Cynthia Eden - The Fallen 04 - Avenging Angel

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 1

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Prolog

Marnę obudził ból. Jej powieki otworzyły się raptownie, kiedy rozgrzany do białości ogień posyłał fale agonii przez całe jej ciało. Ogień płonął najgoręcej blisko jej łopatek. Płonął. Krzyknęła najgłośniej jak mogła i szarpnęła się, próbując ponieść się i uciec od tej agonii - tylko po to, żeby odkryć, że nie mogła się poruszyć. Przywiązali ją do jakiegoś rodzaju stołu. Leżała twarzą w dół, trzymana prawie całkowicie nieruchomo przez wiązania. - Spokojnie... - powolny, przeciągający samogłoski głos mężczyzny doszedł z boku. Zobaczyła wyblakłe dżinsy. Opalone dłonie. Wtedy pochylił się i odgarnął jej włosy. - Wszystko będzie dobrze. Marna patrzyła w tą twarz - silną, zaciętą, niebezpieczną - i wiedziała, że kłamał. Łza spłynęła z kącika jej oka. Znała jego twarz. Znała jego - i wiedziała, że w ogóle nie był człowiekiem. Nie do końca. Potwór. Bestia żyła pod jego skórą. Taka, która dosłownie umierała, żeby się wydostać. Kolejne dźgnięcie bólu uderzyło w jej plecy, i wzdrygnęła się na to świeże palenie. Twarz potwora spięła się, i powiedział - Nie martw się, Prawie skończył zszywać twoje rany. Zszywać cię... Przełknęła krzyk. Ktoś zszywał jej plecy. Łatał ciało, które było rozdarte na oścież. Nudności uderzyły w nią. Strach i furia sprawiły, że przeszły ją dreszcze. Moje... skrzydła... - Ledwie udało jej się wydobyć z siebie słowa, jej gardło było tak suche. Spieczone. Prawdopodobnie od wszystkich jej krzyków. Ale musiała zapytać o swoje skrzydła. To były jedyne rzeczy, które miały znaczenie. Marna była aniołem, a anioł bez skrzydeł... Witaj, piekło. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 2

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Anioł bez skrzydeł nigdy nie mógł powrócić do nieba. Wspomnienia gnały w jej umyśle. Miała swoje skrzydła ledwie godziny wcześniej. Wykonywała swoje obowiązki. Tylko podążała za rozkazami, aż kolejny potwór ją zaatakował. Aż łajdak oderwał jej skrzydła prosto od ciała i zostawił ją na pewną śmierć w gnijącej wegetacji luizjańskich bagien. Mężczyzna przed nią - nie, pamiętaj, on też jest potworem, widziałaś panterę pod jego skórą - musnął palcami jej policzek i starł łzy. - Przykro mi, ale nic nie mogliśmy zrobić. Przygryzła wargę, żeby powstrzymać krzyki. Mięsień szarpnął się wzdłuż mocnej linii jego szczęki. - On-on odciął je całkowicie. Kurwa, wbił się w twoje kości. Dla niej już nie było powrotu do domu. Jej oczy zamknęły się, kiedy nadzieja umarła. Nie odezwała się. Nie mogła. Kolejne pchnięcie w jej plecy. Więcej palącego bólu. Wiedziała teraz, czym był ten ból. Igła. Nić. Wchodząca i wychodząca z jej ciała. Zszywająca ziejące dziury, które pozostały po jej skrzydłach. Moje skrzydła zniknęły. Przez wieki była aniołem. Jej zadaniem było przeprowadzanie dusz z tego świata do następnego. Nigdy nie znała strachu. Wściekłości. Bólu. Te wszystkie to były ludzkie emocje. Aniołom daleko było do ludzi. Nigdy nie wiedziała... Dopóki jej skrzydła nie zostały odcięte przez zmienną panterę, który nie obawiał się nikogo i niczego. Bez skrzydeł, magia, która sprawiała, że była odporna na ludzkie uczucia, zniknęła. Prysła. Emocje teraz ją uderzyły, walnęły w nią z siłą jadącego pociągu. Strach. Wściekłość. - Skończone. - Kolejny męski głos. To musiał być facet z igłą. Otworzyła oczy, ale nie spojrzała w jego stronę. Nie chciała widzieć jego ani swojej krwi, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 3

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

pokrywającej jego ręce. Marna odwróciła głowę tak, że jej oczy napotkały zielone spojrzenie potwora. Jaka szkoda. Potwór nie powinien mieć takiej twarzy. Nie powinien mieć takich głębokich oczu, oczu, które sprawiały, że wyglądał, jakby obchodziło go to, co jej się stało. - Wszystko będzie z tobą dobrze - powiedział jej potwór. Czy nie mówił tego wcześniej? Marnie udało się powoli potrząsnąć głową. Nie, już nigdy nie będzie dobrze. Wtedy potwór pochylił się do niej blisko. Jego oddech owiał jej policzek, kiedy obiecał - Zabiję go dla ciebie. Nie powinno zależeć jej na zemście. Nie była aniołem kary. Zemsta nie powinna jej pociągać. Nie powinna... Ale chciała odpłacić bólem za ból. Jej życie odeszło, oderwane od niej pazurami pantery. A teraz kolejny zmienny stał przed nią - i oferował dla niej zniszczenie. Zemsta nadejdzie. Upewni się co do tego. Mimo wszystko, nic więcej na nią nie czekało. Żadne niebo. Żadne piekło. Ona była w piekle dla aniołów. Pozostała tylko... Zemsta.

***

Delikatny anioł leżał połamany. Czy ona zdawała sobie sprawę, że łzy spływały jej po policzkach? Tanner Chance trzymał straż u jej boku. Jego ręka była na jej ramieniu, muskając ją. Wydawał się nie móc przestać ją dotykać. Znaleźli jej ciało na bagnach. Z początku myślał, że już była martwa. Tak wiele krwi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 4

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wtedy się poruszyła, i zdał sobie sprawę co dokładnie jego chory, popieprzony brat zrobił. Odciął skrzydła prosto od pleców anioła. Jej powieki uniosły się i jej oczy, najbledszy błękit, jaki kiedykolwiek widział, utkwiły w nim. Nie, te oczy wydawały się patrzeć prosto przez niego. Tanner przeczyścił gardło. Był gliniarzem. Spędził zbyt wiele lat widząc tak pusty wyraz jak ten na twarzach ofiar. - Jesteś... jesteś już bezpieczna. - On zapewni jej bezpieczeństwo. - Musisz tylko odpoczywać. Nie odezwała się, a on nie wiedział co jeszcze powinien jej powiedzieć. Nigdy nie wiedział, co mówić ofiarom. Wiedział tylko jak sprawić, żeby łajdak, który im to robił, zapłacić. Był bardzo dobry w dostarczaniu sprawiedliwości. Ale tym razem... Anioł. Musiała go nienawidzić. Wiedziała, kim był. Wiedziała, że jego brat był pojebanym dupkiem, który ją torturował. Tanner przeczyścił gardło i wreszcie udało mu się powiedzieć jej - Nie jestem taki jak on. Jej oczy nie opuściły jego. A on wciąż jej dotykał. Jej skóra była najmiększa jakiej kiedykolwiek dotykał. Najgładsza. Jej ciało było złote i idealne. Albo było, zanim pazury wbiły się w jej plecy i rozerwały to ciało. Powoli wypuściła powietrze. - Kiedy będę silniejsza... Tanner pochylił się, ponieważ ledwie słyszał jej słowa. - Co jest? Czego ci trzeba? - Cokolwiek. Zrobiłby... - Kiedy będę silniejsza, powinieneś... trzymać się ode mnie z daleka. Spojrzał na jej małe ręce. Musieli skuć jej nadgarstki, kiedy ją przywiązywali. Nie, żeby ją zranić, ale żeby powstrzymać blond aniołka od zranienia ich. Anioł przed nim - Marna - nie była jakimś słodkim i delikatnym stróżem. Była aniołem śmierci. Takim, który mógł - i to robił - zabijać tylko dotykiem. Mógł dotykać jej ile tylko chciał. Tak to działało z aniołami. Ale w chwili, w której jej ręka dotknęłaby jego. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 5

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Martwy. Gdyby chciała jego śmierci, wszystko, co musiałaby zrobić to go dotknąć i posłałaby go prosto do piekła. Uśmiechnęła się do niego. Ten uśmiech sprawił, że wyglądała jeszcze bardziej uroczo, a potem anioł powiedział - Kiedy będę silniejsza, kiedy będę wolna... wiej ode mnie tak daleko jak możesz. - Najkrótsza z przerw, a potem - Ponieważ dostanę swoją zemstę. Już nie wyglądała na taką połamaną. - Pamiętaj... żeby uciekać, zmienny. Nie poruszył się i, do cholery, wciąż jej dotykał. - Nie jestem uciekającym typem. - Już nie. Przerażony dzieciak którym był zmarł dawno temu. Teraz walczył z każdym łajdakiem, który stanął mu na drodze - i upewnił się, żeby wygrywać swoje bitwy. Jego anioł utrzymał swój zimny uśmiech i powiedziała mu - Poczekamy, zobaczymy... Będziesz...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 6

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 1.

Trzy miesiące później.

Dziewczyna wiedziała, kiedy była śledzona. Marna nie obejrzała się przez ramię, kiedy przechodziła przez bar. Jaki miałoby to sens? Czuła na sobie jego spojrzenie. Wiedziała, że tam był. Czasami, wydawało się, że zawsze tam był. Ciała ocierały się o nią, kiedy przechodziła przez tłum. Marna nie wzdrygnęła się tak, jak robiła to zaraz po stracie skrzydeł. Przywykła do dotykania w ciągu ostatnich kilku tygodni. Muzyka rozbrzmiewała w spokojnym rytmie z głośników, które wisiały pod sufitem. Miejsce było zatłoczone, wypełnione mężczyznami i kobietami upitymi potężną kombinacją alkoholu i pożądania. Zbyt głośny klub nie powinien być miejscem, do którego ona zaglądała. Ale był. Dotarła do baru i lekko postukała palcami o szklaną ladę. Potem pozwoliła swojemu spojrzeniu podnieść się do lustra, które znajdowało się za barem. W tej lśniącej powierzchni zobaczyła go idealnie. Wysoki, silny, z szerokimi barkami i umięśnionymi ramionami, jej obserwator z łatwością przedarł się przez tańczących. Może to ostra intensywność na jego twarzy sprawiła, że ludzie cofali się. Mężczyzna podchodzący tak celowo w jej stronę nie był przystojny, nie do końca. Jego rysy były zbyt mocne, zbyt surowe. Ale... Ale było coś w wysokich łukach jego policzków, kwadratowym cięciu jego szczęki i zmysłowym łuku jego ust. Z tą gęstą masą ciemnych włosów, które muskały jego ramiona, Marna przypuszczała, że niektóre ludzkie kobiety mogły uważać go za atrakcyjnego. Nawet za seksownego. Ludzie zawsze wydawali się myśleć, że ci niebezpieczni byli seksowni. Dobrze, że ona nie była człowiekiem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 7

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jego oczy, ciemno niebieskie i płonące w cichej furii, patrzyły na nią w lustrze. Prawie się do niego uśmiechnęła. Zamiast tego, uniosła drinka i wypiła go lekko. Czego teraz chciał wielki, zły zmienny? Próbowała rozegrać to miło. Powiedziała mu, żeby trzymał się z daleka. Dała facetowi uczciwe ostrzeżenie, ale... - Coś ty do cholery zrobiła? Tanner Chance zbliżył się do niej. Jego głos był niski, więc tylko ona go słyszała, a ciało faceta zawinęło się wokół niej. Nie dotknął jej, jeszcze nie, ale tylko kilka cali separowało ich. Odwróciła głowę i poczuła muśnięcie jego oddechu na policzku. Z jakichś powodów, Marna zadrżała. - Nie musiałaś tego robić - warknął i, oh, tak, to zdecydowanie furia płonęła w jego spojrzeniu. Lepiej, żeby był ostrożny. Zbyt wiele furii nie było dobre dla bestii, którą miał w sobie. - Mogłaś po prostu żyć swoim życiem. Mogłaś po prostu iść i... Śmiech wymknął się jej, ale dźwięk był gorzki. - Jakie życie? - Jej życie zostało jej oderwane pazurami. Nie było dla niej nieba, już nie. Tylko piekło na ziemi. Uczucia, emocje, potrzeby - wydawały się przez cały czas uderzać w nią teraz, i doprowadzały ją do szaleństwa. Nikt nie ostrzegł jej przed głodem... jedzenia, picia... przyjemności. Mężczyzn. Bez magii pochodzącej z jej skrzydeł, każda ludzka potrzeba i emocja uderzała w nią, i każdego dnia Marna czuła jakby traciła część siebie. A kiedyś zastanawiałam się jak to jest być człowiekiem. Czego by nie dała, żeby ponownie nie być ignorantką. Żeby po prostu... nie wiedzieć. Pochylił się do niej bliżej. Wciąż jej nie dotykał, ale każda jej cząstka była hiper świadoma jego obecności. - Inni wiedzą co zrobiłaś - powiedział Tanner. Marna zamrugała, zagubiona. - Uh, dobrze? - Ponieważ ona nie wiedziała. Nie miała pojęcia o czym facet rozprawiał. Ale... pachniał dobrze. Nie jak inni w tym miejscu. Nie śmierdział przestanym piwem czy zbyt tanią wodą kolońską. Pachniał... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 8

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Widzą, że zabiłaś tych mężczyzn. Whoa. Moment. Ona nikogo nie zabiła. Jego oczy zwęziły się, lekkie linie napięły jego twarz. - Zostawiłaś ich ciała w tej alejce. Jak myślałaś, co się stanie? Że nikt nie dowie się, co zrobiłaś? Kolejny śmiech uciekł jej, kiedy się odwróciła. - Nie mam pojęcia o czym ty... Jego palce zamknęły się wokół jego ramienia. Marna zesztywniała. - Wiesz lepiej. - Wiedział. Facet posiadał dość rozległą wiedzę o aniołach, więc rozumiał jak niebezpieczny jej rodzaj mógł być. Ona już odbębniła swoje ostrzeganie Tannera. Patrzenie na niego zbytnio jej przypominało o tym, co straciła. Z powodu... - Dlaczego wciąż oddycham? - Jego druga ręka uniosła się i ściągnęła ją z krzesła barowego i przyciągnęła do niego. - Jeśli chcesz, żebym był martwy, to dlaczego wciąż stoję? Jego ciało było tak gorące i twarde przy jej. Serce zaczęło gnać w jej piersi. Musiała odchylić głowę do tyłu, żeby spojrzeć na niego ponieważ facet był naprawdę wielki. Jego ręce wydawały się parzyć ją przez ubranie, ich ciężar był ciężkim dotykiem, który sprawiał, że czuła się dziwnie niespokojna. Jego spojrzenie szukało jej. - Dlaczego? Podniosła swoje ręce w górę, pomiędzy nich. Położyła dłonie na jego piersi, uśmiechnęła się i... - Mamy problem? - zażądał barman, kiedy uderzył dłońmi w dół o ladę. Tanner nie odwrócił się w jego stronę. interesem.

- Zajmij się swoim własnym

Czyż nie brzmiał na twardego i śmiercionośnego? Czyż nie wyglądał również w ten sposób? W tych wytartych dżinsach, w czarnym T-shircie, który rozciągał się na mięśniach jego piersi, z ciemnymi, zwichrzonymi włosami i zaciśniętą szczęką... wyglądał jakby mógł skopać dupę każdego na tyle głupiego dupka, który wszedłby mu w drogę. Marna nie była głupia. Nie była również słaba. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 9

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rzuciła spojrzenie barmanowi. Mniej więcej sześć-trzy, dużo ponad dwieście funtów, i zaciśnięte pięści, które pewnie większość mężczyzn przyprawiały o dreszcze strachu. - Wszystko w porządku. - Ona się tym zajmie. Barman zmrużył oczy i wyraźnie pokazał swoje wątpliwości. - Jesteś pewna, kochanie? Bo mogę... Tanner przeklął i odsunął się od niej. Ah, już się poddajesz? Ale wtedy wepchnął rękę do tylnej kieszeni i wyciągnął coś w rodzaju portfela. Błysnął swoim identyfikatorem i warknął - Policja, dupku. Teraz cofnij się do cholery. Racja. Grał kartą policjanta? Jasne, że posunie się tak daleko. Jej usta wygięły się i zaczęła odchodzić. - Nie zostawisz mnie, Marna. przebijającej w jego słowach.

Nie można było przegapić wściekłości

I co z tego? Ona miała swoją własną dozę gniewu. - No to patrz. - Tak, naprawdę szydziła sobie z wielkiego, złego zmiennego. Marna odmaszerowała. Trzymała głowę wysoko, a ramiona wyprostowane. Po prostu przejdzie przez tłum. Tanner złapał jej ramię po mniej więcej pięciu krokach. - Nic z tego, mała. Moment... mała? Spojrzała na niego i zobaczyła, że facet właśnie wyciągnął parę kajdanek. Jej szczęka opadła. - Próbowałem zrobić to w łatwiejszy sposób, ale ty nie chciałaś. - Zatrzasnął jedną obręcz wokół jej nadgarstka zanim w ogóle zdołała zamrugać. - Więc zdaję się, że będziemy mieli trochę dramatu. Odwrócił ją i zamknął obie kajdanki za jej plecami. Marna była świadoma żądnych spojrzeń i nie-tak-cichych szeptów, które skupiały się na niej. - Idziesz ze mną - powiedział jej Tanner, jego lekki południowy akcent pogłębił się nieco, - bo nie ma mowy, żebym teraz spuścił cię z oczu. Szarpnęła za kajdanki. Powinna być w stanie roztrzaskać tą rzecz na dwie praktycznie bez wysiłku. Tylko, że... żadnego trzaśnięcia. Pchnął ją do przodu. Tłum cofnął się. - Dzięki kapłance voodoo, którą znam na Bourbon Street, byłem w stanie dodać cos ekstra do tych kajdanek. - Słowa Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 10

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tannera były bardzo ciche. - Powstrzymają demona z poziomu dziesiątego, więc pomyślałem, że ciebie też powstrzymają. To się nie działo. Ponownie szarpnęła za kajdanki. Nie poddały się. Tanner obiecał, że nigdy jej nie skrzywdzi. Wydawał się... dobry, pomimo sadystycznego świra jako teraz martwego brata. Skłaniała się do pozwolenia Tannerowi żyć. Ale teraz ją skuł? Furia zawrzała w jej trzewiach. - Nie robisz mi tego. Pochylił się do niej blisko, wystarczająco blisko, żeby widziała ciemnozłote refleksy w jego oczach. - Mam dwa martwe ciała, które mogę prześledzić z powrotem do ciebie. Zaufaj mi robię to. Dwa martwe ciała? Marna potrząsnęła głową. Ona nikogo nie zabiła. Chociaż z pewnością nie z powodu braku prób. Już nie mogę zabijać. Nikt jeszcze nie wiedział o tej sekretnej hańbie. Ale zmienny nie dał jej czasu na odpowiedź. Więcej gliniarzy wlewało się przez drzwi, i wszyscy zbliżali się do niej. Świetnie. Najwyraźniej właśnie miała kolejny ze swoich szczęśliwych dni. - To nie powinno się tak odbywać - powiedział jej Tanner, i gniew ponownie ogrzewał jego głos. Wściekłość, która wydawała się pasować do jej własnej. - Kurwa, zbyt wielu wie. Nie rozumiesz? Nic nie mogę zrobić. Była otoczona. Mężczyźni i kobiety w błękicie gapili się na nią zwężonymi oczami, kiedy Tanner mówił jakąś gadkę o tym, że będzie potrzebowała adwokata i że ma prawo do zachowania milczenia. Więc pozostała cicho. Kiedy Tanner poprowadził ją na zewnątrz. Kiedy wsadził ją na tył samochodu policyjnego. I nawet kiedy maszyna pognała w dół ulicy. Była cicho, ale furia w niej wciąż się budowała.

Anioł w piekle. Szczęka Tannera zacisnęła się, kiedy prowadził Marnę przez zapracowany nowoorleański komisariat. Jak zawsze, wyglądała na delikatną, podatną - tak Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 11

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

zwodniczo. Kobieta ledwie sięgała szczytu jego ramienia. Jej postać była mała, smukła, ale Marna miała krągłości, które podziwiał o wiele za często. Nie teraz. Teraz nie było czasu na podziwianie. Teraz był czas na rozgryzienie jak do diabła miał ocalić jej krągły tyłeczek. Kilku gliniarzy cofnęło się, kiedy Tanner i Marna podeszli do nich. Mógł powiedzieć z ich spojrzeń, że myśleli, że został popełniony jakiś błąd. Nie ma mowy, żeby patrzyli na twarz mordercy. Morderca nie powinien mieć twarzy anioła. Morderca nie powinien być aniołem. Spojrzał w dół na nią, rzucając jej krótkie spojrzenie, kiedy prowadził ich do sali przesłuchań. Jej oczy były szerokie, bladoniebieskie, które ścigały zbyt często w snach. Jej kości policzkowe były wysokie, a jej broda w najlżejszym punkcie uniesiona. Jej nos, mały i prosty, był już wycelowany w powietrze. Chociaż anioł się nie odzywał, z pewnością była wkurzona. Widział furię w zaciśnięciu jej szczęki i ściśnięciu ust. Jej ust. Nie wiedział jak wiele fantazji miał o jej ustach. Czy anioł naprawdę powinien mieć usta, które wyglądały, jakby były stworzone do grzechu? Jonathan Pardue, jego nowy partner, zagwizdał, kiedy skierował się w ich stronę. - To jest kobieta, która zabiła tych mężczyzn? Marna zesztywniała. - Ja nie... Uścisk Tannera na niej zacieśnił się. Musiał wydostać ją od tych wszystkich oczu i uszu tak szybko jak da radę. Gdyby tak wielu gliniarzy nie było jeszcze świadomych sytuacji, mógł być w stanie ochronić ją nieco dłużej. Ale, nie, kobieta właśnie zaczęła upubliczniać swoje morderstwa. Powinna wiedzieć lepiej. Większość nadnaturalnych przynajmniej próbowała zatrzymać swoje morderstwa w ciemności. - Wiesz co mówią... - wymamrotał Tanner, kiedy przykleił napięty uśmiech do swojej twarzy. Pracował z Jonathanem mniej niż miesiąc. Nawet nie wystarczająco długo, żeby zaufać facetowi ze wszystkimi sekretami, które chował. - Wygląd może

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 12

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

ugryźć cię w dupę. - Ponieważ jeśli byłeś wystarczająco głupi, żeby myśleć, że ładna twarz należała do niewinnej kobiety, zasługiwałeś, żeby ugryźć cię w dupę. Jonathan roześmiał się i otworzył drzwi do sali przesłuchań. Jego brązowe oczy pozostały nieco za długo na Marnie. Tanner poczuł jak bestia, którą nosił w sobie zaczyna poruszać się w nim. Odwal się. - Mogę ci z nią pomóc - powiedział Jonathan, kiedy próbował podążyć za nimi do pokoju. - Będę szczęśliwy mogąc... - Przynieś nam kawę - powiedział mu Tanner, kiedy pokierował Marnę w stronę małego stolika. - Potem wszyscy się usadowimy i dowiemy się, dlaczego ta pani myślała, że fajnie będzie zabić. Tanner zobaczył jak jej ramiona napięły się. Jonathan skierował się na zewnątrz, mamrocząc o tym, że musiał przynieść gówno, ale Tanner był po prostu wdzięczny, że facet sobie poszedł. Zmusił Marnę do klapnięcia na chwiejącym się krześle - ta rzecz zawsze się chwiała i irytowała podejrzanych, co było zazwyczaj miłym bonusem. Wtedy pochylił się blisko i przyłożył usta tuż do jej ucha. I musiał zwalczyć impuls, by je polizać. Posmakować. Ona jest morderczynią. Ale cóż, on również nim był. - Wiem, że chciałaś swojej zemsty. - Jego oddech musnął jej ucho i Tanner był wystarczająco blisko, żeby zobaczyć mały dreszcz, który nią wstrząsnął. - Ale, cholera, mała, powinnaś być bardziej ostrożna. - Jego głos był miękki jak szept. Zostawiłaś dwóch naocznych świadków w tej alei. - Świadków, którzy zapewnili idealnego, pasującego do niej opisu. Z powodu tych świadków, każdy na komisariacie wiedział o niej. APB zostało natychmiast wypuszczone i Tanner wiedział, że musiał działać. Nie chciał ufać nikomu innemu ze sprowadzeniem jej. Cholera, Marna mogła postanowić zabić każdego, kto poszedłby po nią. Musiał się ruszyć, szybko, i wziąć ją pod swoją kontrolę. Jej głowa odwróciła się, i jej oczy spotkały jego. - Nie wiem o czym ty mówisz, zmienny. - Jej głos był tak niski jak jego. Pokój był monitorowany, i znając Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 13

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

ludzi na posterunku, Tanner nie miał wątpliwości, że pozostali byli w drugim pokoju, obserwując ich przez lustro weneckie, które wisiało na lewej ścianie. Ale kiedy mogli patrzeć, nie byli w stanie usłyszeć tego, co powiedział. Tanner miał czelność odłączyć system audio zanim poszedł za Marną. Taa, wiedział jak planować na przód. Czasami. - Mój brat i te palanty z jego stada skrzywdzili cię. - Skrzywdzili, takie banalne określenie na piekło, przez które ją przeciągnęli. Jego brat Brandt odciął jej skrzydła prosto od pleców i zostawił ją na śmierć w brudzie. Członkowie stada Brandta nie zrobili nic, żeby ją ocalić. Byli zbyt zajęci podążaniem za Brandtem jak głupcy, którymi byli. Wycierpiała tak wiele z powodu wydarzeń tamtej nocy. Pragnienie małej odpłaty, taa, mógł to zrozumieć, ale... - Musiałaś zabijać ich przy świadkach? Powiedziałem ci, że upewnię się, że nie będą już dla ciebie zagrożeniem. Brandt już był martwy, dzięki uprzejmości upadłego anioła zwanego Azrael, najpotężniejszej istoty, jaką Tanner kiedykolwiek widział. Po ich walce, dosłownie nic nie zostało z Brandta. Nic, poza szczątkami jego stada. Więc Marna postanowiła, że pragnie swojej zemsty, i poszła za nimi. Ale zabicie ich tak jawnie? Cholera, czy ta kobieta nie zdawała sobie sprawy, że musiała być ostrożna w świecie pełnym ludzi? Mordujący debile musieli zostać powstrzymani, cholernie pewne, ale nie musieli zostać zdjęci jej ręką. Wypuścił powoli powietrze i trzymał swoje ciało pomiędzy nią a weneckim lustrem. On mógł być jej tarczą, albo próbować nią być, w każdym razie. - Moja szefowa chce cię zamknąć. - Szarpnął ręką przez włosy. - I jak myślisz, co się z tobą stanie w więzieniu? Wtedy się uśmiechnęła, i ten widok zmroził jego krew. - Nic. Jasne. Jego zęby zacisnęły się. Czego niby miała się obawiać? To te biedne dupki, które byłyby z nią zamknięte - oni powinni się obawiać. Ktoś taki jak ona nigdy nie zobaczyłby wnętrza więzienia. Musiał upewnić się, że rzeczy nie potoczą się nigdzie dalej. Ale z tymi świadkami i historią już się rozprzestrzeniającą w mediach, nie miał zbyt wielu opcji. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 14

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Poza... - Zrobiłaś to zbyt publicznie. Kurwa, Marna, stawiasz mnie tutaj pod ścianą. Powinien przestrzegać prawa, ale nie był człowiekiem. Był daleko od tego. Znał wynik. Nadnaturalni nie mogli zawsze podążać za rozkazami. Było pewne jak diabli, że więzienia nie mogły powstrzymać najpotężniejszych zagrożeń. Musiał zdjąć resztę gliniarzy ze swoich pleców. Z jej. - Nic nie zrobiłam. - Jej głos wciąż był miękki, ale więcej wściekłości przebiło się przez słowa. - Nie wiem, kogo twoi świadkowie myślą, że widzieli, ale to nie byłam ja. Na jej słowa zamrugał, oszołomiony. Tanner przypomniał sobie pierwszą lekcję, jakiej nauczył się o jej rodzaju. Anioły nie mogą kłamać. Nawet anioły, które upadły wciąż były związane, by mówić prawdę. Pewnie, mogły przekręcać fakty tak, żeby im pasowały - naprawdę byli dobrzy w wykręcaniu prawdy - ale nie mogli powiedzieć całkowitego kłamstwa. Złapał jej ramiona i przyciągnął ją jeszcze bliżej siebie. Jej ręce wciąż były związane za jej plecami, a jej broda uniosła się, kiedy spojrzała mu w twarz. - Dwóch członków stada Brandta jest martwych. Ich ciała zostały znalezione w alei, bez niczego takiego jak zadrapania na nich. - Żadnych zadrapań, ale z mnóstwem przerażenia na zamarzniętych twarzach Michaela LaRue i Beau Stokesa. Podczas gdy było mnóstwo nadnaturalnych stworzeń czyhających w cieniach Nowego Orleanu, nie było wśród nich zbyt wielu potrafiących zabijać dotykiem. Nawet mniej, którzy wyglądaliby tak jak ona. Pomyślał, że jej twarz zbladła, kiedy gapiła się na niego, ale Marna powiedziała mu kategorycznie - Przysięgam ci, to nie byłam ja. W takim razie ktoś z pewnością chciał, żeby myślał, że to była ona. Kroki rozbrzmiały na zewnątrz. Jonathan, spieszył z powrotem. Tanner pochylił się i odblokował jej kajdanki. Westchnęła, kiedy jej ręce były wolne. Dziękuję. - Jej słowa były szeptem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 15

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jej zapach, świeżych kwiatów, podrażnił jego nos. - Jeszcze mi nie dziękuj. Ponieważ nie byli nawet blisko wydostania się z tego bałaganu. Ale był jej winien i nie mógł po prostu zostawić jej na lodzie. Niewinna czy nie. - Zaufaj mi. - To było wszystko, co zdążył powiedzieć. Drzwi otworzyły się i Jonathan wszedł do środka z dwoma kubkami kawy ułożonymi ostrożnie na łokciu jednego ramienia. Marna nie odpowiedziała na słowa Tannera, ale to nie było szczególnie zaskakujące. Zaufanie? Od niej? Jakby miało się to zdarzyć w najbliższym czasie. Jego anioł nie był z rodzaju tych ufających. Od jej upadku, kurwa, nawet nie był pewien czym się stała. Niebezpieczna. Z lekkim dotykiem na jej ramieniu, Tanner ponownie pchnął ją na drewniane krzesło. Musieli przez jakiś czas odegrać przesłuchanie. - Proszę, psze pani - powiedział Jonathan, kiedy przesunął styropianowy kubek w jej stronę. Marna nie wzięła łyka. Wzruszył ramionami i zajął miejsce po drugiej stronie stolika. Sącząc swoją własną kawę, Jonathan sięgnął po papierową teczkę, która czekała na stole. - Nie wyglądasz na morderczy typ. Dupek nie przyniósł mu żadnej kawy. Jonathan zaoferował mu pełen zadowolenia uśmiech, taki, który zniknął, kiedy człowiek otworzył akta i zagapił się na sceny miejsca zbrodni. - Po prostu nie wiem jak to zrobiłaś. Marna spojrzała w dół na zdjęcia. Ponieważ przyglądał jej się tak uważnie, Tanner zobaczył lekkie rozszerzenie się jej oczu. Zaskoczenie. - Żadnych fizycznych oznak ataku. Żadnych wewnętrznych uszkodzeń Jonathan przeleciał przez szczegóły śmierci. - Ich serca po prostu... stanęły. Marna wzruszyła ramionami. - W takim razie może dostali zawału. Jonathan postawił swój kubek na stole. - Obaj byli w kwiecie wieku, ledwie po trzydziestce. Dwóch facetów tak po prostu, co? Obaj w magiczny sposób dostali zawału? To w to chcesz, żebym uwierzył?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 16

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Mnóstwo rzeczy dzieje się w tym mieście w magiczny sposób wymamrotała Marna. Tanner obszedł stół. Nie usiadł. Tylko skrzyżował ramiona na piersi i oparł się o weneckie lustro i patrzył na nią. Nie wyglądała na zdenerwowaną. Żadnych nerwowych wzdrygnięć czy gestów. Zbyt spokojna. Zbyt zimna. - Pierdoły. - Jonathan pochylił się w jej stronę. - Mnóstwo rzeczy dzieje się, ponieważ jest wielu pokręconych popaprańców na ulicach. - Spojrzał w dół na zdjęcia miejsca zbrodni a potem z powrotem na nią. - Widziałem już wcześniej takie zbrodnie. To tylko wygląda jakby nic im się nie stało, ale kiedy dostaniemy wyniki toksykologii, czy zobaczymy coś innego? Bo zakładam, że zobaczymy. Ponieważ Tanner nie chciał przesłuchiwać Marny, pozwolił człowiekowi iść dalej ze swoimi pytaniami. Facet błądził w ciemności, więc Tanner nieszczególnie martwił się, że natknie się na prawdę. Chyba że Marna będzie chciała się podzielić. Lepiej, żeby tego nie robiła. - Założę się, że wzięłaś igłę i wbiłaś ją w tych biednych łajdaków. - Palec Jonathana postukał w zdjęcie. - Naćpałaś ich czymś, jakimś narkotykiem, i zabiłaś ich, i tylko dlatego, że ME nie może jeszcze znaleźć miejsca wstrzyknięcia, to nie znaczy... - To nie znaczy, że ona tego nie zrobiła - wtrącił się Tanner, wypowiadając słowa, które wiedział, że powinien powiedzieć. Przynajmniej powinien się zachowywać, jakby był przeciwko niej, dla tych wszystkich mundurowych, którzy im się przyglądali. - Znajdą dowód i to będzie ostatni gwóźdź do twojej trumny, mała. Lekka zmarszczka pojawiła się pomiędzy bladymi brwiami Marny. Ręce Tannera zacisnęły się w pięści. Kurwa, czy on znowu nazwał ją 'mała'? Musiał na to uważać. - Nigdzie nie będziesz w stanie uciec - kontynuował Tanner, kiedy próbował zmusić swoje ciało do relaksu. Bestia w środku chciała się wydostać. - Twoja twarz będzie przyklejona na każdej tablicy w okolicy. Rozpowszechniona w telewizji. Ludzie dowiedzą się czym dokładnie jesteś. - Z powodu tych świadków. Tych, którzy już byli zbyt chętni by podzielić się z reporterami. Za odpowiednią cenę, każdy w tym mieście będzie gadał. Ręce Marny uniosły się i ułożyły płasko na stole. Jej głowa wskazała na zdjęcia. Śmierć nie była dobra dla zmiennych. Żadnych ran na ich ciałach, ale ich twarze były zamarznięte w terrorze. - Ci mężczyźni... - Powiedziała powoli. Zasłużyli na to, co dostali. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 17

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Naprawdę chciał położyć jej rękę na ustach. Jonathan pochylił się do przodu, o wiele zbyt ochoczo. - Więc przyznajesz, że ich zabiłaś? - Przyznaję... - Jej spojrzenie pozostało na zdjęciach, a potem uniosło się powoli. Nie, żeby spojrzeć na Jonathana, ale żeby utkwić w Tannerze. - Przyznaję, że byli morderczymi łajdakami, którzy radowali się zadając cierpienie innym ludziom. Należała im się kara. Nie pomagała tej sytuacji. Jonathan skinął głową. - I to ty miałaś ich ukarać, prawda? Czy jej usta zadrżały? Jej ramiona zgarbiły się. W tamtej chwili, wyglądała na jeszcze bardziej podatną niż zazwyczaj. Co do diabła? Czy ona grała z nim w jakieś gierki? Ręka Jonathana uderzyła o stół. - Prawda? Podskoczyła. Nie gra. Marna się bała. - Słuchaj, ty... - zaczął Jonathan. Wy-kurwa-starczy. Ręka Tannera zamknęła się wokół ramienia faceta, kiedy rzucił się do przodu. - Wyluzuj. - Jego mocny uścisk mówił teraz. Jonathan okręcił się, żeby spojrzeć mu w twarz. Obie brwi faceta były uniesione. - Co proszę? Pieprzyć to. - Robimy przerwę. - Ponieważ nie był pewien, co by się stało, gdyby Jonathan wciąż zasypywał Marnę pytaniami. Wielkie ujawnienie ludziom o tym, że nadnaturalne kreatury biegały po mieście nie wchodziło w rachubę. Nogi krzesła Jonathana zaskrzypiały, kiedy odepchnął się od stołu. Facet wyszedł z pokoju, nie oglądając się za siebie. Oh, taa, był wkurzony. Nieważne. Tanner pochylił się przez stół. Miał tylko chwilę, żeby upewnić się, że Marna zrozumie plan, który właśnie wyciągnął prosto ze swojego tyłka. - Kiedy wrócę... Ledwie wyszeptał te słowa. - Rzuć się na mnie. Zamrugała. - Rzuć się na mnie - powiedział jej ponownie - albo ten facet spróbuje zamknąć cię dzisiaj w klatce.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 18

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wtedy odwrócił się i skierował za Jonathanem. Drzwi do pokoju przesłuchań ledwie się za nim zamknęły, zanim jego partner stanął mu tuż przy twarzy. - O co do cholery w tym chodziło? - żądał Jonathan uniesionym głosem. - Po pierwsze, nie jestem twoim chłopcem na posyłki! Tanner czekał, unosząc jedną brew. Będzie tego więcej. Za każdym razem, kiedy ktoś zaczynał z 'po pierwsze', zawsze było... - A po drugie, taa, jest godna wypieprzenia, ale nie pozwól, żeby twój fiut cię prowadził i schrzanił tą sprawę! Ta kobieta tam... Trzask rozbrzmiał z sali przesłuchań. Tanner zesztywniał. Czas na przedstawienie. Jonathan próbował zepchnąć go z drogi, żeby mógł skierować się z powrotem do środka. Jasne. Jakby tak miało się stać. Tanner odtrącił go i facet padł, potykając się, na podłogę. Wtedy Tanner otworzył z rozmachem drzwi do pokoju przesłuchań. Marna rzuciła stołem o ścianę. Krzesła leżały roztrzaskane na ziemi, oderwała jedną nogę stołu i wbiła ją prosto w lustro weneckie. To powinno być niemożliwe. Te lustra nie były stworzone do roztrzaskania, ale jej udało się przez nie przebić. Prawdopodobnie ponieważ ta pani używała nieco tej podjaranej anielskiej siły, i gdyby nie patrzył, uciekłaby prosto przez ten drugi pokój - teraz kiedy zrobiła sobie małą drogę ucieczki - i pognałaby głową na przód do pokoju pełnego glin. - Marna... Odwróciła się z nogą stołu uniesioną w zaciśniętych rękach. - Zdaje się, że jest silniejsza niż na to wygląda - powiedział Jonathan zza niego. Czy facet nie mógł mu po prostu zejść z drogi? W następnej chwili, Marna rzuciła się na nich. Udowadniając, że była, w rzeczy samej, dużo silniejsza niż się wydawała. Ponieważ Tanner wiedział, że musiał sprawić, żeby wyglądało to dobrze, przetoczył się po ziemi, kiedy noga od stołu zamachnęła się na niego. Jej następne uderzenie było wymierzone w Jonathana i facet wreszcie się zamknął, ponieważ odrzuciła go całą drogę z powrotem do weneckiego lustra. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 19

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale Jonathan szybko doszedł do siebie, jak na człowieka, i w następnej chwili miał wyciągniętą broń i skierowaną prosto w Marnę. - Nie! - ryknął Tanner, kiedy rzucił się na drugiego gliniarza. Za późno. Jnathan wypalił i kule uderzyły w pierś Marny. Kurwa. Kurwa. Kurwa. Tego nie było w jego planie. Nawet nie blisko. Wściekłość eksplodowała w Tannerze i wbił swoją pięść w twarz Jonathana. Tym razem, kiedy gliniarz padł na ziemię, był nieprzytomny. - Nigdy więcej jej nie krzywdź - warknął Tanner, jego ręce wciąż były zaciśnięte. Jego pazury wychodziły i wbijały się w jego dłonie, które wciąż trzymał zaciśnięte. - T-Tanner? Zesztywniał. Nigdy wcześniej nie powiedziała jego imienia. Chciał, żeby to zrobiła, ale w ten sposób, z bólem i strachem zaciemniającym jej słowa? Do diabła, nie. W następnej chwili był przy jej boku. Rana po kuli jej nie zabije. Nie zabije jej. Wciąż musiał powtarzać sobie tą mantrę, ponieważ jego ręce drżały, kiedy pochylał się nad podłogą. Anioły były twarde. Mogły uleczyć się prawie ze wszystkiego. Ale jej krew była na jego rękach. Marna odepchnęła się od niego. - M-mogę... Tanner potrząsnął głową i zmusił ją, żeby została na ziemi. Inni gliniarze zbliżali się do nich. Mógł usłyszeć gonitwę ich dudniących kroków. To nie był jego plan, ale mógł sprawić, żeby to zadziałało. Musieli sprawić, żeby zadziałało. Postrzelił cię w serce. Jej oczy rozszerzyły. - To jest historia, którą powiemy. - Ponieważ, jeśli rozegrają tą scenę dobrze, będzie w stanie ocalić jej anielski tyłek. - I, mała, postrzał w serce zabije człowieka. To przyniesie koniec zabójcy, który wyeliminował tych dwóch mężczyzn w alei.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 20

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Zrozumienie wypełniło jej oczy. Położył ręce na jej piersi, żeby lepiej przykryć ranę i sprawić, żeby wyglądało to, jakby walczył, by ją ocalić. - Dzwońcie po karetkę! - krzyknął Tanner. - Nasza podejrzana leży! Wtedy przysunął usta do jej ucha. - Musisz umrzeć, mała. - To była ich idealna okazja, żeby uciec. Ponieważ jeśli nie była morderczynią, to ktoś bardzo potężny zastawił na nią pułapkę. Ktoś, kto chciał, żeby jej twarz była rozpowszechniona w mediach. Ktoś, kto przyjął jej twarz, żeby popełnić te zbrodnie. Kolejny nadnaturalny. Marna wykonała najlżejsze ze skinięć. Jego oddech uciekł szybko. Zaufanie. Musiało się gdzieś zacząć. Dla nich obojga. Dobrze, że, w przeciwieństwie do aniołów, zmienni mogli kłamać. Większość swojego życia spędził na kłamaniu. Patrzył w dół na nią. Za nim, Jonathan warczał i próbował się podnieść. Poradzi sobie z tym zapalonym-do-pociągania-za-spust sukinsynem później. Teraz... Ona się wykrwawia! Inni gliniarze wpadli do pokoju, ale nie będą w stanie jej pomóc. Upewni się co do tego. Powoli, jej oczy zaczęły opadać, a jej oddech zwalniać. Cholera, ta kobieta była całkiem dobrą aktorką. Musisz umrzeć mała. Wyglądało jakby miała zamiar właśnie to zrobić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 21

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 2.

Ale jak długo miała leżeć w kostnicy? Miejsce śmierdziało antyseptykami i wybielaczem, a Marna miała dosyć lodowatego uczucia na swojej własnej skórze. Została przywieziona na dół jakieś trzydzieści minut temu. Tuż po tym, jak stwierdzono jej zgon. Drzwi otworzyły się. Kroki rozbrzmiały w jej stronę. - Marna? Nie można było pomylić tego głębokiego głosu. Pchnęła prześcieradło na bok i zeskoczyła ze stołu. Jej ubrania - to co z nich zostało - były pokryte zaschniętą krwią. Spojrzenie Tannera przesunęło się po niej. martwą kobietę.

- Dobrze wyglądasz, jak na

Lekarz, który tak chętnie ogłosił jej zgon stał za nim. Ten nie-tak-dobry lekarz spojrzał nerwowo ponad jego ramieniem i powiedział - Musisz się stąd wydostać, szybko. Rozpoznała tego gościa. Jakby kiedykolwiek była w stanie zapomnieć jego lub Tannera. Wysoki, ciemny, z twarzą tak podobną do twarzy Tannera... ponieważ był bratem Tannera. Cody Tak miał na imię. Tylko, że Cody nie był zmiennym. Ten koleś był lekarzem demonem. Tym, który był gotowy skłamać bez zawahania. W przeciwieństwie do aniołów, demony były świetne w kłamaniu. Może ponieważ spędzali całe swoje życie ukrywając to, czym naprawdę byli przed resztą świata. - Nie zamierzałam tutaj zostać. - Spędziła więcej czasy niż potrzeba z martwymi. Jako anioł śmierci, śmierć była wszystkim co znała przez zbyt długi czas. To miejsce, z pustymi skorupami ciał i ostrożnie zakrytym zapachem rozkładu sprawiało, że przypominała sobie zbyt wiele rzeczy. Rzeczy, które bardzo chciałaby zapomnieć. Spojrzenie Cody'ego zwróciło się ponownie na nią. Mogła widzieć prosto przez jego urok, którego facet próbował używać. Demony używały uroku przez cały czas - w ten sposób utrzymywały swoje prawdziwe ja w tajemnicy przed ludźmi. Prawdziwe oczy demona były czarne jak smoła. Ale ten facet... kiedy ludzie na niego patrzyli, widzieli oczy tak samo zielone jak Tannera. Kłamstwo. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 22

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kiedyś doktor uratował jej życie. Kiedy Tanner znalazł ją połamaną i zakrwawioną na bagnach, Cody był tam z nim. Demon był tym, który ją pozszywał. Wtedy również się jej bał. Cody odwrócił od niej wzrok. Tannera.

- Co zamierzasz z nią zrobić? - zapytał

 Ona zamierza się stąd wydostać - powiedziała Marna. Wystarczy. Byłą w kostnicy, na miłość Boską. Kostnicy. Czas opuścić to miejsce, i zmiennego, który wciąż wpatrywał się w nią o wiele zbyt intensywnie. Jakby umierał z głodu, a ona była najlepszym pomysłem na jedzenie w zasięgu wzroku. Marna skierowała się do drzwi, ale zauważyła, że drogę zablokował jej wspomniany zmienny. Tanner potrząsnął głową i powiedział - Jesteś martwą kobietą. Gliniarze są ustawieni przy wejściu do szpitala. Nie wydaje ci się, że zauważą, jeśli po prostu wyjdziesz na zewnątrz? Czy ona wyglądała na głupią? Może była wciąż nowa w byciu przywiązaną do ziemi, ale kręciła się wokół od wieków. Marna wiedziała więcej niż ten facet mógł kiedykolwiek zgadnąć. - Jest więcej niż jedno wyjście z tego miejsca. - Mogła się wmieszać. - Mogę złapać strój lekarski i nałożyć maskę na twarz. Nikt mnie nie rozpozna. Wmieszam się w załogę i odejdę. Więcej mnie nie zobaczysz. - Właśnie zaryzykowałem moją pracę dla ciebie. Nie ma mowy, żebym pozwolił ci teraz ode mnie odejść. - Tanner skrzyżował ramiona na piersi. - Ze wszystkimi dowodami w tej sprawie, departament chce cię prawdziwie martwą. Dlaczego wciąż wyciągał tą martwą część? - Ci świadkowie opisali każdy twój szczegół. - Spojrzenie Tannera zalśniło. - Powiedzieli, że przeszłaś tuż obok nich. Że byłaś mniej niż pięć stóp od nich. Będąc tak blisko, nie mogliby cię pomylić. - Ja tego nie zrobiłam. - Wiem. Jego słowa sprawiły, że się potknęła. Cóż, jeśli myślał, że była niewinna, to dlaczego...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 23

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Jak myślisz, dlaczego do cholery zrobiłem to wszystko? - Machnął ręką, żeby wskazać lodowatą kostnicę. - Musiałem wyciągnąć cię z posterunku ponieważ, mała, zostałaś wciągnięta w pułapkę. Z pewnością była szczęśliwa słysząc, że uświadomił sobie ten fakt. - Przestań nazywać mnie mała - wymamrotała. Lekka linia pojawiła się pomiędzy jego brwiami. - Anioł nie może iść do więzienia, więc musiałem wyciągnąć cię z równania. - Uważaj mnie za wyciągniętą - powiedziała. Cody skierował się do drzwi. - Wyciągnięta, nie znaczy, że jesteś czysta. - Tanner był jak ceglana ściana na jej drodze, wielki, silny i całkowicie blokował jej wyjście. - To znaczy, że nie musisz się martwić o gliniarzy i reporterów próbujących uprzykrzyć ci życie, ale to pewne jak diabli, że musimy dowiedzieć się, kto wciągnął cię w pułapkę. Wiedziała o tym. Ale wiedziała również... - Jedyni wrogowie, jakich mam są w stadzie panter twojego brata. - W takim razie masz kilku martwych wrogów. - To wyszło od Cody'ego. Ale Tanner potrząsnął głową. - Nie, będąc tym, czym jesteś, zaufaj mi, jest mnóstwo nadnaturalnych w mieście, którzy chcą cię zdjąć. Marna przełknęła. Anielska krew była rzadkim towarem w podziemiu paranormalnych. Wampiry z lubością by ją wysuszyły. Wiedźmy próbowałyby ukraść jej moce, ale... wrobić ją w morderstwo? Jak to by pomogło któremukolwiek z nadnaturalnych? - Dopóki nie dowiemy się co się dzieje, zostajesz ze mną - powiedział jej Tanner, kiedy zrobił krok w jej stronę. Czekaj - co? Bycie kumpelą tego kolesia 24/7 nie wchodziło w rachubę. Wydostanie się z miasta najszybciej jak to możliwe? Tak, to było bardziej w jej programie. - Nie, ja... - Jesteś na czyjejś liście, aniele. Albo, żeby zostać zdjętą... Przez rzucenie jej policji? Kiedy zrobiła sobie wroga, który chciałby... - Albo zlikwidowaną.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 24

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna wyprostowała ramiona. Nienawidziła czuć się bezradnie. Kolejne nowe dla niej pojęcie. Powinna być bardziej niż w stanie obronić siebie, ale odkąd straciła skrzydła, cierpiała na straszny niedobór mocy. Czy Tanner znał prawdę? Czy zdawał sobie sprawę co się jej stało? Anioły śmierci mogły zabijać dotykiem. Nawet Upadły mógł zabijać. Ale ona... Ona straciła dotyk. Próbowała go odzyskać. Oh, Jezu, ależ próbowała. Ona poszła za tymi mężczyznami ze stada panter. Marna wyśledziła ich i ścigała Michaela LaRue i Beau Stokesa. Próbowała posłać ich prosto do piekła. Nie w tamtej alei. Ten atak to naprawdę nie była ona. Ona poszła za zmiennymi tydzień wcześniej. Ale jej dotyk na nich nie działał. Ona nie mogła zabijać. Mogła równie dobrze być... człowiekiem. Emocje i potrzeby walczyły w niej przez cały czas. Rozdzierały ją, grożąc, że rozerwą ją na strzępy. Po prostu chciała, żeby to wszystko się skończyło. Chciała wrócić do swojego życia. To się nie wydarzy. Przestań jęczeć, rusz do przodu do cholery. Nie jej słowa. Należały do innego Upadłego w mieście, Sammaela. Nie był do końca pocieszającym typem. Kiedy przyszedł zobaczyć się z nią kilka dni wcześniej, nie tracił czasu na fałszywe współczucie. To jest teraz twoje życie. Przywyknij lub giń. Cody otworzył szafę i wyciągnął zielony strój. Była raczej zaskoczona, że jeszcze się nie wymknął. Uniósł strój i powiedział - Będziesz tego potrzebować. Wzięła ubranie. W porządku. Pójdzie z gliniarzem, zmiennym... na razie. Przy pierwszej okazji, którą dostanie, Marna się wyślizgnie. Było już poza czasem, żeby opuściła miasto. Pójdzie gdzieś indziej - najlepiej w jakieś miejsce, które nie było przesiąknięte krwią. Tam będzie w stanie zacząć od nowa. - Czy nikt nie zauważy - zadała pytanie, które musiało być oczywiste - kiedy moje ciało zniknie? Ale Tanner tylko się roześmiał. - To jest Nowy Orlean. Wiesz jak wiele ciał znika z kostnic każdego dnia? I co? Gliniarze tylko odwrócą oczy? Tak wiele szaleństwa. To miasto nie było dla niej. To życie nie było dla niej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 25

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Może nadszedł czas na nowe życie. Ale najpierw, musiała uciec. - Widzieli, jak umierasz. Będziesz miała wystawiony akt zgonu kontynuował Tanner. - Na teraz, to wszystko, czego potrzebujemy. Ponieważ miasto przywykło do takiego szaleństwa. Żadnego ciała, żadnych zmartwień. Przełykając, Marna odwróciła się, żeby włożyć strój, i zaczęła planować swoją ucieczkę. ***

Z cieni patrzył w górę na szpital. Nagie ściany były skąpane w migoczących światłach pobliskich ambulansów. Ona była w środku. Martwa? Nie ona. Jego ręce były wepchnięte w kieszenie. Nikt nie spojrzał w jego stronę, a z pewnością nie grono gliniarzy, którzy kłębili się wokół wejścia. Wszyscy kupili historyjkę, która krążyła w szeregach. Morderczyni... zdjęta przez jednego z nich. Nawiązując do poczty pantoflowej policji, dama zrobiła się agresywna i zaatakowała dwóch oficerów. Tylko, że to ona skończyła na noszach, kiedy była wieziona do St. Mary. Słowo rozeszło się jakieś trzydzieści minut wcześniej, że ich podejrzana zmarła na stole operacyjnym. Gliniarze z pewnością lubili plotkować między sobą. Tanner Chance jeszcze nie wyszedł. Chance pognał do szpitala z Marną i stał na straży nad nią jak jakiś wielkolud strażnik. Pomimo wiadomości o jej śmierci, wciąż nie pokazał swojej twarzy. Kiedy z początku pognał do szpitala, palce gliniarza były pokryte jej krwią. Pasowało, skoro Tanner Chance i jego brat zawsze przejawiali takie upodobanie do przemocy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 26

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Odwrócił się od sceny. Chance nie wyjdzie przednim wyjściem. Gliniarz nie był do końca nowy w tej grze. Chociaż to nie miało znaczenia. Chance go nie powstrzyma. Powoli, ostrożnie, przeszedł w stronę małego wejścia dla pracowników z lewej strony budynku. Wejście, które miało schody prowadzące na ogólne piętra szpitala, tak samo jak schody, które wiły się w dół do kostnicy. Kiedy podchodził, wreszcie złapał mignięcie Chance'a. Wspinającego się do czarnego SUV'a z małą figurą przy boku. Postać, która próbowała wepchnąć swoje blond włosy pod jedną z tych białych, szmacianych majuskuł, które lekarze noszą na salach operacyjnych. Silnik maszyny warknął budząc się do życia i wystrzelił z parkingu zanim mógł nawet zrobić kilka kroków w ich stronę. Ucieczka. Śmiech mu się wymknął. Oh, to będzie dobre. Dokładnie jak długo będzie zanim upodobanie Chance'a do przemocy ponownie się pokaże? Dokładnie jak dużo czasu miał zagubiony anioł, zanim zmienny zwróci się przeciwko niej? Wcale nie tak długo. Już wkrótce Marna będzie dokładnie tam, gdzie jej chciał i Chance będzie tym, który będzie zamarzał w kostnicy. Tylko zmienny nie będzie odgrywał jakiegoś rodzaju statuy, tak jak najwidoczniej robiła Marna. Będzie w drodze do piekła.

Promienie porannego światła prześlizgiwały się po niebie, kiedy Tanner otworzył drzwi do swojego domu Marnie. Nie odzywała się zbytnio podczas jazdy, ale kiedy weszli do środka, miał uczucie, że fajerwerki wybuchną. Dosłownie czuł wściekłość kobiety. A jej rodzaj nie powinien do końca czuć. Drzwi kliknęły za nimi. Przeszła wokół foyer - okay, coś, co któregoś dnia stanie się foyer. Właśnie wtedy, dom był kawałkiem gówna. Wiedział o tym. Dom przedwojenny ledwie przetrwał ostatnią burzę, a poprzedni właściciele byli bardziej niż gotowi, żeby rzucić to miejsce w jego ręce. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 27

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Więc, taa, wyglądało jak piekło, ale on wciąż pracował nad tym miejscem, pewnego dnia, będzie to coś niesamowitego. Coś, z czego mógłby być dumny. Tanner nie był do końca dumny z wielu rzeczy w swoim życiu. Nie ze swojego mordującego łajdaka ojca. Nie ze swojego sadystycznego zmiennego brata, Brandta. I z pewnością nie był dumny z siebie. Nie z całą tą krwią na jego rękach. Tanner spojrzał w dół na swoje ręce. Skóra była opalona na ciemno, gładka, ale wiedział, że krew wciąż tam była. Niektóre rzeczy po prostu nie mogły zostać zmyte. - Podejrzewam, że chcesz, żebym ci podziękowała - powiedziała Marna, jej słowa sprowadziły jego spojrzenie z powrotem do niej. Stała na krańcu przyszłego foyer, z rękami na biodrach, patrząc na niego jakby był jakimś odrażającym robakiem, który pełzał na jej drodze. Więc co jeszcze było nowe? Patrzyła na niego w ten sposób odkąd ją znalazł. Odkąd zdała sobie sprawę kim - czym - był. Nigdy nie będę dla niej wystarczająco dobry. Ale, kurna, kto byłby? Może inny anioł, jeden z tych liliowo białych palantów, którzy nie wiedzieli nic o grzechu. A co do dziękowania mu... - Ocaliłem twój słodki tyłeczek od więzienia. Oczyścił ją, na wieki. Nikt nie będzie szukał martwej kobiety. Nie to, że ktokolwiek powinien iść jej szukać. Ale w tym przypadku, miał przyjaciół w szpitalu, miejscowych, którzy wiedzieli o paranormalnych i którzy byli mu winni przysługę. Wykonają robotę papierkową tak, żeby pokazała, że rzeczywiście była martwa, i te wtyki w szpitalu nawet wprawiły plan w ruch, żeby skremować jedną Marnę Smith. Tylko w połowie pieprzył głupoty, kiedy powiedział, że ciała znikają z kostnic. W tym przypadku, ona nie zniknie całkowicie - jej prochy zostaną jako dowód jej śmierci. A z prochami i aktem zgonu w dokumentach, to będzie koniec historii. To nie był pierwszy raz, kiedy sprawiał, że ciało znikało. Również nie będzie ostatni. - Jesteś również tym, który doprowadził do mnie gliniarzy w klubie. - Marna nie ustępowała. Pani wiedziała jak podtrzymywać swoją wściekłość. Trochę seksowny Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 28

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

był sposób, w jaki jej policzki zarumieniły się, a oczy rozświetliły. Ale cóż, myślał, że większość rzeczy w niej była seksowna. - Gdybyś po prostu trzymał się z daleka, to... Skoczył. Żadnych więcej słów. Czasami, pantera w środku lubiła skakać na swoje ofiary. W jednej chwili, był po drugiej stronie pokoju, więżąc ją przy ścianie swoimi ramionami. Tanner upewnił się, że jej nie dotknął, jeszcze nie. Wkrótce. Jej zapach owinął się wokół niego. Zdał sobie sprawę, że już był twardy jak głaz, ale cóż, to nie było całkowicie zaskakujące. Jego ciało miało tylko jedną odpowiedź widząc ją: Czas na bzykanie. Twardniał tylko będąc w tym samym pokoju z nią. Ale pożądanie będzie musiało poczekać. Chociaż nie za długo. Był bliski szaleństwa od pragnienia jej. Tanner przeczyścił gardło, żeby nie warknąć, kiedy powiedział - Dostaliśmy cynk, że byłaś w tym klubie. APB zostało na ciebie wystawione przez policję. Gdybym nie przyszedł, żeby cię zabrać... - Pochylił głowę i więcej jej zapachu - pieprzone kwiaty - podrażniło jego nos. Facet mógł się upić zapachem Marny. Pokusa nigdy nie pachniała tak słodko. Wziął oddech i posmakował jej. - Gdybym to nie był ja, byłoby o całe piekło gorzej. Chłopcy w błękicie, którzy po ciebie przyszli nie graliby nawet w połowie tak miło jak ja. Jej usta były rozchylone, ukazując krańce jej białych zębów. - Pieprzysz. Zamrugał. To nie było do końca to, co spodziewał się usłyszeć z ust anioła. Wygląda na to, że Marna nabyła kilka brzydkich zwyczajów. Chciałby nauczyć ją kilku więcej. - Bałeś się - oskarżyła. - Myślałeś, że zabiłabym innych gliniarzy, którzy po mnie przyszli. Był ostrożny, żeby jej nie dotknąć, ale Marna uniosła rękę i położyła ją na jego sercu. Musiała czuć to szaleńcze bicie, ale nic nie mógł na to poradzić. Bycie tak blisko niej sprawiło, że jego ciało się napięło. A jego fiut stwardniał jeszcze bardziej. Pragnę jej. Nawet jeśli wiedział jak śmiercionośna mogła być. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 29

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Wiesz, co anioły takie jak ja mogą zrobić. - Głos Marny miał w sobie zachrypniętą nutę. Jej oczy patrzyły w górę w jego i widział wyzwanie wypisane na jej twarzy. - Czy teraz się mnie boisz? Strach nie był do końca tym, co czuł. Gdyby po prostu przesunęła rękę w dół, byłaby w stanie to powiedzieć. - Nie. Nieco wyzwania zniknęło z jej oczu. Uniósł rękę i złapał jej brodę, odchylając jej głowę do tyłu. Teraz nadeszła jego kolej. - Ale wiem, że ty się boisz mnie. Wtedy zrobił coś, czego pragnął od dwóch miesięcy. Tanner wziął jej usta. Jej wargi były rozchylone, więc wepchnął swój język do środka. Sapnęła a on wziął jej oddech, całując ją mocniej. Głębiej. Jej usta były tak cholernie miękkie. A jej smak... Najsłodsza pokusa. Jak truskawki. Świeże truskawki. I... szampan. Wyśmienite rzeczy, których prawie nigdy nie kupował. Wyborne. Wystarczająco dobre, żeby czuł się nieco pijany. Chcę więcej. Zamarła w jego ramionach. Nie oddała pocałunku. Nie odepchnęła go. Nie odpowiedziała. Pieprzyć to. Pchnął ją na ścianę i polizał jej usta. Kobieta miała w sobie ogień. On go znajdzie. Marna zadrżała przy nim. Z tym małym ruchem, jej usta rozsunęły się jeszcze bardziej. Warknięcie wydobyło się z jego gardła i Tanner pozwolił, żeby pocałunek się pogłębił. Pozwolił jej posmakować głodu i pożądania, które ledwie mógł utrzymać w ryzach, kiedy był koło niej. Wtedy jej język polizał jego usta. Tak. Jej ręka uniosła się z jego piersi i zawinęła wokół jego ramienia. Zamiast odepchnąć go, przyciągnęła go bliżej. Pocałowała go mocniej. Głębiej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 30

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ich ciała naciskały na siebie. Nie było mowy, żeby przegapiła ciężkiego fiuta napierającego na nią, a uczucie jej napiętych, wypukłych sutków na jego piersi sprawiło, że Tanner rozpaczliwie chciał ją rozebrać i posmakować - wszędzie. Mylił się. Ona się go nie bała, ona... Marna odepchnęła go. Ponieważ pani była napakowana jedną wielką dawką siły w tym smukłym ciele, poleciał do tyłu jakieś pięć stóp. Gapili się na siebie. Jej usta były czerwone i opuchnięte od jego ust. Jej oddech był ciężki, a rumieniec znaczył jej policzki. - Dlaczego... - Przeczyściła gardło i spróbowała ponownie, ponieważ to jedno słowo było sapnięciem. - Dlaczego to zrobiłeś? Naprawdę musiała pytać? Bo cię pragnę. Ale powiedział - Bo nadszedł czas, żebyś zrozumiała kilka prawd o mnie. Oblizała usta. Kurwa. Zacisnął zęby. Czy ona wciąż go czuła? On wciąż czuł ją. Pragnę. Więcej. Będzie miał więcej. Jej spojrzenie przesunęło się na drzwi za nim. Nie mógł czytać jej w myślach, ale, sorry, aniołku. Nie ucieknie od niego tak łatwo. - Pragnę cię - powiedział jej. Słowa były ciężkie, mocne, i wydawały się wsiąknąć w gęstą ciszę, która wyrosła w małym pokoju. Jej ręce zacisnęły się w pięści. Tanner uniósł brew i próbował wyglądać, jakby pożądanie nie rozrywało go na kawałki. - Patrząc na to, że oddałaś pocałunek powiedziałbym, że również mnie pragniesz. Jej broda uniosła się dobre dwa cale w powietrze. - Pożądanie jest dla ludzi. Tylko ich osłabia. Sprawia, że są... - Napaleni. Jej rumieniec jeszcze się pogłębił. Była słodka, kiedy jej twarz była cała czerwona. Musiała również zrozumieć coś ważnego. Już nie jesteś w niebie. - Teraz jesteś z ludźmi. Ludzie, zmienni, demony - chodzisz z nami wszystkimi. - Już nie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 31

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

mogła odstawać. - Więc czas, żebyś zaczęła radzić sobie ze zmianami, które w tobie zachodzą. Zmiany... emocje. Potrzeby. Mógł pomóc jej zaspokoić kilka potrzeb. Albo każdą potrzebę. Gdyby miał ją w łóżku, nie wyszliby z niego w najbliższym czasie. Upewniłby się co do tego. Dojdą do części z łóżkiem, później. Teraz, kiedy wiedział, że go pragnęła... - Ja nie... - przerwała. Przeczyściła gardło. Nie powie, że go nie pragnie. Tanner wiedział, że nie mogła tego powiedzieć. Anioły i ich zasada niekłamania. Raczej lubił tą szczególną zasadę. Ułatwiała mu rzeczy. A ta cała część najgroźniejszych-stworzeń-na-ziemi? Mógł sobie poradzić z tą częścią. - Nie chcę być tutaj z tobą - powiedziała zamiast tego, i wiedział, że te słowa były prawdą. Chciała od niego uciec i wynieść się z miasta sama. - Trudno. - Tak było. Będzie musiała poradzić sobie z tą sytuacją - z nim. Obchodził się z nią jak z jajkiem przez ostatnie miesiące. Strzegł jej. Bał się podejść zbyt blisko. Już nie. Ktoś rozgrywał z nią śmiertelną grę, a on nie zamierzał siedzieć z tyłu i nic nie robić. - Dopóki nie dowiemy się, kto wciągnął cię w pułapkę, będziesz miała zmiennego cienia. - Dzięki ciężkiemu uderzeniu, jakie zaserwował Jonathanowi - i nie-tak-małej sprawie postrzelenia Marny - był na urlopie administracyjnym przez kilka dni. Ten urlop da mu mnóstwo czasu, żeby mieć na nią oko i zrobić nieco pracy detektywistycznej w mieście. Uderzy w miejsca, do których ludzcy gliniarze nigdy nie pomyśleliby, żeby spojrzeć i dowie się, co do cholery się działo. - Ktoś wie, czym jesteś - dokładnie co potrafisz - i chcą, żebyś została uznana za morderczynię. Odepchnęła włosy do tyłu. - Ja jestem morderczynią. Może. Ale w tym przypadku, w zabójstwach Michaela i Beau, była niewinna. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 32

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jej ręka opadła do boku, a jej ramiona wydawały się zapaść. Chciał wciąż ją naciskać, ale wiedział, że teraz nie był na to czas. - Idź na górę - powiedział jej, ponieważ była na nogach całą noc. Na nogach, postrzelona, zostawiona w kostnicy, by odgrywać martwą. Piekielna pierwsza randka. Nie, żeby powiedział jej, że liczył tą noc jako ich pierwszą, ale... Przynajmniej dostał pocałunek. Tanner wykręcił ramiona i wypuścił ostro powietrze. - Na szczycie schodów, weź pierwszy pokój po prawej. - Jego pokój. On walnie się na kanapie. Mógł odegrać dżentelmena, przynajmniej przez jakiś czas. - Idź odpocznij, potem zaczniemy śledzić łajdaka, który wprawił ten plan w ruch. Jej westchnienie było miękkie, nieco zagubione. Ale skierowała się w stronę klatki schodowej. W ciszy patrzył jak wspinała się po schodach. Nie chciała być z nim uwięziona, ale na razie nie było wyboru. Chcesz, żeby była z tobą uwięziona. Ten mroczny głos doszedł z głębi niego. Marna nie wiedziała o tym, ale on znalazł powody, żeby odszukiwać ją przez ostatnie osiem tygodni. Tylko, żeby ją sprawdzić. Przechodziła taki ciężki okres. Musiał upewnić się, że było z nią w porządku. Przynajmniej tak sobie mówił. Z początku. Ale prawda była taka, że po prostu chciał ją zobaczyć. Jego spojrzenie podążyło za krągłościami jej tyłeczka. Oddała pocałunek. Niektórzy miejscowi mówili, że anioły miały lodowatą wodę w żyłach, ale ona była inna. Marna była teraz na szczycie schodów. Spojrzała w dół na niego. Tanner zesztywniał. Zaproś mnie na górę. Oh, czego by nie oddał, żeby usłyszeć jak mówi... - Trzymaj się ode mnie z daleka, zmienny. Nawet nie myśl o wchodzeniu do tego pokoju.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 33

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

To tyle jeśli chodzi o gorący, dziki seks, o którym marzył. Tanner zrobił mały salut. - Tak długo jak obiecasz, że nie uciekniesz, będę dobrym chłopcem i zostanę tu na dole. Kogo on do cholery oszukiwał? Nigdy nie był dobry. Marna odwróciła się od niego i weszła do jego pokoju. Nie zaoferowała mu tej obietnicy. Ponieważ nie mogła kłamać. Kurna. Wyglądało na to, że ten dzień będzie jeszcze dłuższy niż noc. Musi stać na warcie i upewnić się, że jeśli jego anioł spróbuje uciec, on będzie dokładnie tam, żeby ją złapać.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 34

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 3.

Marna ostrożnie otworzyła drewniane drzwi. Spała godzinami - o wiele dłużej niż miała zamiar. Kiedy po raz pierwszy weszła do pokoju, wiedziała, że natychmiastowa ucieczka nie była możliwa. Tanner będzie na straży. Więc planowała poczekać na właściwy moment zanim się wymknie. Wspięła się do łóżka - jego łóżka. Nie można było pomylić tego bogatego, męskiego zapachu, który przywarł do miękkich prześcieradeł. Zrelaksowała się pod prześcieradłami i zamknęła oczy tylko na kilka chwil. Śniła o Tannerze. Gorące, zbyt żywe sny o jego nagim ciele i jego silnych rękach muskających jej ciało. Oddanie pocałunku było niebezpiecznym błędem. Te pocałunki tylko sprawią, że pragnienie w niej stanie się silniejsze. Było to pragnienie czegoś, czego nie mogła mieć. Dom był cichy, kiedy zakradła się na szczyt schodów. Poręcz lśniła, drewno błyszczało. Ściany na górze były pokryte starą, wyblakłą farbą, ale klatka schodowa była w idealnym stanie. Jakby ktoś ostatnio spędził dużo czasu odrestaurowując ją. Wyglądało na to, że jej zmienny miał hobby. Jej palce przesunęły się po wierzchu poręczy, pocierając lekko gładkie drewno. Wciąż żadnego dźwięku z dołu. Mogła spróbować wykradnięcie się na dół i wymknięcie przednimi drzwiami, ale Marna pomyślała, że ten plan jest zbyt ryzykowany. Dlaczego miałaby się tak zbliżyć do Tannera? Lepiej trzymać się tak daleko jak to możliwe. Skierowała się z powrotem do pokoju i zablokowała za sobą drzwi. Słabnące światło przeciekające przez okna powiedziało jej, że późne popołudnie już się zbliżało. Czas się stąd wydostać, póki jeszcze mogła. Marna otworzyła okno i wyjrzała przez nie. Upadek z tej wysokości będzie bolał, bez wątpienia, ale ból prawdopodobnie nie będzie gorszy niż ten od kuli. Udało jej się przeżyć wczoraj. To również przeżyje.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 35

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jej ręka potarła teraz uleczoną ranę. Dobrze, że nawet upadłe anioły mogły leczyć się szybko z większości ran. W innym przypadku, wciąż leżałaby w tej kostnicy. Nie jestem gotowa, by umrzeć. Jak wielu ludzi mówiło jej to samo przez wieki? Właśnie kiedy pochylała się do przodu, rozbrzmiało pukanie do drzwi. Potem, silny głos Tannera zawołał - Nie chcesz tego zrobić. Jej palce owinęły się wokół parapetu, ale spojrzała w stronę drzwi do sypialni. - Tylko się posiniaczysz i pokaleczysz, a ja będę cię miał... - Kopnął w drzwi, z łatwością rozwalając lichy zamek. Potem Tanner wszedł do środka, jakby był panem na włościach. Oh, racja, był. - Będę cię miał - powiedział ponownie, jego oczy lśniły - zanim uciekniesz dalej niż na kilka stóp. Serce waliło jej w piersi, a strach sprawił, że się spięła, ale Marna próbowała rozegrać to spokojnie. Uniosła brew i zapytała. - Kto mówił cokolwiek o uciekaniu? O skakaniu, być może. Jego usta wygięły się. - Następnym razem, jak będziesz chciał wejść do środka - powiedziała mu, odwracając się plecami do okna, żeby w pełni stawić mu czoła - może powinieneś dać dziewczynie szansę na odpowiedzenie na twoje pukanie. No wiesz, zanim wyważysz drzwi w stylu szalonego macho. Prawdziwy uśmiech błysnął na jego twarzy. Wow. Nie zdawała sobie sprawy... zmienny w zasadzie był przystojny. Miał dołeczek w lewym policzku. Potem jego uśmiech zbladł. - Słyszałem jak otwierałaś okno. Zmysły zmiennych. Zapomniała jak silne mogą być. Marna wzruszyła ramionami i próbowała wyglądać na niewinną. Jak na anioła, nie powinno to być trudnym zadaniem. - Gorąco tu. Tanner potrząsnął głową i powoli westchnął. - Jesteś taka ostrożna ze swoimi odpowiedziami. Musiała nauczyć się być. - Ale ja znam tą grę. - Skierował się w jej stronę, eliminując te kilka cennych stóp pomiędzy nimi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 36

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie cofnęła się. Pokazanie strachu nie wchodziło w grę. Poza tym, nie miała dokąd pójść. Nie, chyba że postanowi wyskoczyć przez okno. - Nie pogrywam sobie z tobą. Jego spojrzenie przesunęło się po niej. - Nie rozumiesz tego? Na razie mnie potrzebujesz. To było drażniące, ale powiedziała - Nie potrzebuję nikogo. Jedna ciemna brew uniosła się. - Zobaczymy. - Jego spojrzenie przesunęło się do jej włosów. Przez chwilę, jego oczy wydawały się zmięknąć. - Cholera, ale jesteś śliczna. Co? Uniósł rękę, jakby chciał ją dotknąć. Marna wzdrygnęła się. Zesztywniał. Jego spojrzenie ponownie odszukało jej. Zrobiła oddech i próbowała zepchnąć na bok wspomnienia, które eksplodowały jej w umyśle. - Twoje... pazury... Jego pazury się pokazały. Może były na zewnątrz od chwili, kiedy kopnął w te drzwi, ale nie zauważyła ich dopóki nie uniósł ręki. Teraz, nie wydawała się być w stanie dostrzec cokolwiek innego. Jego pazury były długie, zakrzywione, ostre jak brzytwy. Wystarczająco ostre, by odciąć jej życie. Tanner zrobił krok do tyłu. - Ja... - potrząsnął głową. Opuścił rękę. Obie jego ręce były schowane za plecami. - Kiedy przedarłem się przez brwi, adrenalina wymusiła częściową przemianę. Pazury były jak odruch. Jego słowa ledwie do niej dotarły. Przypominała sobie innego zmiennego. Kiedy Brandt ją zaatakował, jego pazury wyglądały dokładnie tak jak Tannera. Nienawidziła widoku pazurów zmiennego. Odsunął się kolejne kilka kroków. Zrobiła kilka kolejnych oddechów.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 37

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jej spojrzenie opadło na podłogę i, za nim, zobaczyła kilka kropel krwi. Skapującej z jego rąk. Tanner zacisnął ręce w piersi i jego pazury musiały przeciąć skórę. - Tanner... Jego głowa uniosła się. - W porządku. - Po chwilowym zawahaniu, uniósł ręce. Mogła dostrzec małe cięcia na jego dłoniach. - Zniknęły. Jego pazury zniknęły. Zmienny odzyskał kontrolę. Marna wykręciła ramiona i blizny na jej plecach wydawały się płonąć. Jego oczy nie napotykały jej. - Musimy znaleźć ci jakieś nowe ubrania i... Głośny łomot rozbrzmiał z dołu. Tanner okręcił się i wyleciał z pokoju. Z początku, Marna w ogóle się nie poruszyła. Potem usłyszała ryk - Zmienny! To był znajomy ryk. Kolejny łomot wydawał się wstrząsnąć domem. Gęsia skórka wyrosła na jej ramionach. Jako anioł, Marna zawsze była uczona, żeby obawiać się jednej istoty ponad wszystkimi innymi. Żeby obawiać się starożytnego anioła, który upadł po tym, jak zostawił szlak ciał w bezwzględnym szaleństwie. Żeby obawiać się istoty znanej jako Sammael. Istoty, która, była całkowicie tego pewna, właśnie włamała się do domu Tannera. To był jego ryk. Kiedy raz się usłyszało głos Sammaela, nigdy nie można było go zapomnieć. Przynajmniej anioły nie mogły. Anioły wcześnie zapamiętywały rzeczy, które były dla nich najbardziej niebezpieczne. Marna spojrzała w stronę okna. Teraz byłby idealny czas, żeby uciec. Tanner będzie zajęty - prawdopodobnie walcząc o życie z Sammaelem - a ona będzie wolna. Po prostu musiała opuścić zmiennego i uciec.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 38

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jeden z najbardziej zabójczych nadnaturalnych w mieście złapał Tannera za gardło i rzucił nim przez pokój. - Słyszałem, co zrobiłeś, zmienny. Sammael - Sam dla swoich wrogów i może dwóch przyjaciół, których miał w mieście - pomaszerował w stronę Tannera. Facet był starożytnym aniołem, pieprzoną istotą, która sprowadziła piekło na ziemię, i po prostu pasowało, że to on będzie tym, który zrobi nalot na dom Tannera. Kiedy Sam spróbował go dźgnąć, Tanner zamachnął się na faceta i miał przyjemność widzieć krew spływającą po piersi Sama. Sam mógł być twardzielem, ale Tanner znał słabe punkty faceta. Sam go nie pokona. Kiedy Sam odskoczył do tyłu, Tanner uniósł pazury, przygotowując się na kolejną rundę. - Co do cholery słyszałeś? - zapytał Tanner. - Zabiłeś anioła. - Głos Sama był zabójczo miękki. Huh. Wygląda na to, że plotki w paranormalnym świecie szybko się rozchodzą. Ale, technicznie, to nie on postrzelił Marnę. Plotki mogły przynajmniej przekazać tą część właściwie. Oskarżenie powinno paść na detektywa, który skończył ze złamanym nosem. Tanner pomyślał, że to świetny sposób, by wdrożyć do pracy nowego partnera. Połamać mu twarz. Sam zbliżył się do niego. - Będziesz cierpiał za to, co zrobiłeś. Idealnie. Teraz musiał martwić się, że Sam wścieknie się na niego. Sam wściekły? Niedobrze. Upadły ponownie do niego dotarł. Tanner zablokował uderzenie i walnął pięścią w brzuch Sama. Sam nawet nie chrząknął na tą siłę, ale ręka Tannera bolała tak, jakby uderzył w ceglaną ścianę. Może powinien użyć swoich pazurów przy tym uderzeniu. Tym razem, na pewno... - Stop! Obaj mężczyźni odwrócili się na krzyk Marny. Była w połowie schodów, a jej ręce trzymały mocno poręcz. Sam potrząsnął głową. - Marna? - Taa, to był szok w głosie faceta. To tyle jeśli chodzi o bycie wszechwiedzącym. Korzystając z rozproszenia Upadłego, Tanner uderzył faceta w szczękę. Sam warknął i rzucił się, żeby go zaatakować. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 39

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Powiedziałam... stop! - Marna przeskoczyła resztę schodów. Sam przestał walczyć z Tannerem. Po chwili przyglądania się, podszedł do niej. - Dobrze wyglądasz, jak na martwą kobietę. Marna patrzyła w górę na Upadłego wielkimi oczami. - Dlaczego... dlaczego tu jesteś? - Ponieważ przyszedł, żeby się zemścić - powiedział Tanner, rozumiejąc wściekłość Sama lepiej niż Marna. Ona po prostu nie miała wystarczająco doświadczenia z emocjami. Jeszcze nie. Pracowała nad tym problemem. Już wkrótce, upewni się, że będzie rozumiała wszystko. - Życie za życie, prawda, Sam? Spojrzenie Sama przesunęło się po Marnie. Upadły prawdopodobnie szukał obrażeń. - Powiedziano mi, że gliniarze cię zabili. - Właśnie to chcemy, żeby ludzie myśleli. - Tanner podszedł do boku Marny. Nie dotknął jej, ale z pewnością chciał. - Jak widzisz, wszystko z nią w porządku. Sam nie wyglądał na przekonanego. - Naprawdę? - zapytał Marnę. - Wciąż oddycham. - Jej delikatna odpowiedź. Oczy Sama zwęziły się, i, po chwili, zaoferował jej swoje ramię. - Chodź ze mną. Do diabła, że pójdzie. Tanner walczył, żeby cofnąć swoje pazury i pozostać spokojnym, przynajmniej jeszcze chwilę dłużej. Kontrola. - Ona zostaje ze mną. Spojrzenie Sama wydawało się widzieć zbyt wiele, kiedy spojrzał na Tannera. - Hmmm... tak po prostu, czyż nie, zmienny? Fiut. - Ktoś wrobił ją w te morderstwa. Jakiś łajdak zabił dwóch zmiennych, ale zrzucił zbrodnie na nią. - To wciąż go wkurzało. - Myślisz, że po prostu odpuszczę? - Wtedy, zanim Sam mógł cokolwiek powiedzieć, Tanner powiedział - Ja tutaj jestem gliniarzem. - Nie jakimś aniołem zdrajcą, żądnym zemsty. - Zamierzam wykonać swoją robotę. Wyśledzę tego łajdaka. Ale Sam wciąż trzymał rękę uniesioną. Czy facet w ogóle usłyszał, co Tanner powiedział? Spoglądając na Marnę, Sam powiedział - Przyszedłem jak tylko usłyszałem co się stało. Nasz rodzaj powinien trzymać się razem. Tanner spojrzał na Marnę i został zaskoczony widząc, że ona w zasadzie odsunęła się od Upadłego - i przysunęła do mnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 40

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner pomyślał, że musiał być mniejszym złem w tym pokoju. Miła odmiana. - Chcę wiedzieć kto mi to robi. - Jej ramiona wyprostowały się. - Dowiem się. - Determinacja zaostrzyła jej słowa. - Nie opuszczę Nowego Orleanu dopóki nie dowiem się co się dzieje i dlaczego się dzieje. No proszę. Wyglądało na to, że jego anioł mimo wszystko nie podkuli ogona i nie ucieknie. Może również nie będzie musiał przykuć jej do swojego boku. Szkoda. Zdał sobie sprawę, że Sam nie wydawał się szczególnie zaskoczony słysząc o morderstwach. Zwężając oczy podejrzliwie, Tanner rzucił - Wiedziałeś, że tych dwóch zmiennych zostało zdjętych. - Śmierć zmiennych nie jest zaskakująca. - Sam wzruszył ramionami, wyglądając, jakby w ogóle go to nie obeszło. - Kiedy o tym usłyszałem, pomyślałem, że dostała swoją zemstę. - Jego oczy omiotły Marnę. - Ale tak nie było? - Nie. - Ciche. Stanowcze. Sam skinął głową. - W takim razie dowiemy się, kto stoi za morderstwami. Mogę wam pomóc. Tanner nie chciał, żeby Upadły zbytnio zbliżył się do Marny, ale wiedział, jak potężny był zasięg Sama. - Jeśli cokolwiek usłyszysz, powiedz mi. - Sam przegapił całą tą część ja-tu-jestem-gliną. Jasne. Sam odwrócił się i zaczął kierować w stronę rozwalonych drzwi. Nie wykopał ich w sposób, w jaki Tanner zrobił to na górze; zamiast tego, Sam starł je na proch. Jeśli chcesz usłyszeć nadnaturalne sekrety tego miasta... - Sam rzucił przez ramię. Skieruj się do Piekła. Piekło. Nie dom diabła - chociaż z tego, co Tanner słyszał, koleś już dawno opuścił to miejsce - ale bar usytuowany był głęboko w Ćwiartce. Bar, którego ludzie instynktownie unikali, jakby czuli diabła, który kryje się w środku. Bar, do którego uderzy tej nocy. Sam przystanął w drzwiach i spojrzał ponad ramieniem. Jego spojrzenie utkwiło w Tannerze. - Lepiej, żeby była bezpieczna. Tanner skinął głową, kiedy zdławił swoją wściekłość. Jakby potrzebował, żeby koleś mówił mu... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 41

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Sam spojrzał w stronę Marny. - I jeśli będziesz mnie potrzebować, pamiętaj że tu jestem. Masz sprzymierzeńca w mieście. Nie można było przegapić zaskoczenia na twarzy Marny. Dlaczego mi pomagasz?

- Dlaczego?

- Upadłaś pośrodku walki mojego brata. Jasne, ponieważ bratem Sammaela był Azrael - Az. Ciemny upadły, który posłał Brandta w szybką podróż do piekła. W noc, kiedy Marna straciła skrzydła, Brandt miał zamiar zabić Aza. On był celem. Tylko, że kiedy kurz po walce opadł, Az uciekł, a Marna była tą, która upadła. Nie. Ona nie upadła. Tanner wiedział o tym. Nie do końca. Ona tylko nigdy nie będzie w stanie wrócić do domu. Ponieważ Brandt odebrał jej skrzydła machnięciem swoich pazurów. - Jestem ci winien - powiedział jej Sam - i upewnię się, że mój dług zostanie spłacony. Wiatr zawył i Upadły zniknął. W ciszy, która nastała, Tanner był pewien tylko jednej rzeczy. Tej nocy odwiedzi Piekło.

- Trzymaj się blisko - powiedział jej Tanner kiedy przeszli obok dwóch bramkarzy usytuowanych na zewnątrz Piekła. Demony, Marna poznała po jednym spojrzeniu. Ludzie spoglądali na nią i natychmiast się cofali. Może oni również zdawali sobie sprawę z tego, czym była. Kiedy wkroczyli do baru, dudniąca muzyka uderzyła ją najpierw. Ciemność przyszła następna. Zajęło Marnie chwilę, by zobaczyła cokolwiek, ale potem jej oczy przyzwyczaiły się i zobaczyła ciała. Pary ukryte w rogach. Wampiry... pijące z ofiar, które przyszpilili do ścian. Jej ręka uniosła się do gardła. Słyszała historie o wampirach. Niektóre wysuszały anioły, bo chciały poczuć moc. Wyglądało na to, że anielska krew może być nowym delikatesem wśród nieumarłych. Marna z pewnością nie chciała znaleźć się w ich menu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 42

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Trzymała się z daleka od wampirów. Marna przysunęła się bliżej do pleców Tannera. Odwrócił się i zmarszczył na nią brwi. To było szalone, ale chciała złapać jego ramię i trzymać mocno. To miejsce ze swoją ciemnością i złem, które mogła poczuć w powietrzu wokół niej... nie chciała tutaj być. Marna oblizała usta. - J-jak to zrobimy? - Byli teraz blisko baru, i to z pewnością nie był zwykle widziany alkohol w tych karafkach. Ona nie będzie pić tego wieczoru. - Chodzi mi o to, że nie możemy po prostu podejść do pierwszego demona, którego zobaczymy... - Już widziała przynajmniej dziesięć. - Nie możemy podejść do niego i żądać informacji. Pewnie, była nowa w całym tym życiu bez skrzydeł, ale zdawała sobie sprawę, że nie był to sposób postępowania w świecie nadnaturalnych. Ci faceci nie zamierzali dzielić się swoimi sekretami z dobroci serca. Z wyglądu istot, dobroć nie była słowem kluczowym dla żadnego z nich. - Zrelaksuj się. - Tanner owinął ramię wokół niej i przyciągnął ją bliżej. Dlaczego to sprawiło, że poczuła się lepiej? - Wiem jak poradzić sobie z tym tłumem. Okay, więc posiadanie gliniarza zmiennego nie było taką złą rzeczą. Życzyła sobie tylko, żeby nie... - Dobrze pachniesz. Wampir stał na jej drodze. Wysoki, blondyn. Wielkie kły. Głodne oczy. I, z jakiegoś powodu, facet wydawał jej się znajomy. Ale Marna nie do końca umiała go umiejscowić. Wciągnął powietrze i te głodne oczy rozszerzyły się z przyjemności. Słodkie... świeże kwiaty... - Oblizał usta. - I strach.

-

Serce waliło jej w piersi. Wampir nie mógł dowiedzieć się czym naprawdę była. Albo będę martwa. - Pachnie tak dobrze... - Wampir zrobił krok w jej stronę i uniósł rękę. Jego spojrzenie wydawało się ją przepalać. - Tylko jeden łyczek. Tylko jeden łyczek. Tanner złapał wampira za gardło i uniósł go o dobrą stopę w powietrze. - Za sekundę będziesz próbował mojej pięści, kiedy wepchnę ci ją do cholernego gardła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 43

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wampir łapczywie chwytał powietrze. Wampiry musiały oddychać, tak jak ludzie. Ich serca wciąż biły. Ich płuca wciąż pracowały. Kiedy człowiek stawał się wampirem, umierał tylko na chwilę, a potem odradzał się jako krwiopijca. Ta chwilowa śmierć była sposobem w jaki rozprzestrzeniał się wirus. Wampiry to błąd. Jak wiele razy słyszała te słowa, pochodzące od mocyktóre-są na górze? Teraz wampir gryzł Tannera w rękę, ale zmienny nie puszczał go. - Ona nie jest w menu, dupku - Warknął Tanner. - Zapamiętaj to. - Potem rzucił wampira przez bar. Nie można było przegapić furii, która wykrzywiła twarz wampira. - Zmienny. Myślisz, że możesz nazywać mnie... W mgnieniu oka, Tanner trzymał pazury na gardle faceta. - Wcześniej byłem miły, ale jeśli chcesz, żebym odciął ci głowę - właśnie tu, właśnie teraz - będę więcej niż szczęśliwy mogąc to zrobić. Krew spływała po gardle wampira. Pazury Tannera już przecięły skórę. Wampir już się nie poruszał. Cały bar patrzył, czekał. - Wykreślona... - powiedział powoli wampir - z menu. - Jego jabłko Adama otarło się o pazury Tannera kiedy udało mu się wyszeptać słowa. - Dobry, pieprzony wampir. - Tanner cofnął się i opuścił pazury. Wszyscy przestali się przyglądać. Wrócili do picia krwi i radzenia sobie w ciemnych kątach. Zgadywała, że ten tłum lubił widzieć śmierć. Jeśli nie było przedstawienia, nie byli zainteresowani przyglądaniem się. Marna potarła ramię. Podczas gdy ci w barze mogli lubić niebezpieczeństwo, jej się ono nie podobało. Widywała śmierć od wieków. Czyż nie byłaby to miła zmiana wreszcie zobaczyć coś innego? Ale może szczęście było czymś, czego tylko ludzie doświadczali. Nie przeklęci. Nie nadnaturalni. Nie ja. Wampir odszedł. Rzucił kilka szybkich spojrzeń ponad ramieniem. Dreszcz wstrząsnął ciałem Marny. Mogłaby przysiąc, że widziała go już wcześniej. - Myślisz, że będzie trzymał się z daleka? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 44

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Myślę, że jeśli nie będzie, to zostanie skrócony o głowę. - Wtedy Tanner położył swoją rękę z powrotem wokół niej. Próbowała się nie wzdrygnąć, ale jego pazury wciąż były na wierzchu, a ona nie mogła patrzeć na pazury zmiennego nie przypominając sobie agonii i przerażenia. Tanner przyciągnął ją bliżej do siebie. Jego głowa pochyliła się i jego usta otarły się o jej ucho. - Nie reaguj jakbyś się mnie bała. Nie cofaj się. - Słowa były ledwie do niej wydyszane. Czy ona poczuła muśnięcie jego języka na uchu? Ponownie zadrżała, ale Marna nie czuła wtedy strachu. Cóż, nie bała się jego. Wszystkich innych w pokoju, tak, oni ją przerażali. - Pozwólmy im myśleć, że jesteś moja - powiedział Tanner, wciąż tym samym niskim szeptem. Takim, który mogła sobie nagle wyobrazić w ciemności. Mówiłby w ten sposób, gdyby byli sami? Tym głosem, niskim i warczącym? Czy brzmiałby tak samo, gdyby byli zaplątani w prześcieradła? Nadzy? Stop. - Bo jeśli będą myśleć, że jesteś moja, będą wiedzieć, żeby trzymać się od ciebie z daleka. Odwróciła swoją głowę o kilka cali. Spojrzała w górę w te lśniące oczy. Umiem... zadbać o siebie. Była aniołem śmierci. Nie potrzebowała go. Tylko że... dlaczego mój dotyk nie działał? Dlaczego wciąż nie mogła zabijać? Sammael zabijał na życzenie. Dlaczego ona nie mogła? - Czuję twój strach. Czuję go nosem zmiennego, który jest dziesięć razy lepszy niż u wampira. - Wciągnął powietrze, jakby delektował się jej zapachem. Strach pachnie za dobrze dla nadnaturalnych. Dla wielu z nas, ten zapach jest czystą pokusą. Dla tych potworów, które lubiły ból i strach. Ale Tanner taki nie był prawda? Czy nie był policjantem? Dobrym facetem? Jego brat Brandt był zły, pokręcony, ale Tanner powinien być inny. To właśnie to jej powiedział, kiedy obudziła się po raz pierwszy po ataku. Wciąż i wciąż, obiecywał, że jest inny. Kłamstwo? Czy prawda? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 45

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Właśnie wtedy, to nie miało znaczenia. Potrzebowała go. Marna zmusiła swoje ciało do zrelaksowania się i przysunęła się do niego. Jego ramię zacisnęło się jeszcze bardziej wokół niej. - Lepiej. - Jego głos był bardziej warknięciem niż czymkolwiek innym. Jego ciało wydawało się takie ciepłe i twarde przy niej. Zmienni zazwyczaj byli wielcy, umięśnieni i byli znani jako jedni z najniebezpieczniejszych nadnaturalnych. Więc dlaczego czuła się z nim bezpieczna? Tanner poprowadził ją ostatnie kilka kroków do baru. - Ludzkie kluby... spelunki nadnaturalnych. Wszystkie są takie same. - Uderzył ręką o kontuar, ale zatrzymał swoje lewe ramię stanowczo zawinięte wokół niej. - Chcesz informacji to zawsze idziesz do jedynego źródła w miejscu, które wie o każdej jednej rzeczy, jaka się wydarzyła. Barmanka, kobieta z długimi, kręconymi rudymi włosami i czarnymi oczami demona podeszła do nich. Jej oczy rozszerzyły się nieco w szoku na Marnę i bezdźwięczny gwizd wymknął się z jej ust. - Nie widzi się zbyt wielu z waszego rodzaju. Jej paznokcie - krwisto czerwone i ostre jak brzytwa - postukały o bar. Potem jej spojrzenie przesunęło się z Marny na Tannera. Barmanka zesztywniała, ale wykonała świetną robotę powstrzymując każdą emocję przed pokazaniem się na jej twarzy. - Jestem pewien, że widzisz tutaj wszystkie rodzaje - powiedział Tanner głosem pogrubionym od przeciągania samogłosek, które wydawało się przychodzić i odchodzić na życzenie. Przebiegły zmienny. Czy to powolne przeciąganie miało sprawić, że wyglądał bezbronnie? Nic nie mogło podtrzymać tego kłamstwa. Może miało to tylko sprawić, żeby wyglądał nieco mniej śmiertelnie? Bardziej jak stary dobry chłopak? - Właśnie teraz - powiedział Tanner cicho - chciałbym się dowiedzieć, czy możesz udzielić mi informacji o tych... rodzajach... które możesz widzieć. - Utrzymał swoją rękę na Marnie, ale pochylił się w stronę barmanki. Ruda uniosła brew. - Informacje nie są tanie. Wiesz o tym, glino.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 46

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Więc zdawała sobie sprawę, kim był Tanner? Marna nie wiedziała czy to dobrze, czy źle. Ale tak czy inaczej, Marna postanowiła, że musiała postawić na tą grę. Nie tak, żeby miała jakiekolwiek pieniądze przy sobie... Ciemne oczy kobiety zerknęły w jej stronę. - Rodzaj, który wydostanie mnie z tej gównianej dziury zanim skończę martwa w ciemnej alei. Martwa - jak ci zmienni? - Ty wiesz - powiedział Tanner. Małe wzruszenie ramionami barmanki, kiedy złapała szklankę i zaczęła nalewać ją lśniącym, złotym płynem. - Wiem, że dwóch zmiennych miało spotkać się z diabłem tamtej nocy. Tylko kilka ulic stąd... - Jej spojrzenie powróciło do Tannera, ale powiedziała szeptem - I z tego co słyszałam, ten diabeł wyglądał bardzo podobnie do damy, którą trzymasz tak mocno. - Pchnęła szklankę w jego stronę. Nie napił się. - To nie byłam ja - powiedziała Marna. Nie zamierzali płacić barmance za opowiedzenie historii, która w całości była pierdołą. - Zagubiony, blond anioł, z widmowymi skrzydłami wyrastającymi jej z pleców... - Barmanka westchnęła. - Taa, bo jest tak wielu podobnych do ciebie, biegających po Ćwiartce. Widmowe skrzydła wyrastające jej z pleców. Marna zesztywniała. - Ja nie mam skrzydeł. - Czy ten mocny, wściekły głos naprawdę należał do niej? Pani nalała kolejnego drinka. Tym razem, pchnęła szklankę w stronę Marny. Nie prawdziwe. Już nie. - Prychnęła. - Co zrobiłaś, żeby upaść? Marna podskoczyła, gotowa przeskoczyć przez bar. Nic. Nie powinnam być zmuszona tu zostać. Ja... Tanner pociągnął ją do tyłu, nawet kiedy barmanka wydała z siebie małe sapnięcie i uderzyła o szkła na ścianie. - Nie dotykaj mnie! - ruda zawyła i tym razem, nie utrzymała pustki na twarzy. Strach. Więc ktoś wreszcie się bał. I to nie jestem ja. Właśnie wtedy, Marna była zbyt wściekła - zbyt wkurzona jak powiedziałby Sammael - żeby się bać. Ja nie upadłam. Nie złamałam zasad. Ale wciąż była w piekle. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 47

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wkurzona. Bycie wściekłą było o wiele lepsze niż bycie przerażonym. Strach był dla słabych. Ona nie chciała być słaba. - Lepiej uważaj - powiedziała Marna rudej, kiedy strząsnęła rękę Tannera. - Słyszałam, że potwory w tym miejscu uwielbiają zapach strachu. Barmanka przełknęła, kiedy odsunęła się od szklanej ściany. Rozejrzała się wokół i zarumieniła, kiedy zdała sobie sprawę, że inni ją widzieli. Nawet w Piekle ciężko było przegapić krzyk. - Spotkajcie się ze mną z tyłu na zewnątrz - powiedziała im, łapiąc kolejną szklankę i butelkę ze złotym płynem zanim się odwróciła. - Możecie powiedzieć mi ile zapłacicie, i może ja wam powiem co wiem. - Nie ma żadnego może - powiedział Tanner. Ruda odchodziła od nich. - W takim razie odpowiednio ustaw cenę. Zniknęła za parą wahadłowych, podwójnych drzwi. I zostawiła ich w Piekle.

Cadence LaVert utrzymała prychnięcie na twarzy, aż wkroczyła na tyły Piekła. Potem zacisnęła pięść wokół szklanki w ręce i roztrzaskała ją. Sukinsyn. Ten anioł prawie jej dotknął. Nie ma, kurwa, mowy. Cadence nie była gotowa na śmierć. Spieprzyła zbyt wiele razy. Nic dobrego nie czekało na nią po drugiej stronie. Zanim będzie gryzła piach, musi się nieco poprawić. Może dla kochanka, którego zabiła. Ale on wiedział, że to nadejdzie. Próbował ją bić, próbował ją ranić. Bill nie zdawał sobie po prosty sprawy z czym miał do czynienia. Zanim umarł, wiedział. Upewniła się co do tego. Cadence uniosła butelkę do ust i przełknęła. Ledwie czuła ogień, kiedy płyn przepłynął przez jej gardło. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 48

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Dziesięć tysięcy? Czy to byłoby wystarczająco gotówki? Wiedziała o tym gliniarzu zmiennym. Facet, który próbował grać dobrego dla ludzi, ale który naprawdę był tak popieprzony jak reszta nadnaturalnych w Nowym Orleanie. Miał trochę gotówki, była co do tego pewna. Mógł dać jej pieniądze. Mogła opuścić miasto, a świat wciąż by się kręcił. Jakby nigdy w ogóle nie istniała. Słodki zapach podrażnił jej nos. Pieprzone kwiaty. Ten anioł. - Mówiłam, żebyście spotkali się ze mną na zewnątrz! - Candance okręciła się. Nikogo tam nie było. Tylko pudła. Szczur, biegający wokół. Kurz. Jej serce gnało. Popełniła błąd. Była w złym miejscu, w złym czasie. Ale kiedy poszła do tej alejki, nigdy nie wiedziała, co się miało wydarzyć. Ona tylko chciała zrobić wymianę. Potrzebowała kupić trochę narkotyków, żeby przetrwać noc. Demony potrzebowały narkotyków. Jak daleko Cadence była przekonana, to był prosty fakt. Ona musiała używać swoich narkotyków. W innym wypadku, nie mogła uciszyć głosów w swojej głowie. Jeden z tych głosów zmusił ją do zabicia ojca, kiedy miała dwanaście lat. Głos powiedział jej, że tatuś chciał zrobić jej złe rzeczy. Takie bardzo, bardzo złe rzeczy. Powstrzymała go. Nie był w stanie jej zranić. Ten sam głos powiedział jej o ciemnej stronie Billa. Jak lubił krzywdzić kobiety. Uderzać, aż nie mogły się poruszać. Z początku ignorowała ten głos. Ale głos miał rację. Jej siniaki i połamane kości udowodniły prawdę już wkrótce. Dzisiaj głos był cicho. Narkotyki wciąż były w jej organizmie. Prochy uciszały głosy, które chciały szeptać jej o okrutnych rzeczach tego świata. Ja jestem okrutna. Dostała te narkotyki w alei. Widziała śmierć, która czekała na te dwie zmienne pantery. Widziałam co zrobiłaś. Nigdy nie będzie w stanie zapomnieć tej nocy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 49

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Teraz był czas zebrać się do siebie i wyjść na zewnątrz. Zmienny i jego anioł powinni dotrzeć na tył Piekła do tej pory. Mogła się wymknąć, dobić targu i uciec. Cadence upuściła butelkę. Wylała się na podłogę, długą, a szczury pobiegły w jej stronę. Cadence złapała za swoją torbę. Nie będzie tęskniła za tą dziurą. Szarpnęła za tylne drzwi. Wymknęła się w noc. Powietrze było gorące. Zawsze było, w tej pieprzonej jamie. Pojedzie gdzieś na północ. Gdzieś, gdzie naprawdę będzie padał śnieg. Nigdy nie widziała prawdziwego śniegu. Czyż to nie byłoby zajebiste? Ostrożnie... Ten głos wyszedł z jej własnego umysłu. Głos się budził. Cholera. Nie. Nie teraz. Cadence wepchnęła rękę do torby. Zostało jej jeszcze kilka tabletek. One uciszą głos. Kupią jej więcej czasu. Krew. Ponownie ten straszliwy szept. Nie mogła znaleźć cholernych tabletek. Krew na brudnych cegłach. Krew na ziemi. Nie mogę krzyczeć. Nie mogę... Jej palce zamknęły się wokół małej tabletki. Wepchnęła ją do ust i przełknęła. Jej ręce drżały, ale to nie było nowością. Kiedy głos krzyczał tak głośno w jej głowie albo nawet kiedy szeptał - jej ręce drżały. Ale tabletka była teraz w jej ciele. Jej serce zaczynało zwalniać. Narkotyk zawsze działał szybko. Po chwili, głos ucichł. Teraz była tylko ona. Samotna w nocy. Cadence zrobiła kilka szybkich oddechów. Gdzie był zmienny? Lepiej, żeby się pokazał i był gotowy, żeby wręczyć jej poważne pieniądze. Bo jeśli chciał usłyszeć wszystkie soczyste kawałki, którymi mogła się podzielić, musiał... - Witaj, Cadence. Zesztywniała. Niemożliwe. Ten głos - należał do martwego mężczyzny. Wiedziała. Sama złożyła Billa w ziemi. Wykopała grób i wrzuciła jego żałosny tyłek do środka i zostawiła go w środku lasu. - Dlaczego nie podejdziesz tutaj... - powiedział głos Billa z ciemności - i nie dasz mi całusa, maleńka? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 50

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jej krew zamarzła. To był głos Billa. Kiedy się odwróciła, zobaczyła jak wychodził z cieni. Bill. Ze swoją łysą głową, tatuażami, i lekko zakręconym uśmiechem, który rozbroił ją w pierwszej chwili, kiedy go poznała. Nie widziałam potwora. Ten uśmiech ją oślepił. Bill był człowiekiem. Myślała, że to znaczyło, że był bezpieczny. Zbyt późno, dowiedziała się jak bezwzględni ludzie mogli być. Bill podszedł do niej. Cadence się nie ruszyła. Nie mogła się ruszyć. - B-Bill? - Co do diabła? Czy on się zamienił w wampira? To było jedyne sensowne wyjaśnienie. Musiał być wampirem zanim go zakopała. Przebiegły dupek. A tutaj, ona czuła się taka winna za zamordowanie gościa. Jego ręce złapały jej i przyciągnęły ją do niego. - Tęskniłem za tobą powiedział. Jego ramiona sprawiały jej ból. To nie było nowością. Jego twarde ręce zawsze lubiły ją ranić. Ona za nim nie tęskniła. Wtedy zdała sobie sprawę, że nie pachniał tak samo. Nie jak stęchłe papierosy i stare piwo. Nawet nie tym męskim zapachem, który wydawali się mieć wszyscy ludzcy mężczyźni. Odepchnęła się i patrzyła na niego kiedy przerażenie przebijało się w niej. Uciekaj. Głos w jej głowie powrócił. Za późno. Nie widziała noża, nie z początku. Ale Cadence poczuła ostrze, kiedy przecięło jej skórę. Wbiło się głęboko i skradło jej oddech, kiedy ją rozrywało. Krew polała się wokół niej, plamiąc stare cegły. Plamiąc ziemię. Próbowała krzyknąć, ale nie mogła. Jej głos odszedł. Ciało Cadence upadło na ziemię. Leżała na brzuchu, próbując pełznąć ostatkami sił. - Pieprzona suka. Nikomu o mnie nie powiesz. Wtedy nóż wbił się w jej plecy. Nie mogę krzyczeć. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 51

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie będzie czasu na poprawienie się. Cadence czuła jak śmierć po nią idzie. Nie będzie czasu...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 52

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 4.

Zapach świeżej krwi trafił go jak uderzenie w brzuch, kiedy Tanner pchnął tylne drzwi do Piekła. Bestia w środku zawarczała z przyjemności. Pantera, którą nosił, zawsze lubiła krew, aż za bardzo. - Tanner? Co jest? Wysunął ramię do góry i zablokował Marnie drogę. Po prostu nie chciał, żeby wbiegła prosto w kałużę krwi. Ale wydawała się być nieświadoma. Jak mogła nie czuć tego zapachu? - Zostań w środku - powiedział jej, wpychając ją do środka. Chciał się upewnić, że była bezpieczna, podczas gdy on będzie mierzył się z jakimkolwiek koszmarem, który czeka na zewnątrz. Ale ona potrząsnęła głową. - Zostać tam z wampirami? Nie wydaje mi się. Nie zdawała sobie sprawy, że te dupki mogą być ostatnim z jej problemów. To było tylko - cholera, nie było dla niej bezpiecznego miejsca. - Anioł śmierci, pamiętasz? - wyszeptała do niego. Jak mógłby zapomnieć? Marna tylko wyglądała na tak kruchą, że wciąż chciał ją chronić. Kiedy prawdopodobnie to ona była wystarczająco silna, żeby chronić jego. Pozwolił swoim pazurom przebić się przez opuszki palców. Tanner wiedział, że powinien wejść w walkę z najlepszą możliwą bronią - a jego pazury nigdy wcześniej go nie zawiodły. Nikogo tam nie słyszał. Tylko czuł krew. Śmieci. Przestarzałe papierosy. Kwiaty? Co do kurwy? Lekki zapach nie pochodził od Marny - ale skądś po prawej. W cieniach. Tanner zbliżył się, z Marną depczącą mu po piętach. Kilka stóp dalej, skręt w prawo... Przerażone sapnięcie opuściło usta Marny. Szczęka Tannera zacisnęła się.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 53

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wyglądało na to, że barmanka nie da im żadnej informacji. Wyglądało na to, że nic nie będzie robić, nigdy więcej. Ruda leżała twarzą w dół na ziemi, a z jego wzmocnionym wzrokiem, Tanner mógł z łatwością widzieć w ciemności - i zobaczył bajoro krwi, które ją otaczało. Tanner podszedł ostrożnie. Jego spojrzenie omiotło aleję. Żadnego znaku kogoś jeszcze, ale... Marna ruszyła koło niego. Uklękła koło barmanki, sięgając, żeby ją dotknąć. - Nie! - warknął Tanner. Marna spojrzała w górę na niego, jej oczy były wielkie, kiedy jej ręka zawisła w powietrzu ponad rudą. - Ona wciąż żyje. Rany po nożu porywały plecy barmanki, a kiedy przysiadł obok niej dołączając do Marny, Tanner wzdrygnął się widząc ziejącą dziurę w gardle barmanki. Jej głowa odwróciła się na bok, dając mu idealny widok na brutalne uszkodzenia. Zrozpaczone sapnięcie uciekło z jej piersi, kiedy walczyła o oddech. Jak do diabła ta pani jeszcze uczepiła się życia? Palec jej prawej ręki drżał. Drżał tak mocno. I zanurzyła go w swojej własnej krwi. Zanurzyła go i... Pisała? Tanner gapił się na plamy, które zrobiła na połamanym betonie. Dostrzegł A, N. To było C czy G? Anioł. Dostała konwulsji. - Ktoś po nią idzie - powiedziała Marna, smutnym głosem. Odsunęła do tyłu włosy barmanki. - Wszystko w porządku - powiedziała drugiej kobiecie. - Anioł jest prawie... Kobieta nie powinna umrzeć z taką ilością przerażenia w oczach. Tanner sięgnął do barmanki, ignorując krew i rosnący zapach kwiatów w powietrzu. Kwiaty i pieprzone anioły. Zawsze można je poczuć. Nic dziwnego, że złapał ten zapach zmieszany z krwią. Anioł śmierci nadchodził, żeby zabrać rudą.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 54

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

A ona nie chciała odejść. - Wejdź do środka! - Tanner warknął na Marnę, kiedy próbował uciskać rany kobiety. Tak wiele ran. Zbyt wiele. - Sprowadź tutaj karetkę! Powiedz, że potrzebujemy pomocy! - Tanner, wiesz, że jest... Za późno. Odwrócił głowę. Spotkał spojrzenie Marny. Zobaczył lśnienie łez, których nie mogła ukryć. - Jeszcze nie jest martwa, więc nie jest za późno. - Już wcześniej walczył ze śmiercią. Walczył, przegrywał. Ale wciąż walczył. Marna podniosła się i pognała z powrotem do środka. Ten kwiatowy zapach się pogłębił. Anioł nadchodził, ale teraz, cholera, przynajmniej odesłał Marnę z daleka od miejsca zbrodni. Nie chcę anioła blisko niej. Łza wypłynęła z oka rudej. - Musisz tylko wytrzymać - powiedział jej. Tylko walcz nieco dłużej, a... Jej spojrzenie przesunęło się w lewo. Rozszerzyło. Tanner podążył za jej spojrzeniem. Kiedy nie zobaczył niczego, Tanner poczuł odległy chłód w powietrzu. Nie byli sami. Nie mógł dostrzec, jak anioł śmierci szedł tą aleją, ale ona mogła i ruda była przerażona. Jej ręce wbiły się w niego, kiedy spróbowała przemówić. Ale z większością gardła uszkodzoną, nie było sposobu, żeby zrozumiał chrząknięcia i gulgoty, jakie z siebie wydała. Więcej łez popłynęło. Jej paznokcie drapały jego skórę. - Trzymaj się od niej z daleka! - Tanner krzyknął w ciemność. Jej ciało było takie zimne. Było tak dużo krwi. Kto jej to zrobił? Dlaczego? Tanner poczuł szept wiatru na swojej skórze, a potem... Potem przestała chrząkać. Przestała jęczeć. Przestała żyć. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 55

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Anioł śmierci ją zabrał. Sukinsyn.

Marna pognała z powrotem przez bar. Złapała kelnerkę i wyrwała jej telefon, żeby zadzwonić pod 911. Powiedzieć dyspozytorce, żeby przyjechali do Piekła? Taa, to poszło naprawdę dobrze. Straciła cenne minuty kłócąc się z dyspozytorką i próbując zmusić ją do zrozumienia, że to nie był żart. Kobieta umierała. Marna pchnęła na oścież drzwi na zaplecze, pospieszyła do przodu i... Nie jestem sama. - Dlaczego anioł śmierci... - Głos... ten pieprzony głos, który wiedziała, że należał do blond wampira, który wcześniej chciał z niej pić - podniósł się z ciemności, kiedy wyszła na światło. - Dlaczego ktoś taki jak ty miałby tak silnie pachnieć strachem? Przesunął się do przodu ruchem, który był o wiele za szybki, ustawiając się pomiędzy nią, a tylnymi drzwiami. - Musisz zejść mi z drogi - powiedziała mu, jej serce waliło szybko od szaleńczej pogoni przez Piekło i od rosnącego strachu. - Ktoś umiera na zewnątrz. - Ktoś już tam umarł. - Zrobił wdech. - Tak wiele krwi... nawet demon taki jak Cadence nie mógł przeżyć takiego ataku. Cadence? Takie było imię kobiety? I on już wiedział, że była martwa? Ale... W mgnieniu oka stanął przed nią. Uśmiechając się. Błyskając tymi ostrymi kłami. - Dlaczego miałabyś pachnieć jak taki słodki strach? - zapytał ponownie, zwężając oczy. - Chyba że masz powód, żeby się bać. - Jego ręka uniosła się w stronę jej szyi. - Masz powód, aniołku? - N-nie chcę cię skrzywdzić. Roześmiał się mrocznie na to. - Nie wydaje mi się, żebyś mogła. - Jego język przesunął się po krańcu jednego kła. - Gdybyś mogła, twoje serce nie gnałoby tak szybko w tej chwili.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 56

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Przez wieki widziała z pierwszej ręki jaki rodzaj brutalności wampiry mogły wytworzyć. Widziała puste muszle pozostałe po aniołach - muszle opuszczone po tym, jak wampiry wypiły je do sucha. Nie mnie. Odepchnęła go najmocniej jak mogła. Wampir poleciał w powietrze i uderzył w tylne drzwi. Marna cofnęła się o kilka stóp i jej palce zawinęły się wokół noża, który został rzucony na podłogę. Położyła rękę za plecami, ukrywając swoją broń. Ale wtedy on podniósł się zbyt szybko, udając, że otrzepuje z siebie kurz i powiedział - Interesujące. Jesteś silniejsza niż wyglądasz. - Jedna blond brew uniosła się. - Ale czy to jest wszystko, co masz? Nie, miała nóż, który mogła wbić mu w serce. Nóż nie spowolni wampira. Ja... Jego ręka znalazła się wokół jego gardła. Poruszył się zbyt szybko. Skoczył w jej stronę i zaatakował w jednej chwili. - Myślałem, że twój rodzaj zabija, kiedy dotykacie. - Nie można było przegapić wściekłości w jego głosie. - To niby powinnaś zrobić. Moment, czy ten facet chciał, żeby go zabiła? Drewno roztrzaskało się, kiedy tylne drzwi zostały zmiażdżone. - A ty miałeś niby trzymać się, do kurwy, od niej z daleka. Tanner. Nigdy tak się nie cieszyła widząc swoją zmienną panterę. Wampir nie oderwał od niej wzroku. Um, czy nie powinien stawiać czoła nowemu zagrożeniu? Ale on tylko pochylił się bliżej do niej. - Ja wiem - wyszeptał do niej. - Jeśli nie będziesz ostrożna, oni wszyscy będą wiedzieć. Tanner oderwał go od Marny i uniósł pazury. - Ostrzegałem cię. Wampir roześmiał się. - Proszę bardzo. Odetnij mi głowę, ale wtedy nie będziesz wiedział, kto ściga twojego małego aniołka. - Może nie zacznę od odrywania ci głowy. - Tanner błysnął swoimi własnymi rosnącymi kłami kiedy uniósł pazury. - Może najpierw się zabawię i sprawię, że będziesz błagał, żeby powiedzieć mi wszystko co wiesz, zanim oderwę ci łeb.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 57

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wciąż zero strachu od wampira. gliniarze?

- Czy to jest sposób, w jaki postępują

Tanner pchnął go na najbliższą ścianę i wbił pazury w ramię faceta. Marna wzdrygnęła się i odwróciła wzrok - i ukryła swój nóż. - Dlaczego widok twoich pazurów... - zapytał wampir chytrym głosem sprawia, że ona tak blednie? Marna spojrzała z powrotem na nich. Tanner zesztywniał i spojrzał na nią. - Ja... Wampir walnął głową w Tannera, a potężne uderzenie od blondyna sprawiło, że Tanner zachwiał się do tyłu. - Powiem ci co wiem. Powiem ci każdą małą rzecz. - Oczy wampira teraz były czarne. Wiedziała, że oczy wampirów robią się czarne, kiedy te albo uprawiają seks, albo... albo... Zabijają. - Powiem ci - obiecał wampir - ale za te informacje będzie cena. Tanner ustawił swoje ciało przed nią. - Czyż zawsze nie jest? Ciężki śmiech wyrwał się wampirowi. - Ona będzie dla mnie krwawić, a ja będę mówił. - Nie ma mowy. - Tym razem to Tanner był tym, który wymierzył uderzenie, takie, które walnęło w pierś wampira. Marna usłyszała mdlący dźwięk trzaskających kości. Wampiry wypluł krew. - Kane. Jestem Riley Kane. Kiedy będziesz gotowa na umowę... - Jego oczy odnalazły Marnę ponad ramieniem Tannera. - Wróć tutaj i zapytaj o mnie. Głosy podniosły się. Krzyki dochodziły z baru. Wampir potrząsnął głową i rzucił jej kolejne szybkie spojrzenie. - Wezwałaś ludzi... żeby przyszli na pomoc do Piekła? Jak myślisz, jak to się skończy? Syreny wyły. Tanner przeklął. Co? Dlaczego wtedy przeklinał? To on powiedział jej, żeby sprowadziła pomoc. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 58

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Lepiej uciekaj gliniarzu. - Teraz wampir ich ostrzegał. - Nawet ludzie potrafią wyczuć krew w powietrzu. - Wtedy Kane odwrócił się i wyskoczył przez roztrzaskane pozostałości po drzwiach. Marna odwróciła się w stronę krzyków. Musiała znaleźć sposób, żeby pomóc ludziom. Ze wszystkimi tymi nadnaturalnymi tutaj, to będzie dla nich koszmar. Koszmar, którego nigdy nie spodziewali się ujrzeć. - Nie. - Tanner złapał jej ramię i pociągnął ją z powrotem w stronę połamanych drzwi - i czekającej nocy. - To miejsce jest zaczarowane. Ludzie nie wejdą do baru. Zaklęcia powstrzymają ich przed tym. - Ale... krzyki... - W Piekle zawsze są krzyki. - Byli teraz na zewnątrz i poruszali się tak szybko, że Marna musiała biec, żeby dotrzymać mu kroku. - A grupy ratownicze, które pracują na nocnej zmianie, zaufaj mi mała, rozumieją więcej niż myślisz. Połowa z nich to nadnaturalni. Znajdą ciało, a odpowiedni ludzie będą wiedzieli jak sobie z nią poradzić. - Jego oczy lśniły w ciemności. - Nie jestem jedynym paranormalnym w policji. Nawet nie blisko. Okrężną drogą wrócili na parking kilka przecznic dalej. Wskoczyli do jego samochodu i uciekli z miejsca zbrodni, nawet kiedy karetka wyła jadąc w stronę Piekła. Minęli karetkę, a lśniący okrąg świateł oświetlił SUV'a Tannera. Potem... Cisza. Mile uciekały. Serce Marny zaczęło zwalniać do normalnego rytmu, ale kiedy spojrzała w dół, zdała sobie sprawę, że miała krew na rękach. Przełknęła i zacisnęła palce w pięści. - Ż-żałuję, że nie udało nam się jej uratować. Tanner się nie odezwał. - To wszystko było na nic. - Wściekłość paliła ją. Wściekłość, strach, poczucie winy - dlaczego nie mogła czegoś zrobić? Przez tak długi czas, to ona witała ludzi i nadnaturalnych w chwilach ich odejścia. Nigdy nie była w stanie pomóc żadnej z tych dusz. Jej zadaniem było zabijanie. Zabieranie ich z tego świata. Dlaczego nie mogła ocalić chociaż jednej osoby? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 59

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- To nie było na nic. - Zimne. Twarde. Marna zerknęła w jego stronę. - Zginęła tuż przed tym, jak mogła z nami porozmawiać i uwierz mi, zbiegi okoliczności takie jak ten się nie zdarzają. - Ale... - Zginęła, i była przerażona aniołem, który po nią przyszedł. - Rzucił jej szybkie spojrzenie. - Co ci to mówi? Oblizała usta. - Wszyscy... To znaczy, większość jest przerażona, kiedy widzą, jak anioł po nich idzie. - Ponieważ ludzie i ci bez krwi niebiańskiej w sobie nigdy nie będą w stanie widzieć aniołów, przynajmniej nie dopóki nie nadejdzie chwila ich odejścia. I kto by się ich nie bał? - Może... albo może była tak przerażona, bo wiedziała, kim był jej zabójca. Marna straciła oddech, ale potrząsnęła głową. - Nie, anioł śmierci nie zabiłby w ten sposób. - Napaść była zbyt brutalna. Zbyt... krwawa. - Wszystko, co anioły śmierci muszą zrobić, to dotknąć. Nie ma powodu, żeby atakować tak ludzi, chyba że... - Chyba że lubisz uczucie rozcinania czyjegoś ciała. Chyba że chcesz torturować i karać, aż twoja ofiara będzie leżeć i skręcać się na ziemi. Jak barmanka. - Chyba że jesteś popieprzonym aniołem, a jeśli to jest prawdą, jeśli jest kolejny Upadły w mieście, taki, który zarzyna i zabija dla zabawy, to, cóż... Tanner nie dokończył. Ale nie musiał. Zrozumiała. Jeśli Upadły wpadł w szał zabijania w Nowym Orleanie, to ludzie i nadnaturalni musieli zmierzyć się z budzącym się koszmarem.

Strumienie krwi rozlały się po niebie, kiedy słońce się podniosło. Tanner poszedł w stronę swojej sypialni. Nie naprawił połamanych drzwi na dole, jeszcze nie, ale zabrał drzwi do sypialni, które rozwalił. Świt nadchodził. Wziął prysznic, przebrał się i, cholera, nie mógł pozbyć się jej ze swojego umysłu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 60

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Stanął w drzwiach, a jej zapach próbował wciągnąć go do środka. Mógł usłyszeć lekki szelest prześcieradeł. Tanner wiedział, że była tylko kilka kroków od niego. Pragnę. Warkot pantery zmusił go do kolejnego kroku do przodu. - Trzymaj się ode mnie z daleka, Tanner. Słowa Marny sprawiły, że jego ręce zacisnęły się w pięści. - Udawaj, że drzwi tam są - powiedziała, jej głos dryfował do niego. - I po prostu odejdź. Pieprzyć to. Wszedł do pokoju. Tanner usłyszał jej sapnięcie. - Powiedziałam ci... - Musimy porozmawiać. Była w jego łóżku. Prześcieradła były podciągnięte do jej brody - zawsze tak się mnie boi - a jej włosy w plątaninie opadały wokół jej twarzy. - Później. - Marna przełknęła i podniosła brodę wyżej. Oczywiście, uniosła wyżej również prześcieradła. - Chcę teraz być sama. Nie chcę... Ciebie. Dwie sekundy później był z nią w tym łóżku. Marna potoczyła się do tyłu. Za późno. Złapał jej rękę i przycisnął ją do swojej piersi. Jej oddech stał się ochrypły i próbowała wyszarpać mu się. - Przestań! - Zmuś mnie. - Okrutne szydzenie, ale musiał zobaczyć co się stanie. Niebieskie oczy Marny rozszerzyły się kiedy ponownie spróbowała wyszarpać rękę. On tylko zacieśnił swój uścisk. Jej dłoń była taka miękka na jego piersi. Jej rozstawione palce naciskały tuż ponad jego gnającym sercem. - Puść mnie! Narzuty opadły. Miała na sobie czarny biustonosz - ten, po który pognał i jej kupił zanim poszli do Piekła. On wybrał dla niej ubrania, fantazjował nieco o niej w jedwabistych majteczkach i... Jej lewa pięść uderzyła go w twarz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 61

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Potrząsnął głową, ledwie czując kłucie od uderzenia, kiedy uświadomienie usadowiło się ciężko w jego trzewiach. - Nie możesz tego robić. Nic dziwnego, że wampir był tak blisko niej. Jej oddech był zachrypnięty, o wiele za szybki i mógł zobaczyć szaleńczą pogoń jej pulsu u podstawy jej szyi. - Nie naciskaj mnie. - Jej słowa były głośne, zachrypnięte. - Nie chcę cię skrzywdzić! - Nie możesz. - Teraz pewność. - Nie możesz mnie skrzywdzić. - Dotykała go. Ciało do ciała. Jej skóra była taka blada. Jej oczy szerokie. A zapach jej strachu doprowadzał go do szaleństwa. - Nie możesz mnie zabić. Nie możesz użyć Dotyku Śmierci. Kurwa. - Dlaczego do cholery nic mi nie powiedziałaś? Ten wampir mógł wyssać cię do sucha? Ale, nawet kiedy pytał, Tanner wiedział dlaczego mu nie powiedziała. Kobieta mu nie ufała, nawet przez jedną minutę. - Mogłam sobie z nim poradzić - powiedziała Marna przez zaciśnięte zęby. Wciąż trzymał jej rękę przy swojej piersi. - Oh, naprawdę? Jak? Tak jak radzisz sobie teraz ze mną? Wtedy się poruszyła, tak szybko, że nawet nie zobaczył ruchu jej ciała. Anioły zawsze mogły poruszać się tak szybko. Marna tylko nie poruszała się w ten sposób od jakiegoś czasu, a on zapomniał... Pchnęła go plecami na łóżko, siadła na nim okrakiem i przyłożyła mu nóż do gardła. Skąd do cholery dostała tą małą ozdóbkę? Srebro zaczęło wbijać się w jego ciało. - Znalazłam go na zapleczu Piekła - powiedziała mu, jej palce zawinięte były ciasno wokół rękojeści ostrza. - Miałam go, kiedy wampir podszedł do mnie. Mogłam go na nim użyć. - Mały nóż by go nie powstrzymał. - Albo mnie. Srebro będzie bolało jak suka, ponieważ stare bajki o tym, że zmienni i srebro się nie mieszają, były prawdziwe, ale ona nie będzie miała czasu, żeby zrobić jakiekolwiek trwałe uszkodzenia. Takie jak wycięcie mu serca.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 62

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- To by go spowolniło. Wampiry stają się słabsze od utraty krwi. Upewniłabym się, żeby bardzo go osłabić. Dziwnie było usłyszeć takie krwawe plany wychodzące z jej ust. Musiał pamiętać, że kobieta była o wiele bardziej niebezpieczna niż się wydawała. Nawet jeśli w jakiś sposób straciła Dotyk Śmierci. - Kiedy się dowiedziałeś? - Jej nogi owinięte były wokół niego. Czy ona czuła pęczniejącego penisa naciskającego na nią? Prawdopodobnie. Tanner naprawdę nie wiedział, jak mogłaby to przegapić. Nie tak, że było to coś małego. Ostrze wbiło się głębiej w jego skórę. - Poszłam za tymi łajdakami, LaRue i Stokes'em - przyznała Marna. - Poszłam za tymi palantami, bo chciałam ich zabić. Więc naprawdę szukała zemsty. Tanner próbował utrzymać swoje ciało całkowicie nieruchomo pod nią. Miał całkowity piekielny widok, i pomimo kłucia bólu w szyi, bycie pod nią było cholernie przyjemne. Bycie w niej byłoby nawet lepsze. Głodne warknięcie wymknęło mu się. Marna zmarszczyła na niego brwi. Tanner przeczyścił gardło. - Co się stało? Jej język przesunął się po jej ustach. Jego fiut drgnął. - W-wyśledziłam ich w Ćwiartce - powiedziała. - Podążałam za nimi, przez wiele dni. Czekałam, pragnąc idealnego momentu. Żeby uderzyć. Zdecydowanie żądny krwi anioł. Musiał zapamiętać ten mały szczegół o niej. Marna z pewnością nie była słoneczna i lekka, nie ważne jaka się wydawała. - Miałam zamiar podejść prosto do nich. Spojrzeć im w oczy i patrzeć jak ich życia odchodzą. Zimne. Bezwzględne. Zrobiłby dokładnie tak samo. Lubił, kiedy jego zabójstwa były osobiste. Ci dostający odpłatę, cóż, musieli zobaczyć kto dokładnie dostarczał im sprawiedliwość. - Zawsze przychodzili w to samo miejsce na drinki. Czekałam, aż bar na Bourbon Street był prawie pusty, a potem weszłam do środka. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 63

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner usłyszał echo bólu w jej głosie. - Co oni ci zrobili? - Nic. - Śmiech, ciężki od goryczy, wymknął się jej. - Podeszłam do Stokes'a. Położyłam rękę na jego piersi i czekałam, aż spojrzy na mnie ze strachem w oczach. Beau Stokes zawsze był sadystycznym palantem. Tak chętny by atakować słabszą ofiarę. Tak szybki, żeby ciąć swymi pazurami i śmiać się, kiedy ofiara błagała o łaskę. - Ale on nawet nie wiedział kim byłam - wyszeptała Marna. Czy zdawała sobie sprawę, że wciąż trzymała nóż na jego gardle? - Próbował mnie pocałować. Próbował przyciągnąć mnie bliżej, jakbym była kolejnym ciałem do przelecenia w tym ciemnym barze. Tanner się nie odezwał. - Chciałam go zabić. Próbowałam. LaRue podchodził do nas, śmiejąc się i chciałam, żeby obaj zginęli. - Jej głowa pochyliła się do przodu, i kurtyna włosów skryła jej twarz. Tanner uniósł rękę i odsunął do tyłu jej włosy. Ledwie czuł teraz kłucie noża. - Ale oni nie umarli. Jej powieki powoli się uniosły. - Anioły śmierci - Upadli i ci, którzy wciąż mają swoje skrzydła - wszyscy mogą zabijać dotykiem. To jest nasza moc. Nasz jedyny, niezniszczalny dar. Śmierć. Śmierć jako dar? - Uciekłam od zmiennych. Śmiali się ze mnie, kiedy uciekałam. - Wypuściła głośno powietrze. - Kiedy Brandt zabrał moje skrzydła, odebrał mi wszystko, czym byłam. Teraz nie mam nic. Nic. Poza furią. Wściekłością tak mroczną, że posłała ją w pogoń za panterami gotową by zabijać i niszczyć. - Anioły mają magię. Mogą robić tak wiele - wywoływać, kierować ogniem. Gorzki śmiech wydobył się z niej. - Ja nie mogę nawet wytworzyć dymu. Potrząsnęła głową. - Więc co niby teraz mam robić? - Marna zapytała go, a potem zamrugała, wydając się wreszcie zrozumieć, że wciąż trzymała nóż na jego gardle. Jej ręka uniosła się, kiedy odsunęła nóż od jego szyi. - Tylko czekać aż wampir mnie wyssie? Czekać aż zmienny mnie potnie i...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 64

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Teraz była jego kolej, żeby przewrócić ją płasko na plecy. Tanner wgniótł ją w materac. Nie musiał się teraz martwić o Dotyk Śmierci. Nie zamierzała stracić kontroli. Może czas, żeby on ją stracił. - Wiem, co będziesz robić. - Jego usta były tak blisko jej. Mniej niż cal dalej. Tak blisko, że już mógł jej posmakować. - C-co? - Żyć. - Nadszedł czas, żeby jego aniołek nauczył się na czym dokładnie polegało życie. Nie tylko na bólu i strachu i wściekłości. Pożądaniu. Potrzebie. Przyjemności. Pocałował ją.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 65

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 5.

Marna nie była przygotowana na falę ognia, który wydawał się rozpalić w jej ciele, kiedy Tanner ją pocałował. Część niej wiedziała, że powinna go odepchnąć, ale jej ręce nie słuchały tej części. Zamiast tego, jej ręce owinęły się wokół jego szerokich ramion, przyciągając go bliżej. Nigdy wcześniej nie całowała mężczyzny... aż do niego. Anioły śmierci nie całowały. Nie muskały. Dotykały tylko po to, by zabić. Dla jej gatunku, jaki był sens w dotykaniu? Anioły nie pragnęły. Nie potrzebowały. Nie pożądały. Przynajmniej nie, dopóki nie upadały. Wtedy wszystkie ludzkie emocje i potrzeby uderzały w nich. Pożądanie. Ona z pewnością wtedy czuła pożądanie. Tanner był pierwszym mężczyzną, który ją pocałował, a kiedy poczuła ten początkowy dotyk jego ust na jej, chciała więcej. - Nie bój się mnie - wyszeptał w jej usta. Strach był ostatnią rzeczą, jaką wtedy czuła. Jej sutki były tak napięte, że bolały, a jej ciało ocierało się o jego, ponieważ czuła się taka... niespokojna. Cierpiąca. Potrzebująca. - Pocałuj mnie - jego surowy rozkaz. Jej język poruszył się przy jego. Jej usta otworzyły się szerzej i posmakowała zmiennego. Jej nogi były rozłożone i czuła na sobie ciężki nacisk jego erekcji. Tanner jej pragnął. Może to powinno ją przerazić. Nie przeraziło. Sprawiło, że czuła się... Potężna. Seksowna. Nigdy wcześniej nie czuła się seksowna. Ale Tanner jej pragnął, więc musiała być dla niego seksowna. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 66

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jego ręka ułożyła się płasko na jej brzuchu. Ból pomiędzy jej nogami stał się ostrzejszy i Marna uniosła swoje biodra do góry. Jego palce - nieco szorstkie, tak silne - uniosły się i zakryły jej stanik. Nie chciała, żeby dotykał jej stanika. Marna chciała, żeby jego ręce znalazły się na jej piersiach. Jego usta. Jakby to było, gdyby polizał jej sutek? Wessał cierpiące ciało? Jej serce gnało, jej ciało drżało i wiedziała, że to było złe. Powinna przestać, ale... Ludzie tak bardzo cieszyli się seksem. Kłamali, kradli, nawet zabijali dla swej ulotnej przyjemności. Nigdy nie posmakowała rozkoszy. Wiedziała aż zbyt wiele o bólu. Chcę spróbować. Stając się odważniejszą, Marna possała jego dolną wargę. Tanner warknął. Lubiła, kiedy warczał. Ten dźwięk był dziki i dokładnie tak sprawiał, że się czuła. Jej paznokcie wbiły się w jego ramiona. Wtedy jego ręka wsunęła się pod jej biustonosz, a jego palce muskały napięty sutek. Pierwszy dotyk jego ręki sprawił, że syknęła. Tanner zesztywniał. Bicie serca Marny odbijało się echem w jej uszach. Tanner uniósł głowę. Widziała moc jego bestii odbitą w jego oczach. Jego twarz była mocniejsza, bardziej ostra, i nie można było przegapić jego pożądania. Do mnie. - Chcę... - Czy te słowa naprawdę należały do niej? Ten zachrypnięty, głodny głos - był jej? Tak. - Chcę poczuć na sobie twoje usta. Jego źrenice rozszerzyły się. - Mała, wszystko co musiałaś zrobić, to poprosić. - Wtedy jego ciemna głowa pochyliła się. Jego oddech owionął jedną chętną pierś, a potem poczuła... Jego język. Przesuwający się po jej sutku. Zwalniający na szczycie. Jej pięty wbiły się w materac nawet kiedy nierówny jęk uciekł z jej ust.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 67

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ciepły prąd wydawał się przepłynąć z jej piersi do jej płci. Cierpiała, czuła się pusta, a jej biodra wychyliły się ku górze, żeby mogła lepiej ocierać swoją płeć o jego fiuta. Tarcie tylko zwiększyło ból. Rozkosz czekała, kusząc ją, tuż poza zasięgiem. Wessał jej sutek. Otarł jej ciało swoimi zębami. Ból się budował. Zamknęła oczy. Nie mogła wciągnąć głębokiego oddechu. Wtedy zaczął muskać jej drugą pierś. Zmysłowy dotyk sprawił, że szarpnęła się pod nim i zdała sobie sprawę, że jej majtki zrobiły się mokre. - Tak cholernie piękna. Jego wywarczane słowa sprawiły, że otworzyła oczy. Nigdy wcześniej nie myślała zbyt dużo o pięknie. A on sprawił, że czuła się piękna właśnie wtedy. Czuła się piękna - to po prostu nie było wystarczające. Jej ciało wydawało się zbyt gorące, jej serce gnało zbyt szybko i pragnęła przyjemności, która była tak blisko. Jej ręce przesunęły się po jego piersi. Jej dotyk był wolniejszy niż jego. Dużo mniej pewny. Ale kiedy go dotykała, jego ciało zesztywniało przy niej, a jego mięśnie się napięły. - Powinnaś... być ostrożna. - Jego słowa ledwie brzmiały ludzko, kiedy je wypowiedział. - Zmienni... nie są znani ze swojej kontroli. Ona już traciła swoją własną kontrolę. Jakie to miało znaczenie? - Chcę poznać... - Marna zatrzymała się. Nie była pewna co powiedzieć. Rozkosz? Seks? Czy to tego chciała? Czy po prostu chciała poznać, jakie to było uczucie? On nie był dla niej bezpiecznym testem. Powinna znaleźć kogoś innego. Kogoś, kto nie jest zmiennym. Kogoś, kto nie jest bratem łajdaka, który tak bardzo ją wcześniej skrzywdził. Tanner nie jest taki jak on. Ręka Tannera przesunęła się w dół jej ciała. Spodziewała się, że zerwie jej majtki. Czy zmienni nie powinni być brutalni i niepotrafiący się kontrolować? Ale on ich nie zerwał. Powoli zsunął w dół jedwab. Jedwab, który on kupił. Jego usta całowały całą drogę w dół od jej brzucha do...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 68

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Oddech utknął jej w gardle. Jego palce znalazły się pomiędzy jej nogami, rozsuwając je dla niego, a jego usta - usta Tannera - były na jej wrażliwym ciele. Jego język przesunął się po niej, a jej biodra szarpnęły się jakby poraził ją wstrząs elektryczny. Jeszcze raz. Wyszeptała te słowa. Ale zdała sobie sprawę, że nie musiała mu tego mówić. Tanner ją lizał. Całował. Smakował ją swoim językiem nawet kiedy jego palce wsunęły się w jej ciało. Rozkosz mogła być wcześniej poza jej zasięgiem, ale właśnie wtedy była tak blisko. Jego język ponownie przesunął się po jej istocie. Następnie jego usta znalazły się na jej łechtaczce i wessały ją... Marna krzyknęła, kiedy orgazm w nią uderzył. Eksplozja rozkoszy wstrząsnęła całym jej ciałem. Trwało to i trwało, a pokój rzeczywiście wydawał się pociemnieć wokół niej. Nic, nic nigdy takie nie było. Tak dobre. Tak pochłaniające. Tak wiele... przyjemności. Marna zdała sobie sprawę, że jej ręce były zaciśnięte w pięści na ciemnych włosach Tannera. Jej uda drżały, a jej oddech zrobił się ciężki. Zmusiła swoje palce do rozluźnienia się. Zmusiła się do zrobienia głębszego oddechu dla swoich spragnionych płuc. Głowa Tannera uniosła się. Jego oczy lśniły, kiedy na nią patrzył - i oblizał usta. Jej płeć się zacisnęła. - Uwielbiam to, jak smakujesz. - Jego głos był taki głęboki, mroczny. Ona nie mogła mówić. Czy wcześniej krzyczała? Krzyczała z przyjemności? Może. - Mógłbym cię zjeść. Jej serce zatonęło. Jego spojrzenie ponownie opadło do jej płci. Przełknął. - Chcę... Ona wciąż chciała jego. Doszła, wybuchła, ale... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 69

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna chciała, żeby Tanner znalazł się w środku niej. A on - on się odsuwał? Dlaczego? To nie tak powinno działać, przynajmniej nie u ludzi. - Tanner? Podniósł się z łóżka i stanął do niej plecami. Zobaczyła ciężkie znaki na jego skórze, znaki, których wcześniej nie zauważyła. Długie, wykręcone blizny, które wbijały się głęboko w skórę. Blizny, które zawijały się od jego pleców, owijały wokół jego boków i... Odwrócił się, żeby na nią spojrzeć. Jej spojrzenie zatrzymało się na bliznach, które znaczyły jego brzuch. Słońce przebijało się przez okna, więc nie było jak ukryć blizn. Ale cóż, Tanner nie próbował ukryć znaków. To ona ukrywała swoje blizny. - To było... - Jego ręce były zaciśnięte. - Nigdy wcześniej nie byłaś z mężczyzną, prawda? Dlaczego miałaby kłamać? Oh, tak, ona nie mogła kłamać. pierwszy.

- Ty jesteś

Dreszcz przeszedł przez niego, a jego pięści pobielały. - Mogłem to przewidzieć. Twoja reakcja... sposób, w jaki dla mnie doszłaś. - Wypuścił powietrze. - Piękny. Jej uda wciąż drżały. A jej zmienny - odwracał się i odchodził. - Dlaczego? Dlaczego mnie zostawiasz? Jego ręka uniosła się i jego palce zawinęły się wokół framugi drzwi. Widziała, jak krańce jego pazurów przebijają się przez skórę na jego opuszkach. Wbił te pazury w drewno, a Marna przełknęła. - Nie jesteś gotowa na to, co ci zrobię. Czy jego słowa miały być groźbą? Czy obietnicą? - Pierwszy raz nie jest przeznaczony dla zmiennych. - Nie patrzył na nią. Jego pazury wbiły się głębiej we framugę. - Jesteśmy zbyt brutalni. Zbyt dzicy. Jego śmiech był gorzki. - Zwłaszcza dla aniołów. Marna złapała przykrycia i zawinęła je wokół swojego ciała. Nie znała potrzeby skromności, aż do upadku. - Więc czym było... to? - On, całujący ją, dotykający ją, smakujący ją? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 70

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- To byłem ja, cholernie spragniony ciebie. - Jego pazury wyżłobiły głębokie rysy w drewnie. - I zdający sobie sprawę, jak niebezpieczny mogę dla ciebie być. Podniosła się z łóżka. Marna owinęła prześcieradło wokół siebie i skierowała się w jego stronę. - Nie wydaje mi się, żebyś był. - Kiedy rzeczy zmieniły się dla niej? Widziała jego pazury. Jego blizny. To nie ma znaczenia. Był zmiennym i był mężczyzną, który dał jej posmak raju na ziemi. Nie dziką. Nie niebezpieczną. Idealną przyjemność. Pochyliła się do przodu i musnęła ustami bliznę, która skręcała się na jego plecach. Jej usta ledwie dotknęły ciała, kiedy odwrócił się do niej twarzą. - Przestań. - Chcę tego. - Chciała pocałować i dotknąć więcej jego ciała. On miał swoją szansę. Czy teraz nie była jej pora? - Nie rozumiesz. - Odepchnął ją. Cofnął się od niej o krok, jakby potrzebował dodatkowego dystansu. Jego nozdrza zadrgały. - Jeśli cię wezmę, to nie będzie dla ciebie powrotu. Dla mnie. Marna potrząsnęła głową. - A jakie to ma znaczenie? Ludzie uprawiają seks przez cały czas... - Ja nie jestem człowiekiem. Zagapiła się na niego. - Ty również nie. Jego erekcja naciskała na przód dżinsów. Był tak pobudzony i wciąż mówił jej nie? - Pantery - powiedział jej cicho - są terytorialne. Kiedy coś jest nasze, jest nasze. Nic, nikt, nie zabiera tego, co należy do nas. - Zrobił jeszcze jeden krok do tyłu. - Jesteśmy brutalni, śmiertelnie niebezpieczni i jesteśmy najgorszym koszmarem, jaki większość ludzi kiedykolwiek widziała. Marna nie wiedziała co powiedzieć. Było prawdą, że jedyne koszmary jakie miała będąc na ziemi były o panterach. O ich pazurach i żądzy krwi. Ale teraz...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 71

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Na swój pierwszy raz, nie chcesz tego. Chciała jego. - Gdybym dostał więcej ciebie... - Jego oczy płonęły. Jego kły się wydłużyły. Jego twarz - zmieniał się. Przemieniał. - Nigdy nie pozwolę ci odejść. Wtedy odwrócił się od niej. Marna pognała za nim. Zmieniał się na jej oczach. Jego kości trzaskały, jego ciało wykręcało się, i uderzył w podstawę schodów z głuchym dudnieniem. - Tanner! Jego głowa odwróciła się i spojrzał w górę na nią. - Nie... patrz. - Surowe słowa. Ale ona nie mogła odwrócić wzroku. Futro wyrosło z jego skóry, idealne, czarne futro, które znaczyło jego ciało. Jego oczy lśniły, stając się jaśniejsze, jaśniejsze, aż mężczyzna, którym był zniknął, kiedy bestia zajęła jego miejsce. Pantera była ogromna. Umięśniona, śmiercionośna. Nigdy nie widziała potężniejszej maszyny do zabijania. Kiedy otworzył paszczę i zaryczał, jego ostre jak brzytwy zęby zalśniły. Jego pazury, wystarczająco ostre, żeby rozerwać człowieka na strzępy, zabłysły, kiedy wyrzucił przed siebie przednie nogi. Jak wiele z mężczyzny wciąż pozostało w środku bestii? Marna przemknęła powoli po schodach, koniec prześcieradła wił się za nią jak tren sukni ślubnej. Jej ręka przesuwała się po drewnianej poręczy. Ponownie ryknął. Pantera była bardzo, bardzo wściekła. Ale nie atakował jej. Nawet nie próbował się zbliżyć. Zamiast tego, kiedy zbliżyła się do podnóża schodów, okręcił się i rzucił w stronę tylnej części domu. - Tanner, czekaj! - Pognała za nim, ale pantera wyskoczyła przez okno panoramiczne. Roztrzaskane szkło spadało deszczem, a pantera pognała w stronę lasu, który czekał tuż za starym domem. Nie obejrzał się do tyłu. Ona nie zawołała go ponownie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 72

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Był idiotą. Tanner biegł pomiędzy drzewami, aż jego bestia się uspokoiła. Aż dziki głód do Mary zelżał. Aż mógł oddychać bez smakowania jej. Pieprzony. Idiota. Zmienił się z powrotem w człowieka i wbił ręce w ziemię. Miał ją pod sobą. Był gotów wbić się głęboko w jej jedwabistą płeć i się zatrzymał. Cofnięcie się nie było pomysłem pantery. Bestia warczała i walczyła z nim zrozpaczona, by dostać więcej Marny. Nigdy przemiana nie przyszła do niego tak nagle. Pantera nie lubiła, kiedy odmawiano jej tego, co należało do niej. A bestia zdecydowanie myślała o Marnie w ten sposób. Moja. Próbował ją ostrzec. Kiedy zdał sobie sprawę - jej pierwszy, jej jedyny próbował dać jej znać o niebezpieczeństwie, które ją czekało. Tanner nie był dzielącym się typem i gdyby wziął to jedwabiste ciało, nikt inny nie mógłby się do niej zbliżyć. Czy była gotowa na pełną siłę jego pożądania? Mroczną potrzebę, którą odczuwał? Czy anioł mógł w ogóle zacząć rozumieć, czego od niej chciał? Tanner podniósł się i zaczął wracać przez drzewa. Nabył ponad piętnaście akrów tutaj. Mnóstwo przestrzeni dla pantery do biegania bez martwienia się o obserwujące oczy. Wcześniej był delikatny. Czy zdała sobie sprawę z walki, którą prowadził? Pokazał jej tylko najlżejsze z dotyków. Dał jej tylko mignięcie tego, co mogłoby być. Przez cały czas pantera rozdzierała i walczyła w nim. Weź. Weź. Bestia rozpoznała Marnę jako tą, kim była. Oh, nie były to jakieś przesądne, nasze-dusze-są-stworzone-by-być-jednością, pierdoły. Nie wierzył w te bzdury. To było chemiczne. Fizyczne. Pantera wyczuła kobietę, która mogła być genetycznym dopasowaniem dla niego. Kobietę wystarczająco silną, żeby donosić jego potomstwo. Anioł i zmienny? Szalone. Ostatnia taka mieszanina skończyła się wyprodukowaniem jego popieprzonego brata. Ale... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 73

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Pragnął Marny. Cierpiał dla niej. Marzył o niej w nocy. Umierał z pragnienia dla niej. Partnerka. Jeśli ją weźmie, pantera zadeklaruje ją jako partnerkę. Wtedy nie będzie odwrotu, dla żadnego z nich. Dotarł do szopy, którą zbudował pośrodku swojej własności i znalazł zapasowe ubrania, które trzymał, kiedy musiał uciekać. Wciągnął na siebie dżinsy i koszulkę, zakrywając blizny. Ona naprawdę pocałowała bliznę na jego plecach. Nosił rany przez tak długo. Nie myślał już o nich zbyt wiele. Jego ojciec był sadystycznym dupkiem. Ja nie będę taki jak on. Tanner opuścił szopę. Zrobił tylko kilka kroków, kiedy zapach go uderzył. Wtedy zdał sobie sprawę jak fatalny błąd popełnił. Nie, nie. Rzucił się do biegu, kiedy pognał z powrotem do głównego budynku. Nie można było przegapić zapachu w powietrzu - męski, ludzki, znajomy. To była ostatnia rzecz, jakiej potrzebował. Z Marną siedzącą tam samą... Pieprzona katastrofa. Jego nogi płonęły, kiedy gnał szybciej, szybciej... Już widział dom. I widział człowieka, który wspinał się do jego wybitego okna. Co. Do. Kurwy. - Jonathan! - Jego głos rozbrzmiał, posyłając w lot ptaki z pobliskich drzew. Jego partner zamarł, potem spojrzał powoli ponad ramieniem. Jonathana były zwężone, a w ręce trzymał broń.

Oczy

Tanner miał nadzieję, że facet nie pociągnie za spust tak szybko tym razem. Tanner uniósł ręce pokazując, że jest nieuzbrojony. - Wyluzuj, partnerze. Jonathan opuścił broń. - Miałeś włamanie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 74

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie. Wyłamanie. Facet powinien zauważyć, że szkło posypało się w złą stronę. Nieudolna praca śledcza. - Nie. - Tanner zaoferował mu lekko zażenowany uśmiech. - Tylko mały wypadek. - Miał nadzieję, że facet nie zadzwonił po wsparcie. Mów tu o radzeniu sobie z cierniem w dupie. - Twoje drzwi frontowe... one również wyglądają na uszkodzone. - Jonathan opuścił broń, ale jej nie schował. Interesujące. - To dlatego obszedłem dom. Tanner wzruszył ramionami. - Robię trochę napraw. - Położył ręce na biodrach. - Czasami nie idą tak dobrze jakbym chciał. - Nie mógł usłyszeć niczego ze środka domu. Dobrze. Tak długo jak pozostanie cicho, będzie świetnie. Ale jeśli jego aniołek postanowi wyjść... Nie chcę go skrzywdzić. Jaka szkoda, że spędził swoje życie robiąc rzeczy, które nie do końca chciał robić. Jonathan wydał z siebie niski śmiech. - Taa, stary, zgaduję, że nie idą. - W końcu, w końcu, facet schował broń. - Słuchaj, przyszedłem bo musimy pogadać. Jego partner założył ramiona na piersi. - Wiem, że myślisz, że przesadziłem... Przesadził? Koleś musiał spróbować jeszcze raz. - Postrzeliłeś ją. - Ten fakt wciąż go wkurwiał. Tanner utrzymał swoje ręce w dole. Lepiej, żeby nie uderzyć dupka jeszcze raz. Połamanie nowego partnera było do dupy. Zwłaszcza, kiedy facet był człowiekiem, a Tanner musiał ciągle uważać na siebie z kolesiem. - Ona była podejrzaną morderczynią - Jonathan bronił się. - Rzuciła się na mnie z bronią... - Z nogą od stołu. - Gniew przebił się w jego słowach. - Miała nogę od stołu, a nie broń. Mogliśmy ją pokonać bez śmiertelnej siły. - Być może. człowiekiem.

Ramiona Jonathana się wyprostowały.

- Gdyby była

Oh, do kurwy, nie. Facet wiedział? Z wysiłkiem, Tanner utrzymał pusty wyraz twarzy. - Skoro nie była człowiekiem, skoro miałem do czynienia z jej gatunkiem już wcześniej, wiedziałem, że obaj będziemy bezpieczniejsi jeśli strzelę - Jonathan potarł szczękę. - Myślę, że uderzenie i lekkie wstrząśnienie mózgu są warte ocalenia naszych tyłków. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 75

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie ocaliłeś nas. Tanner utrzymał głos na umiarkowanym poziomie, szarpiąc do tyłu gniew. - Uh, partnerze, myślę, że mogłem uderzyć cię w głowę mocniej niż ktokolwiek myślał, kiedy upadłeś. Czy ty, um, rozmawiałeś z naszym psychiatrą o tych nieludziach? Usta Jonathana zacisnęły się. - Jej ciało zniknęło z kostnicy. A lekarz, który ją leczył? On również zniknął. Nie, Cody po prostu skierował się do swojego domu na bagnach. Wykonał swoją robotę i wrócił do swojego życia. - Po prostu ją zapodziali - powiedział Tanner i poszedł w stronę frontu domu. Czas pozbyć się tego faceta z jego posiadłości. - Ciała tak po prostu nie znikają. Położyli na niej złą metkę. Pojawi się jeszcze. - Historia, której używał już wcześniej. I wreszcie, szczątki 'Marny Smith' pojawią się. Prochy, których zamierzali dla niej użyć powinny być gotowe każdego dnia. Tylko że Jonathan nie wydawał się kupować tej historii. - Dlaczego udajesz? Ja wiem o tobie. - Facet podążał za nim. Dobrze. Tanner po prostu szedł dalej. To jasne, że dostanie za partnera jedynego człowieka gliniarza, który myśli, że zna rdzeń Nowego Orleanu. Utrzymując głos bezbarwnym, Tanner powiedział - Wiesz, że jestem gliną, też mi coś. To dość oczywiste dla wszystkich mundurowych i otoczenia. - Wiem, że jesteś zmiennym. Tanner roześmiał się i rzucił spojrzenie przez ramię. - Czym? Facet, jesteś szalony. - Jak myślisz, dlaczego poprosiłem, żeby być twoim partnerem. Ja. Wiem. Teraz byli z przodu domu. Tanner wskazał w stronę ulicy i czekającą czarną ciężarówkę. - Myślę, że musisz wrócić do domu i uciąć sobie dobry, miły, długi sen. Kiedy się obudzisz - rzucił mu uśmiech, który wiedział, że miał w sobie mocną nutę założę się, że wszystkie potwory znikną. Jonathan się nie poruszył. Wzdychając, Tanner spojrzał na niego i odkrył, że facet stał gapiąc się na drugie piętro domu. Na otwarte okno. - Czas na ciebie - wychrypiał Tanner. Był wykończony swoim przydziałem życzliwości na ten miesiąc.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 76

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jonathan wciąż patrzył w górę na okno. W porządku. Tanner udzieli facetowi pomocy. Tanner uderzył ręką w ramię Jonathana. - Tędy. - Pchnął go w stronę ciężarówki. Usta Jonathana zacisnęły się, ale nie walczył, już nie. Wspiął się do ciężarówki. Uruchomił silnik, potem zapytał - Nie chcesz, żebym ci powiedział... skąd o tobie wiem? - Skoro gadasz pierdoły, naprawdę nie.... - Widziałem jak się zmieniasz. Dwa lata temu, przy sprawie Highlandów. Tanner pamiętał tą sprawę. Jakby kiedykolwiek mógł o niej zapomnieć. Facet wściekł się na żonę. Uwięził ją i dzieci w domu. Podłożył ogień pod cały dom. Płomienie były tak wysokie, że gliniarze na miejscu nie byli w stanie dostać się do środka. Ciężarówki straży pożarnej były zbyt daleko i wszyscy się bali, że Thomas Highland zabije swoją rodzinę zanim nadjedzie pomoc. Więc Tanner nie mógł czekać na pomoc. Poszedł za dom. Zmienił się i wskoczył prosto w te płomienie. Myślał, że nikt go nie widział. Był tak ostrożny. Niewystarczająco ostrożny. - Zrobiłeś dość dobrą robotę porządkując scenę. Żona i dzieciaki były w histerii, a z całym tym dymem, nie do końca nawet wiedzieli co widzieli - powiedział Jonathan, kiedy jego palce stukały o kierownicę. - I rozciąłeś gardło dupka na oścież. Pazury były dobre do tego zadania. - Wtedy włożyłeś nóż gościa w jego rękę, żeby upewnić się, żeby wyglądało to tak, jakby sam się wykończył. Tanner potrząsnął głową. - Masz naprawdę niesamowitą wyobraźnię... - Widziałem cię. Widziałem to wszystko. - Palce Jonathana przestały stukać. - I dotrzymałem twojego sekretu przez cały ten czas. Więc przestań gadać bzdury, stary i zacznij mi mówić prawdę. - Silnik zwiększył obroty. - Obaj znamy piekło, które kryje się w tym mieście. Mogę ci pomóc, ale ty musisz zacząć mi ufać. Wtedy Jonathan odjechał. Pognał z błyskiem tylnych świateł i rykiem silnika. Tanner czekał, żeby upewnić się, że facet odjechał na dobre; potem skierował się z powrotem do domu. Będzie musiał poradzić sobie ze swoim partnerem później, ale teraz, miał coś pilniejszego, co na niego czekało. Kogoś. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 77

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Już w środku, wspiął się po schodach. grobowiec. Jej zapach wisiał lekko w powietrzu.

- Marna! -

Dom był cichy jak

Zbyt lekko. Robiąc wdech, Tanner przeklął i przeskoczył resztę schodów. Krzyknął Marna! - jeszcze raz, ale już znał prawdę. Nie powinien tak bardzo martwić się o to, że Jonathan wejdzie do jego domu i znajdzie Marnę. W ogóle nie powinien się o to martwić. Jego aniołek zniknął.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 78

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 6.

Potwory i mężczyźni lubili chodzić ulicami Nowego Orleanu w nocy. Wszyscy szukali swej ofiary - seksu, krwi, chętnych ofiar - i wszyscy znajdą je pod osłoną ciemności. Marna zgarbiła ramiona, kiedy patrzyła na wejście do Piekła. Dodatkowi bramkarze stali dzisiaj na straży. Prawdopodobnie w odpowiedzi na małą wizytę jej i Tannera ostatniej nocy. Zgadywała, że kierownictwo nie chciało więcej martwych demonów porzuconych w alei. Powoli, Marna podeszła w stronę tej alei. Zignorowała zjełczałe zapachy i sterty śmieci. Ciało zostało zabrane i tylko ciemne plamy pozostały, by znaczyć śmierć kobiety. - Całkiem sama dziś w nocy? Głos wampira podryfował do niej. Marna nie zesztywniała, ale zacisnęła uścisk na broni, którą wzięła ze sobą. Nie. Nie jestem sama. - Zaplanowała to. Tanner nigdy by się nie zgodził na wymianę krwi od niej. Spojrzała ponad ramieniem, kiedy ostrożnie trzymała ręce ukryte. - Ty tu jesteś. Riley opierał się o ścianę alei, jego ramiona były skrzyżowane na jego piersi. - Oto jestem. - Zrobił wdech i zmarszczył brwi. - Chcesz mi powiedzieć, że po tym jak cię miał, facet po prostu pozwolił ci odejść? Po tym jak cię miał. Cóż, Tanner nie do końca pozwolił jej odejść. Był zbyt zajęty uciekaniem od niej, żeby zwracać szczególną uwagę na cokolwiek. Ludzie powiedzieliby, że był dupkiem. Marna by się z nimi zgodziła. - Tu nie chodzi o niego. - Nigdy nie chodziło. Tanner nie był wrabiany w morderstwo. Ona była. Czas, żeby zaczęła radzić sobie ze swoimi problemami. Żadnego więcej polegania na wielkim, złym zmiennym. - Powiedz mi co wiesz - powiedziała mu Marna - potem zobaczymy co zrobimy z tym, czego chcesz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 79

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Roześmiał się. - Czy ja wyglądam, jakbym został przemieniony wczoraj? Skoro wampiry się nie starzały, nie miała pojęcia jak stary facet był - albo kiedy został przemieniony. - Minęło dwieście lat. - podszedł do przodu. - Wystarczająco długo, żebym wiedział lepiej, niż słuchać aniołka, który wykręca prawdę tak jak chce. Marna odwróciła się do niego, ale zatrzymała ręce za plecami. Poza ta prawdopodobnie sprawiała, że wyglądała na zdenerwowaną. To dobrze. Nigdy nie będzie spodziewał się jej ataku, jeśli będzie myślał, że jest słaba. Podniósł rękę do góry. - Chodź ze mną. Uniosła brew. - Dokąd? - Nie spodziewasz się, że będę pożywiał się teraz w śmietniku, prawda? Jego spojrzenie powędrowało do jej gardła. - Teraz kiedy zamierzam smakować wybornego wina. - Potrząsnął głową. - Te dwa po prostu nie pasują do siebie. Jej prawa ręka przesunęła się w dół tak, żeby jej broń skryła się za dżinsami, które miała na sobie. Wślizgnęła się wcześniej do swojego apartamentu. Zabrała ubrania. Zaplanowała swój atak. Jej lewa ręka wzięła jego. - Prowadź. Powiesz mi co wiesz, a ja dam ci to, na co zasługujesz. - Kołek w serce. Ponieważ broń, którą skrywała tak ostrożnie, była kołkiem zaprojektowanym, by wykończyć tego wampira. Więcej śmiechu. Jego ręka zamknęła się na jej. Cieplejsza niż się spodziewała. Wampiry są zazwyczaj chłodne w dotyku. Te kilka, które zabrała przez lata takie były. - Skąd ten pośpiech, kochana? Mamy całą noc. - Nie, do kurwy nie macie. - Tanner pojawił się u wejścia do alei. Jego ręce zwisały luźno po bokach, jego nogi były rozstawione. - Puść ją. Serce waliło jej o żebra. Wiedziała, że pójdzie za nią. Po prostu taki był. Ten gliniarz w nim, próbujący ocalić dzień. Tylko, że ona nie potrzebowała ratowania. Od teraz, Marna była zdeterminowana, żeby sama siebie ratować. - Zostaw nas w spokoju, Tanner. Nie wiedziała kto był bardziej zaskoczony - zmienny czy wampir. - Proszę, proszę... - wymamrotał Riley. - Zgaduję, że tak będzie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 80

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie, nie będzie. - Tanner podszedł do nich, ale jego oczy były tylko skupione na niej. - Masz życzenie śmierci, czy o to chodzi? Śmierć nie mogła przyjść do niej tak łatwo, ale kiedy przyjdzie, wiedziała, że rozpozna swoją przyjaciółkę. - Po prostu dobijam targu. - Jej głos brzmiał beztrosko. W większości. Może nie zauważył lekkiego drżenia przy końcu jej słów. - Teraz musisz zejść nam z drogi. Wampir błysnął kłami. - Tak, zmienny, zejdź nam z drogi. Dama podjęła decyzję. I to nie jesteś ty. Słowa zawisły w powietrzu. Tanner spojrzał w dół. Dłoń Marny robiła się śliska od potu i gładkość ta sprawiła, że ciężko było jej trzymać broń. Gdyby Tanner po prostu się przesunął... Tanner pochylił głowę i ponownie napotkał jej spojrzenie. będziesz morderczynią?

- Więc teraz

Wiedział, co planowała. A ona tak ciężko próbowała ukryć swój kołek. Zawsze byłam. Nigdy nie prosiła się o to - śmierć była wszystkim co znała. - Mała... - Westchnął i pochylił się do niej. - Dlaczego nie pozwolisz mi wykonać brudnej roboty za ciebie? - Wtedy złapał Rileya i oderwał od niej wampira. - Mi nie przeszkadza zakrwawienie sobie rąk. A jego pazury wyszły na zewnątrz. Tak samo jak jej kołek. Skoczyła do przodu w tej samej chwili. Pazury Tannera były na gardle wampira, ale jej kołek był w sercu Riley'a Kane'a. - Kurwa - prychnął Riley. - Czy nikt już nie może zostać biorcą anielskiej krwi? - Powiedz nam kto zabił tych zmiennych - żądał Tanner. - I będziesz mógł wyjść stąd ze swoim ciałem w większości bez szkód. W większości? Ale wtedy Tanner zesztywniał i przeklął.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 81

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kiedy uśmiech Riley'a błysnął, Marna wiedziała, że mieli kłopoty. Spojrzenie wampira spoczęło na niej. - Nigdy się nie spodziewałem, że przyjdziesz sama. Nie, kiedy masz zaborczego zmiennego, który strzeże cię tak bardzo. Nozdrza Tannera zadrżały. - Pięć... sześć. Marna usłyszała miękkie kroki za sobą i wiedziała, że liczył ilość wampirów, które zmierzały w ich stronę. - Sześć - zgodził się Riley z powolnym skinieniem głową. - Widzisz, ja również nie przyszedłem sam. - Jakby wsparcie miało zrobić dla ciebie różnicę - wymamrotał Tanner; wtedy uderzył głową Riley'a o ceglaną ścianę i okręcił się, żeby złapać rękę Marny. Stań za mną! Wampiry gnały teraz w ich stronę. Warcząc. Trzaskając. Tanner się zmieniał, ale podczas zmiany... Był bezbronny. Jego rodzaj zawsze był najbardziej podatny na zranienia podczas przemiany. A wampiry wiedziały o tym. Zaatakowali. Ich pazury przeorały jego skórę. Jego krew poznaczyła ściany alejki i spadła na ziemię. - Nie! - Marna krzyknęła i rzuciła się na Tannera. Ale Riley złapał ją i szarpnął do tyłu. Jego ramiona zamknęły się wokół niej, kiedy krzyknął do mężczyzn. Upewnijcie się, że za nami nie pójdzie!

-

Kołek wciąż był w jej ręce. Mocno zaciśnięty. Czy Riley zapomniał o jej broni? Jeśli tak, głupi błąd. Wampiry roiły się teraz wokół Tannera. Ledwie go widziała. - Puśćcie go! Riley pochylił głowę w stronę jej gardła. Wciągnął głęboko powietrze. Może pójdę przodem i wezmę tego gryza. Marna okręciła się i wbiła swój kołek w jego pierś. Nie w jego serce poruszył się, żeby zablokować uderzenie, ale wciąż wbiła w niego kołek najmocniej jak umiała. Jego oczy rozszerzyły się, i zaczął wyszarpywać kołek.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 82

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna odskoczyła od niego. Tanner. Musiała ocalić Tannera. Było tak wiele krwi na ziemi. Zbyt wiele. I mogła teraz usłyszeć panterę, warczącą z bólu. - Odejdźcie od niego! - Marna ponownie krzyknęła, kiedy uniosła ręce. Wynoście. Się. - Strumień ognia wystrzelił z jej palców i poleciał w stronę grupy wampirów. Dwóch natychmiast zajęło się ogniem. Krzyczeli i padli na ziemię, turlając się rozpaczliwie, kiedy próbowali ugasić płomienie. Dym unosił się w powietrzu wokół nich. Pantera machnęła swoimi pazurami i rozcięła gardło kolejnego wampira. Więcej krwi. Zapach śmierci wisiał ciężko w tej alejce. Marna gapiła się na swoje palce. Potężne anioły mogły kontrolować ogień, tylko ona nie była w stanie wzniecić płomieni. Nie, odkąd upadła, w każdym bądź razie. Ale teraz... Wampir pognał w jej stronę. Rudzielec z nienawiścią wykrzywiającą jego twarz. - Wysuszę cię do... - Nie, nie wysuszysz. - Uniosła ponownie swoje ręce. - Ale spłoniesz. Płomienie uderzyły w niego. Skierowane. Intensywne. Zapach palącego się ciała sprawił, że jej żołądek się zacisnął. Pozostałe wampiry walczyły z Tannerem. Pantera zostawiła je słabe i krwawiące, i próbowali rozpaczliwie powstrzymać go. Wyglądało na to, że nakręcał się na zabijanie. Złapała kwiecisty zapach w powietrzu. Marna wiedziała, co mówił ten zapach. Anioł śmierci był blisko. Ten, który przyszedł zabrać dusze. Więc kto będzie umierał w tej alei? Nie ja. Wampiry były tymi, którzy gryźli piach. Pognała do Tannera. Zwęglony wampir próbował zamachnąć się na nią pazurami. Nie poruszyła się wystarczająco szybko i wbił się w jej skórę, rozdzierając

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 83

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

zakrwawioną ścieżkę w dół jej boku. Nawet kiedy Marna krzyknęła, czarna pantera zaatakowała. Wbiła swoje ostre jak brzytwy zęby w gardło wampira. Odwróciła wzrok, nie chcąc widzieć reszty. Ale wiedziała, że ten szczególny wampir już ponownie nie powstanie. Pantera uderzyła w jej bok. Marna zadrżała. Jego głowa sięgała blisko jej ramion. Pełna bestia, tak całkowicie pierwotna, ale kiedy spojrzała w jego oczy, zobaczyła spojrzenie mężczyzny patrzące z powrotem na nią. I zobaczyła martwego wampira u swych stóp. Nie, nie martwego, jeszcze nie. Cienie wokół wampira zgęstniały. Uniosła rękę, trzymając się za krwawiący bok i przyglądała się, kiedy wielkie, czarne skrzydła anioła śmierci wyłoniły się z ciemności. Anioły naznaczone przez rozpacz zawsze miały czarne skrzydła. Anioły śmierci. Anioły kary, najpotężniejsze z aniołów, to oni byli tymi, których obawiali się ludzie. Tymi, którzy nawet paranormalnych przyprawiali o dreszcze. Wampir gapił się w górę na anioła. Skoro moment jego ostatecznej śmierci był na wyciągnięcie ręki, był w stanie teraz zobaczyć szerokie, ciemne skrzydła. I zobaczył mocne, rzeźbione rysy anioła, którego znała jako... Bastion? Oddech zamarł jej w płucach. To był on. Wysoki, silny, jeden z kilku aniołów obdarzonych złotymi oczami - oczami tego samego koloru co wypolerowane złoto, które ozdabiało dom w niebie, którego już więcej nie zobaczy. Nie widziała Bastiona od tygodni. Po tym jak straciła skrzydła, z początku próbował jej pomóc. Potem zniknął, kiedy zdał sobie sprawę, że nie było jak jej pomóc. Pochylił swoją ciemną głowę i spojrzał na wampira. Bastion nie powiedział do niej niczego. Nawet nie spojrzał w jej stronę. To bolało. Wiedział, że tam była. Z powodu tego, kim była, wiedział również, że będzie w stanie go widzieć. I nie spojrzał na nią. W niebie, był jej najbliższym towarzyszem. Teraz nie mógł znieść jej widoku? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 84

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Jak do cholery to zrobiłaś? - zażądał Tanner, kiedy dotarł do niej. Jego ręce złapały jej ramiona i odwrócił ją, żeby na niego spojrzała. Ponownie przyjął ludzką postać, a jej spojrzenie przesunęło się w dół po umięśnionej przestrzeni jego piersi aż do... Szarpnęła oczy z powrotem do góry. Ubrania. Facet naprawdę potrzebował ubrań. I właśnie z tą myślą, pojawiły się. Czarny T-shirt. Dżinsy. Nawet buty. Całkowite ubranie go pokryło. Oczy Tannera rozszerzyły się. - Niezła sztuczka. Anioły zawsze były w stanie wyczarować ubrania. Skoro miały skrzydła wyrastające z ich pleców, musiały być w stanie używać swoich mocy, by tworzyć odzież, która dopasowałaby się wokół nich. Tylko, że ona nie była w stanie używać tego szczególnego talentu odkąd upadła. Aż do teraz. Najpierw ogień, teraz czarowanie. Wyglądało na to, że jej moce powracały. Wreszcie. Żadnych więcej słabości. Marna spojrzała ponad ramieniem. Bastion wciąż tam był. Z oboma, Azraelem i Sammaelem chodzącymi po ziemi, on będzie teraz władcą aniołów śmierci, ale kiedyś był jej jedynym przyjacielem. - Bastion. Jego głowa uniosła się. Nie było żadnej emocji w jego oczach ani na twarzy, która wydawała się być wyciosana z kamienia. Spojrzał na nią, jakby jej nie poznawał. Dlaczego? Czy on nie rozumiał? - Tęsknię za tobą - powiedziała. Czy on się wzdrygnął? - Do kogo ty, do cholery, mówisz? - Tanner przyciągnął ją bliżej do siebie. Bastion pochylił się i położył rękę na piersi wampira. Tak po prostu, kolejna dusza została przejęta. Powietrze wydawało się ochłodzić i gęsia skórka pojawiła się na ciele Marny. Tanner przeklął, a potem zgarnął ją w swoje ramiona. - Pieprzyć to.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 85

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Trzymając ją mocno, pognał teraz w stronę wejścia do alejki. Jej ramiona owinęły się wokół niego, ale powiedziała - Tanner, nie, mogę... Bastion był przed nimi. Patrząc na nią oczami, które wydawały się płonąć. - Stój - powiedziała Tannerowi. Zamarł. On nie zobaczy anioła. Nie mógł. Upadłe anioły mogły zawsze widzieć swoich uskrzydlonych braci, ale większość innych nie mogła. Nie, chyba że mieli krew istot niebiańskich w sobie. Skoro demony były potomkami Upadłych, niektóre z nich były w stanie widzieć anioły, które przechadzały się wśród ludzi - tak długo jak krew była wystarczająco silna. Ale wampiry? Zmienni? Nie, nie zobaczą aniołów nawet jeśli te czasami przechodziły tuż obok nich. - Ja... przykro mi - powiedział jej Bastion podwyższonym głosem. Jej ramiona były zawinięte wokół szyi Tannera. Mogła poczuć napięcie biegnące przez niego. Tanner patrzył w alejkę, spojrzał na nią i z powrotem przeniósł wzrok na wejście do alei. - W porządku, kto tam, do cholery, jest? Oblizała usta. - Anioł. - Wiem to. Z którym uskrzydlonym dupkiem mam do czynienia? Mięsień szarpnął się w szczęce Bastiona. Jego spojrzenie opadło, potem stwardniało, kiedy zobaczył ręce Tannera trzymające ją tak mocno. - Bądź z nim ostrożna - ostrzegł ją Bastion. - On nie jest kimś, komu możesz ufać. Jej spojrzenie powróciło do Tannera. Właśnie wtedy, był jedynym, któremu mogła ufać. - Kto to jest? - Tanner wyzgrzytał. - Bastion. - Westchnęła to imię. - On jest... Tanner rzucił się prosto na anioła. W mgnieniu oka, Bastion zniknął. - Nie! - Marna zeskoczyła mu z ramion i prawie upadła płasko na twarz. Udało jej się potknąć i ledwie utrzymać w pionie. - Muszę go zapytać... - Mała, ta aleja jest basenem krwi. Ten zapach ściągnie każdego drapieżnika w promieniu dziesięciu mil. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 86

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Drapieżniki już się pokazali. Spojrzała ponad ramieniem i zobaczyła ich oczy w ciemności. Błyski kłów. Ręka Tannera zawinęła się wokół jej nadgarstka. - Chodź. Bastion zniknął. Tylko potwory pozostały. I zbliżali się. Tanner pchnął ją za siebie. - Trzymajcie się, do cholery, z daleka - rozkazał tym, którzy czekali w ciemności. Uniósł pazury. - Albo potnę was na kawałki. Cisza. Ale może ta cisza nie była wystarczająca. Ramiona Marny rozprostowały się. Czas wysłać wiadomość. Spojrzała w dół na swoje ręce. - Zajmę się tym - wyszeptała do Tannera. Zmarszczył na nią brwi ponad ramieniem. Jej broda uniosła się. Mogła to zrobić. Cofnął się. Marna posłała kulę ognia przez aleję. Ogień uderzył martwe ciało wampira. Spalając go i posyłając resztę w ucieczkę z powrotem - z powrotem do jakiejkolwiek dziury, z której wyleźli. Pęd mocy był niesamowity. Używanie ognia... kiedy była aniołem, nigdy nie czuła się w ten sposób. Jakby energia przepływała w niej, przepływając spiętrzoną falą Nie tak dobra, jak rozkosz, którą dał jej Tanner, ale wciąż dobra. Marna uśmiechnęła się. powiedziała do płomieni.

- Teraz wiecie, żeby trzymać się z daleka -

Ostrzeżenie nie było tylko dla potworów. Było dla anioła, który czaił się w pobliżu. Nie była tą samą kobietą co wcześniej. Z każdym dniem się zmieniała. Stawała się kimś więcej. Nadszedł czas, żeby reszta świata zrozumiała ten fakt. I, żeby zeszli mi z drogi.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 87

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Obserwował akcję ze swojego miejsca na szczycie dachu. Mała, zagubiona Upadła cieszyła się swoim ogniem. Widział dreszczyk na jej twarzy. Anioły nie cieszyły się pogonią mocy. Anioły nie cieszyły się niczym. Ona już nie była aniołem. Lubiła trzaskanie ognia. Lubiła ciepło liżących płomieni. Użyła ognia na wampiry. W końcu, ta moc wydostała się z niej. Patrzył, kiedy zmienny zabierał ją z tej alei. Zapakował ją do SUV'a i wystrzelił w dół ulicy. On będzie problemem. Pantera za bardzo strzegł Marny. Za dużo jej dotykał. Myślisz, że będzie twoja? To nie był los, jaki czekał na Marnę. Zasługiwała na swoją zemstę. Zasługiwała na wszelką moc, która mogła do niej przyjść. A pantera? On również dostanie to, na co zasłużył. Śmierć. Ponieważ Tanner Chance był kluczem, którego potrzebował. Żeby odblokować wszelką moc i magię w Marnie, będzie musiała się złamać. Chance może zostać użyty, by ją złamać. Kiedy się złamie, będzie to brutalne i będzie piękne. Dokładnie tak jak ona. Zeskoczył z dachu. Wciąż było mnóstwo czasu w nocy, i było kilka wampirów, które musiały zostać zabite. Czy oni naprawdę myśleli, że po prostu sobie odejdą po zaatakowaniu jej? Nie. Mało prawdopodobne. Sprawi, że za to zapłacą. I będzie się cieszył dźwiękiem ich krzyków. Ale najpierw podąży za swoim małym aniołkiem. Tak na wypadek, gdyby zmienny planował ukryć ją gdzieś indziej. Lubił wiedzieć, gdzie była - przez cały czas. W ten sposób, nigdy mu nie ucieknie. Nigdy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 88

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner gnał przez ulice. Szybko w lewo. Ostro w prawo. Krew wydawała się płonąć w jego żyłach, a zaciskał kierownicę tak mocno, że czuł jak zaczyna się wyginać pod jego palcami. Kontrola. Tracił ją coraz bardziej każdej sekundy. Skręcił SUV'a w lewo. Byli już poza Ćwiartką i kierowali się w dół samotnej, obsadzonej dębami ulicy, która na razie będzie musiała wystarczyć. Uderzył w hamulce i odwrócił się do niej. - Co to do cholery było? Światło księżyca przesączało się przez okna. Na jej twarz. Sprawiało, że wyglądała jakby lśniła. Piękna. - J-ja nie wiem, ogień wrócił do mnie i... - Jej głos aż buczał od podekscytowania. Ocaliła jego tyłek w tej alejce. Nie stała z boku. Ale również skróciła jego życie o dobre dziesięć lat kiedy posłała ten ogień, omijając jego ciało o, oh, jakieś dwa cale, kiedy celowała w aleję we wszystkich palantów, którzy czekali w ciemności. - Małe ostrzeżenie następnym razem byłoby dobre - udało mu się warknąć. Wystarczające ostrzeżenie, żeby mógł zeskoczyć z drogi i nie zostać poparzonym. Jej głowa odchyliła się do tyłu. Więcej światła padło na nią. Cholera. Przepraszam - powiedziała - ale nie martw się. Nie będzie następnego razu. - Wtedy pchnęła drzwi od strony pasażera i wyskoczyła z auta. Co do diabła? Pchnął na oścież swoje własne drzwi i podążył za nią. Tanner złapał ją prawie natychmiast, i pchnął ją plecami do boku SUV'a. - Weszłaś prosto w pułapkę wampirów. - Taa, był o to wkurzony, i nadal będzie, przez następny rok czy coś koło tego. Ten łajdak mógł ją wysuszyć i porzucić jej połamane ciało. - Mogłam sobie z nim poradzić! Z tym ogniem? Z kołkiem? Czy ona nie rozumiała? - Mała, kiedy jest ich wystarczająco... - Sześciu na jedną. To wciąż sprawiało, że jego żołądek się zaciskał. - To oni mogą cię wyeliminować. - Zwłaszcza, jeśli zatopią swoje kły w niej i będą ssać aż będzie zbyt słaba, żeby walczyć. Ale wtedy Marna wciągnęła nierówny oddech i powiedziała - Nie chcę, żebyś został ranny z mojego powodu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 89

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie byłby bardziej zszokowany nawet, gdyby się wtedy rozebrała. Tanner zmusił swoje zęby do rozwarcia się i powiedział - A ja nie chcę, żebyś umarła, kiedy mogę zapewnić ci bezpieczeństwo. Ich oczy podtrzymały się nawzajem. Noc wydawała się taka spokojna. A ona... kurwa, była nawet piękniejsza w świetle księżyca. Jak do cholery udało mu się wcześniej od niej odejść? Czy on naprawdę zostawił ją samą w łóżku? Czasami mógł być takim cholernym idiotą. Wiedziałem, że odgrywanie dżentelmena nie było dla mnie. Ale i tak próbował. Dla niej. - Czasami - Marna przerwała i jej język przesunął się nerwowo po jej dolnej wardze - musimy sami toczyć swoje bitwy. Nie robiła tego sama. Aniołek musiał przemyśleć to ponownie. - Zapominasz, tu nie chodzi tylko o ciebie. - I jeśli ten jej język przesunie się po jej wardze jeszcze raz, on się na nią rzuci. Prosty fakt. Zmarszczka pojawiła się pomiędzy jej brwiami. - Ale ja myślałam... Morderstwa zostały do niej przyczepione, ale ta sytuacja rozciągała się o wiele szerzej niż to. - Jeśli w mieście jest jakiś zły Upadły, muszę o tym wiedzieć. Ponieważ musiał być gotowy na poradzenie sobie z dupkiem. Upadły nie był łatwy do zabicia, na szczęście miał odpowiednie narzędzia - kły i pazury - żeby wykonać tą robotę. Marna potrząsnęła głową. - Upadły nie zabił demona w tej alei. Może. Może nie. Atak nożem z pewnością nie pasował do zwykłego profilu Upadłego, ale może ich zabójca po prostu próbował sprowadzić ich z tropu. To by nie zadziałało. Jeśli była istota, która potrafiła śledzić zapachy lepiej niż ktokolwiek inny, to był to zmienny. Złapał jej rękę, podniósł ją do góry. Jej dłoń była miękka, mała, a jej oczy wydawały się odbijać światło księżyca. - Ukrywałaś to przede mną? - zapytał, kiedy jego palce potarły delikatnie jej dłoń. Przełknęła i wydawała się zadrżeć. Noc nie była chłodna. - N-nie. To po prostu się stało. K-kiedy zobaczyłam, jak na ciebie idą... - Wypuściła powietrze. Nie zamierzałam pozwolić im cię skrzywdzić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 90

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Mógł zabić sześć wampirów, każdego dnia tygodnia. Pewnie, wbili w niego swoje pazury, ale był dobrze w fazie skopywania tyłków, kiedy jej płomienie wybuchły. Wciąż, uratowała go. Poza jego bratem Cody'ym, nigdy nie miał nikogo, próbującego go ratować. Z powrotem, gdy był dzieckiem, musiał wcześnie nauczyć się jak zająć się sobą.. W tamtych dniach, każdy próbował wybić coś z niego. Więc zaczął oddawać ciosy. Podniósł jej rękę do swoich ust. Pocałował jej dłoń. - Dziękuję. - Ponieważ nie mógł się temu oprzeć, posmakował jej skóry powoli muskając ją swoim językiem. Marna wciągnęła ostro powietrze. - Ty... powiedziałeś... Weź. Pantera biła w nim pazurami. Tanner warknął - Powiedziałem, że cię nie przelecę. - Nie, nie powiedział tego. Powiedział, że gdyby to zrobił, nie byłoby dla niej ucieczki. Już potrzebował jej za bardzo. Mógł poczuć jej zapach, słodki, ale bogaty... od pobudzenia. Pragnęła go tak samo jak on pragnął jej. To nie ułatwiało spraw. Sprawiało, że jeszcze bardziej chciał ją przelecieć. Tanner złapał pozostałości swojej kontroli i cofnął się. Odwrócił się. Musimy się stąd wynosić. - Zanim jakiś idiota podjedzie, oferując pomoc, bo pomyśli, że samochód nam się zepsuł czy... Marna złapała jego ramię i okręciła go z zaskakującą siłą. - Marna, słuchaj... Podniosła się na palce i szarpnęła jego głowę w swoją stronę. Jej usta napotkały jego i dama z pewnością nie całowała jak anioł. Bardziej jak kobieta zbyt przyzwyczajona do grzechu. Zmysłowy nacisk jej ust i jedwabiste muskanie jej języka sprawiło, że całe jego ciało płonęło z pożądania. A jej smak...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 91

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Przyciągnął ją bliżej. Dwa kroki i miał ją przyszpiloną do samochodu. Została ostrzeżona. Znała ryzyko. Pocałował ją mocniej. Głębiej. Poczuł jej słodki smak. I zdał sobie sprawę, że był spragniony, by dostać więcej. Jej piersi - z napiętymi sutkami - naciskały na jego klatę. Znowu chciał je poczuć w swoich ustach. Więcej, chciał swoich ust na tym cieple pomiędzy jej nogami. Nic nigdy nie smakowało dla niego tak dobrze. Marna. Zaczął całować ją wzdłuż szyi. Jej głowa odchyliła się do tyłu, a on podrażnił jej ciało swoimi zębami w lekkim przygryzieniu. Moja. - Jesteś... - jej głos był zachrypnięty, ciężki od pożądania, które sprawiło, że jego penis stał się jeszcze większy. - Jesteś lepszy... niż ogień. Nie był pewien, co to znaczyło, ale Tanner nie zamierzał się kłócić. Jego ręce przesunęły się do zapięcia jej dżinsów. Zamek rozsunął się z sykiem. Wtedy wsunął swoją rękę do środka, wpychając ją pod jej majtki. - Tanner! Warkot nadjeżdżającej maszyny skrzypiał mu w uszach. Kurwa. Kurwa. Kurwa! Gapił się w dół na Marnę. Gładkie krągłości jej brzucha. Jedwabistą krawędź jej majtek. Warczenie maszyny stało się głośniejsze. Jego ręce drżały, kiedy zapinał jej dżinsy. Kiedy pospiesznie naciągnął jej ubrania na miejsce, nie odzywali się. Właśnie wtedy, nie był pewien co powiedzieć. Pantera w nim warczała zbyt głośno. Policzki Marny były zarumienione, ale jej głowa szarpnęła się w stronę nadjeżdżającego samochodu, żeby wiedziała, co się działo. Złe miejsce. Otworzył drzwi po stronie pasażera. Wepchnął ją do środka. Właśnie zatrzasnął drzwi, kiedy samochód zwolnił obok nich. Nie jakiś przyjacielski dupek, próbujący im pomóc. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 92

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Samochód patrolowy. To tak bardzo nie była jego noc. Czy wampiry nie były wystarczająco złe? Samochód patrolowy, oczywiście, zatrzymał się całkowicie i jego niebieskie światła rozbłysły. Gliniarz wyskoczył z niego, świecąc latarką. - Jakiś problem tu macie? - Żadnego problemu. - Tanner wypuścił powietrze, przeczyścił gardło i spróbował nie brzmieć jak warczące zwierzę. - Jestem gliną. - Jesteś, pewnie. - Nie pytanie, tylko stwierdzenie wątpliwości. Gliniarz próbował poświecić latarką w stronę siedzenia pasażera. Tanner przesunął swoje ciało i zablokował światło, zanim mogło paść na Marnę. - Moja odznaka jest w samochodzie, ale możesz iść i wywołać mój numer identyfikacyjny przez swoje radio. 5-2-7. Detektyw Tanner Chance. Gliniarz, nowicjusz ze świeżą twarzą, jakiej Tanner jeszcze nie widział, natychmiast wyciągnął swoje radio i wywołał numer odznaki. Tanner zaczął kierować się w stronę drzwi kierowcy. - Poczekaj chwilę! - Latarka uderzyła go prosto w twarz, kiedy obejrzał się. Idziesz spokojnie i powoli, łapiesz? Dusząc westchnienie, Tanner próbował rozegrać to na spokojnie. Ostatnia rzecz, jakiej pragnął, to żeby ten dzieciak dobrze przyjrzał się Marnie. Jeśli słyszał rozmowy na komisariacie... Ale Marna przysiadła w cieniach, kiedy Tanner otworzył drzwi. Złapał swoją odznakę ze skrytki i przytrzymał ją dla dzieciaka. - Czy teraz w porządku? Facet machnął na odznakę. Przyciągnął swoją latarkę naprawdę blisko do niej, kiedy zerkał na odznakę. Kurna. Ten mundurowy był taki zielony. Gdyby chciał, Tanner mógłby skoczyć na dzieciaka z pięć razy do tej pory. Godzina amatora. - Musisz być bardziej ostrożny - warknął do dzieciaka, nie będąc w stanie się powstrzymać. - Nigdy nie podchodź na odległość zamachu podejrzanego, nie ważne jakie gówno ci wciska. Facet przełknął i odskoczył do tyłu. - P-przepraszam. - Latarka zachwiała się. - Trzymaj broń w pogotowiu, i nigdy nie dawaj żadnemu palantowi przewagi. - Dzieciak potrzebował wsparcia. Nie powinien jeździć samemu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 93

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Palce chłopaka drżały, kiedy oddawał Tanerowi jego odznakę. - Dlaczego... Słowo było tak niewyraźne, że chłopak musiał przeczyścić gardło i spróbować ponownie. - Dlaczego się pan tutaj zatrzymał, Detektywie Chance? Ponieważ musiałem jej posmakować. - Pożądanie. - Tanner odwrócił się i wspiął do samochodu. - Dopadnie cię wszędzie, mały. Kiedy odjechał, facet z patrolu wciąż stał pośrodku drogi, gapiąc się za nim.

Oficer Paul Hodges wypuścił powoli powietrze, kiedy patrzył, jak tylne światła SUV'a znikają. Spieprzył to. I to przed detektywem. Jak niby miał to wymazać? Kiedy słowo się rozejdzie na komisariacie... Nie powinienem był opuszczać straży. Błąd debiutanta. Był w patrolu od pięciu miesięcy. Wiedział lepiej. Ale... kiedy facet powiedział, że był gliną... - Ludzie do cholery kłamią. - Skierował się z powrotem do swojego samochodu. Złapał radio i powiedział do mikrofonu - Potwierdzenie ID. Sprawdzenie, czy był to Detektyw Tanner... Światła przednie rozświetliły ciemną ulicę. Lśniące światła, które przyszpiliły go swoim spojrzeniem. - Co do diabła? Samochód jechał w jego stronę. Zbyt szybko. Paul zamachał ramionami. Jego cruiser był właśnie tam. Facet musiał go widzieć. Widzieć jego. Ziemia wydawała się drżeć pod nim. Nie zwalniał. Rzucił się na pobocze. Ale te lśniące światła - ta wielka maszyna - podążyła za nim. Przedni zderzak uderzył w niego i Paul wyleciał w powietrze. Kiedy uderzył w ziemię, usłyszał trzask i chrzęst własnych kości. A maszyna zatrzymała się. Zawróciła. Paul próbował dociągnąć się przez ulicę. Próbował zawołać, bo ktoś wciąż mógł być po drugiej stronie radia. - Oficer leży! Oficer... Maszyna - SUV - ponownie go uderzył. Opony przejechały mu prosto po nogach i Paul krzyknął. Wszystko stało się czarne i jedyną rzeczą, o której wiedział, była agonia. Tak wiele bólu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 94

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Zbyt wiele. Ktoś go uderzył. Walnął go w twarz. Jego oczy były zamknięte - czy on zemdlał? - ale oczy Paula otworzyły się na uderzenie. - Nie umierasz, mały. - Ten głos. Znał ten głos. Detektyw Chance wrócił mu pomóc. Musiał widzieć ten wypadek! Musiał... - Pozwolę ci żyć jeszcze przez kilka godzin. - Tanner Chance uśmiechnął się w dół do niego, i krew Paula zamarzła. - Ale nie uciekniesz mi na długo. - Tanner Chance wbił swoją stopę w bok Paula. - To cię, do kurwy, nauczy - warknął detektyw - żeby nigdy mnie nie przepytywać! Paul wypluł krew. Chance wciąż się uśmiechał. I kopał. I Paule zdał sobie sprawę, że Tanner nie był tam, żeby go uratować. To on. Tylko jedna maszyna była na miejscu. SUV. Tanner wrócił, w porządku. Detektyw wrócił, żeby go zabić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 95

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 7.

- Więc, co będzie teraz? - zapytała Marna. Wciąż było ciemno, a ona wciąż pragnęła Tannera. Pragnienie go zaczynało stawać się dla niej naturalne. Nie myślała o tym. Nie kwestionowała tego. Po prostu... czuła. - Teraz nasza kolej, żeby zapolować. Spojrzała na niego. Zobaczyła twardą linię jego szczęki. - Co masz na myśli? Jechał szybko, jego oczy zwrócone były na drogę, nie na nią. - To znaczy, że oboje wiemy, że ten wampir ma informacje o tym, co dzieje się w tym mieście. Ten wampir. Riley Kane. - Chcesz, żebym dała mu swoją krew. - Nie spodziewała się tego. Marna przełknęła. Nie wiedziała, czy da radę to zrobić. Zęby faceta, w jej ciele? - Tanner, ja... - Do diabła, nie. - Rzucił jej szybkie spojrzenie, które nazywało ją szaloną. Wyśledzimy tego wampira do jego jamy i zmusimy go, żeby powiedział nam wszystko co wie. Oh, tak, o wiele bardziej podobał jej się ten plan. Jego spojrzenie przesunęło się z powrotem na drogę. - Wkrótce będzie jasno. Poczekamy aż słońce wstanie, potem go znajdziemy. Ponieważ wampiry zawsze były najsłabsze podczas dnia. Tak słabe, że byli prawie ludźmi. Ale czy nie przeoczyli jakiegoś istotnego faktu? - Jak go znajdziemy? Roześmiał się, i to głębokie dudnienie sprawiło, że się spięła. Czy kiedykolwiek wcześniej słyszała, jak się śmiał? Marna nie mogła przypomnieć sobie jego śmiechu. Lubiła jego śmiech. Prawie sprawił, że chciała się uśmiechnąć. - Spokojnie, mała. Wszystko, co muszę zrobić, to podążać za nosem. Zmysły zmiennych. Zdała sobie sprawę, że zabierał ich z powrotem do Ćwiartki. Krążył po jakichś wąskich uliczkach i wracał do miasta. - Mam jego zapach. Nie zapomnę go w najbliższym czasie. - Wściekłość zaostrzyła jego słowa. Obietnica odwetu. - Wszystko, co musimy zrobić to podążyć za zapachem krwi i śmierci całą drogę do kryjówki wampira. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 96

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wtedy dowiedzą się, jakie sekrety skrywa wampir. Dwa wozy policyjne gnając minęły ich, błyskając światłami. Tanner zmarszczył brwi, ale wciąż jechał. A Marna zastanawiała się, co będą musieli zrobić, żeby zmusić Riley'a do gadania. Widziała mnóstwo tortur w swoim czasie, i one zawsze sprawiały, że czuła... mdłości. Innych aniołów nie wydawało się obchodzić to, co widziały. Były świadkami masakry. Piekła na ziemi. Słyszały krzyki i błagania. Były niewzruszone. Ona nie. - Bastionie, proszę, nie chcę tego robić. - Jej złamane wyznanie z tak dawna. Był jedynym, któremu powiedziała. Zwróciła się do niego, ponieważ myślała, że jej pomoże. Był wyżej w hierarchii aniołów. Tak potężny. Ale nie było nic, co mógł zrobić. - Czego, Marno? Chcesz upaść? - Potrząsnął swoją ciemną głową. - Życie tam na dole, dla nas jest agonią. Nigdy nie przeżyłabyś, będąc związaną z ziemią. Jej ręce zacisnęły się w pięści. Teraz przemykali przez tylne uliczki. Tanner opuścił swoje okno. Żeby lepiej złapać zapach wampira? Zmienni i ich nosy. - Kim był dla ciebie Bastion? Marna zamrugała, zaskoczona przez to pytanie - i śmiertelną intensywność, która wkroczyła do głosu Tannera. - Coś znaczył. Mogę to powiedzieć. - Nie patrzył na nią. - Nie widziałem łajdaka, ale go poczułem. - Mięsień szarpnął się w jego szczęce. - I rozpoznałem ten zapach. On właśnie, przyszedł do Cody'ego, kiedy byłaś ranna. Tak, Bastion przyszedł do niej w trakcie tych przerażających dni. Obiecał, że jej pomoże. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 97

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale co mógł zrobić? On wciąż miał niebo. Ona miała piekło. - Bastion. - Westchnęła, kiedy powiedziała to imię. Czy była smutna z powodu tego, co straciła? Czy smutna dlatego, że jej przyjaciel wydawał się cierpieć, kiedy nawet na nią patrzył? - Ty... zależy ci na nim. - Tak. - Kolejna wina. Anioły nie tworzyły związków, ale ona tak. Ludzie mogli kochać. Dlaczego anioły nie mogły? - Próbował mnie strzec. - Jak wiele razy był dla niej schronieniem? Kiedy się bała? Kiedy była słaba? - A teraz cię śledzi. To sprawiło, że potrząsnęła głową, potem zdając sobie sprawę, że nie mógł widzieć tego ruchu. - Nie, on był tam tylko dlatego, że... - Że zabiłeś wampira. Rozerwałeś mu gardło na strzępy. Um, lepiej nie myśleć zbyt długo o tym szczególnym obrazie. Jej żołądek już się zaciskał. - Był tam tylko po to, żeby odebrać duszę. - A przy innych okazjach? Teraz się zgubiła. – Jakich innych okazjach? - Już wcześniej złapałem jego zapach. W moim domu. W barze ostatniej nocy. Obserwował cię. Tanner się mylił. - Nie widziałam go. - A powinna. Zawsze była w stanie zobaczyć swój własny rodzaj, nawet bez swoich skrzydeł. - Może nie chciał, żebyś go widziała. - Zaparkował SUV'a z boku drogi, blisko linii zrujnowanych budynków, których nie wyremontowano po huraganie. Może tylko chciał cię zobaczyć. - Była nuta w głosie Tannera, która sprawiła, że się spięła. Wtedy spojrzał w jej stronę, przerywając jej tym lśniącym spojrzeniem i powiedział - W ten sam sposób, w który ja chciałem. - O-o czym ty mówisz? - Słońce wschodziło, posyłając po niebie strumienie różu i szarości. - Ja również musiałem cię obserwować. Nie wiedziałaś. Nigdy nie wiesz, kiedy zagrożenie jest blisko. Obserwował ją? - Dlaczego? - Jej paznokcie wbiły się w skórzane siedzenie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 98

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Ktoś musiał się upewnić, że jesteś bezpieczna. - Odwrócił się. Wysiadł z auta. Pospieszyła na zewnątrz i pognała, żeby się z nim skonfrontować. - Upewnić się, że jestem bezpieczna? - Marna potrząsnęła głową i dźgnęła go palcem w pierś. Czy upewnić się, że nie zabijałam? - Wiedziała jak pracował umysł faceta. Był zmiennym, nadnaturalnym, ale również gliną. Obserwował ją, tak samo jak robił to z innymi kryminalistami, na których polował. Jedno ramię uniosło się we wzruszeniu, kiedy Tanner przyznał - Może po trochę obu. Jasne. Pewnie. Odwróciła się i potarła ramiona. Jej spojrzenie przesunęło się po ciemnej linii budynków, które wznosiły się do nieba. Tak wiele zabitych deskami drzwi i okien. Ogromne znaki NIE WCHODZIĆ. Tak, to miejsce byłoby rajem dla wampira, gdyby jakiegoś widziała. - Albo może - drwił głos Tannera - może po prostu chciałem się upewnić, że nikogo nie bzykałaś. Szczęka jej opadła. Zamknęła ją z trzaskiem i okręciła do niego. - To co robię nie jest... Położył palec na jej ustach. - Jest blisko. Jej oczy zwęziły się. Po prostu próbował... - Tam. - Wskazał na drugi budynek. Nozdrza Tannera rozszerzyły się. Czuję go. Ona czuła tylko zapach rozkładu i śmieci. Nie do końca przyjemny. Tanner pomaszerował w stronę budynku. Złapał ciężkie drewno z przodu drzwi i szarpnął. Rozerwało się jak gałązka. Czasami zapominała jak silna była pantera. Otworzył drzwi pchnięciem ręki, rozwalając każdy zamek, który mógł tam być. - To na tyle, jeśli chodzi o ciche wejście - wymamrotała. Ale Tanner już rzucał się do przodu, gnając w ciemne wejście, a ona walczyła, żeby nadążyć za nim. Szybciej. Szybciej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 99

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner nie marnował czasu. Pobiegł prosto do drzwi po lewej stronie budynku. Kopnął je na oścież, a kiedy Riley rzucił się na niego ze srebrnym ostrzem, Tanner tylko się roześmiał. Marna uniosła ręce, gotowa posłać ogień w stronę wampira, tylko że... nic się nie stało. Co? Gdzie były płomienie? Riley zamachnął się ostrzem. Tanner strącił je na bok. - Tylko na tyle cię stać? - Tanner chciał wiedzieć. Głowa Marny szarpnęła się z powrotem w ich stronę. Byli w apartamencie, jakiegoś rodzaju. Wielkie łóżko. Ciężkie dębowe deski. Żadnego innego wampira nie widziała, ale czy Riley nie był wystarczającym zagrożeniem? Blond brew uniosła się. - Zastanawiałem się, kiedy tu dotrzesz. - Taa. - Pazury Tannera przebiły się przez palce. - Teraz zakładam, że miałeś nadzieję, że będziemy wystarczająco głupi, żeby przyjechać przed świtem. Usta wampira wykrzywiły się ku górze z prawej strony. - Miałem. Tanner zrobił wdech. - Nie masz wsparcia w tym miejscu. Żadnych innych wampirów, które teraz rzucisz mi pod nogi. Marna opuściła ręce i podeszła do przodu. - Powiesz nam to, co chcemy wiedzieć... Tanner uniósł pazury. - Albo stracisz tą swoją głowę. Pół-uśmiech wampira nie zniknął. - Myślisz, że śmierć mnie przestraszy? Wtedy się roześmiał. - Patrzyłem jak cała moja rodzina została zarżnięta przez wampira. Mój ojciec, matka, moja żona. Wszyscy zginęli i zgadnij co? Ja musiałem zmienić się w jednego z tych mordujących skurwysynów. Przez dwieście lat prowadzili mnie na sznurkach marionetki, zmuszali do zabijania... torturowania. Złapał głowę pomiędzy ręce i zamknął oczy. - Uciekłem tak cholernie daleko od Urodzonego jak mogłem, ale wciąż słyszę go w głowie! Oddech Marny zamarł. Urodzony. Znała to określenie. Większość wampirów była ludźmi, którzy zostali zainfekowani przez wampirzy wirus. Tym to właśnie było wirusem. Takim, który został stworzony przez bardzo, bardzo wielki błąd całe milenia temu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 100

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ci ludzie, którzy zostali przemienieni, byli nazywani Stworzonymi. Ale każdy Stworzony był połączony z wampirem który stworzył jego lub ją. Wszyscy Stworzeni mogli być wyśledzeni z powrotem do Urodzonych. Nieliczni zostali urodzeni jako wampiry. Dorastali jak każdy inny człowiek, aż do mniej więcej dwudziestego piątego roku życia. Wtedy nadchodziła przemiana. Wirus w ich ciałach aktywował się, i stawali się nieśmiertelni. - Powinni być strażnikami. - Kiedyś słyszała tą szeptaną historię, od Bastiona. Silniejsi niż większość nadnaturalnych, Urodzeni powinni kontrolować innych. Nie robili tego. Moc i żądza krwi doprowadzała większość z nich do szaleństwa. Teraz ci wystarczająco nieszczęśliwi, którzy stali się Stworzonymi, byli przywiązani do Urodzonych. Powiązani przez krew. Musieli wypełnić każdy rozkaz nadany przez Urodzonego. Wykonać każde zadanie, nie ważne jak mroczne. Jedyny sposób, żeby przełamać tą więź? Zabić Urodzonego. Nie takie łatwe. To tutaj wszystko szło nie tak. - Mam dosyć zabijania - wymamrotał Riley. - Jestem gotowy, żeby po prostu... przestać. - Jego głowa pochyliła się do przodu i nie mogła widzieć jego twarzy. Jego ramiona zgarbiły się. - Ale on mi nie pozwoli. - Wtedy rzucił się do przodu, z obnażonymi kłami i próbował wbić swoje zęby w gardło Tannera. Tanner westchnął. - Smutna, kurwa, historia. - Walnął Riley'a w twarz. Wampir zatoczył się do tyłu. - Teraz usłyszmy inną historię. Tą, która zawiera dwoje martwych zmiennych w alei. Riley starł krew ze swojej szczęki. - Najpierw zawrzyjmy układ. Patrzył jak umiera jego rodzina. Szept wspomnienia połaskotał Marnę. Dwieście lat temu? I wampir... z tymi ukośnymi kośćmi policzkowymi i ostrym nosem. Wydawał jej się taki znajomy. Dwieście lat. Krwawa noc. Krzyki mężczyzny. I przypomniała sobie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 101

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Mężczyzna na ziemi. Błagający. Krzyczący. Potrząsał ciałem martwej kobiety. Ta kobieta, z blond włosami poplamionymi krwią, była taka sztywna. Victoria! Nie zostawiaj mnie. Ale Marna już ją zabrała. Zabrała ją najszybciej jak mogła, żeby kobieta więcej nie cierpiała. Victoria wycierpiała zbyt wiele w trakcie tych ostatnich chwil życia. Nie potrzebowała więcej agonii podczas śmierci. - Nie będzie żadnego układu. Mów albo giń. wyciągnęły ją z przeszłości.

Brutalne słowa Tannera

Riley skinął głową. - Tego właśnie chcę. - Ostry wydech uciekł mu. - Zabij mnie, żebym wreszcie mógł być wolny. Zabrała Victorię i zostawiła połamanego mężczyznę za sobą. Nie było nic, co Marna mogła dla niego zrobić. Chciała mu pomóc, ale to było zakazane. Inny los czekał na mężczyznę, który tak strasznie płakał na zakrwawionym polu. To? To właśnie czekało? Riley usiadł na krańcu łóżka. - Cadence byłą w alei tej nocy, kiedy dwóch zmiennych zostało zabitych. Powiedziała mi, że zobaczyła blondynę, taką jak ty wskazał na Marnę - kierującą się za tymi zmiennymi. To nie byłam ja. - Cadence powiedziała, że nigdy nie widziała anioła, aż do tamtego dnia. Ale kiedy blondyna dotknęła i zabiła, wiedziała dokładnie to, co musiała widzieć. Jak wiele razy musiała to powiedzieć? - Nie zabiłam ich. - Cadance po prostu się zastanawiała... - Mówił dalej, jakby się nie odezwała. - ...dlaczego anioł nie miał żadnych skrzydeł. Słyszała, że nawet jeśli anioły upadają, demony wciąż widzą cienie skrzydeł za nimi. Marna zmarszczyła brwi i spojrzała ponad ramieniem. Kiedy spotkała Cadence w Piekle, demon powiedziała jej, że widziała jej skrzydła. - Ktokolwiek zabił tych zmiennych, nie miała skrzydeł. - Riley potarł szczękę. - Jeśli nie masz skrzydeł, to zgaduję, że tak na prawdę nie jesteś aniołem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 102

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie, nie jesteś. - Może ona tylko nie mogła dostrzec skrzydeł - powiedział Tanner, marszcząc brwi kiedy obejrzał się na Marnę. - Nie wszystkie demony... Ale Riley potrząsnął głową. - Cadence była czystej krwi. Miała ogromną siłę. Kurna, to dlatego miała tak pojebane w głowie. Nie mogła kontrolować głosów, które do niej szeptały. Głosy zawsze mówiły jej, co nadchodzi. - Riley wskazał na Marnę. Zobaczyła twoje skrzydła w chwili, kiedy weszłaś do Piekła. Byłem z nią przy barze. Jak myślisz, skąd zrozumiałem, że byłaś taka szybka? Marna wykręciła ramiona i poczuła widmowe pociągnięcie skrzydeł, których tam nie było. Nie mogła dostrzec żadnych cieni, kiedy spojrzała ponad ramieniem. Nie było ci dane widzieć tego, co straciłeś. To była jedna z zasad. Kara. Ale widziała widmowe obrazy u innych Upadłych. U Sammaela. Więc jeśli to nie Upadły zabijał, to kto? I jak? - To wszystko, co wiem. - Riley odchylił głowę i zaoferował swoje gardło. Więc teraz, zrób to. Wyciągnij mnie z tego chorego nieszczęścia egzystencji. Marna spięła się. - Tanner… Ale on potrząsnął głową i odwrócił się od wampira. - Pomimo tego, co myślisz, jestem gliniarzem, nie tylko zabójcą. I nie wykonuję egzekucji na nieuzbrojonym mężczyźnie, wampir czy nie. - Zaoferował swoją rękę Marnie. Chodźmy. Nie mogła odejść. A Riley nie dał jej szansy. - Nie jestem nieuzbrojony. - Jego ręka zniknęła pod materacem, i w mgnieniu oka, wyciągnął broń. Tylko że nie celował w Tannera. We mnie. - Głupi ruch - warknął Tanner, kiedy okręcił się, żeby stawić czoła wampirowi. - Kule jej nie zabiją. - Kule z siarki tak. - Teraz uśmiech wampira był po prostu smutny. Zmęczony. - Zrobiłem swoje badania. Słyszałem o całym tym gównie, które spadło na miasto, tylko kilka miesięcy temu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 103

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kiedy Azrael walczył z Brandtem. Ponieważ Brandt był hybrydą - produktem rzadkiego sparowania pomiędzy zmiennym i aniołem - dużo trzeba było, żeby go zabić. Kule wykonane z siarki, kule uformowane z pazurów psa piekielnego, mogły zabić anioła, nie ważne jak stary czy silny był. Brand nauczył się tej lekcji. Próbował użyć tych kul przeciwko innemu ze swojego gatunku, ale na sam koniec, to on był tym, który zginął. Gapiła się na lufę broni. - Przykro mi. - Pieprzyć tego... - zaczął Tanner. - To ja zabrałam twoją żonę - powiedziała, przerywając słowa Tannera i robiąc krok w stronę wampira. Zasługiwał na prawdę. - Tej nocy, tak dawno temu, to byłam ja. Lufa broni zadrżała. Jego ręka zacisnęła się. - Ty suko. - Kiedy ją zabrałam, Victoria już nie cierpiała. - Moja Victoria... - Ale musiałam cię zostawić. - Słowa były puste. Nie, ona była pusta. Dlaczego wtedy się nie zbuntowała? Dlaczego nie spróbowała uratować tego mężczyzny, zanim stał się potworem? To czym był... wszystkie rzeczy, które zrobił... czy mogła to powstrzymać? - Oni żywili się na mnie godzinami... Do tej części trudno było się przyznać. - Już mnie wtedy nie było. Wspomnienie jego krzyków goniło ją, kiedy odlatywała. Nic dziwnego, że wampir wyglądał dla niej tak znajomo. Ale było tyle śmierci od tego czasu. Tak wiele dusz. Czasami ich wspomnienia zacierały się w jej umyśle. Zeskoczył z łóżka i wypalił z broni. Tanner przyjął kulę. Marna nawet nie miała szansy, żeby krzyknąć. Tanner skoczył przed nią i kula wbiła się w jego pierś. Ledwie się zachwiał. Jeden krok, potem rzucił się do przodu i wyrwał broń z dłoni Riley'a zanim wampir mógł ponownie wypalić. - Teraz mnie zabijesz - wyszeptał Riley i brzmiał na tak wdzięcznego. Teraz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 104

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie. - Tanner! Jego pazury były na gardle wampira. Krew przesiąkała przez koszulkę Tannera. Kula wbiła się blisko jego ramienia. - Wiedziałem... - Riley nie walczył. - Że jeśli do niej strzelę, ty mnie zabijesz. Pazury Tannera wbiły się w jego ramię i wyszarpał kulę ze swojego ciała. Kaliber dziewięć milimetrów. - Odrzucił ją na bok. - Siarka, niech cię szlag. Dlaczego wszyscy poza nią musieli kłamać? Tanner potrząsnął głową i gapił się na wampira. - Myślisz, że jesteś pierwszym samobójczym idiotą, który wszedł mi w drogę? Śmierć z ręki gliniarza nie jest ci pisana. Dlaczego nie spróbujesz walczyć o życie zamiast pazurami próbować dostać się do piekła tak szybko? Nóż, który Riley wypuścił leżał tylko kilka stóp od nóg Marny. Pochyliła się i podniosła go. - Nie mogę walczyć! - zęby Riley'a błysnęły. - Nie jestem wystarczająco silny! Urodzony jest w mojej głowie każdej jednej... - Przerwał i jego głowa szarpnęła się w prawo. Jego oczy utkwiły w Marnie. I na krwi, która spływała po jej ramieniu. Wbiła się w swoje ciało tuż poniżej łokcia i uniosła ramię, oferując je wampirowi. - Może moja krew będzie wystarczająco silna, żeby ci pomóc. Czyż nie była mu winna chociaż tyle? Kiedyś był dobrym człowiekiem. Byłby dobrym ojcem. Czy wiedział, że Victoria była w ciąży? Wszystko zostało mu odebrane. Podczas gdy ja się przyglądałam. Podniósł się na nogi. Tanner zablokował go. - Do diabła nie, nie zamierzasz... - Tanner, upewnij się, że nie weźmie zbyt dużo. - Nie wiedziała nawet, czy to podziała. Anielska krew miała niby zawierać moc, wiedziała o tym. Ale czy będzie Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 105

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

wystarczająco potężna, żeby pomóc mu uwolnić się od Urodzonego? O ile wiedziała, nikt nigdy nie użył anielskiej krwi, żeby przerwać takie połączenie jak to. Muszę spróbować. Ręka Tannera zacisnęła się wokół ramienia wampira, kiedy powstrzymywał Riley'a. - Jesteś co do tego pewna? - zapytał Marnę. Pokuta. Musiała swoją odbębnić. - Tak. - Ale potrzebowała, żeby zmienny pomógł jej, ponieważ nie ufała wampirowi, że przestanie kiedy już zacznie pić. Ufała tylko... Tannerowi. Kiedy do tego doszło? Może 'kiedy' nie miało znaczenia. Marna wciągnęła głęboki oddech. - Po prostu powstrzymaj go, kiedy ci powiem. Zaciskając szczękę, Tanner skinął głową. - Ale pozwól mi powiedzieć wymamrotał, kiedy szarpnął wampira bliżej - że naprawdę nie podoba mi się to gówno. Riley gapił się na jej krew szerokimi oczami. - D-dlaczego? - Ponieważ jesteś kimś więcej niż mordercą. - A ja jestem kimś więcej niż tylko zagubionym aniołem. Czas zacząć to pokazywać. Uniosła ramię do jego ust. Tanner pchnął wampira na kolana i trzymał ręce faceta w uścisku za jego plecami. - Nawet nie myśl o skrzywdzeniu jej - rozkazał jej zmienny. Riley skinął głową. Jego głowa pochyliła się do jej ramienia i Marna zamknęła oczy. Nie chciała tego widzieć. Czuła jego usta na swojej skórze, smakujące jej krew, i gęsia skórka pokryła jej ciało. Inne anioły, które znała nigdy by nie pozwoliły, żeby użyć ich w ten sposób. Uznałyby to za poniżające. Żenujące. Nigdy nie była taka jak inni. Odkryła, że była to... Pokuta. Słowo ponownie prześlizgnęło się przez jej umysł. Krańce jego zębów nacisnęły na jej skórę i jej oczy otworzyły się, kiedy sapnęła czując ukłucie. - Spokojnie - krzyknął Tanner. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 106

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jej spojrzenie poleciało do Tannera. Jego własne kły się pokazały. Jego oczy lśniły. Na jego twarzy była furia, mroczny i okrutny gniew. Taki, którego nigdy wcześniej nie widziała. Gapił się na Riley'a jakby miał zamiar cieszyć się zabijaniem wampira. Ale, wcześniej, chciał go oszczędzić. Spojrzenie Tannera spotkało jej. - Wystarczy. Ale Riley wciąż pił. Marna próbowała odciągnąć ramię. Riley podążył za nią. Nie dotarł zbyt daleko. Tanner oderwał go od niej i rzucił wampirem o ścianę. - Powiedziałem wystarczy. Jej oddech zrobił się ciężki. Tanner złapał jej ramię. Patrzył w dół na ranę. Mięsień szarpnął się w jego szczęce. - Nigdy więcej. - Śmiertelna obietnica padła z jego ust. Ale mimo całego jego gniewu, jego dotyk na jej ciele był niesamowicie delikatny. Jego ciało otoczyło ją. - O cokolwiek do cholery w tym chodziło, jakikolwiek dług myślisz, że jesteś mu winna, uznaj go za spłacony w całości. Udało jej się powoli skinąć głową. Jej ramię pulsowało tam, gdzie się rozcięła, ale rana już zaczynała się zamykać. Anielskie leczenie. Uwielbiała ten dodatek. - A ty... - Tanner spojrzał ponad ramieniem. - Trzymaj się od niej z daleka. Bo jeśli tego nie zrobisz, postanowię dać ci tą śmierć, której wydajesz się tak cholernie pragnąć. Marna odwróciła się od Riley'a. Ciało Tannera poruszyło się z nią, w idealnym czasie, będąc jej cieniem, kiedy kierowali się do drzwi. - Wzywanie... - Głos Riley'a zatrzymał ją. Nie obejrzała się. - J-ja... głos Urodzonego już staje się cichszy. Ledwie go słyszę. Coś uderzyło w ziemię z dudnieniem. Bezradna, Marna odwróciła się, żeby spojrzeć. Riley rzucił stolikiem nocnym o ziemię. Stał na nogach, gapiąc się na nią szerokimi oczami. - On zniknął. Zniknął z mojej głowy. Teraz Riley mógł być mężczyzną, którym kiedyś był. Mężczyzną, którym powinien być? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 107

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Chodź. - Tanner pchnął drzwi na oścież. Wyprowadził ją na zewnątrz. Jego ręka zawinęła się wokół jej ramienia. Czy zdawał sobie sprawę, że wciąż muskał teraz uleczoną ranę swoimi palcami? I dlaczego jego dotyk przeganiał chłód, który czuła? Jak mógł jej to robić z taką łatwością? Nie odzywali się więcej. Wymaszerowali z tego ciemnego domu. Światło słoneczne wydawało się o wiele za jaskrawe, kiedy gnali z powrotem w stronę ulicy i czekającego SUV'a. Tak jaskrawe. Marna dotarła do drzwi pasażera. Zanim mogła złapać klamkę, Tanner okręcił ją. - Co... Jego usta wzięły jej. Nie spokojnie. Nie delikatnie. Mocno. Głęboko. Płonąc z pożądania i potrzeby, otworzyła swoje usta szerzej. Oddała pocałunek z taką samą mocą. - Nigdy więcej - warknął przy jej ustach. - Nigdy więcej nie chcę, żeby cię dotykał. Jej palce wsunęły się w jego włosy, i przycisnęła swoje ciało bliżej do niego. Marna podniosła się na palce, żeby lepiej jej było sięgnąć jego ust. Głód w niej, mocne pożądanie kierowało nią i tak bardzo pragnęła. Tanner złapał jej uda. Uniósł ją wyżej. Jej nogi owinęły się wokół niego, i pobudzona długość jego fiuta naciskała na jej wrażliwą płeć. Sapnięcie uciekło z jej ust. Głowa Tannera uniosła się. - Nie... tutaj. Udało mu się wsadzić ją do SUV'a; potem pognał wokół na stronę kierowcy. Tanner włączył silnik i rzucił jej jedno szybkie spojrzenie. Gorąc jego spojrzenia przypalił jej skórę. - Próbowałem zrobić to, co było właściwe - powiedział. Jej ciało bolało dla niego. Jak ludzie to znosili? Jak żyli z pożądaniem? A teraz, kiedy wiedziała, że rozkosz czekała... Chciała poczuć ten pęd uwolnienia jeszcze raz.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 108

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Zapamiętaj to, dobrze? - Jego głos zaostrzył się, kiedy SUV zeskoczył z krawężnika. - Próbowałem, ale byłem zbyt słaby. Słaby? Nie Tanner. Był najsilniejszym mężczyzną, jakiego w życiu spotkała. I wyglądało na to, że wkrótce zmienny będzie również jej pierwszym kochankiem.

***

- Co ci się do cholery stało? Paul próbował otworzyć oczy. Nie mógł. Słyszał syreny i głosy, i chciał mówić, ale było to po prostu zbyt trudne. Ktoś go podniósł. Położył go na czymś miękkim. Świat zaczął się poruszać. Albo może to tylko był on. Ostry ból dźgnął jego ramię. Igła? - Tylko się trzymaj. Będziemy w szpitalu za pięć minut. - Kolejne dźgnięcie. Gdzieś obok maszyna zaczęła bzyczeć. Karetka. Zrozumienie powoli do niego dotarło. Pomoc nareszcie nadjechała. Ponownie próbował otworzyć swoje oczy, ale wciąż nie mógł tego zrobić. - Ktoś naprawdę się nad nim napracował. Biedny sukinsyn. Paul warknął, żeby przełknąć. Musiał im powiedzieć co się stało. - To wojownik. Nie mogę uwierzyć, że wciąż się trzyma. Jezu, spójrz na jego nogi! Paul kaszlnął, zadławił się, ale udało mu się powiedzieć - T-tan...ner... Ręka złapała jego ramię. Palce zacisnęły się mocno wokół niego. - O co chodzi? Co mówisz? - Ch-Chance... - Szept był wszystkim, z czym sobie poradził. - T-Tanner... Ch-Ch... - Chcesz, żebyśmy po kogoś zadzwonili? Tego przyjaciela? Nie. On nie jest przyjacielem. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 109

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Maszyny zaczęły piszczeć głośniej. Bardziej dziko. - Zatrzymuje się! Syreny zaczęły wyć. Coś uderzyło w jego pierś. I Paulowi udało się wyszeptać - On... m-mnie... zabił. Potem już w ogóle nie mógł mówić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 110

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 8.

Nie mógł dotrzeć z powrotem do domu. Za daleko. Tanner jej potrzebował, nagiej i pod nim, potrzebował być w niej tak bardzo, że całe jego ciało drżało. Ale jej pierwszy raz nie będzie w samochodzie. Albo przy jakiejś brudnej ściance w alei. Zasługiwała na coś lepszego. Da jej wszystko, co będzie mógł. Zaparkował swojego SUV'a w pobliżu rzeki. Wysiadła za nim z auta, nie zadając żadnych pytań. Tylko patrząc na niego oczami, które odzwierciedlały jego własny głód. Tanner złapał jej rękę i poprowadził ją do środka starego budynku i w górę krętych schodów. W górę wyżej, wyżej, do małego apartamentu, który trzymał jako ucieczkę od miasta. Nigdy nikogo tutaj nie przyprowadził. Wcześniej chciał być sam. Być w stanie stanąć ponad miastem. Patrzeć na rzekę. Wolność. - Tanner? Poprowadził ją do sypialni. Otworzył drzwi balkonowe i pozwolił słońcu wlać się do środka. Była piękna ze światłem słońca na sobie. Tak samo piękna jak w świetle księżyca. Zawsze tak idealna dla niego. Nie spierdol tego. Pantera warczała w nim. Tak zrozpaczona swej partnerki jak mógł być drapieżnik. Zrobił oddech. Posmakował jej. - Połóż się na łóżku. - Musiał najpierw dać jej rozkosz. Musiał się upewnić, że będzie jej się podobało to, co nadejdzie. Ale jego aniołek nie wyglądał na nieśmiałą czy niewinną. Jej policzki były zarumienione. Jej oczy błyszczące. Kiedy skierowała się do łóżka, jej idealny tyłek zakręcił się nieco w sposób, w który nie zdawał sobie nawet sprawy, że umiała i Marna rozebrała się.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 111

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Skopała swoje buty. Rzuciła koszulkę na podłogę. Wyślizgnęła się z dżinsów ruchem, który sprawił, że drgnął mu fiut. Odziana w bieliznę i stanik, zsunęła się na łóżko. Wielkie, królewskiego rozmiaru łoże było ustawione, żeby można było patrzeć na rzekę. Widok rzeki był niesamowity. Był niczym w porównaniu z widokiem, jaki wtedy miał na nią. Kurna, wyglądała tak dobrze, że można by ją zjeść. A on tak lubił gryźć. Tanner zszarpał z siebie T-shirt i zaczął podchodzić do niej. - Czy ja mogę... spróbować tym razem? - zapytała go, jej głos był mieszaniną grzechu i niewinności. Bestia w nim warknęła. Jeśli położy na nim swoje usta - kurwa, tak - to jest skończony. - Ja pierwszy. - Wtedy złapał jej kostkę. Rozsunął jej nogi. Jego nozdrza rozszerzyły się, kiedy wciągnął jej zapach. Nic nie pachniało tak dobrze. Seks i kwiaty. Grzech i pokusa. Raj. Wspiął się na łóżko. Ustawił pomiędzy tymi długimi, jedwabistymi nogami i położył swoje usta tuż pomiędzy jej udami. Wyszeptała jego imię i pocałował ją przez cienki jedwab jej bielizny. Majteczki zaczęły robić się mokre. Dobrze. Chciał, żeby była jeszcze bardziej mokra. Potrzebował, żeby była bardziej mokra. Marna musiała być na niego gotowa. Musiała pragnąć tego tak bardzo jak on. Pragnąć mnie bardziej niż następnego oddechu. Jego palce wsunęły się pod jej majtki. Znalazły ciasne wejście do jej ciała. Wsunęły się do środka. Zaczęła się pod nim wić. Nie próbowała uciec. Zbliżyć się. Zerwał jej majtki. Położył usta na ciele, którego chciał spróbować. I spróbował. Jego język przesunął się po niej. W niej. Jej biodra wygięły się, a jej oddech stał się zdyszany. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 112

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Polizał. Wyuczył się każdej krągłości jej ciała. Wciąż smakował. Więcej. Więcej. Doszła przy jego języku. Pierwszy raz. Za drugim razem, upewni się, że będzie zakopany głęboko w niej. Orgazm sprawił, że zesztywniała pod nim. Wyginając ciało. Zamykając oczy. Uwielbiał smak jej przyjemności. Bogaty, ale słodki. Szarpnięciem rozsunął swoje dżinsy. Wyciągnął swojego fiuta. Jej ciało czekało, otwarte, idealne. Jedną ręką Tanner naprowadził swojego fiuta na wejście do jej ciała. Jej oczy były skupione na nim. Ogromne. Chętne. Żadnego wahania. Żadnego strachu. Zaciskając szczękę, zaczął wbijać się w nią. Tak gorąca. Gorąca i ciasna. Pchnął powoli, szarpiąc w tył bestię i walcząc o kontrolę najmocniej jak umiał. - W porządku - wyszeptała Marna. - Pragnę cię. Ale na jej pierwszy raz musiał być ostrożny. Później pozwoli bestii uwolnić się. Ten raz... Musiał być dla niej. Jego usta pochłonęły jej, kiedy wepchnął się w nią głębiej. Jego język przesunął się po jej. Jej nogi owinęły się wokół jego bioder. Nic nigdy nie było tak dobre. Tak cholernie idealne. Jej płeć zacisnęła się wokół niego, najlepszy sen, jaki miał. Mokra. Ciepła. Ciasna. Jego mięśnie zacisnęły się, kiedy walczył z chęcią zatopienia się w nią po same jądra. Nie skrzywdzi jej. Jej paznokcie wbiły się w jego ramiona. Jej usta odsunęły się od jego. Jej biodra uniosły się do niego, żądając nawet wtedy, kiedy powiedziała - Więcej! Tanner dał jej więcej. Wsunął się w niej, jednym długim, głębokim poślizgiem i oboje sapnęli. Tak dobrze. Ale... - Krzywdzę cię? Jej paznokcie wbiły się w niego mocniej. - Daj mi tą rozkosz... jeszcze raz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 113

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Czego jego aniołek pragnął, upewni się, że dostanie. Wycofał, pchnął, jeszcze raz i jeszcze. Pot spływał po jego plecach i trzymał bestię w środku zakutą ciasno w łańcuchy. Niezbyt mocno. Niezbyt dziko. Nie tym razem. Musnął jej pierś. Wessał sutek. Cieszył się sposobem, w jaki jej jęki wypełniły powietrze, a bujny zapach jej płci pogłębił się w powietrzu wokół nich. Złapał jej biodra i ustawił ją tak, żeby mógł wbić się głębiej - i przesuwać się po jej łechtaczce każdym ruchem swojego ciała. Ponownie wysapała jego imię. Jej płeć zacisnęła się na nim jeszcze bardziej. Jej orgazm był blisko. Widział go w ślepocie jej oczu, słyszał go w jej sapnięciach. Blisko. Pantera warknęła w nim. Tanner położył usta na zagięciu jej ramienia. Polizał skórę. Otarł ją swoimi zębami. Ugryź. Bestia lubiła oznaczać to, co należało do niej. Po tym, nie będzie można zaprzeczyć temu, kim była. Aniołem. Upadłą. Moja. Wbił się. Wycofał. Wbił... Marna doszła. Jej płeć zacisnęła się wokół niego, kiedy rozkosz ukazała się na jej twarzy. Właśnie tego chciał. Jej orgazm zalał jego fiuta, jedwabistymi muśnięciami, które wstrząsnęły jego kontrolą. Moja. Głębiej. Mocniej. Wbił się w nią. Znowu i znowu. Pchnął jej nogi na swoje ramiona. Otworzył ją dla siebie całkowicie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 114

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Szybko. Szalenie. Wbił się. Podstawa jego kręgosłupa zacisnęła się. Pocałował ją. Posmakował... I doszedł mocniej niż kiedykolwiek w swoim życiu. Tanner trzymał się jej mocno drżąc, kiedy przyjemność uderzała w nim falami, które pozostawiły go wydrążonego. Ale pragnął więcej. Jej zawsze więcej. Jego głowa pochyliła się. Polizał małą ranę, którą zrobił na jej ramieniu. Nie będzie wiedziała, czym był ten znak. Uznaniem. Ale on wiedział. - Rozumiem. - Jej głos był miękki i usatysfakcjonowany. Tanner zmusił swoją głowę do uniesienia się. Jego fiut już zaczynał się pobudzać w niej. Jej spojrzenie odnalazło jego i uśmiech rozjaśnił jej twarz. Pieprzone kłopoty. Jego pierś zaczęła boleć. - Teraz wiem dlaczego. - Oblizała usta, szybkim muśnięciem jej różowego języka. Zaoferowała się wcześniej użyć tego języka na nim. Ponownie się w nią wbił. Jej oczy rozszerzyły się. Ale zapytał - Dlaczego...? - Nie do końca pewien, o co jej chodziło. Uśmiech Marny rozszerzył się. Widok ten zaparł mu dech w piersi nawet, kiedy powiedziała - Wiem dlaczego ludzie są tak zainteresowani seksem. Ah, zrozumiała tą część, czyż nie? Odepchnął się na łokciach i patrzył w dół na nią. - Walczą, kłamią, nawet zabijają... - Jej oddech wymknął się szeptem, kiedy pchnął w nią. - Dla tej rozkoszy. Rozkoszy, która mogła sprawić, że silny mężczyzna się załamie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 115

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Albo doprowadzi go do zniszczenia każdego i wszystkiego, co wejdzie pomiędzy niego i kobietę, której pragnął. - J-ja nie wiedziałam... - Głos Marny zająknął się nieco, kiedy jej ręce zawinęły się wokół niego. Prawie wysunął się z niej, potem pchnął ponownie. - Nie wiedziałam jak dobre to będzie - powiedziała mu pospiesznie. Tanner zesztywniał i spojrzał na nią. - Mała, będzie tylko lepiej. - Czas pokazać jej, że był człowiekiem, który umie dotrzymywać obietnic. Zawsze. Jej płeć wciąż była śliska od ich uwolnienia. Wpychając się głęboko sprawił, że wygięła się w jego stronę. Okręcił ich, przesuwając się tak, że była na szczycie, dając mu fenomenalny widok. Jej ręce położyły się płasko na jego piersi. - Tanner, ja... Zacisnął ręce wokół jej bioder. Uniósł ją. Zobaczył jak jej źrenice się rozszerzają. Podobało jej się. Jej kolana wbiły się w materac, kiedy zsunęła się w dół. W górę. W dół. Drugi raz powinien był łatwiejszy. Delikatniejszy. Nie był. Był bardziej ostry. Mocniejszy. Poruszała się na nim szybko, unosząc się i opadając, a on wbijał się w jej mokre ciepło. Jego biodra odepchnęły się od łóżka, a ona sapnęła kiedy wbił się w nią głęboko. Wtedy Marna spróbowała wziąć go jeszcze głębiej. Czy wiedziała, że jej paznokcie upuściły krwi na jego piersi? Pantera zaryczała. Jego własne pazury chciały się wydostać - wydostawały się. Odciągnął swoje ręce od niej. Pazury będą zbyt ostre. Nie. Ona.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 116

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Uniósł ramiona ponad głowę i wbił pazury w drewniane wezgłowie. Zesztywniała na chwilę i jej spojrzenie przesunęło się na jego ręce. - Nie... skrzywdzę cię - wychrypiał. Dość fenomenalne było to, że był w stanie wtedy mówić. Wszystko o czym myślał, to pieprzyć ją. Jej spojrzenie wróciło do jego. Podtrzymało. - Wiem. Wtedy znowu zaczęła się poruszać. Szybciej. Mocniej. Tym razem nie doszła z szeptem. Marna wykrzyczała jego imię. Co było sprawiedliwe, skoro on wykrzyczał jej, kiedy eksplodował. Jego orgazm przetoczył się przez niego. Rozpalony do białości. Przyjemność była tak intensywna, że aż drżał. Bzykanie anioła dało mu posmak nieba. Nie, to było lepsze niż raj. Dużo lepsze. Jej sapnięcia wypełniły jego uszy, kiedy padła do przodu. Jej blond włosy przykryły go. Wyszarpał swoje pazury z drewna. Ostrożnie położył ramiona wokół niej. Trzymał ją blisko. Jedno spróbowanie nie będzie wystarczające. Nawet bliskie tego, by go usatysfakcjonować - albo bestię, którą w sobie nosił.

Bastion odwrócił się od sceny kochanków, jego ręce były zaciśnięte w pięści. Marna była dla niego stracona. Nie powinno tak być. Nie dla niej. Nie dla niego. Jego skrzydła uderzały w powietrze, kiedy wznosił się wyżej, wyżej na niebie. Jego serce gnało, a jego wnętrzności wydawały się skręcać. I pragnął zniszczyć tego zmiennego. Gniew. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 117

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Anioły nie powinny dbać o innych. Wykonywali swoją robotę. Wykonywali swoje obowiązki. Nic innego. Rozerwać. Go. Na. Strzępy. Jak mogła pozwolić, żeby to zwierzę jej dotknęło? Właśnie brat Tannera był tym, który odciął Marnie jej piękne skrzydła. Dlaczego miałaby pozwolić, żeby bestia teraz ją skalała? Ludzie pożądali. Pieprzyli. Znajdywali swoją rozkosz, kiedy jej chcieli. Anioły były lepsze. Marna była lepsza. Aż zmienny do niej przyszedł. Jego skrzydła uderzały szybciej w powietrze. Tanner zapłaci za to, co zrobił. Skalać anioła? Czy ten głupiec naprawdę myślał, że nie będzie żadnych konsekwencji? Zawsze były. Kara nadejdzie. Furia pogłębiła się, kiedy uleciał wyżej. Zmienny będzie cierpieć. Tak jak cierpiała Marna. I... jak ja cierpiałem.

Telefon Tannera zadzwonił, głośnym dźwiękiem, który wywołał u niego przeklinanie. Nie chciał się ruszyć. Chciał zostać zakopany w Marnie i iść na kolejną rundę kochania się. Może sześć kolejnych rund? Nigdy nie będzie dość. Ale telefon wciąż dzwonił. Przeklinając, pogrzebał wokół łóżka i znalazł dżinsy, których nie pamiętał, żeby zrzucił. Tanner wyłowił telefon - dobrze, że udało mu się go złapać po przemianie; wtedy spiął się, kiedy zobaczył numer na wyświetlaczu. Jonathan. Spojrzał na Marnę. Jej oczy, tak szerokie, były skupione na nim. Powoli, ostrożnie wycofał się z jej ciała. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 118

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Lekkie sapnięcie opuściło jej usta i wyłapał najlżejszy zapach krwi. Dziewica. Właśnie uprawiał seks z aniołkiem dziewicą. Musi być jakieś specjalne miejsce w piekle dla facetów takich jak on. Gdyby tylko wiedziała o wszystkich rzeczach, jakie zrobiłem. Marna nigdy nie pozwoliłaby, żeby jej dotknął. Zabawne, ponieważ oddałby ostatnią cząstkę swojej duszy za możliwość ponownego wzięcia jej. Telefon ponownie zadzwonił, wibrując w jego ręce. Odwracając się od niej, podniósł go do ucha. - Chance. - Masz naprawdę wielki problem - powiedział mu Jonathan niskim głosem. Za nim słychać było krzyki. Dźwięk syren. Marszcząc brwi, Tanner skierował się na balkon. wiadomość... w jaki sposób?

- I to jest nowa

- Debiutujący gliniarz właśnie został zawieziony do St. Mary. Facet był zostawiony na śmierć na ulicy i zgadnij kim była ostatnia osoba, którą wywołał przez radio? - Ja nie... - Wciąż był przytomny, kiedy ratownicy przyjechali i facet cię zidentyfikował. - Lekki syk potoczył się po linii, za którym nastąpiło wycie jeszcze większej ilości syren. - Koleś, musisz przyjść na komisariat do kurwy teraz i posprzątać cały ten bałagan. Ręka Tannera zacisnęła się wokół telefonu. - Inaczej - powiedział Jonathan - znajdziesz swoją dupę na liście Most Wanted i każdy gliniarz w okolicy będzie w ciebie mierzył. Linia zamarła. Sukin... - Tanner? - głos Marny. Miękki. Zmartwiony. - Co się dzieje? Odwrócił się od balkonu. - Wygląda na to, że jestem ścigany za napaść na policjanta. - Napaść? Próbę zabójstwa? Co. Do. Diabła? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 119

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Ten dzieciak, który nas zatrzymał... - Wciągnął na siebie ubrania. Poszukał swojej odznaki. Miał ją wepchniętą w tylną kieszeń po pokazaniu jej drugiemu glinie. - Jest w drodze do szpitala. - Co? - Wyskoczyła z łóżka, dając mu widok, który wystarczył, żeby jego fiut się szarpnął. W dół, głupku. Teraz nie był czas na pragnienie. Chociaż z pewnością mogła sprawić, że chciał więcej niż którakolwiek inna. - Co się z nim stało? - zażądała, kiedy machnięciem ręki, magicznie, założyła na siebie ubrania. Poręczny talent, chociaż wolałby to bardziej w drugą stronę, kiedy ubrania uderzały o ziemię. - Co się stało? - powtórzył Tanner, wnętrzności mu się zacisnęły, kiedy pomyślał o możliwościach tego, co mogło pójść nie tak na ciemnej drodze. Nawiązując do słów gliniarza, ja. Marna zamrugała. - Ja nie... - Powiedział, że to ja go skrzywdziłem. I jeśli nie zabiorę swojego tyłka na komisariat i nie zrozumiem co jest grane to, mała, możemy być w nie lada kłopotach. Ponieważ Jonathan miał rację. Gliny będą go ścigać. I mogą znaleźć ją. Wolałby raczej nie wyjaśniać wtedy obecności martwej kobiety. Albo nie-tak-martwej kobiety. Wyglądało na to, że miał wystarczająco gówna, bez dodania tego do menu. Niech z dzieciakiem będzie w porządku. Ta myśl szeptała mu w umyśle. Nowicjusz wyglądał jak z ostatniego sortu. Naiwny, ale - ale nie zasłużył na śmierć. Tanner podszedł do Marny. Wsunął swoją dłoń w jej włosy - jak jedwab - i odchylił jej głowę do tyłu. - Zostań w apartamencie. Wrócę najszybciej jak będę mógł. - Mogę pomóc... - Możesz trzymać się z daleka. - Cała ta cholerna rzecz musiała być pułapką. Zaprojektowaną tak, żeby zrobić z niego cel. - Ktoś próbuje przypiąć ten atak do mnie, więc to oznacza, że ktoś chce, żebym zszedł z drogi. - Dlaczego? Żeby dostać się do Marny. - Byłam tam - powiedziała, jej oczy szukały jego. - Wiem, że nie zrobiłeś niczego temu policjantowi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 120

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie, niczego nie zrobił. Tym razem. Gapiła się na niego tymi wielkimi, niebieskimi oczami, patrząc na niego jakby był jakimś bohaterem. Co zrobisz, kiedy zrozumie, jak bardzo przypominasz swojego brata? Przełknął furię, która chciała się budować i przyciągnął swoje usta do jej. Jedno spróbowanie. Szybkie. To było wszystko, na co sobie pozwolił. Na razie. - Wrócę - obiecał. - Dowiem się, co się stało i wrócę do ciebie. Wtedy, ponieważ nie zostało już nic do powiedzenia, skierował się do drzwi. Zrobił tylko kilka kroków, kiedy... - Dziękuję. Jej słowa sprawiły, że zamarł. Jego ręka sięgała do klamki. - Za co? - Za pokazanie mi rozkoszy. Zaraz go złamie. - Po całym tym bólu... - Przerwała i usłyszał jak lekko wciągnęła powietrze. - Nie wiedziałam, że odczuwanie tak dużej przyjemności jest możliwe. Bezradny, Tanner spojrzał ponad ramieniem. zaczęliśmy.

- Maleńka, my dopiero

Uśmiech rozjaśnił jej twarz. - Tak, zaczęliśmy. I zdał sobie sprawę, że jednak zostało coś do powiedzenia.

Komisariat policji roił się od aktywności, kiedy Tanner wmaszerował do środka. Ale cała ta aktywność z pewnością zamarła, kiedy ludzie dobrze mu się przyjrzeli. Wszystkie oczy w tym miejscu zwróciły się na niego. Każda rozmowa się zakończyła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 121

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Świetnie. Udało mu się wkurzyć zbyt wielu ludzi w PD w przeciągu lat ludzi, którzy teraz byli zbyt chętni, żeby patrzeć jak spłonie. Tylko kilka miesięcy wcześniej, udało mu się wkurzyć jeszcze więcej gliniarzy, kiedy włożył mundur i wskoczył w śledztwo - które było prowadzone przez innych oficerów. Ale w ten przypadek był włączony anioł i była kochanka Brandta. Musiał się w to włączyć albo inaczej ci gliniarze skończyliby martwi. Nadepnął kilku osobom na odciski. Narobił sobie wrogów. Ale ludzie po prostu tego nie łapali - zrobił to wszystko, żeby zapewnić im bezpieczeństwo. Teraz ustawiali się w kolejce, żeby spalić mu tyłek. Jaka szkoda dla nich. Nie był w nastroju na płonięcie. - Na co się do kurwy gapicie? - warknął Tanner. Przyniósł ze sobą broń i wciąż miał ją schowaną w kaburze na biodrze. Dwóch mundurowych skierowało się w jego stronę ze zmrużonymi oczami i wyrazem zbijemy-cię-na-kwaśne-jabłko na twarzach. - Tanner Chance. - Głos kapitan zatrzymał ich wszystkich. Tanner spojrzał w lewo i zobaczył, że kapitan Jillian Pope opuściła swoje biuro. Stała z rękami skrzyżowanymi na piersi, wypalając dziury spojrzeniem w każdym policjancie na komisariacie. Po chwili, to jej spojrzenie zwróciło się na niego. rozkazała.

- Do mojego biura -

Tanner zaczął iść w jej stronę. - Twój tyłek się usmaży - jeden z mundurowych wymamrotał, kiedy go mijał. Facet nazywał się Lawson Phillips. Już wcześniej mieli starcia. - Myślisz, że możesz zwrócić się przeciwko jednemu ze swoich? - Nie zwróciłem się przeciwko nikomu. - Tanner utrzymał swój głos na płaskim poziomie. - To nie byłem ja. - Fakt, że odpowiadał tymi samymi słowami, co Marna - cóż, taa, to dość pasowało. - W przeciwieństwie do ludzi, kamery nie kłamią. To go zatrzymało. Zmarszczył oczy na Lawsona. - O czym ty mówisz? - Jaka kamera? Uśmiech Lawsona był zły. - Następnym razem, kiedy będziesz chciał uderzyć policjanta, upewnij się, że kamera w jego samochodzie nie jest włączona, idioto. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 122

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Oh, ktoś się błagał o pobicie. Mógł wyświadczyć tą przysługę. - Chance. Jego głowa okręciła się w stronę pani kapitan. Jej policzki były zarumienione. - Do środka. Teraz - zażądała. To będzie okropne. Jeśli jego twarz była na tym filmie, jak do cholery miał się wytłumaczyć z tego gówna? - Porozmawiamy później - obiecał Lawsonowi. Facet cofnął się o krok. Z ostatnim spojrzeniem na mundurowych, Tanner skierował się do jej biura. Zatrzasnęła za nim drzwi. Podniósł rękę do góry. - Chcę twojej broni, detektywie. Z tymi słowy, Tanner wiedział, że ma przejebane.

Kiedy usłyszała uderzanie w drzwi apartamentu, Marna spięła się. Czy to Tanner? Już wrócił? Ale dlaczego miałby pukać do swojego własnego apartamentu? Facet miał klucze. Nie Tanner. Podeszła do drzwi. Uderzanie wstrząsnęło drewnianą ramą. - Wiem, że tam jesteś! - Męski głos krzyknął przez to drewno. - Teraz otwórz drzwi! Zdecydowanie nie Tanner. Jej ręce rozłożyły się płasko na drzwiach. Spojrzała przez małego Judasza. Zobaczyła wysokiego blondyna. Jej serce zaczęło gnać. Jakby mogła go zapomnieć w najbliższym czasie. Dość ciężko było zapomnieć twarz gliniarza, który cię postrzelił. Jonathan coś tam. Nie mogła przypomnieć sobie jego nazwiska, ale z pewnością rozpoznała partnera Tannera. Kiedy gapiła się na niego z rosnącym przerażeniem, uniósł swoją broń do góry i wycelował w drzwi. - Otwieraj - powiedział - Albo zacznę strzelać. Uwierzyła mu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 123

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kapitan Pope maszerowała w tę i z powrotem przed Tannerem, wściekłość spięła jej małe ciało. Została awansowana tylko sześć miesięcy wcześniej, ale już zdobyła reputację bycia jedną z najtwardszych suk w nowoorleańskim PD1. - Możesz mi powiedzieć, co do cholery sobie myślałeś? - żądała, południowy akcent mocno toczył się w jej słowach. - Nie zrobiłem tego. - Jego świadomość była pewna w tym punkcie. - Nie skrzywdziłem tego dzieciaka. Zadrwiła. - Jesteś na filmie. Wielki i barczysty jak na żywo. Jego szczęka zacisnęła się. - Jak on się ma? - Ponieważ martwił się o dzieciaka. Facet po prostu próbował wykonywać swoją robotę. I za to, jakiś sukinsyn próbował go zabić. Nie, nie tak. Tanner wiedział, że morderca poszedł za tym drugim policjantem rozmyślnie. Żeby przypiąć zbrodnię do mnie. - Oficer Paul Hodges jest pod intensywną opieką medyczną - powiedziała mu kapitan i jej głos był ponury. Tak ponury jak jej oczy. - Zbyt wiele urazów wewnętrznych, by je zliczyć. Pluje krwią. Ledwie oddycha. Kurwa. - Nawet nie wiem, jakim cudem jeszcze żyje. - Odwróciła się. Skierowała się w stronę małego okna i patrzyła na ulicę. - Ale żyje. I był w stanie cię zidentyfikować. - To jest pułapka. Ja nie... - Czy ja wyglądam dla ciebie na głupią? - Rzuciła spojrzenie ponad ramieniem. - Nawet na filmie potrafię rozpoznać jednego z mojego gatunku. - I kiedy patrzył, zielone oczy kapitan zmieniły się w czarne. Czarne jak u demona. Tanner się nie poruszył. Ale z pewnością chciałby, żeby jego broń nie była zamknięta w szufladzie jej biurka. Nie, żeby potrzebował broni by zabić, ale... - Kimkolwiek ten dupek był, nie liczył na to, że inny demon będzie oglądał to video. - Przebiegła zmęczoną ręką po karku i podeszła do niego. - Kurna, to znaczy 1Police Department – departament policji

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 124

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

jeśli w ogóle wiedział, że był nagrywany. Zgaduję, że użył uroku, żeby ogłupić tego biednego sukinsyna, którego posłał na oddział intensywnej terapii. Teraz, jeszcze bardziej ostrożny, ponieważ Tanner nie był pewien jak bardzo mógł ufać swojej kapitan - jeśli w ogóle - powiedział niedowierzającym głosem Demony? Jej oczy wciąż były czarne jak smoła. Każda ich część. Twardówka. Soczewka. Prawdziwe oczy demonów zawsze były czarne - niektórzy mówili, że pasowały do ich dusz. Chociaż Tanner nie wierzył w te pierdoły. Jego brat, Cody, był pół-demonem i facet nie był zły. Nawet nie blisko. Cody był jedynym, który uciekł tej szczególnej rodzinnej klątwie. - Czy ja wyglądam dla ciebie na pieprzoną idiotkę, zmienny? - warknęła kapitan. Prawie się uśmiechnął. Zrobiłby to, gdyby nie był po kolana w paranormalnym gównie. - Nie, prze pani, nie wygląda pani. - Więc zacznijmy mówić do siebie otwarcie, bo jeśli nie, to tam jest pełen pokój gliniarzy, gdzie mogę wyrzucić twoją dupę. Chcesz się przekonać jak szybko cię zamkną i wyrzucą klucz? Jakby jakakolwiek klatka mogła go utrzymać.

- Pani, nie zmuszaj mnie, żebym do ciebie strzelał - powiedział jej Jonathan, potem przerwał i powiedział - Znowu. Jej oczy zwęziły się. Palant. - Widziałem video z samochodu patrolowego. Technicy na miejscu odtworzyli je i zobaczyłem ciebie. Byłaś z Tannerem, kiedy ten gliniarz go przesłuchiwał. Martwiła się, że oficer mógł ją zobaczyć, ale nigdy nie pomyślałaby o kamerze w samochodzie policyjnym. - Nie mam czasu na to gówno. - Gliniarz spojrzał ponad ramieniem, potem z powrotem w stronę drzwi. Marna wciąż trzymała oko przyciśnięte do Judasza. - Liczę Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 125

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

do trzech, potem zacznę strzelać. Kiedy ludzie zrozumieją kim jesteś, myślisz, że naprawdę będzie ich obchodzić, że wpakowałem cały magazynek w morderczynię? Czyż nie był uroczy? - Raz. Marna odwróciła się od drzwi. Jeśli pozwoli mu wejść, czy on po prostu wtedy jej nie zastrzeli? Prawdopodobnie, więc wpuszczenie go nie miało do końca dla niej sensu. Schody pożarowe były tuż za balkonem. Mogła wydostać się tamtędy. - Dwa! - krzyknął. Otworzyła drzwi balkonowe. Wyszła na zewnątrz. - Trzy! - wypalił. Wypalił? To tyle jeśli chodzi o czekanie. Marna spojrzała ponad ramieniem i zobaczyła, jak kopnął w drzwi. Jego kula rozwaliła zamek, ułatwiając mu wtargnięcie do środka. Jego spojrzenie napotkało jej. Miał uniesioną broń. - Nie musi tak być - zawołał do niej. Lekkie zmarszczki na jego twarzy napięły się. - Nie musi. Nie było innego sposobu. Marna złapała za schody przeciwpożarowe. I grzmot kolejnej kuli pognał za nią.

- Niektóre demony są takie silne jeśli chodzi o magię uroku - kapitan usiadła na krańcu biurka i uniosła jedną brew - że mogą zmienić każdy aspekt swojego ciała. Kiedy ludzie na nich patrzą, głupcy widzą tylko to, co demon chce, żeby zobaczyli. Taa, wiedział o tym. Więc Tanner dokończył - I w tym przypadku, jakiś demon chciał, żeby dzieciak widział mnie? Skinęła głową. - Wygląda na to, że zrobiłeś sobie wroga z jakiegoś potężnego demona. - Jej głowa przechyliła się w prawo. - Znasz kogoś takiego? Kogoś Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 126

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

wystarczająco silnego z magią uroków, żeby mógł skopiować twoje ciało i twarz? Że mógłby być twoim bliźniakiem? Tanner upewnił się, żeby wyraz jego twarzy był pusty. - Nie. Nie znam zbyt wielu demonów. - Rzucił jej napięty uśmiech. - Demony i zmienni nie do końca są ze sobą blisko. - Naprawdę? - Jedna ciemna brew się uniosła. Jej paznokcie zastukały w biurko. - To dziwne, zwłaszcza skoro plotki, które słyszałam, mówią, że twój własny brat jest demonem. Ktoś za dużo gadał. - Demonem o wysokim poziomie magii uroków. - Wydała z siebie niski gwizd. - Teraz, też niektóre plotki mówiły, że masz dwóch braci. - Brandt nie żyje. - Wiedziałaby o nim. W świecie nadnaturalnych, każdy wiedział o jego zmiennym bracie. Ciężko zignorować sadystycznego alfę pragnącego wznieść piekło na ziemi. I mordującego każdego, kto stanął mu na drodze. - Tak mówiły historie. - Kapitan Pope wywróciła ramionami. - Ale opowieści mówiły również, że twoja rodzina ma historię bycia pokręconymi popaprańcami. Prawda. To tyle jeśli chodzi o owijanie w bawełnę. Tanner podniósł się. - Nie powinnaś słuchać tak wielu bajek. - Czas się wynieść. Albo mogła wrzucić jego tyłek do więzienia albo... - A ty może ufasz złej osobie. Może los nie spieprzył ci życia tylko z jednym sadystycznym bratem-mordercą. Może masz dwóch, którzy pragną twej śmierci. Tanner wciąż szedł. - Mylisz się. Znam Cody'ego. - Chronił swojego brata przez lata. Przyjmował kary przeznaczone dla jego młodszego brata, wciąż i wciąż. Tak wiele bólu. Cody nie zwróciłby się przeciwko niemu. I z pewnością nie zwróciłby się przeciwko jedynej rodzinie, jaka mu została. - Nigdy nie znamy ludzi nawet w przybliżeniu tak dobrze jak nam się wydaje. - Teraz nuta smutku wkroczyła do jej głosu. - Zazwyczaj dowiadujemy się prawdy o wiele za późno. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 127

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

On już znał prawdę o Codym. - Możemy wyjaśnić to dość szybko - zaoferowała kapitan. - Pozwól mi porozmawiać z Codym. Pozwól mi dowiedzieć się, do czego jest zdolny. Nie był to dobry pomysł. - Mojego brata nie ma w mieście. - Wrócił do swojego domu na bagnach. Facet łaknął swojej samotności. Bycie w mieście doprowadzało go do szaleństwa. - Więc gdzie jest? Słyszał mamrotanie głosów po drugiej stronie drzwi. - Ma własną klinikę na bagnach. Tam pomaga. - Czy wyłapała jego nie-tak-subtelny nacisk na słowo pomaga? Ponieważ Cody nie był mordercą. Był lekarzem. Tanner wypuścił powietrze. Czas wykonać ruch. - Co się teraz stanie? - Jeśli wyjdzie przez te drzwi, czy będzie musiał pobić mundurowych celujących do niego z broni? Po prostu chciałby wiedzieć, żeby mógł przygotować się na walkę. - Trzy osoby widziały video. Tanner spojrzał ponad ramieniem. - Ja - powiedziała, wzruszając ramieniem i uniosła rękę. - Twój partner i głośny mundurowy o nazwisku Lawson. Myślę, że go znasz. Taa, znał tego kutasa. - Teraz tylko musimy przekonać tych dwóch, że materiał filmowy jest fałszywy. - I myślisz, że to będzie łatwe? - Lawson już wybrał mu celę. - Łatwiejsze niż poinformowanie ich, że demony biegają wolne na ulicach, taa. - Jej oczy znowu błysnęły czernią. - Ponieważ niektóre demony nie są gotowe na to, żeby prawda rozprzestrzeniła się wśród ludzi. Zgadywał, że była jednym z tych demonów. Tanner przeczyścił gardło. Jonathan już wie o nadnaturalnych. Jej spojrzenie wydawało się zamarznąć. - Czy to dlatego był taki chętny, żeby wybiec stąd razem ze swoją bronią? Tanner zawahał się. Nie podobało mu się to, dokąd mogło to zmierzać. - Ludzie, którzy znają prawdę mogą być bardzo, bardzo niebezpieczni powiedziała. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 128

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jakby trzeba mu było to mówić. - Gdzie jest Jonathan? - Lód zmroził mu trzewia. - Opuścił miejsce zbrodni. Pognał tuż po tym jak cofnęliśmy film z kamery i złapał mignięcie kobiety, która była z tobą. Oh, kurwa, nie. Kapitan potrząsnęła głową. - Nie jestem pewna gdzie facet jest teraz, może być... Tanner pchnął drzwi zanim mogła skończyć. Pognał do celi tymczasowej. Uderzył prosto w Lawsona. Lawson złapał jego ramię. - Gdzie do cholery myślisz... Tanner odrzucił go na bok. - Nie teraz, dupku. Nie teraz. - Został zwiedziony. Jonathan wyciągnął go, odciągnął go... Żeby facet mógł dostać się do Marny. Sukinsyn. Jonathan był jednym z niewielu ludzi w tym mieście, którzy wiedzieli o apartamencie Tannera w mieście. Skoro był partnerem Tannera, potrzebował listy wszystkich rezydencji Tannera, w razie wypadku. Czy to liczyło się jako wypadek? - Uspokój się, Lawson! - usłyszał, jak kapitan krzyknęła za nim. Wtedy bezpiecznika.

rozbrzmiały

sapnięcia.

Najlżejsze

pstryknięcie

uwalnianego

Ludzie nie dosłyszeliby tego dźwięku. A zmienny by go nie przegapił. - Uspokój się! - krzyknęła kapitan. Tanner okręcił się i zobaczył, że Lawson celował do niego. Broń faceta drżała, ale powiedział - Morderca tak po prostu nie odejdzie. Inni gliniarze zamarli. Co? Zamierzali stać tam tylko i patrzeć? No to dajmy im show. Tanner skoczył do przodu i wyszarpał broń z dłoni Lawsona. Poruszył się tak szybko, że Lawson nawet nie mógł pociągnąć za spust. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 129

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wtedy zwrócił broń prosto na człowieka. - Kapitan mnie oczyściła. Upewnił się, że jego głos się poniósł po sali. Chciał, żeby wszyscy w celi tymczasowej słyszeli. - Nie ma, kurwa, mowy! - Całe ciało Lawsona drżało teraz. Gapienie się na lufę wycelowaną w niego mogło to sprawić. - Byłem tam, widziałem... - To, co morderca chciał, żebyś zobaczył. - Kroki kapitan pognały w ich stronę. - Poprosiłam techników, żeby jeszcze raz spojrzeli na video. Film został zmieniony. Jedna minuta - jedna cholerna minuta - i wiedzieli, że to nie był detektyw Chance. Tanner uderzył bronią o najbliższe biurko. - Jest czysty - zagrzmiał głos kapitan - a naszą robotą jest dowiedzenie się, kto do cholery próbuje zaciągnąć w pułapkę jednego z naszych. Oddech Lawsona był ciężki. Tanner zobaczył jego furię - nienawiść - lśniącą w jego ciemnych oczach. Innego dnia o innej porze, da facetowi walkę, której ten tak pragnął. Dzisiaj... Muszę się do niej dostać. - Idź - powiedziała mu kapitan, szarpiąc głową w stronę drzwi. - Masz swoje rozkazy. Nie, nie miał. Ale cóż, on nie potrzebował rozkazów. Wiedział jak zabijać na własną rękę. Nauczył się zabijać, kiedy miał dziewięć lat. Czy był za młody? Kurna, tak. A krew wciąż była na jego rękach. Pognał do drzwi komisariatu. Wszyscy upewnili się, żeby zejść mu z drogi.

***

- Nie możesz ode mnie uciec! Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 130

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kula minęła ją i uderzyła w metalową barierkę schodów przeciwpożarowych. Nie mogła uciec? A niby co robiła? Wałęsała się, czekając na herbatkę z kolejnym idiotą, który za bardzo lubił pociągać za spust? Nogi Marny pognały w dół metalowych schodów. A on podążył tuż za nią. Szybko, tak szybko jak na człowieka. - Wiem czym jesteś! Skoczyła na ziemię. Zachwiała się. Złapała równowagę i... Złapał ją. Bardzo szybko jak na człowieka. I żeby ją dotykał? Nie, nie miał pojęcia, czym była. - Nie powinieneś tego robić - wyszeptała. Jego oddech był ciężki. Jego twarz zaczerwieniła się od pościgu. - Muszę... wiedzieć. Gapiła się na niego wielkimi oczami, kiedy jej serce gnało. - Nie chcę cię skrzywdzić. - Ale to zrobi. Ból był częścią jej życia, do której przywykła od czasu upadku. Jego twarz - może ktoś uznałby ją za przystojną, ale ona myślała, że była zbyt delikatna, zbyt słaba, nie tak jak twarde rysy Tannera - ściśnięta. - A ja nie chcę skrzywdzić ciebie. Gdybym chciał... - Uniósł broń w ręce. - Celowałbym lepiej. Ale on już raz ją postrzelił. Miała o tym niby zapomnieć? Czym była mała sprawa kuli i krwi pomiędzy nie-przyjaciółmi? Jego spojrzenie przesunęło się po niej. - Wiedziałem, że nie jesteś martwa. Nie podobał jej się sposób, w jaki jego oczy przesunęły się w dół jej ciała. - Myślałem, że będziesz miała skrzydła. Oddech wydawał się płonąć w jej płucach. Może wiedział czym była. Okręcił ją wokół. - Nie powinnaś mieć skrzydeł? Nie, jeśli zostały odcięte. - To nie ma znaczenia. - Zamknął obręcz kajdanek wokół jej nadgarstka. Zatrzasnął drugą wokół swojego. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 131

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ten człowiek prosił się o tak wiele bólu. - Jest ktoś, kto chce cię zobaczyć. Musisz iść ze mną. Nie, nie musiała. Marna szarpnęła za kajdanki i złamała łańcuszek, który łączył ją z nim. Jedno szarpnięcie, tyle było trzeba. Stawała się również coraz silniejsza. Czas pokazać człowiekowi jak bardzo niebezpieczna mogła być. Ciemność w niej, ciemność, którą zawsze wyczuwała i walczyła, żeby ją powstrzymać, wydawała się rozciągać. Wypełniać ją. Uśmiechnęła się do człowieka i wiedziała, że nigdy nie zobaczy tego, co dla niego przyjdzie - nie, dopóki nie będzie za późno. Ogień budował się w niej, płonąc jaśniej, cieplej. Nigdy więcej. Czas, żeby przestała się bać. Czas, żeby to inni bali się jej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 132

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 9.

Tanner zobaczył płomienie zanim zobaczył ją. Czerwone, złote, kręcące się i trzaskające płomienie, rosły wokół budynku, w którym znajdował się jego apartament. Ludzie byli na zewnątrz, uciekając, wzywając pomocy. Ale Marna stała pośrodku płomieni. Co do diabła? - Marna! - Krzyknął jej imię, ale zastanawiał się, czy w ogóle je usłyszy ponad trzaskaniem ognia. Gdzieś daleko słyszał wycie syren straży pożarnej, ale to nie był ogień, z którym ludzie mogli sobie poradzić. Nie mogli walczyć z magią. Ramiona Marny były wzniesione wysoko do góry, a jej twarz - nawet przez płomienie widział światło mocy, które skąpało jej rysy. - Marna, cofnij to! Płomienie wzniosły się wyżej. Tanner wiedział, że musiał wejść w ogień, dla niej. Zaciskając szczękę, pognał do przodu i jeszcze raz ryknął jej imię. Tuż zanim płomienie polizałyby jego skórę - jakby po raz pierwszy miał poczuć tą agonię - głowa Marny odwróciła się i jej oczy - zdezorientowane, dzikie odnalazły jego. Ogień zgasł, znikając ledwie w sekundy i zostawiając za sobą tylko kłęby dymu, który unosił się w powietrzu. - T-Tanner? Ludzie spierniczali, więc, na szczęście, nie pozostał nikt, żeby zobaczyć jak jego aniołek stłumił te płomienie ledwie myślą. Nikogo nie było, żeby... Jego nozdrza zadrgały, kiedy wciągnął zapach. Ogień był tak silny, że nawet nie zauważył... Jonathana. Jego partner leżał na ziemi blisko stóp Marny. Nie poruszał się. Tanner rzucił się do przodu. - Co zrobiłaś? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 133

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Potrząsnęła głową. Spojrzała w dół. Jej ręce opadły i luźna obręcz kajdanek uderzyła o jej nadgarstek. - Próbował zmusić mnie do pójścia z nim. Syreny się zbliżały. - Nie zamierzałam pozwolić mu mnie skrzywdzić. - Inna nuta wkroczyła do jej głosu. Mocniejsza. Zimniejsza. - Nikt nigdy więcej mnie nie zrani. Tanner przysiadł koło Jonathana. Odwrócił swojego partnera i zassał powietrze, kiedy zobaczył poparzoną twarz faceta. - Wciąż żyje - powiedziała Marna. Czy brzmiała na rozczarowaną? Jego aniołek? Co się działo? - Taa, wciąż żyje. - Tanner złapał Jonathana i przerzucił faceta przez ramię. Nie zamierzał go zostawić. Nie, kiedy miał tak wiele pytań do kolesia. - I my wszyscy musimy stąd wiać, teraz. - Pomagasz mu? - Marna cofnęła się o krok. skrzywdzić. Próbował mnie zabrać.

- On - on chciał mnie

- I dowiemy się, co sobie do cholery myślał, kiedy już się stąd wyniesiemy. Kiedy usuną się z zasięgu wzroku i nie będą mieli ciężarówek pełnych strażaków gnających w ich stronę. Zrobiła nierówny wdech. - Chciał mojej śmierci. To się nie wydarzy. Tanner patrzył w dół na nią pragnąc, żeby Marna mu zaufała. Wszyscy musieli się wynosić, ale musiał się upewnić, że nie zamierzała ponownie sprowadzić na nich piekła. Kiedy na nią patrzył, oczy Marny wydawały się pociemnieć. Błękit pogłębił się. Wydawał się prawie błyskać... czernią? Co? Syreny wyły. - Powiedział... powiedział, że ktoś na mnie czeka.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 134

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner zawiesił Jonathana na ramieniu. Drugą ręką złapał rękę Marny. Splótł swoje palce z jej. - W takim razie znajdziemy tego kogoś. - Tego samego sukinsyna, który wrabia jego? Który wrabia ją? Czas skończyć ten koszmar. Marna skinęła głową i jej spojrzenie wróciło z powrotem do błękitu. Poczuł uderzenie w brzuch. Anioły nie powinny mieć oczu takich jak demony, prawda? Ale nie miał wtedy czasu na martwienie się o jej oczy. Uciekli z tej wypełnionej dymem okolicy. Skręcili za róg. Marna wspięła się do jego SUV'a. Tanner wrzucił Jonathana na tył. Kiedy wskoczył na przednie siedzenie, Tanner rzucił Marnie jeszcze jedno szybkie spojrzenie. Jej ręce były zaciśnięte w pięści. Nie patrzyła na niego. Włączył silnik. - Coś jest nie tak. - Prawie nie wyłapał jej szeptu. Nawet ze swoim słuchem zmiennego, ciężko było ją usłyszeć. Bardziej tchnęła te słowa, niż je wyszeptała. Coś jest ze mną nie tak. - Nic nie jest z tobą nie tak. - Jej oczy były czarne. - Wszystko jest w porządku. - Znajdą demona, który wrabia ich oboje i Tanner wykończy tego drania. Opony zapiszczały kiedy gnał po wąskich ulicach. - Za bardzo mi się to podoba. Kolejne wyznanie, które było czymś tylko nieco więcej jak oddechem. - Nie powinnam lubić ognia - powiedziała miękko. Jego ręce zacisnęły się wokół kierownicy. - Nie powinnam pożądać, nie powinnam pragnąć tak bardzo. Jego spojrzenie przesunęło się na nią i odkrył, że patrzyła na niego. - Nie powinnam pragnąć tak bardzo - powiedziała znowu, tym razem głośniej - tak jak pragnę ciebie. - Przełknęła. - Rzeczy, których pragnę, rzeczy, które pragnę robić... to nie jestem ja. Nie, to nie była osoba, którą kiedyś była, ale Tanner zdał sobie sprawę, że Marna stawała się kimś innym. Kimś silniejszym. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 135

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kimś... kimś, kto może być bardzo, bardzo niebezpieczny. - Tanner, co się dzieje... - Teraz odwróciła wzrok, patrząc na rozmazane plamy budynków i dokończyła - ...kiedy anioł robi się zły? Nadchodzi piekło. Tanner wiedział o tym, bo już wcześniej to widział. Nie chciał ponownie mierzyć się z tym koszmarem.

Tanner rzucił swojego partnera na stare krzesło, potem pochylił się szybko, żeby skuć faceta. Tanner upewnił się, że Jonathan był ciasno zakuty w kajdanki i wtedy zaserwował facetowi dobre, mocne uderzenie. Jonathan jęknął i jego oczy powoli się otworzyły. Najpierw skupił się na Tannerze, później na Marnie, potem jego spojrzenie przesunęło się wokół niego - i Tanner wiedział, że jego partner chłonął każdy aspekt starego, opuszczonego, przedwojennego domu, tym omiatającym spojrzeniem. Jeśli potrzeba było prywatnego miejsca do torturowania albo porzucenia ciała, Tanner wiedział, że było to idealne miejsce. Nikogo w obrębie wielu mil. To oznaczało, że nikt nie usłyszy krzyków. Nie, żeby spodziewał się, że Jonathan będzie krzyczał. Przynajmniej, nie z początku. Jonathan szarpnął za kajdanki. - Naprawdę myślisz, że one są konieczne, partnerze? - A czy konieczne było skucie mnie? - dopytywała się Marna, robiąc krok do przodu. Tanner położył rękę wokół jej ramion. - Spokojnie. - Kto by pomyślał, że to on będzie odgrywał dobrego glinę? Spojrzenie Jonathana przesunęło się po nich obojgu. Pozostało dłużej na ręce, którą Tanner trzymał wokół Marny. - Myślałem, że to... tak będzie. - Uważaj - doradził Tanner, jego głos wciąż był spokojny. - Mam na myśli, dlaczego ryzykować wszystko? Dlaczego ryzykować pracę? Dlaczego okłamałeś mnie? Chyba że... chyba że ją bzykałeś. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 136

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner kopnął sprawiając, że drewniane krzesło uderzyło o podłogę. Upadło bokiem i Jonathan jęknął kiedy jego ramię walnęło w beton. - Powiedziałem ci - powiedział Tanner - Żebyś uważał. - Ten dupek nie będzie obrażał Marny. Jonathan spojrzał w górę i jego usta zacisnęły się. - Myślisz, że możesz ją utrzymać? Myślisz, że nie ma tuzinów nadnaturalnych w tym mieście zrozpaczonych, by zdobyć szansę dostania się do niej? - Czy to dlatego ty próbowałeś się do niej dostać? - zażądał Tanner, kiedy furia w nim rosła. - Zamierzałeś sprzedać ją za najwyższą możliwą cenę? - Po moim martwym i zimnym trupie. Ręka Marny przycisnęła bok Tannera. - Mówiłam ci, powiedział, że ktoś na mnie czekał. Jonathan wzruszył ramionami i spróbował odepchnąć się od ziemi. - Co mogę powiedzieć? Anioły są pożądane. Warcząc, Tanner rzucił się do przodu i szarpnął faceta na nogi. Buty Tannera wykopały potrzaskane pozostałości krzesła. - Myślałem, że chciałeś, żebym ci zaufał powiedział Tanner. Jasne, wiedział, że to pierdolenie. Szydząc teraz, kontynuował Myślałem, że chciałeś pomóc. - Chciałem! Potem zrozumiałem, że już nie do końca grałeś po stronie dobra. - Jonathan nie walczył z uściskiem Tannera, ale jego oczy płonęły. - Zwróciłeś się przeciwko jednemu ze swoich, zostawiając tego biednego dzieciaka na... - To nie ja! - Tanner pchnął go do tyłu. Musiał. Jego pazury chciały się wydostać, a on nie chciał przypadkowo pozbawić faceta głowy. Może nie tak przypadkowo. - Widziałem to nagranie. - To co widziałeś... - Tanner spojrzał z powrotem na Marnę. Obserwowała człowieka zwężonymi oczami. - Co widziałeś, to demon, używający cholernej magii uroku. Moja twarz, nie ja. Jonathan zamrugał i jego ramiona wydawały się zapaść. - Co? Mogą... mogą to robić? Marna się roześmiała. Dźwięk był gorzki, niepodobny do niej. - Jeśli są wystarczająco silne, mogą prawie wszystko. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 137

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Skoro Cody był demonem, Tanner wcześnie dowiedział się o poziomach mocy wśród tych istot. Niektóre demony były na niskim poziomie demonicznych mocy, zaliczane jako jedynki lub dwójki - w zasadzie ludzie z kilkoma ekstra umiejętnościami. Ale, podczas gdy większość wolnych demonów na świecie była niskiego poziomu, było również paru twardzieli. Demony, które dotykały szczytu skali uderzając w poziom dziewiąty albo nawet... w najgorszym możliwym przypadku, dziesiąty. Te z poziomu dziesiątego powinny niby być w stanie sprowadzić piekło na ziemię. Dosłownie. Być w stanie kontrolować ludzkie umysły ledwie myślą. Słyszał pogłoski o jednym z poziomu dziesiątego w Atlancie. Facet nazywany Niol, mógł zniszczyć cały blok ledwie machnięciem ręki. Kolejny powód, dla którego Tanner nie chciał zwiedzać tamtejszej okolicy. Czy miał do czynienia z poziomem dziesiątym w Nowym Orleanie? Jeśli tak, wszyscy mogli mieć przejebane. - Mam tak po prostu ci uwierzyć, co? - rzucił Jonathan, jego twarz poczerwieniała, kiedy ponownie pociągnął za kajdanki. - Okłamywałeś mnie od kilku dni. Ukrywasz morderczynię i pieprzysz ją... Tanner go uderzył. Jonathan walnął ponownie o ziemię. Usłyszał oddech Marny w delikatnym szepcie, kiedy wypuściła powietrze. Tanner złapał jej rękę i potarł palcem jej knykcie. On jej nie... pieprzył. Jeśli Jonathan powie to ponownie, posmakuje trochę więcej betonu. Warcząc, Jonathanowi udało się podnieść na kolana. - Nie jestem morderczynią - powiedziała cicho Marna. Potem dodała - Już nie. Głowa Jonathana uniosła się i gapił się na nią. Tannerowi nie spodobało się to spojrzenie. Zbyt intensywne. Zbyt mroczne. Tak, jak kiedy ja na nią patrzę. Tanner ustawił swoje ciało przed jej. - Okłamałem cię. - Dobra, czas przeczyścić atmosferę. - Ale co do cholery miałem niby zrobić? Powiedzieć ci, że podejrzana, którą sprowadziliśmy była aniołem śmierci? Że nie mogłeś jej dotknąć, ponieważ mogła cię zabić? - Jonathan nie musiał wiedzieć, że jej dotyk już nie działał. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 138

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nikt nie musiał o tym wiedzieć. Jeśli uda mu się zapewnić jej bezpieczeństwo, sprawiając, żeby wszyscy myśleli, że była zbyt niebezpieczna, żeby się koło niej kręcić... Będę kłamał jak z nut. I nie będzie mu z tego powodu przykro. Kurna, nie było mu przykro. Tylko kolejna linia. Kolejne kłamstwo. Gliniarze nie powinni kłamać. Mordercy tak. Czasami tak ciężko było być obojgiem. - Ona może zabijać dotykiem? - Jonathanowi udało się podnieść na nogi tylko z lekkim zachwianiem. - Mówiłam ci, żebyś mnie nie dotykał - powiedziała Marna, kiedy przeszła obok Tannera. - Powinieneś był słuchać. Kobieta wciąż nie kłamała. Może powinien nauczyć się wykręcać prawdę tak, jak ona to robiła. Czy to sprawiłoby, że jego sumienie byłoby bardziej czyste? - Więc zabiłaś tych dwóch mężczyzn w alei. - Jonathan potrząsnął głową. - I zrobiłaś to tylko dotykiem? Żadnych narkotyków. Myślałem, że... - Nie zabiłam ich. - Głos Marny był zaciekły. - Byłaś widziana... - zaczął Jonathan. - Dokładnie tak jak ja byłem widziany na nagraniu - wciął się Tanner. - To nie byłem ja. To nie była ona. - Ile razy będą musieli to powiedzieć, zanim dotrze do faceta? - Za atakami stoi demon. Przyjął jej twarz, przyjął moją i próbował wrobić nas oboje. - Dlaczego? - dopytywał się Jonathan. - Dlaczego do cholery miałby robić to wszystko? - Jak tylko go znajdę, możesz być pewny, że zmuszę go do powiedzenia mi tego. - Ale Tanner już miał podejrzenia. Dlaczego wrabiać Marnę? Może dlatego, że zabójca chciał ją wyciągnąć. Odciąć bezpieczeństwo jej tajemnicy i wypchnąć ją w światła reflektorów. Gliniarze wyszarpali ją z jej samotności. Zostawili ją na otwartym polu. Co stałoby się z Marną na komisariacie, gdyby Tanner jej nie wyciągnął?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 139

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Podejrzenie głębiej gryzło jego trzewia. Czy sprowadzenie Marny na komisariat było częścią planu? Sprowadzenie jej tam. Sprawienie, żeby była bezbronna. Tylko może demon nie liczył na to, że Tanner wyciągnie Marnę tak szybko. Wyciągnie ją i ucieknie z nią. Kiedy uciekłem, trzeba było mnie również wrobić, czyż nie? Ponieważ morderca chciał odseparować Marnę od Tannera. - Nie został żaden dowód - wymamrotał Jonathan. - Miejsce zbrodni było tak czyste. Wszystko wskazywało na nią. - Gliniarze wiedzą - zaczął Tanner kiedy to gryzące podejrzenie wbiło się głębiej - jak wyczyścić miejsce zbrodni. - A nawet jak je ustawić. Mentalnie wrócił do możliwości. Potrzeba demona o wysokim poziomie mocy, żeby przybrał taki urok. Demona, który zna się na miejscach zbrodni. Który ma dostęp do akt wszystkich spraw. Kolejny puzzel wskoczył na miejsce. - Jednostka patrolowa... ten dzieciak podał naszą lokalizację. Odczytał numer mojej odznaki. - Robiąc to, wymalował wielką tarczę strzelniczą na jego plecach. Ktoś z dostępem do tego kanału radiowego wiedział dokładnie, gdzie był Tanner. I dokładnie jak go wrobić. - Gliniarz? - wyszeptał Jonathan z szerokimi oczami i Tanner wiedział, że jego partner doszedł do tego samego wniosku, co on. On i Marna byli wrabiani, w porządku i demon prawdopodobnie pracował razem z nim, a on nie zauważył faceta. Albo kobiety. Jonathan szarpnął za kajdanki. - Rozkuj mnie! Tanner wyciągnął klucz z kieszeni. Ale nie uwolnił Jonathana, jeszcze nie. – Komu chciałeś ją sprzedać?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 140

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Szczęka Jonathana zacisnęła się. - Nie sprzedawałem jej, koleś. Miejmy co do tego jasność. Jestem dobrym gliną, okay? Kapitan... kurna, powiedziała mi, żebym ją znalazł. Pope widziała ją na nagraniu, i wiedziała, że ją ukrywałeś. Kurna, to ona powiedziała mi, czym jest twoja dama. Aniołem. - Kapitan Pope nie jest człowiekiem. - Czy facet zdawał sobie z tego sprawę? Marna tylko ich obserwowała, kiedy kołysała się na piętach. Widział, jak spływa z niej napięcie. Jonathan przełknął. - Zaczynałem podejrzewać, że... - Ona jest demonem. - Tanner tylko nie wiedział, jak silna była. - Sukinsyn. - Spojrzenie Jonathana przesunęło się na zabite deskami okna starego domu. - Prawdopodobnie was śledziła. Prawdopodobnie wysłała za wami cały departament. Powiedziała, że zamierza oczyścić jego imię. Kazała mu odejść. Nie ufaj demonowi. Był tylko jeden demon na świecie, któremu mógł zaufać. Jego brat. Kapitan rozpaczliwie chciała dowiedzieć się, gdzie był Cody. A ja jej powiedziałem. Kurwa. Co do cholery się działo? - Rozkuj mnie z tych kajdan! - zażądał Jonathan, rzucając się do przodu. Pozwól mi pomóc! Tanner zrobił krok w stronę swojego partnera. Marna zatrzymała go. - Kiedy Jonathan przyszedł do twojego apartamentu, zaczął strzelać, żeby dostać się do środka. - Jej ręka wydawała się być jedwabiście gładka na jego skórze. - Kiedy uciekłam, poszedł za mną i strzelił. Pantera warknęła i próbowała przepchnąć się przez kontrolę mężczyzny. Z wielkimi oczami, Jonathan cofnął się o krok. - Ostrzegawcze strzały! Nie celowałem w nią, przysięgam. Gdybym celował, trafiłbym ją! I to niby miało zmniejszyć jego gniew? Ten łajdak do niej strzelał. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 141

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Tak, trafiłby mnie - powiedziała Marna, posyłając twarde spojrzenie w jego stronę - Tak jak zrobił to wcześniej. - Potrząsnęła głową. - Nie ufam mu i nie chcę, żeby był wolny. Taa, cóż, po kulce, któż by ją obwiniał? - Tanner, stary, posłuchaj mnie. - Głos Jonathana był teraz zrozpaczony. Nie rób nic szalonego, okay? Nie rób nic takiego jak... - Jak wypuszczenie na wolność mojej zwierzęcej strony? - Być może nadszedł czas, żeby facet zobaczył, do czego był zdolny. Tanner pozwolił, żeby jego pazury się przebiły. Ostre jak brzytwy. Gotowe, by zabić. Jonathan ponownie się cofnął. Jego plecy prawie ocierały się o ścianę. Błagam, stary, ja... - Zbliż się do niej jeszcze raz - powiedział mu Tanner - I zobaczysz jak niebezpieczna może być moja bestia. - Kule Jonathana by jej nie zabiły, ale Tanner nie mógł znieść myśli o cierpiącej Marnie. Wzięła jego rękę, wydając się nawet nie dostrzegać pazurów. Wcześniej tak się ich bała. Ale teraz... - Chodźmy stad - powiedziała mu. Musieli spierniczać. Musieli znaleźć Cody'ego i upewnić się, że kapitan następnie nie pójdzie za nim. Ile jeszcze martwych ciał? Krew zaczynała wypełniać ulice Big Easy2. - Mogę wam pomóc! - Spojrzenie Jonathana było zaciekłe, kiedy gapił się na Marnę. - Tylko dajcie mi szansę wyprostować rzeczy. Ale ona na niego nie patrzyła. Już odwróciła się i skierowała do drzwi, dając im obydwu widok swoich wąskich pleców. - Dlaczego ona nie ma skrzydeł? - Głos Jonathana. Teraz cichszy. Bardziej ciekawy. Przestraszony? Tanner spojrzał w dół na swoje pazury. Długie. Śmiercionośne.

2

inne określenie Nowego Orleanu

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 142

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Potwór. - Ponieważ zostały odcięte. - Rzucił kluczyk do kajdanek w stronę dalekiej ściany. Do czasu jak Jonathan się uwolni, ich już dawno nie będzie. Podszedł do swojego partnera. Utrzymał pazury na zewnątrz. - Pazury zmiennego mogą przedrzeć się prawie przez wszystko. Poczuł strach Jonathana. Panterze spodobał się ten zapach. Tanner podniósł pazury do gardła Jonathana. - Jeszcze raz do niej strzelisz i zobaczysz jak ostre naprawdę są. Szybkie skinienie. - P-przysięgam, ja... - Trzymaj się do cholery od niej z daleka. - Ponieważ następnym razem nie będzie tak miło. Wtedy, ponieważ Jonathan ją postrzelił, Tanner uderzył go jeszcze raz. Facet uderzył o ziemię i Tanner wiedział, że będzie nieprzytomny przez jakiś czas. To da Tannerowi mnóstwo czasu na zniknięcie ze swoim aniołkiem. - Wybacz, partnerze, ale po prostu nie ufam twojej dupie. - Właśnie wtedy, było tylko dwoje ludzi którym ufał. Jego brat - i jego aniołek.

Bastion gapił się w dół na ludzkiego mężczyznę. Paul Hodges. Słaby. Bezradny. Jego ciało było poznaczone siniakami i zmasakrowane, i podłączone do tuzina różnych, buczących maszyn. Doktorzy i pielęgniarki krzątali się wokół niego. Niektórzy wydawali rozkazy. Inni łapali igły. Rurki. Próbowali ocalić gliniarza. Nie uda im się. Bastion podszedł do przodu. Oczy mężczyzny były zamknięte. Narkotyki przelewały się przez jego ciało, ale... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 143

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ciało gliniarza wzdrygnęło się. Wiesz, że tu jestem. Umierający zawsze wiedzieli, że anioł był blisko. Powieki Paula zaczęły się podnosić. Gliniarz umrze młodo. Nie zostawi żadnej rodziny. Kilku przyjaciół. Odleci już za chwilę. Ale jego życie służyło celowi. Czy zdawał sobie z tego sprawę? Był użyteczny. Był narzędziem. Połamanym narzędziem, takim, które teraz zostało odrzucone. Bastion podszedł do łóżka. Nikt inny tam nie mógł go widzieć. Tylko ludzie byli w pokoju. Widzieli jego rodzaj tylko wtedy, kiedy ich czas nadchodził. - Tracimy go! - krzyknęła jedna z pielęgniarek. Nie, oni już go stracili. Po prostu jeszcze nie zdali sobie z tego sprawy. Był stracony od chwili, kiedy jego samochód patrolowy zatrzymał się na tej ciemnej drodze. Powinien był trzymać się z daleka od zmiennego i zagubionego anioła. Powinien był pojechać dalej. Ale... naprawdę, nie można było zmienić losu. Powieki Paula otworzyły się. Jego spojrzenie utkwiło w Bastionie. Próbował krzyknąć. Niemożliwe, oczywiście, zwłaszcza skoro miał rurkę wepchniętą w gardło. - Czas odejść - powiedział mu Bastion i uniósł rękę. Ale Paul zaczął się strasznie rzucać. Jego głowa kiwała się, do przodu i do tyły, a jego prawe ramię wystrzeliło do przodu. Jego palce zacisnęły się na skalpelu. Ktoś krzyknął. Gliniarz próbował użyć tej broni na Bastionie. Dziwne. Nie spodziewał się, że człowiek będzie walczył tak zażarcie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 144

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Oczy Paula były szeroko rozwarte i strach wypływał z niego falami. Doktor wyrwał mu skalpel. - Próbujemy ci pomóc! Próbują, polegną. Paul wciąż walczył. Łzy wypływały mu z oczu i dziwny dźwięk wydobył się z jego gardła. Ręka Bastiona pochyliła się w stronę piersi mężczyzny. Paul szarpnął się do tyłu. Strach w jego oczach pogłębił się. Paul spojrzał na Bastiona, widział go dokładnie takim, jaki był i gliniarz bał się tego widoku. Dlaczego? Paul nie prowadził złego życia. Żadne cierpienie nie czekało na mężczyznę po drugiej stronie. A i tak, człowiek się bał. Bał się mnie. Skrzydła Bastiona rozciągnęły się za nim. Człowiek patrzył na nie z... rozpoznaniem? Niskie, długie buczenie wypełniło salę operacyjną. - Zatrzymał się! A oczy człowieka pozostały szeroko otwarte. Przerażone. Kolejna dusza do zabrania. Skrzydła Bastiona rozciągnęły się jeszcze bardziej, kiedy podniósł się. Zastanawiał się... kiedy zaczął lękać się swoich obowiązków? Kiedy zaczął czuć urazę do dusz? Pragnę więcej. Obraz Marny stanął mu przed oczami. Nie Marny, którą znał. Cichej. Niewinnej. Idealnej. Marny, którą widział tak niedawno. Jęczącej. Chętnej. Zarumienionej z rozkoszy. Pragnę więcej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 145

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Lekarze i pielęgniarki sapnęli, kiedy długa, gruba rysa pojawiła się w suficie. Będę miał więcej. I odszedł, nie zabierając ze sobą duszy Paula Hodges'a.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 146

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 10.

- Dokąd jedziemy? - zapytała Marna, kiedy zgarbiła się na swoim siedzeniu. Skierowali się z daleka od miasta i jedyne światło, które teraz widziała pochodziło od ciężkiego, grubego księżyca, który wisiał nisko na niebie. Poskręcane drzewa otaczały wąską drogę. Na lewo ciemna tafla wody lśniła w świetle księżyca. - Musimy znaleźć Cody'ego. Lekarza demona. Zacisnęła palce na udach. Kiedy była taka przerażona i wściekła wcześniej, ponownie była w stanie wszcząć ogień. Czuła gorącą pogoń mocy i sprawiło to, że czuła się... niespokojna. Spięta. Podenerwowana. Jej spojrzenie zwróciło się ponownie do okna. Poza tymi drzewami widziała tylko linię bagien. Straciłam skrzydła na takich bagnach. Nie, nie na takich - to miejsce było tym, gdzie straciła swoje życie. Dokładny punkt czekał tylko kilka mil dalej. Dziewczyna nigdy nie zapomina najgorszych momentów swojego życia. Nie, kiedy musi ponownie i ponownie przez to przechodzić przez większość nocy. - Nienawidzę bagien. - Słowa wymknęły się jej, kiedy ponownie spojrzała na niego. Naprawdę ich nienawidziła. Piżmowego zapachu. Wilgoci. Śmierci. Może ktoś patrzył na brutalność bagien i widział piękno, ale ona nigdy go nie dostrzegała. Ponieważ nigdy nie będzie w stanie zapomnieć. - Nie martw się. Nie zostaniemy długo. - Zobaczyła jak jego nozdrza zadrgały, a jego ciało wydawało się spiąć. - Znajdziemy Cody'ego, upewnimy się, że jego tyłek jest bezpieczny, a potem... Skręcili w róg. Wjechali głębiej w bagna. I teraz byli w stanie dostrzec płomienie. Czy to właśnie to wyczuł chwilę wcześniej? Ogień, tylko taki, który płonął o wiele jaśniej niż płomienie, które Marna stworzyła w Nowym Orleanie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 147

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner uderzył stopą w gaz. Oddech Marny zaczął palić w jej płucach. Ogień pochodził z chatki Cody'ego. Wspomnienia przemknęły przez jej umysł W środku tej chatki była stworzona przez Cody'ego klinika. Tam się obudziłam. Związana. Tanner i Cody bali się ją rozwiązać, ponieważ martwili się, że wtedy by ich dotknęła. I zabiła. Tylko, że już nie była w stanie nikogo zabić. Pojazd rzucił się do przodu, kiedy Tanner pchnął SUV'a do jeszcze szybszej jazdy. Złapała za drzwi i trzymała się mocno, kiedy gnali w stronę płomieni. Czy Cody był w tej chatce? Demony niby powinny być w stanie kontrolować ogień, więc niewielu ginęło w płomieniach. Chyba że... Chyba że był tam ktoś, żeby się upewnić, że demon zginie. Cody... nie był złym demonem. Dym unosił się do nieba i Marna mogła przysiąc, że, nawet w samochodzie, była w stanie poczuć gorąc ognia na skórze. Cody ją ocalił. Pozszywał ją. Chronił ją. I teraz jedyne niebo jakiego zaznała płonęło przed nią. Tanner uderzył w hamulec i SUV zatrzymał się z piskiem opon. Wyskoczył z maszyny i pognał w stronę pożogi. Z drżącymi rękami, podążyła za nim. - Cody! - Tanner wykrzyczał imię swojego brata. Marna się nie odezwała. Wiedziała, że Tanner będzie w stanie wyczuć swojego brata, w każdym razie miała nadzieję, że był w stanie nawet ponad ostrym zapachem ognia i dymu. Miał te świetne uszy zmiennych, więc powinien być w stanie usłyszeć, jeśli Cody... Głowa Tannera okręciła się w lewo. W stronę grubej linii roślinności ograniczającej bagna. Jego nozdrza zadrgały i wystartował.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 148

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Z początku Marna się nie poruszyła. Nie chciała więcej wracać na bagna. Ale gdyby Tanner jej potrzebował... Jej ramiona się wyprostowały. Mogła to zrobić. Nie, ona to zrobi. Podążyła za swoim zmiennym w stronę swojego własnego piekła. Drzewa były sękate, pogarbione, a robaki cykały wszędzie wokół niej kiedy podążyła za grzmiącymi odgłosami gnających stóp Tannera. Ponownie krzyknął imię swojego brata, więc wiedziała, że musiał złapać zapach Cody'ego. Nie w ogniu. Cody uciekł. Wydostał się. On... Kroki Tannera zatrzymały się. Wydawały się po prostu zniknąć. Marna zmarszczyła brwi i zwolniła. Pobiegł w prawo. Słyszała jego krzyk z tej okolicy chwilę wcześniej. Marna pospieszyła do przodu. Pognała w prawo. Ale zobaczyła tylko więcej grubych drzew. Więcej ciężkiej roślinności. On tu był. Czyż nie? Tylko że teraz go nie było. Robaki zaczęły cykać głośniej. Teraz spróbuj latać, do kurwy. Głos z jej koszmarów wyszeptał w głowie Marny. Spojrzała w górę, ponad wodą i zobaczyła miejsce, które znaczyło dla niej koniec. Upadek. Ziemia już nie była przesiąknięta krwią. Szczątki jej skrzydeł nie znaczyły ziemi, ale obszar był czarny. Wszystko w promieniu dziesięciu stóp umarło, znacząc miejsce gdzie anioł stracił swoje skrzydła. Odwróciła się, nie chcąc patrzeć na to miejsce. - Tanner! - Musiał być gdzieś blisko. Był... - Marna... - Szept. Który nadszedł zza niej. Nie głos Tannera. Jej krew zamarzła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 149

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner rzucił się do przodu i przeleciał w powietrzu. Jego ciało walnęło w jego ofiarę i padli na ziemię, skręcając i uderzając o ziemię z ciężkim dudnieniem. - Co do diabła? - żądał Cody. - Złaź do kurwy... moment, Tanner? Jego brat żył. Gdyby nie był tak szczęśliwy z tego powodu, Tanner skopałby tyłek palanta za takie wystraszenie go. Tanner podniósł się na nogi. - Kto to zrobił? Cody odepchnął się od ziemi i rozejrzał wokół z ciężką piersią. Uciekał i nawet nie wydawał się słyszeć krzyków Tannera. Powalenie go było jedyną możliwą opcją. - O czym ty mówisz? - zapytał Cody, rzucając mu szybkie, ukośne spojrzenie. Huh. Dlaczego jego głos był taki ostrożny? Tanner potrząsnął głową. - Nie rżnij głupa. Nigdy nie byłeś w tym dobry. Szarpnął kciukiem ponad ramieniem. - Twoje miejsce zamieniło się w pochodnię. Płomienie strzelają w niebo, a ty uciekasz jakby ścigał cię sam diabeł. Co. Się. Stało. Cody nie spotkał jego spojrzenia. - Ktoś mnie gonił. Musiałem ich zmylić. Sprawić, żeby myśleli... Moment. - Ty podłożyłeś ogień? - Wiesz, że zawsze dobrze sobie radziłem z płomieniami. - Cody ostrożnie spojrzał ponad ramieniem Tannera. Tanner obejrzał się i spodziewał się zobaczyć Marnę gnającą za nim. Tylko, że jej tam nie było. Ta chora pogoń strachu ponownie zaczęła go wypełniać. - Kto cię ścigał? - No dalej, Marna. Chodź tu. Była tuż za nim. - Nie chcesz wiedzieć. - Teraz Cody się wycofywał. - Masz wystarczająco dużo gówna na własnej głowie, bracie. Tym razem, mogę posprzątać swój własny bałagan. Nie musisz odgrywać bohatera. Ale on zawsze zajmował się Cody'm. To była... - Historia mojego życia - wymamrotał Cody, robiąc kolejny krok do tyłu. Spieprzyłem to, ale to ty za to cierpisz. Nie tym razem. - Tanner!

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 150

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Głos Marny. Była... przerażona. Tanner zrobił wdech. Złapał jej zapach. Tylko, że nie była sama. - Marna! - Nawet nie rzucił kolejnego spojrzenia swojemu bratu, tylko pognał przez bagna. - Przykro mi - głos Cody'ego podążył za nim. Brat, za którego prawie zginął zostawił go samego w lesie.

Próbowała uspokoić swoje gnające serce, kiedy patrzyła na anioła, który stał przed nią. Bastion. Dlaczego tutaj był? Czego chciał? Spojrzenie Bastiona nie było skierowane na nią. Patrzył na poczerniałą ziemię. - Myślałem, że zginęłaś. - Jego głos był przyciszony. Nie poruszyła się. - Znalazłem twoją krew i twoje skrzydła i myślałem, że zostałaś zabita. Jego ręce były zaciśnięte w pięści. Wściekłość? Furia? Od niego? Nie można było zaprzeczyć wściekłości wibrującej w jego słowach, ale... ale wciąż miał swoje skrzydła. Nie powinien czuć emocji w ten sposób. Bastion spojrzał na nią i jego oczy wydawały się płonąć. - Chciałem ich zabić. Anioły śmierci wykonywały swoje obowiązki. Nie chcieli zabierać dusz. Przełknęła. - Bastion, nie jesteś... - Sobą. Przysunął się bliżej do niej z potężnym ruchem czarnych skrzydeł, które wyrastały z jego pleców. - Wszystko się zmienia. Tam na górze i tu na dole. - Teraz stał tylko stopę od niej. Marna odkryła, że się przed nim cofała. Jego oczy zwęziły się na ten ruch. - Boisz się mnie? Nie powinna. Był jej towarzyszem przez lata. Najbliższym do bycia przyjacielem, jakiego miała. Ale sposób, w jaki na nią patrzył - tak. - Czy ty mnie obserwowałeś? - Marna wyszeptała te słowa i bała się odpowiedzi, która miała nadejść.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 151

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Bastion zawsze był o wiele potężniejszy od niej. Gdyby nie chciał, żeby go widziała... To bym go nie widziała. Ale i tak wyłapała jego zapach w powietrzu kilka razy. Czuła spojrzenie na sobie. - To zmienny cię obserwował. To on podążał za tobą, kiedy nie wiedziałaś. Jego słowa sprawiły, że się zawahała. Ale skąd niby by wiedział o Tannerze? Chyba że on również tam był. - On cię ścigał. - Bastion podszedł teraz jeszcze bliżej. Wystarczająco blisko, żeby jego skrzydła się rozciągnęły. Zablokowały światło. Otoczyły ją. - A i tak pozwoliłaś mu się pieprzyć. Wzdrygnęła się, kiedy zimne przerażenie wypełniło ją. Bastion to widział? Dlaczego? Dlaczego miałby... - Marna! Oczy Bastiona zwęziły się na krzyk Tannera. - On cię nie ocali. Zdradzi cię. Zniszczy cię. Tak jak zniszczył wielu innych. Ale Bastion się cofnął, a Tanner podbiegł do niej. Zmienny złapał jej rękę, przyciągając ją blisko. Jej serce waliło i poczuła szybki rytm pod jego piersią. Słyszałem twój krzyk - warknął te słowa. - Usłyszałem i... - Przerwał nagle. Marna odchyliła głowę do tyłu, kiedy spojrzała w jego twarz. Jego oczy zwęziły się i omiotły polanę. Przesunęły się po niej i wydawały się zatrzymać prosto na Bastionie. Ponieważ anioł wciąż tam był. Obserwował ich ze spojrzeniem twardym i zimnym. Już nie płonącym. Jak lód. - Nie jesteśmy sami - powiedział Tanner z absolutną pewnością. Ale i tak nie mógł widzieć Bastiona, a ona o tym wiedziała. Jego nozdrza rozszerzyły się nawet kiedy jego głowa przechyliła się w lewo. Zmienni nie musieli polegać tylko na tym, co widzieli. Nie, kiedy ich inne zmysły działały na najwyższych obrotach 24/7. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 152

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner owinął ramię wokół jej barków i przyciągnął ją bliżej siebie. - Czego on chce? On. Bastion. Zmysły Tannera były zdecydowanie celnie wymierzone. - Nie jestem do końca pewna - powiedziała, kiedy patrzyła prosto na Bastiona. Prawda, ale... Część niej bała się, że może, tylko może, Bastion chciał... Mnie. Szept przemknął przez nią. Niewygodne podejrzenie ponieważ, teraz kiedy była z Tannerem, mogła zrozumieć co widziała w spojrzeniu Bastiona. Potrzebę. Pragnienie. Pożądanie. Anioły nie pożądają. A może jednak? Bastion wycofał się i pomyślała, że odejdzie, ale nagle, pomaszerował prosto na nich. Nie. Marna odepchnęła Tannera. Ustawiła swoje ciało pomiędzy nim i Bastionem. - Nawet o tym nie myśl. - Jej głos wyszedł jako niski, pełen furii rozkaz. Bastion zamarł. - Nie myśl o czym? - zażądał Tanner zza niej. Marna utrzymała spojrzenie na Bastionie. Nie spojrzy ponad ramieniem anioła na tą wypaloną ziemię, która znaczyła jej przemianę. Patrzyła mu prosto w oczy, widziała wszystko, co straciła i wiedziała, że nie straci niczego więcej. - Nie dotkniesz go. Oczy Bastiona rozszerzyły się. - Chronisz to zwierze? Marna skinęła głową. Tanner nie był zwierzęciem. - Co się do cholery dzieje? - zażądał Tanner. - Czuję go. Po prostu nie widzę tego dupka. Większość ludzi nie opisała by aniołów jako dupków. Ale cóż, Tanner nie zaliczał się do tej kategorii 'większości'. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 153

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Po prostu chcę, żebyś była bezpieczna - powiedział Bastion i mięsień szarpnął się wzdłuż jego szczęki. Kolejny znak emocji. Czy w ogóle zdawał sobie sprawę z tego jak bliski krańca był? - Nie martw się o mnie - powiedziała mu Marna. - Zajmij się sobą. - Chciała go dotknąć. Złapać go i trzymać mocno i potrząsnąć nim. To nie był Bastion, którego znała. - Masz zbyt wiele do stracenia. Bastion spojrzał gniewnie na Tannera. - Już straciłem. Wiatr wydawał się bić wokół nich. Tanner przeklął. - Jeśli ten dupek chce grać... Tanner nie mógł grać z aniołem śmierci. Nie, jeśli chciał wyjść z tego żywy. Nikt nie mógł wygrać tej szczególnej walki. - Próbuję ci pomóc - Bastion warknął, kiedy wiatr uderzył mocniej. Tracił kontrolę. Rozłamywał się tuż przed nią. Jego skrzydła rozciągnęły się. Uderzyły. - On jest dla ciebie niebezpieczny. Jeśli się go nie powstrzyma, zniszczy cię. Marna uniosła brodę. Anioły nie kłamią. Ale ufała Tannerowi. Więc z czym ją to zostawi? - Nie dotkniesz go. - Bastion był teraz przywódcą aniołów śmierci. Odmówienie jego rozkazowi nie miało miejsca pośród jej rodzaju. Zwrócenie się przeciwko niemu? Niewybaczalny czyn. Ale... Ale ona już nie była w niebie. I jak dotąd, tylko jedna osoba była tam dla niej od jej upadku. Była tam, żeby zapewnić jej bezpieczeństwo. Żeby walczyć dla niej. Może nadszedł czas, żeby ona zaczęła walczyć za niego. - Nie możesz powstrzymać Śmierci. - Bastion zaczął unosić się w powietrzu. Lekki uśmiech wykrzywił jego usta. - Wiesz o tym lepiej niż większość. Niech go cholera. Zniknął. A Marna w końcu wzięła głęboki oddech. - Odszedł. - Głos Tannera. Warczący. Spięty. Udało jej się skinąć głową.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 154

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Odwrócił ją w swoją stronę. Patrzył gniewnie na nią. - Co się do cholery dzieje? Ściga cię anioł śmierci, który chce, żebyś gnił w ziemi. Nie mogła kłamać, ale to nie znaczyło, że musiała mu powiedzieć prawdę. - To tylko była wizyta starego przyjaciela. - Wizyta z ostrzeżeniem. - Kogoś, kto się o mnie martwi. Jego ręce znalazły się na jej ramionach. Jego ciepłe palce zawinęły się wokół jej ciała. - Stary przyjaciel sprawia, że krzyczysz z przerażenia? - Tak. - Prawda. - Kiedy masz takich starych przyjaciół jak ja. - Powinna powiedzieć mu więcej. - Tanner, ja... Jego usta pokryły jej. Jego język wsunął się pomiędzy jej wargi i pchnął w jej usta. Po chwili zawahania, oddała pocałunek. Pragnęła tej pogoni namiętności, którą mógł jej dać. Chciała zapomnieć o Bastionie i koszmarnych wspomnieniach, które czekały na dalekim brzegu. Marna pocałowała Tannera z całą swoją namiętnością i poczuła w sobie dziką falę pragnienia. Pożądanie, które do niego czuła mogło przegnać każdy chłód. Jego ręce przesuwały się po jej ciele. Znalazły jej tyłek. zawinęły się i pociągnęły ją do góry. Nie można było przegapić twardej wypukłości jego pobudzenia. - Nie wrócisz do aniołów. - Wyszeptał te słowa przy jej ustach. - To już nie jest twoje życie. Nie. Nie mogła wrócić. Bez swoich skrzydeł, nie było sposoby, żeby jeszcze kiedykolwiek dostała się do nieba. Stracona. Jego głowa uniosła się i jego spojrzenie płonęło na nią. - Teraz jesteś moja. Marna potrząsnęła głową. Nie, nie była. Należała tylko do siebie, nie do... Tanner znowu ją pocałował. Otworzyła usta i jej język napotkał jego, ponieważ lubiła jego smak i uwielbiała to ciepło, które przepływało przez nią pod jego dotykiem. Ale... Nie jego. Nie będzie należała do nikogo. Nawet do kogoś takiego jak Tanner. Obserwowała zbyt wielu ludzi przez wieki. Przynależność prowadziła do cierpienia. Zdrady. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 155

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jeśli nie zostanie powstrzymany, zniszczy cię. Nie zapomni słów Bastiona. Jeszcze jedno mocne przyciśnięcie jego ust i Tanner się cofnął. - Musimy iść. - Jego spojrzenie przesunęło się za nią. Do sczerniałej ziemi. Jego spojrzenie stwardniało. - Cody tam jest i ucieka nie wiadomo przed czym. - Jego palce splotły się z jej. - Musimy się pospieszyć, musimy... - Tanner zesztywniał i okręcił się. Już nie byli sami - i tym razem, ich gościem nie był anioł. Marna nie znała kobiety, która tak wolno wychodziła spomiędzy drzew, ale znała dwóch mężczyzn przy niej. Marna rozpoznała tych mężczyzn - zmienni. Już wcześniej byli na tym bagnie. Tej odległej nocy, kiedy jej skrzydła zostały odcięte, oni tam byli. Śmiejąc się. Zmienne pantery. - Pani kapitan? - Tanner stawił czoła nowemu zagrożeniu. Jego pazury wyszły na zewnątrz. - Co pani tu robi? Ładna kobieta z brązowymi włosami zaoferowała uśmiech. Kiedy podeszła bliżej, zmienni za nią zaczęli zmieniać się w bestie z trzaskami i prychnięciami swoich kości. - Jestem tu, żeby zaaresztować anioła. - Kobieta wskazała na Marnę. Ściganą morderczynię. Tanner potrząsnął głową. - Jillian, już przez to przechodziliśmy... Roześmiała się. Dźwięk ten był zimny i gorzki i przedarł się przez noc. - Nic mnie nie obchodzi czy jest winna czy nie, Chance. Anioły są zbyt wiele warte, żeby od nich odejść, zwłaszcza tak słabe, małe rzeczy jak ona, która nie może wykrzesać wystarczająco mocy, żeby kogoś skrzywdzić. Do paska kobiety była przypięta odznaka. Ta Jillian, ona była gliną? Jak Chance? - Wszyscy chcą anielskiej krwi - wymamrotała Marna, obrzydzona i chora od bycia w menu. - Czy wy wszyscy nie możecie po prostu zostawić mnie w spokoju? - To może nie mieć znaczenia na górze. - Głos kobiety wciąż był zimny. Ale tutaj, pieniądze przemawiają. Tyle, ile za ciebie dostanę... kurwa, mogę wykupić przebaczenie za wszystko, co zrobię. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 156

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Jesteś gliną! - krzyknął Tanner. Pozostali całkowicie się zmienili. Przemienili w wielkie, barczyste pantery z żółtymi, ostrymi jak brzytwy zębami. - Najpierw jestem demonem. - Wyciągnęła swoją broń. Wycelowała w niego. - Przez cały czas, kiedy obserwowałam cię na posterunku, po prostu nigdy nie wydawałeś się tego łapać. Po pierwsze jesteśmy nadnaturalnymi, nie glinami. Ludzie... są drudzy w kolejności naszych potrzeb. Pantery zaczęły się skradać w ich stronę. Ich głowy były pochylone nisko przy ziemi. Ich wielkie ciała były spięte. Dwie pantery i jeden demon z bronią. Mogli sobie z tym poradzić, prawda? Zabili te wampiry, a tu szanse powinny być lepsze. - Równie dobrze możesz ją nam oddać - kobieta - Jillian - powiedziała. - Jest warta tak wiele, że nadnaturalni nie przestaną przychodzić, dopóki ona nie zginie. Bezradny anioł. - Ponownie się roześmiała. Ten wysoki śmiech działał Marnie na jej ostatnie nerwy. - To jak wrzucenie dziecka do basenu z rekinami. Marna poczuła teraz znajomy puls ognia w swoim ciele. Uniosła ręce i miała nadzieję, że płomienie nie opuszczą jej ponownie. Był tylko jeden sposób, żeby się przekonać. Ale kto był większym zagrożeniem? Demon? Czy zmienni? - Jesteś źle poinformowana. - Głos Marny wydobył się nieco drżący. Okay, bardzo drżący. Nie ważne. Zrób to. - Nie jestem bezradna. - Nie, kiedy stoisz za wielkim, złym zmiennym. - Jillian prychnęła. - Ale co zrobisz, kiedy jego nie będzie, żeby chronił twój tyłek? Nie możesz odlecieć. - Jej usta wygięły się w prychnięciu. - Już nie. Jedna z panter warknęła i zamachnęła się na Marnę. Tanner rzucił się do przodu i pociągnął ją do tyłu, jego własne pazury błysnęły. Musiał zmienić się, żeby móc walczyć z dwiema panterami. Będzie słaby podczas przemiany. Ale nie, jeśli będzie kryła jego plecy. - Uciekaj - powiedziała Marna demonowi. Zielone oczy kobiety pociemniały do czerni. - To twoja jedyna szansa. - Próbowała dać jej uczciwe ostrzeżenie. Zamiast rozważyć to ostrzeżenie, Jillian strzeliła do niej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 157

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kula nigdy nie uderzyła. Ponieważ w tej samej chwili Marna uniosła ręce i wywołała ścianę ognia. Ogień okrążył ją i Tannera, zamykając się wokół nich - ale trzymając pozostałych poza obręczą. Ogień był tak gorący, że kula się stopiła, znikając w tym piekle. Moc, pulsująca, gorąca, wylewała się z Marny. - Nie jestem słaba! krzyknęła. Zbyt wielu myślało o niej w ten sposób. Wszyscy nadnaturalni, którzy chcieli ją pociąć i wysuszyć. Nawet wszystkie anioły na górze, ci, którzy kiedyś szeptali o niej. Ci, którzy myśleli, że nie była wystarczająco silna, żeby wykonywać robotę anioła śmierci. Pantery odskoczyły, sycząc kiedy wzdrygnęły się przed ogniem. Demon się nie poruszył. Chociaż będzie się ruszać. Marna zmusi ją do tego. Z machnięciem ręką, Marna posłała ogień w stronę demona. Ale glina ponownie się roześmiała. Kobieta rzuciła lewą rękę w stronę płomieni. - Bawiłam się ogniem odkąd miałam pięć lat. Płomienie zniknęły zanim dotknęły skóry pani policjant. Marna wciągnęła głęboki oddech. Okay, więc ogień nie zadziała na demona. Ale zmienni nie mogli kontrolować płomieni. Uniosła swoje ręce w ich stronę, dłońmi na zewnątrz. Te dwa dupki były w jej koszmarach, ponieważ były tam tamtej nocy z Brandtem. - Następnym razem, kiedy kobieta będzie krwawić na ziemi - furia pulsowała w niej - nie stójcie tam tylko i nie śmiejcie się. - Ogień wybuchł w dwóch strumieniach. Jeden z jej prawej ręki. Jeden z lewej. Płonące ślady pomknęły prosto w stronę dwóch zmiennych. Odskoczyli, ale ogień przypalił ich futra. Oh, mogła zrobić o wiele więcej niż tylko ich przypalić, mogła... - Daj mi ją - krzyknęła Jillian. - Zatrzymaj ogień tej suki i daj mi ją, albo twój brat zginie. Moment... co? Poczuła zaskoczenie Tannera. Krąg ognia wokół nich zniknął, dzięki uprzejmości demona. A teraz mówiła o Cody'm? Groziła mu? - Pierdolisz - Tanner krzyknął kiedy rzucił się do przodu z wystawionymi pazurami. - I jesteś zniewagą dla Departamentu Policji. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 158

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Glina cofnęła się o kilka kroków. Pantery wycofały się, żeby stanąć u jej boku. - Jestem w policji, żeby chronić swój gatunek. Tak samo jak ty powinieneś. Myślisz, że po prostu zamierzam stać tam i pozwolić ludziom zamykać demony? - Jej włosy przesunęły się na jej ramiona, kiedy potrząsnęła głową. - Nie na mojej warcie. Płomienie Marny osmaliły ziemię. Pulsujący ogień - to uczucie mocy, które piętrzyło się pod jej skórą - zaczynało zanikać. Nie, nie, nie mogła ponownie stracić mocy! Nie mogę być słaba. - Myślisz, że ci dwaj są jedynymi, których ze sobą przyprowadziłam? Jillian położyła rękę na głowie jednej z panter. - Polowałam na twojego brata. Wiedziałam, że będzie kluczem do złamania cię. Jedyny krewny Tannera. Mężczyzna, którego zawsze chronił. Tak, Marna wiedziała, że zrobiłby wszystko dla Cody'ego. Nawet przehandlowałby mnie? Nadeszła kolej Marny, żeby cofnąć się o krok. Tanner się nie poruszył. - Nie wiem, dlaczego sprzymierzyłaś się z tymi kretynami, ale to był zły ruch. Jillian wzruszyła ramionami. - Potrzebują alfy. Ja potrzebuję kłów i pazurów do wykonania roboty. Spojrzenie Marny przeszukało drzewa. Nie widziała nikogo - niczego pomiędzy nimi. Czy gliniarz blefowała? - Moi mężczyźni złapali zapach Cody'ego, tak samo jak ty. - Ręka Jillian wciąż spoczywała na głowie pantery. Co? Czy ta pani myślała, że byli jakimś rodzajem zwierzaczków? Czy nie wiedziała, że zmienni wkrótce wgryzą się w rękę, która ich karmi? Że lubili gryźć tą rękę? Ale, wciąż spokojna, Jillian, kontynuowała Tylko, że oni nie rzucili pogoni, kiedy usłyszeli krzyk anioła. Moi mężczyźni dalej biegli. Teraz go mają i o ile nie chcesz spróbować pozszywać jego kawałków z powrotem do kupy, to odsuniesz się od anioła. Blef. Tanner nie odsuwał się od niej i Marna wiedziała, że musiał zdać sobie sprawę, że... Zesztywniał. - Ty suko. - W jego głosie była mroczna mieszanina furii i nienawiści. - Czuję jego krew. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 159

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Oh, nie. To znaczyło - że to nie był blef. Wtedy Marna to usłyszała. Dźwięk ciągnięcia czegoś przez krzaki. Chrząkanie. Trzech mężczyzn wyszło z ciemności. Natychmiast rozpoznała zakrwawioną formę Cody'ego. Ale inni? Nigdy wcześniej ich nie widziała, ale jedno spojrzenie i wiedziała, że byli zmiennymi. Raczej ciężko było przegapić te kły i pazury. Cody ledwie trzymał się na nogach. Potykał się. Cięcia pokrywały większość jego ciała. - Ja nie... krzyczałem - udało mu się powiedzieć. Nie, nie krzyczał. Ona tak. Krzyknęła i Tanner przybył jej na ratunek. I zostawił Cody'ego samego w ciemności. - Mój gatunek ma słabości - powiedziała Jillian z mlaśnięciem językiem. Niektórzy z nas nie mogą poradzić sobie z narkotykami, a niektórzy z alkoholem. Jedna pijana noc i twój brat powiedział w Piekle wszystko o ładnym małym aniołku, którego jego brat trzyma tak blisko siebie. Ten puls mocy ponownie zaczął się w Marnie budować. Mogła go poczuć, jak piętrzy się w niej. Jeśli ta fala wzrośnie wystarczająco, mogła rzucić ogniem w łajdaków trzymających Cody'ego. Uwolnić go. Jeden ze zmiennych zatopił swoje pazury w gardle Cody'ego. - Jeden ruch ostrzegł zmienny, a jego oczy były skierowane na Marnę - tylko jeden i rozerwę mu gardło. Cody jęknął, próbując mówić. Nie mógł. - Wiesz, że to zrobię, stary - kontynuował zmienny z ponurym uśmiechem. Ponieważ do cholery mnie znasz. Marna nie widziała wcześniej tego zmiennego, ale czy był on również częścią dawnego stada Brandta? - Ja wiem, że nie chcesz teraz ze mną zadzierać - powiedział Tanner. Ponieważ, jeśli to zrobisz, Russell, sprawię, że będziesz błagał o śmierć. Twarz Russella spięła się. - Zawsze myślałeś, że jesteś takim twardzielem. Jego pazury wycisnęły więcej krwi z gardła Cody'ego. - Kto jest teraz pieprzonym twardzielem? - Popełniłeś tutaj błąd - warknął Tanner. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 160

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna złapała słodki zapach kwiatów i jej ramiona zesztywniały. Anioł był tutaj. Nie widziała go - albo jej - jeszcze, ale anioł śmierci był w tym miejscu. Ktoś z nich nie ujdzie z tego z życiem. Co zrobiłby Tanner gdyby to Cody zginął? Ten, którego zwano Russell mógł zabić Cody'ego na długo zanim jej ogień dotarłby do ciała faceta. - Odsuń się od niej, Chance. Daj nam anioła i ty - Jillian wskazała na Cody'ego - i twój brat będziecie mogli odejść. - I niby mam to kupić? - Jego głos szydził z niej. Nazywał ją idiotką. Twarz Jillian napięła się. - Jeśli tego nie zrobisz, zabiję go za pięć... - Uniosła rękę i kontynuowała liczenie. - Cztery... Tanner pognał do przodu, ale dwie zmienne pantery przy bokach Jillian skoczyły na niego. Spotkali się w plątaninie pazurów i kłów, furii i krwi. - Trzy... Spojrzenie Jillian nie było skierowane na Tannera. Było na Marnie. - Chcesz spróbować więcej tego ognia? - zapytała Jillian. - Może będziesz miała więcej szczęścia tym razem. Ale cóż, może jednak nie. Jedna z panter krzyknęła z bólu. - Dwa... - Jillian skinęła głową w stronę Russella i facet uśmiechnął się w chorej wesołości. Tanner nie mógł ocalić Cody'ego. Próbował. Walczył i uderzał pazurami i miał jedną panterę martwą na ziemi. Ciało bestii zmieniło się z powrotem w postać człowieka, mężczyzny, którego głowa była oderwana od ciała. Zapach kwiatów pogłębił się wokół Marny. Anioł śmierci. Dusza została zabrana. Kto będzie następny. Została tylko sekunda. Tylko... - Jeden - wyszeptała Jillian i oczy Cody'ego zamknęły się. - Nie! - krzyknęła Marna nawet kiedy Tanner warknął w furii. Tanner rzucił się do przodu i zatopił pazury w boku pantery. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 161

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie zabijaj go! - krzyknęła Marna. Jillian prychnęła. - Dlaczego? Zamierzasz się przehandlować, aniołku? Marna skinęła głową. Tak zamierzała. Cody raz ocalił jej życie. Dwa razy jeśli liczyć jego oszustwo w szpitalu. Tanner walczył za nią, wciąż i wciąż. Teraz była jej kolej. Zrobiła powolny krok w stronę Jillian. Potem kolejny. Teraz szybciej. Ale znalazła Tannera na swojej drodze. Krwawiącego. Posiniaczonego. Z pazurami na zewnątrz i lśniącymi oczami. - Nie. - Słowo było ledwie ludzkie. - Nie pójdziesz z nią. - Rozerwij mu gardło, Russell - zawołała Jillian. - Ja mogę... Marna próbowała rzucić się na nią, ale Tanner szarpnął ją do tyłu. - Zabij mojego brata - powiedział Tanner zmiennemu - a sprawię, że będziesz błagał o śmierć. Do czasu, aż piekło cię pochłonie, nic z ciebie nie pozostanie, obiecuję ci to. Jedna rzecz, jakiej nauczyła się o Tannerze - on zawsze dotrzymywał swoich obietnic.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 162

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 11.

Tanner trzymał rękę owiniętą wokół nadgarstka Marny. Wyciągała się przy nim, kiedy walczyła, żeby się uwolnić. Jakby miało do tego dojść. Oczy jego brata były skierowane na niego. Krew przesiąkła koszulkę Cody'ego, a kapitan, którą prawie szanował, stała tam... śmiejąc się. Bestia w nim zaryczała. Jego pazury przebiły się, jego kły były na wierzchu i Tanner ledwie - ledwie - powstrzymywał przemianę. Było w nim zbyt wiele furii. Jeśli bestia teraz się przebije, nie będzie można kontrolować pantery. Zdrada. Krew Cody'ego. Śmierć. - Anioł albo twój brat, wybór należy do ciebie. - Jillian skrzyżowała ramiona na piersi. Wyglądała na zadowoloną z siebie i usatysfakcjonowaną. - Ale nie zatrzymasz ich obojga dzisiejszej nocy. Taa, zatrzyma. - Puść mnie - wyszeptała Marna. - Ze mną będzie w porządku, ale on - jemu nie pozostało już zbyt wiele czasu. Ponieważ Cody już chwiał się na nogach. Jego twarz zrobiła się biała, a urok opadł z niego, ukazując czarne oczy demona. Jego brat zawsze podtrzymywał swój urok. Zawsze. Cody nienawidził tego, czym był, więc próbował udawać, że nie był nikim więcej niż człowiekiem. Nie był. Ja również nie jestem. Dlaczego Jillian po prostu nie próbowała go zdjąć? Poszła za jego bratem, ale nie poszła do niego bezpośrednio. Dlaczego? Jego spojrzenie powróciło do niej. W jednej chwili, zobaczył mignięcie emocji na jej twarzy. Sukinkot. Nie bała się anioła śmierci czy kolejnego demona, ale nawet mimo że miała pantery u boku, bała się... Mnie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 163

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Dobrze. Jego oczy zwęziły się z niecierpliwości. Powinna się bać. Zamierzał pokazać jej jak niebezpieczny mógł być. Kapitan go wrobiła. Zmusiła go do wystawienia Marny na otwarte pole. Jakie było lepsze miejsce do ataku niż bagna? Czy kapitan w ogóle kłamała o tym, że widziała demona na nagraniu z samochodu? Czy była to tylko kolejna część jej planu? Pożałuje prób rozegrania z nim śmiercionośnej gierki. To będzie jej ostatni błąd. Tanner odwrócił głowę w stronę Marny. Skupił swoje spojrzenie na niej. Nie musiała tego widzieć. - Uciekaj. Marna zaczęła potrząsać głową. Tanner puścił ją. - Uciekaj! - Bardziej ryk niż cokolwiek innego i było to jedyne słowo, z którym sobie poradził. Padł na ziemię, kiedy jego kości zaczęły rozciągać się i pękać. Przekształcać. Jego pazury wyrosły jeszcze dłuższe, jeszcze bardziej ostre. Jego bestia była taka niebezpieczna. O wiele bardziej niebezpieczna niż chciał pokazać Marnie. Ponieważ, kiedy pantera Tannera naprawdę przejmowała kontrolę, kiedy gniew był zbyt silny... Bestia uwielbiała krew i zabijanie. Głodował, żeby dostać więcej krzyków. Tanner zawsze walczył ze swoimi instynktami, ale prawda była taka, że głęboko w środku, gdzie czaiło się zwierzę, był dokładnie taki sam jak jego ojciec. I, pomimo tego, co powiedział Marnie, jego bestia była dokładnie taka sama, jak jego brata Brandta - ich pantery zawsze były połączone. Dokładnie taki jak ten sadystyczny łajdak, który skrzywdził Marnę. Dokładnie taki, jak jego ojciec. Dokładnie taki, jak jego brat. Dokładnie. Jak. Oni. Nie patrz. Mężczyzna nie mógł tego teraz powiedzieć Marnie. Mężczyzna zniknął. Pantera przejęła dowodzenie z zaciekłą furią. Nie patrz na to, czym się staję. Nie bój się mnie. Ponieważ będzie się bała. Do czasu, kiedy skończy, będzie musiała się bać. - Nie! - krzyknęła Jillian. Wtedy podniosła swoją broń i strzeliła do niego. Raz. Dwa razy. - Powstrzymajcie go zanim się przemieni! Za późno.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 164

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner odwrócił głowę i widział z intensywną ostrością pantery. Głupi zmienny, który pomyślał, żeby wziąć jego brata, ten, który był częścią stada Brandta przez tak długo... Russel puścił Cody'ego, odskoczył i pognał pomiędzy drzewa. Tchórz. Tanner go dorwie, ale.. Ale inni byli bardziej odważni. Jeden zmienny natarł na Tannera z rykiem. Pantera Tannera rozerwała pierś swojego wroga na oścież. Jego ostre jak brzytwy zęby wbiły się głęboko w gościa. Krew wypełniła jego usta. Pantera warknęła i pragnęła więcej. - Tanner! - Nie odwrócił się na ten krzyk. Dokończył swoje zabójstwo. Odrzucił głowę do tyłu i ryknął na znak zwycięstwa. Ale więcej ofiar czekało. Więcej do zabicia. Zabicia. Jego tylne nogi odepchnęły się od ziemi i skoczył w powietrze, kierując się na ofiarę, której pragnął najbardziej. Ofiarę, która wciąż próbowała go zastrzelić, tylko że jej broń była pozbawiona kul. Jego przednie łapy uderzyły w jej pierś i powalił panią kapitan na ziemię. - Tanner! - Ponownie ten krzyk, ale się nie obejrzał. Jego spojrzenie było skierowane na jego ofiarę. Na demona, który patrzył na niego, kiedy zapach strachu ulatniał się z niej. - Twoje życie się kończy - powiedziała mu Jillian, nawet kiedy drżała pod nim. - Myślisz, że oczyściłam cię na komisariacie? Pomyśl jeszcze raz. Zabić. Jego pazury wbiły się w jej ramiona, a ona krzyknęła, kiedy krwawiła. - B... będziesz... ścigany. Już nie gliniarzem.... ściganym! Pantery nie były ofiarami. Były drapieżnikami. Przysunął pysk do jej gardła. Uduszenie. Tak właśnie pantera lubiła zabijać swoje ofiary. Jedno ugryzienie w gardło. To wszystko, czego potrzebował. - Ona nigdy nie będzie... bezpieczna... nie, dopóki nie umrze. Chropowaty język pantery zabłysnął. Polizał ciało. Jillian krzyknęła pod nim. Nie patrz. Mężczyzna w środku bestii wciąż nie chciał, żeby Marna widziała, co robił, ale ona nie uciekła. To ona krzyczała jego imię. Dlaczego nie uciekła?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 165

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ból, rozgrzany do białości, płonący, pognał przez niego i Tanner zdał sobie sprawę - za późno - że Jillian nie była uzbrojona w tylko jedną broń. Uśmiechnęła się do niego, kiedy przekręciła nóż, który wbiła w jego pierś. Nóż, który zatopiła w sercu pantery. - Tylko musiałam... - wyszeptała miękko, kiedy jego krew przesiąknęła jej koszulkę - dostać się wystarczająco blisko, żeby zabić. I tak zrobiła. Ale tak samo on. Zęby pantery zamknęły się na jej gardle. Zaciskając je, wbijając w nią kły, dławiąc ją, nawet kiedy jej nóż wciąż przekręcał się w jego sercu. Zabijała go, ale on upewni się, że również zabierze jej życie. Marna będzie bezpieczna. Jego brat będzie bezpieczny. I Tanner wiedział, że wreszcie dostanie to, co mu się należało. Piekło. Właśnie wtedy, mógłby przysiąc, że słyszał śmiech swojego ojca. Głowa Tannera uniosła się i przygotował się, żeby wbić się w sukinsyna, który zrujnował mu życie, ale... Ale duch jego ojca, zmiennego, nie stał nad nim. Stał anioł. Anioł z wielkimi, czarnymi skrzydłami i złotymi, zimnymi jak lód oczami. Oczami, które patrzyły na Tannera z nienawiścią. Wtedy anioł sięgnął w dół, żeby go dotknąć. Bastion. Szept przemknął od mężczyzny do bestii. Wiedział, wiedział, że patrzył na anioła, który podążał za Marną. Nie zabierzesz mnie od niej. Właśnie, kiedy palce anioła zbliżyły się do futra pantery, Tanner rzucił się do tyłu, okręcił i nóż złamał się w jego piersi. Zawył z bólu, ale wciąż się toczył, zdeterminowany, żeby odsunąć się od anioła. Tylko, że Bastion za nim nie podążył. Pantera zadrżała, kiedy się zatrzymał i Tanner zobaczył, że anioł pochylał się nad ciałem Jillian. Jego ręka zawisła nad jej brwią. Jej oczy otworzyły się, patrzyły w górę na niego, a potem całe ciało się szarpnęło. Jak marionetka na sznurkach. Ból i furia zniknęły z jej twarzy, aż nic nie pozostało. Nic. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 166

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Tanner. Jego głowa odwróciła się w stronę głosu Marny. Patrzyła na niego szerokimi oczami. Jej ręce zacisnęły się w pięści po bokach. Bała się. Jej strach pachniał inaczej od strachu Jillian. Nie sprawiał, że łaknął więcej krwi i furii. On... wkurzał go. Ale wtedy podbiegła do niego. Marna owinęła ręce wokół ciała pantery i przyciągnęła go blisko. - Nigdy więcej mnie tak nie strasz! Utrzymał swoje pazury i kły z daleka od niej i pozwolił przemianie prześlizgnąć się po nim. Teraz wolniej, ponieważ był słaby. Ale przemiana wciąż była brutalna. Bolesna. Futro znikło. Kości się przekształciły. Jej ramiona dotknęły jego nagiego ciała i to jego krew pokryła jej palce. - Nie - wyszeptała i odepchnęła go. Rękojeść noża była odłamana, a ostrze wciąż w nim było. W moim sercu. W sercu, o którym nigdy nie myślał zbyt wiele, dopóki nie znalazł zagubionego aniołka. - Pomóż mi! - Marna krzyknęła i kroki rozbrzmiały w ich stronę. Cody zachwiał się, potknął, potem spojrzał w dół na Tannera, kiedy przerażenie powoli przemknęło przez jego twarz. Tanner próbował mu powiedzieć, że wszystko będzie w porządku. Że on się tym zajmie. Tak jak zawsze się wszystkim zajmował. Ale nie mógł mówić. I zaczynał czuć takie straszne... zimno. Poza miejscami, gdzie dotykała go Marna. Jej ręka była przyciśnięta do jego piersi, a jej palce wydawały się palić jego ciało. Cody padł na kolana obok niego. Pazury znaczyły linie na jego gardle, a jego krew wciąż ściekała na jego koszulkę. Tak wiele krwi. Zawsze wydawali się pływać w gównie. Historia ich życia. I śmierci? Jego ręka uniosła się w stronę Marny. Powietrze owiało jego skórę. Wiatr?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 167

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie, powietrze poruszyło się przez łopot anielskich skrzydeł, ponieważ ten dupek Bastion wrócił. Patrzył na niego z lekkim uśmiechem wykrzywiającym jego usta. Facet wciąż myślał, że go zabierze? Nie, nie kiedy Marna była tak blisko. - Odpieprz... się - wymamrotał Tanner i jego ręka zatopiła się w grubych włosach Marny. Przyciągnął ją blisko i przyłożył swoje usta do jej. Jeśli umierał, ona będzie ostatnią rzeczą, której skosztuje. - Nie teraz, stary - Cody warknął na niego i jego brat spróbował odciągnąć Marnę. Tylko, że Tanner nie miał zamiaru jej puścić. Pantera w nim, ranna, słaba, poruszyła się na tą myśl. Dlaczego miałby pozwolić jej odejść? Dopiero ją znalazł. Coś wbiło się w jego pierś. Ledwie poczuł ból. - Tylko muszę to... wyjąć. - Głos Cody'ego. Zmartwiony. Zrozpaczony. Ale Tanner wciąż całował Marnę. Musiał sprawić, żeby zrozumiała. W tym świecie, była jedyną rzeczą, której pragnął. Jedyną rzeczą, dla której zabiłby, żeby ją zatrzymać. Jego pazury zaczęły się wydłużać jeszcze bardziej. Cięcie w jego piersi zrobiło się głębsze. Marna odsunęła się, kiedy przerwała pocałunek. Oczy Tannera otworzyły się. Bastion stał ponad ramieniem Marny. Patrzył. Czekał. Czy ten dupek naprawdę musiał być tym, który po niego przyjdzie? To jasne. - Mam! - I dlaczego Cody brzmiał na tak szaleńczo szczęśliwego? Ale wtedy ostry nacisk w jego piersi zelżał. Spojrzał na Cody'ego i zobaczył zakrwawione ostrze noża w ręce swojego brata. - Teraz tylko zostań przy życiu powiedział mu Cody, głosem ponurym i wymizerowanym – prawdopodobnie, ponieważ jego gardło wciąż było uszkodzone - aż uda mi się ponownie cię pozszywać. Chciałby, ale... Śmierć po mnie idzie. Nie, Śmierć już tam była, czekała. Spojrzenie Tannera powróciło do Marny. Jej policzki były mokre. Płakała? Z jego powodu? Nie był wart łez anioła. Nigdy nie był. Powinna o tym wiedzieć. Powinna również wiedzieć...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 168

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Byłaś najlepszą... rzeczą... jaka mnie w życiu spotkała. - Jedyną osobą, poza jego bratem, na której mu zależało. Więc wydawało się sprawiedliwe, że będzie ostatnią rzeczą, jaką zobaczy na tej ziemi. Płomienie w piekle nigdy nie wypalą mu jej wspomnienia. Niech do kurwy spróbują. - Czas odejść - powiedział Bastion, jego głos dudnił jak grzmot. Powieki Tannera zaczęły opadać. Zabiłbym, żeby ją zatrzymać. Mężczyzna mógł odchodzić, ale bestia wciąż szarpała się w nim. Walczyła. Rozdzierała pazurami. Zrozpaczona, żeby dotrzeć do jedynej kobiety, którą chciał ogłosić jako... Partnerkę.

Jonathan Pardue gnał przez bagna, jego nogi biegły tak szybko, jak tylko mogły. Za nim, straż pożarna toczyła bitwę z pożogą, pożogą, która zniszczyła dom brata Tannera, Cody'ego. Zajęło mu zbyt dużo czasu wyśledzenie Tannera do tego miejsca. Zbyt długo, żeby uwolnić się z tych kajdan i zapierniczać przez miasto. Teraz, mógł przybyć za późno. Cały jego plan. Cała jego robota. Za późno? Do diabła, nie. To nie mogło się tak skończyć. - Tanner! - Jonathan krzyknął imię swojego partnera, ale nic nie usłyszał. Czego by nie oddał, żeby mieć zmysł słuchu albo węchu zmiennych w tej chwili. Gdzie jesteś?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 169

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner zabrał aniołka ze sobą. Musiała nienawidzić tych bagien. Jeśli historie jej upadku były prawdziwe - historie, do których opowiedzenia zmusił nadnaturalnych w trakcie kilku ostatnich dni - to miałaby dobre powody, żeby unikać bagien. Tylko, że teraz tam była. Z Tannerem. Z Cody'm? Więcej gliniarzy przybędzie tu wkrótce. Przyprowadzą psy. Przeszukają każdy cal w tej okolicy. Jonathan musiał znaleźć Tannera zanim zrobią to inni. Ale... gdzie? - Tanner! - Ciemność nadchodziła, przesuwając się po okolicy w odcieniach przyblakłej czerwieni, kiedy słońce zaczęło tonąć na niebie. Wyglądało to jak pieprzona krew na niebie. Pognał przed siebie. Skręcił w lewo. W prawo. Zobaczył tylko większą ilość poskręcanych drzew i ciężkiego mchu zwisającego z gałęzi. Przeklinając, odwrócił się. Zawrócił. Mógł wrócić po swoich krokach, skręcił w lewo i... I jego spojrzenie padło na ślady stóp na ziemi. Wyszarpał swoją latarkę. Oświecił lekkim błyskiem te małe znaki. Do diabła, tak. Jego lewa ręka zacisnęła się mocno na latarce, a jego prawa ręka sięgnęła po broń.

Czas odejść. Słowa wydawały się zamrozić krew Marny. Złapała Tannera, przyciągając go blisko nawet, kiedy odwróciła się do Bastiona z furią, której nigdy wcześniej nie czuła. - Nie! Ale Bastion tylko tam stał, jego twarz była zimna, twarda i stoicka, ze skrzydłami przyciągniętymi nisko do ciała. - Czas twojego zmiennego się kończy. Jego ciało umiera. Potrząsnęła szaleńczo głową. Nie mógł jej jeszcze zostawić. - Nie wiedziałaś, co zrobił? - Bastion zrobił krok bliżej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 170

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cody wciąż pracował nad piersią swojego brata. Przeklinając i mamrocząc, widocznie nieświadomy anioła stojącego tylko kilka kroków dalej. Anioła, który, w przeciwieństwie do niej, mógł naprawdę zabić dotykiem. - On mnie chronił - powiedziała Marna, podnosząc szczękę. On zawsze ją chronił. Cody spojrzał w górę na nią, jego brwi ściągnęły się. - Taa, to po prostu świetnie. Mój brat jest bohaterem, ale właśnie teraz musimy... - Nie możesz go zabrać! - Teraz brzmiała na zrozpaczoną, jak inni przed nią tak wielu innych w przeciągu wieków. Nigdy nie rozumiała ich wściekłości i bezradności. Teraz tak. Cody zamrugał. Wtedy jego oczy rozszerzyły się i podążył za jej spojrzeniem ponad swoim ramieniem. - Jeden z nich... jeden z aniołów tu jest? Ledwie skinęła głową. - Pracuj szybciej - wyszeptała mu. Czy Cody naprawdę nie widział aniołów? Nie był czystej krwi demonem, więc może nie był w stanie zobaczyć Bastiona. A może był. Usta Bastiona zacisnęły się. - Nie ma opóźniania, nie ma układów, nie ma pożyczania czasu. Jest tylko śmierć. Wiesz o tym. Jego oczy były zbyt lśniące. Jego słowa zbyt silne. Wydawał się być zadowolony. Prawie chętny. Czy Bastion chciał zabrać duszę Tannera? Tak. - No dalej, Tanner, walcz. Zmień się dla mnie jeszcze raz. - Zrozpaczony głos Cody'ego. Ponieważ przemiana da Tannerowi siłę. Tak właśnie to wyglądało u zmiennych. Tak właśnie zdobywali swoją moc. Ich siła pochodziła od bestii. Już widziała jak silna i niebezpieczna mogła być bestia Tannera. Bastion westchnął delikatnie. Jego skrzydła poruszyły się ze znikomym trzepotem. - Jest zbyt słaby, żeby się przemienić. Wkrótce umrze, a ja go zabiorę. A ona znowu będzie sama. Marna spojrzała w dół na Tannera. Trzymała go w swoich ramionach. Taki wielki. Taki potężny. Taki... sztywny. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 171

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Co mogę zrobić? - Jej głos brzmiał na załamany. - Nic - odpowiedział Bastion. Ale Cody, jego ręce były zakrwawione i wciąż naciskał na pierś Tannera, żeby ucisnąć okropną ranę, spojrzał w górę na nią. - A co byś zrobiła? Żeby go ocalić? - Wszystko. Bastion rzucił się na nią. Złapał jej brodę swoją ręką i zmusił ją do spojrzenia na niego w górę. - On jest mordercą. Był również jedynym mężczyzną, który sprawił, że czuła się jakby była kimś więcej niż tylko narzędziem śmierci. Cody złapał ostrze noża, które było w piersi Tannera. Wytarł broń o swoje spodnie, rozcierając czerwień. - To zacznij dla niego krwawić. Marna wyszarpała szczękę z uścisku Bastiona i spojrzała na Cody'ego. - Co? Sięgnął po jej nadgarstek. Czy zdawał sobie sprawę jak bliski był dotknięcia Bastiona? Nie, nigdy nie można było poznać niebezpieczeństwa anioła śmierci. Nie, dopóki nie było za późno. - Nie ma nic potężniejszego niż anielska krew. Ma w sobie magię. Tak wiele magii. - Oblizał swoje usta i złapał ostrze noża zaciśniętą pięścią. - Widziałem nawet, jak przywraca kobietę z martwych. Serce waliło jej w piersi. Czy to było możliwe? - Nie. - Rozkaz Bastiona. - Nie pozwolę ci na... Kiedyś był jej przyjacielem. Jej towarzyszem. Ale teraz... Bastionie, ale już nie przyjmuję od ciebie rozkazów.

- Wybacz,

- Musieliśmy wykonać dla niej transfuzję, była człowiekiem. - Cody mówił szybko. Wydawał z siebie słowa w pomieszaniu. - Ale Tanner... on może tylko wypić krew. Pantera pije krew i to daje mu siłę. Okay, ta część z piciem krwi z pewnością sprawiła, że jej żołądek się zacisnął, ale robiła to już z wampirem. Mogła zrobić to dla Tannera. Nie, ona zrobi to dla Tannera. - Tnij - powiedziała Cody'emu. Ale podmuch mocnego wiatru uderzył w demona i odrzucił go o dobre dziesięć stóp. Nóż wyleciał z jego palców. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 172

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- To nie jest sposób... - zaczął Bastion. - Pieprzyć sposób - warknęła do niego Marna i zanurkowała po nóż. Złapała go, rozcięła swoje ramię i wmusiła swoją krew w usta Tannera. - C-co? - zszokowany głos Bastiona. - Nie możesz tego zrobić! No to patrz. Tanner próbował odwrócić się od niej. - N-nie, n-nie... wezmę... - Weźmiesz wszystko, co mogę ci dać. - Jej głos stwardniał. - I będziesz żył. - Nie chciała patrzeć w dół na jego pierś. Już wcześniej zerknęła na poskręcany bałagan i nie zrobi tego ponownie. Zbyt wiele bólu. - Zmuś go do przyjęcia jej - krzyknął Cody. Tak zrobiła. Usta Tannera powoli się otworzyły pod naciskiem jej ręki. Poczuła liźnięcie jego języka na swoim ciele. Nie myśl o tym, co on robi. Zmusiła się do nie czucia tego, nieporuszania się, kiedy Riley żywił się na niej. Mogła zrobić to samo teraz. Tylko że... To nie jest Riley. Usta Tannera były inne. Jego oczy otworzyły się, kiedy przyjmował jej krew i jego spojrzenie wydawało się przepalać ją na wskroś. Naprawdę widziała jak robił się silniejszy z każdą mijającą sekundą. To działało. Cody miał rację. Tanner przeżyje. To było wszystko, czego potrzebował. On... Bastion złapał ją i szarpnął do tyłu. Jego uścisk był twardy, karzący. Bolesny. Ale Bastion nigdy wcześniej jej nie zranił. On... - Ośmielasz się dawać mu swoją krew? Próbujesz ocalić jego? - Obrzydzenie zacieśniło jego głos. Podniósł ją do góry, kiedy jego ręce zacisnęły się na jej ramionach z powodującą siniaki siłą. - Najpierw go pieprzysz, a teraz go karmisz? Z przerażeniem wypełniającym ją, Marna próbowała się uwolnić, ale jego ręce nie chciały się poddać. Potrząsnął nią i jej głowa potoczyła się do tyłu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 173

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Pozwoliłaś mu się dotknąć... - Zrobiła o wiele więcej niż to. - Głos Tannera. Tylko, że nie był słaby czy drżący. Silny. Zdeterminowany. Pełen Furii. Wrócił. Oczy Bastiona rozszerzyły się i spojrzał w lewo dokładnie na czas, żeby przyjąć mocne uderzenie w twarz. Kości trzasnęły i Bastion padł do tyłu, uwalniając ją. Tanner sięgnął po nią natychmiast. Jego pierś wciąż była zakrwawiona. Ciało i mięśnie były rozerwane, ale trzymał się na nogach - nagi, umięśniony - i linie furii znaczyły jego twarz. Furii, która była skierowana na Bastiona. Palce Tannera przesunęły się po ramieniu Marny i otarły lekko o znaki, które Bastion na niej zostawił. A Bastion - podniósł rękę do nosa i dotknął krwi, która skapywała po jego twarzy. - C-co... - Co czujesz? - powiedział Tanner i warknięcie zbudowało się w jego gardle. - To ból. Lepiej do niego przywyknij. Bo przyjdzie go o wiele więcej. Ręka Bastiona opadła. Zacisnęła się w pięść. Jego skrzydła rozłożyły się za nim. - Nie jesteś pierwszym, który pokazał mi ból. Kły Tannera zabłysły. - Widzę cię teraz, dupku. Jak mógł? Tanner uniósł pazury. Wskazał nimi na Bastiona. - Jeśli nie zabierzesz stąd swojej oskrzydlonej dupy, będę ostatnim, który pokaże ci ból. Anioły nie obawiały się zbytnio w świecie śmiertelników. Dlaczego by miały? Broń stworzona przez śmiertelników nie mogła zabić anioła. Ale pazury zmiennego nie były bronią śmiertelników. Pazury takie jak Tannera, odebrały jej skrzydła. Te same pazury mogły z łatwością zabić Bastiona. - To jeszcze nie koniec - obiecał Bastion. Jego spojrzenie nie było skierowane na Tannera, tylko na Marnę. - Nawet nie blisko. - Wtedy jego skrzydła zatrzepotały i uniósł się wysoko w powietrze. Marna okręciła się do Tannera. - Jak... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 174

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie ma nic silniejszego niż anielska krew - powiedział Cody i wzdrygnął się, kiedy pokuśtykał do nich. - Kurna, sam mógłbym nieco jej użyć. - Jego rany zaczęły się zamykać - wzmocnione uleczanie demonów - ale wciąż spływała z niego krew. - Nie!. - Natychmiastowe warknięcie Tannera. Cody uniósł ręce. - Spokojnie, bracie. Musisz pohamować tą bestię. Oczy Tannera płonęły. Nigdy nie widziała ich tak lśniących. - Ja... nie mogę. Kiedy podszedł bliżej do niej, jego twarz była maską furii i potrzeby, Marna zdała sobie sprawę, że niebezpieczeństwo jeszcze nie minęło.

Russel Marchand gnał przez drzewa z wciąż wyciągniętymi pazurami i obnażonymi kłami. To z pewnością nie poszło zgodnie z planem. Ładna mała kapitan policji powiedziała im, że będzie to łatwe przejęcie. Bezradny anioł. Samotny zmienny. Powinni być w stanie ich zdjąć, bez problemu. Wtedy mogliby spieniężyć całą tą słodką anielską krew. Wysuszyć ją aż prawie nic by nie zostało i oddać szczątki jej ciała temu, kto dałby najwięcej. Nikt nic nie mówił, że aniołek będzie walczyć. Albo, że Tanner Chance tak oszaleje, kiedy ona będzie zagrożona. Tanner. Kapitan nie powiedziała im, że ścigali Tannera. Pamiętał tego gościa. Kiedyś, dawno, biegali w tym samym stadzie. Tanner był dziki. Zawsze gotowy do polowania. Teraz zamierzał udawać jakiegoś białego rycerza? Pieprzony zdrajca. To wszystko, czym był Tanner. Odwrócił się plecami do stada. Walczył z nimi wszystkimi. Dlaczego? Ponieważ jednej nocy postanowili zabawić się nieco z tym jego pół-bratem demonem. Nawet z krwią pantery, demon nie mógł się zmienić. Więc co dobrego robił w stadzie?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 175

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Zrywanie nieco ciała z Cody'ego, podczas gdy ten krzyczał wydawało się być dobrym pomysłem na spędzenie nocy. Wtedy Tanner ich znalazł. I oszalał. Dokładnie tak, jak dzisiaj w nocy. Dokładnie tak, jak jego ojciec. Niczego nie można porównać do furii pantery. Niczego, na całym świecie. Pantera zabije wszystko i wszystkich na swojej drodze, dopóki żądza krwi nie minie. Russell ponownie spojrzał ponad ramieniem, tylko po to, żeby się upewnić, że nie był ścigany. Pieprzony dupek. Cóż, skończył z tym miastem. Skończył z panią kapitan. Myślała, że trzymała go za jajka, ponieważ wiedziała o wszystkich ciałach, które pogrzebał? Pieprzyć ją. Nie zamierzał być już jej atakującym psem. Nie pieprzonym psem. Był panterą. Był silny. Był... - Wzbierasz się dokądś? - zapytał głos pani kapitan. Russell zamarł. Kapitan wymaszerowała spomiędzy drzew, nie było na niej nawet śladu krwi. Jej oczy były zamglone, jej uśmiech zbyt wielki. Ale... - Ty wciąż tam byłaś... - Moment, nie było mocy, żeby mogła biegać tak szybko jak on mógł. Demony nie mogły biec tak szybko. Kapitan wciąż kierowała się w jego stronę. Powoli i spokojnie. Znał ją, rozpoznałby ją wszędzie. Kurwa, pieprzył ją wystarczającą ilość razy, żeby rozpoznać jej ciało i wciąż... Russell wciągnął powietrze. Jego pazury zabłysły. W jednej chwili, rzucił się do przodu i wbił je głęboko w jej pierś. - Nie jesteś nią. - Ponieważ kimkolwiek do cholery była... nie pachniała jak Jillian. Nie jak popiół i seks. Jej głowa uderzyła w jego i potoczył się do tyłu na moc uderzenia, kiedy wyszarpał z niej swoje pazury. - Zły ruch - wyszeptała. Trzymał swoje pazury uniesione. Pazury były najlepszą bronią zmiennych. Pazury mogły zabić każdego - lub wszystko. Nawet te pieprzone anioły. - Kim do cholery jesteś? - Nosiła twarz Jillian, ale... Zapach nigdy nie kłamał. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 176

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rysy Jillian zblakły i Russell zdał sobie sprawę, że patrzył na Śmierć. - Jestem tym, który zabierze cię do piekła. Russell otworzył usta, żeby krzyknąć, ale było za późno. Śmierć skoczyła do przodu i dotknęła go. Spodziewał się, że koniec nadejdzie natychmiast. Tak powinno się dziać z dotykiem. Tylko dotyk. Ale krzyczał w agonii, kiedy jego pazury i ręce zostały odcięte. Krzyczał i walczył... Śmierć nie nadeszła natychmiast. I wkrótce zaczął błagać - błagać, aż jego serce wreszcie się zatrzymało.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 177

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 12

Nie mógł powstrzymać furii. Tanner maszerował po ograniczonej przestrzeni chatki, pozasezonowym miejscu, które wiedział, że będzie puste. Tylko czekające na nich, żeby użyli go jako schronienia - i bezpiecznego miejsca. Powrót do jego apartamentu w mieście z pewnością nie wchodził w grę. Nie, z każdym nadnaturalnym w okolicy pragnącym krwi Marny. Krwi, którą wziąłem. Krew nie powinna być słodka. Jej była. Jej krew wlała się do jego ust, bogata z tak wielką ilością mocy i magii. Czuł napływ w swoim własnym ciele, kiedy zaczął się leczyć, kiedy jego rozdarte serce zasklepiło się - wszystko od tylko kilku kropel jej krwi. Nic dziwnego, że inni ją ścigali. Jeśli to potrafiły zrobić tylko krople, co stałoby się przy większej ilości? Moc. Odwrócił się i rozdarł pazurami ścianę, zostawiając głębokie bruzdy w drewnie. - Właściciele z pewnością się wściekną, kiedy wrócą i zobaczą te... ah... nowe dekoracje, które zrobiłeś. - Głos Marny. Zapach Marny. Zbyt blisko. Doprowadzał go do szału. Pragnę. Nie odwrócił się do niej twarzą. - Powinnaś wrócić na dół. - Do Cody'ego. Gdzie było bezpiecznie. Gdzie nie była w niebezpieczeństwie zostania poważnie wyruchaną w ciągu następnych pięciu sekund. - Chciałam sprawdzić, co u ciebie. Jasne. Ponieważ to właśnie robiła. Ponieważ była dobra. Podczas gdy on był wielką, złą bestią, zbyt chętną, by ją pożreć. Może nadszedł czas, żeby zaczęła widzieć go takim, jaki naprawdę jest, nie tylko takim, jakim mówił jej, że jest. Jak wiele razy ją okłamałem? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 178

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Obiecał, że nie jest taki jak jego brat, Brandt. Obiecał, że nie był zły. Bo jeśli mówisz coś wystarczającą ilość razy, to nie powinno to stać się prawdą? Nie dla niego. Nigdy dla niego. Kiedy się dowie, jaki naprawdę był, to nie będzie chciała więcej się dla niego poświęcić. Nie zaoferuje swojej krwi i nie sprawi, że... będę chciał o wiele więcej. Trzymała się blisko niego, kiedy uciekali z bagien. Znaleźli ciężarówkę, którą ukrył Cody, prysnęli stamtąd i zdołali dotrzeć w to miejsce przed zapadającą ciemnością. Dobrze, że on i jego brat znali wszystkie sekrety bagien. Znali najlepsze miejsca do ukrycia się i lizania ran. Wolałbym polizać ją. Podłoga zaskrzeczała pod jej stopami. Szła w jego stronę. - Stój. Trzeszczenie ustało. Tanner spojrzał w dół na swoją pierś. Zawsze szybko się leczył, ale to - to było szalone. Został dźgnięty w pierś. Ten nóż uderzył w jego serce. A i tak on wciąż stał. Nie z powodu swojej pantery, chociaż, do diabła, bestia utrzymała go przy życiu, kiedy ten nóż początkowo zatopił się w nim. Człowiek zginąłby natychmiast. Dobrze, że zmienni mieli w sobie większą wolę walki. Skóra ponad jego sercem była teraz czerwona, wciąż się łatając. Był żywy dzięki niej. Więc pomyślał, że był jej winien ostrzeżenie. - Jeśli stąd nie wyjdziesz, będę cię miał na tym łóżku pode mną. - Albo przy ścianie. Albo na podłodze. Gdziekolwiek mógł ją mieć. Jego fiut pchnął o przód jego dżinsów. Skoro przyzwyczaił się do zmian i polowań Tannera, Cody trzymał zapasowe ubrania dla niego w swojej ciężarówce. Jego brat dał mu te spłowiałe dżinsy, ale denim robił niewiele, żeby ukryć przed nią jego pobudzenie. Mógłbym, kurwa, zjeść ją żywcem. Niebezpiecznie. Nienormalnie. Pożądanie, które do niej czuł gotowało się ponad jego kontrolę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 179

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kobieta taka jak ona potrzebowała kontroli. Delikatności. Słodkich obietnic w ciemności. Właśnie wtedy nie mógł dać jej niczego poza ogniem i furią. Podłoga zaskrzypiała i jego ramiona spięły się. Kolejne powolne skrzypnięcie rozbrzmiało kilka sekund później. Nie szła w stronę drzwi. Jego oczy się zamknęły. Pantera warczała w nim. Szła do Tannera. Wtedy poczuł lekkie piórka jej ust na swoich nagich plecach. Muskały jego stare blizny. Całowały go z taką delikatnością. Dla niego było już na to za późno. Za. Późno. Tanner okręcił się, uniósł ją do góry i po dwóch krokach, miał ją na łóżku. Mówiłem ci. Ostrzegałem cię - warknął i jego usta dotknęły jej. Czerwona mgiełka pożądania wydawała się go otaczać. Jego język wsunął się do jej ust, wpychając się głęboko nawet, kiedy jego ręce złapały jej i umieściły je ponad jej głową. Wcześniej dał jej delikatność. Może później będzie o tym pamiętała. Jego pocałunek stał się ostrzejszy, mocniejszy, bardziej żądający. Zacisnął swoją lewą rękę na jej nadgarstkach, a prawą wepchnął pomiędzy ich ciała. Szarpnął za jej koszulkę i wsunął rękę pod jej biustonosz. Jej sutki były napięte, twarde i ich również musiał posmakować. Tanner oderwał swoje usta od jej. Odpiął jej biustonosz i rzucił go na podłogę. Wtedy wziął jej pierś. Tanner wessał ją głęboko w swoje usta i otarł jej ciało swoimi zębami. - Tanner! - Polizał ją, kiedy wyjęczała jego imię. Bardziej mu się podobało, kiedy je krzyczała. Sprawi, że będzie krzyczała. Uwolnił jej ręce i szarpnął w dół jej dżinsy. Pomogła mu, odpychając materiał i delikatną bieliznę. Wtedy jej płeć pojawiła się otwarta dla niego, różowa, zarumieniona, mokra. Spróbować.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 180

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozsunął jej nogi i przyłożył do niej swoje usta. Kiedy próbowała oprzeć się mu, mówiąc, że nie mogła tego znieść... Tanner tylko zacieśnił swój uścisk. Jego usta nacisnęły mocniej. Polizał ją. Wessał jej łechtaczkę I poczuł drżenie jej ud. Wciąż lizał. Wsunął swój język w nią... Doszła z krzykiem. Lubił to. Będzie więcej. Tanner zsunął w dół swoje dżinsy. Ustawił swojego fiuta i wbił się w nią po samą nasadę jednym długim pchnięciem. Łóżko jęknęło. Ona sapnęła. Wycofał się. Tanner pchnął głęboko. I znowu. I znowu. Ponownie złapał jej ręce. Przycisnął je do materaca. Jego pazury wbiły się w materac. Rozdzierając i rozrywając, kiedy pieprzył ją mocno i długo. Ale... To nie wystarczyło. Rozkosz czekała tuż poza jego zasięgiem. Potrzebował więcej. - Tanner? - Oblizała usta i spojrzała w górę na niego szerokimi oczami. Z każdym ciężkim oddechem smakował jej. Żaden inny smak nie równał się z jego aniołkiem. I jeśli ktokolwiek będzie chciał jej spróbować... zabije go. Każdego. Z. Osobna. Warknięcie wyrwało mu się. Bardziej bestia niż człowiek, bestia brała swoją partnerkę. Tanner wycofał się z Marny i okręcił ją na łóżku. Uniósł ją, ustawił odpowiednio, żeby mógł się wbić głęboko i... - Stój. Zamarł. Marna spojrzała ponad ramieniem na niego, jej blond włosy były kurtyną wokół jej twarzy. Jej oczy... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 181

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Strach. Teraz zobaczyła go takim, jakim był. - Zwolnij - powiedziała mu. - Nie mogę... Pantera ryła pazurami w środku, ale mężczyzna szarpnął ją do tyłu za łańcuch. Wciągnął głęboki oddech. Wtedy zobaczył jej plecy. Blizny. Twarde, czerwone linie, które ciągnęły się ponad jej łopatkami. Jej skrzydła tam były, aż pazury pantery je odcięły. Prawie widział ciemne cienie skrzydeł, które kiedyś istniały. Spojrzał w dół na łóżko. Jego własne pazury wbiły się w materac. Nie pociął jej - nigdy tego nie zrobi - ale... Właśnie wtedy nienawidził swojej bestii. Zasługiwała na o wiele więcej niż mógł jej dać. Jego palce przesunęły się po dziwnych cieniach skrzydeł. Widmowy obraz, którego tak naprawdę nie można było dotknąć. Tanner przycisnął usta do blizny, która biegła wzdłuż jej lewej łopatki. Spięła się pod jego ustami, potem zadrżała. Zesztywniał, bojąc się, że ją zranił, ale wtedy usłyszał jęk, który wymknął się jej z ust. Rozkosz. Tanner ponownie przycisnął usta do blizny. Użył języka, żeby ją polizać. Jej uda wygięły się w jego stronę. - To jest... - Jej szept był najbardziej zmysłową pokusą, jaką kiedykolwiek słyszał. - Takie dobre. Istniały plotki, że skrzydła aniołów były najbardziej wrażliwą częścią ich ciał. To dlatego upadek bolał tak bardzo. Dlatego strata skrzydeł prawie zniszczyła Marnę. Ale jeśli mógł dać jej przyjemność, to tak zrobi. Jego usta były jak piórko przy jej ciele. Szarpał panterę do tyłu za łańcuch i nie zamierzał przebić jej skóry swoimi ostrymi zębami. Tanner lizał. Całował. Najpierw jedną bliznę, później drugą. Marna jęknęła i wygięła się przy nim, kiedy otarła swoim słodkim tyłeczkiem o jego fiuta. Jedną ręką sięgnął i jeszcze bardziej rozłożył jej nogi. I wciąż ją całował. Zadrżała przy nim i powiedziała słowa, które go przełamały: - Pieprz mnie. Brudne słowa z tak niewinnych ust. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 182

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ustawił swojego fiuta na jej płeć. Już mokra i opuchnięta od orgazmu, jej delikatne mięśnie odmówiły z początku jego pchnięciu. Ale nie, kiedy ponownie ją pocałował. I znowu. Otworzyła się dla niego i wbił się głęboko. Łańcuch zaczynał pękać. Jego ręce złapały jej biodra. Trzymały mocno, kiedy wbijał się w nią. Marna odrzuciła swoje włosy - i odpychała się od niego. Nie delikatnie. Nie spokojnie. Jej ruchy były tak żądające jak jego. Dobrze. Pragnął jej tak dziko, jak dziki był. Ich rozpaczliwe oddechy i jęki wypełniły powietrze nawet kiedy zapach seksu wypełnił jego nozdrza. Łóżko zadrżało pod nimi. Mocniej. Więcej. Chciał poczuć jej uwolnienie wokół swojego fiuta. Chciał usłyszeć jak ponownie krzyczała jego imię. Usłyszy je. Wsunął się, wycofał, wsunął... Jej wewnętrzne mięśnie zacisnęły się mocno wokół niego, kurcząc się i ściskając całą długość jego penisa. Doszła i, kurwa, tak, krzyknęła jego imię. Łańcuch pękł na dwoje. Eksplodował w niej i wybuchł falą przyjemności tak potężnej, że świat wokół niego wydawał się zniknąć i była tylko ona - Marna. Jej miękkie, jedwabiste ciało. Jej ciasna, mokra płeć. Rozkosz, którą mu dała. Nic się z nią nie równało. Zdecydowanie warta wyprawy czy dwóch do piekła. Warta wszystkiego. Doszedł w niej, trzymał ją tak mocno jak mógł i wiedział, że nawet śmierć nie zmusi go do opuszczenia jej.

- Widzę twoje skrzydła. Marna zmusiła swoje ciało do uniesienia się i powoli odwróciła się, żeby napotkać lśniące spojrzenie Tannera. Jego słowa spowodowały ściśnięcie jej serca i Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 183

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

potrząsnęła głową. - Ja już nie mam skrzydeł. - Wydawało się takie okrutne, że teraz to powiedział, po tym wszystkim co zaszło między nimi. Gdyby tylko miała skrzydła. Leżał na boku, przyglądając jej się, kiedy tak leżeli na łóżku. Jego ręka sięgnęła za nią i delikatnie musnęła bliznę na jej prawej łopatce i w powietrzu kilka cali ponad jej skórą. Jak wcześniej, jego dotyk posłał falę czystej przyjemności przez nią. Tak zmysłowy. Prawie czuła jego dotyk na skrzydłach, których tam nie było. - Widzę je. Jak cienie, unoszące się lekko z twoich pleców. - Jego głos był głębokim dudnieniem. Muskał ją przez chwilę dłużej i całe jej ciało spięło się na to odczucie. Jak? Ale wtedy jego ręka opadła. Jego spojrzenie wróciło do niej. - Nie powinnaś była dać mi swojej krwi. Jej gardło było suche. Prawdopodobnie od całego tego krzyczenia i sapania, i jęczenia. Jak niby miała się pokazać ponownie Cody'emu? Pewnie słyszał wszystko. Wstyd również był dla niej nowym uczuciem. Ale nie czuła się aż tak zawstydzona. W zasadzie, nie mogła się doczekać, żeby ponownie krzyczeć. - Marna. Oh, racja. Mówił o jej krwi. - Wydaje się jakby wszyscy inny chcieli mojej krwi. - Wszyscy poza nim. - Gdziekolwiek spojrzymy, ludzie na nas polują. - Nie na nas, naprawdę, bardziej na nią. I wciągnęła go w swoje bitwy. - Nikt więcej nie dostanie nawet kropli. - Jego spojrzenie podtrzymało jej z poważną intensywnością. - Żadne wampiry. Żadne demony. Nikt. To nie do końca było tak, jakby cieszyło ją bycie chodzącym, mówiącym bankiem krwi. Ale w jakiś sposób, nadnaturalni wiedzieli, że nie była jak inne anioły śmierci. Nie mogła zabić ich dotykiem, nie tak jak mógł Sammael. Nikt nigdy nie poszedł za nim szukając donacji krwi. Byli na to zbyt mądrzy. Wiedzieli, że gdyby zapolowali na Sammaela, zniszczyłby ich. Dlaczego ona nie mogła mieć reputacji takiej twardzielki? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 184

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Może dlatego, że nie jesteś twardzielką. Szept z jej umysłu. Ale próbowała być. Będzie. Bycie złapaną i wysuszoną nie było dla niej żadną opcją. Pragnęła więcej. Pragnęła walczyć o życie. I o Tannera. - Twoja krew jest uzależniająca. Nic nie powinno smakować tak słodko. Okay, to było przerażające. Nikt nigdy nie powiedział jej, że anielska krew była słodka. - Jak cukierek i moc. I nie możesz nikomu pozwolić spróbować tego ponownie. Jeśli to zrobisz... - Wypuścił powietrze w ostrym westchnięciu. - Będę musiał ich zabić. Więc, co, nie było nic pomiędzy? Tylko prosto iść i zabić? Czy zmienny nie pomijał tutaj jednej ważnej kwestii? - Wiesz, mógłbyś spróbować powiedzieć dziękuję. Na wypadek gdybyś nie zauważył, moja jak 'cukierek i moc' krew ocaliła cię na bagnach. - Wtedy okręciła się od niego, pociągając ze sobą prześcieradła i owijając je wokół ciała. Oh, moment. Anioł. Może nie mogła zabić, ale mogła wyczarować ubrania. Puściła prześcieradła, machnęła ręką i miała na sobie dżinsy i T-shirt w jednej chwili. Wtedy Marna skierowała się w stronę drzwi. Zanim mogła je otworzyć i kontynuować coś, co było raczej miłą sceną wyjścia, ręka Tannera uderzyła o drewno. Jego uchwyt utrzymał drzwi zamknięte, przy okazji więżąc ją pomiędzy ucieczką i jego ciałem. Jego nagim ciałem. Gdyby tylko zmienni również umieli wyczarowywać stroje. - Dziękuję. - Wyszeptał te słowa przy jej uchu i dreszcz przeszedł przez jej ciało. - Nie ma... ah... za co. Jego głos nie był arogancki czy pewny siebie. Tylko miękki. Szczery. Powoli, ostrożnie, Tanner odwrócił ją, żeby na niego spojrzała. - Moc jest uzależniająca. Tak jej mówiono. - Mój ojciec... ten łajdak chciał mieć tak dużo mocy, ile tylko mógł dostać. Nie obchodziło go, kogo skrzywdził. Brał i brał, aż nic nie zostało. Marna się nie odezwała. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 185

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- To właśnie zrobił mojej matce. - Wypuścił ciężko powietrze i odsunął się od niej. Patrzyła w ciszy jak znalazł swoje dżinsy, wciągnął je na siebie, potem podszedł do małego okna, które wyglądało na bagna. - Była tylko częścią jego kolekcji. - Kolekcji? - Nie rozumiała. Ludzie nie byli kolekcją. Byli... ludźmi. Jego ramiona napięły się. - Chciał stworzyć idealnego syna. Takiego, który będzie prawie niezniszczalny, całkowicie potężny i będzie w stanie rządzić tak długo, jak ten martwy stary łajdak będzie mógł patrzeć. Marna pragnęła podejść do niego, ponieważ słyszała nutę bólu w jego głosie, ale się nie poruszyła. - Już wiesz o Brandtcie. Jakby mogła zapomnieć zmiennego, który ją pociął i zostawił krzyczącą z bólu. Brat Tannera Brandt był niebezpieczną hybrydą. Pół zmienny, pół anioł. - Matka Brandta była strażniczką i jakiś idiota tam na górze dał jej za zadanie strzec mojego ojca. Wielu z jej rodzaju myślało, że stróżowie byli szczęściarzami. Nigdy nie musieli przeprowadzać dusz. Tylko patrzyli. Chronili. Ale stróżowie byli najbardziej prawdopodobnymi do upadku. Byli tak blisko ludzi, dzień w dzień. Bliskość prowadziła do pokusy. Ta pokusa była zbyt wielka dla wielu. Jak mamy Brandta. - Zrobił jej dziecko ponieważ myślał, że dziecko z siłą anioła będzie jego idealną bronią. Ale po tym jak miał Brandta, już jej nie potrzebował. Już wiedziała, jak kończyła się ta historia. - Zabił ją. - Tak jak zabił moją mamę. Tylko, że... - Jego ręka uniosła się, przycisnęła do szyby, potem zacisnęła w pięść. - Zabił moją mamę, ponieważ była 'rozczarowaniem' - powiedział, jego głos pogłębił się do warkotu. - 'Stratą czasu.' To były jego pieprzone słowa do mnie, kiedy znalazłem jej ciało. Trzymał ją przy sobie dłużej niż matkę Brandta, ale po jakimś czasie powiedział, że jej moce były dla niego bezużyteczne. To znaczyło, że ona była bezużyteczna. Ból rozrósł się w jej piersi. - Ludzie nie mają mocy.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 186

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner obejrzał się na nią. - Niektórzy mają. Moja mama, Katherine, była... wyjątkowa. Wyjątkowa. Medium. Tak, widziała garstkę ludzi z takimi darami. Inne anioły mówiły, że tacy ludzie zostali dotknięci. Byli błogosławieni. Dla niej, wyglądało to, jakby byli przeklęci. - Mój ojciec niszczył wszystkich. Moja matka ich ratowała. Zawsze próbowała każdemu pomóc. Próbowała uratować tych dupków w stadzie, kiedy byli ranni. Kiedy cierpieli, używała swoich mocy i leczyła ich. Umiała leczyć, tylko poprzez dotyk. To był jej wyjątkowy dar. - Jego usta zacisnęły się. - Nigdy nie powinna była być z nim. Była tylko częścią jego kolekcji. Kolekcji kobiet zaprojektowanych, by stworzyć super-dzieci? Marna potrząsnęła głową, wciąż nie do końca rozumiejąc, potem zdała sobie sprawę, że nie mógł widzieć jej ruchu. - Myślałam, że zmiennym ciężko było mieć dzieci. - W innym przypadku, świat byłby nimi przepełniony, ponieważ ich geny sprawiały, że byli dużo lepsi niż przeciętni śmiertelnicy. Przetrwanie najsilniejszych byłoby podkręcone na maksa i ludzka populacja byłaby prawie całkowicie starta z powierzchni ziemi. Jego ręka powoli się rozwarła. - Niektóre kobiety... bardziej pasują niż inne. Partnerki. Nie jakieś połączenie serc, nie ważne co mówiły historie, które słyszała szeptane przez wieki. Dla zmiennych partnerstwo było biologicznym połączeniem. Bestia rozpoznawała kobiety, które będą wystarczająco zgodne, by stworzyć z nimi potomstwo. Tanner odwrócił się do niej twarzą. - Uwierz mi, było mnóstwo kobiet, które nie mogły stworzyć z nim potomstwa. Pozbywał się ich dość szybko. Marna wzdrygnęła się. Zły. Nie można było opisać innym słowem ojca Tannera. Widziała podobnych do niego w swoim czasie. Żadnego dobra w środku. Wydrążeni. Zjełczali. Gnijący od swej chciwości i mrocznej furii. - Trzy kobiety były dla niego partnerkami - powiedział Tanner. - Anioł. Medium. I demon. Marna zrobiła krok w jego stronę. Chciała go dotknąć. Zaoferować pocieszenie w jakiś sposób ponieważ wydawał się cierpieć. Nie fizycznie, ale... I tak czuję jego ból.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 187

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Wtedy, kiedy mój ojciec miał już swoje hybrydy, zaczął się upewniać, że w żadnym stopniu nie będziemy przypominali naszych matek. Chciał każdej mocy, jakiej jego dzieci mogły dostać po matkach, ale kiedy dochodziło do czynów, kurwa, chciał, żebyśmy byli tacy jak on. Teraz podeszła do niego. Marna stanęła u jego boku i jej ręce owinęły się wokół jego ramion. - Ale ty nie jesteś taki jak on. - Brandt był. Mój brat był dokładnie taki jak on. Cieszył się bólem i wściekłością tak bardzo jak mój stary. Chciała nim potrząsnąć. I tak zrobiła. Mocno. Ledwie się poruszył. - Nie jesteś taki jak oni! Jego głowa opadła do przodu. Musiała widzieć jego oczy. - Tanner! - Marna warknęła jego imię. - Nie jesteś taki jak oni! - Chronił ją. Pomagał jej. Jak mógł myśleć, że kiedykolwiek był taki jak jego ojciec czy Brandt? - Nie widziałaś mnie na bagnach? zabijaniem.

dopytywał się.

- Cieszyłem się

Jej skóra wydawała się zamarznąć. Jego głowa uniosła się. Jego oczy w końcu napotkały jej i w jego spojrzeniu był mróz. - Maleńka, jestem synem mojego ojca. Nie. - Nie chciałem być. Próbowałem tak mocno nim nie być, ale głęboko w środku, mam w sobie ten sam gniew. Tą samą brutalność. Jestem... - Przerwał, ale wiedziała, co miał zamiar powiedzieć. Jestem taki jak on. Stanęła na palcach w próbie dostania się tak blisko do niego jak mogła. Chciała, żeby zmienny to zrozumiał. - Czym jesteś... - Jej spojrzenie szukało jego. Jesteś lepszy niż on. I pomyślała, że jego ojciec o tym wiedział. Bił swoich chłopców, atakował ich od czasu, kiedy byli tylko dziećmi. Próbował zmusić ich do stania się takimi jak on. Tanner nie był. Tak samo Cody.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 188

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Co do Brandta, łajdaka, który ją skrzywdził... czy potwory się rodziły? Czy były tworzone? Mrocznym głosem, Tanner powiedział - Nie powinnaś mnie dotykać. I cholernie dobrze wiesz, że nie powinnaś pozwolić mi się dotykać. Próbował być całkowicie szlachetny. W porządku. Facet zawsze próbował grać kartą białego rycerza. To ona będzie teraz pełna pożądania dla odmiany. Marna złapała jego twarz w swoje ręce, ściskając tą mocną, kwadratową szczękę, którą uwielbiała i pociągnęła go w dół do pocałunku. Jej język przesunął się po jego wargach, potem wsunął do środka i otarł o jego. - Wiem - powiedziała przy jego ustach - dokładnie co powinnam zrobić. Skończyła z pozwalaniem innym na mówienie jej, co było właściwe, niewłaściwe i wszystko pomiędzy. Oczy Tannera wydawały się zdezorientowane, ale lekko potrząsnął głową i powiedział - Czy nie wiesz, jak niebezpieczne jest... sprawianie, żebym pragnął cię tak bardzo. Nie, ale cóż, Marna odkryła, że podobało jej się nieco niebezpieczeństwa. Niebezpieczeństwo w dość dużym stopniu stało się jej życiem i pogoń adrenaliny spychała jej ciało na krawędź. Tanner wciągnął głęboki oddech. - Teraz zawsze cię czuję. Polizała swoje usta i poczuła jego. Jego spojrzenie wydawało się ją palić. - Nie pozwolę nikomu cię skrzywdzić obiecał. Uśmiechnęła się do niego, ale wiedziała, że w wygięciu jej ust był smutek. Każdy nadnaturalny w tym mieście mnie ściga. Myślą, że jestem słaba. - Skąd wiedzieli? Jak zrozumieli prawdę? Wtedy to ją uderzyło. Bar. Zmienne pantery. Poszła tam tamtej nocy i próbowała ich zabić. Jej dotyk nie podziałał. - Ktoś tam był - wyszeptała, kiedy zrozumienie umościło się ciężko w jej piersi jak zimny węzeł lęku. - Kolejny nadnaturalny. - Jej oczy rozszerzyły się. Mężczyzna, który ją wrabiał, mógł tam być tamtej nocy! Tylko, że kiedy jej się nie powiodło, on dokończył to, co ona zaczęła. Zabił te dwie pantery. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 189

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marszcząc brwi, Tanner zapytał - O czym ty mówisz? Ale też wiedziała i jej serce zaczęło gnać. - Wszyscy nadnaturalni ścigający mnie... oni wszyscy wiedzą, że nie mogę zbić dotykiem. Ponure skinięcie głową. - Myślą, że jesteś łatwym celem. Nie zamierzała nim być. - Jeden z nich musiał być w tamtym barze, kiedy poszłam za Michaelem i Beau tamtej nocy. Ktoś widział jak próbowałam ich zabić - i jak mi się nie powiodło. - Odepchnęła włosy do tyłu. - Ten ktoś może być tą samą osobą, która wrabia mnie w te morderstwa. Jego oczy zwęziły się. - Albo może być po prostu tym, który wrabia cię, żebyś została zjedzona przez nadnaturalnych w tym mieście. - Skierował się do drzwi. - Tak czy inaczej, znajdziemy go. Tak, tak, znajdą. Marna pospieszyła za nim. Pognali w dół schodów i wkroczyli do małego pokoju dokładnie na czas, żeby zobaczyć w nim Cody'ego z zakrwawioną szmatką uniesioną do gardła. Spojrzał najpierw na Tannera, później na nią, potem znowu na Tannera. Jego ciemna brew się podniosła. - Skończyliście już? Żadnych więcej krzyków i jęków? Muszę powiedzieć, że jestem pod wrażeniem, ale przez chwilę myślałem, że sufit się zawali na... Tanner skoczył na niego. Przeskoczył przez pokój i walnął swoim bratem o ścianę. - Jedyna żyjąca rodzina czy nie, nie będziesz mówił o niej w ten sposób. Cody nie wyglądał na szczególnie zastraszonego. Odepchnął swojego brata. Nie mówiłem o niej. Ja tylko... mówiłem o tym jak... pełni entuzjazmu się wydawaliście. Tanner uderzył go, podczas gdy policzki Marny zapłonęły. Ale Cody tylko się roześmiał. Lubimy ból i przemoc. Zeszła po ostatnich kilku schodach i potarła swoje ramiona. Tanner się mylił. Tak, to ona z początku myślała, że był taki jak Brandt, ale to było wcześniej. Wszystko teraz się zmieniło. Nie, nie wszystko. Ja. Tanner odsunął się od swojego brata. - Teraz skoro nie walczymy o nasze życia, chcesz mi powiedzieć o co do cholery chodziło na bagnach? Dlaczego spaliłeś swoje własne miejsce do ziemi? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 190

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cody potarł szczękę. - Wiedziałem, że Jillian mnie ścigała. - Skąd? - zapytał Tanner. - I dlaczego do cholery nie powiedziałeś mi o tym? Skoro wiedziałeś, że pracowałem dla podłej gliniarz, powinieneś był wspomnieć o tej krytycznej sprawie. Palce Marny przywarły do drewnianej barierki, kiedy czekała na odpowiedź Cody'ego. - Jillian wiedziała, że pomogłem ci sprawić, żeby ona - szybkie wskazanie palcem na Marnę - zniknęła. Słowa, które do mnie dotarły były takie, że Jillian zamierza zmusić mnie do powiedzenia jej, gdzie Marna zniknęła. Interesujące. Wygląda na to, że pani kapitan dowiedziała się o niej bardzo, bardzo szybko. Ale Tanner potrząsnął głową. - Kłamiesz - powiedział Tanner, brzmiąc na zaskoczonego. - I to mnie. Cody przełknął i jego jabłko Adama podniosło się i opadło. Czy on się wzdrygnął? Tak, wyglądało na to, że tak zrobił. Teraz jego oczy przesuwały się nerwowo po pokoju. Kłamca, kłamca. Marna przechyliła głowę na bok i zastanawiała się skąd Tanner wiedział. Kłamstwa. Jakby to było móc je wypowiadać? Niektórzy umieli kłamać z taką łatwością, ale inni, zawsze można było wyczytać kłamstwo na ich twarzach. W tamtej chwili, kłamstwo Cody'ego było wyraźnie widoczne. - Czy ty znowu bierzesz? - dopytywał się Tanner. Brał? Podejrzenie przemknęło przez nią i to podejrzenie zostało potwierdzone, kiedy Cody zaczął się pocić. Powiedział Tannerowi - Nie. Nie robię tego. Nie robiłem od lat. Zdała sobie sprawę, że mówił o narkotykach. Mimo wszystko, wiedziała wszystko o uzależniającej mieszance, którą były demony i narkotyki. Wiele demonów używało prochów, żeby przytępić swoje mroczne instynkty, ale tylko uczyli się, zbyt późno, że prochy je pogarszały. I nikt nie uzależniał się tak szybko jak demon. - Chowasz sekrety - powiedział Tanner, smutno potrząsając głową. - One wrócą i ugryzą cię w tyłek. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 191

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cody odsunął się od niego kilka kroków. Zakrwawiony materiał upadł na ziemię. Jego gardło się zaleczyło, w większości. Zaciskając szczękę, napotkał spojrzenie Tannera. - Ja... sprzedałem anielską krew. Teraz to Marna skoczyła do przodu. - Co zrobiłeś? Oblizał usta i gapił się na podłogę zanim wydawał się zmusić swoje spojrzenie do podniesienia się. - Kilka miesięcy temu, kiedy musiałem wykonać tą transfuzję od Azraela... Kolana Marny zesztywniały na to imię. Azrael był jednym z najpotężniejszych aniołów śmierci, jakie poznała. Cóż, był nim, dopóki nie upadł. Potem stał się czymś jeszcze bardziej niebezpiecznym. Nie jak ja. Wszyscy wiedzieli, żeby trzymać się z daleka od Azraela, albo zrówna ich z ziemią. Dlaczego ona nie mogła mieć trochę tej mocy? Wytwarzanie ognia było fajne, ale potrzebowała więcej magii, żeby móc wciąż oddychać. - Azrael oddał swoją krew, żeby ratować swojego człowieka. - Głos Tannera był płaski. - Byłem tam, to była szybka transfuzja. Nie było wyboru. Człowiek Azrael'a. Kobieta, którą Brandt ogłosił swoją partnerką. Tylko, że Azrael mu ją zabrał i to Az był tym, który odesłał Brandta do piekła. Była winna za to potężnemu Upadłemu. To powinno być moje zabójstwo. Az po prostu ją w tym pobił. - Było nieco... dodatkowej krwi. - Teraz wstyd pokrył słowa Cody'ego. Wiedziałem, jak potężna była i nie mogłem tak po prostu jej zniszczyć. Więc zaczął sprzedawać krew jej gatunku? - Czy wiesz, co Azrael ci zrobi zapytała cicho Marna - kiedy zda sobie sprawę z tego, co zrobiłeś? Krótkie skinienie głową. Potem śmiech, który był rozpaczliwy, zanim powiedział - Jak myślisz, dlaczego spaliłem moją klinikę i próbowałem uciec? Chcę uciec z tego miasta zanim on przyjdzie mierząc we mnie. - Nie możesz się przed nim ukryć. - Marna wygłosiła tą prostą prawdę, którą już powinien był wiedzieć. - Az znajdzie cię, gdziekolwiek pójdziesz. Pięść Tannera uderzyła w ścianę. - Kurwa, to ty sprawiłeś, że wszyscy nadnaturalni w mieście są tak podjarani anielską krwią! Ty nakręciłeś ich na jej moc! Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 192

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ramiona Cody'ego nie mogły zgarbić się bardziej. - J-ja tylko próbowałem pomóc. Był taki demon. Ona umierała, a miała tylko osiemnaście lat. Tylko dziecko. Prochy ją zjadły i nie mogła się nawet poruszać. Musiałem czegoś spróbować. Kurwa, nawet nie chciałem sprzedawać krwi! - Jego słowa załamały się. - Przysięgam, ja tylko próbowałem pomóc. Nie byłem nawet pewien, czy to zadziała aż... - Rzucił kątem oka na Marnę. - Aż? - naciskała. Wściekłość podgrzała jej krew. Sprzedawał krew mojego gatunku. I ona myślała, że była mu coś winna? Ciężko wypuścił powietrze. - Zrobiłem jej małą transfuzję. W ciągu godziny, wszystkie jej objawy spowodowane prochami zniknęły. Była normalna, bliżej normalności niż wcześniej w ciągu całego swojego życia. Nie słyszała głosów. Nie chciała skrzywdzić siebie. Było tak, jakby świeciła od środka. Jego spojrzenie podniosło się, żeby napotkać wzrok Tannera. - Jej ojciec jest człowiekiem. Do tego bogatym. Wiesz, że potomkowie pół-krwi zawsze są najciężej dotykani przez mrok. Tanner się nie odezwał. Ramiona Cody'ego się wyprostowały, a jego broda uniosła. - Zmusił mnie do przyjęcia pieniędzy. Powiedział, że skoro ocaliłem jej życie, to muszę je przyjąć. A ja... ja pomyślałem, że mógłbym użyć kasy, żeby pomóc komuś innemu. Kupić więcej sprzętów. Ale Marna mogła zgadnąć, co stało się potem. - Rozeszła się plotka o tym, jak jej pomogłeś. Ponure skinienie głową. - Wkrótce wszyscy chcieli anielskiej krwi. Ona... leczyła demony, ale również robiła więcej. - Sukinsyn. - Tanner odwrócił się od niego i podszedł do Marny. - Nic dziwnego, że chciałeś, żebym wziął jej krew. Wiedziałeś dokładnie, do czego była zdolna. - Mogła cię ocalić! Ocaliła. Marna uniosła ręce. Odwróciła je i patrzyła na żyły pod swoją skórą. Cała ta pogoń i wszystkie te śmierci, tylko z powodu jej krwi? Marna wzięła głęboki oddech i zadała pytanie, którego się obawiała - Co jeszcze robi? - Żeby sprawić, że tak wielu było jej zrozpaczonych...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 193

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Podnosi moc nadnaturalnych. Jedna dawka może sprawić, że demon z trzeciego poziomu zbliży się do poziomu szóstego. To jak strzał czystej... - Magii - dokończył Tanner, kiedy jego ręka złapała jej. Jego palce prześledziły nitki jej żył od wewnątrz jej nadgarstka. Marna zadrżała. Cody wciąż mówił. - Ale potem moje zapasy się skończyły i ludzie zaczęli robić się zdesperowani. Chcieli więcej. - Ponieważ jest uzależniająca - powiedziała Marna, kiedy słowa Tannera z wcześniej rozbrzmiały w jej umyśle. Ostrzegł ją na górze. Ale czyż moc nie zawsze była uzależniająca? Zwłaszcza dla nadnaturalnych. - Nic dziwnego, że tak wielu mnie ściga - wymamrotała Marna. - Jestem dla nich cholernym, chodzącym bufetem. - Ponieważ była słabym aniołem w mieście. Do dupy było posiadanie tej nalepki. Muszę coś zrobić. Musiała podkręcić swoją własną moc, dokładnie tak jak... Jej broda uniosła się. - Muszę zobaczyć się z Sammaelem. Tanner zamrugał, ale to Cody wydał z siebie niski gwizd i powiedział - Ah, Sammaelem? Jesteś co do tego pewna? Zabił dwa wampiry tylko w zeszłym tygodniu, za... - Za co? - Marna warknęła na niego, ponieważ mogła odgadnąć ich zbrodnię. - Za próbę pożywienia się na nim? Cody zacisnął usta. - Może nie był w nastroju na krwawienie - powiedziała Marna. Ona również w nim nie była. - Sammael i Az są najpotężniejszymi Upadłymi, których znam. Mogą mi pokazać, jak się bronić. - Masz na myśli, że mogą nauczyć cię zabić. - Dlaczego Cody nagle zrobił się taki gadatliwy? Wcześniej był tym cichym. Spojrzenie Tannera tylko przeszukało jej twarz. - To tego naprawdę chcesz? Być taka jak oni? Być w stanie zabić dotykiem. Nie, nigdy tego nie chciała. Lubiła dotykać Tannera i odkrywać rozkosz, ale jeśli chciała pozostać przy życiu, to nie miała wyboru. - To właśnie muszę zrobić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 194

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Skinął głową, urażony. - To zabiorę cię do niego. - Jego głowa wróciła do Cody'ego. - Ale najpierw chcę, żebyś dał mi listę każdego demona w mieście z wysokim poziomem mocy uroku. - Uroku? - Cody potarł ręką swoje zakrwawione gardło. - Wszystkie demony potrafią wyczarować urok. - Jego spojrzenie błysnęło czernią. - Nawet ja. - Możesz zrobić o wiele więcej niż tylko go wytworzyć Tanner i w jego słowach był ciekawy brak emocji. - Czyż nie, bracie?

wymamrotał

- Taa, mogę. Wtedy, na oczach zdumionej Marny, rysy twarzy Cody'ego zaczęły się zmieniać. Twardnieć. Jego ramiona rozciągnęły się. Stał się wyższy. Bardziej umięśniony. Linia jego szczęki rozszerzyła się i stał się... Tannerem. Serce waliło jej w piersi. - Mogę zdecydowanie zrobić o wiele więcej - powiedział nowy Tanner i to właśnie wtedy Marna w końcu zrozumiała, jak niebezpieczny Cody naprawdę był. Myślała, że był prawie nieszkodliwy. Nigdy wcześniej nie widziała żadnej mocy rozbłyskającej w nim. Pracował jako lekarz. Zszył ją, ale... Ale jego moc tylko czaiła się w środku. I, zbyt późno, zobaczyła go takim, jaki naprawdę był. Bardzo, bardzo niebezpiecznym demonem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 195

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 13.

Tak długo, jak Tanner pamiętał, Cody był w stanie kraść twarze. Kraść twarze. Tak to nazywali, kiedy byli dziećmi. Cody nauczył się tej sztuczki przypadkowo. Próbował zmienić się w panterę. Jak wiele razy próbował? Wciąż i wciąż, tylko że zmiana nigdy nie działała. Był taki wściekły. Taki zmęczony. Ich ojciec wrzeszczał na niego. Przygotowywał się do wystawienia pazurów, ponieważ Cody był taką 'pieprzoną porażką!' Wtedy nastąpiła przemiana. Cody przybrał twarz ich ojca. Stał się nim w jednej chwili. Cody nie potrafił zmienić się w zwierzę. Nie mógł stać się panterą. Ale mógł pożyczyć twarz i ciało każdej osoby, którą zobaczył. Ich ojciec był wkurzony, kiedy zobaczył przemianę. Wkurzony - i daleki od bycia pod wrażeniem. Zmienienie się w inną osobę nie podkręciło mocy Cody'ego. Zwierzęta się dla niego liczyły. Pantery miały moc. Mała sztuczka Cody'ego była bezużyteczna dla starego łajdaka. Tanner przyjął atak, który jego ojciec rozpoczął. To on krzyczał, kiedy pazury jego ojca wbiły się w jego plecy, kiedy Cody zmieniał się w samego siebie. Tanner zrobił głęboki oddech i patrzył na Cody'ego. Facet był dokładną jego kopią. Nawet miał jego głos. - Wystarczy. Wzruszając ramionami, twarz i ciało Cody'ego ponownie powoli się pojawiły. Większość demonów umiała poradzić sobie z podstawowym urokiem. Zakrywanie swoich oczu było dla nich drugą naturą. Musiało być - sztuczka z oczami była przystosowaniem koniecznym do przetrwania. Ale z Codym, to przystosowanie podnosiło się na całkowicie inny poziom. - Jak wielu innych w Nowym Orleanie może zrobić to, co ty? - Tanner chciał wiedzieć. Usta Cody'ego zacisnęły się i Tanner zdał sobie sprawę, że nie spodoba mu się odpowiedź nawet zanim jego brat powiedział - Nikt. Patrzysz na jedyny taki cud, bracie. Nie ma mowy, żeby inni poradzili sobie z tym, co ja. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 196

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Musi być ktoś inny! - powiedziała natychmiast Marna. - Musi być. Cholernie pewne, że był. Tanner utrzymał spojrzenie na Cody'm. - Dowiedz się, kim jest ten inny demon. - Mówię ci, że nie ma innego... - Ponieważ przyjął moją postać - powiedział Tanner. - Przyjął moją twarz, moje ciało i próbował zabić gliniarza. Usta Cody'ego zawisły otwarte w zaskoczeniu. - I przyjął moją postać - powiedziała Marna, napiętym głosem. - Poszedł do alejki i zabił dwóch zmiennych, cały czas używając mojej twarzy. Ale Cody potrząsał głową. - N-nie ma innego! Jestem tylko ja! - Jego ręce drżały po bokach. - Myślicie, że nie szukałem innych? Myślicie, że chcę być jedynym popaprańcem tutaj? Tu nie chodzi tylko o moc demona. Chodzi o krew zmiennego we mnie. Mogę się zmieniać, ale tylko w innych ludzi. Nikt inny tego nie potrafi! - Ktoś inny musi to robić. - Tanner był niewzruszony. Ponieważ, jeśli nie było nikogo innego. Kurwa, nie... to nie on. Cody nie mógł go wrabiać. Ale... Ale mógł pragnąć krwi Marny, wyszeptał przebiegły głos w jego umyśle. Teraz, kiedy Cody wiedział jak potężna była, jak wielu ludzi było chętnych za nią zapłacić, czy byłby kuszony? Pieniądze pchnęły mnóstwo ludzi do morderstwa. Nie on. Tanner nie uwierzy w to. Jeszcze nie. - Znajdź go - powiedział znowu Tanner i wiedział po spiętym wyrazie na twarzy Cody'ego, że jego brat zrozumiał to, co do niego mówił - i to, czego nie mówił. - To nie ja - wyszeptał Cody. Tanner skinął głową, ale zobaczył błysk strachu na twarzy Marny. Mógł chcieć zaufać swojemu bratu, ale dlaczego ona miałaby? Dlaczego powinna? Uniósł jej rękę do swoich ust i pocałował ją. - Zaufaj mi. - Nie musiała ufać Cody'emu. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 197

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Skinęła głową i przez sekundę, czas wydawał się dla niego zwolnić. Czy zdawała sobie sprawę z tego, co robiła? - Ale co stanie się z tobą? - Cody chciał wiedzieć, kiedy zakołysał się do przodu na piętach. - Twoja kapitan jest martwa. Nie możesz tak po prostu wkroczyć teraz na komisariat. Nie, nie mógł. Nie wróci tam, nie, dopóki nie upewni się, że inni gliniarze nie zamierzali zwrócić się również przeciwko niemu. - Będziemy trzymać się nisko. - I tak lepiej polował w ciemności. - Mam nadzieję, że to będzie bardzo nisko - powiedział Cody. - Ponieważ tak długo jak zostaniesz z nią... - Skinął głową w stronę Marny. - Jesteś na szczycie listy do zniszczenia nadnaturalnych. Dawaj. - Wypisuję się z tej listy - powiedziała Marna, kiedy jej palce zacisnęły się wokół palców Tannera. - Idę zobaczyć się z Sammaelem teraz i wypisuję się z tej listy. Łatwiej powiedzieć niż zrobić. A prawda była taka... że nie chciał, żeby ponownie miała tą śmiertelną moc. Jeśli będzie zabijała dotykiem, to czy odsunie się od niego? Będzie się bała go dotknąć? Ale jeśli chciała widzieć Sammaela, zabierze ją do Upadłego. Kurna, prawdopodobnie nie było rzeczy, której by dla niej nie zrobił. - Dwadzieścia cztery godziny powiedział Cody'emu z twardym spojrzeniem. Ponieważ nadszedł czas, żeby ruszyć. - Każdy z nas pójdzie na polowanie, potem spotkamy się tutaj. - Mnóstwo czasu by zabić. A zabijanie było dokładnie tym, co miał w planach. Cody skinął głową. Dwadzieścia cztery godziny. Jego brat się odwrócił. Tanner utrzymał na nim spojrzenie i wiedział, że w czasie, kiedy byli osobno, wykona więcej swojego własnego kopania. I jeśli dowie się, że Cody ponownie ukradł jego twarz.... Czy mógł położyć swojego brata w ziemi? Tanner spojrzał z powrotem na Marnę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 198

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Może będzie musiał.

Zgubił ich zapach. Cholera. Aniołek zniknął, uciekając zbyt szybko ze swoim zmiennym. Po wszystkich jego planach, jego ostrożnych projektach, zniknęli na bagnach. Dlaczego nie mógł ich znaleźć? Zawsze mógł znaleźć każdego, w każdej chwili. To była część jego mocy. Ale... Nie mógł jej znaleźć. Czy coś się działo? Spojrzał w dół na swoje ręce. Zmył krew w wodzie. Jego nowe ozdóbki były zapakowane w torbie blisko biodra. Nowa broń, uprzejmość jego ostatniej ofiary, która wkrótce będzie przydatna. Przez lata nauczył się być kreatywny przy swoich morderstwach. Czasami, proste kule robiły sztuczkę. Innym razem potrzeba było bardziej egzotycznych metod. Zwłaszcza, kiedy chciał, żeby jego ofiara krzyczała i błagała o łaskę. Nie, żeby był z rodzaju tych łaskawych. Nie, o wiele bardziej przepadał za karą i bólem. Spojrzał w górę i jego spojrzenie ponownie omiotło gęstą wegetację. Gdzie ona była? I dlaczego do cholery nie doceniała wszystkiego, co dla niej zrobił? Zajął się tymi dwoma zmiennymi w tej zapomnianej alejce. Pozbył się gliniarza, który ją zidentyfikował. Wiedział, że dzieciak musiał ją widzieć w tym SUV'ie. Cóż, prawie pozbył się młodego policjanta. Szybka podróż do szpitala dokończy teraz robotę. Odbędzie tą podróż, po tym jak pozbędzie się Cody'ego i Tannera. Nawet zabił tego dupka dzisiaj, dla niej. Nie chciał, żeby pantera postanowiła ponownie zapolować na Marnę. Więc wyeliminował Russella. Zmusił łajdaka do cierpienia za swoje zbrodnie. Robił wszystko dla niej, ale ona... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 199

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ona tylko przed nim uciekała. Czy nie zdawała sobie sprawy z tego, co się działo? Robiła się słabsza, ale on robił się silniejszy. Mógł pokazać jej sposób. Nauczy ją wszystkiego, co musiała wiedzieć. Gdyby tylko przestała się przed nim ukrywać. Prześlizgnął się z powrotem przez bagno i skierował do samochodu. Straż pożarna wreszcie się wyniosła. Strażacy i mundurowi na miejscu byli tacy ciemni. Nawet nie znaleźli ciał na bagnach. Nie, żeby było wiele do znalezienia, nie po tym, jak się wszystkim zajął. Kapitan Jillian Pope już zniknęła. O ile Tanner się nie wygada, nikt nigdy nie będzie wiedział, co się z nią stało. Nie była pierwszą, której pozwolił zniknąć na tym bagnie. Było tu takie dobre wysypisko. Aligatory, które lubiły wychodzić po zachodzie słońca, zawsze były takie głodne. Nie pierwsza. Jillian również nie będzie ostatnia. Z rosnącą mocą, dlaczego miałby przestać? Było tak wielu na tym świecie, którzy zasługiwali na to, co mógł im dać. Ale nie jego anioł. Zasługiwała, by być u jego boku. Kiedy Tanner Chance będzie martwy u jej stóp, w końcu zrozumie i będzie wdzięczna za wszystko, co jej dawał.

Zazwyczaj, Marna wiedziała, nie było łatwo dostać audiencję u Sammaela. Chociaż był Upadłym, facet miał uzbrojoną po zęby armię demonów na swoje wezwanie. Te demony spędzały większość swojego czasu chroniąc szefa. Mając nadzieję na przedarcie się przez linię demonów, Tanner zabrał ją do tylnych drzwi klubu Sammaela, Sunrise i błysnął swoją odznaką. Pomyślała, że ta część z odznaką podziała, ale demon tylko się roześmiał. - Sammael - warknął Tanner. - Chcemy się z nim widzieć, teraz.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 200

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jego ciało częściowo blokowało jej, ale Marna poczuła spojrzenie demona, kiedy jego oczy ją omiotły. - Nie żądasz, żeby się z kimś zobaczyć... Tanner złapał demona za gardło i uniósł go dobrą stopę ponad podłogą. - Taa, w zasadzie tak. Sammaela. Marna sapnęła. Demon, którego uniósł musiał ważyć jakieś trzysta funtów - i wyglądało na to, że całą tą masę stanowiły mięśnie. Tanner trzymał go jedną ręką. Drugą wskazał na demona wciąż blokującego tylne drzwi. - Ty. - Mniejszy demon - chociaż niezbyt wiele - z tatuażami, które okrążały jego ramiona i szyję. - Daj znać swojemu szefowi, że tu jesteśmy. Ciężkie metalowe drzwi za facetem otworzyły się. - On już wie. - Sammael wyszedł na zewnątrz. Uniósł brew, kiedy zobaczył demona szarpiącego się w uścisku Tannera. - Zechciałbyś puścić Tommy'ego? Tanner puścił go. Tommy podniósł się natychmiast na nogi z dzikim wrzaskiem, idąc na Tannera z zaciśniętymi pięściami. Tanner uderzył go w pierś i facet ponownie padł na ziemię. Zanim demon mógł podnieść się z powrotem na nogi, Sammael uniósł rękę. - Wystarczy. Śmiertelnie delikatne, ale naładowane mocą. - Tak zabawne jak jest oglądanie walki, nie mam na to teraz czasu. Demon zamarł. Marna pospieszyła do przodu i upewniła się, żeby wejść w wąski promień światła, który wypływał z pobliskiego okna. - Muszę z tobą porozmawiać. - I przyprowadziłaś swojego obronnego... kota, ze sobą. uśmiechnął się, zatrważający widok. - Jak uroczo.

Sammael

- Słuchaj, Sam - zaczął Tanner, ruszając do przodu. - Nie, ty słuchaj. Nie jestem jednym z twoich głupich kryminalistów, których gonisz. - Wzruszył ramionami, potem uniósł ręce przed siebie. - Jestem Sammael. Wszech-kurwa-potężny Upadły. I mogę cię zabić tak szybko jak na ciebie spojrzę. Serce Marny stanęło. Ale wtedy kobieca ręka, z paznokciami pokrytymi krwisto czerwonym lakierem, przesunęła się po ramieniu Sammaela. - Spokojnie. Wiesz, że chciałeś ponownie się z nią spotkać. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 201

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

I serce Marny zaczęło bić ze zdwojoną prędkością. Twarz Sammaela zmiękła, kiedy odwrócił się, żeby spojrzeć na kobietę za sobą. Marna wiedziała kim ona była, oczywiście; każdy anioł wiedział. Seline O'Shaw. Seline O'Shaw była w niebie, przez bardzo krótki czas. Pół sukub, pół anioł, Seline była teraz legendą w kręgach niebiańskich. Kwestią sprawy była śmierć, żeby anielska strona Seline pokazała się i przejęła kontrolę. Tylko, kiedy wkroczyła do nieba, Sammael nie był gotowy, by pozwolić jej odejść. Walczył z każdym na swojej drodze, był gotowy poświęcić swoje życie - tylko po to, żeby odzyskać ją z powrotem. Po tym, każdy wiedział, że potężny Sammael miał słabość. Ją. Seline patrzyła na Marnę smutnymi oczami. - Przykro mi z powodu twoich skrzydeł. Marna wykręciła ramiona. Po tygodniach odrętwienia, blizny zaczęły nieco swędzieć. Dziwne. - A mi przykro jest z powodu... - Czego? Tego, że Seline wybrała powrót na ziemię? Pozostanie z mężczyzną, o którym większość aniołów twierdziła, że stał się prawdziwym diabłem? Przeczyściła gardło i postanowiła nic więcej nie mówić. Nieco szelmowski uśmiech Seline powiedział Marnie, że zrozumiała. Wejdźmy do środka - powiedziała Seline - żebyśmy mogli porozmawiać na prywatności. - Stoimy tutaj całkowicie wystawini - wymamrotał Tanner, ale rzucił Marnie jeszcze jedno spojrzenie. Wyraz jego twarzy wydawał się mówić W porządku? Skinęła głową i wtedy podążyła za nim do środka. Drzwi zamknęły się za nimi z trzaśnięciem, przez które aż podskoczyła. Spojrzała w górę i odkryła, że Sammael przesunął się, żeby na nią spojrzeć. Marszcząc brwi, powiedział - Mój drogi zagubiony aniołku, nie jesteśmy tymi, którzy podskakują ze strachu. Jesteśmy tymi, którzy sprawiają, że inni srają w gacie. Gdyby tylko.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 202

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Przeszli przez długi korytarz. Muzyka dudniła. Pulsowała. Nie kierowali się w stronę głównej sekcji baru, ale zamiast tego podążyli krętą klatką schodową na górę. Marna spojrzała w dół. Zobaczyła wszystkie te ciała. Obściskujące się pary. Gorąc i pożądanie wydawały się wylewać z ludzi na parkiecie. Nic dziwnego, że sukub się tu krył. To było idealne miejsce dla Seline, zanim się przemieniła. Spojrzenie Marny podniosło się w górę, kiedy zaczęła wspinać się po schodach. Moment... czy to złota klatka wisiała z sufitu? - Chcesz spróbować? - wymamrotała Seline. Tanner warknął. Marna się nie odezwała ponieważ... być może. W tej chwili w klatce były dwie kobiety. Tańczyły. Wirowały biodrami. Walnęła w plecy Tannera. Złapał jej rękę i ustabilizował ją. Jego spojrzenie przeszukało jej. Tak lśniące. - Marna? Zdała sobie sprawę, że ledwie zerknął na tańczące kobiety czy chmarę poniżej. I... jego uwaga wydawała się być skupiona tylko na niej. Na tym co robiła i czuła. Nie była dziko seksowna jak inne kobiety tutaj, z pewnością nie tak jak Seline, która wydawała się emanować seksapilem. Kiedy chodziło o bycie seksowną, nikt nie mógł pobić ex-sukuba. Były stworzone do grzechu. Ale Tanner zawsze patrzył na Marnę jakby mógł zjeść ją żywcem. To było miłe. Gorące. Wspięli się po reszcie schodów w ciszy, potem weszli do pokoju po prawej. Podbarwione okna pozwoliły im patrzeć w dół na parkiet, ale Sammael zapewnił ich Nikt tam nie jest w stanie zobaczyć czegokolwiek czy usłyszeć cokolwiek, co tu się dzieje. Dobrze, nieco przerażająco. - Zastanawiałem się, kiedy wpadniesz. - Sammael usiadł na skórzanej kanapie. Seline przysiadła na podłokietniku koło niego. - Zwłaszcza odkąd wygląda na to, że będę musiał zabić twojego brata. Tanner rzucił się na niego, ale Marna złapała jego ramię, kiedy walczyła, żeby pociągnąć go do tyłu. Sammael uśmiechnął się. - Nie zrobisz tego - warknął Tanner.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 203

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Jeśli dalej będzie sprzedawał anielską krew, zrobię. - Jedna ciemna brew uniosła się. - Wiesz ile wampirów zabiłem w ciągu ostatnich kilku tygodni, wszystko dlatego, że ci głupcy myśleli, że dostaną nieco mojej krwi? - Wtedy jego oczy stwardniały. Jego ręka uniosła się i jego palce zawinęły się wokół nogi Seline. - Albo jej? - Prawdziwa wściekłość płonęła w jego oczach i Marna zdała sobie sprawę, że ona i Tanner byli prawdziwymi szczęściarzami, że Sammael jeszcze nie zaatakował. Nic nie mogło go powstrzymać, kiedy wpadał w szał. Już wcześniej widziała jego robotę. Musiała sprzątać wszystkie ciała i zabrać dusze, które pozostawił za sobą. - On już nie sprzedaje krwi. - Ręce Tannera zacisnęły się w pięści. Czy jego pazury wychodziły na zewnątrz? Ostatnią rzeczą, której dla niego pragnęła, była walka z Sammaelem. - Lepiej, żeby tak było. - Śmiertelna obietnica. - Jestem dłużnikiem twoim i Cody'ego, ponieważ pomogliście Azowi. Tylko wspomnienie imienia Aza wywołało tak wiele wspomnień w Marnie. Kiedyś była przydzielona do odebrania duszy ludzkiej partnerce Aza. Jak Sammael, nie był chętny oddać kobiety, którą kochał. I kiedy odmówił... To było wtedy, kiedy Marna została zaatakowana. - Az i ja, obaj jesteśmy twoimi dłużnikami - powiedział Sammael, tylko że teraz patrzył na nią. Broda Marny uniosła się. - Cody nie będzie więcej sprzedawał krwi. I masz rację, jesteś naszym dłużnikiem. - Jej ramiona były proste, jej mięśnie napięte. Nie pokaże mu więcej strachu. - Więc chcę, żebyś spłacił dług. - Jak? Seline przyglądała się w ciszy. Marna zawahała się. Ciało Tannera było wciąż w trybie gotowy-do-walki. Chcę, żebyś nauczył mnie jak zabijać. - Uniosła ręce i trzymała je dłońmi w stronę Sammaela. - Dotykiem. Lekka linia pojawiła się pomiędzy jego brwiami, ale to Seline zapytała. Chodzi ci o to, że nie możesz? Marna potrząsnęła głową. - Moce wracają inaczej dla różnych aniołów. - Sammael nie wydawał się szczególnie zaniepokojony. Skoro to nie było jego życie, dlaczego miałby być? - Daj Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 204

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

temu czas - powiedział, wzruszając ramieniem. - Chodzisz po ziemi tylko od kilku miesięcy. Będziesz silniejsza... - Czas jest tym, czego nie mam. - Wciągnęła drżący oddech. - Jeśli mam przeżyć, to muszę wiedzieć, jak zabijać. Fale napięcia wydawały się przetaczać przez Tannera. - Umiesz wyczarować ogień? - zapytała Seline. Marna skinęła głową. - Ale ogień nie pomaga zbytnio przeciwko demonowi. - A z tym mamy do czynienia - powiedział Tanner, kiedy stanął z rozstawionymi nogami. - Wampiry chcą jej krwi, taa, wiemy o tym, ale tam gdzieś jest demon, pociągający za sznurki marionetek i zmieniający twarze. Seline mrugnęła swoimi idealnymi oczami. - Zmieniający co? - Zmienił się - powiedziała Marna i jej spojrzenie przesunęło się do okna. Do masy ciał poniżej. Czy ktokolwiek był tym, za kogo się podawał? - Wziął moje ciało, moją twarz i zabił dwóch zmiennych. - Interesujące. - Od Sammaela. - To nie jest interesujące - odpalił Tanner. - To niebezpieczne. Prawa strona ust Sammaela uniosła się w pół uśmiechu. - Niech zgadnę... przybrał również twoją postać? - I prawie zabił policjanta. Ten sukinsyn celuje w nas i zniszczymy go. Obietnica Tannera. Ale Marna powiedziała. - Ogień go nie powstrzyma. To znaczy, że ja go nie powstrzymam. - Nie miała pewności Tannera, że wygrają tą bitwę. - Hmmm. - Palce Sammaela muskały nogę Seline w nieobecnej pieszczocie. - Ale pazury twojego zmiennego powinny podziałać. Chyba że, oczywiście, jest zbyt delikatny, żeby zabić własnego brata. - Tak jak ty byłeś zbyt delikatny, by zabić swojego? - Odpalił Tanner. Atmosfera w pokoju stała się bardzo, bardzo gęsta. Palce Sammaela przestały się poruszać. - Powinieneś uważać, zmienny. - Nie, ty powinieneś. - Tanner uniósł swoje pazury. - Ja również wiem, jak cię zabić. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 205

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Czy ktokolwiek wcześniej postawił się Sammaelowi? Marna tak nie myślała. Gdyby tak było, ten głupiec nie przeżyłby, żeby opowiedzieć swoją historię. Sammael odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się. Moment, roześmiał? Tanner nie śmiał się z nim. - Lubię cię, zmienny - powiedział Sammael, kiedy wreszcie odzyskał panowanie nad sobą. Wyglądało na to, jakby Seline go uszczypnęła. - Nie boisz się wkurzyć Śmierci. Nie, nie bał się. Marna przeczyściła gardło. - Możemy wrócić do Dotyku? - Czy tylko chcieli wypełnić pokój większą dawką nadnaturalnego testosteronu? Z miejsca, gdzie stała, było go już w sam raz. Wystarczająco, żeby udusić ją i Seline. Sammael skinął powoli głową. - Więc chcesz być w stanie zabić demony. - Ale co jeśli to nie demon... ah... - Seline przeczyściła gardło i dokończyła ...kradnie twarze? - Demony potrafią wyczarować urok jak nikt inny - powiedział Tanner. - To musi być jeden z nich. Nikt inny nie potrafi... Ale Sammael odwrócił się, żeby najpierw zerknąć na Seline, a później na Marnę. Jago brwi obniżyły się, kiedy przyglądał się jej. - Dlaczego mu nie powiedziałaś? Patrzyła z powrotem na niego, zagubiona. Nie było nic do powiedzenia. - Marna... - Sammael westchnął jej imię, jakby była niegrzecznym dzieckiem. Dla kogoś tak starożytnego jak on, może była. - Ty i ja oboje wiemy, że demony nie są jedynymi, którzy potrafią zmieniać postać. - Wtedy jego spojrzenie powróciło do Tannera. - Z pewnością słyszałeś legendy o demonach, o tym, jak pierwsze powstały. Plecy Tannera były skierowane do barwionego szkła i chmary tancerzy. - Byli potomkami Upadłych. - Um... tak i skoro tak, to jak myślisz, skąd ta poręczna magia uroku pochodzi, huh? - Poczekał chwilę, potem powiedział. - Od aniołów. To one były mistrzami uroków na długo przed tym, zanim demony zaczęły chodzić po ziemi. Anioły również mogą kraść twarze.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 206

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cody gnał ciemną ulicą. Jego szyja się uleczyła, ale jego trzewia skręcały się z każdym kolejnym krokiem. Inny demon w Nowym Orleanie, który mógł kraść twarze? Jak do cholery mógł to przegapić? Zawsze myślał, że był sam. Świr, nawet pośród demonów. Inni z jego rodzaju mogli władać potężną magią. Kontrolować ludzkie umysły. On nie. Jego ojciec powiedział kiedyś, że był przekleństwem. Niezdolny do przemiany w potężną postać pantery, czym dobrym mógłby być? Jego ojciec śmiał się i szydził z niego za bycie zdolnym tylko do zmienienia fizycznego wyglądu tak, że wyglądał jak inni ludzie. - Bezużyteczny. Powinienem był cię zabić pierwszego dnia, kiedy zrozumiałem, że pantera nie żyje w tobie. - Słowa jego ojca rozbrzmiewały mu w uszach. I łajdak próbował go zabić. Udałoby mu się, gdyby Tannera tam nie było. Skoczył, przyjmując uderzenia i cięcia pazurów ich ojca. Tanner ocalił go więcej razy, niż Cody mógł policzyć. I Cody nie zawiedzie go teraz. Mógł to zrobić. Mógł znaleźć tego drugiego świra i... Kroki rozbrzmiały lekko za nim. Cody się okręcił. Nie miał zmysłów tak dobrych jak zwykły zmienny. Kolejna pieprzona porażka. Był złapany nieświadomie zbyt wiele razy wcześniej. Ale nikogo tam nie było. Jego spojrzenie omiotło aleję. Od lewej do prawej. Daleko mógł słyszeć czyjś śmiech. Nawoływanie kotów. Pijane głosy. Nie kierował się w stronę Bourbon Street. Tłum, którego szukał będzie się czaił w głębszych partiach miasta. Mroczniejszych partiach, od których ludzie trzymali się z daleka, jakby wyczuwając niebezpieczeństwo. Niektóre zwierzęce instynkty istniały nawet wśród czysto krwistych ludzi. Bystrzy ludzie nie ignorowali tych instynktów. Odwrócił się, zgarbił ramiona i wznowił chód. Przeszuka tak wiele barów dla demonów jak będzie mógł. Pieniądze mówiły w tym mieście i dzięki tej anielskiej krwi, miał mnóstwo gotówki. Jeśli gdzieś tam jest kolejny świr, on go znajdzie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 207

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cody skręcił za róg. Musiał przejść kolejną ciemną, wąską alejkę. Wtedy dotrze do pierwszego baru. Może będzie miał szczęście, może... Szept kroków za nim sprawił, że Cody spiął się. Okręcił się. Tym razem nie jestem sam. Postać wyszła z cieni. Postać z umięśnionymi ramionami. Matowymi, ciemnymi włosami i twarzą, która wciąż ścigała Cody'ego w koszmarach. - Witaj, synu - powiedział jego ojciec i uniósł zakończoną pazurami rękę. Minęło zbyt dużo czasu.

Tanner gapił się na Sammaela, ciało miał napięte. Upadły wyglądał na zbyt przekonanego. O wiele zbyt pewnego siebie. Nigdy nie ufał facetowi - ponieważ Tanner nie był idiotą. A teraz Sammael - Sam - uśmiechał się do Marny. - Jej niebieskie oczy są takie śliczne, czyż nie? Wygląda na to, że większość aniołów ma niebieskie oczy. - Sam postukał się po brodzie. - To, oczywiście, jest kłamstwo. - Anioły nie mogą kłamać... - zaczęła Marna. Ale Sam tylko się roześmiał. - Kiedy uczucia są wystarczająco silne, kiedy tracisz tą ostatnią nić kontroli w sobie, urok, który był na miejscu od czasu twego stworzenia osłabnie. Twój zmienny... - Sam machnął w stronę Tannera. - Spojrzy ci w oczy i zobaczy mrok, który wszystkie anioły tak ciężko próbują ukryć. Ale Tanner nie patrzył w oczy Marny. Gapił się na Sama i kiedy patrzył, oczy Sama zaczęły ciemnieć. Ciemne. Mroczne. Aż... Były tak czarne jak oczy demona. - Jabłko naprawdę nie spada tak daleko od zatrutego drzewa - wymamrotał Sam. Seline zmarszczyła na niego brwi. - Sam, już przez to przechodziliśmy. Nie jesteś zły.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 208

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Przysunął jej rękę do ust. - Racja. Ja po prostu nie jestem również dobry. Splótł swoje palce z jej. - Większość aniołów jest taka jak ja, mieszaniną obu. Tak wiele mocy, kotłującej się w środku, pragnącej eksplodować. Im więcej Tanner dowiadywał się o aniołach, tym mniej mu się one podobały. Czy nie było już wystarczająco dużo potworów na świecie? Potworów takich jak ja. Czy anioły nie mogły być chociaż raz tymi dobrymi? Musiał skopać dupę wampirowi. Demonowi. Teraz aniołowi? Było tak wielu palantów ustawiających się w kolejce, żeby spotkać jego pazury. - Różne demony mają różne moce rozszyfrować ten bajzel. - Mój brat...

powiedział Tanner, próbując

Sam pochylił się do przodu. - Tak, posłuchajmy więcej o nim. Byłem taki ciekawy. - Niebezpieczna nuta wkroczyła do jego głosu. - Trzech braci. Jeden pół anioł. Jeden pół demon. I jeszcze jesteś... ty. Tanner wyprostował ramiona. rozumiesz?

- Trzymaj się z daleka od mojego brata,

Sam nie wyglądał na zastraszonego. Będzie - kiedy Tanner będzie trzymał pazury na jego gardle. To Seline delikatnie przeczyściła gardło. - Ah, Marna, być może powinnaś przestać tak dużo myśleć o demonach. One naprawdę nie są wszystkie takie złe, wiesz. Skoro była pół-demonem, Tanner pomyślał, że dama musiała mówić z doświadczenia. - Tak jak anioły nie są tylko dobre - powiedziała Marna, mówiąc z własnego doświadczenia. - Wiem o tym... teraz. - Szybko się uczysz - Sam powiedział z chytrym pół-uśmiechem. Marna potrząsnęła głową. - Nie. Gdyby tak było, byłabym teraz w stanie zabijać. - Jej ręce zawinęły się w pięści. - Zamiast tego, jestem bezradna, kiedy demony atakują. Sam podniósł się powoli i podszedł do niej. Tanner spiął się, gotowy rzucić się na niego... - Trzymaj te pazury z daleka ode mnie, pantero. - Bezbarwny rozkaz Sama. Nie zamierzam jej skrzywdzić. - Cholernie pewne, że nie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 209

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Sam sięgnął po zaciśnięte ręce Marny. Uniósł je. Trzymał je w swoich rękach. Pantera zaczęła warczeć. - Nie tracimy mocy Dotyku Śmierci, kiedy upadamy. Moc wciąż tam jest. Wraca do każdego anioła śmierci. Po prostu wraca w różnym czasie. - I mam niby zrobić co? - zapytała Marna. - Czekać? Ukryć się? Potrząsnął głową. - Walczyć. Tylko kiedy wyciągniesz na powierzchnię furię w tobie będziesz w stanie wzniecić Dotyk. - Jego palce zacisnęły się wokół jej. - To proste, mały aniołku. Musisz po prostu chcieć zabić wystarczająco mocno. Kiedy pragniesz śmierci bardziej niż życia, Dotyk znowu będzie tam dla ciebie. Marna wyglądała na... zagubioną. Opuścił dłonie. - Musisz po prostu pragnąć tego wystarczająco mocno. Odwrócił się do niej plecami. Marna złapała jego ramię i szarpnęła go, żeby spojrzał na nią. - Chcę. - Jej policzki się zarumieniły. - Kiedy Tanner leżał na ziemi, kiedy ta suka dźgnęła go w serce, chciałam zabić bardziej niż pragnęłam następnego oddechu. - Wstyd i furia przyciemniły jej słowa. Tanner patrzył na nią w zaskoczeniu. Tak wiele emocji, kotłujących się w niej. - Chcę zabić wszystkich tych, którzy na nas polują. Chcę ich zniszczyć. - Jej paznokcie wbiły się w ramię Sama. - Ale nie mogłam. Mogę wyczarować ogień, ale niewiele więcej. I podczas gdy ja nie robię nic ci, którzy mnie ścigają wciąż zabijają, używając mojej twarzy. Cisza. Marna wciągnęła głęboki oddech i pozwoliła ręce opaść. - Anioły śmierci nie... kradną twarzy - powiedziała. Tanner zauważył, ze jej palce drżały. - Tak samo strażnicy. Strażnicy uważają na swoich podopiecznych. Pomagają, strzegą niezauważeni. Nie zmieniają się w coś - w kogoś - innego i nie zabijają. - Marna odwróciła się od Sama. Teraz jej palce sięgnęły po Tannera. - Przyjście tutaj było błędem. - Pociągnęła go w stronę drzwi. - Sammael nie chce pomóc. Chce tylko obwinić wszystkie anioły, które wciąż wykonują swoją robotę. Tych, którzy nie poddali się szaleńczemu mordowaniu i nie upadli tak jak on.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 210

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Musiał patrzyć na ducha. Szok sprawiał, że był nieruchomy, kiedy stawiał czoła najgorszemu ze swoich koszmarów, koszmarowi, którego nie mogło tam być. Chwile mijały, kiedy patrzył na potwora, którego nigdy nie będzie w stanie zapomnieć. - Ty nie żyjesz - wyszeptał Cody. Ale łajdak tylko się uśmiechnął, błyskając swoimi wydłużającymi się kłami. Czyżby? Cody odepchnął go i odwrócił się, żeby uciec. Wtedy jego ojciec zablokował go. Twarz Cody'ego uderzyła w chodnik. - Zawsze byłeś beznadziejnym biegaczem. Cody posmakował krwi w swoich ustach. Okręcił się i próbował uderzyć łajdaka. Jego ojciec tylko się roześmiał i z łatwością uniknął ciosu, ale kiedy zanurkował, musiał się wycofać. Cody skoczył na nogi i jego ręce zacisnęły się w pięści po bokach. - Nie jesteś moim ojcem. Kim do cholery jesteś? Kradnie twarze. Ten palant mógł wyglądać jak łajdak, który się nad nim znęcał, ale nim nie był. Nie ma mowy. Jego ojciec gnił gdzieś daleko w ziemi. Nie chodził po ulicach Nowego Orleanu, śmiejąc się. Jego ojciec nigdy się nie śmiał. Nawet kiedy torturował ofiary. Cody nigdy nie słyszał śmiechu dochodzącego z wąskich ust łajdaka. - To przez ciebie jestem martwy - powiedział facet, podnosząc pazury. Znajome pazury. Tanner miał takie. Ja nie. Cody nigdy nie będzie należał do innych zmiennych. Nie mógł zrobić nic więcej jak błysnąć kłami, kiedy się wkurzył. Gdybyś był lepszy, silniejszy, nigdy bym nie umarł. Nie. Broda Cody'ego uniosła się. Pewnie, kiedyś myślał... Gdybym był lepszy, silniejszy... to mój ojciec nie byłby takim pokręconym świrem. Nie byłby taki wściekły przez cały czas. Nie skrzywdziłby nas tak bardzo. - To twoja wina - powiedział łajdak. - Czuję twoje poczucie winy. Zawsze je czułem. - Niczego nie czujesz. - To nie moja wina, że łajdak był popieprzony. Był taki na długo przed tym, jak Cody się urodził. Był sadystycznym świrem aż zrobił ostatni, Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 211

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

wypełniony krwią oddech. - I nie wiem, czym do kurwy jesteś, ale powinieneś trzymać się ode mnie z daleka. Facet noszący twarz jego ojca uśmiechnął się. - Nie będę trzymał się z daleka. - Rzucił się do przodu i wbił pazury w brzuch Cody'ego zanim ten miał szansę krzyknąć. - Jestem tu, żeby cię zabić.

Oh, kurna, jego Marna pokazywała pazurki. I jeśli chciała ztrzymać się z daleka od tego dupka Upadłego, będzie szczęśliwy, by jej w tym pomóc. Tanner upewnił się, żeby kryć jej plecy, kiedy skierowali się w stronę drzwi. Panie przodem. - Anioły śmierci i strażnicy nie są jedynymi aniołami - zawołała Seline. - Ja z pewnością nie jestem jednym z nich. Marna zawahała się. - Jeśli ktoś zabija, krzywdzi innych, to musisz przyjrzeć się mroczniejszym aniołom. - Głos Seline nie miał w sobie żadnych emocji. - Anioły to nie tylko dobro i światło - wymamrotał Sam. Nie, ten facet pewne jak diabli, że nie był. Marna spojrzała przez ramię. - Anioły k-kary. - Teraz rozumiesz. - Sam wydawał się być usatysfakcjonowany. W porządku. Więc ona rozumiała. Tanner nie. Okręcił się w stronę Sama. Ze względu na upośledzenia-pieprzonych-aniołów, powiedz mi, o co chodzi. Ale to Marna się odezwała. Marna, która wiedziała o tym wszystkim? Anioły kary mogą przyjmować inne... przebrania... kiedy dostarczają sprawiedliwość. Cholera. Nie podobało mu się to. - Mogą przyjmować postać jakiejkolwiek osoby, którą skrzywdziłeś. Kiedy widzisz ich idących po ciebie... poczucie winy... - Marna przełknęła. - Poczucie winy zmraża cię. - I kiedy jesteś zamrożony, kiedy jesteś zbyt przerażony, żeby walczyć kontynuowała cicho Seline, kiedy podeszła powoli w stronę baru i nalała sobie drinka - wtedy anioł kary uderza. - Jej uśmiech był smutny. - To była jedna z pierwszych

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 212

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

lekcji, których mnie nauczyli. - Wskazała na sufit. - Wiesz, zanim postanowiłam, że widoki tu na dole są o wiele lepsze. - Ja z pewnością jestem zajebistym widokiem - powiedział Sam, błyskając zębami. Serio - co do cholery ta kobieta w nim widziała? Ale przynajmniej dali im kilka pomysłów. I przynajmniej teraz jego brat nie był jedynym facetem w mieście, który mógł być podejrzanym. Tylko że... anioł kary? - Są jednym z kilku rodzajów aniołów, które mogą chodzić pośród ludzi powiedział Sam, jego oczy stwardniały. - Chodzą z nimi - powiedziała Marna. - Żeby lepiej wymierzać kary. - Jej głos się obniżył. - Poznaj swojego wroga. - Rada Sama. - Z brzmienia tego wszystkiego, musicie poznać go dobrze i to cholernie szybko. Tanner rzucił szukające spojrzenie na Marnę. Facet zabijający gdzieś tam nie przyszedł bezpośrednio po żadne z nich. Jeszcze nie, w każdym razie. Poszedł za zmiennymi. Za gliniarzem i... - Anioł nie mógł zabijać tak otwarcie. Tylko anioły śmierci powinny zabierać życie. Ten facet nie jest aniołem śmierci - Marna była pewna - więc mylisz się, Sammaelu. To nie jest jeden z naszych. Naszych. - To ktoś inny - nalegała. - Demon... - Anioły kary również mogą być zdeprawowane, wiesz. Wszystkie anioły mogą być kuszone. Spojrzenie Marny znalazło Tannera. - I wszyscy możemy upaść - Sam dokończył miękko. - Myślę, że to prawda, że zaczynasz rozumieć. Chociaż zbyt późno. Posłali Cody'ego, żeby zapolował na mordercę, ale jak miał walczyć z aniołem? Tanner szarpnął za drzwi. Rzucił ostatnie gniewne spojrzenia na Sama. - Roześlij słowo. Upewnij się, że pokręcone świry w tym mieście, które się ciebie boją wiedzą, że jest poza listą. Nie dostaną jej krwi. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 213

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna przemknęła przez drzwi. Sam skinął głową. - Już rozesłałem słowo. Myślę, że martwe demony i wampiry, które zostawiłem sprawią, że głupcy pomyślą dwa razy przed kolejnym atakiem. Pozbawiony uczuć głos Sama, kiedy mówił o zabijaniu przypomniał Tannerowi o słowach faceta sprzed chwili. Nie zły. Nie dobry. Zaciskając zęby, Tanner pognał za Marną. Nie lubił rozmawiać z Samem. W ogóle tego nie lubił, ponieważ... Za bardzo mnie przypomina. Nie dobry. I z większą ilością zła rosnącą w środku każdego dnia.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 214

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 14.

Tanner znał bary, które odwiedzi jego brat. Nie można było żyć w tym mieście tak długo jak on, nie odkrywając najmroczniejszych z dziur demonów. Dawno, dawno temu, Tanner wyciągnął Cody'ego z jednego z tych piekieł. Wyciągnął jego nieprzytomne ciało nawet kiedy wkurwiał się na swojego brata. Facet był popapranym siedemnastolatkiem. Tak pewnym, że jego tata był popieprzonym skurwysynem ponieważ on miał kolosalnego pecha przez samo urodzenie się. Tanner próbował przepchnąć mu przez gardło nieco zdrowego rozsądku. Najpierw musiał przełamać uzależnienie Cody'ego i wydostać go z narkotyków, które tylko zaciemniały mu umysł i sprawiały, że był jeszcze bardziej zrozpaczony. Ale udało mi się. I Cody pozostał czysty. - Tanner, zwolnij! - Marna zawołała ostro i Tanner zdał sobie sprawę, że biegł. Byli u wejścia do wąskiej alei. Jeszcze kilka skrętów i będą... Zamarł. Marna walnęła w jego plecy. - Nie powiedziałam, żebyś się zatrzymał wymamrotała, cofając się. - Powiedziałam tylko... Nozdrza Tannera zadrgały. - Krew. - Nie jakaś tam krew. Krew demona miała silniejszy zapach niż inne. Prawie jak popiół. A krew zmiennych... pachniała jak zwierzęca. Tylko jeden facet w mieście posiadał mieszankę zapachu bestii i demona. Kurwa. Tanner pognał w dół alei, krzycząc imię Cody'ego, ale jego brata tam nie było. Była tylko zbyt duża kałuża krwi, wyglądająca w ciemności na czarną. Tanner pochylił się obok krwi i jego pazury potarły chodnik. - Jest... jego? - zapytała Marna, kiedy podeszła bliżej. Spojrzenie Tannera podążyło za ścieżką krwi, która wiła się wokół rogu. - Jak okruszyny chleba. - Ścieżka z krwi rozlanej, żeby za nią podążyć. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 215

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

I mógł za nią podążyć. Miał zapach Cody'ego. Mógł podążyć za tym krwawym śladem całą drogę do swojego brata - i głupca, który go skrzywdził. Czy był to jeden z uzależnionych od anielskiej krwi nadnaturalnych? Czy naprawdę anioł kary, którego zasugerował Sam? Tak czy inaczej, nikomu nie ujdzie płazem krzywdzenie jego brata. Nikomu. Tanner podniósł się w szybkiej fali mocy. Złapał ramię Marny, przyciągnął ją blisko i spojrzał jej w oczy. - Kiedy się zmienię, pantera pójdzie na polowanie. Skinęła głową. - To krew Cody'ego, prawda? - Marna nie dała mu czasu na odpowiedź. - Rozumiem. Znajdziemy go. Wszystko będzie w porządku. Nie rozumiała tego. Nie chodziło o znalezienie Cody'ego. Tanner pocałował ją. Głęboko. Szybko. Mocno. Chodziło o zniszczenie tego, który zaatakował jego brata. Tanner okręcił się. Zaczął biec i z każdym ruchem, bestia w środku rozciągała się i warczała. Kości trzaskały. Łamały się. Kiedy minął róg, uderzył w ziemię już na czterech łapach. I biegł tak szybko, jak tylko mógł. Znajdzie Cody'ego i rozerwie na strzępy sukinsyna, który pomyślał o tym, żeby go skrzywdzić. Anioły nie były nieśmiertelne. Mogły krwawić. Mogły umrzeć. Trzeba było tylko mieć przeciw nim odpowiednią broń. Jego pazury były idealną bronią. Marna biegła za nim. Tupot jej stóp podążył za nim. Ślady krwi prowadziły poza zasięg świateł barów i z powrotem w mrok. Za Placem, głębiej i... Kroki Marny zatrzymały się. Nawet z gniewem, który się przez niego przebijał, usłyszał ten wiele mówiący dźwięk. Był tak skupiony na śladach krwi, że nie pozwolił, żeby jakikolwiek inny zapach w niego uderzył, ale teraz... Pantera okręciła głowę do tyłu. Marna zamarła. Patrzyła na niego szerokimi oczami. A potem spojrzała na swoją pierś. Kwitnący krąg czerwieni pojawił się dokładnie pomiędzy jej piersiami. Jej usta otworzyły się, jakby chciała krzyknąć. Ale warkot Tannera zagłuszył ten dźwięk.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 216

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna padła na kolana. Nóż, który był w nią wbity, od tyłu do przodu, wysunął się z chlupoczącym dźwiękiem, który rozwścieczył bestię i zmusił mężczyznę w środku do krzyku. Wtedy zobaczył dupka, który ją skrzywdził. Zobaczył jego twarz - i wszystko dla niego się zatrzymało. Stojąc tam, uśmiechając się, trzymając zakrwawiony nóż - nie, podnosząc ten kurewski nóż do swoich ust i zlizując krew - tym dupkiem był Cody. Cody uśmiechnął się i jego zęby pokryte były krwią. - Miałeś rację. Tak łatwo jest się uzależnić. Zwłaszcza, kiedy krew jest taka słodka. Tanner ryknął w furii. Marna próbowała się podnieść. Jej ręce pchnęły brudną, ceglaną ścianę, a jej ciało trzęsło się. Tanner skoczył do przodu. Brat czy nie brat, Cody właśnie podpisał swój wyrok śmierci. Nie chcę w to uwierzyć. Powinien w to uwierzyć. Tanner wiedział jak wiele zła było w ich krwi. Powinienem w to uwierzyć. Nie anioł kary. Ich zabójcą był popieprzony demon. Mój brat. Cody odwrócił się i uciekł. Roześmiał się, kiedy pognał w szczelinę, która przecinała aleję. Pantera pognała do boku Marny. Jego głowa uderzyła o jej ramię. Nie mógł pocieszać jej w ten sposób. Nie mógł jej trzymać. Cholera. Jej ręka uniosła się. Potarła jego głową. - Jest... dobrze. - Jej głos był słaby, ale jej spojrzenie było silne. - To mnie... nie zatrzyma na długo. Cios nożem w serce nie mógł jej zabić, ale mógł ją zranić. I tak było. Sprawię, że za to zapłaci. Potarł głową jej ramię jeszcze raz. Śmiech jego brata podryfował do niego na wietrze. Tak blisko. Nie mógł pozwolić mu się wymknąć. Nie pozwoli mu. Czas upewnić się, że Cody nigdy więcej nie skrzywdzi Marny. Odwrócił się od niej i skoczył w powietrze. Będzie miał Cody'ego na ziemi zanim jego brat będzie miał szansę krzyknąć.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 217

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Moja jedyna rodzina. Zawsze myślał, że Cody uciekł klątwie, która wydawała się ich piętnować. Dlaczego wcześniej nie widział zła? Dlaczego?

Marna podniosłą się powoli i trzymała dłoń przyciśniętą do piersi. Ta rana od noża bolała. Paliła ją w rozgrzanej do białości agonii. A Tanner ryczał w swojej furii. Nie widziała swojego napastnika, ale rozpoznała ten głos. Cody. Wessała oddech. Gorący ból w jej piersi zaczął się uspokajać. Teraz tylko potrzebowała zmusić swoje nogi do poruszenia się, żeby mogła podążyć za Tannerem. Nie pozwoli mu samemu zmierzyć się z tym koszmarem. Nie pozwoli mu być tym, który zabije Cody'ego. Jej ręce zacisnęły się w pięści. Demon ją ścigał. Wziął jej krew. Śmiał się, kiedy ona upadła na kurz i brud. Moc zaczęła piętrzyć się w niej. Ta moc dała jej siłę do podniesienia się. Do postawienia jednej nogi przed drugą i biegu. Wściekłość mogła ją tak dobrze napędzić, ale czy będzie jej wystarczająco do zabicia? Być może. Miała zamiar się tego dowiedzieć.

Tanner śledził łajdaka. Podążył za zapachem popiołu i zwierzęcia, skręcił w ostatni wąski zakręt ciemności, wiedząc, że śmierć jego brata była na wyciągnięcie ręki. Przeleciał w powietrzu, jego szczęki były otwarte, gotowe, żeby rozrywać i rozdzierać. Jego brat leżał na ziemi. Krew go otaczała. Cody zobaczył, jak nadchodzi i nadzieja rozjaśniła jego oczy. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 218

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nadzieja? Już on da facetowi nadzieję. Tanner zaatakował. Jednym susem, trzymał zęby na gardle Cody'ego. Śmierć będzie szybka. Mógł dać chociaż tyle swojemu bratu. Cody wziął jej krew. Dźgnął ją. Skrzywdził ją. - C-co robisz, bracie? Jeszcze nie. - P-pomóż mi...

wyszeptał Cody. Tanner jeszcze go nie ugryzł.

Zapach krwi był taki silny. Tanner cofnął się i spojrzał w dół na swojego brata. Nóż był w ręce Cody'ego. A jego brat... och, kurwa, brzuch Cody'ego wyglądał jakby został wyciągnięty na zewnątrz. Czy on to sobie zrobił? Czy Cody naprawdę zaszedł aż tak daleko? Pantera wciągnęła głęboko powietrze. Krew na nożu... To nie była krew Marny. Tylko Cody'ego. A jego brat leżał na ziemi, ledwie się poruszając, ponieważ rany były tak ciężkie. Ale przecież jeszcze chwilę temu się śmiał, prawda? - Z... znalazłem... tego drugiego... świra - wyszeptał Cody, krew skapywała mu z ust. Jako pantera, zmysł węchu Tannera był o wiele bardziej dokładny niż w jego ludzkiej formie. Kiedy ponownie wciągnął powietrze, zdał sobie sprawę, że na Cody'm nie było ani śladu krwi Marny. A powinna być. Patrzył, jak Cody ją dźgnął własnymi oczami. Teraz powinien go zabić. Kroki rozbrzmiały, kierując się w ich stronę. Tanner spojrzał w górę i zobaczył jak Marna zatacza się, skręcając w róg. Jej włosy latały wokół niej. Jej oczy czy kiedykolwiek wcześniej wydawały się być takie ciemne? Zobaczyła go, zobaczyła Cody'ego i jej twarz stwardniała od furii nawet, kiedy przyłożyła rękę do piersi. Widział krew na jej koszulce. - Z-znalazłem go - wyszeptał Cody ponownie. - Podszedł do mnie... nosząc twarz tego łajdaka.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 219

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jakiego łajdaka? Właśnie wtedy, Tanner nie mógł zapytać. Czasami, bycie w ciele pantery było do dupy. Zeskoczył ze swojego brata i spróbował wyłapać inny zapach w powietrzu. Ktoś jeszcze musiał tam być, ktoś jeszcze... Ale inne zapachy były starsze. Popiół i krew. Marna zaczęła skradać się do Cody'ego. Tanner skoczył pomiędzy nich, ustawiając swoje ciało. Marna zamarła i jej usta rozsunęły się w zaskoczeniu. - Tanner, co robisz? Z pewnością leczyła się szybko. Taki atak zabiłby większość ludzi. Wszystkich ludzi a większość nadnaturalnych, których znał nie chodziłaby tak szybko po przyjęciu noża prosto w serce. Nawet nie wiedział, że mogła uleczyć się tak szybko. Jej oczy były prawie całkowicie czarne, widział je, nawet w ciemności. Sam nie kłamał. Wściekłość budowała się w niej. Kurna, jeśli ktoś dźgnąłby jego tym nożem, może też czułby ten gniew. Ale to nie był Cody. Pantera warknęła, próbując powiedzieć jej to. Oczy Marny rozszerzyły się. - Chronisz go? Po tym wszystkim, co mi zrobił? Nie Cody. Pieprzyć to. Musiał zmienić się z powrotem. Musiał zmienić się, żeby sprawić, żeby zrozumiała. Pozwolił palącej transformacji przepłynąć po nim. Ledwie słyszał trzaski i skrzypnięcia kości. Musiał mówić. Mężczyzna musiał przejąć kontrolę. Musiał... W połowie przemiany, kiedy był najbardziej podatny na zranienia, uderzyła go kula. Poleciała w jego stronę i wbiła się w jego pierś. Jedno uderzenie. Potem kolejne. Srebro. Mógł poczuć gorące ślady przypalenia w swoim ciele. Kolejne uderzenie. Tnący ból uderzył w jego kolana i Tanner upadł. Przemiana wciąż go paliła, ale teraz zwolniła, dzięki srebru. Ten, który do niego strzelał wiedział dokładnie, co robił. Zna wszystkie moje słabości.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 220

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ręce Tannera uderzyły o ziemię. Wciąż miał wyciągnięte pazury, ale one były niczym przeciwko kulom. Tanner odchylił głowę do tyłu i zobaczył, jak Marna rusza w jego stronę. Jej usta były otwarte i krzyczała... - Stój! Dreszcz wydawał się wstrząsnąć ziemią pod nim. Zamrugał, potem spojrzał w górę. Kula zamarła w powietrzu. Kula, która znajdowała się tylko cale od jego czoła. Kiedy patrzył, kula upadła na ziemię. Marna dotarła do niego, ale nie pomogła mu się podnieść. Ustawiła swoje ciało przed jego. Jej ręka uniosła się. Wskazała na najbliższy dach. - Widzę cię. - Jej głos był mroczniejszy. Dużo mocniejszy niż kiedykolwiek słyszał. I z jej ręki wybuchł podmuch ognia, gnając prosto w ten budynek. Rozbrzmiał krzyk. Trafiła. Dobrze dla niej. Tanner użył swoich pazurów i wygrzebał kulę z ciała. Zignorował ból. Jakie to miało znaczenie? Musiał wydostać Marnę i Cody'ego z tej alejki. Musiał pozszywać swojego brata zanim Cody wykrwawi się tutaj na śmierć. A Marna - Marna odchodziła od niego. Maszerowała w stronę teraz płonącego budynku. Pusty magazyn, jego dach płonął w nocy i oświetlał niebo. Straż pożarna zostanie wezwana do pożogi. Nie można było pominąć sposobu, w jaki płomienie się wzburzały. Zanim przybędzie ratunek, oni już dawno będą musieli zniknąć. - Nigdy więcej - powiedziała Marna, kiedy jej kroki przyspieszyły i, na jej plecach, ponownie widział te dziwne, cieniste skrzydła, które rozciągały się z jej łopatek. Rzucił zakrwawione kule na ziemię. Odepchnął się na nogi. Nie wejdzie tam sama... - T-Tan... ner... Głos jego brata. Taki słaby. Obejrzał się. Twarz Cody'ego była szara. Zapach krwi był tak ciężki wokół niego. Krwi i... kwiatów. Anioł śmierci. - Trzymaj się do cholery z daleka od mojego brata! - Cholera. Okręcił się dookoła, rozdarty. - Marna! Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 221

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie zatrzymała się. Była prawie przy płonącym budynku. - Marna! - Jeśli zostawi Cody'ego, Tanner wiedział, że jego brat będzie martwy. Anioł śmierci go zabierze. A jeśli nie pójdzie za Marną... Co stanie się jej? Musiał wybrać. Złapał Cody'ego. Przerzucił go przez ramię. Próbował pognać za Marną, ale jego rany go spowolniły. Nigdy nie leczę się wystarczająco szybko ze srebra. Nigdy.... Marna zniknęła w dymie. Weszła w to cholerne piekło. Próbował poruszać się szybciej. Ponownie krzyknął jej imię. Okna budynku wybuchły, kiedy płomienie wystrzeliły jeszcze wyżej.

Marna była piękna w świetle ognia. Obserwował ją przez płomienie, uwielbiając sposób, w jaki przesuwały się wokół jej postaci. Pchnęła swoją mocą i zablokowała ogień przed dotknięciem jej ciała. Czy ogień mógł skrzywdzić coś tak pięknego? Jej oczy były czarne i płonęły mroczną furią. Nie mogła do niego dojść. Sufit zawali się na nią zanim w ogóle tam dotrze. Więc, mógł usiąść z powrotem, patrzeć i czekać. Ogień nie skrzywdzi również jego. Jego krzyk był tylko po to, żeby zwabić ją bliżej do niego. Żeby zmusić ją, żeby zobaczyła... Nie mogła liczyć na swojego zmiennego. Kiedy przyszło co do czego, nie wybrał jej. Wybrał swojego brata, nawet kiedy wyglądało na to, że jego brat był niczym więcej jak zabójcą. Dla zmiennego, krew była wszystkim, co się liczyło. Marna musiała zobaczyć, że on był czymś więcej. Zrobił dla niej wszystko. Zawsze będzie robił. - Chcę cię u mego boku - słowa wymknęły mu się. Jej głowa szarpnęła się w górę. Mogła słyszeć go ponad płomieniami. Dobrze.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 222

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Próbowała podejść do niego - do schodów - ale kawał płonącego sufitu spadł w dół i rozbił się u jej stóp. Tak dobrze zaplanował ten pożar. Stał się bardzo dobry w kontrolowaniu ognia. Z zewnątrz, wyglądało to jakby wielka eksplozja wstrząsnęła budynkiem, posyłając w powietrze szkło i gruz. Gliniarze, kiedy wreszcie przybędą, pomyślą, że miała tu miejsce jakiegoś rodzaju detonacja. Nigdy nie zdadzą sobie sprawy, że był to rezultat nadnaturalnego bawiącego się ogniem. Oh, jak on cieszył się pożarem. - Kim jesteś? - krzyknęła. Jego uśmiech zblakł. Dlaczego nie zdawała sobie sprawy z tego kim był? Jestem tym, który daje ci sprawiedliwość. - To, na co zasługiwała. Wszystkim im dawał to, na co zasługiwali. Jego ręka uniosła się. Już wcześniej jej dotykał. Czy pamiętała? Znowu chciał ją dotknąć. - Marna! Ale ten zmienny wciąż stawał mu na drodze. Odwróciła się na na ten krzyk, ale nie opuściła płomieni. Może lubiła ciepło tak samo jak on. Ściana zawaliła się. Nie z powodu płomieni, ale ponieważ Tanner Chance ją wykopał. - Marna! Zostawił swojego brata za sobą. Zostawił go na śmierć i teraz przyszedł za Marną. Niespodziewane. Irytujące. Tanner skoczył przez płomienie i nawet nie sapnął, kiedy liznęły jego skórę. Ale do teraz, ten zmienny powinien być przyzwyczajony do bólu. Miał wystarczająco blizn na ciele, żeby tego dowieść. Może nawet lubił ból. Tanner złapał rękę Marny. - Musimy się stąd wydostać! - Trzaskający ogień próbował zagłuszyć jego słowa. Potrząsnęła głową i wskazała w górę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 223

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Na mnie. Ale Tanner przyciągnął ją bliżej, owinął ramiona wokół niej i zaczął wynosić ją na zewnątrz. Głupiec. Grał bohatera. Marna nie potrzebowała ratunku. Ogień nigdy jej nie skrzywdzi. Ale Tannera tak. Zniszczy ją. Chyba, że zmienny najpierw zostanie zniszczony. Odwracając się od płomieni, obserwator wycofał się z wysokiej półki budynku. Zapach ognia wypełnił jego nos. Rozłożył swoje ramiona... I spadł.

Marna walczyła z nim. Kopała. Waliła. Drapała. Tanner zacisnął na niej ramiona. Czy ta kobieta nie zdawała sobie sprawy, że wchodziła prosto w płonącą pułapkę? Ten dupek szarpał nimi dookoła. Poruszał nimi jak pieprzonymi pionkami na planszy. Tanner zawsze nienawidził tej gry. Nigdy więcej. Usłyszał jęk syren na chwilę przed tym, jak wydostał się na zewnątrz tej piekielnej dziury. Kawaleria nadejdzie szybko, a on utknął na nogach, bez żadnego wozu wartego skradzenia nigdzie w pobliżu. Przejebane. Ale przynajmniej żyli. Na razie. - Puść mnie! - Marna pchnęła mocniej i wydostała się z jego uścisku ponieważ jej pozwolił - ale kiedy okręciła się, żeby ponownie pognać w pożogę, Tanner owinął ramię wokół niej i przyciągnął ją z powrotem do siebie. - Tak strasznie chcesz zginąć? - Słowa zostały mu wydarte. - Czy bycie tutaj, na ziemi, naprawdę jest dla ciebie takim piekłem?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 224

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Zesztywniała. Wtedy, dysząc, Marna spojrzała ponad ramieniem na niego. On... on tam był. Słyszałam go. Mówił do mnie. - Jej spojrzenie zwróciło się na ogień. - Mogłam go dzisiaj zabić. - Albo on mógł zabić ciebie. - Wtedy co ja bym zrobił? Płomienie, popiół i dym zatykały jego nos. Dławił go. Te zapachy były tak silne, że nie mógł poczuć sukinsyna, który był w tym budynku. Właśnie wtedy, nie mógł poczuć niczego poza ogniem. Może facet w budynku zrobi im wszystkim przysługę i spłonie. - Potrzebujesz pomocy? - zapytał kpiący głos. Głos, który Tanner rozpoznał natychmiast. Chociaż nie poczuł, jak facet nadchodzi, Tanner nie był zaskoczony. Wydawało się pasować, że ostatni wampir, którego chciał widzieć przyjdzie, żeby zmiażdżyć ten koszmar. - Riley? - zapytała Marna i usłyszał jej zaskoczenie. Tanner powoli się odwrócił. Riley stał koło połamanego ciała Cody'ego. Tylko widok Cody'ego spowodował, że zacisnęły mu się trzewia. Jak do cholery wciąż mógł walczyć o życie? - Nie uciekaj znowu - warknął Tanner na Marnę i pognał z powrotem do swojego brata. Uniósł go i oczy Cody'ego nie otworzyły się, ale jego klatka piersiowa unosiła się i opadała w drżącym rytmie. - Zamiast uciekać, dlaczego nie pojedziemy? - zasugerował Riley. Uniósł parę kluczyków i zawiesił je na palcu. - Mam tu blisko samochód. - Spojrzał na ogień. - Z tego co widać, wszyscy możecie potrzebować szybkiego odjazdu stąd. - Dlaczego próbujesz nam pomóc? - zażądał Tanner, kiedy jego uścisk na Cody'm się wzmocnił. Krew jego brata była na nim. - Jesteś dobrym Samarytaninem? - Bo takim właśnie facetem był? Pieprzenie. Bardziej prawdopodobne, że szukał kolejnej szansy na trochę krwi Marny. - Płacę swój dług. - Wampir patrzył na Marnę. Patrzył na nią, jakby mógł ją zjeść. Nie ma mowy, kutasie. Nie ma mowy. - Ale jeśli nie chcecie mojej pomocy... Riley zaczął się wycofywać. Cholera. - Po prostu wydostań nas stąd. - Oczy Tannera spotkały Marny na najkrótszą z chwil. - Potem trzymaj się z daleka. - Ponieważ jeśli ten pasożyt z kłami Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 225

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

przyjdzie do Marny na gryza, Tanner upewni się, żeby stracił swoje ostre i spiczaste zęby. Wciąż niosąc nieprzytomną postać Cody'ego, Tanner podążył za nimi, kiedy Riley i Marna przemieszczali się przez zwroty alejki i wspięli się do auta Riley'a. Odjechali w pośpiechu, upewniając się, żeby uniknąć wozów strażackich i samochodów policyjnych, które gnały na miejsce pożaru. Tanner próbował uciskać rany swojego brata. Cody mógł zazwyczaj uleczyć się lepiej niż teraz. Ale się nie leczył. W ogóle wydawał się nie leczyć. - Nie rób mi tego wymamrotał, uciskając mocniej na ziejącą ranę. - Otrząśnij się z tego i obudź się. - Co sprawia, że jesteś taki pewien... - cichy głos Marny doszedł z przedniego siedzenia. - Że to nie on mnie zaatakował? - Ponieważ nie miał na sobie twojej krwi. - Tanner nie odwrócił wzroku od Cody'ego. Pęcherze i głębokie poparzenia pokrywały ciało Tannera, i każdy ruch bolał, ale ból oznaczał, że Tanner żył. Czy Cody również czuł ból? Czy rozumiał co to oznaczało? Użyj bólu, chłopcze. Głos jego ojca rozbrzmiał echem w jego umyśle. Kolejne bicie. Kolejny dzień, kiedy jego kości się łamały. Jeśli się mu poddasz, staniesz się tylko słaby. Mój syn nie będzie słaby. - Jesteś pewien, że to w ogóle jest twój brat? - zapytała, kiedy SUV gnał przez noc. Kierowali się z daleka od miasta i z powrotem na bagna. Tanner spojrzał w dół na Cody'ego. Twarz jego brata była poważnie blada. - Chodzi mi o to, że jeśli zabójca może przyjąć jakąkolwiek twarz, to skąd wiesz, że to naprawdę jest Cody? - głos Marny był cichy i całkowicie pozbawiony emocji. Podczas gdy Tanner czuł się tak, jakby wszystkie emocje miały rozedrzeć go na strzępy. Cody poruszył się. Jego powieki zadrgały nieco. Jęk wymknął się z jego ust. Przełknął. Ponownie jęknął. Tanner pochylił się bliżej. Jego brat próbował mu coś wyszeptać. Tanner tylko usłyszał... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 226

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Kiedy... miałem... pięć lat... przyjąłeś... pierwsze... - Drżący oddech i Cody wychrypiał - Lanie... za mnie... Cody nie skończył. Nie musiał. Tanner pamiętał ten dzień i to lanie. Kurwa, przyjął bicie za swojego młodszego brata. Miał tam niby stać i patrzeć, jak dzieciak cierpiał? Szczęka Tannera zacisnęła się. - Cholernie dobrze wiem, że jest moim prawdziwym bratem. - Powoli, Tanner odwrócił głowę i spotkał spojrzenie Marny. Jej oczy już nie były czarne. Wróciły do tego błękity, który patrzył prosto przez niego. To on, Marna. Zaufaj mi. - Zaufanie nie jest łatwe - powiedział Riley. Jakby pytał wampira o zdanie. Jego wóz, taa. Jego pieprzone dwa grosze? Nie. Ale wampir kontynuował. - Teraz słuchaj, jeśli robię za szofera dla mordercy... - To nie tak, że robisz to po raz pierwszy. - A mówiąc o mordercach... Tanner pochylił się do przodu i ciął pazurami, pozwalając im spocząć na gardle Riley'a. Nie rozciął ciała, nie, kiedy facet prowadził. Ale ostrzeżenie w tym było. - Jeśli próbujesz nas wystawić i zabrać do dziupli wampirów, lepiej przemyśl to ponownie. Nie jestem dzisiaj w nastroju do gry. Ręce Riley'a zacisnęły się na kierownicy. - Powiedziałem ci, próbuję tylko spłacić dług. - Nie ma żadnego długu - powiedziała Marna. - Teraz jesteśmy kwita. Kwita? Jak? Krwawiła dla tego faceta. Co on zrobił dla niej? Riley rzucił jej szybkie spojrzenie. Marna siedziała na przednim siedzeniu pasażera. - W takim razie powiedzmy, że podoba mi się pomysł, żeby anioł i zmienny byli winni mnie. Jasne. I była to historia, którą w zasadzie kupował. Tanner odciągnął swoje pazury. Nie ufał facetowi. Być może powinien był wykopać wampira na pobocze drogi. - Znam bezpieczne miejsce - powiedział szybko Riley. Może zdał sobie sprawę, że Tanner poważnie rozważał pomysł wyrzucenia go przez okno. - Są tam bandaże, prochy, cokolwiek dla niego potrzebujecie. I bez żadnych pytań jest zasadą, którą się kierują. Okay. Więc nie wyrzuci faceta przez okno. Na razie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 227

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- W takim razie, zapierniczaj - powiedział mu Tanner, ponieważ Cody już się nie odzywał. - I zawieź nas tam zanim mój brat umrze. Wiedział, że anioł śmierci ich ścigał. Złapał mignięcie Bastiona. Wciąż widzę anioły. Ale ten dupek nie zabierze jego brata. Nie bez walki.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 228

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 15.

Wampir zabrał ich na skraj bagien. Chatka czekała, z zewnątrz wyglądając na opuszczoną, ale w środku, miejsce było wypełnione bandażami, antybiotykami i... torbami krwi. Marna odwróciła się, kiedy Riley wyciągnął jedną z tych torebek z bardzo dużej lodówki i zaczął pić. Cody był z tyłu chatki. Kobieta wypadła na zewnątrz, żeby powitać ich jak tylko przyjechali. Lekarz? Pielęgniarka? Marna nie była pewna, ale kobieta z ciepłymi brązowymi oczami i skórą koloru kawy z mlekiem z pewnością wydawała się wiedzieć, co robi. Tanner był tam z kobietą, próbując zmusić swojego brata do przeżycia. A Marna siłowała się ze swoim własnym pragnieniem - by zabić. - Dałaś mi wolność. - Riley odrzucił pustą torbę. Małe krople krwi znaczyły jego usta. Marna wzruszyła ramionami. - Dałam ci nieco krwi. - Najmniej, co mogła zrobić. - Czy moja rodzina... czy są bezpieczni? - pytanie Riley'a było niepewne, jakby zostało z niego wyciągnięte siłą. Skinęła głową. Tyle wiedziała. - W chwili, w której cię opuścili, nie zaznali więcej bólu. Jego oddech uspokoił się, kiedy podszedł do niej. Jego kroki były powolne. Jego oczy czujne. - Wiedzą, czym się stałem? - Nie można było przegapić bólu w jego oczach. Tu również mogła dać mu uwolnienie. - Pamiętają tylko kim byłeś. - Nie kim jesteś. Potworem. Czy ona również teraz nim była? Jego ręce uniosły się i zwinęły wokół jej ramion. - Oboje możemy być kimś więcej. - Jego głowa obniżyła się w stronę jej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 229

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- I możesz zabrać swoje pieprzone ręce i kły z daleka od niej - powiedział Tanner, jego śmiercionośny głos przeciął pokój lepiej niż mógłby jakikolwiek nóż. Ręce Riley'a nie opadły, ale jego głowa również nie pochyliła się bardziej w jej stronę. - Chcesz je stracić? przysługę.

zapytał Tanner.

- Bo mogę wyświadczyć ci tą

Marna spojrzała w stronę Tannera. Pewnie, jego pazury były na wierzchu. Ręce Riley'a opadły. - Ja nie... - zaczął. - Nie, nie zrobiłeś tego. - Krew znaczyła koszulkę i ręce Tannera. Wyglądał na zmęczonego - i wkurzonego. - Z nią, nie zrobisz niczego. Oczy Marny zwęziły się na niego. - To nie twoja sprawa do rozstrzygnięcia. Głowa Tannera odwróciła się powoli w jej stronie. - Nie? - Jak głos mężczyzny mógł być tak zimny i zarazem tak wkurwiony? Jaka interesująca mieszanka i bardzo przerażająca. - Myślałem, że kiedy mi się oddałaś, było jasne, że rzeczy takie jak ten palant przystawiający się do ciebie były moją sprawą. Mężczyźni - ludzie i nadnaturalni - mogli być takimi idiotami. Marna westchnęła. Na górze był dla niej pokój. Riley pokazał go jej wcześniej. Właśnie wtedy chciała paść. Mężczyźni mogli zaatakować się nawzajem, jeśli chcieli. Więcej siniaków, zadrapań i pękniętych żeber dobrze im posłuży. Skierowała się w górę schodów. - On się do mnie nie przystawiał. On ze mną rozmawiał. Może to coś, czego powinieneś spróbować. Ale wszystko co dostała w odpowiedzi na to było ciszą. Uczyła się, że Tanner potrafił powiedzieć więcej ciszą niż większość mężczyzn potrafiła za pomocą słów. Pociągnęła za swoją koszulkę, kiedy wspinała się po schodach. Była zmęczona tym, że pachniała krwią. Zmęczona czuciem się jak gówno. I zmęczona swędzeniem swoich łopatek. Ponieważ na szczycie listy wszystkich rzeczy, jej blizny mrowiły ją od godzin. Ten dzień na prawdę był... do dupy. Nóż w serce - okay, od tyłu w serce - mógł z pewnością wpędzić dziewczynę w coś, co wiedziała, że Tanner nazwałby kiepskim nastrojem. Ale, Jezu, w tym tempie, co jeszcze mogło się zdarzyć? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 230

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Zapach kwiatów podrażnił jej nos. Jej oczy zamknęły się. - Bastionie, jeśli to ty... - Wypuściła powietrze. - Trzymaj się teraz ode mnie z daleka. Ponieważ była w nastroju do walki. Z każdym. Ze wszystkim. Nawet z aniołem. Albo ze zmiennym.

Tanner patrzył, jak Marna kieruje się w górę schodów. Jej ramiona były przygarbione. Jej kroki powolne. Czuł zmęczenie wypływające z niej i to go wkurwiało. Zaatakowana. Dźgnięta tym nożem. Kiedy on tylko patrzył. - Musisz wykonywać lepszą robotę, żeby zapewnić jej bezpieczeństwo zimny, drwiący głos Riley'a powiedział mu. Co? Rada od wampira? Sukinsyn. Tanner rzucił faceta o najbliższą ścianę. Czego nie potrzebuję to jakiś nieumarły palant mówiący mi, jak mam sobie radzić z moim aniołkiem. - Obnażył swoje własne kły. - A co ty musisz zrobić... musisz nauczyć się trzymać te ręce z daleka od niej. Riley prychnął. Prychnął? Naprawdę? Czy mógł prosić się jeszcze bardziej o skopanie tyłka? Najwyraźniej mógł, ponieważ wampir powiedział - Co, jeśli lubi moje ręce? Może jest w nastroju na jakieś... urozmaicenie. Nie wszystkie kobiety lubią leżeć ze zwierzęciem. Tanner uderzył czołem w nos faceta. Kości trzasnęły. Riley zawył. Ah, to był jeden z jego ulubionych ruchów. Dlaczego ludzie nigdy nie wiedzieli, kiedy nadchodzi uderzenie? Tanner uśmiechnął się, potem powiedział - Zaufaj mi, ona lubi moją zwierzęcą stronę. - Martwił się, że może ją wystraszyć, ale tak nie było. Marna była dokładnie tak dzika i ostra, kiedy dochodzili razem. Jego spojrzenie uniosło się do schodów. Słyszał szum wody i wiedział, że włączyła prysznic. Była tam teraz, naga. Mokra. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 231

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Puścił Riley'a i skierował się prosto do schodów. - Naprawdę myślisz, że ona po prostu się odwróci i powita cię z otwartymi ramionami? - głos Riley'a szydził z niego. - Na górę poszedł jeden bardzo wściekły aniołek. Tanner rzucił gniewnym spojrzeniem ponad ramieniem. - Nie martw się o to, co się dzieje pomiędzy nami. - Jesteś jednym wielkim, ciemnym dupkiem. Idź tam na górę. Ona zrzuci cię z powrotem na dół. Zaciskając szczękę, Tanner złapał cienką poręcz schodów. W dniu, kiedy będzie potrzebował romantycznych porad od wampira... Będę leżał sztywny w ziemi. Brał po trzy schody na raz. Nie było żadnego zamka w drzwiach Marny, więc pchnął je na oścież i wszedł do środka. Para wychodziła z małego pomieszczenia koło łóżka. Zostawiła drzwi do łazienki uchylone. Ale Tanner nie pognał do środka. Zatrzymał się. Zamknął drzwi sypialni za sobą i wziął głęboki oddech. Mogłem ją stracić. Teraz rozumiał grę, w którą grał morderca. Chory skurwiel. Facet perfekcyjnie wszystko ustawił i Tanner był zmuszony do podjęcia wyboru. Ocalić anioła albo ocalić demona. Łajdak Tannerowi się udało, tylko ledwie, uratować ich oboje. Ale co stanie się następnym razem? Nie mógł po prostu pozwolić swojemu własnemu bratu umrzeć. Nie pozwoli Marnie wymknąć mu się. Więc następnym razem... sięgnął po krawędź zakrwawionej koszulki i odrzucił ją na bok. Następnym razem, Tanner upewni się, że to on będzie polował - i to on będzie zabijał. Zapewni obojgu, Marnie i Cody'emu, bezpieczeństwo. Po prostu nie było dla niego żadnej innej opcji.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 232

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Skopał swoje buty. Skończył się rozbierać. Woda wciąż wylewała się z wnętrza prysznica. Para unosiła się i wpływała do pokoju jak dym. Tanner spojrzał w dół na swoje ramiona. Przemieniał się kilka razy, próbując pchnąć moce naturalnego leczenia swojego ciała na najwyższe obroty. Poparzenia i pęcherze zbladły. Teraz zostały tylko lekkie ślady, blizny pozostawione, by przypomnieć mu jak bliski był śmierci. Więcej blizn. Więcej bólu. W tej chwili, jego ciało było bałaganem wspomnień. Przez większość dni, po prostu chciał o nich zapomnieć. Ale te nowe znaki... te, które przypominały mu, że wydostał Marnę z płomieni, że była bezpieczna... Nie zapomni ich w najbliższym czasie. Tanner poszedł w stronę łazienki. Stare drewno skrzypiało pod jego stopami. Kilka kroków więcej i jego ręka pchnęła wyblakłe drzwi toalety na oścież. Marna stała za cienką, przezroczystą zasłoną prysznicową. Widział idealny zarys jej ciała. Woda skapywała po jej krągłościach. Takie boskie ciało. Dotknął i pocałował każdą jego część. Chcę to zrobić ponownie. - Zastanawiałam się, czy przyjdziesz. - Jej głos dotarł do niego, ale Marna nie odwróciła się, żeby spojrzeć na Tannera. - Z pewnością nie spieszyłeś się z tym. Przełknął i zdał sobie sprawę, że już mógł jej posmakować. - Jak twój brat? - zapytała. Wciąż pod strumieniem wody. Wciąż tak idealna, że aż go bolało. Jego fiut nie mógł stać się jeszcze większy. W niej. Tam właśnie chciał być. Prawie się ślinił. Jasne. Z pewnością był to sposób na kontrolowanie się. Tanner przeczyścił gardło. - Jest stabilny. - Na razie. Lekarz, pani, która ledwie wyglądała na dwadzieścia lat - ale cóż, nadnaturalni zawsze byli dobrzy w ukrywaniu prawdziwego wieku - pozszywała Cody'ego najlepiej jak umiała. Odpoczywał, a co do przeżycia, lepiej, żeby mu się udało. Marna spojrzała na niego. Wreszcie. Odepchnęła kurtynę na bok i patrzyła na niego przez parę i lejącą się wodę. Jej spojrzenie opadło do jego piersi. Pozostało tam. - Masz na sobie krew. Zawsze miał krew na swoich rękach. Nigdy jej nie zmyje. Zrobił kolejny krok w jej stronę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 233

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Uniosła rękę. - Byłeś dupkiem. Jego aniołek i jej ordynarne usta. Podobało mu się to. Kiedy na niego klęła, zawsze go nakręcała. Jak bardzo popieprzone to było? - Byłem... - Przeczyścił gardło i poradził sobie z przesunięciem spojrzenia z jej piersi. Chcę ich w moich ustach. Zazdrosny. Jej brwi się uniosły. Czy naprawdę myślała, że naprawdę będą tam tylko stać nadzy i rozmawiać? Jeśli tak, Marna nie rozumiała mnóstwa rzeczy o zmiennych. Radził sobie z trzymaniem pazurów schowanych i bestii na łańcuchu i mniej więcej było to wszystko, z czym mógł sobie poradzić. Tanner wspiął się pod zbyt mały prysznic razem z nią. Rozmyślnie, pozwolił swojemu ciału otrzeć się o jej. - Taa, zazdrosny. - Woda tryskała na niego. - Jakby... jeśli wampir znowu cię dotknie... - Był w stanie wyczuć pożądanie wampira i nie było to tylko pożądanie jej krwi. - Straci te swoje łapy. - Nie była to czcza pogróżka. I, w przeciwieństwie do innych paranormalnych, których Tanner znał, wampirowi nie odrosną te dodatki. - Nie chcę, żeby mnie dotykał. - Jej spojrzenie napotkało jego. - Nie chcę go. Jego ręce uniosły się. Wsunęły w ciężar jej mokrych włosów. - Chcesz mnie. - Nie było to pytanie. Jej broda uniosła się. - Tak bardzo jak ty pragniesz mnie. Wystarczy mówienia. Już dłużej nie mógł tego znieść. Usta Tannera wzięły jej. Pocałunek był głęboki i gorący i tylko sprawił, że pod prysznicem było więcej pary. Nigdy nie będzie w stanie mieć dosyć jej smaku. Słodki, ale bogaty. Płynący prosto na jego języku. Doprowadzający go do szaleństwa z potrzeby. Jej ciało, tak śliskie i ciepłe, przyciśnięte było do jego. Jego palce muskały jej plecy, przez blizny, które, dowiedział się, mogły przynieść jej rozkosz, a nie tylko więcej bólu. Chciał tylko jej rozkoszy. Zawsze. Jęknęła w jego usta i jego palce przesunęły się lekko po znakach na jej plecach. Uniesione grzbiety i cienie skrzydeł, które odeszły. Tylko... że prawie czuł te skrzydła. Tak delikatne i jedwabiste pod jego dotykiem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 234

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale jej ręce uniosły się i pchnęły w jego pierś. Potrząsnęła na niego swoją głową i żołądek Tannera zacisnął się. Ten pieprzony wampir miał rację. A Tanner się mylił. Marna nie chciała uprawiać z nim seksu. Wciąż była wściekła. Niektóre kobiety nie chcą zwierząt. Jego oddech wydawał się zamarznąć mu w piersi. Dziwne, kiedy woda była taka ciepła. - Tym razem - powiedziała mu Marna i jej głos stał się zachrypniętym dudnieniem, które przemknęło prosto po jego skórze - będzie po mojemu. Uh, po jej? Weźmie ją w każdy możliwy sposób. Woda spływała na nich, a ona rzuciła mu uśmiech czystego grzechu. Nie jak aniołek. Wtedy wyszła spod prysznica. Naga, jej ciało lśniło, była najseksowniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widział. W porównaniu do niej, był wielki, twardy i pokryty bliznami. Ale jej oczy były gorące, kiedy przesunęły się po nim i Marna oblizała swoje usta, kiedy patrzyła na jego erekcję. - Jeśli mnie chcesz - powiedziała - to chodź i mnie złap. Dokładnie taki rodzaj gry, który bestia wewnątrz lubiła. Nic nie było lepsze niż polowanie na własną partnerkę. Partnerka. Słowo ponownie przemknęło przez jego umysł, ale kiedy zniknęła za otwartymi drzwiami, wiedział, że to było idealne określenie tego, kim dla niego była. Czy zdawała sobie z tego sprawę? Tanner szarpnął za kurek i wyłączył wodę. Kap, kap, kapanie wody podążyło za nim, kiedy podążył za nią, spokojnie i powoli. Nie było potrzeby, żeby się spieszyć. Będzie ją miał w swoim łóżku. Prędzej, nie później. Tanner nie robił sobie kłopotu z wysuszeniem się. Jaki był tego cel? Miała go tak gorącego, że para unosiła się z jego skóry. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 235

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Pokój był ciemny. Łóżko puste. Jego spojrzenie przesunęło się w lewo. W prawo... - Wejdź na łóżko - powiedziała mu Marna. Jego brwi się uniosły. Od kiedy to Marna wydawała rozkazy? Ale on będzie grał, na razie. Wspiął się na łóżko. Wciąż naga, wyszła z cieni. Czy wiedziała, jak dobrze był w stanie widzieć w ciemności? Powinna. Pani wydawała się znać wszystkie sekrety, które skrywał zmienny. Marna patrzyła w dół na niego; potem wspięła się na łóżko. Materac zapadł się pod jej ciężarem. Jej ręce przycisnęły się do jego nóg. - Zastanawiałam się... - Jej oddech tchnął lekko po jego nabrzmiałym ciele. - Jak będziesz smakował. Wtedy położyła na nim swoje usta i Tanner nie mógł myśleć o niczym innym. Gorąco. Mokro. Pocałowała go. Zassała jego ciało. Wzięła go głęboko w usta. Zbyt, kurna, dobrze. Jego ciało rozciągnęło się jeszcze bardziej. Jego jądra się zacisnęły. Jej usta i język wahały się z początku, jakby była niepewna, ale była tak zmysłowa i jej usta były tak cholernie wspaniałe. Jego biodra uniosły się w jej stronę. Chciał zaplątać swoje ręce w jej włosach i pchnąć ją do szybszego, mocniejszego rytmu. Zamiast tego, jego pazury zatopiły się w materacu po każdej z jego stron. Nie będzie jej naciskał. Rozkosz. Weźmie to, co ona mu da - i oboje będą płonąć z rozkoszy. Jego pazury wbiły się głębiej. Jej język polizał go. Oczy Tannera zamknęły się. Jej usta... Marna szybko się uczyła. Ale nie chciał, żeby tu chodziło tylko o niego. - Przestań - warknął - zanim dojdę. Kolejne liźnięcie. Kolejne jedwabiste muśnięcie warg i języka, ale potem się odsunęła. Jego oczy się otworzyły. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 236

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Lubię to, jak smakujesz - wyszeptała. Zeskoczył z łóżka. Walnął jej plecami o materac. Jednym ruchem, Tanner rozłożył jej nogi, wbił się w nią i pchnął tak mocno, że oboje zadrżeli. Niewystarczająco. Wycofał się. Ponownie pchnął. Jej nogi owinęły się wokół niego, a jej biodra uniosły. Mocniej. Szybciej. Ich dyszenie wypełniło powietrza. Jego orgazm naciskał na niego. Tak blisko. Najpierw ona. Myśl, że był pierwszym mężczyzną, który poznał jej słodkie ciało wciąż go zdumiewała. Pierwszym, jedynym. Ponownie się w nią wsunął. Ponownie. Była mokra i gorąca, i wziął jej pierś w swoje usta. Polizał. Possał. Sapnęła jego imię. Jej płeć zacisnęła się wokół niego. Prawie tam. Prawie. Jeszcze raz się w nią wbił. Poczuł uwolnienie, które wstrząsnęło całym jej ciałem. Kiedy otworzyła swoje usta, żeby krzyknąć, złapał ten dźwięk swoimi własnymi wargami. Wtedy doszedł. Tak długo i mocno, że jego ciało wydawało się wydrążone i puste, kiedy skończył. Rozkosz. Tak intensywna, że zaczął się zastanawiać... Jak do cholery radziłem sobie bez niej przez tak długi czas? Nic nigdy nie było takie dobre. Nikt inny nie będzie. Był tak popieprzony. Jego pazury się wycofały. Uniósł rękę i odgarnął do tyłu włosy z jej policzka. Jej powieki uniosły się, kiedy patrzyła na niego. Kurna, musiał ją miażdżyć. Tanner wycofał swojego fiuta z jej jedwabistej pochwy, nienawidząc tego, że musiał zabrać z niej swoje ciało i to właśnie wtedy zdał sobie sprawę, że... Żadnego zabezpieczenia. Jego serce się zatrzymało. Zmienni nie musieli szczególnie martwić się o kondomy. Nie mogli złapać chorób, które roznosili ludzie, a co do ciąży - cóż, większość zmiennych chciała być w stanie mieć dzieci. Tylko, że nie mogli mieć dzieci z każdym. Ich partnerka musiała być idealnym genetycznym dopasowaniem. Wystarczająco silna, żeby donosić dziecko zmiennego. Wystarczająco silna, żeby być... partnerką. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 237

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jak Marna. - Przepraszam. - Nie mógł spojrzeć jej w oczy. Podciągnął ją z powrotem w górę łóżka. Ułożył ją na poduszkach i upewnił się, że otulił nakrycia wokół jej ciała. Ale ona się roześmiała. - Nie masz za co przepraszać. Uwierz mi, Tanner, myślę, że to ja byłam tą ostrą, nie ty. - Jej małe paznokcie wbiły się w jego plecy, a jej nogi ścisnęły tak idealnie. Lubił ostro. Potrząsnął głową. Nie rozumiała. - Ja nie... użyłem niczego. - Żadnego razu, kiedy z nią był. Pieprzony ślepiec. Tym właśnie był. Zrozpaczony. Oszalały albo... Jego szczęka się zacisnęła. Albo może próbował się asekurować? Czy to właśnie zrobił? Nieświadomie? Czy bestia chciała mieć szansę, żeby ją wziąć - całą ją? - Nie użyłeś niczego? - powtórzyła i Tanner zmusił się do napotkania jej spojrzenia. Jej oczy rozszerzyły się. - Masz na myśli... - Mam na myśli, że właśnie w tej chwili możesz być w ciąży. - Anioły mogły zajść w ciążę, tak jak inne płodne istoty. Skoro jego matka była aniołem, Brandt z pewnością był na to dowodem. To nie zdarzało się często, więc może będą mieli szczęście po swojej stronie, ale to mogło się zdarzyć. - Zdobędę kondomy - powiedział. - Od teraz będziemy się zabezpieczać. - Nie zrobi ponownie tego błędu. Ona tylko po prostu się na niego gapiła. Uh, taa, czemu nie wariowała? Właśnie jej powiedział, że może mieć hybrydę zmiennego w swoim brzuchu. A ona tylko... gapiła się na niego. - Dziecko? - Przygryzła dolną wargę i przechyliła głowę w prawo. - Nigdy nie myślałam, żeby sama mieć kogoś takiego. Cóż, nie było tak, że to hipotetyczne dziecko będzie tylko jej. Nigdy nie odszedłby od dziecka. - Nie będę taki jak mój ojciec. - Jego głos wyszedł surowy, grobowy. Tanner przeczyścił gardło i spróbował ponownie. - Obiecuję, jeśli coś... jeśli będziemy mieć... - Czy mógł jeszcze bardziej to wszystko spierdolić? Prawdopodobnie nie. Wypuścił powietrze. - Nigdy bym go nie skrzywdził. - Musiała w to uwierzyć. Nigdy nie skrzywdziłby żadnego ze swoich dzieci. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 238

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Miękkim głosem powiedziała - Nigdy nie myślałam, że mógłbyś. Co? - Nigdy mnie nie skrzywdziłeś. Dlaczego miałbyś skrzywdzić dziecko? Ponieważ był produktem popieprzonego drzewa rodzinnego. Ponieważ w środku był brutalny. Niebezpieczny. - Nie zrobiłbym tego. - Prędzej by odciął własne ręce niż położył jedną z nich na dziecku. Nie ważne co jeszcze stanie się na tym świecie, on nigdy nie skrzywdzi niewinnego. Wciąż słyszał swoje własne krzyki w koszmarach. Zabrało to dziecku, którym był, jakiś czas, aby nauczyć się, że łzy tylko sprawiały, że jego ojciec uderzał więcej. Uderzał mocniej. Zrobił kolejny głęboki oddech i tylko wciągnął więcej jej zapachu. Marna nigdy nie skrzywdziłaby dziecka. Kochałaby je. Chroniła. Zawsze zapewniała mu bezpieczeństwo. Co do diabła? Czy zaczynał teraz wyobrażać ją sobie, noszącą jego dziecko? - To mogło się nie stać. - Odwrócił się od niej. Skierował do szafki z szufladami i znalazł w środku dodatkową parę dżinsów. Kali, lekarka z ciemno brązowymi oczami i smutnym uśmiechem, powiedziała mu, że trzymała dodatkowe ubrania dla swoich pacjentów na górze. Wtedy zaliczał siebie jako pacjenta. Spojrzał z powrotem na Marnę. - Od teraz będę ostrożny. - Czy nie powinna na niego krzyczeć? Mówić mu, jak spieprzył jej sprawy? Nie było tak, żeby naprawdę chciała zostać obciążona jego dzieckiem. Hybrydy nie były do końca najłatwiejszymi z nadnaturalnych do wychowania. Oboje wiedzieli, jaka okazała się ostatnia mieszanka zmiennego i anioła. Brandt był bardziej diabłem niż wybawcą. - Możesz krzyczeć, jeśli chcesz - zaoferował ostrożnie. Uniosła brwi. - Dlaczego? Ponieważ spieprzyłem sprawę. Ponieważ nie zająłem się tobą wystarczająco. - Ponieważ cię naraziłem! Mogłem cię zapłodnić. Wzruszyła ramionami. Wzruszyła ramionami. Mogła po prostu sprawić, że straci rozum.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 239

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wtedy powiedziała - Myślę, że chciałabym mieć dziecko. - Jej słowa prawie go złamały. Ostrożny teraz, zapytał - Dziecko... czy moje dziecko? - Ponieważ jeśli kolejny debil będzie się wokół niej kręcił... Może chcieć mieć dziecko z innym aniołem. Pełnokrwiste. A Bastion z pewnością kręcił się wokół niej. Bastion mógł się odpieprzyć. Tanner spokojnie, długo liczył do pięciu. Czerwień wyblakła z jego wizji. W zasadzie mógł pozostać przy zdrowych zmysłach. Mógł. - Nie chodziło mi... - Twoje. Pantera ryknęła w środku, duma wypełniała go. Tanner posunął się w jej stronę. - Marna, ja... Kroki gnały w górę po schodach. Ciężkie. Mocne. Głowa Tannera podskoczyła w górę i do tyłu do drzwi właśnie kiedy pięść uderzyła w drewno. - Kali potrzebuje cię na dole, zmienny! - krzyknął Riley. - Teraz! Marna wyskoczyła z łóżka. Jej plecy były skierowane do Tannera i zerknął na jej rany. Zmarszczył na moment brwi. Czerwone blizny wyglądały jakby się podniosły, a kiedy dotykał ich wcześniej, grzbiety wydawały się w zasadzie również bardziej solidne. Nie myślał tak naprawdę za bardzo o tym w tamtej chwili, ponieważ był zagubiony w najlepszym orgazmie swojego życia, ale… Wyglądają inaczej. Wydają się inne. - Twój brat umiera! - krzyknął Riley. Zapomniał o jej bliznach i skoczył do drzwi.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 240

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 16.

Marna pognała za Tannerem, kiedy ten leciał w dół schodów. Kiedy szarpnął za drzwi sypialni, natychmiast wyczarowała swoje ubrania. Bycie nagą przed Riley'em nie było opcją, na rozważenie której była w nastroju. Chciała być naga tylko z Tannerem. Dla Tannera. Zeskoczył z ostatnich kilku schodów i skierował się w stronę tylnych drzwi. Marna nie była pewna, czego się spodziewała - może zrobionej na prędko sali operacyjnej, jaką kiedyś miał Cody u siebie na bagnach - ale wewnątrz małego pokoju, zobaczyła łóżko, ścianę przyrządów chirurgicznych i linię lodówek, które buczały. Wciągnęła oddech i złapała mocny zapach krwi. - Zazwyczaj tylko wampiry przychodzą zobaczyć Kali. - Riley był u jej boku. - Zrozumieliśmy dość szybko, że potrzebujemy kogoś z nas do pomocy, kiedy sprawy staną się rozpaczliwe. Mała kobieta z ciemnymi oczami i o delikatnym pięknie - czy była wampirem? Dłonie kobiety były obecnie pokryte krwią, ponieważ palcami uciskała rany Cody'ego. - Szwy nie wytrzymały. Krwawienie jest zbyt intensywne! - Kobieta - Kali spojrzała w górę i Marna wyraźnie widziała strach na jej twarzy. Oczy Cody'ego były otwarte. Wyglądały na wyblakłe, zmęczone, ale jego spojrzenie skupiło się na Tannerze. - J-już... w porządku. - Jego słowa były ledwie szeptem. - To diabła, że nie! - Tanner natychmiast znalazł się u jego boku. Uratujemy cię, Cody. Uratujemy cię. Tylko trzymaj się i...

-

Ciało Cody'ego zaczęło drżeć. Marna zrobiła krok do przodu. wcześniej, z Tannerem. Podziała i teraz.

- Daj mu moją krew. -

To podziałało

Kali spojrzała na nią. - Już próbowałam zrobić mu transfuzję. To nie... - Nie próbowałaś z moją krwią. - Marna wyciągnęła swoją rękę. - Weź moją krew. Daj mu ją.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 241

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kali zmarszczyła na nią brwi. Kobiecie udało się wyglądać na wściekłą, zdesperowaną i pełną nadziei naraz. - A twoja krew jest wyjątkowa, ponieważ... - Po prostu, do kurwy, jest - była to odpowiedź Riley'a, kiedy zrobił ochronny krok w stronę Marny. - Teraz, przestań zadawać pytania. Weź krew i daj ją demonowi. - N-nie - szept Cody'ego. Marna spojrzała ponad niego. Tanner położył ręce na piersi swojego brata i wiedziała, że próbował powstrzymać krwawienie. Próbował, ale to nie podziała. Jego palce przesiąkły krwią. Kali sięgnęła po igłę i strzykawkę. - Masz odpowiedni typ? Ludzie mieli typy. Anioły nie. - Jestem jedynym typem, jakiego potrzebuje. Brew Kali uniosła się, ale nie zadawała więcej pytań. Tylko powiedziała - W takim razie zamierzam wbić tą rzecz, ponieważ nie mamy czasu do stracenia. Twoje żyły do jego, a jeśli umrze... - Wypuściła oddech. - To przynajmniej próbowaliśmy. Marna zastanawiała się, czy inni czują lekki zapach kwiatów, który unosił się w pokoju. Śmierć była blisko. - N-nie. - Cody zaczął rzucać się na wąskim łóżku. - Nie c-chcę... - Chcesz żyć, czy nie? - Tanner warknął na niego. - To pozwolisz nam sobie pomóc. Cody potrząsnął głową. - N-nie wezmę jej... k-krwi. Kali się zawahała. Tanner przełknął i gapił się w dół na swojego brata. Tylko patrzenie na twarz Tannera raniło Marnę i potarła bolące miejsce na swojej piersi. Miejsce, które wydawało się usytuowane tuż ponad jej sercem. Cichym głosem, Tanner powiedział - Jeśli nie chcesz wziąć jej krwi to umrzesz. Naprawdę chcesz, żebym patrzył, jak umierasz? Linie bólu otoczyły usta Cody'ego. - Jeśli... ją wezmę... - Każde słowo wydawało się sprawiać mu więcej agonii, ale wciąż walczył, by mówić. - Wrócę do tego... czym by-byłem... j-jaki... - Nigdy już taki nie będziesz! Obiecuję. Mogę ci pomóc. Mogę...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 242

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- U-uzale... żniony... - ochrypły szept Cody'ego. - Z-zagubiony. Marna uniosła rękę i patrzyła w dół na małe, niebieskie zarysy żył na swoich nadgarstkach. Ktoś, kto nie chciał jej krwi? Co za odmiana. - Nie pozwolę ci umrzeć. - Tanner był stanowczy. Zaciekły. Dokładnie taki, jakiego lubiła. Krew ściekała z ust Cody'ego. - Pr... proszę... - Jego szept prawie ją ranił. Ten jeden r-raz... pozwól mi... zrobić... - Jego ciało się szarpnęło. - C-coś... właściwie. - Wszystko zawsze robiłeś właściwie! - Tanner krzyknął. Krzyki i szepty. Tak przeciwne, ale oba tak zrozpaczone. Tak smutne. - To ty byłeś tym dobrym. Tym, który miał szansę. Obaj wiemy, że jestem popieprzony. Że mam w sobie mrok tego łajdaka. Marna zmarszczyła brwi. Tanner nie miał w sobie mroku. Był dobry. Miły. Kali i Riley tylko obserwowali braci, nie odzywali się i Marna odkryła, że również nie ma nic do powiedzenia. Kolejny dreszcz wstrząsnął Cody'm. - Proszę... Ręce Tannera wciąż były na jego piersi. - Co do cholery mam niby robić bez ciebie? - K-kochaj... ją. Słowa były tak przekręcone, że Marna nie była pewna, czy usłyszała je prawidłowo. Jej spojrzenie opadło na ciało Cody'ego. Jego brzuch... jak wielki ból musiał czuć. Jak wiele cierpienia. Dlaczego anioł śmierci jeszcze po niego nie przyszedł? Jeśli Cody nie zamierzał wziąć jej krwi, dlaczego musiał dalej cierpieć? - Dlaczego? - Szept był jej, ale wtedy zauważyła... Coś działo się z rękami Tannera. Lekkie lśnienie pojawiło się wokół jego palców. Marszcząc brwi, podeszła bliżej. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie widziała i w swoim bardzo długim życiu myślała, że z pewnością widziała już wszystko. Tanner? - Co do diabła? - głos Riley'a. On również to widział. Spojrzenie Kali poleciało z powrotem do jej pacjenta. - Co robisz? - Próbuję sprawić, żeby ten dupek przeżył! Jeśli nie weźmie jej krwi, on... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 243

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie. - Marna wcięła się w jego słowa. Była teraz prawie wystarczająco blisko, żeby dotknąć Tannera. Tylko, że bała się go dotknąć. To światło... - Co robisz swoimi rękami? Tanner gapił się na nią, twarz miał napiętą; potem spojrzał w dół na swoje ręce, spoczywające na ranach Cody'ego. Na palce z ich lekkim białym światłem. - Jesteś uzdrowicielem. - Głos Kali był pełen ulgi. - Jeez, koleś, powinieneś był to powiedzieć wcześniej. Myślałam, że jesteś zmiennym... - Jestem. - Wciąż gapił się na swoje świecące palce. Cody już nie miał drgawek. Jego oczy były zamknięte. Czy jego rany również próbowały się zamknąć? Wyglądało to tak, jakby mniej krwi z niego wyciekało, ale może ona tylko pokładała w tym zbyt wielką nadzieję. Kali pochyliła się, żeby przyjrzeć się ranom Cody'ego. - To jak do cholery to robisz? - Nie wiem. - Światło zaczęło blaknąć. Ciało Cody'ego zadrżało. - Nie przestawaj! - Marna zdała sobie sprawę z tego, że to ona krzyknęła i przeczyściła gardło. - Twoja mama, Tanner... twoja mama była uzdrowicielką. Jego ręce już nie świeciły. Patrzył na swoje palce i zacisnął je w pięści. - Ale ja jestem tylko mordercą. Nie, był kimś o wiele więcej. Wciągnął głęboki oddech. - Powiedziałem ci, nie odziedziczyłem żadnej z jej mocy. Nigdy nie byłem w stanie... Marna złapała go i szarpnęła, żeby spojrzał na nią. - Tylko dlatego, że wcześniej tego nie robiłeś, nie znaczy to, że teraz nie używasz tej mocy. - Kto wiedział, co się stało. Może po prostu był wystarczająco zrozpaczony, żeby odblokować magię, którą pochował głęboko w sobie. Z pewnością słyszała o dziwniejszych rzeczach w swoim czasie. Jego matka była uzdrowicielką i może Tanner nie uświadomił sobie tego, ale przekazała mu swój dar. - Masz bestię swojego ojca w środku, ale również masz tam część niej. Patrzył na nią. Widziała, że chciał mieć nadzieję, ale trzymał się na dystans. Zbyt wiele lat stawiania czoła ciemności samemu?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 244

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Już nie był sam. - Możesz to zrobić - powiedziała mu Marna. - Tylko spróbuj, Tanner. Spróbuj dla mnie. Spróbuj dla Cody'ego. - Jeśli to nie zadziała, ona wepchnie swoją krew w gardło demona. Marna nie będzie stała bezradnie, kiedy Tanner będzie cierpiał. Utrata brata sprawi, że jej zmienny będzie cierpiał. Ona na to nie pozwoli. Nikt więcej go nie skrzywdzi. Nie, kiedy ona tam była. Nadszedł czas, żeby ktoś zaczął chronić Tannera. Blizny na jej łopatkach wydawały się płonąć i swędzieć ponownie, ale Marna je zignorowała. Właśnie wtedy, Tanner był wszystkim, o czym mogła myśleć. - Połóż na nim z powrotem swoje ręce. - Głos Kali. Ostry. Tanner patrzył na Marnę przez chwilę dłużej, potem położył swoje ręce na ranach Cody'ego. - Nic się nie dzieje. - Furia przewijała się przez jego słowa. - Ponieważ nie sprawiasz, żeby się działo. - Oczy Kali płonęły mrocznym ciepłem. - Widziałam już wcześniej pracę uzdrowiciela. Chodzę po tej ziemi od trzystu lat i łatałam rannych przez większość mojego życia. Naprawdę myślisz, że jesteś pierwszym, który stanął na mojej drodze? Ledwie wyglądała na dwadzieścia jeden lat. Wampiry... takie cwane. I... Marna kiedyś by pomyślała... złe. Kiedyś. Ale Riley był inny. Ta Kali, ona również była inna. Nie pomyłki, jak zarzekały się niektóre z aniołów. Było w nich o wiele, wiele więcej. Nadzieja. Pasja. Życie. - Musisz wyciągnąć moc z wnętrza siebie. - Kali położyła swoje ręce na rękach Tannera. - Musisz chcieć, żeby żył bardziej niż pragniesz czegokolwiek innego. Musisz wziąć swoją moc... - Jej spojrzenie opadło na Cody'ego. - I dać ją jemu. Zaciskając szczękę, Tanner patrzył w dół na swojego brata. Cody już się nie poruszał. Ledwie oddychał. - Ja... staram się - Tanner wychrypiał. - Nic się nie dzieje. Walcząc, żeby utrzymać spokojny ton głosu, Marna powiedziała - Możesz to zrobić. - Ale jeśli nie uda mu się w ciągu najbliższych trzydziestu sekund, ona upewni się... Lekkie lśnienie pojawiło się wokół palców Tannera. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 245

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Sukinsyn. - Oszołomiony głos Riley'a. Ale Tanner nie spojrzał w jego stronę. Patrzył na swoje ręce i to samo zrobiła Marna i patrzyła jak, bardzo powoli, rany Cody'ego zaczęły się leczyć. Co zostało pocięte, teraz zrosło się z powrotem, łatając, łącząc się i była to jedna z najbardziej niezwykłych rzeczy, jakie kiedykolwiek widziała. Potem poczuła, jak ciało Tannera zaczęło drżeć koło niej. Jej spojrzenie poleciało do jego twarzy. Był blady - nie, biały, a pot zrosił jego górną wargę. Tanner? Nie odpowiedział jej. Wtedy zrozumiała, za późno. Musisz wziąć swoją moc. To właśnie powiedziała Kali. Wziąć ją... I dać ją jemu. Ale jeśli odda Cody'emu wszystko, to co pozostanie? Oddech Cody'ego stał się teraz spokojny, rany prawie się zamknęły. Teraz mógł z nimi przeżyć. - Przestań - Marna powiedziała Tannerowi. Ale on tego nie zrobił. Wciąż przelewał swoją moc prosto w brata. - Przestań! - Tym razem, Marna nie czekała, aż Tanner ją posłucha. Odepchnęła go od łóżka, a on potoczył się o kilka stóp. Jego niemrawe ruchy powiedziały jej, jak słaby się stał. Nie podobał jej się taki. Chciała, żeby był silny. Upadł na podłogę. Jego oczy zaczęły się zamykać. Z Cody'm było w porządku, ale co z Tannerem? Marna uniosła swoją rękę w stronę wampira. - Przygotuj swoją igłę. - Ponieważ zamierzała się upewnić, że Tanner wróci do pełni sił i mocy w stu procentach. Teraz jej kolej, żeby się nim zaopiekować.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 246

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- To krew. Tanner usłyszał te słowa, z początku przytłumione, ale przedarły się przez jego świadomość i jego oczy się otworzyły. Był na łóżku. Łóżku, które wciąż nosiło zapach Marny, ale jej nie było wokół. Jego brat siedział na krześle tylko kilka stóp dalej, przyglądając mu się. Tanner podskoczył. - Ty żyjesz! - Podbiegł do swojego brata i wyszarpał go z krzesła. Niedźwiedzi uścisk, który mu zaoferował mógł zmiażdżyć kości, ale, hej, Cody był demonem, mógł znieść nieco bólu. Zwłaszcza teraz, kiedy był uleczony. Ja to zrobiłem. Chociaż raz, nie zniszczył ani nie zabił. Ocalił kogoś. Jaka do cholery to była odmiana? - Dzięki tobie - powiedział Cody. - Jestem prawie z pewnością żywy. Tanner cofnął się i przyjrzał swojemu bratu. Nie było żadnych oznak ran, które mógłby zobaczyć. Kurna, facet nawet nie wyglądał blado. Był tylko kilka chwil od śmierci - czuł dotyk Śmierci, tego łajdaka, który podchodził zbyt blisko - ale Cody był teraz jak nowy. Może nawet lepiej niż nowy. - Całe moje życie... - Tanner wydał z siebie krótki śmiech. Kiedy śmiał się ostatnim razem? - Myślałem, że byłem tylko mordercą. Nigdy nie wiedziałem, że mogłem... Usta Cody'ego zacisnęły się. - To krew - powiedział ponownie. Tanner zamrugał. Potem potarł ręką twarz. Jak dostał się z powrotem do pokoju? Pamiętał światło płynące z jego palców. Głos Marny, mówiący mu, żeby przestał. Nie przestał. Ona go powstrzymała. Cody przeczyścił gardło. - Mówiłem ci, krew aniołów może rozwinąć moce demona. Wygląda... wygląda na to, że to wzmocnienie odnosi się do wszystkich nadnaturalnych. Spojrzenie Tannera zwęziło się. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 247

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Ponieważ wziąłeś krew Marny, odkręciłeś uśpione moce, które przekazała ci twoja matka. Marna pomogła mu stać się takim? - Nie wiem, jak długo te zmiany będą trwać. Prawdopodobnie aż krew w tobie się rozcieńczy, ale skoro właśnie dostałeś nowy zapas... Tanner uniósł jedną dłoń. - Czekaj, właśnie dostałem co? - Musisz zrozumieć, jak bardzo niebezpieczne to jest. Dlaczego nie możesz ponownie leczyć. - Głos i twarz Cody'ego były ponure, kiedy powiedział - Kiedy leczysz, oddajesz swoją własną siłę życiową. Jeśli oddasz jej zbyt wiele, to ty właśnie umrzesz. Tak właśnie... - Odwrócił wzrok i przetarł dłonią swoją twarz. Jego ramiona były napięte, kiedy wyszeptał - Nigdy ci nie mówiłem. Nie chciałem, żebyś mnie znienawidził. Teraz, o czym do cholery koleś mamrotał? Cody żył. Tanner żył. Mógł do cholery leczyć. Czy nie powinni świętować z tego powodu? Cody opuścił rękę. - Tak bardzo próbowałeś mnie chronić, ale jednego dnia cię tam nie było. - Cody spojrzał z powrotem na niego. - Powinienem był ci powiedzieć. Lata temu. Wiem. Po prostu, chodzi o to, że jesteś jedyną rodziną, jaka ma dla mnie znaczenie. Nie mogłem... Serce Tannera zaczęło bić szybciej. Nie podobało mu się to, a skręt wnętrzności powiedział mu, że będzie mu się to podobało jeszcze mniej. - Nie powiedziałeś mi o czym? Cisza. Cody przełknął i jego spojrzenie dalej podtrzymywało spojrzenie Tannera. Kiedy te linie pojawiły się na twarzy Cody'ego? Kiedy przestał być dzieckiem, które Tanner chronił i zmienił się w demona, który stał przed nim? Wtedy Cody się odezwał. - Pewnego dnia, ciebie nie było - poszedłeś trenować z Brandtem - i nasz ojciec przyszedł do mnie. - Jego ręka uniosła się do jego piersi. - Wbił swoje pazury w moje serce i zostawił mnie na pewną śmierć. - Co? - I jego brat nigdy nie powiedział mu o tym cholernie ważnym fakcie? - Prawie umarłeś? - Ale... - gwałtowny oddech, potem - Twoja matka tam była. Katherine mnie znalazła. - Cody przełknął i wciąż podtrzymywał spojrzenie Tannera. - Jej ręce świeciły i położyła je prosto na mojej piersi. Całe moje ciało wydawało się pulsować mocą, kiedy mnie dotknęła i Katherine wciąż mi powtarzała 'Wszystko będzie dobrze.' Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 248

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner ledwie pamiętał swoją matkę. Tylko mignięcia. Błyski. Wrażenie kogoś dobrego. Kochała mnie. Trzymał się mocno tej jednej prawdy. Zawsze. - Ale pomagając mi, osłabiła siebie. - Głos Cody'ego się załamał. - Tak jak to, że dzisiaj ty mi pomogłeś, osłabiło ciebie. - Nie czuję się słaby. - Czuł się silniejszy niż kiedykolwiek wcześniej. Cody potrząsnął głową. - Tylko dlatego, że twój aniołek dała ci swoją krew. Bez niej, wciąż byłbyś w śpiączce. Zesztywniał. - Nie było wtedy anioła, żeby pomógł twojej matce. Był tylko twój ojciec. Znalazł nas. Zobaczył, co zrobiła i kiedy zaatakował, Katherine była zbyt słaba, żeby się obronić. - Ból przyćmił jego głos. - A ja byłem zbyt przerażony. Stałem tam i patrzyłem, jak umierała. - Poważne wyznanie. Tanner poczuł się tak, jakby jego własne serce zostało wyrwane. Pamiętał powrót i to, jak zmienni zabierali ciało jego matki. Krzyczał i uderzał w nich. Ale jej już nie było. - Gdyby Marna nie dała ci dzisiaj krwi, byłbyś zbyt cholernie słaby, żeby się obronić. Musisz zrozumieć, co się dzieje. - Teraz słowa Cody'ego były szybsze. Wiem, że myślisz, że twoja nowa moc jest jakimś rodzajem daru. Że sprawia, że jesteś lepszy, bo pochodzi od niej. - Cody potrząsnął głową. - Ale tak nie jest. Sprawia, że jesteś słaby. Bezbronny. Tak, jak sprawiła, że Katherine była słaba. I musisz obiecać, że nigdy więcej jej nie wykorzystasz. - Czy ona... - Tanner przerwał, przeczyścił gardło. Jego matka odeszła tak dawno temu. Więc dlaczego to wciąż tak bolało? - Czy moja matka powiedziała cokolwiek...? - Kurna, dlaczego w ogóle pytał? Podłoga zaskrzypiała za nim. Tanner obejrzał się i znalazł Marnę stojącą w drzwiach. Była tam, oczywiście, przez cały czas. Jej zapach podpłynął do niego jak łagodzący dotyk w chwili, kiedy stanęła w drzwiach. - Powiedziała twoje imię. - Cody przeszedł koło niego. - To była ostatnia rzecz, jaką powiedziała. Kochała mnie.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 249

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cody stał teraz przy Marnie. Stał blisko niej, ale jej nie dotknął. - Przykro mi. - Poczucie winy kryło się w jego słowach. - Gdybym był silniejszy... Wtedy jego matka by nie umarła? - Nigdy nie trzymał swoich kobiet przy sobie zbyt długo. - Na zawsze, nie było pojęciem, które ich ojciec rozumiał. Skoro nie był typem dzielącym się, widział śmierć jako jedyną opcję na pozbycie się swoich niechcianych partnerek. Łajdak naprawdę urodził się bez duszy. I pomyśleć, większość nadnaturalnych wierzyła, że zmienni mieli dwie dusze. Duszę bestii i człowieka. Może miał tylko duszę bestii. Może dlatego ich ojciec znał tylko furię i przemoc. Z przygarbionymi ramionami i wolnym krokiem, Cody wyszedł z pokoju. I po chwili, Marna weszła do środka i cicho zamknęła drzwi. - Przestraszyłeś mnie powiedziała. Nie podszedł do niej. Tanner czuł się obtarty w środku. Niebezpieczny. Moja matka zmarła dla Cody'ego. - Obwiniasz go za jej śmierć? Tanner potrząsnął głową. Zawsze próbowała ocalić stado. - Zmarła kiedy miałem siedem lat. On miał wtedy tylko cztery. - Tylko cztery i przyjął pazury w swoje serce. - Ratowała innych... to właśnie robiła. Nigdy nie odeszła od nikogo w bólu. Marna patrzyła na niego przez chwilę, potem powiedziała - Myślę, że bardzo ją przypominasz. Nie, bardzo przypominam jego. Marna była wystarczająco blisko teraz, żeby go dotknąć. Dlaczego czuł, że dotknięcie jej sprawi, że stanie się brudna? Zasługiwała na coś lepszego. - Nie powinnaś była oddać mi znowu swojej krwi. - A ty nie powinieneś był mieć drgawek na moich oczach. - Lekko wzruszyła ramionami. - Zgaduję, że los ma dla nas inne plany. Los mógł być okrutną suką. Wiedział o tym od swoich drugich urodzin. - Czy Kali cię widziała? Skinienie głową. - Jak myślisz, kto dokonał transfuzji? Kurna. - W takim razie upewnię się, żeby nie mówiła. Nie zrobi... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 250

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Jak zamierzasz się upewnić? - Jej ręka dotknęła jego ramienia. Jej palce były takie lekkie na jego skórze. - Już jej nie ma. Skoro Cody i ty nie byliście już w niebezpieczeństwie, ona się wymknęła. Kurwa. Jego mięśnie się napięły. - W takim razie może właśnie w tej chwili cię sprzedawać. Mówić wszystkim gdzie znaleźć anielską krew. - Musieli ją znaleźć. Musieli... Marna powoli skinęła głową. - Może, albo może po prostu poszła pomóc komuś innemu. To właśnie robi, wiesz. Pomaga innym. I pije swoją krew z torebek, a nie z żywego źródła. Ah... to była jego Marna, znowu zbytnio ufała. - Czy to właśnie bajeczka, którą ci dała? Maleńka, ile razy muszę ci powtarzać? Kłamstwo nadnaturalnego brzmi jak słodka prawda od... - Anioła? - dokończyła z uniesioną brwią. Odwrócił się od niej. Skierował się do okna. Ktoś je otworzył, wpuszczając rozlewające się światło gwiazd i księżyca. Szelest podroczył jego uszy. Jak skrzydła... Cień przybliżył się do chatki. - Twoja krew - powiedział powoli, gapiąc się na cień - sprawia, że widzę rzeczy, których nie powinienem widzieć. Podłoga zaskrzypiała pod jej stopami. - Jakie rzeczy? Tanner spojrzał ponad ramieniem na nią. Taka piękna. - Jak cienie skrzydeł, które zostały odcięte od twoich pleców. Jej usta rozsunęły się w zaskoczeniu. Tanner odsunął się od okna i podszedł bliżej do niej. Podszedł, żeby ją chronić. - I jak tego dupka anioła, który w tej chwili kieruje się na nas. - Ktoś nadchodzi? Ale... Ale on już tam był. Tanner zobaczył, jak anioł przeleciał przez otwarte okno, z łatwością wykręcając swoje ciało, a potem wylądował na swoich stopach. Oczy anioła były skierowane tylko na Marnę. Jak na istotę, która powinna być zimna jak lód, kiedy chodziło o uczucia, to złote spojrzenie z pewnością płonęło. Tanner zrobił krok w lewo i zablokował mu widok. - Witaj ponownie, dupku. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 251

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Spojrzenie Bastiona wróciło do jego twarzy. Mięsień szarpnął się w szczęce anioła. - Nie możesz robić nic więcej jak tylko brać od niej? Ramiona Tannera rozciągnęły się. Nie zamierzał ponownie brać jej krwi. Nie, żeby ten szczegół był wypisany w planie jego gry. - Nie możesz robić nic więcej jak być fiutem? Bastion rzucił się do przodu. Ponieważ chciał zaatakować od pierwszej chwili, kiedy zobaczył jak Bastion patrzy na Marnę z pożądaniem w oczach, Tanner zamachnął się swoją ręką. Uderzenie wylądowało prosto na twarzy anioła... Nawet kiedy Bastion położył rękę na piersi Tannera. - Nie! - krzyknęła Marna. Dotyk go palił, jakby właśnie został oznakowany, wbijając się w jego skórę i kradnąc mu dech. W tej pełnej płomieni chwili, Tanner zdał sobie sprawę, że łajdak właśnie zaserwował mu Dotyk Śmierci. Tylko, że on nie umierał. Tanner spojrzał w dół na rękę wciąż spoczywającą na jego klacie i kiedy spojrzał ponownie w górę wiedział, że jego uśmiech miał w sobie pełną zła nutę. - Moja kolej. - Potem uniósł swoje pazury. Strach ukazał się na twarzy Bastiona. Cofnął się potykając, jego oczy były dzikie, kiedy szukał drogi ucieczki. Głupiec. Czy nie wiedział jak bardzo bestia lubiła polować? Tanner podszedł bliżej. Jego pazury wysuwały się z obu jego rąk. - To będzie... - Tanner! - głos Marny zatrzymał go. Wtedy ona tam była, ustawiając swoje ciało pomiędzy nim a aniołem. - Nie rób tego. - Jej spojrzenie opadło do jego pazurów i zadrżało. - Nie rób tego. Nie spraw, żeby był taki jak ja. Wkurzyło go, że w ogóle powiedziała te słowa. Ale, z ostrożnością - ponieważ to była ona - uniósł rękę i złapał jej podbródek. - Maleńka, nie dotnę jego skrzydeł. Zamrugała i lekka zmarszczka pojawiła się pomiędzy jej brwiami. - Ale zamierzam skopać mu tyłek. Ten anioł musi przestać cię pożądać, a ja upewnię się, że przestanie. - Czas, żeby Bastion zdał sobie sprawę, że ona jest moja. Nie zamierzał oddać jej nikomu i niczemu. Nawet aniołowi, który mógł być dla niej lepszy. Moja. Ponieważ on wierzył w na zawsze. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 252

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie boję się ciebie, zmienny - krzyknął Bastion. - Myślisz, że ponieważ jesteś na haju anielskiej krwi, jesteś jakimś zagrożeniem? - Prychnięcie wykrzywiło jego twarz. - Jesteś nikim, jesteś... Marna odeszła na bok. - Nieco skopania tyłka. - Jej spojrzenie zwróciło się na Bastiona. - Ponieważ nikt nie ma prawa nazywać Tannera 'nikim'. Kurwa, ależ on mógł ją kochać. Mógł? Anioł próbował walczyć. Tanner uderzył pięścią w brzuch Bastiona. Kiedy facet pochylił się do przodu, Tanner kopnął. Uderzył. Tanner nie użył swoich pazurów, ponieważ, cóż, nie chciał, żeby jakakolwiek anielska krew spłynęła na Marnę. I chciał jej pokazać, że potrafił się kontrolować. Bastion złapał pięść Tannera jedną ręką. Zatrzymał uderzenie. Ah, więc zamierzał się bronić. - Nie jestem tak słaby jak myślisz - wymamrotał Bastion. Wtedy rzucił Tannerem przez pokój. Kiedy uderzył w ścianę, Tanner roześmiał sie z powodu zderzenia. Teraz wszystko mogło stać się interesujące. Skoczył z powrotem na nogi i pognał przez pokój. Jego prawe ramię wbiło się w brzuch Bastiona i położył anioła starym sposobem blokowania w footballu. (Tu, jeśli ktoś nie wie, chodzi oczywiście o football amerykański.) Nawet chyba usłyszał jak pęka kość czy dwie. Słodka muzyka. Tanner podniósł się z łatwością i patrzył w dół na jęczącego anioła. - Myślę, że zaczynasz... Bastion machnął nogami. Dobry ruch, ale przewidywalny. Tanner z łatwością zrobił unik. Stękając, sapiąc, Bastion podniósł się na nogi. Ał, czy nos anioła krwawił? Jaka szkoda. - Okay. - Marna złapała ramię Tannera. - Wystarczy tej zabawy. Tak naprawdę to nie, ale dla niej, on się powstrzyma. Udowodnił swój punkt widzenia. Mogę skopać ci dupę, aniele. Każdego dnia tygodnia i jeśli anioł tego chciał, to dwukrotnie w niedzielę. Bastion otarł krew. - Ty... - Złapał swój nos, wyłamał go i wstawił kości na miejsce. - Zadzierasz z przeznaczeniem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 253

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner wzruszył ramionami. - W takim razie przeznaczenie nie powinno zadzierać ze mną. Zęby Bastiona zgrzytnęły o siebie. Jego spojrzenie, lśniące od gniewu, spoczęło na Marnie. - Dałaś zmiennemu odporność na Dotyk. Jak myślisz, co się stanie... - Czasy się zmieniają. - Podczas gdy głos Bastiona był ciężki od emocji, Marny był zimny. Cichy. - Anielska krew jest sprzedawana na ulicach Nowego Orleanu i zakładam, że również w innych miejscach. My zaczynamy być tymi, na których się poluje. Jego oczy się rozszerzyły. - C-co? - Tanner nie jest jedynym, którego ciężko będzie ci zabić. Tajemnica przestała być tajemnicą - powiedziała, jej ramiona podniosły się i opadły w smutnym wzruszeniu - co oznacza, że anioły są na liście gończej. - Jej usta ułożyły się w cienką linię i po chwili powiedziała - Więc upewnij się, że rozpowiesz o tym. Wszyscy musimy uważać. Tu już nie chodzi tylko o nas, zabijających ich. Chodziło o to, że anioły staną się ofiarami. A anioły były mordercami. Spojrzenie Tannera omiotło ponownie wściekłego anioła. - Jeden z waszego rodzaju zabija w Nowym Orleanie - powiedział Tanner. Ale uśmiech Bastiona drwił z niego. - Anioły Śmierci zabijają codziennie. To nie... - Nie. - Głos Marny. Z większą ilością ciepła. - My zabieramy dusze. My podążamy za rozkazami, które otrzymujemy. My zabieramy tych, którzy są przeznaczeni śmierci. - Jej spojrzenie podtrzymało Bastiona. - To jest coś innego. Myślimy - myślimy, że to anioł kary i przywdziewa postać innych, żeby zabijać. Uśmiech Bastiona zniknął. - Przyjął moją postać - powiedziała Marna. - I zabił dwóch zmiennych. - I użył mojej twarzy, kiedy pobił gliniarza tak, że ten trafił do szpitala dodał Tanner. Bastion potrząsnął głową.

- Anioł kary nigdy nie użyłby twarzy innego

anioła... - Prawie zabił mojego brata tylko kilka godzin temu. - Ręce Tannera zacisnęły się, kiedy przypomniał sobie zimny strach, który przez niego przebiegł. I ten Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 254

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

facet próbował grać niewiniątko? Nie kłamał, ale wciąż wykręcał prawdę. - Do kurwy, wiesz o tym. Byłeś tam, kiedy walczyliśmy, żeby utrzymać go przy życiu. Powieki Bastiona mrugnęły w najlżejszym z ruchów. Tanner podszedł do niego. - Byłeś na dole, chciałeś zabrać jego duszę, więc nie udawaj, że tak nie było. Znam twój zapach. Wiem o tym. - Był tak bardzo w nastroju, żeby skopać mu tyłek jeszcze raz. - To, co chcę wiedzieć - właśnie teraz - to to, czy byłeś tam, kiedy ten łajdak odszedł, czy byłeś tam kiedy ten anioł zaatakował Cody'ego i pozostawił go na śmierć w tej alei?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 255

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 17.

- Byłeś tam, Bastionie? - naciskała Marna. - Widziałeś tego anioła kary, który go zaatakował? Byłeś tam? - Ponieważ, jeśli Bastion wiedział, kto grał z nimi w tą śmiertelną grę i jej nie powiedział... Może Marna pozwoli Tannerowi jeszcze raz skopać mu tyłek. Albo może sama to zrobi. - On nie był na mojej liście. - Słowa zostały wypowiedziane po cichu, kiedy potężne skrzydła Bastiona zwinęły się za nim. - Jakiej liście? - chciał wiedzieć Tanner. Ale Marna już zrozumiała. - Liście śmierci. - Ponieważ naprawdę istniała lista nazwisk, lista tych, których dusze wkrótce zostaną zabrane. - Cody'ego nie było na liście. Nie miałem o nim żadnego ostrzeżenia, po prostu... - Bastion wypuścił powietrze. - Ten przypadek nie został przepowiedziany. Kiedy do niego dotarłem, już leżał na ziemi z połową zawartości brzucha leżącą na zewnątrz. Marna się wzdrygnęła. Tanner się nie poruszył. - A jego morderca? - Nie było tam znaku innego anioła. - Bastion był niewzruszony. - Żadnego zapachu? skrzydeł? Nic?

naciskał Tanner.

- Żadnego trzepotu cholernych

- Tylko twój brat w kałuży krwi. Paru ludzi kilka ulic dalej, słyszałem ich, ale nic więcej. - Bastion odwrócił się od nich i skierował z powrotem do okna. - Ten facet nie jest aniołem. Musicie poszukać bliżej siebie, żeby znaleźć tego zabójcę. Wtedy wyskoczył przez otwarte okno, jego skrzydła rozłożyły się i wybiły szkło górnej szyby, kiedy wzniósł się w ciemne niebo. Marna patrzyła za nim. Jej dawne życie było tak daleko. Jakby pragnąc jej przypomnieć, co straciła, blizny na jej plecach wydawały się płonąć. Płonęły, swędziały - dlaczego po prostu nie przestaną jej sprawiać kłopotów? Przypominają mi o tym, co odeszło. Stanęła plecami do okna. - Jest jedna osoba, która może nam powiedzieć, co widziała. - Facet, który miał bardzo dobry widok na mordercę. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 256

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

I Cody wyzdrowiał na tyle, żeby wszystko im powiedzieć. Tanner skinął głową. Marna przepchnęła się koło niego, gotowa znaleźć Cody'ego i... Zatrzymał ją. - Wciąż tęsknisz za... - Tanner zaczął, ale potem jego słowa ucichły. Wiedziała, co zamierzał powiedzieć. - Niebem? Czasami. - Jak mogłaby nie tęsknić? - Ale odkryłam, że są tu rzeczy, które bardzo, bardzo lubię. Jego spojrzenie uniosło się, żeby napotkać jej. Zaoferowała mu uśmiech. - Teraz chodźmy dowiedzieć się, kim jest ten facet i powstrzymajmy go. - Ponieważ była gotowa ruszyć dalej ze swoim życiem. Ludzie znali radość - widziała to na ich twarzach. Może, tylko może, ona również będzie mogła ją poznać. Dom. Rodzina. Tanner... i dziecko? Być może to wszystko mogłoby być jej. Ale nie z mordercą czyhającym na wolności. Nie z nim i jego gierkami. Wykończyć go. Potem naprawdę będzie mogła zacząć żyć. Tylko, że... jak tylko otworzyli drzwi do sypialni, Tanner zaklął. Przepchnął się koło niej i pognał w dół po schodach. Marna usłyszała wtedy słaby dźwięk. Silnik samochodu, przyspieszający. Tanner szarpnął za frontowe drzwi. Marna była kilka kroków za nim i zobaczyła słabnący blask tylnych świateł. - Cody - wyszeptała. Zapadająca się przednia weranda zaskrzypiała, kiedy Riley wyszedł z cieni. Demon mówił, że idzie na jakieś polowanie. - Sukinsyn -

Tanner patrzył za tymi czerwonymi światłami z napiętym

ciałem. - Facet mamrotał coś o długu wobec ciebie i o naprawieniu rzeczy. - Riley zatrzymał się u boku Marny, ale jego oczy utkwione były w Tannerze. Tanner rzucił twarde spojrzenie ponad ramieniem. - A ty pozwoliłeś mu odjechać?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 257

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Dlaczego miałbym go powstrzymać? - Riley chciał wiedzieć. - Spłaciłem swój dług. - Zasalutował Marnie. - Już nikomu nic nie jestem winien. - Zaczął wracać z powrotem do domu. Marna złapała jego ramię. - Już przed tym byliśmy kwita. Teraz to ja jestem ci dłużna. Rzucił jej szybki uśmiech, który pokazywał krańce jego kłów. - Podoba mi się myśl o posiadaniu anioła na liście dłużników. Dlaczego wszyscy wydawali się wciąż zapominać? - Już nie jestem aniołem. Jego uśmiech się rozszerzył. - Nawet lepiej. Tanner prychnął. Ale Riley tylko się roześmiał. Sięgnął do swojej kieszeni i wyciągnął pęk kluczy. - Jakieś sto jardów stąd na wschód, pod dębem jest ukryty motocykl. Weźcie go. Dołączcie do polowania. - Rzucił klucze Tannerowi i zasalutował mu. - A teraz, to oznacza, że ty również jesteś na mojej liście dłużników. Gwiżdżąc, skierował się do chatki. - Łajdak - wymamrotał Tanner. Tak, ale był łajdakiem, który im pomógł. Złapała rękę Tannera. Splotła swoje palce z jego. - Chodź. - Jeśli się pospieszą, będą w stanie złapać Cody'ego. Świt wkrótce nadejdzie, a ta walka najlepiej, żeby została rozegrana pod osłoną mroku. Łatwiej było ukryć prawdę przed ludźmi w ciemności. Pognali przez krzaki, szybko kierując się na wschód przez noc. Marna musiała zdwoić wysiłki, żeby dotrzymać Tannerowi kroku. Jej zmienny był taki szybki. Wtedy znaleźli się przy motocyklu. Tanner wspiął się na niego, a ona wskoczyła za nim, trzymając się mocno. Silnik obudził się do życia z warkotem tak wspaniałym jak pantery Tannera i wyskoczyli do przodu. Jej serce waliło o jej żebra, kiedy podjęli pościg. Nie widziała teraz żadnych oznak maszyny Cody'ego, ale wciąż musiał być blisko. Motocykl zeskoczył ze starej drogi na wijącą się dwu-pasmową autostradę z irytującym odgłosem, który sprawił, że jeszcze mocniej złapała się Tannera. Szybciej, szybciej. Jej włosy łopotały za nią, kiedy jechali. Kolejne skrzyżowanie. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 258

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kolejny wąski zakręt. Jej uda zaciskały się wokół jego, kiedy wibracje motocykla wstrząsały jej nogami. Kiedy tak przywykła do wywołanego niebezpieczeństwem pędu adrenaliny? Nie taki znowu aniołek. Może nadszedł czas, żeby wszyscy to zrozumieli. Kolejny skręt. Jej ciało było płasko przyciśnięte do jego. Kolejny... Syreny ryczały i wozy policyjne wydawały się wyskakiwać z ciemności. Niebieskie i czerwone światła w oślepiającym wirze. Gliniarze ich znaleźli. Śledzili ich. Tanner nie zwolnił. Szybciej, szybciej... Kolejny skręt. Kolejny wąski zakręt, kolejny... Samochód blokował drogę. Nie, nie samochód. SUV. Maszyna Riley'a - ta, którą wziął Cody. Tanner próbował zatrzymać motocykl. Hamulce zapiszczały, a iskry wystrzeliły w powietrze... Ale nie było wystarczająco czasu na zatrzymanie. Jechali zbyt szybko. SUV był zbyt blisko. Motocykl uderzył w bok samochodu. Marna próbowała trzymać się Tannera, ale została od niego oderwana. Wyleciała w powietrze - zupełnie nie jak wtedy, kiedy miałam skrzydła. Ten lot był przerażający, krótki, a jej ciało uderzyło o chodnik już po kilku chwilach. Jej skóra oderwała się od ciała od tego uderzenia. Ból palił jej bok i ramię. Metal jęknął i trzasnął. Te syreny wciąż wyły, raniąc jej uszy. Marna próbowała się podnieść... - Już dobrze - powiedział jej znajomy głos. - Trzymam cię. - Wtedy ramiona owinęły się wokół jej ciała. Zbyt ciasno. Zbyt mocno. I znowu leciała. Podnosząc się wyżej i wyżej w niebo. Próbowała walczyć z uściskiem, ale nie mogła się uwolnić. Kiedy Marna spojrzała w dół, zobaczyła wrak poniżej. Tanner i Cody obaj tam byli, biegli w jej stronę. Tanner krzyczał jej imię. Ale ona nie mogła się uwolnić i wrócić do niego.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 259

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie! Marna! - Taner patrzył w górę, jego ciało drżało od furii, kiedy anioł zabrał od niego Marnę. Pieprzony Bastion. Nie zabierze jej. Nie... - Leciał prosto na mnie. - Głos Cody'ego drżał. Krew skapywała z rany na jego czole. - Próbowałem wrócić do miasta - i przednia szyba się roztrzaskała. Nawet go nie widziałem, nie z początku. - Oddech Cody'ego był urywany. - Zmusił mnie, żebym się zatrzymał. I zabrał Marnę. Tanner złapał mignięcie czarnych skrzydeł anioła. Poruszał się zbyt szybko, żeby Tanner zobaczył jego twarz, ale wiedział, który anioł przybył. Drzwi za nimi trzasnęły. Kroki rozbrzmiały, kierując się w ich stronę. A te syreny wciąż wyły. - Tanner! Już nie widział Marny. Ale znajdzie ją. Anioł jej nie zabierze. - Tanner! - Mocne ręce uderzyły o niego i spojrzenie Tannera odwróciło się od ciemnego nieba i zwróciło na napiętą twarz jego partnera. Moment, co do cholery robił tu Jonathan? - Człowieku, jesteśmy w jednej wielkiej dupie - powiedział mu Jonathan. Facet pocił się i drżał. - Szukałem za tobą tych bagien przez całą noc. Tanner potrząsnął głową. - Muszę... - Co? Iść za dziewczyną? Nie w tej chwili. W tej chwili, musisz unikać tego cholernego polowania, które za tobą podąża. Znaleźli ciało kapitan i teraz, szukają również ciebie. Czy wszystko musiało iść do diabła w dokładnie tym samym czasie? Rozejrzał się wokół. Motocykl był zmiażdżony i powykręcany w ciężką masę niezdatnego do jazdy metalu. SUV był skasowany. Tylko jedna droga wyjścia. - To zabierz mnie do aresztu. - Skierował się do samochodu policyjnego. Tego samego samochodu policyjnego, który minął chwilę wcześniej. Jonathan złapał jego ramię w zaskakująco silnym uchwycie. Huh. Może ten człowiek nie był mimo wszystko taki słaby. - Czyś ty oszalał? - dopytywał się Jonathan ze zwężonymi oczami. - Jak myślisz, dlaczego zapierdzielałem, żeby znaleźć cię jako pierwszy? Próbuję trzymać się z daleka od aresztu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 260

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner wyszarpał się i szedł dalej w stronę samochodu. Facet nie był tak silny. - Może nie wyraziłem się wystarczająco jasno. - Nie wspiął się na tył samochodu. Wsunął się na siedzenie. - Zabieram ten samochód. - Więcej syren wyło. Zbliżały się. - Kurwa. - Jonathan wskoczył koło niego. - Nie odjedziesz beze mnie. Będę potępiony, jeśli wciąż będę musiał ścigać twoją dupę. - Nie jedziesz beze mnie! - Cody, chwiejąc się nieco, stanął przed samochodem. - Nie pozwolę ci walczyć z nim samemu! Jonathan patrzył przez przednią szybę na krwawiącego demona. Potem potrząsnął głową. - Myślę, że nadszedł czas, żebyś mnie oświecił, partnerze. Ręce Tannera zacisnęły się wokół kierownicy. Bycie w samochodzie było dla niego idealnym kamuflażem. Podczas gdy inni gliniarze przeszukiwali ulice za uciekinierem, mordercą gliniarza - czas, żebym pocałował odznakę na pożegnanie będzie bezpieczny za kółkiem. Śledząc anioła, który skłaniał się ku piekłu. Nie odejdziesz bez szwanku, po tym. Upewni się, żeby Bastion nie dostał drugiej szansy, żeby ścigać Marnę. Widział pożądanie tak wyraźne w oczach anioła. Powinien był się spodziewać... - Powiedz mi - Jonathan nalegał, kiedy uderzył pięścią w deskę rozdzielczą, wprawiając radio w drżenie. Cody pobiegł na tył samochodu. Wsiadł do środka, rozpryskując kropelki krwi na kracie, która trzymała podejrzanych pod kontrolą. - Jedź - powiedział mu Cody. Jakby trzeba mu było to mówić. Tanner otworzył okna. Wciągnął zapach wokół nich i skupił się na jednym, który liczył się najbardziej. Grzech i słodycz. Bogaty, bujny, kobiecy. Zapach zagubionego aniołka. I podążył za nią. Pchnął pedał gazu do podłogi, wykręcił wokół wraku i zapytał swojego partnera - Wiesz, że Marna jest aniołem śmierci... - Była. - Cóż, jeden z tych dupków śmierci zabrał ją. - Samochód policyjny gnał przez mrok. - A my zamierzamy ją odbić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 261

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wylądowali na dachu. Słońce wschodziło, tylko rozdzierało niebo strumieniami czerwieni i złota. W chwili, w której stopy Marny dotknęły ziemi, Bastion ją puścił. Marna okręciła się i wbiła swoją pięść w jego szczękę. Nie wzdrygnął się. Przyzwyczajał się do bólu. Jego spojrzenie, spokojne i intensywne, tylko podtrzymywało jej. obchodzi mnie, czy cię rozgniewałem.

- Nie

Kiedy zrobił się szalony? Jak mogła to przegapić? - Coś ty sobie myślał? Nie możesz tak po prostu uprowadzać... Potrząsnął głową. - Zapewniam ci bezpieczeństwo. - Nie, prosisz się o śmierć, to właśnie robisz. - Odwróciła się od niego i pognała w stronę krańca dachu. Wrócili do Ćwiartki. Znała te ulice. Tanner będzie jej szukał. Jak długo zejdzie zanim zwróci swą uwagę z powrotem na miasto? To nie ma znaczenia. Nie zamierzała tutaj czekać, aż Tanner ją znajdzie. Wróci i znajdzie go. Silne palce zamknęły się wokół jej ramion. - Jeśli wrócisz do zmiennego, to ty umrzesz. Zszokowana, odwróciła się i uniosła swoje oczy do niego. - Tanner nigdy by mnie nie skrzywdził. - Wierzyła w to z całkowitą pewnością. - To nie o niego się martwię. Jej serce gnało w jej piersi. - Widziałeś kto był w tej alei z Cody'm. Potrząsnął głową. - Wiesz, że anioły nie mogą kłamać. Walczyła, żeby przypomnieć sobie jego dokładne słowa. Wtedy - cholera! Po prostu mi powiedz! Powiedz mi, żebym mogła zapewnić bezpieczeństwo Tannerowi. Muszę wiedzieć... Jego ręce zacisnęły się na jej ramionach. - Nie wiem! Gdybym wiedział, już bym go zabił. Jego słowa wstrząsnęły nią tak, że umilkła. - Wszystko co wiem... - Jego głos opadł, po czym wypuścił długie westchnienie. - ...to to, że moja lista się zmieniła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 262

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Lista śmierci. Przełknął i Marna zobaczyła błysk bólu w jego oczach. - I teraz, ty jesteś na liście.

***

- Anioły śmierci. - Jonathan skinął powoli głową, co Tanner zobaczył kątem oka. - Okay, więc są inne rodzaje aniołów? Myślałem - myślałem, że wszystkie były takie same. - Do diabła, nie. Są jak wszyscy inni - niektóre dobre, niektóre złe. Te najbardziej niebezpieczne... muszą zostać powstrzymane. - Co dokładnie zrobi Bastionowi, kiedy już go złapie. Bastion leciał tak szybko, że ciężko było śledzić zapach. Jak tylko dotarł do Ćwiartki, Tanner stracił ten ulotny zapach. Teraz krążył wokół, jego spojrzenie przesuwało się z prawa na lewo. Gdzie jesteś? - Jak anioły... mogą być złe? Teraz Jonathan brzmiał na zdezorientowanego. Któż mógł go winić? Ludzie byli na przegranej pozycji w grze nadnaturalnych. Nad facetem już raz się pastwiono. Nie mówiąc już o tym, jakimi pierdołami karmiła go kapitan. - Świat jest pełen dobra i zła. - To wyszło od Cody'ego. Czy koleś już przestał krwawić? - Nawet anioły mogą grzeszyć. Racja. Tanner powiedział - I mogą sprawić, że ich liliowo białe tyłki zostaną wyrzucone z nieba. - Jak Sammael. Jak Az. Wkrótce... jak Bastion? - Czy to - czy to stało się z twoim aniołem? - zapytał Jonathan, kiedy jego palce zadudniły o deskę rozdzielczą. Wgniótł ją wcześniej swoją pięścią. - Twoja Marna została wygnana? - Nie - warknął. Musiał się zmienić. Pantera będzie miała lepsze szanse na złapanie zapachu Marny. Ale świt nadchodził, a na ulicach już było za dużo ludzi. Nie było wystarczająco miejsca dla bestii, żeby ukryć się w świetle dnia. - Marna była inna - powiedział delikatnie Cody, kiedy pochylił się do przodu, a jego palce zawinęły się wokół kraty. - Nasz brat Brandt odciął jej skrzydła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 263

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jonathan wydał z siebie niski gwizd. - Macie porypaną rodzinę wymamrotał. - Mam nadzieję, że daliście temu gnojkowi dokładnie to, na co zasługiwał. Ja nie. Ale ktoś inny z pewnością to zrobił. - Jest w piekle. Jonathan chrząknął. - Brzmi to tak, jakby był dokładnie tam, gdzie powinien być.

- Mówisz, że ja... umrę? - Ale ona jeszcze nie chciała umrzeć. Właśnie naprawdę zaczęła żyć. Chciała tu zostać z Tannerem, mieć dziecko... Bastion potrząsnął głową. - To się nie wydarzy. Nie dopuszczę do tego. Zapewnię ci bezpieczeństwo. Nie musisz się martwić. Wtedy zdała sobie sprawę z tego, co robił i to złamało jej serce. - Nie możesz... nie możesz zmienić tego, co ma się wydarzyć. - Anioł powinien podążać za rozkazami. Zabierać dusze, które są mu przeznaczone. Wiedziała o innym aniele, który odmówił zabrania duszy. Anioł był dokładnie tutaj, kilka przecznic dalej w Nowym Orleanie. Pewnej ciemnej nocy, anioł zwany Keenanem odmówił zabrania duszy ludzkiej kobiecie. Myślał, że Nicole St. James powinna mieć szansę, by żyć. Za swój grzech został ukarany. Upadł. Łza spłynęła po jej policzku. Dlaczego wszystko musiało potoczyć się w ten sposób? Dlaczego wszystko musiało być tak pokręcone? - Nie możesz upaść z mojego powodu. Jego dłoń się uniosła. Jego palce drżały, kiedy otarł łzę. - Nie zamierzam trzymać się z tyłu i patrzeć, jak cierpisz. - Jego szczęka się zacisnęła. - Zrobię, co będę musiał, żeby zapewnić ci bezpieczeństwo. Inni już zmienili los. Ja również mogę. - Przerwał. - Już raz to zrobiłem i nie upadłem. Wciąż tu jestem. Co? - Wiesz, że nie uda ci się od tego uciec. To tylko kwestia czasu, aż... aż... - Aż jego zbrodnie dogonią go. Potrząsnęła głową. - Nie pozwolę, żeby ukarali cię z mojego powodu! Jego ręka wciąż spoczywała na jej policzku. - Nigdy nie powinnaś była być aniołem śmierci. Wiem. Widziałem, jak odbieranie każdej duszy raniło cię. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 264

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Nie powinna była czuć bólu. On nie powinien czuć bólu teraz. Zawsze ich uczono, że... Anioły nie czują. Wyglądało na to, że źle ich uczono. Czy to dlatego tak wielu upadało? Ponieważ nie mogli już dłużej kontrolować swoich uczuć? - Zamierzam zapolować na tego, który cię ściga. Zabiję go. - Obietnica Bastiona. Nie. Nie mogła pozwolić mu poświęcić dla niej tak wiele. Marna wciągnęła oddech. Nie chciała skrzywdzić Bastiona, ale czasami nie było wyboru. Czasami trzeba było zranić tych, których się kochało. Nie pozwolę, żeby został ukarany z mojego powodu. Złapała jego rękę i zawinęła palce wokół niej. - Czy kiedykolwiek ci mówiłam - zapytała delikatnie, kiedy napotkała jego spojrzenie - jak bardzo mi na tobie zależy? Jego oczy się rozszerzyły. - Marna... - Więc mam nadzieję, że zrozumiesz, dlaczego muszę to zrobić. - Pociągnęła za moc, która w niej rosła. Stawała się silniejsza każdego dnia. I Marna uderzyła tą energią prosto w Bastiona. Nie użyła wystarczająco mocy, żeby go zabić, to nigdy, ale wystarczająco, żeby odleciał od niej i walnął w dach. - Przykro mi - wyszeptała, kiedy się odwróciła. - Ale to moja walka i nie pozwolę, żebyś zamienił się w... We mnie. Złamany. Zagubiony. - Marna... - Jej imię, wysapane, słabe. Pognała do krańca dachu. Nigdy wcześniej nie próbowała tego bez skrzydeł. Miała nadzieję, że nie zrani jej to za bardzo. Tak czy inaczej, uleczy się. Anioły zawsze się leczyły. - Marna! Zeskoczyła z dachu i poleciała prosto na ziemię poniżej.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 265

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Więc gdzie do cholery się kierujemy? - zapytał Jonathan, podnosząc głos. Jeśli anioł ją zabrał, czy to nie oznacza, że może być gdziekolwiek? Tak, mogła być. Tanner uderzył stopą mocniej w pedał gazu. Kiedy złapie Bastiona sprawi, że anioł będzie sobie życzył szybkiej podróży do piekła. Nie zabierzesz jej ode mnie. - Zabrałby ją od Tannera tak daleko jak to możliwe - powiedział Cody. Zabrałby ją w jakieś miejsce, gdzie czuł, że ma wszystko pod kontrolą. - A to nie są bagna. - Bagna nie były miejscem dla liliowo-białych, ładniutkich aniołów. Ale miasto, prawdopodobnie jakiś punkt wysoko, gdzie mógł patrzeć w dół na wszystkich innych, taa, to bardziej było w anielskim stylu. I to dlatego Tanner wrócił do miasta tak szybko, jak dał radę samochód policyjny. - Musimy być ostrożni - powiedział mu Jonathan, jego spojrzenie przeczesywało ciasne ulice. - Jeśli inni gliniarze cię zobaczą... Tanner skinął głową. - Nie dorwą mnie. - Jego życie jako policjanta było skończone. Odeszło. Wiedział o tym. Szkoda. Pieprzona szkoda. Zawsze chciał chronić. Chciał powstrzymywać kryminalistów przed polowaniem na ulicach. Zadośćuczynić mojej własnej przeszłości. Ale to wszystko teraz odeszło. Był ścigany z powodu świra, który namierzył jego i Marnę. - Jakie - jakie jeszcze anioły istnieją? - zapytał Jonathan. Szybkie spojrzenie pokazało, jak przeczesywał drżącą ręką swoje włosy. - Kiedy Kapitan mi powiedziała... nigdy nie mówiła, że jest ich tak wiele. - Może nie wiedziała - powiedział Cody, wciąż pochylając się do przodu i trzymając kraty. - Myślę, że Jillian była bardziej zainteresowana skradzeniem anielskiej krwi niż czymkolwiek innym. - Suka - wymamrotał Jonathan. - Zasłużyła na śmierć, którą jej daliście. Tanner się nie odezwał, jechał dalej najszybciej jak mógł. Trzymaj się, Marna. Jadę. - Jest ich tak wielu. Anioły śmierci... stróżowie... kary wyliczając niektóre z aniołów, które chodziły po ziemi.

Cody zaczął,

- Kary? - zapytał Jonathan, kiedy odwrócił się, żeby spojrzeć na Cody'ego. Co - jak anioły, które naprawdę karzą ludzi? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 266

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nie tylko ludzi - powiedział Cody. - Każdego. Mają również swój udział w karaniu nadnaturalnych. Przekroczysz linię, przyjdą po ciebie. Tanner chciałby, żeby tych dwóch po prostu się zamknęło. Chciał skupić się na Marnie. Gdyby tylko mógł znowu wyłapać jej zapach... Nagłe uderzenie muzyki wypełniło samochód. Przeklinając, Jonathan szarpnął za swój telefon. - Detektyw Pardue. Co? Gdzie? Tanner pognał na żółtym świetle. Będzie szukał przy Placu. Może była... - Jedź na St. Louise - powiedział mu Jonathan, wpychając telefon z powrotem do kieszeni. - Mam tam informatora, jednego, któremu płacę, żeby dał mi znać, jeśli cokolwiek niezwykłego się wydarzy. Ponieważ człowiek chciał wiedzieć wszystko o nadnaturalnych. Czy nie zdawał sobie sprawy jak niebezpieczne to było? - To on dzwonił. Powiedział - powiedział, że właśnie widział kobietę, która zeskoczyła z trzypiętrowego budynku, a potem odeszła bez zadrapania. Marna. Opony zapiszczały, kiedy Tanner skręcił za róg i ponieważ, cholera, ludzie wychodzili na zewnątrz i samochody zagradzały mu drogę, włączył światła i pozwolił, żeby rozbrzmiały syreny. Budynki mijały go w rozmazanych plamach. - Nie zwracaj na siebie uwagi, stary - warknął Jonathan. - Nie zwracaj na siebie uwagi. Pieprzyć to. Kolejny pełen pisków skręt. Jeszcze jeden. Wtedy... Złapał jej zapach. To był najsłodszy zapach na świecie. Tanner zatrzymał samochód i wyskoczył z niego. Pognał przez linię alej. Przeskakiwał przez ogrodzenia. Jego ciało płonęło z potrzeby przemiany, ale powstrzymał bestię. Nie tutaj. Nie teraz. Nie... Zobaczył ją. Musiała usłyszeć dudnienie jego kroków, ponieważ się odwróciła. Jej oczy rozszerzyły się, kiedy pognała do niego z otwartymi ramionami.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 267

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- On ją kocha - powiedział Cody, jego głos był napięty. - Jeśli cokolwiek stanie się Marnie... Jonathan wyskoczył z samochodu. Tanner już pognał, biegnąc bardzo szybko, podążając za zapachem anioła. Nawet się nie obejrzał. Błąd. Cody siedział z tyłu. Demon był wystarczająco silny, że prawdopodobnie mógłby wykopać drzwi w chwili, gdy byłby uwięziony. Bezbronny. Jonathan wyciągnął swoją broń. Oczy Cody'ego się rozszerzyły. Jego pięść uderzyła w okno. Ale kula Jonathana roztrzaskała szkło pomiędzy nimi. Ponieważ nie była to normalna kula - wiedział lepiej niż walczyć z potworami kulami stworzonymi przez ludzi. - Ona go nie kocha - powiedział Jonathan i ponownie wypalił. - I wkrótce nie będzie miało znaczenia jak do cholery czuje się to zwierzę - będzie martwy. Upewni się co do tego. Odwrócił się od samochodu i zaczął tropić swojego partnera. Moc pulsowała tuż pod jego skórą. Wtedy, ponieważ mógł, ponieważ to tak cholernie pasowało, pozwolił swojej postaci się zmienić. Kości jego twarzy wykręciły się i przekształciły. Stał się wyższy. Smuklejszy. I stał się demonem, którego zostawił, żeby wykrwawił się na tylnym siedzeniu samochodu policyjnego. Zemsta jest moja. Będzie taka słodka.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 268

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 18.

Marna podbiegła do Tannera i zarzuciła ramiona wokół niego. Był taki dobry mocny, ciepły, silny. - Szłam, żeby cię znaleźć. Uniósł swoją głowę i spojrzał w dół na jej twarz. - Jakbym zamierzał pozwolić ci odejść. - Wtedy ją pocałował. Głęboko i gorąco, a ona napotkała go z pełną głodu potrzebą. Tylko Tanner. On był jedynym, który umiał sprawić, że czuła się w ten sposób. Wolna. Dzika. Jesteś na liście. Marna odsunęła się od niego. - Musimy iść. - Iść gdzie? Nie wiedziała. Musieli po prostu zejść z ulicy. W jakieś bezpieczne miejsce. Z daleka od śmierci, która ją goniła. Ale Tanner się nie poruszał. I... czy ona słyszała strzały? Czy to tylko był samochód, któremu strzelił gaźnik gdzieś daleko? - Gdzie on jest? - dopytywał się Tanner. - Gdzie jest Bastion? Nie poszedł za nią. Miała nadzieję, że będzie trzymał się z daleka. - Odszedł. - Nie chciała mówić Tannerowi o liście. Po co? Żeby rozpaczliwie ryzykował własne życie dla niej? Jeśli była na liście... To nie było ucieczki. Marna złapała rękę Tannera i pociągnęła go w stronę budynku po prawej. Wielki napis NA SPRZEDAŻ powiedział jej, że miejsce było puste i jednym kopniakiem otworzyła drzwi. Dom w środku był ciemny, wszystkie meble zniknęły. Pusto. Tak, jak czuję się bez niego. - Marna... Pchnęła Tannera na ścianę. Pocałowała go. Ile czasu jej jeszcze zostało? Nie mogło być długo. Nikt nigdy nie przetrwał długo, kiedy jego nazwisko pojawiło się na liście. Chciała, żeby jej ostatnie chwile były spędzone z nim. Szczęście, zanim jakiekolwiek piekło, które na nią czekało, przyjdzie po nią.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 269

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jego ręce były na jej talii. Twarde palce, ale z delikatnym dotykiem. Jego pazury były na zewnątrz, ale nie pozostawiły na jej skórze nic więcej, jak zadrapania. Nigdy nie zostawiły. Zawsze traktował ją z ostrożnością. - Tanner! - Usłyszała z daleka głos Cody'ego. Kroki rozbrzmiały na zewnątrz. Nie chciała oderwać się od Tannera. Nie mogli po prostu zostać razem, jeszcze trochę dłużej? I pozwolić reszcie świata zniknąć? Ale Tanner delikatnie ją odpychał. - On się o ciebie martwi. Marna przełknęła. Musiała mu o tym powiedzieć. Zbyt wielu ludzi odeszło - z jej ręki - nie wypowiadając słów, które były w ich sercach. Nie chciała odejść w ten sam sposób. - Z tobą byłam szczęśliwa. Lekka zmarszczka pojawiła się pomiędzy jego brwiami. - Nie chcę cię opuszczać - wyszeptała. Ale czasami, nie chodziło o to, czego się pragnęło. - W takim razie tego nie rób. - Jego oczy wydawały się lśnić, kiedy jego bestia przepchnęła się bliżej. - Zostań ze mną, na zawsze. Chciała. Pragnęła tego. Ale Marna nie mogła obiecać czegoś, czego nie będzie w stanie dotrzymać. Jej ręka przesunęła się po twardym krańcu jego szczęki. Kocham cię. - Nigdy nie powiedziała nikomu tych słów. - Tanner! - Cody ponownie krzyczał. Tak blisko na ulicy. Znajdzie ich w każdej chwili. Dlaczego ta myśl sprawiła, że zadrżała? - Ty co? - zapytał Tanner. Wtedy szeroki uśmiech pojawił się na jego twarzy. - Maleńka, wiesz, że mam świra na twoim punkcie. Zaczęła się uśmiechać. Drzwi otworzyły się i walnęły o ścianę z głuchym odgłosem. Głowa Marny odwróciła się i zobaczyła Cody'ego, stojącego w drzwiach. Jego oczy napotkały jej. Zwęziły się, kiedy zobaczył, jak blisko trzyma ją Tanner. I dlaczego Cody trzymał broń? - Martwiłem się, bracie - powiedział Cody, robiąc krok bliżej nich. - Nie odpowiedziałeś, kiedy cię wołałem.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 270

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tanner zrobił wdech i w mgnieniu oka, trzymał Marnę za sobą. - Nie jesteś moim bratem. Cody się roześmiał. Czy śmiech kiedykolwiek był tak zimny? - Tym razem nie jesteś przesiąknięty jego krwią - warknął Tanner. - Więc czuję ciebie. - Nie jestem twoim bratem. - Zły uśmiech. - A ty nie jesteś białym rycerzem, który będzie żył długo i szczęśliwie z zagubionym aniołkiem. Broń wystrzeliła. Marna krzyknęła. Tanner się wzdrygnął. - W ogóle nie będziesz żył - powiedział mu Cody. Wtedy wypalił ponownie. Ale Tanner już skoczył do przodu. Kula wbiła się w niego i wytrącił broń z ręki Cody'ego. Pazury Tannera rzuciły się do gardła faceta. - Nie będziesz... kradł twarzy... mojego b-brata. Ciało Tannera osunęło się. Marna rzuciła się do mężczyzn i złapała Tannera tuż przed tym, jak upadł na ziemię. Tanner spojrzał w górę na nią i jego źrenice były punkcikami w jego oczach. Nigdy nie widziała, żeby jego skóra była taka szara. Tanner? Krew wypływała z jego klatki piersiowej, a dym unosił się z rany. Ale... srebro nie zabije tak po prostu jej zmiennego. Był zbyt silny. - Ukradłem jego życie, więc dlaczego nie jego twarz? - Więcej śmiechu. Zimnego i zgrzytliwego. Tanner próbował wbić pazury w swoją ranę, żeby wyciągnąć kule. - Uczyłem się na swoich błędach - powiedział Cody. Nie, nie Cody. Kim on, do cholery, był? - Te kule mają w sobie wystarczająco środka uspokajającego, żeby zabić słonia. A co dopiero takiego zmiennego jak on. Środek uspokajający i magia wiedźmy. Marna podniosła się na nogi. Jej ręce zacisnęły się po jej bokach. Patrzyła na mężczyznę, który myślał, że zabierze od niej Tannera - i pozwoliła, żeby ogień wyrwał się jej i pognał na niego. Uniósł rękę i zgasił płomienie. - Musisz zrobić coś więcej niż to, aniołku...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 271

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Złapała broń, która leżała na podłodze - a potem wycelowała nią w tego palanta. W mgnieniu oka, miała lufę przystawioną do jego piersi. - Ja dopiero się rozkręcam. Pociągnęła za spust, kiedy krzyknął. Kula przebiła się przez niego nawet, kiedy krew rozprysła wokół niej. Upadł do tyłu. Jego ciało wykręciło się na ziemi drżąc i Marna wycelowała w niego, wystrzeliła ponownie. Przestał drżeć. I przestał być Cody'm. Kiedy patrzyła, rysy jego twarzy powoli się zmieniły. W chwili śmierci, zmienni zawsze przyjmowali ludzką postać. Nie wiedziała, czym do cholery był ten facet - zmiennym, demonem, aniołem - ale się zmieniał. Jego ramiona się zwęziły. Jego ciało skróciło. Kości trzasnęły w jego twarzy. Jego policzki stały się smuklejsze. Nie twarz diabła. Nie potwora. Mężczyzny, którego znała. Jego oczy były zamknięte, jego ciało się nie poruszało - i był partnerem Tannera. Jonathan był potworem, który ich ścigał. Jonathan. Był również mężczyzną, którego właśnie zabiła. Zapach kwiatów podrażnił jej nos. Ponura satysfakcja wypełniła ją. Anioł śmierci wkrótce przyjdzie, żeby zabrać jego duszę. Jednego potwora mniej na ziemi. Odwróciła się i znalazła swojego zmiennego. Tanner wciąż leżał na podłodze. Jego oczy były zamknięte, a jego oddech urywany. Uklękła obok niego. Jego pazury były pogrzebane w jego piersi. Próbował wyciągnąć ostatnią kulę. Przełykając, pokierowała jego ręką i użyła jego pazurów, żeby wbić się głębiej w jego ciało. Wtedy sięgnęła do rany, przygryzając wargę, żeby powstrzymać drżenie i znalazła kulę, swoimi własnymi, drżącymi palcami. Wyciągnęła pocisk. Upuściła go. Marna wcięła jego twarz w swoje ręce i rozsmarowała krew na jego policzkach tam, gdzie go dotknęła. - Wszystko będzie dobrze - obiecała mu. - On odszedł. Z nami obojgiem będzie... Śmiech. Najokrutniejszy dźwięk, jaki kiedykolwiek słyszała. Marna wciąż trzymała Tannera, ale odwróciła swoją głowę tak, żeby móc widzieć ciało Jonathana.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 272

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Tylko, że on nie był martwy. Nawet nie blisko. Usiadł. Krew spływała strumieniem po jego piersi, ale Jonathan nie wydawał się tym być w ogóle poruszony. - Grasz nieuczciwie - powiedział jej. Sięgnęła przed siebie i złapała za broń. Ponownie wypaliła. Więcej krwi. Ile kul jeszcze zostało? I czy środek uspokajający nie powinien powalić również jego? Dlaczego nie działały? Podniósł się na nogi. Broń kliknęła. Już nie było kul. - Wygląda na to, że bycie hybrydą ma swoją przewagę. Narkotyki na mnie nie działają. Nie powalają mnie - nie dają mi nawet pieprzonego szumu. A inne rany... Dotknął swojej klatki piersiowej. Tylko tyle - i już nie krwawił. Niedobrze. - Leczą się prawie tak szybko, jak je dostaję. Musiała znaleźć jakąś broń. Facet był hybrydą. Okay... więc, pół człowiek, pół anioł? Czy pół anioł pół coś innego, co będzie naprawdę, naprawdę trudno zabić? Kiedy chodziło o anioły, broń śmiertelników nie zadziała. Więc potrzebowała czegoś wystarczająco silnego, żeby zabić faceta, coś nie stworzonego przez śmiertelników. Marna spojrzała w dół na ręce Tannera. Jego pazury nie cofnęły się. Jeszcze nie. Te podziałają. Po prostu musiała zmusić gościa, żeby podszedł na tyle blisko, by móc go zabić. - Widzę twoje skrzydła, wiesz? - powiedział jej Jonathan, jego oczy były utkwione w punkcie powyżej jej ramieniem. - Kiedy zobaczyłem cię po raz pierwszy - i je - wiedziałem, jak idealnie będziemy do siebie pasować. Więc przyjął jej twarz, twarz Tannera, twarz Cody'ego... i zabijał. - Nie będziemy razem. - Wciąż trzymała Tannera. Czy jego oddech się zmienił, czy to tylko jej wyobraźnia? Ulecz się szybciej. Ulecz się szybciej. - Wiesz jak to jest być innym? - Jonathan mówił do niej jakby na pogawędki mieli cały czas na ziemi. Jakby nie postrzelił jej kochanka i nie zabijał ludzi po całym mieście. Szalony. Tak, teraz widziała to szaleństwo. Już nie robił sobie kłopotu, żeby je ukryć. - Wiedzieć, że jesteś całkiem sama, podczas gdy reszta świata biega wokół, całkiem ślepa?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 273

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Oblizała wargi. Okay. Jeśli chciał mówić, ona postara się, żeby mówił. To da Tannerowi i jego zmiennej części więcej czasu, żeby wypchnąć z siebie narkotyki. Jesteś przywiązany do ziemi. Jonathan zamrugał. - Jestem aniołem, tak jak ty. Nawet nie blisko. - Nie masz skrzydeł. Nawet cieni. - Tak jak mieli Upadli. Wzięła głęboki oddech i walczyła o to, żeby jej głos brzmiał płasko. Nie chciała pokazać mu swojego strachu. - Nazywamy - nazywamy takich jak ty przywiązanymi do ziemi. - Ponieważ, nie ważne co zrobią, nie dostaną się do nieba. W każdym razie nie, dopóki wciąż żyją. Jedyną przywiązaną do ziemi, której udało się dostać na górę była Seline. A Sammael nie miał zamiaru pozwolić swojej pani odejść bez walki. Sammael. Mogła z pewnością użyć w tej chwili nieco z jego mocy. Musisz wystarczająco się wkurzyć. Musisz chcieć zabić. To właśnie jej powiedział, ale cóż, kurna, pragnienie by zabić teraz jej nie pomoże. Nawet gdyby mogła wezwać tą moc, Dotyk Śmierci nie zadziała na tych z anielską krwią. Anioły nie powinny zabijać własnego gatunku. Ale ponownie, cóż, było mnóstwo rzeczy, których anioły nie powinny robić. - Przywiązany do ziemi. - Jonathan wydawał się smakować to słowo. Jego uśmiech ponownie błysnął i uniósł w jej stronę swoją dłoń. - Chodź. Czas zostawić go za sobą. Ona nigdzie się nie wybierała. - Z początku nie rozumiałem, dlaczego musiałem zabijać. - Głos Jonathana był gładki, zamyślony. Wciąż oferował jej swoją dłoń. - Chodzi mi o to, że miałem tylko piętnaście lat, kiedy zabiłem po raz pierwszy. Myślałem, że coś ze mną musi być nie tak. Ja tylko - nie mogłem się powstrzymać. Znajdywałem swoją ofiarę. Tropiłem go. Upewniłem się, że cierpiał. Nie chciała tego słuchać. Ale sztywność ciała Tannera powiedziała jej, że zdecydowanie odzyskiwał przytomność. Teraz gdyby tylko użył tych swoich groźnych pazurów... Ręka Jonathana opadła do jego boku. - Był jednym z moich przybranych ojców. Zawsze byłem odsyłany. Opuszczony jako dziecko - dlaczego anioł miałby to zrobić? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 274

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Marna nie odpowiedziała. Nie to, że miała czas, żeby odpowiedzieć. Oczy Jonathana płonęły jaśniej, a jego słowa były szybsze, kiedy powiedział - Nigdy nie powinien był mnie dotykać. Powiedziałem mu... powiedziałem, że mu odpłacę. Zemsta. I tak zrobiłem. Znalazłem go. Ścigałem go. Zabiłem go, kiedy błagał i krzyczał. - Westchnął. - Pierwsze morderstwo, ale nie ostatnie. Sposób, w jaki mówił o zemście... - Twoja - twoja matka, albo twój ojciec jedno z nich mogło być aniołem kary. - Tylko sposób, w jaki zabijał - to nie był sposób, w jaki pracowały anioły kary. Kiedy karali, nigdy nie chodziło o emocje czy odpłatę. To był tylko... obowiązek. Anioły kary nie powinny cieszyć się swoją mroczną robotą. - Jak wielu? - zapytała cicho Marna. Facet nie podchodził do niej bliżej. Musiała zmusić go do podejścia. - Jak wielu zabiłeś przez lata? - Setki. - Powiedziane z wyraźną przyjemnością. - Kryminaliści. Złodzieje. Dziwki. Mordercy. Wszyscy musieli zostać ukarani, a ja byłem instrumentem tej kary. Jej usta były tak suche, że miała kłopoty z przełknięciem. - Skąd wiedziałeś... co zrobili? Zrobił krok w jej stronę. - Widziałem na nich grzech. Prawie go czułem. Jego spojrzenie opadło na Tannera. - Jak widzę go na nim. Zło. On nim śmierdzi. Ma na sobie krew, a ona nigdy się nie zmyje. Jakby ten świrnięty palant mógł o tym mówić. - Zabiję go dla ciebie - obiecał Jonathan, kiwając głową. - Tak jak zabiłem dla ciebie innych. Dla ciebie. Jej serce zapadło się, kiedy zaczęła w pełni rozumieć. Tych dwóch zmiennych w alei... - Wiedziałem, że chciałaś, żeby te zwierzęta były martwe. Próbowałaś to zrobić. Widziałem cię. Dreszcz przemknął po niej na jego słowa. Czuła na sobie spojrzenia, ale myślała, że to Tanner czuwał nad nią. To był Jonathan? - Strzeliłem w nich jedną z moich specjalnych mikstur. Szybkie wstrzyknięcie... Z powrotem w sali przesłuchań, wspomniał o narkotykach. Arogancki dupek, mówił jej co im zrobił. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 275

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nawet nie mieli czasu krzyknąć. Nie, mieli czas tylko, by umrzeć. Spojrzenie Jonathana opadło do sztywnego ciała Tannera. - To on doprowadził mnie do ciebie. Zawsze był na tobie skupiony, prawie uzależniony. Zastanawiałem się nad kobietą, która doprowadzała go do szaleństwa. Wtedy cię zobaczyłem. Twoje skrzydła. I wiedziałem. - Nic nie wiedziałeś - wyszeptała. Ciało Tannera było całkiem sztywne koło niej. Sztywne - ale całe napięte i gotowe do walki. Był gotowy, żeby zaatakować, wiedziała o tym. I kiedy wykona swój ruch, lepiej żeby te jego pazury wbiły się głęboko. Wstała, zdeterminowana, żeby rozproszyć Jonathana. Musiała dać Tannerowi idealny moment na uderzenie. - Nic o mnie nie wiesz. W ogóle cię nie przypominam. Brwi Jonathana uniosły się. - Chciałaś zabić. Chciałaś karać. - Jego oczy były jaśniejsze od gorączkowego światła. - Karałem dla ciebie. Zabiłem dla ciebie i zrobię to ponownie. - Podszedł do niej. Marna była gotowa. Pchnęła swój ogień. Odepchnął go jedną ręką, ale to było to, co chciała, żeby zrobił. W jednej chwili, podczas gdy był skupiony na płomieniach, kopnęła go, potem wbiła pięść w jego szczękę. Zatoczył się do tyłu. A Tanner zaatakował. Skoczył z ziemi i zamachnął się swoimi pazurami. Jego pazury zatopiły się w piersi Jonathana. Jonathan krzyknął z furii i bólu, kiedy szarpnął się od ataku. Hybryda zatoczyła się do tyłu. - Teraz ja karzę - warknął Tanner. - Ja... Jonathan posłał falę ognia w Tannera. Ramiona Tannera płonęły i Marna skoczyła przed niego. - Stop! Płomienie zamarły. Nie z woli Jonathana, ale z jej. Furia waliła w niej. Tak silna, że całe jej ciało wydawało się boleć. - Nie zabijesz go. - Nie, kiedy Tanner był jedyną istotą na ziemi, na której jej zależało. Płomienie zniknęły w kłębach dymu. - Wybierasz jego? - Szok rozluźnił rysy Jonathana. Co? Facet naprawdę miał aż takie urojenia? Czy on myślał...

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 276

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Jestem taki jak ty! - Jego ręce opadły bezwładnie do boków. - Zabiłem... dla ciebie. - Teraz brzmiał na zagubionego. - On nic dla ciebie nie zrobił, kiedy ja zrobiłem wszystko. Źle. Tanner zrobił jedną rzecz, która liczyła się najbardziej. Dał jej powód do życia. Jonathan potrząsnął głową. - Możemy przywrócić światu porządek. Ukarać nikczemników. Posłać potwory do piekła. Czy on tego nie widział? - Ty jesteś jednym z potworów. - Jednym z najgorszych, jakie widziała. I nie rozumiał jak zły naprawdę był. - Ten gliniarz, którego zaatakowałeś, jaka była jego zbrodnia? Zostawił niewinnego na śmierć - dlaczego? Gliniarz nigdy nic jej nie zrobił. Ale Jonathan krzyknął. - On cię zobaczył! Wiem, że cię widział! Byłaś z Tannerem, więc musiał cię widzieć! I powiedziałby innym, że wciąż żyjesz! To... - Prawie zabiłeś go za to? - przerwała, zdumiona. Tanner był za nią, przeklinając i... czuła zapach jego przypalonego ciała. Wargi Jonathana wykrzywiły się. - Zabijałem za mniej. Potwór. - My tak nie robimy. Jonathan patrzył na nią gniewnie. - Myślałem, że ty zrozumiesz. Myślałem, że docenisz wszystko, co zrobiłem. - Potrząsnął głową i wyglądał na smutnego, ale zdecydowanego. - Teraz widzę prawdę. Prawdę? Co? Że stała pomiędzy nim i Tannerem, zdeterminowana, żeby zapewnić bezpieczeństwo swojemu ukochanemu? - Nie widzisz niczego - warknął Tanner - ale za kilka minut sprawię, że zobaczysz dużo rzeczy. Marna szybko obejrzała się za siebie. Tanner był na nogach. Poparzony. Zakrwawiony, ale nie za bardzo. Nie na dużą skalę. Podłoga zaskrzypiała, kiedy podszedł bliżej. Z powrotem skupiła się na Jonathanie. Uśmiechnął się. - Wciąż myślisz, że to się dobrze dla ciebie skończy? - Jego pełne furii spojrzenie spoczywało na Tannerze.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 277

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Wiem, że tak będzie. - Tanner przepchnął się obok niej i zachwiał się. Musiał się przemienić, ale jeśli to zrobi, będzie bezbronny. Czy będzie w stanie zająć Jonathana wystarczająco długo, żeby Tannerowi udało się zmienić? Będę musiała. - Twój brat wykrwawia się w samochodzie policyjnym. - Jonathan powiedział mimochodem, kiedy wytarł swoje zakrwawione ręce o koszulę. - Obaj dzisiaj zginiecie, zmienny. Pytanie jest... który z was dotrze do piekła jako pierwszy? - Ty - obiecał mu Tanner. - Potem, kiedy my... tam dotrzemy... Cody i ja będziemy się zmieniać w kopaniu... twojej dupy. Jonathan się roześmiał. - Chcesz znowu posmakować tego ognia? - Kula płomieni uniosła się ponad jego ręką. - Wypalę całą skórę z twojego ciała. Nie, nie zrobi tego. Musiała tylko zabrać go od Tannera na wystarczająco długo, żeby jej zmienny mógł się uleczyć. Uleczyć się... a potem skopać mu dupę. Tak dobrze mu to szło. - Nie zabijesz nas - powiedziała mu. - To my zabijemy ciebie. - Nie kłamstwo. Obietnice nie były kłamstwami. Ale on się roześmiał i posłał swój ogień po całym pokoju. Ogień oblizał wszystkie ściany. Marna pchnęła swoją własną energię, wirującą wokół, kiedy próbowała walczyć z pożogą. Dlaczego był taki silny. Podczas gdy ona wciąż była taka słaba? Za każdym razem, kiedy udało jej się ugasić ogień, on podkładał go ponownie. Kości trzaskały koło niej, pękały, a Tanner się zmieniał. Tak. Musiała tylko wciąż walczyć z płomieniami i zmusić Jonathana, żeby walczył z nią wystarczająco długo, żeby Tanner... Coś ostrego wbiło się w jej bok. Ból dźgał w niej - nie, to ona została dźgnięta. Płomienie uniosły się wyżej. Odwróciła się i znalazła Jonathana cale od niej. Rozczarowałaś mnie - powiedział, brzmiąc na smutnego. - Więc teraz musze cię ukarać. Nie. Potrząsnęła głową. Płomienie były takie gorące. Kości wciąż trzaskały. Pantera warknęła i... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 278

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Twój kochaś nie był pierwszym zmiennym, którego spotkałem - powiedział jej Jonathan. - Tak wiele bestii przez lata. Tak wiele. Te zwierzęta błagały o sprawiedliwość, a ja dawałem im dokładnie to, na co zasługiwały. Ból zmienił się w jej boku. Marna spojrzała w dół. Krew spływała po jej ubraniach. - W chwili śmierci, ciało zmiennego wraca do ludzkiej postaci. Wiedziała o tych pierdołach. Ból pulsował w niej. Ogień znowu się podniósł i nie wydawała się być w stanie wymusić wystarczająco energii, żeby walczyć z płomieniami. - Ale jeśli odetniesz kończynę zmiennego zanim umrze, te kawałki nigdy nie wrócą do normalności. Zastygają i stają się naprawdę fajnymi pamiątkami. Był chorym świrem. Wyszarpał swoją rękę. Marna sapnęła w agonii. I zobaczyła, że to nie nóż ją dźgnął. Ciężkie pazury wbiły się w jej ciało i rozerwały mięśnie. Pazury? Jej spojrzenie uniosło się, żeby napotkać jego. - Zabrałem je tej panterze na bagnach. Russellowi. Facet myślał, że był takim twardzielem, ale powinnaś była go usłyszeć, kiedy odciąłem mu rękę. Nie spieszyłem się z nim. Rozerwałem to zwierzę jego własnymi pazurami. - Uśmiechnął się. Wtedy zatrzymałem moją pamiątkę, ponieważ wiedziałem, jak pazury zmiennego mogą zadziałać przeciwko innym nadnaturalnym. Innym nadnaturalnym... przeciwko mnie. Anioły mogły zostać zabite tymi pazurami. Tak samo jak każda nadnaturalna bestia chodząca po tej ziemi. Jej ciało drżało. Zapach kwiatów się pogłębił. I... czy to anioła zobaczyła? Wsuwającego się do pokoju? - Nie chciałem ich na tobie używać. Ale nie dałaś mi wyboru. - Uniósł rękę i wbił pazury w jej klatkę piersiową. - Jeśli nie jesteś ze mną, aniołku, to jesteś dla mnie martwa. Krew skapnęła z jej ust. - Bastion... - Teraz go widziała. Przyszedł po nią. Tak jak powiedział.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 279

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Powinnaś być kimś więcej. - Ślina wyleciała z ust Jonathana. Jego twarz była tuż obok niej. Jej ciało drżało, a on warknął na nią. - Powinnaś być moja. Powinno być idealnie! Na zawsze! Nikt nie był idealny. Nawet anioł. Cierpiała tak bardzo, ale ból nie będzie trwał długo. Nic nie trwało. Posmakowała krwi i śmierci na swoim języku. Ale usłyszała groźny warkot swojej pantery i ten dźwięk wykrzywił jej usta w uśmiechu. Jonathan nie zabije nikogo więcej. Nie po tym, jak Tanner dorwie się do niego. - Idź do diabła - wyszeptała i odskoczyła. Nawet kiedy pantera skoczyła w powietrze.

Cody wypełznął z samochodu. Ten łajdak... Cody zawsze mówił swojemu bratu, żeby uważał na ludzi. Miałem rację. Tylko, że tym razem również nie uważał wystarczająco dobrze. Ból zjadał jego wnętrzności i skręcał jego trzewia. Kula z broni Jonathana powaliła go na kilka chwil, ale wciąż nie mógł widzieć wystarczająco dobrze. Prochy. Taa, znał to uczucie, ale... Ten łajdak glina popełnił błąd. Demony i prochy... kiedy się je zmieszało, nigdy nie wiadomo było, co się otrzyma. Uzależnienie. Piekło. Nie posłuchał teraz szeptów. Nie mógł. Musiał znaleźć Tannera. Znaleźć zagubionego anioła. I musiał zabić gliniarza. Odepchnął się na nogi. Wziął ciężki oddech. Wtedy postawił jedną nogę przed drugą. I znowu. I znowu. Krew skapywała w ślad za nim. Narkotyki zaczęły przytępiać jego ból, ale krew, nic jej nie zatrzymywało. Z każdym krokiem, więcej z niego wypływało. Tym razem nie będę słaby. Pokaże Tannerowi. Może być silny. Może być tam, żeby ocalić swojego brata. Nadeszła jego kolej. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 280

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Musiał tylko... dotrzeć do Tannera. Dobrze, że zaczynało świtać. W innym wypadku, jego krew sprowadziłaby wampiry. Dobrze... Wtedy usłyszał słaby szept kroków za sobą. Jego oczy się zamknęły. Nigdy nie miał szczęścia. - Um... spójrzcie na to - szydził znajomy głos. - Chodzący krwawy bufet. Cody odwrócił się i zobaczył idącego w jego stronę wampira. Nie, nigdy nie miał szczęścia. Wybacz mi, Tanner. Wtedy stawił czoła kreaturze, która go tropiła.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 281

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 19.

Zabić. Zniszczyć. Tanner uderzył swoim ciałem w Jonathana. Dupek roześmiał się, kiedy rozpłaszczył się na podłodze. Nie będzie się śmiał, kiedy Tanner rozerwie mu gardło. Zapach krwi Marny wypełnił jego nos i doprowadził panterę do szaleństwa. Zraniona. Jego partnerka była zraniona. Zniszczy łajdaka, który sprawił, że zaczęła krwawić. I jak przegapił to szaleństwo w Jonathanie? Jak mógł patrzeć prosto na niego i tego nie widzieć? Ponieważ był człowiekiem. Nie, Tanner po prostu myślał, że facet był człowiekiem. Nie pachniał jak zmienny, jak wampir, czy nawet jak demon. I nie posiadał tego wiele mówiącego zapachu anioła. Po prostu pachniał ludzko. Pachniał jak człowiek. Zachowywał się jak człowiek. Ale to wszystko było kłamstwem. Teraz Jonathan podniósł się na nogi i trzymał coś w rodzaju pazurów w swoich rękach. Ten sukinsyn myślał, że teraz był również zmiennym? Tanner pokaże mu jakie uszkodzenia mogą zrobić prawdziwe pazury. Tanner zamachnął się i pozwolił, żeby jego pazury rozdarły przedramię Jonathana. Jonathan krzyknął. Krew popłynęła. Więcej. Zniszczyć. Tanner uderzył łapami w pierś Jonathana. Tym razem, kiedy powali swojego partnera, upewni się, żeby się nie podniósł. Ponieważ nie chciał mu tego ułatwić, Tanner wbił swoje pazury w pierś Jonathana. Ten łajdak będzie cierpiał zanim pójdzie do piekła. Za Cody'ego. Za ból, który przyprawił jego bratu. Za młodego policjanta. Ten dzieciak nie zasłużył na to, żeby jego ciało leżało pogruchotane na ciemnej, zapomnianej drodze.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 282

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Za Marnę. Jonathan nigdy nie powinien był za nią iść. Sprawił, że krwawiła, że płakała z bólu... Już nie płakała. Ta wiedza powoli przedarła się przez wściekłość bestii. Z pazurami wciąż zatopionymi w piersi Jonathana, pantera odwróciła głowę w prawo. Zobaczył Marnę. Leżącą na podłodze. Krew wszędzie wokół niej. Nie poruszała się. Oddychała? Tak, tak, oddychała. Słyszał słaby, urywany oddech. I czuł... Anioła. Pantera ryknęła i jego głowa wróciła do Jonathana. Facet uśmiechał się swoim chorym, usatysfakcjonowanym uśmiechem. Już nie krzyczał. Jeszcze będzie krzyczał. Tanner upewni się co do tego. - P-pieprzone zwierzę... nigdy więcej... nie będziesz jej miał. Będzie miał ją na zawsze. Marna była jego. Ten łajdak będzie martwy, a Marna będzie... - Dotknąłem jej... serca. Spojrzenie pantery poleciało do pazurów, które Jonathan wciąż trzymał w ręce. Dotknął go? Czy... Wziął je? - Zasłużyła... - Jonathan zaczął kaszleć krwią. - Na k-karę. Bestia warknęła i wbiła swoje zęby w gardło Jonathana. Jonathan walczył, pchał, próbował się wyrwać, ale pantera trzymała mocno ofiarę, która nigdy mu nie ucieknie. Śmierć nie przyszła łatwo. Przyszła ciężko. Z brutalnym błyskiem kłów i furii. Kiedy oddech Jonathana zadławił się w jego płucach, kiedy jego ciało przestały wstrząsać spazmy, Tanner puścił go - prosto do piekła. I zobaczył stojącego nad nim anioła. Tylko, że Bastion nie sięgał w dół, żeby zabrać gliniarza. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 283

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Bastion patrzył na Marnę i nie można było przegapić smutku na jego twarzy. - Mówiłem jej... Nie. Pantera skoczyła do jej boku, ale - ale nie było nic, co bestia mogła zrobić. Nic, poza zabijaniem i niszczeniem i tą pracę już wykonał. Z oddechem ledwie opuszczającym jej płuca, Marna potrzebowała mężczyzny, nie pantery. Zmiana uderzyła w niego, brutalna i zwinna, kiedy futro się stopiło, a kości przekształciły. Trzymaj się. Marna musiała tylko zostać z nim przez jeszcze kilka minut. Zmieni się, a potem ją uleczy. W ten sam sposób, w który uleczył Cody'ego. Mógł to zrobić. Sięgnął po Marnę rękami mężczyzny a nie pazurami bestii. Jego palce drżały, kiedy uniósł ją do siebie. Jej oczy były zamknięte, ale przy jego dotyku, jej powieki uniosły się powoli. - Ja... czekałam na ciebie - wyszeptała. On spędził całe swoje życie czekając na nią. - Czy on je... jest m-martwy? Tanner się nie obejrzał. Bastion wykonał swoją robotę, kiedy Tanner się zmieniał. - Jest w gnijącym piekle. - Lepiej, żeby Jonathan tam był. Przełknęła. - Wiesz... że cię... kocham. Pieprzyć to. - Maleńka, wciąż będziesz mnie kochać. - Położył ręce na jej piersi. Jej krew była ciepła na jego palcach. - Będziesz mnie kochać przez następne pięćdziesiąt lat, co najmniej. - Moc pulsowała przez niego, znajoma, jakby używał jej przez całe swoje życie. Kiedy tylko zabijał i walczył jak bestia. Ale tym razem, on leczył. Ratował jej życie. Już wcześniej używał tej mocy i mógł użyć jej ponownie. Użyje jej ponownie. Wyciągnął leczącą magię z głębi siebie i pchnął ją w jej stronę. Czuł, jak anioł śmierci zbliżał się do niego. - Cofnij się - Tanner warknął na Bastiona. - Nie zabierzesz jej. - Nikt jej nie zabierze. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 284

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Kolejna dusza musi zostać zabrana - powiedział cicho Bastion. - Cóż, nie będzie to jej dusza. - Energia wypływała z niego i wbijała się w nią. Sapnęła i wygięła się pod jego dotykiem, a lekkie światło pojawiło się tam, gdzie jego ręce dotknęły jej klatki piersiowej. Jego ręce zawsze były używane do zabijania. Jego pazury wychodziły tak szybko. Ale nie teraz. Teraz chodziło o leczenie. Tanner pochylił się do Marny. Czy zdawała sobie w ogóle sprawę jak ważna była dla niego? - Wiedziałem od pierwszej chwili, kiedy cię zobaczyłem. - Pokrytą krwią. Połamaną, na ziemi. Połamaną, ale wciąż tak piękną. Najpiękniejszą istotę, jaką kiedykolwiek widział. Spojrzał na nią raz i zdał sobie sprawę, że jego życie się zmieni. - Wiedziałem... że jesteś moja. Planował zabić Brandta za skrzywdzenie jej. Brat czy nie, był martwy. Ale Azrael pobił go w tym. Po tym, próbował dać Marnie przestrzeń. Próbował pozwolić jej odejść. Wiedział, jak niebezpieczny był. Jej oddech stał się spokojny. Ciało wydawało sie zamykać pod jego palcami. Próbował, ale nie był w stanie trzymać się od niej z daleka. Musiał ją widzieć, tylko po to, żeby upewnić się, że była bezpieczna. Kiedy naprawdę miał jej ciało przy swoim, jego ciało zakopane w jej, nie było odwrotu. Miłość? To słowo było zbyt banalne, żeby opisać to, co do niej czuł. A on nigdy nie był banalny. Ona go pochłaniała. Sprawiała, że był dziki, zrozpaczony. Jej. Zawsze jej. W jej boku była kolejna rana. Głęboka i krwawiła zbyt mocno. Bezwład ciągnął za niego, ale Tanner przesunął lewą rękę i przycisnął do jej boku. Bastion wciąż tam był, przyglądając mu się, ale nie dotykając. Facet musiał odejść. Zły facet był martwy. To był moment, gdzie powinni żyć długo i, do cholery, szczęśliwie. On dostanie swoją księżniczkę. Ona dostanie swoją bestię. Reszta świata mogła iść i się pieprzyć. - Tanner! - Nie spojrzał w górę, kiedy jego brat krzyknął. Nie mógł odwrócić swojej uwagi od Marny. Ona potrzebowała jego skupienia. Jego mocy. Jeśli ta moc się załamie, co się wtedy stanie? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 285

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wbił się głębiej, pociągnął więcej mocy z siebie i pchnął w stronę jej ran. - Nie! Nie możesz! - Teraz Cody był przy nim. Wyczuł zapach krwi jego brata. Więc Jonathan nie kłamał. Łajdak postrzelił go i pozostawił na śmierć. Ciężej nas zabić, niż myślisz. - Pomóż mi! - Cody krzyknął do kogoś. Bastiona? Ale wtedy postać Rileya pojawiła się, kiedy wampir przykucnął koło Marny. Sięgnął po nią. - Dotknij jej - udało się powiedzieć Tannerowi, ledwie ludzkim głosem - i zgiń. - Dusza musi zostać zabrana - powiedział cicho Bastion. Riley szarpnął się i jego spojrzenie przesunęło się w górę. Usłyszał Bastiona? Z krwią Marny w sobie, mógł... Ręce Cody'ego złapały Tannera. – Zabijasz się! Puść ją! Nigdy. Potrzebowała tylko jeszcze trochę energii. - Drżysz do cholery! Krew wypływa ci z oczu! To tym była ta wilgoć? Myślał, że to były łzy. - Umierasz! Taa, cóż, bez niej, równie dobrze mógł umrzeć. Co niby miał zrobić? Wrócić do życia, które wiódł przed nią? Nie, kiedy pokazała mu kim mógł być. Kim będzie. Cody próbował go odciągnąć. Tanner się nie poruszył. Nie poruszy się. Nie, dopóki jej oczy ponownie się nie otworzą. Nie, dopóki nie zobaczy, że wydobrzeje. - Jesteś wszystkim, co mam! Jedyną rodziną, która cokolwiek dla mnie znaczyła! - Cody wciąż szarpał go za ramię. - A ona... - Tanner przełknął. Dlaczego mówienie było takie trudne? - Ona jest... wszystkim co ma dla mnie znaczenie. Oczy Marny otworzyły się. Jej oczy nie były wypełnione bólem. Były lśniące i niebieskie i prawie bolało patrzenie w nie. Jej spojrzenie odnalazło jego. Rozszerzyło się. Jej usta wygięły się w uśmiechu. - Tanner. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 286

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Światło zniknęło spod jego palców. Serce gnało w jego piersi. O wiele, o wiele za szybko, to bicie wydawało się wstrząsać całym jego ciałem. Ale wtedy strach błysnął na jej twarzy. Nie, nie mogła się go bać. On nigdy by jej nie zranił. Będzie ją chronił, zaopiekuje się nią i... - Tanner? - usiadła. On osunął się i upadł na podłogę. Wtedy jej ręce znalazły się na nim, dotykały go lekko, ale nie wydawał się być w stanie poczuć jej dotyk. Dlaczego jej nie czuł? Jej skóra była jedwabista i miękka i chciał poczuć ją jeszcze jeden raz. Ale nie wydawał się być w stanie poczuć cokolwiek. Bastion spojrzał w dół na niego. - Przehandlowałeś siebie za nią. - Brzmiał na... zaskoczonego? Tanner nie mógł mówić, ale, kurwa, tak, dokonał zamiany. Znał ryzyko. Z chęcią je zaakceptował. Jego śmierć, za jej życie. Do cholery, sprawiedliwie. Wtedy Marna go uderzyła. - Nie zrobisz mi tego! - Dobrze, że nie czuł niczego, inaczej to uderzenie by go bolało. Złapała w swoje ręce jego twarz. - Nie umrzesz za mnie. - Tak. - Głos Cody'ego. Smutny. Bezradny. - Umrze. Bastion sięgnął po niego. Marna zesztywniała. - Bastion, lepiej zabierz tą rękę, albo ją stracisz. - Więc ktoś jeszcze go widzi - wyszeptał Riley i cofnął się o kilka stóp. Myślałem, że oszaleję. - Wampirze... - głos Marny miał w sobie śmiertelną nutę. - Nawet nie myśl o tym, żeby stąd odejść. Dlaczego wampir był tutaj? Tanner próbował się odepchnąć, ale jego ramiona nie chciały się poruszyć. Nie, on nie mógł się poruszyć. Marna pochyliła się nad nim. - Ty mnie ocaliłeś i ja ocalę ciebie. - Pochyliła się i pocałowała jego usta. Posmakował soli. Łzy? - Tak to działa - wyszeptała. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 287

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Cofnęła się. Nie chciał, żeby się cofnęła. Nie chciał, żeby odeszła. Ale Marna uniosła ramię i obnażyła nadgarstek. - Ugryź mnie, wampirze. Warkot wyrwał się z ust Tannera. Lepiej, żeby Riley nie... - Jest dobrze. - Oczy Marny wpatrywały się w jego. Bastion stał za nią. Anioł zawsze był zbyt blisko niej. - On nie będzie ze mnie pił. - Uh, nie będę? - zapytał Riley. Wtedy Tanner go zobaczył, jak podchodził do Marny. Wziął jej zaoferowany nadgarstek. - W takim razie co mam zrobić? - Otworzyć żyłę. - Jej oczy nie opuściły oczu Tannera. - I ocalić mojego zmiennego. Jej krew. Powiedział jej, żeby więcej nie dawała mu swojej krwi. Była zbyt uzależniająca. Krew łączyła go z nią jeszcze bardziej, tak bardzo, że jeśli ona kiedykolwiek go opuści, to co pozostanie? Nic. - Nie opuszczę cię. - Czy wiedziała o czym myślał? Błysk bólu przemknął przez jej twarz. - A ty nie zostawisz mnie. - Przyłożyła swój nadgarstek do jego ust. Krew spłynęła po jego ustach. - Nie ma czasu na wymyślną transfuzję, ale już wcześniej działało, kiedy piłeś moją krew. Ponieważ bestia w środku żyła na krwi i śmierci. Nie jej krwi. To było zaprzeczenie bestii, nie mężczyzny. - Jeśli chcesz ze mną zostać, jeśli chcesz być pewien, że wszystkie te wampiry i demony gdzieś tam nie dostaną mojej krwi albo mnie, to będziesz pił. Nikt jej nie dostanie. Nikt jej nie skrzywdzi. - Pij - powiedziała ponownie Marna i tak zrobił. Jej krew spłynęła w dół jego gardła. Pantera piła krew swoich ofiar mnóstwo razy, ale mężczyzna nie. Zadławił się, nienawidząc tego, co jej robił. Mocne ręce trzymały go w dole. Jego spojrzenie przesunęło się w lewo. W prawo. Riley i Cody przyszpilili go do ziemi, upewniając się, że się nie poruszy. - Pij dla mnie - wyszeptała Marna - bo nie chcę cię stracić.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 288

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Jego oczy zamknęły się, kiedy pił. Z początku, krew nie wydawała się nic mu robić. Może już zaszedł za daleko. Chciał z nią zostać, chciał być u jej boku na wieki, ale może los miał inne plany. Los zawsze sobie z nim pogrywał. Marna cofnęła swoją rękę. Tanner oblizał wargi. Wciąż jej smakował, a teraz, prawie mógł ją poczuć w swoim umyśle. Ciepło rozeszło się po nim i wypełniło energią i siłą. Głęboko w nim, pantera wydawała się przeciągnąć i ryczeć. Żywy. Tanner otworzył oczy. - Ja... nie zostawię cię. Jej uśmiech był najpiękniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widział. - Nie, lepiej żebyś nie zostawił. - Wtedy się pochyliła i jej usta musnęły jego policzek. Cody i Riley rozluźnili swoje uściski i odsunęli się od niego. Ponad ramieniem Marny, Tanner zobaczył Bastiona. Czekającego. Przyglądającego się. Jego ciemne skrzydła zwinęły się w stronę jego ciała. Jego oczy migotały od emocji. Czy będzie teraz musiał walczyć z aniołem? Już zabił dzisiaj jednego palanta. Co jeszcze będzie musiał zrobić? Tanner podniósł się, ale wciąż mocno trzymał Marnę. Był nagi z powodu swojej przemiany, ale to było w tej chwili najmniejszym z jego problemów. Oszukali śmierć, na tą chwilę, i to się liczyło. - Niezła sztuczka, zmienny - powiedział Bastion. Riley się wzdrygnął. - Muszę się stąd wynieść. - Nie zdawałem sobie sprawy, że bestie są tak znakomite w leczeniu się. Skrzydła Bastiona rozwinęły się. - Zgaduję, że jest w tobie więcej niż tylko zabijanie. - A w tobie jest więcej niż śmierć - powiedziała Marna, jej głos był silny i pewny. - Zawsze było więcej, Bastionie. Nie jesteś taki jak inni. Ręce anioła były zaciśnięte w pięści. - Miałem... - Przełknął i powiedział Miałaś dzisiaj umrzeć. I co się stanie, zastanawiał się Tanner, kiedy anioł wróci na górę bez swojej duszy?

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 289

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale broda Bastiona uniosła się, a on się uśmiechnął. - Słyszałem, że upadek to jedna wielka, sukowata przejażdżka. Moment... czy facet właśnie...? - Nie chciałam, żebyś upadł dla mnie - powiedziała mu Marna. Taa, cóż, Taner z pewnością również tego nie chciał. Blondaś, przywiązany do ziemi? Nie odstępujący ich na krok? Ociekający emocjami? - Nie dla ciebie. - Bastion potrząsnął głową i wyprostował ramiona. - Dla mnie. Ponieważ może chcę wiedzieć, co czują ludzie. Pożądanie. Furia. Potrzeba. Miłość. - Znajdźcie mnie, kiedy upadnę - powiedział Bastion. Jego spojrzenie przesuwało się pomiędzy Marną i Tannerem. - Pomóżcie mi, a każdy dług, który jesteście mi winni będzie spłacony. Dług za nie zabranie duszy? Taa, znajdą faceta, w porządku. A potem Tanner upewni się, żeby Upadły trzymał swoje ręce z daleka od Marny. Silny wiatr przedarł się przez pokój i oni wszyscy cofnęli się, potykając. Wszyscy poza Bastionem. Uniósł się, rzucany przez wiatr. Powietrze wokół niego stało się ciemniejsze. - Do zobaczenia wkrótce - wyszeptał Bastion, kiedy wiatr stał się jeszcze silniejszy i wył w swojej własnej furii. Wtedy zniknął. - Kurwa mać - wyszeptał Riley. - On naprawdę upadnie? Twarz Marny napięła się od smutku. - Tak. Ponieważ nie wziął duszy Marny? Czy dlatego, że nie wziął mojej? Tak czy inaczej, Blondaś wkrótce będzie przywiązany do ziemi. Cody podszedł do nich. Spojrzał gniewnie na Tannera, potem przyciągnął go w łamiącym kości uścisku. - Łajdak. Miałeś już nie używać tej wymyślnej sztuczki ze światłem. - Wtedy wycofał się i spojrzał uważnie na Tannera. - Ale dla niej, zrobiłbyś każdą głupią rzecz, czyż nie? Walczyłby. Kłamał. Zabijał. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 290

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Umarłby. Tanner skinął głową. Cody uwolnił go i złapał Marnę. Przytulił ją równie mocno. - Witaj w popieprzonej rodzinie - wyszeptał do jej ucha, chociaż słuch zmiennego Tannera z łatwością wyłapał słowa. - Obiecuję, że od teraz, wszystko będzie inne. Lepsze. A mogło być jeszcze gorzej? Wtedy Cody ją uwolnił. - Nie jesteśmy tylko synami naszego ojca. Nie. Nawet nie blisko. Tanner już nawet nie czuł echa tego starego łajdaka. Teraz naprawdę odszedł. Gnił w ziemi. Płonął w piekle. Tak czy inaczej, odszedł. - Jesteśmy czymś więcej - powiedział Tanner, kiwając głową, ale jego spojrzenie było utkwione w Marnie. Udowodni jej, że może być kimś więcej niż mordercą. Ale najpierw... najpierw musiał zabrać ją z tego miejsca. Z daleka od martwego ciała na podłodze. Z daleka od krwi, wspomnień i strachu. Ktoś musiał usłyszeć wszystkie te strzały i wycie. Gliniarze niedługo przyjdą. A skoro on nie był do końca w dobrych stosunkach z braćmi i siostrami w błękicie... Czas stąd odejść. Tanner uniósł swoją rękę do Marny. Bez wahania, splotła swoje palce z jego. Spojrzenie Marny nie opadło na martwe ciało Jonathana, kiedy opuścili zdemolowany pokój. Tanner owszem, spojrzał na niego. Po śmierci, Jonathan nie wyglądał na tak brutalnego czy pokręconego. Ale cóż, przez większość czasu, nie wyglądał tak również za życia. Nie aż do końca. Do końca... To mogłem być ja martwy na podłodze. - Ale tak, kurwa, nie było - warknął Tanner i zacisnął rękę wokół ręki Marny. Wyszli i zostawili śmierć dokładnie tam, gdzie należała - za nimi.

Tanner nie był pewien co zastanie, wracając do siebie. Pół tuzina wozów policyjnych, może drużynę SWAT'u? Wszyscy celujący w niego. Ponieważ teraz był ścigany, prawda? Gliniarz, który stał się zły i zabił swoją kapitan. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 291

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale... ulica była pusta. Zaparkował samochód policyjny i odwrócił się, żeby spojrzeć na Marnę. Będziemy musieli opuścić miasto. - Ponieważ gliniarze przyjdą po niego, prędzej czy później. Ona tylko się uśmiechnęła i wyglądała tak pięknie, że raniła mu serce. Chciałabym zobaczyć resztę świata. Kiedy zbierasz duszę, nie ma zbyt wiele czasu na zwiedzanie. Nie. On, ah, zakładał, że nie było. Drzwi skrzypnęły, kiedy je otworzyła i pospieszyli w stronę werandy. Tanner pchnął drzwi na oścież i kiedy wiatr wionął w niego, natychmiast złapał zapach intruza. Mimo wszystko nie byli sami. Nie tak pusto. - Marna! - Ona była już przy schodach. Jego ostrzeżenie przyszło zbyt późno. Sammael wymaszerował. Wygiął brew i położył ręce na biodrach. - Długo ci zajął powrót do domu, zmienny. Tanner ruszył w górę schodów. - Co do diabła robisz w moim domu? - Czekam. - Powiedział tak nonszalancko. - Nie spodziewałeś się chyba, że będę siedział na zewnątrz, co? Co? Czy ten Upadły myślał, że jest jakimś rodzajem celebryty? - Dlaczego. Tutaj. Jesteś? Sam uniósł brwi. - Żebyś mógł powiedzieć dziękuję? Tanner rzucił się na gościa. Marna złapała go za ramiona i przytrzymała. Spokojnie. - Jej własny oddech musnął go, kiedy odwróciła się do Sammaela. - Sami znaleźliśmy naszego mordercę. Więc jeśli o tym przyszedłeś nas poinformować... - I gdzie teraz jest Jonathan Pardue? Całe ciało Tannera się spięło. Jak długo Upadły wiedział, że Jonathan był gościem, który w nich celował? Twarde spojrzenie Sama nic nie pokazało. Prawdopodobnie przez cały czas. - Jest martwy. - Tak, cóż, jak to ja zawsze mówię, śmierć jest najlepiej wykonana, kiedy jest wykonana twoimi własnymi rękoma. - Zaoferował im lekki uśmiech. Triumfujący

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 292

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

uśmiech. - Racja, zmienny? Nie czujesz się lepiej wiedząc, że to ty posłałeś go do piekła? Jakby potrzebował lekcji życia od Sama. - To Marna mogła umrzeć. - Byłam na liście Bastiona - powiedziała, a wściekłość brzęczała w jej głosie. Ale Sam tylko wzruszył ramionami. zakochany. Nigdy nie zabrałby twojej duszy.

- On zawsze był na wpół w tobie

Tanner odszedł od Marny. Złapał Sama za szyję i pchnął go na ścianę domu. Słuchaj, ty zimny dupku... Sam potrząsnął głową. - To nie jest sposób, żeby mi podziękować. - Podziękować? - powtórzyła Marna, podchodząc bliżej. - Nic nie zrobiłeś! Sam odepchnął Tannera. Ponieważ próbował - próbował - trzymać się swojej kontroli, Tanner wycofał się o kilka kroków. Złapał rękę Marny. Przesunął palcem po jej kłykciach i wziął uspokajający oddech. Nie skop aniołowi dupy. Jeszcze nie. - Zrobiłem mnóstwo rzeczy. - Teraz Sam brzmiał, co? Na znieważonego? Zdecydowanie. Spojrzał gniewnie na Marnę i powiedział. - To ja upewniłem się, żeby twój zwierzaczek nie został zamknięty w klatce. Zmienni nienawidzą tych klatek, czyż nie? - Jego wszechwiedzące spojrzenie przesunęło się z powrotem do Tannera. - To musi być coś w tymi bestiami, które w sobie noszą... Tanner warknął na niego. Sam się uśmiechnął. - Powiedzmy tylko, że sprawiłem, żeby cały ten wasz problem z prawem zniknął. Teraz jesteś oczyszczony z ataku na tego cudownego chłopca-policjanta. Oczyszczony z całego gówna z panią kapitan. Kurwa, kiedy wrócisz do pracy, może nawet dadzą ci medal. - Uniósł rękę w geście voila. - Co mogę powiedzieć? Jestem taki dobry. - Jesteś pełen gówna - powiedział Tanner. - Nie zamierzam... - Szefem policji jest demon, facet, który wisiał mi więcej niż tylko własną duszę. - Sam opuścił ręce. - Wszystko, co musiałem zrobić, to wytłumaczyć mu kilka faktów. Nie tak dawno temu, zajął się tym, żeby wszystkie dowody pasowały do nowej wersji historii. Szef... cóż, podejrzewał to po spotkaniu gościa kilka razy. Tanner potarł szczękę. - A nowa wersja jest...? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 293

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Twoja kapitan została zabita na służbie. Śledziła prawdziwego mordercę, tego, który zabijał po całym mieście. Próbowałeś ją ocalić, tak samo jak próbowałeś ocalić dzieciaka, gliniarza - Hodges'a - ale czasami, cóż, śmierci nie da się powstrzymać. Czasami, można było. - Zabiłeś dzisiaj mordercę, złego gliniarza, który przekroczył linię atakując innych w siłach zbrojnych i manipulującego dowodami. - Sammael wydał z siebie dźwięk przypominający tsk, tsk. - Czasami, nawet chłopcy w błękicie mogą stać się tak szaleni jak Jonathan. - A nagranie? - To pokazujące kogoś z jego twarzą, jak atakował policjanta? - Jakie nagranie? - zapytał Sam, jego głos był umiarkowany, potem poważny. - Nie ma żadnego nagrania. Wracał do służby. Nie był na liście. Nie był ścigany. Mógł zostać w Nowym Orleanie z Marną. Po tym, jak zabierze ją na te wycieczki, które chciała. Nie zawsze będzie idealnie i był pewien, że będzie musiał łagodzić więcej spraw w galeriach handlowych, żeby upewnić się, że jakiekolwiek podejrzenia znikną, ale... - Dziękuję. - To na początek. - Sam się nie obejrzał. - Wezmę więcej zanim będziemy kwita. Z tym gościem, zawsze była jakaś cena. Sam skierował się w dół chodnika. Wtedy się zatrzymał i obejrzał na Marnę. Wciąż nie możesz zabijać, prawda? Patrzyła na niego, a potem pokręciła głową. - Nie Dotykiem. Jego brwi się zmarszczyły. - To nie tak, że Dotyk zadziałałby na innego anioła - powiedziała Marna, jej ramiona uniosły się i opadły, - ale uwierz mi, chciałam zabić. Spojrzenie Sama stało się przesłonięte. To spojrzenie przesunęło sie po Marnie raz, drugi i wydawał się ją oceniać. Wtedy jego oczy się rozszerzyły. Spojrzał z powrotem na Tannera i w jednej chwili, Tanner pomyślał, że facet miał współczucie w swoim spojrzeniu. Dlaczego Sam miałby mu współczuć? Wszystko teraz powinno być skąpane w blasku słońca, do cholery.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 294

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Niektórzy nie są przeznaczeni na śmierć - wymamrotał Sam. - Niektórym przeznaczone jest coś zupełnie innego. - Jego głowa przechyliła się, kiedy ponownie przyjrzał się Marnie. - Nigdy nie powinnaś być aniołem śmierci. Wszyscy wiedzieliśmy, że nienawidziłaś przenoszenia dusz. Wszyscy wiedzieli, ale ty wykonywałaś swoje obowiązki przez tak długi czas. - Już nie - powiedziała mu Marna i jej palce zacisnęły się wokół palców Tannera. - Teraz jestem wolna. Czy Sam potrząsnął lekko głową? Trzewia Tannera się zacisnęły. Ten Upadły wiedział coś, czego im nie mówił. Coś, co sprawiło, że całe ciało Tannera już się napięło, jakby miał przyjąć uderzenie. Ale Sam wskazał na Tannera i powiedział - Trzymaj się blisko niej. - Jego spojrzenie przesunęło się do Marny. - Strzeż tego, czego pragniesz najbardziej. Wtedy się odwrócił. - Oh... i, tak przy okazji, upewniłem się, żeby każdy cholerny nadnaturalny w mieście wiedział, że anielska krew została skreślona z menu. Permanentnie. - Słowa przyleciały do nich na bryzie. - I musiałem zabić tylko kilku nadnaturalnych, żeby te słowa się rozeszły. Tylko kilku? - Nie martw się glino, wszyscy na to zasłużyli. - Sam był na krawędzi chodnika. Stał tam w jednej chwili, nie było go w następnej. Zniknął, jakby nigdy go tam nie było. Strzeż tego, czego pragniesz najbardziej. Przyciągnął Marnę blisko do siebie. Ona naprawdę go chciała, kochała go jego blizny, pazury, bestię, wszystko. Była chętna ryzykować swoim życiem dla niego. Będzie ją strzegł jak długo starczy mu tchu. Tanner pochylił głowę w jej stronę i musnął ustami jej wargi. Nie dbał wtedy o resztę świata. Właśnie wtedy, tylko ona się dla niego liczyła. Nie jego praca. Nie strachy z przeszłości. Jej język przesunął się wzdłuż jego. Tylko ona.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 295

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Do czasu, kiedy dotarli do środka, tak jej pragnął, że aż bolało. Tanner zatrzasnął drzwi za nimi i uniósł Marnę w swoje ramiona. Pognał z nią w górę schodów, całując ją, uwielbiając jej smak. Nic nigdy nie smakowało tak dobrze jak ona. Nic nigdy nie będzie. Światło słońca przesączało się przez okna, oświetlając pokój i łóżko. Położył ją delikatnie i zdławił swoje pożądanie. Tym razem, chciał jej pokazać, że potrafił się kontrolować. Chciał jej pokazać, jak wiele dla niego znaczyła. Odsunął się od niej. Rozebrał. Jego koszula uderzyła o ziemię. Jego buty i dżinsy zniknęły w rogu. Nagi wrócił do niej. Uśmiechnęła się i skradła mu oddech. Od kiedy to aniołek był tak zaznajomiony z grzechem? Marna ściągnęła swoją koszulkę. Rzuciła ją, żeby dołączyła do jego. - Tak bardzo cię pragnę, Tanner. - Jej głos był zachrypnięty z pożądania. Zsunęła z siebie dżinsy i bieliznę. Taka idealna. Przełknął i stał dalej, prawie bał się jej dotknąć. Jego ręce były tak wielkie. Jego ciało tak twarde. Wtedy skinęła na niego palcem. - Chodź i mnie weź. Śmierć się nie liczyła. Życie tak. Ona się liczyła. I on z całą pewnością ją weźmie. Pociągnął ją na kraniec łóżka. Ukląkł na podłodze. Rozsunął jej uda. I położył na niej swoje usta. Jej jęki wypełniły jego uszy i sprawiły, że jego fiut drgnął. Jej ciało było tak jedwabiste i zaróżowione i już była wilgotna od swojego pobudzenia. Uwielbiał jej smak. Poczuł jej pierwszy orgazm na swoim języku. Usłyszał, jak wysapała jego imię. Dobry początek. Wsunął w nią swoje palce. Podniósł się, żeby mógł patrzeć w jej twarz. Jej skóra była zarumieniona, a jej oczy błyszczały. Jej piersi wypinały się w jego stronę. Jej sutki były napiętymi perełkami, które wydawały się błagać o jego usta. Spróbować jeszcze raz. Wziął jej pierś w swoje usta. Zassał. Polizał. Pozwolił jej poczuć krawędzie swoich zębów. Za drugim razem, gdy doszła, jej płeć zacisnęła się wokół jego palców. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 296

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Dobrze, ale chciał więcej. Jego fiut był ciężki i twardy, kiedy ustawił go pomiędzy jej nogami. Żadnego zabezpieczenia, tylko ciało do ciała. Jego palce splotły się z jej, kiedy wsunął swojego fiuta w jej płeć. Pocałował ją, kiedy wsunął się do środka. Pocałował ją i kochał ją mocno, wilgotna czułość jej płci wokół niego. Wbijał się w nią, głęboko i spokojnie, potem wycofywał. Ponownie i ponownie. Wtedy jego pchnięcia stały się szybsze. Jego kontrola zaczęła pękać. Marna zawsze była w stanie złamać jego kontrolę. Jej nogi zamknęły się wokół jego bioder. Jej język przesunął się po jego wargach. Jego pchnięcia stały się mocniejsze. Jej biodra wygięły się w jego stronę, chętne, kiedy wsuwał się w nią. Głębiej. Mocniej. Jego usta oderwały się od jej i scałował ścieżkę w dół jej szyi. Niżej, niżej, aż wykrzyczała jego imię. Kiedy doszedł do tego słodkiego punktu, gdzie szyja spotykała ramię, polizał jej skórę. Pantery rościły prawo do swoich partnerek zaznaczając je w tym miejscu. Już raz ją ugryzł, ale tym razem - tym razem wiedział, co robił. Na zawsze. Jego zęby otarły jej skórę. Jej ciało zesztywniało pod nim i, kurwa, tak, doszła wokół jego fiuta. Tanner eksplodował wewnątrz niej, kiedy jego kontrola się roztrzaskała. Nie wyszeptał jej imienia. Ryknął je. I trzymał się jej, wbijając się głęboko, kiedy szczytował wewnątrz niej. Koniec dla nich nie nadszedł. To... to był początek. Jego serce dudniło mu dziko w uszach. Tak szybko. Ale nie był zaspokojony. Nawet nie blisko. Chciał jej znowu i znowu i będzie ją miał.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 297

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale na razie, uniósł swoje ciało z jej. Patrzył w dół w jej oczy i powiedział Kocham cię. Bardziej niż życie. Bardziej niż wystarczająco, żeby pokonać śmierć. Rzuciła mu uśmiech, słodki i seksowy zarazem i okręciła się od niego. Wtedy właśnie jego serce stanęło. Jej włosy zsunęły się z jej pleców i ukazały blizny, które znaczyły jej plecy. Ale one już nie były bliznami. Kiedy wcześniej się kochali, w chatce na bagnach, blizny wydawały się twardsze pod jego palcami. Kurwa, zauważył to, ale nie myślał o tym zbyt wiele. Był zbyt zajęty łapaniem mordercy. Zapomniał o bliznach. Aż do teraz. Strzeż tego, czego pragniesz najbardziej. Ostrożnie, jego palce dotknęły tego, co powinno być czerwonymi bliznami. Sapnęła pod jego dotykiem. Ten dźwięk był wypełniony przyjemnością, nie bólem. Skrzydła to najbardziej wrażliwa część ciała anioła. Ale jej skrzydła zostały odcięte. Straciła je. Została uwięziona na ziemi z nim. Nie mogła wrócić do nieba ponieważ nie miała swoich skrzydeł. Jego palce przesunęły się delikatnie po jej plecach. Tylko, że dotykał jedwabistych skrzydeł, które wyrastały z jej pleców. Jej skrzydła mogły zostać odcięte, ale teraz odrastały. Jeśli jej skrzydła wracały, to to oznaczało, że ona wróci do nieba. Anioły nie zostawały na ziemi. Tylko Upadli, a Marna nigdy tak naprawdę nie upadła. Nadszedł czas, żeby wróciła do domu.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 298

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Rozdział 20.

Kiedy Marna się obudziła, było już ciemno. Żadnego światła słonecznego przesączającego się przez okna, a pokój oświetlony był tylko słabym światłem gwiazd i księżyca. Była w łóżku Tannera, z jego ramionami owiniętymi wokół niej. Kochali się dwukrotnie - trzykrotnie? - tego dnia. Zasnęła z jego imieniem na ustach i teraz obudziła się, żeby... Poczuć jego usta na swoich plecach, naciskających delikatnie na łopatkę po lewej stronie. W miejscu, gdzie kiedyś były jej skrzydła. Dotyk jego ust na tym wrażliwym ciele sprawił, że całe jej ciało się spięło. Jej sutki były twarde. Jej nogi zmiękły. Tylko ten dotyk... Ponieważ dotyk jego ust przesyłał przez nią fale rozkoszy. Silniejsze niż wcześniej. Już kiedyś całował jej blizny, ale nie było tak jak teraz. Jej oddech stał się ciężki. Marna się nie poruszyła. Chciała, żeby wciąż ją całował. Jej płeć była mokra, jej ciało napięte. Polizał jej ciało. Przygryzła dolną wargę, żeby powstrzymać się od jęków. Tak dobrze. Bolało tak strasznie, kiedy straciła skrzydła, ale to... rozkosz. Tanner nauczył ją tak wielu rzeczy o przyjemności. Jego wargi wyszeptały przy niej. - Bedę za tobą cholernie tęsknił. Będzie za nią - moment, co? Marna zesztywniała i próbowała odwrócić się do niego, ale trzymał ją sztywno w o wiele za mocnym uścisku. Mocnym jak u zmiennego. - Kiedy wrócisz, pamiętaj o mnie, dobrze? Ona się nigdzie nie wybierała. - Powinienem był wiedzieć, że nie zatrzymam cię przy sobie. Było to dla mnie zbyt dobre... - Jego oddech był urywany przy jej skórze. Jego palce przesunęły się po jej ciele i zadrżała. - Pamiętaj o mnie. - Nigdy nie mogłabym cię zapomnieć. - O czym on w ogóle mówił? - I nigdzie się nie wybieram. - Owszem. - Smutne. - Wybierasz. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 299

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Kolejny pocałunek na jej ciele. Kolejne muśnięcie, które posłało dreszcz przyjemności przez jej ciało. Wtedy powiedział - Twoje skrzydła odrastają. Jej świat wydawał się zatrzymać. Nie, może to tylko jej serce. - To nie jest zabawne, Tanner. - Zmienny powinien wiedzieć lepiej niż żartować z czegoś takiego. Wściekła - nie, pełna furii - oderwała się od niego i zsunęła z łóżka. - Straciłam skrzydła. One nigdy nie odrosną. One... - Wróciłabyś do nieba, gdybyś miała szansę? - Jego twarz była napięta, ale jego oczy były puste, nie pokazując żadnych emocji. Wrócić do nieba? Marna się zawahała. Żadnego strachu. Żadnego bólu. - Racja. - Tanner zszedł z łóżka. Założył dżinsy. Odwrócił się tak, żeby mogła tylko widzieć jego plecy i blizny, które znaczyły jego ciało w bolesnym przypomnieniu wszystkiego, co wycierpiał. - Anioły nie kłamią. - Powiedział te słowa nie patrząc na nią. - Zmienni, z drugiej strony, rodzą się, żeby oszukiwać. Rodzą się, by być bestiami, które kryją się pod przebraniem ludzi. - Jego ramiona były silne i proste. - Ale ja nigdy cię nie okłamałem. Nie, nie okłamał. Od samego początku, zawsze mówił jej prawdę. Zawsze był tam, próbując jej pomóc. Czy tak trudno było uwierzyć, że go kochała? Miłość. Wiedziała tylko to, co ludzie o niej mówili. Nic dziwnego, że doprowadzała ich do szału. Pochłaniająca. Uzależniająca. Przerażająca. - Nie okłamuję cię teraz. - Tanner wciąż na nią nie patrzył. - Twoje skrzydła wróciły. Rosną powoli, ale wciąż rosną. Małe, jedwabiste, czysto białe i... I w jednej chwili była po drugiej stronie pokoju. Marna złapała jego ramię i szarpnęła go, żeby odwrócił się do niej. - Anioły śmierci nie mają białych skrzydeł. Ich skrzydła były dotknięte mrokiem i rozpaczą ich pracy, więc anioły śmierci i anioły kary zawsze miały czarne skrzydła. Zamrugał. - Ale widziałem je. Rosną ci białe skrzydła. Marna okręciła się od niego i pognała do łazienki. Włączyła światło i okręciła się, kiedy próbowała zobaczyć swoje ciało w lustrze. Musiał się mylić. Musiał się mylić. Musiał... Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 300

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Ale jej naprawdę wyrastały skrzydła z pleców. Białe skrzydła. Jej ręce złapały marmurową ladę tak mocno, że prawie oderwała ją od ściany. - Jak? Tanner poszedł za nią. Patrzył na nią oczami, które wydawały się takie puste. Zimne. Nie jak Tanner. W ogóle nie przypominał siebie. - Skrzydła nie odrastają. - Potrząsnęła głową. Słowa drżały wychodząc z jej ust, kiedy powiedziała - Nie po upadku. Wszystkie anioły wiedzą... - Ty nie upadłaś. - Powiedziane po prostu. Smutno. - Zmienny próbował zmusić cię do pozostania na ziemi. Zranił cię. Ale teraz, ty się leczysz. Leczysz. Oddech w jej płucach wydawał się płonąć. Jej spojrzenie uniosło się i utkwiło w nim. - Ty to zrobiłeś. Tanner potrząsnął głową. Złapała jego ręce. Wciąż była naga. I co? Widział ją nagą mnóstwo razy i zobaczy ponownie. - Ty to zrobiłeś - powiedziała, kiedy kawałki puzzli wsunęły się na miejsce. Kiedy jej blizny swędziały, leczyła się. Ponieważ on ją uleczył. - Kiedy sprowadziłeś mnie z powrotem... - Może nawet kiedy pocałował jej blizny za pierwszym razem? - Uleczyłeś moje rany. - Wszystkie. Dał jej swoją moc i uleczył ciało, które zostało rozdarte na oścież - i skrzydła, które zostały rozszarpane. Dał aniołkowi jej skrzydła z powrotem. Marna roześmiała się i zarzuciła ramiona wokół Tannera. Ale on nie odwzajemnił uścisku. Nawet się nie poruszył. Dreszcz przebiegł przez jej kręgosłup. - Tanner? - Cofnęła się i spojrzała na niego. - Co jest? Jego uśmiech był słodko-gorzki. - Będę za tobą tęsknił. Ale ona nie... Wiatr przemknął przez dom, przedzierając się przez pokój i gnając do łazienki. Wiatr złapał Marnę i pociągnął za jej ciało. Machnęła ręką, kiedy wyczarowała ubrania i próbowała walczyć z siłą wiatru. Odciągał ją od Tannera. Wiatr wydawał się być rękami na jej skórze. Nie twardymi. Ale mocnymi, silnymi. Tanner przyglądał się jej. Wiatr rozwiewał jego włosy, ale nim nie poruszył.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 301

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wtedy Marna z powrotem znalazła się w sypialni. Wielkie okno było szeroko otwarte, pozwalając wejść tej pogoni powietrza i aniołowi, który wkroczył na białych skrzydłach. Carmella. Marna natychmiast rozpoznała anioła. Jak mogłaby jej nie znać? Carmella - ze swoją lekko brązową skórą i czarnymi włosami, które spływały po jej plecach - była liderem aniołów stróżów. Chroniła śmiertelników tak długo jak anioły śmierci takie jak Sammael i Bastion zbierali swoje dusze. - Czas wrócić ze mną do domu - powiedziała jej Carmella, głos anioła był delikatny, prawie słodki. Uniosła rękę. - Mieliśmy nadzieję, że do nas dołączysz. Marna potrząsnęła głową. - Ja... nie jestem stróżem. - Teraz jesteś. - Spojrzenie Carmelli przesunęło się ponad ramię Marny. Na Tannera. - Twój los się odmienił. I zrozumiała. On odmienił jej los. Skrzydła anioła nie powinny były odrosnąć, ale Tanner... nie był tylko zmiennym. Uzdrowicielem. Odwróciła się od Carmelli i odeszła, żeby stanąć przed Tannerem. Mogła poczuć teraz mały rozrost swoich skrzydeł. Już tak bardzo nie swędziały, nie odkąd skrzydła przebiły się przez skórę. - Naprawdę to zrobiłeś. - Tym swoim światłem. Kiedy uleczył ją z innych ran, dał jej również z powrotem jej skrzydła. Ale to Carmella się odezwała. - Twoje skrzydła nie spłonęły, Marna powiedział jej anioł stróż. Głos Carmelli był spokojny i delikatny, ale pozbawiony jakichkolwiek emocji. - Wypalenie jest na zawsze, ale twoje rany... nawet gdyby twój zmienny nie przyspieszył procesu leczenia, twoje skrzydła i tak wkrótce by odrosły. Twój zmienny. - Ale czy byłyby czarne? - I czy wróciłaby do zbierania dusz? - Zasłużyłaś na tytuł stróża - powiedziała jej Carmella. - Z powodu tego co zrobiłaś tutaj na ziemi. Strzegłaś tych najbliżej siebie. Marna patrzyła w oczy Tannera i uświadomiła sobie, zbyt późno, że słowa, które Sammael powiedział nie były skierowane do Tannera. Były skierowane do niej. Strzeż tego, czego pragniesz najbardziej. Wiedział, że Dotyk Śmierci do niej nie wrócił, ponieważ nie była już aniołem śmierci. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 302

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Zawsze tego chciała. Być blisko ludzi. Być w stanie widzieć ich, kiedy byli szczęśliwi, kiedy żyli, a nie na krawędzi śmierci. Ale... Ale teraz pragnęła więcej. Nie tylko widzieć emocje. Sięgnęła po rękę Tannera. Patrzył w dół na nią, ale jego spojrzenie było puste. - Czas, żebyśmy szły - powiedziała Carmella. - Tak po prostu? - wyszeptała Marna. Po wszystkich tych miesiącach, kiedy była tu na dole, teraz pokazał się anioł, żeby ją śmignąć ją z powrotem? - Dlaczego nie przyszłaś wcześniej? - Marna nie odwróciła wzroku od Tannera. On był tam przez cały czas. To on jej strzegł. - Ponieważ to nie była moja walka. - Słodki głos Carmelli zaczynał ją irytować. To był cały ten brak uczuć. Czy troszkę pasji naprawdę zabiłoby anioła? Była twoja, a końcowy rezultat - ten rezultat przesądził o twoim losie. Jej losie? Klatka piersiowa Marny wydawała się zapaść. - Miałam umrzeć. - Albo stać się stróżem. Dlaczego Tanner się nie odzywał? - Powiedz coś - powiedziała wściekle przez zaciśnięte zęby. - Odezwij się do mnie! Jego oczy zamigotały. - Będę za tobą tęsknił. - Warknięcie. Już wcześniej to powiedział. Za każdym razem, gdy wypowiadał te słowa, czuła jakby wyrywał jej kawałek duszy. I, co? To wszystko, co miał jej do powiedzenia? Będzie za nią tęsknił? A co z... 'Maleńka, nie odchodź. Wyrwiesz mi serce, jeśli odejdziesz'? Nie mógł po prostu wywarczeć tych słów? Ponieważ, jeśli ona go zostawi, to właśnie tak będzie się czuła. Skrzydła nie miały znaczenia. Nic nie miało znaczenia poza byciem z nim. Cóż, mógł tam stać, wyglądać całkowicie stoicko i silnie i reagować jakby to był ich wielki dramatyczny koniec, ale ona nie zamierzała w to grać. - Nigdzie się nie wybieram. To przykuło jego uwagę. Jego oczy rozszerzyły się i nagle jego ręce złapały jej wystarczająco mocno, żeby przyprawić ją o siniaki. Dobrze, że nie była człowiekiem. Wtedy mógłby przypadkiem złamać jej kilka kości.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 303

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Wybierasz mnie? - Potrząsnął głową. Wyglądał na zdumionego i zachwyconego i jednocześnie pełnego nadziei. - Ale... z twoimi skrzydłami, możesz mieć wszystko, czego kiedykolwiek chciałaś. Możesz mieć z powrotem swoje życie. - Nie chcę z powrotem tego życia. - Było tak zimne i puste. I nie chciała być stróżem - tylko przyglądać się, jak mija życie. Chciała wciąż żyć i kochać. - Chcę tego, co mam z tobą. - Czy on tego nie rozumiał? - Tanner, miałam na myśli to, co mówiłam. Kocham cię. Miłość. Nie tylko ludzkie uczucie. Zmienni kochali. Wampiry kochały. Tak samo anioły. Teraz tylko nadzieja rozświetlała jego twarz. Jego usta wygięły się w uśmiechu, który skradł jej oddech. - Przykro mi, Marna - powiedziała Carmella, jej głos wciąż był delikatny. Ale to tak nie działa. W mgnieniu oka, Marna znalazła się po drugiej stronie pokoju, przy boku anioła. Tanner patrzył na nie w dezorientacji przez chwilę; potem rzucił się w ich stronę. - Marna! Wiatr przedarł się przez pokój i odrzucił go na ścianę. Ten sam wiatr wydawał się złapać Marnę i unieść ją w górę. W górę w stronę otwartych okien. - Marna! - Tanner walczył z wiatrem, ryczał w furii i ciął swoimi rosnącymi pazurami, kiedy próbował do niej dotrzeć. A Marna walczyła. Kopała i ryła paznokciami swoich własnych rąk niewidzialną siłę, która unosiła ją wyżej i wyżej. Nie chciała odejść. Należała do ziemi, do Tannera. To było jej życie. Nie wróci do tej zimnej, pozbawionej uczuć egzystencji. Nie teraz. Wiatr bił mocniej. Tanner znikał z widoku. Traciła go i ostatnia rzecz, jaką usłyszała od niego to - Zostań ze mną! Kocham cię, Marna. Zostań. Ze. Mną! Ale los miał inne plany. Los wyrwał ją i uniósł tak wysoko, że już nawet nie słyszała jego ryków.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 304

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Wiatr ucichł, powoli uwalniając go ze swojego nierozerwalnego uścisku. Tanner uderzył o podłogę, kiedy ostatnie z tych potężnych uderzeń zniknęło, ale on był na nogach ledwie sekundę później. Pognał do okna. Jego pazury rozdarły ścianę. Marna! Nie było jej na zewnątrz. Nie na ziemi. Nie ponad nim, gdzie był anioł. Ona po prostu... zniknęła. Bestia w środku ryknęła w furii. Dzika i zrozpaczona, wydawała się rozdzierać Tannera od środka. Marna nie chciała go opuścić. Kocham cię. Jej słowa rozbrzmiały echem w jego głowie. Była taka piękna, kiedy je powiedziała. Jej oczy były czyste. Twarz rozświetlona szczęściem. Wybrała jego. A potem została zabrana. Wyskoczył przez okno i wylądował na ziemi. Jego kości już pękały i trzaskały. Tym razem nie trzymał pantery na smyczy. Była wolna i była wkurzona. Tak wkurzona jak mężczyzna. Nikt nie zabierze jego partnerki. Marna się bała. Walczyła. Pragnie mnie. A on by zabił, żeby ją odzyskać. Jego stopy pognały po ziemi. Miał zapach Marny. Wyśledzi ją, znajdzie ją i rozwali pieprzone drzwi do nieba jeśli będzie musiał, ale odzyska ją z powrotem. Niebo nie mogło jej zabrać, a jeśli anioły myślały, że z nim skończyli, lepiej, żeby jeszcze raz to przemyśleli. Pantera odrzuciła głowę do tyłu i wyryczała swoją furię w noc.

Niebo było tak idealne, jak myśleli ludzie. Podłogi były znaczone złotem. Ściany zrobione z ciężkiego, białego marmuru. Wszystko było czyste i lśniące. Żadnej ciemności. Żadnego zła. Świat poniżej był pełen ciemności. Tak wiele zła i nienawiści.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 305

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Dlaczego w ogóle miałabyś chcieć tam wrócić? - zapytała Carmella, ale jej głos nie miał w sobie ciekawości. Dlaczego miałby mieć? - Ponieważ go kocham. - Takie proste. Dlaczego Carmella nie mogła tego dostrzec? Marna odwróciła się od niej i podeszła do wymyślnych drzwi, które pieczętowały pokój. Te również były zrobione ze złota. Ciężkiego złota, które nie chciało się poruszyć pod jej dotykiem. Carmella podążyła za nią. - Dla niego... dla jednego skazanego na mrok zmiennego, oddałabyś wszystko, co niebo może ci zaoferować? Teraz Marna zesztywniała. Drzwi się nie ruszą, a mała panna Sunshine lepiej, żeby uważała, co mówi. Marna odwróciła się na pięcie i zmierzyła anioła wzrokiem. Tanner nie jest skazany na mrok. Ale Carmella skinęła głową. - Obawiam się, że jest. Obserwowałam go. Wiem, co zrobił. Wiem o wszystkich tych istnieniach, które odebrał. - Carmella wydawała się posuwać w jej stronę. Głos anioła opadł, kiedy powiedziała - On jest zły, wiesz. - Nie - Marna warknęła na nią. - Nie jest. Carmella zamrugała. Czy to było zaskoczenie na jej twarzy? - Jak możesz o tym nie wiedzieć? Byłaś z nim. Musiałaś wyczuć mrok, który w sobie nosi. - Tak, cóż... - Czuła. - W życiu jest więcej niż nieco mroku, okay? Ludzie są w stanie robić bardzo, bardzo złe rzeczy, ale wciąż są w stanie czynić dobro. - To było piękno życia. Można było znaleźć dobro nawet w... Cóż, nawet w piekle na ziemi. Skrzyżowała ramiona. - Tanner nie jest skazany na mrok. Ma mnie. - A ona będzie go strzegła. Ale nie z żerdzi na kłębiastej, białej chmurze. Strzeż tego, czego pragniesz najbardziej. - Będę go strzegła - powiedziała, kiwając głową, ponieważ to był obowiązek, który przyjmie z radością - ale będę to robić u jego boku. Oczy Carmelli rozszerzyły się nieco. - Wiesz, o czym mówisz...? - Mówię, że chcę do niego wrócić. Anioł potrząsnął głową. - To nie działa w ten sposób. - Jej białe skrzydła otarły złotą podłogę. - Żeby iść na ziemię, żeby zostać tam z nim, wiesz, co musisz zrobić? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 306

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Żołądek Marny zacisnął się ze strachu i niepokoju ponieważ, tak, wiedziała. Wszystkie anioły wiedziały. Jeśli chciałeś żyć z ludźmi na ziemi - albo z pewnym seksownym zmiennym - najpierw musiałeś pocałować swoje niebiańskie życie na do widzenia. Musiałeś upaść. - Już raz straciłam skrzydła. - Te białe skrzydła były tak nowe, że ledwie przywykła do ich czucia. - Mogę stracić je ponownie. - Przeżyje. Nie, więcej niż przeżyje. Będzie szczęśliwa. Ale najpierw... Marna przełknęła i zdała sobie sprawę, że Carmella teraz patrzyła na nią z emocją na twarzy. W końcu. I w tym spojrzeniu, Marna zobaczyła współczucie. - Jak możesz oddać tak wiele dla jednego mężczyzny? - To nie jest tylko dla niego. To jest dla mnie. - Dla życia, które będzie miała. Dziecka. Wspomnień. Śmiechu. Namiętności. Teraz rozumiała, co Bastion miał na myśli. W upadku nie chodziło tylko o Tannera. Dla mnie. - Będziesz za to płonąć - ostrzegła ją Carmella. Jej broda się uniosła. - Tak, będę. Ciężkie drzwi otworzyły się. Jej wybór został usłyszany. Wycie wiatru wypełniło jej uszy. Marna zamknęła oczy, kiedy wiatr uniósł jej ciało. Miała nadzieję, że nie będzie krzyczała. Mała nadzieję, że będzie w stanie powstrzymać płacz. Ale wtedy zaczęła upadać i ogień przyszedł po nią... Tanner. To jego imię krzyczała.

Pantera skoczyła przez okno, posyłając kawałki szkła do wnętrza przedwojennego domu. Nie domu o budowie takiej jak jego - ten lśnił chwałą i bogactwem. Warkot i ryki uciekły Tannerowi, kiedy pognał do schodów - i do mężczyzny, który już gnał w jego stronę. - Czyś ty oszalał? - dopytywał się Sammael, patrząc na niego wkurzonym wzrokiem i zatrzymując się pośrodku schodów. - Czy tylko życzysz sobie śmierci? Pantera ponownie ryknęła. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 307

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Partnerka Sama, blondynka z oczami, które widziały zbyt wiele, stanęła za nim. Tanner polował w mieście. Poszedł na bagna. Przeszukał każde miejsce, o którym pomyślał, ale nie był w stanie znaleźć Marny. Jej zapach zniknął. Po prostu zniknęła z powierzchni ziemi. Odeszła do nieba. - Czy aniołek nie powinna być z nim? - zapytała blondynka, wyglądając zza ramienia Sama. - Chodzi mi o to, że czegoś brakuje na obrazku, prawda? Tanner warknął. Sam posłał w jego stronę kulę ognia i przypalił mu futro. - Nie będziesz na nią warczeć. W porządku. Weźmie tylko głowę Upadłego. Pantera ruszyła na Sama. - On cierpi - powiedziała kobieta, brzmiąc na smutną. Sam uniósł ręce, nie żeby zaatakować Tannera, ale żeby go powstrzymać. Spokojnie bestio. Nie chcę z tobą walczyć. Pazury Tannera wbiły się w lśniące drewno podłogi. Sam wzdrygnął się na to uszkodzenie, potem westchnął. - Odeszła, prawda? I ponieważ nie mógł mówić jako pantera, Tanner pozwolił przemianie przemknąć przez niego, szybko, brutalnie. Nawet nie czuł szeptu bólu. Zbyt wiele furii go napędzało. Zostawił pazury na wierzchu, kiedy jego ciało ponownie stało się mężczyzną, tak na wypadek gdyby musiał rozczłonkować Upadłego. Tanner zmusi Sama do udzielenia mu pomocy. - Jej skrzydła odrosły. - Niemożliwe. - Od Seline. Ale Sam skinął głową. - Tak myślałem, że twoja lecznicza magia mogła na nią podziałać. I nie robił sobie kłopotu z przekazaniem tego kawałka informacji? Tanner skoczył w górę i uderzył go w szczękę. Uderzenie roztrzaskałoby ludzką szczękę, ale Sam tylko uniósł brew. - Czujesz się lepiej? - zapytał Upadły. Do diabła, nie. Nie poczuje się lepiej dopóki nie odzyska Marny.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 308

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- I, cholera, człowieku, załóż jakieś ubrania. - Sam machnął ręką i wyczarował parę dżinsów na ciele Tannera. - Czy próbujesz sprawić, żebym oślepł? Upadły był takim dupkiem. Tanner uniósł pazury. - Wiedziałeś, że ją stracę. Sam się nie wycofał. - Wiedziałem, że Marna będzie miała wybór. Nie upadła, nie, formalnie rzecz ujmując, więc mogła wrócić, tak długo jak miała swoje urocze czarne skrzydełka. - Jej skrzydła były białe - warknął Tanner. - Te, które odrosły były białe. - Interesujące. - Lekkie wzruszenie ramion. - Ale cóż, nigdy nie myślałem, że powinna należeć do aniołów śmierci. - Złapał rękę kobiety. Seline, tak miała na imię. Sam pocałował jej dłoń. - Może będzie cię strzegła. Wygląda na to, że zarobiła u kogoś przysługę, więc być może twój aniołek będzie u twego boku. Sam przeszedł koło niego i zostawił Tannera stojącego na klatce schodowej, kilka stóp od Seline. - Jeśli ona jest moim stróżem... - Tanner przeczyścił gardło, prawie bojąc się nadziei. - Będę w stanie znowu ją zobaczyć? - Dotknąć ją? Potrzymać? - Stróżów nie powinno być widać - powiedziała mu cicho Seline, jej głos był teraz smutniejszy. - I nigdy nie powinny być dotykane - powiedział Sam, podnosząc głos stojąc poniżej nich. Wyglądał przez roztrzaskane okno. Jego spojrzenie skupione było na mroku, który czekał poza domem. Oddech Tannera zrobił się ciężki. Więc, ona wróci, ale wciąż będzie na zawsze poza jego zasięgiem? To było do dupy. - Może dla ciebie upaść - ponownie głos Seline. Jej słowa sprawiły, że zesztywniał przy niej ponieważ, do diabła, nie, nie chciał, żeby upadła. - Jeśli upadnie - Tanner wiedział, że jego głos brzmiał na zbyt twardy, zbyt surowy - to będzie płonąć. - Nigdy nie chciał dla niej tej agonii. Chciała swoich skrzydeł. - Tak. - Seline patrzyła na niego. - To jedyny sposób - powiedział Sam. - Jeśli chcesz, żeby tu do ciebie wróciła, to będzie musiała upaść. Będzie musiała wybrać, żeby tu wrócić. Podczas gdy on będzie tutaj, bezradny? Ona będzie musiała cierpieć? Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 309

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Czy kocha cię wystarczająco, żeby dla ciebie płonąć? - Sam odwrócił się powoli, żeby stanąć do niego przodem. Tanner widział cienie skrzydeł Upadłego. Tak ciemne jak noc za nim. Spojrzenie Sama powoli podniosło się do Seline i Tanner wiedział, że kobieta wycierpiała ogień dla Sama. Spłonęła dla Upadłego, którego tak bardzo kochała. Czy Marna kochała go tak całkowicie? - Nie chcę wiedzieć - powiedział Tanner i zmusił swoje stopy do poruszenia się. Jego pierś bolała, nie od przemiany, ale od wielkiej, cholernej dziury w miejscu, gdzie było jego serce. Odeszła. Marna odeszła, a on nie chciał, żeby cierpiała, żeby wrócić do niego. Zatrzymał się, jego nagie stopy miażdżyły szkło pod nim, uprzejmość okna, które roztrzaskał, wpadając do domu. - Jak zmienny może udać się do nieba? Będzie cierpiał. Zniesie ból, jakikolwiek będzie. - Nawet jeśli umrzesz, nie zobaczysz jej. - Czy Sam próbował go wkurwić? Przenoszone dusze mają inny raj, który na nich oczekuje. Nie będziesz ze stróżami. Więc nigdy więcej jej nie zobaczy? Nigdy? Ta dziura tylko zapłonęła goręcej. - Tanner! Szarpnął głowę do góry. To był głos Marny. Była przerażona, cierpiała, krzyczała. Tylko... Sam wyglądał, jakby niczego nie usłyszał. Facet tylko patrzył na niego. Współczucie było wyraźne w jego oczach. Tanner zepchnął Upadłego ze swojej drogi i przepchnął się przez wybite okno. - Ona mnie woła! - Może nikt inny tego nie słyszał, ale oni nie mieli słuchu zmiennego. Wiedział, że ona tam była. Nie w niebie. Nie strzegła go, ale była tam, na ziemi, potrzebowała go. A on ją znajdzie. Nadzieja zaczęła wypełniać dziurę w jego piersi. - Zgaduję, że właśnie usłyszałeś jej krzyk. Huh, szybko - wymamrotał Sam. - Kiedy upadamy, ogień zawsze sprawia, że krzyczymy. Tysiąc razy gorętszy niż

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 310

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

cokolwiek na ziemi, żaden anioł nie zniesie tego bólu. - Słowa Sama zmroziły jego krew. Kawałek szkła wbił się w ramię Tannera, kiedy obejrzał się na Upadłego, Sam wzruszył ramionami. - Zgaduję, że kocha cię tak bardzo. Cierpiała, ponieważ płonęła dla niego? Ręka Sama zamknęła się na jego ramieniu. upadku, rzeczy będą wyglądały inaczej.

- Powinieneś wiedzieć... po

Nie dbał o to, co się zmieni. Marna upadała. Jej krzyk odbijał się echem w jego uszach i musiał ją znaleźć. - Większość aniołów nie pamięta kim byli tuż po upadku. - Głos Sama był pusty. - Ja nie pamiętałam miesiącami podnóża schodów.

powiedziała Seline, kiedy zeszła do

Sam patrzył prosto przed siebie. Tanner powoli miał dosyć współczucia w oczach faceta. - Kiedy ją znajdziesz, będziesz dla niej obcy. Tak właśnie działa upadek. Obcy czy nie, to się nie liczyło. Jedyna rzecz, jaka miała znaczenie, to dostanie się do niej. Upewnienie się, że była bezpieczna. Że nie była sama. Nie chciał, żeby otworzyła swoje oczy i nie miała żadnych wspomnień o swoim życiu - o nim - i żeby się bała. Tanner strząsnął uścisk Sama i pognał w noc. Znajdzie ją. - Podążaj za zapachem popiołu - krzyknął za nim Sam. szczęśliwym łajdakiem, słyszałeś jej krzyk! Wiesz, że jest blisko.

- Już jesteś

Tanner wciąż wiedział. - Ja nie wiedziałem. - Głos Sama był teraz cichszy, zanikał daleko. Musiałem ścigać mojego aniołka.

-

A Tanner będzie ścigał swojego. Ścigał, aż ją znajdzie i będzie miał ją z powrotem w swoich ramionach. Potem więcej już jej nie wypuści. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 311

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Znalazł ją o świcie, dokładnie kiedy ciemność znikała. Szła wzdłuż brudnej drogi, blisko krawędzi bagien. Była naga i długie, wściekłe znaki poparzeń były widoczne na jej plecach. Marna poruszała się powoli, głowę miała spuszczoną, jedna stopa przed drugą. - Marna! - Krzyknął jej imie i pognał w jej stronę. Większość z jego polowania była wykonana pod postacią pantery, ale kiedy wreszcie złapał jej zapach popiół i niewinność - zmienił się z powrotem w ciało człowieka. Ukradł jakieś ubrania i pognał za nią. Nie chciał, żeby zobaczyła go jako bestię. Nie za pierwszym razem. Już była wystarczająco przerażona. Marna odwróciła się w jego stronę. I patrzyła pusto. Nie ze strachem czy miłością. Całkowicie bez rozpoznania. Wtedy się odwróciła i poszła dalej. Nie. Nie Tanner pobiegł za nią, złapał ją w swoje ramiona i trzymał mocno. Nie jesteś sama. - Nigdy nie będzie sama. Marna zaczęła szamotać się jego ramionach. Przytrzymał ją mocniej uważając, żeby nie dotknąć ran na jego plecach. - To ja. Kopnęła go. Wbiła w niego swoje paznokcie. Łzy spływały po jej policzkach. Łamała mu serce. - Naprawię to - obiecał jej. Musiała cierpieć. Te rany na jej plecach... uleczy je. Uleczy ją. Uleczy ją. To właśnie to. Sam powiedział, że anioły potrzebowały czasu, żeby się uleczyć po upadku. Mógł uleczyć Marnę w tej chwili. Nie będzie potrzebowała czasu. Mógł zabrać jej cały ten ból. Zabierze jej cały ten ból. Jego palce zawisły ponad jej ranami. Moc zaczęła przesączać się przez jego skórę i pulsować w jego ciele. Pchnął tą moc w nią i Marna przestała walczyć. Sapnęła i jej oczy - tak niebieskie - rozszerzyły się. Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 312

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

- Nazywam się Tanner Chance. - Jego głos był nierówny, kiedy lecznicza energia wypływała z niego i wsuwała się w jej ciało. - I umarłbym dla ciebie. Jej oczy podtrzymały jego. - Kocham cię - powiedział jej, kiedy dał jej całą moc, jaką miał - i jakimś cholernym cudem, ty też mnie kochasz. - Wystarczająco, żeby upaść. Jej oddech stał się równy. Bladość na jej policzkach nie była tak poważna. Wciąż wlewał w nią swoją magię i energię. - Przypomnij mnie sobie. Potrząsnęła głową. - Przypomnij. - I przycisnął swoje usta do jej. Jego ręce były teraz na jej plecach, zawisły ponad cięciami. Ostrożnie położył na niej swoje palce. Kiedy jej dotknął, skóra się zabliźniła, pęcherze i poparzenia wyblakły, kiedy jej ciało się leczyło - tak bardzo jak mogło, w każdym razie. Jej usta były zamknięte, ale tak miękkie i jedwabiste pod jego. Wciąż ją całował. Musiała go sobie przypomnieć. Ból i rozkosz. Ogień i życie. Nadzieję. Miłość. - Proszę. - Powiedział zdławionym szeptem przy jej ustach. Był tak blisko załamania się jak nigdy w całym swoim życiu. - Po prostu przypomnij sobie... mnie. Jej usta się rozsunęły. Jej język musnął jego. Dotknął go. Nieśmiało. Tak niepewnie. Zmusił się, żeby się kontrolować. Żeby całować ją delikatnie, kiedy... Odsunęła się od niego. Oczy Marny przeszukały jego. - Ile razy...? - Jej głos był słaby, jakby go straciła. Kiedy upadała? I krzyczała jego imię? Jestem tutaj. - Ile razy... - wyszeptała ponownie - muszę ci powtarzać... że chcę zostać... z tobą? Jego serce prawie podskoczyło w jego piersi. Marna uśmiechnęła się do niego. Patrzyła na niego oczami, które wiedziały i powiedziała. - Ja... znam cię. Ja... kocham... cię. Kontrola Tannera trzasnęła i przyciągnął ją tak blisko, jak mógł. Jego usta wzięły jej, dzikie, gorące, zrozpaczone.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 313

Cynthia Eden – The Fallen 04 – Avenging Angel

Znalazł jedyną kobietę na świecie, która umiała sprawić, że czuł się cały. Która sprawiła, że czuł, że mógł być kimś więcej niż potworem. Wybrała go ponad niebo. Wyprowadziła go z piekła. I on spędzi resztę swoich dni upewniając się, żeby więcej nie cierpiała. Nigdy więcej ognia. Nigdy więcej bólu. Tylko rozkosz. Miłośc. Życie. - Oddałaś to - wyszeptał przy jej ustach, kiedy uniósł ją w swoje ramiona. Wróciłaś do mnie. Jej ramiona owinęły sie wokół jego szyi. - Nie zamierzałam pozwolić ci... odejść. - Jej głos był słaby, ale stawał się silniejszy. Tak jak ona. - Ktoś powiedział mi, żebym strzegła tego, czego pragnę... najbardziej. Ona była jedyną istotą, której pragnął. Zabierze ją z powrotem do swojego domu. Do ich domu. Zabierze ją do łóżka, pocałuje każdy cal jej ciała i całkowicie się upewni, czy nie była tylko jakimś rozpaczliwym snem. - Przez resztę moich dni będę... cię strzec - powiedziała mu Marna, jej usta wygięły się w lekkim uśmiechu. - Nie potrzebuję... moich skrzydeł... żeby być twoim aniołem stróżem. Zabójca zmiennokształtny z aniołem stróżem zawsze u swego boku? Może los planował mu wynagrodzić parę rzeczy. Cokolwiek się działo, ten plan z pewnością podobał się Tannerowi. Cholernie mu się podobał. Aniołek i zmienny razem na zawsze. Kurwa, tak. Znowu ją pocałował. Owinął swoje ciało wokół jej. I wiedział, że nawet niebo nie mogło być lepsze od tego. Nic nie mogło być lepsze od trzymania jego aniołka mocno w jego ramionach. Razem, na zawsze. Znalazł swój raj.

Tłumaczenie: karolciaka Korekta: czarymery

Strona 314