do nadrobienia.

Leżę na łóżku w moim pokoju. Czuję coś mokrego na mojej twarzy. Zmuszam oczy do otwarcia się i wpatruję się w Rake’a, który kapie na moja twarz, wodą z butelki. - Co ty, do diabła, robisz? – pytam się i szukam czegoś do rzucenia w niego. - Zasypiałaś – mówi kręcąc głową. - Która jest godzina? – pytam przecierając oczy. - Jest pierwsza po południu . Anna chodźmy! – mówi radośnie, kołysząc się na pietach. Mrugam – Czy jesteś na prochach? - Chcesz gdzieś iść? – pytam się . Przez cały dzień byliśmy razem, oglądaliśmy film, spędziliśmy trochę czasu na basenie i jedliśmy obiad. Potem każdy zaczął pić drinki a ja dołączyłam się do jednego czy dwóch drinków, albo nawet pięciu. - Chodźmy do klubu – mówi – Do Rift, pamiętasz? - Ten klub, co wyciągnęliście mnie z niego ostatnim razem? – pytam się Rake. - Tak – odpowiada, polewając mnie większą ilością wody. - Zrób to jeszcze raz a oberwiesz! – krzyczę, wstaję i zbieram moje włosy z twarzy – Pozwól mi iść się ubrać. - Masz dziesięć minut – Mam zamiar zrobić rundę po wszystkich klubach. Spoglądam na niego i zauważam ze jest już ubrany i gotowy do jazdy. Ubrany jest w dżinsy i czarną koszulkę, którą kupiłam mu, gdy wróciłam do miasta. - Dobra – mówię i idę z nim w stronę drzwi i zamykam je, gdy wychodzi z pokoju. Jestem ubrana w dżinsy i zwykły biały top, nie mogę tak wyjść do klubu. Wiem że nie mam czasu na prysznic, umycie twarzy i zębów i nałożenie lekkiego makijażu. Moje włosy wyglądają tak jakbym tarzała się w łóżku, ale nic na to nie poradzę. Zmieniam ubrania na obcisłe dżinsy i 146

czarny top, który pokazuje mój brzuch . Wkładam na nogi jakieś szpilki, spryskuję się perfumami i chwytam torebkę przed wyjściem z pokoju. Rake, Tracker, Trace, Sin i Vinnie stoją w sali gier, śmieją się i piją. Wszyscy patrzą się na mnie, kiedy wchodzę. - Co?- pytam się, będąc trochę zażenowana. - Naprawdę, ubrałaś się w 15 minut – mówi Tracker a jego gniew na mnie zniknął. – Imponująco. Arrow to pieprzony szczęściarz. Tracker zarabia od Rake uderzenie w tył głowy za te słowa, które wypowiedział przed chwilą. Odwracam wzrok i patrzę się na Sin’a – Czy Faye też wychodzi z nami? Potrząsa głową, ale nie wyjaśnia jej nieobecności. - Gdzie jest Arrow? – pytam się Tracker’a. Nadal się nie skontaktował ze mną od ostatniej nocy i naprawdę się nad tym zastanawiam. - Będzie w Rift – odpowiada Tracker – I musisz się jak najlepiej zachowywać, ponieważ inni członkowie Wind Dragon będą tam dzisiaj. - Zdefiniuj mi najlepsze zachowanie. - Baw się, ale nie otwieraj swoich ust – odpowiada – I trzymaj się wokół nas. Mogę to zrobić, chyba tak. Podaje mi drinka i wypijam łyka. Potem kaszlę. – Cholera jasna, Tracker ! Chichocze – No co? Nie możesz sobie poradzić z małą ilością wódki? - Nie za bardzo. Nie jestem alkoholikiem, ty draniu! – warczę - Czego jesteś taka zrzędliwa? – pyta się. – Miałaś przecież drzemkę. Rake śmieje się. Podnoszę do góry kij bilardowy i grożę im. Śmieją się jeszcze mocniej. - Dlaczego jestem jedyną kobietą, która wychodzi z wami dzisiaj wieczorem? – pytam się grupy facetów. Wszyscy patrzą się na siebie. - Pozostałe kobiety znają swoje miejsce – wtrąca Tracker, śmiejąc się ze swojego żartu. Uderzam go w ramię - jak możesz mieć kobiety, nie mam pojęcia jakim cudem. - Prawdopodobnie przez mojego wielkiego, przekutego kutasa – odpowiada – Albo przez mój urok.

147

Moje oczy rozszerzają się ze zdziwienia i wpatrują się w dół, na jego kutasa – Twój penis jest przekuty? Rozpina guzik w spodniach – Tak, chcesz zobaczyć? Kolejny raz zostaje uderzony w tył głowy, przez Rake’a. Prawda jest taka, że chciałabym zobaczyć, ale nie chciałabym żeby Tracker został zabity przez Rake’a. Vinnie podchodzi do mnie i bierze ode mnie resztę mojej wódki w szklance, dolewa mi soku i podaje mi ponownie szklankę – Dzięki, Vinnie – odpowiadam mu. Wypijam całego drinka. Rake otacza mnie ramieniem – Napijmy się a potem chodźmy stąd. Skinęłam głową

Ruszamy do Rift z jednym z rekrutów, Blade’m. Niektórzy z nich chcieli się ze mną spierać i pojechać do klubu na swoich motorach, ale zrobiłam im scenę. Kiedy wchodzimy do klubu, atmosfera w nim panująca różni się od mojego pobytu w tym klubie ostatnim razem. Wokół jest dużo motocyklistów i nagich kobiet. Tracker stoi po mojej lewej stronie, a Rake po mojej prawej. Czuję się, jakbym stała z grupą ochroniarzy. Widzę Arrow’a stojącego przy barze, jest odwrócony plecami do mnie. Rozmawia z mężczyzną, którego nigdy wcześniej nie widziałam i także ma na sobie swoją naszywkę. Rozmowa nie wygląda zbyt przyjacielsko i nie chcę im przerywać. - Idę do łazienki – mówię Rake’owi. Wiem, że będę dzisiaj musiała dużo wypić. Załatwiam swoje sprawy w łazience, a potem myję ręce w umywalce. Jakaś kobieta wchodzi i zdaję sobie sprawę, że już ją gdzieś widziałam. Gdzie ja ją widziałam? Staram sobie przypomnieć, ale nie mogę. - Znam cię – ona mówi nagle uśmiechając się i patrząc na swoje odbicie w lustrze. – Czekałaś przed moim domem na Arrow’a, gdy przyszedł do mnie. Więc, to ona. Przypominam to sobie teraz. Wzruszam ramionami – To nie znaczy, że mnie znasz. Jej wargi drgają – Jesteś nikim, w porównaniu do Mary. Udaję, że to mnie nie boli, nie pozwalając zobaczyć tej kobiecie moich słabości. Patrzę jej prosto w oczy – Jeśli masz mi cos do powiedzenia, to powiedz to. Uśmiecha się – Arrow nigdy nie kochał nikogo, tak jak mojej siostry. 148

Jest siostrą Mary? Nie wiedziałam, że tu dzisiaj przyjdzie. Wymuszam swój uśmiech – Dlaczego tu jesteś? Próbujesz poderwać faceta, który był twojej siostry? Podnosi rękę i próbuje mnie uderzyć, ale złapałam jej dłoń i odsunęłam ją ode mnie. - Nigdy nie powiedziałam złego słowa o twojej siostrze i nigdy tego nie zrobię. Ale jeśli chcesz być po mojej złej stronie, to będziesz potrzebowała całej pieprzonej armii, żeby mnie odsunąć, bo nie jestem taka jak inne kobiety, które znasz. - Pozwól mi odejść! – ona łapie powietrze z trudem. - Czy mnie zrozumiałaś? – pytam się jej stalowym tonem. Kiwa głową i ją puszczam. Sprawdzam w lustrze czy dobrze wyglądam i odwracam się do niej. - Miłej nocy – mówię jej słodkim głosem. Potem wychodzę zostawiając ją z szeroko otwartymi oczami i trzymającą się za swoje ramię. A to suka. Najgorsze, że myślę, że ona mogła mieć rację.

149

ROZDZIAŁ 20 Kiedy wracam do Tracker’a i Rake’a, w końcu zauważa mnie Arrow. On od razu przyciąga mnie do swoich ramion. Jego usta lądują na moich ustach i całuje mnie szybko, zanim szepcze mi do ust – Brakowało mi ciebie tak, cholernie, bardzo. Przykro mi, że nie zadzwoniłem, miałem do czynienia z tymi kutasami i nie wiedziałem, kiedy oni odejdą. Dotyka mojej twarzy i całuje mnie ponownie, nie pozwalając mi się odezwać – Chcesz drinka? Potrząsam głową – Nie, wypiłam już wystarczająco na dzisiaj. - A może wody? - Tak, może być. Chwyta mnie za rękę i ciągnie mnie do baru. - Wodę poproszę – mówi barmanowi a potem skupia całą uwagę na mnie – Wyglądasz, kurwa, tak seksownie dzisiejszej nocy. - Starałam się – odpowiadam, uśmiechając się do niego. 150

- Nie musisz się starać, posiadasz naturalne piękno, o czym inne kobiety mogą marzyć. - Nie musisz być takim czarusiem – odpowiadam, biorąc z jego dłoni butelkę wody i odkręcam zakrętkę. Biorę łyk wody i pozwalam, by woda ochłodziła moje gardło. - Więc, z tego powodu odrzuciłeś naszą gościnność – nagle odzywa się facet, z którym rozmawiał Arrow i patrzy na mnie z góry na dół – Śliczna kobieta. Arrow przybliża się do mnie bardziej – Tak, jest piękna, nieprawdaż? Facet uśmiecha się. Wygląda jakby miał 50 lat, ale nosi się dobrze jak na swój wiek – Petarda. Widzę siostrę Mary, ale ona odwraca się w drugą stronę, gdy widzi że się na nią gapię. Bardzo dobrze. Arrow przebiega swoją dłonią w dół mojego ciała i zatrzymuje ją na mojej pupie – Czy my załatwiliśmy na dzisiaj nasze sprawy? – pyta się faceta, spoglądając na mnie. - Jutro spotykam się z Sin’em, by przeanalizować szczegóły – odpowiada facet. Arrow gwałtownie kiwa głową a następnie prowadzi mnie na parkiet. Jedną ręką chwyta mnie za podbródek a drugą za mój tyłek i całuje mnie poruszając się do muzyki. - Byłam zła na ciebie – mówię mu. - Wiedziałem że będziesz – uśmiecha się – I pomyślałem, że nie obchodzę się z tobą za dobrze. Moje usta otwierają się – Ty nie traktujesz mnie źle. - Już to zrobiłem – odpowiada z uśmiechem na twarzy – Jeśli to nie zadziała, zabiorę cię na sushi. Cholera! On zna moje słabości. - Wracajmy do domu, bo chcę zakopać się w twoim wnętrzu. Chyba, że chcesz abym wziął cię tutaj. Rozglądam się wokół – Mój brat jest tutaj, więc nie, dziękuję. Nie, żeby był to jedyny powód. Nigdy nie uprawiłam seksu w miejscu publicznym i nie sądzę, żeby to było coś, co chciałabym przeżyć. - Chodźmy zatem. Jestem zmęczony byciem z tymi wszystkimi ludźmi wokół. Żegnamy się ze wszystkimi. Rake całuje mnie w czubek głowy, dając mi znać, że czuje się dobrze z myślą o nas. Wychodzę z klubu z uśmiechem na twarzy.

151

Mam zamiar usiąść za Arrowem na motorze, gdy z klubu się wytacza siostra Mary, wyglądając na spanikowana. Zaczyna płakać a jej ramiona drżą niekontrolowanie. Nieprzyjemne uczucie rozprzestrzenia się przez moje ciało. - Co się stało, Janet? – pyta się Arrow, podchodząc do niej. – Dlaczego płaczesz? Podnosi palec i wskazuje na mnie – Jak możesz z nią być? Arrow krępuje się i spogląda na mnie – To nie twój interes. - Nawet wtedy, gdy mówi o mojej siostrze same gówna i o tym, że nigdy nie kochałeś mojej siostry i że była dziwką! Moje oczy rozszerzają się a pięści się zaciskają z wściekłości. - Ty zakłamana suko! – szydzę z niej, tracąc panowanie nad sobą – Nigdy tak nie powiedziałam! Janet płacze bardziej, wyglądając na godną współczucia. Ta suka powinna dostać Oskara. Walę ją w twarz swoja pięścią. Arrow łapie mnie za ramię i odciąga od niej. - W łazience też mi groziła . Zraniła mnie Arrow. Co by na to powiedziała Mary? Arrow spogląda na mnie i widzę, że teraz myśli o Mary. Ta kobieta jest siostrą Mary. Oczywiście, dbała o Mary. Ale to nie oznacza, że Arrow musi się troszczyć o nią Arrow patrzy na Janet – Chodź Janet, zadzwonię ci po taksówkę. - Nie! – krzyczy – Dopóki nie uwierzysz mi, że mówię prawdę. Spojrzałam na Arrow’a z grymasem na twarzy i mogę odważyć się powiedzieć, że wierzy jej. Pociera dłonią kark. - Czy powiedziałaś jej te gówno? – pyta się mnie. - Nie – odpowiadam patrząc mu prosto w oczy. - Groziłaś jej? – zadaje mi nowe pytanie. Zaciskam dolną wargę – Tak zrobiłam to, po tym, jak mówiła do mnie gówna i podniosła na mnie dłoń. Patrzy na Janet, a ja widzę litość na jego twarzy. - Zabiorę ją do domu, Anna – mówi mi – Poczekaj z Rake’m. Wrócę po ciebie. Nie chcę się zamartwiać o nią całą noc. 152

Wow. Nawet po tym jak patrzył na nią z litością, jakby wiedział w co sobie pogrywa, wybiera ją. Udaje ze nie widzę jego spojrzenia i odwracam się i idę w stronę klubu nawet się na niego nie patrząc. - Anna! – woła mnie, ale ja się nie odwracam. Jestem zbyt wkurzona. Słyszę jak odpala motor, wracam z powrotem do klubu, szukając mojego brata. Ja chcę po prostu wrócić już do domu.

Nie wracam do domu. Zamiast tego zamawiam jeszcze kilka drinków po tym, jak udałam się do innego baru. - Jak ten bar się nazywa? – pytam się Trackera, który z kimś pisze smsy. - Bełkoczesz, Anna Bell i to oznacza, że nie pijesz już tequili – odpowiada. - A co z wódką? – pytam się go. Śmieje się – Tylko sama woda. Pochylam głowę na jego ramieniu – Jesteś wspaniałym facetem, Tracker. Dlaczego nie rzucisz tej dziwki na zawsze i nie zaczniesz się umawiać z Laną? - Myślałem że nie chcesz abym był z Laną. - Chcę żebyś był w porządku w stosunku do niej a to oznacza koniec z Allie. I przepraszam cię za bycie taką suką. Lana jest naprawdę dla mnie ważna, wiesz o tym? Gładzi moje włosy – Wiem o tym. - To dobrze. - Allie jest córką członka klubu, który zmarł, wiec mieszka w klubie – wyjaśnia mi – To trochę skomplikowane. - To zawsze jest skomplikowane – odpowiadam z posępna miną. - Arrow? - Jest ostatnią osobą, o której chcę teraz mówić. - To wstyd, bo właśnie wysłał mi smsa z pytaniem, gdzie do cholery jesteś. 153

- No tak – wzdycham – Wybrał Janet, a nie mnie. Tracker mnie obserwuje – Daj mu się wytłumaczyć, Anna Bell. Jestem o tym przekonany, że on szaleje na twoim punkcie. - Wyglądasz dziesięć razy lepiej, gdy ja jestem pijana – nagle wymyka mi się z ust. - Dzięki, ja też tak myślę – odpowiada Tracker, a jego oczy zwężają się na mnie. Rake słuchał mojego komentarza i zaczyna się śmiać, a kobieta siedząca na jego kolanach upada na podłogę. - Uuups - mówi, wciągając ją z powrotem na kolana z uśmiechem. - Dlaczego ja się z wami kręcę dookoła? – rozmyślam głośno i spoglądam na kobietę która dotyka krocza mojego brata. - Ponieważ twój facet cię zdradził – Tracker niechętnie mi odpowiada. - Oh, racja. Uśmiecha się – Chodź tutaj pobawię się z tobą. - Eww, pamiętaj o Lanie. - Co ty, masz 14 lat? Wzdycham ciężko – Seks z tobą nie byłby atrakcyjny. Jesteś jak rodzina dla mnie i należysz do Lany. - A ja już ci o tym wspominałem, że wyglądasz zbyt podobnie do Rake’a aby mój kutas zareagował na ciebie. Uśmiecham się. – Dobrze o tym wiedzieć. Dlatego jesteśmy przyjaciółmi, może nawet najlepszymi. Ha i nie zaprzeczyłeś, że należysz do Lany. Śmieje się, potrząsa głową rozbawiony. - Dzięki za obraz twojego przekutego kutasa i przy okazji, to pewnie musiało boleć – mówię mu – Oh, i masz dużego kutasa. Wtedy Arrow zbliża się do nas. - Co ty tu robisz? – pytam się go. - Zabieram to co moje. Chodź ze mną – odpowiada. Podnoszę się do góry powoli – Nigdzie z tobą nie pójdę. Pojadę do domu z chłopakami. - Anna, nie testuj mnie, kurwa! – warczy. 154

Szydzę z niego – Byłeś już dzisiaj testowany i nie zdałeś. Więc, zostaw mnie w spokoju, bo jesteś teraz jedyną osobą, której nie chcę widzieć. Podnosi mnie do góry i przewiesza sobie przez ramię. Mam deja vu - Arrow, zaufaj mi, ty nie chcesz… - Nie mów mi czego chcę, Anna – mówi uciszając mnie. Wychodzimy z baru. Arrow stawia mnie na ziemi, wyciąga telefon i dzwoni – Blade, potrzebuję podwózki. Kończy połączenie i patrzy na mnie z nieszczęśliwą miną. - Gdzie jest twój motor? – pytam się go i rozglądam się wokół. - Jesteś zbyt pijana, by wsiadać na motor – mówi odwracając wzrok – Blade nas podwiezie a potem zabierze mój motor. - Czy możesz mnie zabrać do domu? – pytam cicho, patrząc na ziemię – Chce mi się spać. - Możesz iść spać, jak tylko wrócimy do domu klubowego. - Jedziesz tam sam. - Tak się nie stanie, Anna. Nie obchodzi mnie, że na mnie się wściekasz, spisz tam gdzie ja jestem – mówi – Nie odpychaj mnie. - Wcale cię nie odpycham – wyśmiewam się z niego, grzebiąc w mojej torebce, by poszukać telefonu. Wzdycha. Ktoś się do nas zbliża, to kobieta która staje obok Arrow’a, ale nie za blisko niego i oblizuje swoje usta. – Hej, zastanawiałam się czy może dzisiaj nie odbywa się w waszym klubowym domu jakaś impreza. Moja przyjaciółka i ja chciałybyśmy na nią wpaść. Wypina swój biust do przodu i patrzy się na Arrow’a ale on nie odwraca wzroku z jej twarzy. - Dlaczego nie pójdziesz do baru i nie sprawdzisz czy któryś z moich braci jest tym zainteresowany. - mówi Arrow, brzmiąc na znudzonego. - Oh, a miałam nadzieję na… - Czy nie widzisz, że tu stoję? – przerywam jej. Odwraca się do mnie, jakby dopiero co mnie zauważyła – Oh, ja po prostu przyjęłam że… Podchodzę do niej bliżej – W porządku, następnym razem nie wychodź z założenia. Nie jestem w dobrym nastroju, a była by szkoda, gdyby to się odbiło na tobie, nieprawdaż? 155

- Anna – Arrow się do mnie zbliża i chwyta mnie za ramię – Uspokój się. Blade przybywa w tej samej chwili a Arrow szybko sadza mnie na tylne siedzenie, siada obok mnie i zamyka drzwi do auta. - Hej, Blade – pozdrawiam go zbyt głośno . - Hej – mówi do mnie, odwraca się do nas i pyta się Arrow;a – Jedziemy do domu klubowego? - Tak - odpowiada Arrow – Dzięki, Blade. - Nie ma problemu. Miałeś dobrą noc? – pyta się Arrow’a. - Mogłaby być lepsza – dodaje surowym tonem – Dużo lepsza. Blade śmieje się, zanim Arrow mówi mu, aby się zamknął. Obaj rozmawiają, gdy ja zamykam oczy a ruch samochodu powoduje u mnie lekkie mdłości. - W porządku Anna? – pyta się Arrow . Auto zatrzymuje się a Arrow prowadzi mnie do środka . To miejsce jest nadal głośne a my słyszeliśmy muzykę, już jak wychodziliśmy z auta. Delikatnie kładzie mnie na swoim łóżku. – Zostań tutaj, przyniosę ci trochę wody – mówi do mnie, a potem znika. Używam tego czasu by umyć się i skorzystać z toalety . Kiedy wychodzę z łazienki, nagle krzyczę. Tracker stoi tam z szerokim uśmiechem na ustach i gapi się na moje nagie piersi. Zdając sobie sprawę że nie zamierza on spuścić oczu ani ich zamknąć, chwytam ręcznik w dłonie i zakrywam się nim. - Ok. Nie wyglądasz podobnie do Rake’a. – mówi powoli. - Ty zboczeńcu! Mógłbyś się odwrócić.. - Właśnie wróciłem wcześniej i przyszedłem sprawdzić, co u ciebie. - Co tu się, kurwa, dzieje? – nagle rozbrzmiewa głos z tyłu nas. Wspaniale, po prostu, wspaniale. - Właśnie wychodziłem – mówi Tracker, wychodząc pospiesznie. - Kiedy odwrócę się, za każdym razem ten drań jest z tobą. – Arrow mówi a jego szczeka drga ze wściekłości. - On jest moim przyjacielem, który zawsze o mnie dba – mówię mu. - Kurwa, jesteś uparta. – dodaje i podaje mi butelkę zimnej wody. - A ty jesteś dupkiem. - Nigdy nie twierdziłem, że nim nie jestem. 156

- Idę spać – mówię mu po tym, jak napiłam się wody. Czując się komfortowo, odwracam się na bok i zamykam oczy. Arrow przesuwa się i przeklina. – Ty byłaś, kurwa, naga a on tam stał i się na ciebie gapił. Zamierzam zabić tego chuja. Zanim zasypiam słyszę jak mówi – Wiem, że nic nie powiedziałaś, ani nie zrobiłaś z tego co ona powiedziała. Nie jesteś kłamcą, Anna. Ona jest związana z Mary i czuję się odpowiedzialny za nią.

157

ROZDZIAŁ 21 - Kim był ten facet, z którym rozmawiałeś wczoraj wieczorem przy barze? – następnego ranka pytam się o to Arrow’a. Nadal się na niego gniewam ale też jestem trochę ciekawa. Wygrywa moja ciekawość. - Nie rozpoznałaś go? - pyta się mnie Arrow – On jest sławny. - Nie. Kim on jest? - Jest miejscową legendą. To gwiazda rocka. Był nią przez jakiś czas, tak przypuszczam. - Więc byłeś z nim przez prawie całą noc i nawet nie wysłałeś do mnie żadnej wiadomości. - Mięliśmy pewne sprawy do załatwienia. Byłem zajęty. A ty byłaś taka… - No jaka?- pytam się słodkim tonem. - Byłaś taką suką. Zwężam swoje oczy na niego – Zaufaj mi, nie widziałeś jeszcze kiedy zachowuję się jak suka. Odwraca wzrok ku niebu. 158

- Nawet Bóg mi nie pomoże – mamrocze pod nosem. - Tak – odpowiada rozbawiony – Teraz dopiero to zaczynam widzieć. Podnoszę kawałek tosta do ust i go pożeram. - Zabierz mnie do domu, proszę – mówię mu, gdy kończę jeść. Rake wchodzi wyglądając, jakby miał dziką noc. - Czy ty masz malinkę na szyi ? – pytam się go. - Z kim byłeś? Z szesnastolatką, która chciała pokazać swoje wyczyny seksualne? - To nie jest zabawne, Anna i nie mów tak cholernie głośno. Uśmiecham się – Chcesz abym zrobiła ci śniadanie? Spogląda na mnie oczami szczeniaczka – A mogłabyś? - Tak. Idź weź prysznic, bo śmierdzisz. Wychodzi z pokoju. - Dla niego jesteś słodka.- Arrow marudzi. - Tak jestem, bo on nie opuścił mnie wczoraj w nocy – warczę. Pamiętam słowa, które mi powiedział wczoraj w nocy. Czuję się jakby Janet wiedziała o jego poczuciu winy i wykorzystywała to na swoja korzyść. - Anna, powiedziałem ci… - Co dawała ci Janet, tego dnia gdy zatrzymaliśmy się przed jej domem?- pytam się go, chcąc sprawdzić czy moja teoria jest poprawna. - Dlaczego się o to pytasz? – mówi do mnie, jakby to nie miało żadnego związku. - Odpowiedz na moje pytanie, Arrow. Wzrusza ramionami – Chciała zapłacić za czynsz. Aha, wiedziałam. Odwracam się do niego by ukryć swój wyraz twarzy i zacząć smażyć jajka dla Rake’a. Arrow staje za moimi plecami i dociska się do mnie – Trzeba ograniczyć zazdrość, Anna - Jak ty możesz rozmawiać, gdy… - Jestem po prostu facetem. On jest facetem, który teraz przyciska się do mnie z twardym kutasem. Ale to nie jest wymówka by dokończyć naszą rozmowę. 159

- Czy mówiłam ci już, że mnie wkurzasz? – pytam się go, celowo odsuwając się od niego. - Skarbie, nie walcz ze mną, bo przegrasz – szepcze mi do ucha. Dwie kobiety wchodzą do kuchni, a Arrow ich wzywa – Czy możecie dokończyć śniadanie dla Rake’a, bo Anna będzie teraz bardzo zajęta? Obie kobiety kiwają głową. Arrow prowadzi mnie do swojego pokoju, zostawiając kobiety aby przygotowały Rake’owi śniadanie. Zamyka drzwi do pokoju i siada na łóżku, sadzając mnie sobie okrakiem na swoich kolanach. - Przestań być zła na mnie, za ostatnią noc. Nie wybrałem jej nad tobą. Jest siostrą Mary, więc mam na nią oko, bo wiem, że Mary by tego chciała. Jesteś silna kochanie, a ona nie. - Nie zasługuję na to, by znaleźć się po za pierwszym miejscem, Arrow – mówię mu. – Janet skłamała. Nigdy nie powiedziałabym złego słowa o Mary. Słyszałam o niej same dobre słowa, zwłaszcza od Faye. Janet to manipulacyjna suka, a ja nie zamierzam godzić się z jej gównem, bo jesteś dla niej odrobinę za miękki. On oblizuje swoją dolną wargę – Jesteś moim priorytetem, Anna. Przepraszam cię, że myślałaś o tym w inny sposób. Mówię to, bo teraz jesteś dla mnie osobą którą chcę. Nie dotykaj kogoś innego i ja tego też nie będę robił. Dbam o Janet, bo czuję się winny za śmierć Mary. - Nie jesteś winny śmierci Mary – mówię mu – Wiedziała co robi, angażując się w MC. Nie odpowiada mi nic, na to. Wiem, że nie wierzy w to, co próbuję mu powiedzieć. - Mówię poważnie, Arrow – mówię mu. - Nie wiem co zrobiłem, że zasłużyłem na ciebie, Anna – mówi miękko, a nasze oczy są ze sobą połączone. - Więc zacznij się ruszać, Arrow – szepczę mu – Traktuj mnie tak, jak powinieneś mnie potraktować. - Quinn miał rację – mówi – Jesteś petardą. Quinn? Ten starszy facet w barze ostatniej nocy? - Cóż – mówię mu – Pocałujesz mnie, czy nie? Przesuwa dłoń na moje udo – Gdzie chcesz abym cię pocałował, Anna? W twoje usta czy cipkę? Policzki mi się czerwienią. 160

Oczyszczam gardło – Może uda nam się zrobić te dwie rzeczy. Uśmiecha się, a potem jego usta lądują na mojej cipce.

Kilka dni później, mam dzień z piekła rodem. Po spóźnieniu się na autobus, musiałam zadzwonić po taksówkę. Tego dnia potrzebowałam podwózki, ale nikt się nie zjawił. Po zapłaceniu taksówkarzowi za kurs, nie mogę wejść do mojego mieszkania, ponieważ nie mogę znaleźć kluczy. Pukam do drzwi konserwatora budynku, ale go nie ma w domu. Siadam na pierwszym stopniu schodów a potem zaczyna padać deszcz. Próbuję ponownie zadzwonić do Arrow’a i na szczęście tym razem odbiera telefon. - Tak, Anna – mówi przez słuchawkę. - Nie mogę wejść do mojego mieszkania, czekam na zewnątrz – mówię mu. - Zaraz tam będę – mówi mi, a następnie kończy połączenie. Pięć minut później, pojawia się mając w dłoni mój zapasowy zestaw kluczy. - Cześć – mówię mu, zawijając swoje ramiona wokół jego klatki piersiowej. – Wygląda na to, że Rake miał zestaw kluczy. Całuje mnie w czoło – Wiem o tym. Chodźmy do środka. Kiedy wchodzimy do mieszkania, on zaczyna pakować niektóre moje rzeczy. - Co ty robisz? – pytam się go, gdy zaczyna wyciągać moją walizkę. - Przeprowadzasz się. Rake i ja tak zadecydowaliśmy. – mówi – W każdym bądź razie i tak spędzasz większość czasu z nami. A jeśli nie chcesz wprowadzić się do domu klubowego, to ja przeprowadzę się tutaj. To twój wybór. Rozglądam się wokół mojego, nędznego mieszkania – Nie wiem, Arrow. - Chcesz abym nam kupił jakieś mieszkanie?- pyta się przypadkowo – I potrzebujesz też samochodu. Rake mówił mi że chciał ci kupić auto, ale ty się nie zgodziłaś. Co w związku z tym? - Oszczędzam na własny samochód. Nie chcę by ktoś kupił go dla mnie – wyjaśniam mu. Dotyka swojego podbródka dłonią – Musisz staczać własne bitwy, Anna. Przestaje pakować moje rzeczy i podchodzi do mnie z uśmiechem na ustach. Opuszcza swoją głowę i całuje mnie delikatnie – Chcę żebyś była ze mną i o to cię proszę. 161

- Tak trzeba było powiedzieć na wstępie – mówię mu, uśmiechając się do niego. Owijam swoje dłonie wokół jego szyi, on podnosi mnie do góry a ja owijam nogi wokół jego pasa. – Dlatego teraz zostanę z tobą w domu klubowym i zobaczymy dokąd zmierzamy. Wygląda jakby mu ulżyło – W porządku. Kurwa, cieszę się, że się zgodziłaś. Rake powiedział mi, że mam w razie czego zadzwonić, gdybyśmy musieli cię porwać. Ciągnę go za szyję – Czasami mi się to podoba. - Dobrze o tym wiedzieć – odpowiada a jego oddech jest nierówny, kiedy posyłam pocałunki w dół jego szyi. - Wiesz, że nigdy nie pieprzyliśmy się na stole, w kuchni – mówię mu, patrząc na stół stojący obok nas. Arrow dotyka dłońmi mój tyłek – Masz rację. Jesteś nienasycona, Anna. - Czy ty narzekasz? – pytam się go, przeczesując palcami jego włosy. - Kurwa, nie – odpowiada i idzie ze mną w stronę stołu i kładzie mnie na nim – Jesteś lepsza, niż to sobie wyobrażałem Uśmiecham się kiedy mnie całuje a ciepłe uczucie rozprzestrzenia się wewnątrz mnie. Czy Arrow pokocha kogoś ponownie? Czy on mnie kocha?

Pózniej, tej nocy w domu klubowym czuję, że miejsce gdzie powinien leżeć Arrow, jest puste. Wędruje do kuchni, by się napić i słyszę mężczyzn rozmawiających w sali gier. Kiedy podchodzę do drzwi aby tam wejść, oczywiście słyszę coś, czego nie powinnam usłyszeć. - Tutaj jest bezpieczniejsza. Dziękuję, że ją tutaj sprowadziłeś, bracie – mówi Rake. Czy Arrow chciał, abym się tutaj przeprowadziła? A może chciał tego mój brat? - Myślę, że powinieneś jej powiedzieć, kto splądrował jej mieszkanie – słyszę jak Arrow mówi – Wiedza to potęga, Rake. To jest złe, by trzymać ją w niewiedzy. Wiedzą kto to zrobił? - Jestem jej bratem. - A ja jestem jej facetem – dodaje Arrow – Wszystko, o co mi chodzi, to trzymać ją w bezpiecznym miejscu, ale ona też musi wiedzieć, co się dzieje. Więc, masz parę dni aby jej to powiedzieć, albo ja jej to powiem. 162

- Pieprz się Arrow, to moja siostrzyczka i znasz jej historię. Teraz potrafię ją chronić przed wieloma rzeczami. Jest inteligentna i piękna. Chcę żeby miała dobre życie, nawet jeśli jesteś związany z nią - co nie było częścią planu – przez przypadek. - Jest bezpieczna ze mną i wiesz o tym doskonale. Nikt mi jej nie zabierze, Rake. Musisz powiedzieć prawdę, Annie. Zimy głos Rake zatrzymuje mnie – zaufaj mi, Arrow. Ty ze wszystkich osób nie powinieneś chcieć jej tego powiedzieć. - Dlaczego? – Arrow się pyta, podnosząc głos. Otwieram drzwi i wchodzę do środka – Powiedz mi, Rake? Dwie pary winnych oczu patrzą na mnie.

163

ROZDZIAŁ 22 Rake daje Arrowowi oskarżycielskie spojrzenie a gdy spogląda na mnie ponownie jego zielone oczy łagodnieją. Wzdycha – Chodź usiądź Anna. Siadam obok niego czując się zdenerwowana – Wiem kto zdemolował twoje mieszkanie. Był to jeden z członków Wild Men MC. - Dlaczego? – pytam, czując się zdezorientowana – Jak się dowiedziałeś? Rake wzdycha – Ktoś widział jak opuszcza mieszkanie. Śledziliśmy go. Był to jeden z tych, co go złapaliśmy na kradzieży naszego transportu. - Nie rozumiem – odpowiadam a mój głos drży. Rake ponownie wzdycha – Najwyraźniej chciał zemsty. Musisz być ostrożna, Anna . Wczoraj dowiedzieliśmy się o tym wszystkim i dlatego musisz zostać tutaj z nami, gdzie możemy zapewnić ci bezpieczeństwo. Spoglądam na Arrow’a – Więc nie chciałeś żebym została z tobą, robiłeś tylko to co trzeba. Rozumiem. - Nie, Anna, wcale nie. Chciałem cię tutaj. – mówi szybko. 164

- W porządku. - Anna – obaj mówią w tym samym czasie. - Talon nigdy mnie nie skrzywdził. Dlaczego ten facet to robi? – pytam się ich. - Talon nie jest niewinny, Anna. Czemu zachowujesz się tak, jakby nie był winny? – Rake odpowiada bardziej się nakręcając. - Hej, nie byłeś w niewoli. Ja byłam. Zaufaj mi, on mnie nie zranił i nie sądzę, by chciał to zrobić. - Więc ma dla ciebie miękkie serce – odpowiada Rake z błyskiem w oku – To nie znaczy że to wystarczy, aby cię ocalić jeśli jego ludzie cię pragną. On nie jest prezydentem, Anna. On jest wiceprezesem. Nie wydaje rozkazów. - Więc co? Ten facet przyszedł aby mnie skrzywdzić? Więc nie było mnie tam i on tylko zdemolował moje mieszkanie. Arrow odpowiada tym razem – Tak to wygląda. Nie wiemy na pewno. - Myślałam że go dogoniłeś - pytam się go marszcząc brwi – Co on ci powiedział? Arrow wzdryga się, a Rake się skulił. - Co ty zrobiłeś? – krzyczę, wstając . - Nic się nie martw o to – Arrow ostrzega – Chodź, wracamy do łóżka. Otwieram usta, a potem je zamykam - Wy jesteście niewiarygodni, wiecie o tym? Czy zabili tego człowieka? Nie chcę, by jeden z nich trafił do więzienia. Nie sądzę, że z tym bym sobie poradziła. Arrow chwyta moją rękę, ale odciągam ją i wracam do swojego pokoju. Kiedy wchodzimy do łóżka, on pociąga mnie w swoje ramiona. Moje ciało jest sztywne przez chwilę, zanim się relaksuję. - Spij – szepcze. Nawet gdy się złoszczę, marzyłam o tym.

- Poproszę dwie wódki z żurawiną – mówi do mnie młoda kobieta. Uśmiecham się do niej i przygotowuję jej drinka a Summer bierze od niej kasę i wydaje jej resztę. 165

- Kiedy zjawi się tu Reid? – pytam się jej . Klub jest nieoczekiwanie całkiem pełny i trzymamy nad nim opiekę, gdy czekamy na Reid’a i Tag’a. - On jest w drodze – odpowiada, a potem rusza by obsłużyć innych klientów. Obudziłam się dzisiaj rano zła na Arrow’a i Rake’a. Na Arrow’a jestem zła, ponieważ nie jestem pewna czy na serio chce abym z nim została, a na Rake’a, ponieważ ukrywał to przede mną. Wyszłam z łóżka wcześnie rano i pojechałam do Lany, a potem poszłam prosto do pracy. Jestem tak zajęta pracą, że nie mam czasu aby to sobie wszystko poukładać w głowie. Wiem, że Arrow przyjdzie mnie dzisiaj odebrać po pracy. Wiem, że próbują mnie chronić, ale jeśli coś mi grozi, to mam prawo o tym wiedzieć. Mogą nie mówić mi o sprawach klubowych, ale kiedy jakiś człowiek chce mnie skrzywdzić… Osoba uprzedzona jest lepiej przygotowana. Reid przychodzi i każe mi zrobić sobie przerwę. Sprawdzam telefon i widzę wiadomość od Arrow’a. Chcesz wyjść na sushi, po pracy? Staram się walczyć z moim uśmiechem, ale przegrywam. Nie jestem taka łatwa. Odpowiadam mu. Po kilku sekundach dostaję odpowiedz. Najpierw sushi, potem kąpiel, masaż i wiele orgazmów? Odkładając telefon wracam do pracy

- Nie musisz być cały czas na mnie wkurzona. Przecież zabrałem cię na sushi! – mówi Arrow stojąc za mną, gdy znajduję się w łazience. Oplata mnie w pasie ramionami i wpatruje się w lustro, gdzie odbija się moja twarz . Popatrzył się w dół mojego ciała i zaczyna ściągać ze mnie spodnie i majtki, powodując, że jestem naga od pasa w dół. - Anna! – warknął. - Hmmm? - Chcę cię, kochanie – mówi z jękiem. Zdejmuje swoje dżinsy, pozwalając im opaść na ziemię. - Więc, weź mnie – odpowiadam po cichu, pochylając szyję w jego stronę, aby mnie w nią pocałował . On ssie moją szyję, a ja wiję się pragnąc, by ssał mnie mocniej. Potem dotyka swoimi dłońmi moich piersi. Ugniata je i przesuwa swoimi kciukami po moich sutkach. 166

- Arrow – skomlę z podniecenia. Kieruje się swoją dłonią w dół mojego ciała, gładząc mnie swoim palcem i wsuwając go we mnie i poruszając nim w środku mojej cipki. - Chcę żebyś się ze mną poruszała, Anna – warczy mi do ucha. Chwyta mnie za biodra, przechyla przez umywalkę i wsuwa się we mnie jednym płynnym ruchem. Przeklinam, kiedy klepie mnie w tyłek, a potem jęczę, kiedy wchodzi we mnie głębiej i uderza we wszystkie właściwe miejsca. - Jesteś moja, Anna! – woła, wysuwając się ze mnie – Nie obchodzi mnie, że cholernie gniewasz się na mnie. Kocham twoje pyskowanie, twoje nastawienie. To powoduje, że jestem twardy przez cały, pieprzony czas. Ponownie wchodzi we mnie, ale teraz mocniej – Ta cipka jest moja i nikt więcej jej nie będzie smakował. Chwyta moje włosy i odsuwa moją głowę, po czym pochyla się nade mną i bierze moje usta w posiadanie w zaborczym, zaciekłym pocałunku. Całuję go łapczywie, biorąc wszystko co oferuje i domagając się jeszcze więcej. Dochodzimy w tym samym momencie i krzyczymy głośno. Arrow wychodzi ze mnie delikatnie i umieszcza słodkie pocałunki na moich plecach i na moich pośladkach. - Pozwól, żebym przyszykował dla ciebie kąpiel. Możesz poczytać książkę i wypić winno podczas kąpieli – mówi i spogląda na mnie łagodnym wzrokiem. Moje serce rozgrzewa się. Moje nogi lekko się kołyszą, wiec podtrzymuje mnie w swoich ramionach i pozwala mi usiąść na swoich kolanach, gdy on napełnia wannę wodą, a potem gdy kąpiel jest już gotowa, wsadza mnie do gorącej wody. - Dziękuję, Arrow – mówię mu - Zamierzasz do mnie dołączyć? Uśmiecha się – Wiesz o tym dobrze, że nie zmieścimy się razem w niej. Patrzę na niego. Jest wielkim człowiekiem, wysokim z szerokimi i masywnymi mięśniami. - Mogłabym usiąść ci na kolanach – odpowiadam mu. Uśmiecha się do mnie – Ok. skarbie. Jeśli tego chcesz. - Chcę – odpowiadam. - Pozwól mi przygotować dla nas jakieś drinki – mówi mi, całując mnie w czubek głowy a potem wychodzi z łazienki. Relaksuję się w wannie, zamykam oczy i uśmiecham się. Arrow wraca z kieliszkiem czerwonego wina dla mnie i zimnym piwem dla siebie. Rozbiera się, wchodzi do wanny a ja 167

ustawiam się tak, by mógł usiąść za mną. Siadam między jego nogami, jego stopy wystają z wody a ja opieram się na jego ciepłej klatce piersiowej. - Czy zraniłeś tego człowieka? – pytam się go, podczas gdy moje oczy są nadal zamknięte. Sztywnieje, ale mi odpowiada – Tak. Jego dłonie podszczypują moje sutki, bawi się nimi i je dotyka. - Czy to cię zdenerwowało? – pyta się mnie, kiedy milczę. - Nie chcę byś wrócił do więzienia – przyznaję mu się. - Nigdzie nie pójdę – mówi. – Po co mam tam iść, skoro wszystko czego potrzebuję, mam w swoich ramionach. Ściska moje piersi bardziej, by podkreślić swoje słowa. A ja uśmiecham się. Arrow chwyta kieliszek wina i wlewa mi wino do ust. - Skąd wziąłeś wino?- pytam się go - Wysłałem Blade’a do sklepu. - Nie mogłeś pójść sam do sklepu?- pytam się z uśmiechem na twarzy. - Chciałem pójść – mówi – Ale Sin potrzebował mnie, abym zrobił coś dla niego. Nie pytam się, co Sin kazał mu zrobić. - Arrow? - Tak, Anna? - Pamiętasz o tym, że obiecałeś mi wiele orgazmów? – mówię mu. Jego ciało trzęsie się, gdy się śmieje – Pamiętam o tym. Nie martw się o to, bo zawsze staram się spełniać moje obietnice. - Liczyłam na to – odpowiadam. - Umierałem cały dzień na myśl o twojej cipce, Anna. Zaufaj mi, jak tylko stąd wyjdziemy, wypieprzę cię na łóżku z twoimi nogami uniesionymi w górę, a ja będę ucztował. Moje policzki czerwienią się – Kurwa, uwielbiam twoje brudne usta. - Może powinniśmy już wyjść – mówię, wyobrażając sobie w mojej głowie to co powiedział Arrow. Chichocze głęboko i gryzie delikatnie moją szyję – Myślę, że masz rację. Jestem bardzo spragniony ciebie. 168

ROZDZIAŁ 23 Następnego ranka zobaczyłam coś, czego nie chciałabym zobaczyć nigdy w życiu. Jak jakaś idiotka poszłam do pokoju Tracker’a z uśmiechem na twarzy i talerzem pełnym jedzenia. Zobaczyłam nagiego Tracker’a i Allie, ubraną w strój pielęgniarki, klęczącą na kolanach i trzymającą w ustach jego kutasa. W szoku położyłam jedzenie dla niego na stole i uciekłam. Teraz ukrywam się w moim pokoju, czując się rozczarowana Tracker’em i jego postępowaniem. - Dlaczego ukrywasz się tutaj? – pyta się Arrow, kiedy wraca z miejsca, gdzie załatwiał sprawy klubu. - Widziałam jak Allie dławi się mając coś w ustach. - Co? – mówi – Czy wszystko w porządku? - To był kutas Tracker’a, wiec zakładam, że wszystko jest w porządku, ale tak nie jest. Będę miała wstręt do końca życia na kostium pielęgniarki i nie będę się mogła na nią patrzeć. Arrow patrzy się na mnie przez chwilę, a potem wybucha śmiechem. 169

- To cię bawi? – pytam się Arrow’a i stukam stopą po podłodze z niecierpliwości. – Tracker powiedział że nie chce Allie, że chce Lany. Arrow trzeźwieje – Anna, trzymaj się od tego z daleka. Nic na to nie odpowiadam. Arrow przyjmuje, że próbuję coś planować – jak dobrze on mnie zna. – Mówię poważnie. To wyłącznie sprawa Tracker’a. On nie musi czuć się osądzany przez kogoś. Jest wolny i może robić to co chce. - Nic nie będę robiła – mówię wiedząc, że jego dezaprobata na twarzy mówi wiele sama za siebie. - W porządku – odpowiada – Myślałem, że może pojedziemy na przejażdżkę, może zjemy lunch? Wstaję – Chciałabym, ale czy możemy wyjść tylnym wejściem? Śmieje się – Kotku, przestań być świętoszką. Po tym co zrobiliśmy wczorajszej nocy wiem, że nią nie jesteś. Moje usta zaciskają się – Nie chodzi o to. Jestem zażenowana, że wpadłam do nich, do pokoju. Teraz muszę im spojrzeć w oczy. Cóż, przynajmniej Tracker’owi, pieprzyc Allie. Uśmiecha się – Ale nadal żyjesz. Nie to, że lubię widzieć nagiego faceta, ale chodźmy już proszę. - Ha, ha, bardzo śmieszne . Wynośmy się stąd. Bierze moją dłoń w swoją rękę, unosi ją i całuje moje palce. Moje serce drga. - Dziś nie jem pieprzonego sushi! – mówi i uśmiecha się do mnie – Chcę steka! - W porządku, przypuszczam, że mogę iść na steki. Wychodzimy z pokoju i kierujemy się na podwórko w kierunku, gdzie stoi motor Arrow’a. Gdy już podchodzimy do motoru i chcę włożyć kask na głowę, nagle podbiega Vinnie i mówi coś szeptem do Arrow’a, więc go nie słyszę. - Kurwa mać! – Arrow krzyczy, a potem spogląda na mnie – Anna, skarbie, będziemy musieli przesunąć w czasie nasz lunch. - Czy wszystko w porządku? – pytam się, podchodząc bliżej niego. - Wszystko jest w porządku. Do zobaczenia dziś wieczorem. Opuszczaj klub tylko z eskortą, Anna. Całuje mnie szybko, a potem wsiada na motor i odjeżdża. Ciągle tak stoję, gdy podchodzi do mnie Tracker – Dałaś niezłe show. 170

Krzywię się i zamykam oczy na chwilę – Bardzo mi przykro, Tracker. Masz imponujące ciało. I tak naprawdę jest. Facet ten wygląda jak Adonis. Szkoda, że to Tracker. Widzę jak się uśmiecha. – Dlaczego stoisz tutaj wyglądając, jakby ktoś zabił twojego szczeniaczka? - Arrow musiał gdzieś jechać, to wydawało się pilne. Mam nadzieję, że wszystko jest w porządku. Trudno jest ignorować fakt, że wszystko może się wydarzyć, mogę być tego pewna i nie mogę pomóc w żaden sposób. Po prostu muszę czekać i mieć nadzieję, że nic się nie stanie i Arrow wróci bezpiecznie do domu. Tracker wyciąga telefon z kieszeni swoich jeansów – Kurwa, też muszę iść. Sin potrzebuje mnie. Wejdź do środka, Anna. I właśnie zostaję odprawiona drugi raz z rzędu, w ciągu dziesięciu minut. Wracam do środka, szukając kogoś, kto by ze mną zjadł lunch, ale nie ma nikogo wokół za wyjątkiem rekrutów. Faye ma swój własny dom i jest tu tylko sporadycznie. Reszta par też ma swoje własne miejsca. Jedynymi ludźmi, którzy tu mieszkają są Arrow, Vinnie, Rake, Tracker, Allie i trzech rekrutów. Mam zamiar się poddać i zrobić sobie po prostu kanapkę, gdy Lana dzwoni do mnie. - Hej – mówię do telefonu. - Hej, jesteś zajęta? Myślałam że może wyjdziemy i zjemy razem lunch? Uśmiecham się – Przyjadę za 10 minut. - Masz czym przyjechać? – pyta, brzmiąc na zdezorientowaną. - Jeden z facetów podrzuci mnie do ciebie autem. - OK. Do zobaczenia wkrótce. Rozłączam się i idę szukać jakiegoś rekruta.

- Czy uważasz, że kobiety wolą samców alfa? Czy raczej słodkich sztywniaków? – Lana pyta się mnie po przeżuciu pizzy. - Dlaczego zadajesz mi takie, bardziej dziwne niż zwykle, pytania? Wzrusza ramionami spoglądając na swój talerz - Jestem ciekawa. 171

- Zdecydowanie samce alfa. Rozszerza oczy – Obie wiemy, że ty takiego posiadasz. Kaszlę – A Tracker? Daje mi nieśmiały uśmiech – On jest uroczy. Możesz mnie pozwać. - Co stało się z Dash’em? – pytam się. - Kilka razy rozmawialiśmy, ale nie spotkaliśmy się. Jest świetny, ale to nie Tracker. To chyba dobra rzecz. - Nie wiem, co mam ci powiedzieć Lana. Tracker to mój przyjaciel, ale Allie nadal jest z nim w domu klubowym. Myślę, że musisz zadecydować co masz zrobić i wiedz o tym, że zawsze będę cię wspierała, bez względu co lub kogo wybierzesz. - Czy uważasz, że on nadal śpi z Allie? – pyta się marszcząc brwi. Pieprzyć moje życie. Sapie – Skrzywiłaś się, widziałam to! To znaczy, że on… - Lana – przerywam jej. - Nie mów już nic, Anna. Otwieram usta, aby coś powiedzieć, gdy nagle ktoś siada obok mnie. - Hej! – mówi Talon, przysuwając mój talerz do siebie i bierze do buzi kawałek dania. Patrzę na niego z otwartymi ustami - Umm, Anna? Patrzę na Lanę i oczyszczam gardło – Lana, to jest Talon, mój porywacz. Talon, to jest Lana, moja najlepsza przyjaciółka. Talon uśmiecha się – Miło cię poznać, Lana Lana nie wygląda na zachwyconą – To ty ją porwałeś? - Cóż, Ranger w rzeczywistości ją porwał . Ja tylko… - Byłeś moją niańką – wtrącam. Kiwa głową – Racja. Mieliśmy dobre chwile, prawda, Anna? Nie chcę tego komentować – Mogę zapytać, co tu robisz?

172

Wzrusza ramionami i opiera się o siedzenie a jego ramie zwisa z tyłu krzesła – Chodziłem i nagle zobaczyłem cię i chciałem powiedzieć ci cześć. Blade wchodzi i widzi Talon’a . Jego twarz wygląda jak z kamienia. Zanim mogę mrugnąć, on już przykłada telefon do ucha i prawdopodobnie dzwoni do Arrow’a. - Arrow będzie wkurwiony, Talon, musisz z stąd iść! - Patrzy na mnie dziwnie – Czy ty go kochasz, Anna? Przełykam ślinę – Dlaczego mnie o to pytasz? - Bo to jest ważne. - To nie twoja sprawa – warczę, zastanawiając się w co on pogrywa. Jest cicho przez kilka sekund, zanim znowu się odzywa – Muszę porozmawiać z Arrow’em. - Więc, znów mnie wykorzystujesz, aby zwrócić uwagę klubu? Wzdycha i kręci głową z boku na bok – jesteś dla mnie o wiele ważniejsza niż to wszystko Anna, zaufaj mi. - Więcej rzeczy bez odpowiedzi. Właśnie to jest, kurwa, to czego potrzebuję. Blade siada naprzeciwko Talon’a i rozgląda się dookoła – Czego chcesz? Zostaw kobiety w spokoju. - Nie mam zamiaru ich skrzywdzić - mówi, patrząc na mnie z boku – Chcę pogadać z Arow’em. - Dlaczego? – pyta się Blade. - To sprawa pomiędzy mną, a Arrow’em – odpowiada Talon. - On zaraz tu będzie – mówi Blade, spoglądając na mnie – I nie będzie szczęśliwy, że zaangażowałeś w to Annę. - Nie jestem zagrożeniem dla Anny. Lana przygląda mi się z szeroko otwartymi oczami – Tak myślę, że nie spotkam się już nigdy z motocyklistą, po tym, co tu się stało. - Inteligentny ruch – mamroczę. Talon daje jej uroczy uśmiech – Oh, nie bądź taka, wcale nie jesteśmy tacy źli. Lana zaciska swoje usta – W porządku. Talon wzdycha – Tęsknię za dawnymi czasami, gdy kobiety bały się mnie. 173

Uśmiecham się – Musisz znaleźć taką, co nie jest twardzielka, taką jak ja i Lana. On głaszcze moje włosy – Jesteś twardzielką, czy raczej nie? - Zabierz łapy od niej – Blade warczy na Talona. O mój boże. Widzę, że sprawa się bardzo szybko potoczy. Blade dostaje smsa i mówi do Talon;a – Czeka na zewnątrz. Talon spogląda na mnie ze smutnym wyrazem twarzy – Uważaj na siebie, Anna. Podnoszę brwi. Co przegapiłam? Coś się dzieje i nie mam kompletnego pojęcia, o co chodzi - Obie zostajecie tutaj – mówi Blade po tym, jak Talon wychodzi na zewnątrz. - Jasna cholera – mówi Lana. Przesuwam swój talerz bliżej do siebie i przegryzam sałatkę. - Jak możesz jeść po czymś takim?- szepcze Lana. Odkładam widelec na bok – Co chcesz abym zrobiła? Wstaje i chwyta swoją torebkę – Chodźmy i zobaczmy co tam się dzieje. Idę za nią do przedniego okna, gdzie przylepia twarz do okna i się gapi przez nie. Ludzie z kawiarni zaczynają się na nas patrzeć. - Poważnie Lana? Odwraca głowę – Co. Widzę tylko, że Talon i Arrow stoją obok swoich motorów i rozmawiają ze sobą. Chwytam jej rękę i wychodzimy na zewnątrz. Widzę jak Arrow potrząsa swoją głową a Talon sięga do kieszeni i wyciąga z niej jakieś papiery. Arrow patrzy na nie a potem uderza w klatkę piersiową Talon’a. Talon leży na ziemi i coś mówi do niego, gdy Arrow stoi nad nim i się gapi na niego. Co się dzieje, do cholery? Spoglądam na Lanę, która wygląda jakby była jeszcze bardziej zdezorientowana niż ja. Potem patrzę z powrotem na Arrow’a, który uderza Talon’a w twarz. Próbuję pójść do nich, ale Blade nie pozwala mi na to. Talon nie oddaje Arrow’owi ale z jakiegoś powodu wygląda jakby był zadowolony. Arrow zauważa, że stoimy tutaj i wkurwia się, nawet nie spogląda na mnie. - Zabierz ich do domu – żąda Arrow – Natychmiast! 174

Potem wsiada na swój motor i odjeżdża. Talon robi to samo. - Chodź – mówi do mnie Blade i prowadzi nas do samochodu. Najpierw wpuszcza Lane a potem mnie i ruszamy do domu klubowego. Siedzę na łóżku i czekam na Arrowa, aż wróci do domu i mi to wyjaśni.

175

ROZDZIAŁ 24 Jest już północ, gdy budzi mnie odgłos otwieranych drzwi. Włączam światło i obserwuję jak Arrow wchodzi do pokoju i siada na łóżku, aby zdjąć buty. - Hej, gdzie byłeś? – pytam się go. Nic nie odpowiada - Arrow? - Nie dzisiaj wieczorem, Anna – odpowiada w końcu wchodząc pod pościel. Bierze mnie w swoje ramiona, ale czuję, że coś jest nie tak. Coś się zmieniło. Odwraca moją głowę bliżej siebie i desperacko mnie całuje. - Potrzebuję cię Anna – mówi łagodnym tonem, a jego dłonie wędrują po moich plecach – Daj mi siebie. Całuję go ponownie, owijam nogi wokół jego pasa i przeczesuję jego włosy moimi dłońmi. - Masz mnie – odpowiadam mu, cofając się aby zdjąć koszulkę. Szybko to wykorzystuje i zaczyna lizać moje piersi. Swoimi dłońmi sunie w dół, aby próbować ściągnąć moje spodenki do spania. 176

- Ściągnij je – warczy. Szybko ściągam szorty i siadam przed nim. - Jesteś moja – szepcze – I cała moja. Nasze usta znów się łączą w pocałunku, a on podnosi mnie i sadza okrakiem na swojej twarzy i zaczyna mnie lizać. Jęczę głośno z przyjemności, patrząc na jego twarz gdy mnie smakuje. Mogę sobie tylko wyobrazić, jak wyglądam gdy trzymam rękami wezgłowie łóżka, siedząc okrakiem na jego twarzy. Jego dłonie wędrują po moim ciele dotykając moich pleców a ja dotykam własnych piersi zaciskając sutki, gdy czuję, że zaczynam dochodzić. - Zaraz dojdę, Arrow – jęczę głośno z przyjemności – Kurwa! Moje uda drżą, gdy uderza mnie orgazm. Zamykam oczy i zatracam się w przyjemności. Arrow ssie moją cipkę przedłużając moje spełnienie. Moje palce wsuwam pod moje uda, gdy przebiega przez moje ciało ostatnia fala przyjemności. Przesuwam się lekko, patrzę na Arrow’a i zsuwam się z niego – Cholera. Siada na łóżku i ociera swoje usta. Patrzę na niego od góry do dołu i widzę jego twardego kutasa, który potrzebuje teraz uwagi. Przesuwam się po jego ciele i znajduję się pomiędzy jego nogami i biorę jego penisa do ust. Jego palce wczepiają się w moje włosy delikatnie ponaglając mnie, abym wzięła go więcej do moich ust, a potem przesuwam się ponownie w dół. Przeklina i wysuwa się z moich ust. - Zostań tak – żąda obchodząc mnie wokół i siadając za mną. Trzyma mnie za biodra i wchodzi we mnie szybko i pieprzy mnie tak, jak on chce. Jego tempo przyspiesza i wiem, że jest prawie gotowy, by dojść. Wysuwa się ze mnie i obraca mnie wsuwając się ponownie we mnie. – Chcę zobaczyć twoją twarz, kiedy dojdę. Pcha we mnie jeszcze kilka razy, jego twarz wykrzywia się w przyjemności, kiedy buduje się w nim spełnienie. Nie przestaje na mnie patrzeć, podczas swego spełnienia. Moje palce wędrują po jego ciele zatrzymując się na plecach, gdzie znajduje się jego tatuaż przedstawiający smoka. - Anna – szepcze, podpierając się nade mną. Ciągnę go w dół tak, by jego ciężar był na moim ciele, nie mam nic przeciwko temu, ponieważ lubię to uczucie, gdy leży na mnie. - Cześć – mówię mu uśmiechając się do niego. - Jego wargi drgają – Cześć, skarbie. - Tęskniłam dzisiaj za tobą – mówię mu, ale natychmiast żałuję, że to powiedziałam gdy jego całe ciało sztywnieje, a jego twarz nagle jest pozbawiona uczuć. - Czy stało się coś złego? – pytam go cicho. 177

Potrząsa głową i schodzi ze mnie, kładąc się na plecach – Nie, nic złego. Kładę głowę na jego piersi i owijam ramiona wokół niego. – Kocham cię, Arrow – mówię mu to. - Anna – szepcze, a jego głos brzmi jakby się dusił. - Nic nie musisz mówić. Chciałam abyś o tym wiedział. Od kiedy pierwszy raz cię ujrzałam, wiedziałam że cię chcę. Nie potrafię wytłumaczyć dlaczego. – wędruję dłońmi po jego ciele a potem całuję go w pierś. Pociera swoimi dłońmi moje plecy w komfortowych okrążeniach, ale nic się nie odzywa. Nie oczekiwałam tego od niego. Zamykam oczy i pozwalam sobie na sen.

W ciągu następnych dwóch tygodni, Arrow odsuwa się ode mnie. Dla innych może być to niezauważalne - wciąż dba o moją ochronę - ale ja mogę zauważyć tą różnicę, w jego zachowaniu. Coś musiało się stać, skoro odsuwa się ode mnie. Myślę że to ma związek z tym, że wyznałam mu miłość . Dlaczego musiałam mu wyznać swoją miłość? Tak to jest prawda, że go kocham i wiedziałam że tak postąpi, gdy usłyszy ode mnie wyznanie miłości, więc mogłam się powstrzymać i zachować tą informację dla siebie. Przychodzi do łóżka później i wychodzi z niego wcześniej. To prawie tak, jakby nie chciał mnie mieć przy sobie. Jego wesołość zniknęła i wraca powoli do swojego zachowania, gdy pierwszy raz go zobaczyłam. Nie lubię tego, ani trochę. Nie lubię, gdy siedzę i czekam na niego, aż wróci do domu w nocy. Nie lubię tego, że nie jest sobą. Dlaczego on sądzi że musi się przede mną strzec? Jedyną rzeczą, jaka się nie zmieniła to seks. Nadal mnie chce, ale to jest dobre jak sądzę, W porządku, nie wiem co myśleć. Wczoraj wrócił do domu z prezentem dla mnie. Prezentem był samochód. Kupił mi pieprzony samochód. Nowy, drogi samochód. Nie chcę auta. Chcę Arrow’a z powrotem. Budzę się w łóżku sama i nie chcę się do tego przyzwyczajać. Kiedy wchodzę do kuchni, widzę że siedzi i pije piwo. Spoglądam na zegarek, jest 9 rano. - Dzień dobry – mówię mu otwierając lodówkę i biorąc z niej mleko. - Dzień dobry, Anna – odpowiada – Czy chcesz się wybrać na przejażdżkę samochodem? Z nim, jasne że tak. - Brzmi dobrze – uśmiecham się do niego – Może moglibyśmy zjeść lunch razem lub porobić coś innego? Pije piwo patrząc się na mnie – Właściwie, chciałem poprosić Vinnie’go aby cię zabrał na przejażdżkę. Muszę zrobić coś dzisiaj w Rift. 178

- Oh, w porządku. – mówię mu, patrząc w dół, aby nie widział mojego rozczarowania – Nie fatyguj Vinnie’go, poproszę Tracker’a, żeby mnie zabrał. - Co jest złego z Vinnie’m? – Arrow się pyta. - Nic, po prostu czuję się bardziej komfortowo z Tracker’em lub Rake’m, jeśli to nie jest taki duży kłopot. - Co się z tobą dzieje, Arrow? – pytam go prosto z mostu – Czy to dlatego, że ci powiedziałam, że cię kocham? Nie wiedziałam o tym, że będzie to cię tak bardzo przerażać. Trzaska butelką w stół, co powoduje, że podskakuję do góry – To nie dlatego, Anna – i nic więcej już nie mówi. - W porządku – mówię, chwytając pudełko płatków zbożowych i wsypuję je do miski a następnie zalewam je mlekiem. Arrow wstaje, a krzesło przesuwa się z hałasem, gdy przesuwa go do tyłu. – Wrócę do domu późną nocą. Podchodzi do mnie i obejmuje moją twarz a jego dłonie są zimne po trzymaniu zimnej butelki piwa. Całuje mnie w usta – Mam nadzieję, że podoba ci się samochód. - Dziękuje ci bardzo, ale nie powinieneś tego robić – mówię mu to nie chcąc marudzić ale chcę, żeby wiedział że nie spodziewałam się takiego prezentu od niego. - Wszystko dla mojej kobiety – mówi mi całując mnie ostatni raz, zanim znika. Ja tylko chcę jednej rzeczy od niego.

Na weekend szykuje się impreza w domu klubowym. Faye biega wokół organizując rzeczy, a ja pojechałam z Tracker’em do sklepu spożywczego. Wędrujemy po sklepie, ja ciągnę wózek a Tracker zachowuje się jakby był dzieckiem w sklepie z cukierkami. - Potrzebujemy tego – mówi, chwytając kartony napojów bezalkoholowych – I tych. On potrzebuje wszystkiego. Kiedy podchodzimy do kolejnej półki chwytam pudełko prezerwatyw - To, jest to, czego potrzebujesz. – mówię mu i wrzucam je do koszyka. Uśmiecha się – Będę potrzebował czegoś więcej, niż to. Dobry pomysł, może zdobędę jakąś kobietę, która się tutaj przechadza wokół naga. 179

- Jesteś świnią – odpowiadam mu. - Czy Lana przychodzi na imprezę? – pyta się mnie i brzmi trochę niepewnie. - Nie – odpowiadam – Nie będę z nią podejmowała tego tematu. Ona nie ufa mężczyznom. - Jest dorosłą kobietą. Przestań być jej niańką, Anna Bell. - Nie jestem jej niańką. Ona jest delikatną kobietą. Nie musi o tym wiedzieć że ty , ona cię lubi, uczestniczysz w orgiach. - Lubi mnie? – pyta z uśmiechem na twarzy i oczywiście to jest jedyna rzecz, którą słyszał. Wzruszam ramionami odgrywając przedstawienie – Powiedziałam jej, że masz ładnego przekutego kutasa . Pociąga mnie za mojego kucyka na włosach – Lana nie jest taka. - Nie, nie jest – przyznaję. - Potrzebujemy tego – mówi, wskazując na jakiś szajs, którego nie potrzebujemy. - Tracker nie sądzę… Spogląda na mnie oczami szczeniaka. - W porządku. Wiwatuje. Z czym ja muszę się obchodzić? Nie płaciłam wcale, za to całe gówno.

180

ROZDZIAŁ 25 Ta impreza była inna od imprez na których już byłam. Miejsce jest pełne dobrze wyglądających i szorstkich mężczyzn i grupki kobiet. Nikt nie jest nieśmiały. Spoglądam na moje dopasowane z wysokim stanem dżinsy oraz czarny top. Jestem najprawdopodobniej najbardziej zakrytą kobietą, w tym miejscu. Moje włosy opadają swobodnie w dół i mają zwiększoną objętość, a na powiekach mam smoky eyes. Jestem ubrana tak, jakbym szła do klubu, podczas gdy inne kobiety są ubrane… no cóż, jakby do seksu. Kiedy zobaczyłam Allie ubraną tylko w bieliznę, nigdy nie pomyślałabym o tym, że inni w tym pomieszczeniu też mogą być tak ubrani. Biorę w dłoń szklankę z drinkiem, biorę ją do ust i wypijam. - Czy wszystko w porządku? – pyta się Arrow i pociąga mnie do siebie, abym usiadła mu na kolanach. - Tak po prostu tylko spoglądam dookoła – odpowiadam mu. Całuje mnie w kark – Wyglądasz pięknie Anna, ale jeśli ci faceci nie przestaną się na ciebie gapić, to będziemy mieli problem. Odwracam się do niego i się uśmiecham – Ty jesteś tą osobą co może tylko mnie mieć. Niech się gapią. 181

Oblizuje swoją dolną wargę – Muszę się napić. Chcesz dolewkę? On już jest napity i nie sądzę, by potrzebował kolejnego drinka, ale nic na to nie mówię. Nie widziałam by tak pił, od naszego pierwszego spotkania. Nie przegapiłam zmartwionego spojrzenia, które posłał mi Rake, kiedy zobaczył wcześniej Arrow’a. Każdy wie, że coś go dręczy, ale nikt nie wie, co to jest. Nie chce o tym rozmawiać, a my nie chcemy go do tego popychać. Wstał z rękami na mojej talii – Nie ruszaj się z stąd. Zaraz wracam. Kiwam głową i siadam, gdy on idzie do kuchni. - Hej - mówi Faye siadając obok mnie – Arrow powiedział mi, że potrzebujesz jakiegoś towarzystwa. Czuję się tak staro, że jestem gotowa iść już spać. - Kto opiekuje się Clover? – pytam się uśmiechając się do niej. - Matka Dex’a – odpowiada Faye, marszcząc swój nos. - Nie lubisz jej? Wzrusza ramionami – Bardziej to ona mnie nie lubi. Kiedyś umawiałam się z młodszym bratem Dex’a. Moje oczy rozszerzają się – To brzmi jakby to była niepełna opowieść. Proszę o szczegóły. - Jak długo tu jesteś? – śmieje się. Rozglądam się dookoła - Oczywiście całą noc. Uśmiecha się i opowiada mi całą historię. To była opowieść. Rozmawiamy jeszcze przez pół godziny, a potem Faye odchodzi do Dex’a. Kiedy widzę, że Arrow jeszcze nie wrócił, postanawiam iść go poszukać, ale nagle jakiś facet podchodzi do mnie. Rozglądam się wokół za znajomą twarzą, ale nikogo takiego nie widzę. Facet staje obok mnie i obczaja moje ciało, a na jego ustach gości krzywy uśmiech. - Co tu robi taka elegancka kobieta, jak ty?- pyta się mnie. Nie wiem, co mam na to pytanie odpowiedzieć. Facet ma na sobie cięcie, więc jest członkiem klubu. Popijam drinka – Po prostu cieszę się imprezą i czekam, aż mój facet wróci. Uśmiecha się do mnie – Gdybym był twoim facetem, nie zostawiłbym cię siedzącej samej na takiej imprezie. Wymuszam swój uśmiech – Właśnie go zauważyłam, miło cię było poznać. Kładzie dłoń na moich plecach – Jeśli go nie znajdziesz, to mogę się tobą dobrze zając. 182

Praktycznie uciekam do kuchni. Kiedy wychodzę z pokoju do gier, praktycznie na kogoś wpadam, na Janet. - Ty nadal tutaj? – pyta się mnie. - Jak widać, tak. Zejdź, kurwa, z mojej drogi. Uśmiecha się - To słodkie, że tak ufasz Arrowowi. Gdybym była na twoim miejscu, nie spuściłabym go z oczu. - Cóż, ja to nie ty, a ty, to nie ja. Nie podoba mi się jej zadowolone z siebie spojrzenie, będące na jej twarzy. - Wiesz o tym, że nawet gdy Arrow kochał Mary, to nie był jej wierny. Przez cały czas pieprzył inne kobiety. Więc, jakie masz szanse? Janet odchodzi, pozostawiając mnie w szoku. Arrow nie był wierny Mary, kobiecie, którą tak bardzo kochał? Wciąż podążam do kuchni gdzie widzę Arrowa siedzącego samotnie. On wpatruje się w swojego drinka nagle podnosi szklankę do reki i rzuca nią przez pokój. Podskakuje. - Arrow? – mówię wchodząc do kuchni – Czy coś jest nie tak? Bierze głęboki oddech pochylając się i dotykając swojej głowy we frustracji. Staję przed nim, pochylam jego głowę do tyłu, biorąc jego twarz w swoje dłonie. Mój kciuk delikatnie pięści jego szczękę, gdy odzywam się do niego – Możesz ze mną porozmawiać o czymkolwiek chcesz. Nie będę cię oceniała. - Jak tylko coś dobrego się wydarzy w moim życiu, to musi się coś spieprzyć. - Co masz na myśli? – zamarzam Odsuwa moje dłonie z twarzy i stoi patrząc, będąc zagubionym – Wracaj do pokoju i zamknij za sobą drzwi. - Co ? – pytam się, a moje zęby zgrzytają ze wściekłości – Co zamierzasz zrobić? - Po prostu porozmawiam z braćmi a potem pójdę spać. Potrzebuję tylko chwili, aby z nimi porozmawiać. - W porządku – mówię mu, wahając się . Wychodzę z kuchni i ruszam do naszej sypialni. Jednak, gdy nie ma go w pokoju po godzinie, zaczynam się martwić. Poszłam go poszukać . Kiedy wracam do sali gier, widzę go tam rozmawiającego z Tracker’em i Rake’m Rozmowa wygląda na intensywną. Po chwili podchodzi do niego kobieta i siada na jego kolanach. Faceci przestają rozmawiać patrząc się na niego gubiąc się ze swoimi myślami. 183

Arrow nie odpycha kobiety od siebie. On po prostu siedzi tam i pije, wyglądając na nieszczęśliwego a nawet może na trochę winnego. Dlaczego miałby czuć się winny? Kobieta całuje jego szyję. A on nic z tym nie robi. Moje serce się załamuje. Myślę, że wiele się zmieniło od ostatniej godziny, podczas gdy ja sierdziłam w naszym pokoju i czekałam na niego. Rake zauważa, że kobieta całuje Arrowa w szyję i jego twarz staje się wściekła. - Pozwalasz, by ta suka cię dotykała, gdy moja siostra siedzi i czeka na ciebie ?– pyta się go a jego pięści zaciskają się z wściekłości. Tracker wygląda na zdezorientowanego i trochę wkurzonego – Arrow, co jest, kurwa, człowieku? - Co ty, kurwa, odpierdalasz, facet ? Po tym wszystkim. Mam wybić ci te gówno z głowy?! – krzyczy Rake. - Spierdoliłeś wszystko i zraniłeś ją – mówi Tracker - Pożałujesz tego. Arrow śmieje się, ale bez humoru – Straciłem ją, więc o co chodzi? Rake i Tracker wymieniają spojrzenia. – O czym ty, do cholery, mówisz? - Co masz na myśli mówiąc, że ją straciłeś? Musisz to teraz wytłumaczyć, zanim stracę cierpliwość – Rake warczy. Podchodzę bliżej – Tak, Arrow, co masz na myśli – pytam się. Patrzę na kobietę na jego kolanach – Wynoś się z stąd. Spogląda na Arrow’a, a on bez żadnego słowa odpycha ją od siebie . - Co jest, kurwa, grane, Arrow?- pytam się ponownie, a moje dłonie trzęsą się z gniewu i bólu. Nic na to nie odpowiada, wiec odchodzę. Nie chcę, aby ktoś widział, jak bardzo mnie to dotknęło. Słyszę jak faceci krzyczą na niego. On woła moje imię. Nie rozumiem go. Było w porządku, nawet wiedząc, że coś mu przeszkadzało, a potem znalazłam go z kobietą siedzącą na jego kolanach. Dlaczego jej nie odepchnął? Co do, diabła, chodzi po jego głowie? On coś ukrywa. Nie potrzebuję tego gówna. Nie potrzebuję faceta, co nie jest pewny swoich uczuć. On wie, że ja go kocham. Najwyraźniej to nie jest wystarczające. Nie jestem wystarczająco dobra dla niego. Dobrze więc, nie mogę tu zostać, więc pakuję swoją torbę i zamierzam iść do Lany. Wychodzę na zewnątrz na chłodne powietrze i widzę całą masę motorów i facetów stojących wokół motorów i rozmawiających. Marszczę brwi, gdy nie widzę nikogo znajomego, tylko

184

Slice przyjaciel Talon’a. Co on tu robi? Idę prosto do niego, uśmiechając się ze zdenerwowania. Jest ubrany na czarno bez swojego cięcia. - Jesteś trochę za blisko swego wroga, co sądzisz o tym? – pytam go cicho, aby nikt nie usłyszał. Mruży oczy - Czego chcesz? - Co ty tu robisz? – pytam się go – lepiej abyś nie miał w planach kogoś skrzywdzić. Jego wargi zaciskają się - Czego chcesz? - Potrzebuje podwózki. Muszę się stąd wydostać. Jesteś mi to winien, ale nie myśl tylko, że możesz mnie zabrać w inne miejsce, niż w które ja chcę jechać. Zostawiłam klucze do samochodu w pokoju, a ja tam na pewno nie wrócę ponownie. Dzwoni do Talon’a. Talon mówi mu, aby mnie podwiózł. - Pozwól mi najpierw porozmawiać z Talon’em, skąd mam wiedzieć czy nie zamierzasz mnie zamordować, czy coś w tym stylu. – mówię mu. Podaje mi telefon - Hej, Talon. - Czy wszystko w porządku, Anna? – pyta się, brzmiąc na zaniepokojonego. - Potrzebuję szybkiej ucieczki .Co tu robi Slice? – pytam się go. - Nieważne. Możesz mu zaufać. Powierzyłbym mu swoje życie. – odpowiada Talon. - A co to oznacza dla mnie? Słyszę jak wzdycha – Oboje dobrze o tym wiemy, że musimy porozmawiać. Dlaczego nie pozwolisz by Slice cię tu przywiózł? - W porządku – odpowiadam, a następnie podaje telefon Slice’owi - Zabierz mnie do Talona – mówię do Slice. - Wsiadaj na mój motor, księżniczko. Mówi to w taki sposób, jakby chciał mnie uderzyć. Nie mam wyboru. Wsiadam na jego motor. Czuję jak moje serce się łamie na pół, podczas drogi do domu klubowego Talon’a.

Nie lubię Slice’a. Zabiera mnie prosto do ich domu klubowego. Podczas jazdy, miałam czas na przeanalizowanie tego, co się stało i próbowałam rozwiązać zagadkę zachowania Arrow’a. 185

Zdaję sobie sprawę, że ostatnio miały miejsce dwa wydarzenia. Pierwsze, to gdy Arrow rozmawiał z Talonem, a drugie, gdy wyznałam miłość Arrow’owi. Myślałam, czy te sprawy się ze sobą jakoś wiążą. Talon był w jakiś sposób kluczem, potrzebnym aby uzyskać odpowiedzi na wszystkie moje pytania. Chciałam w końcu uzyskać na nie odpowiedzi i bardzo się cieszę, że mogę się spotkać z Talon’em. Zsuwam się z motoru, przekazuję mu kask i mamroczę mu podziękowanie. Kiwa głową w stronę drzwi – Talon jest tam. Kieruje się w stronę drzwi a ja idę za nim. - Gdzie są wszyscy? – pytam się go, rozglądając się po pustym miejscu. - Na zewnątrz – odpowiada, zatrzymując się przy drzwiach i pukając w nie. - Wejdź – słyszę jak Talon odpowiada. Slice otwiera drzwi, ale tylko ja wchodzę do środka. Talon podnosi swoją głowę i uśmiecha się do mnie. - Miło cię widzieć, Anna – mówi – Siadaj – wskazuje mi miejsce. Siadam na siedzeniu i spoglądam na niego wyczekująco. Uśmiecha się do mnie – Nie masz nic do powiedzenia? Żadnych zarzutów o porwanie? - Nie tym razem. Mam przeczucie, że wiesz o czymś, a ja czekam na odpowiedz z twojej strony – odpowiadam mu silnym, równym głosem. - Wiem o tym, że Arrow ci nic nie powiedział. - Powiedz mi o co chodzi? – żądam – Jestem chora ze zdenerwowania przez to wszystko. Więc powiedz mi o co chodzi! Natychmiast trzeźwieje – Nigdy nie chciałem cię skrzywdzić, Anna. Mam nadzieję ze mi wierzysz. - Co powiedziałeś Arrow’owi tego dnia, gdy się spotkaliście? – zadam odpowiedzi. - To coś więcej, ja mu pokazałem coś. Sięga do szuflady i wyciąga jakiś dokument. Przesuwa go w moją stronę a ja podnoszę go drżącymi dłońmi i czytam z góry na dół. - Kim jest Samuel Pierce? – pytam się go, a moja dolna warga drży. Talon wygląda niepewnie – To mój ojczym. - Przełykam głośno ślinę – Co? Ja nie wiedziałam. Spoglądam na akt urodzenia, na mój akt urodzenia. Nawet nie wiedziałam, że on istnieje. Przypuszczałam, że moja matka go zgubiła. Ten dokument mówi, że moim ojcem był Samuel Pierce. Czułam się zdołowana. 186

- Moja matka ożeniła się z twoim ojcem. Byłem wówczas dzieckiem a twój ojciec przyjął mnie tak jakbym był jego dzieckiem. – mówi łagodnie. – To pokazałem Arrowowi. Wiedziałem, że to go załamie ale on zasłużył na to, po tym co zrobił. - Nie mogę w to uwierzyć – szepczę, będąc zdezorientowaną. - Dlaczego podzieliłeś się TYM z Arrowem, a nie ze mną, czy Rake’m? – pytam się. Warczy – Chciałem zabić Arrow’a. A nie mogę tego zrobić, ze względu na ciebie. Więc pomyślałem, że to będzie mój cholerny sposób na zemstę. - Jaką zemstę? – pytam się go Talon bierze głęboki oddech – Anna, wiesz jak zginął mój ojciec? - Ty nazywasz go swoim tatą? Kiwa głową – Tak, robię to. Byłam córką Samuela Pierce’a ale go nigdy nie poznałam. Nawet Rake, go nie poznał. Jednak Talon, który nie był z jego krwi, był wychowywany przez niego i nazywał go tatą. Ojciec Talon’a był prezydentem Wild Men MC, pamiętam jak mi o tym powiedział. Wild Men MC zabili Mary. Faye opowiedziała mi, że włamali się w pewną noc, kiedy facetów nie było w domu, pozostawiając tylko kobiety i rekrutów w domu. Arrow zrewanżował się i zabił prezydenta Wild Men MC, a zarazem mojego ojca. Przykrywam twarz rękami, starając się oddychać. W mojej klatce piersiowej, rodzi się bardzo silny ból i jestem zaskoczona, że nie staję w płomieniach. Nigdy nie spotkałam mojego ojca i nie będę miała już okazji by go poznać. Jestem zdezorientowana i zraniona. Nadal pragnę Arrow’a. Dlaczego mi nic nie powiedział? To on powinien mi to powiedzieć. Wiedział o wszystkim przez jakiś czas, a mimo to, nic mi nie powiedział. Zamiast tego, odepchnął mnie od siebie wiedząc, że przez to może mnie stracić. Przestaję na chwilę myśleć o Arrow’ie i zadaję pytanie, na które potrzebuję teraz poznać odpowiedź. - Jak długo o tym wiedziałeś? - Że ty i Rake byliście jego dziećmi? Tata powiedział mi na kilka miesięcy przed jego śmiercią. – odpowiada, a dłonią pociera swoja klatkę piersiową. Gryzę swoją wargę zbierając się, aby mieć odwagę zadać mu kolejne pytanie – Dlaczego nas nie chciał? Talon śmieje się a potem pochyla swoja głowę w dół – O ile wiem, tata był po ślubie z moją matką, kiedy był z twoją matką. Moja matka byłe jego starą, a twoja matka… - Jego dziwką – wtrącam Wzdycha – Anna, to nie było… 187

- Dlaczego nigdy nie przyszedł i nie odwiedził nas? – żądam odpowiedzi. Odszedł od mojej matki, gdy Rake się urodził. Ale musiał do niej wrócić, bo przecież ja się urodziłam i zostawił nas ponownie. Przez chwile milczy. - Nie wiem, co dokładnie się stało. Wiem, że tata widział Rake, kiedy był dzieckiem. Wtedy dowiedziała się moja matka i powiedziała, że jeśli chce uratować twoją matkę, to ma się z nią rozstać i nigdy do niej nie wracać. Moje zęby się zaciskają – Więc, twój ojciec zostawił nas i postanowił się tobą opiekować, swoją córkę i syna z własnej krwi, zignorował. Talon wstydzi się, a jego twarz opada w dół – Nie powiedziałem, że on miał rację. Po prostu mówię ci, Anna, co się stało. - I jakim cudem ja się urodziłam ? – pytam się. - Tato ciągle widywał się z twoja matką – mówi i wzrusza ramionami – Mówił mi, że miał słabe momenty? Urodziłam się s powodu słabego momentu? Po prostu świetnie. - Wiec wiedział, że jesteśmy z matką narkomanką i nigdy nie próbował nic z tym zrobić. Talon milczy. - Czy twoja matka nadal żyje? – pytam się go. Kiwa głową – A twoja? Potrząsam głową – Przedawkowała narkotyki. Zagłębiam się swoje myśli i nie wiem ile tak siedzę i milczę. Talon oczyszcza swoje gardło – Powiedz coś. - Więc, wiedziałeś że jestem twoją przyrodnią siostrą i mnie porwałeś? - Nie zraniłem cię, a Ranger dostał za swoje, za to, że cię skrzywdził – mówi – Szczerze, to chciałem zobaczyć jak wyglądasz, Przyciskam dłonie do mojej twarzy – Jesteś pieprzonym szaleńcem! - Wiesz o tym, że masz jego oczy? – mówi cicho - Tak wiem, moja mama miała brązowe oczy – mówię spoglądając w dół – Zawsze wiedziałam, że odziedziczyłam je od ojca, kimkolwiek on był. - Twoja matka nigdy ci nie mówiła o nim? – pyta się. 188

- Nie, zawsze mi wspominała, że nie wie, kto był moim ojcem. - Przepraszam cię, Anna. - Nie musisz – mówię mu – To nie była twoja wina. Czuję się zmęczona, wyczerpana i pusta w środku. - Talon, czy mógłbyś zabrać mnie do domu Lany? – pytam się go. Przełyka ślinę, wstaje i podchodzi do mnie – Przykro mi, Anna, daj spokój, oczywiście że cię tam zabiorę. Staram się uśmiechnąć, ale myślę że bardziej wyszedł mi grymas, niż uśmiech. Dlaczego wszystko musiało się ułożyć tak źle?

189

ROZDZIAŁ 26 Kiedy leżę bezpiecznie w łóżku w pokoju gościnnym u Lany w domu, sprawdzam swój telefon. Mam pięćdziesiąt dwa nieodebrane połączenia i dwanaście wiadomości. Nie chcę nikogo martwić, więc wysyłam wiadomość do Rake’a. Jestem u Lany i jestem bezpieczna. On odpowiada natychmiast. Dzięki bogu, martwiłem się o ciebie, Anna. Nadchodzi kolejna wiadomość. Przyjadę i zabiorę cię. Lepiej żeby nie przyjeżdżał. Nie przyjeżdżaj, wrócę jutro. Odpowiadam mu. Dobrze, kocham cię, musimy porozmawiać. 190

Odpisuje mu. Tez cię kocham, braciszku. Nie czytam wiadomości od Arrow’a i nie sprawdzam skrzynki pocztowej. Również nie kładę się spać.

Głowa Lany wystaje za drzwi – Dzień dobry. - Dzień dobry – odpowiadam jej, a mój głos jest gruby ze zmęczenia. Marszczy brwi, otwiera usta i potrząsa głową – Czy wiesz o tym, że Arrow siedzi na mojej werandzie? Siadam na łóżku – Co? Skąd wiedział gdzie mieszka Lana? - Nie wiem, jak długo tam siedzi. Matka zobaczyła go, gdy szła do pracy i wysłała mi smsa. Kilka razy mrugam – Czy ją przeraził? Lana uśmiecha się – Nie . Zamartwiała się o niego, bo wygląda jak piekło. Typowe. Matka Lany jest święta i zdecydowanie to przeszło też na Lanę. Wstaje z łóżka sfrustrowana i kieruję się do drzwi wejściowych . Kiedy je otwieram, widzę że siedzi tam Arrow i opiera się o ścianę ze spuszczona głową. Wygląda na pokonanego. Patrzy w górę, kiedy oczyszczam gardło, by zwrócić na siebie uwagę. - Co tu robisz, Arrow?- pytam się go. - Nigdy nie odpowiedziałaś na moje wiadomości. - Nie chciałam z tobą rozmawiać. Jak się tu dostałeś? Lepiej żebyś nie prowadził, bo byłeś pijany jak diabli! - Tracker mnie podrzucił – odpowiada przeczesując włosy swoimi dłońmi – Czy możemy porozmawiać? Rozglądam się – Dlaczego nie odepchnąłeś tej kobiety z twoich kolan?

191

Przełyka – Właśnie przyszła tam i siadła na nich. Byłem zajęty swoimi myślami i przepraszam, ale nie pomyślałem by ją zrzucić z kolan. Ona tylko tam siedziała, my się nie pieprzyliśmy. Wiesz o tym, że nigdy bym cię nie zdradził. - A skąd mam o tym wiedzieć? Nie byłeś nawet wierny Mary, a przecież ją kochałeś. - Kto ci tak powiedział? - Czy to jest prawda? – pytam się go. - Nie dokładnie. - Co to ma znaczyć? - Mary wiedziała, że nie jestem z nią na wyłączność – mówi wstając z ziemi i staje naprzeciwko mnie – Kiedy umarła byłem na siebie wściekły za to, że powinienem ją lepiej traktować. Wyciągnąłem z tego lekcję. Dlatego nie zrobiłbym tego tobie. - Janet tak mi powiedziała – mówię mu – I wtedy, gdy weszłam do pokoju, zobaczyłam tą kobietę siedzącą ci na kolanach i dociskającą swój tyłek do twojego krocza, a ciebie to w ogóle nie interesowało! Arrow przeklina i podnosi rękę do mojego policzka – Przepraszam, nie chciałem cię skrzywdzić, Anna. Prędzej umarłbym. - Nie przepraszaj, tylko powiedz, dlaczego nie chciałeś mi powiedzieć o moim ojcu albo że Talon jest moim bratem lub to… - Albo to, że zamordowałem ci ojca – mówi łamanym głosem – Kurwa, chciałem ci powiedzieć. - Jego głos się załamuje. – Ale jak miałem nie zranić cię mówiąc ci o tym, osobie, którą kocham? On mnie kocha? - Nie wiem jak, ale chciałam żebyś ty mi to powiedział – odpowiadam odwracając wzrok. Siadam na werandzie pokonana. - Nie chciałem cię stracić, Anna . Nie mogę cię stracić. Potrzebuję cię. Gdybym wiedział… Nie zrobił bym tego. Kurwa, Anna, nie wiedziałem o tym. Nawet cię wtedy nie znałem… Klęka na kolana przede mną – Kocham cię, Anna, wiesz o tym? Chciałem ci powiedzieć o tym, gdy wyznałaś mi miłość, ale … - Dlaczego tego nie zrobiłeś? - Ponieważ wiedziałem, że nie zasługuję aby powiedzieć ci, że cię kocham. Jestem samolubny w stosunku do ciebie. 192

Arrow przytula mnie mocno, otula mnie swoimi ramionami i mówi mi, że bardzo jest mu przykro, że jakby wcześniej o tym wiedział, to by to zmienił. Wierzę mu. Wygląda na to, że jego serce załamuje się, a ja to muszę naprawić. Nie mogę nikomu pomóc, gdy czuję się zepsuta. - Nie mogłeś wiedzieć, Arrow – mówię mu – Ale potrzebuję trochę czasu, aby pomyśleć i pobyć z tym sama, Ok.? - Anna, nie proś mnie o to, żebym zostawił cię w spokoju . Nie mogę tego zrobić. - Daj mi kilka dni, Arrow. Proszę. - Ok. – szepcze, całując mnie w czoło a potem całuje moje usta. Chcę mu powiedzieć, że wszystko będzie w porządku ale nie mogę tak zrobić. Jestem zbyt zdezorientowana . Blade zabiera Arrowa a ja wracam do łóżka. Odwracam się i płaczę w poduszkę, za ojcem, którego straciłam i za faceta, którego kocham i nie wiem czy mam mu wybaczyć.

Następnego ranka przy drzwiach wejściowych w domu Lany znajduje duży bukiet kwiatów i ogromnego pluszowego zółwia. Pomarańczowe tulipany są piękne i są tez moimi ulubionymi kwiatami. Jest tez karteczka. Nie rezygnuj ze mnie. Kocham cię, Arrow.

193

ROZDZIAŁ 27 Następnego dnia, Rake wchodzi do mojego tymczasowego pokoju w domu Lany, siada koło mnie i ciągnie mnie w swoje ramiona – Jak się czujesz? Wzruszam ramionami – Naprawdę nie wiem, szczerze mówiąc. Sparaliżowana, przypuszczam. A ty? Wzdycha – Nigdy go nie poznałem, Anna. On najwyraźniej nie chciał poznać nas. Zostawił nas z naszą matka narkomanką i musiał o tym wiedzieć, że bierze narkotyki. Z drugiej strony, Arrow, zawsze będę go chronił, to mój brat i zawsze będę mu pomagał. - Kiedy Arrow ci powiedział? – pytam się go. - Po tym jak Talon ci powiedział. On jest zdruzgotany, Anna. - mówi mi to wyglądając samemu na zdruzgotanego. - Co chcesz zrobić z Talon’em? - Nic. Wiedział że jesteś jego przyrodnią siostrą, a mimo tego porwał cię. On nawet nie jest z naszej krwi. Przez jego matkę, nigdy nie mięliśmy ojca.

194

- To nie jest prawda. To był wybór naszego ojca, że wybrał matkę Talon’a a nie nas. Chciałam po prostu, aby powiedział mi o tym Talon a nie złożył to na ramiona Arrowa. - Ja myślę że kazał to zrobić Arrow’owi, ponieważ chciał się zemścić za zabicie jego ojca. Roześmiał się w twarz Arrow’a i powiedział mu, że straci przez to osobę, którą kocha. Podnoszę głowę z jego ramienia – Powiedział tak mu? - Tak. Arrow czuje się jak gówno, Anna. Nigdy go takiego nie widziałem, nawet po śmierci Mary. Nie wiem, co mam powiedzieć. Zabił mojego ojca. Czy nie powinnam mieć z nim już nic wspólnego? Ale nie mogę odwrócić się od niego, bo nie wyobrażam sobie życia bez Arrow’a. - W tej chwili jestem zbyt zdezorientowana – mówię Rake’owi. – Nie wiem co robić i co mam czuć. - Kochasz Arrow’a? - Dlaczego to nie może być takie proste? – pytam wahając się – Oczywiście, że go kocham. Rake uśmiecha się – Ja myślę, że to jest proste. - Miłość nie zawsze jest wystarczająca. Rake kiwa głową – Też tak przypuszczam. Ale pomyśl o tym, nasz ojciec nigdy nie zadał sobie trudu by nas zobaczyć, aby sprawdzić czy żyjemy. Co zrobił dla ciebie, Arrow? - Uważał zawsze na mnie – odpowiadam mu. Rake całuje mnie w policzek – Nie mówię ci co masz zrobić. Kocham cię, niezależnie co postanowisz. - Dla ciebie jest to łatwiejsze niż dla mnie. Rake chichocze – Mój facet nie zabił mojego ojca. Klepie go w ramie – Masz rację, ale twój brat to zrobił. - Arrow to moja rodzina. Nie ten Samuel. Nic się nie zmieniło - mówi wstając – Chcesz abym coś dla ciebie zrobił? - Nie, jest w porządku, po prostu chcę być sama na pewien czas. Rake kiwa głową przed opuszczeniem pokoju. W moim umyśle pojawiają się dwa pytania: Czy mogę żyć z faktem, że Arrow zabił Samuela? I czy mogę mu całkowicie wybaczyć? Tej nocy nie spałam, mój umysł był wypełniony Arrow’em.

195

SIEDEM DNI PÓZNIEJ - Wstawaj z łóżka, Anna – mówi do mnie Lana, ciągnąc za prześcieradło. - Dlaczego? – pytam się, będąc wciąż nie obudzona. - Bo nie możesz spać cały dzien. Rusz swój leniwy tyłek z łózka! Otwieram jedno oko – Właściwie, czy ty na mnie wrzasnęłaś? Uśmiecha się – Tak, zrobiłam to. Zmuszam się aby usiąść i patrzę na Lanę brudnym spojrzeniem. A ona tylko się uśmiecha. - Wiec, odezwała się dzisiaj Faye i chciała rozmawiać o tym czy będę niańką Clover. - Czy rozważasz tą propozycje? – pytam się jej – To są dobre pieniądze. - Wiem o tym – odpowiada – Ale jest jeden problem. Siadam prosto – Jaki? - Będę w pobliżu Trackera i Allie. Nie wiem, czy mogę sobie z tym poradzić, szczerze mówiąc – szepcze spoglądając w dół na swoje nogi. – Mogłabym zaoszczędzić pieniądze i mogłabym pomóc matce z niektórymi rachunkami, więc chcę wziąć tą pracę. Kiedy zaproponowałam Faye, żeby Lana została nianią dla Clover, nie pomyślałam o Tracker’ze. - Nie musisz tego robić. Lana wzdycha – To jest tylko facet, prawda? Może ktoś inny wpadnie mi w oko. - To twój wybór, Lana. Mogłabym zapytać Reid;a czy nie potrzebuje jeszcze jednej osoby do pomocy - sugeruję jej ten pomysł, ale widzę, że ona już podjęła decyzję. - Muszę dostać się na zajęcia, ale porozmawiamy o tym jak wrócę. Całuje mnie w policzek – Idź wziąć prysznic. - Zrobię to, obiecuję. Ona wychodzi a ja wskakuję pod prysznic zastanawiając się, czy dobrze postąpiłam zbliżając Lanę do klubu i bliżej Tracker’a. 196

Około godziny później jestem zaskoczona, gdy widzę jak Tracker parkuje auto na podjeździe, przy domu Lany. Patrzę na niego, gdy wychodzi z samochodu z zdeterminowanym wyrazem twarzy. Arrow dzwonił do mnie każdego dnia, od ostatniego tygodnia, ale w innych okolicznościach szanował moje pragnienie bycia samotnym. Rozmawialiśmy zawsze przez kilka minut, a on zawsze mnie się pytał czy ma mi coś przywieść jeśli czegoś potrzebuję. Jest taki słodki i wyrozumiały. Prosił mnie też, żebym wróciła do domu klubowego ale powiedziałam mu, że potrzebuję trochę przestrzeni. Wszyscy inni też uszanowali moje życzenie, ale wygląda na to, że ma to się zmienić. Otwieram drzwi Tracker’owi. - Hej, Tracker. - Anna Bell – mówi, uśmiechając się i całując mnie w policzek – Gdzie jest Lana? - Jest w szkole. Co mogę dla ciebie zrobić? – pytam się go, gdy rozgląda się po domu. - Pakuj swoje rzeczy. Wystarczy już twojego dąsania się. Zabieraj swój tyłek do domu, do którego należysz – mówi tonem, który sugeruje aby nie zaczynać z nim żadnych dyskusji na ten temat. - Nie wiem, Tracker ja… Przerywa mi – Kochasz Arrow’a? - Oczywiście, że tak – odpowiadam natychmiast. - Jest cholernie zraniony, Anna. Nie rób mu tego. Idź i wpuść go do swojego serca – mówi marszcząc brwi – Boli nas to wszystkich, widząc go takiego. I proszę nie mów mu tego, co ci powiedziałem. Otwieram usta a potem je zamykam. On ma rację. Dlaczego marnuję czas? Nie muszę zastanawiać się dłużej czy potrzebuję Arrow’a. - Widzę, że zaczynasz rozumieć – uśmiecha się do mnie – Widziałem jak odtrąca każdą kobietę, która napatoczyła się mu na jego drodze podczas tego tygodnia. Odtrącał każdą kobietę od siebie. - Jakie kobiety? – pytam Wzrusza ramionami – Chodź ze mną i pozbądź się swoich obaw. Spakowałam swoja torbę, pomaga mi zanieść to do samochodu a potem mówi – Dobrze, że wracasz, Anna. 197

Uśmiecham się do niego – Dzięki, że mnie sprowadzasz z powrotem. Myślałam ze będziemy podróżować do domu w ciszy ale Tracker decyduje się porozmawiać ze mną. - Powinnaś iść do niego i wyprać z niego to gówno, co siedzi w jego głowie. - Dziękuję za tą radę, Tracker. - Nie ma za co. Czy wiesz, co my faceci naprawdę lubimy? Lubimy kiedy… Uderzam go w ramię. - Auć – narzeka - Proszę, zamknij się już – mówię mu - Czy powinienem zatrzymać się po prezerwatywy? - pyta ciesząc się – Jaki ma rozmiar Arrow? Śmieję się z tego – Kutas Arrow’a jest wielki. Nie kpij sobie w mojej obecności. - Jaka drażliwa. - Czy coś ominęłam? – pytam się go. - Rake jest zły, że odeszłaś. Arrow snuje się z kąta w kąt. To jest żałosne. Chciał dwa razy do ciebie przyjść, ale zrezygnował. Chciał szanować twoje życzenie, choćby to prawie go zabiło. Kurwa mać, mój Arrow. Powinnam była wrócić wcześniej. Pomyślałam, że potrzebuję tego czasu dla siebie i nie chciałam nikogo skrzywdzić i wiem, że skrzywdziłam Arrow’a i Rake’a. Wzdycham i patrzę przez okno – Nie wiedziałam, jak mam sobie z tym poradzić. Wszyscy trzymali przede mną tajemnice, Arrow nie chciał mnie stracić ani mnie zranić i teraz to wszystko rozumiem. To była trudna sytuacja. - Wiem, Anna o tym i nikt cię o to nie obwinia. Zrobiłaś to co musiałaś zrobić, to było tylko kilka dni przerwy a Arrow zachowuje się jakby stracił cię na zawsze – narzeka. - Prawdopodobnie myśli, że nie wrócę. - Cóż, to się myli – odpowiada – I zaufaj mi, gdybyś nie wróciła po tych kilku dniach, przyszedłby po ciebie. Tracker parkuje samochód i wchodzimy do domu klubowego. Rake uśmiecha się do mnie i unosi mnie w górę w swoich ramionach – Dziękuję że wróciłaś z powrotem sis.

198

- Dobrze jest być tutaj z powrotem – odpowiadam rozglądając się po pokoju i szukając Arrow’a. - On jest w swoim pokoju – mówi mi, całując mój policzek . Uśmiecham się i kieruję się do pokoju Arrow’a. Zastaję drzwi zamknięte, więc pukam kilka razy. Brak odpowiedzi. Pukam mocniej. - Odpierdol się! – krzyczy. - Arrow – wołam. Drzwi otwierają się w kilka sekund. Patrzę na niego. Ma ciemne kręgi pod oczami, posiniaczony policzek i splątane włosy. - Czy mogę wejść?- pytam się cicho. Miga oczami – Przyszłaś tu. Uśmiecham się i wchodzę do środka odwracając się do niego. Zamyka drzwi za sobą i podchodzi do mnie zamykając przestrzeń pomiędzy nami w kilka sekund – Tęskniłem za tobą Anna. - Kiedy zabito Mary zemściłem się, nigdy nie pomyślałem ze strącę jedyną kobietę jaką myślałem że uczynię swoją starą, kurwa, że ją poślubię. Nigdy nawet nie myślałem, poślubię kogoś, dopóki nie spotkałem ciebie. - Ja też za tobą tęskniłam, Arrow. To bardzo bolało. Musiałam się pogodzić z faktem, że nigdy nie spotkam ojca i że on nie chciał mnie znać . Moje myśli były wszędzie i potrzebowałam czasu aby pomyśleć nad tym wszystkim. Byłam zła głownie na ciebie. Ale wybaczam ci, Arrow. Nie wiedziałeś wtedy kim on był. Nawet wtedy mnie nie znałeś. Wiem o tym, że nigdy byś mnie nie skrzywdził. - Anna. - Nikogo innego nie chcę, oprócz ciebie, Arrow – mowię to i podnoszę się na swoich palcach aby pocałować go w policzek – Kocham cię, Arrow. - Naprawdę mi wybaczasz? – pyta pełnym nadziei tonem. Przytakuję. - Byłem tak cholernie przerażony, że nie wrócisz do mnie . Dałbym ci jeszcze kilka dni a potem przyszedłbym po ciebie do domu Lany. - Co planowałeś zrobić?

199

Jego oczy uśmiechają się do mnie – Cokolwiek, abyś tylko wróciła. Nie chcę żyć bez ciebie. Zanim cię poznałem, ja nie żyłem, ja umierałem. Nie chciałem do tego wrócić. Jestem tak, cholernie, zakochany w tobie. Opuszcza głowę i całuje mnie opierając moje ciało o ścianę i przygniatając moje ręce swoimi mocnymi dłońmi. Smakuje jak babeczki truskawkowe, które wiem że uwielbia i zawsze gdy Clover nie patrzy, podkrada jej. Uśmiecha się do mnie – Kocham cię, Anna. Przepraszam, że zjebałem wszystko. Oblizuję swoje usta – Zawsze możesz mnie pocałować. Uśmiecha się – Kurwa, kocham cię. Rzuca mnie na łóżko, a jego usta pożerają mnie. - Nigdy mnie nie opuszczaj, Anna - rozkazuje mi głębokim tonem – Słyszysz mnie? - Nie zrobię tego – mruczę mu w usta – Nie dawaj mi powodu, abym to zrobiła. - Nie będę, kochanie – warczy, zanim jego usta są na moim ciele, drażniąc i pokazując jak bardzo mu tego brakowało – Ty jesteś moja Anna i nigdy o tym, kurwa, nie zapominaj. - Nigdy o tym nie zapomnę, Arrow - szepczę mu, chwytam jego koszulkę i cicho błagam go, by ją zdjął. Ściąga ją i rzuca gdzieś za siebie na podłogę . Kiedy patrzę na niego, zauważam że ma na żebrach wytatuowane moje imię. - Kiedy to zrobiłeś? – pytam się go przebiegając swoimi palcami po tatuażu. - W dniu, w którym odeszłaś – odpowiada mi przyciskając mnie bardziej do łóżka – Muszę cię skosztować. Podnosi moją spódnicę, podciąga moje majtki i wbija się ustami w moją cipkę. Patrzę na jego włosy, zanim zamykam oczy i pozwalam sobie na przyjemność, która ogarnia moje ciało. Kurwa, czuję się tak dobrze. Zmuszam się, aby otworzyć swoje oczy, by patrzeć się na niego jak daje mi rozkosz i unoszę swoje biodra do jego ust. Chwyta mnie za biodra przyszpila moje ciało w lóżko, wiec nie mogę się poruszyć a następnie liże moje fałdki. Kiedy przebiega językiem przez moją cipkę, moje plecy natychmiast wyginają się w łuk. - Arrow – jęczę dotykając jego głowy i szarpiąc jego włosy. Wycofuje się – Chcesz dojść w moich ustach, czy na moim kutasie? - Oba, poproszę – odpowiadam mu. Ponownie pochyla głowę i liże mnie . Kiedy tak nadal ssie moją cipkę, przeze mnie przepływa spełnienie. 200

- Kurwa, kurwa, kurwa! – krzyczę i zaciskam szczękę, ciężko oddychając. To było zajebiście, kurwa, dobre. Kiedy moje ciało wiotczeje, zabiera swoje usta ode mnie i wyciera je swoimi dłońmi. Czuję się zaspokojona i wykrzywiam swój palec, wskazując na niego. - Czego chcesz, Anna – pyta się, ściągając spodnie. - Chcę ciebie w moich ustach – odpowiadam mu ze śmiałością, siadając na łóżku i czekając. Przeklina i zbliża się do mnie, więc jego twardy kutas jest przed moją twarzą. - Otwórz usta, kochanie – mówi dotykając swoim palcem mojej szczęki. Od razu otwieram swoje usta i biorę całą jego długość w posiadanie. Jęczy, wpatrując się we mnie swoimi brązowymi oczami, które są pełne pasji, powoduje że moje serce bije w szybszym tempie. Pozwala mi siebie lizać przez chwilę, zanim się odsuwa – Muszę być natychmiast w tobie, Anna. - W jaki sposób mnie chcesz? – pytam się i rozkładam swoje uda w zaproszeniu. Przeklina znowu. - Połóż się na plecy. Muszę widzieć twoją twarz, kiedy dochodzę w tobie. Kładę się na łóżku a on natychmiast pochyla się nade mną i wsuwa się swoją całą długością we mnie, jednym ruchem. - Tak mi, kurwa, dobrze w tobie, Anna – szepcze – Tak bardzo za tym tęskniłem. - Ja też za tym tęskniłam – odpowiadam i przyciągam jego twarz bliżej siebie, by go pocałować. On nadal pompuje we mnie, dopóki nie nadciąga mój orgazm. Wykrzykuję jego imię, dopóki nie kończę, a on wkrótce dołącza do mnie a jego mocne uda drżą dochodząc głęboko we mnie. Potem kładzie się i przyciąga mnie w swoje ramiona i daje mi delikatny pocałunek w czoło. - Nigdy nie pozwolę ci odejść – mruczy. - A ja nigdy nie zamierzam tego zrobić – szepczę. Ocierając swoje oczy ze snu wędruję do kuchni i zastaję tam Arrow’a, stojącego nago i szykującego śniadanie. Jego pośladki są z pieprzonej stali. - Dzień dobry – mówię mu oraz podziwiam widoki – Dlaczego stoisz nagi i robisz śniadanie? Odwraca się do mnie i szeroko się uśmiecha – Dzień dobry, piękna. - Co przygotowujesz? – pytam się i całuję go w usta, zanim spoglądam na patelnię.

201

Moja dłoń maca go po tyłku. Arrow wyłącza kuchenkę a potem odwraca się do mnie. Jego kutas jest twardy i on przyciska go do mojego brzucha. - Nie jesteś jedyną osobą, która się właśnie obudziła – mruży oczy i spogląda na swojego kutasa uśmiechając się. Ja też patrzę na niego i oblizuję swoje usta – I co zamierzasz z tym zrobić? Arrow oblizuje swoją dolną wargę a potem podnosi mnie do góry, pisk wyrywa mi się z ust. - Będę cię smakował, potem cię wypieprzę a na końcu nakarmię. Jego usta są na mnie a potem robi dokładnie to, co mi powiedział.

202

TRZY MIĘSIĄCE PÓZNIEJ

Dzwonię pod numer który dostałam od Talon’a. Siedzę na łóżku i czekam, aż odbierze telefon. Odbiera po czwartym sygnale. - Tak, słucham? - Talon – odpowiadam – To ja, Anna. Przez kilka minut milczy. – Hej, Anna, czemu zasłużyłem na taką przyjemność, że dzwonisz do mnie? - Czy możemy się spotkać? - Kiedy? – pyta się natychmiast. - Za pół godziny. Czy możemy spotkać się w kawiarni, tam gdzie ostatnim razem? - W porządku – odpowiada – Do zobaczenia, zobaczymy się na miejscu. Ubieram się w moją ulubioną znoszoną podartą parę dżinsów i prostą czarną koszulkę bez rękawów. Nie robię żadnego makijażu a moim włosom pozwalam opadać swobodnie . Kiedy wychodzę z pokoju zauważam, że w klubie panuje cisza . Talon zostawił mi w ostatnim czasie kilka wiadomości i mam wrażenie, że chce spędzić ze mną trochę czasu. Myślę, że nawet jak nie jesteśmy związani tą samą krwią, to on widzi we mnie swoją rodzinę . Wiem, że kochał swojego ojca. On nie jest złym facetem, więc postanawiam że Talon będzie obecny w moim życiu. To nie będzie kosztowało mnie nic. Widzę jak Arrow i Rake piją drinki i staram się przejść koło nich nie zauważona. - Gdzie myślisz, że idziesz? – Rake woła zmuszając mnie do zatrzymania się. - Umówiłam się z Talonem na kawę – odpowiadam mu. Twarz Arrowa błyska niepokojem, zanim zdołał ją zamaskować. Odwraca się ode mnie i koncentruje się na swoim drinku – Nigdzie nie idziesz sama. Pójdę z tobą. 203

Moje oczy zwężają się – Nie możesz ze mną pójść, Arrow. On mnie nie skrzywdzi. Po za tym, będę w miejscu publicznym, w tej kawiarni co ostatnio. Dzisiaj jest rocznica śmierci Mary. Arrow jest cały dzień smętny i wiem, że chce być sam. Kiedy spytałam go, czy chce porozmawiać, nic mi na to nie odpowiedział. Potrzebuje czasu aby poukładać sobie wszystko w swojej głowie, a ja daję mu na to czas. Postanowiłam, że pozostawię go samego, a ponieważ Talon pisał do mnie wiadomości w ostatnim czasie to postanowiłam się z nim spotkać. Rake nie jest z tego powodu zadowolony, ale ja chcę się dowiedzieć dlaczego Talon chce utrzymywać ze mną kontakt. Może czuje się samotny i potrzebuje z kimś pogadać. Ponieważ Damien unika mnie jak zarazy, to zawsze mogę zdobyć innego przyjaciela. - Blade zawiezie cię i to jest moje ostateczne słowo – mówi mi Rake a jego szczęka zaciska się z uporu. - Powiedz Blade’owi że zaraz ruszamy. Rake kiwa głową i wychodzi z pokoju. Patrzę na plecy Arrow’a. Nie mogę po prostu zostawić go w taki sposób. Wiem, że on nie chce, żebym spotykała się z Talonem, ale też on nie może kontrolować każdego mojego ruchu. Podchodzę do niego i kładę dłoń na jego ramieniu – Wrócę w porządku? Nic się nie zmieniło, Arrow. Odwraca swoją głowę i uśmiecha się smutnie – Kocham cię Anna. Pamiętaj o tym. Nie pozwól, aby ten gnój namieszał ci w głowię. - Ja też cię kocham i wiem również o tym, że ty mnie kochasz – szepczę całując go w policzek – On jest moim przyrodnim bratem i chcę z nim porozmawiać. Nie ma to nic wspólnego z tym, co czuję do ciebie. Moje uczucia do ciebie nie zmienią się. Wiem, że dla ciebie dzisiaj jest ciężki dzień, więc chcę abyś miał przestrzeń. Jeśli chcesz abym pojechała z toba na cmentarz, do daj mi znać. A jeśli chcesz iść sam lub z Faye, to też dobrze. Jeśli będziesz potrzebował mnie, to zadzwoń, ok? Kładę swoją dłoń na jego plecach, zanim wychodzę bez żadnego słowa z domu klubowego.

Po raz pierwszy widzę Talon’a bez uśmiechu na twarzy. Siedzi tam na tym samym miejscu, które zajmował ostatnim razem i wygląda trochę niepewnie. Siadam na krześle obok niego a on podnosi głowę i spogląda na mnie. - Hej – mówi mi. - Hej – odpowiadam – Czy zamówiłeś coś do jedzenia? 204

- Nie – mówi kręcąc głową - Czekałem na ciebie. Oboje zamawiamy burgera i frytki a potem zaczynamy jeść, gdy kelnerka odchodzi od nas. - Ty i Rake porozmawiacie kiedykolwiek ze sobą? – pytam się go. Talon uśmiecha się smutno – Wątpię. On nie czuje się ze mną związany. Jestem zaskoczony, że pozwolił ci przyjść. Wskazuje na zewnątrz – Tam jest rekrut, który obserwuje mnie z samochodu. A co masz na myśli mówiąc ‘’ pozwolił mi przyjść’’? Jestem dorosłą kobietą i sama podejmuję swoje decyzje. Talon zaczyna się śmiać głęboko – Jesteś cennym ładunkiem. - Kocham go – dodaję. - Rake? - Cóż, oczywiście że kocham Rake’a, ale miałam na myśli Arrow’a. Jego wargi zaciskają się – On zabił… Zabił twojego ojca. - Gdyby o tym wiedział, nie zrobił by tego – dodaję. - Bronisz mordercę? On zabił osobę posiadającą taką samą krew jak ty – mówi marszcząc brwi. - Zrobił to, ponieważ twoi ludzie zabili Mary, która była dla niego bardzo ważna . Powiedz mi, czy ty kiedykolwiek kogoś zabiłeś? Potrząsa głową, że nie. - Skatowałeś kogoś? Groziłeś komuś? - Oczywiście że robiłem te rzeczy, nie jestem niewinny ale nigdy nie odebrałem komuś życia – mówi. - Jeszcze – dodaję. - Czy oni pozwolą ci się zobaczyć ze mną ponownie? – pyta się Talon, odsuwając swój talerz. - Nie będę mieli wyboru, bo chcę się z tobą spotykać – odpowiadam mu – Może będziemy się spotykać raz w miesiącu? Uśmiecha się szeroko, przesuwając dłonią przez swoje włosy – Chciałbym. - Dobrze – odpowiadam – Ale chcę abyś zrozumiał, że potrzebuję Arrow’a i nigdy go nie opuszczę. - Anna, ja nigdy nie będę zadowolony z powodu, że jesteś z Arrow’em. 205

- Nie prosiłam o twoją aprobatę – mówię stanowczo – nie musisz wcale lubić Arrow’a, ale gdy jest ze mną, będziesz go szanował. Jego wargi drgają – Zanotowane. - Więc, powiedz mi coś o sobie? – pytam się poprawiając nastrój. Mówi mi trochę o swoim dzieciństwie, ale czuję, że celowo coś ukrywa. - Nie jestem blisko ze swoją matką – mówi – Byłem bliżej ojca – wyjaśnia. Kiwam głową i uśmiecham się smutno - Hej, przynajmniej był tam dla ciebie. Marszczy brwi – Przepraszam, nie chciałem… - Jest w porządku, Talon – mówię mu. – Dałam sobie spokój ze wszystkim co jest związane z moim ojcem . Czuję, że on bardziej był twoim ojcem niż moim. Czy mogę cię o coś zapytać? - Pewnie. - Dlaczego się ze mną kontaktujesz? Wzdycha – Szczerze mówiąc, Anna, czuję się jakbyś była moją rodziną. Chcę cię w swoim życiu. Czuję się trochę winny, że tata nie uczestniczył w twoim życiu i dlatego ja chcę w nim uczestniczyć. Kiwam głową akceptując jego odpowiedz – Myślę, że rozumiem. Może zdradzisz mi kiedyś jakieś fajne historię o sobie? - Chciałbym – mówi, patrząc na mnie z nadzieją. - Czy pewnego dnia zamierzasz być prezydentem Wild Men MC? Kiwa głową, przyglądając mi się uważnie – Tak, czy to będzie dla ciebie problem? - Nie, jeśli nadal będziemy się widywać. - Nie chcę wchodzić pomiędzy ciebie i Rake’a . Wiem, że był przy tobie przez cały czas a ja dopiero wchodzę do twojego życia. - Pomiędzy mną a Rakie’m będzie wszystko w porządku . Wiesz macie coś wspólnego pomiędzy sobą. On też nie chciał, abym była z Arrow’em. - Naprawdę, dlaczego? – pyta Talon marszcząc czoło – Przecież to jeden z jego braci. - Powiedzmy, że chciał kogoś lepszego dla mnie. – mówię mu – Może faceta w garniturze lub profesjonalistę. Kogoś, kto przychodzi z pracy o szóstej wieczorem i nie żyje w niebezpieczeństwie. - Ale ty tego nie chcesz, prawda? 206

Podnoszę głowę - Chcę Arrow’a. Nigdy nie szukałam motocyklisty. Nie szukałam nikogo. Gdy go zobaczyłam, to poczułam że go pragnę. - I wzięłaś go – odpowiada – Zaufaj mi, Anna, pasujesz do tego stylu życia. Jesteś silna i twarda, ale ze słodyczą w środku, której nikt w stanie nie jest zniszczyć. Arrow powinien klęczeć na swoich pieprzonych kolanach w podzięce za to, że ciebie ma. - On nie jest doskonały, ale należy do mnie – odpowiadam – Jest dla mnie dobry. - Lepiej żeby był – mówi wyglądając poważnie. - Więc, masz kobietę w swoim życiu? – pytam się go, zmieniając temat – Jakąkolwiek, której w razie czego mogę zagrozić? Chichocze – Nie mam nikogo specjalnego. Przewracam oczami – Czy ty piszesz się tylko na dziwki klubowe? Jego twarz staje się niewinna - Gdzie nauczyłaś się takich słów, Anna? Nie mam pojęcia o czym mówisz. Nie wiem jak Wind Dragon’s prowadzą swój klub ale… Uśmiecham się do niego – Zapisz to, Talon. - Myślę, że powinniśmy wziąć deser, co o tym myślisz, sis? – mówi do mnie, mrugając mi okiem i uśmiechając się do mnie. - Myślę, że czytasz mi w myślach. Oboje uśmiechamy się do siebie

Kiedy wracam do domu klubowego, Arrow czeka na mnie. - Czy pojedziesz ze mną na cmentarz? – pyta się mnie – Każdy jedzie. - Oczywiście, że tak – odpowiadam mu – Czy powinnam zgarnąć jakieś kwiaty po drodze? Kiwa głową mając wdzięczny wyraz twarzy – Wiesz, Anna, kiedy myślę o Mary czuję się winny. Była dobrą kobietą, która poświeciła swoje życie, za cenę tego stylu życia. Wzdycha i bierze moją dłoń w swoją – Nigdy nie kochałem nikogo, tak jak kocham ciebie, Anna, chcę żebyś to wiedziała. Podnoszę swoją dłoń do góry, całuję jego palce – Wiem o tym, Arrow. - Jak twój lunch z Talon’em? – pyta się 207

- To było dobre. Powiedziałam mu, że możemy spróbować spotykać się raz w miesiącu. W salonie, Faye czeka na nas z resztą klubu . Przybiega do Arrow’a i przytula go mocno. Patrzę na nich i uśmiecham się z tego powodu, że Arrow ma ją w swoim życiu i od teraz też jest także w moim. Faye to świetna przyjaciółka i czuję się jak idiotka, że gdy ja pierwszy raz spotkałam, wzięłam ja za kogoś innego. Jestem bardziej niż zaskoczona, gdy podchodzi do mnie Sin i otacza mnie swoim ramieniem – Jesteś dobrą kobietą, Anna i będziesz świetną starą dla Arrow’a. Uśmiecham się do niego –Dziękuję ci Sin. Nigdy nie myślałam, że mnie polubisz. Uśmiecha się – nie podobało mi się, że Rake i Arrow walczą o ciebie. Ale widzę, że byłaś tego godna i Arrow uczynił dobrze, wiążąc się z tobą. - Cieszę się, że to akceptujesz – szepczę, a potem odwracam się do niego i uśmiecham się Nie jesteś w cale taki zły, jak myślałam że jesteś. Śmieje się i cholera, on naprawdę jest przystojnym facetem. Vinnie otacza mnie ramionami z tyłu – Wszyscy gotowi? - Tak. Irish otwiera dla mnie drzwi do samochodu a ja wsiadam do środka – Dzieki, Irish. - Nie ma za co, Anna – odpowiada. Arrow i Faye wychodzą z klubu ostatni i oczy Arrow’a natychmiast poszukują mojej osoby. - Ona jest w samochodzie, uspokój się – mówi Sin, kręcąc głową. Arrow otwiera drzwi do samochodu – Chcę jechać motorem. Wyciąga mnie z samochodu i zabiera mnie na swój motor, wsadzając mnie na niego. Zakłada mi kask i w ogóle się nie przejmuje tym, że nie ma dla siebie kasku – Trzymaj się mocno, kochanie. Uśmiecham się – Zawsze to robię. Kiedy docieramy na cmentarz wszyscy stają obok nagrobku z tyłu, za wyjątkiem Faye i Arrow’a, oni stoją na przodzie . Z moich oczu płyną łzy, gdy widzę jak przezywają to Faye i Arrow. Faye umieszcza kwiaty na jej nagrobku i mówi coś cicho. Arrow też mówi kilka słów, potem wszyscy dotykają nagrobka i odchodzą. Arrow pozostaje sam.

208

ARROW - Mam nadzieję, że jesteś szczęśliwa, Mary, tam gdzie jesteś – mówi do nagrobku – Wiem, że dałaś mi wszystko to co miałaś ale ja tego nie doceniałem wystarczająco i przepraszam cię za to. Wiem też o tym, że gdybyś poznała Annę, to byś ją pokochała. Tak samo, jak ja ją kocham. Przepraszam ze straciłaś przeze mnie życie, ja zawsze będę nosił z sobą ten ciężar, do końca mojego życia. Biorę głęboki oddech – Zabiłem jej ojca. Chciałbym to zmienić, ale nie mogę. Nie zabiłbym go, w zemście za twoją śmierć. To prawie sprawiło, że straciłem Annę. - Mam nadzieję, że jesteś szczęśliwa, gdziekolwiek jesteś – szepczę a potem odwracam się. Odsuwam się od nagrobka i patrzę na nią. Na moją Annę. Miłość mojego życia. Ona stoi ze łzami w oczach, płacząc za kobietą z mojej przeszłości. W jej oczach nie ma zazdrości ani bólu. Tylko zrozumienie. Jak kurwa mogłem stać się takim szczęściarzem? Ja, taki pieprzony grzesznik. Splamiony facet. Winny facet. Jak mogłem natrafić na takiego anioła? Piękną, pieprzoną, naukowiec. Najsłodszą kobietę na świecie. Biorę ją w swoje ramiona i całuję ją w głowę. Myślę, że Bóg naprawdę wierzy w przebaczenie.

KONIEC

209

210