Jericho and Delphine - DH Tłumaczenie: Feisty Beta: axses JERICHO AND DELPHINE TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES Strona2 Prolog ONI PRZYJDĄ PO NIEGO. Cr...
16 downloads
29 Views
2MB Size
Jericho and Delphine - DH Tłumaczenie: Feisty Beta: axses
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
ONI PRZYJDĄ PO NIEGO. Cratus stał na szczycie najwyższego punktu Olimpu, wpatrując się w piękny zachód słońca. Taśmy ciepłego koloru dzieliły ciemniejące niebo, przypominając mu o jaskrawym, lśniącym i migoczącym, opalowym ogniu. Nigdzie indziej nie było to tak zapierające dech w piersiach jak tutaj i chciał zobaczyć ten zachód po raz ostatni, zanim odda się zasłużonej karze. Nie chciał prosić o ułaskawienie. Nie było takiej potrzeby. Znał gniew Zeusa lepiej niż ktokolwiek inny. Przez wieki był Olimpijskim młotem boga, niosącym jego sprawiedliwość. A teraz sprawiedliwość przyjdzie po niego. - Uciekaj, a ja ucieknę z tobą. Spojrzał w dół na małą formę swojej siostry Nike. Jego skrzydła były czarne, a jej czysto białe. Jej ciemne, kręcone włosy były owinięte białą wstążką, dopasowaną do jej sukni. Personifikacja zwycięstwa, była jego wspólniczką przez całe życie. Oni, wraz ze swoim bratem i siostrą, byli strażnikami Zeusa. Umiłowanymi obrońcami, którzy byli wyżej cenieni przez ojca bogów nawet od własnych dzieci Zeusa. Aż Cratus popełnił niewybaczalny grzech – oszczędził życie, które powinien zabrać. Nie powinien kwestionować swego pana, tylko wykonywać jego polecenia. Wciąż nie mógł zrozumieć, dlaczego to zrobił. Bogowie wiedzieli, że współczucie jest dla niego obcą emocją. A teraz tu był… Czas umrzeć.
2
Prolog
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Cratus westchnął ze znużeniem. - Nie mogę cię o to prosić, akribos. Wciąż masz przychylność Zeusa. Nie narażaj tego dla mnie. Poza tym, nikt nie może uciec przed Olimpijską sprawiedliwością. Wiesz to tak dobrze jak ja. Nie ważne, gdzie się ukryję, oni mnie znajdą. Nike wzięła go za rękę i przytuliła ją do policzka. - Wiem dlaczego to zrobiłeś i szanuję cię za to. A to nie zmieniało niczego. Co zostało zrobione, to zostało zrobione. Teraz nie zostało już nic z wyjątkiem kary. Odwrócił wzrok od słońca, by spojrzeć na nią przy jego boku, na jej piękną twarz przyciśniętej do jego zdrętwiałej dłoni. W całej wieczności, była jedyną osobą, której tak naprawdę ufał. Jego siostrą z zapadającymi w pamięć, bladymi oczami, których odwaga i lojalność były bez porównania. Dla niej zrobiłby wszystko. Ale nie poświęci jej za swoją głupotę. - Zostań tu, gdzie jest bezpiecznie. Zacisnęła swój uścisk. - Wolałabym być z tobą bracie. Do końca jak zawsze. Pogładził ją delikatnie po policzku, po czym odsunął rękę i spojrzał w dół, gdzie były położone świątynie bogów jak klejnoty wśród wiecznie zielonych liści. - Zostań tutaj Nike… proszę. Skinęła głową, ale widział niechęć w jej oczach. - Tylko dla ciebie. Dał Nike swój złoty hełm, by zachowała go jako pamiątkę ich wspólnych bitw. Cratus ucałował ją w czoło, po czym udał się w góry w kierunku sali bogów. Jego tłoczona tarcza była tak ciężka jak jego sumienie, gdy pochylił się na swojej grubej włóczni by utrzymać równowagę na ścieżce.
3
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zgodnie z obietnicą, Nike została za nim, ale czuł jej wzrok na sobie, gdy szedł. Jej oferta ucieczki nawiedzała go. Ale to nie było w jego naturze by uciekać albo poddawać się. Był wojownikiem i to było wszystkim co znał. Wszystko po co żył. Będzie walczył do końca. Co więcej, nie da wrogowi tej satysfakcji, by przywlekli go przed Zeusa w łańcuchach. Żył swoim życiem, stojąc na dwóch nogach i tak też umrze. Samotnie. Bez mrugnięcia okiem, błagania czy strachu. To był stosowny koniec, naprawdę. Po tych wszystkich życiach, które bezdusznie zabrał dla Zeusa, będzie to jego pokuta. Zatrzymał się przed drzwiami, które prowadziły do miejsca, gdzie bogowie się gromadzili. Wchodził przez nie sto tysięcy razy. Ale dzisiaj zrobi to ostatni raz. Z podniesioną głową otworzył ogromne, złote drzwi. Tak szybko jak to zrobił, cisza rozległa się na sali, jakby wszyscy zbiorowo wstrzymali oddech, czekając na to by zobaczyć jak Zeus go ukarze. Zeus zastygł w miejscu przed swoim tronem, a jego oczy były ciemne i groźne. Spojrzenie Cratusa skierowało się na prawą stronę podium, gdzie było jego stanowisko przez wszystkie te wieki. A teraz to nie było to już jego stanowisko. Biorąc oddech na odwagę, rzucił tarczę tuż za drzwiami. Pusty, metaliczny dźwięk rozległ się echem w ciszy i naśladował wewnętrzną pustkę serca Cratusa. Ciągle nikt się nie poruszył. Nawet suknie kobiet nie szeleściły. Jego spojrzenie zdecydowanie utkwiło na Zeusie, gdy dźwignął włócznię nad swoje ramię i rzucił ją mocno w ścianę, tuż nad głową Zeusa – był to ostatni akt buntu, który sprawił, że każdy obecny tutaj bóg sapał w szoku.
4
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Cratus wyciągnął swój miecz nad głową i rzucił go do stóp Aresa. Następnie ściągnął kołczan i łuk, który wręczył Artemidzie. Z każdym krokiem w stronę Zeusa, pozbywał się kawałka zbroi i upuszczał go na podłogę z marmuru, gdzie głośno brzęczał. Pierw zarękawie, a następnie nagolenniki, pancerz i wreszcie jego pancerny pas. W tym czasie, gdy dotarł do Zeusa, miał na sobie jedynie brązową przepaskę na biodra. Złożył swoje skrzydła i schylił głowę w cichym poddaniu się królowi bogów. Przekleństwo Zeusa rozległo się zanim wyciągnął świecącą błyskawicę z jarzącego się kołczanu i użył ją by zadać ranę ciętą na twarzy Cratusa. Cratus poczuł smak krwi, gdy jego oko i policzek wybuchły pulsującym bólem. Ukrywając twarz w dłoniach poczuł ciepłą krew przelewającą mu się przez palce. - Jak śmiesz przychodzić tutaj po tym, co zrobiłeś! Nikt mi się nie przeciwstawia! Kolejny cios zwalił Cratusa z nóg i rzucił go na podłogę. Zimno marmuru otarło mu skórę i posiniaczyło mu mięśnie. Podszedł do stóp Apolla by odpocząć. Patrząc w dół, bóg szyderczo się uśmiechnął i przeniósł się w tył, z dala od linii ognia Zeusa. Cratus otarł krew z policzka, która kapała mu z twarzy na podłogę, zanim podciągnął się. Ale nie zaszedł za daleko. Zeus położył nogę na jego kręgosłupie i popchnął go w dół, tak, że upadł na brzuch. - Byłeś nieposłuszny. Chcę byś czołgał się za moje miłosierdzie. Cratus potrząsnął głową w zaprzeczeniu. - Nie błagam o nic. Zeus kopnął go i rzucił błyskawicą przez ramię, przyszpilając go do podłogi. Cratus krzyczał w agonii, która pulsowała z każdym uderzeniem jego serca. - Jesteś bezczelnym psem. Ośmielasz się przeciwstawiać się mi nawet teraz?
5
JERICHO AND DELPHINE
Strona
- Ja nie… - jego słowa zostały przerwane przez ryk, gdy Zeus cisnął błyskawicą w jego bok i drugie ramię. Wykrzywiając usta, Zeus cofnął się. Obrzucił władczym spojrzeniem wszystkich bogów. - Czy jest ktoś wśród was, kto przemówi w obronie tej nieposłusznej kanalii? Swoim nieuszkodzonym okiem, Cratus spojrzał na swoich braci. Jeden po drugim odwracali się. Hera, Afrodyta, Apollo, Atena, Artemida, Ares, Hefajstos, Posejdon, Demeter, Helios, Hermes, Eros, Hypnos… itd. Ale to, co naprawdę go zabolało to, że wśród nich była jego matka oraz brat Zelos i siostra Bia. Cofnęli się i odwrócili, ze wstydem na twarzach. Niech i tak będzie. W swoim sercu wiedział, że Nike przemówiłaby za niego. Ale zrobiła tak jak prosił i została w tyle. Zeus przebił go kolejnym piorunem, co prawdopodobnie bolałoby, gdyby jego ciało było w stanie odczuwać więcej bólu. - Zdaje się, że nikt tutaj nie troszczy się o ciebie. Wielka niespodzianka. Cratus roześmiał się plując krwią, gdy przypomniał sobie dzień, w którym zmusił Hefajstosa do przykucia Prometeusza łańcuchem do skały, na jego wieczną karę. Bóg był niechętny do wykonania rozkazu i wezwał okrutnego Cratusa, pod którego naciskiem podporządkował się okrutnemu poleceniu Zeusa. Cratus z kolei szydził z bojaźliwego współczucia Hefajstosa. Powiedział wtedy bogu, że lepiej być wymierzającym karę niż ofiarą. Teraz była jego kolej by cierpieć. Nic dziwnego, że nikt nie przemawiał w jego obronie. Zasłużył na to.
6
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Strona
7
Zeus podciągnął go z podłogi, trzymając go za gardło. Jego całe ciało było zdrętwiałe od pulsowania przez pioruny, które nadal wystawały z jego ciała. Cratus nie mógł zrobić nic, poza wpatrywaniem się w ojca bogów. - Czy chcesz podnieść broń i walczyć dla mnie? Cratus potrząsnął głową. Nigdy już nie będzie służyć jak bezmyślny pies, spełniając każdy kaprys swojego pana. - Więc będziesz cierpiał przez całą wieczność i każdego dnia będziesz błagał o moje miłosierdzie.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Rozdział 1
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine zatrzymała się, żeby się wyprostować, gdy rozglądała się po starych budynkach z metalowymi balkonami albo wyszukanymi wykończeniami z drewna. Jakie dziwne miasto… ale nie była ona przyzwyczajona do przebywania w świecie śmiertelników z wyjątkiem ludzkich snów. Tam świat ludzi wyglądał zupełnie inaczej. To ekstremalnie głośne i jasne miejsce wprawiło ją w zakłopotanie. Nie wspominając już o okropnym zapachu, o którym myślała, że może być jakiegoś rodzaju nawozem… Podskoczyła, gdy głośny, brutalny dźwięk przestraszył ją a samochód minął ją z wielką prędkością. Phobos chwycił ją za ramię i pociągnął tak, by stanęła obok niego na nierównym chodniku. - Bądź ostrożna. Jeżeli samochód cię potrąci, to będzie bolało. - Przepraszam. Nie zwróciłam na to uwagi. Kiwnął głową, po czym rozejrzał się po ulicy, gdzie było zaparkowanych kilka samochodów przed rzędem domów, które stały tak blisko siebie, że zastanawiała się czy nie mają wspólnej ściany. - Ten garaż powinien być tam. Spojrzała tam, gdzie pokazywał. Garaż Landry’ego, Naprawa Samochodów - Jesteś pewien, że on tam jest?
8
Nowy Orlean 2009, 6 tys. lat później… w przybliżeniu. (Dodaj albo odejmij kilka wieków…)
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Phobos posłał jej rozbawione spojrzenie. - Jego obecność nie podlega wątpliwości, ale jego powitanie nas, tak. Będziemy mieli szczęście, jeżeli nie wypatroszy nas tak szybko, jak zrobiłby to Noir – otarł dłonią czoło z kropli potu, które szybko zostały zastąpione przez nowe. Nigdy nie była w cieplejszym miejscu w swoim życiu. Biedny Phobos był ubrany na czarno, nie do końca właściwie na tą pogodę. Wyglądał tak nieszczęśliwie w tym upale, jak ona się czuła. Zawsze uważała go za jednego z bardziej przystojnych bogów z wyjątkowo ciemnymi włosami i ostrymi rysami twarzy. Wysoki i smukły, poruszał się płynnie i szybko. Było to coś, co przerażało jego wrogów i czyniło go śmiertelnym w walce. Jego zadaniem było pobudzanie strachu, a jednocześnie ze swoim bratem bliźniakiem, Deimosem, siał spustoszenie w starożytnych bitwach. W ostatnich stuleciach, stali się wojownikami Furii, każąc każdego, kto rozdrażnił bogów. Aż do momentu, gdy dwa dni temu wszystko się zmieniło… Zadrżała na to wspomnienie. Mimo tego, że nie powinna niczego czuć, jej żołądek wciąż się skręcał na horror, którego była świadkiem. Nadal próbowali z powrotem poskładać kawałki ich świata po wściekłym ataku Noira. - Jak zostaliśmy wybrani do tego jeszcze raz? – zapytała go. - Nie byliśmy tam, gdy Zeus go wygnał i dlatego nie powinien nienawidzić nas tak bardzo jak nienawidzi innych bogów – parsknął szyderczo. – Co więcej, jesteśmy częścią tej garstki, która nie jest uwięziona albo martwa. To nie było pocieszające… I nie oznaczało to, że Cratus ich wysłucha, nie mówiąc już o pomocy im. - Myślisz, że dostaniemy szansę? - Podobnie jak sopel lodu na równiku. Ale Cratus pobiera moce z tego samego pierwotnego Źródła, które zrodziło Noira. Bez niego w naszym zespole jesteśmy udupieni.
9
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Wciąż nie była tego pewna. Zeus posłał ich tutaj, aby poprosili o przysługę byłego boga, który najprawdopodobniej wypruje im flaki, tak szybko jak tylko się pojawią. Nigdy nie spotkała Cratusa, ale jego paskudna reputacja była legendarna. Nie miał litości dla nikogo. Jego brutalność szła w parze jedynie z prostolinijną determinacją. Mimo, że Zeus ograniczył jego boskie moce, inni bogowie wciąż się go bali. Samo to mówiło wszystko o jego ujmującej osobowości. Hefajstos ostrzegł ją, że nie można przekonać Cratusa. Ten mężczyzna był wściekły i złośliwy. A to było przed tym, zanim jego kara wpędziła go w szaleństwo. - Jesteś pewien, że nie ma innego wyjścia? Rysy twarzy Phobosa pociemniały. - Połowa twoich braci nie żyje, i za każdym razem, gdy próbują się wydostać ich skóry są wykopane z powrotem do epoki kamienia łupanego. Uwierz mi, że ten dupek jest ostatnią rzeczą jaką chcę załatwić. Ale jest to zło konieczne. - Zeus jest tym, który powinien to robić – skarżyła się ocierając pot ze swojego czoła. Phobos prychnął. - Chcesz mu to powiedzieć? Raczej nie. Ojciec bogów nie tolerował nikogo, kto go kwestionował. Zmrużyła oczy. - To był twój genialny pomysł Phobos. Prowadź. - A ty co? Boisz się? Spojrzała na niego w niemiły sposób. Z jej w połowie ludzką krwią, odczuła większe emocje niż jej bracia, Łowcy Snów, ale były one wyciszone w stosunku do ludzkości. - Gdybym była zdolna do nienawiści, pewnie bym cię nienawidziła. Gwałtownie zassał oddech między zębami. - Wiesz, dostajesz najlepszy seks z kobietą, kiedy jest zła i pełna nienawiści.
10
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Ponieważ nigdy nie uprawiałam seksu z kobietą to skąd miałabym wiedzieć? – Popchnęła go delikatnie za ramię, by przesunął się do przodu. – Mamy misję, Dolophonos. Pamiętaj, że jeżeli nie uda się nam, twój bliźniak umrze. - Wierz mi, nie zapomniałem. – Przeszedł przez ulicę, kierując się do celu. Delphine podążyła za nim i mimo złego przeczucia nie mogła drżeć. To nie wyjdzie dobrze. Wiedziała to. Weszli do biura w garażu i znaleźli małą dziewczynę, bazgrzącą na kartce papieru oraz kobietę około trzydziestki siedzącą przy metalowym biurku. Kobieta była dość ładna z małymi, brązowymi oczami i ciemnymi włosami. Jej uśmiech rozświetlił się, gdy ich zobaczyła. - W czym mogę pomóc? Phobos przeszedł obok Deplhine, aby podejść do biurka. - Szukamy faceta o imieniu Cratus. Zmarszczyła brwi. - Nie znam nikogo o tym imieniu. Przepraszam. Może jest w garażu na dole ulicy. Phobos podrapał się po głowie. Oczywiście był tak samo zaskoczony jak Delphine. - Wiem na pewno, że pracuje w tym garażu. Wiersz mi, moje źródła są bez zarzutu. Dziewczynka wytarła nos i kłykciem popchnęła parę okularów na nosie. - Czy oni stracili swojego przyjaciela, Mamo? - Rób swoją pracę domową, Mollie – i zwróciła swoją uwagę z powrotem na Phobosa. - Słuchaj, naprawdę mi przykro, ale nigdy wcześniej nie słyszałam takiego imienia. Pracuję tutaj od pięciu lat i zapewniam cie, że żaden z naszych chłopców nie ma tak na imię – telefon zaczął dzwonić. Położyła na nim rękę. – Czy jest jeszcze coś, co mogę dla was zrobić? - Nie – Phobos podszedł do dużego okna wychodzącego na wnętrze garażu, gdzie mężczyźni w szarych i niebieskich kombinezonach pracowali nad różnymi samochodami. Delphine poszła w jego ślady i zamarła, widząc mężczyznę, którego szukali.
11
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Święci bogowie… Nic dziwnego, że był bogiem siły i synem sztuki wojennej oraz nienawiści… Ta moc i zdolność do budzenia grozy wyciekała z każdego pora jego ciała. Miał ponad sześć stóp wzrostu i zbudowany był z wyraźnie odznaczających się mięśni. Gdy go obserwowała, wytarł smar o granatową ścierkę. Jego szary kombinezon był rozpięty, a rękawy miał owinięte wokół szczupłego pasa, pozostawiając jego tułów odziany w czarny podkoszulek, który tylko bardziej uwydatniał jego mięśnie. Czarne tatuaże - tribale, zdobiły obie jego ręce od nadgarstków po ramiona. Ale to jego twarz sprawiła, że straciła oddech. Nigdy nie widziała piękniejszego mężczyzny, z wyjątkiem nierównej blizny, która biegła po prawej stronie jego twarzy od linii włosów do płatka ucha. Jego prawe oko przykryte było czarną łatą, co sprawiło, że zastanawiała się nad tym, czy całkowicie stracił oko. To w żaden sposób nie zmniejszało jego uroku. Jeżeli już coś, to dodawało to jego twarzy więcej surowości. Kruczoczarne włosy były spocone i lekko kręciły się wokół twarzy, która wydawała się być wyrzeźbiona ze stali i posypana była ciemnym zarostem. Dzika moc emanowała z każdego jego cala. Był tak silny i śmiertelny, że powinien być na polu bitwy z mieczem w ręku, zabijając i okaleczając swoich wrogów a nie zatrzymany w garażu, pracując nad samochodami. Był wszystkim tym, co o nim słyszała a nawet więcej. Niech bogowie im pomogą… Jeśli nie zabije ich dwójki, będzie zszokowana. Phobos spojrzał na Delphine przez ramię. - On zdecydowanie jest tutaj. Sekretarka zmarszczyła brwi, odłożyła słuchawkę telefonu i spojrzała przez okno na Cratusa. - Szukacie Jericho?
12
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Phobos odwrócił się do niej. - Masz na myśli Cratusa. Zwróciła uwagę na mężczyznę, na którego patrzyła się Delphine. - To jest Jericho Davis. Jest tutaj zaledwie kilka tygodni. Czy on ma jakiś konflikt z prawem albo coś takiego? Jeżeli jesteście tutaj aby założyć mu proces… - Nie. Nic w tym stylu – Phobos posłał jej prawie czarujący uśmiech. – Jesteśmy starymi przyjaciółmi. Zmrużyła oczy podejrzliwie. - Cóż, jeżeli nie nazywa się Jericho Davis, musimy to wiedzieć. Landry jest skrupulatny jeżeli o to chodzi. Nie zatrudniamy tutaj skazańców ani hołoty. To jest poważny biznes i chcemy go takim utrzymać. Phobos podniósł rękę w górę. - Nie martw się, jestem pewien, że nie jest przestępcą. Po prostu muszę z nim porozmawiać przez minutę. Sekretarka parsknęła. - Myślałam, że mówiłeś, że go znasz. - Znam. - Więc jak porozmawiasz z człowiekiem, który jest niemy? Phobos zwrócił uwagę na Delphine, która była tym równie zszokowana, co on. Z pewnością Zeus nie byłby aż tak okrutny… A jednak był… Chora na tą myśl, Delphine spojrzała tam, gdzie „Jericho” pochylał głowę nad maską samochodu. Co dokładnie mu zrobiono? Zeus zabrał mu jego boskość, życie i najwyraźniej również głos oraz oko. Uzyskanie pomocy od niego wyglądało na coraz mniej prawdopodobne z sekundy na sekundę.
13
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zostajesz tutaj – powiedział Phobos, kładąc rękę na klamce drzwi prowadzącej z biura do garażu. Nie ma problemu. Raczej wolałaby skonfrontować się ze wściekłym lwem niż próbować pozyskać łaskę mężczyzny, którego bogowie tak strasznie wydymali. Dlaczego na ziemi albo poza nią ten człowiek miał im kiedykolwiek pomóc? Mając nadzieję na to co najlepsze, podeszła do okna by obserwować Phobosa. Zamknęła oczy i otworzyła się na eter tak, by móc słyszeć ich konwersację. Było tam głośno przez mechaniczne dźwięki i grające radio „Live Your Live” TI. Kilku z mężczyzn rozmawiało i żartowało podczas pracy. Jeden z nich podśpiewywał, gdy dodawał powietrza do opony w czerwonym Jeepie. Phobos zatrzymał się przy białym Intrepid’zie, gdzie stał Cratus. Cratus spojrzał w górę a jego twarz na chwilę zamarła, po czym spojrzał w dół i dalej pracował. Phobos podszedł bliżej. - Musimy porozmawiać – Cratus zignorował go. – Cratus… - Nie wiem co tutaj robisz – powiedział starszy mężczyzna w kombinezonie pasującym do Cratusa, zatrzymując się obok Phobosa. – Ale tracisz czas próbując porozmawiać ze starym Jericho. Chłopak nie może mówić – mężczyzna potrząsnął głową. – Nie, żeby tego potrzebował. Sposób w jaki pracuje nad samochodami jest magiczny. – Mężczyzna spojrzał na innych i roześmiał się. – Próbował porozmawiać z Jericho… - Więcej śmiechów dołączyło do jego, zanim odszedł i wrócił do pracy przy Jeepie. - Jericho – Phobos spróbował jeszcze raz – proszę, daj mi jedną minutę swojego czasu. Gdyby spojrzenie mogło zabijać, Phobos byłby właśnie odległym wspomnieniem. Jericho odwrócił klucz w ręku zanim podszedł do innego samochodu. Phobos spojrzał na Delphine, która wzruszyła ramionami w odpowiedzi. Nie miała pojęcia jak go przekonać. Wzdychając Phobos podążył za nim.
14
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Daj spokój, ja… Jericho odwrócił się do niego tak szybko, że Deplhine uświadomiła to sobie dopiero wtedy, gdy Phobos zwisał przez maskę samochodu, przytrzymany przez mocno trzymającą go rękę na gardle. - Spierdalaj i giń, wstrętny skurwysynie – warknął w starożytnej grece bogów, gdy wściekle uderzył głową Phobosa o maskę. Każdy mechanik, słysząc jego głębokie warknięcie, zatrzymał się i gapił na niego. - Niech mnie diabli – powiedział wysoki i szczupły Afroamerykanin. – Po tym wszystkim umie mówić. Czy ktoś wie jaki to był język? - Rosyjski? - Nie, myślę, że to niemiecki. - Koleś – powiedział młody facet odciągając ramię Cratusa. – Naprawisz wgniecenie maski, a kiedy to zrobisz zostanie to odliczone od twojej pensji. Krzywiąc się, Cratus zdjął Phobosa z maski jak szmacianą lalkę. Drżąc, Phobos stanął na nogi. Gdy przemówił, kontynuował użycie ich języka tak by ludzie ich nie zrozumieli. - Potrzebujemy twojej pomocy Cratusie. Gdy mijał Phobosa, Cratus pchnął go w ramię, sprawiając, że Phobos skrzywił się z bólu i pocierał ramię. Wrócił do Intrepid’a. - Cratus nie żyje. - Jesteś jedynym… Cratus warknął na niego. - Jesteś dla mnie martwy. Wszyscy jesteście. A teraz wynoś się. Delphine przesłała swoje myśli do Phobosa. - Czy powinnam wejść? - Nie. Nie sądzę, by to pomogło – Phobos zwrócił się do Cratusa. – Los całego świata jest w twoich rękach. Nie obchodzi cię to?
15
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Dzikie spojrzenie jakim obdarował go Cratus, powiedziało mu, że nie. Delphine westchnęła. Co oni teraz zrobią? Potrzebowali siły boga. Był jedynym, który potrafi czerpać moc z pierwotnego Źródła i walczyć z najbardziej złymi istotami. Bez Cratusa nie mieli szans wygrać z Noirem i jego armią Skoti. Starszy mężczyzna podszedł do Cratusa. - Więc z jakiego kraju jesteś? Cratus zignorował go, wracając do swojej pracy w ciszy. Phobos przesunął się by stanąć u jego boku. - Zeus wyraża wolę na to, by przebaczyć tobie to, co zrobiłeś. Oferuje zwrócenie tobie boskości. Desperacko cię potrzebujemy. Gdy Cratus ciągle odmawiał odpowiedzi, Phobos wypuścił sfrustrowany oddech. - Słuchaj, rozumiem czemu jesteś wściekły. Ale życie mojego brata jest zagrożone. Jeżeli nam nie pomożesz, Noir go zabije. Cratus nawet nie drgnął pracując. Mięśnie pracowały na szczęce Phobosa. - W porządku. Kiedy skończy się świat, pamiętaj, że byłeś jedynym, który mógł to zatrzymać. Cratus kontynuował ignorowanie go. Phobos odwrócił się i wrócił do niej. Delphine czekała aż Cratus ponownie to rozważy i zatrzyma Phobosa. Ale tak naprawdę zdawało się go to nie obchodzić. Nawet ona, która miała wyciszone emocje, miała więcej uczuć niż ten mężczyzna pokazywał. - Jesteśmy martwi – powiedział Phobos złowieszczym tonem, gdy do niej dołączył. – Może powinniśmy dołączyć do innej drużyny zanim nas rozgromią. Delphine posłała pozbawione nadziei spojrzenie mężczyźnie w garażu. - Może ja powinnam spróbować.
16
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Potrząsnął głową. - Nie dotrzesz do niego. On nam nie pomoże. - Mogę spróbować dziś skontaktować się z nim we śnie. Nie będzie wtedy w stanie uciec ode mnie. Nie powiedział jej nie, ale po jego twarzy było widać przypomnienie o tym, że uważa to za stratę jej czasu. - Potrzebujesz wsparcia? - Sądzę, że będę bardziej efektywna sama. Phobos prychnął. - Powodzenia. Jeżeli będziesz mnie potrzebować, będę w stanie gotowości. Delphine spojrzała na Cratusa. Pracował, ale widziała cierpienie w jego oku. Był tak głęboki i przejmujący, że wywołało to u niej ból… Jakie dziwne było mieć takie uczucia. Ale nie znaczyły one nic. Miała misję do spełnienia. Do zobaczenia wieczorem. A ona zdecydowanie nie zamierza polec.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zatrzymał się, gdy zobaczył smar na ręce, pokrywający jego tatuaż, który zwykł ukrywać, ponieważ zawierał słowa potępienia wypalone na skórze przez jego własną matkę na rozkaz Zeusa. Stare wspomnienia przedzierały się przez niego na nowo, gdy pomyślał o tym jak Olimpijczycy odwrócili się od niego. A wszystko przez to, że odmówił zabicia niemowlęcia. Zamykając oczy przypomniał sobie ten moment tak wyraźnie. Małą chatkę… i krzyk bogini, błagającej go o litość.
17
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zabij mnie, nie moje dziecko, proszę! Na Zeusa, dziecko jest niewinne. Zrobię wszystko. Zacieśnił swój uścisk na dziecku, w pełni zamierzając wypełnić swój obowiązek. Ojciec dziecka zniknął. Ale bóg bólu, Dolor, złapał go i cisnął w dół, przed boginią, która tak desperacko starała się bronić swoją rodzinę. Jedynym grzechem tego dziecka były jego narodziny. I gdy spojrzał na małą i ufną twarz dziecka, które się do niego uśmiechało, nie wiedząc co się dzieje, zawahał się. - Zabij to! – warknął Dolor. Cratus wyciągnął swój sztylet by podciąć dziecku gardło. Śmiejąc się, dziecko sięgnęło po niego z oczami błyszczącymi ogniem i radością i owinęło małe paluszki wokół jego dużej dłoni. Więc zrobił jedyną rzecz, jaką mógł. Użył swoich mocy by uśpić dziecko i oddał je wieśniakom na wychowanie. Jedna chwila współczucia, kosztowała go wieczność wstydu, zniewagi i degradacji. A teraz śmiali prosić go o przysługę, po tym wszystkim co mu zrobili. Zbiorowo postradali rozum. - Hej – powiedział Darice zbliżając się do niego – czemu nigdy nie powiedziałeś nam, że umiesz mówić? Ponieważ rozmowa z Daricem, mogła prowadzić do przyjaźni. A jeśli popełniłby ten błąd, Darice umarły przed nim. Brutalnie i bezlitośnie. Zeus zabrał mu wszystko. Więc ignorował Darice’a, odkręcając alternator, który musiał zostać zastąpiony. Darice wydał z siebie dźwięk zdegustowania. - Nieważne. Widocznie jesteś zbyt dobry by się z nami kolegować.
18
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Pozwól im tak myśleć. To było o wiele łatwiejsze niż wyjaśnianie prawdy, której nigdy by nie zaakceptowali. Był sam na tym świecie. Jak zawsze. Darice wrócił do pracy nad Toyotą. On i Paul żartowali, zabierając się za płukanie chłodnicy i montowanie nowych świec. Jericho wyciągał właśnie alternator, gdy padł na niego cień. Patrząc w górę dostrzegł właściciela, Jacoba Landry’ego. Niski i pulchny, Landry miał włosy w kolorze soli i pieprzu, które zaczesywał do tyłu i parę chciwych, niebieskich oczu. - Słyszałem, że były wcześniej z tobą kłopoty. Jericho potrząsnął swoją głową na nie. - Mhmmm…. Charlotte powiedziała mi również, że potrafisz mówisz, czy to prawda? – Przytaknął. - Chłopcze, dlaczego chcesz mnie okłamywać? Powiedziałem tobie, gdy cię zatrudniałem, że nie bawię się w takie bzdury. Chcesz tu pracować, musisz przychodzić do pracy na czas, zostawiać swoje życie osobiste w domu i nie kłamać. Zrozumiałeś? - Tak – powiedział, próbując pozbyć się wrogości ze swojego głosu. Nienawidził tego, że został zdegradowany do czołgania się przed takimi dupkami jak on, tylko po to by mógł jeść. – To się więcej nie powtórzy Panie Landry. Obiecuję. Landry poklepał go mocno po ramieniu. - Lepiej, żeby tak było. Jericho ścisnął mocniej klucz w ręku, chcąc dać posmak Landry’emu tego, na co było go stać. Były czasy, gdy wyptaroszył by każdego, kto mówiłby do niego w taki sposób. Niegdyś nikt nie odważyłby się dotknąć go nieproszony. Przed rozpoczęciem przez niego ludzkiego życia, każdy kto zetknął się z nim drżał w obawie przed jego siłą i srogością. Ale Landry był despotą. Cieszył się swoją niewielką władzą nad ludźmi, którzy dla niego pracowali. Czuł się dobrze, gdy czołgali się przed nim po to by się utrzymać.
19
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
I tak bardzo jak było to do dupy, Jericho potrzebował tej pracy. Z czasem, gdy świat robił się coraz bardziej nowoczesny, trudno było znaleźć kogoś, kto zrobi fałszywy dowód za rozsądną cenę. Inni nieśmiertelni mogli gromadzić swoje bogactwa, ale również to zostało mu odebrane. Za każdym razem, gdy próbował zaoszczędzić chociażby dolara, Zeus zabierał mu go. Jedna katastrofa za drugą. I tak wyglądała jego egzystencja przez wieki, których nawet już nie chciał liczyć. Był niczym i nigdy nie będzie miał czegokolwiek ponownie. Nawet godności. Wzdychając, wrócił do pracy, nienawidząc siebie i swojego życia. Możesz to zmienić… Zeus musiał być w kiepskiej sytuacji, by wysyłać kogoś z prośbą o jego pomoc. Mógłbyś być ponownie bogiem… Marzenie o tym było dla niego udręką. To było kuszące z wyjątkiem jednej rzeczy. Musiałby patrzeć na istoty, które odwróciły się od niego i wprowadziły go w ten żałosny stan. Każdy z tych łajdaków zignorował go. Każdy z nich. A co gorsza, torturowali go. Każdej, pojedynczej nocy. Przez tysiące lat, Dolophoni – dzieci Furii – i bogowie snów, przychodzili do niego i go zabijali. I każdego ranka był wskrzeszany do swojej nędznej egzystencji, w miejscu, w którym znajdował się w nocy. W kółko i w kółko. Krwawo i brutalnie. Nie ważne jak bardzo starał się z nimi walczyć, nie miał takich mocy by ich pokonać. Radośnie bili go lub kroili, maksymalizując ból jego wyroku. Każdy organ w jego ciele był tak wiele razy wyrywany, że ból był piętnem w jego DNA. Bał się każdej nocy a i tak w końcu horror go dosięgał. Ostatniej nocy, dwójka z nich wycięła mu serce… Ponownie.
20
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine wróciła na Olimp, tak by móc zbadać jej ostatni cel. Przez godziny patrzyła, jak pracował w samotności. Podczas, gdy inni mężczyźni żartowali i śmiali się, on trzymał się na uboczu. Za każdym razem widziała, jak podnosi wzrok na innych i ich koleżeństwo z błyskiem tęsknoty tak silnym, że sprawiło jej to ból. Ignorowali go tak, jakby był niewidzialny. O szóstej trzydzieści umył się, gdy inni skończyli i wyszli. Schował swój kombinezon do plecaka z czarnej tkaniny i skierował się do motocykla starego typu. Zatrzymując się przy nim na krótko, skierował się do sklepiku spożywczego na rogu, gdzie chwycił chleb, sałatkę z kurczaka, powieść w miękkiej okładce i sześć puszek piwa. Nie odzywając się do nikogo zapłacił za to, włożył zakupy to plecaka i udał się do swojego jednopokojowego mieszkania. Miejsce to było w marnym stanie i nawet tanie linoleum było rozdarte na środku. Zastanawiała się jak ten budynek powstrzymywał się przed zawaleniem wokół niego. To była najbardziej przygnębiająca rzecz jaką kiedykolwiek widziała. Nie było tam w ogóle żadnych mebli. Ani jednego, nawet komputera czy telewizora. Zużyte koce były przypięte do okien jako zasłony, a za łóżko służyły mu koc i poduszka, która była tak stara i płaska, że równie dobrze mógł jej nie mieć. Obok miał jedną dodatkową parę butów oraz mały stos ubrań i starą, wełnianą kurtkę. To było wszystko. Jej serce ścisnęło się, gdy patrzyła jak otwiera piwo, a potem myje kombinezon w zlewie i wiesza go na suszarce w łazience. Przeczesując swoje ciemne włosy, poszedł do
21
Nigdy nie wybaczy tego, co zostało mu zrobione. Więc, co jeśli coś zagrażało światu? Gdyby świat miał się skończyć, przynajmniej miałby odrobinę spokoju. Może tym razem, rzeczywiście zostałby martwy. ******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
kuchni – która nie miała kuchenki a jedynie brudną, starą lodówkę – by zrobić sobie kanapkę z chleba, który został spłaszczony w plecaku. Zjadł ją w ciszy, siedząc na kocu do spania i czytając swoją książkę. Za każdym razem rozglądał się, oczekując jakiegoś dziwnego dźwięku. Gdy upewnił się, że to nie było nic takiego wracał do czytania. Tuż po północy westchnął i spojrzał w sufit. - Gdzie do cholery jesteście, dupki? Boicie się czy co? Czekał tak, jakby naprawdę oczekiwał odpowiedzi. Rażąco wściekły, położył książkę na podłogę i ściągnął swoją koszulkę bez rękawów, pokazując jej klatkę piersiową pełną straszliwych blizn. Pomyślałaby, że to rany bitewne, ale były tak nierówne i poszarpane, że wydawały się być ranami po tym jakby ktoś wyrwał mu najważniejsze organy z ciała. - W porządku – powiedział tonem pełnym obrzydzenia – po prostu nie zostawiajcie tu zbyt wielkiego bałaganu. Mam dość czyszczenia krwi z samego rana i nie upierdolcie mojej książki. Chciałabym ją skończyć chociaż raz. – wyłączył światło i poszedł spać. Sam i w całkowitej samotności. Do kogo on mówił? Oszalał od swojej kary… Hefajstos ostrzegał ją o jego delikatnym stanie psychicznym. Najwyraźniej bóg miał rację. Delphine siedziała w ciemności, czekając aż Cratus zapadnie w sen – co wydawało się wiecznością, od kiedy walczył ze snem. To było tak, jakby czekał aż ktoś go zaatakuje, a on chciał być wtedy czujny. Gdy tak czekała, wszystko co chciała zrobić to pocieszyć go i sama nie wiedziała dlaczego. Nigdy wcześniej nie czuła takiego wewnętrznego przymusu. Prawdopodobnie dlatego, że wiedziała jak to jest być odizolowaną od świata – przyznaje, że nie tak jak on ale wciąż pamiętała niszczycielskie uczucia jej dawnego życia.
22
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jako młoda kobieta żyła wśród ludzi i myślała, że jest jedną z nich. Nawet jeśli wiedziała, że jest coś z nią nie tak. Nigdy nie odczuwała emocji w ten sam sposób co ludzie. I w jej nastoletnim wieku, jej moce stały się widoczne. Tak bardzo bała się odrzucenia i wrogości ze strony rodziny i przyjaciół, że trzymała to w ukryciu i nie mówiła nikomu o jej wyrazistych snach i przerażających mocach. Dopóki Łowca Snów Arik pokazał się w jej śnie i wyjaśnił jej kim i czym naprawdę jest. Powiedział, że jej matka została uwiedziona przez boga snów i w rezultacie urodziła się ona. Do dziś zawdzięczała swoje zdrowie psychiczne Arikowi. Wyjaśnił jej jak Oneroi – bogowie snów – zostali stworzeni, by pomóc ludziom w ich snach. Noc po nocy odwiedzał ją i trenował aż zyskała kontrolę nad swoimi mocami. A gdy była w stanie przekazać je, zabrał ją na Znikającą Wyspę, gdzie żył jej rodzaj i wprowadził ją między innych bogów. Od wieków byli przyjaciółmi. Była mu wdzięczna za jego wskazówki. Tak bardzo, że nawet nie ścigała go w królestwie snów by z nim walczyć, tak jak robiła to z innymi Skoti. Ale Cratus nie miał nikogo, kto by go bronił… Fakt ten był brutalnie oczywisty, gdy chwilę później powietrze wokół niego gwałtownie się poruszyło. Delphine zaczęła tam iść, ale wewnętrzne przeczucie powiedziało jej by tego nie robić. Coś złego miało się tu wydarzyć. Czuła zło. Dzika moc przechodziła jej boleśnie po kręgosłupie, mrożąc ją w miejscu. W mgnieniu oka, jedno z najgroźniejszych stworzeń zmaterializowało się koło niego. Na pierwszy rzut oka Azura wydawał się być mała i słaba. Ale te pozory były bardzo mylące. O złym sercu, była bardziej śmiertelna niż jakiekolwiek inne stworzenie z wyjątkiem jej brata i siostry. Jej skóra była niebieska jak chłód w jej sercu. A jej włosy, usta, oczy i rzęsy
23
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
były śnieżno białe. Ubrana w czarny, skórzany, wiązany na szyi top i spodnie, uklękła przy Cratusie. Delphine starała się tam przetransportować, ale nie mogła. Azura spojrzała przez ramię i uśmiechnęła się tak, jakby wiedziała, że Delphine może ją zobaczyć. - Wszyscy zginiecie – powiedziała cicho wyciągając rękę do ramienia Cratusa. Obudził się gwałtownie, gotowy do walki. Azura uchyliła się przez jego rękoma. - Uspokój się, Tytanie. Nie jestem tutaj aby cię skrzywdzić. Cratus zastygł, gdy znalazł się w obecności jednego z pierwszych bogów wszechświata. Problem tylko w tym, że była skoncentrowanym złem. Co prawda nie była tak złowieszcza jak jej brat Noir lub siostra Braith. - Co ty tutaj robisz? Uśmiechnęła się. - Wiesz po co tutaj jestem kochanie. Przychodzę złożyć tobie ofertę, której nie będziesz chciał odrzucić. Uśmiechnął się szyderczo. - Nie jestem zainteresowany walką z bogami. Poklepała go delikatnie po twarzy. - Skarbie, tak bardzo nas nie doceniasz. – opuściła rękę na jego ramię. Cratus syknął z bólu, gdy umieszczone słowa przez jego matkę, paliły go jak ogień. Cierpienie było tak ostre, że nie mógł się ruszyć. Nie mógł oddychać. Chciał ją odepchnąć, ale nawet to było niemożliwe. Szepnęła coś w pierwszym języku wszechświata i jak to zrobiła, jego wzrok ściemniał. Wtedy ból zniknął, a jego serce było puste jak ten chlew, który nazywał domem.
24
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Podąż za nami Cratusie, a będziesz służyć właściwym panom. Nikt, nigdy nie będzie już w stanie odwrócić się od ciebie. Chciał powiedzieć nie, ale część jego serca, która się opierała była zamknięta i szczelna. Zamiast tego zobaczył wszystkie wieki swojego cierpienia. Poczuł wszelką degradację jaką przeszedł, począwszy od tego jak Zeus przygwoździł go błyskawicami do podłogi. Jako syn sztuki wojennej i nienawiści, pragnął zemsty. Nie, on palił się do niej. - Chodź ze mną Cratusie, a sprawimy, że Zeus będzie błagał o twoją łaskę. - Żyję w świecie, w którym coś, co wydaje się na zbyt piękne by było prawdziwe, zawsze takie jest. Podarowała mu słodki, uspokajający uśmiech. - Nie tym razem. Będziesz miał wszystkie moce, jakie będziesz chciał. Wszystkie pieniądze, jakie kiedykolwiek mógłbyś sobie wyobrazić. Żadnego więcej czołgania się przed szefem, do którego czujesz obrzydzenie. Żadnych więcej tortur na ludzkiej płaszczyźnie. Koniec konieczności walki z bogami, którzy cię przeklęli. – schyliła się by wyszeptać mu do ucha – i zemstę… Zemsta… Trąciła swoim policzkiem o jego. - Weź mnie za rękę Cratusie, a zabiorę cię z dala od tego nieszczęścia do miejsca, w którym już nigdy nie będziesz niczego chciał. Nie rób tego. Było coś więcej, czego tobie nie mówiła. Zawsze było. Głęboko w swoim wnętrzu wiedział to, a jednak leżąc tutaj wszystko co mógł widzieć to swoją przeszłość. Niekończący się cykl nieszczęść, który zapewnił mu Zeus. Jeśli nic na tym nie zyska, to przynajmniej Azura zabije go i umieści z dala od tego cierpienia.
25
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
26
Nie miał po co żyć. Absolutnie nic. Umieranie było łatwe. Robił to każdej nocy, przez tysiące lat. I jeśli mógł zyskać chociażby jedną minutę z dala od tego czym stało się jego życie… skorzysta z tego. Jego spojrzenie spalało ją, po czym skinął głową. - Jestem twój. Śmiejąc się, Azura wzięła go za rękę. - Więc chodź, mój szlachetny wojowniku. Podaruj nam deszcz ognia i zniszczenia na Olimpijczyków i ludzi. Ostateczna wojna się rozpoczęła.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine cofnęła się w przerażeniu. Próbowała z całych sił pojawić się w pokoju Cratusa, by ich powstrzymać. Ale nie mogła. Azura blokowała ją i nie chciała pozwolić jej wejść. - Nie! – krzyknęła na nich, ale było za późno. Zniknęli z jego mieszkania, a on był teraz w rękach ostatecznego zła. Co oni zrobią? Jak to mogło się stać? Przede wszystkim, dlaczego nie mogła tego przerwać? Nie powinna czekać na to aż zaśnie. Powinna pozwolić mu wiedzieć, że tu była i zostać tu bez względu na jego protesty. Ale tu nie było miejsca na gdybanie. Trzeba było, mogliśmy, powinniśmy nie zmienią faktu, że Cratus będzie teraz walczył przeciwko nim. Cholera. Była jedynie garstka bogów, która umiała czerpać moce ze Źródła i większość z nich opowiedziała się już po stronie Noira. Spośród tych, którzy pozostali po ich stronie, żaden nie mógł równać się z umiejętnościami Noira. Tylko Cratus był wystarczająco silny by walczyć przeciwko niemu. Co gorsza, musiała teraz stawić czoła Phobosowi i Zeusowi ze swoją porażką. Będzie szczęściarą, jeżeli jej nie zabiją. Ale ona nie była tchórzem. Sprawa zawikłała się i musiała powiedzieć to jak najszybciej, by wszyscy mogli przygotować się do nadchodzącej wojny. I ich nieuniknionej klęski.
27
Rozdział 2
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Spójrz na jasną stronę tego. Najprawdopodobniej umrzesz za kilka minut zamiast być uwięzioną przez całą wieczność. Przełykając, chciała uciec i się schować. Znaleźć bezpieczne miejsce na tym świecie. Jeśli tylko by mogła. Ale teraz nie było bezpieczeństwa. Azura i Noir wrócili i nie zatrzymają się dopóki nie będą mieli ich wszystkich w łańcuchach. Dopóki nie zawładną światem ludzi. Jej serce waliło, gdy wyszła ze swojego małego pokoju udając się w podróż po Olimpie. Skierowała się do sali bogów, gdzie zazwyczaj o tej porze dnia zbierali się wszyscy razem z Zeusem, by jeść, plotkować i wymyślać intrygi. Jako półbóg zazwyczaj unikała tego miejsca. Nigdy nie czuła się tu mile widziana. Trzymała się z dala od linii ognia, zwłaszcza, że tak wielu z nich miało skłonności do zazdrości. Słyszała o mniejszych bogach, którzy zmienili się w potwory tylko dlatego, że któryś bóg spojrzał na ich żonę w ich obecności. Nie chcąc stać się gorgoną, zdeformowanym pająkiem albo czymś takim, unikała tego miejsca za wszelką cenę. Aż do dzisiaj. Przełykając strach, którego Łowca Snów nie powinien czuć, Delphine pchnęła drzwi i zobaczyła tam kilku zgromadzonych bogów. Apollo grał na swojej lirze, podczas gdy Afrodyta i Ares dzielili się miską ambrozji. Hermes i Atena grali w szachy miniaturowymi, żywymi figurkami. Zeus zadowolony wypoczywał na swoim tronie, a Hera siedziała obok niego, rozmawiając z Persefoną. Była to przytulna scena, której naprawdę nienawidziła zakłócać. Kiedy szła do przodu, pojawił się Phobos, zatrzymując ją. - Co się stało? - Cratus zbiegł – mogłaby przysiąc, że wyszeptała te słowa, ale cała sala przerwała swoje zajęcia tak, jakby krzyknęła.
28
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zeus powoli wstał, a jego oczy płonęły w furii. Wysoki blondyn, byłby bardzo przystojny, gdyby nie jego paskudne usposobienie i skłonność do zabijania każdego, do kogo czuł odrobinę niechęci. - Nie masz mi chyba do powiedzenia, że zawiodłaś w sprawie sprowadzenia tutaj Cratusa. Nie, kiedy patrzysz tak na mnie. Musiała ugryźć się w język by zachować to dla siebie. Biorąc pod uwagę jego nastrój, nie będzie miły. Oczy Phobosa rozszerzyły się pouczając ją o milczeniu – tak jakby tego potrzebowała – po czym zwrócił się do Zeusa broniąc jej. - To drobne niepowodzenie, mój panie. Naprawdę. To nie zdziałało nic by uspokoić króla bogów. - Czy jesteś gotowy zająć jej miejsce pod moim toporem? - Czy muszę? Zeus ryknął gniewnie. - Nie jestem tobą rozbawiony. Gdy Zeus zaczął podążać do nich, Nike wystąpiła na przód. - Panie? – spytała cicho – mogę zamienić z nimi słówko? Spojrzał na nią tak, jakby była następną w kolejce do ubicia – zaraz po tym jak skończy z nimi. - Zrób to bardzo szybko. Nike skinęła głową, po czym zeszła z podium, na którym znajdował się tron Zeusa. Apollo szyderczo się do niej uśmiechnął ale odpłaciła mu brakiem swojej uwagi, gdy schodziła do miejsca, gdzie stała Delphine. Nike przyciągnęła ją blisko. - Powiedz mi co się stało. Ponownie Delphine przemówiła najcichszym z dźwięków.
29
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Azura dotarła do niego, zanim ja mogłam. Obiecała mu wolność i zemstę, jeśli dołączy do nich. Zeus przeklął. - Powinienem za to zabić waszą dwójkę! Nike zrobiła krok przed Delphine. - Mój panie, proszę, znieś to jakoś. Jestem boginią zwycięstwa, a Cratus jest moim bratem. Uwierz mi, jeżeli jest ktoś w tym pokoju, kto wie jak do niego dotrzeć i ma jakikolwiek na niego wpływ, jestem to ja. Zeus wykrzywił wargi. - Więc wpłyń na niego, ale nie ma to nie ma nic wspólnego z ich życiami. – posłał znaczące spojrzenie Delphine i Phobosa. Delphine zdecydowanie nie podobał się kierunek, w którym to zmierzało i chciała wydostać się spod gniewnego oblicza Zeusa. Musiała również stłamsić w sobie pytanie dlaczego Nike, skoro znała swojego brata tak dobrze, nie została do niego wysłana na samym początku? - Nie mogę dać tego, czego potrzebuje mój brat. – Nike spojrzała na Delphine – Ale ona może. Daj nam szansę, mój panie. Wiem, że możemy odzyskać jego wierność. Wściekłość na twarzy Zeusa zintensyfikowała się i Delphine była pewna, że zada im cios. Ale po kilku strasznych uderzeniach serca, ustąpił. - Jedna szansa jest wszystkim co macie. Azura i inni zabiją zakładników w ciągu dwóch tygodni, a później przyjdą po nas. Macie dwa tygodnie na to, aby na niego wpłynąć lub go zabić. Delphine potrząsnęła głową na to polecenie. - Cratusa nie można zabić. Zeus roześmiał się gorzko.
30
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Och tak, można. Nawet jeżeli odzyska pełnie swoich mocy, dźgnij go w serce a umrze. Delphine zmarszczyła brwi. - Jak? Duma na twarzy Zeusa sprawiła, że poczuła się chora. - Jego nieśmiertelne serce zostało mu wyrwane, gdy go stąd wyrzuciłem, a teraz ma słabe, ludzkie serce. Przebij je, a umrze – jasne i proste. I nie zostanie już wskrzeszony rano, tak jak działo się to do tej pory. Zobaczyła, że ból błyska w oczach Nike. - Chodź ze mną Delphine. Delphine podążyła do drzwi za mniejszą boginią, które prowadziły na balkon z widokiem na spadającą tęczę i grube zielone liście, otaczające salę. Kiedy Phobos zaczął się do nich przyłączać, Nike wygoniła go z powrotem do środka. - To nie jest dla ciebie Phobos. Proszę, zrozum. Pochylił głowę zanim wrócił do środka i zamknął za sobą drzwi. W chwili, gdy zostały same, Nike pociągnęła Delphine do najdalszego zakątka na balkonie i przemówiła ściszonym tonem. - Wiesz o co toczy się gra, więc nie będę tego powtarzać. Ale to o czym nie wiesz, to część mojego brata, w którą jedynie ja zostałam kiedykolwiek wtajemniczona. On i ja stworzyliśmy silną więź, ponieważ chronił mnie przed naszymi rodzicami, a ja za to go uwielbiałam. Jest dobrym człowiekiem, ale nie jest łatwo znaleźć tą część niego, ponieważ jej strzeże, a to było jeszcze przed jego karą. Musisz pamiętać, że jest synem nienawiści i walki i są to dwie rzeczy, które wyssał wraz z mlekiem matki. Jest to coś, co robi najlepiej. Delphine nie rozumiała jaki to ma związek z jej misją. Jego narodziny nie miały dla niej znaczenia, tylko jego poddanie się. - Jak mam go pokonać?
31
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie możesz. Nie, jeśli ma pełnię swoich sił. To szczera prawda. Nasz własny ojciec próbował go pokonać, gdy osiągnął wiek dojrzałości, a Cratus zostawił go jako krwawą kupę złomu za jego wysiłek. Jedynym powodem, dla którego Zeus mógł go początkowo zranić był fakt, że Cratus nie walczył. Gdyby to zrobił, byłby teraz królem bogów. - Więc muszę go zabić. - Nie! – srogość w jej tonie sprawiła, że Delphine rozszerzyła oczy. – Mój brat nie zasługuje na to. Cierpi teraz, ponieważ oszczędził życie niemowlęciu. To nie jest zachowanie kogoś poza zasięgiem. Kiedy byliśmy dziećmi, wziął na siebie lanie za mnie, którego nikt, nigdy nie powinien znosić. Nie chcę, żebyś go zabijała. Chcę byś mu pomogła, uratowała go i zwróciła go tutaj, gdzie należy. - Jak? Nike wzięła głęboki oddech, zanim odpowiedziała ze łzami w oczach. - Będzie walczyć za tych, których kocha. Aż do grobu. Spraw, by zależało mu na tobie bardziej niż na zemście, a dołączy do nas. To było niedorzeczne. - Nie znam go, a mam jedynie kilka dni – to był zaledwie wystarczający czas na to, by go zabić a ona nigdy nie myślała o tym, by uwieść mężczyznę, którego nawet nie znała. – Dlaczego ty nie pójdziesz do swojego brata? Nike potrząsnęła głową. - Nie posłucha mnie. Minęło zbyt wiele czasu, a ja nigdy nie poszłam do niego wcześniej. Nie przez wszystkie te stulecia. Cratus jest najbardziej pamiętliwym z ludzi, gdy czuje, że został skrzywdzony. Dlatego musisz go uwieść. Jesteś jedyną, jak sądzę, która może. Pamiętaj, że nie wiedział nic o dziecku, które uratował i zniszczył swoje całe życie za tą małą istotę. Proszę Delphine. Postaraj się go ocalić dla mnie. Jest wspaniałym mężczyzną, lecz nie idealnym. Jako bogini zwycięstwa, znam jedną prawdę. Wygrasz, gdy twoje serce jest czyste i
32
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
gdy zwycięstwo motywowane jest z właściwych powodów. Daj mu powód do życia, a będzie walczyć z całej siły i wszyscy wygramy. - A jeśli nie potrafię? Jej oczy zrobiły się jeszcze bardziej ciemniejsze. - Znasz odpowiedź i wiesz co zrobi Zeus wam obojgu, gdy zawiedziesz. Delphine skinęła głową. Przegrają bez niego. Potrzebowali jego siły i mocy by pokonać Noira i jego armię. - Powinnam zawołać Erosa, by do niego strzelił? To byłby najprostszy sposób, aby go uwieść. Nike potrząsnęła głową. - Te moce nie działają na Cratusa, a ta próba jedynie by go rozwścieczyła. Zaufaj mi, to jest ostatnia rzecz jaką chcesz zrobić. On musi zostać zdobyty przez szczerość. Och, to będzie bardzo łatwe… - Jak mam go uwieść? Nie mam emocji. - To nieprawda i obie o tym wiemy – wyszeptała Nike. – Masz wszystko, czego potrzebujesz. Nie jesteś w pełni Oneroi. Masz jeszcze ludzkiego ducha i emocje w sobie. One przeprowadzą cię przez to – lekko trąciła ją w ramię. – A teraz idź i go pozyskaj. Pozyskaj go. Sprawiała, że brzmiało to jak coś łatwego. Ale gdy Delphine patrzyła jak ona wychodzi, wszystko co mogła widzieć to swoje nieuchronne przeznaczenie. Wszyscy bogowie opierali się na niej. To było niemożliwe. Phobos dołączył do niej na balkonie. - Wszystko z tobą w porządku? Wyglądasz na bardziej bladą niż wtedy, gdy Zeus ujadał na ciebie. Prawdę mówiąc, czuła się teraz bardziej chora. Bardziej przestraszona. - Jak uwieść mężczyznę? Roześmiał się na jej pytanie.
33
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Myślę, że jestem urażony tym, że mnie o to pytasz. Dlaczego? Myślisz, że mam jakieś doświadczenia w tym temacie? Posłała mu dziwaczne spojrzenie. - Mówię poważnie Phobos. - Tak samo jak ja – powiedział obrażony. – Uwodzenie mężczyzn nie jest czymś, w czym mam spore doświadczenie. I nie spędzam czasu myśląc o tym. – Spojrzał na drzwi, upewniając się, że zostały całkowicie zamknięte. A kiedy przemówił był to ledwie dosłyszalny szept – może chcesz zapytać o to Zeusa. Przewróciła oczami. Jeśli historie były prawdziwe, wszystko czego potrzebowała kobieta by uwieść Zeusa, było bycie kobietą. Nie musiała nawet oddychać. - Nie jesteś zabawny Phobos. Potrzebuję pomocy. Prawdziwej pomocy. Co lubią mężczyźni? - To zależy od mężczyzny. Ja osobiście lubię piersi. Ładnie zbudowane sprawiają, że zrobiłbym dla nich cokolwiek. Nawet głupie rzeczy. Wydała z siebie sfrustrowane warknięcie. - Jesteś taki ordynarny! - Och, proszę – powiedział bezwstydnie. – Mam dziesięć tysięcy lat. Masz szczęście, że nie jestem bardziej szowinistyczny niż jestem. Kochanie, przeszedłem długą drogę. I nie pomagał jej w najmniejszym stopniu. - Po prostu wyjdź. Phobos zawahał się, jakby nie był pewien czy to najlepsza rzecz do zrobienia. Wskazała w kierunku drzwi. A on podniósł ręce w kapitulacji. - W porządku. Wychodzę. Ale gdybyś mnie potrzebowała… - Wolałabym wydłubać sobie oczy. Przyjął to z dobrodusznym uśmiechem.
34
JERICHO AND DELPHINE
1
Znany również jako Himeros. W mitologii greckiej bóg pożądania seksualnego. TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jako personifikacja strachu, często wpływam tak na kobiety. Może powinienem zamienić się miejscami z Himerusem1.Słyszałem, że kobiety zdzierają ubrania w chwili, gdy go zobaczą. Zdecydowanie lepiej być bogiem pożądania niż strachu. Pokręciła głową na jego swobodę wypowiadania się, gdy skierował się z powrotem do środka. Jak ona chciała być taka jak on. Nic nigdy nie zdawało się przejmować Phobosa czy go denerwować. Szczerze mówiąc była przerażona, nawet zgaszona, a ta emocja była gorzka. Samotnie, wyjrzała przez balkon na bujny krajobraz i rozważała swoje następne działanie. Cratus był z ich wrogami… A jej nakazano uwiedzenie go albo zabicie. Co za wspaniała zagadka dla niej. Kiedy rozważała dotarcie do niego, Phobos pojawił się ponownie z wściekłym i zmartwionym wyrazem twarzy. - Noir i jego Skoti atakują w sali luster. – Chwycił ją za rękę i teleportował ją na Znikającą Wyspę, zanim mogłaby mrugnąć. Rzeczywiście była tam grupa Skoti rozwalająca portale, których używali do monitorowania ludzkich snów i dołączania do śpiących. Cała lustrzana sala była w gruzach. Kawałki szkła i luster walały się po podłodze, gdy kilku bogów snu starało się z nimi walczyć. Delphine przywołała miecz, by zaatakować najbliższego niej Skotos’a. Skotos roześmiał się. - Chcesz się zabawić dziewczynko? Rzuciła się na niego pokazując mu dokładnie to, jak śmiertelna była. I to natychmiast usunęło uśmiech z jego twarzy. Była śmiertelnie dokładna i całe swoje istnienie praktykowała walkę z demonami, żerującymi na śpiących ludziach. Było tylko kilku Oneroi bardziej utalentowanych od niej.
35
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Phobos walczył z dwoma starając się chronić pozostałe portale. Choć technicznie mogli wykonywać swoją pracę bez nich, to nie było takie łatwe. Ani tak skuteczne. Gdy Delphine chciała dopaść swojego przeciwnika, ktoś złapał ją od tyłu. Szorstka ręka chwyciła ją za gardło, paraliżując całe jej ciało. Nie było tam niczego poza głęboką, czarną mgłą. Aura zła była namacalna. To był Noir. A ona była w jego szponach. Coś zimnego pieściło jej policzek na chwilę przed tym, gdy odwróciła głowę i ciemność wtargnęła w każdą jej część.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Azura chodziła w kółko dookoła Jericha, uśmiechając się dumnie. Zamknął oczy pozwalając by moc ze Źródła napełniła go ponownie. Minęło tyle czasu… Za dużo. Ponownie był kompletny, co było niesamowite. Jak on za tym tęsknił. Za widokiem i zapachem swoich mocy. Uczucie to krążyło po nim jak żywy ogień. Zginając rękę patrzył jak jego palce przekształcają się w metalowe szpony, które były ostre jak brzytwa. Zniknęły słowa matki wypalone na jego ciele, a na ich miejscu jego tatuaż słabo świecił w jasnym świetle. Nikt nigdy nie będzie ponownie go kontrolował. Wrócił i był wściekły. Okrutny. I był gotowy na zemstę. Azura objęła jego policzek dłonią. - Czy chcesz, żebym naprawiła twoją twarz i oko? - Nie – warknął. Chciał by przypominało mu to o tym, ile kosztowało go bycie słabym. Nigdy więcej nie popełni tego błędu. - Bardzo dobrze. Twoja boskość została całkowicie przywrócona. Uczyń nas dumnymi. Tak zamierzał.
36
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Cofnęła się o krok tak, by mógł zobaczyć siebie w lustrzanej ścianie. Odszedł od brudnych ludzi, których musiał błagać o miejsce do pracy i zadawalania się okruchami żywności, cały czas czekając aż zabójcy Zeusa przyjdą po niego. Jego włosy nie były już dłużej czarne. Po raz kolejny były jasno białe jak włosy bogów i ostro kontrastowały z jego czarnymi ubraniami. Azura wręczyła mu miecz i bat. - Nie są to te, których zwykłeś używać, ale sądzę, że przypadną tobie do gustu. Poczuł żywą krew wszechświata w ostrzu. Szumiało ono jak żywa istota. - Co to jest? - Został wykuty z jamy Źródła. W środku jest istota wszechświata. To ostrze przetnie wszystko. A bardziej do rzeczy, przetnie każdego. Przejechał palcem wzdłuż krawędzi, doceniając jego ostrość. Sycząc, zobaczył spływającą kroplę krwi. Krwi, która szybko odparowała, gdy jego ciało się uzdrowiło. Tak jak u boga. A precyzując, ostrze wchłonęło jego krew tak, jakby się nią karmiło. - Będziesz musiał karmić miecz regularnie – wyjaśniła Azura przebiegając paznokciem wzdłuż ostrza. – Miecz wymaga świeżej krwi, by dobrze prosperować. Dzięki niemu możesz zabić Zeusa i wchłonąć jego moce. – Przerwała spotykając jego wzrok, który tak samo jak jego dusza, domagał się sprawiedliwości. – Możesz być królem Olimpijskich bogów… Wyobraź to sobie, Cratusie. Wszyscy z nich pokonani przez ciebie. Wykrzywił wargi na jej słowa. - Cratus jest martwy – powiedział gardłowym dźwiękiem – moje imię to Jericho. Roześmiała się. - Nie mogłabym wymyśleć lepszego imienia dla ciebie. Przeklęty i powstały z popiołów. I tak jak potężny feniks powstałeś z niszczącej przeszłości, by zesłać deszcz furii na tych, którzy cię przeklęli.
37
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
I wykąpie się w ich krwi. Miecz w jego dłoni nigdy nie będzie głody, tak długo, jak długo on będzie go dzierżył. Azura cofnęła się. - Od teraz będziesz dowodził moją armią Skoti. Chcemy zneutralizować Olimp i wykorzystać ich bogów snu do ataku na tych, których musimy kontrolować. - Przemyślany pomysł. – Był więcej niż chętny do rzucenia Zeusa i jego załogi wilkom. Zasłużyli na to a nawet na więcej za swoje okrucieństwo. Błysk światła prawie go oślepił. Podnosząc jedno ramię by zasłonić oko, zmarszczył brwi, gdy czarna mgła uformowała się w jedyną istotę, o której wiedział, że jest bardziej zła od Azury. Noir. Wysoki i ciemny z czarnymi włosami i oczami, wydzielał najbardziej bezlitosną moc. Nawet Jericho musiał przyznać, że był przystojny w sposób w jaki byli jedynie bogowie. Ale on był jedną z pierwszych stworzonych istot. Ubrany w ozdobną, bordową zbroję, Noir nosił ciemno czerwoną pelerynę, która została przyozdobiona złotem. Zimne spojrzenie Noira zmrużyło się na Jericha po czym znalazło się na Azurze. - Gratulacje, młodsza siostrzyczko. - Powiedziałam tobie, że mogę przekonać go, by przeszedł na naszą stronę. Noir pochylił głowę w jej stronę. - A ja zdobyłem inny łup z drugiej strony. - Naprawdę? - Sama zobacz. – Rozłożył ręce, by pokazać jej ciemną otchłań na dłoni, gdzie grupa Oneroi leżała w całkowitej niedoli. Jericho spodziewał się, że ten widok sprawi mu niezwykłe szczęście. Ale gdy patrzył na ich tortury i uszkodzone ciała, niechciana fala współczucia przeszła przez niego.
38
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Dlaczego? Nie mógł sobie tego wyobrazić. Bogowie wiedzieli, że nigdy nie miłował się nad nikim. W większości razy śmiał się, gdy zabijał. Ale jak skanował więźniów, jeden przykuł jego uwagę. Niewiele myśląc, zrobił krok do przodu. Azura przerzuciła swoją uwagę na niego. - Widzisz coś co ci się podoba? Jericho odwrócił się od kobiety, której twarzy nawet nie mógł rozróżnić. Nie wiedział dlaczego kobieta do niego przemawiała. To był kolejny jego głupi ruch. - Nie. - Więc jeden z moich służących pokaże tobie twoje nowe zakwaterowanie. Sądzę, że bardziej przypadnie tobie do gustu niż rudera, w której żyłeś. – Azura pstryknęła palcami i pojawiła się młoda dziewczyna, w wieku około szesnastu lat. Przynajmniej tak początkowo wyglądała. Ale jej opalona skóra mieniła się barwami, co przypominało mu oko smoka. Była pięknym demonem. - Podążaj za mną, mój panie – powiedziała cicho. Tak zrobił i był zdumiony bogactwem złotego pałacu, który Azura i Noir nazywali domem. W przeciwieństwie do Olimpijczyków, żyli w najciemniejszej otchłani rdzenia ziemi. Lecz było to miejsce dalekie od bycia ciemnym i ponurym. - Jak długo tutaj jesteś? Spojrzała przez ramię. - Urodziłam się tutaj, mój panie. - A ile masz lat? - Nieco ponad dwa tysiące. – Otworzyła czarne drzwi ze złotym wyposażeniem. Jericho wypuścił pełen wdzięczności oddech na widok swojego nowego pokoju. Luksusowy i bogaty przywoływał go do środka. Mijając demona, robił wszystko by nie
39
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
pobiec i nie rzucić się w poprzek na łóżku. Minęło tak dużo czasu, od kiedy nie spał na łóżku, że nie mógł sobie przypomnieć tego uczucia. Dziewczyna zamknęła drzwi i podeszła do kominka. Wyciągając rękę rzuciła płomieniami, rozpalając ogień. Potem odwróciła się do niego z wyrachowanym błyskiem w oku. - Czy jest jeszcze coś, co mogę dla ciebie zrobić, mój panie? Zrozumiał natychmiast to co miała na myśli i nie miał zamiaru tego robić. Przynajmniej nie z demonem i nie teraz. - Nie. Wyglądała, jakby jej ulżyło. - Jeżeli zmienisz zdanie, zawołaj moje imię. Rielle. Przybędę natychmiast. - Dziękuję. Wydawała się zaskoczona jego podziękowaniem, po czym zniknęła. Samotnie, Jericho odłożył miecz na komodę. Okrążał pokój dookoła, prowadząc rękę wzdłuż doskonale wypolerowanego, drewnianego słupka baldachimu. To przypominało mu o jego łóżku na Olimpie. O czasach, gdy był szanowany i wzbudzał strach. Teraz wrócił. I był wkurzony. Niech Źródło ulituje się nad tymi, którzy wprawili go w ten nastrój. Ponieważ on ostatecznie nie będzie miał dla nich litości.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Co ty robisz? – zapytał Noir opryskliwie. Azura zatrzymała się, gdy jej służący położył ciało Olimpijskiej suki na stole przed nią. - Nie zauważyłeś sposobu w jaki na nią spojrzał? Noir wzruszył ramionami.
40
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jest atrakcyjna. Można było się tego spodziewać. - Tak, ale musimy utrzymać nasze nowe narzędzie szczęśliwym. Ostatniej rzeczy, której chcemy to, żeby się odwrócił od nas. Bez twojego Malachai będziemy go potrzebować, gdy zaatakujemy Źródło. – Wyciągnęła rękę do ciała kobiety, doceniając jej nieznaczny wzrost – Jest piękna, prawda? - Jeżeli podobają się tobie ziemiste, blade kobiety. Ja osobiście wolę te posiadające więcej koloru. Azura uśmiechnęła się, gdy przyciągnął ją bliżej i przeciągnął językiem po jej gardle. Dreszcze przeszły po jej skórze. Mimo, że nazywali się bratem i siostrą, nie było nic co wiązało ich krew poza ich wspólnym dążeniem do władzy i głodem śmierci. W tym, byli rodziną. Rzeczywistość była inną historią. - Nie teraz, kochanku. Chcę przedstawić ją Cratusowi. - Więc zrzuć ją do jego pokoju. Albo ją zabij. Każdy z tych sposób działa na mnie. Azura przywołała kołnierz, który powstrzymywał moce kobiety. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowali to, by latała swobodnie po ich domu. Nie, żeby wtedy mogła dużo zrobić. To była jedynie taka zasada. Tak szybko jak ograniczyła jej Olimpijskie moce, rozwiązała kobiecie blade włosy tak, że opadały kaskadą na ramiona. - Tak, bardzo ładnie. Zadowolona Azura teleportowała się pokoju Cratusa. Patrzył przez okno, jakby starał się znaleźć wroga pewnego rodzaju. W chwili, gdy się pojawiła, odwrócił się gotowy do walki. Musiała powstrzymać chęć, by zadrwić z niego z powodu czegoś, co faktycznie było godne podziwu. Był na tyle inteligentny by im nie ufać. Większość ludzi, ku ich skrajnej
41
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
42
szkodzie, ufała im. Fakt, że sam podejrzewał zdradę mówił wiele o tym, dlaczego był cennym sojusznikiem. - Nie ma potrzeby być tak nerwowym. Jego twarz była absolutnie kamienna. - Co ty tutaj robisz? - Przyniosłam tobie prezent. Jericho skrzywił się na nią, zastanawiając się w jaką grę grała – a wiedział, że w coś grała. Jej cała postawa ostrzegała go przed tym, że zamierzała go jeszcze bardziej rozłościć. I nie był nerwowy. Po prostu znał zdradę, która żyła w sercach wszystkich stworzeń. To było wszystko, czego od nich oczekiwał. Nikomu nie można było ufać. - Prezent? Jej uśmiech był zły i zimny jak lód. - Bon appetit, skarbie – powiedziała Azura pstrykając palcami. Ten dźwięk ciągle brzęczał mu w uszach, gdy mała forma zmaterializowała się u jego stóp. Jericha zatkało na widok maleńkiej kobiety… Która była zupełnie naga.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Rozdział 3
Strona
Delphine zesztywniała, gdy obudziła się twarzą w dół na zimnej, marmurowej podłodze. Naga. Upokorzona. Przerażona. Poruszając się powoli, starała się okryć rękoma, ale miała za mało rąk by to zrobić. I jeśli to nie było już wystarczające złe, to była więcej niż świadoma czarnych, męskich butów, od których nie mogła odwrócić wzroku. Głownie dlatego, że nie chciała zobaczyć tego mężczyzny, kimkolwiek był, oko w oko, po tym jak widział ją zupełnie nagą. Ciepło rozprzestrzeniło się po jej ciele, gdy chciała wczołgać się do jakiejś dziury, w którym miałaby nadzieję znaleźć jakieś ubrania i się ukryć. Mężczyzna okropnie przeklinając sprawił, że podskoczyła, po czym ukląkł. Napięła się oczekując najgorszego i była gotowa by walczyć z nim na śmierć i życie. Ale on jej nie dotknął. Zamiast tego ukuł swój palec małym nożem, a krew z palca oplotła ją tworząc ciepłą, szkarłatną pelerynę, zakrywającą ją całkowicie. Ciągle na niego nie patrzyła. Nie mogła, była zażenowana. - To było niepotrzebne – warknął tym głębokim, męskim tonem, który od razu utożsamiła z Cratusem. Jego głos huczał jak wściekły grzmot. Azura była tą, która mu odpowiedziała. - Jest naszym podarunkiem dla ciebie, by pokazać tobie nasze podziękowania za twoją lojalność.
43
[
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Teraz całkowicie zakryta i z pozorami godności, Delphine spojrzała na Jericho, który stojąc w rogu przy drzwiach, gapił się na Azurę. Zła bogini wyglądała na zdecydowanie zbyt zadowoloną z siebie. Uśmiechając się z wyższością do Delphine, wskazała na nią. - Jest twoim niewolnikiem. Jericho nie powiedział ani słowa. - Związałam jej moce i dostarczyłam tobie – Azura kontynuowała – zrób z nią to, co sobie życzysz. Ale powinieneś wiedzieć, że jest jedną z Oneroi i przyjaciółką Dolophoni, których nienawidzisz tak bardzo… tych, którzy torturowali cię od wieków. Przywróciłam jej wszystkie emocje, dzięki czemu będziesz mógł czerpać z tego przyjemność… - Zaczęła wychodzić, po czym się zatrzymała. – Aha i prawdopodobnie będziesz chciał wiedzieć, że jest jedną z ulubienic Zeusa pośród bogiń. Powiedziano mi, że bardzo ją ceni. Delphine otworzyła usta, by zaprzeczyć ale nie wyszły z nich żadne słowa. Azura zablokowała jej głos. Ach, żeby tak móc posiadać przez sekundę jej moce… I dostać minutę sam na sam z tą kłamliwą suką. Z zadowolonym wyrazem twarzy, Azura zniknęła w chmurze niebieskiego dymu. Jericho spojrzał na nowy „prezent” zamierzając natychmiast zwrócić kobietę Azurze, ale gdy ich oczy się spotkały, zamarł w miejscu. Długie, faliste blond włosy ostro kontrastowały z czerwoną peleryną, którą dla niej zrobił. Ale to jej oczy trzymały go w niewoli. Głęboko zielone, pokazały mu siłę jej strachu, którego jako Łowca Snów nie powinna być w stanie odczuwać. Co więcej, pokazały mu jej ducha walki. Była napięta, chociaż musiała wiedzieć, że nie ma żadnych szans przeciwko niemu. Fakt, że była gotowa do walki, wiele o niej mówił.
44
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jej postać była niewielka, a twarz miała porcelanowo gładką z wysokimi kośćmi policzkowymi. Wyglądała jak Łowca Snów, którą niegdyś znał i nie mógł się powstrzymać przed pytaniem. - Leta? Zmarszczyła na niego brwi. - Nazywam się Delphine. Delphine… Zrobiła krok do tyłu i ponownie był dokładnie świadom jak krucha była. Mógł ją zmiażdżyć a jednak, biorąc nawet pod uwagę jej powiązanie z Zeusem, nie mógł znieść myśli o tym, że mógłby ją skrzywdzić i niech będzie przeklęty, jeżeli wiedział dlaczego. Dobroć nie była czymś, w czym miał doświadczenie. Jakby wyczuwając jego myśli, powiększyła dystans między nimi. - Nie będę twoim niewolnikiem. Jej bunt bawił go. - Nie sądzę byś miała wielki wybór. Uniosła podbródek wyzywająco. - Będę walczyła z tobą, dopóki jedno z nas nie będzie martwe. Był konsumowany przez ogarniającą go chęć uspokojenia jej. To było coś, czego nie czuł od czasu, gdy pocieszał siostrę jak byli młodzi – i nigdy nie czuł się tak w stosunku do innej osoby. Aż do teraz. To nie biało sensu, że chciał uspokoić zwierzaka Zeusa, po tym wszystkim co ten skurwiel mu zrobił, a mimo to nie mógł znieść myśli o tym, że ona się go boi. - Nie skrzywdzę cię. Delphine chciała w to wierzyć, ale przeżywała ciężki czas, a od surowości jej nowych emocji kręciło jej się w głowie. Były ostre i tak dezorientujące. Jak ludzie sobie z tym radzili? - Gdzie jestem?
45
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Azmodea. Delphine wzdrygnęła się na nazwę, którą można było przetłumaczyć jako „wściekły demon”. Azura i Noir zrobili tutaj swój dom, gdzie radośnie torturowali nieszczęsne ofiary. Nie miała wątpliwości, że teraz to również stanie się z nią, gdy wzięli ją na zakładnika. Jej wzrok padł na miecz na połyskującej komodzie. - Naprawdę będziesz walczył po stronie bezlitosnego zła? Jego jedno oko błysnęło siłą gniewu, gdy warknął na nią. - Nic o mnie nie wiesz. - To nieprawda. Wiem, że zostałeś przeklęty przez Zeusa i każdego dnia żyłeś kompletnie sam. Zaśmiał się gorzko. - Tylko wtedy, kiedy miałem szczęście. Skrzywiła się. - Co masz na myśli? Wszystkie emocje opuściły jego twarz. Surowa nienawiść wyciekała z jego porów z namacalnym ciepłem, tak silnym, że mogłaby przysiąc, iż naznaczyło to powietrze między nimi. - Nic tobie nie jestem dłużny. Delphine nie mogła oddychać przez furię, która zobaczyła w jego jednym zdrowym oku. Była ona namacalna i przerażająca. - Nigdy cię nie zranię. Szybciej niż mogła mrugnąć, chwycił ją za gardło i przyszpilił do ściany. Mimo jego szybkości i dzikości działania, nie skrzywdził jej. On tylko trzymał jej szyję swoją dużą dłonią w delikatnym uścisku, podczas gdy jego niebieskie oko przeszywało ją. Jericho chciał roztrzaskać jej szyję na połowę. Jego stłumiona furia prosiła go, by ją zabił. By wysłać ją do Zeusa w kawałkach.
46
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ale nie mógł się zmusić do zabicia jej. Zgrzytając zębami wypuścił ją. - Nie naciskaj na mnie. Nieugięcie spotkała jego wzrok. - Nie zdawałam sobie sprawy, że naciskając cię stwierdzam prosty fakt. Był zbulwersowany niekończącą się śmiałością, która chroniła ją przed milczeniem nawet wtedy, gdy była to najrozsądniejsza rzecz do zrobienia. - Czy ty masz jakieś pojęcie o instynkcie samozachowawczym? - A ty masz pojęcie o przyzwoitym zachowaniu? To sprawiło, że naprawdę chciał ją skrzywdzić, ponieważ głęboko w środku pocięło go to szorstko. Był czas, gdy był przyzwoity. Nawet uprzejmy. Jednak jego przeszła degradacja zabiła to dawno temu. Nikt, nigdy nie okazał mu miłosierdzia, więc dlaczego kiedykolwiek miałby okazać go komuś innemu? - Nie, nie mam. Delphine poczuła szum wiatru zanim zniknął z pokoju. Rozejrzała się ale nie było po nim żadnego śladu. Nawet jego miecz zniknął. Jednak to co ja zdziwiło, to zestaw ubrań dla niej na jego miejscu. Jeansy, buty i różowy top. Dlaczego miałby się tym przejmować? Wdzięczna za to, mimo tego, że to nie miało sensu, opuściła pelerynę i sięgnęła po nie. W momencie, gdy to zrobiła, uświadomiła sobie jak zimno było w jego pokoju. Ciarki przeszły po całym jej ciele, a zęby zaczęły jej szczękać. Było tu absolutnie chłodno. Marszcząc brwi, dotknęła peleryny, która pulsowała ciepłem. Naprawdę było wyczuwalne od niej ciepło żywego ciała… Czy to pochodziło od jego krwi? Nie miała pojęcia, ale była wdzięczna za to ciepło. A teraz chciała mieć na sobie coś więcej poza skórą i jego peleryną.
47
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Ubrała się szybko drżącymi rękoma. Próbowała użyć swoich mocy ale blokujący kołnierz był bardziej niż efektywny. Wściekła na swoje kłopoty, otworzyła drzwi, by wyjść, po czym zatrzymała się gwałtownie. Tam w korytarzu był największy i najbrzydszy demon jakiego kiedykolwiek widziała w życiu. Miał co najmniej dziesięć stóp wysokości, bulwiastą skórę i śmierdział tak okropnie, że musiała wstrzymywać oddech. Natychmiast cofnęła się o krok i zatrzasnęła drzwi. Echo jego nikczemnego śmiechu odbijało się w pokoju. Delphine przewróciła oczami. - Jesteś głupia? Oczywiście, że mieli straże. Jaką część „jesteś więźniem” opuściłaś? – skarciła siebie głośno. Czując się chorą, sfrustrowaną i zdenerwowaną, owinęła swoje ramiona dookoła piersi i zastanawiała się jak pomóc innym stąd. To musiało być to miejsce, gdzie Skoti ich zabierali. Gdyby udało się jej znaleźć ich więzienie, może udałoby się uwolnić zakładników… Wtedy mogłaby się skupić na przekabaceniu Jericha na ich stronę. Ale jak miała się zabrać za uwodzenie kogoś? Naprawdę nie miała pojęcia. Większość jej interakcji z ludźmi była poprzez sny, a ponieważ nigdy nie była erotycznym Skotos, nigdy nie była z nimi związana seksualnie. Ona jedynie była wojownikiem walczącym ze Skoti i uwalniała śniących z spod ich czarów. A jako człowiek… Cóż, to było dawno temu. I mimo, że przypominała sobie sympatię do niektórych chłopców z jej wioski, te uczucia zostały wyciszone. Teraz jej emocje były czymś innym. Surowym. Szkodliwym. Bolesnym. Przytłaczającym.
48
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Gniew spalał ja od trzymania w niewoli i chciała kogoś skrzywdzić. Na szczęście rozumiała, że to przesadzona wściekłość w jej wnętrzu, a nie prawdziwy gniew. Musiała się uspokoić pomyśleć racjonalnie. Okno… Podeszła do niego i odsłoniła zasłony. Deszcz bezgłośnie padał na szkło. Szare niebo z bufiastymi, brzydkimi chmurami ciągnęło się bez końca. Widok wychodził na morze, które gotowało się i rozbijało o czarne kamienie. Umieszczając dłoń na szybie, natychmiast ją cofnęła. Była tak zimna, że aż paliła. - Uspokój się – wyszeptała, starając się przypomnieć sobie wszystko co wiedziała o Azmodei. Szczerze mówiąc to niewiele. Mówiono, że została stworzona z pierwotnego wycieku, gdy wszechświat został stworzony. W obawie, że może być skazą na pięknie reszty wszechświata, Źródło wygnało ją do najgłębszej części ziemi, by nigdy więcej nie była widziana. Kiedy Noir i jego siostra wzrośli w mocy, sprofanowali światło i zamieszkali tutaj. Mówiło się, że ściany ich pałacu pomalowane są na czerwono, krwią ofiar, które torturowali. Spojrzała na bordową farbę. Nie, to nie była wyschnięta krew. To była tylko historia, mająca straszyć. I robiła naprawdę dobrą robotę. Przestań! Była racjonalna i nie poddawała się atakom paniki, mimo tego, że dreszcz przeszedł wzdłuż jej kręgosłupa. Podczas, gdy pokój był duży, dobrze urządzony w misternie wyrzeźbione meble, jego surowa aura była mniej niż zapraszająca. Szczerze mówiąc wolała od tego miejsca dziurę Jericha, w której mieszkał na ziemi. Przynajmniej tamta rudera nie była podstępna i lodowato zimna. Przerażająca. Spodziewała się, że coś wyskoczy ze ściany i ją chwyci.
49
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Nerwowa i nie w sosie, podeszła do lustra i starała się podważyć kołnierz, wiedząc, że będzie to strata czasu. Było to lepsze od nic nie robienia. To nigdy nie było w jej naturze, by nie walczyć. Ale po kilku minutach jej frustracja rosła, i szarpiąc kołnierz nabawiła się siniaka. To by było na tyle. - Gdzie jesteś Jericho? – a co najważniejsze, co robił?
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zatrzymał się przed drzwiami pomieszczenia, gdzie Azura zabrała go po raz pierwszy. Nazywała go ich pokojem wojennym, co miało sens. Ale kiedy tam stał, poczuł ostry ból w klatce piersiowej. Było mu tak ciężko oddychać. Myśleć. Obrazy przemknęły przez jego umysł. Szybko i intensywnie, zobaczył siebie w królestwie ludzi. Czuł głód i ból. Założę się, że chciałbyś nigdy nie odwrócić się od Zeusa, co? Nie znał imienia Dolophoni, który zabijał go w tamtym czasie, ale gdyby kiedykolwiek znalazł tego skurwiela, wykąpałby się w jego krwi. Chwycił za rękojeść miecza, umierając z chęci by użyć go na każdym, kto ośmieliłby się mu sprzeciwić. Ponownie był zaskoczony jego ciepłem. Naprawdę było tak, jakby miecz był żywy i przeznaczony do zabijania. Dlaczego Azura dałaby mu tak wartościowy prezent? Takie istoty jak ona i Noir nie były głupie. Chcieli od niego czegoś więcej niż tylko tego, by był wojownikiem. Czuł to w głębi duszy. Ale czego dokładnie chcieli? I dlaczego on był dla nich taki ważny? Chcąc się tego dowiedzieć, pchnął drzwi i znalazł Azurę samą w pokoju. Odwróciła się do niego i wygięła brew w łuk.
50
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Coś nie tak? - Gdzie jest Noir? Wydała z siebie dźwięk dezaprobaty. - Nie odpowiadamy przed tobą kochanie. Walczysz dla nas i to wszystko co robisz. Nigdy nie zapominaj swojego miejsca. Nie były to właściwe słowa, by uczynić go szczęśliwym. Robił wszystko by nie powiedzieć jej by się pieprzyła. Jej rysy zmiękły, gdy podniosła swój podbródek w stronę drzwi za nim. - Czemu nie zabawiasz się ze swoim nowym zwierzakiem? Jej ton i postawa niezbyt dobrze z nim współgrała, ale nie chciał dać jej o tym znać… jeszcze. Miał kilka innych spraw, które chciał załatwić w pierwszej kolejności. - Chcę zobaczyć Oneroi, które zostały tu przyniesione. Skrzywiła się w niezadowoleniu. - Dlaczego? Jej nieustanne pytania zaczynały go wkurzać. - Mam porachunki z większością z nich. - Nie bój się. Są odpowiednie unieszczęśliwiani. Zapewniam cię, że byłbyś pod wrażeniem ich obecnej kondycji. Jego podejrzenia wzrosły po jej dalszych odmowach. - Mówisz mi, że też jestem więźniem? - Nie powiedziałam tego. Ale musisz pamiętać, że nie jesteśmy pewni twojej lojalności względem nas, tak samo jak ty naszej względem ciebie. Ty, Noir i ja mamy chwiejny sojusz w obecnej chwili, który jest testowany. - Ale dałaś mi rzadki miecz? - Jako znak zaufania i nadziei na naszą wspólną przyszłość.
51
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Coś było nie tak w tym scenariuszu. Każdy jego instynkt miał się na baczności. Było coś więcej w tym mieczu. Coś, czego mu nie mówiła. - Dlaczego? - Mówiłam Tobie. Chcemy ciebie po naszej stronie. O ile zostaniesz z nami, wszystko czego pragniesz będzie tobie dane. A jeśli ich nie zadowoli to sprawią, że im za to zapłaci. To było niejawne zagrożenie, które ciężko wisiało wokół niego. Ale jeśli chciała spełnić jego każde życzenie… - Chcę zobaczyć Oneroi. Roześmiała się. - Uparte dziecko. W pewnym czasie będziemy otwarci na ciebie i będziesz mógł robić co chcesz. Ale jeszcze nie teraz. Teraz wracaj do swojego zwierzaka. Albo jeśli wolisz sprawię, że wrócisz z powrotem do garażu i usunę twoje moce. Z pokusą by powiedzieć jej, aby wsadziła to sobie w dupę, wycofał się od niej, nawet kiedy chciał ją zaatakować za jej protekcjonalny ton. To byłoby samobójstwo. Odpocznij teraz, zbierz siły. Atakuj tylko wtedy, gdy masz przewagę siły. Znał kodeks wojownika na pamięć. Mimo to, nie mógł pozbyć się uczucia strachu wewnątrz niego. Coś było tutaj poważnie nie tak. Po prostu nie wiedział co. Niespokojny i nieszczęśliwy, wrócił do swojego pokoju i znalazł tam Deplhine, ubraną w jeansy i różowy top, który jej zostawił. Była również owinięta peleryną jak pancerną tarczą. Siedziała nerwowo na łóżku, patrząc na drzwi, jakby oczekując, że ktoś wejdzie i ją zaatakuje. A biorąc pod uwagę to miejsce, było to prawdopodobne.
52
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zatrzymał się w połowie drogi do łóżka, nie wiedząc co jej powiedzieć. Czcza paplanina nie była czymś, co praktykował nawet zanim opuścił Olimp. Cholera, ledwo przemawiał do kogokolwiek przez wieki. A w szczególności nie do atrakcyjnej kobiety. Jego fiut stwardniał z potrzeby jedynie od patrzenia na nią. Jedna z najokrutniejszych kar Zeusa było to, że płonął dla kobiet ilekroć jakąś widział, lecz po minucie bycia z nią sam na sam stawał się miękki. Frustracja z chęci seksu i nie możność go uprawiania wpędzała go w szaleństwo. Nie mógł nawet sam się sobą zająć. Już samo to wystarczyło, aby chciał zmiażdżyć Zeusowi gardło. Tak więc nauczył się nawet o tym nie myśleć. Trzymać się z dala od kobiet i ich zapachu, by nie sprawiać mu większego bólu od tego, który już czuł. Ale szczerze powiedziawszy, tęsknił za byciem dotykanym i przytulanym. Tęsknił za miękkością nagiej kobiety w swoich ramionach. A ona teraz tam siedziała, taka ładna. Taka kusząca. Tylko jeden dotyk… Ale nie mógł. Jego ciało zapewne znów stałoby się miękkie. I to jeszcze bardziej go rozłościło. - Jesteś głodna? – warknął na nią. Zmarszczyła brwi. Jej twarz wyrażała niepokój i strach. Co było złego w tym pytaniu? Zamiast ją ukoić, postawił ją bardziej na baczności. A może to był jego ton. Jak powinien ją uspokoić? Ktoś naprawdę powinien o tym napisać podręcznik. Ale znowuż, próba komunikacji bogów z zakładnikami była tak rzadka, że nikt by nawet nie pomyślał o tym by go stworzyć. - Chcę pozbyć się tego kołnierza ze mnie – powiedziała srogim tonem. - Nie mogę tego zrobić. - Dlaczego? Boisz się mnie z moimi mocami?
53
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Parsknął. - Taa, jasne. Przez nazywanie mnie tchórzem niczego nie osiągniesz. Uwierz mi, jesteś amatorką w tej dziedzinie, a ja bywałem nazywany o wiele gorzej. Delphine nie przegapiła nuty bólu w jego głosie, którą starał się ukryć. Biorąc pod uwagę to, co widziała z jego życia, był obrażany nawet bardziej. Ale to nie zmieniało faktu, że była jego więźniem, i nienawidziła tego. A co najważniejsze, nie potrafiła zrozumieć dlaczego tutaj była. - Dlaczego do nich dołączyłeś? Jericho zatrzymał się na jej pytanie, rozważając najlepszą odpowiedź. Czy ona w ogóle zrozumie jego rozumowanie i motywację. Ale na końcu i tak znał prawdę. Musiałaby doświadczyć takiego samego piekła co on, by mój to pojąć. Podniósł ręce i stworzył jasny łuk mocy, pulsujący między jego dłońmi. Po raz pierwszy od wieków mógł zrobić boski piorun i rzucić nim, smażąc wszystko i wszystkich. To ożywcze uczucie… wiedza, że nigdy więcej nie zostanie zdegradowany… Z tego powodu sprzedał swoją duszę, życie i wszystko czego chcieli. Jak mógł powiedzieć „nie” temu, co proponowała Azura? Ale nie miał zamiaru dzielić się tym z Delphine. - Nie twój interes. – Opuścił ręce i jedną położył na rękojeści miecza. Posłała mu zirytowane spojrzenie. - Noir zniszczy świat. - I co z tego? Kto powiedział, że jest wart ocalenia? Delphine chciała nim potrząsnąć za jego upór. Nigdy nie spotkała nikogo tak tępego i bezlitosnego. Co oni mu zrobili, że taki się stał? - Zabiłbyś albo zniewolił wszystkich? Jest tak wiele piękna na świecie, które mogą zniszczyć. Jak możesz tego nie widzieć? Zaszydził z niej, jakby była dzieckiem.
54
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Mówisz jak ktoś, kto żył jedynie w chronionym świecie snów. Nie masz pojęcia jaki jest realny świat. Co ludzie zrobiliby tobie, gdyby tylko mogli. Ludzie są absolutnie okrutni i tym bardziej wspieram Noira w zniszczeniu ich. - Czasami bywają okrutni – przyznała. – Ale widziałam to, co najlepsze w ludziach. Ich nadzieje i marzenia. – To dlatego tak bardzo walczyła dla ludzkości. - A ja żyłem wśród tych najgorszych. – Ból w jego oku przepalał ją. To również wyjaśniało wiele o nim i jego rozumowaniu, ale nie sprawiało, że to wszystko było dobre. - Tak więc wszystko co robisz jest usprawiedliwione, o to chodzi? Byli dla ciebie złośliwi więc według ciebie to ok. być złośliwym wobec nich? Wzruszył ramionami obojętnie. - Dla mnie brzmi to sprawiedliwie. Wzięła głęboki oddech. Co zrobić, aby do niego dotrzeć? Jak sprawić by zrozumiał a przede wszystkim, by przejął się tym co robi? - Zawsze byłeś taki zgorzkniały? Jericho zatrzymał się na jej niespodziewane pytanie. Nikt wcześniej nie pytał się go o to. Nikt. To zmusiło go by spojrzał wewnątrz siebie. Nigdy tak naprawdę nie lubił siebie. Nie, kiedy służył Zeusowi i na pewno nie po jego wygnaniu. W chwili, gdy się urodził, stał się bogiem z przeznaczeniem, które zostało na nim wymuszone. Bycie równowagą swojego rodzeństwa. Służenie swojemu władcy. Robienie to, co mu kazano. Żadnych pytań. Żadnego życia… Więc żył tak aż do chwili, gdy nie mógł być już dłużej ślepo posłusznym. Wszystko się kończy. Narodziny, zniszczenie, śmierć i odrodzenie. Takie było prawo wszechświata. Kodeks Źródła. Kim był by się temu przeciwstawić? Ale prawda była wciąż okrutna.
55
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Tak – powiedział oziębłym tonem. – Zawsze byłem taki zgorzkniały. Wypuściła zmęczony oddech. - Wiec jest mi przykro z twojego powodu. - Niech nie będzie. Nie potrzebuję litości od kogoś, kto wie tak mało o życiu. Delphine potrząsnęła głową. - To nieprawda. Za każdym razem, gdy wchodziłam do snu, widziałam życie. Widziałam miłość i radość w najczystszej postaci. Jest to piękny widok, nawet jeśli są wyciszone przez stan snu. Wydał z siebie niegrzeczny dźwięk niezgody. - Żyjesz jak produkt uboczny. To wysłało jej gniew do poziomu wściekłości, której nigdy wcześniej nie czuła. - A ty nie? Też cię widziałam, wiesz. Z nikim nie wchodzisz w interakcje. Nawet nie mówisz ludziom do widzenia, kiedy wychodzisz. Jakie to jest życie? Jego nozdrza drgały ze złości, gdy ostro zassał oddech idąc w jej kierunku z furią tak silną, że starała się uciec, ale złapał ją w pułapkę w kącie. Musiała wygiąć szyję, by spojrzeć na niego. Był tak niewiarygodnie wielki. Tak dziki. A jego jedno oko świeciło absolutną nienawiścią. Jericho chciał jej powiedzieć, dlaczego nie mógł nawiązywać kontaktów z ludźmi. Chciał wychłostać ją za to, co zrobił mu Zeus. Ale gdy tak stał i jej zapach uderzył w niego, sparaliżowało to całe jego ciało. Co gorsza, odparowało to jego wściekłość, sprawiając, że jego fiut stał się tak twardy, że mógłby używać go jako młotka. Stała się powodem jego rozumowania, a nie nienawiści. Ona, jej miękka skóra i delikatne ciało, którego chciał posmakować tak bardzo… Jego wzrok skoncentrował się na jej rozchylonych ustach przez szybki oddech. Czy były tak miękkie, jak się zdawały? Czy dałyby mu przyjemność, której nie znał odkąd został potępiony i przeklęty?
56
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nie całował kobiety od wieków… Czy pamiętał jak to się robi? Zabij sukę i zajmij się swoją zemstą. Dostarcz ją Zeusowi w kawałkach. Niech wie jak to jest czuć cierpienie. Zabierz mu to, co on zabrał tobie. Ale nie mógł. Nawet jej słowa i jego wściekłość nie były wystarczające, by mógł ją skrzywdzić. I niech będzie przeklęty jeśli wiedział dlaczego. Jej orzechowe oczy nadal miały w sobie ogień i radość… nawet jeśli się go bała. Nie mógł jej tego zabrać. Nie, on nie chciał jej tego zabrać. Zanim mógł się zorientować co robi, podniósł gruby lok z jej ramienia. Jej włosy były tak niewiarygodnie miękkie. Lok owinął się wokół jego palca, drażniąc jego ciało. Unosząc go do twarzy, zamknął oczy i zaciągnął się jego słodkim zapachem i wyobraził sobie jakby to było kochać się z nią dopóki oboje nie byliby zaspokojeni. Jego penis szarpnął się z potrzeby, gdy wyobrażał sobie ją nagą w jego ramionach. Delphine nie mogła oddychać, patrząc na niego. Część niej nadal oczekiwała, że ją zaatakuje. Ale tego nie zrobił. Zamiast tego potarł jej włosy ustami. Ustami, które były tak blisko jej… Nigdy nie była całowana. Aż do tego momentu nawet nigdy o tym nie myślała. Ponieważ tak naprawdę nigdy nie czuła pożądania to nie był problem. Teraz po raz pierwszy poczuła jak jej ciało zarumieniło się od ciepła. Poczuła jak jej serce przyspiesza z głębokim ciężarem, którego nigdy wcześniej nie doświadczyła. Chciała by ją dotknął… Pochylił głowę tak, jakby chciał ją pocałować. Ale w chwili, gdy ich usta miały się zetknąć, ukrył twarz w jej włosach i zaciągnął się jej zapachem. Niepewna co zrobić, objęła ręką jego twarz a drugą owinęła wokół jego szyi. Nie była przygotowana na to jak dobrze było go czuć w ten sposób. Pachniał skórą i ostrymi przyprawami. Jego grube, białe włosy były miękkie jak pióra, gdy opadały na jej twarz i
57
JERICHO AND DELPHINE
Strona
wywoływały u niej dreszcze. Mogła poczuć jego falujące mięśnie pod swoją ręką, jego miękkie, blond włosy w swojej dłoni... Jericho ukrył twarz w zgięciu jej szyi, wyobrażając sobie wszystko to, co chciał z nią zrobić. Gdy starał się wyobrazić sobie jak dobrze by smakowała. Uczucie jej rąk teraz na jego ciele… To było niebo. A zarazem piekło. Nie chciał czuć się w ten sposób. Nie chciał być ponownie słaby i na pewno nie z powodu innej osoby. Kogoś, kto mógłby go kontrolować. Ostatnim razem, gdy pozwolił sobie na jakieś odczucia wobec kogoś, stracił wszystko. Nawet swoją godność. Wściekły na tą myśl, warknął nisko z gardła i wyrwał się z jej uścisku. Nie potrzebował delikatności ani pocieszenia. Nie potrzebował bycia dotykanym. Zeus tego go nauczył. Mógł przetrwać wystarczająco dobrze samotnie, z nikim wokół siebie. Był silniejszy w ten sposób. - Trzymaj się z dala ode mnie – warknął na nią. Wyglądała na zaskoczoną jego słowami. - To ty przyszedłeś do mnie. - Nie naciskaj na mnie kobieto! Zmrużyła oczy. - Wiesz te całe emocjonalne sprawy są też dla mnie nowe. Nie wiem jak sobie radzić z tymi sprzecznymi rzeczami, a krzyczenie na mnie nie do końca w tym pomaga… Mężczyzno! - Nie podnoś na mnie głosu! - Ty tak samo koleś. – Nie zdawała sobie sprawy, że zbliżyła się do niego ponownie, aż spojrzała na niego od stóp po głowę.
58
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Styx – poza rzeką Hadesu, Styks była również uznawana przez starożytnych Greków jako bogini nienawiści. Starożytni wyobrażali sobie Styks jako nimfę, córkę tytana Okeanosa i tytanidy Tetydy. Miała ona byd matką Zelosa, Nike, Bii i Kratosa. Przyszła jako pierwsza z pomocą Zeusowi wysyłając swoje dzieci przeciw tytanom. W dowód wdzięczności Zeus pozwolił im na stałe zostad przy sobie, a Styks stała się bóstwem, na które składano najuroczystsze przysięgi.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
2
59
Wściekłość w nim faktycznie ją raniła, ale nie było nic, co mogła dla niego zrobić. Zupełnie nic, a frustracja tego sprawiła, że chciała się wycofać gdzieś, gdzie będzie ponownie bezpieczna. - Po prostu chcę wrócić do domu. Jericho skrzywił się w środku na te łagodnie wypowiedziane słowa. Był to krzyk, tak często przez niego powtarzany przez pierwsze stulecie po tym jak został wygnany, że nadal czuł surowy ból tej potrzeby w swoim sercu. Jak wiele razy zamykał oczy i przypominał sobie dźwięk śmiechu Nike? Piękno bycia szanowanym? Wszystko czego chciał to zmienić to, co zrobił i błagać o ich przebaczenie by móc wrócić do domu. Ale z czasem nauczył się nie chcieć. Nauczył się nie pamiętać. Przynajmniej nie poniżał jej i nie torturował tak, jak oni jego. - Lepiej przyzwyczaj się do tego miejsca. Wkrótce nie będzie dla ciebie domu, do którego będziesz mogła wrócić. Była przerażona. - Zabiłbyś swoją własną matkę? Nie było nic poza chłodem w jego wnętrzu, kiedy chodziło o boginię Styx2. - Moja matka była tą, która zabrała mi moje moce i wyrzuciła mnie w świat. Więc jak myślisz? - Myślę, że twoja matka powinna zostać zgładzona za jej okrucieństwo i prawdopodobnie Zeus również, ale reszta z nas nie powinna umierać tylko dlatego, że ta dwójka była zła.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Tak, ale to nie było wystarczająco dobre, by ukoić jego gniew. A właściwie w ogóle. - Nic nie wiesz o zemście. - Masz rację. Nie wiem. Wszystko co wiem, to jak chronić ludzi. To wszystko co kiedykolwiek robiłam. - Bo jesteś bezmyślnym automatem. Uniosła podbródek. - Lepiej być bezmyślnym automatem, który chroni niż szalejącym mordercą bez szacunku dla innych. Tylko z powodu tego, że moje emocje były związane nie czyni mnie bardziej bezmyślną od ciebie, wypełniającym kary Zeusa zanim cię wygnano. Hefajstos mówił mi jak błagał ciebie byś nie krzywdził Prometeusza. Mimo to zmusiłeś Hefajstosa, by przypiął go do skały, aby był rozrywany każdego dnia do końca wieczności. - I widzisz jak dobrze na tym wyszedłem. Wierz mi, zapłaciłem wysoką cenę za moje bezmyślne posłuszeństwo. Gdybym mógł cofnąć czas, przebiłbym swoim mieczem Zeusa, kiedy tylko miałem okazję. Delphine podniosła ręce do góry i wpuściła powietrze pomiędzy nich. - Ale tego nie zrobiłeś. Postąpiłeś właściwie, a teraz ja proszę cię byś ponownie postąpił właściwie. Dołącz do nas w bitwie. Nie pozwól by zło przejęło świat. Zaśmiał się gorzko. - Zdajesz sobie sprawę, że wtedy gdy jedyny raz postąpiłem właściwie, zostałem za to przeklęty? Fakt ten naprawdę mnie nie motywuje do powtórzenia tego doświadczenia. Gdy Zeus zapytał, który z bogów przemówi w mojej obronie, wszyscy się odwrócili. To oni to rozpoczęli. Wszyscy z nich. Teraz mam zamiar skończyć z tym i z nimi. A świat niech będzie przeklęty. - I będzie – powiedziała dławiąc się beznadziejnym żalem, który wezbrał w jej wnętrzu. Wzięła głęboki oddech, zanim znowu przemówiła. – A co się stanie z tobą? - Czy to ma znaczenie?
60
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
61
- Jeśli to nie ma znaczenia dla ciebie, to jak miałoby mieć dla kogoś innego? Wykrzywił wargi. - Nie przekręcaj moich słów w swoją psychologiczną bzdurę. Nikt mnie nie lubi. I naprawdę mam to w dupie. A teraz jeśli mi wybaczysz mam spotkać się z armią i ją wytrenować. – Po czym zniknął. Delphine wzięła długi oddech, gdy powietrze wokół niej się oczyściło. Jego ból i gniew był tak gęsty, że aż prawie namacalny. Co trzeba zrobić, aby do niego dotrzeć? Czy to w ogóle jest możliwe? Ale najgorsze było to, że nie mogła winić go nawet trochę za jego reakcję. To co zostało mu zrobione było złe. Niewybaczalne. Jak ona zachowałaby się na jego miejscu? Kompromis wydawał się taki niesprawiedliwy. A zegar tykał. Jeżeli nie może zostać nawrócony, musi zostać zniszczony… Nie było innego wyjścia.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Tym razem Jericho znalazł Noira w pokoju wojennym, gdzie nie było śladu Azury. Ubrany w swoją bordową zbroję, pierwotny bóg siedział na krześle ze skrzyżowanymi nogami w kostkach na stole. Jego oczy były na wpół otwarte, a palce rąk miał splecione na brzuchu. Gdyby Jericho nie wiedział lepiej, pomyślałby, że Noir ucina sobie drzemkę. - Czegoś chcesz? Jericho zatrzymał się na opryskliwe słowa. Nawet gdyby ton Noir’a nie był tak obraźliwy, w jego słowach było wystarczająco dużo pogardy. - Azura powiedziała mi, że mam poprowadzić armię. Chciałbym poznać tych żołnierzy. Noir posłał mu ironiczny uśmieszek. - Czy rozumiesz o co prosimy cię byś zrobił? - Zabić Zeusa i doprowadzić Olimpijczyków do upadku. Twarz Noira była niewzruszona i zimna. - Myślisz, że możesz to zrobić? Jericho nie był wystraszony. Chociaż wiedział, że z tej dwójki Noir był potężniejszy, to naprawdę miał to w dupie. - Jestem Tytanem i walczyłem z Zeusem by uwięzić moich braci dla niego. Więc jak myślisz? - Myślę, że jeżeli będziesz trzymał się tych odważnych słów, będziesz godnym sprzymierzeńcem. - Wątpisz we mnie? Noir wzruszył ramionami po czym ziewnął, jakby ta rozmowa go nudziła.
62
Rozdział 4
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Wątpię we wszystkich. Do tej pory znalazłem jedną osobę, której nie mogłem zdeprawować i/albo mieć na własność. Każdy jest na sprzedaż. Jest to tylko kwestia negocjacji dobrej ceny. - Więc prawdopodobnie powinienem poprosić o więcej. Noir roześmiał się. - Tak, powinieneś. Spodziewałem się, że będzie trudniej cię przekonać, ale wtedy nie brałem pod uwagę twojej wielkiej nienawiści do Zeusa. – Wziął długi, delektujący się oddech. – Kocham zapach nienawiści i zemsty. To najlepsza z mikstur. Jericho nie zgodził się. - Osobiście czuję to w stosunku do krwi. Nie ma lepszego zapachu we wszechświecie, niż wtedy gdy jest połączona z aromatem strasznej śmierci. Noir gwałtownie wciągnął powietrze, jakby czerpał seksualną przyjemność z opisu Jericha. - Och, lubię cię. Prawdziwie bratnie dusze są trudne do znalezienia. - Zapomniałeś co i kto mnie zrodziło. Noir skinął głową bawiąc się kciukami. - Żal mi tych zrodzonych z jaśniejszej strony. Nie rozumieją jak uwodzicielskie jest okrucieństwo. Muzyka krzyków i błagań o litość. Mmm. Nie ma nic lepszego. Jericho mógł przysiąc, że poczuł drżenie ostrza przy jego boku, ale nie mógł powiedzieć czy to z aprobaty czy ze strachu. - Asmodeus! – nagle krzyknął Nor. – Pokaż się. Ciemna chmura formowała się u boku Noira. Powoli scaliła się w istotę, która Jerichowi przypominała wysokiego elfa. Miał ostre rysy twarzy i ciemnoszare oczy nie ukazujące niczego poza okrucieństwem. Ubrany na czarno, demon wyglądał złowrogo i na pozbawionego emocji. - Wzywałeś mnie panie?
63
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Noir obdarzył go zimnym spojrzeniem, po czym szarpnął podbródkiem wskazując na Jericha. - To jest nasz najnowszy sojusznik. Chcę, być pokazał mu Zetha i resztę Olimpijskich psów, którzy walczą dla nas. Asmodeus skłonił się nisko w prawdziwej, pochlebczej pozie. - Coś jeszcze, panie? Wylizać twoje buty? Podetrzeć tyłek? Noir popchnął go brutalnie, nie wstając ze swojego krzesła. - Wkurz mnie robaku, a znajdziesz się na drugiej stronie. Oczy Asmodeusa rozszerzyły się, gdy się wyprostował. - Pamiętając o tym panie, zabiorę go do Zetha – zatrzymał się obok Jericha. – Chodź ze mną podrzędny panie. Wskażę tobie drogę. – Demon skierował się do drzwi. Co za absolutnie dziwaczne stworzenie. Jericho zawahał się na swoim miejscu odrobinę dłużej, gdy Noir patrzył w nicość. - Coś jeszcze? – spytał Noir. Mimo tego, że wyglądał na nieświadomego, Jericho miał ciągłe uczucie uwagi Noira. - Tak z ciekawości. Kiedy będziesz już rządził światem, co z nim zrobisz? - Będę się tym cieszył. Minęło tak wiele czasu, od kiedy ostatni raz byliśmy czczeni przez masy. Gdy raz poczujesz tego nowy smak, zrozumiesz. I będziesz pamiętać. Jesteśmy panami. A to jest mlekiem matki dla naszego rodzaju. Noir miał rację. Jericho nie pamiętał ostatniego razu, gdy ktoś okazał mu jakikolwiek szacunek lub nawet dobre obyczaje. Spędził lata swojej przeszłości w więzieniach, lochach i innych otworach piekła, w które Zeus go wrzucił. Żadna jego część nie została niezbezczeszczona. To dlatego chciał lepić się od krwi Olimpijczyków. Dlatego, chciał zlizywać ją ze swoich palców…
64
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Pochylając głowę starożytnej potędze, Jericho odwrócił się i podążył za Asmodeusem korytarzem, który zdawał się świecić. Bardzo dziwne. - Skąd pochodzi to światło? – zapytał demona. Asmodeus spojrzał w górę a potem na podłogę, gdy szli. - Hm, nie sądzę, byś chciał mojej odpowiedzi, podrzędny panie. - Czemu nie? - To może ciebie zmartwić. - Więc mnie zmartw. Asmodeus wahał się jeszcze przez kilka sekund, zanim w końcu odpowiedział. - Pochodzi z krwi Cali, nie bogini Kali, bo nie oszukujmy się jej krwawienie mogłoby ją jedynie wkurzyć, a nie jest to najmądrzejszą rzeczą, od kiedy jest tak cholernie potężna – prawdopodobnie to wiesz. To raczej pochodzi z małych, nieszkodliwych demonów Cali, które powstały, gdy ukuła się w palec różą. Więc najwyraźniej krew Cali świeci. Kto by wiedział, prawda? Jericho zatrzymał się i spojrzał w górę. Cali była życzliwą rasą demonów, która pomagała ludzkości. Ponieważ nigdy z nimi nie walczył, nie miał pojęcia o tym, że ich krew jest niebieska albo, że świeci. Krew płynęła przez rury przypominając mu świecący klej. - Jak wielu z nich potrzeba było do oświetlenia korytarza? Asmodeus wyraźnie się wzdrygnął. - Cóż, widzisz problem z krwią jest taki, że często wysycha, a więc muszą zapewnić jej stały dopływ, co naprawdę nie jest tym, o czym powinniśmy rozmawiać i jak już mówiłem, naprawdę nie chcesz odpowiedzi na swoje pytanie. Miałem rację, co? Żołądek Jericha wywinął salto na myśl o zimnej brutalności zabijania gatunków, jedynie dla użycia ich krwi jako światła. Znowuż ludzie używają w ten sam sposób świetlików. Nie mógł zliczyć liczby osób, które śmiejąc się z tego rozgniatały te biedne owady, rozsmarowując je sobie na skórze, sprawiając, że błyszczała.
65
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Podejrzewał, że są tutaj te same zasady. - Ilu demonów i ludzi jest tutaj niewolnikami? - Zdefiniuj niewolę – zabezpieczył się Asmodeus. - Trzymanie kogoś wbrew woli. - Dobra definicja – podrapał się po podbródku w zamyśleniu. – Wliczając mnie? - Dlaczego nie? - Prawdopodobnie kilka milionów… wiesz, trudno liczy się do miliona, plus to, że oni zawsze umierają i na ich miejsce przychodzą inni. Próbowałem ich raz zliczyć, ale było to przygnębiające i przestałem. Stałe dodawanie i odejmowanie. To naprawdę nie jest moja mocna strona. To sprawiło, że Jericho zastanawiał się jaka była mocna strona tego demona. Ale chyba lepiej było nie pytać. - Jak długo tutaj jesteś? - Nie wiem. Też próbowałem raz zliczyć, ale dostałem depresji i przestałem. Łatwiej jest po prostu iść ze strumieniem. Pogodzić się z grochem. Jericho zmarszczył brwi. - Pogodzić się z grochem? - Taa – powiedział wolno. – To również nie jest szczęśliwe wspomnienie. Zapomnij, że o tym wspomniałem. – Zatrzymał się przed drzwiami. – Jesteśmy. Może powinienem ciebie ostrzec zanim wejdziemy. Jericho minął go i otworzył drzwi. - A może nie. Miejmy to za sobą i bądźmy zaskoczeni, dobrze? Jericho był zdecydowanie zaskoczony tym, co tam znalazł. Byli tam wszędzie pijani Skoti. Niektórzy byli splecieni tak, że doceniłaby to Kamasutra. Zatrzymał wzrok na jednej parze. Sama elastyczność, której wymagali do tego co robili była niesamowita… Cholera ta dwójka będzie potrzebowała później kręgarza.
66
JERICHO AND DELPHINE
3
Menażeria – komedia. Więcej na : http://www.filmweb.pl/film/Mena%C5%BCeria-1978-3882
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jeśli pierwszy ich nie zabije. - Są pijani krwią – wyjaśnił Asmodeus, szarpiąc Jericha za ramię – zdaje się, że nigdy wcześniej nie świętowali swojego zwycięstwa wcześniej. Osobiście przypominają mi kilku pijanych chłopców z bractwa, ale co ja tam wiem? Widziałem jedynie film Animal House3. Przynajmniej żaden z nich nie udaje tego, że jest pryszczem. – Asmodeus się wzdrygnął. Jericho skrzywił się na chaotyczną mowę demona. - Zawsze jesteś taki wyrywkowy? Kiwnął głową elokwentnie. - Głównie. To naprawdę irytuje Noira, co jest dla mnie dodatkowym plusem. Przynajmniej tak długo, jak mogę go wyprzedzić. Jericho obdarzył go twardym, nierozbawionym spojrzeniem. - Dodaj mnie do listy osób, które denerwujesz. - Och – spojrzał nieco dotknięty. – Nie zamierzasz przypalać moich jąder za to, prawda? – Jericho podziwiał spokojny, oschły sposób wymawiania pytania, które, co było oczywiste, było drogie sercu demona. - Nie mam takich planów. Asmodeus ożywił się natychmiast. - Dobrze. Więc możemy być przyjaciółmi. Przyjaciółmi? Biorąc pod uwagę osobowość demona, nie był tego taki pewien. Ale Asmodeus wydawał się raczej być nieszkodliwy i był źródłem informacji. Być może nie byłoby to takie złe trzymać go w pobliżu. Pod warunkiem, że umiałby się uspokoić. Było coś w tym demonie, co przypominało mu podekscytowanego Jack Russell teriera. Jericho zwrócił swoją uwagę na napalonych i poza kontrolą Skoti.
67
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
John Hughes - amerykaoski scenarzysta, reżyser i producent filmowy. Zasłynął jako twórca scenariuszy do jednych z najpopularniejszych komedii lat 80. i 90.; m. in. Kevin sam w domu i Kevin sam w Nowym Jorku. 5 amerykaoska aktorka, piosenkarka i tancerka, która zdobyła największą popularnośd w latach 80.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
4
68
- Więc kto ich prowadzi? - Ten – Asmodeus wskazał na kanapę, gdzie mężczyzna Skotos był spleciony z dwiema nagimi kobietami. – Myślę, że mają problem z dostosowaniem się do emocji, które czują poza ich snami. W każdym razie zachowują się jak obłąkana młodzież z wersji porno filmu Johna Hughesa4. Jericho zmarszczył brwi. - W jaki sposób jesteś na bieżąco z pop kulturą? - Czy kiedykolwiek zostałeś uwięziony w piekielnej dziurze? Kiedy nie jest się torturowanym przez psycholi, nie ma zbyt wiele innych rzeczy do roboty. Poza tym lubię Molly Ringwald.5 Ma ten wygląd demona, który naprawdę mnie kręci. Szkoda, że nie mogę ją mieć bez majtek na kilka minut. Taa… cóż, to wyjaśnia wiele na temat szaleństwa demona. Jericho obserwował Skotosa, który był obojętny na fakt, że było tu dwóch niechcianych gości, podczas gdy on całował ścieżkę wzdłuż kobiecego ciała. - Dowodzącym jest Zeth? Asmodeus uśmiechnął się. - Ooo, ktoś zwrócił uwagę w klasie. Tak. Zeth. Przedstawiłbym cię, ale on również mnie nie lubi. A ponieważ jest tym dzieckiem, które lubi wyrywać skrzydła demonom… - Ty nie masz skrzydeł – przypomniał mu Jericho. - Już nie. Kluczowe słowo.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho skrzywił się we współczującym bólu. Nie był pewien, czy ma jeszcze swoje skrzydła czy nie. Gdy stał się człowiekiem, zostały mu odebrane. A ponieważ jego moce zostały przywrócone, musiał je wypróbować. Nie chcąc myśleć o tym teraz, minął splecione ciała i ruszył w kierunku kanapy, gdzie był Zeth, który zdawał się tak samo pijany jak inni. Nie spojrzał w górę, dopóki Jericho nie odchrząknął. Zeth odciągnął głowę od szyi kobiety by na niego spojrzeć. Jericho zmarszczył brwi. Zamiast niebieskich oczu, znaku charakterystycznego Skoti, Zeth miał oczy czarne jak smoła. Tak czarne, że nie mógł nawet zobaczyć jego źrenic. Były tak rozszerzone czy coś innego to spowodowało? Zeth zmierzył go od stóp do głów. - Kim jesteś? - Twoim nowym dowódcą. Zeth prychnął. - Mam jednego. Nie potrzebuję innego więc się odwal. - Za późno – Jericho rozejrzał się, by zorientować się ile Skoti jest w pokoju. Wydawało się, że było ich kilkaset i żaden nie wyglądał na trzeźwego. – Czy wszyscy twoi żołnierze są tutaj? Zeth pochylił głowę tak, że jedna z kobiet mogła ssać jego szyję. - Nie wiem. Może. Jericho ściągnął kobietę z Zetha, złapał go za koszulę i postawił na nogi. - Skup się dupku. Co jest z tobą nie tak? Głowa Zetha opadła do tyłu. - Nie mogę się skupić. Zbyt wielkie przeciążenie sensoryczne. – Zeth zaśmiał się poklepując Jericha po ramieniu. – Musisz sobie poruchać.
69
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho musiał zmusić siebie, by nie uderzyć tego faceta. Lecz było mu trudno utrzymać kontrolę. - Musisz wytrzeźwieć. Jak będziesz walczyć z Oneroi w tym stanie? - Nie musimy z nimi walczyć bo ich przekabaciliśmy. Zniesmaczony, Jericho puścił go i Zeth opadł na kanapę. Bez słowa, Zeth wdrapał się na drugą kobietę, podczas gdy pierwsza położyła się na jego plecach tak, by mogli kontynuować pieszczoty. Śmieszne. - Asmodeus! – zawołał Jericho, przywołując ponownie demona. Pojawił się natychmiast. - Wzywałeś mnie, podrzędny panie? - Szukam boga o imieniu Deimos. Czy on jest tutaj? Asmodeus skrzywił się po czym odpowiedział. - Określ słowo ‘tutaj’. - Asmodeus! - Okay, w porządku, nie krzycz na mnie. Nie lubię jak się na mnie krzyczy. Nie jest w tej sali, oczywiście, ale jest w tym królestwie, jeśli wiesz co mam na myśli. - Zabierz mnie do niego. Asmodeus rozejrzał się zakłopotany. - A powinienem to zrobić? - Jeżeli tego nie zrobisz, przytrafi się tobie coś o wiele bardziej bolesnego od wyrywanie skrzydeł. Rozdziawił usta po czym się objął. - Jesteś złośliwym, złośliwym typem. Jericho nie miał zamiaru tego robić, ale nie miał też zamiaru mówić o tym demonowi. - A ty często cierpiącym.
70
JERICHO AND DELPHINE
Strona
- W porządku. Zabiorę cię. A jeśli Wielki Zły tam wpadnie, obwinię ciebie natychmiast. To nie mój błąd. Nie zrobiłem tego z własnej woli. Idziesz tam na własną rękę, koleś. Tym razem Asmodeus nie zaczął iść. Dotknął ramienia Jericha i przetransportował ich do ciemnej, opalizującej dziury. Nieznośny smród przenikał to miejsce, podobnie jak jęki i prośby o ostateczną śmierć. Noir na pewno nazwałby je przytulnym, ale Jericho, pomimo jego pragnienia zemsty, nie mógł nazwać tego inaczej jak tylko piekłem. - Gdzie jesteśmy? Asmodeus stworzył kulę światła w dłoniach tak, by mogli zobaczyć przykute i krwawiące wszędzie zniszczone ciała. - Szczęśliwe miejsce Noira. To tutaj sprowadza istoty, z którymi chce się zabawić. - Ukarać. - Chcesz zobaczyć teraz Deimosa? Jericho starał się nie litować nad biednymi duszami uwięzionymi w tym ponurym miejscu. - Po to tutaj jesteśmy. Asmodeus wskazał za siebie. - Jest piątą ofiarą na ścianie. Tak myślę. Ciężko to stwierdzić, naprawdę. Zostali tak pobici, że ich twarze są wykrzywione i opuchnięte. Gdy go tu sprowadzono miał blond pasemka we włosach, jeżeli nie zostały zbytnio pokryte krwią, to może tobie pomóc go znaleźć. Jericho posłał mu zniesmaczone spojrzenie, gdy przemierzał drogę pośród ludzi wiszących na ścianie. Asmodeus miał rację. Nie mógł powiedzieć kim oni są i to napawało go obrzydzeniem.
71
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Wrogowie czy nie, to byli ludzie. I byli torturowani na krawędzi śmierci. Wystarczająco cierpiąc na przestrzeni wieków, nienawidził patrzeć na nich w takiej samej sytuacji, w jakiej on był niezliczoną ilość razy. Gdy dotarł do piątek osoby, zobaczył blond pasemka na ciemnych włosach. Deimos wisiał tak, jakby był martwy. Jego spuchnięte oczy były zamknięte, a głowę miał opartą na posiniaczonym ramieniu. Czarny stylizowany tatuaż na jego czole zygzakiem schodził po twarzy do policzka. Jego ubrania były rozdarte i zakrwawione. Między rozdarciami tkaniny, Jericho mógł zobaczyć głębokie zadrapania i rany. Noir musiał mieć wspaniałe chwile z Dolophonos, który obecnie zdradzał niewielkie podobieństwo do swojego brata bliźniaka, Phobosa. W momencie, gdy Jericho zatrzymał się przed nim, Deimos otworzył oczy i rzucił się na niego gotowy do walki, pomimo tego, że był w żałosnym stanie. Jericho cofnął się i prawie uderzył go odruchowo. Ich spojrzenia się spotkały. Daimos słabo warknął, gdy go rozpoznał. - Cratus? – pochylił głowę. – Co ty tutaj robisz? – jego spojrzenie opadło na nieuszkodzone ciało Jericha po czym zaklął – Zdrajca! Jego potępienie doprowadziło furię Jericha do wrzenia. Jak ten sukinsyn śmiał tak na niego patrzeć. - Zdradzony. - Pierdol się! Jericho wykrzywił wargi. - Teraz już wiesz, jak się czułem, bracie. Pamiętasz dzień, w którym odwróciłeś się ode mnie razem z nimi? - Jak możesz? To było śmieszne.
72
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- To samo pytanie prześladowało mnie, kiedy spojrzałem na ciebie, gdy Zeus rzucił mnie na ziemię, a ty patrzyłeś na podłogę u twoich stóp. – Jericho chwycił głowę Deimosa, sprawiając, że ich spojrzenia się spotkały. – Trzymałeś mnie, gdy moja matka wypaliła mi słowa na ciele. Mogę nadal poczuć ból twojej ręki owiniętej wokół mojego gardła. - Zasłużyłeś na swoją karę. Jericho walczył ze sobą by nie uderzyć go i nie dodać mu więcej bólu. Jak Deimos mógł nie przeprosić nawet teraz za to, co zrobił? Przedtem byli przyjaciółmi. To dlatego nie miał litości dla żadnego z nich. Oni nie mieli żadnej dla niego. Pieprzyć ich wszystkich. - A ty zasłużyłeś na swoją – powiedział bezlitośnie. – Synu Furii. Jak wielu ludzi torturowałeś przez wieki dla swojej matki i Zeusa? Do dupy jest być teraz tobą, co? Deimos próbował uderzyć go z główki, ale Jericho się odsunął. - Noir nas zabije. - Upewnię się, że będziecie mieli miłą mszę za zmarłych. Deimos potrząsnął głową. - Więc to tak będzie? Nie masz żadnych wyrzutów sumienia? Jericho obojętnie wzruszył ramionami. - Jesteśmy produktami naszej przeszłości. Ale jeśli to sprawi, że poczujesz się lepiej, współczuję tobie. Deimos uśmiechnął się ironicznie. - Będziesz nawet bardziej współczuł, gdy też zawiśniesz na tej ścianie. Nie myśl nawet przez jedną minutę, że Noir nie zrobi tego tobie. Jest bogiem, który wynalazł zdradę i jestem pewien, że ma już tutaj miejsce dla ciebie z wyrytym imieniem. Jericho roześmiał się na to ostrzeżenie. - Och bracie, wy wszyscy dobrze mnie nauczyliście. Nigdy więcej nie postawię się w tej pozycji. Uwierz mi. Nauczyłem się swojej lekcji z rąk Dolophoni, którymi dowodzisz. Nie
73
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
mam zamiaru dawać Noirowi żadnego powodu, by się ode mnie odwrócił. Jestem pod jego dowództwem. Na zawsze. - Jericho? Zszokowany, że ktoś w tej dziurze znał przyjęte przez niego imię, Jericho spojrzał na prawo na kolejnego wiszącego więźnia. Podobnie jak Deimos, został bardzo pobity. Jego ciemne włosy wisiały wokół twarzy, zasłaniając spuchnięte usta i podbite oko, tak poważnie, że całe białko było czerwone od popękanych naczynek krwionośnych. Zajęło mu pełną minutę rozpoznanie go. Jedno oko miał ciemnobrązowe a drugie jasnozielone… Jaden. Jaden był tym, kogo demony wzywały, gdy chciały targować się z Noirem i Azurą o przysługę. Jericho wiedział, że Jaden mieszkał tu z nimi, ale myślał, że ten pośrednik miał tu luksusowe miejsce, a nie przebywa w klatce razem z ich ofiarami. Oszołomiony, Jericho wypuścił Deimosa i cofnął się. - Co ty tutaj robisz? Jaden zaśmiał się gorzko. - Czy moje zakwaterowanie cię obraża? Raczej się do niego przyzwyczaiłem. Chociaż widok na coś innego niż skatowane ciała mógłby być miłą odmianą. Jericho skrzywił się. - Służysz Źródłu. Jesteś jednym z nich. Jaden potrząsnął głową. - Służę Noirowi i Azurze. Słowo mądrości, nigdy ich nie drażnij. Z jakiegoś powodu ja nie mogłem się powstrzymać. Myślę, że ciężko pozbyć się starych nawyków. - Spojrzał na swoje poranione i zakrwawione ciało, które było ledwo zakryte postrzępionymi ubraniami – Ale nie martw się. Jestem pewien, że będą uprzejmiejsi dla ciebie niż byli dla mnie. Miałem
74
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
ich wrogość zanim tutaj przybyłem, co jest częścią powodu, dla którego kochają patroszyć mnie za każdym razem, gdy mają szansę. Spojrzał za Jericha, by zobaczyć Asmodeusa ukrywającego się w cieniu. Światło z jego strony było przytłumione i słabe. Jaden zawołał do niego. - Mo, dawno się nie widzieliśmy. - Taa, wyglądałeś lepiej ostatnim razem. Mówiłem tobie, żebyś nie wkurzał Noira. Pewnego dnia mnie posłuchasz. - Może zacznę teraz? – zapytał Jaden. Asmodeus skinął głową. - Ach, masz rację. Krwawisz tak bardzo teraz, że to nie ma znaczenia, prawda? Deimos wykrzywił usta. - Od was wszystkich mnie mdli. – szarpnął łańcuchami, jakby starał się je zerwać. Jaden zignorował go, gdy wbił te swoje niedopasowane w oczy Jericha. - Tak przy okazji, twój noworodek przeżył. Jericho nie miał pojęcia o czym facet gadał. On nie miał dziecka. - Co? - To dziecko, które ocaliłeś wieki temu. Po prostu chciałem, żebyś wiedział, że nie cierpiałeś na próżno. Dziecko przeżyło i dorastało zdrowe. Wielka mi rzecz. - Sadzisz, że mnie to obchodzi? Jaden wzruszył ramionami. - Oddałeś za nią boskość. Myślałem, że może cię to obchodzi. Jericho jeszcze bardziej się skrzywił. - Za nią? – To niewiarygodne, że nawet nie zadał sobie trudu by sprawdzić płeć dziecka, zanim je oddał. Nie miało to wtedy dla niego znaczenia. Wszystko co widział to uśmiech dziecka i jego ciepłe oczy.
75
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
76
Jaden przytaknął. - Oneroi Delphine jest dzieckiem, które ocaliłeś. Jericho był powalony przez tą wiadomość. Powietrze opuściło jego ciało, gdy te słowa przypalały go. Potrząsnął głową w niedowierzaniu. To nie mogła być prawda. - Wiesz, że to prawda – powiedział Jaden, a jego głos był głęboki i pewny. – W momencie, gdy ją zobaczyłeś, rozpoznałeś jak bardzo jest podobna do swojej matki. Ciągle odmawiał uwierzenia w to. Jakie były na to szanse? - Okłamujesz mnie. - Dlaczego bym miał to robić? - Wszyscy kłamią. - Ja nie. Jericho skrzywił się, gdy poczuł się jeszcze bardziej zdradzony przez to. A jednak jak to rozważał, wiedział, że Jaden nie kłamał. W jakiś sposób wiedział to instynktownie. Ocalił Delphine… Kobieta, która czekała w jego pokoju była tą osobą, za którą oddał wszystko oprócz życia. Furia przedzierała się przez niego. Och to była wspaniała ironia. Miała wobec niego dług, a on zamierzał go odebrać. Zanim ten dzień się skończy, zamierza mieć satysfakcję z tego, że ją ukrył.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Jego wściekłość prowadziła go mocno, gdy szturmem zmierzał do swojego pokoju. Zmalała natychmiast, gdy zobaczył Delphine śpiącą w jego łóżku, pod peleryną z jego krwi. Jej twarz była blada, a blond włosy układały się kaskadowo wokół niej w miękką plątaninę, która sprawiła, że ręce go zaswędziały z chęci dotknięcia jej. Miała najsłabsze chrapanie, które dziwnie drażniło jego uszy i ogrzewało go. Więc zamiast krzyczeć na nią za coś, co nie było jej winą, przeszedł przez pokój i uklęknął obok niej. Było ciężko pogodzić ją z tym słodkim, szczęśliwym dzieckiem, które owijało palce dookoła jego i trzymało go tak mocno, że dotknęło go to bardziej niż cokolwiek innego wcześniej. Teraz już wiedział dlaczego jej oczy go zatrzymały. Dotknęły go wtedy tak samo jak dotknęły go teraz. Ale dlaczego? Co było w niej takiego, że go to uspokajało? Kto przy zdrowych zmysłach zniszczyłby całe swoje życie i przyszłość dla obcego? Prawdą było to, że znał jej matkę, ale niezbyt dobrze. Była mu naprawdę obca. Wiedział, że ma na imię Leta i była bogiem snu. Ale szczerze, nigdy go to nie obchodziło. Ponieważ Leta nigdy nie zdenerwowała dość mocno Zeusa i nie działa w tych samych kręgach co on, nie było żadnego powodu, by byli w przyjacielskich stosunkach. Jednak pewnej nocy, gdy ich światy brutalnie się zderzyły, oboje stracili wszystko.
77
Rozdział 5
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zeus, wściekły na sen, który zesłał mu jeden Oneroi, zażądał kary na wszystkich bogach snów. Takim jak Leta, którzy byli zaślubieni z człowiekiem, miano zabić małżonka i potomstwo. Zeus nie chciał, by przetrwał ktokolwiek kto mógłby mu ponownie zaszkodzić. Następnie Oneroi byli torturowani i pozbawieni swoich emocji na wieczność. Zeus doszedł do wniosku, że jeżeli nie będą mieli emocji, nie będą czuć się zmuszeni z jakiegokolwiek powodu bawić się czyimiś snami ponownie. Z czego nie zdawał sobie sprawy to fakt, że w snach byli w stanie odczuwać emocje śniących. Tak bardzo, że niektórzy z Oneroi uzależniali się od tego, gdyż był to jedyny sposób na to by poczuli coś więcej poza pustką. Jericho skrzywdził Letę nawet bardziej niż Dolophoni i Oneroi skrzywdzili jego. Oni tylko go zabili. A on zabrał Lecie to, co kochała najbardziej. Jej męża i córkę. Rozpaczliwie krzyki Lety wciąż odbijały się w jego pamięci. Krzyczała tak, że aż ochrypła, a on nie mógł jej za to winić. Nie po tym, co jej zabrał. Może minione wieki były uzasadnione po tym wszystkim. To, co jej zrobił było niewybaczalne. Przynajmniej mógł dać jej znać, że ocalił jej córkę. Ale wszystko zdarzyło się tak szybko, że nie miał wystarczająco dużo czasu. Nie wspominając o tym, że gdyby ktokolwiek dowiedział się o tym, co zrobił, Delphine zostałaby zabita natychmiast. A teraz tu była… żywa. Ponieważ ją ukrył i nigdy nie wyszeptał o tym słowa. Jaden miał rację. Jego cierpienie nie było daremne. A ona była teraz dorosła i piękna. Kładąc rękę na ciepłym policzku Delphine, pochylił głowę aby przestudiować jej odpoczywające rysy twarzy. Była tak bardzo podobna do matki. A jednak tak inna. Blond włosy czyniły jej twarz delikatniejszą. Zapraszającą. Serce zaczęło mu pędzić na uczucie jej miękkiej skóry pod opuszkami jego palców. Naprawdę nie dotykał tak kobiety przez niezliczone stulecia.
78
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Przesunął dłoń z policzka na jej włosy. Część niego chciała tak bardzo ją pocałować, że nie był pewien jak zdołał się przed tym powstrzymać. Być może dlatego, że spała a on nie chciał zakłócać spokoju, który zdawała się odnaleźć. Czy ona śniła? O czym śnili Oneroi? Jego sny zwykły być bitwą. I z tego co wiedział nigdy nie zaznał spokoju w krainie snów. Jako nieśmiertelny bóg był brutalny i okrutny. Jego sny odzwierciedlały jego rzeczywistość. Jako człowiek nie śnił w ogóle, ponieważ noce spędzał jako trup. Nie, to nie była prawda, śnił kiedy był przytomny. W tych snach uciekał do bezpiecznej przestrzeni. Spokojnej plaży. Domku w lesie. Samotnej świątyni na pustyni. Do miejsc odizolowanych od świata, gdzie nikt nie mógł sprawić, by poczuł się mały czy bezwartościowy. Gdzie nikt nie mógł go zabić czy zranić w jakikolwiek sposób. Gdzie miał swoje stare siły z powrotem i nikt nie mógł go dotknąć… A teraz w końcu tam był. Miał moc. Miał godność. A przede wszystkim, miał piękną kobietę w swoim łóżku… Tą samą, która kosztowała go wszystko. Nienawidził jej za to. Dorastała nie wiedząc, że jej życie zostało okupione większym cierpieniem niż mogłaby sobie kiedykolwiek wyobrazić. Zacisnął dłoń na jej włosach, chcąc skrzywdzić ją za to. Ale wiedział, że to nie była jej wina. Była wtedy niewinnym dzieckiem. To była jego własna decyzja, by zrujnować swoje własne życie. Mógł zabić ją wtedy, gdy kazał mu Zeus i wszystko byłoby w porządku. Dla niego. - Czy jesteś warta mojego poświęcenia? – wyszeptał.
79
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jej oczy zadrgały i otworzyły się, jakby jego słowa dotarły do niej. W chwili, gdy go zobaczyła, podskoczyła głośno dysząc. Próbował odciągnąć rękę, ale jej włosy owinęły się wokół jego palców. Krzyknęła, gdy jej ruch pociągnęły włosy. - Przepraszam – powiedział, zastanawiając się dlaczego się tym przejmował, skoro skrzywdziła się przez swoje działanie, a nie jego. - Co ty robisz? – oskarżała go. - Nic. Delphine skrzywiła się na jego ponury, zły ton. Jego postawa przypominała jej dziecko przyłapane z ręką na słoju z ciasteczkami. Pocierając bolące miejsce na swojej głowie, obniżyła swój własny gniew. - Gdzie byłeś? - Poszedłem zobaczyć Deimosa. Usiadła, gdy dreszcz podekscytowania przez nią przeszedł. - Widziałeś M’Adoca? Czy on żyje? Jericho poczuł błysk zazdrości na oczywisty niepokój i troskę, jaką żywiła w stosunku do lidera bogów snu. M’Adoc nigdy nie poświęciłby się dla niej. - Nie, nie widziałem go. Wyglądała na przybitą, a to zabiło satysfakcję, którą chciał poczuć. - Czy z Deimosem wszystko w porządku? To była kwestia opinii. - Widywałem go w lepszym stanie. Nadal żyje, mimo, że Noir zajął się nim całkiem nieźle. - I przypuszczam, że to cię uszczęśliwia. - Nie – odpowiedział szczerze. – Pomijając fakt, że sam chciałem go pobić, nie lubię patrzeć na kogoś, kto jest torturowany. - Nawet na Prometeusza?
80
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Warknął na nią. - Dlaczego mnie prowokujesz? Delphine zatrzymała się na jego pytanie. Szczerze mówiąc, nie wiedziała. To naprawdę nie było w jej naturze, by kogoś nękać. Ale w momencie, gdy się zniżył, chciała jego żyły szyjnej. Było to poza jej charakterem. - Irytujesz mnie. - Ja ciebie irytuję? Przytaknęła. - Masz moce by ocalić ludzi, a zamierzasz walczyć dla Noira. To mnie irytuje. Parsknął na jej słowa. - Podaj mi jeden, prawdziwy i namacalny powód, bym walczył dla boga, który pokazał mi już jak mało ma dla mnie szacunku. Dla całego panteonu, który spędził tysiące lat na atakowaniu mnie. - To jest właściwa rzecz do zrobienia – zabrzmiało to absurdalnie nawet dla niej. Wykrzywił jedną brew w łuk. - Okay. Przyznaję, że to nie ma sensu, ale jest to najlepszy powód. Jesteś dobrym człowiekiem. Wiem to. Zaśmiał się gorzko, podnosząc się, by położyć miecz na komodzie. Jego ręka zatrzymała się na pochwie, jakby bał się go wypuścić. Z tego punktu widzenia miała bardzo ładny widok na jego umięśnione plecy. Wysoki i przystojny, mógł z łatwością zapierać dech w piersi kobietom i sprawił, że jej serce przyspieszyło bicie. - Nic o mnie nie wiesz – powiedział zwyczajnie. - Jestem chętna do dowiedzenia się. Odwrócił się do niej z ponowną złością. - W jaką grę próbujesz grać?
81
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Cofnęła się na łóżku. Nie bała się go, ale obawiała się, że mogła nadal go drażnić nawet wtedy, gdy nie chciała. - W żadną grę Jericho. Jestem tutaj. Jestem twoim więźniem. Azura dała mnie tobie nagą – podniosła róg peleryny, która ciągle była owinięta wokół niej – a ty mnie okryłeś. To nie jest zachowanie kogoś, kto jest z natury okrutny. Myślę, że jest o wiele więcej dobra w tobie niż tylko to. – Była gotowa założyć się o to. – Dlaczego mnie okryłeś? Jericho zacisnął zęby. Ponieważ nikt nie zasługuje na taki wstyd. Wiedział to z własnego doświadczenia. Ale nigdy nie powiedziałby tego głośno. I nie chciał by znała jego słabość, gdy chodziło o nią. Mogła użyć to przeciwko niemu, a on miał już wystarczająco dużo bogów, którzy bawili się jego życiem. Nikt nigdy więcej nie będzie miał nad nim kontroli. - Asmodeus? – zawołał. Czekał aż pojawił się demon. - Wzywałeś, och zły podrzędny panie? - Jestem głodny. Gdzie możemy znaleźć tutaj jedzenie? Oczy Asmodeusa rozszerzyły się, jakby przez samo to pytanie Jericho był szalony. - Prawdę mówiąc, odradzam jedzenie w tym królestwie. To znaczy możesz jeśli chcesz, ale… - Ale co? - Mamy tutaj demony, które są motywowane zapachem jedzenia. Stają się raczej agresywne, gdy je wyczują. Osobiście nie łapałbym nic do jedzenia, bo skończyłbym martwy. Ty może nie. A ponieważ niektóre z nich są naprawdę, naprawdę śmierdzące to może popsuć twój apetyt. Ale znów, może nie. Nie psuje to apetytu Noira. Sądzę, że to czyni go głodniejszym, w szczególności, gdy ich patroszy. Chore, ale prawdziwe. Asmodeus spojrzał na Delphine, a jego oczy rozszerzyły się ponownie, tym razem w uznaniu i zainteresowaniu.
82
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Och, witam moja piękna, nie znamy się jeszcze. – Błysnął jej uroczym uśmiechem i pocałował ją delikatnie w rękę. – Asmodeus, nadzwyczajny demon do twojej dyspozycji. Możesz wymagać ode mnie każdej usługi, a zwłaszcza tych, które wiążą się z nagością i przylegającymi do siebie częściami ciała. - Asmodeus! – Jericho kłapnął zębami. – Nie widzisz jej, słyszysz mnie? Odskoczył do tyłu, jakby coś poraziło go prądem. - Jestem całkowicie ślepy, podrzędny panie. Za to słuch mam nieuszkodzony. – Wyciągnął ręce do przodu, jakby chciał wyczuć meble. – Czy jest tu ktoś, poza naszą dwójką? Nie? Dobrze. Odchodzę teraz, chyba że podrzędny pan ma dla mnie inne, najlepiej bezbolesne zadanie. - Jesteś zwolniony. Asmodeus zniknął. Delphine wygięła brew na Jericha. - On nie jest normalny, prawda? - Taa, myślę, że Noir uderzył go w głowę o jeden raz za dużo i za mocno. – Spojrzał na nią – więc, chciałabyś dołączyć do mnie, by coś zjeść? - Dopóki nie wiąże się to z wnętrznościami demonów, zostałam przekonana. - Wnętrzności demonów do mnie również nie przemawiają. Za to Zeusa, to inna sprawa. Zmarszczyła nos na samą myśl. - Fuj. Wyciągnął do niej rękę. Delphine zawahała się, zastanawiając się czy powinna to robić zamiast szukać drogi do M’Adoca i Deimosa, ale nie mogła dostać się w ich pobliże bez Jericha. Może jedzenie wprowadzi go w lepszy, bardziej przyjazny nastrój. Wbrew swojemu osądowi, przyjęła jego rękę.
83
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Tak szybko jak go dotknęła teleportował ich z powrotem do Nowego Orleanu, do małej, czarnej alejki na Exchange Place. Wyglądało to na wczesny wieczór, ale trudno było stwierdzić to na pewno, ponieważ czas na ziemi płynął inaczej niż w innych wymiarach. Co mogło wydawać się piętnastoma minutami w Azmodei, mogło być rokiem na ziemi. To niewielka przesada, ale… Rozejrzała się po opuszczonym zaułku, posiadającym zamknięte i zabite deskami sklepy. Co za dziwne miejsce do wyboru. Nie wiedziała czego się spodziewała, ale to nie było to. - Co my tutaj robimy? Zamienił swoje ubrania na parę jeansów, czarną koszulę i czarne włosy zanim ruszył w stronę ulicy. - Idziemy coś zjeść. Co? Masz Alzheimera? Zmrużyła na niego oczy. - Nie, ale nie widzę tutaj żadnej restauracji. Posłał jej „no co ty” spojrzenie. - Gdybym umieścił nas wewnątrz restauracji ludzie zaczęliby krzyczeć i świrować. Nie wspominając już o tym, że posiadają kamery internetowe, co czyni pojawienie się tam jeszcze trudniejszym. Szlag by trafił współczesnego człowieka i jego czarodziejskie narzędzia – powiedział sarkastycznie. – Tęsknie za dniami, kiedy można było po prostu zabić i upiec kurczaka. Przewróciła oczami. - Naprawdę nie możesz nic poradzić na bycie dupkiem, co? - Prawdopodobnie bym mógł, ale nie jest to warte wysiłku. Bogowie zapomnieli, że mogłabyś mnie polubić. Więc gdzie chcemy być? - Nie mam pojęcia, ale jestem skłonna zaryzykować. Jego oczy zrobiły się ciemne.
84
JERICHO AND DELPHINE
6
http://www.johnnyroadtrip.com/cities/neworleans/images/acme2.jpg
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie chcesz nigdy zobaczyć, co jest wewnątrz mnie, Delphine. To nie jest ładne. Delphine wyciągnęła rękę, by dotknąć jego blizny, która biegła pod opaską na oko. Złapał jej rękę w gwałtownym uścisku. - Nie powiedziałem, że możesz mnie dotknąć. - Nie, nie powiedziałeś. Przepraszam. – Odciągnęła rękę i patrzyła jak idzie sztywno przez ulicę do restauracji o nazwie Acme Oyster House6. Delphine podążyła za nim mając ciężkie serce z winy, że będzie jadła, podczas gdy jej bracia cierpieli. Przekonaj go, a będziesz mogła ich ocalić. Co innego mogła zrobić? Tak długo, jak brakowało jej boskich mocy, była na jego łasce. Skrzywiła się, gdy w końcu zrozumiała prawdziwy horror wszystkiego, przez co przechodzi. Ciężko było być bez mocy, które były częścią niej przez prawie całe życie. Być na łasce innych. Jak on to znosił? Świat był przerażający. I to dało jej nowe uznanie dla ludzi, którzy zamieszkiwali to miejsce. Zwłaszcza, że byli ofiarami o wiele bardziej potężnych istot. Zatrzymała się przy drzwiach, podczas gdy hostessa chwyciła ich menu i rozejrzała się po zgromadzonych ludziach. Ludziach, którzy nie mieli pojęcia, że Jericho był bogiem, a ona jego więźniem… Hostessa posadziła ich przy stoliku przed oknem, wychodzącym na ulicę. Nawet, gdy grały telewizory a ludzie rozmawiali, nadal mogła słyszeć muzykę z Bourbon Street, która była kilka metrów dalej. Jak ona chciała, by Deimos i reszta mogli być teraz tutaj a nie w celi Noira. - Czy coś się stało? – zapytał Jericho. Spojrzała na niego i westchnęła.
85
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Martwię się o moich przyjaciół. Wydaje się złym jeść, gdy Noir ich torturuje. Jericho odłożył menu, by posłać jej powstrzymujące spojrzenie. - Przede wszystkim, to nie chcesz bym stał się zbyt głodny. Nigdy. Jestem wtedy jeszcze gorszym draniem niż normalnie i po byciu głodzonym przez wieki, nie mam zamiaru pozbawiać się tego ponownie, kiedy nie muszę. Po drugie, pozwól, że powiem tobie coś o twoich przyjaciołach. Deimos przytrzymywał mnie, gdy byłem piętnowany a potem zabrał mnie do świata ludzi, gdzie zostałem z niczym. Bez ubrań, bez pieniędzy. Wzdrygnęła się na to co opisał. Ale on nie miał dla niej litości. - Sto lat później M’Ordant – jeden z liderów Oneroi, który był jej mentorem – rzucił mnie do spartańskiego obozu więziennego i powiedział dowódcy, że zdradziłem ich ludzi. Tak naprawdę nie chcesz wiedzieć, co Spartanie robili ludziom, których uważali za zdrajców. D’Alerian – trzeci lider, razem z M’Adociem obracał załogą – umieścił mnie wewnątrz tureckiego więzienia w XV wieku, gdzie zostałem nabity na pal po trzech tygodniach tortur – jego twarz była stoicka, lecz ból w jego oku był przygniatający. – Więc musisz mi wybaczyć, jeżeli w tej chwili mam trudności z uczuciem współczucia dla nich. Przynajmniej nikt nie wbija im ostrego szpikulca w tyłek. Jej żołądek skurczył się na jego przerażającą przeszłość. - Zostałeś nabity na pal? Jego wyraz twarzy zmienił się w kamień. - Wiesz co jest najgorsze w nabijaniu na pal? To, że nie umierasz od razu. Krwawisz i odczuwasz ból, gdy pal wykonuje swoją robotę wbijając się powoli w twoje ciało, aż przebije, któryś z głównych organów. Módl się do bogów, których czcisz, być nigdy nie poznała tego uczucia. – Ale on poznał. Odwróciła wzrok nie mogąc poradzić sobie z emocjami, które ją wypełniły. Jak mogli zrobić coś takiemu, jednemu ze swoich? Ale znowu, byli nawet bardziej okrutni dla innych z
86
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
powodów w każdym calu małostkowych. To dlatego robiła wszystko co w jej mocy, by trzymać się od nich z daleka. Jej gardło się zacisnęło, i poczuła jak łza spływa jej po policzku. Jericho zamarł, gdy zobaczył błysk w blasku świec. Niewiele myśląc, wyciągnął rękę by dotknąć jej mokrego policzka. - Łzy? Odsunęła jego rękę i otarła policzek. - Współczuję tobie powodu tego, co tobie zrobili. Naprawdę. Łzy… Za niego. Nikt nigdy wcześniej nie płakał za niego. A gdy spotkała jego wzrok, jej piwno zielone oczy błyszczały od zgromadzonych łez. Na ten widok coś w nim boleśnie pękło. Sprawił, że poczuła ból. Jak to możliwe? Nie, to nie było możliwe. Byłą to kolejna sztuczka mająca na celu osłabienie go. Zrujnowanie go. Warknął nisko z gardła. - Co robisz? Wyglądała na zdezorientowaną jego pytaniem. - Nic. Siedzę tutaj. Chwycił jej nadgarstek dłonią. - Czy ty bawisz się mną? - Jak się tobą bawię? Wzmocnił swój uścisk. - Przysięgam, że jeżeli starasz się mnie zbałamucić i przeciągnąć na swoją stronę, zabiję cię. A poza tym przekonanie mnie wymaga czegoś więcej niż udawanych łez. Wyrwała rękę z jego uścisku.
87
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Czy naprawdę jesteś tak cyniczny, że nie pomyślałeś o tym, że ktoś mógłby czuć się źle z powodu tego jak byłeś traktowany? Nie odpowiedział. Delphine była nim przerażona i jego niemożnością zrozumienia współczucia. Drodzy bogowie, z takim brakiem emocji powinien być sam Oneroi. - Dobrze. Więc będę totalną suką, skoro jest to wszystko co umiesz znieść. Jericho chciał czuć się wściekły i obrażony, a jednak czuł się jakoś… Źle. W rzeczywistości musiał ugryźć się w język by nie przeprosić. Ale za co? Powiedział prawdę. Nie chciał udawanych emocji, które miały na celu osłabienie go. A co jeśli nie były udawane? Co jeśli była uczciwa, a jej emocje były prawdziwe? Nie bądź głupi. Wiesz lepiej. Osoba, która cię urodziła nie czuła w stosunku do ciebie litości ani współczucia. Więc jak mógł czuć to ktoś obcy? To była prawda. Był dla niej niczym, a ona… Jego powodem cierpienia. Spojrzał na menu, a następnie na nią. Jej czoło było zmarszczone, gdy czytała, a kosmyk blond włosów spadł jej na oczy. Jej wzrok był całkowicie skupiony na żywności. Z jakiegoś powodu, którego nie mógł pojąć, chciał odgarnąć ten zabłąkany kosmyk na jego miejsce. Co jest ze mną nie tak? - Jak dorastałaś? – zapytał, zanim mógł się powstrzymać. Jej grymas się pogłębił. - Słucham? - Twoja rodzina. Jacy oni byli?
88
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine chciała odpowiedzieć mu, że to nie jego interes, ale szczerość w jego oku powstrzymała ją od tego. Wydawał się być ciekawy, a ona nie chciała rozgniewać go ponownie. Właściwie to podobała się jej ich bardziej spokojna dyskusja. - Nie wiem nic o moim prawdziwym ojcu. – To było coś o czym nigdy wcześniej nie mówiła, głównie dlatego, że nikt nigdy o to nie pytał ani nikogo to nie obchodziło. – Arikos powiedział, że mój ojciec był jednym ze Skoti, który uwiódł moją matkę we śnie. – I część niej wciąż chciała, by rościł sobie do niej prawo od kiedy wstąpiła w ich szeregi. To była jej ludzka strona, która chciała stanąć twarzą w twarz ze swoim tajemniczym rodzicem. Miło byłoby wiedzieć, który z tysięcy nich jest jej ojcem. Ale nie chciała się nad tym rozwodzić. - Moja matka była delikatną kobietą. Śliczną. – Mały uśmiech grał na krawędzi jej warg, gdy przypomniała sobie piękno twarzy jej matki i czułość jej dotyku. Prawdziwie kochała swoją matkę, która nigdy nie podniosła na nikogo głosu. Nie znaczy to, że jej matka nie sprzeciwiała się ludziom. Po prostu robiła to spokojnie i tak słodko, że Delphine zawsze to podziwiała. - Robiła miodowe ciasteczka, które były tak dobre, że roztapiały się zanim mogłeś je połknąć. – Zamknęła oczy, a gardło zacisnęło jej się wraz z częścią serca, która nadal odczuwała ból z powodu tego, że jej matki nie było już dłużej z nią. – Zapytałam ją pewnego razu jaki jest jej specjalny trik, że takie wychodziły. Powiedziała mi, że to miłość, którą żywiła do mnie umieszczała w nich. – Delphine mrugając odepchnęła łzy na tą myśl. Jak mogło wciąż brakować jej kobiety, której nie widziała od wieków? A jednak zawsze będzie część niej, która będzie tęskniła za jej matką i za jej życzliwym sercem oraz delikatną duszą. - Miałaś ojczyma? Potwierdzająco skinęła głową.
89
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Był dobrym człowiekiem. Kowalem. Przynosiłam mu napoje, kiedy pracował, a on wymyślał zabawne historie, by mnie bawić. – Miała nawet proste, srebrne serce, które dla niej zrobił, gdy była dziewczynką. Trzymała je w małym pudełku w swoim pokoju na Znikającej Wyspie. Nawet z wyciszonymi emocjami kochała ich w znacznym stopniu. Część niej była smutna, że nie posiadała całkowicie ludzkiego serca, by dać im miłość, na którą zasługiwali. Jericho odwrócił od niej tęsknie twarz, chcąc też mieć takie wspomnienia. Ale świat, który opisała nie był podobny do jego dzieciństwa. Jego rodzice rzadko byli mili, a ich dwójka zaciekle walczyła. - A rodzeństwo? Miałaś jakieś? Potrząsnęła głową. - Nie. Byłam tylko ja. Myślę, że to dlatego pałali do mnie taką miłością. - A byli dobrzy dla ciebie? Delphine skrzywiła się podejrzliwie. Nie, żeby ją obwiniał. Był wścibski, ale musiała wiedzieć, czy postąpił z nią właściwie. Proszę, powiedz mi, że nie cierpiałem bez powodu… Musiał usłyszeć, że oszczędził jej więcej nieszczęścia, choć nie był pewien, dlaczego było to dla niego takie ważne. Wiedział, że część niego umarłaby, gdyby ucierpiała w jakikolwiek sposób z powodu jego działania. - Dlaczego cię to obchodzi? – zapytała. - Jestem ciekaw. Podejrzenie wciąż ciężko wisiało w jej piwnych oczach. Chciała prawdziwego powodu, ale on nie mógł dać jej go. - Tak, byli dla mnie bardzo dobrzy. Mimo, że byliśmy biedni nigdy nie chciałam niczego. Myślę, że dlatego, że nie mogli mieć więcej dzieci przelali całą swoją miłość na mnie. Jericho nie widział dlaczego, ale to uczyniło jego serce lżejszym. Wybrał dobrze jej rodziców.
90
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Wzięła łyka wody. - A co z Tobą? Miałeś dobre stosunki z rodzicami? Parsknął, zanim zdążył się powstrzymać. Ale dlaczego ukrywać prawdę? To nie tak, że cały Olimp nie wiedział jaką miał rodzinę. - Moja matka jest boginią nienawiści, a ojciec bogiem wojny. Moje siostry były boginiami potęgi i zwycięstwa, a mój brat bogiem rywalizacji. Powiedzmy, że te osobowości nie nadają się do spokojnego, pokojowego domu. Za każdym razem, gdy rzeczy szły zbyt gładko, Zelos sprawiał, że każde z nas skakało sobie do gardeł. A to były dobre wspomnienia. Jego ojciec spędził całe jego dzieciństwo na czynieniu ich „mocniejszymi”. Jego matka napełniała ich nienawiścią, ponieważ w jej słowach „miłość jest zmienna i cię zdradzi. Ale nienawiść trwa na zawsze. Da tobie siłę i cię nigdy nie opuści.” To mówiło sporo o „delikatnym” usposobieniu jego matki. Kiedyś zabrała go z łóżka i wrzuciła do dziury pełnej lawy i patrzyła jak prawie utonął. - Dlaczego to zrobiłaś? - To właśnie z własnych sił będziesz znany. Nigdy nie możesz polegać na pomocy innych. Wszyscy tworzymy swój los przez własny wysiłek. Nigdy tego nie zapominaj. - W dziurze z lawą. Jej odpowiedź nadeszła jak wściekły bekhend. - Wytrzymasz to. Będziesz walczył i nigdy nie przyniesiesz mi wstydu. Taa… Jego dzieciństwo było świetne w rzeczy samej. Delphine potrząsnęła głową, skręcając słomkę w dłoni. - Spotkałam kiedyś twojego brata Zelosa. Był wtedy kompletnym palantem. - Nie masz pojęcia. – Powinna spróbować dorastać z tym złośliwym skurczybykiem. Jericho zatrzymał się, gdy kelnerka wróciła, by przyjąć ich zamówienia. Delphine zawahała się, gdy nadeszła jej kolej. Niepewnie spojrzała w menu.
91
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie wiem, co zjeść. Jericho odchylił się na krześle. - Spróbuj mieszanki. Ma coś z wszystkiego. Jeśli tobie nie posmakuje, zawsze możesz zamówić coś innego. - Okay – zamówiła to i wręczyła menu kelnerce. – Często tutaj jadałeś? – spytała, gdy ponownie byli sami. Spojrzał przez okno na małą, tworzącą się linię ludzi, którzy czekali na wejście do środka i miejsca siedzące. - Nie. Darice’a dziewczyna pracuje tutaj i przynosiła mu jedzenia na lunch. Zawsze pachniało i wyglądało dobrze, więc chciałem tego spróbować. Jericho przerwał, gdy zdał sobie sprawę, z tego co robili… jadł z towarzyszką. Nie robił tego przez wieki. Co więcej, rozmawiali. Dzielili się. To było coś, czego tak naprawdę nie robił z nikim. Jakie to dziwne. Delphine ucichła, gdy czekała na jedzenie. Myślała o M’Adocu, Deimosie i o reszcie, którą Noir porwał. Co przechodzili w tej chwili? Wiedziała, że cierpią i nie mogła przestać o tym rozmyślać. A gdy rozejrzała się po restauracji, zastanawiała się, co stanie się z takimi miejscami w świecie ludzi, gdy Noir zrealizuje swoje plany. Pozostawi je w spokoju czy zdemoluje? To nie było w porządku. Żaden ze śmiejących i rozmawiających ludzi, nie wiedział, że zło było wokół nich. Że byli na krawędzi zagłady i jedyna osoba, która mogła to zatrzymać siedziała naprzeciw niej, ale o to nie dbała. Patrzyła jak para wychodzi za drzwi, obejmując się ramionami. Marszcząc brwi, nie mogła oderwać od nich wzroku, gdy zatrzymali się na zewnątrz przy oknie i się pocałowali. Wyglądali na takich szczęśliwych i zakochanych. Jakie by to było uczucie?
92
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Wyglądasz tak, jakbyś nigdy wcześniej nie widziała całujących się ludzi. Spojrzała z powrotem na Jericha. - Widziałam ich wcześniej. Po prostu nie w realnych życiu. Patrzył na tą parę, zanim nie zniknęli z zasięgu jego wzroku. Potem to przenikliwy wzrok wrócił do niej. - Nigdy się nie całowałaś? Posłała mu rozbawione spojrzenie. - Arik zabrał mnie na Znikającą Wyspę, gdy miałam czternaście lat. Więc nie. Nigdy się nie całowałam. Oneroi nie są naprawdę wielcy w miłości. To sprowadza się do tych żadnychuczuć rzeczy. Jericho musiał się z tym zgodzić. Zeus zrobił numer im wszystkim. - Nigdy nie kusiło cię, by stać się Skoti? - To przyszło mi do głowy na krótko, ale nie, nie bardzo. Nigdy nie stanę się jedną z nich. Jej nieugięta gwałtowność zaskoczyła go. - Dlaczego? Jej spojrzenie posmutniało, gdy mieszała lód w szklance swoją słomką. - Była pewna kobieta w mojej wiosce, gdy byłam młodą dziewczyną. Piękna i słodka, zwykła przynosić świeży chleb moim rodzicom, a mi robiła ubrania dla lalek. Potem, pewnego popołudnia zauważyłam na jak zmęczoną wyglądała. Nie spała przez dni. Każdej nocy jej sny się pogarszały. W ciągu dwóch tygodni oszalała od nich, a to było jeszcze przed tym jak Skoti stracili swoje emocje. Żerowali wtedy z żadnego powodu, tylko z okrucieństwa. Delphine wzdrygnęła się, wspomnienia były dla niej trudne nawet teraz. - Ciągle mogę pamiętać płacz jej dzieci, gdy ją znalazły. Zabiła się, aby uciec od demonów w jej śnie. Dopiero, gdy Arik do mnie przyszedł, dowiedziałam się, że to Skoti napędzały jej szaleństwo i dlaczego tak ważne było to, że mamy z nimi walczyć i ich
93
JERICHO AND DELPHINE
Strona
powstrzymać. Za każdym razem, gdy rozważam pozwolenie emocjom, by mną rządziły, myślę o Nirobe. I nigdy nie skrzywdzę nikogo w sposób, w jaki oni skrzywdzili ją. To jest złe żerować na ludziach. Wow, chciałby mieć takie przekonania. Ale zgodnie z prawdą, czuł się usprawiedliwiony za wszelkie działania, które podjął przeciwko ludzkości. Wciąż… Potrząsnęła głową. - Nie rozumiem dlaczego ludzie nie potrafią być dla siebie mili. Dlaczego ktoś zawsze musi komuś rozkazywać. W przeciwieństwie do niej, rozumiał to całkowicie. - To odurzające czuć tą moc. Wiedzę, że w twoich rękach jest ich życie lub śmierć. To, że bez względu na to, co zrobią lub jak ciężko będą walczyć, nie pasują do ciebie. Jej wzrok stał się szorstki i potępiający. - Czy naprawdę czujesz satysfakcję, kiedy już ich zmiażdżysz, wiedząc, że byli słabsi od ciebie? Że nie mogli walczyć i wygrać? To jest prawdziwe zwycięstwo? Jericho się odwrócił. - Powiedz mi – powiedziała, a jej głos był gruby z przekonania – Chcę zrozumieć, bo naprawdę tego nie łapię. Jericho przełknął, nie będąc w stanie spotkać jej spojrzenia, kiedy przypomniał sobie czasy z przeszłości, gdy był wysyłany na słabszych wrogów. Była tylko jedna prawda na ten temat, o której nie chciał myśleć. - Zawsze byłem po tym pusty. Egzaltacja zwycięstwa jest chwilowa i ulotna. Po pewnym czasie znika. - Więc dlaczego to robisz?
94
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Strona
95
Ponieważ było to lepsze niż pustka w środku. Przynajmniej przez chwilę miał inne uczucia poza nienawiścią i bólem. To było wszystko, co znał. To właśnie dlatego Nike była dla niego taka cenna. Sprawiła, że czuł coś innego. Ale nawet to zawsze było przemijające. Nic nie mogło zabrać ani złagodzić gniewu i nienawiści w jego sercu. Przynajmniej nie na dłużej niż pięć minut. To właśnie tych minut pragnął. Kelnerka przyniosła jedzenie i położyła je przed nimi. Cicho jadł swoje ostrygi, a Delphine delikatnie podniosła swoje jedzenie. Jej nos zmarszczył się nieznacznie, gdy ugryzła swoje gumbo. - Czy to jest dobre? Otarła usta. - Tak. Ale bardzo inne. Pikantne. Nie byłam na to przygotowana. Pchnął po stole koszyk z krakersami w jej stronę. - To pomoże, i to wchłonie. - Dziękuję – Zaczęła gryźć owiniętą paczuszkę. - Czekaj – powiedział, wyciągając do niej dłoń. – Musisz to odwinąć. - Co? Potrząsnął głową, rozbawiony jej zmieszaniem. Mogła być tak bardzo mądra, a jednak również dziecinna. Ale znowuż, jej doświadczenia opierały się na świecie snów a nie na rzeczywistości. To robiło wielką różnicę.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine była więcej niż gotowa zaatakować Jericha za jego okrutne intencje, gdy podążała za nim na zewnątrz restauracji. Ktokolwiek kogo ścigał nie zasługiwał, by umrzeć, a z tego co mogła zobaczyć była to jedna z dwóch młodych kobiet. Albo, nie daj Zeusie, obie z nich. Co było z nim nie tak, że zapomniał wszelkiego współczucia? Co mogły zrobić te dwie dziewczyny, by sprawić, że chciał je zabić? Wyglądały na tak nieszkodliwe jak tylko mogły. Przynajmniej taka była jej myśl, gdy zobaczyła gnającego demona w ciemnej uliczce, zamierzającego zaatakować te dwie młode dziewczyny, za którymi podążali. Próbowała wysadzić demona w powietrze, ale jedynie przypomniała sobie, że jej moce całkowicie zniknęły. Jericho podbiegł do demona i chwycił go od tyłu. Mając nie więcej niż sto siedemdziesiąt trzy centymetry wzrostu, łysy demon posiadał ciemną skórę oraz błyszczące czarne oczy. Szczupły ale umięśniony i niezwykle przystojny, walczył przeciwko Jerichowi. Jericho odciągnął demona od krzyków studentek. - Zabierz stąd dziewczyny – krzyknął na nią. Zrobiła tak jak powiedział, wiedząc, że nie będzie w stanie walczyć z demonem w obecności świadków. Ludzie naprawdę nie chcieli wiedzieć, co było na tym świecie i co na nich żerowało. Tak szybko jak oczyściła alejkę i płaczące dziewczyny biegły w kierunku bezpieczeństwa, Jericho puścił demona, który odwrócił się do niego z błyszczącymi kłami. Jericho złapał demona za ramię, gdy ten ruszył na niego i powalił go na ziemię.
96
Rozdział 6
JERICHO AND DELPHINE
Strona
97
Jednym płynnym ruchem wyciągnął sztylet ze swojego buta i przyłożył go do gardła demona. Nie był już w stanie poruszyć się bez ranienia samego siebie. Jego oczy stały się czerwone, a na łysej głowie pojawiły się mu demonie znaki. - Co ty tutaj robisz Berith? – Jericho domagał się odpowiedzi zimnym, śmiertelnym tonem. Demon wybałuszył oczy, gdy zdał sobie sprawę kim był Jericho. - Kyrios? – zapytał podekscytowany, używając terminu oznaczającego „mistrza”. – Tak dobrze widzieć cię ponownie. Słyszałem, że cię wygnano i pozbawiono swych mocy. Jericho utrzymywał go w miejscu. - Jestem pewien, że mój ojciec wypełnił twoją głową stekiem bzdur. Jak widać jestem cały i zdrowy, oraz chętny do wypatroszenia ciebie. Teraz mów dlaczego ścigałeś te dziewczyny? - Z rozkazu. - Czyjego? Berith wzruszył ramionami. - Nie wiem. Jakiś chłopak – człowiek, mówi, że kupił mój pierścień w sklepie z antykami. Znasz zasady. Nie mogę kwestionować rozkazów. Ja tylko je realizuję. Delphine była całkowicie zdezorientowana tym, co się tam działo, ale nie chciała im przerywać. Jericho odsunął swój nóż od gardła demona i usiadł na pośladkach. - Gdzie jest ten chłopak, właściciel twojego pierścienia?
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
7
Strona
98
- W miejscu zwanym pokój akademicki, niedaleko stąd. To małe miejsce. Po tym jak przyniosę mu dziewczynę, chce, bym umieścił go w domu. Wielkim domu, w miejscu o nazwie Garden District7. Nie jestem pewien co to jest. Muszę się rozeznać w tym temacie. Delphine w końcu przerwała. - Rozumiem, że wiesz, że to demon? Skinąwszy głową, Jericho wstał na nogi, ciągnąc demona razem ze sobą. - Był jednym z generałów mojego ojca, dopóki go nie wkurzył. W zdenerwowaniu, mój ociec związał go niewolą z pierścieniem. Jesteś właścicielem pierścienia, jesteś właścicielem Beritha. Berith wyprostował ubrania przesadnym szarpnięciem. - I to boli za każdym razem, gdy mnie przywołują. Przysięgam, czuję się wtedy, jakby obdzierano mnie ze skóry. Pokręciła głową z politowaniem dla ich obu. Krzyżując ręce na piersi, spojrzała na Jericha. - Musiałeś mieć wspaniałe dzieciństwo mając takiego faceta za ojca. - Taa. Te wszystkie szczeniaki, tęcze i dziwni, puszyści ludzie z usztywnionymi wieszakami na głowach, wyglądający jak kosmici na kwasie. Berith przerwał wygładzanie zagnieceń na swoim ubraniu i zmarszczył brwi. - Masz na myśli Teletubisie? Jericho posłał mu ironiczny uśmieszek. - Fakt, że wiesz jak się nazywają naprawdę mnie przeraża. Berith wzruszył ramionami.
Dzielnica Nowego Orleanu.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jako demonowi tortur wypada mi poznać wszystkie rzeczy, które są głęboko irytujące. Byłbyś zaskoczony jak wielu ludzi we współczesnym świecie nie odczuwa takiego strachu do zombie jak do Teletubisiów. Jericho prychnął. - Nie bardzo. Wolę walczyć z wyjadającymi mózgi zombie każdego dnia niż słyszeć jak one śpiewają. - Obaj jesteście chorzy – powiedziała Delphine, dziwnie rozbawiona ich rozmową. Jericho zignorował ją. - Więc co zamierzałeś zrobić z tymi dziewczynami? Berith przetarł swoje oczy, zanim odpowiedział. - Jedną zamierzałem zjeść, a drugą dzieciak chciał jako swoją dziewczynę. Wiesz, ciągle muszę ją do niego zabrać, prawda? - Nie, nie musisz – powiedział Jericho za niskim tonem. - Co masz na myśli? – głos Beritha był pełen strachu. Wziął dwa kroki w tył. Zamierzasz mnie zabić? - Nie. Mam zamiar cię uwolnić. Berith wziął kolejny krok w tył, a jego twarz była wykrzywiona podejrzliwością. - To jest eufemizm demonów dla śmierci… - Nie zamierzam cię zabić Berith. - Naprawdę? – wyciągał to słowo powoli. – Dlaczego nie? – Sposób w jaki to powiedział był komiczny. To było prawie tak, jakby był rozczarowany. - Ponieważ potrzebuję sojusznika i nie mogę wymyślić nikogo lepszego. Berith zakpił z niego. - Jasne, że możesz. Mogę wymyślić wielu bogów z większymi mocami niż związany demon.
99
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Tak, ale znam twoje słabości, co oznacza, że pomyślisz dwa razy zanim mnie zdradzisz. - Bardzo dobra uwaga. Zdobądź pierścień, a będę na twoje rozkazy. Jericho spojrzał na Delphine. - Pójdziemy? - A mam jakiś wybór? - Nie bardzo. - Tak myślałam. Berith zabrał ich prosto do swojego pana, który okazał się być pryszczatym, dziewiętnastoletnim studentem college’u. Faktycznie zmoczył spodnie, gdy błysnęli w jego pokoju. - Czego chcecie? – zapytał, a jego głos drżał, gdy skulił się w rogu swojego pokoju akademika. Jericho skrzyżował ręce na piersi w twardej postawie, gdy skrzywił się na chłopaka. - Chcę pierścień Beritha. - Jest mój. Kupiłem go uczciwie w sklepie. - Dzieciaku – powiedział surowo Jerycho. – Przekaż go, a ja zwrócę tobie koszty. Co najważniejsze, oddaj go bez zamieszania, a pozwolę tobie żyć. Chłopak przełknął i spojrzał na Beritha. - Co z naszą umową? Berith wskazał Jericha kciukiem. - Ten facet nie chce, aby się tym brudził, więc bez obrazy, nie będę go wkurzał. Widziałem co może zrobić i są to rzeczy z jakich tworzy się horrory. Pozbawianie części ciała, krew. Dużo krwi i tortur. – Pochylił się i szepnął głośno – a ta kobieta z nami? Bogini koszmarów. Ta dwójka może dorwać cię zarówno we śnie jak i na jawie. Możesz jednak chcieć oddać im pierścień tak, że odejdą w spokoju.
100
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Ale… Delphine zrobiła krok na przód. - Żadnych ale skarbie. Oddaj nam pierścień zanim ktoś ucierpi. Berith odchrząknął. - Tym kimś będziesz ty, tak w ramach wyjaśnienia. Oczy chłopaka rozszerzyły się, po czym zdjął pierścień z małego palca i wyciągnął w ich stronę - Chciałem tylko, by Kerry mnie zauważyła. Jericho wziął go od niego. - W ramach wyjaśnienia, dzieciaku, wzywanie demona, by ją porwał nie jest najlepszym sposobem na poznanie kobiety. To zazwyczaj obraca się przeciwko tobie. Delphine wygięła na to brew w łuk. Jericho nie skomentował jej niewypowiedzianego sarkazmu. Następną rzeczą jaką Delphine wiedziała to fakt, że z powrotem byli w pokoju Jericha w Azmodei. Odwrócił się do demona. - Berith, wróć do pierścienia. Teraz. Berith zasalutował, po czym spełnił jego rozkaz. Jericho wsunął pierścień na palec. Mały i złoty, miał krwisto czerwony kamień, na którym wyryta była czaszka. Pierścień przyprawiał o gęsią skórkę, a biorąc pod uwagę fakt, że mieścił się w nim demon, był odpowiedni. - Co planujesz z tym zrobić? – zapytała wskazując na pierścień. Wzruszył ramionami. - To nigdy nie boli, mieć niespodziankę dla wroga, o której nic nie wie. Nawet najtwardsi z nas od czasu do czasu potrzebują kawalerii. To miało dla niej sens. A Breith niczego by nie zyskał pracując dla Noira.
101
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Nie wspominając o tym, że Jericho nie ufał Noirowi. Mimo, że tego nie powiedział, wyczuwała, że był tutaj bardziej na straży niż w restauracji. Mógł mówić o grze, ale znał zasady. Miała dla niego uznanie za to, że nie ufał ślepo komuś, kto bez wątpienia odwróci się od niego nawet gorzej niż zrobił to Zeus. Podeszła bliżej do Jericha. Jego włosy były długie i ponownie w odcieniu blond – skrócił je na ich wycieczkę do Nowego Orleanu, prawdopodobnie dlatego, jak się wydawało, ponieważ miał niechęć do wyróżniania się. Ale teraz wyglądał jak bóg, którym był a jego oko jaśniało kolorem. Był o wiele od niej większy. Silniejszy. Powinna się go bać, a jednak posiadała w sobie przytłaczający przymus, by się o niego ocierać. Chęć, by ją przy sobie trzymał. Mimo tych uczuć, swawolnie zmrużyła oczy. - Tak przy okazji, chciałabym wrócić do twojego komentarza, który wypowiedziałeś wcześniej do tamtego chłopaka. Czy to nie tak się poznaliśmy? Zadrwił. - I widzisz jak cudownie słodka byłaś dla mnie w wyniku tego. Zrobiłaś wszystko poza ugryzieniem mnie. Schowała ręce za plecami i uśmiechnęła się diabelnie. - I chyba powinnam była to zrobić, kiedy miałam szansę. - No cóż, zawsze jest jutro. Jestem pewien, że wtedy zrobisz to w końcu. – Nie było w ogóle humoru w jego głosie. Był śmiertelnie poważny. - Tylko się drażniłam. - Pewnie. Złapała go, gdy zaczął ją wymijać. - Nie ufasz nikomu, prawda?
102
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- A jak sądzisz? Jestem pewien, że odwrócisz się ode mnie tak, jak każdy inny. To nie tak, że jesteśmy rodziną albo nawet przyjaciółmi. Jak powiedział Noir, wszyscy jesteśmy na sprzedaż. To tylko kwestia ceny. - A ja w to nie wierzę. Nie ma niczego, co mogłoby sprawić, że odwróciłabym się od M’Adoca. Jego szyderczy śmiech dzwonił jej w uszach. - Łatwo tobie mówić. Nigdy nie byłaś przetestowana. - I tu jesteś w błędzie. - Jak to? Odwróciła się do niego plecami. Podniosła koszulkę, pokazując mu blizny, które zazwyczaj ukrywała za pomocą swoich mocy. A skoro jej moce były teraz związane, była pewna, że były widoczne. Jericho zatrzymał się, gdy zobaczył blizny, które miała po dawnym biciu. Jak przegapił je wcześniej? Ale znowuż, był tak zajęty okrywaniem jej i starał się nie skupiać na jej ciele. Ponieważ wiedział jakie to było zawstydzające być nagim przed obcym, trzymał swoje spojrzenie z dala od jej nagiej skóry. Rutyną było u Oneroi bycie bitym za złamanie reguł. Ale nie mógł sobie wyobrazić, by Delphine zrobiła cokolwiek, co uzasadniałoby takie okrucieństwo. Dotknął słabej blizny, gdy pochłonęła go fala gniewu na to, że ktoś mógł w taki sposób zbezcześcić jej ciało. - Skąd one są? Opuściła koszulkę i odwróciła się do niego twarzą. - Za moją odmowę ścigania Arika, gdy stał się Skoti. - Arik? – nie znał tego imienia. - Był Oneroi, który do mnie przyszedł, gdy myślałam, że jestem człowiekiem. Uczył mnie i chronił, dopóki nie byłam na tyle silna by walczyć na własną rękę. Pytałeś czy miałam rodzeństwo… zawsze uważałam go za brata, za jego dobroć w pomaganiu mi. Dlatego nie
103
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
chciałam polować na niego nawet po tym jak mi grozili i mnie pobili. Prędzej bym umarła niż zdradziła go po tym co mu zawdzięczam. To był rodzaj lojalności, którą Jericho był zdesperowany poczuć. Tylko raz. Próbował wmówić sobie, że miał to z Nike, ale znał prawdę. Jego siostra mogła mu pomóc. Lecz jeszcze nigdy tego nie zrobiła. Ani razu przez te wszystkie wieki. Odwróciła się od niego tak jak zrobiła to reszta z nich. I serce mu się zaciskało na to, że Delphine była do takiej lojalności zdolna. - Pochwalam twoją lojalność. To rzadka rzecz. Potrząsnęła głową. - Nie sądzę. I nie sądzę bym była lepszą osobą niż ktokolwiek inny. A skoro ja mogę trzymać się swoich zasad, wiem, że inni ludzie też mogą. Dobrym przykładem są Deimos i M’Adoc, którzy mogli odwrócić się od Olimpijczyków dołączając do Noira. A jednak wolą być torturowani niż zdradzić swoich ludzi. Czy to nie jest lojalność? - I co z tego? – warknął. – Jestem łajdakiem bo zdradziłem Olimpijczyków? Czy to jest to, co mówisz? - Nie. Ja… - przerwała, jakby sfrustrowana. – Zapomnij o tym. Jesteś poza słyszeniem mnie. To doprowadziło jego wściekłość do wrzenia. Odrzucała go, a on nie mógł tego znieść. - Nie jestem kawałkiem gówna, które można spłukać i odejść! Delphine złapała jego twarz w swoje dłonie. - Jericho, spokojnie. Nie oskarżałam ciebie o nic. - Nie musiałaś. Twoje oczy zrobiły to za ciebie. – starał się odsunąć, ale trzymała go w miejscu. Te oczy rozdzierały go i osłabiały, gdy posłała mu delikatne spojrzenie. - Nie umieszczaj swojego poczucia niepewności na mnie. Nie potępiam cię za to, co zrobiłeś. Pojedyncze niewykonanie rozkazu nie jest zdradą i ja to wiem. A gdy byłam
104
JERICHO AND DELPHINE
Strona
krzywdzona, nie zostałam wyrzucona, jako bezsilna osoba musząca poradzić sobie na własną rękę. Nie, nie została wyrzucona, a fakt, że rozumiała tą różnicę, osłabił go nawet bardziej. A potem zrobiła coś, czego nikt nie robił od wieków. Objęła go. Jericho chciał przekląć i odsunąć ją, ale miękkość jej ciała blisko jego… uczucie jej ramion wokół niego… sprawiło, że nie mógł się ruszyć. Głęboko w środku, w najciemniejszym miejscu jego duszy, któremu zawsze odmawiał, pragnął tego tak bardzo, że jedyne co mógł zrobić to delektować się tym. Jej blond włosy były tak miękkie na jego twarzy. Jej oddech łaskotał go w szyję. Zanim zdążył się powstrzymać ręką przytulił jej głowę do siebie i wyobraził siebie wewnątrz niej. Wyobrażał sobie co by było, gdyby miał jej lojalność i wiedzę, że mógł polegać na niej, że zawsze stanie po jego stronie. Jakie by to było uczucie? Chcąc być bliżej niej, pochylił głowę i nakrył jej usta swoimi. Delphine nie była przygotowana na dzikość jego pocałunku. Mimo całej pasji, był ciągle delikatny, gdy ją smakował. Jej całe ciało eksplodowało ciepłem i potrzebą. Jego twardość… uczucie jego rąk w jej włosach… to była mocna mieszanka. Nic dziwnego, że Skoti zmieniali się w inkuby albo sukuby. Jeśli pocałunek dostarczał takiej przyjemności, to inne rzeczy musiały być oślepiające. Jego zęby delikatnie przegryzły jej wargę, a jego oddech zdał się bardziej intensywny. Warcząc z głębi gardła, plądrował jej usta. Delphine roztapiała się, rozkoszując się jego siłą, i mocą jego pożądania. Wziął jej rękę w swoją i powoli poprowadził ją do wypukłości w swoich spodniach.
105
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zadrżał, gdy objęła go przez jeansy. Minęła tak dużo czasu, od kiedy kobieta dotykała go w ten sposób. Przez wieki pragnął pozostać twardy w pobliżu kobiety. Do tej pory, było to tylko marzenie. I był zdesperowany, by być dotykanym… Potrzebując ulgi, rozpiął spodnie i uwolnił się. Jej dotyk zachwiał się. - Proszę – wyszeptał, ściskając jej rękę na swoim fiucie. – Proszę nie ruszaj się z miejsca. Delphine się bała. Czego on od niej chciał? Nie była gotowa na seks z nim. Przecież ledwo się znali. Ale nie obmacywał jej. Nie wdzierał się do jej ciała. Raczej używał jej ręki, by się głaskać. - To wszystko, czego od ciebie chcę – wyszeptał głębokim i szczerym tonem. Kiwając głową, spojrzała w dół na ich splecione dłonie. Był to mężczyzna, który nie znał niczego poza cierpieniem, a to dawało mu przyjemność. Jak mogła pozbawić go czegoś, co ją nie bolało? Z jakiegoś powodu, którego nie potrafiła nazwać, nie mogła go skrzywdzić. Ukrył twarz w jej szyi, gdy pchnął się w jej rękę. Jego oddech był tak urywany, że się martwiła. Czy z nim było wszystko w porządku? - Jericho? W chwili, gdy powiedziała jego imię, wydał z siebie dzikie, pierwotne warczenie i wyzwolił się w jej dłoni. Jego całe ciało zaczęło gwałtownie drżeć. Gdy odsunął się i spotkał jej spojrzenie, jego oko było w kolorze odcienia żywego niebieskiego, a chwilę później skrzydła wystrzeliły z jego pleców i się rozwinęły. Były czarne i ogromne, gdy powiewały delikatnie ją wachlując. Dysząc utrzymywał swój wzrok z jej. Jego policzki poczerwieniały. Położył jedną rękę na ścianie za nią i oparł się na niej, próbując uspokoić oddech.
106
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Wszystko z tobą dobrze? Odpowiedział jej pocałunkiem, tak czułym, że aż zadrżała. Owinął swoje ramiona wokół niej i tulił ją jak kochanek. Jakby była drogocenna. Nikt nigdy nie trzymał jej w taki sposób. I coś w niej iskrzyło od tego. Tak dobre było uczucie bycia przytulanym. Uczucie jakby w jakiś sposób była jego częścią. Że byli kimś więcej niż tylko obcymi. Kimś więcej niż wrogami. Przeciągnął swoje pocałunki z jej ust na jej szyję. Po czym spojrzał na jej mokrą dłoń. - Przepraszam. Nie chciałem narobić bałaganu. – przywołał mały ręcznik, by ją oczyścić. Delphine nie była do końca pewna co się stało, ale teraz była w nim głęboka zmiana. Wydawał się być spokojniejszy. Milszy. Czy seks działał tak na wszystkich? Tak szybko jak jej ręka była czysta, podniósł ją do ust i umieścił najsłodszy pocałunek na jej kostkach. Sposób w jaki na nią patrzył sprawił, że drżała. Odsunęła dłoń od jego ust i przeniosła ją na łatę na jego oku. - Mogę? Widziała jego niepewność, gdy subtelnie kiwnął głową. Obawiając się tego, co mogła tam znaleźć, usunęła powoli opaskę, by zobaczyć głęboką bliznę, która dzieliła jego twarz. Była brutalna i okrutna. Mogła sobie jedynie wyobrazić jak bardzo musiało to boleć, gdy Zeus go ranił. Ale ciągle miał oko. Było mleczno białe, a przez sposób w jaki skupił na niej wzrok mogła powiedzieć, że nie był na nie ślepy.
107
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Dlaczego nosisz opaskę? - To sprawia, że ludzie czują się mniej kłopotliwie. Odwracają wzrok od łaty. A gdy blizna jest odsłonięta patrzą na nią, jakby próbując zrozumieć co jest jej przyczyną. I gdy to robili, bolało go to. Nie powiedział tego w słowach, ale jego ton powiedział jej prawdę. Odrysowała palcem kształt jego brwi, po czym objęła jego policzek w dłoni. - Przykro mi, że cię zranili. Jericho chciał ją przekląć za jej współczucie, ale nie mógł. Jej słowa dotknęły go tak głęboko, jak jej pieszczoty. - Powinniśmy odpocząć – powiedział grubym głosem. Był teraz tak nasycony po swoim wyzwoleniu, że chciał tylko zwinąć się i ją trzymać. Ale to, co zabijało go najbardziej, to wiedza, że ona nie czuła się w ten sposób stosunku do niego. A on nie mógł jej winić. Była więźniem. Jego więźniem. I podarowała mu pierwszą, prawdziwą przyjemność jaką zaznał od kiedy Zeus przyszpilił go do podłogi w sali w świątyni. I tylko dlatego, da jej wszystko o co poprosi. Dzięki bogom nie miała pojęcia o tym, jak bardzo był teraz słaby. Jak wielką moc miała nad nim. Gdy nie zaprotestowała jego chęci pójścia do łóżka, zamknął oczy i wymienił jej ubrania na elegancką, różową koszulę nocną. Udrapowała się na jej smukłym ciele jak marzenie, podkreślając jej krzywizny. Jej sutki były twarde i więcej niż widoczne przez satynę. Czego by nie dał, aby ich skosztować. Ale nie weźmie tego od niej. Nie bez zaproszenia. Sapnęła, gdy koszula nocna pojawiła się na niej i skrzyżowała ręce na piersi.
108
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie skrzywdzę cię – obiecał, patrząc w dół i chcąc zanurzyć dłonie w głębokim V jej sukni i objąć jej piersi. Jak mógłby ją skrzywdzić po tym, co właśnie dla niego zrobiła? - My tylko idziemy spać. Posłała mu spojrzenie odzwierciedlające podejrzenie, które zawsze w sobie trzymał. Ignorując ją, przebrał się w parę ciemnozielonych, flanelowych spodni od piżamy. Normalnie sypiał nago, ale był pewien, że wtedy by protestowała. Nie dbając o swoją opaskę na oko, schował skrzydła pod skórą na swoich plecach i pociągnął ją w stronę łóżka. Delphine nie była tego pewna. Ale podziwiała widok jego wyrzeźbionego tyłka, gdy się od niej odsunął. Wszedł do łóżka i czekał na nią. - Nigdy w swoim życiu z nikim nie spałam – wyznała. - Ani ja – zauważyła schowany miecz z drugiej strony jego ciała, jakby się bał, że może go potrzebować. Jedynym pytaniem było to, o kim myślał, że był w stanie go zaatakować? Inni z tego królestwa? Czy ona? - Co robisz? - Ja… - mięsień pracował na jego szczęce, gdy przebił ją surowym spojrzeniem. – Ufam tobie. W tym momencie zrozumiała, że on bardziej bał się jej niż ona jego. To wymagało wiele wiary, by położyć się obok kogoś i ufać mu, że nie zaszkodzi tobie podczas snu. Wyciągnął do niej rękę. Decydując się by ją uścisnąć, uśmiechnęła się. - Rozejm? - Rozejm. Dołączyła do niego w łóżku i obróciła się na bok tak, że jej plecy były przed nim. Po kilku minutach poczuła jego rękę w jej włosach.
109
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Co ty robisz? - Przepraszam – natychmiast zrobił większy dystans między nimi. Miała pokusę, by się odwrócić ale jej odmówiła. Nie chciała niczego więcej od tego. Jeśli spojrzałaby na niego, mógłby błędnie odczytać jej intencje, a kto wie, gdzie to mogłoby prowadzić. Jericho leżał na plecach, obserwując ją kącikiem oka. Było tak ciężko nie dotykać jej, gdy była tak blisko niego. Zarys jej ciała pod przykryciem wystarczył, by pobudzić jego ciało od nowa. Gdy następnym razem dojdzie, będzie chciał to zrobić wewnątrz niej. Ale to nie stanie się dzisiaj. Widział strach w jej oczach, gdy przycisnął jej dłoń do siebie. Co więcej, znał niewypowiedzianą prawdę. Była dziewicą. Większość Oneroi była. Przynajmniej ta, która urodziła się po przekleństwie Zeusa. Od kiedy nie czuli pożądania ani miłości, nic nie motywowało ich do uprawiania seksu. Skoti byli inną sprawą, jak wcześniej zdążył zauważyć na przykładzie Zetha. Ale Delphine… Nigdy nie była dotykana przez nikogo. Był pierwszym, który ją pocałował. Ta myśl przyniosła do niego falę zaborczej czułości. Odkręcając głowę, spojrzał na nią. Była kompletnie zrelaksowana i zaczęła te swoje malutkie chrapanie. Uśmiechając się na to, zbliżył się do niej. Ciepło jej ciała ogrzewało go nawet, gdy jej skóra kusiła go by ją dotknął. Nie mogąc się oprzeć, pogładził jej miękkie ramię i pochylił się do przodu, wdychając jej zapach. Gdy się wycofał, oddech uwiązł mu w gardle. Krawędź jej koszuli nocnej przesunęła się, pokazując mu jej nagą pierś. Tak samo jak ona, była piękna. Jego ciało eksplodowało pragnieniem, gdy zaciskając zęby, chciał jej skosztować. Cofnij się…
110
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Złożył jej obietnicę, której nie miał zamiaru złamać. Zamiast tego pocałował ją lekko w głowę. - Dobranoc Delphine – wyszeptał, rozkoszując się sylabami jej imienia. Przewracając się, zamknął oczy i zmusił się do ignorowania jej. Tak jakby… Ale dźwięk jej oddechu uśpił go. A gdy odpłynął w sen, część niego wyobrażała sobie, jakby to było spędzić wieczność u jej boku.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Delphine? Na dźwięk jej imienia, szarpnęła się, gdy robiła wianek z kwiatów. Była na cichej łące… na tej, na której bawiła się jako dziewczynka. Ale teraz nadciągały czarne chmury, zasłaniając słońce. - Kto tam jest? – zawołała. Pojawił się cień Zetha. Podniosła się gwałtownie na nogi, gotowa do walki. To był sposób w jaki zawsze atakowali. Sprowadzi innych do jej snu, a oni ją pokonają. Zeth był pięknym bogiem, a jego niebieskie oczy normalnie świeciły. Ale teraz wyglądał na chorego. Jego długie, czarne włosy, wisiały tyczkowato wokół jego wychudzonej twarzy. Te oczy, teraz czarne zamiast niebieskie, były zapadnięte. - Coś jest nie tak – wyszeptał. - Zniszczyłeś nas. - Nie, to coś więcej. Coś, czym karmi nas Noir. Nie… - zanikł, a potem powrócił. – Nie jedz. – A wtedy już go nie było.
111
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine odwróciła się szukając innych. To była sztuczka? Ale nie było tutaj nikogo więcej. Spróbowała użyć swoich mocy. Ponownie były dla niej bezwartościowe. Okazuje się, że nawet w tym świecie była w pułapce. Błyskało, a następnie rozległ się okropny huk grzmotu. Zły wiatr przywarł jej ubrania do jej ciała. Delphine skierowała się do lasu, gdzie niegdyś był jej dom. Lecz nie zaszła za daleko. Azura była na jej drodze, blokując ją. - Co się stało, dziecko? Boisz się? - Dlaczego tutaj jesteś? Azura uśmiechnęła się, ale ten gest nie sięgał jej zimnych oczu. - Mam dla ciebie prezent. - Nie chcę twoich prezentów. Wydała z siebie dźwięk wyrażający dezaprobatę. - Tego będziesz chciała. Delphine zaczęła uciekać. Gdyby mogła dotrzeć do drzew… Nie udało się jej. Azura pojawiła się przed nią i ją złapała. Krzycząc, Delphine próbowała walczyć. To nie miało sensu. Azura rzuciła ją na ziemię i wepchnęła jej coś w usta. - Połknij. Delphine potrząsnęła głową, starając się uwolnić. Próbowała wypluć gorzki żel ze swoich ust. Ale nic nie działało. - Połknij! – krzyknęła Azura demonicznym głosem.
112
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Delphine się dusiła, ale w końcu nie mogła oprzeć się rozkazowi. Żel przeszedł przez jej gardło. Krzyknęła, gdy to zdawało się ślizgać przez nią. Azura się roześmiała. - Teraz on polubi cię nawet bardziej. – Odsunęła się i zostawiła Delphine na ziemi. Wijąc się z bólu, chciała wymiotować, ale nie mogła. Lecz po kilku minutach ból złagodniał. I ciepło nie do zniesienia zaczęło osiadać w jej wnętrzu. Nie pozwalające jej spać przez kolejną minutę. Otwierając oczy, znalazła siebie będącą ciągle w łóżku z Jerichem. Ciemność ich ogarnęła, ale mimo to mogła dostrzec zarys jego ciała doskonale. Potrzebując zasmakować go, zaatakowała.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Azura śmiała się, kiedy wróciła do pokoju wojennego, gdzie Noir karmił jednego ze swoich brzydkich, czarnych psów. Spojrzał w górę, surowo marszcząc brwi. - Wyglądasz na zadowoloną. - Jestem. Właśnie zagwarantowałam nam trochę więcej czasu, zanim Cratus dorwie się do naszych włosów. - Dobrze – poklepał psa po głowie. – Jest zupełnie zbyt wścibski. Dowiedziałem się od jednego z moich zwierzaków, że był na dole rozmawiając z Deimosem i Jadenem.
113
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Syknęła jak kot na imię Jadena. Jeśli istniało jedno stworzenie, którego nienawidziła, był to on. - Zdaje się, że nasz mały pośrednik nie nauczył się swojej lekcji. - A czy kiedykolwiek to zrobił? Wykrzywiła usta. - Jaka szkoda, że nie możemy go zabić. - Przynajmniej dobrze krwawi. To coś, czego inni nie robią. - Prawda. – Azura przeciągnęła rękę wzdłuż grzbietu jego krzesła. – Znalazłeś swojego Malachai? - Jedynie miasto. Ma’at i Atlantydzki bóg Apostolos strzegą go tak, że nie mogę znaleźć jego dokładnej lokalizacji. Ale rozerwę to miasto zanim to zrobię. Zatrzymała się u jego boku. - Być może nie będziesz musiał. - Co masz na myśli? - Jeden z moich demonów powiedział mi, że istnieje grupa Gallu szukających schronienia. Noir spojrzał z zainteresowaniem. - Gallu? – Są to Sumeryjskie demony, a niektóre z nich są najbardziej brutalne ze wszystkich demonów. Co najlepsze, krew Gallu była zakażona i mogła zmienić ich ofiary w zombie. - Zaprosimy ich? Noir się uśmiechnął. - Oczywiście. I znam ich pierwszą ofiarę. - Cratus. Skinął głową a Azura się roześmiała. Z ugryzionym Cratusem, będą w pełnej i całkowitej kontroli nad nim.
114
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
115
Wtedy, nawet bez Malachai i ich siostry Braith, świat będzie ich na zawsze.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho obudził się w momencie, gdy Delphine go dotknęła. Przez jedno uderzenie serca myślał, że z nim walczyła aż zdał sobie sprawę jak bardzo błędne było jego założenie. Kompletnie naga, pocierała swoje ciało o jego. O boże… co ja takiego zrobiłem? Jego zmysły wirowały, gdy go obmacywała, a jego ciało spalało się i błagało o więcej. Jej ręce były wszędzie, głaszcząc, zanurzając się, obejmując. Jego oddech stał się urywany, gdy jęknął z przyjemności i zacisnął zęby. Nie jesteś takim farciarzem. Obudź się, dupku! Ale to była ostatnia rzecz, jaką chciał zrobić. Chciał być jej zabawką. Przede wszystkim chciał być jej zabawką do gryzienia. Bardziej prawdopodobne, że jesteś jej frajerem. Ona cię wydyma i to nie w sposób w jaki byś tego chciał. Kiedy ostatni raz kobieta traktowała cię w ten sposób? Delphine była dziewicą i chyba byli w filmie porno, o którym nic nie wiedział, ponieważ kobieta taka jak ona nie robi takich rzeczy mężczyźnie takiemu jak on, przetrzymującym ją jako więźnia. Zszedł na ziemię, co obmyło go jak lodowata woda. Potrząsając siebie mentalnie, odsunął ją. - Co Ty wyprawiasz? Odpowiedziała mu gorącym pocałunkiem. Jego zmysły stanęły w ogniu, gdy przewrócił się z nią, zatrzymując ją pod sobą. Ciągle przebiegała dłońmi po jego ciele, doprowadzając go do szaleństwa, zwłaszcza, że włoski u zbiegu jej ud drażniły jego kość biodrową, sprawiając, że pragnął posmakować tej jej części. - Proszę – błagała, łamiącym się głosem. – Płonę. Potrzebuję cię.
116
Rozdział 7
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zamarł, gdy zdał sobie sprawę, że miała takie samo odurzone spojrzenie jak miał Zeth. I była tak samo pozbawiona kontroli. A mówiąc bardziej do rzeczy, jej oczy były czarne jak smoła, a nie w ich naturalnym odcieniu. Co oni jej zrobili? Skubała zębami jego brodę i ciągnąc go za włosy kontynuowała ocieranie się o niego, czyniąc jego ciało twardym. - Potrzebuję ciebie wewnątrz mnie – było to surowe żądanie. Zassał gwałtownie powietrze, gdy objęła go w ręku. - Przestań! Straciłeś swój pieprzony rozum? Pragniesz tego! Tak, tak, pragnął tego. Naprawdę. Ale nie z kobietą, która nad sobą nie panowała. A właśnie, że tak. Spójrz na nią. Jest prześliczna i leci na ciebie. Weź ją! Tylko spójrz na jej ciało… Bez żartów. Była boginią w każdym tego sensie. Z wyjątkiem blizn na jej plecach, ale to wcale nie było jej wadą. Więc zrób to, o co prosi… czcij ją do momentu, aż oboje będziecie kuleć. Jego wewnętrzny głos był nieustępliwy. I trudno było utrzymać nad sobą kontrolę, zwłaszcza wtedy, gdy ściągnęła jego spodnie do bioder i łapiąc jego penisa zaczęła go masować. Cholera, szybko się uczyła. Musiał sam sobą potrząsnąć, gdy próbowała nakierować go wewnątrz swojego ciała. - Delphine! – krzyknął, starając się by go usłyszała. – Przestań! Szarpnęła jego fiutem. Prawie doszedł z samej przyjemności tego. Daj jej to, czego chce!
117
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Warcząc z frustracji, rozpostarł swoje skrzydła i przeniósł się na tyle daleko, by nie mogła go dosięgnąć. Serce mu waliło, gdy spojrzał na łóżku, gdzie leżała naga z lekko rozchylonymi nogami. Każda jego część chciała do niej dołączyć. Jestem idiotą pierwszej klasy! - Jericho – jej błagający ton przeszył jego serce. Podciągnął swoje spodnie, gdy unosił się nad łóżkiem z pasją tak przenikliwą, że to była jedyna rzecz jaką mógł zrobić, by się powstrzymać. - Co oni tobie zrobili? Spojrzała na niego. - W porządku. Jeśli ty mi nie pomożesz, znajdę kogoś, kto to zrobi. – Stoczyła się z łóżka. Jericho wystrzelił do drzwi, by zablokować jej drogę, zanim mogła wyjść i znaleźć Asmodeusa albo kogoś innego, kogo musiałby zabić za dotykanie jej. Objął jej twarz swoimi dłońmi. - Delphine, zatrzymaj się. Powiedz mi co się stało. Walczyła z nim do momentu, w którym zdała sobie sprawę, że nawet nie drgnął. - Odpowiedz mi. Jej spojrzenie było nieostre, gdy jego głos w końcu do niej dotarł. - Śniłam… - I? – zmarszczyła brwi, jakby nie mogła sobie przypomnieć. – Azura tam była. Przyszła po mnie. - Co zrobiła? Delphine ponownie zrobiła pauzę, zanim odpowiedziała. - Dała mi jedzenie. Jedzenie… Zeth mówił mi, bym go nie jadła, ale nie mogłam jej powstrzymać. Zmusiła mnie, bym to zjadła. Jericho przeklął. Więc to w taki sposób dostali Skoti. Odurzyli ich.
118
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jęczała cicho, gdy ponownie potarła swoim ciałem o jego. - Płonę. Jericho. Proszę pomóż mi. Nie mogę tego znieść. Wypuścił oddech. Cóż i tak go już nienawidziła. Podporządkowanie się jej niczego nie zmieni. Wzięła jego dłoń z jej twarzy i poprowadziła do swojej piersi. Jej pomarszczony sutek drażnił jego dłoń, czyniąc go twardszym niż kiedykolwiek wcześniej był. - Proszę. Czy jakikolwiek mężczyzna by się z tym sprzeczał? Zagarnął ją w ramiona i przeniósł ją z powrotem do łóżka. Słodki zapach jej ciała napiętnował go, gdy przeciągnął dłonią po jej nagim brzuchu. Ale nie chciał od niej brać, gdy była w takim stanie. To nie była ona. Przemawiał za nią narkotyk. To narkotyk błagał o niego. Ale ona wciąż odczuwała ból. Więc delikatnie rozdzielił fałdki jej ciała, by ją pogłaskać. Zawyła z ulgi i przyciągnęła go do siebie tak, by móc pocałować go nieprzytomnie. Ciało Jericha napięło się, błagając go, by ją wziął. Ale po mimo tego wszystkiego, co mu się przydarzyło, nie był zwierzęciem. Nie chciał na niej żerować. Był ponad to i po raz pierwszy od stuleci uwierzył w to. Delphine zadrżała na nieprawdopodobne uczucie jego palców, przynoszących jej ulgę. Drażniły ją i pobudzały w sposób, w jaki nie myślała, że jest możliwy. Wreszcie coś łagodziło dziki ból w jej wnętrzu. Kiedy odciągnął się od jej ust, faktycznie zapiszczała. Gdzie on się wybiera? Dostała swoją odpowiedź, gdy ześlizgnął się między jej nogi i wziął ją w usta. Nie mogąc znieść tej czystej ekstazy, krzyknęła, chowając rękę w jego miękkich włosach. Nigdy nawet nie wyobrażała sobie czegoś tak wspaniałego. Ciepło jego ust w połączeniu z uderzeniami języka oraz palców było oślepiające. Zerknęła w dół, by spotkać jego spojrzenie. Pierwotne ciepło w jego niedopasowanych do siebie oczach postawiło ją w ogniu.
119
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho warknął na jej smak. Jego ciało było twarde i gotowe, ale był przyzwyczajony kontrolować ten popęd. Teraz chodziło o jej orgazm. A prawda była taka, że cieszył go sposób w jaki smakowała, dźwięk jej pomruków przyjemności, gdy bawiła się jego włosami. Tęsknił za komfortem bycia dotykanym. Za zapachem i smakiem kochanki. Mógł spędzić resztę swoich nocy w taki sposób, po prostu delektując się nią. Delphine zadrżała na długie pociągnięcie języka, jakie jej podarował a zwłaszcza, gdy przeciągnął swoim zarośniętym policzkiem po jej szczelinie. Przeszyło ją to wstęgami rozkoszy. Przegryzając wargę, poczuła jak ciepło zaciska się na niej mocnej i nie mogła już tego znieść. W jednej chwili najwyższej błogości, jej ciało wybuchło. Krzyknęła, przyciskając go do siebie, a on nadal lizał ją i drażnił, sprawiając, że jej orgazm był bardziej intensywny. Gdy w końcu wstrząsnął nią ostatni spazm, przesunął się do przodu, odpoczywając brodą na jej brzuchu, ciągle leżąc między jej nogami. Rysował małe kółka wokół jej pępka, trzymając jej wzrok w swoim posiadaniu. - Lepiej? - Tak – wyszeptała, przeczesując ręką jego włosy. – O wiele lepiej. Potarł jej brzuch swoim zarostem, dodając jej tym kolejnych dreszczy. Delphine westchnęła w kompletnym zadowoleniu, czując jak ogień z niej odpływa i zostaje zastąpiony uczuciem całkowitej satysfakcji. - Więc takie to jest uczucie, co? – Nic dziwnego, że był taki spokojny i miły po swoim orgazmie. Naprawdę czuła teraz spokój. Potem zdała sobie sprawę z tego, że jest zupełnie naga. Obnażona. A on leżał między jej otwartymi nogami… Nikt nigdy nie widział jej w ten sposób. Nikt.
120
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ciepło pełzło po jej twarzy, gdy wypełnił ją horror. Jericho uniósł się w górę, gdy zaobserwował u niej zmianę. Była teraz napięta. Jej twarz okryły wypieki, a na jej oczy powrócił piękny odcień, który teraz go niepokoił. - Coś się stało? Próbowała się okryć. - Co ja zrobiłam? Jestem taka zawstydzona. Przysunął się do jej boku, po czym przykrył ją prześcieradłem. - Nie bądź. Nie panowałaś nad sobą. Zakryła swoją twarz prześcieradłem. - Jak mogę po tym na ciebie spojrzeć? Jericho stłumił śmiech na jej straszliwy ton. Jej powściągliwość rozbawiła go, ale jej współczuł. Szarpnął lekko prześcieradłem, aż musiała na niego spojrzeć. - Jesteś piękna, Delphine. Nie ma żadnego wstydu w tym co zrobiliśmy. - Ale… Scałował słowa z jej ust. - Nie ma żadnych ale. Nie chcę byś była zawstydzona przy mnie. Kiedykolwiek. Delphine uśmiechnęła się do niego, wdzięczna za jego dobroć. A co zdumiało ją najbardziej to fakt, że nie wziął nic od niej mimo, że go o to błagała. Pomógł jej bezinteresownie. Nawet teraz czuła jak sztywna jest jego erekcja, ale on nie miał od niej żadnych wymagań. Myliła się co do niego. Po tym wszystkim, posiadał współczucie. Mógł odejść albo wziąć ją bezwzględnie w jakikolwiek sposób by chciał. Ale tego nie zrobił. Mimo tego, że nadal był twardy, powstrzymywał się. Dla niej. Z ogrzanym sercem tą wiedzą, położyła dłoń na jego okaleczonym policzku. A on figlarnie skubnął jej kciuka.
121
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Musimy coś z tym zrobić Jericho. Nie wiem co Azura mi dała, ale to jest straszne. - Nie wiadomo co znaleźli, ale pytanie brzmi, dlaczego dali to Skoti? Dlaczego obezwładniają armię, od której chcą by dla ciebie walczyła? - Może nie chcą, by walczyli. Może trzymają ich po coś innego. Skrzywił się. - Na przykład? - Nie wiem. Ty wydajesz się tym, kto ma połączenie ze Źródłem i wiedzę o walce. - Taa, ale to nie daje mi żadnego wglądu w zło. Musisz pamiętać, że Noir i Azura są z innego odsiewu niż ja. Delphine ucieszyło, że to powiedział. Przeczesując dłońmi jego włosy, była zdziwiona jak zrelaksowana była leżąc nago z mężczyzną. Jego oddech łaskotał ją w twarz i choć jego waga powinna być dla niej ciężka, to było pocieszające mieć go przyciśniętego do niej. Czy to miłość taka była? Nie, może nie miłość, na to było za wcześnie. Ale było coś wiążącego w tym wspólnym momencie. - Czy myślisz, że możemy wyzwolić resztę? Spojrzał na nią tymi niedopasowanymi oczami. - Uspokoiłaś się raczej szybko po tym jak ja – na jego ustach przemknął diabelski uśmieszek – cię udobruchałem. Muszą ich stale karmić, by utrzymać ich w tym stanie. Co znowu nasuwa pytanie, dlaczego. - Musimy ich stąd wydostać. Wydał z siebie dźwięk niezgody. - Ocalenie Olimpijczyków nie jest moim priorytetem. Szarpnęła go za włosy. - Au!
122
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Masz szczęście, że to wszystko za co ciągnę – powiedziała stanowczo. – Mówisz o moich braciach i siostrach. Jericho odwrócił się, gdy te słowa rozbrzmiały wewnątrz niego. Byli jego również. - Nie jestem bogiem przebaczenia Delphine. - Nie, jesteś bogiem siły a największa siłą ze wszystkich jest zdolność wybaczenia ludziom, którzy cię skrzywdzili. Bądź lepszym człowiekiem niż oni byli. Wiem, że potrafisz. Jericho potrząsnął głową. - Masz więcej wiary we mnie niż na to zasługuję. Jej spojrzenie spalało go swoją intensywnością. - Nie zgadzam się. Widziałam twoją drugą stronę i jest ona dla mnie atrakcyjna. Jest w tobie więcej niż nienawiść i walka. Masz piękne serce Jericho. Ja to wiem. Jedynym problemem było to, że nie miał. Nie mógł znaleźć w sobie przebaczenia. Jedynie rozgoryczenie. Całkowitą nienawiść. Pogardę. Dopóki nie spojrzał na nią. Tylko ona sprawiła, że czuł coś innego. Problem w tym, że nie rozumiał co namieszała w jego wnętrzu. Było to coś innego niż pożądanie, które znał dokładnie. Ale ta część niego, która ją teraz trzymała była obca i przerażająca. Nie znał tego ani nie rozumiał. Było to, to samo miejsce, które przeciwstawiło się Zeusowi, ratując jej życie. Była mu coś winna, a z jakiegoś powodu nie mógł zdobyć się na to, by zmusić ją do zapłaty za jego poświęcenie. Chciał jedynie tego, co mogła mu dać. Co jest ze mną nie tak? Zawsze był typem osoby, która brała to, czego chciała. Ale to się tak różniło z nią. Zamykając oczy, delektował się uczuciem jej ciała pod jego policzkiem. Delikatnym głaskaniem jej dłoni na swoich włosach. Nie chciał by to się kiedykolwiek skończyło.
123
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine poprowadziła swoim palcem w dół jego kilkudniowego zarostu na policzku. Uwielbiała czuć jego skórę, tak różną od jej. A przede wszystkim była oszołomiona tym, że leżał z nią tak spokojnie. Widziała przemoc do jakiej był zdolny, a jednak… To było jak oswajanie dzikiej bestii, o której wiedziała, że nie byłaby tak miła dla innej żywej duszy. Tylko ona znała tą jego stronę i to sprawiło, że rozkoszowała się tym o wiele bardziej. Rozkoszowała się nim. - Jericho? Oboje podskoczyli na cichy głos, który niósł się szeptem po pokoju. Jericho ją zakrył. - Jaden? – zapytał równie ściszonym tonem. Jaden pojawił się w rogu jako słaba mgła. Wyglądał gorzej niż wtedy, gdy Jericho widział go wcześniej. Miał świeże siniaki na twarzy i krew po jednej stronie ust. Ale zdawał się nie zważać na ból. - Spiskują przeciwko tobie. - Kto? Jaden posłał mu „ale jesteś głupi” spojrzenie. - Twoi najlepsi przyjaciele głupcze, a o kim myślałeś? O Króliczku Wielkanocnym? Dla twojej informacji, planują nakarmić tobą Gallu tak, by móc kontrolować twoje moce. Gdybym był tobą, zniknąłbym już pięć minut temu. Jericho napiął się podejrzliwie. Dlaczego Jaden mu pomagał? - Skąd mam wiedzieć, że nie kłamiesz? - Nie mam powodu, by kłamać. Ale jeśli chcesz spędzić tutaj czas i być zjedzonym, jestem daleki od powstrzymywania cię od tego. A poza tym moja dupa stanie się nawozem jeśli złapią mnie na tym, że z tobą rozmawiam.
124
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho ciągle był sceptyczny. Ludzie nie pomagali mu i trudno było mu sobie wyobrazić, że Jaden pomaga mu nie otrzymując niczego w zamian. - Wierzę mu – wyszeptała Delphine – to Noirowi nie ufam. Jericho parsknął. - Ja nie ufam nikomu. – A zwłaszcza złu, które sprowadziło go tutaj. Był podejrzliwy w stosunku do nich od momentu, kiedy Azura po raz pierwszy zbliżyła się do niego. - Może powinieneś spróbować zaufać mi, chociaż raz. – powiedziała zdeterminowanym tonem. Jericho był rozdarty. Naprawdę nie wiedział czy mógł zaufać Jadenowi, ale jeszcze nie miał powodu, by w niego wątpić. To miało sens. Bo dlaczego mieliby zwrócić mu jego moce, gdyby nie wiedzieli, że będą mieć nad nim pełną kontrolę? A on nie chciał popełnić tego błędu, biorąc pod uwagę ogół jego mocy. Wystarczy spojrzeć na to jak traktowali Jadena. Było oczywiste, że życzliwość nie była częścią ich świata. Ale teraz miał inny problem. - Dokąd pójdziemy? Delphine zmarszczyła czoło. - Co masz na myśli? - Jeśli pójdę na Olimp ze swoimi mocami, Zeus, mimo tego co mówił, zaatakuje mnie. Nie mam żadnych wątpliwości. Potrząsnęła głową. - To nieprawda. Obiecał zwrócić tobie wszystkie twoje moce. Jericho się roześmiał. - Myślę, że tak usłyszałaś. Lecz nie wierzę nawet przez nanosekundę, że tak powiedział. - Nie kłamię.
125
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie mówię, że kłamiesz. Powiedz mi dokładnie co ten ciskający gromami dupek powiedział. Wypuściła zirytowany oddech. - Powiedział, że tak długo jak będziesz walczył przeciwko Noirowi i Skoti, będziesz miał swoje moce. Jericho zerknął rozbawionym spojrzeniem na mgłę Jadena. - Jak to dla ciebie brzmi? - Że będziesz miał swoje moce jedynie wtedy, gdy będziesz walczył przeciwko Noirowi i Skoti. - Taa, dokładnie. Delphine zmarszczyła brwi. - Czy to nie jest to co właśnie powiedziałam? - Nie – odpowiedział Jerycho. – To co usłyszałaś to, że moje moce do mnie wrócą. To co ja słyszę to, że mam być sługusem walczącym o ich tchórzliwe tyłki. - On ma rację. Po tym co zrobił Cratusowi, Zeus nigdy nie skorzysta z takiej możliwości, by dać mu nieograniczone moce. - Po prostu wie, co bym z nimi zrobił, a bardziej do rzeczy, co bym zrobił jemu. Delphine poczuła się niedobrze na to, jak łatwo dała się zwieść. Ale znowuż, tak jak wskazał Jericho, usłyszała to, co usłyszeć chciała. To co oni mówili miało o wiele więcej sensu. - Więc co robimy? Ruszajcie do Nowego Orleanu. Głos Jadena był w ich głowach, jakby bał się, że zostanie usłyszany nawet jego szept. Znajdzie Acherona Parthenopaeusa. Powiedzcie mu, co się stało a on może pomóc. - Dlaczego miałby to zrobić? – zapytał Jericho.
126
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
127
- Z miłości do Źródła Jericho – warknął Jaden. – Zrób to. On jest jedyną nadzieją jaką teraz masz. Jericho otworzył usta, by się sprzeczać. Zanim jednak mógł wypowiedzieć pojedyncze słowo, drzwi otworzyły się z impetem, rozpraszając mglistą formę Jadena. - Puk, puk. To był demon Gallu i nie był sam.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
8
Kevlar to materiał, z którego produkowane są włókna stosowane m.in. w kamizelkach kuloodpornych, kaskach i hełmach ochronnych, trampolinach, wewnętrznych powłokach nart, rakiet tenisowych i kajaków, a nawet częściach pancerza lotniskowców.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jerycho natychmiast ubrał siebie i Delphine. Zaczął startować na Gallu, ale Delphine go złapała i pociągnęła z powrotem. - Nie możesz. Jedno zadrapanie czy ukąszenie, a twoja krew wymiesza się z ich śliną albo krwią, i będziesz pod ich kontrolą. Przemyśl to. Ale to nie było w jego stylu nie walczyć. Warcząc z wściekłości, okrył się czarną zbroją. - Prędzej będą w stanie przebić Kevlar8. Delphine była oszołomiona, gdy na nich ruszył. Pierwszego dorwał ciosem tak silnym, że Gallu wzleciał na trzy stopy w powietrze i uderzył w ścianę za nim. Drugi próbował ugryźć Jericha, ale ten złapał Gallu za koszulę i przerzucił go przez swoje ramię. Jednym, szybkim ruchem wyciągnął sztylet i ruszył na trzeciego. Delphine zaczęła dyszeć, gdy ten leżący na podłodze wstał i rzucił się w jej kierunku. Bez zbroi czy swoich mocy, była bezbronna. Rozejrzała się dookoła, ale nie miała dokąd pójść. Nie mogła go też wyprzedzić. Była w pułapce. W momencie, gdy Gallu miał już po nią sięgnąć, odbił się od niewidzialnej ściany. Zajęło jej sekundę zdanie sobie sprawy, co się wydarzyło.
128
Rozdział 8
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Ha! – powiedziała tryumfalnie, gdy uderzył w nią pięścią. Jericho musiał użyć swoich mocy, by ją osłonić. Gallu nie był zadowolony, gdy otworzył usta pokazując jej dwa rzędy ząbkowanych kłów. Uniosła podbródek i posłała mu swój najlepszy „zuchwały” uśmieszek. - Prędzej czy później, będziesz moja – obiecał. Zaszydziła z niego. - Ostrożnie dzieciaku, ja też gryzę. – Tylko nie dziś i nie bez jej mocy. Na szczęście dla niego, ponieważ, gdy przychodziło do walki rzadko miała sobie równych. Jericho z drugiej strony był w swej chwale, gdy z nimi wygrywał. Nigdy nie widziała nikogo, kto bardziej cieszyłby się walką. Przynajmniej do momentu, gdy pięciu nie dołączyło do pierwszych trzech. Niezrażony działał dalej, ale ona nie była już taka zuchwała. Nawet najsilniejszy z najsilniejszych mógł zostać pokonany i zabity, gdy miał ktoś nad nim taką przewagę liczebną. Jedno ugryzienie. Jedno zadrapanie. A będzie stracony na zawsze. - Jericho, proszę! – błagała, gdy oni go atakowali. – To nie jest warte świeczki. Nie chcę, byś został zraniony. Proszę przestań. Jericho zawahał się na dźwięk udręki jaki słyszał w głosie Delphine. Spoglądając przez ramię, ujrzał obawę na jej twarzy, gdy uderzyła pięścią jednego z Gallu, a drugiego podcięła kopniakiem. Jej ręka była rozstawiona na niewidzialnej ścianie, którą zrobił wokół niej. Jej brwi były ściągnięte, a oczy błagały go, by jej posłuchał. Wyglądała na zmartwioną. Przede wszystkim, zależało jej… Na nim. Taka prosta, niewiarygodna rzecz. Tylko Nike mu to okazała, ale nigdy z takiego rodzaju pasją, jaką pokazywała teraz Delphine. To sprawiło, że się zatrzymał. Cień zjawił się przed nim. To był Noir.
129
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Noir rozejrzał się po Gallu zdegustowanym, pogardliwym spojrzeniem. - Czy muszę wszystko za was robić dranie? Głupie, bezwartościowe psy. Przytrzymajcie go i ugryźcie. Jak trudne to jest? – Noir wysłał podmuch prosto w klatkę piersiową Jericha. Nie było sposobu, aby tego uniknąć albo to odbić. Jericho przeklął, gdy to sprawiło, że się zachwiał i ześlizgnął na podłogę. Ból spowodował, że opuścił tarczę wokół Delphine. Kopnęła Gallu, gdy ten rzucił się na nią. Jericho stanął na nogi. Instynkt mówił mu, by atakować Gallu przed nim, a następnie Noira. Zamiast tego, uniknął Gallu i udał się do Delphine, która nie mogła się bronić. W momencie, gdy ją dotknął, teleportował ich do jego mieszkania, by zapewnić jej bezpieczeństwo. Albo tak przynajmniej myślał. Noir i Gallu podążyli za nimi i błysnęli w pokoju tuż za nimi. Jericho widział panikę na twarzy Delphine. I wiedział, co musi zrobić. Nie było innego sposobu. Serce Delphine się zatrzymało, gdy zobaczyła liczbę Gallu, którym przewodził Noir. Skąd oni się wzięli? Nie mieli szans przeciwko nim. Ale nie miała czasu o tym myśleć, gdy Jericho odwrócił się do niej twarzą i przyciągnął ją bliżej do siebie. Zanim mogła się zapytać co robi, sięgnął do jej szyi. I rozerwał jej kołnierz. Była oszołomiona i zajęło jej chwilę zdanie sobie sprawy co zrobił i dlaczego. Nie chciał jej skrzywdzić. Przekładał jej bezpieczeństwo nad swoje. Przeszło przez nią ciepło. - Idź – powiedział z umęczonymi oczami. – Do jakiegoś bezpiecznego miejsca. - A co z tobą?
130
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zamierzają podążać za mną, gdziekolwiek pójdę. – Pocałował ją lekko w usta. – Znikaj. – Delikatnie ją odepchnął, po czym odwrócił się, by skonfrontować się z demonami. Nic, nigdy nie dotknęło jej bardziej niż to, co robił. Dla niej. Spotkała wzrok Noira i zobaczyła wyraźnie jego zamiar. Miał zamiar użyć jej aby dostać Jericha. Każda jej część chciała zostać i walczyć, ale wiedziała, że nie może. Była odpowiedzialnością, na którą nie mógł sobie pozwolić. Nie było sposobu, aby to wygrać. Ale nie miała zamiaru zostawić Jericha na ich łasce. Nie tak. Mieli znaczną przewagę liczebną, a nawet ze zbroją mógł im stawiać opór nie więcej niż przez kilka minut. Pośpieszyła w stronę Jericha, owinęła swoje ramiona wokół jego napiętego, umięśnionego ciała i teleportowała ich na Olimp. W chwili, gdy uświadomił sobie, gdzie był, odwrócił się do niej, a jego twarz była maską furii. Mogła powiedzieć, że wolałby być raczej zjedzonym przez Gallu niż spędzić sekundę w sali Oneroi. - Coś Ty zrobiła? - Ocaliłam cię. Jego wyraz twarzy był wściekły. - Ocaliłaś mnie. Mój tyłek. Nie mogę być tutaj. Nie chcę być tutaj. - Wiem – powiedziała, starając się go uspokoić. – Ale to daje nam odpocząć od Noira. Nie może tutaj przyjść i jest cholernie pewne, że nie może sprowadzić Gallu na nasze terytorium. Jericho warknął na nią. To była prawda, a on o tym wiedział. Jednak nie zmieniało to faktu, że to miejsce przywołało wspomnienia, które chciał zachować pogrzebane. Nienawidził tego. Delphine objęła jego twarz dłońmi.
131
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Wszystko w porządku. Jericho. Zapomnij o przeszłości. Pewne rzeczy się zmieniły. Zmieniły? - Jesteśmy w sali Oneroi. Wygląda tak samo teraz jak wyglądała kiedyś. - Może tak wyglądać, ale nie ma teraz tutaj Oneroi. Jesteśmy tylko my. I Phobos, który wszedł przez drzwi i wyglądał na zdumionego. - Nie mogę w to uwierzyć. Wróciliście tutaj… razem. Byłem pewien, że nigdy więcej cię nie zobaczę. Co do cholery zrobiłaś? - Nie pytaj – Delphine powiedziała z zakłopotaniem, sprawiając, że Jericho zastanawiał się nad tym czy wiedziała, że Phobos będzie tutaj. Otwarta wrogość Jericha nie przeszkadzała w ogóle bogowi, który ruszył na przód, by stanąć przed Delphine. - Widziałeś Deimosa? Jericho miał zamiar odmówić odpowiedzi, ale wiedział jak blisko ze sobą była ta dwójka. Od kiedy trzymał urazę w stosunku do Deimosa, nie było powodu, by być kompletnym dupkiem dla Phobosa. - Jest w kiepskiej formie, ale żyje. Ulga na twarzy Phobosa była namacalna. - Czy jest jakiś sposób by go wydostać? Delphine potrząsnęła głową. - Nie wiem. Ledwo się stamtąd wyrwaliśmy. A teraz ścigają nas Gallu. Razem z Noirem. Wyraz twarzy Phobosa wyrażał całkowite zdumienie. - Sumeryjskie demony Gallu? – skinęła głową. Wydał z siebie zdegustowany dźwięk, po czym zwrócił swoją uwagę na Jericha. - Psiakrew, Cratus, czy musisz wkurzać każdego kogo spotkasz? Zamierzając dokładnie pobić drania, Jericho zrobił krok w jego stronę i znalazł Delphine na swojej drodze.
132
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie skrzywdzisz go. - Chcesz się założyć? Ustawiła się sztywno na jego drodze, kładąc ręce na jego ramionach. - Tak, chcę. I zamierzam wygrać. Jericho spojrzał w dół i zatrzymał się. Ktoś inny byłby od razu uderzony za samo ośmielenie się, by go zatrzymać. Fakt, że była taka mała w porównaniu do niego, sprawiała, że było to jeszcze bardziej śmieszne. Mógł ją zmiażdżyć i nawet tego nie poczuć. A jednak nie mógł sobie z nią poradzić, co było prawdopodobnie najzabawniejszą częścią ze wszystkiego. Co było z nim nie tak, kiedy chodziło o nią? Cofając się, zmrużył oczy na Phobosa. - Podziękuj jej Dolophonos. Właśnie uchroniła cię, przed skopaniem tyłka. Phobos wygiął brew w łuk i zrobił krok na przód. - Przestań! – Delphine syknęła, odwracając się do Phobosa i zmuszając go, by się cofnął. – Jeszcze jedna runda Wielkiego Testosteronu, a przysięgam, że was wykastruję tam, gdzie stoicie. Phobos podniósł ręce w kapitulacji, co sprawiło, że Jericho poczuł się nieco lepiej. Nie był jedynym, który został zastraszony przez Chihuahuę. Dolophonos spojrzał nad jej głową, by spotkać wzrok Jericha. - Jakiś pomysł, jak wydostać mojego brata stamtąd? - Dynamitem. Może przy odrobinie szczęścia wysadzi też tego drania. Phobos nie był rozbawiony. Delphine wypuściła zirytowany oddech, zanim mu odpowiedziała. - Jaden powiedział nam, byśmy znaleźli kogoś o imieniu Acheron Parthenopaeus. Znasz go? Phobos się zakrztusił. - Tak, znam. Jestem zaskoczony, że ty nie.
133
JERICHO AND DELPHINE
9 10
Dzielnica Francuska. Chodzi o coś takiego: http://ih3.redbubble.net/work.5491995.2.flat,550x550,075,f.lacework.jpg
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Dlaczego? - Jest Atlantyckim bogiem, znanym jako Apostolos. Spędzał dużo czasu z Artemidą, ale nie rozmawiamy o tym. Sprawił, że już zgorzkniała rudowłosa stała się jeszcze bardziej zgorzkniała, co doprowadziło do krzyczącego ataku Apolla. Z miejsca, w jakim się znajdował dla Jericha mogłoby być to zabawne. Nie miałby nic przeciwko, aby dojebać Apollowi przez kilka rund. Delphine skrzywiła się. - Nie spędzam dużo czasu w sali bogów czy z Artemidą. Staram się unikać wszelkich odpadów radioaktywnych pochodzących od tej całej załogi. - Taa, cóż, z takim wzrostem Acherona ciężko jest przegapić. W każdym bądź razie jest dobrym skurczybykiem. Ale nie wiem czy nawet on jest w stanie stawić czoła Noirowi i go pokonać. Jericho wzruszył ramionami. - Jaden myśli, że może. - Więc chodźmy zobaczyć mojego kumpla i sprawdźmy co on myśli. Jericho skrzyżował ręce na piersi, gdy Phobos zabrał ich do małego domku na French Quarter9. Co ciekawe, było to jedynie kilka przecznic od miejsca, gdzie pracował u Landry’ego. Delphine zmarszczyła brwi na zadbany, skromny dom, który był wykończony śliczną, białą koronką10. Był wpasowany idealnie we wszystkie domy na tej ulicy. Nie wydawało się tu być nic specjalnego. Co więcej, nie wyczuwała niczego niezwykłego. Żadnych mocy ani czegokolwiek innego. - Bóg tu mieszka?
134
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Phobos roześmiał się na jej ton. - Możesz wierzyć lub nie. A to i tak jest o wiele ładniejsze i większe mieszkanie niż to, które miał tutaj w Nawlin. Mimo to była sceptyczna. Po prostu nie mogła sobie wyobrazić, by wszechmogący podmiot nazywał to… domem. - Jeśli tak mówisz – powiedziała śpiewnym tonem. Phobos uśmiechnął się. - Tak mówię. Jak również to, byście za mną poszli. – Podszedł do drzwi i zapukał. - Dlaczego po prosto tam nie błyśniemy? – zapytał Jericho, gdy pozwolił Delphine wejść pierwszej na schody. Phobos wydał z siebie rozbawiony dźwięk, jakby się zakrztusił. - Nie możesz. Ma to miejsce pod ochroną. Poza tym jest bogiem i może być paskudny, kiedy go rozgniewasz. Możesz spróbować błysnąć w dowolnym miejscu, gdzie jest jego ukochana żona, a zostaniesz szybciej usmażony niż kurczaki w KFC. Jeżeli o nią chodzi nie ma poczucia humoru. Więc zetrzyj skrzywienie ze swojej twarzy, zanim zranisz jej uczucia i zostaniesz za to wypatroszony. Biorąc pod uwagę ostrzeżenie Phobosa i pasję w jego głosie, Delphine oczekiwała, że drzwi otworzy im bogini. Kogoś, kto Afrodytę wprawiłby w drżenie ze strachu i wstydu. Więc, kiedy otworzyły się drzwi, ukazując przeciętnie wyglądającą kobietę z nieokreślonymi, brązowymi włosami ściągniętymi w warkocze, była zdezorientowana. Jedyne, co ta kobieta miała wspólnego z większością bogiń to wzrost i piękne włosy. Reszta jej wyglądy była całkowicie ludzka. Ubrana w długą, beżową spódnicę i zielony sweter, podarowała im przyjazny uśmiech. - Hej, Phobos, co ty tutaj robisz? Phobos odwzajemnił jej uśmiech. - Cześć, Tory. Jesteśmy tutaj, by zobaczyć się z twoim wielkim facetem. Jest w pobliżu?
135
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Pewnie. – Cofnęła się i otworzyła im drzwi, by weszli. Phobos wszedł pierwszy, z Delphine dwa kroki za nim i Jerichem ciągnącym się gdzieś z tyłu. Dom był bardzo normalny. Osobliwy i uporządkowany, był urządzony w neutralnych kolorach: ciemnych brązach, złocie i odrobinie rdzy. Ponownie nie było tutaj niczego niezwykłego, być może z wyjątkiem greckich przedmiotów i posągów olimpijskich bogów, rozstawionych w zakamarkach. Były też zdjęcia szczęśliwej rodziny i mały, bengalski kot drzemiący w rogu na podłodze, podczas gdy promień światła ogrzewał jego odsłonięty brzuch. Spojrzenie Delphine zamarło w szczególności na jednym zdjęciu. Była na nim młodsza Tory w ruinach starożytnej greckiej świątyni oraz blondynka i ciemnowłosy mężczyzna… Mężczyzna, którego Delphine bardzo dobrze znała. - Arik? – powiedziała zaskoczona tą niespodzianką. Tory podniosła brew. - Znasz męża mojej kuzynki? - Nie jestem pewna… Wygląda jak ktoś, kogo znałam. - To ten sam Arik – to musiał być najgłębszy głos, jaki Delphine kiedykolwiek słyszała, z odcieniem akcentu, którego nie słyszała od wieków. Atlantycki. Odwracając się w kierunku, z którego pochodził, zobaczyła bardzo wysokiego mężczyznę siedzącego na krześle z czarną elektryczną gitarą na kolanach. Jego włosy były ufarbowane w odcieniu głębokiego fioletu, a oczy wyglądały jak płynne srebro. Przebrany za ludzkiego gotha, nie wyglądał na kogoś starszego niż dwadzieścia kilka lat. Ale aura mocy jaką roztaczał, ustawiła w ostrzeżeniu każdą komórkę jej ciała. To nie była ludzka istota. To był wyjątkowo potężny nieśmiertelny.
136
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Wyglądał na skrajne przeciwieństwo kobiety, która się do niego uśmiechała. A kiedy oddał jej uśmiech, po wyglądzie jego oczu mogła powiedzieć, że Tory była całym jego światem. Bogowie, czego ona by nie oddała za to, by mieć mężczyznę patrzącego tak na nią. Tory przeniosła się, by stanąć za nim z jedną ręką na jego ramieniu. Bóg wyglądał na zrelaksowanego, a jednak Delphine nie miała wątpliwości, że gdyby zrobili jeden ruch, który by mu się nie spodobał, zrobiłby z nich tosty w mgnieniu oka. - Co tam, Pho? – zapytał Phobosa. Phobos się roześmiał. - Tak jakbyś nie wiedział, zanim zapukałem do drzwi. – Odwrócił się, by ich przedstawić – Delphine i… - Phobos zawahał się, nie wiedząc jak powinien go nazwać. - Jericho – powiedział Jericho zza zaciśniętych zębów. Phobos nie odpowiedział na złość w jego głosie. - Jericho i Delphine, poznajcie Acherona Parthenopaeusa i jego żonę, Soterię. W skrócie Tory. Delphine była tym zaskoczona, ponieważ wiedziała, że to nie była ta sama Soteria z Olimpu. - Jesteś nazwana imieniem greckiej bogini bezpieczeństwa? Twarz Soterii się rozjaśniła, po czym natychmiast zmieniła w rozważające to „och”. - Jesteś jedną z nich prawda? - Jedną z? – zapytała Delphine. - Asha – podniosła palce do góry, by pokazać w powietrzu cudzysłów. – specjalnych przyjaciół. Nikt więcej nie wiedział po kim mam imię. To jest zbyt niejasne – popatrzyła w dół na swojego męża i potrząsnęła głową. – Nic dziwnego, że zna Arika. Ma to teraz całkowity sens. Czy wszyscy greccy bogowie się znają? Ash splótł swoje palce z jej na swoim ramieniu.
137
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie zawsze i na pewno niedokładnie. Jest to dość duży panteon. Delphine jest Oneroi. Dlatego zna męża twojej kuzynki, Geary. Jericha będziesz bardziej znała jako boga Cratusa. Obydwie brwi Tory się podniosły. - Ten Cratus od Prometeusza? Ash przytaknął. - Och, - powiedziała wolno Tory, mierząc Jericha od stóp do głów spojrzeniem pełnym uznania i strachu. – Jestem pewna, że ciągle jesteś bardzo miłym bogiem, prawda? Jericho nie był rozbawiony. Nie bał się Asha, ale wiedział, że tak potężny bóg nie będzie łatwy w walce. Wygrana, przegrana albo remis – wszystko byłoby krwawe. Tory spojrzała na Asha. - Dlaczego tutaj są? - Noir ich ściga – Fakt, że Acheron to wiedział mówił wiele o jego mocach, ponieważ mu o tym nie wspomnieli. Ale to nie dawało odpowiedzi na Jericha główne pytanie. - Dlaczego Jaden przysłał nas do ciebie? Ash uśmiechnął się szelmowsko. - Bo jestem naprawdę miłym facetem, grającym na gitarze. Tory się roześmiała. - Mógłby tak powiedzieć tylko ktoś, kto nie wie jaką zrzędą jesteś z rana. Nierozbawiony Jericho posłał im ponaglające spojrzenie. - Wiesz, to mogłoby być śmieszne, gdyby sytuacja nie była tak pilna. Zdajesz sobie sprawę, że Noir może tu być lada chwila. Ash puścił rękę Tory, by zagrać akord, jakby nie dbał o wszechświat. - Nie może. Znaczy się może, teoretycznie. Ale szybko, by krwawił i być może jest albo nie jest silniejszy ode mnie, ale nie będzie ryzykować następstw ataku na mnie. - Dlaczego nie?
138
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Może mieć Gallu. Ale ja dowodzę demonami Charonte. Jeśli chce bitwy, mogę mu ją dać, ale w liczbach, które zrujnują jego najlepszy dzień. Jericho był pod wrażeniem. - Myślałem, że Charonte zniknęły wraz z Atlantydą. - Byłeś w błędzie. Żyją i mają się dobrze, i są bardziej niż chętne świętować na mięsie Gallu. Poza tym istnieje ich klub tutaj w mieście. Jericho wygiął jedną brew. - Mówisz poważnie? - Jak grób. Po raz pierwszy Jericho wydał z siebie oddech ulgi. Sprawy zaczynają się do nich uśmiechać. Charonte były naturalnymi wrogami Gallu, a najlepsze jest to, że są odporne na ich ugryzienia. Wraz z nimi po ich stronie, mieli przynajmniej szanse w walce. Przynajmniej dopóki Ash nie przemówił ponownie. - Innym powodem, dla którego Jaden przysłał ciebie do mnie… jest to, że trenuję Malachai. Jericho nie mógł być bardziej zaskoczony nawet, gdyby Ash wstał i uderzył go gitarą. - Postradałeś rozum? Dlaczego miałbyś trenować instrument zniszczenia? Ash wzruszył ramionami. - Wszyscy wybieramy nasz los. Nasze narodziny nie narzucają nam przyszłości, chyba że na to pozwolimy. Jericho przewrócił oczami na tą postawę polityki nietykalności. - Jak naiwny może być jeden bóg? Tory uśmiechnęła się pobłażliwie. - Acheron jest Zwiastunem Atlantyckiej Niszczycielki. Proroctwo mówi, że to on zniszczy świat, a jednak jest jednym z jego zaciekłych obrońców. Mimo, że został stworzony jako narzędzie jego matki do unicestwienia, ani razu nie poddał się swojemu przeznaczeniu.
139
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
– spojrzała w dół na niego i potrząsnęła głową. – A bogowie wiedzą, że miał więcej powodów, by życzyć światu końca niż ktokolwiek inny kogo znam. Acheron pocałował ja w rękę. - Tak więc widzisz, że wiem coś albo trochę więcej o trenowaniu niszczyciela i uczeniu go, jak walczyć z jego naturalnymi popędami. Będziemy mieli kłopot jeżeli zostawimy Malachai samemu sobie i Noir wyciągnie do niego rękę. Jericho ciągle miał na ten temat wątpliwości. - Teraz tak mówisz. Ale nie wiesz czy po szkoleniu podąży za tobą czy za Noirem. - Prawda. Ale znowuż, jesteś tutaj, gdy kilka godzin temu byłeś gotów walczyć na śmierć po stronie Noira. - Ten sukinsyn zdradził mnie i zaatakował. Nikt się ode mnie nie odwraca. Powinien to wiedzieć lepiej i nie próbować. - Wierzę, że kiedy nadejdzie czas, Nick podejmie właściwą decyzję. Może mnie nienawidzi, ale nie podąża za nikim ślepo. Dopóki Jericho nie znał Malachai osobiście, nie chciał pokładać w nim tyle wiary. - Czy wiesz to na pewno? - Nazwij mnie optymistą, ale mam zamiar powiedzieć: tak – podniósł rękę, by wskazać siedzenia za nimi. – Cytując moją żonę, klapnijcie sobie. Musimy wymyślić sposób, jak wydostać Oneroi i Skoti, zanim Noir zmieni ich w Gallu. Delphine stało się zimno na tą myśl. Jeśli to by się zdarzyło… Ludzkość byłaby całkowicie skazana na wymarcie. - Myślisz, że możemy też uwolnić Jadena? – zapytała siadając na kanapie obok Jericha. Phobos usiadł po jej drugiej stronie. Aacheron potrząsnął głową. - Niestety Jaden jest dla nas stracony, ale wciąż jest sojusznikiem, kiedy tylko może. Tory zmarszczyła brwi, wciąż stojąc za Acheronem.
140
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- A co z Jaredem? Delphine skopiowała jej wyraz twarzy. - Kim jest Jared? Odpowiedź Asha ją zdumiała. - Ostatni Sephiroth. Sephirii zostali stworzeni do walki z Noirem i jego armią Malachai, w czasie gdy jeszcze człowiek nie został zarejestrowany w historii. Delphine była bardzo zdezorientowana. - Myślałam, że o tym jak Noir i Źródło mieli swoją walkę, Malachai i Sephirii zostali zgładzeni. - Zostali – wyjaśnił Ash. – Wszyscy z wyjątkiem jednego Sephiroth, który zdradził swoich braci. Został przeklęty na wieczność niewolnictwa. Ponieważ wszechświat jest wielką równowagą, jeden Malachai został oszczędzony spod deszczu śmierci, tak by Sephiroth mógł być wolny. Malachai nadal posiada wszystkie potrzebne mu moce, by zreorganizować wszechświat, co stawia Noira na szczycie łańcuchu pokarmowego. Jericho spojrzał na Delphine, po czym zwrócił się do Acherona. - Dlaczego Malachai nie jest z Noirem? - Ojciec Nicka z nim zerwał. Nikt nie wie dlaczego. Wieki temu, starszy Malachai ukrywał się przed Noirem, a Azura ścigała go na każdym kroku. Kilka dekad temu postanowił złożyć jajko, i nasz obecny Malachai się urodził. Jak tylko Nick osiągnął odpowiedni wiek, by zastąpić swego ojca, stary Malachai umarł. Delphine nadal nie bardzo to rozumiała. - Więc dlaczego Noir nie był w stanie odszukać Nicka? - Moce Nicka były związane, by go chronić i osłaniać przed Noirem, i by dać mu szansę, aby został zmieniony zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem. To było dopóki bóg Źródła go nie zaatakował i zanim jego moce zostały odblokowane, tak by mógł się bronić. A ja staram się go trenować.
141
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Tory zaśmiała się szyderczo. - Staram się to właściwe słowo. Jericho zmrużył oczy. Ostatniej rzeczy jakiej potrzebowali to wytrenowany Malachai rzucający im się do gardeł. - Jest na to odporny? Ash potrząsnął głową. - Nie na szkolenie czy jego przeznaczenie. Problemem jest to, że mnie nienawidzi. To osobisty problem, który musimy rozwiązać. Tory parsknęła. - Pracują nad tym… powoli. - Świetnie – Jericho westchnął. - Więc jaka jest sytuacja z Sephirothem? - Cóż, największym problemem jest jego obecny pan, i tak się złożyło, że jest to królowa Daimonów. Od kiedy ja i moi bracia, Mroczni Łowcy, zabijamy jej Daimony, jest niezbyt skłonna do bycia po naszej stronie lub do wyświadczenia nam przysługi. Ale kto wie? Być może złapiemy ją w naprawdę dobrym dniu. Taa, jasne. - Bez krwi mało prawdopodobne. - Też tak sądzę. Delphine wypuściła zmęczony oddech. - Jesteśmy kompletnie zrujnowani. Moi bracia są w rękach zła, z wizją zmienienia się w bezmyślnych drapieżników, a naszą jedyną nadzieją jest niedoświadczony Malachai, który może zostawić nas walcząc dla nich i Sephirotha w rękach Daimonów. Daimony były rasą wampirów, żyjących jedynie dzięki kradzieży i niszczeniu ludzkich dusz. Najlepsze jest to, że nienawidzą greckich bogów od kiedy Apollo przeklął ich do picia krwi, i bolesnej śmierci w wieku dwudziestu siedmiu lat. Jedynym sposobem, by uniknąć tak okrutnej śmierci jest żerowanie na ludzkich duszach.
142
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
W rezultacie, Daimony nie były zbytnio pomocne dla nikogo z wyjątkiem siebie. Nie, żeby można było ich za to winić. Zostali po królewsku wydymani przez jej panteon. Delphine była chora z powodu ich położenia. - To nie jest dobry dzień, by być człowiekiem, prawda? - To nie jest również dobry dzień, aby być nami. – Phobos dodał sarkastycznie. Delphine nie mogła zgodzić się bardziej. - Myślisz, że Noir będzie współpracował z Daimonami? Ash potrząsnął głową. - Stryker nie będzie z nimi walczyć. Nie mają żadnego kodeksu. Stryker i jego ludzie nie walczą, by zabijać, ale by przetrwać. W tym mamy szczęście. On pozwala tylko zabierać życia, których potrzebują… i każdego Mrocznego Łowcy, którego uda im się znaleźć, od kiedy jesteśmy ich największymi drapieżnikami. Choć jestem pewien, że nie uchyliłby się przed dominacją nad światem, jego priorytetem jest przetrwanie jego ludzi. Noir, z drugiej strony, zabija dla przyjemności i chce obalić wszystkie panteony, następnie je przejmując. Ani Stryker ani jego żona nie są chętni, by podążać za innymi ludźmi. Będą z nim walczyć dopóki nie zginą. Jericho podrapał się w policzek. - Może powinniśmy pozwolić, by ta dwójka to rozstrzygnęła. Phobos prychnął. - Niestety to my dostaliśmy się pod krzyżowy ogień. - Nadal uważam, że mogą współpracować z Noirem – twierdziła uparcie Delphine. To miałoby sens. Daimony mogłyby zająć się ludźmi, podczas gdy Gallu zajęliby się nimi. - Nie – powiedział stanowczo Ash. – Znam Strykera, a poza tym, Gallu trzymali z nim dopóki kilka miesięcy temu spróbowali go zjeść, jak również jego żonę i córkę. Jako najbardziej pamiętliwa dusza, nie ma zamiaru przyjąć ich z powrotem w najbliższym czasie.
143
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
144
W rezultacie, Daimony mają teraz na nich otwarty sezon. Na razie jesteśmy bezpieczni pod tym względem. Jericho ciągle nie był w pełni przekonany. - Ale robi wykręty jeśli chodzi o wszystko inne. - Nie do końca – Ash spojrzał na Phobosa – ile pozostało z twoich ludzi? - Kilkudziesięciu… może. Ash skinął głową w zamyśleniu. - Możemy nad tym popracować. - A co z Gallu? – zapytał Jericho. - Mogę zdobyć Charonte, by w tym pomogły. Pozostaje tylko jedna rzecz… - Sephiroth. – powiedział Jericho. Mimo, że był bogiem Źródła, nie mógł poradzić sobie samotnie z Noirem, Azurą, Skoti i Gallu. Potrzebował pomocy. - Sądzę, że musimy porozmawiać z Daimonami. Ash pochylił głowę. - Nie mógłbym zgodzić się bardziej.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho schodził do piekła. Cóż, bardziej do Atlantyckiego piekła zwanego Kalosis, ale jednak… Piekło to piekło, niezależnie od panteonu. Delphine została z Phobosem, po wielkiej dyskusji, ponieważ Acheron zgodził się, że im mniej osób prosi, tym większa szansa, że im się powiedzie. Stryker i jego żona. Zephyra będzie szanować jednego emisariusza. Ale dwójkę bądź więcej, mogłaby rozważać jako lunch. Tory prowadziła Jericha w dół czarnego, marmurowego korytarza, który utrzymywał światło ponad ich głowami. Odbijało się ono od ścian z niesamowitą luminescencją, która nawiedzałaby go, gdyby był człowiekiem. Poza tym były tam fascynujące, zniekształcone obrazy. Zmierzali do sali przyjęć Strykera. Ponieważ Acheron nie mógł się tutaj zjawić bez uruchomienia apokalipsy, Tory zgłosiła się na ochotnika, by przyprowadzić Jericha i go przedstawić. Najwyraźniej część obowiązków Acherona jako Zwiastuna polegała na uwolnieniu jego matki z jej więzienia… które okazało się królestwem, w którym byli. Gdyby Acheron pojawił się tutaj chociażby na sekundę, jego matka zostałaby uwolniona i zniszczyłaby świat, tak więc nigdy nie mógł jej zobaczyć. Byłoby tragiczne, gdyby Jericho czuł współczucie dla kogoś innego. Potrafił to docenić, ale szczerze mówiąc, nie dbał o to. Tory uśmiechnęła się do niego.
145
Rozdział 9
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- To naprawdę szlachetne, że ryzykujesz tyle dla Oneroi. Jericho prychnął. - Nie dbam o Oneroi. Mój plan był taki, by walczyć przeciwko nim z Noirem, ale zdecydował, że będzie lepiej napuścić na mnie Gallu i kontrolować mnie w ten sposób. On zdeklarował tą wojnę, i niech mnie diabli wezmą jeżeli pozwolę Gallu zaatakować się we śnie. Spędziłem wystarczająco dużo czasu w moim życiu z ludźmi, mającymi nade mną kontrolę. I nie spędzę ani jednej chwili w ten sposób. Skoro Noir chce walki, zamierzam dać mu jedną. I nie przegram. Tory wypuściła powolny oddech. - Zapomniałam, że jesteś synem Styx i Pallasa. Pochylił ku niej głowę. - Tak, i jestem pełen ich jadu. Moim celem jest postawienie Oneroi i Skoti z powrotem na nogi, a następnie zabicie Gallu tak szybko jak to możliwe. Potem będzie otwarty sezon na Olimpijczyków. - Włączając w to Delphine? Wpadł w furię na wspomnienie jej imienia. Delphine była czymś, czego nie miał zamiaru przedyskutowywać z nikim. - Ona nie jest twoją sprawą. Tory posłała mu uspokajające spojrzenie. - Przepraszam. Nie chciałam nikogo obrazić ani się wtrącać. Tylko zauważyłam, że wydajesz się troszczyć o nią. Tak, ale problem był w tym, że nie rozumiał dlaczego. Jeden dotyk, jeden szept, i był przez nią zniewolony. Dlaczego akurat Delphine tak na niego działała, kiedy nikt inny tego nie sprawił? Co było w niej takiego, że przebijała się przez jego gniew i sprawiała, że czuł się… Ciepło.
146
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ludzko. Kompletnie. Przez wszystkie te wieki, nigdy nie czuł się tak , jak podczas tego, gdy go dotykała. Posiadała więcej mocy w pojedynczej pieszczocie niż jakakolwiek inna znana mu istota. Tylko ona miała siłę, by rzucić go na kolana. Nie chcąc myśleć o tym, zmienił temat. - Jak to jest, że jesteś w stanie wejść i wyjść z tego królestwa? – Wydawało się dziwne, aby Stryker tolerował ją tutaj. - Moja teściowa dała mi pełną swobodę w odwiedzaniu jej, kiedy tylko zechcę, zwłaszcza, gdy Ash nie może się tutaj zjawić. Mimo, że Stryker chętnie zakułby mnie w łańcuchy i nakarmił mną swoje Daimony, nie ośmieliłby się tego zrobić. Apollymi potrafi być trudna. - A jednak Apollymi toleruje ciebie? Uśmiechnęła się. - Nienawidzi ludzi, ale uwielbia swojego syna. Nie ma niczego, czego nie zrobiłaby dla Acherona. - Poza pozostawieniem ludzi w spokoju. - Cóż, tak jest. – szła wzdłuż lśniącego korytarza, z jedną ręką na ścianie. – Wiem, że to nie ma sensu. Ale zdeklarowała wojnę dla ludzi i odmawia wycofania się. Jednak Ash i każdy kogo kocha powinien być chroniony przed Daimonami, które ona kontroluje. Była pewna nuta w jej głosie, która u Jericha wywołała alarm. - Powinien być? Jej wyraz twarzy posmutniał, pozwalając mu wiedzieć, że czuła się źle z powodu wszystkich w to wmieszanych. - Matka Nicka była bardzo blisko z Ashem. Zmarła po ataku Daimonów kilka lat temu, dlatego Nick i Ash są w stanie wojny ze sobą. Nick obwinia za to Asha i nie odpuszcza. To jest
147
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
naprawdę smutne i łamie mi serce, gdy widzę jak walczą. Ale jak mówiłam jest coraz lepiej, co mnie martwi. Jeśli to, co mają teraz jest lepsze to nie chcę patrzeć na gorsze. – Przerwała, gdy blondynka przecięła im drogę. Drobna i smukła, ubrana była w czarny skórzany koci kostium i gorset. Zmrużyła na nich wściekłe spojrzenie. - Co Ty tutaj robisz węsząc dookoła, Tory? Zamiast zareagować na zły ton kobiety, Tory przekrzywiła głowę. - Nie sądziłam, że węszę. Nie czuję się jak węszyciel. Węszyłam już kiedyś i mogę szczerze powiedzieć, że to nie jest to. Kobieta gapiła się na nią. - Wyluzuj, Medea – powiedziała spokojnym tonem. – Przyszliśmy, by zobaczyć się z Twoją matką. Zmrużyła oczy. - To wasz pogrzeb. Tory uśmiechnęła się dobrodusznie. - Jak zawsze miło ciebie widzieć. Jesteś po prostu jak szczęśliwa promyk słońca. Medea spojrzała na nią pogardliwie. - Masz szczęście, że pomogłaś ocalić moje życie. To jedyny powód, dla którego teraz żyjesz. Tory prychnęła. - A moje życie nie ma nic wspólnego z faktem, że zostałabyś grzanką, gdybyś mnie dotknęła, prawda? Spojrzenie jakie posłała jej Medea powinno być śmiertelne. Jericho nic nie mówił, gdy Medea poprowadziła ich do pustego gabinetu. Utrzymany był w kolorze ciemnego złota i bordo, co oczywiście miało na celu zastraszenie. Nie, żeby to działało na niego. Nie było wiele rzeczy, które były w stanie go zastraszyć.
148
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
A bardziej do rzeczy, nic nie było w stanie go zastraszyć. Medea zatrzymała się w drzwiach. - Zaczekajcie tutaj. Sprowadzę ją. – Zatrzasnęła drzwi i zamknęła je, co było śmieszne, ponieważ mogli błysnąć stąd w każdej minucie. Tak szybko, jak tylko zostali sami, odwrócił się twarzą do Tory. - Zakładam, że Zephyra to jej matka? Przytaknęła. - Myślisz, że mamy szanse? Tory wzruszyła ramionami, rozglądając się. - Nie będziemy wiedzieć, dopóki z nią nie porozmawiamy. Myślę, że może i użyję tutaj słowa stosowanego w optymizmie, pomoże nam. - Pomogę wam w czym? Tory gwałtownie się odwróciła, by zobaczyć Zephyrę, która pojawiła się w pokoju za biurkiem Strykera. Zmarszczyła uważnie brwi na demonicę. - Wyglądasz raczej na opaloną jak na nocne stworzenie. Zephyra zignorowała ją. Niemal identyczna w wyglądzie do Medei, była niewiarygodnie piękna z bujnymi lokami, które wydawały się większe przez jej czarną, obcisłą sukienkę. - Czy to punkt twojej wizyty? Czy powinnam cię po prostu zabić i rozpocząć wojnę? Omijając wzrokiem Tory spojrzała na Jericha - i naprawdę czuję się urażona, że sprowadziłaś boga do mojej domeny. Jericho puścił do niej oczko, co zdawało się rozłościć ją jeszcze bardziej. Nie mogąc zobaczyć jego gestu, Tory się uśmiechnęła. - Wiesz, że nie robiłabym tego bez dobrego powodu. - A to jest? - Potrzebujemy Jareda.
149
JERICHO AND DELPHINE
11
Oj ja też się nad tym ciągle zastanawiam… i nie kumam jak mogła mu się w ogóle Zephyra spodobad. Strykeriusie czas Tobie zmienid heroine xD – sorry Madd xD TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zephyra roześmiała się z niedowierzaniem, a następnie szybko otrzeźwiała zastanawiając się czy nie ma halucynacji. - Tracisz mój czas. Wynoś się. Cholera, była gburowatą suką. To sprawiło, że zastanawiał się jak Stryker ją toleruje.11 - Och, daj spokój – powiedziała Tory. – I tak do niczego go nie wykorzystujesz. Naprawdę, co on teraz robi? - Jedna rzecz, którą robi to nie wkurza mnie, czego nie mogę powiedzieć o tobie. - Dzieci – powiedział Jericho, robiąc krok do przodu. – Spróbujmy jeszcze raz. Mamy problem z Gallu. Prowadzeni przez Noira i Azurę, planują przekształcić Oneroi i Skoti w Gallu tak, by móc nieograniczenie atakować w naszych snach. Kiedy tak się stanie nikt nie będzie bezpieczny. Nikt. – powtórzył chłodno – a przez to mam na myśli również ciebie. Od czasu, gdy Gallu są tak samo chętne, by jeść Daimony jak ludzi, może powinnaś o tym pomyśleć. Zephyra groźnie zmrużyła oczy. - A ludzie w piekle chcą lodowatej wody. A jest to bardziej prawdopodobne niż to, że dostaniesz mojego Jareda. Jericho zacisnął zęby, by utrzymać kontrolę nad sobą, żeby nie potrząsnąć tą upartą kobietą. - Jesteśmy przeciwko Noirowi i Azurze. Czy masz pojęcie jak krwawe to będzie? Zephyra nic nie mówiła. - Co chcesz w zamian za niego? – spróbowała Tory. - Nie masz niczego, czego bym chciała.
150
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nagle rozległ się głośny wybuch poza pokojem. Zephyra minęła ich, by rzucić się w otwarte drzwi, które były przeciwieństwem tych, przez które weszli. Oczy Jericha rozszerzyły się, gdy zobaczył Daimona w centrum dużego przedpokoju. Tyle, że on nie był już dłużej Daimonem. Miał mlecze oczy o odcień skóry jak zakażona ofiara Gallu. Inny Daimon odsuwał się, dając mu miejsce. Gdyby rzucił się na nich, uciekliby. To było piękno Gallu – nie tylko mogli zmieniać ludzi w zombie, ale też ich zombie mogły tworzyć więcej zombie. Jeśli kiedykolwiek przegrają, oni będą mogli zabijać wszystkich w dowolnym momencie. Jericho spojrzał na Zephyrę. - O czym to mówiłaś? Obnażyła kły i syknęła na niego. - Ty go tutaj sprowadziłeś? - Do diabła, nie. Z tego, co rozumiem Gallu mają z wami porachunki na własną rękę. - Nie masz pojęcia. – Chwyciła miecz ze ściany i ruszyła na Daimona. Jericho był pod wrażeniem, jak rzuciła się do walki. Wykręciła Daimonowi-Gallu ręce i jedynym, czystym uderzeniem obcięła mu głowę. Bez zatrzymywania ruchu, skierowała miecz w innego Daimona. - Posprzątaj to Davyn i powiedz Strykerowi, że mamy problem. - Zauważyłem. Swoją uwagę Jericho skierował na bardzo wysokiego, ciemnowłosego mężczyznę, który do nich dołączył. Po władczej i śmiertelnej aurze, zgadywał, że był to Stryker. Stryker spojrzał na ciało na podłodze i westchnął ze złością. - Co te cholerne Gallu teraz wyprawiają? Jericho odpowiedział zanim Zephyra miała szansę. - Chcą zjednoczyć się ze Skoti i Oneroi, by zaatakować nas podczas snu. Stryker przeklął okropnie.
151
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Powinienem zabić Gallu, gdy miałem okazję. Zephyra obdarzyła go znaczącym uśmiechem. - Och, kochanie nie myśl o tym błędzie. - Jakim błędzie? – zapytała Tory. Zephyra skrzyżowała ramiona na piersi. - Sądzę, że musimy otoczyć Gallu. Co dokładnie miałaś na myśli z Jaredem? Tory przesunęła się do przodu. - Czy on jest na nich odporny? - On jest odporny na prawie wszystko. Jericho był zadowolony słysząc to. - Dobrze. Naszym planem jest uwolnić Oneroi i Skoti od Noira. - A co jeśli już są zainfekowani? – zapytał Stryker. Jericho nie zawahał się. - Zabijemy ich. Stryker uśmiechnął się. - Mógłbym prawie cię polubić. – Pogłaskał w zamyśleniu podbródek, podchodząc bliżej. – Jedynym problemem jest to, że Gallu ciągle mogą przedostać się do snów każdego, kogo spotkają. - Ale nasze sny są chronione – powiedziała Zephyra. – Dzięki możliwościom, jakie posiadamy, możemy walczyć z nimi w tym królestwie. - Pomimo tego, że nie są tak potężni w snach jak Oneroi – dodał Jericho – połączenie tej dwójki, będzie katastrofalne. Nawet dla ciebie. Jeden zainfekowany Skoti albo Oneroi, a jesteśmy tostami. Wyraz twarzy Zephyry mówił, że była zdecydowanie przeciwna przekazaniu im Jareda. A Jericho miał dość jej niezdecydowania.
152
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Spójrz, jestem daleki od bawienia się z wami. Potrzebujemy kogoś, kto rzeczywiście walczył i wygrał z Noirem. Podczas, gdy mogę walczyć z nim na własną rękę, chcę kogoś, kto zna słabości tego drania. I to jest Jared. A teraz go wydaj. Zephyra wygięła szyderczo brew. - Albo co? Jericho podniósł ręce i uwolnił z nich boskie pioruny, które przeleciały koło niej. Ku uznaniu, nawet nie drgnęła ani nie mrugnęła. Jericho opuścił ręce. - Zaufaj mi, nie chcesz się dowiedzieć. Stryker wykrzywił wargę. - Taka taktyka tutaj nie działa. Strach nie jest dla nas dużą motywacją. Dobrze zrobisz jak to zapamiętasz, poza tym ja też jestem synem boga i mogę rzucić z powrotem te pioruny… Jednakże jest coś, czego chcę. - A to jest? - Zielony amulet, który Jaden ma od pewnej starszej pani z Nowego Orleanu. Jestem pewien, że nadal go ma. Damy tobie Jareda, a ty przyniesiesz nam amulet. Każde podejrzenie w ciele Jericha się rozdzwoniło. - Co ten amulet robi? - To ochrona. Dlaczego w to nie wierzył? Może dlatego, że Stryker nie wydawał się być rodzajem Daimona, który potrzebował ochrony od jakiegoś kawałka antycznej bzdury. Nie, żeby miało to znaczenie. Obietnice dzisiaj. Kłamstwa jutro. Jeżeli Jerichowi nie spodoba się to, co robi amulet, nie przyniesie go tutaj. Nie było powiedziane, że musi wywiązać się ze swojej części umowy.
153
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
12
Strona
******
154
Ostatni raz, gdy dotrzymał słowa, drogo za to zapłacił. A rzeczy teraz były inne. On był teraz inny. Najważniejszą rzeczą było zdobycie Jareda. - Załatwione. Stryker zmrużył oczy. - Nie zawiedź mnie. - To ty mnie nie zawiedź. – odpowiedział Jericho. Tory potrząsnęła głową. - Więc mamy pozwolić by wasza dwójka się kłóciła i walnięciem z główki zrobiła każdemu odjazd? Stryker posłał jej twarde spojrzenie. - Nie mam pojęcia, co Acheron w tobie widzi – po czym spojrzał na swoją żonę – pozwól im wziąć Jareda. Zephyra wydała z siebie głośny dźwięk niezadowolenia. - Nie wziąć, moja miłości. Pożyczyć. Jared jest jedynie pożyczką. - W porządku – powiedział Jerycho. – Zwrócimy go tak szybko, jak z nim skończymy. - Tak będzie lepiej dla ciebie. W przeciwnym razie ja i Stryker będziemy świętować na twoich wnętrznościach, kąpać się w twojej krwi , a ja będę używać twoich oczu jako kolczyki.12 Jericho prychnął. - Z takim obrazowaniem powinnaś pisać dla Hallmarku.
Ta to jest milusia… bleh… TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ash właśnie wrócił do swojego domu, gdy poczuł w powietrzu coś dziwnego. Chwilę później Phobos pojawił się ponownie. Sam. Jego złe przeczucie wzrosło, gdy Delphine nie wróciła razem z nim. - Co się stało? Phobos wypuścił zmęczone westchnienie. - Zostaliśmy zaatakowani przez Zelosa, gdy zbieraliśmy Oneroi. Ash poczuł się źle na tą wiadomość. Jericho dostanie udaru mózgu, gdy dowie się, że jego brat zabrał Oneroi. - Co? Phobos przejechał dłonią po włosach. - Szukał Jericha a zamiast tego znalazł nas. Zabrał ze sobą obie, Delphine i Nike. Widocznie Zelos przeszedł na ciemną stronę. Noir postradał rozum. - Nie. To strategiczne planowanie z jego strony. Zetrze panteon używając do tego jego własnych członków. To jest to, co czyni go tak podstępnym. Z Nike i Delphine myśli, że wykastrował Jericha. - Taa, tak czy inaczej mamy przesrane. - Jak to? Ash cofnął się, jak Jericho, Tory i Jared się pojawili. Wyciągnął ręce do Tory, aby ją poczuć i upewnić się, że jest bezpieczna. Szczególnie biorąc pod uwagę wszystko, co się dzieje. Gdyby cokolwiek jej się stało… Sprawiłby, że Noir i Azura wyglądaliby jak pluszowe misie. Jericho skrzywił się, skanując pokój i nie znajdując tego, czego szukał. - Gdzie jest Delphine? Phobos odpowiedział, zanim Ash mógł mu to powiedzieć łagodząc cios. - Twój brat zabrał ją i Nike.
155
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ash wzdrygnął się na szczerość boga, i po wyrazie twarzy Jericha mógł powiedzieć, że przeszło to przez niego jak lewatywa z kwasu. Jericho zatrzymał się w miejscu, gdy urósł w nim gniew tak silny, że mógł go posmakować. Nigdy w swoim istnieniu nie był tak wściekły. - Co? Phobos okazał rozsądek wyglądając na zakłopotanego. - Mieliśmy nalot. Zelos przyszedł i zabrał ją zanim ktokolwiek nawet wiedział, że tam był. Nie mogąc tego znieść, Jericho użył swoich mocy, by pokryć dłonie metalowymi pazurami. Chwycił Phobosa za koszulę i pchnął go na ścianę tak mocno, że aż połamał gips. - Ty skurwysynie! Jak mogłeś pozwolić mu ją zabrać? Zabiję cię kurwa! Ash złapał go i odciągnął, zanim ten mógł zrobić więcej szkód Phobosowi. - Uspokój się. - Oni mają Delphine! – Potrzebował każdego grama woli, którą posiadał, by nie zaatakować Acherona. Jakoś nawet teraz jego instynkt samozachowawczy wiedział, że atak na Atlantyckiego boga, byłby poważnym błędem. - Słyszałem – powiedział Ash spokojnie – angielski może nie być moim ojczystym językiem, ale jestem całkiem dobry w rozumieniu go. – Po czym go puścił. Jared zrobił krok do przodu. Ubrany był w długi, czarny płaszcz, a jego czerwone włosy były ściągnięte w elegancki koński ogon. Najbardziej zaskakujące było to, że jego skóra nie była blada ani piegowata, a raczej opalona. I choć nie był tak wysoki jak Ash czy Jericho, jego aura była potężna na tyle, by nawet najgłupsze osły mu ustępowały. Jego oczy ukryte były za parą nieprzezroczystych okularów przeciwsłonecznych, ale nawet przez nie zdawały się jarzyć. - Daj nam miecz, który dał tobie Noir. To sprawiło, że Jericho się zatrzymał.
156
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Skąd wiesz o mieczu? - Należy do mnie. Słyszę jej wołanie i chcę ją z powrotem. Wykorzystując swoje moce, Jericho uwolnił Phobosa, który zjechał po ścianie ze wściekłym warknięciem. Kiedy Phobos zrobił krok w jego kierunku, Ash zatrzymał go kładąc mu rękę na klatce piersiowej. - Odpuść Phobos. W mojej opinii upiekło się tobie. Gdyby to Tory zabrali, byłbyś już w kawałkach. Ignorując ich, Jericho przywołał miecz. W chwili, gdy się ukazał całe zachowanie Jareda uległo zmianie. Zamiast być srogim i gotowym do walki, był pełen szacunku i pokory. Klęcząc na podłodze, Jared wziął miecz z jego ręki i umieścił go ostrzem w dół, po czym stanął za nim. Szeptał w języku, którego Jericho nie znał, a co uważał za niemożliwe. Jedną z korzyści bycia bogiem, była zdolność do rozumienia wszystkich języków. Ale ten… Był mu całkowicie obcy. Miecz zaczął kręcić się na podłodze samodzielnie. Szybciej i szybciej. Jasne światło, wywodzące się z rękojeści, oślepiało ich. Potem zaczął się wyginać, aż uformował się w drobną, piękną kobietę, która nie miała więcej niż trzy stopy wysokości. Jej skóra i oczy mieniły się złotem, podczas gdy czarne włosy kaskadowo opływały jej ramiona aż do bioder. Ubrana w lejącą się, czarną suknie, miała długie uszy elfa i skośne oczy jak u kota, a złota korona przytrzymywała jej włosy. Diamenty i rubiny zwisały z korony dookoła jej twarzy. Była wykwintna. Nic dziwnego, że miecz wydawał się być żywy. Bo taki był. - Pani – powiedział Jared, biorąc ją za rękę. – Wybacz mi. Jej oczy błysnęły na czerwono, gdy wyjęła dłoń z jego uścisku i dotknęła jego włosów. - Minęło dużo czasu, Jared. - Tak bardzo mi przykro – jego głos się łamał, jakby próbował powstrzymywać łzy.
157
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Uklękła na podłodze przed nim i zdjęła okulary, ukazując jego niesamowite czerwono pomarańczowo żółte oczy. - Wiem, couran. Ale ja nie jestem tą, którą potrzebujesz błagać o przebaczenie. Teraz wstań, i będziemy razem walczyć jeszcze raz. Jego spojrzenie było tak umęczone, że klatka piersiowa Jericha się zacisnęła. - Nie zawiodę cię ponownie, Pani. Przysięgam. Uśmiechnęła się uprzejmie. - Rozumiem dlaczego zrobiłeś to, co zrobiłeś. Nie ma we mnie złości. – Zacisnęła dłonie na jego ręce i przytrzymała ją przy swojej klatce piersiowej, nad sercem. - Masz teraz innych do ocalenia. Musimy być w tym szybcy. Uwolniła go z uścisku i usiadła. W jednym błysku światła, wróciła do bycia mieczem, stojącym przed nim. Jared wziął rękojeść w ręce, ucałował ją pobożnie i wstał. Jericho spojrzał na Acherona, chcąc zrozumieć co się stało. Ash schował ręce do kieszeni. - Sephirii mieli dziesięciu elitarnych wojowników zwanych Mimoroux. Każdy z nich wybierany był przez miecz, który on albo ona nosiła. Jared przywołał pas, który nosiło się skośnie na piersi, tak by móc nosić miecz. - Takara spędziła dwa tysiące lat bez Shiori. - Czego? - Przewodnika – Jared przełknął zanim przemówił ponownie. – Nikomu nie było wolno nią władać. Poza mną. Jericho nie rozumiał, dopóki Ash nie wyjaśnił. - Była najpotężniejszym z mieczy. A ktokolwiek nią władał, przewodził wszystkimi innymi Sephirii. Cholera. Sephirii zostali zdradzeni przez ich lidera.
158
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
159
Jericho potrząsnął głową. - Zasługuję na to, co mi zrobiono a nawet gorzej. Ale tu nie chodzi o przeszłość. Musimy zatrzymać Noira. – Spojrzał na Acherona. – Czy masz swoje Charonte? - Będą gotowe, kiedy my będziemy. Phobos przesunął się do przodu. - Mam kilku ocalałych Dolophoni i Oneroi już teraz. Jared pochylił głowę. - Więc atakujemy. Niech Źródło nas prowadzi. Jericho zadrwił. - Pieprzyć Źródło. Tu chodzi o zemstę, a Noir będzie żałował, że kiedykolwiek zadarł ze mną.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Przerażona, Delphine została wrzucona do ciemnej celi przez jedną ze służebnic Azury. Drzwi się zatrzasnęły pozostawiając wewnątrz okropny huk. Nie było tu w ogóle światła, a w uścisku ciemności słyszała czyjś oddech. Gdzie to było? A najważniejsze, co to było? Co gorsza, Azura przywróciła blokujący kołnierz na jej szyję. Wszystko co miała to gołe ręce do obrony. W życiu nie czuła się bardziej bezbronna. - Robię się naprawdę zmęczona łapaniem mnie i oznakowywaniem. – Przez tysiące lat walczyła nie ponosząc porażki. Teraz nie mogła się ruszyć bez schrzanienia czegoś. Coś kaszlnęło. Delphine okręciła się dookoła, gotowa do walki. - Kto tam jest? - Ja – głos był tak słaby, że w pierwszej chwili go nie rozpoznała. - M’Adoc? - Tak. Podążała po brzmieniu ciężkiego oddechu, aż odnalazła go gdzieś na ziemi w pobliżu jej stóp. Teraz, gdy była bliżej mogła powiedzieć, że ostre oddechy nie pochodziły z gniewu. Raczej było to sapanie z bólu. Bojąc się nadepnąć na niego, zatrzymała się. Nadal nie widziała nawet najmniejszych konturów jego ciała. - Wszystko w porządku? - Wprost odjazdowo – powiedział ostrym tonem, który zdradzał ból, który odczuwał. Wyciągnęła rękę, by go dotknąć, co wywołało jedynie pełne agonii przekleństwo. Było tak, jakby jej palce pokrywała krew, a gdy się szarpnął usłyszała ciężki grzechot łańcucha.
160
Rozdział 10
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie dotykaj mnie. - Przepraszam, nic nie widzę. - Po prostu… zostań…. - Czy jest tu jakieś światło? Zakaszlał. - Nie chcesz tego oświetlić. - Czemu nie? Usłyszała jak coś przemierza pokój. Przerażona odwróciła się, by zobaczyć to w ciemności. Ale nic tam nie było. - Zaufaj mi, dziecko. Nie chcesz zobaczyć tego, co jest z nami. Coś stuknęło przy drzwiach, sprawiając, że włosy na karku stanęły jej dęba. Nie podobało jej się to. Ani trochę. - Jesteś przykuty? - Tak. - Mogę cię uwolnić? - Nie. Osadzili łańcuchy w moim ciele. Żołądek jej się zacisnął. To było takie przerażające. A przede wszystkim jak mógł wytrzymać taki ból? - Dlaczego tutaj jesteśmy? - Aby nakarmić rzeczy, które nazywają to miejsce domem. Surowy, prawdziwy strach napełnił ją. - Co? – Spanikowała nawet bardziej. - Uspokój się, Delphine. Musisz. Usłyszała stukot ponownie. Odwracając się, próbowała go zlokalizować. - Atakują, kiedy wyczują strach. Musisz kontrolować swoje emocje. Wiem, że to trudne ale się skup.
161
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jej serce waliło tak mocno, że była zdumiona, że nie wyleciało jej z piersi. Nie pomogło jej to, że potknęła się o połamany szkielet i upadła na ziemię. W chwili, gdy to zrobiła, coś nieznanego dotknęło jej nogi. - Co? Kto tu jest? - Szzzzzz…. – M’Adoc wyszeptał uspokajająco – Uspokój się. Jeśli powtórzy to jeszcze raz, zacznie krzyczeć. - Dlaczego mi nie odpowiesz? - Ponieważ staram się nie wystraszyć cię bardziej. Po prostu oddychaj powoli. Pomyśl o czymś pocieszającym. Delphine zamknęła oczy. W przeszłości to matka przyszłaby jej na myśl. Ale dziś, był to obraz Jericha uśmiechającego się do niej i sprawiającego, że czuła się bezpiecznie. Chroniona. Stukanie cofnęło się. - Moja dziewczynka. Podniosła się powoli. - Czy jest coś, co mogę zrobić, by Tobie pomóc? - Trzymaj potwory z dala od wygrania tej wojny. Musisz upewnić się, że Noir zostanie powstrzymany, bez względu na wszystko. To było to, co zamierzała zrobić. - Staram się, M’Adoc. Słyszała jak przeklina z bólu, zanim przemówił ponownie. - Jesteś dzielną kobietą, Delphine. Zawsze byłaś. Przetarła ramiona, na których były dreszcze. - Nie czuję się dzielna, zwłaszcza nie teraz. - Tym właśnie jest dzielność, szczególnie jeśli chodzi o kobietę nieprzyzwyczajoną do emocji. Gdy czujesz głęboki, paraliżujący strach i nie pozwalasz by cię zatrzymał, to jest
162
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
prawdziwa odwaga. Nigdy nie ma dzielności bez strachu. Tak samo jak nie ma miłości bez nienawiści. Nie była pewna czy to była prawda czy nie. Jej doświadczenie z emocjami było zbyt świeże. Koncepcja dzielności wydawała się być poza jej zrozumieniem. - Dlaczego umieścili ciebie tutaj? - Nie dałem im tego, czego chcieli. Odmówiłem nawrócenia się i dołączenia do Noira. Poza tym, Zeus był bardziej okrutny niż to, robiąc na nas nalot i każąc nas za jego sny. Azura i Noir nie są nawet w części tacy jak on. Bicia i tortury mogę znieść. Delphine zadrżała, gdy przypomniała sobie niektóre z jej własnych pobić. Choć Oneroi byli odporni na emocje, to zdolność odczuwania bólu im towarzyszyła. Po pierwsze nie była to prawdziwa emocja, a fizyczna odpowiedź na bycie rannym, a po drugie pozwalało to Zeusowi i innym bogom karać ich, gdy nie postępowali zgodnie z zasadami. - A co z innymi? Przeszli na ich stronę? - M’Ordant nie żyje. – Usłyszała łzy w jego głosie, gdy to mówił, a jej serce zacisnęło się na tą stratę. M’Ordant był pedantem jeżeli chodziło o zasady, a jednocześnie był też dobrym Oneroi. I wspaniałym przyjacielem. Za każdym razem, gdy potrzebowała wsparcia pomagał jej. Będzie jej go bardzo brakowało. - Zabili go kilka dni temu, gdy odmówił jedzenia ich trucizny. Nie chciała zadawać kolejnego pytania, ale jednak musiała znać odpowiedź. - A co z D’Alerianem? - Nie wiem. Nie widziałem go od czasu, gdy zostaliśmy schwytani. Część mnie ma nadzieję, że też nie żyje, niżby miał być torturowany tak jak ja. Wiem również, że na pewno nie zmusili go do przejścia na ich stronę. Niech bogowie mu pomogą gdziekolwiek jest. Zajęczała z frustracji. - Dlaczego oni nam to robią? Istnieją inne panteony.
163
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Ale nie z Oneroi. To naszych mocy łakną. Co więcej, Zeus zakazując nam emocji, uczynił ze Skoti łatwy cel. Noir był w stanie przeniknąć nasze szeregi, obiecując przywrócenie im ich emocji. Głupie i naiwne dranie uwierzyły mu w jego kłamstwa. - To nie jest wyłącznie ich wina. On ich odurzył. - Wiem, próbowali też odurzyć i mnie. - I nadal nie przeszedłeś na ich stronę? - Nie. Nie jestem na tyle głupi, by nazywać tego kutasa panem. Lepsze jest już wieczne życie w tej dziurze i bycie zjedzonym niż pomaganie mu. Delphine… Zaczęła dyszeć, gdy demoniczny głos wymówił jej imię. Przypominał głos jej matki. Pomóż mi, Delphine. Proszę. - Ignoruj ich – warknął M’Adoc. - Czym one są? - Duszami potępionych. Jeśli im odpowiesz, zajmiesz ich miejsce w tym piekle na zawsze, a oni będą mieli swobodę w wędrowaniu po świecie śmiertelników. Głosy były teraz głośniejsze. Delphine zatkała sobie uszy i sprawiła, że usłyszała głos Jericha. Zamknęła oczy i wyobraziła sobie, że jest z nim. Trzymając go. To jest to… Rozległ się śmiech. Nagle, światło przelało się przez pokój. Delphine krzyknęła widząc przed sobą okropne, białe widmo. Jego twarz była wydrążona, a oczy zapadnięte w ciemność. Smugi brudnych, siwych włosów unosiły wokół nadętej twarzy, gdy sięgnął po nią, aby przyciągnąć ją bliżej siebie. - Nie przestraszę się ciebie! – krzyknęła. – Niczego się nie boję. Niczego! – szykowała się do walki.
164
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Upiór ruszył na nią. Delphine uchyliła się oczekując, że ją zaatakuje. Ale jak tylko jej dosięgnął, krzyknął i się cofnął. To był Jericho. Miał stworzenie za sobą. - Zabierz stąd Delphine – krzyknął przez ramię. Jednym, szybkim ruchem poderżnął gardło stworzeniu w samą porę, by odeprzeć atak drugiego. Phobos podbiegł do niej i pociągnął ją w stronę drzwi. - Czekaj! – powiedziała, starając się zatrzymać. – M’Adoc też tu jest. - Mamy go – Phobos wypchnął ją na korytarz. Asmodeus był na zewnątrz i czekał. Delphine spięła się, oczekując, że będzie przeciwko nim. - Co ty tu robisz? - Jestem z przyjaciółmi. W ramach wyjaśnienia, lepiej żebyście nie przegrali. Nie chcę by mój tyłek był po tym usmażony, albo jakaś inna część ciała. - Dlaczego miałbyś nam pomagać? Asmodeus wzruszył ramionami. - Słyszałem, że głupota jest śmiertelną chorobą. Robię własne eksperymenty, by sprawdzić czy to prawda czy nie. Jeżeli przeżyję, będziemy wiedzieć, że tak nie jest. Jeżeli umrę… cóż, to będzie do dupy. I nie będę szczęśliwy. Phobos wyszedł z pokoju z ciężko opierającym się na nim M’Adocem. Twarz M’Adoca została tak pobita, że ledwo go rozpoznawała. Jego ubranie było podarte i ukazywało ciało pokryte krwawiącymi ranami. - Chodź.
165
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nie miała szansy się sprzeczać, zanim opuścili to królestwo. Następną rzeczą jaką wiedziała to, że była w ogromnym, białym pokoju razem z Tory i kilkoma innymi Oneroi. Kobieta i mężczyzna pielęgnowali rannych, którzy leżeli na podłodze w całkowitej agonii. Trójka Charonte błysnęła z następnymi rannymi, po czym kładąc ich na podłodze zniknęła ponownie. - Co się dzieje? – zapytała Tory, która pomagała jednemu ze Skoti napić się szklanki wody. - Ash, Jericho, Jared i Phobos wyciągają tyle więźniów ilu zdołają. Jednak nadal Delphine była zdezorientowana. - Czemu sprowadzają ich tutaj? - To jest najbezpieczniejsze miejsce dopóki się nie przegrupujemy. Ash chce najpierw policzyć tych, którzy zostali ocaleni. Delphine rozejrzała się po małej garstce, która tutaj była. To naprawdę nie wyglądało obiecująco. Ale przynajmniej z nimi nie walczyli. Skoti wydawali się na zbyt słabych, by robić cokolwiek innego poza leżeniem i jęczeniem. Była chora na ich widok. - Pozwól, że tobie pomogę. Odwróciła się, by znaleźć drobną kobietę obok siebie. - Pomóc mi z czym? Uśmiechnęła się życzliwie. - Usunąć twój kołnierz. Spokojnie, nazywam się Danger i jestem jedną z gospodarzy Acherona. Jesteś tu bezpieczna, obiecuję. Delphine podniosła włosy tak, by Danger mogła odpiąć jej kołnierz i przywrócić jej moce… ponownie. Była już naprawdę zmęczona traceniem ich. - Dziękuję. - Nie ma za co. – Gdy Danger go ściągnęła, przeszyło ją coś jak ostre żądło.
166
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Z grymasem na twarzy, odsunęła się. Zabrało jej minutę, by zdać sobie sprawę, że nie spowodował tego kołnierz. To były jej moce, mówiące, że Jericho jest w poważnych tarapatach.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho opuścił norę, by wrócić do Asha i Jareda, którzy walczyli z demonami, Gallu i innymi strasznymi rzeczami, w głównej jamie, gdzie większość więźniów była przetrzymywana. Nie mógł zrobić kroku, by nie być przez nich atakowanym. Ale to było dla niego w porządku. Nagromadził w sobie sporo agresji. A oni są biedni, że są jej odbiorcami. Gdyby nie cieszyło go to tak bardzo, faktycznie byłoby mu ich żal. Przeciął demona na pół. Phobos pojawił się z powrotem u jego boku. - Czy ktoś widział Deimosa? Jericho złapał innego Gallu, rzucił go na ziemię i wsadził mu sztylet między oczy, zabijając go, zanim odpowiedział. - Był z Jadenem. - Gdzie? - Wisiał na ścianie. Phobos posłał mu ostre spojrzenie. - Czy możesz mi to pokazać? Pozostawiając Asha i Charonte w walce, Jericho poprowadził Phobosa i Jareda w dół tego samego korytarza, którym wcześniej szedł z Asmodeusem. Jedną z najlepszych części powrotu jego mocy, był fakt, że był w stanie przypomnieć sobie takie szczegóły jak ten. Brakowało mu boskiej pamięci bez skazy.
167
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Kiedy dotarli do pokoju, musieli kopać w drzwi, by wejść. Nie było to łatwe, lecz oni byli zdeterminowani. Jericho zatrzymał się tak szybko, jak tylko zobaczył krwawe szczątki Oneroi wewnątrz pomieszczenia. Wyglądało to tak, jakby ktoś ich rozdarł. Gorszy od widoku był jedynie smród ciał. Przeklęty Noir. Nie mógł uwierzyć, że kiedykolwiek był na tyle głupi, by nawet pomyśleć o podążaniu za nim. Jak wielkim idiotą był. Phobosowi wyrwał się krzyk z głębi gardła, gdy podbiegł do swojego brata, który bezwładnie opierał się o ścianę. Nie było u niego żadnych oznak życia. Ale to wyraz twarzy Jareda utrzymał Jericha całkowicie nieruchomo. Nie było na niej żadnych oczywistych emocji, a jednak jego żółto pomarańczowe oczy mówiły o niezgłębionej udręce. Bez słowa, Jared podszedł do Jadena. Jaden rzucił się ostro, dopóki nie zobaczył, kto go dotyka. Niedowierzanie wyryło się na jego poobijanej twarzy. - Jared? Co ty tutaj robisz? Jared odpowiedział dzikim warknięciem, gdy rozcinał łańcuchy przytrzymujące Jadena do ściany. Nie udało mu się przeciąć ich całkowicie, ale łańcuchy poluzowywały się z każdym uderzeniem miecza. - Wydostaję cię stąd. - Nie możesz. - Pieprzona, gówno prawda. Jaden chwycił go za ramiona i obdarował go ostrym, przenikliwym spojrzeniem. - Nie możesz – powtórzył silnie. Odsuwając się, Jared ryknął z frustracji, co rozeszło się echem w ciemności. Jaden oparł się plecami o ścianę i dysząc z bólu, potarł jego prawe ramię.
168
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zapewnij innym bezpieczeństwo i nie martw się o mnie. - Nie zostawię ciebie tutaj. - Możesz i to zrobisz – warknął Jaden. – Po raz pierwszy w swoim życiu posłuchaj mnie i zrób tak, jak mówię. Zabieraj się stąd i przestań marnować czas na nieistotną dyskusję. Jared chwycił ubranie na prawym ramieniu Jadena i zacisnął na nim pięść. - Nie jesteś nieistotny. Nie dla mnie. Jaden dotknął jego ręki. - W tej bitwie jestem. Oni mnie nie zabiją. A teraz idź. Ocal tak wielu jak tylko zdołasz. Jericho nie wiedział co myśleć o ich konfrontacji, kiedy Jared wciągnął Jadena w ramiona, trzymając go blisko i mocno. Sposób w jaki się trzymali… byli albo braćmi albo kochankami… Albo naprawdę bliskimi przyjaciółmi. - Naprawię to – powiedział Jared uspokajając go. – W jakiś sposób zamierzam sprawić, że będzie dobrze. Przysięgam tobie. Jaden pokazał mu, żeby odszedł. - Psiakrew, idź! Jericho zwrócił swoją uwagę na Phobosa, który tulił Deimosa w swoich ramionach. - Żyje – powiedział Phobos – ledwie. - Zabierz go stąd. Phobos się nie kłócił. Teleportował go natychmiast. Jared był inną sprawą. Zwlekał, jakby nie mógł znieść opuszczenia Jadena. Poczucie winy, strach i ból były wyraźnie wyryte na jego twarzy. Ale gdy kolejne demony zaatakowały ich, Jericha uwaga zwróciła się z Jareda na przetrwanie. Sięgnął po pierwszego Gallu, a następnie po kolejnego. Tarzali się na ziemi. Jericho uderzył go mocno w twarz, zanim podniósł się i złapał następnego, który na niego upadł.
169
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Strzelił w jednego swoimi mocami, ale nie przed tym jak demon strzelił do niego. Trafiło go to mocno w pierś i sprawiło, że się zatoczył. Jared przeciął jednego demona uderzeniem miecza. Gdy Jericho wstał, poczuł chłód w dole kręgosłupa. Noir był tutaj. Wyczuł go, nawet zanim bóg pojawił się trzy stopy od niego. Noir wydał z siebie dźwięk niezadowolenia, obdarzając go odrażającym spojrzeniem. - Nie masz pojęcia, co rozpocząłeś. Jericho zaszydził z niego. - Ani ty, dupku. Wszystko co miałeś zrobić to grać ze mną miło. Ale ty pomyślałeś, że będzie bardziej zabawnie, gdy będziesz mnie kopał, odurzał i gdy odwrócisz się ode mnie. Złe posunięcie z twojej strony. Noir się roześmiał. - Odwracanie się od ciebie jest tym, co ludzie robią najlepiej. Nie nauczyłeś się tego jeszcze? Nie masz przyjaciół. Nie masz nic. Mimo jego woli, obraz Delphine przeszedł mu przez umysł. - Ona? – Noir powiedział szyderczo, jakby mógł czytać w jego myślach. – Delphine nie dba o ciebie. Była wysłana przez Zeusa, by cię uwieść i przekabacić na swoją stronę, albo zabić. Te słowa uderzyły w niego. Nie mogło tak być. Ona by tego nie zrobiła. Jest ponad tym. - To prawda – nalegał Noir – zapytaj Jadena. Jericho spojrzał na Jadena, a ten odwrócił wzrok jakby nie mógł znieść powiedzenia mu prawdy. Noir się zaśmiał.
170
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jesteś takim naiwnym głupcem. I to na tyle odważny Cratusie. Jesteś żałosny. Poświęciłeś się dla kobiety, która cię zdradziła. Dla kogoś, kto zawsze cię zdradzi. Ona jest niczym, tak samo jak ty. Ból rozdzierał Jericha brzuch. Patrząc w dół, zobaczył miecz, którym Noir go dźgnął. Noir chwycił go za podróbek i trzymając go w mocnym uścisku wyszarpnął miecz. Jericho dyszał na surowy ogień, który przez niego przeszedł. - Powinienem był wiedzieć, że nie będziesz niczym poza stratą czasu. A na pewno nie dowódcą mojej armii. Jericho cofnął się, kiedy Jaden ruszył do ataku. Ich dwójka ruszyła na siebie jak Tytani. - Nie mieszaj się do tego, larwo! – ostrzegł Noir. Jaden nie posłuchał. Ale jak tylko dotarł do strony Jericha, błysnęło światło. Przebiło Jadena, podnosząc go z nóg i przyszpiliło go do ściany, jak w jakimś chorym eksperymencie laboratoryjnym. Jaden krzyknął z bólu, gdy spojrzał na Noira. - Jeśli kiedykolwiek uda mi się ściągnąć ten kołnierz, będziesz cholernie martwy. Te słowa ledwo zostały zarejestrowane przez umysł Jericha, kiedy starał się użyć swoich mocy, by się uleczyć. To nie działało. Jak to możliwe? Z grymasem na twarzy, spróbował ponownie, ale znowu nic się nie stało. Noir strzelił w niego błyskawicą, która zaskwierczała na jego ciele. - Jesteś żałosny. Jericho próbował wstać, ale coś powaliło go z powrotem. Uzbroił swoje ciało. Nawet to nie pomogło. Jared nie mógł dostać się do Noira – Azura pojawiła się, blokując mu drogę. Ich dwójka starła się na miecze, a Noir podkradał się do Jericha.
171
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nie zamierzam umrzeć w ten sposób… Na całą moc Źródła, nie upadnie w tej przeklętej dziurze. Noir popchnął go do tyłu, przyszpilając go do podłogi. - Ach… czyżbym ominął twoje serce? Jericho syknął, gdy Noir szarpnął mieczem w jego kręgosłup. Przewracając się, próbował odepchnąć go kopniakiem. Lecz było to bez sensu. Zamykając oczy, wzywał wszelkie moce ze Źródła, jakie tylko mógł. Noir śmiał się z niego. - Ty chyba naprawdę nie myślałeś, że w pełni przywróciliśmy tobie moce, prawda? – pchnął go mieczem w klatkę piersiową, ledwie omijając serce. Jericho krzyknął z bólu. Przekręcając miecz, Noir go wyszarpnął. - Tym razem trafię. – po czym obniżył go. W momencie, gdy miał go uderzyć, rozmyte światło minęło Jericha, łapiąc Noira w tali i odpychając go. To była Delphine. Przywołała laskę i użyła jej, by go odsunąć. Jericho obawiał się, gdy ona zajmowała Noira, jakby była mu równa. Za każdym razem, gdy się na nią rzucał, ona odparowywała cios i mu go oddawała. Jej ruchy było symfonią gracji i zwinności, a udane trafienia wkurzały Noira. Osadziła laskę na ziemi i użyła jej, by całą swoją wagą uderzyć w Noira brzuch, który stęknął upadając. Delphine powróciła do Jericha. - Trzymaj się, skarbie – tchnęła zanim teleportowała ich do domu Asha w Katoteros – Atlantydzkiego nieba.
172
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Leżał na podłodze z Delpine nad nim, a jej brew wygięła się w zmartwieniu. Słowa Noira zadzwoniły mu w uszach. Czy wszystko o niej było kłamstwem? Czy zdradziła go? - Dlaczego po mnie wróciłaś? Wyglądała, jakby niedowierzała jego pytaniu. - Nie chciałam patrzeć jak cierpisz. - Nawet mnie nie znasz. Mówiła coś do niego, ale nie mógł usłyszeć jej słów z powodu bólu ciała. Zamiast tego poczuł wpełzającą ciemność, połykającą go w całości. Delphine czuła jak zaciska jej się serce, jak Jericha oczy odpłynęły w tył jego głowy i wydał z siebie długi oddech. Przerażona, że był martwy, pochyliła się starając wyczuć bicie serca. Ale nie było żadnego… Nie, czekaj. Było. Ale słabe. Jego oddech również był słaby, ale słyszalny. Dzięki bogom za to. - Zrobili z niego jeden cholerny bałagan. Spojrzała w górę na blondyna, który pracował dla Acherona. Alexion. Takie było jego imię. - Czy jest tu jakieś łóżko, do którego mogę go zanieść, gdy będzie się leczył? Alexion skrzywił się. - Nie chcesz przetransportować go na Olimp razem z innymi? Pokręciła głową. - Nienawidzi tamtego miejsca. Proszę. Mogę go uleczyć, ale on potrzebuje odpoczynku. Alexion dotknął jego ramienia i Jericho zniknął. Otworzyła usta, by zapytać o jego zachowanie, ale zanim zdążyła powiedzieć słowo, wysłał ją do tego samego pomieszczenia, w którym Jericho leżał na dużym, misternie rzeźbionym, czarnym łóżku. Biała pościel została szybko poplamiona krwią Jericha.
173
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Alexion błysnął obok niej. - Nie wiem co z nim zrobić w zakresie tych ran. Myślałem, że jest bogiem. – Co oznaczało, że Jericho nie powinien krwawić w ten sposób. Powinien być w stanie wyleczyć się sam. Ale on był szczególnym przypadkiem i nikt nie wiedział tego lepiej niż ona. - Jest. - Więc dlaczego tak krwawi? Nie była pewna, ale podejrzewała, że ma to związek z jego ludzkim sercem. Może Zeus zabronił mu uleczania się tak, by samemu móc go zabić w późniejszym terminie. Zeus był chytry i zimny więc jest to prawdopodobne. - Nie wiem. – Choć wiedziała, że Acheron ufa temu mężczyźnie, ona nie znała go w ogóle. Ostatnią rzeczą jaką by mu kiedykolwiek powiedziała to cokolwiek o słabościach Jericha. Nikt inny nie potrzebował o tym wiedzieć, a ona będzie tego strzegła aż do grobu. - Potrzebujesz czegoś? – zapytał Alexion. - Nie, dziękuję. Pochylił głowę w jej kierunku. - W porządku. Więc idę zobaczyć co z innymi. Zawołaj mnie, gdy będziesz czegoś potrzebowała. Sam na sam z Jerichem, Delphine użyła swoich mocy, by usunąć jego koszulę. Skrzywiła się na widok jego ran i blizn. Alexion miał rację, Noir narobił strasznego bałaganu… Dźgając go w serce. Jedna z ran ledwie je ominęła. Zrobiło jej się zimno, gdy zdała sobie z czegoś sprawę. Noir wiedział. Ktoś musiał mu powiedzieć, że Jericho może być zabity przez przebicie jego serca. Nie było żadnego innego powodu, dla którego byłby w taki sposób zraniony.
174
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Ale kto by mu to powiedział? I dlaczego? Jeśli nie uda im się zatrzymać Noira, wszyscy z nich mogą ucierpieć. Olimp upadnie i nikt nie będzie bezpieczny. Ale jak Jericho powiedział większość ludzi jest na sprzedaż. Ci, którzy nie byli, byli nieliczni. Może bóg w to zamieszany myślał, że będąc po Noira stronie uniknie bycia celem. A może zaoferował Jericha w dobrej wierze. A może po prostu bardzo nienawidził Jericha. Kto wie? Z myślą, że ktoś może być tak oziębły, użyła swych mocy by zamknąć jego rany, przywołała wodę i ściereczkę, by oczyścić krew. Gdy przebiegła ściereczką po jego brzuchu, zatrzymała się na widok jego blizn. Poszarpane i głęboki, przypominały tą na twarzy. Skrzywiła się na ten widok. Zeus. Znała te blizny. Pochodziły od jego piorunów. Chora na samą myśl o bólu, jaki Jericho przeszedł, usiadła na łóżku i prześledziła palcami linię jego blizny na twarzy aż do jego ust. Nawet, gdy był nieprzytomny jego moc była niewątpliwa. I wrócił po nią, by ją uratować. Jego słowa do Phobosa dzwoniły w jej uszach. Tak, przyszedł, by uratować innych, ale również przyszedł po nią. Nawet przed jego siostrą. Miała pierwszeństwo. Łzy wdzięczności sprawiły, że miała mętny wzrok. - Jesteś taki dziki – wyszeptała. A jednak dla niej krwawił. On, który przysiągł, że nie będzie walczyć z Noirem, zrobił to. Nie tylko dlatego, że Noir mu groził. Nie wierzyła w to. Od samego początku, chronił ją w sposób w jaki niewielu ludzi to robiło. Jericho nienawidził świata, a jednak był jej obrońcą.
175
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Strona
176
Wzięła jego dłoń w swoją i zapatrzyła się na ciemną, pokrytą bliznami skórę. Szorstka i twarda była prawie dwa razy większe od jej. To były ręce zabójcy i kochanka, i należały do mężczyzny, który zachwycił każdą jej część. Jego oczy zatrzepotały i się otworzyły. - Cześć – szepnęła, wdzięczna za to, że się budzi. Gniew zmarszczył jego brwi. - Czy jestem na Olimpie? - Nie, jesteś w Katoteros. Nie pozwoliłabym im zabrać cię tam. Jericho zacieśnił uścisk na jej dłoni, a jego wzrok stał się wzburzony. - Dlaczego jesteś dla mnie taka miła? - Co masz na myśli? - Zagrażałem tobie i cię zastraszałem. Ledwo znamy się nawzajem, a jednak jesteś dla mnie miła. Dlaczego? - Czy musze mieć powód? Jego spojrzenie było mroczne i oskarżycielskie. - Każdy kłamie. Każdy jest na sprzedaż. Co ty zyskujesz przez swoją dobroć? Była zaskoczona jego wrogością. - Nie mam innej motywacji niż odpłata tobie za ocalenie mnie. Te słowa zdawały się wzbudzić w nim większy gniew. - Więc mówisz mi, że nie zawarłaś umowy z Zeusem, by mnie uwieść?
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho patrzył jak szok i panika grają na twarzy Delphine. Znał wygląd kogoś, kto został złapany na gorącym uczynku i był zdegustowany tym, że dał się tak łatwo zwieść. Jak mógł kiedykolwiek jej uwierzyć? - Więc to prawda – wykrzywiając wargę, wyszarpnął rękę z jej uścisku. – Powinienem był wiedzieć. Gdy zaczął wstawać, prawie ordynarnie popchnęła go z powrotem na łóżko. Nigdy tak naprawdę nie widział u niej wcześniej bardziej podgrzanych emocji, które teraz tliły się w jej oczach. - Nie waż się być tak świętoszkowatym i odejść, ty uparty mężczyzno. Tak, Zeus kazał mi cię uwieść. Nie zaprzeczę temu. I tak samo zrobiła twoja siostra. Ale czy ja ich kiedykolwiek posłuchałam? Zeus powiedział mi również bym schwytała Arika, a tego także nie zrobiłam jak widzisz. - Uwiodłaś mnie. – Nienawidził nuty bólu w swoim głosie, której nie mógł powstrzymać. A przede wszystkim nienawidził faktu, że dbał o nią na tyle, że został zraniony. Wyglądała na osłupiałą. - W jaki sposób? Przez bycie dla ciebie miłą? Czy to wszystko czego trzeba? Z jakiegoś powodu myślałam, że uwodzenie jest o wiele trudniejsze niż to. To rozpaliło jego gniew. - Nie waż się traktować mnie protekcjonalnie.
177
Rozdział 11
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie traktuję cię protekcjonalnie, Jericho. To ty uważasz, że cię uwiodłam. Wszystko co zrobiłam to traktowałam cię jak człowieka. - Więc jak żałosny jestem, skoro to wystarczyło? Uderzyła go w brzuch. Nie mocno, to było bardziej tak, jakby chciała zwrócić jego uwagę. Ale to wystarczyło, by wzbudzić w nim gniew. - Nie jesteś żałosny – warknęła. - Nie jesteś bezwartościowy. Ale jesteś ranny. Może nawet trochę zdezorientowany i prawdopodobnie o wiele bardziej szalony, ale nie żałosny. - Szalony? - Cóż, poszedłeś do piekła, by ocalić kobietę, która była na tyle głupia, by dać się złapać… jak wiele razy? Osobiście nie uratowałabym siebie za pierwszym razem. To mi mówi, że jesteś szalony. Jericho chciał na nią krzyczeć. Chciał jej zaprzeczyć i być złym. Zranić i przeklinać jej istnienie. A jednak jak spojrzał na nią, wszystko co widział to idealne usta, potrzebujące pocałunków i piękny uśmiech, który ogrzewał jego serce. Widział zielone oczy z drobinkami złota, osadzone na twarzy, która go prześladowała. Jak ona to zrobiła? Jak mógł w jednej minucie chcieć ją udusić, a w drugiej już nie? Ale jej słowa stłamsiły jego gniew, zmniejszając go aż zniknął. Po raz pierwszy od wieków nie czuł się żałosny i bezwartościowy, i to nie dlatego, że miał z powrotem swoje moce. To dlatego, że ona widziała w nim coś więcej. Co więcej, chciał być takim mężczyzną jakim go widziała. I zanim mógł się powstrzymać, pocałował ją. Delphine była oszołomiona jego zachowaniem. Jak mógł w ciągu uderzenia serca przejść z bycia gburowatym w to? - Czy z twoją głową wszystko w porządku? – zapytała, gdy podgryzał drogę do jej ucha. - Nie. Coś na pewno jest ze mną nie tak. – Odsunął się, by się jej przyjrzeć. – Chcę cię nienawidzić, ale nie mogę się na ciebie nawet gniewać.
178
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zmrużyła na niego oczy. - Wiesz, sądzę, że ty bardziej potrzebujesz lekcji uwodzenia niż ja. Dlaczego od razu nie nazwiesz mnie grubą i brzydką? Roześmiał się. Ten dźwięk wbił ją w podłogę. Głęboki i od serca, nie był sarkastyczny ani wyśmiewający. Był prawdziwy. - A co to? Czyżby to był śmiech? Próbował otrzeźwieć. - Nie. - Tak, był. Słyszałam. Jasna cholerka – przekomarzała się – zawołajcie Hermesa, by rozniósł wiadomość. Myślę, że właśnie zaczął się koniec świata… to musi być znak apokalipsy. – Szybko przerwała dokuczanie, gdy pochwyciła jego zranione spojrzenie, które szybko ukrył. – Jericho, drażniłam się. Nigdy nie skrzywdziłabym cię celowo. - Dobrze, bo mieszkasz w miejscu wewnątrz mnie, gdzie jedynie ty możesz mnie skrzywdzić. Delphine zastygła w bezruchu na te ledwie dosłyszalne słowa. Jego spojrzenie spotkało się z jej. - Nienawidzę cię za to. - Nie musisz mnie nienawidzić. Wiesz, że prędzej wolałabym zabić siebie niż cię zranić. Zmrużył oczy. - Nie, nie wiem tego. A ty prosisz mnie bym zaufał tobie, kiedy wszyscy, których kiedykolwiek znałem zdradzili mnie? - Nike cię nie zdradziła. Zadrwił. - Nike była tą, która powiedziała Noirowi jak mnie zabić. Delphine była oszołomiona.
179
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Co? - Gdy mnie dźgnął odtworzył jej obraz mówiącej to jemu. Posłała mu napominające spojrzenie. - Azura powiedziała tobie również, że jestem ulubienicą Zeusa, co absolutnie nie jest prawdą. Oni są kłamcami Jericho. Nie znaliby prawdy nawet gdyby ich kopnęła. Wierz mi, jeżeli ich usta się poruszają to znaczy, że kłamią. To gwarantowane. Twoja siostra cię kocha. Była stanowcza w tym, że nie zostaniesz skrzywdzony. Dlaczego miałaby odwrócić się od ciebie i powiedzieć mu jak cię zabić? - Więc kto to zrobił? Wzruszyła ramionami. - Był tam pełen pokój bogów, gdy Zeus to wywarczał. To mógł być każdy z nich. Jericho zadrwił z jej ślepoty. To mogła być Nike. Było to możliwe. - Jak możesz pokładać w kogokolwiek wiarę po tym, co się wydarzyło? - Ponieważ tak wybrałam. Nie pozwolę, by ludzie tacy jak Noir czy Zeus zrujnowali moje życie sprawiając, że będę podejrzliwa wobec wszystkich wokół mnie. Nie dam im takiej mocy. Nie są tego warci. Jericho też chciał taki być, ale było to takie trudne. Nie wiedział, czy miał w sobie nawet odrobinę więcej zaufania. Został zraniony o jeden raz za dużo. Popchnęła go do pozycji leżącej i przykryła prześcieradłem. - Potrzebujesz odpoczynku. Mimo, że naprawiłam twoje rany jesteś ciągle obolały. Daj swojemu ciału czas, by wyleczyło się do końca. - Jest zbyt wiele rzeczy do zrobienia. Muszę wiedzieć… - Nie. Mrugał na nią, niezdolny uwierzyć, że właśnie powiedziała mu nie. Zdecydowanie i brutalnie. - Nie, nie zrobiłaś tego.
180
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Tak, zrobiłam – przedrzeźniła go. – Nie każ mi używać mojej sztuczki Jedi ninja na tobie. Mogę spieprzyć i usmażyć twój mózg. Nie mógł powstrzymać uśmiechu na jej bezpodstawne groźby. - Doceniam troskę, ale Noir ciągle knuje intrygi i musimy porozmawiać z Deimosem i M’Adociem. Być może wiedzą coś, co możemy wykorzystać. Przegryzła wargę i wzdrygnęła się jakby nie obchodziła ją ta myśl. Bogowie, jak on uwielbiał to niespokojne spojrzenie. - Wiesz, że jedynym sposobem, aby ich zobaczyć jest pójście na Olimp? Czy to naprawdę to, czego chcesz? - Nie. Ale chcę serca Noira w garści, i jeśli pójście tam jest tym, co muszę zrobić… - Chcesz jego bardziej niż Zeusa? Trafiła w sedno. Trudno było zdecydować, kogo chciał zamordować bardziej. Obie śmierci byłyby mile widziane. - Może. Przewróciła na niego oczami. - Myślę, że ty po prostu lubisz być wściekły. - Nie bardzo. – Złość po prostu wydawała się być jego głównym pożywieniem. – Ale Noir ściga nas z osobistą zemstą. To nie jest czas aby być wrażliwym i płochliwym. Najlepszą obroną jest dobry atak. Musimy sprawić, by lew stał się królikiem i wsadzić go pod ziemię. - Co jeśli nie możemy? - Nie zamierzam myśleć w ten sposób. Noir jest nasz i sprawimy, że będzie żałował, że kiedykolwiek wyściubił nos z Azmodei. Delphine nie mogła mu odmówić pasji jaką czuł. Ona tylko chciała, by był lepszy sposób. Ale jeśli był chętny… - Więc niech będzie Olimp. Spróbuj się zachowywać. Wiem, że to dla ciebie trudne, ale…
181
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Parsknął. - Nie nasikam na podłogę. - To nie o podłogę się martwię. Tylko o ich płatki. Z rozbawionym spojrzeniem, ubrał się w czarną górę i spodnie, zanim teleportowali się na Znikającą Wyspę, gdzie Acheron i jego ludzie zabrali pozostałych ocalałych. Delphine podążała za Jerichem. Jedyną rzeczą, której dowiedziała się o nim to, że jego temperament zawsze go uzdrowi. I z tego co widziała po Deimosie i M’Adocu to nie potrzebowali nikogo więcej, by ich pokonał. Weszli do sali świątyni – gdzie Oneroi zbierali się, by świętować, plotkować czy dzielić się informacjami. Dzisiaj sala przekształciła się w izbę chorych. Było tam kilku Oneroi pielęgnujących rannych. Ale to półbóg, który nimi dowodził ją zaskoczył. Zarek z Mezji urodził się człowiekiem. Co gorsza, został wychowany jako ludzki niewolnik, który został bezprawnie skazany za gwałt na jego właścicielce, a następnie stracony za to. Przez tysiące lat żył jako jeden z Mrocznych Łowców, zabijający stada Daimonów. W rzeczywistości, Zarek był o jeden krok od szaleństwa – i nawet nie pełen krok. Był trzymany w odizolowaniu od ludzi dla ich ochrony. Kilka lat temu, Artemida stwierdziła, że jest zagrożeniem dla ludzkości i wysłała na niego zabójcę. Ale przedtem Acheron zwrócił się do bogini Temidy, by osądziła go czy jest wart oszczędzenia. Nie mogąc samej tego zrobić, wysłała swoją córkę Astrid, jako sędzię. Astrid nie tylko osądziła go jako osobę o zdrowych zmysłach, ale również ocaliła mu życie i zakochała się w nim. Od tamtej pory ta dwójka była nierozłączna. Wysoka i piękna blondynka, Astrid, była po drugiej stronie pokoju z kobietą Oneroi, której pomagała.
182
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zarek kierował innymi, którzy leczyli i przenosili resztę Oneroi i Dolophoni. Mimo, że był teraz uważany za boga, zachował w sobie tą dziką, ludzką jakość. Nie pomagało to, że jego włosy były krótkie i czarne jak smoła, tak samo jak ostro przycięta kozia bródka. W powietrzu roznosiła się jego groźna moc, która stawiała jej włoski na szyi dęba. Przeszedł przez pokój tak szybko, jak tylko ich zobaczył. - Ash mówił mi, że nie dołączycie do nas. Przestraszona, że Jericho mógłby powiedzieć coś, co sprawi, że Zarek wybuchnie, Delphine stanęła między nimi. - Zmiana planów. Dlaczego tutaj jesteś? - Poprosiłam go, żeby przyszedł – powiedziała Astrid, dołączając do nich. – Nie wszyscy Skoti wrócili więc obawiałam się kolejnego ataku. Z jakiegoś szalonego powodu, wielu z nich nadal trzyma z Noirem. Zarek pochylił głowę ku swojej żonie. - Więc jeśli te gnojki tu przyjdą, zatańczą z diabłem i skończy się zabawa. Astrid uśmiechnęła się z dumą, gdy owinęła rękę wokół jego tali i ścisnęła go. - Nikt lepiej nie wyrywa czyjejś głowy od mojego Zareka – spojrzała na Jericha. – Wy dwoje powinniście dogadać się znakomicie. Zamiast tego obaj byli podejrzliwi mierząc się wzrokiem. Byłoby to zabawne, gdyby nie mieli takiej jazdy na ten temat. - Gdzie jest Deimos? – zapytał Jericho. Astrid wskazała na dalszych przybyszy. - Phobos wrócił, by pomóc innym i ocalić tak wielu jak tylko mógł. - Dzięki – Jericho poprowadził Delphine z dala od Astrid i Zareka, do miejsca, gdzie Deimos odpoczywał. Spojrzał w dół na Delphine, gdy poczucie winy go zżerało. - Powinienem też tu być, pomagając im.
183
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie możesz. – Poklepała jego klatkę piersiową, tuż nad sercem. – Noir wie jak cię zabić. Musimy zabrać cię z gry albo zaryzykować twoją stratę. - Strach mnie nie kontroluje. Podarowała mu oschły, ironiczny uśmieszek. - Wiem, twardy facecie. Ale masz jeden piekielny wyłącznik, którym jestem pewna, że podzielił się z każdym ze swojej załogi. - A jedna rzeczą jaką wiem, to że wszystko we wszechświecie ma słabość. On zna moją. Musimy znaleźć Noira. Deimos zadrwił, gdy do niego dotarli. Był zdruzgotany i nadal krwawił. Ktoś zabandażował jego głowę, a jedno jego oko było przykryte białą gazą. - Odkryj ją, głupku. Spójrz na mnie. Nie mogą mnie nawet uzdrowić ze szkód jakie narobił. Kiedy ostatni raz widziałeś, by ktoś mnie tak urządził? Zakłopotany pytaniem, Jericho wzruszył ramionami. - Po spotkaniu z trackim tancerzem, niewolnikiem. Musiałem z nim rozdzielać ciebie i Phobosa. Po wszystkim obaj tak wyglądaliście. Deimos zaczął się śmiać, po czym przeklął. - Tylko ty mogłeś to pamiętać. - Jestem pewien, że Phobos również tego nie zapomniał. - Być może. Delphine uklękła przy nim. Ból jaki musiał odczuwać… w przeciwieństwie do Jericha, nigdy nie widziała go w takim stanie. - Co się dzieje, Deimos? Dlaczego Noir na nas natarł po takim czasie? Wiem, że chce Skoti, ale dlaczego nie zaatakował przedtem? Wypuścił długie, zmęczone westchnienie zanim odpowiedział. - Krótko mówiąc dlatego, że wrócił Malachai. W chwili, gdy starszy Malachai odwrócił się od Noira i uciekł, jego moce zaczęły znacząco słabnąć.
184
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zmarszczyła brwi. - Nie rozumiem. - Wiesz jak nasze moce słabną, gdy nikt nas nie czci? To była teoria. Jednakże zawsze się nad tym zastanawiała. - Tak, ale tak naprawdę Oneroi nigdy nie mieli takich mocy. Nie tak jak inni bogowie. - To dlatego, że Acheron zaczął korzystać z pomocy Łowców Snów, by uleczyć Mrocznych Łowców podczas ich snu. Z ich liczbą i potrzebą waszej pomocy w leczeniu, Mroczni Łowcy pomagali Oneroi utrzymać siłę ich mocy. - Och… - A więc to dlatego ich moce nigdy tak naprawdę nie były ograniczone. Nagle była bardziej wdzięczna Acheronowi niż była wcześniej. - Cóż, większość mocy Noira – Deimos kontynuował – jest uzależniona od Malachai i jego lojalności. Azura była w stanie utrzymać niektóre ze swych mocy, ponieważ karmi się od Jadena, który z kolei karmi się na demonach i ich potrzebie. Ale gdy zabrakło ojca Nicka, Noir zaczął natychmiast słabnąć. Kiedy Nicka moce zostały przywrócone, to wydostało Noira z pewnego rodzaju śpiączki. Im więcej Malachai używa swoich mocy, tym silniejszy staje się Noir. To dlatego tak bardzo potrzebuje Malachai, i dlatego nas atakuje. Ma nadzieję, że przeciągnie Malachai na swoją stronę. To ma sens i wyjaśnia gdzie Noir był przez ten miniony czas. Ale była jeszcze jedna mroczna moc, która mogła dać o sobie znać. - A co z jego siostrą, Braith? - Noir i Azura szukają jej. Jak na razie nie mają pojęcia co się z nią stało. - Czy mogą wejść do snów i odszukać Nicka? – zapytał Jericho. Deimos skinął głową. - Im więcej bogów, którzy przysięgli służyć Noirowi, tym silniejszy on się staje dzięki nim. Jesteśmy silni, gdy ludzie w nas wierzą, ale jeżeli jest to bóg to czyni nas dwukrotnie silniejszymi. – Spojrzał na Jericha. – Możesz odprawić go z powrotem i on to wie.
185
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
To była prawda z wyjątkiem jednej, małej wady spowodowanej przez Zeusa, która czyniła Jericha trochę zbyt łatwym do zabicia. - Co jest słabością Noira? - Jaden. Jericho skrzywił się na tą niespodziewaną odpowiedź. - Co masz na myśli? Deimos wzdrygnął się jakby przeciął go ból zanim odpowiedział. - Jeśli uwolnimy Jadena, możemy uśmiercić zarówno Noira jak i Azurę. On ma moc, ale teraz jest ich niewolnikiem i nie może zrobić im krzywdy. A uwolnienie go będzie prawie niemożliwe. Teraz Noir będzie jeszcze bardziej pilnował swoje cenne zwierzątko. Jericho spojrzał na Delphine, po czym przemówił ponownie. - Tak więc najłatwiejszym sposobem, by powstrzymać Noira od uzyskiwania więcej mocy jest zabicie Malachai. Deimos prychnął. - Dobrze pomyślane. Ale jest tu jeden, główny problem. Jego życie jest związane z Acheronem. Zabijesz go, a Acheron upadnie zaraz po nim. Delphine wypuściła sfrustrowany oddech. - A jeśli Acheron zginie, Niszczycielka zostanie uwolniona i nastąpi koniec świata. Deimos przytaknął. Jericho przeklął. - Kto myślał, że to będzie dobry pomysł? - Ash, gdy nie wiedział, że Nick jest Malachai. Jericho potępiłby go za głupotę, gdyby sam nie zrobił głupszej rzeczy. Począwszy od ocalenia kobiety obok niego. Cóż, może po wszystkim to nie było takie głupie…
186
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Więc co zamierzamy zrobić? – zapytała Delphine. - W tej chwili najlepszą rzeczą byłoby zabicie lub odzyskanie Dolophoni, Skoti i Oneroi, którzy pracują z Noirem. Tak długo jak chociażby jeden z nich mu służy, mamy przejebane. Taa, ostatniej rzeczy jakiej potrzebowali to bycie bezbronnym podczas snu. Nikt nie potrzebował rekonstrukcji Freddy’ego Kruegera. Jericho skrzyżował ręce na piersi. - Jak wielu z nich mają po swojej stronie? - Około stu. Delphine spojrzała w górę. - Ale my mamy więcej. Możemy walczyć i sprowadzić ich do domu. - Albo ich zabić – dodał Jericho. Osobiście wolał to ostatnie. Skoro nie przyszli z własnej woli, w jego umyśle już nie można było im ufać. Lepiej ich zdjąć niż sprowadzić do środka a potem żałować. Delphine obdarzyła go zirytowanym spojrzeniem. - Musimy rozpocząć nowy atak. - Będziecie potrzebować lidera – powiedział Zarek, dołączając do nich. – Jeden masywny, skoncentrowany atak w sali luster, a złapiemy ich, gdy będą w sferze snów, a drugi dla tych, którzy nie śpią. Jericho przytaknął. - To będzie krwawe, ale Zarek ma rację. Musimy otrzeźwieć Skoti i uleczyć innych tak, byśmy mogli to zakończyć. Delphine potrząsnęła głową, rozważając to. Nie była pewna czy mają szanse w obecnej sytuacji. - Ale kto będzie liderem? M’Adoc… - On nie jest dowódcą wojskowym – powiedział Deimos, przerywając jej. Spojrzał na Jericha - Jesteś najlepszą szansą jaką mamy. Możesz śledzić aktywność Źródła, i najechać na
187
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Noira i Azurę, gdy będą z niego czerpać. Poza tym masz dowódcze doświadczenie i wiesz jak zapędzić wroga w kozi róg, następnie go eliminując. Zarek wyglądał na mniej niż zadowolonego. - On nie może zrobić tego sam. Jak wielu mamy bogów Źródła? Odpowiedziała Astrid. - Czterech. Jareda, Acherona, Nike… - zatrzymała się patrząc na Jericha z ukosa – i Jericha. - Istnieje jeszcze dwóch – powiedział Deimos. Astrid zmarszczyła czoło. - Kto? - Sumeryjski bóg Sin i jego brat bliźniak, Zakar. Teraz była kolej Delphine, by być zaskoczoną. - Dlaczego mieliby dla nas walczyć? - Sin jest zięciem Acherona. - Och… - powiedziała rozumiejąc. To wiele zmieniało – więc to może zadziałać. Zarek ją wyśmiał. - Albo wybuchnie nam to w twarz. Przebiegły promyk zaświecił w Jericha oczach. - Cóż, inną alternatywą jest obudzenie kilku Tytanów. Zareka złowieszczy śmiech zabrzmiał tak, jakby miał tego dobry obraz w umyśle. - Zeus, by się posrał. Jericho wzruszył ramionami. - Czy kogokolwiek z nas to obchodzi? Delphine i Astrid podniosły ręce. Astrid odchrząknęła.
188
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Gdybyście chłopaki zapomnieli, to Tytani są delikatnie zdenerwowani z powodu ich wiecznego uwięzienia. Wypuście ich teraz, a sądzę, że będziemy mieli gorszy problem niż tylko Noir. Delphine skinęła głową. - Zgadzam się z tym co powiedziała. - Mam lepszy pomysł – powiedział M’Adoc zjawiając obok nich. Delphine była zaskoczona widząc go tutaj, a nawet bardziej tym, że podsłuchiwał ich rozmowę. Ale jeszcze niepewnie stał na nogach i nie trwało to długo, zanim upadł. Jericho złapał go zanim dotknął podłogi i pomógł mu na niej usiąść. M’Adocowi zabrało sekundę pozbieranie się i wyjaśnienie swojego pomysłu. - Naszą słabością byli Skoti. Noir dotarł do nich obiecując im przywrócenie emocji. A potem… - Odurzył ich – dokończyła Delphine, przypominając sobie ostrzeżenie Zetha na temat pożywienia i skutki jego zjedzenia. M’Adoc przytaknął. - Tak długo, jak utrzymuje ich w tym stanie, nie mogą z nim walczyć. Ale jeśli otrzeźwisz Zetha, możemy zjednoczyć Skoti i Oneroi. Z naszymi emocjami w stanie nienaruszonym, oburzona furia spowodowana tym co nam zrobili, je podsyci. Co więcej, Noir nie będzie miał nic więcej do zaoferowania. Zwłaszcza po tym jak zaatakował nas wszystkich. Jericho był nadal sceptyczny. Jakoś wydawało się to zbyt łatwe. - Jesteś tego pewien? M’Adoc skinął głową. - Musimy przywrócić im poczucie lojalności i uczciwość. Ze zniesionym zakazem, będziemy mieli ich z powrotem.
189
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Czy możemy to zrobić? – zapytała Delphine. – Myślałam, że raz rzucone przekleństwo jest wieczne. - Nie zawsze. Ale musi być zniesione przez boga, który je rzucił. Poza tym, to już słabnie. Delphine, nie zauważyłaś, że emocje, które masz stają się silniejsze? - Myślałam, że to skutek walki ze Skoti. M’Adoc potrząsnął głową. - Zeus nie jest już tak potężny jak był niegdyś. Podobnie jak w przypadku Noira, im mniej osób go czci tym słabszy się staje. Deimos przytaknął. - W przeciwieństwie do Apolla, nie posiada hordy Daimonów wierzącej w niego i karmiącej jego moce. - Dokładnie. Ma możliwość cofnięcia przekleństwa. W przeciwieństwie do Apolla, jego przekleństwo nie jest śmiertelne i można je znieść. Jericho się cofnął. - Więc zamienię słówko z ciskającym gromami dupkiem. Delphine odwróciła się do niego z wyrazem paniki na twarzy, który go ogrzewał. - Nie możesz. On cię zabije. - Czy to ma znaczenie? - Ma dla mnie. Jericho uśmiechnął się obejmując jej policzek dłonią. Żadne słowa, nigdy nie znaczyły dla niego więcej, a to, że była taka szczera oszołomiło go. - Wszystko będzie dobrze. – Trącił ją w stronę Zareka. – Miej na nią oko, dopóki nie wrócę. - Wiesz – powiedział Deimos, podnosząc się do pozycji siedzącej. – Myślę, że nie powinna być za daleko. Możesz chcieć mieć wsparcie, zanim pójdziesz porozmawiać z Zeusem.
190
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Znając skurwysyna to jedynie wkurzyłoby go bardziej. Zeus nie lubił publiczności, gdy był w błędzie. I to jedynie zadziała, gdy nie będą mieli świadków. - Byłem jego prawą ręką przez wieki. Wiem jak z nim rozmawiać. Deimos parsknął szyderczo. - Również dostałeś jedną z najsurowszych kar od niego. - To znaczy, że wiem jak naciskać go zbyt mocno. Nie martw się. Nie popełnię tego błędu ponownie. Delphine zwróciła umartwiony wzrok na M’Adoca. - M’Adoc, odwiedź go od tego. - Nie wiem czy potrafię, Delphine. Ty masz na to większe szanse ode mnie. - I nawet ty nie możesz – Jericho zaczął odchodzić, ale Delphine go zatrzymała. – Bądź ostrożny. Proszę. Rozkoszując się tymi cennymi słowami, pochylił głowę zanim teleportował się ze Znikającej wyspy prosto do prywatnej świątyni Zeusa. Jerichowi zrobiło się zimno, gdy zaatakowały go stare wspomnienia. On i jego rodzeństwo byli tutaj niegdyś strażą, podczas gdy ojciec bogów kąpał się albo spał z każdą nimfą jaka zwróciła jego uwagę. Tylko garstka bogów kiedykolwiek tutaj przebywała. I przez te wszystkie wieki nic się nie zmieniło. To wciąż była ta sama, zimna, marmurowa sala co zawsze. Zamykając oczy, Jericho sięgnął do swych mocy, by zlokalizować Zeusa. Kąpał się, miejmy nadzieję, że sam. Jerichowi zajęło chwilę przywołanie opaski na oko i swej zbroi. Przywołał również metalowe pazury na prawej ręce i uwolnił skrzydła. Nie będzie żadnego żebrania. Był tu jedynie, by przedstawić sprawę i ewentualnie się o nią wykłócić. Jeżeli Zeus będzie chciał walczyć, będzie walczyć.
191
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho opuścił swobodnie włosy, by spływały mu po plecach, gdy przedostawał się przez marmurowo – złoto – białą salę na tyły świątyni. Pokój kąpielowy był ogromnym atrium z wodospadem po drugiej stronie, który wpływał do wanny, która była rozmiaru, przepraszam za wyrażenie, Olimpijskiego basenu. Para unosiła się z wody, pozwalając mu wiedzieć, że była gorąca i kojąca. Zeus leżał na przeciwległym końcu wodospadu i miał zamknięte oczy, podczas gdy siedząca niedaleko nimfa grała mu na lirze. Z tego punktu widzenia, wyglądał na zrelaksowanego i nieświadomego faktu, że Noir był w zasadzie o krok od rozerwania mu gardła. Głupi skurwiel. Nimfa spojrzała w górę i sapnęła na widok Jericha. Zeus szarpnął się do pozycji pionowej. Przeklinając, odwrócił się twarzą do niego. - Co ty tutaj robisz? - Wpadłem z wizytą… Ojcze. Zeus wykrzywił wargę po czym warknął na niewinną nimfę. - Peia, zostaw nas. Nimfa zniknęła natychmiast. Jej lira spadła na ziemię i brzdęknęła. Zeus sięgnął po długą togę i zawiązał ją wokół siebie, gdy nadal był w basenie. Wykorzystując swe moce, przeniósł się tak, że mógł sięgnąć Jericha. - Straciłeś rozum? Jericho zignorował jego warczący ton. - Tak się czasem czuję. Ale nie. Jestem zdrowy na umyśle i jestem tutaj, aby z tobą porozmawiać. - O czym? - O tym, co zamierzasz zrobić. Zeus zmrużył groźnie oczy.
192
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
193
- I jest to? - Uwolnienie Oneroi.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zeus przeszył go ciętym spojrzeniem, kiedy zatrzymał się tuż przed nim i związał pas w todze w ciasny węzeł. - Jesteś szalony. O dziwo w Jerichu była jakaś spokojna część, która nie reagowała na prowokację. Jakie to dziwne. Normalnie takie zbesztanie spowodowałoby, że rzuciłby się Zeusowi do gardła. Może Delphine się nim przejmowała, ponieważ mógłby przysiąc, że słyszy jak każe mu się uspokoić. - Nie – powiedział powoli. – Jedynym szaleństwem byłoby zignorowanie mnie przez ciebie. Skoti i Oneroi potrzebują emocji, aby skutecznie walczyć z Noirem. Zeus potrząsnął głową. - Odwrócą się przeciwko nam. Możesz mi zaufać w tej sprawie. Oneroi i Dolophoni są prawie niczym więcej niż, przepraszam za grę słów, złym snem. Pewny siebie Jericho, skrzyżował ręce na piersi. - Jeśli zwrócisz im emocje, ich lojalność wobec panteonu może wygrać z ich obecną żądzą i ambicją. Dodatkowo, Noir nie będzie miał im nic do zaoferowania. Jedynym powodem, dla którego są tam teraz, są ich emocje, które im zabrałeś. Przywrócenie im ich jest jedyną nadzieją, jaką masz. Zeus wykrzywił wargi. - Skąd wiesz? - Ciągle żyjesz, prawda? Nawet jeżeli marzyłem o zamordowaniu cię przez wszystkie te wieki. Mimo, że nienawidzę cię każdym kawałkiem siebie. Żyjesz wciąż ze względu na
194
Rozdział 12
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
lojalność, jaką mam będąc Grekiem. I nienawiści, jaką czuję do Noira za to, że chciał mnie wykorzystać. To jest to, co musimy w nich obudzić. Zeus go wyśmiał. - Nic z tego nie motywuje mnie, bym ich oszczędził. - Więc powiedz mi, co będzie. Zeus zmrużył oczy, jakby to rozważał. Jericho mógłby przysiąc, że słyszał jak wysiłek zgrzyta w umyśle boga. - Co dokładnie oferujesz? Nie rób tego, idioto. Powiedz mu, że jego życie. Ale wiedział, że przez groźby nie dostanie tego, czego potrzebował. Zeus był jedynym, który mógł znieść zakaz. To nie był czas ani miejsca na arogancję i wygrażanie się. Potrzebowali tego. Zrób to dla przyszłości Delphine… To o jej wolność prosił. Jej życie. Jakimś sposobem to mu ułatwiło decyzję. - Cokolwiek, byleby zakończyć klątwę, której nigdy nie powinieneś na nich nakładać. Zeus przekrzywił głowę tak, jakby mógł słyszeć myśli Jericha. Jego spojrzenie pociemniało groźnie. - Chodzi o tą małą Oneroi, którą posłałem do Ciebie, prawda? Nie dbasz o innych. Chcesz tylko, żeby ona była wolna. – roześmiał się szyderczo – niech mnie diabli. Potężny bóg Cratus poniża się przez zwykłego boga snu. Wysłanie tego gorącego, małego tyłeczka po Ciebie faktycznie podziałało. - Nie nazywaj jej tak – warknął Jericho. To było wszystko co mógł zrobić, by go nie zaatakować. Delphine nie jest przedmiotem i niech go szlag trafi jeśli pozwoli nawet Zeusowi mówić tak o niej. Zeus roześmiał się ponownie sprawiając, że Jericho chciał go uderzyć w tą arogancką twarz.
195
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Myślisz, że jeśli będzie miała przywrócone emocje to będzie w stanie cię pokochać, czyż nie? Że będzie jej na tobie zależeć. Nike powiedziała mi, że będzie jedyną słabością, której nie będziesz mógł zaprzeczyć. I miała rację. Nie ma to jak ładniutka buźka, osłabiająca mężczyznę, szczególnie takiego, któremu seks był zakazany tak długo jak tobie. To była prawdopodobnie ostatnia rzecz jaką Zeus powinien mu przypominać, ponieważ jego temperament trzymał się na ostatnim włosku. - Trzymaj ją z dala od tego. Na szczęście bóg wiedział, kiedy się wycofać. - W porządku. Prosisz mnie o przysługę, a ja się na nią zgodzę pod jednym warunkiem. - Jakim? - Kiedy będziemy mieli kontrolę nad Skoti, będziesz moim posłusznym niewolnikiem na resztę wieczności. - Pierdol się – odpowiedź wyleciała z ust Jericha zanim mógł się powstrzymać. Czy ten skurwiel miał nie po kolei w głowie? Czy Zeus naprawdę myślał, że będzie ponownie tak głupi? Zeus wzruszył ramionami, jak gdyby los całego panteonu nie opierał się na tej decyzji. - Więc nie ma umowy. Mam jedynie nadzieję, że twoja mała Oneroi jest lepszym wojownikiem niż oni. W przeciwnym razie… Jericho był przerażony jego nonszalancją. - Czy jesteś kompletnie głupi? Jeśli Noir zawładnie Skoti poprzez ugryzienia Gallu, wszyscy będziemy skazani na śmierć. Wszyscy. - Moje sny są chronione – tak na wszelki wypadek zająłem się tym dawno temu. Moją jedyną obawą jest Noir, a gdy pozbędę się ciebie, będzie miał jedno narzędzie mniej – Zeus uśmiechnął się ironicznie. – Tak, chcesz zrobić mi na złość i walczyć razem z nim, ale nie zrobisz tego. Nie teraz. Nie po tym jak zobaczyłeś swoją piękną Delphine. Nie skrzywdziłbyś jej, prawda?
196
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zamknij się. - Dlaczego? Czy prawda tobie przeszkadza? Rycząc z gniewu, rozciągnął swoje skrzydła i chwycił Zeusa za gardło. Bóg nie drgnął, gdy Jericho trzymał go przy ścianie. - Śmiało. Zabij mnie. – Namawiał – zwróć moje moce Źródłu. Ale jeśli nie umiesz sobie z nimi poradzić, a oboje wiemy, że nie możesz, to przejdą na Noira, co uczyni go jeszcze bardziej potężnym. Albo co gorsza, spowodują pęknięcie wszechświata i zabiją wszystko co żyje. Czy to jest to, czego chcesz? Jericho wzmocnił uścisk, chcąc zabić sukinsyna. Chciał wykąpać się w jego krwi i zasmakować jego wnętrzności… - Nienawidzę cię. - Nienawidź mnie ile chcesz. Ale w końcu to twoja decyzja. Możesz im pomóc, zgadzając się na moje wymagania, albo odmówić i patrzeć jak wszyscy będą należeć do Noira i Azury. To jak będzie? Jericho potrząsnął głową próbując zrozumieć uzasadnienie i egoizm Zeusa. - Jak możesz nie dbać o to, co się z nimi dzieje? - Nie jestem bez stopnia współczucia, ale nigdy nie uchylam się przed tym, co trzeba zrobić. Nigdy. Zarżnąłem własnego ojca, by rządzić tym panteonem. Czy myślałeś przez minutę, że zawaham się w zabiciu pozostałych z tego panteonu, by ochronić swoje miejsce jako króla? Jericho ścisnął jego gardło, wyobrażając sobie Zeusa martwego u swoich stóp. Ale na końcu i tak wiedział, że Zeus ma rację. Z jego ludzkim sercem, nie byłby w stanie zaabsorbować tych mocy. To zabiłoby ich obu, wzmacniając Noira. Albo zniszczyłoby ich wszystkich. - Więc jak będzie, Cratusie?
197
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine zamarła, gdy coś bolesnego pękło wewnątrz niej. Czuła się tak, jakby jej serce się otworzyło i wysyłało ogień do jej żył. Krzycząc, upadła na kolana i dotknęła się klatki piersiowej. Każdy oddech przecinał ją. Każde bolesne bicie serca. Co się z nią dzieje? Przerażona, że to nowy atak Noira i jego armii, rozejrzała się po sali, gdzie inni Oneroi i Skoti wili się w bólu. Żaden z Dolophoni nie wydawał się być dotkniętym przez to. - Co się dzieje? – zapytała M’Adoca. M’Adoc sapał i jęczał. - Zrobił to. Nasze emocje są odblokowane. Czy mogło się to stać…? Dopiero, gdy pieczenie ustało i jej odblokowane emocje przetoczyły się przez nią, zdała sobie sprawę jak pusta zawsze była. Wszystko wokół niej było bardziej dynamiczne i ostre. Każdy dźwięk, każdy smak. Światło było oślepiające, gdy zalały ją emocje. Nienawiść. Miłość. Współczucie. Strach. Smutek. Szczęście. Śmiała się i płakała. Chciała krzyczeć z radości. - Oddychaj – powiedział M’Adoc do jej ucha. – Pozwól im się uspokoić. Starała się najlepiej jak mogła, ale to było takie trudne. To, co odblokowała w nich Azura – było niczym porównaniu z tym, co czuła teraz. Bogini musiała jedynie odblokować ludzką część, ponieważ nie miało to żadnego porównania z tym. - Jak ludzie sobie z tym radzą? - Niektórzy radzą sobie z nimi lepiej od innych, i są bardziej do nich przyzwyczajeni, ponieważ mają je od urodzenia. Ty też do nich przywykniesz… w końcu. Wydawał się czuć w porządku. Jeżeli o nią chodzi to była inna sprawa. Wszystko było zbyt surowe.
198
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Dopóki pokazał się Jericho. Krzyk rozległ się wśród Oneroi i Skoti, którzy witali go z powrotem. Ale nie poświęcił im żadnej uwagi. Jego spojrzenie było tylko zwrócone na nią, gdy przemierzał drogę wprost do niej. Łzy zaszkliły jej wzrok, gdy zagarnął ją w swoje ramiona. - Dziękuję – wydyszała. Pochylił głowę po czym błysnął ich do jej pokoju. Położyła dłoń na jego twarzy, kciukiem pocierając policzek. Radość i miłość, którą do niego czuła była niewiarygodna. Nigdy w życiu tak się nie czuła. - Jak go przekonałeś? - Nie martw się tym, to nie jest ważne. Tak, jest. Nie miał pojęcia co znaczyło dla niej wreszcie zrozumieć tę część siebie, która zawsze była zablokowana. Nic dziwnego, że Oneroi zmieniali się w Skoti. Uczucie tego było mocne i odurzające. Chciała doświadczyć wszystkiego. Chciała poczuć wszystkie emocje tak głęboko jak to możliwe. - Jesteś niesamowity, mój Jericho. Jericho zamarł na słowa, które cięły go głęboko przez serce. - Co powiedziałaś? - Jesteś niesamowity. - Nie, to jak mnie nazwałaś? Uśmiechnęła się do niego. - Mój Jericho. Dziwne jak myśl o przynależności do Zeusa zdegustowała go na poziomie wkurzenia, które ledwo rozumiał. Ale być posiadanym przez nią… To byłoby niebo. Zamykając oczy, pocałował ją głęboko, potrzebując poczuć ją w swoich ramionach. Dla niej dwa razy wymienił swoją wolność. Ale przynajmniej teraz znał prawdę.
199
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Była tego warta.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Noir zesztywniał, gdy poczuł potężną falę przeszywającą jego królestwo. Śmierdziało mu to Olimpem. A co najważniejsze, śmierdziało mu to Zeusem. Co ten skurwiel kombinował? Dopiero, gdy spojrzał na Skotos obok niego, zrozumiał. Zeus uwolnił ich wszystkich. Ich emocje wracały do nich. Rozległ się radosny krzyk, gdy rzucili się sobie w ramiona jak dawno zagubione rodzeństwo. Azura błysnęła obok niego. - Co to do cholery jest? Noir wykrzywił wargę w niesmaku. - Olimpijczycy. Próbują nowej taktyki. – Przeniósł się bliżej niej, gdzie jego demony rozglądały się oszołomione. – Gallu! Przekształćcie każdego Olimpijczyka jakiego możecie znaleźć. Teraz! Gallu zaatakowały, ale Skoti, mający teraz pełną kontrolę nad sobą, walczyli z niespotykanymi umiejętnościami. Narkotyki, których używali, by ich znieczulić, zniknęły z ich systemów w chwili, gdy ich emocje wróciły. Azura odwróciła się do niego ze strachem w oczach. - Nie jest dobrze. - Nie panikuj. To przejściowe trudności i nic, czego nie możemy pokonać. – Noir wykorzystał swoje moce, by zamknąć ich królestwo. Choć nie mógł powstrzymać Skoti przed opuszczeniem go, mógł zapobiec temu, by nikt ani nic tu nie wtargnęło.
200
******
JERICHO AND DELPHINE
Na razie utrzyma to ich z dala od ataków, dopóki nie znajdzie sposobu, aby przeciwdziałać temu najnowszemu zwrotowi. Jericho był pomysłowy i musiał mu to oddać. Ale nie wystarczająco dla Noira. Noir wiedział, jak motywować ludzi. A teraz, kiedy miał Kessara i jego Gallu… Miał zamiar wygrać, bez względu na to kogo miał zabić.
Strona
- Więc przepowiednia jest prawdziwa. Ubrany w swobodne, granatowe spodnie i ciemno niebieską koszulkę, Zeus odwrócił się na rozbrzmiewający echem dźwięk głosu Hery. Planował wrócić do sali, gdzie inni bogowie właśnie jedli, ale to sprawiło, że zamarł w drodze. - Co tutaj robisz, Hero? Jego żona pojawiła się w drzwiach, które prowadziły z jego sypialni do głównego holu. Wysoka, z ciemno kasztanowymi włosami, była jedną z najpiękniejszych bogiń. I mimo tego, że zdradzał ją od czasu do czasu, wiedział, że nie miała sobie równych. Była znakomita i bezczelna. Jego idealna partnerka. - Chciałam tylko powiedzieć jak zaskoczona jestem, że beztrosko godzisz się na proroctwo, z którym niegdyś tak bardzo walczyłeś. - Nie wiem o czym mówisz. - Och, kochanie. Dokładnie wiesz o czym mówię. To właśnie to z czym walczysz od dnia, w którym pozbawiłeś emocji wszystkich Oneroi. Oboje wiemy, że nie było żadnego snu. Żadnego Oneroi, który bawiłby się twoim snem. Nie odważyliby się, nie ważne jak bardzo
201
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
13
Strona
byś ich rozłościł. To słowa Tejrezjasza13 spowodowały, że wymordowałeś i podporządkowałeś sobie ich wszystkich. Jego oddech był urywany, gdy spojrzał na nią. Jak śmiała to poruszać? To było coś, co zaklasyfikował jako daleką przeszłość. Coś, czym więcej niż zajął się wieki temu. Proroctwo zostało oddalone i świat wrócił do normy. Hera ciągle kontynuowała, nie zważając na jego rosnący gniew. - Piątego czerwca, zrodzi się dziecko z człowieka i niebiańskiego boga, które przywoła największego z Tytanów i zniszczy potężnego Zeusa. W jej rękach obracać się będzie wola Mojr, a wielkiego Olimpijskiego Kosmetasa już nie będzie. Dzierżyć będzie władzę ostateczną, chodząc po świecie ludzkim jak i po świecie snów. Jej miłość i współczucie będą końcem Olimpijskiego porządku, a Tytan ponownie będzie rządził nimi wszystkimi. – To było przekleństwo jakim jego ojciec go obdarował, po czym Zeus go wykastrował. Będziesz zniszczony, a ja będę się śmiał jak upadniesz… Furia Zeusa eksplodowała. - Przestań – warknął, gotowy rzucić w nią piorunem. Hera była nieustępliwa. - Wiesz, że to prawda. Od dnia, w którym Tejrezjasz powiedział tobie o dziecku Oneroi, które się urodziło – i które pewnego dnia cię zdetronizuje, zwołałeś Furie i resztę, by prześladować ich wszystkich, twierdząc, że zostałeś napadnięty w swoim śnie. Szczególnie zadbałeś o córki półkrwi, które były w proroctwie, brutalnie je mordując. Powiedziałeś wtedy ‘Nie zostawcie żadnego dziecka przy życiu’, w wyniku czego Dolophoni i inni zmoczyli ziemię krwią niemowląt z półkrwi. Nikt nie odważył się kwestionować wielkiego Zeusa, którego słowo jest prawem. Ale my oboje znamy prawdę. Nie chciałeś pozbawienia ich
202
JERICHO AND DELPHINE
W mitologii greckiej był wróżbitą.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
emocji i zgładzenia ich córek z powodu snu, którego nigdy nie było. Chciałeś zachować swoje miejsce króla bogów. Zadrwił z niej. - Jakoś nie widziałem, byś stanęła w ich obronie. - Jak mogłam cię zatrzymać? Byłeś opętanym bogiem, a ja nie byłam na tyle głupia, by stanąć na twojej drodze. Tylko Cratus to zrobił, a to dziecko, które chciałeś zabić… wiedziałeś, że przeżyło? Zeusa ogarnęło zimno na to pytanie. - Co? To niemożliwe. Dolor przysiągł mi, że zabił dziecko. Torturował Letę opowieściami jak jej córka umarła. Jak chętnie ją zmasakrował. - Dolor chciał wywołać jej ból, więc zarżnął dziecko, w porządku. Ale ono nie było jej. Jej dziecko przeżyło. W tym momencie chciał zabić swoją żonę. - Dlaczego mi nie powiedziałaś? Jak mogłaś trzymać to w tajemnicy? - Nie wiedziałam o tym, aż do teraz. - Co masz na myśli? - Demona, który wrócił z nimi, Asmodeusa. Ucięłam sobie z nim miłą, długą pogawędkę o planach Noira i przyszłości demona tutaj, wśród nas Olimpijczyków. Powiedział mi, że podsłuchał jak Jaden mówił Cratusowi o tym, że Delphine jest córką Lety i jej ludzkiego męża. Ona jest tym dzieckiem, po którego życie Cratus został wysłany. Dzieckiem, które odmówił skrzywdzić. Nie… Zeus cofnął się, gdy konsekwencje tego uderzyły go w pełni. Jak mógł tego nie widzieć? Ponieważ proroctwo nigdy nie miało zostać udaremnione. Jestem królem bogów…
203
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nikt nie był potężniejszy od niego. Nawet te trzy suki nazywane Mojrami. Nie zostanie obalony przez jakąś półkrwi ludzką obrzydliwość. Jest Zeusem. Królem wszystkich Olimpijskich bogów, i wszystkie moce, które się z tym wiązały należą do niego. Ale to, co wywołało jego wściekły ryk to fakt, że sam umieścił Delphine razem z Cratusem. Sam był siewcą własnego zniszczenia. Przez Nike. Ta mała suka zapłaci za swój udział w tym. O ile przeżyje. Nie jest za późno. Ciągle mógł ich zatrzymać. Cratus miał ludzkie serce i związał się z Zeusem. A Nike była uwięziona przez Noira. Mogli łatwo ją tam zostawić, by umarła. A jeśli chodzi o Delphine… Spotkał mroczne spojrzenie Hery. - Oboje muszą zostać uśmierceni. - Zgadzam się. Wygiął brew w łuk, zaskoczony jej poparciem. Normalnie walczyła przeciwko jego zarządzeniom. - Zgadzasz się? - Z pewnością nie chcę zostać zastąpiona przez półludzkiego bękarta. Jesteśmy władcami Olimpu i przez Źródło i całą swą moc, zostanie tak. Bez względu na wszystko. Powolny uśmiech pojawił się na jego twarzy. Dobrze było mieć jego żonę po swojej stronie chociaż raz. - Więc wezwij Phonoi – Morderstwo, Zabójstwo i Masakra, były trójką bogiń, która rozwijała się zabierając życia. Atakowały bez sumienia i litości. A najlepsze było to, że wiedziały jak zabić boga nie powodując pęknięcia wszechświata. Zeus zaśmiał się na myśl o wypuszczeniu ich zniszczenia. - Mam dla nich nową ofiarę.
204
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Delphine położyła rękę na twarzy Jericha, pozwalając, by jego zarost drażnił jej rękę, gdy głaskała jego usta kciukiem. - Czy masz pojęcie jak wiele dla mnie znaczysz? Jericho przełknął na jej pytanie. Miał nadzieję, że odpowiedź była co najmniej równa temu, co on czuł do niej. W przeciwnym razie, byłoby to naprawdę do dupy. - Nie. Sięgnęła w dół, by wziąć jego dłoń w swoją. - Więcej niż jakiekolwiek słowo mogłoby kiedykolwiek wyrazić. Te sylaby ciągle dzwoniły w jego uszach, gdy użyła mocy, by pozbyć się swoich ubrań. Całkowicie naga, poprowadziła jego dłoń do swojej piersi. - Kochaj się ze mną, Jericho. Pokaż mi jak to jest doświadczyć ciebie z wszystkimi moimi emocjami. Jego ciało zareagowało natychmiast, podczas gdy jego wewnętrzny głos krzyczał z radości. - Jesteś pewna? - Absolutnie. Pozbyła się jego ubrań, zanim jeszcze miał szansę o tym pomyśleć. Jericho ześlizgnął się z nią do łóżka tak, by zagarnąć ją w swoje ramiona. Oh, to uczucie jej aksamitnej skóry ocierającej się o niego… Gdyby umarł właśnie teraz, nie mógłby prosić o wspanialsze pożegnanie.
205
Rozdział 13
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jej usta spotkały jego, gdy wdychał ciepły zapach jej ciała. Spędził wieczność sam. Ale w jakiś sposób jej dotyk eliminował całą jego przeszłość. To było tak, jakby znał ją od zawsze. Jakby nie mógł sobie wyobrazić świata bez niej. Nigdy nie chciałby być z dala od niej. Gdyby tylko mógł mieć to jedno marzenie. Delphine zadrżała, kiedy przycisnął do niej swoją twardość. Jego ciało było wyrzeźbione z napiętych mięśni. Twardych i gładkich. Ach, czuł się tak niesamowicie dobrze będąc na niej. A ona rozkoszowała się przemierzając palcami swoją drogę w dół jego pleców aż do wąskich bioder. Mimo, że był tak znacznie większy od niej, pasował do niej idealnie, gdy jego miękkie, białe włosy opadały na jej twarz. Zanurzyła ręce w jego włosy i ciągnęła je, podczas gdy ich języki tańczyły ze sobą. Był tak głodny jej pocałunków, że na wpół obawiała się, że ją pożre. Owinęła nogi wokół jego bioder, i kołysała go swoim ciałem. Obsypały ją dreszcze, kiedy zostawił jej usta, robiąc pocałunkami gorącą ścieżkę przez jej szyję do ucha. Delphine zaczęła dyszeć na uczucie jego języka wirującego dookoła jej ucha. Powinna czuć się obnażona i bezbronna, ale jednak tak się nie czuła. Wszystko co mogła czuć to Jericho. Chciała go mieć i zatrzymać na zawsze przy sobie. Jej miłość do niego spalała jej serce do białości, rozlewając się na każdy centymetr jej ciała. Sama również znała taką część niego. Zobaczyła stronę jego, która była dobra i hojna. Dla reszty świata był brutalny, lecz dla niej był słodki i oswojony. Prawie roześmiała się na myśl o nim będącym słodkim. Jednak to była prawda. I to sprawiło, że zastanowiła się jaki by był w stosunku do własnego dziecka. Mogła sobie łatwo to wyobrazić. Chciała być tą, która da mu takie dziedzictwo i spokój. Tą, która będzie go trzymać blisko, z dala od świata który mógłby go skrzywdzić. Nie chciała, by więcej walczył. Miał w tym więcej niż swój udział. Chciała mu pokazać świat, w którym mógłby zaufać i być łagodny. Świat, w którym nikt by go nie zranił ani nie zdradził. Nigdy.
206
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zostań ze mną, Jericho – wyszeptała mu do ucha. - Tak długo jak trzymasz mnie w ten sposób, nigdzie się nie wybieram. Uśmiechnęła się na jego chrapliwe słowa. Na emocje, które pogłębiły jego głos, dotykając jej serca. - Ze mną będziesz zawsze bezpieczny. Jericho zrobił wdech, zatracając się w jej dotyku i obietnicy. Nigdy nie wierzył w takie bzdury, ale teraz nie mógł stłumić swojej części, która się temu poddawała. Części niego, która przeszłaby przez ogień czy piekło, aby jedynie dotknąć jej policzka. Wbrew jego zbroi, torowała sobie drogę do jego duszy. I był teraz dla niej stracony. Nie było dla niego nadziei. Wszystko co mógł zrobić to zaufać, że dotrzyma obietnicy. Zaufać jej, że nie jest jeszcze jedną osobą, której nigdy nie powinien wierzyć. Nie zrań mnie, Delphine. To ciche wołanie uwięzło mu w gardle, sprawiać ból mimo, że jej dotyk stawiał go w ogniu. Jej dłonie muskały jego skórę, drażniąc i zachwycając go. Minęło tak długo od kiedy ktoś trzymał go w ten sposób. Nie. Nikt nigdy nie trzymał go w ten sposób. Po raz pierwszy był w ramionach kogoś, kto o niego dbał. Nie w ramionach bogini, która chciała tym wzbudzić zazdrość u innego kochanka. Lub nimfy, która chciała zaspokoić pragnienie. Przede wszystkim, był w ramionach kogoś, na kim mu zależało. Kogoś, kto znaczył dla niego więcej niż jedynie szybki numerek. Delphine dotknęła czegoś więcej niż tylko jego ciała. Dotknęła jego serca i duszy. A on umarłby, by ją chronić. Dlaczego nie? Już i tak sprzedałeś za nią swoją wolność. Dwukrotnie. Powinien być na to zły. Ale nie był. Myśl, że będzie cała mu wystarczała. Nie będziesz tego mówił, gdy Zeus będzie cię torturował.
207
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Właściwie, to będzie. Pamięć tej chwili pomoże mu przetrwać Zeusa, i nie będzie tego żałować. Wiedział to. Jego własne życie nie miało dla niego takiego znaczenia jak jej. Ona była jego życiem, a on zabezpieczył je poprzez oddanie swojej wolności. Była to mała cena, naprawdę, a on był zadowolony płacąc ją. Podciągając się, spojrzał w dół na jej twarz. Śledził linię jej policzka, kiedy jego wzrok napotkał jej. - Jesteś taka piękna. Wyciągnęła rękę, i ściągnęła jego opaskę na oko, po czym rzuciła ją na podłogę. Zawsze był skrępowany swoją blizną i białym okiem, ale nie z nią. Chciał, by widziała go takim, jakim był. A ona widziała go razem ze wszystkimi zaletami i wadami, które nie miały znaczenia. Uśmiechając się tak słodko, że musiał złapać oddech, objęła jego policzek swoją miękką ręką. Przechylając głowę, pocałował wnętrze jej dłoni. - Jest mi tak przykro z powodu tego, co Zeus tobie zrobił. - W porządku. Było warto. – Część niego chciała jej powiedzieć, dlaczego czuł się w ten sposób – ponieważ to wszystko było dla niej – ale z drugiej strony nie chciał zniszczyć jej wspomnieć dzieciństwa. Co dobrego wynikłoby z tego, gdyby powiedział jej, że to on jest powodem, dla którego ją oszczędzono? To by jej nie pomogło. Powiedzenie jej tego służyłoby jedynie jemu, a on nie chciał, by kochała go w rewanżu za to co zrobił. Chciał by kochała go za to jaki jest. Za to, co teraz dzielili. Nie z wdzięczności czy długu. Chciał jej miłości nieskażonej niczym. Nie mogę uwierzyć, że to powiedziałeś. Co więcej nie mógł uwierzyć, że chciał jej miłości czy kogokolwiek. Był bogiem nienawiści i siły. Zawsze pogardzał miłością i wszystkimi czułymi emocjami. Wzgardzał każdym, kto działał jak głupiec z powodu czegoś tak przejściowego jak miłość.
208
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ale jednak leżąc tu, nago razem z nią, nie było tu niczego wewnątrz niego poza delikatnym spokojem, który nie chciał by kiedykolwiek się zakończył. Ona go znała. Widziała go z najgorszej strony a jednaj to wyblakło dzięki jej dobroci i życzliwości. Była jego najlepszą częścią i on to wiedział. Nigdy w swoim życiu nie prosił nikogo o nic. Ale dla niej, z chęcią złoży ofiarę ze swojej godności i życia. Coś z czego zrezygnujesz tak szybko, jak tylko wpadniesz w ręce Zeusa. Ale to również było w porządku. Mógł z tym żyć. - O czym myślisz?– zapytała – wyglądasz tak smutno. Pocałował jej brew. - Jedynie o tym, że chciałbym, abyśmy zostali tak na zawsze. Abyśmy nigdy nie musieli wychodzić z tego łóżka. - Byłoby miło, nieprawdaż? Jericho skinął głową zanim przewrócił się, umieszczając ją na sobie i obejmując dłońmi jej piersi. Mimo, że były małe, dla niego ciągle były to najdoskonalsze piersi jakie kiedykolwiek widział. Delphine ostro wciągnęła powietrze, gdy Jericho podniósł, by ssać jej prawą pierś. Każdy ruch jego języka powodował salto jej żołądka. Pragnęła go teraz z szaleństwem, które ledwo rozumiała. To było tak jakby była pusta w środku a jedynie on mógł ją wypełnić. Objęła jego głowę dłońmi, podczas gdy on ją smakował. Jego twarda erekcja naciskała na jej brzuch. Chciałaby mieć więcej doświadczenia, by wiedzieć jak go zadowolić. By wiedzieć co zrobić, aby to było specjalne. - Co mogę dla ciebie zrobić? Spojrzał na nią marszcząc brwi. - Co? - Chcę cię zadowolić. Tylko nie jestem pewna jak.
209
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jego uśmiech dotknął ją głęboko w środku. - Skarbie, jestem szczęśliwy jedynie cię smakując. Ale… - Wziął jej rękę i pokazał jej jak ma go objąć. Jego jęk przyjemności wywołał jej uśmiech. Przynajmniej do czasu, gdy ścisnęła go za mocno i syknął. - Delikatnie, kochanie, delikatnie. - Przepraszam. Jericho zaśmiał się na jej zlękniony ton. Był zachwycony tym, że była tak zaniepokojona nim i jego przyjemnością. Przede wszystkim, chciał kąpać się w jej zapachu, dopóki nie zostałby wyryty piętnem w jego zmysłach. Układając się z powrotem na łóżku, patrzył na nią w słabym świetle. Jej blada skóra była wspaniała, a nogi były lekko rozchylone w zaproszeniu. I miał zamiar kochać się z nią tak dokładnie, że nigdy nie zapomni tej chwili. Zeus mógł zakuć go w łańcuchy w każdym momencie. Ale zanim odejdzie, chciał zabrać ze sobą to jedno wspomnienie. Ona będzie jedynym balsamem jaki kiedykolwiek znał. Delphine była oszołomiona dzikością jego pocałunku, gdy powrócił do jej ust. Ale nie zatrzymał się tam. Przenosił się powoli, z dokładnością całując i liżąc każdy jej centymetr. Od gardła, poprzez piersi, aż dotarł niżej do bioder. Scałowywał swoją drogę wzdłuż jej nóg aż dotarł do palców u stóp. Piszcząc z przyjemności, musiała się zmusić by nie kopnąć go, gdy ssał jej każdy palec po kolei. Ale prawdziwa przyjemność zaczęła się wtedy, gdy dotarł między jej nogi do miejsca, które pragnęło go najbardziej. Podniósł jej biodra z łóżka, i wsunął język głęboko w jej wnętrze. Delphine nie mogła oddychać na intensywność ciepła, które przeszyło jej ciało. Zanurzyła rękę w jego włosach, podczas gdy on smakował ją w pełni. - Dojdź dla mnie, Delphine – warknął – pozwól mi zakosztować twojej przyjemności.
210
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nie poddawała się do chwili, w którym zatopił palce głęboko w jej wnętrzu. W momencie, w którym to zrobił, krzyknęła z ulgi, podczas gdy jej ciało płonęło wstęgami ekstazy. Jericho uśmiechnął się na dźwięk jej orgazmu. W końcu nadszedł czas na to, czego pragnął najbardziej. Jej ciało nadal wiło się w konwulsjach, gdy leżąc na niej wsunął się w nią. Delphine zaczęła dyszeć, gdy nagle wypełnił jej ciało. Sapała na uczucie twardości Jericha. Nigdy w swoim życiu nie wyobrażała sobie jak dobre mogłoby to być. A gdy powoli zaczął się w niej kołysać, szczerze myślała, że umrze z rozkoszy. Podniósł się na jednej ręce, by spojrzeć na nią. - Wszystko w porządku? Owinęła swoje nogi dookoła jego bioder, biorąc go w siebie nawet głębiej. - Absolutnie. Nie mogłoby być bardziej. Jego uśmiech sprawił, że jej serce zatrzepotało w piersi. Objęła jego zraniony policzek, wpatrując się w jego różnokolorowe oczy. Widziała jak przyjemność maluje się na jego twarzy. Zanurzył się głęboko w nią, po czym się zatrzymał. Zagarniając ją w ramiona, przewrócił się, umieszczając ją na górze. Sapnęła, gdy podniósł biodra. - Ujeżdżaj mnie, Delphine. Chcę widzieć jak czerpiesz ode mnie przyjemność. Niepewna, była początkowo nieśmiała, bojąc się, że może w jakiś sposób go skrzywdzić. Ale gdy podniosła się, a z jego gardła wydostało się czułe warknięcie, nabrała pewności. Szczerze uwielbiała patrzeć na niego z tej pozycji. Widzieć jak jego napięte mięśnie się poruszają. Jego spojrzenie spotkało jej, gdy sięgnął w dół między ich ciała, do miejsca w którym się stykali. Nie wiedziała, co zamierzał zrobić dopóki nie pogładził jej szparki. W chwili, gdy jej dotknął, podskoczyła z przyjemności.
211
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- O mój Boże. Ponownie się uśmiechnął. - Lubisz to, prawda? Niezdolna powiedzieć chociażby słowo, skinęła głową. Jericho zaśmiał się głaszcząc ją, podczas jego pchnięć. Kochał jej widok, przegryzającej wargę, gdy przyspieszała uderzenia. Chciał dojść tak bardzo, że mógł już tego zasmakować, ale chciał wytrzymać jak najdłużej. Chciał pozostac w niej na zawsze. Dlaczego seks musi być taki krótki? Zagryzł zęby, starając się powstrzymać własne dojście na szczyt, podczas gdy ona znalazła swoje uwolnienie. W chwili, gdy jej cipka się zacisnęła, był stracony. Odrzucił głowę do tyłu, i ryknął z siły jego orgazmu. Cholera… Wsunął się w nią jeszcze raz tak głęboko jak tylko mógł, a jego ciało eksplodowało przyjemnością. O taak, ona była warta piekła. A on sprzedałby duszę za najniższą ofertę, by móc zostać tutaj z nią na wieczność. Szlag by cię strzelił, Zeusie. Ale sam posłał sobie łóżko i się w nim teraz wyśpi. Dla Delphine. Nigdy nie straci z oczu powodu, dla którego ubił pakt. To było tylko dla niej… Ona miała rację. Czasami ludzie robili coś dla innych, nie oczekując niczego w zamian. Miłość była prawdziwa, a on czuł to każdą częścią siebie. Wszystko czego potrzebował to wiedzieć, że ona jest szczęśliwa. I to mu wystarczy. Jestem najgorszym z głupców. Ale nawet z własnym sumieniem krzyczącym na niego, nie potrafił żałować tego, co zrobił. To było dokładnie to, co starała się mu wytłumaczyć i jedynie poprzez doświadczenie tego samemu, w końcu zrozumiał.
212
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jego matka była w błędzie. Nienawiść nie była najsilniejszą emocją. To co czuł do Delphine, dawało mu więcej odwagi i determinacji niż wszelka nienawiść, którą kiedykolwiek miał w sobie. To był powód do życia. Nie dla zemsty i na pewno nie dla nienawiści. Żył dla jej miłości. Wzdychając, obniżyła się na niego. Położyła głowę na jego klatce piersiowej i słuchała bicia jego serca, gdy jej ciało się uspokajało. Jego ramiona trzymały ją blisko, sprawiając, że czuła się bezpieczna… i kochana. Ale wiedziała lepiej, by nie mieć na to nadziei. Myślał o miłości jak o słabości do odtrącenia. Gdyby tylko mogła sprawić, by zrozumiał to, co do niego czuła. Ale tak nie miało być. Mogła jedynie pomarzyć o Jericha miłości, która przypominałaby uczucie jakie dzielili jej rodzice. Nawet teraz mogła przypomnieć sobie jak jej matka płakała, gdy zmarł jej ojciec. Miała trzynaście lat, gdy złapał infekcję. Cierpiał przez tygodnie, podczas gdy jej matka robiła wszystko, by go uleczyć. Opuścił je w środku nocy. Udręczone krzyki jej matki obudziły ją rano. Potrzeba było trzech mężczyzn, by odciągnąć jej matkę od ciała jej ojca. Nie było dla niej żadnego pocieszenia. Jej matka żyła jeszcze sześć miesięcy zanim uległa chorobie. Przynajmniej to powiedziano Delphine. Ale ona znała prawdę. Niezdolna żyć bez jej ojca, jej matka życzyła sobie śmierci. Nic co robiła Delphine nie było w stanie jej rozweselić. Pewnego dnia znajdziesz miłość, córko. A wtedy zrozumiesz. Mam jedynie nadzieję, że kiedy przyjdzie po ciebie, zestarzejecie się i przeżyjecie dekady razem. Te słowa były ostatnimi jakie powiedziała do niej matka. Arik sprowadził ją tutaj trzy dni później.
213
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Od dnia, w którym przybyła na Znikającą Wyspę, Delphine porzuciła zrozumienie tego, co jej matka tak bardzo starała się jej wyjaśnić. A kiedy w końcu to przyszło do niej, znalazła to w najbardziej nieprawdopodobnym miejscu. W ramionach boga nienawiści… Kto by to sobie kiedykolwiek wyobraził? Podparła swoją głowę na ręce, by popatrzeć w górę na jego piękne oczy. - To było niesamowite. Zaśmiał się łagodnie, przeczesując palcami jej splątane włosy. - Jestem całkiem pewien, że mnie złamałaś. Podskoczyła, zaniepokojona tym co miał na myśli. - Co? Skrzywdziłam cię? - Nie. Jestem teraz zbyt zadowolony, by się ruszyć. Odwzajemniła jego uśmiech. - Jesteś taki niepoprawny. Jericho owinął swoje ramiona wokół niej i przytulał ją mocno, dopóki nie zaprotestowała. Nigdy w swoim życiu nie czuł się tak w stosunku do innej istoty. Żadnej złości. Żadnego bólu. Tylko ona. Przynajmniej dopóki ostre uderzenie nie zabrzmiało za ich drzwiami. Mógł słyszeć rozzłoszczone głosy i coś, co brzmiało jak tłuczone szkło. Złość zniszczyła jego z trudem wywalczony spokój. - Powinienem był wiedzieć, że jest za wcześnie na czucie się usatysfakcjonowanym – skarżył się, ubierając się. - Przynajmniej miejmy nadzieję, że to nie Gallu. Skrzywił się na nią i ton jej głosu, który mówił, że była to najgorsza rzecz jaką mogła sobie wyobrazić.
214
JERICHO AND DELPHINE
Strona
- Dlaczego? Nie są wcale takie złe, w śmierdząco, poczwarowaty sposób. - Dokładnie o to mi chodzi. – Ubrała się i dołączyła do niego przy łóżku. Jericho wziął ją za rękę i wyprowadził z pokoju, upewniając się, że jest między nią a możliwym zagrożeniem, w kierunku którego zmierzali. W chwili, gdy dotarli na korytarz, trójka Oneroi powstrzymywała Zetha, podczas gdy M’Adoc wygładzał swoje ubrania. Wyglądało na to, że Zeth musiał go zaatakować. Ale przynajmniej M’Adoc wyglądał lepiej. Niektóre z jego siniaków zostały uleczone i nie był już tak blady jak wcześniej. - Chcę jego serce w swojej pięści – warknął Zeth. M’Adoc obdarzył go cierpliwym spojrzeniem. - Jak my wszyscy. Ale na razie jesteśmy zablokowani na zewnątrz Azmodei. Najlepsze co możemy teraz zrobić to przygotować się do walki, dopóki nie znajdziemy sposobu, by się tam dostać. Zeth walczył z mężczyznami, którzy go trzymali. Wydał z siebie okrzyk bojowy, który roznosił się echem wokół nich. - Spokojnie, tygrysie – powiedział Jericho, puszczając Delphine i dołączając do ich małej grupy. – Nie chcę, aby to gówno dzwoniło mi w uszach. Jeśli nadal będzie, będziesz miał o wiele większy problem niż Noir. To ja będę tym, który skopie twoją dupę. Zeth strząsnął z siebie innych, po czym wyprostował się, by rzucić okiem na Jericha. - Pamiętam Cię. Próbowałeś dotrzeć do mnie przez narkotyk i ze mną porozmawiać. Jericho pochylił głowę. - Byłeś zdecydowanie na haju. – Rozejrzał się po Skoti i Oneroi… i przypomniał sobie, że te dwie grupy rzadko wchodziły ze sobą w interakcje. – Jesteście teraz wszyscy dobrzy? M’Adoc wzruszył ramionami.
215
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- To zależy. Teraz, gdy ponownie mamy emocje, niektórzy z nas żywią urazę – spojrzał znaczące spojrzenie na Zeta. – Podczas, gdy inni po prostu chcą zabić, dlatego że nie radzą sobie ze swoim gniewem. Jericho go wyśmiał. - Dla mnie brzmi to jak zwykły spacer w parku. M’Adoc zaśmiał się sarkastycznie. - Staramy się zmienić strukturę naszych obowiązków, a niektórzy z nas nie zgadzają się na temat tego, kto powinien być nowym przywódcą. Zeth wykrzywił wargę. - Skoti potrzebują własnego przedstawiciela. Nie ufamy wam dupki. Przez zbyt wiele wieków zabijaliście i prześladowaliście nas. M’Adoc warknął nisko z gardła. - Przepraszam? To wy byliście tymi, którzy nas sprowokowali. Nikt z was nie potrafił się zachować i byliście o jeden krok od tego, by sprowadzić gniew Zeusa na nas wszystkich. Będąc jednym z oryginalnych, których torturował, mogę powiedzieć, że byliśmy dla was milsi niż on był dla nas. Zeth wywrócił oczami. - Nieważne. Jerycho spojrzał z ukosa na Delphine, która wydawała się być otumaniona ich kłótnią tak samo jak on. Nie wspominając o tym, że był oburzony faktem, że wyciągnęli go z jej ramion z powodu takiej głupoty. Mieli szczęście, że był w tym momencie trochę bardziej łagodny. Delphine rozejrzała się po zgromadzonych w pokoju Oneroi i Skoti. - Wszyscy wyglądacie na bardziej trzeźwych niż byliście wcześniej. Co jeszcze zdecydowaliście? M’Adoc wskazał na kilku Oneroi wokół niego.
216
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Zamierzamy uwolnić się od nomenklatury, którą Zeus na nas wymusił. Jericho skrzywił się, nie rozumiejąc o co chodzi. - Czego? - M, V i D przed imieniem. Zeus dał nam je jako karę, i by zabrać nam naszą indywidualność. Nasze prawdziwe imiona zostały zakazane, a on używał tych liter do dalszego poniżania nas, przypominając nam, że byliśmy jego posłusznymi sługami. Niebieskie oczy Zetha płonęły z nienawiści. - Każda litera oznaczała zadania, jakie mieliśmy wykonywać. M była dla tych, którzy nadzorowali Oneroi i Skoti – w zasadzie donosicieli grupy. V pomagali ludziom podczas snów, a D pomagali bogom i Mrocznym Łowcom. To dlatego jedną z pierwszym rzeczy jaką robią buntujący się Skoti to powrót do ich imienia, które dostali od urodzenia. W większości przypadków. Było kilko wyjątków takich jak V’Aiden, który tego nie zrobił. Ale i tak od zawsze myślałem, że jest idiotą. M’Adoc spojrzał na Zetha. - A teraz jesteśmy jednym, zjednoczonym oddziałem. Prawda, Zeth? - Ugryź mnie, dupku. Oneroi stojący za nim uderzył go w tył głowy. Zeth odwrócił się do ataku, ale nie zdziałał więcej niż zrobienie kroku zanim M’Adoc chwycił go za szyję. - Nie przeciążaj mojej cierpliwości, Zeth. Staje się ona niebezpiecznie cienka. – Wydał z siebie głębokie westchnienie, po czym spojrzał na Jericha. – To naprawdę sprawia, że zastanawiasz się jak Ash radzi sobie z Mrocznymi Łowcami, prawda? Jericho się roześmiał. - Więc jakim imieniem mamy cię nazywać? Uwolnił Zetha, który warknął, ale nie zaatakował ponownie. - Zostanę przy Madocu. Będzie mi przypominać dlaczego nigdy nie możemy pozwolić Zeusowi albo komukolwiek innemu ponownie nas sobie podporządkować.
217
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Potrafię to uszanować. I myślę, że wiem jak Ash radzi sobie ze swoją załogą. – Jericho ściągnął bat, który dała mu Azura i wręczył go Madocowi. Ale gdy to zrobił, uderzyła w niego pewna myśl. - Sonofa… wiem jak możemy dostać się do Azmodei. Oczy Madoca rozbłysły tymi samymi emocjami, jakie on czuł. - Jak? - Asmodeus! – krzyknął, przywołując do siebie demona. Demon pojawił się natychmiast. - Wzywałeś, podrzę… już nie bardzo jesteś podrzędnym panem, prawda? Jak powinienem cię nazywać? Jericho zmrużył oczy groźnie. - Wymyśl jakiś uprzejmą nazwę, demonie. Oczy Asmodeusa się rozszerzyły. - Pan Mistrz jest. Co mogę dla ciebie zrobić? - Zabierz nas do Azmodei. Demon zadławił się w niedowierzaniu. - Dlaczego, na śmierdzące stopy, chciałbyś tam ponownie wracać? Co dobrego mogłoby z tego wyniknąć? - Musimy wydostać Jadena. - Nie możecie. Jericho odwrócił się, gdy Jared podszedł do nich. Musiał teleportować się dosłownie chwilę po demonie. Wciąż był ubrany na czarno, wyglądał bardzo świeżo i na niezbyt rannego, biorąc pod uwagę walkę, którą wszyscy stoczyli. - Co masz na myśli? – zapytał Jericho. Niesamowite oczy Jareda były smutne.
218
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jaden chętnie powierzył siebie ich usługom. Wyprowadzisz go stamtąd bez ich zgody, a on umrze. Uwierz mi, gdybym mógł go stamtąd przenieść, zrobiłbym to. Delphine westchnęła. Było coraz gorzej. Dzięki Zeusowi nie mogli tam wysłać Jericha, ani nawet wykorzystać Jadena. - Więc w jaki sposób powstrzymamy Noira i Azurę, skoro nie możemy dostać się do Jadena? - Trzeba wysłać tam Cama i Rezara. Tylko oni posiadają moc, aby uwięzić Noira i Azurę. Delphine rozejrzała się, i była wdzięczna, że nie była jedyną, która myślała, że Jared postradał zmysły. - Kogo? Jericho odpowiedział zimnym, śmiertelnym tonem. - Pierwotnych bogów słońca i ognia. Mówią, że są najpotężniejszymi ze wszystkich bogów stworzenia. Jared pochylił głowę w jego kierunku. - Dokładnie. Tylko oni posiadają moce, aby zniweczyć wysiłki Azury i Noira. – Powietrze i ciemność. Mogły zostać zgładzone jedynie przez słońce i ogień. Taką przynajmniej nadzieję miała Delphine. - Gdzie oni są? Jared wzruszył ramionami. - Nikt nie wie. Po pierwszej wojnie, zdegustowani tym co zobaczyli od bogów i ludzkości, wycofali się i ukryli. Jericho przeklął okropnie na tą wiadomość. - Jaja sobie robisz. Jared potrząsnął głową.
219
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jedyną osobą, która może ich odszukać, a nawet rozpoznać jest Jaden. Lub Noir i Azura. A ponieważ jestem dosyć pewny, że nie chcą ich znaleźć, nie zakładałbym, że ta dwójka nam pomoże. Jericho wypuścił wzburzony oddech. - Więc nie ma sposobu, aby całkowicie ich pokonać. - Oni są bogami, Jericho. Walczyłeś już w takiej wojnie, i jak wiele wieków ty i Olimpijczycy spędziliście na walce? Zamordowanie boga nie jest łatwe. Najlepsze co możesz zrobić to schwytać ich w pułapkę, ale to wymaga podstępu, a od kiedy ta dwójka jest na straży… - Więc co zrobimy? – zapytał Madoc. - Będziecie musieli zniweczyć zagrożenie Gallu. Chronić ludzi i poczekać aż moce Malachai dojrzeją – modląc się przez cały czas, by nie dołączył do szeregów Noira. – Jared spojrzał na zebranych Oneroi – I trzymajcie ich z dala od naszych snów. Jestem pewien, że Gallu zaatakują na tym froncie. Plan Zareka jest najlepszym jaki macie. Odzyskać, zneutralizować bądź zabić każdego Olimpijczyka, który trzyma z nimi. Nie okazujcie im żadnego miłosierdzia. Zeth zmarszczył brwi. - Ale ciągle mówisz, że nie możemy tego wygrać. - Nie – możemy… w końcu. Nie będzie to w tym tygodniu lub w tym roku, i na pewno nie dzisiaj. Ale jeśli zmontujemy odpowiedni zespół i nie popełnimy żadnych błędów, możemy ich pokonać i umieścić w miejscu, w którym nigdy nie będą w stanie zaszkodzić ponownie innej osobie bądź bogowi. Delphine przełknęła na tą straszliwą prognozę. - A co jeśli zawiedziemy? Madoc westchnął. - Będzie przejebane być człowiekiem.
220
JERICHO AND DELPHINE
14
Strona
- A bardziej przejebane będzie bycie nami. – Zeth powiedział opryskliwym tonem. Jared przytaknął. - Nie mogę uwierzyć, że kiedykolwiek byłem na tyle głupi, by zaufać Noirowi. Przejdź na ciemną stronę. Mamy ciasteczka – mruknął Zeth. Jericho poklepał go po plecach. - Nie bądź dla siebie taki surowy. To nie ciasteczka ciebie skusiły. - Nie. Kiedy odmawia się tobie podstawowych potrzeb, zrobisz wszystko, by je zdobyć. Jericho spotkał wzrok Delphine. - Uwierz mi, wiem i prawie popełniłem ten sam błąd, co ty. Zło jest kuszące. To jest to, co czyni tą dwójkę tak niebezpiecznymi. - Nie – powiedział Jared, a jego ton był złowrogi. – To nasza gotowość do uwierzenia w ich kłamstwa i zobaczenia tego, co chcemy zobaczyć, sprawia, że są tak niebezpieczni. Nawet jeżeli wiemy lepiej, okłamujemy samych siebie i tym właśnie dla mnie jest zdrada. Zeth skinął głową. - Jak niegdyś napisał wielki poeta ‘żyj w zgodzie z samym sobą’14. Wszyscy patrzyli na niego przerażeni. - Co? – spytał urażonym tonem. – Nie sądziliście, że Skotos mogą czytać? Zdarzało mi się kochać Szekspira. Hamlet jest jednym z moich ulubionych dzieł. Jericho prychnął. - Nie dotykam tego bez szczypiec i maski gazowej. – Spojrzał na Madowa. – Na jakie jeszcze zmiany się zdecydowaliście? Madoc wskazał go i Zetha. - Nie wiemy czy D’Alerian żyje czy nie. Zamierzam zachować nadzieję, ale dopóki nie dowiemy się na pewno, potrzebujemy lidera, który poprowadzi Oneroi i pomoże im
221
JERICHO AND DELPHINE
Cytat z Szekspira.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
dostosować się do tego, co się dzieje. – Jego oczy były smutne, gdy zawahał się, zanim ponownie przemówił – M’Ordant nie żyje i nasza hierarchia jest w rozsypce. I tak bardzo jak mnie to boli, muszę przyznać, że Zeth ma rację i to pomoże mu być przywódcą. Prowadził Skoti przez jakiś czas, a oni mają tendencję do słuchania go. Zeth go wyszydził. - W ramach wyjaśnienia, jestem jego trzecim wyborem zaraz po Solinie i Xypherze. Madoc posłał mu nierozbawione spojrzenie. - Rozważając wszystko, jesteś najbardziej stosowny na to stanowisko. Xypher jest bardziej demonem niż Skotos, a Solin… byłby zainteresowany jedynie monitorowaniem i pomaganiem naszym kobietom. Deimos zaśmiał się krótko na ten układ. - Phobos i ja ciągle dowodzimy Dolophoni. Nic się tu nie zmienia, z wyjątkiem tego, że będziemy potrzebować teraz pomocy Oneroi bardziej niż kiedyś. To wszystko brzmiało dla Jericha świetnie z wyjątkiem jednego szczegółu. - Uzgodniliście to z Zeusem? Madoc potrząsnął głową. - Jeszcze nie, ale nie sądzę, by się temu sprzeciwiał. Tak długo jak zachowujemy jego sny czyste, powinno być z nim wszystko w porządku. Zeth nie wyglądał na przekonanego. - A co jeśli zabierze nam ponownie emocje? - Nie zrobi tego – Jericho powiedział z całkowitym przekonaniem. Mimo tego, Zeth był sceptyczny. - Jak możesz być tego taki pewien? Jericho nie chciał mu powiedzieć jak utargował się z tym dupkiem. Nikt nie musiał wiedzieć, co przehandlował na ich korzyść. - Mam na to gwarancję. Jeżeli cofnie swoje słowo, nie będzie dobrze dla niego.
222
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Asmodeus zmarszczył brwi, spojrzał do tyłu i przepchnął się przez grupę. - A kim w tym wszystkim jestem ja? Deimos owinął rękę wokół jego ramienia. - Technicznym doradcą. Ponieważ znasz dobrze wroga, mamy zamiar zrobić tobie pranie mózgu. Oczy Asmodeusa się rozszerzyły. - Powiem tobie wszystko, co chcesz wiedzieć. Nie ma potrzeby stosowania wobec mnie tortur. Deimos rozejrzał się dookoła, a jego twarz była maską niedowierzania. - Co? Delphine roześmiała się, po czym wyjaśniła. - Pranie mózgu to idiomatyczne wyrażenie, Asmodeusz. To oznacza, że będziemy chcieli byś powiedział nam kilka rzeczy. Tak naprawdę nie zamierzamy robić nic z twoją głową. Wydał z siebie długi, pełen ulgi oddech. - Och, dzięki Źródłu. Nie znoszę, gdy ktoś otwiera mi czaszkę. To naprawdę boli. Współczucie wykrzywiło twarz Deimosa. - Cieszę się, że nie jestem demonem. Asmodeus ponownie wyglądał na podekscytowanego. - Więc od czego zaczynamy? Madoc spojrzał na Jericha i Deimosa. - Od Noira i Azury – musimy ich zaatakować i osłabić. Tak długo jak będą się bronić, nie będą w stanie spiskować. Im więcej Oneroi wykorzystamy, tym lepiej. Muszą przecież kiedyś spać.
223
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- I ja mogę pomóc – zaoferował się Jared. – Tak długo jak pozwoli mi na to moja pani. A tak przy okazji – spojrzał na Jericha – nigdy nie możesz pozwolić na to, by mieli medalion Jadena. - Dlaczego? - Gdy zostanie umieszczony nad sercem boga, czyni go bezsilnym. Jericho zagapił się, gdy przyszedł mu do głowy genialny pomysł. - Czy możemy użyć go na Noirze? - Jestem raczej pewien, że to dlatego Jaden go chciał. - Więc dlaczego go nie użył? – zapytał Zeth. Jared spojrzał na niego krzywo. - Czy kiedykolwiek próbowałeś umieścić coś takiego na szyi boga, który cię nienawidzi? To nie jest najłatwiejsza rzecz. Jestem pewien, że gdyby było to łatwe, Jaden by to zrobił. - Okay, dobra uwaga, ale ciągle…. - Potrzebujemy tego amuletu – dokończył Jericho. Jared skinął głową. - Ale kiedy Zephyra dowie się, że go nie masz, odwoła mnie. - Może, może nie. Może będziemy w stanie ponownie z nią ponegocjować. Jared zadrwił. - Negocjacje z nią nie są najłatwiejszą rzeczą do zrobienia. Najczęściej wiąże się to z rozlewem krwi. I mam tu na myśli moją krew. - Delphine? Delphine zmarszczyła czoło widząc kobietę Oneroi, która ją wołała. - Znasz ją? – zapytał Jericho. - Nie, ale ona najwyraźniej zna mnie – uśmiechnęła się do niego – zaraz wrócę.
224
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Jericho obserwował z ciężkim sercem jak odchodzi. Jedną rzeczą, której żałował najbardziej ze wszystkiego, było to, że jako niewolnik Zeusa nigdy nie zobaczy jej ponownie. Będzie dla niego stracona. Nie chcąc myśleć o tym, wrócił do rozmowy. Nie będzie żałował tego, co zrobił. Tylko przyszłości, której im odmówił. ******
Strona
225
Delphine podążała za Oneroi, która wyprowadziła ją z korytarza. Czego ta kobieta mogła chcieć? I dlaczego nie mogła tego powiedzieć przy reszcie? Ciekawa, podeszła do bogini, która w końcu się zatrzymała. - Czy potrzebujesz czegoś? Kruczowłosa i drobna kobieta, przypominała jej kogoś, kogo teraz nie mogła sobie przypomnieć. Odwróciła się do Delphine z uśmiechem. - Tak, jest coś czego potrzebuję. - Czego? Kobieta podzieliła się z jednej na trzy identyczne boginie. Zanim Delphine mogła się poruszyć, miały już ją związaną. - Twojej śmierci – warknęła pierwsza chwilę przed tym jak podcięła jej gardło.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zatrzymał się przed wielkim oknem, które wychodziło na spokojną, daleką plażę. Było tu pięknie i zastanawiał się ile razy stała w tym miejscu Delphine, nie mogąc docenić tego, z powodu tego, co zrobił jej Zeus. To nie będzie już dłużej jej problemem. Madoc dołączył do niego. - Wiesz, tak długo udawałem brak emocji, że teraz nie jestem pewien jak je okazać. Ciągle chcę być kompletnym stoikiem. Dziwne, co? Jericho wzruszył ramionami. - Dla mnie ma to sens. Kiedy żyjesz w kłamstwie wystarczająco długo, to na pewien sposób staje się to prawdą. – Mimo, że te wszystkie wieki spędził jako niemowa, trudno mu było uwierzyć jak łatwo dostosował się do ponownego mówienia. To sprawiło, że zaczął się zastanawiać na tym, czy ktokolwiek inny niż Delphine mógł otworzyć go w ten sam sposób. Nie. Nikt nigdy nie miał na niego wpływu. Ona była wyjątkowa, a bez niej byłby stracony na wieczność. Madoc zbliżył się i zniżył głos. - Nie chciałem mówić przed innymi, ale Zeth i ja rozmawialiśmy o tym. Chcielibyśmy zaoferować tobie trzecią pozycję lidera Oneroi. Uważamy, że będziesz w tym świetny. Jericho zmarszczył brwi. - Nie jestem Oneroi.
226
Rozdział 14
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie, ale jesteś wojownikiem z praktycznym doświadczeniem poza snami. Potrzebujemy kogoś, aby nauczył nas nowych technik przeciwko demonom. Jaki ładny świat mu się szykował. Ale jego nowa rzeczywistość nie pozwoli mu na tego rodzaju luksus. - Taa, chciałbym, ale muszę spadać. - Dlaczego? Jericho spojrzał na drzwi, za którymi zniknęła Delphine. - Mój czas jest już zarezerwowany i nie ma sposobu, by się z tego wyplątać. Przepraszam. Ale mogę wymyśleć kogoś, kto byłby w tym świetny. Kogoś, kto może przenieść całe pasma górskie jedynie swoją zawziętością. - Delphine? Zanim Jericho mógł odpowiedzieć, drzwi otworzyły się z hukiem pokazując mu Delphine walczącą z trzema identycznymi kobietami. Odziane w czerń, rzuciły się na nią z mieczami, a ona tańczyła wokół nich, blokując ich ruchy swoją laską i pokazując umiejętności, których brakowało niejednemu mężczyźnie. Jericho poznał te śmiertelne suki w jednej chwili – kiedyś były jego sojusznikami na polach bitewnych. Phonoi. Gniew pochłonął go na ten widok. Jak śmiały ją atakować! Nie myśląc racjonalnie, błysnął za plecami Delphine, by chronić ją podczas walki. Ale w chwili, gdy to zrobił, Phonoi zniknęły. - Tchórze! – krzyknął. – Co? Boicie się walczyć z kimś, o kim wiecie, że skopałby wam dupy? – Ale znowuż, w taki sposób działały. Nigdy nie atakowały otwarcie. Poruszały się jak upiory. Wyłaniały się z ciemności, by zabić i się wycofać. Bojąc się o Delphine, odwrócił się do niej. Miała okropne cięcie z boku szyi, co sprawiło, że jego gniew stał się jeszcze większy.
227
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Co one zrobiły? Skrzywiła się chowając laskę. - Próbowały podciąć mi gardło, ale dopóki moje moce nie są związane, nie jestem bezradna. Dzięki za to bogom, ale to i tak nie zmieniało faktu, że łaknął krwi za ten atak. Syknęła ocierając ranę. - Boli. Jericho spojrzał za nią, w miejsce gdzie stał Madoc. - Madoc, możesz ją uleczyć? Oneroi nie tracił czasu. Położył dłoń na ranie i ją zamknął. Ale jego oczy były tak samo zmartwione jak Jericha. - Jak myślisz, kto je wysłał? Delphine przejechała ręką po swoich ubraniach i szyi, usuwając z nich krew. - Dlaczego mieliby je wysłać? Jericho spojrzał na nią. - Kogo rozzłościłaś? - Tylko ciebie i Noira. Wszystkich innych staram się unikać, by nie doprowadzić do takich zdarzeń. - Cóż, najwidoczniej wkurzyłaś kogoś, kto pociąga za sznurki. – Phonoi służyły jedynie garstce bogów. A on był zdeterminowany, by dowiedzieć się kto za tym stał. Jericho przywołał do siebie Jareda. Sephiroth przybył natychmiast, ale w kąciku jego ust, była krew, którą otarł kciukiem. - Czy jest coś, czego potrzebujesz? – zapytał Jared. Jericho przytaknął. - Od kiedy pobieram swoje moce ze Źródła, wiem, że jesteś z nim bardziej w zgodzie. Potrzebuję byś posłuchał i powiedział mi kto wysłał Phonoi na Delphine.
228
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Czy ta wiedza tobie pomoże? Jericho spojrzał na Delphine. - Absolutnie. Jared napiął ramiona i rozłożył ręce, jakby próbował połączyć się z czymś bądź kimś, kogo oni nie widzieli, czy słyszeli. Jego oczy starły się czarne, by następnie zmienić barwę na czerwień. Nawet jego źrenice były w tym odcieniu. Jego skóra zrobiła się tak blada, że wyglądał na martwego. Żyła na jego czole napięła się, gdy wyszeptał słowa w języku starożytnych bogów. Następnie jego głos zmienił się w głos Źródła. Nie był ani męski ani żeński, był jedynie miękkim szeptem i mówił do nich w języku, który mogli zrozumieć. - Przywołałeś nas z naszego letargu. Powiedz nam, czego szukasz. Jericho skrzyżował ręce na piersi. - Imienia boga, który kontroluje Phonoi. - Znasz odpowiedź, drogi Cratusie. Nie ma potrzeby, by przeszkadzać nam czymś tak trywialnym. - Mam podejrzenie, ale muszę znać prawdę. - Zeus. – Imię odbijało się echem w całym pomieszczeniu. Jericho warknął nisko z gardła, gdy ogarnęła go furia. - Dlaczego? Pojedyncza krwawa łza spłynęła po białym policzku Jareda. - Ona jest tą, która może go zniszczyć. Została zrodzona z ludzkiego ojca i z łona bogini matki. To dlatego zostałeś wysłany wieki temu, by ją zabić. I to dlatego jej matka tak walczyła, by ją chronić. Delphine zamarła, próbując zrozumieć to, co mówiło im Źródło. - Moja matka była człowiekiem.
229
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie – wyszeptało Źródło. – Madoc był tam tej nocy, gdy przyszli po ciebie. Walczył po stronie twojej matki. - Walczyłem z Letą, ale Jericha tam nie było – powiedział Madoc. - Zostałeś wtedy już zabrany do aresztu, gdy on dołączył do Dolora w ich chatce. Choć nie widzieliście go, był tam i uratował jedyne dziecko, którego śmierci Zeus tak bardzo pragnął. - Ja nie… - przerwał Madoc. – Nie, Zeus ukarał nas za sen, który miał. - Znałeś prawdę tak samo jak znasz ją teraz. Żaden Oneroi nie został ukarany za sen, jaki miał Zeus. Ty nawet to podejrzewałeś, ale nie odważyłeś się tego nawet wyszeptać ze strachu przed tym, co jeszcze mógłby wam zrobić. Madoc przeklął. - On ma rację. Zawsze zastanawiałem się nad tym. Jak również nad tym, dlaczego zakazano nam się łączyć w pary ponownie… Jared spojrzał na Delphine. - Proroctwo jest tak silne jak ten, kto w nie wierzy. Teraz kiedy już znasz prawdę, tylko ty możesz je spełnić. – Jared syknął gdy jego oczy i koloryt skóry wróciły do normy. Zerwał swoje połączenie ze Źródłem. Delphine ciągle się nie poruszyła, starając się poradzić sobie z tym wszystkim. - Moja matka nie była moją matką? – Spojrzała na Madowa. – Dlaczego mi nie powiedziałeś? - Nie wiem. To znaczy, wiedziałem, że z wyglądu przypominasz Letę, ale nigdy w najśmielszych halucynacjach nie marzyłbym, że jesteś jej rzekomo zmarłą córką. Dzięki bogom, że nigdy nie powiedziałem Zeusowi o tobie. Rzeczywiście. Kto by przypuszczał… Ale to sprawiło, że zaczęła się zastanawiać nad kobietą, która ją urodziła. Kobietą, której nigdy nie spotkała.
230
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
231
- Czy moja matka jeszcze żyje? - Tak. Żyje w świecie ludzi ze swoim mężem. Delphine zapłakała szczęśliwie, a łzy ciągle wypełniały jej oczy. Jej matka żyje. Odwróciła się, by spojrzeć na Jericha. Nie było go tu. - Jericho? – krzywiąc się, rozglądała się po pokoju, ale nigdzie go nie było. Madoc zmarszczył brwi, również się rozglądając. - Był tutaj. Ta sama myśl przeszła przez nich w tym samym czasie. - Zeus. Jericho zniknął do ojca bogów…
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zeus śmiał się z Hermesa, gdy poczuł napływ nieżyczliwości. Była tak silna, tak namacalna, że przecinała go jak ząbkowany nóż. Rozglądając się po sali, starał się odnaleźć boga lub boginię, która odważyłaby się mieć takie uczucia w stosunku do niego. Ale nic nie widział. Nikt nawet nie zwracał na niego uwagi. Czy miał halucynacje? - Czy coś jest nie tak? – zapytała Hera z tronu, po jego prawej stronie. - Nie czujesz tego? - Czuję co? Zanim mógł odpowiedzieć, drzwi do świątyni otworzyły się z hukiem. Jericho ubrany w pełne, wojenne regalia otworzył szeroko drzwi. Długi, czarny prochowiec przylegał do jego ciała, podkreślając każdy jego mięsień, wyszlifowany by zabić. Ostre kolce sterczały mu na ramionach, zakrzywiając się w kierunku jego twarzy jak śmiertelne ramy. Jego skrzydła były rozpostarte, a jego długie, białe włosy spływały mu na ramiona i plecy. Obie jego dłonie pokryte były ostrymi, metalowymi szponami, które otarły się o złote drzwi jak paznokcie o tablicę. Jego czarne, wysadzane srebrem buty wystukiwały złowieszcze staccato, gdy szedł po marmurowej podłodze w piekielnym gniewie i z bezlitosną zemstą wyrytą na jego niesamowicie doskonałych rysach twarzy. Nikt się nie poruszył. Nikt nie śmiał. Tylko Zeus wiedział, kto był jego celem. Reszta wstrzymała zbiorowo oddech w obawie, że Cratus ich wyzwie i będą musieli stawić mu czoła.
232
Rozdział 15
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Niewątpliwie wszyscy pamiętali ostatni raz, kiedy śmiało przeszedł przez tą salę. Ale dzisiaj był inny… - Ares! – Zeus zawarczał na swojego syna, który był bogiem wojny. – Chroń swojego ojca! Zatrzymaj tego psa! Teraz! Ares okrył się swoją zbroją, i odskoczył od stołu wkraczając na ścieżkę Jericha. Bez wahania, Jericho przywołał swoją tarczę i miecz zanim rzucił się na boga. Ich tarcze zadzwoniły głośno, gdy Jericho wykorzystał swoją, aby uderzyć w plecy boga. Ares wbił swoje stopy podłogę i pochylił się z całą swoją wagą na tarczę, lecz to nie wystarczyło, aby zablokować Jericha. Był jak walec, tylko z jednym przeznaczeniem w głowie. Zeus. - Twoja krew nie uspokoi mnie, Aresie. Ustąp, albo poczuj gniew jakiego nie możesz sobie wyobrazić. Ares ponad tarczą pchnął w jego stronę mieczem. Warcząc, Jericho uniósł krawędź swojej tarczy, by odeprzeć atak, a następnie odpowiedział swoim pchnięciem. Jego krótki miecz zakręcił się wokół tylnej części tarczy jego przeciwnika i otworzył ranę na ramieniu Aresa. Mając dość tej przeszkody, Jericho rzucił swoją tarczę na podłogę, i użył swojego miecza uderzając w tarczę Aresa. Szybciej niż bóg mógł zliczyć, Jericho posyłał uderzenie za uderzeniem w tarczę boga, robiąc to szybko i wściekle dopóki nie dotarł do ramienia Aresa. Bóg zawył, gdy złoto szczypało i wbijało się w jego ciało. Jericho kopnął go, i zostawił tak rozwalonego na podłodze. Użył swoich mocy, by wykręcić miecz z ręki Aresa i uchwycić go swoimi szponami na lewej dłoni. Jericho skrzyżował miecze, po czym umieścił je przy swoich bokach i rozejrzał się, patrząc na wszystkich zebranych bogów i boginie.
233
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Czy ktoś jeszcze chce krwawić za tego sukinsyna? Zeus cisnął w niego piorunem. Jericho odbił go swoim mieczem. - Już więcej się tobie nie podporządkuje. Kolejny piorun poleciał w jego stronę. Tym razem upuścił miecz Aresa i złapał piorun w swoją dłoń. Skwierczał ocierając się o jego srebrne pazury, jednocześnie bucząc i pulsując. Ale dzięki jego zbroi to go nie raniło. - Czy jesteś psychicznie upośledzony, Olimpijczyku? Nigdy mnie nie pokonałeś. Podporządkowałem się tobie, ale to się nie powtórzy. Zeus wyciągnął kolejny piorun. - Masz ludzkie serce. Możesz zostać zabity! Jericho rzucił świecącą błyskawicę w Zeusa, który ledwo jej uniknął. - Więc zrób to. Jeśli ty albo jeden z tych ślepych głupców, podążających za tobą szczerze wierzy, że potrafisz… dawaj. Jestem w nastroju na Morderstwo. Na Zabójstwo i Masakrę również. Oczy Zeusa rozszerzyły się, gdy zdał sobie sprawę z motywacji Jericha i źródła jego wściekłości. Atena, Apollo, Dionizos i kilku innych wstali, tak jakby mieli zamiar walczyć w imieniu Zeusa. Ale zanim mogli to zrobić, Jericho poczuł potężną obecność za swoimi plecami. Spodziewając się ataku, odwrócił się i był gotowy do walki. Następnie zastygł w miejscu. Za nim była Delphine z Madociem, Zethem, Zarekiem, Astrid, Jaredem, Deimosem, Phobosem, Asmodeusem i dwoma tuzinami Oneroi. Wyglądali na gotowych do walki. Z trudem mógł zrozumieć to, co widział. Inni bogowie wycofali się natychmiast.
234
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine i jej grupa poruszyła się do przodu, aż otoczyła go w ochronnym łuku. Posłała mu figlarne mrugnięcie okiem. - Ty naprawdę nie myślałeś, że będziesz stał tu sam, co? - Tak, myślałem. – Jericho był ciągle przerażony ich bezpodstawnym wyrazem poparcia. Nigdy, w najśmielszych wyobrażeniach nie mógł się tego spodziewać. Madoc prychnął. - To nowy świat, bracie. A my uciskani, wróciliśmy z powrotem. – Spojrzał na Zeusa, dziko warcząc. – Nigdy więcej nie będziemy narzędziem dla ciebie czy dla kogokolwiek innego. Uważaj siebie za zdetronizowanego. Zeus warknął nisko z głębi gardła, patrząc na każdego z nich. - Jak śmiesz! Naprawdę myślisz, że taka mizerna liczba nas przestraszy? Zeth parsknął. - Wystraszyliśmy ciebie na tyle, że zabiłeś nasze córki. Jaki bóg boi się niemowlęcia? Olimpijscy bogowie zaczęli szeptać między sobą. - To prawda – powiedział Jared. – Dwukrotnie zlecił zabójstwo Delphine, a jednak ona żyje. Zeus zadrwił z Jericha. - Powołując się na twoje słowa, jesteś moją własnością. Przysięgłeś, że gdy uwolnię emocje Oneroi będziesz mi się kłaniał po wieczność. Jericho wzruszył ramionami. - Taa, tak powiedziałem, czyż nie? Powinieneś był kazać mi przysiąc na moją matkę nierozerwalną przysięgą… upsss. Do dupy jest być dzisiaj po twojej stronie. Zeus wybuchnął złością. - Nie możesz się wycofać. - I nigdy bym tego nie zrobił, gdybyś nie zaatakował jedynego powodu, dla którego zawarłem tą umowę. – Jericho schował pazury na swojej lewej dłoni, by wziąć w nią rękę
235
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine. – Gdybyś mnie nie okłamał i nie ruszył na nią, zostawiłbym cię żyjącego w spokoju i spełniał swoją przysięgę. Ale nie będę służyć komuś, kto próbował zabić jedyną osobę, na której kiedykolwiek mi zależało. Nie przywiążę siebie do ciebie, zostawiając ją bezbronną na twój atak i twoich pomiotów. Delphine wzmocniła uścisk na jego dłoni. Ares odepchnął się z podłogi. Jego tarcza zniknęła, a on przyciskał złamaną rękę do klatki piersiowej. - Możemy z nimi walczyć, Ojcze. - Możesz walczyć – Jericho zakpił – ale nigdy nie wygrasz. - Ojcze? – zapytał niepewnie Ares. Zeus spojrzał na nich. - Nie będę waszym więźniem. - Nie musisz być – Madoc przesunął się, by stanąć przed Zeusem. – Nie chcemy twojej pozycji czy władzy. Bogowie wiedzą, że zdecydowanie nie chcemy mieć do czynienia z marudnymi, drobnymi bzdurami, z którymi reszta z was boryka się z dnia na dzień. Deimos prychnął. - No nie wiem. Myślałem, że śmieszne było, gdy Dionizos ganiał za Mrocznym Łowcą w Mardi Gras, kilka lat temu. Bawiło mnie to przez kilka dni – zaśmiał się złowieszczo jak animowany, czarny charakter. Jericho przewrócił oczami. Jego stary przyjaciel zawsze był pokręcony. To dlatego ta dwójka kiedyś trzymała się ze sobą tak dobrze. Eros i Psyche wstali od stołu po lewej stronie Jericha. Z białymi skrzydłami i blond włosami, Eros był usposobieniem piękna. Był ubrany w parę czarnych, skórzanych spodni, czarną koszulę i buty jak u ludzkiego motocyklisty. Rude włosy Psyche były ściągnięte, a ubrana była jak dziewczyna motocyklisty. Wcisnęła swoją dłoń w dłoń Erosa. Jericho napiął się, gdy podążali w jego stronę i jego grupy.
236
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ale to co ogłuszyło go najbardziej to, że Eros wyciągnął do niego rękę w geście przyjaźni. - Nie wszyscy z nas tutaj to dupki. A teraz sądzę, że mamy o wiele większe zmartwienie niż Noir i jego załoga. Rozważam tu naszych sojuszników. Zeus ryknął ze wściekłości. - Nie masz przypadkiem tętniaka, staruszku – powiedział Madoc uszczypliwie. – To co proponuję to rozejm. Ty i twój sąd pozostajecie bez zmian, spiskując i knując intrygi przeciwko sobie, podczas gdy my zostajemy pozostawieni sami sobie, załatwiając swoje sprawy. Zeus był przerażony. - Podzieliłbyś ten panteon? Madoc potrząsnął głową w zaprzeczeniu. - Ten panteon został podzielony już dawno temu. Przeszliśmy przez bycie twoimi pieskami salonowymi i życie w strachu przed rozgniewaniem ciebie. Mamy o wiele ważniejsze sprawy, na których musimy się skupić niż drobne intrygi i flirty – spojrzał na Jericha. – A z Tytanem za nami, teraz mamy moc by powiedzieć tobie, żebyś wsadził sobie to wszystko tam gdzie nawet Helios nie zaświeci. Zeth podniósł głowę, aby przemówić do bogów dookoła nich. - Każdego z was, kto jest gotowy do walki z Noirem i Azurą, zapraszamy do swojej drużyny. Reszta z was może robić to, co zwykle. Atena i Hades zrobili krok do przodu. Jak zwykle Atena miała czarne włosy, a ubrana była w powłóczystą, czerwoną suknię. Bogini wojny i mądrości, reprezentowała sobą cały wdzięk Grecji. Hades z drugiej strony był mroczny i ponury. Bóg świata podziemnego miał cierpliwość jedynie do swojej żony, która była najczęściej nieobecna. - Jesteśmy z wami.
237
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zeus wydał z siebie głęboki dźwięk obrzydzenia. - Straciłeś rozum, Hadesie? - Nie. Raczej znalazłem swoją duszę. Noir i Azura wypowiedzieli nam wojnę. Przynajmniej tyle możemy zrobić, oferując opór, którego szybko nie zapomną… bracie. - Więc witajcie – powiedział Madoc, odwracając się do Zeusa. – Zostawimy cię w spokoju, a ty odwdzięczysz się nam przysługą. - Właśnie! – krzyknął Asmodeus, wypinając pierś. Zarek pochylił się i szepnął. - Nie chcesz tego zrobić kolego. Ten zły facet na tronie nie ma zbyt wiele poczucia humoru. - Och. – Asmodeus ukrył się za Jaredem. Zarek śmiał się, dopóki nie zdał sobie sprawy, że inni na niego patrzą. Natychmiast otrzeźwiał i wrócił do pozycji „zabiję cię i będę tańczyć na twoim grobie”. - To mamy porozumienie? – zapytał Jericho. Zeus spojrzał na nich, ale i tak wiedział, że to najlepsza oferta jaką mógł otrzymać bez wojny. Wojny, którą równie dobrze mógł przegrać. - Mamy porozumienie. Czy mógł to powiedzieć z mniejszym entuzjazmem? Ale ważne, że to powiedział. Madoc pochylił głowę w stronę Zeusa i innych bogów, zanim odwrócił się i wyprowadził ich grupę z sali. Jericho puścił Delphine i odnalazł swoją tarczę u stóp Artemidy. Smukła i elegancka, z tętniącymi życiem, czerwonymi włosami, spojrzała ponad nim na Delphine, która czekała na jego powrót. - Jeśli naprawdę ją kochasz, Cratusie, spraw by wiedziała to każdego dnia. I zawsze umieszczaj ją przed sobą i swoimi potrzebami tak, jak zrobiłeś to dzisiaj. Przyjmij tę radę od kogoś, kto to wie. Utracona miłość jest najtrudniejszym obciążeniem na barkach. – po tych
238
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
słowach przywołała jego łuk i kołczan ze strzałami, które dał jej wieki temu. Był zdumiony tym, że je zachowała – mój prezent dla ciebie. Twój cel zawsze będzie celny, a kołczan nigdy nie będzie pusty, tak długo, jak tylko będziesz je nosił. - Dziękuję. Pochyliła głowę i cofnęła się. Jericho wrócił do Delphine i podążył za innymi na Znikającą Wyspę. Jak tylko się zmaterializowali, Delphine przyparła go do muru na zewnątrz sali. - Czy naprawdę byłeś gotów zrezygnować ze swojej wolności dla mnie? Odwrócił wzrok z zakłopotaniem. - Jericho – odwróciła z powrotem jego twarz tak, by była naprzeciw jej – dlaczego miałbyś to zrobić? Jej pytanie zirytowało go. Nie lubił być wypytywany, i na pewno nie o coś tak… osobistego. - A jak myślisz? Spojrzała na niego. - Ponieważ jestem despotyczną babą i wolisz być niewolnikiem kogoś, kogo nienawidzisz niż radzić sobie ze mną. To sprawiło, że jego gniew stał się większy. - Wiesz… - przerwał, gdy uświadomił sobie, że się z nim drażniła. Jego złość się pogorszyła. – Nie jesteś zabawna. - Myślę, że jestem histeryczna i chcę usłyszeć od ciebie dlaczego zawarłeś taką umowę. Jericho próbował przejść obok niej, ale mu nie pozwoliła. Ona musi to usłyszeć. Złapała jego usta w swoje miękkie palce. - No dalej, kochanie, możesz to powiedzieć – żartobliwie poruszała jego ustami – nie jesteś do kitu, Delphine – powiedziała udawanym, głębokim głosem. – Ja… Ciebie. No dalej, Jericho. Ja jedynie gryzę w sypialni. Możesz to zrobić. Wiem, że naprawdę nie jesteś niemy.
239
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ale dlaczego musiał to powiedzieć? Czy to nie jest oczywiste? Co więcej będzie musiał zrobić, by pokazać jej jak wiele dla niego znaczyła? Ale wiedział, że ona się nie podda. Nie, dopóki nie usłyszy słów jakie chciała usłyszeć. - Ponieważ cię kocham… czarownico. - Czarownico! – Podeszła bliżej, ale zamiast go skrzywdzić, połaskotała go w żebra. Jericho śmiał się, zdumiony jej zabawą. Nikt, nigdy nie był tak niefrasobliwy w stosunku do niego. Przyciągnął ją do siebie i pocałował solidnie. - Dziękuję za przybycie za mną. - Nie – powiedziała, trzeźwiejąc natychmiast – dziękuję za bronienie mnie. – Szturchnęła go mocno w klatkę piersiową – ale nie rób tego nigdy więcej. Nie chcę, żebyś narażał się na ryzyko na moje konto. - Dlaczego? Spotkała jego wzrok, a szczerość w jej piwnych oczach wypalała go. - Bo też cię kocham i nie mogłabym znieść bycia powodem, przez który zostałbyś zraniony czy zabity. Podniósł rękę do jej ust. - Nie martw się. Nigdy nie zostawię cię samej. Wpadasz w zbyt wiele kłopotów beze mnie. Warknęła na niego. - Och, proszę. Nigdy nie miałam kłopotów przed tym zanim się pojawiłeś. - Acha. - Hej – powiedział Phobos, wychylając głowę przez drzwi – nienawidzę przerywać tego w czymkolwiek wasza dwójka bierze udział, ale mamy tutaj sytuację, którą może chcielibyście sprawdzić. Marszcząc brwi, Jericho poszedł do sali, by znaleźć tam nową grupę Skoti.
240
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zaskoczony ich obecnością, spojrzał na Madoca w celu wyjaśnienia. - Co się dzieje? Madoc podniósł swoje ręce i wzruszył ramionami. - Nie jesteśmy pewni. Oni po prostu się pojawili. Kolejny wybuch światła zaskoczył ich, gdy Nike błysnęła po środku Skoti. Stała tyłem do niego, pod niezręcznym kątem z opadającymi skrzydłami. Jericho zrobił krok w jej kierunku, a następnie zamarł, gdy odwróciła się do niego i spotkała jego spojrzenie. Nike była Gallu. Madoc i Phobos przeklęli, przywołując miecze do ataku. - Nie! – Jericho syknął, odpychając ją od nich. – Ona jest moją siostrą. Madoc spojrzał na niego jakby był szalony. - Ona jest zainfekowana. Zabije nas wszystkich. - Nie obchodzi mnie to. – Nadal była jego siostrą. Jericho przywołał na siebie zbroję zanim do niej podszedł. Warcząc, rzuciła się na niego jak dzikie zwierzę, wymachiwała rękami i próbowała go ugryźć. Jej skrzydła trzepotały, ale mimo to udało mu się złapać ją od tyłu i przytrzymać nawet wtedy, gdy jej skrzydła uderzały w niego. Krzyczała i kopała, a następnie próbowała uderzyć go z główki. Mimo tego, że był w zbroi, ciągle mógł czuć jej kopnięcia na swojej łydce. - Potrzebuję klatki – mruknął. Delphine przywołała jedną rozmiaru małej szafy. Był na tyle duża, by utrzymać tam Nike dopóki nie znajdą sposobu jak jej pomóc. - Tutaj. Jericho wepchnął swoją siostrę do niej i skrzywił się na widok jej białych oczu i ostrych zębów.
241
JERICHO AND DELPHINE
15
Linda Denise Blair – amerykaoska aktorka, znana najbardziej z roli Regan MacNeil, dziewczyny opętanej przez demona w kultowym horrorze Egzorcysta (1973) i jego sequelu – Egzorcyście II: Heretyku (1977).
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Piana utworzyła się w jej ustach, gdy dotknęła krat, próbując ich dosięgnąć. Eros i Zarek wymienili zmartwione spojrzenia zanim rozejrzeli się po Skoti. Eros podrapał się w podbródek. - Myślę, że powinniśmy ich też zamknąć w klatce, dopóki nie stali się Lindą Blair15. Jeden z młodszych Skoti wstał. - Jesteśmy zainfekowani. Ale u nas działa to wolno. Jericho się skrzywił. - Co? - Testują nowy jad na nas, ponieważ chcą zobaczyć czy mogą zainfekować nas podczas walki bez naszej wiedzy o tym, że jesteśmy zainfekowani. Wtedy wracając do domu, rozprzestrzenialibyśmy to innym. Jak podstępnie – w dodatku czyniłoby to ich wszystkich podejrzanymi, nawet po tym jakby walczyli. Zarek przeklął. - Jak z tym będziemy walczyć? - Musisz zabić tego, kto ich zainfekował. Odwrócili się do Jareda, który mówił ze śmiertelną powagą. - Co? – Madoc zapytał z niedowierzaniem. - Zephyra to odkryła – wyjaśnił Jared. – Jeśli zabijesz Gallu, który spłodził zombie, wtedy zombie powraca do normalności. Eros, wybełkotał. - Cóż, to po prostu głupie. Kto by coś takiego wykombinował?
242
JERICHO AND DELPHINE
16
Amerykaoski reżyser, nakręcił horror Noc żywych trupów.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Egipska bogini Ma’at. Gallu najechali jej domenę wieki temu, a ona zmodyfikowała ich, aby dać jej ludziom szansę w walce. Madoc potrząsnął głową z niesmakiem. - Ekstra, po prostu ekstra. - Taaak – zgodził się Eros. – Swoją drogą niech nikt nie mówi Ma’at, że powiedziałem, iż to było głupie. Ona ma paskudny temperament i nie potrzebuję od niej klapsa. Jericho zignorował jego przypadkową paranoję. - Więc jak ustalimy kto ją zainfekował? Zarek wzruszył ramionami. - Zabijmy ich wszystkich i pozwólmy Hadesowi rozwiązać ten problem. Krzyżując ręce na piersi, Hades posłał mu niezbyt rozbawione spojrzenie. - W ramach wyjaśnienia, to nie sprzątam po was sukinsynach. I żaden Gallu nie zbliża się do mojej domeny. Wszystko czego mi jeszcze trzeba to królestwo pełne zakażonych zmarłych. To byłby Cesar Romero w każdym calu. Eros podniósł rękę. - Uch, Hadesie, to George Romero16. Cesar to ten, który grał Jokera w „Batmanie” . Hades obdarował go płaskim spojrzeniem. - Czy wyglądam jakby mnie to obchodziło? I w ogóle skąd to wiesz? - Psyche i ja chodzimy z Acheronem do kina. On jest głównym ćpunem zombie. Ignorując ich naskakiwanie na siebie, Asmodeus zrobił krok do przodu z zakłopotaniem. - Dowiem się kto ją zainfekował. Jericho wygiął brwi w łuk na ofertę Asmodeusa.
243
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Co? - Mogę się tam dostać bez żadnych podejrzeń. Miejmy nadzieję, że znajdę tego Gallu i go zabiję. Delphine potrząsnęła głową. - Asmodeus… - Słuchaj, wszystko jest w porządku – powiedział demon, przerywając jej. - Wiem, że to brzmi banalnie jak diabli, ale wy wszyscy sprawiliście, że poczułem się częścią zespołu. Nigdy nie miałem tego wcześniej. I chcę dać coś od siebie, aby pomóc. Jeżeli którykolwiek z was będzie próbował tam wejść, Noir Was zabije. Mnie… jedynie będzie torturował. Może też wypatroszy i znieważy. Może także dostanę kilka klapsów. Ale jestem jedyną nadzieją jaką macie. Delphine wymieniła zmartwione spojrzenie z Jerichem, po czym wróciła wzrokiem do Asmodeusa. - Nie możemy wysłać cię tam samego. - E tam, będzie w porządku. Noir i tak mnie nienawidzi. - Ale jeżeli nabierze podejrzeń to cię zabije. Demon wzruszył ramionami. - Kto chce żyć wiecznie? Cóż, no dobrze, ja, ale chcę to zrobić dla was. Jericho zatrzymał go zanim mógłby zniknąć. Zsunął pierścień ze swojego palca i podał mu go. - Weź to. Asmodeus wykrzywił wargi i się wzdrygnął. - Nie poślubię twojego wstrętnego tyłka, chłopcze. Bez obrazy ale nie jesteś w moim typie. A poza tym lubię, gdy osoby z którymi się umawiam mają mniej owłosione ciało… i żeńskie części ciała, które dostały od natury. Jericho wydał z siebie rozdrażnione warknięcie.
244
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- To nie jest obrączka, dupku. To jest pierścień Berith’a. Gdy wpadniesz w tarapaty, możesz go wezwać, aby pomógł ci się stamtąd wydostać. To kompletnie zmieniło jego nastawienie. - Och.. hej, to mogło być warte zaręczyn z tobą. – Asmodeus szeroko się uśmiechnął, chowając go w dłoni – Jeżeli nie wrócę w ciągu kilku godzin… cóż, nie chcę o tym myśleć. Mam szczęśliwie myśli. Krem z wnętrzności psa i zgniły stek. O tak. Mniami – po czym zniknął. Delphine owinęła ramiona wokół Jericha i robiła wszystko co w jej mocy, by nie myśleć o obrazie pożegnania z Asmodeusem lub o fakcie, że naprawdę mógłby nazywać to kuchnią. Nie wiedziała dlaczego, ale dziwnie lubiła tego demona. Był tak jakby ich społecznie opóźnionym w rozwoju, nielegalnym kuzynem… - Myślisz, że z nim będzie wszystko w porządku? - On nie jest tym, kim powinniśmy się martwić. Odwrócili się do Hadesa. - Jak to? - Nie skończyliście z Zeusem. Jestem tego pewien. Nie zaatakuje dzisiaj, ale zawstydziliście go publicznie, a jeżeli jest jedna rzecz, którą wiem o swoim bracie… to z pewnością to, że nie radzi sobie z tym dobrze. - W porządku – powiedział Madoc – zamierzamy umacniać swoją pozycję tutaj. - I będziecie musieli wsadzić nas do klatek – powiedział inny Skoti. – Narobiliśmy wystarczająco dużo szkód w imieniu Noira. Nie chcemy robić tego więcej. Jared i Madoc zamknęli ich w klatkach, podczas gdy Delphine rozważała wszystko to, co się stało. Chciała by to zwolniło, ale nie było nic, co mogłaby z tym zrobić. Robiło się to straszniejsze z minuty na minutę. - Przykro mi z powodu Nike. Jericho spojrzał na nią smutnymi oczami.
245
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Mi również. Cholera, nie powinienem być rozproszony. Powinienem był zostać w Azmodei, dopóki bym jej nie znalazł. - Nie możesz siebie obwiniać. - A kogo powinienem? To ja byłem tym, który ją tam zostawił. - Ponieważ martwiłeś się o mnie – wyszeptała Delphine. – Gdyby mnie tam nie było, nie byłbyś rozproszony. Przyciągnął ją do siebie. - To zdecydowanie nie jest twoja wina, skarbie. Podjąłem decyzję i zrezygnowałem z niej. Muszę mieć teraz wiarę w Asmodeusa. Hades podszedł do nich. - Wracam do zaświatów. Dajcie mi znać, jak będziecie mnie potrzebować. - Tak zrobimy. Dzięki. Hades pochylił głowę, po czym zniknął. Jericho patrzył jak inni przystąpili do sprzątania sali i przywracania jej dawnego wyglądu. Ale to smutek w oczach Madoca go zaniepokoił. Uwalniając Delphine, poszedł sprawdzić co z Oneroi. - Wszystko ok? Madoc zaczął przytakiwać ale potem potrząsnął głową. - Tęsknię za moimi braćmi. Nigdy nie byłem tutaj bez nich i ciągle się zastanawiam co D’Alerian by zrobił, gdyby tutaj był. Co powie, kiedy wróci. Jeśli wróci. Ale Delphine nauczyła go, aby nie być nieczułym na tyle, by powiedzieć to głośno. - Odwalasz kawał dobrej roboty – Delphine podeszła i poklepała ramię Madoca. – Naprawdę. Nikt nie mógłby zrobić tego lepiej, i wiem, że D’Alerian byłby dumny z ciebie i tego co zrobiłeś, by nas chronić.
246
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Dzięki – spojrzał na nią i uśmiechnął się smutno. – Tak przy okazji, rozmawiałem z Zethem o tym, co sugerował Jericho. Chcielibyśmy, abyś była naszym trzecim liderem. Delphine była zaskoczona jego ofertą. - Ja? Madoc skinął głową. - Gdyby nie ty, żaden z nas by tutaj nie był. To ty jesteś tą, która uratowała Jericha i pomogła nas uwolnić. Bez ciebie, ciągle byłbym przykuty do podłogi. Możliwe, ale Delphine nie przywykła do bycia liderem jakiegokolwiek rodzaju. - No nie wiem. - Byłabyś w tym świetna – powiedział Jericho z pewnością, której ona zdecydowanie nie czuła. Nie wiedziała dlaczego, ale pochwała pochodząca od niego znaczyła dla niej więcej niż cokolwiek innego. - W porządku. Spróbuję. Ale jak coś spieprzę, lepiej, żeby jeden z was pomógł mi to naprawić. Madoc się roześmiał. - I zamierzamy jeszcze spróbować czegoś odrobinę innego. - Czego? Madoc spojrzał na Zareka. - Zamierzamy dodać dwóch nowych generałów. Zareka i Jericha. - Och, boziu – powiedział sarkastycznie Eros – czy mogłeś wybrać dwóch bardziej gburowatych ludzi? - Właśnie dlatego będą dowodzić naszą armią. Niech bogowie mają litość dla tych, którzy ich wkurzą, ponieważ Zarek i Jericho nie będą mieli dla nich żadnej. Zarek odchrząknął. - Lepiej bądź zadowolony, że mi to schlebia. W przeciwnym razie bym cię wypatroszył.
247
JERICHO AND DELPHINE
17
Strona
Jericho zgodził się złym spojrzeniem. - Ja również. Delphine uśmiechała się, gdy Astrid pojawiła się z płaczącym maluchem. Miał oczy tak jasnoniebieskie, że byłaby w stanie pomyśleć, iż jest Łowcą Snów, gdyby nie miał blond włosów Astrid i wyglądu swojego ojca… odejmując kozią bródkę. Z zestresowaną miną, Astrid przekazała go Zarekowi. - Menoeceus chce do ojca. Zarek spojrzał na nią. - Bob płacze, bo chce aby jego matka przestała nazywać go tym gównianym imieniem. Zarek przytulił chłopca, kołysząc go delikatnie na ramieniu, podczas gdy malec dalej zawodził. Głośno. - W porządku, Bob. Tatuś już cię trzyma i ratuje przed złym, imiennym gustem Mamusi. Też bym płakał, gdyby mama nazwała mnie po jakimś idiocie. - Menoeceus to wspaniałe imię – powiedziała defensywnie Astrid. Zarek prychnął. - Dla starego człowieka lub dla produktu do higieny intymnej. Nie dla mojego syna. Następnym razem to ja wybiorę imię dla dziecka i nie będzie to coś, co brzmi jak zapalenie opon mózgowych17. Astrid stała z rękami na biodrach, stykając się stopami ze stopami męża. - Będziesz tak dalej gadał to następnym razem sam urodzisz dziecko, i nie zadzieraj ze mną zawadiako, bo mam kontakty w tym wydziale. W mojej okolicy mężczyzna w ciąży to nie jest rzecz niemożliwa. Zaczęła od niego odchodzić.
248
JERICHO AND DELPHINE
Eng: meningitis
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Taa… cóż, byłbym zadowolony z rodzenia, gdyby to oznaczało, że mogę nazwać go jakoś normalnie – Zarek zawołał za nią. - Tak, tak. I to mówi facet, który jęczał jak dwulatek, gdy zranił się w palec. Chciałabym zobaczyć jak przetrwasz dziesięciogodzinny poród. - Nie jestem mięczakiem! – Zarek rzucił groźne spojrzenie na nich wszystkich – mam cholerne blizny, aby to udowodnić. - Jesteś mężczyzną – powiedział Eros – nie, żeby jęczenie nad zranionym palcem było czymś dziwnym. Sam to robię. Chłopiec nadal płakał, tak jakby jego serce było złamane. Bob? Delphine poruszyła ustami w stronę Jericha, próbując nie śmiać się z czegoś, co było najwyraźniej czułym punktem Zareka i Astrid. Imię było tak nieprawdopodobne dla małego, złotowłosego cherubina jak łagodność dzikiego mężczyzny, który go trzymał. - Chcę moje fluff-fluff! – zawodził Bob. Zarek wyglądał na spanikowanego. - Fluff-fluff… - podał malucha Jerichowi – potrzymaj go na sekundę. - Nie sądzę… - Jericho przerwał, gdy Zarek dosłownie rzucił mu dziecko. Przerażony, nie miał wyboru i musiał go złapać. Trzymając malucha przed sobą, nie był pewien co z nim zrobić. Nie trzymał dziecka od wieków. Z szeroko otwartymi oczyma, wpatrywał się w małego chłopca, który był tak zaskoczony nim, jak Jericho Bobem. Dzieciak był absolutnie cicho. - Patrz co narobiłeś – warknął na Zareka – połamałem go. Delphine się zaśmiała. - Nie połamałeś go. On cię lubi. Jericho nie był tego taki pewien. Przełykając mocno, przyciągnął malca bliżej i starał się skopiować kołyszący ruch Zareka. Bob wyciągnął rączkę ze swoich ust i klepnął nią Jericha w pokryty bliznami policzek.
249
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zrobił wstrętną minę. - O matko, to jest obślizgłe. Bob się roześmiał. Również się śmiejąc, Delphine wyciągnęła rękę i wytarła jego policzek. - To nie jest obślizgłe. To dziecięcy buziak. - To jest obślizgłe – powiedział Zarek, wracając z jasnym, niebieskim kocykiem, który na jednym z rogów miał głowę owieczki. Przekrzywił głowę w stronę Boba. - Cześć, mały Bobby – powiedział falsetem – jestem wielką, złą owieczką i przybywam, aby dostać od ciebie przytulaska. Mua! – naśladował odgłos buziaka. Piszcząc radośnie, Bob chwycił kocyk i go pocałował. Delphine była osłupiała widokiem dwóch wielkich, dzikich mężczyzn, rozpieszczających takiego malucha. - Potrzebujemy tego na YouTube – powiedziała Astrid puszczając oczko. - Zdecydowanie. Zarek wziął na ręce syna, tak by mógł przytulić kocyk. Maluch schował kocyk pod swoim policzkiem i odpoczywał na ramieniu ojca. - Widzisz, on tylko potrzebował swojego fluff-fluff. – Zarek posłał Astrid dokuczliwe spojrzenie. – Ja również będę potrzebował swojego, tyle że później. Astrid posłała Delphine oschłe spojrzenie. - Naprawdę go uduszę. Zarek pocałował syna w czubek głowy i podał go Astrid. - Za każdym razem, gdy będziesz potrzebowała fachowej, rodzicielskiej ręki… - Znajdę Jericha. Jericho wyglądał na przerażonego. - Ymm, może przynajmniej poczekasz aż nauczy się porządku? Zarek się roześmiał.
250
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
251
- Wiesz, też się tak czułem. Powinieneś widzieć moją twarz, gdy powiedziała mi, że jest w ciąży. Szczerze to miałem chwile, gdy chciałem popełnić harakiri, ale gdy szok minął i odszedł po kilku miesiącach, tak naprawdę przyzwyczaiłem się do tej koncepcji. Wierz lub nie, ale dzieci faktycznie spodobają się tobie bardziej. Nawet te obślizgłe sprawy z nimi związane. Delphine owinęła ręce dookoła Jericha tali. - Oj, daj spokój, Jericho. Nie chciałbyś mieć takiej małej miniaturki, biegającej dookoła ciebie? - Nie bardzo. I nie mogę sobie wyobrazić, że chciałabyś jeszcze jednego takiego jak ja. Popchnęła do w plecy żartobliwie po czym poszła, by dołączyć do Madoca. Zarek i Astrid zostawili go, by zaopiekować się Bobem. Samotnie, Jericho wrócił do Nike. - Zdobędziemy dla ciebie pomoc, Nike. Obiecuję. Syknęła na niego. - No dalej, Asmodeusie – wyszeptał – nie zawiedź mnie. - Ach, braciszku, ten niekompetentny demon jest najmniejszym z twoich zmartwień. Jericho zerwał się na dźwięk głosu Zelosa za nim. Odwrócił się, by powitać swojego brata. Ale w momencie, gdy to zrobił, Zelos zanurzył sztylet głęboko w jego piersi. Aż po rękojeść… Przebijając jego ludzkie serce. Dysząc, Jericho zachwiał się i upadł w ramiona Nike.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie! – krzyknęła Delphine, gdy zobaczyła jak Zelos dźgnął swojego brata szybciej niż mogła zareagować. Jej serce się szarpnęło na widok upadającego Jericha oraz Nike, która go schwytała i zaatakowała od tyłu. Ogarnęła ją niewyobrażalna furia. Taka, której nie potrafiła wyjaśnić ani złagodzić. Wszystko czego mogła posmakować to potrzeba krwi. Krwi Zelosa. Zanim jeszcze się zorientowała, że się poruszyła, trzymała go już na ziemi, waląc jego głową o podłogę, podczas gdy jej wściekłość ją napędzała. - Delphine, przestań! Zabijesz go. Gdzieś, przez mgłę gniewu, rozpoznała głos Madoca, gdy próbował odciągnąć ją od Zelosa. Wyrwała rękę z Zelosa czarnych włosów. Uwalniając go, kopnęła go mocno w żebra. - Trzymaj go. Bo jeśli Jericho umrze, zamierzam wyrwać mu serce z piersi i go nim nakarmić. Oczy Zeth’a były szeroko otwarte. - Biorąc pod uwagę chłostę jaką mu zapewniłaś, jestem pewien, że to zrobisz – spojrzał na Madoca – przypomnij mi, żebym nigdy nie denerwował tej kobiety. Delphine ledwo go słyszała, gdy biegła do Jericha. Deimos odciągnął go z dala od Nike, ale po tym jak go ugryzła. Leżał i trząsł się na podłodze.
252
Rozdział 16
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Klęcząc obok niego, zakrztusiła się falą agonii, która ją rozdzierała. Z jej oczu popłynęły łzy. - Kochanie? –głos jej się łamał przez ogarniający ją ból. Wziął jej rękę w swoją i trzymał tak, gdy Deimos uciskał kawałkiem materiału jego ranę na klatce piersiowej. - Co zrobimy? – zapytał Deimos. – Nigdy nie widziałem boga, który by tak krwawił. - Ma ludzkie serce… ale może zostać uratowany. Oneroi i Dolophoni zabijali go każdej nocy, a każdego ranka powracał do życia. - Przez Zeusa – przypomniał jej Deimos. – I bez obrazy, ale nie sądzę by był zbyt uczynny po tym, co mu zrobiliśmy. Łzy spływały po jej policzkach, gdy patrzyła jak Jericho staje się coraz bledszy, a jego oddech bardziej płytki. - Nie zostawiaj mnie, Jericho – wyszeptała, obejmując w dłoni jego pokryty blizną policzek. – Proszę. Nie mogę sobie poradzić z tymi emocjami, które mi dałeś. Nie mogę. I nie chcę być tutaj bez ciebie. Potrzebuję, byś był przy mnie. Podniósł jej rękę do swoich ust i delikatnie pocałował. - Przez cały ten czas, gdy umierałem, nie chciałem się budzić ponownie. Modliłem się co noc o moją ostatnią śmierć. A teraz… - zaczął się krztusić, ponieważ miał całe usta pełne krwi. Delphine zaszlochała głośno, starając się pomóc mu nie dławić się własną krwią. Była nią pokryta, a jej ilość sygnalizowała, że on umiera. Jej całe ciało drżało, ponieważ wiedziała, że go straci a nie mogła znieść tej myśli. Nie chciała go stracić. - On potrzebuje nieśmiertelnego serca! – krzyknęła do Madoca, patrząc na niego przez swoje ramię. Jej spojrzenie padło na jego więźnia. Zamarła, gdy rozwiązanie uderzyło w nią jak pięść w brzuch. To było brutalne, ale…
253
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Kto bardziej mógł zrezygnować ze swojego życia, by uratować Jericha niż zdrajca pośród nich? Niż brat, który go zdradził. Ponad ciałem Jericha, spotkała się wzrokiem z Deimosem i wiedziała, że myślał tak samo jak ona. - Zostań z nim – Deimos wstał i przemierzał pokój. Delphine odgarnęła włosy z twarzy Jericha. - Oddychaj, kochanie, oddychaj. Wytrzymaj. Nie zamierzamy pozwolić ci odejść. Uścisk Jericha osłabł na jej dłoni. - Przynajmniej miałem cię przez chwilę. - Nie! – warknęła na niego – byłeś uparty od momentu, w którym cię poznałam. Nie waż się teraz poddawać. Walcz dla mnie. Słyszysz? Skinął głową, dławiąc się większą ilością krwi. Delphine usłyszała szarpaninę za sobą, ale nie odwróciła się, by na nią spojrzeć. Szczerze mówiąc, nie obchodziło jej to. Każdy, kto mógł to zrobić swojemu bratu nie zasługiwał na litość. Pozwól mu umrzeć. Deimos wrócił od Zelosa sercem w dłoni. Odrzucona przez ten widok, Delphine wzdrygnęła się. Madoc pojawił się przy jej boku. Odwrócił ją w swoje ramiona, by zasłonić jej twarz, podczas gdy Deimos wymieniał ich serca. Stałe, głębokie i rytmiczne bicie serca Madoca pomogło jej się skupić, gdy trzymała rękę owiniętą dookoła ręki Jericha. Nie było takiej opcji, by pozwoliła mu odejść. Nigdy. Po tym, co wydawało się wiecznością, usłyszała sapnięcie Jericha. Jego uchwyt na jej dłoni stał się silniejszy. Serce waliło jej młotem, gdy odsunęła się od Madoca, i zobaczyła jak on się na nich patrzy.
254
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Zakaszlał i zmrużył wściekle oczy na Madoca. - Jeśli zamierzałeś podkraść mi dziewczynę, Madoc, mogłeś przynajmniej poczekać aż będę zimny. Podnosząc ręce w kapitulacji, Madoc roześmiał się. - Nigdy nie podkradłbym twojej dziewczyny. Jesteś jedynym facetem, jakiego znam, który wróciłby z Tartaru tylko po to by mnie za to ubić. Deimos spotkał jej spojrzenie. - Delphine, możesz chcieć ponownie odwrócić głowę. Muszę wypalić tą ranę po ugryzieniu, zanim go zainfekuje. Tak też zrobiła Delphine, ale nadal słyszała przekleństwa Jericha, gdy Deimos przypalał ugryzienie Gallu. I mimo tego, że Jericho musiał znosić potworny ból, jego uścisk na jej dłoni nigdy nie stał się bolesny. Jak tylko Deimos skończył, przysunęła się bliżej do Jericha. - Moje biedne kochanie – szepnęła, całując go w policzek. – Nie waż się nigdy więcej mnie tak straszyć. Jeśli to zrobisz, przysięgam, że spiorę cię na kwaśne jabłko. Jericho wciągnął ją w swoje ramiona i przytulił mocno. Szczerze mówiąc to też nie chciał nigdy więcej jej opuszczać. Pocałował ją w czubek głowy, a kątem oka dostrzegł ciało swojego brata. Prawdopodobnie powinien czuć się źle albo jako winny, ale tak się nie czuł. Zelos zawsze był zazdrosnym sukinsynem i sprawił, że ich dzieciństwo było nie do zniesienia. - Kto zabrał jego moce? Madoc wskazał na siebie i Zeth’a. - Podzieliliśmy je. Zeth wyszedł do przodu. - Chcesz, żebyśmy się go pozbyli?
255
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie. Mimo wszystko jest moim bratem. Zabierz jego ciało do mojej matki i pozwól jej zrobić z nim, co chce. Deimos zaszydził z jego troski. - Myślisz, że on byłby taki dobry dla ciebie? Jericho się podniósł. - Nie, ale ktoś – rzucił znaczące spojrzenie na Delphine – nauczył mnie, by być lepszą osobą. - W porządku – powiedział Zeth z westchnieniem. – Znowu czas na sprzątanie – ponownie westchnął. - Myślę, że powinniśmy zatrudnić do tego załogę w pełnym wymiarze godzin. Madoc popchnął go żartobliwie. - Ponieważ większość została spowodowana przez twoją drużynę, nie chcę słuchać twojego zrzędzenia. Jared syknął, kierując się w ich stronę. Jericho zesztywniał, bojąc się tego, kto teraz ich atakował. Psiakrew, czy nie mogli mieć chociaż minuty spokoju? - Co się stało? Jared wyglądał na chorego i bladego. - Zostałem wezwany do domu. Muszę iść. Zephyrze nie podoba się, kiedy się jej opieram. Jericho schował swoje skrzydła i wyczyścił ubrania. - Chcesz, żebym z nią porozmawiał? - Nie będzie z tego nic dobrego. Nie ma cierpliwości, jeżeli chodzi o moją nieobecność, a jeżeli nie masz tego, czego ona chce… Rozejrzał się z bolesnym wyrazem twarzy, które mówiło, że będzie mu brakowało ich towarzystwa. Jednak bez wątpienia najbardziej będzie tęsknił za nie byciem torturowanym.
256
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
- Powodzenia – pochylając głowę, Jared zniknął. Delphine skrzywiła się, gdy ich opuścił. - Współczuję mu. - Ja też. Chciałbym, żeby był sposób, aby go stamtąd uwolnić. Westchnęła ciężko. - Myślę, że nikt nie chce tego bardziej od niego – spojrzała na Nike. – Myślisz, że powinniśmy martwić się o Asmodeusa? - Taa – powiedział Deimos sarkastycznie. – Biorąc pod uwagę nasze szczęście, został już wypatroszony.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Asmodeus wkradł się na tyły korytarza, gdzie biegały jedynie gryzonie. Robił wszystko, aby pozostać poza zasięgiem wzroku, słuchu i węchu. Noir i Azura byli teraz surowi w swoim gniewie i spuszczali manto każdemu, kto się do nich zbliżył. Nic dziwnego, że ich zostawił. Najchętniej wypatroszyliby go i sprawili, że błagałby o to, by go zostawili w spokoju. - Co robisz? Podskoczył i prawie krzyknął na dźwięk głębokiego głosu pochodzącego z ciemności. - Cholera, Jaden – wyszeptał wściekle – kto cię uwolnił z łańcuchów? - Noir. Obawiał się, że ktoś może mnie uwolnić, gdy oni ratowali i walczyli ze Skoti. Więc zostałem wygnany do korytarza, gdzie obcy nie mogą chodzić. Asmodeus przekręcił się tak, by zobaczyć szkody jakie wyrządzili Jadenowi. Jak on w ogóle mógł mówić z tak spuchniętymi ustami? Ale najbardziej niesamowite było to, jak używał swych mocy, by kamuflować te rany, gdy demony wzywały go do świata zewnętrznego.
257
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nikt z zewnątrz nie wiedział jaki horror żył tutaj, w tym piekielnym królestwie. Jaden pochylił się w stronę pokoju, w którym był Asmodeus, szukając możliwej wskazówki. - Gallu, którego szukasz jest na końcu pokoju. - Nienawidzę, gdy czytasz w moich myślach. - Wiem. Zaufaj mi, to również nie jest przyjemne dla mnie. Nie muszę wiedzieć jak bardzo jesteś popieprzony. Mam swoje własne sprawy. - Taa… więc masz może jakieś świetne pomysły jak mam dostać tego Gallu, zabić go unikając ugryzienia i nie zostać złapanym? - Nie będziesz musiał tego robić. Asmodeus podniósł głowę, gdy fala strachu przeszła przez niego. Czy Jaden planował go zabić? - Co masz na myśli? Jaden wyciągnął ze swojej kieszeni błyszczący, zielony amulet. - Weź to i daj Jerichowi, by uwolnił mojego… aby uwolnił Jareda, od swojego mistrza, a ja się zajmę twoim Gallu za ciebie. Oszołomiony, Asmodeus nie mógł się poruszyć. Nie śmiał mieć nawet nadziei na to. - Jesteś pewien? Możesz to zrobić? Przytakując, Jaden umieścił amulet w jego dłoni. - Przysięgnij, że nie zatrzymasz tego dla siebie. Bo jak tak zrobisz… - Wiem, wiem. Wypatroszysz mnie. Nie martw się, nie zdradzę cię. - Dziękuję. – Jaden zaczął odchodzić od niego. - Hej, Jaden? Zatrzymał się i odwrócił ku niemu. - Dlaczego jest to dla ciebie takie ważne, by Jared był wolny?
258
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Ponieważ… - kiedy kończył zdanie, jego głos był tak niski, że Asmodeus nie był nawet pewien, czy usłyszał to poprawnie. – To ja jestem powodem, przez który został przeklęty. Teraz idź, zanim inni cię znajdą. Asmodeus skinął głową, po czym użył swoich mocy, by przenieść się z tego ponurego miejsca z powrotem do rozświetlonej sali, gdzie czekali na niego przyjaciele. Przyjaciele. Kto by kiedykolwiek śnił o tym, że taki demon jak on będzie miał coś takiego? Delphine wstała z fotela tak szybko, jak tylko zobaczyła Asmodeusa. Spojrzała na Nike, lecz bogini nie zmieniła swojej formy Gallu. - Co się stało? Asmodeus zmniejszył dystans między nimi. - Jaden powiedział, że zajmie się Gallu za nas – wręczył naszyjnik Jerichowi. – Powiedział mi bym tobie to dał, żebyś mógł wykupić wolność Jareda. Jericho zagapił się w niedowierzaniu na drogi antyk, który trzymał. - Poważnie? Asmodeus przytaknął. I zanim Jericho mógł ponownie przemówić, usłyszał jak Nike krzyczy z bólu. Upadła na kolana na podłogę, gdzie kołysała się jakby stanęła w ogniu. Inni Skoti zareagowali w ten sam sposób. W momencie, gdy Jericho dotarł do klatki, Nike spojrzała na niego, a jej oczy były normalne. Była oszołomiona i przestraszona. - Cratus? Jericho skinął głową, gdy rozpierała go radość. To zadziałało. A on nie mógł w to uwierzyć. Otwierając drzwi, wciągnął swoją siostrę w ramiona i trzymał ją mocno. - Wszystko w porządku?
259
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Jericho zawahał się w szklistym, mrocznym korytarzu, który wcześniej odwiedził z Tory. Może nie powinien tego robić. TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
******
260
- Jestem zdezorientowana. Byłam w jakiejś dziurze, gdy Zelos przyszedł do mnie z demonem. Był taki wściekły. Powiedział, bym do nich dołączyła, ale odmówiłam. Nie ufam Noirowi czy Azurze, i nie porzucę swoich ludzi. – potrząsnęła głową. – Zelos nazwał mnie głupią, a potem sprawił, że ugryzł mnie demon. – zaszlochała na jego ramieniu. Jericho pocieszał ją. - Nie martw się, Nike. Zelosa już nie ma. - Jak to? - Deimos go zabił. Sapnęła, a potem się skrzywiła. - Chciałabym być tak smutną jak wtedy, gdy umarła Bria. Ale jeżeli chodzi o Zelosa to nie było w nim wiele wartego żałoby. Mam tylko nadzieję, że przez to, iż umarł odnalazł trochę spokoju. Ze zranionym wyrazem twarzy, Nike odwróciła się i zobaczyła Delphine stojącą z boku. Zmrużyła oczy spoglądając pomiędzy ich dwójkę. - Miałam rację co do mojego brata, prawda? Delphine się uśmiechnęła. - Absolutną, nie jestem w stanie podziękować tobie wystarczająco. Nike przecięła przebiegłym wzrokiem Jericha. - Mam wrażenie, że jest to wzajemne. - Jest. I to wszystko co powiem w tej sprawie – Jericho odsunął się od nich. – Teraz, jeżeli nie macie panie nic przeciwko, mam coś, czym muszę się zająć.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jared był stanowczy w tym, że Zephyra nigdy nie powinna dostać amuletu. Ale po tym wszystkim co Jared i Jaden zrobili dla niego, wydawało się złym pozostawienie Jareda w zniewoleniu. Po odbyciu takiej kary w piekle, było mu ciężko wymierzyć ją komuś innemu. Szczególnie jeśli na to nie zasługiwał. - Co ty tutaj robisz? Zatrzymał się na niebezpieczny ton Medei. - Czy ty zawsze polujesz na korytarzu? - Nie, ale potrafię wyczuć, kiedy ktoś obcy jest tutaj, a ja nie chcę niezaproszonych ludzi w mojej domenie. Wzruszył ramionami nonszalancko. - Możesz odpuścić. Nie zostanę na długo. Jestem tutaj jedynie po to, by zobaczyć się z twoją matką. - Mamo? – zawołała tym razem nie kłopocząc się zabieraniem go do pokoju. Zephyra przyszła sfrustrowana. - Myślałam, że mówiłam tobie, byś nie… - jej głos się załamał na widok Jericha. – Co ty tutaj robisz? Cholera, czy mogła dodać więcej wstrętu do tych słów? Mniejszy facet musiałby na to zeskrobywać się z podłogi. - Przyszedłem po Jareda. Parsknęła szyderczo. - Do diabła, nie. Wrócił, gdzie… - przerwała, gdy on wyciągnął amulet z kieszeni, który teraz zwisał mi między palcami tak, by mogła go zobaczyć. Jej oczy stały się spragnione i głodne, gdy sięgnęła po niego. Jericho go odsunął. - Nie, dopóki nie uwolnisz Jareda. Syknęła.
261
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- W porządku. - I – powiedział szybko, zanim mogła zareagować – chcę jednej obietnicy od ciebie. Spojrzała na niego jakby był najobrzydliwszą, stworzoną kreaturą. - Oszalałeś? Masz szczęście, że nadal żyjesz. - Uwierz mi, wiem – powiedział z gorzkim śmiechem. – Ale nie mam zamiaru zapewniać tobie środków, byś zraniła kogoś, kto mi pomaga. Dam tobie to pod warunkiem, że nigdy nie użyjesz tego przeciwko Acheronowi lub jego matce. Nigdy. Przewróciła oczami. - Tak jakbym była tak głupia. Z moim szczęściem to by na nich nie zadziałało i zabiliby mnie za to. Teraz daj nam medalion. Ponownie go odsunął. - Pierw Jared. - Jared! – warknęła. Pojawił się natychmiast u jej boku, a jego rysy twarzy były surowe i napięte. Jak tylko zobaczył Jericha, zmrużył oczy podejrzliwie. - Coś ty zrobił, Jericho? - Przysługa za przysługę. Zephyra popchnęła go do Jericha. - Dobrowolnie uwalniam cię spod moich usług na rzecz jego. Teraz idź. Jared potrząsnął głową i wpadł w panikę, gdy zobaczył medalion. - Nie możesz tego zrobić! Jericho się zawahał. Ostatnią rzeczą jakiej chciał to popełnić przy tym błąd. Ale na pewno Jaden nie wysłałby tego do niego, gdyby to miało zabić ich wszystkich. - Dlaczego? - Ponieważ wolałbym wymienić to za wolność Jadena. Proszę – jego głos był pełen agonii.
262
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Jest za późno – Zephyra wyrwała go z Jericha dłoni. – A teraz zjeżdżajcie obydwaj zanim nakarmię was swoimi demonami. Jared skrzywił się, gdy ona i Medea zniknęły. Mięsień pracował na jego szczęce, jakby chciał przekląć. Jericho czuł się źle z jego powodu. To musiało być straszne dla Jareda, nie czerpać żadnej radości z bycia wolnym. - Przykro mi. - Mi również – powiedział smutno. - Przynajmniej jesteś teraz wolny. Jared pstryknął palcem w kołnierz założony dookoła jego szyi. - Prawie. - Mogę to usunąć. Jared posłał mu płaskie, nieczułe spojrzenie. - A ja umrę, kiedy to zrobisz. Jedynie Źródło może uwolnić mnie od mojej kary. - Nie potrzebuję niewolnika, Jared. Masz całą wolność, jaką chcesz. Jared przytaknął posępnie. Dziwne. Jericho myślał, że będzie szczęśliwszy niż jest. Ale znowuż jego wolność została wykupiona kosztem Jadena. Ponieważ nie wiedział kim dla siebie byli, nie wiedział jakie to było trudne. Jared wziął głęboki oddech. - Czy muszę przebywać na Wyspie z innymi? - Nie. Możesz żyć gdzie chcesz. Jaredowi zdawało się ulżyć. - Jeśli będziesz mnie potrzebował, zawołaj. Jestem teraz na twoje rozkazy w jakikolwiek sposób tobie odpowiadający. – Nie zabrakło podkreślonego jadu w jego tonie.
263
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Było oczywistym, że inni wykorzystywali go bardzo, pozostawiając go zgorzkniałym. – Teraz, jeśli mogę odejść… Panie? - Nie jestem twoim panem, Jared. Zrobisz ze swoim życiem to, co uważasz. Nie potrzebuję niewolnika. Ale zawsze będzie mile widziany przyjaciel i sojusznik. – Wyciągnął do niego rękę. Jared zawahał się, jakby obawiał się jej przyjąć. Zmarszczył brwi na Jericha, po czym potrząsnął jego dłonią. - Dziękuję. - Nie ma za co. Teraz lepiej idź, zanim Zephyra spełni swoje pogróżki. Jericho poczekał, aż Jared zniknie, po czym wrócił do Delphine.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Noir zatrzasnął drzwi do pokoju wojennego z furią, która płynęła wraz z jego krwią. - Zostaliśmy rozgromieni. Azura spojrzała w górę przerażona. - Przez kogo? - A jak myślisz? - Jaden – powiedziała z pogardliwym uśmieszkiem – obedrę go za to ze skóry! Noir miał taką samą myśl. - Nic więcej nie da się z tym zrobić. Skoti, których pojmaliśmy zbiegli do Oneroi. Zelos nie żyje, został zabity przez Madoca. Nike została uwolniona, a Cratus wrócił. Azura przeklęła. Cratus w pełni sił, mógł uwolnić od nich Jadena… lub, co gorsza, odnaleźć Cam i Rezara. To byłoby dla nich katastrofalne. - Musimy znaleźć Braith. – Wszystko we wszechświecie miało równowagę.
264
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ich siostra Braith była ich równowagą. Była konieczną przeciwwagą i bez względu na wszystko, potrzebowali jej. Noir warknął nisko. - I Malachai. Musimy mieć pewność, że albo go zabijemy albo przekabacimy na swoją stronę. – Ponieważ on sam ma moc, by obalić wszystkich bogów Źródła i ich wykończyć. Jeśli kiedykolwiek wchłonie ich moce, nawet Jared nie będzie w stanie go zatrzymać. Byłby w stanie zniszczyć cały wszechświat i zacząć budowanie go od zera. Tych mocy potrzebował Noir. Z nimi, nie było żadnego panteonu czy siły, która stanęłaby przeciwko niemu. Azura zmrużyła oczy. - Przynajmniej mamy Gallu. Mogą być bardziej skuteczne niż Skoti. Przytaknął. - Ale to zabierze więcej ostrożnego planowania z naszej strony. Grecy są bardziej zaradni niż myślałem. - Nie. Cratus jest bardziej zaradny. Ale jest ok. To tylko jedna bitwa. Wojna będzie nasza. Noir pochylił głowę w jej kierunku. - Tak, będzie. A co do Jadena… Azura się roześmiała. - Będzie bardzo przepraszającym pośrednikiem. - Tak, będzie. A ja mam zamiar zabawić się z naszymi nowymi przyjaciółmi. Wygięła na to brew w łuk. - Jakimi nowymi przyjaciółmi? - Grekami. Nadszedł czas, by się dowiedzieli, że nie będziemy mieć dla nich żadnej litości. Poza tym mamy sojusznika, o którym nawet nie wiedzą… jeszcze. Azura się zaśmiała.
265
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
- Prawda. I jest to ktoś, kogo by się nigdy nie spodziewali.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine usiadła w małym pokoju razem z Madociem, Zarekiem i Zethem. Po ich srogich minach, Jericho wiedział, że coś się stało podczas jego nieobecności. - Co? Zeth popchnął ku niemu kawałek pergaminu. Jak tylko na niego spojrzał, słowa same zaczęły się na nim pisać. - Noir oficjalnie wypowiedział wojnę nam i Mrocznym Łowcom. Jeżeli oddamy mu Malachai, pozwoli nam żyć. Jeżeli nie… Jericho się zaśmiał. - Zrobi z naszych żyć piekło. - To nie jest śmieszne – Zeth powiedział ostro. Niezrażony, Jericho wzruszył ramionami. - Nie, nie jest, ale wiedzieliśmy, że to nadchodzi. Zarek usiadł w fotelu i wetknął sobie ręce za głowę. - Musimy znaleźć Cam i Rezara. Jericho się zgodził. - I wytrenować tego przeklętego Malachai. Zarek parsknął. - Powodzenia w tym. - Dlaczego? - Jest złośliwym, małym sukinsynem. Chciałem zabić go lata temu, ale Ash mi nie pozwolił. Po tym wszystkim co zostało zrobione i powiedziane, Ash może teraz tego żałować.
266
******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Po tym wszystkim, co zostało powiedziane i zrobione, oni wszyscy mogą tego żałować. Jericho poruszył się, by stanąć obok fotela Delphine. - Cóż, nie ma już nic więcej dzisiaj do zrobienia. Jestem wyczerpany. Byłem bity, gryziony i zabity, a to wszystko w ciągu jednej, ostatniej godziny. Delphine potrząsnęła na niego głową. - Potrzebujesz kogoś, kto otuli cię do snu, skarbie? - Za to, moja bogini, wielbiłbym cię na zawsze. Śmiejąc się, wstała i podążyła za nim do swojego pokoju. Rozejrzał się po wszystkich koronkach i plisowanych rzeczach, które czyniły ten pokój jednoznacznie jej. - To miejsce jest naprawdę bardzo dziewczyńskie. Zawahała się. - Mam to zmienić? - Nie – powiedział, sprawiając, że jego ubrania zniknęły, a skrzydła się schowały tak, by mógł wślizgnąć się do łóżka. – Uwielbiam fakt, że wszystko tutaj pachnie tobą. Podniosła róg kołdry i zaczęła ją wąchać. - Nie, nie prawda. Ja nie pachnę. Uśmiechnął się na jej obrażony ton. - Nie śmierdzisz, ale twój zapach jest na wszystkim i to dlatego nie chcę niczego zmieniać. Kocham sposób w jaki pachniesz. To mnie pociesza. A teraz chodź do łóżka i pozwól mi siebie trzymać. Zesztywniała a on zrobił to samo. - Czy to rozkaz? - Nie – powiedział, ziewając – to jest dźwięk mnie błagającego. - Naprawdę wyszedłeś w tym z wprawy. Uśmiechnął się.
267
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
Strona
268
- Prawda. Naga, Delphine przytuliła się do jego pleców i otuliła go ramionami. W całym jego życiu, nikt go tak nie trzymał. Nawet tak zmęczony, rozkoszował się komfortem jej miłości. - Boję się Jericho – wyszeptała do jego ucha – a nie jestem przyzwyczajona do radzenia sobie z lękiem. - Wszystko w porządku. A ja nie jestem przyzwyczajony do radzenia sobie z miłością i zaufaniem – wziął jej dłoń w swoją i ucałował jej blade kostki. – Możemy być ślepcem, który prowadzi ślepca. Delphine ścisnęła jego dłoń. - Ale tak długo jak jesteśmy razem… - Nic, nigdy nas nie dotknie. Jesteś wszystkim, co ma dla mnie znaczenie, mój aniołku, i przeszedłbym przez piekło jedynie po to, by dotknąć twojej twarzy. - A ja przeszłabym przez piekło jedynie po to, by przynieść tobie jedzenie. Jericho się roześmiał. - To dobrze, bo jak wstanę, będę umierał z głodu. - Będę mieć coś, co będzie na ciebie czekać. Więc co byś chciał? Przewrócił się i przyciągnął ją do siebie. - Ciebie nagą w moim łóżku. To całe wyżywienie jakiego będę kiedykolwiek potrzebował.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho stał na szczycie góry, z której kiedyś spoglądał, oczekując śmierci. Pamiętał ten dzień tak wyraźnie. Zachód słońca był ciągle w tym samym odcieniu opalowego ognia. Dla Delphine złożył broń i oddał się karze Zeusa. Dzisiaj, nie mógł wymyśleć lepszego miejsca, w którym mógłby się jej oświadczyć, ponieważ to tutaj wszystko się zaczęło. Odwrócił się i znalazł ją u swego boku, ubraną w opływową, białą suknię i z kwiatami w jej bladych włosach. Nawet mimo tego, że bogowie i boginie nie mieli wesel tak jak ludzie, chciał zrobić dla niej coś specjalnego. - Zwróciłaś mi moje życie – powiedział, biorąc jej dłoń w swoją. Pocałowała jego pokryte bliznami kłykcie. - To wydaje się jedynie sprawiedliwe, ponieważ nie miałabym swojego życia wcale, gdybyś nie odnalazł swojego serca i mnie nie oszczędził. Kto by kiedykolwiek pomyślał, że jeden akt dobroci doprowadzi go do tej drogi? Doprowadzi go do niej? Nie mogąc powiedzieć jej tego co w nim siedzi, ukląkł na jedno kolano. Delphine była oszołomiona zachowaniem Jericha. Ubrany w swoją czarną zbroję, spojrzał na nią w górę, tymi dwukolorowymi oczami. Jego białe włosy, były potargane przez wiatr, a on wyglądał niesamowicie przystojnie. - Nie mam tobie wiele do zaoferowania moja ukochana. Ale ślubuję tobie siebie. Na zawsze. Łzy zachmurzyły jej oczy.
269
Rozdział 17
JERICHO AND DELPHINE
- To nieprawda, Jericho. Masz wiele do zaoferowania. - I to jest? - Wszystko co jest dobre w moim życiu zawdzięczam tobie. I przysięgam na twoją matkę Styx, że nigdy Cię nie zranię. Że nigdy cię nie zdradzę. - A ja przysięgam na swoją matkę, że każdego dnia będziesz wiedzieć, jak wiele dla mnie znaczysz. Delphine uśmiechnęła się. - To dobrze, ponieważ byłam wystarczająco twarda, by przetrwać twoje zaloty. Drżę na to co będę musiała wytrwać, by zakochać się w kimś innym. Wygiął na to brew. - Słucham? - Słyszałeś mnie. – Uklękła przed nim – a teraz daj mi całusa i pokaż mi swoją szczerość. Zaśmiał się z głębi gardła. - Ukochana, zabierz mnie do swojego łóżka, a pokażę tobie o wiele więcej niż tylko moją szczerość. - Cóż, w takim razie… - błysnęła ich z powrotem do jej pokoju, gdzie mogli leżeć nago w łóżku. Po tym wszystkim, śluby nie znaczyły nic bez konsumpcji.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Nike zatrzymała się, gdy weszła do biura Madoca. Oneroi był sam i patrzył przez okno na morze. - Czy jest coś, czego potrzebujesz? – zapytał bez odwracania się w jej kierunku. - Tak. Przypomniałam sobie coś, co słyszałam, gdy byłam w Azmodei.
270
******
Strona
To sprawiło, że odwrócił się do niej. - I to było? - Jeden z naszych bogów karmi Noira informacjami o nas. - Twój brat Zelos. - Nie – powiedziała z przekonaniem. – Znam ten głos, ale nie potrafię go ulokować. - Więc skąd wiesz, że to jeden z nas? - Ponieważ chciał zająć miejsce Zeusa i wziąć Afrodytę jako swoją narzeczoną. Madoc się skrzywił. - Ale nie pamiętasz kto to był? - Nie, mimo, że próbowałam wielokrotnie. Noir nie da za wygraną, a ja nie mogę pozbyć się tego okropnego uczucia, że coś złego stanie na naszej drodze. Madoc się zaśmiał. - Zawsze coś złego stoi na naszej drodze – zaoferował jej życzliwy uśmiech. – Nie martw się, Nike. Mamy zwycięstwo po swojej stronie. Dreszcz przeszedł jej po kręgosłupie na te słowa. Madoc coś ukrywał. Mogła to wyczuć. - Więc zostawię cię z twoimi obowiązkami. Madoc patrzył, jak zostawiła go samego. Wygrali tą rundę. Skoti i Zeth wrócili na swoje miejsce. On został uwolniony, a poza tym mieli ponownie Jareda w swoim narożniku. Ale tak jak Nike, czuł tu jakąś szczelinę i to go zmroziło. Ustanowili nowy porządek, ale na jak długo? Zeus i inni mogli konspirować z Noirem i Azurą. Wzdychając, spojrzał na wzburzone morze. Teraz nie miał wątpliwości, że będzie krwawo zanim wszystkie rany się zagoją. Jego jedynym pytaniem było kto, jeśli ktokolwiek z nich, przeżyje?
271
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
18
Coś w tym stylu: http://s3.amazonaws.com/giles/steam_073110/steamboy.jpg
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jericho zatrzymał się na rogu ul. Ann i Royal, gdy wraz z Delphine czekał na to, by Acheron do nich dołączył. Co do diabła się działo? Było niesamowicie cicho przez te dni, w które czekali na atak Noira. Wiedzieli, że to nadchodzi i zawisło to nad nimi jak całun. Ale nawet mimo tego, czerpał radość z wiedzy, że Delphine była gotowa stanąć u jego boku i stawić czoła temu, co kiedykolwiek stanie na jego drodze. - Co wy tutaj robicie? Odwrócił się na dźwięk głosu Jareda, będąc zaskoczonym widząc go w Nowym Orleanie. To był pierwszy raz od kiedy widział Sephiroth’a od kiedy rozstali się w Kalosis. - Czekamy na Asha – odpowiedziała Delphine – a ty co tutaj robisz? Jared wskazał parę przez ramię. - Posiedzenie demonów. Delphine zmarszczyła brwi widząc kobietę Charonte z długimi, czarnymi włosami, ubraną jak ludzki goth w krótkiej spódniczce, gorsecie i pasiastych spodniach wraz z innym demonem ubranym jak steampunk18. Kobieta prawie pasowałaby na człowieka, gdyby nie miała pary czerwonych rogów na głowie. Podobnie jak Charonte, mężczyzna demon miał czarne dredy z parą okularów głęboko w nich zakopaną. Miał małą, kozią bródkę oraz parę rękawiczek bez palców, które wystawały z rękawów za dużego płaszcza. Jednak najbardziej osobliwy był różowy króliczek przywiązany do jednego z jego bioder i zmutowany miś przywiązany z drugiej strony.
272
Rozdział 18
19
http://www.allofcar.net/wp-content/uploads/2011/09/Jaguar-Xkr.jpg Takie cuś z takim czymś.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Taa, byli dziwakami, bez wątpliwości. Jedli lody z podwójną gałką i oglądali wystawy sklepowe jak dwójka studentów, która nie troszczyła się o świat. Przynajmniej dopóki mężczyzna nie miał odrobiny lodów na nosie. Śmiejąc się, kobieta wytarła je a potem oblizała palce. - Czy chcę to wiedzieć? – zapytała Delphine. - Nie bardzo. Ale tak długo jak nie jedzą turystów i tubylców to dobra rzecz i nie narzekam. – Jared pochylił głowę w kierunku ulicy za nimi – Jest i Ash. Delphine odwróciła się, by zobaczyć go samotnie kroczącego w dół ciemnej ulicy z czarnym, skórzanym plecakiem zawieszonym przez ramię. Jego długi płaszcz kłębił się dookoła czarnych jeansów, ukazując bordowe martensy. Tak, Delphine była zakochana w swoim mężu i uważała go za najlepiej wyglądającego mężczyznę we wszechświecie, ale było coś w Ashu, co każda kobieta brała pod uwagę. Ash wyciągnął zegarek kieszonkowy i sprawdzał czas, gdy do nich dołączył. - Co my tutaj robimy? – zapytał Jericho. Ash schował zegarek do kieszeni. - Czekamy. To nie wydawało się uspokoić Jericha. - Na co? Srebrny Jaguar XKR19 przeciął ulicę, robiąc ostry zakręt. Dał po hamulcach i wpadając w poślizg minął ciężarówkę i zajął miejsce na parkingu, kilka metrów przed nimi. To było imponujące. Zatrzymał się w idealnej pozycji, kilka centymetrów od zderzaka innego samochodu. Jedynym sposobem, by Delphine mogła to powtórzyć, było użycie przez nią mocy.
273
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jak na zawołanie, drzwi się otworzyły. Wysoki, szalenie przystojny, ciemnowłosy mężczyzna przewrócił swoimi kruczoczarnymi oczami. Ale to nie było to, co sprawiło, że go zauważyła. Był to znak podwójnego łuku i strzały na jego policzku. To był znak Mrocznego Łowcy. A gdy mężczyzna dołączył do nich, Delphine poczuła moc i nienawiść, która była w nim zakorzeniona. Rzadko czuła coś, co było temu równe. Ten mężczyzna… miał w sobie najsurowsze umiejętności z jakimi kiedykolwiek się spotkała. Rzucił ledwie tolerancyjne spojrzenie na Acherona zanim niegrzecznie zmierzył wzrokiem Jareda. - Dlaczego tutaj jestem, Rex? – jego głos przepełniał akcent Cajun, a ostatnie słowo przeciągnął ze zniewagą. Ignorując to, Acheron skrzywił się na samochód. - Cholera, chłopcze, jak bardzo leniwy jesteś? Dlaczego nie przyszedłeś? Jesteśmy zaledwie kilka przecznic od twojego domu. Swobodnie, lecz irytująco, wzruszył ramionami. - Lubię swój samochód. Ash wywrócił oczami. - Jericho, Delphine. Pomyślałem, że chcielibyście poznać dupka, którego pomagacie chronić. Nicku Gautierze, to jest Jericho i jego żona, Delphine. Jericho zakrztusił się na tą niespodziankę. - To jest Malachai? Ash uśmiechnął się złośliwie. - W całej jego gównianej chwale. Nick warknął na Asha. - Skończyłeś już, Tato? Czy mogę iść pobawić się z moimi przyjaciółmi, jeżeli obiecam być grzecznym chłopcem? Nawet spróbuję zrobić to przed godziną policyjną.
274
JERICHO AND DELPHINE
20 21
http://moto-inform.pl/hayabusa2.jpg http://ironmantonystark.com/wp-content/uploads/iron-man-movie-tony-stark-on-couch-photo.jpg
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ash zaśmiał się złowieszczo. - Och, absolutnie, synu. W rzeczywistości, tutaj są teraz twoi nowi przyjaciele od zabaw. Delphine odwróciła się na dźwięk mknącej Hayabusy20, która miała niesamowitą moc i prędkość. Zaparkowała tuż za ciężarówką, blokując ją i Lamborghini Murcielago, które zjawiło się wraz z inną Gixxer Hayabusa. Delphine skrzyżowała ramiona na piersi, gdy kierowca zdjął kask ukazując niezwykle seksowną kobietę z kręconymi, brązowymi włosami. Delphine nie czuła pociągu do innych kobiet, ale musiała przyznać, że ta była absolutnie oszałamiająca. Strój motocyklisty podkreślał jej długie, smukłe nogi i miała chód, który mówił, że skopie dupsko każdemu głupkowi, który wejdzie jej w drogę. Po rozpięciu kurtki widoczny był krwistoczerwony top, na którym miała nieprzezroczyste okulary przeciwsłoneczne od Versace. Drugi motor prowadzony był przez mężczyznę z krótkimi, czarnymi włosami i cienką brodą przyciętą w ostre zakręty, które Delphine przypominały Tony’ego Starka z Iron Man’a21. Jego napięte mięśnie mówiły, że nikt nie wciskał mu gówna. Jego ramiona były pokryte kolorowymi tatuażami a z lewego ucha sterczał mu rząd obręczy. Lamborghini było prowadzone przez mężczyznę o śmiertelnym wyglądzie, który miał proste, blond włosy związane w koński ogon. O wiele szczuplejszy niż brunet, nadal miał aurę, która mówiła, że jest w stanie stawić czoła każdemu kogo uważał za wroga. Delphine była otoczona przez bogów i wojowników, ale nigdy nie wiedziała nic równego postawie tej grupy.
275
JERICHO AND DELPHINE
Strona
Dołączyli do nich jak stado dzikich lwów gotowych na patrolowanie dżungli. Nie, nie patrolowanie… Podbijanie. Ash przedstawił ich jak dołączyli do ich niewielkiej grupy. - Ludziska poznajcie Samię, zaciekłą Amazonkę. Kobieta pochyliła głowę w ich kierunku. - Ta wielka góra to Blade. Był najbardziej krwiożerczym gubernatorem wojskowym w Mercji. Blade ich nie pozdrowił. Wyglądał bardziej tak, jakby mierzył ich do worków na ciała. Ash wskazał na wysokiego blondyna. - Ethon jest ze starożytnych Aten. W pojedynkę pokonał całą grupę Spartan. Przez tysiąc lat po jego śmierci, jego imię straszyło w starożytnej Sparcie. Ethon błysnął czarującym uśmiechem. - Więc kogo mam teraz zabić? - Spokojnie, chłopcze. Mam dla ciebie inne plany. Ethon wykrzywił wargę, jakby to go zabolało. - Szlag by to trafił, Acheron. Nie mów mi, że uwolniłeś mnie z piekła, bym niczego nie zabijał. To po prostu niepoprawne. Ash poklepał go po ramieniu. - Nie martw się. Jestem pewien, że szybko dostaniesz szansę, by coś okaleczyć i zabić. – Skinął brodą w kierunku innego mężczyzny, który zmierzał w ich kierunku. Delphine odwróciła się i ostro zassała powietrze, gdy ostatni wojownik dołączył do nich. Nieco niższy niż inni, był Azjatą lecz nadal wyglądał na niszczycielskiego i śmiertelnego.
276
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
22
Strona
- Raden – powiedział Ash, gdy do nich dołączył – wyszkolony Shinobi22, który nie nauczył się jak zignorować tryskającą krew. - A powinienem? Krew zawsze smakuje lepiej, gdy jest ciepła. Delphine wygięła na to brew w łuk. Po jego tonie i sposobie w jakim oblizał kły, nie sądziła, by żartował. Ash zignorował jego komentarz. - Tafari, Roman, Cabeza i Kalidas dołączą do nas później. - Roman – Samia splunęła – straciłeś rozum? Ash spojrzał na nią nawet bardziej śmiertelnie niż zebrana załoga. - Będziesz grała ładnie i trzymała się od niego z daleka albo dopomóż mi Sam… nie chcesz znać reperkusji. - Pieprzyć szumowinę Romana. Nick wydał z siebie znudzone westchnienie, gdy przewracał oczami. - Wiesz, mam dziwne deja vu. I szczerze mi to nie imponuje. Czy powinienem znać tych… - Nie mów tego, Nick – powiedział ostro Ash, przerywając mu kolejną zniewagę. Później poklepał Nicka po plecach. - I gratulacje, stary, to są twoi nowi ochroniarze. I w przeciwieństwie do innych Mrocznych Łowców nie osuszają siebie z mocy. Nick się skrzywił. - Jak to możliwe? Blade chwycił Ethona i przywalił mu z główki. Normalnie, kiedy Mroczny Łowca napada na drugiego to odczuwa uderzenie dziesięciokrotnie bardziej od osoby, którą zaatakował. Ale Blade nie okazywał żadnych tego oznak. - Ból jest moim najlepszym przyjacielem.
277
JERICHO AND DELPHINE
Rodzaj japooskiego wojownika, Ninja.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ethon uderzył go mocno w odpowiedzi. Jego nos eksplodował krwią, ale wyraz jego twarzy mówił, że nie obchodziło go to jak bardzo się zranił. Wytarł krew, a Blade zrobił to samo. Ash westchnął potrząsając głową. - To nie tak, że ich moce nie ulatują. Po prostu są tak potężni, że jest to dla nich niezauważalne. Jak można zauważyć mają także masochistyczne zapędy tak jak Zarek. Nick był przerażony. - Sprowadziłeś siedmiu… - Ośmiu – poprawił Ash. Nick przeklął siarczyście. - Ośmiu luzem w Nowym Orleanie? Straciłeś rozum? Jak masz zamiar ich kontrolować? Ash nonszalancko wzruszył ramionami. - To dlatego mam Jericha, Jareda i Zareka. Nick prychnął. - Psychodupek? Sprowadziłeś z powrotem Psychodupka? - Dla ciebie Pan Psychodupek, śmieciu – powiedział Zarek materializując się za Nickiem i umieszczając wrogo dłoń na jego karku. Ścisnął go wystarczająco mocno, by wydobyć z Nicka jęk. - Teraz kto jest niańką dla kogo? Jericho parsknął. - Wygląda na to, że ja będę niańką dla was wszystkich. Delphine zaśmiała się na jego złowieszczy ton. - Już dobrze, kochanie. Będę zawsze służyć plastrem opatrunkowym.
278
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Epilog
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine była ekstremalnie zdenerwowana, gdy wchodzili po malutkich schodach, które prowadziły do chaty na szczycie góry, pośrodku niczego. Było zimno i padał śnieg, ale sceneria zapierała dech w piersi. I mimo tego, to jej nie uspokoiło. - Może powinniśmy najpierw zadzwonić. Jericho wydał napominający dźwięk z głębi gardła. - Nie możesz być poważna. To jest wszystkim, o czym mówiłaś przez ostatnie dwa tygodnie. - Tak, ale jak się przedstawię? Co jeśli ona mnie nie pamięta? Przewrócił oczami. - Jesteś jej córką, Delphine. Uwierz mi, to nie jest coś, o czym by zapomniała. Możliwe, ale była córką matki, która myślała, że ona nie żyje. Może wypchnęła ją ze swoich myśli całkowicie i poszła dalej ze swoim życiem. - Co jeśli… Podniósł ją i zaczął nieść. - Jericho! – warknęła, bojąc się, że pośliźnie się na śniegu bądź kamieniu i zrani ich oboje. – Postaw mnie. Nie chcę jej spotkać w taki sposób. Posłał jej surowe spojrzenie i postawił ją tuż przed czerwonymi drzwiami z drewna.
279
Knob Creek, Tennessee
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Delphine wciąż próbowała przyzwyczaić się do jej emocji, które ciągle zachowywały się jak popsute. Była przerażona i szczęśliwa. Bojaźliwa i nerwowa. Żadne z nich nie było dobre. Ale Jericho miał rację. Kiedy już zaklimatyzowała się w rzeczywistości, w której miała żyjąca matkę, miała obsesję na punkcie spotkania z nią. Jednak będąc teraz tutaj… nie wydawało się to już takie łatwe. - Jestem tutaj, kochanie – powiedział miękko Jericho, kładąc uspokajająco dłoń na jej ramieniu, by ją pocieszyć. – Zapukaj do drzwi. - Okay – wzięła długi, głęboki oddech. Zaciskając pięści wpatrywała się w drzwi, które były zastraszające w niezastraszający sposób. Walczyła z bogami i demonami, Daimonami i Gallu. Więc dlaczego to wydawało się tak cholernie trudne? Po prostu zapukaj. Jej dłoń drżała, gdy ją podniosła i zapukała nieśmiało. Odwracając się do Jericha, wzruszyła ramionami. - Cóż, najwyraźniej nie ma ich w domu. Spróbuję później. Ruszyła po schodach, lecz Jericho ją złapał i przyciągnął z powrotem pod drzwi. Z nieugiętym spojrzeniem sięgnął za nią i uderzył w drewno tak mocno, że wstrząsnęło to zawiasami. - Nienawidzę cię – syknęła. - Kochasz mnie – powiedział z czułym uśmiechem – nawet, kiedy cię wkurzam. Chciała go już poprawić, ale usłyszała dźwięk kogoś otwierającego drzwi. Jej serce waliło wściekle w strachu i oczekiwaniu. Jericho odwrócił ją w tym samym momencie, w którym drzwi się otworzyły ukazując kobietę, która była niemalże identyczna w wyglądzie do niej, z wyjątkiem czarnych włosów i niebieskich, jaskrawych oczu.
280
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Ubrana w zimowy, biały sweter i jeansy, jej matka patrzyła na nią jakby była duchem. Jej oddech stał się intensywniejszy. - Czy to chory żart? Jej spojrzenie z Delphine zwróciło się na Jericha, po czym zmrużyła oczy w nienawiści. - Ty sukinsynu! Czy nie zrobiłeś mi już wystarczająco dużo! Delphine złapała ją, gdy rzuciła się na Jericha. - Mamo? Jej matka walczyła z nią, dopóki te dwie sylaby nie zostały zarejestrowane w jej głowie obok wściekłości. Łzy wypełniły jej niebieskie oczy, gdy cofnęła się by ponownie spojrzeć na Delphine. - Iole? – szepnęła z niedowierzaniem. – Czy to naprawdę ty? Czy to możliwe? Delphine zaszlochała kiwając głową. - To ja, Mamo. Cratus mnie nie zabił tak, jak rozkazał mu Zeus. Ukrył mnie, by mnie chronić. Leta wciągnęła ją w uścisk tak mocny, że Delphine mogła ledwo oddychać, ale nie obchodziło jej to. To była jej matka. Jej prawdziwa matka. Była żywa i… pamiętała ją. To była taka głupia rzecz, ale Delphine do tej pory bała się, że matka ją odrzuci. - Kochałam cię tak mocno – zaszlochała, mierzwiąc jej włosy. – Nienawidziłam ich wszystkich tak długo… Nigdy nie było dnia bym nie myślała i zastanawia się co by było gdybyś żyła. – Ucałowała włosy Delphine, a następnie jej policzek. Potrząsając głową, objęła jej twarz i spojrzała na nią z dumą świecącą głęboko w jej niebieskich oczach. – Popatrz na siebie! Masz piękne oczy swojego ojca i tak wyrosłaś. Delphine roześmiała się przez swoje łzy. - Wyglądasz jak moja siostra.
281
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Leta śmiała się dopóki nie wróciła wzrokiem do Jericha. Było oczywistym, że go potępiała. - Dlaczego mi nie powiedziałeś, że ona żyje? Jak mogłeś to przede mną zataić? - Zeus ukarał go za to bezlitośnie – wyjaśniła Delphine. Jericho spotkał jej wzrok, chcąc pokazać jej, że nie zranił jej celowo. - Gdyby istniał sposób, aby przekazać tobie słowo, zrobiłbym to. Przysięgam. Ale gdyby dowiedzieli się, że ona żyje, Zeus by ją zabił. Leta wyciągnęła rękę i dotknęła jego blizny na policzku. - Czy to… - Od uratowania jej? Tak. Łzy Lety popłynęły nawet bardziej, gdy wciągnęła go w ramiona i ucałowała jego policzek z blizną. - Dziękuję, Cratusie. Dziękuję za uratowanie mojego dziecka i przyprowadzenie go do mnie. Delphine zobaczyła w jego oku mgłę, gdy patrzył na nią. - Uwierz mi, to ja jestem tym, który odczuwa wdzięczność. Leta wycofała się marszcząc brwi. - Co masz na myśli? Delphine pociągnęła nosem i sięgnęła po dłoń Jericha. - On jest moim mężem, Mamo. - Masz męża? – Leta wróciła, by ją uściskać – Och to jest… to … wspaniałe! - Leta? Wszystko w porządku? Delphine otarła łzy, gdy wysoki blondyn wyszedł przez drzwi. Ale to, co zdziwiło ją najbardziej to, że go znała. Aidan O’Conner. Znany aktor. Nie wiedziała w ilu była snach, w których kobiety o nim fantazjowały.
282
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Jakie to dziwne. Jednak najbardziej szokującą rzeczą był czarnogłowy maluch w różowym swetrze w ramionach Aidana. Śmiejąc się, Leta zabrała dziewczynkę i przytuliła ją mocno. - Nie mogło być lepiej, Aidan. - To dlaczego płaczesz i stoisz bez płaszcza na zewnątrz, gdzie jest lodowato? Pocałowała go w policzek zanim zwróciła się do Delphine. - Kari, poznaj swoją starszą siostrę, Iole. Delphine zaśmiała się, gdy bobas pomachał do niej i nieśmiało powiedział cześć. - Mam siostrę? – zapytała zachwycona tą wiadomością. - Mam inną córkę? – Aidan sapnął. Leta skinęła głową. - Aidan, poznaj Cratusa… - Jericha – poprawił. Leta skrzywiła się w tym zamieszaniu. - Jericho? Przytaknął. - Cratus umarł dawno temu. Pochyliła głowę jakby całkowicie to rozumiała. - Jericho uratował moje dziecko przed Dolorem, kiedy nas zaatakował i zabrał ją. - Uch, nie. – Jericho poprawił ją z nerwowym śmiechem. – Oddałem ją wieśniakom, którzy ją wzięli, w przeciwnym wypadku byłoby naprawdę strasznie. Delphine potrząsnęła głową na niego i jego paranoję. - I tam zostałam Delphine. Leta wyglądała na zaskoczoną tym. Jericho posłał jej zmieszany uśmiech.
283
JERICHO AND DELPHINE
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
- Nie wiedziałem jakie imię miała, a ty byłaś niezbyt pomocna tej nocy. Nie, żebym cię o to obwiniał. Ja tylko ją oddałem i wróciłem z powrotem, żeby nikt się nie domyślił co z nią zrobiłem. Nadali jej własne imię. Przepraszam. Leta machnęła ręką. - Nigdy nie przepraszaj za to, co zrobiłeś. Nigdy nie będę kwestionować cię w tym temacie. – Pogłaskała dziewczynkę po główce, a ona kichnęła. – Ale Aidan ma rację. Tutaj jest naprawdę zimno a wewnątrz mamy ładny i ciepły kominek. Proszę wejdźcie i dołączcie do nas. Jericho podążył za nimi do osobliwej chaty, która została urządzona w granatach i zieleniach. A widok z okna na góry był niesamowity. - Ładne miejsce. - Dzięki – powiedział Aidan. Leta postawiła Kari na podłodze tak, by mogła stać tam, gdzie były rozrzucone jej zabawki. - Chcecie coś do picia? - Nie, dziękujemy – powiedziała Delphine siadając na kanapie. Jej matka usiadła obok niej, a w tym samym czasie jej siostra zostawiła zabawki i klepnęła Delphine w kolano. Zachwycona nią, Delphine podniosła ją i usadziła sobie na kolanach tak, by móc ją przytulić. Aidan i Jericho zastygli w pozach twardzieli. - Więc kiedy się pobraliście? Jericho wzruszył ramionami. - Kilka tygodni temu. Aidan zmarszczył brwi. - Żałuję, że nie wiedzieliśmy. Z pewnością byśmy tam byli. Leta uśmiechnęła się do niego.
284
JERICHO AND DELPHINE
JERICHO AND DELPHINE
- Właściwie to nie tak to robią bogowie, kochanie. Po prostu oświadczasz, że jesteś żonaty i tak jest. - Troszkę anty klimatycznie, nieprawdaż? Jericho pokręcił głową. - Być może, ale w małżeństwie bardziej chodzi o zaangażowanie niż o śluby. - Nie – powiedziała Leta przytulając zarówno Delphine jak i Kari. – W małżeństwie chodzi o miłość, bardziej niż o cokolwiek innego. Delphine spojrzała na Jericha i się uśmiechnęła. Jej matka zdecydowanie miała rację. I była wdzięczna, że miała w życiu ludzi, którzy tworzyli jej rodzinę. Zarówno tych związanych z nią przez krew jak i tych związanych z nią przez jej wybór. ******
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
Strona
Madoc siedział sam w swoim gabinecie oglądając scenę z Delphine i jej rodziną. Tak, był ciekawski, ale ona tak dużo o tym mówiła, że obawiał się, iż odwróci się to przeciwko niej. Na szczęście tak się nie stało. Leta zawsze miała dobre serce i była kochająca. I tak naprawdę zazdrościł jej tego szczęścia. Swego czasu pragnął tego rodzaju swojskości, ale zbyt wiele rzeczy się wydarzyło i to go zmieniło. Teraz miał bardziej naglące rzeczy, z którymi musiał się uporać. Podczas gdy zbierali siły, wiatr zmian świszczał dookoła. Nagle poczuł zmianę powietrza za sobą. To był Jared. Madoc spojrzał na niego zza swojego ramienia.
285
Znikająca Wyspa
JERICHO AND DELPHINE
- Co ty tutaj robisz? - Pomagam trenować nowego Malachai i po prostu chciałbym coś wiedzieć. - Co takiego? - Czy ktoś jeszcze wie, że jesteś z nim powiązany?
Strona
286
Koniec
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
JERICHO AND DELPHINE
Niestety to już koniec historii Jericha i Delphine. Mam nadzieję, że moje tłumaczenie jak i cała książka umiliła Wam czas. Poza tym dziękuję mojemu motywatorowi, czyli kochanej i niezastąpionej becie – Mad.
Strona
287
Feisty.
TłUMACZENIE: FEISTY BETA: AXSES
