Fakty i Mity 19-2002

Poczet papie¿y polskich INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 19 (114) 10 – 16 maja 2002 r. Cena 2 z³ (w tym 7% VAT)

Ü Str. 8 i 9

Za miesi¹c, za dwa lub za trzy, ale stanie siê to na pewno. Europejski Trybuna³ Praw Cz³owieka w Strasburgu wyda wyrok w sprawie: Urszula i Czes³aw G. kontra Rzeczpospolita Polska. Analizuj¹c kopie przes³anych do Trybuna³u dokumentów, mo¿na zak³adaæ, ¿e orzeczenie strasburskich sêdziów bêdzie tylko jedno: „10-letni Mateuszek – syn Pañstwa G. – by³ od najm³odszych lat przeœladowany przez polski system oœwiatowy za nieuczêszczanie na lekcje religii i bezwyznaniowoœæ swoich rodziców”. Bêdzie to precedens otwieraj¹cy furtkê prawn¹ pozwalaj¹c¹ dochodziæ swoich praw rodzicom tysiêcy polskich dzieci codziennie poni¿anych w polskich szko³ach tylko za to, ¿e „najs³uszniejsza” religia katolicka nie jest Ü Str. 7 ich religi¹.

Koœció³ nierównoœci Wygl¹da na to, ¿e hierarchia koœcielna ma nowego przeciwnika – dynamicznego, przebojowego i zdeterminowanego, by budowaæ w Polsce œwieckie pañstwo. Mniejszoœci seksualne, bo o nich mowa, og³osi³y w³aœnie swój manifest antyklerykalny. Ü Str. 6

Prezydent Kwaœniewski – nadzieja postêpowych Polaków, która zawiod³a. Zapowiada³, ¿e zbuduje dostatni¹, szczêœliw¹ i œwieck¹ Ojczyznê, a teraz stawia koœcio³y. Nie on pierwszy, oby ostatni! Ü Str. 2 i 3

2

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

KSI¥DZ NAWRÓCONY

KOMENTARZ NACZELNEGO

FA K T Y

Tokowanie

POLSKA Prezydent z prymasem uradzili, ¿e w przysz³ej konstytucji Unii Europejskiej powinno znaleŸæ siê odniesienie do Boga. Kwaœniewski „nie wyobra¿a sobie, aby polscy przedstawiciele mogli reprezentowaæ w Brukseli inne stanowisko”.

Panie prezydencie, niech Pan nie naœladuje we wszystkich biskupów – przecie¿ jest Pan ¿onaty!!!

Rz¹d og³osi³ raport o z³odziejskiej polityce Buzkoludków w spó³kach Skarbu Pañstwa. Krzaklewski, stró¿ koœcielnych wartoœci, stwierdzi³, ¿e „to wszystko nic w porównaniu z tym, co robi ekipa Millera”, a „ca³y raport to zagrywka polityczna”.

Maniek po spowiedzi wielkanocnej jest OK, co zrobi Miller za lat cztery...?

KRAKÓW Biskup Stanis³aw Nycz oœwiadczy³, ¿e 30 proc. katechetów nie nadaje siê do pracy z m³odzie¿¹, bo nie jest przygotowana do realiów wspó³czesnego œwiata.

Zbli¿a siê wysyp absolwentów teologii. Czystkê czas zacz¹æ.

WATYKAN Wyrocznia wadowicka JPII og³osi³ „list apostolski” Misericordia Dei, w którym uzna³ popularn¹ na Zachodzie praktykê udzielania rozgrzeszania ogólnego za nadu¿ycie i nakaza³ powrót do tradycyjnej, usznej formy spowiedzi w konfesjonale. Potêpi³ tak¿e korzystanie w tym celu z Internetu.

Tylko w zaciszu konfesjona³u mo¿na siê bezpiecznie umówiæ na randki „w ciemno”...

Tak jak przewidzieliœmy, Watykan nie zmieni³ swojej polityki wobec duchownych pedofili. Nie zamierza te¿ zaostrzyæ kar przewidzianych w takich wypadkach przez prawo kanoniczne, poinformowa³ arcybiskup Julian Herranz, szef Papieskiej Rady ds. Interpretacji Tekstów Prawnych.

Œwiat i tak ju¿ jest zraniony, ¿e papie¿ jest „g³êboko zraniony” pedofili¹. USA Amerykanie wycofali siê ze wspó³tworzenia Miêdzynarodowego Trybuna³u Karnego maj¹cego s¹dziæ m.in. zbrodnie wojenne. Twierdz¹, ¿e nie maj¹ gwarancji, i¿ do odpowiedzialnoœci nie zostan¹ poci¹gniêci ich ¿o³nierze dzia³aj¹cy na ca³ym œwiecie. Wszêdzie podnios³y siê g³osy oburzenia, wytykaj¹ce Amerykanom samowolê i nieliczenie siê z opini¹ publiczn¹. Polska milczy, nie bacz¹c na fakt, ¿e lizusów siê raczej lekcewa¿y.

W nagrodê za psi¹ wiernoœæ dostaniemy pewnie jakiœ zdezelowany statek do remontu... HOLANDIA Zastrzelono jednego z czo³owych polityków, Pima Fortuyna. Jego prawicowa partia, wed³ug sonda¿y, mia³a zaj¹æ trzecie miejsce w nadchodz¹cych wyborach parlamentarnych. Fortuyn znany by³ z niechêci wobec imigrantów, a zw³aszcza muzu³manów. Zbrodnia wywo³a³a oburzenie na ca³ym œwiecie.

W Polsce niewielu Pima ¿a³uje – w koñcu to tylko gej...

Przywódcy partii liberalnej orzekli, ¿e bêd¹ protestowaæ przeciwko przyjêciu Polski do Unii. Twierdz¹, ¿e nasz kraj jest tak zacofany, i¿ nowy bud¿et unijny (po roku 2006) za³amie siê pod ciê¿arem utrzymywania milionów polskich rolników.

Taki wydatek! Pewnie trzeba bêdzie dawaæ polskim ch³opom nadwy¿ki rolne z UE... ¿eby nie zdechli z g³odu. FRANCJA Jean-Marie Le Pen przegra³. Nie pomog³o, a raczej zaszkodzi³o ci¹g³e odwo³ywanie siê do katolicyzmu, którego wyznawc¹, w integrystycznej wersji, jest francuski populista. W kampanii wyborczej zebra³ zreszt¹ ciêgi od... episkopatu.

To dziwne, ale biskupi we Francji nie lubi¹ prawicowców.

HISZPANIA Przewodnicz¹cy Miêdzynarodowej Federacji ¯onatych Ksiê¿y Katolickich, Julio Peres, wezwa³ Watykan do zniesienia celibatu. Jest to kolejny g³os protestu w Koœciele hiszpañskim. Ostatnio jeden z duchownych o¿eni³ siê za granic¹, a ¿onê przywióz³ i ostentacyjnie zainstalowa³ na probostwie.

Ale cyrk! – biskupi przepêdzaj¹cy w czasie wizytacji parafii po³owice proboszczów! ROSJA Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy oskar¿y³o rosyjsk¹ Cerkiew o d¹¿enie do ustanowienia prawos³awia religi¹ pañstwow¹ w Rosji. W odpowiedzi patriarcha zaprzeczy³ i powiedzia³, ¿e „Cerkiew powinna byæ oddzielona od pañstwa”.

Patriarcha wozi siê pañstwowym autem na koszt podatnika...

CZECHY Wpad³ jeden z proboszczów diecezji w Litomierzycach, szef gangu okradaj¹cego koœcio³y. Z³odzieje zrabowali przedmioty warte 1 mln z³otych. Ordynariusz diecezji stwierdzi³, ¿e to nie pierwszy taki przypadek ksiêdza z³odzieja w Czechach.

Tak to jest, kiedy pañstwo nie chce zaspokajaæ apetytów ksiê¿owskich bud¿etow¹ kas¹ – duchowni popadaj¹ w desperacjê! UKRAINA Papie¿, niepomny na rosyjskie doœwiadczenia, mianowa³ dwóch nowych biskupów i za³o¿y³ dwie nowe diecezje. Ca³a wy¿sza katolicka hierarchia w tym kraju pochodzi z Polski.

JPII najwyraŸniej szuka u prawos³awnych zaczepki.

HONGKONG Skandale seksualne z duchownymi w rolach g³ównych dotar³y do Azji. W maleñkiej diecezji znalaz³o siê a¿ trzech ksiê¿y, w sprawie których policja prowadzi dochodzenie.

Ksiê¿a wziêli sobie zbytnio do serca przy³¹czenie Hongkongu do... Chiñczyków.

Na koniec podziêkujmy opatrznoœci za wœciek³¹ krowê...

arto podsumowaæ wioW senny okres tokowania najwy¿szych w³adz Rzeczypo-

spolitej Polskiej wokó³ urzêdników Watykanu. Koœcielno-œwieckie gody doprowadzi³y do md³oœci najzdrowsz¹ czêœæ narodu z antykleryka³ami na czele. Rodzinne pielgrzymki prezydenta i premiera po dyrektywy i ró¿añce do Papy, podejmowanie Glempa w Pa³acu Namiestnikowskim, audiencja udzielona Millerowi czy wreszcie cudowne nawrócenie ministra Janika w obliczu sraczki zwi¹zanej z wizyt¹ tego, któremu zawdziêczamy wolnoœæ i uk³ady z bosk¹ opatrznoœci¹, to jest m.in. prawie 20-procentowe bezrobocie. Polacy maj¹ gest i potrafi¹ siê odwdziêczyæ. Postanowili wiêc, wol¹ wybranych przez siebie ludzi lewicy, wznieœæ Œwi¹tyniê Opatrznoœci Bo¿ej. Swoj¹ drog¹ ciekawe, jak wygl¹da³yby wyniki referendum w tej sprawie. murowanie jednego kamienia wêgielnego w trzech kawa³kach pod katolicki meczet ma siê nam wszystkim bardzo op³acaæ. Pierwsza korzyœæ to wydanie zbêdnych 100–110 milionów z³otych. Drug¹ i najwa¿niejsz¹ jest... (uwaga!)... przyjêcie Polski do Unii Europejskiej. Reszta korzyœci ma oczywiœcie bezcenny wymiar duchowy. Nie nam – parobkom Belzebuba – dywagowaæ na ich temat, skupmy siê zatem na integracji z Europ¹, oddaj¹c g³os prezydentowi wszystkich katolików, który serce mo¿e i ma po lewej, ale g³owê z otworem gêbowym zdecydowanie po prawej stronie. Kwaœniewski, inicjuj¹c budowê katolickiej œwi¹tyni (sic!), tak przemówi³ pod natchnieniem ducha Ojca Œwiêtego do ludu i trzech kamieni: „Jej (œwi¹tyni – przyp. J.) dodatkowe korzyœci wi¹¿¹ siê z naszym wewnêtrznym poczuciem harmonijnego dzia³ania w zgodzie z narodowym obyczajem i charakterem. Na zewn¹trz – w oczach Europy i œwiata – podnosi to nasz¹ ocenê jako rozwa¿nego i przewidywalnego partnera – odpowiedzialnego cz³onka europejskiej wspólnoty narodów. Jako kraju, którego obywateli oraz najwa¿niejsze si³y spo³eczne i polityczne ³¹czy wspólna wizja przysz³oœci”. I dalej: „K³adziemy kamieñ wêgielny pod pomnik narodowej jednoœci”. Tak oto bezbo¿ny i lewicowy niegdyœ prezydent zwi¹za³ dalsze losy Polski z Koœcio³em rzymskokatolickim, a w³aœciwie powierzy³ je koœcielnej, to jest... chcia³em powiedzieæ... bo¿ej opatrznoœci. Przecie¿ taki ogromniasty koœció³ to najlepszy argument za przyjêciem Polski do UE i to na zasadach... no czyich, jak nie tych, którzy maj¹ uk³ady na samej górze?! Wilanowski meczet powinien byæ uwieczniony na milionach pocztówek wysy³anych na ca³y œwiat (to pomys³ dla S³awomira Wiatra) jako nasza wejœciówka do Europy. Tylko niedosz³y magister Kwaœniewski móg³ wpaœæ na tak¹ zale¿noœæ – budowa podniebnej katolickiej bazyliki w czasach najwiêkszego od wojny kryzysu sposobem na podniesienie naszej oceny w Unii. To po prostu genialne! Przecie¿ oni tam, na Zachodzie, pomyœl¹, ¿e nasza dziura bud¿etowa i ca³y ten polski kryzys to jeden wielki pic na wodê! Polacy musz¹ mieæ jakieœ tajne rezerwy z³ota czy diamentów, bo ¿aden biedak nie porwie siê na tak¹ ekstrawagancjê (no, mo¿e jakiœ nienormalny...). Takich bonzów trzeba przyj¹æ do klubu i to szybko. W czasie gdy biedny Zachód przerabia puste œwi¹tynie Kk na sale gimnastyczne, Polacy znów zadziwi¹ œwiat, który jeszcze szczêki nie podniós³ po Licheniu. Prezydent Kwaœniewski (dlaczego ja na niego nie g³osowa³em!) mówi³ tak¿e inne ciekawe rzeczy: „Dzisiejsza uroczystoœæ i wszystkie wydarzenia, które do niej doprowadzi³y, z pewnoœci¹ wyrastaj¹

W

z trzeciomajowego ducha”. Tu nawi¹za³ do „opatrznoœciowego” wymazania Polski z mapy Europy po trzecim rozbiorze, który nast¹pi³ po uchwaleniu historycznej konstytucji. I dalej: „Wznoszona tu œwi¹tynia mo¿e staæ siê jednym z wa¿nych symboli polskich przemian. Przemian, które wyros³y ze zgody Polaków. (...) Dzisiaj mo¿emy daæ po raz kolejny sobie i œwiatu czytelny znak, ¿e wci¹¿ ³¹czy nas najwa¿niejsza sprawa – dobro Ojczyzny. (...) Myœlê, ¿e chwila, kiedy wspólnie k³adziemy kamieñ wêgielny pod pomnik narodowej jednoœci, jest w³aœciwym momentem do z³o¿enia Ksiêdzu Prymasowi i wszystkim polskim hierarchom Koœcio³a katolickiego wyrazów uszanowania w imieniu w³adz pañstwowych za tê proeuropejsk¹ i propolsk¹ wspania³¹ postawê”. Podziêkowaniom nie by³o koñca. Prymas z biskupami o ma³o nie utonêli w potokach wazeliny, dusz¹c siê oparami kwachowego kadzid³a. Rozwiano ostatnie plotki o nieformalnym porozumieniu: ziemia za pokój, a dok³adnie – maj¹tki, kasa i przywileje za proeuropejskoœæ episkopatu. Za co jeszcze Polacy winni byæ wdziêczni biskupom, informuj¹ co tydzieñ „FiM”... a polach wilanowskich pad³a ostatnia nadzieja na œwieckoœæ pañstwa pod rz¹dami SLD. Elity œwieckiej w³adzy z³o¿y³y kolejny ho³d wrogiemu od zawsze Polsce Koœcio³owi, wykazuj¹c siê kompletn¹ ignorancj¹ i bezmyœlnoœci¹. Trudno je bowiem podejrzewaæ o œwiadom¹ zdradê Ojczyzny, któr¹ po raz kolejny œciœle powi¹zano z panuj¹c¹ religi¹ i podporz¹dkowano patronatowi Kk. Koœció³ umocni³ swój monopol na martyrologiê polskiego narodu, bêd¹c zarazem jej g³ównym powodem. To, co zrobi³ i powiedzia³ polski prezydent, niesie ponadto za sob¹ nieodwracalne skutki w œwiadomoœci, zw³aszcza m³odego pokolenia. G³owa pañstwa buduj¹ca koœció³ i mówi¹ca kazania o bo¿ej opatrznoœci! To ju¿ nie jest zwyk³e w³azidupstwo, to zaproszenie do oddania wszystkiego i wszystkich „w s³odk¹ niewolê mi³oœci” kleru. Nie ma ju¿ œwieckiego pañstwa, odt¹d ¿yjemy w katolickim pañstwie wyznaniowym! A symbolem tego bêdzie ta œwi¹tynia. Namawianie do katoideologii, które ksiê¿om przychodzi z coraz wiêkszym trudem, Kwaœniewski za³atwi³ w parê godzin! Przy okazji, jako najwiêkszy promotor Polski w Zjednoczonej Europie, da³ tej ostatniej „czytelny znak”, ¿e Polacy nie gêsi i swój sposób na sukces maj¹, a jest ni¹... wiara w opatrznoœæ. lêska pod Wilanowem bêdzie jednak mia³a tak¿e pozytywny skutek. Uroœnie armia ludzi zdrowo myœl¹cych i zewr¹ siê ich szeregi. Wiemy ju¿, ¿e mo¿emy liczyæ tylko na siebie samych. Antykleryka³owie i wszyscy ludzie postêpu w naszym kraju musz¹ daæ odpór zabobonom i zwyk³ej g³upocie. Konieczna jest nowa, potê¿na si³a polityczna, aby Polacy mogli swoimi g³osami odwróciæ ten fatalny bieg w³asnej, czarnej historii. Na szczêœcie taka si³a w³aœnie powstaje. LD przej¹³ po PZPR programow¹ spolegliwoœæ wobec Koœcio³a. Tak zwana lewica zawsze ba³a siê tajemnej si³y oddzia³ywania Kk na Polaków. Co bardziej œwiatli ludzie partii wiedzieli, ¿e komunizm to utopia i ¿e masy – zw³aszcza po okresie stalinizmu – mog¹ siê od nich odwróciæ. Utopia dr¿a³a przed realn¹ si³¹ purpurowo-czarnych, zwartych szeregów; przed ciesz¹c¹ siê powodzeniem ideologi¹ i potê¿n¹ organizacj¹. Kokietowa³a wiêc i ulega³a. W tym samym duchu przemawia³ i zachowywa³ siê postpezetpeerowski prezydent. To samo czyni dziœ SLD, z tym wiêkszym animuszem, ¿e do tradycyjnej, podszytej strachem, niewiedzy na temat destrukcyjnej roli Koœcio³a doszed³ w przypadku Sojuszu brak jakiejkolwiek ideologii w³asnej (poza parciem do UE), nawet utopijnej. Tymczasem w Katolandzie króluje wiêc niepodzielnie ustrój katolicki. Ju¿ nied³ugo. Wygrali pod Wilanowem, przegraj¹ z nami przy urnach. Bój to ich bêdzie ostatni. JONASZ

N

K

S

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r. – Lekarze twierdz¹, ¿e prowadzi Pan na nich nagonkê... – To nieprawda, jeœli mo¿na mówiæ o jakiejœ nagonce, to tylko na to, by nie tuszowano b³êdów lekarskich. Nie namawiamy te¿ nikogo do robienia fortun na ludzkim nieszczêœciu, nie podjudzamy do zak³adania spraw w s¹dach – jak to siê czasami sugeruje. Lekarzy nie oceniamy jednakowo, jako ¿e s¹ wœród nich tak¿e ludzie bardzo uczciwi. – Czy du¿o jest b³êdów lekarskich?

– To prawda, ale jeszcze na pocz¹tku lat 90., gdy nie istnia³o nasze stowarzyszenie, by³o znacznie gorzej. Powoli uœwiadamiamy pacjentom, ¿e mog¹ walczyæ o swoje prawa, w czym zreszt¹ staramy siê im pomagaæ. – Czy nie ma Pan dosyæ tej walki z wiatrakami? – Rzeczywiœcie, jestem tym wszystkim zmêczony. Najgorsze s¹ k³opoty finansowe. Ja mam œrodki na ¿ycie, bo dysponujê prawami autorskimi do spuœcizny po ojcu, ale ze mn¹ jest spore grono wolontariuszy,

wycofywaæ z zobowi¹zañ. Przed wyborami rozmawia³em na ten temat m.in. z Leszkiem Milerem, st¹d w programie SLD znalaz³a siê koncepcja powo³ania rzecznika praw pacjenta. Potem jednak zaczê³y siê dziwne ruchy ministra £apiñskiego i owego urzêdu rzecznika, takiego samego jak np. rzecznika praw dziecka, nie widaæ. My nadal postulujemy, by rzecznika praw pacjenta powo³ywa³ parlament, a nie minister zdrowia, by ów rzecznik by³ partnerem, a nie podw³adnym szefa resortu zdrowia.

Primum Non Nocere Rozmowa z prezesem Stowarzyszenia Pacjentów „Primum Non Nocere”, dr. Adamem Sandauerem.

– Jak wynika ze œwiatowych badañ, przy 40-milionowej populacji mamy rocznie do czynienia z 10-40 tys. zgonów i uszczerbków na zdrowiu, wynikaj¹cych z b³êdów lekarskich. To bardzo du¿o. Ludzie poszkodowani nie maj¹ si³y walczyæ o swoje prawa, wiêc zg³aszaj¹ siê do nas. Jak wynika ze statystyk stowarzyszenia, a¿ 88 procent takich spraw nie trafia do s¹dów. – To dramatyczne, wrêcz przera¿aj¹ce dane! Z czego wynika taka sytuacja pacjentów i czy rzeczywiœcie w Polsce nadal nie maj¹ oni praw? – Teoretycznie ludzie maj¹ prawa, ale s¹ one tak skonstruowane, ¿e ³atwo jest je blokowaæ i w praktyce obracaj¹ siê przeciwko pacjentom. Ludzie maj¹ m.in. dostêp do medycyny, prawo do leków czy umierania w godnoœci itd., ale gorzej jest ju¿ z uczestnictwem np. w rozprawach s¹du lekarskiego czy z dostêpem do dokumentacji medycznej. Na 10-40 tys. b³êdów lekarskich zaledwie czêœæ trafia w formie pozwów do s¹dów cywilnych i koñczy siê wyrokami korzystnymi dla pacjentów. Rocznie wygranych spraw mamy zaledwie 700–800, czyli 2–3 procent, podczas gdy w USA oko³o 16 procent. – Dlaczego nadal odnotowujemy tak du¿o b³êdów lekarskich? – Œrodowisko lekarskie wraz ze swoim samorz¹dem jest ponad prawem i ho³duje fa³szywej koncepcji mówi¹cej o tym, ¿e brudy nale¿y praæ we w³asnym domu albo nie praæ ich wcale. Œrodowisko lekarskie jest te¿ obci¹¿one funkcjonowaniem patologicznej szarej strefy. Kto jest jej beneficjantem? Z pewnoœci¹ nie m³odzi lekarze, ale osoby dysponuj¹ce ³ó¿kami, aparatur¹ medyczn¹ i lekami. Dla nich jest to wygodne. A m³odzi boj¹ siê sprzeciwiæ... i po latach, gdy nadchodzi ich pokoleniowa kolej, postêpuj¹ podobnie. – Jak z tym walczyæ? – Stanowczo, bez pob³a¿ania, wykorzystuj¹c np. prowokacje i zakupy kontrolowane œciœle nadzorowane przez organy œcigania. – Jednak dzisiejsze wyroki skazuj¹ce to w gruncie rzeczy kpina z wymiaru sprawiedliwoœci...

którzy musz¹ zmagaæ siê z bied¹. Miesiêcznie na utrzymanie tylko oddzia³u warszawskiego stowarzyszenia potrzebujemy minimum 1000–1200 z³otych, a tych pieniêdzy nam brakuje. Nie staæ nas wiêc na wydawnictwa informacyjne i wiele innych spraw, nawet nie oddzwaniamy do ludzi, bo to s¹ dodatkowe koszty. – A przecie¿ zanosi³o siê na to, ¿e jako stowarzyszenie zyskacie poparcie pañstwa, dotacje... – To prawda. W 1999 r., gdy jeszcze ¿y³a minister Franciszka Cegielska dosz³o do pewnych uzgodnieñ i wydawa³o siê, ¿e sprawy id¹ w dobrym kierunku. Utworzenie rzeczników praw pacjentów przy poszczególnych kasach chorych przyjêliœmy za krok naprzód, ale mieliœmy obiekcje. Przecie¿ taki rzecznik nie wyst¹pi przeciwko swojej kasie. W ci¹gu zaledwie czterech miesiêcy 1999 r. rzecznicy otrzymali 21 tysiêcy spraw. Po œmierci minister Cegielskiej resort zacz¹³ siê

3

ZAMIAST SPOWIEDZI

– Czy jest szansa na zrealizowanie tej koncepcji? – Jest, na razie jednak wyrzuca siê w b³oto ogromne pieni¹dze wydawane na utrzymywanie wspomnianych rzeczników przy kasach chorych. – Kim naprawdê jest Adam Sandauer? – Mam 52 lata, doktorat z fizyki. W sierpniu 1998 r. z grup¹ osób maj¹cych podobne problemy jak ja doprowadzi³em do powstania naszego stowarzyszenia. W ci¹gu tych kilku lat szuka³em ró¿nych sojuszników, nie bacz¹c na ich pogl¹dy, opcje polityczne. Sam próbowa³em dostaæ siê do

parlamentu, by skuteczniej realizowaæ m.in. cele stowarzyszenia. – Dlaczego zaj¹³ siê Pan walk¹ ze z³ymi lekarzami? – Gdyby nie moja choroba i kilkuletnia walka z lekarzami, którzy na skutek b³êdów doprowadzili mnie do tragicznej wprost sytuacji zdrowotnej, nigdy nie pozna³bym tej problematyki. Przeszed³em wiele operacji, pozna³em przez to na w³asnej skórze „kuchniê” naszej s³u¿by zdrowia i zetkn¹³em siê z bólem i cierpieniem, niejednokrotnie zawinionym przez lekarzy. Wœród lekarzy zetkn¹³em siê zarówno z ³ajdakami, jak i bardzo przyzwoitymi ludŸmi. – Pana ojciec, Artur, wszed³ na trwa³e do anna³ów polskiej literatury. Czy tak znane nazwisko pomaga w dzia³alnoœci spo³ecznej? – Nazwisko jest pomocne w ró¿nych sytuacjach. Ojciec by³ cz³owiekiem apodyktycznym, lecz mimo to mia³em z nim znakomity kontakt, choæ np. w sprawach polityki sporo nas ró¿ni³o. Ojciec np. popar³ genera³a Jaruzelskiego, ja zaœ by³em przeciwnikiem stanu wojennego. Nie odcinam siê jednak od przesz³oœci ojca, dziêki niemu ukoñczy³em studia, zrobi³em doktorat, pozna³em jêzyki i mam dziœ zapewniony skromny byt materialny. – Nie uciek³ Pan jednak od polityki...

– Po prostu przekona³em siê, ¿e nie mo¿na liczyæ na osi¹gniêcie celu bez zmian ustawodawczych, a te mog¹ siê dokonywaæ tylko w parlamencie. Dlatego uczestniczy³em w wyborach. Wykluczam jednak zwi¹zanie siê z jak¹kolwiek formacj¹ polityczn¹. – Ale sojuszników szuka Pan wszêdzie... – To prawda. Pomagaj¹ mi prawnicy, m³odzi lekarze, sporo osób z najró¿niejszych œrodowisk, ludzie zwalczaj¹cy korupcjê m.in. z Fundacji Batorego. Importer herbaty da³ nam kilka tysiêcy z³otych. – Mimo kilku lat dzia³alnoœci i coraz skuteczniejszej walki o prawa pacjentów satysfakcji jednak Pan nie ma... – Bo trudno j¹ znaleŸæ w sytuacji, gdy wszystko idzie jak po grudzie. Za chwilê jadê do naszego biura, by przygotowaæ listy do parlamentarzystów i zastanowiæ siê, co robiæ dalej. Gdyby uda³o siê przebudowaæ mentalnoœæ wielu lekarzy – mia³bym sporo satysfakcji. Chocia¿... W miasteczku K. (nazwy nie podajê, bo tak powinno byæ wszêdzie) pewna lekarka doprowadzi³a do tragedii i przyzna³a siê do tego. Napisa³a, ¿e ma wyrzuty sumienia. Jestem pe³en uznania dla jej odwagi i postawy. Oby takich przypadków by³o wiêcej. – Dok¹d zmierza Adam Sandauer i jego stowarzyszenie? – Marzê o takiej sytuacji w Polsce, gdy stowarzyszenie pacjentów oka¿e siê zbyteczne. Wierzê, ¿e jest to realne. Rozmawia³ RYSZARD PORADOWSKI Fot. Autor

Stowarzyszenie Pacjentów „Primum Non Nocere” (po pierwsze, nie szkodziæ) posiada swoje oddzia³y w: Bia³ymstoku, Krakowie (w trakcie uruchamiania), Krotoszynie, £odzi, Olsztynie, Opolu, Starachowicach i Wrzeœni. Zarz¹d ma siedzibê w Warszawie przy ul. 29 Listopada 10a m. 8; dy¿ury w poniedzia³ki i pi¹tki w godz. 16 – 19. Stowarzyszeniu brakuje przede wszystkim materia³ów biurowych, kserografu i risografu. Oto konto Stowarzyszenia Pacjentów „Primum Non Nocere”: VI Oddzia³ PKO BP w Warszawie 10201068-298609-270-1.

Fot. Przemek Zimowski Na polach wilanowskich pad³a ostatnia nadzieja na œwieckoœæ pañstwa polskiego. Pad³a pod rz¹dami SLD i prezydenta Kwaœniewskiego.

4

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

Z NOTATNIKA HERETYKA

G£ASKANIE JE¯A

P

Odbublanie

od koniec kwietnia opisaliœmy na ³amach „Faktów i Mitów”, jak to intelektualista Bubel – w³aœciciel mocno œredniego wykszta³cenia i faszystowskiej gazetki o nazwie „Tylko Polska” – rozszyfrowa³ pochodzenie kilkuset polskich intelektualistów, polityków, a nawet biskupów, nazywaj¹c ich ¯ydami. A ¯ydów – namawia Bubel – nale¿y eliminowaæ i unicestwiaæ wszelkimi mo¿liwymi sposobami. Aby do owego unicestwiania zabraæ siê jednak skutecznie, trzeba wpierw ¯yda rozpoznaæ i tu przychodzi z pomoc¹ Bublowy samouczek nienawiœci. Opublikowany przez tego neofaszystê poradnik „Jak rozpoznaæ ¯yda” móg³by staæ siê wzorcem dla najwiêkszych hitlerowskich dewiantów i fanatyków nazizmu. Po tej makabrycznej lekturze doszliœmy w redakcji „FiM” do wspólnego wniosku, ¿e „temu

N

ag³oœnienie w ostatnim czasie nadu¿yæ seksualnych, jakich dopuœci³ siê kler katolicki zw³aszcza w USA, obna¿y³o to, o czym wielu wiedzia³o ju¿ od dawna. Watykañski eksperyment bêd¹cy prób¹ wychowania nowej, aseksualnej istoty ludzkiej, czyli katolickiego ksiêdza, nie powiód³ siê. Teraz wie o tym ca³y œwiat. Pocz¹tki obowi¹zkowego celibatu siêgaj¹ koñca staro¿ytnoœci, ale dopiero w póŸnym œredniowieczu zaczêto go zdecydowanie egzekwowaæ. Nikt przy tym nie przejmowa³ siê faktem, ¿e nakaz bez¿eñstwa by³ powszechnie ³amany – probostwa zaludnia³y ¿ony, konkubiny, a tak¿e dzieci wielebnych. Nie chodzi³o wszak o moralnoœæ, ale interes materialny Koœcio³a – legalne ksiê¿e potomstwo mog³o ³akomiæ siê na „œwiêt¹ w³asnoœæ” – eklezjalne dobra! Powszechna krytyka celibatu w czasie reformacji nie doprowadzi³a jednak do jego zaniku, wrêcz przeciwnie – stworzono seminaria duchowne – miejsca hodowli sterylnych powo³añ kap³añskich. Tam to z m³odych ch³opców miano stworzyæ idealne istoty odporne na cielesne pokusy i bez reszty oddane katolickiej ideologii. Ka¿dy, kto zna historiê Koœcio³a lub ma bli¿ej do czynienia z kleszym œwiatkiem, pozbawiony jest z³udzeñ co do przestrzegania celibatu. Wiêkszoœæ mieszkañców krajów katolickich nie by³a jednak co do tego przekonana, co najwy¿ej panowa³o jakieœ powszechne przeczucie, ¿e œwi¹tobliwe ¿ycie kleru to byæ mo¿e pozór. Koœció³ bardzo dba jednak o to, aby te pozory zachowaæ. Duchowni mieszkaj¹

panu ju¿ podziêkujemy”. Œciœlej rzecz ujmuj¹c postanowiliœmy wsadziæ Bubla do pierdla. Z jednego powodu – od s³ów do czynów nie zawsze daleka droga. A nienawiœci w Katolandzie mamy wszyscy serdecznie doœæ. Przed nami próbowa³o ju¿ to uczyniæ kilka innych osób – bezskutecznie. Inercja polskiego wymiaru sprawiedliwoœci mia³a tu niebagatelne znaczenie. Niepowodzenia naszych poprzedników zasadza³y siê te¿ i na tym, ¿e ma³o kto chce odwiedzaæ regularnie przez piêæ lat s¹dy. Jonasz zwróci³ siê do znakomitego prawnika, mecenasa Wiktora Cellera. Mecenas Celler poradnikiem Bubla by³ wstrz¹œniêty podobnie jak my, wiêc raŸno zabra³ siê do pracy. Jej efektem jest pismo pt. „Zawiadomienie o pope³nieniu przestêpstwa oraz wniosek o œciganie”, które w momencie, gdy czytacie ten tekst, trafia do prokuratury Warszawa Œródmieœcie. Treœæ

dokumentu nie pozostawia cienia w¹tpliwoœci, ¿e Bubel w swoim artykule co najmniej kilkadziesi¹t razy z³ama³ polskie i europejskie prawo. Z³ama³ te¿ kilka artyku³ów kodeksu karnego. A za to siê idzie siedzieæ. Teraz wiele zale¿y od bezimiennego (na razie) prokuratora, który weŸmie sprawê na tapetê. Wiele, ale nie wszystko. Gdyby bowiem jakiœ Pan Prokurator akurat podziela³ pogl¹dy Bubla – co siê mo¿e zdarzyæ – i oœwiadczy³, ¿e ³obuz jest niewinny jak lelija, to my bêdziemy siê odwo³ywaæ do skutku. Jeœli mo¿emy dziêki temu ocaliæ dobre imiê setek pomówionych osób, a mo¿e nawet zdrowie czy ¿ycie niejednej ofiary napadu bojówki skinów – nie spoczniemy. Coœ mi siê wydaje, Bublu, ¿e czeka ciê ciê¿ki roczek (a potem jeszcze piêæ roczków), bo my w³aœnie IDZIEMY PO CIEBIE! MAREK SZENBORN

w specjalnych domach – probostwach i klasztorach, a budynki seminaryjne s¹ zazwyczaj odgrodzone wysokim murem od wzroku ciekawskich. Tzw. kierownicy duchowi w teologicznych szkó³kach kszta³c¹cych ksiê¿y narybek maj¹ hodowaæ cnotê kandydatów. To pod ich przywództwem, dziêki „wytrwa³ej pracy nad sob¹”, ma powstaæ nowa istota ludzka, nie zainteresowana p³ci¹ w³asn¹ ani cudz¹. Oto watykañski klon – ksi¹dz, poœrednik miêdzy œwiatek boskim a ludzkim, s³odka, wra¿liwa, a jednoczeœnie stanowcza istota, prawdziwy anio³ ubrany w ludzkie cia³o.

nienasycon¹, bo samcz¹ zawartoœci¹. Okaza³o siê, ¿e ksi¹dz to sprawny kochanek, czasem homoseksualista lub pedofil. Ksi¹dz celibatariusz – ten oryginalnie watykañski wynalazek okaza³ siê najzwyklejszym bublem. Anielski czar katolickich ksiê¿y rozpad³ siê w oczach wiernych jak bañka mydlana czy mo¿e nawet jak wybrakowana prezerwatywa, która nie ochroni³a zdrowia i ¿ycia duchownych, zapadaj¹cych w Ameryce Pó³nocnej masowo na AIDS. Tak w³aœnie koñcz¹ siê eksperymenty powodowane pazernoœci¹ hierarchów i ignoruj¹ce prawa natury oraz zdrowy rozs¹dek. Kompromitacja katolickiego celibatu jest jednoczeœnie moralnym zwyciêstwem tych wszystkich Koœcio³ów chrzeœcijañskich, które odrzuci³y praktykê bez¿eñstwa duchownych, b¹dŸ nigdy jej nie wprowadzi³y w ¿ycie. Okaza³o siê po raz kolejny, ¿e w koœcio³ach tych skandale i przestêpstwa seksualne s¹ o wiele rzadsze ni¿ w Kk. Reformacja – „rana na ³onie Koœcio³a Œwiêtego” – jeszcze raz zatryumfowa³a. Watykan i jego ludzie zdaj¹ siê tego jeszcze nie pojmowaæ. Ksi¹dz Romuald Jaworski, wiceprezes Stowarzyszenia Psychologów Chrzeœcijañskich, mówi¹c o ostatnich aferach, mamrocze coœ o potrzebie wzmo¿onej „pracy nad sob¹ i samodyscyplinie” oraz „czujnym oku wychowawcy seminaryjnego”. Czy tysi¹c lat samodyscypliny jeszcze nie wystarczy?! Czy „czujne oko” prze³o¿onych nie by³o raczej zainteresowane wy³apywaniem co przystojniejszych kleryków, ni¿ rozwi¹zywaniem ich rzeczywistych problemów? ADAM CIOCH

Kompletna klapa Tak w³aœnie byli oni postrzegani dot¹d przez lud pobo¿ny – ubrani w szczególne stroje, mieszkaj¹cy w szczególnych miejscach, ¿yj¹cy ponad zwyk³ymi, codziennymi sprawami. „Do wy¿szych rzeczy jestem stworzony” mawia³ katolicki œwiêty, jezuita Stanis³aw Kostka – w tym stwierdzeniu zawar³a siê jakby istota tego, czym ma byæ efekt katolickich „eksperymentów genetycznych” w seminaryjnym laboratorium. Lud beznamiêtnie powtarza³, ¿e „zdarzaj¹ siê upadki” albo ¿e „ksi¹dz to te¿ cz³owiek”, a katolicki kap³an uchodzi³ za istotê niezwyk³¹ i nikt nie kwestionowa³ zasadniczo statusu moralnego kleru. Ale przyszed³ czas na sprawnie dzia³aj¹ce media i demokracjê, która oœmieli³a poszkodowanych katolików do walki o swoje prawa. Po ostatnich aferach wiernym wynurzy³ siê spod czarnej, a czasem purpurowej sutanny najzwyczajniejszy w œwiecie i wcale nie poœwiêcony rozporek z ca³¹ swoj¹

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

NA KLÊCZKACH

BOGACI MÓWI¥ – NIE!

m³odzie¿, w czynie spo³ecznym oczywiœcie. (J.W.)

PROWIANT DLA DUSZYCZEK

Jak donosi francuski dziennik katolicki „La Croix”, ponad po³owa Szwajcarów niczego nie oczekuje od koœcio³ów chrzeœcijañskich. 27 proc. ma jakieœ oczekiwania, ale zasadniczo dotycz¹ one wiêkszej otwartoœci, tolerancji oraz przystosowania do wspó³czesnoœci. Najbogatsi obywatele na œwiecie, oczekuj¹ od koœcio³ów... zmiany lub reformy. Prawie ca³a reszta ma œwi¹tobliwe instytucje, ich nauczanie i obrzêdy w... g³êbokim powa¿aniu. Oj, mo¿e papie¿owi brakn¹æ chêtnych do s³u¿by w Gwardii Szwajcarskiej! Papieska armia liczy 100 ¿o³nierzy zamiast 120. Chêtni musz¹ byæ Szwajcarami, katolikami, kawalerami (!) i mieæ wiêcej ni¿ 1,74 m wzrostu. Przypuszcza siê, ¿e do s³u¿by zniechêca niska pensja wynosz¹ca na pocz¹tku 1000 euro, co nie jest ¿adn¹ atrakcj¹ dla mieszkañców najbogatszego kraju œwiata. (A.C.)

Rekolekcyjn¹ labê uczniowie szkó³ w ca³ej Polsce maj¹ ju¿ za sob¹. Pozosta³y wspomnienia i... wykwity ksiê¿owskiego intelektu rodem z czasów gospodarki planowej. Próbkê tych ostatnich otrzymaliœmy z Poznania w postaci gazetki rekolekcyjnej. Gazetka nosi tytu³ „Rekolekcyjna podró¿” i – jak na wyprawê przysta³o – zawiera oryginalny „Prowiant na drogê”. Oto sk³adniki tego rekolekcyjnego prowiantu: „oko³o 230–250 szkolnych duszyczek, 1 dobry, uduchowiony, gorliwy, cierpliwy rekolekcjonista, 10 dag dobrej woli (na ka¿d¹ duszyczkê), garœæ modlitw i szczypta muzyki oraz piosenek ka¿dego dnia”. Dalej czytamy: „Wszystkie sk³adniki wymieszaæ razem, umieœciæ w sali lub koœciele. Piec w promieniach ³aski bo¿ej, pod opiek¹ wychowawców dwukrotnie w ci¹gu dnia przez 1,5 godziny. Czynnoœæ powtarzaæ przez trzy kolejne dni. Dzie³o ozdobiæ przez ¿arliwe uczestnictwo we Mszy Œw. i Komuniê Œw.”. Ciekawe, kto zje taki zakalec? (R.P.)

ŒWIÊCI Z DOSTAW¥ DO DOMU

PAPA ZA DRUTAMI Na bia³ostockim lotnisku sportowym do dziœ strasz¹ resztki betonowego bunkra, który kiedyœ by³ o³tarzem postawionym z okazji nawiedzenia miasta przez najwiêkszego rodaka. Przez lata zastanawiano siê, co zrobiæ z tymi ruinami. Bezustannie wype³niane s¹ one obscenicznymi graffiti, zaœ podziemne pokoiki s³u¿¹ niewyszukanym rozrywkom ludu bo¿ego, takim jak picie i uprawianie seksu. By³ pomys³, aby ruiny wysadziæ w powietrze, ale kosztowa³oby to oko³o 200 tys. z³; tyle betonu – w obawie o bezpieczeñstwo Wojty³y – kaza³ wylaæ ówczesny szef UOP. Ale oto pojawi³ siê nowy, tañszy pomys³. Mur, który stanowi³ t³o o³tarza, zostanie rozebrany, zaœ nieusuwalna betonowa konstrukcja wzmocniona bêdzie dodatkowo metalem i obsadzona zieleni¹. Wokó³ tego ogródka mi³oœci ustawione zostan¹ stalowe kolce. Na górze, zamiast wymalowanego obscenami muru, powstanie pomnik z odpowiednim napisem, nad którym górowaæ bêdzie krzy¿ papieski. Projekt ma ju¿ akceptacjê prawicowego zarz¹du miasta i – co wa¿niejsze – komisji sztuki sakralnej przy miejscowej kurii. Za³o¿enie zieleñca tradycyjnie sfinansuje miasto z pieniêdzy podatników, pracami porz¹dkowymi ma siê zaj¹æ

Czy¿by zainspirowa³ go œw. Franciszek, który rozda³ biednym maj¹tek? (A.K.)

MILICJA POWRACA! Ponad 10 lat po rozwi¹zaniu Milicji Obywatelskiej powraca do ³ask formacja o podobnej nazwie! A inicjatorem jej powstania jest Radio Maryja, niezbyt chêtne dla innych reliktów minionej epoki. Jak dowiadujemy siê ze statutu Milicji Niepokalanej, jej celem jest walka o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków, pogan i masonów; a tak¿e przeciwdzia³anie bezbo¿nictwu i sekciarstwu. Cz³onkiem milicji mo¿e zostaæ ka¿dy katolik, który deklaruje bezwzglêdne oddanie Niepokalanej. Codziennym obowi¹zkiem milicjanta jest odmawianie modlitwy za niewiernych i masonów. Milicja Niepokalanej uzbrojona jest doœæ s³abo, bo jedynie w Cudowny Medalik. Jak rozumiemy, jest to nawi¹zanie do Rycerstwa Niepokalanej (³ac. Militia Immaculatae) za³o¿onego przed wojn¹ przez Maksymiliana Kolbe. Problem w tym, ¿e organizacja ta istnieje do dziœ w nieco zmodyfikowanej i mniej bojowej formie. Ostatnio jednak polscy lefebryœci wskrzesili j¹ w postaci przedwojennej – agresywnej i antysemickiej. Widaæ, ¿e Radio Maryja odwo³uje siê do tej samej tradycji. Czy¿by Rydzyk obrazi³ siê na Kk i prowadzi³ swoje owieczki poza oficjalne struktury Koœcio³a w ramiona heretyków? (A.S.)

S¥D NIERYCHLIWY

Œw. Patryk dopomo¿e w chorobie, œw. Joanna d’Arc doda si³ do przewodzenia ludziom, a œw. Antoni nie pozwoli zboczyæ z kursu itd. Biografie œwiêtych na pewno Ciê zainspiruj¹! Musisz jedynie zaprenumerowaæ kolekcjê „¯ywoty œwiêtych”! W tym celu wystarczy wys³aæ kupon-zamówienie, aby razem z Wielk¹ Paczk¹ Powitaln¹ otrzymaæ dodatkowo... elegancki zegarek! (premia za odpowiedŸ w ci¹gu 9 dni). A to wszystko na pocz¹tek jedynie za 9,95 z³! Oferta ograniczona jest do jednego zestawu na rodzinê. Poœpiech wskazany, bowiem wydawca serii „¯ywoty œwiêtych” przeznaczy³ ponoæ 1 000 000 dolarów (!) na prezenty dla swoich klientów.

...ale sprawiedliwy. Tak przynajmniej nale¿y skomentowaæ ostatnie decyzje s¹dów dotycz¹ce ksiê¿y. Temida coraz czêœciej nie ulega czarnej magii i konsekwentnie staje po stronie pokrzywdzonych, co jeszcze niedawno by³o rzadkoœci¹. Pierwsza sprawa dotyczy tragedii, do jakiej z powodu ks. Marka Sobañskiego z Czêstochowy dosz³o na drodze pod W³oc³awkiem w czerwcu 1999 r. Jad¹cy z nadmiern¹ szybkoœci¹ ks. Sobañski doprowadzi³ do czo³owego zderzenia z innym pojazdem prowadzonym przez mieszkañca Kutna, w wyniku czego œmieræ ponios³o 5 osób, w tym 2 dzieci („FiM” nr 19/2001). Duszpasterz wyszed³ z wypadku z niegroŸnymi obra¿eniami. Gdy wreszcie pojawi³ siê w s¹dzie, ca³¹ winê zwali³ na rzekom¹ cukrzycê, nie przyjmuj¹c do wiadomoœci, i¿ przyczyni³ siê do tragedii wielu osób. Proces trwa kilka lat. Gdy wreszcie w listopadzie ubieg³ego roku zapada wyrok: 5 lat pozbawienia wolnoœci i 6 lat zakazu prowadzenia pojazdów, ksi¹dz odwo³uje siê do s¹du wy¿szej instancji, stwierdzaj¹c przy okazji, ¿e „os¹dzaæ powinien go Bóg, a nie ziemska Temida”(!). W ostatnich dniach kwietnia br. przed

S¹dem Wojewódzkim we W³oc³awku odby³a siê rozprawa apelacyjna. S¹d potwierdzi³ w pe³ni zasadnoœæ wyroku s¹du ni¿szej instancji. Tak wiêc pirat w sutannie bêdzie musia³ odpokutowaæ za swoje grzechy, podobnie jak to siê dzieje w przypadku wielu innych kierowców, których nie chroni koloratka i „opieka” kurii. Tak¿e na nic zda³y siê odwo³ania s³ynnego proboszcza z podhalañskiej Pyzówki, Henryka Pyki, oskar¿onego o znêcanie siê nad dzieckiem, którego by³ katechet¹ („FiM” nr 29/2001). I ta sprawa ci¹gnê³a siê kilka lat. Proboszcz nie zgadza³ siê z decyzj¹ S¹du Rejonowego w Nowym Targu, który skaza³ go na pó³ roku pozbawienia wolnoœci w zawieszeniu na dwa lata i zakaz wykonywania zawodu nauczyciela przez trzy lata. S¹d Okrêgowy w Nowym S¹czu nie dopatrzy³ siê uchybieñ w postêpowaniu ni¿szej instancji. Obydwa wyroki s¹ prawomocne. (P.S.)

PIENI¥DZE DLA BISKUPA

Œwiêty Stanis³aw, biskup i mêczennik, a w³aœciwie zdrajca znany z kart historii Polski, potrzebuje sporych pieniêdzy, by zagoœciæ w skierniewickiej œwi¹tyni przy ul. Kiliñskiego 2. Tak przynajmniej nale¿y s¹dziæ po akcji, jak¹ rozpêtali skierniewiccy ksiê¿a przed planowanymi na 8 maja br. g³ównymi uroczystoœciami sprowadzenia i intronizacji relikwii œw. Stanis³awa. Jak wynika z lektury nadruku na specjalnej kopercie wciskanej ludziom w drzwi ich mieszkañ, utworzono specjalny fundusz. Zaapelowano te¿ do owieczek, by sk³ada³y ofiary na tacê lub w kancelarii. Mile widziane s¹ równie¿ wp³aty na specjalne konto. Kto potrafi robiæ kasê na nieboszczykach, i to nawet setki lat po ich pochówku? Tylko Koœció³! (R.P.)

DO WIÊZIENIA PEDA£Y! Pose³ niewielkiej partii o nazwie „Deputowany Ludowy”, Gienadij Rajkow, za¿¹da³ przywrócenia radzieckiego przepisu prawnego karz¹cego homoseksualizm kar¹ do 5 lat pozbawienia wolnoœci. Jednym z argumentów za penalizacj¹ „sodomii” jest fakt, ¿e jest ona potêpiana przez cztery istniej¹ce w Rosji religie. Wed³ug obserwatorów, powrót do radzieckiego prawodawstwa nie ma szans na realizacjê – projekt

5

wzbudzi³ protesty wielu deputowanych, oraz sprzeciw rosyjskiego rzecznika praw obywatelskich. Nieludzki pomys³ popar³ natomiast prawos³awny metropolita Kiry³³, stwierdzaj¹c, ¿e „niebezpieczne jest traktowanie tej praktyki jako normalnego, zgodnego z prawem zachowania”. Co ciekawe, wed³ug projektu Rajkowa karalne by³yby tylko mêsko-mêskie figle, natomiast seks lesbijski pozosta³by legalny. Czy¿by prawos³awny brat Rajkow lubi³, jak wielu, od czasu do czasu poogl¹daæ zabawiaj¹ce siê ze sob¹ dziewczyny...? (A.C.)

POLACY NA COKO£Y! Pomnikomania ma w Polsce zagorza³ych zwolenników i dotyczy nie tylko rodaka z Watykanu. W Ostrowcu Œwiêtokrzyskim chc¹ postawiæ na cokó³ podobiznê innego ¿yj¹cego Polaka – mi³oœciwie panuj¹cego... prezydenta miasta! A wszystko to dzieje siê w mieœcie trapionym obecnie rekordowym 27-procentowym bezrobociem, gdzie brakuje pieniêdzy nie tylko na oœwiatê czy opiekê spo³eczn¹, ale i choæby minimalne zasi³ki dla tysiêcy bezrobotnych. Ca³a sprawa ma jednak „podwójne dno”. W kwietniu radni na sesji zaaprobowali ubieg³oroczne dokonania SLD-owskich w³adz miasta z prezydentem Janem Szostakiem na czele. Tymczasem w kuluarach czêsto ci sami rajcy stan miasta okreœlali jednoznacznie: katastrofa! Sam prezydent nieco za¿enowany w³azidupczo-pomnikowym wnioskiem jednego z radnych stwierdzi³, ¿e wystarczy mu dobra opinia i pamiêæ mieszkañców. Pomnik jednak ma stan¹æ, i to w rynku, w samym sercu Ostrowca, w miejscu, gdzie stoi obecnie monument upamiêtniaj¹cy 30 obywateli tego miasta zamordowanych przez hitlerowców w 1942 roku... (R.P.)

„NIEZALE¯NI NAUKOWCY” Jak podaje „Dziennik £ódzki”, kalifornijscy naukowcy przeprowadzili badania stanu zdrowia wœród osób praktykuj¹cych i nie praktykuj¹cych niedzielnego chodzenia do koœcio³a. Okazuje siê, ¿e ci czêœciej chadzaj¹cy na nabo¿eñstwa s¹ na ogó³ zdrowsi ni¿ ci mniej gorliwi. Byliœmy ju¿ sk³onni w to uwierzyæ, bo rzeczywiœcie, niektóre osoby mniej pobo¿ne czasem kultywuj¹ odrobinê niezdrowe nawyki, ale kiedy przeczytaliœmy dalej, ¿e „praktykuj¹cy, a¿ o... 99 proc. rzadziej umieraj¹ na choroby uk³adu pokarmowego” – poczuliœmy unosz¹cy siê znad amerykañskich badañ sw¹d klerykalnego szwindlu. Do wyników tych badañ chcemy zupe³nie powa¿nie dorzuciæ jeszcze jeden fakt: w USA niew¹tpliwie praktykuj¹cy ksiê¿a katoliccy a¿ piêciokrotnie czêœciej ni¿ pozostali obywatele choruj¹ na AIDS. Ot, taka choroba zawodowa... (A.C.)

6

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

POLSKA PARAFIALNA

Koœció³ nierównoœci W

czwartek 1.05.02 przedstawiciele licz¹cej przynajmniej 2 mln osób spo³ecznoœci gejów i lesbijek w bardzo zdecydowany sposób wyrazili swoje niezadowolenie z panoszenia siê Kk w naszym kraju. W tegorocznej Paradzie Równoœci w Warszawie uczestniczy³o, w zale¿noœci od szacunków, od 1500 do 2000 osób. Udzia³ wziêli reprezentanci organizacji politycznych i spo³ecznych, w tym bardzo aktywna Amnesty International.

W czasie trwania manifestacji, która przesz³a od pomnika Kopernika do placu Zamkowego, organizatorzy odczytali dwie odezwy. Pod pomnikiem kardyna³a Stefana Wyszyñskiego (fot. powy¿ej) uczestnicy zwrócili siê do hierarchów Koœcio³a z oœwiadczeniem „Non possumus!” (patrz reprodukcja), potêpiaj¹cym kampaniê nienawiœci, jak¹ Kk

K

Wreszcie jakaœ du¿a grupa spo³eczna powiedzia³a polskiemu Koœcio³owi katolickiemu – „NIE!”.

w Polsce prowadzi przeciwko mniejszoœciom seksualnym. Pod pa³acem prezydenckim uczestnicy ¿¹dali równego traktowania wszystkich obywateli, a nie, jak to okreœlono, „wed³ug doktryn politycznych czy religijnych”. Domagano siê tak¿e „rozdzia³u Koœcio³a od pañstwa”, zwracaj¹c uwagê na „z³o i nienawiœæ” obecne w wyst¹pieniach dostojników koœcielnych. Mniejszo-

œci seksualne chc¹ „pluralistycznej, tolerancyjnej oraz otwartej na ró¿ne pogl¹dy i sposoby ¿ycia Polski”. Obydwa oœwiadczenia – polityczne i antyklerykalne, zosta³y przyjête

si¹dz profesor Micha³ Czajkowski to najprawdziwszy rzymskokatolicki duchowny. Co ciekawe jednak, nie lubi go prymas Glemp, a przepadaj¹ za nim ci, którym Kk daje popaliæ, np. ¯ydzi i geje. Czy „Fakty i Mity” mog³yby o nim nie napisaæ? Ksi¹dz Micha³ (na zdjêciu) nie zgodzi³ siê na rozmowê z dziennikarzem „FiM”. Na szczêœcie bardziej rozmowni okazali siê jego byli i obecni studenci oraz znajomi. Prawdê mówi¹c, wcale siê nie dziwimy jego ostro¿noœci. Jego pozycja jako wyk³adowcy i szefa Katedry Ekumenizmu na katolickim Uniwersytecie Kardyna³a Stefana Wyszyñskiego w Warszawie (dawniej ATK) jest zagro¿ona. Wielki Kanclerz USW Józef Glemp, zaatakowa³ go publicznie. W ubieg³ym roku w jednym z wywiadów prymas, mówi¹c o debatach wokó³ polskiego antysemityzmu, powiedzia³, i¿ „w tej dyskusji bardzo z³¹ robotê robi m.in. ksi¹dz Micha³ Czajkowski, który nieustannie imputuje Koœcio³owi antysemityzm, polegaj¹cy rzekomo na niechêci do ¯ydów, wyp³ywaj¹cej z wyznawanej wiary”. Zabawnie brzmi¹ te s³owa prymasa uznawanego powszechnie za najwy¿ej postawionego w Polsce antysemitê. Cz³owiek, w którego ustach nawet dyplomatyczne komplementy pod adresem ¯ydów brzmi¹ jak antysemicka propaganda, wypiera siê istnienia niechêci do moj¿eszowych w polskim Koœciele! A to dopiero dowcip! Prymas nigdy tak ostro nie wypowiedzia³ siê ani o ks. Jankowskim, ani o Rydzyku. Ma³o tego, dziwnym zbiegiem okolicznoœci zaraz po oskar¿eniach Glempa do ataku ruszy³y prawicowe szmat³awce, oskar¿aj¹c profesora o semickie pochodzenie (a jak¿e!) oraz...

owacyjnie przez uczestników parady. Wygl¹da wiêc na to, ¿e agresywna hierarchia katolicka w Polsce ma nowego i bojowego przeciwnika, a zwolennicy œwieckiego pañstwa polskiego – dynamicznego sojusznika. Uczestnicy manifestacji, jak zd¹¿yliœmy siê zorientowaæ, to na ogó³ m³odzi ludzie, w dodatku studenci lub absolwenci szkó³ wy¿szych. W pochodzie uczestniczyli te¿ przedstawiciele partii i organizacji lewicowych oraz feministycznych.

Nie licz¹c Wandy Nowickiej, paradê zignorowali politycy rz¹dz¹cej koalicji. Có¿, bêd¹cej u koryta pseudolewicy nie w g³owie teraz spe³nianie obietnic przedwyborczych

uwiedzenie studentki. Opublikowano nawet zdjêcie rzekomej kochanki. Ponoæ Czajkowski by³ zbulwersowany tym, ¿e przypisano mu kiepski gust... O antykoœcielne dzia³ania pos¹dza go nieustannie „Nasz Dziennik”, dla którego z kolei w ubieg³ym roku ksi¹dz prymas znalaz³ wiele s³ów uznania.... Dziwny to „Koœció³ Chry-

– budowa pluralistycznego kraju i rozdzia³ Koœcio³a od pañstwa. Uniê Wolnoœci reprezentowa³a specjalna delegacja z rzecznikiem prasowym Adrianem Frugalskim na czele. Manifestacjê t³umnie oblegali dziennikarze i fotoreporterzy, choæ relacje w prasie i telewizji by³y na ogó³ mizerne i nie zawsze rzetelne. I tak „Wyborcza” zani¿y³a drastycznie liczbê uczestników, a „Trybuna” poda³a, jakoby znaczna czêœæ manifestantów mia³a „jaskrawe

Dwa lata temu wspomniana Rada, której ksi¹dz Czajkowski jest wspó³przewodnicz¹cym, zaproponowa³a opatrzenie w³aœciwym komentarzem s³ynnych antysemickich malowide³ zdobi¹cych œciany sandomierskiej katedry (przedstawiaj¹ one ¯ydów dokonuj¹cych „mordu rytualnego”). Có¿, z malowid³ami nic dot¹d nie zrobiono, bo w pa³acu biskupów w San-

Micha³ – Anio³? stusa”, w którym toleruje siê tudzie¿ promuje agresywnych i fanatycznych biznesmenów w sutannach, natomiast atakuje tych duchownych, którzy staraj¹ siê ¿yæ zgodnie z Ewangeli¹. Œwiadczy to o poziomie, jaki sob¹ prezentuje prymas, zreszt¹ kolega z rzymskich studiów ks. Czajkowskiego. Jak powiedzia³ kiedyœ ks. Micha³ dla „Polityki”: „Antysemitów ju¿ siê nie nawróci. To jest aberracja nie tylko moralna, ale i psychiczna”. Œwiête s³owa... Ksi¹dz Czajkowski (rocznik 1934) jest bardzo zaanga¿owany w dialog katolicko-¿ydowski. Jest cz³onkiem Polskiej oraz Europejskiej Rady Chrzeœcijan i ¯ydów. Aktywnie uczestniczy we wszelkich imprezach mog¹cych poprawiæ wzajemne stosunki. W czasie dyskusji wokó³ sprawy Jedwabnego bezkompromisowo stan¹³ po stronie prawdy, cierpliwie t³umacz¹c, ¿e ukrywanie i ignorowanie faktów, Polsce i Koœcio³owi tylko zaszkodz¹. Jako jeden z niewielu ksiê¿y nie mia³ te¿ w¹tpliwoœci co do winy abp. Paetza, co zreszt¹ g³oœno wyrazi³ w I programie telewizji.

domierzu w XXI w. ci¹gle widaæ wierz¹ w macê krwi¹ chrzeœcijañsk¹ zaprawian¹... Ksi¹dz Micha³ zd¹¿y³ ju¿ byæ wikarym, proboszczem (w Zgorzelcu), za³o¿ycielem Wspólnoty Œwiêtego Marcina (we Wroc³awiu), biblist¹, wyk³adowc¹, duszpasterzem akademickim, a przede wszystkim ekumenist¹. Znany jest bodaj we wszystkich mniejszoœciowych koœcio³ach chrzeœcijañskich, gdzie g³osi kazania. Wyk³ada nawet na teologicznej uczelni zielonoœwi¹tkowej. Spotkania prowadzone przez niego s¹ doskona³¹ szko³¹ tolerancji i dialogu. On sam jest cz³owiekiem skromnym, prostolinijnym, odwa¿nym i pozbawionym uprzedzeñ, otwartym dla ka¿dego.

makija¿e”, co jest dowodem na to, ¿e dziennikarz organu SLD nie uczestniczy³ w imprezie i opisa³ nie to, co by³o, ale to, co chcia³ zobaczyæ. Telewizja publiczna w g³ównych wydaniach dzienników nie raczy³a w ogóle zauwa¿yæ przejœcia przez centrum stolicy du¿ej manifestacji. To akurat nas nie dziwi – wszak nie by³o tam Glempa, nie przemówi³ ¯yciñski, a i Ojciec Œwiêty nie pob³ogos³awi³... ADAM CIOCH Fot. Autor, Przemek Zimowski

O skali jego odwagi i otwartoœci niech œwiadczy, ¿e od lat wspó³pracuje jako jedyny obecnie ksi¹dz w Polsce z ekumeniczn¹ grup¹ chrzeœcijañsk¹ gejów i lesbijek. Na tyle, na ile pozwala mu czas, uczestniczy w ich rekolekcjach, spowiada, g³osi kazania. Jak twierdz¹ cz³onkowie tej grupy, swoje zaanga¿owanie t³umaczy nakazem Ewangelii oraz... opini¹ katechizmu Kk, który nakazuje szacunek wobec osób homoseksualnych. Grupa nie ma jednak oficjalnego duszpasterza koœcielnego, bo episkopat zignorowa³ proœbê zainteresowanych i stwierdzi³, ¿e „nie widzi takiej potrzeby”. Jak widaæ, katechizmowy „szacunek” mo¿na rozumieæ równie¿ jako lekcewa¿enie... Nie podzielamy ani rzymskokatolickich pogl¹dów i wierzeñ ksiêdza Czajkowskiego, ani jego optymizmu wobec reformowalnoœci Koœcio³a czy prób dorobienia tej autorytarnej instytucji „ludzkiej twarzy”. Nie mo¿emy jednak przejœæ obojêtnie obok nieprzeciêtnej dobroci i ewangelicznego ducha ks. Micha³a. To m.in. dziêki jego postawie istnieje przeciwwaga dla obrazu têpego Polaka – antysemity i zacietrzewionego klechy. Doceniamy to i szanujemy, a z drugiej strony nie dziwimy siê, ¿e zbiera ciêgi od prze³o¿onych, wszak jego dobrotliwa, tolerancyjna i odwa¿na osobowoœæ nie pasuje raczej do klimatu, jaki panuje w polskiej kruchcie. A.C. Fot. archiwum

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

O

przeœladowaniach nie uczêszczaj¹cych na lekcje religii uczniów pisaliœmy ju¿ wielokrotnie. Sekowania, poni¿ania, a nawet maltretowania dzieci innych wyznañ lub bezwyznaniowców dopuszczaj¹ siê g³ównie uczniowie – wyznawcy „jedynie s³usznej” religii katolickiej. Doœæ przypomnieæ niedawny przypadek uczennicy jednej z gdañskich szkó³ skatowanej do nieprzytomnoœci przez kole¿anki – „chrzeœcijanki”. Dzieje siê tak czêsto za cichym przyzwoleniem pedagogów, a czasem – o zgrozo – z ich udzia³em. Rodzice ofiar przeœladowañ poprzestaj¹ najczêœciej na niewiele daj¹cych interwencjach u dyrektorów szkó³ i w kuratoriach. Co odwa¿niejsi i bardziej zdesperowani pisz¹ skargi do MENiS lub Rzecznika Praw Obywatelskich, choæ ten¿e twierdzi, i¿ podobne przypadki s¹ mu znane i uczula na nie stale lokalne kuratoria oœwiaty. Skutki tych „uczulañ” s¹ mizernie œmieszne, a najczêœciej wrêcz ¿adne. ZnaleŸli siê jednak w Polsce rodzice 10-letniego Mateusza – pañstwo Urszula i Czes³aw G., którzy powiedzieli „basta” i o sprawiedliwoœæ poprosili Europejski Trybuna³ Praw Cz³owieka, a Trybuna³ ów sprawê do rozpatrzenia przyj¹³. Mo¿e byæ wiêc ciekawie – bo to bodaj pierwszy tego typu przypadek w Polsce! Tym bardziej ciekawie, ¿e UE traktuje brak tolerancji religijnej i ksenofobiê jako przejaw barbarzyñstwa, niegodny rodziny cywilizowanych krajów wspólnoty. Gehenna ma³ego Mateuszka rozpoczê³a siê w przedszkolu – bo ju¿ tam dokonywane jest najwczeœniejsze, swoiste pranie mózgów malców. Gdy G. dowiedzieli siê, ¿e ich syn ma uczêszczaæ na lekcje religii, zaprotestowali. Jako ludzie niewierz¹cy nie widzieli powodu, dla którego dziecko mia³oby uczyæ siê doktryn œwiatopogl¹dowych sprzecznych z ich pojmowaniem rzeczywistoœci. Polski system oœwiaty w s³u¿bie Kk by³ wyraŸnie innego zdania. „Proszê napisaæ stosowne oœwiadczenie, ¿e nie godzicie siê na udzia³

Mateusza w nauce religii” – us³yszeli pospo³u Urszula z Czes³awem i zdumieli siê wielce. Jako ludzie œwiatli i wykszta³ceni znali bowiem artyku³ 53 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a dok³adniej jego

ustêp 7, który brzmi: „Nikt nie mo¿e byæ obowi¹zany przez organy w³adzy

POLSKA PARAFIALNA psychikê piêciolatka, mog¹ opowiedzieæ jedynie dzieciêcy psycholodzy – pod warunkiem, ¿e nie s¹ cz³onkami przykoœcielnego chóru lub uczonymi ekspertami Radia Maryja. Na marginesie rodzi siê pytanie, czy kierownictwo przedszkola lub szko³y mo¿e wymagaæ od rodziców podobnych oœwiadczeñ woli – czyli deklaracji œwiatopogl¹dowych sprzecznych z ustaw¹ zasadnicz¹.

i taka mamusia, którzy tego nie chc¹, ¿adnych oœwiadczeñ sk³adaæ nie musz¹, a nawet nie powinni. Ponadto

owo ministerstwo ³¿e jak pies (nie obra¿aj¹c tego ostatniego). W piœmie do rodziców Mateuszka jakiœ mgr (na piecz¹tce) Edward Janiszewski zaznacza bowiem:

PRZETRWALIŒMY RUSYFIKACJÊ, GERMANIZACJÊ I IDEOLOGIZACJÊ. A TERAZ MO¯E POKONAÆ NAS

Katolizacja Nauczanie religii w polskich szko³ach jest sprzeczne z elementarnymi zasadami „Konwencji o ochronie praw cz³owieka” – tak mo¿e ju¿ wkrótce brzmieæ orzeczenie Trybuna³u Europejskiego w Strasburgu. Sprawa jest w toku i niewykluczone, ¿e sentencja wyroku doprowadzi episkopat do sza³u, a 38 538 katechetów wyl¹duje na bruku, czyli w salkach katechetycznych i na garnuszku Koœcio³a.

publicznej do ujawnienia swojego œwiatopogl¹du, przekonañ religijnych lub wyznania”. Kategorycznie odpowiedzieli wiêc, ¿e ¿adnych oœwiadczeñ pisaæ nie bêd¹, a œwieckie pañstwo ma obowi¹zek zapewniæ Mateuszkowi normaln¹ edukacjê przedszkoln¹ bez religijnej agitacji. Jak¿e siê mylili. Gdy przychodzi³ czas na urabianie dzieciêcych mózgów opowieœciami o zbawieniu w zamian za chrzest, spowiedŸ, komuniê i pokutê, Mateusza wyprowadzano do innego pomieszczenia przedszkola. Tam, siedz¹c samotnie w opuszczonej salce, móg³ bawiæ siê do woli, ale jedynie starymi, zdezelowanymi zabawkami, bowiem te „nowe i atrakcyjne przeznaczone s¹ dla normalnych dzieci” (okreœlenie jednej z wychowawczyñ). Jak taki ostracyzm dzia³a³ na

Ktoœ, kto myœli, ¿e nie mo¿e – jest w wielkim b³êdzie. Oto bowiem Ministerstwo Edukacji Narodowej odpowiedzia³o na skargê Pañstwu G.: „(...) Dopominanie siê przez dyrektorów szkó³ oœwiadczeñ od rodziców wynika jedynie ze wzglêdów organizacyjnych”. I – dodajmy – jest sprzeczne z Konstytucj¹ RP i „Ustaw¹ o systemie oœwiaty”. Piêknie! Konstytucja konstytucj¹, a ministerstwo ministerstwem. Dodatkowo to samo ministerstwo nie zna aktów prawnych, które produkuje. Otó¿ „Rozporz¹dzenie w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szko³ach” stanowi jasno, i¿ stosowne oœwiadczenia sk³adaj¹ rodzice chc¹cy, aby ich dzieci klepa³y paciorki na specjalnych lekcjach. Taki zaœ tatuœ

„Rozporz¹dzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w publicznych przedszkolach i szko³ach ma charakter uniwersalny, nie wyró¿niaj¹cy ¿adnej religii ani wyznania, a tak¿e uwzglêdniaj¹cy oczekiwania osób nie zwi¹zanych z ¿adn¹ religi¹”. Przeczyta³eœ Szanowny Czytelniku powy¿sze oœwiadczenia MEN uwa¿nie i jeszcze szlag Ciê nie trafi³? – „(...) nie wyró¿niaj¹cy ¿adnej religii (...)”. Pisz¹cy te s³owa magister Janiszewski jest zwyk³ym k³amc¹ i ju¿ za to samo bêdzie siê w (swoim) piekle sma¿y³ po s¹dny dzieñ. Jeœli bowiem system oœwiaty RP nie wyró¿nia ¿adnej religii, to niezw³ocznie powinny zawisn¹æ – tu¿ obok krzy¿y – we wszystkich klasach trójdzielne krzy¿e prawos³awne, gwiazdy Dawida lub zgo³a buddyjskie znaki tao. Albo raczej wszelkie takie znaki powinny znikn¹æ raz na zawsze! Jeœli bowiem nie wolno (zgodnie z Konstytucj¹ RP

7

i Deklaracj¹ Praw Cz³owieka) kogokolwiek pytaæ o jego wyznanie, zawsze istnieje szansa (a mo¿e i pewnoœæ), ¿e w klasie licz¹cej – powiedzmy – trzydzieœcioro dzieci, jedno jest ¿ydem, inne œwiadkiem Jehowy, a jeszcze inne grekokatolikiem. Wróæmy jednak do pañstwa G. Ich syn ma obecnie 10 lat i na koncie zmianê kilku szkó³. W ka¿dej po kolei by³ czarn¹, niekatolick¹ owc¹. Przeszed³ gehennê ci¹g³ego, systematycznego bicia przez kolegów, wstyd uczestniczenia w dodatkowych lekcjach dla dzieci opóŸnionych w nauce (choæ ma œredni¹ ocen blisk¹ cyfrze piêæ) i w koñcu doœwiadczy³ próby usuniêcia ze szko³y (na wyraŸne ¿¹danie pozosta³ej czêœci klasy!) tylko dlatego, ¿e dwa razy w tygodniu nie rozpoczyna „najwa¿niejszej lekcji” od

klepania „Zdrowaœ Maryjo”. Takie „przyjemnoœci”, jak czêste zabieranie mu czapki i topienie jej w szkolnym sedesie, nale¿y w tym kontekœcie uznaæ za ma³o znacz¹ce wybryki grzecznych dzieci katolickich rodziców. Skargi Pañstwa G. na sekowanie ich syna

ola³ prezydent RP, rz¹d tego szczêœliwego kraju na czele z jego premierem oraz wyspecjalizowana agenda pañstwa o nazwie MENiS. Potraktowa³ j¹ jednak powa¿nie Europejski Trybuna³ Praw Cz³owieka, który – miejmy nadziejê – ju¿ nied³ugo wyda orzeczenie w tej sprawie. Precedensowe orzeczenie bêdzie obliguj¹ce dla ca³ego polskiego systemu oœwiaty, a raczej systemu neoscholastyki. – To prawda, ¿e coraz czêœciej mamy sygna³y dotycz¹ce braku tolerancji wobec dzieci nie uczestnicz¹cych w zajêciach z religii w szko³ach ró¿nych typów – powiedzia³a „FiM” rzeczniczka MENiS Ma³gorzata Szelewicka i doda³a, i¿ rozstrzygniêcie strasburskich sêdziów „mo¿e byæ ciekawe i znacz¹ce”. MAREK SZENBORN Fot. Przemek Zimowski

8

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

POLSKA PARAFIALNA

Poczet papie¿y polsk Przed wojn¹ w Warce kilku w³azidupków postawi³o pomnik Józefa Pi³sudskiego. Gdy doniesiono o tym Marsza³kowi, ten wpad³ w furiê. Kaza³ aresztowaæ lizusów i pomnik natychmiast rozebraæ. Ale co tam jakiœ Pi³sudski – rozwodnik i innowierca – przy genialnym aktorze, filozofie i poecie – Janie Pawle II. Ten to siê dopiero ceni!

z kasy miasta. Za te pieni¹dze setki rodzin bezrobotnych mia³yby zapewnione utrzymanie przez wiele miesiêcy. W Kaliszu, gdzie na potê¿ny pomnik i przebudowê placu w centrum miasta wydatkowano oko³o 200 tys. z³, brakuje dziœ œrodków na zasi³ki. Gdzie indziej wcale nie jest lepiej. Tworem jakiegoœ nietrzeŸwego artysty jest figura ustawiona na jednej z ulic Ostrowi Mazowieckiej, gdzie brud i odwieczne zaniedbania kontrastuj¹ z marmurami, na których ustawiono wielkiego rodaka, choæ mo¿e by³a w tym jakaœ myœl... Plaga papieskiej pomnikomanii nie ominê³a te¿ zagranicy, g³ównie polonijnych krajów jak USA i Kanada, ale równie¿ Irlandii, Japonii, Meksyku i Urugwaju. Wyj¹tkowo z³ym dzie³em jest P³ock pomnik w Comodoro Rivadavia (Argentyna) zbudowany z blachy przez polskiego emigranta Jana £ukiewicza. W Nowym Jorku na Queensie stan¹³ monument wykonany przez jednego z ksiê¿y, analogiczny ustawiono w brazylijskiej Kurytybie. A¿ dwa popiersia papie¿a znajduj¹ siê w japoñskim Nagasaki, gdzie „bia³y papa” by³ przed ponad dwudziestu laty. JPII nie zdoby³ siê ani razu na gest Józefa Pi³sudskiego. Wrêcz przeciwnie, akceptuje swoje kolejne kosztowne spi¿owe wcielenia, które Polacy powielaj¹ bez opamiêtania. A cholerna komuna fundowa³a krajowi takie fanaberie jak Szpital Pomnik Centrum Zdrowia Matki Polki. I kto to widzia³! Kto do tego dopuœci³?! ski bunal y r Przecie¿ za taki jeden szpital mo¿T ów Piotrk na by postawiæ ze dwieœcie pomników JPII i jeszcze na parê tablic Kraków „ku czci” by wystarczy³o! RYSZARD PORADOWSKI Fot. Autor, archiwum

Szczecin

Gdañ

sk

Ostr

ów M

iecka

Legnica

azow

W Polsce jak grzyby po deszczu nadal pojawiaj¹ siê kolejne kosztowne pomniki, popiersia i tablice pami¹tkowe ku czci papie¿a. Samych pomników jest ju¿ prawie 200, a w tysi¹cach liczyæ trzeba solidne metalowe tablice. Istotnie, s¹ jeszcze w Katolandzie place, skrzy¿owania ulic i wyniesienia terenu, gdzie nie ma nawet popiersia S³oñca Tatr. Jest w tym jednak ukryta m¹droœæ Koœcio³a. No bo co by to by³o, gdyby po wniebowst¹pieniu Karola nagle zabrak³o godnych miejsc na nowe monumenty?! Przecie¿ dopiero wówczas zacznie siê prawdziwy sezon na Wojty³y z br¹zu! Najwiêcej pomników wzniesiono na po³udniu Polski i w najbiedniejszych diecezjach. Samo miasto Kraków ma dziœ 7 pomników „bia³ego papy”, tj. wiêcej ni¿ diecezja bielsko-¿ywiecka, katowicka, opolska, rzeszowska i warmiñska razem wziête. No tak, ale Kraków to matecznik „Ojca Œwiêtego”, polska ziemia œwiêta. Jak zauwa¿a twórca unikatowej dysertacji doktorskiej na temat papieskiej pomnikomanii, Kazimierz O¿óg z KUL, gospodarna Wielkopolska ma mniej pomników ni¿ ubo¿uchna Zamojszczyzna czy Podlasie. Na ulicach wielu miast mo¿na spotkaæ coraz wiêcej ¿ebraków wyci¹gaj¹cych rêce nie tylko po kilka grosików na bu³kê czy chleb, ale i zbieraj¹cych pieni¹dze na leczenie dzieci. W aptekach ludziska nie wykupuj¹ wszystkich zapisanych przez lekarza lekarstw, bo ich na to nie staæ. Tymczasem w tych samych miastach, w których bezrobocie sprowadzi³o na dno tysi¹ce rodzin, wznoszone s¹ coraz to nowe pomniki pychy. Najwiêcej monumentów z wizerunkiem JPII powsta³o w drugiej po³owie lat 90. po kilku g³oœnych pielgrzymkach papie¿a do Polski, a szczyt kultu jednostki uwiecznionego w br¹zie przypad³ na rok 2000, w którym ods³oniêto ponad 30 monumentów. W tym samym czasie nierz¹d Buzka do¿yna³ Polskê zabójczymi reformami, które przynios³y potê¿n¹ dziurê bud¿etow¹ i ods³oni³y kolejne obszary nêdzy. Mimo g³êbokiego kryzysu gospodarczego, bezrobocia i biedy parafianie nie szczêdz¹ grosza na odlewanie „bia³ego papy”. 200–300 tys. z³ to przeciêtny koszt takiej fanaberii, finansowanej najczêœciej z publicznej kiesy. Do tych kwot dochodzi niebagatelny koszt przebudowy infrastruktury okalaj¹cego figurê terenu, jak to zrobiono m.in. w Kaliszu czy Policach. W tej ostatniej miejscowoœci na pomnik i skwer wydano 14 mld starych z³otych z funduszów przeznaczonych na... ochronê œrodowiska! Wiele pomników projektowali znani artyœci, tacy choæby jak Marian Konieczny, Czes³aw DŸwigaj czy Jan Kucz – a za nazwiska siê p³aci. Papieskie monumenty budz¹ sporo kontrowersji nie tylko z powodu kosztów. Na najwiêkszym tego typu pomniku w Polsce, bêd¹cym dzie³em prof. Mariana Koniecznego, wzniesionym kilka lat temu przed licheñsk¹ bazylik¹, znalaz³ siê tak¿e pazerny kustosz sanktuarium, ks. Eugeniusz Makulski. Przy okazji uwieczniono tu równie¿... prezesa „Budimeksu” wznosz¹cego licheñsk¹ œwi¹tyniê – Grzegorza Tuderka, co œwi¹tobliwi pielgrzymi odwiedzaj¹cy kiczowaty Licheñ okrzyknêli bluŸnierstwem. Za skandal uznano równie¿ ods³oniêcie pomnika JPII w £owiczu (autorstwa Stanis³awa S³oniny), jako ¿ywo przypominaj¹cego, o dziwo!, twarz biskupa Alojzego Orszulika. Z gigantomani¹, nie maj¹c¹ nic wspólnego z apostolsk¹ skromnoœci¹ i reklamowan¹ bied¹ naszego Kk, mamy do czynienia m.in. w Kroœnie, gdzie potê¿ny pomnik papie¿a ustawiono przy wylocie z miasta. Monument ten kosztowa³ grubo ponad 100 tys. z³, które w znacznej czêœci pochodzi³y

Kali

sz

Lu

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

POLSKA PARAFIALNA

9

kich za Wars wa Gdañsk w Wado

Aleksandrów £ódzki

ice

Police

sno

Gdañsk

Kro

Be³chatów

Czêstochowa

Kalisz

Licheñ

ublin

Kalisz

£ódŸ

£owicz

Kalisz

itd...

10

T

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

ZE ŒWIATA

ytu³ Ojca Œwiêtego pochodzi od Chrystusa i by³ przez niego u¿ywany wy³¹cznie w odniesieniu do Boga. Jeœli dla Boga, to równie¿ dla Jego zastêpców na ziemi – pomyœleli papie¿e i zaczêli siê nazywaæ Ojcami Œwiêtymi. Ten tytu³ nadaj¹ tak¿e produkowanym przez siebie „cudotwórcom”.

zareagowali z oburzeniem. „Escrivá jest dla mnie – pisze katolik Kohlmaier – jak równie¿ dla wielu innych chrzeœcijan ucieleœnieniem jakiejœ ca³kowitej perwersji w postawie chrzeœcijañskiej. Nikt nie wymaga, Wasza Ekscelencjo, przywo³ywania dok³adniejszych opisów k³opotliwych sytuacji, do powstania których niejednokrotnie przyczyni³ siê twórca Dzie³a. Ka¿de-

jego zajêæ. Pe³ne tajemnicy wydarzenie, ale w ramach spokojnej codziennoœci, któr¹ Escrivá tak wysoko ceni³” – twierdzi Messori. ¯ona uzdrowionego lekarza i rolnika, pielêgniarka Consuelo Santos, opowiada o swoim mê¿u, Manuelu Nevado Rey: „Mój m¹¿ rozpocz¹³ pracê jako lekarz pogotowia w roku 1956 w szpitalu Valdecillo w Santander, zaj-

skóry na obu d³oniach. Zapalenie skóry wskutek promieniowania zaczê³o siê w roku 1962”.

Manipulacja To zadziwiaj¹ce, ¿e wobec takich uszkodzeñ skóry dr Nevado nie otrzyma³ ¿adnej fachowej pomocy. Nawet trzydzieœci (!) lat póŸniej, w listopadzie 1992, gdy diagnoza brzmia³a:

Nowy Œwiêty Ojciec

wstawiennictwa b³ogos³awionego Escrivy, okaleczenia na d³oniach Nevado znik³y bez œladu w ci¹gu czternastu dni. „Moje d³onie wygl¹da³y wówczas zupe³nie zdrowo, tak jak dziœ”. Trochê inaczej przedstawia sprawê cudownego wyzdrowienia dermatolog, profesor Ginés Sanchés Hurtado. To dr Sanchés w 1986 roku zdiagnozowa³ daleko posuniête zapalenie skóry w nastêpstwie promieniowania. W listopadzie 2000 r. pisze on: „W osiem czy dziesiêæ lat póŸniej (1994 lub 1996, czyli dwa do czterech lat po zak³adanym ca³kowitym ozdrowieniu – przyp. red.) zobaczy³em go znowu. Tak jak mog³em oczekiwaæ, zobaczy³em daleko posuniête zapalenie skóry, z zanikiem naskórka, w³osów, zmianami na paznokciach i przebarwieniami skóry. Ale ku mojemu zdziwieniu nie zauwa¿y³em ¿adnych zaawansowanych ran”. Pe³ne uzdrowienie? Jedno z pytañ, na które przy zachowaniu odrobiny krytycyzmu trudno odpowiedzieæ z ca³¹ pewnoœci¹. W zasadzie nie to jest wa¿ne. Najwa¿niejsze, ¿eby „ojciec” w koñcu sta³ siê „œwiêtym”. Zanim umrze papie¿. Jest w¹tpliwe, czy w wyniku tego zamilknie krytyka uznaj¹ca Opus Dei za wewn¹trzkoœcieln¹ sektê. Nikt inny, tylko sam wyniesiony przez papie¿a Jana Paw³a II do rangi kardyna³a, œwiatowej s³awy, konserwatywny (!) szwajcarski teolog Hans Urs von Balthasar uwa¿a³ rozliczne poradniki publikowane przez Escrivê dla chrzeœcijan za „zbieraninê opryskliwych, warkliwych rozkazów wymarszu, œwiadectwo têpoty, zarozumialstwa i impertynencji”. Za „Kirche Intern” nr 2/2002 oprac. Z.G. Fot. archiwum

Twórc¹ Opus Dei jest hisz- go, kto nie czu³ siê gotowy nowotwór skóry, nie podj¹³ pañski ksi¹dz Josemaria Escrivá do boju jako ¿o³nierz Chry¿adnych dzia³añ. Smarowa³ de Balaguer, przez swoich fa- stusa, okreœla³ mianem »nied³onie jedynie wazelin¹ i lanów jeszcze za ¿ycia nazywany dowiarka« i »upad³¹ dusz¹, nolin¹. A¿ na pocz¹tku liojcem. Koœció³, kanonizuj¹c go, niczym szatan«. Ostrzega³ stopada 1992 r., przy któwyprodukuje wiêc jeszcze jedne- przed tym, by w swej »drorejœ z wizyt w ministerstwie go œwiêtego ojca. rolnictwa, spotka³ przypaddze« nie nale¿eæ do ha³aNa piêæ miesiêcy przed be- stry – trzeba siê staraæ wspikowo jawnego cz³onka Opus atyfikacj¹ s³ugi bo¿ego Escrivy naæ po drabinie ludzkoœci Dei, in¿yniera Bernardo ¿yj¹ca w USA by³a bliska wspó³- i nie zapominaæ, ¿e samemu Carrascala. Ten na widok pracownica za³o¿yciela Opus Dei jest siê niczym kosz na odblizn na d³oniach poleci³ lei najwy¿sza rang¹ przewodnicz¹- padki, œmietnik. Natomiast karzowi, by za pomoc¹ karca kobiet w tym zgromadzeniu trzeba kochaæ wojnê, tak jak tek modlitewnych Dzie³a Bo– Mariá del Carmen Tapia – na- mnich kocha swój wór pokut¿ego prosi³ o wstawiennictwo pisa³a 25 listopada 1991 roku list ny. Ból ma byæ b³ogos³awiob³ogos³awionego Escrivê. do kardyna³a Ratzingera. Jako ny, gloryfikowany i uœwiêcoSkoro tylko Nevado kilka dni znawczyni najintymniejszych ny. Pragnê równie¿ zaznaczyæ, póŸniej uda³ siê na kongres spraw „ojca” przestrzega³a ju¿ ¿e Escrivá uwa¿a³, ¿e zbyt sulekarzy do Wiednia, znalaz³ wczeœniej, w liœcie do papie¿a rowo os¹dzono Hitlera, a licz– jak sam twierdzi³ – w ka¿Jana Paw³a II i papieskiego mi- ba wymordowanych ¯ydów dym koœciele, który odwienistra spraw zagranicznych, kar- jest grubo przesadzona. Podzi³, kartkê modlitewn¹ do dyna³a Angelo Sodano, przed be- dobnie fakt, ¿e tajny zwi¹zek b³ogos³awionego Josemarii... atyfikacj¹ Escrivy. Wszystkie te li- Opus Dei (dokumenty za³o¿y„To pomog³o mi wezwaæ jesty pozosta³y bez odpowiedzi. Nic cielskie i nazwiska cz³onków go wstawiennictwo”. Widoczdziwnego. Zanim watykañski dzien- pozostaj¹ pod kluczem) pro- Papie¿ Pawe³ VI (na zdjêciu po lewej) nie doktorowi Nevado wolno by³o odwiedzaæ w Wiednik „Osservatore Romano” i kongre- wadzi dzia³alnoœæ o charakgacja kanonizacyjna Watykanu po- terze politycznym i gospodarczym, mowa³ siê sk³adaniem z³amañ pod niu tylko koœcio³y nale¿¹ce do Opus da³y oficjaln¹ wiadomoœæ o plano- któr¹ najdelikatniej mo¿na by okre- regularn¹ kontrol¹ rentgenowsk¹. Dei, gdzie indziej nie znalaz³by œwiêwanej beatyfikacji, hiszpañski lekarz, œliæ jako w¹tpliw¹”. W wyniku tej pracy, przy sta³ym tego obrazka z Escriv¹... cz³owiek Opus Dei i rzecznik praCokolwiek by o tym myœleæ: kontakcie z promieniami rentgesowy papie¿a, Joaquin Navarro Cudowne uzdrowienie na, Nevado nabawi³ siê uszkodzeñ w wyniku modlitwy i oczywistego Valls, w okólniku do wszystkich filii Dzie³a na ca³ym œwiecie zawar³ Tapia pisze w liœcie do kardyVan Koevering. Uczestnicy s³udok³adn¹ datê beatyfikacji: 17 maja na³a Ratzingera: „Opus Dei chce chali w napiêciu Hala Lindseya, 1992 r. Zw³oki przysz³ego œwiêtego, za pontyfikatu Jana Paw³a II doktóry zrobi³ ongiœ furorê ksi¹¿zmar³ego w czerwcu 1975 r., jeszcze prowadziæ do beatyfikacji swego k¹ „Wspania³a by³a Planeta Ziedobrze nie wystyg³y, za³o¿yciela, poniea Opus ju¿ drukowa³ wa¿ zdaje sobie a³o jest misji równie frustruj¹cych co pro- mia”. Wydano j¹ w latach 70., zapowiada³a nieuchronw³asne modlitewnisprawê, ¿e jeœli nie rokowanie apokalipsy. Konieczna jest nie- ny, rych³y koniec œwiata. Wtedy nie wysz³o, ale autor ki, w których promoosi¹gnie tego w najugiêta wiara w przekazy pism i nieuniknio- siê nie przejmuje, nie traci animuszu. wano jego œwiêtoœæ. Auta i klapy marynarek obraduj¹cych ozdobione bli¿szym czasie, bênoœæ. Owocuje to skupieniem w wyczekiwaniu Postêpowanie dowoby³y alarmuj¹cymi znaczkami i nalepkami: „ObudŸdzie siê to ci¹gnêZNAKÓW. dowe uznano za wy³o przez wieki”. Potrzeba ich dostrze¿enia wzrasta w miarê up³y- cie siê!”, „Znam Przysz³oœæ, Bóg Zwyciê¿y”, „Gotoczerpuj¹ce. Faktycznie, pawu czasu i zgodnie z intensywnoœci¹ poszukiwañ. Nad- wy do Wniebowst¹pienia”. 78-letni John Monroe A to nieprawda. pie¿ Pawe³ VI chodz¹ wreszcie: trzêsienie ziemi, wojna czy – jak z Indiany uczestniczy w konferencjach apokaliptyczŒwiadkowie, a miê- Joaquin Navarro Valls (w odró¿nieniu od ostatnio – ataki terrorystyczne w USA. Napiêcie siê- nych od lat, co absolutnie nie budzi w nim sceptycydzy nimi wysoko Karola Wojty³y, ga zenitu – tak, nie ulega w¹tpliwoœci, to musi byæ zmu. W Tampie rozdawa³ z uœmiechem wizytówki postawieni byli ksiê¿a Opus Dei który swe pierwsze kroki jako pateraz, przecie¿ Biblia, jeŸdŸcy Apokalipsy, Nostrada- z cytatem z Ksiêgi Objawienia: „Kiedy staniesz twarz i prze³o¿one kobiet, takie jak Tapia, pie¿ skierowa³ w³aœnie na grób mus. I klapa. Znowu. Ile trzeba wiary, zapamiêtania, w twarz z Bogiem i zapyta ciê, jakie masz prawo wejna podstawie bardzo bliskiej zna- Escrivy) nie mia³ ochoty go wyby wci¹¿ czekaæ na nastêpny znak, i jeszcze nastêp- œcia do nieba, co mu odpowiesz? PrzebudŸ siê wiêc!”. Obecni na konferencji sprawiali wra¿enie pasa¿ejomoœci szkicuj¹ niepochlebny por- œwiêcaæ. Jan Pawe³ II jest chory. ny, odpowiednio przykrawaj¹c i modyfikuj¹c wczerów poci¹gu maj¹cych miejscówki, przechadzaj¹cych tret Escrivy. Ale poniewa¿ opuœci- Nale¿y siê œpieszyæ, Escrivá muœniejsze teorie? li Dzie³o, nie zostali wys³uchani si zostaæ wyniesiony na o³tarze. Pod koniec lutego w Pampie na Florydzie odby³a siê po peronie wœród rozgor¹czkowanego, walcz¹cejako œwiadkowie w procesie kano- Teraz albo nigdy. Potrzebny jest siê zorganizowana przez Miêdzynarodowy Koœció³ bez go o miejsca t³umu. tylko jeszcze cud. Przy beatyfikaReferaty wszystkich oczekuj¹cych ostatecznej roznizacyjnym. Granic XIX Miêdzynarodowa Konferencja Proroków cji za dowód s³u¿y³o uzdrowienie Armageddonu, w której uczestniczy³o – wedle organi- prawy s¹dowej podkreœla³y, ¿e koniec œwiata wynika pewnej hiszpañskiej zakonnicy. zatorów – 3 tys. osób. „W tym roku przyby³o tyle lu- ewidentnie z Biblii. Kandydaci na antychrysta systeKrytyka niepo¿¹dana Tym razem, przed kanonizacj¹, dzi – wyjaœnia organizator, pastor Joe Van Koevering matycznie siê zmieniaj¹, ale od dawna jedynym nie– bo klimat siê zmieni³”. Uczestnicy obrad nie mieli zbitym faktem (i ZNAKIEM) jest powstanie pañstwa Niedawno, w zwi¹zku z msz¹ mamy uzdrowienie hiszpañskiego w¹tpliwoœci, ¿e wydarzenia 11 listopada ub.r. s¹ zwia- Izrael. Jak ju¿ ¯ydzi maj¹ pañstwo, to czas na koniec œwiêt¹ odprawian¹ na setne urodzi- lekarza, by pokazaæ – jak zauwastunem apokalipsy. Autorzy referatów podkreœlali, ¿e œwiata. Tylko po co podatnicy rz¹du amerykañskiego ny owego cnotliwego Hiszpana, ar- ¿y³ w³oski dziennikarz Vittorio powinny one stanowiæ sygna³ do przebudzenia i upo- – w tym przybyli do Tampy zwolennicy niemi³ych cybiskup Wiednia zosta³ skryty- Messori – jak wielkie znaczenie rz¹dkowania ¿ycia duchownego w oczekiwaniu nad- przepowiedni – p³ac¹ na pañstwo zwiastuj¹ce zag³akowany w liœcie otwartym przez za³o¿yciel Opus Dei przypisywa³ ci¹gaj¹cego kataklizmu. „Nie ma w¹tpliwoœci, ¿e za- dê ziemi 3 miliardy dolarów rocznie? polityka ÖVP (Ludowa Partia Au- pobo¿noœci w ¿yciu codziennym. TOMASZ SZTAYER g³ada jest na horyzoncie” – oœwiadczy³ w odczycie strii), dra Herberta Kohlmaiera. „Rêce pracownika zostan¹ uzdroCz³onkowie i sympatycy Opus Dei wione i umo¿liwi mu to powrót do

Byle do koñca œwiata M

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r. Sukcesywnie swobodê kobiet zaczêto ukrócaæ pocz¹wszy od II wieku, nakazuj¹c, by porz¹dek we wszystkich chrzeœcijañskich gminach by³ analogiczny do patriarchalnej struktury rodziny. Szczególnie negatywne nastawienie do p³ci ¿eñskiej rozwinê³o siê w Koœciele oko³o IX w. Kobiety odsuwano ju¿ nie tylko od wszelkich funkcji, ale tak¿e coraz dalej od o³tarza, twierdz¹c, ¿e profanuj¹ sakrament. Postulat wy¿szych œwiêceñ dla kobiet nie jest wcale wymys³em wspó³czesnym. Domaga³y siê tego kobiety ju¿ w œredniowieczu. Jakie tego by³y konsekwencje? Kiedy w XIII-wiecznej Hiszpanii jedna z przeorysz bogatego i potê¿nego klasztoru w Las Huelgas za¿¹da³a dla siebie prawa odprawiania mszy, natychmiast zosta³a ekskomunikowana i pozbawiona wszystkich dochodów. Na tym nie koniec, znalaz³y siê takie, które zapragnê³y mieæ swój, kobiecy koœció³. Niejaka Wilhelmina za³o¿y³a kobiec¹ sektê i otwarcie oœmiela³a siê atakowaæ uciemiê¿enie kobiet w Koœciele. Zapowiada³a, ¿e pewnego dnia jej zwolenniczka Manfreda zasi¹dzie na tronie papieskim, a wszyscy kardyna³owie podczas jej pontyfikatu bêd¹ p³ci ¿eñskiej. Twierdzi³a, i¿ tylko ustanowienie Koœcio³a kobiet mo¿e zapocz¹tkowaæ now¹ erê w dziejach ludzkoœci, przynieœæ zbawienie œwiatu oraz nawrócenie mahometan i ¿ydów na chrzeœcijañstwo. Cz³onkinie kobiecej sekty wierzy³y, ¿e Wilhelmina jest wcieleniem Ducha Œwiêtego i oddawa³y jej czeœæ jako nastêpczyni

Kobiety w Koœciele?! Chrystusa. Za³o¿ycielka sekty zmar³a w 1281 roku w Mediolanie, a jej kultowi oraz istnieniu ca³ego kobiecego koœcio³a po³o¿y³a kres w 1300 roku inkwizycja. Potem nasta³y d³ugie wieki koœcielnych polowañ na „czarownice”...

Sprawa kap³añstwa kobiet powróci³a na forum dyskusji koœcielnych w XX wieku. Byæ mo¿e trudno w to uwierzyæ, ale pierwsze kap³anki wyœwiêcono w Polsce... Prze³om XIX i XX w. by³ widowni¹ walki kobiet o prawa wyborcze i pocz¹tkiem emancypacji. Zjawiska te nie mog³y pozostaæ bez wp³ywu na sytuacjê kobiet w Koœciele. Niektóre z nich odkry³y nawet, ¿e Mesjasz jest kobiet¹! W Polsce kwestia kobiet-ksiê¿y pojawi³a siê w 1928 r. A wszystko za spraw¹ mariawitów, którzy formalnie usankcjonowali kap³añstwo kobiet, a w 1929 r. udzielili œwiêceñ kap³añskich dwunastu zakonnicom i konsekrowali kobietê na biskupa. Dzisiejszy od³am mariawitów felicjanowskich (katolicki koœció³ mariawitów) równie¿ jest bardzo sfeminizowany, a wœród biskupów jest wiêcej kobiet ni¿ mê¿czyzn. Mariawici to prawdziwie polski ewenement, w dodatku o rodowodzie jak najbardziej rzymskokatolickim. W 1893 roku klaryska Felicja Koz³owska (zwana Mateczk¹) pod wp³ywem objawieñ, w których ujrza³a obraz upadaj¹cego i zdemoralizowanego Koœcio³a, za³o¿y³a wspólnotê mariawitów. Po bezskutecznych próbach przywo³ania jej

do porz¹dku Koz³owska zosta³a ostatecznie w 1906 roku wyklêta przez Œwiête Oficjum. Mariawici z Felicjanowa (nie myliæ z mariawitami – starokatolikami) nauczaj¹, ¿e Mateczka jest Now¹ Ew¹ i Zbawicielk¹ œwiata. Mesjasz-Niewiasta oraz zrodzony przez ni¹ Koœció³, aby otrzymaæ we w³adanie Królestwo, musz¹ przejœæ tê sam¹ drogê, któr¹ przeszed³ Chrystus. Osoba Mateczki jest wcieleniem trzeciej osoby Trójcy Œwiêtej (Duchem Œwiêtym), a tym samym równ¹ we wszystkim (tak¿e w bóstwie) Chrystusowi – swemu Ma³¿onkowi, tzn. jest Bogiem, obiecanym Duchem Prawdy i Bosk¹ Pocieszycielk¹ ludzkoœci. „Postêpowy” Jan Pawe³ II uwa¿a, ¿e Koœció³ nie jest uprawniony do udzielania œwiêceñ kap³añskich kobietom. Mniejsza o funkcje kap³añskie; gorzej, ¿e w sprawach znacznie istotniejszych dla kobiet, jak ma³¿eñstwo, rodzina czy antykoncepcja, papie¿ zajmuje stanowisko konserwatywne. W konsekwencji coraz wiêcej kobiet, i to nie tylko œwieckich, ostentacyjnie opuszcza szeregi Koœcio³a. Zjawisko to nasili³o siê jeszcze po 1983 r., kiedy JPII wyda³ nowy kodeks prawa kanonicznego, który definitywnie rozwia³ nadzieje kobiet na zmianê ich statusu w Koœciele za czasów jego pontyfikatu. Wywo³a³o to oburzenie wielu zakonnic. Jednym

z g³oœniejszych by³ protest przeciwko koœcielnym rz¹dom starych, samotnych mê¿czyzn, którzy chc¹ decydowaæ o losach kobiet, wywo³any przez amerykañsk¹ siostrê Agnes Mansour, zajmuj¹c¹ siê m.in. œwiadczeniem pomocy kobietom po zabiegu przerywania ci¹¿y. Zbuntowanej siostrze Watykan natychmiast postawi³ ultimatum: albo zaprzestanie dzia³alnoœci, albo wyst¹pi z zakonu. W wieku 52 lat Agnes Mansour wyst¹pi³a wiêc z zakonu i zapocz¹tkowa³a ruch tzw. nowych zakonnic.

W wyniku rebelii sióstr, które mia³y doœæ podwójnej moralnoœci i hierarchii patriarchalnego Koœcio³a, Koœció³ straci³ wiele tysiêcy zakonnic (g³ównie w Niemczech, Holandii, Francji i USA). Opuœci³y zakony i zaczê³y popularyzowaæ m.in.

NIEWYGODNE PYTANIA (16)

Kilka bardzo trudnych kwestii ¯ona Kaina Dzieciak: – Proszê ksiêdza, kim by³a ¿ona Kaina i sk¹d siê wziê³a? Ksi¹dz katecheta: – Adam i Ewa, oprócz Kaina i Abla, mieli tak¿e córki. D. – Ale przecie¿ w Ksiêdze Rodzaju mamy napisane: „I pozna³ Kain ¿onê” (4, 17). Tak wiêc musia³ gdzieœ zapoznaæ siê ze swoj¹ ¿on¹. Albo wiêc by³a to kobieta, któr¹ stworzy³ inny bóg, albo te¿ mo¿e jego ¿ona pochodzi³a od ma³py. Innego wyt³umaczenia chyba nie ma. Kk. – „Pozna³” znaczy „wspó³¿y³”! D. – To dlaczego pobo¿ni t³umacze nie wyrazili tego jasno? Swoj¹ drog¹, kiedy sodomici mieli ochotê na dwa anio³y, nie chcieli wcale ich poznawaæ, lecz zamierzali z nimi po prostu „poswawoliæ” (Rdz 19, 5).

Kk. – Kain nie swawoli³ z ¿on¹, lecz wspó³¿y³. ¯ona Kaina pochodzi³a od Adama i Ewy. D. – To jeszcze gorzej. To by³o kazirodztwo! Ci to dopiero byli grzesznikami!

Jezus w piekle D. – Czy mo¿e nam ksi¹dz odpowiedzieæ na pytanie dotycz¹ce obietnicy, jak¹ z³o¿y³ Jezus ³otrowi na krzy¿u? Chodzi o to, ¿e obieca³ mu wówczas: „Dziœ ze mn¹ bêdziesz w raju” (£k 23, 43)? Planowa³ wiêc wyraŸnie, ¿e po zgonie uda siê do raju, jednak w naszym wyznaniu wiary mówimy o czymœ zupe³nie innym, mianowicie, ¿e po œmierci „zst¹pi³ do piekie³ i trzeciego dnia zmartwychwsta³”. Kk. – Móg³ tego samego dnia byæ w piekle i w niebie. D. – Tak wiêc odwiedzi³ na chwilkê niebo, gdzie odprowadzi³ ³otra, sam zaœ uda³ siê póŸniej do

11

MITY KOŒCIO£A

piek³a, albo na odwrót... Trochê to dziwne, proszê ksiêdza. Dlaczego wiêc nie wyznajemy, ¿e zst¹pi³ do piek³a, póŸniej wst¹pi³ do nieba, a trzeciego dnia zmartwychwsta³? Nielicha zagadka; jedno jest pewne – znów s³owa Koœcio³a i s³owa Jezusa rozchodz¹ siê...

Drzewo genealogiczne Jezusa D. – Mam takie pytanie: dlaczego Jezus ma dwa ró¿ne rodowody? Jeden podaje nam Mateusz, drugi zaœ – £ukasz. Zgodni s¹ co do tego, ¿e Jezus pochodzi od Dawida i na tym ich zgoda siê koñczy. Wyliczaj¹c w rodzinie Jezusa pokolenia, które mia³y go dzieliæ od Dawida, stykaj¹ siê jedynie w dwóch miejscach. Ewangelista Mateusz obliczy³, ¿e miêdzy Dawidem a Jezusem by³o 28 pokoleñ, natomiast £ukasz naliczy³ ich a¿ 41. Nawet w sprawie

dziadka Jezusa nie mog¹ znaleŸæ wspólnego stanowiska. Jeden podaje, ¿e by³ nim Jakub, drugi twierdzi, ¿e Heli. Na dodatek jeszcze Mateusz podaje, ¿e w linii tej wystêpowa³ Jechoniasz, ten sam, którego Jahwe przekl¹³ s³owami: „Zapiszcie tego cz³owieka jako pozbawionego potomstwa, jako mê¿a, który nie za¿yje szczêœcia w swych dniach, poniewa¿ ¿adnemu z jego potomków nie uda siê zasi¹œæ na tronie Dawida” (Jer 22, 30). NajwyraŸniej siê wiêc pomyli³, bo wœród nastêpców Jechoniasza nie mo¿e byæ ¿adnego Mesjasza! Jak Koœció³ t³umaczy ten dylemat? Kk. – No có¿, œwiadczy to o tym, ¿e ewangeliœci nie pisali w porozumieniu...

Ojciec Œwiêty Kk. – Zaiste, dziatki, musicie trwaæ w wierze niez³omnie i s³uchaæ

(2)

antykoncepcjê, pomaga³y niezalegalizowanym zwi¹zkom, opiekowa³y siê kobietami decyduj¹cymi siê na przerwanie ci¹¿y. Patriarchatu nie da siê pogodziæ z feminizmem, a katolicyzm jest religi¹ jednoznacznie patriarchaln¹. Wprawdzie doktryna koœcielna formalnie wywy¿sza kobietê (kult maryjny, ranga macierzyñstwa), ale w rzeczywistoœci podporz¹dkowuje j¹ rodzinie, dzieciom i mê¿czyŸnie. Koœció³ katolicki w dalszym ci¹gu nie ma kobietom nic do zaoferowania, maj¹ one byæ biernymi i pokornymi obserwatorkami dzia³añ ksiê¿y i biskupów. W watykañskich strukturach kobiety pe³ni¹ podrzêdne role, stanowi¹c obs³ugê panów i w³adców Koœcio³a. Ale gwoli œcis³oœci, pewien postêp siê dokona³... od 1970 roku, gdy pozwolono, by w Bazylice œw. Piotra w Rzymie w czasie mszy wystêpowa³ chór ¿eñski, a w 1992 r. Jan Pawe³ II zatwierdzi³ instrukcjê zezwalaj¹c¹ dziewczêtom na s³u¿enie do mszy na równi z ch³opcami... Chrzeœcijañskie feministki wywo³uj¹ prawdziwy pop³och w krêgach koœcielnej ortodoksji, która boi siê, ¿e takie tradycje, jak wyobra¿enie Boga pod postaci¹ Ojca czy œwiêtoœæ Matki Boskiej zostan¹ bezpowrotnie zniszczone. Doceniaj¹c wysi³ki chrzeœcijañskich feministek, trzeba jednak przyznaæ, ¿e doszukiwanie siê antypatriarchalnych treœci w Biblii jest zadaniem iœcie karko³omnym. ANNA KALENIK

tego, co nam przykazuje Ojciec Œwiêty, który bêd¹c S³ug¹ S³ug Bo¿ych jest zarazem Najwy¿szym Pasterzem trzody wybranej. D. – Jak¿e to, ojcze, czy mowa o papie¿u? Kk. – Nie inaczej, synu. Czy znów dopad³o ciê zw¹tpienie? D. – Niestety, tak. Jakim sposobem papie¿ mo¿e byæ Ojcem, na dodatek Œwiêtym, skoro Pismo Œwiête, które jest naszym drogowskazem do zbawienia, stanowi: „Nikogo te¿ na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec, Ten jest w niebie” (Mt 23, 9)? Jak mo¿e byæ S³ug¹ S³ug Bo¿ych, kiedy Jezus przed wniebowst¹pieniem zastrzeg³: „Ju¿ was nie bêdê zwa³ s³ugami, bo s³uga nie wie, co czyni pan jego” (Jan 15, 15)? Kk. – Ale to s¹ tytu³y zwyczajowe, wynikaj¹ce z tradycji Koœcio³a, która przecie¿ jest œwiêta. D. – Ojej! To tradycja ma moc uchylania prawa Chrystusowego! Wszak przestrzega Jezus: „Uchyliliœcie przykazanie Bo¿e, a trzymacie siê ludzkiej tradycji” (Mk 7, 8). MARIUSZ AGNOSIEWICZ www.klerokratia.pl

12

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

MITY KOŒCIO£A

K£AMSTWA KATOLICKIEGO IDOLA

W obronie Woltera François Marie Arouet (1694–1778), znany bardziej jako Wolter, by³ wielkim nieprzyjacielem Koœcio³a, fanatyzmu i ciemnoty. Ten koryfeusz filozofii Oœwiecenia napisa³ pierwsz¹ krytyczn¹ historiê religii, za co jest szczerze nienawidzony, oœmieszany i pomawiany o najró¿niejsze „sprawki”. Przez kogo – wiadomo – fanatyków i ciemniaków.

Wolter nie aspirowa³ do wyzbycia siê namiêtnoœci i ludzkich s³abostek. Potrafi³ jednak wznosiæ siê ponad przeciêtnoœæ, o czym œwiadcz¹ choæby jego batalie w obronie niesprawiedliwie os¹dzonych. Sprawie Calasa, protestanta nies³usznie oskar¿onego i skazanego na ³amanie ko³em przez katolicki „wymiar sprawiedliwoœci”, Wolter poœwiêci³ trzy lata walki i „wrzaw¹ nape³ni³ ca³¹ Europê”. Choæ nie zapobieg³ wyrokowi, doprowadzi³ jednak po œmierci Calasa do procesu, który wykaza³ niewinnoœæ skazanego i zakoñczy³ siê jego rehabilitacj¹. Podobnie wystêpowa³ w obronie Sirvena czy la Barre’a. Niestrudzenie uprawia³ równie¿ propagandê na rzecz humanitaryzacji prawa karnego. Jako filozof oœwieceniowy Wolter by³ postaci¹ wybitn¹. Jak pisze prof. Henryk Olszewski: „by³ jednym z najwiêkszych autorytetów filozofii Oœwiecenia w Europie” („Historia doktryn politycznych i prawnych”). Maj¹ za co go nienawidziæ dogmatycy ró¿nej maœci,

B

zw³aszcza zaœ katoliccy. Wœród wielu ró¿nych zarzutów najbardziej jednak oburzy³ mnie ten, który odnalaz³em na witrynie stowarzyszenia Nigdy Wiêcej (http://free.ngo.pl/nw/), walcz¹cego z dyskryminacjami mniejszoœci w naszym spo³eczeñstwie, a przede wszystkim z faszyzmem. Jego autorem jest idol katolickich rockowców, Tomasz Budzyñski (na zdjêciu), lider zespo³u Armia, zaprzyjaŸniony od pewnego czasu z Maryj¹ i wszystkimi œwiêtymi. Oto co napisa³ ów pan: „W podrêcznikach szkolnych nazywa siê niejakiego Voltaire’a aposto³em braterstwa i tolerancji miêdzy ludŸmi, kiedy ten »aposto³« nazywa ¯ydów najwstrêtniejszym narodem œwiata, a Murzynów pó³zwierzêtami i naturalnymi niewolnikami innych ludzi. Ale co zrobiæ, kiedy idol wolnomyœlicielstwa okazuje siê antysemit¹ w najordynarniejszym wydaniu?”. Mówiæ o nietolerancji Woltera, powo³uj¹c siê na jego k¹œliwe uwagi odnoœnie do ¯ydów, przy ca³ym fanatyzmie tamtejszej epoki,

y³ pierwszym, który nazwa³ papie¿y hañb¹ i najwiêksz¹ zaka³¹ stanu duchownego, biskupów – wrogami Ojczyzny i szpiegami, kanoników mnichów – t³umem spiskuj¹cym przeciw królowi – pisa³ Andrzej Frycz Modrzewski o Stanis³awie Orzechowskim. Stanis³aw Orzechowski (1513–1566) by³ synem przemyskiego pisarza ziemskiego, Stanis³awa herbu Oksza, i Jadwigi Baranieckiej, córki prawos³awnego kap³ana. Studiowa³ (1528–1540) w Krakowie, Wiedniu, Wittenberdze (gdzie osobiœcie pozna³ Marcina Lutra), Lipsku, Padwie, Bolonii, Wenecji oraz Rzymie. W roku 1541 powróci³ do kraju i przyj¹³ œwiêcenia kap³añskie w obrz¹dku ³aciñskim; decyzjê tê podj¹³ na wyraŸne ¿yczenie ojca, chocia¿ osobiœcie sk³ania³ siê ku prawos³awiu. Wkrótce otrzyma³ kanoniê w kapitule przemyskiej oraz probostwo w ¯órawicy i Pobiedniku. Pierwsz¹ oznak¹ nieporozumieñ miêdzy ksiêdzem Orzechowskim a koœcieln¹ hierarchi¹ by³o opublikowanie w 1544 r. dzie³a „Baptismus Ruthenorum”, w którym autor udowadnia³ prawowiernoœæ Koœcio³a prawos³awnego oraz wykazywa³ bezsensownoœæ ponownego przyjmowania chrztu przez wyznawców obrz¹dku wschodniego przechodz¹cych na katolicyzm. Bezpoœrednim adresatem traktatu by³ ówczesny arcybiskup gnieŸnieñski Piotr Gamrat – znany z zami³owania do alkoholu i „kobiet lekkich obyczajów”. Co ciekawe, wyst¹pienie to nie zaszkodzi³o Orzechowskiemu.

a zw³aszcza Koœcio³a, jest po prostu g³upie i gorsz¹ce. Niech mêdrzec Budzyñski przeczyta Wolterowski „Traktat o tolerancji” i niech wska¿e coœ podobnego, choæ troszeczkê, u ówczesnych ludzi Watykanu. Stosunek Woltera do ¯ydów mo¿na okreœliæ mianem wynios³ej pogardy, ale nie nienawiœci. Nienawiœæ do ¯ydów by³a wówczas domen¹ Koœcio³a. W XVIII w. Wolter pisa³ te¿ do ¯ydów w imieniu cywilizacji chrzeœcijañskiej: „Mi³oœci¹ wiedzion, przychodzê do was ze s³owem. S³uchajcie! Wieszaliœmy was przez stulecia z psami i jako psy. Wyrywaliœmy wam zêby. Chciwoœæ nasza (i wasza) nie zna³a granic. Œcigano was, szczuto, dzieñ i noc bez miary i litoœci. Jednego dnia wypêdzono z miasta i kraju, aby zagarn¹æ wasze maj¹tki, nazajutrz, gdy kiesa by³a pusta, zawracano was z drogi. A wyœcie wracali! Za prawo oddychania powietrzem w tej kloace wybieraliœmy od was, szczury, haracz. Bywa³o gorzej. Tu i ówdzie, o ka¿dej porze, dla b³ahych powodów i bez powodu p³onêliœcie na stosach jak suche drewna. Tu i ówdzie wycinano was w pieñ. Ca³a ró¿nica miêdzy nami by³a ta, ¿e nasi kap³ani, zachowuj¹c nabo¿ne pozory, sma¿yli was na wolnym ogniu rêkoma œwieckich pacho³ów, zaœ kap³ani wasi czynili niegdyœ to samo – w³asnorêcznie. Byliœcie w Palestynie wybranym ludem okrucieñstwa i fanatyzmu. Byliœmy wam podobni...

w Europie. Przyjaciele, puœæmy wszystkie okropnoœci w niepamiêæ...”. Zaœ jeszcze wiek póŸniej papie¿ Pius IX, wyniesiony na o³tarze przez Jana Paw³a II, przymusowo nawraca³ ¯ydów (np. s³ynny casus porwania dziecka ¿ydowskiego, aby

je wychowaæ na katolika), których nazywa³ „psami”. Nawet w wieku XX papie¿e nie chcieli iœæ za Wolterem w „wybaczaniu” ¯ydom (choæ doprawdy nie wiem, co oni mogliby im wybaczaæ...). Œwiêty Pius X wo³a³: „¯ydzi nie uznali Pana naszego, nie mo¿emy uznaæ ¯ydów” – non possumus... Nic to jednak. Pan Budzyñski mo¿e dziœ szerzyæ swoj¹ propagandê. Bardzo jednak to przykre, ¿e czyni to za poœrednictwem strony internetowej, która

walczy z antysemityzmem... Katolicki artysta pomówi³ Woltera równie¿ o rasizm. Jego absurdalne oskar¿enia z³o¿ymy na karb zwyk³ego nieuctwa, a mity, jakie rozpowszechnia, uznamy nie za efekt zamierzenia, lecz przyp³yw weny twórczej lub natchnienia tzw. Duchem Bo¿ym. Ile¿ trzeba niewiedzy lub zak³amania, aby og³osiæ piewcê humanitaryzmu i tolerancji orêdownikiem niewolnictwa! A to przecie¿ Koœció³, jak wiadomo, by³ najwa¿niejsz¹ ostoj¹ tego systemu i wycofa³ siê z tego dopiero wtedy, gdy zacz¹³ siê on chwiaæ w posadach pod g³osami oœwieconej krytyki. Samo Pismo Œwiête sankcjonuje ten ustrój w kilkunastu miejscach! Wolter zaœ mówi³ w innym tonie. W powiastce „Uszy hrabiego Chesterfield i kapelan Gudman” pisa³: „Zauwa¿y³em... ¿e mimo nieskoñczonej rozmaitoœci tego globu, wszyscy ludzie, których widzia³em, czy to czarni i kosmaci, czy czarnow³osi, br¹zowi, czerwoni lub œniadzi, którzy nazywaj¹ siê bia³ymi, maj¹ po równi dwie nogi, dwoje oczu i jedn¹ g³owê, co b¹dŸby powiada³ œw. Augustyn...”. Podobnie „Kandyd” Woltera jest wielkim protestem przeciwko niewolnictwu. Papieski poddany Budzyñski ma racjê – „czytanie Woltera mo¿e przynieœæ z³y owoc” – lektura dzie³ francuskiego filozofa uwalnia umys³ od dogmatycznych kajdan i uczy tolerancji. A to jest rzeczywiœcie dla Koœcio³a i jego s³ug œmiertelnie niebezpieczne. Dobrze jest przy okazji odpowiedzieæ sobie na pytanie – czy dzisiejszej wolnoœci drogê otworzy³ katolicyzm, czy raczej wolterowska tolerancja i racjonalistyczny duch Oœwiecenia? MARIUSZ AGNOSIEWICZ www.klerokratia.pl

Sprawa ks. Orzechowskiego Orzechowski w 1547 r. wys³a³ do uczestników soboru trydenckiego list, w którym stwierdza³, ¿e „prawo celibatu jest bezprawiem”. W dziele „De lege caelibatus...” potêpia³ celibat jako sprzeczny z natur¹ i prawem bo¿ym. Rozg³os i popularnoœæ wœród „braci szlacheckiej” przynios³y Orzechowskiemu mowy, wyg³oszone przed s¹dem biskupa krakowskiego Samuela Maciejowskiego, w obronie ¿onatego proboszcza z Krzczowa. W kwietniu 1550 r. podczas obrad sejmowych w S¹dowej Wiszni Stanis³aw Orzechowski publicznie og³osi³ chêæ poœlubienia Zofii Straszówny, dwórki wojewody krakowskiego Piotra Kmity. Ten jednak, pod naciskiem biskupa Jana Dziaduskiego, nie wyrazi³ zgody na ma³¿eñstwo. W odpowiedzi Orzechowski zorganizowa³ œlub Marcina Krowickiego (równie¿ ksiêdza) z Magdalen¹ Pobiedziñsk¹, a nastêpnie – w lutym 1551 r. – sam zawar³ zwi¹zek ma³¿eñski z Magdalen¹ Che³msk¹ oraz przybi³ do drzwi przeworskiego koœcio³a obwieszczenie, w którym stwierdza³ m.in., ¿e „dziêki ma³¿eñstwu wyszed³ z Sodomy zatraconej i potêpionej Gomory”. By³ to pocz¹tek otwartego konfliktu z koœcielnymi hierarchami. Wezwany do stawienia siê przed s¹dem biskupim, Orzechowski przyby³ w otoczeniu

uzbrojonej szlachty. Bp Dziaduski wyda³ wyrok zaocznie: kap³ana og³osi³ heretykiem i ob³o¿y³ kl¹tw¹, a jego ma³¿eñstwo uzna³ za niewa¿ne. Orzechowski odwo³a³ siê do papie¿a. Sprawa ksiêdza Stanis³awa uros³a do rangi problemu ogólnonarodowego. W 1552 r., podczas sejmu walnego w Piotrkowie, szlachta oœwiadczy³a, ¿e nie przyst¹pi do obrad, dopóki „biskupi nie zaprzestan¹ czynienia krzywd”. Koœció³ ust¹pi³ – Orzechowskiego uwolniono od kl¹twy i przywrócono do stanu kap³añskiego; podjêcie decyzji w sprawie ma³¿eñstwa od³o¿ono na rok – do czasu rozstrzygniêcia kwestii przez papie¿a. Po roku – ze wzglêdu na brak odpowiedzi z Rzymu – termin oczekiwania przed³u¿ono na czas nieokreœlony. We wrzeœniu 1556 r., pod wp³ywem nuncjusza apostolskiego Alojzego Lippomano, Orzechowskiego ponownie ob³o¿ono kl¹tw¹. Rozgoryczony niekorzystnym postanowieniem papieskiego wys³annika, napisa³ swoje najostrzejsze dzie³o – „Repudium Romae”, w którym zarzuca³ biskupom przeniewierstwo, oszustwo i zdradê ojczyzny, Paw³a IV (ówczesnego papie¿a) obrzuca³ najgorszymi wyzwiskami, a do króla apelowa³, by usun¹³ biskupów z senatu! Niestety, dzie³o to nie przetrwa³o do naszych czasów. Pod wp³ywem tych pogl¹dów, na sejmie (1558–59) postawiono wniosek, w którym pos³owie domagali siê

usuniêcia biskupów z senatu. Pomys³ upad³, lecz koœcielni hierarchowie musieli z³o¿yæ przysiêgê wiernoœci wobec monarchy. By³o to ostatnie zwyciêstwo niepokornego kap³ana. W 1560 r. Orzechowski radykalnie zmieni³ pogl¹dy i zaanga¿owa³ siê w zwalczanie obozu ró¿nowierczego, w szczególnoœci – arian, oraz gloryfikacjê papiestwa. Zacz¹³ g³osiæ ideê podporz¹dkowania wszelkiej w³adzy papie¿owi, którego umieœci³ na szczycie ostros³upa, symbolizuj¹cego idealny ustrój pañstwowy. Teoretycznie ta „cudowna” przemiana op³aci³a siê. Na synodzie warmiñskim (1561) nowy nuncjusz, Bernard Bongiovanni, potwierdzi³ prawowiernoœæ Orzechowskiego, uwolni³ go od kl¹twy oraz przywróci³ do stanu kap³añskiego; kwestiê ma³¿eñstwa definitywnie przes¹dziæ mia³ sobór b¹dŸ papie¿. Tej chwili Orzechowski nie doczeka³. Wed³ug koœcielnych historyków „sprawê rozstrzygnê³a Opatrznoœæ” – w 1566 zmar³a jego ¿ona, a kilka miesiêcy póŸniej on sam. Stanis³aw Orzechowski by³ niekwestionowanym przywódc¹ szlachty d¹¿¹cej do ograniczenia uprzywilejowanej pozycji Koœcio³a. Pod koniec ¿ycia pope³ni³ b³¹d – „papiœci” nigdy nie obdarzyli go zaufaniem, a obóz reformatorski nie wybaczy³ zdrady. Stanis³aw Orzechowski zmar³ w zapomnieniu. SEBASTIAN TOLL

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

BÓG I BOGOWIE

S£OWIAÑSCY BOGOWIE (XIV)

surowy, zaœ „wit” to pan, w³adca, jak w przypadku Œwiêtowita. W jêzykach s³owiañskich „jar” oznacza tak¿e wiosnê, która rozumiana by³a jako m³odoœæ natury w jej rocznym cyklu. Z folkloru S³owian wschodnich znana jest postaæ Jary³y, bóstwa wiosny i p³odno„¯ywoty” œw. Ottona z Bambergu, który œci. Przedstawiano go jako piêknechrystianizowa³ Pomorze w XII wieku, go m³odzieñca w bia³ej szacie, trzyopisuj¹ kult Jarowita w pomorskiej maj¹cego w lewej rêce k³osy ¿yta, Wo³ogoszczy i po³abskiej Obli (Havelberg). a w prawej ludzk¹ g³owê. W obrzêdach wiosennych zwanych tak¿e JaW Wo³ogoszczy znajdowa³a siê akurat na uroczystoœci ku czci te- ry³¹ albo Kostrub¹, wyobra¿any by³ œwi¹tynia poœwiêcona Jarowitowi. Je- go boga, które gromadzi³y t³umy ze czêsto jako kuk³a z wyolbrzymioden z ¿ywotów pisze: „Jarowit (Ge- œwiêtymi chor¹gwiami. Od Wiry- nym przyrodzeniem, maj¹cym zarovitus), który po ³acinie Marsem siê kinda, ówczesnego w³adcy Brze- p³odniæ ziemiê i przynieœæ wiosnê. nazywa...”, a inny mówi o nim wprost ¿an (których Obla by³a stolic¹), Nasienie Jary³y to rosa albo wiosenjako o bogu wojny. W owej œwi¹ny deszcz. Jest wiêc to aspekt mêtyni znajdowa³a siê wielka, ozdobski, który przybra³ postaæ mêskiena, poz³acana tarcza, jemu poœwiêgo boga-wojownika Jarowita. Incona, która stanowi³a wielk¹ œwiênym razem przebierano w jego toœæ, a w zwi¹zku z tym nikomu bia³¹ szatê piêkn¹ dziewczynê, nie wolno by³o jej dotykaæ. Wyktór¹ sadzano na bia³ego konia noszono j¹ ze œwi¹tyni i niesiono uwi¹zanego u s³upa (symbol falprzed wojskiem wy³¹cznie w czaliczny) i œpiewano: „W³óczy³ siê sie wojny – jako symbol i wró¿Jary³o po ca³ym œwiecie, rodzi³ bê zwyciêstwa. Podczas misji Ot¿yto w polu, p³odzi³ ludziom dzietona w 1128 r. mieszkañcy Wo³oci. A gdzie¿ on nog¹, tam ¿yto kogoszczy rzucili siê na jego œwitê, p¹, gdzie¿ on na ziarnie, tam k³os podejrzewaj¹c przybyszów o chêæ zakwitnie”. Niektórzy wspó³czepodpalenia œwi¹tyni, tym bardziej œni Rosjanie twierdz¹, i¿ Jary³o to ¿e jednemu z wieœniaków mia³ siê wcielenie Welesa, który na wioukazaæ Jarowit, by przestrzec swój snê przybiera w³aœnie postaæ Jalud przed misj¹. Jeden z towary³y, zim¹ zaœ Moroza. Pewniejrzyszy Ottona, kleryk Dytryk, Jarowit – grafika S. Jakubowskiego sze zaœ wydaje siê, i¿ Jary³o wiêuciekaj¹c przed t³umem, wpad³ do cej ma wspólnego z Perunem. œwi¹tyni, chwyci³ œwiêt¹ tarczê i wy- us³ysza³ wówczas Otto, i¿ oni „wo- Niektórzy porównuj¹ go te¿ z Diobieg³ z ni¹ naprzeciw t³umowi. „Ci leli raczej œmieræ, ni¿ poddanie nizosem i Bachusem, co mo¿e byæ zaœ – jak pisze ¿ywociarz – jako g³u- siê w niewolê arcybiskupowi”. Cie- s³uszne, gdy¿ ten pierwszy tak¿e mia³ pi wieœniacy, myœl¹c, ¿e ich bóg Ja- kawe, ¿e œwiêto owo przypada³o k³osy za jeden ze swoich symboli, rowit na nich pêdzi, zdumieni zawró- oko³o 10 maja, a w zwi¹zku z tym a g³owa w rêku Jary³y odpowiadaæ cili i padli na ziemiê”. musia³o mieæ charakter œwiêta wio- mo¿e mitom o odnowieniu ¿ycia rozDrugi oœrodek kultu Jarowita sennego. Jest pewne, ¿e Jarowit by³ szarpywanego bóstwa. – Oblê – Otton ze sw¹ misj¹ bogiem wojny. Jego imiê pochodzi IGOR D. GÓREWICZ nawiedzi³ nieco wczeœniej, trafiaj¹c od s³owa „jar”, „jary”, czyli silny, Repr. archiwum

Jarowit – Jary³o

RELIGIE WCZORAJ I DZIΠ(10)

Wed³ug pogl¹dów aborygenów mo¿na wyró¿niæ dwie wielkie kategorie si³ rz¹dz¹cych œwiatem. Pierwsza, uniwersalna, odnosi siê do ca³oœci istnienia, czyli do przyrody z jej wszystkimi zjawiskami; druga odpowiada za procesy spo³eczne, jest wiêc zwi¹zana z totemizmem. Jeœli chodzi o koncepcje mocy uniwersalnych, z jednej strony wydaj¹ siê one bardzo podobne do wiary mieszkañców Eurazji sprzed kilkunastu tysiêcy lat, a z drugiej wykazuj¹ spor¹ oryginalnoœæ. Przede wszystkim zauwa¿a siê kult Têczowego Wê¿a. Jest to motyw mityczny, uniwersalny w skali ca³ego kontynentu, a jego szczególne znaczenie p³ynie z wyj¹tkowej roli odgrywanej w strukturze australijskiego wszechœwiata. Otó¿ w dwudzielnym kosmosie, rozdzielonym pomiêdzy moce niebiañskie i ziemskie, Têczowy W¹¿ stanowi ³¹cznik spinaj¹cy œwiat w ca³oœæ. Jego atrybutami s¹ têcza za dnia i Droga Mleczna noc¹. Obie ³¹cz¹ ziemiê i niebo. Czasem bywaj¹ uto¿samiane z samym Têczowym Wê¿em.

Si³y natury

W¹¿ to dla wiêkszoœci kultur przedstawiciel ziemi reprezentuj¹cy ciemne moce œwiata ni¿szego. Jeœli wiêc w¹¿ wznosi siê ku niebu, dokonuje zjednoczenia energii ziemskich i niebiañskich. Przejawami jego aktywnoœci s¹ piorun i deszcz pochodz¹cy z nieba, a wnikaj¹cy do podziemi. W Australii – od dziesiêciu tysiêcy lat ¿yj¹cej w³aœciwie w permanentnej suszy – woda jest wartoœci¹ najwy¿sz¹. Stosunki ³¹cz¹ce Têczowego Wê¿a i cz³owieka maj¹ jednak charakter doœæ ambiwalentny. Ta sama dobroczynna moc wody odpowiada przecie¿ za utopienia ludzi, przy czym zawsze s¹ one kar¹ za jakieœ przewinienie. Niektóre opowieœci ukazuj¹ nawet Têczowego Wê¿a w postaci wyd³u¿onej istoty z hakowatym ogonem s³u¿¹cym do wci¹gania ludzi i ³odzi w g³¹b otch³ani. Têczowy W¹¿ przekszta³ci³ siê w przejaw mêskiego pierwiastka wszechœwiata. ¯eñskim uzupe³nieniem mitu o Têczowym Wê¿u okaza³a siê Wielka Macierz (Mumina/Mummana/Mutjingga...), znana te¿ jako Matka Wszystkich, Starucha albo Matka-Ziemia. Na ogó³

uwa¿a siê, ¿e centrum kultu Wielkiej Macierzy jest pó³nocna Australia utrzymuj¹ca sporadyczne, ale sta³e kontakty z Indonezj¹, a poprzez ni¹ z reszt¹ Eurazji, gdzie oddawanie czci ¿eñskim si³om p³odnoœci by³o powszechne. Na pó³nocne wybrze¿a kult Wielkiej Macierzy przywieŸli ¿eglarze i kupcy, a st¹d przenosi³ siê w g³¹b kontynentu, nak³adaj¹c na szereg miejscowych kultów i mitów. Atrybutem ¿eñskiej mocy jest brzemiennoœæ i dlatego ¿eñski narz¹d p³ciowy uwa¿ano za praŸród³o ¿ycia. Kiedy rysuje siê j¹ na ska³ach lub uk³ada jej wizerunki z barwnego piasku, podkreœlane s¹ cechy kobiece (analogia z figurkami „Wenus”). Przypisuje siê jej zdolnoœæ do odradzania ¿ycia w nieskoñczonym cyklu rozwojowym kosmosu, czym wyraŸnie przypomina staro¿ytne kulty rolnicze. Wiêkszoœæ plemion praktykuje z³o¿one doroczne celebracje ponownych narodzin, aby podtrzymaæ ów kosmiczny cykl. Jeœli zaœ rytua³ ponownych narodzin zostanie odprawiony w intencji zmar³ego, zapewnia mu to ponowne przyjœcie na œwiat zgodnie z wiar¹ aborygenów w reinkarnacjê. LESZEK ¯UK

Pewnego razu, gdy Jezus zakoñczy³ modlitwê, jeden z Jego uczniów poprosi³: „Panie, naucz nas modliæ siê”. Jezus w odpowiedzi poda³ im przyk³ad skutecznej modlitwy „Ojcze nasz” i opowiedzia³ historiê (£k 11, 1–13), zachêcaj¹c¹ do wytrwa³oœci w modlitwie. Przypowieœæ opowiada o cz³owieku, który znalaz³ siê w trudnej sytuacji. Noc¹ niespodziewanie zawita³ do niego znajomy, a ¿e goœcinnoœæ na Wschodzie by³a œwiêt¹ powinnoœci¹, jego obowi¹zkiem by³o podj¹æ podró¿nego posi³kiem. Poniewa¿ nie mia³ ju¿ ¿adnych zapasów, zmuszony by³ szukaæ pomocy u swojego przyjaciela. By³a pó³noc, kiedy uda³ siê po proœbie. Przyjaciel zaœ, choæ pocz¹tkowo wy-

13

powiedzia³: „Jeœli wiêc wy, którzy jesteœcie Ÿli, umiecie dobre dary dawaæ dzieciom swoim, o ile¿ bardziej Ojciec niebieski da Ducha Œwiêtego tym, którzy go prosz¹” (£k 11, 13). Nie znaczy to oczywiœcie, jakoby mo¿na by³o otrzymaæ wszystko, co siê tylko chce. W chrzeœcijañskim œwiatku, w dobie pogoni za spektakularnymi cudami, trzeba o tym powiedzieæ jasno i zdecydowanie. Œwiat dziœ potrzebuje bardziej owoców Ducha (Gal 5, 22–23), ni¿ w¹tpliwych znaków i rzekomych cudów (2 Tes 2, 9). Bóg nie odpowiada te¿ na nasze kaprysy ani nie mo¿na Go zmusiæ do dzia³ania w³asn¹ natarczywoœci¹. On wie, czego potrzebujemy, zanim Go poprosimy (Mt 6, 8). Zaœ „Bóg wspó³dzia³a we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga mi³uj¹...” (Rz 8, 28) i „wed³ug mocy dzia³aj¹cej w nas potrafi daleko wiêcej uczyniæ ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myœli-

PRZYPOWIEŒCI JEZUSA (12)

O natrêtnym przyjacielu mawia³ siê jak tylko móg³, w koñcu uleg³ uporczywym proœbom i wspomóg³ potrzebuj¹cego (£k 11, 5–8). W przypowieœci tej zawarte s¹ cenne nauki dotycz¹ce modlitwy. Po pierwsze, w modlitwie powinniœmy pamiêtaæ nie tylko o swoich sprawach, ale równie¿ o potrzebach naszych bliŸnich. Przyk³ad cz³owieka prosz¹cego o pó³nocy, aby zaspokoiæ potrzebê przyby³ego goœcia, powinien byæ wystarczaj¹c¹ zachêt¹ dla wszystkich wyznawców Chrystusa, aby prosiæ i szukaæ bo¿ej pomocy wystarczaj¹co wytrwale i niezale¿nie od pory. Wierz¹cy maj¹ modliæ siê nie tylko o zaspokojenie w³asnych potrzeb. Maj¹ „zanosiæ b³agania, modlitwy, proœby, dziêkczynienia za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich prze³o¿onych, abyœmy ciche i spokojne ¿ycie wiedli we wszelkiej pobo¿noœci i uczciwoœci. Jest to rzecz dobra i mi³a przed Bogiem, Zbawicielem naszym” (1 Tym 2, 1–3). Co wiêcej – Jezus powiedzia³: „Mi³ujcie nieprzyjació³ waszych i módlcie siê za tych, którzy was przeœladuj¹” (Mt 5, 44). Ka¿da tego rodzaju modlitwa zmienia nastawienie modl¹cego siê do drugiego cz³owieka. A byæ mo¿e od tego trzeba rozpocz¹æ, jeœli chcemy, aby coœ zmieni³o siê wokó³ nas! Po drugie, powy¿sza przypowieœæ ukazuje wyraŸny kontrast pomiêdzy opiesza³ym przyjacielem (równie¿ nami) a Bogiem. Jezus

my” (Ef 3, 20). Tego jednak trzeba doœwiadczyæ. Przekonaæ siê o tym mo¿e ka¿dy, kto wierzy ca³ym sercem (Jk 1, 5–8). I wreszcie, przypowieœæ o natarczywym przyjacielu zachêca nas do wytrwa³oœci w modlitwie. Jezus powiedzia³: „Proœcie, a bêdzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; ko³aczcie, a otworz¹ wam” (£k 11, 9). Jeœli wiêc prosimy o coœ zgodnie z wol¹ Bo¿¹ (1 J 5, 14), z wiar¹ (Hebr 11, 6), z w³aœciwych pobudek (Jk 4, 3), aby we wszystkim Bóg by³ uwielbiony (J 14, 13; 15, 7–8; 1 Kor 10, 31), wówczas mo¿emy byæ pewni tego, ¿e otrzymamy Bo¿e wsparcie, nawet jeœli nie od razu przychodzi rozwi¹zanie naszych problemów (1 J 5, 15). Doœwiadczy³o tego wielu, o których mówi Biblia i doœwiadczaj¹ tego nadal wspó³czeœni wierz¹cy. Tak wiêc „wiele mo¿e usilna modlitwa sprawiedliwego” (Jk 5, 16). Przypowieœæ o przyjacielu o pó³nocy uczy, ¿e w modlitwie mo¿emy przyjœæ do Boga niezale¿nie od miejsca i czasu. A kiedy my zbli¿amy siê do Niego, On zbli¿a siê do nas jak troskliwy i mi³uj¹cy ojciec (Jk 4, 8). Chrystus uczy wiêc, ¿e w modlitwie mamy zwracaæ siê pod w³aœciwy adres, czyli do Ojca, który jest w niebie (£k 11, 2). On jest zainteresowany naszym dobrem i tylko Jego b³ogos³awieñstwo prawdziwie wzbogaca! (Przyp. 10, 22). BOLES£AW PARMA

14

A teizm? P

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

BEZ DOGMATÓW

rzeczyta³em krótki artyku³ pani Anny Kalenik („FiM” nr 14) i muszê z przykroœci¹ stwierdziæ, ¿e trochê siê zawiod³em. Tekst mo¿e pos³u¿yæ za doskona³¹ ilustracjê wypaczaj¹cego wp³ywu, jaki chrzeœcijañstwo wywiera na ca³¹ nasz¹ kulturê i sposób myœlenia, nawet jeœli staramy siê pokazaæ coœ zupe³nie przeciwnego. Przede wszystkim ateizm nie jest œwiatopogl¹dem odrzucaj¹cym wiarê w istnienie si³ nadnaturalnych, ani te¿ nie neguje potrzeby religii. To Koœció³ przez ostatnie dwa tysi¹clecia stara³ siê wpoiæ nam to przeœwiadczenie i dlatego dziœ nawet ludzie od¿egnuj¹cy siê od zale¿noœci od kleru z przekonaniem powtarzaj¹ tê niby-prawdê. Rzeczywistoœæ jest jednak inna. Ateizm (z greckiego a-theos = bez boga) oznacza tylko odrzucenie wiary w osobowe bóstwa w rodzaju egipskiego Seta, ¿ydowskiego Jahwe czy Boga chrzeœcijan. To w interesie Koœcio³a le¿a³o przekonanie nas wszystkich, ¿e alternatyw¹ dla jego teistycznej wersji religii jest ateizm fa³szywie uto¿samiony z areligijnoœci¹. Tymczasem wiadomo, ¿e istniej¹ ateistyczne religie, w których nie ma pojêcia bóstwa. Wystarczy przypomnieæ pierwotny buddyzm oraz jego najbardziej wysublimowane wersje wyznawane dziœ przez klasy wykszta³cone. Budda jest tam zaledwie stanem doskona³oœci, do którego siê zmierza, a rolê bóstwa przejmuje JaŸñ znajduj¹ca siê tak¿e w nas samych, podlegaj¹ca stopniowemu rozwojowi. To samo dotyczy tradycyjnej religii chiñskiej czcz¹cej bezosobowe Niebo jako stan najwy¿szy, gdzie bóstwa s¹ zaledwie „ba³wanami” dla prostaczków niezdolnych do zrozumienia pojêæ abstrakcyjnych. Mimo to trudno by³oby jednak powiedzieæ, ¿e buddyœci czy taoiœci s¹ niereligijni, choæ z ca³¹ pewnoœci¹ s¹ ateistami. St¹d p³ynie nastêpny wniosek. Wbrew omawianemu tekstowi ateizm oczywiœcie jest i ze swej natury musi byæ walk¹ z pojêciem Boga, poniewa¿ jako postawa ¿yciowa powsta³ w opozycji do teizmu, co zreszt¹ uwidacznia siê w samej nazwie. Zawsze jest „sprzeciwem wobec” i bez zrozumienia tego faktu traci w ogóle sens. W tekœcie natomiast spotka³em pojêcie „ateizmu pierwotnego”. Jak rozumiem, chodzi tu o tych, którzy od pocz¹tku swego ¿ycia nie stosuj¹ pojêcia bóstwa. Takimi s¹ z pewnoœci¹ niektórzy jogini, buddyœci, taoiœci, czêœæ Pigmejów, wyznawcy szamanizmu... Zasadniczo mog¹ byæ oczywiœcie uznani za ateistów. Rzecz tylko w tym, ¿e z ca³¹ pewnoœci¹ nie nazwaliby siebie w ten sposób i nie s¹ to ateiœci w naszym rozumieniu, co autorka te¿ zauwa¿a, skoro ich wyodrêbnia. Jeœli jednak tak jest,

proponowa³bym w odniesieniu do nich w ogóle nie u¿ywaæ pojêcia „ateizm”, poniewa¿ jest okreœleniem nieadekwatnym. Wygl¹da to bowiem tak, jakby dzieliæ ludzkoœæ na maj¹cych prawo jazdy i nie maj¹cych, przy czym do tej drugiej grupy nale¿eæ bêd¹ szczepy z brazylijskiej puszczy, plemiê Kukukuku z Nowej Gwinei i czêœæ mieszkañców Europy. Musimy pamiêtaæ, ¿e brak prawa jazdy mo¿e byæ wyborem dla Europejczyka, ale jest oczywistoœci¹ dla Kukukuku, tak samo jak brak kultu bóstw jest wyborem w Europie, ale stanem naturalnym w niektórych rejonach Nowej Gwinei. Zatem Gombrowicz odrzuci³ znane mu przecie¿ pojêcie bóstwa, staj¹c siê prawdziwym ateist¹, a nie pierwotnym, natomiast wyznawca szamanizmu niczego nie odrzuca, kiedy nie czci bóstwa, a wiêc on œwiadomym ateist¹ w³aœciwie nie jest. Ateizm wcale wiêc nie jest to¿samy z racjonalizmem, prawd¹ i wolnoœci¹, chocia¿ czasami mo¿e taki byæ. Dobrych przyk³adów dostarcza historia religii. Na bazie buddyzmu powsta³y bogate tybetañskie klasztory traktuj¹ce ludnoœæ jak pó³niewolników. Taoizm i konfucjanizm w swej istocie odwo³uj¹ce siê do bezosobowego Nieba by³y ideologiczn¹ podstaw¹ dla bezwzglêdnej w³adzy chiñskich

W

ksi¹¿¹t i cesarzy. Podczas rewolucji francuskiej rzekomo racjonalni i kochaj¹cy wolnoœæ ateiœci dopuszczali siê okrutnych zbrodni, ³¹cznie z komorami gazowymi (!) i zatapianiem ludzi na barkach, aby tylko pokonaæ ideologicznych przeciwników. Dodajmy, ¿e nied³ugo potem ustanowili now¹ religiê, oczywiœcie ateistyczny kult Rozumu... Ateizm mo¿e wiêc byæ równie ciemny i fanatyczny jak teizm, a proste zaszufladkowanie pogl¹dów o niczym jeszcze nie przes¹dza.

zachodniej uwa¿a dobro i z³o za byty obiektywnie istniej¹ce. Oczywiœcie – dla chrzeœcijanina one musz¹ byæ obiektywne, poniewa¿ œwiat jest w jego oczach ci¹g³¹ walk¹ Dobra ze Z³em (klasyczny dualizm, do którego Koœció³ nie chce siê przyznaæ) reprezentowanymi przez Boga i Szatana. Tymczasem nasze oceny w tej dziedzinie s¹ z natury subiektywne i maj¹ wyraŸne pod³o¿e biologiczne siêgaj¹ce jeszcze naszych zwierzêcych przodków. Zawsze dobre jest to, co s³u¿y mojemu zdrowiu, mojej

W omawianym tekœcie czytamy, ¿e chrzeœcijanie zarzucaj¹ niewierz¹cym (w ich nomenklaturze „ateistom”) niemo¿noœæ wyjaœnienia, sk¹d bierze siê dobro. To samo zreszt¹ da siê powiedzieæ o pochodzeniu z³a, co autorka bardzo s³usznie podkreœli³a. Niestety, tutaj znowu dostrzegam pomieszanie pojêæ, kiedyœ dokonane celowo przez Koœció³, i to tak skutecznie, ¿e dziœ nawet jego przeciwnicy stosuj¹ fa³szywe miary. Otó¿ pod wp³ywem nauk œw. Paw³a i jego nastêpców zdecydowana wiêkszoœæ ludzi kultury

rodzinie (a wiêc moim genom), mojej hordzie, plemieniu, narodowi, rasie (czyli znowu moim genom), a w najwiêkszej skali dobre jest wszystko, co pomaga mojemu gatunkowi (do znudzenia wci¹¿ te geny!). Bez wyrzutów sumienia, a zw³aszcza bez konsekwencji prawnych, mo¿emy wiêc zabiæ zwierzê, poniewa¿ to inny gatunek (chrzeœcijanie s¹ dodatkowo przekonani, ¿e zwierzê nie ma duszy). Dawniej czynem bezproblemowym by³o morderstwo niewolnika, szczególnie „kolorowego”, jako ¿e

mentalnoœci przeciêtnego Polaka bardzo trudno jest dostrzec istotê wiary, poniewa¿ w³aœnie religia, i to ta najwiêksza, robi wszystko, aby ukryæ tkwi¹ce w umys³ach ka¿dego cz³owieka mo¿liwoœci i umiejêtnoœci. Pierwszym krokiem w tym kierunku jest manipulacja umys³em noworodka, któremu na chrzcie wmawia siê, ¿e jest grzesznikiem, a potem mu siê to odpuszcza. Potem taki cz³owiek roœnie z przekonaniem o winie, a przez to z niskim poczuciem w³asnej wartoœci. Dalej jest ju¿ prosta droga do wyzyskiwania twórczego potencja³u tak zaœlepionych ludzi. £atwiej jest nimi rz¹dziæ, gdy s¹ nieœwiadomi i nie zastanawiaj¹ siê nad g³êbi¹ ¿ycia i wartoœci. Warto pomyœleæ, z jakiego punktu patrzymy na ¿ycie, na siebie, na rzeczywistoœæ... Mo¿e warto coœ w tym zmieniæ? Z doœwiadczenia wiem, ¿e warto. Wystarczy tylko chcieæ odnalezienia w³asnego „ja”. Dla „przedsiêbiorczych” pasterzy jest to pewnym zagro¿eniem, poniewa¿ cz³owiek odnajduj¹cy g³êbiê swojej wiary zaczyna wychodziæ poza ramki religii, w jego ¿yciu dokonuj¹ siê fantastyczne zmiany, a on sam jest z ka¿dym dniem coraz szczêœliwszy i nie chce byæ d³u¿ej uzale¿niony od obrzêdów, dogmatów czy jakichkolwiek przykazañ. Jeœli wszyscy odkryliby zdolnoœci swojego umys³u i wiary, to kto wówczas utrzymywa³by wielkiego molocha religii?

ten nie by³ cz³owiekiem. Dla hitlerowców dobrem by³o zabicie „podcz³owieka”-¯yda, a dla chrzeœcijanina epoki krucjat powodem do chwa³y by³o wyeliminowanie paru „pogan lub Saracenów”. Przypomnijmy sobie, ¿e do dziœ istnieje coœ takiego jak prawo wojenne, które dopuszcza patriotyczne mordowanie ludzi z przeciwnej armii, poniewa¿ zostali uznani za wrogów i najeŸdŸców. Ci¹gle wiêc powtarza siê biologiczny schemat „my – obcy”, a dobro rozwija siê, stopniowo poszerzaj¹c zasiêg pojêcia „my”. Zasadniczo ka¿dy z nas to wie, ale zwracam uwagê, ¿e w tym wszystkim brakuje owego rzekomo niezale¿nego od ludzi „obiektywnego dobra” postulowanego przez teologów. W tym kontekœcie dyskutowanie o pochodzeniu abstrakcyjnego dobra i z³a w œwiecie jest logicznym b³êdem wynikaj¹cym z wpojonych nam zasad myœlenia religijnego. Postulowana prawdziwie niezale¿na intelektualna postawa ateisty wymaga³aby odrzucenia nie tylko samego pojêcia bóstwa, ale te¿ ca³ego sztafa¿u chrzeœcijañskiego myœlenia s³u¿¹cego podtrzymywaniu w nas oszukañczych z³udzeñ. Jest to tym wa¿niejsze, ¿e w Polsce w³aœnie prze¿ywamy ostatni ju¿ chyba atak ze strony obskuranckich œrodowisk przykoœcielnych, które usi³uj¹ nam wmówiæ, ¿e reprezentuj¹ jakieœ rzekomo „uniwersalne wartoœci”. O skutecznoœci ich propagandy dobitnie œwiadczy fakt, ¿e nawet ich przeciwnicy ci¹gle pos³uguj¹ siê schematami i pojêciami stworzonymi przez teologów. LESZEK ¯UK

Wiara nie jest religi¹ Wiara, jako czynnik uniwersalny, daje mo¿liwoœci przejêcia panowania nad w³asnym ¿yciem i wydarzeniami losu. Ta prawdziwa i g³êboka wiara daje sens i kolor ¿ycia. Ta sama wiara czyni ka¿dego, kto z niej korzysta, wartoœciowym i dobrym cz³owiekiem. Bez manipulacji, wyzyskiwania, zbêdnego cierpiêtnictwa i despotyzmu ³atwiej jest poznaæ smak g³êbokiej mi³oœci, radoœci i szczêœcia. Dlaczego tak czêsto czegoœ, co jest w nas od zawsze, szukamy gdzieœ na zewn¹trz? Dlaczego tak czêsto jesteœmy przekonani, ¿e to, co boli, jest najwy¿sz¹ wartoœci¹? To, co boli i sprawia przykroœæ, jest g³êboko sprzeczne z natur¹ ludzk¹. Mi³oœæ, która boli, nie jest mi³oœci¹. Szczêœcie, które wynika z nadziei w cierpieniu, nie jest szczêœciem. Cierpienie nie uszlachetnia. Ubóstwo wcale nie jest najwy¿sz¹ wartoœci¹, a poczucie winy nigdy nie prowadzi³o i nie zaprowadzi do zbawienia. Prawdziwa, g³êboka wiara zaprzecza temu wszystkiemu, ona otwiera ka¿dego na to, co jest dobre, radosne, mi³e i przyjemne, s³u¿y Najwy¿szemu Dobru ka¿dego cz³owieka indywidualnie i zespo³owo. Je¿eli ktoœ ju¿ raz zasmakowa³ prawdziwej wiary, jest na pewno szczêœliwym i radosnym cz³owiekiem.

Bóg ma dla ka¿dego cz³owieka wszystko, co najlepsze – ma dla niego radoœæ, mi³oœæ, szczêœcie, bogactwo i wszystko, co dobre! Problem polega na tym, ¿e to sami ludzie nie chc¹ braæ tych wartoœci, poniewa¿ podœwiadomoœæ ka¿dego cz³owieka nie czuje siê godna tak wspania³ych darów mi³oœci Boga – tylko dlatego, ¿e zbyt du¿e poczucie winy z powodu grzechu oraz obci¹¿enie cierpieniem odcina cz³owieka od pozytywnych doœwiadczeñ. Maj¹c woln¹ wolê, mo¿na wybieraæ. Dokonywanie wyborów powinno mieæ na wzglêdzie tylko jedno: dajê sobie wszystko, co najlepsze: mi³oœæ, radoœæ, szczêœcie, bo daj¹c sobie, bêdê móg³ dawaæ to wszystko, co mam, innemu cz³owiekowi, i to nie z obowi¹zku, ale z czystej chêci i przyjemnoœci. ¯yjesz tak, jak myœlisz, wiêc myœl pozytywnie, a Twoje ¿ycie wkrótce stanie siê pasmem niekoñcz¹cych siê mi³ych wydarzeñ. Problemy stan¹ siê sprawami do za³atwienia, z którymi bêdzie mo¿na siê ³atwo uporaæ. Myœl pozytywna prêdzej czy póŸniej obudzi prawdziw¹ wiarê, a wówczas wszystko siê mo¿e zdarzyæ. Aby zmieniæ swoje ¿ycie, nale¿y rozpocz¹æ od samych myœli. Czy warto spróbowaæ? Przekonaj siê sam, przecie¿ „na pocz¹tku by³o s³owo...”. ROMAN RYBACKI

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

LISTY Obla³eœ? – p³aæ! Dziêkujê za artyku³ o Akademii Polonijnej w Czêstochowie („FiM” nr 11). Ludzie trochê przejrzeli na oczy, a zw³aszcza studenci wiedz¹, z kim maj¹ do czynienia. Proszê o zainteresowanie siê problemem, jakim jest przyt³aczaj¹ca liczba egzaminów w sesji letniej (jest ich ponad 10), które obowi¹zuj¹ zarówno z wyk³adów, jak i z æwiczeñ. Jak mi wiadomo, egzaminy mog¹ byæ tylko z wyk³adów, a z æwiczeñ uzyskuje siê zaliczenia, wiêc jest to niezgodne z prawem. W przypadku niezaliczenia egzaminu, trzeba wykupiæ kartê poprawkow¹ po 50 z³ za przedmiot. Jeœli ponownie powinie siê nam noga, to jesteœmy kierowani na kurs poprawkowy, który kosztuje oko³o 700 z³. Wiêkszoœæ z nas przewa¿nie l¹duje na tym kursie. W ten sposób pan A. Kryñski nabija sobie portfel naszymi pieni¹¿kami! Student

Kradzie¿ duszpasterska Parê lat temu, gdy ¿y³a jeszcze moja mama, przyjê³yœmy ksiêdza „po kolêdzie”. By³o ju¿ grubo po 22, dzwonek do drzwi, w progu dwóch m³odzieñców informuj¹cych o szczêœciu, jakie nas za chwilê spotka. I faktycznie, po chwili wtacza siê gruby jegomoœæ w czarnej sukience. Ministranci wyszli, a basza siê rozsiad³ i rozpocz¹³ konwersacjê z moj¹ mam¹. Ja zostawi³am mamê z osobnikiem w sukience i posz³am do siebie. Bêd¹c w swoim pokoju, us³ysza³am jakiœ ha³as na korytarzu. Wysz³am wiêc i có¿ zobaczy³am? Dwóch ministrantów czyœci kieszenie w naszych kurtkach wisz¹cych w przedpokoju!! Zapytani, co czyni¹, odpowiedzieli, ¿e....SZUKAJ¥ P£ASZCZA KSIÊDZA!! (a widzia³am, ¿e wlaz³ bez). Posz³am do pokoju, gdzie moja naiwna mamusia coœ tam t³umaczy³a gamoniowi, i zapyta³am, czy ksi¹dz przylaz³ w p³aszczu, bo chyba mam amnezjê albo jaskrê, a mo¿e jedno i drugie, bo jakoœ nie kojarzê. Kiedy wyjaœni³am, czemu pytam... rozpêta³o siê piek³o!! Ju¿ wiecie, jak ONI potrafi¹ siê zachowaæ, wiêc nie bêdê opisywaæ, jakie s³owa pada³y z ust wielebnego. Mama o ma³o co drugiego wylewu nie dosta³a i na kolana nie pad³a, gdy us³ysza³a, ¿e zostajemy wykreœlone z parafii. Summa summarum, wszystko dobrze (!) siê skoñczy³o, mamusia mog³a dalej chodziæ na mszê, ale jak siê potem okaza³o, ludzie nie mogli siê dopatrzyæ np. portfeli, zegarków, ba, nawet

mikrofalówek, tosterów i innych rzeczy!! No i dalej s¹ kolêdy, z tym ¿e ja akurat panów ju¿ nie przyjmujê. Wiêc jestem spokojniejsza. I bogatsza. Biedronka

Zaspokojona ambicja Jeszcze za wczesnego PRL-u, chodz¹cy po kolêdzie ksi¹dz spostrzeg³ u nas na œcianie licz¹cy setki lat olejno malowany na p³ótnie obraz. Prawdziwe dzie³o sztuki. Tak mu siê ten obraz spodoba³, ¿e odt¹d zacz¹³ do nas przyje¿d¿aæ i ¿ebraæ tak d³ugo, a¿ matka zdjê³a go ze œciany i da³a mu. Wzi¹³ za Bóg zap³aæ, choæ wiedzia³, ¿e matka jest sama i ma na wychowaniu czwórkê dzieci. Obieca³, ¿e bêdzie siê modli³ za ca³¹ rodzinê. I tyle go widzia³a. A swoj¹ drog¹ ³atwiej by³o wychowaæ czworo dzieci w zrujnowanym wojn¹ kraju wczesnego z³ego PRL-u, ni¿ po 13 latach dobrego polskiego kapitalizmu sterowanego przez prorodzinny episkopat. W sierpniu ub.r. odby³em podró¿ do wschodnich rubie¿y Polski pomrocznej. Celem tej podró¿y by³o odwiedzenie ¿yj¹cych tam jeszcze krewnych oraz grobu ojca. Przeje¿d¿aj¹c w niewielkiej odleg³oœci od miejscowoœci G¹siory, postanowi³em odwiedziæ tamtejszy koœció³, w którym przyjmowa³em pierwsz¹ komuniê. I co tam zobaczy³em? Otó¿ w wiosce, w której jest kilkanaœcie wal¹cych siê cha³up, nie ma ani szko³y, ani œwietlicy, ani boiska lub jakiegoœ placu do kopania pi³ki. Za to znajduj¹ siê tam a¿ dwa koœcio³y. Jeden ten, w którym przyjmowa³em komuniê, a obok drugi, nowiutki, z czerwonej ceg³y – niczym katedra w Kolonii. Kiedy pyta³em okolicznych parafian, którzy do bogatych nie nale¿¹, czy jeden koœció³ by im nie wystarczy³, otrzyma³em odpowiedŸ: „Na pewno by wystarczy³, ale my mamy ambitnego proboszcza. Przez dwa lata musieliœmy p³aciæ po 100 z³ miesiêcznie na ten koœció³. Niektórzy to nawet leków nie wykupili, a na koœció³ dawali”. „To po co dawaliœcie?” – pyta³em. „A spróbuj nie daæ, proboszcz bêdzie palcem wytyka³. I tak jak ktoœ nie da³ w terminie, to zaraz z ambony wyczytywa³”. Tak wiêc parafianie zbudowali koœció³, za ile – nikt nie wie. Wa¿ne, ¿e sta³ siê kolejn¹ w³asnoœci¹ czarnych. Zdzis³aw Zieliñski, Hamburg

Dzwony œmierci Nie tylko ja, ale równie¿ wielu mieszkañców osiedla ¯abianka

LISTY OD CZYTELNIKÓW w Gdañsku od ponad trzech lat, tj. od czasu, kiedy na wie¿y nowo wybudowanego koœcio³a pw. MB Fatimskiej zosta³ zamontowany mechaniczny „dzwon”, protestowa³o przeciwko wygrywaniu z okazji mszy ¿a³obnych melodii „Dobry Jezu, a nasz Panie, daj nam wieczne spoczywanie...”. Zyskaliœmy tyle, ¿e melodia ta zosta³a zast¹piona inn¹, ale te¿ typowo pochówkow¹, a gra siê j¹ ok. 7 minut. Zdarza siê, ¿e przy sprzyjaj¹cej plebanowi koniunkturze musimy czasami wbrew naszej woli uczestniczyæ w tych obrz¹dkach dwa lub trzy razy dziennie. Taœma przy maksymalnym nag³oœnieniu puszczana jest nam prosto w okna bloku dziesiêciopiêtrowego o trzynastu klatkach i przylegaj¹cych rów-

nolegle takich samych bloków, gdy¿ koœció³ znajduje siê w samym centrum osiedla, na terenie by³ego parku osiedlowego. Na osiedlu mieszka oko³o 12 tysiêcy ludzi i wszyscy musz¹ braæ udzia³ w tych obrz¹dkach, choæ osiedle cmentarzem nie jest. Idzie wiosna, zbli¿a siê lato, nie chcê panicznie zrywaæ siê do okna, aby je zamykaæ, chc¹c choæ trochê wyciszyæ te jêki. Tego typu molestowanie w krajach cywilizowanych by³oby nie do pomyœlenia. R.K., Gdañsk

Od Niego czy od ludzi...? Trudno mi pisaæ ten list. Nie mam z kim porozmawiaæ. Jestem gejem i od wielu lat nie mogê tego zaakceptowaæ. Od wielu lat cierpiê na depresjê, tylko siê do tego nie przyznawa³em. Mam myœli samobójcze i nie chcê ju¿ ¿yæ. Nie mogê pogodziæ faktu, ¿e jestem gejem, z Bibli¹. Nawet gdybym siê z kimœ takim spotka³, a próbowa³em, to nie mogê przestaæ o tym myœleæ. Chcê pope³niæ samobójstwo. Jedyna myœl, która mnie powstrzymuje przed tym, to œwiadomoœæ, ¿e zrani³bym Boga. Ale czy to, kim jestem, te¿ nie jest sprzeczne z jego wol¹? Czy to, co jest na ten temat w Biblii, pochodzi od Niego czy od ludzi? Jeœli od Boga, to ja nie chcê ¿yæ, bo nie mogê sprostaæ wymaganiom Jego prawa. Nie

chcê byæ dla Niego przeszkod¹. Nie wiem, czemu wolê mê¿czyzn? Nie potrafiê siebie zrozumieæ! Czy ktoœ jest w stanie mi pomóc? Wkrótce skoñczê 26 lat. Chyba bêd¹ to ju¿ moje ostatnie urodziny. Przepraszam, ¿e w ogóle piszê. Nie wiem. Przepraszam za k³opot. Nie mam z kim porozmawiaæ o tym... Andrzej z Kalisza

Nigdy nie wybaczê W tym kraju nic nie jest wyraŸne – komuniœci chodz¹ na procesje, prowadz¹c ksiê¿y pod r¹czkê. Je¿d¿¹ po dyrektywy do Watykanu (kiedyœ do Moskwy), ziemiê nasz¹ daj¹ obcym urzêdnikom innego pañstwa. Dzieci w domach dziecka przymieraj¹ g³odem, a oni siê za nie modl¹, zamiast przestaæ je okradaæ. Wiem, ¿e Boga nie ma, bo na takie zbrodnie by nie pozwoli³ (zbrodnie i morderstwa Koœcio³a), a je¿eli jest, to coœ mi tu nie gra z t¹ Bibli¹. Nigdy im nie wybaczê krzywd wyrz¹dzonych dzieciom na ca³ym œwiecie. Muszkieter

Miller ma racjê Moim zdaniem polityka rz¹du L. Millera w stosunku do Kk jest s³uszna i tylko ona mo¿e doprowadziæ do wprowadzenia normalnoœci w naszym kraju. Je¿eli bowiem SLD zacznie wyjaœniaæ aferê salezjañsk¹, normowaæ sprawy podatkowe Koœcio³a, urealniaæ postanowienia zawarte w konkordacie lub usuwaæ duchowieñstwo ze szkó³, wojska, wiêzieñ, policji itd., itp., to Kk otrzyma od rz¹du wspania³y prezent, któremu na imiê „wróg”. Niczego w tej chwili Kk nie potrzebuje bardziej ni¿ „wroga”, dziêki któremu bêdzie mo¿na znowu: zjednoczyæ wiernych, zape³niæ koœcio³y w czasie nabo¿eñstw, œpiewaæ w czasie nabo¿eñstw pieœni patriotyczne oraz wywo³ywaæ wra¿enie zagro¿enia. W naszym kraju to sam naród powinien doprowadziæ do normalnoœci i w³aœciwych proporcji pomiêdzy rz¹dem, Koœcio³em, wiernymi. Instrumentów do tego ma wiele poprzez frekwencjê na nabo¿eñstwach, tacê, rady parafialne. Zdzis³aw T., Przemyœl

W podziêce za klêski Ostatnia uroczystoœæ pañstwowo-religijna z okazji wmurowania

15

kamieni wêgielnych pod budowê Œwi¹tyni Opatrznoœci Bo¿ej, poœwiêconej Konstytucji 3 maja, jest dla mnie osobiœcie nieco dziwna. Odwo³ywanie siê do tej¿e Opatrznoœci dziwiæ musi, bo gdzie¿ ta Opatrznoœæ by³a, kiedy, po uchwaleniu Konstytucji Polska utraci³a niepodleg³oœæ w wyniku trzykrotnych zaborów, przegra³a insurekcjê koœciuszkowsk¹, powstanie listopadowe i powstanie styczniowe? A w wyniku wojen napoleoñskich, przy okazji powstania Ksiêstwa Warszawskiego, nie uzyska³a nawet monarchy pochodzenia polskiego? Kiedy w koñcu, po odzyskaniu niepodleg³oœci w 1918 roku, ju¿ w 1939 ponownie utraci³a niepodleg³oœæ i w wyniku okupacji hitlerowskiej ok. 6 mln swych obywateli (w tym i ksiê¿y)? Widaæ jakoœ jej nie by³o. Czy¿by ta Opatrznoœæ Bo¿a zapomnia³a w tych czasach o katolickiej Polsce i „Przedmurzu Chrzeœcijañstwa”? Karol W³adys³aw Wyszyñski, Elbl¹g

Saraceni w RP Kler z dum¹ tr¹bi na ca³y œwiat, ¿e Polska to w 97 proc. kraj katolicki. Morderstwa, rozboje, kradzie¿e, korupcja na szczytach w³adzy, a ostatnio nawet uœmiercanie pacjentów i handel „skórami” – a¿ wierzyæ siê nie chce, ¿e przestêpstw tych dokonuje tak intensywnie wychowywane na dekalogu i pielgrzymkach spo³eczeñstwo polskie. Zdawa³oby siê, ¿e to raczej jacyœ talibowie lub inni Saraceni opanowali nasz zawierzony Maryi królowej Polski kraj i teraz szerz¹ z³o wœród rozmodlonego spo³eczeñstwa polskiego. W zwi¹zku z owymi faktami proponujê: 1. Je¿eli kler wychowuje spo³eczeñstwo i ma tak marne wyniki w tym dziele, to dlaczego ³o¿y siê z chudej kasy pañstwowej tyle milionów z³otych na budowê coraz to nowych obiektów sakralnych. Dlaczego nie przeznaczy siê tych pieniêdzy raczej na inne, bardziej konstruktywne cele, np. domy dziecka, sierociñce, szpitale itp.? 2. W szko³ach na etatach nauczycielskich zatrudnia siê ca³e tabuny katechetów, a przestêpczoœæ wœród nieletnich jest coraz wiêksza. Daæ im œcis³e wytyczne i programy wychowawcze do zrealizowania. Je¿eli przestêpczoœæ wœród dzieci i m³odzie¿y szkolnej nie zmaleje, rozliczyæ z tego katechetów i zwolniæ z pracy, a na ich miejsce zatrudniæ psychologów. Nauczyciele innych przedmiotów, jeœli nie maj¹ wyników w nauczaniu, bez ceregieli zwalniani s¹ z pracy... Pawe³ L., Wis³a

TYGODNIK FAKTY i MITY Redaktor naczelny: Roman Kotliñski (Jonasz); Zastêpca red. naczelnego: Marek Szenborn; Sekretarz redakcji: Henryk Rozenkranc; Dzia³ reporta¿u: kierownik Ryszard Poradowski – tel. (0–42) 630-72-33; Redaktorzy: Adam Cioch, Dariusz Jan Mikus, Jaros³aw Rudzki; Redaktor graficzny: Tomasz Kapuœciñski; Dzia³ promocji i reklamy: Ewa Kotliñska – tel./fax (0-42) 639-86-10; Dzia³ ³¹cznoœci z czytelnikami: (0-42) 630-72-23; Adres redakcji: 90-103 £ódŸ, ul. Piotrkowska 94; e-mail: [email protected]; Wydawca: „B£AJA News” Sp. z o.o.; Sekretariat: tel./fax (0-42) 630-70-65; Prezes Zarz¹du: Roman Kotliñski; Druk: POLSKAPRESSE w £odzi. Redakcja nie zwraca materia³ów nie zamówionych oraz zastrzega sobie prawo do adiustacji i skracania tekstów. WARUNKI PRENUMERATY: 1. W Polsce przedp³aty przyjmuj¹: a) Urzêdy pocztowe i listonosze – do 25 maja na trzeci kwarta³ 2002 r. Cena prenumeraty – 26.00 z³ za jeden kwarta³; b) RUCH SA – do 5 czerwca na trzeci kwarta³ 2002 r. Cena prenumeraty – 26.00 z³ kwartalnie. Wp³aty przyjmuj¹ jednostki kolporta¿owe RUCH SA w miejscu zamieszkania prenumeratora. 2. Prenumerata zagraniczna: Wp³aty przyjmuje jednostka RUCH SA Oddzia³ Krajowej Dystrybucji Prasy na konto w PEKAO SA IV O/Warszawa nr 12401053-40060347-2700-401112-005 lub w kasie Oddzia³u. Informacji o warunkach prenumeraty udziela ww. Oddzia³: 01-248 Warszawa, ul. Jana Kazimierza 31/33, tel.: 0 (prefiks) 22 532-87-31, 532-88-16, 532-88-19, 532-88-20; infolinia 0-800-1200-29. Ceny prenumeraty z wysy³k¹ za granicê w PLN dla wp³acaj¹cych w kraju: poczt¹ zwyk³¹ (ca³y œwiat) 132,-/kwarta³; 227,-/pó³ roku; 378,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (Europa) 149,-/kwarta³; 255,-/pó³ roku; 426,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (reszta œwiata) 182,-/kwarta³ 313,-/pó³ roku 521,-/rok. W USD dla wp³acaj¹cych z zagranicy: poczt¹ zwyk³¹ (ca³y œwiat) 88,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (Europa) 99,-/rok; poczt¹ lotnicz¹ (reszta œwiata) 121,-/rok. Prenumerata zagraniczna RUCH SA p³atna kart¹ p³atnicz¹ na www.ruch.pol.pl 3. Prenumerata w Niemczech: Verlag Hûbsch & CO., Dortmund, tel. 0-231-101948, fax 0-231-7213326. 4. Dystrybutorzy w USA: New York – European Distribution Inc., tel. (718) 821 3290; Chicago – J&B Distributing c.o., tel. (773) 736 6171; Lowell International c.o., tel. (847) 439 6300. 5. Dystrybutor w Kanadzie: Mississauga – Vartex Distributing Inc., tel. (905) 624 4726. 6. Prenumerata redakcyjna: do 15 czerwca na trzeci kwarta³ 2002 r. Cena 26 z³. Wp³aty dokonywaæ na konto: B£AJA NEWS, 90–103 £ódŸ, ul. Piotrkowska 94, Bank BPH SA o/£ódŸ 10601493–330000–199492. 7. Zagraniczna prenumerata elektroniczna: [email protected]. Szczegó³owe informacje na stronie internetowej http://www.faktyimity.pl

16

Nr 19 (114) 10 – 16 V 2002 r.

JAJA JAK BIRETY

ŒWIÊTUSZENIE

Cuda za tysiaka

CZARNO NA BIA£YM

Co RACJA to RACJA

Na targowisku œwiêtoœci dla ka¿dego coœ mi³ego. Matka Boska Licheñska, cudami i ³askami wszelkimi s³yn¹ca, za jedyne tysi¹c z³otych! To siê nazywa okazja! Fot. Ryszard Poradowski

Czarny humor

Rys. Tomasz Kapuœciñski

Polski ksi¹dz zwiedza Rzym. Zachcia³o mu siê siku, wiêc wchodzi do publicznej toalety. A tu przed mêsk¹ kabin¹ czeka wielka kolejka, a przed damsk¹ stoj¹ tylko dwie kobiety. Nie mo¿e ju¿ wytrzymaæ, wiêc pyta, czy móg³by skorzystaæ z damskiego przybytku. Stoj¹ce panie mówi¹, ¿e owszem, lecz ostrzegaj¹, by nie naciska³ przypadkiem czerwonego guzika w kabinie. Wchodzi wiêc zadowolony do œrodka, siada na sedesie i korzysta. Obok na œcianie widzi trzy guziki: zielony, ¿ó³ty i czerwony.

Powodowany ciekawoœci¹ naciska zielony i s³yszy komunikat w czterech jêzykach: „Twój ty³ek zosta³ oczyszczony!”. Tak mu siê spodoba³o, ¿e nacisn¹³ równie¿ ¿ó³ty guzik. S³yszy informacjê: „Twój ty³ek zosta³ osuszony!”. Rozochocony naciska wiêc i czerwony guzik. Po chwili dociera do niego komunikat: „Twój tampon zosta³ usuniêty!”. ¤¤¤

– Panie doktorze, potrafiê lataæ! – Dobrze, dobrze, psychiatra przyjmuje piêtro wy¿ej. – Ale ja nie ¿artujê – mówi mê¿czyzna, podchodzi do okna, otwiera je i wyskakuje.

Dzia³aniom „naszego” rz¹du i „naszego” prezydenta towarzyszy coraz wiêksza frustRACJA elektoratu licz¹cego naiwnie, ¿e po jesiennych wyborach coœ siê zmieni. Liczyliœmy, liczyliœmy, no i siê przeliczyliœmy. Nieustaj¹ca adoRACJA czarnych, ba – nawet swoista koopeRACJA z klerem ma siê nijak do tego, jak wygl¹da³a wczeœniejsza deklaRACJA pana Millera i jego kompaniji. Obserwujemy nieustaj¹ce umizgi, uœmiechy i robienie niedŸwiedzia z kolejn¹ przewodni¹ si³¹ narodu (sk¹d my to ju¿ znamy?). Jeszcze w sierpniu i wrzeœniu zapewniano nas, ¿e jak tylko oddamy swoje g³osy na „w³aœciw¹

partiê”, nast¹pi niezw³oczna repeRACJA pañstwa i restauRACJA jego struktur, a w niebyt odejdzie proklerykalna aberRACJA elit politycznych. Niestety, ta aberRACJA pog³êbia siê, czyli znów nas oszukano. PenetRACJA lewicowych elit przez episkopat jest tak du¿a, ¿e na naszych oczach odbywa siê ca³kowita kastRACJA serc, sumieñ i mózgów. Ot, choæby niedawna oRACJA prezydenta Kwaœniewskiego podczas wmurowywania aktu erekcyjnego pod budowê Œwi¹tyni Opatrznoœci Bo¿ej. A gRACJA, z jak¹ to czyni³, przypomina³a jako ¿ywo niegdysiejsz¹ uleg³oœæ

Przera¿ony lekarz podbiega do okna i ku swemu zdumieniu widzi, ¿e facet unosi siê w powietrzu. – Panie doktorze, zapraszam, to bardzo ³atwe. Wystarczy tylko machaæ rêkoma. Zafascynowany lekarz wchodzi na parapet, skacze. Spada z du¿ej wysokoœci, zabija siê. Facet opada spokojnie, miêkko l¹duje obok martwego lekarza, patrzy na niego smutno i mówi: – Jak na anio³a stró¿a, to kawa³ ze mnie drania.

ka¿dy pod nosem szemrze. Wœród nich biedny ¯yd z Polski zawodzi: – Panie Bo¿e, daj mi sto dolarów, co to dla Ciebie! Tylko stówkê proszê! Po chwili podchodzi do niego wzburzony inny ¯yd, wciska mu setkê w rêkê i mówi: – Masz tu swoj¹ setkê i spadaj, bo nam Boga rozpraszasz, a my siê tu o ciê¿kie miliardy modlimy!

¤¤¤

Pod Œcian¹ P³aczu modli siê grupa ¯ydów – cicho, w skupieniu,

¤¤¤

– Jasiu, powiedz nam – pyta ksi¹dz na lekcji religii – co musimy zrobiæ, aby otrzymaæ rozgrzeszenie? – Musimy grzeszyæ, proszê ksiêdza...

i w³azidupstwo Polski wobec sporo wiêkszego ni¿ Watykan kraju. Czy demokRACJA to rz¹dy ludu, czy te¿, do cholery, rz¹dy czarnego luda? A mo¿e demokRACJA w naszym biednym kraiku to teraz pajdokRACJA? Lecz nie o w³adzê dzieci tu chodzi, raczej zdziecinnia³ych, coraz bardziej rozmodlonych starszych panów, którzy wymienili poselskie i senatorskie fotele na klêczniki. Myœlê, ¿e gdy z Wasz¹ pomoc¹ i poparciem – Antyklerykalna Partia Postêpu RACJA bêdzie rzeczywist¹ si³¹ polityczn¹, piln¹ spraw¹ dla Polski stanie siê prawdziwa, bo antyklerykalna lustRACJA i repaRACJA za zagarniête przez Koœció³ mienie. Trzeba te¿ sprawdziæ, kto zaprzeda³ siê czarnej sile i za ile – lub w zamian za co. Numer jeden na tej liœcie ju¿ znamy, numer dwa te¿, lecz to dopiero pocz¹tek, bo przypuszczam, ¿e numeRACJA sprzedawczyków dobije setki. Co najmniej! W ten sposób my wszyscy – zdrowo myœl¹cy, zwykli ludzie – rozliczymy oszo³omów z lewa i z prawa, spuszczaj¹c ich w kana³ historii. Bêdzie to swoista melioRACJA polskiej ziemi. Oczyszczenie jej z g³upoty, oportunizmu i strachu przed byle biskupem, pra³atem czy wikarym. Czy to mo¿e demonstRACJA si³y? Mo¿e i tak, jednak tyle razy drenowano nam kieszenie i bito nas po ³bie, ¿e czas najwy¿szy przy³o¿yæ teraz przeœladowcom. Wygl¹da na to, ¿e to najw³aœciwsza dla Polski kuRACJA, która przyniesie gnêbionym z dawna oczekiwan¹ satysfakcjê. I mo¿e trochê spokoju... MarS