Grey R S Scoring Wilder

GREY R.S.

SCORING WILDER Tłumaczenie : Kasiaaa_88 Korekta : Klaudiaaa90

Wszystkie tłumaczenia w całości należą do autorów książek jako ich prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto wszystkie tłumaczenia nie służą uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba, wykorzystująca treść tłumaczenia w celu innym niż marketingowym, łamie prawo.

|2

Rozdział 1

Zdradzisz mnie raz, wstyd. Zdradzisz mnie dwa razy… co do cholery w rzeczywistości się dzieje? Jakim cudem nie udało mi się zauważyć, że moich dwóch ostatnich chłopaków mnie oszukiwało? Nie, nie razem. Chociaż to byłoby bardziej poetyckie, a przynajmniej mogliby uwzględnić mnie, czy coś. Rzeczywistość było znacznie gorsza. – Wow. Cóż za przyjemność mnie wita – zauważyłam szorstko, kiedy stałam w drzwiach sypialni Josha. Josh i bezimienna cizia, krzycząca i podskakująca na jego łóżku, spowodowała, że jego granatowa pościel wylądowała na ziemi. Jego brązowe oczy spotkały moje i przez jedną krótką sekundę, opłakiwałam utratę jego ciepłego spojrzenia, ale wtedy pole mojego widzenia poszerzyło się i zostałam uderzona smutną sceną przede mną. Mój chłopak po czterech miesiącach mnie zdradził. Nie, cofnij to. Mój przyjaciel od czterech lat, który był moim chłopakiem do czterech miesięcy, zdradził mnie. – Oh, nie. Proszę, nie przeszkadzajcie sobie moim wtargnięciem. Jestem tylko jego dziewczyną – syknęłam do laluni, próbując uspokoić swój temperament. Byłam znana z bycia zadziorną na dzień dobry, więc trudno było schować to pod powierzchnię. Ciemnobrązowe włosy Josha były potargane przez dłonie laluni. Jego ostre rysy były żałosne, ale wciąż przystojne. Ledwie spojrzałam w kierunku dziewczyny. Platynowe blond włosy były jedną rzeczą, jaką zauważyłam. Prawdopodobnie dlatego, że były wystarczająco jasne, aby wypalić moje oczy. Po pierwsze, ona ukradła mojego chłopaka, a potem jeszcze pozbawiła mnie wzroku. Świetnie. Czy to wina mojego charakteru, tak niedopasowanego, że nie mogłam odróżnić dobrego chłopaka od złego? Nie. To po prostu fakt, że zdarza mi się iść do chłopaków, którzy nie mogą utrzymać swojego wędrowca w spodniach. Znasz ten typ: młody i szalenie przystojny. – Kinsley! To nie to… – Na co wygląda – skończyłam za niego. – Wow, Josh. Wiesz Trey powiedział to samo, ale nie miał tego udręczonego spojrzenia, jakie masz ty w tym momencie. Poważnie, dobra

|3

robota. – Pochwaliłam go z twardym spojrzeniem. Moje klaskanie rozległo się po pokoju i zdałam sobie sprawę, że to był czas bym wyszła. To był inny chłopak, inna dziewczyna, ale było to samo uczucie skręcania w moim jelicie, jakbym miała zemdleć. Odwróciłam się i pokazałam im środkowy palec, zanim przeszłam do salonu i chwyciłam swoją torebkę. Usłyszałam szuranie i niezręczne pomruki za sobą, ale nie odwróciłam się. – Josh, gdzie idziesz? Pozwól jej odejść, nie skończyliśmy jeszcze! – No dobra, nie miała jeszcze swojego orgazmu. Może mój czas nie był taki zły. – Kinsley! Czekaj! – krzyknął za mną Josh. Myślał, że jesteśmy w telenoweli? – Josh, to koniec. Nie kłopocz się – powiedziałam, kiedy zarzuciłam torebkę na ramię. Jego dłoń sięgnęła, by objąć moją, a ja musiałam mocno walczyć z pragnieniem, by uderzyć jego kutasa. Poważnie, czy tak trudno zostać wiernym? Czy mężczyźni są fizycznie niezdolni? – Kinsley! Kocham cię. Kocham cię! – Obrócił mnie, trzymając w prawej dłoni swoją pościel, a drugą trzymając moją rękę. Jego wzrok był dziki i przez krótką chwilę, uwierzyłam mu. Och Boże. Zrobił to. Poszedł tam. I wiesz co jest najsmutniejsze? Nie sądzę, aby kłamał. Ten biedny palant naprawdę myślał, że mnie kocha. – Cóż, jeśli w taki sposób pokazujesz mi, że mnie kochasz, nie mogę sobie wyobrazić przedstawienia jakie robisz dla swoich rodziców. – Proszę – wysłuchaj mnie. To nic nie znaczy. Nie słuchałam. Wybudowałam już mur między nami. – Dziękuje, Josh. Dziękuje ci za zrujnowanie mojej zdolności do zaufania, przez co każdy kolejny facet, który będzie po tobie, będzie miał automatycznie karty przeciwko sobie. Josh ukradł kolejny kawałek mojego serca, moją naiwność, moją niewinność i rozbił to pod swoim idealnym, stonowanym ciałem. Kiedy go poznałam, zmierzałam do bycia znudzoną przez te wszystkie randki. Już raz zostałam zdradzona przez mojego chłopaka od sześciu miesięcy, Trey’a, który był również facetem, który zabrał moją cnotę. (Wiem, wiem. Powinni stworzyć kartkę na takie doświadczenie, ponieważ to takie banalne: ‘Whoops, przykro nam, że twój szkolny chłopak nie potrafi utrzymać go w swoich spodniach… trzymaj uroczego szczeniaczka z muszką.’) Ale teraz? Teraz byłam jakieś dziesięć mil od zmęczenia. To był czas by ubierać markowe ciuchy, zamiast wzorzystych luźnych sukienek i domowych kapci. Może mogłabym dołączyć do grupy wsparcia dla rozwiedzionych po pięćdziesiątce. Wiesz, te wszystkie kobiety, które decydują się, że nie potrzebują mężczyzn do szczęścia. One po prostu działają, wyjeżdżają |4

grupą na Karaiby i mówią coś w stylu ‘Zawsze chciałam wyjść i zjeść na mieście, ale Jeff zamiast tego wolał, abym dla niego gotowała. Od teraz zamierzam wychodzić każdej nocy, do cholery!’ Jedyny problem: mam osiemnaście lat. Pewnie pomyślały by, że próbowałam być ironiczną modnisią. Nieważne, coś wymyślę. Josh wciąż mnie wołał, kiedy wychodziłam z jego mieszkania. Ogromna część mnie chciała rozwalić wszystko na mojej drodze, ale on wychodził następnego dnia i nie sądzę, aby to było dobre jeśli chodzi o jego właściciela. Zamiast tego, po prostu przerzuciłam swoje brązowe włosy przez ramię i rozkoszowałam się tym, że moje nogi wyglądają zabójczo w tych szortach. Krzycz dalej, Josh, ale nigdy się nie odwrócę.

|5

Rozdział 2

– Piekło nie zna furii, jak wzgardzona kobieta! – krzyknęłam, zanim wypiłam piątego tej nocy shota. Alkohol spłynął po moim języku, ale nie mogłam już poczuć smaku. To były moje dziewiętnaste urodziny, więc mogłam odrobinę zaszaleć. Nie wspominając, że minęły dwa tygodnie odkąd przyłapałam Josha na zdradzaniu mnie i weszłam w fazę ‘faceci–mogą–sami– się–pieprzyć’. Następna faza to ‘faceci–naprawdę–mogą–sami–się–pieprzyć’, ostatni krok w procesie żałoby. – Nie wiem, Kinsley. Tequila ‘ma’ całkiem niegodziwą furię. – Emily zmarszczyła brwi, kiedy wzięła kieliszek z mojej dłoni i zastąpiła go szklanką wody. Znałam Emily tylko od kilku dni, ale mogłam już powiedzieć, że będziemy żyć w zgodzie. Była uosobieniem niewinnej dziewczyny z sąsiedztwa, a ja byłam całkowitym przeciwieństwem. Razem z Emily byłyśmy w piątce świeżych członków w kobiecej piłce nożnej na Uniwersytecie w Los Angeles. Był początek czerwca i obóz szkoleniowy zacznie się o świcie następnego dnia. Wiedziałam, że igram z ogniem przez nocne picie, ale weteranki zapewniły mnie, że będzie dobrze. Mówiły, że pierwszego dnia zwykle są techniczne rzeczy; w zasadzie wiele wprowadzeń i spotkań odnośnie tego, co oczekuje od nas program. Prawdziwe praktyki zwykle nie zaczynają się wcześniej niż drugiego dnia. Spojrzałam na Emily i zamknęłam jedno oko, tak, że mogłam zobaczyć tylko ją. Była ładna ze średniej długości czerwonymi włosami, które były wystarczająco jasne, bym mogła nazywać ją Brzoskwinką przez resztę nocy. – Em, jesteś bardzo ładna. Mówiłam ci, że jesteś bardzo ładna? Ponieważ jesteś bardzo ładna. Zarumieniła się i zanotowałam w pamięci, by dodać dziewczynie trochę pewności siebie. Pan wiedział, że miałam wystarczająco dużo dla nas dwóch razem wziętych. Myślisz, że bycie dwukrotnie zdradzoną może to zniszczyć, ale potrzeba więcej niż dwóch głupich facetów, by wymazać ilość niezadowolonych spojrzeń i niechcianych uroków, które były rzucane na mnie przez całe życie.

|6

Wzięłam rękę Emily i pociągnęłam ją do łazienki. Planowałyśmy opuścić imprezę i chciałam się upewnić, że mój makijaż nie rozmazał się od alkoholu. Na szczęście nie było trudno utrzymać tusz do rzęs i błyszczyk do ust. – Czy myślisz, że to dobry pomysł? Iść na tą imprezę, przed naszym pierwszym treningiem? – zapytała Emily, patrząc na mnie w nieskazitelnym lustrze. Ściągnęłam usta i pogroziłam palcem, jakbym chciała ją naprostować. – Będzie dobrze i kogo to obchodzi? To są moje URODZINY! – zapiszczałam tak głośno, że Emily zmarszczyła nos w dezaprobacie. Boże, byłyśmy tak różne. Zastanawiałam się, czy nasza budująca się przyjaźń przetrwa lato. Była małomiasteczkową dziewczyną ze Środkowego Zachodu, podczas gdy ja urodziłam się i wychowałam w świecie piłki LA. – W porządku. Pójdziemy i będziemy się dobrze bawić, by wrócić na czas, aby się wyspać przed treningiem – powiedziała Emily, kiwając głową w zgodzie. Już zaczynałam psuć tą dziewczynę. – Jak możesz wyglądać tak dobrze po pięciu strzałach? Poważnie? – zapytała Emily. Przeniosłam swój wzrok na siebie, by sprawdzić wygląd. Wszystko było tak, jak powinno być: twarz w kształcie serca, mały nos, pełne usta, opalona skóra i jasne niebieskie oczy, które wyglądały niemal fałszywie z moją długą ciemnobrązową grzywką. Byłam średniego wzrostu i w świetnej formie od piłki. Miałam szczupłe, dobrze zbudowane ramiona i nogi jak biegacz przełajowy. – Żartujesz? Zabiłabym dla takich piegów. Wyglądasz jak owczareczka! – zaśmiałam się, chwytając jej dłoń i obracając dookoła, jak prima balerina. Jak pijana byłam w tym momencie? Emily zaśmiała się i odwróciła, potykając o stopy i sprawiając, że zaśmiałam się jeszcze bardziej. – Co piegi mają do owczareczki1 ? Pojawiło się ogłuszające pukanie do drzwi, zanim odpowiedziałam. – Chodźmy nowicjuszko! Jeśli nie wyjdziemy teraz, nie będzie już na imprezie dobrego alkoholu! Moje uszy ożywiły się na to. Impreza była tym, gdzie musiałam być. To była moja ostatnia nadzieja na dobre urodziny. To tej pory były odrobinę przygnębiające. Rzuciłam mojego zdradzającego chłopaka dwa tygodnie wcześniej, moi rodzice porzucili mnie dla śniegu

1

Little Bo Peep

|7

i Aspen, a wszyscy moi szkolni przyjaciele wyjechali po liceum. Kupiłam sobie kawałek włoskiego kremowego ciasta i zjadłam je samotnie w kawiarni, obserwując ludzi i czując się samotną. Ta impreza była moją srebrną podszewką i musiałam upewnić się, że zrobiłam większość z niej. – Prowadź, Bo Peep! – mrugnęłam i wsunęłam swoje ramię pod ramie Emily, zanim wyszłyśmy z łazienki. Wróciłyśmy do pokoju i przyglądałyśmy się grupie dziewcząt, które tworzyły moją grupę piłkarską przez następne cztery lata. Większość z nich poznałam, kiedy zostałam zwerbowana. Wszystkie wydawały się wystarczająco miłe i wiedziałam, że poznam je lepiej, kiedy zaczniemy treningi. Seniorami były tylko dziewczyny, które wydawało się, że mogą chcieć spowodować problemy. Tara była kapitanem drużyny i wszystko w niej krzyczało o tendencji tyrana. Jej koleżanki podążały za nią jak małe sługusy z wyjątkiem mniej słodkich. Miałam nadzieję skończyć po dobrej stronie Tary, ale doświadczenie mówiło mi, że to mało prawdopodobne. Byłam mocno skoncentrowana na zespole i zostałam ogłoszona debiutem roku przez kilka piłkarskich magazynów przed dostaniem się na ULA, dlatego jej radar został na mnie skierowany. Byłam zagrożeniem dla jej dobrze naoliwionego systemu, co było całkowicie jasne, kiedy zlekceważyła mnie na treningu przez wszystkimi kilka miesięcy wcześniej. Cokolwiek. Jeśli mogę ją przetrwać, w porządku. Po prostu muszę robić swoje i doskonale grać w piłkę, wtedy nie będzie miała powodu, by się przyczepić. – Kinsley, Emily, czekajcie na mnie! – krzyknęła Becca, kiedy przeciskałyśmy się do frontowych drzwi. Becca była kolejną debiutantką w drużynie. Przeniosła się do domu nowicjuszy dzień wcześniej i nie miałyśmy zbytnio czasu by się poznać, ale już mogłam powiedzieć, że nasze osobowości dobrze się ze sobą mieszały. Była wspaniała; była tylko kilka centymetrów niższa ode mnie z piwnymi oczami i jasnymi blond włosami. Odwróciłam się, by poczekać na nią, kiedy wybiegła z domu Pierwszoroczniaków, który był obok domu Starszaków. Nazwałyśmy ich domami Weteranów i Debiutów dla skrótu. – Myślałam, że nasz porzuciłaś – powiedziałam, sięgając ręką, by owinąć swoje ramie wokół jej. – Nie. Musiałam wrócić do domu Debiutantów by coś zabrać. – Poklepała swoją torebkę z dumnym uśmiechem. – Ahhh. – Skinęłam, kiedy dotarłyśmy do Suva. Plan był taki, by wcisnąć się do jednego samochodu, tak by tylko jedna osoba musiała być kierowcą. To nie była najbezpieczniejsza forma transportu, ale musiało zadziałać.

|8

– Emily, trzymaj swoje ręce, tak bym je widziała – zażartowałam, kiedy ułożyłam się na kolanach trzech dziewczyn. – Ew, Kinsley! – zaprotestowała Emily, a cały samochód się zaśmiał. By uspokoić jej nerwy, sięgnęłam w dół i zsunęłam rąbek mojej obcisłej sukienki, tak, by wszystko zakrywała. – Czy póki co masz udane urodziny, Kinsley? – zapytała Tara z siedzenia pasażera. Zabawne jak my byliśmy ściśnięci z tyłu, jak sardynki, a jej w jakiś sposób udało się mieć siedzenie tylko dla siebie. – Tak. Były naprawdę świetne – skłamałam, przyklejając uśmiech, by udowodnić, jak bardzo byłam gotowa do grania. Naprawdę nie chciałam być po jej złej stronie. – Naprawdę? Sofie widziała, jak samotnie jadłaś kawałek ciasta w kawiarni niedaleko kampusu. – Posłała mi żałosne spojrzenie ze smutnymi oczami i małym grymasem. Nawet nie spojrzałam w kierunku Sofie, wyznaczonego kierowcy i kapitana naszej drużyny. – Oh dziwne… Byłam tam z Leonardo DiCaprio. Musiał być w łazience, kiedy Sofie śledziła mnie – zażartowałam, wprawiając wszystkich w Suvie w śmiech, oczywiście z wyjątkiem Sofie i Tary. Wiedziałam, że komentarz ze ‘śledzenie mnie’ był odrobinę agresywny, ale co za tyran szpieguje kogoś podczas jego urodzin? – Śledzić ciebie? Mamy lepsze rzeczy do robienia, Bryan – wyśmiała, a potem odwróciła się z powrotem w stronę szyby. Nie przeszkadzało mi, że znajomi nazywali mnie po nazwisku, ale u niej, to było niemal jak uderzenie, jak nazywanie kogoś ‘dzieckiem’, kiedy jesteście w tym samym wieku. – Zaśpiewamy ci wszyscy sto lat, kiedy dotrzemy na imprezę! – zasugerowała Becca, kiedy wspierała środek mojego ciała swoimi kolanami. Wszyscy zgodzili się i obiecali zaśpiewać, jak tylko tam dotrzemy. Ich wsparcie było bardzo miłe w tym momencie i puściłam komentarz Tary mimo uszu. Było zbyt wcześnie w sezonie by mieć w niej wroga. Popularny utwór poleciał w radiu i Tara sięgnęła, by pogłośnić, więc wszyscy zaczęli tańczyć. Becca zaczęła kręcić biodrami pode mną, sprawiając, że moje ciało podskakiwało. W moim pijanym stanie, nie mogłam utrzymać równowagi. Jeden dość agresywny taneczny ruch zrzucił mnie, tak, że mój policzek zderzył się ze środkową konsolą. – Jezu Becca – twoje biodra powinny mieć swoją własną etykietę ostrzegawczą – zaśmiałam się, trzymając dłoń przy policzku, już mogłam poczuć tworzenie się siniaka. – Oh, cholera! Przepraszam, Kinsley, dostaniemy trochę lodu na imprezie – zachichotała i pomogła mi wrócić na jej kolana. Mimo, że mój policzek bolał nie mogłam przestać się śmiać z Becci. Tak, stałyśmy się dynamicznym duetem w krótkim czasie. Kiedy wreszcie dotarliśmy na imprezę, wypadliśmy z samochodu i próbowaliśmy się poskładać. Poprawiłam swoją czarną sukienkę i próbowałam stanąć pewnie na piętach, które były zbyt wysokie, nawet przed wypiciem pięciu shootów. |9

– Jak się czuje twój policzek? – zapytała Emily, kiedy wchodziłyśmy po betonowych schodach. – Teraz czuję odrętwienie przez alkohol, tak myślę… Moja twarz nie odpadła, mam ją jeszcze? Emily zaśmiała się i pociągnęła mnie w stronę drzwi. – Nie, po prostu masz dużą czerwoną plamę na policzku. Oh świetnie, pierwszy raz od zerwania zobaczę Josha i prawdopodobnie wyglądam, jakbym dostała pięścią w twarz. Jęknęłam i próbowałam pozbyć się zdenerwowania. Nigdy nie byłam w jednej z tych legendarnych partii. Słyszałam o nich, oczywiście. Każdego roku kilku chłopaków z profesjonalnego drużyny LA, LA Stars, wynajmowało razem gigantyczny dom. To była ‘ciężka praca, mocniejsze granie’ sytuacja. W tym roku, kiedy Josh został przyjęty do profesjonalnego drużyny, wprowadził się do domu – stąd wiedziałam, że będzie na przyjęciu. LA Stars były w czołówce drużyn w USA. W zeszłym roku, pięciu z ich członków walczyło w Mistrzostwach Świata tylko po to, by przegrać w kilku ostatnich minutach z Portugalią. Nie trzeba dodawać, że byli jednymi z najlepszych zawodników na świecie ze sponsorami i częstymi reklamami w talk–show. Kiedy weszłyśmy do domu, mój wzrok został zbombardowany przez mnóstwo pięknych ludzi. Fanki, sławy, gwiazdy piłki. Ciężko było zobaczyć coś przez te wszystkie tańczące ciała, ale przynajmniej szansa zobaczenia Josha była mała. – Nie szalejcie za bardzo, dziewczyny. Pamiętajcie, że od teraz reprezentujecie drużynę – ostrzegła Tara, zanim ona i Sofie zdjęły kurtki i zostawiły nas w korytarzu. – To szaleństwo – mruknęła Emily. Zerknęłam na nią, by zobaczyć jak przełyka ślinę i rzuca szybkie spojrzenie. Zgaduję, że to było zbyt wiele do przetworzenia, zwłaszcza odkąd LA było popularnym miastem. – Chodźmy znaleźć jakiś lód na mój policzek. – Chwyciłam jej dłoń i zaczęłam ciągnąć ją, przedzierając się przez tłum. Była prawie dwudziesta druga, a impreza była w pełnym rozkwicie. Ludzie byli wszędzie. Dziewczyny były owinięte wokół chłopaków na kanapach. Trzy stoły w salonie były ustawione do gry w kubki2 i była masa ludzi stłoczona wokół nich. Pomachałam do niektórych dziewczyn, które znałam z klubu. Niektóre z nich próbowały nas zatrzymać i porozmawiać, ale wskazywałam swój policzek i mówiłam im, że wrócę za chwilę.

2

Chodziło tu o Beer Pong, popularna gra na imprezach w której dwóch graczy rzuca piłeczką ping–pong'ową przez stół tak żeby trafić do kubka/kieliszka/szklanki wypełnionej browarem/wódką/winem/wodą/herbatą

| 10

Cały dom wyglądał jak pokazowy styl kawalerski. Otwarty, nowoczesny i wypełniony każdym kawałkiem elektroniki, jaki można sobie wyobrazić. Przejście przez salon, było jak labirynt, ale wreszcie przedarłyśmy się do ekspansywnej kuchni. Nie zawiodła. Marmurowe blaty i eleganckie czarne urządzenia, idealnie pasowały do reszty domu. Przestrzeń była mniej zatłoczona niż reszta pomieszczeń, ale wciąż było co najmniej pięćdziesiąt osób między nami, a zamrażarką. – Tutaj, po prostu poczekaj tutaj, a ja przyniosę lód. – Emily delikatnie popchnęła mnie do kuchennego blatu, tak aby mogła przygotować dla mnie odrobinę lodu w papierowym ręczniku. Moje stopy zaczęły boleć od moich czterocalowych obcasów, więc sięgnęłam do tyłu i oparłam się o ladę. Powinna byłam wcześniej sprawdzić przestrzeń, ponieważ kiedy wskoczyłam na nią, usłyszałam dźwięk przewracanych butelek z alkoholem i wpadających do zlewu. – Oops! – zachichotałam, następnie zakryłam usta rękami. – Jesteś kulą u nogi – zażartowała Becca, sięgając za mnie, do przewróconych butelek. W moim pijanym stanie, nie obchodziło mnie to. Siedzenie na ladzie zdecydowanie pobiło stanie na wysokich obcasach, a z mojego punktu widzenia mogłam patrzeć ponad głowami wszystkich stojących w kuchni. Ilość chirurgii plastycznej w tym pokoju, mogła rywalizować z garderobą Miss America. Gdziekolwiek spojrzałam, zostałam powitana przez sztuczne cycki i zrobione nosy, ale to było LA i te kobiety musiały dać się pociąć, jeśli chciały upolować profesjonalnego sportowca. – Kinsley, przesuń się do tyłu, zaraz spadniesz z lady – powiedziała Becca, odciągając mnie od obserwowania ludzi. Nie zdawałam sobie sprawy, że tak mocno się kołysałam. Przesunęłam się odrobinę do tyłu, tak że większa część moich ud była przyciśnięta do zimnego granitu. – Oh, patrz! Prawie zapomniałam – powiedziała, sięgając do swojej torebki. – Co to jest? Co to jest? – Klaskałam w dłonie, czując zawroty głowy od alkoholu i atmosfery imprezy. – Wibrator? – zawołałam na tyle głośno, by kilka osób wokół nas zerknęło na mnie z podejrzanymi uśmiechami. Rzuciłam w nich pewnym siebie uśmiechem. – Nie, lafiryndo! To urodzinowa korona. To to co musiałam zabrać wcześniej z domu Debiutantów – odpowiedziała, wyciągając z torebki różową, świecącą koronę królewny. Wyglądała jak kawałek stroju, który miałam jako mała dziewczynka i od razu ją pokochałam. – Ooooh. Jest piiiiięęęęęknnnnaaaa! – Przeciągnęłam z szeroko otwartymi oczami, kiedy wkładała ją na moją głowę.

| 11

Becca zaczęła się śmiać, wywołując śmiech u mnie i ostatecznie skończyłam trzymając się za brzuch. Moje dziewiętnaste urodziny zdecydowanie robiły się coraz lepsze. Śmianie się, jak oszalała osoba zdecydowanie pobiło samotne jedzenie ciasta. – Trzymaj, to powinno pomóc – powiedziała Emily, wracając od zamrażarki i wręczając mi prowizoryczny opatrunek z otumanionym uśmiechem. Zapomniałam, że mój policzek był w ogóle ranny. Wzięłam paczkę i posłałam jej wdzięczny uśmiech. – Co bym zrobiła bez waszej dwójki?! – Cóż dowiesz się, ponieważ muszę iść do łazienki. – Pójdę z tobą – powiedziała Becca, odwracając się w stronę Emily. – Poszukam pozostałych nowicjuszek i przyprowadzę je tutaj. Pewnie zastanawiają się, gdzie poszłyśmy. – Co? – zapytałam ze wzrokiem szczeniaczka. – Zostawiacie mnie obie? – Już czułam się smutna z tego powodu. – Tak, po prostu zostań tu i trzymaj lód przy twarzy. Zaraz wrócimy! – zawołała Becca, kiedy razem z Emily zniknęły w tłumie. Co do cholery? Teraz wyglądam jak wielka przegrana, siedząc sama z koroną królewny i lodem. Ale będę przeklęta, jeśli to odrzucę. Byłam urodzinową królewną. Nawet dawałam królewskie zamachanie każdemu, kto przechodził obok mnie. – Ta korona dobrze na tobie wygląda! Chcesz wypić urodzinowego shota? – zapytał mroczny głos. Spojrzałam w górę, by znaleźć grupę słodkich chłopaków wokół mnie. Wyglądali na odrobinę starszych i wiedziałam, że ten, który się do mnie odezwał był gwiazdą LA. Gdybym nie była pijana mogłabym ci powiedzieć jak się nazywa, ale ledwie pamiętałam swoje imię. Kinsley Bryant. Kinsley Bryant. – No cóż, skoro moje przyjaciółki porzuciły mnie dla kibla, eee… to znaczy dla łazienki… równie dobrze mogę się napić. – Wzruszyłam ramionami. – I to jest dobre nastawienie – powiedział słodziak, kiedy minął mnie z galaretowym shotem. Zdecydowałam, że będę go nazywać Oliver, aż przypomnę sobie jego prawdziwe imię. Wyglądał jak Olivier. – Przesuń palcem wokół krawędzi, tak byś odsunęła galaretkę od plastiku – polecił, podchodząc bliżej. Rzuciłam mu oburzone spojrzenie. – Czy ja wyglądam, jak amator? – zaśmiałam się, zjadając galaretkę jednym płynnym ruchem. – Mmm, wiśniowa. – Uśmiechnęłam się, a chłopacy zaśmiali się.

| 12

Zwróciłabym na nich większą uwagę, lub poprosiła o kolejnego shota, ale w chwili, kiedy słowa opuściły moje usta, spojrzałam w kierunku wejścia do kuchni i oddech uwiązł mi w gardle. Liam Wilder. Seks na sterydach zawinięty w ciasto. Liam Wilder. Nie sądziłam, że pojawi się na czymś takim. Myślałam, że pływa na jachtach i chrzci cały dzień dzieci. Dzieci, które pewnego dnia wyrosną na modeli stroi kąpielowych, wdzięczne za jego dotyk. Nie, nie jest księdzem; jest po prostu bogiem w świecie piłki nożnej. (A także w prawdziwym świecie.) Jezu on był przystojny z bliska. Wysoki, wystrojony, z seksownymi jasno brązowymi włosami i twarzą, która sprawia, że chcesz płakać z powodu jej doskonałości. Był gwiazdą LA Stars i okrzykniętym złym chłopcem LA. Poważnie. Co tydzień pojawiały się wiadomości o nim, opuszczającym bar z jakąś modelką, lub aktorką. Był młody, przystojny i mógł dosłownie sypiać z kimkolwiek chciał. Czy można było winić faceta za korzystanie z tego? Z mojego miejsca, obserwowałam jak wszedł do kuchni z ludźmi podążającymi za nim, jak chore z miłości szczeniaczki. Mogłabym tak wiele zrobić, mając ludzi podążających za mną przez cały dzień ‘Ty tam zrób mi lunch, a ty wietrz mnie małym źdźbłem trawy’. To dziwne, że nie miałam nikogo ubiegającego się o pracę… Jego wzrok prześlizgiwał się po tłumie, aż znalazł swojego kolegę, tego który dał mi drinka, a potem jego spojrzenie uniosło się i znalazło mnie. Oh Boże. Patrzyłam na niego, kiedy miałam ubraną koślawą, urodzinową koronę i trzymałam woreczek z lodem przy twarzy… i to nie było coś z czym mogłam cokolwiek zrobić, odkąd szedł w naszym kierunku. Mogłabym nakłonić go do myślenia, że paczka z lodem była zaawansowanym sposobem na picie, którego jakiś czas temu używali hipsterzy? Jakbym pochłaniała alkohol przez moje pory? Najprawdopodobniej nie… Chłopaki przede mną rozmawiali, ale nie usłyszałam pojedynczego słowa. Obserwowałam Liama, kiedy się poruszał, próbując powstrzymać mój język przed wypadnięciem z moich ust. Miał na sobie czarną koszulkę z krótkim rękawem. Tatuaże wystawały spod rękawa na jego lewym ramieniu. Nasycony tuszem projekt podążał, aż do jego przedramienia, kończąc cały pakiet jego lekkim zarostem i przewiercającymi szarymi oczami. Dobra, wystarczy. – Czy mogę dostać kolejnego drinka? – zapytałam, wyciągając się z mojego delirium Liama – wypełnionego mgłą. – Powinnaś zwolnić, urodzinowa dziewczyno. Opróżniłaś poprzedni jakieś pięć minut temu – odpowiedział Oliver z szelmowskim uśmiechem.

| 13

– Oliver, no dalej, zamierzasz odmówić solenizantce kolejnego drinka? – Wtrącił jeden z jego przyjaciół. Ha! Wiedziałam przez cały czas, że miał na imię Oliver. – Tak! Posłuchaj go! – zaśmiałam się i mrugnęłam go nowego chłopaka. Tak naprawdę nie chciałam kolejnego drinka; po prostu chciałam mieć coś do roboty, kiedy Liam zbliżył się do nas. Widział, że patrzyłam na niego i prawdopodobnie pomyślał, że byłam kolejną dziewczyną w jego rosnącej świcie. To znaczy byłabym, chętnie, ale on nie musiał o tym wiedzieć. Oliver przeniósł się, by chwycić kolejnego shota, kiedy Liam podszedł do grupy. – Hej Wilder. – Wszyscy zawołali, wyciągając dłonie, by wykonać męski uścisk, kiedy ja udawałam, że byłam zainteresowana swoimi palcami na kolanach. Tak, wciąż miałam ich dziesięć. To dobrze. – Oh, nie widziałam cię facet, chcesz shota? – zapytał Oliver, kiedy wrócił i podał wszystkim małe plastikowe kubki. Spojrzałam w górę na czas, by zobaczyć jak Liam odwraca ode mnie wzrok. Patrzył na mnie. Jego oczy zerkały w moim kierunku. Czułam się gorąca i spocona przez cały czas, jakbym potrzebowała przetrzeć twarz jednym z tych papierowych ręczników, jak debiutantki w 1900 roku. – Nie, dzisiaj nie piję. Wygląda na to, że urodzinowa dziewczyna też ma już dość. Co? – Słucham? – zapytałam z grymasem. – Czy ty w ogóle jesteś pełnoletnia? – zapytał z pewnym siebie uśmiechem. Co za arogancki dupek. Wzięłam swojego shota i wypiłam go, nigdy nie odwracając od niego wzroku. Kącik jego ust uniósł się i wiedziałam, że cieszył go fakt, że rzuciłam mu wyzwanie. Trzymałam przed sobą pusty kubek, a kiedy chciał go zabrać, wypuściłam go na podłogę między nami. Jego ciemne oczy podążyły za kubkiem na ziemię, a potem wróciły do mojej twarzy. Kiedy jego wzrok zatrzymał ponownie mój, powolny uśmieszek rozciągnął jego usta. – Myślę, że twój oddział cie potrzebuje. – Przechyliłam głowę na bok i wskazałam na stado ludzi czekających na niego, by zobaczył, że stoją tuż za nim. Zignorował ich. – Co ci się stało w policzek? – zapytał, podchodząc bliżej i skutecznie łamiąc każdy społeczny kod. Jego koledzy stali w kółku wokół mnie siedzącej na ladzie, więc kiedy Liam stanął przede mną, przeciął kółko i w większości przerwał rozmowę.

| 14

Pozostali chłopacy wzruszyli ramionami i zaśmiali się, odwracając ich własne grupy i zostawiając mnie samą z Liamem. Nie mogłam zdecydować, czy była to dobra czy zła rzecz, ale alkohol zaczął się mnożyć w moim systemie, więc nie mogłam być pociągnięta do odpowiedzialności za swoje czyny. Kiedy Liam pochylił się, by sprawdzić mój policzek, przypomniałam sobie jego pytanie. – To długa historia, ale wiąże się z mnóstwem bioder i konsolą samochodu. Uśmiechnął się na moją odpowiedź, ale nie odwrócił wzroku od mojego policzka. Jego dłoń sięgnęła w górę i delikatnie potarł bok mojego policzka, tak że lepiej widział siniaka. Starałam się utrzymać swój oddech pod kontrolą, kiedy dotykał mojej skóry. – Poważnie nie jest tak źle. Po prostu będę dziewczyną i przypudruję to, więc nie skończy się jutro obrzękiem. – Potrzebowałam, aby się odsunął. Jego woda kolońska praktycznie przejęła kontrolę nad moim cyklem owulacji i musiałam walczyć z pragnieniem, by moja twarz opadła na jego koszulkę i wdychała jego zapach. – Ah, tak, myślę, że przeżyjesz by przeżyć kolejne urodziny. – Uśmiechnął się złośliwie, kiedy skrzyżował ramiona. – Och dobrze. Te były dość kiepskie, aż do teraz – mruknęłam, zdając sobie sprawę, jak przygnębiająco brzmiało to stwierdzenie, dopiero kiedy je powiedziałam. Gdzie do cholery była Emily i Becca? Czy łazienka była jakiegoś rodzaju portalem do innego wymiaru? Przechylił głowę, jego wzrok był niezachwiany. – Co dostałaś na urodziny? Wciąż trzymam się nadziei, że w rzeczywistości jesteś wynajętym dla mnie striptizerem. – Cóż – spojrzałam na swoje puste dłonie – dostałam tą urodzinową koronę? – powiedziałam, jakby to było pytanie, ponieważ nie byłam pewna, czy to się liczy. – Moja mama zawsze daje mi coś skomplikowanego, ale jej paczka jeszcze nie dotarła z Aspen. Wow, naprawdę brzmiałam żałośnie w tym momencie. Skinął głową ze zmrużonymi oczami, ale nie zareagował na komentarz. Skrzyżował mocniej ramiona, przyciągając mój wzrok do jego seksownych tatuaży. Rozciągały się na jego bicepsach po obu stronach, ale tylko ten na lewym ramieniu znikał pod rękawem koszulki. To było kuszące spojrzenie, ale chciałam zobaczyć więcej. Wiedziałam ze zdjęć, że rozciągały się przez jego klatkę i plecy. – Pokaże ci swój, jeśli ty pokażesz mi swoje – mruknęłam bezczelnie, odnosząc się oczywiście do jego tatuaży. Poważnie igrałam z ogniem, ale to się dzieje, kiedy wypiję zbyt dużo i świat stawia przede mną najseksowniejszego żyjącego mężczyznę. Nie, poważnie, sądzę, że w zeszłym roku People Magazine nazwało go Najseksowniejszym Żyjącym Mężczyzną. | 15

– Nie sądzę, aby to był dobry pomysł – powiedział. Wow. Całkowicie zabroniony. To zabolało mnie bardziej niż uderzenie twarzą w konsolę. Więc dlaczego wciąż stał przede mną, blokując mi rozmowę z kimkolwiek innym? To wszystko było zbyt skomplikowane do zrozumienia dla mojego nietrzeźwego umysłu. – W porządku. I tak nie mogłabym ci pokazać, gdzie jest mój – odpowiedziałam z chytrym uśmiechem. Nawet on był zaskoczony moim komentarzem, ale spokojnie, nie mam tatuażu na swojej who–hah. To tylko linia wzdłuż mojego stanika; prosty tekst biegnący poziomo pod moim ramieniem. Ale wow bujnie kłamałam. Spojrzałam w dół, aby upewnić się, że nie kopałam jego nogi. Nie, ale moja czarna sukienka uniosła się odrobinę, eksponując więcej moich opalonych ud. – To nie jest powód. – Uśmiechnął się złośliwie. – Zaczynając od jutra będę jednym z twoich trenerów na ULA, więc myślę, że to naruszenie zasad, nie sądzisz? Moje serce przestało bić na słowo ‘trener’.

| 16

Rozdział 3

Zmrużyłam oczy. Czy moje pijane uszy dobrze go usłyszały? Trener? – O czym ty mówisz? – zapytałam. Jego wzrok stwardniał, a szczęka się napięła chwilowo. – Od jutra przez kilka miesięcy będę pomagał damskiej drużynie ULA. Nie. Nie. Nie, dziękuje. To nie możliwe. On nie mógł być moim trenerem. Był zbyt zajęty lizaniem modelek, by być trenerem. – Kinsley! – zawołała Becca z drugiego końca pomieszczenia i spojrzałam w górę, by zobaczyć ją i dziewczyny machające na mnie. Potrząsnęłam głową, próbując oczyścić myśli, ale mój umysł był zbyt zamglony. Dlaczego ktoś włożył tam maszynę do mgły? Wrzuciłam swój woreczek z lodem do zlewu i zsunęłam się z lady. – Lepiej się wyśpij, Kinsley. Musisz jutro wstać wcześnie – zauważył z uśmiechem Liam. Ruszyłam, aby go minąć, ale potem pomyślałam o czym. – Skąd wiesz, że jestem w drużynie ULA? – zapytałam. Uśmiechnął się i przez chwilę myślałam, że będę musiała uderzyć w swoją klatkę piersiową, by utrzymać bicie swojego serca. Miał niewielki dołeczek i idealnie proste zęby. Ten uśmiech powinien być ukryty i wypuszczany tylko na specjalne okazje – gdzie byłby dostępny defibrylator. – Byłaś w czołówce rekrutów w kraju. Nie ma osoby w świecie piłki nożnej, która by nie wiedziała kim jesteś – odpowiedział z przekonaniem. Byłam umieszczona w kilku magazynach w liceum, ale cholera. Liam Wilder wiedział kim byłam. Znał mnie wystarczająco, by rozpoznać na przyjęciu… a jutro będzie moim trenerem. O Boże. Prawie powąchałam jego koszulką, a potem zapytałam, czy pokaże mi swoje tatuaże. Jestem w poważnych tarapatach.

| 17

Z tą myślą, skinęłam i odwróciłam się z dala od niego, by znaleźć moje koleżanki. Musiałam wypełnić je zdjęciami. Miałyśmy dużo do wygoglowania. – Wszystko w porządku? I co ważniejsze, czy ty właśnie rozmawiałaś z Liamem Wilderem? – zapytała Emily z szeroko otwartymi oczami, jak tylko do nich dotarłam. Becca stała tuż za nią z otwartymi ustami. – Tak i nie uwierzycie w to co mam wam do powiedzenia, ale to później. – Impreza wciąż trwała, a ja nie chciałam krzyczeć, o tym czego się dowiedziałam, przed tymi wszystkimi ludźmi. Słowa prawdopodobnie wróciłyby do Liama, zanim bym w ogóle dotarła do drzwi. – W porządku, to brzmi naprawdę tajemniczo. Teraz jestem nawet bardziej ciekawa – odpowiedziała Emily. – Powinnaś być – zaśmiałam się, a potem pociągnęłam ją i Beccę przez tłum w kierunku drzwi. – Jestem zmęczona. Weźmiecie ze mną taksówkę, by wrócić do domu? – Kinsley! – Ktoś zawołał z drugiego końca pokoju, kiedy ja zadałam swoje pytanie. Josh. Cholera przez to wszystko kompletnie zapomniałam, że w ogóle miał być na imprezie. Przeniosłam wzrok, tak by zobaczyć jak przepycha się przez tłum i ponownie woła moje imię. Wyglądał słodko, jak zawsze z jego ciemnymi brązowymi włosami i chłopięcą twarzą. Szkoda, że wiedziałam, jakim dupkiem w rzeczywistości był. – Kinsley, poczekaj! Każda osoba w tym pokoju, obserwowała go, jak próbował dotrzeć do mnie. Czy musiał tak krzyczeć moje imię? Najwyraźniej nigdzie nie zamierzałam pójść. Jak tylko dotarł do mnie, zobaczyłam ruch w drzwiach od kuchni, a potem Liam wszedł do salonu. Oh, świetnie. Zróbmy przedstawienie. Może moglibyśmy włączyć światła i wyłączyć muzykę, tak by wszyscy mogli mieć miejsce w pierwszym rzędzie. – Josh, poważnie, nie teraz. Jestem zmęczona i pijana, a to są moje urodziny. – Podeszłam bliżej Becci i Emily. – Wiem. Przykro mi. Próbowałem do ciebie zadzwonić i nawet wysłałem kwiaty do domu. Dostałaś je? Miał na myśli róże, które wyrzuciłam pocięte tego ranka. Ups. – Tak. Dostałam je Josh, ale nie chce teraz rozmawiać. – Zazgrzytałam zębami. – Pozwól mi to zrobić dla ciebie. Spotkamy się w tym tygodniu? Może jednego dnia moglibyśmy pójść na kawę po twoim treningu? – Jego głos niósł się nad imprezą i byłam boleśnie świadoma wzroku pozostałych osób na sobie. Nie mogłam za bardzo zrobić sceny

| 18

przed tymi ludźmi. Zasłużył by dostać pięścią w twarz, ale widząc, jak już odniosłam jedno obrażenie podczas moich urodzin, zdecydowałam odpuścić to. – W porządku. Po prostu napisz do mnie, ale musisz zrozumieć, że nie wrócimy do siebie. – Odwróciłam się od niego i zaczęłam iść w kierunku drzwi. Zostawiłam wszystko za sobą. Nie chciałam słyszeć, jeśli Josh powiedział coś jeszcze, kiedy wychodziłam. Nie chciałam wiedzieć, czy Liam słyszał całą niedorzeczną wymianę. Chciałam tylko swoją pidżamę i puchate skarpetki.

…

– Mówisz poważnie? – krzyknęła Becca. – Dziewczyno! Jeśli jeszcze raz krzykniesz mi do ucha, uderzę cię w macice. Razem z Beccą i Emily leżałyśmy na moim łóżku po powrocie do domu Debiutantów. Wprowadziłam się tam cztery dni temu, gdzie zostanę przez pierwszy rok studiów. Był w odległości spacerku od kampusu ULA i kilka kilometrów od naszego pola treningowego. – Dobrze, przepraszam, ale nie żartujesz, prawda? Nie mogę stwierdzić, czy żartujesz – zaśmiała się Becca. Przewróciłam się i posłałam jej śmiertelnie poważne spojrzenie, ale nadal byłam nietrzeźwa, więc skończyło się śmiechem, kiedy zaczęła robić do mnie miny. – Ugh, w porządku. Po prostu uwierz mi. Powiedział mi na imprezie, że zaczynając od jutro będzie trenerem. – Ale dlaczego? Nie potrzebuje pieniędzy i z pewnością już jest wystarczająco zajęty – zaprotestowała Emily. Zastanawiałam się nad tym samym. Też bym nie uwierzyła, gdybym nie usłyszała tego z jego ust. Doskonale miękkich ust, dla twojej wiadomości. – Oh, spójrz na to! – powiedziała Becca, wskazując na ekran mojego komputera. – Ten artykuł mówi o jego wolontariacie, jako trener z drużyną ULA po tym jak kilku jego sponsorów weszło na niego za jego drogę ‘złego chłopca’. Mówią, że dali mu ultimatum: albo zmieni swoje działanie, albo zrezygnują z niego. – Nie mogą z niego zrezygnować! On jest najlepszym graczem w USA! – stwierdziłam. – Oczywiście. Ale ten artykuł mówi, że ma ogromną odpowiedzialność – mruknęła Emily. – Cóż, wcześniej wydawał się w porządku, a on nawet nie pije. – Broniłam go, próbując przypomnieć sobie zapach jego wody kolońskiej. Prawdopodobnie nazywała się Nektar Bogów.

| 19

– Cóż noc jest jeszcze młoda, więc może zaczął imprezować po naszym wyjściu – mruknęła Emily. – Chociaż muszę przyznać, że jest naprawdę gorący. – Ona ma puls! – zażartowałam, szturchając ją w płuca. – Hej! Tak, dobrze. Nie jestem odporna na Liama Wildera, ale to nie ma znaczenia – jest teraz naszym trenerem. Ugh, ona po prostu zabija mój szum. – Dopiero od jutra – sprecyzowałam. – Ile on ma lat? – zapytała Emily. – Dwadzieścia pięć – odpowiedziała Becca, mając tą wiedzę w małym placu. – Myślisz, że ma dziewczynę? – zapytałam. – Cóż według zdjęć z Google, ma ich tysiąc. Poważnie, czy ten mężczyzna sypia? – Becca klikała na zdjęcia, ale nie patrzyłam. – Obrzydliwe, zamknij to – jęknęłam, leżąc na plecach i wpatrując się w sufit. – Myślę, że nigdy nie był z nikim poważnie związany. Był fotografowany z kobietami, ale nigdy nie mówił o relacjach z nimi. Mimo bycia ulubieńcem mediów, jego życie było stosunkowo prywatne. Te jego zdjęcia z kobietami, były głownie ze zbiórki pieniędzy i partii – wyjaśniła Becca. Nie byłam pewna, co zrobić z tymi informacjami. Czy nie miał dziewczyny, ponieważ lubił grać na murawie? Czy po prostu media o tym nie wiedziały? – Więc, co się stało z Joshem? To było bardzo niewygodne – zapytała Emily, próbując poruszyć delikatnie temat. Nie było czasu, by wprowadzić Beccę i Emily w to co zaszło z Joshem, więc jestem pewna, że nie były przygotowane na scenę podczas imprezy. Emily prawdopodobnie nie była pewna, jak bardzo miałam złamane serce przez tą całą sytuację. – Kilka tygodni temu weszłam, by przyłapać go na zdradzie – przerwałam, kiedy Becca i Emily zaspnęły w stylu Jerry’ego Springera. – Byliśmy przyjaciółmi przez długi czas, ale spotykaliśmy się dopiero od kilku miesięcy. On jest do dupy w poważnych sprawach, ale nie wrócimy do siebie. Prawdopodobnie wciąż zalicza tą lalunię. – Ale on jest naprawdę uroczy – przerwała Becca. – Jest gorący, ale gorętszy jest… – Liam – powiedziały jednocześnie Becca i Emily i ponownie zaczęłyśmy się śmiać. – Powinnaś się umówić z Liamem, by wrócić do Josha. Możesz to sobie w ogóle wyobrazić? – Zaczęła chaotycznie Becca. – Jeśli ktokolwiek z drużyny ma jakąkolwiek szansę, by się z nim umówić, to zdecydowanie jesteś ty.

| 20

– Oh proszę – powiedziałam, przewracając oczami na ten pomysł. – Nie, mówię poważnie! Kto dostaje ofertę sponsorowania od Adidasa, kiedy był w liceum? Piękni ludzie, jak ty. – Fałszywie przewróciłam oczami, a potem chwyciłam poduszkę i uderzyłam ją w głowę. – Hej! Co do… – Nie umówię się z Liamem, by wrócić do Josha – zaśmiałam się, ponownie ją uderzając. – Więc umów się z nim, by nie wrócić do Josha – zasugerowała. Uderzyłam ją ponownie w głowę. – Więc pomóż mi, zamierzasz zacząć coś, czego nie chcesz skończyć – zaśmiała się Becca, chwytając swoją własną poduszkę. Biedna Emily wpadła w krzyżowy ogień. – Emily, masz weź moją poduszkę. – Przerwałam, spoglądając na Beccę z małym przymrużeniem oka. Jej uśmiech powiedział mi, że zrozumiała mój niecny plan. – Oh dziękuje, myślałam, że wy obie… Nie udało jej się skończyć zdania, zanim razem z Beccą, jak powinnam powiedzieć, rozpoczęłyśmy wojnę na poduszki. – Co do kurwy, dziewczyny! – krzyknęła Emily i zaśmiała się, próbując się uwolnić. W końcu jej się udało i skończyła niemal uderzając mnie w idealnym momencie. – Miłosierdzie! Jezu Emily, jesteś spokojna i słodka, ale prawie złamałaś mi kark poduszką. Oficjalnie się ciebie boję – zażartowałam, kiedy Emily i Becca usiadły na mnie, tak że nie mogłam się poruszyć. – Ale z całą powagą, moje urodziny byłby bez waszej dwójki do kitu. Naprawdę się cieszę, że jesteście ze mną w drużynie. Becca odpowiedziała na moją słodką deklarację przyduszeniem mnie pod pierzyną. Dziewczyny są złośliwe. Po ich ostatecznej wędrówce do własnych pokoi, leżałam zastanawiając się, co wydarzy się jutro. Wiedziałam, że to będzie brutalna pobudka dla wszystkich debiutantów. Byliśmy najlepszymi sportowcami w liceum, ale zaczynając od jutra będziemy małymi rybkami w dużym stawie. Treningi będą trudniejsze, praktyki dłuższe, a trenerzy będą najwyraźniej gorętszy. Przez ostatnie kilka minut sprawdzałam urodzinowe wiadomości w swoim telefonie. Co godzinę, moja mama wysyłała mi wiadomość. Ostatnia była z dwudziestej trzeciej. Mama: Kinsley Grace, jestem taka dumna ze wszystkiego co zrealizowałaś. Naprawdę szkoda, że nie przylecieliśmy, by być z tobą w tym dniu, ale wiem, że chciałaś spędzić go ze

| 21

swoimi nowymi przyjaciółmi. Wysłałam ci paczkę i jeśli nie dostałaś jej dzisiaj, na pewno będzie jutro. Mam nadzieję, że ci się spodoba. Jesteś gwiazdą rocka. Powodzenia jutro. XO Josh : Kinsley, proszę odpisz. Przepraszam i wiem, że potrzebujesz czasu, by wszystko przemyśleć, ale popełniłem błąd i chcę cie z powrotem. Proszę rozważ to. Kocham cie. Jęknęłam i odłożyłam telefon z powrotem na nocną szafkę. Kocha mnie? Czy on może mnie naprawdę kochać? Gdyby kochał mnie tak bardzo, czy nie powinien wyrazić słowa ty? Modliłam się dla jego dobra i mojego, aby nie. Im więcej o tym myślałam, tym bardziej wściekła byłam. Nie było żadnej wymówki. Nie był pijany, ani pod wpływem narkotyków; jego zdrada była z premedytacją i założę się o moje życie, że to nie był pierwszy raz. Myśl o zemszczeniu się przez spanie z Liamem brzmiało dobrze przez jakieś trzydzieści sekund, a potem pomyślałam, że tak naprawdę nie przejmuję się wystarczająco Joshem, by przejść przez to wszystko, aby go wkurzyć. Teraz, jeśli był jakikolwiek inny powód by przespać się z Liamem Wilderem…

…

– Hej, obudź się, albo nie będziesz miała czasu, by zjeść przed treningiem. Oh i masz gigantyczną paczkę na dole. – Głos Beccy wyciągnął mnie z głębokiego snu i jęknęłam głośno. Kac poznaj mózg. Mózgu, poznaj kaca. – Boże, jest do bani – jęknęłam ponownie i wyszłam z łóżka. Nie miałam czasu na kaca. Musiałam zjeść śniadanie i wziąć prysznic przed treningiem. Podążyłam za Beccą na dół, gdzie moje zmęczone koleżanki siedziały w swoich piżamach jedząc śniadanie i wyglądając jak zombie. Przerażające. Zegar nad kuchenką mówił, że jest 5:30. Jezu, to będzie długie lato. Trening zaczynał się o 6. Od poniedziałku do piątku przez najbliższą przyszłość. – Oto i jest! – zawołała Emily, kiedy pocierałam zaspane oczy. – Otwórz paczkę! – W pudełku jest striptiz? – zapytałam, kiedy podeszłam do kuchennego stołu. Kiedy pochyliłam się na przesyłką, Becca złapała mój wzrok i powiedziała bezgłośnie: – To Liam. – Wystawiłam jej język i zaczęłam zrywać taśmę. Moja mama jest ekstrawagancka i odkąd mogła sobie na to pozwolić, zwykle dawała prezenty, które były zbyt przesadne. Ten dzień nie był wyjątkiem. Wewnątrz pudełka było wystarczająco dużo rzeczy, żeby ubrać całą drużynę. Przysłała mi nowe sportowe biustonosze, spodenki do biegania, leginsy, koszulki DRI–FIT3, które pasowały na mnie jak ulał i nowe 3

DRI-FIT to lekka, wysokofunkcjonalna, mikrofibrowa tkanina poliestrowa, odprowadzająca pot na zewnątz ubrania - skąd szybko wyparowuje. Redukujec nieprzyjemny efekt przyklejania się do spoconego ciała.

| 22

korki HYPERVENOM, które nie miały być dostępne przez najbliższy miesiąc. Oh i były jasnoróżowe. Mama dobrze mnie znała. – Czy to jest to, co myślę, że jest? – zapytała Becca, spoglądając na korki z zazdrością. – Nie mam pojęcia, jak je zdobyła, ale jakoś nie jestem zaskoczona. Jak u większości dziewczyn, nowe ubrania i buty na chwilę przegoniły mojego kaca. Pobiegłam do swojego pokoju i włożyłam nowy, dopasowany zestaw na trening, zanim chwyciłam swój telefon i napisałam do mamy. Kinsley: DZIĘKUJE za urodzinowe prezenty. To zbyt wiele, ale dam też moim koleżankom kilka rzeczy. Zadzwonię do ciebie po treningu. XX Kiedy byłam już gotowa, chwyciłam batonik, by zjeść go po drodze. – Masz, założę się, że nie pamiętałaś o tym – powiedziała Emily, wręczając mi dwie tabletki Advilu4. – Tak! Dziękuje, dziękuje. – Podekscytowanie moim nowym strojem zaczynało blednąć w porównaniu do mojego poważnego kaca. Batonik i wyboista droga nie służyły mojemu żołądkowi, a kiedy wreszcie dotarliśmy na miejsce treningu, czułam się jakbym miała wszystko z siebie wyrzucić. Seniorzy spotkali nas pod bramą na boisko z wrednymi uśmiechami. – Wyglądasz nie co gorzej będąc tu, Świeżaku – zaśmiała się Tara, jej wzrok przyległ do mnie. – Jak się czujesz, Bryant? – Jej pytanie wydawało się słodkie, ale jej ton sugerował, że nie miało takie być. – Kapitalnie. – Uśmiechnęłam się i sięgnęłam do torby po wodę. – Chodźmy. Trener chce się z nami spotkać w sali konferencyjnej. – Tara odwróciła się i otworzyły drzwi, abyśmy mogły za nią podążyć. Ale zanim weszła do środka, usłyszałam ten sam seksowny głos, który usłyszałam poprzedniej nocy – głos, który mówił Jestem seksowny i wiem o tym. – Dzień dobry panie. Każda dziewczyna zamarła i odwróciłyśmy się jednocześnie. Liam Wilder stał kilka stóp dalej, ubrany w strój do biegania i przyjazny uśmiech. Oczywiście przyjazny uśmiech mógł łatwo stać się niewłaściwym zrzucającym–twoje–majtki uśmiechem, więc nic dziwnego, że wstrząśnięte wszystkie wymruczałyśmy powitanie. Zgaduję, że wjechał na parking kilka minut przed nami. Spojrzałam za niego i zobaczyłam czarnego Mercedesa Suva, zaparkowanego możliwie najbliżej wejścia. Fotografowie strzelali zdjęcia po drugiej stronie ogrodzenia. Jezu, wstali tak wcześnie, żeby zrobić mu zdjęcia?

4

Lek przeciwbólowy

| 23

– Oh, cześć Liam. – Uśmiechnęła się szeroko Tara. Rzuciłam Becce zamknij–buzie spojrzenie. – Powinniście raczej mówić do mnie trenerze Wilder, kiedy jesteśmy na treningu – upomniał. Musiałam walczyć, żeby nie wybuchnąć. Zszokowany wyraz twarzy Tary, był absolutnie bezcenny, ale to wciąż nie było wystarczające bym zapomniała o niezręcznej sytuacji. Nie mogłam spojrzeć na niego. Ostatnim razem, kiedy rozmawialiśmy, dosłownie poprosiłam go, aby pokazał mi swoje tatuaże, co oboje wiedzieliśmy tak naprawdę znaczyło, że chciałam, aby pokazał mi swoje piłeczki. Hah. Musiałam to później powiedzieć Becce. Pociągnęłam ją i Emily do przodu niezauważona przez Liama i skierowałam się do sali konferencyjnej. Na szczęście trener Davis już tam była i Liam nie poszedł za nami. – Usiądźcie dziewczęta – poleciła z małym uśmiechem trener Davis. Najlepszym sposobem, by opisać naszą trener było… nadopiekuńczy sierżant. Na zewnątrz miała siwe włosy i miłe niebieskie oczy, ale kiedy najmniej się spodziewałeś, on sprawi, że upadniesz i zrobisz pięćdziesiąt pompek. Ona była jednym z głównych powodów, dla których zgłosiłam się na ULA. Była w czołówce najlepszych kobiecych trenerów piłki nożnej w kraju i chciałam, by nauczyła mnie jak poprawić swoją grę. – Dzień dobry, trenerze. – Uśmiechnęłam się i usiadłam blisko przodu w małym pokoju z Beccą i Emily. Kiedy reszta zespołu dotarła, trener Davis zaczęła opowiadać nam o praktykach i o tym, czego oczekuje od nas przez cały sezon. – Jak zapewne zauważyłyście, mamy tego ranka nowego trenera – zaczęła, a ja mogłam praktycznie poczuć, jak uszy wszystkich ożywiają się z uwagą. Trener Davis przeskanowała pokój z surowym spojrzeniem. – Trener Wilder będzie z nami przez kilka miesięcy. Jednakże będzie on z nami tylko podczas porannych ćwiczeń, ponieważ ma swoje własne treningi po południu. – Dlaczego on tu jest? – zapytała jedna z nowych dziewczyn. – Każdy zawodnik LA Stars jest wolontariuszem. Liam pomagał nam w przeszłości w programie i nie zawahałam w tym roku się ściągnąć go z powrotem. Jakieś inne pytania? – Dlaczego nie trenuje męskiej drużyny? – zapytała Sofie z tylnego rzędu, gdzie odizolowali się seniorzy. – Jedna z naszych trenerek jest na urlopie macierzyńskim, więc LA Stars skontaktowało się ze mną, pomyślałam, że to idealny czas, by go ściągnąć. Jest czołowym piłkarzem i będzie dla was wszystkich źródłem wiedzy. Jednak nadal czuję potrzebę wyjaśnienia, że nie jest tutaj dla waszej rozrywki. Proszę trzymajcie się kodeksu, jeśli chodzi o jakiekolwiek bratanie się

| 24

poza boiskiem… Nie mam problemu z wykopaniem was z drużyny, szybciej niż zdołacie policzyć tatuaże tego mężczyzny. Jego tatuaże. Te same, o które prosiłam, by mi pokazał noc wcześniej. W porządku, wszechświat ze mnie drwił. – Więc nie powinnam się na niego rzucać na boisku? – szepnęła za mną Becca, a ja prawie roześmiałam się w połowie przemowy trener Davis. – Um, trenerze. – Tara uniosła rękę w powietrzu, tak by była widoczna z tyłu. – Niektórzy z nas znają Liama poza boiskiem. Jesteśmy przyjaciółmi i zawodnikami LA Stars, więc widujemy go na przyjęciach. Trener Davis skinęła, ale utrzymała chłodny wyraz twarzy. – Będziecie się do niego odnosić, jak do trenera Wildera, kiedy jesteśmy tutaj – wyjaśniła twardym tonem. – Rozumiem, że kilka z was porusza się w tych samych kręgach co trener Wilder i unikanie go jest zupełnie niemożliwe. Jednakże chciałabym, abyście utrzymały dystans od niego w sytuacjach towarzyskich, aż do momentu, kiedy nie będzie tutaj trenerem. Rozbrzmiało pukanie do drzwi, a sekundę później Liam wszedł cicho. – Jesteście na mnie gotowe? Tak. Tak. Tak. Jesteśmy całe na ciebie gotowe. – Świetne wyczucie czasu, trenerze Wilder. Proszę wejdź i przedstaw się. Zamierzam pójść ustalić ćwiczenia na boisku. Możesz przyjść tam z dziewczynami za dziesięć minut. – Skierowała się do drzwi, ale mój wzrok pozostał na miejscu, które chwilę wcześniej zajmowała. – Oh i dziewczyny, bądźcie wolne w sobotę. Mamy zajęcia spajające zespół. Spotkamy się tam o 7 rano. Nawet nie zarejestrowałam jej komentarza o zacieśnianiu zespołu. Bardziej byłam skupiona na tym co powiedziała wcześniej. – Ćwiczenia? – szepnęłam do Beccy. Założyłam swój strój treningowy, ale to tylko dlatego, że tak ubieram się na co dzień. Myślałam, że dzisiaj będzie dzień nauki. – Wciąż źle się czujesz? – zapytała z ostrożnym spojrzeniem. – Jakby mały brzdąc uderzał zabawkowym samochodem o moją głowę – odpowiedziałam, kiedy Liam skierował się na przód pokoju. – Witam wszystkich. Nie jestem pewien, jak wiele trener Davison powiedziała wam, ale będę w drużynie przez następne kilka miesięcy. Pomogę wam w porannych ćwiczeniach, a ponieważ przez większość swojej kariery grałem jako pomocnik i napastnik, nad tymi pozycjami popracujemy najbardziej.

| 25

Oh cukiereczku. Mógłby pomóc mi doskonalić moje umiejętności, jako pomocnik. Niestety, jakieś dziesięć innych dziewczyn też by to chciało, włączając w to Tarę i Sofie. Bacca i Emily były pomocnikami, więc nawet nie będę z nimi o tym żartować. – Czy ktoś ma do mnie jakieś pytania? – Masz dziewczynę? – Becca wyszeptała obok mnie, a ja kopnęłam ją pod stołem. Liam musiał usłyszeć jej szept, ponieważ spojrzał w naszym kierunku. Jego zielone oczy spotkały moje i prawie zakrztusiłam się własnym językiem. To był pierwszy raz, kiedy złapaliśmy kontakt wzrokowy odkąd przyjechał tego ranka i powinnam dać sobie wewnętrzną reprymendę. On jest normalną osobą. Nie pozwól mu przejąć kontroli nad twoim umysłem. To nie miało sensu. Założył czarną koszulkę, która sprawiała, że nie mogłam się skupić na niczym innym. Jego tatuaże były ledwo widoczne. Jego włosy były zmierzwione na górze, jakby przebiegał przez nie palcami, kiedy wstawał z łóżka. I jak miałam się skoncentrować, gdy był w pobliżu?

| 26

Rozdział 4

- Zaczynajmy. – Trener Davis klasnęła w dłonie, po tym jak podzieliłyśmy się wszystkie na małe grupy. Zaczynałyśmy dzień wolny ze sprintem. Przewidywałam, że padnę w połowie drogi za pierwszym razem. Ale kto wie, może nawet tam nie dotrę. – Jak się czujesz, urodzinowa dziewczyno? – zapytał Liam, kiedy się rozciągałam. Byłam ostatnia na linii w swojej grupie, więc nikt inny nie mógł nas usłyszeć. – To będzie żałosne. Nie sądziłam, że rzeczywiście będziemy miały dzisiaj trening. – Potrząsnęłam głową i spojrzałam przed siebie, próbując wziąć głębokie oddechy, by uspokoić swój żołądek. – Dlaczego tak myślałaś? – zapytał z delikatnym uśmiechem. – Zdaję sobie sprawę, że to głupie, ale weteranki powiedziały, że pierwszego dnia zwykle po prostu jest rozmowa i materiał. Dlatego szalałam podczas swoich urodzin. – To pech. – Skinął, kiedy trener Davis zagwizdała swoim gwizdkiem dla ostatniej grupy. Dobre wieści, w rzeczywistości nie padłam, aż do czwartej rundy i punkt dla Liama, zakrył dłonią usta, kiedy się uśmiechnął. Gdyby nie był moim trenerem, pokazałabym mu środkowy palec. Dobra strona, przynajmniej znałam odpowiedz na czy–on–myśli–że–jestem–seksowna– czy–nie pytanie. To było twarde nie. Byłam w połowie drogi, kiedy musiał wyjść na swój trening LA Stars. Pomachał do trener Davis i obrócił się by pobiec do swojego samochodu. Nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo cieszyłam się mając go tutaj, aż odszedł. Nawet jeśli znajdywał sporo zabawy w mojej agonii, słuchanie jego słów zachęty jakoś pomogło. Po tym jak pojechał, kontynuowałyśmy ćwiczenia, aż moje nogi uginały się, a żołądek był całkowicie opróżniony z ciasta i alkoholu, które skonsumowałam dzień wcześniej. Wciąż, kiedy schodziłam z boiska, zastanawiałam się, jak smutna się czułam nie mając szansy porozmawiać z nim przed jego pójściem. Nawet proste ‘pa’ byłoby dobre. Co za cholerne zaklęcie na mnie rzucił ostatniej nocy? Otrząśnij. Się. Z. Tego.

| 27

– Szorstki pierwszy dzień, Bryant? – zapytała trener Davis, kiedy skierowałam się do szatni. – Przysięgam, że jestem w dobrej formie. Wczoraj były moje urodziny i nie spodziewałam się, tak ciężkiego pierwszego dnia. Trener Davis skinęła i poklepała mnie w plecy. – Upewnij się, że będziesz jutro lepiej przygotowana. – Będę, trenerze. Becca i Emily poszły za mną do wanny z zimną wodą i relaksowałyśmy się w naszych sportowych biustonoszach i szortach, aż poczułam całkowite odrętwienie. – To niesamowite uczucie bólu – zauważyła Becca. – Ale te zajęcia były bardziej intensywne niż się spodziewałam. – Wiem! – narzekałam. – Czy myślisz, ze weterani mogli kłamać o treningu? – wspomniała przyciszonym tonem Emily, jakby bała się, że mogą nas usłyszeć. Większość poszła już do domu, lub znalazła inną wannę w budynku, by wyleczyć swoje obolałe mięśnie. – To byłoby wredne. Myślę, że wymiotowałam z trzy razy – jęknęła Becca. Mój żołądek przewrócił się w odpowiedzi na jej wyznanie. – Żadnej więcej rozmowy o wymiocinach. Rany… Becca, skąd ty jesteś? – zapytałam. – Dallas, Texas. Urodzona i wychowana, to wszystko – powiedziała z nie–posuwaj–się– za–daleko spojrzeniem i nagle mogłam całkowicie zobaczyć w niej Texas. – O mój Boże, rywalizowałaś w konkursach? Masz konkursowe rzeczy, jak piegi i blond włosy. – Do diabła nie! Znasz mnie jakieś czterdzieści osiem godzin i myślisz, że startowałabym w konkursach? Przypomniałam sobie pijany taniec i nieodpowiednie żarty. – Ah tak. Cofam to. Prawdopodobnie jesteś bardziej skłonna do sabotażu konkursu, niż uczestniczenia w jednym z nich. Roześmiała się i oparła ramiona o brzeg wanny. Mogłyśmy zostać tylko kilka minut, zanim lód da efekt odwrotny od zamierzonego. – Byłaś królową balu w swojej szkole? – zapytała mnie Becca. Parsknęłam. – Nie poszłam na bal. Ona i Emily sapnęły, jakbym powiedziała im, że w rzeczywistości jestem mężczyzną.

| 28

– Jezu. Nie poszłam tam. Moja mama była tak zdruzgotana, jak wydajecie się być wy. – Ale, nikt cię nie zaprosił? Przypomniałam sobie, jak razem z Joshem odpuściliśmy sobie bal, by zamiast tego oglądać mecz z grupą przyjaciół. Nawet nie wiem, kto został wybrany na balu. – Razem z Joshem umawialiśmy się i oboje chcieliśmy ominąć tą cała farsę. – U mnie w szkole wszyscy poszli na bal. Ja byłam królową. – Uśmiechnęła się Emily, a jej oczy zaszkliły, kiedy przywołała wspomnienia. – Straciłaś tej nocy dziewictwo, prawda? – Uśmiechnęłam się. Kiedy Emily zaczęła się rumienić, ja razem z Beccą wybuchłyśmy śmiechem. – Nie ma się czego wstydzić! To takie słodkie – zapewniłam ją. Emily spojrzała w dół na powierzchnię lodu. – To było z moim długoterminowym chłopakiem i nadal jesteśmy razem… kiedy ty straciłaś swoją cnotę, panno Los Angeles? – Co to miało znaczyć? – zaśmiałam się, ochlapując ją wodą. – Nosisz grunge’owe bransoletki przyjaźni obok drogich bransoletek Cartier. Nie możesz być bardziej z LA, nawet gdybyś się starała. – Cholera – zaśmiałam się. – Powinnam ci dać więcej punktów, Emily. – Każda z naszej trójki była z przeciwległych krańców kraju i miały szalenie różne wychowanie. W każdym innym zestawieniu nigdy nie mogłybyśmy być przyjaciółkami, ale jako debiutantki w drużynie, wszystko było inaczej. Cholera, po prostu patrzyłyśmy na siebie podczas wymiotowania. Jeśli to nie tworzyło szybkiej więzi, to nie wiem co. – Cóż teraz obie wiecie, jak ja straciłam swoją cnotę. Słucham – zażądała Emily, sprowadzając rozmowę do miejsca, gdzie byłyśmy kilka minut wcześniej. Nie myślałam za często o Trey’u. Był moim chłopakiem na pierwszym roku i kiedy nie wiedziałam, kto został królową balu, wiedziałam, że on był królem. Był królem w moim liceum w każdym tego słowa znaczeniu. Kiedy uprawialiśmy seks po raz pierwszy, myślałam, że jestem w nim zakochana, ale to było niezręcznie i nawet nie zdążyłam poczuć czegokolwiek poza bólem. Robiliśmy to jeszcze kilka razy, każdy był tak samo niezręczny, jak pierwszy. Zaledwie kilka tygodni później, odkryłam, że zdradzał mnie z dziewczyną z innej szkoły. Próbowałam opowiedzieć im historię najlepiej, jak mogłam nie niszcząc nastroju, lub grając ofiarę. Tylko dlatego, że byłam zdradzona dwa razy nie chciałam spędzić swojego życia wołając ‘Biada mi!’ – Co? Żartujesz ze mnie? Czy Josh był chociaż lepszy? – zapytała Becca.

| 29

– Był… w porządku? Tak myślę? Wyglądało, jakby dawał laluni dobry czas. – Zgaduję, że nie było sensu udawać nieśmiałej w tym aspekcie. – A co z tobą? – zapytała Emily, odwracając się do Becci. Uśmiechnęłam się na to, jak dobra może być jej historia. Becca odchrząknęła i spojrzała na swoje ramie wciąż spoczywające na krawędzi wanny. – Oh, cóż, ja jeszcze nie uprawiałam seksu. – Co?! – krzyknęłyśmy razem z Emily. Mogłam postawić całe swoje życie, że była najbardziej doświadczona z nas wszystkich. Chodzi mi o to, że była wspaniała i zabawna i co jeszcze jest do robienia w Texasie oprócz wygłupiania się? Czy nie każdy po prostu korzysta z siana? – To nic wielkiego. Byłam nieudacznikiem w liceum. Piłka nożna nie była szanowanym sportem w mojej szkole i miałam aparat, aż do jedenastej klasy. – Ałć – zauważyłam. – Cóż, Becca, jesteś cholernie wspaniała i kto się przejmuje, kiedy uprawiasz seks po raz pierwszy. Moje było i tak do dupy, prawda? Skinęła, a ja wiedziałam, że rozmowa była na razie skończona. – Chodźmy stąd! – Podskoczyłam i zaczęłam wychodzić z wanny, ale kiedy zrobiłam krok moja stopa nie utrzymała mojej wagi i wylądowałam tyłkiem na betonie. – Och mój Boże! Wszystko w porządku? – zapytała Emily. Przynajmniej ona się o mnie martwiła. Becca śmiała się histerycznie, tak jak ja bym to zrobiła. – Dziewczyny, nie czuję moich kończyn. Siedziałyśmy za długo! – wyjaśniłam, leżąc na zimnej betonowej podłodze. Nie przestałyśmy się śmiać, aż wróciło krążenie do naszych nóg.

…

– Chcecie wziąć prysznic i pójść coś zjeść? – zapytałam dziewczyny, kiedy podeszłyśmy do frontowych drzwi domu debiutantów. Zanim weszłyśmy do środka, Emily zauważyła małą paczuszkę leżącą u stóp ganku. – To ma twoje imię, Kinsley! Zmrużyłam oczy na pudełko. Było tak małe, że bym go nie zauważyła. – Och, założę się, że to część wcześniejszego prezentu od mojej mamy – powiedziałam, kiedy mi go podała. – Wszystkie jej prezenty składają się z kilku części.

| 30

Becca otworzyła drzwi zanim krzyknęła. – Ostatnia pod prysznicem kupuje jedzenie! – Ah! – Przepchnęłam się obok niej i pobiegłam w kierunku schodów, tylko po to by chwyciła moje nogi w połowie drogi na górę. Moje kolana uderzyły o dywan, kiedy poleciałam do przodu, a luźne włókna trafiły prosto do moich ust. Blech. Dlaczego mi się wydawało, że opuszczę to miejsce z większą ilością siniaków i blizn, niż przychodząc tutaj? – To nie fair! Jesteś obrońcą! Będziesz wygrywać za każdym razem! – krzyknęłam, kiedy Becca wbiegła na szczyt schodów. On się tylko zaśmiała i poszła do swojego pokoju. Emily cicho wbiegła niedbale po schodach po nas, wyraźnie nie zainteresowana naszymi zawodami. Na szczęście nie mamy jednej wspólnej łazienki. Dom został odnowiony kilka lat temu, tak że czułam się tu bardziej jak w akademiku niż w normalnym domu. Każdy pokój miał przylegającą łazienkę, którą dzieliły dwie osoby. Emily była moją współlokatorką. – Możesz pierwsza wziąć prysznic, Em. Ja otworzę swój prezent i zadzwonię do mamy. – Uśmiechnęłam się i zamknęłam drzwi, by dać jej odrobinę prywatności. To wtedy wreszcie przyjrzałam się swojej paczce. Moje imię było napisane na górze ręcznym pismem, które zdecydowanie nie należało do mojej mamy. Ona wszystko pisała starannym pismem. Kiedy byłam dzieckiem, wysyłała mnie do szkoły z serwetkami w moim śniadaniu, które były zapisane długimi notatkami z idealnym pismem. Zawsze mówiły mi coś pozytywnego o mojej osobie: jesteś inteligentna, utalentowana, piękna itd. A potem dodawała mały żart, by sprawić, że się uśmiechnę, jak: Pytanie: Co mówi ślimak, kiedy jedzie na grzbiecie żółwia? Odpowiedź: Weeeeeee. Czy wspominałam, że moja mama mogła być szaloną, ale zawsze najbardziej kochającą osobą na świecie? Szkoda, że z tatą mieszkali beze mnie w Aspen. Zgaduję, że zasłużyli na to. Byłam diabłem wcielonym. Stąd właśnie wiedziałam, że moje imię nie zostało napisane jej dłonią. Było zbyt niechlujne. Odwróciłam paczuszkę i rozerwałam papier. W środku było małe pudełeczko, a kiedy je otworzyłam mały kawałek papieru wypadł z niego razem z bonem. Zmarszczyłam brwi i uniosłam najpierw bon. Był na wysokiej klasy dzień w Spa w LA z wliczonym godzinnym masażem i kilkoma innymi zabiegami. Absolutnie chciałabym użyć go na koniec tygodnia. Prawdopodobnie potrzebowaliby całego zespołu, aby popracować nad moimi mięśniami, jeśli mieliśmy tak dalej ćwiczyć. Sięgnęłam po notatkę. “Urodzinowa dziewczyno, | 31

Możesz tego potrzebować po dzisiejszym dniu. Przykro mi, że tak późno, ale pomyślałem, że zasłużyłaś na jeszcze jeden prezent.” Brak podpisu. Żadnego imienia. Co do cholery? Moim pierwszym przypuszczeniem, przypuszczeniem, które miało 5% szans mieszkając w moim zaczarowanym świecie, było to, że to Liam go przysłał. Kilka razy nazwał mnie urodzinową dziewczyną, a nawet jeden raz dzisiaj rano… ale potem zdałam sobie sprawę, że ledwie mnie znał. Cholera. To znaczyło, że prawdopodobnie było to od Josha. Pismo wyglądało, jak jego. Pomysł nagle spadł, jak deszcz z chmury przez ten cały prezent. Czy naprawdę chciałam o nim myśleć, kiedy będę starała się relaksować w Spa? Chwyciłam swój telefon i napisałam do niego. Kinsley: Podrzuciłeś mi dzisiaj coś do domu? Potem zamknęłam wiadomości i zadzwoniłam do mamy. Odebrała po czwartym sygnale i jak tylko usłyszałam jej głos, natychmiast zatęskniłam za nią. – Kinsley, jak minęły ćwiczenia?! – zapytała. Usiadłam na podłodze obok łóżka i uśmiechnęłam się przy telefonie. – Skopały mi tyłek. I to dosłownie, mój tyłek jest obolały, kiedy siedzę rozmawiając z tobą. – To brzmi… boleśnie. Dlaczego twój tyłek jest obolały? – zaśmiała się. – Kazali nam biegać sprintem jakieś pierdylion razy… iii przypuszczam, że mogłam trochę zaszaleć ostatniej nocy ze względu na swoje urodziny, więc zapłaciłam za to tego ranka. – Ah, prawda wyszła na jaw. Wyszłaś ze swoimi nowymi koleżankami? I jeśli piłaś, lepiej żebyś nie prowadziła. A najlepiej, by było, żebyś nie piła. Jasne bo na studiach się nie pije? Wybrałam odejście od tematu. – Wzięłyśmy taksówkę i tak, w rzeczywistości ja i dwie inne debiutantki mamy dość dużo miłości, aby stworzyć trójkąt, bez skłonności lesbijskich. Becca jest z Texasu i wygląda, jakby mogła być cheerleaderką Dallas Cowboys, a Emily pochodzi z Minnesoty. Jest odrobinę cicha, ale bardzo słodka. – Nie mogę się doczekać, aż je poznam. – Mogłam powiedzieć, że się uśmiecha. – Przylecę na pierwszy mecz choćby nie wiem co, ale może przyjadę na rozpoczęcie, czy coś? Jeśli to nie będzie kłopot? Uśmiechnęłam się. – Tak, powinnaś. Dam ci znać, kiedy zaczynamy wszystko według harmonogramu. Ale muszę wziąć prysznic, mamo. Idę na obiad z Beccą i Emily.

| 32

– Oh, dobrze! Użyj karty kredytowej, którą ci dałam i kup im obiad ode mnie, ponieważ nie mogliśmy postawić ci urodzinowego posiłku. Uśmiechnęłam się, stwierdzając, że prawdopodobnie byłam ostatnią osobą do prysznica, ale zawdzięczałam im obiad. – Brzmi dobrze, dziękuje. Kocham cię! – Też cię kocham! Kiedy się rozłączyłam, spojrzałam w dół i sprawdziłam telefon. Josh natychmiast mi odpisał. Josh: Nie? Tylko kwiaty wczoraj. Mówiłaś, że je dostałaś, prawda? Różowe róże przypominają mi ciebie. Jak minął trening? Odebrał moje pytanie, jako oznakę pokoju. Srodze się mylił. Ale jeśli nie wysłał mi kartki… Nie, nawet nie mogłam o tym myśleć. Nie było szansy, aby była od Liama, a jeśli była, to to małe cudeńko zostanie oprawione w ramkę i powieszone na mojej ścianie. – Prysznic jest wolny, Kinsley! – zawołała Emily przez drzwi łazienki. Uratowana przez prysznic. Schowałam bon do portfela i postanowiłam nie mówić o tym Emily ani Becce, dopóki nie przycisnę nadawcy.

…

– Obudź się, Nowicjuszko! – krzyknął głos, zanim klakson rozniósł się po całym domu następnego ranka. – Co do cholery! – Poderwałam się, by usiąść i zrozumieć co się dzieje, zanim klakson ponownie się rozległ. Rzut oka na telefon powiedział mi, że jest zaledwie 5 rano. – Masz trzy sekundy, żeby znaleźć się na dole z innymi, albo będziesz biegać wokół budynku! – zawołała Tara. Mogłam sobie wyobrazić ironiczny uśmiech zdobiący jej twarz. Jeśli ktoś był głodny władzy, to z pewnością była ona. Zrzuciłam kołdrę ze swoich nóg, które odczuwały skutki pracy poprzedniego dnia i wysunęłam się z łóżka. Zderzyłam się w drzwiach z Emily i Beccą, upewniając się, że słyszały polecenie. Obie powłóczyły za mną nogami i pospiesznie zeszłyśmy na dół, tylko po to, by zatrzymać się, kiedy zobaczyłyśmy starszaków zebranych przy małym ognisku. Każde z nich miało chustkę moro zawiązaną wokół głowy i czarne paski pod oczami. Byli ubrani jak na wojnę. Ja byłam ubrana w futrzaste skarpetki i długą koszulkę nocną.

| 33

– W linii! – krzyknęła Tara. Razem z Beccą wymieniłyśmy porozumiewawcze spojrzenia. Czy to było normalnie, czy Tara rzeczywiście skoczyła na głęboką wodę? Tak czy inaczej, posłuchałyśmy. Wszystkie debiutantki ustawiły się w linii i stawiły czoła starszakom bez słowa. – Dzisiaj jest pierwszy dzień waszego wprowadzenia do naszego zespołu. To rytuał przejścia. Było to robione każdemu, kto przyszedł przed wami, więc zakasłajcie rękawy i przyjmijcie to, jak mistrzowie. – Dlaczego to zdanie nasuwało złe przeczucia? Jakby zwracała się do nas, tak jakbyśmy miały zginąć. To wtedy zobaczyłam stroje leżące przy ich nogach i jęknęłam. Będziemy musiały to założyć. – Przepraszam, Kinsley, jest jakiś problem? – zapytała Tara z twardym spojrzeniem. – Nie – odpowiedziałam szybko, spoglądając na grupę kolorów i materiałów leżącą na podłodze w salonie. – Jesteś pewna? Ponieważ nie wyglądasz jakbyś chciała tu być. – Zbierała się do walki i wiedziałam o tym. Potrzebowała pretekstu, aby nacisnąć na mnie mocniej niż na resztę dziewczyn, a ja nie dam jej tego. – Nie, jestem podekscytowana – odpowiedziałam, patrząc na nią z lekkim uśmiechem. To było, jak patrzenie w twarz diabłu i akceptowanie jego wyzwania. – Dobrze, zatem będziesz zachwycona, kiedy zobaczysz swoje treningowe ubranie na dzisiaj, Bryant. – Sięgnęła w dół i podniosła ohydny jasno żółty elastyczny trykot i tutu. Poważnie, ktokolwiek sprawił, że miało to doskonały odcień wymiocin. – Ty będziesz snitch. Oh Boże. Mój wzrok przeleciał po innych strojach i nagle zrozumiałam temat. Były stroje czarnoksiężników i szale ze wszystkich domów z Harry’ego Pottera. Niektórych z rzeczy nie rozpoznałam, ale jestem pewna, że tak jak mój elastyczny strój, wszyscy na coś zasłużyli. Byłam pod wrażeniem pomysłu, a także obawiałam się konieczności noszenia tego stroju. Tak naprawdę sądzę, że nie miałam wyboru. Nie chciałam być marudzącym debiutantem. Chciałam zaakceptować wyzwanie Tary i być górą w każdy możliwy sposób. Tara rzuciła we mnie strojem i musiałam szybko myśleć, aby go złapać. – Rozdać pozostałe stroje – rozkazała Tara, a jej sługusy szybko zaczęły wypełniać jej polecenie. Myślałam, że mój był najgorszy, ale kiedy podali strój Becci, nie mogłam nic poradzić, ale wybuchłam śmiechem.

| 34

– Ty będziesz quaffle – wyjaśniła Sofie, kiedy podała Becce niedorzeczny strój składający się z brązowego tutu, które rozciągało się od jej klatki piersiowej do bioder. Wyglądała jak gigantyczna prysznicowa gąbka. – Co to jest quaffle? – zakwestionowała Becca, kiedy niechętnie brała strój od Sofie. – To swego rodzaju piłka do gry z Harry’ego Pottera. Kogo to obchodzi, po prostu włóż to głupie przebranie. – Sofie machnęła na nią ręką i zostawiła ją. – Idźcie się przebrać i wróćcie tutaj za pięć minut – krzyknęła Tara. Razem z Emily i Beccą pobiegłyśmy do mojego pokoju, tak byśmy mogły przebrać się i narzekać w spokoju. – Co do cholery? Czy oni mogą nam to robić?! – zapytała Becca, kiedy stanęła przed lustrem, biorąc swój śmieszny strój. Nie mogłam przestać się śmiać na wystarczająco długo, by jej odpowiedzieć. – Przepraszam. Wy dziewczyny zdecydowanie macie najgorsze stroje. To nie wydaje się być sprawiedliwe – odpowiedziała Emily, kiedy wreszcie założyła swoje fałszywe okulary i szatę czarnoksiężnika. Ta suka miała być Harrym Potterem i wyglądała słodko w okularach. – Emily jesteś do bani – zażartowałam, wciągając trykot na swój sportowy stanik. To miał być mój rozmiar, ale materiał był na tyle ciasny, że trudno było oddychać. – Przynajmniej dali ci tutu. Wyglądasz niedorzecznie mając na sobie tylko trykot – zauważyła Emily, próbując pokazać mi jasną stronę. Jasną stroną było to, że nie byłam ubrana jak gigantyczna brązowa gąbka. – Co wy na to, abyśmy po powrocie z zajęć spaliły nasze stroje i użyły popiołu, aby rzucić klątwę na Tarę – zasugerowała Becca, kiedy wkładałyśmy nasze długie skarpetki i buty do biegania. – Świeżaki, trzydzieści sekund, by być na dole! – Rozległ się głos Tary. Cała nasza trójka przewróciła oczami i pełne nadziei, przerzuciłyśmy swoje korki przez barki. Jedno spojrzenie w lustro to było zbyt wiele. Kolor wymiocin nie był moim ulubionym, a tutu sprawiało, że wyglądałam jak dziewięcioletnia dziewczynka. Kiedy wróciłyśmy na dół, było jasne, że Emily miała rację. Pozostali byli czarodziejami. Cóż, większość z nich. Jedna dziewczyna była ubrana za miotłę. Albo może za kijek. Ciężko było powiedzieć. Seniorka podeszła do Emily, kiedy stanęłyśmy w linii i namalowała błyskawicę na jej czole tłustym markerem Crayola. Potem przesunęła się do mnie i Becci. Umieściła gigantyczne ‘S’ na mojej klatce piersiowej i gigantyczne ‘Q’ na piersi Becci. Poważnie, czy kostiumy nie są wystarczające?

| 35

– Dostaniecie śniadanie, kiedy dotrzemy do ośrodka, ale tylko jeśli tam dobiegniecie. Starszaki będą jechać obok was, kiedy będziecie biec wyznaczoną trasą, która kończy się na boisku. Jeśli padniecie wcześniej, cała drużyna dostanie ekstra dystans, tak by zostać w drużynie. Zwalczyłam jęk. – Och i wszyscy dostaną miotły na drogę – oświadczyła Tara. – Po co? – zapytała jedna z dziewczyn. Tara zadrwiła z niej. – Ponieważ jesteście przebrane za ludzi z Harry’ego Pottera, głupku. Więc, tak, przez cały czas kiedy będziemy biegły, będziemy miały miotłę między naszymi nogami. Czy kiedykolwiek miałaś drzazgę na wewnętrznej stronie uda? Ja też nie. Ponieważ to nie jest miejsce, gdzie się je miewa. Pomyśl odrobinę mocniej. To nie było ładne, ludziska. Kiedy wrócę do domu, miałam zamiar rozerwać na kawałki ten gryzący, żółty materiał. – Przynajmniej obie macie cycki. – Wskazała Emily, kiedy biegła obok mnie i Becci. – Co to ma w ogóle do rzeczy? – zapytałam między oddechami. – Liam zdecydowanie zauważy je w tym trykocie, uwierz mi. – O cholera! – Kompletnie zapomniałam, że zobaczy nas w tym stroju. Cholera. Cholera. Cholera. Tara prawdopodobnie zrobiła to specjalnie. Spojrzałam do miejsca, gdzie siedziała prowadząc samochód obok nas. Była ubrana w słodki strój do treningu i nawet miała delikatny makijaż. To intrygująca dziwka. Gdybyśmy tylko rzeczywiście były w Harrym Potterze. Rzuciłabym Crucio 5 na jej tyłek. Tak to prawda, użyłabym jednej z Niewybaczalnych Klątw. No dalej Ministerstwo Magii.

5

Ofiara zaklęcia przeżywa niewyobrażalne męki, jednak nie umiera – zaklęcie trwa tak długo, aż czarodziej rzucający je zdejmie klątwę.

| 36

Rozdział 5

Pięć minut przed godziną szóstą, wreszcie dotarłyśmy na teren boiska. Wszystkie walczyłyśmy, by złapać oddech, kiedy starszaki zaparkowały swoje samochody i wyskoczyli, wyglądając, jakby właśnie wrócili z relaksujących wakacji. – Macie, świeżaki, jedzcie – powiedziała Tara, rzucając pudełko z batonikami na ziemię, gdzie odpoczywałyśmy. – Dlaczego napotykam trudności, jak ona? – mruknęła Becca. Skinęłam ze zmrużonymi oczami. Zastanawiałam się, jak daleko się posunie w inicjacji debiutantów. Wszystkie chwyciłyśmy batoniki z pudełka oraz butelki wody i powędrowałyśmy do budynku na nasze poranne spotkanie. – Spotkam się z wami w środku, musze skorzystać z łazienki – skinęłam do Beccy i Emily. Ochlapałam twarz wodą i poprawiłam swój niechlujny kucyk w łazience. Naprawdę nic nie mogłam zrobić, by poprawić swój wygląd w tym momencie, a szkoda ponieważ, kiedy otworzyłam drzwi, Liam pochylał się w dół, biorąc kubek z wodą. W sekundzie kiedy złapał kątem oka mój żółty trykot, wyprostował się i przyjrzał całemu strojowi. Miał na sobie ciemnoszarą koszulkę oraz czarne dresowe spodnie i w jakiś sposób, wciąż wyglądał jakby pozował do GQ. Ja wyglądałam jak naćpana baletnica. – Wow. Czy teraz to dziewczyny zakładają na treningi? – zapytał, pocierając dłonią o swoją mocną szczękę. Spojrzałam za niego, by upewnić się, że jesteśmy sami na korytarzu. – To część debiutanckiej inicjacji – odpowiedziałam. – Jestem snitch z Harry’ego Pottera. Jego wzrok przesunął się w dół do ‘S’ napisanego na mojej klatce piersiowej, a wcześniejsza wzmianka Emily o moim dekolcie przebiegła przez mój umysł. Ale kiedy spojrzał w górę, nie mogłam odczytać emocji z jego oczu. – Myślę, że bardziej mi się podobała urodzinowa korona. – Uśmiechnął się.

| 37

Zacisnęłam usta i skinęłam. O czym on myślał? Pamiętał mnie flirtującą z nim na przyjęciu? Czy flirtował tak często, że byłam tylko punktem na jego radarze? – Nie żartuj. Użyję swojego dnia w Spa, kiedy się tego pozbędę – powiedziałam, próbując brzmień nonszalancko, jednocześnie sprawdzając, czy mój komentarz miał jakikolwiek wpływ na niego. Uniósł swoją ciemną brew, kiedy jego wzrok jeszcze raz przeskanował mój strój. Kiedy patrzył na mnie w ten sposób, czułam się bardzo niewłaściwie. Może to przez sposób, w jaki moje ciało reagowało na niego. Cholera, rozpraszał mnie. Miałam być Nancy Drew, a zamiast tego byłam Nancy zaciągnij–rolety–i–wsadź–go–we–mnie. Czekaj, co? – Dziewczyny są bardziej kreatywne niż chłopacy, kiedy chodzi o otrzęsiny. Myślę, że my po prostu musieliśmy dużo biegać i udowodnić, że możemy wypić sześciopak bez zwymiotowania. Zaśmiałam się. – To nie wydaję się takie złe. Mogę biegać przez cały dzień. – Ta, ale jesteś odrobinę lżejsza – powiedział z uśmiechem. – Hej! Wypiłam cztery shoty, zanim poszłam na imprezę w sobotę. Uśmiechnął się prywatnym uśmieszkiem, który sprawiał, że miękły mi kolana. – W porządku, może nie uniosę sześciopaku, ale myślisz, że mógłbyś znieść ten strój? – zapytałam, chwytając pomiędzy palce rąbek swojego żółtego tutu. Uniósł brew, jego oczy studiowały odsłoniętą skórę pomiędzy moim tutu, a długimi skarpetkami, zanim jego wzrok przeniósł się z dala ode mnie z twardym wyrazem. Wyglądało, jakby walczył z pragnieniem, aby patrzeć na moje ciało. Oh Boże, co my robiliśmy? Przełknęłam i minęłam go, idąc w kierunku sali konferencyjnej, zanim mógł odpowiedzieć. Bycie z nim sam na sam było złym pomysłem, jak zabawa w wodzie, kiedy nie umiesz pływać. – Jest i nasz snitch – oświadczyła Tara, kiedy weszłam do pokoju z Liamem depczącym mi po piętach. Spojrzałam na niego, kiedy zajęłam swoje miejsce obok Beccy. Jego szczęka była zaciśnięta i zmarszczył brwi, jakby zastanawiał się nad czymś. Chwilę później, weszła trener Davis, a Liam cofnął się pod ścianę i skrzyżował ramiona. – Ah, panie, wyglądacie niedorzecznie dzisiejszego ranka. Zakładam, że to wszystko dla dobrej zabawy, Tara? – zapytała z twardym spojrzeniem.

| 38

– Absolutnie! Odrobina zabawy, by powitać debiutantów – odpowiedziała Tara. Czy trener Davis naprawdę jej uwierzyła? Mam na myśli, żadna z nas nie wyglądała, jakby się dobrze bawiła. Debiutantka ubrana za miotłę nawet nie mogła usiąść. – W porządku, tylko upewnij się, że to nie będzie miało wpływu na treningi, albo wszyscy będą musieli się przebrać. Żeby jeszcze pogorszyć sytuację, dzisiaj był pierwszy dzień, kiedy byłyśmy podzielone według ćwiczeń pozycyjnych, co oznaczało, że Becca i Emily były po drugiej stronie boiska, a ja zostałam z Tarą, Sofie i Liamem, i kilkoma innymi starszakami. Byliśmy bardzo różnorodną ekipą. – Myślę, że ze wszystkich, najlepiej udało nam się ośmieszyć, Kinsley – skomentowała Sofie z niegodziwym uśmiechem. Liam ustawiał stożki i nie słyszał jej komentarza, więc stałam tam próbując odepchnąć swój temperament. – Całkowicie się zgadzam. Wygląda odrażająco – skomentowała Tara. – W porządku ludziska… – zaczęłam, robiąc krok w stronę dynamicznego duetu. – Tara – Liam ogłosił zza mnie – moją pierwszą radą dla ciebie, jest nauczenie się roli lidera, tak by nie uderzyła ci do głowy. Oh cholera, usłyszał ją. – Zespół odnosi sukcesy pod skrzydłami lidera, więc jeśli chcesz utrzymać traktowanie seniorów, jak gówno, to w porządku, ale bądź przygotowana na długi, przeciętny sezon – przerwał, a jego szare oczy spotkały moje – …w końcu chemia w drużynie jest dużo ważniejsza niż ludzie zdają sobie z tego sprawę. Woah. Czy wyobraziłam sobie błysk w jego oku i seksowną huśtawkę nagle zawieszoną na drzewie obok boiska? Kiedy odwrócił się, by rozstawić resztę stożków, Tara utkwiła swój wzrok we mnie i wiedziałam, że Liam właśnie uczynił moje życie tysiąc razy gorszym. To czego chłopacy nie rozumieją. Myślał, że zniszczył problem w zarodku, ale w rzeczywistości wylał na mnie benzynę i wręczył Tarze zapałki. Podnieście zapalniczki, ludzie. Kilka minut później, czekałam na swoją kolej, kiedy Liam odezwał się do mnie. – Powinnaś dać mi znać, jeśli dalej będzie cie dręczyć. – Byłam ostatnią osobą w kolejce, a dziewczyna przede mną była w połowie swojej trasy. – Myślę, że to wszystko pogorszy, ale dzięki. – Skinęłam, przesuwając się na pozycję. Skinął, trzymając usta zaciśnięte w cienką linię, zanim dodał: – I na pewno nie wyglądasz odrażająco.

| 39

Zatrzymałam się, próbując zastanowić się nad odpowiedzią. Sposób w jaki jego mroczny ton podkreślił słowa sprawił całkowicie jasnym, co miał na myśli – co próbował mi powiedzieć bez przekraczania niewidzialnej granicy. Jasna cholera. Liam Wilder, najseksowniejszy i najbardziej z–poza–mojej–ligi mężczyzna, właśnie mi powiedział, że nie byłam odrażająca. Przyjmę komplement, bardzo dziękuję. – Jesteś następna. – Wskazał i zanim się rozmyśliłam, odwróciłam i posłałam mu uśmiech, prywatny uśmiech.

…

– Uh och, wygląda na to, że masz dzisiaj kolejną paczkę – zawołała Becca z przedniego siedzenia. Zawiozła nas na obiad, a Emily krzyknęła strzelba przede mną (te ciche zawsze są najgroźniejsze), więc wylądowałam z tyłu, pisząc wiadomość do mamy o treningu i mówiąc jej o śmiesznych strojach. Strojach, które były teraz spalone na popiół na naszym podwórku. Pochyliłam się do przodu spodziewając się zobaczyć kolejną brązową paczkę, ale zamiast tego, znalazłam Josha siedzącego u stóp białej werandy. Załatwiłyśmy kilka rzeczy po obiedzie, więc zgaduję, że to dało Joshowi wystarczająco czasu, by wyprzedzić nas po skończeniu jego treningu. Co oznaczało, że Liam też już skończył. Marzenie o Liamie biegnącym powoli po plaży, trzymającym mnie w swoich ramionach uderzyło we mnie seriami. Uwielbiałam jak wystarczająco silny był, by trzymać mnie jedną ręką, kiedy drugą karmił mewy. On był takim miłośnikiem zwierząt. – Wiedziałaś, że miał tu być? – zapytała Emily, przenosząc wzrok z powrotem na mnie. Och, racja, Josh. Westchnęłam. – Nope, w rzeczywistości zapomniałam mu wczoraj odpisać, więc nie wiem jaki jest jego plan. Becca wjechała na podjazd, a potem razem z Emily szybko weszły do środka, rzucając szybkie powitanie Joshowi, kiedy go mijały. Zdrajczynie. Porzuciły mnie, właśnie wtedy, gdy najbardziej potrzebowałam wsparcia. – Kinsley! – Uśmiechnął się Josh, zeskakując z ganku i zmierzając w moją stronę. – Cześć Josh – mruknęłam, wpychając dłonie w tylne kieszenie moich białych spodenek. – Jak się masz? Czy praktyki były naprawdę trudne? – zapytał.

| 40

Dlaczego starał się być miłym facetem w tym scenariuszu? Nie mógł po prostu pójść dalej i ułatwić innym? Za każdym razem, kiedy widziałam jego twarz, musiałam walczyć z chęcią uderzenia go – ale jeśli pyta mnie, jak minął mi dzień, a potem uderzyłabym go, czy to nie zrobi ze mnie suki? Jak ci minął dzień – uderzenie. Westchnęłam i odpowiedziałam mu tak grzecznie, jak to możliwe. – Był o wiele cięższy niż się spodziewałam, ale lubię większość z moich koleżanek. A jak u ciebie? Wiedziałam, że nie spodziewał się tak grzecznej odpowiedzi z mojej strony. Na jego twarzy pojawił się wyraz ulgi. – To był zabójca. Byłem przyzwyczajony do bycia najlepszym, ale ci kolesie w drużynie są lepsi w każdym calu. Wilder naprawdę mnie zaskoczył. Myślałem, że był imprezowym chłopakiem, ale kiedy wchodzi na boisko, rządzi. Drużyna naprawdę go szanuje. – To było dziwne słyszeć o nim mówiącym w ten sposób o Liamie. Nie miał nawet pojęcia, że go poznałam. – Pomaga w naszych porannych treningach – powiedziałam, głównie po to, by utrzymać rozmowę na neutralnym terytorium. Josh zmarszczył brwi. – Poważnie? Podczas praktyk ULA? Musi być szalenie zajęty. Wzruszyłam ramionami i minęłam go, by usiąść na stopniu ganku. – Zgaduję, że ma jakiś wolny czas. – Cóż, to dobrze. Założę się, że dziewczyny podkochują się w nim. Nie powinnaś pozwolić mu dotrzeć do ciebie. Słyszałem, że jest notorycznym flirciarzem. Jak wciśnięcie włącznika światła, ten komentarz natychmiast przypomniał mi, dlaczego w pierwszej kolejności siedziałam z Joshem na zewnątrz. Co ja do cholery robię, prowadząc uprzejmą rozmowę z tym kolesiem? – Nie jestem pewna, czy jesteś odpowiednią osobą, by dawać takie rady. Czego chcesz, Josh? Skrzywił się. – Tak, to prawda. Poważnie, Kinsley, powinnaś pozwolić mi wyjaśnić. Spojrzałam na niego, zdając sobie sprawę, że jeśli zamierzał uczestniczyć w moim życiu, a wiedziałam że tak, ponieważ na sobotę była zaplanowana impreza, musiałam mieć tą rozmowę za sobą.

| 41

– Dobra, zamieniam się w słuch – odpowiedziałam i owinęłam ramiona wokół kolan, kiedy obserwowałam jak krążył tam i z powrotem przed gankiem, ale tak naprawdę nie obchodziło mnie to. – Kinsley, nigdy nie chciałem cię skrzywdzić. Ta dziewczyna, Jenny, nic dla mnie nie znaczyła. Byliśmy przyjaciółmi z obozu i pisała do mnie, chcąc się spotkać. Ciągle ją spławiałem, ale potem pojawiła się w moim mieszkaniu. Chciałam mu przerwać i zapytać, skąd wiedziała gdzie było jego mieszkanie, ale to nie miało sensu. – Wpuściłem ją do środka, a ona praktycznie rzuciła się na mnie. Usłyszała, że dostałem się do drużyny LA Stars i sądziłem, że chciała poflirtować z profesjonalnym piłkarzem. My ostatnio nie robiliśmy zbyt wiele, ponieważ byliśmy zajęci kwalifikacjami, a ja po prostu nie myślałem. Popełniłem ogromny błąd. Co za kiepska wymówka. Kurwa najgorsza wymówka, jaką kiedykolwiek słyszałam. – Więc gdy będziesz napalony, przyjmiesz pierwszą lepszą dziewczynę, która ci się zaoferuje? Jesteś po prostu dupkiem, który chce bzykać. – Nie kocham jej, Kinsley. To nic dla mnie nie znaczyło. Skinęłam, czując palące łzy w swoich oczach. NIE chciałam płakać przed Joshem. Nie zasłużył na taką satysfakcję. Był jednym z moich najlepszych przyjaciół przez całą szkołę. Kiedy Trey mnie zdradził, Josh był tam dla mnie, mówiąc mi, jakim dupkiem był Trey. A kiedy wreszcie związaliśmy się ze sobą prawie rok później, przysiągł chronić moje serce. Gówno prawda. Wszystko. – W porządku. – Wreszcie odpowiedziałam, kiedy nie przestawał patrzeć na mnie. Spodziewał się, że będę z nim walczyć, ale nie miałam w sobie żadnej woli walki dla facetów, takich jak Josh. Jak Trey. Cholera, pewnie nawet Liam nie jest lepszy niż reszta. – W porządku? – zapytał. Wstałam z ganka i wzięłam głęboki oddech. – Powiedziałeś to co chciałeś powiedzieć, Josh. Wciąż nie wrócimy do siebie. – Kinsley, proszę nie kończ tego. Proszę przemyśl to. Byłbym głupcem, gdybym pozwolił ci odejść. Zdajesz sobie z tego sprawę? Chciałam wyjaśnić, że on nie pozwolił mi odejść, ja odeszłam, ale ugryzłam się w język z obawy, że zacznie się potok słów. – Zobaczymy się na imprezie w sobotę, Josh. Możemy być przyjaciółmi, dobrze? – Nie czekałam na jego odpowiedź; odwróciłam się i pobiegłam do domu.

| 42

Kilka studentek drugiego roku, które były stłoczone przy drzwiach, próbowały udawać, jakby prowadziły rozmowę, ale wszystkie ich zdania były pomieszane. – Oh tak, pogoda – trening był do bani – widziałaś ostatni odcinek Pamiętników Wampirów? Nie zatrzymałam się, aby powiedzieć im, żeby zajęły się swoimi sprawami; pobiegłam prosto na górę i rzuciłam się na łóżko. Kilka sekund później, usłyszałam delikatne pukanie do drzwi. – Kinsley? – zapytała szeptem Becca, jakby bała się, że załamię się, jeśli odezwie się za głośno. – Czy możesz przyprowadzić tutaj swój tyłek i złapać Emily? Nie będę tarzać się sama. – Jasna sprawa, gówniaro. PS. Jeśli chcesz, bym udawała, że nic nie słyszałam byś mogła się wyładować, zrobię to. Podparłam głowę i uśmiechnęłam się. Becca rozumiała mnie lepiej niż większość ludzi, a znała mnie tylko pięć dni. – Dzięki, ale zakładam, że miałaś przyciśnięte do okna ucho przez cały czas. Zadrwiła. – Nie jestem amatorem. Uchyliłam je odrobinę. – Mrugnęła, a potem odwróciła się, by znaleźć Emily.

…

Następnego dnia na treningu, rozciągałam się z boku boiska, kiedy Liam przerwał rozmowę z trener Davis i zaczął iść w moim kierunku. Opuściłam szybko głowę, udając, że jestem skupiona na swoich ćwiczeniach. – Twoje ćwiczenia wyglądają dzisiaj lepiej – pochwalił, kiedy dotarł do mnie. Spojrzałam w górę, kiedy skrzyżował ramiona przed swoją klatką piersiową i wpatrywał się w resztę zespołu. – Dzięki. Jestem naprawdę przyzwoitą zawodniczką, kiedy w moim ciele nie pływa galaretowy drinki i nie jestem ubrana w trykot – zażartowałam, rozciągając drugą nogę. Uśmiechnął się i przeniósł swoją uwagę na mnie, ale musiał zmrużyć na mnie swoje oczy przez słońce. – Planujesz trening do kwalifikacji do Olimpiady? – zapytał z nadzieją w głosie. – Taki jest plan – odpowiedziałam. – Wybrałam ULA ze względu na trener Davis.

| 43

– Mądre posunięcie. Sposób w jaki prowadzi swoje treningi, będzie podobny do kwalifikacji, jestem pewien. Skinęłam, nie wiedząc dokąd doprowadzi nas nasza rozmowa. – Twój policzek ładnie się wygoił – powiedział z prywatnym uśmiechem. Nie mogłam nic poradzić, ale odpowiedziałam mu uśmiechem, kiedy sięgnęłam by poczuć resztki siniaka, który był ukryty pod cienką warstwą potu. Staliśmy tam przez moment, zanim zadałam pytanie, które nurtowało mnie od kilku dni. – Więc naprawdę jesteś tak dziki, jak mówią tabloidy? Nie odpowiedział od razu. Potarł brodę i spojrzał na ziemię, jakby przywoływał ostatnie wspomnienia. – Czy mogę powiedzieć, że jestem zreformowanym złym chłopcem bez brzmienia, jak narzędzie? – zaśmiał się. – Zacząłem grać w profesjonalnej drużynie, kiedy miałem dwanaście lat i stałem się odrobinę… dziki. Kiedy miałem kilka kontraktów reklamowych, które mogłem stracić, zdałem sobie sprawę, że musze zmienić swój plan gry. – Kiedy to było? – Trzy miesiące temu – odpowiedział, kiedy przyglądał się trawie na jego korkach. – Wciąż całuję tyłki niektórym żyrantom. – Czy oni naprawdę z ciebie zrezygnują przez twoje prywatne życie? Zmarszczył czoło, zanim udzielił odpowiedzi. – Kiedy Tiger Woods miał tamtą sprawę, stracił większość sponsorów. Nie chcieli, aby skandal był kojarzony z ich marką. – Tak myślę, że to ma sens. – Zmrużyłam na niego oczy. – Wiesz, trzy miesiące to nie tak długo… może zostały ci jakieś resztki złego chłopca? Jego spojrzenie przeniosło się na mnie, kiedy uśmieszek powoli rozciągał jego usta. Odejdź póki on wciąż myśli, że jesteś dosyć urocza. – Muszę wracać do treningu – powiedziałam, kiedy zobaczyłam, że dziewczyny biegną z powrotem na boisko po przerwie na picie. Kiedy biegłam w ich kierunku, próbowałam wmówić sobie, że adrenalina krążąca w moich żyłach była spowodowana treningiem, a nie naszą małą wymianą.

…

| 44

Następny dzień minął szybko bez jakiegokolwiek śladu Liama na naszym treningu i żadnych więcej prób dręczenia. Byłam bardziej zaniepokojona brakiem Liama niż potencjalnym dręczeniem. Tak było, dopóki Becca nie wtargnęła do mojego pokoju w czwartkowy wieczór. – Zgadnij dlaczego Liam, przepraszam, trener Wilder nie był na dzisiejszym treningu – powiedziała, zatrzaskując za sobą drzwi i zamykając je na klucz. Jej blond włosy były spięte w niechlujny kok i miała na sobie piżamę. Odłożyłam książkę na bok. – Co? Dlaczego? Uśmiechnęła się bezczelnie i rzuciła swojego laptopa na moje łóżko. – Ponieważ trener–z–naszych–snów był właśnie w Tonight Show – wyjaśniła z dumnym uśmiechem. – Ma konferencję prasową dla LA Stars. – To wspaniale! Możemy ją obejrzeć? – Jesteś jakieś pięćdziesiąt kroków za mną. Już ładuję. Przesuń się – powiedziała, wczołgując się obok mnie. – Powinnyśmy ściągnąć Emily? – zapytałam. – Właśnie sprawdziłam. Rozmawia przez telefon ze swoim kochasiem. – Ah, w porządku. To jest takie niesamowite – zapiszczałam, podekscytowana pomysłem oglądania Liama przez dwadzieścia minut nie musząc się obawiać, że złapie mnie na gapieniu się. – Ponadto powinnyśmy porozmawiać o jednoczęściowej piżamie6, czy może zignorujemy to? – zaśmiałam się, spoglądając na jej ubranie. Becca rzuciła mi figlarne spojrzenie. – Nawet nie próbuj. Poważnie, zakładam ją gdzie tylko mogę. – A ty zastanawiałaś się, dlaczego wciąż jesteś dziewicą – zażartowałam, w pełni przygotowana na cios, który miał się wydarzyć. Jak na zawołanie, uderzyła mnie w ramię.

6

footed pajama ;D

| 45

– To nie jest fajne! Gdybym nie wiedziała, jak jestem piękna i wspaniała, miałabym ogromny kompleks, że wciąż nie straciłam cnoty. – Ale masz tylko dziewiętnaście lat. Wciąż jesteś bardzo młoda. Zmrużyła oczy, a potem odsunęła głowę z dala ode mnie, więc jej następne słowa wyszły, jako niezrozumiały bełkot. – Nierobiłamnicztego. – Co? Nie słyszę cie. Mów głośniej. – Nierobiłamnicztychrzeczy… Zaśmiałam się i ustawiłam dłoń przy uchu. – Albo ja jestem głucha, albo ty mruczysz? – Nie robiłam nic z tych rzeczy, w porządku! – krzyknęła, a potem rzuciła we mnie poduszką. Złapałam ją i odrzuciłam na bok, miałam się zaśmiać, ale potem zdałam sobie sprawę, że była bardziej poważna niż zwykle. Ta szalenie wspaniała dziewczyna nie powinna czuć się skrępowana przez swój poziom doświadczenia. Czy to ma znaczenie, że miałam rozlazły pocałunek w wieku piętnastu lat? I straszny, niezręczny seks w wieku siedemnastu? Nie żałuję tego, ale nie było o czym pisać. – Poważnie, nie przejmuj się tym. To nie tak, że moje wszystkie doświadczenia były świetne. Skinęła głową i otworzyła laptopa, skutecznie zamykając temat. Tak, jak obiecała, Liam pojawił się na ekranie siedząc obok gospodarza Tonight Show. Wyglądał zabójczo przystojnie w czarnym garniturze z wystylizowanymi włosami i gładko ogoloną twarzą. Pominął krawat, a górne guziki koszuli miał odpięte, tak że każda kobieta z publiczności wrzeszczała w niebogłosy. – Jezu, nie mogę uwierzyć, że naprawdę ten koleś jest naszym trenerem. Jak szalone to jest? – zapytała Becca. Nie mogłam odciągnąć swojej uwagi na wystarczająco długo, aby odpowiedzieć jej. Gospodarz Tonight Show próbował zacząć rozmowę, ale dziewczyny w tłumie nie przestawały krzyczeć. To było całkiem zabawne, a Liam dobrze grał, wyglądając na skromnego i uroczego. Wreszcie dziewczyny usiadły i gospodarz razem z Liamem zaśmiali się i wzruszyli ramionami, jakby chcieli powiedzieć, co zrobić? – Jego włosy wyglądają dobrze tak ułożone, zazwyczaj to nie jest styl, który… – Shh! – przerwałam jej, kiedy gospodarz zadał pierwsze pytanie.

| 46

– Więc Liam, miałem zamiar zapytać, jak to jest być jednym z najseksowniejszych żyjących mężczyzn, ale myślę, że nasza publiczność odpowiedziała na to pytanie – zaczął gospodarz, a wszyscy się zaśmiali. Liam spojrzał w dół i potarł podbródek. Widziałam kilka razy wcześniej, jak robi ten sam gest, ale widząc to w telewizji, wydawało się surrealistyczne. To był facet, który obronił mnie przez Tarą na boisku. Pod tym ciałem i twarzą, musi być wielkie serce i nie mogłam zrozumieć, jak to może być możliwe. – Zwykle to tak nie wygląda, zapewniam cie. W LA prowadzę całkiem prywatne życie – odpowiedział Liam z delikatnym uśmiechem. – Ah, widzę, że wciąż jesteś w LA Stars, ale odrobinę wycofałeś się ze światła reflektorów. Moja żona, tak nawet ona ma obsesję na twoim punkcie, powiedziała, że ostatnio nie widziała cie w zbyt wielu tabloidach. – Nie powinieneś pozwalać jej tego czytać. Oni wszyscy kłamią – zażartował Liam. – Upewnię się, że tego nie robi, ale zabije mnie, jeśli nie zapytam… spotykasz się z kimś teraz? – Dla jego uznania, gospodarz wyglądał, jakby był odrobinę zakłopotany, że zadał takie pytanie. Razem z Beccą wymieniłyśmy szeroko otwarte spojrzenie, a ona sięgnęła by pogłośnić. – Nie. Jestem skupiony na piłce i swojej nowej roli, jako trener na ULA. – Skinął z małym uśmiechem. Oczywiście tłum jeszcze bardziej oszalał, kiedy oświadczył, że jest wolny. – Och, cieszę się, że o tym wspomniałeś. Wiesz, że w tym tygodniu sporo mówiono o twojej roli w tym zespole. Co? O czym mówił gospodarz? Nawet Liam wyglądał na odrobinę zdezorientowanego tym, gdzie zmierza rozmowa. – Kinsley Bryant jest nowa w tym zespole, prawda? Krzyknęłam. – Czy on powiedział moje imię? Dlaczego on powiedział moje imię? – To szaleństwo! Czekaj. Co on powiedział? – zapytała Becca. Liam wyglądał na zaskoczonego, ale grał bardzo dobrze. – Jesteś na bieżącą w uczelnianej piłce, Jim? Gospodarz zaśmiał się, a potem zamrugał do kamery. – Cóż, jestem na bieżąco z magazynami sportowymi. Widziałeś zapowiedz ich następnego numeru? Liam poprawił się w fotelu i potrząsnął głową.

| 47

– No cóż, raz do roku przygotowują listę ‘Najseksowniejszych Kobiet Sportu na Uczelniach’. Brzmi znajomo? Liam pokręcił głową, a ja mogłam powiedzieć, ze czuł się coraz bardziej niekomfortowo przez temat rozmowy. Ja, z drugiej strony, mogłam mieć zawał. Gospodarz zaśmiał się, próbując ocalić luźny wywiad, a potem przeskoczył do listy wewnątrz magazynu. – Kilka kobiet z tej listy pochodzi z drużyny ULA. Była wymieniona Tara O’Connell, seniorka, ale także debiutantka, Becca Riley. Becca krzyczała i podskakiwała, prawie zrzucając z łóżka laptop. – Zatrzymaj to, zatrzymaj to! – krzyczałam. Kiedy Becca odwróciła się do mnie, jej oczy były szeroko otwarte i wachlowała twarz. – Co to ma znaczyć? Skąd oni w ogóle o nas wiedzą? Zostałyśmy przyjęte zaledwie kilka miesięcy temu. Potrząsnęłam głową. – Nie mam pojęcia, ale zdecydowanie wymienił twoje nazwisko! Becca! Gdyby wiedzieli, że siedzisz tutaj w jednoczęściowej piżamie, byłabyś numerem jeden na tej liście! – Zaczęłam się śmiać, wyobrażając sobie jej wywiad. Kiedy wzięłyśmy kilka głębokich oddechów, starając się uspokoić, postawiłyśmy laptopa z powrotem na środku łóżka i wcisnęłyśmy play. – Ale wiesz, kto jest na jednym z pierwszych miejsc tej listy? Kinsley Bryant. W rzeczywistości była ulubienicą uczestników ankiety. Co do cholery? Jakim cudem nic o tym nie słyszałam? – Nie jestem pewien, o co pytasz, Jim. One wszystkie są świetnymi zawodniczkami, ale nie jestem tam, by się z nimi umawiać. Jestem tam, by pomagać trenerom. Śledziłem karierę Kinsley przez ostatni rok. Była w czołówce rekrutów w kraju i jestem pewien, że będzie kandydatką do drużyny olimpijskiej, kiedy przeprowadzą kwalifikacje za kilka miesięcy. W tym momencie oficjalnie opuściłam planetę. Zrobienie listy, że było się ładnym i dobrym było w porządku, ale on chwalący moje piłkarskie umiejętności w krajowej telewizji sprawiły, że chciałam robić gwiazdy po okolicy. Gospodarz zaskamlał, a potem puścili reklamy, tak że mogli przyprowadzić następnego gościa. Opadłam na plecy z wielkim uśmiechem. – Oficjalnie umarłam. Mówię teraz do ciebie zza grobu. Becca zaśmiała się i opadła obok mnie. – Przysięgam, że on cie pragnie. Poważnie, obserwowałam go na zajęciach i on ledwo odrywał od ciebie wzrok. | 48

– To dlatego, że pomagał mi doskonalić technikę. – Albo wyobrażał sobie, że doskonalisz technikę bez ubrań. – Czy ty go słyszałaś? Nie jest tutaj, by się z nami umawiać. – Ta, jasne. Zobaczymy, jak długo to potrwa. Zaśmiałam się i przewróciłam. – Masz halucynacje i czy zapomniałaś o chłopaku, który ostatnio czekał na naszym ganku? Nie jestem przygotowana, by udźwignąć kolejne miłosne problemy. I to była prawda. Jeśli Josh i Trey byli zdolni do zdrady, koleś taki jak Liam, którego twarz kobiety tatuują sobie na swoich pochwach, był bez wątpienia facetem, któremu nie mogłam ufać.

| 49

Rozdział 6

Byłam już gotowa do porannego piątkowego treningu, kiedy trener Davis wsadziła swoją głowę do szatni. – Kinsley, Becca i Tara – potrzebuję z wami porozmawiać w moim biurze – oznajmiła, zanim wróciła na korytarz. Skończyłam wiązać swoje korki, a potem spojrzałam na Beccę. – Zabrzmiało złowieszczo – powiedziałam, kiedy wyszłyśmy za Tarą z szatni i podążyłyśmy korytarzem do biura trener Davis. Drzwi były uchylone, ale po tym jak nasza trójka weszła do środka, trener Davis wskazała na mnie, abym je zamknęła. Uh och. – Więc, jestem pewna, że domyślacie się dlaczego was tu zawołałam? – zapytała trener Davis zdecydowanym tonem. – Um, domyślam się, że to z powodu wczorajszego programu? – zapytałam, zerkając na Becce dla wsparcia. Byłyśmy w jakichś kłopotach? Mogłam usłyszeć w swojej głowie głos Tary ‘Um, to nie nasza wina, że jesteśmy ładne’. – Jakiego programu? – zapytała Tara, a ja nie mogłam zdecydować, czy naprawdę była taka naiwna, czy po prostu chciała aby cały scenariusz został powtórzony, tak by mogła ponownie się nim cieszyć. Stawiam pieniądze, że to drugie. Trener Davis westchnęła i szybko opowiedziała jej o liście, tak jak o wywiadzie Liama. Oczywiście, pominęła wszystkie zabawne szczegóły… na przykład jak gorąco Liam wyglądał w całej swojej HD chwale. Westchnęłam. Tara zachowywała się, jakby słyszała o tym pierwszy raz. – Och, wow. Umieścili mnie na liście?! Nie mogę w to uwierzyć. Cóż, mogę. Byłam na tej liście w zeszłym roku, więc mogłam założyć, że będę na niej ponownie… Chciałam wbić jeden z ołówków trener Davis w swoje oko, by wytrzymać do końca słuchanie jej wypowiedzi. Wiedziałam, że przeszywający ból w oku nie spowoduje utraty słuchu, ale może ta traumatyczna sytuacja uciszy Tarę. – Najważniejsze to zrozumieć, co to w rzeczywistości oznacza dla każdej z was. – Przerwała jej trener Davis, a ja musiałam zagryźć wargę, aby się nie uśmiechnąć. – Jako uczelniani sportowcy w czołowym programie piłkarskim w kraju, jesteście wzorem dla | 50

młodych dziewczyn na całym świecie. Nie macie wpływu na umieszczenie was na tych listach, ale chcę, abyście w nadchodzących miesiącach ostrożnie wybierały wywiady. Przez najbliższe kilka tygodni będzie o was coraz głośniej i muszę się upewnić, że pamiętacie gdzie zmierzacie. Walałabym, abyście mówiły mi o wszystkich wywiadach przed ich zaakceptowaniem. Nie mogę zmusić was do odmowy, ale to nie jest moje pierwsze rodeo, a wy nie jesteście moimi pierwszymi zawodniczkami umieszczonymi na tej liście. Musicie uważać na swój wizerunek i reputację. Mój wizerunek. Czy ja miałam jakikolwiek wizerunek? Poczułam falę zdenerwowania przepływającą przeze mnie, kiedy uderzyły we mnie jej słowa. Czy moje życie miało się zmienić? Czy byłam na to przygotowana? Nope. Nie. Nie. Nie byłam gotowa na światła jupiterów. – Więc nie powinnam ubierać swojego bikini na trening? – zapytała Becca, rozjaśniając nastrój. Trener Davis posłała jej zirytowane spojrzenie. – Po prostu miejcie głowę na karku. Myślę, że każda z was ma szanse grać na olimpijskim poziomie, jeśli dobrze rozegracie swoje karty w tym sezonie. No i znowu. Olimpiada. Praktycznie mogłam usłyszeć grupę cherubinów śpiewających za mną, kiedy wyobrażałam sobie koła olimpijskie ze mną, strojącą w samym centrum. Nigdy nie czułam się tak blisko rzeczywistej realizacji mojego marzenia. Cholera, marzenia każdego piłkarza. To był powód, dla którego wybrałam na pierwszym miejscu ULA. Trener Davis była asystentką trenera Kobiecej Drużyny Olimpijskiej przez ostatnie trzy lata, więc mogła nauczyć mnie wszystkiego, co potrzebowałam wiedzieć, zmierzając na kwalifikacje. Jednak, dopiero w tym momencie, kiedy powiedziała to na głos, zrozumiałam, że to naprawdę może się zdarzyć. To nie było już tylko głupie marzenie. – Dziękuje bardzo, trenerze. Nie stracę uwagi – powiedziałam, zaciskając pięści i próbując utrzymać w tajemnicy uczucia. Trener Davis skinęła i machnęła ręką, dając znam znać, że możemy odejść. Podskoczyłyśmy, ale zanim zdążyłam wyjść, trener zawołała mnie. – Kinsley, możesz jeszcze zostać? Odwróciłam się, by spojrzeć na nią, a potem dodała: – Możesz zamknąć drzwi? Podeszłam, by je zamknąć i zobaczyłam Becce stojącą na korytarzu, czekającą na mnie. Jej brwi uniosły się w zaciekawieniu i rzuciłam jej ‘pomóż mi’ spojrzenie, zanim zamknęłam drzwi, więc ponownie zostałam sama z trener Davis. | 51

Czy mi się tylko wydawało, czy cherubinki uciekły z pokoju? Starałam się wyczuć jej nastrój, kiedy usiadłam, ale to było niemożliwe. Jej usta były zaciśnięte w wąską linię, ale jej brwi były wygładzone. – Wszystko w porządku? – zapytałam. Westchnęła, a potem spojrzała na mnie. – Nie sądzę, żebym musiała przeprowadzać z tobą tą rozmowę, ale byłabym głupcem, gdybym nie obstawała przy wszystkich swoich zasadach i upewniła się, że jesteś chroniona. Zmarszczyłam brwi w zastanowieniu. – Chroniona? – Przed mediami. Myślę, że najlepszym będzie zdystansowanie cię od trenera Wildera, tak bardzo, jak to tylko możliwe. Nie musze powtarzać, że jakikolwiek związek między wami jest poza granicą, ale media będą starały się sfałszować dowody relacji, jeśli dasz im jakikolwiek powód, by uwierzyć, że to prawda. Media już spekulują na temat waszej dwójki i to nie tylko od tygodnia. Nie potrzebujesz, aby jego reputacja była powiązana z twoją, zanim w ogóle masz szanse wyrobić sobie markę. Czy to ma sens? Przeciążyła mnie informacjami, ale przypomnienie, że Liam był poza linią był jak sztylet w serce. Szczerze mówiąc, wcześniej nigdy nie pomyślałam o nim wyłącznie, jak o mentorze, czy trenerze. Zawsze będzie Liamem Wilderem, złym chłopcem z piłki nożnej i łamaczem serc. Ale tak nie mogło być. Wiedziałam, że jest nietykalny. Więc dlaczego przypomnienie o tym, bolało tak mocno? – Rozumiem – odpowiedziałam niezręcznie, trzymając wzrok na krawędzi jej biurka. Dlaczego nie potrzebowała ostrzec przed tym Beccy i Tary? Mógł być w związku z którąkolwiek z nas. – W porządku. Idź przygotować się do treningu, Bryant. Mamy wiele do zrobienia. – Odesłała mnie, a ja odeszłam w milczeniu. Czy dała Liamowi to samo ostrzeżenie? Czy był zirytowany, że media próbowały nas połączyć? Miał wystarczająco negatywne relacje z mediami i nie potrzebował mnie dodanej do tego. Szłam w kierunku boiska w ciszy, ważąc w głowie nowe informacje. Czy od teraz Liam będzie traktował mnie inaczej? Powinnam udawać, że nie w cale nie oglądałam wywiadu? Okazało się, że w cale nie musiałam się martwić. Liam nie pojawił się na treningu. Prawdopodobnie leciał do domu z Nowego Jorku, ale wmawiałam sobie, że mnie to nie obchodziło. Skupiłam się na treningu i męczyłam swoje ciało, aż wiedziałam, że gram najlepiej, jak potrafię. Dobrze było wiedzieć, że mój końcowy cel był tak blisko. Musiałam tylko pozostać skupiona. Musiałam się upewnić, że przez następne kilka miesięcy będę skoncentrowana wyłącznie na piłce nożnej.

| 52

Olimpiada, uważaj kurwa, razem z Beccą… i jestem pewna, może Tarą, idziemy do ciebie.

…

Tego dnia po treningu pierwszy raz zmierzyłam się z żądnymi krwi reporterami. Byli na parkingu, otaczając nasze samochody z trzaskającymi obiektywami i gigantycznymi mikrofonami. Szłam w ich kierunku, jednocześnie wciskając przycisk odblokowujący auto. – Kinsley! Kinsley Bryant! Możemy zadać szybkie pytanie. Becca. Becca?! – Domagali się, by ich wysłuchać i wiedziałam, że nie potrwa długo, nim trener Davis ich pogoni. Byli nieugięci. Nawet kiedy ich ignorowałam i szłam dalej, ich pytania przeszywały powietrze, zbyt głośne i nieprzyjemne do zignorowania. Pytali o Liama Wildera i jego udział w Tonight Show; odpowiedziałam szybkie ‘tak’ lub ‘nie’, a potem przepchnęłam się obok nich. Jednak nie poddawali się i kontynuowali męczenie nas, kiedy wsiadłyśmy do samochodu i zamknęłyśmy drzwi. Byli zbyt blisko, a nawet kiedy odpaliłam samochód, byli na tyle odważni, by stanąć bezpośrednio za zderzakiem. Nie wiedzieli, że nie popierałam nieuprzejmych reporterów. Zapowiedź: reszta tej historii ma miejsce w więziennej celi. – Nie mogę w to uwierzyć – powiedziała Becca z tylnego siedzenia. – Kiedy będą chcieli porozmawiać o naszych umiejętnościach piłkarskich, wtedy będę bardziej chętna by udzielić im wywiadu – prychnęłam, zapinając pas ze zbyt dużą siłą. – Zgadzam się – powiedziała z grymasem Becca. Kiedy już poprawiłam się w siedzeniu, odwróciłam się, by znaleźć Tarę wciąż stojącą z reporterami. Zapomniałam o niej podczas naszej wędrówki do auta. Wszystkie kamery były skierowane na nią, a jej uśmiech praktycznie pokrywał całą twarz. Myślę, że dziewczyna znalazła nirwanę.

…

– Więc dziewczyny, chcecie iść ze mną do spa? – zapytałam tego popołudnia Beccę i Emily. Przetrwałyśmy pierwszy tydzień treningów, a teraz był czas by to świętować. – Tak! – krzyknęła Becca, zeskakując z łóżka. Wiedziałam, że w to wejdzie. – To będzie zabawne, ale mój chłopak przylatuje do miasta na weekend i muszę odebrać go z lotniska. – Emily zmarszczyła brwi. | 53

– Zostaje w domu? – zapytałam, kiedy oparła się o drzwi oddzielające mój pokój od naszej wspólnej łazienki. – Tak – zaczęła delikatnie Emily – jeśli to w porządku? Wiem, że do kitu jest dzielenie łazienki z chłopakiem, ale powiesz słowo i pójdziemy do hotelu. – Oczywiście, że jest w porządku. Razem z Beccą nie wrócimy do późnego wieczora, a jutro jest impreza, więc korzystaj. Możesz mieć pełen perwersji łazienkowy seks, tylko posprzątaj po wszystkim. – Większość udało mi się powiedzieć z niewzruszonym wyrazem twarzy. W porządku, tak, celowo przekroczyłam linię z Emily, ponieważ było zbyt zabawne wprawianie jej w zakłopotanie na wzmiankę o seksie. Wciąż nie mogłam uwierzyć, że z nas wszystkich, to ona byłą najbardziej aktywna seksualnie. – Założę się, że jesteście maniakami w pościeli – powiedziała Becca z sugestywnym przymrużeniem oka. Teraz twarz Emily oficjalnie płonęła. – Och mój Boże, dziewczyny nie możecie tak mówić! Jego ojciec jest kaznodzieją, a David jest bardzo nieśmiały. Razem z Beccą posłałyśmy sobie porozumiewawcze spojrzenie. – Tak, na pewno uprawiają perwersyjny seks. Perwersyjny–syn–kaznodziei–seks – powiedziała Becca i zatraciłyśmy się przez kolejną minutę. – Założę się, że jest jedynym chłopakiem, który kiedykolwiek jej dotykał – powiedziałam z przebiegłym uśmiechem. Becca posłała mi chytry uśmieszek, a potem dodała: – Ta… myślę, że to dlatego, że jest synem… – KAZNODZIEI. – Obie zaśpiewałyśmy w harmonii, zanim wybuchłyśmy śmiechem. – Dziewczyny! – Emily tupnęła nogą, robiąc sytuację dziesięć razy śmieszniejszą. Ale w końcu, wzięłam się w garść, wstałam i położyłam rękę na jej ramieniu. – Przysięgam być przy nim cicho. – Tak. Tak. Widzimy się później, miłej zabawy w Spa! – zawołała, kiedy schodziłyśmy po schodach.

…

| 54

– Na pewno podzielę się tym z tobą – obiecałam, kiedy zatrzymałyśmy się przed ozdobionym budynkiem. – Nie martw się o to. Moja mama nie będzie miała nic przeciwko, jeśli skorzystam z masażu teraz i później. Wie, że to pomaga rozluźnić mięśnie po piłce. – Świetnie, to możemy wykorzystać do innych rzeczy. – Chodźmy na Brazylijkę – zasugerowała Becca z kamienną twarzą, kiedy wyskoczyłyśmy z samochodu. – Brazylijska depilacja? Cholera nie. – Co? Nie miałaś jej? – zapytała Becca, wyraźnie zaskoczona. Przykro mi, ale nie potrzebuję, aby moje włosy były wyrywane przez jakąś przypadkową osobę na zapleczu w podejrzanym miejscu woskowania. – Nie. – Och mój Boże, dostaniesz jedną! Musisz spróbować przynajmniej raz i teraz będzie najlepszy moment. Możemy nawet jutro pójść na plażę i pokazać ją. Posłałam jej ostre spojrzenie. – Jak chcesz pokazać Brazylijską depilację, Becca? ‘Hej ludzie, sprawdźcie moją lśniącą pochwę ’? Becca wybuchła śmiechem. – W porządku, to zabrzmiało głupio. Ale poważnie, dostaniesz jedną. Jeśli ci się nie spodoba, nie będziesz tego robić więcej. Wiedziałam, że dopnie swego, więc nie przejmowałam się walką. W sumie to byłam tym zaciekawiona. Wiedziałam, że Spa będzie wysokiej klasy, ale kiedy weszłam do środka, poczułam się, jakbym była nie na miejscu. Delikatna muzyka leciała z ukrytych głośników, kiedy woda spływała w dół skomplikowanej fontanny, zbudowanej na jednej ze ścian. Nie było nikogo, kto czekał by w poczekalni, oprócz recepcjonistki siedzącej za biurkiem z uśmiechem. – Mogę jakoś pomóc? – zapytała słodkim głosem, kiedy przeszłyśmy przez pomieszczenie. – Och cześć. Dostałam kartę podarunkową, którą chciałabym użyć do godzinnego masażu i sesji woskowania, proszę. – Jaki typ depilacji preferujesz: Standardowe Bikini, Brazilijski, czy Francuski? Odchrząknęłam i zerknęłam przez ramię, by sprawdzić, czy poczekania wciąż była pusta. Czułam się, jakbym miała krzyczeć o wybielaniu odbytu, czy coś.

| 55

– Ona chce Brazylijskie woskowanie – odpowiedziała za mnie Becca z konspiracyjnym uśmiechem. – Więc godzinny masaż i jedna sesja woskowania – powtórzyła znudzona kobieta zza lady. Jej twarz była spokojna i kompletnie pozbawiona zmarszczek. Założę się, że ma zabiegi kosmetyczne dwa razy dziennie, każdego dnia. – Chcesz najpierw sesję woskowania? – Och, świetny pomysł. – Inaczej nie mogłabym cieszyć się z masażu. – To samo dla mnie. – Uśmiechnęła się Becca, a kobieta wprowadziła nas do systemu. Ponieważ nie byłyśmy umówione, powiedziano nam, byśmy przebrały się w szlafroki i kapcie, a potem ‘wyciszyły swoją czakrę’ w pokoju relaksacyjnym, aż będą mogli się nami zająć. Nie byłam pewna, czy moja czakra potrzebowała wyciszenia, ale zanim ruszyłyśmy w stronę pokoju, przerwałam. – Becca, idź pierwsza, zaraz do ciebie dołączę – powiedziałam, trzymając swój telefon tak, jakbym zamierzała zadzwonić. Skinęła i poszła beze mnie. Czułam odcień winy przez okłamanie jej, ale musiałam zrobić jeszcze jedną rzecz, zanim się przebiorę. Odwróciłam się w kierunku recepcjonistki z ciepłym uśmiechem. – Mogę cię prosić o przysługę? – zapytałam łagodnie. Spojrzała na mnie z nad komputera i naśladowała mój uśmiech. – Oczywiście. – Dostałam tą kartę jakiś czas temu i nie pamiętam, kto mi ją dał. Chciałabym mu wysłać podziękowanie… Mogłabyś mi pomóc poznać nadawcę? Zastanawiałam się jak najlepiej byłoby zapytać, nie wisząc nad nią i nie myślę, żebym tym pytaniem przekroczyła żadną z czerwonych linii. – Och, oczywiście, mogę ci podać nazwisko z karty, która była użyta do zakupu. Czy to pomoże? – zapytała ze spokojnym uśmiechem. – Byłoby świetnie – odpowiedziałam, zgadzając się na to. Wpisała dane do komputera, zanim uśmiechnęła się. – W porządku, wygląda na to, że kupił ją pan Wilder, ale to było zaledwie kilka dni temu. Pomyliłaś się z tym kiedy ją dostałaś? Jej głos rozpłynął się po tym jak nazwisko ‘Wilder’ wyszło z jej ust. Nie mogłam nawet przetworzyć drugiej części jej zdania. Jasna cholera. Pan Wilder.

| 56

Liam–cholerny–przemaczający–moje–majtki–Wilder poświęcił czas, by dać mi spóźniony prezent urodzinowy. Mój oddech brzmiał dziwnie, kiedy wreszcie wymruczałam odpowiedź. – Och, ha ha, zgaduję, że pomyliłam go z inną kartą podarunkową. Dziękuje. Nawet nie poczekałam, aby coś powiedziała, zanim rzuciłam się w stronę szatni. Przebrałam się po omacku w szlafrok i klapki. Mój umysł wciąż był w szoku; jakby ta mała informacja zablokowała trybiki w całym moim systemie. Kiedy złapałam Becce, była już przebrana i leżała z ogórkami na oczach w pokoju relaksacyjnym. – Czy to ty Kinsley? – zapytała, kiedy drzwi zamknęły się za mną. – Tak – mruknęłam, nagle przerażona, że może zapytać o podarunek. Nie chciałam jej mówić, że był od Liama, ponieważ nie byłam pewna, jaki był jego motyw. – Te ogórki pieką. Czy to nie dziwne? Jakby były tak zimne, że zamarzałyby mi oczy. Zostawić Becce samą w ‘pokoju relaksacyjnym’ . – Zdejmij je, matole. Uśmiechnęła się, ale nie usiadła. – Nie. Chce, aby to było warte moich pieniędzy. Siedziałam obok niej, kiedy pojawiła się asystentka i zaoferowała nam ciepłe ręczniki, oraz jaśminową wodę. Udawałyśmy obyte, jak tylko to było możliwe, aż nie wyszła z pokoju. W sekundzie, kiedy go opuściła, pochyliłam się i zjadłam jednego z ogórków z twarzy Becci. – Ew! To jest ohydne. To miało bakterie z mojego oka. – Smakowało miętą – zażartowałam i poruszyłam brwiami. – Hej, zastanawiałaś się w ogóle jaki wybierzesz kierunek? – zapytała. Jęknęłam. Zadała pytanie, którego się obawiałam. – Och Boże, musimy o tym rozmawiać w Spa? Nie mam pojęcia. Po prostu chcę grać w piłkę. – Ta, ja tak samo. – Rejestrujemy się na zajęcia dopiero za kilka tygodni, prawda? – Tak – skinęła, biorąc łyk wody – Mamy jakieś trzy miesiące, by cieszyć się słodką wolnością. – Masz na myśli trzy miesiące, by chodzić na tak dużo treningów, jak to możliwe. – Dokładnie. Nie będziemy miały czasu, gdy zacznie się semestr.

| 57

Właśnie wtedy drzwi otworzyły się i ładna, drobna kobieta weszła cicho do środka. – Pani Bryant, jeśli jest pani gotowa, zapraszam do pokoju woskowania. Co?! Nie miałam czasu by zrelaksować swoją czakrę. Jeśli już, moja czakra była nawet jeszcze bardziej spanikowana. Co to za rodzaj Spa? – Czy ona może iść ze mną?! – błagałam, wskazując na Beccę. Becca jęknęła. – Nie potrzebuję pełnego widoku twojej zabronionej strefy. – Nie z tej strony stołu – wyjaśniłam. – Po prostu nie chcę tam iść sama. Drobna kobieta uśmiechnęła się i skinęła. – Jeśli chcesz, żeby twoja przyjaciółka trzymała cię za rękę nie ma problemu, ale obiecuję, że nie będzie tak źle. Jestem w tym bardzo dobra. Brzmiała na bardzo pewną siebie, co było dobre, biorąc pod uwagę, że będzie pracować gorącym woskiem wokół bardzo ważnej części mojego ciała. Czy byłoby niegrzeczne poprosić ją o jej kwalifikacje? Lepiej żeby miała dyplom z Kosmetologii na Harvardzie. Kosmetologia na Yale nie była taka, jak kiedyś. Niechętnie podążyłam za nią w kierunku pokoju, podczas gdy Becca chichotała obok mnie. Za bardzo cieszyła się moim nieszczęściem. Kiedy byłyśmy już w środku, kobieta wprowadziła mnie we wszystko, czego mogłam się spodziewać, a ja próbowałam słuchając tego nie złamać ręki Beccy. – Musisz się rozluźnić. Ona nawet jeszcze nie zaczęła, a moja dłoń zdrętwiała, jakieś dwie minuty temu. – W porządku, przepraszam. Po prostu powiedz mi, kiedy zacznie – przeprosiłam, wpatrując się w sufit i czując się, jakbym pociła się z każdego miejsca na ciele. – Dlaczego się na to zgodziłam? Nigdy wcześniej nie miałam skarg w tym polu. Mam na myśli, że nie jestem jakąś owłosioną bestią, ale depiluję się.. Przysięgam. Oh Boże, czy wyglądam jak Amazonka w porównaniu do innych kobiet, które tutaj przychodzą? – W tym momencie po prostu starałam się czymś zająć i automatycznie wyobraziłam sobie najgorsze. To jest to co robisz siedząc w gabinecie dentystycznym, kiedy twoje oczy są zamknięte, a oni zaczynają wiercić. Podskoczyłam, gdy ręka kobiety dotknęła mojej nogi, a potem głośny dźwięk skrzypienia niemal zmusił mnie do wybiegnięcia z pokoju. – Ah! To nie brzmi dobrze. – Kochanie, to tylko sterylne otwieranie pasków wosku. Zaczniemy, dobrze? Zrobię to szybko… – Poczułam, jak zaczyna rozsmarowywać wosk. Był ciepły, ale nie za gorący. – Nawet się nie zorientujesz, kiedy będzie po wszyst..

| 58

– AHHHHHHHH! SUKIN… – krzyknęłam, kiedy oderwała pierwszy plaster. Szalona kobieta, nawet nie zrobiła przerwy. Kontynuowała, dopóki nie wykrzykiwałam przekleństw, które nawet marynarza by zawstydziły. Praktycznie płakałam, kiedy Becca, oczywiście, śmiała się. Nie mogła ukryć swojej radości i chciałam rozsmarować gorący wosk na jej twarzy, by zobaczyć, jak jej się to spodoba. – Poważnie nie jest tak źle, Kinsley! – Śmiała się Becca, kiedy kobieta zaczęła rozsmarowywać, jakiś chłodzący żel. – Ty prawdopodobnie nawet nie pamiętasz! Prawdopodobnie robiłaś to tyle razy, że oszukałaś swoje zakończenia nerwowe! Gdy już wszystko zostało powiedziane i zrobione, musiałam przyznać… nie było tak źle. Kobieta skończyła i szybko wytarła pozostałości, a potem zmieniłam pokoje, by otrzymać swój masaż. Pokój do masażu był większy, a światła przygaszone, tak że czuło się spokój i odprężenie. Wreszcie, mogłam się naprawdę zrelaksować. Ta, jasne. Godzinny masaż był niesamowity, ale nie mogłam przestać myśleć o Liamie i fakcie, że to on podarował mi masaż. W pewnym stopniu. Cóż, w porządku, wiedział, że użyję swojej karty podarunkowej; może robił mi zdjęcia na stole. Za każdym razem masażystka pracowała nad inną częścią ciała, a ja wyobrażałam sobie, że zamiast rąk kobiety są to dłonie Liama… po prostu modliłam się, że Liam nie byłby tak delikatny i miękki. Ale, cóż, nie będę go za to osądzać. Nie muszę dodawać, że kiedy razem z Beccą wreszcie opuściłyśmy Spa, byłam nakręcona i szłam na miękkich nogach. Niezbyt dobra kombinacja. – Nie możesz tak chodzić, albo ludzie zaczną myśleć, że twój masaż miał szczęśliwe zakończenie. Wciąż boli? – zapytała Becca. – Nie, po prostu jest… dziwnie, jakby coś powinno tam być. Czuję, jakbym miała tam te gładkie pasy do gry w kręgle. Becca posłała mi zniesmaczone spojrzenie. – Och mój Boże, to jest chore. Przestań wyobrażać sobie swoją pochwę, jako brudny tor do kręgli. Odrzuciłam głowę do tyłu i zaśmiałam się. – Ciekawe, czy Liam takie lubi – dodała tak niedbale Becca, że przysięgam próbowała otrzymać ode mnie prawdziwą reakcję. – Kogo to obchodzi – mruknęłam, uruchamiając samochód i próbując wyrzucić go z głowy. Działało przez połowę drogi do domu, a potem mój umysł był niczym zdarta płyta, powtarzając w kółko te same pytania. | 59

Dał mi kartę podarunkową, ponieważ chciał być przyjacielem? Chciał, żebym skorzystała z niej i myślała o nim? Powinnam się zachowywać, jakbym nic miedzy nami się nie zmieniło? Jak długo potrwa, zanim przyzwyczaję się do braku włosków tam na dole? Lubi włosy tam na dole? Czy robią tam przedłużanie włosów… na takie okoliczności? Czy byłam dla niego skłonna do przyklejenia tam peruki?

| 60

Rozdział 7

Na początku tygodnia trener Davis ostrzegła nas, byśmy zostawiły sobie sobotni ranek wolnym dla spajania naszego zespołu. Nie miałam pojęcia co dla nas zaplanowała i szczerze mówiąc, wolałabym odpoczywać na plaży, ale może spajanie zespołu wyjdzie nam na dobre. Razem z Tarą, jak cholera tego potrzebowałyśmy. Kiedy razem z Emily i Beccą dotarłyśmy na boisko, stary żółty autobus szkolny stał zaparkowany w pobliżu wejścia, a kilka naszych koleżanek prowadziło rozmowę z trener Davis i… Liamem. – Co on tu do cholery robi? – zapytałam ze zmarszczonymi brwiami. Emily obróciła się, by zobaczyć o co mi chodzi. – Och, Liam? Domyślam się, że jadą wszyscy trenerzy skoro jest to spajanie drużyny. Becca odwróciła się do mnie z przebiegłym uśmiechem. – Może Liam pokaże ci co naprawdę znaczy ‘spajanie zespołu’. Wyłączyła samochód i posłałam jej ostre spojrzenie. – Jest za wcześnie, żeby rozszyfrować co to w ogóle znaczy. Spajanie, jako… uprawianie seksu? – zapytałam, chwytając swoją torbę i poprawiając ramiączko swojej koszulki. Poruszyła na mnie brwiami. – To znaczy, że mógłby nauczyć cię pewnych naprawdę dobrych technik niewoli7. Szturchnęłam ją w ramię. – Miałaś być świętoszką, Becca. Zadrwiła. – Tylko dlatego, że nie uprawiałam seksu nie znaczy, że jestem świętoszkiem. Jestem stłumiona, więc jestem mniejszym świętoszkiem niż większość ludzi. – Więc może ty powinnaś spiknąć się z Liamem. Uniosła brew.

7

Chodzi tu o słowo bond, które może oznaczać zarówno spajanie, jak i zniewolenie 

| 61

– Nie sądzę, abym to ja była tą, której pragnie. Wyskoczyłam z auta, zanim mogła powiedzieć coś jeszcze. Moja twarz była już zarumieniona przez jej komentarz o spajaniu zespołu, więc kiedy spojrzałam w górę i zobaczyłam, jak powoli lustruje mnie z góry na dół, moje serce zaczęło dziko walić w piersi. Przestań wyobrażać sobie Liama, jako domina. Przestań. Cholerna Becca. Liam utrzymywał dystans, kiedy podeszłam, by dołączyć do grupy, ale to nie powstrzymało mnie od zerkania na niego spod rzęs. Jego spodenki piłkarskie spoczywały nisko na jego biodrach i mogłam zobaczyć skrawek jego bokserek. Calvin Klein, oczywiście. Dreszcz przebiegł w dół moich pleców i musiałam odwrócić wzrok, zanim zaczęłabym dyszeć. Drogi panie Klein, a może powinnam powiedzieć Calv, To znowu ja, Kinsley. Dziękuje ci bardzo za zaprojektowanie linii bielizny. Gdybyś w przyszłości potrzebował grupę testową dla kolejnych projektów, chciałabym być uwzględniona. Jestem bardzo dobrym inspektorem z doskonałą dbałością o szczegóły. W załączniku znajdziesz moją listę referencji. – Dobra dziewczyny, wsiadajcie! – powiedziała trener Davis, klaszcząc w dłonie. Wszystkie podreptałyśmy do autobusu, jęcząc o tym jak jest wcześnie. Po tym jak zajęłam miejsce, przechyliłam głowę na bok i obserwowałam w przerażeniu, jak Tara siada z przodu obok Liama. Chciałam zwolnić czas i odepchnąć ją, zanim jej kościsty tyłek mógł w ogóle dotknąć siedzenia. Ale nie byłam czarodziejką, więc zamiast tego, skuliłam się w fotelu, tak że nie mogłam ich dłużej widzieć. Chciał, żeby usiadła obok niego? Dlaczego do cholery to miało znaczenie? – Jest brudną dziwką – szepnęła obok mnie Becca. Nie zdawałam sobie sprawy, że zajęła już swoje miejsce. Nie mogłam nic poradzić, że się uśmiechnęłam na to, jak śmiesznie wyglądałyśmy. Nasze kolana były oparte o siedzenie przed nami, a brody przyciągnięte do klatki piersiowej. – Powinnyśmy tak jechać cała drogę? – zapytała. – Nie będę tego oglądać przez cała drogę. Więc tak… Właśnie wtedy, przenikliwy śmiech Tary rozległ się po całym autobusie. – Czy on ją rozśmieszył? – zapytałam. – Nie. Prawdopodobnie poprosił, aby spadała, a ona pomyślała, że to był zabawny żart – powiedziała Becca, próbując sprawić bym poczuła się lepiej. – Co jeśli zaprosił ją, by usiadła obok niego? Becca rzuciła mi ostre spojrzenie. – Niemożliwe.

| 62

Jazda autobusem nie trwała zbyt długo. Mimo tego, razem z Beccą zostałyśmy w swoich pozycjach, żartując i próbując pozostać w naszym własnym świecie. W ten sposób było łatwiej. Oglądanie Tary i Liama rozmawiających ze sobą, działało na mnie w sposób, który definitywnie nie powinien mieć miejsca, jeśli myślałabym o nim tylko, jak o swoim trenerze. Byłam w poważnych tarapatach. Autobus zatrzymał się, a ja wreszcie wyprostowałam się wystarczająco, by zobaczyć, że byliśmy na gigantycznym obozie wojskowym. Moje oczy rozszerzyły się. Czy miałyśmy pracować z żołnierzami? Czy ludzie tak robią? Trener Davis stała z przodu. Jej siwe włosy były związane w wysoki kucyk i uśmiechała się przyjaźnie. – Drużyno, zamierzamy zrobić dzisiaj tor przeszkód. Nie jakiś zwykły. Ten jest oczywiście używany do szkolenia najwyższego poziomu rekrutów dla wojska. Kilka dziewczyn jęknęło. – Celem będzie współpraca. Nie skończymy, dopóki wszystkie nie przekroczą końcowej linii. Tara wstała, by stanąć za nią. – Tak jest, jesteśmy tylko tak dobre, jak nasz najsłabszy zawodnik – dodała, patrząc wprost na mnie mrożącymi krew w żyłach niebieskimi oczami. Właśnie wtedy podjęłam decyzję, by skopać jej tyłek na torze. Spajanie zespołu musi zostać oddalone w czasie. Becca podniosła rękę, a trener Davis wskazała na nią. – Czy dostaniemy napakowanych żołnierzy do pomocy? Gdyby chcieli nas na przykład podsadzić za pośladki przy bardzo wysokim murze? – Oczywiście podkreśliła swoje słowa pokazując dłońmi, jakby łapały pośladki. Cały autobus zacząć się śmiać i nawet trener Davis zdobyła się na uśmiech. – Becca to jest spajanie zespołu, więc nie, nie będzie nikogo w pobliżu, by obejmować twoje pośladki, chyba, że jedna z twoich koleżanek – powiedziała trener zanim odwróciła się i wysiadła z autobusu. Pozostali zaczęli podążać za nią. Becca westchnęła, jakby w irytacji. – W porządku, Kins. Zatem pączek jest cały twój. Udawałam zdegustowaną. – Nie będę dotykała twoich pośladków. – Och proszę, twoja dłoń aż swędzi, by dotknąć mój tyłek – powiedziała, robiąc wielki pokaz uderzając w swój pośladek. Zaśmiałam się i popchnęłam ją do przodu. Blokowała przejście przez swoją niedorzeczność. | 63

Jak tylko wyskoczyłyśmy z autobusu, wokół nas pojawił się tor przeszkód. Chociaż oczywiście termin przeszkoda nie wydawał się odpowiedni. To było jakieś gówno w stylu wojownik ninja. Wszystkie ustawiłyśmy się w kolejce i rozciągnęłyśmy tak, żeby nie nadziać się na żaden obiekt. Becca starała się dostrzec jakichkolwiek żołnierzy, ale musieli opuścić teren na dzień… prawdopodobnie przewidując jej przybycie. Zaczęło się dosyć łatwo; pokonywałyśmy przeszkody i rozciągnęłyśmy się po całym polu. Nawet trenerzy brali udział, co oznaczało, że nasz drogi Liam był gdzieś tam robiąc coś męskiego. Byłam zbyt zajęta, próbując nie zginąć, skacząc przez opony, by to zauważyć. W połowie błotnista droga stała się tak wąska, że tylko jedna osoba na raz mogła iść. Celem było czołganie się pod drutem kolczastym w taki sposób, by nie podrapać pleców. Kiedy nadeszła moja kolej, położyłam się na brzuchu, czując chłodne błoto wsuwające się miedzy palce. Ustawiałam się w dobrej pozycji, kiedy ciężki but wbił się w moje plecy, a całe moje ciało łącznie z twarzą zagłębiło się w błocie. Ew. Ew. Ew. – Co do?! – Zakaszlałam. – Och mój Boże, mój błąd! Musiałam się potknąć. – Zawołał głos Tary. Wykręciłam swoją górną część ciała, by spojrzeć na nią, a ona wybuchła śmiechem. – Masz błoto na twarzy! Poprawka: Miałam błoto wszędzie: w uszach, ustach włącznie z nosem. Zamiast odpowiedzieć jej, użyłam czystej części swojej koszulki by oczyścić oczy, ale niewiele to pomogło. Wtedy zobaczyłam Liama stojącego za Tarą, wyglądającego na niesamowicie wkurzonego. Jego ostre rysy były wykrzywione we wściekłym grymasie, a ja nie mogłam nic poradzić, ale zastanawiałam się, czy zamierza jej coś powiedzieć. Nie zdecydowałam się pozostać, by się dowiedzieć. Czołgałam się po błocie, wyobrażając sobie sen, który obejmował Tarę upadającą na drut kolczasty, kiedy Liam prowadził mnie w stronę zachodzącego słońca. Dziwne, David Beckham też tam był i on również chciał się mną zaopiekować, a potem z jakiegoś powodu oboje ściągnęli swoje koszulki… cholera lepiej żeby ta trasa skończyła się, zanim dotrę do właściwego punktu. Po błotnej trasie, pole prowadziło przez las. Większość drużyny zaczęła dzielić się coraz bardziej, ale razem z Becca pozostałyśmy blisko, kiedy drzewa tworzyły ciemną poświatę nad ścieżką. W połowie drogi, nie mogłam zobaczyć w pobliżu nas nikogo oprócz Liama. Z jakiegoś powodu trzymał się z tyłu i podążał z nami, zamiast gnać do przodu. Ścieżka ciągnęła się przez las, dopóki nie została zablokowana przez gigantyczną siatkę z liny, która była zawieszona kilka metrów nad ziemią. Nie było innego wyjścia, jak tylko się wspiąć, chyba, że chciałaś po prostu iść drogą… ale to byłoby oszukiwanie.

| 64

– Rany, to jest cholernie wysoko – prychnęła Becca, pochylając się do przodu i opierając dłonie na kolanach. Skopiowałam jej pozycję, a potem obróciłam się, by zobaczyć Liama spoglądającego na siatkę. Jego koszulka była pokryta potem, a jego brudne blond włosy zaczesane do tyły i niesamowicie seksowne. Uwielbiałam oglądanie go w takiej wersji; przez to wyobrażałam go sobie gorącego, spoconego i nagiego nade mną. Woah. Zwolnij, tygrysie. Złapałam jego wzrok, a on zmrużył na mnie oczy, przechylając głowę na bok. Odwróciłam głowę z powrotem w stronę lin i próbowałam kontrolować to jak speszona się czułam. – Nie mogę jeszcze iść. Potrzebuję złapać oddech – powiedziałam do Beccy. Zobaczyłam ruch, kiedy Liam minął nas i zaczął wspinać się po linie. Wyglądał, jakby zrobił to bez wysiłku, a ja razem z Becca stałam tam gapiąc się na niego, kiedy stawiał stopę za stopą. Cały proces zajął mu prawdopodobnie jakąś minutę. Cóż. Dodajmy to do listy rzeczy, które potrafi. 1. Uprawianie seksu z kobietami 2. Granie w profesjonalną piłkę nożną 3. Noszenie bokserek Calvina Klein’a jakby z tego żył 4. Wspinanie się wysoko po linie – Chodźcie. Im dłużej będziecie tam stać, tym gorzej będzie to wyglądać – krzyknął do nas. Becca rzuciła mi zirytowane spojrzenie. – Pójdę pierwsza – powiedziałam, czując się pewniej, kiedy podeszłam do dołu siatki. – Uspokój się i upewnij, że nie stracisz równowagi. Nie ma siatki, która uchroni cię jeśli spadniesz – ostrzegł Liam. Jego słowa zabrały odrobinę zaufania, które miałam i rozdrobniły go. Dlaczego do cholery trener Davis nam to robiła? Jeśli upadnę i złamię nogę, będę uziemiona przez cały sezon. Och, ale przynajmniej będę związana ze swoim zespołem. Nie, czekaj, jeszcze tego nie zrobiłam. Odsunęłam tą myśl i zaczęłam się wspinać po sieci. To było dziwne, próbowanie złapać równowagi, kiedy siatka kiwała się do przodu i tyłu, gdy wspinałam się coraz wyżej. Moje serce zamierało za każdym razem, kiedy się poruszała. Gdy dotarłam do połowy, wiedziałam, że nie ma drogi powrotnej. Nie mogłam patrzeć w dół, a kiedy spojrzałam w górę, odnajdywałam przytłaczający wzrok Liama utkwiony we mnie, więc utrzymywałam oczy skoncentrowane na linach przed sobą.

| 65

– No dalej, Kinsley. Już prawie jesteś – wołał do mnie Liam. Wzięłam głęboki oddech i dalej się wspinałam. Byłam prawie na szczycie, kiedy moja stopa nie trafiła w szczebel, w który celowałam. Moja noga trafiła w puste powietrze, a ja kopałam, próbując utrzymać swoją wagę, ale nie byłam wystarczająco szybka. Moje prawe ramię zsunęło się z miejsca nad moją głową, gdzie trzymałam linę. Sapnęłam. – Kinsley! – krzyknęła z ziemi Becca, kiedy moje serce zaczęło mocniej walić. Jasna cholera. – Kinsley, wyciągnij się. Podaj mi rękę, jest dobrze. – Uspokajał mnie Liam, zanim jeszcze mnie złapał. Wykorzystałam całą swoją siłę wyciągając ramię, tam gdzie jego dłoń była do mnie wyciągnięta. Pociągnął mnie, jakby wyciągał dziecko z basenu. W jednej chwili wisiałam tam, czując jak moje ciało zamiera w panice, a chwilę później stałam obok niego na drewnianej desce, łapiąc szybkie, płytkie oddechy. – Cholera – zaśmiałam się, kładąc dłonie na głowie i pochylając się do przodu. Wiedziałam, że nic mi nie jest. Wiedziałam, że nic by mi nie było, nawet gdyby Liam mi nie pomógł, ale wciąż nie mogłam się uspokoić. Wtedy Liam to pogorszył, dziesięć bilionów razy pogorszył, kiedy jego silna ręka spoczęła na dolnej części moich pleców. WITAJ CIEPŁO I ZAMROCZENIE. Moje serce całkowicie się zatrzymało – jakby wzięło urlop od mojego ciała – a potem ruszyło ze zdwojoną prędkością. – Nic ci nie jest, Kinsley – uspokajał. – Nie upadłabyś. Nie pozwoliłbym ci upaść – powiedział, poruszając dłonią w górę i dół moich pleców. Odrobinę dramatyzowałam, ale wysokość nie była moją mocną stroną. Plus, jego dłoń była tak cholernie dobra – ciepła i zaborcza – przebiegając wzdłuż mojego kręgosłupa, jakby robił to każdego dnia. – Ta, ponieważ wtedy drużyna zostałaby bez pomocnika – zażartowałam. Jego palce przycisnęły się do moich pleców, kiedy mruknął. – To nie jest powodem. Czekaj, co? – Kinsley, wszystko w porządku? – krzyknęła do mnie Becca. – Jezu, nie strasz mnie tak! Prawie się poślizgnęłaś i rozpryskałaś swój mózg na mnie! Nie słodkie. Uśmiechnęłam się. – Nic mi nie jest. Teraz dawaj i proszę weź swój szalony czas.

| 66

W momencie, kiedy odezwała się Becca, dłoń Liama odsunęła się od moich pleców, jakby ocknął się z faktu, że dotykał mnie niemal niewłaściwie. Nie, to było niewłaściwe. Jego dłoń spoczywała zaledwie dwa cale od moich szortów. Co było zaledwie pięć cali nad moją pochwą. Czyli… tak, w zasadzie dotykał mojej pochwy. Odsunął się o krok ode mnie, a potem obserwowaliśmy Becce wspinającą się po siatce, tak wolno, że momentami nie byłam pewna, czy jeszcze żyje. Kiedy wreszcie dotarła na górę, pociągnęłam ją w mocny uścisk i obie zaczęłyśmy się histerycznie śmiać. Wyczerpanie i adrenalina były mocną mieszanką. – Dobrze się czujecie? – zapytał Liam, patrząc na nas poważnym wzrokiem. Zwilżyłam usta i skinęłam, starając się stłumić wspomnienie jego dłoni pieszczącej moje plecy. Jest moim trenerem. Moim poza linią trenerem. Jest jak czekolada, a ja jak ogórek. Nie powinny być mieszane… Chyba, że… ogórek pokryty czekoladą? Nie. Nie powinny być mieszane. Cholera. – Kinsley? – zapytała Becca, wyciągając mnie z moich rozmyślań. Cały czas patrzyłam na Liama i poczułam, jak rumieniec wypływa na moje policzki. – Tak. Czas iść. Skończmy to wreszcie.

| 67

Rozdział 8

Po torze przeszkód z piekła rodem, wciąż zostało trochę czasu, by pójść na plażę przed nocną imprezą. Było wystarczająco ciepło, by założyć bikini, ale nie na tyle, aby wejść odważnie do lodowatego Oceanu Spokojnego. Razem z resztą debiutantek byłyśmy całkowicie zgodne, by połączyć pracę nad opalenizną z drzemką w słońcu. Popołudnie minęło i zanim się zorientowałam, siedziałam na łóżku Beccy, czekając aż skończy się szykować. – A co powiesz na tą? – powiedziała, wyciągając sukienkę z szafy. – Będzie wyglądać słodko z twoimi blond włosami – odpowiedziałam bez przekonania. Ten proces zajmował zbyt dużo czasu, a Becca wyglądałaby dobrze w każdej z trzech tuzina sukienek, które obecnie zaśmiecały środek jej pokoju. Miałam ochotę położyć się na nich, jak na stosie liści, ale musiałam skoncentrować się na pomocy w wyborze sukienki. – Daj spokój, powiedziałaś to o ostatnich dziesięciu! Westchnęłam i usiadłam na łóżku. – No właśnie! O ostatnich DZIESIĘCIU. Jak sądzisz ile komplementów może wygenerować mój mózg? Nie jestem, aż tak kreatywna! – broniłam się, zanim zeskoczyłam z łóżka i chwyciłam obcisłą białą sukienkę. – Ale, poważnie, załóż tą. Podkreśli twoją opaleniznę. – Wyciągnęłam ją w jej stronę, a ona patrzyła, jakby nie była jeszcze przekonana. – Masz trzy minuty, zanim wyciągnę cie tak jak stoisz – zagroziłam, ale nie mogłam utrzymać powagi, kiedy zaczęła robić porządki. – Dla mnie w porządku. – Wzruszyła ramionami, kontynuując taniec po pokoju, zanim ostatecznie sięgnęła po sukienkę. Kiedy ona zakładała sukienkę, ja znalazłam parę dopasowanych butów, sprawdzając swój strój w lustrze. Miałam na sobie jasnoniebieską, bawełnianą sukienkę, która była mocno opięta wokół klatki piersiowej i zbyt krótka. Do tego włożyłam parę białych Conversów z kolorową mieszanką bransoletek. Swoje długie brązowe włosy zostawiłam rozpuszczone i użyłam sprayu by nadać im trochę objętości. Moja jasna opalenizna podkreślała niebieskie oczy, więc nie

| 68

potrzebowałam żadnego makijażu oprócz tuszu do rzęs. Zajęło mi dziewiętnaście lat, by stać się w równej części leniwa co stylowa. – W porządku, chodźmy! Ty prowadzisz! – oświadczyła Becca, kiedy wsunęła nogi w brązowe sandały. Mogłam sprzeciwiać się, że powinnyśmy wziąć taksówkę, ale tak naprawdę nie przeszkadzało mi bycie trzeźwą. Wypiję piwo, czy coś kiedy tam dotrzemy, a potem spokojnie przetrwam noc. Poprzedni kac wciąż był świeży w moim umyśle. – Pa Emily, mój słodki kamieniu szlachetny Minnesoty – zawołałam, kiedy mijałyśmy jej pokój. Przynajmniej raz odłożyła swój komputer z prawdziwego powodu. Jej chłopak, David, przyjechał ostatniej nocy i nie opuszczali jej pokoju, oprócz uzupełnienia płynów. Becca przycisnęła dłoń do drzwi Emily i krzyknęła: – Powiedz temu zdzirowatemu Davidowi, żeby lepiej postawił ci dobre wino i obiad, za ten cały seks przez Skype’a, który mu dajesz! – DZIEWCZYNY! SŁYSZĘ WAS! – krzyknęła, zanim coś uderzyło w drzwi. Chichotałyśmy całą drogę do samochodu. – Ukradłaś tą sukienkę małemu dziecku? – zapytała Becca, kiedy wsiadłyśmy do środka i przekręciłam kluczyk w stacyjce. – Co?! Nie jest taka krótka – stwierdziłam. Becca uszczypnęła mnie w ramię. – Miałam na myśli… mogłaby pasować na duży palec u mojej stopy, ale ta, jest naprawdę słodka. Tylko nie zginaj się, ani nie siadaj na imprezie. – Myślałam, że chcesz, abym pokazywała swoją depilację? – Touché – zaśmiała się Becca. – Wyglądasz dobrze… założę się, że Liam pokocha sukienkę. Pogłośniłam muzykę, aby zagłuszyć jej dalsze słowa. Jej zwyczajne wskazówki dotyczące Liama, stawały się coraz częstsze i wiedziałam, że próbowała sprawić, bym ostatecznie powiedziała jej co czuję. Moim planem było unikanie tej rozmowy, tak długo, jak tylko mogłam. Zaparkowałyśmy kilka domów dalej i złapałyśmy się za ręce idąc do środka. Dom miał być mniej zatłoczony niż ostatnio. Większość pierwszoroczniaków została w domu, lub poszła na inną imprezę. Razem z Beccą zostałyśmy zaproszone przez moich przyjaciół ze starego klubu… i Josha. Ble. Muzyka rozbrzmiewała z niewidzialnego systemu dźwiękowego, a w sekundzie, kiedy weszłyśmy, zrelaksowałam się. Nie zauważyłam Josha, ani Liama, więc teraz mogłam udawać, jakby nie istnieli.

| 69

– Kinsley! Odwróciłam się i zobaczyłam grupę piłkarek, które mnie zaprosiły. – Hej wszystkim! To jest Becca – przedstawiłam ją, a potem zostałyśmy przez chwilę w ich grupie, plotkując o treningach. Kilka z nich gra w piłkę w różnych szkołach, więc będziemy czasem z nimi grały. – Potrzebuję drinka – szepnęła mi do ucha Becca. – Pójdę z tobą – powiedziałam do niej, a potem odwróciłam się do grupy. – Wrócimy niebawem, idziemy znaleźć jakieś drinki! Pozwoliłam Becce prowadzić się przez tłum, kiedy wzrokiem szukałam Liama, lub Josha. Nie widziałam, jak do tej pory żadnego z nich, ale byłam zbyt rozproszona przez fakt, że to wszystko wyglądało jak Disneyland. W centrum znajdował się gigantyczny basen z parą unoszącą się w powietrzu i grupą grającą w siatkówkę. Na lewo od basenu było z pół tuzina stołów przygotowanych do pucharu króla8 i gry w kubki, ale gry jeszcze się nie rozpoczęły. Kręciłyśmy się wokół, aż znalazłyśmy beczkę. Stał koło niej chłopak, który uśmiechnął się szeroko, jak tylko się zbliżyłyśmy. – Panie – powiedział, wyciągając w naszą stronę czerwone kubki. – Dla mnie tylko trochę. – Pokazałam palcem wskazującym i kciukiem. – Aww, to żadna zabawa. – Wydął wargi i zaczął napełniać mój kubek. – Prowadzę. – Wzruszyłam ramionami. – Czy to twoja praca przez całą noc? – zapytała Becca. Posłał jej pewny siebie uśmiech. – Za niedługo mam przerwę. Chcecie zagrać w beer pong’a? Chciałam powiedzieć nie, ale zanim mogłam Becca ukazała swoje zainteresowanie chłopakiem. – Jasne, dlaczego nie. – Wzruszyłam ramionami, posyłając Becce porozumiewawcze spojrzenie. – Świetnie. Spotkam się tam z wami. A tak poza tym to jestem Jace – powiedział, zanim wypełnił kubek Beccy. Przedstawiłyśmy się, a jego oczy zabłysły. – Z drużyny ULA? – zapytał, a ja razem z Beccą zarumieniłyśmy się. 8

Na stole kładzie się pusty kufel. Grający siadają dookoła stołu z własnymi kuflami wypełnionymi ulubionym alkoholem. Dookoła centralnego kufla rozsypuje się karty tak, żeby tworzyły nieprzerwany okrąg. W swojej turze gracz wyciąga jedną z kart. Jeżeli przerwie okrąg, pije. (http://bezsennosc-wseattle.blogspot.com/2012/11/picie-w-usa.html)

| 70

– Ta, jesteśmy debiutantkami w drużynie – wspomniałam. Wyglądał na nieco zaskoczonego. – Czy Liam wie, że tutaj jesteście? Jego pytanie zirytowało mnie. Czy to ma znaczenie? Miałyśmy pozwolenie na tą imprezę. Nie miał na własność tego miejsca. – Nie widziałam go jeszcze, więc prawdopodobnie nie – odpowiedziałam z przekonaniem. – Będziemy przy stole. Odszedł, aby pomóc innym ludziom, a ja pociągnęłam dłoń Beccy, przypadkowo rozlewając piwo na przód jej sukienki. – Oh, ups! – Kinsley! – krzyknęła Becca, patrząc na plamę. – To jest pieprzona biała sukienka i teraz możesz zobaczyć moje cycki! Próbowałam się nie śmiać. – Becca! Dlaczego nie założyłaś stanika?! – Zdjęłam go! Ta sukienka nie potrzebuje żadnego! – Nie chciałam, żeby czuła się bardziej niezręcznie, ale ta, jej cycki były widoczne w pełnej okazałości. Oh boże, ludzie patrzyli się dwukrotnie, kiedy przechodzili. Chciałam zakryć je swoją dłonią, ale to tylko pogarszało sytuację. – Cóż, teraz każdy może zobaczyć moje sutki! – zawołała, wystarczająco głośno by ludzie wokół nas obejrzeli się, by sprawdzić. – Ok, jest dobrze. – Rozpięłam swoją torebkę i przekopywałam ją, aż znalazłam resztkę serwetki z restauracji, w której byłam poprzedniego lata. Tak, pozwij mnie. Nie wyczyściłam torebki. A ty jesteś taka idealna? – Proszę – powiedziałam, rozrywając ją i podając jej. – Dlaczego do cholery to trzymasz? – zapytała, wiążąc ją wokół szyi. Napis z przodu mówił ‘Poczekaj, aż spróbujesz moich skorupiaków’. – Myślę, że to wygląda jak… jak modny naszyjnik, albo coś – powiedziałam. Spojrzała na mnie z rękami bezwładnie spoczywającymi po obu jej stronach, a potem nie mogłam już dłużej ukrywać śmiechu… wyglądała tak żałośnie. – Wiesz, tak naprawdę myślę, że Jace był słodki! Zerknęłam zza nią, by mu się przyjrzeć. Cóż, był przyzwoity. Oh nie, dlaczego on szedł w naszą stronę? Czy jego zmiana już się skończyła? – Ah! Po prostu włóż serwetkę i powiedz, że…

| 71

– Witajcie panie, to jest Paul, będzie moim partnerem w kubki... – Jego głos zaczął zanikać na końcu, kiedy Becca odwróciła się i zobaczył jej serwetkę. – Co to za homarowa rzecz? Becca uśmiechnęła się niezdarnie, że aż mnie skręcało. – Och hah! To moja serwetka do kubki! W Teksasie każdy taką zakłada. Paul patrzył na nią ze znużeniem. – Poważnie? Odpowiedziała mu spiętym śmiechem. – Ta, to WIELKI trend tam. Skuliłam się, kiedy każda z drużyn zajęła swoje miejsce przy stole. Chłopacy byli wspaniałomyślni pozwalając nam wykonać pierwszy rzut, ale to nie miało znaczenia. Dostaniemy nieźle po tyłku. Byłam w porozumieniu ze swoimi stopami, ale jakoś nigdy nie opanowałam w pełni relacji ręka–oko. – Tak żebyście wiedzieli, panowie pójdziecie na dno – drażniła Becca. Jęknęłam. – Becca, będziesz musiała wypić całe piwo, albo nie będę mogła odwieźć nas do domu. Spojrzała na wpół wypełnione kubki na stole. – Ale, tu jest mnóstwo piwa. Mrugnęłam porozumiewawczo. – Więc musimy wygrać, abyśmy nie były pijane po tej grze. – Dobra, ty pierwsza. – Wskazała, a ja obróciłam się, by przygotować do rzutu. Piłka ping pongowa opuściła moją dłoń i poleciała nad stołem, prosto w klatkę piersiową Paula, dokładnie w środek jego Piwno, Pistoletowo Kobiecej koszulki. Cudownie. Jakim cudem pominęłam ten mały klejnot wcześniej? Och racja, biuściasta klęska Becci. – Przepraszam! – zaśmiałam się, zakrywając usta i kuląc się wewnętrznie. – Myślałem, że powiedziałaś ‘pójdziecie na dno’? – zaśmiał się Jace, biorąc swoją kolejkę i wrzucając piłkę do pierwszego kubka. Becca posłała mi nieufne spojrzenie i sięgnęła po pierwszy kubek piwa. Tak minęła gra. Od czasu do czasu wrzucałyśmy piłki do kubka, ale chłopcy nas pobili, a Becca była na dobrej drodze do upicia do czasu końca gry. – Chciałbym powiedzieć, że byłyście godnymi przeciwniczkami, ale to było żałosne – zaśmiał się Jace, spoglądając z zainteresowaniem na Beccę.

| 72

– Powinniśmy podnieść stawkę! – zawołała Becca. – Następna runda, zwycięzca bierze wszystko. Możecie zdobyć samochód Kinsley i moje dziew… – Zaraz, poczekaj – powiedziałam, zakrywając dłonią jej usta. – Nie stawiajmy jeszcze mojego samochodu bez zabezpieczenia. – Zaśmiałam się, odsuwając moją dłoń, po tym jak byłam pewna, że zatrzymała swój słowotok. – Hej, Sofie! Zobacz kogo tutaj mamy – głos Tary dobiegł zza mnie. Razem z Beccą odwróciłyśmy się, by znaleźć stojące w linii seniorki ze skrzyżowanymi ramionami. Musiałam mrugnąć, by upewnić się, że nie wyobrażałam sobie tej sytuacji bardziej komicznej w moim umyśle. Kto w prawdziwym życiu tak się ustawia? Czy ćwiczyły wcześniej swoją ‘dziewczęcą’ pozycję, czy po prostu improwizują? ‘Nie, cholera, Sofie. Nie możesz skrzyżować ramion, ja je krzyżuję!’ – Cłotam, panie! – Becca przerwała napięcie swoim upiciem, a ja nie mogłam nic poradzić na śmiech. – Jaj, Becca. Już upita? Rany. – Tara przewróciła oczy, a ja chciałam bronić swojej przyjaciółki. – A co z serwetką? – Ona po prostu dobrze się bawi. Nie jest wstawiona. – Jasne, Becca była upita, ale Tara po prostu próbowała zawstydzić ją przed Paulem i Jace’m. – Wiesz Becca, problemy z piciem zwykle zaczynają się na studiach – powiedziała Tara z żałosnym spojrzeniem. – Powinnaś być bardzo ostrożna. Nie chcesz przybrać tłuszczu przez ten cały alkohol. Becca zrobiła krok do przodu, a ja chwyciłam ją za ramie. – Będziemy o tym pamiętać, Tara – odpowiedziałam z fałszywym uśmiechem, starając się uratować chwilę, nawet kiedy nie marzyłam o niczym innym, jak tylko zniżyć się do jej poziomu. – Zobaczymy się później – skończyłam, zanim ktokolwiek inny mógł coś dodać. Odciągnęłam Beccę od stołu i modliłam się, aby chłopacy podążyli za nami. Nie chciałam, aby seniorki zniszczyły szansę Becci z Jace’m. Był bardziej niż zainteresowany, zanim pojawiły się one, serwetka i cała reszta. Och, to mi coś przypomniało. Wyciągnęłam rękę i uniosłam serwetkę. – W porządku, już jesteś sucha. Możesz to zdjąć. Zerwała serwetkę z szyi i wyrzuciła do kosza. Byłyśmy prawię na środku, kiedy odwróciłam się, by sprawdzić, czy Paul i Jace idą za nami. Nie. Tara i Sofie właśnie z nimi rozmawiały. Co do cholery? – Poważnie nienawidzę tej dwójki. One nie są miłymi dziewczynami, Kinsley – prychnęła Becca, przechodząc przez drzwi.

| 73

– Wiem, są sukami. Nie pozwól, aby ci przeszkodziły. Chodźmy szybko do łazienki i odświeżmy się. – Owinęłam ramię wokół niej i uścisnęłam mocno. Przeciskałyśmy się do łazienki, a kiedy tam dotarłyśmy, Becca kołysała się na palcach ponieważ tak bardzo chciało jej się siku. Puściłam ją pierwszą, a ona obiecała, że poczeka na mnie na zewnątrz. Byłam w łazience góra dwie minuty, ale kiedy wyszłam, nie było jej. – Cholerna, Becca – jęknęłam, przeciskając się i próbując odnaleźć jej blond włosy. Impreza zaczęła coraz bardziej wypełniać się ludźmi, niż kiedy przyjechałyśmy. Poczułam lekką panikę, myśląc, że może zajęła jedną z sypialni, w stylu weź mnie, ale wtedy dotarłam do salonu i zauważyłam ją rozmawiającą z Jace’m w odległym kącie. A masz, Tara. Stałam tak obserwując ich przez chwilę, próbując ocenić, jak pijana była Becca. Myślę, że ma pięć w mogę–zwymiotować–na–twoje–buty skali. Uważaj, Jace. Odsunęłam się pod ścianę i rozglądałam się szukając wcześniej spotkane dziewczyny z drużyny, ale oczywiście teraz kiedy byłam zdesperowana, nie mogłam ich znaleźć. Więc zrobiłam to co zrobiłby każdy szanowany człowiek, oparłam się ramieniem o ścianę, udając, że sprawdzam swój telefon. Muzyka była głośna i było wokół mnie wystarczająco dużo ludzi, aby wyglądało, że do nich przynależę. Powiedziała samotna dziewczyna do siebie. Myślałam o powrocie do stolika do gry w kubeczki, ale potem poczułam uderzające we mnie ciepło dłoni, które przyspieszało oddech. Odwróciłam się, by spojrzeć ponad ramieniem i znalazłam Liama, stojącego za mną z groźnym wzrokiem. Moje serce gwałtownie się zatrzymało, a moje wnętrzności poskoczyły z radości. Sądziłam, że nie będzie go na imprezie skoro nie widziałam go wcześniej. Ale teraz stał naprzeciwko mnie, w całej swojej chwale i mogłam poczuć jego wodę kolońską i tak, jego dłoń wciąż była na moich plecach, więc praktycznie trzymał mnie przy sobie. Pochylił się, tak bym mogła usłyszeć go ponad muzyką. – Co ty tu robisz? – zapytał twardym tonem. W porządku. Nie najlepsze powitanie. Coś jak, wyglądasz pięknie, bądź matką moich dzieci byłoby znacznie lepsze. Skrzyżowałam ramiona na piersi. – Zostałam zaproszona. Wyprostował się i skinął, kiedy jego oczy wędrowały po pokoju za mną. Czego szukał? Liam był onieśmielający. Zniewalał pokój swoją obecnością i gdyby nie wybrał kariery piłkarskiej, widziałabym go w garniturze i krawacie, dowodzącym korporacją. Jego pewność siebie była absolutna i nie podlegała negocjacjom. Jego zarost w połączeniu z seksownymi brwiami i złowrogimi szarymi oczami. Wyglądał na typ człowieka, który trzymał innych na dystans, może przez swoją arogancję, a może z | 74

prywatnego wyboru – tak czy inaczej, chciałam go poznać. Chciałam go posiąść, tak by te oczy były zmrużone i skoncentrowane wyłącznie na mnie. Och, czekaj. Trener. Trener. Trener. On jest moim trenerem, nie moim kochankiem. To przypomnienie było, jak kubeł zimnej wody wylany na głowę. – Możemy rozmawiać, czy to też jest niezgodne z zasadami? – zapytałam z rezerwą. Nie dość, że odezwał się do mnie, to jeszcze uniósł kącik ust. – Myślę, że to zależy od tego o czym rozmawiamy – odpowiedział, wreszcie wracając wzrokiem do mnie. Poczułam na ramionach gęsią skórkę. Wiedziałam, że nie był zadowolony widząc mnie, ale nie mogłam zrozumieć dlaczego. – Dlaczego dałeś mi tą kartę? – zapytałam, zaskoczona swoją śmiałością. Jego ciemne oczy przebiegły w dół mojego ciała, zanim zmrużył je w zamyśleniu. – Nie powinienem. Nie myślałem. To było nic. Racja. Kiwnęłam głową i przygryzłam dolną wargę. Był tak czarujący w Tonight Show; uśmiechał się i śmiał z gospodarzem. Ale ze mną, był tylko poważny. Chciałabym wiedzieć, co się dzieje za tym spojrzeniem. – Wykorzystałaś ją? – zapytał, kiedy usłyszałam zbliżający się głos Beccy. Zgaduję, że dostrzegła nas razem z Jace’m. Zbladłam. Czy ją wykorzystałam? Owszem, zapłaciłeś za moją pierwszą Brazylijską depilację, trenerze Wilder. Pomysł, że mógłby się dowiedzieć do czego jej użyłam, sprawił, że chciałam udawać amnezję ‘Przepraszam, gdzie ja jestem?’. Zamiast tego, odpowiedziałam mu niejasno. – Ta, poszłam wczoraj po praktykach razem z Beccą – powiedziałam, kiedy Becca owinęła swoje ramie wokół mnie. Mówiąc o pijanym diable. – Ohhh, opowiadasz mu o Spa? – powiedziała pijanym mamrotaniem. – Zamierzasz mu pokazać brazylijskie woskowanie? – zapytała, a potem powoli zakryła usta. Jej oczy były wielkości spodków. – Och, oops! Nie powinnam tego mówić. Zachichotała pijacko, a potem spojrzała na mnie. – Przeeeeeepraszam, Kinsley. Myślałam, że chcesz je pokazywać, tak jak żartowałyśmy, dlatego to powiedziałam. Nigdy celowo bym cię tak nie zawstydziła. – Miałam poważne podejrzenia, że Becca udawała bardziej pijaną, niż w rzeczywistości była. Mówiła niewyraźnie i głośniej niż zwykle, ale jej oczy były krystalicznie czyste. Pijana czy nie, dokładnie wiedziała co robi. | 75

– Zamierzam poszukać Jace’a! – zaśpiewała, a potem tanecznym krokiem uciekła, zanim w ogóle mogłam pomyśleć by krzyknąć na nią. Chciałam ją udusić. Nie, chciałam ją udusić, potem przywrócić do życia i znowu udusić. Nie mogłam nawet spojrzeć na Liama. Czułam na sobie jego wzrok, ale byłam skupiona na podłodze pod swoimi butami. To nie może się dziać. Przewiń. Niech ktoś to przewinie! – Użyłaś mojego prezentu, by skorzystać z brazylijskiej depilacji? – zapytał Liam i mogłam usłyszeć cień uśmiechu w jego głosie. Wtedy wreszcie spojrzałam na niego. Rzeczywiście miał na ustach zarozumiały uśmieszek, a w jego szarych oczach było światło, którego nigdy wcześniej nie widziałam. Skrzyżowałam mocniej swoje ramiona. – Zmusiła mnie do tego. To nic – odpowiedziałam, używając jego słów. Liam potarł dłonią policzek i twardą szczękę, zanim pozwolił jej opaść. Mogłam niemal zobaczyć jego wewnętrzną walkę. Jego szczęka wysuwała się do przodu i do tyłu i sądziłam, że powie coś aby mnie spławić, ale zamiast tego mruknął: – Chodź. – Kiedy sięgnął w dół po moją dłoń. Chciałabym myśleć, że kiedy zobaczyłam swoją dłoń schowaną w jego, zawahałam się chociaż przez chwilę, ale nie oszukujmy się. Gdy ciągnął mnie przez korytarz, miałam ochotę krzyczeć ‘Z drogi ludzie’. Jasne z tyłu głowy miałam nadzieję, że nikt nas nie dostrzegł, ale ten problem został ukryty bardzo głęboko pod resztą moich myśli. Kontynuowaliśmy drogę przez korytarz, aż Liam pchnął losowe drzwi i wepchnął mnie do środka, zamykając je za sobą. Oparłam się o nie, ciężko oddychając i zaciskając pięści, kiedy wreszcie odwrócił się do mnie. – Naprawdę próbuję. Jest milion powodów, dla których powinienem w tym momencie wyjść z tego pokoju. – O czym ty mówisz? – zapytałam, nawet jeśli dokładnie wiedziałam co miał na myśli. Mogłam poczuć tą elektryczność między nami. Moja skóra praktycznie trzaskała od niej. Do tego momentu, myślałam, że jest to jednostronne. Myślałam, że tęsknię za czymś czego nigdy nie mogłam mieć, czego nie powinnam nigdy mieć. – Czy zdajesz sobie sprawę, jaka jest stawka? Jeśli trener Davis dowie się, że interesuje się tobą, będziemy w niezłym gównie. Wiesz jaki wpływ ma na kwalifikacje do Olimpiady? To twoja przyszłość, Kinsley.

| 76

Podszedł tak blisko mnie, że nasze twarze praktycznie się dotykały. Jego woda kolońska wypełniła wszystkie moje zmysły. Niepohamowane emocje promieniowały od niego; nie wiedziałam czy chciał mnie pocałować czy uderzyć. Liam kontrolował się, więc zobaczenie go zdenerwowanym było zarówno przerażające i ekscytujące. Tak. Wiedziałam jaka była dla mnie stawka, ale w tym momencie nie mogłam się zmusić, by się tym przejmować. Nie widziałam nic poza nim stojącym przede mną w tym ciemnym pokoju. Wszystko poza jego ciemną było zamglone. – Nie obchodzi mnie to – odpowiedziałam prosto. Te cztery proste słowa wyszeptane w cichym pokoju były zgodą, której potrzebował. Były jak uderzenie w meczu. Podszedł do mnie tak szybko, że nie zdążyłam zaczerpnąć powietrza, zanim jego usta były na moich. Nakrył moje wargi, owijając ręce wokół mojej talii i przyciągają mnie do siebie. Jego ramie trzymało moje ciało przy jego i mogłam poczuć każdy jego napięty mięsień. Jego pocałunek był twardy i wymagający. Język zawładnął moim i jęknęłam, bezradna na reakcję mojego ciała. Moje dłonie chwyciły jego koszulkę, kiedy próbowałam wciągnąć go, wziąć go całego i trzymać tak na zawsze. – Liam – jęknęłam, próbując zrozumieć emocje przepływające przeze mnie. Teraz, kiedy wreszcie mogłam go dotknąć, poczułam wielką ulgę. Było tak, jakby moje ciało zaczerpnęło powietrza po długim nurkowaniu. – Kinsley – odpowiedział Liam z ochrypłym jękiem, a następnie obrócił mnie i popchnął tyłem w stronę łóżka. Moje pragnienie buzowało, kiedy jego twarde ciało nacierało na mnie. Moje łydki uderzyły o materac, a chwilę później opadliśmy na czystą pościel. Jego waga to było niemal zbyt wiele, ale uwielbiałam to. Przyszpilił mnie, kiedy moja sukienka podsunęła się do talii. Przyspieszyliśmy do 200 mil na godzinę, nie zatrzymując się na światłach, ani nie robiąc przerw. Jego palce przesuwały się uwodzicielsko po moim udzie. Chciałam, żeby zostawił ślady, abym mogła sobie udowodnić, że stracił kontrolę ze mną, że to się stało i to nie był sen. Moja głowa opadła, kiedy uniosłam ciało na spotkanie jego. Mogłam poczuć go przez materiał jego spodni i chciałam, aby nie było nic między nami. Gorąca skóra przy skórze, kiedy jego usta odnajdywały nowe miejsca na moim ciele. Moje dłonie znalazły jego włosy i pociągnęłam je, tak jak wyobrażałam sobie, że robię odkąd pierwszy raz go zobaczyłam. Odpowiedział małym uszczypnięciem na mojej szyi i piersi. Moja sukienka została pociągnięta w dół i mogłam poczuć jego sprawną szczękę ocierającą o moją pierś. Musiał iść dalej. Potrzebowałam, aby szedł dalej.

| 77

Ale kiedy jego dłoń przesuwała się po moim udzie, podnosząc sukienkę, rozległ się głośny trzask za drzwiami i podążający za nim pijany śmiech. Mamroczące głosy odbiły się echem i w tamtym momencie magia wyleciała z pokoju, jak gigantyczna próżnia. Liam zeskoczył ze mnie, tak szybko że złamałaby kark, gdybym nie leżała na łóżku. – Musisz wyjść, Kinsley. Teraz – zażądał, ciągnąc dłońmi za włosy, które były moje zaledwie chwilę wcześniej. Moje by szarpać, plątać i przyciągać, kiedy jego usta całowały mnie. Wyglądał, jakby właśnie popełnił największy błąd w życiu. Jego umęczony wygląd sprawił, że żałowałam wszystkiego co zrobiliśmy. Czy się pomyliłam? Nie chciał tego? – Co? Dlaczego? – zapytałam, podpierając się na łokciach, tak bym widziała go kręcącego się po pokoju. – Wynoś się, Kinsley – powiedział ponownie Liam, jego ton był głośny i ostry. Nie krzyczał, ale równie dobrze mógł to zrobić. – Nie możemy tego zrobić. Wyjdź, Kinsley. Teraz. Jego słowa były, jak uderzenie w twarz i miałam na tyle godności by wyjść, zanim mógł to pogorszyć. Miałam nadzieję, że odzyska zmysły, kiedy minęłam go i skierowałam się do drzwi, ale przekręciłam klucz i otworzyłam je, bez jakiegokolwiek słowa od niego. Pijany głupiec, który zrujnował naszą chwilę, wciąż leżał przed drzwiami. Był teraz zupełnie nieprzytomny z głupawym uśmiechem na twarzy. Ominęłam go, trzymając wysoko brodę i starając się nie zastanawiać nad tym, co by się stało, gdyby wybrał inny pokój.

| 78

Rozdział 9

Denerwowałam się poniedziałkowym treningiem, przez co wstałam godzinę przez budzikiem i byłam pierwszą osobą na dole. Siedziałam w kuchni, jedząc musli z owocami, kiedy Becca wreszcie zeszła, przecierając oczy. Dzień wcześniej unikałam jej jak ognia, nie tylko dlatego, że byłam na nią zła za komentarz o depilacji, ale też dlatego, że nie chciałam kłamać o tym co się wydarzyło między mną, a Liamem. Starałam się odepchnąć wspomnienie jego ust na moich. Przestań. Wcale nie były takie świetne. To nie był najlepszy pocałunek, jaki kiedykolwiek miałaś i zdecydowanie nie zadłużyłaś się w swoim trenerze. Proszę, widzisz to wcale nie jest takie trudne. – Dzień dobry, Kinsley – powiedziała delikatnie. – Hej – mruknęłam, patrząc na swoją miskę. Wczoraj było strasznie. Nie chciałam myśleć o Liamie, ale nie mogłam nic na to poradzić. Wiem, że coś do mnie czuje i wiem, że nie możemy być razem, ale to nie znaczy, że nie bolało, kiedy wyrzucił mnie w sobotni wieczór. Odczuwałam to, jako osobiste odrzucenie, a nie logiczne i nie mogłam wyrzucić tego z głowy. Becca obeszła blat, na którym siedziałam i posłała mi swoje najlepsze spojrzenie szczeniaczka. – Przepraszam za ten komentarz o depilacji. To było naprawdę głupie i prawdopodobnie żenujące – powiedziała, biorąc mnie w ogromny uścisk. – Więc, nie pozwolę ci odejść dopóki nie powiesz, że mi wybaczasz. Wytrwałam całe dwie sekundy, zanim wybuchłam śmiechem. – W pooorządku. Dobrze, ale musisz mi obiecać, że będę mogła ci się kiedyś odwdzięczyć. Okej? – Zgoda! Możesz mi się odwdzięczyć na kolejnej imprezie, ale najpierw mnie ostrzeż, abym mogła założyć pod spód coś naprawdę słodkiego. – Mrugnęła, a potem udała się do lodówki po śniadanie. Zaśmiałam się i zjadłam kolejną łyżkę musli.

| 79

– Teraz, kiedy już nie jesteś na mnie zła, myślisz, że możesz wprowadzić mnie w tą całą… – Przerwała i zerknęła przez ramię. – w Liamową sytuację? – Wow, nie zajęło ci to długo – zażartowałam, zanim skończyłam śniadanie. – Jeśli się pospieszysz, opowiem ci w samochodzie. Zebrałyśmy szybko swoje rzeczy i miałam wystarczająco czasu, aby podjąć decyzję bycia szczerą z Becca. Czułam się źle trzymając to przed Emily, ale im mniej osób o tym wie tym lepiej, a Becca wiedziała już co nie co. Gdy zaparkowałam przed boiskiem, odpięła pas i obróciła się w moją stronę. – Okej, mów. – Uśmiechnęła się. – Ty pierwsza. Czy coś się wydarzyło między tobą, a Jace’m? – zapytałam. – Masz na myśli zanim zabrałaś mój tyłek z imprezy? Po tym, jak wypadłam z pokoju Liama w sobotni wieczór, znalazłam Beccę i zmusiłam ją do opuszczenia ze mną imprezy. Straciła przytomność, jak tylko dotarłyśmy do samochodu, więc uratowało mnie to przed krzyczeniem na nią przez cała drogę do domu. Skuliłam się. – Ta, przepraszam za to. Byłam zła na ciebie i Liama, i po prostu chciałam wyjść, a nie chciałam cie tam zostawiać. Becca odprężyła się z powrotem na siedzeniu. – Nie, żartowałam. W rzeczywistości cieszę się, że znalazłaś mnie właśnie wtedy. Nie byłam rzeczywiście zainteresowana Jace’m. Był miłą rozrywką, ale tak naprawdę nie myślałam o nim od imprezy. Zazdrościłam jej. Posiadanie z powrotem praw do swoim myśli byłoby miłą zmianą tempa. Nie jestem pewna, kiedy Liam zakorzenił się wewnątrz mojego umysłu, ale nie wydaje się, aby miał go opuścić w najbliższym czasie. – Ale oczywiście coś się wydarzyło między tobą, a Liamem. Prawda? – zapytała Becca, wyciągając mnie z myśli. – Możesz mi powiedzieć. Nigdy nikomu nie powiem. – Och, tak jak utrzymałaś brazylijski sekret? Zacisnęła usta i skoncentrowała się na kierownicy. – Cóż, to nie do końca było nieumyślne zdradzenie, ponieważ chciałam zmusić ciebie i Liama, byście zmierzyli się ze swoim pociągiem do siebie nawzajem. Mam na myśli, na imprezie wpatrywał się w ciebie, jakby zamierzał tam zedrzeć z ciebie ubranie. Po prostu pomyślałam, że potrzebuje małego popchnięcia w odpowiednim kierunku – przyznała. Gapiłam się, a potem zmrużyłam oczy.

| 80

– Wiedziałam! Wiedziałam, że nie byłaś, aż tak pijana. – Nie możesz być na mnie zła. To oczywiście zadziałało! Porwał cię niczym jaskiniowiec dwie sekundy później! Uśmiechnęłam się na wspomnienie. Jego dłoń tak mocno ściskała moją; nie dał mi wyjścia. Nie żebym walczyła. – To nie ma znaczenia… – zaczęłam. – Całowaliśmy się w sobotnią noc, ale to nie trwało długo, a on od razu tego żałował. Prawie na mnie krzyczał, abym wynosiła się z jego pokoju. – Wow, naprawdę? Zmarszczyłam brwi i wpatrywałam się w okno. Poranna mgła unosiła się i wkrótce reszta naszej drużyny dotrze na trening. Wkrótce on przyjedzie na praktyki. – Ta. Istnieje jakieś pięć dobrych powodów, które stoją na drodze mojego przyciągania do niego. Wszystkie nie wydają się być na tyle poważne, by mnie zniechęcić. – Cóż, zobaczymy jak będzie się zachowywał dzisiaj. Nie możesz się jeszcze poddać. On cie pragnie, a ty pragniesz jego. To nie musi być skomplikowane. Przewróciłam na nią oczami, za to, że brzmiało to tak prosto. Dostał już ostatnie ostrzeżenie od swoich sponsorów na temat jego publicznego wizerunku. Moje olimpijskie marzenia były zagrożone, nie wspominając o mojej studenckiej karierze i kruchym sercu. Jak sytuacja może być nieskomplikowana?

…

Nie powinnam się przejmować. Przez cały trening, Liam całkowicie mnie ignorował, co było niezłym wyczynem biorąc pod uwagę, że ćwiczyliśmy ponownie swoje pozycje. Wszystkim dziewczynom po ich kolejce dawał opinie, ale u mnie robił tylko zwykłe skinienie głową lub mamrotanie ‘dobrze’ albo ‘niezła forma’ bez jakiegokolwiek kontaktu wzrokowego. Czułam się zupełnie niewidoczna. Tarze wydawało się to nie przeszkadzać. Wygrzewała się w jego uwadze, upewniając się, że stoi wystarczająco blisko, kiedy pytała o jej technikę. Ile razy będzie musiał oceniać tą samą rzecz, zanim zda sobie sprawę, że ona nim manipuluje? – Nie jestem pewna, czy zrozumiałam. Możesz przyjrzeć mi się jeszcze raz? – zapytała z odpowiednią miną. Liam zacisnął usta w cienką linię, ale skinął, by kontynuowała. – Och mój Boże. Wystarczy – wymamrotałam, zmęczona obserwowaniem przedstawienia Tary i Liama. | 81

Musiałam to powiedzieć głośniej niż myślałam, ponieważ Tara spojrzała na mnie, zanim zaczęła. – Słucham? – zapytała, robiąc krok w moją stronę. – Dość tych ćwiczeń, potrzebuję przerwy na picie – skłamałam, opierając dłonie na biodrach i rzucając jej wyzwanie. Byłam w bojowym nastroju i w tamtym momencie, nie obchodziło mnie to, że była liderem, a ja świeżakiem. – Idź weź jakieś. Ale naprawdę powinnaś popracować nad wytrzymałością. Zwalczyłam ochotę, by zapytać ją co do cholery ma potrzeba napicia się z moją wytrzymałością. Pokonywałam ją w każdym naszym biegu i za każdym razem jako pierwsza kończyłam nasz długi dystans. – W porządku, skupmy się – powiedział Liam, patrząc na Tarę. Nie mógł mi nawet spojrzeć w oczy. Pieprzony tchórz. – Chcesz mi pokazać ten ruch? – zapytał Tarę, ale zanim odwróciła się, rzuciła mi zadowolony z siebie uśmiech i przerzuciła swój kucyk przez ramię. – Oczywiście, trenerze Wilder. W tym momencie niemal straciłam świadomość na resztę treningu. Wyłączyłam się, co było dobre, ponieważ chciałam pracować z całą swoją irytacją i złością. Trener Davis na koniec treningu żartowała, że byłam bardzo ambitna, ale nie mogłam się nawet zmusić do uśmiechu.

…

– Wreszcie się odzywasz! – powiedziała moja mama, kiedy opadłam na łóżko. Po treningu wzięłam prysznic i poszłam na obiad, ale teraz moje mięśnie zaczynały boleć i popołudniowa drzemka wołała moje imię. – Wiem, przepraszam. Byłam ostatnio bardzo zajęta. Właśnie wróciłam z treningu i jestem padnięta. Trzymałam telefon między uchem, a ramieniem, kiedy naciągnęłam kołdrę pod brodę. – Ah, nie zajmę ci dużo czasu. Chciałam porozmawiać z toba, ponieważ ostatnio dzwoniło do nas sporo firm odnośnie kontraktów. Wiem, że nie możesz się nimi zająć, kiedy grasz dla NCAA, ale jest tam Adidas i Nike, oraz kilka innych dużych firm. To była ostatnia rzecz, o której myślałam w tamtym momencie, ale miała rację. Musiałam w pewnym momencie rozważyć swoją karierę poza studiami. Po tym wszystkim, jeśli dostanę się do olimpijskiej drużyny, studia zostaną wstrzymane. – Czy mogłabyś je te teraz zapisać dla mnie? – Brzmi dobrze. | 82

Po tym jak skończyłam rozmowę, przewróciłam się i podłączyłam telefon do ładowania. Potem chwyciłam swój kalendarz z nocnej szafki i przerzuciłam zużyte strony. Ostatni raz kiedy sprawdzałam, zostało dokładnie dziesięć miesięcy do kwalifikacji olimpijskich. Teraz było tylko dziewięć miesięcy, dwa tygodnie i jeden dzień. Zrzuciłam koc, pobiegłam w dół korytarza i wtargnęłam do pokoju Beccy. – Dawaj, idziemy – zażądałam. Siedziała przy biurku, przeglądając Facebooka. – Co? Gdzie? Dopiero wróciłyśmy. – Zróbmy jakiś trening siłowy. Nie robiłyśmy tego za wiele dzisiaj. Becca jęknęła, ale wstała i zamknęła laptopa. – Jesteś cholernym sierżantem. – Nie chcesz mieć szansy w kwalifikacjach? – Chce, ale też bardzo chcę nie ruszać się przez resztę dnia – zaśmiała się Becca. – Odpoczniesz w trumnie, Becca! Skończyłyśmy ciężko pracując, a potem wczołgałam się na kanapę i nie ruszałam przez resztę dnia. Pomimo tego, co mówili trener Davis i Liam, moje szanse na dostanie się do drużyny olimpijskiej były małe. Ściągali dziewczyny z każdej uczelni i każdej profesjonalnej drużyny w kraju, a potem wybierali najlepsze i zapraszali je na kwalifikacje. Teraz moim celem było jak najlepsze granie na ULA i mam nadzieję, że dostanę zaproszenie za dziewięć miesięcy. To było doskonałe odwrócenie mojej uwagi od myśli o Liamie, które próbowały przedostać się do mojej świadomości.

…

– Całkowicie ignorował cię na wczorajszych ćwiczeniach? – zapytała Becca. – Nawet nie zerknął w moim kierunku. Myślę, że skończył ze mną – odpowiedziałam, kiedy razem z Beccą udałyśmy się do samochodu we wtorkowy ranek. – Zapewniam cię, że nie skończył z tobą. Wyraźnie robi to celowo… może powinnaś uniemożliwić mu robienie tego. – Jak? Atakując go na zajęciach? – zaśmiałam się. – Nie. Bardziej subtelnie niż to. – Zmrużyła oczy w zamyśleniu. – Dzisiaj będzie gorąco… Myślę, że ćwiczenie bez koszulki będzie dzisiaj do przyjęcia.

| 83

Jęknęłam. – Och, ta, bardzo subtelne. Może powinnaś dać mi tą radę, zanim założyłam jaskraworóżowy stanik. Becca ucieszyła się, praktycznie podskakując na siedzeniu. – To nawet lepiej! Zrobię to z tobą, więc nie pomyśli, że robisz to celowo. – Cokolwiek. Najpierw zobaczmy, jak pójdzie trening. Becca zajęczała. – Świetnie, ale tak jak mówiłam, jeśli chcesz, aby przestał cie ignorować, powinnaś mu to utrudnić. – To się wydaje takie… wyrachowane. Nie wspominając, że nie powinnam koncentrować się na nim podczas treningu. – Na tym boisku nie ma dziewczyny, która nie skupiałaby się na nim podczas treningu. Dostałaś ostatnio po tyłku, więc zasługujesz na odrobinę zabawy. Trochę wypełnionej Liamem zabawy. Roześmiałam się i zaparkowałam samochód, starając się przygotować na zobaczenie go za kilka minut. – Operacja Brandi Chastain oficjalnie rozpoczęta – oświadczyła Becca. – Dlaczego ona? – Pamiętasz, jak strzeliła gola podczas Mistrzostw Świata i biegnąć przez boisko, rozdarła swoją koszulkę? – Więc… chcesz, abym rozerwała swoją koszulkę? – To byłoby niesamowite, ale myślę, że ludzie pomyśleliby, że coś bierzesz. Lepiej po prostu ściągnij ją, jak normalny człowiek. Pierwsza godzina treningu minęła jak zwykle. Nie podzieliliśmy się, by ćwiczyć pozycje, co było nieszczęśliwe z dwóch powodów: 1. Liam mógł mnie łatwiej ignorować w dużej grupie 2. Becca szeptała mi co pięć minut bym ściągnęła koszulkę. Naprawdę miała zły wpływ. Powinnam ponownie przyjrzeć się moim przyjaciółkom. – Dobra, poważnie. Jest gorąco, jak w piekle i nawet gdybyśmy nie przeprowadzały operacji B.C chciałabym ściągnąć swoją bluzkę – powiedziała Becca. Miałyśmy pięciominutową przerwę i to był doskonały czas, by pozbyć się naszych koszulek, jeśli naprawdę zamierzałyśmy wprowadzić plan w życie.

| 84

– Nie możesz skrócić operacji B.C, albo przez cały czas będę myśleć jak Spartakus. Becca parsknęła śmiechem, a ja przypadkiem spojrzałam w stronę Liama. Stał z boku, rozmawiając z Tarą i trener Davis. Tego ranka ani razu nie spojrzał w moim kierunku i byłam tym zmęczona. Jedno jego spojrzenie i zrezygnowałabym z tej głupiej ‘operacji’, ale byłam chora przez ignorowanie. Nie wspominając, że wyglądał seksowniej niż zwykle w jasnej szarej koszulce i spodenkach treningowych. Jego nogi były napięte i chciałam rzucić się na niego, za każdym razem kiedy mój wzrok zatrzymywał się na nim. – Ugh, dobra. Ściągaj tą pieprzoną koszulkę – szepnęłam, rzucając butelkę wody i sięgając po dół koszulki. Nie było ani jednej chmury na niebie i było cieplej niż zwykle. Nikt nie mógł mnie obwiniać za pozbycie się dodatkowych warstw… prawda? Położyłam swoją koszulkę na torbie i wyprostowałam się. Becca zachichotała dziko, a ja syknęłam na nią. Na pewno zniszczy plan. – Obserwuje cię i marszczy brwi. – Marszczy brwi? – jęknęłam. Co on ma z tym marszczeniem brwi? To był jego standardowy wyraz kiedykolwiek był w moim pobliżu. – Tak zmarszczenie brwi pełne wściekłości. Boże, jest taki gorący. Nie jestem pewna, czy ten plan zadziała, ale przynajmniej patrzy na ciebie. – Śliczny stanik, Kinsley – powiedziała Emily, podchodząc do nas. Zakryłam usta dłonią, starając się ukryć śmiech za kaszlem. – Dzięki Emily. – Wreszcie wymamrotałam. Powiedzenie Emily o Operacji B.C było wykluczone. Miała o wiele lepszy moralny kompas niż ja z Becca i jestem pewna, że nie poparłaby naszej logiki. Trener Davis zagwizdała, przyciągając naszą uwagę do miejsca, gdzie stała z Liamem i Tarą. – W porządku, dziewczyny! Ustawcie się w linii i będziemy dzielić was na małe grupy. Liam wciąż marszczył brwi, a teraz również Tara dołączyła do niego. Och Boże, wszystkich wkurzałam. Hurra. Szybko wykonałyśmy jej polecenie i szybko skończyłam na samym końcu linii z dłońmi na biodrach, czekając aż trener Davis wywoła moje imię. – Czy ty naprawdę sądzisz, że to właściwe? – zapytał zza mnie Liam, jego głos był wystarczająco cichy, by osoba obok mnie nie mogła go usłyszeć. Jego ton zmierzał w kierunku terytorium dupka i jego pytanie wkurzyło mnie, więc kiedy odwróciłam się w jego stronę, zmrużyłam oczy. – O czym ty mówisz? Cały czas ćwiczę w sportowym staniku.

| 85

Liam zadrwił. – Gdzieś tam stoją paparazzi ze swoimi aparatami skupieni na tobie i twoim braku ubrania. Przewróciłam oczami, nawet nie patrząc na miejsce, gdzie wiedziałam, że stoją. Byli tutaj każdego dnia i niemal o nich zapomniałam. Poza tym, byli tutaj tylko dla Liama. – Nie. Są skupieni na tobie. Nie byłoby ich tutaj, gdyby nie ty. – To nie ma znaczenia. Załóż tą cholerną koszulkę, Kinsley. Tak, technicznie był moim trenerem, ale w tamtym momencie mówił do mnie, jako Liam, nie trener Wilder, więc wybrałam sprawdzić swoje granice. – Wiesz, myślę, że będzie ćwiczyć w samym staniku przez resztę tygodnia. – Wyciągnęłam ramiona nad głowę i nawet on nie mógł powstrzymać wzroku przed zjechaniem na moją klatkę na ułamek sekundy. Ha! Czekaj, czy chcę być taką dziewczyną? Używając swojego ciała, by zdobyć jego uwagę? Nie żebym miała wybór. Jedyny sposób, by zwrócić jego uwagę to wkurzenie go, wiec to właśnie robiłam. Bardzo dojrzałe, wiem. – Zachowujesz się jak dziecko – syknął, jego szare oczy pociemniały bardziej niż zwykle. Pochyliłam się bliżej i zmrużyłam oczy. – Zabawne. Kiedy w sobotę byłeś na mnie nie uważałeś, że byłam dzieckiem. – Kinsley! – zawołała trener Davis i zdałam sobie sprawę, że próbowała zwrócić moją uwagę od jakichś pięciu minut. – Słuchaj! Jesteś w drużynie z Tarą. Zaczynajmy. Rzuciłam Liamowi zły uśmieszek, zanim pobiegłam na środek boiska, by stanąć obok Tary, która wciąż marszczyła na mnie brwi. Cokolwiek. Spojrzałam ponownie w kierunku Liama. Jego dłonie były splecione z tyłu głowy i wyglądał, jakby zamierzał coś rozwalić. Zgaduję, że to dobry znak?

…

– Żartujesz? To jest ŚWIETNY znak! – wiwatowała Becca, kiedy już byłyśmy same w moim pokoju. – Przypomnij mi, dlaczego przyjmuję od ciebie rady? Możesz całkowicie sprowadzić mnie na manowce. Becca potrząsnęła głową. – Nie, zapewniam cię. W prawdziwym życiu nie byłam jeszcze w prawdziwym związku, ale dużo czytałam Cosmo i rozwiązywałam tony miłosnych quizów.

| 86

– Wow… to naprawdę pocieszające. NIE. Becca zaśmiała się, a potem rozpoczęła sprawę. – Posłuchaj, wczoraj nawet na ciebie nie spojrzał. Dzisiaj niemal na ciebie krzyczał – jutro, OGRANICZA NAS TYLKO NIEBO. Naprawdę powinnaś mi teraz podziękować. Siedziała patrząc na mnie, kiedy chodziłam po pokoju, zbierając brudne rzeczy. – Co? Czego chcesz? – zapytałam. – Dziękuje – powiedziała z ogromnym uśmiechem. Zaśmiałam się mimo woli. – Podziękuje ci, kiedy będzie czekał na mnie w moim łóżku, gdy wrócę do domu po treningu. Becca jęknęła. – Och mój Boże. Chcę bilet na to przedstawienie. – Fuj. Jesteś chora. – Och, proszę. Ty też byś chciała taki bilet. Miała rację. Chciałam miejsca w pierwszym rzędzie.

| 87

Rozdział 10

Powinnam była sobie uświadomić, że coś wisi w powietrzu. Tara i jej koleżanki były zbyt cicho od Syreniej Pobudki w ostatni wtorek. Więc, kiedy minął kolejny, pomyślałam, że to nękanie było jednorazowe. Och, jak bardzo się myliłam. Tara i pozostałe seniorki były kreatywne. (Zbyt kreatywne, by nie posiadać odpowiednich szkoleń z jakiejś organizacji terrorystycznej. Musiałam się temu przyjrzeć.) – Pobudka, świeżaku. – w środowy ranek krzyknęła Tara, wyciągając mnie ze snu. Zamrugałam otwierając oczy, by znaleźć Tarę, Sofie i kilka innych dziewczyn w moim pokoju, stojących wokół łóżka. – Co do cholery? Wypad z mojego pokoju! – próbowałam usiąść. – Nie tak powinnaś odzywać się do swojego kapitana, Bryant – odpowiedziała Tara z okrutnym uśmiechem. – Wstawaj, ubierz się i spotkamy się na dole z tobą, Beccą i Emily za piętnaście minut. Ugryzłam się w język, kiedy seniorki opuszczały mój pokój, by obudzić pozostałe dziewczyny. Chciałam rzucić swoim butem w głowę Tary, ale była już na korytarzu, a mój cel nie był najlepszy. Nie miałam pojęcia co planowały, ale to nie było tak, że miałam jakiś wybór. Rzuciłam się na ubranie do ćwiczeń i pobiegłam na dół, by napełnić trzy butelki wodą i wziąć jakieś batoniki. Emily i Becca zeszły kilka minut później i cała nasza trójka w ciszy wsiadła do mojego samochodu. – Nie mam pojęcia, jaki mają problem, ale w zeszłym tygodniu poniżały cały zespół. A teraz jesteśmy tylko my. To nie może być dobre, prawda? – zapytałam, kiedy wycofywałam auto. – Bzdura. Nie mam pojęcia, dlaczego zostałyśmy umieszczone na cholernej liście Tary, ale nie pozwolę jej tak nas traktować – dodała z tylnego siedzenia Becca. To Emily była tą, która próbowała bronić seniorki. – Może nie będzie tak źle, dziewczyny. Może przygotowały dla nas śniadanie, albo coś, na boisku. – razem z Beccą przewróciłyśmy oczami.

| 88

– A potem może będziemy plotkować o chłopcach, zanim zacznie się trening – dodała sarkastycznie Becca. Kiedy wjechałyśmy na parking, seniorki już na nas czekały i czułam się, jakbym miała stanąć przed plutonem egzekucyjnym. – Oto i są nasze trzy ulubione rekrutki. Więc poniekąd możecie się wykazać. – pojawiła się Tara ze skrzyżowanymi ramionami. Nigdy nie spotkałam osoby, której osobowość tam bardzo kłóciłaby się z wyglądem, jak u Tary. Była wspaniała i słodko wyglądała z jej idealnymi rysami, które dawały jej wygląd dziewczyny z sąsiedztwa. Ta, jej prawdziwa natura nie miała nic wspólnego ze słodkością. Jakie było jej dzieciństwo? Była prześladowana, czy była tą, która robiła to gówno? Założę się o swój lewy cycek, że to drugie. – Zacznijmy od kilku okrążeń – poinstruowała Tara. W pierwszym odruchu chciałam zaprotestować, nazywając ją jędzą, ale w tym momencie wciąż miałam nadzieję, że jeśli będę grała w jej grę i udowodnię, że jestem gotowa podporządkować się, wtedy ona odpuści. Zrobiłyśmy okrążenia, sprinty, przysiady i pompki, aż Emily rzuciła się i błagała, by skończyć. – Poważnie, źle się czuję i wciąż mamy trening przed sobą – błagała Emily. Twarde spojrzenie Tary przesunęło się po Emily. – Masz rację. Emily odkąd jesteś oczywistym najsłabszym ogniwem, zrobisz podwójnie to co pozostałe. Nie. Dość tego. Szykanowanie Emily to zbyt wiele. Nie zasłużyła na to. Przynajmniej ja razem z Becca obgadywałyśmy Tarę, za jej plecami. Emily była bezpodstawną ofiarą. – Ja zrobię ćwiczenia Emily. Zrobię je podwójnie. Ciepły wzrok Emily przeniósł się na mnie i zobaczyłam w jej spojrzeniu błysk nadziei. Mogłam sobie poradzić z Tarą. Radziłam sobie z dziewczynami, jak on przez całe życie. Dzisiejszy dzień mnie nie zniszczy, ale Emily wyglądała, jakby dotarła do punktu krytycznego i nie pozwolę Tarze zmusić jej, by opuściła drużynę. To nie było tego warte. Sofie podeszła z dziwnym wyrazem twarzy. – Myślę, że to w porządku. Pozwólmy Kinsley zrobić ćwiczenia za pozostałe dziewczyny, skro jest tak szczodra. Sztyletowałam Sofie. Czy ona i Tara przestaną być okrutne? Jak one mogą w nocy spać? Och racja, stoją w swoim trumnach, ponieważ są pieprzonymi wampirami. Oczy Tary zaświeciły się. – Och, świetny pomysł, Sofie! Becca i Emily, wy już skończyłyście. Kinsley będzie ćwiczyć za was. Zacznij robić przysiady, Bryant. Powiemy ci, kiedy masz przerwać.

| 89

Mój środkowy palec swędział, by go jej wystawić. Powinnam to zrobić, ale wtedy zobaczyłam błysk ulgi na twarzy Emily. Jeśli będę walczyć, każą im kontynuować. – Możesz to zrobić, Kinsley. Wyobraź sobie, jak seksownie będziesz wygląda w bikini – zawołała wyzywająco Becca. Nie mogła nic zrobić Tarze, ale mogła mnie dopingować. Uśmiechnęłam się do Beccy i zaczęłam robić przysiady. Ani razu nie zaprotestowałam. Myślałam o kwalifikacjach do olimpiady, myślałam jak ciężko pracowałam, by dotrzeć tu gdzie byłam. Jeden tyran nie stanie mi na drodze do osiągnięcia moich celów. Zwłaszcza nie kiedy mam Beccę i Emily dopingujące mnie. Dostałam nową energię i ćwiczyłam mocniej, akceptując wyzwanie Tary i zmierzając się z nim. Jeśli chciała, żebym biegła, pobiegnę szybciej niż kiedykolwiek wcześniej. Jeśli chciała, żebym zrobiła tyle brzuszków, aż zwymiotuję, zrobię to z ogromnym uśmiechem na twarzy. Prześladowcy nigdy nie wygrywają. – Co tu się kurwa dzieje? – krzyknął mroczny głos i spojrzałam w górę z pozycji, w której byłam. Liam podszedł do grupy, ubrany w czarną koszulkę i spodnie do treningu. Ciemne cichy w połączeniu z jego ostrymi, wściekłymi rysami sprawiło, że wyglądał niebezpiecznie. Co on tu robił? Czy był już czas na trening? Seniorki stanęły w linii, patrząc zdecydowanie ze skrzyżowanymi ramionami. Becca i Emily kucały obok mnie, starając się podtrzymać mnie na duchu. – Och, nic, trenerze Wilder. Kinsley i pozostałe debiutantki chciały dołączyć do nas na boisku na wczesny trening. – Wzruszyła ramionami Tara. Gówno prawda. Boże, sposób w jaki mogła manipulować ludźmi był naprawdę przerażający. Bardzo bym chciała porozmawiać z jej rodzicami, ale coś mówiło mi, że są zamknięci gdzieś w piwnicy. Ani razu nie odwrócił ode mnie wzroku, a ja błagałam go by przejrzał jej kłamstwa. – Wystarczy. Nie obchodzi mnie, co się tutaj dzieje. Wkrótce zacznie się trening i powinniście udać się do budynku. – Czy on jej uwierzył? Odepchnęłam się na piętach, aby złapać oddech. Byłam wyczerpana. Czułam się, jakbym przebiegła maraton i wiedziałam, że nie przetrwam kolejnego treningu. Seniorki odwróciły się w stronę budynku, ale nie bez wcześniejszego rzucenia mi groźnego spojrzenia. Czy one myślały, że zamierzam je wydać? Emily podążyła zaraz po nich, a potem wreszcie ruszyła Becca, kiedy Liam posłał jej niecierpliwe spojrzenie. Był tylko on i ja patrzący na siebie na polu zużytej trawy. Wciąż wyglądał na wściekłego i bałam się, że może wyżyć się na mnie. Ale kiedy wreszcie przemówił, usłyszałam tylko empatię w jego głosie.

| 90

– Nie zamierzam zmuszać cię być naskarżyła na seniorki, ale to musi się skończyć. To nie jest sposób, w który powinien działać zespół i trener Davis wkurzy się, jeśli odkryje co się dzieje. Jakbym tego nie wiedziała. – Nie jestem idiotką. Wiem, ale nie zamierzam konkurować z Tarą na samym początku sezonu. Jeśli chciała mnie obudzić rano i zmusić do ćwiczeń, pozwolę jej. To uczyni słodszym dostanie się do drużyny olimpijskiej. To fakt, że wyżywa się na Becce i Emily sprawia, że jestem zła. – Becca i Emily nie robiły pompek, kiedy przyjechałem. – Zauważył z dezaprobatą Liam. – To dlatego, że Emily zwymiotowała. Seniorki stwierdziły, że powinnam kontynuować za wszystkie. Liam splótł dłonie z tyłu głowy, a potem pozwolił pięściom opaść po bokach jego ciała. Spotkałam jego twarde spojrzenie i przez moment pomyślałam, że wszystko miedzy nami wreszcie wybuchło. Pomyślałam, że on zaraz eksploduje. – Nie pozwolę im traktować cie w ten sposób, Kinsley. – Dlaczego cię to obchodzi? – zapytałam, dodając mu odwagi, aby powiedział prawdę. – Jestem twoim trenerem – odpowiedział zbyt szybko. Odepchnęłam się dłońmi i wstałam, patrząc prosto w jego ciemne szare oczy. – Cóż, więc wywiązałeś się ze swojego zadania. Dziękuje za pomoc, trenerze. Ruszyłam, by go minąć. – Jeśli to się nie skończy, wydam je trener Davis – powiedział, sięgając po moje ramie. Zatrzymałam się, kiedy nasze ciała stały bok przy boku. Byłam twarzą do budynku. On patrzył w kierunku naszego boiska, gdzie poranne słońce podkreślało każdy jego kształt. Trener Davis nie wykopałaby Tary z drużyny za coś takiego, nie jeśli to był pierwszy raz. Najprawdopodobniej to był po prostu kolejny gwóźdź do mojej trumny, kiedy to dojdzie do Tary. Oczywiście on nie widział tego w ten sposób. – Mogę prowadzić własną wojnę, trenerze Wilder – syknęłam na niego. – Ale możesz robić cokolwiek ty chcesz. Jak zawsze robisz. Muszę się przygotować do treningu. – Przecisnęłam się obok niego, a kiedy moje ramie otarło się o jego, iskra przepłynęła przeze mnie, rozpalając moją krew i rozbudzając wszystkie zmysły, jak strzał kofeiny. Wiedziałam, że mu to utrudniam, ale cała sytuacja wkurzyła mnie, a on był jedyną osobą na którą mogę to zrzucić. Cokolwiek się działo między nami walczyło, by wypłynąć na powierzchnię i to było ostatnią rzeczą, jaką potrzebowałam się martwić w tym momencie.

| 91

…

Później tego wieczora, razem z Beccą siedziałyśmy w moim pokoju, kiedy starałam się jednocześnie myśleć i nie myśleć o Liamie Wilderze. Czułam się źle, że wcześniej byłam dla niego surowa, ale sytuacja była co najmniej frustrująca. Nigdy nie wiedziałam, jak mnie potraktuje lub jak ja powinnam traktować jego. Potrzebowałam naprostować myśli i po to była mi potrzebna Becca. – Więc, zaczynajmy – ogłosiła Becca, ściągając moją tablicę ze ściany i usuwając listę aktorów Gry o tron ustalonej według tego, kto jest najgorętszy. Nie moja wina, że miałam coś do Jamie’go Lannistera… z dłońmi, czy bez. – Hej! Potrzebuję tego – zaprotestowałam. – Ta jasne. Obie wiemy, że znasz ją na pamięć. Poza tym, nie możesz myśleć, że on jest gorący. Przeleciał swoją siostrę. – Ta, cokolwiek. Zacznij podsumowanie, abyśmy mogły uprościć moje życie, proszę. Becca skinęła, zanim zamknęła drzwi i włączyła muzykę, tak by nasze głosy były zagłuszone. – Zacznijmy od początku – powiedziała, zaczynając pisać na górze białej tablicy. Powody dla których Kisnely NIE POWINNA myśleć o Liamie: 1. Oszukana przez dwóch eks chłopaków. Podsumowanie: faceci to dupki. Nie umawiaj się z nimi. Wyjęłam mazak z jej dłoni i zaczęłam pisać numer dwa i trzy. 2. CELE: Olimpiada i harmonogram szkoleń ULA –> TO NIE CZAS NA FACETÓW! 3. On jest KOMPLETNIE poza ligą. (Wyrzucenie z zespołu.) TRZYMAĆ SIĘ OD NIEGO Z DALEKA. Becca skinęła, a potem zabrała ponownie pisak. 4. Jest złym chłopcem. (Zreformowanym czy nie) wróć do punktu 1 i pomnóż przez dziesięć. Potem, wreszcie, napisałam numer pięć. 5. Nie lubi mnie. I/lub nienawidzi mnie. – Dobra robota – powiedziała Becca, zamykając pisak i opierając listę obok mojej komody. – Nie czujesz się teraz lepiej? Mam na myśli, że przez te pięć solidnych powodów powinnaś o nim zapomnieć.

| 92

– Dokładnie – zgodziłam się, ale mój głos nie wydawał się przekonywujący. Co do cholery było ze mną nie tak? Czy on musiał być szalonym zabójcą szczeniaczków, by moje libido wreszcie powiedziało ‘w porządku może on nie jest dla ciebie?’. – Więc, możemy iść na bal kostiumowy w sobotę i nawet nie musisz się przejmować, czy on tam będzie. Pamiętasz, jak późno pojawił się w zeszłym tygodniu? Założę się, że tym razem się nie pojawi. Becca brnęła dalej. Chciała pójść na przyjęcie kostiumowe LA Stars ponieważ: a) Ile razy w dorosłym życiu możesz założyć kostium? i b) Zamierzała ubrać nas, w strój Supermana i Batmana… tylko, że w wersji dziewczęcej. Miałyśmy zamiar zdobyć nasze stroje następnego dnia. Nie mogłam jej powiedzieć nie, ponieważ bałam się, że Liam się pojawi. Chciałam go po prostu unikać, tak jak on to robił przez cały tydzień i będziemy kwita. – Chcesz, żebym wyczyściła tablicę? – zapytała. Zastanowiłam się nad tym przez chwilę. – Nie, tylko wymarz jego imię. Mogę potrzebować przypomnienia.

…

W piątek po treningu, trener Davis zawołała mnie do biura. Po przeciwnej stronie jej biurka siedział przystojny mężczyzna ubrany w garnitur z okularami w grubych, czarnych oprawkach. Od razu go rozpoznałam. To był Brian King, były piłkarz, który pracował dla ESPN, jako nowy komentator. Miał odpowiednią twarz do telewizji, dlatego stacja dopadła go, jak tylko przeszedł na wcześniejszą emeryturę w wieku 24 lat. Po raz drugi miał zerwane wiązadło w kolanie i żadna ilość operacji nie mogłaby przywrócić go do gry. – Kinsley, to jest pan King – poinformowała mnie trener Davis, a ja sięgnęłam do przodu, by uścisnąć jego dłoń. Byłam świadoma tego, że właśnie wzięłam prysznic, więc przynajmniej nie śmierdziałam, ale byłam ubrana w spodenki Nike i koszulkę, podczas gdy on miał dopasowany garnitur. Przynajmniej pozbyłam się mojego akcentu. – Miło mi pana poznać, panie King. – Och, proszę mów mi Brian. – Uśmiechnął się. Usiadłam obok niego i zwróciłam swoją uwagę na trener Davis.

| 93

– Brian jest tutaj ponieważ chciałby przeprowadzić z tobą wywiad o nadchodzącym sezonie i twoich olimpijskich aspiracjach. Spojrzałam szybko na Briana, który posłał mi delikatny uśmiech. Nie wyglądał na złego faceta, ale naprawdę nie miałam pojęcia, dlaczego wybrał mnie, kiedy były prawdopodobnie setki innych dziewczyn w tej samej sytuacji. – Doobrze. – Skinęłam, czekają na więcej informacji. – Próbowałem skontaktować się z twoimi rodzicami, ale pomyślałem, że skoro jestem w Los Angeles równie dobrze mogę przyjechać i spotkać się z tobą twarzą w twarz – wyjaśnił Brian. – Więc, przeprowadzasz też wywiad z innymi dziewczynami z drużyny? – zapytałam. Brian przesunął się na krześle, tak że jego ciało było skierowane w moją stronę , a nie trener Davis. – W tym momencie, będziesz jedyną osobą z ULA. W miesiącu poprzedzającym kwalifikacje przedstawimy pięć młodych nadziei olimpiady. Nasza publiczność naprawdę lubi poznawać sportowców, takich jak ty. To uczyni grę zabawniejszą do oglądania, jeśli fani znają jakieś szczegóły o ich ulubionych zawodnikach. – Ale ja jestem od niedawna w drużynie. – Próbowałam argumentować. – Dlaczego chcesz przeprowadzić wywiad ze mną? – Dawno się nie wyszukiwałaś w Google, prawda? – zapytał Brian, splatając dłonie na kolanach i pochylając się w moim kierunku. – Nie – odpowiedziałam zgodnie z prawdą, patrząc na trener Davis dla wsparcia. Posłała mi wspierający uśmiech i skinęła głową. Brian zachichotał, a potem sięgnął do swojej teczki. – Tu masz moją wizytówkę. Myślę, że powinniśmy umówić się na kawę w przyszłym tygodniu i będziemy mogli omówić szczegóły wywiadu. – Potem wstał, skutecznie kończąc spotkanie. – Dzięki za poświęcony czas, pani Davis. I Kinsley, czekam na spotkanie z tobą w przyszłym tygodniu. – Uśmiechnął się, szerokim telewizyjnym uśmiechem, a potem wyszedł z biura. Jego woda kolońska osiadła na krześle obok mnie i siedziałam przez chwilę, próbując wszystko ogarnąć. Trener Davis wstała ze swojego krzesła i obeszła biurko, aby usiąść obok mnie. – Kinsley, to wszystko zależy od ciebie. Jeśli nie chcesz wywiadu, mogę wysłać grzeczną rezygnację, podając napięty harmonogram jako wymówkę.

| 94

Potrząsnęłam głową i przesuwałam przez palce wizytówkę Briana. Jego numer telefonu, email i numer do biura były wytłuszczone grubymi, czarnymi literami. – Po prostu muszę się zastanowić. Nie jestem pewna, czy jestem gotowa być w centrum uwagi. – Chciałam dodać, że nigdy nie będę gotowa na publiczną analizę. Byłam prywatną osobą, kiedy pojawiła się większość rzeczy. Nie wspominając, że wciąż czułam jakbym nie zaprezentowała się w piłkarskim świecie. Nie chciałam, aby wszyscy oczekiwali ode mnie czegoś niesamowitego, zwłaszcza nie kiedy nawet ja sama zbyt mocno na siebie naciskałam. – Myślę, że muszę trochę pobiegać – stwierdziłam, odpychając się z krzesła i posyłając trener ostatni uśmiech. – Nie naciskaj za mocno na siebie, w tym tygodniu miałaś ciężki trening – odpowiedziała. Nie wystarczająco ciężki. Kiedy wróciłam po biegu do domu, Emily była w naszej łazience myjąc twarz. – Hej, Em. – Uśmiechnęłam się, siadając i ściągając buty. Moje łydki bolały od tak długiego biegu, ale czułam się tysiąc razy lepiej, niż po treningu. Nic nie oczyszcza mojego umysłu, jak bieganie. – Hej, Kinsley – powiedziała Emily, wchodząc do mojego pokoju i siadając przy drzwiach. Siedziałyśmy w milczeniu przez chwilę. Wyglądała, jakby zastanawiała się nad czymś, ale była zbyt przestraszona, by zapytać. – Jak leci? – zapytałam zachęcającym tonem. Zagryzła dolną wargę, a potem wreszcie spojrzała na mnie. – Jest dobrze… Po prostu chciałam ci podziękować, za to co zrobiłaś w środę. Wiem, że byłaś tak samo zmęczona, jak ja i Becca. – To nic takiego, Emily. Prawdę mówiąc, sądzę, że jedynym powodem dla którego byłaś w to wciągnięta to dlatego, że Tara mnie nienawidzi, a ty i ja jesteśmy przyjaciółkami. – Wzruszyłam ramionami, próbując ustalić, czy to stwierdzenie nie zdenerwowało jej. – Ta, przeszło mi to przez myśl. To jest tego warte, wiesz. Mam na myśli, ty i Becca jesteście naprawdę blisko, ale cieszę się, że również jesteśmy przyjaciółkami i jeśli to oznacza radzenie sobie z Tarą, nadal jest to tego warte – powiedziała Emily z delikatnym uśmiechem. Jej słowa zaskoczyły mnie i nie mogłam nic poradzić na to, że poczułam się odrobinę emocjonalnie. Jasne ja i Becca byłyśmy blisko, ale Emily była typem przyjaciółki, na którą zawsze możesz liczyć. Cicha, lojalna – typ przyjaciela, który trwa przez lata. – Czy mogę cię przytulić, mimo, że jestem super spocona? – zapytałam, przesuwając się do niej i wskakując na jej kolana.

| 95

– Ewww! Śmierdzisz! – zaśmiała się Emily, odpychając mnie. – Przepraszam! Przyjaciele wymieniają się spoconymi uściskami. Prosiłaś o to! Pojawiło się uderzanie w moje drzwi. – Czy wasza dwójka zabawia się tam beze mnie? Co do cholery! Otwórzcie drzwi! – zawołała Becca. Razem z Emily przesunęłyśmy się do przodu i otworzyłyśmy drzwi wystarczająco szeroko, by Becca wcisnęła się przez nie. – Ew. Co wy robicie? Pachnie tutaj zgniłymi stopami! Becca zmarszczyła nos i udawała, że zemdleje. – Och, nie przesadzaj! Pójdę się wykąpać, w porządku? Ale nie wychodźcie! Musimy zaplanować swoje kostiumy na sobotę.

| 96

Rozdział 11

Byłam już gotowa na kostiumowe przyjęcie w sobotni wieczór, kiedy mój telefon zawibrował oznajmiając przyjście wiadomości. Josh: Będziesz na dzisiejszej imprezie? W ostatnich dniach zupełnie zapomniałam o Joshu. Moje myśli w prawie 99% dotyczyły Liama. Oczywiście, Josh był jednym z powodów, by pójść. Teraz, kiedy zmierzyłam się z pomysłem zobaczenia go na imprezie, moją pierwszą reakcją było zignorowanie go. Nie chciałam być jego przyjaciółką. Chciałam pójść dalej i skoncentrować się na lepszych rzeczach. Ale odkąd ignorowanie ludzi jest ogólnie źle widziane w naszym społeczeństwie, odpisałam mu jednym słowem. Kompromis. Ja: Tak. Odrzuciłam telefon i spojrzałam na swój strój. Razem z Beccą znalazłyśmy koszulki łączące Supergirl i Batgirl, które ucięłyśmy kilka centymetrów nad pępkiem. Swoją połączyłam z czerwoną lycrową spódniczką, która była zaciśnięta wokół mojej talii, ale potem rozszerzała się wokół ud. Krótka czerwona peleryna i moje białe covnersy uzupełniały wygląd. Cieszyłam się, że Becca nie egzekwowała operacji B.C ponieważ mój wyćwiczony brzuch był teraz zdrowo opalony, co sprawiało, że strój był bardziej seksowny. W porównaniu do tego co założą inne dziewczyny, to nie było takie złe. Becca nieźle się wczuła. Wyglądała wspaniale w swojej koszulce Batgirl i czarnej spódniczce. Miała czarne szpilki i czarną pelerynę, oraz przybierała pozę super bohatera za każdym razem kiedy wchodziła do mojego pokoju. – Ktoś do ciebie pisze? – zapytała, robiąc wysokie kopnięcie, a potem poszła, by rozwalić moją szafkę. Kostium zaczął uderzać jej do głowy. – Jezu! Cieszę się, że masz na sobie bieliznę, bo inaczej zobaczyłabym zbyt wiele z twojej jaskini nietoperzy! – zaśmiałam się, kiedy mój telefon ponownie zawibrował. Spojrzałam w dół. Josh: Super. Będzie mniejsza niż ostatnio, więc powinienem cie znaleźć.

| 97

– To tylko Josh pyta, czy będę na imprezie – odpowiedziałam. Nie odpisałam na jego drugą wiadomość. – Ah, obrzydliwy. To przypomniało mi, że powinnyśmy przypomnieć pięć powodów dla których L nie jest wart twojej uwagi? – zapytała Becca schylając się, by wyciągnąć z pod łóżka biała tablicę, którą schowałam tam pewnego dnia. – Nie! – Podskoczyłam. – Nie. Jest dobrze. Szczerze, chcę zapomnieć o piłce i wszystkim innym na mojej tablicy i po prostu dobrze się bawić. Dobrze? Becca uśmiechnęła się, a potem obróciła z dłońmi karate. – Dzisiaj będziemy Supergirl i Batgirl i nikt nas nie rozpozna! Możemy robić co chcemy! Zaczęłam się śmiać i wysunęłam szufladę, by założyć jakieś majtki. Już mogłam powiedzieć, że razem z Beccą będziemy robić kopniaki z pół obrotu przez całą noc i nie chciałabym świecić wszystkim swoją Lois Lane. Telefon Becci zabrzęczał, kiedy skończyłam je nakładać. – Taksówka już jest! Czekaj, to znaczy, BATMOBIL CZEKA! – Dobrze, dobrze! – Pobiegłam, by otworzyć drzwi do łazienki i krzyknęłam do Emily: – Em, jesteś pewna, że nie chcesz iść z nami? Naprawdę szybko możemy skompletować słodki kostium! – Wiedziałam, że odpowiedzią będzie nie. Powiedziała nam wczoraj, kiedy zaprosiłyśmy ją na zakupy, że zamierza zostać i porozmawiać na Skype ze swoim chłopakiem. Oczywiście miałyśmy spory ubaw ze skype’owego seksu, a ona rumieniła się przez dobrą godzinę. Poważnie, to po prostu jest zbyt proste. – Tak, jestem pewna. Dzwońcie jeśli będziecie potrzebowały podwózki, albo coś! – odpowiedziała Emily siedząc już przed otwartym okienkiem Skype’a. – Dooobra, ale nie zapomnij użyć zabezpieczenia… nie chcesz, aby twój komputer dostał wirusa – zażartowałam z wszystkowiedzącym uśmiechem. Emily wystawiła mi środkowy palec. Grzeczna dziewczynka. – Lepiej się cieszcie, że jeszcze nie jestem z nim na łączach, albo bym was zabiła! – krzyknęła, kiedy zaczęłam się wycofywać. – Ta, ta. Wychodzimy. Adios! – powiedziałam, ciągnąć Beccę. Zanim zbiegłyśmy na dół, sprawdziłyśmy po raz ostatni swój wygląd w lustrze. Moje długie brązowe włosy opadały na plecy i podkreślały moje delikatne rysy. Nie tak źle. Przycięte blond włosy Becci były seksowne i słodkie. – Zróbmy to! – krzyknęłam, chwytając dłoń Becci i ciągnąc ja w dół schodów i do taksówki. Wsiadłyśmy i podałyśmy adres kierowcy. – Więc zamierzasz jeszcze raz spotkać się z Jacem? – zapytałam.

| 98

– Kim? – Becca uniosła brew i przez sekundę naprawdę pomyślałam, że go nie pamiętała. – Jesteś rodzajem ludzi drażniących, Becca. Flirtujesz z chłopakami, a potem zostawiasz ich na lodzie. – To nie tak! Najpierw muszę sprawdzić wodę. – Ale myślałaś, że Jace jest słodki, prawda? – Był w porządku, ale próbowałam żartować, a on nie załapał ani razu. Sprawił to niewygodnym, kiedy chichotał powoli z niepewnym wyrazem twarzy. Chciałam uderzyć go w czoło i odejść. Roześmiałam się. – W porządku, więc chcesz kogoś słodkiego i zabawnego? To nie takie trudne. Zadrwiła. – Zdziwiłabyś się. – Drogie panie jesteśmy – stwierdził grzecznie taksówkarz. Zapłaciłyśmy mu i wyskoczyłyśmy z samochodu. Od ulicy dom był cichy, ale kiedy podeszłyśmy bliżej frontowych drzwi mogłyśmy usłyszeć coraz głośniejsze basy muzyki. Otworzyłyśmy drzwi i weszłyśmy do środka. Natychmiast zostałam powitana przez grupę dziewcząt, której nie rozpoznałam. Wszystkie były przebrane za to samo: M&Ms. Ale pozwól mi wyjaśnić: wszystkie w rzeczywistości były ubrane w obcisłe sukienki z drobnym ‘M&M’s’ nadrukowanym na ich biustach. – Świetnie, teraz chcę trochę M&M’s – powiedziałam, wyrzucając ręce. – Nie czas na słodycze, podczas gdy przestępczość szaleje! – oświadczyła dramatycznie Becca. – Chodź, zobaczmy kto przyszedł – powiedziałam, co obie wiedziałyśmy, że było kodem: chodźmy sprawdzić, czy widać gdzieś seniorki i/albo Liama, tak byśmy mogły skutecznie ich unikać przez całą noc. Kontynuowałyśmy rozglądanie, wchodząc do salonu, który został zmieniony w parkiet techno. – Teraz staroświeckie pytanie: chcemy się napić teraz, czy poczekamy aż znajdziemy seniorki, a następnie utopimy nasze smutki, kiedy przeprowadzą kolejny plan by ściągnąć nas w dół? – Teraz – odpowiedziałam, kierując się do kuchni. Wszędzie byli poprzebierani ludzie. Oczywiście byli: piraci, ninja, nawet dziwny klaun, ale pojawiła się też grupa panów przebranych za księżniczki. Jestem pewna, że niektórzy z nich mieli obcasy.

| 99

Razem z Beccą znalazłyśmy stół z alkoholem. Na samym środku było iglo z sombrero i przypadkowo przyklejonymi wąsami. – Zgaduję, że ubrali nawet poncz? – Hah. Zabawne – odpowiedziała Becca, chwytając dwa kubki. Mała kartka obok ponczu głosiła, że będziemy pic ‘El Ponczo’. Kiedy byłyśmy uzbrojone w drinki, zaczęłyśmy polować na seniorki. Najpierw sprawdziłyśmy na zewnątrz. Tak jak tydzień temu była beczka i stoły do kubeczków. Przeszłyśmy przez tłum, a następnie zawróciłyśmy w kierunku domu. Żadnych seniorek. Następnie wróciłyśmy do środka i sprawdziłyśmy w kuchni oraz jeszcze raz w salonie. Wciąż ich nie widziałyśmy. Może nam się poszczęściło? – Nie sądzę, aby tu były. – Wzruszyłam ramionami z chytrym uśmiechem. – Mogę to wypić! – zawołała Becca. Stuknęłyśmy się kubkami z ‘na zdrowie’, a potem wypiłyśmy zawartość, której broniłyśmy podczas naszych poszukiwań. – Bądźmy ostrożne z ponczem – ostrzegłam, ale Becca już napełniała nasze kubki. Cóż nie mogę powiedzieć, że nie próbowałam jej ostrzec. – Kinsley! – Rozbrzmiało za mną moje imię i odwróciłam się, by znaleźć Josha zmierzającego ku nam. Był ubrany, jak kierowca wyścigowy w jasnoczerwony kombinezon z plastrami na ramionach. Przód kombinezonu był zapięty niemal pod samą szyję, zostawiając jedynie kilka centymetrów, tak by była widoczna jego opalona klatka. – Cześć Josh – powiedziałam grzecznie, sięgając po swój kubek i biorąc duży łyk. Nie sądziłam, aby bycie ostrożnym z piciem było nadal dobrym pomysłem. – Wyglądacie świetnie. – Uśmiechnął się, przyglądając się mojemu kostiumowi pożądliwym wzrokiem. – To jest Becca – powiedziałam, wskazując na miejsce, gdzie stała. – Hej, miło cię poznać Becco. Też grasz w drużynie ULA? – zapytał z uśmiechem, ignorując jej oczywistą pogardę. Josh był czarujący. Mógł tam stać i udawać, że jesteśmy po prostu przyjaciółmi, jakby nic między nami się nie stało. To było prawie niesamowite. – Tak – odpowiedziała szorstko Becca, a potem odwróciła się. Musiałam zwalczyć chęć zaśmiania się. Josh skinął głową, jego uśmiech zmniejszył się odrobinę. – Cóż, zamierzam przywitać się z kilkoma kolegami z drużyny, ale zostaniesz tutaj? Wrócę i znajdę cie, byśmy mogli zatańczyć. | 100

Nie mogłam złożyć słowa, ponieważ byłam zajęta swoim drinkiem, więc tylko posłałam mu kciuk w górę. Kiedy odszedł, Becca odwróciła się w moim kierunku ze zmarszczonym czołem. – Tak naprawdę to tu nie zostajemy, prawda? Uśmiechnęłam się. – Cholera nie. Chodźmy zatańczyć. To był idealny moment. Wypiłam wystarczająco dużo ponczu, by mieć głupawkę i luz, ale nie na tyle bym pomyślała, że break dance to dobry pomysł. To zwykle przychodzi po kolejnym kubku. Becca zaciągnęła mnie z powrotem do kuchni, a potem do salonu. Teraz tańczyło więcej ludzi i jakoś zostałyśmy wciągnięte w przypadkową grupę dziewcząt tańczących w kółku. Nie wiedziałam kto jest kto, ale impreza wydawała się, jakby imiona były mniej istotne niż popisywanie się kręceniem tyłka. Właśnie skończyłam to, co bez problemu mogło zostać nazwane kręceniem al’a Miley, kiedy spojrzałam w górę i zobaczyłam Liama po przeciwnej stronie pokoju. Mój żołądek zacisnął się. Nie było go tam, kiedy robiłyśmy początkowe przeszukanie imprezy. Och, ale teraz drań zdecydowanie był i zdecydowanie stał przy ścianie rozmawiając z dziewczyną. Nie mogłam odwrócić wzroku, nawet kiedy wszyscy wokół mnie dalej tańczyli. Zamarłam, kiedy obserwowałam go z nią. Nie stali blisko siebie. Opierał się ramieniem o ścianę, a ona miała skrzyżowane ręce na klatce piersiowej. Była ubrana, jak dziwkarska piratka, a może dziwkarski pingwin. Nie mogłam odróżnić z miejsca, gdzie stałam. W każdym razie wyglądała świetnie i nie mogłam nic poradzić na skręcanie w żołądku. To było to samo uczucie, które miałam, gdy weszłam na zdradę Josha, ale to było gorsze. Bardziej instynktowne i poza moją kontrolą. Wydawało się to szalone. Po wszystkim, zażartowałam, kiedy wychodziłam od Josha. Cholera, nie uroniłam nawet łzy. Ale teraz, kiedy stałam tam obserwując Liama tylko rozmawiającego z inną dziewczyną, miałam ochotę zrobić coś szalonego, jak uderzyć ją, czy nakrzyczeć na niego. Nawet nie nakrzyczałam na Josha. Rozmawiałam z nim surowo. Ale gdyby to Liam wtedy do mnie podszedł, uderzyłabym go. Czy dodali sterydy do ponczu? Czy to dlatego czułam się, jakbym z kimś walczyła? – Hej, Kinsley! Dlaczego przerwałaś? – Becca złapała moją uwagę ponad muzyką. Przechyliłam głowę w kierunku, gdzie stał Liam, a jej wzrok podążył w tamtą stronę. – Ahhh. – Skinęła. – Wygląda na to, że to czas, aby zamienić te dziewczyny na jakichś super gorących panów. – Becca chwyciła moją dłoń, zanim mogłam zaprotestować, a potem

| 101

pociągnęła do miejsca, gdzie stał mały drewniany stół do kawy. Był tani, robota Ikei, więc nie protestowałam, kiedy Becca wciągnęła mnie na niego. Machałyśmy nogami przez kolejną chwilę i moim pierwszym instynktem było ponowne znalezienie Liama. Chciałam wiedzieć, czy wciąż rozmawiał z dziewczyną, czy może mnie zauważył, ale wtedy Becca pociągnęła moją dłoń, wyciągając mnie na moment z myśli. – Trzymaj! – powiedziała, wręczając mi swój kubek z ponczem, odkąd swój wyrzuciłam, by mieć wolne ręce. Wypiłam zawartość, jakbym brała shota, a potem rzuciłam pusty kubek na stół. Z głośników zaczęła rozbrzmiewać uwodzicielska piosenka pop i zatraciłam się w ruchu bioder, ramion, kołysząc ciało. Nie zajęło zbyt wiele czasu, aby wszyscy kolesie zaczęli przesuwać się w kierunku stołu. Jak ćmy do ognia, mogli wyczuć jak pijane byłyśmy z Beccą. Poruszałam się, jakby Liam tańczył ze mną, jakby mógł poczuć moje biodra kołyszące się na boki. – Chcesz zatańczyć? – zapytał koleś, kiedy przysunął się do mnie. Był wystarczająco wysoki, abyśmy byli niemal na tym samym poziomie, kiedy stałam na stoliku. Spojrzałam w kierunku Becci, a ona posłała mi kciuki w górę. Facet dostał jej pozwolenie. – Jasne. – Wzruszyłam ramieniem, schodząc ze stołu z jego pomocą. I tak się zaczęło – ciąg facetów, którzy byli na tyle odważni, by zaprosić przypadkową dziewczynę do tańca. Nie pozwoliłam żadnemu by został dłużej niż jedną piosenkę. Uśmiechałam się i wysuwałam z ich objęć, sięgając po Beccę i udając bycie zbyt pijaną, kiedy prosili o kolejny taniec. W rzeczywistości nie chodziło o mnie; po prostu chcieli ładnej dziewczyny, by przycisnąć do niej swoje krocze. Poważnie. Wolałabym po prostu tańczyć z grupą dziewczyn niż z tą przypadkową grupą facetów. Becca porzuciła swojego ostatniego partnera i wróciłyśmy do tańczenia ze sobą. – Możesz zrobić Stanky Leg9 ? – zapytała Becca, próbując pokazać mi ruch. Starałam się powtórzyć, ale skończyłam po prostu patrząc, jak moje nogi się wyginają. – Nie! To jest straszne, Kinsley. Powinnaś przestać zanim ktoś zadzwoni po karetkę – zaśmiała się Becca, kładąc dłonie na moim ramieniu i zmuszając mnie do zatrzymania się. Stałyśmy tak, kiedy zauważyłam Liama przeciskającego się przez tłum. Jego ciemne spojrzenie było utkwione we mnie, gdy wymijał tancerzy. Jego obecność zachwiała moją równowagą, jakbym potrzebowała podeprzeć się na kimś, albo bym upadła na niego. Boże dobrze, że miałam Beccę. – Kinsley – mruknął Liam, kiedy stanął przed nami. Zmusił mnie do uznania sytuacji i zatrzymania się. Zwilżyłam usta i skierowałam wzrok na niego. Nie był sam. Jego kolega z

9

https://www.youtube.com/watch?v=RiSrd9i2PCw

| 102

drużyny, Penn, stał obok niego. Nie widziałam go na żadnej z wcześniejszych imprez, ale był najlepszym przyjacielem Liama. Grali razem w LA Stars od pięciu lat i często występowali razem w różnych wywiadach. Jeśli w drużynie był ktoś, kto mógł rywalizować z Liamem na wygląd, to był nim Penn. Był tak samo wysoki, jak Liam z ciemnymi brązowymi włosami i komercyjnym uśmiechem. Uśmiech ten był obecnie skierowany bezpośrednio do Becci. Spojrzałam od niego na nią i prawie podskoczyłam z radości. Ona też się w niego wpatrywała, widocznie złapana w pułapkę z rozchylonymi delikatnie ustami. Kompletnie zatopiona w 3…2…1. – To jest Penn – powiedział Liam, bardziej do Becci niż do mnie. Penn skinął głową i zrobił mały krok w stronę Becci. Jeśli kiedykolwiek doświadczyłam natychmiastowego pociągu, ta dwójka miała go sporo. Becca zwykle rzucała jakiś zabawny komentarz, ale w tym momencie była całkowicie cicho, tylko skinęła delikatnie i wpatrywała się w brązowe oczy Penna. – Powinniście zatańczyć – zaoferowałam, a Penn rzucił mi pewny siebie uśmiech, zanim uniósł pytająco brew. – Becca? – zapytał, podchodząc do niej. Becca rzuciła mi szybkie spojrzenie i wiedziałam, że rozpływała się na samą myśl o tańczeniu z nim. Jej orzechowe oczy były praktycznie zamglone z pożądania tego faceta. Penn wyciągnął dłoń do Becci i pociągnął ją w tłum. Obserwowałam, jak ich ciała znikają za tancerzami, aż nie mogłam ich już dłużej zobaczyć. To wtedy zdałam sobie sprawę, jak niewygodne było to, że wokół nas wszyscy tańczyli, a my wciąż staliśmy. Milcząc, rozmyślając z tak dużą ilością napięcia wiszącą nad nami, że mogłam wysunąć język i go skosztować. Jak by smakowało? Bogata ciemna czekolada. Oboje byliśmy niedojrzali, czekając aż ta druga osoba się odezwie pierwsza. Nie mogłam spotkać jego wzroku; nie byłam pewna czy się powstrzymam jeśli to zrobię. Chciałam go zapytać kim była ta dziewczyna. Chciałam go zapytać, czego ode mnie chciał tamtego dnia. Byliśmy na niebezpiecznym terenie w tłumie ludzi, którzy nie powinni wiedzieć, że razem z Liamem mieliśmy jakiekolwiek inne relacje niż trener i zawodnik. Zależały od tego nasze reputacje. – Przyszedłem, aby Penn mógł poznać Beccę. Był nią zainteresowany – wyjaśnił surowym tonem Liam, wreszcie przerywając ciszę między nami. Spojrzałam w górę, by zobaczyć, że jego brwi są zmarszczone i wiedziałam, że był w swoim standardowym ponurym nastroju.

| 103

– Och dobrze, więc możesz już iść. – Zmrużyłam na niego oczy, wyzywając by powiedział coś. Zamiast tego zrobił krok w moją stronę i owinął dłoń wokół mojej talii, ściskając ją. Jego palce delikatnie dotykały mojej skóry, a ja zagryzłam mocno dolną wargę. Przyciągnął mnie do siebie, kiedy pochylił się niżej. Nasze twarze dzieliło zaledwie kilka centymetrów. – Dobrze wyglądałaś tańcząc z tymi kolesiami, Kinsley. Powinnaś pozwalać im się dotykać – powiedział surowym tonem. Był wkurzony. Niemożliwie wkurzony. – Przynajmniej nie boją się tego czego chcą, Liam – mruknęłam, starając się wysunąć z jego objęć. Zacisnął uchwyt, a potem odwrócił mnie tak, że moje plecy były przyciśnięte do jego klatki piersiowej. Jego ramie owinęło się wokół mojej talii i nagle byłam ofiarą swojego ciała. Nigdzie nie zamierzałam pójść, nawet gdybym chciała z nim walczyć. – Oni nie chcą ciebie. Myślą, że jesteś seksowna, ale cie nie znają – wyjaśnił, przyciskając usta do mojego ucha. Zamknęłam oczy i zatoczyłam biodrami powolne kółko. Jeśli ktoś by spojrzał, pomyślałby, że tańczymy. Nasze ciała poruszały się powoli naprzeciw siebie, ale w rzeczywistości prowadziliśmy wojnę. Kiedy mocniej przycisnęłam do niego biodra, jęknął gniewnie do mojego ucha. – A co z dziewczyną, z którą wcześniej rozmawiałeś? Czy ona cię zna, a może myśli, że jesteś seksowny? – Nie bądź zazdrosna, Kinsley. Nie jesteśmy razem – odgryzł się, chwycił mnie dłonią w pasie i przycisnął mocniej do siebie. Oparłam głowę o jego klatę, a on przechylił głowę tak, że mogłam zobaczyć jego oczy. Nasze usta były tak blisko, że mógł się pochylić o kilka centymetrów i pocałować mnie. To byłoby tak łatwe. – To samo dotyczy ciebie, Liam. Dlaczego nie pozwolisz mi odejść? Poza tym, nie możesz mnie dotykać, a może zapomniałeś, że jestem poza granicą? Wtedy po raz pierwszy pomyślałam o naszej sytuacji z jego perspektywy. Gdy byłam torturowana, był tam ze mną, oprócz pogorszenia tego. Miał silną pozycję. Gdyby wykorzystał mnie – młodą, naiwną studentkę – straciłby wszystko. Jego rysy stwardniały, a wzrok przesunął się z moich oczu na usta. Zamierzaliśmy kontynuować rzucenie w siebie słów, ponieważ to był wszystko co mogliśmy zrobić. Nie mogliśmy być razem. Cholera, nie powinniśmy nawet tańczyć, ale w tamtej chwili oboje byliśmy bezradni. Powinnam się odsunąć, on powinien mnie zostawić, ale wtedy stało się coś co było ostatecznym katalizatorem naszego nielegalnego romansu. Zgasły światła.

| 104

Już wcześniej były przyciemnione, ale teraz w pokoju było ciemno. Ktoś musiał wyłączyć światło. Kto wiedział, jak długo to potrwa, ale Liam nie czekał by się dowiedzieć. Obrócił mnie, przycisnął do swojej piersi i pocałował, tak mocno, że wypuściłam mały krzyk. Szybko się odnalazłam, otwierając na niego, przechylając głowę i pozwalając mu wsunąć język. To wysłało pożądanie przez całe moje ciało. Uniosłam nogę, owijając ją wokół jego biodra. Jedna z jego dłoni opuściła moją talię i pomogła mi utrzymać równowagę. Jęknął w moje usta, a ja całkowicie się w nim zatraciłam. – Zostaw ich! – Ktoś krzyknął, a ja uśmiechnęłam się naprzeciw jego ust. To było tak, jakby świat dał nam chwilową przerwę od reguł. Pisemną zgodę. Byliśmy w ciemności, po środku zatłoczonego parkietu, ale nikt nas nie widział. Jedną ręką przesuwał się w górę mojej spódnicy, podczas gdy druga przyciskała mnie do niego, tak że mogłam poczuć go naprzeciw swojej bielizny. – Boże – jęknęłam, przyciskając do siebie nasze biodra. Czy światła mogłyby zostać wyłączone na wystarczająco długo, by wziął mnie tutaj? – Jesteś tak cholernie seksowna, Kinsley – jęknął do mojego ucha. – Wiesz co chciałabym z tobą zrobić? Co wyobrażam sobie, że robię za każdym razem, kiedy cię widzę? Jego słowa podsycały ogień między nami. Odpowiedziałam przez wsunięcie dłoni pod jego koszulkę, czując jego niemożliwe wyrzeźbione mięśnie brzucha. Jego skóra była gorąca i gładka, a mięśnie napięte, jakby powstrzymywał się przed tym co w rzeczywistości chciał mi zrobić. Byliśmy na skraju upadku… a wtedy włączyły się światła i odskoczyliśmy od siebie.

| 105

Rozdział 12

Nasze oddechy były nierówne i ciężkie, kiedy próbowaliśmy poskładać ostatnie kilka minut. Staliśmy cale od siebie, a światła wciąż migały, jakby ktoś dalej bawił się włącznikiem. Przycisnęłam palce do brzucha, czując skurcze przepony w odpowiedzi na nasze potajemne pocałunki. Wszystko w życiu było zamglone. W ciągu kilku ostatnich dni miałam milion decyzji do podjęcia: walka z Tarą, czy radzenie sobie z jej bzdurami? Zgodzić się na wywiad z Brianem Kingiem, czy utrzymać swoje życie tak prywatnym, jak to tylko możliwe? Ale ta chmura niepewności nie obejmowała Liama. Był północną gwiazdą. Nie miałam wyboru, jak tylko wejść w jego jasność i pozwolić nakłonić się do niego. Pragnienie go było nieświadomym impulsem, jak zaczerpnięcie kolejnego oddechu. A teraz, bez wątpienia, wiedziałam, że on też mnie chciał. – Nie przebrałeś się – mruknęłam, zerkając na jego wyblakłe jeansy i czarną koszulkę, która była tak dobrze dopasowana, że przysięgam została zaprojektowana z myślą o jego proporcjach. Kącik jego ust wygiął się w górę. – Nie jestem kostiumowym typem kolesia. Wszyscy wokół nas wciąż tańczyli, a dziewczyna za mną kontynuowała przypadkowe uderzanie we mnie. Już miałam się odwrócić i poprosić, by powstrzymała swoje latające łokcie, ale wtedy musiałabym odwrócić od niego wzrok. Nie byłam na to jeszcze gotowa. – To nie fair – narzekałam. – Nie sądzę, abym miał coś przeciwko kostiumom, kiedy ty je nosisz. – Uśmiechnął się, pozwalając swojemu wzrokowi przesunąć się na mój nagi brzuch. Ja też nie sądzę, żebym miała coś przeciwko nim, zwłaszcza kiedy jego dłoń była na tej nagiej skórze zaledwie chwilę wcześniej.

| 106

– Chodź – kiwnął – założę jakiś. – Przechylił głowę w stronę korytarza i wiedziałam, że wrócimy do jego pokoju. Obejrzałam się za siebie, ale nie wyglądało na to, aby ktokolwiek wiedział. Becca i Penn tańczyli w rogu pokoju. Jego dłonie były na jej biodrach, a jej głowa przechylona w jego stronę. Pochylił się, by powiedzieć jej coś do ucha, a ona uśmiechnęła się w jego szyję. Połowa mnie chciała przerwać im i wspomnieć o depilacji Becci, albo odpłacić się swoją jednym darmowym upokorzeniem, które mi obiecała, ale nie mogłam jej tego zrobić. Najlepiej poczekać, aż będzie bardziej trzeźwa, tak aby to pamiętała. Ha. – Idziesz? – zapytał Liam, a ja zdałam sobie sprawę, że się zatrzymałam. Stał pewnie na korytarzu, okryty ciemnością. Jego zarost był bardziej widoczny niż zwykle, jakby zapomniał się rano ogolić. Ale tym co przyciągnęło mnie najbardziej, przez co nie mogłam odwrócić wzroku, była jego wyciągnięta silna ręka, machająca na mnie, bym złapała ją i trzymała mocno. Stawiał się na linii. Ktoś mógł zobaczyć nas wykradających się z imprezy, ale powiedziałam sobie, że szanse na to były niewielkie. Wszyscy byli zbyt zajęci ukrywaniem własnych tajemnic, by przejmować się odkrywaniem naszych. Zamiast chwycić jego dłoń, przecisnęłam się obok niego, nie przerywając kontaktu wzrokowego, aż odwróciłam się i poszłam w kierunku pokoju, do którego wepchnął mnie poprzedniego tygodnia. Zaśmiał się ze mnie pod nosem, a ja ukryłam swój uśmiech, kiedy otworzył drzwi. Niewiele się zmieniło w ciągu tygodnia. Nasz związek nadal był zabroniony. Wciąż zamykał za sobą drzwi, ale było niewielkie uczucie nadziei w powietrzu… może dlatego, że włączył światło i dał mi możliwość zajrzenia w jego świat, jego pokój. To sprawiło, że poczułam się mniej jak sekret, a bardziej jak miły dodatek do życia. To był tylko jeden pokój z przylegającą łazienką i szafą, ale był ogromny i dobrze urządzony. Jego łóżko miało wysoki, czarny zagłówek z szeleszczącą, czarną wyszywaną pościelą. Pokój był zbyt czysty, jak na normalnego dwudziestopięcioletniego faceta. Na biurku znajdowały się dwie oprawione w ramki fotografie. Jedna przedstawiała go, gdy był młodszy, uśmiechnięty i bujający się między kimś, kto wyglądał jak bardzo zapatrzeni rodzice. Mogłam stwierdzić, że byli jego rodzicami ponieważ wyglądał, jak całkowita ich kopia. Na drugim zdjęciu był razem z drużyną wygrywając srebrny medal na ostatnich Igrzyskach Olimpijskich. Uśmiechał się do tłumu, owinięty w amerykańską flagę i trzymał srebrny medal z dumą. – Wyglądasz tak młodo na tym zdjęciu. – Uśmiechnęłam się i podeszłam bliżej. Mogłam poczuć obecność Liama za sobą. Co ja robiłam w jego pokoju, oglądając stare fotografie? Pięć minut temu rzuciliśmy się na siebie w salonie, otoczeni setką ludzi.

| 107

– Byłem młody. Młody i szalony. – Uśmiechnął się i potrząsnął głową, by oczyścić umysł, zanim skierował się do szafy. Skrzyżowałam ramiona i przeszłam do jego łóżka. Usiadłam na krawędzi, co wydawało się neutralnym terenem, ale wciąż mogłam go zobaczyć poruszającego się między ubraniami. Ściągnął z wieszaka jasnoniebieską koszulkę i bez zastanowienia, zaczął ściągać swoją czarną koszulkę przez głowę. Był odwrócony do mnie plecami, więc oczywiście obserwowałam jak jego mięśnie rozluźniają się i napinają. Mogłam zobaczyć jego tatuaże, które były owinięte wokół lewej łopatki. Schodziły w dół na ramię, aż do łokcia. Nie byłam wystarczająco blisko, by przeczytać treść, ale były pięknie zrobione. Litery były doskonale zarysowane, a czarny atrament wyróżniał się na jego opalonej skórze. Zgaduję, że większość czasu na treningach ćwiczy bez koszulki. Szczęśliwi koledzy z drużyny. Nie znalazłam woli by mówić, dopóki nie wciągnął przez głowę tej niebieskiej koszulki, zasłaniając przed moim wzrokiem nagą skórę. Opłakiwałam stratę. To było jak spojrzenie na Davida. Opalonego, wytatuowanego Davida. – Widziałam twoje tatuaże – zażartowałam, odpychając się od łóżka i podchodząc bliżej szafy. Spojrzał na mnie przez ramię i uśmiechnął się. Potem odwrócił całym ciałem i zobaczyłam emblemat z przodu jego koszulki. Superman. Specjalnie wybrał tą koszulkę. Teraz był Superman’em. SuperSuperGorącymMężczyzną… a ja byłam Supergirl. Byliśmy absolutnie najsłodszymi rzeczami, jakie kiedykolwiek widziałam. No dobra, głównie on przynosił tą słodycz. Ja byłam pomocnikiem. – W takim razie sprawiedliwie będzie, jeśli ty pokażesz mi swój. Chyba, że blefowałaś? – Uniósł brew. Miał na myśli mój tatuaż. Nie mogłam uwierzyć, że pamiętał moje słowa podczas jednej z imprez. Nocy, kiedy oficjalnie się poznaliśmy. – Nie blefowałam. – Uśmiechnęłam się łagodnie, robiąc kolejny krok w jego stronę. – Naprawdę chcesz go zobaczyć? Prawy kącik jego ust uniósł się tajemniczo. – Jeśli jesteś w stanie pokazać mi go bez ściąganie tej spódniczki. Przepraszam, czy moja macica wołała go, czy słyszę głosy? Uniosłam brew i zagryzłam wargę, by ukryć uśmiech, kiedy odwróciłam się bokiem. Moje palce znalazły rąbek mojej koszulki i podciągnęłam ją w górę, aż do stanika. Mój mały tatuaż był ukryty pod nim. Moja mama napisała tekst swoim idealnym odręcznym pismem, a

| 108

oni przenieśli jej słowa na moją skórę. Całość miała zaledwie dwa cale, biegnąc poziomo wzdłuż mojej klatki piersiowej i kilka cali poniżej mojej piersi. Liam podszedł bliżej i pochylił się, by lepiej się przyjrzeć. Jego ciepły oddech uderzył w moją skórę, a ja zdałam sobie sprawę, że ze swojego miejsca mógł zobaczyć spód mojej piersi. Wyciągnął dłoń i delikatnie przesunął palcem po tatuażu. – Wierzyła, że mogła, więc to zrobiła. – Gęsia skórka pojawiła się pod jego dotykiem i zadrżałam, kiedy jego niski głos odczytał tekst. Skinął głową, skupiając się nie co dłużej na tekście, zanim się wyprostował. – Słyszałem wcześniej to zdanie, ale naprawdę do ciebie pasuje. Zagryzłam wargę i skinęłam. – Myślę, że podoba mi się bardziej niż wszystkie moje tatuaże – stwierdził z uśmieszkiem. Nie zgodziłam się, wraz z całą żeńską populacją USA, ale ugryzłam się w język. – Nie wyglądasz jak typ dziewczyny z tatuażem. Przechyliłam głowę na bok. – Dlaczego? Zagryzł dolną wargę, a chwilę później potrząsnął głową. – Jesteś młoda. – Gówno prawda. To nie był powód, ale nie zamierzał podać mi prawdziwego. – To pismo mojej mamy. Skinął głową w zamyśleniu, patrząc w dół na miejsce, gdzie teraz moja koszulka zakrywała atrament. – Teraz ty musisz mi pokazać przynajmniej jeden ze swoich. Nie widziałam dobrze, kiedy się przebierałeś. Jego ciemne spojrzenie wwiercało się przez chwilę we mnie, zanim sięgnął do tyłu i podciągnął swoją koszulkę. Bez zastanowienia wyciągnęłam rękę, by pomóc ściągnąć delikatny materiał z jego skóry. Musiałam walczyć z pragnieniem, by przeciągnąć ją całkiem przez głowę. Po środku jego lewej łopatki, czarnym tuszem napisane były słowa ‘Veni Vidi Vici10 ’ wplecione w koła olimpijskie.

10

Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem

| 109

– Ah, oczywiście musiałeś zrobić olimpijski tatuaż. Podoba mi się – powiedziałam, przesuwając palcem po słowach. Zanim skończyłam, odsunął się od mojego dotyku i wciągnął z powrotem koszulkę. – Dawaj. Chodźmy coś zjeść. – Nie jestem głodna – zaprotestowałam, nie będąc gotową opuścić prywatność i prostotę jego cichego pokoju. Tutaj byliśmy po prostu dwójką rozmawiających ludzi. Na zewnątrz byliśmy dwójką ludzi, których świat chciał potępić. – Ja jestem. – Mrugnął, a potem minął mnie. – A ty powinnaś być. Pracujesz zbyt ciężko i to zaczyna być widoczne. Powiększyłaś swoją dietę? O Boże, co było z facetami i prawidłowym odżywianiem? Miałyśmy dietetyka i jadłam wystarczająco zdrowo. Nie odpowiedziałam na jego pytanie. Zamiast tego zgięłam rękę w łokciu i uśmiechnęłam się. Była umięśniona, ale wciąż szczupła. Liam zaśmiał się, podszedł bliżej i owinął palce wokół mojego ramienia, udając, że czuje moje mięśnie. – Czy tak wygląda ramię dziewczyny, która mało je? – Mrugnęłam jak Papaj. – Dobrze, że nie jesteś obrońcą. – Zaśmiał się. – Co! – wrzasnęłam, opuszczając ramię. – Becca jest obrońcą, a nosi identyczny rozmiar! Skinął głową i ruszył w kierunku drzwi. – Prawda. Ale to nie z Beccą spotykam się w ciemnych pokojach, więc nie muszę się przejmować dobrym samopoczuciem – wyznał, gasząc światło i zostawiając mnie w mroku. Nie miałam wyjścia, jak tylko podążyć za nim na zewnątrz. Drań. – Ona nigdy cię nie miała! – krzyknęłam, biegnąc za nim. Potem zarumieniłam się, kiedy zobaczyłam go, stojącego na korytarzu z Penn’ym i Beccą. – Kinsley! – zawołała Becca, rzucając się w moim kierunku. Nie byłam przygotowana, by ją złapać, więc runęłam do tyłu, lądując z hukiem na tyłku i amortyzując upadek łokciem. – Ał! Złaź ze mnie ty kundlu. – Nie mogłam zdecydować, czy powinnam płakać czy śmiać się, więc po prostu krzyknęłam z uśmiechem na twarzy, niczym dziwak. Penn potrząsnął głową i sięgnął w dół, by złapać Beccę, która oczywiście wypiła kolejny kubek ponczu od czasu, kiedy się rozstałyśmy. – Miałaś być Super Dziewczyną! Powinnaś mnie złapać! – Tupnęła Becca. Udawałam obrót, by ją kopnąć. Ona roześmiała się i obróciła i wkrótce kopałyśmy się i popychałyśmy stojąc na korytarzu. Becca wydobywała ze mnie to co dziwne. – Mój łokieć naprawdę boli. – Zaśmiałam się, kiedy przerwałyśmy, by złapać oddech.

| 110

Penn i Liam stali kawałek dalej, śmiejąc się i kiwając głowami w zgodzie. Prawdopodobnie zgadzali się, że powinni pozbyć się nas na rzecz jakichś seksownych, światowych modelek, które nie będą udawały bycie super bohaterkami. Pff, nie. To brzmiało nudno, kto by tak chciał? – Czy Penn jest fajny? Jest super gorący. – Zażartowałam, nie mogąc powstrzymać śmiechu. Becca faktycznie wyrzuciła nogę uderzając w moje ramię. Musiałyśmy wyjść z kostiumowej roli. – Ma na imię Penn – poprawiła, śmiejąc się wystarczająco głośno, by panowie ją usłyszeli, co sprawiło, że śmiałam się głośniej. – Tak właśnie powiedziałam: Penn. Becca pokręciła głową, ale nie mogła ukryć uśmiechu. – Jesteś do bani, ale tak, jest wspaniały i super zabawny. Słodki i zabawny! Możesz w to uwierzyć? Przybiłam jej piątkę. – Zamierzam pójść coś zjeść z Liamem, tak sądzę. Jak dziwne to jest? Chcecie iść nami? Zaczęłyśmy wracać do chłopców. – Nie, myślę, że Penn odwiezie mnie do domu. – Kiedy kończyła zdanie byłyśmy w zasięgu słuchu facetów, więc słyszeli naszą rozmowę. – Tak – potwierdził, kołysząc się na piętach. – Czy mogę ci zaufać ze swoją przyjaciółką, Penn? – zapytałam, kładąc dłonie na biodrach i wypinając pierś, jakby to zrobił superbohater. Wyobraziłam sobie, że moja peleryna unosi się za mną dla zwiększenia efektu. – Mam ją. – Mrugnął. – Nie bój się. Liam zaśmiał się i podszedł, by chwycić moją dłoń. – Chodźmy, Super Dziewczyno. Pozwoliłam mu pociągnąć się do frontowych drzwi w kierunku jego samochodu, ale wcześniej krzyknęłam ‘dobranoc’ do Becci. Po tym wszystkim, uśmiechnęłam się na fakt, że naprawdę uciekłam z imprezy, by pójść na randkę z Liamem. Poniekąd. Dobra, prawie. Nie byliśmy razem przy innych, a kiedy całowaliśmy się było ciemno. W sumie nigdy nie odnosił się do mnie, jak do swojej randki. Ale mieliśmy pasujące do siebie stroje superbohaterów. Więęęc, dla mnie wydawało się to dość oficjalne.

| 111

– Mój łokieć naprawdę boli – powiedziałam, wreszcie na tyle trzeźwa, by zdać sobie sprawę z pulsowania. Liam sięgnął do kieszeni spodni i odblokował swój samochód. Podszedł do drzwi pasażera i otworzył je, wpuszczając mnie do środka. – Pozwól, że zerknę – powiedział, kiedy wskoczyłam na siedzenie. Pokazałam mu tył mojego prawego łokcia. – Zawsze zostajesz ranna na moich przyjęciach – rzucił mi figlarny grymas. – To wszystko przez Beccę! Ostatnim razem to ona posiniaczyła moją twarz przez swoje wirujące biodra – cholerna Becca. Jest gorsza niż Shakira. Zaśmiał się i cofnął. – Jeśli po posiłku nadal będzie boleć, zawiozę cię, by to sprawdzić. I myślę, że powinienem usłyszeć więcej historii o wirujących biodrach. Zaśmiałam się i zapięłam pasy. – W porządku, wyjaśnię to po drodze.

…

Spodziewałam się wejść do restauracji, jak większość normalnych ludzi, ale Liam zamówił z samochodu, a kilka minut później kelner przybiegł z naszym zamówieniem. Liam zapłacił mu sowicie, zanim podał mi torbę z jedzeniem. – Przepraszam, że nie możemy wejść do środka, ale prasa miałaby płodny dzień, zwłaszcza teraz, kiedy jesteś ‘Wschodzącą Gwiazdą Piłki Nożnej’. – Co? Czy to było gdzieś wydrukowane? – Pewnego dnia to był nagłówek artykułu ESPN. Nikt tego nie sprawdza? Potrząsnęłam głową. Kto by to sprawdza? Moi przyjaciele nie sprawdzają ESPN, mój tata był zajęty pracą, a mama była zajęta wysyłaniem mi paczek. Nie przeszkadza mi brak wiadomości o takich artykułach. Nie potrzebuję kolejnych rzeczy w swojej głowie. – Nie chcę teraz tego czytać, ale mógłbyś zostawić ją dla mnie, tak bym mogła przeczytać, kiedy będę miała jakieś sześćdziesiąt lat. – Zaśmiałam się. – Kiedy będę potrzebowała przypomnieć sobie dni chwały. – Zrobi się… ale nie masz nic przeciwko zjedzeniu tutaj? – zapytał, przyglądając mi się ostrożnie. | 112

Jego pytanie prawie zrujnowało nasz szczęśliwy moment. Kiedy byliśmy na imprezie rzeczy wyglądały normalnie, ale to dlatego, że byliśmy na odludziu w naszym własnym małym świecie. Nie było seniorek, prasy, ani żadnych fanów. Teraz to była kompletnie inna historia i rzeczywistość naszej sytuacji zaczęła tonąć. Nie mogliśmy opuścić samochodu w obawie, że ktoś nas rozpozna i doniesie prasie. Ale wciąż mieliśmy jeszcze trochę czasu, by żyć w lala landzie. Kiedy wrócę do domu będę się martwić konsekwencjami swoich działań, ale teraz chcę się cieszyć byciem z nim. – Co zamówiłeś? – Uśmiechnęłam się, odsuwając myśli na później. – Kurczak i gofry. Pokochasz to – odpowiedział z pewnością. – Och, nie lubię kurczaka ani gofrów. – Zażartowałam. – Żartuj sobie ze mnie. – Mrugnął, biorąc kęs i podając mi. – Nie masz nic przeciwko, że jemy w twoim fantazyjnym samochodzie? – zapytałam, spoglądając na piękną skórzaną tapicerkę. – Może być czyszczony, a ten posiłek jest tego wart. Dlatego, że był ze mną, czy dlatego, że naprawdę lubił kurczaka i gofry? Kiedy spróbowałam kawałek, obawiałam się, że chodziło o to drugie. – Jasna cholera, to jest dobre! – zawołałam, kradnąc kolejne dwa kęsy. – Cóż, zgaduję, że wiem gdzie cie zabrać, aby dokarmić. – Zaśmiał się, zanim wreszcie sam ugryzł kawałek. Przez chwilę jedliśmy w ciszy. Cóż, on milczał. Ja jęczałam z rozkoszy jedząc syrop klonowy, którego użyli do posmarowania gofrów. – Wiesz, chyba będzie lepiej jeśli nie będziemy widywani razem na imprezach w tym domu – ogłosił Liam, zbijając mnie z tropu. Przegryzłam resztę jedzenia. – Prawdopodobnie masz rację – zgodziłam się z nim, mimo, że jego oświadczenie sprawiało, że źle się czułam. Znowu wszystkiego żałował? Nie. Był mądry. – Tak naprawdę mało z niego korzystam – kontynuował, wpatrując się w przednią szybkę. – Dlaczego zatem mieszkasz w tym domu? Nie rozumiem tego, nie chcę być niegrzeczna, ale wygląda na to, że masz wystarczająco pieniędzy, aby wyprowadzić się z tego Zwierzęcego Domu. Liam uśmiechnął się.

| 113

– Jestem właścicielem tego domu i zwalniam niektórych chłopaków z płacenia czynszu. Mój drugi dom jest odnowiony, więc teraz tam zostaję. Zazwyczaj jest sporo zabawy, ale ostatnio organizują mnóstwo imprez. Był właścicielem domu? Był ogromny. – Nie masz nic przeciwko, że urządzają imprezy w twoim domu? – Nie jest tak źle i to jest pewien punkt: imprezuj teraz mocno, zanim osiądziesz. Oczywiście. Byli młodymi, atrakcyjnymi sportowcami. Liam wciąż był w fazie mocnego imprezowania. Wrzuciłam widelec z powrotem do torby i przeczyściłam gardło. – Jestem trochę zmęczona – powiedziałam, poprawiając się w fotelu. Skupił się na przedniej szybie, kiedy zmrużył oczy. Wreszcie przemówił. – Ta, robi się już późno. Myślałam, że mogę zepchnąć negatywne myśli na bok, aż wrócę do domu. Myliłam się. Uczucie zalało mnie, kiedy poruszył fakt, że nie powinniśmy być widywani razem. Bardziej tylko bolał fakt, że miał całkowitą rację. Byliśmy nieostrożni, próbując przesuwać granice bez zastanowienia się nad konsekwencjami. Kiedy dotarliśmy do mojego domu, Liam zatrzymał się w parku, kilka domów dalej, tak by nikt nie mógł nas zobaczyć. Siedzieliśmy twarzami do przedniej szyby w kompletnej ciszy, kiedy otoczyła nas noc. Mogłam poczuć, kiedy odwrócił głowę w moją stronę. Mogłam poczuć jego wzrok przesuwający się po mojej skórze. Przełknęłam i wpatrywałam się w czarną deskę rozdzielczą, próbując nie odwrócić głowy. To wszystko było zbyt skomplikowane. Wiedziałam, że Liam nie był dla mnie dobry, więc dlaczego nie mogłam wysiąść z jego samochodu? To nie miało sensu; czucie jego wzroku, było jak odczuwanie jego palców przesuwających się po mojej skórze. Zagryzłam dolną wargę, starając się stłumić pragnienie, które przepływało przeze mnie. W jednej sekundzie byłam w swoim własnym świecie, a w następnej Liam odblokował moje pasy i wciągnął na swoje kolana. Wszystkie konsekwencje, które jeszcze sekundę temu przepływały przez mój umysł nie wydawały się istotne, kiedy nasze wargi się spotkały. Jego usta smakowały słodko od syropu, kiedy moje palce wsunęły się w jego włosy. Między nami zawsze było od 0 do 60 w trzy sekundy. Jego dłonie wsunęły się pod moją spódniczkę do krawędzi moich majtek. Wszystko ma konsekwencje. Ugryzłam jego wargę, pobudzając go. Wszystko ma konsekwencje. | 114

Jego palec ominął materiał, sprawiając, że mój kręgosłup się wygiął. Odsunął się, oddzielając nas na wystarczającą odległość, by przerwać chemiczną reakcję, która tworzyła się między nami. – Musisz się przespać – mruknął tak, że jego oddech oplótł moje usta. – Nie. Kącik jego ust uniósł się. – Tak. Przełknęłam, starając się odzyskać spokój. – Przykro mi, że to nie jest łatwiejsze – mruknął, zmniejszając moje obawy na tyle bym mogła odpowiedzieć na jego przeprosiny z odrobiną żartu. – Żadnych przeprosin za… to co było najlepszym pocałunkiem na dobranoc, jaki kiedykolwiek miałam. Kiedy byłam z nim, nie było żadnych konsekwencji.

| 115

Rozdział 13

– O czym rozmawialiście z Penn’em ostatniej nocy? – Głównie o ślubie. Gdzie chcemy kupić dom i wychowywać dzieci – odpowiedziała beznamiętnie Becca. Obie wylegiwałyśmy się po tym, jak obudziła mnie skacząc po moim łóżku kilka minut wcześniej. Zabrałam spod niej kołdrę i upadła, nie podnosząc się. – Och, to fajnie. Nie zapomnij o mnie, kiedy będziesz prowadzić dzieci do drużyny piłkarskiej. Becca przewróciła się i oparła głowę na ręce. – Ew. Nie. Przestań. Nie rozmawialiśmy o niczym ważnym. Byłam nieźle pijana, więc jestem pewna, że próbowałam sporo żartować, ale wydawało się, że mu to nie przeszkadzało. Uśmiechnęłam się. – Żadnego bunga bunga, kiedy odprowadził cię po imprezie? Becca zmarszczyła brwi. – Nada. Nic. Był naprawdę słodki i odprowadził mnie pod same drzwi, ale przytulił mnie, co jest niemal tak samo złe jak przybicie piątki. Nie, przybicie piątki jest lepsze, bo wtedy moglibyśmy się zaśmiać, a on wtedy by pomyślał, że wyglądam tak uroczo, kiedy się śmieje i chciałby mnie pocałować. – Hmm, on zdecydowanie jest w tobie zakochany. Tak powiedział Liam, kiedy dołączyli do nas na parkiecie. Więc, może po prostu stara się robić to wolno, albo po prostu sądził, że wciąż jesteś pijana i nie chciał cię wykorzystywać. – Czy to byłoby wykorzystywanie, jeśli chętnie bym mu pomogła mnie zaatakować? Ściągnęłabym dla niego swój strój Batgirl. Roześmiałam się. – Nie jestem pewna, ale on jest super gorący. Nie mogę cie za to winić. Becca wpatrywała się w kołdrę i skinęła, jakby myślała o tym samym. – Chcę kurczaka i gofry – zażądałam.

| 116

– Dostałaś je zeszłej nocy. Nie mogę uwierzyć, że jadłaś w jego samochodzie. Ja bym pewnie przypięła się kajdankami do panelu i nigdy nie wysiadła. – Staram się powstrzymywać swoje zapędy psychicznego zabójcy… Becca zaśmiała się. – Każdy dokonuje swoich wyborów. Rozbrzmiało delikatne pukanie do drzwi, a potem jedna z dziewczyn włożyła głowę do środka. – Hej, Kinsley, jest tutaj kurier i pyta o ciebie. Zerknęłam w stronę Becci, ale ona tylko się uśmiechnęła i powiedziała: – Striptizer. Pomyślałam, że powinnyśmy odpowiednio zacząć niedzielny poranek. Zaśmiałam się i zeskoczyłam z łóżka, by podążyć za dziewczyną w dół schodów. Tak jak obiecała na werandzie stał kurier w średnim wieku z dużym pudłem w rękach. – Kinsley Bryant? – zapytał, kiedy otworzyłam drzwi. – Tak, proszę pana! Podpisałam i podziękowałam mu, a potem z prędkością światła, wbiegłam z powrotem na górę. Becca nie drgnęła nawet o cal. Leniwa krowa. – Moja mama poważnie powinna zwolnić z jej paczkami. Obawiam się, że to jej główne zajęcie przez ostatnie kilka dni. Becca podskoczyła, by pomóc otworzyć mi pudło. – Pfft, nie zabraniaj jej robienia prezentów. Jeśli chce zamówić losowe rzeczy z Amazon i przysłać je tutaj, pozwól jej. Dzięki niej mam teraz zapas dezodorantów. Przewróciłam oczami i rozerwałam taśmę. W środku pod wieloma stertami kolorowego papieru znalazłam różowy kask rowerowy, ochraniacze na łokcie, kolana, plastry i okłady z lodem. Na samym dnie był kawałek białej kartki z czymś co rozpoznałam, jako ręczne pismo Liama. Dla twojego bezpieczeństwa, gdy jesteś w pobliżu Becci. Mam nadzieję, że twój łokieć ma się lepiej. – L – Nie, on tego nie zrobił – zaśmiała się Becca, wyrywając kartkę z mojej dłoni. – Cholera! On nie powinien być też zabawny. To nie sprawiedliwe . Pięć minut później miałam wszystkie ochraniacze na sobie i biegałam po pokoju, jak pięcioletnie dziecko przed pójściem na swoją pierwszą jazdę na rowerze. Cóż, albo to, albo jak ktoś kto właśnie uciekł z wariatkowa. – Chodź. Obudźmy Emily – powiedziałam, idąc niezgrabnie do drzwi łazienki.

| 117

– Ok, ale ty musisz to zrobić odkąd masz te ochraniacze. Ja nie mam nic, by odbić jej ciosy, jeśli mnie zaatakuje. – Wiesz, że mówimy o Emily, prawda? Becca przerwała i uniosła dłoń. – Ta sama Emily, która prawie złamała twoją szyję w walce na poduszki. Myślę, że potajemnie boksuje. Przysięgam. – Słuszna uwaga – zaśmiałam się. – Idź za mną.

…

Nieznany: Przyjdź wcześniej na trening. Kinsley: Kim jesteś? Nieznany: Liam. Kinsley: Udowodnij… Liam: Wierzyła, że mogła, więc to zrobiła. Kinsley: W porządku. Zdałeś test, kochasiu. O jak wczesnej porze mówimy? I czy to dobry pomysł? Liam: To ty powinnaś być tą młodą i lekkomyślną… 5:15. Kinsley: Co jeśli będą tam fotografowie? Liam: Upewnię się, żeby nikogo nie było. Kinsley: Czy ty chcesz ze mnie zrobić wspólnika w morderstwie? Liam: Mój błąd. Skasuj tą wiadomość. Przeskanowałam naszą rozmowę jeszcze trzy razy, zanim upuściłam telefon na klatkę piersiową. Nie miałam pojęcia czego ode mnie chciał, ale wiedziałam, że muszę się z nim spotkać. Po powiedzeniu Becci, że będzie musiała jechać sama na trening, ponieważ ja jechałam wcześniej, by spotkać się z Liamem (przez co ona piszczała mi do ucha przez trzydzieści minut), wybrałam ładny strój do ćwiczeń i bezskutecznie próbowałam wyłączyć umysł. O 5 rano wysunęłam się z łóżka, włożyłam ubranie i związałam włosy w kucyk. Jeśli chciał mnie gdziekolwiek poza moim łóżkiem o 5:15, to lepiej, żeby nie spodziewał się rozczesanych włosów. Nie ma mowy, Jose.

| 118

Kiedy dotarłam na parking, znalazłam biała Toyotę zaparkowaną na zwyczajnym miejscu samochodu Liama. W środku nie było nikogo, ale kiedy sprawdziłam telefon, zobaczyłam wiadomość od Liama, którą wysłał mi kilka minut wcześniej. Liam: Właśnie wszedłem do budynku. Zanim weszłam do środka, rozejrzałam się dookoła, by upewnić się, że nie było żadnych czyhających fotografów. Boisko było całkowicie puste, więc wślizgnęłam się do środka i upewniłam, że dokładnie zamknęłam za sobą drzwi. Nie zdawałam sobie sprawy, że wstrzymywałam oddech, aż powoli wypuściłam powietrze. Oficjalnie ukrywaliśmy się. Nigdy wcześniej nie byłam w biurze Liama. Był na końcu głównego holu, mijając biuro trener Davis i sale konferencyjną. Kiedy podeszłam, drzwi były uchylone i mogłam zobaczyć Liama siedzącego za biurkiem, przeglądającego telefon. Zapukałam do drzwi, zanim otworzyłam je. – Dzień dobry – powiedziałam, czując nagle zdenerwowanie. – Dzień dobry – odpowiedział z delikatnym uśmiechem, kładąc telefon na biurku i zwracając na mnie całą swoją uwagę. – Jesteś głodna? Kiwnęłam głową i zamknęłam za sobą drzwi. Nagle pokój wydawał się miniaturowy. Cóż, naprawdę był bardzo mały, ale Liam wypełniał przestrzeń i robił to tak, że nie mogłam wciągnąć powietrza bez wyłapania zapachu jego żelu do mycia. – Ładne biuro – powiedziałam, rozglądając po pomieszczeniu. Oczywiście nie zmienił nic odkąd inna asystentka trenera odeszła na urlop macierzyński. – Moją ulubioną częścią jest twój kalendarz owulacji. – Wskazałam na ścianę obok jego głowy, a on odwrócił wzrok w jego stronę i zaśmiał się. – Myślę, że powinienem naprawdę się rozejrzeć, ale rzadko tu bywam – zaśmiał się, a potem przeniósł swoją uwagę na mnie. To było zbyt wiele. Stanie naprzeciw jego biurka z jego ciemnym spojrzeniem wbitym we mnie, sprawiało, że wierciłam się w swoich butach do biegania. Rzuciłam swoje korki i butelkę wody na krzesło, a potem przez krótką chwilę czułam się odważna. Odważna wystarczająco, by podejść do biurka, gdzie siedział. – Jestem trochę zdenerwowana. To jest dziwna sytuacja, a ty wydajesz się zbyt spokojny. Podczas gdy on siedział, ja miałam przewagę wysokości i podobało mi się to. To on był tym, który kontrolował sytuację. Był tym, który miał władzę, ale wtedy czułam się jakbym miała przewagę. Wyciągnął rękę i owinął ją wokół mojej talii. Nie przyciągnął mnie do siebie, po prostu ją tam trzymał. Moja siła wyparowała tak szybko, jak się pojawiła. | 119

– Powinnaś zjeść. Podaruj swojemu ciału trochę czasu przed treningiem. Nawet nie zauważyłam mnóstwa jedzenia stojącego na jego biurku. Były owoce, białka, dwa koktajle i jakieś płatki. Sięgnęłam po jeden z koktajli ponieważ wydawał się najłatwiejszą rzeczą do zjedzenia. Nie byłam głodna. Moje ciało było skupione na innych, bardziej istotnych rzeczach. – Czy to twój samochód stoi przez budynkiem? Toyota? – zapytałam, obracając się delikatnie w jego kierunku, tak że jego dłoń wsunęła się pod moją koszulkę. Jego wzrok podążył za ręką i zmrużył oczy, zanim odpowiedział mi. – Należy do jednego z moich współlokatorów. Pozwoliłem mu wziąć mój samochód, więc mogłem przyjechać bez śledzących mnie ludzi. To dlatego nie było żadnych fotografów na zewnątrz. – Dobry tok myślenia – odpowiedziałam, skupiając się na swoim koktajlu. – Kinsley, wiem, że nie jest normalną sytuacją, to co staramy się robić. Wiem, że stawiam cię w okropnej sytuacji – zaczął, ale obróciłam się i przerwałam mu. – Oboje jesteśmy w trudnej sytuacji. Skinął głową, ale jego ponury wyraz twarzy nie zmienił się. To był moment, w którym albo powiem ‘Chcę tego, ale nie powinniśmy’ albo ‘Pragnę cię, bez względu na konsekwencje’. Zdecydowałam zignorować obie decyzje. Odstawiłam swój napój i odepchnęłam jego krzesło od biurka. Czas sprawdzić inne podejście. – A co powiesz na umieszczenie mnie w lepszej sytuacji? – zapytałam, ustawiając się między jego krzesłem, a biurkiem. Drewno uderzyło w tylnią część moich ud, cale poniżej moich cienkich spodenek. Przesunął wzrokiem po moim ciele, zanim nasze spojrzenia się spotkały. Wygiął usta w grzeszny uśmiech, a następnie wstał. Kółka pod krzesłem przejechały z piskiem po podłodze z linoleum, tworząc efekt dźwiękowy przejęcia władzy. Stojąc przewyższał mnie. Jego ciało nakryło moje, kiedy pochylił się do przodu, przyciskając mnie jeszcze bardziej do biurka. – To nie był powód, dla którego dzisiaj cie tu zaprosiłem – wyjaśnił, ale nie odsunął się. – Nie zablokowałam drzwi – mruknęłam, kiedy jego usta znalazły się u podstawy mojej szyi. – Więc lepiej się pospieszę – odpowiedział, zostawiając pocałunki w dół w kierunku mojego podkoszulka. Jasna cholera. Skąd przyszła moja pewność siebie? Nie byłam taką dziewczyną. Ale Liam był wystarczająco męski, by wydobyć ze mnie moją śmiałość. Czasami

| 120

miałam wrażenie, jakby był właścicielem mojego ciała bardziej niż ja. Denerwowałam się tym, co zrobi z taką siłą, jak daleko się posunie, ile ode mnie oczekuje. Jedna z jego dłoni znalazła rąbek moich spodenek, podczas gdy druga przylegała do karku. Odchylił moją głowę do tyłu tak, że kiedy się pochylił, jego usta znalazły moje pod idealnym kątem. Nasze wargi przycisnęły się do siebie i wiedziałam, że mógł poczuć pragnienie emanujące ze mnie w ten sam sposób, w jaki mogłam poczuć od niego. To było oczywiste w sposób w jaki przycisnął się do mnie, jakby chciał scalić nasze ciała i zajmować tą samą przestrzeń. Sposób w jaki jego język zagłębił się w moich ustach, smakując i domagając się więcej. Jego ręka nigdy nie opuściła mojej szyi, kiedy druga przesuwała się w dół za pasek spodenek, pod bieliznę. W sekundzie, kiedy jego palce dotarły do nowego terytorium, otworzyłam szerzej usta. Byłam całkowicie na jego łasce. Nie mógł przerwać. Potrzebowałam, by całował mnie, by przesunął dłoń niżej. Jęknęłam, gdy jego dłoń znalazła wilgoć. Nie mogłam uwierzyć, że to się działo. Byliśmy tak nieostrożni, ale byłam bezradna, by go powstrzymać. Kiedy wyszeptał moje imię naprzeciwko mojego ucha, a jego palec zatopił się we mnie, opadłam plecami na biurko i pozwoliłam mu zmienić swoje ciało w ciasną piłkę pożądania. Nie zajęło to długo. Jego palce dotykały mnie zbyt mocno dla mojej psychiki, by spróbować to kontrolować i wkrótce doszłam. Mocno. Byłam wystarczająco inteligentna by pozostać cicho, ale wciąż mały szept uciekł z moich ust. Nakrył moje usta, ssąc dolną wargę, aż wreszcie odnalazłam ponownie ziemię. Odsunął się ode mnie i wiedziałam, że od razu żałował naszej nieostrożności, ale nie zamierzałam mu jeszcze na to pozwalać. Zajął się mną i byłam pewna, jak diabli, że nie opuszczę pokoju, aż nie zajmę się nim. Potrzebowałam tego, tak bardzo jak on. Więc odepchnęłam się od biurka, zanim miał szansę zaprotestować. Zsunęłam się na kolana, a on wciągnął gwałtownie powietrze. – Kinsley, nie. Spojrzałam na niego z chytrym uśmiechem. – Tak. Jego oczy spojrzały w stronę drzwi i wiedziałam, że narażam się na niebezpieczeństwo, ale nie mogłam przestać. Moje pragnienie nie należało już do mnie. Należało do niego. Należało do niego dłużej, niż byłam w stanie przyznać. Pociągnęłam rąbek jego szortów w dół, ściągając z nimi jego majtki. Nie mogłam uwierzyć w to, co zamierzałam zrobić, w jego biurze, ale chciałam tego. Chciałam by stracił rozum. Moje palce owinęły się wokół jego długości, doceniając jego rozmiar. Wiedziałam, że będę się tym cieszyć, kiedy wreszcie będziemy uprawiać seks.

| 121

– Kinsley, nie. – Wciąż próbował protestować, ale był twardy jak kamień w mojej dłoni i wiedziałam, że nie będzie w stanie znaleźć więcej słów, kiedy moje usta wreszcie go dotknęły. Pogłaskałam go w górę i w dół, patrząc mu w oczy, kiedy zaczęłam brać go do ust. Jego wzrok wywrócił się i chwycił krawędź biurka znajdującego się za mną. – Kurwa – jęknął, pobudzając mnie tak, że wiedziałam, że go mam. Przebiegałam w górę i w dół jego długości w rytmie swoich ust. Był momenty od dojścia i musiałam wiedzieć, jak to wygląda, jakie to uczucie, sprawić by Liam Wilder stracił rozum. Błagałam go, by doszedł w moich ustach i dłoniach, a chwilę później zrobił to, tak szybko i mocno, że zatraciłam się w tym przez moment. Oglądanie jak dochodzi było najgorętszym momentem w moim życiu i chciałam więcej. To było wciągające i gdybyśmy nie mieli wkrótce zajęć, wiedziałam, że nie opuściłabym jego biura przez cały dzień. Schylił się i chwycił mnie za ramiona, podnosząc do pionowej pozycji. Potem sięgnął w dół i podciągnął swoją bieliznę i spodenki. – Kinsley, kurwa Kinsley, to była najseksowniejsza rzecz jakiej kiedykolwiek doświadczyłem, ale masz poważne kłopoty. Zdajesz sobie sprawę, która jest godzina? – Spojrzałam na zegarek za nim. Była 5:50 co oznaczało, że trener Davis i niektóre z dziewczyn z całą pewnością były w budynku. Próbowałam wyglądać, że czułam się winna lub miałam wyrzuty sumienia, ale nie mogłam. Co jest ze mną nie tak? Czy musiałam zostać przyłapana, zanim zdam sobie sprawę, jak poważna była sytuacja? Liam sięgnął za mnie i chwycił proteinową przekąskę oraz mój koktajl. – Proszę, musisz zjeść przed treningiem. – Nie byłam głodna, ale wzięłam je. Kiedy jego dłonie były puste, chwycił nimi włosy i skierował się do drzwi. Przycisnął na moment ucho, a potem je otworzył. Spodziewałam się zobaczyć grupę ludzi czekających na nas z oskarżeniem w oczach, ale korytarz był pusty. Skinął gestem bym się pospieszyła, więc chwyciłam korki oraz wodę i chciałam go minąć, by wyjść na korytarz, kiedy chwycił mnie za ramię i pociągnął do tyłu. – Nie udaję przy tobie, Kinsley. Chcę być z tobą – szepnął do mojego ucha, zanim puścił moją rękę. Potknęłam się na korytarzu, próbując złapać myśli. Co powinnam teraz zrobić? Wypłukać usta i przygotować się na trening? Wciąż mogłam go poczuć jego dłonie przesuwające się po mojej skórze. Potrzebowałam drzemki i papierosa. Szkoda, że nie paliłam.

| 122

Becca była pierwszą osobą, którą zobaczyłam stojącą nieruchomo na korytarzu. Jej oczy rozszerzyły się. Chwyciła moje ramię i zaciągnęła do szatni. Nie powiedziałam do niej ani słowa, ale wiedziała co się stało. Wiedziała, że opowiem jej o tym później. Otworzyła proteinowy batonik i rozsznurowała moje buty, jakbym była jej małym dzieckiem. – Dzięki, mamo – żartowałam, kiedy usiadłam, by je ściągnąć. – Dziewczyno, nie mogę się doczekać, aby usłyszeć o twoim poranku – szepnęła zanim odepchnęła się od ziemi i ruszyła, by skończyć się szykować. To wtedy pierwszy raz zatopiłam się w rzeczywistości. Co ja kurwa robiłam? Nie mogliśmy być tak głupi, aby myśleć, że możemy się ponownie spotkać w budynku boiska. Chciałam się z nim zobaczyć, tak bardzo – by udowodnić, że jest coś prawdziwego między nami – że nie zatrzymałam się, by zastanowić się co może się wydarzyć, jeśli trener Davis weszłaby do tego biura, kiedy ja klęczałam. Opróżniałabym teraz swoją szafkę i całowała swoją przyszłość na do widzenia. Zajęcia minęły zaskakująco szybko. Nie dzieliliśmy się na swoje pozycje, ale Liam wciąż krążył w moim pobliżu. Piłam wodę i znalazłam go obserwującego mnie, skończyłam ćwiczenie i spojrzałam w górę, by zobaczyć zatrzymujący serce uśmiech wycelowany we mnie. Ten uśmiech był całkiem niezłą motywacją, ale nie mogłam odepchnąć strachu, który czaił się z tyłu mojej głowy. Zanim musiał wyjść, by udać się na trening LA Stars, podszedł, aby stanąć obok ławki na której siedziałam. – Żadnego żałowania, Bryant? – zapytał, krzyżując ramiona i patrząc na boisko. – Odnośnie tego ranka? – zapytałam, utrzymując swój wzrok na boisku. – Odnośnie nas – wyjaśnił. Zaśmiałam się nerwowo pod nosem i potrząsnęłam głową. – Zapytaj mnie o to ponownie za kilka tygodni – powiedziałam, zanim pobiegłam z powrotem na trening.

…

– Zrobiłaś mu loda?! Kiedy ja byłam zaledwie kilka metrów dalej w szatni?! EW! – zawołała Becca, kiedy byłyśmy w moim pokoju. Emily była na dole jedząc kolację, więc nie mogła usłyszeć pisku Becci. – O mój Boże, bądź ciszej – ostrzegłam, wskazując na drzwi. | 123

– Przepraszam, przepraszam. Ale poważnie, było gorąco? Nigdy żadnego nie robiłam, więc nawet nie mogę sobie wyobrazić robienie tego Liamowi Wilderowi. Powinnaś mieć dostęp do jakiegoś ekskluzywnego klubu lub coś. Jęknęłam. – Czy możemy nie podkreślać faktu, że teraz jestem częścią bardzo dużej grupy kobiet, które padły na kolana dla Liama Wilder’a? – O cholera. Ta, jestem pewna, że to było dla niego czymś wyjątkowym. – Próbowała naprawić swoje potknięcie. – Ta, jasne. – Przewróciłam oczami, przypominając sobie jego słowa, kiedy wychodziłam od niego. – Powiedział, że chce być ze mną i brzmiał naprawdę poważnie. Nie jestem pewna co to oznacza, ale czułam się dobrze słysząc to po tym wszystkim co zrobiliśmy. – Nawet jeśli nie miał tego na myśli. Naprawdę chciałam, aby miał to na myśli. Becca skinęła. – Powinnaś dać mu kredyt zaufania. Media nadały mu wizerunek playboya, ale jak dotąd wydaje się zaskakująco uziemionym mężczyzną. – Wow, Becca. To było mądre. – Dzięki, czuję się dzisiaj mądrzejsza niż zwykle. Czy możesz mi teraz opowiedzieć wszystko jeszcze raz? Odnosiła się do wydarzeń z tego ranka w biurze Liama. – Nie zboczeńcu, idź tworzyć swój własny sekretny romans. Zmarszczyła nos. – Ugh! Nie miałam żadnego sygnału od Penna od soboty. Ani ćwierknięcia! – Cóż, czy on ma w ogóle twój numer? – Nie… – Daj temu czas. On jest prawdopodobnie, tak samo zajęty, jak Liam. – Więc on prawdopodobnie również miał ręczne robótki przez zajęciami? Rzuciłam jej ostre spojrzenie. – Wiesz co mam na myśli. Zaśmiała się, a potem zsunęła z łóżka. – Idę zamówić pizzę. Chcesz jakąś? – Tak proszę, wiesz jaką lubię – odpowiedziałam, sięgając po laptopa.

| 124

– Z odrobiną Liama fiu… Przerwałam jej. – Becca! To jest okrutne! Śmiała się cała drogę do swojego pokoju.

| 125

Rozdział 14

Kiedy reszta tygodnia minęła, zdałam sobie sprawę, jak skomplikowana była nasza sytuacja. Liam nie mógł przyjść do mojego domu, a ja nie mogłam przyjść do jego, chyba że była tam jakaś impreza albo coś. Nie mieliśmy szansy powygłupiać się ponownie w jego biurze; ledwie uciekliśmy z niego za pierwszym razem. Nie mogliśmy pójść czegoś zjeść, ani w zasadzie w żadne publiczne miejsce z powodu paparazzi. Kiedy reszta tygodnia minęła, czekałam na mowę w stylu ‘to nie jest tego warte’. Doskonale by to sformułował, wyjaśniając, że to nie przeze mnie, ale przez sytuację, ale ta myśl wciąż mnie dołowała. Leżąc w nocy w łóżku, wyczerpana po treningu, ale wciąż nie mogłam zasnąć. Zastanawiając się o czym myślał, czy był sekundy przed wysłaniem mi wiadomości, która złamałaby mi serce. Byłam już gotowa do spania w piątkowy wieczór, kiedy zadzwonił. – Wyjdź na zewnątrz – powiedział, jak tylko odebrałam. Wyjrzałam przez okno, ale nie widziałam jego samochodu. – Jestem za rogiem, więc twoje koleżanki mnie nie zobaczą – odpowiedział, jakby czytał mi w myślach. – W porządku, poczekaj chwilę, jestem w piżamie – wyjaśniłam, nie będąc w stanie zetrzeć z twarzy gigantycznego uśmiechu. – Możesz zostać w piżamie… – zasugerował, a ja poczułam przechodzący po moim ciele dreszcz. – Pff. Ta, jasne. Będę na dole za sekundę. – Rozłączyłam się i rzuciłam telefon na łóżko. – Becca! – krzyknęłam, wiedząc, że była na dole oglądając odcinek ‘Parks and Recreation’. Uwielbiała Amy Poehler, co było głębsze niż większość normalnych międzyludzkich relacji. Sekundę później stała pod moimi drzwiami. – Co się stało? Właśnie zaprzyjaźniałyśmy się z Amy. Posłałam jej ostre spojrzenie.

| 126

– Po pierwsze. Nie jesteś po imieniu z Amy Poehler. Ona w rzeczywistości nie wie o twoim istnieniu. Po drugie, pomóż mi się przygotować – przerwałam i wyszeptałam następną część – Liam czeka na mnie na dole. – Boże, to jest romantyczne – mruknęła, wchodząc do mojego pokoju w swojej standardowej jednoczęściowej piżamie. Ta miała pingwiny i kaptur z dziobem pingwina. – Czy mówiłam ci dzisiaj, jaka wspaniała jesteś? – zapytałam, podchodząc do szafy. – Ta, cokolwiek. Ten pingwin zostanie zmarnowany, jeśli Penn dalej nie będzie się kłopotał skontaktowaniem ze mną. – Chcesz żebym zapytała o to Liama? – zaoferowałam, zrzucając piżamę i chwyciłam fioletową sukienkę, która była miękka od zbyt wielu prań. Zarzuciłam brązowe sandały i kurtkę na wypadek gdyby było zimno w jego samochodzie. – Tylko jeśli możesz to zrobić tak, aby nie pomyślał, że jestem zdesperowana. Wystarczy przypadkowa wzmianka, dobrze? – zapytała, zabierając moje bransoletki z nocnego stolika i podając mi je. – W porządku, przysięgam, że zrobię, aby wyglądało to przypadkowo. Uśmiechnęła się. – Wyglądasz, jak bilion dolarów, ale nawet nie potrzebowałaś mojej pomocy. – Pomogłaś. Czuję się teraz mniej nerwowa – przyznałam. – Nie pozwól mu, by wypuścił cię zbyt późno. Rano chcę iść na plażę. – Zgoda! – krzyknęłam, kiedy zbiegałam po schodach. – Nie czekaj na mnie! Emily i kilka innych dziewczyn siedziały w salonie oglądając film. Przerwały, kiedy zobaczyły mnie zbiegającą w dół. – Gdzie idziesz? – zapytała Emily, kiedy kilka par oczu spoczęło na mnie i czekało na odpowiedzi. Nie chciałam okłamywać Emily, ale nie mogłam jej powiedzieć prawdy przy nich wszystkich. – Wychodzę z przyjaciółmi z liceum, którzy są akurat w mieście. Niedługo wrócę – odpowiedziałam unikając wzroku Emily. Nocne powietrze było chłodne i rozkoszowałam się świeżym wiatrem rozwiewającym moje włosy. Czułam się odurzona, jakby nawet pogoda wiedziała, jak mocno biło moje serce na wiadomość, że po raz pierwszy od kilku dni miałam być sama z Liamem. Obróciłam się, by upewnić, że żadna z dziewczyn nie obserwowała mnie przez okno. Kiedy nikogo nie widziałam, przyspieszyłam i pobiegłam w dół ulicy, zanim skręciłam za róg. Czarny SUV Liama wydawał się ostry w świetle latarni. Jego ciemna sylwetka była ledwie widoczna wewnątrz.

| 127

W tym momencie, naprawdę poczułam się przestępcą. Okłamałam przyjaciółkę, a teraz skradam się w nocy i rozglądam za świadkami. Oddychając płytko, otworzyłam drzwi i wskoczyłam szybko do środka. – Czuje się źle. Powinnam tak się czuć? – zapytałam, rzucając kurtkę na ziemie i spoglądając na niego. – Nie, to nie jest złe – wyjaśnił prosto kontrolując ton głosu, ale mógł powiedzieć, że chciałam więcej. – To wydaje się złe, tylko dlatego, że musimy się ukrywać. Nie łamiemy prawa i nie jest tak, że mamy małżonków, których okłamujemy. – Okłamuję przyjaciół, moje koleżanki – zauważyłam, pragnąc kontynuować temat. Dobrze było mieć to wyjaśnione. Chciałam wiedzieć, jak się czuł. – Wiem. Ja też – zawahał się – ale będąc szczerym, nie wszystkich okłamuję. Penn zna prawdę. Mam na myśli, to było dość oczywiste, kiedy zobaczył cię opuszczającą mój pokój na imprezie. Zakładałam, że Penn wiedział o nas. On i Liam byli blisko. – Oczywiście Becca też wie, ale można jej ufać. Jest moją najlepszą przyjaciółką w drużynie. – A co z Emily? – zapytał. Nie mogłam spotkać jego wzroku. Była osobą, którą okłamując czułam się jak gówno. – Nie. Sięgnął, by ścisnąć moją dłoń. – Możemy to skończyć. Jeśli to zbyt wiele, możemy to skończyć. Oto było. Zdanie, którego obawiałam się przez cały tydzień. – Chcesz to zakończyć? Mam na myśli, to nie tak, że w ogóle jest co kończyć. – Nie – odpowiedział szybko. – Chcę się z tobą widywać. Muszę się z tobą widywać, ale nie chcę byś czuła się jakbyś nie miała wyboru. Wzięłam głęboki oddech, wchłaniając jego słowa i pozwalając im zmyć wątpliwości ostatnich dni. – Masz predyspozycje na bycie szpiegiem. Skradasz się i czekasz na mnie w ciemnych uliczkach. – Odwróciłam się w jego stronę i posłałam mu figlarne mrugnięcie. – Nie spotykam się z tobą ponieważ to wyzwanie, ale skłamałbym gdybym powiedział, że skradanie się nie było odrobiną zabawy. Ten poranek w moim biurze zostanie wypalony w mojej pamięci, jako jeden z najgorętszych momentów w moim życiu.

| 128

Chciałam zapiszczeć na jego wyznanie, ale zamiast tego zagryzłam wargę i skinęłam, aby utrzymać przepełniające mnie uczucie. – Czego chcesz Kinsley? Chcesz to skończyć? – zapytał. Czego chciałam? – Chcę mieć to wszystko – odpowiedziałam niewyraźnie, patrząc przez moment na widok za szybą. Przerwałam ciszę, która nastąpiła, zmieniając temat na coś lżejszego. – Hej, miałam od niechcenia i nie rozpaczliwie przywołać problem Penna i Becci. Czy on jest graczem? Ponieważ poważnie, nie ma nikogo fajniejszego niż Becca. Jest zabawna i mądra. I jest naprawdę dobrą przyjaciółką, odkąd pojawiłam się w drużynie. Liam zachichotał. – Nie masz się o co martwić. Penn jest zainteresowany, ale podchodzi z rezerwą. Skończył poważny związek i nie sądzę, aby spodziewał się spotkać tak szybko kogoś takiego jak Becca. Ah, to wyjaśnia kilka rzeczy. – Cóż, powiedz mu, żeby lepiej się pospieszył ponieważ Becca nie będzie czekać wiecznie. Uśmiechnął się i przysunął bliżej. – To są jej słowa, czy twoje? – Moje. Zabije mnie, jeśli się dowie, że powiedziałam ci to wszystko. Miałam być z tym bardzo subtelna. Liam sięgnął i przebiegł dłonią po moim karku. – Wspomnę o tym Pennowi i zobaczę co o tym myśli. Skinęłam, kiedy jego palce zaczęły zanurzać się pod rąbkiem mojej sukienki, przesuwając się wzdłuż górnej części mojego kręgosłupa. – A co z tobą, Kinsley? – zapytał, przysuwając swoją głowę do mojej o kilka cali. – Będziesz na mnie czekać? Wydawał się wrażliwy zadając takie pytanie. To było takie nie Liamowe; promieniował pewnością siebie i kontrolą, nawet sposób w jaki trzymał moją szyję odczuwałam, jak dominujący dotyk. Ale był zawieszony czekając na moją odpowiedz, a ja pozwoliła sobie rozkoszować się tą chwilą. – Myślisz, że jesteś wart czekania?

| 129

Co za podchwytliwe pytanie. Razem z Liamem bawiliśmy się w dom. Mieszkaliśmy w lala landzie, gdzie nie istniał nikt oprócz nas. – Myślę, że ty jesteś tego warta i tylko to się liczy. Wytrzymaj ze mną w tym szaleństwie, a potem otwarcie będziemy mogli być razem. Obiecuję. Skinęłam. – W porządku. – W porządku? – zapytał, obniżając głowę w moim kierunku. Jego zapach pochłonął moje zmysły. Pochyliłam się nad konsolą i spotkaliśmy się, gdzieś po środku, przyciskając do siebie, aż wreszcie owinął ramiona wokół mojej talii i wciągnął na siebie. – To twój drążek do zmiany biegów, czy po prostu cieszyć się, że mnie widzisz? – To był banalny żart, ale nie mogłam się powstrzymać. Liam zamknął oczy i zaśmiał się pomimo kiepskiego czynnika. – Zdecydowanie cieszę się, że cię widzę. Zwłaszcza w tej sukience – odpowiedział, kiedy nasz wzrok opadł na jego dłonie będące na moich udach. Siedziałam na nim okrakiem, jedno kolano miałam wciśnięte w zapięcie pasów bezpieczeństwa, a drugie pomiędzy nim a drzwiami, ale nie mogłam z tego powodu czuć się niekomfortowo, zwłaszcza kiedy jego dłonie były na moich nogach, powoli podążając do góry. – To jest tak, jakby nie wiedzieli, że ludzie będą używać przedniego siedzenia do hardcorowego obściskiwania się. Mogli przynajmniej dodać odrobinę więcej miejsca na nogi. – Uśmiechnęłam się. Kąciki ust Liama uniosły się w pewnym siebie uśmiechu. – Dziwne. Kiedy kupowałem samochód nie brałem pod uwagę ilości miejsca na obściskiwanie się na przednim siedzeniu. Powinienem poprosić sprzedawcę, aby wspiął się na moje kolana podczas jazdy testowej. Żartował sobie, ale jego dłonie cały czas poruszały się kusząco po mojej skórze. – Podoba mi się twoja sukienka – pochwalił, kiedy jego dłonie podążały w górę. Dreszcz przegiął po moim ciele, a Liam to zauważył. – Mam ją od zawsze. Prawdopodobnie jest teraz za krótka, ale cóż. – Podoba mi się długość. – Zauważył, kiedy jego palce znalazły krawędź mojej bielizny. Było dziwnie rozmawiać, gdy mój oddech przyspieszył, a oczy Liama rozszerzyły i zmieniły w ciemną tlącą się szarość. Mój telefon zadzwonił z siedzenia pasażera, ale oboje go zignorowaliśmy. Pochylił głowę w moją stroną i delikatnie przyciskał usta wzdłuż moich. To nie był pocałunek, to było zaproszenie. Chciał, abym to ja zrobiła pierwszy ruch, więc przycisnęłam się do niego, a siła

| 130

mojego pocałunku przycisnęła jego głowę do siedzenia. Jęknął wystarczająco głośno, by doprowadzić mnie do szaleństwa. Wcisnęłam dłonie pod jego koszulkę czując twarde, napięte mięśnie pod moim dotykiem. Nigdy nie byłam z takim mężczyzną, jak Liam. Sprawiał, że Josh i Trey wyglądali jak harcerze. Moje dłonie kontynuowały podróż po jego mięśniach brzucha i mogłam poczuć zaciskanie jego klatki w odpowiedzi na mój dotyk. Uwielbiałam to. Wtedy mój telefon zadzwonił jeszcze raz i przerwałam pocałunek z ciężkim westchnieniem. – Co do cholery? – Sięgnęłam i chwyciłam telefon. BECCA błysnęło na ekranie i natychmiast znieruchomiałam. – Co jest? – zapytałam, jak tylko odebrałam połączenie. – Jezu! Kobieto odbieraj szybciej telefon. Wciąż jesteście na zewnątrz? Musicie się przenieść, albo schować, lub coś. Widziałam Tarę opuszczającą dom sekundę temu. Przeszła obok mojego okna, ale nie jestem pewna, gdzie potem poszła. Może wsiadła do samochodu, albo coś. – Cholera – powiedziałam, szybko zsuwając się z kolan Liama i siadając na miejscu pasażera, przez co moja głowa prawie spotkała się z szybą. – Myślisz, że widziała, jak wychodzę? – Nie mam pojęcia, ale musisz być bardziej ostrożna. To nie jest gra. – Wiedziałam, że martwiła się o mnie, ale jej ostrzeżenie wkurzyło mnie. – Wrócę za sekundę – odpowiedziałam, a potem rozłączyłam się. – Co się stało? – zapytał z troską Liam. Jego brwi były złączone, a zamyślony wyraz powrócił. Wyjaśniłam mu, co powiedziała mi Becca. – Nie widziałem jej – odpowiedział, szybko rozglądając się wokół samochodu. – Cóż byliśmy zajęci. Mogła już przejść. Cholera – mruknęłam, starając się uspokoić. Słowa Becci odtwarzały się w moim umyśle. To nie jest gra. To nie jest gra. Miała rację, więc dlaczego nie mogłam się zmusić, by przestać grać? – Będzie dobrze, Kinsley. Jestem pewien, że przesadzamy. Nie ma szansy, by nas śledziła. Nikt nie jest tak szalony. Kiwnęłam głową, ale wciąż milczałam. Czy to było tego warte? Czy lęk wart jest dziesięciu minut, na które mogę zakraść się do samochodu Liama, by spędzić je z nim? Jaki jest to rodzaj relacji? A potem spojrzałam w jego stronę. Był twarzą do mnie, jego dłonie były zwinięte w pięści i wszystko w nim było zaciśnięte. Był absolutnie zapierający dech w piersi w świetle ulicznej lampy sączącym się przez szybę za nim. Ledwo mogłam sobie poradzić z jego gładką szczęką, | 131

potarganymi włosami, przeszywającym spojrzeniem. Uświadomiłam sobie w tamtym momencie, że byłam bezradna w podjęciu decyzji o mój dalszy los. Nie było pojedynczej komórki w moim ciele, która pozwoliłaby mi odejść od Liama Wilder’a bez walki. Nawet jeśli skończyło się na walce z sobą. – Lepiej pójdę – mruknęłam. Skinął i mogłam zobaczyć, jak jego szczęka porusza się do tyłu i do przodu. – Wszystko w porządku? Mogę cię odprowadzić? – Wiedziałam, że sytuacja zabijała go, tak bardzo, jak zabijała mnie. Jaki typ faceta chciałby zabrać dziewczynę na randkę w swoim samochodzie, a potem obserwować, jak sama wraca do domu? – Lepiej nie – powiedziała, potrząsając głową. – Mam zamiar przejechać za minutę, by upewnić się, że weszłaś bezpiecznie do środka – powiedział. Wiedziałam, że wciąż był zły. Odepchnęłam się od swojego siedzenia i pochyliłam, by dać mu pożegnalny pocałunek. To początkowo wybiło go z tropu. Może nie spodziewał się tego. Moje usta przycisnęły się do niego, a potem w jednej chwili jego dłonie były w moich włosach, a moje chwyciły jego szyję i oboje zapewniliśmy drugie, że nie odsuniemy się. Przelaliśmy w pocałunek wszystkie swoje zmartwienia i niepokój. Jego język zażądał wejścia i przechyliłam głowę, aby uzyskać lepszy kąt. Ssał moją dolną wargę, aż jęknęłam i pocałowałam go mocniej. Kiedy się odsunęłam, moje usta były opuchnięte i czułe. Wpatrywaliśmy się w siebie, nasze pragnienie było wyryte w naszych twarzach, ale żadne z nas nie powiedziało słowa. Czułam się, jakbym potrzebowała coś powiedzieć, wyznać, jak się przez niego czułam, ale oboje wiedzieliśmy. To było widoczne we wszystkim co robiliśmy. – Chce ci powiedzieć, że cię lubię, ale to wydaje się głupie, jakby nie wystarczające – dodałam, zanim odwróciłam się w kierunku drzwi. Liam sięgnął i dotknął mojej ręki, by mnie zatrzymać. – Wiem. – Następnie przerwał, myśląc o tym, a potem powtórzył swoje słowa. – Wiem.

…

Reszta weekend minęła szybko. Liam miał sesję zdjęciową w Nowym Jorku, więc razem z Emily i Beccą trzymałyśmy się razem. W sobotni ranek poszłyśmy na plażę z kilkoma innymi dziewczynami z drużyny. Wszystkie leżały w rzędzie na swoich ręcznikach z wyciągniętymi gazetami lub książkami. Becca była jedyną na tyle odważną, by sprawdzić wodę. Ja stałam na brzegu, zanurzając stopy w lodowatej wodzie.

| 132

Josh pisał do mnie kilka razy wciągu weekendu. Nigdy nie odpowiedziałam na jego wiadomości, ponieważ wiedziałam, że nigdy nie odpuści, jeśli nie zduszę tego w zarodku. Na początku starałam się być dla niego miła, ale im dłużej on starał się mnie odzyskać, bardziej zdawałam sobie sprawę, że nie mogę mu dać ani cala, albo zabierze milę. W sobotni wieczór Becca dostała wiadomość od Penna. To był Święty Graal wiadomości. Piszczałyśmy nad nią przez dwadzieścia minut, zanim zdałyśmy sobie sprawę, że powinna sformułować odpowiedź. Robił to powoli i spokojnie, pytając ją o jej dzień i jak minął tydzień praktyk. Wyjaśniłam jego sytuację, że dopiero skończył długoterminowy związek, a Becca wydawała się bardziej niż szczęśliwa, by robić to powoli. Po dwudziestu minutach uprzejmości, zaprosił nas do swojego domu w najbliższy weekend. Kolejne pół godziny było wypełnione piskiem na przemian z kilkoma saltami Becci w rezultacie, których zrzuciła lampkę ze stolika nocnego. Na szczęście, szkło się nie zbiło. – Czuję się, jakbym robiła sobie nadzieję – powiedziała, kiedy odstawiła lampkę na jej miejsce. Co było niedopowiedzeniem. Zdecydowanie robiła sobie nadzieję, ale było za późno, by to zmienić. – Masz prawo być podekscytowaną, ale cieszę się, że rozumiesz, że sprawy z nim muszą iść powoli. Skinęła. – Muszę sobie przypominać, że dopiero skończył poważny związek i nie potrzebuje mnie bym komplikowała rzeczy. – Nie napisałby do ciebie i nie zaprosiłby do swojego domu, gdyby sądził, że komplikujesz rzeczy. Po prostu przyjmij to spokojnie i wtedy się przekonamy. Wygląda na naprawdę miłego faceta. – Co jeśli chodzi mu tylko o seks? – Wtedy pójdziesz z nim do łóżka i stracisz dziewictwo z jednym z najgorętszych zawodowych piłkarzy w tym kraju. – Zaśmiałam się. – Ale nie, poważnie, przekonamy się. Spróbuję zdobyć więcej informacji od Liama. Jasną stroną jest to, że skoro dopiero skończył związek to oznacza, że jest zdolny do zaangażowania. – Powinnam wygooglować jego ex? – zapytała, pochylając się w kierunku mojego laptopa. – Nie! Nie szukaj tego gówna. To nie fair w stosunku do nich i do nas. Chciałam wygooglować Liama miliony razy, ale wiem, jak bardzo nienawidzi, kiedy media tworzą fałszywe historie o jego życiu. Byłby taki wkurzony, gdybym wzięła informacje o nim z TMZ. | 133

– Dobra, dobra. Masz rację. Będę traktować Penna, jak zwykłą osobę… od teraz. – Dobrze, Penn jest normalną osobą. Tym zarobiłam uderzenie poduszką. Później tego wieczora, kiedy właśnie miałam iść spać, napisał do mnie Liam. Liam: Nareszcie w domu z Nowego Jorku. Kinsley: Witaj w domy! Przywiozłeś mi coś? ;) Liam: Miałem miniaturową figurkę Empire State Bulding, ale ten mały chłopiec ukradł ją w poczekalni lotniska i czułem się winny, aby ją zabrać. Kinsley: Mówisz poważnie? Liam: Ta, więc jakiś dzieciak chodzi z twoim prezentem. Kinsley: Haha, oh cóż… Cieszysz się przynajmniej z powrotu do domu? Liam: Tak, to była długa podróż. Tylko praca, żadnej zabawy. Kinsley: Mnie to nie dotyczy. Leżałam cały dzień na plaży. Liam: Pokaż jakiś dowód… Uśmiechnęłam się na jego wiadomość, próbując rozszyfrować, czy był poważny, czy nie. Tak czy inaczej postanowiłam, że nie zaszkodzi przypomnieć mu, co stracił, kiedy był w Nowym Jorku. Podciągnęłam koszulkę, gdy położyłam się na łóżku, a potem zsunęłam odrobinę spodenki do spania, tak, że mógł zobaczyć moją opaloną talię i biodro. To wystarczyło, aby poruszyć jego wyobraźnię bez pokazywania czegoś zbyt pikantnego. Przytrzymałam spodenki palcami jednej ręki i zrobiłam zdjęcie drugą. Do zdjęcia dołączyłam tekst, który mówił: – Widzisz cienką linię od mojego kostiumu kąpielowego? Nie minęły nawet dwie sekundy, a telefon zadzwonił w mojej dłoni z jego imieniem widocznym na ekranie. – Jest późno Liam – drażniłam, kiedy odebrałam połączenie. – Nie obchodzi mnie to. Jesteś sama? W pokoju było ciemno i nie słyszałam nikogo na korytarzu. Zerknęłam w kierunku łazienki, by zobaczyć, że światło jest wyłączone, więc Emily już spała. – Tak, wszyscy śpią. – Chciałbym być tam teraz. Zamruczałam do telefonu.

| 134

– Och naprawdę? I co byś zrobił, gdybyś tu był? – zapytałam, starając się grać rolę uwodzicielki. – Położyłbym dłonie dokładnie tam, gdzie była twoja na tym zdjęciu. – Zaczął, a ja bez zastanowienia, położyłam swoją rękę w tamto miejsce, pozwalając jej spocząć na krawędzi spodenek. – A potem? – zapytałam, słysząc dowody pożądania w moim głosie. – Przesunąłbym palcem po górze twoich szortów, wsuwając je delikatnie pod spód, by poczuć delikatną skórę pod nimi. – Moje palce podążyły za jego śladem. – A potem ściągnąłbym twoje spodenki i bieliznę i odrzuciłbym je na bok. – Nie tracisz czasu – mruknęłam, dotykając góry spodenek, zanim zsunęłam się w dół nóg. Zaśmiał się mrocznie i nisko. – Nie miałabyś nic przeciwko. Błagałabyś mnie bym przyspieszył. – Mmm – zamruczałam, przesuwając w górę i w dół wzdłuż szwu moich majtek, zanim odsunęłam je na bok. – Kinsley, chcę, żebyś się dotknęła. Wciągnęłam mocno powietrze i pozwoliłam palcom dryfować niżej, wzdłuż wrażliwej skóry ud. – Może już to robię. Mogłam usłyszeć przez telefon jego powolny uśmieszek, kiedy zamruczał w aprobacie. – Dotykaj się tak, jakbym ja to robił, gdybym tam był. – Jego ton był mroczny i bardziej sugestywny niż dotychczas. Nigdy nie byłam na tyle odważna, by zrobić coś takiego, gdy ktoś słuchał, ale nie wahałam się w tym jednym momencie. Pozwoliłam palcom wsunąć się pomiędzy uda, początkowo powoli głaszcząc, a potem coraz szybciej, kiedy mówił mi brudne rzeczy przez telefon. – Chciałbym poczuć, jak mokra teraz jesteś. Jego ciężki oddech przepłynął przez telefon, a moje tempo przyspieszyło jeszcze bardziej. Zanurzyłam palec, rozprowadzając powstającą wilgoć po wiązce nerwów, rozkoszując się seksownym momentem. – Jestem tak blisko, Liam – przyznałam słabym głosem. – Założę się, że słodko smakujesz, skarbie. Wsuwałbym i wysuwał palce, a potem pochylił się, by cie skosztować. – Liam…

| 135

– Dojdź dla mnie, skarbie. Pozwól mi cię usłyszeć. Dotykałam się szybciej, wyginając plecy i czując rozpoczynające się drżenie, rozsiane po całym ciele. – Nie mogę się doczekać, by zatopić się w tobie Kinsley. Obiecaj mi, że rozłożysz dla mnie szeroko te uda. Te seksowne słowa zepchnęły mnie z krawędzi i zatraciłam się w błogości chwili. Przepłynęło przeze mnie w uwodzicielskiej fali i uwielbiałam wiedzieć, że mógł usłyszeć moje jęki. Celowo upewniłam się, że wie, jak bardzo cieszyłam się swoim orgazmem. Kiedy przestałam drżeć, odezwał się Liam. – Kurwa, skarbie, uwielbiam tego słuchać. Przycisnęłam poduszkę do piersi i uśmiechnęłam się w ciemny sufit, nagle czując się zawstydzona, że dałam się tak ponieść. – Zobaczymy się jutro, trenerze. Odłożyłam telefon, zanim mógł odpowiedzieć i zacisnęłam oczy. Telefon zawibrował w mojej dłoni i spojrzałam w dół, by zobaczyć, że przysłał mi jeszcze jedną wiadomość. Liam: Nie rób żadnych planów na jutrzejszy wieczór. Liam Wilder wydobył ze mnie to, czego żaden inny mężczyzna wcześniej nie widział. To było odrobinę dzikie i trochę lekkomyślne, ale z nim, nie było innej opcji.

| 136

Rozdział 15

W poniedziałkowy poranek byłam pozytywnie roztrzepana w drodze na trening. Becca i Emily powiedziały, że wyglądam, jak wariatka, ale zignorowałam je. – To jest po prostu piękny dzień! – Zażartowałam, prowadząc samochód na moje zwyczajne miejsce pod budynkiem. Ponieważ Liam wrócił z Nowego Jorku, będzie na treningu. Mieliśmy plany, aby spotkać się później, ale nie byłam jeszcze pewna, gdzie pójdziemy. – Jesteś taka irytująca. – Zaśmiała się Becca, zsuwając się z miejsca pasażera. Jak tylko jej stopy dotknęły chodnika, przerwała i zauważyłam jak jej uśmiech opada. – Co się dzieje? – zapytałam, pochylając się, by rozejrzeć się wokół niej. Ze swojego siedzenia nie mogłam zobaczyć, na co się patrzyła, więc szybko wyskoczyłam z samochodu i pobiegłam, by znaleźć widok, który sprawił, że zacisnęłam pięści. Josh czekał na mnie przed budynkiem z bukietem kwiatów i gigantycznym transparentem mówiącym ‘Przepraszam, Kinsley’. – O mój Boże – mruknęłam pod nosem. To nie było właściwe. Jeden rzut oka na parking i wiedziałam, że wszyscy z mojej drużyny, moi trenerzy i Liam widzieli go. Nie mogłam uwierzyć, że to zrobił. Poszłam prosto do niego, starając się pozostać spokojną. Uśmiechnął się szeroko, kiedy zobaczył mnie zbliżającą się i przez bardzo, bardzo krótką chwilę poczułam do niego litość… ale potem przypomniałam sobie nagą lalunie w jego łóżku. – Josh, co ty tu robisz? – zapytałam zmęczonym tonem. Rozciągnął usta w krzywym uśmiechu. – Czy to nie jest raczej oczywiste? – zażartował, wskazując na napis. Powoli skinęłam, starając się wyczarować odpowiednie słowa. Emily i Becca minęły mnie, kierując się do budynku, ale nie mogłam na nie spojrzeć. Sądziłam, że Josh zna mnie na tyle, by uświadomić sobie, że coś takiego było dla mnie naprawdę żenujące. Nie byłam osobą publiczną. Nie chciałam, aby cała moja drużyna znała brudne szczegóły naszego związku. To było zbyt wiele, a jeśli już to odepchnęło mnie nawet jeszcze bardziej.

| 137

– Josh, nie możesz tak robić. Nie jesteśmy razem i to z wielu dobrych powodów. Przysięgam, że nie staram się grać trudnej do zdobycia i wodzić cię. Miałam to na myśli, kiedy powiedziałam ci, że nie wrócimy do siebie. Musisz zostawić mnie w spokoju. Jego mina lekko spochmurniała, a ciemne brązowe oczy przyglądały mi się z ciekawością. – Nie rezygnuj z rzeczy, które cię interesują, Kinsley. To nie w ten sposób działa miłość – powiedział, wpychając kwiaty w moje ręce i skierował się do swojego samochodu. Chciałam krzyczeć za nim, by powiedzieć mu, że nie wie jak działa miłość, że nie zdradzać osoby, którą kochasz, ale po prostu pchnęłam drzwi od budynku i skierowałam się na trening. Moim najgorszym obawem było zrozumienie, że miłość naprawdę oznaczała to, co Josh myślał, że znaczy: możesz robić cokolwiek chcesz swojemu partnerowi, tak długo, jak mówisz, że ci przykro i wyglądasz przy tym uroczo. Nie. Za bardzo siebie szanuję, by pójść na to. Wyrzuciłam kwiaty w szatni, kiedy zdałam sobie sprawę, że muszę odnaleźć Liama. Nie miałam pojęcia, czy widział transparent Josha, ale gdyby sytuacja była odwrotna, nienawidziłabym oglądać jego byłej dziewczyny stojącej tam i czekającej na niego. Nie chciałam, żeby błędnie zinterpretował sytuację. Nie miałam okazji zobaczyć go, aż ustawiłyśmy się w linii do ćwiczenia. Celowo stanęłam na końcu, więc jeśli chciał, mógł ze mną porozmawiać. Kiedy poczułam za sobą jego żel pod prysznic, odetchnęłam. Przynajmniej nie był tak zły, że zamierzał mnie ignorować. – Wszystko w porządku? – zapytał, biorąc mnie z zaskoczenia. – Nic mi nie jest. Przepraszam, że to się wydarzyło – zaczęłam, kiedy jedna z młodszych dziewczyn przysunęła się bliżej. Jej niewinna akcja nie została niezauważona i zdałam sobie sprawę, że musze uważać ze swoją przemową. – To było naprawdę nieprofesjonalne – powiedziałam, spoglądając na niego i błagając, by zrozumiał ukryty sens. Jego spojrzenie nie było złe, czy zamyślone, zamiast tego obdarzył mnie tęsknym uśmiechem. – Nie obawiam się odrobiny konkurencji, Kinsley – szepnął. – Gram, żeby wygrać. Uśmiech rozciągnął moje usta, ale starałam się zrobić co w mojej mocy, by go ukryć. Poruszył się za mną, kierując w stronę trener Davis, by pomóc jej przy ćwiczeniach, ale jego dłoń przesunęła się wzdłuż podstawy mojego kręgosłupa, kiedy odchodził. Zwykły dotyk wywołał na mojej skórze gęsią skórkę i wiedziałam, że podjęłam dobrą decyzję. Liam mógł rozbroić mnie jednym dotknięciem, a ja nigdy nie czułam się w ten sposób ani z Treyem, ani z Joshem. Oficjalnie straciłam głowę. Kiedy wykąpałam się i przebrałam po treningu, położyłam się na łóżku i sprawdziłam telefon. Była tam wiadomość od Liama, którą zdecydowałam się odczytać, jako pierwszą.

| 138

Liam: Będę po ciebie około 19. Nie jedz kolacji. Odpisałam od razu. Kinsley: Jakieś wskazówki? Co powinnam założyć? Liam: Piżamę. Roześmiałam się i zmieniłam ekran, by sprawdzić nieodebrane połączenie i wiadomość na poczcie głosowej, która również na mnie czekała. – Witaj Kinsley. Z tej strony Brian King. Rozmawialiśmy w zeszłym tygodniu w biurze trener Davis o potencjalnym wywiadzie z tobą. Wiem, że to na ostatnią chwilę, ale zostałem wysłany do Europy, a mój dyrektor naprawdę chciałby ten wywiad jeszcze przed moim wyjazdem. To stawia cię w trudnej sytuacji, ale jest jakikolwiek sposób, abym cię przekonał, żebyś spotkała się ze mną na wywiad po treningu w środę? Zdaję sobie sprawę, że to późna wiadomość, ale niestety magazyn zostawił mi niewiele możliwości. Możemy spotkać się na kawę w kawiarni w zachodniej części Hollywood. Będę wracał z centrum LA. Wysłałem również trener Davis listę możliwych pytań, abyś mogła się z nimi zapoznać. Daj mi znać co o tym sądzisz. Poczta głosowa wyłączyła się, a ja pozostałam przez chwilę ogłuszona. Nie myślałam o ofercie Briana od kilku dni, a teraz nagle byłam zmuszona do podjęcia jak najszybciej decyzji w jedną, lub drugą stronę. Nie byłam w 100% za sprzedawaniem swojej prywatności, ale jeśli zerknęłabym w pytania i stwierdziła, że są w porządku, zgodziłabym się na ten wywiad. Brian wydawał się miłą osobą i nie chciałam, żeby miał problemy z redaktorem, jeśli zrezygnowałabym z wywiadu. Spojrzałam na telefon i wcisnęłam ‘połącz’ zanim w ogóle zdałam sobie sprawę, co robiłam. – Cześć Brian, tu Kinsley. – Kinsley! Cześć – odpowiedział, szeleszcząc kartkami. – Odsłuchałam twoją wiadomość i myślę, że mogę się z tobą spotkać w środę. Będę mogła być około 17? – To świetnie. 17 jak dla mnie pasuje. Wiem, że to praktycznie żadna informacja, ale to będzie krótki wywiad, głownie o twojej pozycji w ULA i twoim treningu do kwalifikacji olimpijskich. Jeśli naszym czytelnikom się spodoba, zrobimy większy wywiad w ciągu kilku tygodni. Oczywiście, jeśli wyrazisz zgodę. Zaśmiałam się uprzejmie. – Przejdźmy do początku. Mógłbyś wysłać mi pytania, które przesłałeś trener Davis? – Jasne. Wyślę ci także adres kawiarni, gdzie możemy się spotkać.

| 139

Wyrecytowałam swój adres mailowy i podziękowałam za jego czas. Miałam dobre przeczucie co do artykułu. Wciąż nie miałam pojęcia, czego się spodziewać, ale przynajmniej dostanę wcześniej pytania. Jak tylko się rozłączyłam, zadzwoniłam do mamy i wprowadziłam ją we wszystko. Obiecała jutro po moim treningu przybiec, by przeczytać ze mną pytania, by upewnić się, że nie zrobię z siebie głupka. Pięć minut przed 19, Liam napisał mi, że czeka za rogiem. Wyskoczyłam z łóżka i zarzuciłam kurtkę oraz Conversy. Potem w drodze na dół krzyknęłam pa do Becci. Wpadłam za róg z maksymalną prędkością, wskakując do samochodu Liama i składając na jego ustach pocałunek, zanim w ogóle zdałam sobie sprawę, że buty miałam rozwiązane, a kurtkę włożyłam na lewą stronę. Szczegóły. – No witam. – Zaśmiał się naprzeciwko moich ust po tym jak odsunęłam się, by złapać oddech. – Cześć – mruknęłam, potem usiadłam i poprawiłam się w fotelu. – To było dobre powitanie. Uśmiechnęłam się i wzruszyłam ramionami. – Po prostu byłam podekscytowana zobaczeniem cię. Gdzie jedziemy? – To niespodzianka – odpowiedział, odpalając samochód i odjeżdżając z dala od mojego domu. – Ah, świetnie, ale włożyłam piżamę. Nie mogłam stwierdzić czy żartujesz, ale zdecydowałam się i tak ją założyć. – Rozpięłam kurtkę, by pokazać mu moją wyblakłą koszulkę ‘Wyprodukowaną w latach 90’, która sięgała do połowy nóg i spodnie do spania. – Nie blefowałem. Będziesz się cieszyć, że to włożyłaś. Uśmiechnęłam się i obserwowałam go podczas jazdy. Nie miałam pojęcia, gdzie mnie wiózł, ale niepewność była połową zabawy. – Myślę, że w środę będę miała swój pierwszy wywiad – wspomniałam, kiedy zjechał z autostrady. – Naprawdę? Z kim? – Brian King. Poznałam go z trener Davis jednego dnia. – Ah, znam Briana. To przyzwoity koleś. – Jego wzrok był skupiony na drodze, a ja nie mogłam powiedzieć, czy było coś więcej, co chciał powiedzieć w tym temacie. – Robiłeś już kiedyś z nim wywiad? – Nie. Chociaż przez rok graliśmy razem w piłkę.

| 140

Nie miałam czasu, by zapytać o więcej, ponieważ Liam podjeżdżał pod małe kino samochodowe. Kto w ogóle wiedział, że one wciąż istnieją w LA? – Pomyślałem, że skoro wyjście do kina nie wchodzi w rachubę, możemy przynajmniej zakraść się do kina samochodowego i udawać, jakby to była prawdziwa randka – wyjaśnił Liam w gorliwej odpowiedzi. Gigantyczny uśmiech rozciągnął moje usta. – To wspaniała randka. W piżamach… nie mogło być lepiej. Zaśmiał się na mój żart, kiedy parkował swojego SUVA na wolnym miejscu. To było małe kino z miejscami na dwadzieścia, może trzydzieści samochodów. Szybko zapełniły się wokół nas i wiedziałam, że dotarliśmy tam w samą porę. – Jak będziemy oglądać film, skoro ekran jest za nami? – zapytałam, odwracając głowę, by spojrzeć przez tylnią szybę. Uśmiechnął się i wyskoczył z samochodu. – Chodź, siedzimy w ciężarówce. Nie miałam wyboru, jak tylko podążyć za nim na tył samochodu, a kiedy uniósł tylnią klapę, cieszyłam się, że to zrobiłam. Wyjął swego rodzaju kosz piknikowy. Cóż o ile kosz piknikowy składający się w większości ze słodyczy w ogóle się liczy. Miał to wszystko idealnie ułożone. Twizzlers, Skittles, Sour Patch Kids11, Snickers, Butterfingers i M&Ms… to nazwy tylko niektórych. Było trochę zimnych napoi, obok kubła popcornu, który zakrył na czas jazdy. – Napadłeś na małą cukierkową osadę, by zebrać to wszystko? Uśmiechnął się. – Mam ochotę na coś słodkiego. To moja jedyna wada. Przewróciłam oczami i uderzyłam go żartobliwie w ramie. – Myślę, że wyświetlają dzisiaj „Szesnaście Świeczek”12. Nigdy go nie widziałem – powiedział. Sapnęłam. – Co! Jak mogłeś tego nie widzieć? To jest w telewizji przynajmniej raz w tygodniu. Wzruszył ramionami. – W porządku, więc mam dwie wady. Uśmiechnęłam się.

11 12

Coś jak kwaśne żelki. Swoją drogą, czy wy też zrobiłyście się głodne?  Film z 1984 roku.

| 141

– Nie mogę uwierzyć, że zrobiłeś to wszystko. – Nienawidzę, że nie jestem w stanie zabrać cię na prawdziwą randkę, więc chciałem zrobić to wyjątkowym – przyznał, później dodając. – Ja naprawdę lubię cukierki. Posłał mi niegodziwy uśmiech i pomógł wejść na tył samochodu. Kiedy wypełniliśmy swoje buzie, odepchnęliśmy jedzenie i picie na bok i usiedliśmy na kocu, który zabrał. W jakiś sposób skończyliśmy przesuwając się, aż leżał oparty o tylnie siedzenie, a ja odchylałam się przyciskając plecy do jego piersi z jego nogami po moich bokach. W porządku, to nie był tak do końca przypadek; cofałam się tak długo, aż wreszcie musiał zrobić dla mnie miejsce. Och, oops, jak się znaleźliśmy w tej uroczej pozycji? Planowanie strategiczne, moi przyjaciele. Jego ramiona były owinięte wokół mnie, trzymając koc na miejscu. Tak proste, jak było odwrócenie się, pocałowanie go i zapomnienie o reszcie filmu, naprawdę cieszyłam się po prostu siedząc tam razem. Dobrze było czuć jego klatkę piersiową unoszącą się i opadającą przy moich plecach. Co jakiś czas pytał mnie, czy jest mi wygodnie, albo czy potrzebuję picia, ale tylko potrząsałam głową, nie chcąc, aby choćby drgnął w obawie, że magia może zniknąć.

| 142

Rozdział 16

Błogie uczucie leżenia w ramionach Liama było odległe i zapomniane, kiedy obudziłam się z kimś próbującym zedrzeć ze mnie kołdrę we wtorkowy poranek. Głos Tary zakradł się do mojej świadomości. – Wstawaj i ubieraj się. Ty, Becca i Emily macie specjalne zadanie na ten poranek. Co do cholery? Czy powinnam zacząć barykadować swoje drzwi każdej nocy, tak by nie mogła wkraść się jak Edward Cullen? To prawdopodobnie nie zadziała; po prostu będzie wspinać się przez okno, jak to zrobił niepokojący wampir. Jęknęłam i usiadłam, próbując odepchnąć sen. Do Tary dołączyła Sofie i jeszcze jedna z jej diabelskich pomocniczek. Wszystkie patrzyły na mnie z przebiegłym uśmiechem, który sprawiał, że żałowałam, że nie spałam z karabinem pod poduszką, jak stary południowy weteran. – Wstawaj – nakazała ponownie Tara. Jej ton był skierowany do mnie, nie mówiąc już o tym, że myślałam, że wyszłyśmy już poza to całe licealne cholerstwo. Wyglądało, jakby wyczerpała swoją kartę suki, ale widocznie musiała wpuścić sobie kolejny diabelny zastrzyk, by nabrać sił na kilka dni. Czy na pewno byliśmy przekonani, że nie miała w rodzinie żadnych seryjnych morderców? Odepchnęłam się od łóżka i bez słowa skierowałam się do szafki. – Dołączysz do nas na dole, kiedy będziesz gotowa, Bryant – mruknęła Sofie zanim przeszła przez drzwi od łazienki, by dostać się do pokoju Elimy. Skuliłam się, kiedy usłyszałam, jak krzyczy na nią, by się obudziła. Kiedy włożyłam strój do biegania, marzyłam o zgłoszeniu problemu poniżania do trener Davis, ale wciąż nie byłam pewna, czy było warto. Wszystko mogło się zmienić, jeśli doniosłabym na seniorki. Zmieniłyby moje życie w piekło, ale zrobiłyby to bardzo subtelnie i dwukrotnie bardziej złośliwie niż do tej pory. Jeśli zamierzałam powiedzieć trener Davis, musiałam być pewna, że jest to warte problemów.

| 143

Więc zawarłam z sobą układ. Dzisiaj będzie ostatni dzień. Jeśli nie skończą po tym, co dla nas dzisiaj przygotowały, wtedy zgłoszę to do trener Davis. Razem z Beccą i Emily w ciszy wcisnęłyśmy się na tylnie siedzenie samochodu Sofie, kiedy reszta pierwszaków wciąż spała w domu. To był drugi raz, kiedy zabierały naszą trójkę i nie byłam, aż tak głupia, by sądzić, że to zbieg okoliczności. Zgaduję, że Tara naprawdę mnie nienawidzi. Ostatni raz kiedy siedziałam w samochodzie Sofie był podczas moich dziewiętnastych urodzin. Wiedziałam tej nocy, że Tara nie zostanie moją przyjaciółką, ale nie miałam pojęcia, jak w rzeczywistości okaże się szalona. Gdybym mogła cofnąć się w czasie, ostrzegłabym samą siebie, by trzymać się jak najdalej od Tary… i może ostrzegłabym mamę przed pomysłem z grzywką. Nie do wszystkich pasują! Było poczucie grozy utrzymujące się w powietrzu, kiedy zmierzałyśmy do budynku z seniorkami. Taka powiedziała, że mają dla nas ‘specjalne zadanie’, ale tak naprawdę nie mogły nic nam zrobić, prawda? Mam na myśli, że jeśli zbliżą się do łamania prawa, natychmiast pójdę na policję. Nie zamierzałam kopać grobów dla wszystkich jej ofiar. – Ponieważ wasza trójka była tak zgodna dziś rano, myślę, że damy wam coś łatwiejszego niż planowałyśmy – powiedziała Tara ze złowieszczym uśmiechem. Och, jak miło z jej strony, pomyślałam, wyglądając przez okno i pragnąc, by ten dzień już się skończył. Kiedy dotarłyśmy do placu ćwiczeń, Sofie zaparkowała samochód, a nasza trójka wygramoliła się z tylniego siedzenia. – W porządku świeżaki. Dzisiaj pomyślałyśmy, że wasza trójka powinna nauczyć się sztuki higieny – zaczęła Tara, wyciągając trzy zapakowane szczoteczki do zębów z torebki. O czym ona mówiła? – Łazienki w budynku mogłyby być o wiele czystsze – kontynuowała, wręczając nam po jednej szczoteczce – dlatego chciałybyśmy, aby każda z was wyczyściła prysznic, a kiedy już skończycie wyczyścicie podłogę. Becca jęknęła. – Przepraszam, myślisz, że możesz uciec się do tego? Kostiumy były zabawne, ha–ha. Miałaś swoją zabawę, ale to jest niedorzeczne i wiesz o tym. Emily po prostu stała tam z rozdziawioną buzią, jakby nie mogła uwierzyć w sytuację, w której utknęła. Czułam, jak wina uderza w mój żołądek. Nie byłoby nas tutaj, gdyby nie ja. – Becca ma rację. Nie będę tego robić. Naoglądałyście się zbyt wielu filmów z lat 90 – powiedziałam, rzucając szczoteczkę na ziemię. Tara mogła pocałować mnie w tyłek.

| 144

Spojrzenie Tary przeniosło się ze szczoteczki znajdującej się na ziemi, powoli do moich oczu. Zgryźliwy uśmiech zmieniający jej rysy był ostrzeżeniem rzeczy, które miały nadejść. – Chodź porozmawiać ze mną przez chwilę, Bryant – powiedziała Tara, kiwając palcem i odchodząc, tak byśmy mogły porozmawiać na osobności. Podążyłam za nią, głównie po to, by powiedzieć jej jak szalona była bez podsłuchiwania przez innych, ale na kolejne jej słowa stanęłam jak wryta. – Jeśli nie podniesiesz tej szczoteczki i nie podążysz za moim poleceniem, jako swojego kapitana, nie będę miała innego wyjścia, jak tylko pójść do trener Davis z kilkoma niepokojącymi wiadomościami. Przewróciłam oczami. – O czym ty mówisz, Tara? Przesunęła palcem po ustach i w tym momencie, zdałam sobie sprawę, jak bardzo w rzeczywistości była bez serca. – Powiem ci, co będę zmuszona powiedzieć trener Davis – zaczęła, upewniając się, że utrzymuje swój głos wystarczająco cichym, by nikt inny jej nie usłyszał – jednej nocy poszłam na imprezę i zobaczyłam tam ciebie i Liama. To nie było nic wielkiego biorąc pod uwagę, że to było przyjęcie LA Stars, ale ku memu przerażeniu, widziałam jak wasza dwójka poszła do jego pokoju, a kiedy wyszłaś stało się bardzo oczywiste, że uprawialiście seks. Teraz, ponieważ nie jestem pewna jak inteligentna jesteś w tej kwestii, wyjaśnię ci to – zjeżyłam się na jej ostry ton – Liam większość swoich pieniędzy ma z kontraktów reklamowych – kontraktów, które są całkowicie uzależnione od jego publicznego wizerunku. LA Stars może go nie wyrzucą, ale lepiej mi uwierz, że te firmy nie będą chciały przedłużać z nim umów. Miał być wolontariuszem nie próbującym z nami sypiać. A ty, nasz słodki mały świeżak, zostaniesz wykapana z drużyny ULA, tak szybko, że nawet nie będziesz miała czasu, by opróżnić szafkę. Trener Davis przedstawiła wystarczająco jasno, że jakiekolwiek relacje między trenerem, a członkiem drużyny są niedozwolone. Jakby tego było mało ona po prostu dolewała oliwy do ognia, kiedy krew odpłynęła z mojej twarzy. – Możesz sobie w ogóle wyobrazić te nagłówki? Zawodnik LA Stars wykorzystał studentkę pierwszego roku ULA… Stałam tam, gapiąc się i próbując zrozumieć, jak jedna osoba może być tak przebiegła. – Och i mam kilku świadków, którzy potwierdzą moje zapewnienie. Mam na myśli, jak mogłaś być tak głupia, by uprawiać seks na imprezie LA Stars? Naprawdę, Kinsley, sprawiłaś to wszystko tak prostym. Spojrzałam w jej zmrużone oczy.

| 145

– Jesteś taką suką. Jej uśmiech powiedział mi, że przyjęła to, jako komplement. – Mam nadzieję, że lubisz czyścić toalety, Bryant – powiedziała, zanim obróciła się na pięcie i skierowała do grupy. Nie powiedziałam ani słowa. Nie było nic do dodania. W tamtym momencie, Tara trzymała wszystkie karty. Ale wkrótce tabele się przesuną. Nie zamierzałam pozwolić jej uciec z tym. Był sposób, by pobić ją w jej własnej grze, ale musze mieć czas, by przemyśleć opcje. Z uniesioną brodą, wróciłam, schylając się i biorąc szczoteczkę z betonu, potem kierując się bez słowa do łazienki. Kiedy po chwili Emily i Becca podążyły za mną, ich spojrzenia wwiercały się w bok mojej głowy. – Przepraszam dziewczyny – mruknęłam, otwierając opakowanie. To było cholernie niedorzeczne. W jaki sposób Tara ma czas w ciągu dnia, by wymyślać takie gówna? – To nie twoja wina – odpowiedziała Emily, marszcząc brwi. Biedna Emily, nie miała pojęcia co jej sprawiłam. Becca złapała moje spojrzenie i westchnęłam. – Wyjaśnię to później – powiedziałam do niej bezgłośnie, a ona skinęła głową z powagą. To był najgorszy poranek w moim życiu, a była dopiero 5 rano. Niechętnie rozerwałam opakowanie i wzięłam się za pracę w łazience, pozwalając swojemu umysłowi wymyślać sposoby torturowania Tary na śmierć. Wymyśliłam, że ta stara metoda, gdzie cztery konie rozrywają twoje ciało na kawałki ładnie do niej pasuje. By upewnić się, że na pewno sprzątamy, Tara sprawdzała nas co kilka minut. Potrząsała głową, mamrotała uszczypliwy komentarz, a potem wychodziła. Po tym, co wydawało się godzinami, wreszcie przyszła, by powiedzieć nam, abyśmy przerwały. – Wystarczy. Przebiegniemy kilka okrążeń przez treningiem. Nasza trójka podążyła za nią i mogłam usłyszeć Emily pociągającą nosem. Tara sprawiała, że płakała. Ja sprawiałam, że płakała. – Emily, jest dobrze. Pobiegnę za ciebie, tak jak ostatnim razem. Tara zaśmiała się. – Nie, Bryant, myślę, że cała wasza trójka powinna biegać. Myślę, że twoje przyjaciółki powinny zdać sobie sprawę, jak samolubna jesteś. Słowo egoistyczna poruszyło czuła strunę, kiedy łzy Emily spływały w dół jej policzków. Czy byłam samolubna przez związek z Liamem? Nie sądziłam, że to może kogoś zranić.

| 146

Tara mogła nie lubić mnie wcześniej, ale fakt, że miałam jakiś rodzaj związku z Liamem wepchnął mnie na szczyt listy jej wrogów. Niestety moja przyjaźń z Beccą i Emily oznaczała, że zostały wciągnięte razem ze mną. – Tak mi przykro dziewczyny – błagałam, kiedy zaczęłyśmy biegać. Emily nie spojrzała na mnie, ale Becca rzuciła mi surowe spojrzenie. – Za nic nie przepraszaj. To Tara, jest tą, która powinna przepraszać. Stara się zrujnować twoje życie przez obrócenie nas przeciwko tobie, ale nie ma pojęcia, jaki rodzaj wrogów sobie tworzy – zaznaczyła Becca. – Musimy mądrze do tego podejść. Musimy zmusić ją do przestanie, ale jeśli źle to zrobimy, pójdziemy razem z nią na dno – odpowiedziałam. – Kinsley, ja wiem o Liamie – powiedziała nagle Emily. Razem z Beccą odwróciłyśmy się ostro w jej stronę. – O czym ty mówisz? – zapytałam. – Mamy wspólną łazienkę, a ty i Becca poważnie rozmawiacie zbyt głośno o sprawach osobistych. Jak to, że kazałaś Becce spojrzeć w zeszłym tygodniu na plamkę na twoim tyłku, ponieważ stwierdziłaś, że kształtem przypomina żyrafę. To znaczy, rozumiem. Macie naprawdę dziwny związek. – Uświadomiła sobie, że zbacza z tematu. – Och, racja. W każdym razie, nikt inny nie wie o tobie i Liamie, upewniłam się, ale chciałam, żebyś wiedziała, że ja wiem. – Wzruszyła ramionami. Nie miałam pojęcia, jak podejść do tematu. – Jesteś zła, że nie powiedziałam ci? Naprawdę przepraszam, że cię okłamałam, Em. Po prostu chciałam utrzymać to prywatnym na tyle, na ile to było możliwe i nie chciałam wciągać cię w to, jako współsprawcę. Emily zmarszczyła brwi. – Nie jestem zła. Wiem dlaczego mi nie powiedziałaś. Po prostu czułam się trochę odepchnięta. Będąc szczerą na początku byłam w pewnym sensie szczęśliwa, że nie zostałam w to wciągnięta, ponieważ powiedziałabym ci, że to był zły pomysł. Rozciągnęłam usta w delikatnym uśmiechu. – A teraz? – Wciąż zły pomysł, ale nie mogę cie obwiniać. Gdyby był zainteresowany resztą nas, zrobiłybyśmy dokładnie to samo co ty. Po prostu jesteś szczęściarą… a może jednak masz pecha. Ulga rozprzestrzeniła się po naszej małej grupie. Dobrze było wyjawić sekret i ufałam Emily, że nikomu nie powie.

| 147

– Przysięgam dziewczyny, że to ostatni raz. Czuję się obrzydliwie przez czyścienie łazienki. Ściągniemy ją na dni. Po prostu musimy wymyślić jak… Cała nasza trójka była skupiona na pompkach, kiedy ostry ton Liama rozbrzmiał w powietrzu. – Tara, myślałem, że ostrzegałem cie poprzednim razem? Czego do cholery nie zrozumiałaś w traktowaniu swoich koleżanek z respektem? Zatrzymałam się w połowie pompki, by zobaczyć, jak Tara odwraca się do niego z przebiegłym uśmieszkiem. – Liam! Człowiek, który o godzinie… Nie uszło mojej uwadze, że nazwała go Liam, zamiast Trener Wilder. Udowadniała, jak pewna siebie była w tym momencie. Trzymała nasz los w swojej niewielkiej dłoni. – Słucham? – zapytał Liam, prostując się. Wyglądał bardzo niebezpiecznie. Nigdy nie patrzył na mnie w sposób, w jaki patrzył na Tarę. Niepohamowany gniew zamaskował jego piękne rysy i przez jeden moment, bałam się, że stanie się coś bardzo złego. Próbowałam rzucać mu znaczące spojrzenie, które w jakiś sposób powiedziałoby mu, jak mamy przesrane ponieważ Tara wie o nas. – Musimy przygotować się do treningu. Przepraszam – powiedziała Tara, machając słodko i odchodząc, nie dbając o odpowiedź. Liam przez chwilę podążał za nią wzrokiem, a potem przeciągnął dłonią po włosach. Wyglądał na bezradnego i w pewnym sensie taki był. Pójście do trener Davis było jego jedyną opcją. Zrobiłby to? Jeśli tak, czy Tara powie trener Davis o naszym związku? – Wszystko w porządku? – zapytał Liam, schylając się do miejsca, gdzie siedziałyśmy. Emily skinęła, ale dalej milczała. – O tak! Miałyśmy cudowny poranek. Pozwolę Kinsley wprowadzić cię w to – powiedziała Becca, kiedy odepchnęła się od ziemi razem z Emily, aby pójść do budynku za seniorkami. – Kinsley, dlaczego do cholery pozwalasz jej się tak traktować? Idę z tym do trener Davis. Ostatnie zdanie zachęciło mnie do działania. – Ona wie – zaczęłam, ale ledwie mogłam wypowiedzieć te słowa przez emocje budujące się w moich oczach. To było ponad mną i nie mogłam zobaczyć co było w porządku już dłużej.

| 148

Liam skinął, powoli rozumiejąc powagę sytuacji. Jego dłoń sięgnęła w dół po moją, tak że pomógł mi wstać w tym samym momencie, gdy trener Davis wjechała na miejsce parkingowe. Wyskoczyła z samochodu i spojrzała na nas podejrzliwie, zanim weszła do środka. Po prostu zajebiście. Jej podejrzenia były ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowaliśmy. – Muszę iść na trening. Porozmawiamy później. – Obiecałam, obracając się na pięcie i biegnąc do środka zanim mógł cokolwiek powiedzieć. Nasz związek był trucizną dla mojej kariery. Media wplączą nas w cokolwiek sprzeda więcej egzemplarzy numeru, a ‘szczęśliwa piłkarska para’ nie sprzeda wiele w porównaniu do piłkarskiego niegrzecznego chłopca wykorzystującego naiwną dziewczynę, której w tym czasie miał być trenerem. Mieliśmy po królewsku duże kłopoty.

…

Liam: Wszystko w porządku? Możesz spotkać się ze mną jutro przed treningiem? Zadzwoń do mnie. – Zamierzasz z nim porozmawiać, prawda? – zapytała Becca po przeczytaniu tekstu ponad moim ramieniem. Tego wieczora siedziałyśmy w moim pokoju, starając się wymyślić plan, jak poradzić sobie z Tarą. – Tak. Oczywiście. Po prostu potrzebuję o tym pomyśleć przez chwilę. Jeśli sama pójdę do trener Davis, zawoła Tarę do swojego gabinetu, a ona wrzuci mnie i Liama pod autobus. Ale jeśli powiem Liamowi, może on będzie miał lepszy plan? – Żułam swoją dolną wargę, tak jak to robiłam przez całe popołudnie. – Myślę, że powinnaś powiedzieć Liamowi, ponieważ ma prawo wiedzieć co się dzieje. – Tak, Boże, wiem to. Po prostu nie chcę, aby się angażował jeśli nie będzie to potrzebne. I bez tego ma wystarczająco na głowie. – A co z tobą? – Wskazała Becca. – Ty też masz dużo na głowie. Miała rację, ale wtedy spojrzałam na zegarek. Była dwudziesta trzecia. Zbyt późno na telefon, biorąc pod uwagę, że następnego dnia miałam trening, prawda? Tak sobie wmówiłam. Kinsley: Tak, ale nie powinniśmy spotykać się przed treningiem. Nie chcę być podejrzana. Liam: To może po? Kinsley: Mam ten wywiad.

| 149

Nie trudził się pisaniem wiadomości. Chwilę później, jego numer wyświetlił się na moim wyświetlaczu i spanikowałam. Przeciągnęłam palcem po ekranie i wbiegłam do szafy, zatrzaskując za sobą drzwi. Czułam się jak tajny agent. Aczkolwiek bardzo amatorski. – Halo? – zapytałam, nie kłopocząc się zapaleniem światła w szafie. – Kinsley, powiedz mi co się dzieje. Jak Tara się dowiedziała? – Brzmiał na zmęczonego. Opadłam na wykładzinę i przesunęłam ubrania tak, że tworzyły przede mną kurtynę. – Ona i kilka innych osób widziało nas idących do twojego pokoju podczas jednej z imprez i powiedziała, że było jasne, że uprawialiśmy seks. Trener Davis powiedziała mi, bym trzymała się z dala od ciebie, a ja nie posłuchałam. Liam nie odpowiedział od razu. Mogłam usłyszeć jego stały oddech, a potem wreszcie jęknął. – Wcześniej miałem do czynienia z sukami, ale ona jest przebiegła. – Tak, cóż będziesz mógł jej powiedzieć jak ‘przebiegła’ jest, kiedy oboje zostaniemy wykopani z drużyn. – Nie pozwolę, by to się stało, Kinsley. Tara nie jest najważniejsza. Nic mi nie może zrobić i nie pozwolę jej naruszyć twojej kariery. Po prostu ukryjmy nasze działania. Zachowujmy się normalnie i spróbujmy poradzić sobie z gównem Tary przez jeszcze kilka dni. Zorientuję się we wszystkim. Kiwnęłam głową w ciemności. – Brzmi dobrze, trenerze. Zaśmiał się. – Przepraszam, że nasz związek jest takim popieprzonym bałaganem. – Hej! To nasz popieprzony bałagan, dobrze? – zażartowałam. – Pamiętasz, kiedy zapytałem się, czy żałujesz nas? – zapytał. Uśmiechnęłam się na to wspomnienie. – Tak. Powiedziałam, że dam ci znać za kilka tygodni. – Zastanowiłaś się? Oczywiście, że się zastanowiłam. Nie żałowałam nas ani chwili – nawet kiedy moja dłoń przesunęła się przez jakieś wątpliwe płyny w łazience tego ranka. – Nie. Myślę, że potrzebuję jeszcze kilku tygodni, by to przemyśleć. – Zwodzisz mnie, Kins. Zaśmiałam się.

| 150

– Muszę trzymać cię w gotowości. – Wtedy pomyślałam o czymś, co niepokoiło mnie przez cały dzień. – Wiesz, naprawdę nie rozumiem, co Tara na tym wszystkim uzyska. Rozumiem gdybym walczyła o jej pozycję, albo coś, ale tego nie robię. Sprawiła, że Emily dzisiaj płakała. Westchnął. – Uderzyła do mnie na zeszłorocznej imprezie. Cóż, zrobiła to kilka razy, ale wreszcie się zebrała i wyłożyła swoje zaproszenie na stół. Oczywiście, odesłałem ją. Nie wiem, czy wciąż jest na mnie za to wściekła, czy nie. – Fuj. Fuj. Fuj. Nie chcę wyobrażać sobie cienie i Tary razem. – Nie było żadnego razem. – Ona jest jak czarny charakter z bajek Disney’a. Zaśmiał się. – Gorsza. Uśmiechnęłam się po raz pięćdziesiąty, odkąd odebrałam jego telefon, co przyniosło mi uśmiech pięćdziesiąty pierwszy, ponieważ uśmiechnęłam się na myśl o uśmiechaniu. – Czy możemy porozmawiać o czymś innym, zanim pójdę spać? Nie chcę śnić o niej. – Moja mama przyjeżdża za kilka tygodni – powiedział. – Och, naprawdę? Gdzie mieszka? – W Anglii. Mój tata przeniósł się tam do pracy, kiedy byłem mały. – Ah. – Przyjeżdża co jakiś czas na mój mecz. Chciałbym, żebyś ją poznała. Wciągnęłam powietrze. – O Boże, to był twój sposób na uspokojenie mnie przed snem? Przypadkowo wspominając fakt, że za kilka tygodni będę musiała zrobić dobre wrażenie na twojej mamie. – Zaśmiałam się. – Moja mama jest super i wyluzowana. Nie musisz starać się o jej aprobatę. Zdobywasz ją, jeśli cię polubię. – Ooochh, więc lubisz, lubisz mnie? – Lubię cię, lubię cię. – Lubisz mnie bardziej niż M&Ms? – Skąd wiesz, że lubię M&Ms? Zaśmiałam się, wracając myślami do kina samochodowego.

| 151

– Ostatniej nocy wciągnąłeś całe opakowanie, zanim mogłam w ogóle coś wziąć. Zaśmiał się do telefonu. – Ah, moja obsesja M&Ms wyszła na jaw. Wybacz za moje złe maniery. – Nie odpowiedziałeś na moje pytanie. – Kinsley, nigdy nie lubiłem żadnej dziewczyny bardziej niż lubię M&Ms. Zaśmiałam się i pozwoliłam głowie opaść na ścianę. – Czy chociaż się zbliżyłam? – zażartowałam. – Powiedziałbym, że lubię cię bardziej niż zwykłe M&Ms, ale naprawdę musisz się postara, jeśli chcesz przebić orzechowe M&Ms. – Mam przed sobą ciężką drogę. – Myślę, że możesz to zrobić – zażartował, a ja uśmiechnęłam się do telefonu. – Przyjmuję wyzwanie.

| 152

Rozdział 17

Kawiarnia była zatłoczona, kiedy następnego dnia przyjechałam na wywiad z Brianem Kingiem. Przebiegłam dłonią po przodzie swojej ołówkowej spódnicy i starałam się wyglądać pewnie, kiedy przeciskałam się między stolikami, szukając uśmiechu, który będzie wystarczająco jasny, by przykuć moją uwagę. Brian King będzie do niego dołączony. Becca pomogła mi wybrać idealny strój. Miałam na sobie piękną, jedwabną bluzkę schowaną w skromną spódnicę, która była obcisła, ale kończyła się tuż nad kolanem. Moje buty na niskim obcasie stukały na drewnianej podłodze, aż wreszcie zatrzymałam się na tyłach kawiarni. Brian siedział tam przy stole z fotografem, ale nie mogłam pominąć faktu, że siedział tam również Josh w ładnej koszuli zapinanej na guziki i luźnych spodniach. – Oh, cześć? – mruknęłam z delikatnym grymasem, kiedy podeszłam do nich. Josh spojrzał na mnie i uśmiechnął się, kiedy Brian posłał mi niepewny uśmiech. – Cześć Kinsley. Proszę, proszę usiądź. Jak zauważyłaś, zaszła mała zmiana planów. Przeniosłam wzrok miedzy Brianem, a Joshem. – Co się dzieje? – Redaktor magazynu zadzwonił do mnie dzisiaj rano i poinformował mnie, że Josh mógłby dołączyć do naszego wywiadu. Magazyn chce pójść w innym kierunku. Rzuciłam torebkę na ziemie obok krzesła i usiadłam na miejscu, które zaproponował mi Brian. – W jakim dokładnie kierunku chcą iść? – zapytałam, spoglądając sceptycznie na Josha. Jak na mój gust jego uśmiech był odrobinę za szeroki… jakby był kotem, który wreszcie złapał kanarka.

| 153

– Och, tylko przedstawienie dwóch nowicjuszy zamiast jednego. – Zaczął, jakby cały pomysł był dość niewinny. – Josh jest debiutantem w LA Stars, a ty w ULA, ale oboje staracie się dostać na olimpiadę, która odbędzie się niedługo. To sprawia, że wszystko lepiej się łączy. – Sposób w jaki Brian to wyjaśnił, artykuł wydawał się nieszkodliwy. Jeśli chcieli nas oboje, nie miałam z tym problemu. Obaj mężczyźni siedzieli tam, czekając na moją odpowiedź. – Um, w porządku, przypuszczam, że będzie dobrze? – Co miałam zrobić? Wkurzyć się na niewielką zmianę planów? Josh był dobrym piłkarzem; również zasługiwał na uwagę. – Dobra, świetnie! – Brian klasnął w dłonie i podsunął w moją stronę jakiś papier. – Jest tylko kilka rzeczy, które musisz podpisać, zanim zaczniemy. To w zasadzie mówi, że wszystkie fotografie, które zrobi fotograf podczas wywiadu mogą być wykorzystane w wywiadzie i że twoje słowa nie zostaną zmienione. Rzułam swoją dolną wargę, kiedy skanowałam wzrokiem dokument, nagle pragnąć, by moja mama była tutaj ze mną. Podpisywanie jakichkolwiek umów sprawiało, że czułam się przytłaczająco. – Podpisałeś już swój? – zapytałam, spoglądając na Josha. – Podpisałem, zanim tu dotarłaś. Jak dla mnie wygląda dobrze. – Wzruszył ramionami i posłał mi delikatny uśmiech. – Weź swój czas, Kinsley. Przyniosę wam kawę. Brian się oddalił, a ja starałam się jak najlepiej przeczytać szczegóły umowy. Była krótka i dość prosta, więc podpisałam na przerywanej linii, a potem popchnęłam kartkę na miejsce Briana. – Jak się masz? – zapytał Josh, pochylając się w moim kierunku. Zauważyłam otwieranie i zamykanie migawki aparatu w szybkich sesjach. Zgaduję, że fotografowanie zaczęło się natychmiast po podpisaniu umowy. Odsunęłam się od Josha, tak by trudniej było złapać nas razem na jednym zdjęciu. – Dobrze. Po prostu naprawdę zajęta. Uśmiechnął się i wyciągnął rękę, by oprzeć ją na oparciu mojego krzesła. – Oczywiście jesteś dobra, skoro magazyn chce zrobić z tobą wywiad. Uśmiechnęłam się i skinęłam głową. Wdzięczna, że właśnie wtedy wrócił Brian, ratując mnie od dalszej rozmowy. – Proszę bardzo, wasza kawa – powiedział Brian, wręczając nam kawę i rzucając mi swój gigantyczny uśmiech. Jeśli nie będzie ostrożny, oślepi ludzi tymi zębami.

| 154

– Dziękuje. – Uśmiechnęłam się i skoncentrowałam na wlaniu śmietanki i dodaniu cukru do swojego kubka, gdy Brian przerzucał kartki i nastawiał dyktafon. – Jeśli nie macie nic przeciwko, zacznę od teraz nagrywać? Razem z Joshem zgodziliśmy się. Wywiad minął szybko i już na początku przekonałam się, że nie miałam czym się martwić. Pytania były zbliżone do tych, które wcześniej przesłał mi Brian. Odpowiedziałam na nie w sposób, jaki ustaliłyśmy z trener Davis. Pod koniec Brian zaczął zadać pytania o moje relacje z Joshem. Odpowiedziałam prosto, unikając tematu naszego niechlujnego rozstania, a bardziej koncentrując się na naszej przyjaźni. Josh na szczęście zrobił to samo. – Wasza dwójka była wspaniała. Bardzo dziękuje. Zrobimy jeszcze kilka zdjęć i skończymy.

…

Jak tylko wyszłam z kawiarni, napisałam do Liama, by wiedział o zmianie w ostatniej chwili. Kinsley: Josh był na wywiadzie. Liam: Co? Dlaczego? Kinsley: Chcieli zwrócić uwagę na dwójkę nowicjuszy, zamiast na jednego. Wydaje się w porządku. Przeczytałam umowę, zanim ją podpisałam. Liam: Powinnaś zadzwonić do mnie, lub trener Davis. Kinsley: Dlaczego? Liam: Nie ufam reporterom – jestem na kolacji z trenerami. Porozmawiamy później. Przez ułamek sekundy byłam zła na Liama za bycie dramatycznym… ale potem jego obawy przeszły na mnie. Był częścią tej branży od lat, więc może najpierw powinnam pobiec ze zmianami w wywiadzie do niego, albo trener Davis, ale nie pomyślałam o tym. Najgorsze było to, że Liam miał absolutną rację. Później tego wieczora, Emily wbiegła do mojego pokoju z szeroko otwartymi oczami i komputerem w ramionach. Razem z Becca oglądałyśmy Bridesmaids, ale przerwałyśmy, kiedy zobaczyłam wyraz jej twarzy. – Miałaś dzisiaj ten wywiad? – zapytała ostrożnie. Usiadłam na krawędzi łóżka. – Tak, wcześniej. Dlaczego?

| 155

Odwróciła komputer w moim kierunku i pokazała mi stronę główną popularnej strony sportowej. ‘Romans pomiędzy olimpijskimi nadziejami’ było napisane gigantycznymi literami na całej górnej części. Zdjęcie, które temu towarzyszyło, sprawiło, że chciałam go wyrzucić. Ramię Josha spoczywało na tyle mojego krzesła i oboje uśmiechaliśmy się szeroko. Najgorsze było to, że spoglądał na mnie czule. Podczas, gdy w tym samym czasie ja chciałam kopnąć go pod krzesłem, dla niewprawnego oka, zdjęcie było dowodem obciążającym. – Co do cholery?! – krzyknęłam, zeskakując z łóżka, aby uzyskać lepszy widok. Musiałam im to przyznać. W mniej niż cztery godziny zaczęli wrzucać zapowiedzi i zdjęcia promujące artykuł, który miał się pojawić w przeciągu kilku dni. Te szumowiny były punktualne. – Co za pieprzony reporter! Ten artykuł miał być o piłce, a nie o mnie i Joshu. Przebiegłam palcami po włosach i zacisnęłam oczy. Cholera. Cholera. Cholera. Liam miał rację. Nie można ufać reporterom. Na domiar tego wszystkiego złego, co się działo, teraz mogłam dodać ten artykuł na górę listy. Chwyciłam telefon, dzwoniąc do mamy i informując ją o wszystkim. – Możemy z tym walczyć? – zapytałam, chodząc tam i z powrotem, kiedy Becca i Emily patrzyły na to w szoku. – Będziemy musieli poczekać i zobaczyć o czym będzie artykuł. Być może chcieli zagrać potencjalnym romansem w zapowiedzi, tak aby artykuł był bardziej popularny. Nie przejmuj się tym. Zdjęcie jest niewinne, a ty wyglądasz pięknie. Spróbuj się przespać, a zajmiemy się wszystkim kiedy będziemy więcej wiedzieć. – Ja po prostu czuję się wykorzystana, mamo. Powiedzieli, że będzie o piłce i moich treningach. Zaczynam zauważać, że w rzeczywistości nikt nie dba o moją piłkarską karierę. Robią ze mnie gwiazdę w ten sam sposób, co gwiazdy reality. Kim, Khloe, Kourtney i Kinsley! – Nie sądzisz, że to wszystko to kolejne powody, by skupić się na kwalifikacjach do olimpiady? Pamiętaj o tym, kiedy zmuszasz się do cięższych treningów. Myślę, że najlepiej będzie, jeśli zaczniemy omijać wszelkie artykuły, a ja skontaktuję się z ludźmi twojego ojca od PR, aby wydać oświadczenie, że jesteś singielką i twój umysł skupia się teraz tylko i wyłącznie na piłce. Posprzątamy to. Westchnęłam, powoli czując się lepiej. – W porządku, dziękuje mamo. – Kocham cię, trzymaj się. Będzie lepiej.

| 156

Kiedy się rozłączyłam, Becca i Emily nie powiedziały ani słowa. Obie patrzyły na mnie, bym to ja zrobiła pierwszy ruch. – Udawajmy, że to się nie stało i wróćmy do oglądania telewizji. – Brzmi, jak plan. – Becca kiwnęła głową i wcisnęła play. Wróciłam do łóżka, chwyciłam kołdrę i skuliłam się pod nią. Przez resztę wieczoru, udawałam, że moje życie było bardzo proste, jakby wszystko na czym musiałam się skupić to śmianie się z żartów Bridesmaids i spotkaniu z dwiema przyjaciółkami. Nie chciałam stać się Kinsley Kardashian.

…

Pełny artykuł ukazał się następnego dnia i był wrzucony na każde stronie, którą udało mi się znaleźć, od TMZ do New York Times. Nie zawracałam sobie głowy czytaniem go. Wiedziałam, że będzie zły biorąc pod uwagę dołączone zdjęcia. Przycięli i zmanipulowali każde tak, by wydawało się, że razem z Joshem jesteśmy razem. Szczęśliwa, olimpijska para. Zamknijcie mnie. Albo jeszcze lepiej, zamknijcie Josha. Pozwoliłam zespołowi mojego taty od PR zająć się tym do końca. Sformułują oświadczenie o fałszywych spekulacjach, a ja będę martwić się o jedyną rzecz ją naprawdę mogę kontrolować: piłkę nożną. Nie co wcześniej pojechałam na boisko i biegałam. Zrobiłam trening siłowy i starałam się użyć całej swojej stłumionej energii na coś produktywnego. Do czasu rozpoczęcia treningu, byłam zamyślona i zmęczona. Liam był w fatalnym nastroju, gorszym niż kiedykolwiek widziałam. Kiedy podzieliłyśmy się na pozycje, był zgryźliwy dla nas wszystkich. Jego nastrój rozpraszał mnie i ciągle mieszał informacje. Wreszcie, rzucił do mnie: – Kinsley, skup się na grze. To nie jest takie trudne i masz całe lato, by nad tym popracować. – Jego ton był szorstki i kilka innych dziewczyn stało, obserwując go z otwartą buzią. Tara, która była zaledwie kilka stóp za mną, mruknęła. – Uh och, czyżby kłótnia kochanków? Kilka starszaków parsknęło i w tamtym momencie straciłam to. Byłam na granicy, a wysłuchiwanie krzyków Liama przed moimi wrogami było kroplą, która przelała gorycz. Obróciłam się na pięcie i wskazałam bezpośrednio na Tarę.

| 157

– Wiesz co? Mam dosyć twojego gówna. Jaki kapitan próbuje sabotażowa swój własny zespół? Czy ty w ogóle zdajesz sobie sprawę z tego co robisz? Jaki jest kurwa punkt tego wszystkiego? To że możesz śmiać się ze mnie po treningach ze swoimi przyjaciółmi? Wiadomość z ostatniej chwili, Taro: Nikt cię kurwa nie lubi. Założę się, że Sofie i inne seniorki przyjaźnią się z tobą tylko dlatego, że je szantażowałaś… – Dosyć – krzyknął Liam, chwytając mnie w pasie i odciągając do tyłu. Nawet nie zauważyłam, że stałam tuż przed twarzą Tary, aż nagle zostałam odciągnięta. – Na twoim miejscu zaczęłabym sprzątać swoją szafkę, Bryant – powiedziała z dziwnym spokojem, ale mogłam praktycznie zobaczyć trybiki pracujące w jej głowie. Obudziłam bestię i musiałam za to zapłacić. Jej spojrzenie było ostre, a usta rozciągnięte w wyrachowanym uśmiechu. Na szczęście trener Davis była po drugiej stronie boiska, więc tak szybko jak incydent się rozpoczął, tak szybko się skończył. Na chwilę. Tara i seniorki poszły napić się wody, a ja stałam tam uspokajając się i rozumiejąc fakt, że znalazłam się w oku cyklonu. Razem z Liamem staliśmy w całkowitej ciszy, aż nadszedł czas, by wyszedł, a przez resztę treningu, trzymałyśmy z Tarą odpowiednią odległość od siebie. Moje serce biło jak koliber, kiedy próbowałam zatrzymać jakoś lawinę, która miała wkrótce nadejść. To było to. Przysłowiowe gówno miało trafić w wentylator, a ja nie byłam na to gotowa. Przez resztę dnia byłam nerwowym wrakiem. Nie mogłam skontaktować się z Liamem po treningu, ale nie mogłam pójść do trener Davis zanim nie porozmawiam z nim. Nie było więcej czasu do stracenia. Jeśli Tara pójdzie do trener, musieliśmy pokonać ją tam. Z tego co wiedziałam było już za późno; Tara mogła iść do niej tuż po treningu. – Co zamierzasz zrobić? – zapytała Becca. Siedziała na krawędzi mojego łóżka, a ja kroczyłam w tą i z powrotem po dywanie. Czułam się jak zwierzę w klatce. Moje serce nie przestało walić, a dłonie były zaciśnięte w pięści. Zdałam sobie sprawę, jak spięta byłam i starałam się odprężyć, ale wtedy twarz Tary pojawiała się w moich myślach i korkociąg gniewu powracał. – Nie mam cholernego pojęcia. – Kinsley, to poważne… jeśli Tara pójdzie do… – Wiem. Wiem to. – Przerwałam jej i sięgnęłam po buty do biegania. Było późno, może ósma albo dziewiąta, ale musiałam pobiegać. – Wrócę niedługo – mruknęłam, zbiegając po schodach w stronę drzwi bez oglądania się. Przebiegłam po trawniku i skręciłam w prawo biegnąc pustą ulicą. Słuchanie odgłosu stóp uderzających o asfalt, było jak budzenie się z mglistego snu. Aż do tego momentu myślałam, że byłam niepokonana. Ale w rzeczywistości, położyłam na linii swoje marzenia, przyszłość i karierę dla faceta, którego znałam zaledwie

| 158

kilka tygodni. W wielkim obrazie mojego życia, Liam był kropką na osi czasu, ale był w stanie zetrzeć wszystko co miało przyjść po nim. I co gorsza, mogłam obwiniać tylko siebie. Ja podjęłam ryzyko. Zdecydowałam się żyć chwilą i testować szczęście. Co jeśli trener Davis wezwie mnie jutro do swojego biura i powie, że wylatuję z drużyny? Co jeśli powie mi, że nie dopuści mnie do kwalifikacji olimpijskich? Co wtedy będę miała? Liama? Jak będę mogła patrzeć na niego, nie widząc swojej przyszłości? Biegałam, aż strach zatopił się głęboko w moich kościach. To było przebudzenie. Przebudzenie, które obawiałam się, że przyszło za późno. Może jeśli wszystko wyjaśnię trener Davis da mi drugą szansę. Nie miałam innego opcji. Nie byłam gotowa, by porzucić swoje marzenia. Rozważałam ten fakt, kiedy wybiegłam zza rogu w kierunku domu i zobaczyłam samochód Liama zaparkowany przy krawężniku. Był zaparkowany bezpośrednio przed domem debiutantów, a nie ukryty za rogiem. Mój żołądek zacisnął się jeszcze bardziej i zwolniłam kroku, kiedy zbliżyłam się do jego auta. Serce waliło mi w piersi, ale nie mogłam uspokoić jego rytmu. Bieg i ta niespodzianka, to zbyt wiele nerwów do zniesienia. Minęłam samochód i zajrzałam do środka, ale był pusty. Frontowe drzwi za mną, otworzyły się i odwróciłam się, by znaleźć Liama wychodzącego na zewnątrz. Jego włosy były w nieładzie. Spojrzenie przeszywające i zmrużone na mnie. Kilka studentek zajrzało przez cienką szparę, zanim drzwi zamknęły się za nim. – Co ty tu robisz? – zapytałam, zamrożona w miejscu. – Pozwoliłem zespołowi dowiedzieć się, że nie będę już ich trenerem. Mój oddech ucichł. – Co? Podszedł do mnie, wyraz jego twarzy był ciężki do rozszyfrowania. – Rozmawiałem dzisiaj z LA Stars i trener Davis – wyjaśnił, przebiegając dłonią po szczęce. Czułam, jak mój świat zatrzymuje się z piskiem. Jasna cholera, zrobił to. Sięgnęłam dłonią, by zakryć usta, czekając aż wydarzy się coś złego. – Wszystko jest teraz w powietrzu. Tara nie może cię szantażować, a trener Davis zajmie się nią oddzielnie. Nie powiedział mi tego, co jest naprawdę ważne. Co w rzeczywistości było najważniejsze. Czy wciąż miałam swoje marzenia? – Co się stanie? Co się teraz stanie, Liam? Wciąż jestem w drużynie? Ty wciąż jesteś w drużynie? Nadal masz swoje kontrakty? – Nagle poczułam, że jestem tak blisko eksplozji, jak przed biegiem. Nie mogłam unieść stresu. To było zbyt wiele. | 159

Liam stanął przede mną, biorąc moje dłonie w swoje. Pozwoliłam mu, ponieważ tak było łatwiej, ale nie byłam pewna, czy chciałam, żeby mnie dotknął. – LA Stars byli zdenerwowani o możliwości złej prasy, ale nie wyrzucą mnie z drużyny za coś takiego. Kilku moich sponsorów się wkurzyło i tak, mój najbardziej konserwatywny sponsor wyrzucił mnie. Nie wiedzą, jak media rozdmuchają sprawę i nie chcą ryzykować. Będę rozmawiał z innymi. Dzisiaj po południu powiedziałem trener Davis okrojoną wersję prawdy, że Tara interesowała się mną, a ja interesowałem się tobą. O poddawaniu ciebie i innych dziewczyn próbom i grożeniu użycia fałszywych faktów, by wykopać cię z drużyny. – Tak do końca to nie były fałszywe fakty – szepnęłam. – Technicznie, były. Nigdy nie uprawialiśmy seksu – poprawił Liam. Czepiał się szczegółów, ale nie zamierzałam się kłócić. – Razem z trener Davis zgodziliśmy się, że będzie najlepiej, jeśli przestanę trenować zespół, więc problem umrze w zarodku. – Ale nie masz problemów z LA Stars? Potrząsnął głową. – Nigdy nie miałem problemu z LA Stars. To były bzdury wymyślone przez media. Przez ostatnie kilka tygodni grałem lepiej, niż przez całą swoją karierę. Czy ja dobrze usłyszałam? Rozmawiał z trener Davis i LA Stars. Mówił mi, że wszystko było w porządku. Mówił mi, że najgorsza burza minęła, ale mój umysł nie mógł tego jeszcze złapać. Moje serce wciąż pędziło, a ja po prostu potrzebowałam kilku chwil, by wszystko wchłonąć. – Kinsley, wszystko się teraz ułoży. Nie musimy się ukrywać… Potrząsnęłam głową, raz i drugi, próbując oczyścić umysł. Pięć minut temu wypłynęły moje najgorsze obawy. Zasmakowałam, jak by to było, gdyby moja piłkarska kariera została mi odebrana i to był najbardziej przerażający moment w moim życiu. Odsunęłam się o krok od Liama. – Kinsley? – zapytał ostrożnie. Po tym wszystkim co wyjaśnił, powinnam czuć ulgę, ale zamiast tego czułam się, jakbym była na kacu. – Potrzebuję kilku chwil, by pomyśleć. Jestem wyczerpana… – odpowiedziałam szczerze. – Porozmawiamy jutro, dobrze? Dziękuje ci za naprawienie wszystkiego. Wiem, że to prawdopodobnie przerażające stanąć samemu ze wszystkimi twarzą w twarz. – Hej, powiedziałem ci, że wszystkim się zajmę. Nie chciałem cię martwić. Zrobiłbym wszystko, by upewnić się, że nikt cię nie tknie; że twoja kariera nie będzie zagrożona.

| 160

Jego słowa były dobre, by je usłyszeć, ale nie mogłam pozwolić im osiąść się. Byłam szklanką pełną wody, a życie próbowało dolać więcej płynu. Nadmiar wylewał się na boki. Potrzebne mi było pięć pieprzonych minut, by wchłonąć niektóre z dzisiejszych wydarzeń, zanim pomyślę co dalej. Zacisnęłam powieki i skinęłam, zanim zrobiłam krok, by go minąć. Myślę, że musiałam całkowicie zablokować jego widok; jego ciemne oczy, zmarszczone brwi, wydęte wargi. Jeśli bym tego nie zrobiła, nie byłabym zdolna przejść obok niego. – Dziękuje ci, Liam. Ale dzisiaj zrozumiałam, jak blisko byłam stracenia wszystkiego na co pracowałam i poczułam się, jak idiotka… jak przegrana, która stawia faceta nad olimpiadą. – Odwróciłam się i ruszyłam do domu. – To jest to? Poddajesz się? – krzyknął zza mnie. Zatrzymałam się, wpatrując w trawę, zbyt przestraszona, by spojrzeć w jego ponure spojrzenie. – Wiele położyłem dla ciebie na linii, Kinsley. Byłem tam walcząc o ciebie, o nas, tego samego dnia zdjęcia z tobą i Joshem były wrzucone w całym pieprzonym internecie. Ale zrobiłem to wszystko, ponieważ chciałem być z tobą, chciałem tego wszystkiego – nie ukrywania się, nie zakazanego romansu. Chciałem zabrać cię na prawdziwą randkę i pokazać cię światu, ponieważ nie obawiałem się zaczęcia czegoś prawdziwego z tobą… więc czego się boisz? Jego buty uderzały o żwir i odwróciłam się, by zobaczyć, jak wskakuje na przednie siedzenie i zatrzaskuje za sobą drzwi. Silnik ryknął zbudzony do życia, a po chwili zniknął, pędząc w dół ulicy, zostawiając mnie z resztką kręgów szyjnych Czego się bałam?

| 161

Rozdział 18

– Przyniosłam ci obiad. Jesteś głodna? – zapytała Becca, stawiając miskę zupy i kanapkę na szafce nocnej. – Nie, jestem po prostu bardzo zmęczona – odpowiedziałam. – Ale dziękuje. Był piątkowy wieczór i kilka dziewczyn poszło oglądać film. Ja zdecydowałam się zostać w pokoju i zatopić się. Wszystko co zrobiłam przez 36 godzin to jedzenie, spanie i oddychanie piłką. To było odświeżające i po prostu było tym, czego potrzebowałam – by przypomnieć sobie o prawdziwej miłości mojego życia. Becca pociągnęła za moją kołdrę, tak że mogła zobaczyć moją twarz. Myślę, że spodziewała się zobaczyć zapłakaną twarz; zamiast tego znalazła brudne włosy i rozmazany makijaż. Mogła też być jakaś rozpuszczona czekolada na brodzie, którą starałam się zlizać przez ostatnie pół godziny. – Zdaję sobie sprawę dlaczego robisz to, co robisz – zaczęła, a potem przerwała czekając, aż spotkam jej orzechowe spojrzenie – to jest coś w stylu samo–karania. Niemal czujesz się winna tego, że uciekłaś przed wszystkim, więc teraz się karzesz. To bzdura. Jej słowa uderzyły we mnie. – O czym ty mówisz? – Czujesz się źle ponieważ złamałaś zasady i nie zostałaś złapana. A kiedy tak się stało, nic tak naprawdę się nie stało. Życie toczy się dalej. Cóż, wiesz co? Może to była głupia reguła na samym początku. Odepchnęłabyś Liama, gdybyś mogła się z nim spotykać przez cały czas? Założyłam, że to było pytanie retoryczne. – Idę do kina z dziewczynami, ale jutro, ty i ja idziemy razem do domu Penna. Już mu powiedziałam, że przyjdę, a ty jesteś mi to winna, więc pójdziesz ze mną. Kompletnie zapomniałam o tych planach. To będzie pierwsze spotkanie Becci z Pennem, odkąd się poznali i wiem, że była tym podekscytowana. – Nie wie… Uniosła dłoń, by mnie uciszyć.

| 162

– Czyściłam dla ciebie łazienkę szczoteczką do zębów. Idziesz. Miała rację. – Jesteś moją najlepszą przyjaciółką, Becca. Dziękuje ci za wszystko – zawołałam, zanim wyszła. – Nie ma za co, ale wciąż idziesz do Penna – zaśmiała się, a potem zamknęła za sobą drzwi.

…

W sobotni poranek miałam w planach śniadanie z trener Davis. Wciąż było kilka kawałków puzzli, które nie były wyjaśnione, a ona poprosiła o spotkanie byśmy mogły oczyścić atmosferę. Mimo tego, że nie myślałam, że wyrzuci mnie z drużyny, wciąż czułam zdenerwowanie przez bycie skarconą przez kogoś takiego, jak ona. – Dzień dobry, trener Davis – powiedziałam, kiedy stanęłam naprzeciwko niej. Spojrzała na mnie z nad swojej kawy i uśmiechnęła się. Dziwnie było widzieć ją poza boiskiem. Wyglądała tak miło z szalikiem i w jeansach. Jak zwykła osoba, a nie trener piłki nożnej. Gdybyśmy spotkały się w innych okolicznościach, pochwaliłabym jej strój. – Dzień dobry, Kinsley, jak się masz? – zapytała. – W porządku. Czuję się dobrze po kilku ostatnich treningach. Myślę, że zespół naprawdę się zgrał. Skinęła głową na moją odpowiedź, ale zmrużyła oczy, jakby starała się zobaczyć coś, czego jej nie pokazałam. Wskazała ręką na krzesło naprzeciwko niej i szybko usiadłam, czując się komfortowo. Kiedy wreszcie spoczęłam, spojrzałam w górę i wzięłam głęboki oddech. – Zaprosiłam cię tutaj z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że chciałam cię przeprosić. Dałam Tarze władzę w zespole i powinnam zwrócić więcej uwagi na sposób w jaki nadużywa swoich uprawnień. Rzeczy, na które naraziła Emily i Beccę były niewybaczalne i to nie jest sposób w jaki chciałam, by przebiegał mój program. – Trenerze… – Nie skończyłam jeszcze. Staram się stworzyć program, w którym dziewczyny mogą przyjść do mnie z każdym problemem. Skinęłam głową i wzięłam szybki łyk wody. – Po drugie, obie wiemy, że twoje zachowanie z trenerem Wilderem było bardzo nieodpowiednie. Zdecydowałaś się postawić siebie ponad swój zespół i złamać zasady, które | 163

wprowadziłam nie bez powodu. – Wzdrygnęłam się na jej słowa. – Teraz, muszę powiedzieć, że rozumiem, że ta szczególna sytuacja była trochę niekonwencjonalna. Liam był wolontariuszem w naszym zespole i technicznie, nie był pracownikiem ULA. Zasada została wprowadzona dlatego, abyście były skupione i będąc szczerą, nie chciałam abyście zostały zranione. Kiedy Liam przyszedł do mnie i wyjaśnił sytuację, jego uczucia do ciebie były bardzo widoczne. Nie jestem tak okrutna, by niszczyć młodzieńczą miłość. Zostawię was, abyście robili to co chcecie. Uśmiechnęłam się na jej żart, a potem spojrzałam z nad swojej wody. – Więc gdzie stąd pójdziemy? – Cóż, Liam nie jest już w ULA, więc wasz związek nie jest już dłużej moją sprawą. – Więc, technicznie mogę się z nim umawiać? Trener uśmiechnęła się łagodnie. – Jemu powinnaś zadać to pytanie. Och racja. Był tylko mały problem dotyczący prawdopodobnej nienawiści Liama do mnie. Zostawił piłkę po mojej stronie w czwartkowy wieczór, a od tego czasu minęło czterdzieści osiem godzin ciszy między nami. Myślałam, że tego potrzebowałam. Czułam się przytłoczona i chciałam czasu, by wszystko uporządkować. Cóż moje myśli zdecydowanie się oczyściły i jedyną rzeczą, jaką się przejmowałam był fakt, że razem z Liamem nie byliśmy nieosiągalni. Zatrzymałam się, zanim zadałam następne pytanie. – A co z Tarą? Trener Davis wzięła łyk kawy i zmrużyła oczy, jakby zbierając myśli. – Tara rozmawiała ze mną wczoraj i dała mi ultimatum: ‘Albo ty odejdziesz, albo ona’. Moje serce zaczęło walić w piersi. – Ah. – Ale kiedy ostatnim razem sprawdzałam, Tara nie była ‘trener Tarą’. – Trener Davis oparła się na siedzeniu i skrzyżowała ramiona na klatce. – Dzięki Bogu – mruknęłam pod nosem. Uśmiechnęła się. – Powiedziałam jej, aby spakowała swoje rzeczy i odeszła. Byłam gotowa dać jej drugą szansę, ale fakt że była tak oślepiona swoją nienawiścią do ciebie, że chciała wykopać jedną z najlepszych osób w naszej drużynie, pokazał jak mało troszczyła się o program. Jasna cholera.

| 164

– Wow. – Będą pewne zmiany, ale czuję się dobrze z tą decyzją i myślę, że zespół na tym skorzysta. W poniedziałek będziemy głosować na nowego kapitana. – Naprawdę nie wiem, co powiedzieć. Trener Davis patrzyła na mnie przez chwilę, a potem pochyliła się, jakby nie chciała, abym straciła jakiekolwiek słowo. – Masz głowę na karku, Kinsley. W ciągu kilku tygodni, które jesteś w programie, miałaś na swojej drodze kilka wyzwań, wciąż bez względu na wszystko, nie pozwoliłaś wpłynąć temu na swój trening, czy przywiązanie do drużyny. Miałaś wiele możliwości, by znaleźć się w centrum uwagi, ale myślę, że sposób w jaki podchodzić do swojej kariery jest bardzo mądry. Zbyt często zawodnicy strzelają sobie w stopę przez sięganie po status gwiazdy, zanim dopracują swoje umiejętności. Jej ostrzeżenie przypomniało mi o Liamie. – Myśli pani, że to zły pomysł być z Liamem? Jeśli powinnam trzymać się z dala od świateł reflektorów? – Nie sądzę, abyś mogła znaleźć lepszego partnera niż Liam. Ma reputację, o której cię ostrzegałam, ale teraz widzisz na własne oczy, jak prasa lubi upiększać swoje historie o piłkarzach. Jest cholernie dobrym piłkarzem i myślę, że możesz się wiele od niego nauczyć. Wow. Nie mogłam uwierzyć w jakim kierunku poszła rozmowa, ale jestem naprawdę zadowolona, że mogłam się z nią zgodzić. Zamglenie wokół ostatnich kilku dni zaczęło opadać i moje opcje były tuż przede mną, czekając abym je wzięła. – Bardzo dziękuje, trener Davis. Za wszystko. Obiecuję, że wykorzystam drugą szansę. – Dobrze. A teraz, zamówmy coś. Umieram z głodu – mrugnęła i podała mi menu.

…

– Penn powiedział, że jego dom jest przy plaży, więc załóżmy stroje kąpielowe pod sukienki na wypadek, gdyby ludzie pływali – oświadczyła Becca, kiedy odepchnęłyśmy się od łóżka i rozpoczęłyśmy przygotowania. – W porządku mam takie nakrycie, które jest mało fantazyjne do noszenia na imprezę – wspomniałam, kierując się do szafy. Był to lodowo niebieski jedwabny materiał, który owinął się wokół mojego ciała i krzyżował z przodu, pozostając zamkniętym, kiedy wkładałam ręce w rękawy. – Hmm, nie jestem pewna, co mam. Może po prostu włożę ładną koszulkę i spodenki?

| 165

Znalazłam nakrycie wiszące w szafie zaraz obok identycznego. Zapomniałam, że moja szalona matka kupiła mi je w dwóch kolorach. Jedno niebieskie, a drugie w kolorze fuksji. Myślę, że były częścią paczki żywnościowej dla ‘Maui’. Nie żartuję, kobieta jest pełna poświeceń. – Och, zapomniałam, że mama kupiła mi dwa! Jeśli to nie jest dla nas zbyt ‘bliźniacze’, możemy obie to założyć? Becca podbiegła do szafy z niesłychanym uśmiechem. – To jest idealne. – Powinnaś wziąć ten niebieski z twoimi blond włosami – powiedziałam, podsuwając jej nakrycie. – Będziemy wyglądać jakbyśmy były czternastoletnimi najlepszymi przyjaciółkami, które muszą do siebie pasować. Odepchnęłam ją od swojej szafy, tak bym mogła przebrać się w strój kąpielowy. – W pewien sposób jesteśmy. – Hej czekaj, denerwujesz się zobaczeniem Liama? – zapytała, kiedy zaczęłam zamykać drzwi przed jej twarzą. – Nie. No. Zilch. Nada. Kto to? – skłamałam, zanim zamknęłam drzwi. Byłam tak fajna, jak ogórek. – Pani za bardzo protestuje! – zawołała, zanim skierowała się do swojej łazienki. Tak długo, jak żyję, będę żałowała, że nie rozsmarowałam jej tego gorącego wosku na twarzy. Godzinę później wyjeżdżałyśmy spod naszego domu w jasnych, jedwabnych nakryciach. Włosy Becci wyglądały elegancko i seksownie, a moje podkręciła tak, że zwisały na plecach w morskich falach. Dom Penna był przy wyjeździe z Malibu, ale nie przeszkadzała mi jazda szosą prowadzącą wzdłuż linii brzegu Oceanu Spokojnego. Można by pomyśleć, że mieszkając całe życie w Los Angeles, będę miała dosyć oceanu, ale większość czasu byłam zbyt zajęta, by wybrać się na wycieczkę tak po prostu dla zabawy. Minął niemal rok odkąd byłam ostatni raz poza Malibu i kiedy podjechałyśmy pod jego dom, razem z Beccą byłyśmy pod wrażeniem. Penn miał nowoczesny dom z dużą ilością okien i ostrych, czystych linii. Mogłyśmy zobaczyć ludzi mieszczących się w środku, więc przecisnęłyśmy się przez drzwi i zostałyśmy powitane muzyką i śmiechami. – Nie jest tak źle. – Skinęła Becca. Impreza była kameralna w porównaniu do poprzednich, a ludzie wydawali się być nie co starci niż LA Stars. Ludzie kręcili się wokół z koktajlami i piwem, ale nie rozpoznałam nikogo od razu.

| 166

– Dobry pomysł z kostiumami kąpielowymi. – Skinęłam, widząc kilku mężczyzn w kąpielówkach i koszulkach. – Powinnyśmy wziąć jakieś dr… Becca była w połowie zdania, kiedy ktoś jej przerwał. – Kinsley! Becca! – zawołał Josh, kiedy odwróciłam się, by zobaczyć, jak się do nas zbliża. Ściągnął koszulkę, więc jego szeroka pierś była wystawiona. Mogłam powiedzieć po jego ruchach, że był już podpity. – Cześć Josh – odpowiedziałam po prostu, niepewna na czym stoimy. Na pewno nie wiedział, że artykuł będzie zwrócony na nas, więc nie mogłam go za to winić. Ale wciąż zostawiało mnie to z niesmakiem w ustach. – Wy dwie wyglądacie, jak bliźniaczki. – Uśmiechnął się, skacząc wzrokiem ze mnie na Beccę i z powrotem. Becca stłumiła śmiech, zakrywając usta. Był wystarczająco wypity by być nieszkodliwym i myślę, że bardziej lubiłam go w ten sposób. – Powinniśmy się bawić, chodźcie. – Sięgnął po moją dłoń, ale wyciągnęłam ja z jego uścisku. – Właściwie, razem z Beccą miałyśmy skorzystać z łazienki – skłamałam, posyłając mu delikatny uśmiech. Kupił to. – W porządku, znajdźcie mnie, gdy skończycie. – Obserwowałyśmy go, jak odchodzi i zatapia się w tłumie przed nami. – Musiał wcześnie zacząć pić – zauważyła Becca, a ja spojrzałam na telefon. Była dopiero dziewiętnasta. Był na dobrej drodze do upicia, jeśli będzie to kontynuował. – To już nie mój problem! Znajdźmy drinki. Wsunęłam rękę pod jej ramię i poszłyśmy na przyjęcie. Sporo osób zatrzymało się, by obserwować, jak idziemy, ale myślę, że to identyczne stroje przyciągnęły ich uwagę. Dom Penna miał otwartą przestrzeń. Jadalnia była otwarta na salon, a następnie rozszerzała się na kolejne miejsce do siedzenia. Cały tył domu składał się z okien od podłogi do sufitu, które prezentowały basen i doskonały widok na ocean. – Wow. To miejsce jest niesamowite – mruknęła Becca, kiedy obie zatrzymałyśmy się, by obserwować przez chwilę zachód słońca. – Cieszę się, że wam się podoba – odpowiedział zza nas Penn. Ciało Becci uspokoiło się, a potem wyciągnęła swoje ramie z mojego. Kiedy odwróciła się, by stanąć twarzą do niego, | 167

mogłam powiedzieć, że starała się ukryć swoje podekscytowanie za maską chłodnej nonszalancji, ale nie ukryła go. Była zachwycona, widząc go. – Cześć! – Rozpromieniła się na niego, a ja przeniosłam swój wzrok na Penna. Jego ciemne włosy były zaczesane do tyłu, a brązowe oczy delikatnie błyszczały, kiedy uśmiechnął się do niej. Jego głowa przechyliła się delikatnie na bok, jakby starał się ją całą wchłonąć, ale nie potrafił zdecydować jak zacząć. Miał na sobie białą koszulę w szkocką kratę, która była podwinięta do połowy przedramienia. Niżej miał ciemnoczerwone spodenki plażowe. – Cieszę się, że udało wam się przyjść – powiedział Penn, wreszcie spoglądając na chwilę na mnie. Było tak, jakby musiał sobie przypomnieć, że tam byłam, stojąc obok Becci. Łał, ten facet nieźle wpadł. – Cześć Penn. Masz wspaniały dom – pochwaliłam go, wskazując na pokój. – Jak długo tu mieszkasz? – Czułam się tak, jakbym musiała przeprowadzić rozmowę. Becca nie mogła ukryć uśmiechu na wystarczająco długo, by się odezwać. Przesunął w zastanowieniu dłonią po brodzie. – Myślę, że od dwóch lat. Razem z Liamem chcieliśmy zainwestować w sąsiednie nieruchomości, wiec kupiliśmy te dwa budynki, jak tylko pojawiły się na rynku. Sąsiednie nieruchomości? – Myślałam, że Liam jest właścicielem domu, w którym mieszkają LA Stars? – zapytałam. – Ah, tak, ma zarówno tamten dom, jak i ten obok – wyjaśnił Penn, wskazując przez okno. Podążyłam za jego spojrzeniem do sąsiedniej parceli. Najwyraźniej do domu Liama. Był piękny. Wyglądał tak wspaniale, jak Penna, ale styl był zupełnie inny. Miał olbrzymi ganek z balustradą i białą okładziną. Granatowe okiennice wisiały doskonale przy każdym oknie, a światło zalewało dolne piętro, jakby przyciągając do siebie ludzi. Zastanawiałam się, czy był tam teraz, zamiast cieszyć się imprezą. – Miał kilka rzeczy odświeżanych, więc został w innym domu do skończenia prac. Ah, przypomniałam sobie, że wspominał o tym, a także wyjaśnił dlaczego nigdy nie zabrał mnie tam, kiedy staraliśmy się ukrywać. – Założyłyśmy stroje kąpielowe. Czy ludzie zazwyczaj pływają? – zapytała Becca, przyciągając mnie z powrotem do rozmowy. Penn uśmiechnął się. – Tak, ale dopiero później. Zwykle kiedy zmniejsza się tłum. Tak jest fajniej… Och tak, założę się, że tak jest.

| 168

Becca zagryzła dolną wargę i skinęła. Mogłam powiedzieć, że była zdenerwowana. Jej dłoń trzymała przeciwny łokieć i jedynie przez chwilę utrzymywała kontakt wzrokowy z Pennym. – Chcecie, abym was zabrał na małe zwiedzanie? – zapytał Penn, spoglądając na Beccę. Pomyślałam, że to najwyraźniej mój czas, by się wycofać. – Idźcie śmiało. Ja znajdę jakieś drinki i myślę, że widziałam tam swoją koleżankę. – Nie było żadnej koleżanki, ale inaczej by mnie nie zostawili. Orzechowe oczy Becci utkwiły w moich i przez moment nie mogłam stwierdzić, czy dziękowała mi, czy błagała bym jej nie zostawiała. Tak czy inaczej, wzruszyłam ramionami i uniosłam kciuki w górę, kiedy Penn się odwrócił. Gdy czekał, aż go dogoni, zastanawiałam się, czy ich wycieczka będzie zawierać specjalne oglądanie dołu Penna. Kiedy zniknęli mi z pola widzenia, podeszłam do stolika z napojami, gdzie dobrze ubrany kelner serwował koktajle. Technicznie nie byłam pełnoletnia by pić, ale to nie tak, że koleś zamierzał sprawdzać mój dowód na takiej imprezie. – Co mogę dla ciebie zrobić? – zapytał z uprzejmym uśmiechem. Szykował drinka dla kolejnego gościa, kiedy rozmawiał ze mną i przez moment po prostu obserwowałam go w akcji. – Nie jestem pewna. Raczej nie chcę piwa, ale nie znam zbyt wielu koktajli. – Próbowałaś wcześniej charta? – zapytał, kończąc drinka i podając go osobie obok mnie. – Nie, co to jest? – zapytałam z nieśmiałym uśmiechem. – To odrobina wódki, soku grejpfrutowego, a następnie doprawione odrobiną cytryny lub limonki – wyjaśnił przyjaznym tonem. – Brzmi świetnie. Wezmę jeden – powiedziałam, sięgając do torebki po napiwek. Rozmawialiśmy swobodnie, kiedy mieszał mojego drinka. Bardzo spodobał mi się ciemnoróżowy odcień ostatecznej mikstury i w momencie, kiedy wzięłam pierwszy łyk, wiedziałam, że dobrze mi poradził. Było pyszne. Grejpfrut osłabił wódkę, tak by kombinacja była wystarczająco słodka, by zabić. – Myślę, że to może być mój nowy ulubiony drink – pochwaliłam. – Wróć, kiedy skończysz, a zrobię ci kolejny. Uśmiechnęłam się, zanim odwróciłam w kierunku przyjęcia. Wzięłam łyk drinka i obserwowałam scenę przed sobą. Tłum trochę urósł, odkąd przyjechałyśmy, ale jego dom był wystarczająco duży, by tworzyły się małe grupy ludzi zamiast morza ciał. Przyglądałam się każdej z grup, starając się dostrzec kogoś ze świata piłki nożnej, kiedy mój wzrok padł na Liama rozmawiającego z ładną kobietą w pobliżu tylnych okien. Zachód słońca oświetlał go od tyłu i był niesamowicie przystojny. Miał na sobie czarne kąpielówki i czarną koszulkę z logo LA Stars. Jego włosy były odrobinę dłuższe na górze, | 169

potargane bardziej niż zwykle i wiedziałam, że wkrótce będzie potrzebował strzyżenia. Miał budzący zaufanie uśmiech i ogoloną twarz, co sprawiało niemożliwym pominięcie jego silnej szczęki. Mogłam praktycznie poczuć, jak olśniewa cały pokój. Kobiety obserwowały go z zainteresowaniem, ale on był skupiony wyłącznie na kobiecie przed sobą. Było jasne, że dobrze się znali. Śmiali się i rozmawiali z użyciem rąk. Zanim się zorientowałam, szłam prosto w ich kierunku, zamiast zmierzać w zupełnie przeciwnym. Nie mogłam nic na to poradzić. Byłam, jak ćma przyciągana przez ogień, kiedy chodziło o Liama. Kiedy podeszłam bliżej, jego szare oczy spoczęły na mnie po raz pierwszy od trzech dni. Był jakiś błysk w jego spojrzeniu: zaskoczenie, pożądanie, nienawiść – nie mogłam zdecydować, ale wzięłam głęboki oddech i pozwoliłam, by nogi poniosły mnie dalej. Jego wyluzowana postawa nie zmieniła się i poczułam, jak moje tętno przyspiesza, waląc mi w piersi, kiedy obserwował, jak podchodzę. Stanęłam za kobietą z którą rozmawiał, a która wciąż nie była świadoma mojej obecności i delikatnie poklepałam ją po ramieniu. Odwróciła się z resztką uśmiechu na twarzy spowodowanej czymkolwiek o czym z nim rozmawiała. Był przyjazny, nawet kiedy skierowała go na mnie i nie byłam pewna, czy mam to docenić, czy nie. Jeśli była jego randką, nie chciałam jej przyjaznego uśmiechu. – W czym mogę ci pomóc? – zapytała, kiedy stałam tam, jak prostak. Nie zaplanowałam żadnego słowa, więc pozwoliłam swoim ustom przejąć kontrolę. To wydawało się najlepszą opcją. – Cześć… um, nie masz nic przeciwko, jeśli przerwę na moment? – zapytałam, celowo utrzymując wzrok na niej, zamiast na Liamie. Nie byłam pewna, jego reakcji, ale brnęłam dalej. Przechyliła głowę w zaskoczeniu i posłała mi rozbawiony uśmiech. – Jasna sprawa – odwróciła się do niego – porozmawiamy później, Liam. – Dzięki – mruknęłam, ale odeszła, więc zawołałam do niej. – W rzeczywistości, możesz go odzyskać za jakieś pięć minut… w zależności od tego, jak bardzo mnie nienawidzi. Uśmiechnęła się i usłyszałam za sobą chichot Liama. Był ciemny i gładki, przypominając mi szklankę Burbona. Kiedy odwróciłam się twarzą do niego, przyglądał mi się z wystarczającym ciepłem, by rozpalić ogień. Nie jakiś mały płomyczek… gigantyczne, smoliste ognisko. Jego prawa brew była odrobinę opuszczona, szare oczy zmrużone i uśmiechał się tym tajemniczym uśmieszkiem, który mówił, że miał mnie dokładnie tam gdzie chciał – haczyk, linka, ciężarek. – Zamieniam się w słuch – mruknął, krzyżując ramiona na szerokiej piersi. Wzięłam chwilę, by zebrać myśli, które ukradł w jednej sekundzie.

| 170

– Czy umówiłbyś się z nią, gdybym nie przerwała? – Mój głos był bardziej ciekawski niż zazdrosny. – Nie. – Uśmiechnął się z błyskiem w oku. – To moja agentka. Wystawiłaby mi dodatkowy rachunek za takie usługi. – Ha ha. Jest ładna – stwierdziłam rzeczowo. – Nie mój typ. – A jaki jest twój typ? – zapytałam, krzyżując ramiona by chronić swój żołądek, uważając aby nie wylać drinka. – Długie nogi, brązowe włosy… typ dziewczyny, która udaje, że nie istnieje przez trzy dni, a potem jest na tyle pewna siebie, że przerywa imprezę, kiedy rozmawiam z inną dziewczyną. Odwzajemniłam uśmiech. – Nie z inną dziewczyną, z twoją agentką. Uśmiechnął się, a rysy jego twarzy rozluźniły w przyjemnym spokoju, jakby wyrzeźbione z kamienia. Studiowałam sposób w jaki jego kości policzkowe wystawały w ostrej szczęce. Trudno było skupić się na czymś innym, skoro nie byłam tak blisko niego od kilku dni. To było tak, jakby odporność mojego ciała na jego oczywisty magnetyzm zniknęła i musiałam zaczynać od zera. Tak mózgu. On wciąż jest najpiękniejszą rzeczą na świecie. – Nie wiedziałaś, że była moją agentką. Spojrzałam na ziemię i wzruszyłam ramionami. – Rozmawiałam wcześniej z trener Davis. – Jak poszło? – zapytał. – Tara została wyrzucona z drużyny. Uniósł brwi. – Musiała być, ale nie sądziłem, że naprawdę to zrobią. – Sprawiła to niesamowicie łatwym dla trener Davis, dając jej coś co brzmiało, jak ultimatum – mruknęłam i spojrzałam na jego ciało. Jego tatuaże wyglądały spod lewego rękawa koszulki i zarumieniłam się, przypominając sobie jak przebierał się w swojej garderobie. – Jej odejście będzie dobre dla całego zespołu – powiedział Liam, robiąc mały krok w moją stronę. Przełknęłam gulę w gardle. – Powiedziała mi też, że to – wskazałam między naszą dwójkę, obawiając się, że byłabym zbyt arogancka mówiąc słowo związek na głos – ‘nie jest już poza granicą’.

| 171

Skrzyżował ramiona i całkowicie pominął moje oświadczenie. – Nie byłem pewien, czy przyjdziesz – przyznał, robiąc kolejny krok w moją stronę. Za każdym razem byłam przytłoczona wdychając mieszankę żelu pod prysznic i wody kolońskiej. Mój oddech przyspieszył, tak że mogłam wciągnąć kolejny odurzający zapach, jak tylko poprzedni wyblakł. – Nie mogłam pozwolić, by Becca przyszła tu sama. Zniosła wiele gówna Tary z mojego powodu… i naprawdę chciała zobaczyć Penna. – Jesteś tutaj tylko, by wspierać Beccę? – Była odrobina złości w jego głosie, której nie było tam jeszcze chwilę temu. Zacisnęłam wargi i potrząsnęłam głową, nie zdolna wypowiedzieć słowa, nie. – Masz zamiar popływać później? – zapytałam, zmieniając temat na neutralny. – Zobaczymy – odpowiedział z pewnością siebie. Nie zamierzał tak łatwo odpuścić. Oczywiście będę musiała się czołgać. Spojrzałam za niego w kierunku basenu, a on wyciągnął rękę, by dotknąć delikatnie mojego ramienia. – Hej, powinnaś na chwilę poszukać Becci i Penna. Muszę skończyć tą rozmowę z agentką, albo będę musiał spotkać się z nią w ten weekend. – Jego ton dał mi jasno do zrozumienia, że był mniej niż zachwycony opuszczeniem mojego boku, więc wzięłam to za dobry znak. – W porządku… z agentką, którą zdecydowanie nie uważasz za ładną? – przypomniałam, tylko w połowie żartując. Uśmiechnął się, jakby moja zazdrość bawiła go, potem pochylił się i każde słowo z następnego zdania wymówił osobno. – Ona nie jest Kinsley Bryant. Cholera. Dowcipna riposta dotycząca innej dziewczyny o imieniu Kinsley Bryant była na końcu mojego języka, ale pocałował mnie w policzek i odszedł, znaleźć swoją agentkę, zanim mogłam wydobyć z siebie choćby słowo. Patrzyłam jak odchodzi, zdając sobie sprawę, że mój pociąg do Liama Wildera wrócił z pełną mocą. Odsunęłam do siebie to uzależnienie na kilka dni, myśląc, że jeśli skupię się na piłce będę mogła udawać, że nie istnieje. Ta, jasne. Mój umysł wziął to, jako psychologiczną odwrotność i zamiast tego myślałam o nim cały czas. Czas na bzdury i udawanie skończony. Chciałam go i teraz nic nie było w stanie mnie powstrzymać.

| 172

Rozdział 19

Stałam tam przez chwilę, chłonąc ostatnie kilka minut, zanim zdałam sobie sprawę, że stałam samotnie w samym środku imprezy. Powinnam się przyłączyć i cieszyć młodością, nie wyglądając, jak niemy samotnik. Uniosłam drinka do ust, pozwalając, by gorzki smak grejpfruta przetoczył się po moim języku, kiedy skanowałam tłum. Zobaczmy, była grupa dobrze ubranych, młodo bogackich popijających piwo rzemieślnicze, dwie modelki przypudrowujące swoje nosy i grupę bywalców wysyłających smsy, zamiast patrzenia na siebie. Nie rozpoznałam nikogo wokół siebie, a Becca i Penn musieli zatracić się w swoim zwiedzaniu, ponieważ jeszcze nie wrócili. Kiedy już poddałam się i zamierzałam wrócić do barmana (który w zasadzie został opłacony, by być miłym dla mnie), zauważyłam dwóch kolegów Liama i Josha. To byli mężczyźni, którzy dali mi galaretowe shoty w moje dziewiętnaste urodziny, a kiedy złapałam kontakt wzrokowy z jednym z nich, pomachali do mnie. Tak po prostu przeszłam od prezesa podpierającego ścianę do stania między dwoma gorącymi chłopakami. Ha! Życie wygląda coraz lepiej. Przywitaliśmy się, mimo tego, że mieliśmy mgliste wspomnienie siebie z tamtej nocy. Cole był bramkarzem w LA Stars i człowiekiem bestią. Jak na mój gust miał za długie włosy i długą brodę, która wyglądała jakby zapuszczał ją jako prowokacje. Oliver grał w obronie i wyglądał jak reszta. Był wysoki i wystarczająco opalony, by przypominać olbrzyma. – To bardzo ładny dom – powiedziałam, zanim wzięłam łyk drinka. – Ta, Penn zawsze urządza tutaj najlepsze imprezy – powiedział Cole. – Chociaż żadna z nich nie mogła się równać z twoją imprezą urodzinową – powiedział Oliver z przyjaznym mrugnięciem. Jęknęłam. – Czy możemy zapomnieć, jak pijana byłam tamtej nocy? Oliver zaśmiał się. – Cóż, przynajmniej twój policzek wygląda lepiej.

| 173

Grupa zaśmiała się, a ja zaczęłam odprężać. Byli naprawdę mili. – Słyszeliśmy, że dziewczyny z ULA mają wkrótce przyjść na jeden z naszych meczy. To gra przed sezonem, ale to będzie dobry mecz – wspomniał Cole. To była dla mnie nowość, ale to miało sens. Trener Davis prawdopodobnie chciała byśmy zobaczyły, jak pracuje ze sobą profesjonalna drużyna. – To będzie zabawne. – Przyszłaś tu sama? – zapytał Oliver z zaciekawionym wyrazem twarzy. Rozejrzałam się dookoła, starając się namierzyć Beccę, tak bym mogła na nią wskazać. Wreszcie, znalazłam ją i Penna rozmawiających z jakąś grupą po przeciwnej stronie. Zauważyła, że wskazuję na nią i pomachała delikatnie do nas. – Nie, przyjechałam tutaj ze swoją przyjaciółką, Beccą. Jest ze mną w drużynie. – Ah, dziewczyna Penna. – Skinął Oliver, zanim wziął łyk piwa. Uśmiechnęłam się na jego oświadczenie. Becca byłaby zachwycona, gdyby dowiedziała się, jak nazywa ją drużyna. – Mówi o niej dużo? – zapytałam, brzmiąc niezobowiązująco. Oliver spojrzał na mnie z ciekawskim uśmiechem. – Nie więcej, niż Josh opowiada o tobie. Zamarłam. Pomysł, że Josh opowiada cokolwiek na mój temat tym chłopakom był niesamowicie frustrujący. – On i ja nie jesteśmy razem – wyjaśniłam, starając się ukryć irytację w swoim tonie. Cole skinął głową. – Nie martw się, wiemy. Facet musi odpuścić. Westchnęłam i skinęłam, chcąc zmienić temat. – Skąd pochodzicie? – zapytałam. – Kansas – odpowiedział Cole, kiedy poczułam dłoń dotykającą mnie u podstawy kręgosłupa. Zapach alkoholu uderzył w moje nozdrza, kiedy spojrzałam w górę, by znaleźć Josha stojącego za mną. – Wszędzie cię szukałem, Kinsley – powiedział niewyraźnie Josh. Cole i pozostali wiercili się niezręcznie. – Właśnie rozmawiałam, Josh – odpowiedziałam z napiętym uśmiechem. Jego uwaga skręcała w niewygodnym terytorium i nie byłam pewna ile zniosę, zanim go uderzę.

| 174

Jego ręka wiła się wokół boku mojej sukienki, tak aby mógł przyciągnąć mnie bliżej siebie. Ruch szarpnął moje ciało, tak że mój drink wylał się z kubka na podłogę. – Josh, poważnie, przestań – zażądałam, kładąc wolną dłoń na jego klatce, próbując odepchnąć go od siebie. – Kinsley, odpręż się. Zabawmy się. – Zaczął szarpać dół mojej sukienki, a mężczyźni wokół nas poruszyli się. Agresja wypełniła powietrze i wiedziałam, że swędziało ich, żeby zareagować. – Nie, Josh. Wystarczy. – Ponownie go odepchnęłam, tym razem mocniej, a jego brązowe oczy zaszły mgłą nienawiści. W ciągu kilku sekund cała jego postawa zmieniła się. – Jesteś taką pieprzoną królową lodu, Kinsley – splunął, wreszcie mnie puszczając. Reszta drinka wylała się na przód mojej sukienki, ale nie mogłam oderwać wzroku od Josha. – Nigdy cię nie kochałem, suko. Chciałem tylko dostać się do twoich majtek… W połowie zdania pięść Liama spotkała się ze szczęką Josha, a ja sapnęłam i odskoczyłam do tyłu. Liam stał tuż przede mną, osłaniając mnie przed Joshem. – Nigdy więcej tak kurwa do niej nie mów. Słyszysz mnie? – Liam chwycił koszulkę Josha i przyciągnął go do siebie. Ich ostre rysy starły się ze sobą. Chłopięcy urok Josha został rozproszony przez czystą dominację Liama. Josh walczył z chwytem Liama, a potem rzucił się do przodu i uderzył Liama w bok. To było słabe uderzenie, był zbyt pijany, by uzyskać odpowiednią moc, ale był wystarczający, by reszta grupy dołączyła. Podjęli działanie i cała scena stała się plamą ciosów i jęków. Obserwowałam w szoku, jak Liam wykonał solidne uderzenie w twarz Josha, zanim zostali rozdzieleni. – Nie oszukujmy się, Wilder – powiedział Josh, kiedy jego rozszerzone oczy spotkały moje. Było w nich tyle nienawiści. – Ciebie też nie pokocha. Ona jest niezdolna do miłości. Ma serce z lodu. Słowa Josha były jak ostre, zatrute strzały. Zdecydowanie wypowiadał myśli, które wirowały w jego umyśle od tygodni. – Może nie pokochała cię, bo byłeś zbyt zajęty, by pieprzyć inne dziewczyny za jej plecami, dupku. Nigdy więcej jej kurwa nie dotykaj, albo dopomóż mi… Głos Penna przerwał: – Panowie. Wystarczy. To jest przyjęcie, a nie podziemny klub walki. Josh, idź na górę doprowadzić się do porządku. Cole podszedł i chwycił Josha za kark. – Zabiorę go do domu. Chodźmy, świeżaku. – Cole popchnął Josha do przodu, który potknął się, starając się utrzymać w pionie. Był nawalony, nikt nie mógł temu zaprzeczyć, ale to wciąż nie usprawiedliwiało rzeczy, które powiedział.

| 175

– Ten dzieciak musi nauczyć się szacunku – mruknął szorstko Oliver, kiedy puścił Liama i odsunął się. Liam wciąż był zdenerwowany; otrząsnął ramiona i odetchnął gwałtownie, gdy obserwował Josha, kierującego się do domu. Czułam, jak energia wypalała się z niego i utknęłam pomiędzy chęcią zbliżenia się do niego, a ucieczką. Wszystko wydarzyło się tak szybko, że jedyną rzeczą jaką mógł przyswoić mój umysł, był fakt, że Liam stanął w mojej obronie. Postawił się między mną, a Joshem, swoim kolegą z drużyny. Powoli odwrócił się twarzą do mnie. Przyjrzał się wyrazowi mojej twarzy, a potem jego wzrok przesunął się po moim ciele, oceniając szkody. Jego ramiona opadły, a dłonie zacisnęły w pięści. Brwi zmarszczyły delikatnie, kiedy przełknął ostatni swojego gniewu. Chciałam sięgnąć i dotknąć go, poczuć resztkę ciepła jego skóry, poczuć miejsca, w które uderzył pomyłkowo Josh, próbując walczyć. Czy Liam był ranny? Zrobiłam mikroskopijny krok do przodu, kiedy Becca obróciła mnie do siebie i zablokowała mój widok na niego, przez swoje złociste włosy i zaniepokojone spojrzenie. – Kisnely, wszystko w porządku? Czy Josh cię zranił? – zapytała, odciągając moje ramiona od boków, tak by mogła je sprawdzić. Moje ciało miało się dobrze; to moje nerwy i duma były postrzępione. Pokręciłam głową, kiedy po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że wciąż stałam po środku przyjęcia. Wszyscy w pomieszczeniu słyszeli krzyki Josha o mnie będącej królową lodu. Mogłam poczuć ich wzrok na sobie i nagle pragnęłam być wszędzie tylko nie tam. – Becca możemy stąd iść? Zanim się zorientowałam, wyciągnęła mnie z salonu. – To jeden z pokoi gościnnych Penna – powiedziała Becca, kiedy otworzyła drzwi na końcu korytarza. Był urządzony skromnie, ale łóżko wyglądało na wygodne, a na ścianie była wytapetowana panorama Los Angeles. – Dzięki. Potrzebowałam trochę oddechu. – Usiadłam na krawędzi łóżka i przebiegłam dłońmi w górę i w dół swoich ramion. Becca usiadła obok mnie, bokiem, tak by mogła sprawdzić moje ciało pod kątem jakichkolwiek pozostałości po zachłannych dłoniach Josha. – Nie mogę uwierzyć, że wygadywał takie rzeczy. Ale był wypity, Kinsley, nie miał tego na myśli. Podniosłam rękę, aby ją powstrzymać. – To nie ma znaczenia. Josh jest dupkiem. Był zabawny jako przyjaciel, ale naprawdę straszny jako chłopak.

| 176

– I kiepski pijak – dodała Becca. Skinęłam i westchnęłam. – Wyglądam jak gówno? Czy powinnyśmy po prostu wyciąć nasze straty u wyjść? Twarz Becci posmutniała. Wsunęła kilka kosmyków swoich złotych włosów za ucho i zmarszczyła brwi. – Jeszcze nie. Poważnie, Josh poszedł i nikt inny nie będzie cię niepokoił. – Wiem, ale wszyscy słyszeli tą walkę. Było tam tak wiele osób. Zacisnęła usta w wąską linię, a jej orzechowe oczy spojrzały na mnie. – Nie powinnaś czuć się zakłopotana dlatego, że Josh jest dupkiem. Nikt cię nie osądza. Poza tym, pewnie są zbyt zajęci rozmową, jak słodcy jesteśmy z Pennem. Miłosny trójkąt Liam, Josh i Kinsley jest nieaktualny od 20 minut. Nie mogłam się powstrzymać od śmiechu. Miałam nadzieję, że miała rację, ale wciąż marszczyłam brwi myśląc o konieczności ujawnienia się za kilka minut. Dla kogoś kto nienawidzi, aby jego życie prywatne było publiczne, to było tak złe, jak tylko mogło być. Stu obcych patrzących, jak mój były chłopak atakuje mnie werbalnie, a następnie dwóch mężczyzn zmaga się o mnie. To ostatnie zabrzmiało na wpół romantycznie, ale w rzeczywistości sprawiało, że miałam gęsią skórkę. Czułam się jakbym była na wystawie i mogłam usłyszeć każdy szum walki przez resztę imprezy. Jęknęłam i odepchnęłam się od łóżka, by sprawdzić szkody. Moje jasnoniebieskie oczy patrzyły na mnie w lustrze, kiedy starałam się zebrać w sobie. Mogło być gorzej, powiedziałam sobie. Liam był stosunkowo nie tknięty, a Josh był tym samym dupkiem. Nic nowego. Becca stanęła obok mnie i owinęła ramiona wokół moich. – Cieszę się, że zakręciłam ci włosy. Wciąż wyglądają dobrze – pochwaliła, starając się skierować mój umysł na inne tory. Uśmiechnęłam się do niej w lustrze. – Chodźmy zniszczyć je w basenie. Wcześniej nikogo nie było na dworze, więc w ten sposób zostaniemy na imprezie, ale nie będziemy musiały słuchać plotek. Becca uśmiechnęła się, a potem chwyciła dwa ręczniki z regału znajdującego się za nią. – Zróbmy to! Splotłyśmy ręce i wyszłyśmy z pokoju. Ludzie mogli mówić co chcą, ale nie zamierzałam pozwolić im zniszczyć wieczoru. Kiedy wróciłyśmy do salonu, byłam zaskoczona zauważając, że impreza zaczęła cichnąć. Wciąż było tam kilka osób, kręcących się, ale barman przerwał swoją pracę, a muzyka nie leciała w głośnikach.

| 177

– Czy to nie jest trochę za wcześnie? – zapytała Becca, kiedy minęłyśmy salon. Nie widziałam nigdzie Liama, ale czułam stanie włosów na karku, czując że był gdzieś w pobliżu. Becca wzruszyła ramionami i kontynuowałyśmy swoją drogę do basenu. Tak jak się spodziewałam, nie było tam nikogo. Widok z domu nie był obiektywny w stosunku do basenu. W rzeczywistości były tam trzy oddzielne baseny, każdy na różnych poziomach. W miejscu gdzie stałyśmy, na poziomie domu, był długi basen do okrążeń. Na lewo były schody, którymi podążyłyśmy z Beccą, aż znalazłyśmy kolejny basen znacznie większy i w kształcie fasoli. Palmy otaczały krawędzie, ukrywając go przed domem. Szłyśmy dalej po schodach, które kontynuowały drogę w dół, wokół krawędzi basenu. Zaprowadziły nas do jacuzzi na samym dole, które było prawie na tym samym poziomie co plaża, tak że z ostatniego stopnia mogłeś zrobić krok w ciepły piasek. Światło z domu Penna oświetlało linie brzegową tak, że wciąż można było zobaczyć fale uderzające o brzeg. To był naprawdę spektakularny dom. – Zgaduję, że jeden basen nie wystarczy – zaśmiała się Becca, kiedy zaczęłyśmy wracać ku górze, zadowolone ze swoich odkryć. – Penn jest chciwym draniem, ale nie narzekam. Powinnyśmy iść do środkowego basenu? – Tak, myślę, że będzie najlepszy. Rzuciłyśmy swoje ręczniki i nakrycia na małe leżaki wokół basenu. Poprawiłam swoje niebieskie majtki i bez zastanowienia, wskoczyłam do wody. Kiedy wypłynęłam, Becca stała na krawędzi i uśmiechała się. – Pamiętasz, kiedy Tara poddawała nas próbom, a ja powiedziałam ci, że to jest tego warte ponieważ będziesz zabójczo wyglądać w bikini? Miałam zupełną rację. Roześmiałam się. – Zemsta najlepiej służy skromności – zażartowałam, zanim leniwie unosiłam się na powierzchni. Nie można było zobaczyć gwiazd przez światła i zanieczyszczenia LA, ale wyobrażając sobie, że wciąż były nad głową, miło było wpatrywać się w ciemność. Usłyszałam dwie pary stóp schodzących po schodach i spojrzałam za siebie, by znaleźć Liama idącego obok Penna. Moje serce podskoczyło nadliczbowo i zdałam sobie sprawę, że byłoby naprawdę miło, gdyby moje ciało przyzwyczaiło się do oglądania go. Przysięgam, że za każdym razem, kiedy wchodzi do pokoju, lub tak jak w tym przypadku, na basen, moje ciało musi na nowo pogodzić się z jego istnieniem. – Przyjęcie jest oficjalnie skończone – powiedział Penn, kiedy podeszli do nas. Becca wzruszyła ramionami.

| 178

– Wyglądało, jakby zmierzało w tym kierunku. Nie mogę uwierzyć, że Josh zrujnował je wszystkim. Penn uśmiechnął się, kiedy zbliżył się do niej. – Wiesz, myślę, że dobrze się stało. Chciałem wykopać wszystkich w momencie, kiedy dowiedziałem się, że przyszłyście w swoich strojach kąpielowych. Nawet ja zarumieniłam się na jego komentarz, więc nie byłam zaskoczona, kiedy Becca zagryzła wargę i odwróciła wzrok. Wyglądała niesamowicie w swoim granatowych bikini i wiedziałam, że miała Penna owiniętego wokół palca. – Hej Liam, mogę pożyczyć twój telefon? – zapytał Penn, kiedy podeszli bliżej basenu. – Och, zostawiłem go w środku – odpowiedział, klepiąc się po kąpielówkach, aby potwierdzić. Nie dwie sekundy później, Penn wyciągnął rękę i popchnął go do basenu, zanim mógł zrozumieć swój fatalny błąd. – Dupek! – krzyknął Liam pomiędzy śmiechem, kiedy wypłynął na powierzchnię. – Nie mogę uwierzyć, że naprawdę się na to nabrałeś. Nauczyliśmy się tego, w wieku dwunastu lat! – Byłem rozproszony. – Liam wzruszył ramionami z uroczym uśmiechem. – Ta, cokolwiek. Podsumujmy, Pen: 1, Liam: 0 – triumfował, zanim obrócił się w kierunku Becci. – Chcesz iść ze mną na plażę, wiesz, odkąd tylko nasza dwójka jest sucha? – zapytał Penn, wyciągając do niej rękę. Im dłużej obserwowałam ich interakcje, tym bardziej zdawałam sobie sprawę z faktu, że unikam wzroku Liama. Wciąż stał w pobliżu krawędzi i kątem oka mogłam zobaczyć, że patrzy na mnie. Pozwoliłam, by moje ciało zanurzyło się bardziej w basenie, nagle doceniając zasłonę wody otaczającą mnie. Nigdy nie usłyszałam odpowiedzi Becci, ale chwilę później ona i Penn schodzili po schodach w kierunku plaży i wiedziałam, że zostaliśmy z Liamem sami. Żadnego więcej ukrywania. Cisza osiadła między nami. Światła z dolnego basenu oświetlały w ciemności jego przystojne rysy i starałam się przełknąć tworzącą się w gardle gulę. Jego drapieżne oczy ostrzegały przed mrocznymi, dzikimi rzeczami, które miały nadejść. Nie zauważyłam, że cofałam się do krawędzi basenu, aż stanął przede mną, zatrzymując mnie przy ścianie. Jego ręce chwyciły krawędzie basenu po obu stronach mojego ciała, kiedy jego biodra dotknęły moje pod powierzchnią wody. To było płynne uwodzenie, sposób w jaki moje gładkie nogi splotły się z jego, jakbyśmy brali razem kąpiel. – Jesteś na mnie zła? – zapytał, pochylając się i przyciskając swoje wydęte wargi do mojej szyi.

| 179

Zagryzłam dolną wargę, by powstrzymać się od jęczenia. – Nie. Przeciągnął swoje usta po moim uchu. – On już nigdy więcej cię nie dotknie. Słuchałem jak rozpowiadał o tobie w domu przez ostatnie miesiące i miałem dosyć. Wiem, że nie zwodziłaś go, on potrzebuje zrozumieć, że to koniec. Wzdrygnęłam się przy nim, ale skinęłam głową. Jego słowa brzmiały, jak prawo, a ja byłam zbyt chętna, by je wykonać. – Przepraszam, że zrobiłam z nim wywiad – mruknęłam, potrzebując wyrzucić to z siebie. Potrząsnął głową, a ja zamknęłam oczy, by zebrać myśli. – Nie wiedziałaś. Zgiął łokcie, pochylając się niebezpiecznie blisko, ale nie dotykając mnie biodrami, ani piersią. – Przepraszam, że byłam tak wycofana przez ostatnie kilka dni. Po prostu musiałam dojść do siebie, ale… chce cię. Nie chce tego kończyć – wyszeptałam. Przesunęłam dłonią po jego mokrej koszulce i zaczęłam zbierać materiał od dołu. Podciągnęłam ją nad mięśnie brzucha, odsłaniając coraz więcej skóry. Sięgnął do karku i pomógł mi ściągnąć koszulkę przez głowę, zanim wyrzucił ją z basenu. Westchnęłam, kiedy mój wzrok przesunął się po jego nagiej klatcie. Moje dłonie poruszały się od przedramienia, po szerokie ramiona, aż do szyi. Moje oczy spotkały jego i uśmiechnęłam się uwodzicielsko, wyzywając go, by mnie pocałował. Jego ciało przycisnęło się bliżej mojego, a woda poruszyła na jego ruch. Oczekiwałam jego dotyku, jakby jego skóra miała być dla mnie szokiem, ale zamiast tego, kiedy jego twardy brzuch przycisnął się do mojego, czułam, jakby moja skóra stanęła w ogniu. – Więc bądź ze mną. Bądź moja. – Pocałował moją szyję, tuż ponad barkiem, więc odchyliłam głowę, by dać mu lepszy dostęp. Jego palce przesunęły się po walentynkowym sercu przy mojej szyi, jakby podkreślając swoją prośbę. – Nie wiesz w co się pakujesz. Jestem zazdrosna i nieufna. Moich ostatnich dwóch chłopaków było szumowinami. – Masz to już za sobą. Nie jestem szumowiną. Zaśmiałam się. – Założę się, że twoje byłe dziewczyny, będą miały inne zdanie. Odsunął się, by spojrzeć mi w oczy i delikatnie objął moje policzki.

| 180

– Tak, mam przeszłość, o której nie chciałabyś usłyszeć, ale moi rodzice są małżeństwem od trzydziestu lat. Wiem, co to znaczy doceniać osobę, z którą jesteś. Kiedy zdawałam się pochłaniać jego słowa, zaczął przesuwać dłonie na mój kark, tylko po to, by rozwiązać górę mojego stroju. Mogłam poczuć poluzowanie pasków i rzuciłam mu rozbawiony uśmiech. – Tak zamierzasz mnie doceniać? – drażniłam. Jego oczy błyszczały z pragnienia. – To jeden ze sposobów. Wyglądał przebiegle, kiedy pochylił się, by pocałować moją opuchniętą pierś. To nie tak, że moje małe bikini było tak naprawdę przeszkodą, ale dawało mi iluzję tego, że wciąż była między nami bariera. Kiedy jego palce wypuściły sznurki, a małe trójkąty opadły, poczułam pragnienie zalewające całe moje ciało. Było powolne i uwodzicielskie, ale miało zadatki na pożar. Jego dłonie podążyły za sznurkami, kiedy opadały na przód mojego ciała, a potem odsunął je na bok i objął silnymi dłońmi moje piersi. Jęknęłam i odchyliłam głowę do tyłu, kiedy jego usta przycisnęły się do moich. Pocałował mnie i ssał moją dolną wargę, aż błagałam o więcej. Jego palce pieściły skórę wokół piersi, zapamiętując ich kształt, a potem jego usta opuściły moje i przeniosły się w pocałunkach w dół mojego ciała. Pozwoliłam mu, wsuwając dłonie w jego wilgotne włosy i zachęcając do badania. W tym samym czasie, kiedy jego usta znalazły moje sutki, jego dłoń trafiła do dolnej części stroju, a ja zadrżałam. Byłam uwięziona przy ścianie basenu, ale uczucie delikatnego ocierania pleców o płytki, podnosiło moje pragnienie. Podobała mi się wiedza, że nie mogę uciec. Nie kiedy Liam zapewniał moje więzienie. Nie próbował rozwiązać moich majtek. Kiedy jego język smakował moje sutki, odepchnął bikini na bok i wsunął we mnie dwa, długie palce. Moje jęki wypełniły powietrze, zachęcając jego ruchy. – Jesteś taka seksowna, skarbie. Pozwól mi poczuć, jak dochodzisz – zachęcił, poruszając palcami, kiedy pocierał mnie kciukiem. O rany, był w tym dobry. Grał na moim ciele, jakby było jego własnym dziełem, a ja chętnie się na to godziłam. Kiedy doszłam, kilka chwil później, miałam jedną nogę owiniętą wokół jego bioder, a usta zaciśnięte na płatku ucha, więc mój delikatny jęk dotarł prosto do niego. Nie przestał poruszać swoimi palcami, aż poczułam, że mój orgazm zmienił się w słodkie drżenie, ale nawet wtedy czułam, jakby chciał na zawsze pozostać ze mną połączony. Kiedy w końcu odsunął się i spojrzał na mnie, jego wzrok przesunął się po mojej skórze, powoli obejmując moją falującą klatkę piersiową i pełne piersi.

| 181

– Wielka szkoda, że Becca i Penn wracają schodami – drażnił Liam z nikczemnym błyskiem w oczach. Spieszyłam się z ruchami, by ukryć naszą nieczystą grę, ale to Liam zbliżył się i zręcznie zawiązał górę mojego stroju. Pochylił się i ofiarował mi kradnący duszę pocałunek, zanim owinął ramię wokół mnie i podniósł mnie z dala od ściany. Zapiszczałam, kiedy okręcił mnie, rozpryskując dookoła nas wodę. Podobała mi się jego zabawna strona i to była idealna przykrywka, kiedy Becca i Penn pojawili się u szczytu schodów. – Jak było na spacerze? – zapytałam, zauważając potargane włosy Becci. Hmm, czy to od oceanicznego powietrza, czy to sprawka Penna? Nie miałam czasu, by zawołać ją, zanim Liam obrócił mnie, po czym wrzucił do wody. Zaskoczyło mnie to, ale na czas wstrzymałam oddech. Kiedy wypłynęłam na powierzchnię, rzuciłam mu śmiertelne spojrzenie. – Zemszczę się za to – zagroziłam, podpływając do niego. – Och naprawdę? – Uniósł brwi i zanurkował pod wodę. Podpłynął bliżej mnie, a potem podniósł, dokładnie w tym samym momencie, kiedy zaczęłam odpływać. Jeszcze raz wyrzucił mnie w powietrze, ale tym razem kiedy wypłynęłam, uniosłam ręce w geście poddania. – Wygrałeś! Żadnego więcej rzucania mną! To cenny ładunek – zażartowałam, wskazując na swoje ciało. Przesunął wzrokiem w dół mojego bikini i było jasne, że wyobrażał sobie każde wgłębienie i kontur, które widział. Oblizałam usta i starałam się powstrzymać budujące się pożądanie. Z nim w pobliżu było to praktycznie niemożliwe. – Co powiecie na obejrzenie filmu? Mam tonę popcornu i słodyczy – zapytał Penn, kiedy podpłynęłam bliżej nich. – Brzmi zabawnie. Zwabisz Liama na cukierki, jestem pewna – drażniłam, spoglądając na niego przez ramie. Wciąż stał po środku basenu, gdzie go zostawiłam, prawdopodobnie próbując ukryć swoją erekcję, która wiedziałam, że ukrywała się pod powierzchnią. Ha. Wygląda, że jednak wygrałam. – Tylko wtedy, gdy są tam orzechowe M&Ms, skarbie. – Liam mrugnął z przesadzonym południowym akcentem. Pokręciłam głową i podpłynęłam do krawędzi basenu. Owinęłam się ręcznikiem, kiedy Becca zwróciła moją uwagę delikatnym machnięciem. Jej oczy były szerokie i wciąż próbowała powiedzieć mi coś bezgłośnie. – Co? – szepnęłam.

| 182

Rozszerzyła oczy i powtórzyła bezgłośnie. Myślę, że albo powiedziała ‘Wabimy poprzyprawiać” albo ‘Musimy porozmawiać’14 Znając Beccę to mogło być to pierwsze zdanie, ale wybrałam zająć się tym później. Skinęłam, a potem wspomniałam do mężczyzn coś o konieczności sprawdzenia telefonu. Becca pobiegła za mną, jej ruchy spadły na minus tysiąc w sekretnej skali. W sekundzie, kiedy byłyśmy same, chwyciła moje ramie. – Myślę, że Penn chce, abym została na noc – przyznała z bladą twarzą. – Więc? To dobrze, prawda? Zmarszczyła brwi i wykręciła dłonie. – Nie sądzę, abym była na to gotowa. Zdecydowanie chcę z nim być, ale potrzebuję was, jako bufor. Co jeśli zaproponujemy coś w stylu wielkiego piżama party? Czy sprawy między tobą, a Liamem polepszyły się? Może wszyscy możemy zostać u Penna? Mimo, że jej pomysł wydawał się dziecinny, brzmiał też naprawdę fajnie. Wiedziałam, że Penn nie będzie miał nic przeciwko propozycji Becci. Który facet nie będzie chciał zbudować fortecy z kocy z dwoma pisklętami? Odpowiedź: Oni wszyscy to robią. To prawdopodobnie jedno z najczęściej oglądanych filmów porno: sex w przypadkowo skonstruowanej fortecy. Mokre marzenie każdego faceta. – To brzmi jak zabawa. Cóż, wymyślimy coś na poczekaniu, ale chronię twoje plecy. Nie martw się. W porządku, po prostu chciałam zbudować ten fort.

Chodziło o “Weeds in the wok” – chwasty (trawka :)) w worku a “We need to talk”. Ale chciałyśmy czegoś co się rymuję, więc są “wabimy poprzyprawiać” co mi się osobiście kojarzy że chcą ich zwabić, przyprawić i pożreć :D 14

| 183

Rozdział 20

Kiedy wróciłyśmy na dwór, mężczyźni siedzieli na leżakach rozmawiając, prawdopodobnie o piłce. O czym innym może dyskutować dwóch profesjonalnych piłkarzy nożnych? Liam spojrzał do góry, kiedy kontynuowałyśmy swoją drogę. – Kinsley, chodźmy do mojego domu i przebierzmy się, a potem możemy wrócić, by obejrzeć film – powiedział, wstając i podchodząc. Skinęłam, a kiedy zbliżył się wystarczająco, bym nie musiała ogłaszać tego wszystkim, szepnęłam. – Myślisz, że zostaniemy tutaj na noc? – Nie mogłam spotkać jego wzroku, ale moje policzki paliły. Jego mały uśmiech powiedział wszystko. – Oczywiście, nie pozwolę byś wracała do LA tak późno, a poza tym, chcę z tobą spać. Spać ze mną! Praktycznie wierciłam się w miejscu. – Mam pomysł – ogłosiłam do grupy, nagle zgadzając się z planem Becci. – Może zrobilibyśmy wielką fortece? Możemy przynieść rzeczy z domu Liama, a potem wrócić… Uśmiech Liama rozszerzył się i potrząsnął powoli głową. Nie tak, jakby mówił nie, ale dlatego, że wydawał się rozbawiony. – Możemy zrobić fortecę w moim domu. Mam pokój telewizyjny z kanapami, które będą wystarczająco wygodne do spania. Nie spodziewałam się, że kupi plan tak łatwo, ale zgaduję, że starał się to ułatwić mnie i Becce. – Brzmi nieźle – odpowiedział Penn. – Spotkamy się z wami za jakąś chwilę. Becca posłała mi wdzięczny uśmiech, a potem podążyła za Pennem w górę schodów.

| 184

– Chodź, możemy dostać się do mojego domu przez plażę – powiedział Liam, biorąc moją dłoń i nakrycie, tak że nie mogłam go z powrotem założyć. – Nie potrzebujesz tego, to krótka droga – oświadczył, kiedy wygięłam brew. – Mhmm, jestem pewna, że to jest powodem – drażniłam, gdy jego wzrok podróżował po moim ciele. – Żadne z moich fantazji nigdy nie stały się realne… Myślę, że potrzebuję jeszcze kilku minut, zanim włożysz ubrania – zażartował śmiało, sprawiając, że czułam się jeszcze bardziej wyeksponowana. Roześmiałam się i potrząsnęłam głową. Fantazje, kłamczuch. – Czy to Becca chciała, żebyś zasugerowała to piżamowe coś? – zapytał delikatnie. Zagryzłam wargę, zastanawiając się, czy powinnam rzucić ją pod autobus. Może powie Pennowi. – Cóż technicznie to był jej pomysł, ale pomyślałam, że może być zabawnie. Jesteś zły? Obserwował mnie, kiedy wyjaśniałam, a potem zmrużył oczy. – Tak prawdopodobnie będzie najlepiej. Chcę spędzić z tobą czas, ale gdybyśmy byli sami, poszlibyśmy prosto do mojej sypialni. Jego słowa oblały mnie, jak miód i starałam się otrząsnąć z uroku. – Cóż możesz zabrać mnie do swojej sypialni – mrugnęłam – …aby się przebrać. Zaśmiał się i pociągnął mnie za rękę po schodach do jego domu. Był nawet piękniejszy z bliska. Projekt był otwarty i zapraszający. Ciepłe białe odcienie i jasne niebieskie akcenty wypełniały salon i kuchnię. – To tutaj lubię spędzać czas, kiedy mogę uciec z domu w LA – powiedział, kiedy ciągnął mnie mijając kuchnie, która wyglądała jak prosto z magazynu. – Miałem naprawianych kilka rzeczy, więc odcięli wodę i prąd na ostatnie kilka tygodni. Zgaduję, że razem robiliśmy wycieczkę. Rzuciłam okiem na każdy pokój, kiedy kontynuował prowadzenie mnie do swojej sypialni. – Całkowicie zgadzam się, że można się tu czuć, jak w domu. – Uśmiechnęłam się do niego, a nasze oczy utkwiły w sobie na chwilę. Myślę, że był zadowolony, że doceniłam jego dom. Ale będąc szczerą, każdy by mógł. Kiedy dotarliśmy do jego pokoju, otworzył swoje szuflady i wyjął dla mnie koszulkę oraz bokserki. – To powinno pasować. Przepraszam, że nie mam biustonoszy leżących dookoła. Zgaduję, że będziesz musiała jakoś się bez niego obejść. – Uśmiechnął się, jakby w rzeczywistości nie było mu tak przykro.

| 185

Spojrzałam w dół na bokserki, by zobaczyć, że mają na sobie małe bałwanki. Wydawały się w bardzo nie–Wilder’owym–styu. Złapałam je palcami za ściągacz. – Masz tutaj stylowe łachy, panie Wilder. – Hej, nie obrażaj bokserek. To moja świąteczna para – zaśmiał się, kiedy wyciągnął dla siebie parę bokserek, spodnie do spania i koszulkę. Myślałam, że zamierza udać się do garderoby, by się przebrać, ale jak tylko wyjął swoje rzeczy, zrzucił kąpielówki i udał się do łazienki. Moje usta opadły na jego widok. Każdy centymetr jego ciała był opalony i wyrzeźbiony. Jego tatuaże idealnie współgrały z ruchem jego mięśni. Wiedziałam, że zajęło lata ukształtowanie ciała do takiej perfekcji i doceniałam każdy cal, który widziałam podczas jego drogi do łazienki. – Chodź pod prysznic – zażądał, zanim jego ciało zniknęło w łazience. Stałam nieruchomi, kiedy usłyszałam, jak odkręca wodę, a potem wchodzi do środka. Otwarcie butelki z szamponem odbiło się echem od szkła, kiedy starałam się podjąć decyzję. Szliśmy zbyt szybko? Powinnam poczekać i sama wziąć prysznic? Czy w ogóle potrzebowałam prysznica? Był chlor w moich włosach i im bardziej wyschną, tym więcej szkód spowoduje…. Cóż, ustalone. Jego postać została częściowo zasłonięta przez zaparowane szkło, ale kłęby pary uporczywie unosiły się do góry. Otworzyłam szklane drzwi i zakradłam się za nim bez ściągania stroju. Pomyślałam, że równie dobrze mogę wziąć kąpiel w swoim bikini. Liam się z tym nie zgodził. Jego oczy zaświeciły się, kiedy złapał mnie i nie tracąc czasu, rozwiązał górę i dół, a moje bikini opadło na podłogę. Cholera, te dłonie naprawdę mogą przenosić, kiedy ma to na celu. Odepchnął mój strój na bok i przyciągnął mnie do siebie. Moje dłonie oparły się na jego piersi, czując gładką skórę, gdy zaczął namydlać moje ciało. Byliśmy nadzy, tak błogo nadzy, że poczułam zawrót głowy i podniecenie jednocześnie. Wycisnął odrobinę żelu pod prysznic na dłoń; to był jego żel i pachniał czystością oraz męskością. Zamierzał mnie tym umyć, a mi nie przeszkadzało ani trochę, że wychodząc spod prysznica będę pachnieć jak on. Od teraz chciałam używać tego żelu. Moje oczy zamknęły się, kiedy jego dłonie dryfowały po mojej skórze. Musnął moje ramiona, przesuwając w dół moich pleców i kręgosłupa. Czułam, jakby powoli doprowadzał mnie do szaleństwa pod pretekstem umycia mnie. Kiedy jego dłoń zanurzyła się między moje nogi, myślałam, że upadnę na płytki, ale nie pozwolił mi. Jedną dłoń owinął wokół mojej talii, podczas gdy palce prowadziły mnie do kolejnego orgazmu. – Tak bardzo reagujesz na mój dotyk – powiedział, szczypiąc moje ucho, kiedy moja dłoń znalazła go gorącego i twardego. | 186

Chwyciłam zza niego mydło i oddałam przysługę, ale szczerze powiedziawszy to było przyjemniejsze dla mnie niż dla niego. Otrzymanie pozwolenia, by przebiegać dłońmi po jego skórze, było jak wąwóz na najbardziej dekadenckiej pustyni. Rozkoszowałam się sposobem w jaki napinał się, gdy moja dłoń przesuwała się niżej, mijając jego talię. Chwyciłam go mocno i pogłaskałam w górę i w dół, kiedy jego głowa odchyliła się do tyłu wprost pod strumień wody. Uwielbiałam wywoływać te męskie jęki. Jeśli przez resztę życia mogłabym słuchać tylko jednego dźwięku, wybrałabym ten jęk – słysząc, jak wypuszcza ten niski jęk, kiedy przyjemność go dogania. Doszedł szybko i mocno, wylewając się na moją rękę i brzuch. To było przebiegle seksowny widok i prawie opłakiwałam stratę, gdy woda zmyła to tak szybko, jak szybko się pojawiło. Oboje opuściliśmy prysznic z zaspokojonymi uśmiechami, ale wciąż czułam jego wzrok na sobie, kiedy włożyłam jego koszulkę i bokserki. Wciąż świetnie się dopełnialiśmy. – Zdajesz sobie sprawę, że przez cały czas oglądania filmu, będę myślał o tym, że nie masz na sobie majtek ani stanika – zauważył, wciągając spodnie. Mrugnęłam do niego ponad ramieniem, czując się odważnie i pięknie po jego stałym strumieniu komplementów pod prysznicem. – Technicznie, to są twoje ubrania – powiedziałam, kierując się do drzwi. Uśmiechnął się przebiegle, wkładając koszulkę i biegnąc za mną. Cholerne treningi piłki nożnej. Był ode mnie znacznie szybszy. Biegłam w dół korytarza śmiejąc się, kiedy unikałam jego dłoni, potem schowałam się za kanapą, udając unik w lewo i w prawo. Rozpoznał mój blef i złapał mnie, kiedy starałam się uciec. – Litości! – piszczałam, kiedy owinął swoje ramiona wokół mojej talii i podniósł mnie. Postawił mnie z powrotem na nogach, kiedy weszli Becca i Penn. Becca spojrzała na nas z ciekawością, ale Penn tylko się zaśmiał i potrząsnął głową. – Co do cholery robiła wasza dwójka, kiedy my się przebieraliśmy? – zażartowała Becca. Mrugnęłam. – Ganialiśmy się. Jestem szybsza niż Liam. Owinął ramie wokół mojej talii i ścisnął. – Może zatem powinnaś mnie potrenować. Zaśmiałam się i odepchnęłam go dłonią. – Ta, jasne. Przynieśliście jakieś filmy? Pen uniósł trzy pudełka DVD. – Przyniosłem ‘Skazani na Shawshank’, ‘300’ i ‘Święci z Bostonu’. Razem z Beccą parsknęłyśmy. | 187

– Jesteś typowym facetem, Penn. – Nie sądzę, aby moje opcje były lepsze – przyznał Liam, pocierając dłonią tył głowy. – Chodźmy Becca, sprawdźmy kolekcję Liama, kiedy będą robić popcorn. – Przynieśliście swoje własne cukierki? Ponieważ ja się nie dzielę – zawołał za nami Liam. W sekundzie, w której skręciłyśmy za róg w kierunku pokoju telewizyjnego Liama, położyłam dłonie na ramieniu Becci i cicho podskoczyłam. Dołączyła do mnie i wkrótce wyglądałyśmy, jak dwie szalone osoby skaczące i obracające się w ciemnym korytarzu. – To sen, prawda? Jutro obudzimy się w domu i będę nosić swoją piżamę – szepnęła Becca, kiedy szłyśmy. – Nie. To się dzieje naprawdę, moja przyjaciółko. – Uśmiechnęłam się, tak szeroko, że aż bolały mnie policzki. – Przepraszam, że tak długo się przebieraliśmy. Penn był nieco rozkojarzony. Możliwe, że zaliczyliśmy kilka baz. Rzuciłam jej zszokowane spojrzenie, kiedy przecisnęłyśmy się przez drzwi do pokoju. Wskazał mi go wcześniej, ale oczywiście nie byliśmy w środku. Żaden szczegół nie został pominięty w tym pomieszczeniu. Były olbrzymie pluszowe fotele w dwóch pierwszych rzędach, a następnie dwa rzędy kanap. Były one szerokie i przepełnione miękkimi poduszkami. Ekran był nieprzyzwoicie duży i był tam fantazyjnie wyglądający projektor, który był zamontowany na tylniej ścianie. Pod projektorem były półki wypełnione po brzegi. – Czekaj, jak wiele baz zaliczyliście? – zapytałam, jak tylko zamknęły się drzwi. Becca nie mogła ukryć uśmiechu. – Cóż, powiedźmy, że wie, jak smakuję. Parsknęłam. – BECCA! – Co? Ty za to zrobiłaś to Liamowi… w jego biurze! – Wiem, wiem. Jestem po prostu… łał. Czy, jakiś facet już ci to wcześniej robił? Zagryzła wargę. – Nie, ale teraz zastanawiam się, dlaczego do cholery czekałam z tym tak długo. Ponownie zaczęłyśmy się śmiać i nie mogłam przestać piszczeć. Ostatecznie starałyśmy się przeglądać filmową kolekcję Liama, ale z marnym skutkiem.

| 188

– Nie jestem pewna, jak dużo mamy czasu, zanim tu przyjdą, ale ostatecznie jutro wracamy, a ja mam milion pytań do ciebie – szepnęła Becca. Mogłyśmy usłyszeć śmiech chłopaków z korytarza i brzmiało na to, że zbliżali się do nas. – Spróbuję pomóc, ale poważnie nie jestem dużo bardziej doświadczona niż ty. – Wzruszyłam ramionami. Becca skinęła. – Przejrzymy 50 odcieni. To powinno dać nam kilka odpowiedzi. – Ta, jak być wychłostanym podczas noszenia knebla z piłką – zażartowałam. – Racja. Może powinnyśmy trzymać się książek Judy Blume. Odepchnęłam żartobliwie jej ramię, kiedy chłopcy weszli do środka. Ich ramiona były wypełnione drinkami i przekąskami. – Znalazłyście coś do oglądania? – zapytał Penn. Razem z Beccą spojrzałyśmy na siebie, na nasze puste dłonie, a potem na półki. – Ummm… – mruknęła Becca. Sięgnęłam do przodu i chwyciłam pierwszy film, jaki dotknęłam: Polowanie na druhny. – Oops… czy czasem wszyscy już go nie oglądali? – zapytałam, trzymając go w górze. Wszyscy skinęli, ale Liam wyjął go z mojej dłoni i poszedł, aby wsunąć ją do projektora kosmicznej jakości. – To dobrze, prawdopodobnie i tak skończymy rozmawiając. – Wzruszył ramionami. Miał rację. Z czwórką osób, które były reklamą napięcia seksualnego, prawdopodobnie nie zbyt długo zwracalibyśmy uwagę na film. Cała nasza czwórka mogła usiąść wygodnie na jednej kanapie, ale Becca i Penn zajęli tą bliżej ekranu, a ja z Liamem przesunęliśmy się do tej z tyłu. Projekcja ruszyła, kiedy usadowiłam się na miejscu i okryłam kocem, który był jak chmura na moich kolanach. Liam zmrużył na mnie figlarnie oczy i pociągnął koc również na siebie. Nie był tak duży, prawdopodobnie dlatego, że był zrobiony z wełny małej owieczki, więc musiałam przysunąć się do niego. Dziękuje, mały kocyku. Mieliśmy miskę z popcornem na swoich kolanach i cukierki rozłożone przed nami. – Hej, macie tam coś dobrego? – zapytałam, pochylając się, by zobaczyć ich zapas. Becca rzuciła mi garść Swedish Fish15 z czego jedna trafiła mnie w oko. – Hej! Złapałam tylko trzy – narzekałam, wrzucając jedną do ust.

15

Żelki w kształcie rybek 

| 189

– Ja złapałem jedną – ogłosił z dumą Liam. Mała czerwona ryba wystawała z jego ust i sięgnęłam, by ją ugryźć. Skubnął moją dolną wargę i w sekundę zapomniałam, gdzie byliśmy. Kiedy Becca przeczyściła gardło, odsunęłam się i znalazłam ją, opierającą się o kanapę, trzymając wysuniętą torebkę z cukierkami. – Może Penn i Kinsley powinni się przesiąść? Nie możecie uprawiać seksu, kiedy leci film – zażartowała. Razem z Pennem i Liamem krzyknęliśmy jednocześnie ‘Nie!’. Becca zaśmiała się i pokręciła głową, zanim obróciła się i przytuliła do Penna. Kiedy zaczął się film, wszyscy staraliśmy się z całych sił skupić na nim, ale nie minęło nawet dziesięć minut, kiedy Liam wyciągnął w moją stronę torebkę orzechowych M&M’s. Spojrzałam na niego nieufnie. Istniała szansa, że jeśli po nie sięgnę, odgryzie mi rękę. – Bardziej niż orzechowe M&Ms – szepnął, a mi zajęło chwilę, by zrozumieć co miał na myśli. Kiedy zaskoczyło, zagryzłam dolną wargę, aby ukryć głupkowaty uśmiech, który chciał się pojawić. Wzięłam torebkę, opierając się o zgięcie jego ramienia i chwilę później zjedliśmy całą zawartość. Nie oceniajcie, to była mała torebka. W pewnym momencie musiałam zasnąć, ponieważ kiedy się obudziłam światła były zgaszone i chciało mi się siku niczym koniowi wyścigowemu. Leżałam poziomo na kanapie z poduszką pod głową, której nie było tam wcześniej. Liam leżał schowany za mną z ramieniem owiniętym wokół mojej talii. Nie mogłam oddychać, nie mówiąc już o ruchu w jego śmiertelnym uścisku. Delikatnie odkleiłam jego rękę od siebie i po omacku trafiłam do drzwi. Kiedy wróciłam z łazienki, zerknęłam na przednią kanapę, by znaleźć Beccę i Penna wtulonych w tej samej pozycji, w której byłam z Liamem i nie mogłam nic poradzić na uśmiech. Chciałabym zrobić im zdjęcie, jeśli mogłabym uzyskać je bez budzenia wszystkich i wyglądania, jak intensywny podglądacz. Wyglądali razem tak idealnie, a Becca spała z delikatnym uśmiechem na ustach. To było dość zabawne, ale wciąż urocze. Starałam się z całych sił, by nie obudzić Liama, kiedy wczołgałam się z powrotem na kanapę, ale mogłam poczuć bicie serca pod moją koszulkę. Uniosłam koc i wsunęłam obok niego, tak by moja twarz ponownie była przy jego piersi. Wzięłam głęboki oddech i wciągnęłam mieszankę jego dezodorantu i żelu pod prysznic, pozwalając opaść swoim powiekom. – Gdzie byłaś? – szepnął, owijając ramiona wokół mnie. Nie zauważyłam, że nie spał. – Poszłam obejrzeć twoje zdjęcia z dzieciństwa i deklaracje podatkowe. – Myślałem, że wymknęłaś się po kryjomu. – Nie po tym, jak podzieliłeś się ze mną swoimi cukierkami. – Uśmiechnęłam się przy jego klatce piersiowej, a on mocniej zacisnął ramiona. – Naprawdę cię lubię… powinnaś być moją dziewczyną.

| 190

Moje ciało znieruchomiało przy jego klacie. Czy on naprawdę pytał mnie o to, czy gadał przez sen? Może tak naprawdę się nie obudził i rozmawiałam z jego podświadomością. Zagrałam, jakby naprawdę mnie o to pytał. – Jest późno, a twoja prośba bym została twoją dziewczyną, sprawia, że czuję się, jakbyśmy byli w liceum. Zachichotał delikatnie i pochylił się, by złożyć pocałunek w kąciku moich ust. – Chodź ze mną. Bądź moją randką na przyjęciu, na którym muszę się pojawić w przyszłym tygodniu. – Tak. – Czy to było ‘tak’ na bycie moją dziewczyną, czy ‘tak’ na bycie moją randką? – szepnął. – Na oba. A teraz pozwól mi spać, głupku, zanim się rozmyślę. Zaśmiał się, a ja wtuliłam się w niego mocniej, aż poczułam wystarczające ciepło i wygodę, by zapaść w sen.

| 191

Rozdział 21

Obudziłam się następnego ranka na zapach i dźwięk skwierczącego bekonu. Wstałam z kanapy, owijając się delikatnym kocem, a potem zerknęłam by znaleźć wciąż śpiącą Becce z żadnymi śladami Liama, ani Penna. To oni musieli być źródłem zapachu bekonu. – Obudź się śpiochu – powiedziałam, ciągnąc za jej koc. Jęknęła i zaczęła rzucać bardzo barwne przekleństwa, jedno z nich brzmiało jak: Pszenica Rozrzedzona Zdzirowata Małpa. Przepraszam, ale co to w ogóle znaczy? – Czy to jest jakiś sposób, by porozmawiać z twoją bestią? – zaśmiałam się, kiedy próbowała zabrać mi koc. – To moje! Znajdź sobie własny! – Kinsley! Becca! Chodźcie, śniadanie gotowe! – zawołał Penn. Zrzuciłyśmy się do działania i pobiegłyśmy do kuchni, ślizgając i przesuwając się w naszych kocach i skarpetkach. Prawie się przewróciłam, kiedy wybiegłyśmy zza rogu, a Becca nie mogła przestać się śmiać przez dobre pięć minut. Liam uniósł na nas brwi. – Myślałem, że dałem ci ochraniacze przed Beccą. Uniosłam nogę i ramię, które były przyozdobione siniakami dzięki uprzejmości mojej najlepszej przyjaciółki alias pomiot szatana. – Ciągle zapominam je założyć. Może po prostu powinniśmy owinąć Beccę w folię bąbelkową. Ona pakuje dużo ponczu do małego opakowania. Chłopcy zaśmiali się. – Ja głosuję za folią bąbelkową – zażartował Penn. Poruszyłam brwiami, kiedy podeszłam, by sprawdzić mięso, które przygotowali. – Cóż przemyślisz swoją decyzję po tym, jak przyłoży ci w żołądek. Becca szturchnęła mnie w ramię, jako ostrzeżenie. – Mam nadzieję, że lubicie bekon i wafle. Moje oczy zaświeciły się.

| 192

– Dla mnie wafle! – Uśmiechnęłam się i usiadłam przy stole. Becca podążyła za mną. – Co jeśli usmażyliśmy i podamy wam? – drażnił Liam, umieszczając gofry na talerzu. Rzuciłam mu swoje najlepsze spojrzenie szczeniaczka. – Och, proszę. Zmień to. To na mnie nie działa. – Ta jasne, dwie sekundy później miałam wafle, sok pomarańczowy, kawę i syrop klonowy stojące przede mną. Mrugnęłam na niego. – Wyczyśćmy talerze.

…

Większość niedzieli spędziliśmy na leniwym leżeniu na plaży. Liam wtarł krem w moją skórę, korzystając z dodatkowego czasu, by zadbać o każdy skrawek. Uśmiechnęłam się do niego ponad ramieniem, a on pochylił się, by mnie pocałować. – Pamiętasz naszą nocną rozmowę? – zapytał. – To o statusie naszych relacji? – zapytałam, zagryzając wargę i spoglądając z powrotem w kierunku oceanu. – Mhm. Po prostu chciałem się upewnić, że byłaś świadoma tego na co się zgodziłaś. Zaśmiałam się i przyznałam, że obawiałam się o to samo. – Więc, jesteś moim chłopakiem? Liam Wilder jest moim chłopakiem? Zachichotał. – Cóż, nie odnoszę się do siebie w trzeciej osobie, ale tak, Liam Wilder jest twoim chłopakiem i… jest szczęściarzem. – Przesunął dłonią po paskach moich majtek, a ja obawiałam się, że mógłby rozwiązać je tak szybko, jak zrobił to dzień wcześniej. Uderzyłam żartobliwie w jego dłoń. Po tym rozmowa ucichła, a ja czułam się o wiele mniej zestresowana tą sytuacją. Bycie w jego pobliżu było łatwe i przyjemne. Jasne, kiedy wyciągnął piłkę i cała nasza czwórka rozpoczęła grę, nie mogłam się skupić przez sposób w jaki wyglądał w kąpielówkach, ale może mogłam to wykorzystać. Kilka razy złapałam go na obserwowaniu mnie w ten sam sposób i musiałam stłumić śmiech. Wszyscy staraliśmy się przedłużyć ten dzień, jak tylko się dało. Po kolacji wkładałam swój talerz do zmywarki, kiedy poczułam ramiona Liama owijające się wokół mojej talii i pocieranie ucha. – Nie musisz wracać do domu. Możesz zostać, a ja zawiozę cie rano na trening.

| 193

Boże to było kuszące. Uczucie jego ramion wokół mnie, blokując większość moich funkcjonujących komórek mózgowych, ale wciąż miałam wystarczającą ilość, by potrząsnąć głową. Liam był żywiołem w moim życiu. Jeśli mu pozwolę, wejdzie niczym tornado i przewróci wszystko do góry nogami, aż wszystkim co zostanie będą moje uczucia do niego. Musiałam zastosować odrobinę zdrowego dystansu między nami, chociaż na noc. Obróciłam się w jego ramionach i owinęłam ramiona wokół jego szyi. Kiedy stanęłam na palcach, byłam niemal na wysokości jego twarzy. – Muszę iść do domu i zadzwonić do rodziców… sprawdzić maile, wiesz, uporządkować myśli i ustalić jeszcze raz, co jest normalnym życiem. Zaśmiał się. – To mogłoby być normalne życie. Zadrżałam na jego insynuację. – Nie próbuj mnie przekonać. Moja chęć wyjścia jest coraz mniejsza. – Brzmi, jakbym powinien nadal próbować cię przekonać. – Pochylił głowę i pocałował moją szyję. Moje oczy zamknęły się i wypuściłam delikatne westchnienie. Potem wróciłam do rzeczywistości. – Nope. Nie. Nie. Liam! – Odepchnęłam go, a on uniósł dłonie, starając się powstrzymać śmiech. – Nie grasz czysto! Becca, wychodzimy! Czuła się w ten sam sposób co ja, dlatego obie pędem wybiegłyśmy z domu, machając na pożegnanie i nie pozwalając im zbliżyć się do nas. Wskoczyłyśmy do mojego samochodu i zamknęłyśmy za sobą drzwi, tak na wszelki wypadek. W chwili, gdy byłyśmy w środku i bezpieczne od naszych hormonów, zaczęłyśmy chichotać. – Ci mężczyźni są niebezpieczni – oskarżyłam, kiedy odpaliłam samochód i wycofałam z podjazdu. – Dobrze, że byłaś tam dla moralnego wsparcia, albo nie wyszłabym. Penn prawdopodobnie musiałby wykopać mnie po trzech tygodniach, ponieważ zabarykadowałabym się w jego pokoju. Zaśmiałam się. – Po prostu nie mogę uwierzyć, jak szybko to wszystko się dzieje. Liam ostatniej nocy zapytał mnie, czy zostanę jego dziewczyną. Becca obróciła się na siedzeniu, twarzą do mnie. – Co?! Kiedy? Przygryzłam wargę i starałam skupić na drodze przede mną.

| 194

– Cóż, jakoś w środku nocy, ale dzisiaj rano na plaży potwierdził to. Widziałam kątem oka jej otwarte usta. – Co mu powiedziałaś? – Tak! Oczywiście. Myślisz, że jestem szalona? – Tak, trochę. Ale to nie ma związku z sytuacją. Łał, złapał haczyk. – Skinęła, jakby wyobrażając go sobie przez chwilę. – A co z tobą i Pennem? – zapytałam. Becca zmrużyła oczy i wpatrywała się w przednią szybę. – Nie jestem jeszcze pewna. Dopiero wyszedł ze związku i powiedział mi, że chce wziąć sprawy bardzo powoli. Nie sądzę, aby chciał zlekceważyć swoją była dziewczynę, skacząc tak szybko w nowy związek. – Zgaduję, że to ma sens. Ile minęło odkąd zerwali? – Nieco ponad miesiąc. – Hmm… – Szczerze, nie byłam pewna, jaki czas jest reguła między związkami. Zgaduję, że to zależy od tego, jak długo byli ze sobą i w jaki sposób zerwali. – Myślę, że to oczywiste, że ma poważne zamiary wobec ciebie, praktycznie byliście dzisiaj zrośnięci biodrami. Po prostu odłóżmy to, a ja postaram się dowiedzieć czegoś od Liama, jeśli będziesz tego potrzebowała. Becca uśmiechnęła się. – Tak, staram się po prostu iść z prądem, ale nie jestem w tym za dobra. Myślę, że moje ciało jest zbyt sztywne.

…

W poniedziałkowy poranek, trener Davis siedziała ze wszystkimi i tłumaczyła, dlaczego Tara nie będzie dłużej członkiem drużyny ULA. Od razu zagłosowaliśmy na nowego kapitana, decydując się zmierzyć z Sophie i zamienić Tarę na kogoś, kogo wszyscy kochali. Spodziewałam się więcej wzburzenia po odejściu Tary, ale jak tylko trener Davis ogłosiła to, można było niemal usłyszeć westchnienie przechodzące przez grupę. Po treningu zmierzałam do szatni, kiedy Sofie dogoniła mnie. – Hej, możemy chwilę porozmawiać? – zapytała. Jej wzrok przesuwał się na mnie, na ziemię i z powrotem, wykręcając w międzyczasie dłonie.

| 195

– Jasne. Oczywiście – powiedziałam, przygotowując się na najgorsze. W pewnych momentach w ciągu ostatnich kilku tygodni, Sofie była tak zła, jak Tara, ale teraz jej liderka odeszła, a Sofie wydawała się być nieśmiała. – Chciałam tylko przeprosić za wszystko. Razem z Tarą naprawdę przesadziłyśmy i kiedy obie powinnyśmy prawdopodobnie zostać wyrzucone z drużyny, zdałam sobie sprawę, że dostałam drugą szansę i nie zmarnuję jej. Nigdy nie powinnam cię tak traktować i nie ma na to wytłumaczenia… Położyłam dłoń na jej ramieniu. – Nie przejmuj się tym. Zapomnijmy o tym, co się wydarzyło przez ostatnie tygodnie i idźmy dalej. Brzmi dobrze? Ulga błysnęła na jej twarzy. – Dzięki, Kinsley. – Ku mojemu zdziwieniu sięgnęła do przodu i mocno mnie przytuliła. To było niezręczne. Bardzo niezręczne. Poklepałam ją po plecach, a potem delikatnie wysunęłam się z jej uścisku. Przez resztę tygodnia próbowałam skupić się na chwilę. W piłce, skupiałam się na piłce. Trener Davis przyciskała nas mocno i to wydawało się dobre, by utrzymać mój umysł skupiony na czymś innym niż Liam. W następnym tygodniu miałyśmy zaplanowane spotkanie z inną okoliczną drużyną, więc szykowałyśmy się na to. Byłam zdenerwowana myśląc o tym, ale trener Davis zapewniła mnie, że to będzie rozpoczęcie sezonu. Niestety to mnie tylko bardziej zdenerwowało. Technicznie to będzie moja pierwsza gra na studiach i chciałam spełnić oczekiwania wobec mnie. Nie, chciałam przekroczyć oczekiwania wszystkich wobec mnie. Chciałam, żeby powiedzieli ‘Sądziłem, że jest dobra, ale ta dziewczyna jest ogniem’. Nie mieliby wyjścia, jak tylko porównać mnie do Katniss. W czwartek, zebrałyśmy się, a trener Davis ostatni raz uspokajała nas przed skończeniem treningu. – Nie zapominajcie, że w sobotę idziemy, jako drużyna oglądać grę LA Stars. To będzie dla was dobra lekcja doświadczenia na nadchodzące mecze. Poziom na jakim rywalizują ci profesjonalni zawodnicy, da wam przedsmak tego co musimy wyćwiczyć podczas naszych treningów i gier. Nie zmuszę was, abyście wszystkie przyjechały razem, po prostu spotkajmy się przed stadionem o 17:45. Ubierzcie czarne koszulki z logo ULA i jeansy. Przez to wszystko co się działo, zapomniałam o oglądaniu gry Liama. – Będziesz mogła zobaczyć swojego chłopaka w akcji podczas profesjonalnego meczu – drażniła Emily, kiedy wracałyśmy do domu. Wprowadziłyśmy Emily w większość tego co się wydarzyło przez weekend, kiedy wróciłyśmy w niedzielny wieczór. Przez większość opowieści miała otwarte usta, ale teraz myślę, że zaczęło działać. | 196

– Penn też tam będzie – zauważyłam. Nawet mimo tego, że nie nazwali tego oficjalnie, Penn i Becca rozmawiali każdego dnia, tak jak ja z Liamem, więc technicznie byli razem. Chrzanić etykietki. – To się nie liczy! – wyjaśniła Becca z tylnego siedzenia. – Um, tak, to zdecydowanie się liczy – poprawiłam. – Więc, razem z Kinsley pojedziemy na to branżowe wydarzenie z chłopakami w piątek, a potem mogę zawieźć naszą trójkę na mecz w sobotę – zaoferowała Becca. – Brzmi bueno – zażartowałam. – Mmm, to mi przypomniało… zjedźmy na kolację tacos! – krzyknęła Becca. Razem z Emily zgodziłyśmy się zasadniczo. Nie odrzucisz tacos w LA.

| 197

Rozdział 22

Razem z Liamem mieliśmy plany, które wydawały się nie do końca zsynchronizowane. Rano miałam trening, on trenował aż do późnego po południa, a potem wydawało się, że zawsze ma jakieś spotkanie, czy wywiad. W środę spotkaliśmy się na kolacje i rozmawialiśmy każdej nocy, ale kiedy wreszcie nadszedł piątek, nie mogłam ukryć swojego podekscytowania z powodu zobaczenia go. Razem z Beccą spędziłyśmy popołudnie przymierzając i kupując idealne sukienki, by założyć je na branżowe przyjecie. Odbywało się ono w hotelu w centrum miasta, a Liam ostrzegł mnie, że będzie sporo różnego rodzaju agentów, mediów, osobistości i gwiazd LA. Zasadniczo ludzie, z którymi nie miałam nic wspólnego, więc jeśli wszystko inne zawiedzie, razem z Beccą mogłyśmy wymknąć się z tłumu. Przeszukiwałyśmy centrum handlowe, aż znalazłyśmy sukienki, które doskonale pasowały do naszych figur. Moja jedwabna mini sukienka była seksowna i luźna i wyglądała jak nowoczesne podejście do sukienki z lat dwudziestych. Kończyła się tuż pod moim obojczykiem, ale raptownie wracała w przeźroczyste długie rękawy i złote cekiny tworzące piękne wzory na całości. Długość była niemal nieprzyzwoita, ale ponieważ sukienka była luźna, pozwalała mi pokazać moje długie opalone nogi bez sprawiania, by ktokolwiek zastanawiał się czy dorabiałam, jako pani na noc. Włosy spięłam w luźny, prosty kok u podstawy szyi, przez co moje opalone plecy były kompletnie odsłonięte. – Naprawdę zaczynam się denerwować – ogłosiła Becca, kiedy skończyła swój makijaż. Zapinałam wokół kostki cienkie paski swoich szpilek, kiedy spojrzałam w górę. Miała na sobie błyszczącą białą sukienkę, która okrywała jej ciało, jak rękawiczka. Była obcisła z krótkimi rękawkami i krótkim dołem. Połączyła ją z parą różowych butów, które były idealne na lato. Jej krótkie włosy były proste, jak zawsze, ale wzmocniła makijaż oczu. – Nie. Nie. Jeśli zaczniesz się denerwować, wtedy ja też zacznę. Wyglądasz wspaniale. – Wstałam i sprawdziłam swoje odbicie w lustrze obok jej. Pomogła mi z makijażem, tak że moje niebieskie oczy wyróżniały się na tle opalonej skóry i ciemnych włosów. Czułam się dobrze.

| 198

Rzuciła swój pędzel i zaczęła analizować swój wygląd, zamykając najpierw jedno oko, a potem drugie, a na koniec uśmiechając się w różne sposoby. W porządku, nawet już się nie szykowała, więc zaciągnęłam ją do łazienki, spryskując nas perfumami i wypychając ją za drzwi. – Przestań do siebie mrugać, psycholu. Będzie fajnie. Spotkamy się tam z chłopakami. Podadzą nam drinki, zmieszamy się z gwiazdami, a potem w drogę. – Starałam się ją przekonać, kiedy jechałyśmy do hotelu. Nie przyznałam tego, ale cieszyłam się, że Becca przybrała rolę Nerwowej Nelly ponieważ to zmusiło mnie to bycia pewną siebie, fajną za nas obie. – O mój Boże, jeśli jest tam Amy zamierzam z nią porozmawiać. – Amy? – zapytałam, kiedy dotarłyśmy do hotelu. – Poehler aka moja najlepsza przyjaciółka. Nadążaj, Kinsley. Telefon zaczął dzwonić i dałam odebrać Becce, więc mogłam dalej kierować. – Mówi sekretarka Kinsley, ona prowadzi… jesteśmy w drodze… prawdopodobnie dwadzieścia minut z korkiem… dobrze powiem jej… o mój Boże, nie. Obrzydliwe. Nie powiem jej tego… (śmiech)… dobrze zadzwonimy do ciebie, jak dojedziemy. Becca skończyła rozmowę i wrzuciła telefon z powrotem do mojej kopertówki. – To był twój chłopak. Nie może się doczekać, aby cię zobaczyć i chciał, abyśmy zadzwoniły do niego, jak dojedziemy. Wyjdzie po nas z Pennym. Skinęłam. – Co jeszcze ci powiedział? – Będziesz musiała go zapytać. Jesteście obrzydliwi. Roześmiałam się i zaczęłam czuć, jak moje ramiona się odprężają. Myślę, że Becca również czuła się lepiej. Pogłośniłyśmy muzykę i śpiewałyśmy przez resztę drogi. Kiedy dojechałyśmy, zatrzymałam samochód przed wejściem tak, by parkingowy mógł wziąć mój samochód. Obie gapiłyśmy się, kiedy zatrzymałyśmy się na podjeździe. Byłam w hotelu San Louise raz, czy dwa na obiedzie z rodzicami, ale zobaczenie go oświetlonego w nocy, zapierało dech w piersi. Hotel został wystylizowany na ryczący rok 1920. Fasada była biała z pięknymi światłami prowadzącymi nas do parkingowego. Becca napisała do chłopaków, kiedy podjechałyśmy, więc gdy wyciągnęłam kluczyki i obeszłam samochód, nie byłam zaskoczona, widząc Liama i Penna czekających na nas przed hotelowymi drzwiami. Dziewczyno, dobrze wyglądali na tle hotelu. Czułam się, jakbym wyszła ze sceny w Wielkim Gatsby.

| 199

Zatrzymałam się, by przyjrzeć się Liamowi od stóp do głowy, podziwiając, jak garnitur od Armani’ego idealnie pasował do jego ciała. Pominął krawat, a w śnieżnobiałej koszuli rozpiął dwa górne guziki. Jego zazwyczaj niesforna fryzura była zaczesana do tyłu, opanowując jego solidny wygląd, ale zostawił swój popołudniowy zarost, równoważąc swoje rysy. Chciałam złapać klapy marynarki między palce i przyciągnąć go do pocałunku, ale wciąż staliśmy kilka metrów od siebie. Kiedy Liam i Penny podeszli, by się z nami przywitać, powstrzymywałam uśmiech. Ich języki praktycznie wypadły z ust. Przyjemnie było wiedzieć, że ja Kinsley Bryant, dziewiętnastoletni szarak piłki nożnej, mogę sprowadzić Liama Wilder’a na kolana… prawie. Sięgnął po moją dłoń i powoli obrócił mnie dookoła. Zagwizdał nisko i seksownie, kiedy zobaczył tył mojej sukienki. – Kinsley myślę, że zostawiłaś kurtkę w samochodzie – drażnił, kiedy skończyłam się obracać. Wzruszyłam niewinnie ramionami i wciągnęłam zapach jego wody kolońskiej. Miał na sobie zapach ze swojej własnej kolekcji i pozwoliłam mu osiąść na sobie, kiedy pochylił się, by ukraść niewinny pocałunek. Zanim całkiem się odsunął, szepnął. – Wyglądasz tak pięknie. Uśmiechnęłam się do niego, starając się wchłonąć magiczną chwilę, zanim zostanę wciągnięta w gigantyczny tłum ludzi. – Dziękuje – powiedziałam, klepiąc palcami w klapy jego marynarki, czując jego twardą klatkę pod warstwą cienkiego materiału. – Powinienem cię ostrzec, ale w holu przed wejściem na przyjęcie jest Krok i Powtórz. – Co? Liam uśmiechnął się. – Czerwona ścianka. Chcą nam zrobić kilka zdjęć, zanim wejdziemy do środka. Fala nerwów natychmiast przepłynęła przeze mnie. Woah, czekaj. Czy byłam na to gotowa? Sponsorzy trener Davis i Liama wiedzieli odrobinę o naszym związku, ale co się stanie, kiedy historia dotrze do mediów? – Więc co zrobimy? – zapytałam, spoglądając w górę, by spróbować rozszyfrować o myślał. Jego rysy były ostre, ale zrelaksowane. – Wolałbym mieć cię przy swoim ramieniu, ale prawdopodobnie bezpieczniej będzie, jeśli wejdę z Pennym, a ty z Beccą po nas. Sięgnęłam w górę, by pocałować jego policzek. – Dziękuje. – Wiedziałam, że starał się jak najlepiej chronić mnie przed mediami.

| 200

Przedstawiliśmy plan Penn’owi i Becce, a potem skierowaliśmy się do frontowych drzwi hotelu. Przez matową szybę mogłam zobaczyć fotoreporterów i moje nerwy zaczęły szaleć, dopóki nie poczułam potrząsania dłonią przez Liama. Posłał mi uspokajający uśmiech, zanim wszedł do środka z Pennym. Starałam się słuchać paparazzi, ale było niemożliwym usłyszenie ich przez drzwi. Kilka chwil później, gdy Penn i Liam zeszli z dywanu, drzwi otworzyły się, tak byśmy mogły wejść. Sięgnęłam do Becci i wzięłam głęboki oddech, gdy pracownik trzymałam dla nas otwarte drzwi. W chwili, kiedy przekroczyłyśmy próg, błysk za błyskiem zaczęły rozświetlać hol. Ustawili to tak, by goście przeszli przez czerwony dywan. Fotografowie byli po jednej stronie czerwonej liny, a po drugiej stronie stał wielki banner z logo różnych sponsorów. Uśmiechnęłam się i starałam wyglądać normalnie, ale moje rysy były twarde i fałszywe. Uśmiechałam się, czy po prostu otwierałam usta bardzo szeroko? Becca ścisnęła moją dłoń, a ja odpowiedziałam tym samym, kiedy szłyśmy w kierunku czerwonego dywanu. Kiedy dotarłyśmy do oznaczonego miejsca, prowadzący uparł się, abyśmy odwróciły się i zapozowały do zdjęć. Błyski zwiększyły się, kiedy obróciłyśmy się. – Kinsley, uczestniczysz sama w dzisiejszym spotkaniu? – zapytał jeden z reporterów, a chwilę później posypała się reszta pytań, kiedy reszta dołączyła, gdy ich głosy domagały się wysłuchania. – Kinsley, czyj projekt masz dzisiaj na sobie? Spotykasz się z kimś? Wiesz dlaczego Liam przestał być wolontariuszem na ULA? Planujesz ujawnić swój związek z Liamem? Utrzymywałam fałszywy uśmiech przyklejony do twarzy, jakbym nie słyszała żadnego słowa. Nawet kiedy prowadzący uniósł kciuk w górę, nadal kręciło mi się w głowie. Ściągnęłam Beccę z czerwonego dywanu tak szybko, jak to tylko możliwe i spojrzałam w górę by znaleźć Penna i Liama czekających na nas przy wejściu na przyjęcie. Im szybciej wejdziemy na przyjęcie i znajdziemy się z dala od mediów, tym lepiej. Jak tylko moje obcasy zeszły z czerwonego dywanu z powrotem na marmurową podłogę, myślałam, że jestem wolna od podejrzeń, ale wtedy usłyszałam znajomy, ostry głos za mną. W pierwszym momencie nie wierzyłam w to, ale wtedy odwróciłam się i zobaczyłam Tarę pozującą z przystojnym mężczyzną, którego nie rozpoznawałam. – Mam na sobie Versace, a buty to oczywiście Louboutins – odpowiedziała na jedno z pytań paparazzi, poprawiając włosy i przybierając idealną pozę. – Twoje koleżanki z drużyny właśnie zeszły z dywanu. Zamierzasz spotkać się z nimi na przyjęciu? – zapytał reporter, wskazując w naszym kierunku. Wzrok Tary podążył za jego palcem, aż nasze spojrzenia spotkały się, a mój żołądek podskoczył. Nie powinna mieć prawa głosu. Kto wiedział co mogło wyjść z jej ust.

| 201

– Tak naprawdę nie jesteśmy już drużyną – wyjaśniła z pewnością siebie, kiedy przeniosła swoją uwagę z powrotem na kamerę. Ten komentarz wywołał wśród reporterów lawinę pytań, a ja zostałam ściśnięta przez ramię Becci. Rzuciła mi błagalne spojrzenie, kiedy Liam zaczął ciągnąć mnie w kierunku wejścia na przyjęcie. Nie chciał bym była tematem jej dramatu, ale musiałam wiedzieć, co zamierzała odpowiedzieć. – W rzeczywistości opuściłam zespół z kilku dość ciekawych powodów. Miałam problem z jedną konkretną osobą. Było pełno soczystego dramatu, ale teraz muszę iść na przyjęcie, chłopcy! Może innym razem opowiem tą historię! Moja szczęka zacisnęła się, kiedy słuchałam jej zapowiedzi mojego zbliżającego się upadku. Pominęła główny szczegół naszego dramatu, ale ona i ja musiałyśmy wkrótce oczyścić powietrze. Obie miałyśmy zbyt wiele amunicji na drugą i wiedziałam, że tylko czekała by użyć jej w zemście. Liam ścisnął moją dłoń i rzucił mi przepraszający grymas. Owinęłam drugą dłoń wokół jego ramienia, tak by wiedziałam, że nie byłam zła… po prostu przytłoczona. Nie uwzględniłam oglądania Tary podczas wieczoru. Gdybym wiedziała, że pojawi się na przyjęciu, schowałabym piersiówkę w swojej kopertówce. Albo broń. Czerwony dywan prowadził naszą czwórkę w kierunku podwójnych drzwi, gdzie osoba od PR czekała na ludzi z listy i anonsowała ich przybycie. Kiedy spojrzała na Liama uśmiechnęła się i pomachała nam szybko. Moje serce zaczęło zwalniać, jak tylko znaleźliśmy się w środku majestatycznej sali balowej. Tutaj byliśmy po prostu kolejnymi gośćmi. Organizatorzy nie szczędzili wydatków. Kolorami przyjęcia były czarny, złoty i biały, i były dopracowane w każdym szczególe. Czarne stoły z drinkami były rozstawione po całym pomieszczeniu. Okryli ściany w tapety w czarne i złote paski. Białe orchidee leżały na każdym stole, a czarne balony okrywały parkiet. Kiedy przyszliśmy, był już zapełniony. Ludzie kręcili się wokół stołów i parkietu. Ulżyło mi, kiedy zobaczyłam, że to nie było przyjęcie siedzące. Od razu rozpoznałam kilku celebrytów rozmawiających ze swoimi przyjaciółmi i osobami towarzyszącymi. Byłam przyzwyczajona do oglądania ich, wychowując się w LA, ale nigdy nie byłam na przyjęciu z tak wielką ich ilością. To wtedy dotarło do mnie, że byłam tutaj na randce z jedną z takich osób. W sekundzie, w której weszliśmy, ludzie zaczęli ekscytować się wokół Liama, machając na powitanie i klepiąc go po ramieniu, kiedy ich mijał. Był wyraźnie lubiany przez wszystkich obecnych, odrobinę za bardzo lubiany przez niektóre kobiety, ale robiłam co w mojej mocy, by to zignorować. A przez ignorowanie rozumiem wpatrywanie się w nie i modlenie, by w rzeczywistości okazały się mężczyznami w sukienkach.

| 202

Liam umieścił dłoń na moich plecach, tak że jego palce dotykały nagiej skóry. Zostaliśmy powitani przez jednego z jego przyjaciół, kiedy powoli przebiegł ręką w górę i w dół mojego kręgosłupa, wystarczająco by wywołać mrowienie skóry. Sukienka bez pleców zdecydowanie była dobrym wyborem. – Chcesz coś do picia? – zapytał Liam. – Jasne. To zajmie jakoś moje dłonie – zażartowałam, kiedy poprowadził nas do baru. – To miejsce wygląda niesamowicie – zauważyła Becca, przyglądając się sufitowi oświetlonemu przez złote gwiazdy. Nie mogłam stwierdzić, czy to był oświetleniowy trik, czy naprawdę umieścili gwiazdy na suficie. Liam pochylił się. – Szampan, czy Chart? Uśmiechnęłam się na luksus szampana, ale musiałam się oprzeć. – Prawdopodobnie powinnam pozostać przy dietetycznej coli skoro są tu media. Razem z Pennem poszli zamówić dla nas drinki, a ja razem z Beccą stanęłyśmy z boku, tak by nikomu nie przeszkadzać. – Wyglądasz wspaniale. Wciąż się denerwujesz? – zapytałam, kładąc dłonie na jej ramionach, jakbym udzielała jej pokrzepiającej mowy. Zaśmiała się i zacisnęła wargi. – Nie, kochanie, ty wyglądasz wspaniale – zaśmiałam się. – Nie za bardzo. Teraz, kiedy jesteśmy w środku nie jest tak źle. Zgodziłam się i pozwoliłam opaść swoim dłoniom. – Myślałam, że ci reporterzy przeskoczą przez linę i zablokują cię – zażartowała Becca. Przewróciłam oczami, kiedy Liam i Penn wrócili z naszymi drinkami. Liam pocałował mój policzek i podał mi szklankę z płynem. – Cóż dziękuje. – Mrugnęłam. Penn podał Becce jej drinka i wszyscy stuknęliśmy się szklankami zanim wzięliśmy łyka. Szampan był delikatny i słodki, idealna kombinacja. – Rozmawiałyście o dziennikarzach? – zapytał Penn. – Tak, byli złośliwi – odpowiedziała Becca. Kiedy rozmawialiśmy w grupie, Liam jeszcze raz położył dłoń na dole moich pleców, przyciągając mnie bliżej siebie. Czułam się intymnie, mając go roszczącego sobie do mnie prawo w ten sposób. Było tak, jakby nie mógł stać w moim pobliżu bez dotykania mnie. Oparłam ciężar ciała na jego klatce piersiowej i poczułam jego dłoń zagłębiającą się pod materiał mojej sukienki. Jedyną wadą tego stroju było to, że nie było żadnych barier by

| 203

powstrzymać Liama. Z łatwością zsunął palce niżej niż powinny być. Jeśli będzie to kontynuował, trafi na górę mojej koronkowej bielizny. Zerknęłam na niego nieufnie, ale rozmawiałam z Pennym i miał pewny siebie uśmiech. Facet miał idealną pokerową twarz. Uśmiechnęłam się do siebie i wzięłam kolejny łyk, ale kiedy odsunęłam szklankę od ust, spojrzałam w górę, by znaleźć Josha i blond lalunię. Tak, tą samą, którą znalazłam w jego łóżku, gdy byliśmy razem. Kierowali się w naszym kierunku od wejścia na przyjęcie. Na początku prawie nie mogłam w to uwierzyć. Jasne, musiał mieć więcej klasy niż to. A może nie wiedział, że Liam mnie tu przyprowadzi? W każdym razie, mój żołądek zacisnął się i chciałam natychmiast uciec z miejsca zbrodni. Palce Liama przycisnęły się delikatnie do moich pleców, dając mi znać, że również widział zbliżającego się Josha. – Cześć wszystkim – rzucił Josh z małym uśmiechem. Byłam niemal zaskoczona, że w ogóle podszedł do naszej grupy, ale potem przypomniałam sobie, że on i Liam mieli wspólne treningi przez cały tydzień. Liam powiedział mi, że na boisku odsuwają wszystkie nieporozumienia i grają, jak drużyna. Nie byłam jednak pewna tej zasady w tym momencie. Wszyscy grzecznie się przywitaliśmy i myślałam, że Josh odejdzie, ale nie. W rzeczywistości miał czelność przedstawić swoją randkę, Jennę. Penn i Liam skinęli, a Becca mruknęła cześć. Nie wiedziała, że Jenna była tą dziewczyną z którą zdradzał mnie Josh, ale miała wystarczająco dużo szarych komórek, by zdać sobie sprawę, że wszystko dotyczące Josha jest złe. Jenna nawet na mnie nie spojrzała. Unikała kontaktu wzrokowego, kiedy jej spojrzenie przesuwało się po otoczeniu. Czułam, jak Liam coraz bardziej spina się przy moim boku. Byłam pewna, że moja złość była namacalną rzeczą otaczającą całą grupę. Cisza stawała się coraz bardziej niezręczna i ostatecznie nie mogłam już jej znieść. – W porządku, Josh, sprawiłeś to niezręcznym, jak cholera. W chwili, kiedy słowa opuściły moje usta, Liam opuścił ramię i zrobił krok do przodu, ustawiając się pomiędzy mną, a Joshem. Na szczęście Josh nie był kompletnie pijany i zrozumiał, że walka nie była najlepszym pomysłem. – Tak, dobrze. Masz rację. Zobaczymy się na jutrzejszym meczu. – Uśmiechnął się i odszedł. Jenna biegła za nim, starając się nadążyć. Najpierw nasza grupa stała w milczeniu, a potem przemówiła Becca. – Zdałam sobie sprawę, że przekracza granice idiotyzmu, ale ewentualnie będziemy w stanie z nim rozmawiać, odkąd jest kolegą z drużyny Liama i Penna. Zadrwiłam.

| 204

– Tak, całkowicie się zgadzam, ale nie mam zamiaru pozwolić mu przedstawiać mi dziewczyny, którą znalazłam w jego łóżku, kiedy się spotykaliśmy. Becca sapnęła. – To była ona? Mam pieprzoną czelność przyprowadzić ją, jako swoją randkę i przedstawić ją tobie?! – Była wściekła i nie mogłam jej za to winić. Gdybym nie stała obok Liama, byłabym o wiele bardzie wściekła na sytuację. Ale w chwili, kiedy Josh zniknął z mojego pola widzenia, woda kolońska Liama otoczyła mnie i przypomniałam sobie o mężczyźnie, z którym tam byłam. Liam przebił wszystko. Spojrzałam w górę, łapiąc kontakt wzrokowy i oparłam rękę na jego ramieniu. – Ledwie mnie to obchodzi. Jestem tutaj z tobą i nie chciałabym być tutaj z nikim innym. Po prostu nie chciałabym musieć udawać, że ją lubię, jeśli nie jest to konieczne. Jego ostre rysy zaczęły się odprężać, kiedy moje słowa przepłynęły przez niego. Wziął głęboki oddech i pochylił się. – Gdybym nie musiał zachowywać pozorów na tym przyjęciu, już by nie stał. Wzdrygnęłam się na jego słowa. – Nie. Proszę. Nie znaczy dla mnie wystarczająco, byś marnował swoją energię. Nawet nie chce być jego przyjaciółką. Będę dla niego grzeczna, kiedy będziemy zmuszeni być w jego pobliżu, ale proszę nie pozwól mu zniszczyć naszej nocy. Liam pocałował mnie mocno w usta, kradnąc oddech i przekazując nim wszystkie swoje uczucia do mnie. Kiedy się odsunął, wiedziałam, że kontrolował swoja złość. Moje usta miały zastąpić potrzebę uderzenia Josha. Usta Kinsley: 1, Josh: 0. Zerknęłam, by zauważyć Penna owijającego ramię wokół Becci i przyciągającego ją bliżej. Uśmiechała się do niego i przez chwilę, wszystko wydawało się na miejscu. – Wciąż muszę się przywitać z kilkoma osobami. Spotkacie się z nami za niedługo na parkiecie? – Liam zapytał Penna. Zgodzili się i wkrótce oprowadzał mnie po przyjęciu, nigdy nie pozwalając, by jego dłoń opuściła moje plecy. Zaprowadził mnie do swojej agentki, słodkiej kobiety, która dała nam chwilę na rozmowę w zeszłym tygodniu. Uśmiechnęła się porozumiewawczo, kiedy potrząsnęła moją dłoń i wiedziałam, że będzie mi kibicować. Uświadomiłam sobie wtedy, że wyglądała na ponad trzydzieści lat i miała na palcu piękną obrączkę ślubną. – To wielka przyjemność móc cię poznać, Kinsley. Wydajesz się mieć dobry wpływ na Liama – rzuciła, zerkając na niego, jak na starego przyjaciela. Uśmiechnęłam się. – Och naprawdę? – Chciałam poznać więcej szczegółów.

| 205

– W ostatnim czasie był bardziej skupiony na najważniejszych rzeczach. To czyniło moją pracę nieco łatwiejszą. Liam zachichotał. – Może, powinienem sprawić twoją pracę cięższą za te docinki. Sapnęła żartobliwie. – Nawet o tym nie myśl. Rozmawialiśmy jeszcze trochę, a potem zaprowadził mnie do kolejnej grupy. – Obiecuję, że to nie potrwa długo. Po prostu muszę to załatwić na początku, a potem przez resztę nocy będziemy tylko ty i ja – obiecał. Zmierzył mnie z góry na dół, a ja żartobliwie uderzyłam go dłonią. – Nie jestem pewna, czy to spojrzenie, które mi posyłasz jest odpowiednie dla publicznego miejsca – ostrzegłam z drażniącym uśmiechem. Uśmiechnął się, zanim przyciągnął mnie do pocałunku. – Och, nie było. Nie chcesz wiedzieć, jakie myśli przepływają przez mój umysł, odkąd zobaczyłem cię w tej sukience. – Chodzi o tył, prawda? – zażartowałam, starając się stłumić ogień między nami. Jego dłoń przesunęła się w dół mojego kręgosłupa, lądując tuż nad moją pupą. – Nigdy nie uważałem się za plecowego faceta, aż zobaczyłem cię w tym. Roześmiałam się, a on pocałował mnie jeszcze raz zanim pociągnął mnie do innej grupy. Przynajmniej tym razem zobaczyłam znajomą twarz stojącą obok mnie. Aczkolwiek, niezbyt mile widzianą. Brian King, El Reporter McKłamliwespodnie. – Och, cześć Brian – rzuciłam z lakonicznym uśmiechem, kiedy Liam nawiązał rozmowę z inną osobą w grupie. Brian odwrócił się do mnie i mogłam powiedzieć, że był odrobinę zaskoczony znajdując mnie stojącą obok siebie. – Kinsley! – Jego oczy zabłysły w szoku. – Nie wiedziałem, że tu będziesz. Miałem się z wami skontaktować odkąd pojawił się artykuł, ale byłem bardzo zajęty. – Ah, mogę to sobie wyobrazić – powiedziałam, biorąc łyk szampana. – Jak się miewasz? – zapytał, skanując mój strój, zanim spotkał mój wzrok. – Mam się dobrze – odpowiedziałam szczerze. – W rzeczywistości cieszę się, że mogę z tobą porozmawiać osobiście – powiedział, zerkając w moim kierunku. – Chciałem przeprosić. Kiedy po raz pierwszy poprosiłem cię o ten wywiad moim założeniem było zrobić go o piłce. Mój przełożony naciskał na ten cały romans ponieważ potrzebowaliśmy zainteresowania. Skończył przekręcając historię i musiałem

| 206

walczyć z nim na zęby i paznokcie. Oczywiście, on miał ostatnie słowo. – Jego przeprosiny wyglądały na szczere, a moje wnętrzności mówiły mi, że nie był złym gościem. Wiedziałam, że był prawdopodobnie pod dużą presją dostarczając różnego rodzaju historie do magazynu. – Mam na myśli, poszedłem do szkoły, by zostać dziennikarzem sportowym, a nie twórcą szmatławych plotek. – Przebiegł dłonią po włosach, a ja poczułam się całkowicie zmuszona do złagodzenia jego sumienia. – Brian nie martw się. Wiem, że miałeś dobre intencje – powiedziałam, klepiąc go po ramieniu. Całe jego ciało wydawało się odprężyć, a usta rozciągnął delikatny uśmiech. – Ale naprawdę się cieszę, że cię widzę. Jesteś tutaj ze swoją drużyną? – zapytał. Zgaduję, że nie widział mnie idącej z Liamem. – Och, nie w rzeczywistości jestem tutaj z przyjaciółmi. – Wierzyłam, że mówił szczerze o artykule, ale nie zamierzałam paplać reporterowi o byciu randką Liama podczas przyjęcia, nawet jeśli był przyjazny. – Och. – Skinął, zerkając na Liama stojącego za mną. – Widzę. Mam nadzieję, że będziesz się dobrze bawić. Może złapie cię później na parkiecie? – zapytał z błyskiem nadziei w oczach. Dokładnie w tym momencie poczułam dłoń Liama owijającą się wokół mnie, mimo tego, że nadal kontynuował rozmowę z innym gościem. Mężczyzna był dominujący i gotowy obsikać całe swoje terytorium, by postawić na swoim. Postanowiłam przetestować jego granice. – Oczywiście, Brian. Później zatańczymy. – Mogłam poczuć przysunięcie się Liama do mnie, zanim przerwał. – W rzeczywistości, zamierzałem zabrać cię tam właśnie teraz, Kinsley – odpowiedział Liam, biorąc moją szklankę z szampanem i odstawiając ją na najbliższy stół.

| 207

Rozdział 23

– Chciałaś mojej uwagi, więc ją masz. – Liam uśmiechnął się przystojnie, kiedy obrócił mnie na parkiecie. – Hmm, może chciałam zatańczyć z Brianem – drażniłam z diabelskim spojrzeniem. – Po moim trupie, dziecinko – zażartował, kiedy owinął ramiona wokół mojej talii. Wolna piosenka rozbrzmiała z głośników. – Myślałam, że jesteście starymi kolegami z drużyny? – zapytałam, marszcząc czoło. Liam omiótł mnie spojrzeniem. – To nie ma nic wspólnego z nim tańczącym z tobą, kiedy masz na sobie tą sukienkę. – Nie jest taka zła – zakwestionowałam, kiedy obrócił mnie delikatnie, a potem zakręcił z powrotem. Był doświadczonym tancerzem i zauważyłam, że łatwo było pójść w jego ślady. Jego dłoń opadła z powrotem na miejsce u podstawy kręgosłupa. Uśmiechnął się pewnie i potrząsnął głową. – Moja dłoń jest dwa cale od twojej bielizny. Ta sukienka powinna być spalona. – Jest luźna! – Zaśmiałam się, a on przechylił mnie do tyłu, składając ciepły pocałunek na mojej szyi, zanim podciągnął mnie do pionu. Liam pokręcił żartobliwie głową. Jedna piosenka przeszła w kolejną, a kilku innych gości dołączyło do nas na parkiecie. – Jestem podekscytowana oglądaniem twojej jutrzejszej gry. – Uśmiechnęłam się i splotłam dłonie na jego karku. – To będzie dobry mecz. Czy mogę przyjść na twój inauguracyjny w przyszłym tygodniu? Odchyliłam głowę do tyłu, tak bym mogła spojrzeć w jego oczy. – Skąd o tym wiesz? Uniósł brew.

| 208

– Sprawdziłem w rozpisce ULA. Nie zamierzam przegapić jednej z twoich gier, jeśli mogę pomóc. Zacisnęłam wargi i pozwoliłam opaść swojej głowie na jego pierś. Nie wiedziałam dlaczego pomysł jego sprawdzającego mój rozkład gry brzmiał romantycznie, ale tak było. To pokazywało, jak troszczył się o mnie i mój zespół. – Tak. Możesz przyjść – mruknęłam. Cieszyliśmy się kilkoma następnymi piosenkami i zostałam w nim w tym świecie. Co jakiś czas obracał mnie i przechylał, a ja nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, wywołanego jego zabawą. Kiedy mijały kolejne piosenki, przestrzeń między naszymi ciałami wydawała się zmniejszać. Jego ręce przesuwały się w górę i w dół moich pleców. Jego usta muskały moje wargi, szyję i policzek ilekroć udało mu się trafić. Powoli rozpadałam się na kawałki, a on był orkiestratorem mojego upadku. – Tyle na temat zachowania pozorów – mruknęłam, niezbyt przejęta. Wzruszył ramionami. – Nie mam problemu z innymi w tym pokoju wiedząc, że jesteś ze mną. – Mmm, cóż zobaczymy co napiszą o nas w jutrzejszych gazetach – drażniłam, kiedy zobaczyłam Beccę przechodzącą przez parkiet. Przeciskała się między tancerzami, ale podążyłam za nią wzrokiem i kiedy prawie zniknęła za rogiem w kierunku toalety, wreszcie zobaczyłam, że jej twarz była czerwona i rozmazana. – Och, nie. Becca płacze – mruknęłam, wysuwając się z ramion Liama. – Widziałaś ją? – zapytał, odwracając się w kierunku, w który patrzyłam. – Skierowała się do łazienki. Powinnam pójść do niej. – Odwróciłam się w jego stronę, kładąc mu dłoń na ramieniu. – Spotkamy się później. Dobrze? Skinął, ale jego oczy zwęziły się. – Idź zobacz co z nią. Przecisnęłam się pomiędzy innymi tancerzami i ruszyłam do łazienki. Na początku myślałam, że pomieszczenie jest puste, ale potem zobaczyłam, że ostatnia kabina była zamknięta, a kiedy podeszłam bliżej, usłyszałam stłumiony płacz. Zapukałam do drzwi. – Becca? – Kinsley? – zapytała z nadzieją. – Tak, otwórz drzwi i wpuść mnie.

| 209

Chwilę później, zamek przesunął się w poprzek i uchyliła drzwi na tyle, bym mogła wsunąć się do środka. – Becco, co się stało? Dobrze się czujesz? Czy Penn coś zrobił? – zapytałam, kiedy oparła się o ścianę i ukryła twarz w dłoniach. Becca starała się wziąć głęboki oddech, ale uciekło jej delikatne pociągnięcie nosem. – Była Penna tu jest. Wciągnęłam gwałtownie powietrze. – Dobrze… nic nie szkodzi – odpowiedziałam, podchodząc do niej i pochylając się do przodu, tak bym mogła spróbować zobaczyć jej twarz. – Widziałaś ją? Czy Penn przedstawił ci ją? Wciąż nie wiedziałam dlaczego płakała. Czy była po prostu smutna z powodu obecności jego byłej? Nie chciałabym zobaczyć byłej Liama, ale to wyglądało na coś więcej. – Podeszła do miejsca, gdzie rozmawiałam z nim i przedstawiła się. Wiedziałam, że to ona ponieważ powiedział mi jej imię i wyraźnie wyglądał na zniechęconego. Skinęłam i zagryzłam wargę. – Poprosiła go o możliwość rozmowy na osobności. Nie podążył za nią od razu. Nie sądzę, aby chciał mnie zostawić, ale wtedy ona uczepiła się go i praktycznie siłą odciągnęła. Starałam się tym nie przejmować. Pomyślałam, że może po prostu potrzebowała z nim porozmawiać, ale kiedy wróciłam z drinkiem, zobaczyłam ich obściskujących się w kącie. – O cholera. – Zakryłam dłońmi usta i stałam w ciszy. Nie mogłam w to uwierzyć. Penn wydawał się naprawdę zainteresowany Beccą, a całowanie swojej byłem tuż przed nią było takim rażącym brakiem szacunku. Czułam wściekłość przepływającą przeze mnie. – Tak mi przykro, Becco – stwierdziłam, sięgając by dotknąć jej ramienia. Ona tylko potrząsnęła głową i podeszła do drzwi. – Możemy po prostu wyjść? Nie chce dłużej być na tym przyjęciu i zdecydowanie nie chcę ponownie widzieć Penna i jego byłej. Skinęłam głową w zgodzie, wyciągając ją z kabiny i na zewnątrz łazienki. Nie było możliwości opuszczenia przyjęcia bez przejścia przez salę balową, więc pociągnęłam ją przez tłum, kiedy ona trzymała opuszczoną głowę. Byłyśmy niemal w połowie drogi, kiedy Tara zablokowała naszą ścieżkę. – Już wychodzicie, drogie panie? Becca już się upiła? – zapytała, rzucając Becce żałosne spojrzenie. Kompletnie zignorowałam jej pytanie i starałam się ją wyminąć. Niestety, ponownie zastąpiła mi drogę, a kiedy ruszyłam do przodu, moja stopa natrafiła na jej nogę. Potknęłam się

| 210

i poleciałam do przodu, asekurując górną część ciała dłońmi i uderzając mocno kolanami o podłogę w sali balowej. Udało mi się wylądować z wdziękiem na tyle, na ile było to możliwe, ale nie mogłam nic poradzić na to, że pociągnęłam za sobą Beccę, przyczyniając się do małego zamieszania. – O mój Boże, ta dwójka jest kompletnie pijana – stwierdziła Tara z udawanym niepokojem. – Czy ktoś może im zamówić taksówkę? A może powinniśmy zawiadomić ochronę? – Nic mi nie jest. Po prostu się potknęłam – odpowiedziałam, kiedy przypadkowy obserwator pochylił się by pomóc nam wstać. Rzuciłam Tarze śmiertelne spojrzenie i napotkałam identyczne od niej. Było jasne: gra rozpoczęta. – Kinsley, nie musisz się upijać na przyjęciu, by zwrócić na siebie uwagę. Mam przeczucie, że będziesz miała mnóstwo uwagi ze strony prasy przez kolejne kilka dni – obiecała z błyskiem w oku. Skrzywiłam się, starając się zdecydować, czy to była bezpośrednia groźba, czy nie. – O czym ty mówisz? – Po prostu chodźmy, Kinsley – prychnęła Becca, ruszając już przez tłum w kierunku wyjścia. Pobiegłam za nią, starając się dogonić ją, zanim zobaczy Penna. Będę musiała zająć się Tarą później. Dogoniłam Beccę i byłyśmy prawie przy wyjściu z sali, kiedy zobaczyłyśmy Penna, Liama i kobietę, która zakładałam była dawną dziewczyną Penna. Byli kilka stóp od drzwi i zauważyli, że się zbliżamy. Owinęłam ochronnie ramie wokół Becci i starałam się zignorować chęć nakrzyczenia na Penna. To pragnienie wrastało, kiedy mój wzrok skanował jego byłą. Chciałam wbić jej swoje obcasy. Nie obchodziło mnie, jaka była jej historia. Symbolizowała smutek Becci i za to, nienawidziłam jej. Była ładna, oczywiście, ale była typem urody, który lubili mężczyźni, ale można ją było przejrzeć. Fałszywa, pomarańczowa opalenizna, sztuczne rzęsy i poprawiony nos. Miała długie ciemne blond włosy, które piętrzyły się na jej głowie i obcisłą sukienkę. Jej wzrok był niebezpiecznie skupiony na Becce i czułam, jak moja drapieżna strona rośnie jeszcze mocniej. Liam podszedł i stanął po mojej drugiej stronie. – Przyprowadziłem twój samochód – szepnął. – Czy rozmawiałaś z Tarą? Posłałam mu wdzięczne spojrzenie. – Tak, ale to nie ma teraz znaczenia. Dziękuje za przyprowadzenie samochodu. Będziemy się zbierać. Zamknął oczy i skinął, jakby tak było najlepiej.

| 211

– Chciałbym wyjść z tobą, ale mam jeszcze kilka rzeczy do załatwienia. Czy mogę przyjść do ciebie później? Spojrzałam w kierunku Becci. Nie było wiadomo w jakim jest nastroju, ale jeśli potrzebowała mnie, nie chciałam ratować jej będąc z Liamem. – Najpierw do mnie zadzwoń i wtedy zobaczymy – wyjaśniłam, kiedy minęliśmy Penna i jego byłą. Becca odwróciła głowę z dala od nich i przyspieszyła. Rzuciłam Liamowi zirytowane wzruszenie ramionami i podążyłam szybko za nią.

…

Jazda samochodem do domu była trudna do wytrzymania, ponieważ 90% mnie chciało zawrócić samochód i poważnie uszkodzić Penna. Co sobie myślał bawiąc się w ten sposób uczuciami Becci? – Czuję się jak idiotka. Nigdy nie powiedział mi, że jesteśmy razem. Tak, spędzaliśmy razem czas, ale nie poprosił mnie o bycie jego dziewczyną. Powinnam się spodziewać czegoś takiego. – Nie! – zaprotestowałam. – Poprosił cię o bycie jego randką na dzisiejszy wieczór, co oznacza, że nie zamierzał obściskiwać się z inną dziewczyną tuż przed tobą. Nie jest głupi; wiedział, że bawi się z twoimi uczuciami. – Powiedziałam sobie, by nie robić sobie nadziei, ale i tak to zrobiłam. Naprawdę go lubię Kinsley, ale on jest poza ligą. Nie jest gotowy na związek. Boże, oczywiście nawet nie skończył ze swoją byłą. Nie wiedziałam co powiedzieć, więc tylko mruknęłam. – Przykro mi. Po tym nic już więcej nie powiedziała. Patrzyła przez okno przez resztę drogi do domu, a kiedy tam dotarłyśmy, umyła twarz i przebrała się w swoją piżamę. – Chcesz iść do mnie i coś obejrzeć? Zmarszczyła brwi. – Nie wiem. Może powinnam pójść spać. – Chodź. Naprawdę nie mogę pozwolić ci położyć się w takim stanie. Chodź obejrzeć Parks and Rec ze mną i będziemy mogły śmiać się i przeklinać mężczyzn. Roześmiała się żałośnie, ale mimo wszystko podążyła za mną. Oparłam laptopa na łóżku i zrzuciłam szpilki.

| 212

– Nie przebierasz się? – zapytała, kiedy wspięłam się na łóżko w swojej sukience. Wzruszyłam ramionami. – Jest wyjątkowo wygodna i całkiem dobrze się w niej czuję. Uśmiechnęła się i potrzasnęła głową, a ja pochyliłam się, by włączyć program. Miło było wywołać jej uśmiech po dniu jaki miała, ale nie mogłam skupić się na oglądaniu. Wciąż odtwarzałam naszą rozmowę i jej łzy w łazience. Becca zasługiwała na coś więcej niż to, a ja nie mogłam zrozumieć co sobie myślał Penn. Dlaczego jej to zrobił? Może jego była dziewczyna wciąż była nieskończoną sprawą. Czy Liam też miał taką byłą? Nawet o tym nie rozmawialiśmy. Becca przerwała moje myśli. – Nie sądzę, abym zrezygnowała z Penna – mruknęła ze wzrokiem wciąż wlepionym w ekran komputera. Oczywiście tak naprawdę ona również nie oglądała. Obróciłam się w jej stronę i skinęłam. – Nie dopóki nie poznasz całej historii. Chciałabym być tą, która powie ci byś zostawiła go i znalazła kogoś lepszego, ale szczerze myślę, że powinnaś wysłuchać Penna. Ta była dziewczyna rzucała sztyletami w twoją stronę, więc wyraźnie czuła się zagrożona przez jego nowe zainteresowanie tobą. Może pocałowała go, a ty zobaczyłaś to w złym momencie? – Przerwałam i sięgnęłam, by dotknąć jej ramienia. – Ale poważnie, Becco, ma czołganie się do zrobienia. Nie może spodziewać się, że będzie cię tak traktować, a potem jakby nigdy nic. Zagryzła wargę, zastanawiając się. – Zobaczymy. Właśnie wtedy usłyszałam delikatne pukanie do drzwi. – Wejść – powiedziałam, spodziewając się zobaczyć jedną z dziewczyn wsuwającą głowę do środka, ale zamiast tego Liam otworzył drzwi i ostrożnie zrobił krok do środka. Wyglądał na zdenerwowanego byciem tutaj, a ja wystrzeliłam z łóżka. – Hej! Co ty tu robisz? – zapytałam, niezdolna ukryć zaskoczonego uśmiechu, kiedy skanowałam jego garnitur. W lewej dłoni trzymał plastikową torbę. – Nie odbierałaś telefonu, a chciałem się upewnić, że wszystko w porządku. – Jego wzrok skanował Beccę, która leżała na łóżku w swojej piżamie, a potem wrócił do mnie. – Czy to strefa nienawidząca mężczyzn? Powinienem wyjść? – zapytał z nieśmiałym uśmiechem Liam. Chciałam pocałować go. Wyglądał tak przystojnie stojąc w swoim garniturze w mojej sypialni, nawet jeśli wyglądał nie na miejscu. – Zależy od tego, co masz w tej torbie, Wilder – zawołała Becca. Zaśmiał się i zajrzał do środka.

| 213

– Lody, cukierki i jakiś alkohol. Nie byłem pewien co możecie chcieć. – Wzruszył ramionami, a ja pochyliła się, całując go w policzek. – Dziękuje ci tak bardzo – mruknęłam do jego ucha, zanim odsunęłam się i wzięłam torbę w dłonie. – Powinienem wyjść? – zapytał, kiedy zaniosłam torbę do Becci i pozwoliłam jej zajrzeć do środka. – Cóż, zakładam, że kupiłeś sobie M&MS, prawda? – zażartowała Becca. Potarł dłonią po tyle głowy, rzucając nam zakłopotany uśmiech. – Jest tam również paczka dla was. Zaśmiałyśmy się, a Becca machnęła dłonią. – Chodź. Udajemy, że oglądamy telewizję, podczas gdy tak naprawdę zastanawiamy się w jaki sposób powinnam powoli zamordować Penna. Liam zrzucił buty i umieścił marynarkę na krześle. Obserwowałam go, kompletnie zachwycona jego ruchami. Podwinął rękawy koszuli, a potem wreszcie podszedł do łóżka. To było doskonałe połączenie według mojej opinii. Becca z jednej strony, Liam z drugiej, a cukierki na moich kolanach. Czego więcej może chcieć dziewczyna? – Czy mogę cię zapytać o Penna i jego byłą? – zapytała ostrożnie Becca, kiedy rzuciła jego torebkę M&Ms. – Nie lubię jej – mruknął, otwierając opakowanie. – Cóż to dobrze. Jesteś zatem w naszej drużynie. – Uśmiechnęłam się do niego i trąciłam żartobliwie w ramie. – Nie pamiętam, jak się spotkali, ale umawiali się przez rok i ona przez cały czas mieszała mu w głowie. Odciągała go i mówiła, jak bardzo go kocha, a potem traktowała, jak gówno. Mówiłem mu niezliczoną ilość razy, by ją zostawił, ale ostatecznie to ona go opuściła i myślałem, że wreszcie zobaczył jaką była suką. Nie widział jej od rozstania, ale nie jestem zaskoczony jej dzisiejszą obecnością. Prawdopodobnie słyszała, że ruszył dalej i poczuła potrzebę znowu zatopić w nim pazury. To rodzaj manipulacyjnej krowy, jaką jest. Becca zanurzyła odrobinę lodów w ustach, kiedy mruknęła: – Łał. – Ale nie powinnaś spisywać go na stratę, Becca. Znam tego gościa od lat i on nie jest oszustem. Jest dobrym przyjacielem i dobrym zawodnikiem. Daj mu czas, by zrozumieć swoje gówno. Becca zmrużyła oczy. – Ona jest jak moja wyrośnięta wersja. Mam na myśli jego byłą. Poważnie, ja w porównaniu do niej wyglądam, jak młodsza siostra Barbie.

| 214

– Nie! – zaprotestowałam, kiedy Liam pochylił się do przodu. – Kurwa nie. Ona ma te kacze usta. Spojrzałam na niego z wdzięcznym uśmiechem. Jak na 6'3'' piłkarza, który emanował testosteronem i kontrolą w każdym momencie, nieźle sobie radził na dziewczyńskim wieczorze. To było niemal komiczne myśleć o nim bijącym Josha zaledwie tydzień wcześniej, kiedy siedział na moim łóżku jedząc M&Ms i dyskutując o relacjach między nami. Wszyscy opadliśmy na poduszki, rozmawiając o Pennym i pomagając Becce poczuć się lepiej w całej sytuacji. Liam dał jej kilka rad, jak sobie najlepiej poradzić z Pennym. Były podobne do tego, co ja jej mówiłam. Powiedział jej, że Penn musi przyjść do niej, a ona powinna trzymać się z dala przez kilka dni, pozwalając mu zrozumieć, jakim jest idiotą. Rozmawialiśmy, aż nasza trójka zaczęła zasypiać. Nie jestem pewna kto zasnął pierwszy, ale skończyliśmy śpiąc tak: Becca zwinięta na boku w swojej piżamie i ja, wciąż w swojej jedwabnej sukience z ramieniem Liama owiniętym wokół mnie. Jego woda kolońska wypełniła moje sny. To dziwne, jak małe rzeczy mogą odzwierciedlać uczucia do kogoś. Widząc Liama wchodzącego do mojego pokoju z torbą słodyczy i alkoholu dla mojej najlepszej przyjaciółki, sprawiło, że jeszcze bardziej zanurzyłam się w głębokiej wodzie. Mam tylko nadzieję, że miałam w wyposażeniu kapok.

| 215

Rozdział 24

Liam zniknął, kiedy razem z Becca wreszcie wstałyśmy następnego ranka, ale wiedziałam, że wcześnie zaczynał. Widocznie była konferencja prasowa i jakaś sesja zdjęciowa, przed meczem. Byłam podekscytowana perspektywą zobaczenia jego gry. Myłam zęby w łazience, kiedy przyszła Becca, spoglądając na mnie w lustrze zmęczonym wzrokiem i podała swój telefon. – Jeszcze nie wiem, jak się z tym czuję, ale masz – ostrzegła. Zdjęcie, które mnie przywitało było, jak cios w brzuch. Pochyliłam się i wyplułam pastę, opłukałam usta i wysuszyłam dłonie ze stoickim spokojem, zanim odwróciłam się i zabrałam telefon z jej ręki. Niestety przez te kilka sekund, zdjęcie nie zniknęło. Powiększyłam je i starałam się stłumić gniew grożący wybuchem. Zdjęcie pochodziło z ostatniej nocy. W grubej ramce umieszczony był Liam i Penn ze swoją byłą, oraz inna dziewczyna, która wyglądała, jak egzotyczna modelka. Penn był obok swojej byłej, a Liam stał obok modelki. Poniższy napis wspominał coś o dwóch LA Stars ze ‘swoimi randkami’ na wieczór. – Już widziałam to zdjęcie na kilku innych stronach – wyjaśniła Becca, zabierając telefon i wychodząc bez słowa z pokoju. Nie miałam pojęcia, jak się z tym czuła. Z tego co wiedziałam, to był ostateczny gwóźdź do trumny Penna. Pochyliłam się nad zlewem i pozwoliłam opaść głowie. Byłam tak przejęta mediami dręczącymi mnie i Liama, że nie rozpatrzyłam, jak kiepsko by było, gdyby faktycznie pozował z inną dziewczyną. Nie powinnam się tym przejmować. Co za różnica, czy ludzie myśleli, że Liam spotykał się z tą dziewczyną? Ale obchodziło mnie to. Byłam zła, że był z inną dziewczyną po moim wyjściu. Czy tańczyli? Co sprawiło, że media pomyślały, że są razem? Albo czy było tylko to jedno zdjęcie, które zostało sprzedane do mediów? Mój instynkt początkowo kazał mi wyobrażać sobie najgorsze: zdradzał mnie. Byłam tak głupia, jak Becca, a Liam bawił się mną. Wszystkie doświadczenia pokazały, że kiedy chodziło o związki, moje najgorsze obawy zwykle się sprawdzały.

| 216

Usiadłam na krawędzi łózka i pozwoliłam sobie przewijać jego zdjęcia z przyjęcia na jednej ze stron plotkarskich. To jedno zdjęcie było jedynym, gdzie stał z dziewczyną. Ale, ku zaskoczeniu, było kilka jego ze mną. Staliśmy z boku na czerwonym dywanie, rozmawialiśmy w sali balowej i przytulaliśmy się na parkiecie. Wszystkie uczucia z ostatniej nocy wróciły do mnie falą i wiedziałam, że nie powinnam przekreślać go przez to jedno zdjęcie. Mogłam, albo zakładać najgorsze, albo zakładać, że Liam chronił mnie, że był lepszy niż Trey i Josh. Udowodnił swoją wiarygodność, a ja nie zamierzałam odpychać go przez coś, na co nie miał wpływu. Wiedziałam z pierwszej ręki, jak media mogą obrócić historię, więc zamknęłam stronę i wyłączyłam laptopa. Kiedy spojrzałam na telefon, zobaczyłam wiadomość od Liama. Liam: Moja agentka zawiadomiła mnie o krążącym zdjęciu, na którym pozuję razem z Pennym i przypadkową dziewczyną. To bzdura. Ta dziewczyna dołączyła do naszej grupy, kiedy kłamałem Pennowi, a fotograf podszedł, by zrobić zdjęcie. Nie byłem z nią. Nie mogę teraz rozmawiać, jestem na konferencji, ale zadzwonię kiedy skończę. Kinsley: Nie, Liam jest dobrze. Przyszedłeś do mojego domu ostatniej nocy. Ufam ci. Liam: Takie rzeczy się dzieją, ale zawsze będę z tobą szczery. To gówno z Pennym nie jest sposobem w jaki działam. Westchnęłam, kiedy przeczytałam jego wiadomość. Wiedziałam, że robiłam dobrze ignorując plotki. Liam miał przed sobą wielki dzień i nie potrzebował dramatu naszego związku dodającego stresu. Kinsley: Wiem na co się pisałam, Wilder. Liam: Żadnego żałowania? Kinsley: Nie, kiedy myślę o tym, jak wyglądałeś w tym garniturze poprzedniej nocy… ;) Liam: Nie zaczynaj. Za kilka minut będę przemawiał. Kinsley: Więc nie powinnam ci mówić, że mam zamiar wskoczyć pod prysznic? Ups, poleciały majtki. Liam: …wracasz ze mną do domu po dzisiejszej grze. Kinsley: Może mam plany z zespołem? Liam: Masz. Odwołać. Uśmiechnęłam się zadowolona z siebie, kiedy rzuciłam telefon na łóżko. Skłamałam o prysznicu. Zamierzałam pójść pobiegać, a później pod prysznic i przygotować się na mecz. Zabrałam ze sobą Beccę, wiedząc, że ćwiczenia sprawią, że poczuje się lepiej. Nie wiedziałam, gdzie był jej umysł. Powiedziała mi, że Penn dzwonił do niej kilka razy od ostatniej nocy, a ona zignorowała go.

| 217

– Po prostu nie jestem jeszcze gotowa, by z nim porozmawiać. Krążę pomiędzy byciem złą i smutną, a nie chcę płakać, kiedy wreszcie się z nim spotkam – wyjaśniła, kiedy zaczęłyśmy chłodzić się po swoim biegu. – To ma sens. Daj sobie trochę czasu. Westchnęła i oparła ręce na głowie, tak by mogła wziąć głębokie oddechy. – Żałuję tylko, że nie zobaczę się z nim na dzisiejszym meczu. – Może to dobrze – zauważyłam. – Zobaczysz go, ale nie będziesz mogła z nim porozmawiać, dopóki będzie na boisku. Możesz przygotować się na chwilę, kiedy znowu staniesz z nim twarzą w twarz. Po tym zdecydowałam się trzymać język za zębami. Becca była rozdarta; musiała zrozumieć co chciała zrobić na własną rękę, a ja zamierzałam wspierać jej decyzję choćby nie wiem co. O ile oczywiście nie chciała wyrzec się mężczyzn i dołączyć do klasztoru. Te szaty były tylko trochę dalej od jej jednoczęściowych piżam.

…

– A co z tą wielką torbą? – zapytała Becca, kiedy wysiadałyśmy z samochodu przy stadionie. Zarumieniłam się. – Um, Liam chciał bym wróciła z nim do domu po meczu. Nie jestem pewna na 100% czy to zrobię, ale pomyślałam, że powinnam być przygotowana na wszelki wypadek. – Nie spakowałam wiele, tylko ubrania na zmianę. Wszystko leżało dyskretnie w mojej tobie, więc mam nadzieję, że nie wydawałam się zbyt zdesperowana. – On jest dobry, Kinsley – stwierdziła z nieśmiałym uśmiechem Becca. Reszta naszej drużyny czekała w wyznaczonym miejscu przed stadionem, a kiedy byłyśmy już wszystkie ubrane w dopasowane czarne koszuli, trener Davis zabrała nas do naszego sektora. Stadion był ogromny i wielu fanów już szalało, ale miałyśmy przywilej siedzenia tuż za przyjaciółmi i rodzinami graczy. Byłyśmy wystarczająco blisko boiska, by widzieć rozgrzewających się zawodników obu drużyn. Liama zauważyłam od razu i nie mogłam nic poradzić na zawroty głowy i uczucie dumy. Penn rozgrzewał się obok niego, ale żaden z nich nie wydawał się zauważyć naszego przybycia. Becca westchnęła i opadła na miejsce za mną tak, by nie została zauważona.

| 218

Wszystkie przecisnęłyśmy się na swoje siedzenia, ale jak tylko usiadłyśmy, pojawiła się kolejka małych dziewczynek chcących zrobić sobie z nami zdjęcia. Były początkującymi piłkarkami, a jedna z nich nawet znała moje imię. – Kiedy dorosnę, zamierzam grać w piłkę na ULA tak, jak ty. – Uśmiechnęła się do mnie, kiedy podpisywałam jej koszulkę. – Na pewno będziesz. Już mogę powiedzieć, że jesteś wspaniałym sportowcem i uh, wiesz… nie zapomnij jeść warzywa. – Uśmiechnęłam się i oddałam jej marker. Spojrzałam na mamę dziewczynki, która stała kilka stóp dalej ze swoim iPhonem w gotowości. – Chcesz zdjęcie? – Tak! Proszę! – Dziewczynka pisnęła i owinęła swoje ramie wokół mnie. Uśmiechnęłam się w kierunku telefonu, cały czas czując się, jakbym była poza swoim ciałem. Fakt, że choćby jedna dziewczyna znała moje imię i rozpoznała mnie, było czymś, czego nigdy nie zapomnę. W tym czasie kolejka dziewczyn zniknęła, a zawodnicy skończyli rozgrzewkę i zniknęli w szatniach, przygotowując się do gry. Zajęłam miejsce obok Becci po tym, jak skończyła podpisywać ostatni autograf. Miała na ustach uśmiech, którego nie było przed przybyciem dziewczynek. Może wreszcie przestała myśleć o sprawie z Pennym. Nie siedziałyśmy zbyt długo, zanim głośna muzyka zaczęła rozbrzmiewać z głośników. Cały tłum skoczył na nogi i zaczął krzyczeć i klaskać. To był czas, by zawodnicy rozpoczęli sezon. Konferansjer przedstawił drużynę przeciwników z mieszanką okrzyków i gwizdów, a potem przeszedł do wymienienia drużyny LA Stars. Każdy z zawodników został wywołany osobno, podczas gdy ich zdjęcia były wyświetlane na wszystkich ekranach. Jeden po drugim był wywoływany i wybiegał z szatni, by przywitać się z tłumem. Penn został wywołany, a tłum wrzeszczał jeszcze bardziej. Klaskanie Becci ustało całkowicie. Jego przystojna twarz pojawiła się na ekranie, a ja nie mogłam się powstrzymać od zerknięcia na nią, zauważając jej zagryzioną wargę w kontemplacji. Liam był ostatnim wywołanym zawodnikiem. Spiker przeciągnął jego imię, a tłum był bliski rozerwania moich bębenków. Kobiety oszalały, nawet dziewczyny z mojej drużyny, a kiedy jego twarz pojawiła się na telebimach, moje serce stopniało. Wyglądał tak przystojnie ze swoim zabójczym uśmiechem. Rozejrzałam się szybko odnajdując go biegnącego, machającego do tłumu i obracając się dookoła, by powitać wszystkich fanów. Był ulubieńcem tłumu, a większość fanów czuła się, jak część niego; obserwowali, jak troszczył się o drużynę przez kilka intensywnych gier i sprawił, że byli z niego dumni przez kilka sezonów. Klaskałam i zwinęłam dłonie wokół ust, tak by moje krzyki poleciały wprost do niego. Byłam jedynie cztery rzędy od boiska, a ławka drużyny była dokładnie przed nami, ale wciąż wydawał się być tak daleko. Pobiegł do swojej drużyny, a jego wzrok skanował tłum, ale nie

| 219

znalazł mnie zanim spiker rozpoczął obowiązki, a potem Penn i Liam pobiegli na boisko na losowanie. Becca pochyliła się. – To dziwne, że spałam z nim ostatniej nocy. Zmierzyłam ją żartobliwie. – Hej… – W porządku, technicznie ty byłaś między nami. Ale czy to nie surrealistyczne? Ludzie dosłownie wariują. – Wariują też dla Penna – przypomniałam jej. Chociaż miała rację. Wydawało się szalone umawianie z profesjonalnym sportowcem. Nigdy bym go nie poznała, gdyby nasze drogi nie skrzyżowały się przez drużynę ULA. W takich warunkach, naprawdę wydawał się poza moją ligą. – Żałuję, że wygląda tak słodko w stroju. – Becca narzekała na Penna. Nie mogłam odwrócić wzroku od Liama na wystarczająco długo, by to sprawdzić. Po losowaniu, wszyscy ponownie zajęliśmy swoje miejsca i zaczęła się pierwsza połowa. Zabawnie było oglądać mecz, ponieważ rozpoznawałam większość zawodników z różnych przyjęć. Gra była bardzo zbliżona i obie drużyny strzeliły tylko po jednym golu podczas pierwszej połowy. Wreszcie w drugiej połowie, Liam wyminął jednego z obrońców przeciwnej drużyny i strzelił czystego gola wprost do bramki. Liam uniósł dłonie w powietrze i pompował pięściami. Skoczyłam na nogi i cieszyłam się z resztą tłumu, tak dumna z niego za wysunięcie drużyny na prowadzenie. Kiedy pobiegł na stronę, by napić się wody, natychmiast mnie zauważył. To był pierwszy raz, kiedy odnalazł mnie na trybunach i czułam, jak moje serce wali w piersi. Podskakiwałam i machałam, a jego uśmiech poszerzył się jeszcze bardziej. Wskazał na mnie, i czułam się jak w kreskówce podczas sceny wyskakującego serca. Kilka kobiet odwróciło się w naszym kierunku, by zobaczyć na kogo wskazywał, a moje policzki zarumieniły się. Cały mój zespół zapiszczał, a ja tylko pokręciłam głową i zakryłam twarz dłońmi. Większość dziewczyn z mojej drużyny domyśliła się, że spotykałam się z Liamem, zwłaszcza odkąd spał w naszym domu ostatniej nocy, ale wciąż czułam się, jakbym była wystawiona dla wszystkich. Po drugim celnym strzale, zrobił to samo i tym razem kamerzysta był wystarczająco szybki, by podążyć za jego palcem. Nie pomogło to, że wiedział kim byłam. Przedstawił mnie i resztę drużyny całemu stadionowi. Ponowne kompletne zapadnięcie się z zażenowania.

| 220

Po tym miałam nadzieję, że Liam nie strzeli już więcej bramek. Wygrywaliśmy bez tego, a ja nie chciałam znosić kolejnej lawiny niechcianej uwagi. Tak, to sprawiało, że byłam odrobinę zła, ale dajcie spokój. – Myślę, że teraz każda kobieta na stadionie chce cię zabić – zażartowała Becca, kiedy zsunęłam się niżej na swoim miejscu. Rzuciłam jej ostre spojrzenie. – Nie pomagasz. Po pełnym wymiarze czasu i zwycięstwie LA Stars, tłum wiwatował i świętował. To był doskonały mecz na rozpoczęcie sezonu. Trener Davis zebrała nas razem na szczycie schodów. – Chodźmy na dół, gdzie zbierają się gracze po meczu. Myślę, że będzie zabawnie pokazać nasze wsparcie Liamowi i reszcie zespołu – powiedziała, rzucając mi szybkie spojrzenie z błyskiem w oku. Nie byłyśmy jedynymi fankami z tym samym pomysłem. Mieli metalowe barierki i ochroniarzy ustawionych przed stadionem. Fani mogli stać za barierkami i czekać na zawodników, którzy mieli wyjść po spotkaniu z prasą i wypełnieniu protokołów z meczu. Nasz zespół stał w tłumie blisko wejścia, obok rodziny i przyjaciół piłkarzy. Rozpoznałam kilka innych kobiet z branżowego przyjęcia poprzedniej nocy, ale nigdzie nie było śladu byłej dziewczyny Penna. Po długich dwudziestu minutach, zawodnicy zaczęli wychodzić. Josh wyszedł z kilkoma innymi debiutantami, ale nie mógł mnie zobaczyć wśród innych członkiń drużyny. Razem z Beccą strategicznie stałyśmy z tyłu tłumu i wiedziałam, że dobrze zrobiłyśmy, kiedy Penn wyszedł wyglądając przystojnie w szarej koszulce z kołnierzykiem i luźnych spodniach. Torba była przerzucona niedbale przez jego ramię, kiedy skanował tłum swoimi ciemnymi brązowymi oczami. Szedł dalej, dopóki nie zobaczył naszej małej grupy, a potem jego wzrok wylądował bezpośrednio na Becce. Zesztywniała obok mnie, ale nie zrobiła kroku w jego stronę. Zatrzymał się z boku i stał, wyraźnie czekając na nią. Kilka fanów wykorzystało okazję, by otrzymać od niego autograf, a on uprzejmie wykonywał swój obowiązek, ale jego wzrok nigdy nie opuścił Becci na zbyt długo. Jezu, nawet ja pociłam się pod jego spojrzeniem. Nie wiem, jak Becca mogła oprzeć się chociaż przez sekundę? Nie zamierzał się poddać i potajemnie chciałam przybić mu piątkę. Jeśli chciał, żeby poczuła się wyjątkowo i chciał udowodnić jej, że jego była nic nie znaczyła, to szedł w dobrym kierunku.

| 221

Po niezręcznych dziesięciu minutach, Penn stał tam, czekając na Beccę i rozmawiając z fanami, a Becca po prostu stała przy moim boku. Ostatecznie Penn zawołał ją, a nasze koleżanki gapiły się na nią. Wzruszyła ramionami i skrzyżowała je, jakby mówiła ‘Nie wiem kim ta ‘Becca’ jest’. Zacisnęłam wargi, by ukryć uśmiech, kiedy Liam wreszcie przeszedł przez drzwi. Och mój Boże. Był świeżo po prysznicu, a jego włosy były zaczesane do tyłu. Miał granatowe spodnie i białą koszulę z podwiniętymi rękawami. Był porażająco przystojny i nie mogłam odwrócić od niego wzroku, kiedy obserwowałam, jak podpisuje autografy i robi zdjęcia. Powoli podszedł do Penna mimo tego, że tłum krzyczał, by przybliżył się do miejsca, gdzie stali. Poklepał przyjaciela po ramieniu i szepnął coś na co Penn wzruszył ramionami. Potem wreszcie jego wzrok odnalazł mnie i mrugnął, powoli i przebiegle, jakby nie mógł powstrzymać wypływającego seksapilu. A moje majtki stanęły w płomieniach. Cholera. Już mnie nie obchodziło czego chciała Becca, owinęłam swoje ramię wokół jej ramienia i pociągnęłam za sobą, dopóki nie stanęłyśmy twarzą w twarz z chłopakami. – Świetna gra – powiedziałam z szerokim uśmiechem. – Tak to prawda. Jesteś gotowa, by iść? – zapytał Liam, zerkając na ochroniarza obok nas, dając mu znać, by otworzył bramę. Kilku innych zawodników dołączyło do swoich rodzin i dziewczyn, co wydawało się standardowym postępowaniem. – Mój samochód jest zaparkowany z tyłu z autami reszty zawodników. Odwróciłam się do trener Davis i zobaczyłam, że większość dziewczyn zbierała się już do wyjścia. – Jesteśmy już wolne, trenerze? Uniosła brew i posłała mi twarde spojrzenie. – Uważaj na siebie, Kinsley. Widzimy się na treningu w poniedziałek. Uśmiechnęłam się i kiwnęłam głową, zanim odwróciłam się do grupy. – Cóż, zamierzam sama wrócić do domu – zaczęła Becca. – Kinsley baw się dobrze i zadzwoń do mnie jutro. Liam, świetny mecz. Penn, możesz iść do diabła – powiedziała bez ogródek, co sprawiło, że moja szczęka opadła. Łał, ona naprawdę nie zamierzała odpuścić mu ostatniej nocy. Tak trzymać. – Becco, musimy porozmawiać – zażądał z twardym spojrzeniem Penny. Jego brązowe oczy były utkwione w niej i nie sądziłam, aby którekolwiek zamierzało odpuścić. Liam potrzasnął głową, a potem sięgnął, by chwycić moją dłoń. – Chodźmy, Kinsley, zostawmy ich samych. | 222

Ochrona otworzyła dla mnie bramę, po tym jak uścisnęłam Beccę na pożegnanie. Prawdopodobnie dobrze było, że wychodziłam z Liamem. Becca potrzebowała zmierzyć się z Pennym w cztery oczy… przynajmniej będzie mniej świadków jego morderstwa.

| 223

Rozdział 25

– Jesteś głodna? – zapytał Liam, kiedy staliśmy w kuchni spoglądając na siebie nad wysepką. Przyjechaliśmy do jego domu na obrzeżach Malibu, tak byśmy mieli odrobinę prywatności z dala od jego kolegów w domu LA Stars. Liam nawet nie zapytał, czy zostaje. Tak założył, a ja go nie poprawiłam. – Nie. – Potrząsnęłam głową i skrzyżowałam ramiona. – A ty? Jego oczy zwęziły się na mnie i potrząsnął głową. Opierał się o blat z ramionami skrzyżowanymi, tak jak moje. Wyglądał onieśmielająco w luźnych spodniach i koszuli z kołnierzykiem. Wpatrywaliśmy się w siebie zachłannie, kiedy odepchnął się od lady i podszedł do mnie. Sięgnął po moją dłoń i pociągnął mnie za sobą, aż znaleźliśmy się w salonie. Rzucaliśmy cienie, ale kilka lamp umieszczonych w pokoju, dodawało pomieszczeniu ciepłego blasku. Liam pociągnął mnie bardziej na środek, a potem puścił moją dłoń, tak by mógł włączyć muzykę. Arctic Moneky ‘Do I Wanna Know?’ rozbrzmiało w pokoju. Obserwowałam, jak odłożył pilota z powrotem na wieżę, a potem powoli się odwrócił. Przybrał niebezpieczny wyraz twarzy, a ja zagryzłam wargę, kiedy bezczelnie mierzyły moje ciało. Żadne z nas nie powiedziało ani słowa, kiedy podszedł do kanapy. Nie było żadnego podłokietnika w jego pobliżu, więc ostatecznie usiadł z dłońmi splecionymi pomiędzy kolanami. Pochylał się, obserwując mnie. – Rozbierz się dla mnie, Kisnley – mruknął niskim tonem. Jego polecenie zaskoczyło mnie i oddech uwiązł mi w gardle. Zerknęłam przez okno ponad swoim ramieniem, ale nikt nie mógł nas zobaczyć. Byliśmy całkiem sami. Wyobrażałam sobie ten moment, odkąd zobaczyłam go po raz pierwszy, a teraz to się działo, nie mogłam uspokoić nerwów. Oblizałam suche usta i spojrzałam na Liama. Jego brew była wygięta w wyzwaniu, więc pozwoliłam by jego wzrok i rokowa muzyka prowadziły moje ruchy.

| 224

Zrzuciłam buty i skarpetki, mrugając do Liama, kiedy odrzuciłam je. Zachichotał, ale jego burzliwe spojrzenie nigdy nie rozjaśniało. Sięgnęłam do krawędzi spodni i powoli odpięłam je. Spojrzenie Liama podążyło za moimi dłońmi, kiedy pociągnęłam materiał w dół nóg. Odrzuciłam spodnie na bok i wyprostowałam się. Bardzo dokładnie wybrałam swoją bieliznę. Miękki różowy materiał był z dodatkiem jedwabistej koronki i delikatnie pieścił moją skórę, za każdym razem kiedy się poruszyłam. – Koszulka też – zażądał, kiedy stałam czekając, by podszedł bliżej. – Jaki wymagający – mruknęłam bezczelnie. Skrzyżowałam ramiona na klatce piersiowej i przeciągnęłam swoją koszulkę ULA przez głowę. Bez swojej ochrony byłam zdana na łaskę jego spojrzenia. Zerknęłam w dół na dopasowany do majtek różowy stanik. Mogłam zobaczyć swoje piersi przez cienki materiał, a kiedy spojrzałam w górę. Liam uniósł kącik ust w diabelnym uśmieszku. Wyglądał, jak żywa fantazja. Jego opalone nogi napinały się pod materiałem spodni. Jego silne przedramiona wystawały spod śnieżnobiałej koszuli. Wszystko było pod doskonałą kontrolą. Chciałam, by pozbył się tego. Chciałam sprawić, by jęczał moje imię i zapomniał, że to on miał władzę. Sięgnęłam za siebie i odpinałam stanik, aż materiał puścił. Kiedy chłodny powiew objął moje piersi, wiedziałam, że nie było odwrotu. Pozwoliłam jedwabnym paskom zsunąć się po ramionach, a potem odrzuciłam stanik na bluzkę, leżącą u moich stóp. – Jesteś tak cholernie seksowna – jęknął ochrypłym głosem. Zagryzłam wargę i zatopiłam się w jego komplemencie, kiedy moje palce odnalazły krawędź majtek. – Nie. Chodź tutaj – rozkazał, wstając z kanapy. Przerwałam i podeszłam do niego, zdenerwowana tym, jak zareaguję, kiedy wreszcie mnie dotknie. – Połóż się na kanapie i rozłóż nogi – poinstruował. Zrobiłam tak, jak powiedział. Moje brązowe włosy rozłożyły się wachlarzem wokół twarzy, a kilka jedwabnych kosmyków otuliło szyję i piersi. Stanął nade mną. Jego dłonie przesunęły się w dół mojego ciała, odsuwając na bok włosy i obejmując piersi. Ukradł powietrze z pokoju, kiedy jego palce bawiły się moimi sutkami. Odchyliłam głowę do tyłu i zaskomlałam, kiedy zakreślił zarys moich piersi, a potem pochylił się by przejść tą samą drogę językiem. Jego usta zacisnęły się na każdym sutku i mogłam poczuć pojawienie się wilgoci na moich jedwabnych majtkach. Nienawidziłam tego, że wciąż był w pełni ubrany. Czułam się, jakbym była na jego łasce. Sięgnęłam więc i położyłam dłoń

| 225

na jego spodniach. Był gruby i twardy przy moich drobnych palcach. Przesunęłam po zarysie jego długości i oblizałam wargi, kiedy usłyszałam jego płytki syk w odpowiedzi na mój dotyk. Cofnął się, odsuwając od mojej dłoni, tak by mógł rozpiąć koszulę i odrzucić ją na bok. Jego zmysłowe mięśnie sprawiały, że wyglądał agresywnie, solidnie i nieposkromienie. Jego tatuaże wyróżniały się ostrymi konturami i chciałam sięgnąć dłonią i prześledzić każdą czarną linię. Jego dłonie przesunęły się w dół, by odpiąć pasek, a ja obserwowałam z uwagą, jak wyciąga czarną skórę z pętli. Jego grzeszny uśmiech powiedział mi, że wiedział o czym myślałam. Mogłam poczuć, jak moje policzki rumienią się, kiedy rozpinał guzik, ale nie ściągnął ich jeszcze. Zbliżył się, by stanąć między moimi nogami. Normalnie był wyższy ode mnie, ale kiedy leżałam, nasze różne proporcje były widoczne jeszcze bardziej. Czułam się drobna i bezradna, zwłaszcza, kiedy sięgnął w dół i ściągnął moje majtki. Uniosłam biodra, by mógł ściągnąć je niżej i wiedziałam, że mógł zobaczyć mnie całą pod tym kątem. Jego spojrzenie skoncentrowało się między moimi nogami i praktycznie oblizał swoje usta, kiedy pochylił się, by mnie spróbować. Nie byłam przygotowana na jego język i szarpnęłam biodrami, kiedy jego usta dotknęły mojego kłębka nerwów. To było zbyt wiele i zbyt szybko i delikatnie pokręciłam biodrami, starając się zwiększyć intensywność doznań. Nie pozwolił na to. Jego silne ramiona przycisnęły moje uda mocniej do kanapy, tak że byłam kompletnie otwarta dla niego. Spoglądał w górę, kiedy jego język pocierał w górę i w dół, pracując nade mną i doprowadzając do szału namiętności i pożądania. Nie mogłam dłużej czekać. Przycisnęłam palce stopy do jego spodni. Był twardy jak skała i chciałam wiedzieć, jak to jest mieć go w sobie. Chciałam owinąć się wokół niego i krzyczeć jego imię. – Łakome maleństwo – oskarżył z diabelskim uśmiechem. Odsunął moja stopę i jeszcze raz liznął, zanim stanął w swojej całej okazałości. Sięgnął do tylnej kieszeni, wyciągając prezerwatywę, a potem wreszcie zrzucił swoje spodnie i bokserki na ziemię. Widziałam go wcześniej, ale ten kąt powiększał każdy cal jego gładkiej skóry. Umiejętnie założył prezerwatywę, a następnie owinął swoje silne dłonie wokół moich ud. Zapiszczałam, kiedy pociągnął moje ciało na koniec kanapy, tak, że mój tyłek był dokładnie na krawędzi. Rozsunął moje nogi i uklęknął, aż był w idealnej pozycji. – Chcesz tego skarbie? – zapytał ostrym tonem. Kiwnęłam natychmiast głową. To nie było pytanie, które musiałam rozważać. – Tak – powiedziałam, błagając go, by wszedł we mnie.

| 226

Jego mięśnie brzucha zacisnęły się, kiedy ustawił się przy moim wejściu. Chciałam chłonąć wszystko jednocześnie. Jego zbudowane ramiona, mocne uda, boskie usta i ciemne oczy, które były skupione dokładnie na tym co działo się między nami. Kiedy wsunął się we mnie, wyjęczałam jego imię, a on nie przestał dopóki nie wszedł do końca. – Kurwa – warknął, przeciągając słowo tak, że spłynęło w dół mojego kręgosłupa i sprawiło, że zawinęłam palce u nóg. Kiedy był we mnie, nie było odwrotu. Liam nie był typem powolnego i miarowego faceta. Był światowej klasy sportowcem, którego ciało zostało stworzone do imprez na profesjonalnym, sportowym poziomie. Dowiedziałam się w tym momencie, że był też na profesjonalnym poziomie pieprzenia. Wsuwał i wysuwał się ze mnie, wstając i pochylając się nade mną. Kąt dał mu tak wiele kontroli, że nie mogłam zapobiec delikatnym krzykom uciekającym z moich ust za każdym razem, kiedy wysunął i zatopił się we mnie. Sięgnął w dół i chwycił mnie za ramiona. – Odwrót, dziecinko – rozkazał. Podniósł moje ciało i obrócił, tak że znalazłam się na czworaka na miękkiej skórze. Natychmiast wsunął się we mnie, jakby nie mógł znieść choć kilku sekund rozłąki. Jego dłonie chwyciły mocno moje biodra, kiedy ponownie się we mnie wbijał. Traciłam rozum z każdym uderzeniem i byłam bezradna, aby spróbować utrzymać swoje myśli. Pocierał mnie w rytm uderzeń swoich bioder. Doszłam mocno, przyciskając się do niego. – Och Boże, to jest cholernie dobre. Mogłem poczuć, jak zaciskasz się mocno wokół mnie – mruknął, ponownie nas przewracając, tak że leżał na plecach, a ja siedziałam na nim. Czułam się niesamowicie seksownie ujeżdżając go w ten sposób. Lubiłam być na górze, dyktując jego przyjemność, jak on dowodził moją. Chwyciłam jego kolana i uniosłam się nad nim, zanim pozwoliłam swojej wadze pociągnąć się w dół. Czułam jak drży za każdym razem, kiedy tak robiłam, a jego ciemne, ochrypłe jęki mocniej mnie napędzały. – Tak jest. Opuść się na mnie. Ujeżdżaj mnie, skarbie – rozkazał. Zrobiłam tak, jak powiedział, zmieniając nasze powolne tempo na szalone. Jego dłonie chwyciły wystarczająco mocno moje pośladki, by pozostawić ślady. Pozwolił mi poruszyć się jeszcze kilka razy, ale potem wiedziałam, że popchnęłam go za daleko. Złapał moje biodra i przejął kontrolę, kiedy zaczął uderzać we mnie z dołu. Byłam zmuszona przyjąć to, kiedy ciągnął moje włosy, wyginając plecy. – Tak, właśnie tam – powiedziałam mu, gdy poczułam jak uderzył w miejsce, które groziło wywołaniem mojego krzyku. Czułam się dzika i gorąca. Nasze ciężkie oddechy mieszały się. Nasze skóry uderzały o siebie w symfonii cudownego dźwięku. – Liiaammm… – | 227

Przeciągnęłam, kiedy nadal uderzał we mnie. Wiedziałam, że długo nie wytrzymam. Jego palce dotknęły raz. Dwa. I znowu doszłam, mocniej i dłużej niż za pierwszym razem. Uderzał we mnie, goniąc mój orgazm swoim. Kiedy moja przyjemność zaczęła słabnąć, poczułam jak dochodzi, gorąco i mocno wewnątrz mnie. Wiedziałam, że gdyby nie miał na sobie prezerwatywy, wypełniłby mnie. Ten pomysł wywołał u mnie dreszcz pożądania. – Kinsley – jęczał w kółko, aż w końcu leżeliśmy w ciszy. Z powrotem opadłam na niego, tak że moje włosy owinęły się wokół jego szyi. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała pode mną, niosąc mnie w górę i w dół. Leżeliśmy tak, aż nasze oddechy w końcu wróciły do normy. To było oczywiste, że monumentalna droga została przekroczona i żadne z nas nie było jeszcze gotowe się podnieść. – Potrzebuję kolejnego prysznica. Chodź – powiedział, siadając i ciągnąc mnie za sobą. Moje uda były jak galaretka i śmiałam się, kiedy próbowałam wstać. – Chodź – powiedział, biorąc mnie w ramiona i obracając tak, że moje nogi owijały go w pasie. Śmiałam się, kiedy zaczął prowadzić nas w kierunku swojego pokoju. – To było… – Zaczęłam z oszołomionym wyrazem twarzy. – Kurewsko niesamowite – dokończył zanim złożył pocałunek na moich wargach. Zachichotałam i zgodziłam się stanowczo. Nie postawił mnie, dopóki nie upewnił się, że woda była ciepła, a nawet wtedy namydlił mnie i pomógł umyć włosy. – Więc, nie jesteś fanem standardowej pozycji na misjonarza? – zażartowałam, kiedy owinęłam ręcznik wokół kpiersi. Przyglądał mi się złośliwie. – Nie kiedy mam do pracy ciało takie, jak twoje – mrugnął. – Teraz, umieram z głodu… pomożesz mi przygotować kolację? Podążyłam za nim z chłodnym uśmiechem. – Tylko jeśli powiesz mi ‘Kinsley Bryant, jesteś najseksowniejszą wypieprzoną kobietą, jaką kiedykolwiek miałem. Żadna dziewczyna ci nie dorówna. Nawet żadna z modelek, z którymi sypiałem’. Liam zatrzymał się i odwrócił twarzą do mnie z uniesioną brwią. – Żadna inna dziewczyna nie dorównuje. – Uśmiechnął się złośliwie, podchodząc bliżej i pochylając tak nisko, że jego twarz była na tym samym poziomie co moja. – One były pieprzeniem, ty i ja to kompletnie inne pole, Kinsley. Uśmiechnęłam się bezczelnie zanim pochyliłam się i pocałowałam go w czubek nosa. Potem minęłam go i klepnęłam w pośladek. – Teraz mnie nakarm! – zażartowałam, szybko uciekając, zanim mógł oddać klapsa.

| 228

Oczywiście nie byłam wystarczająco szybka i uszczypnął mnie w pośladek z zarozumiałym uśmiechem i seksownym dołeczkiem. Podczas, gdy Liam wyciągał kilka składników na kolację, ja znalazłam swój telefon, tak by móc zadzwonić do Becci. Umierałam z ciekawości, jak potoczyły się sprawy między nią, a Pennym. Odebrała po czwartym sygnale. – Nie mogę teraz rozmawiać, Penn próbuje wejść z powrotem w moje łaski. Zaczęłam się śmiać histerycznie. – Jest tam teraz? – Tak. Jestem teraz w jego domu w Malibu. – Hej! My też jesteśmy w Malibu. – Och dobrze, będę mogła tam przyjść w zależności od tego, jak minie kolejne kilka godzin – zażartowała Becca. Odsunęłam telefon od ucha. – Becca powiedziała, że może wpadnie tutaj dzisiaj. Liam uniósł brew. – Mam nadzieję, że podobało się jej słuchanie, jak krzyczysz moje imię. Moje usta opadły. – Och mój Boże. Becca jeśli to słyszałaś… Słyszałam jak mówiła, ewwww, zanim jeszcze przysunęłam telefon do ucha. Zaśmiałam się. – Przepraszam. Nie potrafi być oswojony… jest jak Miley. – Potrząsnęłam głową na Liama, ale nie mogłam zetrzeć uśmiechu z twarzy. Posłał mi niewinne zruszenie ramionami. – Wasza dwójka jest obrzydliwa. Może powinnam zostać tutaj, by oszczędzić moje uszy od szaleństwa – powiedziała i usłyszałam chichotającego w tle Penna. – W porządku, ale zadzwoń, gdybyś mnie potrzebowała… i poważnie, Becca, wysłuchaj Penna. Liam krzyknął, tak by mogła również jego usłyszeć. – Tak! Daj mojemu przyjacielowi drugą szansę. – Dobrze, dobrze. Rozłączam się.

| 229

– Pa, Becs. Po skończeniu rozmowy, przesunęłam się przy blacie i zaczęłam pomagać Liamowi z kolacją. Dał mi do ubrania na bieliznę jedną ze swoich koszulek i nie mógł się powstrzymać od przesuwania dłoni po krawędzi bawełny. Mieszałam makaron, a on położył dłonie na moich pośladkach. Kroiłam pomidory do sałatki, a on owinął ramiona wokół mojej talii, obserwując moją pracę. – Zdajesz sobie sprawę, że uprawialiśmy seks, prawda? – zażartowałam, okręcając się, by dać mu niewinnego buziaka. Czułam jego twarde mięśnie przy swoim ramieniu, kiedy z powrotem się obróciłam. Boże, był w dobrej formie. – Zdajesz sobie sprawę, że jako twój chłopak, wolno mi powiedzieć, jak seksownie wyglądasz nosząc moją koszulkę – zażartował, zanim rozpoczął pracę nad chlebem czosnkowym. – Czuję się dziwnie myśląc, że jesteś moim chłopakiem – przyznałam nieśmiało. – Dlaczego? – zapytał, włączając piekarnik. – Mam na myśli, obserwowałam tysiąc osób wykrzykujących twoje imię. Czy to nie dziwne? Można by pomyśleć, że uderzy ci to do głowy, ale w rzeczywistości jesteś naprawdę miłym facetem. Zaśmiał się. – Będąc szczerym, wciąż czuję się, jak ten sam mały chłopiec spędzający dnie na boisku piłkarskim w pobliżu domu. – Tylko odrobinę bardziej rozbudowany. – Mrugnęłam, a on potrzasnął głowę z małym uśmieszkiem. Skończyliśmy przygotowywać resztę posiłku, a potem usiedliśmy i zjedliśmy przy stoliku śniadaniowym. Odsłoniłam rolety, tak byśmy mieli idealny widok na ocean o zachodzie słońca. Było miło tak po prostu siedzieć z nim po tym całym chaosie ostatnich kilku dni. Był wykończony po swoim długim dniu, więc szybko posprzątaliśmy, a potem przytulaliśmy się w jego łóżku. Wszystko wydawało się między nami naturalne. Każdy krok, który powinien być niezręczny, był łatwiejszy przez pewność siebie Liama. Zanim w ogóle poprosiłam, wyciągnął myjkę i nową szczoteczkę do zębów, gdybym zapomniała swojej. Co oczywiście zrobiłam. Potem odciągnął pościel, tak że mogłam po prostu wsunąć się obok niego. Starałam się złagodzić zawrót głowy, który czułam, kiedy przytuliłam się do jego boku i wciągnęłam męski zapach. Tylko spokojnie, Kins. Moje palce przesunęły się po jego wyrzeźbionych mięśniach brzucha, wielbiąc każdy kontur. To jest teraz twoje życie. Jesteś osobą, która śpi obok tego zestawu sześciopaka. Poza tym ten zestaw sześciopaka jest dołączony

| 230

do mężczyzny, który prawdopodobnie ma kilka uszkodzeń układu nerwowego, skoro spośród wszystkich modelek na całym świecie, wybrał ciebie i twój płaski tyłek. – Hej, lubię twój tyłek. Nie jest płaski – powiedział zaraz po tym, jak zdałam sobie sprawę, że mój wewnętrzny monolog był w rzeczywistości zewnętrzny. – Poza tym, jestem czymś więcej niż mój sześciopak. – Oczywiście, że jesteś, skarbie. Oczywiście, że jesteś. Nie martwcie się sześciopaczki. W rzeczywistości jestem tutaj dla was. – Ta, wciąż na głos. – Uśmiechnął się, przyciągając mnie do swojego boku.

| 231

Rozdział 26

– Liam. Liam! Wciąż śpisz o tej godzinie? – Wesoły głos rozniósł się po całym domu, kiedy wracałam do świadomości. Wtedy zdałam sobie sprawę, co słyszałam i usiadłam na łóżku. Liam wciąż spokojnie spał obok mnie, ale zdecydowanie słyszałam dźwięk kobiecego mruczenia i przemieszczania się po domu. Potem wyczułam niesamowity zapach smażonego boczku unoszącego się coraz bliżej. Czy w domu Liama znajdowała się kobieta i gotowała dla niego? Co do cholery? Miał gospodynię lub jakąś dziwną odtrąconą kochankę, która włamała się i robiła dla niego śniadanie? To naprawdę nie mogło być takie złe… darmowe naleśniki. Odwróciłam się w stronę Liama i potrząsnęłam nim. – Hej, skarbie, obudź się. Jęknął, a potem zamrugał otwierając oczy. – W domu jest ktoś wołający twoje imię. To kobieta i myślę, że przygotowuje dla ciebie śniadanie. Masz jakąś szaloną fankę włamywaczkę, która mogła to zrobić? – zapytałam tylko w połowie żartując. Zmrużył oczy, a potem nagle wyskoczył. – O cholera. To moja mama – powiedział, rzucając się po ubranie. – Twoja co?! – zapytałam, rozszerzając oczy. Chwycił koszulkę z szafy i założył ją przez głowę. Czy musiał ukrywać swój sześciopak? Czekaj nie. Nie powinnam o tym teraz myśleć. Wyskoczyłam z łóżka i podeszłam do swojej torby, by wyjąć jakieś ubrania, które spakowałam dzień wcześniej. Miałam szorty i lekką bluzkę, więc założyłam je szybko starając się uspokoić nerwy.

| 232

Podsumujmy. Zeszłej nocy uprawialiśmy sprośny seks w jego salonie, a teraz miałam spotkać jego matkę. Oh i tak, poszłam spać z mokrymi włosami. Sięgnęłam do góry, bu dotknąć sieć kołtunów, które były kiedyś moimi włosami. Od stóp do głowy, prawdopodobnie byłam podobna do Courtney Love w zły dzień. Jak to w ogóle ma wyglądać? Czy ma wyjść pierwszy, a po piętnastu minutach podążę za nim i wyjaśnię, że spałam w gościnnym pokoju? – Och, ha ha, zawsze przychodzę do domu Liama o bladym świcie… nie, oczywiście, że nie spałam z twoim synem ostatniej nocy. – Zapomniałem, że miała przyjechać do miasta. – Przyjrzał mi się z rozbawieniem. – Byłem odrobinę zajęty. Przesunęłam dłonią po twarzy, a potem pobiegłam do łazienki, by się wysikać i rozczesać włosy. Na szczęście, gdy skończyłam, wyglądałam przyzwoicie. – Gotowa? – zapytał Liam, kiedy wróciłam z łazienki. Przełknęłam. – Zejdziemy na dół razem? Co powiesz swojej mamie? Czy ona wie, że masz u siebie dziewczynę? – Kinsley mam 25 lat, a nie 15. Przewróciłam oczami. To nie pomagało. Podszedł bliżej i objął mnie w ciasnym uścisku, tak, że stałam na palcach. – Poza tym, wie o tobie i chce cię poznać. Zacisnęłam wargi w cienką linię. Naprawdę rozmawiał o mnie ze swoją mamą? Pamiętam, że jakiś czas temu wspominał o jej wizycie. Nie mogłam uwierzyć, że kompletnie o tym zapomnieliśmy. Powinnam to sobie gdzieś wytatuować. Rozluźnił swój uścisk, a potem chwycił moją dłoń, by poprowadzić mnie w kierunku kuchni. – Mamo! – krzyknął Liam, kiedy wyszliśmy zza rogu. – Liam! – zawołała, odwracając się od kuchenki i rzucając się na szyję syna. Wyciągnęłam swoją dłoń z jego, tak by mieli chwilę prywatności, ale zajęło jej zaledwie sekundę, zanim spojrzała w górę i zobaczyła mnie stojącą z dłońmi splecionymi przed sobą. – Ty musisz być Kinsley! – Rozpromieniła się, odpychając na bok Liama, jakby był wczorajszą wiadomością, a potem podeszła by mnie uścisnąć. Cytrusy. Jego matka pachniała, jak świeże cytrusy i wzięłam głęboki wdech, kiedy otoczyła mnie ramionami. – Witam, pani Wilder. – Uśmiechnęłam się, kiedy mnie wypuściła. Jej wzrok badał mnie, nie z wyższością, ale raczej by po prostu lepiej mi się przyjrzeć. Była niższą ode mnie o cal z

| 233

tym samym brudnym blondem na głowie, jaki miał Liam. Chociaż jej był zmieszany z kilkoma siwymi pasemkami. Prawdopodobnie miała ponad pięćdziesiąt lat, ale pachniała młodzieńczością i myślę, że natychmiast ją polubiłam. Chciałam, żeby ona lubiła mnie. – Masz świetny gust, Liam. – Mrugnęła do mnie. – Ma to po mnie – powiedziała, zanim wróciła do kuchenki. – Lubisz bekon i jajka, Kinsley? Mam w piekarniku kilka rosnących babeczek. – Im więcej mówiła, tym bardziej zauważałam, że delikatny brytyjski akcent. Dodawało jej to uroku. – Kocham wszystkie śniadaniowe potrawy – powiedziałam, klepiąc się po brzuchu. Uśmiechnęła się do mnie ponownie, a potem wreszcie spojrzała na Liama. Stał oparty o lodówkę z figlarnym uśmiechem. Mrugnęłam i wystawiłam do niego język, zanim odwróciłam się do jego matki. – Czy potrzebujesz z czymś pomocy? Całkiem nieźle radzę sobie z jajkami. Czekaj, pozwól mi to inaczej ująć, czasem potrafię przyrządzić jajecznicę bez jej przypalania – zaproponowałam. – Może zaczniesz od przygotowania kawy? Napełniałam czajnik, kiedy weszliście – odpowiedziała. Natychmiast zaczęłam rozlewać kawę, kiedy Liam chwycił śmietankę i cukier. – Jak sługo zostajesz w mieście, mamo? – zapytał, przerzucając żartobliwie swoje ramie przez jej. Uderzyła go biodrem, a następnie odgoniła, tak by mogła przewrócić bekon. – Cóż miałam tu być wczoraj po południu, tak by obejrzeć twój mecz, ale mój lot się opóźnił – prychnęła i wyrzuciła dłoń w powietrze, tak jakby mówiła ‘te cholerne linie lotnicze’. – Więc teraz mam tylko trzy dni, zanim wrócę do domu. – Nie przegapiłaś niczego specjalnego, przysięgam – zapewnił ją Liam. – Wyjątkowo głośno dopingowałam, kiedy strzelił, pani Wilder. – Mrugnęłam, na co oboje się zaśmiali. – Cóż tak długo, jak miał cię tam, prawdopodobnie nie tęsknił za mną – zażartowała, układając jajka i bekon na dużym talerzu. Zastawiłam stół, a Liam postawił dzbanek z sokiem. – Wasza dwójka musi jeść, oboje jesteście sportowcami i potrzebujecie swojego paliwa. Zwłaszcza ty, Kinsley. Wyglądasz, jak skóra i kości – powiedziała, kładąc jajka na moim talerzu. – Przysięgam, że jem dużo. Po prostu biegam każdego dnia. – Wzruszyłam ramionami i wgryzłam się w swój bekon. Liam posłał mi uspokajający uśmiech, a potem chwycił pod stołem moje kolano. Myślę, że wszyscy rodzice mają instynkt karmienia swoich dzieci. Moja babcia zawsze wpychała we mnie ciasteczka, kiedy przyjeżdżaliśmy na wakacje. Gdybym tylko ciasteczka miała wpychane, gdziekolwiek bym poszła…

| 234

– Cóż wasza dwójka jest dość sportową parą. – Jego mama uśmiechnęła się i przeżuwała swoje śniadanie, zerkając na nas z podziwem. Nie miałam pojęcia, jak normalnie się zachowywała, ale jak do tej pory czułam, jakby to spotkanie przebiegało znacznie lepiej niż się spodziewałam. – Dzień dobry, wy nieprzyzwoici sąsiedzi! Schowajcie swoje niegrzeczne części, Becca wchodzi na scenę! – rozbrzmiał głos Becci, kiedy otworzyły się tylnie drzwi. Liam zaśmiał się, kiedy ja ukryłam twarz za kubkiem kawy. Poćwiartuję w stylu karate jej niegrzeczne części, jak tylko zostaniemy same. Chwilę później, ona i Penn weszli do kuchni, jakby byli u siebie. – Oh, ups! – Becca zawołała, zakrywając usta dłonią, kiedy zrozumiała swoją pomyłkę – Czy to rodzinne śniadanie? – zapytała, zatrzymując się tak, że Penn prawie na nią wpadł. – Zignorujcie to co powiedziałam o.. Pani Wilder odsunęła krzesło, przerywając jej. Prawdopodobnie nie chciała więcej słyszeć o niegrzecznych częściach jej syna. – Nie, nie! Dołączcie do nas! Ty musisz być przyjaciółką Penna – powiedziała, wstając, by przywitać się z Beccą. Potrząsnęły dłońmi, kiedy Becca starała się ukryć zarumienione policzki. Ha. – Hej sąsiedzi. – Uśmiechnęłam się, idąc po talerze dla nich. Na szczęście pani Wilder przygotowała więcej niż wystarczająco jedzenie i wkrótce cała nasza piątka siedziała przy stole jedząc i rozmawiając. Tylko dwa razy starałam się uderzyć Becce w kolano pod stołem. – Więc dziewczyny gracie w tej samej drużynie? – zapytała nas pani Wilder. – Tak, psze

pani. – Uśmiechnęłam się na Beccę, która była w połowie

kęsa. – Muszą przyjmować tylko te ładne – stwierdziła, sprawiając, że obie się zarumieniłyśmy. Chłopcy zgodzili się stanowczo. Przewróciłam oczami na Liama, a on tylko wzruszył ramionami, jakby nie miał wyboru. – Cóż Kinsley została przyjęta, ponieważ było im jej żal – zażartowała Becca – wiecie za bycie… – Przerwała i kręcąc palcem przy uchu, jakbym była szurnięta. Dźgnęłam ją swoim widelcem. – Becca w rzeczywistości jest kierownikiem zespołu. Ona po prostu podaje mi wodę, kiedy tego potrzebuję i pierze moje przepocone koszulki – zażartowałam z bezczelnym uśmiechem. Becca posłała mi ostre spojrzenie i trzymała swój widelec w sposób, jakby wbijała go w ptaka.

| 235

– Obecnie mamy w tym tygodniu mecz, na który przyjedzie moja mama – powiedziałam, odwracając się z powrotem do pani Wilder, która śmiała się na naszą mała wymianę. – Och, jak fajnie! Miejmy nadzieję, że jej lot nie opóźni się tak, jak mój. Zaśmiałam się. – Cóż to jest krótki lot z Denver, więc nie powinno być tak źle. – Kiedy twój mecz? – Wtorek – powiedziałam, zdając sobie sprawę, że zostały tylko dwa dni. Jak czas może lecieć tak szybko? Nie mogę uwierzyć, że mam zaledwie dwa dni do swojego pierwszego meczu, cóż technicznie to tylko trening, ale i tak będą tam media, gotowe by chwalić mnie lub zniszczyć. Klasnęła w dłonie z radości. – Nie wracam do Londynu przed środą! Będę siedzieć podczas meczu w sekcji fanów Kinsley i Becci. Liam pokręcił głową, ale wciąż miał na ustach uśmiech. – Mamo, może Kinsley nie chce tam twojego brytyjskiego tyłka. Jesteś bardzo hałaśliwa podczas wydarzeń sportowych. Spojrzała na syna z przesadnym wyrazem niedowierzania. – Nonsens! Zostałam wykluczona tylko z jednego z twoich meczy, ale ten sędzia widocznie nie odświeżył swoich kontaktów przez lata. Nie możesz mnie winić. Razem z Beccą zaśmiałyśmy się. – Zdecydowanie możesz przyjść, jeśli masz ochotę. Jest o 16, na stadionie ULA – wyjaśniłam. – No to ustalone – powiedziała, odchylając się na krześle. – Teraz, wy skończcie jeść, tak byśmy mogli porobić coś fajnego. Jeśli tu zostaniemy, po prostu zasnę. Dopada mnie różnica czasu. Zrobiliśmy, tak jak powiedziała, wrzucając do ust resztę jedzenia i ładując się do samochodu Liama.

…

– Więc, ty i Penn wróciliście do normalności? – zapytałam, jak tylko opuściłyśmy dom Liama po zjedzeniu kolacji. Spędziliśmy dzień na zakupach w Malibu z panią Wilder. Cały czas starałam się przyjrzeć Pennowi i Becce, ale nie mogłam powiedzieć co ustalili noc

| 236

wcześniej. Wyglądali lepiej, ale ona wciąż wydawała się mieć przewagę. On zachodził ją od tyłu, kiedy oglądała ubrania i wysuwała się z jego dłoni, rzucając mu przebiegłe spojrzenie. Wyglądało, jakby bawili się w kotka i myszkę. Becca przewróciła oczami. – Jeśli przez bycie normalnym masz na myśli

bycie kompletnie dysfunkcyjnym,

to tak. Zaśmiałam się i sięgnęłam, by ściszyć muzykę. – Błagał mnie bym poszła z nim do domu po ich meczu, więc poszłam do swojego samochodu i powiedziałam mu, że zostanę pół godziny. Oczywiście, niezbyt to wyszło. Wyjaśnił wszystko. Tak, jak zasugerowałaś, ta suka jego była dziewczyna pocałowała go, co w ogóle go nie usprawiedliwia, ale przysięgał, że był ponad tym. Wreszcie zobaczył, jaka jest i uczynił to całkowicie jasnym dla niej, że on poszedł dalej. – Przynajmniej nie było jej na sobotnim meczu – zauważyłam, przypominając jak wyglądała na pewną i zadowoloną z siebie, kiedy opuszczałyśmy piątkowe przyjęcie. – Tak, słyszałam, jak zostawił wiadomość ich managerowi mówiącą mu, że ma zakaz wstępu do tej sekcji od teraz, aż do końca. Ukryłam swój śmiech za dłonią. – Cholera. Musi być poważny. Skinęła, ale utrzymała uwagę na drodze. – Poprosił mnie bym została jego dziewczyną, czyniąc to oficjalnym, ale powiedziałam, że potrzebuję jeszcze czasu. To było zaskakujące. Wątpię, by Penn miał wiele dziewczyn, które by mu odmówiły. – Nie wydawał się dzisiaj zbyt zniechęcony – zażartowałam, przypominając sobie całą uwagę, jaką ją obdarzał. Uśmiechnęła się. – Przysięgam, że nie gram z nim w żadną grę. Po prostu ta piątkowa noc była straszna i nie mogłam o wszystkim zapomnieć w ciągu 24 godzin. Myślę, że nam obojgu dobrze zrobi, gdy zwolnimy i upewnimy się, że naprawdę tego chcemy. Zmrużyłam oczy w zamyśleniu. – Więc nie jesteś pewna, czy chcesz z nim być? Jej wzrok przesunął się szybko do mnie. – Och, odcięłabym sobie prawe ramie, by być z nim, ale nie musi o tym wiedzieć. – Becca! Ty mały złośliwcu.

| 237

– Och proszę! Zasłużył na to. Musi wiedzieć, co ma. Zaśmiałam się i wyciągnęłam telefon, by sprawdzić wiadomości, kiedy Becca pogłośniła muzykę. Liam: Moja mama odpłynęła, jak tylko pojechaliście. Kinsley: Nie mogła wytrwać. Liam: Nie mogła przestać o tobie mówić. Praktycznie mruczała twoje imię przez sen. Kinsley: Myślę, że zostawię cię dla niej. Potrzebuję bardziej doświadczonego partnera ;) Liam: Zawróć, a pokaże ci jak doświadczony jestem. Kinsley: Becca prowadzi… nie mogę… Liam: Naprawdę cię lubi. Nie mogę sobie wyobrazić dlaczego… Kinsley: To może być spowodowane ilością moich talentów. Czy słyszała, jak gwiżdżę? Jestem w tym całkiem niezła. Liam: Mogę cię przygwizdać do ziemi. Kinsley: Co to w ogóle znaczy? Zabijesz mnie swoim gwizdaniem? Liam: Powinnaś odświeżyć swój słownik. Kinsley: Może mógłbyś mnie pouczyć? Będę uczennicą. Masz linijkę? Liam: Kinsley... – Uhh, Kisnely. – Becca przerwała moją smsową sesję przerażonym tonem. Spojrzałam w górę, by zobaczyć, że byłyśmy na naszej ulicy… ale było prawie niemożliwym, by dotrzeć do naszego domu. Wozy transmisyjne były zaparkowane przed nim z paparazzi czekającymi obok nich. – Co do cholery? Czy oni czekają przed naszym domem? – zapytałam, chowając telefon do torby i unosząc się na rękach, by mieć lepszy widok. W sekundzie, której wozy transmisyjne zobaczyły samochód Becci, ruszyli do działania. Paparazzi ściągnęli pokrywki z obiektywów i skierowali aparaty wprost na przednią szybę. Becca zwolniła na tyle, by nikogo nie przejechać, ale podchodzili coraz bliżej. Jeżeli to będzie trwać w takim tempie powinnyśmy, któregoś przejechać. – Dlaczego tu są? – warknęła Becca, wjeżdżając na podjazd. Paparazzi nie podążyli za nami na prywatną posesję, ale odwróciłam się, by znaleźć ich stojących przy krawężniku, jak stado sępów. – Wejdźmy szybko do środka i dowiedzmy się o co chodzi, dobrze? – Chwyciłam torbę i użyłam jej, by zasłonić twarz, kiedy biegłam do drzwi. Becca biegła obok mnie i nie

| 238

zatrzymałyśmy się dopóki nie znalazłyśmy się bezpiecznie w środku, z zamkniętymi za sobą drzwiami. – Wołali twoje imię, Kinsley – powiedziała Becca pustym głosem, kiedy oparła się o drzwi. – Stoją tu cały dzień – powiedziała Emily. Spojrzałyśmy w górę, by znaleźć ją schodzącą po schodach z kilkoma innymi dziewczynami. – Mówisz poważnie? Nie mają nic lepszego do roboty niż koczować przed naszym domem? – zapytałam, przeczesując dłonią włosy. Emily zatrzymała się na ostatnim stopniu. Wyraz jej twarzy był ponury, a jej brwi mocno zmarszczone. – Nic nie wiesz, prawda? – zapytała. Spojrzałam w jej kierunku. – Wiedzieć, co? Zmarszczyła brwi i wskazała w kierunku części wypoczynkowej umieszczonej w naszym salonie. – Chodź. Usiądź. To nic wielkiego, ale wolałabyś wszystko usłyszeć. Razem z Beccą podążyłyśmy za nią na kanapę, kiedy moje serce waliło w piersi. Czułam, jakby walczyło, by być słyszalnym, nawet kiedy przycisnęłam dłoń do klatki, starając się uspokoić swoje nerwy. – Co do cholery się dzieje? – zapytałam, krocząc przed kanapą. – Tara poszła do mediów. Przedstawiła historię z najgorszej możliwej strony, a teraz ty i Liam jesteście największą wiadomością w kraju. Mogłam poczuć, jak krew odpływa mi z twarzy. – Czekaj? Co? – Tara ujawniła historię dotyczącą ciebie umawiającej się z trenerem Wilderem. Media miały dzień sportu, przedstawiając to jakby wykorzystywał cię i sprawili, że wyglądasz, jak zła dziewczyna piłki nożnej. Jakbyś chciała uwieść swojego trenera, czy coś. – Kurwa! Żartujesz sobie ze mnie. Czy ta dziewczyna nie ma nic innego do roboty, tylko niszczyć moje życie? Byłam ponad wściekłością, przechylałam się do ślepej nienawiści. Nie mogła odpuścić na wystarczająco długo. Powinnam zdać sobie sprawę, że nie skończyła jeszcze mnie męczyć. – Jesteś pewna, że to Tara? – zapytała Becca ze swojego miejsca na kanapie. Nawet nie pomyślałam, aby o to zapytać.

| 239

Emily zacisnęła wargi. – W kółko była powiązywana z tą sprawą. To nie tak, że prosiła, by być anonimowym źródłem. Udzieliła wywiadu, a jej zdjęcie było dołączone do tekstu. – To jakaś bzdura! – krzyknęłam, myśląc o dziewczynach, które wczoraj chciały mój autograf. Byłam dla nich wzorem, a teraz nie jestem lepsza niż cała reszta głupich celebry tek, które przeciągają własne nazwisko po błocie. Nie chcę taka być. Nie chcę być złą dziewczyną piłki. Chcę być znana ze swoich umiejętności, nie z tego u czyjego boku sypiam. – Tara może pójść się pieprzyć – wyjaśniłam, ruszając w kierunku schodów. Becca zeskoczyła z kanapy. – Kinsley, co ty… Uniosłam dłoń. – Zamierzam zadzwonić do mamy i zobaczyć, czy zespół PR mojego taty już nad tym pracuje, czy jeszcze nie. Jak tylko weszłam na górę, otworzyłam laptopa i szukałam informacji. Artykuł po artykule, każdy kolejny gorszy od poprzedniego. Dziwkarska piłkarka było tytułem najgorszego, umieszczonego na lubieżnym blogu, który połowa Ameryki wydawała się uwielbiać codziennie przeglądać. Nie miałam czasu, by pozwolić rozprzestrzenić się swojej wściekłości. Tara mogła myśleć, że zadzierała z niewinną debiutantką, ale nie zniżę się do jej poziomu. Chciała, żebym się broniła i opowiadała w mediach brednie na jej temat, dzięki czemu zdobyłaby sławę. Chciałam pokazać jej, robiąc dokładnie odwrotnie. Nie pozwolę temu wpłynąć na moją grę. Nie pozwolę temu wpłynąć na mój związek z Liamem. I jestem pewna, jak cholera, że nie będę miała problemów ze snem. Zadzwoniłam do mamy, jak tylko zamknęłam drzwi i wyjaśniłam jej wszystko. – Nie martw się. Poradziłam sobie z tym rano. Nie chciałam cię powiadamiać na wypadek gdybyś uciekła gdzieś w ciemne miejsce – wyjaśniła. – Czy możemy pozwać ją o zniesławienie? – zapytałam, krążąc po pokoju. – Cóż, technicznie, fakty, które przedstawiła były prawdą, choć ukazane w bardzo negatywnym świetle. Nie możemy kontrolować tego, co ludzie robią z historią w mediach. Ludzie chcą krwi; chcą oczernić ciebie i Liama ponieważ niektórzy ludzie rozładowują się niszcząc innych. Kiwnęłam głową i zagryzłam wargę. – Powinnam się tym nie przejmować. Wiedziałam, że zamierza coś takiego zrobić. Powinnam umieścić oświadczenie zanim to zrobiła.

| 240

– Nie ma sensu się teraz martwić, Kinsley – stwierdziła mama, starając się mnie uspokoić. – Mamo, nie mogę nawet wyjść z domu! Na zewnątrz koczują paparazzi! – Przylatuję jutro i już zarezerwowałam hotel z ochroną najwyższej klasy. Zostaniesz ze mną na jutrzejszą noc i będziemy miały ochronę na czas twojego meczu, więc będziesz mogła się skupić na tym co najważniejsze. Westchnęłam słuchając szczegółów, które przedstawiła. Zatrzymanie się w hotelu z mamą brzmiało, jak dokładnie to, czego potrzebowałam. Chciałam udawać, że niż z tego się nie wydarzyło. Kiedy zrobiłyśmy plany na następny dzień, rozłączyłam się i napisałam wiadomość do Liama. Kinsley: PIEPRZONA TARA. Liam: Właśnie usłyszałem – dzwoniłem do swojej agentki i zespołu PR Kinsley: Przepraszam Mój telefon zabrzęczał w dłoni z wyświetlającym się imieniem Liama na ekranie. Jak tylko odebrałam, jego ochrypły głos rozbrzmiał na linii. – Nie waż się przepraszać. Poradzimy sobie z tym – mruknął Liam. Już za nim tęskniłam. Dlaczego wybrałam, by wrócić, zamiast zostać z nim na noc? – Wiem. Po prostu nienawidzę, że nasz związek wydaje się powodować tak wiele szkód. – Mam w dupie co myśli świat, Kisnley. Jestem z tobą szczęśliwy. Jestem skupiony na tym co ważne. Ty i piłka nożna. To wszystko czego potrzebuje. Uśmiechnęłam się pomimo okoliczności, przypominając sobie jak się czułam zasypiając w jego ramionach noc wcześniej. Skupiłam się na tym co ważne i zignorowałam resztę. – W porządku. Moja mama przyjeżdża jutro do miasta i zostanę z nią w hotelu przez następne dwa dni. – To mądry pomysł. Napisz mi nazwę hotelu i podeślę tam ochronę. Nie kłóciłam się. Jego głos był rozkazujący i wiedziałam, że poczuje się lepiej, jeśli się zgodzę. – Dobrze. Idź zadzwonić do swojej agentki – powiedziałam, opadając na łóżko. – W porządku… i Kins – przerwał i słyszałam, jak bierze głęboki oddech – naprawdę mi na tobie zależy. Zamknęłam oczy i syciłam się jego słowami. Wtedy go pokochałam. Oczywiście, kochałam faceta, który podarowałby mi cały świat nie biorąc nic w zamian. Cóż, oprócz mojego morderczego seksu.

| 241

– Wiem. Przejdziemy przez to. Słodkich snów – szepnęłam zanim się rozłączyłam. Było za szybko, by deklarować miłość i nie zamierzałam powiedzieć tego podczas rozmowy, która dotyczyła wyłącznie Tary. Poczekam na lepszy moment niż ten. Jak na przykład następnym razem, gdy będziemy jechać przez łąkę, nadzy na koniu.

| 242

Rozdział 27

Mama zapewniła mnie, że informacja prasowa została wysłana późną sobotnią nocą, ale w poniedziałek media wciąż były nieugięte. Grupa paparazzi czekała na mnie przed domem, wykrzykując pytania i robiąc zdjęcia, kiedy wyszłam na poniedziałkowy trening. Byłyśmy zmuszone ćwiczyć na krytym boisku. Trener Davis poprosiła bym została po treningu i wyjaśniła mi, że ona i drużyna są za mną. Powiedziała, że uczelnia wysłała swoje własne sprostowanie oczyszczające moje imię i potępiające Tarę, jako ‘przebiegłą sukę’. W porządku, może to nie był dokładny cytat, ale wciąż, trener Davis była przy moim boku i nie zamierzała ze mnie jeszcze zrezygnować. Jadłam z mamą posiłek przyniesiony przez obsługę hotelową w poniedziałkowy wieczór, kiedy zadzwonił telefon. Uśmiechnięte wargi Liama pojawiły się na ekranie i poczułam trzepotanie serca. – Hej skarbie – odpowiedziałam zmęczonym głosem. – Hej, jesteś w hotelu? – zapytał, kiedy dźwięki uliczne brzmiały w tle. – Tak, razem z mamą zamówiłyśmy posiłek. – To dobrze, będę tam za sekundę. Spojrzałam w dół na swój szlafrok i uświadomiłam sobie, że wciąż miałam mokre włosy po prysznicu. – Och… ta… w porządku, zobaczymy się za sekundę – powiedziałam, rozłączając się i spoglądając na mamę. – Liam przyjdzie. Myślę, że praktycznie może już tu być. – Przyznałam z nieśmiałym uśmiechem. Brwi mamy uniosły się. – Spotkam niesławnego Liama Wilder’a? Jak ekscytująco. – Mrugnęła, a potem wzięła kolejny kęs swojego posiłku. Kilka minut później, rozbrzmiało delikatne pukanie do drzwi i pobiegłam, by wpuścić go do środka.

| 243

Jak tylko przekręciłam klamkę, wciągnęłam jego markowy zapach. Przyszedł prosto po treningu, więc jego ciało było mieszanką potu i piżma. To było dziwnie uwodzicielskie i niemal rzuciłam się na niego na korytarzu, zwłaszcza po tym jak otworzyłam drzwi i zobaczyłam jego wygląd. Jego jasne brązowe włosy były niesforne i seksowne, jego spodenki ukazywały umięśnione, opalone nogi, a koszulka przylegała do twardej klatki piersiowej. Rozciągnęłam usta w uśmiechu i podskoczyłam, owijając ramiona wokół jego szyi. Ochroniarz stojący na zewnątrz przeczyścił gardło i zaczęłam się śmiać. Zapomniałam, że w ogóle tam był. Głównie dlatego, że normalni ludzie nie mieli ochroniarza. – Cześć i tobie. – Liam uśmiechnął się i schylił, by mnie pocałować. Jak tylko się odsunął, jego wzrok przesunął się ponad moim ramieniem, by znaleźć moją mamę stojącą, by go powitać. Zabrałam dłonie z jego szyi i odwróciłam się, by na nią spojrzeć. Wiedziałam, że porównywał, jak podobne do siebie byłyśmy w tym momencie. Miała takie same ciemne brązowe włosy, ale jej były krótko ścięte. Miałyśmy taką samą budowę ciała, chociaż ja byłam odrobinę bardziej umięśniona, podczas gdy ona była odrobinę wyższa i bardziej zwinna. Obserwowałam z promiennym uśmiechem, jak podchodzi do Liama. – Nie mogę uwierzyć, że wreszcie cie poznałam – uśmiechnęła się, wyciągając rękę – jestem Lydia. Uścisnął jej dłoń i myślę, że widziałam delikatny rumieniec pojawiający się na jego policzkach. – Witam pani Bryant. – Moja córka suszyła mi głowę o tobie przez ostatnie kilka tygodni. – Dodała, a wtedy to ja byłam tą z czerwonymi polikami. Spokojne spojrzenie Liama przesunęło się na mnie. – Przesadza, ledwie o tobie wspomniałam – mrugnęłam. Liam spojrzał z powrotem na moją mamę, umieszczając na ustach bezczelny uśmiech. – To żadne zaskoczenie. Twoja córka jest we mnie całkowicie zakochana, pani Bryant. Jeszcze mi tego nie powiedziała, ale zrobi to wkrótce. Usta mamy otworzyły się. Nie, opadły na ziemię i po prostu tam zostały, kiedy wpatrywałam się w Liama. Mama zaśmiała się i zerknęła na mnie z wszystkowiedzącym uśmiechem. Nie mogłam uwierzyć, że powiedział to tak… otwarcie. I cholera, czy ten idiota mógł mnie tak łatwo rozszyfrować? – Łał. Wydajesz się z tym bardzo pewny siebie, Liam – zażartowała mama, machając na nas, byśmy usiedli do stołu, kończąc jedzenie. Liam wzruszył ramionami i mogłam poczuć jego przenikliwy wzrok na sobie.

| 244

– Czytałem, że Mark Twain powiedział, że wszystkim czego potrzebujesz, aby odnieść sukces w życiu to ignorancja i pewność siebie. Kinsley może potwierdzić, że posiadam obie cechy. Zaśmiałam się. – Umiesz czytać? Rzucił mi figlarne mrugnięcie, zanim moja mama wspomniała. – Wiesz, że właśnie tak poznałam ojca Kinsley. Myślę, że spotykaliśmy się jakiś miesiąc, zanim poprosił mnie bym za niego wyszła. Ale byliśmy młodzi i lekkomyślni, jedynie dziewiętnaście lat. Zakaszlałam i starałam się zignorować fakt, że Liam wciąż mnie obserwował. Zapomniałam o fakcie, że moja mama wyszła za mąż w moim wieku. Nie mogłam sobie tego wyobrazić. Jak ktokolwiek mógłby znaleźć na to czas? Starałam się dostać na olimpiadę, nie planować pasujące do siebie suknie druhen. – Cóż spokojnie mamo, nie będziesz miała nastoletniej panny młodej w swoich rękach. – Wreszcie odnalazłam głos i uśmiechnęłam się do niej. Liam wzruszył ramionami. – Dopiero skończyłaś dziewiętnaście lat. Mamy około 300 dni by to zmienić. Moje usta ponownie opadły i odwróciłam się twarzą do niego. – Nie możesz być teraz poważny. Uśmiechnął się i potrząsnął głową. – Nie, ale byłem poważny z tą rzeczą o miłości. Rzuciłam mu ostre spojrzenie, a potem uniosłam swój talerz z resztkami frytek i podałam mu. – Jesteś pewna, że już skończyłaś? – zapytał, szczypiąc żartobliwie moją talię. Klepnęłam jego dłoń, ale gdyby moja mama nie obserwowała nas, pchnęłabym go na łóżko i całowała do nieprzytomności. – Tak. Jedź. Skończyłeś już trening? – Tak. Jestem wykończony. Nie zostanę długo, po prostu chciałem się upewnić, że nic ci nie jest. – I chciał mnie poznać – wtrąciła mam z uśmiechem, który wyglądał dokładnie jak mój. Jabłko zdecydowanie nie padło daleko od jabłoni. Liam zaśmiał się.

| 245

– Oczywiście. Głównie przyszedłem tutaj, by poznać twoją mamę. Byłaś musztardą po obiedzie. – Mrugnął, a ja rzuciłam mu wściekły grymas. Przełknął ostatnią z moich frytek i odłożył talerz na stół. – Lepiej pojadę do domu, albo tutaj zasnę. Zmarszczyłam brwi nie będąc gotową, by tak szybko wyszedł. – Mogę cię odprowadzić na dół? – Nie ubrana w ten sposób – zauważył, a ja zdałam sobie sprawę, że wciąż byłam w szlafroku. – Co powiesz na obiad po twoim jutrzejszym meczu z naszymi mamami? Moja chce cie ponownie zobaczyć, zanim wróci do Londynu – stwierdził, kiedy podszedł do drzwi. Klasnęłam w dłonie, a mama zgodziła się, zanim w ogóle miałam czas, by odpowiedzieć. – Brzmi świetnie. Pochylił się, by pocałować mnie w policzek, a potem mruknął do mojego ucha, tak by moja mama nie usłyszała. – Będę ci jutro kibicował, Kins. – Jego głos pieścił moją skórę i zacisnęła usta, kiwając na niego. Nasze spojrzenia były w sobie utkwione i chłonęłam ostatnią chwilę bycia w jego pobliżu. Cholera. Byłam na to gotowa? Czy w wieku 19 lat ktokolwiek jest gotowy, by je oddać? Czy nie powinnam wciąż starać się go poznać? Co lubi, czego nie lubi? Liam jest starszy i prawdopodobnie sprawdzał na całym mnóstwie dziewczyn, zanim mnie spotkał. Jak tylko zamknęłam hotelowe drzwi, poczułam zaciskanie w dole brzucha na myśl, że może wpadłam po uszy. Bycie z gwiazdą sportu jest dalekie od normalnej, zdrowej relacji. Nie chciałam stania w świetle jupiterów, ale bycie z Liamem oznaczało akceptowanie wszystko co było z nim. Adios, serce. Miło było cię poznać.

…

– Dziewczyny ciężko pracowałyście na ten moment i musicie pamiętać, że to trening. Zachowajcie spokój i skupcie się na dokładnej realizacji planu. To prosta bójka, więc chodźmy i pokażmy im ‘na co nas stać!’. Moja drużyna stała w grupie za stadionowymi drzwiami. Założyłyśmy swoje nowe niebieskie stroje, zrobiłyśmy rozgrzewkę i przyszłyśmy na ostatnią rozmowę przed

| 246

rozpoczęciem spotkania. Czułam, że moje nerwy wisiały na włosku, ale starałam się je wyciszyć. Razem z Beccą rozpoczynałyśmy dzisiejszy mecz. Emily nie była w pierwszm składzie, ale wiedziałm, że ma jeszcze mnóstwo czasu by grać. My wszystkie miałyśmy. Celem dzisiejszej gry było przyzwyczajenie się do pracy w zespole, a nie indywidualnie błyszcząc nad resztą. Becca chwyciła moje ramie i rzuciłam jej nerwowy uśmiech. – Dzikie koty na trzy – poinstruowała trener Davis, a potem zaczęła odliczać. – Dzikie koty! – krzyknęłyśmy razem w zgodzie, a potem drzwi zostały otwarte i wybiegłyśmy na boisko. To był piękny dzień w LA. Słońce świeciło nad głowami i większość porannej zaduchy zniknęła, więc było ciepło i przyjemnie. Byłam już spocona po rozgrzewce, ale czułam się dobrze. To jest to co kocham. Żyję dla piłki nożnej; to dziewięćdziesiąt minut bezpośredniej konfrontacji napędzało moje ciało, jak nic innego. Biegłam obok Becci w kierunku linii bocznej i rozglądałam się po wypełnionych trybunach, by znaleźć swoją mamę siedzącą obok pani Wilder. Wyglądały uroczo siedząc obok siebie, jakby były przyjaciółkami od lat. Pomachałam do nich, kiedy skandowały moje i Becci imię. Nie widziałam jeszcze Liama, ale wiedziałam, że prawdopodobnie wciąż był na treningu. Była kupa ludzi zgromadzona w sektorze dla mediów, znacznie więcej niż powinno być na przedsezonowym meczu kobiecej piłki nożnej. Przewróciłam oczami i zignorowałam ich. Było wystarczająco dużo emocji w tym meczu bez niepotrzebnego dodawania stresu moich porażek w całym internecie. Sofie i nasz zastępca kapitana, poszły rzucić monetą a nastepnie rzuciłyśmy okiem na dopingujących fanów. Zajęłam swoją pozycję i potrząsnęłam ramionami, starając się rozluźnić mięśnie i uspokoić oddech. To normalne, by czuć zdenerwowanie przed meczem, zwłaszcza jeśli nie grałam oficjalnego meczu od miesięcy, ale te nerwy miały swoją własną ligę. Pochyliłam się i chwyciłam kolana, koncentrując się w tej chwili. Media będą przekręcać swoją historię, jak tylko będą chcieli, więc nie było sensu się tym przejmować. Mój wzrok skoncentrował się na źdźbłach trawy wyginającymi się pod moimi korkami, kiedy moja determinacja zaczęła się budować. To był mój mecz. Media nie mogły mnie tutaj dotknąć. Sędzia gwizdnął i w mgnieniu oka, gra rozpoczęła się. Przegrałyśmy losowanie, ale nie trwało zbyt długo, zanim nasi obrońcy przejęli piłkę i przebiegły przez boisko. Wszystko prawidłowo działało. Biegłam do otwartej przestrzeni, więc Becca mogła podać mi piłkę. Jej podanie dotarło do mnie i szybko pracowałam nogami, by uniknąć kilki napastników. Byłam w moim żywiole, przecinając obrońców i kiwając, a nastepnie podałam piłkę do kolejnego gracza. Przez połowę czasu byłyśmy we trzy i czułam się pewnie. Jak do tej pory byłam dobrze przygotowana i moja wytrzymałość była mocno testowana. Opłaciły się wszystkie nocne biegi i dodatkowe treningi.

| 247

Zbiegłam z boiska, żeby się zmienić, a kiedy wróciłam na swoje miejsce, spojrzałam w górę, by znaleźć Liama pochylającego się nad barierkami. Wyglądał na tak samo spoconego, jak ja. Zgaduję, że przybiegł prosto z treningu bez prysznica. Kiedy zobaczył, że spoglądam na niego, pochylił głowę i posłał mi pewny siebie uśmiech. Nie było potrzeby, by przyciągać więcej uwagi, zwłaszcza z obiektywami fotografów skierowanymi w naszą stronę. Rzuciłam mu szybkie mrugnięcie, a potem odwróciłam się do zespołu w momencie, gdy trener Davis wołała nas. Druga połowa szybko minęła i oprócz jednej kolizji z obrońcą przeciwnej drużyny, rozegrałam świetny mecz. Czułam się jak gorączce, schodząc z boiska po przedsezonowym zwycięstwie na naszym boisku. Trener Davis była z nas dumna i zauważyłam, że Becca i Emily również świetnie grały. Wiedziałam, że jeśli to utrzymamy będziemy pretendować do mistrzostw. Wzięłam szybko prysznic i założyłam czystą parę spodenek i luźną koszulkę, którą zapakowałam do torby. – Czy któraś z was chce iść z nami na obiad? – zapytałam Emily i Beccę, kiedy wyszłyśmy z szatni. – Nah, Penn mnie zabiera – powiedziała Becca. – Mam randkę na Skype’ie. – Mrugnęła Emily. Ona i jej chłopak prawdopodobnie zapewniają dochody Skype, ale nie mogę ich za to winić. Zrobiłabym to samo, gdyby Liam mieszkał na drugim końcu kraju. – W porządku, zobaczymy się więc później! – Pomachałam, kiedy się rozdzieliłyśmy. One ruszyły w kierunku parkingu, a ja skręciłam, by znaleźć swój mały fragment sektora czekającego na mnie u podstaw trybuny. Nic nie mogłam poradzić na uśmiech rozciągający moją twarz na widok. – Oto i jest! – wiwatowała pani Wilder, wyrzucając swoje dłonie w powietrze. Roześmiałam się i potrząsnęłam głową, kiedy głośno bili brawa. Naprawdę robili z tego wielką sprawę. – Dla kogoś, kto nienawidzi bycia w centrum uwagi, wiecie jak zwrócić na mnie uwagę – zażartowałam, podchodząc do grupy i przytulając swoją mamę. Uścisnęła mnie mocno, zanim wypuściła. Jasny błysk aparatu złapał całą wymianę, oślepiając mnie na chwilę. – Dobrze, dobrze. Chodźmy zjeść i tylko porozmawiamy o tym, jaką odjazdową jesteś piłkarką w drodze do samochodu – obiecała moja mama. Czułam radość idąc w grupie, ale moje endorfiny z gry zaczęły maleć, jak tylko przypomniałam sobie o aparatach. Paparazzi byli niemożliwi do ignorowania, nawet kiedy starałam się odepchnąć ich obecność na tył swojego umysłu. Nie wyszukiwałam w internecie swojego nazwiska od kilku dni, ale wiedziałam, że nie było lepiej. Tak długo, jak będę z Liamem, będę w centrum uwagi i musiałam rozważyć, czy

| 248

dobrze robiłam. Wiele ryzykowałam dla mężczyzny, który prawdopodobnie był gotowy na zaangażowanie się tak samo, jak George Clooney.

| 249

Rozdział 28

W czwartkowy wieczór stałam w kuchni Liama przygotowując kolację. Nasze mamy wyjechały dzień wcześniej, więc wreszcie mieliśmy odrobinę czasu dla siebie. Mógł wrócić z treningu w każdej minucie, co było powodem mojego szaleńczego tempa, by wszystko przygotować. Robiłam lasagne i sałatkę, na którą przepis dała mi mama. Moim początkowym pomysłem było ułożenie na sobie sushi i pozwolenie Liamowi zjedzenia go ze mnie, ale Becca powiedziała, że nie chce sobie wyobrażać mojego gołego tyłka za każdym razem, kiedy będzie chciała zamówić California Roll. Typ przyjaciółki, jakim była. Rzuciłam odrobinę żurawiny i orzechy na wierzch sałatki i włożyłam lasagne do piekarnika, kiedy Liam otworzył tylne drzwi. Czas zacząć przedstawienie. Zamknęłam piekarnik i odwróciłam się, by znaleźć go stojącego w drzwiach. Był wykąpany po treningu i ubrany w zużyte jeansy i białą koszulkę. Uśmiechnęłam się, zerkając na swój ubiór. Założyłam obcisłe jeansy, które wiedziałam, że doprowadzą go do szału i niebieski serek, który był wygodny, ale seksowny. Jego włosy wciąż były wilgotne, a jedna z seksownych brwi, wygięła się na widok przed nim. – Przygotowuję ucztę – ogłosiłam teatralnym gestem. – Widzę. Pachnie niesamowicie – pochwalił, rzucając torbę treningową i klucze na stół i zbliżając się do mnie. – Podoba mi się również ten widok. – Bałagan? – zapytałam, spoglądając w dół na ser, opakowanie po makaronie i deskę do krojenia z pomidorem i cebulą. Był również sos pomidorowy rozlany na ladzie. Czy w ogóle udało mi się umieścić coś w tej cholernej lasagne? Podszedł jeszcze bliżej, stając za mną, tak że mógł owinąć swoje ramiona wokół mojej talii. – Nie. Ty w moim domu, kiedy wracam z treningu – odpowiedział, wywołując gęsią skórkę.

| 250

– To było zabawne, jakbym bawiła się w dom w czyjejś kuchni. – Wzruszyłam ramionami. – Przysięgam, że posprzątam. Zachichotał i obrócił mnie tak, że moje plecy dotykały blatu. – My posprzątamy. Co jest w piekarniku? – Lasagne – odpowiedziałam, czując, jak jego usta łączą się na chwilę z moją szyją. To wystarczyło by wywołać u mnie delikatny jęk. – Ile mamy czasu zanim będzie gotowa? Uniosłam brew, kiedy jego dłoń wsunęła się pod moją bluzkę. – Jakąś godzinę. Dopiero ją włożyłam. Uwodzicielski uśmiech rozciągnął jego usta i nagle wiedziałam, że mam kłopoty. – Cóż, miałem niemal cały tydzień bez dotykania cię i chciałbym to naprawić – powiedział, podciągając moją koszulkę i sunąc dłońmi w górę na klatkę piersiową. Uniosłam ramiona nad głowę i rzuciłam mu przebiegły uśmiech, kiedy ściągnął moją koszulkę i rzucił ją na kuchenny stół. Jego wzrok przesunął się w dół do moich nabrzmiałych piersi, spoglądających na niego zza czarnego stanika i zwęził oczy na widok przed nim. Przybij piątkę panno Victoria Secret. Opuściłam dłonie, by rozpiąć jego spodnie, a potem zepchnęłam je w dół jego długich, opalonych nóg. Wszystko w nim było godne czci, ale te piłkarskie nogi sprawiały, że moja seksualna sprawność błyszczała. Pozwoliłam swoim rękom dryfować po jego udach i w górę, obserwując jak twardnieje pod swoimi czarnymi bokserkami. Był w każdym calu mężczyzną, a kiedy zdobyłam jego ciało, zdałam sobie sprawę, że chciałam być całkowicie przez niego wzięta. Ściągnął koszulkę przez głowę, a potem sięgnął w dół, by złapać mnie za przedramiona i postawić na nogach. Nie miałam czasu, by złapać równowagę, zanim jego dłoń znalazła się na moich spodniach. Rozpiął je i zamek ustąpił, dając możliwość zanurzenia się jego palca we mnie. Moje usta otworzyły się, ale nie uciekł z nich żaden dźwięk. Powoli wycofał swój palec, zanim ponownie go wsunął. – To jest to, o czym marzyłem cały tydzień – mruknął, pochylając się, by skraść pocałunek. Jego wargi były głodne i wymagające; posiadał moje usta, a ja starałam się nadążać, ale posiadł moje zmysły. Kontynuował wsuwanie i wysuwanie, najpierw powoli, ale potem przyspieszył. Czułam, że zmierzałam w kierunku orgazmu, jak tylko jego kciuk zaczął zataczać małe kółka. Miał mistrzowskie dłonie, a jego kciuk mógł być moją ulubioną częścią jego ciała. Odsunął swoje usta od moich, kiedy jego palce przyspieszyły tempo. Odchylił się i obserwował moje reakcje na to, co robił, jakby był podglądaczem. To było nieprzyzwoicie seksowne, obserwowanie, jak patrzy kiedy dochodzę. Oblizałam wargi, starając się usunąć suchość, kiedy przebiegł przeze mnie dreszcz.

| 251

– Dojdź dla mnie skarbie. Pozwól mi zobaczyć. Moje niebieskie spojrzenie spotkało jego szare oczy, rozpalając we mnie iskrę. Doszłam wokół jego palców, opierając się plecami o blat i jęcząc w kółko jego imię. Nie było czasu na uspokojenie. Wciąż czułam echo orgazmu, kiedy ściągnął moje spodnie i majtki i odwrócił mnie tak, że moje kości biodrowe spotkały blat. Zrzucił mój stanik i odsunął wszystko na bok, robiąc mi miejsce. – Jasna cholera – szepnęłam, kiedy poczułam, jak przyciska się do mojego nagiego ciała. Żaden mężczyzna nie brał mnie w sposób, w jaki on to robił. Nie pytał o pozwolenie. Kiedy się kochaliśmy, wystawiając się dla drugiego, moje ciało należało do niego, jakby miał wyłączne prawa do niego. – Pochyl się do przodu, skarbie. Otworzyłam usta na jego seksowny rozkaz, ale mimo to pochyliłam się do przodu. Zimny granit blatu przycisnął się do moich piersi, nie odsunęłam się od tego ukąszenia zimna. Byłam zbyt zajęta koncentrując się na jego palcach rozszerzających moje wejście i doceniających moje piękno. Jęknął za mną, a potem zsunął na kolana, by posmakować mnie swoim językiem. Zagryzłam wargę, ale delikatny jęk opuścił mnie. Moje palce chwyciły krawędź blatu, kiedy przeciągał powoli językiem, od mojego wejścia, aż do góry. Użył swoich palców by jeszcze mocniej rozsunąć moje nogi, odsłaniając mnie jeszcze bardziej. Pomyślałam, że moje dłonie złamią blat przez moc uścisku. – Jesteś pieprzenie najseksowniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałem – przysiągł, spokojnie głaszcząc mnie w górę i w dół. Uniosłam głowę z nad blatu i odwróciłam ją, by znaleźć go pieszczącego się jedną dłonią, podczas gdy dotykał mnie drugą. Boże, chciałam by ten obraz wypalił się w mojej pamięci na zawsze. – Czy kiedykolwiek byłaś brana w ten sposób? – zapytał z dominującym spojrzeniem. Jego słowa były mroczne, ale rozpaliły we mnie coś, co potrzebowało to usłyszeć. Uwielbiałam jego pewność siebie. Jego całkowitą kontrolę sytuacji. Potrząsnęłam głową na nie, a on spojrzał w moje oczy. – Złap się blatu – poinstruował, kiedy ściągnął bokserki. Był twardy i pulsujący. Dokładnie pamiętałam, jak to było go czuć ostatnim razem, kiedy uprawialiśmy seks: jakby moje ciało nie mogło się zdecydować, czy rozrywał mnie na kawałki, czy odbudowywał na nowo. Nie obchodziło mnie to. Potrzebowałam go w sobie jeszcze raz, albo będę krzyczeć. Cóż prawdopodobnie i tak skończę krzycząc. Założył prezerwatywę, a potem ustawił się za mną. Jedna dłoń trzymała mocno moje biodro, a druga sięgnęła w górę i owinęła się wokół mojej szyi, tak, że nie mogłam odwrócić

| 252

od niego twarzy. Doceniłam pomoc. Moja głowa zaczęła być ciężka, ale z jego dłonią mogłam obserwować, jak najpierw powoli, a potem jednym szybkim pchnięciem wchodzi we mnie, czułam go całego w sobie, rozciągającego moje wejście i roztrzaskującego mój świat. – O mój Boże Liam – jęknęłam, kiedy zatopił się we mnie, najpierw nie ruszając się, pozwalając bym przyzwyczaiła się do jego rozmiaru. Jego oczy rozszerzyły się w pożądaniu, a każda jego rysa wydawała się ostrzejsza i bardziej pod kontrolą niż zwykle. Jego świeżo ogolona twarz, ustąpiła silnej szczęce, wyrzeźbionym kościom policzkowym i doskonale pełnym wargom. Powoli się wycofał, a ja zadrżałam. Ledwie mogłam złapać oddech, a pozycja w jakiej mnie miał, nie pomagała. Potem wsunął się we mnie z powrotem, mocno i krzyknęłam. To była czysta rozkosz. To wszystko prowokowało jego potrzebę. Wzmocnił swój uścisk na mojej talii i zaczął uderzać we mnie od tyłu. Moje ciało zderzało się z blatem z każdym poruszeniem jego bioder. Jego ruchy były szybkie i kontrolowane. Nie było czasu na przemyślenie każdego uderzenia zanim zaczął następne. Pieprzył mnie w każdym znaczeniu tego słowa i czułam, jak moje ciało rozkwita z pożądania i pragnienia. Podniósł jedną z moich nóg i przycisnął do blatu. Ruch przesunął talerz na krawędź i spadł z głośnym trzaskiem. Żadne z nas nie przejęło się tym, kiedy Liam kontynuował uwodzenie mojego ciała. Uniósł mnie do góry tak, że moje plecy były przyciśnięte do jego piersi. Jego dłoń owinęła się wokół mojego gardła i odwróciłam się, by skraść pocałunek. Jego język spotkał mój, kiedy moje biodra obijały się o jego. Pierwsze wstrząsy orgazmu przepłynęły przeze mnie i nagle musiałam dojść. Był na horyzoncie i nie mogłam pozwolić mu odejść. – Och, nie przestawaj. Nie przestawaj – błagałam, kiedy jego biodra spotkały moje. Nawet kiedy jego pchnięcia były szybkie i mocne, jego ruchy były przemyślane i gładkie, jakby używał swoich bioder do zawijania się we mnie. – Kurwa – jęknęłam, kiedy jedno szczególnie uwodzicielskie pchnięcie uderzyło bezpośrednio we wrażliwą wiązkę nerwów. Chwyciłam jego kark, kiedy orgazm pochłonął mnie. Mój brzuch zadrżał, a on jęknął ochryple do mojego ucha, powodując jeszcze więcej przyjemności. Doszedł tuż po mnie. Powstrzymywał się wystarczająco długo, a kiedy wypełnił mnie, zadrżałam kiedy uczucie groziło skonsumowaniem mnie. – Liam! – To było za wiele, jakby moje ciało nie mogło przetrwać smakowitości naszego kochania. Karmił się moim pragnieniem, kołysząc swoimi biodrami, aż oboje rozpadliśmy się na kuchennej podłodze. Nasze ciała osunęły się i opadłam na niego z niekontrolowanym śmiechem.

| 253

– Mam na myśli, poważnie, to nawet nie jest w porządku. Jak kobiety trzymają się od ciebie z daleka? – zapytałam, kiedy moja głowa spoczęła na jego klatce. – Nie robią tego – zażartował, sprawiając, że moje serce zatrzymało się. Jego słowa miały być żartem, ale wiedziałam, że były dalekie od tego. Nie robiły tego. Co ja sobie kurwa myślałam, zakochując się w takim mężczyźnie jak on? Niecałe dwa miesiące temu przeklinałam całą męską rasę. Nie mogłam znaleźć miłego, skromnego faceta, który byłby w moim wieku i nie uprawiającego seksu, jakby to było jego życiowe powołanie? Jak głupia byłam kładąc swoje serce na tacy po raz trzeci? Zaśmiałam na tą myśl. To nie była prawda; nigdy nie podawałam na tacy swojego serca z Trey’em i Joshem, jak robiłam to teraz z Liamem. Liam nie był czymś co wybierasz, czy robić, czy nie; był jak wirus, atakując twój system i zakorzeniając się bez twojej zgody. Robił to każdej kobiecie w Stanach Zjednoczonych i niestety, ja nie byłam wyjątkiem. Odepchnęłam się od ziemi i rzuciłam mu delikatny uśmiech, zanim skierowałam się do łazienki, aby umyć się przed obiadem. – Kins? – zapytał, wstając i pozbywając się prezerwatywy. Pomachałam mu i szłam dalej. Czułam palące w moich oczach łzy i zdałam sobie sprawę, że to olśnienie zaraz po kochaniu się, było złym posunięciem z mojej strony. Zawsze czułam się odrobinę bardziej wrażliwa po oszałamiającym orgazmie. Może po prostu potrzebowałam kilku minut, by zebrać myśli. Czułam za sobą jego obecność i wiedziałam, że złapie mnie zanim dotrę pod prysznic. Przyspieszyłam kroki, kiedy szłam do jego łazienki. Potem zobaczyłam oddzielne pomieszczenie z toaletą i pobiegłam prosto do niego. Nie mógł za mną tam podążyć. Zamknęłam drzwi i osunęłam się na toaletę, chowając twarz w dłoniach. Nie zapukał od razu. Może chciał dać mi szansę bym się uspokoiła, albo może myślał, że rzeczywiście załatwiałam potrzebę. Ale kiedy nie wyszłam nawet po tym i zostałam kilka dodatkowych minut, jego głos przebił się przez drewniane drzwi. – Kins, w porządku? – zapytał z taką szczerością, że jeszcze trudniej było powstrzymać łzy. – Tak… tylko zbieram myśli – odpowiedziałam szczerze. – Czy możesz pozbierać myśli ze mną? Co się dzieje, skarbie? – Mogłam usłyszeć, jak jego ciało osuwa się po ścianie obok drzwi i wiedziałam, że nie zamierzał się ruszyć dopóki nie wyjdę. – Czy będziesz ze mną szczery, jeśli cie o coś zapytam? Całkowicie szczery? – zapytałam, podchodząc do drzwi i opierając o nie czoło. | 254

– Tak. Tylko powiedz mi o co chodzi. Naprawimy to. Wzięłam głęboki oddech i przygotowałam swoje serce do złej odpowiedzi. – Czy jestem naiwna ufając ci? Poważnie, Liam, musisz być ze mną szczery, poradzę sobie z prawdą… to z czym sobie nie poradzę to zaangażowanie się w kolejny związek z facetem, który nie szanuje mnie wystarczająco by być szczerym. Westchnął po drugiej stronie drzwi. – Kins, wyciągnij swój tyłek z tej łazienki i porozmawiaj ze mną twarzą w twarz. Zacisnęłam usta w irytacji, ale odblokowałam zamek i uchyliłam drzwi. Wciąż był cudownie nagi, siedząc na ziemi, patrząc na mnie gorliwym spojrzeniem. Kiedy uchyliłam drzwi, sięgnął do przodu, wytrącając drewno z moich rąk i otwierając je na oścież. Podskoczyłam delikatnie, ale potrząsnął głową, jakby mówił mi bym się uspokoiła. – Nie jestem Joshem. Nie zranię cię. Żartowałem w kuchni. Jestem normalnym facetem, Kinsley. Chcę tego, czego każdy inny facet; mieć dziewczynę, którą kocha i która kocha jego. Chcę, żeby było między nami zaufanie i chcę, abyśmy byli na siebie otwarci. Nie osiągnęliśmy jeszcze tego punktu. Wiem, że muszę popracować, aby usunąć to gówno, które wyrządzili ci tamci, ale proszę nie skreślaj mnie. Nie mogę zmienić twojej przeszłości, Kinsley. Kiwnęłam głową i wreszcie poczułam łzy spływające strumieniem w dół moich policzków. – Po prostu poczułam strach i podatność leżąc z tobą na kuchennej podłodze. Możesz wyciągnąć spode mnie dywan, kiedy tylko będziesz miał na to ochotę… kiedykolwiek będziesz gotowy, by ruszyć dalej. Uniósł dłoń i pociągnął mnie za rękę w dół, tak że opadłam na jego kolana. Nasze skóry były do siebie przyciśnięte, gorące i spocone po kochaniu się, ale uwielbiałam to tak samo. – Kocham cię, Kinsley Bryant. Kocham cię ponieważ nie boisz się podążać za swoim marzeniem. Kocham cię ponieważ masz jaja, by prosić mnie, abym pokazał ci swoje tatuaże, chociaż nawet mnie nie znasz. Kocham cię ponieważ jesteś tak utalentowana, a zarazem tak pokorna. Otrzymałaś ten ogromny dar, a każdego dnia wymagasz od siebie więcej, by być jeszcze lepszą. Jesteś inspiracją dla otoczenia i kocham cię. Proszę, uwierz w to. Wpatrywałam się w jego wyrzeźbioną klatkę piersiową i opadłam, pozwalając jego słowom zakotwiczyć się wewnątrz mnie. Po kilku minutach, wreszcie spojrzałam w górę i rzuciłam mu delikatny uśmiech. – Nie wspomniałeś nic o moim wspaniałym ciele i szybkim dowcip… – Zaczął się śmiać i potrząsnął głową, ale kontynuowałam pomimo śmiechu. – Lub o moich niesamowitych talentach w sypialni, albo gwizdaniiiieeee… – zaczął mnie łaskotać i nie mogłam mówić przez śmiech. Musiałam użyć każdej uncji swojej siły, by go odepchnąć. – Ahhh, PRZESTAŃ Liamie

| 255

Wilder. Teraz! – zażądałam, chociaż nie posłuchał mojego ostrego tonu. Podniósł mnie z ziemi i zaniósł pod prysznic, umieszczając nas pod ciepłym strumieniem. Trzymał mnie tak, pozwalając wodzie obmywać nas oboje. – Tak przy okazji, jestem na tabletkach i jestem czysta wiesz… gdybyśmy następnym razem chcieli…? Pocałował mnie, zanim mogłam dokończyć. – Sprawdziłem, zanim zaczęliśmy się spotykać, więc tak, żadnych więcej prezerwatyw. Uśmiechnęłam się do niego. – Świetnie. Zróbmy to jeszcze raz. Zaśmiał się i skierował na mnie wodę. – Jesteś nienasycona, ale kocham cię – mruknął, całując moje usta. – Kocham cię – powiedział ponownie, całując każdy z moich policzków. Kiedy otworzyłam usta, by powiedzieć mu, że też go kocham, skradł mój oddech pocałunkiem i nigdy nie miałam szansy. Myślę, że ten sprytny ruch był specjalnie.

| 256

Rozdział 29

– Jesteś pewna, że to dobry pomysł, by na to patrzeć? – zapytała Becca, kiedy stłoczyłyśmy się na moim łóżku przed komputerem. W końcu miałam dostęp do internetu i zamierzałam zobaczyć co mówią o mnie. Wiedziałam, że to zły pomysł, ale ciekawość mnie zżerała i musiałam wiedzieć. – Nie, to okropny pomysł, ale skoro mamy już zamknięte drzwi, nie mamy wyboru. – Ta… to tak nie działa, Kinsley – zażartowała Kinsley. – Nie ma wyboru, Becca! – Dodałam dramatycznie. – Cokolwiek, dziwaku. Przez ostatnie tygodnie moje życie było kompletnie wywrócone do góry nogami. Kiedyś brałam swoje życie za pewnik. Pójście do sklepu, na trening, coś zjeść – nie mogłam już dłużej żadnej z tych rzeczy zrobić bez grupy fotografów tropiących każdy mój ruch. A nawet nie robiłam nic ciekawego! Gdybym opuściła klub o 2 w nocy z białym proszkiem pod nosem, jasne, wrzucajcie to na Instagrama, ale zanoszenie do samochodu torby z Whole Foods nie wydaje się dla mnie interesujące. Dlatego musiałam zobaczyć co wypisywali – dlaczego warte jest to opublikowania? Becca wpisała adres jednej z najpopularniejszych portali plotkarskich i czekałyśmy, aż się załaduje. Kilka pierwszych historii opowiadało aktualnie o celebrytach, którzy robili rzeczy, które były w połowie interesujące: oszukiwanie, imprezowanie i lekkomyślne wydawanie pieniędzy. Wtedy pojawiło się moje nazwisko, a pod nim zdjęcie mnie i Liama wychodzących za rękę ze Starbucks’a. Byłam przygotowana na najgorsze, więc kiedy zobaczyłam ‘Ulubiona Piłkarska Para Ameryki’ widniejące pod zdjęciem, sapnęłam. Zdecydowanie pomylili osoby; to zdjęcie nawet nie pokazywało prawdziwych szczegółów sytuacji. Pod moimi stylowymi okularami nie miałam makijażu, myśleli, że moje włosy wyglądają modnie, ponieważ jeszcze ich nie umyłam tamtego dnia, a z przodu mojej koszulki była plama po kawie, którą strona musiała usunąć za pomocą photoshopa. Uśmiechałam się do Liama, ponieważ żartował sobie

| 257

ze mnie za bycie niezdarą ze swoją kawą. Mam na myśli, byliśmy szczęśliwy i byliśmy parą, ale jakże dalecy od bycia ‘Ulubieńcami Ameryki’… źle to rozumieli. Becca przewinęła w dół do sekcji komentarzy i tam były umieszczone wszystkie prawdziwe kontrowersje. Były tysiące uwag dotyczących tego, czy byłam wystarczająco dobra/gorąca/miła/stylowa, by umawiać się z Liamem Wilder’em. Becca nie pozwoliła mi zbyt długo ich czytać, ale komentarze, które zauważyłam rozrywały mnie na kawałki. Niektóre z zastrzeżeń były po prostu zbyt śmieszne, by ich nie zignorować ‘On powinien być z blondynką’, ‘Powinien być z republikanką’, ‘On powinien być z Żydówką’. – Łał. Ludzie naprawdę są uparci co do randkowych preferencji Liama. Jakby super uparci. Dlaczego ich obchodzi, jakiego rodzaju szamponu używam? – skomentowałam, kiedy Becca przeskoczyła do następnej strony. – Prawdopodobnie po to, by upewnić się, że nie używasz szamponu, którego producent testuje swoje produkty na zwierzętach. Mówią, że nie chcą, by Liam spotykał się z oprawcą zwierząt. Oh dobry Boże. Przecież nie zabijam małp. Kolejna strona, którą wyświetliła, miała zdjęcie mnie i Liama na plaży niedaleko jego domu. Pamiętałam, że tego dnia widziałam paparazzi i Liam chciał wrócić do środka, ale nie zamierzałam pozwolić im zrujnować naszego popołudnia. Teraz żałuję, że nie posłuchałam. Oglądanie swojego ciała w bikini na pierwszych stronach było dziwnie osobiste. Fotografie były dalekie pornografii, ale czułam, że powinnam sprawdzić, czy w ogóle mogli umieszczać moje zdjęcia w bikini. Nie pomagało, że Liam nacierał kremem moje plecy, a przyciąganie między nami było oczywiste nawet z ekranu komputera. Gdyby obok zdjęcia był przycisk audio, pewnie bym na nim jęczała. – Chcesz iść dalej? – zapytała Becca, wpatrując się we mnie ze znużeniem. – Jeszcze tylko kilka – powiedziałam, wiedząc, że złe przeczucie pozostanie w brzuchu, nawet jeśli przestanę teraz oglądać. Powinnam przestać. Dlaczego do cholery nie przestałam. Kolejne kilka stron było wyraźnie pod innym kątem. Wszystkie mówiły o kontrowersjach, które wyniosły Tarę na piedestał: Liam spotykał się ze mną, kiedy był moim trenerem, nasza różnica wieku, jego przeszłość kobieciarza i moje uwodzenie go. Wszystko z tego było kompletną bzdurą. Po tym wszystkim, media w większości wywlekały jego przeszłość, ale wciąż bolała świadomość, że niektórzy ludzie osądzali mnie na podstawie tych informacji. I to nie jacyś ludzie, tysiące ludzi, którzy w ogóle mnie nie znali.

| 258

Byłam zaskoczona znajdując sporo nowych komentarzy Tary. Wydawało się, że groźby ze strony prawników mojego ojca nie zamknęły jej, a wiedza, że wciąż wyrzucała swoje kłamstwa, wkurzała mnie. – Zamierzam z nią porozmawiać – stwierdziłam, zeskakując z łóżka. Becca usiadła, jej brwi uniosły się w szoku. – Z kim? Tarą? – Tak – powiedziałam, sięgając po telefon. Wciąż miałam zapisany jej numer, odkąd dołączyłam do drużyny. – Zadzwoń najpierw do Liama, chciałby wiedzieć – powiedziała Becca, odpychając się od łóżka i opuszczając pokój, dając mi odrobinę prywatności. Wskazałam, że to potrwa tylko sekundę. Wróciła się pokazując pierwotny gest masturbowania. Nigdy się nie zmieniaj, Becco. Myślałam, że Liam nadal mógł być na treningu, ale kiedy odpowiedział, mój żołądek podskoczył. Cholera, zamierzałam zostawić niejasną wiadomość, aby zwolnić się z obowiązku… teraz musiałam być szczera. – Hej skarbie, właśnie opuściłem boisko. Co się dzieje? – Jego głos był gładki i prawie zniknęła cała moja złość na Tarę. Ale nie do końca. – Hej. Myślę, że zadzwonię do Tary i zobaczę, czy będzie chciała spotkać się ze mną na kawie, czy coś… Cisza zapanowała po drugiej stronie linii, kiedy słyszałam jak majstruje kluczykami i wsiada do samochodu. – Dlaczego chcesz to zrobić? Wzięłam głęboki oddech, zbierając myśli w spójne zdania. – Ponieważ ona wciąż prowadzi kampanię nienawiści przeciwko mnie, a może jeśli się spotkamy i porozmawiamy, niektóre sprawy między nami mogłyby zostać rozstrzygnięte. Oczywiście nie odpowiedziała moim rodzicom, ale może ja dowiem się dlaczego to robi. – Dla uwagi, Kinsley. Chce być w świetle jupiterów i wiesz o tym. Nie może dostać się tam na własną rękę, więc ciągnie za sobą twoje nazwisko. Westchnęłam. – Cóż, wciąż myślę, że to może pomóc. Odpalił samochód zanim odpowiedział. – Nie zamierzam cie powstrzymywać, ale chciałbym, abyś poszła w ciągu dnia i gdzieś, gdzie będzie tłum. – Ona nie jest mordercą, Liam.

| 259

– Może nie, ale zdecydowanie jest szalona i wolałbym nie musieć martwić się o twoje bezpieczeństwo – westchnął. – Wciąż uważam, że to zły pomysł… Chodziłam po pokoju, zastanawiając się nad planem. – Dobrze. Obiecuję to zrobić i będę cię informować. W porządku? – W porządku. Zadzwoń do mnie później. Chciałbym, żebyś była w moim domu, kiedy tam wrócę. Uśmiechnęłam się przy telefonie. – Wiem, ale obiecałyśmy sobie z Beccą, że spędzimy dzisiaj trochę czasu razem. Jutro, będę cała twoja – obiecałam. – Dobrze, kocham cię. Powodzenia – powiedział, zanim się rozłączył. Moje serce trzepotało za każdym razem, kiedy wypowiadał te słowa. Liczyłam je. To był dziesiąty raz, kiedy powiedział mi to i wciąż nie mogłam w to uwierzyć.

Kolejny telefon nie mógł być już taki łatwy. Przewinęłam listę kontaktów, aż dotarłam do ‘T’. Imię Tary było pierwsze i wcisnęłam połącz zanim dałam sobie czas, by się wycofać. Każdy mijający sygnał zdawał się trwać wieczność i zastanawiałam się, czy w ogóle odbierze. Następnie połączenie zostało odebrane. – Kinsley Bryant – wymówiła moje imię, jakby to było coś obrzydliwego co przykleiło się jej do podeszwy buta. – Tara. Hej. Masz chwilę, żeby porozmawiać? Westchnęła z powiększającą się irytacją. – Nie za bardzo, ale słucham. Zachowaj spokój. Zachowaj spokój. – W porządku, cóż właściwie to dzwonię, by zapytać, czy spotkałabyś się ze mną jutro na kawę. – Dlaczego do diabła miałabym chcieć to zrobić? Wywalili mnie z drużyny, ponieważ nie potrafiłaś utrzymać swoich dziwkarskich hormonów w ukryciu. W porządku. Więc nie miała przeszczepu osobowości od naszego ostatniego spotkania. Porażka. – Tara, myślę, że obie wiemy, że chcesz się ze mną spotkać, tak bardzo, jak ja potrzebuję spotkać się z tobą. Pomyśl o zdjęciach, które zrobią naszej dwójce. Nawet usiądę na zewnątrz, tak aby mogli zrobić dobre ujęcia twojej twarzy. Byłam suką, ale obie byłyśmy w tym punkcie.

| 260

– Myślisz, że jesteś takim gorącym kawałkiem Kinsley. Spotkam się jutro z tobą, ale tylko dlatego, że jeszcze raz chcę zobaczyć ten głupi wyraz na twojej twarzy. – Świetnie. Pozwolę ci wybrać miejsce. Spotkamy się tam około trzeciej. – Potem rozłączyłam się, zanim mogła zaprotestować. Głupi wyraz twarzy? Przerwałam na moment, zdając sobie sprawę z tego co właśnie sobie zrobiłam i natychmiast pożałowałam. – Becca! – zawołałam, a sekundę później usłyszałam jej kroki na korytarzu. Kiedy otworzyła moje drzwi, odwróciłam się do niej z uroczystym tonem. – Jutro o trzeciej spotykam się z diabłem. Becca zmrużyła oczy, skinęła, a potem weszła do mojego pokoju. – Cóż, zgaduję, że lepiej obejrzeć resztę dzisiejszej Gry o Tron, tylko w przypadku jakbyś miała się z nim zobaczyć.

…

Śródmieście następnego dnia było zatłoczone, więc musiałam zaparkować kilka ulic wcześniej. Kawiarnia, którą wybrała Tara była w większości pusta, więc łatwo było rozpoznać jej jasne blond włosy, kiedy podeszłam do drzwi prowadzących do krzeseł na zewnątrz. Żartowałam o siedzeniu na zewnątrz, tak by paparazzi mogli robić nam zdjęcia, ale najwyraźniej Tara nie mogła przepuścić takiej okazji. To sprawiło, że jeszcze bardziej cieszyłam się z tego, że Becca pomogła mi zakręcić moje błyszczące brązowe włosy. Wybrałyśmy bawełnianą sukienkę, którą połączyłam z lekkim, letnim szalem i butami mojego ulubionego projektanta. Przynajmniej raz, paparazzi mogli zrobić mi zdjęcie, kiedy nie wyglądałam jak gówno po treningu. – Witaj Taro. – Uśmiechnęłam się do niej, kiedy podeszłam. Przeglądała swojego iPhone’a, bez wątpliwości googlując siebie, więc nie widziała mojego przyjścia. W sekundzie, w której usłyszała mój głos, jej uszy się poderwały i przeniosła swoje wrogie spojrzenie na mnie. Tara była idealnym dowodem na to, by nie osądzać książki po okładce. Wyglądała pięknie i ulegle. Jej słodkie rysy ukrywały obłęd, tak, że nie mogłam zrozumieć, jak stała się taką suką. – Witaj Kinsley. Proszę usiądź. Pomyślałam, że naprawdę zamierzała być uprzejma. – Zasłaniasz słońce, a ja staram się złapać trochę opalenizny, więc skończmy z tym.

| 261

Albo nie tak uprzejma. – Racja – powiedziałam, siadając na krześle na przeciwko niej i kładąc torebkę na kolanach. Wyjęłam telefon i upewniłam się, że mikrofon był skierowany w jej stronę, zanim upuściłam go niedbale na kolana. – Jak się masz, Taro? – zapytałam. – Skończ te bzdury. Czego chcesz? Naprawdę nie zamierzała tego ułatwić. Złożyłam ręce na kolanach. – Chciałam przeprosić za sposób w jaki działałam. Nigdy nie powinnam zaczynać spotykać się z Liamem, kiedy był naszym trenerem i powinnam lepiej wybrać swoje działania, może wtedy nie zostałabyś wyrzucona z drużyny. Moje przeprosiny były zdecydowanie ostatnią rzeczą jakiej się spodziewała, ponieważ jej twarz wykrzywił rozbawiony wyraz. – Och proszę. Każda z nas mogła umawiać się z Liamem. Ty po prostu byłaś pierwszą, która rozsunęła nogi. Więc nie myśl, że jesteś tak wielka i potężna ponieważ ssałaś go w hali sportowej, a teraz myślisz, że jesteś jego dziewczyną. Mogłam poczuć, że moje brwi uniosły się do linii włosów. Cóż, zgaduję, że nie przejdziemy przez to tak gładko, jak myślałam. W porządeczku, zatem. Czas na plan B. – Cóż jeśli nie jesteś zła na mnie za te rzeczy, to jestem odrobinę zdezorientowana, dlaczego wciąż jeździsz po mnie w prasie. Widziałam kilka twoich cytatów, które są skierowane bezpośrednio do mnie. Przewróciła oczami i odchyliła się na krześle, jakby była znudzona rozmową. – Robię to co muszę robić, aby utrzymać się w centrum uwagi. Zrobiłam przerwę w cholernej piłce nożnej i teraz mam odrobinę więcej czasu, by zająć się swoją karierą. – Twoją karierą? – zapytałam, starając się utrzymać swój ton swobodnym. – Modeling i aktorstwo – odpowiedziała tępo, jakbym była bełkoczącym idiotą. – Och to wspaniale. Myślę, że będziesz w tym świetna. – I naprawdę miałam to na myśli. Była dramatyczna, szalona i piękna. Kto będzie lepszym czarnym charakterem niż osoba, która gra tą rolę w prawdziwym życiu? – Dzięki, ale nie dbam o twoje zdanie. Skinęłam i przeniosłam na chwilę wzrok na ulicę. Błysk aparatu przykuł moją uwagę i przypomniał mi o zadaniu.

| 262

– Więc jeśli teraz jesteś skupiona na swojej karierze, może mogłybyśmy dojść do porozumienia… – zaczęłam. – A co by to miało być? – Uniosła brwi z niedowierzaniem. – Musisz przestać szukać sławy ściągając mnie na dno. Historia zblednie i ewentualnie ludzie zobaczą prawdę. Nie wspominając o tym, że ludzie zdadzą sobie sprawę, że w rzeczywistości jestem bardzo nudna i nie będzie ich interesowało co jadam na lunch, lub jaką biorę kawę. To nie będzie trwać wiecznie, więc nie ma powodu, aby przedłużać tego co nieuniknione. Złowieszczy uśmiech rozciągnął jej wargi. – Kinsley. Pięknem wolności słowa w tym kraju jest to, że mogę powiedzieć cokolwiek chcę i gdziekolwiek chcę. Jeśli chcę powiedzieć prasie kłamstwa na twój temat, zrobię to ponieważ w rzeczywistości mam w dupie ciebie i Liama. Zależy mi, by uczynić to wielkim. Więc cała ta rozmowa była kolosalnym marnotrawstwem twojego czasu. W rzeczywistości myślę, że czynisz całą tą rozmowę z prasą bardziej zabawną ponieważ teraz wiem, że to cię dręczy. Szczerze, Kinsley, sprawiasz to zbyt łatwym. Muszę przyznać, że była tylko mała cząstka mnie, która miała nadzieję, że Tara pójdzie po rozum do głowy i zmieni drogę. Pozostałe 99% mnie wzięło za dumę fakt, że zrealizowałam swój plan od samego początku. Pochyliłam się do przodu i położyłam telefon na stole, tak by Tara mogła zauważyć wyświetlony dyktafon. Potem wcisnęłam pauzę i spojrzałam na nią z pewnym siebie uśmiechem. – Wiesz, myślisz, że jesteś taka genialna, Tara, ale to co w rzeczywistości robisz jest niezgodne z prawem. – Och proszę, chciałabym zobaczyć, jak próbujesz iść z tym do sądu. Roześmiałam się i zobaczyłam, jak jej piękna fasada zaczyna pękać. – Nie. Nie planuję cię pozwać. Mam w dupie twoje pieniądze. Kim ja jestem w opinii publicznej. Widzisz, wczoraj spotkałam się z prawnikiem i złożyłam wniosek o zakaz zbliżania się przeciwko tobie. Przedstawiłam wszystkie fakty, które dotyczyły twoich otrzęsin i zastraszania, a potem zdobyłam potwierdzenie swojej historii od pozostałych dziewczyn z drużyny i trener Davis. To była kompletna bzdura, ale całkowicie ją kupiła. Jej maska miała gigantyczne pęknięcie centralnie po środku. – Ale wciąż myślę, że to nie będzie dla ciebie wystarczające, Taro, ponieważ powiedzmy szczerze, jesteś najbardziej psychiczną suką jaką kiedykolwiek poznałam. Więc ustawiłam to

| 263

spotkanie tak, by nagrać cię wyznającą, że wszystko co powiedziałaś mediom to kłamstwa, by stać się gwiazdą. Zadrwiła. – Tak jakby, Kinsley. Myślisz, że mnie przechytrzyłaś, ale nie masz pojęcia z kim masz do czynienia. – Nikt nie lubi tyranów, Taro, a teraz mam dowód. Więc jeśli wyplujesz prasie jeszcze jedną rzecz na mój temat, wypuszczę nagranie i zobaczymy, co o tym pomyśli Ameryka. – Stwierdzą, że jest fałszywe – zaprotestowała, wciąż trzymając maskę pewności. – Być może, ale twój głos jest bardzo rozpoznawalny. A wiesz co jest najzabawniejsze w mediach? Pragną najciekawszych historii. A co jest lepsze niż dokładna historia, która jest również interesująca? Więc dlaczego nie rozważyć, co będzie miało większą sprzedaż? Nagłówek, który mówi Kinsley Bryant Znowu Poszła Na Trening… czy Szalona Była Piłkarka ULA Prześladuje i Nęka Amerykańskich Ulubieńców? Nie byłam ulubieńcem Ameryki, nawet blisko tego, ale ona nie musiała o tym wiedzieć. Zapadła między nami ciążąca cisza i wiedziałam, że wreszcie do niej dotarłam. Mimo delikatnego wariactwa, Tara wciąż była dość inteligentna i wiedziała, że ją mam. – Mogę wrócić do ciebie z czymś dwa razy większym. Zdradzę więcej szczegółów o tobie i Liamie – powiedziała, chwytając ostatnią deskę ratunku. – Możesz, albo możemy zatrzymać tą całą szopkę już teraz. Możesz odejść z resztką godności, jaka ci została, a ja mogę zapomnieć, że w ogóle miałam takie nagranie – powiedziałam, zabierając telefon ze stołu i wrzucając go z powrotem do torebki. – Jesteś tak samo przebiegła, jak ja – wypluła, odpychając się, by wstać. Jej metalowe krzesło otarło się o beton. – Może jestem. A może po prostu moje pazury wychodzą, kiedy ktoś zapędza mnie w róg – zasugerowałam tonem bez emocji. Nie miałam pojęcia, którą część wybierze, ale miałam dobre przeczucie, że moja przemowa trafiła do niej. Rzuciła mi ostatnie złowieszcze spojrzenie zanim ruszyła do wyjścia. Obiektywy paparazzi strzelały jak szalone, a ja siedziałam przez chwilę, analizując ostatnie kilka minut, zanim wyjęłam telefon i zadzwoniłam do Becci. – Kinsley! Jak poszło? Żyjesz, czy dzwonisz do mnie z drugiej strony? – zapytała Becca, jak tylko odebrała. Odrzuciłam głowę do tyłu i zaśmiałam się, czując się lżejszą, kiedy było po ostatecznej rozgrywce.

| 264

– Myślę, że teraz naprawdę się wycofa, Bec. Nie wiem na pewno ile minie czasu, ale byłaby idiotką, gdyby nie odpuściła i nie zapomniała o tym. – Mam nadzieję. Spojrzałam na zegarek. – Hej, zadzwonię do ciebie jak dojadę do domu Liama. Wkrótce skończy trening, a chcę być przed nim. – Dlaczego? – Nie chcesz wiedzieć – zaśmiałam się. – O mój boże, ew. Czy zamierzasz czekać na niego naga w łóżku, czy coś? – Becca! Przestań! Musimy mieć jakieś granice. – Zaśmiałam się, wstając i chwytając swoją torebkę. Nie mogła przestać chichotać na drugim końcu linii. – Daj mi znać, jak to działa na ciebie – potem lepiej się nad tym zastanowiła – zastanawiając się nad tym, nic mi o tym nie mów. – Ha ha. Zobaczymy się jutro na treningu. – Pa, Kins. Rozłączyłam się, a lampa błyskowa oślepiła moje oczy. Zamrugałam, starając się złagodzić plamy przed oczami, a potem spojrzałam w górę, by znaleźć mężczyznę stojącego bezpośrednio przed moim stołem. Zazwyczaj paparazzi trzymali dystans, tak aby okazać szacunek, ale ten koleś najwyraźniej nie przestrzegał tych reguł. Jego broda była długa i zaniedbana, a oczy dzikie. Widziałam pot spływający po jego czole, kiedy pochylił się bliżej. Niemal otworzyłam usta, by coś mu powiedzieć, ale już stałam, więc zdecydowałam po prostu wyjść i udać się do swojego samochodu. Obróciłam się na pięcie i skierowałam do wyjścia, ale mężczyzna wyprzedził mnie. Szedł obok mnie, robiąc zdjęcia przez co musiałam zasłaniać się dłonią, by zablokować błyski. – Proszę się odsunąć. Jesteś za blisko… to niedorzeczne. – Po prostu wykonuję swoją pracę. – Wzruszył ramionami i szedł przede mną, błyski oślepiały mnie jeden za drugim. Nienawidziłam tego, że mój samochód był zaparkowany kilka ulic dalej. Skrzyżowałam ramiona i trzymałam spuszczoną głowę, ale to nie zniechęciło go. Jak tylko znaleźliśmy się z dala od kawiarni, zaczął zadawać pytanie po pytaniu. – Spotykasz się z Liamem Wilder’em? Sypiasz z nim?

| 265

– Nie odpowiem na żadne z twoich pytań – odpowiedziałam, starając się wyminąć go, ale był nieugięty. – Podobało ci się to, że był twoim trenerem, kiedy spotkałaś go pierwszy raz? Odebrał ci dziewictwo? – Zostaw mnie w spokoju! – krzyknęłam i przyspieszyłam tempo. Jego pytania były okrutne i obrzydliwe. Sprawiały, że miałam ciarki i mocniej owinęłam wokół siebie ramiona. Mężczyzna biegł przede mną i to wtedy zauważyłam, jak jego ruchy były pobudzone. Ten facet wyraźnie był pod wpływem narkotyków lub dobrze pijany. Nikt normalny się tak nie zachowuje. – Hej! Po prostu daj mi pieprzone zdjęcie, księżniczko – powiedział, sięgając do przodu i chwytając moje ramię pomiędzy swoje spocone palce. Natychmiast się cofnęłam, próbując wydostać się z jego uścisku, ale użyłam zbyt dużego rozmachu. Kiedy wypuścił mnie, poleciałam do tyłu i uderzyłam łokciem oraz głową o beton, ból przeszył tył mojej głowy i krzyknęłam. Gwiazdy tańczyły mi przed oczami przez kilka sekund, kiedy zacisnęłam powieki, czekając aż ból zelżeje. Jasna cholera. Złapał mnie. Wstałam gwałtownie, starając się złapać równowagę. Nie powinnam podnosić się tak szybko z urazem głowy, ale mój upadek i wola walki przejęły kontrolę i wiedziałam, że nie mogę tam po prostu leżeć. Mężczyzna był gotów ponownie na mnie ruszyć, więc sięgnęłam po telefon i starałam się zignorować ślady krwi, które widziałam na swoich ramionach. – Zadzwonię na 911, jeśli nie zostawisz mnie – krzyknęłam drżącym głosem, kiedy jego ciemne oczy spotkały moje. – Hej! Zostaw ją w spokoju! Dobrze ci radzę! – Słodki głos krzyknął za nim. Mrugnęłam, starając się oczyścić wizję. Grupa kobiet właśnie wyszła z pobliskiego sklepu i prawdopodobnie widziała całe zajście. Jedna z nich już rozmawiała przez telefon. – Dzwonię na policję – powiedziała do niego. Mężczyzna natychmiast schował aparat do torby i uciekł. – Słonko, wszystko w porządku? – zapytała jedna z kobiet, obracając się do mnie z litością wypisaną na twarzy. Starałam się odpowiedzieć, ale zamiast tego tylko skinęłam, kiedy łzy spływały strumieniem po mojej twarzy. Kobieta połączyła się z policją i dała im szczegółowy opis mężczyzny, kiedy otoczyły mnie i poklepywały po plecach. Uspokoiły mnie na tyle, bym mogła spójnie rozmawiać z oficerem. Kiedy mieli już wszystko, podziękowałam kobietom za ich pomoc i zaprotestowałam, kiedy starały się odprowadzić mnie do samochodu. Wciąż był dzień w zachodnim LA, żaden inny naćpany paparazzi nie będzie zaprzątał mi głowy. | 266

W sekundzie w której znalazłam się w swoim samochodzie, zadzwoniłam do Liama, a łzy ponownie mnie zalały. – Kins, dobre wieści, wyszedłem trochę wcześniej z treningu. Już się wykąpałem i jadę do domu. Pociągnęłam nosem przy telefonie, starając się uspokoić wystarczająco, by z nim porozmawiać. – Kinsley? Skarbie? Co się dzieje? – jego głos stawał się coraz bardziej przestraszony i powodujący więcej łez uniemożliwiających odpowiedź. – Kinsley… Wszystko w porządku? Jesteś ranna? – Liam – zaczęłam, biorąc głęboki oddech – szłam do samochodu i był tam mężczyzna starający się zrobić mi zdjęcie. Chwycił mnie i upadłam i uderzyłam głową… – Co? Gdzie jesteś? – …nie jest tak źle. – Sięgnęłam do tyłu i dotknęłam głowy, nie zdając sobie sprawy, że krwawiłam w dół szyi. – Och, zgaduję, że może jest jednak źle. Nie wiem. – Kinsley… gdzie jesteś? – zapytał ponownie ostrym tonem. – Zachodnie LA, niedaleko Sunset. – Jesteś bezpieczna? – Jestem w samochodzie z zamkniętymi drzwiami. – Nie ruszaj się. Przyjadę po ciebie. Mam zadzwonić pod 911? – Nie! Nie. Nic mi nie jest. Już rozmawiałam z policją. Po prostu… to mnie przeraziło. – Dobrze. Nic ci nie jest. Zostań przy telefonie. Jestem tylko pięć minut od ciebie. Oparłam głowę o siedzenie i zamknęłam oczy, pozwalając dźwiękom jego oddechu uspokoić szalejące tętno.

| 267

Rozdział 30

– Już podjeżdżam. Trzymaj się, skarbie – powiedział Liam. Otworzyłam oczy i spojrzałam w lusterko wsteczne, by zobaczyć jak wyskakuje ze swojego samochodu, by dotrzeć do mnie. Otworzyłam drzwi, jak tylko podbiegł od strony kierowcy. Kiedy rozmawiałam z nim przez telefon, głównie skupiłam się na powstrzymaniu łez, ale teraz kiedy był tutaj osobiście, owijając swoje ramiona wokół mnie, poczułam jak wszystkie emocje wracają. Przycisnął głowę do mojej szyi, przyciskając do piersi i trzymał tak przez moment, uspokajając i pocierając dłonią moje plecy. – Już dobrze. Już dobrze – powtarzał w kółko, aż mój płacz uspokoił się i głownie pociągałam nosem. – Wciąż krwawisz, musimy się temu przyjrzeć – powiedział Liam, odsuwając dłoń, by zobaczyć na niej krew. Byłabym obrzydzona tym, gdybym nie obawiała się, że mogę potrzebować szwów. – Boli cię gdzieś jeszcze? – zapytał, przyglądając mi się od góry do dołu. Początkowo adrenalina pompująca moją krew sprawiała, że nie czułam bólu, ale teraz zdałam sobie sprawę, że miałam kilka zadrapań i siniaków. Mój łokieć wciąż krwawił, a dłoń, której użyłam do asekuracji również była obdarta. – Tylko kilka małych ranek – odpowiedziałam. – Ale głowa mnie boli. Liam zacisnął szczękę i skinął. – Chodźmy – powiedział, sięgając za mnie, by chwycić moją torebkę. A potem w połowie podniósł mnie z siedzenia. Wziął na siebie większość mojej wagi, kiedy szliśmy w kierunku jego samochodu. Moje stopy działały dobrze, ale wiedziałam, że po prostu był tak samo przestraszony, jak ja zaledwie kilka minut temu. Może czuł się lepiej pomagając mi. Zatrzymaliśmy się na ostrym dyżurze po drodze do jego domu, a tam założyli mi sześć szwów z tyłu głowy. Wyjaśnili, że rany na głowie krwawią bardziej niż inne urazy, ale wciąż musieliśmy obserwować jakiekolwiek symptomy wstrząśnienia mózgu. Podczas gdy oczyszczali mi rany, Liam zadzwonił do trener Davis i wyjaśnił, że jutro nie pojawię się na treningu i dał jej znać jak się czuję. Szczerze, kiedy wszystkie zadrapania zostały odkażone i byłam z powrotem w samochodzie Liama, kierując się do domu, czułam się znacznie lepiej. Wykończona, ale lepiej.

| 268

Przez większość drogi do jego domu byliśmy cicho. Liam trzymał dłoń na moim kolanie i co jakiś czas zerkał, lub zaciskał palce, by upewnić się, że nie byłam jawą. Myślę, że po prostu byłam zmęczona przez te wszystkie łzy. Zazwyczaj lepiej radziłam sobie z bólem. W końcu piłka była intensywnym sportem, ale większość emocji i łez wynikała z werbalnej przemocy mężczyzny niż urazów. – Wciąż słyszę głos mężczyzny – przyznałam, kiedy byliśmy kilka minut od jego domu. – Prosił cię o zdjęcie? – zapytał Liam, zerkając na mnie ostrożnie. – Domagał się zdjęcia… ale też pytał o naprawdę osobiste rzeczy na nasz temat. Pytał, czy odebrałeś mi dziewictwo i czy podobało mi się, że byłeś moim trenerem… wiesz… Dłoń Liama jeszcze mocniej chwyciła kierownicę i wiedziałam, że moje wyznanie niezbyt dobrze na niego działało. Musiałam mu powiedzieć, że słowa paparazzi były obrzydliwe; nie chciałam trzymać ich w sobie i pozwolić im gnić. – To się nie powtórzy. Dopilnuję tego. Słyszysz mnie, Kinsley? Nie pozwolę mu się do ciebie zbliżyć – wyrzucił szorstko Liam. Skinęłam i wyjrzałam przez okno po stronie pasażera. Liam nie mógł być przez cały czas ze mną, ale wierzyłam, że utrzyma mnie w bezpieczeństwie, kiedy tylko będzie mógł i to się liczyło. Kiedy dotarliśmy do jego domu, pomógł mi wysiąść z samochodu, a potem zaniósł mnie prosto do swojej łazienki. Oparłam się o zlew, a on powoli pomógł mi zdjąć sukienkę, stanik i majtki. Jego dotyk był delikatny i kojący, a ja westchnęłam w niego, pozwalając mu utrzymywać moją wagę. Przygotował ciepłą kąpiel, a potem ostrożnie wsadził mnie do środka. Gdy wygodnie leżałam w wannie, pocałował czubek mojej głowy i skierował się do drzwi. – Umyj się. Przygotuję obiad – powiedział z delikatnym uśmiechem. Wiedziałam, że jeszcze nie poradził sobie z wydarzeniami dnia, ale ja też nie. – Liam… – powiedziałam, przyciągając jego uwagę. Odwrócił się w drzwiach i przez krótką chwilę, pozwoliłam sobie chłonąć jego przystojne rysy: słodkie usta, prosty nos, wyrzeźbiona szczęka. – Kocham cię. Zamknął oczy na moment, jakby przyswajał moje słowa, a potem uśmiechnął się i spojrzał na mnie. – Też cię kocham.

….

| 269

To było podczas kolacji, kiedy Liam poprosił bym się do niego wprowadziła. Brałam kęs spaghetti, kiedy powiedział jasno i prosto: – Zamieszkaj ze mną. Moje serce stanęło na chwilę, kiedy skończyłam przegryzać. Potem spojrzałam na niego, jakby był szalony. – Tutaj? – zapytałam. – Nie ma znaczenia gdzie. Jeśli nie lubisz tego domu, wtedy znajdziemy inny. To nie było tak naprawdę to, co miałam na myśli, ale nie mogłam zrozumieć jego prośby. – Spotykamy się od dwóch miesięcy – stwierdziłam na wypadek, gdyby zapomniał. – W rzeczywistości to dwa i pół, ale to nie ma znaczenia. – Czy to przez to, co się dzisiaj stało? – zapytałam, opierając widelec o krawędź talerza. Westchnął. – Ma to trochę związek z tym. Chciałem cię tutaj ze mną od samego początku. Mamy tak bardzo napięte harmonogramy, że po prostu ma sens, abyśmy zamieszkali razem. Kiedy nie pracuje, lub trenuję, chcę być z tobą. – Ale… – Nie mogłam nawet ułożyć wszystkich swoich protestów w jedną konkretną listę. Byłam zbyt młoda, miałam mieszkać w domu z innymi dziewczynami, będę tęsknić za Beccą, moi rodzice mogliby się odwrócić, a nasz związek wciąż był tak świeży. Każde z nich było ważnym powodem, ale wiedziałam, że nie będą wystarczające dla Liama i będąc szczerą, część mnie, bardzo duża część, pomyślała, że i dla mnie nie będą one wystarczające. – Mogę się nad tym zastanowić? – zapytałam łagodnym tonem. Jego wzrok skanował mnie, zapamiętując moje rysy. – Oczywiście. To poważna decyzja. – I jesteś w 100% pewien, pytając mnie o to? Nie pożałujesz tego rano? Kącik jego ust uniósł się i potrząsnął głową. – Nie, więc nie będziesz mogła użyć tego jako wymówki. Uśmiechnęłam się, a potem wzięłam kolejny kęs spaghetti, przerywając rozmowę, aż moja głowa nie przestanie boleć.

…

Dokończyliśmy obiad, a on szybko posprzątał, podczas gdy ja poszłam położyć się do łóżka. Uwielbiałam łóżko Liama. Było ogromne ze zbyt wieloma poduszkami i lekkimi kocami

| 270

leżącymi na nich. Czułam się drobna, kiedy wspinałam się na nie i przez większość czasu nigdy nie chciałam go opuszczać. Kilka minut później przyszedł niosąc dwie tabletki ibuprofenu i szklankę wody. – Trzymaj, weź to zanim zaśniesz, albo będziesz się czuła okropnie, kiedy się obudzisz – powiedział, podając mi tabletki. – A to dobrze, jeśli zasnę? – zapytałam, obawiając się tego, że wciąż mogę mieć wstrząśnienie mózgu. Liam skinął i odsunął kosmyki z mojej twarzy. – Doktor powiedział, że możesz spać normalnie. Połknęłam tabletki, kiedy Liam przeszedł przez pokój, by przebrać się w piżamę. Ściągnął bluzkę przez głowę i wrzucił ją do kosza na brudne ubrania, a ja przez chwilę nie mogłam oddychać. To był znak, że nigdy nie przyzwyczaję się do opalonej skóry okrywającej kontury wyćwiczonych mięśni profesjonalnego atlety. Uwielbiałam każdą wypukłość i nawet nie przejęłam się, kiedy odwrócił się i znalazł mnie wpatrującą się w niego. – Miałaś spać – zażartował, odpinając jeansy i rzucając je na bok, tak by mógł założyć spodnie do spania. Mój wzrok skanował jego przód, chłonąc go i starając się okiełznać szalejące hormony. Byłam zmęczona oraz ranna i myślisz, że to wystarczyło by mnie wyłączyć, ale niestety nic nie mogło mnie wyłączyć, jeśli chodziło o Liama. – Czynisz to niemożliwym – powiedziałam z bezczelnym uśmiechem. Usiadłam kocu z długimi nogami zgiętymi w kolanach. Koszulka do spania ledwie zakrywała górę moich opalonych ud, a wzrok Liama przesunął się po nich, a potem wrócił do mnie. Powoli podszedł do łóżka, zapominając o spodniach. Mogłam już zobaczyć jego rosnącą erekcję pod bielizną i oblizałam wargi w oczekiwaniu na kolejne minuty. – Jak się czujesz? – zapytał Liam, spoglądając na mnie figlarnie. – Dobrze – odpowiedziałam. Potrzeba by było postrzału, żeby wykluczyć mnie z tej gry w tym momencie. – A twoje stopy? Jak się czują? – zapytał, delikatnie gładząc i masując podeszwy moich stóp. Byłam nieco wrażliwa, ale nie robił tego wystarczająco długo, by mnie rozśmieszyć. Kiedy skinęłam, przeniósł się w górę moich nóg. – A twoje łydki? Mają się dobrze? – Jego oczy robiły się coraz ciemniejsze, bardziej intensywne i czułam, że zaczynam szybciej, trudniej oddychać. – Nic im nie jest – powiedziałam, delikatnie rozsuwając nogi, tak by wiedział, że chcę, by kontynuował. Przeniósł się na moje kolana i delikatnie je masował. – Czy twoje uda są ranne? – zapytał, przesuwając delikatnie palcami po mojej nodze i podciągając moją koszulkę do majtek. Jego oddech osiadał na mojej skórze, a mój żołądek | 271

zadrżał w odpowiedzi. Sposób w jaki jego palce delikatnie dotykały mojego ciała sprawiały, że jęczałam. On nawet nie zbliżył się do ostatecznego celu, a ja już się zatracałam. – Liam, to jest takie dobre – jęknęłam, kiedy jego kciuk przesunął się wyżej na moim udzie. Mogłam poczuć jego erekcję przyciśniętą do łydki i musiałam zagryźć usta, by powstrzymać się przed błaganiem go, by się pospieszył. Nie chciałam go poganiać, nie kiedy jego dotyk usuwał każdy fragment smutku i bólu z całego dnia. – Czy to sprawia, że czujesz się lepiej, skarbie? – zapytał, jak tylko jego palec przesunął się na moje majtki. Wygięłam szyję i jęknęłam w kierunku sufitu jego sypialni. Moje rany delikatnie piekły, ale ból był niczym w porównaniu do przyjemności pochodzącej od jego palców. – Tak, to sprawia, że czuję się… do…dobrze. – Mój głos załamał się w połowie, kiedy odepchnął na bok moje majtki. – Połóż się i rozchyl nogi dla mnie. Nie chcę, żebyś się ruszała. Powinnaś odpoczywać – powiedział, zanim przycisnął do mnie swoje usta. Kazał mi leżeć, ale nic nie wspomniał o chwytaniu go za włosy i jęczeniu, by kontynuował. Nic nie mogłam poradzić na kręcenie biodrami i ustawianie się tak, że jego usta uderzały we mnie pod idealnym kątem. Jego palce i usta pracowały w parze, aby doprowadzić mnie na skraj zapomnienia. Obserwowałam uwodzicielski rytm jego palców wsuwających i wysuwających się ze mnie na chwilę przed tym, jak odczucia stały się zbyt intensywne i musiałam zamknąć oczy. Kolejne dwa słodkie pociągnięcia, a moje palce podwinęły się i płakałam jego imię bez kontroli. Przesunął się wyżej i uśmiechnął grzesznie do mnie, kiedy uniósł się na kolanach. Jego majtki były ściągnięte i odrzucone na bok w sekundzie, a potem ustawił się naprzeciwko mnie pewnym siebie ruchem. – To będzie wolne i spokojne, Kinsley – obiecał, kiedy wsunął się we mnie delikatnie. Nie byłam przyzwyczajona do jego powolnej–i–słodkiej wersji uprawiania miłości, ale miała przewagę; na przykład kiedy jego usta odnalazły moje, gdy wsuwał się we mnie cały. Powoli i zachwycająco. To było wystarczające, by sprawić mi zawrót głowy. Wiedziałam, że jego również to doprowadzało do szaleństwa. Utrzymywał się w górze i owinęłam swoje drobne dłonie wokół jego bicepsów, czując ich siłę i wagę nade mną. Jego biodra tworzyły swoją magię, a ja rozkoszowałam się luksusowym czuciem jego kochania. Leżałam na plecach i starałam się łapać każde zachwycające pchnięcie, aż oboje doszliśmy i mruczeliśmy nawzajem swoje imiona. Nasze głosy mieszały się ze sobą, kiedy pocałował mnie i szepnął ‘kocham cię’ do mojego ucha.

… | 272

Nie pamiętam odpłynięcia w sen, ale gdzieś w środku nocy, moje leki przeciwbólowe osłabły wystarczająco, by nie dać mi spać. Pulsując osiadł jak zamglona chmura. Czekając, aż nowe leki zaczną działać, analizowałam ostatnie 24 godziny. Jeśli wycofanie Tary coś zmieni, czy chciałabym skierować całe media na siebie? Jeśli dostanę się do drużyny olimpijskiej znajdę się w centrum uwagi, ale fakt, że Liam interesował się mną, czynił cała sprawę bardziej interesującą dla Ameryki. Westchnęłam i starałam się odepchnąć negatywne myśli. Łóżko poruszyło się pode mną, kiedy Liam przewrócił się na bok i przyciągnął mnie bliżej swojego śpiącego ciała. Zrobił to podświadomie i nie mogłam ukryć uśmiechu. Może jeśli nawet media nie odpuszczą, będzie dobrze. Mogłam się do tego przyzwyczaić, jak każda inna osoba, która wybierała publiczną karierę. A jeśli nie, to sprawię, by Liam kupił mi prywatną wyspę. Hmm, może to była lepsza opcja. Zakazałabym noszenia spodni na wyspie. Tylko bieliznę Calvina Klein’a.

| 273

Rozdział 31

Razem z Liamem nie obściskiwaliśmy się jeszcze, kiedy jego telefon zadzwonił następnego ranka. Nie było wcześnie, prawie jedenasta, ale skoro nie szłam na trening, skorzystaliśmy z wolnego czasu. Powiedzmy, że w tym momencie byłam poza stanem umysłu. Myślę, że właśnie to czujesz, kiedy docierasz do Nirvany. Więc tak, Dalai Lamo, zmierzam do ciebie. Oglądaliśmy poranną telewizję i jedliśmy śniadanie, kiedy odebrał dzwoniący telefon. Powiedział do mnie bezgłośnie ‘Penn’, więc skinęłam i kontynuowałam jedzenie. Przykro mi, ale nikt nie jest ważniejszy niż naleśniki z jagodami. – Co tam? ... Nic jej nie jest, wiem, że Becca się martwiła, ale ma założone szwy i odpoczywa… Zawiadomiła już policję, ale zamierzam zmusić ją, by zamieszkała ze mną… nie to idealny czas, głupolu, dzięki za twoje wsparcie… ta, jest tutaj, czekaj. Wyciągnął telefon w moją stronę. – Penn prosił o ciebie. Zmarszczyłam czoło, ale wzięłam słuchawkę. Co musiał powiedzieć Penn, czego nie mógł po prostu przekazać Liamowi? – Hej Penn – powiedziałam, przytrzymując telefon przy uchu, kontynuując jedzenie wolną dłonią. Priorytety. – Kinsley, cieszę się, że czujesz się lepiej. Uśmiechnęłam się. – Ja też. Powinieneś zobaczyć tamtego faceta. Penn zaśmiał się. – Och tak, podbiłaś mu oko? – Tak. Bez obaw. – Dobrze wiedzieć, że lepiej z tobą nie zadzierać… ale hej, chciałem cie prosić o pomoc z Beccą.

| 274

Wzbudził moje zainteresowanie i spojrzałam w kierunku Liama, by zobaczyć, czy wiedział o czym Penn mówił. Wzruszył ramionami. – Pewnie, jasne. Czego potrzebujesz? – Cóż, ja tak jakby snuję ten misterny plan, by poprosić ją o zostanie moją dziewczyną. Zaśmiałam się. – Nie macie tego już za sobą? Spotykacie się tak długo, jak ja i Liam. Penn jęknął. – Tak, ale to skomplikowane. Wiesz, że odrzuciła mnie, kiedy zapytałem ją o to kilka tygodni temu. Obawiała się, że posuwamy się zbyt szybko i że muszę trochę popracować nad rzeczami… co zrobiłem. – Więc teraz? – Więc teraz chcę dodać do tego tytuł i sprawić, że będzie to dopracowane i efektowne, tak że jeśli ucieknie ode mnie, poczuje się okropnie. Nie mogłam przestać się śmiać. – Więęęc, chcesz zdobyć ją przez współczucie. – Hej… cokolwiek sprawi, że się uda – zażartował. – Cóż, zatem możesz na mnie liczyć. – W porządku, myślę, aby zrobić to w ten weekend. – Za dwa dni? Zachichotał. – To zły pomysł? Bawiłam się widelcem. – Nie. Po prostu musimy być kreatywni i szybcy. A może masz już jakiś pomysł? – Chcę coś zrobić na plaży z różami i świeczkami. Wiem, że to mocno tandetne, ale chcę to zrobić na najwyższym poziomie, tak by to zapamiętała. Tak się cieszyłam z powodu Becci. Tak szczęśliwa, że znalazła kogoś takiego jak Penn, który chciał przejść przez te wszystkie trudności tylko dla niej. – W porządku, razem z Liamem zrobimy cokolwiek będziesz chciał… nie mogę się doczekać, aby zobaczyć reakcję Becci. Zaśmiał się. – Pewnie mnie spoliczkuje. Wiem to.

| 275

– W porządku, wracam do swojego śniadania, ale porozmawiam o tym z Liamem i dam ci znać, kiedy wpadniemy na jakieś fajne pomysły. – Brzmi dobrze, dzięki Kins i mam nadzieję, że czujesz się lepiej. Rozłączyłam się i oddałam telefon Liamowi. – Słyszałeś większość rozmowy? Uśmiechnął się i pochylił, by pocałować mój policzek. – Sprawmy, by Penn kupił jej jacht, tak abyśmy mogli z niego korzystać, kiedy będziemy chcieli – zażartował. – Tak! Powiem mu, że akceptuje jedynie dwunastometrowe łodzie, jako prezenty. Resztę poranka spędziliśmy snując plany pułapki, jak wrobić Penna by dał Becce naprawdę świetne zabawki. Zdecydowaliśmy, że helikopter z naszymi twarzami po jednej stronie naprawdę sprawi, że powie mu tak.

…

Niestety Penn odrzucił wszystkie nasze ekstrawaganckie pomysły tekstami typu „jesteście śmieszni”, „Nie, nie potrzebujemy kupić domu na Hawajach, żeby Becca się ze mną spotykała” i „przestańcie do mnie wydzwaniać, albo wyłączę telefon”. Razem z Liamem wyśmialiśmy go za słabe przekonanie co do tego. Myślę, że romantyczne róże i świece na plaży będą musiały wystarczyć. Całą sobotę biegaliśmy spełniając jego rozkazy. Odebraliśmy truskawki w czekoladzie i butelkę Dom Perignon. Jeździliśmy po okolicy szukając idealnych płatków róż, bo nie mogły być po prostu czerwone. Becca uwielbiała również żółte róże, więc Penn stwierdził, że powinniśmy mieć zarówno czerwone, jak i żółte płatki. Alarm wysokich kosztów. W drodze do domu co jakiś czas czułam na sobie spojrzenie Liama. Czucie jego spojrzenia na sobie sprawiało, że moja skóra rumieniła się, ale nigdy nie pozwalałam sobie na spotkanie jego wzroku. Wydawał się poważniejszy w naszej sprawie od tego incydentu z paparazzi. Zapytał mnie tego ranka, czy zastanawiałam się nad przeprowadzką do niego. Nawet przedyskutowaliśmy to w piątek z trener Davis. Ostrożnie podchodziła do mnie przeprowadzającej się do niego tak szybko, ale zgodziła się, że ochrona w domu nie była wystarczająca dla kogoś, o kim tak głośno w mediach. To prawdopodobnie bezpieczniejsze dla dziewczyn mieszkających w domu, jak i dla mnie, jeśli myślałabym o przeprowadzce w jakieś nie budzące obaw miejsce. Im bardziej pozwoliłam, by pomysł zagnieździł się w moim umyśle przez ostatnie dwa dni, tym bardziej chciałam odrzucić ostrożność i zrobić to. Widziałam wiele wersji Liama, ale | 276

wciąż było tak wiele, które chciałam poznać i nauczyć się ich. Chciałam Liama jako nocną przekąskę z włosami w nieładzie. Chciałam leniwej soboty, podczas której Liam nigdy nie zmywałby swego potu, ale i tak wyglądałby cholernie uroczo. Gorący drań. Jedynym powodem mojego wahania były Becca i Emily. Było tak łatwo widzieć je, kiedy wystarczyło krzyknąć w naszej łazience, by przyciągnąć uwagę Emily i razem z Beccą były w moim pokoju. Nie chciałam odchodzić od nich, czy od reszty dziewczyn z drużyny. Moje rozmyślanie zostało przerwane, kiedy dotarliśmy przed dom Liama. Będę miała później czas, by podjąć decyzję. Zanieśliśmy wszystko do środka, a potem poszliśmy szukać Penna, który biegał dookoła, jak szalony mężczyzna. Mógłbyś pomyśleć po jego zachowaniu, że zamierza poprosić ją o rękę. – Penn, poważnie, wszystko zadziała – powiedziałam, kiedy mój telefon zabrzęczał. Spojrzałam w dół, by zobaczyć wiadomość od Becci. Becca: Trochę wariuję. Penn przez cały dzień dziwnie się zachowuje. Wciąż do mnie nie zadzwonił, ale napisał, że limuzyna czeka na mnie na zewnątrz. To dobrze, prawda? Kinsley: Tak! Bez obaw!!! Odłożyłam telefon i pospieszyliśmy w dół plaży, by ulżyć Pennowi w jego obowiązkach. Poszedł wziąć prysznic i zostawił nam zapalenie wszystkich świec. Nic trudnego, prawda? Błąd. Kto stwierdził, że świece na plaży są romantyczne? Na plaży jest pewna tajemnicza siła, która się nigdy nie kończy. Miejscowi nazywają to wiatrem i to w dużym stopniu pieprzyło nasz plan. Więc nie byliśmy w stanie zapalić pojedynczej świeczki, jednocześnie chroniąc całą niespodziankę przed Beccą. W rzeczywistości to było o wiele trudniejsze niż oczekiwaliśmy, biorąc pod uwagę mewy, które uważały płatki róż za coś do jedzenia. Nurkowały w dół i kradły płatki, niemal przerywając całe przygotowania i robiąc kupę na ostatnie trzy niezapalone świeczki. Przykro mi Becca, mam nadzieję, że polubisz swój romans z odrobiną ptasiej grypy. – Wiesz powinniśmy przynajmniej wziąć jedną z tych truskawek – zauważyłam. Liam zachichotał. – Skarbie, możemy zrobić truskawki w czekoladzie. Uniosłam brwi. – Masz zapasy? – Truskawki, czekolada i Kinsley… tak. – Mrugnął. Zadrżałam na myśl o rozpuszczonej czekoladzie i Liamie w pobliżu. Wciąż próbowałam zapalić pierwszą ze świec, kiedy Penn wrócił na plażę.

| 277

– Za pięć minut będzie! Musicie już iść! – powiedział, pospieszając nas. W zdenerwowanych ruchach, zabraliśmy dodatkowe zapalniczki i śmieci, i pobiegliśmy w stronę patio Liama, nie wyjaśniając fatalnej wady w jego planie. Zrozumiał to wystarczająco szybko. – CZEKAJCIE! ONE NIE SĄ ZAPALONE – krzyknął. Liam spojrzał w moim kierunku z nikczemnym uśmiechem. – Biegnij! Nie planowaliśmy oglądania całego przedstawienia, ale musiałam zobaczyć reakcję Becci, kiedy wyjdzie na zewnątrz. – Nie chce za długo oglądać. Czuję się jakbyśmy naruszali ich prywatność – powiedział Liam, siadając obok mnie na ganku. – Zgadzam się. Dłoń Liama gładziła moją nogę, wywołując dotykiem gęsią skórkę. Jeśli nie przestanie, stracimy całą scenę. – Och, już jest! – powiedział Liam, wskazując gdzie Becca wyszła z domu Penna. Ledwie mogłam ją zobaczyć przez wysokie krzewy rosnące przed patio. Miała na sobie niebieską sukienkę i wyglądała oszałamiająco. Zachód słońca oświetlał jej sylwetkę od tyłu, a jej jasne blond włosy lśniły na tle tętniącego życiem horyzontu. Ściągnęła buty, więc mogła iść po piasku, a w sekundzie w której zobaczyła widok przed sobą, jej dłonie poleciały w stronę ust i zamarła. Łzy wypełniły kąciki moich oczu, kiedy obserwowałam, jak zbliża się do kręgu nieoświetlonych, pokrytych kupą, świec. Ramie Liama owinęło się wokół moich i bez słowa starł łzy z moich policzków. Pen mówił coś do Becci, ale nie byliśmy w stanie usłyszeć jego słów. Przypuszczam, że mówił jej ile dla niego znaczy. Potem przerwał swoją wypowiedz, a Becca rzuciła mu się na szyję. Musiałam walczyć z pragnieniem, aby ich dopingować. Wreszcie mieli swoje szczęśliwe zakończenie i wiedziałam, że oboje na to zasłużyli. – Zgaduję, że to było tak, nie sądzisz? – zapytał Liam. Penn i Becca całowali się, jego ramię owinięte było wokół jej talii, przyciągając ją intensywnie do niego. To był nasz czas, by odejść. – Tak myślę – powiedziałam z ogromnym uśmiechem. Liam odpowiedział mi takim samym uśmiechem, a potem pociągnął mnie do tylnich drzwi swojego domu. – Co powiesz na te truskawki w czekoladzie? – zapytał, kiedy skończyłam swój kieliszek szampana. – A może pominiemy truskawki? – zapytałam z sugestywnym spojrzeniem.

| 278

Rozdział 32

Poczułam wiatr pędzący obok mnie, kiedy przyspieszyłam. Pobiłam swoje wcześniejsze wyniki, ale to nie wystarczyło. Mój bieg musiał być szybszy, a umiejętności udoskonalone, jeśli oczekiwałam dostania się do drużyny olimpijskiej. Trenowałam każdego dnia, ciężej niż przez całe życie i wiedziałam, że miałam jakąś szansę by dostać zaproszenie na eliminacje. W Ameryce nie było kobiety trenującej ciężej niż ja. Becca towarzyszyła mi w większość dni i naciskałyśmy na siebie nawzajem, przekraczając swoje granice. Wszystko popadło w rutynę. Coraz częściej zostawała w domu Penna w Malibu, a ja zostawiałam swoje rzeczy w domu Liama za każdym razem, kiedy tam zostawałam. Jeździłyśmy razem na treningi, zostawałyśmy po nich, by dalej ćwiczyć, a potem wracałyśmy bo Malibu. Liam i Penn wracali do domu w podobnym czasie i gotowaliśmy obiad, spotykając się ze sobą kilka razy w tygodniu. Nie podjęłam oficjalnie decyzji o wprowadzeniu się do niego, ale wydawało się, że ostatecznie jednego ranka obudzę się i wszystkie moje pierdoły będą w jego domu. Liam myślał, że był przebiegły, przechodząc przez różne rzeczy powoli, tak że nie mogłam zaprotestować. Jednego dnia opróżnił połowę swojej szafy. Następnego miałam kilka szuflad w łazience by zostawić wszystkie swoje rzeczy. Jutro będę miała podpisane ręczniki, a on powie ‘Och, skąd się to tu wzięło?’. Nie znajdowałam siły, by dłużej z nim o to walczyć. Za kilka tygodni zaczynałam szkołę i będziemy mieli jeszcze mniej czasu dla siebie, więc miało sens byśmy zamieszkali razem. Myślę, że po prostu lubiłam sprawiać, by pracował nad tym. I tak, dzień w którym wróciłam do domu, by znaleźć mnóstwo rzeczy do makijażu i każdy typ istotnych możliwości prysznica, wiedziałam, że wydojenie tej krowy ze wszystkiego było tego wartym. Cii. – W porządku – krzyknęła Becca. – Jestem wykończona, wystarczy na dzisiaj. Skończyłam sprint, biegnąc obok siatki i oddychając ciężko. Położyłam ręce na głowie i zaczęłam się uspokajać. Nie miałyśmy zbyt wiele czasu, by wrócić do domu i przygotować się. Liam i Penn zabierali nas na meksykańskie jedzenie, by uczcić koniec lata. Nasze harmonogramy były bardzo napięte przez następne kilka tygodni. Chciałam również zacząć szkołę tak jak planowałam, lub miejmy nadzieję, otrzymać list od Amerykańskiego

| 279

Stowarzyszenia Piłki Nożnej, zapraszający mnie na eliminacje do olimpiady. Skrzyżowane palce. I może stopy, łokcie, rzęsy i nogi też. – Zamierzam zjeść każde taquito, które mają w pomieszczeniu – oświadczyła Becca, kiedy schodziłyśmy z boiska. – To obrzydliwe. Skrzywiła się na mnie. – Nie waż się mnie oskarżać. Umieram z głodu. – Taquitos są obrzydliwe. Zamówmy jakieś dziesięć półmisków nachos. – Moja dziewczyna.

…

Kolejne dwa tygodnie minęły, jakby czas płynął cztery razy szybciej. Wszystko oprócz piłki, Liama, moich przyjaciół i rodziny, spadło kompletnie na dalszy plan. Zapomniałam co to telewizja, nie otwierałam laptopa i przysięgam, że pojawiła się pajęczyna wokół moich kosmetyków do makijażu i szpilek. Ale uwielbiałam każdą sekundę tego. Uwielbiałam treningi wraz z Liamem, kiedy oboje kończyliśmy swoje drużynowe ćwiczenia. Naciskał na mnie, abym była lepsza, a ja starałam się robić to samo dla niego. Wreszcie podjęłam ostateczną decyzję o wprowadzeniu się do niego i uwielbiałam wracać do jego domu każdego dnia. Nie mogłam dokładnie wskazać momentu, kiedy nasz związek zaczął zmieniać się w coś więcej, ale jednej nocy, kiedy leżeliśmy w łóżku opowiadając o swoich dniach i przytulając się do siebie, zdałam sobie sprawę, że to było to. On tym był. Wtuliłam twarz w jego klatkę i zatrzymałam myśli dla siebie. W końcu byliśmy ze sobą jedynie cztery miesiące i wciąż byłam dziewiętnastolatką… dzieckiem w oczach większości ludzi.

…

Następnego ranka, obudziłam się przez dzwonienie mojego telefonu na nocnej szafce obok łóżka Liama. Obróciłam się i sięgnęłam ślepo po zdradzieckie urządzenie, mając próżną nadzieję, że mój dar wyrzucania pajęczyny przyciągnie je. Nie, nic, w rzeczywistości musiałam zamrugać otwierając oczy, jak zwykły człowiek.

| 280

Imię Emily błysnęło na ekranie i jęknęłam, zanim odebrałam. – Emily? Co jest? – zapytałam sennym głosem. Dlaczego do cholery dzwoniła do mnie tak wcześnie? Przecież spotkam się z nią za godzinę na treningu. – KINSLEY! Dostałaś list! – zapiszczała do słuchawki tak głośno, że Liam poruszył się we śnie obok mnie. – O czym ty mówisz? Moja mama cały czas coś mi wysyła. Po prostu przynieść to… – Nie! Kinsley, dostałaś ten list. Od Amerykańskiego Stowarzyszenia Piłki Nożnej. Nie otworzyłam jej, ale jest gruba i jestem przekonana, że to twoje zaproszenie! To zdanie obudziło mnie, jakbym właśnie wypiła pięć espresso. Moje usta otworzyły się, a palce wypuściły trzymany telefon. W zwolnionym tempie obserwowałam, jak uderza o drewnianą podłogę. – Kinsley! Kinsley?! – wołała Emily z telefonu. – JASNA CHOLERA! – krzyknęłam i wyskoczyłam z łóżka. – Co? Kinsley, co się dzieje? – wyrzucił Liam, przecierając oczy i starając się zrozumieć dziwny telefon. Byłam zbyt zajęta tańczeniem po jego pokoju, by przejmować się tym, że go obudziłam. – Liam! Dostałam dziś rano list z Amerykańskiego Stowarzyszenia Piłki Nożnej! Dzwoniła Emily… – Ta… Tak poza tym wciąż tu jestem. – Usłyszałam jej stłumiony głos z telefonu i zaczęłam się śmiać. Podbiegłam i chwyciłam telefon. – Ach! Emily, przyniesiesz mi list na trening? Otworze go tam. – Dobrze. Tak się cieszę! Zobaczymy się nie długo. – Dzięki Em. – Rozłączyłam się, rzucając telefon na stolik nocny i powoli odwróciłam się do Liama. Siedział tam półnagi z kołdrą owiniętą wokół bioder. Włosy odstawały mu w każdym kierunku, ale jego uśmiech zaparł mi dech. – Udało ci się – mruknął zachrypniętym głosem. Zacisnęłam wargi, by stłumić emocje. – Nie wiem, czy to faktycznie taki list. To może być coś innego. Przechylił głowę i posłał mi uśmieszek. – Skarbie, dokonałaś tego. Oni nie kłopoczą się wysyłaniem listów do odrzuconych. Jeśli masz przesyłkę, to jest to zaproszenie. | 281

– Liam… Jego uśmiech poszerzył się, a potem odrzucił nakrycie, zanim sięgnął po mnie. Jego palce złapały moją talię i zapiszczałam, kiedy pociągnął moje ciało na swoje. – Jesteś niesamowita – szepnął do mojego ucha, kiedy przycisnął moje ciało do siebie. Oparłam dłonie na jego klatce, abym mogła spojrzeć na niego. Uśmiech, który widniał na jego ustach był tak prawdziwy, że wciągnęłam powietrze. – Tak niesamowita, że prawdopodobnie nie mogę się już dłużej z tobą spotykać. – Mmm… – mruknął, przyciągając mnie bliżej, tak że mogłam poczuć dudnienie w jego piersi. – Zamierzasz mnie wymienić? – zapytał, zanim złożył pocałunek tuż za moim uchem. Hah. Starałam się pomyśleć o jakiejkolwiek osobie na którą mogłabym wymienić… zobaczmy… byłby to.. nie. Nikt. Liam nią był. Był osobą, która na koniec dnia wywoływała u mnie najgłośniejszy śmiech i najdłuższe omdlenia. Trzymał mnie na ziemi i lubiłam spędzać z nim czas: rozmawiając, ćwicząc i gotując kolację, tak bardzo jak cieszyłam się mając seks nie z tego świata. Nie, naprawdę, mówię o kilku primo akcjach horyzontalnego tanga. Nie było zamiany. Zaliczyłam Liama Wilder’a. Pozwoliłam opaść swojemu ciału na jego i uśmiechnęłam się do w ciepło szyi. – Po zastanowieniu, myślę, że tutaj zostanę. Zaśmiał się, zanim owinął swoje ramiona wokół mnie. – Jestem z ciebie dumny, Kins. – To nie wydaje się prawdziwe – szepnęłam w jego szyję. Milczał przez chwilę, a potem wreszcie odpowiedział. – Wierzyła, że mogła, więc to zrobiła. – Przypomniał mi tekst wypisany na moich żebrach. Tekst, który zaczynał każdy poranek, kiedy postanawiałam ćwiczyć mocniej niż poprzedniego dnia, naciskając na siebie, by przekroczyć swoje limity, ponieważ z tyłu głowy myślałam, że może byłam wystarczająco szalona by spełnić marzenie. I dzisiaj, w tym momencie, zdałam sobie sprawę, że cała praca właśnie się opłaciła. – Dokonałam tego.

| 282

Epilog W przeddzień moich 20 urodzin siedziałam w luksusowej limuzynie, obserwując rozmywające się uliczne światła, kiedy kontynuowaliśmy drogę w kierunku centrum LA. Tak wiele się zmieniło przez jeden rok. Byłam na kolejce górskiej i wciąż nie było widać końca. Razem z Beccą zostałyśmy zaproszone, by sprawdzić się w drużynie olimpijskiej i ku naszemu zaskoczeniu, obie strzeliłyśmy gola w pierwszej rundzie. A potem drugiego… i wreszcie nasze nazwiska zostały umieszczone w olimpijskim spisie. Byłyśmy zdecydowanie najmłodszymi w drużynie i musiałyśmy sporo udowodnić w ostatnich kilku miesiącach. Treningi zmieniły mnie mentalnie i fizycznie, ale nie brałam ani sekundy za pewnik. Musiałam wycofać się z drużyny ULA i przerwać szkołę, ale to nie ma znaczenia. Chciałam grać w piłkę i ustawiłam swoje marzenie o grze na najwyższym poziomie. – Czy wszystko spakowałyśmy? – zapytała Becca, wyciągając mnie z zamyślenia. Spojrzałam z powrotem do środka limuzyny, by znaleźć ją i Emili przyglądające mi się z ciekawością. Wzruszyłam ramionami. – Mamy tylko kilka minut, by zabrać rzeczy, ale tak, w większości. Po prostu musze pamiętać, by zabrać paszport. – Tak długo, jak nie będziesz za bardzo szalała na swoim przyjęciu, powinnaś być wystarczająco spójna, by pamiętać o tym rano – zaśmiała się Emily. Uśmiechnęłam się na jej żart i pomyślałam o tym, jak wiele wysiłku Liam włożył w dzisiejszy wieczór. Na pierwszym planie przygotowań do opuszczenia kraju, Liam umieścił zaplanowanie wcześniejszego przyjęcia urodzinowego dla mnie. Trzymał każdy szczegół pod kluczem, nawet kiedy próbowałam go uwieść. Chłopak nie pękał, więc spędziłam dzień na dopieszczaniu z Emily i Beccą, podekscytowana, że na końcu drogi czekała na mnie niespodzianka. – W rzeczywistości nie sądzę, abym w ogóle piła – powiedziałam, patrząc na swoją jasnoczerwoną sukienkę. Była zalotna z elastycznego materiału, z głębokim dekoltem,

| 283

rękawami i rozszerzanym dołem. Była dość krótka, ale wiedziałam, że Liam nie będzie miał nic przeciwko. – To samo. – Zgodziła się Becca. Obie musiałyśmy wyeliminować wszystko co było uznawane za ‘niezdrowe’ z naszej diety, jak tylko dostałyśmy się do drużyny. – Czekajcie, więc teraz to ja jestem najbardziej zwariowana z naszej trójki? – zaśmiała się Emily. Nie mogłam ukryć uśmiechu, kiedy cofnęłam się myślami do pierwszej nocy, kiedy zabrałam Emily na przyjęcie LA Stars. Myślałam, że zepsułam ją, ale ostatecznie nasza trójka wyrównała się. Lubię myśleć, że dała mi odrobinę swojego spokoju, a ja przekazałam jej nieco szalonej strony. Becca po prostu podarowała nam mnóstwo siniaków. – Och, nie martw się, poimprezujemy z tobą, kiedy wrócimy ze Szwecji. – Mrugnęłam, kiedy limuzyna zatrzymała się pod modnym klubem. W pośpiechu parkingowy podbiegł, by otworzyć nasze drzwi i eskortować nas na czerwony dywan. Spojrzałam w górę, aby chłonąć scenerię przede mną. Klub był nowoczesny z gładkimi białymi ścianami i bluszczem owiniętym wokół średniowiecznego znaku z napisem Tiger Lily, nazwą klubu. Rozwieszone świeczki wypełniały rolę oświetlenia wnętrza, tak by atmosfera wydawała się bardziej intymna, kiedy minęłam frontowe drzwi. Rozpoznałam wszystkie swoje koleżanki z ULA, jak również rodzinę i przyjaciół. Było kilku chłopaków z drużyny LA Stars i skinęłam, kiedy zobaczyłam Josha. Byliśmy na neutralnym gruncie i byłam szczęśliwa, że zapomniałam o dramacie z przed kilku miesięcy. Rodzice moi i Liama rozmawiali po środku pomieszczenia i przycisnęłam dłoń do piersi, kiedy uśmiech stał się jeszcze większy. Posiadanie ich wszystkich w jednym miejscu, zwłaszcza, kiedy wiedziałam ile trwał lot z Londynu do LA. Jednakże, najlepszy gości ze wszystkich, był stojący pomiędzy naszymi rodzicami, i kiedy go zobaczyłam, czułam się przepełniona szczęściem. Liam, jak zawsze wyglądał przystojnie w dopasowanym czarnym garniturze. Jego włosy były zaczesane do tyłu w taki sposób, że uwydatniały jego ostre rysy i ogoloną twarz. Wiedziałam, że mógł poczuć na sobie moje spojrzenie, ponieważ spojrzał w górę w momencie, kiedy zagryzłam dolną wargę. Jego szare oczy przyszpiliły mnie w miejscu i byłam rozbrojona, kiedy skierował się w moją stronę. Jego uśmiech powiększał się z każdym krokiem, a kiedy zbliżał się, Becca i Emily odeszły, jak na zawołanie. – Przypomnij mi, bym nigdy nie pozwolił ci ubierać czerwieni, chyba, że w naszej sypialni. – Uśmiechnął się znacząco, chłonąc mój wygląd z pewnością w powietrzu. – Podoba ci się sukienka?

| 284

– Uwielbiam kobietę, która nosi sukienkę – powiedział, biorąc moją dłoń w swoją – Chodź, pozwól mi porozmawiać z tobą przez chwilę na osobności. – Ale nie przywitałam się z rodzicami – zaprotestowałam bez przekonania. Będzie mnóstwo czasu, by z nimi porozmawiać; teraz chciałam zedrzeć z niego ten garnitur, – Zrozumieją, chodź – powiedział, ciągnąc mnie przez klub i w dół korytarza. Na końcu były pojedyncze czarne drzwi, strzeżone przez tęgiego ochroniarza. Liam skinął do mężczyzny i otworzył drzwi, przytrzymując je otwarte, abyśmy mogli wejść. Zmarszczyłam brwi w zdezorientowaniu. – Czekaj, gdzie my idziemy? – zapytałam. Liam spojrzał na mnie z szelmowskim uśmiechem, ale zamiast odpowiedzieć, poprowadził mnie na zaciemnione schody. Myślałam, że skończymy na drugim piętrze, może w pokoju dla Vipów lub coś, ale on pchnął masywne drzwi z naklejonym napisem ‘wejście na dach’ na szczycie schodów. Światło przenikało do ciemnego korytarza i w tym momencie, zdałam sobie sprawę, że to coś więcej niż zwykła rozmowa. Przełknęłam gulę formującą się w moim gardle, kiedy nadal trzymał otwarte drzwi, a potem mój oddech zamarł w płucach, kiedy przyjrzałam się widokowi przed sobą. Na dachu stworzył mały kawałek raju. Sznurki migoczących światełek tańczyły nad głową. Kwiaty w każdym kolorze i odmianie wypełniały powierzchnię; ich świeży zapach owijał się wokół mnie, kiedy Liam chwycił moją dłoń i pociągnął na zewnątrz. Zamknęłam na chwilę oczy, pozwalając mu prowadzić się do przodu i starając uspokoić swoje szalejące serce. Kiedy zamrugałam, spojrzałam w dół w kierunku oświetlonej świecami ścieżki prowadzącej nas w kierunku środka dachu – środka tego małego raju. To tam się zatrzymaliśmy, to tam ciemne spojrzenie Liama utkwiło w moim. To tam obserwowałam, jak opada na kolano i to tam moja dłoń poleciała do twarzy, kiedy starałam się powstrzymać łzy, które groziły wypłynięciem. Nie mogłam w to uwierzyć. Nic z tego nie mogło być prawdą, ponieważ wtedy spełniłyby się wszystkie moje marzenia. – Kinsley Bryant… – zaczął, kiedy łzy spływały strumieniem w dół moich policzków. – Przez dwadzieścia sześć lat, nigdy nie wyobrażałem sobie, że znajdę osobę, z którą będę chciał spędzić resztę swojego życia. Trzy miesiące przed poznaniem ciebie, szukałem kolejnego dreszczyku emocji, kolejnej imprezy, kolejnej dziewczyny. I wtedy wszedłem i znalazłem ciebie siedzącą w mojej kuchni, jak najpiękniejsza pewna siebie istota, jaką kiedykolwiek widziałem i wtedy wiedziałem, że będziesz dzikim ogniem. Pobudzałaś mnie od samego początku i starałem się opierać, ale nawet wtedy wiedziałem, że nie odejdę bez ciebie przy moim boku. | 285

Przerwał i obserwowałam, jak powoli przełyka swoje emocje. Liam Wilder, twardy, jak paznokcie piłkarza w rzeczywistości był największym mięczakiem, jakiego znałam. – Przez ostatni rok widziałem, jak dążysz do swoich marzeń i uwielbiałem stać obok ciebie przy każdym kroku. Jego drżąca dłoń wyjęła małe czarne pudełko z kieszeni marynarki. – Liam… Jego oczy przeszukiwały moje i całkowicie zatonęłam w całkowitej bezradności chwili. – Wyjdź za mnie – powiedział, delikatnie otwierając pudełko. Miękki, szczęśliwy szloch wyrwał sie z mojego gardła. – Jestem za młoda – zaprotestowałam słabo. Uśmiechnął się i spokojnie potrząsnął głową. – Wyjdź za mnie – powtórzył, tak pewnie, że wiedziałam, że otaczał moje serce zaklęciem. – Liam… – zaczęłam, mój umysł pędził. Uciszył mnie kolejnym pokręceniem głowy. – Skłamałem tamtej nocy, kiedy poznałem twoją mamę. Zmarszczyłam brwi starając się przypomnieć sobie rozmowę, o której mówił. – Co? Jak? – Tamtej nocy powiedziałem, że żartowałem o poproszeniu o twoją rękę w ciągu trzystu dni. Już wtedy wiedziałem, że się z tobą ożenię. Mogłem cię wtedy poprosić, ale chciałem dać ci czas. Czekałem trzysta dni, ale nie zamierzam już czekać ani godziny dłużej. – Tak – odpowiedziałam, tak delikatnie, że słowa nie przeszły przez palce na moich ustach. – Poczekamy tak długo, jak będziesz chciała. Możemy być zaręczeni, aż skończysz dziewięćdziesiąt dziewięć lat i nie będziesz w stanie dojść do ołtarza. Zaniosę cię, lub zawiozę na wózku. Tylko powiedz, że za mnie wyjdziesz. Kolejny szczęśliwy szloch przedarł się przez moją barierę i opadłam na kolana przed nim. – Liam, powiedziałam tak. Tak. TAK! – zaśmiałam się, owijając ramiona wokół jego szyi. Zaśmiał się przy moim gardle, gdy jego ramiona przyciągnęły mnie bliżej. Nawet nie spojrzałam na pierścionek. Czy to czyni mnie szaloną? Przyjęłabym sznurek związany w supeł, jeśli to oznaczałoby poślubienie tego mężczyzny. Nie chciał o tym słyszeć.

| 286

– Chcę go widzieć na tobie. Zajęło mi wieczność znalezienie takiego, który wiedziałem, że ci się spodoba – powiedział, odsuwając ramiona i wsuwając pierścionek na mój palec. Ledwie mogłam utrzymać w górze dłoń, kiedy minął nim mój paznokieć i przesunął nad kłykcie. Był to prosty, zaokrąglony kwadratowy diament na cienkim pasku. Wyglądał, jak doskonałe połączenie delikatności i ozdoby. – Dobrze się spisałeś, Wilder. – Drażniłam z mrugnięciem, wreszcie zdolna, by przemówić bez łez utrudniających mowę. – Dziękuje, pani Kinsley Wilder – powiedział z szelmowskim uśmiechem, sprawdzając po raz pierwszy moje przyszłe nazwisko. Zmrużyłam żartobliwie oczy. – Hmm… a co powiesz na Liam Bryant zamiast tego? – Hej – zaśmiał się, owijając ponownie swoje ramiona wokół mnie. – Nie. Nie, czekaj. Pan Liam Bryant. Tak, podoba mi się brzemiennie tego. – Śnisz. – No dalej, mamy dwudziesty pierwszy wiek – zażartowałam. – Mhm – powiedział, wtulając się w moją szyję, tak, że jego woda po goleniu i żel pod prysznic natychmiast zaatakowały inteligentną część mojego mózgu. – Może po prostu wybierzmy razem nowe nazwisko. Uśmiechnęłam się. – Więcej nie słucham. Jestem zbyt zajęta próbą przyswojenia, że naprawdę chcesz się ze mną ożenić. – Uwierz w to. – Powiedz to jeszcze jeden raz, aby stało się to prawdziwym. – Kinsley Grace Bryant, ty zwariowany piękny głupolu, wyjdź za mnie, tak byśmy mogli sprawić setkę małych piłkarzy. Zaśmiałam się. – Zgoda.

| 287

| 288

Epilog epilogu

Razem z Liamem zdobyliśmy srebro i brąz na Igrzyskach Olimpijskich. Przyznano nam również tytuł ‘Najsłodszej Pary’. Tytuł był samozwańczy. Kiedy wróciłam do LA, miałam kilka ofert od różnych profesjonalnych drużyn z kraju, włączając w to klub z LA.

Becca straciła dziewictwo z Pennym w wiosce olimpijskiej. Ta, te plotki o wiosce są prawdziwe. Razem z Liamem musieliśmy odrzucić zaproszenie do orgii z grupą rosyjskich gimnastyków. Z mojej strony była to głównie decyzja geopolityczna.

Emily i jej chłopak cierpieli z powodu kłopotliwej sytuacji podczas seksu na Skype. Powiedzmy, że lepiej zachowaj koszulkę, aż dostaniesz potwierdzenie, że połączyłaś się ze swoich chłopakiem, a nie z jego rodzicami. ‘SYN KAZNODZIEI’.

Josh zapłodnił lalunię i dziecko okazało się być niezłym gnojkiem. Sprawiedliwości stało się zadość.

Tara skończyła pozując dla Playboya, a następnie prowadząc swój własny reality show. Oglądam go regularnie.

| 289