J L Perry Bastard

Bastard

J.L. Perry

PONIŻSZE TŁUMACZENIE W CAŁOŚCI NALEŻY DO AUTORKI JAKO JEJ PRAWA AUTORSKIE I STANOWI MATERIAŁ MARKETINGOWY SŁUŻĄCY PROMOCJI AUTORKI W NASZYM KRAJU.

PONADTO, TŁUMACZENIE NIE SŁUŻY UZYSKIWANIU KORZYŚCI MAJĄTKOWYCH, A CO ZA TYM IDZIE, KAŻDA OSOBA WYKORZYSTUJĄCA TŁUMACZENIE W CELACH INNE NIŻ MARKETINGOWE, ŁAMIE PRAWO.

ZAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA MOJEGO TŁUMACZENIA!

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ta książka dedykowana jest mojej najlepszej przyjaciółce, mojej siostrze, Kylie… Dzięki, że zawsze stoisz za mną murem, Zawsze mogę na Ciebie liczyć, kiedy Cię potrzebuję, I za to, że kochasz mnie bezwarunkowo. Kocham Cię bardziej, niż mogę wyrazić słowami. Bez Ciebie byłabym stracona.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Uwierzyła, że potrafi, więc to zrobiła.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry Spis treści

Prolog ..........................................................................................................................................................................7 CZĘŚĆ PIERWSZA Rozdział 1 .................................................................................................................................................................. 14 Rozdział 2 ................................................................................................................................................................. 22 Rozdział 3 ................................................................................................................................................................. 30 Rozdział 4 ................................................................................................................................................................. 38 Rozdział 5 .................................................................................................................................................................45 Rozdział 6 ................................................................................................................................................................. 53 Rozdział 7 ................................................................................................................................................................ 67 Rozdział 8 ................................................................................................................................................................ 80 Rozdział 9 ................................................................................................................................................................ 87 Rozdział 10............................................................................................................................................................... 97 Rozdział 11............................................................................................................................................................... 107 Rozdział 12 ............................................................................................................................................................... 117 Rozdział 13 ............................................................................................................................................................... 133 Rozdział 14.............................................................................................................................................................. 148 Rozdział 15 .............................................................................................................................................................. 166 Rozdział 16.............................................................................................................................................................. 172 CZĘŚĆ DRUGA Rozdział 1 ................................................................................................................................................................ 189

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 2 ............................................................................................................................................................... 199 Rozdział 3 ............................................................................................................................................................... 210 Rozdział 4 ............................................................................................................................................................... 217 Rozdział 5 ............................................................................................................................................................... 226 Rozdział 6 ............................................................................................................................................................... 232 Rozdział 7 .............................................................................................................................................................. 247 Rozdział 8 ............................................................................................................................................................... 257 Rozdział 9 .............................................................................................................................................................. 268 Rozdział 10............................................................................................................................................................. 274 Rozdział 11.............................................................................................................................................................. 279 Rozdział 12 ..............................................................................................................................................................288 Rozdział 13 .............................................................................................................................................................. 293 Rozdział 14............................................................................................................................................................. 299 Rozdział 15 ............................................................................................................................................................. 307 Rozdział 16............................................................................................................................................................... 315 Rozdział 17............................................................................................................................................................... 321 Rozdział 18.............................................................................................................................................................. 330 Rozdział 19.............................................................................................................................................................. 337 Rozdział 20 ............................................................................................................................................................ 344 Rozdział 21 ............................................................................................................................................................... 351 Rozdział 22 ............................................................................................................................................................. 356

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 23 ............................................................................................................................................................ 364 Rozdział 24 ............................................................................................................................................................ 376 Rozdział 25 ............................................................................................................................................................. 381 Rozdział 26 .............................................................................................................................................................388 Rozdział 27 ............................................................................................................................................................ 397 Rozdział 28 ............................................................................................................................................................ 408 Rozdział 29 ............................................................................................................................................................. 414 Rozdział 30 ............................................................................................................................................................. 425 Rozdział 31 ..............................................................................................................................................................428 Rozdział 32 ............................................................................................................................................................ 443 Epilog ..................................................................................................................................................................... 449

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Prolog Przeszłość…

Sięgając, mama owija swoje delikatne palce wokół mojej małej dłoni. - Skacz, kochanie. – Uśmiecha się, kiedy wystrzelam z ostatniego schodka autobusu, lądując na chodniku. Oboje się śmiejemy. Kocham moją mamę. Jest zabawna. - Brrrrrr, zimno dzisiaj – mówi. Spoglądam w górę i widzę, że drży. Uśmiecham się do niej, kiedy zapina płaszcz, aby utrzymać ciepło. Grzebiąc w torebce, wyciąga moją ulubioną czapeczkę ze Spidermanem i szalik, unosząc je, abym zobaczył. - Załóżmy to, skarbie – mówi, uśmiecha się i kuca przede mną, wkładając mi na głowę czapkę i owijając szalik wokół szyi. – Pozwól, że wyciągnę twoje rękawiczki – dodaje, ponownie sięgając do torebki. – Nie mogę pozwolić, aby mój mały mężczyzna się rozchorował. – Stoję i przyglądam się, jak jeden po drugim, wsuwam moje palce w niebieskie rękawiczki. – I już, teraz cieplutko. - Jak u Pana Boga za piecem – dodaję. To jest coś, co mówi mi każdej nocy, otulając do snu. - Zgadza się, kochanie – mówi i nachyla się do przodu, aby pocałować mnie miękko w nos. Wstaje i wyciąga do mnie rękę. – Chodźmy. Kiedy przechodzimy w dół ulicy, chłonę wszystko dookoła. Nie sądzę, abym kiedyś wcześniej tutaj był. Z boku drogi są sklepy, a po drugiej stronie duże domy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Gdzie my jesteśmy, mamusiu? – pytam, rozglądając się po okolicy. Głośny ryk mijającego nas motoru powoduje, że podskakuję. - To jest moje rodzinne miasto. Dorastałam tutaj. – Spoglądam na nią. Wow. Mamusia mieszkała wcześniej gdzieś indziej niż w naszym domu? Wpatruje się we mnie intensywnie, ale wygląda na smutną. - Mieszkałaś tutaj kiedy byłaś taka mała jak ja? – pytam. - Uhm. Tutaj mieszkają twoi dziadkowie. - Mam babcię i dziadka? – O tym także nie wiedziałem. Poczułem, że otwieram szeroko oczy i uśmiecham się. Cały czas słyszę, jak dzieciaki w szkole mówią o swoich dziadkach. Zawsze się zastanawiałem, dlaczego ja nie mam swoich. Nigdy nie zapytałem o to mamusi. Kiedy pewnego razu zadałem jej pytanie, jak to jest, że nie miałem tatusia tak jak inne dzieci, ona się popłakała. Nie lubię patrzeć jak mamusia płacze. - Zabieram cię właśnie, abyś ich poznał. Nigdy wcześniej cię nie widzieli. – Bardzo się podekscytowałem, tak jak kilka tygodni temu, kiedy skończyłem pięć lat, a mama kupiła mi duży, czekoladowy tort. Mógł do mnie przyjść mój przyjaciel, Josh. Nawet kupił mi prezent. Wcześniej nikt poza mamusią nie kupował mi prezentów. Poznałem kiedyś dziadków Josha, kiedy bawiliśmy się w jego domu. Byli bardzo mili. Mam nadzieję, że moi będą tacy sami. Zaczynam podskakiwać, ponieważ jestem taki szczęśliwy. Mamusia zatrzymuje się przed dużym, białym domem. Jest naprawdę, naprawdę duży, jak domy, które widzicie w filmach. Jest o wiele większy od tego, w którym mieszkamy z mamusią. Jej dłoń, którą mnie trzyma, zaczyna się trząść. Spoglądam na nią. Wygląda na zezłoszczoną, jak wtedy, kiedy pomalowałem ścianę w domu. Jej oczy robią dziwne rzeczy. - Ręce ci się trzęsą, mamusiu. - Jest okej, mój mały mężczyzno, jest mi tylko zimno. – Spogląda na mnie w dół i uśmiecha. Kiedy na mnie patrzy, jej oczy wyglądają na szczęśliwe.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chcesz pożyczyć moje rękawiczki? - Nie, kochanie – mówi, a jej uśmiech się powiększa. Przykuca, kładąc obie dłonie po bokach mojej twarzy. – Nieważne co się stanie, kiedy tam wejdziemy, pamiętaj tylko, jak bardzo cię kocham, i jaki jesteś wyjątkowy. - Okej – mówię. Kocham moją mamusię. Wiem, że będę też kochał moich dziadków. - Dobry chłopiec. – Nachyla się i całuje mnie w policzek, zanim wstaje i znów sięga po moją dłoń. – Zróbmy to. Idziemy długim podjazdem, a dłoń mamy nie przestaje się trząść. Chciałbym, aby założyła moje rękawiczki. Nienawidzę, że jest jej zimno. - Jeden… dwa… trzy… cztery… pięć – liczę w głowie schody, kiedy się po nich wspinamy, zanim stajemy przed dużymi, żółtymi drzwiami. Słyszę, że mama wypuszcza głęboki oddech. Puszcza moją dłoń, formuje ją w pięść i unosi rękę, ale zatrzymuje ją w powietrzu. Spogląda na mnie i wygina w górę usta, zanim w końcu puka do drzwi. Nie mogę się doczekać, aż zobaczę moich dziadków. Mam nadzieję, że mają czekoladę. Kocham czekoladę. Mama sięga po moją dłoń i ściska ją. Kiedy drzwi się otwierają, patrzę na stojącego w nich mężczyznę. Nie wygląda na szczęśliwego, że widzi mamusię. - Elizabeth – mówi srogo. - Cześć, tatusiu – dopowiada nerwowo. Relaksuje się, kiedy mamusia to mówi. Kąciki jego ust unoszą się nieco ku górze. Czuję własny, duży uśmiech. Wow, to musi być mój dziadek. Wygląda na takiego silnego. - Co ty tutaj robisz? – pyta. Mama nic nie mówi i wydaje się, że mija sto lat. - Chciałam was zobaczyć. Ja… ummm, chciałam abyście poznali wnuka, Cartera. – Ponownie ściska moją dłoń i spogląda na mnie. - Cześć, dziadku – mówię. Widzę mojego własnego dziadka. Chcę go przytulić.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Znów wygląda na złego, kiedy na mnie patrzy. A potem jego głowa szarpie się gwałtownie w górę, aby ponownie spojrzeć na mamusię. - Dlaczego przyprowadziłaś tutaj tego małego bękarta? – pyta naprawdę, naprawdę podle. – Zabieraj go stąd. Nigdy więcej go tutaj nie przyprowadzaj. – Cofa się i zatrzaskuje nam drzwi przed twarzą. Mamusia wydaje ten dziwny dźwięk i chce mi się płakać. Jestem smutny, bo ona jest smutna. Wydaje ten dźwięk tylko wtedy, kiedy jest zasmucona. Nie lubię mojego dziadka. Jest wredny. - Chodź, kochanie – mówi. Kiedy jej oczy spotykają moje, widzę, że jej łzy już spływają. Nie lubię patrzeć, jak mamusia płacze. Prawie za nią biegnę, kiedy ciągnie mnie za rękę. Pędzi przez podjazd i z powrotem na drogę. - Co to bękart? – pytam. Nigdy wcześniej nie słyszałem tego słowa. Przez sposób w jaki powiedział to dziadek, nie zabrzmiało to jak miłe słowo. Moje pytanie ją zatrzymuje. Ociera oczy wierzchem dłoni i kuca przede mną. - Nie jesteś bękartem – mówi smutno. – Nie zwracaj uwagi na to co on powiedział. Jesteś pięknym chłopcem. – Całuje mnie w czoło. – Przepraszam, że cię tutaj przyprowadziłam. - Jest okej, mamusiu – mówię, naprawdę mocno starając się być dzielnym. Kiedy zaczyna mi drżeć dolna warga i opada pierwsza łza, wtedy wiem, że poległem. Nie jestem dzielny. - Och, kochanie. – Rozchyla ramiona, przyciągając mnie mocno do siebie, a ja płaczę w jej pierś. – Nie jesteś bękartem – szepcze. Chcę jej wierzyć, naprawdę, ale dlaczego dziadek miałby to mówić, gdyby to nie była prawda? Nienawidzę tego, że jestem bękartem. Pomimo tego, że nie wiem co to znaczy, to wiem, że ta chwila i to okropne słowo, pozostanie ze mną przez długi czas. Może nawet przez resztę mojego życia.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Bastard: 1. 2. a) b) c)

Obraźliwie – osoba, której rodzice nie są małżeństwem. Slang: Osoba uważana za podłą, czy zasługującą na pogardę. Osoba, zwłaszcza taka, która uznawana jest za pechową. Coś, co jest nieodpowiednie, gorsze, czy wątpliwego pochodzenia.

To zabawne, jak przelotna chwila w czasie może cię zmienić. Jedno głupie, szalone, pojebane słowo może cię zdefiniować. Wtedy tego nie wiedziałem, ale po tamtym dniu wszystko się zmieniło – ja się zmieniłem. Miałem tylko pięć lat, kiedy dowiedziałem się, że byłem bękartem i niestety, z biegiem lat, dokładnie tym się stałem1.

1

Jak widać powyżej, słowo BASTARD ma kilka znaczeń, wygląda na to, że w tej książce funkcjonować będą głównie dwa – bękart i sukinsyn. Będę operowała nimi w zależności od kontekstu ;)

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

CZĘŚĆ PIERWSZA

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 1 Teraźniejszość.

Pakując resztę pudeł do bagażnika samochodu, odwracam się i rzucam ostatnie spojrzenie na miejsce, które kiedykolwiek nazywałem domem. Miejsce, w którym mieszkałem przez ostatnie siedemnaście lat mojego życia. Pewnie, to tylko gówniane, stare mieszkanie w bloku, ale to mój dom. To wszystko co kiedykolwiek znałem. Jestem kurewsko wkurzony, że zmuszają mnie do opuszczenia tego miejsca. Obawiałem się tego dnia. Nienawidzę tego, że będę musiał mieszkać z tym chujem, którego mama nazywa teraz swoim mężem. Dzięki Bogu, że to tylko na sześć miesięcy. To wtedy skończę osiemnastkę; w końcu stanę się legalnym dorosłym. Możecie być cholernie pewni, że pierwszą rzeczą którą zrobię będzie danie nogi z tego zapomnianego przez Boga miejsca. Teraz ten skurwiel czuwa nad moją mamą. Nie potrzebuje mnie już. Zaczęła umawiać się z Johnem Shepardem sześć miesięcy temu. Moglibyście powiedzieć, że to był romans przypominający trąbę powietrzną. Zgaduję, że od mojego urodzenia była sama, więc tak naprawdę nie mogę jej winić, że chciała towarzystwa. Zawsze byliśmy tylko we dwójkę. Początkowo, poniekąd podobała mi się myśl o posiadaniu w pobliżu ojcowskiego autorytetu, ale moje nadzieje szybko zostały roztrzaskane, kiedy poznałem Chuja. To moje pieszczotliwe przezwisko dla niego. Idealnie do niego pasuje. Zauważyłem u mamy różnicę, kiedy wróciła do domu po spotkaniu z nim. Była szczęśliwsza. Lżejsza. Jakby się unosiła, albo jakieś inne gówno. Lubiłem na nią patrzeć, kiedy taka była. Zasługiwała na szczęście.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Widywali się przez kilka miesięcy, zanim przyprowadziła go do domu, aby mnie poznał. Przy pierwszym spotkaniu z nim zachowywałem się najlepiej jak potrafiłem. Zrobiłem to dla niej. Był bardzo uprzejmy, do czasu, aż na kilka minut wyszła z pokoju, żeby przynieść nam coś do picia. Sposób w jaki zmierzył mnie z pogardą od góry do dołu natychmiast sprawił, że moja nieufność wzrosła. Z biegiem czasu te spojrzenia zmieniły się w nienawistne komentarze. Początkowo nie robiłem nic, aby go sprowokować. Zgaduję, że z jakiegoś powodu zaakceptował fakt, że mnie nie lubi. Może dlatego, że byłem bękartem. Kto to wie? Przyzwyczaiłem się do odrzucenia. Mierzyłem się z nim przez całe życie. Miłość mojej mamy zawsze była bezwarunkowa. Nawet kiedy nawalałem, ona nadal mnie kochała, ciągle się o mnie troszczyła. Na zawsze będę za to wdzięczny. Przez lata wiele ze mną przeszła, ale jej uczucia do mnie nigdy się nie wahały. Ani razu. Dla Chuja byłem nikim, tak sądzę. Tylko cierniem w jego boku. Kimś, kto stał mu na drodze do bycia z moją mamą. Byłem zdruzgotany, kiedy się jej oświadczył, a ona go przyjęła, ale nie dałem jej do zrozumienia, że tak się czułem. Nie zamierzałem przebić jej bańki. Poświęcała się dla mnie przez lata, więc zasługiwała na szczęście. Nie zamierzałem stać jej na drodze. Dzień, w którym wreszcie wcisnął jej na palec obrączkę był tym samym dniem, w którym ujawnił swoje prawdziwe uczucia wobec mnie. Mieli jakąś żałosną jak cholera, państwową ceremonię w urzędzie stanu cywilnego. To było pierwsze małżeństwo mamy. Zasługiwała na o wiele więcej niż to. Nie chciałem nawet w tym uczestniczyć, ale ona mnie tam chciała, więc dla jej dobra musiałem się szczerzyć i ścierpieć to. Później cała nasza trójka udała się do miłej restauracji, na uroczysty lunch. Cóż, oni świętowali. Ja, z całą, cholerną pewnością, nie. Mama poprosiła Chuja, aby zatrzymał się w lokalnej cukierni, aby mogła kupić tort, który ze sobą zabierzemy. W minucie, w której opuściła samochód, posłał mi poprzez wsteczne lusterko nienawistne spojrzenie. - Kocham twoją matkę – powiedział mi. – Ale ani przez minutę nie myśl, że którekolwiek z tych uczuć rozciąga się na ciebie, ponieważ tak nie jest. W moich oczach jesteś tylko niemile widzianą częścią pakietu. – Nienawidzę tego przyznawać, ale jego okropne słowa mnie ukłuły. To przysłużyło się tylko temu, że oceniałem się jeszcze niżej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Dlaczego byłem tak trudną do kochania osobą? Zanim mam szansę zamknąć bagażnik, mój ojczym wychyla się przez okno od strony kierowcy. - Pospiesz się synu. Nie mam całego dnia – szydzi sarkastycznym tonem. Przysięgam, że robi tego typu gówno, aby mi dogryźć. Szarpię głową w jego kierunku. - Nie jestem twoim synem. Lepiej to zapamiętaj, staruchu – odcinam się, mrużąc oczy. – Gdybyś ruszył stamtąd dupę i pomógł mi, zamiast siedzieć tam i szczekać na mnie, wydając przez całe popołudnie rozkazy, to skończylibyśmy kilka godzin temu. Odrzuca do tyłu głowę i śmieje się z mojego komentarza. Przed mamą zgrywa takiego słodziaka. Przez cały czas daje się nabrać na jego żałosne brednie. Prawdą jest, że jest fałszywym, dupkowatym kutasem. Tak szybko, jak mama odwraca się plecami, traktuje mnie jak brud. Ona może go kochać, ale ja nie. Ja go, kurwa, nienawidzę. To będzie najdłuższe sześć miesięcy w moim życiu. Zatrzaskuję bagażnik i kieruję się na stronę pasażera. - Wytrzyj cholerne buciory zanim wejdziesz do auta – warczy. Przysięgam, że gdyby w pobliżu było jakieś psie gówno, to wszedłbym w nie tylko po to, żeby go wkurzyć. Wzdycham i robię co mówi, zanim sadowię się na siedzeniu pasażera. - Kutas – mamroczę pod nosem. - Uważaj na słowa, chłopcze. Nie będę tolerował takiego odzywania się w moim domu, a zwłaszcza przy twojej matce. – Nigdy nie mówiłem tak do mamy. Jednak on, to zupełnie inna historia. Ignorując go, odwracam głowę i kiedy wycofuje z podjazdu, wyglądam przez okno i rzucam ostatnie spojrzenie na mój dom. Chryste, nie minęły nawet dwadzieścia cztery godziny, a ja już chcę mu przywalić. W drodze do jego domu nie odzywamy się ani słowem. Jestem za to wdzięczny. Żołądek mam zaciśnięty w supeł. Mieszkanie z tym dupkiem będzie czystym, pierdolonym piekłem. Nie mam pojęcia co mama w nim widzi, ale, co zaskakujące, uszczęśliwia ją. To jedyny powód, dla którego znoszę te bzdury. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Robię to dla niej i tylko dla niej. Po wszystkim co dla mnie poświęciła, zasługuje aby być szczęśliwą. Droga z mojej starej okolicy do bram piekielnych zajmuje jakąś godzinę. Kurwa, potrzebuję fajki. Moje tętno przyspiesza w chwili, kiedy wjeżdżamy na ulicę, którą teraz będą zwał domem. Wzdłuż ulicy stoją idealne domy z idealnymi trawnikami i fantazyjnie wypielęgnowanymi ogrodami. Już nienawidzę tego miejsca. - To twój nowy dom, mój dom. Pamiętaj o tym – mówi Chuj, kiedy zatrzymuje się na podjeździe. - Zaje-kurwa-biście – odpowiadam, wysiadając z samochodu, zanim ma szansę powiedzieć coś jeszcze. Kieruję się na tył, żeby wypakować pudła. Oczywiście ten leniwy pojeb wchodzi prosto do domu. Zgaduję, że będę musiał odwalić całą robotę. Szok. Otwieram bagażnik, ale zatrzymuję się słysząc śmiech. Czysty, słodki, powodujący mdłości śmiech. Szarpię głową w kierunku z którego pochodzi i wtedy ją widzę. Cóż, tak w sumie, to pierwszą rzeczą jaką dostrzegam jest jej jędrny, mały tyłeczek. Pochyla się, głaszcząc psa i ma na sobie seksowne, małe szorty. Odrywam od niej oczy i kieruję je na psa. To długowłosy owczarek niemiecki. Idealny pies. Dorastając, zawsze chciałem mieć takiego psa, ale mieszkanie w bloku, w którym nie wolno trzymać zwierząt, skutecznie to uniemożliwiało. Kiedy dziewczyna staje prosto, moje oczy suną w górę jej długich nóg i ciemnych włosów, które teraz spływają kaskadą po jej szczupłych plecach. Słońce na nie śmieci, sprawiając, że lśnią. Łapię się na tym, że chcę aby się odwróciła, abym mógł zobaczyć jej twarz. Nie robi tego, więc moje oczy pozostają na jej tyłku. Pieprzcie mnie, co to jest za tyłek. Do mojego umysłu wdzierają się obrazy, jak owijam wokół nadgarstka jej włosy i pochylam ją, wbijając się w nią od tyłu. Mój fiut się porusza. Jezu, dlaczego pozwalam myślom wędrować w takim kierunku? Jej ciało może być

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

zajebiste, ale to nie oznacza, że twarz również taka jest. Sądzę, że gdybym brał ją od tyłu, to twarz i tak nie stanowiłaby problemu. Patrzę jak unosi rękę i rzuca piłką przez ogródek. Jak na dziewczynę ma całkiem niezły rzut. Pies się odwraca i pędzi, aby ją złapać. Kiedy wraca, niemal przewraca ją swoim podekscytowaniem. Znów zaczyna się śmiać i kiedy ich obserwuję, czuję, że kąciki moich ust wyginają się ku górze. - Dobry chłopiec – mówi słodkim głosem, drapiąc go za uchem. – Kto jest dobrym chłopcem? – Kiedy pies zauważa, że stoję tam i ich obserwuję, wypuszcza z pyska piłkę i truchta w moją stronę. - Hej, kolego – mówię, wyciągając dłoń, aby ją obwąchał. Wydaje się przyjacielski, więc sięgam w dół i przesuwam palcami po jego długiej sierści. Czuję, że uśmiech mi się poszerza. Uśmiechanie się nie jest czymś, co zwykle robię. - Lassie. – Słyszę jak woła dziewczyna, powodując, że mój uśmiech natychmiast zamienia się w grymas. Musi sobie, kurwa, ze mnie jaja robić. Lassie? Miała tupet, aby nazwać tego świetnego psa Lassie. Co ona sobie do cholery myślała? Pies wygląda bardziej jak Rambo, czy Butch, zdecydowanie nie jak pieprzony Lassie. - Biedaczysko – szepczę, drapiąc go za uchem. – Prawdopodobnie w następnej kolejności odetnie ci jaja i założy na włosy pierdoloną kokardkę. Kiedy się do nas kieruje, podrywam głowę w górę i marszczę brwi. Pieprzcie mnie, jeśli jej twarz nie jest równie piękna, jak jej soczyste ciałko. Przysięgam, że kiedy podchodzi opada mi szczęka. Jest pieprzoną ślicznotką. Długie ciemne włosy okalają jej anielską twarz. Duże oczy otoczone są grubymi, ciemnymi rzęsami. Kremowa skóra jest nieskazitelna, powodując, że swędzi mnie, aby jej dotknąć. Wędruję oczami w dół, do jej cycków. Niby niewielkie, ale stratą byłoby ich nie posmakować, tak sądzę. Ma uroczy, mały nos, jak guziczek, który powoduje, że chce mi się zwymiotować w usta. Okej, może ten ostatni komentarz był lekkim przegięciem. To tylko sukinsyn we mnie wystawia swój brzydki łeb. To mechanizm obronny, który przez lata rozwinąłem i opanowałem do perfekcji. Bariera, którą ustawiam. Nienawidzę tego, że już powoduje, iż czuję rzeczy, których nie chcę czuć. W ciągu lat dowiedziałem się, że jeśli nie czujesz, to nie cierpisz. Jeśli mam ją

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

codziennie widywać, to muszę już teraz stłamsić to gówno w zarodku, zanim wymknie się spod kontroli. - Hej, ty musisz być Carter. Twoja mam powiedziała, że dziś się wprowadzasz. – Jej piękno sprawia, że brakuje mi słów. Co do diabła? Zbieram się do kupy i prostuję się, górując nad jej malutkim ciałkiem. Wykrzywia w uśmiechu swoje seksowne jak skurwysyn, pulchne usta, a jej piękne, zielone oczy spotykają moje. - Jestem Indiana. Twoja nowa sąsiadka – mówi słodko, wyciągając do mnie rękę. No to zaczynamy. To czas, aby ją odepchnąć, zanim za bardzo się zbliży. To się nazywa instynkt samozachowawczy. Dawno temu nauczyłem się, że jeśli odrzucę kogoś zanim ma szansę mnie użądlić, to zmniejszę w ten sposób pieczenie. Przesuwam wzrok ku jej wyciągniętej dłoni i z powrotem do jej twarzy. - Nazwałaś swojego psa Lassie? – kpię. – Coś ty sobie, kurwa, myślała? To cipkowate imię dla takiego psa, jak ten. Zdajesz sobie sprawę, że to chłopiec, prawda? Jej słodkie usteczka otwierają się w szoku, a ładne, zielone oczy rozszerzają się, zanim mocno je mruży. - Wiesz, pies, który grał Lassie w filmie, również był chłopcem – odcina się, zakładając ręce na piersi. Jeśli usiłuje wyglądać na twardą, to żałośnie daje ciała. Skrzyżowanie rąk powoduje tylko tyle, że wypycha swoje dziarskie, małe cycuszki do przodu. Czuję, że na ten widok rośnie mi fiut i to mnie cholernie wkurza. Nienawidzę tego, że ma na mnie taki wpływ. Otwieram bagażnik, sięgam i wyciągam pudło, umieszczając je przed sobą. Ostatnią rzeczą jakiej chcę, jest to, aby zobaczyła wzwód, który właśnie spowodowała. - A tak w ogóle, to jaki masz problem? – pyta, jej oczy ponownie spotykają moje. – Nie robisz tak właściwie dobrego pierwszego wrażenia. Prawie chce mi się uśmiechnąć z powodu tego jej pieprzonego nastawienia, ale nie ma cholernej mowy, że dam jej tę satysfakcję.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Mam, kurwa, gdzieś co o mnie myślisz, dzieciaku. Dlaczego się nie ulotnisz i nie pójdziesz się pobawić lalkami jak grzeczna, mała dziewczynka? Teraz naprawdę walczę, aby się nie uśmiechnąć, kiedy otwiera szeroko oczy, niedowierzając, że tak się do niej odzywam. Jedyne o czym mogę myśleć, kiedy otwiera usta, formując z nich idealne, małe O, to fakt, że ma najlepsze do pieprzenia usta, jakie kiedykolwiek widziałem. Ta myśl sprawia tylko, że mój kutas robi się jeszcze twardszy. Słodki Jezu, co ona mi robi? Jestem zaskoczony, że niemal źle się czuję przez sposób w jaki ją traktuję, ale drażnienie jej jest zbyt wielką frajdą. Nie zamierzam teraz przestać. - Cóż, to zwyczajnie niegrzeczne. W twoim życiu musiało się wydarzyć coś nieźle gównianego, przez co masz tak złe nastawienie. – Trafiła w samo sedno. Chciałem powiedzieć, że faktycznie tak było, ale nie zrobiłem tego. Marszczę brwi. Dlaczego to co powiedziała wkurza mnie jeszcze bardziej? Nienawidzę tego, że w mniej niż minutę ona już przejrzała moją fasadę. Kim ona jest, jakimś rodzajem szalonego jasnowidza, czy co? Ponownie krzyżuję z nią spojrzenie, wyraz współczucia, który widzę na jej twarzy sprawia, że jeszcze bardziej jej nie lubię. - Nope. Jestem po prostu sukinsynem i przestań, kurwa, tak na mnie patrzeć. Przyprawiasz mnie o cholerne ciarki. - Niby jak? – prycha, kładąc dłonie na biodrach. - Jakby było ci mnie żal. Nie chcę, ani nie potrzebuję twojego współczucia. Im szybciej się tego nauczysz, tym lepiej dla nas wszystkich, Księżniczko. Wyświadcz sobie przysługę, dzieciaku, i trzymaj się, kurwa, ode mnie z daleka. – Sapie na moje słowa i usatysfakcjonowany uśmiech przecina mi twarz. Misja zakończona sukcesem. - Narka, Larry – mówię do psa i zanim odchodzę, drapię go po raz ostatni za uchem. - On ma na imię Lassie, dupku – warczy w stronę moich oddalających się pleców.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dla mnie nie – chichoczę, odchodząc w stronę domu. – Nie przyłapiesz mnie na nazywaniu go tym pedziowatym imieniem. – Może mieszkanie tutaj nie będzie taki złe, jak myślałem. - Chodź, kolego. – Słyszę jak mówi, wypuszczając zirytowany oddech. Wspinając się po schodach na ganek mojego nowego piekła, słyszę, jak zatrzaskuje drzwi do domu. Co zaskakujące, powoduje to, że mój uśmiech natychmiast opada. W zasadzie, czuję się gównianie przez to, jak ją potraktowałem. Nieczęsto czuję skruchę z powodu moich czynów. Dlaczego jestem takim sukinsynem? A racja, urodziłem się nim.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 2

Indiana Zatrzaskuję drzwi i tupiąc, idę w dół korytarza na tył domu. - Wychodź, kolego – mówię do Lassie, otwierając szklane drzwi. Czuję się taka wypompowana. Nie mogę uwierzyć, że naprawdę wyczekiwałam spotkania z tym dupkiem. Nikt nigdy nie był wobec mnie taki niegrzeczny. Przenigdy. W ogóle nie jest taki, jak oczekiwałam. Cóż, tak naprawdę nie wiem czego oczekiwałam. Z pewnością nie tego, co otrzymałam. Jest kutasem, proste i jasne. Niegrzecznym, egoistycznym dupkiem. I tak bardzo, jak nienawidzę tego przyznać, jest grzesznie gorący. Dlaczego musi tak dobrze wyglądać? Jest wysoki i dobrze zbudowany. Każdy, wstrętny jego cal taki jest. Jego ciemne włosy i zapadające w pamięć, czekoladowe oczy tylko dodają mu atrakcyjności. Słodki, mały dołeczek w lewym policzku i idealnie proste, białe zęby powiększają jego olśniewający uśmiech. Cóż, wtedy kiedy się uśmiecha. Nienawidzę przyznawać tego, że jest oszałamiający, nawet z grymasem na twarzy. A jakby tego było mało, ma tę idealnie wyrzeźbioną twarz, w którą, tak na marginesie, mam ochotę teraz walnąć. Ta część zdecydowanie zbiła mnie z tropu. Pewnie, spotkałam wcześniej masę gorących facetów. Jednak żaden nie mógł się nim równać. Górował nad moim skromnym metrem pięćdziesiąt pięć. Ciemne włosy i oczy pasowały do jego równie ciemnego wizerunku. Wielka szkoda, że nie posiada osobowości, która współgrałabym z jego wyglądem. Gdyby tak było, byłby idealny. Niespodziewanie, poczułam do niego natychmiastowy pociąg. Tak było, dopóki nie otworzył swoich cholernych ust. Boże, jestem teraz taka wściekła. Jak mogłam pozwolić mu tak zaleźć mi za skórę? Dureń. Prawie jest mi go żal. Powiedziałam „prawie”. Wiem, szalone. Przysięgam, że coś w nim dostrzegłam. Nie potrafię wyjaśnić co. To było prawie tak, jakby to jego bycie sukinsynem było grą, maską. Mogłam się mylić. Z pewnością nikt nie mógł być w naturalny sposób tak niegrzeczny i wredny. Jego mama wydaje się być bardzo słodka. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Cieszę się, że taty nie ma teraz w domu. Okropnie ciężko byłoby mi wytłumaczyć mu mój nagły, zły humor. Byłby wściekły, gdyby dowiedział się jak przed chwilą odzywał się do mnie Carter. Kieruję się w stronę pokoju. Potrzebuję iPoda. Muzyka może być jedyną rzeczą, która mnie uspokoi. A przynajmniej pomaga zająć mój umysł, więc nie muszę myśleć o moim nowym sąsiedzie z piekła rodem. Sądziłam, że pan Shepard piastował ten tytuł, ale jego nowy pasierb właśnie zgarnął mu go sprzed nosa. Wkładam słuchawki do uszu i podkręcam głośność na full. Łapię również iPada z biurka i podchodzę do mojego ulubionego miejsca w moim pokoju – ławeczki pod oknem, którą zbudował dla mnie tata. To moje szczęśliwe miejsce. Czasami siedzę tutaj godzinami. Pomimo tego, że okno znajduje się z boku domu, to skierowane jest na tył, więc mam wgląd na jezioro znajdujące się na naszej posiadłości. Loguję się na moje konto na facebooku i wysyłam prywatną wiadomość do mojej najlepszej psiapsióły, Meg. Jeśli ktoś może poprawić mi humor, to ona. Ja: Jesteś? Meg: Oczywiście. Wiesz, że tym żyję. LOL. Co tam laska? Ja: Właśnie poznałam mojego nowego sąsiada. Meg: Co? Pan nie-pozwól-swojemu-psu-srać-na-moim-trawniku się wyprowadził? Ja: LOL. Nie. Jego nowa żona i pasierb się wprowadzili. Meg: CO? Ktoś wyszedł za tego kutafona? O MÓJ, KURWA, BOŻE! Ja: Wiem. Szaleństwo! Ona tak naprawdę jest bardzo miła. Nie mam pojęcia co w nim widzi. Z drugiej strony jej syn… Meg: Ile lat ma jej syn? Ja: Jest rok starszy od nas. Meg: Jest gorący? Ja: Mmmm. Jest okej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Totalne kłamstwo. Jest bardziej niż okej. Gdybym powiedziała jej prawdę, to byłaby tu w mgnieniu oka. Nie jestem pewna, dlaczego myśl o tym, że się w nim zadurzy jakoś niespecjalnie mi leży, ale tak jest. Może dlatego, że dziś stał się moim wrogiem. Może coś innego. Moja psiapsiółka ma fioła na punkcie chłopców. Praktycznie co tydzień ma nowego. Przysięgam, że nie mogę za nimi nadążyć. Meg: W takim razie o co z nim chodzi? Ja: Ugh! Jest dupkiem. Prymitywnym kutasem. Meg: Och. Wkurzył Cię? Chcesz żebym wpadła i nauczyła go manier? Ja: Nie. Poradzę sobie z nim. Ale dzięki za ofertę.

Gdybym jej powtórzyła to, co mi powiedział, to zaraz by tu była. Z jakiegoś powodu, jeśli o mnie chodzi, jest mega opiekuńcza. Zawsze stoimy za sobą murem. Meg: Chcesz do mnie wpaść? Nadal siedzę jak w więzieniu za to, że wymknęłam się wczoraj w nocy. Moi rodzice są do dupy. Doprowadza mnie tym do śmiechu. Meg jest uziemiona, ponieważ przyłapali ją, jak wymykała się w środku nocy, aby spotkać się ze swoim chłopakiem. Gdyby moja szesnastoletnia córka zrobiła połowę tych rzeczy co ona, to na stałe trzymałabym ją pod kluczem. Ja: Pewnie, będę niebawem. Buziak.

Robię szybki przegląd newsów, a potem się wylogowuję. Wyglądam przez okno i kieruję oczy na dom sąsiadów. Wyobraźcie sobie moje zaskoczenie, kiedy widzę Cartera, stojącego dokładnie naprzeciwko mnie. Gapi się wprost na mnie. Cudnie. Nie mówcie, że to będzie jego pokój. Mrużę na niego oczy. Na co tak się gapi? Mały, zadowolony z siebie uśmiech igra na jego ustach. Boże, on mnie doprowadza do szału. Wstaję i

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

sięgam po sznurek od rolet. Nie sądzę, abym kiedykolwiek wcześniej je zasuwała. Kocham promienie słoneczne, które wpadają przez okno. To moje sanktuarium, moje szczęśliwe miejsce. Czy ten dzień mógłby być jeszcze gorszy? Kiedy niechętnie znów przesuwam na niego oczy, widzę, że się śmieje. Pieprzyć go. Mogę już śmiało stwierdzić, że czerpie przyjemność z wkurzania mnie. Pokazanie mu środkowego palca powoduje tylko tyle, że odrzuca głowę do tyłu i śmieje się jeszcze mocniej. Dupek. Sfrustrowana, ciągnę mocno za sznurek. Kiedy rolety opadają w dół, ponura ciemność wypełnia pokój. Mam przeczucie, że posiadając tego dupka za sąsiada, tak będzie wyglądało moje życie. Łapię telefon z biurka i szybko wybiegam z domu. Kończy się tym, że do późna zostaję u Meg. Jej rodzice traktują mnie jak jedną z nich. Tata przez kolejne dwa tygodnie pracuje na nocną zmianę, więc nie ma potrzeby, abym siedziała w domu. Im dalej jestem od tego dupka, Cartera, tym lepiej. Jego pokój jest tak blisko mojego, że praktycznie jesteśmy cholernymi współlokatorami. Co za koszmar.

***

Kiedy wstaję w poniedziałek rano, tata nadal śpi. Była około 3:00 nad ranem, kiedy w końcu dotarł do domu. Czasami nienawidzę godzin w jakich pracuje, ale on kocha swoją pracę. Pracował w policji odkąd skończył osiemnaście lat. To wszystko na czym się zna, nigdy z tego nie zrezygnuje. Po zjedzeniu śniadania i umyciu naczyń, zaczynam przygotowywać wszystko na pobudkę taty. Wsypuję do miski jego płatki i przykrywam je plastikowym opakowaniem. Wkładam do tostera dwie kromki chleba. Wszystko co musi zrobić, to go włączyć. Napełniam czajnik wodą i wkładam do kubka dwie kostki cukru i torebkę herbaty, i zostawiam to na blacie. Kiedy ma pierwszą zmianę, to zawsze jemy razem. Jeśli nie, to zwykle wszystko dla niego przygotowuję. Nie to, że tego oczekuje, ale lubię to dla niego robić. Jestem pewna, że bycie samotnym rodzicem przez minione dziesięć lat nie było dla niego łatwe. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Miałam około dwóch lat, kiedy zaczęły się pierwsze bóle głowy mamy. Spędzała z ich powodu w łóżku dnie, a czasami tygodnie. Tata usiłował skłonić ją do pójścia do lekarza, ale odmówiła, mówiąc, że to tylko migreny. Tata powiedział, że taka była uparta. To cecha, którą obawiam się, że odziedziczyłam. Do czasu, kiedy w końcu poszła na badania, guz w jej mózgu był zbyt duży, aby go operować. Próbowali chemii. To była jej jedyna opcja. Nie powiodło się. Strasznie źle się przez to czuła. Ostatnie miesiące życia spędziła przykuta do łóżka. Umarła kiedy miałam sześć lat. Złamało to tacie serce. Łączyła ich miłość od czasów nastoletnich. Nie jestem pewna, czy on kiedykolwiek całkowicie to przeboleje.

***

Przed wyjściem do szkoły, podciągam żaluzje w pokoju. Nie będzie mnie w domu przez cały dzień, więc nie muszę się martwić tym, że głupi Carter będzie ze mnie kpił. Nie kłopoczę się nawet, aby spojrzeć w kierunku jego domu. Nie pozwolę mu ponownie zrujnować mi dnia. Kieruję się na tył i szybko głaszczę Lassie, zanim go karmię i napełniam miskę wodą. - Zobaczymy się popołudniu, kolego – mówię, wychodząc. Jest zbyt zajęty jedzeniem, aby w ogóle zauważyć, że znikam przez boczną bramę. Takie moje szczęście, że kiedy idę w dół podjazdu, Carter i jego mama wychodzą z domu. - Doberek, Indiana – mówi do mnie. – To mój syn, Carter. Ten o którym ci mówiłam. - Poznaliśmy się wczoraj – odpowiadam, przyklejając na twarz sztuczny uśmiech. - Och, nie powiedziałeś mi o tym – mówi, kierując uwagę na syna. Wykorzystuję tę chwilę aby zmrużyć na niego oczy. Mam naprawdę wielką ochotę, aby powiedzieć jego mamie, jak wulgarny jest jej syn. Może jest

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

adoptowany. W jaki inny sposób, ktoś tak kochany, może mieć za dziecko takiego kutasa? Teraz, kiedy stoi obok mamy, widzę że mają takie same oczy. Ale na tym podobieństwo się kończy. Musiał odziedziczyć wygląd po ojcu. Założę się, że jest przystojny. Jego mama jest niesamowicie atrakcyjna, ale jej rysy są łagodniejsze niż Cartera. - Wyleciało mi z głowy, tak sądzę – mówi, patrząc w moją stronę i puszczając mi oczko. Ugh! - Może podwieziesz Indianę do szkoły, skoro i tak oboje zmierzacie w tę samą stronę? Będziecie mieli przez to szansę, aby lepiej się poznać. – Ta niewielka wiedza jaką mam na jego temat jest wystarczająca. - Nie – mówimy równocześnie. - Carter – beszta go, powodując, że marszczy na mnie brwi. – Dobrze ci zrobi, jeśli pierwszego dnia znajdziesz przyjaciół. – Prawie chce mi się śmiać na jej komentarz. Wątpię, żebyśmy kiedykolwiek zostali przyjaciółmi. - Tak czy inaczej dziękuje, pani Shepard. Zwykle jeżdżę do szkoły autobusem. - Nie bądź niemądra. Carter cię podwiezie. Czyż nie? – mówi, szturchając go. - Dobra. – Wypuszcza powietrze i przewraca oczami z frustracji. Nawet kiedy jest zły, nadal wygląda seksownie. To wkurza mnie jeszcze bardziej. Wsiadanie z nim do auta jest ostatnią rzeczą, jaką chcę zrobić. Jednak jeśli podwiezienie mnie ma go rozdrażnić, to wchodzę w to. Będę czerpała przyjemność w odpłaceniu się mu pięknym za nadobne. - Okej. Byłoby świetnie – mówię, uśmiechając się do jego matki. Kiedy odwraca się, aby spojrzeć na syna, puszczam mu oczko. Szczerzę się, kiedy mruży oczy. Dwóch może grać w tę grę, kolego. - Życzę wam obojgu miłego dnia - mówi słodko. Nie mogę pojąć, jak mogła spłodzić takiego potwora. - Pa, mamo. – Jestem zaskoczona, kiedy się pochyla i delikatnie całuje ją w policzek. Uśmiecha się do niego. Jest tak wysoki, że góruje nad jej drobną figurą. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ładny samochód – mówię, kiedy siedzę już na siedzeniu pasażera. Chrząka na mój komentarz. Przewracam oczami. Powinnam wiedzieć lepiej i nie prawić mu komplementu. Nie mam pojęcia jaki to rodzaj samochodu. Jakiś starawy typ, tyle wiem. Wygląda, jakby był w trakcie poprawiania. Myślę, że mówi się na to podrasowany samochód. Ale nie cytujcie mnie. Tata będzie wiedział. Kocha wszystko, co ma związek z samochodami. Droga do szkoły zajmuje dziesięć minut. Przez resztę podróży decyduję się trzymać gębę na kłódkę. Cóż, taki miałam plan do czasu, aż nachyla się, kiedy stoimy na czerwonym świetle i wyciąga ze schowka paczkę papierosów. Po odpaleniu jednego rzuca paczkę na przegrodę pomiędzy siedzeniami. - Wiesz, nie powinieneś palić – mówię. - Szkodzi ci to. Nie czytasz ostrzeżeń na paczkach? – Podnoszę opakowanie i wskazuję na słowa „PALENIE ZABIJA”, wypisane dużą, pogrubioną czcionką. Wydmuchuje mi w twarz obłok dymu, a potem wyrywa mi paczkę z dłoni. - Pilnuj własnych, pierdolonych spraw, dzieciaku. Naprawdę sądzisz, że obchodzi mnie czy umrę? - Dlaczego tak mówisz? – pytam przerażona. Martwi mnie to, że tak mówi. Wiem z pierwszej ręki, jak dewastujący może być rak. – Carter? – dodaję, kiedy nie odpowiada. - Co? – Wzdycha, patrząc na mnie. - Chcesz umrzeć? – Dostrzegam coś, co wygląda jak smutek, który przelotnie przecina jego rysy, zanim zbiera się do kupy. Powracając do wyglądu dupka, który wydaje się, że zawsze przywdziewa. - Nie powiedziałem, że chcę umrzeć. Stwierdziłem jedynie, że mam gdzieś, jeśli tak się stanie. - Cóż, to smutne. - Słuchaj, skończ z tymi wszystkimi durnymi pytaniami. Podwożę cię tylko dlatego, że mama mnie zmusiła. Nie jesteśmy przyjaciółmi. Pojmij to.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Pojmuję. – Głośno i wyraźnie, ty głupi palancie. Odwracam głowę, aby wyjrzeć przez okno. – Moja rada. Jeśli chcesz tutaj zdobyć przyjaciół, to sugeruję, abyś porzucił to złe nastawienie. To małe miasto. Nie chcesz pierwszego dnia zyskać złej reputacji. – Nie kłopocze się, aby odpowiedzieć na mój komentarz. Przez resztę drogi jedziemy w ciszy. Kiedy docieramy do ulicy, na której znajduje się szkoła, zatrzymuje się przy krawężniku. - Wysiadaj – warczy. - Co? Szkoła jest dalej w dół drogi. - Wiem – mówi, uśmiechając się ironicznie. – Skoro tak bardzo martwisz się o moją reputację, to zrozumiesz, dlaczego nie chcę być widziany, jak przyjeżdżam do szkoły z dzieciakiem w aucie. - Nie jestem cholernym dzieckiem – warczę. – Jestem od ciebie o rok młodsza. - Hm. Mnie nie nabierzesz. Wyglądasz jak dwunastolatka. – Gwałtownie odpinam pas i wysiadam z auta. - Pierdol się – mówię, zatrzaskując drzwi. To by było na tyle w kwestii nie pozwolenia mu, aby zrujnował mój dzień.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 3

Siedzę i patrzę jak idzie w dół ulicy, w stronę szkoły. Dlaczego sprawia, że źle się czuję będąc wobec niej wredny? Prawie chciałem do niej podjechać i powiedzieć, żeby zapakowała swój słodki tyłeczek z powrotem do auta. Pierdolić to. To się nie wydarzy. Cholera, ma świetny tyłek. Moje oczy są do niego przyklejone. Dziś ma na sobie te cholernie obcisłe dżinsy. Dlaczego ona musi być taką ślicznotką? Dlaczego nie może być jakimś pieprzonym, brzydkim trollem czy coś? Czuję poruszenie fiuta w spodniach. Cholera, nie. Muszę dziś zaliczyć jakiś numerek – cokolwiek, aby pozbyć się z głowy jej twarzy, ust, i tego jej grzesznego tyłeczka. Tracę ją z oczu, kiedy wjeżdżam na szkolny parking. Tak jest prawdopodobnie dobrze. To, że mieszka obok mnie, jest wystarczająco złe. Wiedza, jak na mnie wpływa i fakt, że muszę ją codziennie widzieć w szkole, nie są zabawne. Parkuję samochód, łapię plecak i kieruję się do sekretariatu. Mama powiedziała, że muszę tam pójść, aby dostać plan lekcji.

***

Do czasu lunchu czuję się całkiem dobrze. Zdołałem przez cały dzień unikać Indiany. Udało mi się nawet zorganizować mój pierwszy numerek z ładną blondynką. Nie pytajcie jak ma na imię. Już zapomniałem. Imię i tak nie jest ważne. Szukam tylko trochę zabawy, nic więcej. Po tym jak łapię coś do jedzenia, kieruję się do stolika.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Carter – woła jeden z kolesi z którym chodzę na matmę. – Chodź i usiądź z nami. – Wydaje się wystarczająco spoko, więc podchodzę do niego i jego przyjaciół. - Dzięki – mówię, siadając na końcu stołu. Koleś zabiera się za przedstawianie mnie swoim kumplom. Jest ich tam co najmniej dziesięciu. Nigdy nie spamiętam wszystkich imion. Brad, koleś który siedzi naprzeciwko mnie, mierzy mnie wzrokiem. Nienawidzę, kiedy ludzie robią tego typu gówno. Czuję się, jakbym był oceniany. - Jesteś całkiem dużym kolesiem – mówi, machając w moją stronę głową. – Grałeś kiedykolwiek w futbol? Przydałby nam się w drużynie taki koleś jak ty. – Jest jednym z tych pięknisi. Takim, w którym bujają się wszystkie laski. Próżny sukinsyn. Zwykle nie bratam się z takimi typami. - Nope. Nie jestem fanem sportów. Jeśli mnie pytasz, to uważam, że gonienie po boisku z piłką wydaje się pierdoloną stratą czasu. Jedynym rodzajem aktywności fizycznej jaką uprawiam, jest ta w sypialni. – Inni kolesie przy stole śmieją się. Jednak on nie wydaje się być pod wrażeniem. Pojeb. - Nie biegasz tylko po boisku z piłką, fiucie. To wymaga umiejętności. - Cokolwiek powiesz, człowieku. – Wzruszam ramionami, jakby chuja mnie to obchodziło. Koleś jest wyraźnie urażony moim komentarzem. Decyduję się zignorować fakt, że właśnie nazwał mnie fiutem. Już i tak narobiłem sobie dzisiaj jednego wroga, Indianę. Starczy jak na jeden dzień. Przy stoliku zapada cisza. Jestem pewien, że czekają aby zobaczyć, jak to się potoczy. Sądzę, że nijak, chyba że postanowi użyć wobec mnie kolejnego epitetu. Podnoszę jedzenie i zaczynam jeść. Kiedy spoglądam w górę i łapię z nim kontakt wzrokowy, on patrzy na mnie wilkiem. Jeśli sądzi, że w ten sposób mnie onieśmieli, to grubo się myli. Nie łatwo mnie przestraszyć. Gapię się na niego. - Hej Brad, idzie Indi. – Słyszę jak mówi jeden z kolesi. Szarpię głową w stronę wejścia. Co mu do tego? Idzie w stronę naszego stolika. Jest z nią przyjaciółka. Nie jest zła. Może dodam ją do listy moich podbojów. Jestem pewien, że to wkurzy Indianę. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Puknąłeś już? – pyta jeden z nich. Zakładam, że pyta, czy on i Indiana bzykali się. Nie mam pojęcia dlaczego mnie to wkurza. Lepiej, żeby ten popierdoleniec zaprzeczył. - Jeszcze nie, ale moi rodzice w ten weekend wyjeżdżają. Zamierzam ją do siebie zaprosić. – Chichocze. Kutas siedzący obok niego przybija mu piątkę. Chciałbym przybić mu piątkę w pierdoloną facjatę. - Założę się, że nie nakłonisz jej do pójścia na całość – dodaje kolejny. Kurwa. Będę musiał przypierdolić wszystkim przy stoliku? - Ile? – pyta Brad. - Pięćdziesiąt dolców. - Wchodzę – odpowiada Brad, sięgając przez stół, aby uścisnąć mu dłoń. Poważnie, zakładają się o nią? – To nie będzie pierwsza wisienka którą zerwę, a twoje pięćdziesiąt dolców jedynie mi to osłodzi. – Kiedy to mówi, pociera o siebie dłońmi. Jak cholera będzie miał ją w ten weekend. Nie mam pojęcia jak to powstrzymam, ale zrobię to. Kiedy dziewczyny nas mijają, Brad sięga i pociąga Indianę na kolana. - Hej, piękna – szepcze jej do ucha. Natychmiast mnie to cofa. Dlaczego mnie obchodzi, że ma na niej swoje łapy? Ale pieprzcie mnie, obchodzi. - Brad. – Chichocze, próbując zejść z jego kolan. Chcę mu powiedzieć, żeby ją puścił, ale trzymam gębę na kłódkę. - Nie rób żadnych planów na sobotni wieczór, okej? – mamrocze w zgięcie jej szyi. Odsuwa głowę i uśmiecha się do niego. Ma ładny uśmiech. Kiedy jest w moim pobliżu, dostaję od niej jedynie grymas. Zgaduję, że zasługuję na to przez to, jak ją traktuję. - Co jest w sobotnią noc? – pyta. - Ty i ja. Zrobimy coś. Tylko nasza dwójka – odpowiada Brad. - Coś jak randka? – pyta. Kiedy Brad spogląda na innych kolesi siedzących przy stole i uśmiecha się ironicznie, to wymaga to ode mnie wszystko co w sobie mam, aby się na niego nie rzucić. Moja krew osiągnęła poziom wrzenia. Próbuję zachowywać się jakby mnie to nie ruszało, kiedy koleś

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

obok mnie mamrocze „randka z jego łóżkiem”. Przysięgam, że chcę go znokautować. - Taa, randka. Zadzwonię do ciebie, okej? – odpowiada Brad i słodko się do niej uśmiecha. Pojeb. Nie ma w nim nic słodkiego. Jest pierdolonym wężem. - Okej. – Puszcza ją, a ona podnosi się z jego kolan. Taksuje szybko stolik, a potem jej oczy lądują na mnie. Uśmiech opuszcza jej twarz i mruży oczy. Z jakiegoś powodu sprawia to, że moje usta unoszą się w górę. Pewnie, wolałbym jeden z tych uśmiechów, które posyłała pojebowi, ale podoba mi się to, że moja obecność ma na nią wpływ. - Cześć. Musisz być tutaj nowy. – Słyszę jak pyta jej przyjaciółka. Odrywam oczy od Indiany i widzę, że tamta się do mnie uśmiecha. Z bliska jest jeszcze ładniejsza, ale nie umywa się do Indiany. Czuję, jak oczy Indiany wwiercają się w bok mojej głowy, więc decyduję się włączyć mój urok. - Carter – mówię, przyklejając na twarz wielki uśmiech. Wyciągam do niej dłoń, a ona ją chwyta. - Jestem Megan. – Chichocze, trzepocząc do mnie rzęsami. To gówno mnie wkurza. Nienawidzę, kiedy dziewczyny tak się zachowują. Tak jak cała reszta, Megan jest plasteliną w moich dłoniach. - Chodźmy – warczy Indiana, łapiąc ją za łokieć i odciągając. Chichoczę. Jeśli wkurza ją to, że rozmawiam z jej przyjaciółką, to może będę to robił częściej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Indiana - Myślę, że się zakochałam – mówi Meg, kiedy odciągam ją z dala od tego dupka. Mógł rzucić na nią czar. Dlaczego ja nie otrzymałam takiego przywitania, kiedy go poznałam? Boże, jak on mi działa na nerwy. Nienawidzę tego, że obserwowanie jak zachowuje się przy Meg wywołało u mnie zazdrość. - Musisz trzymać się od niego z daleka – żądam, kiedy manewrujemy pomiędzy innymi uczniami, kierując się do naszego stolika. - Co? Dlaczego? Słyszałaś coś o nim? – pyta. - To mój nowy sąsiad. Ten, o którym ci opowiadałam. - Nie ma, kurwa, mowy – mówi, oglądając się przez ramię w jego kierunku. – Nie ma bata. To ciasteczko to twój sąsiad? Cholera dziewczyno, szczęściara z ciebie. - Nie pozwól, aby jego dobry wygląd cię oszukał. To wszystko co ma do zaoferowania – mówię. - Z taką twarzą nie potrzebuje nic innego. – Śmieje się. - Meg. – Wypuszczam sfrustrowany oddech. – Proszę. - Okej. Luzuj majty. Tak czy siak, myślę, że on jest napalony na ciebie. – Jej komentarz wywołuje u mnie śmiech. To najbardziej niedorzeczna rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałam. - Zaufaj mi, nie jest na mnie napalony. Nie może mnie znieść – przyznaję, kiedy zajmujemy nasze miejsca. Może nie powinnam siadać po drugiej stronie. Mam z tego miejsca czysty widok na mojego doprowadzającego do szału sąsiada. Wyciągam lunch z torby i zdaję sobie sprawę, że nagle straciłam apetyt. Ten próżny sukinsyn je sobie, jakby świat go nie obchodził. - Och, śmiem się nie zgodzić. Widziałam jak na ciebie patrzył, kiedy byłaś na kolanach Brada. Jeśli się nie mylę, to te jego wspaniałe brązowe oczy zmieniły się w zielone.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ignoruję jej obserwację. Musiało jej się przywidzieć. Wiem jak zachowuje się koleś, kiedy jest zainteresowany. Carter zdecydowanie nie jest. - Jak myślisz, co powinnam zrobić z Bradem? – pytam, usiłując zmienić temat. - Czy ty na poważnie mnie o to pytasz? Gonił za tobą od wieków. Wyjdź z nim. Jest śliczniutki. Każda inna zabiłaby, aby zaprosił ją na randkę. - Cóż, ja nie jestem każdą. Nie jestem pewna, czy chcę już być na poważnie z facetem. Wiesz jaką on ma reputację. Będzie oczekiwał seksu. - No to mu go daj. Masz prawie siedemnaście lat Indi. Nie możesz wiecznie trzymać się swojego dziewictwa. – Ma rację. Wiem o tym, ale nie chcę oddać go byle komu. Miałam nadzieję zrobić to z kimś wyjątkowym. Brad i ja spędzamy trochę czasu razem. Głównie w grupie. Nigdy na osobności. Cóż, z wyjątkiem ostatniego weekendu, kiedy odprowadził mnie do domu po imprezie. Pocałował manie na dobranoc, ale nigdy nie posunęliśmy się dalej. To nie tak, że nie obściskiwałam się wcześniej z chłopakami. Robiłam to. Ale teraz, im starsi się robimy, chłopcy oczekują czegoś więcej niż pocałunków. Wiem, że jestem gotowa. Nie jestem tylko pewna, czy Brad jest tym właściwym. - Przestań tak o tym główkować - mówi, sięgając po moją dłoń, kiedy widzi zmartwiony wyraz mojej twarzy. – Przerabiałyśmy to tysiąc razy. - Wiem. Ja tylko… - Tylko co? Przynajmniej ma doświadczenie. Powinien wiedzieć, jak cię zadowolić. Mój pierwszy raz był okropny. – Śmieję się na jej komentarz. Miała piętnaście lat kiedy straciła dziewictwo. To był pierwszy raz dla nich obojga. Opierając się na tym co mi powiedziała, to była katastrofa. Póki co, próbuję wyrzucić to z głowy. Udaje mi się jedynie podnieść lunch. Spojrzeniem ciągle wędruję do stolika chłopaków. Do diabła z tymi moimi zdradzieckimi oczami. Zamiast patrzeć na Brada, skupiają się na Carterze. Nie mogę nie zauważyć wszystkich tych żałosnych lasek, które mijając ich stolik i widząc go, szepczą i chichoczą jak banda kretynek. Doprowadza mnie to do cholernego szału.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Po piątej lekcji, wpadamy z Meg na korytarzu na Cartera. - Cześć Carter – mruczy Meg. Suka. - Megan – mówi, kiwając głową. Przynajmniej użył jej imienia. To również wywołuje moją zazdrość. Nie powinnam pozwolić, aby mnie to martwiło, ale tak jest. – Jeśli chcesz podwózki do domu, to spotkaj się ze mną na parkingu – dodaje, kierując uwagę na mnie. Decyduję się go ignorować. Po tym, jak zachował się dziś rano, musi mieć urojenia, jeśli uważa, że wsiądę z nim znów do samochodu. - Nie wydaje się być taki zły, jak go przedstawiasz – mówi Meg w drodze do naszej kolejnej klasy. - Nie pozwól, żeby cię wykiwał. Jest potworem. – Śmieje się z powodu mojej obserwacji. - Był wystarczająco miły, aby zaoferować ci podwózkę do domu. To musi się liczyć. - Taa, i podwiózł mnie również do szkoły. Problem w tym, że zatrzymał się na końcu drogi i kazał wysiąść z samochodu. Bał się, że jeśli ludzie zobaczą nas razem, to zrujnuje to jego reputację. - On tak powiedział? – pyta, w jej głośnie słychać szok. - Yep. - Jaki sukinsyn – mówi, zaciskając usta. - Wiem, no nie? To teraz już wiesz o co mi chodzi.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Po szkole omijam parking i zamiast tego optuję za autobusem. Pewnie, w ten sposób będę dłużej jechała do domu, ale jest to warte tego, aby nie musieć użerać się z gburowatością i zniewagami Cartera. Jestem zaskoczona, że w ogóle mi to zaproponował. Był to prawdopodobnie fortel, aby nabrać Meg i sprawić, by myślała, że naprawdę jest miłym facetem, którym nie jest.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 4

Czekałem dziesięć minut, ale kiedy się nie pokazała, to skierowałem się do domu. Tak jakby wykombinowałem, że nie pojawi się po tym, jak potraktowałem ją rano. Jej strata. Pomimo tego, że przyznaję, iż mnie to rozczarowało, to nie zamierzam się nad tym rozwodzić. Kiedy wjeżdżam na podjazd przy domu, sięgam i wkładam fajki do schowka. Mama nienawidzi kiedy palę. Nie robię tego często. Zacząłem na nowo, kiedy dowiedziałem się że wychodzi za Chuja. Palenie mnie uspokaja, a Bóg wie, że potrzebuję tego, kiedy jestem w jego pobliżu. Nie sądzę, abym kiedykolwiek przyzwyczaił się do mieszkania tutaj, w tym domu, w tym sąsiedztwie. Jest zbyt, kurwa, idealnie. Nienawidzę ideałów. Ludzie tacy jak ja, nigdy nie będą pasowali do miejsc takich jak to. Jestem wadliwy. Rodziny, które mieszkają w tego typu okolicach zwykle są krzykliwe, pretensjonalne i sztuczne. Zbyt dobre, aby być, kurwa, prawdziwe. Tak jak mój ojczym. Kurwa, nienawidzę go. Wysiadam z samochodu w tej samej chwili, kiedy ktoś zatrzymuje się na podjeździe obok. Moją pierwszą myślą jest to, że to pewnie piękniś, który podwozi Indi, ale jestem zaskoczony, kiedy wysiada starszy mężczyzna. - Dzień dobry – mówi, kierując się w moją stronę. - Hej – odpowiadam, machając w jego stronę głową. Zastanawiam się czy to jest jej tata. Może chcieć skopać mi dupę, jeśli powiedziała mu, jak ją potraktowałem. - Musisz być chłopcem Elizabeth. Powiedziała mi, że w weekend się wprowadzisz. - Tak. Carter. Carter Reynolds – mówię, oferując mu dłoń.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Miło cię poznać, synu. Jestem Ross. Ross Montgomery. - Pana również miło poznać. – Jestem zaskoczony, że nie wkurzyło mnie to, jak nazwał mnie synem. Nienawidzę kiedy mój ojczym tak mówi. Przypuszczam, że robi to tylko po to, aby mnie do siebie zrazić. Dupek. - Niezła fura. Holden HJ GTS Monaro z 1975 roku. - W rzeczy samej. Zna się pan na samochodach – mówię zaskoczonym tonem. - Od dawna jestem entuzjastą samochodów. – Chichocze. – Mój staruszek miał taki. Sam go ulepszasz? - Taa. Troszkę się napracowałem. Niektóre w tych części ciężko znaleźć i są zbyt kosztowne jak na siedemnastolatka. – Śmieję się. – Pewnego dnia go skończę. - Kiedyś, będąc nastolatkiem, spędzałem godziny, pomagając ojcu pracować nad jego samochodem. Jeśli kiedykolwiek potrzebowałbyś dodatkowej ręki, to chętnie pomogę. – Jego oferta powoduje, że się uśmiecham. Dlaczego mama nie mogła poślubić kogoś takiego jak Ross Montgomery? - Chętnie – mówię mu szczerze, ponieważ to prawda. Z powodu mojej historii, zwykle przy obcych trzymam uniesioną gardę, zwłaszcza przy starszych facetach, ale z jakiegoś powodu, przy nim tego nie robię. Ostatecznie mój ojciec nigdy mnie nie chciał, dziadek mnie odrzucił, a ojczym namiętnie mnie nienawidzi. Jednak Ross wygląda na szczerego faceta. Już go lubię. - Mogę zajrzeć pod maskę? – pyta. - Pewnie. – Sięgam do środka, pociągam dźwignię i przechodzę z nim na przód samochodu. - Dużo wiesz o mechanizmach samochodowych? – pyta, czekając aż otworzę maskę. Patrzę jak przesuwa dłonią po lakierze. Mały uśmiech igra na jego ustach. Bardzo mi się podoba, że docenia ten wóz tak samo jak ja. - Cieszyłem się, że koleś od którego go kupiłem zachował manualną skrzynię biegów, ale nie, nie za dużo. Jednak szybko się uczę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Cóż, jeśli będziesz miał trochę wolnego czasu, to chętnie pokażę ci co wiem. - Teraz mam czas – mówię, zdecydowanie zbyt gorliwie. Myśl o pracowaniu z nim nad samochodem z jakiegoś powodu mnie ekscytuje. Nie jestem pewien dlaczego. Może dlatego, że nikt nigdy nie poświęcał w przeszłości czasu, aby mi pomóc. Oczywiście z wyjątkiem mojej mamy, ale ona gówno wie o samochodach. - Okej. Mam później nocną zmianę, ale mogę poświęcić godzinę czy coś. Daj mi kilka minut na przebranie się i możemy zacząć. Odchodzę od samochodu i ponownie sięgam po jego dłoń. - Dziękuję panie Montgomery. Naprawdę doceniam pana ofertę. - Nie przejmuj się, synu. Cieszę się, że mogę pomóc. I proszę, mów do mnie Ross. Sprawi mi to przyjemność – mówi, głaszcząc maskę, kiedy ją zamykam. – Od lat nie pracowałem nad samochodami. W dzisiejszych czasach wszystkie są skomputeryzowane. Kiedy tak sobie stoimy i gadamy, Indi przechodzi przez trawnik z przodu domu. Musiała złapać autobus do domu. - Skarbie – mówi jej ojciec, kiedy owija swoje małe dłonie wokół jego pasa. Pochyla się i całuje ją w czubek głowy. – Jak było w szkole, dziewczynko? - W szkole okej. – Spogląda w moją stronę i mruży oczy. Czuję, jak uśmiech na mojej twarzy rośnie. Mogę nie mieć o niej dobrego zdania, ale lubię jej charakterek. Uwielbiam to, że moje błazeństwa załażą jej za skórę. Podziwiam również fakt, że odpłaca mi się pięknym za nadobne. Większość dziewczyn na jej miejscu poryczałaby się. - Poznałaś już Cartera? – pyta jej ojciec. - Tak, poznaliśmy się – odpowiada sucho. – Pójdę odrobić zadanie. Wyciągnąłeś jedzenie z zamrażarki? - Pewnie – mówi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej, wkrótce zacznę szykować kolację. – Kiedy odchodzi, oboje się za nią gapimy. Moje oczy przyklejone są do jej tyłka. Jestem całkiem pewny, że jej ojca nie. - Ona jest takim dobrym dzieckiem – mówi. – Mam szczęście, że ją mam. – Nie odpowiadam. Jak mógłbym? Moje uczucia wobec niej są skomplikowane. W tym samym czasie jej nienawidzę i pożądam. To totalnie pierdoli mi w głowie.

***

Po przebraniu się, kieruję się do samochodu, przy którym już czeka Ross. Rozłożył na ziemi jakieś narzędzia. Najwyraźniej należały do jego ojca. Wydaje się naprawdę chętny do pomocy. Już mogę stwierdzić, że będę się cieszył spędzanym z nim czasem. Mam nadzieję, że on będzie czuł to samo w stosunku do mnie. Kiedy pracujemy, poddaje się wspominkom i opowiada zabawne historie. Czas całkiem szybko mija. Naprawdę dobrze się bawię spędzając z nim czas. Nie tylko jest miłym facetem, ale już zdążył mnie sporo nauczyć. - Co myślisz o randkowaniu twojej córki? – pytam ni stąd ni zowąd. - Dlaczego? – pyta, marszcząc na mnie brwi. – Chcesz się z nią umówić? - Ja? Kur… ummm, nie. – Nie mogę uwierzyć, że prawie spuściłem na niego K- bombę. Przechylając głowę, pyta: - Dlaczego miałbyś nie chcieć się z nią umówić? – mówi to tak, jakby był urażony tym, że nie chcę. Jezu. Dlaczego w ogóle z tym wyskoczyłem? - Po prostu usłyszałem coś dzisiaj w szkole. – Wiem, że to chamskie z mojej strony aby mówić jej ojcu co powiedział Brad, ale nie ma mowy, że pozwolę aby poszła w weekend do domu tego lachociąga. Zwłaszcza teraz, kiedy znam jego intencje. Nie jestem zazdrosny czy coś. Cóż, tak sobie mówię. Po prostu mi to za bardzo nie pasuje.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co usłyszałeś? – pyta, odwracając w moją stronę głowę, kiedy oboje pochylamy się pod maską samochodu. Widzę, jak zacieśnia uścisk na kluczu, który ma w dłoni. Jego knykcie robią się białe. Może wkurzanie go kiedy trzyma w dłoni narzędzie mogące robić za maczugę nie jest najmądrzejszym posunięciem z mojej strony. - Jeden z kolesi, z którym dzisiaj jadłem lunch… Brad. - Brad Cartwright? - Nie znam jego nazwiska – oświadczam. - Wysoki. Blondyn. Kapitan drużyny. Zarozumiały sukinsyn. - Taa, to on. – Chichoczę. - Nie mogę znieść tego dzieciaka. Chodziłem do szkoły z jego ojcem. Był dokładnie taki sam – mówi. – Co on powiedział o mojej dziewczynce? - Słuchaj. Nie chcę przysparzać Indi żadnych problemów. – No bo nie chce, usiłuję jedynie osiągnąć to, aby nie zbliżała się do Brada. - Chcę wiedzieć co on powiedział. Jeśli ktoś wygaduje brednie o mojej małe dziewczynce… - To nie tak. Tylko… - Tylko co, Carter? – warczy. Mogę stwierdzić, że jego cierpliwość się kurczy. - Przechwalał się przed kumplami, że jego rodzice wyjeżdżają na weekend. Planuje ją do siebie zaprosić. - On, kurwa, co? – krzyczy, prostując się i waląc głową w maskę. Czuję się jak kutas za mówienie czegokolwiek. Zakładanie szwów to nie moja bajka, ale z jakiegoś powodu myśl o tym, że ona tam idzie i zostaje wykorzystana przez tego dupka powoduje, że wrze mi krew. Jego twarz robi się czerwona, kiedy tak tam stoi i pociera ranną głowę. - Przepraszam. Pomyślałem tylko, że chciałbyś wiedzieć. – Czuję się jak cholerny hipokryta. Przez cały czas zapraszam do siebie dziewczyny jedynie z powodu pieprzenia.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Mam teraz nadzieję, że Ross położy temu kres. Przynajmniej nie wspomniałem o zakładzie, który Brad zawarł z kumplami. - Nie przepraszaj – mówi, ściskając mi ramię. – Doceniam to, że masz oko na moją dziewczynkę. Przez większość czasu jest sama w powodu tych szalonych godzin w jakich pracuję. Martwię się o nią. Wiedza, że mieszkasz obok sprawia, że lepiej się czuję. Teraz sprawia, że czuję się jak oszust. Nie tylko myślę dokładnie o tym samym co Brad, to jeszcze traktuję jego córkę jak kawałek gówna. Dlaczego nagle pożerają mnie wyrzuty sumienia?

***

Później tej nocy, siedzę w swoim pokoju, w kompletnej ciemności i obserwuję Indianę, która siedzi na ławeczce pod oknem. Zwykle nie robię takich rzeczy, więc czuję się jak stalker. Znów zajmuje się swoim iPadem. Zakładam, że z kimś pisze, ponieważ okazjonalnie odrzuca głowę do tyłu i śmieje się, zanim odpisuje. Łapię się na tym, że obserwując ją, uśmiecham się. Co ona mi do cholery robi? Kilka razy zerka w stronę okna mojego pokoju. Logicznie wiem, że nie może mnie zobaczyć. Jest tu ciemno jak w dupie. Ale zastanawiam się nad tym. Kiedy dzwoni mój telefon, zawiadamiając, że dostałem smsa, serce zaczyna mi pędzić, myśląc o niej. Oczywiście, to nie może być ona. Nie ma mojego numeru. To mój numerek na dziś, Jen. Znam jej imię tylko dlatego, że napisała je w wiadomości. Jest w drodze. Powiedziałem jej, aby podeszła z boku domu. Zamierzam przemycić ja przez okno. Na szczęście mój pokój znajduje się na parterze. Nie mogę pojąć dlaczego Chuj zdecydował się mieszkać w tak wielkim domu. Jest zdecydowanie za duży, jak na jedną osobę. Cóż, technicznie, jest nas teraz troje, ale zanim się tutaj wprowadziliśmy, był tylko on. Wystarczy tylko spojrzeć na jego kosztowne ciuchy i niedorzecznie drogi, europejski samochód, którym jeździ, aby wiedzieć, że jest pretensjonalnym kutasem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

To nie tak, że mogę wprowadzić ją głównymi drzwiami. Chuj już zdążył mnie poinformować, że kiedy tu mieszkam, mam zapomnieć o dziewczynach w moim pokoju. Pieprzyć go. Jego żądania powodują jedynie, że chcę mu się przeciwstawić. Dziesięć minut później słyszę pukanie w okno. - Carter? Jesteś tam? – Włączam światło i podchodzę w stronę okna. – Carter – mówi ponownie. Dzięki Bogu, że mama i Chuj śpią w pokoju na górze i z przodu domu. - Cicho – mówię jej, otwierając okno. - Sorki – mówi, uśmiechając się do mnie. Zapomniałem jaka jest ładna. Dlaczego, kiedy pomagam jej przejść przez okno, wskakuje mi do głowy obraz pewnego konkretnego, pięknego, irytującego dzieciaka? Szarpię głową w górę, w stronę okna Indiany. Jestem zaskoczony widząc, że gapi się prosto na mnie z grymasem na twarzy. Będąc sukinsynem, którym jestem, pokazuję jej środkowy palec, zanim zasuwam żaluzje. Nie potrzebuję tego, aby jej przeszywające spojrzenie przeszkadzało mi w zabawie. Zamierzam pieprzyć blondynę ze wszystkim co w sobie mam, mając nadzieję, że raz a dobrze pozbędę się Indiany z głowy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 5

Indiana Nie wiem dlaczego zobaczenie tej poczwary, Jennifer, wkradającej się do sypialni Cartera mnie smuci, ale tak jest. Bardzo. Już i tak jestem na niego wkurzona za doniesienie na mnie tacie. Zobaczenie tego tylko wysyła mnie na krawędź. Łzy palą mnie w oczy, ale udaje mi się je powstrzymać. Pieprzyć go. Nie zgadzam się na danie mu satysfakcji z powodu tego, że doprowadził mnie do łez. Czując się wypompowana, żegnam się z Meg i wylogowuję się z facebooka, a potem wspinam się do łóżka. Fakt, że naprawdę jest mi smutno, tylko bardziej mnie wkurza. Dlaczego tak bardzo zalazł mi za skórę? Przez to jak się teraz czuję wiem, że sen tak łatwo nie nadejdzie. Kiedy tata w końcu przyszedł na kolację, wcześniej dziś wieczorem, zabronił mi mieć cokolwiek wspólnego z Bradem Cartwright. Zszokowało mnie to. Nie tylko nic mu o nim nie mówiłam, ale też nigdy mi niczego nie zabraniał. Wiem, że Carter musiał mu coś powiedzieć, kiedy pracowali nad tym jego głupim samochodem. Musiał to zrobić. Z jakiego innego powodu tata powiedziałby to, co powiedział? Dlaczego Carter jest tak nakręcony na to, by uczynić moje życie żałosnym? Byłam szczęśliwa zanim wprowadził się obok. Dupek. Leżąc w łóżku, usiłuję nie myśleć o tym co oni tam robią. Wiem na pewno, że nie odrabiają pracy domowej. Nie, jeśli mowa tu o Jennifer Darcy. Niemoralna zdzira. Musi być jedną z największych dziwek w naszej szkole. Jest naprawdę ładna, w ten nazbyt wypacykowany sposób. Jestem pewna, że mogłaby zdobyć faceta bez rozkładania nóg, ale wydaje się, że dobrze się bawi faktem, że znana jest jako szkolna kurwa. Meg nazywa ją ludzkim materacem. Bardzo trafnie to ujęła.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Kiedy budzę się następnego ranka, czuję się jak gówno. Rzucałam się i kręciłam godzinami zanim w końcu zasnęłam. Nie mogę uwierzyć, jak bardzo zżerało mnie to, że ta poczwara była w jego pokoju. Gdybyście w zeszłym tygodniu zapytali mnie czy byłam typem zazdrośnika, to powiedziałabym, że nie. Sądzę, że myliłabym się. Nie mogę go znieść, wiec to nie powinno mnie martwić. Słyszałam jak wychodziła kilka godzin później. Chichotała jak idiotka, kiedy pomagał jej wyjść przez okno. Tak, jestem zażenowana przyznaniem się, że wstałam i zerkałam przez żaluzje. Chciałabym zmienić pokój, abym nie musiała być świadkiem tego gówna. Mam wrażenie, że Jen jest tylko jedną z wielu na jego długiej liście podbojów. Wiem jakie są niektóre dziewczyny w tym mieście. Będą ustawiały się w kolejce, aby mieć szansę być z tym dupkiem. Fuj. Mam nadzieję, że odpadnie mu fiut. Niestety, w domu mamy tylko trzy sypialnie. Więc zmiana pokoju nie jest opcją. Pokój który dzielili rodzice, kiedy mama jeszcze żyła, nie wchodzi w grę. Tata nie był w stanie tam spać kiedy umarła. Od tamtej pory zajmował wolny pokój. W porównaniu do innych domów na ulicy, nasz jest całkiem mały. Nie zrozumcie mnie źle, to ładny dom, tylko nie tak duży jak inne. Kiedy tata poślubił mamę, był stanowczy w kwestii tego, aby jego rodzina mieszkała w miłej okolicy. Zgaduję, że będąc policjantem widział wiele złych rzeczy. To, że mama była nauczycielką, a tata pracuje w policji oznaczało, że nie wpływało nam wiele pieniędzy. Udało im się nabyć tę działkę, ale stać ich było jedynie na zbudowanie mniejszego domu. Jednak kocham go. Dla nas jest idealny. Jestem pewna, że nasz sąsiad, pan Shepard ma masę sypialni w tym wielkim domu. Nigdy się nie dowiem, dlaczego wybrał dla Cartera tę, która jest naprzeciwko mojej. Jednak z nastawieniem jakie prezentuje Carter, prawdopodobnie chciał oddalić go od nich i umieścić z tyłu domu. Nie winię go. Po tym jak zjadłam śniadanie i opłukałam miskę i kubek, zaczynam przygotowywać wszystko dla taty kiedy się obudzi. Karmię Lassie zanim idę na Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

szkolny autobus. Upewniłam się, aby dziś wyjść wcześniej. Nie chcę ryzykować tym, że znowu wpadnę na tego dupka. Czekając na autobus sprawdzam najnowsze wiadomości w telefonie. Nie jestem dziś rano w humorze na nudnego facebooka, ale potrzebuję czegoś dla zabicia czasu, skoro autobus nie przyjedzie przez kolejne dwadzieścia minut. Nienawidzę tego, że Carter jest tutaj tylko kilka dni, a już zakłóca mi życie. Szarpię głowę w górę, słysząc głośny ryk silnika samochodu. Muszę przyznać, że jestem zaskoczona, kiedy Carter zatrzymuje się przy krawężniku w miejscu, w którym stoję. - Właź do samochodu, dzieciaku – warczy. Jego niedorzeczny komentarz doprowadza mnie do śmiechu. On sobie, kurwa, żartuje, prawda? Unosi brwi, czekając abym zrobiła to, o co prosił. Nie sądzę, kolego. Patrzę ponownie na telefon i kontynuuję przeskakiwanie przez strony. Ma tupet, po tym jak mnie potraktował. Nigdy tego nie przyznam, ale jestem odrobinę podekscytowana, że przyjechał mnie poszukać. Jak durne to jest? - Zamierzam policzyć do trzech i masz wsiąść do auta – mówi rozdrażniony. Przewracam oczami i w dalszym ciągu go ignoruję. Słyszę jak warczy i muszę walczyć ze śmiechem, który grozi wydostaniem się. Podoba mi się to, że mój upór na niego działa. - Jeden… dwa… - Nie wierzę, że on naprawdę liczy. Czuję jak kąciki ust unoszą mi się w szerokim uśmiechu. Kiedy słyszę, że otwierają się jego drzwi, podrywam głowę do góry. – Trzy. Ostrzegałem cię. – To wszystko co mówi zanim mnie łapie i przerzuca przez ramię. - Carter – krzyczę. – Postaw mnie. – Ignoruje moje żądania i maszeruje na stronę pasażera. Jego dłoń leży u podstawy mojego tyłka, trzymając mnie w miejscu. Nie powinno mi się podobać uczucie jego rąk na mnie, ale podoba. Sprawia to, że zastanawiam się jakby to było, gdyby trzymał mnie odpowiednio. A nie jak worek, który przerzucił sobie przez ramię. Ugh! Nienawidzę tego, że myślę o tym, jakby to było być trzymaną w jego ramionach. Jestem pewna, że niesamowicie. Nie, nieprawda, totalnie bym tego nienawidziła. Kłamczucha. Otwiera drzwi i ciska mną na siedzenie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zapnij pas – warczy, stojąc nade mną jak zbir. Ja tylko patrzę na niego przerażona. Nie mogę uwierzyć, że właśnie mi to zrobił. Pochyla się do przodu i łapie za pas. - Daj mi to – mówię ostro, mrużąc na niego oczy. – Sama mogę zapiąć swój cholerny pas. Nie jestem dzieckiem. - Mnie nie nabierzesz - mówi, posyłając mi zadowolony z siebie, wspaniały uśmiech. Boże, on mnie doprowadza do szewskiej pasji. Dlaczego musi być tak niedorzecznie przystojny? Czeka aż zapnę pas, zanim przechodzi na stronę kierowcy. Mam wielką ochotę dać nogę, ale zważając na jego błazeństwa w tej chwili, to pewnie by za mną pobiegł. W czasie drogi do szkoły nie wymieniamy żadnych słów. W przeciwieństwie do wczoraj, kiedy wyrzucił mnie na drodze, dziś kieruje się wprost na parking. Chcę rzucić przemądrzałą uwagę na temat jego reputacji, ale nie robię tego. - Upewnij się, że będziesz tutaj popołudniu, inaczej pojadę na przystanek i znowu cię zgarnę – ostrzega. Ignorując go, wychodzę z auta i zatrzaskuję drzwi. Odchodząc, słyszę jak się śmieje. Poważnie, mogłabym teraz przywalić mu w twarz.

***

- Co cię ugryzło w tyłek? – pyta Meg, kiedy opuszczamy pierwszą klasę. – To niezwykłe widzieć cię w takim złym humorze. - Masz jedną szansę żeby zgadnąć – odpowiadam, kiedy kierujemy się w stronę szafek. - Twój gorący sąsiad? - Tak. I on nie jest gorący. Jest dupkiem. – Szturcha mnie ramieniem i chichocze. To nie jest zabawne. Czy ona nie zdaje sobie sprawy z tego, że on rujnuje mi życie?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Może i jest dupkiem, ale nie powiesz mi, że nie uważasz go za przystojniaka. - Nie zauważyłam – warczę. Słyszę jak drwi z moich słów. Jasne jest, że mi nie wierzy. Z całą szczerością, kto mógłbym go nie zauważyć? Jest bardzo zauważalny – jak na kutasa oczywiście. - Ty pieprzona kłamczucho. – Śmieje się. - On jest okej. – Wzruszam ramionami, jakby nie działał na mnie jego wygląd. Jednak jest to żałosne wzruszenie ramion. Sama nawet nie daję się na to nabrać. - Jest bardziej niż okej. - No dobra, jest gorący, – przyznaję, przewracając oczami - ale to jedyne co ma do zaoferowania. - Co dziś zrobił, że wprawił cię w tak bajeczny nastrój? – pyta sarkastycznie. - Lepiej powiedzieć czego nie zrobił. – Kiedy dochodzimy do szafek, Meg się zatrzymuje i odwraca mnie twarzą do siebie. - Cóż, wal – domaga się. - Zacznę od tego, że samo przebywanie w jego obecności mnie drażni – odpowiadam. Poniekąd również mnie to podnieca, ale nigdy tego nie przyznam. - No i? Musi być coś więcej. Masz paskudny humor. – Unosi ze zniecierpliwieniem brew, czekając na moją odpowiedź. Chcę jej powiedzieć, że to nie jej cholerny interes, ale wiem, że to tylko mój nastrój przeze mnie przemawia. Ona jedynie się o mnie martwi. Nie pamiętam, kiedy ostatnim razem byłam tak zirytowana. Odwracam się i wkładam kluczyk do kłódki. Czuję się źle z powodu tego, że jestem wobec niej taka zgryźliwa. Mam szczęście posiadając przyjaciółkę, której tak na mnie zależy. Nienawidzę tego, że Carter Reynolds zalazł mi za skórę tak jak to zrobił. - Mój nastrój jest taki zły, hm? – pytam z westchnieniem, odkładając książki do szafki i wyciągając te, których będę teraz potrzebowała.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Yep. - Przepraszam. Nie chciałam się na tobie wyładować – mówię, biorąc ją pod rękę, kiedy idziemy w dół korytarza, w stronę jej szafki. - Powiedz mi co zrobił, że wprawił cię w taki zły nastrój, Indi. - Powiedział tacie o Bradzie. Teraz nie wolno mi się z nim spotykać. - Co? Nie ma mowy. Widzisz, mówiłam ci, że jest na ciebie napalony. – Oczywiście, że ona tak to postrzega. To nie ma nic wspólnego z tym co on do mnie czuje. Jest kutasem, jasne jak słońce. - Nie jest na mnie napalony – oświadczam. - Tak, jest. Nie widziałaś wczoraj tego co ja. Zdecydowanie ruszyło go, kiedy siedziałaś na kolanach Brada. - Jeśli jest na mnie napalony, w co ani przez chwilę nie wierzę, to dlaczego ta poczwara, Jennifer Darcy, wkradała się wczoraj w nocy przez jego okno? – Meg przestaje iść i pociąga mnie w stronę ściany, żeby nie przewrócili nas inni uczniowie, pędzący na następną lekcję. Kiedy na mnie patrzy, pierwszą rzeczą, którą widzę są jej oczy. Niemal wyskakują jej z głowy z powodu szoku. Nawet z moim obecnym nastrojem wywołuje to uśmiech na mojej twarzy. - Co? Nie ma, kurwa, mowy. Powaga? Boże, ona jest taką dziwką. Nie zajęło jej to dużo czasu. Nie mogę znieść tego ludzkiego materaca. - Wiem, no nie? Możesz w to uwierzyć? No i była tam przez kilka godzin. Doskonale wiem co robili – mówię z większą złością niż zamierzałam. - Och. Mój. Boże. Lubisz go – piszczy, uderzając mnie z niedowierzaniem w rękę. - Co? Nieprawda. – Robię co mogę, aby wyglądać na niewzruszoną jej komentarzem, ale żałośnie daję ciała. - Pieprzenie. Spójrz mi w oczy i powiedz, że nie jesteś na niego napalona. - Nie jestem – odpowiadam, patrząc w ziemię. Kurwa. - Jasna dupa. Jesteś – mówi, znów mnie bijąc. Ałć. Nienawidzę tego, że tak dobrze mnie zna. Byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami od przedszkola.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Można powiedzieć, że byłyśmy nierozłączne. Zgaduję, że spędzanie ze sobą kupy czasu właśnie czymś takim skutkuje. - Przestań mnie bić – jęczę, pocierając rękę. - Cóż, wobec tego to przyznaj. – Unosi rękę, jakby zamierzała znowu mnie walnąć. Muszę powstrzymać uśmiech. Suka. - Dobra. Lubię go i nienawidzę, jeśli to w ogóle możliwe – przyznaję, w końcu nawiązując z nią kontakt wzrokowy. Oczywiście promiennie się uśmiecha kiedy to robię. - Wiedziałam – mówi, zadowolona z siebie. Czasami zachowuje się jakby pozjadała wszystkie rozumy.

***

Boże, chciałabym żeby tego nie rozgryzła, cokolwiek to jest, to co czuję do Cartera. Przez cały dzień nie przestawała o tym nawijać. Jestem zaskoczona, że nie gada o ślubach i dzieciach, właśnie tak zła była. Podczas lunchu nawet zagroziłam, że przeniosę się do innego stolika jeśli nie odpuści. Na szczęście to wystarczyło, aby przestała. Ona ma fioła na punkcie chłopaków. Zawsze tak było. Nie jest tylko ładna, ale ma wielkie cyce, więc chłopcy ją kochają. Co jest z nimi i z cyckami? Z kolei ja lubię chłopców, ale nie mam na ich punkcie obsesji. Sądzę, że to dlatego jest teraz taka podekscytowana, bo wie co czuję do Cartera. Kiedy szkoła się kończy, jestem rozdarta odnośnie tego co robić. Część mnie chce złapać autobus, aby się mu postawić. Jak on śmie tak mi rozkazywać? Ale szalona część mnie chce być w jego pobliżu. Nie pytajcie mnie dlaczego. To nie tak, że przyjemnie się przebywa w jego towarzystwie. Kiedy tak sobie stoję i rozważam co robić, dwie ręce wślizgują się od tyłu wokół mojej talii. - Hej, piękna – szepcze mi do ucha. Od razu wiem, że to Brad. - Hej – odpowiadam, odwracając się w jego ramionach.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nadal jesteśmy umówieni na sobotę? – Zanim mam szansę odpowiedzieć, obok nas pojawia się Carter. - Gotowa? – pyta. Ma spokojny głos, ale przez jego wyraz twarzy mogę stwierdzić, że daleko mu do spokoju. - Gotowa na co? – mówi Brad, patrząc pomiędzy nami. - Jedziemy na przejażdżkę – odpowiada Carter, całkowicie z siebie zadowolony. - Że co? – warczy Brad, piorunując mnie wzrokiem. - Podwozi mnie do domu. To wszystko. Jesteśmy sąsiadami. – Przesuwam spojrzenie na Cartera. Ciskam w niego sztyletami. Intrygant jeden. - W zasadzie, to nie całkiem prawda. Jedziemy na przejażdżkę. W drodze do domu muszę kupić parę części do samochodu. Powiedziałem twojemu tacie, że zabiorę cię ze sobą. - Wszystko jedno – mówi do niego Brad, olewając go, zanim kieruje swoją uwagę ponownie do mnie. Mogę powiedzieć, że nie jest pod wrażeniem. – Będziesz wieczorem w sieci? - Prawdopodobnie – odpowiadam, wzruszając ramionami. - Okej. Napiszę do ciebie później. Muszę iść na trening. – Uznaję jego pytanie i odpowiedź za lekko dziwne. Jesteśmy przyjaciółmi na facebooku, ale nigdy wcześniej tam do mnie nie pisał. W przeszłości zalajkował kilka moich postów i skomentował parę zdjęć, które wrzuciłam, ale to wszystko. Zbija mnie z tropu, kiedy się nachyla i umieszcza swoje usta na moich. Nigdy wcześniej nie całował mnie w szkole. Cóż, poza tym pocałunkiem na dobranoc, który od niego dostałam, kiedy odprowadził mnie po imprezie do domu, to nigdy mnie nie całował. Jestem pewna, że to tylko ze względu na Cartera. Faceci. Jestem zaskoczona, że nie wyciągnęli fiutów i nie zaczęli porównywać rozmiarów.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 6

Nie wiem dlaczego przeszkadza mi w tej chwili zobaczenie jego ust na jej, ale pieprzcie mnie, tak jest. Myślałem, że po moim bzykanku poprzedniej nocy wywalę ją ze swojego systemu. Błąd. Jeśli już, to tylko scementowało to fakt, że żywię do niej jakieś uczucia. Co mnie zaskakuje. Sądziłem, że nie jestem zdolny do tego typu gówna. Nienawidzę tego przyznać, ale podczas gdy wypieprzałem blondynie mózg, jej długie, ciemne, jedwabiste włosy, duże, zielone oczy i usta, które umieram aby skosztować, przeszły mi przez myśli więcej razy niż powinny. To nie tylko mnie przestraszyło, ale wkurwiło mnie jak cholera. Co w niej takiego jest? Nienawidzę tego, że nawet nie starając się, z taką łatwością mnie przyciąga. Nienawidzę tego, że najwyraźniej nie potrafię trzymać się z dala. Nienawidziłem tego, że w tej chwili usta tego kutasa znajdowały się na jej. Chciałem, aby to były moje. Powinienem po prostu wyrzucić ją pod domem. A jeszcze lepiej, pozwolić jej złapać ten cholerny autobus. Nie potrafię wam nawet powiedzieć dlaczego domagałem się, aby popołudniu była na parkingu. Tak, potrafię. Chciałem być blisko niej. Obiecałem także jej ojcu, że będę miał ją na oku. To takie pojebane. On sądzi, że chronię ją przed tymi wszystkimi napalonymi nastolatkami. Kiedy, w zasadzie, pragnę jej tak samo, jeśli nie bardziej, niż oni. Jeśli w przeciągu kilku dni tak bardzo mnie uwiązała, to nie chcę widzieć w jakim stanie będę, kiedy wyjadę stąd za kilka miesięcy. Im szybciej skończę osiemnaście lat i stąd wyjadę, tym lepiej. Kierujemy się w stronę mojego auta. Żadne z nas się nie odzywa. Może to dobrze. Chryste, nienawidzę tego uczucia, które mnie ogarnia, kiedy jestem w jej pobliżu. To jest mi obce.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nie opuszczamy nawet ulicy, zanim otwiera te swoje przemądrzałe usteczka. - Co powiedziałeś wczoraj mojemu tacie na temat Brada? – mówi ostro. Pomimo tego, że czuję jak wwierca mi oczy w bok głowy, to skupiam się na drodze przede mną. - Nie mam pojęcia o czym gadasz, dzieciaku – kłamię, usiłując mocno ukryć uśmiech. - Pieprzenie, Carter. – Nie wiem dlaczego lubię słuchać, jak moje imię wychodzi z jej seksownych ust, ale tak jest. Preferowałbym, gdyby wymawiała je kiedy byłbym zakopany w niej po jaja. Szlag. Czuję, że drga mi fiut. Dlaczego pozwoliłem mózgowi zapuścić się w te rejony? – Żądam, abyś mi przekazał co mu powiedziałeś. – Rozgrywając to na luzaka, wzruszam ramionami. – Mam to na myśli… albo Boże dopomóż. – Chichoczę na jej słowa. Co ona, kurwa, zamierza zrobić? - Boże dopomóż w czym? – mówię, odwracając głowę, aby na nią spojrzeć. Oczywiście jej oczy mówią wszystko bez słów. To jedynie wywołuje mój uśmiech. To nie jest pożądana przeze mnie reakcja, tego jestem pewien. - Nie wolno mi się z nim spotykać. Chcę wiedzieć dlaczego – kipi ze złości. - Twój tata to mądry facet. Jestem pewien, że ma swoje powody – oświadczam spokojnie. Tak mocno ściska dłonią klamkę, że bieleją jej knykcie. Złość przewala się przez nią falami. Zobaczenie jej takiej powoduje poruszenie mojego fiuta. Jest kurewsko gorąca, kiedy jest wściekła. Prawdziwa, mała choleryczka. - Boże, jak ty mnie czasami irytujesz – odcina się. - Wzajemnie, dzieciaku. - Nie jestem cholernym dzieckiem. Zatrzymaj się do cholery – mówi przez zaciśnięte zęby. - Co? Dlaczego? – pytam zaskoczony. - Ponieważ wolę się przejść, niż cierpieć z tobą przez kolejną minutę w tym samochodzie. – Śmieję się z jej komentarza. Zazwyczaj ciężko mnie rozbawić, ale pieprzcie mnie, ona to robi. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To nie jest zabawne, dupku. Dlaczego jesteś taki zdeterminowany, aby zrujnować mi życie? – To zdanie naprawdę z jakiegoś powodu załazi mi za skórę. - Rujnowanie twojego życia. To właśnie myślisz, że robię? – odburkuję. Kiedy zakłada ręce na piersi, wypychając swoje dziarskie, małe cycuszki w górę odwracam głowę i ponownie skupiam się na drodze. Nie potrzebuję, żeby jej cycki mnie rozpraszały. - Tak – odpowiada ze zdecydowanie za dużą ilością nastawienia. Krew mi się gotuje przez to, że myśli, iż usiłuję zrujnować jej życie, kiedy w zasadzie próbowałem jej jedynie pomóc. - Dlaczego, ponieważ powiedziałem twojemu tacie, że Brad przechwalał się przed swoimi kumplami, że planuje zaprosić cię w ten weekend do swojego domu, żeby dobrać ci się do majtek? – Praktycznie krzyczę. To co mówię i sposób w jaki to mówię bierze ją z zaskoczenia. Jej piękne, zielone oczy szeroko się otwierają i kolory częściowo odpływają jej z twarzy. - Co? – pyta przerażonym, niedowierzającym tonem. - Tak. Zaraz przed tym, jak wczoraj wciągnął cię na kolana, dokładnie to powiedział. – Tym razem próbuję mówić trochę spokojniej. Pomimo tego, że swoim nastawieniem działa mi na nerwy, to nie chcę jej przestraszyć. - Nie zrobił tego – mówi ostro. - Wierz w co chcesz. Sądzisz, że wymyśliłem to gówno? – Kiedy mówię, patrzę w jej kierunku. Mogę stwierdzić przez szok na jej twarzy, że mi wierzy. - Naprawdę tak powiedział? – szepcze. Wyraźnie słyszę w jej głosie smutek. - Yep – odpowiadam. Odwraca głowę w stronę okna pasażera. Przez długi czas nic więcej nie mówi. Tak jakby teraz źle się czuję, ale musiała wiedzieć. Ten koleś jest wężem. - Dokąd jedziemy? – pyta w końcu, kiedy skręcam na główną drogę prowadzącą do miasta. Nadal się przyzwyczajam do poruszania się po tej okolicy, ale na szczęście Ross jest dobry w przekazywaniu instrukcji. - Powiedziałem ci. Po części.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Myślałam, że zmyśliłeś to, żeby wkurzyć Brada – oświadczyła. - Dlaczego miałbym to robić? – pytam, sięgając po fajkę. - Ponieważ jesteś dupkiem. – Jej komentarz wywołuje mój chichot. – Wiesz, że Jennifer Darcy jest szkolną dziwką, racja? – informuje mnie. Kim do chuja jest Jennifer Darcy? - Kto? – Nie mam pojęcia o kim ona gada. - Jennifer Darcy - powtarza. - Nigdy o niej nie słyszałem. Jednak będę musiał ją sprawdzić – żartuję. - To dziewczyna, która zeszłej nocy wspinała się przez twoje okno – mówi z obrzydzeniem. - Tak miała na imię? – pytam ironicznie. - Jesteś świnią. - Brzmisz niemal jakbyś była zazdrosna - drażnię się, ponieważ dokładnie tak to brzmi, i to mnie zaskakuje. - Na pewno nie – docina. - Jesteś, prawda? Założę się, że żałujesz, iż to nie ty, zamiast niej, wspinałaś się przez moje okno zeszłej nocy. - Masz urojenia – mówi, kiedy zatrzymuję się na czerwonym świetle. Spoglądam w jej kierunku. Krzyżuję z nią spojrzenie. Jestem zszokowany tym co widzę. Tylko sobie z niej jaja robiłem, ale sposób w jaki na mnie patrzy powoduje, że myślę, iż jest w tym nieco prawdy. Z pewnością nie żałowała, że to nie była ona. Zachowuje się, jakby nie mogła mnie znieść. Coś pomiędzy nami przechodzi. Nie jestem pewien co, ale niemal chcę sięgnąć i jej dotknąć. Pocałować ją. Cokolwiek to jest, szybko zostaje przerwane, kiedy samochód za nami trąbi, zawiadamiając mnie, że światło zmieniło się już na zielone. Nagle nie podoba mi się dokąd to zmierza. Powinienem był pozwolić jej złapać ten cholerny autobus.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jedziemy w ciszy przez kolejne dwadzieścia minut. Kiedy dojeżdżamy do celu, zatrzymuję się na parkingu. - Zostajesz w aucie? Czy chcesz iść ze mną? – Wzrusza ramionami, zanim odpowiada: - Sądzę, że pójdę – mówi, odpinając pas. Tata Indi polecił mi to miejsce. Najwyraźniej od liceum przyjaźni się z właścicielem. Handluje on nowymi i używanymi częściami, ale specjalizuje się głównie w klasycznych autach. Ross miał dziś do niego zadzwonić i dać znać, że przyjadę. Powiedział, że ten facet się mną zajmie. Indi idzie za mną, kiedy kierujemy się w stronę frontu sklepu. Z ulicy można zobaczyć, że jest połączony z dużym budynkiem w stylu fabryki. To prawdopodobnie tam przechowują wszystkie części. Kiedy wchodzimy, dzwoni dzwonek nad drzwiami. Mężczyzna po czterdziestce wychodzi z zaplecza sklepu. - Cóż, czyż to nie mała Indiana Montgomery – mówi, obchodząc ladę. – Spójrz jak ty wyrosłaś. – Ona wyrosła? To jak, kurwa, mała była wcześniej? Teraz jest kieszonkowego rozmiaru. - Cześć panie Gregory – mówi, przytulając go. - Pozwól mi na siebie spojrzeć. – Odsuwa się, przyglądając się jej twarzy. – Wyglądasz dokładnie jak mama, kiedy była w twoim wieku. Panie świeć nad jej duszą. – Co? Jej mama nie żyje? Spoglądam na jej twarz i widzę jak przetacza się przez nią krótki moment smutku, ale uśmiech szybko przejmuje kontrolę. Przyznam, że zastanawiałem się dlaczego nie widać w pobliżu jej mamy, ale nigdy nie przyszło mi do głowy, że jej nie ma. To sprawia, że przykro mi z jej powodu. Dorastając byłbym zagubiony nie mając mamy. Ona jest wszystkim co mam. A ja sobie myślałem, że Indiana ma idealne życie. Zgaduję, że się myliłem. - Tata często to mówi – odpowiada ze smutnym uśmiechem, a on posyła jej współczujące spojrzenie. - Ty musisz być Carter – mówi, w końcu kierując swoją uwagę na mnie. – Ross powiedział że wpadniesz. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak, to ja – odpowiadam, łapiąc jego wyciągniętą dłoń. - Warren. Warren Gregory – mówi. - Miło mi pana poznać. - Więc ufam, że poszukujesz części do Monaro z 1975 roku? – pyta. - Zgadza się. - Masz szczęście. Chodź na tył i pokażę ci co mam – mówi, odwraca się i idzie do drzwi po przeciwnej stronie sklepu. Indiana i ja podążamy za nim.

***

Do czasu kiedy wyjeżdżamy, promienieję. To miejsce jest jak niebo z częściami zamiennymi. Mam wszystko czego potrzebowałem, a do tego byłem w stanie odłożyć na bok kilka większych, bardziej kosztownych rzeczy do czasu, aż zdobędę większą gotówkę. Chuj wie jak tego dokonam. Mój zapas gotówki prawie wysechł. Muszę znaleźć pracę. - Chcesz coś zjeść skoro tu jesteśmy? - pytam, ładując ostatnią część do samochodu. - Chcesz coś zjeść? Ze mną? – pyta zaskoczona. Sądzę, że nie mogę jej winić. Byłem dupkiem. Nie jestem pewien dlaczego w ogóle zapytałem. Zgaduję, że jestem głodny. - Jestem głodny – mówię, wzruszając ramionami. Nie chcę żeby myślała, że to randka, ponieważ nią nie jest. - Okej. – Kierujemy się do knajpki z burgerami kilka budynków dalej. Już żałuję że ją zaprosiłem. O czym ja do cholery będę z nią rozmawiał? Nie robię tego typu gówna. Nie wychodzę za dużo. Zdecydowanie nie robię tego, co nazwalibyście byciem towarzyskim. Siedzimy w ciszy i oboje studiujemy menu. - Burgery są świetne – mówi. – Tata czasami mnie tutaj przywozi. – Łapię z nią kontakt wzrokowy ponad menu. Burger brzmi dobrze.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Jesteście gotowi aby zamówić? – pyta kelnerka, podchodząc do naszego stolika. - Mogę dostać burgera, frytki i shake’a czekoladowego? – odpowiadam, zanim patrzę w kierunku Indi. - Wezmę to samo – mówi, zamykając menu. Jestem pod wrażeniem. Myślałem, że takie dziewczyny jak ona jedzą sałatę albo tofu i tego typu gówno. Interesuje mnie czy faktycznie to zje. Kiedy kelnerka odchodzi, ponownie zapada pomiędzy nami cisza. Obserwuję ją kiedy rozgląda się po restauracji, patrząc wszędzie, tylko nie na mnie. Wygląda na zdenerwowaną i jakby czuła się trochę niekomfortowo. To jest nas dwoje. Nie jestem fanem rozmów towarzyskich. - Więc, opowiedz mi o twojej mamie – pytam ni stąd ni zowąd. Pieprzcie mnie. Dlaczego nie potrafię trzymać gęby na kłódkę? Kiedy jej oczy spotykają moje, widzę smutek. Z jakiegoś powodu to mną szarpie. Początkowo nic nie mówi. Teraz czuję się jak fiut. - Och, słyszałeś pana Gregory’ego, prawda? Nie ma wiele do powiedzenia – mówi w końcu. Wykręca nerwowo dłonie. Mogę się jedynie domyślać, jak ciężki jest dla niej ten temat. – Umarła kiedy miałam sześć lat. Miała guza mózgu. Niewiele pamiętam. Tata próbował mnie przed tym ochronić. Bardzo cierpiała i większość czasu spędziła w łóżku. Tata bardzo się zmagał z jej śmiercią. Nadal to robi. To nie mogło być dla niego łatwe. Miał pracę w pełnym wymiarze godzin, chorą żonę i małe dziecko do ogarnięcia. – Widzę że smutek przecina jej twarz. To chwilowe, ale zdecydowanie to widziałem. Zgaduję, że to zrozumiałe. - Przykro mi. – To wszystko co mówię. Żałosna odpowiedź, wiem, ale to najlepsze co mam. - A co z tobą? Nadal widujesz ojca? – Jej pytanie powoduje, że natychmiast się wycofuję. Widzicie, to dlatego nienawidzę błahych pogawędek. Pierdolić mnie i mój długi jęzor. Powinienem był siedzieć po cichu. Mówienie o ojcu, lub raczej o jego braku, jest czymś, czego nigdy nie robię. - Nie mam ojca – warczę. - Każdy ma – odpowiada. – Nie każdy. Ja nie. Może ona po prostu zakłada, że moi rodzice się rozwiedli. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Cóż, ja nie. Możemy to zostawić? – Kiedy piorunuję ją wzrokiem łapie przekaz, ponieważ zmienia temat. - Od jak dawna masz samochód? - pyta. Kurwa, ciekawska jest. - Kupiłem go kilka lat temu. Wymaga wiele pracy, aby był taki jak chcę, ale to wszystko na co w tamtej chwili było mnie stać. - Miałeś pracę zanim się tutaj przeniosłeś? – pyta. - Taa. Tak jakby. - Co masz na myśli mówiąc „tak jakby”? Albo miałeś, albo nie. Sam kupiłeś ten samochód? – Chciałbym żeby zaprzestała tych wszystkich pytań. Nienawidzę gadać o moim życiu osobistym. - Tak, zrobiłem to – mówię ostro. – Nie każdy ma tak uprzywilejowane życie jak ty, księżniczko. - Co to ma niby znaczyć? – pyta defensywnie. Ignoruję ją. To znaczy tyle co powiedziałem. Mama przez większość dni zmagała się z tym, żeby położyć na stole jakieś jedzenie. Jakiekolwiek luksusy jakich chciałem musiałem kupić sobie sam. Kiedy miałem dwanaście lat, zacząłem wykonywać drobne prace dla ludzi mieszkających w naszym budynku. Od tego wszystko się rozwinęło. - Wobec tego skąd miałeś pieniądze na kupno samochodu? – drąży. - Mam sposoby – mówię, uśmiechając się ironicznie, kiedy widzę, jak przetwarza moją odpowiedź. - Jakie sposoby? Kręcę głową i drwię: - Kurwa, wścibska jesteś. – Mierzę ją wzrokiem, mając nadzieję, że załapie wiadomość i porzuci temat. Nie czuję się komfortowo rozmawiając z nią o tym. Z kimkolwiek, jeśli o to chodzi. - Co to za praca? Nie mogę sobie wyobrazić, aby kogoś w twoim wieku było stać na taki samochód. – Kurwa. Najwyraźniej moje onieśmielanie nie działa. - Możemy zmienić temat? – proszę, wypuszczając oddech.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie. Co to za wielki sekret? Chwila, byłeś dilerem czy coś? - Cholera, nie. – Chichoczę. - Cóż, w takim razie co? – Równie dobrze mogę powiedzieć jej prawdę. Nie odpuści dopóki tego nie zrobię. Przynajmniej to ją zamknie. Kładę dłonie na stole pomiędzy nami i nachylam się do niej. Odzwierciedla moją pozę, zanim szepczę: - Przysługi seksualne. – Jej piękne, zielone oczy rozszerzają się w szoku. Stwarza pomiędzy nami dystans, odchylając się do tyłu. - Bzdury. - To prawda – mówię jej. Dokładnie w ten sposób zdobyłem kasę. Obserwuję jak jej oczy krążą wokół, upewniając się, że nikt nie jest w stanie usłyszeć. - Jak prostytutka? Och. Mój. Boże. Jesteś prostytutką? Zmuszasz te dziewczyny, które wskakują ci przez okno, do płacenia? – piszczy. - Kurwa, nie. To dla przyjemności – mówię sfrustrowany, rozglądając się po restauracji. – Słuchaj, to długa historia. Po prostu to zostaw, okej. – Wszystkie te pytania zaczynają przysparzać mi bólu głowy. Przesuwam do niej gwałtownie oczy, kiedy uderza dłonią o moją i nachyla się. - Za cholerę tego nie zostawię. Gapię się na wierzch jej dłoni kiedy ściska moją. - To była jedna osoba. To wszystko. Kiedy mieszkałem w bloku mieszkalnym z mamą, to można powiedzieć właścicielka płaciła mi, żebym drapał ją, kiedy swędziało. To nic wielkiego. - To jest coś wielkiego. To obrzydliwe. – Jej oceniający ton zaczyna mnie wkurzać i wyrywam rękę. Kim do chuja ona myśli że jest? - Wszystko jedno – warczę. – Nie oczekiwałem, że zrozumiesz. Zawsze wszystko podawano ci na srebrnej tacy. Więc do czasu, kiedy nie spędzisz choć jednego dnia na moim miejscu, to mnie, kurwa, nie oceniaj, okej księżniczko?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Krzyżując ręce pod piersiami, daje mi znać, że nie jest szczęśliwa z mojego komentarza. - To działa w dwie strony. Ty również mnie nie oceniaj. Nie masz pojęcia jakie miałam życie – mówi ze zranionym wyrazem twarzy. Teraz czuję się jak kutas. - Okej. Przekroczyłem linię. – Pomimo tego, że jestem pewny, iż jej życie było w cholerę lepsze od mojego. To nie są zawody w tym, kto miał bardziej gówniane życie. Sądzę, że wszyscy mamy w życiu walki, z którymi radzimy sobie w inny sposób. - Nadal to robisz? To znaczy, bierzesz kasę za seks? – pyta. Przewracam oczami, ponieważ sądziłem, że tę rozmowę mamy za sobą. Najwyraźniej nie. - Nie. Przestałem w dniu, kiedy się tutaj przeniosłem. – Dlaczego odpowiedzi ciągle wychodzą mi z ust, kiedy nie chcę aby to robiły? Zawsze byłem prywatną osobą. To tak, jakby dzisiaj mój mózg i usta nie były częścią mnie. Chciałbym się, kurwa, zamknąć. - Ile miałeś lat kiedy to się zaczęło? – Jezu, co jest z tymi wszystkimi pytaniami? Powinienem był wiedzieć, że tego nie zrozumie. – Ile, Carter? - Piętnaście, tak sądzę – odpowiadam, pocierając z frustracją twarz. - Piętnaście? Ile lat miała właścicielka? Mocno zaciskam oczy, zanim biorę głęboki oddech. - Kurwa, nie wiem, trochę ponad trzydzieści. - Co? Byłeś tylko dzieckiem. Co za chora, popieprzona suka – warczy. – To wykorzystywanie dziecka. - Mów ciszej! To nie było, kurwa, wykorzystywanie dziecka. Jezu. To nie tak – szepczę ze złością i rozglądam się dookoła, przesuwając dłonią przez włosy i po cichu pragnąc, aby porzuciła ten temat. Rozglądam się za kelnerką. Gdzie nasze cholerne jedzenie? - Jak cholera nie. Legalny wiek w tym kraju na uprawienie seksu za obopólną zgodą, to szesnaście lat. Ty byłeś niepełnoletni, a ona dorosła. Powinna była wiedzieć lepiej. Czy twoja mama wie? – Jej dociekliwość powoduje, że wypuszczam zirytowany oddech.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie, kurwa – odpowiadam. Teraz moja kolej, aby mówić trochę za głośno. – Dostałaby szału gdyby się dowiedziała. - Oczywiście, że tak, ponieważ to co zrobiła ta kobieta było złe na tak wielu poziomach. Jak śmiała ci to zrobić? – mówi zniesmaczonym tonem. - To bardziej ja robiłem jej. – Chichoczę. Obserwuję jak kręci głową. - To nie jest żart, Carter. Krzyżuję z nią spojrzenie. Oczekuję zobaczyć osąd, ale nie widzę go. Wygląda na zasmuconą. Wzdycham. Nie mam pojęcia dlaczego w ogóle jej to powiedziałem. Nigdy nikomu się do tego nie przyznałem. To nie jest coś czego się wstydzę, ale nie jestem również z tego dumny. Zrobiłem co musiałem.

To się zaczęło niedługo po tym, jak skończyłem piętnaście lat. Kosiłem trawniki dla właścicielki. Do tego dnia robiłem tego typu rzeczy, kosiłem, wystawiałem kosze na śmieci w noce kiedy je opróżniali, zmieniałem żarówki, pieliłem ogródki, malowałem ogrodzenia. Tego typu gówno. To była ciężka praca, ale dobrze mi płaciła. Tego szczególnego dnia było gorąco. Kiedy skończyłem kosić trawę, ściągnąłem koszulkę i otarłem pot z czoła. Jestem dobrze zbudowany więc nawet w wieku piętnastu lat wyglądałem na więcej lat niż miałem. To wtedy zauważyłem właścicielkę, Simone, obserwującą mnie przez okno. Była o wiele starsza ode mnie, ale nadal była z niej totalna laseczka. Byłem nastoletnim dzieciakiem z szalejącymi hormonami. Oczywiście że ją zauważyłem. Kto by nie zauważył? Miała długie, blond włosy, wielkie, sztuczne cycki i zabójcze ciało. Zawsze ubierała się w kuse, odsłaniające ciuchy. Można powiedzieć, że była mokrym snem każdego młodego chłopca. Później się dowiedziałem, że była rozwiedziona. Poślubiła dla kasy starszego faceta i wykorzystała pieniądze z podziału majątku, aby kupić blok mieszkalny. Niefajnie, ale przypuszczam, że była ustawiona na resztę życia. Zwykle podawała mi tylko kopertę w drzwiach, ale w tym szczególnym dniu, zaprosiła mnie do środka na coś zimnego do picia. Było gorąco, więc za wiele o tym nie myślałem. To wtedy złożyła mi propozycję. Oczywiście byłem w

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

szoku, ale tak jak powiedziałem wcześniej, byłem napalonym dzieciakiem. Myśl o zamoczeniu fiuta naprawdę mnie ekscytowała. Wahałem się z odpowiedzią, więc szybko podbiła stawkę. Zgaduję, że też była napalona. Nie tylko zaoferowała, że zapłaci mi dwa razy tyle co teraz, ale również, że obetnie mamie czynsz o połowę. Jak mogłem odmówić? Wiedziałem jak bardzo mama się z tym borykała. Mama nigdy się nie dowiedziała co robiłem. Wiem, że by jej się to nie spodobało. Kiedy co tydzień dawała mi kasę na czynsz, to brałem połowę i stopniowo wkładałem z powrotem do jej torebki. Byłem mądry. Podrzucałem małe kwoty każdego dnia. W ten sposób nie zauważyła. Cóż, jeśli zauważyła, to nigdy nic nie powiedziała. Po tym, jak się zgodziłem, Simone poprosiła abym wziął z nią prysznic. Trochę świrowałem, ale zrobiłem to. Zafundowała mi moje pierwsze obciąganie. W ciągu kolejnych dni i tygodni, nauczyła mnie wszystkiego co powinienem wiedzieć o zaspokajaniu kobiet. Doskonale wiedziała czego chciała i nie bała się tego pokazać. Kazała mi w kółko powtarzać pewne rzeczy, dopóki nie robiłem ich dobrze. Zgaduję, że zrobiła ze mnie „boga seksu”, którym dzisiaj jestem. Z tego powodu nie mogę narzekać. Kobiety mnie kochają. Niewielu kolesi w moim wieku ma takie doświadczenie jak ja. Simone naprawdę się wkurzyła, kiedy dowiedziała się, że wyjeżdżamy. Mam na myśli, że naprawdę się wkurzyła. Krzyczała, płakała i rozwalała różne rzeczy. Początkowo nie mogłem zrozumieć dlaczego. Patrząc teraz wstecz, powinienem był dojrzeć sygnały. Z biegiem czasu sytuacja się zmieniła; sposób w jaki mnie dotykała, całowała, to jak na mnie patrzyła. Byłem tylko dzieckiem, więc za wiele o tym nie myślałem. Kilka nocy przed naszą przeprowadzką zaoferowała mi dwa tysiące dolarów, żebym został na noc. Oczywiście zgodziłem się, choć nie byłem bardzo do tego chętny. To wtedy wszystko stanęło na ostrzu noża. Ujeżdżała mnie, oczy miałem przyklejone do jej wielkich, sztucznych cycków, które podskakiwały przede mną, kiedy nagle zaczęła płakać. Dosłownie wypłakiwała serce. - Proszę, nie jedź – błagała, opadając na moją pierś. Najpierw pomyślałem, że to dlatego, iż będzie tęskniła za seksem, ostatecznie byłem bogiem seksu. Potem wyznała, że żywi do mnie uczucia. Nie, do chuja pana. To była umowa biznesowa. To wszystko. Nigdy się nie pisałem na żadne inne tego

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

typu gówno. To nie tak miało być. Była środkiem do celu, niczym więcej. Ani razu podczas naszego wspólnego czasu nie pomyślałem o niej w ten sposób. Nie trzeba dodawać, że uniosłem ją z siebie i wstałem z łóżka. Zostawiłem kasę na szafce nocnej i dałem nogę. To był ostatni raz, kiedy ją widziałem.

- Musiałeś wyświadczyć wiele seksualnych przysług, skoro zarobiłeś wystarczająco, aby kupić samochód – mówi Indi odpychającym tonem. Jej nastawienie naprawdę powoduje, że się wycofuję. Dlaczego czuję potrzebę, aby usprawiedliwić przed nią swoje działania, tego nigdy się nie dowiem, ale z jakiegoś powodu jest to dla mnie ważne, aby zrozumiała dlaczego to zrobiłem. - Zacząłem wykonywać dla niej drobne prace, kiedy miałem dwanaście lat. Połowę wszystkiego co zarobiłem oddawałem mamie, a resztę odkładałem. Tak jak powiedziałem, przysługi seksualne nie zaczęły się dopóki nie skończyłem piętnastu lat. Pomimo tego co myślisz, ciężko pracowałem na te pieniądze. Nie ma niczego złego w ciężkim pracowaniu na to czego się chce. - Przykro mi, że musiałeś przez to przechodzić – mówi i sięga, aby ponownie nakryć moją dłoń. Nie wiem dlaczego robi z tego wszystkiego takie wielkie halo. Przesuwam spojrzenie w dół, do jej ręki, i ponownie do twarzy. Szybko ją zabiera. Z jakiegoś powodu żałuję, że to zrobiła. - Mi nie jest przykro – mówię jej szczerze. – Te pieniądze bardzo nam pomogły. Mama naprawdę bardzo się zmagała przez lata. - Nie akceptuję tego co się wydarzyło, ale sądzę, że cieszę się, iż to pomogło. Obiecaj mi, że nie pozwolisz jej ponownie się w ten sposób wykorzystywać. - Ta część mojego życia się skończyła – mówię jej. Poniekąd podoba mi się to, że wygląda, jakby jej zależało. - Co dorosła kobieta widziała w piętnastolatku… - dodaje, kręcąc głową. Nienawidzę tego całego głębokiego i znaczącego gówna. Sprawia, że czuję się niekomfortowo. - Zgaduję, że jestem nie do odparcia – mówię, wzruszając ramieniem. Mruży oczy na mój komentarz, wywołując tym mój uśmiech. - Masz o sobie takie duże mniemanie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Założę się, że chciałabyś być pełna mnie2 – mówię, nachylając się w jej przestrzeń. Ten dowcip po prostu wypadł mi z ust bez udziału mózgu. - Jesteś świnią – odpowiada z obrzydzeniem, kręcąc głową. I tak po prostu wszystko jest znowu w porządku. Sytuacja pomiędzy nami wraca do tego jak zawsze było. Tak jak lubię. Na szczęście kilka minut później kelnerka pojawia się z naszym jedzeniem. Teraz możemy jeść i przestać z tym całym cholernym gadaniem.

2

W oryginale pojawia się idiom be full of yourself, co oznacza mieć o sobie wysokie mniemanie. Full to pełny, Carter używa gry słów insynuując wiadomo co ;)

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 7

Indiana Nadal jestem skołowana tym popołudniem, które spędziłam z Carterem. Kiedy wróciliśmy do domu, zostawiłam go aby popracował nad samochodem, podczas gdy ja zabrałam Lassie na spacer. Przez cały czas analizowałam to, co zostało pomiędzy nami powiedziane w restauracji. Nadal nie ma pomiędzy nami tego, co zakwalifikowalibyście jako przyjaźń, jesteśmy od tego dalecy. Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia kim jesteśmy. Przynajmniej opuścił nieco gardę i pozwolił mi rzucić szybko okiem na jego prawdziwe oblicze. Oczywiście jego sukinsowatość powróciła w pełnej krasie w czasie drogi do domu, co tak naprawdę mnie nie zaskoczyło. To, że byłam w szoku dowiadując się, że płacono mu za seks, było niedopowiedzeniem. Właścicielka domu w którym mieszkał wydaje się być potworem. Drapieżnikiem. Mogłaby pójść do więzienia za to co zrobiła. Bez względu na to co myśli Carter, fakt, że dorosła kobieta uprawia seks z nieletnim chłopcem jest złe na tak wielu płaszczyznach. Złamało mi to serce. Uwielbiam fakt, że zrobił to aby pomóc mamie, ale równocześnie nienawidzę, że w ogóle musiał to robić. Zachowuje się, jakby to nie była wielka sprawa, ale jestem pewna, że były chwile, kiedy nie było mu z tym łatwo. Odciął mnie, kiedy zapytałam o jego ojca. Zdecydowanie kryła się za tym jakaś historia, ale jeśli nie życzy sobie aby się tym dzielić, to jest to jego decyzja. Cieszę się, że ani on ani jego mama nie muszą się już dłużej męczyć. Pan Shepard nie może narzekać na brak pieniędzy. W moich oczach jest to jedyna rzecz, która działa na jego korzyść. Nie mam pojęcia co mama Cartera w nim widzi. Jest kretynem. Tata i ja witamy się z nim z grzeczności kiedy go widzimy, ale żadne z nas go nie lubi. Między nim i tatą kilka lat temu doszło niemal do rękoczynów,

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

kiedy naskoczył na mnie werbalnie i doprowadził do płaczu, ponieważ Lassie załatwił się na jego trawniku. Jest psem. Właśnie to robią psy. Kiedy wracam z Lassie do domu, znajduję tatę i Cartera z głowami zakopanymi pod maską samochodu. Podoba mi się to, że tata mu pomaga. Odkąd Carter nie ma ojca, a mój tata nie ma syna, to uważam, że będzie to dobre dla nich obojga. To znaczy, tak długo, jak Carter nie będzie pakował mnie w dalsze kłopoty. Nie mogę uwierzyć, że Brad powiedział to, co powiedział. Cóż, właściwie to mogę. Ma całkiem niezłą reputację. Wiedziałam, że jeśli kiedykolwiek byśmy się zeszli, to oczekiwałby seksu. Ale wkurza mnie fakt, że nawet się nie umawiamy, a on planował się ze mną spotkać tylko po to, żeby dobrać mi się do majtek. Zapewniam was, że teraz nic ode mnie nie dostanie.

***

Z biegiem dni, nic tak naprawdę się pomiędzy nami nie zmienia. Carter nadal nalega, abym jeździła z nim do szkoły i z powrotem, pomimo tego, że w dalszym ciągu przez dziewięćdziesiąt dziewięć procent czasu jest dupkiem. Od czasu tamtej poczwary, żadna dziewczyna nie wspinała się przez jego okno. To jest plus. Nie jestem pewna dlaczego mnie to cieszy, ale tak jest. To nie tak, że kiedykolwiek będziemy uprawiali seks. Szybko zawitała sobota. Wcześnie wstaję i zabieram Lassie na spacer. Kiedy wracam, wpadam na Elizabeth, mamę Cartera. - Doberek, Indiana – mówi, kiedy idę wzdłuż podjazdu. - Doberek, wcześnie pani wstała – mówię. - Zamierzam odwiedzić dziś starą przyjaciółkę. Mieszka kilka godzin drogi stąd – odpowiada, uśmiechając się miło. Naprawdę ją lubię. Nigdy nie zrozumiem, jak mogła wydać na świat takiego dupka. - To miłe. Przyjemnego dnia – mówię jej, odwzajemniając uśmiech. – Proszę jechać bezpiecznie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dziękuję. Tobie też miłego dnia, skarbie. – Sięga i delikatnie łapie mnie za rękę, kiedy mam już odejść. – Cieszę się, że ty i Carter zostaliście przyjaciółmi. Nie miał ich wielu tam gdzie wcześniej mieszkaliśmy – wyznaje. Dlaczego mnie to nie zaskakuje? Uśmiecham się jedynie w odpowiedzi. Nie mam na to słów. Daleko nam do bycia przyjaciółmi, ale nie mogę się zmusić, aby jej to powiedzieć. Po tym jak spuszczam Lassie ze smyczy, zostawiam go aby pobiegał w ogrodzie i wchodzę do środka, na śniadanie. Meg w końcu nie jest już uziemiona, więc ma później wpaść, aby spędzić ze mną czas. Będzie dziś gorąco. Pewnie pójdziemy popływać i poopalać się nad jeziorem. Kiedy kończę jeść, sprzątam i idę do pokoju, aby pościelić łóżko. Oczywiście moje zdradzieckie oczy odnajdują drogę do okna w sypialni Cartera. Nagle drzwi do pokoju stają otworem i wpada jak burza do środka. Musi być dzisiaj nie w humorze. To nic niezwykłego. Jednak zostaję wytrącona z równowagi, kiedy widzę, że pan Shepard depcze mu po piętach. Chwyta Cartera za rękę i ostro odwraca go w swoją stronę. Obserwuję to z przerażeniem. Znajduje się centymetry od jego twarzy i krzyczy. Przez zamknięte okno nie słyszę co mówi, ale nie jest szczęśliwy. Żal mi Cartera. Tata nigdy by mnie tak nie potraktował, bez względu na to, jak źle się zachowałam. Ugh! Nie mogę znieść tego faceta. Kilka minut później szybko wychodzi. Carter zatrzaskuje drzwi. Chwyta w dłonie boki głowy i odchyla ją do tyłu, patrząc w sufit. Biedny. Patrzenie na niego w takim stanie szarpie mnie za serce. Kusi mnie, aby tam pójść i zobaczyć czy z nim w porządku, ale nie robię tego. Jest skłonny wyładować się za to na mnie. Musiał wyczuć, że się na niego gapię, ponieważ gwałtownie odwraca głowę w moją stronę. Chcę zrobić unik, ale nie ma potrzeby. Już mnie przyłapał. Posyłam mu pełen współczucia uśmiech, ale ten dupek pokazuje mi fucka. Robi kilka kroków w stronę okna i gwałtownie zasłania żaluzje. Czasami tak mnie wkurza. Dostaję wiadomość od Meg, że będzie u mnie za godzinę, więc decyduję się wyjść na zewnątrz i czekając pobawić się z Lassie w aportowanie. Jestem tam tylko kilka minut, kiedy słyszę wkurzony głos pana Sheparda. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chcę żebyś skosił trawniki i wyrównał krawędzie. I lepiej się przyłóż. Cieszę się, że mam tutaj twoją mamę i że żyje za darmo, ale ty musisz zasłużyć na swój pobyt. Nie zamierzam utrzymywać jakiegoś bękarta, który nawet nie jest mój. Zasłaniam usta dłońmi. Jestem zarówno przerażona jak i zszokowana tym, że mu to powiedział. Jak śmie? - Taa cóż, jeśli bym mógł, to nie byłoby mnie tutaj – odpowiada Carter wypompowanym głosem. Okrutne komentarze powodują, że mam łzy w oczach. Wszystko we mnie chce tam podejść i powiedzieć temu gnojowi co o tym myślę. Nie ma prawa w ten sposób odzywać się do Cartera. Jestem zbulwersowana. - Po prostu to zrób – warczy pan Shepard. – Kiedy skończysz, to możesz wyczyścić garaż. – Teraz nienawidzę go jeszcze bardziej. Biedny Carter. Zastanawiam się czy jego mama wie, że jest tak traktowany. Zamierzam wspomnieć o tym tacie kiedy wstanie. Może porozmawia z nim o tym, kiedy następnym razem będą pracowali razem nad samochodem. Kilka minut później słyszę dźwięk kosiarki. Zakradam się do drewnianego ogrodzenia, które oddziela nasze nieruchomości i zerkam przez jedną z dziur w palu. Kiedy moje oczy na nim lądują, w gardle rośnie mi gula. Ramiona ma opadnięte, a na twarzy grymas. Wygląda nawet bardziej nieszczęśliwie niż zwykle. Nasze ogrody są duże. Wieki mu zajmie zanim sam to wszystko zrobi. Tata ma przynajmniej jeżdżącą kosiarkę. Carter robi to za pomocą takiej, którą trzeba pchać. Chciałabym tam pójść i mu pomóc, ale wiem, że nie chciałby tego. Jest na to zbyt dumny.

***

- Och. Mój. Boże. Jego ciało jest tak samo piękne, jak twarz. To powinno być przestępstwo aby być tak gorącym – mówi Meg. Odwracam głowę, aby na nią spojrzeć. Okulary ma mocno zsunięte na nosie, podczas gdy patrzy wprost przed siebie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Odwracam głowę w tamtą stronę, podążając za jej spojrzeniem. Niemal połykam język. Carter zmierza w naszą stronę, bez koszulki. Mięśnie brzucha ma mocno zarysowane. Ma na sobie czarne spodenki kąpielowe, które nisko wiszą mu na biodrach, odsłaniając przepyszne V. Cholera, co za ciało. Jest nawet bardziej smakowite, niż sobie wyobrażałam. Wszystko co mogę powiedzieć, to „dzięki Bogu, że mam założone okulary przeciwsłoneczne”. Jestem całkiem pewna, że w tej chwili oczy wypadają mi z głowy. - Cześć Carter – mruczy z boku Meg. - Megan. Dzieciaku – mówi i kiwa głową, kiedy do nas dochodzi. Chciałabym, żeby przestał mnie tak nazywać. Tylko dlatego, że jestem niska nie znaczy to, że jestem cholernym dzieckiem. Czy to tatuaż na jego żebrach? O tak. I głosi „Zaufanie”. Nie sądzę, abym znała innego siedemnastolatka z tatuażem. Carter jest takim twardzielem. Nie wiem dlaczego uznaję to za gorące, ale tak jest. Podoba mi się to, że nie dopasowuje się do norm społecznych tak, jak ja. Zawsze byłam świętoszką. Zawsze robiłam to, czego ludzie ode mnie oczekiwali. Lubię to, że on jest indywidualistą i wygląda na to, że nie przejmuje się tym, co ludzie o nim myślą. Obie z Meg leżymy na brzuchach. Kiedy widzę, że jego oczy podróżują po długości mojego ciała to żałuję, że założyłam ten mały, odsłaniający strój. Czuję się taka wyeksponowana. Przysięgam, że kiedy jego oczy lądują na moim tyłku, to słyszę jak jęczy, ale nie jestem całkowicie pewna. - Jaka jest woda? – pyta, kiedy jego oczy przemierzają drogę powrotną do mojej twarzy. - Przyjemna – wcina się Meg. – Jednak jestem pewna, że kiedy do niej wejdziesz, to osiągnie punkt wrzenia. - Meg – piszczę. Ta laska nie ma wstydu. - Nie mów mi, że nie myślisz tak samo, dzieciaku – mówi ironicznie. Boże, jak on mnie frustruje. Ma tak wysokie mniemanie o sobie. Decyduję się zignorować jego komentarz. Zamiast tego odwracam się na plecy i naciągam na twarz kapelusz słoneczny. Słyszę jak chichocze kiedy mnie mija. Kilka sekund później dochodzi do mnie plusk wody, kiedy nurkuje w jeziorze. - Totalnie obczajał twój tyłek i cycki kiedy się odwróciłaś. Cholernie cię pragnie – obwieszcza Meg. Przewracam oczami. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nieprawda – warczę. - O tak. Powinnaś to wykorzystać. Jeśli ty tego nie zrobisz, to ja mogę. - Ani mi się waż – mówię, ściągając kapelusz z twarzy i spoglądając na nią. – A tak poza tym to masz chłopaka, pamiętasz? - Derek zaczyna mnie nudzić. Myślę, że nadszedł czas znaleźć jakieś świeże mięsko – przyznaje z westchnieniem. - Jesteś taką latawicą. – Śmieję się. - Powinnaś tego kiedyś spróbować – odpowiada, mrugając do mnie.

***

Tata ma dziś jeden z rzadkich, wolnych dni, więc wieczorem robimy grilla na tylnym tarasie. Jestem w kuchni, przygotowując sałatkę i pieczone ziemniaki, które zjemy z mięsem. Tata jest pod prysznicem, myjąc się. Znów spędził popołudnie pomagając Carterowi przy samochodzie. Wydaje się, że bardzo mu się to podoba. Meg poszła do domu, żeby się przebrać. Ona również do nas dołączy. - Hej, skarbie – mówi tata, wchodząc do kuchni. – Co mogę zrobić, aby ci pomóc? - Wszystko jest już ogarnięte. Kiedy wróci Meg, to możesz rozpalać grill. Wrzucę jeszcze tylko ziemniaki do piekarnika – odpowiadam. - Zaprosiłem też Cartera. Mam nadzieję, że to okej. Usta wyginają mi się w uśmiechu. Kocham to, że tata dotarł do Cartera. On potrzebuje pozytywnego męskiego wzorca w swoim życiu. - Pewnie. Lubisz go, prawda? – pytam. - Jest dobrym dzieciakiem. – Muszę się z nim zgodzić. Myślę, że taki jest, pod tą maską którą zakłada i tymi wszystkimi przemądrzałymi odzywkami. Sądzę, że jest po prostu nierozumiany.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Słuchaj, jest coś co muszę ci powiedzieć. Chodzi o Cartera – mówię, odwracając się twarzą do taty. - Zamieniam się w słuch – mówi, wyciągając piwo z lodówki. - Wiem, że to nie moja sprawa, ale dziś rano pan Shepard na niego krzyczał. Nazwał go bękartem i powiedział, że jeśli Carter chce mieszkać w jego domu, to musi na to zasłużyć. Kazał mu skosić trawniki zwykłą kosiarką, a potem wysprzątać garaż. - Że co? Ten facet jest kutasem - mówi pogardliwie tata, wyraźnie widać złość na jego przystojnej twarzy. - Dokładnie to samo myślę, tatusiu. Tak bardzo mi żal Cartera. Wiem, że pewnie niewiele możesz zrobić, ale pomyślałam, że chciałbyś wiedzieć. Może mógłbyś z nim pogadać czy coś. - Zostaw to mnie, skarbie – odpowiada, pochylając się, aby pocałować mnie w głowę. – Pójdę na zewnątrz i wyczyszczę grill. - Dzięki, tato. – Jestem szczęściarą, że mam takiego wspaniałego tatę. Tak bardzo go kocham. Zostaję w kuchni i przygotowuję wszystko do przyjazdu Meg. Sekretnie jestem podekscytowana tym, że Carter przyjdzie. Wiem, że przy tacie nie będzie mi uprzykrzał życia. Cóż, mam przynajmniej taką nadzieję. Tata skopałby mu tyłek gdyby wiedział jak mnie traktuje. Od czasu do czasu prześwituje jego miła strona, ale nie za często. Kiedy jest w obecności taty, wydaje się inny. Często słyszę, jak śmieją się podczas pracy nad samochodem. Ma taki świetny śmiech. To jest tak różne od tej zasępionej strony, którą widuję. Mój tata jest dobrym człowiekiem. Będzie dobry dla Cartera. Kiedy przychodzi Meg, pomaga mi wynieść wszystko na zewnątrz i zastawić stół. Obie złapałyśmy dziś sporo słońca, więc jesteśmy opalone. Po prysznicu założyłam białą sukienkę. Podkreśla moją brązową skórę. - Wyglądasz gorąco w tej sukience – mówi, wychodząc za mną na taras. - Dzięki. Ty też. Zawsze ładnie wyglądasz. - Wiem – mówi i obie się śmiejemy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Zamieram wpół kroku, kiedy wychodzę na taras. Meg się tego nie spodziewa i wchodzi mi prosto w plecy. Carter już tutaj jest. Nie zdawałam sobie sprawy. Musiał wejść boczną bramą. Siedzi na jednej z zewnętrznych sof. Lassie leży mu na kolanach. Śmieje się z czegoś, co powiedział mój tata. Boże, jest piękny, kiedy jest szczęśliwy. Samo patrzenie na niego kradnie mi oddech i powoduje, że serce mi trzepocze. Meg pcha mnie od tyłu. - Potrzebuję mopa, aby wytrzeć twoją ślinę? – szepcze mi do ucha. Suka. Ignoruję jej przemądrzały komentarz i idę dalej. Na szczęście Carter jest zbyt zajęty, aby zauważyć, że go obczajałam. - A oto moje dwie, ulubione dziewczyny – mówi tata, kiedy nas zauważa. Głowa Cartera szarpie się w naszym kierunku. Obserwuję jak podróżuje oczami po moim ciele, zanim zatrzymuje się na twarzy. Spojrzenie które mi posyła, robi zabawne rzeczy z moimi kobiecymi rejonami. Jest gorące. Nawet nie zauważył jeszcze Meg. Oczy ma przyklejone do mnie. Tata odchrząkuje. Spoglądam na niego. Przesuwa spojrzenie pomiędzy mną i Carterem. Szlag. - Czy mięso dochodzi? – pytam, usiłując rozproszyć go i powstrzymać od powiedzenia czegokolwiek. - Dochodzi – odpowiada, posyłając mi dziwne spojrzenie. Wiedza, że tata był świadkiem wymiany pomiędzy nami powoduje, że jest mi niezręcznie. - Okej, dobrze. Jak nakryję do stołu, to wyciągnę z pieca ziemniaki – mówię, nie nawiązując z nim kontaktu wzrokowego. - Chciałby pan kolejne piwo, panie Montgomery? – pyta tatę Meg. Boże, kocham ją. Musiała zauważyć spojrzenie, jakie posyłał nam ojciec. Kocham to, że zawsze mnie wspiera. - Z przyjemnością – odpowiada. Katastrofa zażegnana. Meg wchodzi do domu, a ja zastawiam stół. - Chodź kolego – mówię do Lassie, kiedy kończę. Choć wygląda na to, że Carter nie ma nic przeciwko temu, że Lassie jest na nim rozwalony, to jest gorąca noc, więc niemożliwe jest aby było mu komfortowo. Pies mnie ignoruje.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nigdy tego nie robi. Cholerny zdrajca. – Lassie. – Tym razem mój głos jest nieco mocniejszy. Nadal nie przychodzi. - Z Larrym jest w porządku, zostaw go. Prawda, kolego? – mówi Carter, uśmiechając się do mnie ironicznie i przesuwa dłonią po długiej sierści psa. - To Lassie – mówię ostro, kładąc dłonie na biodrach i zaciskając usta. Jego uśmiech się poszerza. Jestem pewna, że robi to, aby mnie rozdrażnić. Słyszę jak tata chichocze. Oczywiście, on również uważa, że to zabawne. Zostawiam ich obu, i naburmuszona kieruję się do kuchni. Na szczęście reszta nocy przebiega bez zakłóceń. Właściwie wygląda na to, że wszyscy nieźle się bawimy. Nie mogę uwierzyć, jak inny jest dzisiaj Carter. Tata naprawdę wydobywa z niego to, co najlepsze. - Robi się późno, powinnam się zbierać do domu – mówi Meg. Zwykle zostaje na noc, ale rano musi udać się do domu dziadka, więc nie może. - Piłem – mówi tata. – Zadzwonię do jednego z chłopaków z posterunku aby przyjechał i cię podwiózł. - Proszę sobie nie robić kłopotu panie Montgomery. Przejdę się – odpowiada Meg. - Odprowadzę cię do domu – oferuję, podnosząc się i stając obok niej. - Nie. Nie podoba mi się pomysł, aby Megan sama szła do domu, a jeśli pójdziesz z nią, to wtedy ty będziesz sama wracała – mówi tata. - Pójdę z nimi – wcina się Carter. Tata przesuwa na niego oczy i rozważa jego ofertę. - Okej. Jeśli Carter z wami pójdzie, to w porządku. – Spoglądam na tatę. Czy on jest poważny? Po tym spojrzeniu, które wcześniej nam posłał jestem zaskoczona, że nie ma nic przeciwko abyśmy byli teraz sami.

***

Kiedy odprowadzamy Megan do drzwi, przytulam ją na pożegnanie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie rób niczego, czego ja bym nie zrobiła – szepcze mi do ucha. Zarabia za to uszczypnięcie w rękę. Nie ma wielu rzeczy, których by nie zrobiła. - Ałć. – Śmieje się. – Dzięki za odprowadzenie do domu, Carter – dodaje, spoglądając na niego. - Żaden problem – odpowiada. Dłonie ma wciśnięte w kieszenie i wygląda całkowicie luzacko, spokojnie i seksownie. - Nie krępuj się, aby wykorzystać moją przyjaciółkę w drodze do domu – mówi, puszczając do niego oczko. Och. Mój. Kurwa. Boże. Nie powiedziała tego. Carter śmieje się z jej komentarza. Ja z kolei chcę wczołgać się pod najbliższy kamień, i umrzeć. Cieszę się, że teraz ją uszczypnęłam. Powinnam była zrobić to mocniej. Jutro zapłaci mi za ten komentarz. Rzucam jej spojrzenie, dając znać, że nie zaimponowała mi tym co powiedziała. A ona uśmiecha się do mnie słodko. Suka. W drodze powrotnej oboje milczymy. Nie wiem co mu powiedzieć. Nadal umieram w środku po słowach Meg. W pewnym sensie mam nadzieję, że posłucha jej rady, a w innym, że nie. Wiem, że prawdopodobnie nie powinnam wścibiać nosa, biorąc pod uwagę moje przeczucie, że ta cała rozmowa o jego tacie nie wchodzi w grę, ale i tak to robię. - Czy twój ojczym często tak do ciebie mówi? – pytam, usiłując przerwać niezręczną ciszę. - Chyba tak. – Wzrusza ramionami. – Jest skurwysynem. Nie mogę go znieść. Nigdy się nie dowiem co mama w nim widzi. - Myślę tak samo. Ona wydaje się taka miła – mówię mu, kręcąc głową i próbując dojrzeć w tym sens. - Ty też go nie lubisz? – pyta, patrząc na mnie z zaskoczeniem. - Nie. Mój tata również. Jakiś czas temu prawie się pobili. - Dlaczego? – pyta. - Lassie załatwił się na jego trawniku. No wiesz, zrobił kupę. Powiedzmy, że twój ojczym nie był pod wrażeniem. Kiedy na mnie nawrzeszczał, doprowadzając do płaczu, tata stracił panowanie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Larry to pieprzony mistrz. – Chichocze. - Lassie – przypominam mu. - Sorki, dzieciaku – mówi, zakładając rękę na moje ramiona. – Dla mnie zawsze będzie Larrym. Musisz przyznać, że Lassie to gówniane imię, jak dla takiego zajebistego psa. Tak bardzo, jak jego komentarz załazi mi za skórę, to uśmiecham się jak głupek. Nie mogę uwierzyć, że obejmuje mnie ręką. Biorę głęboki oddech, wdychając zapach jego wody po goleniu. Jest piżmowy, męski i bardzo jego. Mogłabym utonąć w jego zapachu. Ugh! To oficjalne – jestem żałosna. Noce o tej porze roku na przedmieściach Sydney są dość gorące, ale temperatura jego ciała obok mojego daje dobre uczucie. Zdecydowanie nie narzekam. - Oglądałam z tatą w telewizji Lassie, kiedy byłam dzieckiem, którym, tak a propos, już nie jestem. – Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. Ignorując go, kontynuuję: - Po każdym odcinku błagałam go, aby kupił mi takiego psa. Pewnego dnia wrócił do domu z Lassie. Oczywiście, że to nie jest Owczarek szkocki, ale miałam to gdzieś. Oboje mają długą sierść i podobny kolor. Mój Lassie pochodzi z miotu szczeniaków jednego z psów policyjnych. Właśnie w taki sposób tata go zdobył. - Miła historia, świetny pies, ale niestety to nadal gówniane imię dla mojego Larry’ego. – Na żarty szturcham go łokciem w brzuch, a on znów się śmieje. Naprawdę opuszcza dziś gardę. Żałuję, że częściej taki nie jest. Właściwie to nie jest złym chłopakiem, kiedy nie jest dupkiem. - Mi się podoba, więc zostaje – nalegam. - Cóż, mi podoba się Larry, więc właśnie tak zamierzam go nazywać – ripostuje, przyciągając mnie bliżej do swojego boku. W porównaniu do niego, jestem taka niska, że zgrabnie mieszczę się pod jego ręką. Resztę przecznicy przechodzimy w ciszy. Kusi mnie, aby owinąć rękę wokół jego pasa, ale nie robię tego. Jestem pewna, że to, iż mnie obejmuje nie jest z jego strony niczym romantycznym, to tylko przyjacielski gest. Kiedy docieramy do domu, zatrzymujemy się. - Wejdziesz, czy idziesz do siebie? – pytam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Niee. Myślę, że pójdę do domu. Podziękuj tacie za to, że mnie dzisiaj zaprosił – odpowiada, opuszczając rękę z moich ramion i odwracając się w moją stronę. - Tak zrobię. – Odwracam się, aby odejść. – Dobranoc, Carter – mówię, spoglądając na niego przez ramię. Sięga i ponownie mnie do siebie przyciąga. Przyciskam się do niego ciałem. Odwraca mnie w swoją stronę i obejmuje w talii, przyszpilając do siebie. - Żałujesz, że nie posłuchałem rady twojej przyjaciółki? – Jego głos jest niski i seksowny. Nasze spojrzenia się krzyżują, a tętno mi przyspiesza. - Co? – Początkowo nie jestem pewna o czym on mówi, a potem to we mnie uderza. Komentarz Meg. – Nie – piszczę, marszcząc twarz. - Kłamczucha - mówi ironicznie. – Miałaś nadzieję, że cię wykorzystam. - Wcale że nie. – Usiłuję się odwrócić i odejść, ale mocno mnie trzyma. Ma cholernie duże mniemanie o sobie. Pewnie, była część mnie, która miała nadzieję, że to zrobi, ale zdecydowanie nie zamierzałam tego przed nim przyznać. To niezrozumiałe, dlaczego w ogóle tego chcę, biorąc pod uwagę to, jak mnie traktuje. Przyciąga mnie do siebie bliżej, a dłonią unosi moją twarz w stronę swojej, krzyżując ze mną spojrzenie. Serce bije mi teraz cholernie szybko. Przesuwa spojrzenie do moich ust, a potem z powrotem do oczu. Przybliża powoli twarz. Och Boże. Myślę, że zamierza mnie pocałować. Oddech mi się rwie, kiedy jego usta znajdują się centymetry od moich. - Chcesz żebym cię pocałował, prawda? – wzdycha. - Tak – szepczę bez wahania. Czy ja właśnie przyznałam to na głos? Poniekąd oczekuję, że zacznie się śmiać i użyje tego przeciwko mnie, mówiąc „widzisz, mówiłem, że mnie pragniesz”, ale, co zaskakujące, nie robi tego. Zamiast tego jęczy, zanim jego usta delikatnie spotykają moje. Przesuwam dłonie po jego klatce piersiowej, chwytając za koszulkę i przyciągając go bliżej. Kiedy rozchylam usta, wsuwa mi do nich język, pogłębiając pocałunek. To cholernie gorący pocałunek. Jęczę przy jego ustach. Nikt wcześniej mnie tak nie całował. To jeden z tych pocałunków, który powoduje, że podkurczasz palce

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

u stóp. Czy jest możliwe, aby mieć orgazm od samego pocałunku, ponieważ myślę, że jestem blisko jednego? Zaciskam razem uda. Nikt nigdy mnie tak nie podniecił. Nagle zapala się światło na tarasie. Cholera, tata. Oboje odrywamy się od siebie, słysząc: - Indi, to ty – tata krzyczy przez moskitierę. - Tak, to ja – odpowiadam, oczy nadal skupione mam na Carterze. Oboje ciężko oddychamy. - Pójdę już do domu. – Carter wypuszcza powietrze, przesuwając dłońmi po ciemnych włosach. Jego oczy nadal nie opuściły moich. Sądzę, że jest tak samo zszokowany jak ja. Robię kilka kroków w tył. Co to do cholery było? Nie mogę mówić. Nie mam słów na to, co się właśnie stało. Brak mi słów aby opisać to, co zrobił ze mną ten pocałunek. - Muszę iść. – To wszystko co mówię, kiedy się odwracam i wbiegam po schodach do domu. Z dala od niego.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 8

Jezu Chryste. Co to, kurwa, było? Nie wiem co mnie naszło. Pewnie, przyznam, że od chwili kiedy ją zobaczyłem pragnąłem tych jej ust na moich. Ale nigdy nie sądziłem, że to się faktycznie wydarzy. I nigdy nie myślałem, że poczuję się przez to tak, jak teraz. Kurwa. Mam dokładnie i prawdziwie przejebane. Po tym jak wchodzi do domu, ja nadal tam stoję. Nie wydaje się, abym zmusił nogi do poruszenia. Choć moja środkowa noga działa znakomicie. Pojeb dumnie sobie stoi. Jest tak kurewsko twardy, że naprawdę boli. Dlaczego to zrobiłem? Dlaczego? Kiedy krew w końcu opuszcza mojego fiuta i ponownie spływa do nóg, taszczę tyłek w stronę domu. Nie kłopoczę się wchodzeniem przed drzwi frontowe. Kieruję się prosto do okna mojej sypialni. Nie mogę teraz stanąć twarzą w twarz z mamą, czy z Chujem. Mam mętlik w głowie. Co ja teraz zrobię? Tak bardzo jakbym chciał, to nie mogę pójść z nią w tym kierunku. Po prostu nie mogę.

***

Po bezsennej nocy, wstaję wcześnie i idę do samochodu. Nie mam pojęcia dokąd pojadę, ale nie mogę tutaj dzisiaj przebywać. Nie mogę ryzykować wpadnięcia na Indianę. Ten pocałunek nadal mnie prześladuje. To co muszę zrobić, to trzymać się od niej w cholerę z daleka. Sprawia, że czuję różne rzeczy. Rzeczy, których nie chcę czuć.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Zajęło mi dwanaście, długich lat, aby zbudować tę barierę wokół serca. Moją tarczę ochronną. Taką, która blokuje wszystkie uczucia. Jeśli nie możesz czuć, to nie cierpisz. Racja? Przynajmniej taką mam logikę. Zajęło jej jedynie kilka dni, aby doprowadzić do pęknięcia fundamentów, nad których wzniesieniem ciężko pracowałem. Pieprzyć ją i jej promienie słońca i tęcze. Pieprzyć ją i jej światło, które usiłuje przedrzeć się przez moją ciemność. Nie potrzebuję tego i z całą, cholerną pewnością tego nie chcę. Kończę w parku, kilometry od domu. Nie jestem nawet pewien co to za dzielnica. Kogo to, kurwa, obchodzi? Daje mi to to, czego potrzebuję; dystans, czas na przemyślenie, czas na przetworzenie. Czas na to, abym wykombinował co zrobić z Indianą – pieprzoną – Montgomery. Dlaczego odrobacza drogę do mojego serca? Gaszę papierosa i zapalam kolejnego. To również nie pomaga. Sięgam przez siedzenie pasażera i wsuwam pod nie rękę, wyciągając szkicownik. Minęły miesiące odkąd coś rysowałem. Może to mnie do cholery uspokoi. W przeszłości działało. Przeskakuję przez strony i przeglądam niektóre z moich rysunków. Są całkiem mroczne; czaszki, demony, węże, tego typu gówno. Sądzę, że pasuje to do mojej osobowości. Wyciągam ze schowka ołówek i zaczynam rysować. Kiedy kończę, wpatruję się w moje dzieło. Zwykle odpływam i pozwalam dłoni malować to, co chce. Oczywiście dziś zdecydowała się narysować ją. Te duże oczy obramowane długimi, gęstymi, ciemnymi rzęsami i te piękne, pełne usta, które smakują jak jebane niebo. Chryste, jest piękna. Niech ją szlag. Wyrywam rysunek ze szkicownika, niszczę go i rzucam na ziemię. Biorę fajki, wychodzę z auta i idę przez park, siadając w końcu pod drzewem. Otwieram szkicownik na czystej stronie. Tym razem upewniam się że kontroluję to, co robi moja dłoń. Żadnego pieprzonego dzieciaka. Kończy się to obrazkiem czaszki, z wężem wychodzącym z jej oczodołu i z czarnymi różami owiniętymi wokół jego ogona. To by było na tyle. Kładę szkicownik na kolanach, zapalam kolejną fajkę i siedzę, podziwiając moją pracę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Hej stary. Masz ognia? – pyta ktoś. Podnoszę głowę i widzę, że podchodzi do mnie jakiś koleś pokryty tatuażami. W brwi ma duży, srebrny kolczyk w kształcie szpikulca, oraz dwu i pół centymetrowe tunele w uszach. Nie mam nic przeciwko dziwnym kolczykom, ale rozciąganie płatka ucha wydaje mi się ekstremalne. To nie tak, że będzie nosił tunele w wieku siedemdziesięciu lat. Co wtedy zrobi z tymi dużymi, jebanymi dziurami? - Pewnie – mówię, rzucając mu zapalniczkę. - Dzięki. Zostawiłem moją w salonie. – Pochyla się i oddaje mi ją kiedy już odpalił fajkę. – Hej, ty to narysowałeś? – pyta, spoglądając na mój szkicownik. - Taa – odpowiadam. - To całkiem niezłe. Masz coś przeciwko żebym rzucił okiem? - Nie. Proszę – mówię, podając mu go. Nigdy wcześniej nie pokazywałem nikomu mojej pracy, ale nie znam tego kolesia, więc kogo obchodzi co myśli? Mnie nie. - Z tego byłby kurewsko zajebisty tatuaż. Myślałeś kiedyś o sprzedawaniu tego? – pyta. - Niee. Robię to dla zabawy. - Jestem właścicielem salonu tatuaży po drugiej stronie ulicy – mówi, wskazując przez park w stronę rzędu sklepów po drugiej stronie drogi. Kartkuje jeszcze kilka innych rysunków. – Kurwa, te są wspaniałe. - Dzięki człowieku – mówię. Przyznaję, że jestem mega podjarany tym, że mu się podoba. - Mówię poważnie. Z chęcią kupiłbym kilka. Zawsze szukam nowych projektów. Chcesz je sprzedać? – Wzruszam ramionami. Chcę? Nie jestem całkiem pewny. Byłoby całkiem spoko wiedzieć, że moje rysunki są na stałe na kimś wytatuowane. Sam nawet rozważałem zrobienie sobie kilku, kiedy będę miał kasę. Tatuaże nie są tanie. – Chcesz pójść i zobaczyć mój salon? - Pewnie, czemu nie – odpowiadam i wstaję. Nie mam nic lepszego do roboty. - Jax – mówi, wyciągając do mnie rękę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Carter. Idę z nim przez ulicę. Jego salon jest całkiem spoko. Z zewnątrz jest niepozorny, ale w środku rozmieszczenie jest doskonałe. Lustruję wnętrze, zanim moje oczy lądują na dziewczynie za ladą. Na obu rękach ma pełne rękawy z tatuaży i jaskraworóżowe włosy, ale wierzcie lub nie, pasuje jej to. Jest całkiem gorąca. Ma też niezłe zderzaki. Zgaduję, że ma nieco ponad dwadzieścia lat. - Candice, to Carter – mówi Jax, kiedy do niej podchodzimy. Nie usiłuje ukryć tego, że mnie obczaja. - Cześć przystojniaku. – Mruga do mnie. - Hej – mówię, machając ręką. - Obczaj te rysunki – mówi Jax, dając jej mój szkicownik. Wiem, że moje rysunki są dobre, ale z jakiegoś powodu czuję się niekomfortowo z tym, że ona je ogląda. - Wow, są niesamowite. Ty je narysowałeś? – pyta, nawiązując ze mną kontakt wzrokowy. Przytakuję. – Świetne są. Och, chciałabym ten na tyłku – mówi, wskazując na czaszkę leżącą na łóżku z róż. Jej komentarz wywołuje mój uśmiech. Założę się że ma też fajny tyłek. - Dam ci sto pięćdziesiąt dolców – mówi nagle Jax. Wzruszam ramionami. - Spoko. – Nadal nie mogę uwierzyć, że chce je kupić. - W porządku. – Przerzuca strony i liczy rysunki. – Piętnaście – mówi, nachylając się aby wziąć z blatu kalkulator. Wciska jakieś liczby. – To jest… dwa tysiące, dwieście pięćdziesiąt dolarów – dodaje. – Zadowolony? - Płacisz mi sto pięćdziesiąt za jeden rysunek? – pytam z niedowierzaniem. - Taa. Myślałeś że za wszystkie? - Tak. – Teraz czuję się głupio. Jax się śmieje i kręci głową z powodu mojej naiwności.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- One są dobre, człowieku. Zarobię więcej niż to przy jednej turze tatuowania. Będą się dobrze sprzedawały. Znam kilku kolesi, którym bardzo się spodobają. - Cholera – mówię, uśmiechając się i kręcąc głową. Kto wiedział, że kilka małych rysunków da mi tyle kasy? Będę mógł kupić te części do samochodu, które odłożyłem na później. - Niedługo mam klienta. Muszę iść i wszystko przygotować. Candice wypłaci ci kasę. Miło było cię poznać, człowieku – mówi, potrząsając moją dłonią. – Jeśli będziesz miał więcej rysunków, których będziesz chciał się pozbyć, to wiesz gdzie mnie znaleźć. - Dzięki – odpowiadam. Nadal jestem w szoku. To jest, kurwa, zajebiste. - Nie, to ja dziękuję. Narka – mówi, kierując się do pokoju na tyłach. Lubię go. Jest spoko gościem. Candice otwiera kasę i zaczyna liczyć pieniądze na blacie. - Proszę, przystojniaku. – Posyła mi flirciarski uśmiech i podaje mi kasę. - Dzięki – mówię, zabierając pieniądze i wpychając je do kieszeni. Obserwuję jak delikatnie wyrywa strony ze szkicownika, a potem bierze długopis i zapisuje coś we wnętrzu okładki. - Proszę. Zapisałam ci mój numer. Jeśli będziesz miał kiedyś ochotę na numerek to zadzwoń. Z chęcią zobaczyłabym co jeszcze potrafisz robić tymi swoimi dłońmi. – Chichoczę z jej komentarza i sięgam po szkicownik. Lubię kobiety, które wiedzą czego chcą. - Brzmi jak plan – mówię i puszczam jej oczko, a potem odwracam się, aby wyjść z salonu. Normalnie byłbym bardzo za, ale najpierw muszę uporządkować w głowie to gówno z Indianą. Pieprzcie mnie. Decyduję się wyskoczyć na coś do jedzenia. Nie jadłem śniadania, ponieważ tak wcześnie wyszedłem z domu. Kilka budynków dalej znajduje się kawiarnia, więc tam właśnie się kieruję. Kiedy kończę jeść, idę do samochodu. Nie ma jeszcze południa, a ja nie planuję wracać jeszcze do domu. Jeśli mogę przez cały dzień unikać Indiany, to zrobię to. Teraz, kiedy mam kasę, myślę, że mogę robić cokolwiek chcę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Do czasu kiedy wkradam się do pokoju jest już ciemno. Światła w pokoju Indi są wyłączone. Pewnie już śpi. Chuj wie co zrobię rano w kwestii szkoły. Nie jestem pewny czy chcę ją podwieźć. Przebywanie w jej pobliżu nie jest dobrym pomysłem. Muszę najpierw uporządkować moje uczucia. - Carter, jesteś tam? – pyta mama, pukając do drzwi. - Tak, mamo. Wejdź. - Gdzie byłeś przez cały dzień? Martwiłam się – pyta, na twarzy wyryte ma zmartwienie. - Pojechałem tylko na przejażdżkę. To wszystko. - Z tobą okej? – mówi, podchodząc aby usiąść obok mnie na łóżku. Rozpoznaję ten ton. Martwi się. Nienawidzę sprawiać, aby tak się czuła. - Tak, ze mną dobrze – odpowiadam, wymuszając pokrzepiający uśmiech. - Nie jesteś szczęśliwy mieszkając tutaj, prawda Carter? - Jest w porządku, mamo. Chciałem tylko wyjechać na cały dzień. Poważnie. – To takie pieprzone kłamstwo. Nienawidzę tutaj być, ale rzecz w tym, że ona nie czuje tego samego. Potrafię stwierdzić, że jest szczęśliwa. Jedyne czego pragnę, to widzieć ją szczęśliwą. To wszystko czegokolwiek chciałem. Nie zamierzam jej tego zrujnować. Mogę zrobić dla niej przynajmniej tyle, i udawać, że jestem tutaj szczęśliwy. Jestem pewien, że będę w stanie wytrzymać jeszcze kilka miesięcy. Mam nadzieję. - Jesteś pewien? Nienawidzę myśli, że tak jest. - Tak, mamo. Podoba mi się tutaj. – Kolejne kłamstwo. Nienawidzę jej okłamywać, ale robię to aby ją chronić, więc zgaduję, że tak jest okej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej. Cieszę się – mówi, kładąc dłoń na moim kolanie i ściskając, zanim wstaje z łóżka. Pochyla się i całuje mnie w czoło. – Branoc, kochanie. Kocham cię – dodaje, delikatnie głaszcząc bok mojej twarzy. - Ja też cię kocham, mamo. Po krótkim prysznicu wskakuję do łóżka. Kilka minut później dzwoni mój telefon. Sięgam po niego w ciemności. Pieprzona Jen. Chce wiedzieć, czy może wpaść. Gdybym wiedział, że zanurzenie się w jej cipce pomoże, to zgodziłbym się, ale wiem, że tak nie będzie. Kiedy ostatnim razem z nią byłem, to jedyne co robiłem, to myślałem o Indianie. Odkładam telefon na stolik nocny, ignorując jej wiadomość. Kiedy otwieram oczy, patrzę na zegar na szafce. 7:00 rano. Kurwa, nie widzi mi się aby iść dzisiaj do szkoły, ale muszę. Myślę, że może wyjadę wcześniej, więc uniknę spotkania z Indianą. Nadal nie jestem gotowy aby stanąć z nią twarzą w twarz po tym pocałunku. Kiedy wchodzę do kuchni, widzę, że mama przygotowała mi już śniadanie. Lubię spędzać z nią ten czas. Chuj wyjechał już do pracy, więc jesteśmy tylko we dwójkę. Jak za dawnych czasów. - Zauważyłam, że sporo czasu spędzasz z Rossem z sąsiedztwa – mówi, stawiając przede mną talerz z bekonem i jajkami. - Tak, pomaga mi z samochodem. Wie wszystko na ten temat. - To miłe. Cieszę się, że ci pomaga. Następnym razem kiedy go zobaczę, muszę mu podziękować. Wiesz, że John by ci pomógł, gdyby znał się na samochodach, prawda? – mówi, jakby naprawdę wierzyła w te brednie. Kogo ona, kurwa, oszukuje? Ten dupek nie pomógłby mi. Chryste, ona naprawdę dała się nabrać. - Taa. – To wszystko co mówię, zmagając się aby przełknąć jedzenie, które mam w ustach. Uważam, że lepiej będzie jeśli pozwolę jej myśleć, że on jest dla mnie miły. Alternatywa jedynie by ją zasmuciła. Kiedy idę do pokoju po plecak, widzę że Indi wymyka się przez bramę i pospiesznie idzie w dół ulicy. Musi mieć ten sam pomysł co ja. Dlaczego to mnie wkurza? Byłem skłonny wymknąć się bez niej, ale teraz, kiedy wiem, że robi to samo, nie jestem szczęśliwy. Ani, kurwa, trochę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 9

Indiana Kiedy szybko przechodzę obok domu, słyszę „hej”. Szlag. Chcę iść dalej, ale nie mogę. Zgaduję, że zostałam przyłapana. Zatrzymuję się i odwracam. Carter wychyla się z grymasem na twarzy przez okno w sypialni. Wzdycham kiedy go widzę. - Gdzie ty myślisz, że idziesz? – warczy. On tak na poważnie? Jestem na niego wkurzona i nie potrafię wam nawet powiedzieć dlaczego. Okej, potrafię. Zeszłej nocy przez kilka godzin leżałam w łóżku i w kółko odtwarzałam ten pocałunek. Nie wiem co o tym myśleć, ani co z tym zrobić. A potem, wczoraj rano, usłyszałam, jak bladym świtem odpala samochód. Podbiegłam do okna w samą porę, aby zobaczyć, jak wyjeżdża z podjazdu. Nie wrócił aż do 21:00. Zniknął na dobre piętnaście godzin. Czy przez cały dzień trzymał się z dala aby mnie unikać, czy może chodziło o coś innego? Albo może powinnam powiedzieć o kogoś innego? Nie potrafię wyrazić dlaczego myśl o tym mnie dręczy, ale tak jest. Bardzo. Tak wiele scenariuszy przewinęło mi się przez głowę, kiedy czas mijał, a on nie wracał. Im robiło się później, tym bardziej się martwiłam. Był z Jen? Albo jeszcze gorzej, z właścicielką domu w którym mieszkał? - Idę złapać autobus – mówię gniewnie, zakładając z rozdrażnieniem ręce na piersi. - Jak cholera idziesz. – Wyskakuje przez okno i kieruje się w moją stronę. Odwracam się i zaczynam iść w kierunku ulicy. – Hej – mówi, sięgając aby złapać mnie za rękę, kiedy mnie dogania. – Co cię ugryzło w dupę? - Nic – mówię, usiłując uwolnić rękę z jego uścisku. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Cóż, wobec tego dlaczego się wymykasz? – Przez ton jego głosu mogę stwierdzić, że jest zraniony. Odwracam się w jego stronę. Cholera. Jest zraniony. Ma to wypisane na całej twarzy. - Gdzie wczoraj byłeś? - pytam. To nie moja sprawa, ale zżerało mnie to przez całą noc. Nie jestem jego matką i wiem, że jeden, krótki, niesamowity, gorący jak diabli pocałunek, zdecydowanie nie robi ze mnie jego dziewczyny, ale niech to szlag, chcę wiedzieć. - Poza domem. – To wszystko co powiedział. Kusi mnie, aby powiedzieć „wiem, że byłeś poza domem, cymbale”, ale nie robię tego. Mrużę oczy na jego pokrętność. - Gdzie? - Jeździłem sobie. – Cóż, to mi wiele mówi. Czyli nic. – To o to ci się rozchodzi? – pyta. - Nie – odpowiadam, ponieważ nagle czuję się jak idiotka, z powodu tego, że w ogóle mnie to martwi. Nie musi na to odpowiadać. - Kłamczucha. - Nie kłamię – warczę, kładąc dłonie na biodrach. - Tak, kłamiesz. Jesteś w złym humorze, ponieważ wyjechałem, prawda? Dzieliliśmy pocałunek i teraz nie wolno mi nigdzie bez ciebie jechać. To trochę niedorzeczne, nie sądzisz? - Jeśli tak właśnie myślisz, to jesteś jeszcze bardziej zarozumiały niż pierwotnie sądziłam. – Odwracam się i odchodzę. Nie dlatego, że jestem zła z powodu tego co powiedział, ale dlatego, że jestem zażenowana tym, jak to się rozwinęło. Ma rację. Jestem niedorzeczna. Nie mam prawa się na niego wściekać. Naprawdę gładko poszło, Indi. Pomyśli, że jestem jak ta szalona suka w „Fatalnym Zauroczeniu”. Pewnie myśli, że zamierzam ugotować jego króliczka. Cóż, pomyślałby, gdyby go miał. - Wracaj tutaj – żąda. Ignoruję go i idę dalej. Docieram zaledwie do chodnika, kiedy zostaję uniesiona w powietrze i przerzucona przez jego ramię. Nic nie mówi i ja także milczę. Po tym, jak wyławia kluczyki z kieszeni, otwiera drzwi od strony pasażera i umieszcza mnie w samochodzie. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Niech mnie ktoś teraz zabije. Cisza. W takim stanie pozostajemy podczas całej drogi do szkoły. Tak jest dobrze. Czuję się upokorzona zachowywaniem się jak rozpieszczony bachor. Myślę, że „dzieciak”, ksywka jaką dla mnie wymyślił, teraz pasuje. - Bądź tutaj popołudniu, kiedy przyjdzie czas aby jechać do domu, inaczej niech ci Bóg dopomoże – mówi to ostrzegawczym tonem, kiedy parkuje samochód. Jego niedorzeczny komentarz niemal powoduje, że chce mi się śmiać. Niemal. Zamiast tego czuję ulgę, że samochód nie jest już w ruchu. Nadszedł czas, aby uciec i znaleźć się tak daleko od niego, jak to możliwe.

***

- Wal – mówi Meg, kiedy podchodzę do szafki. Wczoraj przez cały dzień unikałam jej telefonów. – Nie ma o czym gadać – mówię, odpychając ją na bok, abym mogła włożyć torbę do szafki. - Indiana Isabella Montgomery. – Zawsze używa mojego pełnego imienia, kiedy jest na mnie zła. Niech ją szlag. Nie odpuści mi dopóki jej czegoś nie powiem. Zamykam drzwiczki i opieram czoło o szafkę, wypuszczając poirytowany oddech. - Pocałowaliśmy się. To wszystko. Zadowolona? - Och. Mój. Boże. Wiedziałam. Martwiłam się, kiedy nie odbierałaś moich telefonów, ale potem pomyślałam sobie, że może spędzasz dzień ze swoim gorącym-jak-jasna-cholera sąsiadem – mówi podekscytowana. Chciałabym. Ignoruję ją i odchodzę, kierując się na pierwszą lekcję. - Indi – woła w stronę moich oddalających się pleców, podczas gdy podbiega, aby mnie dogonić. Sięga po moją rękę, pociągając mnie, abym się zatrzymała. – Co w ciebie dzisiaj wstąpiło? Jesteś na mnie zła, czy coś?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie – odpowiadam, odwracając się do niej. Zmartwienie, które widzę na jej twarzy sprawia, że łzy napływają mi do oczu. Może wszystko co wydarzyło się odkąd mnie pocałował jest prawdziwym powodem dla którego jestem w złym humorze. Zgaduję, że tak właśnie jest. Bez słowa ciągnie mnie w dół korytarza, do łazienki dla dziewczyn. - Co się dzieje? – pyta, kiedy jestem z dala od wścibskich uszu. Brak mi słów. Zakrywam twarz dłońmi i zaczynam płakać. – Co do cholery? – Wciąga mnie w ramiona i mocno przytula. – Co ten sukinsyn ci zrobił? - Nic – mówię w końcu. Kładzie mi dłonie na ramionach i popycha w tył, aby mogła widzieć moją twarz. - Pieprzenie. Mogę policzyć na palcach jednej dłoni ile razy w ciągu tych dwunastu lat kiedy się przyjaźnimy, widziałam jak płaczesz. – Kiedy wchodzi jeszcze kilka dziewczyn, wciąga mnie do kabiny, zamykając nas w niej. Jestem jej za to wdzięczna. Młyn plotek w tej cholernej szkole jest potężny. Jeśli rozniesie się, że płakałam w toalecie, to ludzie będą mieli używanie. Kończy się tym, że wszystko jej opowiadam. Od pocałunku, do tego, jak zaginął wczoraj w akcji i co wydarzyło się dziś rano. - Kochanie, myślę, że doszukujesz się w tym zbyt wielu rzeczy. - Myślisz? – pytam, ponieważ naprawdę muszę wiedzieć co ona o tym myśli. Mój umysł szaleje. - Tak. Jestem pewna, że istnieje logiczne wyjaśnienie. Widzę, jak on na ciebie patrzy. On za tobą szaleje, Indi. Nie mogę sobie wyobrazić, aby spiknął się z kimś innym, kiedy czuje coś do ciebie. – Wzruszam ramionami. Czuje coś do mnie? Czy może chce mi się tylko dobrać do majtek, jak Brad? Kiedy jestem już ogarnięta, wypuszcza nas z kabiny. Ochlapuję twarz zimną wodą i wychodzimy. Póki co, zamierzam spróbować wyprzeć to z umysłu. Carter Reynolds już wystarczająco namieszał mi w głowie. Udaje mi się uniknąć wpadnięcia na niego przez resztę dnia. Widziałam go z oddali podczas przerwy śniadaniowej. Cóż, widziałam jego plecy, kiedy szybko wyszedł ze stołówki. Brad zdecydował dziś usiąść z nami. Nie jestem pewna czy jego wyjście miało z tym coś wspólnego. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Brad nie daje mi spokoju odkąd go olałam. Zgaduję, że nie lubi jak się mu odmawia. Prawdopodobnie jestem pierwszą dziewczyną w historii, która go odrzuciła. Może próbować ile chce, ale zapewniam was, że do tej konkretnej pary majtek się nie dobierze. Kierując się poleceniami, po ostatniej lekcji zmierzam w stronę parkingu. Carter wygląda niedorzecznie gorąco, opierając się o samochód, kiedy do niego podchodzę. Robię co mogę aby go nie obczajać, ale wygląda na to, że moje zdradzieckie oczy mają własny rozum. Ugh! - Podoba ci się to co widzisz, dzieciaku? – pyta. Boże, jego zarozumiałość mnie irytuje. - Wszystko jedno – odcinam się, przewracając oczami i podchodzę od strony pasażera. Chichocze, wsiadając do środka. Żadne z nas nie odzywa się w ciągu pierwszych kilku minut jazdy. - Masz zamiar kontynuować to ciche traktowanie mnie? – pyta. Nie odpowiadam. – Zamierzasz mi powiedzieć co takiego zrobiłem, żeby cię wkurzyć, czy jesteś po prostu humorzasta, ponieważ to jest ten czas w miesiącu? - Co? Fuj. Nie. Nie wierzę, że właśnie to powiedziałeś. – Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. To jeden z tych rzadkich momentów. Całkowicie zapiera dech, kiedy tak się śmieje. - Cóż, przynajmniej skłoniłem cię do rozmowy ze mną – mówi, cały z siebie zadowolony. Wypuszczam głęboki, pełen żalu oddech. - Przepraszam. - Za co? – pyta, spoglądając na mnie. - Za moje zachowanie. To było nie na miejscu. - Zamierzasz mi powiedzieć co cię zdenerwowało? - Nie. To było głupie. Po prostu o tym zapomnij – przyznaję. - Już zapomniałem – odpowiada z uśmiechem i sięga, aby położyć dłoń na moim udzie. – Jeśli jest to coś warte, to ja też przepraszam, jeśli przeze mnie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

byłaś w złym humorze. – Wow. Czy on właśnie przeprosił? To słowo, które nigdy nie sądziłam, że usłyszę z jego ust. Zabiera dłoń z mojej nogi i kładzie ją z powrotem na kierownicy. Łapię się na tym, że żałuję iż to zrobił. - Zauważyłem, że Brad dzisiaj wokół ciebie węszył – mówi kilka minut później. - Taa. Sądzę, że zraniłam jego dumę mówiąc, że nie jestem zainteresowana. - Powiedziałaś mu tak? - Powiedziałam mu w zeszłym tygodniu. Ale po jego dzisiejszym zachowaniu zakładam, że nie wziął mnie na poważnie. - Chcesz żebym z nim pogadał? – oferuje, odwracając głowę w moim kierunku. - Nie. – Śmieję się. – Mogę sobie wyobrazić co byś mu powiedział. Jestem dużą dziewczynką. Poradzę sobie z nim. - Jesteś dużą dziewczynką? – pyta sarkastycznie, unosząc brew, jednak powstrzymuje uśmiech więc wiem, że żartuje. – Masz w domu lustra? - Ha ha – odpowiadam, sięgając i dla żartów uderzając go lekko w rękę. Oboje zaczynamy się śmiać. Nadal nie wiem dokąd doprowadzi nas to co pomiędzy nami jest, ale cieszę się, że póki co jest z nami okej. Jestem zaskoczona, kiedy nie skręca w drogę prowadzącą na naszą ulicę. - Dokąd jedziemy? – pytam. - Muszę coś odebrać. Pomyślałem, że możemy przy okazji wyskoczyć na burgera. - Chętnie – mówię. Satysfakcjonuje mnie to i równocześnie zaskakuje, że chce spędzić ze mną czas. Zatrzymujemy się przed miejscem gdzie jedliśmy ostatnio. Siadamy nawet w tym samym boksie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chcesz to co ostatnio? – pyta. – Nadal nie mogę uwierzyć, że wtedy zjadłaś to wszystko. Masz żołądek bez dna czy co? - Nie. – Wzruszam ramionami. – Zawsze dużo jadłam. – Uśmiecha się i kręci głową. - Nie wiem gdzie ty to mieścisz. Jesteś taka drobna. Czekając na jedzenie wpadamy w łatwą rozmowę. Na szczęście nie mówimy o niczym tak ponurym, jak ostatnim razem. Kiedy nie jest dupkiem, to w zasadzie jest całkiem zabawny. To najlepszy czas, jaki ze sobą do tej pory spędziliśmy. - Dzięki, że mnie tutaj zabrałeś – mówię chwilę później, kiedy opuszczamy restaurację. – W sumie nie jesteś taki zły kiedy jesteś miły – żartuję, choć jestem śmiertelnie poważna. Zakłada mi rękę na ramiona. - Ty też jesteś całkiem w porządku, jak na irytującego, małego dzieciaka. – Śmieje się. Żartobliwie trącam go łokciem w bok. – Żartuję sobie tylko. Spędzanie z tobą czasu nie jest takie bolesne, jak sądziłem że będzie. – Uśmiecham się, ponieważ wiem, że na swój pokręcony sposób powiedział mi właśnie komplement. Prowadzi nas w stronę warsztatu pana Gregory’ego. - Nie zamierzasz odłożyć więcej części na przechowanie, prawda? Nie sądzisz, że powinieneś najpierw poczekać, aż będzie cię stać na te pierwsze? – pytam. - Właściwie to jestem tutaj, aby je odebrać – odpowiada. - Myślałam, że nie masz na nie kasy. – To sprawia, że momentalnie jestem podejrzliwa. - Nie miałem. Powiedzmy, że wczoraj udało mi się zarobić trochę grosza – mówi, puszczając mi oczko. Moje serce opada. Miałam rację. Pojechał, aby zobaczyć się z tą starą dziwką, właścicielką domu. Czuję, jakbym miała się porzygać. Obiecał mi, że do tego nie wróci. - Masz coś przeciwko jeśli pójdę i zaczekam w samochodzie? – pytam, usilnie starając się rozegrać to na luzie. - Pewnie. Z tobą okej?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Taa. Myślę, że za dużo zjadłam – odpowiadam z wymuszonym uśmiechem. Carter chichocze. - Zdecydowanie potrafisz zjeść dużo, jak na kurdupla. - Ha ha – mówię sarkastycznie, wyciągając dłoń po klucze. Oczy pieką mnie od łez, kiedy opuszczam sklep. Biorę kilka, głębokich oddechów, aby je odgonić, ale kilku udaje się uciec. Szybko ocieram je wierzchem dłoni. Nie mogę uwierzyć, że do tego wrócił. Przynajmniej wcześniej robił to dla mamy, aby opłacić wynajem i jedzenie. Jednak sprzedawanie ciała za części do samochodu jest haniebne. Kiedy jestem już w aucie, wyciągam iPada i słuchawki. Potrzebuję rozproszenia uwagi, inaczej mogę zrobić coś niewiarygodnie głupiego, jak na przykład wybuchnąć płaczem. Jestem zraniona. Mogę nie mieć do tego prawa, ale tak jest. Przeskakuję przez playlistę i znajduję to, czego potrzebuję. Wkładam słuchawki do uszu i wciskam play. Pierwsza piosenka budzi się do życia. Ta składanka, co jest dość zabawne, nazywa się „Zakłócenie Spokoju”. Idealnie to, czego obecnie potrzebuję. Nie ma na niej smutnych ani ckliwych piosenek, nic co mogłoby mnie zasmucić, czy wywołać płacz. Właściwie, to zrobiłam tę składankę w zeszłym roku. Każdego roku w rocznicę śmierci mamy, czy w jej urodziny, mój tata znika. To są jedyne dwa dni w roku, kiedy nie mogę na niego liczyć w żadnej kwestii. Zamyka się z butelką szkockiej w pokoju, który kiedyś dzielił z mamą i nie wiedzę go aż do następnego ranka. To stąd wzięła się moja playlista „Zakłócenie Spokoju”. Kiedy zapada noc, a tata kończy butelkę szkockiej i ogarnia go załamanie z powodu tęsknoty za mamą, wtedy płacze. Łamie mi to serce. Co roku jest tak samo. Bardziej niż cokolwiek innego, pragnę zabrać od niego ten ból. Jestem pewna, że nie zdaje sobie sprawy, że go słyszę, ale tak jest. Zwykle leżę w łóżku i również płaczę… za niego, za mamę, za naszą rodzinę. W zeszłym roku postanowiłam, że nie będę już tego robiła. Nie mogę znieść słuchania jak się rozpada. Zwykle jest taki silny i zebrany do kupy. Sądzę, że zasługuje na te dwa dni w roku aby rozmyślać i być pochłoniętym przez stratę, stąd właśnie ta składanka. Słucham jej dopóki nie zasnę, usilnie starając się nie myśleć o tacie, który rozpada się na kawałki w swoim pokoju. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kilka minut później następuje pukanie w okno. Odwracam głowę i widzę stojącego tam z uśmiechem na twarzy pana Gregory’ego. Zatrzymuję muzykę i opuszczam okno. - Cześć Indi – mówi. - Cześć panie Gregory. Jak się pan ma? - Dobrze, a ty? – odpowiada. - W porządku, dziękuję. – Co jest kłamstwem. Jestem daleka od tego. - Cóż, chciałem się tylko przywitać. Lepiej wrócę już to warsztatu. - Do widzenia – mówię, wymuszając uśmiech. - Pa. Pozdrów tatę. - Tak zrobię. – Kiedy odchodzi, szybko zakładam słuchawki i włączam muzykę. Jeśli będę jej słuchała w drodze do domu, to nie będę musiała rozmawiać z Carterem. Opieram głowę o zagłówek i zamykam oczy. Przez muzykę nie słyszę kiedy Carter wsiada do auta, ale czuję go. Wiem, że na mnie patrzy, ale nie spoglądam w jego kierunku do czasu, aż czuję, jak klepie mnie w nogę. Wyciągam jedną słuchawkę i odwracam głowę w jego stronę. - Dobrze się czujesz? – pyta. - Tak. Ze mną dobrze. – Zanim mówi coś jeszcze, wkładam słuchawkę i zamykam oczy. Właśnie tak spędzam resztę drogi do domu. Kilka razy podczas jazdy czuję, jak wwierca się we mnie spojrzeniem, ale nie ośmielam się na niego zerknąć. Kiedy zatrzymujemy się na jego podjeździe, wyciągam słuchawki i sięgam po torbę, która leży na ziemi. - Jesteś pewna, że z tobą w porządku? Dziwnie się zachowujesz – mówi, kiedy chwytam za klamkę. - Yep, całkowicie dobrze. Zobaczymy się później – odpowiadam, zerkając na niego. Złe posunięcie. Wygląda na zranionego i to sprawia, że czuję się jak suka z powodu mojego zachowania. Jego błagające oczy przeszukują moje. Wiem, że prawdopodobnie zastanawia się co we mnie wstąpiło. – Muszę

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

iść – mówię, przerywając jego spojrzenie. Słyszę jak wzdycha, ale ignoruję go. To sprawia, że czuję się jeszcze gorzej.

***

Jak tylko przechodzę przez drzwi, czuję pierwsze łzy. Doprowadził mnie do płaczu dwa razy w ciągu jednego dnia. Zwykle nie jestem emocjonalną osobą. Co on mi robi? Tata jest teraz w pracy, więc jestem sama. Przywykłam do tego. Zwykle mi to nie przeszkadza, ale dzisiaj tak. Wyciągając telefon z kieszeni, dzwonię do Meg. - Mogę dzisiaj zostać u ciebie? – pytam jak tylko odbiera. - Czy ty płaczesz, Indi? – Słyszę w jej głosie zmartwienie. - Mogę zostać czy nie? - Oczywiście. Co się dzieje, kochanie? - Pogadamy kiedy przyjdę – odpowiadam, ocierając oczy wierzchem dłoni. Czuję się głupio z powodu płaczu. - Poproszę mamę aby po ciebie podjechała. Będziemy tam za pięć minut – mówi. - Dzięki.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 10

Nie mam pojęcia co się, kurwa, właśnie stało. W jednej chwili naprawdę robiliśmy postęp w naszej znajomości, a w kolejnej wszystko się zmieniło. Ona się zmieniła. Coś się z nią dzieje, ale nie mam zielonego pojęcia co. Pierdolić to gówno. To właśnie dlatego nigdy nie pozwalam sobie opuścić gardy i zbliżyć się do siebie ludziom. - Jak było w szkole, skarbie? – pyta mama, kiedy przechodzę przez drzwi. - Okej – odpowiadam i całuję ją w policzek, zanim ruszam w stronę pokoju. Nie jestem w tej chwili w nastroju na gadkę szmatkę. Nadal usiłuję wymyślić, co wywołało tę zmianę u Indiany. Nigdy nie widziałem, żeby zachowywała się w tak zimny sposób. To był pierwszy raz, kiedy byłem całkowicie sobą przy kimś innym niż mama. Pierwszy raz, kiedy tak właściwie próbowałem być normalny. Wielki, pieprzony błąd. Moje cholerne ściany wzniesione są z jakiegoś powodu. Mama zawsze mi mówi, że muszę się otworzyć i bardziej zaufać. Ufam jej, no i na tym się kończy. Jednak wiem, że ma rację. Nie mogę wykorzystywać przeciwko innym tego, co zrobił nam dziadek. Logika podpowiada mi, że nie wszyscy są tacy jak on. To ciężki nawyk do złamania. To jest coś, co robiłem odkąd miałem pięć lat. To dlatego zrobiłem sobie tatuaż. Jako przypomnienie, aby ufać. Cóż, przynajmniej próbować. Spójrzcie dokąd doprowadziło mnie ufanie Indianie. Do nikąd, kurwa. Siadam na łóżku i opieram łokcie na kolanach, zakopując w dłoniach twarz. Usiłuję dojrzeć w tym wszystkim sens. Usiłuję przypomnieć sobie, co dokładnie jej powiedziałem, mając nadzieję, że da mi to odpowiedzi jakich szukam. Słyszę dźwięk klaksonu dobiegający od strony sąsiedniego domu. Wpatruję się intensywnie w stronę okna sypialni Indi i dostrzegam, jak zarzuca

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

plecak na ramię i wybiega z pokoju. Wstaję i podchodzę do okna. Gdzie do chuja ona idzie?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Indiana Jak tylko docieramy, Meg ciągnie mnie do swojego pokoju. - Kolacja będzie gotowa za godzinę, dziewczynki – woła jej mama. - Dzięki mamo – odpowiada Meg. - Dzięki pani Miller – dodaję. Po wciągnięciu mnie do środka pokoju, Meg zamyka drzwi. Ściąga mi plecak i rzuca na ziemię, a potem prowadzi mnie do łóżka z dłonią pomiędzy łopatkami. - Co się do cholery z tobą dzieje? – pyta jak tylko siadamy. - Masz jeden strzał. - Co on ci znowu zrobił? – twarz marszczy się jej z niesmakiem. - Mi nic. Cóż, poniekąd… to tylko… - Tylko co? - Powiedział mi coś kilka dni temu. Nie jestem pewna czy powinnam ci mówić. To dość osobiste i całkiem złe – przyznaję. - Powaga, teraz musisz mi powiedzieć. – Chichoczę, kiedy pociera o siebie dłońmi i podskakuje na łóżku z podekscytowaniem. Uwielbia plotki. - Nie jestem pewna czy powinnam. – Czuję, że jeślibym jej powiedziała, to zdradziłabym Cartera. - Czy powiedział ci abyś nikomu nie mówiła? - pyta. Wiem że mówi to, usiłując doprowadzić do tego, abym wszystko wypaplała. Intrygantka. - Nie. - No to w czym problem? – pyta, unosząc z nadzieją brwi. - Poczułabym, że zdradziłam jego zaufanie. Nie jestem pewna jakby się czuł, jeśli bym to komuś powtórzyła – mówię jej. - To coś pikantnego, hm? – Znów pociera dłonie. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak. – Śmieję się. - Słuchaj, jeśli nie chcesz mi powiedzieć, to okej. Szanuję to. Ale chcę abyś wiedziała, że niewiedza prawdopodobnie mnie zabije. - Jesteś taką kretynką. - To zależy od ciebie, kochanie. Wiesz, że możesz mi zaufać. Wszystko sobie mówimy. Może będę mogła pomóc, jeśli będę wiedziała z czym dokładnie masz do czynienia – mówi. Ufam jej moim życiem. W sercu wiem, że nigdy nie powtórzyła nic co jej powiedziałam, tak samo jak ona wie, że i ja bym tego nie zrobiła. - Sądzę że tak – odpowiadam, wzruszając ramionami. - No więc zamierzasz mi powiedzieć? – piszczy. Widzicie o co mi chodziło, ona żyje takim gównem. Nie ma nic zabawnego w tym co zamierzam powiedzieć. Wiem, że kiedy to usłyszy, będzie tak samo zszokowana jak ja. - Obiecaj, że to pozostanie pomiędzy nami. – Choć wiem, że nie muszę prosić. - Obietnica małego palca – mówi, wyciągając do mnie mały palec. Owijam wokół niego mój i potrząsamy nimi. Biorę głęboki oddech i mówię. Kiedy kończę opowiadać jej wszystko co powiedział mi Carter, oczy niemal wyskakują jej z głowy. - Nie ma, kurwa, mowy. – Zatkało ją. To nie jest jakaś nędzna, nieistotna rzecz. To coś wielkiego. - A jednak. Rozumiesz dlaczego wahałam się przed powiedzeniem ci? – Usta nadal ma otwarte. Jestem pewna, że musiałam wyglądać tak samo, kiedy Carter mi się do tego przyznał. Nadal mnie smuci, że musiał przez to wszystko przejść. - Płacono mu za seks? – mówi ze śmiertelną powagą. - Uhm. - Kurwa. Musi być dobry. Kolejny powód dla którego powinnaś się z nim bzyknąć. – Oczy wędrują jej ku sufitowi i uśmiecha się. Och. Mój. Boże.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Myśli o jego seksualnych umiejętnościach, wiem o tym. Sięgam i uderzam ją w rękę. - Jesteś obrzydliwa. – śmieję się. - Więc to cię gnębi? – pyta, pocierając rękę. Heloł. Czy ona w ogóle słuchała? - Tak i nie. Meg wyciąga rękę i kładzie ją na mojej. - Wiesz jacy są faceci. Myślą fiutami a nie mózgiem, kochanie. - Obwiniam tę właścicielkę, a nie jego. On miał tylko piętnaście lat. Wykorzystała go. - Czy on tak to postrzega? – Zamiast odpowiadać, kręcę głową. – Oczywiście że nie. Mógł zamoczyć i dostawał kasę. Pokaż mi jednego piętnastoletniego, napalonego samca, który nie skorzystałby z takiej okazji. - Przypuszczam, że masz rację – odpowiadam. – Ale nadal uważam, że to obrzydliwe. - To zależy od tego ile lat ma ta właścicielka. Jeśli jest jak osiemdziesięciolatka kryjąca się w cieniu, to wtedy jest to wstrętne. – Obie śmiejemy się z jej komentarza. - Powiedział, że była po trzydziestce – mówię jej z obrzydzeniem, przewracając oczami. - Pfffi – mówi, machając nadgarstkiem. – Znam masę ludzi po trzydziestce którzy nadal są gorący. To wszystko wydarzyło się zanim cię poznał, więc nie powinno cię to martwić. - Cóż, oto w czym rzecz. Obiecał mi, że nie pojedzie tam ponownie – wyznaję. - A zrobił to? To tam był wczoraj? – pyta i otwiera szeroko oczy, czekając na moją odpowiedź. - Tak myślę. Odłożył kilka części w sklepie pana Gregory’ego, ponieważ nie było go na nie stać. Dzisiaj miał kasę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To nie znaczy, że dostał ją od niej. Może mama mu ją dała. – Gdyby to nie była taka duża suma, to byłoby to możliwe. - Te części kosztowały ponad tysiąc dolarów, Meg. Jego mama nie pracuje, a jakoś nie wydaje mi się, aby pan Shepard sięgnął do kieszeni po taką kasę dla niego. Kiedy zapytałam go skąd wziął pieniądze, to powiedział, że wczoraj udało mu się zarobić, ale nie rozwinął tematu. W jaki sposób siedemnastolatek jest w stanie zarobić taką sumę w ciągu jednego dnia, bez, no wiesz…? - Cholera, jeśli płaciła mu taką kasę za seks, to musi być zajebiście niesamowity w łóżku. Odurzająco cudowny. – Pewnie ma rację, ale nie planuję się o tym przekonać. Muszę trzymać się tak daleko od Cartera – pieprzonego – Reynoldsa, jak mogę. To będzie trudne, skoro mieszkam obok niego, ale jeśli chcę chronić serce, to nie mam wyjścia.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Siedziałem pół nocy i czekałem na jej powrót, który nie nastąpił. Do rana jestem kurewsko wkurzony. Wkurzony, że opuściłem przy niej gardę. Wkurzony, że tak przy mnie zdziwaczała, a ja nie mam pojęcia dlaczego. Wkurzony, że nie wróciła do domu. Nie zawracałem sobie nawet głowy tym, aby poczekać i podwieźć ją do szkoły. Jaki w tym sens? Nawet jeśli była w domu, to po jej wczorajszym przedstawianiu pewnie i tak by tego nie zaakceptowała. Pierdolić ją. Może najlepiej będzie, jeśli wrócimy do tego, co łączyło nas wcześniej. Czyli nic. To gówno jest zbyt skomplikowane. Boli mnie od tego głowa. W ciągu dnia widzę ją kilka razy, ale kiedy mnie zauważa, odwraca się i odchodzi w przeciwnym kierunku. To jedynie wkurza mnie jeszcze bardziej. Na lunchu Brad znowu siedzi przy jej stoliku. Wrze mi od tego krew. Kiedy nadchodzi popołudnie, nie jestem zaskoczony, że nie pojawia się na parkingu. W drodze do domu widzę, jak czeka na przystanku. Mówi mi to wszystko co muszę wiedzieć. Mijając ją, pokazuję jej środkowy palec. Złość ustępuje. Teraz zastąpiło ją zranienie. Nienawidzę tego uczucia. Minęło wiele czasu odkąd tak się czułem. Odrzucony. Planowałem dziś popołudniu popracować nad samochodem, ale straciłem zainteresowanie nawet tym. Zamiast tego wyciągam szkicownik spod siedzenia pasażera i idę do pokoju. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest zasłonięcie żaluzji. Nie potrzebuję przypomnienia o Indianie. I zdecydowanie nie chcę ryzykować zobaczenia jej. Siadam na łóżku, opierając plecy o zagłówek. Jeśli mogę zatracić się w rysowaniu, to nie będę o niej myślał. Jak tylko przewracam okładkę, widzę numer, który zapisała tam Candace. Kusi mnie, aby do niej zadzwonić. Może zatracenie się w jakiejś przypadkowej cipce jest dokładnie tym, czego mi trzeba. Indi całkiem jasno się wyraziła, że nie jest zainteresowana. Wyciągam telefon z kieszeni i decyduję się do niej zadzwonić.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tu Candace – mówi, odbierając. - Hej Candice, tu Carter. Byłem w salonie w sobotę… - Och, wiem kim jesteś. Masz twarz, jakiej dziewczyna nigdy nie zapomni. Zdecydowałeś się skorzystać z mojej oferty? – mruczy po tym, jak mi przerwała. - Taa, nadal się na to piszesz? - Oczywiście. Podaj miejsce i czas a będę tam, przystojniaku – mówi uwodzicielsko. - Dziś wieczorem? - Brzmi idealnie. Wychodzę z pracy około 18:00. Może spotkamy się o 20:00? - Świetnie. Napiszę ci adres – mówię z niepokojem. Nie jestem nawet pewien czy chcę to robić. - Nie mogę się doczekać – odpowiada. Kiedy kończę połączenie, wysyłam jej adres i proszę, aby zadzwoniła kiedy będzie blisko. Nie tłumaczę dlaczego. Zakładam, że dowie się, kiedy dotrze. Nie jestem pewien jak będzie się czuła wkradając się przez okno, ale pomartwię się o to później.

***

- Kurwa. Nie powiedziałeś, że nadal mieszkasz z rodzicami. Ile tak w ogóle masz lat? – pyta Candace, kiedy transportuję ją przez okno. - Wkrótce kończę osiemnaście. - Szlag. Nadal jesteś dzieciakiem – mówi zszokowana, kiedy stawiam ją na ziemi. - Nie jestem pierdolonym dzieckiem – warczę. Spośród wszystkich słów, wybrała właśnie to jedno.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Wyglądasz na starszego. – Co wiek ma tutaj do rzeczy? Mogę być młody, ale wiem, że zapewnię jej najlepsze pieprzenie w życiu. - Robimy to czy co? – pytam sfrustrowany, zaczynając tracić do niej cierpliwość. - Uspokój się – odpowiada, podchodząc do mnie i obejmuje mnie w pasie przyciskając do mnie swoje miękkie ciało. – Nie powiedziałam, że jest z tym jakiś problem, przystojniaku. Jestem tylko zaskoczona, to wszystko. – Jej usta odnajdują moją szyję i wycałowuje ścieżkę wzdłuż mojej szczęki, aż jej usta pokrywają moje. Owijam ręce wokół jej talii i przyciągam ją bliżej. Jest pierwszą osobą jaką pocałowałem od Indi. Co zaskakujące, nic nie czuję. Zdecydowanie czułem coś, kiedy moje usta były złączone z ustami Indi. Sprawiła że poczułem rzeczy, których nigdy wcześniej nie czułem, i, kurwa, nienawidzę tego. Otwieram oczy i mój wzrok podąża w stronę jej okna. Świetnie. Stoi tam i nas obserwuje. Nawet stąd mogę dostrzec zranienie wyryte na jej pięknej twarzy. A potem nagle zasłania żaluzje i znika. Co ja, kurwa, robię? Odrywam się od pocałunku i spoglądam na Candace. - Przepraszam, nie mogę tego zrobić – przyznaję, ponownie spoglądając w stronę okna Indi. - Co? Dlaczego? – Podąża za moim spojrzeniem, kiedy w dalszym ciągu gapię się w miejsce, w którym kilka chwil wcześniej stała Indiana. – W czym problem? – Odsuwam się od niej i kieruję się w stronę łóżka. Siadam, opieram łokcie na kolanach i zakopuję twarz w dłoniach. - To nie o ciebie chodzi – mówię, nie nawiązując kontaktu wzrokowego. - W takim razie o co? – pyta i podchodzi aby usiąść obok mnie. Co mogę jej powiedzieć? Że mam tę kocham/nienawidzę relację z dziewczyną z sąsiedztwa? Nie mogę tego powiedzieć, ale, co zaskakujące, właśnie to mówię. Mówię jej wszystko. Cóż, tak jakby. Kończy się na tym, że siedzimy na łóżku i gadamy przez ponad godzinę, aż w końcu wychodzi, nieusatysfakcjonowana. No to jest nas dwoje. Jeden, prosty pocałunek i ten pieprzony dzieciak mnie zrujnował.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Czuję się jak kutas z powodu tego co zrobiłem. Zarówno Candace jak i Indi. Na szczęście Candace okazała się spoko w tej całej sytuacji. Mam złe przeczucie, że z Indianą tak łatwo nie pójdzie. No i miałem rację.

***

Minęło sześć dni, a ja ledwo ją widziałem. Nie nawiązuje ze mną nawet kontaktu wzrokowego. Uparta dupa. Od tamtej pory żaluzje w jej pokoju były zasłonięte. Po incydencie z Candace, Indi zamknęła się w domu na dwa dni. Dwa, pierdolone dni. Nie chodziła nawet do szkoły. Kiedy pracowaliśmy nad samochodem, zapytałem jej tatę czy wszystko z nią było w porządku. Powiedział, że trochę źle się czuła. Źle się czuła, jak chuj. Nie potrafię jej zrozumieć. To ona zaczęła się dziwnie wobec mnie zachowywać, ignorując i unikając mnie na każdym kroku. Jednak nie trzeba być geniuszem, aby domyślić się, że jest smutna z powodu Candace. Co totalnie pierdoli mi mózg. Co się stało z moją zapalczywą dziewczyną? Z tą, która nie przyjmowała moich bzdur? Chciałbym aby pozwoliła mi zrozumieć. Powiedziała co się do chuja dzieje. Przynajmniej wiedziałbym na czym stoję. Alternatywa przyprawia mnie o ból głowy. Nawet Megan posyła mi mordercze spojrzenia za każdym razem, kiedy na nią wpadam. Pewnego dnia zapytałem ją, jak ma się Indi, a ona pokazała mi fucka. A to, co wkurza mnie bardziej niż cokolwiek innego, to fakt, że podczas tych kilku okazji, kiedy widziałem Indi w szkole, ten kutas, Brad, był z nią. Jeśli spędza z nim czas aby mnie wkurzyć, to udaje jej się. Chciałbym znokautować tego skurwiela.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 11

Indiana - Brad chce wpaść do mnie dziś popołudniu – mówię Meg podczas lunchu. – Pan Jenkins połączył nas w parę do wykonania zadania z angielskiego. Brad chce już zacząć. Nie jestem pewna co zrobić. - Pozwól mu. Ale upewnij się, że wejdzie do twojego pokoju przez okno. Odpłać się temu dupkowi z sąsiedztwa jego własną bronią. - Nie każę mu włazić przez okno. – Śmieję się. – Nie odpłaca się pięknym za nadobne. A dodatkowo, jeśli to zrobię, to Brad wyciągnie błędne wnioski. - Nie, nie wyciągnie. Powiedz mu, że masz zepsute drzwi wejściowe – mówi poważnie. Czy ona całkiem zwariowała? Nie mogę tego zrobić. - Jesteś taką kretynką – mówię. – Nie jestem nawet pewna, czy powinnam wpuszczać go do środka. Tata zabronił mi się z nim spotykać, pamiętasz? - Ale to spotkanie ma związek ze szkołą. A twój tata i tak będzie w pracy, co nie? – obwieszcza, machając ręką. – Nigdy się nie dowie. – Może ona jest przyzwyczajona do robienia czegoś za plecami rodziców, ale ja nie. - Dowie się, jeśli Carter mu powie. To przez niego nie mogę widywać się z Bradem. - To zależy od ciebie, ale gdybym była na twoim miejscu, to wykorzystałabym tę sytuację. Brad nie tylko jest totalnie śliczniutki, ale jest także idealną zemstą za to, co zrobił Carter. – Celna uwaga, ale nadal nie jestem pewna czy dobrze się z tym czuję. Nie za bardzo kręci mnie zemsta.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- A co jeśli spróbuje, no wiesz? – pytam. Nie pasuje mi działanie wbrew życzeniu taty. Nigdy wcześniej w przeszłości nie przeciwstawiłam się mu. Ale tak jak powiedziała Meg, to ma związek ze szkołą. Czy naprawdę mam wybór? Z całą pewnością nie zamierzam pójść do niego. - Uprawiać z tobą seks? – Chichocze. – Wiesz, możesz wymawiać to słowo. Jesteś taką cnotką. – Rozglądam się po pomieszczeniu, aby upewnić się, że nikt nas nie słucha. - Nie jestem – odpowiadam, rzucając w nią chipsem. - Po prostu postaw sprawę jasno i powiedz mu, że chodzi tylko i wyłącznie o zadanie. O nic innego. Twój tata jest policjantem. To nie tak, że Brad wymusi to na tobie. No chyba, że marzy mu się śmierć. - Sądzę, że masz rację. – Tata zabiłby go, gdyby tknął mnie choć palcem. Zmieniamy temat i rozmawiamy o Dereku, ostatnim kochanku Meg. Spotkałam go kilka razy. Wydaje się wystarczająco miły. Nie chodzi do naszej szkoły. - Mogę do was dołączyć, drogie panie? – Kilka minut później przeszkadza nam Brad. Chcę przewrócić oczami, ale powstrzymuję się. - Pewnie, przystojniaku – mruczy Meg. Czasami jest zbyt pewna siebie. Oczywiście Brad siada zaraz obok mnie. Naprawdę zaczyna mnie męczyć to, że ciągle kręci się w pobliżu. Jest naprawdę przystojny, ale nie ufam mu po tym, co powiedział mi Carter. - Nadal jesteśmy umówieni aby robić dziś popołudniu zadanie? – pyta. - Myślę że tak. Mamy tylko kilka dni aby je skończyć – odpowiadam. - A propos tego – wcina się Meg. – Jeśli zamierzacie robić to zadanie u Indi, to będziesz musiał wejść przez okno w jej sypialni. Ma zepsute drzwi wejściowe. – Och. Mój. Boże. Ona właśnie mu tego nie powiedziała. Kopię ją pod stołem. - Co? – odpowiada Brad, patrząc na mnie w zmieszaniu. – Nie mogę po prostu skorzystać z tylnych drzwi? - Nope. Indi ma złego psa, który nie lubi nieznajomych. Pewnie spróbowałby cię zjeść – mówi mu z poważną miną. Nie mogę się powstrzymać. Wybucham śmiechem. Bardziej prawdopodobne, że zalizałby go na śmierć. Ona

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jest taką intrygantką. Czasami zastanawiam się jak doszło do tego, że jesteśmy przyjaciółkami.

***

- Nie mogę uwierzyć, że właśnie mu to powiedziałaś – mówię Meg, kiedy idziemy na kolejną lekcję. - Wiedziałam, że jeśli ja tego nie zrobię, to ty tym bardziej. Pozwól Carterowi to zobaczyć. On uważa że to w porządku, że laski wskakują mu przez okno do pokoju. Zobaczmy jak mu się spodoba, kiedy ty zrobisz to samo. – Będzie miał to w dupie, ale nie mówię jej tego. - Możemy do tego nie wracać – proszę. Nadal jestem roztrzęsiona tym co się stało. Nie mogę uwierzyć, że pozwoliłam sobie rozwinąć uczucia do tego dupka.

***

Żołądek mam zaciśnięty w supeł, kiedy siedzę i czekam na przyjazd Brada. Numer do Meg mam na szybkim wybieraniu na wypadek, gdyby czegoś próbował. Już obiecała, że od razu przyjedzie gdybym jej potrzebowała. No i tak powinno być, skoro to ona mnie w to wpakowała. Zaczyna się ściemniać, kiedy słyszę pukanie w okno. Miałam nadzieję, że przyjedzie wcześniej, ale miał trening futbolu. Podchodzę do okna i widzę, że się do mnie uśmiecha. Naprawdę dobrze wygląda, ale w moich oczach nie umywa się do Cartera. - Hej – mówię, otwierając okno. - Hej, piękna dziewczyno. – Muszę powstrzymać się od przewrócenia oczami. Może używać sobie uroku ile chce, ale nadal nie ma szans, aby dostać mi się do majtek.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kładzie dłonie na parapecie, gotowy aby się podciągnąć, ale zamiast tego znika. Co do cholery? W następnej kolejności słyszę gniewne słowa: - Nie wydaje mi się, kurwa. Carter. Szlag. Ciągnie Brada do tyłu, sprawiając, że ten się zatacza. Kiedy wystawiam głowę przez okno, widzę, że stoją twarzą w twarz. - Co do chuja, Reynolds? – warczy Brad. – Jaki masz problem? - Ty nim jesteś – wypluwa Carter. Och cholera. Nigdy nie widziałam go takiego złego. Ma czerwoną twarz, a żyła na szyi wyszła na wierzch. To się dobrze nie skończy. Pieprzona Meg i jej genialne pomysły. - Carter – piszczę, wbijając paznokcie w drewnianą framugę. - Kurwa, nie mieszaj się w to, dzieciaku. Tobą zajmę się później. – Nie spogląda nawet w moją stronę. Oczy skupia stanowczo na Bradzie. Wygląda, jakby był gotowy rozerwać go na kawałki. Gryzę się w język. Tak bardzo jak chcę mu się odpłacić, to zdrowy rozsądek trzyma moją gębę na kłódkę. - Masz pięć sekund, aby się odwrócić i pójść tam, skąd przyszedłeś, albo… - Albo, kurwa, co, Reynolds? Co zamierzasz zrobić? – odcina się Brad, jeszcze bardziej zbliżając się do jego twarzy. Szlag. Czy on ma życzenie śmierci? Sam morderczy wyraz twarzy Cartera sprawia, że uciekłabym gdzie pieprz rośnie. - Po tym jak skopię ci dupę, zaciągnę cię na policję. Właśnie to zamierzam. - Bardzo mądrze, kretynie. Napadniesz na mnie, a potem zabierzesz na policję. Skończy się to tym, że zostaniesz oskarżony, więc droga wolna – ripostuje z chichotem Brad. Boże, czasami jest taki zarozumiały. - Nie sądzę. Kiedy powiem jej ojcu, że usiłowałeś zakraść się przez jej okno, to podziękuje mi za to co zrobiłem. – Carter ma rację, tak będzie. A potem tata rozerwie Brada na strzępy. Brad się nie rusza. Stoi pewnie. A potem robi coś niewiarygodnie głupiego. Zamiast posłuchać rady Cartera, tak, jak powinien, ten imbecyl go popycha. Głupi ruch, cymbale. Carter lekko zatacza się do tyłu, a następnie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

uśmiecha się ironicznie. Naprawdę się uśmiecha. Jakby mówił „to najlepsze na co cię stać?” Cholera, jest szalony. Stając z nim twarzą w twarz, Carter mówi cichym, acz onieśmielającym głosem: - Jeden. – Co jest z nim i z tym cholernym odliczaniem? Przenoszę oczy na Brada. Już nie wygląda na tak pewnego siebie. Nie winię go. To jak obserwowanie masakry. Tak bardzo jak chcielibyście odwrócić wzrok, to nie możecie. – Dwa. – Chcę krzyknąć „uciekaj, Brad”, ponieważ to jest dokładnie to, co ja bym zrobiła. A ten idiota po prostu tam stoi. Kiedy Carter odlicza do trzech, Brad unosi rękę i wymierza cios. Ale Carter jest szybki i łapie ją w powietrzu. – Cztery, pięć – mówi szybko i rzuca się na niego. Atakuje Brada i powala go na ziemię z głuchym odgłosem. Unosi pięść i opuszcza, łącząc ją z twarzą Brada. Ja pierdole. Wychodzę przez okno i biegnę do nich. To pewnie nie jest mądry pomysł. - Carter – krzyczę, łapiąc go za koszulkę. – Carter. – Drugą dłonią sięgam po jego rękę i usiłuję go odciągnąć. Ani drgnie. - Złaź ze mnie – biadoli Brad. Czuję ulgę, kiedy Carter w końcu słucha. Ciężko oddycha kiedy wstaje. Brad czołga się do tyłu, podparty na łokciach i ani na moment nie odrywa oczu od Cartera. W końcu udaje mu się wstać i ociera wierzchem dłoni krew z ust. - Zapłacisz za to, Reynolds – wypluwa, zanim odwraca się i odchodzi. - Nie mogę się doczekać, Cartwright – mówi Carter w stronę jego oddalających się pleców. Idioci, oboje. Odwracam się naburmuszona i kieruję się do okna. Jestem teraz cholernie wściekła. Wspinam się do środka i sięgam, aby zamknąć okno. - Nie skończyłem z tobą – mówi Carter, popychając okno i jednym susem wtaszcza tyłek do mojego pokoju. Kurwa. Robię krok w tył. Kiedy rzucam okiem na wyraz jego twarzy, robię kolejny. – Coś ty sobie, kurwa, myślała? – warczy. Kontynuuję cofanie się, a on naciera do przodu. W końcu uderzam plecami o ścianę. Cholera. Zamykając przestrzeń pomiędzy nami, umieszcza Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

dłonie po obu stronach mojej głowy, łapiąc mnie w klatkę. Nachyla się do przodu i przyciska ciało do mojego, przyszpilając mnie do ściany. Jestem w potrzasku. - Wynoś się z mojego pokoju – mówię szyderczo, próbując go odepchnąć. Choć jest w tej chwili tak bardzo na mnie wściekły, to jestem zaskoczona, że się go nie boję. - Nie sądzę – mówi, łapiąc szorstko moją twarz i odchylając ją, abym spojrzała mu w oczy. - Myślałem, że jesteś mądrzejsza. - Cóż, to źle myślałeś – odcinam się, mrużąc na niego oczy. Kim do cholery on myśli że jest? - Po tym wszystkim co ci powiedziałem, ty i tak go zaprosiłaś? - Yep – mówię z wyższością, ponieważ to nie jego sprawa dlaczego Brad tutaj był. Warczy mi ze złością w twarz. Pierdolić go. Może sobie myśleć co chce. Nie widział, żebym tamtej nocy wyszarpywała z jego okna tę lalunię z różowymi włosami, choć taka myśl przeszła mi przez głowę. - Chcesz się zachowywać jak dziwka, no to potraktuję cie jak jedną – mówi, prymitywnie opuszczając swoje usta na moje. Jestem w szoku. Nie oczekiwałam, że mnie pocałuje. Nie spodziewałam się, że będzie insynuował, iż zachowywałam się jak dziwka. Jak śmie? Co za hipokryta. To on jest dziwką, nie ja. Od razu usiłuję go odepchnąć. Jego pocałunek jest mocny, niemal raniący. Ani trochę nie taki, jak ostatnim razem. Ale jest gorący. Cholernie gorący. Skłamałabym mówiąc, że nie pomyślałam ponownie o tym, aby poczuć jego usta na moich. Nienawidzę go i pożądam w tym samym czasie. Łapie w pięści jego koszulkę, przyciągam go bliżej i pogłębiam pocałunek. Jęczy mi w usta. - Chcesz tego, prawda? – szepcze, wbijając mi erekcję w brzuch. - Nie – kłamię, ale odpowiedź brzmi „tak”. Bardzo go pragnę. Chcę aby zrobił mi wszystkie te rzeczy, które robił innym dziewczynom. Jak bardzo żałosne to jest? Przesuwa palcami po bokach mojego ciała, aż łapie w dłonie mój tyłek. Z łatwością unosi mnie z ziemi i owijam mu nogi wokół pasa. Jego twardość Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

przyciska się dokładnie do mojego centrum, dając mi tarcie, którego łaknę. Opieram głowę o ścianę i jęczę. To uczucie jest wyśmienite. Nigdy w życiu nic takiego nie czułam. Wbijam mu pięty w plecy, przyciągając go jeszcze bliżej i przyciskam się do niego. Przesuwa usta wzdłuż mojej szczęki i w dół szyi. - Twoje ciało mówi mi, że mnie pragniesz. Przestań temu zaprzeczać – mówi w zgięcie mojej szyi. - Jesteś pewny siebie. Nie pragnę cię – dyszę. Kolejne kłamstwo. Chichocze przy mojej skórze. Unosi głowę i patrzy mi w oczy. - Gdybym cię teraz dotknął, to wiem, że byłabyś mokra. – Ja też to wiem, ale nie zamierzam tego przyznać. - Cóż, mylisz się. – Unosi jedną brew. Wiem, że to wyzwanie. - No to się przekonamy – mówi z zarozumiałym uśmieszkiem, wsuwając dłoń za gumkę moich spodni do jogi. Och Boże. Będzie wiedział, że kłamię, ale, co zaskakujące, mam to gdzieś. Chcę, aby mnie tam dotknął. Nie, ja potrzebuję żeby to zrobił. – Masz przemoczone majtki – jęczy i odsuwa się, aby na mnie spojrzeć. – No i powiedz mi teraz, że nadal mnie nie pragniesz. – Zniknęła ta złość którą widziałam w jego oczach, kiedy przyszpilił mnie do ściany. Teraz zastępuje ją gorące, czerwone pożądanie. Sposób w jaki teraz na mnie patrzy powoduje, że serce wyskakuje mi z piersi. – Wobec tego nie chcesz abym to robił? – pyta, przyciskając palce do mojej łechtaczki i wykonuje nimi okrężne ruchy. - Nie – kłamię, a oczy uciekają mi w głąb głowy. Nigdy wcześniej nie byłam z nikim w tak intymny sposób, ale chcę tego. Pragnę go. Bardzo. - Jesteś taka mokra – szepcze, wsuwając palce pod jedwabny materiał moich majtek i przesuwa nimi po mojej wilgoci. – Wobec tego co z tym? – pyta, cały czas atakując palcami moją łechtaczkę. Czuję rumieniec na twarzy. Nienawidzę tego, że wie, jak bardzo jestem dla niego mokra. - Nic – jęczę. Boże. Niesamowite uczucie. Nikt poza mną nigdy mnie tam nie dotykał. Kocham uczucie jakie wywołują jego palce. Nieoczekiwanie nie czuję się taka zdenerwowana, jak myślałam, że będę w tego typu sytuacji. Nie jestem do końca pewna czy to dlatego, że wydarzyło się to tak szybko i nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

miałam czasu aby to przemyśleć, czy dlatego, że dzieję się to z Carterem. Tak czy inaczej, kusi mnie aby wykrzyczeć „nie waż się, kurwa, przestać”. - W takim razie zdecydowanie nie chciałabyś abym to zrobił? – szepcze, wsuwając we mnie palec. – Chryste. Taka mokra. Taka ciasna – jęczy, zamykając oczy. - Nie. Zdecydowanie nie to – jęczę, wpychając miednicę jeszcze bardziej w jego rękę. - W takim razie przestanę – mówi, zatrzymując ruch palców. Otwieram gwałtownie oczy i widzę, że się do mnie uśmiecha. Sukinsyn. Powoli wysuwa ze mnie palce, więc sięgam w dół, pomiędzy nas, i łapię go za nadgarstek. Cholera. Doskonale wie co robi. Usiłuje skłonić mnie do tego, abym przyznała że go pragnę. Nigdy. - Nie przestawaj – dyszę, a jego uśmiech się poszerza. W głowie mi się kręci, a serce mi wali. Nie mogę uwierzyć, że prosty dotyk jest w stanie wzniecić taką przyjemność. Im bardziej jest szorstki, tym bardziej intensywne staje się to uczucie. Dlaczego nie czuję się tak, kiedy sama się dotykam? Niech szlag weźmie jego i jego magiczne palce. Gra na mnie tak, jak profesjonalny muzyk grałby na swoim instrumencie. - Dlaczego nie chcesz abym przestał? – pyta zadowolony z siebie. Mrużę na niego oczy. - Bo tak… - Bo jak? - Tylko dlatego, że to dobre uczucie, nie znaczy to od razu, że cię pragnę – mówię, a jego uśmiech powiększa się, ujawniając idealne, białe zęby. Mogę wam powiedzieć, że to jak wygląda kiedy tak się uśmiecha stanowi niezły widok. Odbiera mi to cholerny oddech. - Och, ależ kurewsko mnie pragniesz – mówi, cały pewny siebie. – Nie musisz tego przyznawać, dzieciaku. Twoja ociekająca cipka mówi mi wszystko, co muszę wiedzieć. – Uśmiecha się ironicznie, a potem znów wsuwa mi palce w majtki i przeciąga nimi po mojej wilgoci. Ponownie zamyka oczy. – Wszystko co muszę wiedzieć – szepcze. - Jesteś taki pewny siebie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie, myślę, że to ty jesteś pełna mnie3 – mówi, wpychając we mnie dwa palce. - Och Boże – jęczę. Przesuwam dłonie na jego ramiona, aby się podtrzymać. Wbijam mu przez koszulkę paznokcie w skórę i wypycham biodra w stronę jego dłoni. - Mam na imię Carter, a nie Bóg. – Jest taką mądralą. Ignorując go, kontynuuję ujeżdżanie jego wspaniałej dłoni. To niesamowite. Jestem tak blisko. - Otwórz oczy, piękna – rozkazuje. – Chcę, abyś widziała kto sprawia, że tak się czujesz… kto dostarcza ci przyjemności. – Nazwał mnie piękną. Robię co powiedział, otwieram powieki i wpatruję się w jego przeszywające, oszałamiające, brązowe oczy. – Zaprzeczaj ile chcesz. Oboje znamy prawdę. Gdybym wsunął kutasa w twoją małą, ciasną cipkę, to błagałabyś mnie o więcej. – Nikt nigdy wcześniej tak do mnie nie mówił. Jego sprośne usta jedynie jeszcze bardziej mnie nakręcają. Zwiększam tempo, cały czas ocierając się o jego dłoń. – Tak. Pieprz moje palce – mruczy. Jeszcze mocniej wbijam mu paznokcie w skórę. - Ja… ja… - Usiłuję powiedzieć, że dochodzę, ale słowa giną w najbardziej intensywnym orgazmie, jaki kiedykolwiek wstrząsnął moim ciałem. – Ochhhh, Carter – jęczę, odrzucając głowę do tyłu. - Tak. Tak, tak jest. Dojdź dla mnie, piękna. Uwielbiam słuchać, jak wypowiadasz w ten sposób moje imię – szepcze, a jego palce nie zaprzestają ataku. A ja uwielbiam słuchać, jak nazywa mnie piękną. – Kurwa, to było gorące – mówi, śledząc ustami ścieżkę wzdłuż mojej szczęki, aż odnajduje wargi. – Prawie spuściłem się w spodnie obserwując jak dochodzisz. Palce nadal trzyma we mnie. Przesuwam dłońmi po jego szyi i wplatam mu palce we włosy, pogłębiając pocałunek. Jeśli samą dłonią potrafi sprawić abym tak się czuła, to nie mogę się doczekać, aby zobaczyć jak to będzie, kiedy pójdziemy na całość.

3

Taka gra słów już się pojawiła, ale dla przypomnienia, w oryginale jest „be full of yourself” – być pewnym siebie, samo „full” oznacza między innymi „pełny.”

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nagle przerywa pocałunek. Wyciąga palce i odsuwa się. Zsuwam z niego nogi, aż dotykają ziemi. Obserwuję jak jego dłoń wędruje do ust. Wsuwa do środka palce i zlizuje z nich moje soki. - Mmm. Smakujesz tak słodko jak sądziłem – jęczy i zamyka oczy, jakby rozkoszował się moim smakiem. Uważam, że to cholernie gorące. – To po to sprosiłaś tu sobie Brada? – pyta, ponownie otwierając oczy. - Co? Nie. Mamy zrobić razem zadanie na angielski – wyznaję. Uśmiecha się. Sądzę, że podoba mu się moja odpowiedź. - Czy pozwalałaś kiedykolwiek dotykać się komuś tak, jak właśnie to zrobiłem? - pyta. - Nie – przyznaję szczerze. Od czasu do czasu sama się dotykam, ale nie zamierzam mu tego mówić. Wszystkie te pytania zabijają nastrój. Chciałabym żeby po prostu się zamknął i wziął mnie w taki sposób, w jaki chcę. - To dobrze. Upewnij się, że tak pozostanie – rozkazuje, odsuwając się ode mnie o kolejny krok. Gwałtownie się odwraca i kieruje w stronę okna. Co? To tyle? Tylko tak daleko się posuniemy? Dlaczego nagle ogarnia mnie rozczarowanie? – Jeśli jeszcze raz znajdę jakiegoś kolesia przy twoim oknie, to powiem twojemu tacie. – Co do cholery? Nagle pochłania mnie wściekłość. Jak on śmie tutaj przychodzić, odstraszać Brada, dawać mi najbardziej niesamowity orgazm jaki kiedykolwiek miałam, a potem odchodzić jak gdyby nigdy nic? - Pierdol się, Carterze Reynolds – fukam. Sięgam, podnoszę z podłogi jednego z moich butów i rzucam w niego. Uderza go prosto w tył głowy. W dziesiątkę. Masz, ty sukinsynu. Śmieje się, sięga i pociera głowę, a potem zeskakuje z parapetu i znika w ciemności. Fakt, że uważa to za zabawne jeszcze bardziej mnie wkurza. Dupek.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 12

Kiedy szedłem wcześniej do jej domu byłem wściekły. Byłem gotowy rozpierdolić tego pojeba. A teraz odchodzę z wielkim, pierdolonym uśmiechem na twarzy. Cóż, ja się mogę śmiać, ale mój fiut nie. Szaleję. Wszystko co ma z nią związek powoduje, że kurewsko szaleję. Chryste, ciężko było teraz od niej odejść. Wymagało to każdej uncji siły jaką posiadam. Nie planowałem tego co się wydarzyło. To była ostatnia rzecz jakiej się spodziewałem. Kiedy przyszpiliłem ją do ściany, trzymając szorstko w dłoniach jej twarz i zgniatając lekko jej policzki, tak, że te jej seksowne jak diabli usta były zmarszczone, to musiałem ją pocałować. Te jej przepyszne usteczka będą moją zgubą. A teraz na dodatek mam jeszcze wspomnienie jej cipki. To, jak się poruszała, kiedy trzymałem w niej palce. Te ciche, pieprzone odgłosy, które wydawała kiedy doprowadzałem ją do orgazmu. Żadna kobieta nigdy nie podnieciła mnie tak bardzo, jak właśnie zrobiła to ona. Wszystko czego chciałem, to wsunąć fiuta w tę jej niebiańską cipkę. Pozwoliłaby mi na to. Wiem, że tak. Kiedy przyznała, że nikt jej w ten sposób nie dotykał, to nie tylko byłem z tego powodu szczęśliwy, ale potwierdziło to również, że nie mogłem jej pieprzyć. Tak bardzo jak chciałbym być jej pierwszym, to powinno odbyć się to z kimś wyjątkowym. Z kimś, kto będzie ją cenił tak, jak na to zasługuje. Tym kimś nie jestem ja. Ja szukam jedynie dobrej zabawy. Niczego więcej. Po tym jak wskakuję przez okno do sypialni kieruję się prosto pod prysznic. Zamierzam zrobić coś, czego nie robiłem odkąd skończyłem piętnaście lat. Zwalić sobie konia. Jeśli nie pozbędę się tego wzwodu, to nigdy nie zasnę.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Biorąc pod uwagę tego buta, którym wczoraj rzuciła mi w głowę, tak jakby doszedłem do wniosku, że nie będzie czekała dziś rano na podwózkę. Ale na wszelki wypadek pukam do jej drzwi. Kiedy nie otwiera, wskakuję do samochodu i kieruję się w stronę przystanku autobusowego. Pojedzie dziś ze mną do szkoły, czy jej się to podoba czy nie. - Wsiadaj do auta – żądam, zatrzymując się przy niej. - Nie sądzę – mówi ostro, mrużąc oczy. Chryste, kocham jej charakterek, ale to darmowe widowisko na przystanku dla wszystkich obserwujących musi się skończyć. - Chcesz doprowadzić do tego, że znów zacznę odliczać? – Wzdycham z frustracją. To gówno robi się nudne. Dzisiaj nie jest sama na przystanku, ale jeśli myśli, że to mnie powstrzyma od przerzucenia jej przez ramię i zaniesienia jej tyłka do samochodu, to jest w błędzie. Uśmiech rozciąga mi usta, kiedy patrzę jak rozgląda się po innych oczekujących na autobus. Wszystkie oczy wymierzone są w nią. Kiedy opuszcza ramiona i wzdycha bezsilnie, to wiem, że wygrałem. - Dobra, dupku – mówi ostro, obchodząc szybko samochód i kierując się na stronę pasażera. To jedynie sprawia, że uśmiecham się szeroko z satysfakcji. Jeśli o nią chodzi, posiadanie przewagi jest najlepszym uczuciem na świecie. - Dobrze spałaś, księżniczko? – pytam, kiedy siedzi już obok mnie. Ignoruje mnie. Jestem pewien, że po orgazmie który jej zafundowałem spała jak dziecko. – Ja tak – dodaję. – Zasnąłem czując na sobie twój przepyszny zapach. – Kiedy spogląda w moją stronę, unoszę palce do nosa. - Fuuuuj – mówi, odciągając moją rękę w dół. – Jesteś świnią. – Odrzucam głowę do tyłu i śmieję się. Dlaczego czerpię tak dużo przyjemności z wkurzania jej? - Zeszłej nocy, kiedy moje palce zakopane były w tej twojej niebiańskiej cipce, nie nazywałaś mnie świnią – szepczę, nachylając się do niej. Słyszę jej urywany oddech i wiem, że moje słowa na nią działają. – O ile dobrze pamiętam, leciało to tak „ochhh, Carter”. – Nie jestem pewien czy przywoływanie wczorajszej nocy bardziej torturuje mnie, czy ją.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zamknij się – krzyczy, krzyżując nogi. Jej śliczna twarz jest zarumieniona. Moje słowa zdecydowanie ją podniecają. Ta wiedza sprawia, że mój fiut twardniej jeszcze bardziej. Chcę kontynuować, ale decyduję się skończyć. Nie chcę za bardzo na nią naciskać. Robię sobie tylko jaja. Przez resztę drogi trzyma odwróconą ode mnie głowę i wygląda przez okno, nie wypowiadając ani słowa. Zauważam że kilka razy wierci się na siedzeniu i wiem, że myśli o ubiegłej nocy. - Wszystko w porządku, księżniczko? – Nie mogę nie zauważyć, że jej piersi unoszą się wyżej, a jej oddech ponownie się rwie. Jestem szczęśliwy, że na nią działam. Założę się, że gdybym sięgnął pomiędzy jej nogi, to odkryłbym że jest mokra i gotowa na mnie. Ściskam mocno kierownicę, ponieważ teraz dokładnie to chcę zrobić. Dotknąć jej. Kiedy zatrzymujemy się przed szkołą, w mgnieniu oka wysiada z auta. - Upewnij się aby być tutaj popołudniu – żądam, nachylając się nad siedzeniem i spoglądam na nią, kiedy stoi obok otwartych drzwi. Ignorując mnie, zatrzaskuje mi je przed twarzą, a potem się odwraca i odchodzi naburmuszona. Mam przeczucie, że się pojawi. Wie co się wydarzy jeśli tego nie zrobi. Udaje jej się unikać mnie przez cały dzień. To znaczy, aż do lunchu. Celowo upewniam się aby usiąść przy jej stole. Przynajmniej ten pojeb, Brad, dostaje wiadomość, aby trzymać się z dala. Zarobiłem dziś od niego kilka śmiertelnych spojrzeń. Jest kurewsko twardy kiedy ma obok siebie swoich chłoptasi. - Mogę do was dołączyć, drogie panie? – pytam, podchodząc do nich. Obie, Megan i Indi, odpowiadają równocześnie „nie”. Ignoruję je i siadam mimo wszystko. Przez cały czas nie odzywają się do mnie słowem, ale nie martwi mnie to. Kiedy dzwoni dzwonek, wstaję. – Z przyjemnością jadło się z wami lunch. – Chichoczę. Kiedy odchodzę, słyszę jak Indi pomrukuje. Służy to jedynie temu, że mój uśmiech się poszerza. Kiedy opuszczam stołówkę, Brad uderza we mnie ramieniem kiedy go mijam. - Uważaj, pojebie – mówię, kiedy odchodzi. Śmieje się i szybko się oddala. Tchórzliwy skurwiel.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy dzwoni ostatni dzwonek, kieruję się w stronę parkingu. Podchodzę do samochodu i widzę, że tłoczy się przy nim kilkoro ludzi. Kiedy się zbliżam, dokładnie wiem dlaczego. Co do chuja?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Indiana Debatowałam czy skorzystać z podwózki przez Cartera czy nie, ale on jest takim upartym dupkiem. Wiedziałam, że mnie wytropi jeśli się nie pojawię. W zasadzie docieram na parking przed nim. Jak tylko spoglądam na jego samochód, serce opada mi na dno żołądka. Stoję w szoku przez około minutę, zanim pojawia się Carter. Obserwuję w przerażeniu, jak opuszcza plecak na ziemię. Dłonie zaciska na włosach, a twarz przecina mu całkowita dewastacja. Nie winię go. Wiem jak bardzo kocha swój samochód. Kto mógł upaść tak nisko? Moją pierwszą myślą jest Brad. Zgaduję, że to jego sprawka. Padalec. Ktoś przeciął wszystkie cztery opony. Przednia szyba jest rozwalona. Na całej karoserii są wgniecenia i coś, co wygląda jak farba rozlana na dachu. Ktoś zdecydowanie potraktował samochód kijem bejsbolowym. - Carter – mówię i spieszę do niego. – Tak bardzo mi przykro. Sięgam i próbuję złapać go za rękę, ale odtrąca mnie. - Nie rób – mówi przez zaciśnięte zęby. Ledwo nawiązuje ze mną kontakt wzrokowy, zanim spogląda na swój samochód. Jego biedny, rozwalony samochód. Boli mnie dla niego serce. Wygląda na wkurzonego. Nie jestem pewna czy jest to skierowane do mnie, czy do tej osoby, która jest za to odpowiedzialna. Jeśli to faktycznie Brad, to Carter może mnie winić za to co się stało. Tak czy siak, nikt nie zasługuje na coś takiego. Sięgam do torby i wyciągam telefon. - Tatusiu, to ja – mówię jak tylko odbiera. – Możesz przyjechać do szkoły? Ktoś zdemolował samochód Cartera. - Co? Co masz na myśli mówiąc zdemolował – pyta. - Opony są pocięte, a przednia szyba i karoseria wyglądają jakby ktoś potraktował je bejsbolem. Po całym dachu rozlana jest także farba – odpowiadam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co? – krzyczy. – Jestem w drodze. Jeśli są tam świadkowie to upewnij się aby pozostali w pobliżu. – Mogę stwierdzić, że jest zmartwiony. Wiem, że kocha ten samochód tak bardzo jak Carter. Kto zrobiłby coś tak chorego? Tata przyjeżdża w ciągu pięciu minut. Carter nadal stoi w szoku. Nie powiedział ani słowa. Jego język ciała krzyczy to, czego nie wypowiada. Współczuję mu. Tata rozmawia ze świadkami wydarzenia, a potem podchodzi do nas. - Nikt nic nie widział – mówi rozczarowanym tonem. – Nie martw się, dojdziemy do sedna sprawy. – Carter nadal się nie odzywa. – Doprowadzimy samochód do pierwotnego stanu, synu – zapewnia go tata, kładąc mu dłoń na ramieniu. – Pomogę ci. – Carter nie reaguje, ale słowa taty wywołują mój uśmiech. Wiem, że ma na myśli to co powiedział. Kiedy przyjeżdża pomoc drogowa i zabiera samochód, tata podrzuca nas do domu. - Carter, czekaj – wołam, kiedy wyskakuje z samochodu i pędzi do domu. Nie zatrzymuje się. Czuję jak opadają mi ramiona. Tak bardzo mi go żal. - Zostaw go – mówi tata. – Daj mu trochę czasu aby się uspokoił. Rozumiem dlaczego jest zły. Nie bierz tego osobiście. - Dzięki że przyjechałeś – mówię, kiedy nachyla się i całuje mnie w czoło. Musi wracać do pracy. – Mam nadzieję, że znajdziesz odpowiedzialną za to osobę, tatusiu. - Masz jakikolwiek pomysł kto mógł to zrobić? – pyta. - Wiem, że wczoraj wdał się w sprzeczkę z Bradem Cartwrightem. To może być niezłe miejsce aby zacząć dochodzenie. – Nie zagłębiam się w szczegóły. Przysłużyłoby się to jedynie temu, że wpadlibyśmy z Carterem w tarapaty. - Okej, skarbie. Przyjrzę się temu. – Całuje mnie i wraca do auta. Stoję i obserwuję jak odjeżdża. Kieruję się do domu, ale spojrzenie skupiam na sąsiednich drzwiach. Naprawdę chcę do niego pójść, ale tata powiedział abym dała mu czas na uspokojenie. Myślę, że to dobry pomysł. Zamiast tego decyduję się zadzwonić do Meg.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co do cholery stało się z samochodem Cartera? – pyta. Myśl o jego samochodzie powoduje, że natychmiast jestem wzburzona. - Jeśli mam zgadywać, to stawiam na Brada Cartwrighta. - Myślisz? – pyta zszokowana. - Nie jestem pewna czy Carter ma jeszcze jakiegoś wroga w szkole. Chociaż z jego nastawieniem pewnie wkurzył wiele osób – przyznaję. - Może. - Chciałabym zrobić coś aby mu pomóc, Meg – wyznaję. – Tak bardzo mi go żal. Powinnaś widzieć jego twarz. Kocha ten samochód. - Taa, to gówniana sytuacja. Może będzie musiał znów sprzedać swoje ciało, aby zdobyć kasę na naprawę. - Boże. Nie mów tak. – Teraz mi niedobrze. Mam nadzieję, że to nie jest argument.

***

Kiedy kończę odrabiać zadanie, przygotowuję sobie coś do jedzenia, a potem wskakuję pod prysznic. Leżąc w łóżku nie mogę przestać myśleć o Carterze. Wstaję i spoglądam w stronę jego sypialni. Światło jest zaświecone, ale żaluzje zasłonięte. Ośmielę się tam pójść? Wiem, że nie będę w stanie zasnąć, dopóki nie dowiem się czy z nim okej. Mój umysł podejmuje decyzję i wychodzę przez okno. - Carter, jesteś tam? – wołam po tym, jak pukam w szybę. - Co do cholery? – mówi, odsłaniając kilka sekund później żaluzje. Włosy ma mokre, a klatkę piersiową nagą. Musiał właśnie brać prysznic. Boże, jest przepyszny. - Mogę wejść? – pytam. Czy ośmielę się w ogóle wejść do jego pokoju po tym, co wydarzyło się wczoraj pomiędzy nami? - Czego chcesz? – pyta poirytowany, otwierając okno.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chciałam się tylko upewnić, że z tobą okej. - Ze mną dobrze. Idź do domu – odcina się. Nienawidzę kiedy tak się do mnie odzywa. Rozumiem, że jest zły, ale wyładowuje się na niewłaściwej osobie. - Okej – mówię rozczarowana i lekko rozdrażniona. Co za dupek. Wiem, że jest w złym humorze, ale nie musi być tak cholernie nieuprzejmy. Odwracam się i kieruję w stronę domu. - Czekaj – krzyczy. Zatrzymuję się, ale nie odwracam. – Przepraszam. Nie chciałem się na tobie wyżyć. - No więc mogę wejść? – pytam z uśmiechem, odwracając się w jego stronę. Wzdycha i przewraca oczami. - Dobra. Jeśli musisz. – Wracam pod jego okno, gdzie czeka już, aby przetransportować mnie do środka. - Wow. Stąd twój pokój wygląda inaczej – mówię, omiatając spojrzeniem wnętrze. Jest bardzo schludny i czysty jak na pokój chłopaka. Czystszy niż mój. I dość skromny. Na ścianach nie wiszą żadne zdjęcia ani plakaty. Ma tutaj łóżko, biurko, szafkę nocną i komodę, ale to by było na tyle. Kiedy moje oczy wreszcie spotykają jego, widzę, że z jakiegoś powodu się uśmiecha. Robię co w mojej mocy, aby nie opuścić wzroku z jego twarzy i nie skierować go niżej. Nie chcę aby myślał, że go obczajam, ponieważ wiem, że dokładnie to bym robiła. - Tak jak i twój pokój. – Uśmiecha się złośliwie. Wspomnienia wczorajszego dnia pojawiają się w mojej głowie i wywołują rumieniec na twarzy. – Dlaczego się czerwienisz? – Mrużę na niego oczy. Przychodzenie tutaj było złym pomysłem. Odwracam się i kieruję z powrotem do okna. – Czekaj. Tylko sobie z tobą pogrywam, dzieciaku. Nie idź. Sięga i przyciąga mnie do siebie, aż opieram się o niego ciałem. Jestem przyciśnięta plecami do jego klaty. Posiadanie go tak blisko wywołuje ciarki, które przebiegają przez moje ciało. Zmysły zalewa mi jego przepyszny zapach. Boże, dobrze pachnie. Nie poruszam się, utrzymując ciało dokładnie tam, gdzie jest – przy nim. Jedną dłoń prześlizguje wokół mojej talii, przyciągając mnie bliżej, a drugą

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

sięga w górę i odsuwa mi włosy na bok. Przesuwa nosem od podstawy mojej szyi, aż do ucha. - Przepysznie pachniesz – szepcze przy mojej skórze, wywołując u mnie dreszcze. Zasysa do ust płatek mojego ucha, przesuwając po nim językiem. – I smakujesz też dobrze. – Opieram głowę na jego piersi i jęczę. – Kocham te małe dźwięki, które wydajesz. Podniecają mnie – szepcze. Jego ciepły oddech przy skórze wywołuje u mnie gęsią skórkę. Pcha biodrami w przód, aby dowieść swoich racji. Czuję jak jego erekcja naciska mi na krzyż. Wiedza, że mam na niego taki wspływ robi dziwne rzeczy z moimi kobiecymi rejonami. Powoli obraca mnie w swoich ramionach i lekko ciągnie za włosy, odchylając mi głowę, aż na niego patrzę. Pożądanie, które widzę w jego oczach wywołuje ból pomiędzy moimi nogami. Wpatruje się we mnie przez całą wieczność, zanim powoli przybliża do mnie twarz. - Mogę cię pocałować? – szepcze, kiedy jego usta są koło moich. - Tak – odpowiadam bez wahania. Delikatnie kładzie usta na moich wargach. Puszcza moje włosy i wsuwa w nie palce, wbijając mi je w głowę, aby jeszcze bardziej ją przysunąć. Owijam ręce wokół jego pasa i mocniej wbijam się w niego ciałem, powodując, że jęczy mi w usta. Ten pocałunek jest słodki i niesamowicie gorący, tak, jak za pierwszym razem. Jest naprawdę wybitny w całowaniu. Kiedy rozchylam nieco usta, wsuwa w nie język i pogłębia pocałunek. Odwraca mnie i prowadzi tyłem, aż moje nogi wchodzą w kontakt z łóżkiem. Delikatnie mnie kładzie i wspina się na mnie, ani na chwilę nie przerywając pocałunku. Odsuwając się, posyła mi jeden ze swoich rzadkich, zapierających dech, pięknych uśmiechów. Odgarnia mi włosy z twarzy, a potem znów się pochyla i całuje mnie. Obściskujemy się przez czas, który zdaje się być wiecznością. Jestem taka podniecona. W końcu odsuwa się od pocałunku, spogląda na mnie i uśmiecha się. - Nie mogę uwierzyć, że mam cię rozłożoną na moim łóżku. Co ja mam teraz z tobą zrobić? – Cokolwiek chcesz – odpowiadam bezwstydnie. Chcę aby zrobił cokolwiek i wszystko. Zamyka przelotnie oczy i jęczy na tę myśl. Kiedy Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

ponownie je otwiera posyła mi psotny uśmiech. Serce zaczyna mi pędzić. Czy to źle, że pragnę aby zrobił mi niegrzeczne rzeczy, ponieważ tak jest? - Tak bardzo jak tego pragnę, dzieciaku, to nie zamierzam cię pieprzyć. Twój pierwszy raz powinien być z kimś wyjątkowym. Ja nie jestem tym kimś. – Musi widzieć rozczarowanie, które przecina mi twarz, ponieważ, Chryste, właśnie to czuję. – Ale to nie znaczy, że nie możemy robić innych rzecz. – Uśmiecha się ironicznie. Smuci mnie, że nie pójdziemy na całość. Chcę, aby był moim pierwszym. Pragnę tego bardziej niż czegokolwiek. Ponownie przyciska usta do moich. Jestem tak niesamowicie podniecona jego pocałunkami. Desperacko potrzebuję jakiegoś tarcia tam na dole. Wysuwam spod niego nogi i rozchylam je, a potem pociągam go na siebie. Układa się pomiędzy nimi. Wsuwa dłonie pod górę mojej pidżamy. Jęczy mi w usta, kiedy czuje, że nie mam stanika. Łapie w dłoń moją pierś i pociera kciukiem sutek, w tym samym czasie pchając biodrami w moją miednicę. Tak. - Masz taką miękką skórę – szepcze mi przy ustach. Erekcją uderza mnie dokładnie tam, gdzie tego potrzebuję i wywołuje tym mój jęk. Robi to znów i znów. Przesuwam dłońmi po jego muskularnych plecach, aż układam je na jego tyłku. Ma najbardziej niesamowity tyłek. Okrągły, napięty i smakowity. Za pomocą dłoni pcham go w dół i unoszę biodra, aby spotkać się z jego pchnięciami. Oddzielają nas tylko dwa, cienkie kawałki materiału. Boże, żałuję że tak jest. Oboje kontynuujemy zsynchronizowane poruszanie się. To tak, jakbyśmy uprawiali seks, tylko że w ubraniach. Naprawdę chcę to z nim zrobić. Chcę poczuć go w sobie. - Ja… myślę, że zaraz dojdę – mamroczę kilka minut później. Znów jęczy mi w usta, mocniej przyciskając erekcję do mojej łechtaczki i poruszając biodrami w okrężnych ruchach. To niesamowite uczucie. - Dojdź dla mnie, piękna – ponagla. W przeciągu kilku sekund uderza we mnie mocny orgazm. - Tak – jęczę, wciskając głowę w poduszkę, a ciało mi drży z powodu tej intensywności. Paznokcie wbijam mu w pośladki, kiedy przez ciało przepływają Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

mi fale przyjemności. Nie przestaje się poruszać, aż nie kończę. Odsuwa się i jego przymknięte oczy spotykają moje. - Muszę cię teraz spróbować - szepcze. Siada i zsuwa mi w dół nóg spodnie od pidżamy, pociągając wraz z nimi majtki. Nikt nigdy wcześniej nie widział mnie nago, ale z jakiegoś powodu, z nim, w ogóle nie czuję się skrępowana. – Słodki Jezu. Jesteś jeszcze piękniejsza niż sobie wyobrażałem – oświadcza. Zadowala mnie myśl o tym, że wyobrażał mnie sobie nago. Bardzo. Rozsuwa mi nogi i wpatruje się w dół. Na całej jego przystojnej twarzy wypisane jest uznanie. Wypuszcza oddech, a potem się uśmiecha. Pochyla się do przodu i unosi trochę moje plecy, aby przeciągnąć mi przez głowę koszulkę. – Muszę zobaczyć cię całą. – Wraca do siedzenia na piętach, a ja obserwuję jak jego oczy pieszczą moje ciało. Spojrzenie jakie mi posyła jest gorące i jestem zaskoczona, że nie pali mojej skóry. – Idealna – szepcze, wywołując mój uśmiech. Myśli, że jestem idealna. Palcami delikatnie pieści moją skórę, pozostawiając po sobie szlak gęsiej skórki. Jego imponująca męskość pręży się pod spodniami od pidżamy. Chcę coś dla niego zrobić, ale nie mam pojęcia co. Chcę jedynie zadowolić go tak, jak on zrobił to mnie. Kładzie dłonie po obu stronach moich bioder i pochyla się. Umieszcza słodki pocałunek na moim brzuchu, a następnie śledzi językiem ścieżkę do piersi. Spogląda mi w oczy, zasysając jeden z sutków do ust. - Mmmm – mówię, zamykając oczy i wplatając mu palce we włosy. Nie zdawałam sobie sprawy, że moje ciało było zdolne do odczuwania tak niesamowitej przyjemności. Z łatwością mogłabym się uzależnić od tego uczucia. - Otwórz oczy. Chcę abyś widziała kto sprawia, że tak się czujesz – żąda, przesuwając językiem do drugiej piersi. – Jesteś idealna – szepcze przy mojej skórze, całując mnie w brzuch. Uważam, że każde jego słowo i ruch jaki wykonuje są całkowicie erotyczne. – Uwielbiam to, jak twoje ciało reaguje na mój dotyk. Powinnam być zdenerwowana, że zmierza na południe, ale nie jestem. Chcę doświadczyć z nim wszystkiego. Wszystkiego.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy układa się pomiędzy moimi nogami, spogląda w górę i uśmiecha się, przysuwając się do przodu. Rozchyla palcami moje wargi, a potem dmucha ciepłym oddechem w moją łechtaczkę. Jego oczy ani na moment nie opuszczają moich. Oddech mi się przez to rwie, a ciało drży z oczekiwania. Wysuwa język i liże linię wprost do mojego centrum. Jego powieki trzepoczą, a potem zamykają się i jęczy przy moim wrażliwym punkcie. - Tak cholernie słodka – mamrocze. Sięgam w dół i wplatam mu palce we włosy. - Och Boże – jęczę. Nie mam słów, aby opisać jakie niesamowite to uczucie. Brak słów. Otwiera oczy i odsuwa się nieznacznie. - Nie tak mam na imię – narzeka. Szlag. Prowadziliśmy wczoraj tę dyskusję. - Carter – szepczę. - Tak lepiej – mówi, kiedy jego język ponownie mnie odnajduje. Ostatniej nocy myślałam, że jego dłonie są magiczne, ale te usta… Och. Mój. Kurwa. Boże. Nieziemskie. Jest człowiekiem wielu talentów. W przeciągu kilku minut jestem na krawędzi kolejnego orgazmu. Robię co mogę aby go poskromić. Nie chcę aby kiedykolwiek przestał robić to, co robi. - Mógłbym ci to robić cały dzień – mówi, jakby właśnie czytał w moich myślach. Dziwaczne. - Nie skarżyłabym się gdybyś to robił. To niesamowite uczucie – odpowiadam, ale wychodzi to bardziej jak jęk. Warczy przy moim wrażliwym ciele i wkłada we mnie dwa palce, a potem je wygina. Kurwa. Nie mogę się już dłużej wstrzymywać. – Carter – jęczę, szarpiąc jego włosy. Pracuje gorączkowo palcami i językiem, kiedy mocno uderza we mnie orgazm, a niedługo po nim kolejny. Jasna cholera. Myślę, że zaraz zemdleję. Wycałowuje drogę w górę mojego ciała, aż w końcu jego usta ponownie spotykają moje. Mogę posmakować na nim siebie, ale ani trochę nie obniża to mojego podniecenia. Sięgam pomiędzy nas i łapię jego penisa. Cholera, jest duży.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Pozwól mi coś dla siebie zrobić – oferuję. Kusi mnie aby błagać go o seks, ale wiem, że sprawi to tylko, iż zabrzmię żałośnie. Kończy pocałunek i spogląda na mnie. - Nie musisz. Samo zobaczenie jak dochodzisz jest dla mnie wystarczające – odpowiada, a jego twarz łagodnieje. Chciałabym żeby przez cały czas był taki słodki. - Chcę tego. Proszę. Nie mam pojęcia co robić, ale możesz mi pokazać. Szybko się uczę. – Boże, jakby to miało zabrzmieć lepiej. Czuję, że się rumienię. Powinnam po prostu poprosić o seks. Nienawidzę tego, że w porównaniu do innych dziewczyn z którymi był, jestem taka niedoświadczona. Jestem pewna, że one wszystkie wiedziały jak go zaspokoić. Zaciskam oczy. Niech mnie ktoś teraz zabije. - Otwórz oczy – żąda. Kiedy to robię, jestem zaskoczona widząc, że się do mnie uśmiecha. – Lubię to w tobie. Kocham twoją niewinność i to, że nikt nie był tam, gdzie ja. – Czuję ulgę, że moja naiwność nie gasi jego podniecenia. - Możesz mi pokazać co robić? Pokaż mi co lubisz? Chcę cię zadowolić tak, jak ty mnie. – Pochyla się i ociera ustami o moje. - Nikt wcześniej mi tego nie powiedział – szepcze, krzyżując ze mną spojrzenie. - Przepraszam – mówię, czując, że moja twarz robi się jeszcze bardziej czerwona. Teraz czuję się jak kompletna idiotka. - Nie przepraszaj. Nikt nigdy nie zapytał mnie co lubię. Czego pragnę. Dbały jedynie o to, co mogę dać im. - Cóż, mnie to obchodzi – mówię i sięgam, aby przesunąć delikatnie dłonią po boku jego twarzy. I naprawdę mnie to obchodzi. Bardziej niż chciałabym przyznać. Jego usta ponownie spotykają się z moimi i przetacza się na plecy, zabierając mnie ze sobą. Unosi lekko biodra z łóżka i opuszcza spodnie od pidżamy do ud. Łapie moją dłoń i owija ją wokół swojego trzonu. Ledwo udaje mi się objąć moją małą dłonią jego imponujący obwód. Kładzie palce na moich i powoli porusza dłonią w górę i w dół swojej długości.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak, właśnie tak – jęczy i przyciąga moje usta do swoich. – Właśnie tak, piękna. – Kocham to, że ciągle mnie tak nazywa. Zastanawiam się, czy mówi to do wszystkich dziewczyn. Usiłuję nie pozwolić, aby mój umysł zawędrował w tamtą stronę. Chcę wierzyć, że to co dzielimy jest wyjątkowe. W końcu puszcza moją rękę i robię to sama. Jęczy i szarpie biodrami przy mojej dłoni. Przerywam pocałunek, aby spojrzeć w dół. Chcę obserwować. Kocham to, że ja, nieco stara i niedoświadczona, sprawiam, że czuje się w taki sposób, że jestem w stanie zapewnić mu przyjemność. Jego penis jest pierwszym, jakiego widziałam w realnym życiu. Meg zawsze gada o tym, jakie są brzydkie. Najwyraźniej nie widziała penisa Cartera, ponieważ jest piękny. Siadam i kontynuuję pocieranie. Widzę kroplę preejakulatu na czubku. Chcę jej posmakować. Pochylam się i przesuwam językiem po główce. - Kurwa – syczy przez zaciśniętą szczękę. Otwieram usta i wsuwam główką do środka. Carter zaczyna delikatnie pompować w moje usta, wplatając mi dłoń we włosy, aby przytrzymać nieruchomo głowę. – Zaraz wybuchnę – mówi, nagle usiłując odciągnąć mi głowę. Nie ruszam się. Chcę kontynuować. Otwieram szerzej usta i biorę go głębiej. Zamykam usta wokół jego trzonu i kontynuuję pracę dłonią. Pcha w moje usta jeszcze kilka razy. - Indi – krzyczy, a jego ciało drży pode mną. – Słodki Jezu… Indiiiii. To jest pierwszy raz, kiedy nazwał mnie moim prawdziwym imieniem.

***

- Indi, obudź się. – Słyszę jak ktoś mówi. Otwieram oczy i jestem zaskoczona widząc przystojną twarz Cartera, który się do mnie uśmiecha. – Musieliśmy zasnąć – mówi sennym głosem, pocierając oczy. Co? Nadal jestem na wpół śpiąca i otumaniona. A potem przypominam sobie gdzie jestem i co robiliśmy. Zrywam się do góry. - Cholera. - Jest okej. Nadal jest środek nocy. Pomyślałem tylko, że chciałabyś wrócić do domu zanim twój tata odkryje, że zniknęłaś – mówi słodko. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Spoglądam w stronę okna jego sypialni i widzę, że na zewnątrz jest całkiem ciemno. Jednak w jego pokoju nie jest. Pali się lampka nocna. Szlag. Nadal jestem naga. Moje dłonie lecą, aby zakryć piersi i gorączkowo przeszukuję łóżko w poszukiwaniu pidżamy. Nie widzę jej. Czuję, że się rumienię. - Z tobą okej? – pyta, podpierając się na łokciu. Nie mogę się przełamać, aby nawiązać z nim kontakt wzrokowy. - Wiesz gdzie są moje ubrania? - Hej – mówi, kładąc dłoń pod moją brodę i unosząc mi twarz na spotkanie z jego. – Z tobą okej? Żałujesz? – pyta, kiedy nasze oczy się spotykają. Nie. Jakbym mogła. To co dziś dzieliliśmy było niesamowite. Czuję się tylko teraz trochę niekomfortowo. Jedną rzeczą jest bycie przed nim nago w ferworze pożądania, ale teraz to już co innego. To pierwszy raz, kiedy pozwalam komuś widzieć się w takim stanie. - Nie, nie żałuję – odpowiadam szczerze. – Chcę tylko założyć ubrania. – Sięga i odsuwa dłonie, którymi zakrywam piersi. - Proszę, nie ukrywaj się przede mną – prosi. Brzmi niemal tak, jakby raniły go moje działania. – Masz piękne ciało. Nigdy się go nie wstydź, ani nie czuj się zażenowana pokazując je. Zwłaszcza przy mnie – mówi to z taką ilością szczerości, że nie mogę powstrzymać uśmiechu. Kto by pomyślał, że Carter był w stanie powiedzieć coś tak słodkiego? - Dziękuję. – Co jeszcze mogę powiedzieć? Sięga i zbiera moje ubrania z podłogi. - Mam to na myśli. – To wszystko co mówi, kiedy podaje mi pidżamę. Mój uśmiech się poszerza. Kiedy jestem już ubrana, wstaję z łóżka. Nadal jestem w szoku z powodu tego, co wydarzyło się dziś wieczorem. Nie jestem pewna dokąd nas to doprowadzi, jeśli w ogóle dokądś, ale nigdy nie będę żałowała tego, co zrobiliśmy. Nigdy. Carter wstaje i podąża za mną do okna. Nie jestem pewna czy powinnam pocałować go na dobranoc, więc tego nie robię. - Widzimy się jutro – mówię, przerzucając nogi przez parapet.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Hej. – Sięga i delikatnie łapie mnie za rękę. – Wiem, że dzisiaj trochę tu poświntuszyliśmy, ale nie pozwól aby zrobiło się przez to pomiędzy nami dziwnie, okej? - Okej. – Odwracam głowę i posyłam mu ostatni uśmiech. – Dobranoc – mówię, zeskakując na ziemię. - Dobranoc, dzieciaku. – Spoglądam przez ramię i mrużę na niego oczy, wywołując jego chichot. Stoi tam i obserwuje mnie, aż jestem bezpiecznie w pokoju. Unoszę rękę i macham, a potem zamykam okno, a on pokazuje mi środkowy palec. Ale uśmiecha się kiedy to robi. Zgaduję, że to jego sposób, aby utrzymać pomiędzy nami normalną sytuację.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 13

Jak tylko wychodzi, kładę się na łóżku z wielkim, pełnym samozadowolenia uśmiechem na twarzy. Chryste. W głowie mi się kręci. Czy to się naprawdę właśnie wydarzyło? Nigdy wcześniej nie zdarzyło się, abym nie poszedł z dziewczyną na całość, ale pieprzcie mnie, jeśli to co właśnie zrobiliśmy nie usatysfakcjonowało mnie bardziej, niż cokolwiek innego w przeszłości. Oddałbym wszystko, aby być w stanie ją pieprzyć. Cokolwiek. Ale nie mogę jej tego zrobić. Zasługuje na o wiele więcej niż jednorazowy numerek. A to jest wszystko co mogę zaoferować. Nie bawię się w zobowiązania. Nigdy. Nie wiem która jest godzina kiedy w końcu zasypiam, ale za to wiem, że o niej śniłem. Nawet obudziłem się z uśmiechem na twarzy. Szlag. To nie jest do mnie podobne. Mam nadzieję, że nie będzie dzisiaj pomiędzy nami dziwnie. Chcę, aby wszystko było tak jak wcześniej. Nawet nie zauważam że gwiżdżę, kiedy wchodzę do kuchni na śniadanie, dopóki mama o tym nie wspomina. - Ktoś wstał dzisiaj prawą nogą – szczebiocze do mnie. – Minęło sporo czasu odkąd widziałam cię tak szczęśliwego. Tak dobrze to widzieć, skarbie. - Doberek, mamo – mówię, całując ją w policzek i ignoruję jej obserwację. Mój humor zaskakuje również mnie. - Po tym wszystkim co się wczoraj wydarzyło, to jest ostatnia rzecz jaką spodziewałam się zobaczyć dziś rano. Wiem jak bardzo kochasz ten samochód. Kurwa. Mój samochód. Przez minutę myślałem, że mówi o mnie i o Indi. Głowę mam tak przyćmioną jej osobą, że to gówno z samochodem całkowicie umknęło mi z umysłu. Uśmiech natychmiast opada mi z twarzy i powraca to przyprawiające o mdłości uczucie, które miałem przez całe wczorajsze

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

popołudnie. Chciałbym dorwać w swoje ręce tego, kto jest za to odpowiedzialny. - Mam nadzieję, że znajdą tego, kto to zrobił – mówi mama, stawiając przede mną śniadanie. Nagle nie mam już apetytu. Nie wiem jak znajdę kasę na naprawę. Moje ubezpieczenie pokrywa tylko zniszczenia w razie wypadku. To wszystko na co było mnie stać. – Nie będę dzisiaj potrzebowała samochodu, skarbie. Jeśli chcesz, to możesz pojechać nim do szkoły. - Dzięki mamo. - Zjedz coś – zachęca, delikatnie pocierając moje plecy. – Jestem pewna, że Ross dojdzie do sedna sprawy. Mam, kurwa, nadzieję.

***

Kiedy idę w stronę samochodu, nie jestem pewien czy Indi zamierza się pojawić, ale mam nadzieję, że tak. Jestem zaskoczony, że skręca mi się w żołądku z chęci zobaczenia jej. Zupełnie nie żałuję poprzedniej nocy. Jakbym mógł? Chcę po prostu aby znów było pomiędzy nami normalnie. Muszę zebrać się do kupy i rozegrać to na luzie. Ostatnia noc była jednorazową sprawą. Tak bardzo, jak dla dobra nas obojga chciałbym to powtórzyć, to nie może się to ponownie wydarzyć. Rzucam plecak na tylne siedzenie, właśnie wtedy, kiedy Indi wychodzi przez bramę. Nienawidzę tego, że muszę brać dziś samochód mamy. Nienawidzę tego, że ktoś spierdolił mój. Niech Bóg mu pomoże, kiedy go znajdę. Pomimo tego, iż jestem całkiem pewny, że był to ten chuj, Brad. - Hej – mówi, podchodząc do mnie. – Myślałam, że pojedziemy dziś autobusem. - Kto powiedział, że cię podwiozę? - Co? – sapie, a potem mruży oczy. – Widzę, że nie zapomniałeś założyć dziś ponownie swojego wdzianka dupka. – Chichoczę na jej komentarz. Dzięki Bogu, że z nami okej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

- Słyszałem co stało się z twoim autem. – Śmieje się Brad, kiedy mijam go w korytarzu, kierując się do szafki. – To, kurwa, do dupy. – Planowałem ignorować tego chuja do czasu, aż będę miał jakiś dowód że to on, ale nie teraz. Nie po tym co powiedział. Coś we mnie pęka. Mój plecak nawet nie uderza o ziemię, zanim się na niego rzucam. Wymierzam tylko kilka dobrych ciosów, zanim zostaję od niego odciągnięty przez jednego z nauczycieli. - Cartwright, Reynolds, do gabinetu dyrektora, teraz! – krzyczy, wskazując w dół korytarza. Świetnie. Po tych wszystkich tarapatach w jakie wpakowałem się w starej szkole, obiecałem mamie, że spróbuję trzymać się z dala od kłopotów. Myślę, że właśnie złamałem tę obietnicę. Nauczyciel zostawia nas w poczekalni i idzie pogadać z dyrektorem. - Zapłacisz za to co zrobiłeś z moim autem, skurwysynu – mówię przez zaciśnięte zęby i piorunuję Cartwrighta wzrokiem. - Powodzenia w udowodnieniu tego, dupku. Myślisz, że jestem na tyle głupi, aby zrobić to przy świadkach? – Kurwa, wiedziałem że to on. Wstaję z krzesła, gotowy, aby przypierdolić mu jeszcze raz. - Proszę usiąść, panie Reynolds – mówi srogo dyrektor, stojąc w drzwiach swojego gabinetu, a potem kieruje swoją uwagę na Brada. – Czy ja właśnie dobrze cię usłyszałem, panie Cartwright? – Chryste, mam, kurwa, nadzieję, że słyszał jego wyznanie. - Co? – mówi Brad, a kolory odpływają mu z twarzy. - O ile się nie mylę, to właśnie słyszałem jak przyznajesz się do zdemolowania samochodu pana Reynoldsa. - Nieeeee – piszczy ten kłamliwy skurwiel.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Więc teraz zamierzasz dodać kłamstwo do listy twoich wykroczeń? Wcześniej była tutaj policja, zadając kilka pytań odnośnie tego zdarzenia. Myślę, że muszę do nich zadzwonić. - Nie zrobiłem tego – mówi wrzaskliwie z paniką w głosie. Jak cholera nie zrobił. Jestem strasznie szczęśliwy, że ten próżny sukinsyn nie potrafi trzymać gęby na kłódkę.

***

Wylądowałem w kozie podczas lunchu za mój udział w bójce, ale Cartwright doprowadził do tego, że jego śliczniutki tyłek został zawieszony. Tata Indi pojawił się w szkole i zabrał go na przesłuchanie, a potem został oskarżony o wandalizm i złośliwe zniszczenie mienia. Po szkole, razem z Indi, kierujemy się do domu. Cieszę się, że poprzednia noc niczego pomiędzy nami nie zmieniła. Choć nadal zachowujemy się jakbyśmy cholernie się nawzajem irytowali, to myślę, że tak właściwie zostaliśmy przyjaciółmi. Nie miałem prawdziwego przyjaciela odkąd byłem dzieckiem. Po tym dniu, kiedy odkryłem znaczenie słowa „bastard”5 zacząłem się zgodnie z nim zachowywać. Im starszy byłem, tym gorsze stawało się moje nastawienie. Przyjaciele których wtedy miałem wkrótce przestali się ze mną zadawać. Sądzę, że ich rodzice uważali, że miałem na nich zły wpływ. Może tak było, ale przysłużyło się to jedynie temu, że czułem się bardziej bezwartościowy niż wcześniej. Tata Indi wychodzi, aby nas przywitać, kiedy zatrzymujemy się na podjeździe. - Cześć tatusiu – mówi Indi, kiedy podchodzi do samochodu. - Cześć skarbie. Masz coś przeciwko abym zamienił kilka słów z Carterem?

5

dla przypomnienie, bastard to bękart, ale również sukinsyn.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ani trochę. Wezmę Lassie na spacer zanim zacznę odrabiać zadanie. – Oboje obserwujemy jak odchodzi w stronę domu. Oczywiście moje oczy znów przyklejone są do jej tyłka. Cóż, myślałem że oboje patrzyliśmy, do czasu, aż odwracam się do pana Montgomery’ego i widzę, że na mnie patrzy. Kurwa. - Mogę zapytać jakie masz intencje względem mojej córki? - Jesteśmy przyjaciółmi, nic więcej – kłamię. Cóż, poniekąd to prawda. Można powiedzieć, że jesteśmy przyjaciółmi z korzyściami, ale nie mam życzenia śmierci, więc nie mówię mu o tym. - Nie jestem głupi, synu. Widzę w jaki sposób na siebie patrzycie. – Nerwowo wpycham dłonie w kieszenie dżinsów. To, że wiem jak się czuję, to jedna rzecz, ale jeśli wie to ktoś inny, to już zupełnie co innego. Nie podoba mi się kierunek, w którym zmierza ta rozmowa. Czekam aż mi powie, że nie jestem dość dobry dla jego córki. Wiem o tym, ale usłyszenie tego od niego będzie do dupy. Aż do teraz lubiłem sposób w jaki mnie traktował. – To dokładnie taki sam sposób w jaki patrzyłem na moją żonę, kiedy po raz pierwszy przeprowadziła się do miasta – wyznaje. - Taa. Przykro mi z powodu… no wiesz… tego co stało się z twoją żoną – mówię. - Dziękuję. – Smutek który widzę w jego oczach powoduje, że jest mi go żal. Nigdy nie byłem zakochany, więc mogę sobie tylko wyobrażać jakie to uczucie, ale potrafię stwierdzić, że daleko mu do pogodzenia się z jej śmiercią. – Jeśli jej odejście czegoś mnie nauczyło, to tego, aby żyć pełnią życia. Nigdy nie wiesz co czeka za rogiem. – Wypuszcza oddech, a potem kręci głową. - Jestem pewien, że nie było to dla ciebie łatwe. - Było ciężko, ale posiadanie Indi pomogło. Jest taka podobna do mamy. – Uśmiecham się kiedy widzę, że rozjaśnia mu się twarz. Nigdy tego nie przyznam, ale ona wywiera na mnie identyczny efekt. – Czy muszę cię ostrzegać, abyś jej nie skrzywdził? Abyś zawsze traktował ją z szacunkiem? Jest wszystkim co mi pozostało i jest dla mnie najważniejsza na świecie, Carter. Co? To ostatnia rzecz jaką spodziewałem się usłyszeć. - Nie, proszę pana – mówię, a potem odchrząkuję. Szlag. Czy to jest dobra odpowiedź, czy było to podchwytliwe pytanie?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dobrze – mówi, ściskając mi ramię. – Lubię cię, synu, ale jeśli ją zranisz, albo w jakiś sposób okażesz jej brak szacunku, to nie zawaham się aby skopać ci tyłek? Zrozumiano? – Kiedy się do mnie uśmiecha, czuję, że kąciki moich ust wyginają się ku górze. To nie tak wyobrażałem sobie przebieg tej rozmowy. Indi i ja nigdy nie będziemy nikim więcej niż w tej chwili, ale miło wiedzieć, że jej tatę nie zraża myśl o tym, że jej córka jest z kimś takim jak ja. - Tak, proszę pana. – Przytakuje i klepie mnie w ramię, jakby zadowalała go moja odpowiedź. - Zadzwoniłem rano do pomocy drogowej i zabrałem z auta twoje rzeczy osobiste – mówi, podając mi plastikową torbę, którą trzyma. – Wyrzuciłem to rakotwórcze gówno, które znalazłem w schowku. Nie pozwól żebym ponownie złapał cię na paleniu, słyszysz? - Tak, proszę pana – odpowiadam, opuszczając głowę. Czuję się jak besztane dziecko, ale z drugiej strony, podoba mi się fakt, że mu zależy. - Znalazłem również to. – Wyciąga z kieszeni pognieciony kawałek papieru. Nawet bez otwierania wiem co to jest. Rysunek Indiany. Kurwa. Dlaczego zostawiłem to na podłodze samochodu? Powinienem był wyrzucić to do śmieci, ale z jakiegoś powodu nie mogłem się na to zdobyć. – Ty to narysowałeś? - Tak – odpowiadam, sięgając po to. Odsuwa rękę. - Jest dobry. Masz coś przeciwko jeśli go zatrzymam? – Chryste. Z minuty na minutę ta rozmowa robi się coraz bardziej niezręczna. - Pewnie – mówię mu. Jestem pewien, że gdybym chciał, to mógłbym narysować nowy, ale nie chcę. Jesteśmy przyjaciółmi. Nikim więcej. – Nie zamierzasz jej tego pokazać, prawda? - Obrazka? – pyta, a mały uśmiech igra mu na ustach. - Tak – odpowiadam nieśmiało. Nie chcę aby pomyślała, że mam na jej punkcie obsesję czy coś, ponieważ nie mam. - Jeśli nie chcesz, to nie pokażę – mówi, a jego usta jeszcze bardziej się wyginają. Nie mam pojęcia dlaczego się uśmiecha. Odwracam oczy. Patrzy na mnie w taki sam sposób jak Indi. Jakby mógł mnie bez problemu przejrzeć.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Odchrząkuje: - Dlaczego nie miałeś pełnego ubezpieczenia samochodu? – pyta, zmieniając temat. Jestem za to wdzięczny. - Nie było mnie stać. - W porządku. Koleś z pomocy drogowej był mi winien kilka przysług, więc poprosiłem go, aby zaczął naprawę karoserii. Możesz pozwać Cartwrighta za zniszczenie. Jego rodziców na to stać. Zamierzam porozmawiać o tym z jego tatą. Pewnie zgodzi sie zapłacić za naprawę zanim do tego dojdzie. Nie będzie chciał tego nagłaśniać. - Dziękuję – mówię, wyciągając do niego dłoń. Pomimo tego, że nadal jestem wkurzony z powodu samochodu i faktu, że odzyskanie go zajmie tygodnie albo dłużej, to nie mógłbym prosić o lepszy rezultat.

***

Reszta tygodnia minęła bez problemów. W dni, kiedy mama potrzebowała samochodu, podrzucała mnie i Indi do szkoły. W pozostałe pozwalała mi go brać. Ross rozmawiał z ojcem Cartwrighta. Miał rację. Nie zawahał się i zgodził się zapłacić za wszelkie potrzebne naprawy – oczywiście w zamian za nasze milczenie. Taa, wyjdzie z tego wiele dobrego. To małe miasteczko. To gówno już rozprzestrzenia się jak niekontrolowany ogień. W piątek, późno popołudniu, Ross puka do moich drzwi. - Masz wolne pół godziny? - pyta. – Potrzebuję twojej pomocy. - Pewnie. Pozwól tylko że powiem mamie, że wychodzę. – Nie mam pojęcia o co chodzi, ale piszę się na to. Kiedy siedzę już na miejscu pasażera w jego samochodzie, informuje mnie do czego jestem mu potrzebny. - W niedziele są urodziny Indiany, więc zdecydowałem się kupić jej mały samochód. I tutaj pojawiasz się ty. Jutro pracuję przez cały dzień, więc muszę odebrać go dzisiaj. Będziesz musiał poprowadzić go z komisu do domu. - Dajesz jej go dzisiaj? – pytam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie. Frank z naprzeciwka pozwoli mi ukryć go w swoim garażu do niedzieli. Biorę sobie wolny dzień, aby go z nią spędzić. - Okej. Spoko. A ona ma prawko? – Jest szczęściarą, że jej tatę stać na kupno samochodu. Wiem, że gdyby mama była kiedyś w takiej sytuacji, to zrobiłaby dla mnie to samo. Jednak zawsze pozwalała mi pożyczać swój, aż było mnie stać na zakup własnego. - Tak. Ale tylko tymczasowe – odpowiada.

***

Robi się ciemno, kiedy wracam do domu. Ross kazał mi zaparkować w dole ulicy na pięć minut, aby mógł wejść do domu i zająć czymś Indi. Kiedy zajechałem na podjazd, Frank czekał już z otwartymi drzwiami do garażu. Nie miałem pojęcia, że w weekend przypadają jej urodziny. To skłania mnie do myślenia czy powinienem jej coś kupić? Tak jakby jesteśmy przyjaciółmi. Zgaduję, że przyjaciele robią tego typu gówno. Chryste. Nie chcę aby wyciągnęła mylne wnioski odnośnie nas.

***

W sobotę tata Indi zaprasza mnie, abym wpadł w niedzielę na urodzinową kolację Indi. Zgaduję, że oznacza to, iż muszę jej teraz coś kupić. Przyznam, że zanim w ogóle mnie zaprosił, leżałem rozbudzony przez pół nocy, zastanawiając się jaki prezent by jej się spodobał. Przypuszczam, że już podjąłem decyzję. - Mamo, mogę pożyczyć twój samochód? – pytam, wchodząc do kuchni. - Nie – mówi Chuj, wcinając się w rozmowę. - John. To nie jest miłe – odpowiada mama. – Dlaczego nie może pożyczyć mojego samochodu? – Odchrząkuje i wierci się na krześle. Tak bardzo

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jak go nienawidzę, niemal chce mi się śmiać. Zwykle jest bardzo rozmyślny w kwestii ataków na mnie. Zgaduję, że mu się wymsknęło. - Skoro nie może przypilnować własnego samochodu, to dlaczego mamy go nagradzać i pozwalać korzystać z naszych? Jak ma się nauczyć lekcji? - To trochę niedorzeczne – mówi mama, trzymając dłoń przy piersi jakby była zraniona lub zszokowana jego słowami. Gdyby tylko wiedziała, że „niedorzeczny” to jego drugie imię. – Carter nie miał wpływu na to, co stało się z jego autem. Dlaczego miałby być przez to karany? - Masz rację, Elizabeth – mówi swoim fałszywym, pełnym bzdur głosem. Odkłada na stół gazetę którą czytał, wstaje i podchodzi do niej. – Przepraszam, skarbie – mówi, wsuwając dłonie wokół jej talii. Mama uśmiecha się do niego. Kurwa, złapała się na jego bajer. Oczywiście że mnie nie przeprosi. Dupek. - Klucze mam w torebce, skarbie - mówi, uśmiechając się do mnie. Przesuwam spojrzenie i utrzymuję je na Chuju. - Dzięki, mamo. - Kiedy wrócisz, możesz umyć auto mamy w ramach podziękowania za jej hojność – mruczy Chuj. Chryste, z największą radością starłbym mu ten zarozumiały uśmieszek z twarzy. - Nie musi tego robić – mówi mama, marszcząc brwi. - Jest okej, mamo. Nie mam nic przeciwko temu, aby umyć ci samochód. – Wychodzę z kuchni zanim któreś z nich ma szansę powiedzieć coś jeszcze. Albo, co ważniejsze, zanim ja powiem coś, co zasmuci mamę.

***

Po dwóch godzinach łażenia po cholernych sklepach, w końcu znajduję idealny prezent dla Indiany. Nie jestem przyzwyczajony, aby robić tego typu gówno. Nienawidzę zakupów. Nienawidzę kupować pierdolonych prezentów, kropka. To jest coś, czego nigdy wcześniej nie robiłem. Mamie zawsze dawałem

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

pieniądze. Jestem pewien, że było wiele rzeczy których nie miała, ale najbardziej potrzebowała pieniędzy. Jestem wdzięczny, że pani w sklepie jubilerskim zaoferowała zapakowanie prezentu, inaczej Indi dostałaby go takim, jaki był. Mam jeszcze jedną rzecz do kupienia zanim wyniosę się stąd w cholerę. Kiedy wracam do domu, chowam zakupy w pokoju i wychodzę na zewnątrz, aby umyć samochód mamy. Nie mam nic przeciwko robieniu czegoś dla niej, ale nienawidzę tego, że on kazał mi to zrobić. To kolejna rzecz którą ten skurwiel może się chełpić. Kończę godzinę później. Opróżniam wiaderko, myję gąbkę i zaczynam wracać do domu, kiedy Chuj decyduje się wyjść zza domu. - Zanim to wszystko odłożysz, możesz także umyć mój samochód – warczy. - Co? - Jesteś tak samo głuchy jak i głupi? - Ani to ani to – odpowiadam przez zaciśnięte zęby. Chciałbym znokautować tego fiuta. Gdyby nie mama, to nie wahałbym się. – Nie pożyczałem twojego samochodu, więc dlaczego miałbym go myć? - Ponieważ mieszkasz w moim domu, jesz moje jedzenie i korzystasz z mojego prądu, właśnie dlatego, mądralo. Jesteś dla mnie nikim i nie jesteś cholernym przypadkiem charytatywnym, więc jeśli nadal chcesz mieszkać pod moim dachem, to zrobisz to, co ci do cholery powiedziałem. – Wydmuchuję rozdrażniony oddech i odliczam w głowie do dziesięciu. Im dłużej zostaję z nim w tym domu, tym ciężej rozgrywać mi to na luzie. – Zrób to – dodaje, zanim odchodzi w stronę domu. – I lepiej się postaraj, w przeciwnym razie każę ci powtórzyć. – Nienawidzę go z całych sił. To, co naprawdę chcę zrobić, to wcisnąć mu gąbkę do gardła. Porywam wiaderko z ziemi i kieruję się do kranu, przesuwając spojrzenie w stronę pokoju Indi. Świetnie. Stoi, kurwa, w oknie i patrzy na mnie ze współczującym uśmiechem na twarzy. Nie chcę, ani nie potrzebuję jej cholernego współczucia. Nienawidzę tego, że była właśnie świadkiem tego, jak ten skurwiel podał mi na dłoni moje jaja.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy mam już pełne wiaderko i dodaję detergent, uderzam gąbką o dach jego samochodu. - Hej. Chcesz pomocy? – pyta zza mnie Indi, powodując że podskakuję. - Co ty usiłujesz zrobić, przyprawić mnie o zawał? - gderam. - Trochę dramatyzujesz, nie sądzisz? – mówi sarkastycznie, kładąc dłonie na biodrach. Kocham jej nastawienie. – Próbowałam jedynie być miła. - Cóż, nie rób tego. – Mruży na mnie oczy i usilnie próbuje stłumić uśmiech. Czy to źle, że lubię załazić jej za skórę? - Nie powinieneś pozwalać mu tak się traktować – mówi, kiedy odwracam się aby wykonać robotę. - Kiedy będę chciał twojej opinii, dzieciaku, to poproszę o nią. - Nie musisz być takim dupkiem – mówi, zaciskając usta. - A ty nie musisz być taka wścibska – ripostuję. - Pierdol się, Carter. - Och, wiem że chciałabyś tego, ale sorki. Tak jak powiedziałem wcześniej, nie mogę tego zrobić. – Warczy na mnie i odwraca się naburmuszona, wywołując mój chichot. Myślę, że póki co mam dość robienia sobie z niej jaj. – Hej – wołam, kiedy pędzi w stronę domu. - Co? – mówi, ale nie odwraca się. - Dzięki za ofertę. – Kiedy pokazuje mi przez ramię środkowy palec, odrzucam głowę do tyłu i śmieję się. Chciałbym podziękować jej również za poprawienie mi humoru, ale oczywiście tego nie robię.

***

Później tej nocy siedzę w pokoju i szkicuję, kiedy słyszę otwieraną bramę przy domu obok. Zrywam się i zerkam przez okno. Indiana. Gdzie do cholery ona myśli że się wymknie o tej porze?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Otwieram okno i szybko przez nie wyskakuję. - Hej. Gdzie ty się niby wybierasz? – pytam, kiedy za nią staję. - Co do cholery, Carter? – szepcze ze złością, łapiąc się za klatkę piersiową. – Usiłujesz przestraszyć mnie na śmierć? – Uśmiecham się i decyduję rzucić w nią jej żałosnymi słowami z wcześniej. - Trochę dramatyzujesz, nie sądzisz? - Ha ha. Myślę, że to jednak co innego, Carter. Jest ciemno i późno, a ja jestem dziewczyną. - To tylko więcej powodów dla których powinnaś powiedzieć mi dokąd się do cholery wybierasz – mówię ostro. Lepiej żeby nie próbowała mnie okłamać. Jestem gotowy stracić cierpliwość. Jeśli będę musiał, to przerzucę jej tyłek przez ramię i zaholuję go z powrotem do pokoju. - To nie twoja sprawa – odpowiada, szybko przesuwając rękę za plecy. Taa, nie wydaje mi się, dzieciaku. Nie jestem pewien co stara się ukryć, ale zamierzam się dowiedzieć. Sięgam w jej stronę i łapię ją za rękę. - Co masz za plecami? – pytam. - Nic – mówi, usiłując się ode mnie odsunąć. Niezła próba. Jestem dla niej zdecydowanie zbyt silny i z łatwością udaje mi się wyrwać jej torbę z dłoni. - Daj mi to – mówię, odbierając pakunek. - Nie. Ostrożnie z tym! – krzyczy, usiłując po to sięgnąć, ale trzymam rękę wysoko w powietrzu. Jest kurduplem, więc nie ma bata, że dosięgnie. Kiedy podskakuje, aby spróbować sięgnąć, wywołuje jedynie mój śmiech. Odsuwam się, opuszczam rękę i zerkam do środka. Otwarcie torby powoduje, że nagle chce mi się rzygać. Sam zapach powinien być wystarczającym ostrzeżeniem co do zawartości. Co do cholery? Szybko upuszczam torebkę na ziemię. - Ja pierdole. Co ty robisz z torbą pełną gówna? – Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. - To Lassie’go. To cię nauczy nie węszyć. – Pochyla się i podnosi z ziemi torbę, a potem odchodzi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dokąd idziesz? - Naprawić to co złe. – To wszystko co mówi. Nie mam pojęcia co kombinuje, ale jeśli myśli, że puszczę ją samą po ciemku, to się myli. Idę za nią, ale kiedy zatrzymuje się obok drzwi kierowcy samochodu mojego ojczyma, to zamieram wpół kroku. Wyginam usta w uśmiechu, kiedy widzę co robi. Otwiera opakowanie i wyrzuca zawartość zaraz pod drzwiami. Rano nadal jest ciemno kiedy wyjeżdża do pracy, więc wiem, że w to wdepnie. Kurewsko genialne. Kiedy kończy, mija mnie ze słodkim, małym, zadowolonym z siebie wyrazem twarzy. - Branoc, dupku. - Branoc, dzieciaku. – Chichoczę. – I dziękuję. – Nie mogę uwierzyć, że zrobiła dla mnie coś takiego. Nie przywykłem do ludzi, którzy stoją za mną murem. Wiele ryzykuje, zwłaszcza po tym, jak zareagował kiedy Lassie zesrał się na jego trawnik kilka lat temu. - Nie ma za co. – To wszystko co mówi, kiedy wspina się przez okno do pokoju. Jak na wkurzającego, małego kurdupla, jest pieprzoną, zajebistą laską.

***

Ustawiam alarm na 5:15. Nie ma mowy, że przegapię przedstawienie. Ojczym wyjeżdża do pracy o 5:30. W weekend musi jedynie pojechać i otworzyć sklep którego jest właścicielem. Zwykle wraca przed śniadaniem. Pracuje od poniedziałku do piątku. Ma załogę, która ogarnia wszystko w weekendy. Nie pytajcie mnie co robi. Nie mam pojęcia. Mama mi kiedyś mówiła, ale nie za bardzo słuchałem. Nie interesuje mnie nic, co ma na jego temat do powiedzenia. To przedstawienie było warte tego, aby wstać bladym świtem. Było przezabawnie. Po tym jak wdepnął w gówno, wyklinał na czym świat stoi, a następnie pomaszerował i walił do drzwi Indi. Nie miał dowodu że to ona, czy Larry, ale oczywiście obwinił ich.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Z okna sypialni nie widzę ich frontowych drzwi, ale zdecydowanie słyszę jak pan Montgomery go opierdala. Mam wyłączone światło w pokoju, ale Indi nie. Przyklejam do niej oczy kiedy słucham jak jej tata wychodzi z siebie. Ucho przyciska do drzwi sypialni i słucha, jak jej tata upomina mojego ojczyma. Kilka razy zakrywa usta i odrzuca głowę w tył, śmiejąc się z tego co mówi. Kiedy to obserwuję, czuję, że mój uśmiech się poszerza. W moich oczach jest pieprzoną legendą za to co zrobiła.

***

Nie wiem która jest godzina kiedy w końcu zasypiam, ale wiem, że uśmiechałem się promiennie kiedy to robiłem. To trochę surrealistyczne, jak jedna osoba może tak wiele zmienić w twoim życiu. Tak bardzo jak nienawidzę mieszkać z Chujem, to w jakiś sposób ten dzieciak powoduje, że to wszystko jest warte zachodu. Szalone, ale prawdziwe. Nagle, słysząc pisk, wyrywam się ze snu. Najpierw jestem otumaniony, ale potem przypominam sobie, że są urodziny Indi i oceniając po pisku, właśnie zobaczyła samochód. Wyskakuję z łóżka i podchodzę do okna, w samą porę, aby zobaczyć jak rzuca się tacie w ramiona. Na podjeździe stoi samochód, który jej kupił. Owinięta jest wokół niego wielka, czerwona kokarda. Zobaczenie jej takiej szczęśliwej coś ze mną robi. Nie mogę ubrać tego w słowa, ale wiem, że znowu się, kurwa, uśmiecham. Kto by pomyślał. Odkąd się tutaj przeprowadziłem uśmiechałem się więcej niż w ciągu ostatnich dwunastu lat, zanim zmieniło się moje życie. Obserwuję jeszcze kilka minut, zanim idę do łazienki, żeby się odlać. Chcę dać jej mój prezent i życzyć wszystkiego najlepszego, ale poczekam do wieczora. Pozwolę jej spędzić czas z tatą. Wiem, że nie widuje go tak często jakby chciała. Przez resztę dnia kręcę się po domu, głównie w moim pokoju. Nie czuję się tutaj komfortowo, kiedy Chuj jest w domu. Wykorzystuję ten czas, aby

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

dopieścić rysunek, który zrobiłem dla Indi. Kiedy kończę, wkładam go do ramki, którą kupiłem. Nie wiem jak się czuję dając jej to, ale pieprzcie mnie, chcę zobaczyć wyraz jej twarzy kiedy go zobaczy. Narysowałem ją i Larry’ego. Zrobiłem to z pamięci, ale jestem zadowolony z rezultatu. To było pierwszego dnia kiedy tutaj przyjechałem, kiedy bawili się na zewnątrz piłką. Indi trzyma piłkę wysoko w powietrzu, a Larry podskakuje, próbując ją zabrać. Oczywiście nie mogłem się powstrzymać. Zatytułowałem rysunek „Mój kumpel, Larry i Dzieciak.” Wiem że ją to wkurzy. Właśnie dlatego to zrobiłem. Przynajmniej będzie się z czego pośmiać.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 14

Indiana Jak do tej pory moje urodziny były wspaniałe. A najlepsze jest to, że jeszcze się nawet nie skończyły. Meg i Carter przychodzą dziś wieczorem na kolację i tort. Nie mam pojęcia dlaczego tata go zaprosił, ale cieszę się, że to zrobił. Nie to, że kiedykolwiek przyznam to na głos. Nie powinnam kochać przebywania przy nim, ale tak jest. Meg przychodzi co roku, aby świętować razem ze mną. Zwykle ubieram po prostu dżinsy albo coś swobodnego, ale dziś postanowiłam włożyć w to nieco wysiłku. To nie dlatego, że Carter przychodzi. Po prostu mam ochotę się wystroić. Cóż, taką mam wersję i zamierzam się jej trzymać. Łapię się na tym, że uśmiecham się wyglądając przez okno w sypialni i patrząc na mój nowy samochód, który stoi na podjeździe. Cholernie go kocham. Nie miałam pojęcia że dostanę auto. Mój tata jest właśnie taki wspaniały. To najbardziej ekstrawagancka rzecz jaką kiedykolwiek mi kupił. Myślałam, że może dostanę jakiś na osiemnastkę, albo na dwudzieste pierwsze urodziny. Ale nie narzekam. Po prysznicu suszę moje długie, brązowe włosy i aplikuję lekki makijaż. Zdecydowałam się na szmaragdowo-zieloną sukienkę. Idealnie pasuje do moich oczu. Wcześniej miałam ją na sobie tylko raz i nasłuchałam się wielu komplementów. Mam nadzieję, że spodoba się Carterowi. - Ładnie wyglądasz, skarbie – mówi tata, kiedy wychodzę na tylny taras. - Dzięki tatusiu. – Kieruję się do niego i obejmuję go w pasie. Tak bardzo go kocham. – Chcesz abym zamówiła chińszczyznę? – pytam. - Nope. Już zamówione. Wziąłem wszystkie twoje ulubione potrawy – mówi. Spoglądam na niego i uśmiecham się.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Jesteś najlepszy. – Całuje mnie w czubek głowy, a potem spogląda na zegarek. - To mi przypomina, że muszę pojechać i odebrać naszą kolację. - Ja pojadę – oferuję, a on chichocze. - Ty musisz tutaj zostać i poczekać na gości. – Ma rację, ale przez cały dzień wymyślałam wymówki, aby pojeździć samochodem. Zawiozłam nas na śniadanie do naszej ulubionej naleśnikarni. Potem do kilku sklepów po jakieś produkty spożywcze. Wybrałam nawet dłuższą drogę do domu, ponieważ nie byłam gotowa aby wysiąść z samochodu. Świetne będzie to, że nie będę musiała już korzystać z transportu publicznego. Będę nawet w stanie zawozić się do szkoły. Będę tęskniła za jeżdżeniem z Carterem, ale tak pewnie będzie najlepiej. Ciągle mi przypomina, że nie ma i nigdy nie będzie pomiędzy nami niczego. Chciałabym aby było inaczej, ale jestem wdzięczna, że jest szczery i nie zwodzi mnie. Jednak zauważam, że im dłużej przebywam w jego obecności, tym bardziej się przywiązuję. Nie zanosi się na to, że będę w stanie kontrolować uczucia, które w sobie rozwijam. Kiedy tata wychodzi, aby pojechać po kolację, siadam przy stole na zewnątrz. Kocham tutaj przebywać. Pomost wznosi się na tyle wysoko, że przez tylne ogrodzenie można zobaczyć jezioro. Jestem zatracona w myślach, kiedy Carter przechodzi przez boczną bramę. Zauważam jego przybycie tylko dlatego, że Lassie rzuca się i mija mnie, zbiegając po schodach i kierując się wprost do niego. Dlaczego serce mi pędzi, a w żołądku trzepocze za każdym razem, kiedy jest w pobliżu? Zatrzymuje się kiedy dociera do podnóża schodów. Jego oczy podróżują po długości mojego ciała, kierując się do twarzy. Kąciki ust wyginają mu się w uśmiechu. Dlaczego spojrzenie, które mi posyła robi zabawne rzeczy z moimi wnętrznościami? Wypuszcza oddech, a potem kręci głową. - Cóż, spójrz na siebie. Dzieciak nam dorósł – mówi z uśmieszkiem, wchodząc po schodach. - Ha ha – odpowiadam, mrużąc na niego oczy. – Wiesz, technicznie jesteśmy teraz w tym samym wieku, więc skoro ja jestem dzieciakiem, to ty także. – Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Niezła próba. Ja przynajmniej wyglądam na swój wiek, o ile nie na starszego. – Boże, jak on mnie doprowadza do szału. Jak może podniecić mnie jednym spojrzeniem, a wkurzyć kolejnym. – Wszystkiego najlepszego, Indiano – mówi z dokuczliwym, pewnym siebie uśmieszkiem. Ugh! Mogę stwierdzić, że czerpie przyjemność z załażenia mi za skórę. - Och, znasz moje imię? – pytam sarkastycznie, pomimo tego, że usłyszenie jak je wymawia sprawia, że moje serce pomija uderzenie. - Oczywiście, że tak. To też nie pierwszy raz kiedy go użyłem – szepcze, pochylając się do przodu. – Już o tym zapomniałaś? – Czuję, że moja twarz się rozgrzewa. Jak mogłabym o tym zapomnieć? Wykrzykiwał moje imię, kiedy jego fiut przebywał w moim gardle, a ja doprowadzałam go do końca. Choć jestem teraz cholernie zażenowana, to wspomnienia tamtej nocy wysyłają dreszcze pożądania przepływające przez całe moje ciało. Tak bardzo, że muszę zacisnąć uda i spróbować ulżyć temu pulsowaniu, które się pomiędzy nimi pojawiło. - Nie – szepczę, opuszczając głowę. - To nie jest coś, czym powinnaś być zawstydzona – mówi, kładąc mi palec pod brodą i odchylając moją twarz do góry. Kiedy moje oczy spotykają jego, serce znów zaczyna mi pędzić. Wygląda na zranionego. Nie chcę aby myślał, że żałuję tego co robiliśmy tamtej nocy, ponieważ tak nie jest. - Nie jestem zawstydzona tym co się wydarzyło – mówię mu szczerze. - To dobrze. – Tylko tyle mówi, a jego twarz znajduje się centymetry od mojej. Delikatnie umieszcza usta na moich. – Wszystkiego najlepszego, piękna. – Zanim mam szansę choć trochę pogłębić ten pocałunek, on się odsuwa. – To dla ciebie. Nie zauważyłam nawet że trzymał w dłoni torebkę z prezentem. Wygląda na to, że kiedy jest w pobliżu nie potrafię oderwać oczu od jego przystojnej twarzy. No chyba że jest bez koszulki, wtedy jestem całkowicie tym pochłonięta. - Kupiłeś mi prezent? – pytam sceptycznie. - Tak. Kupiłem ci coś, a także coś zrobiłem – mówi z uśmieszkiem na twarzy. To natychmiast powoduje że moja podejrzliwość wzrasta.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zrobiłeś coś dla mnie? To bomba, prawda? – Chichocze na mój komentarz. - Nie, to nie bomba. - Cóż, co to? – pytam, łapiąc palcami uchwyty torby, trzymając ją na odległość ramienia. - Otwórz i się dowiedz. - Okej – odpowiadam, nadal niepewna czy to nie jest żart. To może być cokolwiek skoro pochodzi od niego. W torebce są dwie rzeczy. Coś dużego opakowanego w bibułkę. Wygląda jak ramka na zdjęcia czy coś w tym stylu, i małe, zawinięte w papier pudełeczko. Najpierw podnoszę mniejszy prezent. Po tym jak nim potrząsam i przykładam do ucha, aby upewnić się, że nie tyka, ponownie spoglądam mu w oczy. - To nie bomba. – Śmieje się. – Obiecuję. Odpakowuję to ostrożnie i otwieram małe, aksamitne pudełeczko. Sapię, kiedy widzę co jest w środku. To srebrny naszyjnik z wisiorkiem w kształcie psa. Wygląda dokładnie jak Lassie. Czuję jak łzy palą mnie w oczy. To najsłodszy prezent jaki kiedykolwiek od kogoś dostałam. A skoro pochodzi od kogoś, kto wydaje się nienawidzić mnie przez większość czasu, to jest jeszcze bardziej wyjątkowy. Chcę, aby Carter mnie lubił. Chcę, abyśmy byli przyjaciółmi. Może kimś więcej, ale zadowolę się przyjaźnią. - Podoba ci się? – pyta. - Kocham go. - To dobrze. Nigdy wcześniej nie kupowałem nikomu prezentu, więc nie wiedziałem co ci podarować. – On zdecydowanie ma słodką stronę. Choć wiem, że cholernie nie spodobałoby mu się gdybym to powiedziała, to dostrzegam coraz więcej prawdziwego Cartera. Tego, którego tak usilnie próbuje ukryć. - Możesz mi pomóc go założyć? - Chcesz już go ubrać? – pyta zaskoczony. - Oczywiście. Zamierzam nosić go codziennie. - Tak?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Uhm. – Jego twarz rozjaśnia się. Wyciągam naszyjnik z pudełka i podaję mu. Odwracam się i odsuwam z drogi włosy. Drżę, kiedy muska delikatnie palcami moją szyję, a on chichocze. Dupek. Przysięgam, że zrobił to celowo. Kiedy kończy, zaskakuje mnie kiedy się pochyla i wyciska malutki pocałunek na moim ramieniu, powodując, że na skórze pojawia mi się gęsia skórka. Spoglądam na niego przez ramię. Co jest w tym kolesiu, że przełącza moje ciało na najwyższy bieg? Nikt nigdy nie sprawił, że czułam rzeczy, które on wywołuje u mnie spojrzeniem lub prostym dotykiem. Jestem zaskoczona, kiedy widzę w jego oczach czyste pożądanie. Tak jak wtedy, kiedy byłam w jego pokoju. Przesuwa lekko dłońmi w dół moich rąk i wsuwa je wokół mojej talii. Potem przyciąga do siebie moje ciało. Czuję jego erekcję, która naciska na moje plecy. Zgaduję, że wywieram na nim ten sam efekt co on na mnie. Jego usta odnajdują moją szyję i wycałowuje ścieżkę w stronę szczęki. Przechylam głowę na bok i jęczę miękko. Odwraca mnie w swoją stronę i przesuwam dłońmi przez jego klatkę piersiową i owijam je wokół szyi, w chwili, kiedy jego usta spotykają się z moimi. Zgodziliśmy się nigdy więcej nie podążać w tym kierunku, ale kiedy jesteśmy razem, to pojawia się to magnetyczne przyciąganie, które ciągnie nas ku sobie. Nie potrafię tego wyjaśnić, ale przez sposób w jaki czasami na mnie patrzy wiem, że również to czuje. Kilka minut później dzwoni dzwonek do drzwi i odrywamy się od siebie, jakbyśmy zostali przyłapani na robieniu czegoś złego. Jak coś, co wydaje się tak dobre, może być złe? Carter odchrząkuje i czuję, że się rumienię. - To musi być Meg – mówię, przesuwając nerwowo dłońmi z przodu sukienki. Carter przeciąga dłońmi przez włosy, wpatrując się we mnie oniemiały. Mam wrażenie, że on także nie rozumie tego co się pomiędzy nami dzieje. – Lepiej pójdę otworzyć. – Odwracam się i odchodzę od niego zanim ma szansę cokolwiek powiedzieć. - Wszystkiego najlepszego, kochana – mówi Meg, kiedy otwieram drzwi. – Widziałam na podjeździe twój nowy samochód. Aaaa. Jestem cholernie zazdrosna.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Wiem. Nadal nie mogę uwierzyć że mam samochód. Jutro jedziemy razem na rundkę po mieście. - Zajebiście. Hej, z tobą okej? Masz zarumienioną twarz. – Jestem pewna, że teraz robię się jeszcze bardziej czerwona. - Ze mną dobrze – kłamię, a ona mruży na mnie oczy. Nienawidzę tego, że tak łatwo może przejrzeć moje bzdury. – Wejdź. Tata pojechał odebrać chińszczyznę. – Mijając mnie podaje mi prezent. – Dziękuję – mówię, przyklejając uśmiech na twarz. Wychodzę za nią na tylny taras. Zatrzymuje się wpół kroku, kiedy widzi stojącego tam Cartera, który głaszcze Lassie. Spogląda przez ramię i posyła mi znaczący uśmieszek. Suka. Zgaduję, że wyciąga własne wnioski odnośnie tego, dlaczego byłam zarumieniona otwierając drzwi. - Carter – mówi, odwracając głowę w jego kierunku. - Megan – odpowiada ze skinieniem. Uśmiecha się i spogląda pomiędzy naszą dwójką, a potem kieruje się do stołu i siada. Idę za nią. Mogę sobie tylko wyobrazić co właśnie dzieje się w jej głowie. - Otwórz prezent – mówi, kiedy zajmuję miejsce. - Mam jeszcze najpierw do otworzenia jeden prezent od Cartera. – Pochylam się i sięgam po torebkę, która stoi na stole. - Och. Czy Carter dał ci prezent zanim się pojawiłam? – Chichocze. - Tak – odpowiadam. Jest taką mądralą. Doskonale wiem co insynuuje. – Dał mi ten naszyjnik. – Unoszę go, aby zobaczyła. - Biżuteria? Hmmm. Och, to jest takie ładne – mówi i szczerzy się, kiedy pochyla się aby lepiej zobaczyć. – Co jeszcze ci dał? – Przesuwa na niego oczy, a on wierci się na swoim miejscu. Biedny. Meg potrafi być czasami taką mącicielką. - Możesz otworzyć to później jeśli chcesz – odpowiada Carter, spoglądając na mnie. - Nie, nie może. Chcę zobaczyć co jeszcze jest w torbie. - Meg – warczę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co? Myślę, że to słodkie że kupił ci prezent. – Ugh! Teraz żałuję, że cokolwiek powiedziałam. Otwieram torbę i wyciągam drugi prezent. Sapię, kiedy odwijam bibułkę. To oprawiony w ramkę rysunek przedstawiający mnie i Lassie, podczas zabawy w aportowanie. - Ty to narysowałeś? – pytam, spotykając jego spojrzenie. - Taa. – Wzrusza ramionami, nerwowo bawiąc się kołnierzykiem koszulki. Nigdy nie widziałam aby wyglądał na tak niepewnego siebie. Ten rysunek jest niesamowity. Jest na nim tak wiele detali. Wyglądamy na nim dokładnie jak my. Kto wiedział, że on jest tak utalentowany? Taksuję oczami rysunek a potem zauważam tytuł wypisany u dołu „Mój kumpel Larry i Dzieciak”. Ponownie spoglądam na Cartera. Walczę z szerokim uśmiechem na twarz usiłując w tym samym czasie posłać mu krzywe spojrzenie. Kiedy zaczyna się śmiać, wiem, że cholernie daję ciała. - Pozwól mi zobaczyć – mówi Meg, wyrywając mi rysunek z dłoni. – Wow. Ty to narysowałeś? Powinieneś robić to zarobkowo. - Rozważam to – mówi jej. – Kilka tygodni temu sprzedałem parę rysunków w salonie tatuażu. Nadal jestem w szoku ile kasy mi za nie dali. - Bez jaj – mówi Meg. A potem posyła mi spojrzenie. Doskonale wiem co usiłuje mi przekazać. Zgaduję, że jednak nie pojechał wtedy spotkać się z tą starą dziwką. Teraz czuję się okropnie. To było z mojej strony złe, że wyciągnęłam wnioski na temat tego skąd wziął kasę. Meg nawet powiedziała, że istniało pewnie rozsądne wyjaśnienie, ale będąc tak upartą osobą jaką jestem, nie chciałam jej słychać.

***

Skończyło się na tym, że Meg została na noc, więc nie miałam więcej czasu sam na sam z Carterem. Przyznałabym, że byłam rozczarowana, ale tak pewnie było najlepiej. On zdecydowanie nie jest typem faceta trzymającego się jednej kobiety, więc zgaduję, że jeśli będziemy kontynuowali to co jest pomiędzy nami, to skończy się tylko tym, że będę cierpiała.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

W poniedziałek jest dzień ustawowo wolny od pracy, więc nie mamy lekcji. Meg i ja spędzamy ten dzień krążąc po mieście moim samochodem. - Chcesz wyskoczyć na lunch do tej małej kawiarni, do której mama zabrała nas kilka tygodni temu? Chcę spróbować tego dania, które wtedy zamówiła – pyta Meg. - Pewnie. Może też to zamówię. Wyglądało przepysznie. – Zatrzymuję się na parkingu obok drogi głównej. To niemal niemożliwe, aby o tej porze zaparkować przy drodze. Mamy stąd jakieś pół przecznicy spacerkiem, aby dotrzeć do kawiarni. Meg bierze mnie pod rękę kiedy idziemy w dół ulicy. - Czy to Carter? – pyta, wskazując na przeciwną stronę ulicy. Oczywiście natychmiast podrywam głowę w tamtym kierunku. To on. Z jakiegoś powodu zaczyna mi pędzić serce. Nienawidzę tego, że powoduje, iż tak się czuję. - Co on wyrabia wchodząc do baru? – pytam bardziej siebie niż ją. Nie ma jeszcze nawet osiemnastu lat. - Nie wiem. Może chce się napić. - Jest środek dnia. Jest nieletni – mówię. - No i co z tego, nie wszyscy jesteśmy tacy świętoszkowaci jak ty, Indi. Byłam już w wielu barach. Sięgam i szczypię ją w rękę. - Ałć. Za co to było? – Śmieje się. - Nie jestem świętoszkowata – mówię ostro. Pewnie że nie zrobiłam połowy tych rzeczy co ona, ale odkąd Carter jest moim sąsiadem, to kilka razy przekroczyłam linię. - Podaj jedną rzecz – wyzywa mnie. Mogłabym podać kilka, ale nie powiedziałam jej jeszcze o tym co zaszło pomiędzy mną i Carterem. Tylko dlatego, ponieważ wiedziałam, że nigdy nie przestanie o tym nawijać jeśli to zrobię. Zatrzymuje się i czeka na moją odpowiedź. – Dokładnie – mówi, kiedy nie odpowiadam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Pewnej nocy położyłam psią kupę pod drzwiami samochodu pana Sheparda. – Żałosne, wiem, ale to najlepsze co dostanie. Zaczyna się śmiać. - Nie zrobiłaś tego. - Zrobiłam. Wlazł w nią następnego ranka. Przyszedł i dobijał się do naszych drzwi, wrzeszcząc jak rozszalały świr. Tata stracił głowę, kiedy obwinił o to Lassie. - Nie ma, kurwa, mowy. Naprawdę to zrobiłaś? Dlaczego? – pyta. - Ponieważ był wredny dla Cartera. Nienawidzę tego w jaki sposób go traktuje. – Meg przestaje iść i odwraca się w moją stronę. - Naprawdę go lubisz, prawda? – Wzruszam ramionami. Odpowiedź jest twierdząca, ale robię co mogę, aby zwalczyć to, co czuję. Nie ma sensu marzyć o czymś, co nigdy się nie wydarzy. – Dlaczego nie powiesz mu co czujesz? Przez sposób w jaki na ciebie patrzy mogę stwierdzić, że on czuje to samo. A to jedynie temu dowodzi – mówi, przesuwając naszyjnikiem wokół mojej szyi. – To wiele mówi, kiedy koleś kupuje dziewczynie biżuterię. - To naszyjnik z psią zawieszką, Meg. To nie jest cholerny pierścionek zaręczynowy. - Dlaczego nie wykonasz jakiegoś ruchu? Może on właśnie na to czeka. - On nie chce dziewczyny – mówię jej. - Tak ci powiedział? - Tak jakby. Powiedział, że sytuacja nigdy nie może posunąć się dalej… - Szlag. Zaciskam usta zanim powiem coś jeszcze. Nie chciałam powiedzieć tej części. - Dalej? Dalej od czego? – pyta, szarpiąc mnie za rękę, kiedy usiłuję odejść. - Niczego – odpowiadam, spoglądając w ziemię. Jeśli spojrzę jej w oczy, będzie wiedziała, że kłamię. - Ty kłamliwa suko. Wal. Wiem że coś przede mną ukrywasz.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie ukrywam – kłamię i unoszę spojrzenie, spotykając jej surowe oczy. Kiedy uśmiech wkrada mi się na twarz, sięga i szczypie mnie. – Ałć. – Zaczynam się śmiać i pocieram rękę, próbując ulżyć bólowi. - Czekam – mówi niecierpliwie, unosząc rękę, jakby znów zamierzała mnie uszczypnąć. - Okej – odpowiadam, odpychając jej dłoń. – Mogliśmy wślizgnąć się do swoich pokoi i zrobić kilka rzeczy. Nie seks. Inne rzeczy. - Co? Kiedy? I dlaczego słyszę o tym dopiero teraz? – piszczy podniesionym głosem. Ciągnę ją w stronę kawiarni, obiecując, że opowiem jej wszystko kiedy usiądziemy. Nigdy nie przestanie o tym gadać, wiem to, ale nie mam tak naprawdę wyboru. Nie potrafię jej okłamać.

***

Opowiadam jej o tym całym nikczemnym bałaganie, kiedy czekamy na jedzenie. Siedzimy na zewnątrz. Powiedziałam jej, że chciałam tutaj siedzieć, aby zyskać prywatność i abyśmy mogły pogadać, ale prawdziwym powodem było to, abym mogła mieć oko na pub, w którym był Carter. Nadal się zastanawiam dlaczego tam jest. Mam nadzieję, że nie poszedł tam aby się spotkać, albo jeszcze gorzej, poderwać jakąś laskę. Ta myśl powoduje, że jest mi niedobrze. - Nie mogę uwierzyć, że to wszystko działo się za moimi plecami i że słyszę o tym dopiero teraz. Ja ci mówię wszystko o moich numerkach – skarży się. - Tak, wiem – odpowiadam, przewracając oczami. – Tak samo, jak wszystkie brudne szczegóły. Czasami po rozmowie z tobą czuję potrzebę potraktowania mózgu wybielaczem. - Spierdalaj – mówi i obie się śmiejemy. Przestajemy rozmawiać, kiedy pojawia się nasze zamówienie i zaczynamy jeść, choć moje oczy ciągle uciekają w stronę budynku, w którym przebywa Carter. Minęło pół godziny odkąd tam wszedł.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy kończymy, prosimy o rachunek. Dzielimy go na pół i kierujemy się w stronę parkingu. Nie docieramy daleko zanim Meg się odwraca i zaczyna ciągnąć mnie na drugą stronę ulicy. - Dokąd idziemy? – pytam. - Zobaczyć co kombinuje kochaś. - Co? Nie możemy tam wejść, jesteśmy nieletnie – mówię przerażona. - Tak jak i on. Obie możemy uchodzić za osiemnastolatki. Cóż, ja mogę. Nie jestem pewna co do ciebie. – Śmieje się. - Ha ha, suko. Tylko dlatego, że jestem niska… - Odepnij te guziki – mówi, sięgając do mojej koszulki. Odtrącam klepnięciem jej dłoń. - Nie! - Chcesz zobaczyć co kombinuje Carter? – pyta. Chcę? Nie jestem pewna. Jeśli jest tam z inną kobietą, to nie wiem, jak będę się przez to czuła. Niedobrze, to na pewno. – Twoją jedyną szansą aby dostać się do środka są te małe, dziarskie cycuszki – mówi i ponownie sięga do guzików. - Dobra. – Odtrącam jej dłoń i odpinam dwa górne guziki bluzki. Nie jestem pewna czy to pomoże, ale warto spróbować. Cieszę się że założyłam dzisiaj czarny, koronkowy stanik push-up. - Drogie panie – mówi bramkarz przy drzwiach, kiedy podchodzimy. Nie powinnam się trudzić z guzikami – nie spogląda nawet w moją stronę. Oczywiście nie może oderwać oczu od dziewczynek Meg. Są wielkie i wprawiają moje w zawstydzenie. Co jest z facetami i z cyckami? Otwiera drzwi i gestem wpuszcza nas do środka, nie prosząc nawet o dowód osobisty. Mruga do Meg kiedy go mija. Przewracam oczami. Skręca mi się w żołądku kiedy wchodzimy. To miejsce to speluna. Śmierdzi zwietrzałym piwem i dymem papierosowym. Gdyby tata wiedział, że tutaj byłam, to skopałbym mi tyłek i prawdopodobnie zamknąłby to miejsce. - Nie widzę go – mówię, taksując wnętrze. – Chodźmy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Och, przestań być dużym dzieckiem. – Łapie moją rękę i ciągnie mnie w głąb tej miejscówki. To pierwszy raz, kiedy jestem w tego typu miejscu. Mam nadzieję, że nie ma tu żadnego z przyjaciół taty. Łapię Meg za rękę i mocno się jej trzymam. Kiedy ciągnie mnie bardziej na tył, skanuję pomieszczenie. Czuję, jakby oczy wszystkich były na nas. Mijamy jeden stolik i koleś z wygoloną głową i tatuażami na rękach mierzy mnie od góry do dołu, a potem oblizuje się. Fuuuj. - Możemy już iść, Meg – proszę. – To miejsce przyprawia mnie o ciarki. - Nie, dopóki nie znajdziemy twojego kochasia. - On nie jest moim kochasiem. Przestań to powtarzać – szepczę ze złością. – Pewnie już wyszedł. - Myślę że zauważyłabyś to, ponieważ obserwowałaś to miejsce jak pod mikroskopem z przeciwnej strony ulicy. - Ha ha. Proszę, możemy już iść? – Pociąga mnie do ściany i kładzie mi ręce na ramionach. - Zostań tutaj i nie ruszaj się. - Dokąd idziesz? Nie zostawiaj mnie tutaj samej - proszę. Słyszę przerażenie we własnym głosie kiedy to mówię. Meg się tylko śmieje. - Rozwalasz mój system. Przestań być taką świętoszką. Pożyj trochę, kochana. – Puszcza moje ramiona, odwraca się i odchodzi zanim mam w ogóle szansę zaprotestować. Świetnie. Skanuję nerwowo pokój. Kiedy moje oczy ponownie lądują na wytatuowanym, przerażającym facecie widzę, że gapi się na mnie. Szlag. Wstaje od stolika i zaczyna iść w moją stronę. Podwójny szlag. Serce wyskakuje mi z piersi. Tak trochę czuję ulgę, kiedy widzę, że on ma cycki. Tak naprawdę to ona. Albo ono. Jakkolwiek chcecie nazwać tego człowieka. Cycki są o wiele za duże, aby były męskie. Ale i tak w dalszym ciągu nie podoba mi się sposób w jaki ona na mnie patrzy. Boże, mam nadzieję, że nie chce się ze mną bić, czy coś. - Cześć – mówi ono, kiedy staje przede mną. - Cześć. – Udaje mi się wypiszczeć.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co taka mała ślicznotka robi w takim miejscu jak to? - Ummmm… ummmm. – Chcę coś powiedzieć, ale nie potrafię znaleźć słów. Robi krok bliżej. Teraz znajduje się kilkanaście centymetrów ode mnie. Czuję w jej oddechu alkohol. Czego ona do cholery chce? Niemal natychmiast otrzymuję odpowiedź, kiedy sięga i łapie mnie dokładnie pomiędzy nogami. Jestem sparaliżowana strachem, albo szokiem. Ono trzyma w uścisku moją waginę, i nie ma cholernej rzeczy jaką mogę zrobić, czy powiedzieć, aby to przerwać. Ona nawet mnie tam nie maca, tylko trzyma, jakbym powiedziała jej „Przepraszam, czy mogłabyś przez sekundę potrzymać moją waginę?”, czego oczywiście nie zrobiłam. Stoję tam całą wieczność, podczas gdy ta nieznajoma trzyma mnie za krocze. Chcę ją poprosić aby mnie puściła, albo w ostateczności ją odepchnąć, ale jestem przerażona. Jest dwa razy większa ode mnie. Uśmiecha się do mnie. Możecie w to uwierzyć? Stoi pośrodku publicznego baru, trzymając moją pieprzoną cipkę i uśmiecha się. Szalona suka. - Hej. Co ty, kurwa, myślisz że robisz? – mówi ktoś stojący za nią. Zalewa mnie ulga, kiedy rozpoznaję głos Cartera. – Trzymaj łapy z dala od mojej pieprzonej dziewczyny - ostrzega, odciągając ją. Jestem cholernie przestraszona, ale także szczęśliwa. Nazwał mnie swoją dziewczyną. - Sorki brachu – mówi ono, unosząc ręce w geście poddania, a potem się cofa. Moje oczy spotykają Cartera. O cholera, jest wkurzony. - Co do chuja? – mówi. – Dlaczego tutaj jesteś? - Ummm… Meg musiała skorzystać z łazienki – łgam. Nie ma bata, że powiem mu, iż przyszłyśmy tutaj, aby go szpiegować. - Z tobą okej? – pyta, kładąc delikatnie dłoń na moim ramieniu. – Jesteś okropnie blada. – Taa, cóż. Jak on by się czuł, gdyby obca osoba sponiewierała jego prywatne rejony? Skreślcie to. To Carter. Najprawdopodobniej podobałoby mu się to. - Ta dziewczyna właśnie trzymała mnie za… - Nie jestem pewna dlaczego nie mogę wymówić tego słowa na głos, ale zamiast tego wskazuję w kierunku mojej waginy. Boże, jestem taka żałosna. – Jak myślisz że się czuję? – Jestem upokorzona tym co się stało, ale jeszcze bardziej tym, że Carter był tego

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

świadkiem. Pomimo tego, że jego oczy wyglądają na wkurzone, to widzę mały uśmiech igrający mu na ustach. Sukinsyn. - Wiem. Widziałem. Ma szczęście, że posiada cycki, inaczej zapierdoliłbym ją. - Carater – mówi zza niego Meg. – Co ty tutaj robisz? – Dzięki Bogu, że to powiedziała. Kocham to, że zawsze stoi za mną murem. - Znalazłaś łazienkę? – pytam i mrugam do niej, kiedy Carter odwraca głowę w jej kierunku. - Tak. Tak, znalazłam. Wszystko okej? Masz całkiem białą twarz – zauważa, marszcząc brwi. - Jakaś dziewczyna złapała mnie właśnie za… no wiesz – mówię jej. Nadal nie mogę uwierzyć, że to się wydarzyło. Kto robi takie rzeczy? Oczywiście ta suka zaczyna się śmiać. - Czym jest „no wiesz”? – pyta. Wrzód na dupie. Doskonale wie o co mi chodzi. - Moimi kobiecymi rejonami – przyznaję i rumienię się. - Twoja wagina? Norka? Piczka? Wiesz, możesz wymawiać to słowo – mówi, chichocząc. Cieszę się, że uważa to za zabawne. Nie, wcale nie. - Zamknij się – mówię ostro, mrużąc na nią oczy. Powiększa tyko moje upokorzenie. -Jaja sobie ze mnie robisz, no nie? – pyta, jakby mi nie wierzyła. Dlaczego miałabym kłamać w takiej sprawie? - Nie, nie robi. – Chichocze Carter. Niech mnie ktoś teraz zabije. - Cieszę się, że oboje uważacie to za zabawne – odcinam się, patrząc pomiędzy nimi. Oczywiście oboje się podśmiewują. - To nie jest zabawne, to kurewsko komiczne – śmieje się Meg. – Kim ona była? Pokaż ją. – Piorunuję ją wzrokiem. Muszę wynieść się stąd w cholerę. - To jest kara za to, że jesteś w takim miejscu choć jesteś niepełnoletnia – wcina się Carter. A kto go w ogóle prosił o cholerną opinię?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Słucham? O ile się nie mylę to ty również jesteś niepełnoletni odpowiadam. Co za hipokryta.

-

- Jeszcze tylko przez kilka miesięcy. Przyszedłem tutaj, żeby pograć w bilard. A poza tym jestem kolesiem. Potrafię sam o siebie zadbać. A ty jesteś dzieciakiem. Twoje małe starcie z tą męską kobietą dowiodło właśnie, że to nie jest miejsce dla ciebie. – Słyszę jak obok mnie Meg znów parska śmiechem i chcę ją kopnąć. Carter tylko się na mnie gapi. Po wyrazie jego twarzy mogę stwierdzić, że usiłuje mnie rozdrażnić. - Wszystko jedno. – Chcę powiedzieć więcej, ale nie robię tego. Odpłaci mi się tylko kolejną przemądrzałą odpowiedzią. To by było na tyle w kwestii tego, że Meg stoi za mną murem. Do diabła z nimi. Odwracam się na pięcie i tupiąc, kieruję się do wyjścia. Jestem pewna że pewnego dnia odnajdę humor tej sytuacji, ale w tej chwili nie.

***

Carter bardzo niechętnie zgodził się pobujać z nami przez resztę popołudnia. - Przypuszczam, że przebywanie w waszym towarzystwie jest lepsze, niż spędzanie czasu w pobliżu mojego ojczyma – mówi sarkastycznie. Choć początkowo mnie to wkurzyło, to uśmiechał się mówiąc to. Przysięgam, że robi tego typu gówna aby zaleźć mi pod skórę. Choć nigdy tego nie przyzna, to myślę, że jest wdzięczny. Przyznał się nam, że nie chce wracać do domu, ponieważ jego ojczym ma wolne z powodu święta. Jest mi go żal. Mieszkanie z tym dupkiem musi być naprawdę gówniane. Zwłaszcza, kiedy całkiem jasno się wyraził, że Carter nie jest tutaj mile widziany. Wiem też, że bez samochodu jest bezradny. Pozostaje jeszcze tydzień, zanim całkowicie go naprawią. Na szczęście ten mały incydent z pubu nie jest więcej poruszany. Jednak jestem pewna, że jeszcze o tym usłyszę, zwłaszcza od Cartera. W drodze do samochodu, Meg przypomina sobie, że musi odebrać jakieś zdjęcia, które jej mama dała do wydrukowania. Carter czeka na nas przed sklepem, kiedy wchodzimy do środka. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Widzę, że na wystawie mają jakieś koszulki na których można wydrukować sobie własny obrazek. To podsuwa mi pewien pomysł. Rozmawiam z kobietą, która obsługuje Meg, a ona mówi, że zdecydowanie mogą zrobić to, co chcę. Na szczęście mam w telefonie idealny obrazek. Po tym jak zgrywa go na komputer, mówi mi, że mogę odebrać koszulkę jutro. Uśmiecham się. Nie mogę się doczekać aby zobaczyć minę Cartera, kiedy mu ją dam. Jeździmy jeszcze trochę po okolicy, a potem wracamy do domu, aby popływać w jeziorze. Carter poszedł nawet ze mną i Lassie, kiedy później odprowadzałam do domu Meg. Nadal ciężko mi przebywać w jego towarzystwie po tym wszystkim, co wydarzyło się pomiędzy nami, ale mam nadzieję, że z czasem będzie lepiej. Cieszę się że przynajmniej jesteśmy kimś w stylu przyjaciół.

***

We wtorek rano kieruję się do mojego samochodu – to mój pierwszy dzień kiedy sama zawiozę się do szkoły. Nie zapytałam wczoraj Cartera czy chciałby podwózki. Jest na tyle pewny siebie, że powiedziałby gdyby tego chciał. Skoro tego nie zrobił, to znaczy że weźmie samochód mamy. - Doberek, dzieciaku – mówi, kiedy wychodzę zza rogu, strasząc mnie niemal na śmierć. Chciałabym, żeby przestał mnie w ten sposób zaskakiwać. Opiera się o mój samochód wyglądając cholernie seksowanie i na zadowolonego z siebie. Najwyraźniej pojedzie ze mną. - Mogę ci w czymś pomóc? – pytam, unosząc na niego brwi. On nigdy mi niczego nie ułatwia, więc zamierzam zrobić to samo. - Czekam sobie na moją podwózkę – odpowiada, a kącik jego ust unosi się w zarozumiałym uśmiechu. To naprawdę powinno być nielegalne, aby być tak cholernie przystojnym. - Jaką podwózkę? Nie oferowałam, że cię zabiorę – ripostuję, usiłując utrzymać poważną minę. - Nie musiałaś – mówi z pewnością siebie. – Jesteś mi winna.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie sądzę. – Chichoczę. - A co z tymi podwózkami, które ci zapewniłem? - O ile mnie pamięć nie myli, to odbywały się pod przymusem. - Przymus czy nie, podwózka to podwózka, dzieciaku – mówi, a potem podchodzi od strony pasażera i otwiera drzwi. - Przestań nazywać mnie dzieciakiem. - Tak długo, jak wiem, że cię to irytuje – chichocze – to nigdy nie przestanę. – Przypomnijcie mi jeszcze raz, dlaczego ja go znoszę? Wrrrr. Tak bardzo jak nienawidzę tego przyznać, to lubię z nim przebywać.

***

Po szkole mówię Carterowi, że muszę wpaść do miasta, aby odebrać koszulkę którą zamówiłam. Nie miał nic przeciwko. Czekał w aucie, kiedy pobiegłam do środka. Parsknęłam śmiechem, kiedy kobieta pokazała mi skończony produkt. Kazałam wydrukować z przodu wielki obrazek pyska Lassie, a pod nim napisać drukowanymi literami „Mój kumpel, Lassie”. Głupie, wiem, ale miałam dość tego że nazywał Lassie Larrym. Uznał, że ten obrazek, który dla mnie narysował był zabawny, cóż, to tak samo jak ta koszulka. Możecie powiedzieć, że to taka moja mała zemsta. - Co musiałaś odebrać? – pyta, kiedy wracam do samochodu. Rzucam torbę na jego kolana. - Prezent dla ciebie. - Kupiłaś mi prezent? - Tak. Otwórz torbę. – Wygląda na sceptycznego, kiedy sięga i wyciąga koszulkę. Kiedy ją unosi i czyta co na niej pisze, odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. - Kurewsko to kocham, ale źle napisali imię Larry’ego.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie, tak miało być. – Nie mogę ukryć uśmiechu na twarzy. W końcu, punkt dla Indi. Cóż, tak myślałam aż do następnego ranka. Naprawdę spotkał się ze mną przy aucie, mając na sobie tę koszulkę. Nie mogłam w to uwierzyć. Widząc ten wielki uśmiech na jego twarzy powinnam była wiedzieć, że coś kombinuje. Natychmiast przesunęłam wzrok na jego koszulkę, do miejsca gdzie wydrukowane było imię Lassie. Ugh! Przekreślił je grubym, czarnym markerem i napisał obok tego „Larry” dużymi, drukowanymi literami. Trafione, dupku.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 15

Przez kolejne kilka tygodni wydaje się robić coraz ciężej. Pomimo tego, że w końcu mam z powrotem samochód, co jest kurewską ulgą, to Indi i ja spędzamy razem sporo czasu. Odkrywam, że im dłużej z nią jestem, tym bardziej nie chcę być bez niej. To cholernie pojebane. Do dupy jest pragnąć kogoś, kogo wiesz, że nie możesz mieć. Robię co mogę aby tego nie okazywać i w dalszym ciągu staram się uprzykrzać jej życie, ale z każdym mijającym dniem jest mi coraz trudniej się jej oprzeć. Powinienem był wziąć ją kiedy mi to oferowała, ale choć raz w życiu próbowałam być dobrym facetem. Przedkładam jej dobro ponad własne potrzeby. Nie ma dnia abym nie myślał o tym co robiliśmy tamtej nocy, czy o tej jej słodkiej cipce. Chcę zakopać się w niej po jaja. Bardziej. Niż. Cokolwiek innego. Nie każcie mi nawet zaczynać mówić o jej ustach. W domu również robi się coraz gorzej. Nie jestem pewien, jak długo jeszcze mogę gryźć się w język przy Chuju. Myślę, że doszedł do tego, że nie będę się stawiał ze względu na mamę. Wykorzystuje to na swoją korzyść. Teraz docina mi przy każdej sposobności. Pojeb. Muszę wynieść się stąd w cholerę, zanim wszystko zrujnuję. Jeśli stracę cierpliwość przy tym skurwielu, to zrujnuje to sytuację mamy. A choć tak bardzo go nienawidzę, to kocham obserwować jaka jest szczęśliwa. Nigdy nie zrozumiem dlaczego, ale wygląda na to, że on ją uszczęśliwia. No i jest jeszcze Indi. Jeśli pozwolę aby sytuacja pomiędzy nami zaszła jeszcze dalej, to zrujnuję także ją. Nie chcę przyćmić jej światła moją ciemnością. Ona jest czysta, a ja nie. Jak coś, co wydaje się być tak dobre, może być złe? Życie potrafi być czasami taką suką.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Czuję, jakby zamykały się wokół mnie ściany. W niektóre dni jest tak źle, że nawet oddychanie jest walką. Nadal zostało kilka miesięcy do czasu, aż skończę osiemnaście lat. W sercu wiem, że nie wytrzymam tak długo.

***

W sobotę wieczorem siedzę w pokoju, przy biurku, i odrabiam zadanie, kiedy widzę, że Indi wyłazi przez okno. Gdzie do cholery ona myśli że idzie? Kurwa. Dziś unikałem jej jak plagi. Potrzebuję trochę przestrzeni, aby poukładać te niechciane uczucia, które do niej żywię. Wygląda na to, że to kurewska strata czasu. Nie mogę tutaj siedzieć i patrzeć jak wymyka się Bóg wie gdzie. Może jej się coś stać. Obserwuję, aby zobaczyć w którym kierunku idzie, a potem zakładam koszulkę. Z jakiegoś powodu kieruje się w stronę jeziora. Choć jest ciepła noc, to musi być szurnięta, jeśli zamierza popływać. Do czasu kiedy zakładam buty i wyskakuję przez okno mija kilka minut. Mam nadzieję, że nie odeszła zbyt daleko. Powinienem był wziąć latarkę. Na zewnątrz jest kurewsko ciemno. Mam zamiar przerzucić ją przez kolano i zlać za to, że wychodzi sama o tej porze. Chryste, czasami doprowadza mnie do kurewskiego szaleństwa. Mamroczę przekleństwa pod nosem, kiedy w końcu ją widzę. Siedzi sama na pomoście, machając nogami poza krawędzią. Widzę jedynie jej sylwetkę w świetle księżyca. Rzuca srebrną poświatę na wodę, oświetlając ją. Tętno mi wzrasta kiedy się zbliżam. Nienawidzę tej sytuacji „kocham/nienawidzę”, której towarzyszą uczucia jakie we mnie wznieca. Choć tak jakby to lubię, jest to również coś obcego i cholernie mnie przeraża. Kiedy przy niej jestem, czuję się żywy. Myślałem że ta część mnie umarła dawno temu. Nie potrafię wyjaśnić w jaki sposób ta malutka choleryczka, która wkurza mnie co nie miara, może sprawić, że tak się czuję. - Co ty tutaj robisz sama? – pytam poirytowany, stając kilka kroków za nią. Nie odpowiada, ale wyraźnie widzę jak unosi dłoń i ociera oczy. Świetnie, kurwa, płacze. Nie wiem jak radzić sobie z takim gównem. Nie płakałem odkąd byłem dzieckiem. Dlaczego kobiety muszą być tak cholernie emocjonalne? Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

To co chcę zrobić, to odwrócić się i odejść w chuj. Ale nie mogę jej tego zrobić. Jezu Chryste. Wiem że pożałuję tego, że zapytałem. - Z tobą okej? - W porządku. – Pociąga nosem. Nie jest z nią, kurwa, w porządku. – Możesz zostawić mnie samą? – Pomimo tego, że właśnie mnie odprawiła, tak, jak miałem nadzieję, że to zrobi, to nie mogę od niej odejść. Po pierwsze dlatego, że tego chce, a uparta część mnie nie pozwala aby mówiła mi co mam robić. A po drugie dlatego, że patrzenie na nią kiedy jest smutna szarpie mnie za serce. Szlag. Pokonuję kilka kroków które nas dzielą i siadam obok niej. - Skoro z tobą w porządku, to dlaczego płaczesz? – Czy ja ją właśnie o to zapytałem? Teraz chcę walnąć się w gębę za bycie takim głupim. Ale z jakiegoś powodu pragnę wiedzieć dlaczego jest smutna. - Powiedziałam ci, że ze mną dobrze. - Okej. Skoro tak mówisz. – Wiem że kłamie, ale nie zamierzam naciskać. Jednak nie zostawię jej. Siedzimy w ciszy przez kilka minut, gapiąc się w jezioro. Kiedy widzę kątem oka jak ponownie unosi rękę do twarzy, wiem, że jej ciche łzy nadal opadają. Boli mnie obserwowanie jej w takim stanie. Przesuwam lekko dłoń w lewo i splatam nasze palce. Może nie chcieć rozmawiać, ale liczę na to, że moja obecność tutaj jest dla niej pocieszająca. - Dziś jest rocznica śmierci mamy – szepcze. Kurwa. To wyjaśnia łzy. - Przykro mi. – To wszystko co mówię. Żałosne, wiem, ale nie jestem dobry w tego typu gównie. - Co roku w tym dniu tata zamyka się w pokoju. Wypija butelkę szkockiej i płacze. Nie mogę tego znieść. Rozdziera mnie to od środka. To dlatego tutaj siedzę. Żebym nie musiała go słuchać. – Chryste. Nie mam słów na to co mi właśnie powiedziała, więc tylko ściskam jej dłoń. Trzymanie jej ręki i przebywanie tak blisko stawia moje zmysły w stanie najwyższej gotowości, ale mam przeczucie, że dziś, bardziej niż czegokolwiek innego, potrzebuje przyjaciela.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Jestem pewien, że oboje za nią tęsknicie. Byłbym zagubiony bez mojej mamy – wyznaję. - Tęsknimy. Jedyne jej wspomnienie jakie mam, to kiedy była chora. Tata robił co mógł, aby ochronić mnie przed jej chorobą. Wiele czasu spędziła w łóżku. Pamiętam, że w lepsze dni tata pozwalał mi z nią leżeć. Czasami mi śpiewała i głaskała mnie po włosach. – Kiedy to mówi mały uśmiech zdobi jej twarz. – Smuci mnie to, że jej życie zostało skrócone. Miała tylko dwadzieścia osiem lat kiedy umarła. Głównie smutno mi z powodu taty. Jest bez niej taki zagubiony. To tak jakby wraz z jej śmiercią odeszło jego światło. Wiem że mnie kocha, ale to inna miłość niż ta którą żywił do mamy. Odwala kawał dobrej roboty ukrywając to przez większość czasu, ale takie dni jak dzisiejszy, pokazują jak wielki wpływ ma na niego jej śmierć. Nienawidzę również tego, że ominęło ją patrzenie jak dorastam, i zanim powiesz coś przemądrzałego, to sporo urosłam odkąd miałam sześć lat. - Poważnie? W takim razie musiałaś być pieprzoną miniaturką kiedy miałaś sześć lat. - Ha ha. – Uderza ramieniem w moją rękę. Oczywiście dała się sprowokować. - Żarty na bok – chichoczę – to musiało być dla niego trudne. Utrata żony i samotne wychowanie dziecka. - Było. Jestem pewna że nadal czasami jest. Czy twój tata nadal żyje? – pyta. Zwykle to pytanie powoduje, że się wycofuję, ale nie dzisiaj. Nigdy wcześniej z nikim o tym nie gadałem, ale, co zaskakujące, po raz pierwszy w życiu chcę o tym porozmawiać. Chcę się przed nią otworzyć. - Nie mam pojęcia. Dał nogę w dniu, kiedy dowiedział się, że mama jest ze mną w ciąży. - Więc nigdy go nie poznałeś? – pyta, odwracając się twarzą do mnie. - Nie. Zawsze byłem tylko ja i mama. Cóż, tak było dopóki nie poślubiła tego skurwiela. - Przykro mi – szepcze, ściskając moją dłoń. – Masz jakąś inną rodzinę? Dziadków?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie. Rodzice mamy wykopali ją kiedy zaszła w ciążę. Najwyraźniej okryła rodzinę wstydem. Przeze mnie straciła wszystko. Zabrała mnie tam kiedy miałem pięć lat. Nie poszło zbyt dobrze. Dziadek nazwał mnie bękartem i zatrzasnął nam drzwi przed twarzą. - Co? Och. Mój. Boże. To okropne. Przykro mi, że cię to spotkało. To dlatego zawsze nazywasz się bękartem? – pyta. Kiedy mówi, słyszę w jej głosie smutek. Prawdopodobnie nie powinienem się otwierać, ale właściwie czuję tak jakby ulgę rozmawiając o tym. Jakby uniósł się ciężar z mojej piersi. - Taka jest prawda. Jestem bękartem. Nic tego nie zmieni. – Po tych wszystkich latach nadal czuję wstyd, kiedy myślę o tamtym dniu i o tym, co oznacza to słowo. Puszcza moją dłoń i sięga w górę, aby odwrócić moją twarz w swoją stronę. W gardle tworzy mi się gula kiedy widzę, że w jej oczach wezbrały łzy. - Nie jesteś bękartem, Carter. Proszę, nie myśl tak o sobie. - Nadal pamiętam dzień, w którym sprawdziłem w słowniku znaczenie słowa „bastard”. – Wzdycham, kiedy myślę o tym dniu. O skurwysyńskim dniu, w którym dowiedziałem się kim naprawdę byłem. Osoba, której rodzice nie są małżeństwem. Osoba uważana za podłą, czy zasługującą na pogardę. Osoba, zwłaszcza taka, która uznawana jest za pechową. Coś, co jest nieodpowiednie, gorsze, czy wątpliwego pochodzenia. – Byłem zdruzgotany, ale byłem tylko dzieckiem. Zgaduję, że w ciągu lat nauczyłem się żyć zgodnie z tą definicją. - Nie jesteś sukinsynem, Carter. Tylko dlatego że czasami decydujesz się tak zachowywać, to nie znaczy że taki jesteś – mówi stanowczo, kiedy kolejne łzy wypływają z jej pięknych, zielonych oczu. Patrzenie jak roni przeze mnie łzy powoduje, że gula w moim gardle wzrasta. Brzmi niemal jakby wierzyła w to co mówi. Chcę jej wierzyć, tak jak chciałem wierzyć mamie wiele lat temu, ale takie są fakty. - Jest okej – mówię jej, sięgając, aby otrzeć opuszką kciuka łzy z jej twarzy. – Tak jak widzisz, pogodziłem się z faktem że jestem bękartem. – Chichoczę, ale ona nie. Tak właściwie to moje słowa sprawiają, że jest jeszcze smutniejsza. Rozrywa to moje pieprzone serce. - W dzisiejszych czasach wielu ludzi ma dzieci zanim wezmą ślub. To nic wielkiego. To w najgorszym razie stereotyp. Starsze pokolenia mogą wierzyć w te brednie, ale w mojej opinii powinni się za siebie wstydzić. Te Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

biedne dzieci nigdy nie prosiły o to, aby się urodzić, a jednak muszą cierpieć przez resztę życia z powodu niesprawiedliwości od ludzi o wąskich horyzontach. Hipokryci tacy jak twój dziadek mają popierdolone w głowach, jeśli pytasz mnie o zdanie. – Jej słowa wywołują u mnie śmiech. – To nie jest zabawne, Carter. Spójrz jak to na ciebie wpłynęło. Jestem przez to taka wściekła – dodaje, marszcząc brwi. Wygląda kurewsko uroczo kiedy to robi. Zamierza powiedzieć coś jeszcze, ale pochylam się i nakrywam jej usta swoimi. Kocham to, że jest taka porywacza odnośnie tego tematu i kocham to, że nie uważa mnie za bękarta. Wszystko co powiedziała jest prawdą, ale niestety nie sprawia to że czuję cię choć trochę lepiej. Nadal jestem bękartem. Może z czasem jej słowa pomogą, ale w tej chwili cała krew odpłynęła mi z mózgu i popędziła wprost do fiuta, więc nie potrafię myśleć o niczym innym poza nią. Wiem że powiedzieliśmy, że więcej nie pójdziemy w tym kierunku, ale potrzebuję tego. Kurewsko jej potrzebuję. Kiedy odchylam jej głowę do tyłu i pogłębiam pocałunek jęczy mi w usta. Wsuwam jej ręce pod ramiona i unoszę ją, sadzając sobie okrakiem na kolanach. Owijam jej nogi wokół mojego pasa, a ona obejmuje mnie za szyję. Chwytam ją w talii i przyciskam jej ciało do mojego. Kocham sposób w jaki mnie całuje. To, w jaki sposób czuć jej usta na moich. To, jak jej miękkie ciało dopasowuje się do mojej twardości. Nie sądzę abym kiedykolwiek miał tego dość. Właściwie wiem, że nie będę miał. Jestem uzależniony – od niej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 16

Indiana Nadal boli mnie z jego powodu serce. Myśl o tym jak musiał się czuć jako małe dziecko, i fakt, że nosił to piętno przez te wszystkie lata łamie mi serce. Choć jego nastawienie od dnia kiedy go poznałam było nieuzasadnione, to nagle ma sens. Nienawidzę tego, że tak nisko się ceni, zwłaszcza, że nie miał kontroli nad okolicznościami w jakich się urodził. Jak jego dziadek, jego krew, mógł tak go zaszufladkować? On był tylko pieprzonym dzieckiem. Nie prosił o to, aby się urodzić. Kiedy go całuję, usiłuję pokazać mu z całych sił, bez użycia słów, jaki jest wyjątkowy i jak bardzo mi na nim zależy. Że nie jest ani trochę taki jak sam się postrzega. Oboje robiliśmy co mogliśmy, aby przez ostatnie kilka tygodniu utrzymać naszą przyjaźń na całkowicie platonicznym poziomie, ale dziś go potrzebuję. Myślę, że on również tego potrzebuje. Muszę się w nim zatracić, aby nie myśleć o tacie, który ponownie rozpada się na kawałki w domu. To tyle jeśli chodzi o moją cholerną playlistę „Zakłócenie Spokoju”. Pomiędzy piosenkami nadal słyszę jego stłumiony płacz. To dlatego tutaj przyszłam. Każdego roku boję się tej daty. Zawsze mam nadzieję, że z biegiem lat tacie będzie łatwiej, ale nie w tym roku. Mam nadzieję, że nastąpi to w kolejnym. Dłonie Cartera ześlizgują się z mojej talii, do tyłka. Przyciąga mnie bliżej, moje centrum przyciska się do jego erekcji. Jęczę w jego usta. Nie poznaję się kiedy jestem z nim w taki sposób. Sprawia, że staję się dzika. Jedną dłoń przenosi pod moją koszulkę i delikatnie przesuwa palcami po brzuchu, wywołując u mnie dreszcze, aż łapie mnie za pierś i szczypie sutek przez materiał stanika. Wplatam mu palce we włosy i poruszam biodrami do przodu.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Całuję go tylko kilka minut, a już jestem na krawędzi orgazmu. Mogłabym się uzależnić od tego w jaki sposób się przez niego czuję. Nasz pocałunek szybko staje się pierwotny. To tak, jakbyśmy nie mieli siebie dość. Przesuwa rękę w dół, pomiędzy nas i pociera moją łechtaczkę przez cienki materiał spodenek. - Dojdź dla mnie piękna – szepcze, śledząc ustami ścieżkę wzdłuż mojej szczęki i w dół szyi. Odchylam głowę do tyłu i jęczę. Zajmuje mi tylko kilka sekund zanim wykrzykuję jego imię, kiedy uderza we mnie orgazm. Kiedy otwieram oczy, widzę, że patrzy na mnie z uśmiechem. – Kocham patrzeć jak dochodzisz. – Czuję że rozgrzewa mi się twarz. – Nie rób mi się tu teraz nieśmiała – dodaje, pochyla się i wyciska na moim nosie miękki pocałunek. Nadal czuję jego erekcję, która przyciska się do wnętrza mojego uda. Zsuwam dłoń w dół jego ciała i pocieram go przez dżinsy. - Nie rób – mówi, odciągając moją dłoń. - Co? Dlaczego? Chcę ci ulżyć. - Nie. Przez tygodnie robiłem co w mojej mocy, aby dobrze się przy tobie zachowywać. Pozwoliłem aby zaszło to tak daleko, ponieważ tego potrzebowałaś. Jeśli teraz nie przestaniemy, to mogę nie być w stanie się kontrolować. Sprawiasz, że szaleję – przyznaje. - Cóż, nie przestawajmy. - Powiedziałem ci, że nie możemy pójść w tym kierunku, Indi. Twój pierwszy raz powinien być z kimś wyjątkowym. Tym kimś nie jestem ja. – Przesuwam dłoń, aby chwycić jego twarz. - Jesteś wyjątkowy, Carter. Chcę abyś był moim pierwszym. – Mam na myśli każde słowo. Mogę tego żałować, ale wątpię aby tak było. Nawet jeśli nie możemy być razem po tej nocy, to będę ceniła fakt, że był moim pierwszym. - Nie masz tego na myśli - mówi, kładąc dłoń z tyłu mojej głowy i przyciągając do piersi moją twarz. Słyszę, jak dziko bije mu serce. Kocham kiedy trzyma mnie w ten sposób. Kiedy z nim jestem, sprawia, że czuję jakby na świecie nie było nikogo innego poza nami. Jasne jest, że nie ma pojęcia, jak bardzo tego pragnę. - Mam. Proszę, Carter. Nie każ mi błagać. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie bawię się w zobowiązania, Indi. Nie jestem materiałem na chłopaka. - Nie proszę cię abyś był moim chłopakiem – mówię, odchylając głowę, aby widzieć jego twarz. - Cóż, w takim razie czego chcesz? – Nawet w tym świetle widzę jego wrażliwość. Chciałabym, aby nie miał o sobie tak niskiego mniemania. Chciałabym, aby mógł zobaczyć siebie moimi oczami, wtedy wiedziałby jaki jest wyjątkowy. - Proszę cię, abyś był moim pierwszym. Nic więcej. Tylko jedna noc. Chcę, abyś zrobił wszystkie te rzeczy, które robiłeś z innymi. – Czy ja to właśnie powiedziałam? Yep, powiedziałam. Ale to prawda. Od chwili, kiedy widziałam jak Jennifer wspina się przez jego okno, chciałam abym to była ja. No a potem była jeszcze ta lalunia z różowymi włosami. - Z jakimi innymi? – pyta. - Z dziewczynami, które właziły przez twoje okno. Jennifer i ta dziewczyna z różowymi włosami. - Nie zrobiłem nic z tą dziewczyną z różowymi włosami. – Chichocze. - Nie? Ale ja… - Nie mogłem się na to zdobyć kiedy zobaczyłem, że nas obserwujesz – wyznaje. - Nie mogłeś? Dlaczego? - Ponieważ zablokowałaś mi fiuta. - Nieprawda – mówię, żartobliwie klepiąc go w rękę. – Podaj mi prawdziwy powód. - Kurwa. Starczy już tych pytań. Po prostu nie mogłem, okej. Źle się z tym czułem. – Moje usta wyginają się w uśmiechu. - Dlaczego źle się z tym czułeś? – pytam, a mój uśmiech się poszerza. Prawdopodobnie nie powinnam go tak przepytywać, ale chcę znać powód. - Po prosu to zostaw – mówi ostro.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie. Chcę wiedzieć dlaczego. – Unosi mnie z kolan i z rozdrażnieniem sadza obok. - Nie zamierzam na to odpowiadać - mówi, a jego przystojna twarz wykrzywia się w grymasie. Kiedy odwraca ode mnie twarz, mam wrażenie, że czuje się przez to niekomfortowo, więc porzucam temat. Choć sekretnie umieram, aby wiedzieć dlaczego. - Więc zrobimy to? – pytam, zmieniając temat. - Zrobimy co? – odpowiada, odwracając głowę, aby na mnie spojrzeć. - No wiesz… seks. – Nie mogę uwierzyć, że w ogóle prowadzę z nim tę rozmowę. Chichocze na mój komentarz, wywołując u mnie rumieniec. Pewnie myśli, że jestem żałosna. - Zaufaj mi dzieciaku. Tak bardzo jak chciałbym zerwać twój wianek, to będziesz żałowała, że oddałaś mi swoje dziewictwo. – Pomimo tego, że jego słowa mówią „nie”, to przez spojrzenie w jego oczach mogę stwierdzić, że pragnie tego tak bardzo, jak ja. - Nie będę – mówię, sięgając po jego dłoń. – Pragnę tego, Carter. Naprawdę. Bez przywiązywania się. Obiecuję. Tylko jedna noc, to wszystko o co proszę. – Boże, jestem taka żałosna. Utrzymuje moje spojrzenie, ale nie odzywa się. Proszę, powiedz tak, sekretnie skanduję w głowie. - Naprawdę tego chcesz? - pyta w końcu. - Tak. Pragnę cię. – Na jego twarzy pojawia się pełny uśmiech, ukazujący idealne, białe zęby. - Nie będziesz oczekiwała, że cię poślubię ani nic innego, prawda? - Co? Nie ma mowy. Nie chcę cię nawet jako chłopaka – piszczę. - Po prostu uroczo. Niezły sposób na przeforsowanie tego – odpowiada, kładąc dłoń na piersi, udając zranienie. - Mówię poważnie – stwierdzam, usiłując utrzymać poważną minę. – Wykorzystuję cię jedynie dla twojego ciała. – Patrzenie na niego kiedy taki jest sprawia, że moje wnętrzności robią się ciepłe i lepkie. Nawet z grymasem na twarzy zapiera dech w piersi, ale kiedy się uśmiecha… brak mi słów.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- W takim razie przez cały czas miałem rację? – mówi, kiedy przestaje się śmiać. - Odnośnie czego? - Pragniesz mnie. – Czasami jest taki próżny, ale ma rację. Pragnę go. Nie zamierzam nawet usprawiedliwiać tego odpowiedzią. Nie ma mowy, że dam mu satysfakcję z tego, że ma rację. - Jesteś taki pewny siebie – mówię, szturchając go ramieniem. - Za chwilę ty będziesz pełna mnie.5 – Chichocze i bierze moją dłoń kiedy wstaje. Pociągam go w dół. - Możemy tutaj zostać? Nie jestem jeszcze gotowa aby tam wrócić. - Chcesz żebym cię tutaj pieprzył? Na otwartej przestrzeni? – pyta z zaskoczeniem w głosie. - Jest ciemno. Nikt nas nie zobaczy. - Jeśli jesteś pewna – mówi z uśmiechem. – Nigdy bym nie powiedział, że jesteś taka żądna przygód. - Cóż, jest sporo rzeczy których o mnie nie wiesz. – To taki stek bzdur. Ma rację. W ogóle nie jestem żądnym przygód typem człowieka, ale on coś we mnie wyzwala; pragnienie, żeby odpuścić. Aby trochę pożyć. - Pobiegnę do domu po jakąś gumkę. – Pochyla się i muska ustami moje wargi. – Zaraz wracam. - Okej – odpowiadam, kiedy wstaje. Pomyślelibyście, że jestem zdenerwowana tym, że po raz pierwszy będę uprawiała seks i w dodatku na otwartej przestrzeni, ale nie jestem. Nie z Carterem. Właściwie to nie mogę się doczekać. Wraca po kilku minutach z wielkim uśmiechem na twarzy, oraz z kocem i poduszką w dłoni. - Nie mogę dopuścić do tego, abyś poharatała sobie plecy i zrujnowała tę twoją piękną skórę – mówi, rozkładając koc na pomoście. Kiedy nie jest

5

już trzeci raz pojawia się ta gra słów „be full of yourself” – być pewnym siebie, „full” – pełny.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

dupkiem i nie uprzykrza mi życia, to mówi przesłodkie rzeczy. – Jesteś pewna że chcesz to zrobić? - Tak – odpowiadam, kiedy sięgam po jego wyciągniętą dłoń. Podciąga mnie na nogi i przyciąga do twardej klatki piersiowej. Owija wokół mnie duże, silne ręce i spogląda na mnie. - Bez żalu? – pyta. Kręcę delikatnie głową. - Bez żalu. – Jego usta spotykają moje. Pocałunek jest miękki, słodki i powoduje, że podwijam palce u stóp. Obejmuję go za szyję, kiedy mnie podnosi. Opadając na kolana, kładzie mnie delikatnie na kocu, umieszczając moją głowę na poduszce. Kładzie się obok i przyciąga mnie w ramiona. - Jesteś pewna, że nie chcesz wrócić do twojego pokoju? – pyta. Boże. Starczy już tych pytań. - Po prostu pieprz mnie już – wypalam. Nie jestem nawet zszokowana moimi słowami. Chcę aby to się stało. Już dawno chciałam. Doceniam to, że próbuje postąpić odpowiednio, ale nie zmienię zdania bez względu na to, jak usilnie będzie mnie do tego namawiał. - Jezu, te słowa wychodzące z twoich słodkich ust są gorące – mówi. Sadza mnie i ściąga mój top. Sięgam po rąbek jego koszulki i unoszę ją, ujawniając jego niebiański abs i apetyczną klatkę piersiową. Łapie koszulkę na karku i przeciąga przez głowę. Następnie sięga za mnie i odpina mi stanik. Po tym jak zsuwam go z rąk i odrzucam, kładzie mnie delikatnie na kocu. Pochyla twarz do przodu i wciąga do ust sutek, podczas gdy jego dłonie pracują gorączkowo nad guzikiem moich szortów. Siada na piętach i zsuwa mi z nóg spodenki wraz z majtkami. W świetle księżyca widzę jak poszerza się jego uśmiech kiedy na mnie patrzy. Słyszę pomruk wydobywający się z głębi jego gardła, kiedy wyznacza ustami ścieżkę w dół mojego brzucha. Wciskam głowę w poduszkę i jęczę, kiedy ustawia głowę pomiędzy moimi udami. Łapie tył moich nóg i popycha kolana w stronę mojej klatki piersiowej, rozchylając je mocno. - Muszę cię znów posmakować – szepcze przy moim wrażliwym ciele. – Nie byłem w stanie pozbyć się twojej cipki z głowy. – Łapię się na tym, że się

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

uśmiecham, wiedząc, że myślał o tamtej nocy, o mnie. Ja również o tym myślałam – sporo. Jęczy, wirując językiem wokół mojej obolałej łechtaczki. Wplatam mu palce we włosy, przytrzymując jego głowę w miejscu. Ma wspaniałe usta. Nie chcę aby kiedykolwiek przestawał. W przeciągu kilku minut doprowadza mnie do końca. Wsuwa we mnie dwa palce, kiedy pulsuje przeze mnie orgazm. Nie przestaje, dopóki moje drżące ciało nie uspokaja się. - Jesteś dla mnie taka mokra – mówi, wyciągając ze mnie palce i wkłada je do ust, wylizując do czysta. Boże, kocham kiedy to robi. Wstaje, wyciąga prezerwatywę z kieszeni i ściąga dżinsy. Choć uwielbiam to, że jestem z nim na zewnątrz, pod gwiazdami, żałuję że nie mamy jakiegoś światła, abym mogła bardziej go widzieć w tej jego nagiej chwale. Jego ciało zapiera dech w piersi. Rozrywa zębami opakowanie i naciąga prezerwatywę na swoją imponującą długość. Wszystko o czym mogę myśleć kiedy go obserwuję, to, mam nadzieję, że ten potwór się we mnie zmieści. Zdecydowanie nie mam wątpliwości, ale przyznaję, że zaczynam odczuwać nerwy. Przykuca, opierając dłonie po obu stronach mojego ciała, a potem zawisa nade mną. Pochyla twarz i jego usta przelotnie muskają moje. Mogę posmakować samej siebie na jego wargach. - Ta zaboli – mówi, układając się pomiędzy moimi nogami i ustawia się przy moim wejściu. – Jesteś pewna, że chcesz przez to przejść? Nie jest za późno aby się wycofać. - Jestem pewna. Chcę tego, Carter – mówię mu szczerzę, chwytając w dłonie jego twarz. Uśmiecha się, a potem muska ustami moje wargi. - Będę tak delikatny jak mogę, okej. Spróbuj się rozluźnić. - Okej – odpowiadam. Przesuwa główką po mojej wilgoci, a potem delikatnie wsuwa ją we mnie. - Słodki Jezu – jęczy i nieruchomieje, pozwalając mi się przyzwyczaić. Wysuwa się trochę, a potem pcha nieco głębiej. Głowa opada mu do tyłu i ucieka mu pierwotny warkot. Już czuję pieczenie, kiedy mnie rozciąga. Jednak Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

nie zamierzam kłamać, że wiedza, iż to ja sprawiam że tak się czuje, jest cholernie podniecająca. – Niesamowicie cię czuć – szepcze, patrząc na mnie. – Jesteś gotowa? Przytakuję, kiedy jego usta spotykają moje. Całuje mnie przez około minutę, nie poruszając się. Jestem pewna, że usiłuje odciągnąć moją uwagę. To działa. Wysuwa się bez ostrzeżenia, a potem wsuwa na całą długość. Piecze jak suka, ale nie boli ani trochę tak bardzo, jak myślałam że będzie. Znów nieruchomieje, dając mi czas na przystosowanie się. - Wszystko okej? – pyta, delikatnie odsuwając mi włosy z twarzy. - Idealnie – odpowiadam. Nie mogę uwierzyć, że naprawdę uprawiam seks. I że spośród wszystkich ludzi, dzieje się to z Carterem Reynoldsem. Z facetem, którego kocham i nienawidzę w tym samym czasie. Nie jestem już dziewicą i nie żałuję. Ani trochę. Cieszę się, że przeżywam mój pierwszy raz z nim. - Zamierzam zacząć się poruszać - mówi kilka sekund później. Znów jęczy kiedy powoli się wysuwa, a potem wsuwa na całą długość. Po kilku pchnięciach uczucie pieczenia znika, i teraz poruszam się razem z nim. To niesamowite uczucie. Jego niesamowicie czuć. - Myślę, że zakochałem się w twojej cipce – jęczy, zwiększając tempo. Ja myślę że zakochuję się w nim, ale nigdy nie powiem tego na głos. Nie powinnam nawet się tak czuć, ale nie mam kontroli nad sercem. – Nie jestem pewien jak długo jeszcze wytrzymam. Tak dobrze cię czuć. Musisz dojść jeszcze raz. - Jestem blisko – mówię, owijając nogi wokół jego pasa i wbijam mu pięty w pośladki, wpychając go w siebie głębiej. Unosi nieznacznie ciało i przesuwa dłoń pomiędzy nas, aby pocierać moją łechtaczkę, kiedy kontynuuje wchodzenie we mnie w krótkich, szybkich pchnięciach. To wszystko czego potrzeba aby wysłać mnie na krawędź. – Ochh… ja… ja… - To wszystko co udaje mi się wykrztusić, kiedy pochłaniają mnie doznania i przeżywam najbardziej intensywny orgazm, jakiego w życiu doświadczyłam. - Kuuurwa – stęka, kiedy jego ciało zaczyna się nade mną szarpać. Wiem, że on również dochodzi. Jego ciało robiło tę samą rzecz co kilka tygodni temu, kiedy obciągałam mu w pokoju. Po kilku kolejnych pchnięciach nieruchomieje we mnie. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Myślę, że mnie zrujnowałaś – mówi bez tchu, kiedy jego usta odnajdują moje. Łapię jego włosy w pięści, przytrzymując jego twarzy przy mojej. Nie chcę aby ta noc kiedykolwiek się skończyła. W ciągu kilku minut nasz pocałunek przechodzi z miękkiego do dzikiego. Nadal jest we mnie i czuję, że znów twardnieje. Zaczynamy rundę drugą. Tym razem przewraca się na plecy, pociągając mnie za sobą, tak, że jestem na górze. Przesuwa dłońmi w górę mojego ciała, aż łapie mnie za piersi i roluje twarde sutki pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym. Odchylam głowę do tyłu i jęczę, kiedy przyjemność zalewa moje ciało. Przesuwam dłońmi po jego piersi, łapiąc za ramiona, aby się podtrzymać, żebym mogła go ujeżdżać. Kocham tarcie jakie zapewnia ta pozycja. Carter unosi głowę i zasysa sutek do ust. Uwielbiam jego usta na sobie. Owijam jedną dłoń wokół jego szyi, podczas gdy drugą przesuwam przez włosy, przytrzymując go przy moich piersiach. Teraz już wiem dlaczego Meg pieprzy się jak królik. Z łatwością mogłabym się uzależnić od tego uczucia – oczywiście tylko z Carterem. Nie jestem typem osoby, która sypiałaby z kim popadnie. Dłonie Cartera powracają do mojego pasa. Łapie mnie za biodra i unosi nieco moje ciało, a potem prowadzi w dół. Robi to ciągle i ciągle. Nie mam słów na uczucie jakiego właśnie doznaję. - Masz wspaniałą cipkę – jęczy. – Mógłbym pieprzyć cię przez cały dzień. – Brzmi to wspaniale. Nie chcę aby to uczucie kiedykolwiek się skończyło. - Nie przestawaj tego robić… proszę – błagam, kiedy moje biodra zaczynają poruszać się w okrężnych ruchach, powodując, że ocieram się o niego łechtaczką. - Nie zamierzam przestawać – mówi bez tchu. – Muszę cię pocałować. – Przyciąga moją twarz do swojej. Obejmuję go za szyję i wsuwam palce w jego włosy. Uderza we mnie, kiedy nasz pocałunek robi się bardziej gorący. Dźwięki które z siebie wydobywamy są dzikie. Myślę, że jest tak samo zatracony we mnie, jak ja w nim.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jestem na krawędzi. Próbowałam się powstrzymać, ponieważ nie chcę aby to uczucie, ani mój czas z nim się skończył, ale nie mogę już dłużej powstrzymywać nadciągającego orgazmu. - Carter – jęczę w jego usta, kiedy moje ciało skręca się z powodu intensywności orgazmu. - Kurwa – mówi przez zaciśnięte zęby, kiedy moje wewnętrzne mięśnie zaciskają się wokół jego fiuta. Tak mocno ściska dłońmi moje biodra, że przysięgam, iż zostaną mi ślady. Pompuje we mnie, aż nadchodzi jego własne uwolnienie, uruchamiając tym samym mój kolejny orgazm. - Och. Cholera… znowu dochodzę – jęczę, ciągnąc go za włosy, kiedy odrzucam głowę do tyłu i wykrzykuję jego imię. Kiedy nasze ciała wreszcie nieruchomieją, opadam na jego klatkę piersiową. Skóra piecze mnie od chłodnej bryzy. - Chryste, jesteś taka piękna kiedy dochodzisz. Nie masz pojęcia co mi robi patrzenie na ciebie w takim stanie. – Wzdycha, całując mnie w czoło i mocno obejmuje mnie rękami. Gdybym nie była tak wymęczona, to zaoferowałabym, że pokażę mu to jeszcze raz. Za każdym razem, kiedy jesteśmy ze sobą intymnie, otrzymuję od niego bardzo silne wibracje. Nie potrafię tak całkiem tego pojąć. Pomimo tego, że nie mam żadnego doświadczenia, czegoś z czym mogłabym to porównać, to jestem całkiem pewna, że to co jest pomiędzy nami jest wyjątkowe. To tak, jakby czuł wszystko to co ja. To cholernie intensywne. Ale potem mówi, bądź robi coś, co wskazuje na to, że chce dystansu. To dezorientujące. Może to tylko część jego uroku. Może doszukuję się w tym zbyt wielu rzeczy. Albo może naprawdę czuje wszystko to co ja. Wątpię w to. Pewnie jest taki z każdą dziewczyną. Leżymy bez ruchu, owinięci w swoich ramionach przez czas, który zdaje się być latami, zanim w końcu się ze mnie wysuwa i kładzie obok. Zaskakuje mnie strata, którą czuję przez to, że nie jestem już z nim połączona. Wstaje, podaje mi ubrania, a potem ściąga prezerwatywę i ubiera się. Łzy pieką mnie w oczy kiedy zdaję sobie sprawę, że mój czas z nim dobiegł końca. Nie chcę aby ta noc się skończyła. Nie chcę aby to był nasz ostatni wspólny czas. Kiedy mówiłam mu, że chcę jednej nocy, szczerze wierzyłam, że nie będzie mi to przeszkadzało. Teraz wiem, że tak nie jest.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy zakładam ubrania, zaczynam wstawać. - Nie podnoś się – mówi, kucając i delikatnie głaszcząc mnie po twarzy. – Nie chcę jeszcze żebyś szła. – Czuję, że usta wyginają mi się w uśmiechu, kiedy pochyla się i całuje mnie. Kładzie się obok mnie i wciąga w ramiona. Sięga za siebie i pociąga drugi koniec koca, przykrywając nas. – Pozwól mi się przez chwilę potrzymać.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Powiedzieliśmy „bez żalu”, ale dokładnie to teraz czuję. Nie z powodu tego co zrobiliśmy. Nie ma mowy. Nigdy nie zapomnę co dała mi zeszłej nocy. I nie mówię tylko o jej dziewictwie. Żałuję tego, że teraz, kiedy doprowadziłem to z nią tak daleko, przekroczyłem granicę, której poprzysiągłem nie przekraczać, muszę wyjechać. To dla jej własnego dobra. Nie mam wyboru. To było jakoś wcześnie rano, kiedy podjąłem ostateczną decyzję. Mam tylko nadzieję, że jestem wystarczająco silny aby przez to przejść. Nie zmrużyłem oka przez całą noc. Była około 3:00 nad ranem, kiedy w końcu opuściliśmy jezioro i skierowaliśmy się do domu. W sercu wiedziałem, że to nasze ostatnie wspólne chwile, więc nie chciałem aby się skończyły. Zaoferowałem jej nawet, aby spędziła noc u mnie w domu, w moim łóżku, ale odmówiła. Nigdy wcześniej nie zapraszałem nikogo aby spędził ze mną noc. To zabawne; jeśli chodzi o nią, to moje wcześniejsze reguły, te, których nigdy nie łamałem, wydają się nie istnieć. Jestem w samym centrum zarówno nieba jak i piekła. Ostatniej nocy Indi zabrała mnie w miejsce, które nigdy nie myślałem że jest dla mnie możliwe. Szczęście. Tego właśnie z nią doświadczyłem. Pierdolone szczęście. Nigdy w życiu nie sądziłem, że seks może taki być. Pewnie, zawsze jest dobry, ale z nią… Słodki Jezu. Rzeczy, które przez nią czuję pierdolą mi w głowie. To co dzieliliśmy było ulotną chwilą w wielkim spektrum, ale wiem że to coś, czego szybko nie zapomnę – jeśli w ogóle. Chciałbym tylko aby sytuacja pomiędzy nami była inna, ale nie jest. Wstaję z łóżka i kieruję się pod prysznic. Jeśli zamierzam zrealizować mój plan, to muszę się zebrać do kupy. Stojąc pod strumieniem gorącej wody,

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

rozważam, jak moje dzisiejsze czyny wpłyną na dwójkę osób, na których zależy mi najbardziej na świecie. Mama poświęciła dla mnie ostatnie osiemnaście lat swojego życia. To czas, abym się zrewanżował. Ma swojego chujowatego męża, który pomoże jej się pozbierać. No i jest jeszcze Indi. Ma tyle obietnic jasnej i szczęśliwej przyszłości. Ma przed sobą całe życie. Życie, które jestem pewien że będzie o wiele bogatsze, jeśli mnie w nim nie będzie. Nie mam pojęcia dokąd jechać, ani co robić. Liczyłem na jeszcze kilka tygodni aby ułożyć plan, ale po tym, co wydarzyło się zeszłej nocy, muszę zrobić to dzisiaj. Im szybciej, tym lepiej. Jeśli zostanę, to wszystko tylko bardziej się skomplikuje. Konsekwencje są zbyt duże. Moje uczucia do niej są zdecydowanie zbyt silne. Usiłowałem z nimi walczyć, ale przegrałem bitwę. To co jest pomiędzy nami nie może trwać. Ostatecznie doprowadzi to do zawodu miłosnego. Wiem to. To ryzyko, którego nie jestem skory podjąć dla niej, czy dla mnie. Miałem tyle tego gówna, że starczy mi na całe życie. Ogarnia mnie smutek, kiedy unoszę żel pod prysznic i zmywam ze skóry jej zapach. Nigdy więcej nie będę w stanie wąchać jej słodyczy, czuć pod palcami jej miękkiej skóry, czy kosztować jej ust. Tworzy to w moim gardle pierdoloną gulę wielkości piłki do kosza. Kiedy jestem już ubrany, wrzucam rzeczy do walizki i wkładam ją pod łóżko, a potem idę poszukać mamy. Znajduję ją w kuchni, gotuje coś. Choć czuję się teraz cholernie zdewastowany, to sam jej widok przywraca uśmiech na mojej twarzy. Będę tęsknił za jej gotowaniem, ale najbardziej będę tęsknił za nią. - Hej skarbie – mówi, uśmiechając się do mnie. – Niedługo będzie śniadanie. Zjemy jak tylko John wróci do domu. Podchodzę do niej i obejmuję ją. - Kocham cię, mamo. - Ja też cię kocham, Carter.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dziękuję że zawsze mnie kochałaś. Za to, że mnie zatrzymałaś i chciałaś mnie, kiedy nikt inny nie chciał. – Słyszę że głos mi się łamie kiedy mówię. - Kochanie? Skąd się to wzięło? - pyta, spoglądając na mnie. – Czy wszystko okej? - Wszystko dobrze. Chcę tylko abyś wiedziała, jak bardzo doceniam ciebie i wszystko co przez lata dla mnie zrobiłaś. To jest dla mnie wszystkim. Ty jesteś dla mnie wszystkim. – Widzę jak z powodu moich słów w jej oczach wzbierają łzy. - Jesteś pewien że z tobą okej? – Widzę zmartwienie na jej pięknej twarzy. Przytakuję, zacieśniając uścisk. – Jesteś częścią mnie, skarbie. Zawsze będziesz częścią mnie. Nie posiadanie cię w moim życiu nie było opcją. Nie było dnia w którym nie dziękowałabym, że jesteś moim synem – mówi, przesuwając delikatnie dłonią po mojej twarzy. Nie mogę mówić. Z sekundy na sekundę gula w moim gardle robi się coraz większa. Jestem zaskoczony, że nie dławię się tym skurwielem. To jest moje pożegnanie. Nie wiem kiedy, ani czy w ogóle jeszcze ją zobaczę. Ta myśl sprawia, że boli mnie serce. Gdyby nie ona, to moje życie byłoby niczym. Bezwartościowe. Poświęciła dla mnie swoją przyszłość, rodzinę, wszystko. Słowa nigdy nie będą w stanie wyrazić ile to dla mnie znaczy. Kochała bękarta, którego nikt inny nie mógłby pokochać. Pochylam się i umieszczam na jej policzku delikatny pocałunek. - Będę w swoim pokoju – mówię, odwracając się i odchodząc. Nie trudzę się spojrzeniem za siebie. Nie mogę. Jeśli to zrobię, to zobaczy łzy błyszczące w moich oczach. - Okej, skarbie. Kocham cię, Carter – woła za mną. - Ja też cię kocham, mamo – szepczę. Sięgam pod łóżko i wyciągam torbę, którą dopiero co spakowałem. Opróżniam na łóżko zawartość szkolnego plecaka i idę do łazienki. Wrzucam do środka dezodorant, szczoteczkę do zębów i pastę. Wracam do pokoju, łapie szkicownik i zdjęcie przedstawiające mamę i mnie kiedy byłem chłopcem, i Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

wkładam je do plecaka. Rozglądając się po pokoju, sprawdzam, czy jest jeszcze coś, czego potrzebuję. Kierując się do okna, moje spojrzenie pada na dom Indi. Jestem w szoku kiedy widzę że stoi w oknie, obserwując mnie. Uśmiecha się. Kurwa. Miałem nadzieję, że nie zobaczę jej przed wyjazdem. Nie mogę się z nią pożegnać, po prostu nie mogę. Wypatroszyłoby mnie to. Odrywam od niej oczy i wyrzucam walizkę przez okno. Ląduje na ziemi z głuchym łoskotem. Kiedy ponownie spotykam jej oczy, widzę, że podąża spojrzeniem do torby leżącej na ziemi, a potem ponownie patrzy na mnie. Uśmiech znika z jej pięknej twarzy. Z twarzy, której wiem, że nigdy nie zapomnę. Podchodzi bliżej i opiera dłonie o szybę. Kurwa, wie. Dewastacja, która przecina jej rysy rozrywa moje pieprzone serce na pół. Obserwuję jak samotna łza spływa jej po policzku. Co ja bym oddał, żeby ją teraz przytulić. Pocałować ją. Powiedzieć jej, że nie wiem jak przetrwam bez niej w moim życiu. Wyskakuję przez okno, podnoszę torbę i zaczynam odchodzić w stronę samochodu. Spoglądam po raz ostatni przez ramię, na jedyną osobę na ziemi, poza mamą, którą kocham. Tak, kocham ją. Kocham ją tak bardzo, że to, kurwa, boli. Ostatnia noc tylko to potwierdziła. Ona jest jedyną osobą, która sprawiała, że czułem jakbym był kimś. Jedyną osobą, która zaakceptowała mnie takim, jakim jestem - prawdziwego Cartera Reynoldsa. Osobę, którą jestem w środku. Nie nieślubne dziecko. Bękarta. Prawdziwego mnie. Zna moją historię i nadal jej zależy. Nadal chce mnie w pobliżu. Nie przywykłem do ludzi którzy mnie chcą, więc fakt, że z nią jest inaczej, jest czymś, czego nigdy nie zapomnę. Będę cenił czas, który z nią spędziłem. Na zawsze będzie posiadała moje serce. Wiem to na pewno. Choć mnie to zabija, muszę pozwolić jej odejść. Choć ona może tak nie myśleć, to zasługuje na o wiele więcej niż kiedykolwiek mogę jej dać. O wiele więcej. Urodziłem się bękartem i umrę będąc bękartem. To się nigdy nie zmieni. Wiem, że z czasem moje fatum i mrok przygaszą jej promienie słońca. Nie mógłbym jej tego zrobić. Jest idealna, taka jaka jest.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Otwieram bagażnik i wkładam tam walizkę i plecak. Z ciężkim sercem podchodzę do drzwi od strony kierowcy. - Carter, proszę, nie jedź. Nie zostawiaj mnie. – Słyszę jak płacze za mną. Chryste. Wyszła na zewnątrz. Nie odwracam się. Nie mogę. Chciałbym móc zostać. A jeszcze bardziej chciałbym móc zabrać ją ze sobą, ale to nie wchodzi w grę. Ignorując ją, otwieram drzwi i wchodzę do auta. Łzy zasnuwają mi wzrok. Nie sądziłem, że to będzie takie ciężkie. Przekręcam kluczyk w stacyjce i wycofuję z podjazdu. Oczy mnie zdradzają, kiedy po raz ostatni spoglądam na dzieciaka. Dzieciaka, który skradł mi serce. Dzieciaka, któremu udało się przebić przez mój mrok i przez ulotne chwile pokazać mi, jak to jest ponownie mieć w sercu światło. Kurwa, będę tęsknił za nią i jej przemądrzałymi ustami. Musi o mnie zapomnieć. Przysięgam, że dosłownie czuję, jak serce roztrzaskuje mi się na milion kawałków, kiedy patrzę jak tam stoi. Obejmuje rękami swoje malutkie ciałko. Łzy spływają po jej pięknej twarzy. Potrzeba każdej odrobiny siły jaką w sobie mam, aby do niej nie pójść. Tak wiele chcę jej powiedzieć. Tak wiele. Za tak wiele rzeczy chcę jej podziękować. Ale zamiast tego robię to, co muszę, aby pomóc jej o mnie zapomnieć. Aby pomóc jej ruszyć dalej. Pokazuję jej środkowy palec, kiedy naciskam na gaz i odjeżdżam. Odjeżdżam od jedynych dwóch osób, które zawsze będą miały miejsce w moim sercu…

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

CZĘŚĆ DRUGA

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 1 Pięć lat później…

Zostaję wyrwany ze snu przez naszą piosenkę – „Let her go” – Passanger. Cóż, technicznie to nie jest nasza piosenka, ale przypomina mi o niej. O nas. Usłyszałem ją kilka dni po tym, jak wyjechałem. Po raz pierwszy od lat płakałem. Płakałem jak pierdolone dziecko. Od tamtej pory był to dzwonek mojego telefonu. Nie wiem dlaczego się torturuję nie zmieniając go. Jedyne co robi, to przypomina mi o tym co straciłem. O jedynej dziewczynie, którą kiedykolwiek kochałem. Sięgam po telefon na stoliku nocnym w chwili, kiedy porusza się obok mnie brunetka. Kurwa, nadal tu jest? - Która godzina? – pyta. - Ta, w której się ubierasz i wychodzisz – odpowiadam, spoglądając na zegar. Cholera, 4:30. Kto dzwoni do mnie o tej porze? Lepiej żeby to była kurwa, sytuacja życia i śmierci, inaczej skopię komuś dupę. Kiedy widzę na wyświetlaczu numer mamy, serce mi opada. Wyskakuję z łóżka i odwracam się do laski, której nie powinno tutaj być. Nie pamiętam nawet jej imienia. To Sarah… Samantha… Shona? Pieprzcie mnie. Jestem pewien, że zaczyna się na „S”. Tak czy siak, nie bawię się w nocowanie. Zawsze jestem szczery z dziewczynami, które przyprowadzam do domu. Doskonale wiedzą w co się pakują. Jestem pewien, że zeszłej nocy, po tym jak się pieprzyliśmy, powiedziałem jej, że ma wyjść. Zgaduję, że zasnąłem, a ona nie posłuchała. Kurewsko nienawidzę kiedy to robią. - Zbieraj swoje bzdety i idź – warczę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chcę dalej spać – jęczy, jeszcze bardziej mnie wkurzając. Zgarniam z podłogi jej ciuchy i rzucam je na łóżko. To nie tak, że poprzedniej nocy nie wyraziłem się całkowicie jasno. To był jednorazowy numerek i nic więcej. Zdecydowana większość lasek jest całkiem dobra, ale od czasu do czasu trafi się ta potrzebująca, która myśli, że może mnie zmienić. Jakby miała jakąś magiczną cipkę, która sprawi, że będę wracał po więcej. Sorki, nie ma takiej opcji. Jest tylko jedna dziewczyna na tej ziemi, która może mi to zrobić - moja Indi. Nikt nigdy jej nie dorówna. Nikt. - Idź – mówię ostrzegawczym tonem, kiedy odwracam się i wychodzę z pokoju, abym mógł pogadać przez telefon. – Mamo? - Carter – płacze. - Szlag, mamo. Co się dzieje? – pytam spanikowany. - Chodzi o… chodzi o Johna. – Samo usłyszenie imienia tego pojeba powoduje, że rośnie mi ciśnienie. Jeśli zranił ją w jakikolwiek sposób, to rozpierdolę go na kawałki. – Nie żyje. – Cóż, tego to się nie spodziewałem. - Co? Co masz na myśli mówiąc, że nie żyje? Co się stało? – Szczerze mówiąc gówno mnie obchodzi że nie żyje, martwię się jedynie o mamę. Zawsze go nienawidziłem, ale muszę pamiętać, że mama go kochała. Bóg jeden wie dlaczego. - Carter – szlocha. – Nie wiem co się stało. Przewróciłam się w łóżku i objęłam go ręką. Był zimny. On… - Zaczyna niekontrolowanie płakać. – Musisz przyjechać do domu, proszę. – Mogę tam wrócić? Przypuszczam, że nie mam zbyt wielkiego wyboru. Tu nie chodzi o mnie. Ona naprawdę mnie potrzebuje. Potrzebny mi tylko ułamek sekundy, aby podjąć decyzję. - Przyjadę, mamo. Będę w domu za kilka godzin. Będzie z tobą dobrze do czasu aż dotrę? - Tak – szepcze. - Będę tak szybko jak mogę – zapewniam ją. - Dziękuję skarbie. – Pociąga nosem. Zabija mnie słuchanie jej kiedy jest taka smutna. – Czuję się taka samotna. – Chryste, nienawidzę tego, że tak się czuje. Doskonale wiem co to znaczy czuć się samotnym.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Powrót tam jest ostatnią rzeczą, jaką chcę zrobić. Spędziłem ostatnie pięć lat usiłując zapomnieć. Jednak mama mnie potrzebuje.

***

Po wzięciu prysznica i spakowaniu kilku rzeczy, o 5:00 jestem w drodze. Jak tylko wjeżdżam na autostradę, wyciągam telefon i dzwonię do mamy. Obecnie mieszkam w Newcastle. To dwie godziny drogi na północ od Sydney. Nie ma niczego, czego nie kochałbym w tym miejscu. Teraz jest to mój dom i nigdy go nie opuszczę. Ludzie są świetni, kocham to spokojne życie, które nie jest tak chaotyczne, jak w Sydney, a plaże są spektakularne. Pierwotnie przeniosłem się na północ, aby wprowadzić trochę dystansu pomiędzy mną i Indi. Myślałem, że to pomoże, ale nawet jeśli przeprowadziłbym się na koniec świata, to wiem, że nadal byłaby obecna w mojej głowie i w sercu. Kiedy pracowałem z Jaxem, byłem tylko pół godziny drogi stamtąd. Czasami pokusa, aby przejechać obok jej domu była zbyt ciężka do zignorowania. Bycie tutaj nie powstrzymało pragnienia zobaczenia jej, ale z czasem udało mi się radzić sobie z tym. Teraz nienawidzę tego, że jestem tak daleko od mamy. Jest całkiem sama i kiedy dzwoniła brzmiała na cholernie zrozpaczoną. Przypuszczam, że to zrozumiałe. Pragnę dostać się do niej tak szybko, jak mogę. - Halo – mówi męski głos. Od razu go rozpoznaję. Czuję, jak usta wyginają mi się w uśmiechu. Dzięki, kurwa, za to, że z nią jest. Ogarnia mnie ulga. - Ross. Cześć, tu Carter. Chryste, cieszę się, że tam z nią jesteś. - Carter, mój chłopcze – mówi z czułością. Przez ton jego głosu mogę stwierdzić, że cieszy się, że mnie słyszy. Taką samą reakcję otrzymywałem za każdym razem, kiedy rozmawialiśmy w ciągu tych pięciu lat. – Jak tylko usłyszałem telefon na posterunek, to przyjechałem prosto tutaj. - Doceniam to. Dziękuję. Jak ona się trzyma? – pytam. - Obawiam się, że niedobrze.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Możesz jej przekazać, że jestem w drodze? - Tak. Przykro mi że w takich okolicznościach, ale cieszę się, że wreszcie wracasz do domu, synu. Nie mogę się doczekać aby cię zobaczyć. Nigdy nie uważałem tego miejsca za dom. Chuj mi to uniemożliwił. Jednak tak długo jak mama i Indi tam przebywają, to moje serce także. - Ja również nie mogę się doczekać, aby cię zobaczyć – mówię mu. Jeśli mam być szczery sam ze sobą, to nie jest jedyną osobą, którą pragnę zobaczyć. Kiedy uciekłem, Rossowi zajęło mniej niż tydzień, aby mnie wytropić. Zgaduję, że powinienem był się tego spodziewać, biorąc pod uwagę jego zawód. Tamtego dnia jechałem do salonu tatuażu Jaxa z kilkoma rysunkami, które namalowałem. Miałem nadzieję zarobić szybką kaskę. Coś, co pomogłoby mi przeżyć aż znajdę jakąś pracę. Domyślam się, że ucieczka bez większej ilości kasy w kieszeni nie była najmądrzejszym posunięciem. To tam znalazł mnie Ross Montgomery, w salonie tatuażu. Na szczęście Jax nie tylko kupił tego dnia moje rysunki, ale zaoferował mi pracę. Wziął mnie pod swoje skrzydła i w ciągu kilku miesięcy nauczył mnie wszystkiego co wiedział. Ross był wkurzony, kiedy się ze mną skonfrontował. Wkurzony, że odszedłem nie mówiąc nic nikomu. Powiedział, że mama i Indi były zdruzgotane sposobem w jaki odszedłem, nie wspominając już o tym, że odchodziły od zmysłów ze zmartwienia. - Dlaczego nie przyszedłeś do mnie? – zapytał. – Mógłbym pomóc. Ucieczka w taki sposób nie była rozwiązaniem, synu. – Robił co mógł, aby nakłonić mnie do powrotu do domu. Posunął się nawet do tego, że zaproponował mi pokój w swoim domu. Sądzę, że wiedział iż mój ojczym był po części powodem mojego zniknięcia. Nie był jedynym powodem. Jednak nigdy mu tego nie powiedziałem. Był rozczarowany, kiedy odmówiłem powrotu z nim. Ale będąc tak wyluzowanym człowiekiem jakim był, zaakceptował to, że miałem własne powody, nawet jeśli się z nimi nie zgadzał. W tamtym czasie spałem na kanapie u Jaxa. Rossowi się to nie spodobało, więc następnego dnia pomógł mi ogarnąć własną miejscówkę. Małe, jednopokojowe mieszkanie. Obiecał także, że nie powie nikomu gdzie byłem, kiedy go o to poprosiłem. Jednakże zażądał abym

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

zadzwonił do mamy i powiedział jej, że ze mną wszystko okej, i tak też zrobiłem. W ciągu kilku kolejnych miesięcy, Ross dzwonił do mnie co kilka dni. Potem telefony zmniejszyły częstotliwość do cotygodniowych, a potem do kilku w miesiącu, ale zawsze kończył rozmowę, mówiąc „Jestem tutaj gdybyś kiedykolwiek czegoś potrzebował, synu. Nigdy o tym nie zapominaj”. Naprawdę to doceniałem. Fakt, że mu na mnie zależało wiele dla mnie znaczył, i nadal znaczy więcej niż kiedykolwiek się dowie. W ciągu lat stał się dla mnie męskim autorytetem, którego nigdy nie miałem. Rodzajem ojca, za którym tęskniłem przez całe życie. Tak wiele osiągnęłam w przeciągu ostatnich pięciu lat. Już w młodych latach nauczyłem się, że ciężką pracą można osiągnąć wszystko. Tak wiele zawdzięczam Jaxowi. Z moją pewną ręką i artystycznymi umiejętnościami szybko przewyższyłem jego oczekiwania i stałem się jego najlepszym tatuażystą. Nie tylko pracowałem w pełnym wymiarze czasu w jego salonie, ale wykonywałem także po godzinach prywatne tatuaże w mieszkaniu. Byłem rozsądny jeśli chodzi o kasę, dokładnie tak samo, jak w dzieciństwie. W przeciągu roku zaoszczędziłem tyle, aby otworzyć własny salon. „Tatuaż Indi”. Tak, nazwałem go na jej cześć. Nie pytajcie mnie dlaczego. Zgaduję, że nadal chciałem aby była częścią mojego nowego życia. Nawet jeśli nie odbywało się to tak, jak tego chciałem. Jestem jedynym właścicielem „Tatuażu Indi”, ale mam też drugi salon, którego własność dzielę z Jaxem. Nazywa się „Nikczemny Tatuaż”. Żywimy nadzieję, że pewnego dnia będziemy właścicielami całej ich sieci. Przez to jak interes kwitnie, zdecydowanie mogę to zobaczyć w naszej przyszłości. W ciągu lat, Jax i ja staliśmy się bliskimi przyjaciółmi. Chociaż był niezadowolony z powodu tego, że stracił mnie jako pracownika, to nie zawahał się aby pomóc mi ogarnąć „Tatuaż Indi”. Początkowo, zostanie tatuażystą nie było ścieżką, którą wybrałbym gdybym go nie spotkał. Jestem wdzięczny, że moja podróż doprowadziła mnie do niego. Kocham to co robię. Pewnej nocy, po paru piwach, powiedział mi o kolesiu którego znał, który sprzedawał salon i rezygnował z biznesu. To wtedy zapytał mnie, czy byłem zainteresowany spółką. Skorzystałem z szansy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Candace prowadzi dla nas „Nikczemny Tatuaż”. Tak, nadal jest obecna i jej włosy w dalszym ciągu są różowe. Nigdy się nie spiknęliśmy po tej nocy, kiedy ją odrzuciłem, gdy zakradła się do mojego pokoju, ale staliśmy się bliskimi przyjaciółmi. Pomogła mi poradzić sobie ze stratą Indi, po tym, jak odszedłem. Ross również przez cały czas mnie wspierał. Przyszedł nawet na oficjalne otwarcie „Tatuażu Indi”. Nie miałem pojęcia, że się pojawi. Nigdy nie powiedział słowa na temat tego, jak nazwałem salon. Do dzisiejszego dnia nadal zastanawiam się czy wie, iż nazwałem go na cześć jego córki. Sądzę, że to całkiem, kurwa, oczywiste, że to zrobiłem. Nie potrafię opisać tego co poczułem, kiedy tamtej nocy wszedł przez drzwi. Zszokowało mnie to w chuj. Jestem cholernie wdzięczny, że go obchodzę. Jest jedynym mężczyzną w moim życiu, któremu zleży. Niezliczoną ilość razy mówił mi, że jest bardzo ze mnie dumny. Kurewsko go za to kocham. Z tego co wiem, to mama i Indi nie mają pojęcia, że pozostaliśmy w kontakcie przez te wszystkie lata. Regularnie rozmawiam z mamą przez telefon, ale nie widziałem jej ani razu odkąd wyjechałem. Zawsze zaprasza mnie do domu na święta, ale wykorzystuję jako wymówkę zobowiązania zawodowe. Nie zrozumcie mnie źle, chciałem ją zobaczyć. Tęsknię za nią tak kurewsko mocno, że nie uwierzylibyście. Jednak za jej mężem już nie tak bardzo. Gdyby nie wiązało się to z nieprzyjemnością zobaczenia go, to zrobiłbym to wcześniej. Zaprosiłbym ją do mnie. Często o tym myślałem, ale nie chciałem aby Chuj skalał moją przestrzeń. Mój spokój. Na szczęście nie jest to coś, o co muszę się jeszcze martwić. Nie mogę się doczekać, aby ponownie ją zobaczyć. Nigdy nie zapytałem mamy ani Rossa jak ma się Indi. Choć bardzo chciałem, to nie mogłem. Zgaduję, że się bałem. To czego nie wiesz nie może cię zranić, racja? Nie mam pojęcia co robiła przez te wszystkie lata. O ile wiem, mogła wyjść za mąż i mieć dzieci. Ta myśl powoduje, że jest mi niedobrze. Przypuszczam, że to dlatego, iż po tych wszystkich latach nadal posiada moje serce. Pewnie, odkąd wyjechałem były inne kobiety. Nie jestem, kurwa, święty. Nigdy nie twierdziłem, że jestem. Jednak to nie było nic poważnego. Jak możesz się komuś poświęcić, kiedy twoje serce należy do kogoś innego? Nie było dnia abym o niej nie myślał, nie tęsknił za nią.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Mam nadzieję, że jest szczęśliwa, naprawdę. Jeśli mam być ze sobą szczery, to mam nadzieję że jest wolna i szczęśliwa, ale w ten sposób przemawia moja samolubna strona. Choć myśl o tym, że ponownie ją zobaczę ekscytuje mnie bardziej, niż jestem skłonny przyznać, to również cholernie mnie to przeraża. Nie wiem nic o minionych pięciu latach jej życia. Ani jednej, cholernej rzeczy. Nie mam bladego pojęcia czego oczekiwać. Ross i ja nigdy nie gadaliśmy na temat mojego starego życia. Nie chciałem o tym mówić. Alternatywa była po prostu zbyt trudna. Nie mógłbym ruszyć dalej, gdybym nadal tkwił w przeszłości. Rozumiał to, ale w dniu, kiedy pomógł mi przenieść się do mojego mieszkania, powiedział „Mam nadzieję, że wiesz z czego rezygnujesz. Mam nadzieję, że nie będziesz żył z żalem z powodu swojej decyzji”. Wiedziałem, że odnosił się do Indiany. Myślę, że zawsze będę żałował tego, że od niej odszedłem, ale zrobiłem to, co uznałem za najlepsze. Dla niej.

***

Do czasu, kiedy wjeżdżam na starą ulicę, czuję nudności na myśl o tym, że znów tutaj jestem. Nie jestem nawet pewien, czy nadal mieszka z tatą. Minęło pięć, długich lat, ale w pewien sposób wydaje się, jakby to było wczoraj kiedy trzymałem ją w ramionach. Całowałem te jej pieprzone, delikatne usta. Jestem pewien, że jakiś szczęśliwy skurwiel ją zgarnął. Kto by tego nie zrobił? Każdy byłby szczęśliwy mając ją. Jest idealną dziewczyną. Taką, której pozwoliłem odejść. Głupi pojeb ze mnie. Kiedy podjeżdżam do domu moje serce pomija uderzenie. Kto by przypuszczał, że tym co zobaczę w pierwszej kolejności, będzie ona. Takie moje pierdolone szczęście. Wygląda na to, że myje samochód. Pochyla się nad maską, mając na sobie króciutkie, dżinsowe spodenki. Ten pieprzony tyłeczek. Jezu, nie potrafię wam powiedzieć, jak wiele razy o nim myślałem. Uznaję to za ironię, ponieważ kiedy pierwszy raz tutaj przyjechałem najpierw zobaczyłem jej tyłek. A teraz jestem tutaj, pięć lat później, i dzieje się ta sama, pierdolona rzecz. Deja vu w najgorszej odsłonie. Czy wszechświat usiłuje polecieć sobie ze mną w chuja, czy co?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ręce nieco mi drżą, kiedy zatrzymuję się na podjeździe. Żołądek mi się skręca. Oczy mam wymierzone w nią. Proszę, bądź szczęśliwa, że mnie widzisz, to moja pierwsza myśl. Prostuje się, nadal stojąc do mnie tyłem. Kiedy jej ciało sztywnieje, wiem, że wie iż to ja. Pewnie zdradził mnie dźwięk mojego auta. Nadal mam moje Monaro. Nigdy się go nie pozbędę. W końcu udało mi się go skończyć. Wygląda zajebiście. Kurewsko kocham ten samochód. Nadal ma oryginalny, ciemnoczerwony lakier. Po prostu go odnowiłem. Zatrzymałem także czarne pasy na masce. Zastąpiłem zużyty, stary silnik trzysta pięćdziesiątką Chevroleta i zmieniłem automatyczną skrzynię biegów na manualną. Odświeżyłem wnętrze używając miękkiej, czarnej skóry. Siedzenia także pokryłem czarną skórą, z czerwonym paskiem pośrodku. Mam chromowane alufelgi na osiemnasto calowych oponach. Wygląda to zajebiście obłędnie. Nic nie podkręca adrenaliny bardziej, niż kontrolowanie siedmiuset pięćdziesięciu koni mechanicznych. Otrzymałem tak wiele ofert kupna tej piękności, ale nigdy się z nią nie rozstanę. Wydałem małą fortunę doprowadzając ją do obecnego stanu, ale była warta każdego centa. Jest moją dziecinką. Wszystko wydaje się zwalniać, kiedy siedzę w samochodzie i spoglądam w jej kierunku. To tak, jakby nagle świat zaczął poruszać się w zwolnionym tempie. Odwraca się. Kiedy jej oczy spotykają moje, kradnie mi oddech, dosłownie. Kurwa, jest jeszcze piękniejsza niż pamiętałem. Oczy rozszerzają jej się z zaskoczenia, a gąbka którą ma w dłoni opada na ziemię. Nie mogę się poruszyć, kiedy ją chłonę. Serce łomocze mi wściekle pod żebrami. Kurwa, tęskniłem za tymi oczami, ustami – za nią. Niewiele się zmieniła, tylko dorosła. Szesnastoletnia Indi była piękna. Dwudziesto dwu letnia – kurewsko oszałamiająca. Mój dzieciak nie jest już dzieckiem. Jest diabelnie seksowną kobietą. Zajebiście, kurwa, wspaniałą. Udaje mi się zebrać do kupy i wysiadam z samochodu. Oczy nadal ma skierowane na mnie. Czuję jak usta wyginają mi się w kącikach. Słowa nie mogą opisać, jak dobrze znów ją widzieć. Robię krok w jej stronę. Mruży oczy, a mój uśmiech się poszerza. Tęskniłem za jej ikrą i charakterkiem, który nie tylko mnie wkurzał, ale także cholernie mnie podniecał. - Hej – mówię, podchodząc do niej. Nie odpowiada. Zamiast tego jej dłonie wędrują na biodra, a jej grymas się pogłębia. Zgaduję, że po tych wszystkich latach nadal jest na mnie wkurzona. Nie mogę jej tak naprawdę

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

winić. – Cóż, spójrz na siebie – dodaję, pochylając się i sięgając po gąbkę którą upuściła. Kiedy się podnoszę, nie mogę się powstrzymać od zagwizdania, kiedy podróżuję oczami po długości tych jej seksownych, zgrabnych nóg. Drga mi fiut. Efekt jaki na mnie miała ani trochę nie zmalał. Czego bym nie oddał aby przesunąć palcem, albo jeszcze lepiej, językiem, po jej nogach, zakopując twarz w jej słodyczy. – Dzieciak dorósł. – Uśmiecham się ironicznie, kiedy moje oczy spotykają jej. Pieprzcie mnie, jest wspaniała. - Nie jestem już pieprzonym dzieciakiem – warczy. Pochylam się do przodu, tak, że moja twarz znajduje się tylko kilka centymetrów od jej i szepczę: - Widzę. – Jej źrenice rozszerzają się, a oddech się rwie. Natychmiast wiem, że efekt który na nią wywierałem także nie zniknął. Potrzeba wszystkiego co w sobie mam, aby nie przyciągnąć ją w ramiona i ścisnąć do utraty tchu. Dlaczego tak długo zwlekałem z zobaczeniem jej? Samo ponowne przebywanie blisko niej sprawia, że czuję się żywy. – Dobrze cię znów widzieć, Indi. - Cóż, to uczucie nie jest odwzajemnione – mówi z grymasem. Kłamie, mogę to stwierdzić. Język jej ciała mówi zupełnie coś innego niż słowa. Widzę, że nadal jest uparta jak cholera. Moje oczy opuszczają jej i opadają do ust. Nie potrafię wam powiedzieć jak wiele razy w ciągu tych pięciu lat marzyłem o tych ustach. Zbyt wiele aby zliczyć. Tak bardzo chcę ją pocałować, że boli mnie pieprzona klatka piersiowa. Pozwalam oczom opaść trochę niżej. To wtedy widzę naszyjnik który dałem jej na siedemnaste urodziny. Nie mogę uwierzyć, że nadal go nosi. Uśmiecham się przez to jak pieprzony idiota. Nie macie pojęcia ile znaczy dla mnie zobaczenie go. Obserwuję jak jej pierś unosi się i opada, kiedy jej oddech przyspiesza. Może sobie zaprzeczać ile chce, ale działam na nią. - Moje oczy są wyżej, kolego – mówi ostro. Chcę się roześmiać na jej komentarz. Kocham jej przemądrzałe usteczka. Cieszę się, że ta część naszego związku nie zmieniła się. Pod materiałem białego topu widzę przebłysk białego, koronkowego stanika, zakrywającego jej piersi. Podsuwa mi to pewien pomysł. Nie mogę się powstrzymać. Unoszę gąbkę którą mam w dłoni, aż wisi nad jej cyckami. Słyszę

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jak sapie, kiedy zdaje sobie sprawę co zamierzam zrobić. Mocno zaciskam pięść i woda zaczyna kapać. Wsiąka w materiał jej koszulki, sprawiając, że staje się przezroczysta. Twardnieją jej sutki, tak samo jak i mój fiut. Chryste. Nawet jej jeszcze nie dotknąłem, a przysięgam, że mógłbym ciąć diamenty tym pojebem pomiędzy moimi nogami. Odrywam wzrok od jej imponujących zderzaków i nawiązuję z nią kontakt wzrokowy. Czuję się dość zadowolony z siebie, ale to uczucie nie trwa długo. Złość którą widzę w jej oczach nie jest tym, czego oczekiwałem. Kiedy straciła swoje poczucie humoru? Chyba powinienem wiedzieć, z minionych doświadczeń, że jeśli chodzi o nią, to igram z ogniem. Zwłaszcza, że ma w sobie pięć lat tłumionej złości w stosunku do mnie. To jest pierwszy raz, kiedy nie spodziewam się jej kolejnego posunięcia. Więc kiedy nadchodzi, jestem całkowicie zaskoczony. Unosi nieco prawą nogę, a potem BUUM. Przywala mi porządnie z kolanka w jaja. Mocno. Jezu pierdolony Chryste. Całe powietrze ucieka mi z płuc, kiedy ból rozchodzi się po moim ciele. Fiut natychmiast mi wiotczeje. Kurwa, myślę, że właśnie mnie zabiła. Jestem pewien, że mój chłopczyk kryje się teraz gdzieś w moim gardle. Ucieka mi dziki, podniesiony dźwięk i opadam w agonii na kolana. - Trzymaj się, kurwa, ode mnie z daleka, dupku – krzyczy, a potem odwraca się i wchodzi do domu. Niech ktoś zadzwoni po karetkę. Myślę, że umieram.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 2

Indiana Łzy grożą wypłynięciem, kiedy pędzę w dół korytarza, do mojego pokoju, ale powstrzymuję je. Uroniłam ich wiele po jego wyjeździe, zbyt wiele aby zliczyć. Nie godzę się na kolejne. Pieprzyć go. Zdzieram mokrą koszulkę przez głowę i rzucam ją gniewnie przez pokój, zanim opadam twarzą na łóżko. Wrócił. Po tym całym czasie, wrócił do domu. Nie wiem jak się z tym czuję. W sumie, tak, wiem. Jestem uszczęśliwiona, zdruzgotana i wkurzona tak bardzo, że nie uwierzylibyście. Czy to możliwe aby czuć tak wiele emocji w tym samym czasie? Zgaduję że tak, ponieważ w tej chwili czuję je wszystkie. W sercu wiem, że to co czułam do niego tyle lat temu nadal czai się gdzieś w tle. Ukryte głęboko w czeluściach mojej duszy. Zobaczenie go sprawiło, że wszystko wypłynęło na powierzchnię. Po tym jak wyjechał, potrzebowałam lat aby ruszyć naprzód. Pieprzonych lat. Nie mogę znów do tego wrócić, po prostu nie mogę. Był taki czas, kiedy zrobiłabym wszystko aby ponownie go zobaczyć. Absolutnie wszystko. Ale wrócił o pięć lat za późno. Mam teraz Marka. W przyszłym tygodniu będziemy świętowali nasz pierwszy rok razem. Bardzo mi na nim zależy. Może nawet go kocham. Szczerze mówiąc nie jestem pewna. On już mi powiedział, że mnie kocha, ale nie mogę odpowiedzieć tym samym. Nie, dopóki nie będę tego na sto procent pewna. Może dlatego, że to co do niego czuję nie umywa się do tego, co kiedyś czułam do Cartera. Myślę, że to mnie powstrzymuje. Mark jest przystojny, odnosi sukcesy i ciężko pracuje, ale nigdy nie był w stanie wzniecić tego płonącego pożądania, podczas gdy Carter potrafił to zrobić. Poznaliśmy się z Markiem w college’u. Gonił za mną przez kilka miesięcy zanim w końcu poddałam się i zgodziłam się pójść z nim na randkę. Od tamtej pory byliśmy razem. Jest pierwszym facetem z którym byłam

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

intymnie od czasu Cartera. Po tym, jak wyjechał, trzymałam się z dala od jakichkolwiek związków. Przez lata moje roztrzaskane serce nadal należało do niego. W końcu poddałam się myśli, że on nie wróci, więc zdecydowałam, że musiałam przynajmniej spróbować ponownie kogoś pokochać. Mark jest dobrym facetem. Całkowitym przeciwieństwem Cartera. Zdecydowanie nie jest typem, którego nazwalibyście złym chłopcem. Jest bezpieczny. Stabilny. A co najważniejsze, kocha mnie. Nigdy ode mnie nie odejdzie. Nigdy nie zmiażdży mnie tak, jak tyle lat temu zrobił to Carter.

***

Siedzę zamknięta w pokoju przez większość poranka. Nie byłam świadoma tego co dzieje się w domu obok, dopóki w końcu się nie wyłoniłam. Nie miałam pojęcia, że w nocy umarł pan Shepard. To jasne, że właśnie z tego powodu wrócił Carter. Mówiąc szczerze, cieszę się że nie żyje. To, jak traktował swojego pasierba i to, co mi zrobił po jego wyjeździe powoduje, że nie mogę powiedzieć, że smuci mnie jego śmierć. - Elizabeth jest bałaganem – mówi tata podczas lunchu. - Założę się że tak. – To moja jedyna odpowiedź. - Carter wrócił dziś rano do domu – dodaje, posyłając mi dziwne spojrzenie. Wiem że czeka, aby zobaczyć moją reakcję. Cóż, nie dostanie żadnej. - Taa, wiem. Miałam już tego pecha, że wpadłam na niego. – Gryzę kanapkę, więc nie muszę już nic mówić. - Nadal jesteś zła po tych wszystkich latach? – pyta i sięga przez stół, aby położyć dłoń na mojej. Wzdycham. - Nie – kłamię. Tata unosi brew. Usiłuję zachowywać się jakbym była niewzruszona, ale mam wrażenie, że może przejrzeć moją fasadę. Odwracam wzrok i biorę kolejny kęs kanapki.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Minęło pięć lat, kochanie – mówi, zacieśniając uchwyt na mojej dłoni. – Może to czas, aby pozwolić odejść całemu temu bólowi i złości. Może był trochę zagubiony w swoim myśleniu, ale zrobił to, co myślał, że będzie najlepsze. – Czy on myśli że nie próbowałam odpuścić? Że nie usiłowałam o nim zapomnieć? Wiem że miał swoje powody aby wyjechać. Łapię to. Ale w moich oczach, sposób w jaki to zrobił był zły. Fakt, że nie słyszałam od niego ani słowa przez pięć lat zranił mnie do żywego. Nie jestem pewna czy mogę o tym zapomnieć. - Możemy zmienić temat, tatusiu? Nie chcę rozmawiać o Carterze Reynoldsie. - W porządku, wobec tego pogadajmy o pogrzebie. – Posyła mi słaby uśmiech, a potem kontynuuje: - Wiem co czułaś do Jonah, Indi – mówi. – Czuję to samo. Jednak uważam, że powinniśmy pójść na pogrzeb. Dla Elizabeth i Cartera. Na znak szacunku wobec nich. – Przewracam oczami. Pójście na pogrzeb tego pojeba jest ostatnią rzeczą na jaką mam ochotę. - Dobra. – Wzdycham. Ani trochę nie podoba mi się ten pomysł, ale zrobię to dla Elizabeth. Nic poza tym. Ona jest słodką kobietą. Nigdy nie zrozumiem co widziała w tym dupku, ale był jej mężem, więc sądzę, iż potrzebuje tyle wsparcia ile może dostać.

***

Udaje mi się omijać Cartera przez ostatnie dwa dni. Moje emocje nadal szaleją, odkąd go zobaczyłam. Ostatnie dwie noce spędziłam u Marka, co rzadko robię, ale to jedyny sposób w jaki mogłam uniknąć wpadnięcia na Cartera. Na szczęście w pracy miałam pełne ręce roboty, więc w ciągu dnia nie miałam czasu myśleć o niczym innym. Aby myśleć o nim. O facecie, który zmiażdżył moje serce. Dziś jest pogrzeb pana Sheparda, więc unikanie go nie wchodzi w grę. To znaczy, jeśli Carter w ogóle będzie brał w nim udział. Wiem co czuł do swojego ojczyma. Dzielimy nienawiść do niego. Jednak jestem całkiem pewna,

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

że będzie tam dla swojej mamy. To jedyny powód dla którego idziemy tam z tatą. - Wyglądasz uroczo, kochanie – mówi z uśmiechem tata, kiedy wchodzę do kuchni. Jak na ubranie pogrzebowe, myślę że wyglądam okej. Mam na sobie czarną, długą do kolan, dopasowaną, ołówkową spódnicę i czarną, jedwabną bluzkę z krótkim rękawem, a do tego czarne szpilki. Długie, ciemne włosy spięłam w ciasny kok na czubku głowy. - Dzięki, tato. Ty również ładnie wyglądasz – mówię, podchodząc do niego, aby pocałować go w policzek. Wygląda przystojnie w czarnym garniturze. Jestem pewna, że ma wiele kobiecych wielbicielek. Rozumiem to, jak bardzo kochał mamę, ale chciałabym aby mógł odpuścić przeszłość. Minęło szesnaście lat od jej śmierci. Najwyższy czas aby zaczął ponownie żyć. Martwię się o niego w związku z dzisiejszym dniem. Mam nadzieję, że nie przywoła to wspomnień z pogrzebu mamy. Nadal jest mu ciężko. Cóż, fakt, że ciągle zamyka się w pokoju co roku na te dwa dni, mówi mi, że naprawdę tak jest. Kiedy wychodzimy, na podjeździe w domu obok zaparkowany jest czarny samochód. W drodze na ceremonią jest mi niedobrze. Nie z powodu pogrzebu, ale dlatego, że zobaczę Cartera. Czuję się jak oszust z powodu tego, że idę na pogrzeb kogoś, kogo nienawidziłam. Nigdy nie będę w stanie odnaleźć w sercu wybaczenia za to co zrobił. Nigdy. Parkujemy, a następnie razem z tatą kierujemy się do kaplicy. Kłębimy się z innymi na zewnątrz. Muszę dodać, że tych „innych” jest tutaj dziesięć osób. Zgaduję, że bycie największym fiutem na świecie nie przysparza wielu przyjaciół. Tata prowadzi gadkę szmatkę z dwoma facetami stojącymi obok, podczas gdy ja usiłuję uspokoić wewnętrzny chaos, który szaleje z powodu tego, że zobaczę Cartera. Słyszę, że jeden z mężczyzn mówi tacie, że jest bratem pana Sheparda. Zwykle nie jestem osądzająca, ale od razu jestem co do niego sceptyczna. Ostatecznie, są spokrewnieni. Drugi facet mówi, że jest jednym z pracowników Sheparda. To sprawia, że zastanawiam się czy któraś z tych osób jest naprawdę jego przyjacielem. Zgaduję, że tacy ludzie jak on nie miewają przyjaciół. Tylko wrogów.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Mój żołądek robi salto, kiedy przyjeżdża karawan. Zakładam, że Carter i jego mama są w czarnym samochodzie za nim. To ten, który był zaparkowany przed ich domem zanim wyjechaliśmy. Drżą mi ręce, więc owijam je wokół pasa. Kierowca wysiada z samochodu i kieruje się w stronę tylnych drzwi. Usiłuję nie patrzeć kiedy się otwierają, ale cholerne oczy nie robię tego co się im mówi. Pierwszy wysiada Carter. Przysięgam, że jak tylko go zobaczyłam, to przestałam oddychać. Ubrany jest w czarny garnitur. Wygląda tak inaczej. Dorośle. Tak cholernie gorąco. Z jakiegoś powodu boli mnie przez to serce. Nigdy nie widziałam go w niczym poza swobodnym ubraniem. Całkowicie zapiera dech. Żadne inne słowa nie są w stanie opisać tego, jak dobrze wygląda. Siedemnastoletni Carter stanowił niezły widok, ale dorosły Carter… brak mi słów. Sięga po rękę mamy i pomaga jej wysiąść. Boli mnie dla niej serce, kiedy widzę na jak złamaną wygląda. Biedna. Źle mi z tym, że nie złożyłam jej jeszcze żadnych kondolencji, ale nie było mowy abym poszła do jej domu, wiedząc, że był tam Carter. Carter prowadzi ją do kaplicy. Kiedy widzi trumnę na tyle karawanu, świeża porcja łez wypływa z jej czerwonych, spuchniętych oczu. Obserwując ją czuję, że w moich oczach także wzbierają łzy. Wygląda na tak bardzo złamaną. Carter owija wokół niej ręce i mocno ściska. Wspomnienie tego jak to było kiedy mnie tak trzymał zalewa mi głowę. Usiłuję odepchnąć te myśli. To przeszłość i dokładnie tam powinno to pozostać. Mam teraz Marka. Kiedy Carter wyjechał tyle lat temu miałam złamane serce. Płakałam przez kilka tygodni. Część mnie rozumiała dlaczego czuł, że musi wyjechać. Nie podobało mi się to, ale rozumiałam. Jednak z biegiem miesięcy i lat, kiedy nie słyszałam od niego ani słowa, ani jednego, zranienie zmieniło się w złość. Wiem, że w noc kiedy oddałam mu swoje dziewictwo, uzgodniliśmy, że to był tylko jeden raz, ale wtedy nie oddałam mu jedynie mojego wianka, oddałam mu także serce. Kiedy wyjechał tego samego dnia, bez pożegnania, to mnie zmiażdżyło. Nie jestem pewna czy mogę mu to wybaczyć. Może i nie byliśmy w związku, ale przede wszystkim, i co najważniejsze, Carter był moim przyjacielem. Przyjaciele tak się nie traktują. Sprawił, że ja i to co dzieliliśmy w czasie tego krótkiego czasu razem wydaje się nieistotne. Tak mało dla niego znaczyłam? Myślę że tak.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Po uściśnięciu dłoni Carterowi, tata przytula panią Shepard. Płacze w jego pierś. Tata również stracił współmałżonka, więc jeśli ktokolwiek wie co ona w tej chwili przechodzi, to on. Kiedy ich obserwuję, czuję wwiercające się we mnie oczy Cartera. Nie ważę się na niego spojrzeć. Na szczęście mam założone duże, ciemne okulary więc nie widzi moich oczu. Kiedy tata puszcza panią Shepard, ja ją obejmuję. - Przykro mi z powodu twojej straty, Elizabeth – mówię. - Dziękuję skarbie. – Pociąga nosem, odwzajemniając uścisk. Puszczam ją i odsuwam się, aby mogła przesunąć się do następnej osoby. Pada na mnie cień. Spoglądam i widzę, że stoi przede mną Carter. Ten bezczelny, pieprzony sukinsyn ma rozłożone ręce i czeka na swój uścisk. Nie sądzę, kolego. Kiedy marszczę brwi, widzę uśmieszek przecinający jego twarz. Zanim mam szansę cokolwiek powiedzieć, wciąga mnie w ramiona. Pojeb. Wie, że nie zrobię sceny na pogrzebie. Boże, pachnie niesamowicie. Wiem, że powinnam go odepchnąć, ale z jakiegoś powodu nie mogę. Wydaje się, że moje ręce mają swój własny rozum, kiedy wsuwają się wokół jego pasa. Wypuszcza oddech i przyciąga mnie bliżej. - Chryste, tęskniłem za tobą – szepcze tak, że tylko ja mogę go usłyszeć. Łzy kłują mnie w oczy. Ja również za nim tęskniłam, ale jest na to za późno. Przez lata czekałam aż wróci, a kiedy tego nie zrobił, ruszyłam naprzód. Kiedy uderza we mnie rzeczywistość, nie mam wyjścia i odsuwam się. Wszystkie te uczucia, które wobec niego żywiłam zżerają mnie wraz z poczuciem winy. Sprawiają, że czuję jakbym robiła coś złego wobec Marka. Choć tak bardzo nienawidzę tego mówić, to mam nadzieję, że jak tylko skończy się pogrzeb, to Carter wróci tam, skąd przyjechał. Posiadanie go znów w pobliżu jest zbyt ciężkie. Mam teraz nowe życie. Życie, które go nie uwzględnia.

***

Przez resztę ceremonii nie opuszczam taty na krok. Przez cały czas czuję na sobie oczy Cartera. Tylko raz poddaję się pokusie i spoglądam w jego stronę. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Oczywiście łapię go na gapieniu się wprost na mnie. Smutny wyraz jego twarzy, kiedy wwierca się oczami w moje powoduje, że z jakiegoś powodu boli mnie klatka piersiowa. Szybko odwracam oczy, patrząc przed siebie. Po opuszczeniu kaplicy, pani Shepard zaprasza nas do domu na stypę. Nie planuję iść, ale jej błagające spojrzenie sprawiło, że się zgodziłam. Cholera by to wzięła. Lepiej żeby Carter trzymał się z dala. - Nie zamierzam długo zostać – mówię tacie, kiedy zatrzymujemy się na podjeździe. Nie mogę poradzić sobie z tymi uczuciami, które wznieca we mnie Carter kiedy jest w pobliżu. Trzymanie się od niego z daleka jest moim jedynym wyjściem. - Pewnie, kochanie. Jestem pewien że Elizabeth i Carter docenią to, że się pojawisz. Oczywiście, kiedy wchodzimy do domu, pierwszą osobą jaką widzę jest on. Jego oczy natychmiast odnajdują moje. Kąciki jego ust nieco się unoszą, sprawiając, że jego olśniewająca twarz jest jeszcze bardziej przystojna. Stoi pośrodku głównego pokoju, wyglądając całkowicie nie na miejscu. Nie potrafię określić dlaczego mi go żal. Przypuszczam, że to do dupy czuć się niekomfortowo we własnym domu. Łapię się na tym, że chcę do niego podejść i pogadać, ale nie robię tego. Zamiast tego kieruję się do kuchni, zobaczyć czy jest coś, w czym mogę pomóc. Przynajmniej tam będę z dala od jego czujnego spojrzenia. Takie moje szczęście, że mają catering, który obsługuje stypę, więc kiedy słyszę, że nie ma nic w czym mogę pomóc, wracam wypompowana do głównego pokoju. Serce mi opada kiedy widzę, że tata stoi z Carterem. Nie ma szans, że do niech podejdę. Na szczęście są pogrążeni w rozmowie i nie zauważają mojego powrotu do pokoju. Nie znam tu nikogo innego, więc wymykam się na zewnątrz i siadam na schodach. Potrzebuję świeżego powietrza. Potrzebuję przestrzeni. Muszę być tak daleko od Cartera, jak mogę. Dziesięć minut później słyszę otwierane za mną drzwi. Odwracam głowę i widzę, że stoi tam cały zadowolony z siebie i przepyszny. Świetnie. Wszystko we mnie chce wstać i odejść, ale to nie jest dorosłe zachowanie. Choć jestem na niego cholernie zła, to nie jesteśmy już nastolatkami. - Zastanawiałem się dokąd poszłaś – mówi, podchodząc aby usiąść obok mnie. – Proszę, przyniosłem ci coś do picia. – Unosi kieliszek wina. Korci mnie Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

aby powiedzieć mu, żeby wsadził go sobie w ten pewny siebie tyłek, ale prawdą jest, że potrzebuję tego. - Dziękuję – odpowiadam, sięgając po wino, ale odsuwa rękę. Mrużę na niego oczy. Ugh! – Widzę, że niektóre rzeczy się nie zmieniły. Nadal jesteś dupkiem. – Śmieje się z mojego komentarza, jakby to było zabawne. To nie miało być śmieszne. - Tylko sobie z tobą pogrywam – mówi, tym razem naprawdę podając mi kieliszek. Ściągnął już krawat i marynarkę. Rękawy koszuli podwinięte ma do łokci, ujawniając pełne rękawy tatuaży na rękach. Nie miał tego kiedy ostatnio go widziałam. Sprawia to tylko, że wygląda bardziej jak zły chłopak. Trzy słowa przychodzą mi do głowy. Seksowny. Jak. Cholera. Nienawidzę tego, że jego obecność nadal ma na mnie taki efekt. Łapię się na tym, że zastanawiam się jak wyglądało jego życie odkąd wyjechał. Minęło sporo czasu odkąd byliśmy razem. Bazując na jego przeszłości, pewnie nadal jest męską dziwką. Nienawidzę tego, że ta myśl mnie smuci. - No więc, jak się masz? – pyta, pociągając łyk piwa, które trzyma w dłoni. Musiał zastanawiać się nad tym samym co ja. Wzruszam ramionami. Czy to źle, że moje oczy skupiają się na jego owiniętych wokół szyjki butelki ustach? Bardzo dobrze pamiętam jak to jest czuć te usta. Ponowne bycie blisko niego wydaje się surrealistyczne. - Jak to w życiu, wzloty i upadki – odpowiadam, wzruszając ramionami. Nasze spojrzenia krzyżują się. Wyraz jego twarz jest tak intensywny, że muszę odwrócić wzrok i robię wielki łyk wina. Nie jestem pewna czy mogę prowadzić z nim tę rozmowę. To zabawne; przez lata pragnęłam aby wrócił, a teraz, kiedy tutaj jest, chcę aby go nie było. - Jak tam mój kolega, Larry? – pyta, przerywając niezręczną ciszę. Serce mi opada. Nie było go w pobliżu, więc zgaduję że nie wie. – Miałabyś coś przeciwko gdybym poszedł się z nim zobaczyć? Wiele o nim myślałem w ciągu tych lat. – Usłyszenie jak o to pyta powoduje, że łzy wzbierają mi w oczach. Szybko opuszczam twarz aby ich nie zobaczył.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Czego ja bym nie oddała aby jeszcze raz zobaczyć Lassie. Sięgam w górę i chwytam łańcuszek, który kupił mi Carter, ściskając go w dłoni. Ściągnęłam go po jego wyjeździe, ale założyłam ponownie kiedy umarł Lassie. Ten naszyjnik i obrazek który narysował mi Carter to wszystko co mi pozostało. - Umarł – wykrztuszam. Nawet po tych wszystkich latach nadal łamie mi się serce, kiedy o nim myślę. Kiedy myślę o tym co się stało. - Co? – mówi tonem, który sprawia iż myślę, że mi nie wierzy. Chciałabym kłamać. Przesuwam oczy do Cartera. Nawet przez łzy wyraźnie widzę, jak kolory odpływają mu z twarzy. – Kurwa. – To wszystko co mówi, kiedy odstawia piwo i zgarnia mnie w ramiona. Idę ochoczo, zakopując twarz w jego piersi. – Co się stało? Nadal był młody… zdrowy. – Ucieka mi szloch, kiedy wspomnienia tego poranka błyskają mi w głowie. Nie sądzę abym kiedykolwiek przebolała ten dzień. - To była całkowicie moja wina – przyznaję po raz pierwszy. Zawsze wiedziałam, że to ja byłam powodem śmierci Lassie, ale przez lata trzymałam to dla siebie. Prawda była zbyt ciężka aby z nią żyć. Wstyd mi, że moje dziecinne działania przysłużyły się jego śmierci. - Co? Jak to? – pyta z niedowierzaniem, głaszcząc mnie po plecach dla pocieszenia. Czuję, że jego ciało drży, kiedy mnie trzyma. Wiem że kochał Lassie tak bardzo jak ja, więc jestem pewna, że będzie zły słysząc co mam do powiedzenia. Z jakiegoś powodu nie waham się wyjawić mu prawdę, to czas aby się przyznać. Twarz zakopaną mam w jego piersi. Nie mogę się zmusić aby na niego spojrzeć. Nie chcę widzieć osądu w jego oczach kiedy usłysz to, co mam do powiedzenia. - Po twoim wyjeździe byłam cholernie wkurzona na twojego ojczyma. W sercu wiedziałam, że był po części powodem twojego zniknięcia. Każdego dnia przez tygodnie wrzucałam odchody Lassiego przez tylną bramę do jego ogródka. To była moja zemsta. Mój sposób na powiedzenie „pierdol się” za to, w jaki sposób cię traktował, kiedy tutaj byłeś. Wtedy to było dobre uczucie. Wiedziałam że go to wkurzy, nie wiedziałam tylko jak bardzo. – Czuję że jego ciało sztywnieje.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Czy on mu coś zrobił? – pyta, łapiąc mnie za ramię i odsuwając, aby spojrzeć mi w twarz. Tak, zrobił. Pierdolony dupek. Mam nadzieję, że smaży się w piekle. - Tak – dławię się, kiedy zalewają mnie wspomnienia tamtego poranka. Wyraźnie widzę złość przecinającą jego przystojną twarz, kiedy to przyznaję. Wpatruje się we mnie przez minutę zanim ponownie przyciąga mnie do piersi. - Co on, kurwa, zrobił? – mówi przez zaciśnięte zęby, kipiąc ze złości. - Pewnego poranka, tak jak zawsze przed szkołą, wyszłam aby nakarmić Lassie. To wtedy… to wtedy go znalazłam – mówię, kiedy zaczynają opadać świeże łzy. Boże, chciałabym usunąć z umysłu te obrazy. – Leżał na swoim posłaniu. Zielona piana wyciekała mu z pyska. Walczył o oddech. Och, Carter. To było okropne. – Płaczę, a on przytula mnie jeszcze mocniej. – Nie sądzę abym kiedykolwiek pozbyła się tego obrazu z głowy. - Kurwa. Otruł go? – Teraz jego ciało wyraźnie trzęsie się ze złości. - Tak. Otruł go trutką na ślimaki. To coś, czego nigdy nie używaliśmy w ogrodzie, ponieważ wiemy jak toksyczne jest to dla psów. Ilość trucizny jaką weterynarz znalazł w jego systemie sugerowała, że zjadł tego sporo. Autopsja wykazała ślady siekanego mięsa, które zawierało trutkę i skusiło Lassiego do zjedzenia. - Jezu Chryste. - Do czasu kiedy zabraliśmy go do weterynarza było za późno. Już nie żył – kontynuuję. - Postawiono mu zarzuty za to co zrobił? Mama nigdy o tym nie wspomniała podczas naszych rozmów telefonicznych. - Tata próbował. Nie mogliśmy udowodnić, że to on, ale oboje wiedzieliśmy, że tak było. Wzięliśmy próbkę z jego ogrodu. To był ten sam rodzaj trutki, którą spożył Lassie. Niestety to powszechnie używany rodzaj, więc bez konkretnych dowodów niewiele mogliśmy zrobić. – Łzy spływają mi po twarzy, kiedy czuję, że serce pęka mi na nowo. Tak bardzo za nim tęsknię. Nie zasłużył na taką śmierć. Był dobrym psem. - Tak mi, kurwa, przykro – mówi Carter, ściskając mnie. – Tak kurewsko przykro. Musiało ci być ciężko to widzieć. Wiem jak bardzo kochałaś

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

tego psa. Kurwa. Jeśli ten skurwiel już by nie żył, to sprawiłbym, że cierpiałby za to co zrobił. - Jego ton mówi mi, że ma na myśli każde słowo. Dokładnie tak się czułam, kiedy to się wydarzyło. Kiedy tego popołudnia, po pracy, pan Shepard zatrzymał się na podjeździe, tata pomaszerowała wprost do niego i walnął go w twarz. To nigdy nie wynagrodziłoby tego co zrobił, ale dało nam satysfakcję.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 3

Zdruzgotany. Nie ma innego słowa na opisanie tego, jak się teraz czuję. Brak mi słów. Kochałem tego psa. Gdybym wcześniej wiedział co zrobił Chuj, to naplułbym do trumny tego pojeba. Jak mogłem nie wiedzieć? Dlaczego Ross mi nie powiedział? Zgaduję, że to był jego sposób na dbanie o mnie. To jedyna rzecz jaka ma sens. Jestem pewien, że wiedział, iż nie pozwoliłbym aby uszło mu to na sucho, więc gdyby mi powiedział, to wpakowałoby mnie to tylko w kłopoty. Boli mnie dla niej serce. Chcę pocieszyć ją w jakikolwiek sposób w jaki mogę. Trzymanie jej ponownie w ramionach jest niesamowite. Najlepsze uczucie na świecie, ale nienawidzę powodu przez który do tego doszło. Żałuję, że nie mogłem zrobić czegoś aby to powstrzymać. Indi obwinia siebie, ale automatycznie wina spoczywa na mnie. To ja jestem tym, który wyjechał. Ja jestem tym, którego on nienawidził. To przeze mnie tak na niego naskoczyła. Biedny, kurwa, Larry. Trzymam ją na długo po tym, jak przestają płynąć jej łzy. Jeśli dobrze czuje się w moich ramionach, to właśnie w nich pozostanie. Kurewsko tęskniłem za trzymaniem jej. Jest tam, gdzie powinna być. Nie wiem dlaczego powoduje, że czuję rzeczy, których nikt inny nie potrafi we mnie wzniecić, ale pieprzcie mnie, tak właśnie jest. Kalejdoskop pieprzonych emocji, to najlepszy sposób aby to opisać. Przytłacza mnie nieodparta chęć aby ją pocałować. Scałować cały jej smutek. Ale nie mogę tego zrobić. Wyjeżdżam za kilka dni. Nie mogę zacząć czegoś, co zakończy się w minucie, w której odjadę i wrócę do mojego nowego życia. To nie byłoby fair wobec żadnego z nas. Martwi mnie to, co by się stało gdybyśmy znów zapuścili się w te rejony. Nic dobrego z tego nie wyjdzie, to jest, kurwa, pewne. Tylko więcej złamanego serca.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Hej. Zastanawiałem się dokąd poszła wasza dwójka – mówi zza nas jej tata. Indi od razu się ode mnie odsuwa, jakby została przyłapana na robieniu czegoś, czego nie powinna. Co do cholery! Jestem pewien, że spojrzenie które jej posyłam jest pełne szczerego zmieszania. Odrywam od niej oczy i spoglądam przez ramię na Rossa. – Czy wszystko w porządku? – Ma na twarzy wielki uśmiech. Zgaduję, że cieszy się widząc nas razem. - Tak tatusiu – odpowiada, wstając i pociągając w tym samym czasie za sukienkę. – Jeśli to okej, to pójdę do domu. Boli mnie głowa. – Kiedy mówi nie patrzy na żadnego z nas. - Okej, niedługo będę w domu, kochanie. Zanim odchodzi przelotnie spogląda mi w czy. - Pa. – To wszystko co mówi, a potem odwraca się i kieruje do domu. A ja dalej siedzę całkowicie oszołomiony.

***

Później, po wyjściu wszystkich gości, i kiedy mama leży już w łóżku, kieruję się do swojego pokoju. Nienawidzę tego, że znów jestem w tym domu. Nigdy nie zamierzałem tutaj wracać, ale mówiąc to, nie sądziłem także, że będę się czuł tak niekomfortowo. Choć już go nie ma, to nadal jest to jego dom i nienawidzę, kurwa, tego. Siedząc na krawędzi łóżka z twarzą zakopaną w dłoniach, myślę o Indi i Larrym. Chciałbym aby istniał sposób na naprawienie tego, ale nie istnieje. Nienawidzę myśli o tym przez co przeszła znajdując Larryego w takim stanie. I jak bardzo po tym cierpiała. Jak on, kurwa, cierpiał. Kilka minut później zostaję wyciągnięty z myśli, kiedy słyszę dźwięk klaksonu na podjeździe obok. Wstaję i podchodzę do okna aby zobaczyć kto to. Natychmiast czuję, jak wzrasta mi ciśnienie. Na podjeździe Indi stoi pierdolony facet. Wiem, że nie mam prawa być wściekły, ale jestem. To ja odszedłem. Byłoby samolubne z mojej strony, gdybym oczekiwał, że nie ruszy naprzód. Będąc szczerym, choć cholernie za nią tęskniłem przez te wszystkie lata, to nie Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

zamierzałem kiedykolwiek do niej wrócić. Pewnie że o tym myślałem, nieustannie, ale wierzyłem, że najlepiej będzie jeśli tego nie zrobię. Jednak zobaczenie teraz tego niegrzecznego fiuta powoduje, że wątpię w swoje decyzje. Znowu naciska na klakson i widzę na czerwono. Oj, nie wydaje mi się, kurwa, kolego. Jeśli to jest jej chłopak, a mam nadzieję że nie, to ktoś musi nauczyć go manier. Otwieram okno i wyskakuję przez nie jak za starych, dobrych czasów. - Hej – mówię, podchodząc do okna kierowcy. - Hej. – Pierwszą rzeczą którą zauważam jest to, iż jest, kurwa, pięknisiem. Powinienem był wiedzieć. - Dlaczego używasz klaksonu? – pytam rozdrażniony. - Co? – pyta, prostując ramiona. Jeśli myśli że to mnie onieśmieli, to jest w błędzie. Niełatwo mnie przestraszyć. - Jesteś tak samo głuchy jak, kurwa, niegrzeczny? – pytam, opierając dłonie na otwartym oknie, powodując że odsuwa głowę w tył. Tchórzliwy kutas. - Kim jesteś? – pyta z obawą. - Kim ty do cholery jesteś? – Nie jestem w humorze na tę zabawę w kotka i myszkę. - Jestem chłopakiem Indiany. – Serce mi opada. Niemożliwe, że umawia się z tym fiutem. Potrzebuję kilku sekund aby dojść do siebie po tych dewastujących rewelacjach. Kurwa, ma chłopaka. - Cóż, jeśli naprawdę jesteś jej chłopakiem, to dlaczego do cholery tak trąbisz? Gdybyś był dżentelmenem, którym najwyraźniej nie jesteś, to wysiadłbyś z samochodu i poszedł po nią tak, jak na to zasługuje – warczę. - To nie twój interes. – Jak cholera nie jest. - Ośmielę się nie zgodzić. – Patrzę na niego z pogardą i zakładam ręce na pierś. Posyłam mu spojrzenie, które, co zaskakujące, powoduje że otwiera się przede mną.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Jej ojciec potrafi być bardzo onieśmielający – przyznaje z westchnieniem. – Nie jestem pewien czy pochwala to, że umawiam się z jego córką. Mam wrażenie, że nie za bardzo mnie lubi. - Widzę dlaczego – odpowiadam, posyłając mu spojrzenie, które mówi, że także nieszczególnie go lubię. Ponieważ nie lubię. Nie wymieniamy żadnych więcej słów, pozostając w tym impasie, którym jest rywalizacja na spojrzenia. Pieką mnie, kurwa, oczy, ale nie ma cholernej mowy, że zamrugam. Nie ugnę się. To niedojrzałe, wiem, ale nie ma bata, że pozwolę temu kutasowi wygrać. - Carter – mówi ostro Indi. – Co ty do cholery myślisz że robisz? - Usiłuję nauczyć tego kretyna manier – odpowiadam i odwracam się w jej stronę. Dzięki, kurwa, za to, że się pojawiła. Nie wiem jak długo jeszcze bym wytrzymał. Mrugam kilka razy, próbując nawilżyć wysuszone oczy. Słodki Jezu. Wciągam zszargany oddech, kiedy chłonę jej widok. Wygląda olśniewająco w tej seksownej jak cholera, czerwonej sukience. Po tych wszystkich latach nadal kradnie mi oddech. Słyszę za sobą jak jej chłopak kutas otwiera drzwi. - Wracaj do samochodu – mówię przez zaciśnięte zęby, nie patrząc nawet w jego stronę. Nie mogę spojrzeć, ponieważ oczy mam przyklejone do niej. Kiedy słyszę jak zamyka drzwi, uśmiecham się do siebie. Tak jak myślałem – tchórz. Indi zasługuje na coś o wiele lepszego. O wiele, kurwa, lepszego. Mój uśmiech poszerza się, kiedy słyszę jej warkot z powodu mojego lekceważącego zachowania. Jest tak kurewsko urocza kiedy się wkurza. - Słuchaj Indi – mówi ten onanista z wewnątrz samochodu. – Może darujemy sobie tę noc? - Co? Nie. – Marszczy brwi i zaciska usta, a potem kieruje swoją uwagę na niego. – Szykowałam się przez godzinę, Mark. – Mogę to stwierdzić. Wygląda oszałamiająco. Kiedy ją chłonę, muszę powstrzymać się od oblizania warg. Czego ja bym nie oddał aby skosztować dorosłej Indi. Zanim ma szansę odpowiedzieć, odwracam głowę i piorunuję go wzrokiem. Ostrzegam go po cichu aby nie zmienił zdania. Przesuwa oczy ode mnie do niej i przełyka nerwowo.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Carter – warczy Indi. – Jak możesz? – Kładzie dłonie na mojej piersi i popycha. Muszę powstrzymać uśmiech. Jest tak cholernie słodka. – Jesteś tu tylko jeden dzień i już próbujesz uprzykrzyć mi życie – mówi pogardliwie i znów mnie popycha. Chryste, tęskniłem za jej przemądrzałymi usteczkami. - Cieszysz się że wróciłem - mówię zadowolony z siebie. Zanim odpowiada, traci na sekundę rezon, powodując, że zastanawiam się czy to co zamierza powiedzieć jest przeciwieństwem tego co czuje. - Nie, nie cieszę się. – Bingo. Kurewsko się cieszy. Wiedziałem. - Nie mów mi, że za mną nie tęskniłaś – mówię tak, że tylko ona może usłyszeć i zbliżam się do niej o krok. Jestem teraz tak blisko, że jej dziarskie cycuszki niemal ocierają się o moją klatkę piersiową. Ogarnia mnie jej zapach, powodując, że mój fiut budzi się do życia. Mógłbym utonąć w jej zapachu, w niej. Kusi mnie aby przysunąć się jeszcze bliżej, ale nie robię tego. Nawet po całym tym czasie nadal pamiętam jakie to uczucie, kiedy przyciska się do mnie jej miękkie, ciepłe ciało. Kiedy otwiera szeroko oczy i słyszę jej urywany oddech, to wiem cholernie dobrze, że mam rację. Tęskniła za mną tak bardzo, jak ja za nią. Widziałem jaka zadowolona była wcześniej w moich ramionach. Gdyby ten onanista posiadał jej serce, to nie byłoby mowy, że czułaby się tak komfortowo pozwalając mi się trzymać. Z jakiegoś powodu daje mi to nadzieję. Może nie wszystko stracone. Unosi ręce i popycha mnie po raz kolejny. Jest całkiem silna jak na karzełka. - Niczego się wczoraj nie nauczyłeś? – drwi, unosząc brwi. Szlag. Robię krok w tył i instynktownie zasłaniam krocze. Mój pieprzony chłopczyk nadal płaci za ten mały dowcip z gąbką. Jestem pewien, że nie przeżyłby kolejnego takiego ciosu. Determinacja w jej spojrzeniu powoduje, że cofam się jeszcze bardziej. Unoszę w porażce jedną dłoń, podczas gdy drugą chronię jaja. Gdybym miał białą flagę, to machałbym w tej chwili skurwysynem w pomście. Co z nią jest nie tak? Kiedy stała się kopiącym w jaja wojownikiem? Zastanawiam się czy piękniś został kiedykolwiek przedstawiony jej kolanu. Skreślcie to. Dopiero co widziałem go w akcji. Koleś nie ma żadnych jaj.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej. Otrzymałem wiadomość jasno i wyraźnie. Proszę, nie zamieniaj się znów w ninję przy moich jajach – proszę. Jej twarz nieco się relaksuje i widzę mały uśmiech igrający na tych jej słodkich usteczkach. - Dobrze. A teraz trzymaj się do cholery z dala ode mnie – mówi, mijając mnie i wsiada do samochodu. Serce mi opada, kiedy auto wycofuje z podjazdu. Fiut posyła mi pewne siebie spojrzenie i muszę się powstrzymywać. Indiana przelotnie krzyżuje ze mną spojrzenie, zanim odwraca głowę i wygląda przez okno pasażera. Kurwa. Boli mnie pieprzone serce. Głupi pojeb. Kiedy samochód znika z widoku wracam do domu. Potrzebuję, kurwa, drinka. Otwieram lodówkę i łapię piwo, a potem wpycham je ponownie na półkę. Nie będę pił niczego, co należało do Chuja. A poza tym, nastrój w którym jestem, woła o coś mocniejszego. Wracam do pokoju i sięgam po kluczyki. Czas się najebać.

***

Kilka godzin później jestem w połowie butelki Jacka, kiedy słyszę zatrzymujący się przy domu obok samochód. Nie jestem pewien czy to Indi, jej chłopak czy Ross. Zwlekam pijany tyłek z łóżka i kieruję się do okna, aby popatrzeć. To Indiana. Przyznaję, że jestem zadowolony że nie spędzi z nim nocy, ale czuję ukłucie w sercu, kiedy widzę jak Indi pochyla się nad środkową konsolą i łączy z nim usta. Zbyt dobrze pamiętam jak spektakularnie całuje. Kiedy koleś unosi dłoń i wplata palce w jej włosy, aby przyciągnąć ją bliżej muszę odwrócić wzrok. Nie jestem pewien czy to płynący w moich żyłach alkohol, czy też nie, ale mam ochotę wyskoczyć przez okno i wyciągnąć tego skurwysyna z auta i z dala od niej. Winię alkohol. Powrót tutaj był błędem. Myślę że lepiej mi było kiedy nie wiedziałem co u niej słychać. Opadam z powrotem na łóżko, sięgam po butelkę i robię łyk. Kiedy przełykam, piecze jak skurwysyn, ale przyjmuję to. Muszę być odrętwiały więc

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

robię kolejny łyk. Prosto z butelki piłem wcześniej tylko jeden raz, a było to kilka dni po tym, jak wyjechałem stąd pięć lat temu. Z miejsca w którym siedzę widzę jak zapala się światło w jej pokoju. Wszystko we mnie chce tam pójść, ale co dobrego by z tego wyszło? Ona ruszyła naprzód. Przypuszczam, że tak naprawdę nie mogę jej winić. Będąc całkowicie szczerym, muszę przyznać, że nigdy nie miałem zamiaru tutaj wracać. Pomimo tego, że milion razy w ciągu tych lat cieszyłem się tą myślą. Obserwuję kiedy kieruje się do komody i wyciąga coś, co jak zakładam jest pidżamą. Przesuwa spojrzenie w stronę mojego okna i wpatruje się w ciemność mojego pokoju. Kusi mnie aby włączyć lampkę nocną, żeby mnie zobaczyła, ale nie robię tego. Nagle odwraca się i wychodzi z pokoju. Kilka sekund później widzę światło w łazience. Pewnie będzie brała prysznic. Ta myśl powoduje, że drga mi fiut. To mnie wkurza. Wypycham z umysłu myśli o jej nagim ciele w które wciera mydło. Jeśli tego nie zrobię, to będę się torturował.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 4

Indiana Ponownie myślę o Carterze, kiedy pozwalam gorącej wodzie obmywać mi ciało. Miałam spędzić noc u Marka, ale po kolacji poprosiłam go aby odwiózł mnie do domu. Źle mi z tym, że pozwoliłam Carterowi pokrzyżować mi dzisiejsze plany, ale w głowie mi łomocze. Pierdolić jego i te despotyczne taktyki które stosuje. Kim on do cholery myśli że jest? Biedny Mark był tak bardzo przez niego onieśmielony. Jeśli chodzi o osobowość, to dzielą ich lata świetlne. Mark jest nieśmiały, a Carter nie za bardzo. Wycieram się i zakładam pidżamę, a następnie biorę kilka tabletek od bólu głowy i wrzucam je do ust. Muszę się położyć. Wracam do pokoju, a moje zdradzieckie oczy wędrują do okna w sypialni Cartera. Ma wyłączone światło, więc pewni śpi. Źle mi z tym w jaki sposób zostawiłam wcześniej pomiędzy nami sprawy, ale nie może w taki sposób wpierdzielać się w moje życie. To on odszedł, nie ja. - Nie ma mnie w moim pokoju. – Słyszę niewyraźny, męski głos, który powoduje, że niemal wyskakuję ze skóry. - Co do chuja, Carter? – piszczę, kiedy widzę że jest rozwalony na moim łóżku. – Wypierdalaj z mojego pokoju. - Nie mogę tego zrobić, skarbie – mówi, siadając niezdarnie. Czy on jest pijany? Robię kilka kroków w stronę łóżka i ciągnę go za rękę. - Nie możesz tutaj być – warczę. Spogląda na mnie i uśmiecha się. Jednym z tym zrzucających majtki uśmiechów, które posyłał mi lata temu. Nienawidzę tego, że po tym całym czasie powoduje, że czuję różne rzeczy. – Musisz iść.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nope. Najpierw muszę z tobą pogadać – mówi, a potem sięga i pociąga mnie do przodu z tak dużą siłą, że ląduję na nim. Bycie przyciśniętą do jego twardego ciała, na moim łóżku, nie jest dobrym pomysłem. - Tęskniłem za tobą – bełkocze, mocno mnie obejmując. Czuję od niego alkohol. Jest tak silny, że jeśli zostanę tak blisko niego to jestem pewna, że opiję się samymi oparami. Próbuję odepchnąć się od jego piersi, ale zacieśnia uścisk. Ja też za nim tęskniłam, ale to nieistotne. Decyduję się nie mówić tego na głos. Przebywanie tak blisko niego, to zbyt wiele. Nie powinnam czuć tego co czuję. To jest złe. Umysł zalewają mi wspomnienia wspólnie spędzonego czasu. Nie mogę znów iść w tym kierunku. - Carter. Pozwól mi wstać. - Nope. Nie, dopóki ze mną nie porozmawiasz. – Zakopuje twarz w moich włosach i wdycha. – Kurwa, dobrze pachniesz. Tak, jak zapamiętałem. - Przestań – mówię rozdrażniona, odsuwając twarz i spoglądając na niego. Słodki wyraz jego twarzy niemal wywołuje mój uśmiech. Niemal. Nie powinno go tutaj być. Ruszyłam naprzód. Ponowne bycie tak blisko niego jedynie mnie dezorientuje. Nie może oczekiwać, że tak po prostu zaczniemy w tym samym miejscu w którym skończyliśmy. - Nie puszczę cię dopóki nie zgodzisz się ze mną porozmawiać. - Dobra – mówię z westchnieniem. – Pogadam z tobą, ale najpierw musisz mnie puścić. - Okej – mówi, uwalniając mnie. Natychmiast wstaję. Jeśli mamy rozmawiać, to potrzebuję dystansu. Dużo dystansu. Oddalam się od łóżka o kilka kroków. – Dlaczego tutaj jesteś? - Powiedziałem ci, tęskniłem za tobą – odpowiada i ponownie siada. - Mam chłopaka, Carter. Pamiętasz? Nie możesz po prostu wparadować do mojego życia pięć lat później po tym, jak się nie pożegnałeś, nie kontaktowałeś się ze mną, i oczekiwać że będzie tak, jakby nic się nie wydarzyło. Złamałeś mi serce kiedy wyjechałeś. – Czuję jak łzy pieką mnie w oczy, ale na szczęście udaje mi się je powstrzymać. Nie godzę się na to, aby widział moją słabość. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Przepraszam – mówi na wydechu. – Myślałem, że zostawienie cię było najlepszym wyborem… - Jego oczy spotykają moje i smutek który w nich widzę szarpie mnie za serce. – Spierdoliłem. Wiem to. - Tak, to prawda. Rozumiem dlaczego czułeś, że musisz wyjechać, ale mogłeś się ze mną skontaktować. Wszystko byłoby lepsze niż ta cisza. – Obejmuję się ramionami, usilnie próbując utrzymać emocje w ryzach. - Kochasz go Indi? – Odwracam od niego twarz. Nie mogę na niego patrzeć i mówić to. - Tak. – Choć nie wywołuje we mnie takich emocji jak Carter w przeszłości, to zależy mi na Marku. Bardzo. Jest słodki. Traktuje mnie jak księżniczkę. Nigdy nie opuściłby mnie tak, jak zrobił to Carter. Z nim mam przyszłość. Z Carterem mam jedynie wspomnienia. To wszystko co kiedykolwiek będę miała. Nie odzywa się przez długi czas. Kiedy powracam do niego spojrzeniem, widzę że ma opuszczoną głowę i zgarbione ramiona. Czuję się jak suka. – Przykro mi, Carter. - Niepotrzebnie – mówi, a jego oczy spotykają moje. – Pozwoliłem ci odejść i teraz muszę z tym żyć. - Carter – szepczę, a potem podchodzę i siadam obok niego na łóżku. Zawszę będę ceniła czas, który razem spędziliśmy jako dzieciaki. Zawsze. Ale to jest przeszłość. Nie jesteśmy już dziećmi. - Tak sądzę – odpowiada. – Chociaż to ty byłaś wtedy dzieciakiem, pamiętasz? Nie ja. - Wszystko jedno – mówię, uderzając ramieniem o jego. Widzę jak wyginają się kąciki jego ust. Wiedziałam że w końcu do tego dojdzie. Niektóre rzeczy nigdy się nie zmieniają. – Z pewnością masz w domu kogoś wyjątkowego? – Jest oszałamiający. Nie mam wątpliwości, że dziewczyny rzucają się na niego tak jak wtedy, kiedy tutaj mieszkał. Nie jestem pewna czy chcę usłyszeć jego odpowiedź, ale jestem w związku. To byłoby z mojej strony samolubne, gdybym nie chciała dla niego tego samego. - Nie. Znasz mnie, nigdy nie byłem zwolennikiem zobowiązań. – Czy ja go znam? Smuci mnie, że po tych wszystkich latach nadal się nie zmienił. W głębi jest dobrym facetem. Zasługuje na kogoś wyjątkowego w swoim życiu. - To smutne, Carter. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To moje życie, jak sądzę – mówi, wzruszając ramionami. Unoszę dłoń i pocieram jego plecy. Nie jestem pewna w jak dużym stopniu przemawia przez niego alkohol. - Opowiedz mi o swoim życiu. Co porabiałeś? Gdzie mieszkasz? – Zawsze się nad tym zastanawiałam, ale chcę także zmienić temat. Ta rozmowa jest zbyt depresyjna. - Mieszkam na północy, w Newcastle. - Naprawdę? Tam jest pięknie - mówię. – Kilka lat temu wybrałyśmy się tam z Meg na weekend. Nie mogę uwierzyć że byłam tak blisko niego. - To prawda. Mam własny biznes. Jestem tatuażystą. - Wow. Cieszę się że spożytkowałeś swój talent. Zawsze tak dobrze posługiwałeś się dłońmi. - Lepiej żebyś w to wierzyła, skarbie – mówi poruszając brwiami i doprowadza mnie do śmiechu. - Nadal jesteś tak pewny siebie. - Nie mów mi, że nie tęsknisz za uczuciem moich dłoni na sobie? Założę się, że kochaś nie potrafi sprawić abyś czuła się tak jak ja to robiłem. - Nie będę o tym z tobą gadała, więc zostaw to – mówię ostro i wstaję. Jego słowa kłują, ponieważ są prawdziwe. - Ponieważ mam rację – odpowiada pewnym siebie tonem. Ma rację, ale nigdy tego nie przyznam. Nigdy. Moje życie seksualne z Markiem jest całkiem nijakie. Rzadko jest spontanicznie i zawsze w łóżku. Nie jest tak śmiały jak Carter, ale zadowala mnie, a to najważniejsze. Czasami chciałabym czegoś więcej, ale myślę, że świetny seks to nie wszystko. - Możemy, proszę, zmienić temat? – Cieszę się że rozmawiamy o naszym obecnym życiu, ale nie o seksie. Mark by tego nie pochwalił, a ja bym się z tym zgodziła. To całkowicie nieodpowiednie. Zwłaszcza biorąc pod uwagę naszą przeszłość. - Pewnie – mówi z westchnieniem. – Opowiedz mi o sobie. Co porabiałaś odkąd wyjechałem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Niewiele. College, praca, tego typu rzeczy. - Miałem przeczucie że poszłaś do college’u. Co studiowałaś? – pyta. - Weterynarię. Jestem weterynarzem. - Naprawdę? Wow. Nie wiedziałem, że chciałaś zostać weterynarzem. - Nie chciałam, ale po Lassie… - Słyszę jak łamie mi się głos. - Kurwa – mówi, pocierając dłońmi po twarzy. – Przepraszam. Biedny, pieprzony Larry. – Kiedy na niego spoglądam, widzę błyszczące w jego oczach łzy. Nie mogę znów tego roztrząsać. Nasza wcześniejsza rozmowa na ten temat jest wystarczająca. - Jesteś głodny? – pytam, usiłując zmienić temat. Muszę wyciągnąć go z mojego pokoju. Nie wygląda na to, abym poprawnie funkcjonowała kiedy on siedzi na moim łóżku. - Tak sądzę. Ale nie tylko jedzenia. – Sięga po mnie dłońmi, ale odtrącam je. - Cóż, jedzenie to wszystko co mam – mówię mu, kiedy odwracam się aby wyjść. Kiedy nie wstaje, spoglądam na niego przez ramię. – Idziesz czy nie? - Pewnie – mówi bez przekonania. Jego rozczarowanie jest ewidentne. A to pech. Wkurza mnie, że myśli, iż zarywanie do mnie jest okej. Bez względu na to ile wypił, powinien wiedzieć lepiej. Potrzebuje jedzenia aby przetrzeźwieć, a ja potrzebuję dystansu. Na szczęście idzie za mną do kuchni. - Chcesz kanapkę z grillowanym serem? – pytam. - Okej, dzięki. – Kiedy zaczyna iść w moim kierunku, wskazuję na stół. Dystans. Potrzebuję dystansu. Jego bliskość to zbyt wiele. - Siadaj – rozkazuję. Na jego twarzy pojawia się chłopięcy uśmiech zanim odwraca się i robi to, co powiedziałam. Trochę niepewnie stoi na nogach. Zastanawiam się przez to, jak dużo wypił. – Często tak pijesz? - Nope. - Wobec tego dlaczego dzisiaj? – pytam, stawiając przed nim szklankę wody. Jego szkliste oczy spotykają moje. Widzę smutek i może odrobinę złości.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Bo miałem ochotę. Widzę że się nie zmieniłaś. Nadal jesteś kurewsko wścibska – ripostuje. Zakładam, że powrót tutaj nie jest dla niego łatwy, więc ignoruję jego złośliwą odpowiedź. Robię cztery grillowane kanapki. Po dwie dla każdego. Nie zjadłam wiele, kiedy wyszliśmy z Markiem na kolację. Miałam ściśnięty żołądek po naszej małej sprzeczce z Carterem. - Proszę bardzo – mówię, kładąc przed nim talerz. - Taa. – Tylko tyle mówi, kiedy podnosi pierwszą kanapkę i gryzie. Łapię się na tym, że zerkam na niego niepostrzeżenie, kiedy nie patrzy. Ma surową twarz, tak przystojną. Czy to możliwe, żeby z biegiem lat stał się jeszcze piękniejszy, ponieważ jestem pewna, że tak? Nie powinnam tak myśleć, ale tak jest. Mark jest miły dla oka, ale w mojej ocenie nie umywa się do Cartera jeśli chodzi o wygląd. Carter jest grzesznie gorący, całkowicie męski, a tatuaże sprawiają, że wygląda jak twardziel. Stanowi fantazję każdej dziewczyny. Wielka szkoda, że jest niewiążącą się, męską dziwką. To surrealistyczne uczucie, że po tym całym czasie jemy razem posiłek. Cóż, jeśli klasyfikuje się grillowane kanapki jako posiłek. Od jego wyjazdu tak wiele się zmieniło, ale w pewien sposób wszystko jest takie samo. Spogląda w górę i łapie mnie na tym, że się na niego gapię. - Nie smakuje ci? – pyta z pełną buzią. - Oczywiście że smakuje. Dlaczego o to pytasz? - Ponieważ wyglądasz, jakbyś w zamian wolała zjeść mnie – mówi z zawadiackim uśmiechem. - Co? – piszczę. Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. – Nieeeeee. Masz urojenia jeśli tak sądzisz. - Nazywam rzeczy po imieniu, skarbie. – Kiedy puszcza mi oczko, czuję że się rumienię. Szlag. Pewnie w taki sposób na niego patrzyłam. Muszę pozbyć się go z tego domu i z dala ode mnie tak szybko, jak tylko się da.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Przez kilka kolejnych godziny jemy, gadamy i śmiejemy się – jak za starych czasów. Myślę, że to jest coś, czego oboje potrzebowaliśmy aby się uzdrowić i całkowicie ruszyć dalej. Było pomiędzy nami tak wiele niezałatwionych spraw, ale teraz czuję, że to wszystko jest jak zeszłoroczny śnieg. Mam nadzieję, że po dzisiejszym wieczorze będę mogła w końcu pozwolić odejść mojemu bólowi. Pozwolić odejść jemu. Boli mnie serce na myśl o tym, że to najprawdopodobniej ostatni raz kiedy będziemy razem sami. Wspomniał wcześniej, że jutro wyjeżdża. Jestem pewna, że będę widywała go w okolicy, kiedy będzie wpadał z wizytą do mamy, ale nie tak jak dzisiaj. Nie powinnam chcieć aby został, ale z jakiegoś powodu chcę. Cóż, część mnie chce. Ta część, która teraz należy do Marka, wie, że jego wyjazd jest najlepszą opcją. - Powinienem się zbierać – mówi. - Okej. – Usiłuję nie ujawnić mojego rozczarowania. Tęskniłam za przebywaniem w jego pobliżu. Tęskniłam za naszym przekomarzaniem się. Kiedy niechętnie się odwraca, podążam za nim do drzwi. - Dzięki za jedzenie… za nadrobienie zaległości – mówi, kiedy wychodzimy na taras. - Było miło – odpowiadam, stając na palcach, aby pocałować go w policzek. Robię krok w tył i moje oczy spotykają jego spojrzenie. Moje serce jest smutne, wiedząc, że to nasze ostateczne pożegnanie. Przynajmniej tym razem mogę się pożegnać. - Dbaj o siebie, okej? - Ty też, dzieciaku – mówi sięgając w górę i delikatnie przesuwa dłonią po boku mojej twarzy. Jego dotyk jest tak delikatny i słodki. Czuję jak łzy pieką mnie w oczy. Stoimy tam przez długi czas gapiąc się na siebie. Jego dłoń nadal spoczywa na moim policzku. Łapię się na tym, że nachylam do niej głowę. Zamykam przelotnie oczy i rozkoszuję się ostatnią chwilą, kiedy czuję jego skórę przy mojej. Oddałabym wszystko aby po raz ostatni wziął mnie w ramiona. Wszystko.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy otwieram oczy, widzę że na mnie patrzy. Posyła mi smutny uśmiech. - Do widzenia, Carter – mówię w końcu, cofając się o kolejny krok. Jestem wdzięczna, że tym razem mogę to powiedzieć. Jednak nie wydaje się zmniejszać to bólu w moim sercu. - Do widzenia, Indi. – Nadal tam stoi, nie poruszając się. To elektryczne przyciąganie pomiędzy nami, to, które dzieliliśmy w przeszłości nadal jest tak silne jak zawsze. Choć bardzo chcę stać tutaj z nim przez całą noc, to nie mogę. Ktoś musi być silny. Odwracam się i robię kilka kroków w stronę drzwi. Kątem oka widzę że po mnie sięga, ale potem opuszcza rękę do boku. Jestem za to wdzięczna. Musimy całkowicie zerwać.

***

Udaje mi się powstrzymać łzy kiedy wchodzę do domu, ale opadają już do czasu, kiedy docieram do pokoju. Moje serce jest takie samo jak tyle lat temu kiedy wyjechał – złamane. Cieszę się że wrócił i że znów mogłam go zobaczyć. Muszę jednak powiedzieć, że zobaczenie go wywołało wszystkie stare uczucia. Te, na których stłumienie potrzebowałam lat. Pochłania mnie poczucie winy. Nie powinnam tak się czuć kiedy mam chłopaka. Ocieram oczy i wyciągam telefon z torebki. Włączam go i widzę wiadomość od Marka. Branoc, Kochanie. Mam nadzieję, że z Twoją głową już lepiej. Buziak. Znów uderza we mnie mocno poczucie winy. Technicznie nie zrobiłam nic złego, ale gdyby Mark całkowicie posiadał moje serce, to nie powinnam czuć się tak, jak się czuję. Czuję się lepiej, dzięki. Przepraszam że musiałam przerwać nasz wieczór. Widzimy się rano w pracy. Buziaki.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

To totalne kłamstwo. Serce boli mnie bardziej niż kiedykolwiek, ale nie chcę aby się o mnie martwił, ponieważ wiem, że tak by było. Od razu odpowiada. To dobrze. Branoc, piękna. Słodkich snów. Chciałbym, żebyś tu była. ;* Nie odpowiadam na jego ostatnią wiadomość. Nie jestem pewna co powiedzieć. Żałuję i nie żałuję że mnie tam z nim nie ma. Mam w tej chwili tak zaćmione w głowie, że pewnie lepiej, że mnie tam nie ma. W końcu wczołguję się pod przykrycie. Myślami nadal jestem z Carterem. Wiem że jest obok. Tylko kilka metrów dalej. Chciałabym spędzić z nim więcej czasu zanim wyjedzie, ale dla mojego serca pewnie bezpieczniej będzie, jeśli tego nie zrobię.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 5

Choć cholernie nienawidzę tego, że znów jestem w tym domu, to myślę, że odejście jutro i pozostawienie mamy i Indi będzie tak samo trudne, jak poprzednio. Dla Indi tak pewnie będzie najlepiej, czy może nie? Nie jestem już tego taki pewien. Zwłaszcza po tym, jak poznałem tego kutasa, z którym się umawia. Kiedyś powiedziałbym, że była dla mnie o wiele za dobra, ale w przeciągu ostatnich pięciu lat bardzo dorosłem. Pewnie, technicznie nadal jestem bękartem, ale słowa Indi z tamtej nocy wiele lat temu, utknęły ze mną. Nie jestem tą samą osobą którą byłem. Nie pozwalam już dłużej aby definiowało mnie to słowo. Nadal mam swoje momenty, ale ogólnie, przeszedłem długą drogę. Jestem dobrym, pracowitym i szczerym facetem. O tym staram się pamiętać najbardziej jak mogę. A nie o tych innych bzdurach. Pójście tam dzisiaj, kiedy byłem pijany, mogło nie być moim najmądrzejszym posunięciem, ale cieszę się że to zrobiłem. Myślę, że potrzebowała tego tak bardzo, jak ja. Ponowne przebywanie z nią było miłe, ale umocniło jedynie to, jak dobrze nam było razem i jak bardzo tęskniłem za posiadaniem jej blisko. Jest jedyną dziewczyną przy której kiedykolwiek czułem się komfortowo. Jedyną, przy której całkowicie mogę być sobą.

***

Kiedy budzę się następnego ranka, nadal o niej myślę. Głowa boli mnie jak suka z powodu całego tego alkoholu, który spożyłem. Skończyłem butelkę, kiedy wróciłem do domu. Bolało mnie serce po tym jak się z nią pożegnałem. Ponieważ to było coś więcej niż słowa, to naprawdę było pożegnanie. Z jakiegoś

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

powodu nie pasowało mi to. W głębi siebie czuję, że jeśli znów odejdę, to będę tego żałował do końca życia. Stracę ją na zawsze. Jeśli już nie straciłem. Po wzięciu prysznica i zjedzeniu śniadania decyduję się pójść do domu obok. Nie wiem co planuję powiedzieć kiedy tam dotrę, ale czuję, że muszę zobaczyć ją jeszcze raz zanim wyjadę. Jax dzwonił dziś rano, aby dowiedzieć się kiedy wracam. Powiedziałem mu, że dzisiaj. Mam świetny zespół, więc tak naprawdę nie martwię się o salon. Wiem także, że jeśli coś pójdzie źle, to mam Jaxa i Candice, ale tak czy siak, muszę wrócić do domu. Muszę uporządkować to co zamierzam zrobić. Wymyślić sposób, abym mógł wracać tutaj częściej. Cóż, oczywiście jeśli Indi będzie tego chciała. Ostatniej nocy otrzymałem od niej mieszane sygnały. Powiedziała, że kocha kutasa, co ciężko było mi słyszeć, ale miałem także wrażenie, głęboko w środku, że nadal coś pomiędzy nami jest. Może to tylko pobożne życzenia z mojej strony. Kto to, kurwa, wie? - Carter, mój chłopcze – mówi z uśmiechem Ross, kiedy otwiera drzwi. – Wejdź. - Miałem nadzieję pomówić z Indi zanim wyjadę – wyjawiam, podążając za nim do kuchni. - Wyszła już do pracy. Siadaj. – Pochłania mnie rozczarowanie. Zajmuję miejsce przy stole kuchennym, kiedy Ross przymierza się do zrobienia nam po filiżance kawy. Czy to, że się z nią minąłem jest znakiem, czy tylko pechem? - Och. – Słyszę we własnym głosie rozczarowanie. - Powiesz mi coś? – pyta, przerywając to co robi i odwracając się w moją stronę. – Nadal żywisz uczucia do Indi? – Whoa. Skąd się wzięło to pytanie? - Co? - No weź, Carter. Nie kręć mi tu. Nadal czujesz coś do mojej córki, czy nie? – Robię co mogę aby zachować spokój i nie zdradzić się. - Dlaczego pytasz? – Wypuszcza sfrustrowany oddech. Wiem, że wie iż unikam odpowiedzi. - Powiem ci dlaczego – mówi srogim głosem, podchodząc do stołu i siadając naprzeciwko mnie. – Ten fiut, Mark, chłopak Indiany. – Nie mogę powstrzymać uśmiechu, kiedy zwraca się do niego „fiut”. Czuję dokładnie to samo.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co z nim? - Zadzwonił do mnie wczoraj wieczorem… - Tak? Dlaczego? - Moją pierwszą myślą jest „kurwa, wsypał mnie za to, że napastowałem go na podjeździe i Ross zamierza mnie za to opierdolić”. - Poprosił mnie o zgodę na poślubienie Indiany. – Cholera, nie. A tak przy okazji właśnie opadły mu ramiona, więc powiedziałbym, że nie jest z tego powodu szczęśliwy. No to jest nas dwóch. – Mówiąc szczerze, nie wiem jak się z tym czuję. Jestem całkiem niezłym sędzią charakterów i nigdy nie byłem w stanie całkowicie polubić tego kolesia, jeśli wiesz co mam na myśli. – Pewnie że tak. Spędziłem z nim tylko kilka minut i już go nie lubię. W innych okolicznościach może i bym go polubił, ale tak długo jak jest połączony z Indianą, wiem, że do tego nie dojdzie. - Dałeś mu swoje pozwolenie? – Serce zaczyna mi pędzić, kiedy czekam na jego odpowiedź. - Nie dosłownie, ale powiedziałem mu, że jeśli moja córka tego chce, i jeśli sprawi to, że będzie szczęśliwa, to dla mnie jest to w porządku. Co innego mogłem powiedzieć? Nigdy nie stanę jej na drodze do szczęścia. Po prostu nie sądzę, że osiągnie to z nim. – Pociera dłońmi twarz, jakby wszystko rozważał. – Nadal nie mogę uwierzyć, że ten tchórz zadzwonił do mnie zamiast zapytać twarzą w twarz. Chryste, mam nadzieję, że mu odmówi. - Mogę zapytać cię o coś innego? - Pewnie – mówi. - Dlaczego mi to mówisz? - Ponieważ nie sądzę, że Mark jest dla niej odpowiednim facetem. Indi wydaje się z nim wystarczająco szczęśliwa, ale czegoś brakuje. Iskry. Po prostu nie widzę jej kiedy są razem. Może jestem tylko nadopiekuńczym ojcem. Została mi tylko ona, ale pragnę żeby była naprawdę szczęśliwa. Chcę aby doświadczyła tego rodzaju miłości, którą dzieliłem z jej mamą. Czy proszę o zbyt wiele? – Czuję jak unoszą mi się usta. Nie mógłbym bardziej się z nim zgodzić. Ale to nadal nie wyjaśnia dlaczego mi o tym mówi. - Chcesz żebym go sponiewierał? – pytam. Może dlatego dzieli się tym ze mną.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie. Chcę abyś zebrał się do kupy i zdecydował czego pragniesz. – Chwila moment. - Chcesz abym był z Indi? – Spoglądam na niego z niedowierzaniem. Z pewnością nie mógłbym tego chcieć. - Tak. Oczywiście jeśli oboje tego chcecie. – Usta wyginają mi się w uśmiechu. Podoba mi się fakt, że uważa, iż jestem dość dobry dla jego córki, ponieważ wiem jak wiele dla niego znaczy. Wzdycha, zanim spogląda mi w oczy. Ma poważną minę. – Jeśli nadal coś do niej czujesz, a mam wrażenie że tak jest, to może być twoja ostatnia szansa. Oboje możecie zaprzeczać ile chcecie, ale nie jestem głupi, Carter. Widziałem jak lata temu na siebie patrzyliście. I o ile się nie mylę, to wczoraj widziałem to samo spojrzenie. Masz tylko jedną szansę na prawdziwą miłość, synu. Uwierz mi, wiem to. Znam także moją córkę. Jest cholernie lojalna. Jeśli go poślubi, to na całe życie. Z każdym jego słowem osiada we mnie niepokój. Przysięgam, że serce bije mi tak mocno, że słyszę jak wali mi w uszach. Myśl o tym, że stracę ją przez niego, na zawsze… Nie pasuje mi to – ani trochę. - Nie wiem co powiedzieć – wyznaję, nawiązując z nim kontakt wzrokowy i wiercąc się na krześle. Cała ta rozmowa mną wstrząsa. Oczywiście że żywię do niej uczucia. Nie wiem jednak czego ode mnie oczekuje. Chce abym ją poślubił? Ma siano w głowie jeśli myśli, że to jest to, czego pragnę. Nie jestem małżeńskim typem. Nawet dla niej. Nie, kurwa. Dziewczyny takie jak ona nie wychodzą za takich kolesi jak ja. - Nie musisz nic mówić. Pomyśl tylko o tym co powiedziałem. Pomyślałem, że uczciwie będzie jeśli ci to przekażę. Chciałem wyrównać szanse – mówi z uśmiechem. Chytry, stary głupek. Kurewsko kocham tego gościa. - Dzięki. Pomyślę o tym. – Co innego mogę powiedzieć? Choć cholernie nienawidzę myśli o tym, że są razem, czy uczciwie jest abym pomiędzy nich wchodził jeśli nie jestem nawet pewien, czy mogę dać jej to, czego pragnie? Czego potrzebuje? Pierdolić to. Tak, mogę. Nawet jeśli jest to zabranie jej od niego. Zasługuje na kogoś lepszego. Wstaję i sięgam po dłoń Rossa. – Złapię cię kiedy następnym razem będę w mieście – mówię. – Możesz wyświadczyć mi przysługę i mieć oko na mamę dopóki nie wrócę? - Pewnie. Już wyjeżdżasz? Nie napiliśmy się nawet kawy. – Klepie dłonią moją. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie mam czasu. Jaki jest adres pracy Indi? – Twarz mu się rozświetla na moje pytanie. - To zaraz przy Tuckers Road, druga ulica na lewo. Duży budynek w kolorze końskiego gówna. Nie przegapisz. – Jego opis tego budynku powoduje, że chichoczę. - Daj znać czy dotarłeś bezpiecznie do domu. I nie martw się o mamę, będę miał na nią oko. – Sięga i łapie mnie za ramię. – Pamiętaj, zawsze tutaj jestem gdybyś czegoś potrzebował, synu. - Wiem – odpowiadam z uśmiechem. Kocham, że zawsze to mówi. Kocham to, że mu zależy.

***

Kiedy jadę w stronę pracy Indi w głowie mam bałagan. To miejsce nie zmieniło się bardzo w ciągu pięciu lat mojej nieobecności. Cóż, budynki się nie zmieniły. Żałuję, że nie mogę powiedzieć tego samego o mnie i Indi. Przynajmniej dziesięć razy rozważam zawrócenie i powrót do domu. Wiem co do niej czuję, ale czy naprawdę mogę wejść pomiędzy nią i kutasa? Ściganie dziewczyny innego kolesia nie jest w moim stylu, ale to nie jest jakaś tam dziewczyna, to Indiana. Moja Indiana. Ja ją miałem pierwszy. W radio rozpoczyna się piosenka. To jedna z tych ckliwych, miłosnych piosenek. Nienawidzę tego gówna. Sięgam aby zmienić stację, kiedy zaczyna się refren. Koleś śpiewa o posiadaniu dziury w sercu. Dlaczego to mnie wypełnia? Ponieważ dokładnie tak się czuję. Od dnia, kiedy wyjechałem pięć lat temu, brakowało mi części serca. Zamiast zmienić stację, pogłaśniam. Słucham jak śpiewa o zaczynaniu od nowa. Czy to znak? Możemy zacząć od nowa? Czy zaszliśmy zbyt daleko aby powrócić do tego, co kiedyś dzieliliśmy? Po zaparkowaniu, siedzę w aucie aż kończy się piosenka. - To było „Start Again” Conrada Swelle – ogłasza DJ. Opieram głowę na kierownicy i wciągam głęboki oddech. W tej chwili wiem, że ta dziura nigdy się nie zagoi dopóki jej nie odzyskam. Muszę spróbować. Jeśli tego nie zrobię, to będę żałował do końca życia.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ogarniają mnie wątpliwości. - Co ja tu robię? – mamroczę pod nosem, wysiadając z samochodu. Co jej powiem? Nie mam, kurwa, pojęcia. Jedyne co wiem, to że od chwili kiedy Ross powiedział mi, że kutas chce ją poślubić, wiedziałem, że muszę zobaczyć ją zanim wyjadę. Nie może go poślubić. Po prostu nie może. Kręcę głową, idąc w stronę budynku. Z całą pewnością Ross miał rację co do jednej rzeczy. Kolor ścian naprawdę przypomina końskie gówno. Powiedziałbym, że koleś ma chujowy gust, ale ma Indi, więc to nie może być prawda. Unoszę rękę i popchnięciem otwieram szklane drzwi. - Raz kozie śmierć – mamroczę do siebie, wchodząc do środka. Czas popracować nad przynajmniej czas spróbować.

Tłumaczenie: daga_

odzyskaniem

mojej

dziewczyny.

Cóż,

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 6

Indiana Nadal mam wyrzuty sumienia odnośnie wczorajszej nocy. Pomimo tego, że nic się nie wydarzyło, czuję że muszę powiedzieć o tym Markowi. Nie chcę mieć przed nim tajemnic. Nie wie nic na temat mojej przeszłości z Carterem. Może jeśli wszystko wyjawię, to poczuję się lepiej. Nie chcę aby myślał, że robię coś za jego plecami, ponieważ nie robię. Kiedy kończę podawać szczepionkę Poppy, pudlowi pani Smith, decyduję się pójść i pogadać z Markiem. Pukam zanim wchodzę do jego pokoju badań, pomimo tego, że Stephanie, recepcjonistka, powiedziała mi że jest sam. Oczywiście jego gabinet jest trzy razy taki jak mój. Przysięgam, że schowek na miotły jest większy, niż ten nędzny, mały pokoiczek w którym mnie umieścił. To jego przychodnia, więc sądzę, że słusznie ma największy gabinet. Ale czasami cholernie mnie to irytuje. Rodzice kupili mu tę klinikę kiedy skończyliśmy studia. Początkowo nie byłam zbyt zachwycona wspólną pracą, ale praktycznie błagał mnie o to, więc się zgodziłam. Póki co sprawdza się to całkiem nieźle. My nieźle się sprawdzamy. Widywanie się przez cały dzień nie jest takie złe jak myślałam. Nie mieszkamy razem, więc nadal mamy czas dla siebie samych. - Hej – mówię, wchodząc do pokoju. - Hej skarbie. – Podchodzi do mnie i obejmuje mnie. – Wszystko okej? - Tak – odpowiadam, obejmując go w pasie i opieram bok twarzy o jego pierś. – Carter wpadł wczoraj w nocy po tym jak mnie podrzuciłeś. - Kto? - Carter. Mój sąsiad. Koleś z wczorajszego popołudnia.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Och. Ten zbir. – Wyraźnie słychać pogardę w jego głosie. - Nie jest zbirem – mówię w jego obronie. Czasami tak się zachowuje, ale zdecydowanie nie jest nim. Tylko trochę nierozważnie postępuje. Mark nie zna go tak jak ja, więc mam pretensje, że tak go nazywa. - Śmiem się nie zgodzić, ale dlaczego mi o tym mówisz? – Po jego głosie mogę stwierdzić, że jest zirytowany. Nie mogę go tak naprawdę winić. Nie spodobałoby mi się to, gdyby sytuacja była odwrotna. - Ponieważ nie chcę mieć przed tobą żadnych sekretów. – Czuję jak jego ciało sztywnieje. Odsuwa się i wkłada mi palec pod brodę, unosząc do siebie moją twarz. - Jakiego typu sekretów? Czy coś się pomiędzy wami wydarzyło? – Niepewność na jego twarzy sprawia, że źle się czuję. - Co? Nie. Chciał tylko pogadać, nic więcej. - Jaką macie historię? Nigdy wcześniej nie widziałem go w pobliżu, a ty nigdy o nim nie wspominałaś. Wczoraj wydawał się okropnie opiekuńczy względem ciebie. – Miałam nadzieję, że nie będę musiała poruszać tego tematu, ale sądzę, że powinnam mu powiedzieć. - Zeszliśmy się gdy byliśmy młodsi. Ummm… on był moim pierwszym… no wiesz, kontaktem seksualnym. Potem wyjechał. Nie widziałam go ponownie, aż do teraz. - Rozumiem – mówi, puszczając mnie i robiąc krok w tył. – Nie podoba mi się ta sytuacja, Indi. Widziałem jak wczoraj na ciebie patrzył. Nadal coś do niego czujesz? - Nie. Jesteśmy przyjaciółmi. Nic więcej. Tak jak powiedziałam wcześniej, nie chciałam mieć przed tobą tajemnic. – Widzę jak łagodnieje mu twarz, kiedy podchodzi do mnie i bierze mnie za rękę. - Cieszę się, ale wolałbym gdybyś od teraz trzymała się od niego z dala. Nie ufam mu. - To trochę niedorzeczne, nie sądzisz? Jest moim przyjacielem, sąsiadem, nikim więcej. – Pomimo tego, że te słowa opuszczają moje usta, wątpię w nie. Ale wygląda na to, że Mark mi wierzy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej. Nie podoba mi się to, ale ufam ci. Jednak jeśli będzie ci uprzykrzał życie to proszę, powiedz mi. Będę musiał z nim porozmawiać. Pewnie. – Naprawdę w to wątpię. Wczoraj wydawał się bardzo onieśmielony Carterem. Wiem jaki jest Mark. Zdecydowanie nie jest typem, który lubi konfrontacje. Aby to zrozumieć, musielibyście zobaczyć jak rodzice mu rozkazują. Pochyla się i muska ustami moje wargi. - Kocham cię Indiano i będę chronił to co moje. - Dziękuję, ale nie ma takiej potrzeby. Sama mogę sobie poradzić z Carterem. – Odsuwa się ode mnie, kiedy następuje pukanie do drzwi. To Stephanie. - Jest tutaj pan Reynolds, aby zobaczyć się z tobą, panno Montgomery. – Kurwa. Jedynym panem Reynoldsem którego znam, jest Carter. Przesuwam oczy na Marka. Uśmiecha się do mnie. Oczywiście nie ma pojęcia kim jest pan Reynolds. Nie sądzę aby był pod wrażeniem kiedy się dowie. - Okej, przyjdę za minutę. - Wszystko okej? – pyta Marka, kiedy Stephanie zamyka drzwi. – Trochę zbladłaś. - Ze mną w porządku – kłamię, posyłając mu napięty uśmiech. Daleko mi do bycia w porządku. Czego chce Carter? Dlaczego musiał przyjechać do mojej pracy? Odwracam się od Marka i kieruję do drzwi. Takie moje szczęście, że idzie za mną. Szlag. Zatrzymuje się kiedy widzi stojącego tam Cartera. - On. – Słyszę jak warczy obok mnie Mark. Carter ma dłonie zakopane w kieszeniach. Wygląda na zdenerwowanego, co z jakiegoś powodu uważam za urocze. Kocham jego wrażliwą stronę. To strona, której często nie pokazuje. Serce zaczyna mi pędzić, kiedy mu się przyglądam. Dlaczego po tym całym czasie nadal ma na mnie taki wpływ? - Co mogę dla ciebie zrobić? – pyta Mark, obejmując mnie ręką za ramiona jak zaborczy jaskiniowiec. Carter spogląda pomiędzy mną, a nim. - Muszę zamienić słówko z Indianą. Na osobności – mówi Carter, krzyżując spojrzenie z Markiem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie ma nic, czego nie mógłbyś jej powiedzieć przy mnie – warczy. Dziwne. Powietrze można ciąć nożem. Carter ignoruje Marka i kieruje swoją uwagę na mnie. - Proszę Indi. To zajmie tylko chwilę. - Powiedziałem nie – mówi ponownie Mark. Sięgam po jego dłoń i ściskam ją. To nie jest dobra chwila, aby zamieniać się w samca alfa. Carter rozerwałby go na strzępy. - Myślę, że Indi może podjąć własną decyzję – mówi pogardliwie, a potem znów skupia się na mnie. – Muszę z tobą porozmawiać zanim wyjadę. Kilka minut, tylko o to proszę. – Błagający wyraz jego twarzy szarpie mnie za serce. Nie mogę uwierzyć, że ponownie wyjeżdża, i to już. Dopiero co przyjechał. Myślałam że zostanie jeszcze kilka dni. - Wyjeżdżasz teraz? – Próbuję nie brzmieć na rozczarowaną, ale żałośnie daję ciała. - Mam zobowiązania w pracy – odpowiada, posyłając mi niepewny uśmiech. Markowi się to nie spodoba, ale muszę z nim porozmawiać. Muszę wiedzieć czego chce. - Och. – Odwracam się do Marka. – To zajmie tylko kilka minut. – Nie mówi ani słowa, ale złość w jego oczach jest wyraźnie widoczna. - Dobra. – Wzdycha w porażce, a potem odwraca się i wraca jak burza do swojego pokoju. Wzdrygam się kiedy zatrzaskuje drzwi. Naprawdę przesadza, ale sądzę że nie mogę go winić za bycie zdenerwowanym. W sumie dopiero co skończyłam mówić mu o tym, że łączy mnie z Carterem wspólna historia. - Na zewnątrz? – pyta, poruszając głową w stronę drzwi. Uporczywy wyraz jego twarzy powoduje, że przytakuję. Przesuwam spojrzenie do Stephanie. Oczy stanowczo skupia na Carterze, mierząc go od góry do dołu. Nie potrafię stwierdzić dlaczego mnie to wkurza. W sumie to tak, mogę. Nienawidzę tego, że kobiety się na niego rzucają. Nie zdają sobie sprawy jak żałośnie wyglądają? Widziałam jak okazyjnie posyła to samo spojrzenie Markowi, ale co zaskakujące, nie wydaje się przeszkadzać mi to tak bardzo jak w tej chwili, z Carterem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wychodzę za nim na ulicę. Przez długi czas jest cicho. Obserwuję jak krąży po chodniku. Dłonie ma wplecione we włosy. Zakładam, że najpierw próbuje się uspokoić. Kiedy w końcu się zatrzymuje, odwraca się twarzą w moją stronę. - Przypomnij mi jeszcze raz, co ty widzisz w tym kolesiu? - Słucham? To dlatego tutaj przyjechałeś? – Patrzę na niego z niedowierzaniem. Lepiej żeby nie okazało się, że przejechał całą tę drogę aby mi to powiedzieć. - Nie – mówi, wypuszczając oddech. Jego duże, brązowe oczy przeszukują moje. - Wobec tego po co? Czego chcesz, Carter? - Stać cię na kogoś o wiele lepszego. - Poważnie? – Znów te brednie. - Tak. Nie widzisz jaki on jest dla ciebie niewłaściwy, Indi? – Podchodzi bliżej i sięga po moją dłoń. Zna Marka całą minutę. Skąd może wiedzieć, czy jest dla mnie właściwy czy nie? - To nie ty o tym decydujesz, Carter – mówię ostro, wyrywając rękę z jego uchwytu. Nawet nie zna Marka. Nie ma prawa go oceniać. - Indi, proszę. – Ściska włosy w dłoniach. Zdecydowanie z czymś się zmaga. Nie mam pojęcia z czym. Z pewnością nie przejechał całej tej drogi aby powiedzieć mi, że Mark nie jest właściwym facetem dla mnie. Wyraził się w tej kwestii jasno zeszłej nocy. – Jeśli z nim zostaniesz, będziesz tego żałowała. Zaufaj mi. Gdzieś tam jest ktoś lepszy… czekając. – O czym on do cholery mówi? - Niby kto? Ty? Pan nie-bawię-się-w-zobowiązania. Prosisz mnie abym odrzuciła przyszłość z Markim, dla czego? Dla przyjaźni z korzyściami? Przerabiałam to, pamiętasz? Dzień, w którym oddałam ci serce, był tym samym, w którym je rozerwałeś i podeptałeś. Nie jestem na tyle głupia, aby znów w to wchodzić. – Ramiona lekko mu opadają z powodu mojego werbalnego ataku, ale każde wypowiedziane słowo jest prawdziwe.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Przepraszam. Zranienie cię było ostatnią rzeczą jakiej chciałem – mówi. Szczerość w jego głosie jest jasna. Chciałabym wierzyć, że nigdy celowo by mnie nie skrzywdził, ale faktem jest, że to zrobił. - Cóż, zrobiłeś to. Teraz to nieważne, bo to przeszłość. Przebolałam to. – Co jest kłamstwem. Nie jestem pewna czy kiedykolwiek całkowicie to przeboleję. – Dlaczego tutaj przyjechałeś? - Nie wiem. Kurwa – mówi z westchnieniem. - Nie wiesz czego? – Naprawdę zaczynam tracić cierpliwość z powodu jego niezdecydowania. – Wyduś to, Carter. Jeśli jest coś, co chcesz powiedzieć, to powiedz to do cholery. - Nie wiem czy jestem tym facetem, ale wiem, że on zdecydowanie nim nie jest. – To co mówi nie ma nawet sensu. Nie chce abym była z Markiem, ale on również mnie nie chce. Co do cholery? Jego słowa tną mnie do głębi. - Dzięki za radę. Jeśli to wszystko, to muszę wrócić do pracy. Już wkurzyłeś mojego szefa. Nie chcę stracić posady. – Odwracam się aby odejść. Jestem jeszcze bardziej zdezorientowana niż wtedy, kiedy zobaczyłam jak stoi w recepcji. Jeśli przyjechał tylko po to, aby sprawić kłopoty, to osiągnął cel. Ogarnia mnie rozczarowanie. A zabawne jest to, że nie mogę wam nawet powiedzieć dlaczego. - Czekaj. – Zatrzymuję się kiedy sięga po mój łokieć. – Może powinienem był pomyśleć o tym co chciałem powiedzieć zanim tutaj przyjechałem, ale nie zrobiłem tego. Przyjechałem pod wpływem impulsu. Przyjechałem… - Po co, Carter? – pytam sfrustrowanym tonem, odwracając się do niego. - Przyjechałem aby ci powiedzieć… - Unoszę brew kiedy milknie. Czekam. – Słuchaj, nie jestem pewien czy mogę dać ci to, czego potrzebujesz, Indi, ale wiem, że nie chcę cię stracić z jego powodu. – Kiedy to mówi, porusza głową w stronę kliniki. – Właściwie, to nie chcę cię stracić przez nikogo. Wiem, że wczoraj powiedziałaś mi, że go kochasz, ale czy on sprawia że czujesz to, co ja w tobie wywoływałem kiedy byliśmy razem? Mieliśmy coś wyjątkowego. Wiem, że również to czułaś.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nie, nie robi tego, ale nigdy nie przyznam tego na głos. Przyspiesza mi tętno. Czy on mnie prosi żebym zerwała z Markiem, abyśmy mogli stworzyć związek? Czy on postradał rozum? - „Mieliśmy” jest odpowiednim słowem. Nadal nie mam pojęcia co usiłujesz mi powiedzieć. - Szczerze mówiąc, sam nie wiem co próbuję powiedzieć. – Chichocze, przesuwając z frustracją dłońmi przez twarz. Kiedy go obserwuję, czuję że usta wyginają mi się w uśmiechu. Nigdy nie widziałam aby wyglądał na tak niepewnego siebie. – Chodzi o to, że… jestem bez ciebie zagubiony. Spędziłem pięć ostatnich lat próbując temu zaprzeczać, ale taka jest prawda. Tęsknię za tobą. Od dnia kiedy odjechałem i zostawiłem cię płaczącą na podjeździe, czułem, jakbym miał dziurę w sercu. Chcę cię ponownie w moim życiu. - Co prosisz abym zrobiła, Carter? – Sięga i łapie obie moje dłonie w swoje. Nienawidzę tego, że nawet ten prosty dotyk powoduje, że trzepocze mi serce. - Muszę dziś wrócić do domu. Mam kilka spraw do ogarnięcia w pracy. Mam nadzieję, że będę tu z powrotem końcem tygodnia. Czy możesz po prostu pod moją nieobecność pomyśleć o tym co powiedziałem? Tęsknię za tobą. Ostatnie dni pokazały mi jak bardzo. Potrzebuję cię w moim życiu, Indiano. - Tak? - Tak. Nie mogę ci niczego obiecać. Nie wiem co szykuje dla nas przyszłość, ale chcę aby było pomiędzy nami tak, jak kiedyś. Chcę zobaczyć dokąd nas to doprowadzi. Przyznaję, że nie jestem typem bawiącym się w zobowiązania, ale jeśli ktoś może sprawić abym się nim stał, to ty. To zawsze będziesz tylko ty. Głowa podpowiada, abym kazała mu iść do diabła, ale moje serce mówi w całkiem innym języku. Mój uśmiech się powiększa. Jeśli stanie się jeszcze większy, to jestem pewna, że twarz pęknie mi na pół. To co powiedział, to wiele do przyswojenia, wielkie ryzyko do rozważenia. No i jest jeszcze Mark. Wiem że nie sprawia, że czuję to, co odczuwam przy Carterze, ale nie jestem też pewna czy mogę tak po prostu od niego odejść. Czy mogę w ogóle zaufać jeszcze Carterowi w kwestii mojego serca? Raz już je złamał, kto powiedział, że nie zrobi tego ponownie? Myślę, że zaraz eksploduje mi głowa. To zbyt wiele do przetworzenia na raz. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej – mówię w końcu. Mam nadzieję, że nie będę tego żałowała. Nie mogę uwierzyć, że w ogóle rozważam ten pomysł. Ale głęboko w środku, część mnie dokładnie wie dlaczego tak jest. - Okej, co? – pyta z nadzieją na twarzy. - Okej, pomyślę o tym co powiedziałeś. – Wypuszcza oddech, który wstrzymywał, czekając na moją odpowiedź. – Carter, powiedziałam że pomyślę, to wszystko. Nie rób sobie nadziei. Nie jestem pewna czy mogę odejść od tego co mamy z Markiem. – I to jest prawda. - To wszystko o co proszę. – Przyciąga mnie do siebie, obejmując rękoma. Mark nigdy nie sprawia, że tak się czuję kiedy mnie obejmuje. Nigdy. Dlaczego ja w ogóle tak myślę? Czy mogę zaryzykować z facetem, który wiem, że ma potencjał aby mnie zniszczyć? Ponieważ dokładnie to się stanie jeśli ponownie złamie mi serce. – Zobaczymy się pod koniec tygodnia – mówi, odsuwając się i biorąc w dłonie moją twarz. - Niczego nie obiecuję, okej. Nie jestem pewna… - Uszanuję każdą decyzję jaką podejmiesz – mówi, przerywając mi. – Może mi się nie spodobać, ale uszanuję ją. Jeśli zdecydujesz, że Mark jest facetem dla ciebie, to odejdę. Obiecuję. - Okej. - Okej – odpowiada z uśmiechem. Boże, kocham jego uśmiech. Jest w nim coś co zmienia moje wnętrzności w papkę. - Muszę wracać do pracy. – Chcę zrobić krok w tył, ale przyciąga do siebie moją twarz, wyciskając na moich ustach ciepły, miękki pocałunek. Mrowią mnie przez to wargi, a to było tylko cmoknięcie. Czuję, że ból głowy nie minie mi w najbliższym czasie. To będzie naprawdę długi, trudny tydzień.

***

Minęły trzy dni i dzięki mojemu obecnemu dylematowi, nadal mam ten cholerny ból głowy. Mark był na mnie zły po mojej krótkiej rozmowie z Carterem, ale do popołudnia mu przeszło. Zapytał mnie czego chciał Carter, a ja

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

skłamałam. Powiedziałam, że chciał się pożegnać, przez co poczułam się okropnie. Nadal tak się czuję, ale co mogę powiedzieć? Muszę podjąć własną decyzję, bez wpływu żadnego z nich. Mówiąc szczerze, jestem całkowicie skołowana. Nie jestem pewna czy chcę zrezygnować z któregoś z nich. Moje spieprzone serce krzyczy Carter, ale niestety głowa nie. To jest pierwszy raz, kiedy chciałabym nie być taka rozsądna. Wierzę Carterowi kiedy mówi, że chce więcej, ale czy jest zdolny do czegoś więcej? Czy myśli że mnie pragnie ponieważ mam Marka, czy naprawdę za mną tęskni? To totalnie pierdoli mi w głowie. Czy mogę odejść od Marka i podjąć ryzyko niepewności? - Hej, kochanie – mówi Mark, podchodząc za mnie i obejmując mnie w talii. Byłam tak pogrążona w myślach, że podskakuję. – Jesteś gotowa do wyjścia? Zabieram cię na kolację. - Możemy to przełożyć? Naprawdę bardzo boli mnie głowa. W zasadzie nie mogę się doczekać, aby pojechać do domu i położyć się. – To prawda. Rozważałam nawet aby dzisiaj nie przychodzić, ale wiedziałam że Mark potrzebował mnie, abym asystowała przy operacji. - Nope. Mam dla nas wielkie plany na wieczór. Wychodzimy. To ostateczna decyzja – żąda, sunąc ustami w górę i w dół mojej szyi. - Mmmm – jęczę, przechylając głowę na bok. – Możemy zamiast tego wyjść jutro? - No weź, Indi – błaga, odwracając mnie w swoich ramionach. – Proszę. Włożyłem wiele wysiłku w dzisiejszy wieczór. Nie niszcz tego przez nędzny ból głowy. – Jego błagające spojrzenie powoduje, że się poddaję. - Dobra – mówię z westchnieniem. - Dobra dziewczynka. – Pochyla się do przodu i umieszcza pocałunek na czubku mojego nosa. – Po pracy skoczymy do ciebie, abyś mogła się przebrać i zabrać jakieś ciuchy na jutro. Chcę abyś została u mnie na noc. - Zgodziłam się na kolację. Nie jestem w humorze aby zostawać na noc. – To nie tylko ból głowy powstrzymuje mnie przed nocowaniem. Chodzi także o całą tę sprawę z Carterem. Dopóki tego wszystkiego nie uporządkuję, nie mogę być intymnie z Markiem. To nie byłoby wobec niego fair. A do tego jeszcze bardziej skomplikowałoby sytuację. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Choć bardzo tęskniłam za Carterem przez te wszystkie lata, to nie mogę uwierzyć, że choćby rozważam tę myśl. Mark jest bezpieczny. Mark nigdy nie złamałby mi serca.

***

Droga na kolację zajmuję około pięćdziesiąt minut. Kończymy w ekskluzywnej, nadbrzeżnej restauracji na North Shore. Zwykle jemy w lokalnych miejscach, więc jestem zaskoczona, że mnie tutaj zabrał. Kiedy wchodzimy, natychmiast skanuję otoczenie. Jest pięknie. Wszyscy kelnerzy ubrani są w smokingi. Restauracja jest cała biała, z czarnymi, srebrnymi i głęboko wiśniowymi akcentami. To miejsce krzyczy klasą i pieniędzmi. Nigdy wcześniej nie byłam w tak eleganckim miejscu. Nie chcę widzieć ile kosztuje zjedzenie tutaj czegoś. - Rezerwacja dla dwóch osób, na nazwisko Thompson – mówi do ochmistrza Mark. - Proszę tędy – odpowiada z uprzejmym uśmiechem. Omiatam spojrzeniem pomieszczenie kiedy przechodzimy przez restaurację, kierując się na zewnętrzny taras z widokiem na przystań. Kiedy docieramy do stolika, Mark odsuwa dla mnie krzesło. - Dziękuję – mówię, zajmując miejsce. Całuje mnie lekko w głowę i zasuwa mi krzesło. Ochmistrz rozkłada mi na kolanach białą, płócienną serwetkę, a następnie przechodzi do Marka. Nie narzekam na bycie tutaj, ale ponownie się zastanawiam, co to za specjalna okazja. Kiedy zostajemy sami, sięga przez stół po moją dłoń i uśmiecham się do niego. Naprawdę jest przyjemny dla oka. Wysuwa to wszystkie moje obawy na przód. Czy naprawdę mogę pozwolić mu odjeść? Mogę pozwolić Carterowi wmaszerować w moje życie po pięcioletniej nieobecności i patrzeć jak wszystko niszczy? - Z tobą okej? – pyta. Kocham to jaką troskę mi okazuje. - Tak. Uroczo tutaj. Dziękuję, że mnie tutaj zabrałeś.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dla ciebie wszystko co najlepsze, skarbie – odpowiada, przyciągając moją dłoń do ust i miękko całuje moje knykcie. Powoduje to, że skręca mi się żołądek i pochłaniają mnie wyrzuty sumienia. Znów atakują mnie wątpliwości. Wątpliwości dotyczące tego, czy mogę zrezygnować z Marka, na rzecz tego, co niepewne. Wątpliwości, czy mogę pozwolić odejść Carterowi. Nie powinnam nawet o nim myśleć kiedy jestem tu z Markiem, ale myślę. Kiedy podchodzi kelner, aby przyjąć nasze zamówienie na napoje, Mark zamawia butelkę ich najlepszego wina. Jego matka zwykle krzywi się na mnie kiedy piję. „Picie alkoholu nie przystoi damie”, mówi mi tak przy każdej okazji. Trochę winka to tu, to tam jeszcze nikomu nie zaszkodziło. Czasami potrafi być taką pretensjonalną krową. Zwykle, kiedy gdzieś z nimi wychodzimy, co na szczęcie nie zdarza się często, nie zamawiam już wina. Jego matka ma sposoby na to, abym poczuła się gorsza. Jakbym nie była dość dobra dla jej syna. Jednak dziś, alkohol jest mile widziany. Może pomóc mi trochę się zrelaksować. Kelner nalewa małą ilość do każdego kieliszka. Nienawidzę kiedy tak robią. Mark podnosi kieliszek i wiruje cieczą w środku, a następnie przysuwa kieliszek do nosa. Niemal chce mi się śmiać. Gówno wie o winach skoro jego rodzina jest niepijąca. Boże, niektórzy bogaci ludzie potrafią być sztuczni. To wszystko dla przedstawienia. To butelka za dwieście dolarów. Jak źle może smakować? W końcu robi łyk i przytakuje, więc kelner kontynuuje napełnianie kieliszków. Jak tylko odchodzi, przykładam kieliszek do ust i biorę duży łyk. - Spokojnie – gani mnie. – To drogie wino. Powinnaś rozkoszować się smakiem, a nie wyżłopać do dna. – Przewracam na niego oczami, a następnie robię kolejny łyk. Nie interesuje mnie smak. Im szybciej wypiję tę dziecinkę, tym szybciej alkohol będzie pulsował mi w żyłach. - No więc, co to za specjalna okazja? – pytam. Jestem ciekawa. Zwykle nie robi sobie tyle kłopotu, jeśli chodzi o randki. - Wszystko w odpowiednim czasie – mówi i puszcza mi oczko. Świetnie. Teraz każe mi siedzieć w zawieszeniu. Nie jestem fanką niespodzianek. Uśmiecha się do mnie, a następnie spogląda na ochmistrza i kiwa głową. Co on kombinuje? Dowiaduję się dość szybko, kiedy przy naszym stoliku pojawia się skrzypek. Oczywiście staje zaraz obok mnie kiedy zaczyna grać. To nie tak, że Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

nienawidzę dźwięku skrzypiec czy coś, ale przy bólu głowy jest to jak dźwięk przesuwanych po tablicy paznokci. Równie dobrze mógłby walić mnie tą cholerną rzeczą po głowie. Efekt byłby taki sam. Mark sięga po moją dłoń, ściskając ją lekko. Przyklejam uśmiech na twarz. Nie chcę aby myślał, że nie doceniam jego wysiłku, ponieważ doceniam. To bardzo słodkie. Na szczęście facet gra tylko jedną piosenkę, a potem odchodzi. - Miło spędzasz czas? – pyta Mark. - Tak. - To dobrze. - Jest pan gotowy złożyć już zamówienie, sir? – pyta kelner, ponownie pojawiając się przy stoliku. - Tak, dziękuję – odpowiada Mark. Odcinam się podczas gdy trajkocze sugestie szefa kuchni. Wiem że Mark dla mnie zamówi. Zawsze to robi. Jego ojciec także zamawia dla jego mamy. Zgaduję, że myśli że tak to się robi. Może w szesnastym wieku. Kiedy czekamy na jedzenie rozmawiamy o pracy. Wydaje się, że nasze rozmowy zawsze zbaczają w tym kierunku. Zgaduję, że tak się zdarza kiedy ty i twój partner zajmujecie się w życiu tym samym. Jednak musze przyznać, że myślę iż to jedyna rzecz, która nas łączy. Z jakiegoś powodu ta myśl mnie smuci. Myślami sunę do Meg. Boże, tęsknię za nią. To w takich momentach chętnie skorzystałabym z jej ramienia. Pragnę jej rady. Jest jedyną osobą z którą mogę porozmawiać o tej sytuacji. Zna mnie lepiej niż ktokolwiek. Mieszka na drugim krańcu świata z mężem, Drew. Zajmuje się technologią informacyjną. Tak się właśnie poznali. Meg nienawidziła szkoły, więc zamiast pójść do college’u, tak jak ja, zaraz po zakończeniu liceum rozpoczęła pracę. Natychmiast poczuła, że jest zakochana po uszy, co było dla niej zaskakujące. Zgaduję, że Drew był tym jedynym. To był szalony romans. Pobrali się w przeciągu roku. A potem otrzymał ofertę zajęcia się oddziałem

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

firmy za granicą. To była dla niego wielka okazja. Naturalnie Meg pojechała z mężem. Bez niej w moim życiu panuje wielka dziura. Gadamy przez telefon kiedy możemy, ale to nie to samo, jak wtedy gdy mieszkała obok kiedy jej potrzebowałam. Tak jak teraz. Uwielbia swojego męża, ale nienawidzi tego przerzucania z jednego miejsca na drugie. Jak tylko się zadomawia, muszą się przenieść. Za każdym razem, kiedy rozmawiamy przez telefon słyszę w jej głosie smutek. Ma w tej chwili dość swoich dramatów, więc zakładam, że nie byłoby fair gdybym obciążyła ją jeszcze moimi. Po zjedzeniu, Mark pyta czy chciałabym zatańczyć. Niemal odmawiam, ale kiedy widzę oczekiwanie w jego oczach, zgadzam się. Włożył w dzisiejszy wieczór wiele wysiłku. Mogę zrobić przynajmniej tyle, że się zaangażuję. Trzyma mnie w ramionach, kiedy poruszamy się do wolnej piosenki. - Wiesz jak bardzo cię kocham? – szepcze mi do ucha, kiedy piosenka się kończy. Znów pochłania mnie poczucie winy. Nie jestem pewna jak długo jeszcze mogę to robić. Zacieśniam uścisk wokół jego pasa, trzymając go przy sobie i rozkoszuję się uczuciem, jakie zapewnia bycie w ramionach mężczyzny, który mnie kocha. Kiedy kończy się muzyka, Mark mnie puszcza. Odwracam się, aby wrócić do stolika, ale zatrzymuję się kiedy sięga po moją rękę, zatrzymując mnie w miejscu. Odwracam się w jego stronę i serce opada mi na dno żołądka, kiedy zdaję sobie sprawę co zamierza zrobić. Robi krok w tył i, ku mojemu przerażeniu, pada na kolano. Jasna, pierdolona dupa! Nie jestem na to gotowa. - Nie, nie, nie – wypalam w panice, usiłując podciągnąć go na nogi. Nieeeee. Proszę, nie proś mnie abym za ciebie wyszła na oczach tych wszystkich ludzi, chcę krzyczeć, ale zanim mam szansę, wyciąga pierścionek z kieszeni i unosi go przede mną. - Indiano Montgomery, kocham cię. Proszę, powiedz że spędzisz ze mną resztę życia. – Początkowo stoję tam w oszołamiającej ciszy. Czuję się okropnie. Omiatam oczami restaurację. Wszyscy przestali robić to co robili i obserwują teraz tę straszną scenę. Łapię się na tym, że pragnę aby otworzyła się pode mną wielka, czarna dziura i pochłonęła mnie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jeszcze zanim pojawił się Carter, wiedziałam, że nie byłam gotowa na tego rodzaju zobowiązanie. Mam tylko dwadzieścia dwa lata. Tak wiele chcę jeszcze doświadczyć zanim w ogóle pomyślę o ustatkowaniu się. Jak mam mu odmówić przed tymi wszystkimi ludźmi? Nie mogę także skłamać i powiedzieć tak. To byłoby o wiele gorsze. Spotykam jego spojrzenie, kiedy czeka na moją odpowiedź. Widzę nadzieję, a potem desperację, która przecina jego twarz. Czuję jak łzy pieką mnie w oczy. Jego błagające spojrzenie sprawia, że boli mnie serce, ale nadal nie mogę się zmusić aby mu odpowiedzieć. Potem jego wyraz twarzy zmienia się w złość. Nadal stoję tam w oszałamiającej ciszy. Kilka sekund później wstaje z ziemi. - Nie mogę uwierzyć, że ośmieszasz mnie przed tymi wszystkimi ludźmi – mówi pogardliwie przez zaciśnięte zęby. W jaki sposób to jest moja wina? Nigdy nawet nie dyskutowaliśmy o małżeństwie. - Przepraszam. – To wszystko co udaje mi się wykrztusić, głosem, który nawet nie brzmi jak mój. Mark nie odpowiada. Zamiast tego odwraca się i szybko odchodzi, kierując się do wyjścia. Biegnę za nim. Słowa nie mogą opisać jak okropnie się czuję. - Mark. Mark, czekaj – wołam, ścigając go. - Idź do diabła. – To wszystko co mówi, gwałtownie otwierając drzwi restauracji i wychodzi w noc. Nadal za nim idę. - Mark, proszę. Pogadajmy o tym. - Nie ma o czym gadać. Skończyliśmy – mówi, otwierając drzwi kierowcy i wspinając się do środka. Zatrzymuję się wpół kroku. Czy on naprawdę właśnie powiedział że skończyliśmy? - Mark – szlocham, kiedy łzy wzbierają w moich oczach. Ignorując mnie, odpala silnik. Co? Zamierza zostawić mnie tutaj samą? Samochód porusza się do przodu i muszę odsunąć się z drogi aby we mnie nie wjechał. Z pewnością nie zamierza tak zwyczajnie odjechać. Jest tyko zdenerwowany. Mogę to zrozumieć. - Proszę – wołam, kiedy mnie mija. – Porozmawiaj ze mną. – Zwalnia, opuszczając okno.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie ma nic, co możesz powiedzieć, i co naprawiłoby tę sytuację – warczy ze złością. - Możemy przynajmniej o tym porozmawiać? – proszę. – Nie dajesz mi nawet szansy. – Sączy się przeze mnie złość. Zachowuje się jak kompletny kutas. – Nigdy nawet nie dyskutowaliśmy o małżeństwie. Cholera, nie powiedziałam ci jeszcze nawet, że cię kocham. Co cię opętało, że pomyślałeś iż jestem na to gotowa? – Nadal wpatruje się wprost przed siebie. Tchórzliwy fiut nawet nie nawiązuje ze mną kontaktu wzrokowego. Wypuszcza długi oddech, a potem spotyka moje nieugięte spojrzenie. - Ponieważ spanikowałem – przyznaje. – Nie chciałem cię stracić. – W oczach ponownie wzbierają mi łzy kiedy jego wkurzony wyraz twarzy zastępuje smutek. Nienawidzę tego że go ranię, ale zachowuje się jak kretyn. To nie jest ten Mark, którego myślałam że nam. – Zmieniłaś się odkąd wrócił ten zbir. Nie jestem głupi, Indiano. Widzę w jaki sposób on na ciebie patrzy… jak ty na niego patrzysz. Zaprzeczaj ile chcesz, ale każdy idiota potrafiłby dostrzec połączenie pomiędzy wami. – Nie odpowiadam, ponieważ w sercu wiem, że wszystko co mówi jest prawdą. – Tak właśnie myślałem – mówi pokonanym tonem, kiedy nie odpowiadam. – Myślę że najlepiej będzie, jeśli znajdziesz inną pracę. – Co do cholery! Kiedy zamyka okno i rusza do przodu gotuje się we mnie złość. Jestem tak na niego wkurzona, że kusi mnie aby kopnąć w jego głupi, niedorzecznie kosztowny samochód kiedy mnie mija, ale sprowadziłoby mnie to jedynie na jego poziom. Zachowuje się jak rozpieszczony bachor. Obejmuję się rękoma w pasie i obserwuję jak podjeżdża w stronę wyjazdu z parkingu, a następnie włącza się do ruchu ulicznego. Wróci. Bez względu na to co powiedział, w głębi siebie wiem, że jest dobrym facetem. Jest tylko zraniony. Nigdy nie zostawiłbym mnie tu w taki sposób. Nigdy nie odszedłby ode mnie tak, jak zrobił to Carter. Nigdy. Czekam i czekam, ale nie wraca. Wow. Zgaduję że jednak to zrobił.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 7

Minęło pięć, długich dni do czasu aż wróciłem. Zaharowywałem tyłek, aby wrócić do Indiany tak szybko, jak mogłem. Mogę zostać tylko kilka dni, ale lepsze to, niż nic. Nadal nie wiem jak to jeżdżenie tam i z powrotem ma zadziałać, ale nie poddaję się jeszcze. Prawda jest taka, że gdybym musiał pojechałbym dla niej na koniec świata. Jax i ja zorganizowaliśmy nasz zwyczajowy karciany piątek wczoraj. Robimy to już od lat. Lubię spędzać z nim czas przy kilku drinkach. To nasz sposób na rozluźnienie się po ciężkim tygodniu. Co tydzień zmienialiśmy miejsce, raz u niego, raz u mnie, ale ostatnio wydaje się, że woli przyjeżdżać do mnie. Podoba mu się tutaj. Mamy najlepsze puby i nocne życie. Podczas gry oszukuje jak chuj, ale mam to gdzieś. Jestem wdzięczny za towarzystwo. Po tym, jak zostawiłem mamę i Indi pozostał mi tylko on. Nie jestem pewien gdzie bym wylądował gdyby nie on. Wie wszystko o moich dylematach z Indianą. Tylko dlatego, że pewnej nocy zbyt dużo wypiłem i wszystko wypaplałem. Przyznałem się do kochania dziewczyny, którą zostawiałem. Po tym widział jedynie inną moją stronę. Stronę „pieprz je, wyrzuć je”. Myślał, że byłem legendą do czasu, aż dowiedział się, że sekretnie jestem w zawieszeniu z powodu laski z przeszłości. Przez kilka tygodni mnie za to opierdalał. Pewnej nocy za bardzo się zapędził i prawie się przez to pobiliśmy. Nie wspominaliśmy o tym ponownie aż do poprzedniej nocy. To ja zacząłem temat. Potrzebowałem jego rady. Dyskutowaliśmy nad otworzeniem kolejnego salonu blisko miejsca, w którym mieszka Indi, ale jest już ich tam pięć w zasięgu dwudziestu kilometrów. W tym momencie nie jest to wykonalne. Wymyślę coś, albo umrę próbując. Żołądek zaciśnięty mam w supeł, kiedy wjeżdżam na starą ulicę. Nie mam pojęcia czego oczekiwać. Nie miałem z nią żadnego kontaktu odkąd

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

odwiedziłem ją pięć dni temu. Modlę się, aby poważnie pomyślała o tym, co jej powiedziałem. Modlę się, żeby ten pojeb jeszcze jej się nie oświadczył. Kurwa. Co jeśli to zrobił? Co jeśli się zgodziła? Nagle czuję, jakbym miał się porzygać. Zatrzymuję się na podjeździe mamy i spoglądam w stronę domu Indi. Zarówno jej samochód jak i auto Rossa zaparkowane są pod wiatą. Zastanawiam się dlaczego nie jest dziś w pracy. Chyba, że podwiózł ją kutas. Kiedy gaszę silnik i zamierzam wysiąść z samochodu, Ross wychodzi z domu mamy. Uśmiecham się, kiedy do mnie podchodzi. Jestem wdzięczny wiedząc, że był tam i pocieszał ją. Kiedy rozmawiałem z nią przez telefon, powiedziała mi, że Ross codziennie dzwoni i sprawdza co u niej. Przynosił jej jedzenie i zajmował się różnymi sprawami. Jest świetnym facetem. Dzwoniłem do niej codziennie odkąd wyjechałem, czasami więcej niż raz. Płakała za każdym razem, kiedy rozmawialiśmy. Nadal ciężko mi pojąć jej rozpacz. Zwłaszcza przez Chuja. Ale zgaduję, że nie kochałem go tak, jak ona. Gdyby tylko wiedziała jakim skurwielem naprawdę był, ale kim ja jestem, aby przebijać tę bańkę? Jestem całkiem pewien, że nie uznawałaby go za tak wspaniałego, gdyby wiedziała jak mnie traktował, kiedy nie było jej w pobliżu i co zrobił Larryemu. - Cześć, synu – mówi z uśmiechem Ross. Kocham to, że zawsze wydaje się cieszyć na mój widok. – Nie spodziewałem się, że tak szybko zobaczę cię z powrotem. - Próbowałem przyjechać tak szybko jak mogłem – odpowiadam, sięgając po jego wyciągniętą dłoń. – Jak się ma dzisiaj mama? – Wzrusza ramionami. - Tak dobrze, jak można oczekiwać. – Po naszych rozmowach telefonicznych tak jakby spodziewałem się, że to powie. - Doceniam to, że masz ją na oku. Indi dziś nie pracuje? – pytam, kiwając głową w stronę jej samochodu. - Była w domu przez cały tydzień. - Co? Dlaczego? Jest chora? – Czuję panikę, kiedy o to pytam. - Bardziej załamana – odpowiada Ross, powodując że mój umysł szaleje. Co ma na myśli mówiąc „załamana”? Co się, kurwa, stało?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dlaczego? – Ross kręci z niesmakiem głową. Promieniująca z niego złość jest jasna jak słońce. Co się do chuja dzieje? - Sama myśl o tym nadal powoduje, że wrze we mnie krew – wyznaje. - Nie zostawiaj mnie w zawieszeniu. Powiedz mi o czym do cholery mówisz. – Już mogę stwierdzić, że nie spodoba mi się to, co ma do powiedzenia. - Ten padalec, Mark – mówi z pogardą. Nie wiem nawet co zrobił, ale już chcę go zabić. – Zabrał Indi do pierdolonej restauracji przy North Shore. Wkurzył się, ponieważ nie przyjęła jego zaręczyn, i ten kundel ją tam zostawił. Zostawił ją samą, w obcym miejscu, późno w nocy. Była całkowitym bałaganem, kiedy zadzwoniła do mnie abym po nią przyjechał. Ma szczęście, że go, cholera, nie zabiłem za to, jak ją potraktował. - Co, kurwa, zrobił? – docinam. Wyraźnie słyszę jad we własnym głosie. Pochłania mnie całkowita wściekłość. Dłonie mi drżą, kiedy odwracam się i kieruję z powrotem do auta. - Dokąd idziesz? – pyta Ross, sięgając po moją rękę. - Złożyć wizytę temu chujowi. - Nie ma potrzeby. Już to zrobiłem. – Wyrywam rękę z jego uścisku. - Mam to gdzieś. Ode mnie też jedną dostanie. - Wstrzymaj się, synu. Nie bądź w gorącej wodzie kąpany – prosi, obchodząc mnie, aby zablokować mi wejście do samochodu. Marszczę brwi. – Jeśli naprawdę chcesz pomóc, to idź zobaczyć się z Indi. Od kilku dni siedzi zamknięta w pokoju. Muszę mu to oddać. Ma coś w sobie. Sposób na uspokojenie mnie spojrzeniem lub kilkoma słowami. Zgaduję, że trenował tego typu rzeczy. Wypuszczam sfrustrowane westchnienie. Z radością poszedłbym się z nią zobaczyć, ale jeśli ma złamane serce przez tego kutafona, to czy naprawdę będzie chciała mnie zobaczyć? Pierdolić to. Przez cały tydzień myślałem o zobaczeniu jej. - Okej. I tak coś dla niej mam. – Otwierając tylne drzwi wyciągam kopertę zawierającą stare rysunki Larryego. Poszedłem ich poszukać zanim wróciłem. To niewiele, ale zawsze coś. Wpycham kopertę pod pachę i sięgam po pudełko, które również znajduje się na tylnym siedzeniu. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co jest w pudełku? – pyta z uśmieszkiem. Otwieram wieko i pokazuję mu co jest w środku. Chichocze i klepie mnie w plecy. - Pokocha to. Jesteś dobrym facetem, Carter. Nigdy w to nie wątp. – Czuję potrzebę dostarczenia jej tego. Kurwa, mam nadzieję, że jej się spodoba.

***

- Indi. To ja, Carter – wołam, pukając do drzwi jej sypialni. – Mogę wejść? – Naprawdę boję się ją zobaczyć. Nie mam pojęcia jakiego rodzaju powitanie otrzymam. Nerwy biorą górę, kiedy stoję i czekam na jej odpowiedź. Czuję ulgę, kiedy po kilku sekundach otwiera drzwi. Ma czerwone i spuchnięte oczy. Wygląda na cholernie załamaną. Ten widok rani mi serce. Nigdy wcześniej jej takiej nie widziałem. Nie podoba mi się to. Gdzie zniknęła moja ognista dziewczyna? Przez to jeszcze bardziej nienawidzę tego pojeba. Odkładam kopertę i pudełko na ziemię i wciągam ją w ramiona. - Przykro mi. – Tylko tyle mówię. Nie jest mi przykro, że zerwali, ale przykro mi, w jaki sposób ją potraktował. Przykro mi, że tak przez to cierpi. Płacze cicho w moją pierś, kiedy ją trzymam. Nadal mam zamiar złożyć kutasowi wizytę, czy podoba się to Rossowi czy nie. - Cieszę się, że wróciłeś – szepcze. Kiedy to mówi, zalewa mnie fala ulgi. Tak jakby spodziewałem się, że znów wejdzie przy mnie w tryb ninja. Po części czuję się odpowiedzialny za położenie, w którym się znajduje. Czy to moje błaganie powstrzymało ją od powiedzenia tak? - Powiedziałem ci że wrócę – odpowiadam spoglądając na nią. – Twój tata powiedział mi co się stało. – Opuszcza głowę, cofa się i ociera oczy. - Przypuszczam, że tak było najlepiej. Możemy o tym nie mówić? Wolałabym zapomnieć, że to się kiedykolwiek wydarzyło. - Pewnie. – Chłonę ją oczami. Włosy spięte ma na czubku głowy w niechlujny kok. Ma na sobie urocze, różowe śpioszki, które, wierzcie lub nie, wyglądają na niej niesamowicie seksownie. Wygląda jak dzieciak, w którym się

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

zakochałem. Jest w niej coś cholernie słodkiego. Nie jest podobna do nikogo, kogo kiedykolwiek znałem. Idealna, to słowo przychodzi mi do głowy. - Mogę wejść? – pytam. - Oczywiście. – Odsuwa się na bok, więc mogę przejść. Słyszę za sobą skomlący dźwięk. Zatrzymuję się, przypominając sobie o prezencie. – Co to za dźwięk? - Coś ci przyniosłem. – Chryste, mam nadzieję, że postąpiłem właściwie. - Tak? – Przelotny uśmiech przecina jej twarz. Pochylam się i zabieram kopertę z rysunkami. - Znalazłem je. Nie patrz na nie teraz. To rysunki Larryego, które namalowałem lata temu. Pomyślałem, że może chciałabyś je mieć. – W oczach wzbierają jej łzy i teraz czuję się jak fiut. To pewnie nie najlepszy czas, aby jej to dawać. Zabiera mi kopertę z dłoni i przytula do piersi. Opieram się chęci, aby ją pocieszyć. - Dziękuję ci. Będę je sobie ceniła. - Mam dla ciebie coś jeszcze – mówię z wahaniem. Teraz ponownie myślę o mojej decyzji. Znów się pochylam i podnoszę pudło. Jezu. Mam nadzieję, że nie pierdolnie mi to rykoszetem w twarz. Widząc w jakim jest teraz stanie, może pójść to w obie strony. Prostuję ręce, wyciągając w jej stronę pudło. – Otwórz wieko. – Na jej twarzy pojawia się kolejny, przelotny uśmiech, kładzie kopertę na szafce nocnej i przesuwa dłonie do pudełka. Obniżam ręce. Ostatecznie jest karzełkiem. Może sięgnąć wieka, ale nie będzie w stanie zobaczyć, co jest w środku jeśli nie opuszczę rąk. - Och. Mój. Boże. Carter. Nie zrobiłeś… - Kiedy spogląda w górę, znad pudełka, jej piękne, zielone oczy błyszczą od łez. Kurwa. Nie jestem pewien czy to dobry znak czy nie. – Och. Mój. Boże – powtarza. - Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko. Wiem, że on nigdy nie zastąpi… - Nie mogę się zdobyć na dokończenie tego zdania. – To był mój sposób na próbę… no wiesz… naprawienia sytuacji. – Motam się w słowach, jak cholerny idiota. Nie jestem dobry w tego typu gównie. Nie wiem co jej powiedzieć. Ja to widzę tak, że lata temu to ona usiłowała naprawić sytuację w której byłem, a teraz ja próbuję oddać przysługę. Czuję się także po części odpowiedzialny za to, co przydarzyło się Larryemu.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Łzy spływają jej po policzkach, kiedy sięga do pudełka i wyciąga małego szczeniaka. Łapię się na tym, że znów wstrzymuję powietrze, kiedy ją obserwuję. Przyciska go do piersi i szlocha. Ogrzewa i łamie mi to serce. Szczeniak naciąga szyję i zaczyna lizać ją po brodzie. Chichocze nawet przez łzy. - Kocham go. – Pociąga nosem, kiedy jej oczy spotykają moje. – Nie wiem co powiedzieć, Carter. Dziękuję ci. – Odkładam pudełko na ziemię i wciągam ją w ramiona. - Nie musisz nic mówić – mówię jej. – Cieszę się, że ci się podoba. Mam w aucie wszystkie jego rzeczy. Karmę, legowisko, zabawki, smycz, tego typu rzeczy. Ma tylko sześć tygodni, więc to pierwszy raz, kiedy jest z dala od mamy. Przez kilka dni szukałem w sieci zanim go znalazłem. Jest słodkim, małym kolesiem. Kupiłem tę samą rasę co Larry, długowłosego Owczarka niemieckiego. - Dziękuję ci. Nie masz pojęcia jak bardzo tego potrzebowałam. Jak bardzo potrzebowałam cię tutaj z powrotem. – Jestem całkiem pewny, że uśmiecham się, kurwa, promiennie kiedy to mówi. Staje na palcach i umieszcza mały pocałunek na moim policzku. Moje serce śpiewa. – Muszę nadać mu imię – mówi, powodując że chichoczę nerwowo. - Nie ma potrzeby. Bazując na doświadczeniach z przeszłości, poczułem że mam wolną rękę, aby już go nazwać. – Spogląda na mnie, mrużąc nieco oczy. Doprowadza mnie tym do śmiechu. – Bez urazy, ale ty tak jakby jesteś w tym do dupy. - Wcale że nie – odpowiada, szturchając mnie żartobliwie ramieniem. - Imię ma wygrawerowane na obroży. – Spoglądając w dół łapie przywieszkę w kształcie serca, która jest przymocowana do obroży. Zaczyna się śmiać. Czuję jak mój uśmiech powiększa się, kiedy czyta na głos. Nie mogłem się powstrzymać. Imię, które wybrałem jest genialne. - Larry Junior. – Śmieje się. – Kocham je, Carter. Jest idealne.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wymagało to trochę przekonywania, ale udało mi się nakłonić Indi aby wzięła prysznic i ubrała się. Musi wyjść z domu. Kiedy się szykuje, idę zobaczyć się z mamą. Zabieram ze sobą Larryego Juniora. Jest zajebistym, małym gościem. Gdyby go nie chciała, to zdecydowanie ja bym go wziął. Kończy się tym, że idziemy z Indi na lunch. Nic wyszukanego. Jedziemy do naszej zwyczajowej knajpki z burgerami, ale zabieramy jedzenie na wynos. Indi nie mogła znieść zostawienia szczeniaka w domu, więc zabraliśmy go ze sobą. Bierzemy Larryego Juniora, albo LJ, tak pieszczotliwie jest teraz nazywany, do parku na piknik. Pierwszy piknik, na którym kiedykolwiek byłem, ale niech mnie chuj, jeśli mi się nie podobało. Zdaję sobie sprawę, że nie ma znaczenia gdzie jestem. Tak długo, jak mam przy boku Indianę, jestem szczęśliwy. Z biegiem dnia, Indi bardziej przypomina dawną siebie. Śmiejemy się oboje, kiedy LJ podskakuje dookoła i szczeka na wszystko i wszystkich. Miło widzieć ją znów szczęśliwą. Otworzyła się nawet nieco odnośne tego, co wydarzyło się z tym fiutem, Markiem. Kiedy wszystko tłumaczy, walczę, aby utrzymać temperament w ryzach. Nie tylko zostawił ją na parkingu tak daleko od domu, ale zostawił ją z czterystudolarowym rachunkiem z restauracji i zasadniczo wylał ją z pracy. Jedno jest pewne, muszę dorwać tego pojeba w swoje ręce i nauczyć go manier. Wyznała, że następnego dnia zostawił jej kilka wiadomości na telefonie, ale zignorowała je. Cieszy mnie to, ponieważ na końcu pokazał jaki naprawdę jest. Żadna ilość płaszczenia się nie może tego zrekompensować. Mam wrażenie, że jest smutna z powodu rozstania, ale bardziej z powodu tego, jak ono przebiegło. Nie winię jej. To, co zrobił było słabe. Nigdy nie powinien był jej tak zostawić. Jestem całkiem pewien, że Indi szybko go przeboleje. Upewnię się co do tego. Jeśli pójdzie po mojej myśli, to w ogóle zapomni, że on kiedyś istniał. Po raz pierwszy w życiu naprawdę tego chcę. Chcę jej dla siebie. Chcę ją posiadać, mieć, i być w stanie nazywać ją moją. W ciągu dnia nie rozmawiamy o nas, ale nie mam nic przeciwko. Musimy najpierw odbudować naszą przyjaźń, a jej musi przejść z kutasem. Nie chcę być jej odskocznią. Jeśli mamy skończyć razem, to musi wydarzyć się to w odpowiednim czasie. Z całą pewnością nie chcę, aby doszło do tego, kiedy nadal ma zahamowania z powodu kogoś innego. To będzie wszystko albo nic.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Po tym, jak późnym popołudniem podrzucam ją i LJ do domu, wracam z powrotem. Chcę wieczorem spędzić trochę czasu z mamą, ale najpierw muszę wykonać jeszcze jeden przystanek. Nigdy nie uda mi się zasnąć, jeśli nie zrzucę z siebie tego ciężaru. Zatrzymując się przed budynkiem, biorę głęboki oddech, usiłując się uspokoić, zanim wchodzę do środka. Szczerze mówiąc, nie jestem ani trochę spokojny, kiedy przechodzę przez drzwi. Dręczyłem się tym przez cały dzień. Recepcja jest pusta, więc kieruję się w stronę pomieszczenia, w którym, jak zakładam, jest. Nie zawracam sobie nawet głowy pukaniem. - Och Boże – mamrocze, kiedy spogląda w górę i widzi, że stoję w drzwiach. - Sorki, ale nawet Bóg ci teraz nie pomoże – mówię, wchodząc do pokoju i zamykam za sobą drzwi na klucz. Przełyka nerwowo i robi krok w tył. Choć cholernie chciałbym skopać mu teraz dupę, to nie jest powód dla którego tutaj jestem. Lecenie z nim w chuja jest o wiele bardziej zabawne. - Ty… nie możesz tak zwyczajnie tutaj wtargnąć – jąka się. - Mogę robić co mi się żywnie podoba – odcinam się, robiąc krok naprzód. Unosi przed siebie dłonie, cofając się jeszcze bardziej. Idę za jego przykładem i stawiam kolejne dwa kroki do przodu. Jest przyparty do muru. Pierwszą rzeczą, jaką zauważam, kiedy podchodzę bliżej, jest podbite oko. Wywołuje to uśmiech na mojej twarzy. Opuchlizna zniknęła, ale piękno pozostało. Zakładam, że muszę pogratulować Rossowi. Może powinienem podarować mu drugie do pary. Pojeb. Zasługuje na to po tym, co zrobił. Po tym jak ją tam zostawił mogło jej się przytrafić wszystko. Kiedy zdaje sobie sprawę, że nie zamierzam się odsunąć, prostuje ramiona i staje prosto. Ani trochę mnie to nie onieśmiela. Może się zachowywać jakby moja obecność na niego nie działała, ale wiem, że to nie prawda. Jego drżące dłonie i niepewna mina mówią wszystko. Nie zaskoczyłoby mnie, gdyby zlał się w gacie. Pierdolony tchórz. - Wisisz Indianie czterysta dolców – oświadczam najbardziej spokojnym głosem, na jaki mogę się zdobyć. - Słucham? Nie jestem jej winien ani jednej, cholernej rzeczy. – Ośmielę się nie zgodzić, dupku. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zamierzasz mi je podać, czy mam podejść i sam je sobie wziąć? – Robię kolejny krok w jego stronę, dając mu znać, że nie żartuję. Jest jej winien w cholerę więcej niż tylko kasę, ale to już jakiś początek. Znając Indi, wiem, że pewnie i tak nie będzie chciała pieniędzy, ale zamierzam je dla niej zdobyć. Po wszystkim co zrobił, powinna przynajmniej dostać jakąś rekompensatę. - Dobra – mówi, sięgając do kieszeni po portfel. – Dam ci kasę, a potem możesz wyjść. Jeśli tego nie zrobisz, to zadzwonię na policję. – Chichoczę na jego odpowiedź. - Naprawdę sądzisz, że pojawią się po tym jak potraktowałeś Indianę? – Wypuszcza ostry oddech, a kolory odpływają mu z twarzy. Wie, że mam rację. Nie ma bata, żeby lecieli tu w pośpiechu po tym, jak obszedł się z małą dziewczynką Rossa. Wyciąga pieniądze z portfela i rzuca je na stół do badań, który stoi przed nim. - Proszę, a teraz idź. – Wyciągam rękę, mierząc go wzrokiem; nie muszę używać słów, moje spojrzenie mówi wszystko. Opadają mu ramiona, a dłonie się trzęsą, kiedy sięga po pieniądze. Niepewność w jego oczach, kiedy powoli do mnie podchodzi powoduje, że uśmiecham się ironicznie. Cipka. Kiedy jest na tyle, blisko aby położyć je na mojej dłoni, ciska nimi i cofa się. Jednak jestem dla niego zbyt szybki. Wykorzystując wolną rękę, sięgam i łapię w pięść biały kitel, przyciągając go do siebie. - Coś ty sobie myślał zostawiając ją tam samą w nocy? – Kipię ze złości. – Mogło jej się przydarzyć cokolwiek. - Byłem zraniony… zły. Tak naprawdę nie myślałem. – To wszystko co ma do powiedzenia? Jego żałosne wymówki powodują, że gotuje się we mnie, kurwa, krew. Przyciągam go bliżej i warczę mu w twarz. – Proszę, nie rób mi krzywdy – błaga jak pierdolony cykor, którym jest. Wpycham kasę do kieszeni dżinsów i przytrzymuję go w miejscu obiema dłońmi. - Daj mi jeden powód, dlaczego nie powinienem tego robić. - Ponieważ przykro mi, że ją tam zastawiłem. Wysłałem jej kilka widomości, ale nie odpisała. - Myślisz, że po tym, co zrobiłeś wiadomość wystarczy?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Poszedłbym i powiedział jej to osobiście, ale jej ojciec ostrzegł, że nie zawaha się wpakować we mnie kulkę, jeśli się do niej zbliżę. – To oświadczenie powoduje, że się uśmiecham. – Gdybym mógł jej to wynagrodzić, to zrobiłbym to. – Jak, kurwa, chuj. - Zła, kurwa, odpowiedź, dupku. – Bez wahania unoszę dłoń i uderzam go w twarz. – Teraz masz oczko do pary – mówię. Kurwa, jakie to dobre uczucie. Po tym, co jej zrobił zasłużył na o wiele więcej, ale decyduję się mu odpuścić. Właśnie stracił najlepsze, co mu się w życiu przydarzyło. Byłem dokładnie w tym samym miejscu co on, więc z pierwszej ręki wiem, że będzie tego żałował przez resztę życia. Puszczam go, a on zatacza się do tyłu. - Moje oko – szlocha. - Masz szczęście, że tylko na tym się skończyło. Trzymaj się, kurwa, z dala od Indiany. Jeśli tego nie zrobisz, to następnym razem nie będę taki pobłażliwy. – Mój ton przepełnia ostrzeżenie, po czym odwracam się, otwieram drzwi i wracam do samochodu.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 8

Indiana Zeszłej nocy pozwoliłam LJ spać na posłaniu w moim pokoju. Jest zbyt mały, aby spać na zewnątrz. Do tego zbliża się zima, więc noce potrafią być dość chłodne. Już kocham tego małego gościa. Przywodzi tak wiele wspomnień z czasów, kiedy Lassie był szczeniakiem, wszystkie dobre, które zostały przyćmione jego śmiercią. Chcę przyjąć wszystkie te wspaniałe wspomnienia i spróbować zapomnieć o tych okropnych. Przez lata chciałam nowego psa, ale nie mogłam się zdobyć na jego kupno. Nie chciałam czuć jakby zastępowała Lassie. Nigdy bym tego nie zrobiła. Jestem wdzięczna, że Carter podjął decyzję za mnie. Nie ma pojęcia ile znaczy dla mnie jego piękny, troskliwy gest. Potrafi być najsłodszym, najbardziej delikatnym i mega opiekuńczym facetem, kiedy nie jest apodyktycznym, doprowadzającym do szału dupkiem. Nie jestem jeszcze w stanie spojrzeć na szkice Lassiego, które mi dał, ale zrobię to w swoim czasie. Nie widziałam Cartera ponownie po tym, jak podrzucił mnie do domu wczoraj popołudniu, ale kiedy ubiegłej nocy szłam do łóżka, był w swoim pokoju. Kiedy mu pomachałam, posłał mi całusa. Serce mi od tego zatrzepotało. Pobiło to środkowy palec, który zwykł mi pokazywać. Przez godziny leżałam w łóżku, myśląc o tym, że jest tylko kilka metrów dalej – dzielą nas jedynie dwie ściany i mała odległość. Zbyt mało czasu upłynęło po Marku, abym zapędzała się w tym kierunku z Carterem. Chcę rozegrać to powoli. Muszę się upewnić, że tym razem pozostanie w pobliżu. Nie mogę oddać mu serca, dopóki nie będę pewna. Jeśli to zrobię, a on znów mnie zostawi, to wiem, że mnie to złamie. W niedzielę rano zostaję wcześnie obudzona przez ujadanie LJ. Uśmiech zdobi mi twarz, jak tylko spoglądam w bok i widzę, że siedzi na łóżku i patrzy na mnie. Ma najsłodszy pyszczek. Po tym jak biorę go na zewnątrz, aby załatwił

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

swoje sprawy, karmię go, po czym biorę go z powrotem do pokoju i wspinam się na łóżko. Moje bóle głowy nadal sieją spustoszenie. Niekiedy ból jest do zniesienia, a czasami nie za bardzo. Wiem, że to wszystko z powodu stresu, który przeżywam. Im szybciej moje życie wróci do normy, tym lepiej. Co zaskakujące, nie tęsknię za Markiem tak bardzo jak myślałam. Sądzę, że bardziej mi tęskno za pracą i zwierzakami. Kochałam tam pracować. Najtrudniejszą dla mnie częścią było to, jak zakończyły się pomiędzy nami sprawy. Poświęciłam mu rok życia i nienawidzę tego, że zakończyło się to tak gwałtownie. Sądzę, że nie był tak dobrym facetem, za jakiego go miałam. To jest część, którą nadal usiłuję ogarnąć. Okazuje się, że dwaj faceci, na których mi zależało zrobili dokładnie to samo; odeszli ode mnie i od wszystkiego, co dzieliliśmy, nie oglądając się do tyłu. Powiem wam, że to wielki cios dla ego. Myślisz, że kogoś znasz, a potem buum, uświadamiasz sobie, że w ogóle nic o nim nie wiedziałeś. Trochę później zostaję wyrwana ze snu przez dźwięk kosiarki. Spoglądając na zegar na stoliku nocnym widzę, że jest 10:30. Spanie do tak późna nie jest do mnie podobne. Wstając, przecieram oczy i kieruję się do okna. To wtedy go widzę. Jasna dupa. Mdleję. Zmawiam krótką modlitwę do bogów słońca, za to, że pobłogosławił nas dość ciepłym dniem o tej porze roku. Carter jest z tyłu ogrodu, kosząc trawnik mamy, bez koszulki. Przysięgam, że oblizuję się, kiedy mu się przyglądam. Co za widok. Ciało ma jeszcze bardziej muskularne i zarysowane niż pamiętam. Ma na sobie parę wypłowiałych dżinsów z obciętymi przy kolanach nogawkami. Cholernie seksownie. Wiszą mu nisko w pasie, ujawniając przepyszne V i gumkę bokserek. Nie każcie mi nawet zaczynać o jego tatuażach. Czego ja bym nie oddała, aby ponownie przesunąć dłońmi po każdym centymetrze jego ciała. Zbyt dobrze pamiętam jak to było czuć pod palcami jego twarde, mocne mięśnie. Stoję tam długo i gapię się. Wygląda na to, że nie mogę oderwać od niego oczu. Wyrywam się z myśli, kiedy LJ skomli przy moich stopach. Podnoszę go i przesuwam dłonią po jego sierści. - Obczajam sobie twojego tatusia – szepczę. – Ciii. Nie mów mu. – Przechyla główkę w bok i wpatruje się we mnie swoimi dużymi, brązowymi oczami. Przywołuje to uśmiech na moją twarz. – Wygląda niesamowicie wspaniale bez koszulki. Niesamowicie wspaniale – mamroczę. Odwracam

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

pyszczek LJ w stronę Cartera, a on wypuszcza małe, słodkie szczekniecie, kiedy go widzi. Po oderwaniu się od okna, odstawiam LJ na ziemię i wskakuję pod prysznic. To, że Carter jest w domu powoduje, iż czuję się ożywiona. Nie chcę już dłużej siedzieć zamknięta w pokoju. Chcę być na zewnątrz, bądź gdziekolwiek, gdzie jest on.

***

Mogłam włożyć nieco wysiłku w to, jak wyglądam dziś rano, ale po stanie gorącego bałaganu, w jakim zastał mnie wczoraj Carter, łapię się na tym, że chcę dla niego ładnie wyglądać. Mam na sobie tylko biały top, parę czarnych, obcisłych dżinsów i moje wysokie, czarne buty. Ale poświęciłam dodatkowy czas włosom i dodałam nawet na twarz cień makijażu. Kiedy kończę, idę do kuchni, by wziąć z lodówki zimny napój dla Cartera. Nadal słyszę kosiarkę, więc wiem, że wciąż jest na zewnątrz. - Ładnie dziś wyglądasz, kochanie – mówi tata, spoglądając znad gazety, którą czyta przy stole w kuchni. - Dzięki tatusiu. Pomyślałam, że zaniosę Carterowi coś zimnego do picia. - To miłe – mówi, uśmiechając się do mnie. – Och, proszę. To dla ciebie. – Podnosi ze stołu kopertę i podaję mi ją. - Co to? – pytam. - Wierzę, że pieniądze, które ten chuj wisi ci za restaurację. - Co? Jak je zdobyłeś? – pytam z rozdrażnieniem w głosie. - Czy to naprawdę ważne jak? Bądź po prostu wdzięczna, że je odzyskałaś – mówi ze złością. Przez jego ton mogę stwierdzić, że daleko mu do tego, aby przebolał to, co się stało. Myślałam, że pęknie mu tętnica, kiedy odebrał mnie spod restauracji po tym, jak Mark mnie tam zostawił. Nigdy nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

widziałam go tak wściekłego. Chciał pojechać prosto do jego mieszkania, ale ubłagałam go, aby tego nie robił. Pobicie Marka niczego by nie rozwiązało. - Poszedłeś się z nim zobaczyć? – pytam, marszcząc brwi. Specjalnie prosiłam go, aby tego nie robił. Ignoruje moje pytanie. - Tatusiu, co zrobiłeś? - Ja nic nie zrobiłem – mówi, spoglądając w gazetę. Jak cholera nic nie zrobił. Znam Marka. Nie oddałby tak po prostu pieniędzy. Jego rodzina jest zamożna, ale tak skąpa jak tylko może. Niełatwo przychodzi im dzielenie się kasą. Otwieram usta, aby coś powiedzieć, ale tata unosi dłoń, by mi przerwać. Po prostu to zostaw, Indiano. Dlaczego nie pójdziesz i nie dasz Carterowi tego napoju. Jestem pewien, że będzie wdzięczny. – Wiem, że kiedy to mówi, rozmowa jest skończona. Ugh! Faceci. Po zapięciu LJ na smycz, przechodzę obok domu i na przód. Tam przesunął się Carter. Kiedy podchodzimy, LJ szarpie się na smyczy. Myślę, że boi się głośnego dźwięku kosiarki. Pochylam się i podnoszę go, przytulając do boku, aby poczuł się bezpieczny. Kiedy Carter spogląda w górę i widzi, że się zbliżam, uśmiecha się. Sięga po dźwignię i gasi kosiarkę. - Hej – mówi, kiedy do niego podchodzę. - Hej. Usłyszałam kosiarkę. Pomyślała, że chciałbyś coś zimnego do picia. – Podnoszę puszkę coli, którą trzymam w ręce. - Dzięki – mówi, biorąc ją jedną dłonią, a drugą ociera pot z czoła. Cienka warstwa potu, która pokrywa jego smakowite ciało tylko podkreśla jego mięśnie. Podróżuję oczami do jego klatki piersiowej. To wtedy zauważam, że ma przekłuty jeden sutek. Ja pierdziele. Łapię się na tym, że chcę się pochylić i okrążyć go językiem. - Hej, moje oczy są tutaj – mówi, chichocząc. Czuję, że się rumienię, kiedy nawiązuję z nim kontakt wzrokowy. To te sama słowa, które powiedziałam do niego, kiedy obczajał moje cycki. - Przepraszam – mówię totalnie zażenowana. - Nie przepraszaj. Podoba mi się to, że uważasz, iż nie można mi się oprzeć. - Wcale że nie – prycham, wykrzywiając twarz. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zaprzeczaj ile chcesz, piękna, ale oboje znamy prawdę. – Nie trudzę się nawet, aby odpowiedzieć, ponieważ będzie miał dla mnie jedynie kolejną przemądrzałą ripostę. A poza tym ma rację. No i do tego nazwał mnie piękną. Minęło sporo czasu odkąd słyszałam, jak tak do mnie mówi. – Wyglądasz dziś całkiem nieźle. Poczyniłaś cały ten wysiłek dla mnie? – Posyła mi uśmieszek, a potem mruga. – Jestem poruszony. – Boże, jest takim pewnym siebie dupkiem. - Nie – piszczę. Pomimo tego, że odpowiedź brzmi tak. LJ szczeka w moich ramionach i to wtedy Carter uświadamia sobie, że go trzymam. - Jak się ma dziś nasz mały chłopiec? – pyta, sięgając, aby poczochrać mu sierść na głowie. Fakt, że odniósł się do niego „nasz” wywołuje mój uśmiech. – Dobrze spał? - Tak. Umieściłam go w moim pokoju. – Spogląda znad psa i krzyżuje ze mną spojrzenie. - Spał w twoim pokoju? Szczęśliwy gnojek. Może ja powinienem wczołgać się wczoraj do pudła, to wtedy również mógłbym spać w twoim pokoju. - Ha ha. Niezła próba. – Śmieję się. - Cóż, musisz przyznać mi dziesięć punktów za starania. – Chichocze. – Więc, jakie masz plany na dziś? Masz jakieś? – Wzruszam ramionami. - Niezupełnie. - Chcesz coś ze mną porobić? Prawie tu skończyłem. - Na przykład co? – pytam sceptycznie. Z Carterem nigdy nic nie wiadomo. - Moglibyśmy pojechać na przejażdżkę, albo do kina. - Do kina? Byłeś kiedykolwiek w kinie z dziewczyną? – pytam zaskoczona. Nie wydaje mi się, aby to było coś, co go kręci. - Nie, ale zawsze musi być ten pierwszy raz. – Uśmiecham się. Kocham to, że chce spędzić ze mną czas i jest skłonny zasugerować wszystko, co może. - Czy mogę wybrać co obejrzymy?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak długo, jak nie będzie to jakiś badziew dla mięczaków, to tak – odpowiada. - Okej. – Uśmiecha się na moją odpowiedź. Serce mi od tego pędzi. Nie mam pojęcia do czego to wszystko pomiędzy nami doprowadzi, ale Boże, mam nadzieję, że dokądś doprowadzi. - Daj mi godzinę. Muszę tu skończyć, a potem wziąć prysznic. - W porządku. Wezmę LJ na spacer. Przyjdź po mnie, kiedy będziesz gotowy. – Po tym jak stawiam LJ na ziemi, przechodzę przez trawnik, w stronę chodnika. Odwracając głowę, zerkam jeszcze raz przez ramię na Cartera. Stoi tam, obserwując mnie. Posyłam mu uśmiech, a on do mnie mruga. Trzepocze mi od tego w żołądku. Boże, on jest jak seks z nogami.

***

- Jak miewa się twoja mama? – pytam go podczas jazdy do miasta. Wzrusza ramionami. Potrzebuję odwrócenia uwagi, ponieważ mogę myśleć jedynie o wszystkich tych niegrzecznych rzeczach, które pragnę mu zrobić. Jak na przykład przeciągnąć językiem po każdym centymetrze jego ciała. Z jakiegoś powodu zawsze wyzwala we mnie tę dziką stronę. Jest świeżo wykąpany i pachnie bosko, co w ogóle nie pomaga. Poważnie, mogłabym zanurzyć się w jego zapachu. - Myślę, że okej. Twój tata jest świetny. Jestem wdzięczy za wszystko, co zrobił. - Cieszę się, że się zaprzyjaźnili – mówię mu, odwracając głowę w jego stronę. Ma taki piękny profil. Podczas gdy oczy ma stanowczo przytwierdzone do drogi przed nami, wykorzystuję ten czas, aby przyjrzeć się jego przystojnej twarzy. – Łączy ich to, że oboje stracili współmałżonka. Mam nadzieję, że fakt iż się mają wyjdzie tylko na dobre – dodaję. Cóż, taką mam nadzieję. Przelotnie odrywa oczy od drogi i spogląda na mnie. Dlaczego podnieca mnie jego proste spojrzenie? Elizabeth będzie dla niego dobra. Minęło szesnaście lat od śmierci mamy. Tata nadal zamyka się w pokoju podczas ich rocznicy i jej urodzin.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nigdy z nikim nie randkował odkąd umarła. Wiem że ją kochał, ale musi ruszyć naprzód. Zacząć znów żyć. Jestem pewna, że mama by tego dla niego chciała. Kiedy docieramy do kina, Carter otwiera mi drzwi i pomaga wysiąść,. Pierwotnie, najpierw chcieliśmy zjeść lunch, ale jak się okazało nie mieliśmy czasu. - Możemy pojechać coś zjeść po seansie – mówi Carter, kiedy stajemy w kolejce po bilety. - Okej. – Uśmiecham się do niego, kiedy kładzie mi dłoń na krzyżu, podczas gdy kolejka posuwa się do przodu. Nadal nie mogę uwierzyć, że jesteśmy tutaj razem. – Pójdziesz po jakiś popcorn? – pytam. - Chcesz popcorn? - Cholera, tak. Nie możesz oglądać filmu bez popcornu. To nieetyczne. – Odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. - Skoro tak mówisz. Wobec tego będziesz musiała szybko wtajemniczyć mnie w etykę oglądania filmu. Pamiętaj, że to mój pierwszy raz. – Po tym jak mamy już bilety, popcorn i dużą colę, kierujemy się do sali. - Nie mogę uwierzyć, że zrywam twój filmowy wianek – mówię mu, kiedy idziemy. Spogląda na mnie i szczerzy się. - Cóż, ja zerwałem twój wianek, więc zgaduję, że będzie fair, jeśli ty zerwiesz któryś z moich. – Przysięgam, że muszę wytrzeszczać oczy, kiedy dociera do mnie to, co mówi. On właśnie tego nie powiedział! Czuję jak rumieni mi się twarz. Nachylając się do mnie, szepcze schrypniętym głosem: - Kocham kiedy się tak rumienisz. Podnieca mnie to tak, że nie uwierzyłabyś. – Och Boże. Jestem pewna, że twarz mam tak czerwoną, jak kubek, który trzyma w dłoni. Porusza łokciem i szturcha mnie. – Nie rób mi się tu teraz wstydliwa, piękna. Tylko sobie z tobą pogrywam. – Niektóre rzeczy nigdy się nie zmieniają. Doskonale widzę ile ma frajdy w pogrywaniu sobie ze mną. Sukinsyn. Idę za nim w górę schodów, aby zająć nasze miejsca i pytam: - Jak wysoko idziemy? - Do ostatniego rzędu.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie wydaje mi się – mówię, pociągając go za rękę, aby się zatrzymał. – Tutaj jest dobrze. - Dlaczego nie chcesz usiąść w tylnym rzędzie? – Jaja sobie robi, prawda? – Nie ufasz mi, że będę się dobrze zachowywał? – Posyła mi spojrzenie niewiniątka. Niezła próba. Wiem na pewno, że skwierczałoby pomiędzy nami. - Nie sądzę byś wiedział jak się właściwie zachowywać. – Śmieję się. - Czuję się urażony tą uwagą – mówi, udając sztuczne zranienie. Cholernie dobrze wie, że mam rację. Jego następny komentarz jedynie to potwierdza. – Naprawdę sądzisz, że siedzenie tutaj powstrzyma mnie od złego zachowania? Ponieważ wiesz tak dobrze jak ja, że nie ma takiej opcji. – Choć jego słowa powodują, że pragnę zacisnąć uda, to przełykam nerwowo. Spojrzenie drapieżnika w jego oczach, kiedy go mijam, aby zająć miejsce, powoduje, że moje wnętrzności wykonują salto. Wiem, że nie jestem jeszcze gotowa na nic w tym stylu, ale szczerze mówiąc, wiem, że nie będę w stanie przestać jeśli czegoś spróbuje. Zbyt dobrze pamiętam jak lata temu sprawiał, że było mi przyjemnie. Nie potrafię wam powiedzieć jak wiele razy pragnęłam, aby Mark mógł sprawić, bym poczuła choć skrawek tego co przy Carterze, ale niestety nigdy mu się to nie udało. Nie powinnam nawet ich porównywać, ale po tym jak byłam z Carterem, dość ciężko tego nie robić. Siada obok mnie i kładzie mi popcorn na kolanach. - Dziękuję – mówię, patrząc wprost przed siebie. Intensywny wyraz jego twarzy powoduje, że z jakiegoś powodu jestem zdenerwowana. Nie mogę zdobyć się na to, aby nawiązać z nim kontakt wzrokowy. Powoduje to, że czuję lęk z powodu tego, że zgodziłam się z nim wyjść. Dla dobra własnego serca potrzebuję czasu. Muszę być pewna, że to wyjdzie, zanim zajdzie choć trochę dalej. - Rozluźnij się – mówi, szturchając mnie łokciem. – Masz szczęście, że jestem dziś w trybie dobrego zachowania. – Moje oczy wędrują do niego i widzę że się uśmiecha. To słodkie i pokrzepiające, ale nadal mam swoje obawy. Nie mogę się powstrzymać i przewracam oczami. Mówimy tutaj o Carterze Reynoldsie. Podnoszę popcorn i wrzucam do ust, relaksując się w siedzeniu. Jeszcze zobaczymy co z tego będzie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wybrałam do obejrzenia „Szybkich i Wściekłych”. To już siódmy film z tej serii. On może ślinić się do samochodów, a ja obczajać gorących facetów. Choć już wiem, że nie równają się z tym, który siedzi obok mnie. Nie widziałam pierwszych sześciu filmów, ale Carter był na tyle miły, że mnie tutaj zabrał, więc mogłam zrobić choć tyle, że wybrałam coś, co może mu się spodobać. Siedzimy w ciszy, czekając na rozpoczęcie filmu. To pewne jak w banku, że za kilka minut rozpocznie swoje błazeństwa. Tryb dobrego zachowania, jak cholera. Usiłuje zachowywać się niepozornie, ale potrafię go przejrzeć. Za każdym razem, kiedy sięgam po popcorn, on robi to samo. Zawsze ociera się palcami o moje. Za każdym razem wysyła to ciarki w górę mojej ręki. Kiedy na niego spoglądam, głowę ma skierowaną do przodu, patrząc na film, ale uśmieszek na jego twarzy mówi mi, że to celowe. Obserwuję jak robi łyk napoju, a potem oferuje go mnie. Wędruję oczami od kubka, do niego. Ten słony popcorn powoduje, że chce mi się pić, ale nie jestem fanką dzielenia się napojami. Nigdy nie byłam. - Co? Nie mam zarazy – mówi, popychając kubek w moją stronę. - To wątpliwe – odcinam się, unosząc brew. - Nie mam. – Ton jego głosu powoduje, że wierzę, iż jest urażony. Oczywiście wiem lepiej. Nie łatwo go urazić. Pochyla się w moją przestrzeń. – O ile mnie pamięć nie myli miałaś język w moim gardle. W sumie, teraz, kiedy o tym myślę, miałaś w ustach mojego fiuta. Nie przewróciłaś się i nie umarłaś, więc napij się, kurwa – mówi, pchając napój w stronę mojej ręki. Otwieram szeroko oczy. Nie mogę uwierzyć, że właśnie to powiedział. Odwracam głowę w stronę ludzi siedzących za nami. Mam nadzieję, że nic nie usłyszeli. - Dobra – warczę, wyrywając mu napój. Uśmiecha się, kiedy owijam usta wokół słomki. - Widzisz, żadnej zarazy – mówi, kiedy mu go oddaję. Wywołuje tym mój chichot. - Jest za wcześnie – szepczę, nachylając się w jego stronę. – Jestem pewna, że zaraza nie wywołuje nagłej śmierci. – Żartobliwie szturcha mnie łokciem. - Ponownie czuję się urażony tą uwagą. – Jego komentarz wywołuje mój śmiech. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kilka minut później kontynuuje błazenady. Biorę popcorn i podnoszę rękę do ust, kiedy Carter nagle łapie mnie za nadgarstek, zatrzymując mnie. Natychmiast przesuwam w jego stronę oczy, a on posyła mi psotny uśmiech. Pociąga za moją rękę, a ja obserwuję w przerażeniu, jak przyciąga moją dłoń do ust. Krzyżuje ze mną spojrzenie, zamykając powoli usta na moich palcach i zasysa popcorn z mojego uścisku. Kiedy wysuwa język i uwodzicielsko zlizuje mi sól ze skóry wciągam zszargany oddech i zaciskam uda, kiedy ogarnia mnie pożądanie. Bez problemu przypominam sobie jak magiczne są te jego usta. Puszcza mój nadgarstek i oblizuje usta. - Pyszne – szepcze. Ja pierdziele. Tak bardzo mnie teraz podniecił. Ugh! Jestem pewna, że taki był jego plan. Łapię się na tym, że zerkam na niego podczas oglądania. Jest niesamowity. Wygląda na to, że cieszy się seansem. Przyłapałam go kilka razy jak się śmiał. Przywołuje to uśmiech na mojej twarzy. Widzenie go szczęśliwym coś mi robi. Nie potrafię tego wyjaśnić. Tak daleko zaszedł w ciągu tych pięciu lat. W ogóle nie przypomina tego kłopotliwego nastolatka, którego znałam lata temu. Obecnie wygląda na to, że pokazuje więcej prawdziwego Cartera. Nie macie pojęcia jak się przez to czuję. Jestem zaskoczona, że poza incydentem z popcornem, teraz naprawdę dobrze się zachowuje. Zmienia się to gdzieś w połowie filmu. Kątem oka wiedzę, jak mnie obserwuje. Udając, że tego nie zauważam, skupiam się na ekranie przed sobą. A potem zwyczajnie robi jedno z tych sztucznych jak cholera ziewnięć. No wiecie, jedno z tych lamerskich, które widzicie w filmach. To gdzie koleś ziewa, rozciągając ręce nad głową, po czym przebiegle owija rękę wokół ramion dziewczyny. - Nie spróbowałeś na mnie właśnie jednego z tych lamerskich ruchów. – Śmieję się. - Co? Ziewałem – mówi, posyłając mi zawstydzony uśmiech. Ani trochę mnie nie nabierze. – Czy w obecnych czasach facet nie może już sobie ziewnąć, aby dziewczyna nie odebrała tego źle? - Czasami jesteś takim nieudacznikiem – mówię, rzucając w niego popcornem. Podnosi go z koszulki i wrzuca do ust. - To może być prawda, ale na końcu nieudacznik zawsze zdobywa dziewczynę. – Mruga do mnie, po czym ponownie patrzy na ekran. Oczywiście Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

nie zabiera ręki. Poddaję się i opieram głowę na jego ramieniu, a on przyciąga mnie bliżej. Kiedy spoglądam na jego twarz, uśmiecha się. Powoduje to, że robię to samo. Kocham być w jego ramionach. Naprawdę za tym tęskniłam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 9

Dzisiejszy dzień przebiegł lepiej niż oczekiwałem. Pójście do kina nie jest czymś, co sądziłem, że kiedykolwiek zrobię, cóż przynajmniej nie jako dorosły. Kiedy byłem dzieckiem, to zupełnie inna historia. Niestety wtedy mamy nie było na to stać. Zaoferowałem Indi, że ją zabiorę, ponieważ pomyślałem, że jej się to spodoba. Dziewczyny lubią tego typu gówno, prawda? Nigdy wcześniej się nie umawiałem, więc to wszystko jest dla mnie nowe. Chciałem tylko abyśmy byli razem. Chciałem spędzić z nią czas w jakikolwiek sposób mogłem. Co zaskakujące, naprawdę podobał mi się film, który oglądaliśmy. Byłem pewien, że wybierze jakiś ckliwy, babski film, ale dobrze się spisała. Naprawdę dobrze. Jednak najjaśniejszym punktem mojego dnia była ona. Po tym jak wyszliśmy z kina, od niechcenia wsunęłam dłoń w jej i splotłem nasze palce. Nie wydawało się, aby miała coś przeciwko, co zadowoliło mnie bardziej niż jestem w stanie przyznać. Za każdym razem, kiedy jestem w jej pobliżu mam to przytłaczające pragnienie, aby położyć na niej dłonie. Wiem, że rozgrywamy to na spokojnie, ale mały dotyk to tu, to tam, to nie jest zbyt dużo. Przez sposób, w jaki reaguje na mój najlżejszy dotyk mogę stwierdzić, że czuje to, czymkolwiek to, kurwa, jest. To nadal jest tak silne jak zawsze. Gdybyśmy mieli szansę, to bylibyśmy razem wybuchowi. Wiem to. Przechodzimy kilka przecznic, aż znajdujemy miłą restaurację, śmiejąc się i rozmawiając o filmie, który oglądaliśmy. To jest najbliższe byciu na randce doświadczenie, jakiego doświadczyłem. Ale pieprzcie mnie, jeśli nie chcę doświadczać tego wszystkiego z Indianą. Jestem podekscytowany za każdym razem, kiedy z nią przebywam. To elektryzujące. Ona sprawia, że czuję się żywy. Kiedy byliśmy dziećmi, uczucia, jakie we mnie wzbudzała powodowały, że świrowałem, ale teraz je przyjmuję. Potrzebuję ich. Łaknę ich. Łaknę jej. Zbyt długo temu zaprzeczałem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Później, tego popołudnia, Ross zaprosił mamę i mnie na grilla. To, że trzy najważniejsze osoby w moim życiu są razem jest wspaniałym uczuciem. Czy to źle, że chcę abyśmy byli rodziną, ponieważ tak jest? Chciałbym, aby Ross był moim ojcem, ale bardziej niż cokolwiek innego pragnę, by Indiana była moją dziewczyną. Zgaduję, że jeśli w końcu ją zdobędę, to dostanę także jego. Będę robił co w mojej cholernej mocy, aby do tego doszło.

***

Było późno do czasu, kiedy wczoraj wróciliśmy z mamą do domu. Planowałem pojechać do Newcastle, ale zamiast tego zdecydowałem się pojechać dziś rano. Za bardzo cieszyłem się spędzanym z nimi czasem. Nie chciałem, aby to się skończyło. Minęło sporo czasu, od kiedy czułem się częścią rodziny. Mama nawet wydawała się szczęśliwsza niż była od śmierci Chuja. Nie było łez i pojawiło się nawet kilka uśmiechów. Ross i Indi wspólnie nas odprowadzili, więc nie miałem szansy odpowiednio się pożegnać, tak jak bym tego chciał. Wiem, że znów wracam do domu, ale obiecałem jej, że wrócę z końcem tygodnia. Jest 5:00 rano kiedy wrzucam torbę do samochodu. Muszę znaleźć się na drodze zanim zrobi się za duży korek. Godziny szczytu są prawdziwą suką. Jeśli wkrótce nie wyruszę, to nigdy nie zdążę na 8:30, aby otworzyć salon. Odkąd się obudziłem, spoglądałem w stronę pokoju Indi mnóstwo razy, mając nadzieję, że zobaczę zapalone światło. Po cichu pragnę, by się obudziła. Muszę zobaczyć ją jeszcze raz zanim wyjadę. Minie pięć, długich dni zanim znów przyjadę. Wypuszczam powietrze, otwierając drzwi od strony kierowcy. Jej pokój nadal pogrążony jest w ciemności. W dalszym ciągu stoję tam i gapię się. Pierdolić to. Muszę ją zobaczyć. Podbiegam do okna i pukam lekko. - Indi. Indi. Śpisz? – Słyszę jak LJ szczeka w środku. Wiem, że to ją obudzi. Dobry chłopczyk. Muszę przywieźć mu wielki, pieprzony stek, kiedy wrócę. Zapala się światło, więc pukam ponownie. – Indi. To ja, Carter.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Carter. Co ty tu robisz? Jest 5:00 rano – mówi seksownym jak chuj, zaspanym głosem, który powoduje, że mój fiut się porusza. Potrzeba każdej uncji siły, jaką w sobie mam, aby nie przeskoczyć przez okno i nie dobrać się do niej. Pociera oczy i krzywi się, usiłując przyzwyczaić się do światła. Wygląda kurewsko słodko zaraz po obudzeniu. Włosy ma rozczochrane, ale pieprzcie mnie, jeśli nie jest najpiękniejszą istotą jaką w życiu widziałem. - Wiem. Przepraszam. Chciałem cię tylko jeszcze raz zobaczyć zanim wyjadę. – Uśmiecha się, kiedy to mówię. – Mogę dostać twój numer, czy to okej? Chciałbym do ciebie dzwonić w ciągu tygodnia. - Tak? – Jej twarz rozświetla się jakby była zaskoczona, że tego pragnę. Czy ona nie zdaje sobie sprawy, jak trudne będzie dla mnie te pięć dni z dala od niej? - Będę za tobą tęsknił – mówię jej. Ponieważ to prawda. - Ja za tobą również. – Teraz to ja uśmiecham się jak idiota. Kiedy zaczyna trajkotać swój numer, wyciągam telefon abym mógł go zapisać. - Zadzwonię do ciebie, w porządku? – mówię, wsuwając telefon do kieszeni. - Okej. Jedź bezpiecznie. - Tak zrobię. – Stoję tam i patrzę na nią. Dlaczego tak ciężko mi odejść? - Przepraszam, że cię obudziłem. - Cieszę się, że to zrobiłeś. – Przesuwam spojrzenie z jej oczu, do ust. Tak kurewsko mocno chcę ją pocałować, ale nie jestem pewien czy by tego chciała. Pierdolić to. Nigdy się nie dowiem, jeśli nie spróbuję. Sięgam i chwytam w dłonie jej twarz. Wkraczam do akcji. Delikatnie pociągam jej twarz do przodu, aż nasze usta się spotykają. Daję jej delikatny, słodki pocałunek. Nie taki jak chciałbym, ale jeśli stanie się coś więcej niż to, to nigdy nie wyjadę. Kiedy się odsuwam, opieram czoło o jej. - Będę z powrotem w piątek wieczorem. - Nie mogę się doczekać – szepcze. - Wracaj spać.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej – mówi bez tchu, prostując się i sięgając do okna. - Pa, piękna. - Pa, Carter. Uśmiecham się wracając do samochodu. Przysięgam, że w moich krokach jest teraz skoczność, której wcześniej nie było. Wyciągam telefon i wysyłam jej szybką wiadomość. Śnij o mnie… Jej odpowiedź wywołuje mój śmiech. Chciałbyś. ;*

***

Przez kolejne kilka dni mam ją w głowie dzień i noc. Pomimo, że bym tego chciał, to powstrzymuję się od dzwonienia do niej, co każdą, pieprzoną godzinę. Udaje mi się ograniczyć to do smsa rano i telefonu, co wieczór. W poniedziałek wieczorem gadaliśmy blisko godzinę. To niesamowite, jak wiele możesz dowiedzieć się o kimś, kiedy siedzisz i prowadzisz z nim pełnowymiarową rozmowę. Nadal daję jej popalić, jak tylko mogę. Nie jestem pewien czy kiedykolwiek znudzi mi się wkurzanie jej. To jest zbyt zabawne. Nie pozostaje mi dłużna. Kocham to w niej. Naprawdę się przede mną otworzyła w ciągu ostatnich kilku nocy, a ja przed nią. Kocham najbardziej te wszystkie, głupie, małoznaczące rzeczy, których się o niej dowiaduję. Jak na przykład to, że woli słone jedzenie, a nie słodkie. To dlatego, że już jest wystarczająco słodka. Ma rozległy gust muzyczny. Jej ulubionym kolorem jest różowy. Kiedy była mała to chciała zostać strażakiem, bądź księżniczką. Odkąd miała cztery lata chciała konia. Wszystkie te małe rzeczy, które ją tworzą. To powoduje, że jest wyjątkowa. Ostatniej nocy gadaliśmy blisko trzy godziny zanim Indi w końcu zasnęła z telefonem przy uchu. Przez długi czas nie rozłączałem się, słuchając

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jej oddechu, jak jakiś pojebany stalker. Nie wiem, dlaczego w ten sposób się torturuję. Powoduje to jedynie, że pragnę wczołgać się przez telefon i wziąć ją w ramiona. Co ona mi, kurwa, robi? Pokręciłem głową z niesmakiem, kiedy wreszcie zakończyłem połączenie i poszedłem do łazienki, pod zimny prysznic. Nie spojrzałem nawet na inne dziewczyny odkąd wróciłem do domu na pogrzeb. Dostrzegam tylko ją. Znów zalazła mi za skórę, ale obawiam się, że tym razem na dobre. Pieprzcie mnie. Równie dobrze mogę odciąć sobie jaja i wysłać jej pocztą.

***

Jeszcze jedna noc. Brzmię jak pieprzone dziecko. Jest czwartek, a wszystko, o czym mogę myśleć to fakt, że jutro będziemy razem. Przez cały tydzień odliczałem dni. Nie tylko do weekendu, ale także, aby nadszedł wieczór, żebym mógł do niej zadzwonić. Po skończeniu pracy, spoglądam na godzinę w telefonie. 13:00. Rano byłem spóźniony, więc nie miałem czasu na śniadanie. Moja recepcjonistka, Justine, kupiła mi kawę w drodze do pracy. Zawsze to robi. Jest dobrym dzieciakiem. Mam dwadzieścia minut przerwy przed następnym klientem, więc decyduję się wyskoczyć na jakiś lunch. Potrzebuję pieprzonego jedzenia. - Idę po coś do jedzenia – mówię Justine, mijając jej biurko. Nie wychodzę nawet za drzwi, kiedy dzwoni mój telefon. Na wyświetlaczu pojawia się imię Rossa. Kurwa. Dlaczego dzwoni do mnie w środku dnia? Serce wyskakuje mi z piersi, kiedy odbieram. Moją pierwszą myślą jest to, że coś stało się mamie lub Indi. - Hej, Ross. Czy wszystko okej? - pytam, zanim ma okazję się odezwać. - Właśnie dlatego do ciebie dzwonię. Nie jestem pewien, synu. Czy Indi wspominała ci coś o bólach głowy, które ma? - Co? Nie. Dlaczego? – Pierwszy raz o tym słyszę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ostatnio często jej się to zdarza. Nie powiedziała mi, ale zauważyłem że sporo leży w ciągu dnia. To do niej nie podobne. Dziś rano się z nią skonfrontowałem. Najwyraźniej głowa boli ją od dwóch tygodni. - Nie powiedziała ani słowa. – Pewnie, nie jestem z tego powodu szczęśliwy, ale ostatnio wiele przeszła, więc nie wyolbrzymiam. – Jestem pewien że to nic, Ross. To pewnie tylko stres. - Tak właśnie powiedziała. Martwię się, Carter. Nie pójdzie do lekarza. Czasami jest tak cholernie uparta. – Wyraźnie słychać w jego głosie frustrację. – Miałem nadzieję, że mógłbyś z nią pogadać. - Gdyby to było coś poważnego, to jestem pewien, że poszłaby i sprawdziła to – mówię, usiłując go pocieszyć, albo może siebie. - Nie sądzę, abyś rozumiał, Carter. Dokładnie tak samo zaczęło się u Isabelli. - Chwila – mówię. Zgubiłem się. – Kim jest Isabella? - Moją żoną. Mamą Indiany. – Serce opada mi na dno żołądka. Teraz to wszystko ma sens. Umarła z powodu guza mózgu. Och, kurwa, czy on myśli, że Indi ma guza? Kiedy uginają się pode mną kolana, kładę dłoń na ścianie przede mną aby się podtrzymać. – Carter? Nadal tam jesteś? - Tak. Musi iść i od razu to sprawdzić - wypalam w panice. - Próbowałem ją przekonać. Nie słucha mnie. Straciłem nawet dziś rano cierpliwość. Nigdy wcześniej na nią nie krzyczałem. Nigdy. Carter, nie mogę stracić również jej – prosi. Kiedy jego głos się łamie, jest jak nóż wbijany w moje serce. Myśl o stracie jej jest niepojęta. - Zostaw to mnie. – To wszystko co mówię i kończę połączenie. Czuję, jakby uciekło ze mnie całe powietrze. Ramiona mi opadają, a dłonie zaciskam na włosach i wypuszczam duży oddech. To się nie może, kurwa, dziać. Kiedy ponownie stabilnie stoję, odwracam się twarzą do Justine. – Odwołaj wszystkich moich klientów do końca tygodnia. - Wszystko w porządku? Nie wyglądasz dobrze. - Muszę iść – mówię i przepycham się przez drzwi. Kurwa. Myślę, że się porzygam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 10

Indiana Ukrywam się przed tatą w pokoju, kiedy Carter przedziera się przez drzwi. Pomieszały mi się dni? Myślałam, że przyjedzie dopiero jutro wieczorem. Wyraz jego twarzy mówi mi, że nie jest szczęśliwy. Podchodzi do mnie bez słowa. Nagle zostaję podniesiona z łóżka i jednym, gładkim ruchem przerzucona przez jego ramię. - Carter! Co do cholery? – Stracił cholerny rozum? - Gdybym był tobą, to trzymałbym gębę na kłódkę. Nie potrzebuję twoich bredni – mówi ostro, klepiąc mnie mocno w tyłek. Ała. - Jaki masz, kurwa, problem? Postaw mnie do cholery, dupku. – Cała krew spływa mi do głowy, powodując pulsowanie. - Cicho – mówi, przechodząc szybko przez kuchnię, kierując się do drzwi wyjściowych. Jestem do góry nogami, ale wyraźnie widzę uśmiech na twarzy taty, kiedy go mijamy. - Tatusiu, pomóż mi. Stracił rozum – krzyczę. - Przykro mi, kochanie. Nie mogę tego zrobić. Tak będzie najlepiej. – Co? Następną rzeczą jaką wiem jest to, że zostaję posadzona na siedzeniu pasażera w samochodzie Cartera. Natychmiast usiłuję wysiąść. Nigdzie nie jadę z tym walniętym sukinsynem. - Nawet o tym nie myśl – warczy, posyłając mi spojrzenie, które od razu powoduje, że wracam na siedzenie. Sięga po pas i pochyla się nade mną, zapinając go. – Jeśli spróbujesz uciec to pożałujesz. – Blokuje drzwi pasażera, a następnie przechodzi na stronę kierowcy. A wszystko to podczas gdy tata stoi na tarasie z szerokim uśmiechem na twarzy. Szczypię się. To musi być koszmar. Ałć. Nope, jestem obudzona.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dokąd mnie zabierasz? – pytam, kiedy wsiada do samochodu. Jego wkurzone oczy spotykają moje. - A jak myślisz? Do pierdolonego lekarza. – Och, kurwa, nie. Chryste, tata musiał do niego zadzwonić. Zdrajca. Jak on mógł? - Nie możesz mnie zmusić – mówię, sięgając po zapięcia pasa. - Mogę i zrobię to – odpowiada, łapiąc moją rękę, aby mnie powstrzymać. Łzy pieką mnie w oczy. Nie jestem pewna czy to z powodu złości, że mnie zmusza abym to zrobiła, czy ze strachu. Nie mam żadnej korzyści w usłyszeniu tego, co lekarz ma do powiedzenia. Jakiejkolwiek. - Nie możesz mnie do tego zmusić – mówię pogardliwie przez zaciśnięte zęby. - Mam dla ciebie wiadomość, skarbie. Mogę i zrobię to, kurwa. - To jest porwanie. – Gdyby ten kutas nie zgarnął mnie właśnie z łóżka bez pozostawienia mi możliwości zabrania torebki czy telefonu, to dzwoniłabym teraz na numer alarmowy. - Porwanie. – Chichocze jak jakiś nikczemny psychopata. – Twój tata jest policjantem i on tak tego nie postrzega. – Podrywa głowę w moją stronę, kiedy sięgam po klamkę. Spogląda na moją dłoń, po czym nawiązuje ze mną kontakt wzrokowy. Unosi jedną z nikczemnym brwi i posyła mi ostrzegawcze spojrzenie, które mówi nie testuj mnie. - Nie mogę uwierzyć, że to robicie – mówię ostro puszczając drzwi i krzyżując ręce na piersi jak rozpieszczone dziecko. Pomówmy o przesadnym reagowaniu. To cholerny ból głowy. Wypuszczam zirytowany oddech, kiedy odpala silnik i wycofuje z podjazdu. – Nienawidzę cię w tej chwili. – Marszczy brwi i zaciska dłonie na kierownicy aż bieleją mu knykcie, ale decyduje się zignorować mój komentarz. Nie wymieniamy żadnych słów w drodze do lekarza. Jestem wkurzona, że zmuszają mnie do tego. Po zaparkowaniu wysiada z samochodu. W proteście krzyżuję ręce na piersi i nie ruszam się. Przechodzi na moją stronę samochodu i otwiera drzwi. - Wysiadaj – żąda. - Zmuś mnie. – Wzdycha, po czym pochyla się i odpina mi pas. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Jak sobie chcesz – mówi ostro, a następnie wyciąga mnie z samochodu i ponownie przerzuca sobie przez ramię. - Postaw mnie, dupku. Pójdę. – Jestem zażenowana tym, że może mnie tam wnieść. - Nope. Miałaś swoją szansę. - Jesteś do dupy – mówię mu, uderzając go w plecy jak bachor. Nie chcę tutaj być. Nie chcę słuchać tego, co lekarz ma do powiedzenia. Nagle już rozumiem jak czuła się mama, kiedy musiała się z tym zmierzyć. W oczach wzbierają mi łzy frustracji. Czasami lepiej jest nie znać prawdy. W sercu wiem co mi powie. Głowa boli mnie od przeszło dwóch tygodni. Początkowo myślałam, że to stres, ale kiedy sytuacja się uspokoiła, a głowa nie przestała boleć, to zaczęłam mieć wątpliwości. Choć mnie to martwiło, to zepchnęłam na bok wszelkie obawy. Nie godzę się na uwierzenie, że to coś więcej niż zwykły ból głowy. Pomimo tego, że logika podpowiada mi, że to coś więcej. Tego ranka, kiedy przyznałam się tacie dlaczego tak dużo leżę, to nie tylko kolory odpłynęły mu z twarzy, ale musiał przytrzymać się stołu, ponieważ nogi zagroziły ugięciem się pod nim. W głębi serca wiedziałam, że moje obawy są uzasadnione. Mam tylko dwadzieścia dwa lata. Nie doświadczyłam nawet wszystkiego co życie ma do zaoferowania. Nie chcę umrzeć.

***

Godzinę później opuszczamy gabinet zabiegowy. Śmiało mogę powiedzieć, że żołądek ściśnięty mam w supeł. Nie mogę nic jeść dziś wieczorem, a jutro o 8:00 rano mam pojawić się w szpitalu na badanie krwi i tomografię. Lekarz wydawał się dość zaniepokojony czasem trwania bólu głowy i, oczywiście, historią mojej rodziny. Zanim wyszliśmy, zadzwonił do szpitala i umówił moją poranną wizytę. Przepełnia mnie strach, kiedy myślę o wszystkim co czeka mnie jutro. W drodze do domu oboje jesteśmy cicho. Carter trzymał moją dłoń odkąd weszliśmy do gabinetu lekarza, i nie puścił mnie, aż nie wyszliśmy. Nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

ma pojęcia ile znaczy dla mnie to, że przy mnie jest. Nadal jestem zła, że zabrał mnie tutaj wbrew woli, ale rozumiem dlaczego to zrobił. Jestem wdzięczna, że zależy mu na tyle, aby mnie do tego zmusić. - Jak się czujesz? – pyta, kiedy zatrzymujemy się na podjeździe. Wzruszam ramionami. Sądzę, że najlepszym słowem byłoby odrętwiała. – Będzie dobrze – mówi, sięgając przez środkową konsolę, by ścisnąć mi nogę. Doceniam uczucie kryjące się za tymi słowami, ale czy będzie dobrze? Czy skończę jak kolejna statystyka, tak jak moja mama? Łzy pieką mnie w oczy kiedy myślę o tym, co zrobi to mojemu tacie. - Muszę pójść i pogadać z tatą – mówię, głos mi drży. Odpinam pas i sięgam po klamkę. – Dzięki że zmusiłeś mnie do pójścia wbrew woli, tak sądzę. – Co innego mogę mu powiedzieć? To właśnie dlatego w ogóle nie chciałam iść do lekarza. Nie chcę wiedzieć. Carter odpina pas i szybko wysiada z samochodu. Zanim się orientuję otwiera drzwi od strony pasażera i wciąga mnie w ramiona. Ściska mnie tak cholernie mocno, że myślę, iż pęknę. Kiedy mnie w końcu puszcza, łapie w dłonie moją twarz. Spojrzenie które widzę w jego oczach jest niemal moją zgubą. Nie mogę się przed nim załamać. Pomyśli, że jestem słaba. - Cokolwiek się jutro stanie, obiecuję ci, że przejdziemy przez to razem. – Tylko tyle trzeba, aby tama pękła. Cholera. Odkąd wyszliśmy od lekarza usiłowałam utrzymać emocje w ryzach. Wciągam głęboki oddech aby zwalczyć łzy, ale kiedy to robię, ucieka mi brzydki szloch. – Kurwa – mówi, ponownie zgarniając mnie w ramiona i przyciska mi dłonią głowę do swojej piersi. Słyszę nierówne bicie jego serca, kiedy jego ciało drży przy moim.

***

Carter stoi na moim progu o 7:00 rano. Nie prosiłam go aby pojechał dziś ze mną, ale zgaduję, że sam się zaprosił. Tata niezbyt dobrze przyjął wczoraj wiadomości. Carter nalegał, że pójdzie ze mną aby mu o tym powiedzieć, ale czułam, że to coś, co muszę zrobić sama. Nienawidzę tego, że tata znów musi przez to przechodzić. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy opadły mu ramiona, zakopał twarz w dłoniach i rozpłakał się, to złamało mi serce. To wtedy zdałam sobie sprawę, że muszę walczyć ze wszystkich sił. Muszę być dla niego silna. Nieważne jak czuję się wewnątrz, nieważne co wyjdzie w badaniu, muszę założyć spodnie dużej dziewczynki i poradzić sobie z tym najlepiej jak mogę. - Nie musisz dzisiaj z nami jechać – mówię Carterowi, kiedy otwieram drzwi. – Tata wziął kilka dni wolnego w pracy by być ze mną. - Cóż, i tak jadę. Dla was obojga – mówi, przechodząc obok mnie i wchodząc do środka. Jego ośli upór powinien mnie wkurzyć, ale tak nie jest. Łapię się na tym, że uśmiecham się do jego oddalających się pleców, kiedy kieruję się w stronę kuchni. Mogę, lub nie, stawać w bitwie o życie, ale dobrze wiedzieć, że jeśli tak jest, to nie jestem sama.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 11

Kiedy wszystkie testy są już zrobione, musimy czekać dwie, agonalne godziny na wyniki. Po mini załamaniu Indi, kiedy wróciliśmy wczoraj od lekarza, martwiłem się, jak sobie dzisiaj poradzi, ale była prawdziwym czempionem. Jestem z niej dumny. Co zaskakujące, powiedziałbym, że radzi sobie najlepiej z całej naszej trójki. Jej tata był cichy odkąd pojawiłem się dziś w ich domu. Ledwo wypowiedział słowo. Kiedy zabrano ją na badania, krążył po korytarzu do czasu aż wróciła. Rozrywało mi to cholerne serce. Mogę sobie tylko wyobrażać, jak ciężko mu jest. Indi jest wszystkim co mu pozostało. Kiedy tak siedzimy, czekając na jej przeznaczenie, skręca mi się w żołądku. Noga Rossa podskakuje nerwowo w górę i w dół, a Indiana zachowuje stoicki, kurwa, spokój. To mnie zarówno zdumiewa jak i martwi. Kurwa, modlę się abyśmy otrzymali dobre wyniki. - Lekarz teraz się w tobą zobaczy, panno Montgomery – mówi pielęgniarka, pojawiając się przed nami. - Powodzenia, kochanie – mówi Ross, łapiąc jej dłoń i ściskając. - Wszystko będzie okej, tatusiu - odpowiada z uśmiechem. Teraz już rozumiem dlaczego zachowywała się dzisiaj tak spokojnie. Robi to dla taty. - Tędy – mówi pielęgniarka, wskazując dłonią aby Indi za nią podążyła. Oboje wstajemy w tym samym momencie. - Dam sobie radę, Carter – mówi Indi, odwracając głowę w moją stronę. – Rozmawiałam już o tym z tatą. Sama pójdę po wyniki. - Rozmawiałaś o tym z nim, nie ze mną. Idę, czy ci się to podoba, czy nie – warczę. Nie będzie robiła tego, kurwa, sama.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Czy nie – mówi, mrużąc na mnie oczy. Przywodzi to uśmiech na moją twarz. Sięgam po jej dłoń i splatam nasze palce. - Robimy to razem. Koniec. Dyskusji. – Usiłuje wyrwać rękę z mojego uchwytu, ale zacieśniam go. Nie sądzę. Kiedy uzmysławia sobie, że nie zamierzam jej puścić, wzdycha. - Dobra, ty uparty dupku – mamrocze, wywołując tym mój chichot. - Trafił swój na swego – szepczę jej do ucha, idąc za nią do gabinetu lekarza. Szczypie mnie złośliwie w dłoń, a ja się uśmiecham. Kocham jej charakterek. - Proszę usiąść – mówi lekarz, kiedy wchodzimy. – Jestem doktor Emmerson, onkolog w tutejszym szpitalu. – Po tej prezentacji siadamy. Sunę spojrzeniem do Indiany. Na zewnątrz wygląda spokojnie. Sięgam i łapię jej malutką dłoń w moją. Kiedy czuję jak drży, to wiem, że w ogóle nie jest spokojna. Kłuje mnie to w serce. Proszę, niech będzie z nią okej. – Mam twoje wyniki – mówi, a pasywny wyraz jego twarzy niczego nie zdradza. Pierdolić lekarzy i ich pokerowe twarze. Przynajmniej gdyby jego mina zdradziła choć odrobinę tego co nadchodzi, to mógłbym się przygotować. A potem mówi dokładnie te słowa, których się bałem. – Indiano, przykro mi… - Tylko tyle słyszę, a reszta tonie w dudnieniu mojego serca. Czuję jak uścisk Indiany na mojej dłoni zacieśnia się. Nieeeeeeee! To się nie może, kurwa, dziać.

***

Nasze ponure twarze mówią wszystko. Dewastacja. Oferuję, że poprowadzę samochód Rossa ze szpitala do domu. Nie jest w stanie siedzieć za kółkiem. Celowo słucham, jak Indiana szczegółowo opowiada o tym, co usłyszała od lekarza. Wszystko co przegapiłem, kiedy zawalił się świat wokół mnie. Ma guza. Ale pozytywne jest to, że jest mały. Lekarz jest całkiem pewien, że jeśli nie znajdą innych, to sześć tygodni radioterapii może wystarczyć. Zapewnił ją, że to najlepsze rozwiązanie w jej przypadku.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Zniweluje to wszelkie, niepotrzebne ryzyko, które niesie ze sobą operacja mózgu. Ross nie odpowiada na nic co mówi Indi. Spoglądam na niego we wstecznym lusterku i wyraźnie mogę zobaczyć ból, szok, oraz niedowierzanie, że to się ponownie dzieje. Zwykle jest bardzo twardy, pozbierany. Przez to tworzy mi się gula w gardle. Dowiedzenie się, że twoje jedyne dziecko ma tę samą chorobę, która zabiła twoją żonę musi być cholernie ciężką pigułką do przełknięcia. - Wszystko będzie dobrze, tato – mówi, odwracając się i sięgając po jego dłoń. Kurewsko ją podziwiam. Dopiero co powiedziano jej, że ma guza mózgu, a to ona jest tą, która go pociesza i uspokaja. To ona jest pozytywna i optymistyczna, kiedy jest jasne jak słońce, że jego pochłaniają wątpliwości. – Lekarz nawet powiedział, że odkąd mama była chora, medycyna poszła sporo do przodu. A do tego, wcześnie go wykryli. U niej minęło kilka lat zanim pokazały się symptomy. Każde wypowiadane przez nią słowo ma uspokajający efekt na moje zbolałe serce. Jestem zdruzgotany, że to się dzieje. Oddałbym wszystko, by zmienić jej sytuację. Nie chcę jej stracić zanim w ogóle ją odzyskałem, ponieważ w ciągu ostatnich kilku tygodni zdałem sobie sprawę, że moje życie bez jej obecności w nim jest niewyobrażalne. Ona mnie dopełnia. Brzmi na tak przekonaną, tak pewną siebie. Skoro myśli, że sobie z tym poradzi, to pieprzcie mnie, tak będzie. Kim ja jestem, by psuć jej nastrój? Jej akceptacja jest inspirująca i może być tym, czego najbardziej potrzebuje, by pokonać tego pierdolonego guza. W poniedziałek musi wrócić do szpitala na rezonans magnetyczny. Lekarz chce się upewnić, że rak ogranicza się tylko do jej mózgu, że nie ma innych przerzutów. Jeśli nie ma, to daje jej wysokie, osiemdziesiąt procent szans na przeżycie. Jestem tym, kurwa, podjarany. Wolałbym sto procent, ale jeśli osiemdziesiąt to najlepsze co możemy dostać, to niech tak będzie. To całkiem, kurwa, dobre rokowania. Jednak skłamałbym mówiąc, że te dwadzieścia procent nie przerażają mnie jak cholera. Teraz musimy się tylko modlić, by nie było przerzutów. Kiedy przyjeżdżamy do domu, cała nasza trójka wchodzi do środka. Ross kieruje się prosto do lodówki i bierze piwo. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chcesz jedno? – pyta mnie. - Pewnie. – Zgaduję, że alkohol nie jest odpowiedzią, ale myślę, że w tej sytuacji jest potrzebny. - Mielibyście coś przeciwko gdybym poszła się położyć? Nie spałam za dobrze zeszłej nocy. Jestem zmęczona – pyta Indi. - Oczywiście że nie, kochanie – mówi jej tata, kiedy podchodzi i przytula ją. – Przepraszam, że nie byłem dziś bardzo wspierający, ja tylko… - Ciii, tatusiu. Nie masz za co przepraszać – odpowiada, obejmując go w pasie. – Kocham cię. Wiem, że to dla ciebie trudne, ale będzie dobrze. - Ja ciebie też kocham, dziecinko – mówi, pochylając się, by pocałować ją w czubek głowy, po czym ją puszcza. Robi krok w tył i spogląda na mnie. - Dzięki, że dziś pojechałeś, Carter. To wiele dla mnie znaczy. - Nie wysilaj się – odpowiadam, a kąciki moich ust lekko się unoszą. Cholernie ciężko mi na sercu. - Będę przy tobie na każdym kroku. – I będę, czy jej się to podoba, czy nie. Uśmiecha się, ale niezupełnie sięga to jej oczu. Przez ułamek sekundy wygląda niemal tak, jakby miała się rozpłakać, ale szybko dochodzi do siebie. To sprawia, że się zastanawiam. Może nie jest z nią tak dobrze jak udaje. Nie mogę jej winić. Nie jestem pewien czy na jej miejscu ze mną byłoby dobrze. Siedzę z Rossem przy stole, kiedy pije aby zapomnieć. Szczerze mówiąc, mam ochotę na to samo, ale tego nie robię. Co dobrego z tego przyjdzie? To niczego nie naprawi. Zamiast tego decyduję się być jego skałą. Taką, jaką on był dla mnie przez ostatnie pięć lat. Mijają godziny, a Indiana nie wychodzi ze swojego pokoju. Wszystko we mnie chce do niej pójść. Upewnić się, że z nią w porządku. - Nie mogę znów przez to przechodzić – mówi nagle Ross, a jego głos się łamie. Zakopuje twarz w dłoniach i mogę stwierdzić, że jest na granicy załamania. Współczuję mu, naprawdę, ale musi się zebrać do kupy. Jego córka potrzebuje teraz tyle wsparcia ile może dostać. - Spójrz na mnie Ross. – Unosi głowę, a jego szkliste oczy spotykają moje. – Możesz i zrobisz to. Ona jest twoją córką. To do dupy, wiem, ale musisz się ogarnąć, kolego. Ona cię potrzebuje. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Wiem… wiem – mówi, potrząsając głową. Nigdy wcześniej nie widziałem go takiego. – Jest moją małą dziewczynką. Jest wszystkim co mam. – Spogląda na mnie oczami pełnymi łez. – Nie sądzę abym przetrwał, gdybym stracił także ją. Wstaję z krzesła i obchodzę stół. Wypił już dość. - Chodź – mówię, wkładają ręce pod jego ramiona, by pomóc mu wstać. Zatacza się, ale łapie równowagę. – Myślę, że musisz się położyć. - Może masz rację – bełkocze. – Cieszę się, że wróciłeś, synu. Jesteś dokładnie tym, czego potrzebuje moja córka. – Jego słowa wywołują u mnie uśmiech. Kocham to, iż sądzi, że jestem dla niej dość dobry, pomimo tego, że ja nadal mam co do tego wątpliwości. Prowadzę go do pokoju, po czym kładę na łóżku. Zamyka oczy kiedy ściągam mu buty i przykrywam go. - Zobaczymy się jutro – mówię, odwracając się do wyjścia. - Carter. - Taa. – Zatrzymuję się, spoglądając na niego przez ramię. - Kocham cię jakbyś był moim synem – mamrocze. Czuję jak unoszą mi się kąciki ust. Nie potrafię wam powiedzieć ile te słowa dla mnie znaczą. Stoję tam chwilę i obserwuję go. Jest najbliższą ojca osobą jaką mam. Zanim mam szansę odpowiedzieć słyszę głośne chrapnięcie. Kręcę głową i chichoczę. Pieprzcie mnie jeśli również go nie kocham. Wychodząc, delikatnie zamykam drzwi do jego sypialni. Kieruję się w stronę drzwi wyjściowych, ale zatrzymuję się. Czuję, że zanim wyjdę muszę sprawdzić co u Indi. Odwracam się i przechodzę korytarzem do jej pokoju. Unoszę rękę aby zapukać, ale powstrzymuję się. Jeśli śpi to nie chcę jej obudzić. Potrzebuje odpoczynku. Sięgam po klamkę i otwieram po cichu drzwi, usiłując nie narobić hałasu. Spojrzę na nią, a potem odejdę. Uśmiecham się kiedy widzę, że leży na łóżku, plecami do mnie. Czego ja bym nie oddał, aby znaleźć się teraz obok niej. Kiedy odwracam się aby odejść, słyszę pociąganie nosem. Czy ona płacze? Widzę jak unosi dłoń, aby otrzeć twarz. Kurwa, płacze. - Indi? – mówię, podchodząc do łóżka. Odwraca głowę i spogląda na mnie przez ramię. Oczy ma spuchnięte i czerwone. Wygląda na cholernie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

smutną. Łamie mi to pieprzone serce. Nie waham się. Skopuję buty i wspinam się na łóżko obok niej. Nic nie mówimy kiedy ją obejmuję i przyciągam do siebie. Owija rękę wokół mojego pasa i płacze cicho w moją pierś. Łzy wzbierają w moich oczach kiedy zacieśniam uchwyt. W końcu uderza we mnie ogrom dzisiejszego dnia i tego, co przed nami. To powoduje, że nienawidzę się jeszcze bardziej. Dlaczego nie mogłem się ogarnąć lata temu? Zmarnowaliśmy zbyt wiele czasu. Jedno jest pewne. Od teraz nie odstąpię jej na krok. Będę sobie cenił każdą sekundę naszego wspólnie spędzonego czasu. Bez względu na to ile go będzie. Utrata jej z takiego powodu nie jest opcją, z którą kiedykolwiek chcę się zmierzyć.

***

Otwieram oczy i widzę sączące się do pokoju promienie słoneczne. Najpierw jestem zdezorientowany. Spowija mnie ciepło. Przesuwam spojrzenie w dół i widzę Indi, która śpi na mojej piersi. Na twarzy natychmiast pojawia mi się uśmiech. Chryste, jest piękna. Długie, ciemne rzęsy rozpostarte ma na policzkach. Jej seksowne jak chuj, pulchne usta aż się proszą o pocałowanie. Nogę ma zarzuconą na moje, przyszpilając mnie do łóżka. Ramieniem nadal obejmuje mnie w pasie. Mój poranny wzwód napiera na dżinsy. A to, że jest wokół mnie owinięta, w ogóle nie pomaga. Kurwa. Czego ja bym nie oddał aby ją odwrócić i kochać się z nią. Unoszę lekko głowę i całuję ją w czoło. Uśmiech przyozdabia jej twarz, kiedy wzdycha seksownie i wtula się we mnie bardziej. Noga, którą ma na mnie zarzuconą, nieco się unosi. Teraz od mojego fiuta dzieli ją tylko kilka centymetrów i przez to twardnieję jeszcze bardziej. Szlag. Muszę poprawić pojeba, ponieważ robi się bolesny, ale nie chcę jej obudzić. Nigdy wcześniej nie spędzałem z nikim w ten sposób nocy. Gdybym mógł tutaj zostać na zawsze, owinięty nią, to zrobiłbym to. Leżę i obserwuję ją aż w końcu się porusza.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Doberek, piękna – mówię, kiedy widzę że ma otwarte oczy. Unosi głowę z mojej piersi i rozgląda się po pokoju, po czym patrzy na mnie. - Carter. – Szok na jej twarzy z jakiegoś powodu sprawia, że się uśmiecham. – Która jest godzina? – Odwracam głowę, aby spojrzeć na zegar na szafce nocnej. - 8:00 rano. - Cholera. Spałeś tu całą noc? - Na to wygląda. Musieliśmy zasnąć. Próbuje usiąść, ale zacieśniam uchwyt. Nie jestem jeszcze gotów aby ją puścić. - Pozwól mi wstać – prosi. - Nope. Nie skończyłem cię trzymać. – Wzdycha, a jej oczy ponownie spotykają moje. - To miłe, ale muszę sikać. - Och. – Chichoczę i puszczam ją. – Jak się dzisiaj czujesz? – pytam, kiedy wspina się przeze mnie. - Dobrze – mówi z uśmiechem. Nie sięga on jej oczu, więc wiem, że kłamie. Kiedy jest w łazience, poprawiam fiuta, ale nie ruszam się z łóżka. Będę musiał czymś ją dzisiaj zająć. Nie chcę żeby była osowiała i martwiła się poniedziałkowym rezonansem. Kiedy wraca do pokoju, siadam. - Lepiej będę się zbierał zanim twój tata znajdzie mnie w twoim pokoju. Ma dubeltówkę. – Chichocze na mój komentarz. - On cię lubi, Carter. Myślę, że jesteś bezpieczny. Poza tym nie jestem już dzieckiem. - W końcu, przyznajesz to – mówię i sięgam w dół, po buty, które leżą na ziemi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ha ha. Bardzo śmieszne. – Wsuwam stopy do butów i wstaję. Pokonuję kilka kroków, które nas dzielą i obejmują ją w pasie. Na szczęście nie wygląda na to, by miała coś przeciwko. - Szykuj się. Za godzinę po ciebie wrócę. - Dokąd jedziemy? – pyta, a kąciki ust wyginają jej się ku górze. - Wyjeżdżamy na cały dzień. Masz coś przeciwko temu, abyśmy zabrali ze sobą naszych rodziców? Myślę, że obojgu dobrze zrobi jeśli wyjdą z domu. - Oczywiście że nie – odpowiada, a jej uśmiech poszerza się. - Ubierz coś ciepłego i wygodnego. – Będzie tego potrzebowała tam, dokąd jedziemy. - Okej – mówi. Pochylam się nieco i delikatnie przykładam usta do jej warg. To tylko zwykłe cmoknięcie, ale czuję że muszę ją pocałować. Jestem cierpliwym facetem. Jestem skłonny czekać tak długo jak trzeba. Jednak w międzyczasie zamierzam wykradać jej całusy przy każdej okazji. Cokolwiek, co mogłoby przyspieszyć jej decyzje. Potrzebuję jej. Wczorajsza diagnoza zwiększyła jedynie pragnienie posiadania jej, szybciej niż później. Tego typu sytuacje uświadamiają ci, że życie jest krótkie. Musisz żyć każdym dniem, jakby był ostatni. - Twój tata sporo wczoraj wypił – mówię jej. – Musiałem położyć go do łóżka. Pewnie będzie czuł się dziś całkiem gównianie, ale spróbuj przekonać go do tego, aby z nami pojechał. Nie podoba mi się to, że będzie sam. - Jesteś bardzo słodki, Carterze Reynolds – mówi i sięga, przesuwając dłonią po boku mojej twarzy. – Kto by pomyślał? – Uśmiecha się mówiąc ostatnie zdanie, więc nie biorę tego do siebie. - Cóż mogę powiedzieć? Wydobywasz ze mnie to co najlepsze. Zawsze tak było. – Tym razem bierze w dłonie moją twarz i przyciąga ją w dół, do siebie. Kiedy nakrywa ustami moje, przyciągam ją bliżej i jęczę. Jasna cholera. I to jest właśnie rodzaj pocałunku, którego pragnąłem. Kurwa, tęskniłem za jej ustami. Tęskniłem za tymi cholernie szalonymi uczuciami, które we mnie wywołuje. To elektryzujące. Jej dotyk i pocałunki powodują, że czuję się naelektryzowany. To najlepszy sposób, aby to opisać. To jak prąd, który przepływa przez każdy centymetr mojego ciała. Słodki Jezu. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ona sprawia, że czuję, że żyję.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 12

Indiana Moje usta nadal mrowią, nawet po tym jak Carter wyszedł. Jestem wdzięczna za wszystko co zrobił dla mnie i taty. Bardzo nas wspierał. Nie jestem pewna, jak przeżyłabym wczorajszy dzień bez niego. Choć początkowo byłam cholernie wkurzona, że zmusił mnie do pójścia do lekarza, to teraz jestem za to wdzięczna. Takiego nacisku potrzebowałam. Na sercu leżało mu jedynie moje dobro. Nie mogę się za to na niego wściekać. To może być różnica pomiędzy życiem, a umieraniem. Mama czekała lata zanim ją zdiagnozowano. Dzięki Carterowi ja czekałam tylko kilka tygodni. Mam przynajmniej szansę na skopanie dupy temu guzowi. Niestety mama nie posiadała tego luksusu. To powoduje, że mówiąc, że mnie to nie długo czekała z wizytą u nie musiałabym dorastać duszy.

sporo myślę o wszystkim co przeszła. Skłamałabym smuci. Nienawidzę tego, że pomimo próśb ojca tak lekarza. Gdyby go posłuchała, to jest spora szansa, że bez mamy. Tata nie musiałby żyć bez swojej bratniej

Mój biedny tata. Będę walczyła z tym pierdolonym rakiem z całych sił. Nie godzę się, aby to był mój koniec. Nie godzę się na przysporzenie tacie więcej bólu serca. To by go zniszczyło, wiem o tym. Po tym jak mama umarła, opieka nade mną była jedyną rzeczą, która zapewniła mu wolę aby przeć do przodu. By istnieć. Po prysznicu kieruję się do kuchni i znajduję go przy stole, kiedy pije kawę. Carter miał rację; wygląda jak żywa śmierć. - Dzień dobry, tatusiu – mówię radosnym głosem. Dziś czuję się optymistycznie. Łzy, które uroniłam wczoraj w nocy będą moimi ostatnimi. Odmawiam ponownego płakania. Od dziś liczy się tylko pozytywne myślenie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Bez względu na to co wyjdzie na rezonansie, zamierzam przeżyć w pełni każdy dzień. Nie godzę się aby żyć jakbym była martwa, podczas gdy nadal oddycham. - Doberek, kochanie. Jak się dziś czujesz? - Z tego co widzę, to o wiele lepiej niż ty – odpowiadam, podchodząc do niego, obejmuję go od tyłu za szyję i całuję w policzek. Odchrząkuje i lekki odcień czerwieni pojawia się na jego przystojnej twarzy. - Cieszę się, że to słyszę – mówi. – Przepraszam za to, jak się wczoraj zachowałem… - Zabieram ręce i siadam obok niego. - Nie masz za co przepraszać. Rozumiem jakie to dla ciebie ciężkie. Przykro mi, że znów musisz przez to przechodzić. Pokonamy to, tatusiu. Obiecuję. – Sięgam po jego dłoń i łapię ją w swoją. – Okej? – Spotyka moje spojrzenie i uśmiecha się. - Okej. – Ściskam jego dłoń i wstaję. Na dziś koniec gadania o raku. - Dobra, co chciałbyś na śniadanie? Niedługo będzie tu Carter i Elizabeth. Nasza czwórka spędza dziś razem dzień. - Tosty będą okej, kochanie – mówi z uśmiechem. Nie sięga to całkiem jego oczu, ale przynajmniej się stara.

***

Kończy się na tym, że jedziemy w Góry Błękitne. Od domu to jakaś godzina drogi. Najwyraźniej jest to okolica, w której dorastał Carter. To piękne miejsce. Rozumiem dlaczego powiedział abym ciepło się ubrała. Jest tu całkiem chłodno. W zimie niczym niezwykłym jest zobaczyć tutaj śnieg. Po dotarciu do Katoomby6 parkujemy i wysiadamy. Tata zaoferował, że dziś poprowadzi. Samochód Cartera jest trzydrzwiowy, więc wsiadanie i wysiadanie z tylnego siedzenia może być jak ból tyłka. Tata i Elizabeth usiedli z przodu. Carter i ja byliśmy z tyłu. Sięgnął po moją dłoń zanim w ogóle 6

Katoomba – miasto w stanie Nowa Południowa Walia, leżące w Górach Błękitnych, ok. 7600 mieszkańców. Ośrodek turystyczny.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

wyjechaliśmy na ulicę i trzymał ją przez całą drogę tutaj. Kocham uczucie mojej dłoni owiniętej jego. Tata obchodzi samochód i pomaga wysiąść Elizabeth, podczas gdy Carter wysiada z jego strony i podaje mi rękę. Zanim wychodzę, zabieram z siedzenia wełnianą czapkę i szalik. Carter wyciąga mi z ręki szalik i owija wokół mojej szyi, podczas gdy ja wkładam czapkę na głowę. - Wyglądasz cholernie uroczo – mówi, pociągając za szalik i przyciągając mnie bliżej, po czym całuje mnie lekko w nos. Czy wspominałam już, jak bardzo kocham tę jego stronę? Czasami potrafi robić i mówić najbardziej słodkie rzeczy. Splatając palce idziemy w stronę punktu obserwacyjnego, aby zobaczyć wielką formację skalną zwaną Trzema Siostrami i zapierającą dech w piersi Dolinę Jaminson, która znajduje się poniżej. Carter tłumaczy, że wielki piaskowiec erodował przez lata tworząc trzy, wysokie formacje skalne, które znajdują się obok siebie, wznosząc się nad piękną doliną. Legenda Aborygenów głosi, że trzy siostry, które zakochały się w trójce mężczyzn z sąsiedniego plemienia wywołując tym wojnę, zamieniły się w kamienie, zostając na zawsze uwięzione. Stąd ta nazwa. Pomimo tego, że Carter dorastał w tych stronach, jestem zaskoczona jego wiedzą. Kiedy go o to zapytałam, przyznał się, że był tutaj kilka razy na wycieczkach szkolnych, kiedy był chłopcem. Nie mogę uwierzyć jak obszerne i piękne jest to miejsce. Zawsze wiedziałam, że istnieje, ale niestety, aż do teraz, nigdy tutaj nie byłam. Po zapięciu płaszcza obejmuję się rękami. Mroźny wiatr jest naprawdę dokuczliwy. - Zimno ci? – pyta Carter, zakładając mi rękę na ramiona i przyciągając do siebie. Uśmiecham się do siebie. Po tym jak oglądamy okolicę, Carter sugeruje, abyśmy przejechali się kolejką górską w dół klifu, do doliny. Najwyraźniej to bardzo strome zbocze, więc Elizabeth rezygnuje. Tata oferuje, że zabierze ją na kawę, żebyśmy mogli z Carterem pojechać. Jasna dupa, strome to nieodpowiednie słowo. Nachylenie wynosi pięćdziesiąt dwa stopnie, zarabiając tym tytuł najbardziej stromej kolejki górskiej na świecie. Istnieje także opcja, aby odchylić siedzenie do tyłu o kolejne dwadzieścia procent, co oczywiście robimy. Carter trzyma mnie mocno

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

przy sobie w drodze na dół, co jak dla mnie, jest najlepszą częścią tej przejażdżki. Ponownie splata palce z moimi kiedy spacerujemy ścieżkami w dolinie. Idąc, popadamy w swobodną rozmowę. Kiedy zatrzymujemy się przy pięknym wodospadzie, Carter wyciąga telefon, aby zrobić nam selfie. Zarzuca mi rękę na ramiona i przyciąga do swojego boku. - Uśmiech, piękna – mówi. Po pstryknięciu kilku fotek wkłada telefon do kieszeni. Zakładając że ruszymy dalej, robię krok naprzód. - Jeszcze z tobą nie skończyłem – mówi, sięgając po mnie i przyciągając do siebie. Odwraca mnie w swoich ramiach i bierze w dłonie moją twarz. Spojrzenie które mi posyła topi moje serce. Wygląda tak, jak ja się czuję – szczęśliwa. – Zamierzam cię teraz pocałować – ostrzega, po czym nakrywa moje usta swoimi. To kolejny z tych słodkich, gorących pocałunków, który powoduje, że miękną mi kolana. Wsuwam ręce wokół jego pasa i łapię w dłonie jego kurtkę, aby się przytrzymać. Rozchylam nieco usta i pogłębiam pocałunek, kiedy jego język spotyka mój. To nie jest rodzaj pocałunku, który nazwalibyście akceptowalnym w miejscu publicznym, ale mam to gdzieś. Jestem w nim zbyt zatracona, aby się tym przejmować. Nie potrafię nawet ubrać w słowa jakim uczuciem jest to, że jestem tu z nim, w tym magicznym miejscu. Nie pamiętam kiedy ostatnio czułam się taka szczęśliwa, tak pełna życia. Ani razu nie pomyślałam o mojej chorobie i o tym co przede mną. Ani razu. Zamiast tego jestem zatracona w każdym spojrzeniu, każdym słowie i każdym dotyku Cartera. Jestem przez niego pochłonięta.

***

Do czasu, kiedy wracamy do domu jest późne popołudnie. Kiedy wreszcie wróciliśmy na zbocze, do naszych rodziców, Carter zasugerował abyśmy pojechali na lunch do Leura. To urocze, małe miasteczko z cudownymi małymi sklepikami, galeriami, kawiarniami i restauracjami. Zjedliśmy w przyjemnym miejscu z kominkiem, które było miłą ucieczką od zimna. Całe jedzenie zostało przyrządzone z lokalnych produktów. Budynek miał całą ścianę zrobioną ze szkła, która wychodziła na dolinę poniżej. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jedzenie i towarzystwo było niesamowite. Dzisiejszy dzień był czymś, czego wszyscy potrzebowaliśmy; miłą ucieczką od dramatów, które czekają w domu. Jedynym minusem było to, że musiało się skończyć. Cieszyłam się każdą sekundą mojego czasu z Carterem. Nie potrafię nawet opisać emocji, które poczułam, kiedy razem z tatą weszliśmy do domu, a Carter z mamą poszli do siebie. Po kolacji z tatą, poszłam do siebie, mając nadzieję że Carter będzie w swoim pokoju, abym mogła na niego zerknąć. Niestety, nie było go. W końcu się poddałam i poszłam pod prysznic. To był wielki dzień i szczerze mówiąc, byłam zmęczona. Im szybciej pójdę spać, tym prędzej nadejdzie jutro. To oznaczało, że będę mogła znów zobaczyć Cartera. Zabawne, jak szybko się do niego przywiązałam. Zgaduję, że nawet po tym jak wyjechał, nadal posiadał moje serce. W pewien sposób zaczęliśmy od miejsca, w którym skończyliśmy. Później, kiedy leżę w łóżku, jedyne o czym mogę myśleć, to on. W ciągu tego tygodnia dowiódł, jak bardzo mu zależy. Może nadszedł czas, abym opuściła ściany, które wzniosłam wokół serca, i wpuściła go do środka.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 13

Budzi mnie cichy głos wołający moje imię. - Carter… Carter, nie śpisz? – Teraz już, kurwa, nie. Sięgam na oślep i zapalam lampkę na szafce nocnej. Światło rani mnie w oczy. Mrużąc je, usiłuję przyzwyczaić się do nagłej, pieprzonej jasności, która teraz wypełnia mój pokój. Lepiej żeby był to cholerny nagły wypadek. - Indi. – Stoi w środku, zaraz przy oknie, mając na sobie czarny, jedwabny szlafroczek. Nie mam pojęcia dlaczego wkradła się do mojego pokoju. A może tylko śnię? Serce zaczyna mi pędzić, kiedy zdaję sobie sprawę, że coś musi być nie tak. Siadam i pocieram oczy. – Wszystko w porządku? Z tobą okej? - Wszystko jest dobrze – mówi, robiąc krok w moją stronę. – Nie mogłam spać. Myślałam o tobie, o nas. - Tak? – Jestem skołowany. - Tak. – Nie potrafię stwierdzić dlaczego śmieję się przez to jak głupek. Zgaduję, że podoba mi się fakt, iż o mnie myślała. Mam nadzieję, że w pozytywnym sensie. Robi kolejny krok w moją stronę. Obserwuję jak wciąga długi oddech, po czym go wypuszcza. Wygląda na zdenerwowaną. Cholera, to nie może być dobry znak. Czy źle zrozumiałem powód jej wizyty? Nie mówi nic więcej. Zamiast tego przesuwa dłonie do wiązania szlafroka. Wciągam haust powietrza kiedy rozwiązuje kokardkę. Nope. Dobrze zrozumiałem. Czuję jak mój fiut porusza się ze zniecierpliwieniem. Powoli unosi dłoń do ramienia i ściąga jedwabny materiał w dół ręki. To jak torturujący, erotyczny striptiz. Natychmiast twardnieje mi przez to fiut. Jeśli to jest jebany sen, to się wkurzę. Niemal chcę się uszczypnąć, aby się upewnić. Wstrzymuję oddech, czekając na jej kolejny ruch.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Przesuwa dłoń na drugą stronę i zsuwa szlafrok z drugiego ramienia. Kiedy go puszcza, moje oczy wędrują za tkaniną, kiedy opada na ziemię, zbierając się przy jej stopach. Kiedy przesuwam spojrzenie ponownie w górę jej nóg prawie połykam język, kiedy zdaję sobie sprawę, że pod spodem jest całkiem naga. Znów przecieram oczy. Nie mogę w to, kurwa, uwierzyć. Jest tutaj kobieta moich marzeń. Tak, z tęsknoty za którą usychałem w ciągu minionych pięciu lat i teraz stoi w moim pokoju nie mając na sobie nic, poza uśmiechem. Pieprzcie mnie. Umarłem i poszedłem do nieba? W mgnieniu oka zrywam się z łóżka. - Pragnę cię. – To wszystko co nieśmiało mówi, kiedy do niej podchodzę, zamykając dystans pomiędzy nami. Jeśli mnie chce, to mnie ma. Haczyk, żyłka i pieprzony ciężarek. Nie daję jej szansy na wypowiedzenie kolejnego słowa. Wciągam ją w ramiona i nakrywam jej usta moimi. Fantazjowałem o ponownym posiadaniu jej. Przez… pięć… cholernych… lat. Moje usta i dłonie są wszędzie. - Nie potrafię ci powiedzieć, jak wiele razy marzyłem o tym, aby ponownie cię mieć – szepczę, śledząc ustami ścieżkę wzdłuż jej szczęki i w dół szyi. – Proszę, powiedz mi, że to się naprawdę dzieje. - Och Boże, to się dzieje – jęczy, odchylając głowę do tyłu i wciskając piersi bardziej w moją klatkę piersiową. – Zmarnowaliśmy wystarczająco dużo czasu oddzielnie. – Co do tego ma rację. Przesuwam dłońmi po jej szczupłych plecach, łapiąc za ten jej przepyszny tyłeczek. Unoszę ją z ziemi, a ona owija nogi wokół mojego pasa, kiedy niosę ją do łóżka. Kiedy ją kładę, sięgam za siebie i odplatam jej nogi z pasa. Muszę ją widzieć. Ją całą. Wstaję i czuję jak usta wykrzywiają mi się w uśmiechu, kiedy omiatam oczami jej nagie ciało. Pierdolona perfekcja. - Jesteś jeszcze piękniejsza, niż zapamiętałem – szepczę, pochylając się aby położyć dłonie po obu stronach jej talii. Kiedy moje oczy ponownie spotykają jej, widzę, że również się uśmiecha. Sięga w górę i przesuwa dłonią z boku mojej twarzy. - Tęskniłam za tobą, kiedy wyjechałeś – przyznaje.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ja za tobą także – odpowiadam, unosząc dłoń, aby odsunąć jej włosy z twarzy. – Bardzo. – Ponownie się prostuję i rozplatam wiązanie spodnie od pidżamy, pozwalając aby opadły mi do kostek. Wychodzę z nich i klękam na łóżku, po czym wczołguję się na nią. Mój fiut jest tak twardy, że boli. – Jesteś pewna, że jesteś na to gotowa? Proszę, powiedz tak. - Tak. Nigdy w życiu nie byłam niczego bardziej pewna. – Uśmiecham się na jej słowa. Ona także, ale na jej twarzy jest także wyraz niepewności. – Nie zamierzasz znowu uciec prawda, tak jak ostatnim razem? - Nie mógłbym cię ponownie opuścić, nawet gdybym próbował – przyznaję. I taka jest prawda. Jest dla mnie tą jedyną. Pragnę jej. Kurewsko jej potrzebuję. Zbyt długo zaprzeczałem temu co mam w sercu. Moje życie, kiedy nie ma jej w nim, jest czymś, czego nie chcę więcej doświadczyć. – Jeśli te pięć lat czegoś mnie nauczyło, to tego, że bez ciebie jestem nikim. – Moje wyznanie powoduje, że łzy wzbierają w jej oczach. Pieprzcie mnie, jeśli nie miałem na myśli każdego słowa. Unosi ręce i wsuwa je za moją głowę, przyciągając do siebie moje wargi. Jęczę w jej usta. Zgadzam się, dość gadania. Moja dziewczyna leży pode mną, dojrzała, gotowa i naga. Czekałem lata na szansę, aby ponownie ją pochłonąć. Na słowa będzie mnóstwo czasu później. Dłonie mi drżą, kiedy pieszczę jej niebiańskie ciało. Nigdy nie byłem zdenerwowany przed seksem, ale z jakiegoś powodu teraz jestem. Ta chwila wydaje się być zbyt dobra, by była prawdziwa. Serce wyskakuje mi z piersi. Zbierz się do kupy, Reynolds. To nie jest jakieś tam przypadkowe bzykanko. Dziś w nocy muszę wznieść się na szczyt moich możliwości. Muszę jej pokazać, że jestem tym, kogo pragnie. Muszę wymazać jej wspomnienia o kutasie i ich wspólnym czasie. Teraz jest moja, i tak właśnie pozostanie. Zrobię wszystko co w mojej mocy, aby upewnić się, że tak będzie. Przesuwam dłońmi po jej napiętym brzuchu, kierując się w stronę jej małego kawałka nieba. Do miejsca, które umierałem aby dotknąć, posmakować. Używam kolana, aby bardziej rozchylić jej nogi i przesuwam palcami po jej fałdkach, aż docieram do łechtaczki. Kurwa, jest dla mnie taka mokra. - Chryste, tęskniłem za twoją cipką – mówię, całując ją w dół szyi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jęczy i wypycha biodra do przodu, kiedy przesuwam się przez jej wilgoć, po czym wkładam palec do środka. Tęskniłem za tymi seksownymi jak chuj, małymi jękami, które wydaje, kiedy jest podniecona. Już czuję, jakbym był na krawędzi, a nawet w nią nie wszedłem. Moje palce w dalszym ciągu czynią swoją magię, aż dochodzi. To jej pierwszy z wielu orgazmów dzisiejszego wieczora. Nie zamierzam przestać, dopóki nie padnie z wycieńczenia. Muszę się nią nasycić, i mam pięć lat do nadrobienia. - Zapomniałam jakie masz utalentowane dłonie – dyszy, dochodząc do siebie. - Przypomnę ci ponownie później – mówię, ssąc jej idealną pierś, a drugą pieszczę dłonią. Nie przestanę, dopóki nie posmakuję każdego, pieprzonego centymetra jej ciała. - Najpierw muszę cię ponownie zaznajomić z moimi ustami i fiutem. - Nie mogę się doczekać – odpowiada, wplatając mi palce we włosy i unosi mi twarz, aby nawiązać kontakt wzrokowy. - Ale twoje usta mogą poczekać. – Rumieniec wywołany jej podnieceniem, który wykwitł na jej nieskazitelnej skórze nakręca mnie tak, że nie uwierzylibyście. Zwłaszcza, że to ja jestem odpowiedzialny za jego obecność. – Potrzebuję cię w sobie. Tęskniłam za tym połączeniem z tobą bardziej niż za czymkolwiek – prosi. Ja także za tym tęskniłem. Nikt nigdy nie był w stanie sprawić, abym czuł się tak jak przy niej. - Nie musisz prosić mnie dwa razy – mówię, umieszczając delikatny pocałunek na jej ustach kiedy sięgam do szuflady w szafce nocnej. – Im szybciej zanurzę się po jaja w twoim niebie tym lepiej. Po wyciągnięciu prezerwatywy, siadam na piętach i nasuwam ją na siebie. Jej spektakularne, zielone oczy obserwują każdy mój ruch. Uśmiecham się do niej. Nadal nie mogę uwierzyć, że jestem takim szczęściarzem by dostać drugą szansę. Mogę was zapewnić, że tym razem tego nie spieprzę. Kiedy rozchyla dla mnie nogi, moszczę się pomiędzy nimi, podpierając wagę na obu łokciach. Serce wyskakuje mi z piersi ze zniecierpliwienia przed tym, co nadejdzie. Wiem, że jeśli tym razem ją wezmę, to nie będzie już dla nas powrotu. Tak cholernie mocno tego pragnę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie jestem pewien, jak długo to potrwa – wyznaję, patrząc jej głęboko w oczy. Jest zachwycająca. – Tym razem będę cię pieprzył mocno i szybko. A potem wezmę cię słodko i powoli, okej? - Boże, tak – jęczy, kiedy jej dłonie przesuwają się w dół moich pleców, aż spoczywają na tyłku. Jej elektryzujący dotyk wysyła przez moje ciało fale uderzeniowe. To tak cholernie potężne. Przywołuje do życia każdą część mnie. Wbija mi palce w pośladki, przyciągając do przodu, w stronę swojego wejścia. Jak tylko główka mojego fiuta znajduje się w niej, odrzucam głowę do tyłu i jęczę. Jest cholernie ciasna, tak jak zapamiętałem. Do czasu aż cały się w niej zanurzam czuję, jakbym był na krawędzi. Kurwa, tęskniłem za tym. Wciska głowę w poduszkę i wydaje dźwięk czystej ekstazy. Doskonale wiem jak się czuje. Razem jesteśmy jak magia. Zostaliśmy, kurwa, stworzeni dla siebie. Nie ma co temu zaprzeczać. Przesuwam dłoń w dół jej boku, do biodra i przytrzymuję ją w miejscu. Wysuwam się aż po koniuszek i ponownie pcham do przodu. Kurwa. Będę miał szczęście jeśli wytrzymam minutę. Dłonie Indi ponownie odnajdują drogę do moich włosów, przyciągając do siebie moją twarz. - Pieprz mnie, Carter – szepcze przy moich ustach, po czym pogłębia pocałunek. Tak planuję. Chryste, kocham sposób w jaki mnie całuje. - Słodki Jezu – jęczę. Jeśli dalej będzie tak mówiła, to skończy się to zanim w ogóle się zaczęło. Wbijam mocniej palce w jej biodro i zwiększam tempo. Ona jest jak dom. Pieprzony dom. Jej cipka została dla mnie stworzona. Tylko dla mnie. Nikt nigdy więcej nie dotknie tego, co moje. Jakimś cudem udaje mi się wytrzymać do czasu, aż dochodzi jeszcze raz. Tracę to, jak tylko jej cipka się zwęża, zaciskając się na moim kutasie jak imadło. - Indi. – Praktycznie krzyczę, kiedy moje ciało zaczyna drżeć, po czym się uspokaja. Orgazm jest tak intensywny, że przysięgam, iż do czasu kiedy się kończy, widzę pieprzone gwiazdy. Gdybym mógł wczołgać się do jej cipki, to nigdy bym jej nie opuścił. Oboje usiłujemy złapać oddech, kiedy opadam na jej pierś. – Z tobą okej? – pytam. - Wspaniale – mówi, odwracając głowę na bok i umieszczając usta na moim policzku. – Nigdy nie było lepiej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Unoszę głowę i uśmiecham się do niej. Chryste, jest piękna. Poruszam dłonią aby odgarnąć kilka kosmyków, które przykleiły jej się do czoła. - Tak cholernie mocno za tobą tęskniłem. - Ja też – mówi, łapiąc w dłonie moje policzki. – Proszę, nie zrań mnie ponownie, Carter. – Jej słowa tną. Nienawidzę tego, że ją zraniłem, ale czy ona nie zdaje sobie sprawy z tego, że ja również cierpiałem? - Nigdy – odpowiadam. – Jesteś teraz moja, wiesz o tym prawda? Nikt inny nie może cię dotykać. Tylko ja. – Uśmiecha się, unosząc na mnie brew. - Czyżby? – pyta, mrużąc nieco oczy. Powstrzymuję uśmiech. Nie chcę aby myślała, że żartuję w tej kwestii, ponieważ tak nie jest. - Cholerna prawda – mówię z całkowitą powagą. - Cóż, tak żebyś wiedział, to działa w dwie strony. - Jesteś wszystkim czego pragnę. Czego zawsze pragnąłem – wyznaję, kiedy moje usta ponownie odnajdują jej. Nadal jestem w jej wnętrzu i mój fiut ponownie twardnieje. – Gotowa na rundę drugą? - Boże, tak – jęczy, powodując że moje usta wyginają się ku górze. - Oto moja dziewczyna – szepczę, umieszczając miękki pocałunek na jej ustach. Tym razem chcę zrobić to z nią powoli i słodko. Mam całą noc na ponowne zapoznanie się z tym jej pociągającym ciałkiem. Sięgam po jej dłonie i przyszpilam je nad głową, splatając nasze palce. Śledzę ustami ścieżkę wzdłuż jej szczęki i w dół szyi, kiedy pcham biodrami do przodu, zataczając się w stronę jej ciasnej, małej cipki w powolnych, krótkich, bolesnych pchnięciach. Chcę zostać tak na zawsze. Zamykam oczy i łapię się na tym, że życzę sobie życia wypełnionego chwilami spędzonymi z nią. Moje serce dla niej płonie. Zawsze tak było i zawsze będzie. Ona jest moim uzależnieniem, moim powietrzem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 14

Indiana Nie spaliśmy z Carterem do wczesnych godzin porannych. Jeśli akurat nie byliśmy ze sobą intymnie, to leżeliśmy w swoich ramionach i gadaliśmy. Jestem cholernie zadowolona, że wypracowałam w sobie odwagę, aby tutaj przyjść, ponieważ całe to doświadczenie było magiczne. Nawet lepsze niż nasz pierwszy raz. Nic się nie zmieniło, ale zarazem wszystko jest inaczej, jeśli to ma w ogóle sens. Nie jesteśmy już dziećmi. Jesteśmy dorośli, podejmujemy dorosłe decyzje i posiadamy dorosłe uczucia. Choć istnieje maleńka cząstka mnie, która jest przerażona, że on znów wyjedzie, ale moje serce wierzy, że tego nie zrobi. Mam nadzieję, że serce ma rację. Alternatywa jest niepojęta. Ostatniej nocy opuściłam wszelkie mojej bariery. Myślę, że on także to zrobił. W ogóle nie przypominał dawnego, przemądrzałego Cartera. Był kochający, czuły i niesamowicie słodki. Oddałam mu wszystko. Każdą część mnie. Nawet moje serce. Ostatnia noc potwierdziła jedynie, że nadal jestem zakochana w Carterze. Jest dla mnie tym jedynym. To co dzieliliśmy z Markiem nie równa się temu, co mamy z Carterem kiedy jesteśmy razem. To odurzające. Zostaliśmy w łóżku aż do późnego, niedzielnego popołudnia. Obudziłam się późnym rankiem i złapałam go na tym, że leżał obok mnie i patrzył jak śpię. To było nieco przerażające. Mam nadzieję, że nie kopałam czy coś. Ponownie obudziłam się kilka godzin później, znajdując jego uśmiechniętą twarz pomiędzy moimi nogami. Pozwólcie że wam powiem, iż to niesamowity sposób na pobudkę. Uprawialiśmy taką ilość seksu, że nie jestem pewna czy będę w stanie chodzić kiedy wreszcie wstaniemy. Wkrótce musimy zwlec się z łóżka. Elizabeth robi dla nas obiad. Odkryła, że byłam tu z Carterem kiedy wkradł się do kuchni po jedzenie dla nas. Najwyraźniej mój tata również przychodzi na obiad.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Muszę pójść do domu i wziąć prysznic, oraz przebrać się. Mam tylko szlafrok, który założyłam ostatniej nocy kiedy tutaj szłam. To zdecydowanie nie jest odpowiedni strój na obiad. Zwłaszcza, jeśli mamy go jeść z naszymi rodzicami. - Sądzę że lepiej już pójdę do domu i wezmę prysznic – mówię mu, przewracając się na bok, twarzą do niego. - Nie jestem jeszcze gotów aby cię puścić - odpowiada, przyciągając mnie do siebie. – Weź prysznic tutaj, ze mną. - Muszę iść do domu. Nie mam tu żadnych ubrań. – Kiedy uśmiecha się z zakłopotaniem to wiem, że obmyśla plan. - Jeśli przyniosę ci jakieś ciuchy, to zostaniesz i weźmiesz ze mną prysznic? – Unosi z nadzieją brwi. Kocham jego słodkie oblicze. Jest urocze. - Co? Zamierzasz pójść do mojego pokoju i przynieść mi coś do ubrania? – pytam zaintrygowana i nieco przerażona. - Cholera, tak. Nie ufasz mi? – Widząc tego typu uśmiech, nie ufam. - Zdecydowanie nie – piszczę. Przewraca mnie na plecy i przyszpila do materaca. – Mogę sobie wyobrazić co wybierzesz. Jemy z naszymi rodzicami, pamiętasz? – Wyraz jego twarzy powoduje, że się uśmiecham. Usiłuje zgrywać urażonego, ale wiem, że nie jest. Wie, że mam rację. Pewnie ubierze mnie jak cholerną prostytutkę. Im skąpiej tym lepiej. Znam jego typ. - Udowodnię ci, że się mylisz – mówi, pochylając się do przodu i wyciskając miękki pocałunek na moim nosie, po czym podnosi się i wstaje. - Carter. Pójdę i przyniosę coś, a następnie wezmę z tobą prysznic – oferuję i siadam. - Nie ma potrzeby. Zajmę się tym. – Mruga do mnie, naciągając na siebie dżinsy. Zajmie się tym, jak cholera. Nie jestem pewna jak się czuję z tym, że będzie przekopywał się przez moje szuflady. Nie mam tam nic obciążającego. Cóż, mam nadzieję, że nie. Kiedy wyskakuje przez okno, wstaję i biorę jedną z jego koszulek, po czym przeciągam ją przez głowę. Do czasu aż podchodzę do okna, on jest już w moim pokoju. Ugh! To powinno być interesujące.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wraca kilka minut później, wyglądając na całkowicie zadowolonego z siebie. Wybucham śmiechem, kiedy podaje mi przez okno to, co wybrał. Maleńką parę szortów i kusy top. Wiedziałam. Znam go lepiej niż sądzi. - Zdajesz sobie sprawę, że mamy zimę, prawda? - Nie potrzebujesz ciepłych ciuchów, masz mnie. – Posyła mi uśmieszek. Kręcę głową. Nie mogę się powstrzymać i śmieję się z jego poważnej miny. - Możesz pójść i wziąć coś bardziej odpowiedniego? Albo jeszcze lepiej, pozwól mi to zrobić – mówię, przewracając oczami. - Więc nie zamierzasz tego ubrać? – pyta, zabierając ubrania z mojej ręki i unosząc je z rozczarowaniem do góry. – Chciałbym cię w tym zobaczyć, wyglądałabyś gorąco. – Zaczynam się śmiać. - Nie założę tego na obiad, Carter. - Ubierzesz się w to później, kiedy będziemy sami? – Proszący wyraz jego twarzy powoduje, że przytakuję. - Ale nie na obiad. – Pochylam się do przodu i całuję go w usta. - Dobra – mówi, a jego ramiona nieco opadają. – Pójdę po coś mniej odsłaniającego. – Zanim mam szansę zaprotestować, kieruje się w stronę mojego domu. - A tak przy okazji, to potrzebuję też bieliznę. - Robi się – woła, spoglądając przez ramię, po czym ładuje się do mojego pokoju. Oczy mam przyklejone do jego tyłka. Boże, on ma naprawdę fajny tyłek. Krągły, napięty i przepyszny. Kilka minut później pojawia się w moim oknie, uśmiechając się jak idiota. Przesuwam spojrzenie do czarnego, koronkowego body, które ma w ręce. Super. Szpera w szufladzie z bielizną. Kręcę gorliwie głową, ale on przytakuje, po czym zwija to i wciska sobie do kieszeni. Zakopuję twarz w dłoniach. Wiedziałam, że to zły pomysł. Nie mogę się powstrzymać i podziwiam jego naprężone mięśnie, kiedy kilka minut potem podciąga się na rękach, aby wejść do swojego pokoju. On naprawdę stanowi niezły widok. Tym razem przyniósł czerwoną bluzę i czarne

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

spodnie do jogi. Tak już lepiej. Jego uśmiech powiększa się, kiedy podaje mi czarny, koronkowy stanik i pasujące majtki. - Kurwa, masz seksowną bieliznę – mówi i gwiżdże. – Oczekuję pokazu mody w najbliższej przyszłości. - Nie sądzę. – Śmieję się, wyrywając mu z ręki ubrania. – Jeszcze body, które wcisnąłeś do kieszeni – żądam, wyciągając do niego rękę. - Nie, kurwa. To jest na później – odpowiada, po czym, wyciąga je i wkłada do górnej szuflady szafki nocnej. – Tak jak i to – dodaje, wyciągając z tylnej kieszeni mój różowy wibrator. Ja pierdole. Zapomniałam, że on tam był. - Oddaj mi to – mówię ostro, rzucając się w jego stronę, ale jest zbyt szybki. Unosi rękę, trzymając go wysoko w powietrzu, więc nie mogę go dosięgnąć. Kiedy podskakuję, usiłując go złapać, Carter zaczyna się śmiać. - Carter – lamentuję. – Oddaj mi to. - Przykro mi piękna. Nie mogę tego zrobić. Od dzisiaj zabraniam ci tego używać bez mojego pozwolenia. Jeśli chcesz zaspokoić się za pomocą zabawki – mówi, machając mi wibratorem przed twarzą – to ja będę to obserwował. – Zabrania mi, jak cholera. Za kogo on się do cholery uważa? - Nie możesz mi niczego zabronić – odcinam się, zakładając ręce na piersi. - Z przykrością muszę ci to powiedzieć, skarbie, ale teraz jesteś moja. Więc mogę, będę i właśnie to zrobiłem. – Kładzie delikatnie palec na czubku mojego nosa, więc strącam jego rękę. - Jesteś dupkiem – docinam, ale nie umyka mi jego komentarz na temat tego, że jestem jego. Uśmiecham się wewnątrz siebie. - Wiem, ale jestem twoim dupkiem – mówi, wciągając mnie w ramiona i nakrywając moje usta swoimi. Przesuwa dłonie po wierzchniej stronie moich ud, wsuwając je pod koszulkę, i łapie w dłonie mój tyłek. – Kurwa, wyglądasz seksownie w mojej koszulce.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Dziś ważny dzień. Żołądek zaciśnięty mam w supeł, kiedy jedziemy do szpitala na mój rezonans. Pozytywne myślenie. To sobie właśnie powtarzam. Carter, tata i Elizabeth są ze mną dla moralnego wsparcia. Jestem wdzięczna, ale gdybym miała zrobić to po swojemu, to pojechałabym sama. Usłyszenie, że mam raka było najgorsze, ale zobaczenie rozpaczy na twarzy Cartera i taty było jeszcze cięższe. Kiedy docieramy na miejsce muszę najpierw zobaczyć się z lekarzem. Chce porozmawiać o podstawowych rzeczach i wyjaśnić co się dziś wydarzy. Oczywiście, pomimo braku formalnego zaproszenia, Carter idzie za mną do gabinetu. Arogancki dupek. Kocham to jaki jest wspierający, ale i tak mrużę na niego oczy kiedy siada obok mnie w gabinecie lekarza i wygląda na cholernie zadowolonego z siebie. Naturalnie uśmiecha się i sięga po moją dłoń, kiedy to robię. To jasne, że podoba mu się załażenie mi za skórę. Procedury wydają się całkiem jasne. Lekarz tłumaczy że MRI (rezonans magnetyczny) wykorzystuje potężne pole magnetyczne, fale radiowe, oraz komputer, aby przedstawić szczegółowe dane organów, tkanek miękkich, kości i wirtualny obraz wewnętrznej budowy ciała. Nie ma skutków ubocznych badania, ale informuje mnie, że mogę czuć się klaustrofobicznie, będąc zamknięta w tak małej przestrzeni przez około godzinę. Jeśli tak się stanie, to będę miała dzwonek w dłoni, który mogę nacisnąć, a wtedy zostaną mi podane lekkie środki uspokajające, aby w razie potrzeby mnie rozluźnić. Osobiście sądzę, że pozostanie nieruchomo przez tak długi czas będzie najcięższą częścią. - Kiedy będziemy mieli wyniki, panie doktorze? – pyta Carter. - Umówię spotkanie na jutro. Będziemy mogli omówić wyniki i ustalić plan działania – odpowiada, uśmiechając się przelotnie, kiedy wstaje i kieruje się do drzwi. – Poproszę pielęgniarkę aby zaprowadziła cię do pokoju badań. Czekają na ciebie. - Dziękuję – mówię, wstając z krzesła. - Tak, dziękujemy – dodaje Carter, sięgając po dłoń lekarza, kiedy docieramy na korytarz. - Zobaczymy się rano. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Pielęgniarka informuje Cartera, że nie będzie mógł być obecny podczas badania, ale i tak nalega, że odprowadzi mnie pod drzwi. Zanim wchodzę, wciąga mnie w ramiona i całuje w głowę. - Będę zaraz za drzwiami, czekając na ciebie – mówi. I dokładnie tam go znajduję, kiedy jest po wszystkim. Całe to doświadczenie było bardzo zniechęcające, więc czuję ulgę, kiedy się kończy. Cała nasza czwórka decyduje się wstąpić na lunch w drodze do domu. Niewiele mówimy o moim badaniu i jutrzejszej wizycie. To jest jak ciemna chmura, która wisi nam nad głowami. Nie zamierzam się martwić dopóki nie muszę. Już zdiagnozowano u mnie guza, więc nie może być wiele gorzej. Kiedy później tego popołudnia docieramy do domu, tata zaprasza Elizabeth do środka, na kawę. Kiedy zostajemy sami, Carter wciąga mnie w ramiona. - Muszę pobiec i pozałatwiać kilka spraw – mówi, umieszczając na moich ustach delikatny pocałunek. – Później zrobimy coś razem, okej? – Przesuwa palcami w dół moich boków, łapiąc w dłonie mój tyłek. Przyciąga mnie do siebie i całuje. Nie mogę się doczekać, aby później spędzić z nim czas. Chciałabym aby to nastąpiło teraz, ale on ma swoje życie poza mną. Nie mogę być samolubna. Odkładał na bok swoje potrzeby aby być tu ze mną od chwili, kiedy postawiono mi diagnozę.

***

Po zabraniu LJ na spacer oglądam film, podczas gdy tata i Elizabeth siedzą w kuchni. Kiedy się kończy, a Cartera nadal nie ma, kieruję się do pokoju. Jestem zaskoczona widząc duże, białe pudełko owinięte czerwoną wstążką, które leży na łóżku. Nie mam pojęcia jak się tutaj znalazło. Nie było go kiedy rano wychodziłam. Moją pierwszą myślą jest Carter. Odwracam gwałtownie głowę w stronę jego sypialni, ale nie widzę go. Uśmiecham się podchodząc do łóżka. Nachylam się w stronę pudełka i nasłuchuję, ale nie jestem pewna czego. Tykania? Co jest głupie, wiem, nie jesteśmy już dziećmi. To wtedy zauważam wsuniętą pod wstążkę karteczkę. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wysuwam ją i widzę „Indiana”, napisane odręcznie na kopercie. Cóż, to zdecydowanie dla mnie. Z wahaniem ją otwieram aby zobaczyć to, co jest napisane na karteczce.

Chcę abyś była gotowa punkt siódma. Nie przyjmę „nie” jako odpowiedź. Wiesz, że nie zawaham się przerzucić cię przez ramię jeśli będę musiał. Upewnij się, że będziesz miała na sobie TYLKO to, co jest w pudełku. Nic więcej. Wiem jaka jesteś uparta, więc zastosowałem konieczne środki ostrożności, by upewnić się, że to się wydarzy. Carter ;*

Moją pierwszą myślą jest „jak on śmie mi rozkazywać?” Kim do cholery on myśli że jest? Rzecz jasna, uśmiecham się jak cholerna idiotka kiedy o tym myślę. Sekretnie kocham jego wymagającą stronę. Podnieca mnie. Tęskniłam za nim odkąd wcześniej podrzucił mnie do domu. Kocham to, że chce spędzić ze mną czas. Zaczynam się zastanawiać co miał na myśli pisząc, że zastosował konieczne środki ostrożności. Znam go, to nie może być dobre. Mogę sobie jedynie wyobrazić co jest w pudełku. Sięgam do kokardy i rozwiązuję ją. Jeśli jest to coś, co chce abym założyła, to boję się zajrzeć. Jeśli to skąpa bielizna to skopię mu tyłek. Ściągam wieko i sapię, widząc co jest w środku. To sukienka. Piękna i, sądząc po wyglądzie, niesamowicie droga sukienka. Jest w cudownym, zielonkawym odcieniu, a materiał jest miękki i błyszczący. Wyciągam ją z pudełka i unoszę w górę. Jest wytworna. Kończy się zraz nad kolanami i ma

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

wiązane ramiączka. Przesuwam spojrzenie do metki. To mój rozmiar. Skąd wiedział? Zgaduję, że mógł powęszyć wczoraj, kiedy był tutaj po ubrania dla mnie. Ugh! Jakoś mnie to nie dziwi. Przykładam do siebie sukienkę i okręcam się dookoła. Mój uśmiech powiększa się. Kocham ją. Nigdy w życiu nie miałam nic tak ładnego. Kiedy odkładam ją ostrożnie na łóżko, zauważam na dnie pudełka pasujące do sukienki, zielone buty na obcasie. One także są w odpowiednim rozmiarze. Choć sceptyczna, to jestem niesamowicie poruszona, że to dla mnie zrobił. To jest coś, co zrobiłby prawdziwy Carter. Ten słodki. A nie ten sukinsyn, którym przez większość czasu udaje że jest. Szczerze mówiąc, to ostatnia rzecz jakiej się spodziewałam. Odpływam myślami do notatki. Co ma na myśli, że mam nie ubierać nic więcej? Czy on usiłuje powiedzieć, że nie wolno mi założyć bielizny? To jest zdecydowanie coś, co zasugerowały Carter. Pędzę prosto do szuflady z bielizną. Sapię, kiedy zaglądam do środka. Jest pusta. Cała moja bielizna zniknęła. Wszystko. Jedyną rzeczą która się ostała jest podłużne pudełko tamponów. Natychmiast przesuwam oczy do okna w pokoju Cartera. Stoi tam z moimi białymi, koronkowymi stringami zwisającymi mu z palca i z zadowolonym z siebie wyrazem na przystojnej twarzy. Ale z niego doprowadzający do szału dupek. Wielki, tłusty, piękny, doprowadzający do szału dupek. Choć jestem nim bardzo poirytowana, to ten wspaniały, żartobliwy uśmiech na jego twarzy powoduje, że także się uśmiecham. Kusi mnie aby pójść i kupić najbardziej nietwarzową parę babcinych majtek jaką będę mogła znaleźć, tylko po to, by zrobić mu na złość, ale myśl o przebywaniu w jego towarzystwie bez majtek podnieca mnie. Nie mogę się doczekać aby zobaczyć co przyniesie nam dzisiejszy wieczór.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 15

Nie mamy pojęcia co przyniesie jutro, więc dziś wieczorem planuję zrobić coś wyjątkowego. Chcę ją gdzieś zabrać, zanim otrzyma wyniki. Zanim rozpocznie się leczenie. Chcę dać jej noc, którą zapamięta. Coś, czego będzie mogła się uchwycić, kiedy to co przed nami stanie się ciężkie, a jestem pewien że tak będzie. Wspinając się po schodach do drzwi domu Indi czuję, że ogarniają mnie nerwy. Nie jestem stworzony do tego typu gówna. Żołądek mam zaciśnięty w supeł i czuję, jakby ten cholerny ucisk mnie dławił. Nienawidzę mieć na sobie tego chujostwa. Ocieram spocone dłonie o spodnie, po czym pukam. Kilka sekund później drzwi stają otworem. Pieprzcie mnie. Wciągam duży haust powietrza i wstrzymuję go, chłonąc widok, który mam przed sobą. - Wow. – To wszystko co udaje mi się wydusić. Wiedziałem, że ten kolor będzie niesamowicie na niej wyglądał, ale obraz który miałem w głowie nie zbliża się nawet do tego, jak wygląda w rzeczywistości. Wybrałem zieleń, ponieważ w chwili kiedy zobaczyłem tę sukienkę, przypomniały mi się jej oczy. Olśniewająca. - Hej – mówi z uśmiechem. - Hej. Ładnie wyglądasz. – Poważnie, „ładnie” nawet w przybliżeniu nie oddaje tego, jak wygląda. Wspaniała, seksowna jak cholera, do zjedzenia, to byłby lepszy sposób na opisanie jej. Przesuwam oczy do jej małych, dziarskich cycuszków pod sukienką. Nawet bez stanika wyglądają idealnie. Widok jej twardniejących pod moim spojrzeniem sutków powoduje, że mój fiut się porusza. Sądziłem, że to całe nie zakładanie bielizny było genialnym pomysłem. Ale teraz nie jestem już pewny. Jak do cholery mam być w stanie trzymać łapy przy sobie przez całą noc?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Niemożliwe. - Ty również ładnie wyglądasz – odpowiada, przerywając tor moich myśli. Kiedy nasze spojrzenia się spotykają, kąciki jej ust unoszą się ku górze. – Bardzo przystojnie. – Chryste, ona powoduje, że uśmiecham się jak cholerny głupek. Co z nią jest? Odchrząkuję i pociągam za ściskający mnie krawat, który mam na szyi. – Chcesz wejść? – pyta. Spoglądam w dół, na zegarek. Naprawdę musimy się zbierać, jeśli mamy zdążyć. - Goni nas czas. Jesteś gotowa do wyjścia? - Tak, muszę tylko zabrać płaszcz. Wolno mi go ubrać, prawda? – pyta sarkastycznie, przewracając swoimi pięknymi, zielonymi oczami. - Oczywiście. Będziesz go potrzebowała. – Chichoczę. W końcu mamy zimę. Bez płaszcza zmarznie w tej sukience. Nie chcę, aby się rozchorowała. - Dokąd idziemy? – pyta. Jeśli myśli, że jej powiem, to jest w błędzie. - To niespodzianka – mówię jej. Zorganizowałem coś prostego, ale słodkiego. Tak jak ona. Znam moją dziewczynę wystarczająco dobrze. Nie kręci jej to całe pretensjonalne gówno. - Powinnam była wiedzieć, że tak właśnie powiesz – odpowiada, ponownie przewracając oczami. Jej nastawienie mnie podnieca. Chcę oprzeć ją o ścianę i przelecieć, ale na to przyjdzie czas jeszcze zanim skończy się noc. Idę za nią w dół korytarza, do jej pokoju. Przez cały czas oczy przyklejone mam do jej niesamowitego tyłka. To lekkie kołysanie jej bioder powoduje, że mój fiut drga. Kusi mnie aby sięgnąć i przesunąć dłonią w górę jej nogi i pod sukienkę, by upewnić się, że mnie posłuchała, ale wiem, że jeśli to zrobię, to nigdy stąd nie wyjdziemy. Choć zniecierpliwienie mnie zabija, to będzie na to mnóstwo czasu później. Dziś wieczorem chodzi o nią i o tworzenie wspomnień. Mój fiut może poczekać. - Mam całkiem niezły gust – przyznaję, kiedy idziemy w stronę samochodu. - Jak to? Czy ja w ogóle chcę usłyszeć odpowiedź? - Sukienka – odpowiadam, otwierając jej drzwi. Ocieram się dłonią o jej tyłek kiedy unosi nogę, aby wsiąść do samochodu. Szczerzę się do siebie, kiedy słyszę jak rwie jej się oddech. Nie czuję linii majtek i drga mi fiut. Grzeczna Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

dziewczynka. Choć raz zrobiła tak, jak jej powiedziano. To, że wiem iż jest pod tą sukienką naga doprowadzi do tego, że niemożliwe będzie abym trzymał ręce z dala od niej. - Dobrze się spisałeś, ale nie zaszkodziłaby jakaś bielizna do towarzystwa. – Sarkastyczny ton jej głosu powoduje, że chichoczę. Nie sądzę, piękna. - Nope. Jesteś idealna taka, jaka jesteś. A dodatkowo zapewnia mi to lepszy dostęp do twojej niesamowitej cipki – szepczę, pochylając się do jej ucha. Słyszę jak wciąga zszargany oddech i wywołuje to uśmiech na mojej twarzy. Będzie zabawa. Albo tortura. Zgaduję, że dla nas obojga.

***

Podróż do miasta nie jest taka zła, jak sądziłem że będzie. W sumie jesteśmy na czas. Wysyłam szybką wiadomość, kiedy stoimy na czerwonym świetle, dając znać Jaxowi, że jesteśmy niedaleko. Przez całe popołudnie napieprzał się ze mnie odnośnie tego wieczoru. Myśli, że zamieniłem się w cipkę. Dzisiejszy wieczór wyskoczył w ostatniej chwili, więc nie miałem wyboru, i musiałem poprosić go o pomoc. Może ma rację. Kto wie, może oddanie serca kobiecie równa się podarowaniem jej swojej męskości? Jednak pieprzcie mnie, jeśli ona nie jest tego warta. Będę kimkolwiek, nawet cipką, jeśli ją to uszczęśliwi. Przez większość drogi trzymam dłoń powyżej jej kolana. Jestem pod wrażeniem, że mam na tyle silnej woli, by nie wsunąć jej pomiędzy jej nogi. Na jednym postoju kreśliłem palcami leniwe okręgi na jej skórze i rozchyliła nieco nogi. Wiedziałem, że było to zaproszenie, by posunąć się dalej, ale nawet wtedy pozostałem silny. Do czasu kiedy z nią dziś skończę, będzie gorąca oraz gotowa, i będzie błagała, abym ją pieprzył. To będzie idealny sposób na zakończenie naszego wieczoru. Kiedy zatrzymuję się przy krawężniku, na miejscu do parkowania, sięgam po jej dłoń i przyciągam do ust, aby umieścić miękki pocałunek na jej knykciach. Oczy skierowane ma stanowczo na moje usta znajdujące się na jej

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

skórze. Obserwuję jak wysuwa język i zwilża dolną wargę. Wszystko we mnie chce ją pocałować. Więc dokładnie to robię. Sięgam przez konsolę i łapię ją za kark, przyciągając jej usta do moich. Jęczę, kiedy rozchyla wargi i przesuwa językiem po moich ustach. Fiut naciska mi na spodnie. Powinienem zachować opanowanie, ponieważ teraz, kiedy jej posmakowałem, nie chcę przestać. Przesuwam palcami po wnętrzu jej uda, a ona ochoczo rozchyla nogi. Pragnie na sobie moich rąk tak bardzo, jak ja. Kiedy wślizguję się pod sukienkę, zaczyna grać „Let Her go”. Kurwa. Mój telefon. To pewnie Jax. Niechętnie przerywam pocałunek i sięgam do kieszeni po telefon. Niech go cholera. - Jak daleko jesteś, pojebie? Odmrażam sobie tutaj jaja – narzeka. - Właśnie zaparkowałem samochód – odpowiadam, spotykając spojrzenie Indiany. Chryste, jest piękna. Jej duże, zielone oczy zablokowane są na moich. Nieskazitelną skórę zarumienioną ma od podniecenia. Jej pełne usta są czerwone i spuchnięte od pocałunku. Niczego bardziej nie pragnę, jak pominąć pierwszą część wieczoru i zabrać ją prosto do hotelu, ale nie mogę tego zrobić. Przypominam sobie, że dzisiejszy wieczór służy stworzeniu wspomnień – dziś chodzi o nią. - To dobrze. Pospiesz się cipko, żebym mógł stąd spierdalać. – Chichoczę na jego komentarz. - Będziemy tam za minutę. - Kto to był? – pyta Indi, kiedy kończę połączenie. - Mój kumpel, Jax. Poznasz go za minutę. – Pochylam się i muskam ustami jej wargi. – To – mówię, kiedy się odchylam i wskazuję pomiędzy nami – będzie musiało poczekać na później. – Posyła mi rozczarowany uśmiech. Czuję to samo. Tylko o niej myślałem przez cały dzień. Będąc całkowicie szczerym, pod koniec dnia całe to czekanie sprawi, że będzie jedynie bardziej słodko. Mam tylko nadzieję, że mój obolały fiut i sine jaja mogą tyle poczekać. Niczego bardziej nie pragnę, jak pochylić ją nad maską samochodu i zatopić się w jej słodyczy. Po tym jak pomagam jej wysiąść z samochodu, owija się swoim czarnym, wełnianym płaszczem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Lodowato dzisiaj – mówi, drżąc lekko. - Nie pozwolę ci zmarznąć – mówię jej, po czym obejmuję ją ręką wokół ramion i całuję w głowę. - Podoba mi się dzwonek twojego telefonu - mówi, kiedy przechodzimy przez ulicę. – To świetna piosenka. - Dzięki. – To moja jedyna odpowiedź. Nie ma bata, abym powiedział jej, że miałem go przez ostatnie pięć lat, ponieważ mi o nas przypominał. Już i tak straciłem wystarczająco dużo męskości jak na jeden wieczór. Rozglądam się za Jaxem, kiedy przechodzimy pod mostem Harbour i na trawiasty obszar wychodzący na spektakularną Zatokę Sydney. Kiedy widzę mały stolik, który kazałem mu ustawić, a na nim świece, to ponownie ogarniają mnie nerwy. Chciałem, aby ta noc była wyjątkowa, ale teraz czuję się poniekąd jak kutas. Jax ma rację. Jestem pieprzoną cipką. - Tędy – mówię, prowadząc ją w prawo. Kiedy się zbliżamy, widzę zadowolony z siebie uśmieszek na jego twarzy. Pojeb. Nigdy nie pozwoli mi o tym zapomnieć. Kiedy docieramy do stolika, podaję mu rękę. – Hej. - Hej – mówi z uśmiechem, po czym jego oczy błądzą w kierunku Indiany. Obserwuję jak omiata ją wzrokiem. Jego uśmiech powiększa się. Nie potrafię stwierdzić dlaczego mnie to wkurza. - Indiano, to mój przyjaciel Jax. – Choć nie jestem pewien jak długo nim pozostanie, jeśli dalej będzie się jej tak przyglądał. – Jax, to Indiana. - Więc w końcu mogę poznać tę nieuchwytną Indianę – mówi, biorąc jej dłoń i przyciągając do ust. Chcę wyrwać jej rękę z jego uchwytu, ale udaje mi się powstrzymać. Gdybym to zrobił, wyszedłbym na jakiegoś żałosnego, zazdrosnego dupka. Akurat, nie jestem zazdrosny. – Carter nigdy nie przestaje o tobie nawijać. – Skurwiel. - Mówi o mnie? – pyta Indi, spoglądając na mnie z wielkim uśmiechem na twarzy. - Przez cały, cholerny czas. – Dokuczliwy uśmiech, który ma na twarzy kiedy przesuwa na mnie spojrzenie mówi mi, że próbuje wbić mi szpilę. Nie ulegnę jego bredniom. Jest największym mącicielem jakiego znam. Zwykle

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

postrzegam jego błazenady jako zabawne, ale nie dziś wieczorem. Nie przed moją dziewczyną. - Nieprawda, dupku – mówię, usiłując się bronić. Jax odrzuca głowę do tyłu i śmieje się. Kutas. - Tylko sobie z tobą pogrywam, stary – odpowiada, klepiąc mnie w plecy. Posyłam mu spojrzenie, które mówi zarówno „wiem” jak i „zamknij się do chuja”. Zemsta jest suką. Stojąca obok mnie Indiana chichocze. Zgaduję, że uważa to za zabawne. - To wszystko dla nas? – pyta, oglądając się na stół, który został dla nas rozstawiony. Jestem wdzięczny za to odwrócenie uwagi. Jax sprawia, że wychodzę przed nią na fiuta. Ustawił stół tak, jak go prosiłem. To tylko mały stolik nakryty białym, płóciennym obrusem. Dwoma ceramicznymi talerzami, dwoma kieliszkami do wina i srebrnymi sztućcami. Na środku stoi mała waza z różami i świecami po boku. Jak na skurwiela poradził sobie naprawdę dobrze. - Tak – mówię jej, opuszczając rękę z jej ramion. – Podoba ci się? - Bardzo – mówi, obejmując mnie w pasie i uśmiecha się do mnie. Dokładnie na ten uśmiech liczyłem. To sprawia, że docinki, które słyszałem przez cały dzień od Jaxa są tego warte. – Dziękuję, Jax. - Nie dziękuj mi. Zrobiłem tylko to, o co prosił ten wielki facet – odpowiada, kiwając głową w moją stronę. Spojrzenie jakie posyła mi Indiana po tym jak to powiedział, sprawia, że serce łomocze mi pod żebrami. W tej chwili wiem, że wszystko co powiedział dziś Jax jest prawdą. Mam naprawdę przejebane. – Pójdę już po jedzenie – mówi Jax, spoglądając na zegarek. – A potem się zmywam. – Wyciągam dla Indi krzesło. Kiedy siedzi, pochylam się i całuję ją miękko we włosy. - Muszę tylko pogadać przez chwilę z Jaxem – mówię, po czym odchodzimy kilka kroków od stolika. – Dzięki za całą twoją pomoc – mówię, wyciągając do niego dłoń. Naprawdę przeszedł sam siebie. Jestem jego wielkim dłużnikiem. – Doceniam to. Dobrze się spisałeś, jak na dupka. – Śmieje się z mojego komentarza. - Żaden problem. Moim celem jest sprawianie przyjemności – mówi, wyciągając papierosa i zapalając go. Nie paliłem odkąd miałem siedemnaście lat, od dnia, kiedy Ross znalazł w moim samochodzie fajki. W ogóle za nimi nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

tęsknię, ale w tej chwili nie pogardziłbym jednym. Cokolwiek, by ukoić moje pieprzone nerwy. – A tak w ogóle, to dla niej pewnie też zmieniłbym się w cipkę – odpowiada tak cicho, abym tylko ja go usłyszał. - Nie gap się na nią, jest moja – mówię przez zaciśnięte zęby, a on się śmieje. Chryste, łapię się na to za każdym razem. - Kurwa, naprawdę oddałeś tej lasce jaja. - Pierdol się. – To wszystko co mówię. Nie ma sensu temu zaprzeczać, ponieważ to prawda. Próbuje mnie tylko wkurzyć, ponieważ jest mącącym fiutem. Wiem, że pomimo tego, iż truje mi dupę odnośnie dzisiejszego wieczoru, jest szczęśliwy, że w końcu rozpracowaliśmy wszystko z Indi. W ciągu tych lat wiele razy kiedy razem piliśmy musiał wysłuchiwać jak narzekałem na temat tej jedynej, której pozwoliłem odejść. Kiedy odchodzi, kręci głową i chichocze. Ja wracam do stolika. Tak ustawił krzesła, że powinienem siedzieć naprzeciwko niej, ale zanim siadam, przesuwam krzesło w bok. Chcę być tak blisko niej, jak mogę. Jep, jestem cipką. - Wszystko okej? – pytam, sięgając po jej dłoń. - Świetnie. Nie mogę uwierzyć, że zadałeś sobie dla mnie tyle trudu. - Nie ma nic, czego bym dla ciebie nie zrobił – mówię, zakładając jej za ucho kosmyk włosów. Pieprzcie mnie, jeśli nie mam na myśli każdego słowa. Uśmiecha się, a mój żołądek robi salto. Jezu, przepadłem. Pochylam się i muskam ustami jej wargi. - Kto wiedział, że jesteś takim romantykiem? – odpowiada, kiedy się odsuwam i spoglądam jej w oczy. Jej słowa powodują, że wiercę się na krześle i ciągnę za krawat, usiłując go poluzować. Świetnie, myśli że jestem cipką. Daleko mi do bycia romantykiem. - Hej – mówi, sięgając i przesuwając dłonią z boku mojej twarzy, kiedy widzi moją reakcję na jej słowa. – Kocham tę twoją stronę. Jest bardzo słodka. Pobija tego dupka, którego zwykle dostaję. – Żartobliwość którą widzę na jej twarzy powoduje, że chichoczę. Zgaduję, że moje zachowanie względem niej było czasami godne pożałowania. - Tak, jak niedawno powiedziałem, wydobywasz ze mnie to, co najlepsze.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Cieszę się – mówi, przysuwając do mnie twarz. – Ty wydobywasz ze mnie to co najlepsze, a czasami to, co najgorsze. – Chichocze kiedy jej usta spotykają moje. To prawda.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 16

Indiana Słowa nie mogą określić, ile znaczy dla mnie dzisiejszy wieczór. To idealne odwrócenie uwagi. Nie sądziłam, że możliwe jest, abym kochała go jeszcze mocniej, ale im bardziej pozwala sobie opuścić gardę, pokazując mi swoją bezbronną, słodką stronę, tym mocniej się zakochuję. - Okej, gołąbeczki – mówi Jax kiedy wraca. – Zdajecie sobie sprawę, że jesteście w miejscu publicznym. – Odsuwamy się od siebie z Carterem. Obściskiwaliśmy się przez cały czas, kiedy go nie było. Nie uwierzylibyście, jaka jestem sfrustrowana i nakręcona. Dłonie Cartera nie poruszyły się z mojej twarzy. Potrzebuję ich na całej sobie, desperacko. Dlaczego on tego nie widzi? Zaciskam uda, kiedy patrzy na mnie spod przymrużonych powiek. Mogę stwierdzić, że pragnie mnie tak bardzo, jak ja jego. Kiedy Jax odchrząkuje z boku, odrywam oczy od Cartera i spoglądam na niego. Widząc jego uśmiech czuję, że się rumienię. - Znajdźcie sobie pokój. - Jesteś po prostu zazdrosny, dupku – mówi z chichotem Carter, pogłębiając tym mój rumieniec. - Nope. Cieszę się, że moje jaja znajdują się dokładnie tam, gdzie są, dziękuję bardzo. – Komentarz Jax wywołuje mój śmiech. Kocham to ich przekomarzanie się. Cieszę się, że Carter ma takiego dobrego przyjaciela jak on. Kiedy był młodszy, był wielkim samotnikiem. Jax kładzie na brzeg stolika pudełko, które ma w dłoniach, i otwiera klapki. Muszę powstrzymać chichot, kiedy widzę co jest w środku. Biorąc pod uwagę elegancko zastawiony stół i lokalizację, poniekąd oczekiwałam czegoś więcej niż burgery i frytki, ale wygląda na to, że właśnie to zjemy. Sądzę, że to

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

bardzo w stylu Cartera i w naszym. W sumie zawsze to jedliśmy, kiedy gdzieś razem wychodziliśmy. - Dziękuję – mówię, kiedy kładzie jedzenie na moim talerzu. - Mój kumpel ma restaurację niedaleko stąd, więc to nie tylko jakieś tam burgery, to jego specjalność. Nie znajdziesz lepszych – wyjaśnia Jax, stawiając przed Carterem jego jedzenie. Pachnie pysznie. Następnie wyciąga metalowy termos i podaje go Carterowi. – Skoro nie można tutaj pić alkoholu, Carter zdecydował się na shake’i czekoladowe. – Śmieję się cicho. Myślę, że to bardzo słodkie. - Jest idealnie - mówię, kiedy moje oczy spotykają Cartera. Uśmiecha się, kiedy mnie obserwuje. - Tak, to idealny wybór dla pięciolatków – odpowiada sarkastycznie Jax. Wybucham śmiechem, kiedy Carter na niego warczy. Ignorując te męczarnie, Carter nalewa nam do kieliszków shake’i. - Spadam stąd – mówi Jax, podnosząc puste pudełko. – Wrócę później, aby wszystko spakować. Około 22:00? – pyta, spoglądając na Cartera. - Pewnie. Dzięki stary – odpowiada, przybijając z nim żółwika. - Miło było cię poznać, Indiano – mówi Jax, ściskając mi dłoń. - Ciebie również. Dzięki za wszystko co dziś zrobiłeś - odpowiadam. - To żaden problem. Cieszę się, że w końcu zebraliście wasze gówno do kupy. – Kiedy to mówi, przesuwam spojrzenie na Cartera. Ja również się z tego cieszę. – Nie róbcie niczego, czego ja bym nie zrobił – dodaje Jax, puszczając oczko, po czym się odwraca. - Cóż, to oznacza, że możemy robić niemal wszystko – ripostuje Carter w stronę jego oddalających się pleców. Jax się śmieje i pokazuje mu przez ramię środkowy palec. Kiedy znika i zostajemy sami, Carter unosi w górę kieliszek do wina wypełniony shake’m. - Zdrowie, za dobrze spędzony czas, który jest przed nami – mówi ze słodkim uśmiechem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zdrowie – odpowiadam, stukając się z nim kieliszkiem. Muszę zwalczyć łzy, które grożą wypłynięciem. Mam nadzieję, że czeka nas jeszcze wiele wspólnych lat. Robię łyk, po czym odstawiam kieliszek na stół. – Więc, od jak dawna znasz Jaxa? – pytam, usiłując zablokować całą tę niepewność. - Pięć lat. Bardzo mi pomógł kiedy, no wiesz… wyjechałem. Dał mi pracę i miejsce do zatrzymania się, dopóki nie stanę na nogi. Wiele mu zawdzięczam. - Wydaje się być dobrym facetem. Cieszę się, że go masz. Martwiłam się tym, że byłeś sam – wyznaję, sięgając po jego dłoń. - Cóż, teraz wróciłem i nie jestem już sam. A teraz jedzmy, zanim ostygnie. Jak sama widzisz, zadałem sobie wiele trudu, aby zorganizować wykwintne jedzenie. - Tak, to prawda – odpowiadam, wrzucając frytkę do ust. – Jest idealne. Tak jak ty.

***

Po zjedzeniu, gadamy i śmiejemy się. Świetnie się bawię. Byłoby idealnie, gdyby jeszcze tylko mnie dotknął. Głaszcze moją dłoń, rękę, twarz, ale jego dłonie nie wędrują nigdzie w pobliże rejonów, w których ich pragnę. Nie wiem czy on celowo usiłuje doprowadzić mnie do szaleństwa ze zniecierpliwienia, ale znając go, jestem pewna, że taki ma plan. Nachylając się do mnie, umieszcza usta na moich wargach. Nie jestem pewna ile jeszcze mogę znieść. Jestem rozgrzana i gotowa na niego. Jestem tak gotowa, że kusi mnie nawet, aby sama się dotknąć jeśli się nie pospieszy i, do cholery, sam tego nie zrobi. Zaciskam dłonie na jego marynarce i przyciągam go bliżej. - Ile jeszcze, zanim będziemy mogli stąd pójść? Potrzebuję cię. – Czuję jak usta wyginają mu się w uśmiechu przy moich wargach. Celowo doprowadza mnie do szału. Dupek. Przesuwam dłoń w górę wnętrza jego uda, łapiąc jego męskość. Jestem zadowolona, kiedy odkrywam, że jest twardy jak skała. Zgaduję, że siebie także doprowadza do szału. Zaciskam uda, głaszcząc palcami

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jego grubą długość. Potrzebuję go w sobie. Chciałabym, abyśmy nie byli teraz w miejscu publicznym, żebym mogła na nim usiąść. – Dotknij mnie, Carter. Początkowo się waha, ale potem przesuwa dłoń na tył mojej głowy, przyciągając mnie do siebie. Warczy mi w usta, pogłębiając pocałunek. Chcę krzyczeć, dotknij mnie rękoma. W końcu drugą dłonią odnajduje drogę do mojego kolana. Lekko rozchylam nogi i wdziera się tam chłodne powietrze, uderzając w moje sedno. Zmusił mnie, abym nie zakładała majtek, więc dlaczego tego nie wykorzysta? Przesuwa dłońmi w górę wewnętrznej strony moich nóg, ale zatrzymuje się, zanim sięga tam, gdzie go potrzebuję. Cały czas go pieszczę, ale jego dłonie nadal nie poruszają się dalej. Nie mogę już tego dłużej znieść. Zniecierpliwienie zaprowadziło mnie już na krawędź. Za pomocą drugiej ręki, łapię jego nadgarstek i przesuwam dalej. Chichocze w moje usta. Boże, czasami doprowadza mnie do szału. - Nie każ mi błagać. - Kurwa. Jesteś taka mokra – jęczy, wsuwając palce pomiędzy moje fałdki. - Czego się spodziewałeś? Przez całą noc doprowadzałeś mnie do szału. Od kiedy to trzymasz ręce przy sobie? - Trzymanie rąk z dala od ciebie nie było łatwe – szepcze, kiedy jego utalentowane palce kreślą okręgi na mojej łechtaczce. - Och Boże – jęczę. – Myślę, że zaraz dojdę. – Jak tylko to mówię, odsuwa rękę. Co do cholery? - Nie chcę, żebyś już dochodziła – mówi. – Poczekaj. Tak będzie o wiele bardziej słodko. – On sobie, kurwa, ze mnie żartuje, prawda? Przez wyraz jego twarzy mogę stwierdzić, że jednak nie. Ja i moje wielkie usta. - Nie chcę czekać – lamentuję, przyciągając jego usta ponownie do siebie. – Potrzebuję cię, Carter. Potrzebuję cię teraz. - Ja ciebie także, ale nie tutaj. – Odsuwa się i spogląda na zegarek. – Jax powinien tutaj być za dziesięć minut. Wyślę mu wiadomość, aby upewnić się, że jest w drodze. – Kiedy Carter pisze wiadomość, odchylam się w krześle i krzyżuję ręce na piersi, jak rozpieszczone dziecko. Nigdy nie byłam fanką seksu

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

w miejscach publicznych, ale w tej chwili zrobiłabym niemal wszystko. Usiadłabym na jego kolanach i ujeżdżała z wszystkim co w sobie mam, wykrzykując nawet z całych sił „wio”. Nie obchodziłoby mnie kto patrzy. Właśnie tak zdesperowana jestem. Zrobił to celowo. To całe zamieszanie z nie zakładaniem bielizny. Każde spojrzenie, każde słowo, każdy dotyk. To wszystko było częścią jego wielkiego, głupiego planu. Słyszałam o sinych jajach, ale czy istnieje coś takiego jak sine wargi sromowe? Ponieważ poważnie, jeśli istnieją, to właśnie je mam. Nigdy w życiu nie pragnęłam czegoś tak bardzo. Ponownie zaciskam razem uda. Sama myśl o tym doprowadza mnie do szału. Mark nigdy nie podniecił mnie tak bardzo. Nawet nie blisko. Nigdy nie łaknęłam go w taki sposób, jak łaknę Cartera. - W takim razie może sama powinnam się zadowolić - mówię, przesuwając rękę pod stół. Przestaje pisać i łapie mnie za nadgarstek. - Jak cholera to zrobisz. – Unosi moją rękę ponownie na stół i przyszpila ją swoją. Kciukiem drugiej dłoni kończy pisać. Po wysłaniu, odkłada telefon i krzyżuje ze mną spojrzenie. – Z pewnością możesz wstrzymać się dziesięć minut - mówi z zarozumiałym uśmieszkiem na twarzy. Mrużę na niego oczy. - Nie, nie mogę. Ja tu umieram – warczę. Jego twarz opada, a wolną rękę przesuwa po swoich idealnie rozczochranych włosach. To miał być żart, ale wtedy dociera do mnie to, co powiedziałam. Umieram. Kurwa. To prawda? Może tak być. Nie miałam tego na myśli w ten sposób. Żołądek mi się skręca, kiedy wciąga mnie w ramiona i praktycznie ściska na śmierć. - Nie mów tak – szepcze mi we włosy. Czuję jak jego ciało drży przy moim. Odwalił kawał dobrej roboty odciągając naszą uwagę, aż do teraz. Niepewność majaczy w powietrzu. Nie godzę się na śmierć. Jutro dowiemy się dokładnie z czym mamy do czynienia. Powtarzam sobie, że mogę to zrobić. Jestem twarda. Będę walczyła z tą chorobą z całych sił. Mam tylko nadzieję, że jestem na tyle silna.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy przyjeżdża Jax, Carter prowadzi nas do samochodu. Kiedy sadza mnie już na siedzeniu, przechodzi na stronę kierowcy i wkłada kluczyki do stacyjki. Nagrzewnica budzi się do życia. Ciepło jest niebem, dokładnie tak, jak tego potrzebuję. Płaszcz zapewnił mi względne ciepło, ale nogi i stopy mam zmarznięte. Podkręca na ful i uśmiecha się do mnie. - Pomogę tylko Jaxowi spakować wszystko do jego samochodu. To nie potrwa długo - mówi, klękając na siedzeniu i pochyla się nad konsolą, muskając moje wargi swoimi. – Zostań tu i rozgrzej się. – Uśmiecham się, kiedy się odsuwa. Jestem taką szczęściarą, że go mam. Cieszę się, że wrócił. Cieszę się także, że z Markiem nie wyszło. Potrzebuję w swoim życiu Cartera. Potrzebuję go bardziej, niż kiedykolwiek się dowie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 17

- Z tobą okej? – pyta Jax, kiedy niesiemy do jego samochodu stół i krzesła. - Jest dobrze – odpowiadam, co jest totalnym, kurwa, kłamstwem. - Pieprzenie, stary. Znam cię lepiej niż sądzisz. Już pojawiły się kłopoty w raju? - Nie. Po prostu przestraszyło mnie coś, co powiedziała Indi, to wszystko. – Posyła mi spojrzenie. - Pieprzone kobiety – mówi, kręcąc głową. – Wiedziałem, że była zbyt dobra, by mogła być prawdziwa. Już gada o dzieciach i małżeństwie? - Co? Nie, kurwa. – Wzdycham, kiedy jej słowa ponownie rozbrzmiewają w mojej głowie. Ja tu umieram. Kurwa, mam nadzieję, że w to nie wierzy. Nie chcę nawet o tym myśleć. Była taka pozytywna, a ja się w tym nurzałem. W rzeczywistości wiem, że nie miała tego w ten sposób na myśli, ale biorąc pod uwagę okoliczności, usłyszenie tych słów wychodzących z jej ust, naprawdę pojebało mi w głowie. – Ona ma guza mózgu – wyznaję, spotykając jego spojrzenie. Nie mówiłem mu o jej chorobie. - Ona, kurwa, co? - Taa. Nieźle pojebane. Dopiero co ją odzyskałem, a teraz mogę znów ją stracić. Jutro otrzyma ostateczne wyniki. To dlatego zorganizowałem dzisiejszy wieczór. Chciałem dać jej coś, czego może się uchwycić. Coś, co pomoże jej przejść przez leczenie. - Jezu – mówi, zatrzymując się. – Nie miałem pojęcia. Przepraszam, że nazywałem cię cipką, stary. Powinieneś był mi powiedzieć. - Nie przejmuj się. Nie wiedziałeś.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Będzie z nią okej? Ona nie umrze, prawda? – Mam, kurwa, nadzieję że nie. - Aż do jutra nie będziemy wiedzieli, jak bardzo rak jest rozległy. Dziś rano miała rezonans. Wiemy już, że ma małego guza w mózgu, ale jutro dowiemy się, czy są przerzuty. Jeśli nie, to jej prognozy wyglądają naprawdę dobrze. - Szlag. To pojebane. – Przytakuję i podaję mu krzesła, aby zapakował je do samochodu. To prawda. Pojebane, to niedopowiedzenie. - Dzięki, że mi dzisiaj pomogłeś – mówię, łapiąc go za ramię. – To wiele znaczyło dla nas obojga. - Cholera, przynajmniej tyle mogłem zrobić. Przykro mi, że docinałem ci z tego powodu. Nie byłbym takim kutasem, gdybym znał powód, który się za tym krył – przyznaje. - Nie obrócę tego przeciwko tobie. Znam cię wystarczająco długo, by wiedzieć, że bycie kutasem przychodzi ci naturalnie. Nie możesz nic na to poradzić. Taki właśnie jesteś. - Chichoczę, kiedy uderza mnie w rękę. - Daj mi jutro znać jak poszło, okej? – Szczerość na jego twarzy powoduje, że się uśmiecham. Jest dobrym facetem. Mam szczęście, że jest moim przyjacielem. Przez ostatnie pięć lat był dla mnie jak starszy brat. - Tak zrobię. Dzięki – mówię, kierując się z powrotem do samochodu. Usiłuję wypchnąć jutrzejszy dzień z głowy, aby skupić się na dzisiejszym wieczorze. Muszę zabrać do hotelu gorące, chętne i seksowne jak chuj ciało Indi, tak szybko, jak to możliwe, abym mógł się w niej zatracić. Nie mogę czekać kolejnej minuty. Kiedy wsiadam do samochodu, Indi się do mnie uśmiecha. Naprawdę jest pięknością. Kurewsko oszałamiająca. Nie sądzę, aby w ogóle zdawała sobie sprawę z tego, jaka jest piękna. Nadal, po całym tym czasie, kradnie mi oddech. Nie sądzę, aby kiedykolwiek się to zmieniło. - W porządku? – pytam, sięgając po jej dłoń. - Idealnie. Dzisiejszy wieczór był idealny – odpowiada, ściskając moją dłoń. – Nie chcę, aby się skończył.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Kto mówił coś o zakończeniu? To dopiero początek. – Sięgam ponad środkową konsolą, wplatam jej palce we włosy i przyciągam do siebie jej twarz. Poddaje się z ochotą. Jej miękkie, ciepłe wargi, przyciskają się do moich i znów jestem zatracony. Nigdy nie byłem wielkim fanem całowania, ale z nią, nie chcę nigdy przestać. Kiedy otwiera usta i pogłębia pocałunek, niechętnie się odsuwam. Im dłużej tutaj zostaniemy, tym więcej czasu minie, zanim będę ją miał. Kiedy przesuwam się, aby zapalić silnik, ona mnie powstrzymuje. - Czekaj. Nie jedź jeszcze – mówi, odpinając pas i wspinając mi się na kolana. – Nie mogę czekać kolejnej sekundy. – Siadając na mnie okrakiem, wkłada dłonie pomiędzy nas i szamocze się z moim paskiem. Chcę zaprotestować, ale kładzie mi palec na ustach i unosi brew. Wiem, że wyzywa mnie, abym spróbował z nią zadrzeć. Jest kurewsko słodka. – Ja teraz przejmuję kontrolę. Kazałeś mi czekać zbyt długo. – Czuję jak mój uśmiech się powiększa. Hotel, który zarezerwowałem na dzisiejszą noc znajduję się tylko minutę drogi stąd, ale ona o tym nie wie, więc kim ja jestem, aby się kłócić? Nie jestem typem, który oddaje kontrolę w sypialni, ale interesuje mnie dokąd to zajdzie. Pewnie, auto zaparkowane jest pod mostem, w nocy, ale jesteśmy w środku miasta, więc mnóstwo ludzi spaceruje dookoła. Szczerze mówiąc, nigdy nie posądzałem jej o to, by była skora do takiej zabawy. Siedzę i patrzę jak odpina mi pasek, po czym zaczyna pracować nad guzikiem i zamkiem. Brwi ma zmarszczone z frustracji, z powodu ilości czasu, jaką zajmuje jej uwolnienie mojego fiuta. Kiedy zagryza dolną wargę, to niemal poddaję się pokusie, aby jej pomóc. Ja także chcę przygryzać te jej cholerne wargi. Jestem zaskoczony samokontrolą jaką dzisiaj przejawiam. Chciałem zakopać się w niej po jaja od chwili, kiedy otworzyła mi drzwi, aby mnie powitać. Wiedza, że przez całą noc nie ma na sobie majtek, wcale nie pomaga. Ale jeśli chce przejąć kontrolę, to oddam jej ją, tylko ten jeden raz. Ostatecznie, dziś wieczorem chodzi wyłącznie o nią i o to, czego pragnie. Będąc zarozumiałym sukinsynem, którym jestem, umieszczam dłonie za głową i pozwalam jej odwalić całą robotę. Fiut naciska mi boleśnie na spodnie, ale na serio nie sądzę, aby miała w sobie to, by pójść na całość. Nie tutaj. Mylę się. Jak tylko uwalnia mojego fiuta, szepcze:

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Prezerwatywa. - Jest jakaś w środkowej konsoli – mówię jej. Cieszę się, że o tym pomyślała, ponieważ ja jestem tak zatracony w chwili, że nie przyszło mi to nawet do głowy, co nie jest do mnie podobne. Nigdy nie podejmę ryzyka sprowadzenia na ten świat kolejnego bękarta. Nigdy nie chciałbym, by moje dziecko przechodziło przez to, co ja. Patrzenie jak rozrywa zębami foliowy pakiecik jest najseksowniejszą rzeczą na świecie. Umieszcza ją na główce mojego fiuta, ściskając koniec, po czym rozwija w dół. Nigdy wcześniej tego ze mną nie robiła, więc mogę tylko zakładać, że robiła to z kutasem. Z jakiegoś powodu mnie to wkurza. Nie mam prawa się na nią wściekać. Odkąd wyjechałem, byłem z wieloma innymi dziewczynami. To powoduje, że zastanawiam się z iloma ona była. Przez to nienawidzę się jeszcze bardziej z powodu wyjazdu. Kiedy wyjeżdżałem, byłem jedynym. To ja popchnąłem ją do bycia z innymi. Muszę odepchnąć te myśli z głowy. Nic dobrego nie przyjdzie mi z tęsknoty za czymś, czego nie mogę zmienić. Ale to czego mogę być teraz pewny, to fakt, że nigdy nie będzie już nikogo innego. Kiedy prezerwatywa znajduje się na miejscu, unosi sukienkę i ustawia mnie przy swoim wejściu. Jednym, szybkim ruchem nabija się na mojego fiuta. - Kurwa – jęczę, a oczy uciekają mi w głąb głowy. Rozplatam palce z tyłu głowy i przyciągam jej usta do swoich. Jest cholernie gorąca. - Tak – jęczy, unosząc biodra i w kółko ześlizgując się w dół mojej długości. Kocham tę jej dziką stronę. Moja mała lisica. Myślę, że muszę częściej ją nakręcać. Jej cipka ściska mnie jak imadło. Pocałunek jest dziki, nasze języki szaleją. Cholernie gorąco. Kocham to, że wydaje się iż nie mamy się dość. Zdzieram z niej płaszcz, odrzucając go na siedzenie obok. Zatapiam palce w jej biodrach i unoszą ją, po czym pociągam w dół. Nie ma w tym nic delikatnego. Jest dziko i sprośnie, dokładnie tak, jak lubię. Przerywa pocałunek i zsuwa z ramienia ramiączko sukienki, a potem przyciąga mnie do swojej, teraz już idealnie wyeksponowanej, piersi. Jeśli będzie to podtrzymywała, to nie wytrzymam dłużej niż minutę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Boże, nie przestawaj – jęczy, ujeżdżając mojego fiuta z dziką pasją. – Ja… ja… - Jestem pewien, że zamierza mi powiedzieć, iż dochodzi, kiedy zatrzymuje nas głośne pukanie w okno. - Odpierdol się, Jax – warczę, ponieważ moją pierwszą myślą jest to, że to on. - Proszę otworzyć okno – mówi bardzo srogi głos. Co do chuja? Nie ściągam jej z kolan. Zamiast tego podciągam jej sukienkę, aby ją zakryć, a potem sięgam na siedzenie pasażera, po jej płaszcz, i przykrywam ją nim. Jeszcze z nią nie skończyłem. Zamierzam opuścić okno i powiedzieć temu, ktokolwiek to jest, aby spierdalał. Niecierpliwy kutas puka ponownie, podkręcając mój temperament. Niemal tracę cierpliwość, kiedy świeci nam latarką w okno. - Słuchaj – warczę, otwierając nieco okno. Szybko gryzę się w język, kiedy widzę stojącego tam policjanta, który wygląda na bardzo niezadowolonego. Jezu Chryste. - Och mój Boże – szepcze Indi, a jej głos przepleciony jest wstydem, kiedy policjant przyświeca jej latarką w twarz. Szybko zakopuje głowę w moją klatkę piersiową, a ja ochronnie otaczam ją ramionami. - Spodziewałbym się czegoś takiego po parze dzieciaków, ale jesteście dorośli, powinniście wiedzieć lepiej. Daję wam dwie minuty na zabranie się stąd, albo was aresztuję. – Jego słowa powodują, że Indiana jeszcze bardziej wciska twarz w moją pierś. - Niech mnie ktoś teraz zabije – szepcze. Niemal chce mi się śmiać z powodu jej oczywistego upokorzenia. Teraz pomyśli dwa razy, zanim mnie zaatakuje. Choć zdecydowanie nie narzekam z powodu tej części. Jedyne o czym mogę myśleć, to „dzięki Bogu, że to nie Ross”. To nie poszłoby zbyt dobrze. - Przepraszam oficerze. Zatrzymujemy się na noc w Park Hyatt, więc będziemy się zbierać. - To zaraz obok – mówi z niesmakiem, wskazując latarką w tamtym kierunku. – Nie mogliście poczekać minuty?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ona mnie zaatakowała – odpowiadam, unosząc defensywnie ręce. Indi szczypie mnie mocno w bok. – Ałć. – Śmieję się. Oficer kręci głową. - Żebym was tu więcej nie złapał. - Przepraszamy, oficerze. Nie złapie pan – mówię poważnym tonem, usilnie starając się nie roześmiać. Kiedy odchodzi, zamykam okno i chichoczę. - Jak mogłeś? – krzyczy Indi, uderzając mnie w pierś. To jedynie zwiększa mój śmiech. - O ile dobrze pamiętam, to ty mnie zaatakowałaś. – Mruży oczy, kiedy spotykają moje. - Tak, ale nie powiedziałeś mi, że zatrzymujemy się tutaj, w mieście. Zaatakowałam cię tylko dlatego, ponieważ myślałam, że będę musiała czekać aż wrócimy do domu. – Łapię jej czerwoną twarz w dłonie i przyciągam do siebie jej słodkie usta. Jest cholernie urocza kiedy się złości. - A dałaś mi szansę? Byłaś jak jakiś łaknący seksu, dziki zwierzak – odpowiadam, po raz kolejny spotykając jej spojrzenie. - Nieprawda – mówi ostro, ponownie szczypiąc mnie w bok. Tym razem się śmieję pomimo tego, że uszczypnięcie boli jak suka. - To nie jest zabawne dupku. – Śmiem się nie zgodzić. To kurewsko komiczne.

***

- Co powiesz na nieco seksu w windzie? – pytam, przyszpilając ją do ściany, kiedy jedziemy do pokoju. Nadal jest trochę zła za nasze małe zadarcie z prawem. Odkąd wysiedliśmy z auta ledwo odezwała się słowem. - Ha ha. Możesz pomarzyć. Wystarczy mi to, że już raz tego wieczora prawie zostałam aresztowana. Wyobraź sobie co by było, gdyby był to mój tata. - On nawet nie pracuje w tym rejonie – odpowiadam stanowczo, obejmując ją w talii i przyciągając do siebie. Kiedy się nie odsuwa, umieszczam niewinny pocałunek na jej głowie. Pewnego dnia uzna tę historię za zabawną.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wiem, że zostajemy tu tylko na jedną noc, ale zarezerwowałem najlepszy apartament. Mam nadzieję, że rozchmurzy się kiedy go zobaczy. Chcę jedynie, aby ta noc zapadła nam w pamięć. Zgaduję, że po tym co się stało, tak właśnie będzie. Muszę powstrzymać chichot, kiedy pomyślę o tym, jak blisko byliśmy aresztowania za uprawianie seksu w miejscu publicznym. - Wow, to miejsce jest spektakularne – mówi, jak tylko wchodzimy do środka. Uśmiecham się widząc, jak omiata spojrzeniem wnętrze. Odstawiam na podłogę torbę i wciągam ją w ramiona. - Dla ciebie wszystko co najlepsze, piękna. – Wyciskam lekki pocałunek na jej ustach, a ona się relaksuje, kiedy jej ciało wtapia się w moje. – Może weźmiesz prysznic i się rozgrzejesz? - Okej. Pójdziesz ze mną? – pyta słodko, obejmując mnie rękami w pasie. Czy musi w ogóle pytać? Całkowicie miałem zamiar jej towarzyszyć, bez względu na to, czy otrzymałbym zaproszenie, czy nie. Zabieram kosmetyczkę z małej walizki którą spakowałem. – Nie mam żadnej pidżamy – mówi, kiedy idę za nią do łazienki. Sięgam, aby dotknąć jej idealnego tyłeczka. Moja potrzeba względem jej jest przytłaczająca. - Taki był mój plan – odpowiadam, obejmując ją drugą ręką w pasie i przyciągając jej plecy do piersi. Przesuwam nosem po jej smukłej szyi. Kurwa, pachnie niesamowicie. – Nie potrzebujesz jej. – Przeciągam ustami wzdłuż jej szczęki, a dłonie zsuwam po napiętym brzuchu, aż łapię w nie jej idealne cycki. Przechyla głowę na bok i ucieka jej cichy jęk. Te małe dźwięki, które wydaje doprowadzają mnie do szaleństwa. Planowałem wziąć ją pod prysznicem, opierając o płytki, ale nie mogę czekać tak długo. Muszę w tej chwili zakończyć to, co rozpoczęliśmy w samochodzie. Cofam się o krok i ściągam z jej ramion płaszcz, odrzucając go na bok. Przesuwam dłońmi w dół jej boków, łapiąc sukienkę i przeciągam ją przez jej głowę. Cofam się o kolejny krok i chłonę jej idealne, nagie ciało. Jedyną rzeczą jaką na sobie ma, są te seksowne jak chuj szpilki. - Połóż dłonie na toaletce i rozsuń te swoje niesamowite nogi – rozkazuję. Jak na grzeczną dziewczynkę przystało, robi to, co jej powiedziałem. Zsuwam marynarkę i rzucam ją na wierzch jej ciuchów. Nie zrywam kontaktu

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

wzrokowego, kiedy poluzowuję krawat i ściągam go. Obserwuje mnie przez lustro, które ma przed sobą. Zniecierpliwienie niemal sięga zenitu, kiedy odpinam koszulę. Muszę ją teraz mieć. Wyciągam portfel z tylnej kieszeni i wyjmuję prezerwatywę, po czym odrzucam go na bok. Wsuwam foliowy pakiecik pomiędzy zęby, podczas gdy gorączkowo pracuję nad rozpięciem paska. Wyciągam go ze szlufek jednym, płynnym ruchem, a następnie opuszczam go na podłogę. Szybko odpinam guzik spodni i rozsuwam zamek, po czym ściągam je w dół wraz z bokserkami. Rozrywam pakiecik i nasuwam gumkę na twardego jak kamień fiuta, zsuwając w tym samym czasie buty, zdejmując skarpetki i wychodząc ze spodni. Błądzi oczami po moim ciele poprzez lustro. Jej piękna twarz jest zarumieniona i staje szerzej, kiedy pokonuję te kilka kroków, które nas dzielą. Głośny warkot wznosi się z głębi mojej piersi, kiedy obejmuję ją w pasie i przyciągam do siebie ten jej niesamowity tyłek. - Zamierzam pieprzyć cię mocno i szybko – szepczę, odnajdując ustami jej szyję. - Tak, proszę – jęczy, unosząc ręce i splatając je z tyłu mojej szyi. – Pieprz mnie teraz, Carter. Nie mogę czekać ani sekundy dłużej. – Słodki Jezu. Usłyszenie jak to mówi jest niemal moim końcem. - Połóż obie dłonie na toaletce – rozkazuję. Choć bardzo lubię mieć na sobie jej dłonie, to musi się przytrzymać. Przez całą noc umierała, by mieć w sobie mojego fiuta, więc zamierzam dać jej dokładnie to, czego pragnie. Tym razem nie zamierzam potraktować jej łagodnie. Wsuwam palce pomiędzy jej nogi. Wiem, że będzie gorąca i gotowa na mnie, ale muszę się upewnić, zanim się w nią wbiję. Ostatnią rzeczą jakiej chcę, to zranić ją. Jęczę, kiedy czuję, że jest przemoczona. Ustawiam główkę fiuta przy jej wejściu i wchodzę do końca. Jestem zanurzony po jaja w jej niebie. Chryste, niesamowicie ją czuć. Dając jej ciału kilka sekund na przyzwyczajenie się, pociągam jej włosy w bok i przesuwam językiem po ramieniu i w górę szyi, a potem zasysam do ust

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

płatek ucha. Powoli wysuwam się z niej aż do główki, i pcham ponownie do środka. - Och Boże, tak – jęczy. – Nie przestawaj. – Nie planuję przestawać. Wbijam palce w jej biodra, przytrzymując ją w miejscu, podczas gdy drugą rękę przenoszę do przodu, pomiędzy jej nogi, aby kreślić palcami okręgi na jej łechtaczce. Krzyczy lekko i jej cipka zaciska się wokół mnie. Wiem, że jest już na krawędzi orgazmu. Nie jest jedyna. Zwiększając tempo, kontynuuję wbijanie się w nią raz za razem. Poprzez lustro widzę jak oczy uciekają jej w głąb głowy i krzyczy moje imię. Kocham kiedy to robi. Kocham to, że nawet kiedy jest tak pochłonięta rozkoszą, to wie, że to ja sprawiam, że tak się czuje. Jej ciało wiotczeje, ale podtrzymuję ją mocno przy sobie, nie uspokajając mojego ataku. Palcami nadal pocieram jej łechtaczkę, wbijając się w kółko w jej słodką cipkę. Nie mija nawet minuta, a ona ponownie krzyczy, kiedy ogarnia ją kolejny orgazm. To wystarczy, aby wysłać mnie na krawędź. Kiedy jej nogi poddają się z całkowitego wyczerpania, biorę ją na ręce i niosę do kabiny prysznicowej. Mam nadzieję, że ciepła woda ją ożywi, ponieważ nie jestem jeszcze nawet blisko bycia nasyconym.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 18

Indiana Budzę się rano z piękną twarzą Cartera pomiędzy nogami. Mogę wam powiedzieć, że to cudowny widok. To już drugi raz odkąd się zeszliśmy, kiedy robi coś takiego. Mogłabym się z łatwością do tego przyzwyczaić. Mark nie był wielkim fanem seksu oralnego. Z kolei ja to kocham. Jest w tym coś cholernie erotycznego. - Dzień dobry – mówi przy moim wrażliwym ciele, kiedy jęczę i wplatam mu palce we włosy. - Dobry – skomlę bez tchu. Po niesamowitym seksie, który uprawiliśmy zeszłej nocy, po przyjeździe do hotelu, Carter zaniósł mnie pod prysznic, gdzie moje nogi groziły poddaniem się. Po tym jak umył każdy centymetr mojego ciała, wziął mnie przy płytkach. Wiem, że minęło tylko kilka dni, ale wydaje się, jakbyśmy nie mogli się sobą nacieszyć. Kiedy wyszliśmy spod prysznica, wydawał się o mnie martwić. Powiedział, że wyglądam na zmęczoną i jestem blada. Nie miał powodu, aby się martwić. Choć bóle głowy nadal sieją spustoszenie, to nie przeszkadzają mi tak bardzo, kiedy jestem w nim zatracona. Jest jedynym lekiem jakiego potrzebuję. Pomimo tego, że powiedziałam mu, że ze mną dobrze, to i tak owinął mnie ręcznikiem, posadził na brzegu wanny i wysuszył mi włosy. To było bardzo słodkie. Kiedy skończył, kazał mi pójść do łóżka. Muszę przyznać, że byłam lekko rozczarowana, kiedy objął mnie ramionami, i zażądał, żebym trochę pospała. Miałam nadzieję na trzecią rundę. Jestem zaskoczona, że nie czuję lęku w związku z wizytą u lekarza, którą mam umówioną później tego ranka. Może po wszystkim pojawi się strach. W tej chwili byłabym szczęśliwa, gdybym mogła przypomnieć sobie własne Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

imię. Dzięki Carterowi i jego magicznemu językowi jestem przytłoczona ogromem uczuć, które przeze mnie przepływają. Gdyby jedzenie cipki było dyscypliną Olimpijską, to bez dwóch zdań zdobyłby złoty medal. Wkłada we mnie dwa palce, wyginając je, by sięgnąć punktu G, zasysając w tym samym czasie do ust moją łechtaczkę. - Och Boże, tak – jęczę, wypychając biodra w stronę jego twarzy, równocześnie wciskając głowę bardziej w poduszkę. Głośno jęczy, a wibracja wysyła mnie na krawędź. Moje ciało skręca się, kiedy mocno uderza we mnie orgazm. Uśmiecha się, wycałowując ścieżkę powrotną w górę mego ciała, a oczy ma skrzyżowane z moimi. Włosy sterczą mu na wszystkie strony, ale nadal wygląda tak niesamowicie jak zawsze. Serce zaczyna mi pędzić, kiedy jego usta spotykają moje. Jestem przepełniona miłością do tego faceta. Chciałabym móc powiedzieć mu co czuję. Chcę, aby wiedział jak wiele dla mnie znaczy, ale nie chcę go odstraszyć. Nie mogę go znowu stracić. - Możesz być moim budzikiem co rano? – pytam, wygładzając palcami jego włosy. - Gdybym co rano mógł znajdować się pomiędzy twoimi nogami, to byłbym szczęśliwym facetem. – Chichocze, przesuwając usta wzdłuż mojej szczęki i w dół szyi. - To da się zorganizować - mówię żartobliwie. Odsuwa ode mnie usta i unosi głowę. Ma poważną minę kiedy jego oczy spotykają moje. - Cóż, zorganizujmy to – mówi śmiertelnie poważnie. Zaczynam się śmiać. – Co jest takie zabawne? - Ty – mówię. – Wiesz, że jeśli miałbyś co rano znajdować się pomiędzy moimi nogami, to musielibyśmy spędzać razem każdą noc. – Cóż, zakładam, że mógłby wkradać się do mojego pokoju codziennie przed świtem, ale to byłoby niemal niemożliwe, ponieważ mieszka dwie godziny drogi stąd. Obawiam się jego powrotu do domu, ale nie chcę teraz nawet o tym myśleć. - Do czego zmierzasz? – odpowiada, unosząc brew. Z pewnością nie może być poważny. Choć bardzo bym chciała spędzać z nim każdą noc, to

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jestem całkiem pewna, że on by tego nie chciał. Myślałam, że żartował, ale poważny wyraz jego twarzy mówi mi co innego. Przekręcam głowę na bok. Z jakiegoś powodu nagle ciężko mi patrzeć w jego oczy. Nie chcę rozbudzać w sobie nadziei. Mówimy tutaj o Carterze Reynolds. Panu „nie bawię się w zobowiązania”. - Hej – mówi, kładąc mi palec pod brodę i odwraca moją głową z powrotem w swoją stronę. – Nie chciałabyś budzić się ze mną co rano? – Wyraźnie słyszę w jego głosie zranienie. Niepewność na jego twarzy szarpie mnie za serce. - Oczywiście, że bym chciała – odpowiadam, usiłując go zapewnić. – Myślałam, że żartowałeś. - Cóż, nie żartuję. Jestem w tobie zakochany, Indiano. Pragnę tego. Pragnę nas. – Czuję jak unoszą mi się kąciki ust. Czy on właśnie powiedział, że mnie kocha? - Kochasz mnie? - Nie tylko cię kocham, skarbie. Ty mnie całkowicie posiadasz. To szalone, jak bardzo. Nigdy nie sądziłem, że ktoś może sprawić abym tak się czuł, ale pieprzcie mnie, tobie się udało. Sprawiasz, że czuję to wszystko. Kochałem cię kiedy odszedłem pięć lat temu i nigdy nie przestałem. To zawsze będziesz tylko ty. – Przysuwa dłoń, aby odgarnąć mi włosy z twarzy. Od jego słodkich słów łzy kłują mnie w oczy. - Ja też cię kocham, Carter – przyznaję. Moje serce w tej chwili śpiewa, wiedząc, że czuje do mnie to samo, co ja do niego. Nigdy wcześniej nie powiedziałam tego do faceta. Cóż, z wyjątkiem mojego taty, ale to się nie liczy. Na twarzy Cartera wykwita wielki uśmiech. Jego usta miażdżą moje zanim mam szansę wypowiedzieć kolejne słowo. Trąca kolanem moje nogi, aby je rozchylić i mości się pomiędzy moimi udami. Czuję jego przyciskającą się do mojej nogi erekcję. Sięga rękę w bok, podczas gdy jego usta pozostają na moich. Wiem, że szuka prezerwatywy, którą zeszłej nocy położył na szafce nocnej. Kiedy ją bierze, przerywa pocałunek, siada na piętach i nakłada ją. Ani na chwilę nie przerywa kontaktu wzrokowego.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie mogę uwierzyć, że mnie kochasz – szepcze. Cóż, uwierz w to. Kiedy ponownie układa się pomiędzy moimi nogami, uśmiech który widzę na jego twarzy topi mi serce. Pomimo tego co o sobie myśli, jest łatwą do kochania osobą. Splata nasze palce i przyszpila mi dłonie nad głową. Nie padają żadne słowa, kiedy powoli się we mnie wsuwa. Jego usta spotykają moje, kiedy delikatnie kołysze biodrami do przodu. Tym razem mnie nie pieprzy, kocha się ze mną słodko i namiętnie. Daje mi każdy kawałek siebie, a ja robię to samo, kiedy nasze serca scalają się w jedno. Kocham go najgłębszymi zakamarkami duszy.

***

Godzinę później zbieramy się z łóżka. Czuję jakbym dryfowała. Nigdy nie czułam się taka szczęśliwa, taka kompletna. Carter szykuje mi kąpiel, abym pomoczyła się kiedy będzie zamawiał śniadanie. Nie przestał się uśmiechać, odkąd wyznaliśmy sobie co czujemy. Bycie z nim jest właściwym uczuciem. Zawsze tak było. Wiem, że to dlatego nigdy całkowicie nie ruszyłam dalej. Dlatego nie mogłam w pełni oddać się Markowi. Moje serce zawsze należało do Cartera. I zawsze będzie należało. Kiedy wychodzę z wanny, owijam się ręcznikiem i podnoszę z podłogi pogniecioną sukienkę. Zgaduję, że będę musiała założyć ją na powrót do domu. Będziemy musieli zadzwonić do domu w drodze na wizytę u lekarza. Żołądek mi się skręca na samą myśl o tym. Modlę się, abyśmy dostali dziś dobre wiadomości. Z pewnością życie nie może być aż tak okrutne. Dopiero co ponownie się odnaleźliśmy. - Hej – mówi Carter, wchodząc do łazienki i wyrywając mnie z myśli. – Z tobą okej? – Oplata mnie od tyłu rękami w pasie i umieszcza miękki pocałunek na moim policzku. - W porządku – odpowiadam, odwracając głowę, aby spotkać jego spojrzenie. – Będziemy musieli zadzwonić do mnie do domu, żebym mogła wziąć jakieś ciuchy. - Spakowałem trochę. Leżą na łóżku.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak? – W moim głosie wyraźnie słychać zaskoczenie. - Uhm – odpowiada, jakby był z siebie dumny. - Lepiej żeby nie były kuse. – Chichocze na mój komentarz. - Rozważałem to, ale wiem, że masz wizytę, więc spakowałem dżinsy i sweter, czy jak to się tam nazywa. - A bielizna? - To także – mówi, odwracając mnie w swoich ramionach i umieszcza pocałunek na czubku mojego nosa. – Idź się ubrać, właśnie dostarczono śniadanie. Kupiłem ci też nową szczoteczkę do zębów. Jest w kosmetyczce na toaletce. Och i jakiś dziewczęcy dezodorant. Moja dziewczyna nie może śmierdzieć. – Śmieję się, żartobliwie bijąc go w rękę. Ja mu dam śmierdzącą dziewczynę. - Dziękuję – mówię, obejmując go w pasie i mocno ściskając. – Za wszystko. – Czuję, że łzy znów kłują mnie w oczy. W tej chwili czuję się bardzo przytłoczona. To tak, jakby to co jest pomiędzy nami było zbyt dobre, by mogło być prawdziwe. Modlę się, aby tak nie było.

***

Moja noga nie przestaje podskakiwać, kiedy siedzimy w poczekalni, czekając aż zostaniemy wezwani. Robię co mogę, aby zachowywać się na luzie, ale żałośnie daję ciała. Krzyżuję nogi w tej samej chwili, kiedy Carter sięga po moją dłoń. Dziś jesteśmy tylko we dwójkę. Tata zadzwonił zanim opuściliśmy hotel, ale Carter wyperswadował mu pojechanie z nami. Znając tatę, nie przejąłby się tym, ale Carter obiecał mu, że zadzwoni w minucie, kiedy otrzymamy wyniki. Carter przyciąga moją dłoń do ust i umieszcza miękki pocałunek na knykciach. Uśmiecham się, usiłując dać mu znać, że ze mną okej, pomimo tego, że żołądek mi się skręca.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Lekarz teraz się z tobą zobaczy, pani Montgomery – mówi zza biurka pielęgniarka. Carter wstaje jako pierwszy i pociąga mnie za sobą. Splata nasze palce, kiedy przechodzimy przez mały korytarz w kierunku gabinetu lekarza. Zrezygnowałam już z prób powstrzymania go przed chodzeniem tam ze mną. Skrycie się z tego cieszę. Potrzebuję go. Szybko stał się moją skałą. - Cokolwiek powie lekarz, zmierzymy się z tym razem – szepcze mi do ucha, mocniej ściskając moją dłoń. Nie jestem pewna, czy przeszłabym przez to wszystko bez niego. Był wspaniały. Kiedy nasze spojrzenia się spotykają, posyłam mu napięty, nerwowy uśmiech. Boję się, że jeśli zacznę teraz mówić, to się rozpłaczę. Doktor wita nas przy drzwiach. Ściska dłonie nas obojga, po czym zaprasza nas do środka. Jak tylko siadamy, Carter ponownie sięga po moją dłoń. Moje oczy wędrują do niego. Patrzy stanowczo na lekarza. Brwi ma zmarszczone, a zmartwienie wyraźnie odbija się na jego twarzy. Tym razem, kiedy ogarnia mnie spokój, to ja ściskam jego dłoń. Nagle uświadamiam sobie, że nieistotne jest to, cokolwiek ma do powiedzenia lekarz. Mamy siebie. Kto wie na jak długo, ale w tej chwili tylko to ma znaczenie. Kiedy odzywa się lekarz, odrywam oczy od Cartera. - Mam twoje wyniki z rezonansu magnetycznego, Indiano. – Wstrzymuję oddech, czekając aż będzie kontynuował. – Z radością mogę powiedzieć, że nie ma przerzutów. – Wydymam policzki, powoli wypuszczając powietrze. Przesuwam spojrzenie na Cartera i ulga na jego twarzy jest ewidentna. Jego oczy spotykają moje i usta wyginają mu się w pięknym uśmiechu. - To świetna wiadomość – mówi Carter, kierując uwagę z powrotem na lekarza. – Co teraz będzie? - Cóż, chcę podać Indianie serię sterydów przez następne dwa tygodnie, aby pozbyć się jakiejkolwiek opuchlizny wokół guza, po czym będziemy mogli rozpocząć radioterapię. W międzyczasie mam kilka informacji, które chciałbym abyście przeczytali. Odpowiedzą one na wszelkie pytania, jakie możecie mieć. Nakreśli to także korzyści, ryzyko i skutki uboczne, które mogą wystąpić, to naturalna kolej rzeczy. - Jakie jest ryzyko i skutki uboczne? – pyta Carter. Cieszę się, że jest na tyle ogarnięty, aby zadawać te pytania. Mój umysł jest w tej chwili przeciążony. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ryzyko jest minimalne. To dlatego wybrałem tę drogę leczenia, zamiast operacji. Guz jest mały, więc będziesz otrzymywała małe dawki promieniowania w okresie sześciu tygodni. Jeśli będzie trzeba to dłużej, ale jestem całkiem pewien, że nie będzie to konieczne. Promieniowanie zabije wszelkie komórki rakowe i mam nadzieję, że zapobiegnie ich rozwinięciu i rozprzestrzenieniu się. Jeśli chodzi o skutki uboczne, to możesz żadnych nie doświadczyć. Ludzie różnie reagują na leczenie. Możesz odczuwać nudności, albo brak apetytu. Ważne jest, abyś odpowiednio się odżywiała podczas trwania radioterapii. Jest lista produktów spożywczych, których powinnaś unikać. Możesz odczuwać zmęczenie i mogą wypadać ci włosy, ale tak jak mówiłem, każdy przypadek jest inny. Skóra na twojej głowie może być wysuszona i swędzieć, ale są kremy które na to pomagają. Ogólnie rzecz biorąc, nic poważnego. Korzyści zdecydowanie przewyższają to wszystko. To tak wiele informacji do przyswojenia, że kręci mi się w głowie. Jeśli ta radioterapia ma mnie uleczyć, to zniosę wszelkie skutki uboczne, którymi we mnie rzucą. Patrząc z szerszej perspektywy, to jeśli ma mi to ocalić życie, to nie dbam o skutki uboczne. - Wszystko co powinnaś i czego nie powinnaś robić jest wyraźnie nakreślone w broszurkach znajdujących się w tej kopercie. Proszę, przeczytaj je. Najlepiej będzie, jeśli będziesz wiedziała o wszystkim, co się z tym wiąże. - Tak zrobimy – zapewnia go Carter. Czuję się cholernie tym wszystkim przytłoczona. Lekarz musi widzieć niezdecydowanie na mojej twarzy, ponieważ dodaje: - Jesteś młoda i zdrowa. Wszystko działa na twoją korzyść, Indiano. – Posyła mi pokrzepiający uśmiech i podaje kopertę. – Dam ci receptę na sterydy. – Obserwuję jak porusza palcami na klawiaturze przed sobą, po czym sięga po wydrukowaną receptę. – Jeśli będziesz miała jakiekolwiek obawy po przeczytaniu tych informacji, to nie wahaj się zadzwonić. Ulotki są całkiem jasne i powinny odpowiedzieć na wszelkie twoje pytania. - Dziękuję – mówię, kiedy pochyla się nad biurkiem, by podać mi receptę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Umówimy kolejną wizytę za tydzień, i wtedy będziemy mogli przedyskutować wszelkie twoje obawy, oraz przygotujemy cię na rozpoczęcie leczenia. Jaki zawód wykonujesz? - Obecnie szukam pracy – przyznaję. Nadal nie mogę uwierzyć, że Mark mnie zwolnił, dupek. Myślę, że i tak nie mogłabym tam dalej pracować zważając na zaistniałe okoliczności, ale jestem chętna znaleźć coś innego. Kocham to co robię. Tęsknię za moimi zwierzętami. - Cóż, może to dobrze. W czasie leczenia będziesz potrzebowała sporo odpoczynku, więc może powinnaś odłożyć to na kilka miesięcy. Albo przynajmniej znaleźć pracę dorywczą. – Na szczęście mieszkam z tatą, więc mogę przeżyć bez pieniędzy trochę dłużej. Mam oszczędności, z których w razie potrzeby mogę skorzystać. Kiedy wstaje, Carter i ja robimy to samo. Najpierw Carter sięga po jego dłoń, a potem ja. - Dziękujemy, doktorze – mówi, kiedy wychodzimy. Jak tylko opuszczamy budynek, Carter wciąga mnie w ramiona i obraca dookoła. - Jestem tak kurewsko szczęśliwy – mówi, zanim stawia mnie na ziemi. – Cóż, cieszę się, że nie jest gorzej niż sądziliśmy. Nadal nienawidzę tego, że musisz przez to przechodzić. – Łapie moją twarz i posyła mi smutny uśmiech. – Masz to w kieszeni. Wiesz o tym, prawda? – dodaje z pewnością siebie, miażdżąc mnie w uścisku. – Muszę zadzwonić do twojego taty. Czeka na wiadomość ode mnie. Uśmiecham się, kiedy mnie puszcza i wyciąga telefon. Choć to co nas czeka jest bardziej niż zniechęcające, to jego szczęście jest zaraźliwe.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 19

W drodze do domu zatrzymujemy się w aptece, by kupić sterydy. Nie mogę zetrzeć uśmiechu z twarzy. Wiem, że nadal mamy przed sobą długą drogę, ale po dzisiejszych wynikach jestem pełen nadziei. Jest twarda. Moja zapalczywa, mała twardzielka. Jestem całkowicie pewien, że pokona tego raka. Nie zamierzam nawet rozważać alternatywy. Nie godzę się o tym myśleć. Dopiero co ją odzyskałem. Nie stracę jej ponownie. - Wszystko okej? – pytam, kiedy zatrzymujemy się na jej podjeździe. Przez całą drogę do domu była dość cicha. Cóż, od kiedy powiedziałem jej, że dziś jadę do Newcastle. Chciałbym zostać dłużej, ale jestem potrzebny w salonie. Ona zawsze będzie moim największym priorytetem, ale mam listę oczekujących klientów, ponieważ odwołałem tak wiele wizyt. Kiedy rozpocznie się leczenie, będę brał sporo wolnego, więc do tego czasu muszę ostro popracować. Czy ona nie zdaje sobie sprawy jak ciężko mi będzie przebywać z dala od niej? - Ze mną dobrze – mówi, sięgając po moją dłoń i wymuszając uśmiech. Nie jest z nią, kurwa, dobrze. Dlaczego laski mówią tego typu gówno? - Jesteś pewna? Wiesz, że możesz jechać ze mną do domu. Przywiozę cię z powrotem na czas twojej wizyty w przyszłym tygodniu. – Jej uśmiech poszerza się kiedy to mówię i mogę stwierdzić, że poważnie się nad tym zastanawia. Z wielką radością zabrałbym ją ze sobą do domu. Nie jestem pewien dlaczego wcześniej nie pomyślałem o tym, by ją o to zapytać. Sądzę, że obawiałem się iż odmówi. - Nie wiem – odpowiada, wzruszając ramionami. – Musisz codziennie pracować. Będę ci tylko wchodziła w drogę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Pieprzenie. Mieszkam nad salonem. Kiedy kupiłem budynek, to przerobiłem to pomieszczenie na mieszkanie. Będę zaraz na dole. Możesz przychodzić i wychodzić jak ci się podoba. Albo ja mogę przychodzić na górę pomiędzy klientami. Plaża znajduje się po przeciwnej stronie drogi, a z tyłu jest mały, trawiasty obszar dla LJ. – Brzmię cholernie żałośnie kiedy tak paplam o tym wszystkim z nadzieją, że się zgodzi. Zabranie jej ze sobą do domu jest genialnym pomysłem. Chcę jej przy sobie, w mojej przestrzeni. Potrzebuję tego. Nie będę w stanie skoncentrować się przez cały tydzień, jeśli będzie tak daleko ode mnie. – Proszę, powiedz że pojedziesz – błagam, ściskając jej dłoń w moich. – Jeśli ci się tam nie spodoba, to odwiozę cię z powrotem. - Jeśli będę z tobą, to nie może mi się nie spodobać – przyznaje. - W takim razie pojedziesz? - Pojadę. – Zanim ma szansę powiedzieć coś jeszcze, moje usta znajdują się na jej. Nie mogę uwierzyć, że zgodziła się ze mną pojechać. Nie mogę się doczekać, aby pokazać jej moje mieszkanie, miejsce pracy, okolicę w której żyję. Promienieję jak pieprzony idiota, kiedy odsuwam się od pocałunku. Jestem nieprzytomnie, pieprzenie szczęśliwy. To jedynie dowodzi tego, że jest dla mnie tą jedyną. Kiedyś myśl o dzieleniu z kimś życia i domu w chuj by mnie przestraszyła. To było coś, czego nigdy nawet nie rozważałem. A teraz nie mogę się doczekać, aby się tam znaleźć. Nie mogę się doczekać tego, aby kłaść się z nią co wieczór do łóżka, budzić się z nią co rano i dzielić z nią mój dzień. - Może pójdziesz do środka i spakujesz się? Ja pójdę sprawdzić czy mama nie potrzebuje czegoś przed moim wyjazdem, a potem przyjdę po ciebie. – łapię jej twarz w dłonie i umieszczam na jej ustach jeszcze jeden pocałunek. - Okej. Mogę odzyskać moja bieliznę? – Jej komentarz wywołuje mój chichot. - Pomyślę o tym. - Lepiej żebyś mi jakąś spakował, proszę pana – żąda, sięgając i szczypiąc mnie w rękę. – Mówię poważnie. - Ałć – mówię z chichotem. – Twoje palce są niemal tak samo śmiertelne jak kolano.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Po załatwieniu dla mamy kilu spraw i wyniesieniu śmieci do kubła, kieruję się do mojego pokoju. Im szybciej się spakuję, tym szybciej zabiorę Indi do mojego domu. Naprawdę nie mogę się doczekać, aby ją tam mieć. Mam nadzieję, że będzie chciała zostać cały tydzień i że będę mógł ją zabrać na kolejną wizytę u onkologa. Po wrzuceniu rzeczy do torby, otwieram szufladę przy łóżku aby wziąć szkicownik. W środku widzę małą karteczkę.

Nie możesz mi mówić gdzie i jak mam się zadowalać! Jak tylko to czytam, zaczynam się śmiać. Jak cholera nie mogę. Mogę i będę, do cholery. Oczywiście, kiedy przetrząsam szufladę widzę, że nie ma wibratora. Odzyskam go. Musicie tylko poczekać, a przekonacie się. Kiedy mam już spakowaną resztę rzeczy, idę do kuchni, by pożegnać się z mamą. Podczas tej wizyty zauważyłem u niej ogromną poprawę. Nadal ma swoje gorsze chwile, ale jestem pewien, że z czasem jej to minie. On nie był takim facetem za jakiego go miała. Kiedy widzę jak za nim płacze, mam ochotę powiedzieć jej prawdę na temat tego, jakim naprawdę był człowiekiem, ale to by ją tylko bardziej zasmuciło.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Spakowałaś informacje od lekarza? – pytam Indi, kiedy wkładam do bagażnika jej walizkę. - Nie, nie zabrałam ich. Lepiej po nie skoczę. – Uśmiecham się, kiedy się odwraca i biegnie do domu. - Uważaj na moją dziewczynkę – mówi Ross, kiedy sięgam po jego dłoń. - Nie musisz mnie o to prosić. Oczywiście, że będę uważał. - Wiem – odpowiada, kładąc mi dłoń na ramieniu. – Jesteś dla niej dobry, synu. – Jego słowa wywołują u mnie uśmiech. Chcę powiedzieć, że ona jest dobra dla mnie, ale nie robię tego. Kiedy Indi przytula tatę na pożegnanie, przesuwam do przodu siedzenie, aby LJ mógł wskoczyć na tylne siedzenie. - Jeśli nie będzie ci się chciało gotować pod moją nieobecność, to w zamrażarce są pudełka z makaronem, który robiliśmy kilka dni temu i danie z kurczakiem z weekendu. Och, i… - Będzie ze mną dobrze, kochanie – mówi, przerywając jej i obejmując ją. – Przetrwałem kiedy byłaś w college’u, prawda? - Tak sądzę – przyznaje z chichotem. – Jeśli będziesz samotny, to powinieneś zaprosić Elizabeth na kolację. - Będę miał to na uwadze – chichocze, całując ją w głowę. Otwieram dla Indi drzwi, kiedy przechodzi na stronę pasażera. Nie potrafię nawet ubrać w słowa jaki jestem podekscytowany tym, że wraca ze mną do domu. Czuję się jak małe dziecko w świąteczny poranek. Kiedy siedzę już za kierownicą, Ross pochyla się nad oknem. - Jeśli będziesz mnie potrzebował, to jestem na telefon – mówi na tyle cicho, abym tylko ja go usłyszał. Wiem, że kryje się w tym podwójne znaczenie. Nie ma powodu aby się martwić. Zamierzam bardzo uważać na Indianę kiedy ze mną będzie. Nigdy nie pozwolę, aby coś jej się stało. Myślę, że Ross o tym wie.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Większość drogi upływa nam w komfortowej ciszy. Z wyjątkiem chwil, kiedy Indi śpiewa razem z radiem. To słodkie. Kocham to jaka jest przy mnie rozluźniona. Nie ma w niej zupełnie nic pretensjonalnego. Dostajesz to, co widzisz. - Nie mogę sie doczekać, aby zobaczyć twoje mieszkanie – mówi, umieszczając dłoń na mojej. – Razem z Meg kilka lat temu, kiedy byłam na uniwerku, pojechałyśmy na dziewczyński weekend do Newcastle. – Spoglądam na nią i uśmiecham się. Mieszkałem tam wtedy. Gdybym tylko wiedział. Oszalałbym, gdybym na nie wpadł. - Jak ma się Meg? Nadal ją widujesz? – Kiedy byliśmy dzieciakami, ta dwójka zawsze była razem. - Mieszka za granicą z mężem, Drew. Nadal gadamy przez telefon kiedy możemy, ale to nie to samo. – Kiedy mówi, wyraźnie słychać w jej głosie smutek. – Sporo się przeprowadzają i ciężko jest się zgrać z różnicą czasu pomiędzy państwami. Bardzo za nią tęsknię. – Założę się że tak. Meg wyszła za mąż? Z jakiegoś powodu nie potrafię sobie tego wyobrazić. - Wie o guzie? - Nie. Ma swoje własne zmartwienia. Nie musi być obciążona jeszcze moimi – mówi, posyłając mi nieprzekonywujący uśmiech. - To nieistotne, Indi. Jest twoją przyjaciółką, chciałaby wiedzieć. – W odpowiedzi wzrusza ramionami. - Jeśli przy następnej rozmowie nadarzy się okazja, to jej powiem. – Widzę, że ten temat psuje jej nastrój, więc szybko zmieniam go na coś innego. - Nie mogę się doczekać, aż zobaczysz mój salon. Jest w nim coś wyjątkowego o czym ci nie powiedziałem – mówię, ściskając jej dłoń. - Naprawdę? – Jej twarz rozjaśnia się kiedy na mnie spogląda. – Co? - Zobaczysz jak dojedziemy.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- „Tatuaż Indi” – szepcze, kiedy zatrzymujemy się przed salonem. – Och mój Boże. Nazwałeś salon na moją cześć – piszczy, szarpiąc głową w moim kierunku. - Tak – odpowiadam z uśmiechem, widząc wyraz jej twarzy. - Kiedy? – pyta z podekscytowaniem, kiedy wysiadamy. - Kiedy go otworzyłem. - Ale to było cztery lata temu. – Otwiera szeroko swoje piękne oczy, kiedy podchodzi do salonu i odchyla głowę do tyłu, aby zobaczyć szyld. - Wiem. Zgaduję, że to głupie, ale chciałem, abyś w jakiś sposób była tego częścią. - To nie jest głupie – szepcze, po czym rzuca mi się w ramiona. – To niesamowite. Jestem bardzo poruszona, że to zrobiłeś. – Jej usta są na moich zanim mam szansę odpowiedzieć. – Kocham to. Kocham ciebie – mówi przy moich ustach. Obejmuję ją w pasie, przyciągając bliżej. Uwielbiam to, że mnie kocha, ponieważ ja kocham ją kurewsko mocno.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 20

Indiana - Dziękuję, że uczyniłeś mnie częścią twojego salonu – mówię, przerywając pocałunek. Zatkało mnie, kiedy to zobaczyłam. Myślałam, że może ostatnio zmienił nazwę, ale fakt, że nazwał salon na moją cześć, nawet kiedy nie było mnie już w jego życiu, wiele dla mnie znaczy. Potwierdza wszystko to, na co miałam nadzieję wiele lat temu – że nie zapomniał o mnie po tym, jak wyjechał i że coś dla niego znaczyłam. - Nadal posiadałaś moje serce przez cały czas, kiedy mnie nie było – przyznaje, powodując, że się topię. Szczerość jego słów tworzy gulę w moim gardle i zacieśniam na nim uścisk. Nie mogę uwierzyć, że zmarnowaliśmy osobno pięć, długich lat życia. Muszę jednak powiedzieć, że wiem, iż przez to docenimy jedynie bardziej to, co teraz mamy. - Możemy wejść i rozejrzeć się w środku? – pytam z podekscytowaniem. Chcę zobaczyć jak wygląda wnętrze. Chcę zobaczyć Cartera w całej swoje chwale. Jestem cholernie dumna ze wszystkiego, co osiągnął. Pomimo tego, że po jego wyjeździe miałam złamane serce, to najciężej było mi z tym, że nie wiedziałam, co się z nim działo. Był całkiem sam. Nastolatek, który czuł się gorszy i posiadał w sobie całe pokłady gniewu. Właśnie to mnie najbardziej martwiło. Moim głównym zmartwieniem było to, że wpakuje się w kłopoty. Albo jeszcze gorzej, rzuci się na alkohol, lub narkotyki, aby się ze wszystkim uporać. Jestem cholernie wdzięczna, że tak się nie stało. Nawet lata temu, choć usilnie starał się to ukryć, wiedziałam, że ma dobre serce. Został tylko skażony głupim słowem. - Poważnie? Chcesz teraz wejść do środka? – Nie umyka mi rozczarowanie w jego głosie. Kiedy przyciąga mnie do siebie i czuję twardość

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

przyciskającą mi się do pleców, to już wiem dlaczego. – Miałem nadzieję, że najpierw zabiorę cię na górę. – Pełen nadziei wyraz jego twarzy niemal sprawia, że się zgadzam. Ale chcę to najpierw załatwić, abyśmy potem mogli zamknąć się na resztę nocy. Cholernie mocno chciałam zobaczyć salon. - Tylko szybki rzut oka. Potem będziesz mógł mnie zabrać na górę i spustoszyć. - Umowa – mówi, łapiąc mnie za rękę i ciągnąc w stronę salonu. Odblokowuje drzwi wejściowe i włącza światło, oświetlając wnętrze. Omiatam wszystko spojrzeniem, kiedy rozbraja system alarmowy. Już uwielbiam to miejsce. W ogóle nie jest takie, jak sobie wyobrażałam. - Okej, widziałaś, a teraz chodźmy. – Sięga po moją dłoń, aby mnie stamtąd wyciągnąć, ale wyrywam mu się. Niezła próba kolego. - Pozwól mi się najpierw rozejrzeć – mówię, śmiejąc się lekko, kiedy wyrywam rękę z jego uścisku i wchodzę głębiej w stronę recepcji. Słyszę jak za mną wzdycha, ale ignoruję go. Salon jest wielki. Z ulicy nie wydaje się tak duży. Podłogi wyłożone są ciemnymi, grafitowymi płytkami. Na środku znajdują się dwie, długie kanapy z czarnej skóry, ustawione na turkusowym dywanie z długim włosiem. Pomiędzy nimi stoi czarny stolik. Na nim leżą cztery, duże, czarne albumy. Podchodzę do pierwszego, otwieram i widzę, że jest pełen rysunków Cartera. Chcę usiąść i wszystkie przejrzeć, ale wiem, że to go wkurzy, więc zostawię to na później. Po lewej znajduje się duży, czarny kontuar w kształcie litery L z trzema, wiszącymi nad nim lampami. To miejsce ma tyle klasy. W ogóle nie tak wyobrażałam sobie studio tatuażu. Jestem zafascynowana każdym detalem. Przesuwam palcami po wszystkim, co mijam. Ściany pomalowane są na ten sam, turkusowy kolor co dywan, a rysunki oprawione w wielkie, czarne i białe ramki odznaczają się na tle ścian. Chłonę to wszystko, przechodząc przez pomieszczenie. Nad każdym rysunkiem znajduje się wnęka ze światełkiem, które go oświetla. Przesuwam oczy na Cartera, który nadal stoi w drzwiach. Dłonie ma zakopane w kieszeniach i obserwuje mnie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Uwielbiam patrzeć na ciebie w mojej przestrzeni – mówi, podchodząc do mnie. Uwielbiam to, że mnie tutaj zabrał. - To miejsce jest piękne – mówię mu. – Jestem z ciebie bardzo dumna. – Obejmuję go za szyję i odchylam głowę do tyłu, aby nawiązać z nim kontakt wzrokowy. – Naprawdę dumna, Carter. - Dziękuję – odpowiada, przyciągając usta do moich. – Czy mogę cię teraz zabrać na górę? – Jego komentarz wywołuje mój śmiech. - Jeszcze nie skończyłam zwiedzania. Pokaż mi resztę tego miejsca. – Wzdycha z frustracją. - Dobra, ale to będzie szybkie. – Łapie mnie za rękę i ciągnie przez pomieszczenie, w stronę długiego korytarza. Po drodze mijamy masę drzwi. Co najmniej dziesięć po każdej stronie, może więcej. – To są pokoje moich artystów. Tam dzieje się cała magia – tłumaczy. - Tak wiele osób dla ciebie pracuje? – pytam z zaskoczeniem. - Tak. Zatrudniam dwudziestu trzech ludzi, nie licząc mnie; dwudziestu artystów, do tego Vicki, która zajmuje się robieniem kolczyków. Justine pracuje w recepcji, no i jest jeszcze Jacquie. Ona zajmuje się asortymentem i zamawianiem produktów. - Wow. – Nie wiem nawet co powiedzieć. Z jakiegoś powodu myślałam, że pracuje tutaj tylko on i może jeszcze jedna, czy dwie inne osoby. Jestem oszołomiona. – Który pokój jest twój? – Prowadzi mnie w dół, na koniec korytarza. - Ten największy. – Chichocze. – Jestem szefem, należą mi się jakieś przywileje. – Oczywiście, że zajął największy. Ani trochę mnie to nie zaskakuje. Wyciąga klucze z kieszeni i otwiera drzwi. - Dlaczego drzwi są zamknięte? - Wszystkie drzwi mają zamki. Każdy z moich chłopaków ma klucz do swojego, a ja mam uniwersalny klucz, który otwiera je wszystkie. Sprzęt którego używamy jest drogi. To po prostu miało sens, aby założyć zamki kiedy wyposażałem salon. - Ma sens – mówię w zgodzie. Po włączeniu światła, odsuwa się na bok, abym mogła wejść. Po raz kolejny nie to sobie wyobrażałam. Pomieszczenie jest Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

jasne i wygląda na sterylne. Przypuszczam, że to naturalna rzecz w tym biznesie. Wszystkie ściany pomalowane są na biało. Wzdłuż tylnej ściany stoi płaskie łóżko z czarnej skóry, a obok niego takie samo czarne krzesło z oparciem, i stołek z regulowaną wysokością. Po jednej stronie znajduje się stół warsztatowy ze stali nierdzewnej i dwie lampy z wysuwanym ramieniem. Obok stołu znajduje się kolejna szafka ze stali nierdzewnej. Z obu stron, po bokach, ma małe szufladki. Podchodzę do ramek wiszących na ścianie po lewej stronie. Wszystkie są certyfikatami. - Wygrałeś wszystkie te nagrody? - Taa. Jax mnie zmuszał, żebym brał udział w konkursach, kiedy dla niego pracowałem. Nie mam już czasu na to gówno. - To niesamowite – mówię, spoglądając na niego przez ramię. Ma na twarzy nieśmiały, chłopięcy uśmiech, który jak dla mnie jest bardzo ujmujący. Moje spojrzenie przyciąga wielki obrazek za nim. – Och mój Boże, Carter. To ja. – To wielki, oprawiony rysunek mojej twarzy. Zajmuje pół ściany. Cudo. - Taa – odpowiada, drapiąc się po głowie i opuszczając twarz, jakby był zawstydzony, że to zobaczyłam. Mijam go, aby lepiej się przyjrzeć. Jest piękny. Usta wygięte mam w naturalnym uśmiechu. Narysował moje oczy z takimi szczegółami, że naprawdę wyglądają, jakby błyszczały. To tak mnie widzi? Stoję tam całe wieki i po prostu się gapię. Jestem oszołomiona. Carter podchodzi za mnie kiedy chłonę rysunek. Obejmuje mnie w pasie rękoma i wyznacza ustami ścieżkę wzdłuż mojej szyi. - Chodźmy stąd, zanim pochylę cię nad łóżkiem i wypieprzę do nieprzytomności. To, że jesteś w tym pokoju sprawia, że chcę robić wszelkie rodzaje szalonego gówna. – Przechylam głowę na bok i uśmiecham się, kiedy zasysa do ust płatek mojego ucha. Jęczę, kiedy lekko przygryza. - Wchodzę w to – dyszę, odwracając się w jego ramionach. - Nie kuś mnie, ponieważ już jestem na krawędzi. – Pożądanie, które widzę w jego oczach wysyła ciarki w dół mojego kręgosłupa. Obejmuję go za szyję i przyciągam do siebie jego usta. Tylko tyle zachęty potrzebuje. Zanim się orientuję, zostaję cofnięta pod ścianę i ściąga mi przez głowę koszulkę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jego usta, język i dłonie są wszędzie. Łapię rąbek jego koszulki i przesuwam do góry, przeciągając palcami po jego przepysznym absie. Sięga za siebie i pociąga za kołnierz, zdzierając ją przez głowę. Moje usta wędrują prosto do kolczyka w jego sutku, wirując wokół niego językiem, zanim zasysam go do ust. Odchyla głowę do tyłu i jęczy głośno. - Muszę się w tej chwili w tobie znaleźć – dyszy. Przesuwa mi dłonie na plecy, pracując palcami nad zapięciem stanika. Zsuwając mi go z rąk, opuszcza go na ziemię. Wtapiam w niego ciało, kiedy przesuwa dłońmi w górę moich boków, aż łapie za piersi. Pracuję gorączkowo nad jego spodniami, odpinając guzik i zamek. Kiedy mi się udaje, ściągam je z jego bioder razem z bokserkami. Owijam rękę wokół jego twardej długości i głaszczę. - Nie mogę czekać ani sekundy dłużej – jęczy, obracając mnie, po czym unosi i kładzie na łóżku, twarzą w dół. Przesuwa ręce do przodu, szybko odpina mi spodnie i zsuwa je w dół nóg razem z bielizną. – Na kolana – żąda. Robię dokładnie tak, jak mówi. Tyłek mam wysoko w powietrzu i jestem przed nim całkowicie odsłonięta, ale jestem tak podniecona, że nawet mnie to nie obchodzi. Chcę, nie, potrzebuję jego dłoni, ust, albo fiuta, i to w tej chwili. Jakby czytał mi w myślach, przesuwa palec od mojej łechtaczki, prześlizgując się przez wilgoć, po czym wkłada go we mnie. Wyginam plecy i popycham ciało w stronę jego ręki. - Och Boże – jęczę. - To nie moje imię – mówi srogim głosem, wyciągając palec, a potem dokłada kolejny i wsuwa ponownie. - Carter. Proszę, pieprz mnie – błagam. Kiedy jego palce znikają i słyszę rozrywanie foliowego pakieciku to wiem, że zaraz dostanę dokładnie to, o co prosiłam. Jęczę głośno, kiedy czuję jak pociera swoją długością o moje wejście. Przesuwa palce po moich plecach, aż sięga włosów. Owija sobie wokół dłoni mój kucyk i pociąga lekko. - Pamiętam pierwszy dzień, kiedy cię poznałem – jęczy, wsuwając się całkowicie. – Moją pierwszą myślą tamtego dnia było dokładnie to. Chciałem cię pochylić, złapać cię za włosy i mocno pieprzyć. – Wysuwa się prawie Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

całkowicie, po czym ponownie we mnie uderza. Powtarza ten proces w kółko i w kółko, aż w końcu krzyczę. To co robimy jest gorące i daje cholernie dobre uczucie. - Nie przestawaj – jęczę. Im bardziej szorstko, tym lepiej. To tylko bardziej mnie podnieca. Za każdym razem kiedy się we mnie wbija, łóżko uderza o ścianę z głuchym odgłosem. – Mocniej – błagam, ściskając mocno brzegi łóżka i wbijając palce w skórę, aby utrzymać się w miejscu. Nigdy wcześniej nie był ze mną taki szorstki i kocham to. To takie pierwotne, surowe. To najlepszy rodzaj pieprzenia. - Kurwa, Indi – krzyczy, wbijając mi palce w biodra, aby mnie unieruchomić. Kontynuuje uderzanie we mnie w mocnych, krótkich pchnięciach. – Tak bardzo cię kocham, Indiano. – Tylko tyle trzeba, aby wysłać mnie ponad krawędź. - Carter – jęczę, przechylając głowę w stronę sufitu, a oczy uciekają mi w głąb głowy. – Dochodzę… - Wiem, kochanie. Kocham to, jak twoja cipka ściska mojego fiuta, kiedy dochodzisz – jęczy, pompując we mnie jeszcze kilka razy, zanim jego ciało drży, a potem nieruchomieje. Odnajduje ustami moją szyję, kiedy opada na mnie. - To było niesamowite – dyszę. - To prawda – odpowiada, wyginając usta w uśmiechu przy mojej skórze. – Nigdy więcej nie spojrzę na to łóżko w ten sam sposób. - Myślę, że zostawiliśmy ślad na ścianie. – Chichoczę. - W dupie mam ścianę. Nie zraniłem cię, prawda? - Ani trochę – mówię, odwracając głowę na spotkanie z jego ustami. Uśmiecha się, unosząc dłoń, aby odgarnąć mi włosy z twarzy. Miłość którą widzę w jego oczach topi mi serce. Nikt nigdy nie sprawi, że będę czuła się tak, jak on to robi. Nikt. Zostawia kolejny pocałunek na moich ustach, zanim podnosi się i wstaje. - Ubierz się. Chcę cię zabrać na górę. Możesz pomoczyć się w wannie, kiedy będę szykował nam coś do jedzenia, a potem zabieram cię do łóżka. –

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wyraz obietnicy którą widzę na jego twarzy powoduje, że trzepocze mi serce. Bardzo się cieszę, że tutaj z nim przyjechałam. Już wiem, że ten tydzień będzie niesamowity.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 21

Żadne z nas nie zdawało sobie sprawy, że biedny LJ nadal znajdował się w samochodzie, dopóki wychodząc z salonu nie usłyszeliśmy szczekania. Indi popędziła wprost do niego, podczas gdy ja wyciągałem torby z bagażnika. Po tym, jak zanieśliśmy go na trawę obok budynku, aby sobie ulżył, kierujemy się na górę. Zawsze uwielbiałem tutaj mieszkać, ale to, że Indi jest teraz tutaj ze mną powoduje, że powrót do domu jest o wiele lepszy. Przerobiłem całą górę, kuchnię, łazienkę, wszystko. Na tym piętrze mam tylko jedną sypialnię, ale starszego faceta, który jest właścicielem przylegającego budynku, dzieli tylko kilka miesięcy od przejścia na emeryturę i już negocjuję odkupienie go. Kiedy to zrobię, planuję przekuć ścianę pomiędzy moim mieszkaniem, a tym, które znajduję się nad sklepem tego faceta i poszerzyć moją przestrzeń mieszkalną, dodając dwie sypialnie. Pewnie wynajmę sklep poniżej, planując powiększyć mój salon, kiedy będę miał wolną gotówkę. - Wow, spójrz na widok jaki się stąd rozciąga – mówi Indi, kiedy wprowadzam ją do środka. Kiedy się wprowadziłem miałem malutkie okienka na odległej ścianie, ale zastąpiłem je takimi, które sięgają od podłogi po sufit. Widok na ocean jest stąd spektakularny. Chciałbym tylko zrobić tutaj balkon, ale przepisy rady miasta tego zabraniają. Pojeby. Można zobaczyć stąd wszystko, aż po horyzont, a zachody słońca to naprawdę coś. Nie mogę się doczekać, aż podzielę się tym z Indi. - Widok stąd także jest całkiem fajny – mówię, obejmując ją od tyłu i kładąc brodę na jej ramieniu. Widzę jej uśmiech, odbijający się w szybie przed nami. Kurwa, jestem nakręcony tym, że ją tutaj mam. Odwraca się i obejmuje mnie za szyję.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dziękuję, że mnie tu zaprosiłeś. To takie surrealistyczne być tutaj, w twoim mieszkaniu. Jestem bardzo szczęśliwa, Carter. – Z jakiegoś powodu jej słowa tworzą gulę w moim gardle. Nie mogę nawet odpowiedzieć, więc zamiast tego zacieśniam uścisk i rozkoszuję się uczuciem trzymania jej w ramionach.

***

- Uwielbiam twoje mieszkanie – mówi, kiedy siadamy, aby zjeść. Po tym jak ją oprowadziłem, co zajęło całe trzy minuty, przygotowałem jej kąpiel. Naprawdę nie ma tu wiele do pokazywania. Mieszkanie ma otwarty plan. Kuchnia i stół jadalny znajdują się na lewo od drzwi frontowych. Po przeciwnej stronie mam sofę z czarnej skóry w kształcie litery L, która stoi zwrócona do dużego, płaskiego telewizora wiszącego na ścianie. Na lewo od sofy ulokowany jest duży stół bilardowy i barek. Za nimi znajdują się drzwi, prowadzące do mojej sypialni i łazienki. – To idealne gniazdko kawalera – mówi z humorem w głosie. – I takie schludne. Masz sprzątaczkę czy coś? - Czy coś – odpowiadam bez emocji, powstrzymując się od przewrócenia oczami. Zawsze byłem chorobliwie pedantyczny odnośnie takich rzeczy. Bez względu na to co myśli większość osób, mężczyźni są w stanie utrzymać porządek w domu. – Jedz zanim wystygnie. Zanim wyjechałem z Sydney, zadzwoniłem do Justine, recepcjonistki, i poprosiłem aby kupiła składniki potrzebne do przyrządzenia Fettucine Boscaiola. Wiedziałem, że do czasu kiedy wrócimy będzie dość późno, więc nie miałbym czasu na zakupy. - Nie mogę uwierzyć, że to ugotowałeś – mówi, nawijając makaron na widelec i wsadzając go do ust. – Pyszne. – Uśmiecham się do niej. - Cóż, mieszkałem sam przez pięć lat. Musiałem się nauczyć gotować, lub umrzeć z głodu – odpowiadam z chichotem. - Jesteś człowiekiem wielu talentów. – Nie umyka mi podwójne znaczenie jej słów. Lepiej uwierz że jestem, skarbie. Mój fiut porusza się, kiedy widzę jak przesuwa ustami po metalowym widelcu. Gdybym nie martwił się tak dbaniem o to, by zachowała siły, to

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

powiedziałbym „do diabła z kolacją”, przerzucił ją przez ramię i zaniósł prosto do łóżka. Po zjedzeniu i umyciu naczyń, biorę ją w ramiona. - Skoczę pod szybki prysznic. Może zadzwonisz do taty i dasz znać, że bezpiecznie dojechaliśmy? – mówię, całując ją w czubek głowy, wdychając w tym samym czasie jej słodki, waniliowy zapach. Pachnie przepysznie – wystarczająco dobrze, aby ją zjeść i dokładnie to planuję zrobić, jak tylko będą miał ją w łóżku. Wygląda uroczo w pidżamie, którą założyła po kąpieli, ale będzie musiała zniknąć. Nie będzie jej potrzebowała tak długo, jak tutaj zostanie.

***

Budzę się najszczęśliwszy od chwili, kiedy się tutaj wprowadziłem. Wiem, że to dlatego, iż mam przy sobie Indi. Teraz, kiedy już tutaj jest, nie chcę aby kiedykolwiek wyjeżdżała. Może być zbyt szybko aby chcieć by się wprowadziła, ale już wiem, że tego właśnie pragnę. Mam nadzieję, że z czasem poczuje to samo. Teraz, kiedy ją odzyskałem, nie zamierzam pozwolić jej odejść. Jej właścicielką. Posiada mnie na własność. Przewracam się na bok i czuję, że usta wyginają mi się w uśmiechu, kiedy obserwuję jak śpi. Często to robię. To szalone, wiem, ale kocham mieć ją blisko. Długie rzęsy ma rozłożone na policzkach. Ciemne włosy rozrzucone na poduszce. Sięgam i delikatnie odgarniam kilka kosmyków, które opadły jej na twarz. Nigdy nie zdawałem sobie sprawy, że możliwe jest, by kochać kogoś tak całkowicie, jak ja ją. To wyciąga na wierzch wszystkie obawy. Wzrasta we mnie lekka panika. Co, jeśli leczenie się nie powiedzie? Co, jeśli zdecyduje, że nie chce już ze mną być? Co, jeśli nie chce mnie na zawsze, tak jak ja ją? Nie jestem pewien jak teraz dam sobie bez niej radę. Ostatnie pięć lat było piekłem. Zbyt długo żyłem w zaprzeczeniu, na każdym kroku walcząc z uczuciami. Nie mogę już tego dłużej robić. Ona posiada moje serce i duszę. Jest moim powietrzem. Bez niej jestem nikim. Nagle

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

ogarnia mnie ta nieodparta chęć przyciśnięcia jej mocno do siebie i błagania, by nigdy mnie nie zostawiała. Kurwa. Jestem żałosny. Może powinienem ją po prostu obudzić i poprosić, by oddała mi jaja. Zostaję oderwany od tych myśli, kiedy LJ skomli obok łóżka. - Hej, kolego – szepczę, ostrożnie przewracając się na drugi bok, by spojrzeć na niego. Przez całą noc był zamknięty w środku. Zgaduję, że chce mu się sikać. – Poczekaj – mówię, wstając z łóżka i ubierając dres. - Hej, wracaj tutaj. – Słyszę Indianę, kiedy przechodzę na paluszkach przez pokój. Odwracam głowę w jej kierunku i widzę, że siedzi na łóżku, pocierając oczy. Jest cholernie słodka zaraz po przebudzeniu. Pościel którą była przykryta opadła jej do pasa, ukazując spektakularne piersi. Ten widok sprawia, że drga mi fiut. Kocham to, że nie stara się ich zakryć. Odwracam się i szybko do niej wracam. - Nie ruszaj się. Wracam za minutę – rozkazuję, umieszczając usta na jej wargach i ugniatając dłonią jedną z jej piersi. – Pójdę tylko wypuścić LJ. - Okej – mówi, obejmując mnie za szyję. – Dzień dobry. - Dzień dobry, piękna – odpowiadam, odsuwając jej włosy z twarzy. – Jak dzisiaj ma się twoja głowa? – Wzrusza ramionami. Nienawidzę tego, że przez cholernego guza ciągle boli ją głowa. Oddałbym wszystko, by móc go od niej zabrać. Im szybciej zakończy się leczenie, tym lepiej. – W drodze powrotnej wezmę jakieś tabletki od bólu. - Dzięki. – Całuję ją w czoło, po czym delikatnie ją kładę. Podnoszę się z łóżka i gwiżdżę na LJ, żeby za mną poszedł. Chujowo będzie pójść dziś do pracy, wiedząc, że jest tutaj całkiem sama.

***

Kiedy wracam na górę, Indi śpi. Budzi się niedługo po tym, jak wślizguję się obok niej i obejmuję rękoma.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Twoje tabletki są na szafce nocnej – mówię, przyciągając ją do siebie i całując w czoło. Zostajemy objęci przez kolejną godzinę, lub coś koło tego, zanim w końcu muszę zwlec dupę z łóżka. Z łatwością mógłbym się przyzwyczaić do budzenia się obok niej co rano. Kiedy idę pod prysznic, by przygotować się do pracy, Indi nalega, że pójdzie ze mną. Oczywiście musiałem wziąć ją przy płytkach. Wygląda na to, że nie potrafię trzymać rąk z daleka od niej. Myślę, że do końca tygodnia oboje będziemy wykończeni. Nie narzekam. Po ubraniu się jemy śniadanie, a potem razem schodzimy na dół, do salonu. Chciała poznać moich chłopaków i szczerze mówiąc nie mogłem się doczekać, aby się nią pochwalić. - Och mój Boże – mówi Jastine jak tylko przechodzi przez drzwi i widzi stojącą obok mnie Indi. – Jesteś tą dziewczyną z rysunku. – Zapomniałem o tej cholernej rzeczy. Był to główny temat tutejszych rozmów przez kilka lat. Wędruję spojrzeniem do Indiany i jestem zaskoczony widząc, że się rumieni. - Justine, to miłość mojego życia, Indiana, moja Indi - przyznaję z dumą, obejmując ją za ramiona i przyciągając do boku. Indiana promienieje, kiedy na mnie spogląda. Mówię tylko prawdę. - Wow. – To wszystko co mówi Justine z oszołomionym wyrazem twarzy, kiedy do nas podchodzi i wyciąga rękę. – Cześć… jasna cholera, ty naprawdę istniejesz. – Chichoczę z jej komentarza. Przez lata mnie męczyli, chcąc wiedzieć kim jest kobieta z rysunku. Zwykle mówię, że tak wygląda kobieta moich marzeń. Nie zamierzałem powiedzieć tym pojebom nic więcej. Więc chyba rozumiem jej szok. Żadne z nich nie zdawało sobie sprawę, że ona jest prawdziwą osobą. Myśleli, że była wytworem mojej wyobraźni. - Miło cię poznać – odpowiada Indiana ze słodkim uśmiechem na twarzy. Kiedy otwierają się drzwi salonu, wszyscy odwracamy głowę w tamtą stronę. - Spójrz, Jacquie prawdziwa.

Tłumaczenie: daga_

- piszczy Justine, wskazując na Indi. – Ona jest

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 22

Indiana Spędziłam najbardziej niesamowity tydzień. Smuci mnie myśl, że zbliża się ku końcowi. Mam nadzieję, że Carter poprosi, abym ponownie tutaj przyjechała, ponieważ uwielbiałam każdą minutę naszego wspólnego czasu. To miejsce jest całkowicie piękne. Kiedy nie pracował i nie uprawialiśmy seksu na każdej wolnej przestrzeni jego mieszkania, to zabierał mnie wszędzie, pokazując mi najpiękniejsze miejsca w Newcastle i w okolicy. To zaskakujące, jak o wiele lepiej jest, kiedy widzi się to oczami tubylca. Carter zna wszystkie najlepsze miejsca. Mogę stwierdzić, że jest bardzo dumny ze swojego miasta. Byłam tam tylko tydzień i już się zakochałam. Każdego popołudnia wybieraliśmy się na długie spacery po plaży, a zeszłej nocy zabrał mnie do niesamowitej, nabrzeżnej restauracji w Newcastle Marina, która nazywa się Rocksalt. Zamówił dla nas talerz grillowanych owoców morza. Rozpływały się w ustach. Z łatwością mogłabym przywyknąć do mieszkania tutaj. Pomimo tego, że Carter sporo pracował, to robił co mógł, by przychodzić do mnie pomiędzy klientami, ale był w ciągłym pośpiechu. Zwykle, kiedy zaglądał na górę mógł zostać tylko kilka minut, ale doceniałam to, że się wysilał. Jednak upewniał się, by spędzać ze mną całą przerwę na lunch. Oferowałam, że będę mu gotowała, ale nalegał, że będzie zabierał mnie na lunch do lokalnych kawiarni. Dziś jednak było inaczej. Zrobiliśmy sobie piknik na plaży. Kupił świeże krewetki w sklepie rybnym i zjedliśmy je prosto z białego papieru, w które były opakowane. Były boskie, tak jak moje towarzystwo. Nie sądziłam, że możliwe było abym kochała go jeszcze mocniej

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

niż do tej pory, ale z każdym mijającym dniem wydawało się, że przepadałam coraz bardziej. Szczerze mówiąc cieszyłam się, że nie musiałam zbyt wiele robić, ponieważ jestem wykończona. Wygląda na to, że bóle głowy robią się coraz gorsze i cały czas czuję zmęczenie. Ukrywałam to przed nim. Nie chcę, aby martwił się jeszcze bardziej. Usiłuje to bagatelizować, ale widzę niepokój w jego oczach kiedy na mnie patrzy. Zawsze sprawdza co ze mną, lub pyta jak się czuję, więc wiem, że jest zmartwiony. Po pikniku odprowadził mnie z powrotem na górę, po czym poszedł do pracy. Pierwszą rzeczą jaką zrobiłam, było padnięcie na sofę. Chwile, kiedy nie byliśmy razem wykorzystywałam na drzemki. Jego spotkania z klientami trwają od godziny, do trzech, więc nie wie o tym, że śpię kiedy go nie ma. Daje mi to kopa energii którego potrzebuję, kiedy Carter jest w pobliżu, ale jest to także mile widziana ulga od pulsującego bólu głowy. Mam tego dość. Rzygam już tym złym samopoczuciem przez cały czas. Budzą mnie delikatne pocałunki, rozsiewane po całej mojej twarzy, - Hej, piękna – mówi Carter, kiedy otwieram oczy. – Dobrze się czujesz? – Widzę na jego twarzy niepokój, więc uśmiecham się, mając nadzieję uspokoić jego umysł. - Ze mną dobrze – odpowiadam, kiedy się przesuwa, więc mogę usiąść. – Musiałam zasnąć. Która godzina? - 16:00. – Cholera, było po 13:00 kiedy wróciliśmy z lunchu. Sapałam prawie trzy godziny. – Planowałem zabrać cię na przejażdżkę moim skuterem wodnym, ale jeśli nie masz siły… - Masz skuter wodny? – pytam z podekscytowaniem. Siada obok mnie na sofie i wciąga mnie na kolana. - Tak. – Uśmiecha się i całuje mnie w policzek. – Zwykle wyciągam go na weekendy. Jax także ma, więc jeździmy razem kiedy przyjeżdża. Skoro jutro jedziemy do Sydney, to pomyślałem, że moglibyśmy teraz wyjść, jeśli chcesz. – Myśl o tym, że jutro muszę stąd wyjechać powoduje, że ciężko mi na sercu. Carter był wspaniały i sprawił, że czułam się mile widziana. Zanim wyjadę chcę skorzystać tak bardzo, jak mogę. Nigdy wcześniej nie jeździłam na skuterze wodnym. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Wchodzę w to – mówię mu, obejmując go za szyję. - Jesteś pewna? - pyta, a niepokój maskuje jego głos. Chciałabym, by przestał się o mnie martwić. - Oczywiście. Zróbmy to – odpowiadam, wstając i sięgając po jego dłoń. - Kocham to, jak jesteś wyluzowana – mówi ze słodkim uśmiechem, kiedy podnosi torbę z podłogi i podaje mi. – Kupiłem ci piankę i kamizelkę ratunkową. Woda jest dość zimna o tej porze roku. - Kupiłeś? Dziękuję – odpowiadam z promiennym uśmiechem, zabierając od niego torbę i zaglądając do środka. Rozpieszcza mnie. Pianka jest czarna, z dużymi, różowymi łatkami to tu to tam, które idealnie pasują do kamizelki ratunkowej. Uwielbiam to, że wybrał mój ukochany kolor. Jestem poruszona jego troską. Wspinam się na palce i muskam ustami jego wargi. - Idź się przebrać, a ja zapnę przyczepkę do samochodu – mówi, pochylając się i całując mnie w czoło. – Spotkamy się na dole kiedy będziesz gotowa.

***

Spędziłam niesamowity czas na skuterze i owinięta wokół jego grzesznego ciała, kiedy mknęliśmy po wodzie. Zapach słonego morza, słońce na twarzy i wiatr we włosach sprawiły, że byłam pełna energii. Spędzaliśmy w ten sposób czas niemal przez dwie godziny. Carter nie szalał, kiedy brnęliśmy przez fale. Jestem całkiem pewna, że to ze względu na mnie. Byłam wdzięczna. Nie dał się ponieść, aż nie dotarliśmy na spokojniejsze wody. Na szczęście dzień był ładny, więc morze nie było wzburzone. Uderzyliśmy w jedną falę i od razu zmarszczyłam twarz z powodu nagłego szarpnięcia mojej obolałej głowy. Co zaskakujące, jest coś w byciu z Carterem, co zmniejsza nieustanny ból mojego mózgu. Może jestem po prostu tak w nim zatracona, że nie skupiam się na tym tak mocno. Może chodzi o coś innego. Zanim wróciliśmy na brzeg, Carter zatrzymał się jakiś kilometr w głąb morza. Przesunął mnie na przód skutera i objął, kiedy siedzieliśmy i obserwowaliśmy początek zachodzącego za horyzont słońca. Było Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

majestatyczne. Zostalibyśmy dłużej, ale zaczynało się robić ciemno. Obiecał, że kiedy ponownie przyjadę, to zabierze mnie jeszcze raz. Mam nadzieję, że nastąpi to wkrótce. Kiedy skierowaliśmy się do mieszkania, Carter wysłał mnie na górę, abym przygotowała ciepłą kąpiel, podczas gdy on wyczyści skuter przed wstawieniem go do małego garażu na tyłach salonu. Ciepło kąpieli jest mile widziane po spędzeniu kilku godzina w oceanie, na zimnym wietrze. Leżę zrelaksowana i wspominam cudowne chwile, które tutaj spędziłam, kiedy Carter wchodzi do łazienki. Otwieram oczy i widzę, że zdejmuje piankę. - Liczę na to, że nie masz nic przeciwko towarzystwu – mówi z uśmieszkiem, podchodząc do mnie. - Ani trochę – odpowiadam, omiatając spojrzeniem jego wspaniałe ciało. On naprawdę jest piękny, i cały mój. Jestem szczęściarą. Pochylam się do przodu, by mógł za mnie wskoczyć i wzdycham z zadowoleniem, kiedy obejmuje mnie w pasie. - Dobrze się czujesz? – pyta, całując mnie delikatnie w ramię. Chciałabym, aby przestał mnie o to pytać. - Czuję się wspaniale. Uwielbiam każdą minutę czasu, który tutaj spędziłam – mówię mu, odwracając głowę i muskając ustami jego policzek. - Cieszę się, że to słyszę. – Uśmiecha się. – Czy to oznacza, że wrócisz? – Pełen nadziei wyraz jego twarzy topi moje serce. - Jeśli mnie przyjmiesz, to z radością ponownie do ciebie przyjadę. - W przyszłym tygodniu? Pomyślałem, że może w weekend zostaniemy w Sydney, abyś mogła spędzić czas z tatą. W niedziele wieczorem możemy wrócić tutaj. – Jestem podekscytowana tym, że tak szybko chce mnie tutaj z powrotem. - Brzmi wspaniale. – Odwracam ciało przodem do niego i owijam go nogami w pasie. – Ale nie chcę ci zawracać głowy. Nie chcę zakłócać twojego życia jeszcze bardziej, niż już to zrobiłam. Byłeś dla mnie taki dobry. - Hej – mówi, łapiąc w dłonie moją twarz. – To, że tutaj jesteś, ani trochę nie zakłóca mi życia. Jedynie je polepsza. – Jego słowa wywołują mój uśmiech. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Kocham cię – odpowiadam, całując go. Kocham go każdym włóknem mojego istnienia. Był wspaniałym rozproszeniem uwagi od tego co przede mną, i cholernie dobrze się mną zajął. Nienawidzę tego, że moja choroba nad nami majaczy, ale samo posiadanie go w pobliżu pomaga mi bardziej, niż kiedykolwiek będzie wiedział. - W takim razie powiedz, proszę, że wrócisz ze mną w przyszłym tygodniu – szepcze przy moich ustach, łapiąc mnie za biodra i przyciągając bliżej, aż nasze ciała się stykają. - Okej. Z przyjemnością. - To moja dziewczyna. – Czuję jak usta wyginają mu się w uśmiechu przy moich wargach. Kocham być jego dziewczyną. Wplatam mu palce we włosy i pogłębiam pocałunek. Carter jęczy, wsuwając mi język do ust. – Jezu, tak cholernie mocno chcę cię teraz pieprzyć – warczy. - Więc zrób to – mówię bez tchu. - Nie mogę. Nie mam prezerwatywy. - Jestem na tabletce, Carter – mówię, odsuwając się, by na niego spojrzeć. – Wcześniej byłam tylko z jednym, innym mężczyzną i nigdy nie uprawialiśmy seksu bez zabezpieczenia. Chcę tego z tobą doświadczyć. - Ja również nie uprawiałem seksu bez zabezpieczeń – wzdycha – ale to zbyt duże ryzyko. Nie mogę podjąć takiego ryzyka. – Jego słowa kłują. Czy możliwość posiadania ze mną dziecka jest tak odpychająca? - Dobrze – mówię, za wszelką cenę usiłując zamaskować zranienie, ale żałośnie daję ciała. Unoszę się z jego kolan z zamieram odwrócenia się, ale przytrzymuje mnie w miejscu. - Nie rób – warczy. – Nie waż się ode mnie odsuwać, Indi. Znasz moją przeszłość. Wiesz, że nigdy nie chciałem sprowadzić na ten świat nieślubnego dziecka i zaryzykować, że będzie skażone tak, jak ja. - Carter – mówię, obejmując go w pasie. – Przepraszam. Ja tylko… - Ciii – mówi, muskając ustami moje wargi. – Ani przez minutę nie myśl, że nie chcę tego z tobą doświadczyć, ponieważ chcę. Po prostu nie mogę tak ryzykować.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zawsze możesz ze mnie wyjść, zanim dojdziesz. – Unoszę z nadzieją brwi. Pragnę z nim tego doświadczyć. - Kurwa – jęczy, ponownie biorąc mnie w ramiona. – Jesteś twardym negocjatorem, kochanie. – Wiem, że wygrałam, kiedy wsuwa ręce pod wodę i pomiędzy moje nogi. Odchylam głowę do tyłu i jęczę, kiedy wiruje palcami po mojej łechtaczce. – Zawsze chciałem wiedzieć jakby to było bez gumki – szepcze przy mojej szyi, wyznaczając językiem ścieżkę w górę mojej szyi, do wrażliwego miejsca za uchem. – Tylko z tobą. To zawsze będziesz tylko ty, Indi – mówi bez tchu, łapiąc mnie za biodra i unosi lekko, po czym pociąga mnie w dół, nabijając na fiuta. - Ochhhhh, tak – skomlę, kiedy całkowicie mnie wypełnia. - Słodki Jezu – jęczy, kiedy oczy uciekają mu w głąb głowy. – Czuć cię jak pieprzone niebo. Wzajemnie panie Reynolds. Wzajemnie.

***

Po wyjściu z wanny, Carter zamówił chińszczyznę. Po zjedzeniu kończymy przytuleni na sofie; ja pomiędzy jego nogami, z plecami przyciśniętymi do jego klaty i głową opartą o pierś. Palcami zatacza leniwe okręgi na moich skroniach. To niesamowite uczucie. Kocham to, jak o mnie dba. - Jak tam dzisiaj z twoimi bólami głowy? – pyta. - Jest okej – kłamię. – Znośnie. - Chcesz, abym przyniósł ci jakieś tabletki? - Nie. To co robisz palcami jest dobre. Tabletki i tak za bardzo nie pomagają. – Moje wyznanie powoduje, że wypuszcza głośny oddech. - Wiem, że to odkładałaś, ale naprawdę musimy przeczytać informacje, które dał ci lekarz. Możemy mieć jutro do niego jakieś pytania.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Myślę że tak. – Wzdycham. Ma rację. Unikałam tego. Nie chciałam, aby zniszczyło to nasz wspólny czas tutaj. - Gdzie to jest? – pyta, unosząc mnie ze swojej piersi, by mógł wstać. - Na dnie mojej walizki. Kiedy ponownie obok mnie siada, otwiera kopertę i wyciąga papiery. Podaje mi połowę, pozostawiając sobie resztę. Spoglądam na niego i uśmiecham się. - Co? – pyta, wzruszając ramionami. – Nie pozwolę ci czytać tego wszystkiego samodzielnie. Przeczytam to, a potem wymienimy się notatkami. – Boże, kocham to jak się angażuje. - Po prostu cię kocham. To wszystko – mówię, pochylając się i całując go delikatnie w usta. – Jesteś niesamowity. - Ja też cie kocham, Indi. Cholernie mocno. Godzinę później odkładam mój stosik na stolik. Całe to czytanie wzmocniło ból głowy. To bardzo zniechęcające i stanowczo za dużo informacji do przyswojenia. - Z tobą okej? – pyta. Marszczy brwi kiedy mi się przygląda. - Taa. Muszę sobie tylko zrobić przerwę. Przez czytanie boli mnie głowa. - Chodź tutaj – mówi, pociągając moją głową na swoje kolana. – Zamknij oczy. Ja będę dalej czytał. – Wzdycham, kiedy wolną dłonią masuje mi głowę. - Mmmm. To miłe uczucie. Budzę się skąpana w ciemności. Jestem w łóżku. Przewracam się na bok i sięgam po Cartera, ale nie ma go tu. Spoglądam na zegar na szafce nocnej i wiedzę, że jest 1:30 w nocy. Odrzucam kołdrę i idę go szukać. Uśmiecham się, kiedy wchodzę do salonu. Nadal jest rozwalony na sofie i czyta. Papiery rozrzucone są na nim całym, długopis ma wetknięty w usta, a notatnik na kolanach. Pochłaniają mnie wyrzuty sumienia. Źle mi z tym, że nadal jest na nogach, robiąc to wszystko, podczas gdy ja śpię.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Hej – mówię, podchodząc do niego. – Chodź do łóżka. - Prawie skończyłem – odpowiada, spoglądając na mnie z uśmiechem. Podnosi notatnik z kolan i notuje coś, po czym odkłada go na bok. Kiedy do niego docieram, rozchyla ramiona i pociąga mnie w dół, na kolana. – Jak się teraz czujesz? - Lepiej – mówię, wtulając się w niego. Spoglądam na notatnik i widzę, że jest zapełniony zapiskami. – Co to jest? – pytam. - Pytania do lekarza i rzeczy, które muszę kupić, kiedy rozpocznie się leczenie. - Jakie rzeczy? - Tylko specjalne jedzenie, którego będziesz potrzebowała… tego typu rzeczy. Podczas leczenia musisz uważać na to co jesz. Doradzają, aby żywić się zdrowo i unikać słodkich rzeczy, ale oczywiście nie mnie. – Śmieję się z jego komentarza. - Niech tylko spróbują mnie od ciebie odciągnąć. - Nigdy na to nie pozwolę, kochanie. – Chichocze, całując mnie w policzek. – Ponieważ promieniowanie będzie skierowane prosto w twoją głowę, to musisz być niesamowicie ostrożna z higieną jamy ustnej. Może to wpłynąć na twoje zęby i dziąsła, więc nie możesz jeść niczego zbyt gorącego i za bardzo zimnego. Zrobiłem listę wszystkich sugestii, aby lepiej było ci przez to przejść. Co niedzielę mamy tutaj niesamowity targ. Sprzedają świeże produkty. Kiedy rozpocznie się leczenie możemy tam pójść i zaopatrzyć się we wszystko, co lubisz. – W oczach wzbierają mi łzy. Co zrobiłam, by zasłużyć sobie na kogoś tak wspaniałego? - Dziękuję ci. – Pociągam nosem i obejmuję go w pasie. Nie potrafię nawet ubrać w słowa tego, jaki jest niesamowity. – Zostaw resztę, przejrzę to rano, zanim wyjedziemy. Potrzebuję cię w łóżku. - Nie musisz prosić mnie dwa razy – mówi i wstaje, nadal trzymając mnie w ramionach. – Nie ma innego miejsca, w którym bardziej wolałbym być, niż z tobą. – Mijając wyłącznik, gasi światło za pomocą łokcia i pochłania moje usta, niosąc mnie do łóżka.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 23

Miesiąc później…

Mija trzeci tydzień radioterapii. W pierwszym tygodniu leczenia onkolog podał Indianie serię tabletek. Najwyraźniej powodują one, że komórki rakowe stają się bardziej podatne na radioterapię, co pomaga je szybciej zabić. Świetnie idzie, ale to było ciężkich kilka tygodni. W pierwszym tygodniu gładko przez wszystko przeszła, z bardzo niewielką ilością skutków ubocznych lub w ogóle bez żadnych. Ale podczas tych ostatnich dwóch tygodni już nie było tak różowo. Otrzymuje małe dawki promieniowania od poniedziałku do czwartku, a w piątek, sobotę i niedzielę ma wolne, aby odpocząć. Przyjeżdżaliśmy w poniedziałek rano i zostawaliśmy w Sydney do czwartku, po czym na resztę dni wracaliśmy do mnie. Upychałem tak dużo klientów jak mogłem, pracując do późna w czwartek, cały piątek i większość soboty. Nienawidzę zostawiać jej samej, ale muszę pracować. I tak większość czasu przesypia. Mama i Ross zaoferowali, że przyjadą i zostaną z nią, kiedy jestem w pracy, ale nie chciała o tym słyszeć. Myślę, że źle jej z myślą, że miałabym zawracać komuś głowę. Ciągle mnie za to przeprasza. Czy ona nie zdaje sobie sprawy, jak bardzo ją wszyscy kochamy? Że nie ma takiej rzeczy, której nie zrobilibyśmy, by ułatwić ten proces i sprawić, by było jej bardziej komfortowo? Sprawdzam co u niej pomiędzy wizytami klientów, a jeśli mam dłuższą sesję, to wysyłam na górę Jacquie, albo Justine, aby sprawdziły czy z nią okej i czy niczego nie potrzebuje. Zabija mnie patrzenie na nią, kiedy jest taka chora.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nie byłem przygotowany na to, że będzie tak źle. Cały czas ma nudności, więc nie je tak dużo jakbym chciał, w następstwie czego traci na wadze. Już jest bardzo chuda, więc to mnie bardzo martwi. Zwykle do niedzieli czuje się dobrze, ale kiedy leczenie zaczyna się od nowa w poniedziałek, to wraca do stanu początkowego. Zwykle staram się wmusić w nią tak dużo jedzenia jak mogę podczas tych lepszych dni. Wiem, że kiedy to wszystko się skończy, to wróci do dawnej formy, ale w międzyczasie ciężko to oglądać. Oddałbym wszystko, by zamienić się z nią miejscem. Nawet LJ potrafi stwierdzić, że coś jest nie tak. Nie opuścił jej boku ani na krok. Chodzi za nią wszędzie, kiedy nie śpi i leży przy niej, kiedy śpi. Cieszę się, że jest tam z nią, podczas gdy ja pracuję na dole. Chciałbym spędzać z nią każdą sekundę mojego czasu, zwłaszcza w jej wolne dni, ale nie pracowanie przez trzy i pół dnia tygodniowo już odbija się na moich klientach. Na szczęście są bardzo wyrozumiali. Straciłem kilku regularnych, ale większość była lojalna i pozostała ze mną. To jeszcze tylko trzy tygodnie i mam nadzieję, że będziemy mogli zostawić to za sobą, i życie wróci do normy. Jakby mój grafik nie był już dość napięty, to jeszcze starszy facet z sąsiedztwa pojawił się u mnie jakiś czas temu i powiedział, że końcem miesiąca planuje zamknąć sklep. Chciał wiedzieć, czy nadal byłem zainteresowany kupnem budynku, a ja oczywiście jestem. Mam kilka pomysłów w zanadrzu, które mogą pomóc przekonać Indi, by została tu ze mną na stałe po zakończeniu leczenia. Cóż, przynajmniej mam taką nadzieję. Więc teraz muszę jeszcze martwić się zorganizowaniem finansów i załatwieniem architekta, który narysuje plany powiększenia mojego mieszkania i remontu sklepu obok. Chciałbym ruszyć z renowacją jak tylko sfinalizuję zakup. Chcę wynająć tę samą firmę budowlaną, która pracowała nad moim mieszkaniem, kiedy się tutaj przeniosłem. Szczerze mówiąc, jestem kurewsko wykończony, ale jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, to będzie tego warte. Po skończeniu wypełniania kolorem tatuażu, odprowadzam klienta do recepcji i widzę, że kolejny już na mnie czeka. - Możesz dać mi pięć minut, stary? – mówię, kiedy podchodzę, aby uścisnąć mu rękę. Muszę tylko szybko zajrzeć na górę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Tylko moja ekipa wie, co się dzieje z Indianą. Jestem skrytym facetem i nie lubię gadać z klientami o tego typu gównie. - Pewnie. Żaden problem – odpowiada, ponownie siadając. Biorę po dwa stopnie na raz, kiedy pędzę sprawdzić co z Indi. Znajduję ją śpiącą w łóżku. Wzdycham, kiedy widzę nietkniętą kanapkę, którą przygotowałem jej na lunch. Ona musi, kurwa, jeść. Jest bardzo słaba, a nie jedzenie w ogóle nie pomaga. - Indi – szepczę, klękając obok niej na łóżku i głaszcząc jej włosy. - Hej – mówię z uśmiechem, kiedy otwiera powieki. Jest tak kurewsko blada i ziemista, a pod oczami ma ciemne okręgi. Cholernie mnie martwi patrzenie na nią w takim stanie. Była taka odważna. Ani razu nie narzekała. Boli mnie serce, kiedy jej zielone oczy spotykają moje. Straciły swoją iskrę, i kurewsko tego nienawidzę. Chcę żeby już się to skończyło, aby mogła być znów sobą. - Cześć – mówi, wymuszając uśmiech. Nienawidzę tego, że myśli, iż musi być dla mnie dzielna, ponieważ nie musi. - Jak się czujesz? – pytam, pomagając jej, kiedy usiłuje usiąść. - Okej. – Zawsze tak mówi, nawet kiedy cholernie dobrze wiem, że to nieprawda. - Nie zjadłaś kanapki. - Nie byłam głodna – odpowiada, wzruszając ramionami. - Musisz jeść, kochanie – mówię błagającym tonem, zatykając jej luźne kosmyki za ucho. – Ledwo tknęłaś śniadanie. – Podnoszę talerz ze stolika nocnego i odwijam kanapkę z papieru. - Możesz dla mnie ugryźć, proszę? Uszczęśliwiłoby mnie to. – Kiedy to mówię posyła mi szczery uśmiech. - Okej. Jeśli przez to będziesz szczęśliwy – odpowiada, otwierając usta, kiedy unoszę przed nią jedzenie. Obserwuję jak powoli przeżuwa. Mogę stwierdzić, że naprawdę się z tym zmaga. Przez to tworzy mi się gula w gardle. Biorę butelkę wody i odkręcam. - Proszę, napij się. – Unosi rękę, aby zabrać ode mnie butelkę i widzę, że drży. Ostatnio często się tak dzieje. Pewnie ma niski poziom cukru we krwi z

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

powodu braku jedzenia. – Pozwól mi – oferuję, przykładając jej butelkę do ust. Fiut nawet mi nie drga, kiedy widzę jak owija wargi wokół szyjki. Nie byliśmy ze sobą intymnie od przeszło dwóch tygodni. Prosiła, nie, praktycznie błagała, ale nie mogę tego zrobić. Nie zrozumcie mnie źle. Chcę tego. Bardziej niż czegokolwiek. Kurewsko tęsknię za tym połączeniem z nią. Ale jest taka słaba… tak krucha. Nie tylko musi zachować energię do wykonywania prostych rzeczy, jak poruszanie się, ale boję się też, że ją złamię, czy zranię. W tym momencie nie mogę tak ryzykować. Wrócimy do tego. Jestem o tym całkowicie przekonany. Mogę wam powiedzieć, że dzień, w którym zanurzę fiuta w jej niebiańskiej cipce, będzie słodkim dniem. Ale na chwilę obecną najważniejsze jest, abym zobaczył, że znów jest z nią dobrze. - Co ty na to, żebym po pracy poszedł do sklepu rybnego i kupił trochę tych świeżych krewetek, które tak kochasz? Zrobię ci na kolację sałatkę z krewetkami. – Przyglądam się jej pełnymi nadziei oczami. Zaczynam się robić zdesperowany. Zauważyłem, że nie trawi zbyt dobrze smażonego jedzenia, które przygotowuję. Wszystko, co jest zbyt pikantne wydaje się zwiększać jej mdłości. - Brzmi świetnie – odpowiada, sięgając po moją dłoń i lekko ściskając. Wiem, że na dole czeka na mnie klient, ale będzie musiał uzbroić się w cierpliwość. Moja dziewczyna ma pierwszeństwo. Siedzę na skraju łóżka, aż zjada połowę kanapki i wypija większość wody. Kiedy mówi, że ma dość, kładę ją z powrotem i otulam kołdrą po samą szyję. – Wrócę za mniej więcej godzinę. – Delikatnie całuję ją w usta. – Kocham cię. - Ja też cię kocham – odpowiada z uśmiechem. – Dzięki że tak dobrze się mną zajmujesz. - Nie musisz mi dziękować. Chcę się tobą zajmować. – Podnoszę jej telefon z szafki nocnej i kładę na poduszce obok jej głowy. – Zadzwoń, jeśli w międzyczasie będziesz czegoś potrzebowała. - Okej. – Pochylam się i całuję ją miękko w czoło. - Pilnuj naszej dziewczyny pod moją nieobecność, mały – mówię do LJ, mierzwiąc mu sierść, po czym wychodzę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Wyjeżdżamy do Sydney wcześnie w poniedziałek rano, aby nie spóźnić się na kolejną sesję radioterapii. Niedziele szybko stały się moimi ulubionymi dniami. Nie tylko mogę spędzać wtedy cały dzień z Indi, ale jest to także jedyny dzień tygodnia, w którym jest najbliżej bycia dawną sobą i czuje się na tyle dobrze, aby wyjść z domu. Te kilka dni przerwy od radioterapii naprawdę robią różnicę. Zeszłej nocy nawet ją porwałem i zaniosłem na drugą stronę ulicy, na plażę. Próbowała ze mną walczyć, nalegając, że może iść, ale nie chciałem o tym słyszeć. Zamiast tego doszliśmy do kompromisu i wziąłem ją na barana. To niesamowite jak wiele gwiazd możesz zobaczyć w nocy na niebie, kiedy mieszkasz tak blisko oceanu. Tak naprawdę, to nigdy nie zwróciłem na to uwagi dopóki nie wróciłem do Sydney i nie spojrzałem w niebo. Zgaduję, że zanieczyszczenia miejskie nie pomagają w tej kwestii. Chciałem, aby tego doświadczyła, więc rozłożyłem na piasku koc i zabrałem też dodatkowy, aby ją nim przykryć, by było jej ciepło. Nie może się rozchorować. Przez godziny leżymy objęci na miękkim piasku, patrząc w niebo, rozmawiając i śmiejąc się, a nawet obściskiwaliśmy się od czasu do czasu. Było jak za starych czasów. Choć obściskiwanie się było wspaniałe, to nie był to dobry pomysł. Im dłużej muszę się bez niej obyć, tym ciężej mi sobie odmawiać. Praktycznie błagała mnie, abym kochał się z nią pod gwiazdami. Odmówienie było jedną z najtrudniejszych rzeczy, jaką przyszło mi w życiu zrobić. Była wyraźnie smutna moją odmową. Czy ona nie zdaje sobie sprawy, jakie to jest dla mnie trudne? Jak bardzo jej pragnę? Nienawidzę jej czegokolwiek odmawiać, więc w końcu uległem i wsunąłem dłoń w jej spodnie, doprowadzając ją palcami do orgazmu. Słuchanie jej małych jęków i uczucie jak dochodzi na mojej dłoni sprawiły, że niemal uległem. Cholernie mocno chciałem się w niej znaleźć, ale pozostałem silny. Jak tylko znów będzie zdrowa, przywiążę ją do mojego łóżka i będę pieprzył, aż oboje zemdlejemy. Tego może być pewna. Ani ja, ani ona nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

mogliśmy przestać się uśmiechać do czasu, aż wróciliśmy do mieszkania. To było dokładnie to, czego oboje potrzebowaliśmy. O wiele lżej mi na sercu. A teraz wracamy do punktu wyjścia. Nienawidzę tego, jak ta pierdolona radioterapia na nią wpływa. W drodze powrotnej do domu Rossa, musiałem zatrzymać się dwa razy, aby mogła zwymiotować. Po tym jak wniosłem ją do środka i położyłem w jej łóżku, leżałem z nią dopóki nie zasnęła, po czym wyszedłem, aby pójść do mamy. Potrzebowałem trochę przerwy. Niestety to, co tam zastałem sprawiło, że zapragnąłem pozostać w łóżku z Indianą. Jak tylko wszedłem do domu, zastałem szlochającą mamę z twarzą zakopaną w dłoniach. Chryste. Myślałem, że z nią już lepiej. Opuszczam klucze na stolik przy wejściu i natychmiast do niej podchodzę. - Mamo – mówię zmartwiony, siadając obok niej i obejmując ramieniem. – Co się dzieje? Z tobą okej? - Och, Carter – płacze, zakopując twarz w mojej piersi. - Co się dzieje? – Nie mogę znieść patrzenia na nią w takim stanie. - Właśnie skończyłam rozmawiać przez telefon z prywatnym detektywem. Mój tata umarł. – Co do chuja? Umarł jej ojciec, a ona płacze? Nie potrafię stwierdzić, dlaczego mnie to wkurza. Tak, potrafię. Po tym jak ją potraktował, jak potraktował mnie… - I to cię smuci? Dlaczego? – pytam z nieco większą złością, niż zamierzałem. - Pomimo wszystko on był moim ojcem, Carter. – Ojciec, jak cholera. To największy stek bzdur, jaki w życiu słyszałem. Nie tylko wykopał własną córkę z domu, kiedy miała dziewiętnaście lat, była w ciąży i nie miała dokąd pójść, ale także zrujnował mi życie. Swojemu jedynemu wnukowi. – Miałam tylko nadzieję, że pewnego dnia będzie mógł zadośćuczynić. A teraz nigdy już do tego nie dojdzie. - Przykro mi, mamo, ale on był dupkiem. Potraktował nas oboje jak gówno. - Wiem. – Pociąga nosem, ocierając łzy z oczu. – Mama chce, abym się z nią skontaktowała. Po śmierci ojca wynajęła detektywa, aby mnie wytropił. Dał mi jej dane kontaktowe.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zamierzasz się z nią skontaktować? – Nie waha się nawet z odpowiedzią. - Oczywiście. – Natychmiast mnie to odrzuca. – Ani trochę nie jest taka jak ojciec – mówi w jej obronie. - Cóż, a gdzie była przez ostatnie dwadzieścia pięć lat twojego życia? – Praktycznie krzyczę i wstaję. Czuję się źle, kiedy widzę jak się wzdryga, ale wygląda na to, że nie potrafię kontrolować wściekłości, która we mnie wzrasta. – Jeśli chcesz to zrobić, to jesteś zdana na siebie. Ja nie chcę mieć z nią nic wspólnego. - Carter – woła w stronę moich oddalających się pleców, kiedy pędzę do pokoju. Nie jestem pewien, dlaczego tak się przez to wkurzam. Może po prostu moje nerwy są na wyczerpaniu przez to wszystko, co przechodzę z Indi. Może chodzi o coś innego. Kiedy siadam na brzegu łóżka i zakopuję twarz w dłoniach, przez umysł przechodzą mi wspomnienia tamtego dnia. Dlaczego przyprowadziłaś tutaj tego małego bękarta? Zabieraj go stąd. Nigdy więcej go tutaj nie przyprowadzaj. To zabawne, minęło dziewiętnaście lat, ale to wspomnienie nadal jest tak świeże, jakby zdarzyło się wczoraj. Nienawidzę tego skurwiela. Cieszę się, że nie żyje. Zrujnował moje pieprzone życie i złamał mamie serce. To może być ostre, ale dokładnie tak się czuję. - Carter – mówi mama, pukając do drzwi. – Mogę wejść? - Pewnie – odpowiadam. Nie powinienem być na nią zły. Ona jest w tym wszystkim największą ofiarą. Oni byli jej rodzicami. Zawiedli ją, kiedy najbardziej ich potrzebowała. – Przepraszam mamo – mówię, nawiązując z nią kontakt wzrokowy, kiedy podchodzi, aby usiąść obok mnie. - Nie masz, za co przepraszać, skarbie. – Ma miękki głos, kiedy mówi. Unosi rękę i delikatnie pociera nią moje plecy. – Masz rację. Skrzywdził nas. Jednak mama w ogóle nie jest taka jak on. Musisz zrozumieć, że on był bardzo kontrolujący. Ona nie miała w tym wszystkim nic do powiedzenia. Była zdruzgotana, kiedy mnie wykopał. Próbowała przegadać mu do rozumu, ale nie posłuchałby jej. Nigdy nie słuchał. Był bardzo uparty. W dniu, kiedy opuściłam dom, mama się załamała. Dała mi kopertę, w której znajdowało się dwa tysiące dolarów. Przez lata oszczędzała pieniądze bez wiedzy ojca. Dała mi także część swojej biżuterii, abym ją sprzedała w razie potrzeby. Nie było tego wiele, ale to Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

wszystko, co miała. Pomogło mi to przetrwać do czasu, aż znalazłam pracę. Zapewniło mi to dach nad głową i jedzenie. Bez tego wylądowałabym na ulicy. Siedzę i słucham wszystkiego, co mówi, ale nadal nie jestem szczęśliwy z powodu całej tej sytuacji. Przez te wszystkie lata nie miała żadnego kontaktu z matką. Jeśli o mnie chodzi, to jest trochę za późno, aby teraz próbować to naprawić. - Wtedy było inaczej – kontynuuje. - Seks przedmałżeński, nieślubne dziecko… to było tabu, którego się wystrzegano. Ojciec był bardzo religijny i staroświecki. Był także dumnym mężczyzną. Reputacja była dla niego wszystkim. Niestety to, co myśleli o nim ludzie okazało się ważniejsze, niż dobro własnej córki i wnuka. Tego mu nigdy nie wybaczę. Jednak mama? Ona była inna, Carter. Kiedy ją poznasz, zobaczysz dokładnie, o czym mówię. - Jak cholera ją poznam – warczę. – Jeśli chcesz jechać, to droga wolna, ale ja nie chcę mieć z tym nic wspólnego. - Carter - mówi zszokowana. – Proszę, potrzebuję cię ze sobą. Nie jestem pewna czy mogę to zrobić sama. Minęło niemal dwadzieścia pięć lat odkąd ją widziałam. Myślę, że to mogłoby być dla niej dobre, dla nas obu. Czas odpuścić przeszłość, skarbie. – Wypuszczam pokonany oddech. Nigdy nie byłem w stanie jej odmówić, a błagający wyraz jej oczu mówi mi, że pojadę poznać tę pieprzoną kobietę, czy mi się to podoba, czy nie. Kurwa.

***

Mama zadzwoniła do swojej mamy później tego popołudnia. Najwyraźniej była wniebowzięta, że mama się odezwała i gadały oraz płakały przez telefon przez ponad dwie godziny. Chciała, abyśmy oboje od razu przyjechali. Nie ma mowy, że rzucę wszystko i polecę do niej, nawet, jeśli tego chciała mama. Moim pierwszym priorytetem jest Indi, i szczerze, jeśli mogę odłożyć to niechciane pojednanie, to będę oddalał je tak długo, jak się da. Jednak z biegiem dni prośby mamy stają się nie do zniesienia. W końcu ustępuję i godzę się pojechać z nią w środę popołudniu. Nie przedyskutowałem tego jeszcze z Indi. Poczekam i najpierw zobaczę jak przebiegnie spotkanie. Nie chcę niepotrzebnie jej martwić, czy smucić. Nie mam pojęcia, czego się Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

spodziewać, kiedy tam dotrę. Bazując na naszej wizycie sprzed lat, nie robię sobie wielkich nadziei. Mama umówiła się, że będziemy w domu jej matki o 15:00, na popołudniową herbatkę. Pierdolić to. Niczego tam nie zjem, to znaczy, jeśli w ogóle przejdziemy przez drzwi wejściowe. Jest już po 14:00, więc niedługo musimy ruszać. Droga do jej domu zajmuje czterdzieści minut. Podnoszę talerz owoców, które właśnie pokroiłem dla Indi i kieruję się do salonu, gdzie siedzi na kanapie skulona z LJ. Kiedy wchodzę, odrywa wzrok od telewizora i krzyżuje go ze mną. Przyklejam uśmiech na twarz i usiłuję zamaskować chaos, który we mnie wzrasta. Na szczęście odwzajemnia uśmiech. Przez cały dzień odwalałem kawał dobrej roboty, by ukryć obawy i niepewność. Indi nie czuła się dziś tak źle. To jeden z tych rzadkich, dobrych dni. Po powrocie ze szpitala spała kilka godzin, ale od tamtej pory cały czas jest przytomna. Udało jej się nawet zjeść cały lunch i nie zwymiotować go, co niezmiernie mnie ucieszyło. - Proszę bardzo, piękna – mówię, klękając przed nią i umieszczając na jej kolanach talerz. – Czy mogę coś jeszcze dla ciebie zrobić zanim wyjadę? - Nope, ale dziękuję ci – odpowiada, sięgając drżącą dłonią, aby pogładzić mnie po twarzy. - Będę musiał się zbierać. Mama umówiła się na 15:00. Twój tata właśnie dzwonił i jest już w drodze. Będzie z tobą siedział dopóki nie wrócę. - Nie potrzebuję niańki, Carter. Nic mi nie będzie do twojego powrotu – mówi, przewracając oczami. Kocham te jej pyskówki. - Wiem, ale będę się lepiej czuł, wiedząc, że nie jesteś sama. – Pochylam się do przodu i delikatnie kładę usta na jej wargach. Ross wie, dokąd jedziemy, ale prosiłem go, by nie mówił Indianie. Musiał wiedzieć, ponieważ jeśli nie będzie mnie i mamy, to ktoś, tak na wszelki wypadek, musi być przy Indi. Interesowało mnie także, co o tym wszystkim sądzi. W przeciwieństwie do mnie, uważa, że to spotkanie jest dobrym pomysłem. Łatwo mu mówić, ponieważ nie wie, co przeszliśmy lata temu. – Kocham cię – mówię i wstaję. - Ja też cię kocham. Mam nadzieję, że spotkanie twojej mamy pójdzie dobrze. – To tak jak ja. Uśmiecham się do niej, kiedy znów zaczyna mi się przewracać w żołądku na myśl o tym, co mnie czeka. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Pilnuj naszej dziewczyny – mówię do LJ, sięgając w dół, aby poczochrać jego sierść.

***

W czasie drogi nie padają żadne słowa. Przez większość czasu noga mamy podskakiwała w górę z nerwowego wyczekiwania. Wielki uśmiech na jej twarzy mówi mi, że jest podekscytowana tym ponownym spotkaniem. Choć żałuję, że w ogóle do tego dochodzi, to, dla jej dobra, mam nadzieję, że wszystko pójdzie dobrze. Właściwie, kiedy jedziemy w dół długiego, okrągłego podjazdu i zatrzymujemy się przed domem, czuję, jakbym miał się porzygać. To zabawne, że po tych wszystkich latach nadal pamiętam jak wygląda. Zgaduję, że był to traumatyczny moment mojego życia, więc nie dziwi mnie, że utknęło to ze mną. To był dzień, który bezpowrotnie zmienił moje życie. Dzień, w którym ten chuj mnie zrujnował. Nie chcę się zbliżać do tego domu. Żałuję, że zgodziłem się tutaj przyjechać, ale z drugiej strony nie chcę, by mama sama się z tym mierzyła. Kiedy wyłączam silnik, ogarnia mnie nagła chwila paniki. Kurwa. Nie mogę tego zrobić. - Miałabyś coś przeciwko, gdybym został w samochodzie? – mówię, odwracając w jej stronę głowę. - Co? Nie. Proszę, Carter. Rozumiem, że się boisz po tym, co wydarzyło się, kiedy byliśmy tutaj ostatnio – odpowiada, sięgając po moją dłoń. – Czy naprawdę myślisz, że ściągałabym cię tutaj gdybym sądziła, że otrzymamy takie samo powitanie? Mnie także w dalszym ciągu nawiedza tamten dzień. Myślisz, że nie widziałam jak się po tym zmieniłeś? Jestem twoją matką, Carter. Matki zauważają takie rzeczy. Nie było chwili, w której nie żałowałabym, że cię na to naraziłam. Obiecuję ci, że tym razem będzie inaczej. Mama jest zupełnie inna niż tata. Naprawdę nie może się doczekać, aby cię poznać. – Wypuszczam duży, pokonany oddech. Dlaczego nigdy nie mogę odmówić tej kobiecie?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ona tego potrzebuję, więc muszę odsunąć na bok całe moje gówno i zrobić to dla niej. Zrezygnowała ze wszystkiego, kiedy dowiedziała się, że jest ze mną w ciąży. Mogła poddać się aborcji i dalej żyć swoim życiem, z rodziną, w tym domu. Ale nie zrobiła tego. Jeśli mogę jej pomóc odzyskać skrawek dawnej siebie, to okazałbym się samolubnym skurwielem gdybym tego nie zrobił. Z wahaniem wysiadam z auta i przechodzę na drugą stronę, aby otworzyć jej drzwi. Odliczam w głowie te same pięć, pieprzonych kroków, tak jak wtedy, kiedy byłem dzieckiem. Ale zamiast pochłaniającego podekscytowania, które czułem lata temu, teraz napełnia mnie lęk. Żołądek mi się skręca, kiedy stajemy przed dużymi, żółtymi drzwiami, tylko, że tym razem nie wydają się już takie duże. To tylko zwykłe drzwi, a ja ich, kurwa, nienawidzę. Gorąco nienawidzę ich, i wszystkiego, co znajduje się za nimi. Do tego stopnia, że muszę powściągać chęć, by je skopać. Jak to możliwe, że człowiek może tak bardzo nienawidzić cholernych drzwi? Ponieważ nawiedzały mnie w pieprzonych snach przez ostatnie dziewiętnaście lat, oto, dlaczego. Mama unosi rękę do góry, po czym jej knykcie łączą się z drewnem. Puka dwa razy. Łapie mnie za rękę i ściska pokrzepiająco, tylko, że tym razem to nie działa. Tak jak poprzednim razem, kiedy tutaj byliśmy, odwraca głowę w moją stronę i uśmiecha się. Nie mam już pięciu lat, więc teraz góruję nad jej malutką osobą. To jest deja vu w najgorszym, kurwa, wydaniu. Chryste, czuję, że znów zrobi mi się niedobrze. Drżą nam dłonie, kiedy czekamy na nasze przeznaczenie. Nie musimy długo czekać. Minutę później drzwi stają otworem. Pojawia się przed nami wątła, starsza wersja mamy. Wstrzymuję oddech, a serce wali mi dziko pod żebrami. Wypuszczam powietrze, kiedy przelotnie nawiązuje kontakt wzrokowy z mamą, po czym rzuca się w jej ramiona. - Moje dziecko – płacze. – Czekałam zdecydowanie zbyt długo, aby znów zobaczyć twoją piękną twarz. – Zaczyna szlochać, kiedy mama zgarnia ją w ramiona i także zaczyna płakać. W gardle tworzy mi się gula, kiedy tak tam stoję i obserwuję je razem. Choć nadal żałuję, że tutaj jestem, to serce śpiewa mi dla mamy. To jest rodzaj ponownego spotkania, na które, jak sądzę, miała nadzieję, kiedy przyjechaliśmy tu lata temu.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Nie jestem pewien, dlaczego nadal uważam, że to spotkanie obróci się w coś nieprzyjemnego, kiedy babcia mnie zauważy. Kilka minut później odsuwają się od siebie i babcia robi krok w tył, łapiąc twarz mamy w wątłe dłonie. - Pozwól, że na ciebie spojrzę – mówi z szerokim uśmiechem. Zauważam, że ma życzliwe oczy. Ani trochę nie przypominają podłych, które miał dziadek. – Nadal jesteś tak piękna, jak zapamiętałam. Tak bardzo za tobą tęskniłam, Lizzy. – Pochyla się do przodu, rozsypując malutkie pocałunki po całej jej twarzy. - Ja też za tobą tęskniłam, mamo – szepcze mama, ocierając łzy wierzchem dłoni. – To jest Carter – dodaje, a spojrzenie babci przesuwa się na mnie. – Twój wnuk. – Przysięgam, że serce przestaje mi bić, kiedy odrywa oczy od mamy i spogląda na mnie. Zamiast wkurzonego grymasu, który posłał mi dziadek, kiedy byłem tutaj ostatnio, ona uśmiecha się pięknie i obejmuje mnie w pasie. Ja po prostu stoję bez ruchu. Ręce nadal przyklejone mam do boków. Jestem zmrożony. - Czekałam dwadzieścia cztery lata, aby cię poznać – płacze cicho w moją pierś. – Od tak dawna modliłam się o tę chwilę. Nie było dnia, abym o tobie nie myślała – nie kochała cię. – Gula w moim gardle rośnie i muszę zwalczyć łzy, które grożą wypłynięciem. Ona mnie kocha. Choć jest to rodzaj ponownego spotkania, na jakie miałem nadzieję, nie, o którym marzyłem, to z jakiegoś powodu nadal jestem sceptyczny. Nadal czekam, aż wszystko zacznie robić się brzydkie. - Pozwól mi na siebie spojrzeć – mówi, odsuwając się. – Spójrz, jaki jesteś przystojny. – Uśmiecha się, unosząc dłoń i delikatnie głaszcze bok mojej twarzy. Mama miała rację… ani trochę nie jest taka jak dziadek.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 24

Indiana Po zjedzeniu takiej ilości owoców, jaką zdołałam, idę do łazienki, aby wziąć prysznic, podczas gdy tata zaczyna przyrządzać obiad. Nienawidzę tego, że nie mogę pomóc, ale moje głupie ciało jest bardzo słabe z powodu leczenia. Utrzymanie się zbyt długo na nogach jest walką. Nie mogę się doczekać, kiedy to się skończy i będę mogła wrócić do normalności. Pozytywną stroną jest to, że bóle głowy wydaję się zmniejszać, więc to daje mi nadzieję, że leczenie działa. Modlę się o to, ponieważ nie jestem pewna, jak dużo tego jeszcze zniosę. Siadam na głupim, plastikowym siedzeniu, które tata zamontował pod prysznicem. Kurewsko nienawidzę tego, że muszę siedzieć na tej cholernej rzeczy, ponieważ jestem zbyt słaba, aby ustać tak długo. Przez to czuję się jak jakaś inwalidka. Na początku Carter pomagał mi brać prysznic, ale szybko położyłam temu kres. Tak wiele już zrobił. Cholernie dużo. Nigdy nie przestaje. Jeśli mogę w jakiś sposób trochę go odciążyć, to zrobię to. Nie zrozumcie mnie źle, nie wydaje się mieć coś, przeciwko, ale stawia czoła światu odkąd zaoferował się zadbać o mnie w czasie leczenia. Nie pozwoli, aby ktokolwiek pomógł. Kocham to, że chce to robić, i na zawsze będę wdzięczna, ale widzę, że zaczyna się to odbijać także na nim. To mnie martwi. Kiedy pozwalam, aby ciepła woda spływała po moim zmęczonym, obolałym ciele, myślę o Carterze. Przez ostatnie kilka dni nie był sobą. Pewnie, zawsze, kiedy jest w moim pobliżu przykleja uśmiech na twarz, ale kiedy nie zdaje sobie sprawy, że go obserwuję, to wyraźnie widzę na jego przystojnej twarzy zmartwienie. Kiedy wróci do domu będę musiała odbyć z nim rozmowę od serca. Kiedy wychodzę spod prysznica, owijam się ręcznikiem i kieruję do pokoju. LJ podąża zaraz za mną. Siedział przed łazienką, kiedy wyszłam. Nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

odstąpił mnie na krok, od kiedy zaczęło się leczenie. Myślę, że wyczuwa, że coś jest ze mną nie tak. Kiedy otwieram szufladę z bielizną, pierwszą rzeczą, jaką zauważam jest notatka. Ugh! Po piśmie mogę stwierdzić, że jest od Cartera.

Mogę i będę. JESTEŚ MOJA! Jeśli chcesz sobie ulżyć, to wiesz gdzie mnie znaleźć, piękna!!! Powinnam być na niego wkurzona, ale nie jestem. Zamiast tego się śmieję. Nie muszę nawet patrzeć. Wiem, że zniknął mój wibrator. Tak bardzo tęsknię za byciem z nim intymnie. Wiem, że myśli, że to co robi jest dla mojego dobra, może ma rację, ale potrzebuję z nim ponownego połączenia. Nienawidzę tego, że marnujemy osobno czas. Nie wiemy jak wiele czasu nam zostało. Kiedy jestem już ubrana, kładę się na łóżku. Wkurza mnie to, że najprostszy prysznic pozbawił mnie całej energii, jaką miałam. Chcę, aby wróciła stara ja. Chcę znów być zdrowa. Rak jest, kurwa, do dupy.

***

Otwieram powoli oczy, kiedy czuję jak łóżko się ugina i obejmują mnie dwie, silne ręce. Jest w domu. Wywołuje to uśmiech na mojej twarzy. Przewracam się na bok, twarzą do niego i muskam ustami jego wargi, kiedy jego piękne, czekoladowe oczy spotykają moje. - Cześć, przystojniaku – mówię z uśmiechem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Hej, piękna. – Zapierający dech uśmiech, który mi posyła, topi moje serce. Kocham patrzeć na niego, kiedy jest taki szczęśliwy. Sięgam w górę i delikatnie przesuwam dłonią z boku jego twarzy. - Jak poszło spotkanie twojej mamy? - Cóż, o wiele lepiej niż oczekiwałem. Nie mówiłem ci tego wcześniej, ponieważ nie chciałem niepotrzebnie cię martwić, ale tak właściwie to pojechaliśmy spotkać się z moją babcią. – Co? - Zamknij się. Nieprawda – piszczę. To nie tak, że mu nie wierzę; jestem tylko w szoku, to wszystko. - Prawda. – Chichocze. Zaczyna rozwijać temat, ale przerywam mu. - Co? Jak? I dlaczego dopiero teraz o tym słyszę? – pytam, szczypiąc go w bok. Nie mogę uwierzyć, że ukrywał to przede mną. - Ałć. – Śmieje się, pocierając żebra. – Jeśli pozwolisz mi dojść do słowa, to ci powiem. - Kładzie się na boku i jesteśmy zwróceni do siebie twarzą w twarz, po czym obejmuje mnie w pasie. Mówi mi o wszystkim. Począwszy od prywatnego detektywa, poprzez niepewność związaną z pojechaniem tam, po radość, którą czuł, kiedy został powitany z szeroko otwartymi ramionami. Wygląda tak beztrosko i szczęśliwie, jakby zdjęto z niego wielki ciężar. Ogrzewa to moje serce. - Mama miała rację – kontynuuje. – Ona w ogóle nie jest taka, jak dziadek. Nie miała pojęcia, że wtedy, lata temu, pojawiliśmy się u nich w domu. Dziadek nigdy jej nie powiedział. Kiedy się dowiedziała, miała złamane serce. – Nic nie mówię. Tylko słucham. – Nigdy nie widziałem, aby mama była tak szczęśliwa, Indi. Uśmiechała się promiennie przez całą drogę do domu. Powinnaś była ją zobaczyć. – Nie muszę. Założę się, że to ten sam wygląd, jaki widzę teraz na jego twarzy. - Bardzo się cieszę, że udało się wam wszystkim w końcu zaznać spokoju odnośnie tego, co się wydarzyło – mówię, biorąc w dłoń jego policzek. – Zamierzasz ponownie się z nią zobaczyć? - Oczywiście – odpowiada bez wahania. – Chce także poznać ciebie. Pokochasz ją, skarbie. Jest jak starsza wersja mamy. Jest bardzo słodka. – Uśmiecham się, pochylając się, aby pocałować go w usta. Czyste

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

podekscytowanie w jego głosie jest zaraźliwe. Jestem nakręcona tym, że do tego doszło. Wiem, że to, co zrobił jego dziadek prześladowało go przez dziewiętnaście lat. Mam nadzieję, że to spotkanie zapewniło mu jakiś rodzaj spokoju. Zasługuje na to. Zbyt długo nosił blizny z tamtego dnia. - Ja także nie mogę się doczekać, aby ją poznać – mówię mu, ponieważ taka jest prawda.

***

Do czasu, kiedy wracamy do Newcastle w czwartek popołudniu, czuję się okropnie. Wczoraj było dobrze, ale dzisiejszy dzień zdecydowanie odbija sobie to z nawiązką. Zwykle w czasie drogi tutaj śpię, ale musieliśmy zatrzymać się siedem razy, abym mogła zwymiotować. Cóż, suche torsje, ponieważ właśnie to miewam. Zawartość żołądka straciłam zanim w ogóle wyjechaliśmy z Sydney. Do czasu, kiedy dojeżdżamy, Carter niemal wychodzi z siebie. Troska, którą znosi jest wyraźnie wypisana na całej jego twarzy. - Myślę, że poproszę Justine, aby odwołała wszystkich moich klientów do końca dnia – mówi, niosąc mnie do sypialni. Nienawidzę tego, że musi mnie wszędzie nosić. Dziś jestem pewnie zbyt słaba, aby wejść po tych schodach, ale nawet, kiedy tak nie jest, to Carter nalega, że mnie zaniesie. - Nie, nie zrobisz tego – mówię ostro, tonem, który daje mu znać, że jestem poważna. Czas na trochę gadki o samodzielności. – Przestań być niedorzeczny. Poradzę sobie sama. Już straciłeś wystarczająco dużo pracy przeze mnie. Nie będę tolerowała… - Zaczyna się śmiać, zanim mam szansę skończy. – Co cię tak śmieszy? – pytam, mrużąc na niego oczy. - Ty. – Chichocze, pochylając się, aby delikatnie pocałować mnie w nos. – Kocham twoją ikrę. Tęskniłem za tym. – Jego beztroska od razu powoduje, że mięknę. - Proszę, nie odwołuj klientów – proszę, łagodząc głos. – Poważnie, będzie ze mną dobrze.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kładzie mnie na łóżku i przez kilka minut robi zamieszanie, po czym kieruje się na dół. Nie zajmuje mi długo, abym odpłynęła. Budzę się kilka godzin później, kiedy przychodzi sprawdzić, co u mnie. Przynosi mi talerz krakersów i jakiś sok, ponieważ tylko to jestem w stanie przyjąć i nie zwymiotować. Udaje mi się przełknąć kilka, podczas gdy Carter zabiera LJ na trawę, aby załatwił swoje sprawy. - Proszę, spróbuj zjeść trochę więcej – mówi ze zmarszczonymi brwiami, kiedy wraca na górę. Przewracam oczami. Wiem, że nie powinnam, ale czasami sprawia, że czuję się jak dziecko. Chciałabym, aby nie było mi tak niedobrze. Oczywiście, że zjadłabym więcej gdyby tak było. Siada na brzegu łóżka i wmusza we mnie jeszcze kilka krakersów zanim wychodzi. Kiedy znów ogarniają mnie nudności, leżę nieruchomo, mając nadzieję, że żołądek uspokoi się, kiedy będę spała. Nie jestem pewna jak długo jestem nieprzytomna, ale kiedy się budzę, czuję silną chęć zwymiotowania. Zwlekam się z łóżka i idę do łazienki. Muszę użyć ściany dla wsparcia, ponieważ czuję zawroty głowy i niepewnie stoję na nogach. Bardzo długo przytulam muszlę. Ta odrobina jedzenia, którą udało mi się wcześniej zjeść, teraz zniknęła. Podpieram się na toaletce, aby wstać. Czuję się okropnie. Powrót do łóżka byłby mądrym posunięciem, ale ciepły prysznic może pomóc. Po umyciu zębów, rozbieram się i wchodzę pod prysznic. Siadam na cholernym krześle, którego Carter i tata nalegali abym używała i odkręcam wodę. Ciepły strumień obmywa mi skórę, dając niesamowite uczucie. Właśnie tego potrzebują moje obolałe mięśnie. Do czasu, kiedy zakręcam wodę czuję się nieznacznie lepiej. Przynajmniej w jakiś sposób ludzko. Jednak, kiedy wstaję uderza we mnie kolejna fala zawrotów głowy. Mądrze byłoby znów usiąść, ale wszystko, czego chcę, to wytrzeć się i wspiąć do łóżka. Wychodzę spod prysznica i drżącymi dłońmi sięgam po ręcznik. Ledwo mam szansę się nim owinąć, kiedy uderza we mnie świadomość, że zaraz zemdleję. Myśląc szybko, odwracam się, mając zamiar usiąść na toalecie. Nie udaje mi się. Lecę do przodu, podczas gdy wszystko robi się czarne.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 25

Jestem w połowie roboty, kiedy słyszę pierwsze szczeknięcie. LJ szczeka okazjonalnie w ciągu dnia, ale nie często. Czasami dzieje się tak, kiedy chce wyjść na zewnątrz, ale wiem, że nie o to chodzi, ponieważ niedawno go wyprowadzałem. Innym razem szczeka, kiedy widzi przez okno w salonie kogoś przechodzącego ulicą, ale dziś zostawiłem zasłonięte żaluzje. Zrobiłem to, ponieważ wygląda na to, że jasne światło pogarsza bóle głowy Indi. Natychmiast wysyła mnie to na krawędź. Kiedy szczekanie nie ustaje, muszę przeprosić klienta. - Przepraszam, stary, ale muszę pójść coś sprawdzić. – Na szczęście to regularny klient i nie ma nic przeciwko. Czuję, że coś jest nie tak. Biegnę w dół korytarza i przez boczne drzwi, pokonując po dwa stopnie na raz. - Indi – wołam, jak tylko docieram do mieszkania. Nic. Kiedy słyszę, że szczekanie LJ robi się coraz bardziej desperackie, kieruję się w tamtym kierunku. Okrążam róg i widzę, że stoi na tylnych łapach, gorączkowo drapiąc drzwi do łazienki. Serce opada mi na dno żołądka. - Indi – wołam ponownie, ruszając do przodu. Nadal brak odpowiedzi. Sięgam po gałkę. Dzięki, kurwa, że drzwi nie są zamknięte na klucz. Otwieram je w panice. - Indiana. – Przysięgam, że serce przestaje mi bić i ucieka ze mnie całe powietrze, kiedy widzę jak leży na ziemi twarzą w stronę płytek. Uginają się pode mną kolana. Natychmiast, z jakiegoś powodu, myślę o najgorszym. Sądzę, że dlatego, iż cierpi na zagrażającą życiu chorobę. Szybko do niej podchodzę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy opadam na kolana, pierwszą rzeczą, którą robię jest sprawdzenie pulsu. Na szczęście, kurwa, żyje. - Indi – mówię, potrząsając nią. Delikatnie ją przewracam, kładąc sobie jej głowę na kolanach. Natychmiast zaczyna się budzić. Zalewa mnie fala ulgi. To wtedy zauważam strużkę krwi cieknącą jej po szyi. Pochylam głowę i widzę ranę pod jej brodą. Musiała się uderzyć upadając. - Indi… Indi, to ja… Carter. Mów do mnie, kochanie. - Carter – jęczy, otwierając oczy. Dzięki Bogu. - Wszystko będzie dobrze – mówię pocieszająco, biorąc ją w ramiona i wstając. Wchodzę energicznie do sypialni i kładę ją delikatnie na łóżku. - Carter – jęczy ponownie, usiłując wstać. - Nie ruszaj się, kochanie. Wszystko będzie dobrze. – Delikatnie głaszczę jej włosy, usiłując ją uspokoić. Sięgam po jej telefon leżący na szafce nocnej i dzwonię na dół. – Justine, mówi Carter. Indi upadła. Zadzwoń po karetkę. - Co? Kurwa. Z nią okej? – pyta spanikowana. W ciągu ostatniego miesiąca moi pracownicy ją pokochali. Ciężko jej nie kochać. - Z nią dobrze. Ma paskudną ranę na brodzie. Zadzwoń po nich i kiedy przyjadą pokieruj ich prosto do mojego mieszkania. Muszę do niej wracać – mówię, po czym kończę połączenie. Justine to dobry dzieciak. Wiem, że zrobi dokładnie to, o co ją poprosiłem. Indi unosi dłoń i przesuwa palcami po brodzie. - Krwawię – woła, unosząc dłoń przed twarz. - Wiem. Musiałaś się zranić, kiedy upadłaś. – Wyciągam spod niej ręcznik i zgniatam go, po czym przykładam do rany. – Możesz przytrzymać to przez chwilę przy brodzie? Muszę cię ubrać zanim przyjadą sanitariusze. - Pewnie. – Tak jak zwykle, pomimo zamroczenia, zachowuje stoicki spokój. Z kolei ja tego nie robię. Jestem pierdolonym bałaganem. Ręce mi drżą, kiedy przetrząsam szuflady, usiłując wyjąć dla niej coś do założenia. Od kilku tygodni mam nerwy na wyczerpaniu. Nie wiem ile jeszcze zniosę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

- Z nią dobrze, Ross – mówię pokrzepiająco, krążąc po korytarzu w szpitalu Johna Huntera. Lekarz poprosił abym opuścił pomieszczenie, kiedy będzie ją badał. W karetce powiedziała nam, że po wyjściu spod prysznica poczuła zawroty głowy i że tylko tyle pamięta. - Zadzwonię do pracy i powiem im, że mnie nie będzie. Będę u was za kilka godzin – odpowiada zmartwionym tonem. - Nie. Nie musisz tutaj przyjeżdżać. Zajmę się nią. Dam sobie radę, Ross. – Cóż, to sobie powtarzam. Czuję się odpowiedzialny za to, co się stało. Powinienem tam być. Czy on myśli, że nie zajmuję się nią dość dobrze? Ponieważ, poza tą sytuacją, myślę, że dobrze sobie radzę. Może to tylko paranoja. – Jak tylko lekarz skończy ją badać, zadzwonię do ciebie i przekażę to, co powiedział. - Kurwa – mówi, zgrzytając zębami i głośno wzdycha. – Okej. – To nie jest dla niego łatwe, kapuję to. - Ross. Wiesz, że jeśli uważałbym, że to coś poważnego, to bym ci powiedział. Sanitariusz powiedział, że może potrzebować szwu, lub dwóch na brodę, ale poza tym jej parametry życiowe są dobre. – Ponownie pochłaniają mnie wyrzuty sumienia. Powinienem tam, kurwa, być. - Zadzwoń do mnie jak tylko będziesz wiedział, co i jak. - Zadzwonię. Obiecuję – mówię przed zakończeniem połączenia.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Indiana Kiedy się budzę, nadal jestem w szpitalu. Na zewnątrz jest ciemno, ale za mną znajduje się małe światło, które oświetla pomieszczenie na tyle, abym zobaczyła Cartera, który śpi na krześle obok mojego łóżka. Po rentgenie, który służył sprawdzeniu czy niczego nie złamałam ani nie mam pęknięć, lekarz założył mi na brodę kilka szwów. Zatrzymują mnie na całonocną obserwację. Szczerze mówiąc, czuję się o wiele lepiej. Podpięli mi kroplówkę, która ogromnie pomogła. Najwyraźniej poważnie się odwodniłam od tego całego wymiotowania. Pochłania mnie poczucie winy, kiedy tak leżę i obserwuję Cartera. Wygląda na tak zmęczonego i wycieńczonego. Chciałabym, aby pojechał do domu i wyspał się porządnie w prawdziwym łóżku, ale kiedy wcześniej go o to poprosiłam, to odmówił. Jestem wdzięczna, że go mam. Był niesamowity. Jesteśmy razem tylko nieco ponad miesiąc. Większość tego czasu została zdominowana moją chorobą. To takie niesprawiedliwe. To naprawdę się na nim odbija. Kocham to, jak wkroczył i zaopiekował się mną, pomimo tego, że nigdy się na to nie pisał. Większość ludzi na jego miejscu dałaby nogę kilka tygodni temu. Nie on. Jest świetnym facetem i ani razu nie narzekał, ale to mnie martwi. Nienawidzę tego, że go w to wciągam. - Carter… Carter – mówię, sięgając, aby nim potrząsnąć. Porusza się na krześle, a potem otwiera oczy. - Cholera. Wszystko w porządku? – pyta, pocierając dłońmi twarz i wstaje. Jest na krawędzi. Przez to czuję się jeszcze gorzej. - Wszystko jest dobrze – odpowiadam, sięgając po jego dłoń. – Dlaczego nie pojedziesz do domu i nie wyśpisz się porządnie? To krzesło nie może być wygodne.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie zostawię cię, Indi. – Wzdycham z powodu jego uporu. Po naszej wcześniejszej rozmowie wiem, że nie wygram w tej kwestii. Przesuwam się i klepię łóżko obok siebie, uśmiechając się do niego. - W takim razie chodź i połóż się ze mną. – Uśmiecha się, po czym zrzuca buty i wspina się na łóżko. Unoszę lekko głowę, aby mógł wsunąć rękę pod moją szyję. Przewracam się na bok i wtulam w niego. - Kocham cię, Carter – szepczę. - Ja ciebie też, kochanie – odpowiada, całując mnie w głowę. Nie wiem, co robić. Wcześniej rozmawiałam z tatą przez telefon. Chciał przyjechać, ale powiedział, że Carter tego nie chciał. Nie podoba mi się to, że czuje się za mnie taki odpowiedzialny, ponieważ nie jest. Może muszę wrócić do domu. Nawet, jeśli tylko na kilka tygodni, do czasu, aż zakończy się leczenie. Carter potrzebuje odpoczynku. Był cudowny, ale zrobił więcej niż powinien. To czas, aby dać mu przerwę. Już wystarczająco zakłóciłam mu życie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Wszystko w porządku, stary? – pyta Marcus, kiedy przygotowuję jego rękę do tatuażu. – Nie jesteś dziś sobą. - Taa – przyznaję, wzdychając, kiedy przelotnie nawiązuję z nim kontakt wzrokowy. – Problemy osobiste. – Nienawidzę tego, że tu jestem, pracując, podczas gdy Indi jest na górze sama. Nalegała abym dzisiaj poszedł do pracy. Zmusiłem ją, aby obiecała mi, że jeśli będzie musiała po coś wstać, to od razu do mnie zadzwoni. Tylko pod takim warunkiem zgodziłem się na jej żądanie. - Przykro mi to słyszeć, stary – odpowiada, posyłając mi współczujący uśmiech. – Nie spierdolisz mi tatuażu, prawda? Nigdy cię takiego nie widziałem. Ciągle się wyłączasz… i szczerze, wyglądasz jak gówno, człowieku. – Chichoczę bez przekonania. Czuję się także jak gówno. - Nie spierdolę ci tatuażu – mówię ostro. Cóż, mam, kurwa, taką nadzieję. Weź się w garść, Reynolds. Nie mówimy nic więcej, kiedy zaczynam pracować nad jego ręką. Nie zagłębiam się z klientami w osobiste sprawy. Nie tak działam. Zawsze byłem skryty. Jednak muszę się ogarnąć. Cała ta sytuacja odbija się na mnie. Na nas wszystkich. Zabija mnie patrzenie na nią, kiedy jest taka chora. Wiem, że po tym leczeniu poczuje się lepiej na dłuższą metę, ale i tak nie jest przez to łatwiej. Dziś rano odciągnąłem nawet na bok w szpitalu lekarza i wyjaśniłem mu sytuację, kiedy Indi brała prysznic. Zapewnił mnie, że wszystko, przez co przechodzi jest normalne. Nic z tego nie jest dla mnie normalne. Na szczęście zakończyłem ten tatuaż bez spierdolenia go. Kiedy odprowadzam Marcusa do drzwi, dzwoni telefon w mojej kieszeni. Z jakiegoś powodu zaczyna mi pędzić serce. Sądzę, że po tym wszystkim, co stało się wczoraj, jestem na krawędzi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wyciągam go i widzę na wyświetlaczu imię Rossa. Pewnie chce tylko sprawdzić co u Indi. - Cześć, Ross – mówię. - Cześć, synu. Właśnie otrzymałem telefon od Indi. Chce, abym po nią przyjechał. Co się do cholery dzieje?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 26

Indiana Po zakończeniu rozmowy z tatą, wyciągam walizkę i kładę ją na łóżku. Ciężko mi na sercu, ale wiem, że robię to, co trzeba. Mam nadzieję, że Carter zrozumie. Tacie zajmie kilka godzin zanim tutaj przyjedzie, ale chcę być przygotowana, kiedy się pojawi. Jeśli teraz to zrobię, to będę miała trochę dodatkowego czasu do spędzenia z Carterem zanim wyjadę. Kiedy otwieram szufladę, słyszę zatrzaskujące się drzwi wejściowe, po czym Carter wpada do pokoju. - Co ty, kurwa, myślisz że robisz? – krzyczy, powodując, że podskakuję. Cholera, wie. Odwracam się w jego stronę i widzę, że jest zraniony. Tata musiał do niego zadzwonić. Niech go cholera. To ostatnia rzecz, jakiej chciałam. Chciałam mieć szansę osobiście wyjaśnić to Carterowi. Jestem wściekła na tatę, że się w to wmieszał. - To nie tak jak myślisz, Carter – mówię cichym, spokojnym głosem, kiedy do niego podchodzę. - Zostawiasz mnie? – To wszystko, co mówi, wypuszczając powietrze, a jego ramiona opadają. Na jego twarzy widać kompletną dewastację. Łamie mi to serce. - Nie zostawiam cię, Carter. Jadę tylko na kilka dni do domu, aby dać ci przerwę. Martwię się o ciebie. Nie jesz i nie śpisz odpowiednio. Przeszkadzam ci w pracy… w życiu. Nienawidzę tego, że nieustannie się o mnie martwisz. Jestem odpowiedzialna za wszystko, przez co przechodzisz. Byłoby samolubnie z mojej strony, gdybym w tych okolicznościach tu została. – Kiedy mówię usiłuję go zapewnić. Sięgam po niego rękami, ale odpycha je i robi krok w tył. - Myślisz, że będę się mniej martwił, kiedy będziesz dwie, pierdolone godziny drogi stąd? – wrzeszczy, powodując, że się wzdrygam. Nigdy wcześniej Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

nie mówił do mnie tak ostro. Emanuje z niego złość. Kiedy wplata dłonie we włosy, w moich oczach wzbierają łzy. Nie tak chciałam, aby to się odbyło. - Nie musisz tego robić, Carter. Nie pisałeś się na to, rozumiem. Wiem, jakim jesteś typem człowieka. Wiem, że nigdy byś nie odszedł, nawet gdybyś chciał. Zapewniam ci łatwe wyjście. Sięga do mnie, owijając szorstko palce wokół mojej ręki i mocno mnie do siebie przyciąga. - Posłuchaj mnie – warczy, zbliżając się do mojej twarzy. – Zamierzam powiedzieć to tylko raz i więcej nie powtórzę. Kurewsko cię kocham, Indiano. Na dobre i złe. Nie chcę, kurwa, wyjścia. Słyszysz mnie? Nie waż się podejmować decyzji opartych na tym, co myślisz, że jest dla mnie najlepsze. Ani mi się, kurwa, waż. - Ja… ja. – To wszystko, co udaje mi się wykrztusić. Nie potrafię już dłużej utrzymać łez, które swobodnie spływają mi po policzkach. Chmurzy się jak tylko je widzi. Szybko puszcza moją rękę i wciąga mnie w miażdżący uścisk. - Przepraszam, – szepcze o wiele bardziej spokojnym głosem – ale nigdzie, kurwa, nie jedziesz, Indiano. To ostateczne. - Czuję jakbym ciągnęła cię ze sobą w dół. Nie chcę tego robić. – Płaczę w jego pierś. Ta cała sytuacja to zbyt wiele. Odsuwa się ode mnie i łapie w dłonie moją twarz. Złość, która była w jego oczach kilka minut temu, teraz zniknęła. - Nigdy nie mogłabyś mnie pociągnąć w dół, kochanie. Jesteś moim słoneczkiem. Nie widzisz tego? Pomimo tego wszystkiego nadal rozjaśniasz moje dni. Byłbym, kurwa, zagubiony gdyby cię tu nie było. – Znów mnie do siebie przyciąga, praktycznie mnie miażdżąc. – Już na samym początku obiecałem ci, że jesteśmy w tym razem i miałem na myśli każde słowo. Proszę, nie wyjeżdżaj. Potrzebuję cię tutaj ze mną. Kiedy w końcu mnie puszcza, łapie mnie za rękę i prowadzi do łóżka. Siada na brzegu materaca i pociąga mnie na kolana, obejmując ramionami. - Nie wyjdziemy stąd, dopóki wszystkiego nie uporządkujemy – żąda.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Siedzieliśmy tam ponad godzinę, aż wszystko sobie wyjaśniliśmy. Zgodziłam się zostać, pod warunkiem, że trochę odpuści i nie będzie pozwalał, aby moja choroba przejęła kontrolę nad jego życiem. Niechętnie się zgodził. Powiedziałam, że muszę zadzwonić do taty i powiedzieć, by nie przyjeżdżał, Carter odpowiedział: - Nie kłopocz się. Już mu powiedziałem, że zostajesz. – Ugh! Arogancki dupek. I tak zadzwoniłam do taty, zapewniając go, że wszystko było okej. W końcu Carter bardzo niechętnie wrócił do pracy. Później tego wieczoru, nie wspominaliśmy już o tym, co się stało. Oboje powiedzieliśmy już to, co chcieliśmy i zostawiliśmy to za sobą. Po kolacji zwinęliśmy się na sofie i wpadliśmy w łatwą rozmowę. Nic głębokiego. Nic na temat mojej choroby. Tylko normalne, codzienne rzeczy. To było miłe. - Tak sobie myślałem – mówi. Okej, to może być niebezpieczne. - O czym? – pytam sceptycznie. - Justine mówiła o jakimś dziewczyńskim Spa, do którego chodzi. Może pozwolisz mi zapisać cię na dzień rozpieszczania? Dobrze by ci to zrobiło. – Odchylam głowę i uśmiecham się do niego, wzruszając w tym samym czasie ramionami. - Nie wiem. Brzmi cudownie, ale to jest coś, co zawsze robiłyśmy razem z Meg. Sama nie będę się dobrze bawiła. - Mógłbym pojechać z tobą. – Zaczynam się śmiać, kiedy przekręcam się na brzuch, aby na niego spojrzeć. - Poszedłbyś na zabiegi twarzy i mani/pedi? – pytam z niedowierzaniem, ponieważ to jest coś, czego nie mogę sobie wyobrazić że robi. - Co to jest mani/pedi? - Manikiur i pedikiur. - Och – mówi z kamienną twarzą, ponownie wywołując mój śmiech. – Taa, może to nie jest coś dla mnie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To zdecydowanie nie jest coś dla ciebie – zgadzam się, ponownie się w niego wtulając.

***

W piątek Carter zabiera mnie ponownie do szpitala Johna Huntera w New Lambton, aby usunęli mi szwy z brody. Wczoraj zakończyłam drugi tydzień radioterapii. Słowa nie mogę wyrazić, jaka jestem szczęśliwa, że to niemal koniec. W przyszłym tygodniu będziemy musieli zostać w Sydney jeden dzień dłużej, ponieważ w piątek będę miała kolejny skan i jakieś badania krwi, aby dowiedzieć się czy leczenie się powiodło. Bóle głowy niemal całkowicie zniknęły, więc jestem pewna, że otrzymamy dobre wyniki. Cóż, modlę się, aby tak było. W tym tygodniu pomiędzy mną i Carterem było inaczej. Naprawdę się wycofał, przez co czułam się o wiele lepiej. Nadal mi nadskakiwał, niczym matka kwoka, ale wydawał się o wiele bardziej rozluźniony. Miałam całkiem dobry tydzień, na tyle, na ile pozwoliły na to skutki uboczne. Nadal czuję się okropnie, ale nudności nie są już tak złe, więc jestem w stanie utrzymać w sobie większość jedzenia. W połowie sobotniego poranka, Carter poprosił mnie, abym była wykąpana, ubrana i gotowa do czasu lunchu. Nie pytałam dlaczego, założyłam po prostu, że wychodzimy gdzieś, aby coś zjeść. Często to robimy, kiedy dobrze się czuję. Mam na sobie nową parę dżinsów i ładny top, kiedy w południe Carter wchodzi na górę. W zeszłym tygodniu kupiłam trochę nowych ciuchów, ponieważ od rozpoczęcia leczenia straciłam kilka kilo. Nadal noszę większość moich ubrań, choć są teraz na mnie trochę za duże. Ale dżinsy? Nie. Lubię, kiedy są dopasowane. - Weź torebkę – mówi, wchodząc do mieszkania. – Robię sobie przedłużoną przerwę na lunch.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dokąd idziemy? – pytam, kiedy posyła mi psotny uśmiech. Coś kombinuje, mogę to stwierdzić. - Do Spa. - Co? - Powiedziałaś, że nie chcesz jechać sama, więc jadę z tobą. – Nie mogę się powstrzymać. Zaczynam się śmiać. Carter Reynolds w Spa. Muszę to zobaczyć. - Myślałam, że powiedziałeś, iż mani/pedi nie jest dla ciebie. - Bo nie jest, ale chcę tego dla ciebie, więc jestem przygotowany, że przy wejściu oddam im swoje jaja. Nie martw się, odbiorę je wychodząc. – Oboje się śmiejemy, schodząc na dół i do samochodu. Po zaparkowaniu przy ulicy, Carter przechodzi na moją stronę, aby otworzyć mi drzwi. Nadal jestem w szoku, że naprawdę tutaj ze mną jest. Kocham to, że jest gotów zrobić cokolwiek, by mnie uszczęśliwić. Kiedy Carter zamyka za mną drzwi, stoję na chodniku i odchylam głowę do tyłu, pozwalając, aby promienie słoneczne uderzały w moją twarz, powodując, że skóra mi mrowi. Choć mamy środek zimy, to dziś jest piękny, słoneczny dzień. Czuję, jak usta wyginają mi się w uśmiechu, po tym, jak robię wielki oddech, wciągając w płuca świeże powietrze. Kiedy otwieram oczy, wiedzę, że Carter się na mnie gapi ze słodkim uśmiechem na twarzy. - Z tobą okej? – pyta. - Taa. Cieszę się po prostu przebywaniem na zewnątrz. - Dobrze to widzieć. – Tylko tyle mówi, pochylając się, by pocałować mnie w czubek głowy. Splata palce z moimi i prowadzi nas w dół ulicy. Nie potrafię wam powiedzieć, jak dobrze jest znów być na świeżym powietrzu i na słońcu. Ostatnio zdecydowanie zbyt dużo czasu siedziałam w mieszkaniu. Taka prosta rzecz, jak przebywanie na zewnątrz było czymś, co kiedyś brałam za pewnik. Już tak nie jest. To zabawne, że zdajesz sobie sprawę, jak ważne są małe rzeczy, w chwili, kiedy zostają ci odebrane. - Jesteś pewien, że chcesz to zrobić? – pytam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak – odpowiada. – Potrzebujesz tego, kochanie. - Mówiłam ci dzisiaj, jak bardzo cię kocham? - Tak, ale nigdy nie znudzi mi się słuchanie tego - przyznaje, kiedy przyciąga nasze splecione dłonie do twarzy i składa pocałunek na moich palcach. – Więc czuj się wolna, by ponownie mi to powiedzieć. Carter otwiera drzwi Spa i odsuwa się na bok, abym mogła wejść do środka. Pokonuję tylko kilka kroków i zatrzymuję się. Łzy natychmiast wzbierają mi w oczach. Och. Mój. Kurwa. Boże. Odwracam głowę, aby spojrzeć na Cartera i znajduję go z największym, zadowolonym z siebie uśmiechem na twarzy. - Niespodzianka – mówi. Niespodzianka to niedopowiedzenie. Nie mogę uwierzyć, że to dla mnie zrobił. Łzy spływają mi już po policzkach, kiedy wstaje z miejsca, na którym siedziała i zmniejsza dystans pomiędzy nami, po czym zgarnia mnie w ramiona. Jestem taka przytłoczona. - Meg – szepczę, obejmując ją rękami w pasie i mocno ściskam. Nie mogę uwierzyć, że ona naprawdę tutaj jest. - Kurewsko za tobą tęskniłam. – Płacze, zacieśniając wokół mnie uścisk. - Ja za tobą też. Nie uwierzyłabyś, jak bardzo. – Jestem w tej chwili przepełniona radością. Odsuwa się i nawiązuje ze mną kontakt wzrokowy. Pomimo tego, że obie płaczemy, na twarzach mamy ogromne uśmiechy. Przytula mnie jeszcze raz. Długo się ściskamy. Nie chcę jej puszczać. W końcu odsuwa się o krok i unosi dłoń, by uszczypnąć mnie w rękę. - Ałć – mówię, marszcząc na nią brwi. – Za co to było? - Nie mogę uwierzyć, że jesteś chora i mi nie powiedziałaś, suko. – Wyraźnie słyszę w jej głosie zranienie. - Nie chciałam cię martwić. – Ponownie zgarnia mnie w ramiona i ściska mocno.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Kocham cię – szepcze. – Chcę wiedzieć o takim gównie. Niczego przede mną nie ukrywaj. - Ja też cię kocham, Meg. Przepraszam, że ci nie powiedziałam.

***

Spędziłam najbardziej niesamowity dzień na świecie. Samo posiadanie przy sobie najlepszej przyjaciółki podniosło mnie na duchu tak bardzo, że nie uwierzylibyście. W drodze do domu nie jestem w stanie wystarczająco podziękować Carterowi za to, co zrobił. Wygląda na to, że wykradł z mojego telefonu numer do Meg i zadzwonił do niej. Kiedy usłyszała, że jestem chora, wskoczyła do pierwszego samolotu. Nie jestem pewna jak długo zostaje, ale zamierzam cieszyć się wspólnym czasem, kiedy tutaj jest. Carter zarezerwował nam pełen pakiet w Spa. Byłyśmy tam ponad cztery godziny. Skorzystałyśmy z terapeutycznej kąpieli z hydromasażem, peelingu, masażu ciepłymi kamieniami, zabiegów na twarz i oczywiście z manikiuru i pedikiuru. Pakiet uwzględniał nawet lunch. To było dokładnie to, czego potrzebowało moje zmęczone ciało. Kiedy stamtąd wyszłam, poczułam się ożywiona. Choć było niesamowicie, to sama możliwość nadrobienia zaległości z Meg była dla mnie najważniejszym punktem dnia.

***

Kiedy Carter kończy ostatnią pracę na dziś i wchodzi do mieszkania, znajduje mnie i Meg, kiedy plotkujemy na kanapie. Podchodzi do nas, pochyla się i całuje mnie w usta. - Skoczę pod szybki prysznic, a potem zabieram was obie na kolację – mówi, uśmiechając się do mnie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Okej – odpowiadam, odwzajemniając uśmiech. Oczy mam przyklejone do jego tyłka, kiedy się odwraca i zmierza do łazienki. Nadal odmawia uprawiania ze mną seksu. Jestem obecnie na takim etapie, że kusi mnie by przywiązać go podczas snu do łóżka, tylko po to, bym mogła go wykorzystać. Wiem, że ta abstynencja dla niego również nie jest łatwa. Za każdym razem, kiedy się obściskujemy robi się twardy, ale nie pozwala mi abym zrobiła cokolwiek, by mu ulżyć. Nienawidzę tego. Wiem jak bardzo ja cierpię, więc mogę sobie tylko wyobrazić, co on czuje. Już dużej nie bierzemy wspólnych pryszniców. Nie chodzi tylko o to, że czuję się jak inwalidka, ponieważ Carter czuje potrzebę mycia mnie, ale pokusa bycia razem nago i niemożności posunięcia tego dalej staje się zbyt trudna do zniesienia. Środa była pierwszym dniem od tygodni, kiedy to zrobiliśmy. Narzekałam na to, że nie jestem w stanie umyć włosów z powodu moich szwów, więc zaoferował, że on to zrobi. Usiadł na tym głupim, plastikowym krześle i ściągnął słuchawkę z mocowania. Po tym jak delikatnie odchylił mi głowę do tyłu, umył mi włosy, uważając, by nie zamoczyć mi twarzy. Po tym jak skończył, wstałam i odwróciłam się do niego zauważając, że jego penis stoi sobie dumnie. Był twardy jak skała. Co za dużo to nie zdrowo. Owinęłam palce wokół jego trzonu i pomimo tego, że protestował, nie zgodziłam się przestać. Zanim uległ, potrzeba było tylko kilku pociągnięć dłonią, aby głowa opadał mu do tyłu i uciekł mu głośny jęk. Potrzebował tego i wiedział o tym. Minęły tygodnie odkąd sobie ulżył. Nie za bardzo dobrze się z tym czułam. Wiem jak ważny jest dla niego seks, i nienawidziłam tego, że musiał się bez niego obchodzić. Ufałam, że nie poszedł nigdzie indziej, ponieważ wiem, jak bardzo mnie kocha, ale chciałam to dla niego zrobić. Jedną ręką objął mnie w pasie, aby mnie przytrzymać i jego usta spotkały moje. Drugą rękę przesunął w dół, pomiędzy moje nogi i kreślił kręgi na mojej łechtaczce, podczas gdy ja cały czas pracowałam nad nim. W ciągu kilku minut nasze ciała zaczęły drżeć, kiedy jęczeliśmy w swoje usta, rozpadając się razem. Kiedy nogi zagroziły poddaniem się z powodu tej intensywności, Carter zacieśnił uścisk wokół mojego pasa. Jedna rzecz jest pewna; wstrzymywanie się sprawiło, że te orgazmy były o wiele bardziej słodkie. Kiedy w końcu znów pójdziemy na całość, będzie wybuchowo.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Choć to nie zbliżyło się nawet trochę do tego, co oboje chcieliśmy zrobić, to wystarczyło, by trochę sobie ulżyć. Bez jego wiedzy, miałam wielkie plany na jutrzejszą noc. Będziemy uprawiali seks. Tego możecie być pewni. Poczyniłam wszelkie konieczne środki, aby do tego doszło. Nie będzie wiedział, co w niego uderzyło.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 27

Powinienem zadzwonić do Megan kilka tygodni temu, ponieważ już widzę u Indi poprawę. Polepszył jej się nastrój. Kocham ponownie widzieć w niej iskrę. Podjąłem ryzyko i zadzwoniłem do Megan za plecami Indi, ale na szczęście to pomogło. Jak tylko powiedziałem jej, co się działo z Indi, nie tylko była w szoku, ale także całkowicie zdruzgotana. Zanim w ogóle miałem szansę zapytać, czy przyleci do domu, ona powiedziała „Zamierzam zorganizować lot. Będę tam tak szybko, jak mogę”. Godzinę później oddzwoniła do mnie, by powiedzieć, że jest w drodze na lotnisko i za kilka godzin wylatuje. Idealnie wyszło. Jej samolot miał wylądować w Sydney następnego dnia koło południa. Poprosiłem Justine, aby wynajęła samochód, który odebrał ją z lotniska i przywiózł tutaj, a także żeby zarezerwowała dzień w Spa. Powiedziałem, że chcę, aby dziewczyny miały wszystko załatwione, by zaoszczędzić im kosztów. Przyznam, że obserwując ich ponowne spotkanie miałem gulę w gardle. To było bardzo poruszające. Byłem cholernie szczęśliwy, że mogłem to dla niej zrobić. Potrzebowała tego wytchnienia. Jest już na końcu leczenia, i mogę stwierdzić jak bardzo się zmaga. Mam nadzieję, że da jej to kopa, aby przetrwać tę ostatnią prostą. Po wzięciu prysznica i założeniu ciemnych dżinsów i ładnej koszuli, wracam do dziewczyn. Indi gwiżdże, kiedy do nich podchodzę. - Wyglądasz tak dobrze, że można by cię zjeść - szepcze, wstając z sofy i obejmując mnie w pasie. – Mmmm. Smakowicie pachniesz. – Wzdycha, przyciskając nos do mojej piersi i wdychając. Pieprzcie mnie. Wszystko we mnie chce ją podnieść, zanieść do sypialni i pożreć ją. Ta myśl pochłania moje myśli w każdej minucie, każdego, pieprzonego dnia, ale nie mogę tego zrobić. Jeszcze jeden tydzień, to sobie właśnie powtarzam. Nigdy

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

w życiu nie obyłem się tak długo bez seksu. Macie pojęcie, jak ciężko jest leżeć każdej nocy koło kobiety, którą się kocha i nie być w stanie połączyć się z nią w ten sposób? To pieprzona tortura. Nie potrafię wam powiedzieć jak wiele razy niemal się ugiąłem, kiedy Indiana błagała mnie, abym ją pieprzył. Nienawidzę jej czegokolwiek odmawiać, zwłaszcza seksu, ale to dla jej własnego dobra. Jest zbyt chora i za słaba. Jeśli wszystko dobrze pójdzie, to za tydzień zamierzam ją pieprzyć tak, że nie będzie mogła chodzić. Zabieram dziewczyny do restauracji, która nazywa się Surfhouse. Usytuowana jest na brzegu Merewether Beach. Poleciła mi ją jedna z klientek, Kellie. Powiedziała, że za jedzenie i widok można zabić i miała rację. Tak było. Przez większość nocy siedzę i patrzę jak rozmawiają i śmieją się. Ponowne zobaczenie takiej Indiany ogrzało mi serce. Tęskniłem za jej śmiechem, uśmiechem, oraz jej beztroskim usposobieniem. Dziewczyny były sobie bliskie w liceum, ale przyjemnie mi, kiedy widzę, że nic się nie zmieniło. Jest już późno, kiedy wracamy do mieszkania. Wiedziałem, że Indi nie chciałaby, żeby Megan zatrzymała się w hotelu, ale dlatego, że mam tylko jedną sypialnię, złączyliśmy obie strony sofy, aby zrobić dla niej prowizoryczne łóżko. To nie było dużo, ale nie wydawało się, by miała coś przeciwko. Tak czy siak, w poniedziałek rano jedziemy do Sydney, na ostatnią serię radioterapii, więc musi wytrzymać tylko dwie noce. W niedziele rano wcześnie wstajemy i udajemy się na targ. Odkąd Indiana ze mną mieszka, stało się to naszym niedzielnym rytuałem. Po zaopatrzeniu się w świeże owoce, warzywa i inne, lokalne specjały, idziemy do sklepu rybnego, po jakieś owoce morza na lunch. Później tego popołudnia, nieoczekiwanie pojawia się u mnie Jax. - Hej, stary – mówię zaskoczony, kiedy otwieram drzwi. – Co ty tu robisz? – Szczerze mówiąc tęskniłem za naszymi posiadówkami. Nie spotkaliśmy się na naszą karcianą noc, odkąd Indiana rozpoczęła leczenie. Była po prostu zbyt chora. - Twoja kobieta do mnie zadzwoniła – odpowiada. – Pomyślała, że potrzebujesz męskiego, popołudniowego wypadu na miasto. – Spoglądam przez ramię na Indianę i widzę, że się uśmiecha. Chryste, kocham ją. Pomimo tego, że

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

początkowo martwi mnie myśl o zostawieniu jej, to ma tutaj Megan, więc wiem, że będzie z nią dobrze. Wstaje i podchodzi do nas. Po pocałowaniu Jaxa w policzek na powitanie, obejmuje mnie rękoma w pasie. - Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, ale potrzebujesz tego. Dobrze ci zrobi taka okazja na rozluźnienie się – mówi, uśmiechając się do mnie. – Poza tym, jeśli będę miała szczęście, to może nawet załapię się na jakiś pijacki seks jak wrócisz do domu. - Niezła próba – odpowiadam, śmiejąc się. - Nie odmawia ci tego, prawda? – pyta ją Jax. - Tak, odmawia. Musisz go nawalić, abym mogła go wykorzystać, kiedy wróci do domu. – Oboje śmiejemy się z jej komentarza. Kurwa. Nienawidzę tego, że czuje się zaniedbana w tym zakresie. Jednak przeprowadziliśmy na ten temat długą rozmowę. Wiem, że rozumie moje powody tego, że z nią nie sypiam.

***

Jest około 23:00, kiedy wtaczam się do mieszkania. Jestem sam. Skończyło się na tym, że Jax pozbierał dwie, przypadkowe laski, kiedy wychodziliśmy. Albo raczej powinienem powiedzieć, że to one próbowały pozbierać nas. Zaprosiły nas do siebie. Oczywiście nie byłem zainteresowany. Jedyna kobieta, jakiej kiedykolwiek będę potrzebował i pragnął czekała na mnie w domu. Skończyło się tym, że odszedł obejmując rękami je obie. Szczęśliwy skurwysyn. Jeszcze jeden tydzień, skanduję do siebie, kręcąc głową, kiedy odwracam się w przeciwnym kierunku i kieruję się do mieszkania. Kiedy docieram, światła są wyłączone, ale Indiana zostawiła włączone światło w holu, który prowadzi do naszej sypialni. Widzę, że Megan już śpi na sofie. Po cichu, aby jej nie obudzić, kieruję się do pokoju. Wypiłem dość sporo, ale właściwie czuję się całkiem dobrze. Jestem bardzo zrelaksowany. Jax robił co mógł, żeby mnie nawalić, ale rano muszę jechać do Sydney, więc z biegiem

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

godzin zwolniłem z piciem. To była dobra noc. Indi miała rację; to było to, czego potrzebowałem. Kiedy włączam światło w sypialni, budzę Indianę. Szlag. Siada i przeciera oczy. Jest cholernie słodka zaraz po przebudzeniu. Kołdra zsuwa się w dół, odkrywając jej spektakularne cycuszki. Pieprzcie mnie, jest naga. Mój fiut od razu się porusza. Odrzuca pościel na bok i wstaje z łóżka. Słodki Jezu, doskonale wiem, co kombinuje. Podchodzi do mnie. - Gdzie twoja pidżama? – pytam, odwracając wzrok. Jeśli będę na nią patrzył, to wiem, że się, kurwa, ugnę. Fakt, że piłem, wcale nie pomaga. Mój rozsądek jest przytępiony. Zakopanie fiuta w tej jej niebiańskiej cipce jest tym, o czym myślałem od kilku tygodni. - Było gorąco – mówi z uśmieszkiem, obejmując mnie w pasie. Jest pierdolona zima. Pieprzenie, ona jest kurewsko gorąca. Trzymam ręce po bokach ciała i uciekam wzrokiem ku sufitowi. Usiłuję nie myśleć o fakcie, że czuję jej twarde sutki przyciśnięte do mojej piersi. Jest małą lisicą. Fiut twardniej mi jeszcze bardziej. – Masz na sobie za dużo ciuchów – szepcze, wspinając się na palce i całując mnie w szyję. Przynajmniej mam na sobie jakieś pieprzone ubrania. Gra nieczysto. Muszę pozostać silny. Sięga w górę i zaczyna odpinać guziki mojej koszuli, jeden po drugim. - Mogę to zrobić – mówię, spoglądając na nią. Oczywiście patrzy na mnie spod rzęs i uśmiecha się. Jep, jest lisicą. Chryste, jest kurewsko piękna. - Jestem pewna, że możesz – mruczy. – Ale pozwól mi to dla ciebie zrobić. - Nie grasz fair, kochanie. - Nie mam pojęcia, o czym mówisz. – Nie mogę się powstrzymać i chichoczę z jej odpowiedzi. Czy ona myśli, że jestem, kurwa, głupi? Jak cholera, nie wie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy wszystkie guziki są już odpięte, sięga i wsuwa dłonie pod koszulę, po czym ściąga mi ją z ramion. Opada na ziemię. Omiata spojrzeniem moją klatę i abs, oblizując przy tym usta. Fiut twardnieje mi jeszcze mocniej. Przesuwa palcami po wytatuowanym na mojej piersi napisie. - Co oznacza „Mi Vida Loca”? – szepcze. - Moje szalone życie. – Widzę, jak kąciki jej ust unoszą się na tę odpowiedź. - Cieszę się, że twoje szalone życie doprowadziło cię do mnie - mówi. - Ja też, kochanie – odpowiadam, przesuwając wierzchem dłoni z boku jej twarzy. Ona sprawia, że wszystko, przez co przeszedłem, moje dorastanie, jest tego warte. Każda cholerna rzecz. Następnie sięga do guzika moich dżinsów. - Och nie, nie zrobisz tego – mówię, odsuwając się. Ignoruje mnie, ponownie zamykając dystans pomiędzy nami i sięga do pasa moich spodni. Moja wstrzemięźliwość kurczy się z każdą sekundą. Pracuje gorączkowo nad guzikiem oraz zamkiem i umieszcza kilka pocałunków na moim brzuchu, po czym wysuwa język i liże ścieżkę w górę klatki piersiowej. Pieprzcie mnie. - Mmmm. Pysznie smakujesz – dyszy. - Wszystko w porządku? – Chichoczę. Kurewsko kocham na sobie jej usta i ona o tym wie. - Co? Jestem głodna – znów mruczy, powodując, że warczę. Uwodzicielka. – Głodna twojego fiuta. – I to tyle. Już, kurwa, po mnie. Jeśli te jej seksowne usteczka znajdą się gdziekolwiek w pobliżu mojego fiuta, to nie ma cholernej mowy, że będę w stanie ją powstrzymać. W końcu odpina mi dżinsy i zsuwa w dół nóg. Wszystko we mnie chce jej pomóc, ale nie chcę być osobą, która pomaga jej rozwijać umiejętności. Kiedy opada na kolana, warczę z głębi gardła. Znów spogląda na mnie spod rzęs i uśmiecha się słodko. W tej chwili można o niej powiedzieć wszystko, ale nie, że jest, kurwa, słodka.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wykorzystuje mnie. Doskonale wie, że moje zahamowania przytępione są alkoholem, który wypiłem. Cały czas miała taki plan. Byłbym cholernym kłamcą, gdybym powiedział, że sekretnie nie kocham tego, że to robi. To kurewsko gorące – ona jest gorąca i cała moja. Jestem szczęśliwym sukinsynem. W dalszym ciągu tam stoję, kiedy unosi najpierw jedną moją nogę, potem drugą, ściągając mi buty, skarpetki, a potem wysuwa mi stopy ze spodni. Wiem, że z łatwością mógłbym to zatrzymać, ale ulotniła się ze mnie cała chęć walki. Pragnę tego bardziej, niż kolejnego oddechu. Kiedy jestem już kompletnie nagi, przesuwa delikatnie palcami w górę moich nóg. Oczy skupione ma na moim twardym, obolałym fiucie. Zwilża językiem wargi i rozciera opuszką kciuka ejakulat na główce mojego kutasa. Słodki Jezu. Owija malutką dłoń wokół mojego penisa i pociera. Jęczę głośno i odchylam głowę do tyłu, zamykając oczy. Jep, jest, kurwa, po mnie. Ponownie otwieram oczy i spoglądam na nią, w chwili, kiedy lekko rozchyla wargi i wkłada do ust mojego fiuta. - Mmmm – jęczy. Dźwięk wibruje w dół mojej długości i już czuję, jakbym miał wybuchnąć. - Słodki Jezu, Indi – jęczę, kiedy wiruje językiem wokół mojego fiuta, podczas gdy reszta zakopana jest głęboko w jej ustach. Poruszam dłońmi i wplatam w jej włosy, kiedy kontynuuje pracę nade mną. Kurewsko kocham, kiedy ssie mi fiuta. Znów jęczy, kiedy zaczynam poruszać biodrami, powoli pompując w jej usta. Kiedy widzę, jak wsuwa dłoń pomiędzy swoje nogi, to, kurwa, tracę to. Ja też muszę dotknąć jej cipki. Nie, muszę ją pieprzyć. Wygrała. Moja mała lisica wygrała. Będzie tak, jak chce. Moja potrzeba znalezienia się w niej przejmuje kontrolę, kiedy przesuwam ręce z jej włosów, pod ramiona. Podnoszę ją jednym ruchem i niosę do łóżka. - Poddaję się – przyznaję, kładąc ją i wczołgując się na górę. – Muszę być w tobie, kochanie. – Szczerzy się, kiedy zdaje sobie sprawę, że wyjdzie na jej. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dzięki Bogu – jęczy, uśmiechając się triumfalnie. Wywołuje tym mój chichot. - Zamierzam cię teraz pieprzyć – szepczę, zanim pokrywam ustami jej wargi. Rozchyla szeroko nogi, a ja się pomiędzy nimi moszczę. Jestem tak zdesperowany, że nie poświęcam nawet czasu, aby poczuć czy jest na mnie gotowa. Cholernie dobrze wiem, że będzie. Jęczę, jak tylko łapię fiuta i przesuwam nim po jej cipce. Miałem rację. Jest, kurwa, przemoczona. Ciało zaczyna mi drżeć z oczekiwania, kiedy ustawiam się przy jej wejściu. Od tygodni umierałem, by zatopić się w jej niebie. Tylko o tym myślałem. Ona mnie pochłania. Skomli jak tylko wsuwam w nią główkę. Kiedy wchodzę cały, jęczymy razem. Dom. Tak to właśnie czuję – pieprzony dom. Choć cholernie mocno chcę teraz wbijać się w jej ciasną cipkę, to nie robię tego. Nadal jest zbyt krucha i ostatnią rzeczą jakiej chcę, to zranić ją. Oczywiście ona ma inne pomysły. Zsuwa dłonie w dół moich pleców, aż kładzie je na moim tyłku. Wbija mi palce w pośladki, wpychając mnie w siebie głębiej. - Pieprz mnie, Carter – błaga. – Nie wstrzymuj się. Potrzebuję tego. Nie mogę się jej oprzeć. Jak mogę jej odmówić? Wystarczająco długo jej już odmawiałem. Przesuwam rękę i łapię ją za biodro. - Okej – mówię z wahaniem. – Ale nie ruszaj się. Pozwól mi odwalić całą robotę. - Po prostu mnie pieprz – błaga, mocniej wbijając mi palce w skórę. Skoro moja dziewczyna chce abym ją pieprzył, to właśnie to zamierzam zrobić. Zaczynam w nią pompować w krótkich, szybkich, mocnych pchnięciach. Kurwa, niesamowicie ją czuć. Nie jestem pewien, jak długo jeszcze wytrzymam. W ciągu kilku minut zaczyna głośno jęczeć i ogarnia ją orgazm. Kiedy tylko czuję, jak jej cipka zaciska się wokół mojego fiuta, tracę to. Wbijam się w nią jeszcze kilka razy, zanim nieruchomieję. Ciało mi drży, kiedy wylewam nasienie głęboko w niej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy ponownie otwieram oczy, widzę, że się do mnie uśmiecha. To uśmiech połączony z czystą rozkoszą, ale widzę także odrobinę triumfu. Kurewsko mnie wyrolowała. I to porządnie. - Z tobą okej? – pytam, odgarniając jej włosy z twarzy. - Cudownie – odpowiada. To jest nas dwoje. Dopiero, kiedy z niej wychodzę, zdaję sobie sprawę, że nie ubrałem mojego kutasa. Kurwa. Doszedłem w niej. - Wszystko w porządku, Carter? – pyta, widząc panikę na mojej twarzy. - Nie założyłem prezerwatywy. Cholera. – Nie mogę uwierzyć, że byłem tak kurewsko głupi. - Hej – mówi, sięgając i pocierając bok mojej twarzy. – Jestem na tabletce. Nie martw się. Będzie dobrze. – Łatwo jej mówić. Wiem, że pewnie ma rację, ale to nie powstrzymuję wzburzenia w moim żołądku. A co jeśli nie?

***

W poniedziałek rano cała nasza trójka kieruje się z powrotem do Sydney na ostatnią serię leczenia Indiany. Modlę się, aby radioterapia się powiodła. Nie zniosę już dłużej obserwowania jej, kiedy jest taka chora. Podczas pobytu w Sydney, Megan zatrzyma się u swoich rodziców, ale codziennie będzie jeździła z nami do szpitala. Miło będzie siedzieć z kimś podczas czekania, aż Indi skończy. Pierwszego dnia, kiedy czekaliśmy na Indianę, Megan zapytała czy chcę iść na kawę. Odmówiłem. Technicznie rzecz biorąc wiedziałem, że nie było nic, co mogłem zrobić, kiedy była w gabinecie, ale jeśli w ten sposób mogłem być najbliżej niej podczas leczenia, to właśnie tu zamierzałem być. Skończyło się tym, że Megan zniknęła na kilka minut, po czym wróciła z kawą dla nas obojga i usiadła obok mnie. To stało się naszym rytuałem przez kilka kolejnych dni. Oboje przytulaliśmy i całowaliśmy Indi, życząc jej powodzenia, zanim znikała w drzwiach. Wtedy Megan szła po naszą kawę, a potem siedzieliśmy w ciszy dopóki nie wyszła.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wyraźnie widziałem zmartwienie na twarzy Megan, kiedy dni mijały, a Indi robiła się coraz bardziej chora. Chciałbym myśleć, że już się do tego przyzwyczaiłem, ale prawdą jest, że tak nie było. W czwartek rano, kiedy siedzimy sami z Megan przed gabinetem, pyta: - Czy ona tak źle się czuła przez całe leczenie? - Mniej więcej – odpowiadam. Milknie. Kiedy na nią spoglądam, widzę ciche łzy, które spływają jej po twarzy. Nie wiem, co robić, czy powiedzieć, więc tylko sięgam i łapię jej dłoń. Kocham to, że zależy jej na mojej dziewczynie tak mocno, jak mi. Kiedy opuszczamy szpital, chcę zabrać dziewczyny, aby świętować ostatni dzień leczenia, ale Indiana zbyt źle się czuje. W drodze do domu musimy zatrzymać się kilka razy, aby mogła zwymiotować. Zabija mnie to od środka, kiedy widzę ją w takim stanie. Mam nadzieję, że dziś jest ostatni dzień, kiedy jestem tego świadkiem i ostatni raz, kiedy musi to znosić. Onkolog zlecił patologowi przeprowadzenie serii badań krwi i zrobienie kolejnego skanu zanim opuściliśmy szpital. Megan położyła się z Indi do łóżka, kiedy już dotarliśmy do domu, więc poszedłem do mamy. To ja chciałem z nią leżeć, ale Megan wkrótce wraca za granicę, więc nie chciałem być samolubny. Potrzebują spędzić razem czas. Jeśli wyjdzie na moje, to będę miał resztę życia, które spędzę z Indianą. Jutro jest wielki dzień. Rano mamy wizytę, aby dowiedzieć się, czy radioterapia się powiodła. Biję się w związku z tym z myślami. Jestem zarówno podekscytowany i przerażony usłyszeniem wyników. Nie wiem, co zrobię, jeśli ta radioterapia jej nie wyleczyła.

***

W piątek rano cała nasza piątka pakuje się do samochodu Rossa; nasi rodzice i Megan. Wszyscy dziś z nią jedziemy dla moralnego wsparcia. Miejmy nadzieję, że nie będzie go potrzebowała. Indiana była cicha odkąd się obudziła. Nie mogę jej tak właściwie winić. Przed nią ciężki dzień. Pomimo tego, że towarzyszyłem jej na każdym etapie leczenia, to nie ja byłem chory. To nie

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

moja przyszłość zależy od tych wyników. Bez względu na to, co się stanie wiem, że będę przy niej nieważne, co się wydarzy. Kiedy siedzimy w poczekalni, oczekując na to, aż zostanie wezwana, odwraca się do mnie i ściska moje dłonie w swoich. - Carter. Wiem, że przychodziłeś tu, aby trzymać mnie za rękę przy każdej wizycie, i doceniam to bardziej, niż zdajesz sobie sprawę. – Okej, nie podoba mi się, dokąd to zmierza. – Miałbyś coś przeciwko gdybym dzisiaj weszła sama? No i jest. Tak, kurwa, miałbym. Ogarnia mnie ból, że nie chce mnie tam ze sobą. Pomimo tego, że od samego początku to na niej wymuszałem. Chcę być jej opoką. Nie chcę, aby sama mierzyła się z tym, co ma do powiedzenia lekarz. Co jeśli prognozy nie są dobre? - Tego naprawdę chcesz? – pytam, usilnie starając się nie okazać jej, że mnie zraniła. Muszę odłożyć na bok moje potrzeby i pragnienia. Ostatecznie, chodzi tutaj o nią. To jej życie, jej przyszłość. Jeśli tego naprawdę chce, to muszę uszanować jej decyzję. Nikt nie mówi, że musi mi się to podobać, ponieważ szczerze mówiąc, nie podoba mi się. Ani trochę. Kiedy pielęgniarka wywołuje jej imię, oboje wstajemy. - Jesteś pewna? – pytam, obejmując ją. - Jestem pewna. – Zacieśniam przelotnie uścisk, po czym całuję ją w głowę. Odsuwając się, łapię w dłonie jej śliczną twarz i nawiązuję kontakt wzrokowy. Widzę na jej twarzy niepewność. Szarpie mnie to za serce. - Okej. Powodzenia – szepczę z całą pewnością, jaką mogę wykrzesać. - Dziękuję. Ale tak żebyś wiedział, nie byłabym w stanie zrobić tego bez ciebie. – W gardle rośnie mi gula, kiedy ponownie ją obejmuję. Uda jej się. Wiem to. Siadam ponownie. Serce bije mi wściekle pod żebrami. Nie spuszczam z niej oczu, kiedy podąża za pielęgniarką do drzwi. Widzę jak przelotnie się zatrzymuje, zanim wchodzi do środka. Unosi wysoko głowę, widzę jak wciąga głęboki oddech i prostuje ramiona. Jestem nią oszołomiony. Gula w moim

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

gardle rośnie. Jest taka silna, cholerna twardzielka. Jestem z niej bardzo dumny. Ma to w kieszeni. Kiedy znika, spoglądam na nogi Megan, które podskakują nerwowo obok mnie. Potem moje spojrzenie pada na dłoń mamy, którą ściska Ross. To przywodzi na mą twarz przelotny uśmiech. Z jakiegoś powodu uszczęśliwia mnie obserwowanie ich razem. Wiem, że są tylko przyjaciółmi, ale w ciągu ostatnich miesięcy bardzo się do siebie zbliżyli. To zabrzmi naprawdę żałośnie, ale czasami wyobrażam sobie w głowie, że są małżeństwem. Że są moimi rodzicami. Wiem, że to z mojej strony tylko pobożne życzenie, ale pieprzcie mnie, jeśli tego nie chcę. W końcu wstaję i zaczynam krążyć. Wydaje się, że mijają wieki odkąd tam weszła, kiedy w rzeczywistości to tylko piętnaście minut. Oczy stanowczo przytwierdzone mam do drzwi, przez które wcześniej przeszła. Kilka minut później otwierają się. Moje serce pomija uderzenie. Wychodzi i zatrzymuje się. Wędruje spojrzeniem do rodziców, a potem do Megan. Kiedy krzyżuje je ze mną, wstrzymuję oddech. Wypuszczam go, kiedy wielki uśmiech formuje się na jej twarzy. Zalewa mnie czysta, pierdolona ulga, kiedy wypowiada trzy słowa, o które się modliłem. - Nie mam raka. Szybko pokonuję przestrzeń pomiędzy nami, zgarniam ją w ramiona i obracam dookoła. Jestem w tej chwili tak kurewsko szczęśliwy. Kiedy stawiam ją z powrotem na ziemi, obejmuje mnie rękoma w pasie, po czym robi coś, czego nie robiła odkąd usłyszała diagnozę. Szlocha w moją pierś. W oczach wzbierają mi łzy radości. Dzięki, kurwa. Z moją dziewczyną będzie wszystko okej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 28

Indiana w dalszym ciągu musi chodzić na kontrolę, co trzy miesiące, aby upewnić się, że rak nie powrócił. Kurwa, mam nadzieję, że nie. Tak czy siak, jesteśmy ożywieni jadąc ze szpitala do domu. Tej nocy Ross zabrał nas, aby świętować. Te wiadomości zdecydowanie zasługują na świętowanie. Świetnie spędziliśmy czas. Myślę, że wszyscy czujemy, jakby ściągnięto nam z ramion wielki ciężar, Minęło sporo czasu odkąd widziałem Indianę, czy jej tatę, aby tak dużo się uśmiechali. Nad głową wisi mi mała chmura. Jest coś, co muszę przedyskutować z Indianą i martwię się, jak to przyjmie. Właśnie z tego powodu odkładałem to przez ostatnie kilka dni. Później tej nocy, kiedy leżymy w łóżku, decyduję się rozpocząć temat. Wyjeżdżam rano, więc teraz albo nigdy. - Muszę o czymś z tobą porozmawiać – mówię, kiedy leży w moich ramionach, kreśląc palcem leniwe okręgi na mojej piersi. Nie tak dawno skończyliśmy się kochać. Kurwa, dobrze jest wrócić do normalności. - O czym? – pyta, a jej palec nieruchomieje. - Cóż, wiesz że jutro rano muszę wrócić do domu. Jax przyjeżdża, aby pomóc mi przenieść meble w mieszkaniu, aby ekipa mogła w poniedziałek zacząć remont. - No i? - No i, tak sobie pomyślałem, że może lepiej będzie, jeśli tutaj zostaniesz. - Co? Dlaczego? – pyta, unosząc głowę, by nawiązać ze mną kontakt wzrokowy. Wyraźnie widzę na jej twarzy zranienie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To nie to, co myślisz – odpowiadam natychmiast, głaszcząc jej włosy i próbując ją zapewnić. – Po prostu w tym tygodniu będzie tam panował chaos z ekipą budowlaną i w ogóle. A do tego masz tutaj Megan. Pomyślałem, że może będziesz chciała spędzić z nią więcej czasu zanim wyjedzie. - Och. Chyba tak – mówi rozczarowanym tonem, ponownie opierając bok twarzy o moją pierś. – Sądzę, że i tak powinnam zacząć szukać pracy. Nadal będziemy się widywali w weekendy? – Kurwa. Czy ona oszalała? Wiedziałem, że źle to zrozumie. - Indi. – Kładę palec pod jej brodą i unoszę jej twarz. – Gdybyś pozwoliła mi skończyć, to powiedziałbym ci, że zastanawiałem się, czy kiedy remont się skończy, to rozważyłabyś przeniesienie się na stałe do Newcastle. - Naprawdę? – piszczy, a jej piękne, zielone oczy rozszerzają się z zaskoczenia. - Tak. Naprawdę. Jestem pewien, że możesz znaleźć tam pracę. A jeśli nie, to zawsze możesz pracować dla mnie. - W salonie tatuażu? - pyta chichocząc. – To słodkie, ale kocham pracować ze zwierzętami. Naprawdę chciałabym znów zająć się czymś takim. - Myślałem bardziej o zatrudnieniu cię w charakterze mojej seks niewolnicy – żartuję. Klepie mnie w pierś, mrużąc na mnie oczy. - Ha ha. Choć brzmi to jak praca, która sprawiałaby mi przyjemność – śmieje się. Oczywiście, że tak, jest nienasyconą lisicą. Moją nienasyconą lisicą. – Żarty na bok, jesteś pewien, że jesteś gotowy na tego rodzaju zobowiązanie?Nie muszę nawet o tym myśleć. Oczywiście, że tak. Ona jest dla mnie tą jedyną. Teraz nie mogę już sobie wyobrazić życia bez niej. - Nie mógłbym być bardziej pewien. - Cóż, wobec tego z radością to zrobię – mówi, promiennie się uśmiechając. Wiem, że moja twarz odzwierciedla jej. Właśnie sprawiła, że jestem najszczęśliwszym facetem na ziemi. Część mnie obawiała się, że odmówi, i to dlatego odkładałem tę rozmowę. Przywołałem ten temat wczoraj podczas rozmowy z Rossem. Chciałem się upewnić, że nie ma nic przeciwko, zanim zapytam ją. Powiedział, że będzie tęsknił za nią jak szalony, ale wydawał się szczęśliwy tym, że nasz związek wkracza na kolejny etap.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry ***

Mój tydzień był kurewsko szalony. Nie tylko w ciągu dnia zajmowałem się swoją normalną pracą, ale do późna w nocy pracowałem także nad renowacją. Moje mieszkanie jest chaotycznym bałaganem, ale w końcu składa się do kupy. Budowlańcy zaharowywali swoje tyłki, aby spróbować to skończyć. Choć byłem cholernie zajęty, to tęsknię za Indianą jak wariat. Najgorsze są noce, kiedy w końcu padam do łóżka. Pomimo tego, że jestem kurewsko wyczerpany, to zdaję sobie sprawę, że ciężko mi zasnąć, kiedy nie ma jej obok mnie. Na szczęście ona także za mną tęskni. To dlatego zarzynałem tyłek, aby wszystko skończyć. Im szybciej będzie skończone, tym szybciej ją tutaj ściągnę. Jutro mama przyjeżdża na cały dzień. Przywozi z sobą babcię. Nie mogę się doczekać, aby ponownie ją zobaczyć. Pomogą mi z całym tym dziewczyńskim gównem, jak ostatnie poprawki i dekoracje. Późnym, piątkowym popołudniem przyjechał Jax. Zostanie na weekend. Zamiast naszej zwyczajowej, karcianej nocy, będziemy malowali. Idziemy do pubu na kolację i szybkie piwo, zanim zabierzemy się do roboty. Kiedy napełnia farbą tacki do malowania, ja szybko dzwonię do Indiany. - Hej kochanie – mówię, kiedy odbiera. - Hej. Jak tam remont? - Prawie gotowy. Zarzynałem tyłek, aby skończyć. Potrzebuję cię tutaj. Kurewsko za tobą tęsknię – mówię. Słyszę jak Jax chichocze z mojego komentarza, więc pokazuję mu środkowy palec. - Ja też za tobą tęsknię. Bardzo mocno. – Jej odpowiedź wywołuje mój uśmiech. - Jak się czujesz? – pytam. Wiem, że nie powinienem ciągle zadawać tego pytania, ale nadal mam to wszystko świeże w głowie. Nawet po dobrych wiadomościach, które otrzymała od lekarza, ciężko jest się nie martwić.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Świetnie. Nie przestawałam jeść przez cały dzień. Zdecydowanie nadrabiam całe to jedzenie, którego nie mogłam utrzymać w ciągu leczenia. – Niezmiernie mnie to cieszy. - Cieszę się, kochanie. Musisz odzyskać siły. Jak ci idzie pakowanie? - Prawie skończone. Może będziesz musiał przyjechać po mnie z przyczepą – mówi ze śmiechem. Kurwa. - Jak dużo rzeczy przywozisz? - Och, przyczepa nie jest na moje rzeczy, ale na mnie. Jeśli nadal będę tak jadła, to nie zmieszczę się do twojego samochodu. – Chichoczę. Na pewno nie. Ona jest cholernie urocza. - Cóż, przyda ci się kilka kilogramów. I jestem pewien, że wszystko ponad to spalimy wspólnie w sypialni, kiedy tu przyjedziesz – mówię jej. - Och, podoba mi się to. – Mi też. Sama myśl o tym powoduje, że porusza mi się fiut. Gadamy jeszcze kilka minut, zanim Jax odchrząkuje. Wszystko już przygotował i czeka na mnie, aby zacząć. - Muszę kończyć, kochanie. Spróbuję zadzwonić zanim pójdziesz spać. - Okej. Kocham cię – mówi, powodując, że znów się uśmiecham. Spoglądam na Jaxa. Stoi tam i słucha każdego mojego słowa. Wiem, że będzie się ze mnie za to wyśmiewał. - Ja ciebie też kocham. – Znów pokazuję mu fucka, kiedy posyła mi ironiczny uśmieszek. Pojeb.

***

Malowaliśmy do 2:00 w nocy, ale prawie wszystko skończyliśmy. Czuję, jakbym przez cały dzień w pracy musiał wlec własny tyłek do przodu. Jax ma za zadanie pojeździć z mamą i babcią po mieście, aby mogły kupić wszystko, czego potrzebują do udekorowania mieszkania. Chcę, żeby było idealne na przyjazd Indi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

W porze lunchu idę na górę. Babcia zrobiła dla nas wielki talerz kanapek. Świetnie jest mieć ją tutaj, i w moim życiu. Nawet mama wydaje się być inna. Widzę to w jej oczach. W końcu zaznała spokoju. Kiedy przyjechały dziś rano, zabrałem je na rundkę po salonie. Obie powiedziały mi, jakie są dumne ze mnie i wszystkiego, co osiągnąłem. Miło było to usłyszeć. Zanim dały się ponieść szałowi zakupów, babcia odciągnęła mnie na bok. - Mam coś, co chciałabym ci dać – powiedziała, wyciągając z torebki kopertę i podając mi ją. - Co to? – zapytałem. - Otwórz. – Byłem w szoku, kiedy to zrobiłem. Był tam czek na pięćset tysięcy dolarów. - Nie mogę tego przyjąć – powiedziałem jej, wkładając go z powrotem do koperty i oddając jej. - Możesz i przyjmiesz – odpowiedziała, odpychając moją rękę. – Uznaj to za dwadzieścia pięć lat ominiętych urodzin i prezentów świątecznych. – To była słodka oferta, ale nie mogłem jej przyjąć. - Doceniam kryjącą się za tym troskę, ale nie mógłbym tego od ciebie wziąć. To zbyt wiele. - Tak, możesz – powiedziała, owijając wątłą dłoń wokół mojej. – Kiedy umrę, wszystko co mam będzie twojej mamy i twoje. Uznaj to za wcześniejszy spadek. Proszę, pozwól mi to dla ciebie zrobić, Carter. Możesz zainwestować pieniądze, albo wykorzystać je na rozszerzenie biznesu. Miejsce tych pieniędzy jest tutaj. Chciałabym zobaczyć jak zostaną wykorzystane w dobry sposób. Stać mnie na to. Zawsze wiedziałam, że byliśmy dobrze sytuowani, ale mąż zajmował się wszystkimi finansami, kiedy żył, więc nie miałam pojęcia jak dużo mamy pieniędzy. Jak się okazuje, jestem warta miliony – wyszeptała, mrugając do mnie. Wywołała tym mój uśmiech. – Proszący wyraz jej oczu niemal sprawił, że się zgodziłem. - Nie wiem czy mogę – przyznałem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Proszę, powiedz, że je przyjmiesz. Bardzo uszczęśliwiłbyś tym starszą panią. – Zachichotałem na jej słowa. Była twardym negocjatorem. - Okej. Dziękuję ci – powiedziałem w końcu, obejmując ją rękoma. Nie wiedziałem co jeszcze powiedzieć. Zabrakło mi słów. - Nie ma za co. Cieszę się, że mam możliwość, aby ci pomóc. Jestem pewna, że nie było ci łatwo, kiedy dorastałeś. Żałuję tylko, że nie mogło mnie tam wtedy dla ciebie być. – Odsunęła się i przesunęła dłonią po boku mojej twarzy. - Ja też żałuję – odpowiedziałem z uśmiechem. Ponieważ to prawda. - Tak czy siak, sprawdzę w banku, czy spieniężyłeś czek. – Kiwnęła na mnie palcem, kiedy to mówiła. Oboje się roześmialiśmy, zanim ponownie zgarnąłem ją w ramiona. Potrzeba było dwudziestu czterech lat, aby wszystko zatoczyło pełne koło, ale patrząc teraz wstecz, było warto czekać. Nie mógłbym być bardziej szczęśliwy z kierunku, w jakim zmierza moje życie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 29

Indiana Meg spędziła u mnie w domu cały tydzień, wracając do rodziców jedynie na noc. Martwię się o nią. Przez ostatnie kilka dni wydawała się wycofana. Zapytałam ją czy wszystko okej, ale ciągle powtarza, że jest w porządku. Nie jest z nią w porządku i kiedy przyjdzie dziś rano, zamierzam dotrzeć do sedna sprawy. Wszystko już spakowałam na przeprowadzkę. Zostały mi tylko podręczne rzeczy, które spakuję jutro rano. Carter przyjedzie, więc będę miała jego samochód, tata pojedzie moim, a Elizabeth podąży za nami swoim, więc powinna wystarczyć tylko jedna podróż. Nie sądziłam, że będę miała tak wiele pudeł, ale mam. Choć cholernie nie mogę się doczekać zamieszkania z Carterem, to będę tęskniła za tatą. Wziął kilka dni wolnego, abyśmy mogli spędzić razem więcej czasu. Wiem, że będę tylko dwie godziny drogi stąd, ale będę się martwiła, że jest tutaj sam. Pewnie, ma Elizabeth, która mieszka, obok, ale to nie to samo. To jedyna rzecz, z jaką się zmagam. Jedyna rzecz, która przysłania mój wielki krok. Kiedy przyjeżdża Meg, akurat zaklejam taśmą kolejne pudło, w którym znajduje się więcej moich butów. Od razu mogę stwierdzić, że płakała. Wygląda jak gówno. - Hej – mówię, wstając i podchodząc do niej. – Co się dzieje? - Nic – odpowiada, wymuszając sztuczny uśmiech. Nic, jak cholera. Łapię ją za rękę i prowadzę w stronę łóżka, na którym siadamy. - Wal. – Zamiast powiedzieć mi, co się dzieje, zasłania twarz dłońmi i zaczyna szlochać. – Hej – mówię cicho, obejmując ją. – Mów do mnie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Ze mną okej – mówi w końcu, odsuwając się i ocierając oczy. Kłamliwa suka. Unoszę dłoń i szczypię ją w rękę. – Ałć – jęczy i mały uśmiech wygina jej usta. - Masz trzy sekundy, aby powiedzieć mi, co się do cholery dzieje. – Boli mnie, kiedy widzę ją w takim stanie. Zwykle jest bardzo beztroska. Unoszę rękę, gotowa by znów ją uszczypnąć. – Jeden. – Boże, odliczam. Brzmię jak pieprzony Carter. – Dwa. - Jestem tylko smutna, to wszystko – odpowiada, odpychając moją rękę w dół. - Bez jej. Dlaczego? – pytam, łapiąc jej palce w swoje. – Tęsknisz za domem? - Hm – drwi. – Za jakim domem? W ciągu ostatnich dwóch lat miałam ich ponad piętnaście. – Ściskam jej dłoń. Wiem, że ciągłe przeprowadzki były dla niej trudne. - Tęsknisz za Drew? - Oczywiście, że za nim tęsknię – mówi, a w oczach ponownie wzbierają jej łzy. - Cóż, to jedź do niego. Choć uwielbiam to, że jesteś tutaj, to twoje miejsce jest przy mężu. - Zeszłej nocy powiedziałam mu, że nie wracam – przyznaje, a łzy zaczynają spływać jej po policzkach. Nieźle. - Co? Dlaczego? – pytam zmartwiona i niesamowicie zszokowana. Nie miałam pojęcia, że tak się czuje. Wciągam ją w ramiona. - Choć bardzo go kocham, Indi, to nie mogę już dłużej tak żyć. Powrót do domu, tutaj do Australii, sprawił, że zobaczyłam jak nieszczęśliwa byłam mieszkając tam. Za każdym razem, kiedy się urządzimy, musimy znów wyjeżdżać. Nie mogę nawet opuścić domu bez pieprzonego tłumacza, ponieważ w większości państw, w których mieszkamy nie mówi się po angielsku. Jestem samotna. Drew przez większość czasu nie ma. Po prostu nie mogę już tego robić. – Zacieśniam mój uścisk wokół niej, kiedy ponownie zaczyna szlochać. Nigdy wcześniej nie widziałam jej takiej smutnej.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Myślałaś o założeniu rodziny? Może to pomogłoby wypełnić trochę twojego czasu. Może wtedy nie czułabyś się taka samotna. - Drew powiedział to samo, ale nie byłoby fair sprowadzać dziecka na świat, w którym nie mamy nawet stabilnego domu. - Och Meg – mówię ze smutkiem w głosie. – Naprawdę jesteś przygotowana, aby odrzucić wszystko co masz z Drew? - Nie mogę wrócić, Indi. Po prostu nie mogę. - Co powiedział Drew? Może znaleźć inną pracę? – pytam. Rozumiem jak się czuje, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że popełnia wielki błąd. - Był zdruzgotany. Ale kocha swoją pracę, nigdy nie poprosiłabym go, aby z niej dla mnie zrezygnował. – Kontynuuję trzymanie jej, kiedy płacze. Nie wiem, co jeszcze zrobić. Ucieczka może nie być odpowiedzią, ale muszę ją w tym wspierać. Jestem pewna, że niełatwo było jej podjąć tę decyzję. Modlę się, aby doszli do jakiegoś porozumienia. Są dla siebie idealni. Chwilę później tata zabiera nas na lunch. Jednak żadna z nas nie stanowi dobrego towarzystwa. Megan jest wyraźnie załamana swoją decyzją, a ja nie tylko się martwię, ale cierpię z jej powodu. Nie jestem pewna czy mogę ją zostawić, kiedy jest w takim stanie. Może będę musiała zadzwonić do Cartera i przełożyć przeprowadzkę o kilka dni. Ona mnie potrzebuje. - Chcesz zostać dziś na noc? – pytam później tej nocy, kiedy leżymy na łóżku. - Możemy zrobić sobie imprezkę z nocowaniem, jak za dawnych czasów. – Nie chcę aby była sama. - Myślę, że tak. – Wzrusza ramionami. - W życiu zdarzają się różne sytuacje, ale mają one to do siebie, że posiadają sposób, aby same się ułożyć, Meg – mówię pokrzepiająco, sięgając po jej dłoń, kiedy leżymy obok siebie na łóżku, gapiąc się w sufit. – Spójrz na Cartera i mnie. Kto by pomyślał, że będziemy w tym miejscu, w którym jesteśmy dzisiaj? - Cieszę się, że wszystko wam się ułożyło – odpowiada. - Tobie i Drew także się ułoży, poczekaj a zobaczysz. - Dzięki, kochana. Mam taką nadzieję.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

No i miałam rację. W ogóle nie musiałyśmy długo czekać. Pięć minut po tym jak jej to powiedziałam, tata puka do drzwi mojej sypialni. - Megan – mówi, wtykając głowę przez drzwi. – Masz gościa. – Obie siadamy, kiedy drzwi całkowicie się otwierają i wpada przez nie Drew. Tak. Skanduję po cichu. - Och mój Boże – piszczy Meg, zeskakując z łóżka prosto w jego ramiona. – Co ty tutaj robisz? - Rzuciłem pracę – odpowiada, wciągając ją w miażdżący uścisk. Po ciemnych kręgach pod jego oczami mogę stwierdzić, że on także cierpiał. Moje serce podskakuje dla nich obojga. - Co? Nie! – Odsuwając się, by nawiązać z nim kontakt wzrokowy, kontynuuje: - Kochałeś tę pracę. - Ciebie kocham bardziej. – To wszystko co mówi. - Ale… - Żadnego ale – wtrąca, przerywając jej. – Zawsze mogę znaleźć inną pracę, ale ty, moja kochana, jesteś niezastąpiona. – Z czułością głaszcze wierzchem dłoni bok jej twarzy, po czym umieszcza usta na jej wargach. Awww. Łzy wzbierają mi w oczach kiedy ich razem obserwuję. Cholernie się cieszę, że wszystko im się ułożyło.

***

Carter przyjeżdża wcześnie w niedziele rano. Pierwotnie miał pojawić się w sobotę wieczorem, ale została mu jakaś ostatnia robota w mieszkaniu. Boże, tęskniłam za nim. Jak tylko słyszę zatrzymujący się na podjeździe samochód, biegnę na zewnątrz, aby go przywitać. Nadal jestem w pidżamie, ale mam to gdzieś. Zeskakuję z tarasu i rzucam się przez trawnik, kiedy wysiada z samochodu. Jak tylko jestem wystarczająco blisko, rzucam mu się w ramiona.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Kurwa, tęskniłem za tobą – szepcze w zgięcie mojej szyi, kiedy mocno obejmuje mnie w pasie. - Ja też za tobą tęskniłam. - Pozwolisz mi na siebie spojrzeć? – pyta, stawiając mnie z powrotem na ziemi. Uśmiecham się do niego, kiedy łapie w dłonie moją twarz. – Oto moja dziewczyna. Tęskniłem za tą śliczną twarzą. Dobrze widzieć, że odzyskałaś kolory. – Tata powiedział wczoraj to samo. Nawet ja zauważyłam, jaka byłam blada w czasie leczenia. Zanim mam szansę odpowiedzieć, jego usta nakrywają moje. Tęskniłam za jego pocałunkami. Jęczy mi w usta, kiedy pogłębiam pocałunek. Kiedy w końcu odrywamy się od siebie, by zaczerpnąć powietrza, opiera czoło o moje. - Nie mogę się doczekać, aby zabrać cię do domu. No to jest nas dwoje.

***

Kilka godzin później jesteśmy w drodze. Cóż, Carter i ja jesteśmy. Tata i Elizabeth wyruszą za kilka godzin, aby zapewnić nam trochę czasu sam na sam. Po drodze odbiorą babcię Cartera. Nie mogę się doczekać, aby ją poznać. Spodziewamy się ich około południa, więc kiedy przyjadą, Carter zamierza zabrać nas wszystkich na lunch. Cała trójka zatrzyma się na noc, a ponieważ mój samochód zostaje w Newcastle, tata wróci rano z Elizabeth. Carter i ja rozmawiamy przez całą drogę. Tak dobrze jest znów być razem. Wtajemniczam go we wszystko, co działo się z Meg, a on opowiada mi o remoncie. Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć nowe mieszkanie. - Tak sobie myślałam, że kiedy będę szukała pracy, to sprawdzę czy w okolicy są jakieś schroniska dla zwierząt. Chciałabym zostać wolontariuszką. – Carter sięga po moją dłoń i przyciąga ją sobie do ust. - To słodkie, ale nie sądzę, abyś miała problemy ze znalezieniem pracy – mówi z uśmiechem. Cieszę się, że jest taki pewny. Byłam bardzo zajęta Meg i

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

pakowaniem się, że nie miałam nawet szansy, aby poszukać ile klinik weterynaryjnych znajduje się w pobliżu. Kiedy zatrzymujemy się przed salonem, jestem podekscytowana, aby wjeść na górę. Carter jak zwykle obchodzi samochód, by otworzyć mi drzwi. Kocham to, jaki jest słodki. Po tym, jak pomaga mi wysiąść, wciąga mnie w ramiona i wyciska miękki pocałunek na moich ustach. - Musisz zamknąć oczy – mówi. - Co, teraz? Nie powinnam poczekać, aż będę na górze? - Po prostu je zamknij. Muszę ci najpierw pokazać coś tutaj, na dole. – Co on kombinuje? Ma na twarzy zadowolony z siebie uśmieszek, który natychmiast wzbudza moje podejrzenia. Dobra. Zagram w to. Zamykam oczy, kiedy sięga po moją rękę, a drugą kładzie mi na krzyżu, prowadząc mnie na chodnik. – Nie podglądaj. – Podglądać, co? Zakładam, że chce mi pokazać coś w salonie, ale prowadzi mnie w przeciwnym kierunku. Nagle się zatrzymuje. Przechodzi za mnie i odchyla mi głowę do tyłu tak, że twarz skierowaną mam ku górze. Co on do cholery kombinuje? – Otwórz oczy – szepcze. Robię jak mówi. Sapię, kiedy widzę to, co chciał mi pokazać. - Och. Mój. Boże. Carter, nie zrobiłeś tego – mówię, odwracając się twarzą do niego. - Zrobiłem – odpowiada. – Miałem rację mówiąc, że nie będziesz miała problemów ze znalezieniem pracy. – Rzucam mu się w ramiona, zakopuję twarz w klatce piersiowej i zaczynam płakać; łzami szoku, łzami szczęścia, łzami z powodu Lassie. – Nie podoba ci się? - Cholernie to kocham. – Prostuję się i spoglądam na niego. Uśmiecham się szeroko przez łzy. - Jestem tylko przytłoczona. – Całuje mnie w czoło, po czym odwraca mnie w ramionach, abym ponownie stanęła przodem do budynku. W oknie znajduje się szyld, który głosi „Otwarcie wkrótce”. Obejmuje mnie w pasie i opiera brodę na moim ramieniu. Nie mogę uwierzyć, że to dla mnie zrobił. Ponownie patrzę na wielki szyld, rozciągnięty na całym przedzie budynku. „Klinika Weterynaryjna Lassie”. Z boku znajduje się nawet jego zdjęcie. - Chcesz zerknąć do środka? – pyta. Jak mogłabym nie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Proszę. Bardzo bym chciała. – Splata nasze palce, kiedy podchodzimy do drzwi. - Proszę – mówi, podając mi klucze. – Jest twoja, więc powinnaś czynić honory. – Po tym jak zabieram od niego klucze, obejmuję go za szyję i przyciągam do siebie jego twarz. - Co ja kiedykolwiek zrobiłam, aby zasłużyć na kogoś tak wspaniałego? – mówię, muskając ustami jego wargi. Chichocze na moje pytanie. - Irytowałaś mnie jak jasna cholera zanim się w tobie zakochałem. - Nieprawda – piszczę, szczypiąc go w rękę. - Ałć – mówi, śmiejąc się i pocierając biceps. – Twoje palce są śmiertelne. - Przepraszam – odpowiadam, umieszczając delikatny pocałunek w miejscu, w którym go uszczypnęłam. - Fiut też mnie boli, może lepiej jego również pocałujesz? – Mrużę na niego oczy, kiedy łapie się w kroku i oboje się śmiejemy. - Niezła próba. - Cóż, musisz przyznać mi dziesięć punktów za próbowanie – mówi, kładąc mi dłoń na krzyżu i wprowadzając mnie do środka. Z radością pocałuję jego fiuta po tym, jak mnie oprowadzi, ale nie mówię mu tego. Kiedy wchodzimy, daje się wyczuć świeżą farbę. Ściany zostały pomalowane na jasny, żółty kolor. Płytki na podłogach są białe. Z boku znajduje się długi, biały kontuar i rząd białych krzeseł, ustawiony wzdłuż sięgającego od ziemi do sufitu okna z przodu recepcji. W jednym rogu znajduje się palma w białej, ceramicznej donicy. Wygląda to tak czysto, świeżo. Kocham to. Omiatam wszystko spojrzeniem, kiedy Carter podchodzi, by rozbroić alarm. - Kod, to 2010 – mówi, kiedy podchodzi, by stanąć obok mnie. – Tak jak w moim salonie. To był bardzo ważny rok. - Tak? – Umysł zaczyna mi pędzić. Co było takiego ważnego w 2010 roku?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To był rok, w którym moje życie zmieniło się na lepsze. To był rok, kiedy cię poznałem – mówi, pochylając się, by pocałować mnie w głowę. Awwww. Czasami potrafi powiedzieć najsłodsze rzeczy. Łapie moją drżącą dłoń i prowadzi mnie na tył. Znajdują się tam dwa, duże, pokoje zabiegowe. Są identyczne. To sprawia, że myślę o maleńkim pokoiku, który miałam pracując u Marka. To miejsce bije na głowę jego klinikę. W obu pokojach, na środku, znajdują się stoły do badań ze stali nierdzewnej i białe, robione na zamówienie lady ciągnące się na długości całej ściany w tyle. Posiadają szuflady i szafki do przechowywania sprzętu i preparatów. - Wiem, że ściany są nagie, ale chciałem, abyś dodała tu coś od siebie. Załatwiłem ci tylko podstawowe rzeczy. - Jest idealnie – mówię, ściskając mu rękę. Nadal jestem w szoku, że to dla mnie zrobił, ale promienieję, kiedy mnie oprowadza. Przechodzimy dalej, w dół korytarza, aż docieramy do większego pomieszczenia. Jest całkowicie dostosowane do operacji, z dwoma, dużymi stołami ze stali nierdzewnej na środku. Jestem osłupiała. Brak mi słów. To musiało kosztować go fortunę. Zdumiewa mnie to, jak udało mu się to wszystko załatwić w trochę ponad tydzień. – Kocham cię – mówię, obejmując go ręką w pasie i opierając głowę na jego ramieniu. W końcu opuszczam jego bok i przechadzam się po pomieszczeniu, przesuwając po wszystkim dłonią. Nie mogę się doczekać, aż otworzę to miejsce. Do pokoju przylegają drzwi, które prowadzą do sali przeznaczonej na powrót do zdrowia. Przy obu ścianach ustawione są trzypoziomowe klatki. Będą one służyły nie tylko zwierzętom, które będą musiały zostać tu po operacji, ale także każdemu, choremu zwierzakowi, który będzie musiał zostać na nocną obserwację i leczenie. Mieszkanie na górze sprawi, że o wiele łatwiej będzie mi mieć na nie oko. - Och Carter – mówię, zarzucając wokół niego ramiona, kiedy kończymy zwiedzanie. – Nie wiem, co powiedzieć. - Nic nie musisz mówić, kochanie. Cieszę się, że mogłem to dla ciebie zrobić. Ale prawdopodobnie powinienem coś wyznać. Miałem ukryty motyw. - Tak? – pytam.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak. To był mój sposób na zagwarantowanie sobie, że zostaniesz tutaj ze mną – mówi, uśmiechając się z zakłopotaniem. - Cóż, nienawidzę ci tego mówić, ale zmarnowałeś pieniądze, ponieważ i tak bym została. Utknąłeś ze mną panie Reynolds. - Cholera – mówi i oboje się śmiejemy. – Zorganizowałem gościa, który spotka się z tobą we wtorek, abyś mogła zaopatrzyć się we wszystkie rzeczy, których będziesz potrzebowała przed otwarciem. - Jesteś niesamowity – odpowiadam, umieszczając usta na jego wargach. - Wiem. - I niesamowicie skromny – dodaję, ponownie go całując. - To też. – Chichocze. - I cały mój. - Lepiej w to uwierz, kochanie – mówi. Następnie kierujemy się na górę, abym mogła zobaczyć remont, który przeprowadził w mieszkaniu. - Wow. – To wszystko, co mówię, kiedy wchodzimy. Nie mogę uwierzyć, że mieszkanie wygląda na o wiele większe. Wyburzyli większość ściany, która rozdzielała oba budynki, otwierając tym samym przestrzeń. - Mamy teraz trzy sypialnie. Nasz pokój został przeniesiony. Dodałem nawet przylegającą łazienkę, więc nasi goście będą mogli korzystać z głównej. Chodź, pozwól, że ci pokaże. – Słyszę w jego głosie podekscytowanie, kiedy ciągnie mnie za sobą. To zaraźliwe. Nadal jestem oszołomiona po tym, co zastałam na dole. Oczywiście prowadzi mnie prosto do naszego nowego pokoju. - Wow – mówię, kiedy wchodzę. Sypialnia znajduje się teraz w miejscu, gdzie kiedyś było sąsiednie mieszkanie. Tutaj także Carter zamontował okna sięgające od podłogi po sufit. Nasza nowa sypialnia ma teraz taki sam widok na ocean, jaki rozciągał się z salonu. Zapiera dech w piersi. Nie jestem pewna, co będzie lepsze, budzenie się co rano i patrzenie w piękną twarz Cartera, czy ocean.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Choć widok na ocean jest piękny, to myślę, że Carter wygrywa w tym starciu. - Jak widzisz, kupiłem nam nowe wyposażenie sypialni. Stare wstawiłem w wolnym pokoju. Twoje szuflady są tam – mówi, wskazując do tych po lewej. – Chodź zobaczyć garderobę, którą dla ciebie zbudowałem. – Uśmiecham się, kiedy ciągnie mnie przez pokój. Oglądam się przez ramię na mój nowy pokój, usiłując wszystko wchłonąć. Meble, które kupił są bardzo ładne. Są tam dwie, duże, pasujące do siebie, drewniane komody, pomalowane na biało, ale fronty szuflad wykończone są czarnym drewnem z białymi uchwytami. Stoliki nocne są takie same. Łóżko jest ogromniaste, o wiele większe od poprzedniego. Ściany pomalowane są na głęboki, ciemnoniebieski kolor, nadal utrzymując męskość tego miejsca, ale wielkie, białe lustro, które wisi na odległej ścianie, przeźroczyste, białe firanki i biała pościel na łóżku nadają pokojowi delikatności. Na podłodze leży duży, owalny, biało-niebieski dywan i kilka niebieskich poduszek na łóżku, które pasują do koloru ścian. Szczerze mówiąc, kocham to. Musiał mieć jakąś pomoc przy dekorowaniu pokoju. Choć pomieszczenie jest męskie, to zdecydowanie znajdują się tutaj kobiece akcenty. - Jasna cholera – piszczę, kiedy wychodzimy za róg, do garderoby. – Myślę, że umarłam i poszłam do nieba. – Chichocze z mojego komentarza. - Wiedziałem, że ci się spodoba. Spójrz, ma nawet małe półki na tę niedorzeczną ilość butów, jaką posiadasz. - Nie jest niedorzeczna – mówię, żartobliwie trącając go łokciem. – Jestem dziewczyną. Dziewczyny potrzebuję sporej ilości butów. Mamy to w genach. – Przewraca oczami, ale nie odpowiada. Omiatam wszystko oczami. To się nazywa garderoba. Carter już powiesił tutaj trochę swoich ciuchów. – To jest absolutnie niesamowite. – Szeroko rozchylam ramiona i obracam się dookoła. – Poważnie, mogłabym tutaj mieszkać. – Śmieje się z mojego szaleństwa. - Tak długo, jak każdej nocy będziesz ze mną w łóżku, nie dbam o to ile czasu będziesz tutaj spędzała. – Kiedy kończę moje małe kręcenie się dookoła, podchodzę do niego, sięgając do guzika jego dżinsów. – Co robisz? – pyta, unoszą brwi. - Całuję twojego fiuta. Kiedy byliśmy na dole, powiedziałeś, że jest obolały. – Warczy, kiedy to mówię. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Boli tylko dlatego, że za tobą tęsknił. - Cóż, może powinniśmy na nowo go ze mną zapoznać – mówię, opadając na kolana. - Tak, kurwa – syczy przez zaciśniętą szczękę, jak tylko uwalniam jego fiuta. – Najpierw musisz zaznajomić mnie ze swoimi ustami, a potem z cipką. Tęskniłem za twoją pieprzoną cipką, kochanie. Jęczy, kiedy wsuwam go do ust. Wplata mi dłonie we włosy i odchyla głowę do tyłu, wydając dziki dźwięk. Pracuję nad nim tylko minutę, lub coś koło tego, zanim wkłada ręce pod moje ramiona i podnosi mnie do góry. - Muszę być w tobie, teraz. – Nie docieramy nawet do sypialni. W ciągu kilku sekund rozbiera mnie i przyszpila do ściany. – Owiń wokół mnie nogi – żąda, unosząc mnie. Wchodzi we mnie jednym, gładkim ruchem. - Tak – jęczę, kiedy cały we mnie wchodzi. Kocham sposób, w jaki sprawia, że się czuję, kiedy jesteśmy w taki sposób połączeni. To tak, jakbyśmy stawali się jednością. – Tak bardzo za tobą tęskniłam. - Ja za tobą też, kochanie – mówi, zanim jego usta nakrywają moje.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 30

Trzy miesiące później…

Przed nami nasze pierwsze święta. Nigdy nie dbałem o celebrowanie tego dnia, ale w tym roku będzie inaczej. W tym roku mam Indianę. Ona jest moim nowym początkiem. To, że mieszka tu ze mną jest niesamowite. Nigdy nie sądziłem, że życie może być tak wspaniałe. Nigdy nie sądziłem, że życie może być tak dobre. Osoba którą byłem, zanim ją poznałem, zniknęła. Właściwie, teraz kocham budzenie się każdego dnia. Czekam na to, ponieważ będę z nią. W zeszłym tygodniu poszliśmy nawet na zakupy i kupiliśmy do mieszkania choinkę. Razem ją ubraliśmy. Było miło. Wczoraj położyłem pod nią pierwszy prezent. Przyłapałem ją dziś rano, jak nim potrząsała, usiłując zgadnąć, co jest w środku. Nigdy nie zgadnie. Wiedziałem, że będzie węszyła, więc umieściłem małe pudełko wewnątrz większego. To coś wyjątkowego. Coś, co chciałem jej dać odkąd ze mną zamieszkała. Właściwie to kupiłem to kilka miesięcy temu, ale czekałem na właściwy moment. Święta są idealną okazją. Kocham to, że pracuje w budynku obok mnie. Jej klinika nieźle prosperuje. Zatrudniła nawet kolejnego weterynarza, ponieważ nie wyrabiała sama. Nazywa się Sarah Jane. Indi jest bardzo z niej zadowolona. Megan także dla niej pracuje. Jest recepcjonistką Indi. Drew znalazł w tej okolicy pracę, więc kupili dom niedaleko nas. Indiana była cholernie podekscytowana, kiedy dowiedziała się, że Megan będzie mieszkała w Newcastle. Drew i ja staliśmy się dobrymi przyjaciółmi. Jest miłym gościem. Nasza czwórka spędza razem sporo czasu. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Dwa tygodnie temu Indiana miała swoją trzymiesięczną wizytę. Pojechaliśmy do Sydney w piątek rano i spędziliśmy weekend z rodzicami. Później tamtego dnia zadzwonił do niej onkolog i powiedział, że wyniki wyszły negatywne. Nadal nie ma raka. To była wielka ulga. Pomimo tego, że wydaje się, iż z nią wszystko dobrze, to nadal z tyłu głowy mam te myśli. Nadal się martwię, że może mieć nawrót. Lekarz chce ją zobaczyć ponownie za trzy miesiące. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, to wizyty będą odbywały się co pół roku.

***

Na tydzień przed świętami pracujemy na pełnym gazie. Chcemy zamknąć na tydzień w ciągu tego okresu, żebyśmy mogli spędzić czas razem. W ciągu ostatnich kilku nocy Indi nie za wiele spała. W klinice został chory pies. Został przywieziony z paraliżem wywołanym przez ugryzienie kleszcza. Podała mu leki i podpięła do kroplówki, ale ryzyko jeszcze nie minęło. Wstawała w ciągu nocy, aby sprawdzać co z nim. Wiem, że będzie zdruzgotana jeśli nie przeżyje. Kocham to, jak bardzo jej zależy, ale w jej zawodzie musi posiadać określoną ilość dystansu, inaczej nigdy nie przetrwa. Zaangażowała się nawet w pracę w lokalnym schronisku. Szczepi i zajmuje się procedurami związanymi z zabłąkanymi zwierzakami, a wszystko to za darmo. W poczekalni ma tablicę ze zdjęciami i historiami wszystkich zwierząt, które zostały skazane na śmierć. Pomogła znaleźć nowy dom dla większości z nich. Zadziwia mnie. Jestem pewien, że gdyby nasz ogródek nie był tak mały, to zaadoptowałaby te, którym nie udało się znaleźć miejsca. To smutne, ale obawiam się, że takie jest życie. Zeszłej nocy zaoferowałem, że pójdę sprawdzić psa, ale nie chciała o tym słyszeć. W ciągu dnia zauważyłem pod jej oczami ciemne okręgi, i to mnie martwi. Wiem, że to z powodu braku snu. Cóż, tak właśnie myślałem, zanim nie znalazłem jej dziś rano z głową w muszli, kiedy wymiotowała. Przywołało to wszystkie moje obawy, więc pomimo tego, że protestowała, to zaciągnąłem jej tyłek prosto do lekarza. Pobrał jakieś próbki krwi i moczu, po czym siedzieliśmy przez dwie godziny, czekając na wyniki. Nie wyjdę stąd, dopóki nie dowiemy się co i jak. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ciągle powtarzała mi, że z nią dobrze, ale dopóki nie będę wiedział na pewno, to nigdzie się stąd nie ruszymy. - Uparty dupek – prycha, kiedy odmawiam jej żądaniu powrotu do domu. Wywołuje tym uśmiech na mojej twarzy. Nigdy nie będę miał dość jej pyskowania. Zbyt kurewsko mocno to kocham. - Przyganiał kocioł garnkowi – odcinam się jak dziecko. Zakłada ręce na piersi i mruży na mnie oczy. Nasz mały impas zostaje przerwany, kiedy pielęgniarka wywołuje jej imię. - Lekarz panią prosi, pani Montgomery. – Wstaję i sięgam po jej dłoń. Posyła mi przelotny uśmiech, kiedy splatam nasze palce. Nie potrafi się długo na mnie złościć. Jestem zbyt cholernie nie do odparcia. - Proszę usiąść – mówi lekarz, kiedy wchodzimy do środka. Kurwa, nienawidzę tego, że tutaj jesteśmy. Przywołuje to zbyt dużo złych wspomnień. Mam nadzieję, że ma dla nas dobre wiadomości. - No więc, mam z powrotem twoje wyniki, Indiano. Nie jestem pewien, czy to było planowane, ale gratulacje. Jesteś w ciąży. – Że co, kurwa! Czuję jak całe powietrze opuszcza moje ciało. Czy ja go dobrze usłyszałem? Nie może być w ciąży. Nie jesteśmy małżeństwem. Nie godzę się na to, by moje dziecko przechodziło to samo, co ja. Musiała zajść jakaś pomyłka. - Jest pan pewien? – pytam. Słyszę w swoim głosie szok i niedowierzanie. - Tak. Potwierdziły to zarówno badania krwi jak i moczu. – Jego słowa są jak cios w brzuch.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 31

Indiana Boli mnie dewastacja, którą widzę na twarzy Cartera. I to bardzo. Pewnie, to nie było planowane. Szczerze mówiąc, nie jestem pewna, jak się z tym czuję, ale wyraz jego twarzy mnie wkurza. Nie jestem pewna czy chcę płakać, czy go walnąć. Przez całą drogę do domu nie odezwał się do mnie ani słowem. - Carter. Przepraszam. – To wszystko, co mówię, sięgając po jego dłoń. To nie było planowane, musi o tym wiedzieć. - Musimy wziąć ślub – odpowiada, odrywając oczy od drogi i spogląda na mnie. Ummm, nie. - Nie wyjdę za ciebie tylko dlatego, że jestem w ciąży, Carter – warczę. To niedorzeczne. Natychmiast zjeżdża do krawężnika, zatrzymując się z piskiem. - Nie chcesz mnie poślubić? – pyta szeptem, a z twarzy odpływają mu wszystkie kolory. - Może kiedyś, ale nie teraz. - Co? Dlaczego? – Widzę na jego twarzy zranienie i źle się przez to czuję. Oczywiście, że liczyłam na to, iż pewnego dnia weźmiemy ślub, ale nie zamierzam zmuszać go do tego, tylko dlatego, że będziemy mieli dziecko. - Ponieważ to absurdalne, by brać ślub przez coś takiego – oświadczam. - Pieprzenie – warczy. Biorę głęboki oddech, usiłując się uspokoić. Odwracam się na siedzeniu, twarzą do niego i ponownie sięgam po jego dłoń.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Słuchaj, Carter. Nie zamierzam zmuszać cię do ślubu tylko dlatego, że jestem w ciąży. To nie jest właściwe. Chcę, abyś mnie poślubił, ponieważ tego pragniesz, a nie dlatego, że czujesz, iż musisz. - Do kurwy nędzy, Indiano. Chcę cię poślubić – mówi, podnosząc głos. - Może kiedyś, ale nie teraz. Powiedziałeś to tylko, dlatego, że jestem w ciąży. - Bierzemy ślub Indiano i to ostateczna decyzja. – Puszcza moją dłoń i uruchamia samochód, włączając się do ruchu ulicznego. Boże, jaki on jest czasami wkurzający. - Jak cholera bierzemy – wypluwam. Odwracam twarz w stronę okna pasażera, kiedy widzę jak podrywa głowę w moją stronę. Ta rozmowa już się skończyła. Kiedy parkujemy przed salonem tatuażu, natychmiast wysiadam z auta i zaczynam odchodzić w stronę kliniki. - Dokąd idziesz? – woła. - Do pracy – odpowiadam, nie odwracając się. Zmusił mnie do siedzenia u lekarza przez dwie godziny. Mam teraz zaległości.

***

Moje myśli szaleją, kiedy usiłuję skupić się na pracy. Czuję się okropnie z powodu tego, co stało się z Carterem. Przez ostatnie kilka godzin kusiło mnie, aby pójść do budynku obok, ale pewnie będzie lepiej, jeśli najpierw oboje się uspokoimy. Możemy rozstrzygnąć to wieczorem. Jedna rzecz jest pewna; nie zmusi mnie, abym za niego wyszła. Kiedy pani Kennedy i jej kot, Felix, wychodzą, Meg puka do moich drzwi. - Zamierzasz mi powiedzieć, co się dzieje? – pyta, kładąc dłonie na biodrach. Próbowała to ze mnie wyciągnąć odkąd wróciłam od lekarza. - Jestem w ciąży – wypalam. I tak wkrótce by sie dowiedziała.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Co? Och. Mój. Boże – piszczy, zarzucając wokół mnie ręce. – Wobec tego, dlaczego jesteś w takim humorze? Nie cieszysz się? - Cieszę się, tylko jestem w szoku. To nie było planowane. - I kogo to obchodzi? Kochacie się z Carterem. Będziecie świetnymi rodzicami. Wystarczy spojrzeć jak zajmujecie się LJ, żeby to wiedzieć. - On chce wziąć teraz ślub – mówię, wzdychając. - Nie ma, kurwa, mowy. Oświadczył się? - Bardziej zażądał. Nie wyjdę za niego tylko dlatego, że jestem w ciąży – mówię ostro. - Dlaczego? – pyta, posyłając mi dziwne spojrzenie. - Ponieważ to absurdalne. - Wcale nie. To ma idealny sens – mówi, przewracając oczami, jakbym była niedorzeczna. – Wiesz, dlaczego on to robi, prawda? Chodzi o tę sprawę z bękartem. - Wiem – odpowiadam. – W dzisiejszych czasach masa ludzi ma nieślubne dzieci. To nic wielkiego. - Dla niego to jest coś wielkiego. Wiesz, jaki on jest, Indi. Nie pozwoli ci wygrać w tej kwestii. – Tego się właśnie obawiam. Nie chcę, aby czuł, że musi mnie poślubić. Po wyjściu Meg, jej słowa rozbrzmiewają mi w głowie. Myśl o poślubieniu Cartera ekscytuje mnie, ale nie chcę niczego pospieszać. Nie chcę brać ślubu ze złych powodów. Nie mija nawet dziesięć minut, zanim ponownie puka do moich drzwi. - Właśnie przyniesiono dla ciebie przesyłkę – mówi z uśmieszkiem. Przewracam oczami, ponieważ po jej minie poznaję, że ma to coś wspólnego z Carterem. Podążam za nią do recepcji, gdzie znajduję starszego faceta, który trzyma wielki bukiet białych róż. - Proszę tutaj podpisać – mówi, po czym mi je podaje.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Po jego wyjściu, stawiam je na kontuarze i wyciągam bilecik.

Dla mojej narzeczonej, Indiany. Kocham Cię. Kocham nasze dziecko. Nie mogę się doczekać, aby Cię poślubić. Z wyrazami miłość, Twój narzeczony, Carter. Choć karteczka jest niezmiernie słodka, to wkurza mnie bez granic. Nie mogę się powstrzymać i parskam śmiechem na jego bezczelność. Meg miała rację; nie podda się bez walki. Wyciągam telefon z kieszeni fartucha i wysyłam mu wiadomość.

Dziękuję Ci za kwiaty. Są piękne. Przepraszam za wcześniej. Nienawidzę się z Tobą kłócić. Kocham Cię, ale nie zgodziłam się Ciebie poślubić, więc technicznie nie jestem Twoją narzeczoną!

Odpowiada kilka sekund później.

Ja też Cię kocham, skarbie. Ale mylisz się. JESTEŚ moją narzeczoną, Indiano i BIERZEMY ślub!!!

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Od razu mu odpisuję.

Nie, nie bierzemy!!!

Stoję i czekam na jego odpowiedź, która nie nadchodzi. Właśnie, kiedy się odwracam, aby wrócić do gabinetu, główne drzwi stają otworem. To on. Łapie mnie za łokieć i ciągnie do mojego gabinetu, po czym zamyka drzwi i przekręca klucz. - Bierzemy ślub, Indiano – warczy. – Spójrz. – Unosi serdeczny palec. – To temu dowodzi. Jesteś moja i będziesz moją żoną, jak tylko uda mi się wszystko zorganizować. – Łapię go za rękę i przyciągam do twarzy. Ugh! Wytatuował sobie „Indiana” na serdecznym palcu, w miejscu obrączki. - To niczego nie dowodzi – odpowiadam, opuszczając jego dłoń. Czy on tego nie łapie? Gdyby oświadczył mi się, zanim dowiedziałam się, że jestem w ciąży, to zgodziłabym się. Byłabym wniebowzięta. Ale teraz jest do tego zmuszony, a to mi nie pasuje. - To dowodzi wszystkiemu – mówi, wciągając mnie w ramiona i nakrywając moje usta swoimi, zanim mam szansę odpowiedzieć. Próbuję go odepchnąć przez całą sekundę, ale moje ciało wtapia się w niego i pogłębiam pocałunek. Nienawidzę się z nim kłócić. W końcu się odsuwa i łapie moją twarz w dłonie. – Kocham cię, skarbie, a ty kochasz mnie. Dlaczego nie powinniśmy się pobrać? To ma idealny sens. – Kiedy próbuję odpowiedzieć, przykłada mi palec do ust. – Tylko o tym pomyśl. Dokładnie to robię przez kolejną godzinę, aż w końcu ustępuję i dzwonię do Justine. Udaje jej się poprzesuwać dla mnie klientów Cartera, więc kiedy nadchodzi czas, idę się z nim spotkać. - Proszę wejść – mówi, kiedy pukam. Twarz mu się rozświetla, kiedy mnie widzi. Natychmiast przywołuje to uśmiech na moją twarz. Kocham, że zawsze to robi. – Indi – mówi, kiedy wstaje i podchodzi do mnie. – Czy wszystko okej? - Jestem twoim kolejnym klientem – mówię mu, kiedy mnie obejmuje. - Tak? – pyta, kiedy odsuwa się i patrzy na mnie zaskoczony. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Tak. Chcę mieć wytatuowane imię mojego narzeczonego na serdecznym palcu. - W takim razie wyjdziesz za mnie? – pyta, promiennie się uśmiechając. - Tak, zamierzam cię poślubić. – Wypuszcza oddech, po czym wciąga mnie w miażdżący uścisk. - Na szczęście, kurwa – szepcze. Po tym, jak sadza mnie na krześle, przygotowuje mój palec, oczyszczając go nasączonym alkoholem wacikiem. - Czy to bezpieczne robić tatuaż kiedy jest się w ciąży? – pytam nagle. - Tak, jeśli używa się sterylnego sprzętu i nowej igły. Sprawdziłem to kilka lat temu, kiedy kobieta w zaawansowanej ciąży poprosiła mnie o tatuaż. Wiesz, że nigdy nie zrobiłbym czegoś, co zagroziłoby tobie, bądź naszemu dziecku. – Pochyla się do przodu, muskając ustami moje wargi. – Za bardzo was oboje kocham. – Jego słowa nie tylko wywołują mój uśmiech, ale topią także serce. Będzie niesamowitym mężem i ojcem.

***

Szybko nadchodzi świąteczny poranek. Siedzimy w salonie i wymieniamy się prezentami. Nie było więcej rozmów o ślubie, ale zgodziliśmy się pobrać przed urodzeniem dziecka. Nienawidzę tego, że Carter czuje, iż nasze dziecko będzie skażone, jeśli nie będziemy do tego czasu małżeństwem, ale jeśli to wszystko, co muszę zrobić, aby przestał się tak czuć, to samolubnie z mojej strony byłoby go nie poślubić. Uśmiecham się do mojego seksownego jak jasna cholera narzeczonego, i podaję mu prezent. Kupiłam mu odlewaną replikę samochodu. Jest identyczny jak jego Monaro. Wysłałam kolesiowi, który to robił, zdjęcia wnętrza i zewnętrznej części samochodu, i w ten sposób je skopiował. Wyszło świetnie. Nie było to tanie, ale wiedziałam, że Carterowi się spodoba. Kocha ten samochód tak samo, o ile nie bardziej, niż mnie. Okej, nie tak bardzo jak mnie, ale mocno.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Chłopcy i ich zabawki. - Pieprz mnie – mówi, uśmiechając się promiennie, kiedy otwiera. – Jak? - Znalazłam online faceta. Wysłałam mu zdjęcia, a on zrobił to na ich podstawie. - Kocham to, skarbie. – Uśmiecham się, kiedy patrzę jak go ogląda. Drzwi, maska i bagażnik, wszystko się otwiera. Nawet silnik i wnętrze są w takim samym kolorze, jak w samochodzie Cartera. Zajęło mu kilka miesięcy, aby zamówić części i poskładać samochód w całość, ale na szczęście zdążył na czas. Dziesięć minut później nadal trzyma go w dłoni, otwierając i zamykając drzwi i uśmiechając się przy tym jak mały chłopiec. Bardzo zabawnie się to obserwuje. Cieszę się, że spodobało mu się to tak bardzo, jak sądziłam. - Ummm… mogę teraz dostać mój prezent? – pytam, unosząc na niego brew. Chichocze, zanim w końcu odkłada samochód i wyciąga spod choinki pudełko, które umierałam, by otworzyć. Jestem cała w uśmiechach, kiedy mi je podaje. Potrząsałam nim, kiedy nie było go w pobliżu, próbując rozgryźć, co tam było, ale nie mam pojęcia. Wszystko, co wiem, to to, że grzechocze i jest lekkie. Odwiązuję wstążkę i odrywam karteczkę, która jest przyklejona do pudełka. Wiem, że tak naprawdę powinnam najpierw ją przeczytać, ale umieram, by zobaczyć, co jest w środku. Podnoszę wieczko i zauważam w środku mniejsze pudełeczko. To wyjaśnia grzechotanie. Wykiwał mnie. Przesuwam do niego oczy. Uśmiecha się obserwując mnie. Wyciągam mniejsze pudełko, otwieram je i znajduję w środku czarne, jedwabne pudełeczko od jubilera. Sapię, kiedy je otwieram. W środku jest pierścionek. Wytworny, duży pierścionek zaręczynowy z kwadratowym diamentem. Ponownie na niego patrzę. Jestem całkiem pewna, że mam rozdziawione usta. - Otwórz karteczkę. – Tylko tyle mówi. Więc dokładnie to robię.

Dla mojej najdroższej Indiany,

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Dawno, dawno temu, dokładnie w środku mojego popieprzonego życia, miłość podarowała mi bajkę. Ciebie. Drugą szansę. Jesteś moją bajką, Indi. Moim słońcem. Moim powietrzem. Powodem, dla którego nie mogę się doczekać, by rano wstać z łóżka. Moje życie bez Twojej obecności w nim byłoby bez znaczenia. Nie chcę, aby kiedykolwiek skończyło się to, co mamy. To nasze pierwsze, wspólne święta i chcę, aby były pamiętne, takie, że żadne z nas nigdy o nich nie zapomni. Kocham Cię całkowicie, kochanie. Każdą komórką mojego jestestwa. Chcę spędzić resztę życia z Tobą u mego boku. Proszę, powiedz, że za mnie wyjdziesz! Wesołych, pierwszych Świąt. Kocham, Carter. P.s. Proszę, powiedz tak!!!

Łzy zasnuwają mi wzrok, kiedy zamykam kartkę i nawiązuję z nim kontakt wzrokowy. Miał rację. Chciał mnie poślubić zanim dowiedział się o dziecku. Ten prezent leżał pod choinką od kilku tygodni. Przyciskam kartkę do piersi, kiedy gramoli się po podłodze w moją stronę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Cóż, czekam – mówi z uśmieszkiem. Powiedzenie „tak” jest teraz nieco niewymowne, skoro już zgodziłam się go poślubić. Ale tak czy siak, zarzucam mu ręce na szyję. - Oczywiście, że za ciebie wyjdę. Nic bardziej by mnie nie uszczęśliwiło. – Płaczę w jego pierś, kiedy obejmuje mnie w pasie i przyciąga do siebie. Te cholerne hormony ciążowe powodują, że jestem strasznie emocjonalna. Odsuwa się, łapiąc moją twarz w dłonie i ściera opuszkami kciuków łzy. - Tak bardzo cię kocham, Indiano – mówi, wypuszczając długi oddech. – Tak kurewsko mocno. - Ja ciebie też kocham, Carter. – Puszcza moją twarz, podnosi z moich kolan pudełko od jubilera i po wyciągnięciu pierścionka, wsuwa mi go na palec. Zakrywa on mój tatuaż z imieniem Cartera, ale mam to gdzieś. Jestem naznaczona na całe życie. Uśmiecham się, kiedy spoglądam w dół, na pierścionek na palcu. Kocham to. Kocham jego. - Masz do otworzenia jeszcze jeden prezent – mówi, pełznąc w stronę choinki, aby podnieść długie, białe pudełko owinięte czerwoną wstążką. Nie widziałam tam wcześniej tego prezentu. Musiał włożyć go pod choinkę zeszłej nocy. Uśmiecha się, kiedy mi go podaje. Odwiązuję wstążkę i podnoszę wieko. Kiedy unoszę bibułkę, znajduje w środku białą, jedwabną sukienkę. Jest prosta, ale bardzo elegancka. – Chciałbym, abyś założyła ją dziś, kiedy pójdziemy z rodzicami na lunch. - Okej. Jest piękna. Dziękuję ci – odpowiadam z uśmiechem, unosząc przed sobą sukienkę. Nasi rodzice i babcia Cartera przyjeżdżają dziś, aby zjeść z nami świąteczny lunch. Carter zarezerwował miejsce w restauracji na Merewether Beach. W tej samej, do której zabraliśmy Meg po naszym dniu w Spa. Od tego dnia byliśmy tam z Carterem kilka razy. Poniekąd stała się naszym miejscem. - Och, prawie zapomniałem. Jest jeszcze jeden prezent. – Podaje mi go. Opakowanie jest małe. Ściskam je pomiędzy palcami. Cokolwiek jest w środku, jest miękkie. Rozrywam papier. W środku znajduję malutkie, białe, dziecięce śpioszki. Łzy wzbierają mi w oczach. – Wyciągnij – mówi. Kiedy to robię,

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

zaczynam się śmiać. Na ubranku wyhaftowane jest „Mój tatuś jest naprawdę gorący”. - Tak, jest gorący – mówię w zgodzie. Biorę w pięść przód jego koszulki i przyciągam go do siebie, abym mogła pocałować go w usta. Przesuwa dłonie pod moje kolana, aby mógł mnie zgarnąć w ramiona zanim wstanie. - Mamy kilka godzin, zanim przyjadą nasi rodzice, więc jeśli nie masz nic przeciwko, to zabiorę moją narzeczoną z powrotem do łóżka, abym mógł jej pokazać, jak bardzo ją kocham. - W ogóle nie mam nic przeciwko - odpowiadam. - Wesołych świat, Indiano. - Wesołych świąt, Carter.

***

Wyłączam suszarkę i czeszę włosy. Kiedy spoglądam w górę, widzę, że Carter stoi w drzwiach łazienki i obserwuje mnie. Uśmiecha się do mnie poprzez lustro. Już się ubrał w białą koszulę i szare, eleganckie spodnie. Wygląda przepysznie. - Ładnie wyglądasz – mówię, kiedy odwracam się, aby do niego podejść. - Ty również. – Jego komentarz wywołuje mój śmiech. - Jestem owinięta w ręcznik – mówię sucho. - Nadal jesteś piękna – mówi, wciągając mnie w ramiona i całując. – Ale jeszcze bardziej, kiedy jesteś bez ręcznika. – Przewracam oczami. Oczywiście, że to powiedział. - Właśnie otrzymałem telefon z „Surfhouse”. Jest problem z naszą rezerwacją. Pojadę tam teraz, ale nasi rodzice wpadną tutaj i zabiorą cię po drodze. Spotkamy się na miejscu. - Och, naprawdę? – pytam z rozczarowaniem.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- To nic, czego nie mogę naprawić. Zadzwonię do ciebie, jeśli będzie jakiś problem – mówi zapewniająco, całując mnie w czoło. Mam nadzieję. Kocham to miejsce. Po jego wyjściu zakładam sukienkę, którą mi kupił. Pasuje jak ulał. Ma niesamowity gust. W zeszłym tygodniu miałam pierwszy ultrasonograf. Jestem w ciąży tylko siedem tygodni, więc jeszcze nic nie widać. Miałam kilka ciężkich poranków, ale zasadniczo jestem niezłą szczęściarą w kwestii porannych mdłości. Pół godziny później przyjeżdża tata. Jest sam. - Gdzie Elizabeth i Evelyn? – pytam. - Podrzuciłem je już do restauracji. Carter zadzwonił i powiedział, że już tam jest, więc to miało sens. A do tego, daje mi to szansę na spędzenie trochę czasu sam na sam z moją małą dziewczynką. – Pochyla się i całuje mnie w czoło. – Mam dla ciebie specjalny prezent. Chciałem ci go dać, kiedy będziemy sami. - Dzięki tato – odpowiadam, całując go w policzek, kiedy mi go podaje. – Wesołych świąt. - Wesołych świąt, kochanie. - Prezent dla ciebie jest pod choinką, ale dam ci go, kiedy Carter będzie w domu. - Okej. Otwórz – mówi, spoglądając na małą paczuszkę w moich dłoniach. Robię, co mówi i rozrywam papier. - Och tatusiu. Jest piękne – mówię, otwierając sakiewkę. To naszyjnik z wisiorkiem w kształcie serca. Diament w sercu. - Diament pochodzi z pierścionka zaręczynowego twojej mamy. Chciałem przerobić go w coś wyjątkowego dla ciebie. – Kiedy to mówi, w oczach wzbierają mi łzy. - Kocham to – szepczę, obejmując go rękoma. - Otwórz wisiorek. – Kiedy to robię, znajduję w środku zdjęcie mamy. Pochodziło z dnia ich ślubu. Przyciskam naszyjnik do serca.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Dziękuję. Na zawsze będę sobie to ceniła. - Ona zawsze będzie w twoim sercu, kochanie, ale w ten sposób możesz także mieć codziennie ze sobą jej cząstkę. – Kiedy nawiązuję z nim kontakt wzrokowy, widzę błyszczące w jego oczach łzy, więc obejmuję go i mocno ściskam. To w takie wyjątkowe okazje jak święta, dzień matki czy moje urodziny tęsknię za nią najbardziej. Chciałabym, aby żyła i poznała Cartera, oraz swojego wnuka, kiedy przyjdzie na świat. Jeszcze nie powiedzieliśmy rodzicom o dziecku. Oprawiliśmy z Carterem kopię zdjęć z ultrasonografu. Opakowaliśmy je razem z ich prezentami świątecznymi. - Kocham cię – szepczę, kiedy zapina mi na szyi wisiorek. - Ja też cię kocham, maleńka.

***

Kiedy zatrzymujemy się przed restauracją, jestem zaskoczona widząc tam Meg. - Co ty tu robisz? – pytam, wysiadając z auta. – Myślałam, że razem z Drew jedziecie na święta do Sydney, aby spędzić je z twoimi rodzicami. - Skłamałam – mówi, posyłając mi zawstydzony uśmiech. Co ona kombinuje? – Spędzam z nimi święta, ale tutaj. - Dlaczego? - Ponieważ, jeśli myślisz, że opuszczę dzień twojego ślubu, to jesteś walnięta. Poza tym, jestem świadkiem, muszę tutaj być. Moja mama także nie chciała przegapić twojego ślubu. W końcu jesteś jej adoptowaną córką. - Co? Mój ślub? – pytam oniemiała. - Tak. Ty, moja przyjaciółko, wychodzisz dziś za mąż. – Pierwsze słyszę. Spoglądam na tatę, szukając potwierdzenia. - Ona ma rację. – Tylko tyle mówi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Chodź – mówi Meg, biorąc mnie pod ramię i ciągnąc wokół budynku. – Widzisz. – Kiedy podążam wzrokiem za jej palcem, widzę Cartera i Jaxa, którzy stoją obok siebie nad brzegiem oceanu. Jakiś starszy koleś w garniturze stoi przed nimi. A potem zauważam siedzącego przy nogach Cartera LJ. Czuję, jak drgają mi usta. Następnie przesuwam spojrzenie na mamę Cartera, jego babcię, rodziców Meg i Drew, którzy zajmują pięć z sześciu krzeseł, ustawionych za nimi. Żarzy się we mnie podekscytowanie. Tata zakłada mi rękę na ramiona. - Gratulacje, kochanie – mówi, całując mnie w czubek głowy. – To, dlatego chciałem ci teraz dać ten naszyjnik. Chciałem, aby mama była częścią twojego wyjątkowego dnia. Wiem, że gdyby nadal żyła, to byłaby tak samo dumna z ciebie, jak ja. - Och, tatusiu. – Walczę, aby powstrzymać łzy, kiedy obejmuję go w pasie. - Musimy cię przygotować – wcina się Meg, przerywając nasz moment. Podchodzi w stronę krzesła Drew i zabiera pudełko. Wracając do nas, wyciąga dużą, białą, jedwabną różę ze spinką. Wpina mi ją we włosy zaraz nad uchem. Pięknie – szepcze. Następnie wyciąga małą, skórzaną sakiewkę. Uśmiecham się, kiedy odwraca ją do góry nogami i wytrząsa na dłoń bransoletkę z niebieskich szafirów. Od razu ja rozpoznaję. Należała do jej babci. Meg miała ją na sobie w dniu swojego ślubu. Dla mnie to coś pożyczonego i niebieskiego. - Dzięki, Meg – mówię, przytulając ją. - Jestem twoja druhną, to moja praca. – Uśmiecham się. Pomimo tego, że zdecydowanie wybrałabym ją na moją druhnę, to bawi mnie, że sama przyznała sobie ten tytuł. – Oto twój bukiet. – To piękna kompozycja z białych róż. Dla siebie wyciąga taki sam, tylko różowy. Pasuje do jej różowej sukienki. - Nienawidzisz różu – mówię jej. - Wiem, ale to twój ulubiony kolor. Wiem, że gdybyś miała szansę, to właśnie to byś wybrała. – Tak bardzo ją kocham. Nie mogłabym prosić o lepszą przyjaciółkę. Tata bierze mnie pod rękę.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Wyglądasz pięknie. Jesteś gotowa poślubić mężczyznę marzeń? - Tak. Cudownie. Wychodzę dziś za mąż.

***

Ceremonia była idealna. Carter i ja mieliśmy lekko wilgotne oczy, kiedy wymienialiśmy się przysięgami. Szczerze mówiąc, cały ten dzień był nieco przytłaczający. Ale w dobry sposób. Jednak najjaśniejszym punktem było dla mnie zobaczenie szczęśliwego Cartera. Uśmiech ani razu nie opuścił jego twarzy. Kiedy celebrant ogłosił nas mężem i żoną, Carter nie zaczekał nawet na słowa „Teraz możesz pocałować pannę młodą”. Wziął sprawy w swoje ręce, wciągając mnie w ramiona łącząc usta z moimi. Był to także cholernie gorący pocałunek. Z pewnością nie taki rodzaj pocałunku, jaki powinien mi dać na oczach mojego taty. Kiedy w końcu odsunął się, by zaczerpnąć powietrza, musnął czule wierzchem dłoni bok mojej twarzy. - Tak bardzo cię kocham, pani Reynolds – wyszeptał, powodując, że serce zaczęło mi trzepotać. Przyznaję, że „pani Reynolds” ładnie brzmi. Przyjęcie odbyło się w Surfhouse. Cóż, to było bardziej jak lunch złożony z trzech posiłków dla naszych najbliższych, ale było idealnie. Sama lepiej bym tego nie zaplanowała. Carter zorganizował nawet tort weselny. Musiałam się roześmiać, kiedy go zobaczyłam. Miał tylko jedną warstwę, ponieważ była nas jedynie dziesiątka. Został upieczony w kształcie dużego serca pokrytego białą polewą. Podstawa została owinięta grubą, czerwoną wstążką, ale najsłodszą częścią była dekoracja z lukru, znajdująca się na górze. Miniaturowa replika czerwonego Monaro Cartera została umieszczona z tyłu. A przed nią stały małe figurki; Carter obejmujący mnie za ramiona i leżący u naszych stóp LJ. Nie był to tradycyjny tort weselny, ale dla nas idealny. Ciężko uwierzyć, że teraz jesteśmy prawdziwą rodziną, a za ponad siedem miesięcy zostaniemy rodzicami.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Później tej nocy, kiedy ponownie byliśmy w mieszkaniu, wymieniliśmy się prezentami z naszymi rodzicami. Elizabeth zalała się łzami, kiedy zobaczyła zdjęcie z ultrasonografu. Tata również był wniebowzięty. To było idealne zakończenie idealnego dnia. Następnego ranka polecieliśmy z Carterem na Gold Coast w Queensland na nasz miesiąc miodowy. Zarezerwował nam pobyt w Sheraton Mirage Resort and Spa. To było magiczne pięć dni. Skorzystaliśmy nawet z relaksacyjnego, godzinnego masażu gorącymi kamieniami w przeddzień powrotu do domu. Po szalonych kilku miesiącach, które przeżyliśmy przed ślubem, to było coś, czego oboje potrzebowaliśmy, aby się rozluźnić. Jedynym minusem było to, że musiało się skończyć. Wiem jednak, że mamy przed sobą całe życie, i nie mogę się doczekać, aby spędzić je z Carterem. Mam najwspanialszego męża na świecie!

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Rozdział 32

Siedem miesięcy później…

- Carter. – Słyszę jak Indiana piszczy obok mnie, budząc mnie. - Co? – jęczę, otwierając jedno oko. Jestem kurewsko zmęczony. Lepiej, żeby nie chciała znowu seksu, bo cholernie mnie wykończyła. Normalna Indiana była nienasycona, ale Indiana w ciąży, pieprzcie mnie. Choć cholernie kocham uprawiać seks z moją piękną żoną, to mój fiut jest wycieńczony. Potrzebuje co najmniej kilku godzin przerwy. W ciągu ostatnich kilku miesięcy wślizgiwała się nawet do mnie do pracy, na małe co nieco pomiędzy klientami. Nawet przerwy na lunch spędzaliśmy w łóżku, wypierzając sobie nawzajem mózgi, po czym musieliśmy szybko wcinać jedzenie i wracać do pracy. Szczerze, kurewsko to kocham, ale jeśli mam to utrzymywać, to potrzebuję odpoczynku. Czasu na zregenerowanie sił. - Odeszły mi wody – mówi, kurwa, ze stoickim spokojem. - Co? – Praktycznie wrzeszczę w panice, podrywając się do góry. - Wody mi odeszły – powtarza, jakbym nie usłyszał jej za pierwszym razem. Kurewsko ją usłyszałem. Żołądek zaczyna mi się zaciskać. Myślałem, że przygotowałem się na tę chwilę. Błąd. Jeszcze nawet nie wyszedłem z łóżka, a już jestem kłębkiem nerwów. - Mogę to zrobić – mamroczę do siebie, usiłując się uspokoić. Wyskakuję z łóżka, przechodzę na jej stronę i wyciągam do niej rękę. - Przestań panikować, Carter – mówi.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Nie panikuję – kłamię. Kurewsko panikuję. - Jest okej – mówi spokojnym głosem. Jak może być taka opanowana? Pomagam jej wstać, a ona mnie obejmuje. – Będzie okej. Weź głęboki wdech – mówi, próbując mnie zapewnić. To nie działa. Jestem pieprzonym bałaganem. Cholera. Ćwiczyliśmy to setkę razy. Dlaczego wtedy byłem taki spokojny i opanowany? Ogarnij się Reynolds. Żona cię potrzebuje. Powinienem ją wspierać, a nie na odwrót. Kiedy mnie puszcza i zgina się z bólu, to niemal to tracę. - Chodźmy – mówię, prowadząc ją do drzwi. - Najpierw musimy się przebrać. Nie możemy jechać w pidżamach. – Szlag. Ma rację. Okej. Mogę to zrobić. Kogo ja oszukuję? Łapię włosy w pięści. – Ubrania. - Słuchaj. Ubierz się. Ja mogę sama coś na siebie założyć – mówi, podchodząc do szuflad i przekopując je. Robię to samo. Przeciągam przez głowę koszulkę, po czym ściągam spodnie od pidżamy i zakładam dres. Widzicie, mogę to zrobić. Spoglądam na Indianę, która zmaga się z założeniem spodni. Kogo ja oszukuję? Nie dam rady tego zrobić. Podchodzę do niej i pomagam jej się ubrać. Kiedy ponownie zgina się w pół, chwytam się rękami za głowę. Podbiegam do szafki nocnej i zabieram telefon. Szukam numeru Rossa. Odbiera niemal natychmiast. Jest 4:00 rano. Zgaduję, że wie, iż to ważne. Wszyscy czekaliśmy na ten dzień. - To już. – Tylko tyle mówię. Nie daję mu nawet szansy, aby coś powiedział. – Musisz przyjechać. Właśnie ruszamy do szpitala. - Jestem w drodze – odpowiada. Dzięki, kurwa, za to. Nie rozważam nawet tego, że jest dwie godziny drogi stąd. Jest w drodze. To do mnie należy, aby bezpiecznie zabrać ją do szpitala. Szlag. W końcu udaje nam się dotrzeć do samochodu. - Moja torba do szpitala – mówi Indiana, kiedy siedzi już na miejscu pasażera. Pieprzcie mnie. Znałem to wszystko na pamięć. Co jest ze mną nie tak? To jest rzeczywistość. Muszę się ogarnąć, jeśli zamierzam dowieźć oboje do szpitala w jednym kawałku.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Biegnę ponownie na górę i zabieram torbę. Rzucam ją na tył samochodu i siadam. - Jak się czujesz, kochanie? – pytam, przekręcając kluczki w stacyjce. - Poza skurczami, zaskakująco dobrze. – Oczywiście, że tak. Docieram do końca drogi i wrzucam lewy kierunkowskaz. – Szpital jest w tę stronę – mówi ze śmiechem, wskazując w prawo. Jeździłem tą drogą dwadzieścia razy w ciągu ostatnich tygodni, ćwicząc, a teraz nie pamiętam nawet w którą stronę jechać. Podążając za instrukcjami Indi, skręcam w prawo. - Nadal w porządku? – pytam, przelotnie odwracając głowę w jej kierunku. Ma na twarzy wielki uśmiech. - Z tego co widzę, mam się o wiele lepiej od ciebie. – Cieszę się, że uważa to za zabawne. – Rób głębokie wdechy. Tak, jak uczyli nas w szkole rodzenia. – Patrzę na nią, jakby straciła rozum. Pamiętam, że kiedy przechodziliśmy przez techniki oddechowe myślałem o tym, jakie do niedorzeczne. – Po prostu to rób – mówi, przewracając oczami. – To pomoże. Idę za jej przykładem, kiedy zaczyna dyszeć i robić te głupie oddechy. Czuję się jak chuj, ale naśladuję ją. W ciągu kilku minut czuję, że się relaksuję. Co zaskakujące, to faktycznie pomogło. Kto by pomyślał?

***

Minęły trzy godziny, a dziecka nadal nie ma. Biedna Indi bardzo cierpi. Pocierałem jej plecy przez ostatnie pół godziny. Żałuję, że nie mogę zamienić się z nią miejscem. Nienawidzę, że musi przez to przechodzić. Nasi rodzice i babcia przyjechali dziesięć minut temu. Weszli, aby się z nią zobaczyć, ale teraz czekają w poczekalni, razem z Meg i Jaxem. Zadzwoniłem, by dać im znać, że Indi rodzi, a oni od razu przyjechali. Czekamy, aż wróci lekarz i sprawdzi co z nią. Wcześniej nie miała pełnego rozwarcia, ale mam nadzieję, że teraz już tak. Chcę, aby ze względu na nią, skończyło się to możliwie jak najszybciej. Chcę poznać moje dziecko. Długo czekaliśmy na ten dzień. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Wstaję, kiedy lekarz wchodzi do sali. Pomagam Indi przewrócić się na plecy. Klęczała na czworaka, podczas gdy ja robiłem co w mojej mocy, by ulżyć jej w bólu. Ściska moją dłoń, kiedy doktor ją sprawdza. - Już czas – mówi, nawiązując z nią kontakt wzrokowy. – Jak tylko rozpoczną się kolejne skurcze, to poproszę cię, abyś parła. – Przytakuje mu, po czym patrzy mi w oczy. Biedactwo, wygląda na wykończoną, ale udaje jej się posłać mi przelotny uśmiech. Kilka sekund później widzę, jak twarz wykrzywia jej się w bólu. Te skurcze są mocne, a ona jęczy głośno. Do tej chwili była dość cicho. Jest kurewsko niesamowita. Taka dzielna. Słyszałem jak kobieta w sali obok darła się przez ostatnią godzinę na cały szpital, więc wiem, że Indiana to bagatelizuje. Mocniej ściska moją dłoń, kiedy obok lekarza pojawia się położna. - Przyj – mówi. Moja dziewczyna robi dokładnie to, co powiedział. Ucieka jej kolejny głośny jęk i w gardle rośnie mi gula. - Świetnie sobie radzisz, kochanie – zachęcam, ocierając jej pot z czoła chłodną ściereczką, którą wcześniej dała mi pielęgniarka. Jednak nie podano jej żadnych środków przeciwbólowych. Odmówiła ich. Przyznaję, że zrobiłem kilka wdechów gazu antystatycznego kiedy nie patrzyła. Niezłe gówno. Kiedy uderza kolejna fala skurczy, lekarz każe jej ponownie przeć. Tym razem krzyczy i pieprzcie mnie, niemal to tracę. - Świetnie sobie radzisz, Indiano – mówi. – Widzę główkę. – Przesuwa na mnie spojrzenie. – Chodź zobaczyć. – Nie chcę opuszczać jej boku, więc bez puszczania jej dłoń, nachylam się do przodu i zaglądam jej pomiędzy nogi. Malutka główka dziecka odwrócona jest na bok, dając mi widok na najbardziej anielski profil jaki w życiu widziałem. Magiczne uczucie uderza mnie prosto w pierś. Łzy wzbierają mi w oczach. To moje dziecko. - Prawie koniec, kochanie – mówię, wracając do niej i pochylając się, by pocałować ją w czoło. – Jestem z ciebie taki dumny – szepczę. Kiedy uderzają kolejne skurcze, zaczyna robić te swoje ćwiczenia oddechowe. Prze jeszcze raz, wypuszczając przy tym kolejny, głośny jęk. Przechodzi kurewskie męczarnie. Ciężko ją oglądać w takim stanie. Szarpie mnie to za serce. Nie byłem gotowy na tego typu gówno. Wiedziałem, że to nie będzie spacerek po parku, nie jestem

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

taki naiwny, ale kiedy patrzysz, jak kobieta którą kochasz całym sercem znosi tak wiele bólu, to kurewsko łamie ci to serce. - Jeszcze jedno pchnięcie – mówi doktor. To jej ostatnie. Dziecko wychodzi wprost w dłonie lekarza. Zalewa mnie ulga. Wreszcie koniec. Zdecydowaliśmy wcześniej, że nie chcemy znać płci. Choć myślę, że przy każdym ultrasonografie kusiło nas oboje, ale pozostaliśmy silni. - To chłopak – ogłasza lekarz. Pochylam się i przyciskam wargi do ust Indiany. - Dziękuję ci – szepczę przy jej ustach. Mam tak wiele rzeczy, za które powinienem jej podziękować. Uratowała mnie. Uratowała mnie przede mną samym. Dała mi sens życia. Dała mi siebie, a teraz mojego syna. Szansę na naprawienie wszystkich złych rzeczy, o które oskarżono mnie lata temu. Pieprzcie mnie, mam syna. Jestem tatą. Słowa nie potrafią opisać, jak niesamowicie się teraz czuję. Po tym, jak przecinam pępowinę, lekarz kładzie naszego chłopca na piersi Indi. Łzy wypełniają mi oczy, kiedy patrzę na ten piękny obrazek przede mną. Moja żona. Mój syn. Moje całe życie. Łzy spływają Indianie po twarzy, kiedy unosi lekko głowę i całuje go w czoło. - Witaj mały mężczyzno – szepcze. – Długo czekałam, aby cię poznać. – Unoszę rękę do twarzy i ocieram łzy. Myślałem, że dzień w którym Indi została moją żoną był najlepszym dniem mojego życia, ale ta chwila zdecydowanie to pobija. Mam rodzinę. Mój syn ma ojca, który będzie go kochał i będzie przy nim w każdej sekundzie, każdego, pieprzonego dnia. Nigdy nie doświadczy tego, czego ja musiałem będąc dzieckiem. Nigdy nie poczuje, jak to jest czuć się niechcianym. Indi będzie fantastyczną mamą. Aby to wiedzieć, muszę jedynie spojrzeć na miłość i uczucie jakim mnie obdarza. Jej wilgotne oczy spotykają moje i wyciąga do mnie rękę. Splatamy palce i przyciąga mnie bliżej łóżka. - Kocham cię – mówi, kiedy pochylam się, aby pocałować ją w usta. - Ja też cię kocham – mówię przy jej ustach. Odsuwając się, odgarniam jej włosy z twarzy i łapię w dłoń jej policzek. – Jestem z ciebie taki dumny. Dziękuję ci za to, że dałaś mi syna. Za to, że dałaś mi rodzinę. Za kochanie mnie bezwarunkowo. Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Ponieważ zawsze tak było. Kiedy Indi jest już umyta i mamy chwilę sam na sam z naszym chłopcem, wychodzę do poczekalni, aby powiedzieć innym. Mama i Meg płaczą. Nawet Ross ma nieco łzawe oczy, kiedy potrząsa moją dłonią i wciąga mnie w uścisk. - Gratulacje, synu – szepcze. Idą za mną do sali. Po tym jak nasi rodzice trzymają wnuka, mama sadza babcię na krześle i podaję jej dziecko. Obserwuję z drugiej strony łóżka. To taki słodko-gorzki moment. Przypomina mi o wszystkim, co straciłem będąc dzieckiem. Kiedy widzę, jak po policzku spływa jej łza, kiedy patrzy w dół, na mojego syna, w gardle rośnie mi gula. Zastanawiam się przez to, czy taką samą reakcję miałaby gdyby nie odmówiono jej obecności przy moich narodzinach. Nagle unosi głowę i szuka moich oczu. Posyła mi najbardziej niesamowity uśmiech, kiedy więcej łez wypływa jej z oczu. Mam przeczucie, że myślała o tym samym co ja. Przyszłość mojego małego chłopca już wygląda obiecująco. Ma o wiele więcej niż ja, kiedy się urodziłem; dwójkę rodziców, dziadków, prababcię, która nie tylko go kocha, ale wiem, że uczyni go centrum swojego świata. Pragnę tego dla moich dzieci, ponieważ to jest coś, czego nigdy nie zaznałem jako dziecko.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Epilog Osiem tygodni później…

Indiana Nie mogę uwierzyć, jak podekscytowana się czuję, kiedy wracamy, aby zobaczyć się z naszymi rodzicami. Cóż, technicznie to nie jest już mój dom, ale mój tata i mama Cartera nadal mieszkają w Sydney, więc to zawsze będzie specjalne miejsce w moim sercu. Moim domem jest teraz jakiekolwiek miejsce, w którym przebywają mój mąż i syn, Jaxon. Nazwaliśmy syna Jaxon, po wujku Jaxie. Sydney, to miejsce, w którym się urodziłam, gdzie moja mama wzięła ostatni oddech, gdzie Lassie mieszkał, bawił się i niestety umarł, gdzie poznałam Meg, a potem Cartera. Choć dorastanie w rodzinnym domu przynosiło niesamowite wzloty i upadki, to nie żałuję żadnego z nich. Ostatecznie doprowadziło mnie to do miejsca, w którym jestem teraz. Ukształtowało mnie to w osobę, którą się stałam. Dało mi to spełnione życie, którym żyję. Moi chłopcy są moim światem. Moje półroczne kontrole, zamieniły się teraz na jedną w ciągu roku. Lekarz jest całkiem pewien, że rak nie powróci. Sądzę, że nikt nie wie tego na pewno, ale wygląda to obiecująco. Jedyne co muszę robić, to nadal chodzić na wszystkie badania i modlić się, abym dostała dobre wyniki. Od czasu do czasu boli mnie głowa, ale myślę, że tak jak każdego. Przyznam, że zmartwiło mnie, kiedy pierwszy raz do tego doszło. Nie sądzę, aby to uczucie kiedykolwiek zniknęło. Rak zawsze będzie czaił się z tyłu mojej głowy. Jednak jak tylko ból zniknął, wiedziałam, że właśnie tylko tym był. Bólem głowy.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Kiedy zatrzymujemy się na podjeździe przed domem taty, podekscytowanie skwierczy na dnie mojego żołądka. Minęły tylko trzy tygodnie, od kiedy się widzieliśmy, ale tęsknię za nim. Razem z Elizabeth przyjeżdżają do Newcastle co kilka tygodni odkąd urodził się ich wnuk. Każda wizyta jest wyjątkowa. To nasza pierwsza, wielka wyprawa poza Newacastle jako rodzina. Choć tata pracował przez wiele godzin, kiedy tutaj mieszkałam, co wiązało się z tym, że nie widywaliśmy się tak często, jak oboje byśmy tego chcieli, to i tak był blisko ilekroć go potrzebowałam. Teraz, kiedy dzieli nas kilka godzin jazdy, czasami się z tym zmagam. Nienawidzę tego, że jest całkiem sam. Zanim wyprowadziłam się do Cartera byliśmy we dwoje. Cóż, ma obok Elizabeth, co daje mi pewne poczucie komfortu. Zbliżyli się po śmierci jej męża. Stali się świetnymi przyjaciółmi. Można powiedzieć, że to nic romantycznego, tylko towarzystwo. Od czasu do czasu jedzą razem kolację, lub chodzą do kina. Kiedy przyjeżdżają z wizytą, zwykle podróżują razem. Tego typu rzeczy. To powoduje, że bycie daleko jest trochę łatwiejsze. - Podekscytowana? – pyta Carter, przyciągając moją dłoń do ust i umieszczając delikatny pocałunek na knykciach. - Tak. Rodzice będą szczęśliwi widząc Jaxona i zaskoczeni jak bardzo urósł w ciągu ostatnich trzech tygodni. - O tak – mówi i uśmiecha się, zanim odwraca głowę, aby spojrzeć na naszego syna na tylnym siedzeniu. Kocham wyraz twarzy Cartera, kiedy patrzy na Jaxona. Obecnie rzadko się chmurzy. Tak daleko zaszedł. Jest niesamowitym ojcem. - Możemy szybko pójść i zobaczyć czy tata już wstał, zanim udamy się do twojej mamy? – Rodzice nie spodziewają się nas aż do przyszłego tygodnia, ale pomyśleliśmy, że ich zaskoczymy. - Oczywiście – odpowiada, ściskając lekko moją dłoń, zanim wysiada z auta. Obserwuję jak mój wspaniały mąż przechodzi przed maską, kierując się do moich drzwi. Zamieniłam mój samochód na SUVa. Teraz, będąc rodziną, potrzebowaliśmy czegoś większego. Carter nadal ma swojego Monaro. Nigdy się go nie pozbędzie, ale kiedy wyjeżdżamy gdzieś rodzinnie, korzystamy właśnie z tego samochodu.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Uśmiecham się do mojego przystojnego męża, kiedy wyciąga do mnie rękę, pomagając mi wysiąść. Jest takim dżentelmenem i traktuje mnie w sposób, w jaki każda dziewczyna marzy, by być traktowaną; jak księżniczkę, jakbym była centrum jego wszechświata, jego egzystencji. I dokładnie to samo czuję do niego. Nie potrafię ubrać w słowa jak szczęśliwi oboje jesteśmy. Jesteśmy dla siebie idealni. Małżeństwo jest niebem. Nie ma co do tego wątpliwości. Pewnie, dorastając zrobił mi kilka okropnych rzeczy, ale jestem wdzięczna, że miałam na tyle rozsądku, by go przejrzeć, wdzięczna, że miałam możliwość zobaczenia prawdziwego Cartera Reynoldsa. Tego, którego cholernie dobrze ukrywał przed resztą świata. W chwili, kiedy go poznałam, w głębi siebie podejrzewałam, że to tylko fasada. Jak zbroja ochronna, strzegąca go przed zranieniem. Miałam rację. Nadal od czasu do czasu widzę jego niepewną stronę, ale nie smuci mnie to już tak, jak kiedyś. Na szczęście, z moją małą pomocą, zaakceptował to, kim jest. Teraz widzi, że patrząc z szerszej perspektywy, to jest tylko głupie, nic nieznaczące słowo. Słowo, które ma siłę, aby cię zdefiniować tylko wtedy, kiedy mu na to pozwolisz. Technicznie może i jest bękartem, ale dla mnie jest pięknym, życzliwym, słodkim, troskliwym, niesamowicie lojalnym i uroczym bękartem. Jego lista zalet nie ma końca. Pomimo życia, które prowadził, jestem dumna z człowieka, którym się stał. Nie mogło być inaczej. Wiem, że go uszczęśliwiam, tak jak on mnie. Po tym jak Carter wypuszcza LJ z auta, prowadzi go z boku domu, pozwalając załatwić się w ogródku z tylu. Jest takim świetnym psem i cholernie opiekuńczym w stosunku do dziecka. Kiedy Carter do nas wraca, obejmuje mnie w pasie. Przyciągając mnie do siebie, całuje mnie delikatnie w usta. Nie sądzę, że kiedykolwiek stracę to uczucie, które mam będąc w jego ramionach. Nadal ma moc, by wprawić moje serce w trzepotanie. - Z tobą okej? – pyta, uśmiechając się do mnie. - Nie mogłoby być lepiej – odpowiadam. Zacieśnia uścisk i przyciska usta do mojego czoła. - Taa, za mną też, kochanie. - Puszczając mnie, otwiera tylne drzwi i wyciąga naszego małego chłopca z nosidełka. Carter natychmiast zakopuje usta w jego małym, pulchnym policzku. Serce mi się ogrzewa, kiedy obserwuję ich Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

razem. – Gotowy ponownie zobaczyć swoich dziadków, mały czempionie? – szepcze do naszego syna. Tak właśnie go nazywa „małym czempionem”. Jest niesamowity. Dąży do tego, by uosabiać wszystko, o czym marzył, a nie miał będąc chłopcem. Już rozmawialiśmy o staraniu się o kolejne dziecko. Uśmiechając się do moich chłopców, wyławiam klucze z torebki, kiedy podchodzimy do schodów tarasowych. Nie pukam, na wypadek gdyby tata nadal spał. W domu jest bardzo cicho, kiedy przechodzimy przez drzwi. Zakładam, że nadal jest w łóżku. Idąc cicho, prowadzę Cartera do kuchni. Mogę nakarmić Jaxona, kiedy będziemy czekali aż wstanie. Kiedy wychodzę zza rogu, zamieram wpół kroku. Carter wchodzi prosto w moje plecy, niemal mnie przewracając. Słyszę jak chichocze za mną, kiedy widzi to, co ja. Jestem pewna, że moja szczęka znajduje się teraz na podłodze. Szturcham go lekko w brzuch, aby był cicho. Nie mogę uwierzyć w to, co widzę. Zaraz przed nami znajdują się nasi rodzice. Powiedzmy tylko, że w bardzo kompromitującej pozycji. Tata rozłożył Elizabeth na stole kuchennym. Jasna, pierdolona dupa. Nagle czuję potrzebę, aby przepłukać oczy wybielaczem. Zgaduję, że ich przyjaźń ewoluowała w coś więcej. Przyjaciele z korzyściami. Jednak oceniając po sposobie, w jaki wpatrują się sobie w oczy, powiedziałabym, że to coś więcej niż to. Jak dla mnie wyglądają na całkiem oczarowanych sobą. Cholera, Carter. Czekam, aż odepchnie mnie na bok i zaatakuje mojego tatę za to, co robi jego mamie. Z wahaniem spoglądam na niego przez ramię i jestem zaskoczona widząc, że się uśmiecha. I nie jest to mały uśmiech. On promienieje. Zgaduję, że nie ma nic przeciwko. Choć jestem przerażona widokiem, jaki mamy przed sobą, to także się uśmiecham. Szczerze mówiąc, podoba mi się idea tego, że są razem. W sercu sekretnie sobie tego życzyłam. Są dla siebie idealni. Sięgam i instynktownie zasłaniam naszemu synowi oczy. Jest tylko dzieckiem, ale i tak nie chcę, aby widział, co wyprawiają jego dziadkowie. Są tak w sobie zatraceni, że nie zdają sobie nawet sprawy, że tam stoimy. Przechylam głowę do Cartera, dając mu znać, że wychodzimy. Nie chcę

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

im przeszkadzać. Jednak Carter, będąc Carterem, ma inny pomysł. Głośno odchrząkuje. Oboje równocześnie odwracają głowy w naszym kierunku. Twarz Elizabeth czerwienieje. Z drugiej strony mój ojciec wygląda na całkowicie przerażonego. To bezcenne. - Przyłapani – mówi Carter i oboje się śmiejemy. Och. Mój. Boże. Przyłapani to niedopowiedzenie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry Jedenaście miesięcy później…

Wysiadam z auta i kieruję się do środka. - Wyglądasz uroczo – mówię, pochylając się do przodu i całując ją w pliczek, kiedy wita mnie przy drzwiach. - A ty wyglądasz bardzo przystojnie – odpowiada, kładąc wątłą dłoń na moim policzku. – Czyż mój wnuk nie wygląda przystojnie? – mówi babcia, odwracając głowę w stronę uroczej opiekunki domu spokojnej starości, która ścieli jej łóżko. - Tak, to prawda – mówi, uśmiechając się do mnie. Posyła mi spojrzenie, które mówi, że chciałaby zerwać ze mnie zębami garnitur. Ja posyłam jej takie, które mam nadzieję, że mówi, „przykro mi kochana, jestem zajęty”. Czeka na mnie w domu jedyna kobieta, której kiedykolwiek będę pragnął. Moja bratnia dusza, moja żona, matka mojego dziecka. - Gotowa do drogi, babciu? – pytam, uśmiechając się do niej. Nie potrafię opisać uczucia, które wywołuje jej obecność w moim życiu. Żałuję, że nie było tak przez całe moje życie, a tylko w ciągu ostatnich kilku lat. Jest taką niesamowitą kobietą. Dziadek obrabował nas wszystkich swoim uporem, zawziętością i ciasnotą umysłową z tak wielu rzeczy. Nienawidzę go za to. Ale dziś jest dzień nowych początków, czas, by spojrzeć naprzód, a nie oglądać się w tył. Dziś moje życie zmieni się na lepsze, ponieważ mama wychodzi za Rossa. Za trochę ponad godzinę oficjalnie zostanie moim ojcem. Tatą, na którego czuję, że czekałem całe życie. Nie mógłbym być szczęśliwszy z mojego powodu i mamy. W końcu dostanie faceta, na jakiego zasługuje, a ja autorytet, jakiego zawsze chciałem. Oboje mieli sporo zastrzeżeń, co do ślubu. Tylko, dlatego, że ja i Indi już byliśmy razem, więc sądzili, że jeśli oni zacieśnią więzy, to będzie to tabu. Jaki stek bzdur. Dyskutowaliśmy o tym z Indi przez całą minutę. Pragnęliśmy tego Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

dla nich. Są dla siebie idealni. Przez całe życie dorastałem bez taty, a Indi miała mamę tylko przez kilka, krótkich lat, więc w ten sposób wszyscy wygrywamy. Będą przeżywali swoje dni w szczęściu, miłości i razem. Indi i ja będziemy mieli dwoje rodziców. Jak to może być tabu? - Wezmę tylko torebkę – mówi babcia. Kiedy wraca, bierze mnie pod ramię i kierujemy się do drzwi. Babcia mieszka teraz w domu spokojnej starości. Cóż, to bardziej luksusowy apartament, wybudowany dla ludzi po sześćdziesiątce. Ma dwupokojowe, całkowicie samodzielne mieszkanie. Znajduje się tutaj wspólna jadalnia i zespół ludzi, który mieszka na miejscu, by zajmować się rezydentami. Męczyło ją samodzielne mieszkanie w tym wielkim domu, który posiadała. Nadal posiada tutaj swoją niezależność, ale także mnóstwo towarzystwa od ludzi w swoim wieku. Szczerze mówiąc, nigdy nie czułem się komfortowo odwiedzając ją w tamtym domu. Jednak z tym miejscem nie mam problemu. Kiedy idziemy w dół korytarza, w naszą stronę kieruje się starszy mężczyzna, uśmiechając się szeroko, kiedy zauważa babcię. - Cóż, czyż nie wyglądasz uroczo, Evelyn – mówi, zatrzymując się przed nami. Sięga po jej dłoń i przyciąga do ust, a babcia chichocze jak nastolatka. Spoglądam na nią i widzę, że się rumieni. Czuję jak usta wyginają mi się w uśmiechu. Ten starszy koleś jest bardzo uprzejmy, prawdziwy kobieciarz, mogę to stwierdzić. Babcia wydaje się być pod jego dużym wrażeniem. - Dziękuję ci, Arturze – odpowiada, trzepocząc rzęsami. Pieprzcie mnie. Czy kobiety w tym wieku nadal robią takie gówno? Stojąc w niezręcznej ciszy obserwuję, jak ta dwójka robi do siebie maślane oczy. Nienawidzę przerywać ich momentu, ale musimy się zbierać. - Naprawdę powinniśmy już iść, babciu – wtrącam się, odchrząkując. - Wrócisz na kolację? - pyta Artur, a jego pełne nadziei oczy spotykają oczy babci. - Nie. Obawiam się, że nie. Idę na ślub córki. Nie będzie mnie aż do późnego wieczora. – Muszę powstrzymać śmiech, kiedy facet pochmurnieje. Zdecydowanie na nią leci. Nie jestem pewien, jak się z tym czuję. – Jednak będę tutaj na jutrzejsze śniadanie. – Okej, teraz znowu się uśmiecha. To tak trochę miłe, a poniekąd upiorne. Czy oni nie są za starzy na takie gówno?

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Zajmę ci miejsce – mówi, kiedy prowadzę ją w stronę drzwi. Muszę się powstrzymać od przewrócenia na nich oczami, ale sądzę, że to miłe, iż ma towarzystwo, kiedy nie ma nas w pobliżu. Wydaje się niesamowicie szczęśliwa mieszkając tutaj. Kiedy na nią spoglądam widzę, że uśmiecha się szczęśliwie sama do siebie. Uszczęśliwia mnie widzenie jej takiej. Z pierwszej ręki wiem, jakim niesamowitym uczuciem jest bycie zakochanym. - Mam przynieść tutaj strzelbę, babciu? – pytam, kiedy idziemy do głównego wyjścia, gdzie stoi samochód. Nie to, że takową posiadam, ale kiedy żartobliwie klepie mnie w rękę i śmieje się, to wiem, że rozumie znaczenie, które kryje się za tymi słowami. - Nie bądź niemądry. Arthur jest uroczym człowiekiem. Prawdziwy dżentelmen. Zawsze się o mnie troszczy. – Może i tak, ale mimo wszystko będę miał od teraz na niego oko. Spoglądając przez ramię widzę, że gwiżdże i oddala się od nas. Uśmiecham się i kręcę głową. Arthur, oficjalnie jesteś na moim radarze, kolego.

***

Kiedy docieramy do domu, pomagam babci wysiąść i prowadzę ją na tył. Indi jest dziś druhną mamy, a Ross poprosił, abym ja był jego drużbą. Razem z Rossem rozstawiliśmy dziś rano dużą markizę w ogrodzie, na późniejsze przyjęcie. Wynajęli catering, który już tutaj jest, przygotowując jedzenie. Ustawiliśmy także przy jeziorze dużą altanę. Tam właśnie złożą sobie przysięgę. Megan przyszła pomóc przy dekorowaniu, kiedy mama i Indi były u fryzjera. Zewnętrzne krawędzie przystroiła tiulem i długimi girlandami z białych róż, aby nadać temu bardziej ślubny wygląd. Za każdym razem, kiedy jestem przy jeziorze, blisko pomostu, przywołuje to wiele wspomnień. To miejsce, w którym Indiana podarowała mi swój największy prezent – dziewictwo. W zamian ja oddałem jej serce. To była także noc, kiedy wszystko się dla mnie zmieniło, na zawsze. Myśląc teraz wstecz, to, że ją wtedy opuściłem, było dla nas najlepszym, co mogło się stać.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Gdybym został, to nie jestem pewien, czy byśmy przetrwali. Moja głowa znajdowała się w złym miejscu i pochłaniała mnie złość. Wyjazd dał mi szansę na dorośnięcie. Szansę, abym zobaczył jak bardzo jej potrzebuję. Do czasu, kiedy wróciłem, byłem gotowy. Byłem lepszym człowiekiem – bardziej godnym. Mama sprzedała dom Chuja sześć miesięcy temu i wprowadziła się do Rossa. Ani trochę nie było mi smutno, kiedy widziałem jak to miejsce znika. Przynajmniej teraz, kiedy przyjeżdżamy z wizytą nie czuję się niekomfortowo. Ross spakował nawet rzeczy z pokoju, który dzielił z mamą Indiany. Został przerobiony na pokój zabaw dla ich wnuków. Cóż, póki co jest to pokój Jaxona, ale będzie dzielił go ze swoim małym bratem, Levim, kiedy się urodzi. Jeśli pójdzie po mojemu, to będą musieli powiększyć dom, przy tej ilości wnuków, jaką zamierzam im sprezentować. Jaxon miał tylko kilka miesięcy, kiedy znów zapłodniłem Indianę. Nie potrafię wyjaśnić uczucia, jakie mam widząc, jak nosi moje dziecko, ale kurewsko to kocham. - Ta-ta – piszczy Jaxon w ramionach Rossa, kiedy mnie zauważa. Kiedy odstawia go na ziemię, wyciągam do niego ręce, a on niepewnie idzie w moją stronę. Nadal próbuje odnaleźć równowagę. Zaczął chodzić dopiero kilka tygodni temu. Ross bierze babcię za rękę i prowadzi ją w stronę rozstawionych przed altaną krzeseł. - Dzięki, tato – mówię, uśmiechając się do niego. W dniu, kiedy pobraliśmy się z Indianą, zapytał mnie, czy będę nazywał go tatą. Nie wahałem się. To był jeden z tych przejmujących momentów w życiu, których nigdy nie zapomnisz; jak w dzień, kiedy Indiana została moją żoną, dzień, w którym urodził się mój syn, i dzień, w którym babcia powitała mnie z otwartymi ramionami. Ten moment dołącza do reszty. - Hej, czempionie – mówię, zgarniając mojego małego chłopca w ramiona i zakopuję usta w jego mały, pulchny policzek. Cholernie mocno kocham tego małego gościa. Mój tata nie wie, co stracił, kiedy odszedł od mamy, kiedy była w ciąży. Nic nie może pobić uczucia bycia rodzicem. Nic.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Jaxon wygląda cholernie słodko w małym garniturku, który przygotowała dziś dla niego moja mama. Uśmiecham się, wpatrując się w jego duże, zielone oczy. Są dokładnie takie, jak Indiany. - Nie – piszczy, ciągnąc z frustracją za swój mały krawacik. Rozumiem cię kolego. Ja też kurewsko ich nienawidzę. - Musisz to zostawić do czasu, aż babcia i dziadek wezmą ślub – mówię spokojnie, odsuwając jego małą, pulchną rączkę i rozluźniając śmiertelny uścisk, jaki zacisnął na krawacie. - Nie – mówi ostro, wykrzywiając buzię i chmurząc się na mnie. Wywołuje tym mój chichot. Nie tylko odziedziczył wygląd po mamie, ale także jej temperament i upór. Zbliża się czas jego drzemki, więc to także nie pomaga na jego humor. Wyciągam z kieszeni smoczek, ściągam osłonkę i wkładam mu do buzi. Zawsze noszę z sobą jeden. Czasami okazuje się być kurewskim darem z niebios. Podchodzę do krzeseł, podnoszę jego misia i podaję mu. Przytula go do piersi. Mam nadzieję, że to go zajmie do rozpoczęcia ceremonii. - Są gotowe – mówi Meg, podchodząc do nas, po czym zabiera mi z rąk Jaxona. Prycha mu w szyjkę, aby odciągnąć jego uwagę, kiedy zaczyna protestować. Obserwuję jak odchodzi w stronę Drew, który trzyma ich córkę, Isabelle. Urodziła się cztery miesiące po Jaxonie. Indiana popłakała się z radości, kiedy Meg nazwała ją na cześć jej mamy. To było bardzo poruszające. - Jesteś gotowy, tato? – pytam, łapiąc go za ramię. - Nigdy nie byłem bardziej. – Uśmiecha się i oboje podchodzimy, by stanąć przed celebrantem. Jest tutaj dziś tylko około trzydziestu gości; głównie faceci z pracy Rossa i kilku sąsiadów. Chcieli, aby było kameralnie i intymnie. Kiedy zaczyna grać muzyka, przesuwam oczy do Indiany, która drepcze w naszą stronę. Nadal, po tym całym czasie, kradnie mi oddech. Włosy podpięte ma na czubku głowy, a kilka kosmyków odpada jej luźno wokół pięknej twarzy. Ma na sobie jasnoróżową sukienkę bez ramiączek, która podkreśla jej spektakularne piersi. Sukienka opada luźno do kolan, akcentując duży brzuch. Levi ma przyjść na świat jakoś w przyszłym tygodniu. Oboje nie możemy się już tego doczekać. Jej uśmiech powiększa się, kiedy krzyżuje ze mną spojrzenie.

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

- Kocham cię – mówię bezgłośnie, kiedy podchodzi bliżej. Dopiero, kiedy stoi już naprzeciwko mnie, odwracam spojrzenie na mamę. Ma na sobie sukienkę w kolorze kości słoniowej pokrytą koronką. Wygląda pięknie i na bardzo szczęśliwą. Serce mi się rozgrzewa, kiedy ją taką widzę. Odwracam się, aby spojrzeć na Rossa, którego wilgotne oczy przyklejone są do mamy, która do niego podchodzi. Miłość, którą do niej żywi promieniuje z niego. Przez to tworzy mi się gula w gardle. Tak bardzo kocham tego faceta. Sądzę, że nie mogłem doczekać się tego ślubu tak bardzo, jak mojego własnego. W końcu mama dostała nie tylko ślub, o jakim marzyła, ale także odpowiedniego mężczyznę.

***

Po złożeniu przysiąg, ogarnia mnie spokój. Wiem, że jestem tam, gdzie powinienem być, gdzie było mi przeznaczone się znaleźć. Wszystko, co wycierpiałem przez całe moje życie miało się wydarzyć. Pomogło to ukształtować mnie w człowieka, którym dziś jestem. To sprawia, że doceniam teraz o wiele bardziej wszystko, co mam. Przez większość życia znałem miłość tylko jednej osoby, mojej mamy. Teraz jestem nią otoczony. Czuję się jak najbogatszy człowiek na świecie. W końcu jestem kompletny. Zajęło mi dwadzieścia sześć lat, aby się tutaj znaleźć, ale w końcu dotarłem. Od tego dnia nie będę się już uważał za bękarta. Mam mamę i tatę, którzy kochają mnie tak mocno, jak ja ich. Mam u boku kobietę marzeń, syna Jaxona, którego uwielbiam, i drugie dziecko w drodze. Życie nie mogłoby być słodsze. Moje serce jest tak pełne, że nie ma w nim już miejsca na ciemność, która kiedyś mnie pochłaniała. Dzięki mojemu słoneczku, Indianie, jestem wypełniony światłem… Aż po najgłębsze zakamarki duszy.

***

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka

Bastard

J.L. Perry

Po zjedzeniu, rodzice kierują się na parkiet, odtańczyć pierwszy taniec. Tańczą do „Only you” – The Platters. Razem z Indi stoimy z boku i obserwujemy ich. Wyglądają na cholernie szczęśliwych. Obejmuję żonę od tyłu rękoma w talii, opieram brodę na jej ramieniu i delikatnie głaszczę brzuch. - Jesteś szczęśliwa? – pytam, odwracając lekko jej głowę, aby pocałować ją w policzek. - Niesamowicie. – Wzdycha, splatając palce z moimi. - Ja tak samo. – Mój uśmiech powiększa się, ponieważ, pieprzcie mnie, tak jest. Indiana nagle przechyla głową w prawo i przesuwa spojrzenie na podłogę. - Szlag – mamrocze. - Co się dzieje, kochanie? – pytam, podążając za jej spojrzeniem. Nie musi nawet odpowiadać, ponieważ sam widzę. Wzrasta we mnie panika. No to, kurwa, jedziemy od nowa. - Właśnie odeszły mi wody. Och, kurwa…

Tłumaczenie: daga_

korekta: Ewelka