Jami Alden Donovan Brothers 01 A Taste Of Honey

Jami Alden

“A Taste Of Honey”

Tłumaczenie nieoficjalne:

Monia

CZĘŚĆ PIERWSZA

„Stripping It Down”

Korekta: Ania

Kit Loughlin nie ma żadnych skrupułów w dyskutowaniu o seksie na swoim blogu. Używając pseudonimu, utrzymuje w tajemnicy swoje życie prywatne wliczając w to szczegóły z jej pierwszego razu - nieznane nikomu oprócz jej i Jake'owi Donovan'owi. Teraz Jake pojawił się ponownie w jej życiu by coś udowodnić i pokazać wiele nowych chwytów. Jego gorący dotyk sprawia, że Kit zaczyna się rozpływać...

Tłumaczenie w całości należy do autorki książek jako jej prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo."

!ZAKAZ ROZPOWSZECHNIANIA!

Rozdział Pierwszy Któregoś dnia moja przyjaciółka – nazwijmy ją Sue – przyszła so mnie zapłakana, a powodem była ostatnia katastrofa w jej, już ospałym, życiu miłosnym. On był doskonały, ona szlochająca. Mądra. Słodka. Z pracą. (Uwierzcie to coś u niej nowego.) Na swojej pierwszej randce rozmawiali godzinami przy przekąskach. Na drugiej przyniósł jej kwiaty i zabrał ją do nowiutkiej restauracji, którą zawsze chciał zobaczyć. A potem zaprosił ją na swoje ultranowoczesne pięterko i cholernie się nią nacieszył. Wiecie co się stało później, prawda dziewczyny? Powiedział, że zadzwoni. Oczywiście tego nie zrobił. Pies. Ale nie jedźcie tak szybko po tym piesku. Ja to widzę tak. To nie była jego wina, tylko jej. Oczywiście będąc kochającą i wspierającą przyjaciółką, nie powiedziałam jej tego. No, ale naprawdę, to kiedy te wszystkie Sue na świecie przestaną brać to wszystko na poważnie, podczas gdy faceci, którymi się cieszą zachowują się ledwie tak, jak kobiety od nich oczekują? Kwiaty, restauracja? Banalne chwyty, by nas zaliczyć. Gdy już to zrobią, znikają, węsząc za nową dupcią, jak każdy pies. Znacie mnie. Nie mówię, żeby nie dawać im tego czego chcą, zakładając oczywiście, że również i wy dostaniecie to, czego chcecie. Ale jeśli macie być takie jak Sue i spędzić ranek na opłakiwaniu waszej, już zużytej, prezerwatywy, to lepiej oszczędźcie sobie bólu serca (a swoim przyjaciołom bólu głowy) i zostańcie w domu. Fragment

ze

„Stripping

It

Down:

Nowoczesna

dziewczyna i jej randkowe przygody” autorstwa C. Teaser, z internetowego magazynu Bustout.com

- No dalej Kit, twoja kolej. Kit Loughlin wzdrygnęła się i pociągnęła kolejny łyk chardonay, kiedy jedenaście par oczu skupiło na niej swoją uwagę. Dlaczego takiego rodzaju spotkania zawsze sprowadzają się do czegoś takiego? - Naprawdę nie ma o czym mówić – zaprotestowała. Nie, żeby miała jakiekolwiek skrupuły w dyskutowaniu o swoim życiu erotycznym biorąc pod uwagę to, że opowiada o nim (i upiększa) regularnie dwa razy w tygodniu w „Stripping It Down”. Ale opowiadanie wszystkiego pod pseudonimem to jedna rzecz. Obnażanie się przed wszystkimi swoimi najlepszymi przyjaciółmi na panieńskim przyjęciu Elizabeth, było czymś zupełnie innym. — No dalej! — ponagliła ją inna druhna, Nicole. — Wszyscy inni ujawnili paskudne szczegóły swojego pierwszego razu. Teraz ty też musisz. Kit znowu miała ochotę walnąć Sabrinę, druhnę, która wpadła na ten głupi pomysł. Dlaczego ktoś przy zdrowych zmysłach miałby pomyśleć, że ujawnianie przez, już wkrótce poślubioną, pannę młodą i pana młodego szczegółów z ich minionych erotycznych spotkań było dobrym pomysłem? Jakby tego było mało - przed tłumem. Lecz zarówno Elizabeth, jak i pan młody Michael, poderwali się z zapałem niecierpliwie częstując swoich przyjaciół historiami o niezgrabnej penetracji na tylnym siedzeniu auta. Kit miała nadzieję, że opuści swoją kolej, celowo wyniosła się z ogromnej przestrzeni dominującej w salonie meksykańskiej willi, by zająć miejsce przy jednym z okien z widokiem na plażę. Wszyscy inni opowiedzieli już swoją historię. Teraz znalazła się w pułapce. Zignorowała szczególnie przenikliwą parę zielonych oczu, które wydawały się wywiercać w niej dziurę na wylot. — No dalej Kit, nie bądź takim świętoszkiem. – Elizabeth szturchnęła ją z pijackim chichotem. Łatwo jej mówić. Kiedy Elizabeth opisywała swój pierwszy raz, nie miała problemu z wpatrującą się w nią drugą stroną salonu. Jake Donovan obserwował Kit z jedną uniesioną ciemną brwią, uśmiechając się w taki sposób, że miała ochotę zetrzeć ten uśmieszek z jego twarzy. Boże, gdyby wiedziała, że Jake do nich dołączy podczas ich hedonistycznego weekendu w Cabo, Kit nigdy by nie pojechała. — Taak, — zahuczał Jake, którego głos, po dwunastu latach, nadal miał nad nią władzę i wciąż wywoływał dreszcze. — Wszyscy chcemy wiedzieć. Spojrzała na niego gniewnie, na te metr dziewięćdziesiąt pięć cudownie rozwalonej na kanapie swobodnej arogancji, na tą doskonałą genetyczną mieszankę włoskiej matki i irlandzkiego ojca, z silnymi, męskimi rysami i zielonymi oczami, które wyróżniały się

na tle jego naturalnie ciemnej skóry. Nawet nie był w jej typie – w każdym razie już nie – w tym swoim stroju ambitnego przedsiębiorcy składającego się z koszuli i spodni khaki. Zwykle interesowała się pretensjonalnymi, stukniętymi typami. Facetami, którzy ubierali się w Gucciego i Pradę, a na włosach mieli jakiś produkt. Nie ze sztywnymi biznesmenami o ciemnych włosach ostrzyżonych konserwatywnie krótko i z tą całkowicie amerykańską krzepą byłego futbolisty wyeksponowaną przez firmowe ciuchy. Spotykała ich wystarczająco dużo w swojej pracy jako biznesowa reporterka dla „San Francisco Trybune”. Nie mogła jednak zlekceważyć tego, jak jego ciemna opalenizna nadawała jego oczom blasku lub tego, że jego brzuch, w porównaniu do jego rówieśników, pozbawiony był zbędnych miękkości. W przeciwieństwie do swoich trzech młodszych braci, Jake opuścił ich małe miasteczko - Dinner Lake i nigdy nie wrócił, zamieniając budowniczy biznes ojca na MBA. Mimo to, że nigdy nie wykonywał fizycznej pracy, jego bicepsy napinały rękawy jego koszulki, a żyły uwidoczniły się, kiedy pociągnął łyk Pacifico i uśmiechnął się szeroko. Pewnie chodził na siłownię w przerwie między zarabianiem milionów jako biznesmen. Ale nadal nie miał prawa wyglądać na tak zadowolonego z siebie. Zwłaszcza po tych swoich umiejętnościach, które znała jako zaliczenie. Albo ich braku. — Naprawdę, nie ma o czym mówić, — powtórzyła, przypadkowo siadając na oparcie fotela zajętego przez brata Michaela, Dave’a. – To stało się tak szybko, że ledwie to pamiętam. Jake wyprostował się. Zainteresowałam cię duży chłoptasiu, co? Zaczęła rozkoszować się szansą uświadomienia Jake’owi, co dokładnie myślała o jego technice wkładania i dochodzenia. – To było całkowicie typowe, naprawdę, — kontynuowała. – Miałam siedemnaście lat, a koleś był kumplem mojego brata. — Oczywiście był o kilka lat starszy, więc miałam dużo czasu, by się ogromnie i całkowicie w nim zadurzyć. Wszystkie kobiety w pokoju przyjęły współczujące uśmiechy. — Pewnego wieczoru pojawił się w naszym domu szukając mojego brata. Były wakacje, więc mój brat i nasi rodzice pojechali do miasta na weekend. – Wszyscy wydali zbiorowe westchnienie. Z wyjątkiem Jake’a. Patrzył na nią zdziwiony, jakby sam dokładnie nie wiedział dokąd to wszystko zmierza. — I ten koleś, który był całkowicie pijany, chociaż byłam zbyt głupia, by zrozumieć to w tamtym momencie, opowiedział mi jakąś łzawą historyjkę o wielkiej kłótni ze swoją dziewczyną. — Przewróciła oczami i wzięła kolejny łyk wina, rozkoszując się sposobem w jaki Jake przekręcił się na kanapie jakby było mu niewygodnie. — Następną rzeczą jaką pamiętam było to, że mnie całował. I oczywiście, jako totalnie w nim zadurzona, nie powstrzymałam go myślą, że prawdopodobnie jest to zły pomysł. – zrobiła pauzę przed ostatecznym ciosem. — Po jakiś pięciu bolesnych i niezgrabnych minutach, patrzyłam jak jego goły tyłek znika za drzwiami wejściowymi. - Na to nawet mężczyźni się wzdrygnęli.

— Co się potem stało? Kit parsknęła. — Jakbyś musiała o to pytać. Pogodził się ze swoją dziewczyną i nigdy więcej ze mną nie rozmawiał. Teraz Jake patrzył na nią ze złością. Jego szerokie ramiona tak się napięły, że mogła zauważyć zarys jego mięśni wyróżniający się pod miękką bawełnianą koszulką. Przyjęła jego spojrzenie z uniesioną głową ośmielając go, by sprzeciwił się jakiejkolwiek części jej historii. Sięgnęła po butelkę chardonnay i wlała resztki wina do swojego kieliszka. – Pójdę po więcej — powiedziała chcąc mieć wymówkę, by uciec z pokoju, od mrożącego, zielonego spojrzenia. Na trzęsących się nogach pobiegła na dół do winniczki, modląc się by nie rozbiła głowy o kamienne schodki. Jej różowe sandałki na szpilkach na pewno w tym biegu nie pomagały. Ostrzegając samą siebie, by się uspokoić zanim coś złamie, zrobiła trzy ostatnie kroki ze specjalną troską i oparła się o chłodną kamienną ścianę korytarza. Od wczorajszego ranka zdołała utrzymać się w ryzach, odkąd tylko Jake się pokazał. Gdy tylko szok po ich spotkaniu minął, wycofała się ze swoją arogancką życzliwością nie czyniąc aluzji, że ją i Jake’a łączyło coś więcej niż tylko swobodna znajomość ze szkoły średniej z tego samego małego miasteczka w stanie California. A tak w ogóle, czym była ta fascynacja za pierwszym razem? Dla Kit, nie było to nic więcej, jak tylko niewygodne otarcie skóry i uśmiercenie jakiejkolwiek romantycznej iluzji, której stała się ofiarą. Przynajmniej za to powinna być wdzięczna Jake’owi. Kto wie jakie głupstwa by teraz robiła w imię miłości? Biorąc głęboki oddech, wyrzuciła z głowy niewygodne myśli o Jake’u i podziwiała rzeczywisty winny skarb, który ją otaczał. Musiała podziękować narzeczonemu swojej najlepszej przyjaciółki. Kiedy Michael zabrał swoich przyjaciół na wakacje, zrobił to z klasą. Willa, którą wynajął miała osiem, w pełni wyposażonych, sypialni i basen kończący się gdzieś w bezkresie Land End. Kit oglądała butelkę dziewiętnastowiecznego Pinot Noir, kiedy poczuła za sobą ciepło innego ciała. Duża, brązowa dłoń złapała ją za biodro, a gorący oddech owionął jej szyję. — Opowiedziałaś tam interesującą historię, Kit. Zabawne. Nie pamiętam, by to wyglądało dokładnie tak, jak to przedstawiłaś. Całe jej ciało zesztywniało. Zmagała się, by nie roztopić się przy jego klacie. Wyciągając przypadkowo dłoń po butelkę powiedziała: — Myślę, że przedstawiłam wszystkie trafne szczegóły. — A kilka wymyśliłaś. Zanim wyszedłem, założyłem spodnie. Nie, żebyś o tym wiedziała po tym, jak pobiegłaś z płaczem na górę i zamknęłaś się w swojej sypialni. Odwróciła się i cofnęła się o krok, by powiększyć dzielącą ich przestrzeń. Jej nagie

plecy dotknęły kilkudziesięciu chłodnych butelek. Był taki wysoki, że musiała unieść głowę, by zobaczyć jego twarz. — Przypominając sobie swój występ, możesz winić dziewczynę za płacz? Jego pełne, mocne wargi zacisnęły się w cienką linię. Obie dłonie oparł na stojaku po obu stronach jej głowy. — Nigdy nie przeprosiłem cię za tamtą noc, Kit. Nie zrobiłem tego, a chciałem… Kit umknęła pod jego ramieniem i rzuciła się w stronę lodówki. — Po tym kiepskim wyczynie na kanapie moich rodziców nie próbuj teraz wszystkiego naprawiać. — Ugh, ostatnią rzeczą jaką chciała zrobić było przypomnienie sobie ich jednorazowego spotkania. Spędziła dwanaście lat chowając tą głupią, idealistyczną siedemnastolatkę, którą była i nie miała zamiaru wskrzeszać jej dzisiejszego wieczoru. — No daj spokój, Kitty Kit — powiedział, a ona wzdrygnęła się, gdy użył jej przezwiska z dzieciństwa. — Przynajmniej możesz mi pozwolić to wynagrodzić. Zniknął gdzieś ten poważny, przepraszający wyraz twarzy Jake’a, a zastąpił go krzywy, do diabła, dostrzeżony przez jej hormony, seksowny uśmiech i gorący, pełen namiętności błysk w oku. Kit przez jego arogancję prawie opadła szczęka. Może i po- zbyła się traumy z tamtej nocy, ale na pewno mu nie wybaczyła. I zdecydowanie nie była zainteresowana, by pozwolić mu na „wynagrodzenie jej tego”. — Zaufaj mi, nie obchodzi mnie to. Ruszył, a ona zdążyła tylko oprzeć się biodrami o brzeg mini-lodówki. — Nie jesteś nawet trochę ciekawa jakich trików nauczyłem się przez tą ostatnią dekadę?— Spojrzał znacząco na głęboko wycięty dekolt jej jedwabnego topu. Nie musiała patrzeć w dół by wiedzieć, że jej sutki stały się dwoma twardymi punkcikami wyróżniającymi się pod cienką tkaniną o brzoskwiniowym kolorze. Wyciągnął dłoń i przejechał palcem po jej dekolcie w miejscu, gdzie kończył się prawie przy jej pępku. — Zimno? — zapytał, gdy zadrżała. Mogłaby powiedzieć, że tak, ale nawet ona nie była taką kłamczuchą. Zbliżył się i szorstkim od włosków kolanem pogładził wnętrze jej uda. Obszarpany brzeg jej mikro jeansowej mini przesunął się do góry o dwa cale. Gruby, ciemny lok opadł na jego czoło, gdy pochylił się tak, by mogła poczuć jego gorący oddech na swoim policzku. Tempo bicia jej serca gwałtownie podskoczyło, a ona zastanowiła się czy mógłby to zauważyć pod jej nagą, opaloną skórą. Jak to możliwe że, po tych wszystkich latach, nadal miał władzę, by zamienić ją w nastolatkę o mięknących kolanach? — Miałeś swoją szansę — wyszeptała. Jej usta były tak blisko jego, że mogła go prawie posmakować. — I zawiodłeś na całej linii. Nie daję drugiej szansy. Pochylił się do przodu, wilgotne gorąco jego ust na jej obojczyku sprawiło, że poczuła pulsujący żar w swojej pachwinie. — A ja myślę, — wymruczał, gdy językiem przejechał wzdłuż linii jej szyi — że w tym przypadku, — jego usta zbliżyły się do jej prawego ucha i Kit wmawiała sobie, że w

dwie sekundy mogłaby się ruszyć i odejść, ale – Boże – uwielbiała, kiedy ktoś ssał jej ucho. —powinnaś zrobić wyjątek. Zanim zdążyła zaczerpnąć powietrza, jego usta zamknęły się na jej, formując i kształtując je, gdy jego język przejechał po linii ich styku. Do diabła, nauczył się jakiś sztuczek. Dłonie trzymała zaciśnięte w pięści, by go nie dotknąć, ale nie mogła się powstrzymać od rozchylenia ust, tylko troszkę, jeden malutki kawałek, żeby go posmakować. Skorzystał z okazji wsuwając do środka język, liżąc i ssąc dopóki nie miała innego wyboru, jak tylko zacisnąć dłonie w jego włosach i otulić jego biodro swoją nogą. — Boże, umierałem z pragnienia dotknięcia cię, — wyjęczał w jej usta. — Od pierwszej sekundy, kiedy zobaczyłem cię taką chłodną, a pod spodem palącą żarem. Na udowodnienie swojej racji, wsunął dłoń między jej uda i odciągnął na bok wilgotną koronkę, by dotknąć jej wzgórka. Zamruczał nisko z satysfakcji, gdy jego palce spotkały się z gładkim ciałem, już zwilżonym od tylko jednego pocałunku. Jakaś zdrowa, racjonalna cześć jej mózgu wysyłała sygnały ostrzegawcze, by powstrzymała to zanim zajdzie za daleko. Jeśli już nie zaszło. Ostrzeżenia szybko zostały zagłuszone, kiedy nosem odsunął na bok brzeg jej dekoltu i wessał jeden twardy, różowy sutek w swoje usta. Odrzuciła głowę do tyłu i zajęczała, gdy gruby palec bezceremonialnie pogładził jej łechtaczkę. Zmięła w palcach tkaninę jego koszulki chcąc zedrzeć ją, ale nie będąc na tyle przytomną, by to zrobić. Rozsuwając szeroko nogi, by dać mu lepszy dostęp, zakołysała miednicą i otarła się mocniej o jego dłoń. Zadrżała, kiedy zanurzył w niej dwa palce aż do ostatniego kłykcia. — Mmm — wyjęczała, gdy zakręcił palcami wewnątrz niej, a kciukiem skupił się na jej potrzebującej uwagi łechtaczce. Jeden, dwa ruchy na jej wilgotnym pąku i doszła, mięśnie zacisnęły się w orgazmie tak intensywnym, że jej krzyki rozbrzmiały pod kamiennym sufitem. Pocałował ją delikatnie, uspokajając ją, delikatnie naciskając dłonią o jej kobiecość dopóki nie ustąpiło ostatnie drżenie. Nagle jakby otrzymując cios w twarz, Kit uświadomiła sobie swoją pozycję. Nogi rozłożone szeroko na mini-lodówce, z jedną wystającą piersią i z ręką Jake’a Donovana znowu w swoich majteczkach. Zeskoczyła z lodówki zanim zdążył ją złapać. Poprawiła swoje ramiączko i wygładziła spódniczkę. Spojrzała na zegarek. — Wow. Sprawiłeś, że doszłam w pięć minut. Udowodniłeś to, co chciałeś. Uśmiechnął się do niej szeroko i ruszył, by ją złapać. — Ze związanymi z tyłu rękami mógłbym sprawić, że dojdziesz. Do cholery, musiała się wydostać z tej winniczki zanim zacznie błagać o demonstrację. — Całkiem dobrze udowodniłeś swoją zdanie. — Na chybił trafił złapała za kilka butelek wina. Z zajętymi rękami błysnęła mu wyszukanym uśmieszkiem, który uznała za przebiegły i powiedziała: — Dzięki. Potrzebowałam tego. — W połowie zdania wbiegła z

powrotem na górę ignorując jego okrzyk protestu. Zobaczmy jak ci się spodoba bycie porzuconym, kowboju.

Rozdział Drugi — Dzięki, potrzebowałam tego. Jake nie mógł nic zrobić, jak tylko uśmiechnąć się szeroko na pożegnalne słowa Kit. Taka chłodna i swobodna jakby serwował jej drinka. Ale pomimo jej nonszalancji, nie była w stanie zataić po- orgazmowego rumieńca, który rozlał się po jej policzkach i dekolcie a także sposobu, w jaki drżały jej dłonie, gdy sięgała po butelki wina. Zacięcie go ignorowała, gdy wszyscy wieczorem wsiedli do Vana i skierowali się na miasto, by poświętować. Ostrożnie usadowiła się tak, że po jednej stronie miała okno a po drugiej druhnę, rujnując jego szansę na dotyk w ciemnej taksówce. Teraz opierał się o bar w zatłoczonym klubie patrząc jak Kit tańczy z Sabriną, podczas gdy Gwen Stefani śpiewała coś o czuciu się niewiarygodnie dobrze. Ciemne włosy falowały dookoła jej ramion, biodra bujały się i kręciły w rytm muzyki, Kit była ucieleśnieniem seksu. Wszystkie spojrzenia mężczyzn obecnych w klubie lgnęły do niej jak pszczoły do miodu. I niech ją diabli, jeśli o tym nie wiedziała! Mała kokietka. W przesadnym geście oblizała swoje usta i spojrzała w jego kierunku. Przez ułamek sekundy przygwoździła go swoim chłodnym i kpiącym spojrzeniem zanim opuściła powieki w kpiącej ekstazie. Jego penis urósł pod luźnym więzieniem spodni, gdy przypomniał sobie, że wyglądała dokładnie tak samo, kiedy doszła. Jak wygięła się przy jego dłoni, jak mocno jej gładka cipka chwyciła jego palce, gdy odrzuciła do tyłu głowę, a jej ekskluzywne usta otworzyły się przy gardłowym krzyku ulgi. Zostawiła go obolałego i całkowicie oszołomionego w winniczce, gdy cała jego krew spłynęła do penisa, żądającego zaspokojenia. Wziął szybki, zimny prysznic zanim całą paczką wyszli do klubu, obiecując swojemu fiutowi, gdy opadł do pół- twardego, nawet bliskie zaspokojenie. Obserwując ją, pociągnął łyk ze swojej butelki Pacifico mając wrażenie, że podnosząc dłoń do swojej twarzy nadal czuje jej bogaty, pikantny zapach na swoich palcach. Zwykłe wspomnienie wystarczyło, by doprowadzić jego erekcję do pełnej gotowości. Jasna cholera, w wieku trzydziestu czterech lat powinien mieć lepszą kontrolę nad sobą. Nadal reagował na Kit tak samo, jak dwanaście lat temu. Od momentu, kiedy wszedł do willi i zobaczył ją przy basenie, każdy jego nerw krzyczał ostrzeżenia. Zwykle nie wierzył w fatum lub w boską interwencję, ale widząc jej delikatne krągłości, zakryte zaledwie przez małe czarne bikini wyłożone przed nim jak zmysłowy bufet, mógłby przysiąc, że poczuł rękę Boską. W końcu miał szansę odpokutować za to, jak bardzo spartaczył sprawę, kiedy był

dwudziestodwuletnim idiotą z szalejącymi hormonami i z kompletnym brakiem samokontroli. On i jego dziewczyna - zaledwie pamiętał jej imię – pokłócili się, a kiedy znalazł Kit, samą w domu, głupio zaakceptował jej zaproszenie na spędzenie czasu przy oglądaniu telewizji. Dwa lata wcześniej Kit zmieniła się z niezgrabnej, chudej nastolatki w długonogą laskę i od tamtej pory zmagał się z utrzymaniem rąk przy sobie. Jako, że była młodszą siostrą jego najlepszego kumpla, Charliego, była poza jego zasięgiem. Ale Kit celowo go kusiła siadając, oh, przypadkowo tak blisko, wystarczająco blisko by jej gładkie brązowe udo, nieokryte dzięki śmiesznie krótkim jeansowym spodenkom, dotykało jego nogi, gdy przekręcała się na kanapie. Zdjęła swoją zapinaną białą bluzeczkę, niby od gorąca, nawet jeśli klimatyzacja sprawiała, że jej sutki odznaczały się pod jej topem, jak dwie małe kuleczki. To, co naprawdę go wykończyło, to były jej oczy. Szarawo- błękitne, z grubymi rzęsami, świecące przy jej opalonej skórze. Przykuwające uwagę, pozornie napełnione zmysłową świadomością, której nie mogła posiadać żadna siedemnastoletnia dziewczyna. Niczego bardziej nie pragnął jak tylko pchnąć ją na kanapę i dać jej dokładnie to, o co prosiła, o co błagała. Ale była poza zasięgiem, nietykalna, więc walczył z impulsem w każdym ścięgnie swojego wściekle napalonego ciała. Może i odniósłby sukces, gdyby nie przyszpiliła go tym wzrokiem. Tym samym, który podarowała mu pięć sekund temu. Świadome, prawie kpiące spojrzenie, które mówiło, że dokładnie wiedziała, czego chciał i ośmielała go by to wziął. Chciałby obarczyć winą za to, co wydarzyło się później, alkohol. Ale w przeciwieństwie do historii Kit, nie był na tyle pijany, a co dopiero niesamowicie nabuzowany, tak jak to opisała. Padł ofiarą namiętności, czystej i prostej, zaledwie będąc w stanie wejść w nią zanim eksplodował z siłą wody sodowej w butelce, która najpierw przeszła przez cykl potrząsania. To nadal był jeden z najbardziej upokarzających seksualnych epizodów w jego życiu. W tym czasie, miał już spore doświadczenie i myślał, że potrafi kontrolować się na tyle, żeby dziewczyna, z którą był, została zaspokojona. Tylko po to, by jakakolwiek specjalistyczna wiedza uleciała mu jak mucha przez okno, kiedy w końcu uległ pokusie Kit. Bez wątpienia to spieprzył - więcej niż jeden raz. W tym się oboje zgadzali. Nie wyolbrzymiała jego umiejętności lub ich braku. Potem zamieniła się z seksownej, świadomej kobiety w niewinną młodą dziewczynę, która doświadczyła tylko okropnego, niewprawnego i niewygodnego wprowadzenia do seksualnych zbliżeń. Wina ścisnęła jego żołądek, gdy wybiegła z pokoju ze łzami spływającymi po twarzy. Był idiotą i przekonał samego siebie, że już nigdy nie będzie chciała o nim słyszeć. Do czasu, gdy wyjął głowę z dupy i zorientował się, że pewnie doceniłaby przynajmniej rozmowę telefoniczną. Minęły miesiące i kiedy zobaczył ją znowu w ferie okazało się, że umawiała się już z jakimś wytatuowanym punkiem grają- cym na gitarze i wrzeszczącym o kontroli nad Ameryką. Muzyka zmieniła się w „Cream” Prince’a i Kit poruszyła się za Sabriną, sunąc dłonią po brzuchu kobiety, gdy ruszały razem biodrami. Jakiś osioł w koszulce bez ramiączek

próbował poruszać się za Kit i dołączyć do akcji. Kobiety gładko odsunęły się, miażdżąc nadzieję biednego prostaka na kremowe nadzienie w kanapce Kit-Sabrina. — Może niedługo zaczną się obściskiwać. — Dave, brat pana młodego, wskazał na kobiety z przesadnym pożądliwym wzrokiem. Jake skończył swoje piwo stawiając butelkę na barze za sobą. — Nie licz na to. — Dzisiaj wieczorem jedyną osobą, z którą Kit będzie się obściskiwać będzie on.

— Powinnyśmy zacząć się całować. To na pewno im się spodoba — powiedziała Sabrina zza swojego ramienia, gdy Kit przesunęła niebezpiecznie dłonie nad piersi Sabriny. Kit zaśmiała się i odrzuciła głowę do tyłu. Dać im trochę namiastki akcji między dziewczynami a będą przekonani, że odtwarzasz scenę z podwójnym dildo z „Tym, czym nie są chłopcy” część szósta. Teraz wszyscy mężczyźni je obserwowali czekając jak daleko się posuną, mając nadzieję każdą cząstką swoich twardych ma- łych fiutków, że Kit praktycznie wsunie dłoń za top Sabriny, że Sabrina odwróci się i włoży język do buzi Kit. Mimo, że nie chciała się do tego przyznać, to Kit interesowało utrzymanie uwagi tylko jednej pary błyszczących zielonych oczu. Przytrzymując opuszczone powieki, sunęła wzrokiem po barze, tracąc rytm, kiedy na miejscu zajętym przez szerokie ramiona Jake’a stały teraz dwie identycznie tlenione blondynki. Nagle ogromna dłoń zsunęła się po jej biodrze, by zatrzymać się na jej brzuchu. Nie musiała się odwracać, żeby wiedzieć, że to był Jake. Nawet w zatłoczonym klubie mogła poczuć jego zapach, czysty od mydła ze śladem jego własnego, specjalnego piżma. Bez słowa przysunął ją plecami do siebie. Sztywna długość jego erekcji ocierała się rytmicznie o jej tyłek dając jej znać, że jej wyczyn na parkiecie poskutkował. Tym, na co sama nie liczyła była jej szybka odpowiedź. Z pewnością uzyskał nad nią przewagę w winniczne, ale przyjęła to jako wynik braku seksu odkąd jej ostatni „przyjaciel z korzyściami” zrobił coś nie do pomyślenia i właściwie zażądał związku na wyłączność. Musiała uciąć wszystkie więzi i od pół roku nie znalazła odpowiedniego zastępcy. Dzisiaj, chciała tylko podrażnić Jake’a, dać mu posmak tego czego chciał, ale nie mógł mieć. Teraz nie była już pewna czy będzie w stanie realizować ten błyskotliwy plan. Nadal pulsowało w niej wspomnienie orgazmu, a końce jej nerwów tańczyły wzdłuż jej skóry przez, nic innego jak tylko, jego dłoń na jej brzuchu i przez jego penisa wciskającego się w jej tył. Jego szeroka dłoń sunęła do góry dopóki długie palce nie potarły miejsca pod jej piersiami, zaledwie okrytymi przez cienki jedwab topu. Ledwo była świadoma tego, że Sabrina uniosła brew, gdy ode- szła potańczyć z jednym ze świadków pana młodego. Kit bez namysłu uniosła rękę okrążając nią szyję Jake’a, gdy naparła plecami o

twardą klatę. Gorącym oddechem pieścił jej szyję zanim zacisnął delikatnie zęby na jej uchu. Dudniący rytm muzyki rozbrzmiał pomiędzy jej nogami i wiedziała, że nie będzie w stanie go powstrzymać, nie, kiedy był tak dobry w uświadamianiu sobie jej słabości i wykorzystaniu ich przeciw niej. — Idziemy — szepnął szorstko łapiąc za jej dłoń i ciągnąc ją na koniec parkietu. Nie była taka łatwa. — Dlaczego myślisz, że chcę gdziekolwiek z tobą iść? — odpowiedziała zabierając rękę i odsuwając się. Kpiący uśmiech wykrzywił jego pełne, zmysłowe usta. — Nie po to był ten twój mały pokaz? Nie miał doprowadzać mnie do szaleństwa, dopóki nie zabiorę cię do domu i nie udowodnię ci jak dobrze może między nami być? — Aby podkreślić swoją wypowiedź wepchnął udo między jej nogi, a jego silne mięśnie przycisnęły się do jej już wilgotnej i soczystej kobiecości. — To, co stało się wcześniej było tylko przysmakiem, Kit. Nie kłam i powiedz, że chcesz tą całą ucztę. Jęknęła, gdy jego usta gorąco przycisnęły się do jej ust, a język wtargnął do jej gardła. Pragnęła pomścić to, jaki pozo- stawiał po sobie smak i zostawić go niezaspokojonego, sięgającego po jej ciało. Ale ono nie pozwalało na gierki, a ona była za mądra, by przepuścić możliwość zdobycia tego, co instynktownie uważała za najlepszy seks w swoim życiu. Jake miał rację. Pragnęła go. Pragnęła poczuć jego dłonie i usta na całej swojej nagiej skórze. Pragnęła zobaczyć czy jego penis był tak długi, gruby i twardy jak kiedyś. Pragnęła się dowiedzieć czy w końcu nauczył się jak go używać. A dlaczego nie? Była praktyczną, nowoczesną kobietą, która uznawała przypadkowy seks, o ile zostanie jej zagwarantowana przyjemność bez żadnych niepotrzebnych więzi. Co jest bardziej pozbawionego więzi niż gorące wakacje z facetem, który mieszka na drugim końcu kraju? A tym razem będzie miała satysfakcję opuszczając go bez pożegnania. Decyzja podjęta, złapała go za dłoń i zaprowadziła do wyjścia. — Miejmy nadzieję, że nie przesadzasz kowboju. — Skarbie, zapewnię ci przejażdżkę twojego życia. Na zewnątrz centrum Cabo w San Lucas dźwięczało od hałasu ruchu ulicznego i turystów. Jake pchnął ją na tylne siedzenie meksykańskiej taksówki, po hiszpańsku szybko podał kierowcy adres willi i poprosił, żeby się spieszył. Ukryta z tyłu za kilkoma siedzeniami Kit nie czuła żadnego wstydu, gdy Jake wziął ją w swoje ramiona, chwytając jej usta w gwałtownym namiętnym pocałunku. Otwierając szeroko usta, ssała go mocno, bawiąc się ich językami, badając jego gorące wilgotne wnętrze. Jej oddech zamienił się w szybkie sapanie, gdy odciągnął na bok jej bluzeczkę i objął dłonią nagą pierś gniotąc i ściskając delikatne ciało przed tym, nim przeciągnął kciukiem po twardym punkciku. Stłumione dźwięki przyjemności utkwiły jej w gardle. Nie mogła nawet przypomnieć sobie, kiedy była taka napalona, umierająca z potrzeby czucia jego nagiej skóry

przy swojej własnej, pragnąca wchłonąć w siebie każdy jego twardy cal. Drżącymi rękoma odpinała mu koszulę, badając napięte mięśnie jego klaty. Był szczuplejszy niż, gdy miał dwadzieścia dwa lata, nie taki barczysty, niż gdy grał w football dla UCLA. Pojawiło się również więcej ciemnych włosków, drażniąc i łaskocząc jej palce przypominając, że mięśnie, które poruszały się i podskakiwały pod jej dłońmi, należały do mężczyzny a nie chłopca. Skoro już o tym mowa… Uszczypnęła go w dolną wargę, rękę położyła płasko na twardej kolumnie jego ciała i zjechała nią niżej do rozporka. Taksówka wzięła ostry zakręt sprawiając, że przesunęli się na siedzeniu, a Kit wylądowała w połowie na klacie Jake’a. Skorzy- stał z okazji, by sięgnąć pod jej spódniczkę i złapać za nagie po- śladki, podczas gdy rozpięła rozporek i wsunęła chciwie dłoń pod gumkę jego bokserek. Gorące, pulsujące ciało wypełniło jej dłoń aż nadto. Zamknęła naokoło niego palce, mierząc go od nasady aż po czubek i oboje delikatnie jęknęli w swoje usta. Był ogromny, długi i tak gruby, że ledwo jej palce stykały się ze sobą. Bolało jak diabli, gdy odbierał jej dziewictwo. Ale teraz nie mogła się doczekać kiedy poczuje jego ogromnego penisa wsuwającego się w nią, rozciągającego jej mięśnie, wkraczającego mocniej i głębiej, jak żaden inny mężczyzna. Przejechała kciukiem po soczystej główce rozmazując na czubku kroplę wilgoci. Jej własna kobiecość zwilgotniała w odpowiedzi. Niezdolna się kontrolować sięgnęła w dół i uniosła swoją spódniczkę wspinając się całkowicie na jego kolana. Nie mogła czekać, jej cipka bolała prosząc o jego inwazję. Boże, to będzie dobre. Gdyby ktoś dwanaście lat temu powiedział jej, że któregoś dnia będzie uprawiała seks z Jake’em Donovan w meksykańskiej taksówce, to nazwałaby tę osobę nienormalną. Przesuwając na bok swoje stringi, wślizgnęła się na niego, drażniąc jego penisa gorącym pocałunkiem swojego ciała, pozwalając by potężna główka sunęła wzdłuż jej wejścia. Uspokoiła się nad nim trzymając w sobie jego czubek. Taksówka nagle szarpnęła zatrzymując się i Kit oszołomiona zorientowała się, że dojechali do willi. Szybkim, skutecznym ruchem Jake poprawił jej spódniczkę i ściągnął ją z siebie, potem ostrożnie schował swoją olbrzymią erekcję do spodni. Z ostatnim, mocnym pocałunkiem pomógł jej wysiąść z taksówki i zapłacił kierowcy jakby w ogóle nie był milimetry od wypełnienia jej swoimi grubymi dziesięcioma calami na tylnym siedzeniu samochodu. Kit czekała niecierpliwie przed drzwiami udając, że nie widzi pożądliwego spojrzenia kierowcy. Jakby byli pierwszą parą, która zajęta była gorącą i trudną grą wstępną. Jake podszedł, przyszpilił ją do drzwi, gdy sięgał po klamkę i ją przekręcił. I znowu przekręcił. Lekko przeklął. — Co jest? — Kit była zajęta lizaniem i skubaniem ciała wystawionego przez nadal odpiętą koszulę Jake’a. Smakował nie-wiarygodnie dobrze, słono i ciepło. — Nie wydaje mi się żebyś miała klucz? Jęknęła i oparła się głową o drzwi.

— Nie wzięłam. — Były tylko cztery klucze do willi, a kiedy wychodzili, wyznaczyli mężczyznę i kobietę do przechowania ich. Niestety, dzisiaj Kit nie była jedną z nich i Jake najwyraźniej też nie. — O której godzinie wychodzi gosposia? Jake spojrzał na zegarek. — Dwie godziny temu. Pochylił się i spojrzał pod wycieraczkę, potem przejrzał każdą doniczkę, która stała przy wejściu w poszukiwaniu klucza. Obserwując sposób w jaki mięśnie jego tyłka wyginają się pod miękką tkaniną khaki, Kit wiedziała, że dzieliły ją sekundy od pchnięcia go na plecy i uwiedzenia właśnie tu na wykafelkowanym patio. Wyprostował się, przesuwając z frustracją dłonią po swoich grubych, ciemnych włosach. Z błyszczącymi z namiętności oczyma wymamrotał: — Musi być jakiś sposób. — Z tyłu — powiedziała Kit. Musieli tylko przejść przez skalną ścianę, która otaczała willę. Dom miał kilka szklanych, rozsuwanych drzwi prowadzących na ogromny taras i basen. Jedne z nich musiały być otwarte. Z lekkim chrząkaniem i przepychaniem się, Jake zdołał podciągnąć Kit na ścianę o wysokości sześciu stóp, zanim sam się na nią nie wdrapał. Trzymając się za ręce i chichocząc jak idioci, przebiegli wzdłuż tarasu. Ale Jake zatrzymał ją zanim sięgnęła do pierwszych drzwi. — Nie wygląda to zapraszająco? Odwróciła się by zobaczyć jak patrzy na basen. Smugi pary unosiły się nad falującą wodą. Światła na tarasie były wyłączone, jedyne oświetlenie pochodziło od księżyca. będącego prawie w pełni, rzucającego srebrzysty blask na ciemną wodę. Uśmiech wykrzywił jej usta, a gorąco na nowo zaczęło pulsować w jej podbrzuszu. — Mogłabym troszkę się zanurzyć. Pociągnął ją do basenu i szybko zdjął z niej top. Kit wygięła się do tyłu i jęknęła w niebo, gdy sięgnął, by possać jej sutek, który stwardniał od chłodnego nocnego powietrza. Nogi jej się trzęsły, jej kobiecość drżała i kurczyła się domagając się bardziej bezpośredniej uwagi. Jego dłonie zatrzymały się na zapięciu spódniczki. — Lubię ją – powiedział, gdy rozsunął suwak zaledwie o cal. — Tak jakby przypomina mi o tych seksownych, krótkich spodenkach, które miałaś na sobie przy pierwszym razie… Całe jej ciało się napięło. Nie chciała teraz myśleć o tamtej nocy, nie chciała myśleć o tym jak ostatnim razem pozwoliła nieposkromionemu pragnieniu uzyskać nad sobą przewagę. Położyła palce na jego ustach. — Wolałabym nie odświeżać nieprzyjemnych wspomnień. Uchwyciła jak zmarszczył brwi, ale ukrył to szybko ściągając z niej spódniczkę i stringi, zostawiając je przy jej stopach. — W takim razie, — powiedział, kiedy jego koszula zsunęła się z masywnych mięśni — Lepiej zabiorę się do stworzenia nowych.

Rozdział Trzeci Cholera, ta kobieta wiedziała jak żywić do kogoś urazę. Ale ukłucie, jakie poczuł Jake przypominając sobie, że Kit wspominała ich pierwszy raz, jako nieprzyjemny akt, szybko zanikło zastąpione przez jej widok w świetle księżyca, w pełni nagiej, nie licząc sandałków na wysokim obcasie. Seks promieniował z jej długich nóg i miękkich krągłości jak perfumy sprawiając, że poczuł jak impulsy elektryczne przenikają przez jego żołądek. Jego penis był tak twardy, że aż bolał. W jasnym świetle księżyca mógł dostrzec wyrzeźbione linie jej kości policzkowych, ciemne rzęsy nad niebieskimi oczami, pełną krągłość jej ust. Jej ciemne włosy falowały przy ramionach bawiąc się w „a kuku” z twardymi, ciemnymi sutkami. Jego ręce podążyły za jego wzrokiem, tropiąc gładką, napiętą płaszczyznę jej brzucha. Położył je tuż nad tym, co wcześniej poczuł, ale nie widział. Jej włosy łonowe były ciemną, starannie wypielęgnowaną kępką nad pulchnymi, gładkimi wargami. Zaczerpnęła powietrza, gdy przeczesał jedwabistą kępkę koniuszkami swoich palców, przesuwając nimi w dół, ale nie dotykając gorącego, jedwabistego ciała. Bał się, że jeśli jej dotknie, to nie będzie w stanie się powstrzymać od pchnięcia jej na pobliskie krzesło i wtargnięcia w nią swoim penisem, tak mocno jak tylko będzie mógł. Palce mu drżały na wspomnienie jej delikatnych warg zamykających się wokół niego, rozciągających się nad główką jego penisa, gdy usiadła na nim okrakiem w taksówce. Wiedział, że gdyby kierowca się nie zatrzymał, straciłby kontrolę i zerżnąłby ją mocno i szybko dopóki nie wybuchłby w niej rujnując swoje szanse na udowodnienie, czego nauczył się o samokontroli przez ostatnie dwanaście lat. Więc zamiast zanurzyć palce w jej soczystych wargach, uklęknął przed nią i zdjął jej lekkiej sandałki zanim zrzucił swoje spodnie i bieliznę. Biorąc ją za rękę zaprowadził ją do basenu. Przyciągnął Kit do siebie dopóki jej piersi nie otarły się o jego klatkę piersiową, jak małe ciepłe brzoskwinie. Bawił się odczuciem zetknięcia zimnej wody z ciepłym ciałem. Pocałował ją, językiem zanurkował gwałtownie i głęboko, w taki sposób, w jaki chciał w nią wejść. Nie mógł uwierzyć, że po tylu latach był tutaj z nią, dotykał jej, smakował. A smakowała tak dobrze, jak wódka i grzech. Jej wilgotne usta otworzyły się i chętnie go przyjęły. Jedno liźnięcie i cofnął się z powrotem do napalonego dwudziesto dwu latka, drżącego z namiętności i sparaliżowanego przez dotykanie realnej kobiety, która występowała w jego najbardziej cielesnych fantazjach. Dłonie Jake’a chciwie powędrowały po jej skórze, a palce zatapiały się w chętnym ciele, gdy je gniótł i pieścił. Chciałby spędzić całe życie na badaniu każdego cala jej słodkiego ciała. Kit dawała z siebie ile tylko mogła. Jej dłonie sunęły po jego chłodnych i wilgotnych plecach. Nogi powędrowały do góry, by złapać go w pasie. Odrzucił głowę do tyłu zaciskając szczękę na tyle mocno, że o mało nie połamał zębów. Gorące, gładkie ciało drażniło długość

jego penisa, pulchne wargi rozpostarły się by utulić go, gdy zakołysała biodrami. Jęknęła. Oparł ją o gładkie płytki, które pokrywały brzeg basenu. Jedno pchnięcie i mógłby być w niej. — Nie — wysapał. — Jeszcze nie. Woda otoczyła jego głowę zagłuszając wszystko oprócz jej smaku i dotyku, gdy przed nią uklęknął. Z zamkniętymi oczami rozsunął kciukami jej wargi sromowe chowając twarz między jej nogami, dopóki nie poczuł jej napiętej łechtaczki. Zimna woda i gorące ciało wypełniło jego usta, gdy wciągnął łechtaczkę między wargi, ssąc i drażniąc językiem dopóki jej biodra nie zaczęły podrygiwać i dopóki nie usłyszał jej jęków stłumionych przez wodę. Głośno brzęczało mu w uszach i przyszło mu do głowy, że mógłby wkrótce zemdleć z powodu braku powietrza. Wynurzając się zaczerpnął głęboko tchu. Uniósł ją za biodra i usadowił na brzegu basenu. Zgięła kolana opierając pięty o krawędź by dać mu swobodny dostęp do swojej doskonale różowej cipki. Rozsunął kciukami gładkie wargi, szorstko chłepcząc i okrążając swoim językiem twardy guziczek jej ciała. Ssał go mocno w ustach aż zakołysała miednicą i bryknęła ku jego twarzy. Każde westchnienie, każdy jęk, każde gardłowe mruczenie, jakie wydawała sprawiało, że jego penis pulsował. Był tak twardy, że bał się, że go rozsadzi. — O Boże! Och, Jake! — wyjęczała. Nadpłynęła kolejna fala płynnego gorąca zwilżając jego język, a Jake wiedział, że była blisko. Pierwsze słabe drgania jej orgazmu chwyciły jego palce, gdy wsunął je do wewnątrz. Siła osiągniętej przez nią satysfakcji ścisnęła je mocniej. Kit patrzyła na jasne, nocne niebo. Jeszcze przechodziły przez nią ostatnie dreszcze. Wzięła kilka głębokich, wzmacniających oddechów i zaryzykowała spojrzenie na Jake’a. Jego ciemna głowa nadal znajdowała się między jej udami, gdy obsypywał gładkie krągłości delikatnymi, relaksującymi pocałunkami. Czułymi, a nawet kochającymi pocałunkami. O Chryste, jestem naprawdę w niezłych tarapatach. Wolałaby nigdy nie przypomnieć sobie, że na żadnego kochanka jej ciało nie odpowiadało, tak jak na Jake’a. Po nim nigdy nie było takiego, który traktowałby ją, jak on. Jej poprzedni partner był właśnie takim typem, jaki jej się podobał. Mówiła mu, czego chce a on posłusznie i skutecznie dawał jej satysfakcję, zanim odnalazł swoją. Ale nie patrzył na nią jak na najpiękniejszą kobietę, jaką kiedykolwiek widział. Nie głaskał jej skóry, jakby chciał zapamiętać każdy jej cal. Nie zanurzył swojej głowy między jej uda liżąc i smakując jej cipkę jakby była najbardziej soczystym, najdelikatniejszym owocem, jaki kiedykolwiek próbował. I jak jasna cholera, na pewno nie doprowadził jej do orgazmu tak silnego, że plamy latały jej przed oczami, a jej ciało przeszywało tysiące małych elektronicznych prądów. Usłyszała chlupot wody. Mięśnie jej brzucha się naprężyły, gdy zauważyła, że Jake utrzymywał nad nią swoje mokre ciało. Podpierając się na dłoniach, pochylił się nad nią i pocałował ją z taką czułością, że aż zachciało jej się płakać. Cholera. Co było z nią nie tak? To był Jake. Facet, który tak nieuprzejmie wprowadził ją w świat seksu. „Ciach pach, dzięki, nara”. Dała mu drugą szansę, a on udowodnił – teraz

dwa razy, – że potrafi dać jej orgazm. Naprawdę, naprawdę dobry orgazm. Ale jednak… to był tylko orgazm. Najrozsądniejszym ruchem byłoby wstać i odejść zanim padnie ofiarą tej dziwnej hormonalnej anomalii. Ale jej mózg przesłał właśnie całą jej samokontrolę do obszaru pomiędzy jej nogami, który nadal pulsował i bolał chcąc poczuć Jake’a w całości w niej zanurzonego. I pomyśleć, że to mężczyźni byli fałszywie oskarżani o myślenie swoimi fiutami. Złapała go leniwie za kark i wplotła swoje palce w wilgotny jedwab jego włosów. Wtedy odszedł. Woda chlusnęła, gdy wychodził z basenu. Ledwo mogła się zmusić by odwrócić głowę i zobaczyć jak buszuje w kieszeniach spodni. Światło księżyca rzucało srebrne cienie na mięśnie jego pleców i ramion, oświetlając kropelki wody spływające po jego długich, silnych nogach. Nowa dawka energii przeszła przez nią, gdy odwrócił się, a jego penis sterczał w pełnej gotowości. Mimo, że nie widziała jego oczu czuła jak ją obserwuje, gdy nakładał prezerwatywę z powolną rozwagą. Głaszcząc się przypomniał jej, że za kilka chwil cała ta skandalicznie twarda długość znajdzie się głęboko w niej. Przekręciła się na kolana, gdy do niej podszedł. Kiedy był wystarczająco blisko, sięgnęła po niego. Odepchnął jej dłonie wskakując z powrotem do wody i pociągając ją za sobą. Chłodne kafelki podrażniły jej plecy, gdy przyciągnął ją bliżej, by mocno ją pocałować, ale nie dbała o to. Zarzuciła mu nogę na biodro przysuwając do siebie czubek jego erekcji. — Nie mogę być delikatny — wymamrotał. – Czekałem tyle lat, by znowu cię mieć. Czekał lata? Co miał na myśli mówiąc… Nagle myśl została ucięta przez jego nagłą, szybką penetrację. Mimo, że była bardziej mokra, niż kiedykolwiek, jego rozmiar zaskoczył ją. Rozciągnął mocno gładkie ciało, wsuwając się głęboko i kiedy myślała już, że nie zniesie więcej, zagłębił się o kolejny cal. Z powodu przyjemnego bólu otworzyła szeroko usta w niemym krzyku. Jej ciężkie sapanie zostało wchłonięte przez jego usta, gdy pompował w nią penisem i językiem. Górując nad nią kilkoma calami, otoczył ją, zdominował. Nigdy tak się nie czuła. Nie była pewna czy to lubiła. Ale jej ciało owszem. Poczuła jak się uspokaja, mięknie wokół niego, odpręża się, by z każdym ruchem jego bioder wziąć go jeszcze głębiej. — Och, Kit — zajęczał. Bezradna nuta w jego głosie dokładnie odzwierciedlała to, jak się czuła. Nagle się wycofał ignorując jej szloch protestu. Przekręcił ją, by stanęła twarzą do krawędzi basenu. Chwycił za jej biodra tak mocno, że powinno zaboleć, ale nic nie czuła i naparł na nią od tyłu przez cały czas szepcząc, jaka jest piękna, jak jej cipka jest gorąca i ciasna. Szepty zamieniły się w jęki, gdy uniósł ręce by dotknąć jej piersi, szczypiąc jej sutki tak mocno, że zaczęła krzyczeć i pulsować, i zaciskać się wokół niego. Poruszał biodrami coraz szybciej. Krótkie płytkie razy przeplatały się z długimi, głębokimi zanurzeniami, a on dyszał i unosił się nad nią.

Ściskając brzeg basenu, Kit odpierała jego ataki, za każdym razem napierając na jego obrzmiały trzon, wpychając go tak głęboko, że aż czuła go u podstawy swojego kręgosłupa. Przy każdym razie jej orgazm unosił się nad krawędzią, kurcząc się i zaciskając w jej podbrzuszu. Nagle znieruchomiał za nią, niski ryk wydobył się z jego klaty, gdy szarpnął ciężko wewnątrz niej. Napięte mięśnie jej cipki zacisnęły się w odpowiedzi, chwytając go, gdy jej własny orgazm przepłynął przez nią z taką siłą, że utopiłaby się, gdyby jej nie trzymał. Przygarnął ją do siebie chowając twarz w jej szyi. Mimo, że nie była jedną z tych przytulających się po seksie, Kit pozwoliła cieszyć się jego czułą sympatią. W końcu uratował ją przed utonięciem. — A niech to — wymamrotał. Nie, że spodziewała się tego po nim. `Nagle cofnął się i wydostał z basenu. Stopniowo uświadamiała sobie, że musiał coś usłyszeć. Nadjeżdżające motory. Trzaskanie drzwiami. Pijacki śmiech. — No chodź, chyba, że chcesz zaprezentować wieczorne widowisko. Kiedy chodziło o seks Kit postrzegała siebie, jako śmiałą, ale nie miała zamiaru zostać przyłapana na seksie w basenie przez dziesięcioro najbliższych przyjaciół. Spiesząc się na słabych nogach, jak tylko mogła, Kit niezgrabnie uniosła się i wbiegła na patio. Jake zgarnął ich ubrania i owinął ją zbyt dużym ręcznikiem. Kolejny założył sobie na biodra. Odciągając ją od szklanych drzwi daleko od głównego wejścia, wyszeptał szybko modlitwę, wzdychając z ulgą, kiedy drzwi rozsunęły się bez problemu. Kiedy szli ciemnym korytarzem, ktoś włączył wieżę stereo. Jak niby miała się dostać niezauważona do swojego pokoju, kiedy musiała przejść przez salon? Światła na korytarzu się zapaliły, ciężkie kroki rozbrzmiały na kafelkach. Łapiąc ją za ramię, Jake wciągnął ją do słabo oświetlonej sypialni, gdzie światło dawała tylko lampka stojącą na drewnianym stoliku przy łóżku. To jego sypialnia, szybko wywnioskowała, kiedy zauważyła leżącą przy nogach królewskiego łóżka koszulę, którą wcześniej miał na sobie. Szczerząc się jak sukinsyn pchnął ją plecami na materac i rzucił ręcznik przez pokój. — Chyba musisz się tu ukryć.

— Dobry. W przerażeniu Kit otworzyła oczy słysząc seksowny, zachrypnięty od snu głos Jake’a przy swoim uchu. Jak mogła zostać całą noc w jego pokoju? Pierwsza zasada przypadkowego seksu: nigdy nie zasypiaj. Oznaczało to pewny poziom zażyłości i zawsze doprowadzało do niezręcznej sytuacji nad ranem. Nie, żeby nie próbowała wyjść. Po ich drugiej rundzie, Jake zrobił to, co każdy normalny facet po orgazmie. Przewrócił się na bok i zaczął chrapać. Nawet poczekała dobre dziesięć minut, by

się upewnić, że naprawdę odpłynął. Ale w momencie, kiedy jej stopy dotknęły podłogi złapał ją za nadgarstek. — A gdzie ci się wydaje, że idziesz? — zapytał. — Jeszcze z tobą nie skończyłem. I wciągnął ją pod siebie, by wejść w nią, jakby wcale nie sprawił, że doszła dwa razy w ciągu dwóch godzin. Po wszystkim była tak wykończona, że jak idiotka przewróciła się na bok i zasnęła. Boże, miała nadzieję, że nie chrapała ani się nie zaśliniła. Nie ma to jak dzienne, ostre światło połyskujące na twoim kochanku. Zaryzykowała rzucenie spojrzenia znad ramienia. Oczywiście, Jake był idealny. Zamiast wyglądać jak zaspany prostak, prezentował się cudownie z tymi swoimi rozczochranymi czarnymi włosami i z zarośniętą szczęką. Seksowny i zrelaksowany w sposób, jaki sprawiał, że dziewczyna marzyła o spędzeniu długiego niedzielnego poranka na przytulankach i uprawianiu miłości oraz udawaniu, że reszta świata nie istnieje. Nagle zdała sobie sprawę z obecności w swojej głowie tej głupkowatej naiwnej siedemnastolatki. Uprawiać miłość? Nigdy w życiu! Musiała się stąd wydostać. — Mmm… nie idź — nakłaniał, pocierając bardzo imponującą – i kuszącą – poranną erekcję o jej wewnętrzną stronę uda. Spojrzała na zegarek, ulga zmieszała się z rozczarowaniem, gdy przypomniała sobie o Spa, które dziewczyny zaplanowały na dzisiejszy dzień —Muszę iść — powiedziała szybko, zmuszając się do wydostania ze zbyt ciepłego łóżka i złapania za swoje ubrania. — Mamy spotkanie w Spa. A poza tym… — rzuciła mu niegrzeczne spojrzenie zza ramienia — wszystko mnie boli. Jego zielone oczy zaiskrzyły grzesznym gorącem. — Jesteś pewna, że nie chcesz bym to wycałował i sprawił, że poczujesz się lepiej? Podczas gdy siedemnastoletnia idiotka wewnątrz Kit błagała ją, by została, ta dojrzalsza Kit, uznała, że lepiej go odprawić i wyjść z pokoju póki jeszcze może.

W poniedziałkowy poranek Kit obudziła się i przeklęła, znajdując się w tym samym miejscu, w którym była wczoraj rano: w łóżku Jake’a. Do diabła. Bez względu na to jak bardzo walczyła, nie była w stanie nie zasnąć, kiedy przytulała się do jego ogromnej klaty. Spała jak zabita do samego rana. Dzisiaj nawet nie poczuła, kiedy wstał. Ale musiał już nie spać od jakiegoś czasu, bo jego strona łóżka była zimna. Dzięki Bogu za małą przysługę. Nie byłaby w stanie udawać odpornej na jego seksowny poranny wygląd. Wczoraj, gdy kobiety wróciły z polerowania, naoliwiania i masowania, była zdecydowana utrzymać stosowny dystans. Ostatnią rzeczą, jakiej chciała doświadczyć, było zachowywanie się jak te wszystkie pary i sprawiać wszystkim mylne wrażenie. Ale i tak zanim odeszli krótko po kolacji, jakoś spędziła cały wieczór przyklejona do jego boku.

Westchnęła i przekręciła się na bok, ganiąc się cicho za ponowne wpadniecie w pułapkę znacznych uroków Jake’a Donovana. I wbrew próbom Kit, powstrzymania lekceważeniem i dużą ilością alkoholu, ta niedorzeczna nastoletnia dziewczyna, która tak głupio wyobrażała sobie zakochanie się w Jake’u tyle lat temu, nie przestawała krzyczeć o jej uwagę. Idąc dalej tym torem miała wrażenie, jakby los łączył ich, by jej dzień był wypełniony stałą uwagą Jake’a i jego umiejętnościami seksualnymi. Zobacz, w jaki sposób patrzy na ciebie, kiedy myśli, że nie widzisz, wykrakała nastoletnia, idiotyczna Kit. Posłuchaj, w jaki sposób się śmieje z twoich dowcipów. Nie byłoby miło być z kolesiem, który właściwie rozumie twoje poczucie humoru? Musisz przyznać, że po tych wszystkich latach fajnie by było być z facetem, który jest tak duży, silny i…. dominujący. Kit w tym punkcie przyznała jej rację. Faceci, z którymi się spotykała przez lata mieli tendencję do smukłej budowy ciała, w przeciwieństwie do imponującej krzepy Jake’a o wysokości sześciu stóp. Ona sama miała 165 cm i raczej atletyczną budowę ciała. Nigdy nie uważała się za szczególnie drobną i musiała przyznać, że miło jest czuć się w łóżku, jak eteryczna i delikatna kobieta. Ale co z tego? W sumie był niewiarygodnie gorący, a jego seksualne sztuczki poprawiły się o kilka punktów. Ale nadal, upomniała się, jest tym oryginalnym psem, który zmiażdżył jej romantycznego siedemnastoletniego ducha, zjebał ją dosłownie i w przenośni bez żadnego telefonu. A ona nie była już dłużej niewinną dziewczyną skrzywdzoną przez haniebne zauroczenie, ale dorosłą kobietą, która wiedziała, że lepiej nie wierzyć garści orgazmów. Kiedy po południu znajdą się w swoich samolotach – on w lecącym do Bostonu, ona do San Francisco – ostatnie dwa dni zamarzą się, a we wspomnieniach pozostanie tylko wrażenie gorącego seksu pod meksykańskim księżycem. Nie martwiąc się o zebranie swoich ubrań, Kit wciągnęła na siebie jedną z koszulek Jake’a o rozmiarze XXL. Sięgała jej do kolan i zakrywała odpowiednio dużo, by nie musiała się wstydzić w trakcie powrotnego spaceru do swojego pokoju. Gdy przechodziła przez korytarz, próbowała nie wdychać męskiego zapachu mydła sandałowego, który wydzielała miękka bawełna. Niemniej jednak, nie mogła zignorować dzikiego pulsowania między nogami na myśl o trąceniu nosem nagiej skóry jego klaty, o jedwabistym dotyku jego ręki, czy o łaskotaniu przez jego włosy wewnętrznej strony uda… Gdy skradała się przez salon, dziękując za to, że jeszcze nie spotkała żadnych innych gości, uchwyciła niski pomruk jego głosu dochodzący z kuchni. Nie chciała podsłuchiwać i nawet by się nie zatrzymywała, gdyby nie usłyszała swojego imienia. Zakradła się do jadalni. Stając przy kredensie z chińską porcelaną mogła wyraźnie usłyszeć całą rozmowę sama pozostając w ukryciu. — Niezła z niej dupcia. — Kit była pewna, że był to Dave, świadek pana młodego. Najmniej przez nią lubiana osoba. Niestety był również bratem pana młodego, więc musiał być na przyjęciu weselnym. Będąc zarośniętym chłopcem bractwa starającym się nieustannie

przeżywać dni chwały domu Sigma Chi, zaczepiał Kit. W sumie, więc nie zaskoczyło jej i szczególnie nie obraziło, to jak ją ocenił. — Jest tak dzika, jak wygląda? Mogę się założyć, że krzyczy. Kit zdenerwowała się i jednocześnie napięła mięśnie w oczekiwaniu na to, co odpowie Jake, cały czas jednak zapewniając samą siebie, że nie obchodzi jej, co on ma do powiedzenia. — Jeśli powiesz jeszcze jedno słowo na jej temat, to przetrzepię ci tyłek tą szpatułką. — Nawet bardziej szokujący od tej wypowiedzi był jej ton: niski i wrogi. Zdecydowanie nie żartobliwy. — Hej, stary — Głos Dave’a był zniekształcony, jakby ktoś go dusił. — Tylko żartowałem. Przecież nie mówię o twojej żonie… Kolejne słowa Jake go ogłuszyły. — To dotyczy zarówno ciebie, jak i wszystkich znajdujących się w tym domu. Kit jest moja, zrozumiałeś? A jeśli, zanim wyjedziemy, zrobisz coś więcej niż tylko na nią spojrzysz, to nakarmię cię twoimi własnymi jajami. But Kit wyśliznął się z jej słabych palców. Odgłos uderzenia o kafelki w pokoju o wysokim sklepieniu był nienaturalnie głośny. — Co do… Cholera! W szalonym pędzie przecięła jadalnię i wbiegła przez korytarz do pokoju, w którym nie spała od ostatnich dwóch nocy. Jak on śmiał być taki zaborczy, złościła się. „Kit jest moja”. Jak on śmiał! Nie była niczyja. Dziękuję bardzo! A jeden weekend seksu, chociażby i najlepszego w życiu, niczego nie zmieniał. Zwłaszcza, jeśli chodziło o Jake’a Donovana. Naprawdę sądził, że po tych wszystkich latach i sposobie, w jaki ją potraktował, mógł pojawić się w jej życiu, dać jej kilka zapierających dech w piersi orgazmów, a ona pozwoli mu zaciągnąć się z powrotem do jego jaskini? Marne szanse. Nadszedł czas, by Jake poznał gorzki smak rzeczywistości.

Rozdział Czwarty O co chodzi z tą starą miłością, która naprawdę zwiększa obroty naszego silnika? Dlaczego tak jest, że jacyś faceci sprawiają, że wracamy po więcej nawet, jeśli na to nie zasługują? Ja nie jestem z tych, które dają drugą szansę. Nawet, jeśli spędziłam najbardziej niewiarygodny, przesiąknięty słońcem i seksem weekend mojego życia z facetem, który bazując na jego ostatnim występie, już nigdy w tym życiu nawet o cal nie powinien zbliżyć się do moich majtek. Ale chłopiec nauczył pieska jakichś nowych sztuczek, które wystarczyły, by sprawić, że jego dziewczyna zaczyna wyć… Gdy rozbrzmiało stukanie do jej drzwi, Kit jęknęła we frustracji. Kto mógłby tu przyjść o dziewiątej we wtorkową noc? Może, jeśli uda, że nie ma jej w domu to ten ktoś odejdzie. Jedyną rzeczą, jakiej teraz potrzebowała to przerywanie jej w pracy. Jutro nie tylko zaczynało się odnotowywanie wpływów, ale również miała mniej niż dwanaście godzin na dostarczenie kolejnego artykułu na temat trwającego śledztwa w sprawie miejscowych biotechnologicznych

firm,

które

spartaczyły

kliniczne

dane

naukowe

dotyczące

produkowanego przez nie leku. Kliknęła na URL i otworzyła jeszcze jeden artykuł o zabawnych rzeczach, jakie różne leki mogą uczynić czyjejś wątrobie. Jednocześnie śniła tęsknie o tym, że mogłaby napisać coś jak „Stripping It Down” i dostać taką wypłatę, żeby móc zostawić suchy, kliniczny świat biznesowego reportażu. Ktoś dalej stukał do drzwi. Prawdopodobnie była to jej sąsiadka, Margot, która odkąd Kit miała kabel a Margot nie - zawsze chciała obejrzeć telewizję. Kit wsunęła swoje nagie stopy w czerwone puszyste klapki i zaszurała w stronę drzwi. — Możesz wejść, — zagderała otwierając drzwi nie patrząc nawet przez judasza. – ale musisz być cicho. — Jeśli dobrze pamiętam, ostatnim razem, kiedy cię widziałem to właśnie ty najbardziej hałasowałaś. Kit cofnęła się. Na widok Jake’a Donovana stojącego w jej drzwiach znalazła się w ogromnym szoku. Na jego niesprawiedliwie przystojną twarz rozciągnął się szeroki uśmiech typu nie-bierzemy-jeńców. — Co ty tu do cholery robisz?— strzeliła zanim mogła się powstrzymać. Przez sekundę myślała, że ma halucynacje. Od tygodnia, który minął od jej powrotu z Cabo, Jake nie opuszczał jej myśli. Zwłaszcza, kiedy opisywała w dwóch rozdziałach „Stripping It Down” każdy soczysty moment jaki spędziła na łasce seksualnej potencji Jake’a. Ignorując jej pytanie, bez zaproszenia wszedł do mieszkania. Zamknął za sobą drzwi i jedną ręką złapał jej podbródek unosząc go na spotkanie swoich ust. — Nigdy nie dałem ci buziaka za pożegnanie – powiedział, gdy w końcu ją puścił. Oblizał swoje usta jakby próbował jej smaku.

Poczuła jak rumieniec wstydu wypływa na jej policzki. Po tym, kiedy usłyszała jego wypowiedź w kuchni, szybko się spakowała i poprosiła jedną z druhen, żeby zadzwoniła po taksówkę. Potem wymknęła się tylnim wyjściem i odjechała na lotnisko nie żegnając się z nikim. Zwłaszcza z Jake’iem. Nie najlepsza forma, przyznała i zdecydowanie nie najlepszy ruch jak na kobietę, która chciała być tak nonszalancka jak sobie to wmawiała. Ale Jake miał o ich znajomości inne zdanie, o czy świadczył jego wybuch gniewu na Dave’a. Od tego czasu, Kit nie mogła myśleć o niczym innym jak tylko o znalezieniu się jak najdalej od niego, zanim zaczął głupio sądzić, że ich wspólny weekend coś znaczył. A to, że tydzień później był w jej mieszkaniu niezapowiedziany i niezaproszony ostrzegło ją, że Jake może nie potraktował ich wspólnego weekendu jako przypadkowej przygody. — Przeleciałeś cały kraj, żeby dać mi tylko pocałunek na pożegnanie? Powinnam się zacząć bać, że mam prześladowcę? Jake zachichotał i wszedł do salonu, kładąc swoją marynarkę na oparciu kanapy jakby robił to każdego dnia. Poluzowywał krawat, a ona nie mogła nie podziwiać sposobu, w jaki jego ramiona napinały się pod bawełnianą koszulą, sposobu, w jaki jego spodnie napięły się na mięśniach jego pośladków. Oparł się o tył jej kolorowej kanapy, a gorąco promieniowało z jego oczu, gdy taksował ją wzrokiem od jej kucyka do czerwonych pantofelków. Zwalczyła pragnienie, by skulić się w sobie. Oczywiście, Jake był ubrany jak GQ z mokrego snu, podczas gdy ona otworzyła mu drzwi w bokserkach i w wytartej koszulce, którą dostała za darmo na jakiejś konferencji. To nie tak, że obchodziło ją, co on myśli o jej wyglądzie – nie była pewna czy w ogóle chciała go tutaj, a im mniej uważał ją za pociągającą tym mniej ta sytuacja byłaby skomplikowana. Nieważne, że od jednego spojrzenia jego zimnych zielonych oczu jej sutki zamieniły się w twarde kuleczki. — Nie martw się Kit — powiedział. — Moja firma pracuje tutaj nad umową i chcieli bym przez miesiąc prowadził biuro w San Francisco. To brzmiało wystarczająco rozsądnie. Oczywiście sprawdziła Jake’a w Google w pierwszej minucie, gdy tylko wróciła do domu. Wiedziała więc, że jego firma otworzyła biuro w San Francisco i zainwestowała w kilka lokalnych firm technologicznych. Co za idiotka. Dlaczego miałby przelecieć całą drogę z Bostonu tylko po to, by ją zobaczyć, nie ważne jak bardzo fenomenalny był seks. Nie wiedziała, co było bardziej przerażające – pierwsza myśl, że nazbyt serio wziął sobie ich weekend lub to, że właściwie była rozczarowana, że był tu wyłącznie dla interesów. — Zadzwoniłem do twojego brata i zdobyłem informacje o tobie — kontynuował. — I pomyślałem sobie, że wstąpię. — Odepchnął się od kanapy i podszedł do niej powoli, nie zatrzymując się dopóki nie stał milimetry od niej. — Mogłeś najpierw zadzwonić - powiedziała krzyżując ręce na piersi, by ukryć intensywną reakcję swojego ciała.

— Po tym, kiedy odeszłaś — przejechał w górę dłońmi i złapał za jej kark — nie byłem pewien, czy zgodzisz się ze mną spotkać. Oblizała nerwowo usta i zacisnęła ręce na swoich ramionach, zwalczając pragnienie, by podstawić mu haka i rzucić go na podłogę. — Chyba nie myślałeś, że chciałam się z tobą spotkać? Błysnął białymi zębami. — Wiedziałem, że chcesz mnie zobaczyć, — powiedział — ale nie wiedziałem, czy się zgodzisz. Pochylił się bliżej, a ona poczuła ciepły oddech przy swoich ustach. — Jesteś bardzo pewny siebie, prawda? – wymruczała. Jej usta otarły się o jego szczękę, gdy nie mogąc się powstrzymać, uniosła się na palcach i wychyliła. Łapiąc ręką za kucyka odchylił jej głowę do tyłu, drażniąc językiem jej otwarte usta zanim wepchnął go do środka. Rozplątała ramiona i otoczyła nimi jego szyję przyciągając go do siebie. Otworzyła szeroko usta poddając się jego inwazji. Jęknął i zanurzył się niej, ssąc i gryząc jej wargi jak głodny facet. Gorąco buchnęło między jej nogami. Nie mogła myśleć o niczym innym, jak tylko o rozebraniu go i wsunięciu go w siebie tak szybko jak tylko to możliwe. Lecz nie mogła oddać mu się tak łatwo. Wyszarpując głowę z jego uścisku powiedziała: — Więc to wszystko? Żadnych kwiatów, kolacji? Byłeś w mieście i pomyślałeś, że wstąpisz do mnie na seks? Zastanawiam się, co by pomyślał Charlie, o tobie rozprawiającym się tak z jego młodszą siostrą. Jake wsunął zaborczo dłoń pod jej koszulkę, jego rozłożone palce sprawiły, że po plechach przeszły ją ciarki. Drugą ręką złapał za jej biodro przyciągając ją na tyle blisko, by poprzez materiał spodni mogła poczuć ciepło jego erekcji. — Chcesz bym się tak zachowywał Kit? Kolacja? Kwiaty? Zrobię, co zechcesz. – Pocałował ją mocno zostawiając jej usta obrzmiałe i pulsujące. — Ale cały lot spędziłem… – warknął przyciągając jej dłoń do swojego rozporka, by sama mogła poczuć jaki był twardy i wielki – myśląc o tym, że niedługo będę wewnątrz ciebie. To było zbyt wiele. Nie chciała słyszeć żądzy i potrzeby w jego glosie, przerażających ją nawet gdy sprawił, że poczuła wilgoć miedzy nogami. — Zagram w każdą gierkę w jaką chcesz, — szepnął, gdy językiem przesuwał w dół po jej wrażliwej szyi — ale myślałem, że w tym wypadku powinniśmy być wobec siebie szczerzy. Ulga, połączona z rozczarowaniem, przepłynęła przez nią. Kit skupiła się na uldze. Najwyraźniej jakiekolwiek zaborcze uczucia, jakimi ją darzył znikły. Chciał od niej tylko seksu. Dlaczego miałby udawać, że chce się umawiać na randki skoro chciał tylko jakiegoś dobrego starego, niewiążącego seksu, takiego samego, jaki mieli w Meksyku? Bo było to dokładnie to, czego i ona chciała. Kłamczucha.

Ale Kit bezlitośnie zdusiła głosik, który starał się ją przekonać, że chciała więcej. Zamiast tego chwyciła Jake’a za krawat i zaciągnęła go do sypialni, gdzie rozebrali się nawzajem z szaloną sprawnością, zatrzymując się by całować i lizać każdą następną odsłoniętą część swoich ciał. Kiedy zbliżył się do brzegu materaca popchnęła go na łóżku i sama podążyła za nim dopóki nie leżała okrakiem na jego nagiej, szerokiej na milę klacie. Jak kocica w rui otarła się o lekko pokrytej włoskami ścianę jego klatki sycząc, gdy jego dłonie przykryły jej nagie piersi, trąc szorstko o wrażliwe punkty jej sutków. Jego penis był gorący i pulsował przy jej brzuchu, a ona usadziła się nad nim tak, by mogła nasunąć swoją wilgotną cipkę na jego twarde jak skała ciało. Wielkie dłonie ścisnęły jej pośladki, przyciągając ją do niego dopóki od tego krótkiego kontaktu nie znalazła się na skraju orgazmu. Jeszcze nie. Odsunęła się nieznacznie, pochylając się by przejechać językiem wzdłuż jego klatki. Nagle w jej głowie pojawiło się coś, co powiedział w winniczne. Jedną ręką uniosła jego dłonie i przycisnęła je do żelaznej ramy łóżka. Drugą ręką zgarnęła ze stolika otwarte kajdanki. W kilka sekund zdołała umieścić jej tam, gdzie chciała. Zimne pstryknięcie metalu zabrzmiało nienaturalnie głośno w jej małej sypialni, a oczy Jake’a otworzyły się, kiedy zorientował się, że jest mocno przykuty do zagłówka. Delikatnie napiął mięśnie testując kajdanki i orientując się, że jest mocno spętany. Zaraz jednak odprężył się opadając na poduszki. Jej kolana znalazły się po obu stronach jego torsu, kiedy Kit rozsiadła się na nim patrząc na niego jak Amazonka, która zdobyła swoją nagrodę. — Jestem na twojej łasce. — Uśmiechnął się. — Dokładnie. — Wychylając się tak, że jej piersi otarły się o jego twarz jęknęła, gdy posłusznie obrócił głowę, by móc polizać jeden, potem drugi sutek. Znowu usiadła a jego usta puściły twardy punkt z głośnym puknięciem. — Mogę z tobą zrobić cokolwiek? — Mógłbym mieć kilka propozycji, ale odkąd to ty chcesz mieć władzę na zabawą myślę, że to zadanie należy do ciebie. Ciekawiło ją co powiedziałby Jake, gdyby przyznała się, że pierwszy raz użyła kajdanek. Przez dwa lata prezencik z różowym futerkiem spoczywał nietknięty w jej szufladzie. Nawet jako seksualnie wyzwolona kobieta, za którą lubiła się uważać, nigdy nie miała ochoty krępować mężczyzny i na pewno nigdy nie zaufała żadnemu by i jej to zrobił. Ale Jake był taki zarozumiały, taki pewny siebie, że nie mogła oprzeć się pokusie, by poddać testowi jego umiejętności. — W Meksyku powiedziałeś mi, - mówiła delikatnie drapiąc paznokciami skórę jego klaty – że możesz dać mi orgazm ze związanymi z tyłu rękoma. — Pot zalśnił na jego skórze i poczuła, jak czubek jego penisa szarpnął przy jej udzie. — Zobaczmy jak to zrobisz będąc przywiązanym do mojego łóżka. Powolny, szeroki uśmiech pojawił się na jego twarzy. Poczuła motylki w brzuchu i już mogła powiedzieć, że nie będzie miał problemu z udowodnieniem swojej racji. Oblizując się w oczekiwaniu szepnął,

— Chodź tu, Kitty Kat. Ustawiła się nad nim, jej kolana były po obu stronach jego głowy. Wstrzymała oddech i zamknęła oczy, gdy nosem rozsunął na boki jej wargi. Zacisnęła palce na jego rękach trzymających zagłówek. Delikatny jęk wydobył się z jej ust, gdy najechał ją swoim językiem. Okrążając i liżąc, drażnił jej łechtaczkę delikatnymi razami, potem zostawił ją, by przejechać językiem po wilgotnej gładkości jej warg, wsuwając się do jej gorącego wnętrza i tym samym pieprząc ją językiem. Poruszyła biodrami, by spotkać się z delikatnymi pchnięciami. Dźwięki jej przyjemności stały się frustrujące, kiedy nie przestawał lekko jej głaskać, nigdy nie wzmacniając rytmu, który mógłby doprowadzić ją do orgazmu. Udowodnił tym samym, że nawet będąc przykutym do łóżka, nie jest bezsilny. — Niech cię diabli, przestań mnie dręczyć - powiedziała przez zaciśnięte zęby. Delikatnie się zaśmiał. Wibracje sprawiły, że poczuła dreszcze w swoim ciele. Westchnęła, gdy jego usta okrążyły łechtaczkę, przeciągając napięte sedno między swoje wargi i drażniąc go mocnymi pociągnięciami swojego języka. Delektował się nią ssąc głodnymi ustami, owijając się i zanurzając w niej. Po chwili poczuła znajomy ucisk w swoim rdzeniu. Orgazm rozkwitł w jej podbrzuszu. Bezwzględny atak jego ust doprowadził ją na szczyt, językiem wsuwał się do wnętrza jej drżącej cipki, gdy drżała i pulsowała przy jego twarzy. Poczuła gorące mrowienie we wszystkich kończynach, kiedy zjechała po jego ciele spoczywając głową na klacie. — Wydaje mi się, że nie kłamałeś. Uniósł nad poduszką swoją głowę i pochylił się, by pocałować ją w czubek głowy. — Nienawidzę, kiedy ludzie wyolbrzymiają swoje zdolności, więc sam starałem się nigdy tego nie robić. Kit westchnęła i zawinęła się przy nim. Z postosunkowego znużenia wyszarpnęło ją uparte szturchanie jego erekcji o jej tyłek. Tym samym przypominając jej, że ona może i jest usatysfakcjonowana, ale on nadal był bardzo pobudzony i niecierpliwy. Słusznie by go potraktowała pozostawiając go niezaspokojonego i przykutego do jej łóżka, ale nie mogła się zmusić, by to zrobić po tym jak wykonał kawał dobrej roboty. To prawda, że miała w sobie rysę mściwości. Nie wiedziała też czy kiedykolwiek skończy z Jakem, ale pozostawienie go twardego i bolącego wydawało się być skandalicznie nieuczciwe. Nie wspominając już o okropnym marnotrawstwie perfekcyjnie dobrej erekcji. Kąsała i ssała zniżając się po jego torsie, uwielbiając słony smak jego skóry. Piżmowy zapach napalonego mężczyzny drażnił jej nozdrza. Językiem przejechała po linii włosków, które przepoławiały jego doskonały sześciu pak, okrążały pępek i kończyły się tuż nad sztywnym odstającym członkiem stukającym uparcie o jej brzuch. Kropla jego soków zalśniła na czubku. Jego penis podskoczył, gdy zlizała kroplę. Każdy mięsień zacisnął się, kiedy ukarała go tymi samymi drażniącymi liźnięciami,

delikatnym, lekkim chłeptaniem, którym on ją denerwował. Jedna żyłka wyróżniała się wyraźnie na jego członku, pulsując dwa razy szybciej, gdy naprężył się od jej mocnego chwytu. W końcu wzięła go w usta, a jego wstrząsający jęk wystarczył, by jej własne pragnienie się odnowiło. Był tak duży, że ledwie mogła okrążyć go ustami. Jej usta rozciągały się wokół jego czubka, gdy starała się wziąć go głębiej. Trzymając go w dłoni, obsługiwała go krótkimi, silnymi razami, kiedy językiem wirowała wokół jego jedwabiście gładkiej główki. Ruszył niecierpliwie biodrami i mogła powiedzieć, że walczył z pragnieniem, by naprzeć na jej usta. Uwielbiała posmak i czucie jego penisa w swojej buzi. Ale również dla niej nie było to wystarczające. Jej cipka zwilgotniałam, a Kit zadrżała, pragnąc poczuć jak jego gruby członek zagłębia się w niej. — Gdzie idziesz? — Jego głos wskazywał na to, że napięcie mężczyzny zaraz przekroczy granicę jego wytrzymałości. Pochyliła się i wzięła jego usta w głębokim pocałunku jednak nie odpowiedziała i odeszła odepchnąwszy się od łóżka. Kiedy się oddalała wyraz jego twarzy stał się nieufny. Właściwie to zaczął się martwić czy wróci. Czy ten tani dreszczyk, który mu zafundowała czynił ją sadystką?

Rozdział Piąty Przez minutę Jake’owi wydawało się, że zawyje z ulgi, kiedy zamiast zostawić go z najgorszym przypadkiem bolących jaj, pojawiła się Kit z niegrzecznym uśmieszkiem i prezerwatywą w dłoni. Nie zmieszana swoją nagością zatrzymała się w drzwiach, wyglądając tak pięknie i seksownie, że pomyślał, iż serce mu pęknie. – Chyba nie myślałeś, że cię zostawię? – Nie wiem, czego mam się po tobie spodziewać. – Szarpnął kajdanki. Gdzieś w środku ich szaleństwa jej włosy uwolniły się z kucyka. Grube brązowe fale połaskotały jego policzki, gdy go pocałowała. – Na twoje szczęście - wymruczała przy jego ustach - jeszcze z tobą nie skończyłam. Przez cały ten czas, kiedy grzebała w łazience w poszukiwaniu prezerwatywy, Jake próbował wziąć się w garść, ale kiedy poczuł jej gładkie dłonie na swoim wzwodzie, jego kontrola prawie się roztrzaskała. Zamiast napawać się dotykiem jej palców okrywających go w lateks, skupił się na szczegółach pokoju. Kredens był poniklowany i wyraźnie zużyty, oprawione biało-czarne zdjęcia Ansela Adamsa, które wydawały się zbyt spokojne wobec tętniącego życiem wizerunku niegrzecznej dziewczyny, jaki Kit zdawała się prezentować. Ale wtedy zsunęła się na niego, ciasne mięśnie jej ciała tak mocno go chwyciły, że bał się, iż dojdzie właśnie tu i teraz. Zacisnął zęby, powstrzymując się każdym swoim mięśniem, gdy zaczęła się ruszać. Wygięła plecy, ciemno-różowe sutki wystawały jak małe twarde punkciki, aż napłynęła mu ślinka do ust, żeby ich spróbować. Próbował unieść się na łóżku, przeszkodziły mu w tym kajdanki. – Odepnij mnie – powiedział – Muszę cię dotknąć. – A co, jeśli tego nie chcę? – odpowiedziała bez tchu, zaciskając dłonie na jego klacie, gdy zmieniła tempo na powolne i leniwe. Przyciskając stopy do łóżka, Jake mocno ruszył biodrami, na tyle wysoko, by wiedzieć, że poczuła go przy samym kręgosłupie. – Odepnij te cholerne kajdanki - warknął ledwo poznając dziki ton swojego głosu. Znowu naparł, wydobywając ostry jęk spomiędzy jej ust. Pochyliła się i sięgnęła po klucz leżący na nocnym stoliku. W następnej sekundzie był już wolny. Jego dłonie momentalnie ruszyły, by złapać ją za biodra i trzymać w miejscu, kiedy pchał wolno i głęboko, jednocześnie trzymając między zębami jej sutek. Taka mała dokuczliwa osóbka, pomyślał czule, próbująca grać taką twardą, zostawiła go bez pożegnania w Meksyku i próbowała dzisiaj go zdominować. Czy przyznawała się do tego czy nie, była tak samo bezsilna wobec tego, co się działo między nimi, jak on. Teraz nadszedł doskonały czas na małą demonstrację. Kit sapnęła zaskoczona, gdy Jake jednym ruchem przerzucił ją na plecy i złapał ręką za jej nadgarstki. Tak bardzo zafascynowana dotykiem jego penisa zanurzonego w niej

niesamowicie głęboko, nie zarejestrowała metalicznego kliku dopóki nie chciała sięgnąć rękoma za jego głowę. Niech go szlag! – Wypuść mnie – Zmagając się z kajdankami wierciła się pod nim, ale to jedynie sprawiło, że jego penis jeszcze bardziej wsunął się w nią, a jej łechtaczka dotknęła jego kości łonowej. Ustami połknął jej rozgniewany dźwięk protestu. Odwzajemniła się, gryząc go na tyle mocno, by poczuć krew. Szarpnął się do tyłu z niedowierzaniem, dotykając ranki językiem. Nie wiedziała, które z nich było bardziej zszokowane jej brutalnością. Obserwowała go ostrożnie, gdy wisiał nad nią nieruchomo, nadal zanurzony tak głęboko, że mogła poczuć w sobie jego puls. Gdy zdecydowanie diabelski uśmiech pojawił się na jego twarzy, przebiegł przez nią mały dreszczyk przerażenia. – Nie zaczynaj gierek, w które nie chcesz grać, Kit. Nie miała czasu, by zastanowić się, o co mu chodziło. Była zbyt przerażona faktem, że grzebie w jej stoliku nocnym, podczas gdy ona jest przypięta i bezradna. Tam był jej dziennik wraz z prywatnymi pamiątkami i… – Niegrzeczna dziewczynka z ciebie Kitty Kat. – Natychmiast rozpoznała mały owalny przedmiot w jego dłoni. Szarpnęła się i zajęczała, gdy przejechał czubkiem wibratora po jej sutkach. Wstrząs spowodował, że jej pochwa jeszcze mocniej zacisnęła się na jego penisie. Walczyła zuchwale, z niewyjaśnionej przyczyny była zażenowana tym, że znalazł jej, raczej skromną erotyczną zabawkę. – Większość facetów jest raczej onieśmielona wibratorem. Sądzą, że nie mogą mu dorównać. – Temu małemu gościowi? – Uniósł białą zabawkę mającą nie więcej jak pięć cali długości i o połowę mniej średnicy. Umyślnie wysuwał się z niej dopóki tylko główka jego penisa nie znajdowała się wewnątrz. Nieznośnie zwlekając zanurkował z. – Nie wydaje mi się, żebym miał się czuć zagrożony. – Tu nie chodzi o wielkość twojej łodzi… – powiedziała, ale zdradził ją wysoki i piskliwy ton jej głosu. Jego powolne mocne ruchy powstrzymały ją przed dokończeniem zdania. Unosząc się na kolanach założył sobie jej nogi na biodra i ruszył w mocnych, wymierzonych ruchach dopóki nie zaczęła jęczeć i skręcać się z rozkoszy ledwie pamiętając, że poza jego penisem istnieje również świat. Bez tracenia swojego tempa zjechał wibratorem w dół po jej brzuchu zatrzymując go tuż nad jej wzgórkiem. W tej pośredniej stymulacji zapulsowała jej łechtaczka, a ona wydała ostry jęk. Wtedy zamarł wstrzymując swoje pchnięcia i odsuwając wibrator. Momentalnie otworzyła oczy, a on sterczał nad nią, trzymając ją drżącą ręką, gdy pot spływał mu z czoła na klatę.

– Jasna cholera, nie przestawaj – zażądała, w jej tonie dało się usłyszeć błaganie. Wiła się pod nim pewna, że jeśli uda jej się trochę dźwignąć to mogłaby skończyć tę torturę dla nich obojga. Ale trzymał jej biodra przyciśnięte do łóżka zmuszając ją, by się wstrzymała zanim ponownie wzniesie się na krawędź, aż wreszcie potrzeba orgazmu stanie się psychicznie bolesna. – Proszę – błagała bezsilna, nienawidząc go za to, co jej robił, nienawidząc siebie za bycie taką słabą. – Zabijasz mnie. Natychmiast się nad nią pochylił. Biorąc w dłonie jej twarz wyszeptał przeprosiny. – Przepraszam skarbie - wymruczał przy zarumienionej skórze jej policzka. - Sprawię, że będzie lepiej. Zsuwając dłonie pod jej kolana, przycisnął jej nogi do swojej klaty. Zsunął wibrator aż znalazł się przy jej wargach, jakby wiedział, że jej łechtaczka jest zbyt wrażliwa, by znieść tak bezpośrednie pobudzenie. W kilka sekund doszła, zaciskając oczy, gdy każdy mięsień w jej ciele naprężył się w ekstazie. Ledwo była świadoma jego krzyku i prawie nie poczuła, kiedy szarpnął wewnątrz niej. Będzie miała szczęście, jeśli przez te krzyki i jęki sąsiedzi nie zadzwonią na policję. Jake przytulił się twarzą do jej szyi, coś wymamrotał i przez przerażające sekundy Kit myślała, że się rozpłacze. – Odepnij mnie – powiedziała przez zaciśnięte zęby. Wygrzebał klucz i uwolnił ją z kajdanek. Kit natychmiast wyskoczyła z łóżka i chwyciła za swój szlafrok. Nie podobało jej się to, jak się czuła. Drżąca, wrażliwa i obnażona. Nie podobał jej się sposób, w jaki Jake wtargnął do jej mieszkania, do jej życia i zaczął walić w mur, który budowała naokoło siebie przez dwanaście lat. Musi zostać sama, przegrupować siły i umieścić to coś z Jake’em we właściwej perspektywie. – Musisz już iść – powiedziała szorstko. Zaskoczony uniósł jedną ciemną brew, ale nie ruszył się z łóżka. – Mówię poważnie. Mam termin, a i tak zmarnowałam już wystarczająco dużo czasu z tobą. – Miałem naprawdę długi lot i po prostu pójdę spać. Nawet nie będziesz wiedziała, że tu jestem. Ha! Jakby mogła się odprężyć na tyle, by się skupić wiedząc, że Pan Świata i jego Penis Wspaniały są rozwaleni w jej łóżku. – Nie ma mowy. Twoja firma nie zarezerwowała ci pokoju w hotelu? Jestem pewna, że będziesz się tam lepiej czuł. – Mówiąc to rzuciła w niego spodniami, bokserkami i koszulą. Gdy rzuciła w nim paskiem, sprzączka uderzyła go w czoło. – Zrozumiałem. – zagderał, wstając z łóżka. Kit odwróciła się tyłem wiedząc, że jeśli pozwoli swoim oczom chłonąć jego szczupłe nagie ciało, to skończy z powrotem razem z nim w łóżku, a termin szlag trafi.

Pragnąc dystansu, poczekała na niego w salonie. Kiedy pojawił się ubrany podała mu trzymaną w rękach marynarkę. – Jesteś pewna, że nie mogę zostać? – Potrzebujesz kasy na taksówkę? – Dała z siebie wszystko, by pozbyć się nieznacznych mdłości z powodu poczucia winy, kiedy zobaczyła w jego rozgniewanych oczach, że go zraniła. Ale potem ból zniknął, gdy pewny siebie, nieznacznie rozbawiony uśmiech podrażnił kąciki jego pełnych ust. Zanim zdążyła zareagować, przyciągnął ją w swoje ramiona. Zamiast dzikiego pocałunku, jakiego się spodziewała, poczuła delikatny nacisk jego ust na swoim czole, policzkach i wreszcie na ustach. – Dobranoc, Kit – wyszeptał. – Zadzwonię do ciebie. Przez dobre pięć minut po jego wyjściu patrzyła oszołomiona na drzwi. Poczuła się totalnie zakłopotana. Na powierzchni jej życie było dokładnie takie samo, ale wydawało się, że zostało rozebrane kawałek po kawałku i ponownie zmontowane nieco krzywo, dopóki nie wyglądało na właściwe. Program e-mailowy w jej komputerze wyrwał ją z oszołomienia. Co było z nią nie tak? To był tylko seks. Z Jakem Donovanem, wyszeptała sennie mała siedemnastoletnia Kit. Jakby robiło to jakąś różnicę. Był tylko kolejnym facetem, obdarowanym większą ilością łóżkowych umiejętności niż ktokolwiek inny, kogo spotkała wcześniej. Mimo tego pewnie najlepiej będzie, jeśli już się z nim nie zobaczy do końca jego pobytu w mieście. Weszła do kuchni. A ponieważ nadal miała przed sobą godziny pracy, zrobiła sobie świeżą kawę. Ale gdy usiadła przez klawiaturą, w pełni przygotowana do rozpoczęcia kolejnego rozdziału o tym jak złe firmy odkrywające leki były skłonne poświęcić ludzkie życie tylko po to by ich towar dostał kilka punktów więcej, zorientowała się, że klika w swój folder „Stripping It Down”. Zainspirowana, zaczęła pisać. Dziewczyny, nigdy nie uwierzycie kto pojawił się w moich drzwiach, jak biedny żałosny szczeniak, błagając mnie o więcej…

Rozdział Szósty Minęły dwa dni i nadal nie zadzwonił. Kit wmawiała sobie twardo, że nie była ani zaskoczona, ani zasmucona. No jasne, to dlatego sprawdzasz dwadzieścia razy dziennie swoją pocztę głosową i zapytałaś programistę czy coś jest nie tak z serwerem e–maili. No dobra, może była trochę zasmucona, ale tylko dlatego, że seks z Jakem był czymś innym od tego, co doświadczyła wcześniej. I chciała więcej. To było takie proste. Na szczęście, pisanie bloga dla Bustout.com pomogło jej umieścić ostatni wieczór z Jakem na właściwym miejscu. Artykuł, nad którym pracowała, rozmazał się, więc potarła oczy. Jako reporter biznesowy nienawidziła tracić czasu na raporty. Podczas niekończących się rozmów akcjonariuszy słuchała muzyki i próbowała napisać o tym, dlaczego dana firma osiągnęła, bądź też nie, przychody w którymś kwartale. Podskoczyło jej w brzuchu, gdy telefon zawibrował na biurku. Upomniała się, że Jake nie miał tego numeru. To była Tina, szef edycji w Bustout.com. – Kit, widziałaś swoje wyniki w tym tygodniu? – Byłam zbyt zajęta i nie miałam czasu nawet wejść na stronkę. – Bustout miał zręczny program sieciowy, który nie tylko pokazywał ilu ludzi wchodziło na bloga, ale również ilu czytelników poleciło artykuł swoim przyjaciołom. Kit spojrzała przez ramię, by się upewnić, że nikt nie podgląda przez drzwi w jej klatce zanim zalogowała się na stronę. – Jasna cholera! – Wiem – zapiała Tina. – Twoje ostatnie wpisy miały o pięćdziesiąt procent więcej czytelników. Sprawdź też swoją pocztę. Serce Kit zabiło mocniej. Jej ostatnie dwa wpisy zostały wysłane do pięciu tysięcy czytelników. – Powinnaś zobaczyć komentarze, jakie otrzymaliśmy. Ta historia o kolesiu z twojej przeszłości… Czytelnicy to pokochali. Kit kliknęła na link i zalogowała się na swojego e–maila – C. Teaser, stworzonego specjalnie po to, by czytelnicy jej bloga przesyłali tam swoje komentarze. Uśmiech Kit poszerzył się jeszcze, kiedy przesuwała w dół listę wiadomości z nagłówkami „Jesteś komiczna” i „Jesteś moją idolką”. Jej uśmiech trochę przygasł, gdy sięgnęła końca listy. – „Jesteś jebaną suką”– przeczytała na głos. – No dobra, nie wszyscy to pokochali – ustąpiła Tina. – Ale prowokuje silne reakcje, dlatego jest takie dobre. – Kit nie powinnaś być na konferencji Smith’a i Downing’a? – rzucił ze zdenerwowaniem jej szef. Kit poruszyła myszką i zamknęła okienko Bustout.com zanim Tom je zobaczył. Było jasne, że większość pracowników piszących dla Tribune dorabiała na boku i pracowała jako

wolni strzelcy, jednak nic nie mogło zniszczyć twoich relacji z Tomem szybciej niż jego wiedza, że pracując dla niego piszesz też dla kogoś innego. Sprawdzając godzinę zorientowała się, że jeśli naprawdę chciała punktualnie dotrzeć na konferencję, to musiała wyjść teraz. Przykleiła do twarzy entuzjastyczny uśmiech i pokazała Tomowi uniesione kciuki, gdy zaczęła zbierać swoje rzeczy. – Muszę iść – wymamrotała do Tiny. – Praca, wiem. Czekamy niecierpliwie na kolejny wpis z przeszłości C. Teaser. Utrzymaj styl taki jaki masz teraz, a już niedługo będziesz w stanie zostawić za sobą bankierów i palantów od zaawansowanych technologii. Kit wyłączyła laptopa, wsadziła go do torby i przerzuciła sobie przez ramię. Łapiąc za torebkę szybko spojrzała na swoje biurko upewniając się, że niczego nie zostawiła. Później miała spotkać się w pobliżu hotelu, w którym odbywała się konferencja z Elizabeth i Michaelem, ekscentryczną przyszłą parą młodą a nie chciała wracać już do biura. Przesunęła się obok Toma starając się nie otrzeć o jego brzuch, którym praktycznie zablokował wyjście z jej pokoiku. Nigdy jej nie lubił. I wiedziała dokładnie dlaczego. Ponieważ nie obchodziła jej praca u niego. Była jej potrzebna, by opłacać rachunki, żeby mogła pisać o rzeczach, które naprawdę ją interesowały. A była wystarczająco utalentowana, by wypełniać obowiązki reportera ze stosunkowo minimalnym wysiłkiem i nigdy nie robiła krzyku o otrzymanie awansu, by dostać własną kolumnę w gazecie. Więc Tom znosił jej mniej–niż–entuzjastyczne nastawienie, by zatrzymać przy sobie godnego zaufania konia pociągowego. Gdy przeciskała się obok niego spojrzała mu w twarz i przyłapała go jak patrzy się na przód jej koszuli. Nonszalancko uniosła swoją torbę, więc kiedy próbował niby to przypadkowo się pochylić, zderzył się ze skórą zamiast z jej piersiami. Tomowi nie podobało się jej nastawienie, ale nie powstrzymało go to przed uganianiem się za nią. Gdy szła na konferencję, rozmyślała nad wiadomością od Tiny. Czytelnicy szaleli za „Stripping It Down”. Ta myśl spowodowała u niej zawrót głowy. A teraz co miała zrobić skoro źródło jej inspiracji nie było skłonne nigdy więcej przyjść i węszyć? Będzie musiała przyznać się swoim czytelnikom, że ona, C. Teaser, mężczyznożerca, doświadczyła tego całego zmartwienia i odrzucenia? Albo o tej pogoni za Jake’iem – czyli coś, czego z reguły nigdy nie robiła. Ta zwykła myśl pozostawiła w jej ustach gorzki smak. W jej świecie, mężczyźni byli psami, a ona kotem i to oni ją ścigali. Jesteś przezabawna. Jesteś moją idolką. E–maile od jej czytelników przeleciały przez jej głowę. Musiała jakoś zaprowadzić Jake’a z powrotem do swojego łóżka. Kit była bardzo zaniepokojona, że ten jeden jedyny raz – w imię kariery – będzie musiała złamać własne zasady. Gdy Kit weszła do Redwood Room, Jake zwalczył pragnienie, żeby przerzucić ją sobie przez ramię jak jaskiniowiec i wynieść stamtąd. Minęły dwa dni odkąd ostatnio ją

widział i ledwo oparł się przytłaczającemu impulsowi, by do niej zadzwonić lub wpaść niezapowiedziany do jej mieszkania. Było to czyste szczęście, że Michael napisał dzisiaj do niego e–maila chcąc sprawdzić co u niego słychać. Kiedy Mike dowiedział się, że Jake jest w mieście natychmiast zaprosił go na drinka razem z jego narzeczoną, Elizabeth i z Kit. Teraz miał doskonałą wymówkę, żeby się z nią zobaczyć, bez tego całego wydzwaniania. Planował dać jej jeszcze jeden dzień instynktownie wiedząc, że jeśli będzie za bardzo nalegał to weźmie nogi za pas i ucieknie, tak samo jak zrobiła to w Meksyku. Kit bzikowała tamtej nocy i próbowała ukryć to pod zuchwałością. Rozpoznał jej obawę, ponieważ poczuł się tak samo. Do diabła, oblał się zimnym potem na myśl, że właściwie przekonał swoich partnerów z firmy, że powinien pracować poza biurem w San Francisco przez miesiąc. Z pewnością miał tu interes do załatwienia, ale nie aż tak ważny, żeby musiał wyjeżdżać z Bostonu. Zastanawiał się, co zrobiłaby Kit gdyby przyznał się jej, że jest tutaj z własnej woli, że jego jedynym celem pojawienia się w San Francisco było udowodnienie jej, że to co rozpoczęli w Meksyku było prawdziwe. Pewnie uciekłaby tak szybko, że nie zostałby po niej ślad. Właśnie dlatego nie dawał znaku życia przez ostatnie dwa dni. Chciał dać jej czas na uspokojenie się. Żeby jej obawy zmieniły się w irytację z zastanawiania się dlaczego jeszcze nie zadzwonił. Z reguły gardził bawieniem się w takie gierki. Jake szczycił się tym, że jest szczery wobec kobiet, z którymi się spotyka. Jeśli mówił, że zadzwoni to tak robił. Jeżeli uważał, że nie pasowali do siebie, to mówił to tak taktownie jak tylko zdołał. Ale wiedział, że jeżeli będzie szczery z Kit i przyzna się, że według niego jest – Chryste, w jego głowie brzmi to całkowicie szalenie – „tą jedyną”, to odbuduje ona naokoło siebie ścianę, przez którą nie będzie się mógł przebić. Przyznał sobie rację. Myślał tak odkąd został tym, który złamał jej serce przez niezdarne odebranie jej dziewictwa i brak późniejszego telefonu. Fakt, że zranił ją do tego stopnia, że nawet teraz, lata później, blizna nie zagoiła się całkowicie, był dowodem na to, że w głębi serca zależało jej na nim. O ironio, jej obawa była jedynym dowodem na to, że nie był całkowicie szalony w swojej grze o wygranie jej serca.

Kit skanowała pomieszczenie szukając swoich znajomych i Jake skorzystał z okazji, by pozostając niedostrzeżonym popatrzeć na nią. Dzisiaj miała na sobie garsonkę i wyglądała jak ożywiona fantazja o kobiecie biznesu. Mimo, że brązowa tkanina miała konserwatywny krój, to dopasowana marynarka uwidaczniała jej krągłości, a biała koszula była rozpięta na dekolcie. Spódnica kończyła się tuż nad kolanem i ukazywała długie linie jej ładnie wyrobionych łydek. Ślinka napłynęła mu do ust, gdy przypomniał sobie jak ustami błądził po tych gładkich, umięśnionych długościach spoczywających na jego ramionach. Zauważyła ich siedzących na skórzanej sofie na tyłach baru. Patrzył jak jej szerokie szaro-niebieskie oczy zarejestrowały rozpoznanie, niespodziankę wynikającą z jego obecności i wreszcie przyjemność, której nie mogła ukryć, z tego, że go widzi. Dopóki nie zauważył

tego małego uśmieszku nie zdawał sobie sprawy, że był zaniepokojony. Obawiał się, że nadal będzie zbyt przerażona, by znowu pozwolić mu się zbliżyć. Teraz napawał się czystą zwierzęcą przyjemnością oglądając ją jak podchodziła do nich spokojnym nieśpiesznym krokiem. Elizabeth, siedząca między mężczyznami, przysunęła się blisko Michaela, więc Kit nie miała innego wyboru jak tylko usiąść przeciskając się obok Jake’a. Jake wcisnął się w głąb sofy dając Kit wystarczająco dużo miejsca, by wsunęła się biodrami. Gdy tylko usiadła, jej zapach natychmiast wypełnił jego nozdrza. Świeża mieszanka perfum i szamponu sprawiła, że zapragnął uwolnić jej grube, brązowe włosy z klamry i przytulić się twarzą do zgięcia jej szyi. – Fantastycznie zobaczyć was tutaj – powiedziała, gdy już usiadła. Jej ciepłe ciało siedzące obok niego wystarczyło, by jego penis w jednej chwili zaczął domagać się uwagi. Nie pomagał sposób, w jaki jej piersi podskoczyły, gdy zrzucała kurtkę. Kit rozsiadła się, przyłapując go jak ją obserwuje i unosząc znajomo brew. – Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko obecności Jake’a. – powiedział Michael. I skinął na kelnerkę. Kit przesunęła umyślnie językiem po swoich połyskujących pełnych ustach. – Ani trochę. Jake uśmiechnął się szeroko i rozciągnął ramię na długości oparcia kanapy. Żądza zapulsowała mu w żyłach, kiedy poczuł jak przypadkowo położyła dłoń na jego udzie. Cierpliwości. Już niedługo będzie miał Kit właśnie tam gdzie tego chce.

Mam go właśnie tu gdzie chcę. Kit nie mogła uwierzyć w swoje szczęście. Uratowana od ścigania Jake’a w interesie dobrego wpisu na bloga! Pochyliłaby się i ucałowała z wdzięczności Michaela, gdyby tylko miała pewność, że Elizabeth jej nie spoliczkuje. Była trochę zaniepokojona, gdy go zauważyła, niezdolna znieść całkowicie niepewnej nastolatki, która nadal czaiła się w jej wnętrzu. Co jeśli nie był nią już zainteresowany? Mężczyźni byli tacy beztroscy i była pewna, że prędzej czy później zdoła nakłonić go do przespania się z nią. Ale pomysł, żeby popracować nad tym, nie wydawał się dla niej właściwy. Jednak ze sposobu w jaki Jake ją obserwował – jak lew swój stek – wiedziała, że nie musi się niczym martwić. Kit przyznała się przed sobą, że była równie chętna na to, by wyciągnął ją stąd i przyparł do najbliższej wygładzonej powierzchni, jak on. Godzina wlokły się bez końca, gdy sączyli swoje drinki i rozmawiali o nadchodzącym ślubie Elizabeth i Michael’a. Półtora miesiąca przed uroczystością Elizabeth była tak spięta, że to, iż nie pękła było zadziwiające. Nic dziwnego, że piła wino jak wodę. – Kit, jesteś moją naj… najlepszą przyciółką – wybełkotała Elizabeth. – Naprawdę cię kofam, wiesz? O nie. Elizabeth przekroczyła granicę ze szczęśliwego pijaczka na pijaka „kocham cię, stary”.

– Też cię kocham – powiedziała delikatnie Kit, przyjmując niedbałe przytulenie przyjaciółki i zrobiła minę do Michaela zza jej ramienia. – Ale martwię się o ciebie – kontynuowała Elizabeth, łapiąc za swój kieliszek i nie przejmując się tym, że nie trafiła w usta wylewając sobie wino na brodę. Popatrzyła na serwetki, które podała jej Kit, jakby nie wiedziała co z nimi zrobić. Jake zachichotał za nią i Kit przeszyła go rozgniewanym wzrokiem zza swojego ramienia. – Nie rozumiem dlaczego miałabyś się o mnie martwić – powiedziała Kit do Elizabeth. – Bo musisz znaleźć myłość, Kit. Każdy potrzebuje myłości. O Boże, no to się zaczyna. – Nic złego się nie dzieje w moim życiu miłosnym – odpowiedziała mimo, że uznała daremność dyskutowania z kobietą, która cały dzień jadła tylko sałatę, by zmieścić się w zaprojektowaną sukienkę ślubną a potem wypiła całą butelkę chardonnay. – Miałaś tylu facetów, Kit, jak na przykład… Max…, Mort… – Matt? – podpowiedziała Kit. – Noooo, ten z tatuażami? – Elizabeth ściągnęła brwi na wspomnienie. – Ni lubiłam go. – Czknęła, a Kit czuła jak Jake trzęsie się ze śmiechu. – Głupi, torturujący się typ pisarza. Kit westchnęła, ale nie mogła sprzeciwić się tej oczerniającej ocenie Matt’a . – No widzisz, miałaś tylu facetów Kit, ale nie masz myłości. Nie chcesz znaleźć nikogo do pokochania, kogoś kogo mogłabyś traktować powasznie… – No dobra mała swatko – wtrącił się Michael – zaprowadzimy cię do domu. – Postawił Elizabeth na nogach i ponad jej głową powiedział do Kit bezgłośnie „przepraszam”. Kit kiwnęła głową. Biedna Elizabeth planowała śmiesznie ogromne wesele dla prawie czterystu gości prowadząc przy tym swój własny biznes jako projektant wnętrz. To wystarczyło, by zmusić do upicia się każdą kobietę. – Jak mój Mikey – powiedziała sennie Elizabeth, podczas gdy Michael ręką obejmującą ją w pasie podtrzymywał ją na nogach. – Nie chcesz mieć takiego faceta jak mój Mikey? Szczerze to nie, pomyślała Kit, gdy popatrzyła na ciemnoblond, nieznacznie rozrzedzone włosy Mike’a, na jego średnią posturę z barkami, które ukazywały pierwsze znaki korporacyjnego kryzysu i na tors, który nie ukazywał żadnego mięśnia od dekady. Ale Elizabeth uwielbiała go, a on traktował ją jak królową, więc może coś w tym wszystkim było. – No to opowiedz mi coś więcej na temat tych facetów, o których wspomniała Elizabeth. – powiedział Jake, gdy usiedli z powrotem i patrzyli jak Michael prowadził swoją nietrzeźwą narzeczoną do wyjścia.– Nie wiedziałem, że byłem pośród legionu. Mimo, że starał się utrzymać lekki ton to szyderstwo było niewątpliwe. – Typowa seksistowska uwaga – powiedziała przygważdżając go spojrzeniem pełnym wstrętu. – Nie żeby to był twój interes, ale nie znajdujesz się wśród legionu, jak to czarująco

ująłeś. – Sposób w jaki to powiedział przywiódł jej na myśl obraz jej rozkraczonej na swoim łóżku i zmieniającej facetów krzycząc „Następny!”. Tak właśnie o niej myślał? Co z tego jeśli tak. Gówno ją to obchodziło. – Ilu? – powiedział mocno, biorąc duży łyk tonika jakby próbując się powstrzymać. – Ogólnie czy tylko w tym tygodniu? – Ogarnął ją chłód, gdy napotkała jego lodowate spojrzenie. Nie zasłużył na odpowiedź, lecz usłyszała samą siebie jak odpowiadała. – Więcej niż można policzyć na palcach jednej dłoni, ale mniej niż na palcach dwóch dłoni. – Wzięła zdrowy łyk cabernet i czekała na jego reakcję. – Ogólnie, czy tylko w tym tygodniu? – zakpił. – A co z tobą? – kontratakowała. – Będąc takim dużym chłopcem jestem pewna, że miałeś jakiś swój udział w polowaniu. Jeśli dobrze sobie przypominam to wzdłuż północnego wybrzeża było głośno o czterech Donovanach. – Ich małe miasteczko leżało blisko jeziora Tahoe, blisko jednego z najlepszych wyciągów narciarskich i ośrodka sportów górskich w kraju. Jako że było tam zawsze sporo turystów, Kit poczuła jak coraz ciężej się jej uśmiecha na wspomnienie tych wszystkich historii, które słyszała o Jake’u i jakimś narciarskim króliczku. Ciemny rumieniec pojawił się na jego policzkach, widoczny nawet w przyćmionym świetle baru. – No właśnie, tak myślałam – powiedziała wmawiając sobie, że nie mogła przejmować się kochankami Jake, które miał przed nią, jak i tymi, które poznał po niej. Więc dlaczego myśl o nim i innej kobiecie spowodowała, że ścisnęło ją w brzuchu? Tłumacząc sobie, że piła na pusty żołądek, twardo upomniała się o swoim celu. Szydząc z erotycznej przeszłości Jake’a i kusząc go walką na słowa nie pomagała w napisaniu swojego bloga. Na szczęście wydawał się tak samo chętny, żeby zmienić kierunek rozmowy. Ale nie na ten kierunek, który by jej się podobał. – No to chcesz odnaleźć miłość, Kit? Może właśnie znalazłam. Ta myśl ledwo miała czas, by się zagnieździć zanim wypchnęła ją ze swojej głowy. Muszą zboczyć z drogi zanim powie coś, czego później będzie naprawdę żałować. Odwracając się twarzą do niego, postawiła swój kieliszek na stole i przesunęła powoli dłonią po jego udzie. Stalowe mięśnie drgnęły pod materiałem, gorąco jego skóry przepłynęło przez jej palce. – Nie dzisiaj – wyszeptała. – Dziś zadowolę się dobrą staromodną żądzą. Rozproszenie poskutkowało – dla nich obojga. Gorący puls wspomnianej żądzy pojawił się między jej nogami, gdy Jake przyciągnął bliżej jej twarz, by chciwie ją pocałować. Jedną ręką przejechał po nagiej skórze jej łydki, po udzie, idąc dalej w górę, by swoją dużą szeroką dłonią ścisnąć krągłość jej pośladka. Przez kilka minut leżeli rozciągnięci na sofie jak dwoje oszalałych nastolatków na tyłach autobusu. Jake’owi powrócił rozum, gdy dłoń Kit zjechała po jego pasie do paska spodni. Na jej szczęście, gdyż znaleźli się o krok od aresztowania ich obojga za lubieżne zachowanie.

Chwytając w jedną rękę jej torbę, a ją w drugą, Jake wyprowadził ich na ulicę. Zimne powietrze częściowo przywróciło jej myślenie. Nawet o tak późnej porze w tej części miasta było tłoczno od gości i klientów, którzy bywali na Union Square w San Francisco. Kit zaklęła. Potrzebowali taksówki, teraz. Ledwo rozpoznała oszalałą namiętnością kobietę, która wydawała się zapanować nad jej ciałem za każdym razem, kiedy Jake położył na niej palec. Jeśli Jake niedługo nie znajdzie się w niej to całe jej ciało stanie w ogniu. Jake złapał za jej rękę ponaglając ją. Modliła się, by jego hotel był blisko. Najwyraźniej Jake miał w głowie inny cel. Po przejściu przecznicy, zaciągnął ją do alejki między dwoma budynkami, upuszczając jej torbę i bezceremonialnie przyszpilając ją do zimnej ceglanej ściany. Jego usta z ogromną siłą przywarły do jej. – Nie mogę czekać – wymamrotał między słodkimi najazdami języka. – Muszę się w tobie znaleźć. Wilgotne gorąco napłynęło między jej nogi, jej cipka zacisnęła się w oczekiwaniu. Ale jednak…. – Co jeśli ktoś nas zobaczy? – Nie mów mi… –wyszeptał, gdy gryzł i ssał jej szyję – …że taka doświadczona, wyszukana… – zajęczała, gdy ręką ścisnął mocno jej wzgórek – …kobieta jak ty pozwoliłaby takiej małej rzeczy jak przyłapanie ją powstrzymać. – Palcami przesunął na bok materiał jej stringów i zanurzył dłoń między gorące chętne fałdki. – Nie wydaje mi się – powiedział wsuwając i wysuwając palce orientując się, że jest bardziej niż gotowa. Dużymi dłońmi zarzucił jej spódnicę na biodra. Kit szarpnęła za jego pasek i otworzyła rozporek jęcząc, kiedy jego twardy jak skała penis znalazł się w jej dłoniach. – Przez ciebie jestem taki twardy – wyszeptał poruszając się w jej zaciśniętej dłoni, podczas gdy sięgnął do tylniej kieszeni po portfel. – Minęły tylko dwa dni, ale czuję się jakbym tęsknił za tobą latami. Przyciągnęła go bliżej, aż czubek jego długości przesunął się po jej gładkim, wilgotnym sednie. Odepchnął jej dłoń by nałożyć prezerwatywę. – Zawsze jesteś taki przygotowany? Uniósł ją z ochrypłym chichotem, przycisnął mocno do ściany i umieścił jej jedną nogę w zgięciu swojego łokcia. – Jeśli miałbym na tyle szczęścia, by znowu cię zobaczyć – jego głos zamienił się w jęk, gdy wszedł w nią całą długością – to chciałem być przygotowany. – Przycisnął się mocno do niej, wysunął się prawie cały, ale jej chciwe drżące mięśnie chwyciły go, próbując utrzymać głęboko zanurzonego. Kit zaczęła dochodzić, gdy z powrotem się w niej znalazł. Tyłem głowy oparła się o ceglaną ścianę, nogą objęła go w pasie i próbowała naprzeć na niego mocniej. Wysoki ostry krzyk wydobył się z jej gardła i Jake zasłonił jej usta swoją dłonią. Skręcała się i wiła przy

nim, gdy napierał mocnymi, ciężkimi razami, przyciskając podstawę swojej długości do jej łechtaczki sprawiając, że orgazm przepływał przez nią cały czas. Doszedł miękko sycząc przekleństwo, zastępując dłoń swoimi wargami, by wziąć jej usta w zaskakująco czułym pocałunku. Kit, stając się powoli świadoma otoczenia, ledwo poczuła jak wysunął się z niej i poprawił jej spódnicę. Jasna cholera, właśnie uprawiała seks publicznie – na miłość Boską, w alejce! Jeszcze nigdy w swoim życiu aż tak nie straciła kontroli, zwłaszcza, kiedy chodziło o seks. Patrzyła jak Jake wyrzuca prezerwatywę do pobliskiego śmietnika i zamyka rozporek. To było niedorzeczne. Całe to zajście trwało mniej jak pięć minut, a poza kilkoma zmiętymi częściami ich koszulek, ubrania były nienaruszone. Drżącymi dłońmi skręciła włosy z powrotem w kok i spięła je klamrą. Jake podniósł jej torbę, a ona złapała ją drżącymi palcami. Jakoś ją upuściła podczas ich dziesięciosekundowej gry wstępnej. Objął ją w ręką w talii i przytulił się twarzą do jej szyi. – Chcę cię zabrać do domu i rozebrać – wymruczał. Nieprawdopodobne, ale jej sutki natychmiast się napięły, a jej cipka zacisnęła w prymitywnej odpowiedzi. Kit wolała nie rozwodzić się nad swoją niepokojącą i przytłaczającą reakcją na Jake’a. Zamiast tego skupiła się na fakcie, że jeśli zdoła utrzymać go w pobliżu przez następny miesiąc to „Stripping It Down” otrzyma ogromny materiał źródłowy.

Rozdział Siódmy Tej nocy Jake poszedł z Kit do domu i nigdy już stamtąd nie wyszedł. Trzy tygodnie później siedział w bokserkach przy jej kuchennym stole i pijąc kawę jadł swoje płatki Cheerios jakby był u siebie. Przyjrzała mu się znad gazety nadal nie będąc całkowicie pewną jak do tego doszło. Na początku jego szczoteczka do zębów pojawiła się obok jej. Następnie jego golarka znalazła swoje stałe miejsce na jej umywalce. Wkrótce po tym, zaczął przynosić ubrania na zmianę, aż w końcu w niedzielne popołudnie przyjechał ze swoją torbą i poprosił ją o zapasowy klucz. A ona jak jakaś idiotka dała mu go. Potem nastąpiły inne rzeczy. Jej lodówka, zamiast zostać użyta jako miejsce dla lakierów do paznokci i pozostałości potraw na wynos, była teraz wyposażona w różnorodne owoce i warzywa, mleko i piwo. Nawet jeśli się wahała, Kit musiała przyznać, że fajnie było obudzić się i mieć zawsze mleko do kawy Jednak to, że Jake zachowywał się jak prawdziwy chłopak nie znaczyło, że nim jest. Za ponad tydzień wracał do Bostonu, a ona przewidywała, że w tym momencie zakończy się ich romans. Ponieważ, pomimo jego władczego wtargnięcia do jej mieszkania i życia, nie wspominał nic o chęci zaangażowania się w to, co aktualnie ich łączyło. Z czym się zgadzam, upomniała się ostro. Chociaż będzie tęskniła za widokiem jego półnagiego ciała w swojej kuchni. Niezdolna się oprzeć stanęła za nim, sunąc swoimi palcami przez czarne loczki okrywające jego światowej klasy klatę. Odchylił do tyłu swoją głowę, a ona go pocałowała. Smak gorącej kawy i jeszcze gorętszego mężczyzny sprawił, że prawie upadła na kolana. Musiała przyznać, że w tym zachowaniu się jak pełnoetatowy chłopak coś było, ale nigdy nie przyznałaby tego na głos. Nie żeby myślała w taki sposób o Jake’u. Niestety, wbrew zaprzeczeniom Kit, Elizabeth zaczęła odnosić się do nich jakby byli razem i zaprosiła ich na ślub jako parę. Nawet posuwała się na tyle daleko, że zmieniła rezerwację w hotelu dla Kit tak, by mogła zostać tam razem z Jake’iem. Także jej redaktorka z Bustout szła za modą. – Co twój chłopak sądzi o tym blogu? – spytała Kit w zeszłym tygodniu. – Nie sądzi – odpowiedziała Kit – bo nie wie o nim. Poza tym, nie jest moim chłopakiem – powiedziała zwięźle – Jest obiektem badań. – Cholera, jesteś oziębła. – Zaśmiała się Tina. – Prawie współczuję biednemu kolesiowi. Kimkolwiek jest, postaraj się utrzymać go blisko przez jakiś czas, bo dzięki tobie, strona nigdy jeszcze nie była taka popularna.

W tym momencie, Kit była zaskoczona nie czując oczekiwanego uniesienia z powodu popularności bloga. To była prawda; jej blog – i w konsekwencji Bustout.com – przez ostatnie trzy tygodnie przeżyły napływ ogromnej ilości czytelników. Kit nawet otrzymała emaile od swoich przyjaciółek z kopiami jej własnych zapisków uzupełnione o nowe pomysłowe wstawki. Zamiast tego rozmyślała nad tym, co powiedziała jej Tina. Próbowała przekonać się, że C. Teaser była tylko fasadą – osobą, którą stworzyła dla rozrywki kobiet. Ale kiedy pomyślała o tym jak wykorzystała Jake’a do tego materiału, zastanowiła się czy ta zimna pożeraczka facetów była prawdziwą Kit. Gdy poczuła jak dłonie Jake’a głaszczą ją po przedramionach spróbowała pozbyć się winy, które w ciągu tych dni bardzo często jej towarzyszyło. Żeby nie wplątać się głupio w mgłę wspaniałego seksu i ciepłych uczuć, które Jake w niej wzbudził, w ciągu ostatnich kilku tygodni przyjęła szczególnie szorstki ton w „Stripping It Down”. Celowo przedstawiła Jake’a jako głodnego seksu, pantoflarza-idiotę, którego trzymała w niewoli. Co było bardzo dalekie od tego jaki był naprawdę. Niegodziwie inteligentny, zabawny, charyzmatyczny, nie wspominając już o zabójczo przystojnej aparycji. Schowała twarz w jego włosach, gdy nagle jakiś głos szepnął, nie pierwszy już raz, że była na skraju całkowitego spieprzenia swojego związku z jedynym facetem, z którym mogłaby spędzić resztę swojego życia. Wygnała tę myśl zanim zdążyła się zakorzenić i przypomniała sobie swój cel. Była z Jake’iem tylko dla swojej kariery pisarki. A jeśli przy tym skorzysta na wspaniałym seksie i kilku kolacjach, to hej!, przyjmie bonusy. – Ałć. – Jake wzdrygnął się i odciągnął jej dłonie od swojej klaty. Kit nie zorientowała się, że nieświadomie wbiła paznokcie w jego skórę. Wymamrotała przeprosiny i odsunęła się, ale złapał ją za nadgarstki, zatrzymując ja. – Co robisz dzisiaj wieczorem po pracy? – Chciałam popracować nad projektem, który piszę jako wolny strzelec. – Była to prawda. Najnowsze wydanie „Stripping It Down” miało wyjść jutro, a ona nadal nie była w stanie wymyślić nic dobrego. – Jest jakaś szansa, żebyś towarzyszyła mi podczas służbowej kolacji? Kit zesztywniała i wyprostowała się. Wychodzenie razem ze swoimi przyjaciółmi było jedną sprawą. W jej świecie przynajmniej zapoznajesz swoją randkę ze współpracownikami wtedy, kiedy jesteś gotowy ogłosić całemu światu słowa „mój chłopak/moja dziewczyna”. Dlatego też w ciągu trzech lat, kiedy pracowała dla Tribune, nie miała ze sobą randki na przyjęciu wakacyjnym. – Nie wiem czy to jest dobry pomysł – wykręciła się. – To znaczy, nie jestem, my nie jesteśmy… – jąkała się. Cholera. Ostatnią rzeczą jaką chciała było wplątanie się w rozmowę na temat „ statusu związku”. Jake wstając zdołał całkowicie ją rozproszyć. Był tak bardzo wysoki, że jej pozbawione biustonosza piersi były przyciśnięte do jego klaty, a przy brzuchu mogła poczuć

wybrzuszenie w jego bokserka, które poruszało się z zainteresowaniem. Jej ciało zareagowało jak pies Pavlova, mimo tego, że obudził ją dzisiaj rano swoim językiem między jej nogami. – To nic takiego, Kit. Każdy przyjdzie ze swoimi żonami czy dziewczynami, a ja będę sterczeć sam jak pójdę bez nikogo. Nie bierz tego do siebie. Jego zielone oczy migotały z rozbawienia i nie zobaczyła w nich niczego, by zwątpić, że była to dla niego tylko swobodna przysługa. – No dobra – zgodziła się. Poddała się perspektywie długiego wieczoru ze sztywnymi kapitalistami i z ich żonami oraz dziewczynami. – Powiedz mi gdzie i kiedy.

Co dziwne kolacja nie była prawie taka piekielna jak obawiała się Kit. Nie bolał zachwyt Jake’a, kiedy ją zobaczył. Po obejrzeniu jej w ciasnym golfie, czekoladowej spódnicy i czekoladowych, zamszowych butach do kolan, pocałował ją w ucho i wymruczał: „Świetnie wyglądasz”. Przez co ucieszyła się, że nie przyszła w bluzeczce z dużym dekoltem i w czerwonych, zawiązywanych w kostce bucikach, które zakładała po to, by zrobić trochę zamieszania. To było oczywiste, że Jake był pupilem w swojej firmie, jak większość partnerów z Zachodniego Wybrzeża i tak zwane – „Młodsze nabytki” – jak ją uświadomił. Inni byli przynajmniej o pięć lat starsi od trzydziestoczteroletniego Jake’a. Nie mogła nic poradzić na to, że odczuwała lekki strach, gdy przypominała sobie o jego niezaprzeczalnym sukcesie w tak młodym wieku. Nie to, żeby ją to zaskoczyło. Nawet w średniej szkole, Jake wydzielał coś takiego jak feromony, coś co dawało znać światu, że nigdy nie będzie przeciętniakiem. Przez to się w nim zakochała. Jakim głupkiem była sądząc, że uważał ją za jednakowo wyjątkową? Ta myśl ją na krotko zawróciła. Od kiedy ulegała kobiecej niepewności? Poza tym, kobieta, którą była teraz, była o dwanaście lat dojrzalsza i nie powinna się przejmować tym, dlaczego jakikolwiek facet – włączając w to Jake’a Donovana – uważał ją za „wyjątkową”. Mimo to cieszyła się, gdy troskliwie odgrywał rolę jej chłopaka, trzymając ją za dłoń pod stołem, upewniając się, że w jej kieliszku jest wino, uśmiechając się, gdy inteligentnie opowiadała na wiele pytań o przedsiębiorstwa, w które zainwestowała jego firma. Dawniej rzadko odczuwała, że jej praca może być społeczną zaletą. Jej przyjaciele w większości nie byli szczególnie zainteresowani nowymi trendami w technologii i ostatnią przebudową przedsiębiorstw. Jedyną czarną owcą tego wieczoru była narzeczona jednego z pozostałych partnerów. Piskliwa, chuda kobieta w wieku Kit. Gdy tylko Amy – młodsza dyrektor od PR – usłyszała, że Kit jest reporterką biznesową, natychmiast wyrecytowała listę swoich klientów i wszystkie powody, dla których Kit powinna napisać o każdym z nich. Tak było, kiedy nie śliniła się do Jake’a jakby chciała rozlać na jego ciało płynną czekoladę i wylizać go do czysta. – Musisz dużo ćwiczyć – powiedziała Amy do Jake’a. Jej oczy migotały pożądliwie w jego stronę po drugiej stronie stołu. Jej narzeczony, krępy ciemnowłosy mężczyzna z grubą szyją i z nieźle wydatnym brzuszkiem, nie wydawał się tym interesować.

Jake uśmiechnął się niespokojnie. – Kiedy tylko mogę to chodzę na siłownię. – No daj spokój – powiedziała Amy, trzepocząc rzęsami jakby konik polny wylądował na jej powiece. – Nie ma się takiego ciała przez sporadyczne wyjścia na siłownię. Jaki jest twój sekret? Palce Kit zacisnęły się na kieliszku. Oczywiście nie była zazdrosna. Nie pozwoliła sobie przejmować się zazdrością. Ale wierzyła w niepisane zasady zachowania się znane wolnym kobietom. W świecie Kit, nie flirtowało się z facetem drugiej. Niegrzeczny diabeł, który namawiał Kit, by ubrała się jak dziwka, pojawił się na jej ramieniu. Pochylając się nad stołem, Kit powiedziała cichym głosem, by reszta siedząca przy stole nie usłyszała. – Jestem bardzo wymagająca. Trzymam go w formie naszymi sesjami maratońskiego rżnięcia. Buzia Amy otworzyła się ze zdumienia, a jej narzeczony, który najwyraźniej jednak zwracał uwagę na całość, zaśmiał się tak mocno, że wino wypłynęło z jego nosa. Prawie natychmiast Kit chciała to wszystko odwołać. Miała talent, że po wypiciu kilku kieliszków wina kierowała jakąś zjadliwą lub niewłaściwą uwagi w sytuacjach takiej jak ta. Jej wewnętrzny edytor usunął co nieco i zapomniała, że nie każdemu się może takie zachowanie podobać, nawet jeśli sądziła, że była zabawna. Próbowała przekonać się, że nie obchodziło jej to. Ale tak naprawdę nie chciała zawstydzić Jake’a przed jego współpracownicą. Kit odwróciła się do Jake’a, przestraszona tym co zobaczy na jego twarzy. Nie było na niej żadnego szoku, złości czy nawet wstydu. Jego wyraz ukazywał dumę, która mówiła, że był najszczęśliwszym facetem w pomieszczeniu i, że doskonale zdawał sobie z tego sprawę. – Cóż mogę powiedzieć – wtrącił się, sunąc ręką po jej ramionach. – Jeśli wyda o tym DVD to będzie bogatsza od tego faceta, Tae Boy’a. O. Mój. Boże. Zamarła w szoku, z kieliszkiem przy ustach. Ma ją. Ten facet, którego opisywałam jako pierwszego i najgorszego psa w moim życiu rozumie mnie lepiej niż ktokolwiek inny. Poczuła się jakby się zapadała w psotne ciepło jego oczu. Nie tylko dlatego, że właściwie jest nią zauroczony. Nagle paniczne uczucie zakotwiczyło się w jej klatce. Od analizowania tego nowego, przeraźliwego odkrycia została uratowana, kiedy ogłoszono, że po kolacji drinki będą serwowane przy barze. Zanim Jake zdołał pójść za innymi złapała go za rękę. – Chodź ze mną – powiedziała ciągnąc go za sobą korytarzem w stronę toalet. Nagle stała się poirytowana, niespokojna i zmuszona pokazać mu, że… coś czuje. Coś, czego nie może ubrać w słowa. Zaciągnęła go do damskiej toalety i pchnęła go do osobnej kabiny. – Kit, nie powinniśmy… Pchając go na drzwiczki uklękła przed nim i otworzyła jego rozporek.

– Tylko mi nie mów – wyszeptała, opuszczając z jego bioder spodnie i bokserki – że taki doświadczony, wyszukany mężczyzna jak ty pozwoli, żeby powstrzymała go obawa przed nakryciem. Zaśmiał się delikatnie, słysząc swoje własne słowa w jej ustach. Dźwięk zamienił się w jęk, gdy złapała za jego pulsującą erekcję i przejechała językiem po całej jej długości. Chwytając go u podstawy przejechała językiem wzdłuż spodu, specjalną uwagę poświęcając miejscu pod aksamitną, śliwkową główką. Smakował tak dobrze. Jak zgrzana męska skóra i ziemiste piżmo. Czuła jak podskakuje przy jej języku. Zacisnęła uda odczuwając bolesny puls swojej kobiecości. Duże dłonie chwyciły za jej włosy, kierując nią, gdy ssała go tak głęboko jak tylko zdołała, czując go przy gardle i drażniąc palcami jego mosznę. Przez ostatnie trzy tygodnie poznała jego ciało tak dobrze jak swoje własne, dokładnie wiedząc jak dotykać, by zaprowadzić go do natychmiastowego, wybuchowego wyzwolenia. Teraz użyła każdej sztuczki, starając się przekazać bez słów, że wbrew jej sprzeciwom zależało jej na nim. Że na wiele sposobów był niesamowitym mężczyzną, że przez ten miesiąc była bardzo szczęśliwa i, że nie sądziła, by to było w ogóle możliwe. Jego jęki rozbrzmiały w łazience, gdy palcami rozkołysała jego jądra a ręką zaczęła poruszać mocno i szybko. Ssała i drażniła główkę, a kiedy wiedziała, że był już na krawędzi, wessała go głęboko, odprężając mięśnie w gardle, gdy eksplodował w jej usta. Doiła go aż do ostatniej kropli, całując czubek ostatni raz zanim schowała go z powrotem do bokserek. Jake podciągnął ją delikatnie do góry i schwytał jej usta w swoje. Jęczał, gdy dłonią zaczął podciągać do góry jej spódnicę. Delikatnie go odepchnęła. – Nie chcesz mnie? Przycisnęła palec do jego ust, niezdolna powstrzymać jęku, kiedy go wessał. – To wszystko było dla ciebie. Jego powolny uśmiech był godny reklamy pasty do zębów. – Muszę wiedzieć czym sobie na to zasłużyłem, bym mógł robić to każdego dnia przez resztę swojego życia. Nawet wiedząc, że nie miał nic przez to na myśli, była zaskoczona, że użycie określenia „resztę swojego życia” nie wzbudziło w niej paniki. Następnego dnia Kit obudziła się wcześnie rano, żeby sprawdzić pocztę. Pierwszy raz widząc cały ten zaszczyt dla „Stripping It Down” nie poczuła wstrząsającej dumy. Zamiast tego poczuła jakby miała mdłości. Zeszłej nocy została zmuszona dowiedzieć się, że to co łączyło ją z Jakem było wyjątkowe, nawet piękne i nie czuła się właściwie, opisując to w imię rozrywki. Pocieszyła się myślą, że przynajmniej ani Jake ani jej przyjaciele nie wiedzieli o jej sukowatej alter ego, a jeśli skończy z tym teraz to Jake mógłby się nigdy nie dowiedzieć jak wykorzystała ich relację, by podnieść liczbę czytelników swojego bloga. Jakby czytając w jej myślach, zadzwoniła Tina.

– Kit, przepraszam, że tak wcześnie, ale nie zgadniesz co się stało. – Nawet przez telefon Kit mogła usłyszeć jak Tina zadrżała w podekscytowaniu niczym chihuahua. Kit jej przerwała. – Właściwie to cieszę się, że zadzwoniłaś. Potrzebuję jakieś burzy mózgów. Muszę przestać pisać o Jake’u. Przez kilka chwil Tina była całkowicie cicho. – Nie, Kit. Nie możesz teraz przestać. Dlatego dzwonię. Zgłosiła się do mnie redaktorka z wydawnictwa Hardin. Widziała twojego bloga i chce wiedzieć czy my – to znaczy ty i Bustout – bylibyśmy zainteresowani skompletowaniem zapisków w książce „Stripping It Down”. Słuchawka wysunęła się z jej zdrętwiałych palców. – Kit? Jesteś tam? Kit osunęła się na podłogę wzdłuż kabla. – Książka? Mówisz poważnie? – To nie wszystko – powiedziała Tina. – Mówiła, że ma przyjaciela w magazynie atBella, który może być zainteresowany zakupem praw i dać ci comiesięczną rubrykę. Comiesięczna kolumna w ogólnonarodowym czasopiśmie? I książka? To było lepsze od tego, o czym zawsze marzyła. – Nie chcę cię stracić – paplała Tina. – Ale jeśli wykupią prawa to możemy rozszerzyć zespół redaktorski. Jest tylko jedna sprawa… – Kit zebrała się w sobie – ona chce zobaczyć więcej. Naprawdę spodobała jej się półroczna praca jaką wykonałaś pisząc dla nas, ale uważa, że ostatni miesiąc był naprawdę gwiazdorski i chce się upewnić, że potrafisz utrzymać ten poziom. Kit zamknęła oczy, gdy ścisnęło ją w żołądku. Ostatni miesiąc. Kroniki Jake’a, jak zaczęła na to mówić. Zamknęła drzwi od sypialni, za którymi spał w błogiej nieświadomości, nie mając pojęcia, że dla tysiąca czytelników był nieznanym, bezmózgim fiutem przymocowanym do ciała okrutnie wykorzystywanego przez taką jedną C. Teaser. Nigdy się nie dowie. Dlatego na samym początku przyjęłaś pseudonim. Ale jak zdoła ukryć przed nim tę tajemnicę, gdy już wyda książkę? Cholernie dobrze wiesz, że odejdzie z twojego życia dużo wcześniej niż zostanie to wydrukowane na kartkach. Ta myśl powstrzymała jej wyrzuty sumienia. Kogo próbowała nabrać? Jake niedługo wyjeżdżał, a fakt, że zaczęło jej na nim zależeć był nieistotny. Na pewno nie zamierzała poświęcić dla niego swojej kariery. – Powiedz jej, że będę pisać – powiedziała Kit. – Powiedz jej, że zapis z ostatniego tygodnia będzie moim najlepszym.

Rozdział Ósmy Jake spojrzał na e–maila, którego właśnie otrzymał. Ulżyło mu, że miał usprawiedliwienie, żeby przestać czytać biznes plan. Rozsiadł się wygodnie przy biurku. Zwykle mógłby przelecieć te wszystkie sprawy w pięć minut i od razu wchłonąłby wszystkie istotne szczegóły. Ostatnio jednak jego koncentracja została zachwiana i dobrze wiedział kto jest temu winien. Kliknął, by otworzyć wiadomość od Michaela. W okienku pojawiły się jakieś rubryki, które znalazł w Internecie. Michael dodał swój własny tekst: „Cieszysz się, że złapaliśmy te porządne, hę?” Jake zwykle ignorował tego typu żarty i rzeczy przesyłane przez swoich przyjaciół, ale tym razem zorientował się, że ma do czynienia z raniącą inteligencją i, że to przyciąga jego uwagę. Tekst był zatytułowany „Stripping It Down” i został napisany przez kobietę z – Oh! – tak bardzo odpowiednim pseudonimem, C. Teaser. Była jak extra niemiła wersja „Seksu w Wielkim Mieście”. Ta C. Teaser najwyraźniej miała jakiegoś głupka i prowadziła go za kutasa dopóki go nie wymęczyła, co – jak gwarantowała czytelnikom – nastąpi już niedługo. Kimkolwiek był ten koleś, Jake mu współczuł. Oj, jakby miał cokolwiek do powiedzenia. Pokręcił głową. Cztery tygodnie. Cztery tygodnie w San Francisco uganiając się za Kit, a nie byli nawet bliżej jakiegoś trwałego związku. Najświętszy Boże. Każdej nocy uprawiał z nią seks, wprowadził się do jej mieszkania i nadal obawiał się tego, że jeśli potraktuje ją jako swoją dziewczynę to ona okręci się na pięcie i ucieknie. Co za dupek. Jako facet, który posiadał reputację agresywnego, który był znany ze swoich skłonności do przemienienia „nie” na „tak”, z pewnością zachowywał się jak ciota. Oczywiście, nigdy jeszcze nie stanął wobec możliwości odtrącenia, które mogłoby zrujnować mu życie. „Cieszysz się, że złapaliśmy te porządne”. Szczerze mówiąc, to Jake nie był pewny czy złapał. Po tym wszystkim nadal nie wiedział jak dotrzeć do Kit. Oczywiście seks był niesamowity, wybuchowy, a kiedy był w niej, wiedział, że nie powstrzymywała niczego, wiedział, że dawała mu z siebie wszystko. A po wszystkim patrzyła na niego i przez kilka krótkich sekund nie było żadnych obaw, żadnego dystansu, żadnego muru nie pozwalającego mu ujrzeć co naprawdę czuła. I przez te kilka sekund był pewien, że kocha go tak samo jak on ją. Ale nieunikniona ściana wschodziła. Kit staczała się z łóżka, by wziąć prysznic lub nadrobić zaległości w pracy. Robiła cokolwiek, żeby zdystansować się od zażyłości, którą właśnie dzielili. Następnie budził się rano z nią przytuloną do niego jakby brakowało jej bliskości.

To bzdura, pomyślał gniewnie, gdy sięgnął po telefon. Za tydzień musiał wracać do Bostonu i do tego czasu miał zamiar określić plany na przyszłość. Przeniesienia się do San Francisco na stałe albo jej przeprowadzki do Bostonu. Nawet któregoś dnia poszedł kupić pierścionek zaręczynowy. Ale on – Jake Donovan – facet, który nigdy nie pozwolił nikomu bądź niczemu powstrzymać go od tego co chciał, bał się. Trzymając w dłoni trzykaratowy diamentowy pierścionek, wyobrażał sobie jak oświadczyć się Kit. I zamiast niezmiernej radości, może nawet łez szczęścia, widział jej otwarte z przerażenia oczy, gdy delikatnie poklepałaby jego dłoń i powiedziałaby, że docenia gest, ale nie zależy jej na nim „w ten sposób”. I jak mięczak zabrałby z powrotem pierścionek, który wyglądałby doskonale na jej szczupłej dłoni o długich palcach i wróciłby do sklepu. Marszcząc brwi, uniósł słuchawkę i wystukał numer Kit. Dość już tego gówna. Był już chory z tego pantoflowania starając się tak nią manipulować, by dała mu to, czego pragnie. Dzisiaj usiądą i odbędą niezłą, długą rozmowę, a on pokaże, że ma jakieś jaja i właściwie przyzna jak się czuje. Żadnych więcej gierek. Żadnego więcej udawania, że był to tylko zwykły seks, by po prostu utrzymać ją w jej strefie komfortu. Dzisiaj zamierza postawić Kit przed kilkoma twardymi prawdami na temat ich relacji. A jeśli ucieknie gdzie pieprz rośnie? Przynajmniej będzie wiedział, że próbował. Ale zwykła myśl o odrzuceniu ściskała mu brzuch jak lodowa pięść. Kit odebrała po drugim sygnale. – Spotkaj się dzisiaj ze mną na kolacji – powiedział bez ogródek. – Musimy przedyskutować parę spraw. Spotkał się z ciszą. Może powinien spróbować bardziej przyjaznym tonem. – Nie mogę – odpowiedziała. – Mam inne plany. – Inne plany? – Naiwny był sądząc, że po tak długim czasie nadal będzie musiał robić z nią plany z wyprzedzeniem i ona również będzie to robić jakby byli właściwie prawdziwą parą. Do teraz, celowo unikał wypytywania jej, nie chcąc ograniczyć jej swobody bądź dać jej powodu do ucieczki. Nie miał zastrzeżeń. – Jakie plany? Dlaczego nie skontaktowałaś się ze mną? – Nie sądziłam, że muszę się z tobą kontaktować, tatusiu. – powiedziała, sarkazm sączył się przez linie telefoniczne. – Jakie plany? – powtórzył. Umilkła. – Biznesowe plany – odpowiedziała w końcu. W ciągu jego miesięcznego pobytu, kilka razy zaznaczyła, że w przeciwieństwie do jego pracy, była wdzięczna, że jej robota w Tribune nie wymagała prawie żadnego uspołecznienia opartego na pracy. – Biznesowe sprawy – powtórzył sceptycznie.

– Chodzi o mój własny projekt, coś nad czym pracowałam. – Jej głos był charakterystycznie pobudzony. – W porządku. Widzimy się w twoim mieszkaniu. – Rozłączył się, patrząc gniewnie na telefon jakby była to jej twarz. Coś było nie tak. Przez ostatni tydzień zachowywała się tak jakby czegoś unikała. Poszedł kiedyś do jej biura, by zaprosić ją na lunch i okazało się, że wyszła. Kiedy później podpytał ją na ten temat, powiedziała mu, że wyszła z przyjaciółmi. Przez dwie noce wracała późno do domu, przekazując mu marne szczegóły na temat tego gdzie była. A kiedy więcej niż raz przerywał jej w pracy w domu, natychmiast zamykała laptopa, by nie mógł zobaczyć niczego, nad czym pracowała. Czy jest możliwe, że spotyka się z kimś innym? Myśl o rękach innego mężczyzny dotykających ją, pieszczących ją, mających dostęp do jej gładkiej, opalonej skóry i jedwabnie wilgotnego ciepła sprawiła, że zachciało mu się wymiotować. Jake, który nigdy w swoim życiu nie był zazdrosny, zmagał się z wściekłością, która pojawiała się na zwykłą myśl o innym mężczyźnie patrzącym jedynie na kobietę, którą on uważał za swoją.

Kit pomału otworzyła zamek od drzwi wejściowych. Było po północy, gdy weszła na palcach do pokoju i modliła się, by Jake już spał. Serce jej waliło z kombinacji winy i frustracji. Ostatnie kilka godzin spędziła z Tiną i redaktorką z Hardin Publishing, która specjalnie przyleciała z Nowego Jorku, by nawiązać umowę w sprawie książki z Kit. Jednak zamiast być rozradowaną przez swoją wkrótce nabierającą tempa karierę, czuła się źle. Przez ostatni tydzień czuła się jakby jadowite węże kąsały ją od środka. Zamiast dodatkowych wpisów, napisała kilka dodatkowych kawałków do książki, wszystkie o Jake’u. Płakała, gdy wysyłała opis ich ostatniej nocy, która była największym kłamstwem w jej karierze. Mój mały szczeniaczek niedługo wraca do domu i nie mogę się już tego doczekać. Nie zrozumcie mnie źle. Jestem wielką fanką regularnego seksu i niedbałej postawy tego małego pieska. Ale ostatnio wisi mi na ramiączkach biustonosza i zaczynam czuć się trochę… ograniczona. Prawda była taka, że bała się odejścia Jake’a, ale nie wiedziała co z tym zrobić. Nie wspominał nic o tym, co się stanie, kiedy wróci do domu w Bostonie, a ona była tak zajęta i tak pochłonięta winą, że nie była w stanie zdobyć się na odwagę, by zainicjować dyskusję. Mimo to, nadal była dobra w odczytywaniu ludzi i każde spojrzenie, każdy ruch, każdy dotyk mówiły jej, że Jake’owi zależy. Jakakolwiek niepewność w sprawie ich związku była jej winą. Ona była tą, która ryzykowała to wszystko swoim płochliwym i ostatnio tajemniczym zachowaniem. A dzisiaj z osądzającego tonu jego głosu wynikało, że najwyraźniej był poirytowany, podejrzliwy co do jej nagłej serii spotkań i planów, które go nie dotyczyły. Co miała zrobić? Mimo, że ślubowała nie pozwolić, by to co było między nią a Jakem nie przeszkadzało tej zdumiewającej możliwości kariery, to nie mogła dłużej zaprzeczać, że zależało jej na nim. Bardzo.

Jakoś ta naiwna, nierealistyczna, idealistyczna nastolatka przypomniała jej powody, dla których wtedy zakochała się w Jake’u i dlaczego tak naprawdę, naprawdę lubi go teraz. Lecz jeśli będą na poważnie, to co mu powie? Nie może na zawsze trzymać w sekrecie swojej książki i bloga. Co mogłaby powiedzieć? „ Och i tak a propos Jake, piszę ten naprawdę podły blog i całkowicie wykorzystałam nasze życie erotyczne, by zrobić z ciebie kompletnego głupka. I lepiej się przyzwyczaj do tego, bo prawdopodobnie będę musiała zakpić z najbardziej niezwykłego związku jaki miałam, w dającej się przewidzieć przyszłości”. Jak na kobietę, która szczyciła się unikaniem skomplikowanych relacji z facetami, jakoś zdołała wylądować w wielkim, wariackim gównie. Kit nie włączyła światła, gdy weszła do mieszkania, mając nadzieję, że może się zakradnie i wślizgnie do łóżka obok Jake’a i poudaje przez kilka godzin, że nie spieprzyła kompletnie swojego życia. Lampa się zapaliła, a ona wrzasnęła i upuściła swoją torebkę. Jake siedział na jej skórzanym, klubowym krzesełku ze szklanką w dłoni. – Trochę późno nieprawdaż? – zapytał głosem tak zimnym, że oczekiwała ujrzeć sople tworzące się nad jego nosem. Przyparta do muru walczyła jak zwykle swoją brawurą. – Siedziałeś tu w ciemności jak jakiś współczesny pan Rochester? Jak to gotycko z twojej strony. Wstał wypijając resztki trunku, który pozostał w jego szklance zanim postawił ją na blacie. – Gdzie byłaś Kit? – Powoli do niej podszedł a ona miała niewygodne uczucie, że jest prześladowana. – Mówiłam ci. Miałam spotkanie. – Pękła. Przynajmniej była to prawda i miała nadzieję, że nie będzie wymagał szczegółów. Mogła mu wmawiać przez telefon, żaden problem i nie miała żadnych skrupułów w upiększaniu dla efektu, ale naprawdę ciężko jej było utrzymać twarz bez wyrazu, kiedy musiała kłamać twarzą w twarz. Wreszcie był tak blisko, że mogła wyczuć znajome piżmo i sandałowy zapach jego skóry, zmieszany z aromatem szkockiej w jego oddechu. Chciała zlizać ten smak z jego ust, ale jego postawa właściwie do tego nie zachęcała. – Zdradzasz mnie? Ogłuszona zrobiła krok w tył. Część jej tak odczuła ulgę, że nie żądał od niej szczegółów spotkania, że prawie się zaśmiała. Ale to pragnienie zostało wypchnięte przez rozdrażnienie. Za jaką osobę ją uważa? Naprawdę myśli, że pozwalając mu mieszkać u siebie, uprawiając z nim każdego dnia szalony, niepohamowany seks, spotykałaby się w tym samym czasie z kimś innym? Zignorowała ten mały szept, który mówił, że miał prawo być podejrzliwy przez sposób w jaki ostatnio się zachowywała. Zamiast tego, zrobiła to, co zawsze i zajęła swoje stanowisko.

– Zdradzam? Zdradzanie sugerowałoby, że jesteśmy ze sobą na wyłączność – wyjaśniła sucho. – A nie jesteśmy. Ale skoro chcesz wiedzieć czy pieprzę kogoś innego, to odpowiedź brzmi nie. Język ciała Kit – odchylona do tyłu głowa i barki, ramiona założone mocno na piersi, jedna ciemna brew uniesiona władczo – wrzeszczał: „nie dotykaj”, ale Jake chwycił ją za ramiona i przyciągnął mocno do siebie. Przepłynęła przez niego ulga. Kit nadal ukrywała coś przed nim – co do tego nie miał wątpliwości – ale nie był to inny facet. Wiedział, że nie kłamie o byciu z kimś innym. Więc, o co chodzi w takim razie? Zepchnął na bok to pytanie. Teraz nie czas, by się tym martwić. Po tej całej jego cierpliwości w manewrowaniu i próbach manipulacji, czas na prawdę. Zamierzał obnażyć swoją duszę. Powiedzieć Kit, że w Meksyku wpadł na łeb na szyję i przyjechał do San Francisco z jakimś śmiesznym planem sprawienia, by się w nim zakochała. I modlił się, by nie wyśmiała mu się w twarz albo, żeby nie uciekła z wrzaskiem do drzwi. – Kit, niedługo muszę wracać do Bostonu – zaczął. Jej zielono-szare spojrzenie było nie do odczytania, gdy grzebał się z tym, co miał powiedzieć. – I? – Jej ręce opadły po bokach i mimo, że nie odtrąciła go, to też nie objęła. – Pieprzyć to – wymamrotał, wypuszczając ją, by przejechać z frustracji dłonią przez włosy. – Nie ma powodu by owijać w bawełnę. Obserwowała go ostrożnie i nic dziwnego. W końcu zaczął się łamać i mówić do siebie jakby był jakimś psycholem. – Jake, wiem co chcesz powiedzieć i… – Kocham cię Kit. Jego żołądek opadł gdzieś do poziomu kostki, kiedy spotkał się z ogłuszoną ciszą. W końcu zdołała wydusić: – Że co? – Kocham cię – powtórzył, zgarniając jej twarz w dłonie widząc tą surową panikę w jej oczach. – Nie przyjechałem do San Francisco w interesach Kit. Przyjechałem do ciebie. Zakochałem się w tobie w Meksyku. Do diabła, myślę, że kochałem cię już wtedy, kiedy byłaś w liceum. Ale kiedy miesiąc temu zobaczyłem cię w Meksyku, po prostu wiedziałem. Wiedziałem, że to ty. Wiem, że dawno temu cię skrzywdziłem. Zachowałem się jak kompletny palant i zrobiłbym wszystko, by cofnąć czas i zmienić to, co się wydarzyło. Ale to było lata temu, a to jest teraz. I starałem się być cierpliwy, starałem się dać ci przestrzeń byś zorientowała się na swój sposób, ale tracę czas, a kocham cię, Kit – zamilkł biorąc głęboki oddech, czując słabe drżenie przepływające przez całe swoje ciało. Albo może to była ona? Jej dłonie również się trzęsły, gdy uniosła je, by złapać jego własne, a w jej oczach ujrzał nagą podatność i lęk. A pod tym, jakieś dzikie emocje, które sprowadziły pierwsze cząstki nadziei rozchodzące się promieniście po jego klatce. – To prawda, Kit – powiedział, utrzymując jej wzrok – Żadnych więcej gierek, tylko prawda. Wyłożyłem karty na stół i potrzebuję byś zrobiła to samo.

Rozdział Dziewiąty Kit chwyciła jego dłonie jakby od tego zależało jej życie, starając się powstrzymać nieposkromione drżenie swojego ciała. Kocha mnie. On mnie KOCHA!!! Radość popłynęła w jej żyłach. Jake Donovan tak naprawdę jej nie lubił, nie zależało mu tak po prostu na niej, on ją kochał. I zmyślał, by mieszkać w San Francisco przez miesiąc, żeby to udowodnić. By być z nią. Miękła przez sposób w jaki na nią patrzył, jego zabójczo zielone oczy były tak pełne nadziei, strachu i oczekiwania. Nagle jej radość została zastąpiona paniką. Co Kit wiedziała o miłości? Spędziła całe swoje dojrzałe życie na zabijaniu każdej czułej emocji, każdego romantycznego impulsu, by trzasnąć tę idiotkę, która została wykorzystana i porzucona lata temu. Ale zgarnęła jego twarz w swoje dłonie, pieszcząc policzki swoimi palcami, uwielbiając sposób w jaki jego jednodniowy zarost drapał jej skórę. Pomimo jej wszystkich wysiłków, zdała sobie sprawę, że również go kocha. Otworzyła buzię jednak nie mogła zmusić słów, by przeszły przez jej gardło, nawet wiedząc jak bardzo chciał je usłyszeć. Łzy frustracji napłynęły jej do oczu. Głupia idiotka. Dlaczego nie możesz po prostu tego powiedzieć? Kocham cię. Dwa słowa, trzy proste sylaby. Miała otwartą buzię, ale słowa nie wyszły. – Już dobrze – wyszeptał przy jej ustach, językiem wsunął się ukradkiem, by przejechać po jej rozdzielonych wargach. – Nie musisz odpowiadać dzisiaj. Ale powiedz mi, że ci zależy. Powiedz, że dasz nam szansę. Pocałowała go wściekle, próbując przekazać tą jedną pieszczotą wszystkie emocje jakie odczuwa, ale których nie może ubrać w słowa. Odsunęła się i schowała twarz przy ciepłej skórze jego szyi, wdychając go, czując jak jego duże ciało ją otacza, gdy objął ją rękoma. – Przez tak długi okres bałam się pozwolić sobie na pokochanie kogoś – wyszeptała. – Ale wydaje mi się, że z tobą jestem wreszcie gotowa zaryzykować. Może i nie było to „też cię kocham”, ale coś na pewno, a na dzisiaj najwidoczniej Jake’owi wystarczyło. Unosząc głowę Kit za podbródek powiedział: – Nigdy nie pozwolę byś tego żałowała. – Jego oczy były tak pełne miłości i pragnienia, że aż poczuła świeży napływ łez i przeklęła siebie za bycie tak cholernie dziewczęcą. Szli w kierunku sypialni zatrzymując się często na pocałunki, zostawiając ścieżkę zrzuconych ubrań przez pokój dzienny. Zamykając drzwi, Jake zatrzymał się przed dużym lustrem. W przyćmionym świetle rzuconym przez jej nocną lampkę ich ciała wyglądały na

gładkie i złote, a widok ramienia Jake’a okrążającego jej talię, jego dużej dłoni rozpłaszczonej władczo na jej brzuchu sprawił, że poczuła świeżą falę wilgoci między nogami. – Jesteś taka cudowna – wyszeptał, a ona zauważyła jak ustami połaskotał jej szyję i w tym samym czasie poczuła miękkie łaskotane jego oddechu. – Najpiękniejsza kobieta jaką w życiu widziałem. Obejmował ją teraz obiema rękoma, przytulając jej plecy mocno do swojego torsu i widziała jak wygięła do tyłu szyję, gdy poczuła twarde, uporczywe szturchnięcie jego penisa w swoje plecy. Oboje patrzyli, zahipnotyzowani widokiem jego palców sunących lekko w dół jej brzucha, po jej biodrach, w dół z przodu jej ud, dopóki Kit praktycznie nie skręcała się w jego ramionach. Jego dłonie na jej skórze były najbardziej erotyczną rzeczą jaką widziała i w tej sekundzie zrozumiała, co pociąga zwykłych ludzi przy nagraniach swojego własnego video. A mówią, że kobiety nie dochodzą przy wizualnej stymulacji… Oblizując usta w oczekiwaniu, Kit wygięła plecy, gdy dłonie Jake’a podjechały drażniąco w górę do jej piersi, zatrzymując się, by przejechać po miękkich spodach. Jęcząc z frustracji, Kit pokryła jego dłonie swoimi, obserwując jak sama umieszcza jego palce na swoich piersiach i kieruje jego dłoń, by uszczypnął jeden twardy, miodowo-brązowy sutek. Syknęła i zamknęła oczy, gdy pociągnął za czubek. Jego usta zostawiały wilgotny ślad na jej szyi i ramieniu. – Tak jest Kitty Kat. Pokaż mi jak chcesz bym cię dotykał. Pokaż mi wszystkie sposoby w jakie mogę ci zrobić dobrze. O ile mogła powiedzieć to Jake już bardzo ładnie poznał wszystkie, ale skoro żądał instrukcji, to kim była by odmówić? Przesunęła jego drugą dłoń na zlekceważoną pierś, wzdychając, gdy pogniótł pulchne ciało i przetoczył sutek między palcami. – Pocałuj mnie – szepnęła, odchylając do tyłu głowę na jego ramię. Pochylił swoją głowę i otworzył usta, by zgarnąć jej własne, językiem lizał wnętrze jakby nie mógł mieć dość jej smaku. Uwalniając jej wargi, zamknął swoje usta na jej uchu i kolejny wstrząs żądzy wystrzelił prosto do jej rdzenia. Skubał i ssał brzoskwiniowe ciało, gdy palcami szczypał i drażnił jej sutki, a Kit zastanowiła się, oglądając jego mocne męskie dłonie pieszczące jej ciało, czy jest zdolna dojść tylko z jego dłońmi na swoich piersiach i ustami na swoim uchu. Wilgotne gorąco pulsowało między jej udami. Łapiąc go za nadgarstek zsunęła dłoń na dół, by przykryła jej starannie wypielęgnowaną kępkę włosków. Zadrżała oglądając jak jego palce znikają w jej wilgotnym gorącu, czując silne, grube palce głaszczące pulchne, śliskie ciało jej cipki. Spojrzała na siebie, na tę dziką kobietę w lustrze. Jej oczy były ciężko przymknięte, usta rozchylone z żądzy, gdy naparła do przodu biodrami starając się pchnąć jego dłoń mocniej. Dwa jego palce pracowały między jej nogami, błyszcząc w jej sokach, okrążając i trąc ciasny guziczek jej łechtaczki, zjeżdżając w dół, by zanurzyć się wewnątrz.

– Tak, Kit – warknął przy jej szyi. – Dojdź dla mnie. Jego palce naparły mocniej i zamknęła oczy, gdy poczuła pierwszy ostry wstrząs swojego orgazmu. – Otwórz oczy – powiedział. – Chcę byś na siebie patrzyła, jak pięknie wyglądasz, kiedy się rozpadasz. Zrobiła tak, a to co ujrzała prawie ją zmroziło. Jej twarz, jej całe ciało, wyraźnie ukazywało jej emocje, gdy tak stała naprężona przy nim, pozwalając mu ujrzeć wszystko, co czuła w swoich oczach, gdy zadrżała. Zanim drgawki zanikły Jake uniósł ją i zaniósł do łóżka. Pochylił się nad nią opierając całą swoją wagę na łokciach. – Jesteś tak cholernie seksowna – powiedział, pocierając gorącą, twardą długością swojej erekcji o jej gładki brzuch. – Seksowna, piękna i niesamowita. Otuliła go swoimi nogami i rękami, głaszcząc dłońmi jego plecy jakby chciała dotknąć każdego cala jego gładkiej skóry i wszystkich twardych mięśni. Odsunął się na tyle tylko, żeby założyć prezerwatywę, a ona rozłożyła szeroko uda na powitanie. Łapiąc za jego penis, przyciągnęła go do siebie ponaglając go, by wsunął się głęboko w jej cipkę. Zaciskając oczy i odchylając do tyłu głowę, Jake wszedł w nią nie zatrzymując się dopóki nie zanurzył się po samą podstawę. Elektryczne impulsy wystrzeliły w całym jej ciele, gdy Kit poczuła to pchnięcie całą swoją duszą. Trzymając jej głowę w swoich dłoniach, Jake przytrzymał ją przypartą swoim dzikim wzrokiem. – Kocham cię, Kit. – Wyszedł prawie całkowicie, następnie wsunął się umyślnie powoli z powrotem. – Nie zamierzam żyć bez ciebie. Rozumiesz mnie? – Przypieczętował to pytanie ostro zataczając biodrami sprawiając, że wygięła się w łuk i napięła, gdy jej chciwe wewnętrzne mięśnie zacisnęły się na jego grubym penisie. – Teraz należysz do mnie, Kit. Zawsze byłaś moja. Jej jedyną odpowiedzią był niski jęk, kiedy zjechała dłońmi w dół, by złapać twarde mięśnie jego pośladków, napierając na niego, by wszedł jeszcze głębiej. Chciała połknąć go w całości, wchłonąć go w swoją skórę. Czyniąc go swoim tak jak on robił to z nią. Przetaczali się po łóżku, siłując się kto ma się znaleźć na górze, chichocząc kiedy zaplątali się w prześcieradle. W końcu Kit znalazła się twarzą w twarz z Jake’iem siedząc na nim, kołysząc się ku niemu w powolnym, mocnym rytmie, a on dłońmi ściskał jej pośladki. Naparł na nią, utrzymując się w niej niemożliwie głęboko i połknął swoimi ustami jej rosnące jęki. Włoski na jego klacie drażniły jej sutki, gdy go ujeżdżała. Ręce oplotła na jego ramionach, trzymając go mocno. Prawie bez żadnego ostrzeżenia schwytał ją orgazm, przepływając przez nią w długich falach, gdy Jake trzymał ją blisko siebie, szepcząc, że ją kocha, całując łzy, które spłynęły z kącików jej oczu. Schował twarz przy jej szyi, szepcząc delikatne „tak”, gdy doszedł.

Godziny później Kit leżała przytulona do Jake’a, nie mogąc zasnąć. Mimo, że fizycznie i psychicznie była wykończona, to gryzło ją sumienie. Wina. Po tym całym niesamowitym seksie, który mieli od miesięcy, tym razem było inaczej. Mając Jake’a na sobie, wewnątrz siebie wiedząc, że ją kocha… Teraz zrozumiała, o co chodziło tym szalonym głupkom, którzy mówili o duchowym połączeniu. W jej głowie pojawiło się nieproszone pytanie pijanej Elizabeth. Nie chcesz znaleźć miłości Kit? Dopomóż jej Boże, znalazła, a jaką była szczęściarą, że odnalazła Jake’a. Wyślizgując się z łóżka chwyciła za swój szlafrok i weszła do pokoju dziennego po cichu zamykając za sobą drzwi. Wiedziała co ma zrobić. Musi posprzątać ten bałagan i ze swoimi czytelnikami i z Jake’em oraz modlić się, by jej wybaczył, kiedy powie mu prawdę o swoim mężczyznożernym alter ego. Może jeśli to napisze, to lepiej będzie wszystkim to przyjąć. Włączyła laptopa i zaczęła pisać.

No cóż dziewczyny, czas bym się przyznała. Czas dać światu znać, że ja, C. Teaser, niezniszczalna, niezachwiana użytkowniczka niczego niepodejrzewającego mężczyzny, zrobiła coś nie do pomyślenia. Zakochałam się. Szalone, żadnych tematów tabu, mogłabym przenieść się na sam koniec świata i zgolić głowę, gdyby poprosił mnie o to w imię miłości. Zastanawiam się nawet nad kilkoma cudownymi, zielonookimi dziećmi o czarnych włoskach. Wiecie jak próżna jestem. Fakt, że mogłabym nawet zaryzykować mój mocno wygładzony brzuszek, powinien dać wam do myślenia. Ale to jest prawda. Obawiam się, że nie byłam całkowicie z wami szczera przez te ostatnie tygodnie. Pamiętacie tego malutkiego zabłąkanego kundelka, który błagał tak słodko? Tak naprawdę to książę w zbroi i….

Dwie godziny później, z ciężkimi powiekami i drobnymi mdłościami z braku snu, Kit przesłała wpis do Tiny i poszła potykając się w stronę łóżka. Opadła na nie wykończona, uśmiechając się, gdy Jake wymruczał coś przez sen i przytulił się do jej pleców. Gdy zapadała w sen wypowiedziała małą modlitwę do bogów za nowoodkrytą miłość pytając, czy pomogą Jake’owi wybaczyć jej, kiedy nad ranem wyzna mu ten cały bałagan.

Jake obudził się przez szorstkie szczękanie metalu i huku silnika ciężarówki, która wprawiła w drganie cały budynek mieszkalny Kit. Boże, nienawidził wywozu śmieci. Zmrużył oczy patrząc na zegarek. Za piętnaście szósta.

Kit nie ruszyła się. Nic dziwnego skoro poczuł jak wstawała około drugiej. Szybko zapadł z powrotem w sen, ale obudził się na krótko znowu, kiedy wślizgnęła się do łóżka około czwartej. Ostatnio nasiliły się jej ataki bezsenności. Będę musiał po prostu bardziej ją zmęczyć, pomyślał z szerokim uśmiechem. Szarawe poranne światło padło na bok jej twarzy. Uwielbiał patrzeć jak śpi, na sposób w jaki jej pełne usta rozchylały się nieznacznie, gdy wciskała bok swojej twarzy w poduszkę. Czasami, jak teraz, pojawiała się mała bruzda między jej brwiami jakby nawet we śnie martwiła się, że nie może uciec. Z westchnieniem wyślizgnął się z łóżka i zostawił ją w spokoju. Było oczywiste, że potrzebuje snu, chociaż tak bardzo chciał przewrócić ją na plecy i obudzić, zanurzając się między jej nogi. Założył bokserki, uśmiechając się do siebie, gdy wychodził z sypialni. Nie pamiętał, kiedy ostatnio był tak szczęśliwy, tak… spokojny. Chociaż nie był tego świadomy, przez ten cały czas w San Francisco miał subtelnie napięte ramiona od zmagania się z utrzymaniem równowagi między zachęcaniem Kit do związku a nie przytłaczaniem jej siłą swoich emocji. Ostatniej nocy wszystko się zmieniło. Kochała go, był tego pewien. Może i nie była w stanie tego powiedzieć, ale poczuł to w każdym jej dotyku, pocałunku, sposobie w jaki otoczyła go ramionami i nogami, w prawie że desperackim uścisku. Słowa w końcu wypłyną. Ważne było to, że zamierzali być razem. Przepłynęło przez niego głębokie uczucie ciepła, gdy wyobraził sobie ich wspólne życie. Słowa wkrótce się pojawią. Kit była w końcu jego i to było teraz ważne. Poranne światło pojawiło się w pokoju dziennym w postaci cieni i w cichym mieszkaniu usłyszał brzęczenie komputera Kit. Szybko zrobił sobie kawę i usiadł przy jej biurku, by sprawdzić swoją pocztę. Gdy otworzył okno przeglądarki i napisał wiadomość do swojego klienta zauważył, że e–mail Kit był nadal otwarty. Spojrzał szybko w jej skrzynkę i odwrócił wzrok. Jake nadal miał dokuczliwe przeczucie, że Kit utrzymywała coś przed nim w tajemnicy, ale węszenie nie był sposobem na uspokojenie jego myśli. Jak utrzyma jej zaufanie skoro sprawdzi jej korespondencję? Sprawdzał swoje wiadomości, kiedy na ekranie błysnął e–mail do Kit. Automatycznie Jake spojrzał na nią. Wiadomość była od kogoś o imieniu Tina, o temacie „Twoja ostatnia wypowiedź C. Teaser”. C. Teaser… coś mu to mówiło. Teraz pamiętał. To ten blog, który mu wysłał Michael, gdzie zabawna, sukowata kobieta robiła sobie żarty z ogromnego pantoflarza, z którym się umawiała. Palący ból osiadł mu w żołądku. Dlaczego ktoś miałby pisać o Kit, C.Teaser? Prawie mimo woli przeczytał wiadomość od Tiny.

Kit, twój ostatni wpis był genialny! Jeden z najzabawniejszych. Jeszcze nie przeczytałam tego, który napisałaś dzisiaj rano (musisz być wymęczona seksem ze swoim erotycznym niewolnikiem jeśli wstajesz o drugiej nad ranem i piszesz zamiast odpoczywać!), ale jeśli jest to coś podobnego do ostatniego to powinnaś podpisać kontakt na książkę pod koniec tygodnia.

Nie mogąc przestać Jake sprawdził folder wysłanych wiadomości Kit i odkrył dwadzieścia wydań „Stripping It Down”. Z każdym przeczytanym wyrazem, dręczące torsje nasiliły się dopóki całe jego ciało nie drżało z bólu i wściekłości, gdy dowiedział się co Kit tak naprawdę myślała o nim i o ich związku. Podczas gdy on zakochiwał się, ona uważała go za seks-zabawkę i wykorzystywała go jako przynętę, by zwabić czytelników. Podczas gdy on cieszył się wizjami ich wspólnej przyszłości, ona przechwalała się jak prowadzi go za kutasa, czekając do chwili, w której mogłaby zemścić się za sposób w jaki potraktował ją dwanaście lat temu. Nie miał zamiaru czytać wpisu, który napisała o drugiej nad ranem. Już wiedział co przedstawiał. Bez wątpienia wyśmiała jego miłość, śmiejąc się z tego jak go oszukała. Pewnie zacierała ręce, gdy uprzedzała jak, już niedługo, zetrze mu serce w proch. Nic dziwnego, że nie była w stanie powiedzieć mu, że go kocha. Palące łzy upokorzenia napłynęły mu do oczu i przez sekundę myślał, że puści pawia na jej klawiaturę. Musi się stąd wydostać. Łapiąc za swoje spodnie, które leżały w pokoju dziennym od wczorajszego wieczoru otworzył głośno drzwi do sypialni. Zobaczył kątem oka jak wstrząs ją obudził, ale nie mógł się zmusić, by w pełni na nią spojrzeć. Jeśli by to zrobił obawiał się, że mógłby ją udusić albo gorzej, zacząć płakać jak dziewczyna i błagać ją, by powiedziała, że to nie prawda. Wyciągając walizkę z szafy, zaczął pakować swoje ubrania, szarpiąc energicznie za szuflady i wyciągając koszule, bieliznę i skarpetki. Garnitury, spodnie, koszulki zostały wyszarpane z wieszaków i rzucone na stos. – Jake, co ty robisz? – zapytała Kit. Przez zwykły dźwięk jej niskiego, ochrypłego od snu głosu prawie upadł na kolana. Jak mógł się aż tak mylić? Jak mógł nie zobaczyć tej nieczułej suki, którą naprawdę była? Spojrzał na nią, odpoczywającą na łóżku, nieświadomą tego jak prześcieradło zsunęło się po niej ukazując cudowny biust, nad którym spędził niezłą część nocy czcząc go ustami i językiem. Pomimo bólu w sercu, jego penis podskoczył chętny. Miał swoją odpowiedź. – Odchodzę – powiedział, wpychając buty w bok walizki. – Nie tego chciałaś, Kit? – zatrzymał się, patrząc na nią srogo. – Albo może wolisz C. Teaser odkąd chyba nią tak naprawdę jesteś? Przełknęła głośno, a wszystkie kolory odpłynęły jej z twarzy. Otworzyła usta, ale nic nie powiedziała.

Przynajmniej była na tyle taktowna, by wyglądać na zawstydzoną, nawet jeśli nie zamierzała się bronić. Chwyciła prześcieradło przy biuście, wyglądając tak wrażliwie, że przez chwilę był gotowy zapomnieć o wszystkim i uwierzyć, że był to jeden wielki, nieszkodliwy żart. Ale określenia, które czytał przepłynęły mu przez głowę. Cięte słowa, którymi niewątpliwie zdobyła sobie krąg wielbicieli. Później jednak zaczął wisieć mi na ramiączkach biustonosza… Niektórzy mogliby powiedzieć, że wykorzystuję okazję, ale dlaczego nie miałabym tego robić dla małej przyjemności i chęci zemsty? Pokręcił głową wypełnioną wstrętem dla nich obojga. – Odegrałaś się Kit, nieźle. Chciałaś zemsty i ją masz. Gratuluję. Jeśli zraniłem cię chociaż w połowie tak mocno za pierwszym razem kiedy spaliśmy ze sobą, to dziwi mnie, że przeżyłaś. – Nie, Jake, nic nie rozumiesz…. – paplała coś o wpisach, o umowie na książkę, będąc pod presją w pisaniu o nim więcej, nawet jeśli tak o nim nie myślała. Kontynuował jakby w ogóle nie mówiła. – Myślałem, że mamy za sobą to co się wydarzyło Kit, ale najwyraźniej jesteś nadal tą małą dziewczynką, która chce obwiniać mnie za wszystko, żeby sama nie musiała się przyznać, że maczała w tym palce tak samo jak ja. Może i spieprzyłem to, co nastąpiło później, ale chciałaś tego tak bardzo jak ja. – To nie prawda – wyrzuciła z siebie – przyszedłeś do mnie… – Oboje wiemy, że to jest kłamstwo. – Zaśmiał się szorstko. – I żałosne jest to, że nadal próbujesz wmówić sobie, że było inaczej. Prawie tak żałosne jak to, że wykorzystałaś to, co się wydarzyło jako wymówkę do odpychania ludzi, żeby nigdy nie pozwolić nikomu się do ciebie zbliżyć i myśleć o tobie na poważnie. – Kochałam cię – wybuchła – a ty odrzuciłeś mnie jak jakąś brudną skarpetkę! Jak niby po tym wszystkim miałabym komukolwiek zaufać? – Jezu Chryste Kit, to było dwanaście lat temu. – Założył koszulkę i zapiął walizkę. – Wystarczająco dużo czasu byś odpuściła i, do kurwy nędzy, dorosła.

Rozdział Dziesiąty Po mieszkaniu rozniosło się trzaśnięcie drzwiami wejściowymi. Kit złapała się rękoma za kolana, nadal usiłując przetrawić to, co się stało. Czuła się jakby zasnęła i obudziła się w alternatywnym wszechświecie, gdzie wszystko szło strasznie, strasznie źle. Zdrętwiała zdołała wyciągnąć się z łóżka. Zakładając szlafrok, ruszyła do pokoju dziennego zastanawiając się, co teraz, do cholery, miała zrobić. Zapach kawy przeniknął pokój. Kawy, którą Jake zrobił zanim oszalał z furii, jakiej nigdy wcześniej nie widziała. Jej laptop był włączony, skrzynka e–mail była otwarta, tak że każdy mógł ją przejrzeć. Uderzył w nią wybuch gniewu. Jak Jake śmiał zaglądać do prywatnej skrzynki! Ale nawet w jej głowie te słowa brzmiały płytko. Mogła winić Jake za to, co tylko chciała, ale to ona była tą, która coś ukrywała, tą która kpiła i ośmieszała każdą chwilę, którą dzielili razem. Chora ze smutku i winy, Kit pozwoliła łzom popłynąć po twarzy, ogłuszona przez głębię bólu, gdy pomyślała o tych rzeczach, które Jake przeczytał, jak zdradzony się musiał poczuć. Bardziej zdradzony niż ona, kiedy zabrał jej dziewictwo i odszedł bez pożegnania. W głowie zadzwoniły jej jego oskarżenia. Nadal jesteś tą samą małą dziewczynką, która chce mnie o wszystko obwiniać, żeby sama nie musiała się przyznać, że maczała w tym palce tak samo jak ja… wykorzystujesz to jako wymówkę, by odsuwać od siebie ludzi… Potknęła się o stolik, nalała sobie kubek kawy i opadła bezwładnie na krzesło przy blacie kuchennym. Gapiąc się beznamiętnie w okno nad zlewem, pozwoliła sobie naprawdę przypomnieć tę noc. Jake miał rację. Przez te wszystkie lata obwiniała go o wszystko. Przedstawiła go jako nieskruszonego uwodziciela dziewic, który wykorzystuje biorąc co chce bez żadnego szacunku. Teraz pozwoliła sobie przypomnieć tamtą noc, przypomnieć to, co starała się desperacko zablokować. Jak uderzyła ją miłość do Jake’a, cudownego, najlepszego przyjaciela jej brata. Jak bardzo pragnęła, by ją zauważył, nie jako małą dziewczynkę, ale jako kobietę. Seksowną, pożądaną kobietę. Pragnienie i lęk, które przepłynęły przez nią, kiedy pojawił się w jej progu. Sposób w jaki używała każdej amatorskiej techniki uwodzenia w jej miernym dorobku, przekonana, że była to jej wielka szansa na udowodnienie Jake’owi, że go kocha, że ich przeznaczeniem było być razem. Może i ją pocałował, ale to ona zrobiła pierwszy krok. Ocierając się o niego na kanapie. Ściągając z siebie koszulkę, by był pewien, że pod cienkim topem nie miała biustonosza. I zachęciła go do pójścia dalej, ciągnąc jego dłoń po swoim topie i szortach, gdy ściągała z niego ubrania. I tak, seks był faktycznie bolesny, krępujący i rozczarowujący. Ale co ją naprawdę zabolało to zachowanie Jake’a po wszystkim. Zamiast natychmiast i nieodwołalnie zakochać się, po tym jak podarowała mu prezent w postaci swojego dziewictwa, to wyglądał na zażenowanego. Zawstydzonego. Jakby żałował tego, co się stało każdą cząstką swojego istnienia.

Więc zamiast zmierzyć się z tym jak dorosła osoba, za którą się uważała, uciekła do swojego pokoju i wypłakiwała się w misia. I odtąd wykorzystywała owe doświadczenie jako wymówkę do unikania miłości, intymności i łez. Nigdy jej nie przyszło do głowy, aż do teraz, że Jake również był młody. W jej oczach zawsze wydawał się dużo starszy i dojrzalszy. Może był zażenowany i zawstydzony, bo wiedział, że spartaczył jej pierwszy raz. Może obawiał się, co pomyśli jego najlepszy przyjaciel o nim robiącym te rzeczy z jego młodszą siostrą na kanapie w pokoju telewizyjnym. No i naprawdę, jakim cudem miałby do niej zadzwonić? Co dwudziesto dwu letni mężczyzna – tak naprawdę chłopiec – chciał mieć wspólnego z dziewczyną, która wybiegła z pokoju szlochając po tym jak pierwszy raz uprawiali seks? Postukała lekko czołem o blat kuchenny. Boże, była taką idiotką. Niedojrzałą, emocjonalnie trudną idiotką. Może jeśli przeprosi… Nigdy nie uganiałaś się za facetami pamiętasz? Ale teraz było inaczej. To był Jake. Pierwszy mężczyzna, którego kiedykolwiek kochała. Jedyny mężczyzna, którego kiedykolwiek kochała. Facet, który po tych wszystkich latach, udowodnił jej, że prawdziwa miłość istnieje. Gdzie twoja duma? Naprawdę zamierzasz za nim pobiec i błagać go, by cię kochał? Duma? Ha! Duma zaprowadziła ją do tego bałaganu i Kit rozważała tę małą ofiarę jeśli tylko zdoła nakłonić Jake’a, by ponownie ją pokochał i jej zaufał. Nie obchodziło jej jak to wygląda, jak bardzo jej ego oberwie. Musiała go odzyskać, naprostować pewne sprawy. Pytanie tylko, jak?

Po dwóch tygodniach, Kit nadal nie wiedziała czy to, co chce zrobić jest właściwe. Albo czy zadziała. Pewna była tylko jednej rzeczy, że intensywność jej uczuć do Jake’a się nie zmieniła. Siedząc naprzeciwko niego na próbnym obiedzie w Winiarni Lighthouse w Dolinie Napa, jej serce było jak jeden wielki bolący siniak. Wyglądał pięknie, miał dopiero co ostrzyżone ciemne włosy, cudowne ciało okryte brązowymi spodniami z materiału i francuską niebieską koszulą. Specjalnie zatroszczyła się o swój wieczorny wygląd, ostrożnie nakładając eyeliner i blady błyszczyk, który sprawił, że jej usta wyglądały jak dojrzały owoc brzoskwini. Jej zapinana na szyi sukienka kończyła się gustownie nisko zaledwie uwidaczniając szczelinę między piersiami podczas, gdy odkrywała jej ramiona i plecy. Mogła mieć na sobie worek od mąki, a Jake’a i tak nie interesowałoby to. Siedział naprzeciwko przy ogromnym okrągłym stole, rozmawiając z jedną z druhen, kąciki jego ust uniosły się w przebiegłym półuśmiechu na to, co mówiła. Zdołał ignorować ją od chwili, w której weszła do pomieszczenia, tak jak czynił to przez dwa tygodnie, trzy dni i sześć godzin. Żeby być szczerą, Kit domniemała, że aktywnie ignorował ją przez ten pierwszy tydzień. Po kilku dniach nie odpowiadania na telefony i nie odpisywania na e–maile przestała

próbować, a zamiast tego przygotowywała się na stawienie mu czoła na ślubie Elizabeth i Michaela. Ale wszystkie te osobiste, zachęcające gadki i plany, by dopaść go w drodze do toalety uleciały, kiedy uniósł wzrok, spotykając się z jej spojrzeniem i popatrzył na nią tak, jakby była mało interesującą roślinką domową. Nie mogła nawet przypomnieć sobie uczucia takiego całkowitego przygnębienia bojąc się, że tylko sekundy dzieliły ją od szlochu i zrobienia z siebie kompletnej idiotki. Wyprostowała ramiona i dała z siebie wszystko, by ignorować węzeł beznadziejnego smutku, który wyciskał z niej życie. Zaszła za daleko i teraz nie było czasu na rezygnację z powodu rozpaczy. Jeszcze raz upomniała się, że jest silną kobietą, która dążyła do tego czego pragnęła nawet jeśli oznaczało to pobicie do uległości mężczyzny, którego kochała, jeśli tym miała go przekonać. Tak właśnie robiła, zaklinała się. Już niedługo dorwie go na osobności. Chociaż pewnie potrwa to jeszcze chwilkę, gdy każdy od dziadka Eda do czwartego kuzyna wstawał, by wznieść toast. Sece Kit podskoczyło, kiedy, w środku deseru, Jake wstał od stołu. Teraz albo nigdy. Wypowiedziała krótką modlitwę, opróżniła kieliszek i złapała za swoją torebkę. Wijąc się przez tłum szła prosto do męskiej toalety. Może kiepsko było tak przyprzeć mężczyznę, kiedy stał przy pisuarze, ale dobre maniery były jej ostatnim zmartwieniem. Wślizgnęła się do męskiej toalety, ale była pusta. Sfrustrowana, zaczęła wracać do stolika, kiedy zauważyła cień ruszający się na dziedzińcu. Wybiegła przez wyjście i pobiegła w stronę postaci, starając się nie stawiać pięt na bruku – Jake – zawołała, a postać się zatrzymała. Zatrzymała się dziesięć stóp dalej, nie mogąc ujrzeć jego twarzy w cieniu. Jednak język jego ciała krzyczał „odejdź!”. Dała z siebie wszystko, żeby tylko się nie podporządkować. Zamiast tego powoli podeszła do niego, dopóki nie była na tyle blisko, by ujrzeć jego zaciśniętą szczękę i srogie spojrzenie. – Jake, proszę porozmawiaj ze mną. Tylko przez chwilę. – Nie mam ci nic do powiedzenia. – Dobra, więc posłuchaj. Albo lepiej – sięgnęła do torebki i wyjęła kawałek papieru – czytaj. Zignorował jej rozpostartą rękę. – Po tym wszystkim, co zrobiłaś naprawdę myślisz, że przeczytam cokolwiek napiszesz? – Dlaczego nie pozwolisz mi cię przeprosić? – krzyknęła prawie tupiąc stopą przez jego upór. Zaczął odchodzić i rzuciła się na niego, przywierając do jego pleców i nie pozwalając mu się ruszyć. – Nie odchodź ode mnie.

Przełknął i zadławił się, gdy ramionami oplotła jego szyję. – Dobra. Jeśli to przeczytam to zostawisz mnie w spokoju? Kiwnęła głową przy jego plecach. Gładząc swoją koszulę, wyrwał jej z ręki papier i przez kilka sekund bała się, że rozerwie go na kawałeczki. Zamiast tego przybliżył go na dwa cale do swojej twarzy – Sorry – Uśmiechnął się głupio. – Nie mogę tego przeczytać. Jest za ciemno. – Aaahh! – Dźwięk frustracji Charlie’go Browna rozbrzmiał w jej gardle i Kit zaciągnęła go przez dziedziniec i przez pierwsze otwarte drzwi jakie znalazła. Gdy zapaliła światło zorientowała się, że ciężkie i łukowate u góry drzwi prowadziły do pokoju z winami w beczkach. – Jest dobrze czy potrzebujesz swoich okularów do czytania? Ściągnął brwi, ale zaczął czytać wpis „Stripping It Down” napisany rano, kiedy odkrył jej tajną tożsamość. Ten, w którym wyznała całemu światu, że szalenie zakochała się w Jake’u. Powstrzymywała oddech, kiedy czytał pierwsze linijki. Uniósł wzrok, by spotkać się z jej, jednak wyraz jego twarzy był nieodgadniony, odległy. Żadnej reakcji na fakt przyznania się, że była w nim zakochana. Skończył stronę i oddał jej. – Jestem pewien, że będzie wspaniale pasować do twojej książki. – Było to wszystko, co powiedział. Dręczący węzeł nadziei, który plotła przez ostatnie dwa tygodnie pękł i rozpadł się. Nie zamierzał jej wybaczyć. Zabierając od niego papier, zwiesiła głowę, przybita przez to, że Jake Donovan złamał jej serce. Ale tym razem mogła winić tylko siebie.

Jake starał się nie trząść dłońmi, kiedy oddawał papier. Schował ręce do kieszeni, zaciskając je w pięści, gdy walczył z pragnieniem, by zagarnąć ją w swoje ramiona i powiedzieć jej, że wybacza, że może napisać o nim, co tylko chce. Zakochałam się… Chciał w to uwierzyć tak bardzo, że prawie odczuwał fizyczny ból. Ale co jeśli było to kolejne kłamstwo? Co jeśli manipulowała nim, by zdobyć więcej materiału? Czy nawet obchodziło go, że mogłaby to zrobić? Zdecydował, że tak. Jego duma – przynajmniej to, co po niej zostało, po tym jak zrobił z siebie kompletnego dupka i pozwolił jej się podejść – była ostatnią rzeczą, która trzymała go w ryzach przez te dni. – Nie ma żadnej książki – powiedziała, lekko pociągając nosem. O Chryste, ona płacze? Twarda, nie-zadzieraj-ze-mną Kit? Dźwięk jej płaczu uderzył go jak cios pięścią w splot słoneczny. Wtedy powtórzył jej słowa. – Żadnej książki? Pokręciła głową.

– Powiedziałam im, że nie mogłabym dołączyć wpisów o tobie, więc nie chcą wydać książki. To nie ma sensu. Po tym jak wyjechał z San Francisco, Kit wysłała mu kilka e–maili starając się wytłumaczyć, dlaczego to zrobiła. Jej wyjaśnienia w sprawie książki nie zmieniły jego nastawienia, zamiast tego udowodniła, że dla swojej kariery była skłonna wykorzystać ludzi, na których jej zależy. Nie ważne było to, że miał zostać anonimowy. Jak mógłby jej zaufać, kiedy potrafiła tak łatwo wykorzystać ich związek i wystawić do publicznej konsumpcji? Mimo, że jej nie wybaczył rozumiał jak ta książka jest ważna dla jej kariery. To była jej wielka szansa, by się uwolnić z jej nudnej pracy w Tribune i zrobić karierę jakiej pragnęła. Potarła oczy pięściami i znowu pociągnęła nosem. – Wiem, że nie ma to znaczenia. Nadal znajduje się na Bustout.com, ale nie mogłam pozwolić im zrobić z tego książki. Nie ważne jak próbowałam to racjonalizować, nie mogłam nam tego zrobić – przerwała i spojrzała na sufit w daremnym wysiłku zatrzymania łez. Kontynuowała drżącym głosem: – Czasopismo kupiło prawa do rubryki, więc to mam, ale sprawy na twój temat nigdy nie zostaną ukazane na papierze, obiecuję. Myśli Jake’a kręciły się wokół tego. Po przeczytaniu każdego wpisu był pewien, ze Kit była manipulującą suką, gotową zrobić wszystko dla swojej kariery. Teraz wyglądało na to, że jest gotowa to wszystko poświęcić. – Dlaczego? – Bo cię kocham – wypłakała, brzmiąc na poirytowaną i niezbyt z tego zadowoloną. Nie mógł powstrzymać fali ciepła, która przepłynęła przez niego, gdy usłyszał jej słowa. Nie był to dokładnie sposób, w który chciał je usłyszeć, ale brał co miał. – Niech pomyślę. Dałaś sobie spokój ze sprzedażą książki, by mnie chronić, nawet jeśli tylko ty i ja byśmy wiedzieli, że te zapiski były o mnie? Pokręciła głową. – Nie mógłbyś zostać anonimowy na długo. Redaktor chciała zorganizować wielką kampanię wydawniczą, a ludzie, którzy o nas wiedzą dodaliby dwa do dwóch. Nie warto ranić cię jeszcze bardziej. I sposób, w jaki użyłam bloga, by zemścić się za coś, co powinnam sobie odpuścić dawno temu, nie był wobec ciebie w porządku. Łzy spłynęły jej po policzkach, jej pełne różowe usta drżały w kącikach. Zawsze starała się być twarda, nie okazywać emocji, a teraz nie przejmowała się tym, by ukryć swój ból i wstyd. Albo miłość. Wiedział jak trudno jest jej się przyznać, że jej zależy, by wyłożyć karty na stół. Odeszły jej brawura i pewność siebie. Kit na nowo była tą naiwną nastolatką czekającą na to, by jej serce zostało roztrzaskane. Bóg wie, że to nie on jest tym facetem, który to zrobi. Powolny uśmiech pojawił się na twarzy Jake’a gdy przyciągnął ją w swoje ramiona wyobrażając sobie te zielonookie dzieci o czarnych włoskach, o których wspomniała we wpisie. Przez chwilę zesztywniała, potem roztopiła się przy nim, jej ciało stało się jak guma, gdy tak opadła na jego klatę i otuliła mu szyję ramionami, wzdychając jakby odnalazła tę jedyną bezpieczną przystań w świecie.

Odchyliła swoją głowę do tyłu i spojrzała na niego tymi dużymi, szarymi oczami z rozmazanym tuszem. – Wybaczysz mi? Przez bryłę we własnym gardle Jake mógł ledwo mówić. – Taaa – zabrzmiało jak chrypienie. Pocałował ją, smakując sól i Kit. I poczuł się tak dobrze, że to prawie bolało. Sunął ustami po jej policzkach, czole, nawet po jej czerwonym nosie. – Chcę byś napisała swoją książkę, Kit. – Zaczęła kręcić głową. – Nie ważne, co powiedziałaś, o ile znam prawdę. – Naprawdę? – zapytała. Miała niepewny wyraz twarzy. – Nie zamierzasz wyprawiać tych rzeczy, że najpierw powiesz, że jest ok, ale potem będziesz suszył mi tym głowę przez resztę naszego życia? Pokręcił głową. – Ale następnym razem, gdy coś o mnie napiszesz – warknął, przyciskając ją do beczki od wina, która była większa od niego – to lepiej niech to będzie o moim ogromnym kutasie i o tym jak dobrze go wkładam. Kit zachichotała i przejechała palcami w jego włosach. – W tym tygodniu mam ostateczny termin. Lepiej odśwież mi pamięć. Ku jej zachwytowi, nie marnował czasu. Jego dłonie były wszędzie, wsuwając się za dekolt jej sukienki, by chwycić za jej piersi, sunąc w górę po jej udzie, by złapać za miękkie ciało jej pośladków, które były obnażone dzięki stringom. – Boże, jak ja za tobą tęskniłem – wyjęczał Jake. Jego gorące otwarte usta naciskały na wrażliwe wewnętrzne krzywizny jej piersi. Kit poczuła ostre szarpnięcie na szyi, gdy odpiął zatrzask, który trzymał jej biustonosz. Syknęła, gdy wessał sutek do ust, ssąc go mocno i sprawiając, że napięcie między jej udami zaczęło pulsować. Odsunął się na tyle długo, by zsunąć z bioder spodnie i bieliznę oraz ciągnąc mocno za jej majteczki rozrywając jedwabną tkaninę. Jego palce sunęły cały czas przez wilgotne fałdki jej cipki, zwiększając wilgotność i przygotowując ją na jego mocny najazd. Zakładając sobie na talię jej jedną nogę pchnął swojego penisa dopóki ten nie zanurzył się tak głęboko jak tylko dał radę. Była przyszpilona, bezbronna, niezdolna aby się ruszyć, gdy ją tam trzymał. – Tak dobrze jest cię czuć – powiedział, zatrzymując się, by mogła poczuć łomotanie jego serca przy swoim własnym. Słabe drżenie zawładnęło jego ciałem. – Powiedz mi znowu, że mnie kochasz – wyszeptał. – Kocham cię. – Przycisnęła się do niego, ściskając go od wewnątrz, gniotąc jego długość i kołysząc się ku niemu. – Tak bardzo cię kocham. – Liżąc i ssąc jego usta i język, smakowała jego jęki. Łzy spływały z kącików jej oczu, gdy zdała sobie sprawę z tego, że mogła już nigdy z nim nie być. Nigdy nie czuć jego rąk na swojej skórze, nigdy nie czuć jak zanurza się w niej tak głęboko, jakby był częścią niej. Nigdy nie słysząc jak szepcze „kocham cię” tym niskim, drżącym głosem.

W końcu zaczął ruszać się wewnątrz niej krótkimi, głębokimi razami. Jego gruby penis każdym pchnięciem drażnił jej punkt G. Doszła prawie natychmiast, ledwo świadoma jego jęków, gdy trysnął w niej gorącem. Przez dłuższą chwilę, gdy odzyskiwali oddechy trzymali się nawzajem, opierając się o beczkę. W końcu odsunął się i przeszli przez dziedziniec do łazienek, by szybko się poprawić. Chociaż kusiło ich, by wycofać się do hotelu, wrócili na salę gdzie przyjaciele i krewni nadal wznosili niekończące się toasty. Łapiąc ją ramieniem w talii, Jake przyciągnął do siebie Kit i pochylił się, by szepnąć jej do ucha – Kiedy weźmiemy ślub to obiecaj, że nie pozwolimy na te wszystkie głupie przemówienia. Oblizała swoje nagle suche usta. – Chcesz się ze mną ożenić? Jego ciepły oddech połaskotał ją w ucho, gdy się zaśmiał. – A jak do cholery mam cię inaczej pilnować? Ogłuszona Kit oparła się o niego zamykając oczy, gdy romantyczna, idealistyczna Kit, którą przez dwanaście lat dusiła w sobie zaśmiała się mocno i triumfalnie. A nie mówiłam. Ta druga Kit musiała przyznać się do swojej klęski. Prawdziwa miłość była możliwa. I nawet praktyczna, łamiąca serca, cyniczna C. Teaser nie mogła temu zaprzeczyć.

Koniec

CZĘŚĆ DRUGA

„A Taste Of Sin”

Korekta : Rozdział 1 – Ania Rozdziały od 2 do epilog - Ewa

Kiedy dr Kelly Sullivan wraca do swojego rodzinnego miasteczka, Nick Donovan zapada w pożądanie - i miłość - raz jeszcze. Kelly jest piękną, super mądrą, całkowicie zmysłową i jak najbardziej w jego typie kobietą... w łóżku i poza nim.

Tłumaczenie w całości należy do autorki książek jako jej prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo."

Rozdział Pierwszy Aromat smażonych ryb i frytek zmieszany z delikatnym brzmieniem polewanego piwa doszedł do Nicka Donovana, gdy ten wchodził do baru u Sullivanów. Zauważył swoich braci, Mike’a i Tony’ego, siedzących jak zwykle przy stole w kącie, rozpracowujących już dzbanek piwa Harp’s Lager. Ogromny talerz ryb i frytek prawie przykrył powierzchnię stołu, a jego bracia właśnie wpychali sobie do ust garście jedzenia, co powinno mieć znaczny wpływ na ich szczupłe sylwetki. Ale po długim dniu pracy na budowach i przy renowacjach, potrzebowali kilku tysięcy kalorii by po prostu utrzymać się na nogach. Nickowi zaburczało w brzuchu. Na spotkanie z braćmi przybył o godzinę później, ponieważ został, by przejrzeć zbiór planów kolejnego domu letniskowego w ich górskim mieście Donner Lake w stanie Kalifornia. – Cześć Mike, Tony – powiedział, odsuwając drewniane krzesło od stołu. Jego bracia zaledwie skinęli głowami będąc tak skupionymi na karmieniu samych siebie. Nick sięgnął po frytkę, a Tony prawie odgryzł mu rękę. Obserwował pomieszczenie w poszukiwaniu kelnerki, a irytacja w nim narastała, gdy nie mógł jej znaleźć. Do diabła, potrzebował talerza świeżych ryb i kufla jasnego piwa. – Nadal nie mogę uwierzyć, że się zaręczył – powiedział Mike między kęsami smażonej ryby. – Bez jaj! I ze wszystkich ludzi musiał właśnie wybrać Kit Loughlin. Mike, Tony i Nick nadal przeżywali informację, jaką przekazał im ich starszy brat Jake przez telefon poprzedniego wieczoru, ogłaszając swoje zaręczyny z Kit Loughlin. Kit chodziła z Tonym na zajęcia w średniej szkole a Jake kumplował się z jej starszym bratem, ale z tego co wiedzieli to raczej nic ich wtedy nie łączyło. Jednak kilka miesięcy temu oboje zostali zaproszeni na grupowy wyjazd do Meksyku. Następną rzeczą o jakiej wiedział Nick była przeprowadzka Jake’a do Kit do Bostonu. – Kit przypadkiem nie kumplowała się z Karen… – Tony przerwał widząc żelazne, gniewne spojrzenie Mike’a. Momentalnie żołądek Nicka się ścisnął, a potem rozluźnił, gdy Mike postanowił odpuścić Tony’emu ten komentarz. Zaręczyny Jake’a nie były wielką niespodzianką, po tym jak przez kilka miesięcy mieszkał z Kit. Ale jak na pozornie zadowolonego ze statusu singla kolesia, Jake bardzo się spieszył ze sfinalizowaniem ich związku. – Pani Makwowsky błysnęła nam dzisiaj swoimi cyckami –

powiedział Tony

próbując zmienić temat. Nick wiedział, że Tony ledwo mógł znieść pomysł ich brata z ożenkiem. Nie dlatego, że Tony nie lubił Kit, tylko dlatego, że to tak jak oglądać śmierć swojego bliskiego przyjaciela i być zmuszonym do konfrontacji ze swoją własną śmiertelnością. Tony widząc swojego brata w sytuacji, w której Jake próbuje się ustatkować

przyznawał tym samym, że pewnego dnia będzie musiał porzucić narciarskie króliczki i dojrzeć do związku. – A co, odsłoniła je? – zapytał się Nick, ciągnąc wątek rozpoczęty przez Tony’ego. – Nieee – odpowiedział Tony, wycierając ze swojej górnej wargi pianę od piwa. – Ale postanowiła sobie popływać, kiedy byliśmy przy basenie. – Popływać? Przecież dzisiaj jest tylko siedemnaście stopni – wtrącił się Nick. Nadal było ciepło jak na środek października, ale nie na tyle, żeby pływać w basenie. – I tak się złożyło, że była akurat w białym stroju kąpielowym – kontynuował Tony. Mike się dołączył: – Z chwilą, kiedy się zamoczyła, mogłeś zauważyć wszystko. I wtedy wyszła i rozmawiała z nami o swoich planach na temat altanki ogrodowej, jak gdyby nigdy nic. – Mike przerwał jedząc kolejną frytkę i przeżuwając w zamyśleniu. – Wiesz, jak na kobietę w jej wieku, miała naprawdę niezłe cycki. Takie małe, ale nie zwisające, z ładnymi, dużymi, sut…. – Dlaczego nie dziwi mnie, że rozmawiacie na temat piersi? – Trzy pary oczu spojrzały zmieszane w górę na rozbawiony kobiecy głos tylko po to, by zatrzymać się na bardzo zachwycającym przedzie mówczyni. – Nic się nie zmieniliście od czasów szkoły średniej – zbeształa ich i postawiła talerz ryb i kufel piwa przed Nickiem. Nick ukradkiem poprawił rozporek, gdy jego penis rozpoznał właścicielkę owych piersi. Kelly „Nieletnia” Sullivan. Wracając do czasów szkoły średniej, była najmądrzejszą dziewczyną w mieście – z najbardziej spektakularnym zestawem piersi, jakim Bóg mógł obdarować kobietę. Niestety, zobaczył jak bardzo do niej pasują, kiedy miała tylko czternaście lat i była najmłodszym uczniem szkoły średniej w klasie. Znali się od dzieciństwa, a ich ojcowie byli bliskimi przyjaciółmi. Mimo, że jej przedwcześnie dojrzała figura kusiła Nicka, to razem z braćmi zawsze zachowywali się wobec niej opiekuńczo, jak starsi bracia. Mike i Tony skoczyli na równe nogi, by złapać Kelly w niedźwiedzi uścisk, okręcając nią dookoła i pocierając jej głowę jakby była ich ulubionym szczeniakiem. Jej naturalnie jasna cera w kolorze brzoskwini i śmietanki była zarumieniona, kiedy ją puścili. Z uśmiechem, który rozświetlił jej niebieskie oczy, odwróciła się do Nicka. – Cześć, Nick – powiedziała trzymając szeroko rozłożone ramiona. – Cześć, Kelly. – odpowiedział, przyciągając ją do siebie. Uścisk był krótki, ale też na tyle długi, żeby mógł złapać zapach, który wydobywał się z jej ciemnych loków i wciągnąć ciepły, słodki zapach jej skóry. Pilnie trzymał z dala swoją dolną połowę ciała. Tego mu było jeszcze trzeba, by Kelly poczuła jego niespodziewaną gafę na swoim biodrze. Jezu, nigdy mu tak nie stanął od czasów ukończenia ósmej klasy. – Napij się z nami piwa i opowiedz nam jak to jest być najwyższej klasy lekarzem – powiedział Mike. – Nie mogę – odparła Kelly, zastępując ich pusty dzban pełnym. – Pracuję. Pomagam tacie dopóki nie wróci w pełni do zdrowia.

Nick zmusił się do skoncentrowania na tym, co mówiła. Teraz, gdy ją obejrzał od góry do dołu, jeszcze przez chwilę podziwiając jej spektakularne piersi zakryte wygodnym niebieskim sweterkiem, zauważył, że miała na sobie fartuszek z emblematem „Sullivan” zawiązanym w talii. Wiedział o niedawnej operacji kolana Ryana Sullivana – razem z braćmi odwiedził go w szpitalu. Ale nie miał pojęcia, że Kelly, która pięć lat temu ukończyła medyczną szkołę na Harwardzie jako dwudziesto jedno latka, przyjedzie do domu w trakcie powrotu do zdrowia swojego ojca. – To świetnie, Kelly – powiedział Tony. – Na długo przyjechałaś do miasta? Kelly wyciągnęła z fartucha ścierkę i wytarła kroplę ketchupu z ich stołu. Nicka momentalnie zahipnotyzowało delikatne kołysanie się jej piersi, gdy przesuwała rytmicznie ręką po okrągłym blacie. Nagle jego umysł został napełniony wizją jej nagiej i miękkiej, będącej na nim, a jej piersi kołysały się, gdy ujeżdżała go z oddaniem. Pokręcił nieznacznie głową, by oczyścić umysł marszcząc brwi, kiedy zauważył, że jego bracia również podziwiali sposób w jaki wypełnił się jej sweterek. – Nie wiem – powiedziała Kelly. – Co najmniej kilka tygodni, być może miesiąc. To zależy od stanu zdrowia taty. Świetnie, pomyślał Nick. Jestem skazany na dwu- lub czterotygodniowego twardziela. – W takim razie będziemy się widywać – powiedział Mike. Kelly uśmiechnęła się szeroko. – Mam nadzieję, że na pewno. – Odwróciła się i poszła, zostawiając za sobą trzy pary oczu przyklejone do jej zgrabnego tyłka okrytego w seksowne niskie jeansy. – Kiedy, do diabła, Kelly zrobiła się seksowna? – zapytał cicho Tony. – Taaa – powiedział Mike. – Jak ją ostatnio widziałem, była nudną małą dziewczynką z uniwerku. Nick zmarszczył brwi niepewny dlaczego zirytowała go myśl, że jego bracia na nią patrzą. – Zawsze była słodka. – Nie, gdy ostatnim razem ją widziałem – powiedział Tony. – Pamiętam kiedy nie wyglądała dobrze. – Bo był wtedy pogrzeb jej matki, kretynie – powiedział Nick, pamiętając okazję, gdy widzieli ją jakieś dwa lata temu. – Każdy, kto płacze przez cały tydzień wygląda źle jak diabli. – Wtedy Kelly miała twarz w plamkach i podkrążone oczy, tak jak jej siostra, Karen. Przez okres, gdy jej matka umierała na raka mózgu, Kelly była na drugim roku stażu. Wyjechała z miasta natychmiast po pogrzebie i od tamtej pory nie była w domu. Co sprawiło, że jej dzisiejsza obecność, z tymi wszystkimi bujnymi krągłościami i słodkim uśmiechem, była jeszcze bardziej zaskakująca. – Kelly? Słodka? – powiedział Tony. – Taaa, no dobra, może słodka jak szczeniak albo jak młodsza siostra.

– Po prostu nie przyglądałeś się jej wystarczająco – powiedział Nick z większą intensywnością niż zamierzał. Mike i Tony patrzyli się na niego przez kilka sekund z przechylonymi głowami i zwężonymi oczami. – Nawet nie śmiej powiedzieć nam, że zabawiałeś się z Kelly Sullivan. Nawet po jedenastu latach, Nick był pewny, że Mike i Tony daliby z siebie wszystko by mocno go sprać jeśli myśleliby, że wykorzystał okazję ze słodką, nieśmiałą i dużo od siebie młodszą, Kelly Sullivan. – Chryste, nie – odpowiedział zajadle Nick. – Miała tylko piętnaście lat. – Nieletnia. Ukończyli szkołę w tym samym czasie, ale Kelly miała tylko piętnaście lat a on osiemnaście. Nick z reguły umawiał się ze starszymi dziewczynami, które nie miały problemu z rozebraniem się na tylnim siedzeniu jego zdezelowanego Forda Bronco. Więc kiedy w ostatniej klasie Kelly zaczęła dawać mu korepetycje z geometrii i angielskiego, Nick nigdy nawet nie rozważał wzięcia się za nią. No dobra, rozważał to. Marzył o tym. Wymyślał złożone fantazje na ten temat. Ale nigdy nie okazał swojej żądzy, bez względu na to jak bardzo był sfrustrowany na koniec ich korepetycji. Ale teraz… Rzucił na nią okiem, gdy brał kolejny łyk swojego piwa. Teraz była zdecydowanie dorosła. Kelly spojrzała w ich stronę. Jej pełne, różowe usta uformowały się w przyjacielski uśmiech, kiedy spotkała się z jego spojrzeniem. Nickowi zrobiło się gorąco. Nie był pewien czy to przez świeży strumień pragnienia, który eksplodował w jego podbrzuszu, czy przez zakłopotanie, że został przyłapany na obserwowaniu jej. Odwrócił wzrok, tylko po to, by spotkać się ze spekulacyjnym gapieniem się i dopasowanymi do tego uniesionymi brwiami jego braci. – Myślisz, że znalazłeś to, za czym tęskniłeś? – powiedział Tony z przebiegłym, szerokim uśmiechem. Osiągające wyżyny seksualne pożądanie Nicka opadło z hukiem. To dlatego on i jego bracia nie umawiali się z kobietami z ich małego miasteczka, gdzie wszyscy się znali. – Żartujesz sobie? – odpowiedział z wymuszonym uśmiechem. – Jeśli mama kiedykolwiek ubzdura sobie, że interesowałem się Kelly Sullivan, to posika się z radości. Następną rzeczą o jakiej się dowiesz, będzie rezerwacja Klubu Elk i zabranie od Kelly jej miar na suknię ślubną. Mike i Tony zrobili się troszkę bladzi na wspomnienie ich matki rozgorączkowanej – ktoś mógłby powiedzie, że rozgrzanej – od chęci swatania swoich chłopców i unieśli w toaście swoje piwa. – A teraz, gdy Jake wpadł, będzie coraz bardziej chciała znaleźć nam parę – powiedział ponuro Tony. – Poza tym – dodał Nick – Kelly nie jest dziewczyną dla mnie. – Mike i Tony kiwnęli głowami ze ustami ściśniętymi we współczujący grymas. Mimo, że nigdy żaden z nich nie

powiedział tego na głos, wiedzieli, że Nick przeżył mocno rozstanie z Ann i to, że rana jaką zostawiła po tych sześciu miesiącach ledwie się zagoiła. – Skoro już o tym mowa – powiedział Tony. – Wychodzisz z nami w sobotnią noc? Nick potarł swój kark. – Nie wiem. Mam kilka rzeczy do zrobienia w domu. – W przeszłości nigdy nie marnował okazji by wyjść i trochę się zabawić, coś zdziałać. Ale odkąd Ann od niego odeszła, perspektywa zabierania kobiet na przypadkowy seks sprawiała, że czuł się bardziej przygnębiony niż podniecony. W międzyczasie był zajęty remontem swojego domu, pozbywając się wszystkich zmian jakich dokonała Ann podczas swojego półrocznego tu pobytu. – Daj spokój, stary – powiedział Mike przeciągając ostatnie sztuki kilku rybek przez kałuże ketchupu na swoim talerzu. – Musisz kiedyś znowu znaleźć się w siodle. Nie wychodziłeś od miesięcy. Czas, by zostawić za sobą tę sukę i wrócić do gry. – Zastanawiałem się nad tym – powiedział Nick. Według jego braci, najlepszym sposobem na poradzenie sobie ze złamanym sercem był powrót do dawnej roli zabawiaki. Nick zastanowił się, co by powiedzieli gdyby się przyznał, że szybki uścisk Kelly wzbudził w nim żądzę jakiej nie czuł odkąd opuściła go Ann. Szkoda, że nie zamierzał nic z tym cholerstwem zrobić.

Kelly przyjęła kolejne zamówienie od pary siedzącej przy barze, uzupełniając ich kufle z kurka. Zdumiewające jak szybko to wszystko powróciło. Mimo, że minęły lata odkąd skończyła swoją ostatnią zmianę u Sullivanów, to i tak rozpoznawała każde piwo po samym dotyku kurka, instynktownie wiedziała, kiedy zamówienie klienta będzie gotowe i gdzie dokładnie był na półce Stoli. Przyjechała do Donner Lake dwa dni temu, by wyręczyć swojego tatę po tym jak zoperowano mu kolano i zdumiała się jak mało rzeczy tu się pozmieniało. Po czterech latach praktyki na pogotowiu w Bostonie ciężko było przyzwyczaić się na nowo do powolnego tempa życia i otwartej przestrzeni w górskim miasteczku, w którym się wychowywała. Zwłaszcza w październiku, kiedy odeszło lato i miasteczko czekało na przybycie pierwszej dużej śnieżycy. W porównaniu z jej prawdziwym życiem Donner Lake było jak inna planeta. Bez wątpienia było tu inaczej, ale tak samo komfortowo. I ekscytująco, skoro już wpadła na Nicka Donovana. W chwili, kiedy wszedł do zatłoczonego baru każdy nerw Kelly stał się bardziej czujny. Zaczęła chłonąc i lepiej dostrzegać każdy niuans surowej męskości, który od niego emanował. Spojrzała znowu w kierunku jego stolika, w myślach kręcąc głową. To zbrodnia przeciwko naturze, żeby takie doskonałe męskie okazy pochodzą z tej samej rodziny. Kelly nie była jedyną kobietą w pomieszczeniu przyglądającą się stolikowi Donovanów. Nick – dwumetrowy i najwyższy - z tak szerokimi ramionami, że praktycznie

musiał odwrócić się bokiem, by wejść do Sullivanów. Mike był nieznacznie niższy, ale miał masywniejszą, bardziej umięśnioną klatę, podczas gdy Tony, najmniejszy i stosunkowo gadatliwy, nadal był o dobre kilkanaście centymetrów wyższy od Kelly. Ale to nie wzrost sprawiał, że każda kobieta w barze rzucała tęskny wzrok w kierunku stolika Donovanów. Sprawiało to samo to, że byli Donovanami, nawet z sosem tatarskim i ketchupem rozmazanym na twarzach, w sposób chwytający za serca byli całkowicie cudowni. Ze swoimi grubymi, czarnymi włosami i wyrzeźbionymi rysami, każdy kto spojrzałby na nich miałby trudności ze znalezieniem chociaż jednej skazy na tych trzech twarzach. A jeśliby coś znalazł, to pewnie okazałoby się, że ta cecha tylko dodaje im uroku. Bez wątpienia inspirowali liczne kobiece fantazje na temat potrójnego pięterka Donovanów. Mike z tymi swoimi piwnymi oczami i emanującym intensywnością spokojem. Tony z głęboko czekoladowym wzrokiem, który jednym spojrzeniem sprawiał, że kobiety się roztapiały. I Nick. Kelly westchnęła. Miała nadzieję, że nie wypadła jak kompletna idiotka. Nawet po tych wszystkich latach jedno spojrzenie Nicka rozpuściło ją w kałużę niepewności. Gdy podeszła do ich stolika serce jej łomotało. Zmagała się ze sobą, by rozmawiać z nimi lekkim i swobodnym tonem. Na jej szczęście, on i jego bracia zawsze byli dla niej mili, nawet kiedy zachowywała się jak kretynka. Zawsze zastanawiała się jak ktoś tak cudowny i pożądany jak Nick zdołał pozostać tak cholernie miły. Jeśli ktokolwiek miałby prawo do zachowywania się jak próżny idiota, kiedy chodziło o kobiety, to byłby to Nick. Ale nie. Kiedy kobiety szeptały i rzucały pełne podziwu spojrzenia, to on zamiast panoszyć się i przechwalać zawsze wyglądał na lekko oszołomionego jakby zdumiewał się całym zamieszaniem wokół siebie. Dla Kelly nie była to żadna tajemnica. Z pewnością był seksowny – wysoki i tęgi z dużymi, silnymi rękoma, które z łatwością mogła sobie wyobrazić na swojej skórze. Ale to jego oczy tak naprawdę ją fascynowały. Same tylko te duże i smutne jeziora bursztynu wystarczyły, żeby obiecać wszelkie przyjemności kobiecie. I był tak cholernie słodki. Był mężczyzną, który mógłby rozbić twoje serce na kawałeczki a ty i tak mu za to podziękujesz. Po dwóch latach, od kiedy ostatnim razem go widziała, jakoś zdołał stać się jeszcze bardziej przystojny, niech go szlag. Czyste linie jego policzków i szczęki były bardziej ostre i wyraziste. Intrygujące zmarszczki mimiczne przy kącikach jego oczu były głębsze, a jego ciało twardsze i silniejsze. Ogólnie rzec biorąc, jej osobiste wilgotne marzenie się urzeczywistniło. Nieproszony obraz Nicka poruszającego się nad nią, pompującego głęboko i mocno wewnątrz niej, zawładnął jej myślami. „Był tak duży, że całkowicie mnie rozciągnął! Przez trzy dni ledwo chodziłam!” Głos Viki Jenkins rozbrzmiał w głowie Kelly. Zapłonęły jej policzki, więc pociągnęła łyk lodowatej wody, którą miała pod ladą. Kelly miała wtedy czternaście lat, jak zwykle siedziała

samotnie w autobusie starając się ignorować głos Vicki, by móc skupić się na pracy domowej. Gdy usłyszała jego imię natychmiast nadstawiła ucha. Jej zauroczenie Nickiem zaczęło się pierwszego dnia w szkole, kiedy to pomógł jej otworzyć jej szafkę. – Przyrzekam, – mówiła wtedy Vicki – że Nick Donovan ma największego fiuta jakiego widziałam. Był tak duży, że ledwo mógł go włożyć. – Bolało? – Kelly nie rozpoznała głosu innej dziewczyny. – O Boże, nie. Najpierw mnie całą zjadł. Byłam tak mokra, że kiedy już mnie pieprzył było mi nieprawdopodobnie dobrze. Oczywiście jako czternastolatka, Kelly znała podstawy seksu, – nawet przeczytała kilka opowiadań D.H. Lawrence i doświadczyła pierwszego pobudzającego mrowienia. Ale rozciąganie? Zjadanie? Jej naturalnie blada cera stała się buraczana, gdy zmagała się z opisami Vicki. I od tego momentu, nigdy nie była w stanie patrzeć na Nicka w ten sam sposób. Na początku ją trochę przerażał. Kiedy zaczęła udzielać mu korepetycji na ich ostatnim roku, perspektywa spędzenia z nim kilku godzin sam na sam sprawiała, że stawała się nerwowa. Noc przed ich pierwszymi zajęciami, miała nawet koszmar, w którym Nick gonił ją dookoła jego domu z erekcją o rozmiarach kija baseballowego wrzeszcząc jak zamierza ją zjeść. Ale gdy minął rok jej koszmary zostały zastąpione żywymi fantazjami, przez co ledwo mogła skupić się na ich pracy. Walczyła, by utrzymać swoje zauroczenie w sekrecie, kiedy myśli o nim dotykającym i całującym jej nagie ciało groziły pozbyciem się z jej głowy każdej spójnej koncepcji. Jednak Nick był nieświadomy lub niezainteresowany tym jak na nią działał. Co zdecydowanie było najlepsze. Chociaż w wieku piętnastu lat była gotowa skoczyć z dachu z powodu jego oczywistej obojętności. Nawet, kiedy latem tuż przed jej piętnastymi urodzinami nagle pojawiły się u niej dojrzałe, kobiece krągłości, Kelly nadal była za młoda dla takiego faceta jak Nick. Bo nawet jako osiemnastolatek, nawet będąc jeszcze w szkole średniej, Nick był już mężczyzną, z pasją mężczyzny, pragnieniami mężczyzny, nie wspominając już o męskim ciele. Teraz jako dwudziesto sześciolatka, Kelly nie była już niedoświadczoną dziewicą. Ale nadal nie mogła nic poradzić na to, że zastanawiała się czy byłaby gotowa poradzić sobie z takim mężczyzną jak Nick. Obserwowała pomieszczenie i spojrzała na stolik braci Donovanów. I była zadowolona, kiedy ujrzała jak Nick patrzył na nią tym przenikliwym, bursztynowym spojrzeniem. Uśmiechnęła się do niego dziwnie zachwycona, kiedy odwrócił wzrok jakby był zakłopotany. Kelly nuciła sobie, gdy polerowała szklanki. Serce jej stanęło na chwilę, gdy piętnaście minut później zauważyła jak Nick idzie w kierunku baru. Jego gorące bursztynowe spojrzenie wwiercało się w nią. Łomotanie jej serca było dopasowane do pulsowania między jej nogami i Kelly zacisnęła uda modląc się, żeby Nick nie mógł zorientować się, że pod jeansami była wilgotna jedynie od patrzenia na niego.

Przykleiła sobie na twarz uśmiech i dała z siebie wszystko, by zachowywać się nonszalancko. – Potrzebujecie dokładki? Mogę wysłać do was Maggie. Nick uśmiechnął się, błyskając perfekcyjnie białymi zębami kontrastującymi z oliwkową skórą. – Niee. Muszę zamknąć rachunek. Jutro wcześnie zaczynamy. Dała z siebie wszystko, by ukryć rozczarowanie, szybko wbijając kwoty na kasie. Gdy podawała mu resztę trochę drżała jej dłoń, więc rozsypała monety na ladę. Niezdara, cicho się skrytykowała. Śmiejąc się nerwowo, pochyliła głowę i zgarnęła monety. Grube pasma loków opadły jej na twarz i kiedy uniosła głowę patrzyła na Nicka zza czarnych fal. Wyciągnął rękę i założył jej włosy za uszy, a ona prawie sapnęła, gdy zgrubiałe opuszki jego palców przejechały po jej policzkach. Wzrosło gorąco między jej nogami i nagle zaniepokoiła się, że Nick mógł zauważyć jej sutki wystające niecierpliwie przez miękką tkaninę jej sweterka. Ale kiedy spojrzała na niego, on patrzyła bezpośrednio na jej twarz, czerpiąc radość z jej zarumienionej skóry i skupiając się na jej ustach. Oblizała je nerwowo i przez chwilę przysięgłaby, że pochylił się oblizując swoje własne usta, jakby przygotowując się na pocałunek. Zamiast tego nagle się wyprostował, podarował jej nieznaczny uśmiech i podziękował jej. Zostawił na ladzie napiwek zanim wyszedł razem z Mike’iem i Tonym. Kelly starała wmówić sobie, że nie była rozczarowana. Ta jasne. Faceci tacy jak Nick nie umawiali się z kujonami takimi jak Kelly i dlatego tak długo obchodziła się bez seksu. Teraz pobudzał ją tylko przyjazny uśmiech i dotyk jego palców. Maggie, która pracowała u Sullivanów odkąd tylko Kelly mogła pamiętać, musiała ujrzeć żądzę w oczach Kelly. – Są przesłodcy, prawda? – Maggie zachichotała swoim ochrypłym śmiechem. Kelly odwróciła się patrząc na Maggie ze zmarszczonymi brwiami. – Ja nie… – Jeśli Maggie, notoryczna plotkara, pomyśli, że istnieje cokolwiek między Kelly a Nickiem, rozniesie się to po mieście i dotrze w stronę Nevady zanim nastanie ranek. Maggie machnęła ręką na kiepski protest Kelly. – Wstyd jednak, co ta dziewucha zrobiła Nick’owi. Kelly ugryzła się w wargę nie chcąc zachęcać Maggie. Ale nie była w stanie się powstrzymać. – Jaka dziewczyna? – Jakaś ze Stanford. Niezła karierowiczka. Przyjechała tu podziwiać jakieś drzewa albo inne bzdury. Zachowała się jakby była za dobra dla nas wieśniaków, którzy mieszkają tu przez całe lata. Ale polubiła Nicky’ego, mówię ci, a wyglądało na to, że jego również wzięło. – Nadal są razem? – Kelly starała się utrzymać lekki ton, ale nie mogła powstrzymać węzła zazdrości, który tworzył się w jej brzuchu. – Nie, ta suka zostawiła go tej wiosny.

Kelly westchnęła z ulgi, co ją zastanowiło. Dlaczego obchodzi mnie czy Nick jest singlem, zbeształa się. Nie przestała się nad tym rozwodzić dopóki nie usłyszała kolejnych słów Maggie. – Ta dziewczyna myślała, że była za dobra dla tego miasteczka, za dobra dla Nicka. – Za dobra dla Nicka? Nick jest jednym z najlepszych osób jakie poznałam – wyrzuciła z siebie Kelly zbyt wściekła, by krępować się ukrywaniem swoich uczuć. – Mi to mówisz, Kel – powiedziała Maggie zajmując się napełnianiem czterech kufli Guinnessem. – Ale wiesz, niektórzy ludzie nadają się do życia w małym miasteczku z takim facetem jak Nick – przerwała i spojrzała znacząco na Kelly – a niektórzy nie. Późno w nocy oglądając show i starając się znudzić, by wreszcie iść spać, Kelly zastanawiała się nad rozmową z Maggie. Nie mogła sobie wyobrazić, by kobieta będąca z Nickiem mogłaby go rzucić. Z tego co pamiętała, to większość dziewczyn, gdy tylko położyły na nim swoje łapy, wbijały głęboko pazury, by utrzymać go blisko. Nick, był chytry. Zawsze zdołał się uwolnić. Maggie miała rację co do jednej rzeczy. Niektórzy ludzie, jak Kelly, nie nadają się do życia w tym małym górskim miasteczku z takim facetem jak Nick. W każdym razie nie na zawsze. W bardzo młodym wieku stało się oczywiste, że Kelly była, jednym słowem, inna. A kiedy przeczytała pełny komplet Encyklopedii Britannica swoich rodziców w wieku pięciu lat, było oczywiste, że zamierzają zrobić coś z Kelly, by rozwijać jej wiedzę. System nauczania nie był zdefiniowany jako „utalentowany” program, więc jej rodzice zdecydowali kazać Kelly podskoczyć o kilka stopni. Może i był to dobry wybór dla jej intelektu, ale była to najgorsza możliwość dla przyszłego życia społecznego Kelly. Nie tylko miała problemy we wszystkich swoich klasach, ale jej szkolni koledzy byli zbyt zajęci umawianiem się i uczeniem na nadchodzące testy, podczas gdy Kelly nadal prosiła Świętego Mikołaja o domek marzeń Barbie na święta. Gorzej, jej rodzina nie bardzo wiedziała co z nią począć. Jej siostra obrażała się za bycie znaną jako siostra „dziwaczki” i do dnia dzisiejszego miała pretensje do całego świata za, jak to ona uważała: „specjalne traktowanie Kelly w dzieciństwie”. Nawet jej rodzice wydawali się lekko zbzikowani tym, że dwójka ludzi z przeciętną inteligencją mogła wyprodukować tak dziwacznego geniusza. Jedyną zbawczą łaską w trakcie jej dzieciństwa było to, że tata Kelly pozwolił jej pracować u Sullivanów. Technicznie rzecz biorąc, nie powinna serwować piwa w tak młodym wieku, ale ponieważ jej ojciec był przyjacielem szeryfa, ten odwracał wzrok. Goście byli nią rozbawieni i oczarowani, a Kelly odnalazła przyjaciół i bardzo potrzebną jej akceptację u niektórych stałych klientów. Ale teraz nic z tego się nie liczyło. Zostaje w Donner Lake tylko na parę tygodni i na wiele sposobów był to odpoczynek po latach intensywnej pracy i nauki. Nie miała wątpliwości, że do czasu, gdy będzie musiała stąd wyjechać będzie w pełni do tego gotowa. Ale teraz fajnie było wrócić do miejsca gdzie ludzie nie mieli za dużo trosk martwiąc się

jedynie szkolną drużyną piłkarską i tym, czy pogoda w tym sezonie zachęci turystów do przyjazdu na narty. Na razie była wolna od egocentrycznych lekarzy, pomylonych pielęgniarek i pacjentów, których życia zależą od umiejętności lekarza na pogotowiu. Myślami wróciła do Nicka i sposobu w jaki dzisiaj dotykał jej włosów. Naprawdę zastanawiał się nad pocałowaniem jej? Na myśl o ustach Nicka ruszających się na jej wargach, ścisnęła uda. Jeśli tylko miałaby odwagę, by złapać go za kark i położyć się na nim. Jęknęła i położyła głowę na oparcie kanapy. Boże, minęło tyle czasu odkąd uprawiała seks. I nawet wtedy, praktycznie musiała czytać Jaredowi instrukcję „krok po kroku”. Bez wątpienia Nick wiedziałby dokładnie co robić. Co dało jej do myślenia. W szkole średniej nigdy nie miała szans u Nicka. Ale teraz była starsza, dostępna i przyjechała do miasteczka na krótko. Zgodnie z tym co powiedziała Maggie, Nick tak jak Kelly nie szukał zaangażowania. Ale będą musieli być ostrożni, by utrzymać to w sekrecie. Ich rodzice byli naprawdę bliskimi przyjaciółmi. To oznaczałoby zrobienie pierwszego kroku, co zdecydowanie nie było w jej stylu. A właściwie, co ma do stracenia? I tak wyjeżdża za kilka tygodni. Najgorsze co Nick może zrobić, to ją odtrącić. Co, przyznała, mogłoby być naprawdę, naprawdę do kitu. Przez więcej niż dziesięć lat, Nick w jakiejkolwiek postaci (Wikinga, szkockiego wojownika, czaderskiego technika medycznego) wpadał do każdej jej fantazji i nigdy nie mówił „ nie, dzięki”. Czy jej ego było przygotowane na odrzucenie? Przestań być takim mięczakiem! Zawsze czekasz, żeby to kolesie robili pierwszy krok i co ci to daje? Przeciętny seks z mężczyznami, którzy nigdy nie sprostaliby jej fantazjom o Nicku. Cel namierzony. Czy zamierza pozwolić swojemu ego zrujnować jedyną szansę, by urzeczywistnić te fantazje?

Rozdział Drugi Nie ma mowy by Nick trzymał się z dala od Kelly Sullivan nie dotykając jej. Tak właśnie sobie mówił wczesnym, czwartkowym rankiem kiedy o 6:15 obudził go budzik. Dzięki bujnym snom erotycznym walczył ze szczególnie intensywnym przypadkiem porannej erekcji. Tak jak wczoraj wieczorem, przyjechał do baru u Sullivanów by zobaczyć jak Kelly pracuje za ladą. Ale zamiast jeansów, które miała, Kelly ze snu była ubrana w spódniczkę. A kiedy pochyliła się by sięgnąć po czyste kufle, spod rąbka wystawał jej nagi tyłek. W jego śnie, Nick magicznie znalazł się za barem. Jego ubranie cudownie zniknęło i, bez gry wstępnej, podciągnął do góry jej spódniczkę i pchnął swojego penisa głęboko w jej wilgotne, zaciśnięte gorąco. To było takie realne, takie żywe, mógł poczuć jej skórę, zapach jej pobudzenia, poczuć miękkość jej pośladków gdy przy każdym pchnięciu ocierały się o jego uda. Ale jej krzyki przyjemności urosły do nawet bardziej ostrych i dziwnie nieprzyjemnych. Wtedy właśnie Nick zorientował się, że hałas w jego głowie nie był krzykami Kelly, wywołanymi przez orgazm, a sygnałem wydawanym przez budzik. Wzdychając, wszedł pod gorący prysznic i szybko się zrelaksował, zamykając oczy i delektując się powracającymi obrazami ze swojego snu. Sny czy też nie, jeżeli chodziło o niego, to Kelly równie dobrze mogłaby mieć na sobie jasno pomarańczowy znak NIE WCHODZIĆ. Więc dlaczego?, zadał sobie to pytanie późnym wieczorem i był z powrotem u Sullivan’ów? Nigdy nie przychodził do Sullivan’ów w czwartki. A jednak tu był. Ojciec Kelly, Ryan. Siedział przy stoliku blisko baru, aluminiowa laska stała dogodnie w pobliżu. Powitał Nicka serdecznym machnięciem dłonią i szerokim uśmiechem na swojej rumianej twarzy. Jego grube, ciemne włosy były gdzieniegdzie pomieszane z siwymi, ale łatwo było zauważyć po kim Kelly odziedziczyła swoją urodę Czarnego Irlandczyka. - Nicky! – Zawołał Ryan. – Kładź tu swój tyłek i napij się ze mną piwa. - Wydaje się, że szybko zdrowiejesz. – Spostrzegł Nick gdy usiadł na krześle. - Oj czuję się naprawdę dobrze. Kelly nie chciała bym dzisiaj wychodził, ale Jezu, wariuję już. Przez ostatni tydzień nie widziałem nic oprócz swojego mieszkania i gabinetu rehabilitacyjnego terapeuty. Nick kiwnął ze współczuciem. Nagle jego włoski na karku się najeżyły. Odwrócił głowę i o cholera była tam Kelly, trzymając tacę z drinkami na ramieniu. I, Boże dopomóż mu, miała na sobie spódniczkę. Uniosła głowę i uśmiechnęła się szeroko kiedy go zauważyła. – Hej Nick. Przyjdę za sekundę by się tobą zająć.

O tak, mogłaby się nim nieźle zająć. Nick dał z siebie wszystko by pozbyć się pożądliwej myśli o Kelly, przynajmniej na tę chwilę. Nie było to

kulturalne, myśleć

niegrzecznie o kobiecie, kiedy siedzisz z jej ojcem. Minutę później pojawiła się ponownie. Dzisiaj była ubrana w bluzeczkę z napisem Sullivan schowaną w mini spódniczkę. Nick siedząc sięgał jej prawie do pełnych piersi, okrytych miękką tkaniną. - Co mogę dla ciebie zrobić Nick? – Jej glos był niski i nieznacznie zachrypnięty. - O to jest pytanie. – Drażnił się, instynktownie flirtując. Policzki Kelly zaróżowiły się, a jej oczy podążyły nieśpiesznie w dół po jego torsie zanim spoczęły krótko na wybrzuszeniu pod jego rozporkiem. Zacisnęły mu się jądra gdy poczuł to jak pieszczotę. Nie było żadnych wątpliwości, że Kelly była zainteresowana nim tak samo jak on nią. Poprzedniego wieczoru, kiedy dotknął jej policzka, lekki prąd przeszedł prosto z jego opuszków do penisa. Usłyszał sapnięcie Kelly, zobaczył jej rozszerzone oczy, rozchylone usta. Starając sobie wmówić, że wymyślił sobie jej reakcję, wycofał się pośpiesznie zanim zrobiłby coś naprawdę głupiego, jak na przykład przeciągnąłby ją przez ladę i wetknął swój język głęboko w jej gardło. Jeśli chodzi o jego własną głęboką odpowiedź – wytłumaczył to sobie tym, że nie uprawiał seksu odkąd wrócił do domu i natknął się na walizkę Ann oraz jej informację, że wraca do San Francisco. Nie ważne, że nigdy nie zrobił się tak twardy od zwykłego dotyku kobiecego policzka. Jakby znowu był w średniej szkole, kiedy to otarcie nagiego ramienia Kelly o jego własne sprawiało, że poczuł śmiertelną żądzę. - Może kufel Harp i kubełek skrzydełek. - Extra pikantne? – Zapytała Kelly. Nick oblizał usta. – Jak najbardziej. Na szczęście, Ryan nie wydawał się zauważyć seksualnego napięcia, które przepływało między Nick’iem a jego córką. Kelly szybko wróciła z jego piwem, jej biust otarł się lekko o jego ramię gdy pochyliła się by postawić przed nim kufel. Nawet przez bawełnę jej bluzeczki i materiał swojej koszulki mógł poczuć jej gorącą skórę. Zmuszając się do skupienia nad czymś innym niż na myśli o gorącej, nagiej skórze Kelly, zwrócił swoją uwagę na Ryana. – Masz szczęście, że Kelly się tak tobą opiekuje. - Oh, nie opiekuje się mną – dlatego cały czas płacę za Dęby. – Krótko po śmierci swojej żony Ryan przeprowadził się do mieszkania w pobliżu społeczności będącej w wieku emerytalnym. – Po troszczeniu się o Connie – Niech Bóg błogosławi jej duszę – Upewniłem się, że nigdy nie pozwolę dziewczynkom nosić taki ciężar. – Uśmiechnął się nieco smutno do Kelly, która podeszła do niego od tyłu i położyła mu dłonie na ramionach. - Nie, tata potrzebuje mnie tutaj bym zajęła się barem dopóki nie poczuje się lepiej. Maggie prawdopodobnie mogłaby to robić, - powiedziała Kelly. - Ale wiesz jak to się mówi, „Dopóki to miejsce jest zwane Sullivan…

- To lepiej by Sullivan’owie byli za nie odpowiedzialni.” – Skończyli za nią Ryan i Nick. Kelly przyjęła jeszcze kilka zamówień i wróciła z jego skrzydełkami. - Zrób sobie przerwę kochanie, - powiedział Ryan. Nick uczynnie wysunął krzesło i postawił przed Kelly, by mogła usiąść i potem zajął się swoimi skrzydełkami. Powinien wyjść jak tylko skończy. Nie ma potrzeby się torturować, węsząc wokół Kelly kiedy nie mógł nic z tym zrobić. Ale zamiast tego wdał się w rozmowę z Kelly i Ryan’em, rozmawiając o wszystkim – baseballu, śmiesznych ilościach budynków na tym obszarze, zmianach na pogotowiu, a nawet o polityce. Kelly kilka razy wstawała by realizować i przyjąć nowe zamówienia, a kilku klientów przeszkadzało im by przywitać się z Ryan’em. Następnie po dziesiątej Ryan praktycznie drzemał w swoim krześle. - Chodź tato. – Powiedziała Kelly, lekko go szturchając. – Maggie, możesz mnie zastąpić na piętnaście minut żebym odwiozła tatę? - Skarbie, nie wracaj już. Nikogo już nie ma więc dzisiaj ja zamknę. – Zawołała Maggie. Kelly jej podziękowała i pomogła Ryan’owi stać twardo na ziemi gdy podciągnął się w górę, a potem w drodze do samochodu. Nick również wstał. – Lepiej już pójdę. – Zaczął wyciągać dwudziestkę ale został powstrzymany przez gderanie Ryan’a. - Dzisiaj na mój koszt Nicky. Dzięki za dotrzymanie mi towarzystwa. Nick skinął w podzięce. – Potrzebujesz pomocy Ryan? Ryan machnął w jego kierunku. – Niee. Muszę nauczyć się stać samemu jeśli kiedykolwiek chcę wrócić do zdrowia. Nick na wszelki wypadek odprowadził starszego mężczyznę. - Cholera! – Przekleństwo Kelly w akompaniamencie trzaskających drzwi, rozbrzmiało na parkingu. - Uważaj na swój język, młoda damo. – Krzyknął Ryan. – Nie jesteś jeszcze za stara bym nakarmił cię mydłem. Nick nie mógł nic poradzić na swój śmiech. Zapomniał już, że Kelly umiała przeklinać jak kierowca ciężarówki, kiedy nie miała humoru. - Przepraszam, tato. – odpowiedziała najmniej przepraszającym tonem głosu, jaki Nick kiedykolwiek słyszał. - Co się stało? Poirytowana zdmuchnęła sobie z twarzy zabłąkaną falę włosów. – Samochód nie chce mi odpalić. - Otwórz maskę. Sprawdzę to. - Umm, wątpię by udało ci się to naprawić. – wymamrotała Kelly. Ciężko było powiedzieć w słabym świetle parkingu, ale mógł przysiąc, że się zarumieniła. – Ja, eee,

skończyło mi się paliwo. – Spojrzała na zegarek, znowu przeklęła. – I właśnie zamknęli stację benzynową. Nick odrzucił do tyłu głowę i się zaśmiał. – Nie wierzę. Z IQ ponad dwieście nadal nie możesz zapamiętać by zatankować. - Miałam na głowie inne sprawy. – Schowała ręce w kieszonki swojej spódniczki. – Nie ma sprawy. Pożyczę od Maggie samochód, a tym zajmę się rano. Zaczęła wracać do baru ale Nick złapał ją za łokieć. – Odwiozę cię. Nie mogła ukryć na twarzy wyrazu ulgi. – Na pewno? Bez problemu mogę pożyczyć samochód Maggie i wrócić do domu po zamknięciu baru. Nick uśmiechnął się, ściskając uspokajająco jej przedramię. Kciukiem zataczał malutkie kółka na jej skórze po wewnętrznej stronie łokcia. Wszędzie była taka miękka? Przełknął z trudem i puścił jej ramię. - Kelly, to tylko pięć minut drogi od mojego domu. Widocznie zadowolona z tego, że nie robiła mu kłopotu, Kelly wróciła by poczekać z ojcem gdy Nick podjechał swoim pick-up’em Dodge. Krótka droga prowadziła do mieszkania Ryan’a, a dziesięć minut później Nick pomógł Ryan’owi wysiąść z auta i czekał podczas gdy Kelly odprowadzała go do drzwi. Gdy zostali sami, atmosfera zmieniła się. Nagle w samochodzie zrobiło się gorąco od napięcia dwóch osób, które były sobą zainteresowane ale udawały, że tak nie było. Wcześniej, rozmowa płynęła łatwo. Teraz, Nick nie mógł nic wymyśleć co do cholery powiedzieć. Kelly mu nie pomagała. Patrzyła cicho przez okno, dłonie miała skrzyżowane na udach w pozie, która dementowała jej wcześniejsze seksualne zainteresowanie. Nick nerwowo odchrząknął. – Więc dalej mieszkasz w Bostonie? Jake wspomniał, że odwiedził cię kilka razy. Jej uśmiech był naciągnięty. – Taa, widziałam się z nim i Kit parę tygodni temu. Zabawne, że w końcu są razem. – Cisza wypełniła samochód, razem z napięciem tak gęstym, że prawie mógł je zauważyć. W końcu Kelly ją przerwała. – Szykowałam się do przeprowadzki na Manhattan kiedy tata został ranny. Niestety nie mogli czekać z wolnym stanowiskiem i teraz muszę znaleźć coś innego. Przez ponure ułożenie jej ust, Nick mógł stwierdzić, że żałowała straconej możliwości. - Ciężko musiało ci być, rezygnując z posady. Kelly wzruszyła ramionami. – Jest moim tatą, a nie zawsze byłam tu przy nim. Nick mógł tylko założyć, że mówiła o okresie po śmierci swojej matki ale nie chciał z niej tego wyciągać. – Jest szczęśliwy mając ciebie. W migoczącym świetle lamp ulicznych, mógł zauważyć jej uśmiech, trochę smutny. Przez kilka chwil była cicho, spoglądając przez okno. Wyobraził sobie jak te małe i zaściankowe ulice wysadzane sekwojami i wiejskie domki musiały dla niej wyglądać. – Teraz gdy już mieszkasz w mieście, to miejsce musi ci się chyba wydawać nudne.

Odwróciła się do niego twarzą. – Miasto jest świetne, ale to miasteczko ma swój urok. Był czas kiedy nie mogłam się doczekać by się stąd wyrwać. – Następnie, oblizując swoje usta nerwowo lub prowokująco - tego nie mógł powiedzieć, kontynuowała. – Ale teraz zdaję sobie sprawę, że warto jest wracać do domu z pewnych względów.

Kelly mentalnie trzasnęła się w czoło. Miała wielką szansę zrobić pierwszy krok, a siedziała jak podenerwowana uczennica, mówiąc nieistotne rzeczy takie jak „warto jest wracać do domu z pewnych względów”. Co było takiego w Nicku, że sprawiał iż mówiła od rzeczy? To nie było tak, że była kompletnym społecznym wyrzutkiem. Miała w pracy przyjaciół, przyzwoite związki. A teraz, otrzymując wspaniałą okazję by zrobić pierwszy krok, zrobiła z siebie całkowitą idiotkę. Najwyraźniej Nick uważał tak samo, ponieważ nie rozmawiał z nią przez resztę drogi. Kiedy zaparkował przed małym domkiem z dwoma sypialniami, który wynajmowała, szamotała się z rączką od drzwi. Ale Nick już wysiadł z auta i podszedł do strony pasażera. Otworzył drzwi i chwycił za jej łokieć gdy pomagał jej wysiąść. - Dzięki bardzo Nick, że mnie podwiozłeś, - powiedziała kiedy już twardo stała na ziemi. – To do zobaczenia. – Zaczęła odchodzić ale zatrzymała się kiedy Nick znowu złapał ją za ramię. Zadrżała i to nie od chłodnego, jesiennego wietrzyka na swoich nagich rękach. - Czekaj chwilę, pozwól, że cię odprowadzę do drzwi. Kelly delikatnie się zaśmiała. – To nie jest przestępcza stolica świata. Jestem pewna, że mogę bezpiecznie przejść te dwadzieścia stóp. Uśmiechnął się, jego zęby były białe w przyćmionym świetle ulicznych latarni. – Nie ma mowy. Moja mama zawsze mi mówiła, żeby odprowadzać damy do drzwi. Dziwnie dotknął ją ten szarmancki gest. – Rany, musiałam praktycznie płacić facetom, z którymi się umawiałam w Bostonie, by odprowadzili mnie do domu. Mogła poczuć dezaprobatę Nick’a przez subtelne zaciskanie się jego palców wokół swojej ręki. Pod jego beztroską powierzchnią wiedziała, że Nick był mężczyzną, który chroniłby i troszczyłby się o swoją kobietę. Kelly wymamrotała ciche przeprosiny swoim wszystkim feministycznym wartościom i pozwoliła sobie pomarzyć, tylko przez chwilkę, jakie by to było uczucie mieć Nick’a Donovana, który by ją chronił i dbał o jej każdą potrzebę. Wyjęła z torebki klucze tylko po to, żeby zabrał je z jej dłoni i otworzył dla niej drzwi. Zacisnęło jej się w brzuchu. Znowu szarmancki. Uniosła głowę, otworzyła usta by życzyć mu dobrej nocy, ale zatrzymała się w trakcie. W blasku jej lampki na ganku, oczy Nick’a rozżarzyły się bursztynem, wydając się chłonąć jej twarz i usta. Przepłynęło przez nią oczekiwanie. Pragnął jej. Była tego prawie pewna. Czy nie przysięgała zrobić coś z tym kiedy już dostanie drugą szansę?

Nick zaczął odsuwać się od jej wejścia, wyraz jego twarzy na nowo ukazywał grzeczną życzliwość. O nie, odchodzi! - Chcesz… chcesz wejść? – wyrzuciła z siebie Kelly. Mentalnie znowu się trzepnęła. Słodko, Kelly, naprawdę słodko. W jego oczach na nowo zapłonęło gorąco zainteresowania. Może nie schrzaniła tego całkowicie. Ale wtedy Nick zaczął kręcił głową. – Naprawdę powinienem… Teraz albo nigdy. Zanim mógł wypowiedzieć słowo „iść”, chwyciła jego twarz w swoje dłonie przyciągając jego usta do swoich. Przez pełną sekundę nie zareagował, zgaszony przez

zaskoczenie. Jej brzuch opadł gdzieś w okolice kolan. Głupia, głupia, głupia!

Wiedziała, że zrobiła z siebie kompletną idiotkę! Ale wtedy Nick oddał pocałunek, jego język zanurzył się niecierpliwie w jej usta, jego dłonie zjechały po jej plecach. Jedna dłoń wsunęła się za pasek spódniczki, zjeżdżając gwałtownie na pośladki, podczas gdy druga złapała ją w pasie. Kelly została przyciśnięta do drzwi, odziane w jeans udo Nick’a wcisnęło się między jej nogi. Stała na palcach, jęcząc mu w usta gdy otoczył ją swoim dużym, muskularnym ciałem. Jej piersi były zmiażdżone przez jego klatę, a usta pełne gładkiego, gorącego smaku jego języka. Wilgoć wdarła się między jej nogi, a on tylko ją całował. Co pocznie kiedy dotknie jej piersi, łechtaczki? Zwykła myśl o tym sprawiła, że zajęczała jeszcze raz, głośniej i przycisnęła swój pulsujący wzgórek do jego uda. Wtedy nagle odsunął się, jego pierś unosiła się ciężko, jakby właśnie przebiegł szybko milę. Bez jego oparcia, Kelly była trochę oszołomiona i wyciągnęła dłoń, by chwycić go za ramię. – Co… dlaczego? – wysapała. – Jak możesz teraz przestać? Nick jęknął, pochylił się i przejechał językiem po jej wardze. Ku konsternacji Kelly, wycofał się zanim mogła wessać go w swoje usta. - Kelly, nie wydaje mi się żeby to był dobry pomysł. – Nawet jak to mówił, palcami gładził jej kark. Teraz gdy już go dotknęła, nie mogła przestać. Przebiegała palcami po mięśniach na jego ramionach, badała bicepsy, wsunęła dłonie pod krótki rękaw jego koszulki. – Oj muszę się z tobą nie zgodzić. – nachyliła się by polizać słono-słodką skórę jego szyi, zadowolona ze sposobu w jaki jego biodra mimo woli zapragnęły być bliżej jej. - Nie jestem zainteresowany niczym poważnym – powiedział, kładąc dłonie na jej talię. - A myślisz, że ja jestem? – Kelly westchnęła gdy ustami badał jej szyję. - Jesteś miłą dziewczyną, Kelly. – Wymruczał między delikatnymi, ssącymi pocałunkami, które zmieniły kolana Kelly w watę. - Skąd możesz wiedzieć? Nie widziałeś mnie przez dłuższy czas. – Przesunęła palcami przez jego włosy. – Może zmieniłam się w wielką kolekcjonerkę. – Jego delikatny chichot

powiedział jej , że nie uwierzył w to ani przez sekundę. – Co z tego? Za kilka tygodni opuszczam miasteczko, i nie szukam żadnego wielkiego romansu. Uniósł głowę i spojrzał na nią jakby starając się zdecydować czy to co mówi jest prawdą. – A czego dokładnie chcesz? Odchyliła do tyłu głowę by pokazać mu, jak miała nadzieję, ponętny uśmiech. – Zawsze mi się podobałeś Nick. W szkole średniej zazwyczaj słuchałam to co mówiły o tobie inne dziewczyny, jaki byłeś dobry. – Sięgnęła ręką w dół, sunąc w górę po jego udzie by złapać go przez jeansy. – Jaki jesteś duży. Chwycił za jej dłoń, przyciskając ją jeszcze mocniej do twardej kolumny ciała. - Chcę sama się dowiedzieć, czy to co mówiły jest prawdą – Kelly chwyciła go za kark drugą ręką, przyciągając go do siebie by ją pocałował. – Chcę przeżyć szkolny romans jakiego nigdy nie miałam. Chcę ciebie Nick. Nick naparł swoimi ustami na jej, jego penis stwardniał jeszcze bardziej od chętnego sposobu, w jaki Kelly ssała jego język w swoich ustach. Dorosła Kelly, ze swoim wybornym, gorącym ciałem i nieprzyzwoitą buźką, była gorętsza od jakiejkolwiek fantazji jaką miał w swojej głowie Szkolny romans. Całowanie, dotykanie, szukanie po omacku. Dręczenie dziewczyny dopóki nie będzie na tyle napalona, by chętnie pójść dalej. Przez jego głowę przeszły wszystkie te sposoby dotykania Kelly swoim językiem, ustami, penisem i przez przeraźliwą sekundę obawiał się, że dojdzie w spodniach. Coś, co nigdy mu się nie zdarzyło, nawet kiedy chodził do szkoły średniej. Przesuwał dłonie po jej nagich nogach, włożył je pod spódniczkę by móc złapać za jej tyłek przez satynowe majteczki. Była doskonała w jego rękach, mocna ale miękka, wypełniając jego szerokie dłonie. Kelly posiadała dokładnie takie ciało jakie lubił. Atletyczne lecz kobiece. Krągłe we właściwych miejscach, długie i silne na tyle, że nie musiałby się niepokoić tym, by obchodzić się z nią delikatnie. Kelly owinęła jego biodro jedną długą, silną nogą, przyciskając swoje krocze do jego nabrzmiałego rozporka. Nawet przez sztywną tkaninę przypiekło go jej wilgotne gorąco. Bez wątpienia Kelly Sullivan dałaby sobie radę ze wszystkim, co by dla niej przygotował. Sięgnęła za siebie, szukając gałki od drzwi, ale Nick powstrzymał ją gdy w jego myśli zakorzeniła się fantazja, którą żywił przez tak długi czas. Złapał za jej dłoń i pociągnął przez chodnik. Oszołomiona podążyła za nim kilka kroków ale potem zaczęła ciągnąc go za dłoń. – Co robisz? Nie odpowiedział tylko otworzył drzwi od auta i praktycznie wrzucił ją do środka. - Gdzie jedziemy? – Ton jej głosu był ostry ze skradającą się niecierpliwością. Włączył silnik i odwrócił się by uśmiechnąć się do niej. – Mówiłaś, że chcesz swojego szkolnego romansu tak? Kiwnęła, ale lekko zmarszczyła brwi. - Byłaś kiedykolwiek na parkingu?

Jej zmarszczenie brwi zmieniło się w niegrzeczny, szeroki uśmiech gdy przesunęła się przez podłokietnik siedzenia i przykleiła się do jego boku. Cisza w samochodzie brzęczała oczekiwaniem. Ręka Nick’a chwyciła ją za udo, jego palce drażniły miękką, wewnętrzną krągłość. Przysunęła swoją twarz do zagięcia jego szyi, wdychając jego męski, ostry zapach gdy starała się usilnie oddychać. Zacisnęło jej się w żołądku gdy zjechał z drogi, ignorując znak NIE WJEŻDŻAĆ gdy jechał zabłoconą drogą kilkaset metrów od tej głównej. Ugryzła się w wargę czując się nerwowo jak szkolna dziewczynka, którą udawała. – Co jeśli ktoś tu przyjedzie? Nick wyłączył silnik i pochylił się nad nią. – Tutaj mieści się budynek nad którym obecnie pracujemy. Nikt tu nie będzie nam przeszkadzał. – Światło księżyca przedostawało się przez szyberdach, podświetlając jego ostre kości policzkowe i szczękę. Rozchylił usta gdy pochylił swoją ciemną głowę ale zamiast wziąć jej usta, tak jak tego oczekiwała, Nick złapał ją za kark i przejechał delikatnymi pocałunkami po jej skroni, w dół po policzku, do kącika ust. - Do której masz czas? – wyszeptał, palcami zjeżdżał w dół po jej ramieniu. Kelly uśmiechnęła się dalej grając. – Nie mam. Mojej mamy dzisiaj nie ma w domu, a tata pracuje do późna. - Mmm, bez nadzoru rodziców. – wymruczał, drażniąc lekko językiem jej usta. - To prawda, - wyszeptała przy jego ustach, - Mogę tu zostać całą noc jeśli tylko będę chciała. Przejechał wargami po jej ustach, językiem wsuwając się do środka w pieszczocie, która sprawiła, że zwinęły jej się palce w trampkach. - Przesuń się – wyszeptał, pchając ją przez podłokietnik siedzenia gdy wspiął się nad skrzynią biegów na stronę pasażera. Niezgrabnie skręcała się dopóki nie usiadła bokiem na jego kolanach, jej ręka wgniatała się w jego klatę, a plecy w drzwi. Po pochrząkiwaniu i obracaniu się, siedziała już na Nick’a kolanach, jej spódniczka owinęła się dookoła jej talii. Sięgnął w dół i z nagłym szarpnięciem oparcie siedzenia zsunęło się o kilka cali do tyłu. - Od razu lepiej. – Trzymał swoje dłonie na jej talii, ich gorąco rozchodziło się promieniście przez cienką bawełnę jej koszulki. Pocałował ją, długie, powolne, wilgotne pocałunki sprawiły, że poczuła pulsujący wstrząs między swoimi nogami. To jej nie wystarczało. Chciała poczuć jego skórę, zobaczyć czy była tak gorąca i gładka jak sobie zawsze wyobrażała. Wyjęła mu koszulę zza paska spodni i podciągnęła ją. Uciekło z jej ust miękkie, zadowolone mruczenie przez dotyk jego gorącej, jedwabistej skóry pod jej palcami. Uczynnie zgiął ramię by energicznie zdjąć koszulkę przez głowę. – Chcę zdjąć twoją bluzkę Kelly, - powiedział. – Pozwolisz mi? Paznokciami przejechała między włoskami na jego piersi gdy udawała, że to rozważa. – No nie wiem. Nigdy nie zaszłam tak daleko z chłopakiem, - wyszeptała. – Jesteś pewien, że nie będziesz mnie uważał za zdzirę?

Przesunął dłonią po jej żebrach by chwycić za jej ciężkie piersi, kciukiem ledwie ją dręczył poprzez materiał jej bluzki. Smakował ustami jej delikatne sapnięcia, gdy znowu przesunął kciukiem, tym razem mocniej. – Przyrzekam, że nie będę cię uważał za zdzirę. – Znowu ją pocałował. – I obiecuję, że będzie ci dobrze. Kelly odchyliła się do tyłu i uniosła ręce by mógł podciągnąć jej bluzeczkę i zdjąć przez głowę. Ciemne loki opadły dookoła jej ramion gdy, okryta tylko białym, koronkowym biustonoszem, oparła się plecami o deskę rozdzielczą. - Boże, chciałbym widzieć cię lepiej. – wyszeptał gdy dotykał jej pełnych piersi w koronkowych miseczkach. Pod palcami jej skóra była gładka i doskonała jak jedwab. Wsunął jedną dłoń miseczkę by pieścić jej piersi, testować ich ciężką wagę. Nie kochał niczego bardziej jak uczucia kobiecych piersi w swoich dłoniach. Wagę, odbicie, miękkość. A jej były niesamowicie pełne, delikatne, sutki były jak twarde małe punkciki naciskające na jego dłoń. Jej dłonie były gorące na jego plecach gdy trzymała go blisko siebie, pochylając się by go pocałować gdy pieścił i bawił się jej wspaniałym biustem. Sunąc dłonią pomiędzy ich, Kelly sięgnęła i odpięła zatrzask biustonosza na przedzie. Jej biust wyskoczył żwawo jakby był chętny uciec z bieliźnianego więzienia. Nick opadł na oparcie siedzenia, trzymając jej piersi, uwielbiając sposób w jaki obfite ciało bardziej niż wypełniało jego duże dłonie. – Marzyłem o twoich piersiach, - wyszeptał. Otarcie jego palców o jej duże sutki sprawiło, że westchnęła i poderwała się na

jego

kolanach. Nick mógł poczuć na swoim policzku jej uśmiech. Naparła znowu na jego rozporek w sposób, który sprawił, że jęknął i uniósł biodra bliżej ku niej. – Naprawdę? - Taa. Zwykle zastanawiałem się jakie są w dotyku, jakie są w smaku. – szeptał, powracając do roli nastoletniego uwodziciela. – Kiedy przychodziłaś by pomóc mi w nauce, marzyłem o tym, by rozpiąć ci bluzkę, zepchnąć na bok książki i rozłożyć cię na blacie kuchennym mojej mamy. – uwielbiał sposób, w jaki jej oddech stał się urywany poprzez jego słowa. - Nie miałam pojęcia, że je zauważałeś, - sapnęła. - Oj zauważałem bardzo dobrze. Chciałbym ciebie ujrzeć, - powtórzył. – Chcę zobaczyć twoje sutki. Jakiego są koloru? Kelly? Różowego? Czerwonego? Czuję jakie są twarde, jakby błagały mnie bym je ssał, - wyszeptał pochylając głowę by móc posmakować delikatną, perłową w przyćmionym świetle, skórę. Jej oddech urósł do gwałtownych sapnięć w zaparowanym aucie gdy językiem drażnił jej skórę. Czuł świeży, kwiatowy zapach jej mydła, a pod nim, mocny zapach jej podniecenia. Była taka wilgotna, taka zaangażowana, a ledwie zaczęli. Jego wargi unosiły się nad sutkiem, jego gorący oddech owionął dojrzały punkt, jednak nie zamknął na nim ust. Kelly niecierpliwie pociągnęła go za głowę, najbardziej godne podziwu dźwięki frustracji wydostały się z jej gardła. – Chcesz żebym ssał twoje sutki? –

Drażnił się. – Nie umiem powiedzieć czy spodoba ci się to czy nie. – Złapał jej sutek między dwa palce i zacisnął go jak najlżej. Wypuściła zduszony krzyk. – Do diabła, Nick, ssij mnie. – Jej żądaniu towarzyszyło ostre szarpnięcie za jego włosy gdy wygięła plecy i przycisnęła twardy pąk do jego ust. - Jak na kogoś, kto nigdy nie pozwolił by dotykał ją chłopak, jesteś nieźle wymagająca, - wyszeptał nad obrzmiałym punktem. Chętna reakcja Kelly i żądanie o przyjemność doprowadzały go do szaleństwa. Był tak napalony, że to cud iż potrafił jeszcze mówić. Krzyknęła kiedy zamknął usta na jej sutku, ssąc go mocno. Zacisnęła palce na jego ramionach i skręcała się na jego kolanach. – Proszę Nick, żadnych więcej gierek, po prostu mnie dotykaj. – W ciemności Nick usłyszał jej jęki gdy został odurzony przez wyborny smak jej skóry, przez dotyk jej twardego, obrzmiałego ciała przy swoich ustach i języku. Wypuścił z puknięciem jej sutek, tylko po to by zawładnąć ustami drugi. W samochodzie zrobiło się parno od ich gorących ciał i kropelki wody spływały po wewnętrznej stronie okna. - Kiedy będziemy się pieprzyć chcę cię mieć na górze, bym mógł ssać twoje piersi gdy już mój penis będzie w tobie. – szepnął szorstko, jego palce ściskały i ciągnęły za, zwilżone od jego ust, sutki. Usłyszał jej dyszenie, wiedział, że jego słowa jeszcze bardziej ją podniecały. Podczas seksu nigdy nie mówił zbyt wiele, nawet nie wiedział skąd brał te słowa. Ale jej oczywiste pobudzenie inspirowało go. – Co o tym sądzisz? Myślisz, że dasz radę zajść tak daleko razem ze mną? – Ścisnął razem jej piersi, liżąc i ssąc najpierw jedną, następnie drugą . – Może któregoś dnia przelecę twoje piersi. – Zachrypiał – Spodobałoby ci się? Jej jedyną odpowiedzią był ostry krzyk gdy zadrżała na nim. Lekki blask potu zalśnił na jej klatce piersiowej i opadła na niego. Patrzył się na nią ogłuszony. – Czy ty właśnie… - Przepraszam, - szepnęła, drżąc. – Nie mogłam czekać, naprawdę przepraszam… Nick jęknął i wsunął język w jej usta, efektywnie ja uciszając. Jego penis pulsował i szarpał się, a jądra zaciskały się nagle torturowane przez krępujące je jeansy. – Jesteś tak kurewsko seksowna, - Wymruczał, obsypując delikatnymi pocałunkami jej policzki i usta. – Jeśli nie znajdę się wkrótce w tobie to zwariuję. Każdy mięsień w jej ciele napiął się gdy schowała twarz przy jego ramieniu. - Co się dzieje, kochanie? – Palcami głaskał jej wilgotne loki. To nieśmiałe niezdecydowanie było takie odmienne w porównaniu z jej wcześniejszymi żądaniami, aż Nick przestraszył się, że naciskał za mocno, za szybko. - Za szybko doszłam. Nie mogłam się powstrzymać, a teraz już jestem skończona. Z jego piersi wydobył się śmiech. – Przedwczesna ejakulacja w aucie. Nie mogło być już bardziej w stylu średniej szkoły. - To był straszny pomysł. – Rzeczywiście zakłopotana, zasłoniła ramionami swoje piersi i spróbowała zejść z jego kolan, zdołała oprzeć się jednym kolanem o podłogę i głową o deskę rozdzielczą.

- Hej, chodź tu. – Nick uniósł ją i usadził, chwytając mocno za jej udo by utrzymać ją w miejscu. Z ociąganiem zabrała swoje ręce gdy pochylił głowę by przytulić twarz do jej piersi. - Masz pojęcie jaka jesteś seksowna? Fakt, że doszłaś tylko przez dotyk moich ust na swoich piersiach podniecił mnie bardziej jak jeszcze nic innego. – Polizał każdy z, teraz już miękkich, sutków gdy zacisnął dłonie na jej pośladkach. - Ale zwykle… - Przerwała, oblizała usta, zaczęła na nowo. – Zwykle potrafię tylko raz w jedną noc. A pragnę tego z tobą … - Zawahała się. Powróciła nieśmiała Kelly,więc zachęcająco trącił nosem jej szyję. - A pragnę byś był wtedy we mnie. - Tak będzie. – wyszeptał, zjechał dłonią w dół by chwycić, przez materiał majteczek, za jej kobiecość. Przycisnął palce do wilgotnego wejścia, a śródręcze do jej wzgórka. – Zaufaj mi.

Rozdział Trzeci - To nie tak, że ci nie ufam. – Wyszeptała Kelly, prężąc ciało ku naciskowi silnych dłoni Nicka. – Ale znam siebie i nie dojdę więcej niż raz. Powietrze w samochodzie było ciężkie rozbrzmiewające dźwiękami ich wymęczonych oddechów. Jej miękki jęk wypełnił przestrzeń gdy, otarła się o niego, zaskoczona kiedy pomimo jej protestów, ochota na nowo rozkwitła w jej brzuchu. To nie tak, że miała problem z orgazmem podczas seksu. Tak jak ze wszystkim w swoim życiu, Kelly była zarozumiała i osobiście brała odpowiedzialność za swoje własne, seksualne zadowolenie. Jeśli oznaczało to instruowanie swojego kochanka krok po kroku lub nawet branie sprawy w swoje ręce, zawsze się upewniała że odpłynęła. Ale gdy już raz to zrobiła, no to koniec. Mimo to wydała malutki jęk gdy, dłoń Nicka zakradła się do jej majteczek. Dwa długie, grube palce napierały na jej szczelinę, a kciuk mocno zataczał kółeczka wokół jej wolno – nieprawdopodobnie – budzącej się łechtaczki. Nick pochwycił jej dźwięki swoimi ustami, pieszcząc językiem od wewnątrz jej policzki. Rozpostarła szerzej kolana i oparła się o deskę rozdzielczą, emitując malutkie westchnienia frustracji. Nienawidziła kiedy, tak się działo, kiedy znowu nabierała ochoty na tyle, by być sfrustrowaną ale nigdy wystarczająco by osiągnąć kolejny szczyt. - Dojdź we mnie, Nick. – wyszeptała, sięgając ręką między ich ciała, palcami naciskając mocno na twarde wybrzuszenie w jego kroku. Chciała go tam poczuć, naprawdę. Ale również pragnęła by, skończył te swoje daremne drażnienie i po prostu szedł dalej. Napłynęła jej ślinka do ust kiedy, poczuła jego imponującą długość, gorącą nawet przez materiał jeansów i znowu się zbeształa. Jak ona mogła tak po prostu stracić kontrolę od jego ust na swoich piersiach? Jak mogła zrujnować pierwszy raz z Nickiem? - Rozluźnij się. – wyszeptał. – Zaufaj mi bym mógł zrobić ci dobrze. Otworzyła szybko oczy. Jego bursztynowy wzrok wydawał się lśnić, nawet w przyćmionym świetle. Chwycił za jej dłoń zapobiegając tym samym jej dalszym badaniom i uniósł do swoich ust. Pocałował ją, przyciągając jej ciało do siebie tak bardzo, że jej biust był miażdżony przez jego gorącą, owłosioną skórę, która ją paliła. – Masz taką piękną skórę, powiedział gdy, pochylił głowę by pocałować gładkość jej ramion, krzywiznę jej szyi. Rozłożył dłonie na jej plecach, ocierając się lekkim zgrubieniem o gładki obszar. – Taka miękka i słodka. – Wysunął język by ją posmakować. – Jestem ciekawy czy wszędzie jesteś taka słodka. Zjechał, dłonią pod jej spódniczkę i złapał za majteczki. Uczynnie uniosła się i oparła o deskę rozdzielczą by mógł przejechać miniaturowym kawałkiem materiału po jej nogach.

Jego jęk zabrzmiał razem z jej gdy, bezceremonialnie wsunął w nią jeden długi palec, testując ją, drażniąc się z nią tym co miało nadejść. – Następnym razem sprawię, że dojdziesz od moich ust. – powiedział szorstko. – Ale nie mogę już czekać. Przyciągnął jej dłoń do swojego rozporka. – Wyciągnij mnie. Kelly podporządkowała się z trzęsącymi palcami, a on niecierpliwie uniósł biodra i zsunął spodnie razem z bielizną. Nie mogła ujrzeć go wyraźnie ale, sięgnęła po niego, jedwabiście gorąca skóra na twardym jak granit członku napierającym natarczywie na jej dłoń. Zakręciła ręką, trzymając go w pięści zdając sobie sprawę, że jej palce ledwo się spotykały. Zachichotała nerwowo. - Chyba zdajesz sobie sprawę, - powiedział umieszczając swoją dłoń na jej i nakierowując ją na mocny, pompujący rytm, przez który skóra mu zalśniła od potu, - że śmiech nie jest odpowiednią reakcją kiedy, facet wyjmuje swojego fiuta. - Przepraszam, - powiedziała drżącym głosem. – Ja tylko…. Vicki Jenkins miała rację. Jesteś ogromny. I był. Na pewno większy od innych kochanków Kelly. - Vicki Jenkins powiedziała ci, że mam ogromnego? – Zdołał wydusić. Nawet w przyćmionym świetle mogła ujrzeć jego zaciśniętą szczękę. Jego dłonie zaciskały się i rozluźniały na miękkiej skórze jej bioder. Kelly pocałowała go mocno i poczuła w odpowiedzi wilgotną powódź między swoimi udami. – Usłyszałam ją w autobusie. – Kelly prawie nie rozpoznała ochrypłego basu jej własnego głosu. Podążając za jego wskazówkami, głaskała go w górę i w dół mocno ściskającym ruchem, wodząc po grubym grzbiecie pod główką, zakreślając kciukiem gładki, pulchny czubek dopóki nie zrobił się gładki od jego własnych soków. – Rozmawiała z przyjaciółką. – Ssała słonawą skórę jego szyi. – Mówiła, że byłeś tak duży, że po wszystkim mogła ledwo chodzić. Myśląc o tym trochę się przestraszyłam, ale później… Dłonie Nicka gładziły jej ramiona, piersi, talię w bezcelowej, pobudzającej eksploracji. – Ale później? Wessała do ust jego język, głaszcząc go swoim dopóki z jego piersi nie wydobył się głęboki jęk. – Ale później zaczęłam zastanawiać się jakby to było mieć cię w sobie, jeśli dałabym radę cię wziąć. Jego oczy zabłyszczały grzesznie gdy, podciągnął jej spódniczkę, napierając w jej pięść. – Oh, dasz radę. Nie mam wątpliwości. Wszystkie ślady drażnienia zniknęły gdy, Nick złapał zębami jej sutek. Przyjemność tańczyła na krawędzi z bólem, gdy językiem polizał wrażliwe miejsce. Skierowała jego fiuta, do pulsującej wilgoci jej płci, kreśląc główką kółka na swojej łechtaczce. Czy to możliwe, żeby doszła, jeszcze raz? Rozradowana z takiej możliwości Kelly wysunęła pierś ku jego twarzy, błagając go by ssał ją mocniej gdy, ocierała się o jego ogromną erekcję.

Chrząknęła w proteście gdy, pchnął ją plecami na deskę rozdzielczą. Sięgnął między nich, grzebiąc. – Kondom, - wymamrotał. Uniosła się na kolana gdy, założył ją jednym szybkim, gładkim ruchem. Jedną silną dłonią złapał za jej pośladek gdy, drugą umieszczał główkę penisa przy jej wilgotnym wejściu. Bezceremonialnie, stanowczo, wcisnął się do środka. Wydała mały jęk gdy, poczuła jak jej mięśnie zaciskają się w sprzeciwie. Jej ciało protestowało. Nie ze strachu czy bólu, ale z samo zachowania. To miała być zabawa, spełnienie fantazji, nic więcej, ale Kelly nie mogła uciec od przeczucia, że jeśli pozwoli Nickowi wejść, nigdy już nie będzie tak samo. - Powoli, kochanie. – szepnął, palcami ścisnął prężne ciało jej pośladków. – tak, jak tego potrzebujesz. Zacisnęła dłonie na jego ramionach jęcząc gdy, poczuła jego gruby, ciężki wślizg w sobie. Była wilgotna i gładka wokół niego, teraz już odprężając się by móc wziąć go głębiej. Poddając się. Poddając się tej delikatnej pełni, jego pulsowaniu głęboko wewnątrz siebie. Głębiej niż ktokolwiek inny był wcześniej. Zaczęła się ruszać, teraz już szybciej, rozkładając kolana szeroko by wziąć do głębiej z każdym ruchem jego bioder. Wypuścił cicho stek przekleństw. – Nawet nie masz pojęcia jak mi dobrze, - wyszeptał Nick. Przyparł swoje duże, stopy do podłogi i mocno napierał na nią, ssąc mocniej jej sutki. Przyjemność budowała się gdy, jej ciało chwytało jego fiuta, próbując trzymać go wewnątrz. Przycisnęła łechtaczkę do jego kości łonowej, wypracowując sobie sama orgazm. Jakby czytając jej w myślach, Nick zjechał, dłonią między nimi. Kciukiem zawładnął jej łechtaczką, mocne ruchy doskonale pasowały do rytmu ich pchnięć. Gorąco zakwitło w jej rdzeniu, przesączając się przez jej kończyny, dźwięcząc w jej palcach od rąk i nóg. – Dojdź, Kelly, dojdź znowu. Ze mną w tobie. – warknął,, obracając kciukiem na jej pulsującym ciele. Jakby na jego żądanie, rozbiła się, odrzucając do tyłu głowę gdy, jej ogłuszone krzyki rozbrzmiały w zamkniętym pojeździe. Gwałtownie oparła się o niego, oszołomiona przez chwilę dopóki nie zdała sobie sprawy, że on nadal był w niej twardy. Zmienił ich pozycję, tak ją kładąc na plecach, że jej głowa opierała się o drzwi po stronie kierowcy. Był na niej, jedną stopą na podłodze i kolanem na siedzeniu. Nie raczył nawet zauważyć, że skrzynia biegów gniotła go w udo gdy, jeszcze mocniej zanurzył się w niej. Zamknęła oczy, odpływając. Przeciągając zadowolone westchnienie. Teraz Nick mógł wziąć co, jego. - Hej, Kelly. Otworzyła szybko oczy na jego rozkazujący ton. - Skup się. Nie myśl sobie, że skoro doszłaś to możesz się przewrócić się na bok i zasnąć. Nie mogłaby się przewrócić na bok z jego penisem wewnątrz siebie, przyszpilającym ją do siedzenia ale, lepiej o tym nie wspominać.

- No dalej skarbie, chcę byś była ze mną. Przez cały czas aż do końca. – Podkreślił to mocnym pchnięciem aż główka jego penisa uderzyła o szyjkę jej macicy. Zaczerpnęła powietrza z ostrym sapnięciem gdy,, niewiarygodnie, jej ciało zareagowało na jego mocne pchnięcia, zaciskając się wokół niego gdy zwiększył tempo. Była opuchnięta, wrażliwa prawie aż do bólu a on nadal pompował w nią. To było zbyt wiele, było zbyt przytłaczające. – O Boże, Nick. Nie dam rady dłużej, - Pisnęła. Ona, która zawsze miała pod kontrolą swój własny orgazm, została zmuszona by znieść więcej przyjemności niż kiedykolwiek doświadczyła. Jej poprzednie zamroczenie zniknęło zastąpione ostrym, jasnym skupieniem. Gorący dotyk skóry Nick’a gdy zacisnęła palce na jego plecach. Szorstki dźwięk jego oddechu gdy zmagał, się by powstrzymać swoje wyzwolenie. Blask potu, który okrywał jego mięśnie, ich naprężenie lśniące w przyćmionym świetle. Poczuła w powietrzu ciężki zapach seksu, cierpki zapach ich potu. To wpłynęło na coś prymitywnego w niej i owinęła go nogą w talii, przyciągnąć go bliżej. Chwycił za jej lewą kostkę i oparł jej odzianą w tenisówkę stopę o swoje ramię. Drugą zaczepił o kierownicę, a Kelly przycisnęła stopę do deski rozdzielczej. Jęknęli zgodnie gdy, wślizgnął się jeszcze głębiej w jej gładką, uległą miękkość. – Tak jest skarbie, weź mnie, weź mnie całego. Była szeroko rozłożona, otwarta, bezradna wobec napływającej inwazji jego penisa. Kelly lekko czuła jak jej głowa uderza o drzwi ale, nie martwiła się, obezwładniona przez swoją reakcję. - Jezu Chryste, zabijasz mnie, - wyjęczał, biodrami napierał mocniej, szybciej, jego jądra obijały się o miękkie ciało jej pośladków za każdym razem. Ostatnie pchnięcie i zamarł, drżąc nad nią. Jego penis podskoczył i szarpnął się, wysyłając ją spiralą do kolejnego wyzwolenia. Kiedy dwa poprzednie orgazmy były jak przepływające przez nią fale przyjemności, to ten był jak tsunami, rozbijając się przez nią, obezwładniając ją, chwytając w tak intensywne spazmy, aż przestraszyła się przez moment, że jej serce przestanie bić. Widziała już nagłówek: ” Lekarka przeleciana na śmierć. Właściciele zakładu pogrzebowego nie potrafią usunąć uśmiechu z jej twarzy”. Opadł na nią, jego ciężka waga miło wgniatała ją w fotel. Ciężko waliło mu serce, podobnie jak jej. Gdy jej oddech i bicie serca powróciły do normalności, przebiegła dłońmi po mięśniach jego pleców. Jej miękkie wnętrze protestowało gdy, powoli wysunął z jej ciała mięknącą erekcję. Dziwne, jakby była osamotniona tym, że ją opuszcza. Zwykle gdy, kochanek skończył, nie mogła się doczekać by z niej zszedł. Ale nawet w ciasnej kabinie samochodu chciała zostać pod Nickiem na zawsze, razem z nim wewnątrz niej. Ewentualnie mógłby znowu zrobić się twardy… Uniósł się nad nią zatrzymując się by wycisnąć na jej ustach czuły pocałunek. Szybko pozbył się kondoma i założył spodnie.

Kelly rozglądała się za swoimi ciuchami. Nagle nie czuła się nie tyle naga, ale wyeksponowana. Będąc półnagą w aucie z bolącym ciałem od energicznego seksu,to, nie było dla niej normalną sytuacją. Teraz bez uczucia pasji nie była pewna jak się zachować. Facet właśnie doprowadził ją do trzech krzyczących orgazmów, a ona nie miała pojęcia co, mu powiedzieć. Teraz przypomniała sobie doskonale, dlaczego nie praktykowała jednonocnych przygód, zwłaszcza z facetami,, którzy całkowicie przewyższali ją seksualnie. Co niby miała powiedzieć? Dzięki, było świetnie? Plotka okazała się prawdą, mógłbyś się specjalizować w, tych sprawach? Nick podał jej biustonosz, chichocząc. - Co? – Rzuciła przekonana, że śmiał się z niej. - Nawet nie zdjęliśmy butów. Spojrzała w dół. Jej czerwone Keds’y były nadal na jej stopach, a jego robocze buty były ciasno zawiązane. Przyciągnął ją do siebie i jej wątpliwości momentalnie uleciały, gdy została rozproszona przez cudowne uczucie jego nagiej klaty przy jej. Chwycił za jej głowę i wsunął język w jej usta, a przy udach poczuła słabe poruszenie jego penisa gdzie wystawał z otwartego rozporka. Facet był jak maszyna, pomyślała, gdy jej kobiecość zareagowała. - Następnym razem, chcę cię mieć nagą w zapalonym świetle, - Warknął. Pocałowała go z większym entuzjazmem. – Następnym razem? Uniósł głowę i chwycił w dłonie jej policzki. – Chyba nie myślisz, że wystarczył jeden raz? - Byłam właśnie na to przygotowana. Nick zjechał dłońmi po jej plecach do paska spódniczki. – Nie ma mowy. Przez dekadę nagromadziło mi się mnóstwo fantazji i chcę spełnić każdą z nich. Wręczył jej ubrania – wszystkie oprócz majtek, które jakby wyparowały. Ubrała się próbując nie cieszyć się za bardzo z powodu tego, że Nick chciał znowu ją zobaczyć. Tak jak ona, chciał tylko seksu. Niemniej jednak wstrząsnęła nią myśl, że tak dobrze się bawił aż chciał więcej. Odjechali w ciszy, a kiedy dotarli do parterowego domku z dwoma sypialniami, znowu odprowadził ją do drzwi. Sposób, w jaki trzymał ją za rękę był zastraszająco uspokajający. Wszechświat bardzo utrudniał jej utrzymanie dystansu. Pochylił się i pocałował ją, a zanim mogła się zorientować, znowu owinęła nogą jego biodro. Odsunął od niej twarz i wyszeptał, - Mam tylko jedną prezerwatywę, a jeśli nie jesteś zaopatrzona to lepiej się uspokójmy. - Nie. Niestety zwykle nie wracam do domu by się zabawić. – Zwalczyła pragnienie by zaprosić go do środka i spędzić z nim noc. To, że podobał jej się pomysł zaśnięcia z nim wtulonym w nią wystarczył by, się zamknęła. - Teraz może będziesz, - powiedział, skubiąc drażniąco jej dolną wargę.

- Kiedy, cię zobaczę? – Miała nadzieję, że nie brzmiała na zdesperowaną. - Niedługo. – Uniósł jej podbródek dla ostatniego pocałunku. – Zostawię ci karteczkę w klasie. Oparła się plecami o drzwi, nieznacznie oszołomiona gdy patrzyła jak odchodził. Bardzo nieprzyjemna myśl przyszła jej do głowy. – Nick, - zawołała i pognała za nim ścieżką. Odwrócił się do niej, oczekując. - Możesz wyświadczyć mi przysługę? – Zatrzymała się centymetry dalej, otoczyła się ramionami przez chłód jesieni. Wmówiła sobie, że wcale nie było tak słodko kiedy, Nick przyciągnął ją do siebie, skrępował jej ramiona i zanurzył twarz w jej włosach. - Co, tylko chcesz skarbie. Kelly przez moment nie mogła nic powiedzieć. Żaden facet nie nazwał jej nigdy skarbem, a do tego czasu, była pewna, że zarąbałaby każdemu który, by próbował. Wtedy przypomniała sobie swój cel. – Możemy zachować to w tajemnicy? To znaczy, nie mówiąc o tym twoim braciom i innym? Jego dłonie na jej ramionach znieruchomiały i odsunął się by spojrzeć na nią. Kontynuowała. – Znasz naszych rodziców. Jeśli twoja mama albo mój tata dowiedzą się o tym, to źle to odbiorą – zaczynając od planowania ślubu albo od podobnych nonsensów. Za kilka tygodni wyjeżdżam z miasta i oboje wiemy, że nie może się to zamienić w nic poważnego. – Nawet gdy ,to mówiła, cichutki głosik w głowie zastanawiał się dlaczego nie, do cholery. Wzięła go za przeciążenie hormonów od tych wszystkich orgazmów. Zabawne, sądziła, że mu ulży. Ale z tego co ,widziała na jego twarzy, wyglądał na rozdrażnionego. Przez sekundę Nick zacisnął ręce na jej ramionach. Potem całe napięcie zeszło z jego rąk i twarzy, a kąciki ust uniosły się tworząc półuśmiech. – Masz rację. Lepiej żeby nikt nie wiedział. - Łącznie z Mike’em i Tonym, - naciskała wiedząc jak blisko był ze swoimi braćmi. - Łącznie z Mike’em i Tonym. Kelly uśmiechnęła się czując ulgę, a w następnej sekundzie została pozbawiona tchu gdy,pocałował, ją mocno, odwrócił się i poszedł do auta. Podniosła ręce i rozciągnęła się czując błogie zmęczenie w każdym ścięgnie. Gdy śledziła błysk świateł znikających na drodze zignorowała malutki głosik ostrzegający ją, że jej uczucia do Nicka nie były tylko przelotne.

Rozdział Czwarty Jestem szczęściarzem, rozmyślał Nick podczas krótkiego powrotu do domu. To było zbyt dobre, by mogło być prawdziwe, Kelly zaproponowała sekret, żadnych więzi, żadnych urazów gdy, tylko nadejdzie czas na jej odejście. To był właśnie ten sposób, jakby to powiedzieli jego bracia, na powrócenie do gry. Oczekiwał znajomych samochodów ale, tej nocy ulice były puste więc istniało małe ryzyko, że ktoś go przyłapie i wypyta. A jeśli ktoś to zrobi to po prostu powie, że był w Truckee wyrwać jakieś dupy. Włączył światło w kuchni i wzdrygnął się patrząc na zegarek. W pół do pierwszej. Musiał wstać za mniej niż sześć godzin. Konsekwencja jaką, facet musiał ponieść za dobry seks. Nie, nie tylko dobry seks, pomyślał, gdy rozbierał się i położył na swoim królewskim łóżku. Niezwykły, niepowtarzalny, poruszający duszę seks. Wspomnienie sprawiło, że stał się twardy jak głaz, kiedy powinien był wyglądać jakby się wycisnęło z niego wszystkie soki. Nigdy w swoich najdzikszych fantazjach o Kelly – a przez lata miał ich jakieś kilka – nie wyobrażał sobie jej tak namiętnej, tak zaangażowanej. Nigdy nie miał kobiety, która by doszła tylko przez ssanie jej cycków. Zabawne jak kobieta tak zaangażowana mogła pomyśleć, że była dobra tylko raz na jedną noc. Mężczyźni z jej przeszłości musieli być kompletnymi nieudacznikami. Uśmiechnął się smutno. Nie miał wątpliwości, że nie był tak mądry i wyrafinowany jak mężczyźni z którymi, umawiała się Kelly, ale posiadał kilka szczególnych talentów. Zamknął oczy przypominając sobie zaciskającą się ciasno na nim, mokrą Kelly. Było tak dobrze na koniec, nie musząc zwolnić, nie przejmując się że, było to zbyt wiele, zbyt brutalnie. Wiedząc to mógł napierać na nią z oddaniem i nadal sprawiając, że błagałaby o więcej. Zajęczał i ścisnął swoją teraz już pulsującą erekcję. Tysiąc razy chciał zostać u Kelly. Nawet bez gumki było tyle rzeczy do zrobienia by, mogli ulżyć jego aktualnemu stanowi. Ale spędzanie tam nocy było niemożliwe. Kryło coś się za sypianiem z kobietą, za przytulaniem jej podczas snu, ten intymny dotyk, bardziej intymny od samego seksu, a to nie było częścią ich układu. Ale to nie powstrzymało go od myślenia o wkopaniu się z Kelly pod pościel. Schowaniu swojej głowy między jej uda i lizaniu jej łechtaczki dopóki nie doszłaby znowu przy jego twarzy. O porannej pobudce przez miękkie ssanie jego fiuta, przez jej usta. Teraz już wściekle pompował będąc na krawędzi. Wyprężył się i eksplodował, pragnąc by to ciepłe usta Kelly otrzymały jego spermę, zamiast jego ręka. Poszedł do łazienki i umył się mając teraz nadzieję, że zrelaksuje się i pójdzie spać. Wracając do łóżka opadł na brzuch i wcisnął sobie pod głowę poduszkę. Nie mógł pozwolić

by te sprawy z Kelly wymknęły mu się spod kontroli. O ile mógł powiedzieć, seks był jedynym obszarem kompatybilności i nie mógł pozwolić by to naruszyło pozostałe obszary jego życia. Wystarczająco parszywe, było to, że zerwał z zasadą nie umawiania się z żadną dziewczyną z jego miasteczka. Ale, wywnioskował, Kelly była tu na krótko, więc tak naprawdę się nie liczyła. Chodziło tylko o seks, nic więcej. Chociaż Kelly była wszystkim czego, pragnął u kobiety – zabawna, piękna, nie wspominając już, że niesamowicie mądra – nauczył się nie oczekiwać więcej od kobiety, która jest spoza jego ligi. Ale jak na razie mógł się nieźle z nią zabawić.

Następnej nocy Kelly nuciła sobie, kiedy wychodziła spod prysznica. Miała nadzieję, że szampon był na tyle mocny, by mógł wyeliminować zapach smażonego oleju, który bez wątpienia trzymał się jej włosów. Posmarowała nogi kremem i owinęła się szlafrokiem zastanawiając się, co założyć. Jej ciało zadrżało z oczekiwania. Była bardziej podekscytowana niż chciała przyznać to wcześniej wieczorem, kiedy Nick wszedł do baru Sullivanów na szybkie piwko i właściwie przemycił jej karteczkę regulując rachunek. „Nie mogłem przestać o Tobie myśleć” pisał. „Przyjdę zaraz po tym jak zamkniesz. Ubierz coś, co łatwo ściągnąć.” Czytając ostatnie zdanie zaczęła chichotać i poczuła gorąco w podbrzuszu. Nawet jeśli, Nick był zabawny i lekkomyślny, to istniała mroczniejsza, bardziej władcza jego strona, którą poznała zeszłej nocy. Z łatwością mogła sobie wyobrazić jak Nick zdziera z niej ubrania, po czym rzuca ją na łóżko i zniewala jak jakiś pirat z powieści romantycznej. Hmmmm. Pirat i jego namiętna dziewucha. To może być zabawne… Stała przed szafą. Odkąd jej garderoba opierała się bardziej na praktyczności niż seksualności, miała ograniczony wybór. W końcu, założyła kremowe, koronkowe majteczki i dopasowany do nich biustonosz, następnie zasłoniła to niebieskim, frotowym szlafrokiem. Nie był on seksowny ale, miał jedną zaletę. Łatwo się go ściągało. Susząc sobie włosy ledwie usłyszała dzwonienie telefonu. Spojrzała na zegarek. Po północy. Zacisnęło jej się w żołądku, kiedy telefon zadzwonił po raz trzeci. Modliła się by Nick nie odwołał randki. Ale kto inny mógłby dzwonić? Spięta sięgnęła po telefon leżący na jej kredensie. - Kelly? To ja Karen. Kelly westchnęła. Jedyna gorsza rzecz od odwołującego randkę Nicka. Jej siostra dzwoniła by, ją gnębić. - Tata ma się dobrze, Karen. – Powiedziała szybko Kelly.

- A czy w ogóle byłaś go dzisiaj zobaczyć? Typowe. Bez udawanej grzeczności. Jak zwykle jej siostra postanowiła od razu atakować. - Tak. Poszłam z nim do jego terapeuty i rozmawiałam z jego lekarzem. Potem zjedliśmy lunch i graliśmy w karty. A później poszłam pracować do baru nie niszcząc niczego po drodze. A teraz jestem naprawdę zmęczona i chcę iść do łóżka. - Zostałaś tylko na trzy godziny- oskarżyła ją Karen. - Miałam spotkanie z dyrektorem ostrego dyżuru w Tahoe Forest. Gdy tylko tata zrobi się bardziej ruchliwy, chciałabym wziąć kilka zmian w tygodniu jeśli, mogę. - Wiem, że uważasz, że opieka nad ojcem nie jest dla ciebie aż tak ważna - warknęła, Karen - ale tylko dlatego, że jesteś jakimś ważnym doktorkiem nie oznacza wcale, że nie masz obowiązku wobec swojej rodziny. Kelly zamknęła oczy i poczuła jak napinają jej się ramiona, jak zawsze kiedy, rozmawiała z siostrą. – Karen, pomoc w szpitalu wcale się nie kłóci z prowadzeniem baru. Poza tym tata dostaje szału, kiedy cały czas jestem z nim. - Nie mogę uwierzyć, ze myślisz o pracy w szpitalu jak jesteś tutaj. Myślisz tylko o sobie i o swojej cennej karierze? Nie wiem dlaczego, nie jestem nawet zdziwiona. Zawsze dostawałaś to co, chciałaś, zawsze brałaś wszystko to, co ci dawano. Kelly słyszała już to wcześniej i nie starała się nawet bronić. Nie było dobrze przypominać Karen, że nie zamierzała iść na studia albo to, że ich rodzice szczęśliwie finansowali jej szkołę kosmetologii, co pomogło Karen w rozpoczęciu jej bardzo dochodowej kariery fryzjerki. - Nie wspominając już o tym, że nie przejmowałaś się tym by przyjechać do domu, kiedy mama była chora. Razem z tatą opiekowaliśmy się nią i patrzyliśmy jak umiera. To wstrząsnęło Kelly aż do szpiku kości. – Kiedy mam zachorowała byłam na drugim roku stażu! - Marne pocieszenie dla kobiety umierającej na raka, nie wspomnę już o tacie. Wina, którą Kelly zaciekle powstrzymywała, groziła rozprzestrzenieniem się i pożarciem jej. To było to, tak samo jak jej miłość do ojca, która zmusiła ją by wróciła do Donner Lake i pomogła mu. Oznaczało to odrzucenie nieporównywalnej możliwości w Nowym Jorku, ale Karen nigdy nie uznałaby poświęcenia Kelly. Zacisnęła w dłoni telefon, gdy ostatni kolec Karen wisiał w powietrzu. – Chcesz czegoś, czy zadzwoniłaś tylko po to, by przypomnieć mi jak okropną jestem córką? - Właściwie to chcę byś zadzwoniła do ubezpieczyciela i dała im znać, że zajmiesz się wszystkim. Straciłam już godzinę starając się z nimi dzisiaj dogadać. - A tylko Bóg wie, że masz ważniejsze sprawy na głowie. Jak zrobienie trwałej ondulacji. – Kelly wzdrygnęła się na swój sukowaty ton. Ale nauczyła się już dawno temu, że jak nie będzie się bronić, to Karen wypatroszy ją swoimi pazurami. - Pieprz, się Kelly. Inni ludzie też mają swoje życia, nawet jeśli, tak nie myślisz.

- Też cię kocham siostrzyczko. – Kelly wrzuciła telefon do pojemniczka zastanawiając się dlaczego, po tylu latach, jej siostra nadal mogła zajść jej za skórę. Może, dlatego, że gdzieś w jej wspomnieniach, Kelly zapamiętała czas kiedy żyły w zgodzie, zanim Karen niewytłumaczalnie zdecydowała, że jej młodsza siostra była wrogiem. Dlaczego nie mogły, chociaż raz, przeprowadzić normalnej, cywilizowanej – nawet przyjaznej – rozmowy jak pozostałe siostry? Ciężkie pukanie zadudniło w jej drzwi i Kelly nie mogła ukryć swojego nastroju gdy, je otworzyła. Mylnie interpretując jej gniewne spojrzenie Nick cofnął się. – Nie musimy tego robić jeśli, nie chcesz. Kelly pokręciła głową i wciągnęła go do domu. – Chcę tego, - powiedziała i naprawdę miała to na myśli. Pozwoliła mu zamknąć drzwi by się trochę rozluźnić. Nick przyciągnął ją by pocałować i Kelly poczuła jak napięcie ustąpiło marginalnie przez dotyk jego języka napierającego słodko na jej. Rozkazała sobie odprężyć się gdy, przejechała palcami po jego włoskach na karku. Zmusiła się do skupienia na grubych, jedwabnych pasmach pod swoimi palcami, na miętowym posmaku jego języka w ustach. Ale nawet zręczne ruchy jego języka nie wystarczały by, wymazać straszną winę i frustrację wywołane przez słowa jej siostry. Nagle się odsunął. – Co jest? Mam iść? Kelly westchnęła chwytając się jego skórzanej kurtki, kiedy uderzała głową o jego klatę kilka razy. – Przepraszam, - Wymamrotała w tkaninę jego roboczej koszulki. Wzięła trzy głębokie oddechy, wdychając świeży zapach proszku i pikantny zapach skóry Nicka. – Nie chcę byś sobie szedł, po prostu ciężko mi się zrelaksować, - wyznała. - No i to by było na tyle z fantazji o futboliście i cheerliderce – powiedział. Kelly podniosła głowę. – Mówisz poważnie? – Aż do zeszłej nocy, nigdy nie była dobra w odgrywaniu ról, ale musiała przyznać, że było zabawnie. Uniósł dużą dłoń by złapać za jej kark a Kelly wygięła się z przyjemności gdy, szorstkie palce gniotły sztywne mięśnie. – Myślę, że dzisiaj potrzebujesz czegoś innego. – Kontynuował pozbywania się napięcia z jej karku mocnymi ruchami. – Może powiesz mi co, się stało? Przerwał swój masaż, by zdjąć kurtkę, zawieszając ją na krześle gdy, prowadził ją do kanapy. Zdusiła swój sprzeciw wywołany utratą jego ciepłego dotyku na swojej skórze. Odwrócił ją tyłem do siebie i położył dłonie na jej ramionach, masując sztywne mięśnie. - Rozmawiałam ze swoją siostrą zanim przyszedłeś, - powiedziała, głowa opadła jej do przodu by dać mu lepszy dostęp do sztywnych mięśni ramion i karku. - Co, u Karen? - Nadal jest największą suką. – Jej kręgosłup zrobił się sztywny kiedy, przypomniała sobie ich rozmowę. – Naprawdę, jeśli o to chodzi to nie jest to nic wielkiego. Jednak sprawiła, że czuję się tak, tak…

- Chujowo – zaoferował Nick. - Dokładnie. Niesprawiedliwie mówiła okropne rzeczy, a ja za każdym razem wracam do tej głupiej trzynastolatki, która za wszelką cenę chce by siostra ją lubiła. - Pamiętam, że nie miałaś z nią łatwo. Kelly błysnęły czasy drugiej klasy szkoły średniej. Jej siostra, o cztery lata starsza, kończyła szkołę. Kelly pamiętała, nie raz mając okazję, że siadała samotnie w stołówce podczas gdy, Karen ze swoimi kumpelami siedziały przy innym stole śmiejąc się i rżąc. – Karen nigdy się nie podobało to, ze przyciągam uwagę swoją inteligencją. – Powiedziała Nickowi co, Karen mówiła o nastawieniu Kelly i o ich matce. Gdy złość ponownie w nią uderzyła, dała z siebie wszystko by cofnąć łzy napływające jej do oczu z powodu winy i frustracji. Przyciągnął ją plecami do swojej klaty i oparła się o niego, rozkoszując się czuciem komfortu psychicznego. – Naprawdę ludzie uważają mnie za taką? Za egocentryczną i elitarną? - Daj spokój Kelly, - wymruczał, całując ja lekko w policzek, - jest tak jak powiedziałaś. Karen jest niestabilna, nie wspominając już o tym, że z natury jest suką. Byłaś nadzwyczajna a ona obraziła się przez to. Twój mózg sprawia, że czuje się głupia, a nie ty. Wszyscy czujemy się głupi będąc blisko kogoś takiego jak ty. Nic na to nie poradzimy. - Nienawidzę tego!. – Wybuchła. – Obrażając mnie przez to, że czuje się przy mnie głupio, to tak jakbym miała nienawidzić Heidi Klum bo, nigdy nie wystąpiłabym w stroju kąpielowym na okładce the Sports. Obie jesteśmy wybrykami natury. - Hej, nigdy nie powiedziałem, że cię obrażam. Po prostu czuję się głupi obok ciebie. Ale potem, jestem pewien, ze nikt nigdy nie pomyli mnie z Einsteinem. Odwróciła się i walnęła go w ramię. – Jesteś dyslektykiem, nie głąbem i nie lubię kiedy, tak mówisz. - Ej rozmawiamy o twoim problemie, nie moim. – Nigdy wcześniej nie słyszała ostrego tonu głosu Nicka. - Dobra, w porządku. Więc może powinniśmy porozmawiać o tym jak mogłam nie być przy swojej rodzinie kiedy, mnie potrzebowali. Moja mama… Spojrzał na nią srogo. – Myślisz, że twoja mam chciała byś, ryzykowała dla niej swoją karierę przyjeżdżając do domu i patrząc jak umiera? Kelly wzruszyła tylko ramionami. Zawsze czuła i Karen gorliwie wyhodowała w niej wiarę, że jej mama nigdy nie wybaczyłaby Kelly, że nie przyjechała na czas do domu by się pożegnać. - Nikt nie wiedział, ze odejdzie tak szybko. Wszyscy myśleliśmy, że dostanie więcej czasu. Twoja mama była taka dumna z ciebie, kiedy dostałaś się do szkoły medycznej, nie ma mowy by chciała żebyś to zaprzepaściła. To była dla Kelly niespodzianka. Zawsze miała wrażenie, że jej mama uważała ją za coś w rodzaju genetycznej anomalii. – Nie sądziłam, że naprawdę zależało jej w ten czy inny sposób, - wymamrotała.

Nick pocałował ją w czoło. –Cały czas się tobą chwaliła, ale ja już wtedy wiedziałem jaka, jesteś świetna. Gdyby nie ty, nigdy bym nie ukończył szkoły średniej. Jej mama była z niej dumna. Musi zachować tą informację w swoim sercu i ponownie zająć się nią później. Teraz była skupiona na Nicku, który zdołał, swoimi ciepłymi dłońmi i uspokajającymi słowami, zgasić jej kwaśny nastrój i sprawić, że napięcie zniknęło. Czuła się zrelaksowana, bezpieczna, zadowolona. Gdy jego palce wsunęły się za klapy jej szlafroka, pierwsze słabe pobudzenie zapulsowało między jej udami. - Przepraszam, że zmusiłam cię do słuchania moich żali - wymruczała w jego pachnącą skórę szyi. – Wiem, że nie przyszedłeś tutaj by wysłuchiwać jaka, ze mnie suka. - Nadal jestem twoim przyjacielem, Kelly, - powiedział dając jej całusa w kącik ust. – Poza tym, - powiedział z szerokim uśmiechem, - to, na co przyszedłem bardziej wypali, kiedy będziesz miała lepszy humor. - Nie jestem zdenerwowana, - zaprotestowała wyciągając koszulkę z jego spodni, chętna poczuć jego gorącą skórę pod swoimi dłońmi. Podskoczyła prawie na stopę, kiedy musnął palcami wrażliwe miejsce na jej żebrach. – No dobra, może i jestem trochę zdenerwowana, - przyznała się. - Mam tylko jeden sposób na uspokojenie ciebie. – Nick trzymając ją za rękę poszedł do sypialni. Dała z siebie wszystko by się zrelaksować gdy, prowadził ją korytarzem. Wcześniej kupiła kilka świeczek i kwiatów. Dom był ledwo umeblowany, a Kelly robiła co, tylko mogła by jej sypialnia nie wyglądała jak jakiś tani pokój hotelowy. Stała cicho, gdy zsunął szlafrok z jej ramion i położył ostrożnie na oparciu krzesła. Szybko uwolnił ją ze stanika, majteczek i przyciągnął do siebie. Gorąco podniecenia spływało przez nią do jej brzucha, między jej uda, wzdłuż koniuszków jej piersi ocierających się o miękką bawełnę jego koszuli. - Połóż się, - szepnął ochrypłym głosem. Kelly posłuchała, rozłożyła się na swoim wyszytym ręcznie prześcieradle. Wyposażenie czy nie, z pewnych luksusów dziewczyna po prostu nie rezygnuje. Obserwowała go przez przymknięte powieki jak chodził po pokoju, zapalając świece i zdejmując swoje ubrania. Ostatniej nocy nie była w stanie dobrze go zobaczyć, a teraz upajała się widokiem. Szeroka, umięśniona klata, połyskująca w świetle świec skóra. Pokój szybko wypełnił zapach świec - zielonej herbaty i żurawiny. Oddychała głęboko, napięcie zaczęło znikać. Odkładając na bok myśli o Karen, Kelly skupiła się na Nicku, wspaniale nagim w jej sypialni. Jego oczy były ciemne i tajemnicze gdy, tak przemierzały po jej piersiach i brzuchu, wreszcie spoczywając na połączeniu jej ud. Jego wzrok był jak pieszczota, poczuła jak jej ciało wilgotnieje, mięknie. To jak łatwo ją podniecał było prawie przerażające.

Najwyraźniej to odczucie było wzajemne, opierając się na olbrzymiej erekcji miał z tego ubaw. Oparła się o poduszki i rozłożyła nogi pewna, że w każdej sekundzie znalazłby się na niej i zanurzył głęboko w jej już teraz wilgotną płeć. Ale zamiast tego uśmiechnął się do niej i poszedł do łazienki. - Czego, szukasz? – Zawołała kiedy, usłyszała jak czymś szeleści. – Włożyłam kilka kondomów do nocnej szafki. - Znalazłem, - powiedział. Pojawił się w drzwiach wymachując z triumfem buteleczką i potrząsając nią. – Przewróć się. Tak zrobiła, patrząc na niego przez ramię. Otworzył buteleczkę i wycisnął z niej hojną ilość czegoś – uderzył ją zapach – jej lawendowy olejek do ciała. - Połóż swoją głowę. – Skarcił ją. - Co, ty… - Zakończyła pytanie niskim jękiem gdy rozprowadził olejek po jej stopach, łydkach i udach. Przyciskając palce do jej mięśni, zjechał, rękoma i złapał prawą stopę w dłonie. Nacisk kciuka Nicka o poduszeczkę jej stopy był absolutnie luksusowy. Potraktował tak samo jej drugą stopę, następnie przejechał po achillesowych ścięgnach, łydkach, udach dopóki jej nogi nie wyglądały jak miękkie makarony i nie topiła się od ilości olejku. Przebiegł lekko dłońmi po krągłościach jej tyłka, potem klęknął nad nią, unieruchamiając jej biodra, gdy przejechał dłońmi wzdłuż mięśni przy jej kręgosłupie. Z każdym ruchem, jego penis ocierał się o jej pośladki. Jej skóra była gładka od olejku, a jego twarde ciało przesuwające się powoli doprowadzało ją do szaleństwa. Jej ociężałość zmalała kiedy, zaczęła się ruszać, unosząc nieznacznie biodra by jego penis przesuwał się po jej wilgotnej cipce. Może jeśli, przesunie się w prawo, to mógłby wsunąć się…. Nick położył dłoń na jej plecach. – Jeszcze nie skończyłem Kelly, - wyszeptał, pochylając się by uszczypnąć ją w szyję. Ta drobna kara spowodowała ciarki na jej plecach. – Wytrzymaj i pozwól mi się tobą zająć. Posłusznie uspokoiła swoje ruchy i dmuchnęła sfrustrowana w poduszkę. – Torturujesz mnie. Otoczył ją jego niski chichot. – Kelly, kiedy będę cię torturował to przyrzekam, że będziesz o tym wiedziała. Zagderała, ale pozwoliła mu kontynuować swoje działania. Westchnęła z ulgą kiedy, w końcu odwrócił ją na plecy. Mocne, naoliwione dłonie chwyciły jej piersi, gniotąc i głaszcząc jej miękkie ciało. Oczy mu zalśniły drapieżnym blaskiem, gdy patrzył jak jej sutki twardnieją w połyskujące czerwone punkciki. Pochylił się by spróbować jeden, następnie drugi końcówką swojego języka. Wygięła się nad łóżkiem i przesunęła palcami przez jego włosy, starając się utrzymać jego głowę w miejscu. – Chcę cię w sobie, teraz, - powiedziała.

Na jego twarzy zagościł niegodziwy uśmieszek. – Jeszcze nie, - powiedział stanowczo. Jego usta opuściły jej piersi, językiem przejechał pod nimi zanim zjechał, po brzuchu. Zanurzył go w pępku. Wtedy jego usta, otwarte i wilgotne padły na wewnętrzną cześć jej ud. Pchnął w górę jej kolana, otwierając, rozciągając ją dla swojego spojrzenia, dotyku. Napięła brzuch, kiedy opuścił usta na jej wzgórek, językiem przejechał po jej miękkich wargach. Seks oralny był zawsze dla niej skomplikowany. Kiedy czerpała z tego korzyść, zawsze gdzieś z tyłu głowy pojawiały się wątpliwości. Cieszył się tym? Czy zbyt dużo czasu potrzebuje na orgazm? Jakby czytając jej w myślach, Nick potraktował ją długim, powolnym liźnięciem. – Smakujesz tak dobrze, - wymruczał. Wydała niski jęk, gdy językiem zakręcił wokół jej łechtaczki, drażniąc twarde ciało w rytmie, przez które chciała skręcać się na łóżku. - Taka słodka, soczysta. – Zjechał, językiem niżej, wybornie ją nim pieprząc. O Boże, to jest to, pomyślała gdy, ponownie zaczął drażnić łechtaczkę. Mogła poczuć jak orgazm się w niej buduje, gdy uniosła dłonie by uszczypnąć i trzeć swoje sutki, każde ścięgno się zacisnęło, gdy naparła sobą na jego twarz. - Oh, właśnie tak, - wyjęczała, - nie przestawaj. – Oh, dzięki Bogu nie zajmie jej to dużo czasu. Nie powinna się przejmować. Miała właśnie mieć orgazm, jeszcze tylko jedno liźnięcie jej łechtaczki, tylko tego potrzebowała… I wtedy przerwał. Prawie ryknęła z frustracji, gdy zjechał, ustami na wewnętrzną część ud. Jedną dużą dłonią zakrył jej własne spoczywające na ultra wrażliwym biuście. - Co, ty wyprawiasz? – Kelly nie mogła nic poradzić na ostrość swojego tonu. – Byłam blisko, naprawdę kurewsko blisko! Nick zachichotał, co tylko sprawiło, że jeszcze bardziej się rozzłościła. - Dlaczego, przestałeś? – praktycznie wrzasnęła. - Nie przestałem, - powiedział, przejechał językiem po jej łechtaczce. – Trochę zwalniam twoje tempo. Wydała sfrustrowane kwilenie, gdy wsunął w nią jeden długi, gruby palec. Jej mięśnie się na nim zacisnęły, gdy próbowała zmusić go by skończył to co, zaczął. Ale wydostał się, wykonując na końcu wir, który sprawił, że wygięła się nad łóżkiem. - Wiesz na czym, polega twój problem? Kolejne powolne liźnięcie. - Nie, ale pewnie mi powiesz. – Poczuła jego dłonie na swoich kostkach, podciągające jej łydki na jego ramiona. Była rozłożona przed nim jak jakiś bufet. Wydał z siebie niski dźwięk uznania gdy, pochylił głowę. – Twój problem, – zasmakował jej łechtaczki - polega na tym, że jesteś zbyt skupiona. – Jeden palec wdarł się w nią, gdy językiem kontynuował męczarnie. Zmagała się z oddechem. – Tak myślisz?

- Jakbyś bała się, że tracąc uwagę, nie dojdziesz, - kontynuował. – Ale musisz mi zaufać, że cię doprowadzę. Jak mógł brzmieć tak spokojnie i trzeźwo podczas gdy, powoli zamieniał ją w jedno, wielkie, wystawione zakończenie nerwowe? Drugi palec dołączył do pierwszego, gdy zaczął ją ssać. Wydała z siebie zachrypnięty krzyk. - Mógłbym tak robić przez całą noc i nigdy się nie zmęczyć - wymruczał. – Spodobałoby ci się to? Wyobraź sobie mnie, liżącego i ssącego ciebie przez godziny. – Naśladując swoje słowa polizał i possał, wsunął powoli palce i naparł. – Jestem tak napalony zamruczał i Kelly mogła poczuć wibracje przechodzące przez jej całe ciało. – Tylko to mogę zrobić by nie dojść w prześcieradło. Jęknął i zanurzył w niej twarz. Wyobraziła sobie jak ją odczuwał, wilgotna i gładka oraz pulsująca przy jego palcach, pulsujący pąk jej łechtaczki przy jego głaszczącym języku i ssących ustach. Prawie bez uprzedzenia uderzył w nią orgazm sprawiając, ze wygięła się nad łóżkiem z dzikim krzykiem, który brzmiał dla niej obco. Przez cały czas z nią został, językiem zataczał kółeczka zanim w końcu drżenie nie ustało. Dał jej ostatnie liźnięcie i wydostał swoje palce. Odnalazł prezerwatywę w szafce nocnej i założył ją. Zanim nawet miała szansę ochłonąć on już był nad nią, chwytając jej biodra w dłonie gdy, wsunął się w jej nadal drżące wnętrze. Na kilka sekund się zatrzymał, zanurzony głęboko w niej. Położył dłonie na jej twarzy i pochylił się by ją pocałować. Jego pocałunek był zarówno czuły jak i zmysłowy, powolne ruchy języka dopasowały się do pchnięć jego bioder. Kelly jęknęła mu w usta, owijając go rękami i nogami jakby myśląc, że jeśli będzie trzymać go wystarczająco ciasno, to zatrzyma go w sobie na zawsze. Zjechała dłońmi na twarde mięśnie jego pośladków, uwielbiając sposób w jaki, napinały się i rozluźniały za każdym pompującym razem. Uwielbiała bezradne jęki, jakie wydobywały się z jego klaty, gdy w nią wchodził, upajając się mocą własnego ciała, które dawało mu przyjemność. Ich ciała ślizgały się o siebie, skóra gładka od mieszanki potu i olejku. Szorstkość jego włosków na klacie przy jej sutkach, nieznośnie erotyczny dźwięk ciała spotykającego ciało, słono – słodki smak skóry Nicka, ta cała kombinacja doprowadziła Kelly do jeszcze jednego orgazmu. Wygięła się napierając na niego, gdy wdzierał się w nią. Ściskała go mocno, gdy doszła, wgryzając się w jego ramię by stłumić krzyki. Nick patrzył jak Kelly z powrotem wraca do rzeczywistości, gdy on nadal był twardy i pulsujący wewnątrz niej. Ramię go kłuło w miejscu gdzie jej ostre ząbki go oznaczyły. Pragnął dojść, poczuć swój orgazm budujący się w kręgosłupie. Ale jego chęć wyzwolenia walczyła z pragnieniem by ją ponownie doprowadzić do orgazmu. Patrzeć jak Kelly dochodziła było najseksowniejszą rzeczą jaką, kiedykolwiek widział. Jakby przeniosła się do innego świata i chciał wysyłać ją tam znowu i znowu.

- Chcę poczuć jak dochodzisz, Nick, - szepnęła. Przez to prawie stracił kontrolę, ale zdołał się powstrzymać. – Jeszcze nie. Chcę znowu zobaczyć jak odpływasz. – Podkreślił to prawie całkowicie się wydostając, a następnie wchodząc, milimetr po milimetrze dopóki nie był pewien, które z nich dręczył. Kelly przyglądała mu się przez ciężko opadające powieki, jej ciało nienaturalnie się uspokoiło. Umieszczając na jego biodrach swoje dłonie, wypuściła z siebie całe powietrze. Wtedy nagle zaczęła ruszać miednicą – falować, naprawdę – w powolnym, mocnym rytmie. Jego oczy mimo woli zamknęły się w doznaniu. Nigdy czegoś takiego nie czuł, jakby mocna, gładka pięść ugniatała go wewnątrz jej ciała. Zsunęła dłonie, by chwycić jego jądra, kołysząc je delikatnie w swoich palcach. Doszedł w sekundach, jego ciało szarpnęło się bezradnie przy niej. Był wykręcony i wyssany, gdy opadł obok niej na materac. - Co, to do diabła było? – wydyszał, kiedy mógł w końcu nabrać powietrza. Zmusił się siłą woli do otwarcia oczu. Jej pełne usta uformowały przebiegły uśmieszek. – Joga - powiedziała rzeczowo. – Zawsze się zastanawiałam czy zadziałałoby. - Zadziałało? Prawie mnie tym zabiłaś. Wsunęła sobie ręce za głowę w przesadnym triumfie. Jej uśmiech był godnym podziwu połączeniem nieśmiałości i zadowolonej satysfakcji. Przewrócił się na plecy i przyciągnął ją do siebie, układając wygodnie jej głowę pod swoją brodę. - Lepiej się teraz czujesz? – wymruczał, dając jej pocałunek w czubek głowy. - Czuję się jak milion dolców - westchnęła. – Od teraz wiem do kogo, mam się zgłosić, gdy będę w podłym nastroju. - Służę pomocą. – Palcami bawił się jej włosami, przeczesując nimi grube fale. Świeży zapach jej szamponu drażnił jego nos, zanurzył go i głęboko się zaciągnął. - Pewnie pachnę jak frytki, - zaśmiała się. - Świetnie pachniesz, - uparł się. – Tak świeżo i dziewczęco. - Jakoś w to wątpię. To była jedyna rzecz, przez którą nienawidziłam pracę w barze. – Gdy mówiła, jej palce bawiły się włoskami na jego klacie. – Pod koniec zmiany nigdy nie mogłam się pozbyć zapachu tłuszczu ze swojej skóry i włosów, nie ważne jak mocno szorowałam. – Podsunęła sobie pasmo włosów do nosa. – Niektóre rzeczy nigdy się nie zmienią. Przez kilka minut milczeli. Powinien wyjść. Ale tak świetnie się czuł trzymając ją prawie, że w ciemności, ich dłonie swobodnie badały nagą skórę, aż nie mógł sobie przypomnieć, dlaczego pójście do domu było takie konieczne. – Po tym jak mieszkałaś sobie w wielkim mieście, musi ci być tutaj nudno. - Tak myślisz? – powiedziała, podpierając się o jego klatę, by mogła widzieć jego twarz. – To dziwne. Kiedy skończyłam szkołę nie mogłam się doczekać, by pójść na studia gdzieś gdzie nie będę takim dziwolągiem.

Zmarszczyła brwi, aż Nick nie mógł się oprzeć by nie rozmasować ich palcem. – Ale wtedy poszłam do Yale i nadal była dziwadłem. Tylko, że, że w brudnym, brzydkim mieście gdzie nikogo nie znałam. Właściwie to tęskniłam za tym miejscem. - Nadal tęsknisz? - Czasem. Ale w wielkim mieście, nawet jeśli, natrafiam na ludzi tak niezwykłych, nie jestem tak nadzwyczajna jak tutaj. - Więc, ludzie nadal uważają cię za odmieńca? - Okazjonalnie. Czasem pacjenci są zaskoczeni, kiedy orientują się, że się nimi zajmę a nie wyglądam na taką, która ukończyła studia. – Uniosła kącik ust tworząc smutny uśmiech. – Ale odkąd jest to ostry dyżur i zazwyczaj wariują z innego powodu, są w stanie przeoczyć mój wiek. - Musi być ci ciężko, licząc na siebie w tak młodym wieku. – Naprawdę miała tylko piętnaście lat kiedy, wyjechała? Nawet jeśli, zawsze był świadomy jak dużo młodsza była, w jakiś sposób wydawała się również dojrzewać pomimo swojego wieku. Ale jednak, ciężko było wyobrazić sobie jakąkolwiek piętnastolatkę będącą w stanie ruszyć przez kraj by żyć swoim życiem. - Po pewnym czasie przyzwyczaiłam się żyć samotnie. Nie to żebym miała hordę przyjaciół. Ale tęskniłam bardzo za tatą. Nick poczuł zabawny malutki ucisk w sercu, gdy przypomniał sobie Kelly w średniej szkole. Patrząc wstecz, nie mógł sobie przypomnieć jak Kelly umawiała się z przyjaciółmi. On i jego bracia opiekowali się nią, tak dla pewności i bawiło go jej skrzywione poczucie humoru, kiedy dawała mu korepetycje. Ale nigdy nie widział jej wśród przyjaciół. I, co dziwniejsze, przy kimkolwiek. Przyciągnął ją blisko, tkwiące głęboko wina i pragnienie by ją pocieszyć, utworzyły w jego gardle bryłę. Co było takiego w Kelly, że chciał się nią opiekować nawet jeśli, było oczywiste, że potrafi sama o siebie zadbać?

Kelly przytuliła twarz do piersi Nicka, wdychając ciepły, piżmowy zapach jego skóry. Dłońmi głaskał jej plecy a powolne, miarowe bicie jego serca ukołysało ją do spokojnego pół snu. Odwróciła nieznacznie głowę by pocałować gładką skórę jego ramienia. Takie piękne, silne ramiona, które mogą pomóc dziewczynie nieść jej ciężary. Starała sobie przypomnieć kiedy, ostatni raz ktoś się nią zaopiekował i próbował sprawić by poczuła się lepiej kiedy się stresowała. Parsknęła w duchu. Może coś na wzór nigdy. Odkąd w większości umawiała się z doktorami, jakiekolwiek żalenie stawało się zaproszeniem do gry:„mój dzień był o wiele gorszy od twojego i dlaczego”. Nie wyrażało się współczucia, tylko werbalnie kopało w tyłek w cichym rozkazie by przestać jęczeć.

Ale nie Nick. Nie, słodki, cudowny Nick uspokajał ją, rozpieszczał i kochał się z nią aż jej zły humor został zapomniany. Westchnęła. Jakby to było wracać każdej nocy do domu do Nicka i jego dużych, pewnych ramion? Wiedzieć, że jeśli miała ciężki dzień on czekałby na nią ze swoim wielkim uśmiechem i ciepłymi, bursztynowymi oczami? Jakby te oczy wyglądały gdyby były wypełnione miłością do niej, pełne determinacji by zadbać o nią i sprawić by była szczęśliwa? Naprawdę mogłaby się zakochać w takim kolesiu jak on jeśli, nie będzie ostrożna. Przytuliła się do niego mocniej, nawet po tym jak zrugała siebie by przestać o tym myśleć. Nie zakocha się w Nicku, to wszystko. A jeszcze żeby tego było mało, Nick nie zakocha się w niej. Zdecydowanie zjechała, dłonią na jego brzuch. Przejechała palcami po długości jego penisa, co sprawiło, że śmiało przygotował się na kolejną rundę. - Nadal jestem trochę roztargniona- wyszeptała i uśmiechnęła się gdy, Nick wsunął ją pod siebie i zaczął dodawać jej otuchy. Godzinę później Kelly poczuła jak Nick wychodził z łóżka. Chciała móc zawołać go z powrotem pod pościel, chciała móc zasnąć w jego ramionach i poczuć jak ją tuli do snu. Ale oczywiste było, że nie czuł się komfortowo zostając na noc i nie chciała w to wnikać. Utrzymała swój powolny oddech i nie mógł wiedzieć, że nie spała nawet jeśli, zatrzymał się po jej stronie łóżka, ale nie mogła utrzymać westchnienia zaskoczenia gdy zanurzył delikatnie palce w jej włosy. Jego gorący oddech pogładził jej policzek gdy, się pochylił by pocałować ją delikatnie ten ostatni raz. Mimo, że był to przypadkowy romans, to właśnie myśl o ostatnim słodkim pocałunku, a nie wspomnienie seksualnych umiejętności Nicka, rozbudziło Kelly na długi , długi czas.

Rozdział Piąty - Nick! Yo, Nicky! Nick szarpnął do góry głowę i zrozumiał, że przez pełną minutę gapił się na swoją kanapkę. - Co, Tony? Nie musisz się na mnie drzeć. – Zagderał. - Od godziny próbuję zwrócić na siebie twoją uwagę, - powiedział Tony. – Pytałem, czy wieczorem idziemy do baru Sullivanów. - Taa, pewnie.. – Nick zamrugał, ziewnął, ugryzł swoją kanapkę. Znowu ziewnął gryząc ją. Chryste, był wyczerpany. Ostatnie dwa i pół tygodnia właśnie się na nim mściło. Każdej nocy przebywał u Kelly oprócz jednej, ostatniej soboty. Mike i Tony zaciągnęli go do Truckee. Byli przerażeni kiedy, Nick nie uczestniczył w zabawie. – To nie mój typ. – Bronił się Nick. Na jego szczęście każdy przyjechał swoim samochodem więc, Nick był w stanie sam wrócić do domu. I tak bardzo jak chciał pójść, do Kelly, nie wydawało się właściwe budzić ją o trzeciej nad ranem. Ale chciał. Nawet teraz, po pojawianiu się u niej co, noc, gniewał się, że opuścił tą jedną. Trochę go przerażała myśl jak bardzo jej pragnął. Nie tylko w łóżku, ale też dla towarzystwa. Wystarczyło tylko by Kelly miała jakąś usterkę w tym swoim małym, zrujnowanym mieszkanku, a Nick już się pojawiał z torbą pełną narzędzi. Jakoś zdołali oprzeć się kochaniu za dnia bo, inaczej Nick wątpił, czy wykonałby jakąkolwiek robotę. Ale ten jej błysk w oku i sposób w jaki, mówiła „Jesteś niesamowity, potrafisz naprawić wszystko” tuż po tym jak naprawił jej zmywarkę lub zmienił bezpiecznik sprawiło, że poczuł się o dziesięć stóp wyższy. Za każdym razem musiał zmusić się do wyjścia, pocieszając się, że zobaczy ją później. Przynajmniej każdego wieczoru, wracając do domu był u Sullivanów. Przychodził pod pretekstem rozegrania szybkiej partyjki w karty z Ryanem Sullivan. Ale tak naprawdę chciał po prostu na nią patrzeć, rozmawiać z nią przez ladę barową o tym jak minął im dzień. Ryan dał radę pracować trochę późnymi popołudniami także Kelly mogła wziąć kilka zmian w szpitalu. Nigdy nie zawiodła rozbawiając go historiami o swoich pacjentach. Jak dotąd miała do czynienia z niezorientowaną turystką, która nie rozumiała, że nie mogła ukończyć dwunastomilowej pieszej wędrówki pijąc tylko colę i z czterolatkiem, który próbował pobić rekord świata w liczbie pasteli schowanych w nosie. - Przynajmniej - powiedziała śmiejąc się kiedy, opowiadała mu tą historię, - to nie Boston, gdzie inne rzeczy były chowane w innych dziurach. Nick łypnął na nią okiem i zapytał czy jest coś czym, chciałaby się podzielić.

Ale bez względu na to jak bardzo cieszył się jej towarzystwem, zawsze zmuszał się do wyjścia po jednym drinku by żadne z nich nie miało złudzeń co, do ich relacji, albo racji, jeśli taka istniała. Szybko skończył kanapkę i wypił swoją wodę. Tony gapił się na niego srogo. Pracowali nad poszerzeniem pomostu dla domków letniskowych w pobliskich Lakieview Estates podczas gdy, Mike wrócił do biura składając do kupy ofertę przebudowania dwóch domów w tej okolicy. - Stary, wyglądasz okropnie, - powiedział Tony. - Nic mi nie jest, jestem tylko trochę zmęczony. - Taa, lepiej się ogarnij bo, jeśli nie skończymy tego pomostu do jutra, Mike skopie nam tyłki. – Tony przerwał by, wziąć ostatni, ogromny kęs swojej kanapki. – A potem musimy zacząć przygotowywać się do wykafelkowania tego wielkiego miejsca na punkcie widokowym. Nick nie odpowiedział. Mieli więcej roboty niż byli w stanie udźwignąć, a on chciał tylko zakraść się Kelly do łóżka i pieprzyć, się z nią do nieprzytomności, po czym zdrzemnąłby się na długi czas. Ale nie mógł powiedzieć nic Tony’emu. Co by powiedział? Że był wyczerpany od kilkugodzinnego kochania się z Kelly Sullivan dopóki oboje nie mieli siły się ruszyć? Nawet po tym jak dała mu klucz by mógł przyjść do jej domu i się zdrzemnąć zanim ona się pojawi, nadal miał tylko w nocy cztery godziny na sen. Westchnął i z powrotem założył swoje rękawice. Tony miał rację. Musiał się ogarnąć i przestać chrzanić, wszystko dookoła. On i jego bracia ciężko pracowaliby rozwinąć biznes ich ojca po tym jak go przejęli i nie ma mowy by jego życie erotyczne przeszkodziło w jego sukcesie. Sprawy z Kelly były zabawne, ale nie mógł pozwolić by interweniowały w jego prawdziwe życie. Ale rozmyślał jak do cholery jest w stanie przestać się z nią widzieć, albo przerwać to? Nigdy nie był od niczego uzależniony, ale chyba to tak się to odczuwa. Jak kiedy jechał do Sullivanów wmawiając sobie, że musi jechać do domu, a jego auto samo wybierało drogę. I każdego dnia, jak dzisiaj, mówił sobie stanowczo, że pójdzie spać, niech go szlag. Ale jak alkoholik, który nie może oprzeć się jednemu drinkowi wiedział, że jeśli pojawi się dzisiaj u Sullivanów i zobaczy Kelly, to nie oprze się jej. A musiał dzisiaj tam iść. Bo kim on był by zawieść swoich braci?

Kelly postawiła talerz pełen ryb i frytek przed Molly Baxter i jej mężem, Craig’iem, których pamiętała jeszcze za czasów szkoły średniej. Oboje byli zaskakująco mili mimo, że, w szkole nie zwracali na nią uwagi. Nagle stanęły jej włoski na karku, a jej oczy podążyły do drzwi wejściowych. Donovanowie przyszli. Nick spojrzał w jej stronę szybko, by nikt nie przyłapał go na patrzeniu ale, na tyle długo, by mogła odnaleźć w jego spojrzeniu gorąco.

W głowie jej pulsowało w rytmie dopasowanym do uderzeń między jej nogami. Molly musiała zadać pytanie cztery razy zanim Kelly usłyszała jak prosi o dolewkę wody. Kelly wygładziła przód jeansowej spódniczki

i, ruszyła najspokojniej jak tylko

potrafiła w stronę stolika gdzie siedzący Nick, Mike i Tony ze swoimi długimi nogami i szerokimi ramionami praktycznie wylewali się z krzeseł. Wszyscy trzej uśmiechnęli się do niej i Kelly poczuła jak rozpływa się wewnątrz od znajomego spojrzenia Nicka. Jak dotąd nikt nie wydawał się wiedzieć o ich zażyłości. Co właściwie było niezłą zabawą przez ostatnie dwa i pół tygodnia. Podkradanie się, udawanie, że nic między nimi nie było podczas gdy, dzielili razem swój własny sekrecik. Zmusiła się do przywitania Nicka ze swobodną życzliwością, jak zwykle w miejscu publicznym. Gdy patrzyła, Nick wyciągnął dłoń do swojej szklanki z wodą i wyłowił z niej kostkę lodu. Przesuwał sugestywnie nią po swoich ustach, wessał do ust i wypuścił. Tak jak zeszłej nocy, kiedy wiśniowym lizakiem okrążał jej sutki, a językiem ścigał krople soku… Poczuła jak ciepło wypływa na jej twarz, gdy spojrzała na Mike’a i Tony’ego, którzy byli ślepi na seksualne prądy wibrujące przez stolik. Jak oni wszyscy mogli być takimi ignorantami? Kelly czuła się jakby kipiała seksem z każdego pora, jakby chodziła z napisem DOBRZE PRZELECIANA na swojej klatce piersiowej. Ale Mike i Tony jedynie się do niej uśmiechnęli i zamówili to, co zwykle. Nick, kanalia, bawił się kostką lodów w swoich ustach w sposób, który tylko przypomniał jej o jego innych oralnych umiejętnościach. Mamrocząc coś, co miała nadzieję, że brzmiało jak – Zaraz wracam, - szybko uciekła. Przyglądała się ukradkiem Nickowi i jego braciom, gdy kładła im na stole dania i obsługiwała inne stoliki. Wszystko w nim ją fascynowało – jego długie palce,gdy chwytał za swoja szklankę. Silne, wprawne palce, które z łatwością mogły naprawić jej przełącznik światła oraz potrafiły doprowadzić ją do ekstazy. Nigdy nie mogła nadziwić się jak Nick potrafił naprawić wszystko. W tym tygodniu przyszedł do niej cztery razy by naprawić usterki w jej małym mieszkanku. Nawet w szkole średniej, przy okazji, kiedy dawała mu korepetycje w swoim domu, wychodziła z pokoju tylko po to by później zobaczyć jak przy czymś majstruje. Raz była to bateria kuchenna, innym razem elektroniczny śmietnik, a jeszcze innym wentylator w lodówce. Wyglądało na to jakby mama Kelly specjalnie zostawiała te wszystkie zepsute rzeczy by Nick je znalazł. Teraz, tak jak wtedy, zbywał jej komplementy upierając się, że jego umiejętności naprawcze nie były wcale tak niesamowite. Ale dla kobiety, która ciągle miała problemy ze sprawdzeniem swojej poczty głosowej, jego umiejętności „ożywiania” tostera były naprawdę cholernie spektakularne. Nie zdawał sobie sprawy jak bardzo jest inteligentny. Zmarszczyła brwi, kiedy patrzyła jak śmieje się z czegoś co powiedział Mike. Dysleksja Nicka nie została zdiagnozowana do czasu, kiedy Kelly zaczęła dawać mu korepetycje w ostatniej klasie. Do

tego czasu każdy stawiał krzyżyk na zdolnościach intelektualnych Nicka. Zwłaszcza, że wyglądało na to, że Nick również. - Kelly twoje zamówienie. – Wołanie Maggie przestraszyło ją i szybko złapała za jedzenie. Gdy niosła talerz pełen smażonej ryby, frytek i skrzydełek, natrafiła na swobodną rozmowę braci. Poczuła dziwny ucisk w klatce. To musi być miłe, pomyślała z właśnie ujawnionym kłuciem zazdrości, mieć rodzeństwo, na które przyjaźń i wsparcie możesz liczyć. Jakikolwiek sentyment, który żywiła wygasł, kiedy uchwyciła część ich rozmowy podkreśloną hałaśliwymi śmiechami. - Powinieneś był zobaczyć ,co potrafi Carrie.. – Mówił Tony. - Candy- przerwał mu Mike. – Carrie była ze mną. - Carrie, Candy, nieważne– potrafi założyć sobie nogi na głowę! Byłeś kiedyś z laską, która tak potrafi, Nick? Nick spojrzał niespokojnie na Kelly, gdy kładła im jedzenie na stole. – Nie mogę powiedzieć, że byłem, Tony. Kelly uprawiała jogę przez cztery lata, więc była blisko. Ale wiedziała, że lepiej nic nie mówić. Odeszła z powrotem do baru, wracając szybko z dzbanem Bass’u, który zamówili. - Nadal nie mogę uwierzyć, że pojechałeś do domu Nicky, - Tony mówił z buzią pełną kurczaka. – Ta blondyna była cała twoja, i była niezła. Jej balony… - Były sztuczne… - Jakby to kiedyś cię powstrzymywało… - Mike przewrócił oczami. - … tak jak reszta jej. – Skończył ostro Nick. - Wygląda na to, że mieliście niezłą noc. – Kelly dała z siebie wszystko by utrzymać swój ton swobodnym, nawet jeśli zazdrość zwijała się w niej jak żmija. Mike przynajmniej był na tyle taktowny by wyglądać na zawstydzonego, ale Tony był całkowicie niezmieszany. - Taa, zeszłej soboty poszliśmy się zabawić, - Powiedział Tony puszczając oczko. Sobota heh? Jedyna noc, odkąd zaczęli te sprawy, kiedy Nick się nie pojawił. Zmusiła się by nie zapytać gdzie był wiedząc, że to nie była jej sprawa. Ale to nie powstrzymało jej od wyobrażenia sobie dokładnie, co kombinował. Najwyraźniej była zbyt daleka od jego ideału. Mogła sobie go z łatwością wyobrazić. Ułożona blondynka, której rozmiar biustonosza był większy od jej IQ, chichocząca, gdy tak wieszała się na szyi Nicka. Nalała im piwa, stawiając szklankę przed Nickiem z taką siłą, że rozlała trochę na jego kolana. - Przepraszam, - wymamrotała, rzucając na niego garść serwetek. Zamknij się, powiedziała sobie. Prawie ogarnęło ją pragnienie by wygłosić tyradę o głupich blondynkach i chorobach przenoszonych drogą płciową.

Jeśli chodziło o Donovanów, to, dlaczego zależało jej na tym by wiedzieć co wyprawiali w poprzednią sobotę, albo z kim wyprawiali? Ich reputacja była nieźle ugruntowana, a ich zachowanie nie powinno być dla niej niespodzianką. Kelly wycofała się do magazynu pod pretekstem znalezienia więcej keczupu. Może kilka minut dla siebie powinno ochłodzić jej nastrój. Podskoczyła ,gdy ręka złapała ją za biceps i obróciła ją. Odwróciła się by stanąć twarzą w twarz z Nickiem, napinając dłonie na jego klacie jak gdyby chciała odeprzeć atak. - Co, ty tu robisz? - Kelly, nic się wtedy nie wydarzyło - powiedział Nick, umieszczając dłonie na jej ramionach. - Nie obchodzi mnie, jeśli się wydarzyło - skłamała. Odwróciła się udając, że przeszukuje pudła by nie musiała na niego patrzeć. – Szczerze to nigdy nie obiecaliśmy sobie niczego oprócz tego by nikomu nie mówić, że się pieprzymy. – Ordynarne słowo źle smakowało w jej ustach. Chwyciła butlę keczupu i wsadziła ją sobie do kieszeni fartuszka. – I mogę mieć tylko nadzieję, że nie mówiłeś braciom nic o moich zdolnościach. To było głupie, naiwne, niedorzeczne być zranionym na myśl, że Nick gadał o niej tak jak Tony i Mike gadali o Carrie- Candy, jak ona tam miała na imię. Ale zabolało, do diabła. Bo czy jej się podobało czy nie, to ,co dzieliła z Nickiem było wyjątkowe. Przynajmniej dla niej. - Nic im nie mówiłem, tak jak uzgodniliśmy, - warknął. - Dobrze. W każdym razie nigdy nie zabroniliśmy sobie umawiać się z innymi ludźmi, nie żeby to miasto miało aż tylu do zaoferowania. – Kelly odwróciła się by spojrzeć na Nicka, utrzymując wyraz swojej twarzy umyślnie mdłym. Jego szczęka była napięta, jego kciuki były agresywnie zaczepione o pasek. - Z wyjątkiem… - Mały głosik w głowie mówił jej by zamknęła jadaczkę, ale pruła dalej - twoich braci, oczywiście. Tak to jest pomysł. W szkole średniej Karen umawiała się z Mike’em i była wtedy pod niezłym wrażeniem, jak sobie dobrze przypominam. Nigdy nie byłam dobra w trójkąciki. Ale… Usta Nicka opadły gwałtownie na jej. Poczuła jak jej wargi przyciskają się do jej zębów. Otworzyła usta by zaprotestować i Nick wykorzystał okazję by wsunąć do środka swój język. Założyła mu ręce na szyję nawet ,jeśli wiedziała, że powinna go odepchnąć. Pisnęła mu w usta, jedną nogę założyła mu na pas, gdy przycisnęła swoją płeć do jego olbrzymiej erekcji. Nick tak nagle oderwał od niej usta, że aż Kelly uderzyła o pudełko serwetek. Jego twarz była zarumieniona z furii, jego oczy paliły się z wściekłości i pobudzenia. Chwycił ją za ramiona i uniósł dopóki nie znalazła się na wysokości jego oczu. – Ja się kurwa nie dzielę. Jeden ostatni, brutalny pocałunek i wyszedł.

Było po północy, a Nick stał na zewnątrz baru u Sullivanów. Przyczaił się obok wejścia do sklepu obuwniczego czekając, aż Maggie wyjdzie. Wszyscy oprócz Kelly już poszli. Był zbyt niecierpliwy by czekać na nią w domu. Po obmacaniu jej w magazynku, wyszedł razem ze swoimi braćmi. Zbyt wkurzony by przeczytać kryminalną opowieść, którą zaczął i zbyt zniecierpliwiony przez nonsens oferowany w telewizji, poszedł się przejść. Ale nawet ,gdy spacerował bez celu przez kilka godzin, nie mógł pozbyć się frustracji, złości – stając z nią twarzą w twarz – zazdrości, która go prawie ogarnęła wcześniej. Były to emocje, których nie czuł od dłuższego czasu. Nawet z Ann, swoją poprzednią dziewczyną. Ale lipny żart Kelly o jego bracie sprawił, że chciał zaciągnąć ją za włosy jak jaskiniowiec z powrotem do swojego legowiska. Już nie mógł temu zaprzeczyć. Cokolwiek łączyło go z Kelly wykraczało poza granice przypadkowej zażyłości. Przez cały czas chciał z nią być. Chciał wiedzieć, że każdą noc spędzi z nią. Paradować z nią po głównej ulicy i mówić, „Widzicie tę kobietę? Tę piękną, mądrą, niezwykłą kobietę? Jest moja!”. Niechętny,by przyznać się do swoich nietypowych pragnień terytorialnych, nie kwestionował swojej głębokiej potrzeby ujrzenia jej dzisiaj i pokazaniu jej, że należy do niego tylko w jeden sposób. To sprawiło, ze czaił się przed barem czekając, aż Maggie wyjdzie by mógł się zakraść do środka i pokazać Kelly, że jest jego. W końcu Maggie opuściła bar. Nick poczekał ze wślizgnięciem się aż wsiadła w samochód i odjechała. Przez moment obserwował Kelly. Mięśnie jej rąk naprężały się, kiedy wycierała blat. Materiał jej koszulki marszczył się ,gdy piersi naciągały tkaninę. Kilka kawowych pasemek wysunęło się z klipsa, trzymającego jej włosy, na twarz, łaskocząc jej kości policzkowe i piękną linę szczęki. Odwróciła się pochylając, by rzucić szmatkę pod zlew. Poczuł jak jego penis sztywnieje pod rozporkiem. Mimo, że jej nie widział, to wyobraził sobie jak spódniczka podsuwa się do góry po jej udach. Miała tam bladą skórę na twardych mięśniach, kształtujących się w bujny tyłek, który błagał o ściśnięcie i głaskanie. - Zdejmuj majtki - powiedział, jego głos brzmiał ostro w cichym barze. Kelly sapnęła i okręciła się z jedną ręką na piersi i oczami szerokimi z przerażenia. – Jezu Chryste! Cholernie mnie przestraszyłeś. – Wzięła kilka głębokich wdechów, patrząc na niego ostrożnie jak zbliżał się do baru. Nick nic nie powiedział. Napawał się jej drżącymi dłońmi i nerwowym oblizaniem ust.

Jej nerwowość pobudziła go. Nie wiedziała, czego po nim oczekiwać. Do diabła, z tymi swoimi obcymi emocjami kotłującymi się w nim, też tego nie wiedział. Dobrze. Byli sobie równi. - Nie słyszałaś, co powiedziałem? – Idąc zdjął kurtkę, rzucając ją na krzesło. To samo zrobił z koszulą. Stała jak wryta patrząc jak unosi przegrodę lady i wchodzi za bar. - Zdejmuj majtki - powtórzył. Uniosła podbródek i zwęziła oczy. – Próbujesz mnie zastraszyć? Położyła dłonie na biodrach, ale pomimo całej jej zuchwałości, mógł zauważyć jak rumieniec skradał się po jej szyi. Przysiągłby na swoje udziały w Donovan Brothers, że pod koszulką jej sutki były twarde a pod spódniczką była wilgotna. - Chcę coś między nami wyjaśnić, Kelly. – Teraz tylko centymetry ich dzieliły, wystarczająco by mógł zauważyć subtelne rozszerzenie jej nozdrzy, nerwową świadomość w jej szeroko otwartych, niebieskich oczach. – Nie pieprzę się naokoło. Sypiam jedynie z jedną kobietą i oczekuję od niej tego samego wobec mnie. Nie podoba mi się, że gadasz o moim bracie… - To był tylko żart, - Wtrąciła się Kelly ostrym głosem. - Nawet jeśli tylko żartowałaś,to, kiedy jesteś ze mną, nie chcę byś myślała o innym. – Pochylił się i pocałował ją, gorącymi, mocnymi pieszczotami, które ocierały ich wargi. - Nie myślę…. Nie myślałam…. – Jąkała się. - Udowodnij Kelly. Udowodnij, że jestem jedynym, którego chcesz pieprzyć, jedynym z którym chcesz być. - Jak? – wyszeptała. Złapała go za nadgarstki, kiedy schwycił jej twarz. - Robiąc dokładnie to ,co chcę.

Kelly patrzyła na Nicka coraz bardziej zdenerwowana i pobudzona. To była ta strona Nicka, której jeszcze nie widziała. Rozgniewany, wymagający, dominujący. I chciałby udowodniła, że był jedynym, którego pragnęła. Bóg wie, że tak było. Już prawie zawładnął każdą jej myślą, najeżdżał jej sny. Zamienił ją w chorą z miłości idiotkę oszalałą na punkcie seksu, która nie robi nic więcej jak tylko odlicza minuty do ponownego spotkania. Ale to sprawiło, że się zdenerwowała. Walnął prosto z mostu, objął kontrolę. I żądał od niej czegoś, co sama nie była pewna czy był skłonny dać od siebie. Miała podjąć ryzyko i się poddać? Jego gorące, bursztynowe oczy wpatrywały się w jej. Jego oddech był niestabilny, słaby blask potu zalśnił na jego oliwkowej skórze. Mogła tylko skinąć głową w niemej zgodzie.

Nagle był wszędzie, przytłaczając ją. Jego język napierał silnie w jej usta, jego dłonie zaplątały się w jej włosy i pchnął ją do tyłu dopóki twardy brzeg lady nie wbił się jej w plecy. Bezceremonialnie wsunął jedną dłoń pod jej spódniczkę i zsunął jej majteczki do kolan. Dużą, odzianą w but stopą zsunął je na sam dół. Spojrzała niespokojnie dookoła. – Chcesz wrócić do mojego mieszkania? – wysapała. - Zrobię cokolwiek zechcę - Powiedział szorstko Nick ,gdy uniósł do góry jej bluzkę, rozbierając ją jak dziecko. – A chcę ciebie tutaj, teraz. Pożądanie skręcało ją od środka pomimo jej obaw. - I ty też tego chcesz. – Podjechał dłonią pod jej spódniczkę, chrząkając z satysfakcją, kiedy palcami odnalazł ją już mokrą i chętną. Zarumieniła się z pożądania i zakłopotania. Od kiedy stała się tak cholernie łatwa? Bezradnie naparła na jego palce, ponaglając go by wsunął je głębiej. - Uh, uh, uh. – Zbeształ ją. – Jest coś ,co chcę najpierw. Poczuła nacisk jego dłoni na swoich ramionach, ponaglający ją by upadła na kolana. Podążając za jego niemym rozkazem, rozpięła mu jeansy i zsunęła je po jego biodrach. Jego penis szarpnął ,gdy wzięła go w dłoń i poczuła odpowiedź w swojej płci. - Ssij mi fiuta. – Jego naumyślnie surowy rozkaz sprawił, że poczuła jeszcze więcej wilgoci między nogami. Wargi jej mrowiły, na języku poczuła jego słony, piżmowy smak, kiedy się pochyliła. Otoczyła ustami czubek, językiem pogłaskała główkę w drażniącej pieszczocie. Poczuła napływający triumf przez jego szybki oddech i wessała go sobie bardziej do ust. Zamknęła oczy, skupiając się na smaku i grubości w swoich ustach. Zaplątał palce w jej włosy, a jego jęk satysfakcji zawibrował całym jego ciałem. Wszystko w nim ją uwiodło, oczarowało ją. Jego zapach, dotyk jego szorstkich od włosków ud pod swoimi palcami, kontrast gładkiej skóry jego tyłka, kiedy dotknęła twardych pośladków. Całe jej ciało było skupione na nim, na przyjemności, jaką dawała gdy tak ssała go dogłębnie. Do tyłu i do przodu, biorąc i wypuszczając, ssała go i sunęła wargami by podrażnić czubek. Uniosła dłoń by zakołysać jego moszną, badając pomarszczoną skórę, jego ciężkie jądra wydawały się zaciśnięte i twarde przy jego ciele. Zacisnęła uda przez pulsującą odpowiedź swojej płci, wydała mały krzyk wokół jego penisa. Jęknął, mrucząc niedorzeczne słowa i określenia o tym ,jaka dobra była, jak dobrze ją było czuć. Poczuła jak spuchnął jeszcze bardziej, główka jego penisa szturchała jej język, gdy głaskała go w wirującej pieszczocie. Był blisko, podekscytowała się i rozluźniła gardło by wziąć go głębiej. Jej płeć była w pełni boląca i zorientowała się, że była prawie tak samo blisko jak on. Posmakowała gorącej, słonej kropli i złapała go w garść. Ale zanim mogła go pompować do wyzwolenia, nagle odsunął się od jej ust.

Zanim Kelly mogła wydusić słowo Nick postawił ją na nogi i odwrócił. Chwyciła brzeg lady, przestraszona ich odbiciem w lustrze. Miała zarumienioną twarz i oszołomione spojrzenie, jej usta były obrzmiałe, czerwone, wilgotne i gładkie. Stał za nią podsuwając w górę jej spódniczkę aż do pasa jedną dłonią, podczas gdy drugą nakładał prezerwatywę. To było takie surowe, takie zmysłowe, zaczęła zamykać oczy przed szorstką rzeczywistością. Ale Nick nie zgodził się na to. Zaplątał dłoń w jej włosach, ciągnąc jej głowę do tyłu, gdy drugą, napierającą na plecy, przechylał ją do przodu. - Nie zrobisz tego- powiedział szorstko. Chwycił w jedną dłoń penisa i drażnił jej obrzmiałe wejście. – Chcę byś patrzyła jak cię pieprzę. Zobaczyła jak otworzyła usta nisko jęcząc od jego słów, od dotyku jego obrzmiałej główki wciskającej się do środka. Rozstawiła nogi, wyświadczając mu tym samym przysługę, gdy wszedł w nią jednym pchnięciem. Złapał ją za biodra ,gdy napierał na nią mocno. Dzisiaj nie było żadnych czułych słówek lub miękkich pieszczot. Dzisiaj brał ją, wykorzystywał. I uwielbiała to. Uwielbiała sposób ,w jaki jego mięśnie napinały się przy każdym pchnięciu, uwielbiała sposób w jaki jej biust podskakiwał i prężył się gdy mocno na niego napierała. Uwielbiała szorstkie dźwięki, które wydobywały się z ich gardeł by zmieszać się z dźwiękiem ocierających ciał. - Jak dobrze cię czuć na mnie, taka ciasna - wyszeptał. – Czuję jak się zaciskasz na moim fiucie. Widziała jak jego klata faluje, czuła jego gorący oddech na plecach. Szklanki, które stały na barze brzęknęły i zadrżały, kiedy zwiększył tempo. Usłyszała słabo jak coś się rozbiło, ale nie obchodziło ją to gdy zauważyła jak dłoń Nicka zostawia jej biodro by zniknąć pod spódniczkę. Palcami mocno drażnił jej łechtaczkę. Pisnęła i pchnęła w niego. Nawet teraz, biorąc ją w najbardziej prymitywny sposób, jaki mogła sobie wyobrazić, zapewniał jej przyjemność. Napierał tak mocno, że aż unosił ją na palce. Jej oczy spotkały się z jego w lustrze, zobaczyła moment, w którym jego twarz skrzywiła się i poczuła skurcze jego wyzwolenia. To wystarczyło by zesłać ją na krawędź, zacisnęła się na nim, gdy jej jęki rozbrzmiały pod sufitem.

Nick opadł do przodu, opierając się całym ciężarem o ladę zanim padł na drżącą postać Kelly. Jego dłonie spoczęły tuż obok jej, a przy klacie czuł trzęsące się plecy Kelly, łomotanie jej serca, szybkie rozszerzanie się i kurczenie żeber. Jego własne płuca pracowały na pełnych obrotach, a serce waliło na tyle mocno, by się rozpaść na cząsteczki. Schował twarz w boku jej szyi, pragnąc zaciągnąć się nią, wchłonąć w siebie jeszcze więcej jej.

Wyraz jej twarzy ukazywał oszołomienie i lekkie przerażenie, gdy spojrzał na nią w lustrze. Nigdy nie brał w ten sposób kobiety z takim prymitywnym pragnieniem by ją zdominować, posiąść. Teraz chciał ją pocieszyć, złagodzić, na nowo sprawić by pojawił się na jej twarzy ten usatysfakcjonowany wzrok. Próbował się zastanowić ,co może powiedzieć. Nie chciał przepraszać. Nie żałował tego, co się stało. Nie było mu przykro za to jak pokazał, że należała do niego, nawet ,jeśli się jeszcze nie zorientowała. Ale naprawdę chciał ją uspokoić jak taktowny kochanek, którym nadal był, nawet,jeśli dzisiaj zachował się jak neandertalczyk. Dźwignął się tak by mogła się wyprostować. Odwróciła się na niestabilnych nogach i szukała po omacku swojej bluzki oraz ułożyła spódniczkę z powrotem na miejsce. Ale zanim mogła uciec, Nick przyciągnął ją w swoje ramiona i trzymał przy swojej klacie, głaszcząc jej plecy dopóki napięcie nie opuściło jej ramion a jej ręce nie otoczyły go w pasie. To było takie dobre, po prostu trzymanie jej w ten sposób, cieszenie się z chwili spokoju ,kiedy wydawało się, że większość swojego czasu spędzili razem w seksualnym wirze. - To było, ahh… intensywne. – Powiedziała w końcu Kelly przy jego piersi. Nick jeszcze ciaśniej ją przytulił. – To wszystko co możesz wymyśleć? - Daj mi minutkę - wymamrotała. – Myślę, że właśnie straciłam połowę mózgu po tym jak krew spłynęła do innych części. Nick wziął jej twarz w obie dłonie, odchylając do tyłu jej głowę. Jej pełne usta uformowały niepewny uśmiech. Niebieskie oczy były nadal nieufne. Mógłbym spędzić całe życie sprawiając by na twarzy tej kobiety pojawiał się uśmiech, pomyślał. Kochał ją. Uderzyło go to z taką siłą, że przez chwilę nie mógł złapać oddechu. Był zakochany w Kelly Sullivan. Myśl ekscytowała go i równocześnie przerażała. Już wcześniej tego próbował, kochać kobietę całkowicie nie z jego ligi, kobietę, której inteligencja i poświęcenie dla szybkiej kariery dyktowały jej życie. I się zawiódł, bardzo. Ale gdy wpatrywał się w oczy Kelly ujrzał coś, przez co pomyślał, że może tym razem się uda. Znowu ją do siebie przyciągnął i schował twarz w jej włosach. Zrobi to powoli, przyzwyczai ją do bardziej publicznych relacji. Pokaże jej, ze potrafi ją uszczęśliwić nawet, jeśli nie był jakimś wielkim mądralą z dużego miasta. Uciszył wątpliwości kłębiące się w jego głowie, głosy, które ostrzegały go, że jest z innej ligi i powinien trzymać się dziewczyn z małego miasteczka, które podzielały jego małomiasteczkowe aspiracje. Ciepła, miękka rzeczywistość o Kelly w jego ramionach mówiła mu inaczej, uspokajała go, że Kelly nie była taka jak Ann. W sercu była dziewczyną z małego miasteczka, nadal pokorna, nawet jeśli była elegantsza od większości świata. I nigdy nie czuł czegoś takiego do Ann.

Kiedy byli dziećmi, Kelly dotknęła tej jego części, po którą jedynie kilku ludzi mogło sięgnąć. Nawet kiedy czuł się jak największy idiota, na świecie, Kelly w niego wierzyła i sprawiła, że zaczął się uważać za kogoś więcej niż tylko dużego, głupiego, ładnego kolesia. Uśmiechnął się i ścisnął ją tak mocno, że aż chrząknęła w proteście. Ale głównie go uszczęśliwiała, zadowalała poprzez zwykłe bycie tam gdzie on. To mogłoby się udać. Musiało się udać. - Chodź, zabiorę cię do domu.

Rozdział Szósty Wzięli samochód Nicka. Kelly pomyślała o swojej małej Hondzie dochodząc do wniosku, że zabierze ją podczas swojego porannego biegu. - Mój dom jest tam, - powiedziała, kiedy Nick skręcił w lewo zamiast w prawo. - Nie jedziemy do twojego domu. - Powiedziałeś, że zabierasz mnie do domu. - Do mojego. Ciekawość walczyła ze skrępowaniem podczas tej pięciominutowej jazdy. Umierała z ciekawości zobaczenia domu Nicka. Wiedziała, że zbudował go dwa lata temu po tym jak firma Donovan cieszyła się dobrym rokiem. Patrząc na czyjś dom można było dużo powiedzieć o danej osobie, a Kelly była głodna wszystkiego na temat Nicka. Co sprawiało, że czuła się zażenowana. Dopóki ich seksualne eskapady ograniczały się jedynie do jej bezosobowego mieszkanka, łatwo było myśleć o nich jak o czymś tymczasowym, tylko dla zabawy, aż nie wróci do swojego prawdziwego życia. Życia, które zawierało pełnoetatową pozycję w prestiżowym ośrodku medycznym gdzie będzie mogła budować swoją karierę. Życia,długich godzin i ciężkiej pracy w głównym stołecznym ośrodku. W skrócie, życie, które nie uwzględniało Nicka. Mimowolnie ciężko westchnęła, gdy podjechali do dwupiętrowego, kamiennego domu na końcu długiego podjazdu. - Co o tym myślisz? – zapytał Nick. Kelly pomyślała, że wykryła w jego tonie trochę zaniepokojenia, jakby potrzebował jej aprobaty. I jak mógł tego nie otrzymać? Dom, albo przynajmniej to, co widziała w świetle na ganku, było oszałamiającym przykładem na to, czym powinien być górski azyl. Toporne kłody i naturalny kamień połączyły się gładko w wiejską elegancję. Ekstrawagancki ganek otaczający dom, może nawet aż do końca, oferował widoki na góry. Wnętrze było tak samo imponujące. Wielki salon był zdominowany przez skórzaną kanapę i oczywiście ogromny telewizor oraz kino domowe. Regały z książkami pokrywały dwie ściany aż do sufitu i Kelly mogła zauważyć tytuły, które rozciągały się od publikacji architektury po historię i najnowsze bestsellery. - Zanim zapytasz, tak, przeczytałem wszystkie - powiedział Nick umyślnie lekkim tonem. - Nigdy w to nie wątpiłam. – Uśmiechnęła się. - Pamiętam jeszcze jak pomagałaś mi przy „Buszującym w Zbożu”. Potem mogłem czytać wszystko, co tylko złapałem w swoje dłonie – zajęło mi to tylko trochę więcej czasu niż niektórym ludziom.

Przepłynęła przez nią duma. Był to osobisty triumf, kiedy Nick skończył i napisał wypracowanie na temat „Buszującego w Zbożu”, za które otrzymał szóstkę. Na początku był tak zniechęcony, tak przekonany, że nie da rady. - Dobrze wiedzieć, że inspirowałam cię w pewien sposób. Jego uśmiech zmienił się w przesadnie pożądliwe spojrzenie. – Oh, całkiem nieźle mnie inspirujesz, kochanie. Wrzasnęła, gdy złapał ją w talii i przerzucił sobie przez ramię, w stylu strażaka. Szedł po dwa schodki na raz i wszedł do sypialni na końcu korytarza. Kelly odbiła się kilka razy na wielkim łóżku. Stał w nogach łóżka, odrzucając buty i zdejmując koszulkę. Na kredensie paliła się lampka, rzucając przyćmiony złoty blask na naprężone mięśnie jego torsu. Uśmiechnął się powoli i wpełzł na łóżko jak jakiś kot z dżungli a Kelly poczuła jak staje się napalona i boląca między udami. Zdziwiła się swoją reakcją na tego faceta. Dostała orgazmu, jakieś dwadzieścia minut temu? Jej ciało nadal reagowało tak, jakby wyczekiwało końca długiego suchego okresu. Nick otoczył ją swoim gorącem, zapachem, a Kelly umierała z pragnienia by mieć go na nowo w sobie. Jak niby miała mieć dość tego faceta? Jak mogłaby dać sobie z nim spokój? - Teraz - wyszeptał pochylając się, by pocałować ją w szyję - Pokażę ci wszystkie sposoby, w jakie mnie inspirujesz. - Wow - powiedziała Kelly - nigdy nie zdawałam sobie sprawy, że mogę zostać muzą. Nick zachichotał zmęczonym głosem i zjechał leniwie dłonią po jej plecach. Jego dłonie spoczęły na jej pośladkach, zataczając delikatnie kółka na każdym z nich zanim podjechały z powrotem do góry mocno głaszcząc, aż Kelly była w połowie drogi do stanu oszołomienia. Kelly przytuliła twarz do jego piersi, nadal próbując odzyskać swoją równowagę po wydarzeniach dzisiejszego wieczoru. Podczas, gdy w barze Nick był silnym i dominującym macho, to, co teraz się działo między nimi było prawie czułością. Czcił ją, smakując i dotykając każdy nagi obszar jej skóry. Ślizgając się po siebie, gładcy od potu, kochali się ze sobą całymi swoimi ciałami. Na koniec Kelly przytuliła się do niego rękami i nogami, przyciągając go blisko siebie i ukrywając swoją twarz w ramieniu Nicka by nie mógł zobaczyć jej łez, kiedy dochodziła. Powinna wyjść, wiedziała o tym. Ale nie teraz. Teraz pozwoliła się uspokoić przez czułe głaskanie pleców przez Nicka, przez równe bicie jego serca przy jej uchu, przez jego delikatny oddech na jej włosach. Zamknęła oczy i uległa zabronionej fantazji,w której żyła z Nickiem w tym doskonałym domu, budziła się z nim każdego dnia, zasypiała z nim każdej nocy. Gdzie żyła w małym miasteczku, jako lekarz z pacjentami, którzy ją znali i lubili, gdzie była kobietą w normalnym małżeństwie i w normalnym życiu z dobrym, kochającym mężczyzną. - O czym myślisz? – Szepnął. – Słyszę jak pracują ci trybiki.

Przestraszona Kelly powiedziała pierwsze, co jej przyszło na myśl. – Zastanawiam się, dlaczego facet taki jak ty – odnoszący sukces, cudowny, z ładnym domem – jeszcze nie ułożył sobie życia z miłą dziewczyną. – Kelly wzdrygnęła się ,kiedy słowa uleciały jej z ust. Naprawdę chciała to wiedzieć? - Jeszcze nie pojawiła się ta właściwa dziewczyna. – Odpowiedział. Ręką pogłaskał skórę jej głowy sprawiając, że dostała gęsiej skórki. - Ale, przez jakiś czas myślałeś, że tak? – Niebezpieczeństwo! Niebezpieczeństwo! Nie pyta się o byłe faceta, gdy leży się z nim w łóżku! Nie była bardzo doświadczona, ale nawet ona o tym wiedziała. Nick wydał dźwięk, pół westchnął, pół zachichotał. – Więc słyszałaś o Ann? Kelly podparła się o jego klatę by mogła na niego spojrzeć. Na szczęście nie wyglądał na wkurzonego. Tylko zrezygnowanego. – Coś tam słyszałam. - Taa, ciężko jest utrzymać to i owo dla siebie w tym miasteczku. - Więc, co się stało? - No wiesz, to ,co zwykle. Ja zastanawiałem się nad pierścionkiem, a ona chciała tylko dobrego bzykanka i ładnego miejsca pobytu na jakiś czas. Jego ton był swobodny, ale subtelne zesztywnienie jego mięśni ukazywało zranienie, które nadal go bolało. Kelly próbowała wyobrazić sobie kobietę, która dałaby sobie spokój z Nickiem i nie mogła. – Nie łapię tego - powiedziała prosto z mostu. - To nie jest aż tak bardzo skomplikowane - powiedział. – Była mądra i ambitna. Tak jak ty. – Podarował jej pół uśmiech. – Chciała zrobić to, co do niej należało i wydostać się stąd w cholerę do większego i lepszego miejsca, do większych i lepszych spraw. Kelly położyła swoją głowę z powrotem pod jego brodę i myślała nad tym ,co powiedział. Zostałabym dla ciebie Nick, pomyślała. Ale zamiast tego pochyliła się i pocałowała go, najpierw w brodę, potem w usta. – Nie wiem, jak bardzo jest mądra ,skoro nie widziała tego ,co ma będąc z tobą. Uśmiechnął się i oddał jej pocałunek, a jego następne słowa rozbiły jej serce na pół. – Jesteś dobrą przyjaciółką Kelly. Zawsze wiesz, co powiedzieć bym poczuł się lepiej. Przełykając zranienie, Kelly przykleiła sobie bezwstydny uśmiech i otarła się wijąc o niego, ucieszona, kiedy poczuła jak jego penis poruszył się na nowo z zainteresowaniem. Przynajmniej w tym aspekcie ich relacji, mogła być szczera. – I również wiem - powiedziała, drażniąc jego klatę twardymi sutkami - co dokładnie zrobić byś poczuł się lepiej.

Coś jest nie tak, pomyślał Nick, kiedy obudził się w czwartkowy poranek. Światło wlało się do jego sypialni przez świetlik dachowy znajdujący się nad jego łóżkiem. Cholera, musiał zaspać. Ale coś tam jeszcze było. Uśmiechnął się i przekręcił. No tak. Była to ciepła, śpiąca osoba w jego łóżku. I nie tylko jakaś osoba, a Kelly.

Jej twarz była w połowie zanurzona w wielką poduszkę, gdy tak leżała na brzuchu, odwrócona lekko w jego stronę. Jej ramiona i barki były nagie powyżej przykrycia i mógł ujrzeć kremową pulchność jej piersi, gdy były wciśnięte w materac. Sięgnął w jej stronę i przejechał po ciemnych piórkach rzęs na jej policzkach, śmiejąc się, kiedy zmarszczyła się i przekręciła we śnie. Nie widziała ,co miała będąc z tobą. Jej słowa rozbrzmiały w jego głowie. Czy było możliwe, żeby Kelly czuła do niego to, co on czuł do niej? Starał się nie mieć dużej nadziei, upominając się by działał powoli w przyzwyczajaniu jej do prawdziwego związku. Poczuł jak jego typowa poranna erekcja staje się większa ,gdy tak na nią patrzył. Była teraz do niego odwrócona tyłem, gładkie linie i skóra wzywały go by przejechał po nich palcami. Kopnęła przykrycie i zgięła jedną nogę ukazując Nickowi kuszący widok jej doskonale zaokrąglonego tyłka i miękkich warg jej płci. Mógł z łatwością wyobrazić sobie taką codzienną pobudkę do końca swojego życia. Przysuwając się bliżej, sięgnął ręką by podrażnić jej piersi. Drugą ręką ułożył swojego penisa między jej nogami, sunąc, drażniąc jej wargi, trąc o jej łechtaczkę dopóki nie poczuł jak wilgotnieje. Sięgnął po prezerwatywę ze stolika nocnego i przekręcił ją na plecy. Wymamrotała coś i wyciągnęła ręce w jego stronę, nadal śniąc. Delikatnie wsunął się w nią. Obudziła się z miękkim sapnięciem, jej zaskoczony wyraz twarzy natychmiast zmienił się w zaspany uśmiech. Wyszeptała jego imię i wyciągnęła ręce by dotknąć jego twarzy, skroni, ust. Nie widział nigdy czegoś tak pięknego jak Kelly, zaspaną i pobudzoną, poruszającą się słodko pod nim. Chciał zostać w niej przez godziny, dni, pełznąć wewnątrz jej ciała i nigdy nie wyjść. Nie mógł powstrzymać słów wydobywających się z jego ust, jak piękna, jak seksowna była, jak dobrze było mu będąc w niej. Kelly teraz go ścisnęła, wyginając się od jego długich, powolnych pchnięć, jej gardłowe jęki dopasowały się do jego rytmu. Poczuł jak budował się w niej orgazm, ujawniając się w jej ostrym, miękkim krzyku, jaki wydała zanim przyciągnęła go bliżej swojego serca. Pozwolił sobie na wyzwolenie, a kiedy doszedł usłyszał w głowie bicie swojego serca. - O mój boże, ktoś tu jest! – Kelly pchnęła za jego ramiona, starając się wydostać spod niego. Potrząsnął głową i zorientował się, że to nie było bicie jego serca tylko czyjeś uderzanie do drzwi. - Nick! Hej, Nick, wstałeś? Cholera. To był Mike. Kelly wydostała się spod niego i pobiegła do łazienki. - Nick, co ty kurwa robisz? Godzinę temu miałeś być u Williamsów! Nick spojrzał na budzik. W pół do dziesiątej. Był spóźniony półtorej godziny. A zabawne było to, że nawet się tym nie przejął. - Chwilka, Mike. – Nick podniósł z podłogi swoje jeansy i powstrzymał się od spojrzenia na drzwi od łazienki. Kelly nie wydawała żadnego dźwięku.

Gdy Nick schodził po schodach, chciałby żeby odkręciła prysznic i podjęła za niego decyzję. Wtedy mógłby powiedzieć Mike’owi, powiedzieć Tony’emu, całemu światu, że Kelly należała do niego. - Sorry stary, - Powiedział z zakłopotaniem Nick. – Musiałem przez przypadek wyłączyć budzik. - Co, się z tobą ostatnio dzieje, do cholery? Już trzeci raz w tym tygodniu spóźniasz się do pracy. – Mike spojrzał podejrzliwie na szczyt schodów. Nick dał z siebie wszystko by jego wyraz twarzy był mdły, nonszalancki. – Nic. Byłem zmęczony i zaspałem. Po Mike’u było widać, że mu nie uwierzył. – Coś się z tobą dzieje Nick, coś, czego mi nie mówisz. Nick nienawidził mieć tajemnic przed swoimi braćmi. Nie miał problemu w utrzymywaniu sekretów przed resztą świata, ale on i jego bracia dzielili się wszystkim. Chciał mu już powiedzieć wszystko na temat, Kelly i jego nowo odkrytej miłości do niej. Ale nie chciał ich wydać bez uzgodnienia tego z nią. To nie byłoby w porządku odkąd uzgodnili, że będą trzymać w tajemnicy swoje relacje. Nie, powinni się ujawnić w bardziej subtelny sposób. Zabierze ją do kina, albo jeszcze lepiej, poprosi ją by poszła z nim do jego rodzinnego domu na niedzielny obiad. To, bardziej niż cokolwiek innego, mogłoby być silną deklaracją, że brał to na serio. Ale do tej pory musi siedzieć cicho. - Mike uwierz mi, nic się nie dzieje. Mike nie uwierzył mu zupełnie. – Słuchaj Nick nie obchodzi mnie, co robisz w swoim wolnym czasie. Ale mamy zbyt dużo roboty zanim zacznie się sezon byś mógł sobie kurwa to olewać. Nick nienawidził zawodzić swojego brata, który wziął się za prowadzenie interesu, kiedy ich ojciec przeszedł na emeryturę. Ale równocześnie cieszył się, że Mike nie domagał się więcej odpowiedzi. Nick przeprosił i odesłał Mike’a z zapewnieniem, że nie więcej jak za pół godziny będzie na miejscu. Pogwizdywał ,kiedy przygotowywał kawę. Może się różnili, ale wiedział, że Kelly była dla niego właściwa. A ujawnienie się było pierwszym krokiem by przekonać ją do tego.

Kelly na bezdechu nasłuchiwała przez niedomknięte drzwi od sypialni. Po prostu mu powiedz, cicho życzyła. Powiedz ,Mike’owi, że się ze mną spotykasz bym wiedziała, że to co czuję nie jest tylko jednostronne. Pęknięcie w jej sercu poszerzyło się, kiedy słyszała jak zapewniał Mike’a, że nic się nie dzieje. Nic. Tyle właśnie znaczyła dla Nicka. Nic więcej jak tylko spełnienie głupiej fantazji ze szkoły średniej. Nic tylko trochę łobuzerskiego figo-fago by zająć ich czymś dopóki nie

wyjedzie z miasteczka. Po czym bez wątpienia znalazłby sobie drugą koleżankę do zabawy. Kogoś z sąsiedniego miasteczka, albo jakiegoś śnieżnego króliczka, gdy zacznie się sezon. Powoli założyła swoje ubrania. Boże, jak na błyskotliwą kobietę była kolosalną idiotką. Głupia była myśląc, że płomień ,który zawsze nosiła w sobie dla Nicka mógłby wydostać się spod kontroli, że mógłby zmienić zdanie i swoje nastawienie do związków tylko dlatego, że łączył ich świetny seks. Musiała to teraz zakończyć. Nie tylko ze względu na swoje serce, ale ze względu na swoje życie. Pozwoliłaby sprawy z Nickiem rozproszyły ją. Zamiast korzystać z okazji otrzymania prawdziwej pracy, plątała się, oferując swój czas jako lokalny lekarz ostrego dyżuru między przerwami w barze u Sullivanów. Widząc, w jakim tempie ojciec wraca do zdrowia , mógłby za kilka tygodni zacząć pracować na pełny etat, a Kelly musiała wziąć karierę w swoje ręce po tej nieplanowanej przerwie. Miała czesne do spłacenia i reputację do odbudowania. Przymus odrzucenia posady w Nowym Jorku był jak cios, ale była pewna, że znajdzie coś porównywalnego, ale tylko wtedy, kiedy weźmie się w garść i skupi. Zabawnie było pozwolić sobie na małe amory z Nickiem. Jej mózg dominował nad nią przez całe życie i miło było przypomnieć sobie, że istniały też inne interesujące części jej ciała. Ale nie liczyła na zakochanie się. Teraz jedyną rzeczą, jaką musiała zrobić to wydostać się z tej sytuacji i wyjechać z miasta, tak szybko, jak to możliwe, zanim jej serce zostanie zranione jeszcze bardziej niż dotychczas. Skończyła się ubierać i obejrzała się w lustrze. Skrzywiła się widząc bałagan na głowie i rozmazany tusz. Kolejny powód, dlaczego noclegi były złym pomysłem. Kelly poprawiła się jak tylko mogła kremem do rąk, podkładem i błyszczykiem znajdującymi się w jej torebce. Odrzuciła do tyłu włosy i spięła je w kucyk ,kiedy wszedł Nick ubrany wyłącznie w jeansy i ze śpiącym uśmiechem. Wyglądał tak cudownie z tymi swoimi ciemnymi włosami potarganymi przez sen i z zarośniętą szczęką, że prawie zapomniała,co miała mu takiego ważnego do powiedzenia. Oh, racja. Powiedzieć mu, że nie mogła się z nim już dłużej spotykać. Zmarszczyła brwi. - Przepraszam za to - powiedział. – Jestem spóźniony do pracy i myślę, że musieliśmy trochę przesunąć słuchawkę w telefonie. Kelly zerknęła na szafkę nocną i faktycznie, w którymś momencie musieli przesunąć słuchawkę. Nick podał jej kubek kawy i wzięła łyk. Grała na zwłokę, wiedziała o tym. Co było nie tak z kontynuowaniem tego dopóki nie wyjedzie z miasta? Ich oczy się spotkały znad kubków, a jej serce zrobiło potrójne salto. Właśnie ,dlatego, upomniała się surowo. Kochała go, jak idiotka, a każda chwila spędzona z nim jedynie sprawiała, że to uczucie przybrało na sile a ona nie miała czasu, by na domiar wszystkiego zająć się jeszcze w swoim życiu zawodem miłosnym.

Ale brakowało jej słów. Jak to możliwe, że w pracy była nie do przegadania, a tu nie mogła wydusić z siebie właściwych słów? To było fajne Nick, ale nie możemy się już więcej widywać. Łatwe, prawda? Otworzyła usta ,ale zanim mogła coś powiedzieć, Nick się odezwał. – Słuchaj Kelly, zastanawiałem się nad tym, co my tu wyprawiamy. Dzisiejszy poranek był ostrzeżeniem. To wymykanie się było fajne, ale… Kelly zamknęła oczy. Mówił jej to. Ulżyło mi, wmawiała sobie surowo, gdy węzeł w rozmiarze piłki do kosza utworzył się jej w brzuchu. – Wiem, o czym mówisz - wtrąciła się. – Też się nad tym zastanawiałam. To było świetne ,ale naprawdę nie wydaje mi się byśmy ciągnęli to dłużej. Nick odrzucił głowę do tyłu wyglądając na przestraszonego. – Co? - Zgadzam się z tobą. Dzisiaj o mało nie brakowało i to tylko podkreśliło jak głupia jest ta cała sytuacja. Było naprawdę świetnie, nie zrozum mnie źle. – powiedziała. – Ale muszę wymyśleć ,co zrobić, a ty – ty musisz przestać spóźniać się do pracy. Oboje musimy wrócić do swoich spraw, bez tego, tego… szaleństwa. No proszę, nie było tak źle prawda? Kelly patrzyła w dół udając, że szuka czegoś w torebce. Jeśli nie zamruga przez jakiś czas to jej oczy zrobią się suche i on nie zobaczy łez, które groziły, że ją zadławią. Nic nie powiedział, a ta przytłaczająca cisza stała się dla niej nie do zniesienia. – Nie martw się Nick, z mojej strony nie było żadnych silnych uczuć. Wiem, że to do niczego nie prowadziło. To była tylko zabawa, prawda? - Prawda - powiedział sztywno. – Idę się ubrać i podrzucę cię do twojego samochodu. Nie powiedział nic w drodze na parking, nie skomentował niczego, kiedy poprosiła go by wysadził ją w alei przy rogu by nie wzbudzać podejrzeń. Wyglądał na zdenerwowanego. Ale dlaczego? - Jesteś o coś zły? – Zapytała Kelly ,gdy wysiadała z samochodu. - Nie- odpowiedział. – Dziwi mnie jedynie, że chcesz to teraz przerwać. Myślałem, że mamy przynajmniej jeszcze kilka tygodni. Bawiła się paskiem swojej torebki, zmieszana. Była przekonana, że właśnie miał to sam zakończyć. Ale nawet ,jeśli nie, to pewnie jego rozdrażnienie z powodu straty partnerki do seksu przeważyło nad ulgą ,jaką odczuł, gdy ona podjęła decyzję. – Daj spokój Nick, przecież nie będzie ci ciężko to przeżyć. - Nie, myślę, że nie będzie. Kelly czuła się jakby ktoś przecinał jej klatkę skalpelem. – No ,więc, do zobaczenia kiedyś tam? – Wzdrygnęła się, gdy jej głosik w litościwy sposób uniósł się w górę, jakby go błagała. Do diabła, przejęła kontrolę nad sytuacją zanim zostałaby za bardzo zraniona. Nie ważne było to czy znowu go zobaczy. - Tak myślę.

Kelly zamknęła drzwi auta i poszła w stronę bloku gdzie był zaparkowany jej samochód. Modliła się by nikt jej nie zobaczył, zgarbioną nad kierownicą, płaczącą.

Nick miał okropny nastrój przez cały czwartek, wrzał do soboty i był diabelsko blisko wybuchnięcia w niedzielę. - Co jest grane Nick, okresu dostałeś? – Zagderał Tony, kiedy Nick warknął na niego po raz piąty w ciągu kilku minut. - Tony, to odrażające! Nie mów tak przy moim stole. – Maria Donovan nałożyła braciole na talerz najstarszego syna, jej groźne spojrzenie zmieniło się promienny uśmiech, gdy Mike wbił się w mięso. Nick przesunął swoje jedzenie w stos, w ciągu ostatnich czterech dni jego apetyt faktycznie znikł. Jego ostatnia rozmowa z Kelly krążyła mu ciągle w głowie i za każdym razem odczuwał beznadziejność. Głupi, durny Nick. Znowu to zrobił. Wiązał swoje nadzieje z kobietą, która nigdy by nie zainteresowała się takim facetem jak on na dłuższą metę. Zachowując się jakby to było nic. Nic szczególnego. „Było fajnie ,ale…” Fajnie. Przy każdym orgazmie czuł się jakby jego dusza odpływała z ciała, a ona tylko dobrze się bawiła. - Co ci jest Nick? – Mike spytał z buzią pełną pieczeni. – Nie lubię tego mówić, ale Tony ma rację. Zachowujesz się dzisiaj jak szmaciarz. - Michael! - przepraszam, mamo. Ojciec Nicka jak zwykle tylko jadł i obserwował, był bardziej niż szczęśliwy pozwalając swojej żonie i dzieciom nieść brzemię rozmowy. - Myślę, że ma kłopoty z dziewczyną. – powiedział Tony. - Nie mów z pełną buzią- powiedziała automatycznie Maria, ale jej wzrok był wlepiony w Nicka z grzesznym blaskiem. – Problemy z dziewczyną? Spotykasz się z kimś Nick? Jest miła? Powinieneś ją zaprosić…. - Nie ma żadnej dziewczyny mamo. – Powiedział sztywno Nick. Wszyscy patrzyli się na niego niecierpliwie, by chwilę potem spuścić rozczarowany wzrok w talerze. Tak bardzo jak byli natrętni wiedzieli również, że kiedy Nick nie chciał rozmawiać to nawet bambus strzelający mu pod paznokcie nie wyciągnąłby nic z niego. - Mówiąc o fajnych dziewczynach, - powiedziała Maria, - Któregoś dnia wpadłam na Kelly Sullivan. Wiecie, jest w miasteczku, opiekuje się ojcem. Wszyscy trzej chłopacy przewrócili oczami nie przejmując się nawet tym by przypomnieć ich matce, że to oni jej powiedzieli o powrocie Kelly. - Tak sobie myślałam Mike, powinieneś się z nią umówić, - powiedziała,gdy nawijała spaghetti na widelec.

- Dlaczego Mike? Dlaczego nie ja albo Tony? – Warknął Nick. - Nick, nie dawaj jej żadnych pomysłów - wymamrotał Tony. Jeśli Maria była zaskoczona jego nie charakterystycznie szorstkim tonem, to nie pokazała tego po sobie. – No cóż, jeśli bym mogła to bym ją zeswatała z Jake’em. Był zawsze bardziej inteligentny od któregokolwiek z was. – powiedziała Maria. – A Kelly jest taka mądra. - A ja jestem dla niej za głupi, o to chodzi? – Powiedział Nick, rzucając swoją serwetkę na talerz. - Nie, nie. – Maria się broniła - nie to miałam na myśli. Ale wiesz jak wyszło z Ann. Nick wstał tak szybko, że aż krzesło upadło, był to tak głośny stukot, że aż jego ojciec spojrzał zaskoczony. – Taa, wiem jak wyszło z Ann. Nie byłem dla niej wystarczająco dobry i nie jestem wystarczająco dobry dla Kelly. Albo dla jakiejkolwiek kobiety, jeżeli już o to chodzi. Bez żadnego słowa skierował się do wyjścia. - Co ja takiego powiedziałam? – Słowa jego matki podążyły za nim.

Rozdział Siódmy Klienci zaczynali się zmywać z baru u Sullivanów, gdy niedzielna gra już się skończyła, jednak nadal było tłoczno. Kelly spojrzała na zegar wiszący nad szafą grającą. Siódma dwadzieścia pięć. Dzięki Bogu dzisiaj zamykali wcześniej. Musiała wstać o świcie, by być w Palo Alto na jedenastą, gdzie miała rozmowę kwalifikacyjną w Stanford. Musiała się przygotować i, jak Bóg da, trochę się dzisiaj przespać. Nie spała dłużej jak trzy godziny od czwartku. Zabawne, po tych wszystkich późnych eskapadach z Nickiem była zmęczona ,ale i jeszcze dziwnie pobudzona. A teraz

w ciągu tych trzech dni od zerwania czuła tylko

zmęczenie. Dobrze, że chociaż jej ojciec szybko zdrowiał. Jeśli uda jej się pozyskać etat w Stanford, będzie w stanie zacząć w tym miesiącu. Postawiła na barze dzbany by jej ojciec je napełnił, wachlując się lekko. Pomimo chłodu na zewnątrz, atmosfera w barze była napięta i duszna. – Wyglądasz na wykończoną Kelly, - stwierdził jej ojciec. - Ostatnio miałam problemy z zaśnięciem. Chyba się trochę denerwuję jutrzejszym dniem. - Zrobisz na nich cholerne wrażenie, jak zawsze, - powiedział Ryan ,gdy postawił jej pełny dzban na ladzie. – A najlepsze w tym wszystkim jest to, że będziesz tylko cztery godziny drogi stąd. Może właściwie będę cię widywał częściej niż tylko raz w ciągu kilku lat. – Ton głosu jej ojca był lekki, ale Kelly wyczuła, że mówił poważnie. - Nigdy nie przyszło mi do głowy, że za mną tęsknisz. – To była prawda. Tak bardzo jak kochała swojego dużego, burkliwego ojca, zawsze czuła jakby ją akceptował tylko dlatego, że chodziła własnymi ścieżkami i nie pakowała się w kłopoty. Jej ojciec wyglądał na zaskoczonego, nawet na trochę zranionego przez jej szczerość. – Oczywiście, że za tobą tęskniłem. Byłaś moją malutką dziewczynką i wyjechałaś, kiedy właściwie byłaś jeszcze dzieckiem. - Miałeś Karen - powiedziała - I nawet teraz mieszka jedynie kilka godzin drogi stąd. - Ah, twoja siostra jest wrzodem na tyłku i dobrze o tym wiesz. - Jak możesz tak mówić o jednym ze swoich dzieci? – Powiedziała Kelly z przestraszonym uśmiechem. Od zawsze uważała, że Karen była im bardziej bliska. - Zawsze się zastanawiałem czy postąpiliśmy właściwie pozwalając ci wyjechać w tak młodym wieku. – Ryan przerwał i odchrząknął. – Słuchaj, wiem, że nie jestem dobry w ukazywaniu tego, ale świetnie było mając cię tutaj przez te ostatnie tygodnie. I uszczęśliwiłoby mnie gdybyś wylądowała gdzieś bliżej domu. Ciśnienie narastało w jej oczach. Ona również cieszyła się czasem spędzonym ze swoim ojcem i szansą na dzielenie dojrzałej przyjaźni razem z nim. Była zaskoczona ,ale też

dotknięta słysząc jak o tym mówi. Na jakimś poziomie zawsze wiedziała, że ojciec ją kochał, ale fakt, że właściwie cieszył się jej towarzystwem ogrzał jej serce. – Och, tatusiu powiedziała pociągając nosem i pochyliła się nad barem by go przytulić. Poklepał ją po plecach a kiedy się odsunął, jego niebieskie oczy były podejrzanie rozpromienione. – Więc musisz przyrzec, że jeśli uda ci się w Stanford, będziesz przyjeżdżać, chociaż raz w tygodniu. Znowu go uściskała i pocałowała w policzek. – Obiecuję. – I tak zrobi, nawet, jeśli oznacza to ryzyko wpadnięcia na Nicka. Chwyciła za dzbany, złapała talerz pełen nachos i zaniosła wszystko na jeden długi stół zajęty przez trzy pary. Wsunęła sobie tacę pod pachę, odwróciła się i zderzyła z czymś w rodzaju ceglanej ściany. Tą ścianą okazał się być Nick i wyglądał na… zdeterminowanego. Jak również, wywnioskowała, gdy zaobserwowała lekki tik w jego szczęce, na wkurwionego. Złapał ją za biceps i zaciągnął ją przez labirynt stołów i krzeseł. - Nick, co ty wyprawiasz? Ludzie patrzą. Odczucia wahały się między gorliwą ciekawością a lekkim zażenowaniem. Spojrzała szeroko otwartymi oczami na ojca, który zmarszczył brwi, ale nie próbował powstrzymać Nicka. Wciągnął ją do magazynku, włączając światło i zatrzaskując za sobą drzwi.

Dłonie Nicka trochę się trzęsły, gdy złapał Kelly w pasie i posadził na stosie kartonów. Stracił rozum przychodząc tutaj, ale czuł się jakby ktoś lub coś owładnęło jego ciałem. Nie mógł się powstrzymać. Był tak bardzo zły – na nią, za to, że go odtrąciła, na samego siebie, za takie stracenie kontroli, że aż musiał tutaj przyjść. Za udowadnianie jej jak dobrze by im było razem. Pochylił się i pocałował ją, rozkoszując się słodkim smakiem jej języka przy swoim własnym. Jęknął z ulgi i pragnienia, gdy założyła mu ręce na szyję. Ale sekundę później odpychała go. – Nie, Nick przestań! Nie możemy już tego robić. - Dlaczego, nie? – Ugryzł ją lekko w szyję uwielbiając gorący dreszcz, który przez nią przeszedł. - Bo… - ciężko oddychała - bo nie chcę… - Nie wmawiaj mi, że mnie nie pragniesz Kelly- powiedział wściekle, pochylając się dopóki jego czoło nie spoczęło na jej. Dotykał ją zaborczo przez jeansy. – Nie kłam. Czuję, jaka jesteś podniecona. – Jej gorąco przenikało przez tkaninę jeansu i przycisnął do niej dłoń. – Dobrze jest nam razem i nie chcę tego przerywać. Złapała za jego nadgarstek obiema dłońmi, odciągając go od swojego krocza. – Przestań! Możesz znaleźć sobie inną kumpelę to bzykania Nick! Nie będę tego dalej ciągnąć.

- Nie chcę innej kumpeli do bzykania, jak to ładnie raczyłaś ująć. – Wcisnął się między jej nogi, umieszczając swoje dłonie po wewnętrznych stronach jej ud by utrzymać je rozszerzone. – Chcę tylko ciebie. – Aby to udowodnić, przycisnął swoją erekcję do jej krocza. Uniósł dłonie by przytrzymać jej twarz w miejscu dla swojego pocałunku. Próbowała ją odwrócić, ale nie pozwolił jej na to. Ścisnął jej szczękę, nie za mocno by zabolało, ale wystarczająco by lekko otworzyć jej buzię, wystarczająco. – Wpuść mnie - warknął. Czuł się jak zwierzę, brutalnie napalone. Nie mógł pozwolić jej odejść. Nie dzisiaj. Nigdy. Jakoś zdołał ściągnąć jej jeansy oraz majteczki i teraz, stała przed nim tylko w czerwonej bluzce z baru. Nie próbowała już dłużej uciekać tylko odpowiadała na jego brutalne, zmysłowe pocałunki jakby pragnęła tego tak samo jak on. Wsunął palce między jej nogi, odsuwając wilgotne loczki, czując wilgoć wygładzającą jej wargi. Jej łechtaczka była napuchniętym punktem pulsującym niecierpliwie o jego zagłębiającą się dłoń i Nick myślał, że umrze, jeżeli jej nie posmakuje. Upadł przed nią na kolana, zakładając sobie na ramię jej nogę ,gdy przysunął twarz między jej nogi. Oparła się o kartony, gdy lizał ją i ssał, jego język wsuwał się wściekle w nią. Nic nie smakowało lepiej od Kelly, nic nie doprowadzało go bardziej do szaleństwa niż sposób, w jaki pachniała kiedy była pobudzona, jej gorące soki zwilżały jego język. Drażnił jej łechtaczkę i prawie, że doszedł w spodniach ,gdy dostała orgazmu. Zanim mogła odetchnąć, wydostał swojego penisa i pchnął ją plecami na kartony. Zgiął nogi w kolanach i wszedł niemożliwie głęboko. – Jak możesz mi wmawiać, że to już koniec, wymamrotał w jej ramię, przytulając twarz w zgięcie jej szyi. – Jak możemy to przerwać, kiedy jest nam tak dobrze? Trzymała się go, tłumiąc swoje jęki i sapania przy jego ramieniu. Wbiła palce w jego plecy, wplątując się w tkaninę jego koszulki, której nie raczył nawet ściągnąć. Wsunął łokieć pod jej kolano, podnosząc jej nogę, by mógł jeszcze bardziej się w nią zagłębić. - Nick. – Jej głos był gorączkowym szeptem, gdy nagle odchyliła do tyłu głowę i otworzyła buzię. Ale uciekł jej jedynie słaby szloch ,gdy pulsowała i dygotała wokół niego, ponaglając jego orgazm, przez który prawie zmiękły mu kolana. Trzymał się jej, przygniatając ją do kartonów, gdy próbował złapać oddech. – Kelly, szepnął pochylając głowę by pocałować jej twarz, jej usta. Smakował jej skórę, ciepłą pikantność jej ust, słoność jej… łez? Wtedy zrozumiał, że Kelly nie drżała jedynie po orgazmie ,ale przez wysiłek jaki wkładała by nie wybuchnąć płaczem. Łzy spływały jej po twarzy, gdy odpychała się od niego i sięgała szaleńczo po swoje rzeczy. W jego żołądku wypaliła się dziura. – Jezu Kelly, zraniłem cię? – Poczuł napływające łzy, gdy zdał sobie sprawę, że mógł właściwie zadać jej ból. – Przepraszam, nie wiem ,co powiedzieć… - Nie z-zraniłeś mnie, Nick. – wyszlochała, ale nie spojrzała na niego. Zanim mógł ją powstrzymać, wybiegła z magazynku zatrzaskując za sobą drzwi. Nick wciągnął spodnie zdając sobie sprawę, że nie użył prezerwatywy.

Przycisnął sobie pięści do oczu, ledwo powstrzymując ryk wściekłości. Kurwa! Nie tylko postąpił z nią jak zwierzę, ale jeszcze nie zabezpieczył jej przed ciążą. Naprawdę był cholernym idiotą. Musiał ją przeprosić. Musiał przestać zachowywać się prymitywnie i powiedzieć jej, co naprawdę do niej czuje. Jej łzy, mimo, że nie były one pozytywną reakcją, były przynajmniej oznaką jakiś głębszych uczuć z jej strony, prawda? Łapiąc się usilnie tej nadziei, podniósł z podłogi klucze do auta i wyszedł z magazynku. Szybko ogarnął się w męskiej łazience, by zmyć zapach seksu z rąk oraz twarzy i był już gotowy pokazać się Kelly by błagać o jej wybaczenie. Ale kiedy wszedł do sali, Kelly nigdzie nie było. - Wyszła… powiedziała, że źle się czuje. – Przekazał mu ojciec Kelly. Nick poczuł jak rumieni się pod badawczym spojrzeniem Ryan’a Sullivan. Teraz to była klasa, pomyślał, pieprzyć się z kobietą, podczas gdy jej ojciec siedzi za ścianą. Która kobieta by tego chciała? - Źle? – Nick wiedział, że brzmiał jak głupek, ale krew chyba powracała mu dopiero do mózgu. - Przybiegła i powiedziała, że czuje się okropnie i idzie do domu. – Ryan czyścił ladę jakby nagłe złe samopoczucie Kelly nie wzbudziło w nim zainteresowania. – Wyglądała jakby płakała. Wiesz coś na ten temat? Nick pokręcił głową wiedząc, że Ryan mu nie uwierzył ,ale nie był chętny udzielić mu innego wyjaśnienia. Jakoś nie wydawało mu się by Ryanowi spodobało się to, że w tajemnicy sypiał z jego najmłodszą córką przez ostatnie kilka tygodni, nawet, jeśli jego intencje stały się bardziej poważne.

Łup, łup, łup, łup, łup, Kelly podskoczyła, gdy ciężka pięść uderzała wielokrotnie w jej drzwi wejściowe wystarczająco mocno, by zbić szyby w oknach z obydwu stron. Wyprostowała się na kanapie, gdzie przez ostatnie pół godziny siedziała skulona, płacząc z głową opartą na kolanach. O Boże, błagam niech to nie będzie Nick, pomyślała i poczuła kolejny napływ łez. Ale jeśli to nie był Nick, to mógłby być jej ojciec, a to byłoby jeszcze gorsze. Jak miała mu wyjaśnić, że jego zwykle spokojna córka tak bardzo straciła publicznie swoje opanowanie? - Kelly, jeśli mi nie otworzysz, użyję swojego klucza. – Zagroził Nick przez ciężkie dębowe drzwi zanim wznowił swoje łomotanie. A jeśli nie użyłby klucza, pomyślała podchodząc do drzwi, sąsiedzi zaczęliby się na niego skarżyć za zakłócanie spokoju. - Idź sobie Nick, - powiedziała uchylając drzwi. – Nie chcę cię już nigdy więcej widzieć.

Zignorował ją popychając drzwi i wchodząc do środka. Dlaczego nigdy wcześniej nie widziała tej natrętnej strony Nicka? Zawsze sądziła, że był taki miły. Dlaczego nie mógł po prostu odejść? - Nick, proszę, mam dużo roboty. Muszę jutro wstać wcześnie i jechać do Palo Alto. – Zamazał się przed nią jego obraz, gdy znowu pojawiły się łzy. Dlatego nigdy nie płakała. Kiedy już zaczęła, nie mogła powstrzymać powodzi. Przytulił ją do siebie, przez co tylko chciało jej się bardziej płakać. – Kelly, skarbie, dlaczego płaczesz? Zrobiłem ci krzywdę? Pokręciła niemo głową przy jego piersi, chcąc się go trzymać, pozwolić mu się przytulić i uspokoić, zadbać. Ale bała się, że wtedy zrobi coś żenującego, na przykład przyzna mu się, że go kocha. - Przepraszam za to, co się stało, - mówił. – Czuję się jakbym przy tobie wariował. Pociągnęła nosem i odsunęła się. – Nie skrzywdziłeś mnie, - powiedziała, wycierając nos w chusteczkę. – Przepraszam, że zbzikowałam. Stresowałam się wcześniej i tak jak już mówiłam, muszę jutro wcześnie wstać. - Po co? - Mam rozmowę kwalifikacyjną w Stanford. I naprawdę muszę się przygotować, więc… Ale zamiast zrozumieć jej aluzję, usiadł wygodnie na kanapie. – Więc wyjeżdżasz? - Jak tylko dostanę posadę, to tak. Oparł się o poduszki, jego szerokie ramiona zajmowały prawie pół kanapy. – No to nie widzę problemu, dlaczego nie możemy dalej się spotykać aż do czasu twojego wyjazdu. – Jego ton był swobodny, ale spojrzenie miał intensywne. Kelly zaplątała palce w brzeg swojej koszulki chciała krzyczeć z frustracji na jego tępotę. Powinien być wdzięczny, że zerwała z nim bez żadnych komplikacji, na litość boską! Nie wydaje mi się byś miał problem z ułożeniem sobie życia seksualnego. - Pewnie nie - powiedział cicho. Nawet, gdy wiedziała, że była tylko przygodą, nadal ją to bolało. - Ale, jak powiedziałem wcześniej, nie chcę nikogo innego. I wydaje mi się, że tobie również się to spodobało. Nie rozumiem, co się zmieniło. Wstał zbliżając się znowu do niej i Kelly zwalczała pokusę by uciec i zamknąć się w łazience. – Nie mogę już tego dłużej robić. Za bardzo mnie rozpraszasz, a muszę myśleć, co robić po wyjeździe. - Jak na przykład przenieść się, do Palo Alto? - Prawda. Mają tam wolny etat na ostrym dyżurze, a ja mam duże szanse. - Nie rozumiem, dlaczego nie możesz się z tym uporać widując się ze mną. Nie zajmuję ci aż tyle czasu. - Słuchaj, wiem, że pewnie nie bywasz odrzucany, Nick, więc spróbuję użyć prostych słów byś mógł zrozumieć. NIE CHCĘ SIĘ JUŻ Z TOBA NIGDY WIĘCEJ SPOTYKAĆ.

- Widzisz, uwierzyłbym w to gdybym nie dał ci dwóch orgazmów w ciągu ostatniej godziny. - Dupek z ciebie - powiedziała popychając go mocno. - A z ciebie kłamczucha. – Chwycił ją za ramiona, ale delikatnie. Jego uścisk nie ukazywał żadnej brutalnej przemocy, którą poszczycił się wcześniej. Brutalna przemoc, która, choć nie chciała tego przyznać, pobudziła ją aż po końcówki czerwonych paznokci. Wsunął kciuki za dekolt jej koszulki, przesuwając nimi po obojczykach wolnymi, uwodzicielskimi ruchami. – Dlaczego nie możesz zaakceptować prawdy i zostawić mnie w spokoju Nick? – Jej protest brzmiał słabo nawet dla niej samej. - Bo, nie wydaje mi się by była to prawda Kelly. – Zjechał rękoma po jej ramionach by pobawić się jej palcami, które były zaciśnięte w pięści. – Prawda jest taka, że nadal mnie pragniesz, ale boisz się czegoś i uciekasz. Coś w niej pękło. Chciał poznać prawdę? Dobra, powie mu. Ostatnia rzecz, która gwarantowała, że ucieknie gdzie pieprz rośnie. - Dobra. Wygrałeś, - powiedziała. – Kłamałam, kiedy mówiłam, że nie chcę cię już widywać. – Odsunęła od niego swoje ręce chcąc utrzymać między nimi dystans zanim całkowicie się zatraci. – Problem w tym, że zakochałam się w tobie Nick. Myślałam, że mogę to zrobić, myślałam, że mogę się zabawić, spać z tobą, przekonać się, o co było to całe zamieszanie. – Zaśmiała się słabo. – Ale za każdym razem ,gdy jestem z tobą, muszę coraz bardziej udawać, że to nic dla mnie nie znaczy. Słowa wypłynęły na powierzchnię i Kelly klapnęła na kanapę. Poczuła jak poduszki przesuwają się obok niej. Ku jej zdziwieniu, Nick zamiast uciekać, usiadł obok niej i przyciągnął jej napiętą postać do siebie. Dlaczego nie poszedł? Typowy Nick, pomyślała, zawsze miły facet, nawet, jeśli choć raz chciała by był dupkiem i ją zostawił. Poczuła jak ją przytula, poczuła nacisk jego ust na swojej skroni. Otoczyła się ramionami kuląc się, gdy poczuła jak jej nos i oczy znowu się napełniają. Nie mogła się przy nim uspokoić, nie teraz.

Nick pozwolił by fala radości przepłynęła przez niego jak przytulał jej opierające się ciało. Schował nos w jej ciemnych włosach, oddychając mocno, nie mogąc przez chwilę przemówić. – Kelly, spójrz na mnie- wyszeptał. Pokręciła głową i Nick wsunął dłoń pod jej brodę by zmusić ją do podniesienia głowy. Jej niebieskie oczy były czerwone i opuchnięte, jej nos lśnił czerwienią przy jej znacznie bladej twarzy, a jej twarz miała zamglony wyraz od płaczu.

- Jesteś najpiękniejszą, najbardziej niezwykłą kobietą, jaką znam - powiedział, zmagając się z trzęsącym głosem. Nigdy nie był wyjątkowo emocjonalny, ale teraz obawiał się, że zacznie wrzeszczeć. Kelly kochała go. Jasna cholera! Kelly Sullivan kochała głupiego, idiotycznego durnia, jakim był. Lepiej niech tego nie spieprzy. -, Ale… - powiedziała słabo, pociągając nosem i mrugając by odpędzić łzy. Uśmiechnął się, jego własne oczy zaczęły go kłuć. – Nie ma żadnego, „ale” – Pocałował ją w policzki, w jej obrzmiałe, wilgotne oczy, w jej czerwony nos. – Po prostu nie zdawałem sobie sprawy, że taka świetna kobieta jak ty może odwzajemnić moją miłość. - Że, co? – Odrzuciła do tyłu głowę, pozbywając się z twarzy jego dłoni. Złapała je mocno w swoje chłodne palce. - Kocham cię Kelly. – Tym razem pocałował ją w usta, smakując miękki szloch, który od niej uciekł. – Ale nie chciałem się spieszyć, bo się bałem. -, Czego? - Byłem przekonany, że nigdy nie będę dla ciebie właściwym facetem. Nie jestem mózgowcem, do jakich jesteś przyzwyczajona i bałem się, że gdy seks nie będzie już tak niezwykły jak na początku, to zaczniesz się nudzić. Jęknęła i przyciągnęła go wściekle do siebie jakby się bała, że się jej wymknie. – Myślę, że zawsze się w tobie kochałam Nick. – szepnęła. Położyła mu swoje małe dłonie na policzkach. – Sądziłam, że może to być przygoda, ale będąc z tobą… - pocałowała go znowu, jej język gładził jego, poszukując jego smaku. – Przy nikim nie czułam się tak jak przy tobie. - Czyli jak? – Zdjął z jej włosów gumkę i patrzył jak opadają jej na ramiona. - Bezpieczna. Otoczona troską - powiedziała przytulając się do niego, gdy sunęła dłonią po jego plecach. – jakbym była czymś więcej niż tylko dużym mózgiem. – Zatrzymała się by pocałować go w szyję. - To nie jest jedyna duża cześć ciebie. – Nick przyglądał się znacząco jej klatce piersiowej. Zaśmiała się i trząsnęła go w ramię, następnie mocno przytuliła. Westchnęła. – To właśnie miałam na myśli. Sprawiasz, że czuję się normalna. I szczęśliwa. I seksowna. – Wymruczała, przyciskając do niego te wspaniałe piersi. Zaniósł ją do sypialni i spędził kolejne godziny na pokazywaniu jej, jak bardzo była dla niego seksowna.

- Przepraszam, że w nas wątpiłem - powiedział później, gdy leżeli w ciemności. Pod pościelą mieli poplątane razem nogi, gładkie udo Kelly przyciśnięte było do jego pachwiny. - Co, masz na myśli?

- Tydzień temu zdałem sobie sprawę z tego, że cię kocham ,ale nie chciałem nic mówić bo nie sądziłem, że jest jakakolwiek nadzieja byś czuła to samo. – Przesunął się i wsunął palce w jej włosy. - Myślałeś, że będę taka sama jak Ann - powiedziała prosto z mostu. Nick uśmiechnął się w ciemności. Właśnie to lubił w mądrych dziewczynach. Szybko łapały, o co chodzi. – Pozbieranie się zajęło mi trochę czasu, pozbycie się niepewności, które Ann umocniła. Ale wiem, że nie jesteś jak ona. To jest twoje rodzinne miasteczko i nie jesteś typem kobiety, która się wywyższa. - Nie, ale ja naprawdę tu nie pasuję, - powiedziała niepewnie. – I nie jestem pewna, co to dla nas oznacza. Wygładził dłonią jej napięte plecy. – Całkiem nieźle tu pasujesz, po prostu tego nie widzisz. – Wyczuł jej zmarszczenie brwi. – Ale jeśli nie chcesz tu zostać, to coś wymyślimy. - Jak możesz być tak tego pewny? - Bo wiem, że oboje damy z siebie wszystko by się udało.

Epilog Zapach smażonych ryb wisiał ciężko w powietrzu. Jak zwykle u Sullivanów w środę wieczorem panował tłok. Nick wziął łyk swojego Harp i chwycił dłoń Kelly, zatrzymując się by przebiec kciukiem po dwukaratowym pierścionku, który niedawno tam umieścił. Ścisnęła jego dłoń, ale nie odwróciła się do niego odkąd jego mama siedziała obok i nieprzerwanie do niej mówiła. - Nie mogę uwierzyć, że się przeprowadzasz stary. – Mike pokręcił głową. – Najpierw Jake, teraz ty. Co się z nami do cholery dzieje? Nick sam nie mógł uwierzyć. Po tym jak mieszkał w tym miasteczku przez całe swoje życie, trudno było wyobrazić sobie inne miejsce zamieszkania. To mogłaby być jego ostatnia środa u Sullivana na długi czas. Ale Kelly pracowała w szpitalu w Stanford, a Nick miał dość długodystansowego związku, jaki ich łączył przez ostatnie dwa miesiące. Poza tym, miał iść na kilka zajęć biznesowych podczas szukania pracy i w zależności od tego jak to wyjdzie, mógłby się zapisać na pełny semestr jesienią. Tak bardzo jak był tu szczęśliwy, nie zdawał sobie sprawy jak bardzo się ogranicza dopóki nie związał się z Kelly. Tęskniłby za domem, za swoją rodziną, ale w tym samym czasie czuł jakby cały nowy świat stał dla niego otworem. Razem z braćmi dyskutował nad ewentualnym otwarciem biura Donovan Brothers w Bay Area, tak, że nie musieliby z Kelly wykluczać powrotu tutaj kiedy będą mieć dzieci. - To tylko kilka godzin drogi stąd - usłyszał jak Kelly mówiła do jego matki. Pokręcił głową. Jeżeli chodziło o jego matkę, jej mały chłopiec wyjeżdżał i miał nigdy nie wrócić, a na to żadne zapewnienie nie działało. - Przynajmniej nie obwinia Kelly, że cię jej kradnie. – Powiedział Tony. - Wie by nie zrażać jej za szybko do siebie - zachichotał jego tata. – Poza tym, jest wstrząśnięta tym, że się żenisz. Mike i Tony zaczęli kręcić się na krzesłach. Wiedzieli, że z zaręczonym Nickiem i Jake’em, ich matka będzie podwajała swoje wysiłki, by ich zeswatać. - Na nasze szczęście uciekasz z najlepszą dziewczyną, jaką może oferować to miasteczko - powiedział Mike, puszczając oczko do Kelly. - Nigdy nie wiadomo, kto wejdzie przez te drzwi - powiedział Nick. – Zapamiętajcie sobie moje słowa, wy dwaj jesteście następni.

Koniec

Część Trzecia

„Kiss Me Twice”

Korekta: Ewa

Oh, te wspomnienia o Mike'u... Karen Sullivan nie może zapomnieć tego mężczyzny. Mike Donovan był najseksowniejszy z najseksowniejszych. Nie może się oprzeć jeszcze jednej nocy w jego wspaniałych ramionach. Ale jego intensywna seksualność przebija się przez jej mury obronne - na nowo przewracając jej świat do góry nogami...

Tłumaczenie w całości należy do autorki książek jako jej prawa autorskie, tłumaczenie jest tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji twórczości danego autora. Ponadto poniższe tłumaczenie nie służy uzyskiwaniu korzyści materialnych, a co za tym idzie każda osoba wykorzystująca treść poniższego tłumaczenia w celu innym niż marketingowym łamie prawo."

Rozdział Pierwszy Karen Sullivan wsunęła się na krzesło w barze Cleo’s Lounge. W barze Martini był przyzwoity tłum, ale barman bezzwłocznie ją zauważył. - Co podać? Tak założyła nogę na nogę, że rozcięcie jej białej mini poszerzyło się wzdłuż jej prawej nogi, oferując niezły widok uda i tak przesunęła nogę, żeby nie wgniatała się ciasno w siedzenie zapewniając, że ciało pozostało gładkie. Beznadziejne było to, że nawet najszczuplejsze udo mogło wyglądać kluskowato i nędznie jeśli było za mocno przyciśnięte. Karen uśmiechnęła się do niego spod rzęs, wychylając się do przodu by mógł docenić jej dekolt i top w białe kwiaty. – Może Lemon Drop, z dodatkowym cukrem. Barman rzucił jej wdzięczny uśmiech. – Już podaję. Zrobił wielkie przedstawienie w nalewaniu wódki, podrzucaniu butelki i obracaniu jej gdy nalewał. Sok cytrynowy i lód wylądowały w shakerze, którym potrząsnął z siłą, jaką mogło się poszczycić niejedno mieszadło do farb. Wlał wszystko do kieliszka od Martini, którego brzeg był pokryty cukrem i ozdobą, a następnie postawił drink przed nią. - I jak? – powiedział, oczy miał przykute do jej ust. Karen uniosła kieliszek, umyślnie przyłożyła język do brzegu i wzięła hojny łyk. Przepyszny. Barmanowi zabłysły oczy i nieznacznie rozchylił usta. - Hej stary, możemy prosić o jakieś piwo? – Zadudnił głęboki głos. - Chyba masz innych klientów, - powiedziała wskazując kieliszkiem w kierunku mężczyzn gdy nieświadomie głaskała swój obojczyk. - Uh, racja, - Niechętnie odszedł. Karen przewróciła oczami. Faceci. Byli tak cholernie prości. Jeszcze jakieś dziesięć sekund i mogłaby pić za darmo przez całą noc. Zbeształa się w myślach. Czy nie obiecała sobie, że przestanie używać swojego wyglądu wobec atrakcyjnych facetów bez potencjału? Nawet jeśli facet miał potencjał w podawaniu darmowego alkoholu. Albo, co najmniej, skupić swoją uwagę na dobrych facetach z potencjałem udanego związku zamiast na dupkach, którzy chcieli tylko niezłej laski. Nie, żeby jej strategia zaszła za daleko dzisiejszego wieczoru. Oto siedziała pijąc samotnie w sobotni wieczór w kiepskim barze w Caesar’s Lake Tahoe. Mądrzejszym wyborem pewnie byłoby pozostanie w swoim pokoju, ale nie mogła znieść swojego własnego towarzystwa. Mogła być płytka, ale pełne zachwytu spojrzenia jakie otrzymywała od męskiej części klienteli były jak balsam dla jej mocno zranionego ego. Mogło być gorzej. Caesar nie był ekskluzywnym lokalem, ale był o wiele lepszy od Cirsus gdzie zabrał ją Brad.

Brad. Co za chuj. To powinno być dla niej wskazówką kiedy zaplanował wspólny hazardowy weekend w Reno. Powiedział, że chciał zrobić coś fajnego, gdzieś w pobliżu Sacramento więc trzymała go za słowo. Pod koniec dnia, Brad wybrał hotel, który miał najtańsze pokoje i gratisowy, pełny bar. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby był typowym tępakiem i naprawdę próbował zaplanować dla nich miły weekend. Ale tak jak każdy jej były facet, chciał tylko się pieprzyć. Wzięła kolejny łyk swojego Lemon Drop zdziwiona, kiedy okazało się, że prawie już go nie było. Jednak trunek trochę uspokoił jej wściekłość, gdy w myślach zabrzmiała jej rozmowa z Bradem. - Może w następnym tygodniu zrobimy grilla i poznam twoją rodzinę. – powiedziała. Siedzieli w swoim pokoju na nierównej kanapie dla kochanków. Brad pochylił się by ją pocałować, zapach gratisowych żeberek połączony z piwem prawie ją odrzucił. Odsunął się nagle na jej słowa. – Dlaczego mamy to robić? - Spotykamy się ponad miesiąc i pomyślałam, że dobrze byłoby poznać twoją rodzinę odkąd tyle czasu z nią spędzasz. Ostrzegawcze dzwonki rozdzwoniły się jej w głowie na widok jego zakłopotanego wyrazu twarzy. - Karen daj spokój, nie jesteśmy na etapie poznawania rodziców. To nie jest aż takie poważne… - Zamarł przy ostatnim słowie gdy zrozumiał jej słowa. - Co masz na myśli? – Miała niepokojące uczucie, że właściwie to znała odpowiedź. - No, ty jesteś, ty… - jąkał się. - Kim? - Jesteś, ee, kobietą, z którą facet dobrze się bawi, no wiesz… - Dziwką? – Stanęła przed nim z rękoma na biodrach. – Szybką? Łatwą? Szmirowatą? – Wymieniła wszystkie przezwiska, które znała ze szkoły średniej. Brad uniósł dłonie jakby chciał się osłonić przed wściekłością, która od niej promieniowała. – Nie, nie to. Tylko nie… - Przerwał, opuścił bezwładnie ręce na kolana i opuścił głowę. – Tylko nie jesteś taką kobietą, którą mogę przyprowadzić do domu mojej matki. - Więc przez półtora miesiąca pieprzysz się ze mną tylko po to by później znaleźć sobie fajną dziewczynę? - Taa, chyba tak. – odpowiedział wojowniczym tonem. – Czego oczekujesz? Twój styl ubierania, sposób w jaki się zachowujesz? Mamy wspólnych znajomych Karen. Słyszałem różne rzeczy. Wiem, że nie jesteś Królewną Śnieżką. Już miała mu powiedzieć, że od prawie dwóch lat nie była z facetem odkąd sobie uświadomiła, że nigdy nie będzie szczęśliwa sypiając z facetami, którzy nawet jej nie lubili. Ale niech ją szlag trafi, a nie da Bradowi satysfakcji i nie powie mu, że to właśnie jego wybrała by zakończyć swój celibat.

Wróciła do rzeczywistości, gdy barman zabrał stojący przed nią pusty kieliszek, zastępując go nowym drinkiem. – Ten jest na mój koszt, - powiedział puszczając do niej oczko. Był słodki, rozmyślała, taki wyrośnięty i napakowany. Trochę dla niej za młody, ale kilka lat temu by jej to nie przeszkadzało. Jeśli nie miała nic – albo nikogo – to może być nawet to. Ale teraz, upomniała się ostro. Brad, barman, wszyscy byli tacy sami. Czy tak ciężko było zagadać do faceta, który by ją lubił za to jaka jest, a nie za to jak robi loda? Co z tego, że ubierała się prowokująco, używała swojego piękna by dostać to czego chciała? Mogła się pochwalić czymś więcej niż tylko tym. Nie była Matką Teresą, ale w głębi duszy była dobrym człowiekiem. Fakt, starała się przekonać do tego samą siebie przez ponad dwa lata i już prawie w to uwierzyła. Właściwie to myślała, że Brad był facetem, który spojrzał w głąb jej duszy i naprawdę ją polubił. Co za idiotka. Skończyła swojego drugiego drinka dużym łykiem, który nie przystoi damom. Najwyraźniej tak straciła formę w szukaniu miłego faceta, że już nie potrafi zidentyfikować nawet jednego. Nie to, że nigdy nie mogła takiego znaleźć. Ostatnim razem, kiedy myślała, że udało jej się znaleźć miłego, uczciwego faceta, on okazał się być najgorszy ze wszystkich. I płaci za to do dnia dzisiejszego.

Mike Donovan szedł przez kasyno z powrotem do Klubu Nero1. W olbrzymim, zadymionym pokoju było głośno od dźwięczących automatów do gry, jęków rozczarowania i ryków zwycięstwa, gdy klienci przegrywali i wygrywali. Co za szkoda, że nie lubił hazardu. Kilka partyjek w Black Jacka byłyby doskonałą wymówką na spóźnienie się na Dzień Drugi kawalerskiego wieczoru jego brata w największym nocnym klubie jaki miał do zaoferowania Caesar’s Lake Tahoe. Mike grzecznie odprawił kelnerkę z drinkami ubraną w mini togę i szedł przez kasyno. Bardzo nie chciał wracać do głośnego klubu pełnego upitych, spoconych ciał, ale wiedział, że nie może tego uniknąć. Za dwa tygodnie jego młodszy brat żenił się z Kelly Sullivan. Mógł przynajmniej udawać, że dobrze się bawił podczas świętowania ostatnich dni wolności Nicka. Gdy w drodze do klubu mijał bary i restauracje, usłyszał przyjemne dla ucha dźwięki kapeli blues’owej wydobywające się z hotelowego baru Martini. Mike zatrzymał się i wsunął do środka głowę. W przeciwieństwie do klubu Nero, tłum był duży ale nie przytłaczający.

1

Heh mój pies miał tak na imię ;p

Kapela grała na tyle głośno by stworzyć miłe tło, ale nie przeszkadzała w możliwości prowadzenia zrozumiałej rozmowy. A także, widząc ułożone butelki na tylnej ścianie baru, mógł się założyć, że dostanie tu kieliszek przyzwoitego cabernet Zdecydował, że bracia nie będą za nim tęsknić gdy pójdzie na jednego drinka.Kiedy wychodził, Tony flirtował z jakąś rudą, a Jake pomagał przyszłemu panu młodemu odpędzić się od tych wszystkich kobiet, które przysłał im Tony, bo go nękały. Mike obejrzał salę. Pomimo niewielkiego tłoku, wszystkie stoliki były zajęte. Jedyne wolne miejsce było przy barze, tuż obok drobnej blondynki. Nawet woląc bardziej brunetki, Mike nie mógł zaprzeczyć, że ta z tego co widział wyglądała na niezłą laskę. Jej ciemno-złote włosy były rozczochrane w jeden z tych sposobów, które miały wyglądać jakby kobieta dopiero co wstała z łóżka, ale pewnie godzinę zabrało jej osiągnięcie takiego efektu. Przejechał pełnym podziwu wzrokiem po reszcie jej ciała. Było gładkie, napięte i starannie wyeksponowane przez jej top oraz tak krótką spódniczkę, że równie dobrze mogłaby robić za pasek. Długie, opalone nogi błagały go by przesunął po nich palcami do miejsca gdzie kończyła się spódniczka by dowiedzieć się czy jej skóra była tak samo aksamitna w dotyku jak wyglądała. Przesunął w dół wzrokiem by objąć nim delikatne stópki okryte białymi szpilkami. Małe bialutkie buciki typu „przeleć-mnie” na swoich malutkich stopach. Mike poczuł natychmiastowe i zadziwiające naprężenie w pachwinie gdy wyobraził sobie te stopy, w tych bucikach, oparte o jego ramiona. Możliwe, że zostanę tu na trochę dłużej niż tylko na jednego drinka, pomyślał z szerokim uśmiechem gdy wsunął się na stołek obok niej. Mike oparł się o ladę i pomachał w stronę barmana. – Poproszę kieliszek tego. – powiedział, wskazując na bardzo dobry cabernet Sonoma Dolina, stojący na półce. - Masz świetny gust, - powiedziała kobieta siedząca obok niego. Chryste, nawet jej głos był seksowny. Niski i lekko zachrypnięty, jakby właśnie się obudziła po nocy ostrego kochania. - Dzięki, - odpowiedział, uśmiechając się gdy odwrócił się twarzą do niej. Uśmiech przekształcił się w grymas, kiedy rozpoznał kobietę siedzącą obok niego. Karen Sullivan. Przez ułamek sekundy, wyraz jej twarzy odzwierciedlał jego szok, ale szybko się otrząsnęła. Jej kłamliwe, anielsko niebieskie oczy otworzyły się szeroko, następnie

zmarszczyły się w kącikach, gdy jej pełne, różowe usta rozciągnęły się w uśmiechu. Chryste, nic dziwnego, że tak szybko się podniecił. Starał się zignorować przepływające przez niego gorąco, gdy umieściła swoją dłoń na jego przedramieniu, nagim, bo podwinął rękawy swojej koszuli. - Mike, zabawnie cię widzieć, - powiedziała. Mimo, że jej ton był przyjazny, wyczuł pod nim lekkie napięcie. Dobrze. Sprawił, że się zdenerwowała. Mała zemsta za to jak zabawiła się nim i rzuciła jedenaście lat temu. - Zabawnie?, tylko takiego słowa mogłaś użyć?, - powiedział, gdy dostał kieliszek wina, jego chłodny ton kontrastował z gorącem przepływającym przez jego żyły. Co do cholery było takiego w tej kobiecie? Jedno pstryknięcie i był jak pies biegający za suczką w rui, żaden, nawet najdrobniejszy skrawek zdrowego rozsądku nie wygra z potrzebą pieprzenia, dopóki jego fiut nie stanie się wiotki a jądra wyciśnięte do sucha. Musiała wyczuć jego napięcie, bo ton jej głosu był bardziej kpiący niż drażniący się gdy mówiła, - Wino? Czyż nie jest to za bardzo babski drink dla takiego dużego macho jak ty? Zmrużył oczy do szparek, a usta zacisnął w dziki uśmiech. – Ze wszystkich ludzi to właśnie ty powinnaś wiedzieć jak bardzo babski nie jestem. Odsunęła się trochę i podparła łokciem o ladę, gdy obróciła się w miejscu, by usiąść do niego twarzą w twarz. Palcem wskazującym jeździła po brzegu kieliszka od Martini, a kąciki jej ust uniosły się ukazując chytry półuśmiech. Wydawała się być niewzruszona i niezrażona jego duszącą wrogością. Jednak Mike dostrzegł jak gwałtownie bije jej puls pod delikatną skórą gardła i wiedział, że czuła drgające, palące napięcie jakie przepływało i syczało między nimi. Miała na twarzy swoją pokerową maskę, bez wątpienia. Ale Mike znał jej wszystkie gierki i wiedział, że nie należy w nie grać. Dlatego też powinien wstać i odejść w tej chwili. Zamiast tego wziął łyk swojego drinka, delektując się bogatym smakiem wina gdy przepłynęło przez jego język. Opierając swój prawy łokieć o bar i naśladując pozę Karen powiedział, - Dobrze wyglądasz Karen. Wyglądała na lekko zaskoczoną tym komplementem, jakby była w pełni przygotowana na atak. Chociaż to była prawda. Wyglądała fantastycznie, jak zawsze. Oczywiście, że była trochę starsza odkąd ostatnim razem ją widział na pogrzebie jej matki. Kilka małych zmarszczek mimicznych ozdabiało kąciki jej oczu. Jednak blond włosy pasowały jej tak samo jak naturalny, kasztanowy odcień brązu, nadając jej elegancki,

imprezowy wygląd. Jej ciało nie było już dziewczęco szczupłe, ale mocno wyrobione w sposób, który zajmował kobiecie dużo czasu by utrzymać swój wygląd. - Dzięki, ty również, - odpowiedziała, umyślnie sunąc spojrzeniem w dół po jego klacie, zatrzymując się na chwilę na niżej położonym miejscu zanim uniosła je z powrotem do góry. Ręka Mike’a zacisnęła się trzymając kieliszek. Niektóre rzeczy, jakiekolwiek, nigdy się nie zmienią. Karen nadal była tą małą uwodzicielską suką, która wykorzystuje swoje spore atuty by zamienić faceta w śliniącego się idiotę, który zrobiłby wszystko czego ona chce. To, że nigdy całkowicie się nie ugiął pod jej urokiem uważał za pewnego rodzaju powód do dumy, chociaż był zastraszająco blisko tego. Poza tym, kiedy się umawiali, Karen miała tylko osiemnaście lat. Wtedy była amatorką. Teraz najwyraźniej stała się profesjonalistką. Współczuł biednym głupkom, którzy stanęli jej na drodze. – Co tu robisz Karen? - Mogłabym zadać ci to samo pytanie. Nie wygląda to na twoje ulubione miejsce, Mike. - Masz rację. Jestem tu z braćmi i kilkoma znajomymi. Wieczór kawalerski Nicka. Jej brew się zmarszczyła. – Oh tak, ślub. - Co, nie cieszysz się szczęściem młodszej siostry? – Zakpił. Stara uraza Karen do jej siostry była znana wszystkim tym, którzy chodzili do szkoły średniej z dziewczynami Sullivan. - Oczywiście, że tak. Wychodzi za świetnego faceta. Mimo, że w jej tonie głosu brakowało entuzjazmu, Mike zaskoczony był tym, że mówiła szczerze. – Taa, jest najlepszy. - Kelly zawsze dostawała wszystko co chciała. – powiedziała Karen brzmiąc jak ponura trzynastolatka. - A co z tobą? – zapytał. Karen wierciła się nieswojo na stołku. – Miałam małą sprzeczkę ze swoim facetem. Zdecydowałam, że dzisiejszy wieczór spędzę sama. - Więc teraz przelecisz jakiegoś biednego, niczego niepodejrzewającego głupka by się na nim zemścić? – Chciał by jego komentarz brzmiał kpiąco, jednak jedenastoletnia uraza podkreśliła jego słowa. Jeśli byłby to ktoś inny, to Mike pomyślałby, że w oczach Karen błysnęło zranienie. Zamiast tego zwalił to na migotanie świecy, którą zapalił obok nich barman.

Jej połyskujące jak łuk amorka usta wykrzywiły się, tworząc koci uśmiech gdy położyła dłoń na jego udzie tylko po to by później podjechać nią zwodniczo do góry. – No proszę Mike, ale dobry pomysł. Na moje szczęście się pojawiłeś.

Rozdział Drugi O cholera, ma mnie. Ale nawet gdy Karen przeklęła, wyczuła błysk triumfującej, surowej żądzy, która ogrzewała piwne oczy Mike’a. Dlaczego z tych wszystkich barów w Reno, pomyślała, parafrazując Casablancę, Mike Donovan musiał akurat wybrać cholerne Cleo? Jedno spojrzenie na jego twarz i cały ból, cała uraza po tym, jak odwrócił się do niej plecami, powróciły wraz z rozdzierającym od środka żalem, że go straciła. Gorzej, nawet czując własny gniew i jego oczywistą pogardę, jej ciało nadal wybuchało pożądaniem na jego widok. Wszystko w nim doprowadzało ją do szaleństwa. Miał duże dłonie o długich palcach fachowca. Nadal pamiętała sposób, w jaki czuła je na swojej skórze, w jaki wsuwały się w nią. Jego duże, pełne usta. O Boże, pamiętała jakie miał sprawne usta. Tak samo jak wiedziała, że pod jego białą koszulą i spodniami khaki znalazłaby bogactwo opalonej skóry i naprężonych mięśni. Zaswędziały ją palce, gdy wspomniała jak przesuwała nimi w dół i w górę po jego plecach, czasami wbijając paznokcie, gdy prowadził ją od orgazmu do orgazmu. I jego oczy, pomyślała, gdy uniosła swoje spojrzenie z powrotem do jego twarzy. Grube rzęsy, oczy o błyszczącym, piwnym kolorze, oprawione gęstymi brwiami. Oczy, które zwykle uśmiechały się do niej gdy mówił na nią „Mała” z taką łagodnością, że prawie przekonała samą siebie, że naprawdę ją kochał. Ale była głupią suką. Teraz jego oczy były zimne, rozdzierane zielonkawym złotem gdy tak patrzył na nią z mieszaniną pożądania i drwiny. Dlatego też powinna wstać i wyjść, właśnie teraz. Rozsądny, wypracowany ciężko przez ostatnie dwa lata, głosik krzyczał na nią by stamtąd wyszła WŁAŚNIE TERAZ, ale jej ciało wyraźnie nie słuchało. Podjechała do góry po jego udzie prawą dłonią. Uśmiechnęła się gdy poczuła jak napina mięśnie. Dzięki jej seksualnej świadomości nadeszła gwałtowna, znajoma władza jaką zawsze miała kiedy wiedziała, że facet nie może się jej oprzeć. Że ten mężczyzna nie mógł się jej oprzeć. Mike zbliżył swoje ciało nieznacznie do jej i wziął kolejny łyk wina. – Myślisz Karen, że co robisz? – Miał spokojny głos, ale zauważyła malutkie krople potu przy jego linii włosów. To był dobry znak, jeśli się pamiętało, że bar był nieźle klimatyzowany. Pochyliła się bliżej, trzymając swoją prawą dłoń na jego udzie i przysuwając się, aż jej kolana znalazły się między jego rozłożonymi nogami. – Ja tylko podążam za twoją radą, Mike. Brad musi się nauczyć, że ma mnie dobrze traktować albo znajdę sobie kogoś innego do zabawy.

Częściowo, tą racjonalną, rozsądną stroną, czuła jakby oglądała siebie z daleka. Nie mogę uwierzyć! Co ty sobie wyobrażasz? Zażądała rozsądna Karen. Fakt, że Brad okazał się kolosalnym dupkiem nie oznacza, że możesz się wygłupiać. Tak dobrze ci szło! Nie rozrabiałaś przez prawie dwa lata. Tak ciężko pracowałaś by nie powrócić do swoich dawnych przyzwyczajeń i wystarczyło tylko jedno spojrzenie na dawnego chłopaka, a ty już się cofasz! Karen przesunęła w przód stopą i położyła ją na szczebelku stołka Mike’a ocierając się tym samym swoim nagim udem o miękką bawełnę jego luźnych spodenek. Nie był tylko moim chłopakiem ze szkoły średniej, odpowiedziała gorzko Karen swojemu głosowi rozsądku. Był moją pierwszą miłością. Jedyną miłością. Dziewczyna nie może być odpowiedzialna w tych okolicznościach. W takim razie wynoszę się stąd. I z tymi słowami, jej wewnętrzny głos rozsądku odszedł w ciemność. Mike, nieświadomy jej wewnętrznego dialogu powiedział, - Nie zgłosiłem się do bycia twoim kumplem do zabawy. A jednak się nie odsunął. - Ale Mike, - powiedziała swoimi najlepszym szeptem w stylu Marilyn Monroe, tylko z tobą chcę się zabawić. Mimo, że podniszczony, to jej dziewczęcy głosik zgrał się idealnie z ukradkowym spojrzeniem zza rzęs, co zawsze było jednym z jej najlepszych chwytów. Silne palce złapały ją za biceps i praktycznie podniosły ją ze stołka gdy przysunął ją twarzą do siebie. – Nie odpierdalaj Karen, - powiedział przez zaciśnięte zęby. – Uporałem się z wieloma twoimi bzdurami, co mi wystarczy na całe życie, więc nie myśl, że kurwa możesz ze mną pogrywać jak z innymi. Karen otworzyła usta by zaprotestować ale zamarła gdy zauważyła pożądanie w jego oczach. Nadal jej pragnął. Może i jej nienawidził ale nadal jej pożądał. Musiała osiągnąć swój cel. Ta wiedza podsycała jej szybko rosnące pragnienie. - Bądź ze mną szczera, Karen. Chcesz się ze mną pieprzyć czy nie? – Jak to w stylu Mike’a, kawa na ławę, bez żadnych niepotrzebnych pierdół. Niech Bóg jej dopomoże, chciała. Chciała go poczuć na sobie, w sobie, jeszcze raz posmakować ustami i językiem jego gładkiej, ciemnej skóry. Prawie tak samo jak chciała udowodnić Mike’owi, że nadal potrafiła robić z nim takie rzeczy, jak żadna inna kobieta. To była jej umiejętność, jej dar, jej broń. Znowu miała szansę użyć jej na nim. Zanim mogła wyszeptać „tak”, jego usta mocno opadły na jej w karzącym, silnym kontakcie, który ledwo mógł być pocałunkiem. Nawet jeśli chciała, to nie było mowy by mogła się odsunąć, mając jego dłonie zaplątane w swoje włosy. Pożądanie i gorąco popłynęło w jej żyłach. Minęło tyle czasu, ale nadal znajomy smak i dotyk Mike’a sprawił, że szybko i prawie boleśnie się pobudziła. Kremowe pulsowanie buchnęło między jej nogami gdy otworzyła usta, ssąc ochoczo jego język. Ściskając dłonie w jego grubych, czarnych włosach, prawie spadła ze stołka chcąc zbliżyć się do niego.

To spowodowało, że częściowo powróciła do przytomności. Musiała odzyskać kontrolę nad sytuacją i to szybko. To ona uwodziła, to była jej szansa na pokazanie Mike’owi, że bez względu na to co o niej myślał, nadal potrafiła sprawić, by zwariował z pożądania. Ale niech to diabli, ciężko było skoncentrować się kiedy złagodził nacisk na jej ustach i dokuczał jej gładkimi, gorącymi ruchami języka. Wydała z siebie niski jęk prosto w jego usta i podjechała do góry dłonią po jego udzie, nie zatrzymując się dopóki nie poczuła ciężkości jego jąder przy swoich palcach. Lekko je ścisnęła, następnie ruszyła dalej w prawo i przycisnęła palce do jego ogromnej erekcji. Mike jęknął jej w usta i chwycił za jej dłoń, przyciskając ją jeszcze mocniej do swojego fiuta. To jest to czego chciałam, pomyślała gdy ssała i gryzła jego wargi. Bezradny Mike był obezwładniony pożądaniem i całkowicie pod jej kontrolą. Jej własne gratulacje zostały przerwane gdy Mike odparł atak unosząc ją nad barowym stołkiem i sadzając ją okrakiem na swoich udach. Jej wilgotny, bolący

wzgórek był

przyciśnięty do niego, a jego mocne mięśnie dotknęły przez wilgotne majteczki jej obrzmiałej łechtaczki. Rozkładając dłoń na jej plecach, uniósł udo gdy wiła się na nim jak striptizerka u szczytu swojej kariery. Ciasny węzeł utworzył się jej w podbrzuszu, uczucie tak długo zapomniane ,że prawie go nie rozpoznała. Och do jasnej cholery, zaraz tutaj dojdzie, i to tylko z jego nogą między swoimi własnymi i jego językiem w swojej buzi. Odpłacając mu się ścisnęła jego erekcję i przez materiał spodni odnalazła czubek jego fiuta, zataczając kółeczka i ściskając go dopóki nie zadrżał i nie ścisnął ją w talii. Jej moment triumfu był krótki gdyż Mike złapał za jej dekolt i zsunął go, a jego usta opadły mocno na jej sutki, twarde i szpiczaste pod koronkowymi miseczkami biustonosza. Wygięła plecy by dać mu lepszy dostęp, złapała za jego głowę by przycisnąć go jeszcze mocniej do swojego biustu. Zadrżała gdy jego dłoń zaczęła sunąć po jej udzie, gdy kciukiem przejechał po jej nodze wsuwając się pod jej majteczki. Jeszcze tylko kilka cali, pomyślała desperacko, może kilka centymetrów… -Hej! – Ktoś darł się blisko ich. – HEJ! – Głos przybrał na sile. Nagle ktoś oblał ich lodowato zimnym płynem. - Co jest kurwa! – Ryknął Mike i razem z Karen spojrzeli w rozzłoszczoną twarz barmana. - Nie potrzebujemy w tym klubie żadnych erotycznych pokazów na żywo, powiedział, nadal wymachując groźnie wężykiem wodnym. – Idźcie do pokoju. Karen spojrzała dookoła oszołomiona i ledwo poczuła jak Mike z powrotem podsuwa do góry jej bluzkę. Faktycznie ciągle siedzieli w Cleo. Zamiast patrzeć na kapelę albo na samych siebie, większość klientów gapiło się prosto na nich. Część wyglądała na oburzonych, ale kilku najwyraźniej liczyło na dołączenie do nich. Zeszła z barowego stołka i gorąco zapragnęła zapaść się pod ziemię. Grzebała w torebce, ale tak trzęsły jej się dłonie, że nie mogła nawet złapać za portfel.

O Boże, prawie uprawiała z nim seks w barze. Nie robiła czegoś tak oburzającego od… Czy kiedykolwiek zrobiła coś tak oburzającego? Szybki numerek w łazience albo w ubikacji był jednym, ale pozwolenie facetowi na spenetrowanie ją palcami w barze…. Mike zacisnął mocno dłoń na jej nadgarstku, rzucił kilka dolarów na ladę i wyciągnął ją z klubu. Karen była skupiona na utrzymaniu równowagi w swoich czterocalowych szpilkach, gdy ciągnął ją przez korytarz. Kolejną rzeczą jaką ujrzała było to, że wepchnął ją do windy. - Który pokój? – zapytał. Karen zamrugała patrząc na niego. - Który pokój? – powiedział, teraz już srogo. - Uh, 1165, - odpowiedziała i patrzyła jak mocno wbija numer piętra, aż zdziwiła się, że nie wgniótł panelu. Potem znowu był przy niej, popychając ją na jedną z lustrzanych ścian windy. Uniósł ją za talię, przyciskając ją do ściany dopóki jej głowa nie znalazła się kilka cali nad jego i używając swoich bioder by utrzymać ją wiszącą nad podłogą. Nawet nie zatrzymał się, tylko przeszedł prosto do jej piersi, tak długo pociągając za jej bluzkę i biustonosz dopóki nie były nagie. – Jezu Chryste, jak to możliwe, że nadal jesteś tak podniecająca? – Wessał sobie do ust jej sutek i złapał drugi między palce, szczypiąc i przekręcając gorący, bolący pąk dopóki nie zapragnęła krzyczeć. Karen otworzyła oczy a ich odbicie w przeciwległym lustrze wystarczyło by prawie wysłać ją na krawędź. Jego ciemna głowa była przyciśnięta do jej złotej skóry, a jego dłoń o długich palcach pochłonęła jej drugą pierś. Jej własny wyraz twarzy był oszołomiony, oczy przymknięte, buzia lekko otwarta z pożądania. Wyginała miednicę ku niemu dopóki nie znalazła się w kontakcie z jego twardym jak skała udem. Jej jęki były nienaturalnie głośne w zamkniętej przestrzeni gdy ustami lizał, ssał i szczypał jej piersi. Przez chwilę pomyślała nad tym jaki pokaz dają ochronie od monitoringu. Ale nawet to nie mogło przerwać jej przyciskania się mocniej do Mike’a gdy usiłowała zaspokoić pulsujący ból między swoimi udami. Prawie zapłakała kiedy nagle odsunął się od niej i ustawił ją na stopach. – Twoje piętro, - powiedział. Faktycznie, drzwi od windy otworzyły się i para w średnim wieku gapiła się na nich z oczami wielkimi jak talerzy. Naciągając do góry swoją bluzkę z, miała nadzieję, nonszalanckimi manierami, wyszła za Mike’em z windy. Mike patrzył na numery pokoi, starając się znaleźć korytarz do jej pokoju. Spojrzał zza ramienia i spotkał się z jej wzrokiem, miał w oczach niewątpliwy błysk rozbawienia. - Myślę, że ci biedni ludzie uważają, że weszli do windy wiozącej ich prosto do Sodomy i Gomorry. – powiedziała drżąco. Następnie wydało jej się to tak zabawne, że

zaczęła się śmiać i nie mogła przestać. Mike również zaczął się śmiać i chwilę później trzymali siebie nawzajem opierając o ścianę. Wtedy, zanim mogła się zorientować, Mike znowu ją całował więc sięgnęła ręką do jego rozporka gdy wsunął dłoń pod jej spódniczkę. Sapnęła, prężąc się ku jego dłoni kiedy złapał ją mocno przez majteczki. Nagle zabrał rękę. – Jezu Chryste, - powiedział nieco drżąco. – Jak tak dalej pójdzie to zostaniemy aresztowani. – Spojrzał na nią, wszystkie ślady rozbawienia znikły. – A nie dojdziesz dopóki nie będziesz mnie błagać żebym ci pozwolił. Werbalne spoliczkowanie służyło jako ostre przypomnienie jej do czego dążyła. Ona? Błaganie? Nigdy w życiu. Karen odepchnęła się od ściany i podążyła wzdłuż korytarza do swojego pokoju. Dopóki jej nie dotykał, mogła utrzymać odrobinę kontroli. Kiedy nie poszedł natychmiast za nią, spojrzała na niego zza swojego nagiego ramienia. – Nie idziesz? – Nie spieszył się, ale w jego kroku była widoczna pilna potrzeba. Dobrze, pomyślała, uśmiechając się głupio do siebie. Ktoś będzie błagał o litość, ale to na pewno nie będzie ona. Pomimo zajścia w barze, Karen była zdeterminowana by utrzymać kontrolę nad dzisiejszym spotkaniem. Czy zdawał sobie z tego sprawę czy nie, to ona dyktowała warunki.

Gdy tak podążał za nią wzdłuż korytarza, zahipnotyzowany przez jej kręcący doskonały, twardy tyłek, Mike pytał siebie ze sto razy co on do diabła najlepszego wyprawia. To była Karen Sullivan, na litość boską, kobieta która zniszczyła go od wewnątrz i upokorzyła go z jego tak zwanym przyjacielem. Jedenaście lat, a myśl o tym nadal napawała go takim gniewem, że chciał walnąć pięścią w ścianę. Była zabójczynią mężczyzn, intrygancką suką, która nauczyła się w bardzo młodym wieku jak przeżuć faceta i go wypluć. Był mądrym, zrównoważonym kolesiem, który wiedział jak nie paść jej ofiarą. Ale nie mógł wyprzeć się gorączki wiedząc, że leciała na niego tak samo jak on na nią. Tak jak facet nie potrafi udawać erekcji, tak Karen nie mogła sfałszować ociekającej, gorącej wilgoci jaka przesączała się przez jej majteczki. Tak bardzo jak wiedział, że powinien teraz odejść, zostawić ją podnieconą i spragnioną, wiedział również, że nie wytrzyma jeśli nie poczuje jak się zaciska gładko na jego fiucie. Nie mógł się jej oprzeć, ale mógł trzymać rękę na pulsie. Mógłby ją tak przelecieć, że wymaże z jej pamięci wspomnienia innych kolesi, z którymi dotychczas była i raz na zawsze zrozumie, że nie był tylko kolejnym idiotą, którego mogła przelecieć dla zabawy. Stał za nią gdy otwierała drzwi kartą magnetyczną, zaciągając się jej miękkim, seksownym zapachem, który ją otaczał. Mocne, waniliowe perfumy zmieszały się ze świeżym zapachem szamponu, a pod spodem wyczuł zapach nagiej, gładkiej skóry, zapach samej

Karen. Ledwo mógł powstrzymać się przed przyciągnięciem jej do siebie i wdychaniem jej słodkiej, odurzającej esencji. Jak tylko wszedł do środka rzuciła się na niego, rozpinając mu koszulę w rekordowym tempie. Jej usta, gorące i gładkie, zostały dociśnięte do każdej nowo odkrytej części skóry dopóki nie zjechała pocałunkami do jego talii gdzie zręcznie odpięła mu pasek. Zapomniał o daniu jej tej całej nauczki gdy nieznośna erekcja wyskoczyła żwawo do jej oczekującego uścisku. - Zawsze mi się wydawało, że wyolbrzymiam rzeczy, o których wspominam, Wymruczała gdy tak patrzyła na jego pulsującego fiuta. Mike naparł na jej pięść gdy mierzyła go z delikatnym naciskiem, przez który z czubka wysączyła się pierwsza kropla. Karen strąciła ją, nawilżając nią kciukiem nieznośnie wrażliwą główkę. Prawie ugięły mu się kolana i delikatnie przeklął. Zapomniał jak dobra była w ręcznej robocie. W przeciwieństwie do większości kobiet, które nigdy nie odnalazły prawidłowego rytmu i nacisku, Karen była w tym tak dobra, że prawie czuł jakby się masturbował. Z wyjątkiem, że kiedy robił to sam, nie miał boleśnie erotycznego obrazu swojej pulsującej erekcji zaciskanej przez malutką, doskonale wypielęgnowaną dłoń Karen. Mike zamknął oczy nie chcąc patrzeć, obawiając się, że zawstydzi sam siebie gdy eksploduje. Starał się opanować, opierając się plecami o ścianę i wtedy otworzył szybko oczy kiedy poczuł na główce penisa podmuch gorącego powietrza. Wysunęła język, liżąc go i zataczając kółeczka na grzbiecie poniżej główki. Miała otwarte oczy, wpatrując się w niego, prowokując go mimo, że klęczała przed nim w fałszywiej uległości, trzymając mocno w dłoni jego fiuta gdy go dręczyła. Zadrżał z prawie nie opanowanego głodu gdy różowa końcówka jej języka sunęła po żyłce biegnącej po całej jego długości. Kolejny silny strumień pokrył główkę i zlizała go, oblizując usta jakby był to słodki krem. Cholera. Był w poważnym niebezpieczeństwie, że długo nie wytrzyma, a oni ledwo co zaczęli. Walczył o kontrolę, starając się odsunąć od jej ust. – Karen, ja… Jego protest zamarł mu w gardle gdy zamknęła swoje miękkie, pełne usta na jego fiucie i zjechała prawie do podstawy. Bezradny jęk, który ledwo rozpoznał jako swój, zabrzmiał pod sufitem musiał oprzeć się o ścianę by nie upaść. Widok jej pulchnych warg sunących w górę i dół po jego grubej, błyszczącej męskości był nie do zniesienia. W myśli szaleńczo wywoływał plany budowy, numery ofert, koszty materiałów – cokolwiek co rozproszy go od uczucia jej połykającego gardła, liżącego i wirującego języka gdy tak go ssała. Nie tak miało być! Nie chciał jeszcze dojść, do jasnej cholery! Chciał się do niej dostać, poczuć jak drży wokół jego fiuta gdy błagałaby go by ją przeleciał, by dał jej orgazm. Niestety nie miał wyjścia bo Karen chwyciła za jego jądra, ssąc go głęboko gdy jednym palcem nacisnęła mocno na jedno miejsce, co gwarantowało, że wybuchnie jak wulkan Wezuwiusz. Wysysała go do sucha ustami i dłonią gdy doszedł silnymi strumieniami.

Kiedy jego serce zwolniło do ledwo podwójnego bicia, spojrzał w dół. Karen patrzyła w jego oczy bezspornie zwycięskim wzrokiem. Z uśmieszkiem wyprostowała się i przeszła do salonu. – Widzę, że przez te wszystkie lata nie nauczyłeś się wytrzymałości, - Rzuciła zza ramienia. Mike odepchnął się od ściany i podążył za nią, przeklinając się za słabość i jeszcze bardziej za swojego podatnego fiuta. Nigdy nie pozwolił sobie by to kobieta go przeleciała, nigdy nie stracił kontroli. Tylko Karen była zdolna mu to zrobić, a on dawno temu przyrzekł sobie, że nie pozwoli by znowu do tego doszło. Zmrużył oczy na jej małe, próżne zuchwalstwo. Noc się jeszcze nie skończyła i skoro była tak uprzejma zepchnąć go z krawędzi, to teraz mógł się opanować. Może i wygrała bitwę, ale na pewno nie wojnę.

Rozdział Trzeci - Chciałbyś coś do picia? – Zapytała Karen, pochylając się nad mini barem bardzo szczęśliwia. Jakby nie stał tam ze swoim wilgotnym i w połowie twardym fiutem po tym jak zrobiła mu loda, który uśmiercił go od wewnątrz w dziewięćdziesiąt sekund. Mike, idąc przez pokój, zrzucił z siebie koszulę a następnie mokasyny. Karen wyprostowała się i przyjrzała mu się z tym samym nonszalanckim wyrazem twarzy gdy zdejmował spodnie, bokserki i skarpetki. – Nie wydaje mi się. - Powiedział. Jej wzrok opadł na jego pachwinę i uśmiechnęła się głupio kiedy penis całkowicie wyzdrowiał. – Ale mi schlebiasz, - gruchnęła, stawiając wódkę i tonic na lodówce. Mimo całej swojej zuchwałości, nie można było przeoczyć drżenia jej rąk. Szybko zmniejszył odległość między nimi i objął ją w pasie jedną ręką, a drugą podsunął do góry spódniczkę gdy w połowie zaciągał i zanosił ją do sypialni. Jej usta były otwarte ukazując zaskoczone „O” gdy tak mocno rzucił ją plecami na łóżko, że się od niego odbiła. Starała się usiąść ale z łatwością obezwładnił ją jedną dużą dłonią na klatce gdy włączył lampkę wiszącą nad łóżkiem. Nie ma mowy, że zrobi to w ciemności. Szarpała się gdy ją tak trzymał. – Mike, puść mnie na sekundę. - Yhy. Nie będziesz ustalać warunków. Krzyknęła w popłochu, waląc w jego ramiona i kopiąc go tymi swoimi skórzanymi, seksownymi szpilkami. Musiała tylko przeczołgać się na krawędź łóżka zanim ją powstrzyma, przyciskając ja do materaca swoją wagą. By przytrzymać swój cel, zacisnął zęby na jej delikatnej skórze między szyją a ramieniem, niezbyt mocno by zrobić jej krzywdę ale na tyle mocno by ostrzec ją żeby przestała się wiercić. - Moja kolej, - wyszeptał, liżąc słaby znak po ugryzieniu, który oszpecił jej śniadą skórę. Poczuł tak samo jak usłyszał głodny dźwięk, który wymknął jej się z gardła, a jego penis stwardniał przy gładkiej skórze jej uda. Przerzucił ją z powrotem na plecy, rozbierając ją ze sprawnością, która dementowała lekkie drżenie jego rąk. - Dzięki Bogu, że nadal nie nosisz za dużo ubrań, - wymruczał gdy pomagała mu zdjąć bluzkę. W kilka sekund była kompletnie naga, z wyjątkiem szpilek. Kiedy pochyliła się by odpiąć paseczek, powstrzymał ją mocno przyciskając dłoń do jej talii. – Nie ma mowy. Zostaw je. - Perwersyjnie. – Uniosła brew patrząc na niego i położyła się na poduszkach, wyginając plecy i lekko rozchylając nogi w oczywistej, dobrze wyćwiczonej pozie. Zablokował jej biodra kolanami, a swoją wagę utrzymał na rękach, efektywnie zamykając ją w klatce. Bardzo rozważnie przejeżdżał czubkiem swojej erekcji po miękkiej skórze jej brzucha, uwielbiając sposób w jaki jej mięśnie podskakiwały i drżały jakby

porażone prądem. Wysunęła język by zwilżyć swoje usta – kolejny choreograficzny ruch, bez wątpienia, niemniej jednak wysłało to kolejny napływ gorąca do jego fiuta. Pochylił się i przejechał po jej wargach językiem, drażniąc ją tak długo dopóki nie otworzyła ust. Nic, pomyślał zadowolony, nie było udawania w jej ochoczej odpowiedzi na jego wilgotny, zmysłowy pocałunek. Delektował się jej słodkim, cierpkim, zabarwionym wódką smakiem. W pośpiechu, przypomniał sobie jak bardzo kochał ją całować, jak nie raz pożądał smaku jej ust tak jak ćpun błaga o heroinę. Powtarzając jego myśli, szepnęła, - Kocham czuć twoje usta na sobie, Mike. Już zapomniałam jak dobrze jest czuć smak twoich pocałunków. Energicznie odsunął od niej swoje usta, ignorując jej protestujące szarpnięcie za włosy na jego karku. Nie miał zamiaru tego rozpamiętywać. Właśnie przebywał na wrogim terytorium. Mike odsunął się, podpierając się nad nią na kolanach i korzystając z okazji by się jej przyjrzeć. Nadal miała jedno z najbardziej podniecających ciał jakie kiedykolwiek widział. Mimo, że drobne, to miała długie, gładko umięśnione ramiona i nogi. Jej biust nie był wyjątkowo duży, jednak widok różowych sutków sprawił, że zapragnął wyć do księżyca. Jej brzuch był płaski i opalony, aż ślinka napłynęła mu do ust gdy przejechał wzrokiem po opalonej linii jej bioder. Co było takiego w opalonych liniach, które sprawiały, że kobieta wydawała się jeszcze bardziej wyeksponowana? Mały tatuaż zdobił jej lewe biodro, coś w rodzaju malutkiej żaby. Nie miał czasu przypatrzeć się temu bo został natychmiast i całkowicie rozproszony przez to co znajdowało się między jej udami. Zastanowił się czy kiedykolwiek widział coś bardziej seksownego od jej wyeksponowanej cipki. Prawie całkowicie obnażona, oferowała mu nieograniczony widok jej pulchnych warg, nawilżonych przez gładkość jej pragnienia. Jej łechtaczka zerkała spod soczystych warg jakby błagając o uwagę. Wyglądała jak królowa porno, pomyślał gdy przejechał dłonią po jej brzuchu, nieubłaganie zbliżając się do tej wilgotnej cipki, ledwie udekorowanej przez skąpy pasek jasnych loczków. Przestraszony, spojrzał jej w oczy z uniesionymi brwiami. Uśmiechnęła się głupio na jego widok. – Nie martw się. Zostały profesjonalnie pofarbowane. – Uśmiech podciągnął do góry kąciki jego ust, ale tylko Bóg wiedział z jakiego powodu, myśl o rozłożonych szeroko nogach Karen podczas aplikowania potencjalnie toksycznych chemikali przy jej intymnych rejonach, nagle wydało mu się niesamowicie erotyczne. Nie mogąc oprzeć się pokusie, zjechał dłonią z jej brzucha na lśniące ciało, wygładzając pulchne wargi kremową wilgocią, w końcu zatrzymując się by ułożyć kciuk na jej pulsującej łechtaczce. Wciągnęła szybko powietrze na ten kontakt, miękkie syknięcie było nienaturalnie głośne w małym pokoju. Chwycił znowu za jej twarz i wsunął dwa palce między gładkie fałdki, poruszał kciukiem w drażniących kręgach gdy pochylił się nad nią podtrzymując swoją wagę na łokciu. Zanurzył głębiej palce, dręcząc ją delikatnymi ruchami dopóki nie uniosła bioder i nie jęczała mu w usta.

- Mmmm, głębiej, - szepnęła, zsuwając swoją dłoń do jego by pokazać mu czego pragnęła. Wyszarpnął się z jej uścisku i sunął dłońmi do góry by ścisnąć jej piersi, ozdabiając sutki jej własną wilgocią. Polizał obydwa sutki, potem mocno possał, delektując się jej pikantną esencją. Karen krzyknęła zduszona, a on przeklął swój powiększający się o kolejny cal penis. – Boże, tak dobrze smakujesz. – Liźnięcie, ssanie. Jej bogaty zapach dokuczał mu, zalewał jego mózg, i zawibrował z pragnienia zanurzenia swojego języka w jej gładkie, gorące sedno. – Ach muszę tego spróbować. Zsunął się po jej ciele trzymając rozpostarte palce na wewnętrznej stronie jej ud by je rozsunąć. Jej gorąca, wilgotna kobiecość ocierała się o jego brzuch, klatę, a bogaty zapach jej pobudzenia przytępił jego umysł i wyssał z niego wszystko prócz potrzeby by posiąść. Przytrzymał jej nogi, łokciami wsuniętymi pod kolana, rozkładając ją szeroko i pochłaniając konwulsyjnie widok przed sobą. Różowa, gładka, lśniąca od swoich własnych soków. Chciał ucztować na niej przez całą noc, ale dojmujące tarcie penisa o prześcieradło ostrzegało, że może nie mieć za wiele czasu. Zatrzymując się na chwilę, wziął głęboki oddech i uspokoił swoje libido do rozsądnego poziomu. Miał pod sobą skręcającą się Karen Sullivan, całkowicie na jego łasce i nie miał zamiaru spieprzyć tego poprzez utratę nad sobą kontroli, znowu. - O Boże, Mike, - wyszeptała, unosząc swoje biodra znad łóżka. Jeszcze nie błagała, ale już niedługo. Chciał ją torturować bardziej, ale nie mógł oprzeć się pokusie tych pulchnych, soczystych warg. Pochylił głowę, wysunął język by musnąć wrażliwe ciało i uśmiechnął się gdy prawie podskoczyła na łóżku. Wydała sfrustrowany jęk gdy delikatnie dmuchnął w łechtaczkę, zacisnęła dłonie na prześcieradle. Mike zachichotał i drasnął językiem jej łechtaczkę, przejeżdżając nim w górę i dół po przekrwionym suple w końcu zamykając na nim usta by possać delikatnym ale pewnym ruchem. Skręcała się pod nim, starając się o bliższy kontakt, ale przytrzymał ją dużą dłonią, którą prawie zgniótł jej biodro. To było jego przedstawienie, poruszali się jego prędkością. Jego głowa była pełna jej, jej zapachu, jej smaku, krzyków i sięgnął po kontrolę, która groziła wymsknięciem się. Obcasy tych „pieprz-mnie bucików” wbijały się w jego ramiona gdy usiłowała się unieść znad materaca, ból zsyłał mu pulsujące doznania prosto do jego bolącego penisa. Ostrzegł sam siebie by zwolnił, by męczył ją do takiego stopnia, aż zacznie błagać go by pozwolił jej dojść. Ale wystarczyło kolejne uderzenie jego języka i jej brzuch się napiął, uda zacisnęły się przy jego głowie, a ona zadrżała, gorące soki zwilżyły jego usta gdy doszła. Rozkoszował się jeszcze jednym ostatnim, głębokim smakiem, kiedy poczuł jej szarpnięcie jakby została porażona prądem. Uniósł się, zadowolony jej nieco zszokowanym spojrzeniem w jej szklistych, niebieskich oczach. Chryste, miał nadzieje, że miała kondomy bo naprawdę mu się wydawało, że umrze jeśli teraz jej nie przeleci.

Ale gdy tylko uniósł się bardziej, Karen wysunęła się spod niego i poszła prosto do łazienki. Przeklinając swój powolny refleks, obserwował jak na wpół biegła i zataczała się na swoich komicznych szpilkach. Może czytała mu w myślach i szła po kondom. Szybko się pozbył tego przypuszczenia, gdy drzwi trzasnęły i kliknął zamek. - Co jest kurwa? – Odepchnął się od łóżka i szedł zdecydowanym krokiem do łazienki. Usłyszał jak odkręciła prysznic. Wydawało jej się, że mogła dojść przy jego ustach i zmyć to bez słowa? Nie ma kurwa mowy, pomyślał gdy sięgał za klamkę. Nie skończą aż sam o tym nie zdecyduje. Karen siłowała się z cienkimi paseczkami swoich butów drżącymi dłońmi. Po wykopaniu ich w kąt z beztroską, która dementowała ich wysoką cenę, odkręciła do końca prysznic, nie czekając na wejście aż woda się ociepli. - Co ja wyprawiam? – powiedziała. Umieściła dłonie na wykafelkowanej ścianie, trzęsły jej się z zimna oraz po intensywnym orgazmie jaki właśnie doświadczyła. Sądziła, że miała sprawy pod kontrolą kiedy klęczała przed nim. Faceci byli wtedy słabi, a Karen bardzo wcześnie w swoim życiu nauczyła się wykorzystywać tę słabość. Ale w przeciwieństwie do większości mężczyzn, Mike nie rozsypał się i zamiast tego zaciągnął ją do sypialni jak barbarzyński troglodyta. Pomimo tego co się wydarzyło, uwielbiała każdą tego sekundę. Wiedziała, że był silny i wymagający jednak Mike nigdy, przenigdy by jej nie skrzywdził. W każdym razie nie fizycznie. Potrząsnęła głową, posyłając krople wody na ścianę. O Chryste, jak mogła być tak głupia? Po dwóch latach ciężkiej pracy i terapii, wystarczyło jedno spojrzenie Mike’a i wróciła do początku. W dodatku sprawa z Mike’em wyglądała gorzej bo posiadał władzę na jej ciałem, jakiej nigdy żaden facet nie miał. Była oszołomiona tym jak szybko doszła. Mimo, że ją kusiło, to i tak nie mogła użyć swojej dwu letniej przerwy w seksie jako wymówki. Przez lata udawała ze swoimi kochankami, przedstawienia godne Oscarów gwarantowały jej zaspokojenie kochanków i uwolnienie się od nich. Z Mike’em, niech go szlag, nie było trzeba udawać. Nic się nie zmieniło od pierwszego razu kiedy ją dotknął gdy miała osiemnaście lat. Znowu odpadła jak jakaś cholerna dziewica, a on wcale nie musiał się starać. - Weź się w garść, Karen. - Musiała zapanować nad sytuacją. Miała już orgazmu i to musiał być fuks. Ochłonie, wyjdzie stąd jakby nic się nie stało i… tak kurewsko go przeleci że nie będzie mógł myśleć! Wystrzelił ostry głosik. Nie, skopiesz mu tyłek, teraz gdy już dostałaś czego chciałaś, nakazał chytry, manipulancki głosik, który przez ostatnie dwa lata próbowała opanować.

Oh, ale nie powinna pozwolić by położył na niej dłonie, by poczuła w sobie jego niesamowitego fiuta, wchodzącego w nią, niewiarygodnie mocno, głęboko. Właśnie to wciąga cię w kłopoty, ostrzegł ją głos. Za bardzo pragniesz Mike’a, tracisz kontrolę i robisz głupie, niebezpieczne rzeczy. Ale już nie jestem głupią nastolatką. Mogę sobie poradzić, trzymać kontrolę nad sytuacją… A dzisiejszy wieczór jest tego przykładem? Dźwięk łomotanego drewna i drzwi trzęsących się przy ścianie wystraszył Karen podczas jej wewnętrznej debaty. Sekundy później zasłona prysznicowa została przesunięta i nie mogła się powstrzymać aby nie zakryć się przed groźnym wzrokiem Mike’a. Parsknął gdy spojrzał na jej pozę, ramię zakrywające biust, a druga dłoń przyciśnięta ochronnie między jej nogami. - Chyba mamy to już za sobą prawda? – wszedł do kabiny rzucając na mydelniczkę foliową paczuszkę. Kabina, która przedtem wydawała się obszerna, nagle stała się ciasna. Nagi, z wodą spływającą po delikatnych ciemnych włosach, które okrywały jego klatę, w dół po jego udach i po sterczącej twardości jego erekcji, Mike ociekał seksem i onieśmieleniem. - Nie wiem co sobie myślałaś, zamykając się w łazience, Karen. – powiedział, pchając ją na ścianę i pochylając się nad nią. Złapał zębami za płatek jej ucha. – Jeszcze nie skończyliśmy. Nie mogła się powstrzymać przed otarciem się o niego gdy zgiął nogi w kolanach by wyrównać ich miednice. Otoczyła go ramionami za szyję i pocałowała, głaszcząc językiem jego usta, ciesząc się chwilą czystej przyjemności ust przy ustach, języka przy języku, skóry przy skórze. Wbiła mu paznokcie w prężne muskuły jego pleców i jęknęła gdy zjechał dłonią między jej nogi, zatrzymując się na jej płci i wsuwając głęboko palec. - Jezu, ale jesteś ciasna, - wymamrotał. Próbowała nie odczuwać zranienia na lekkie zaskoczenie w jego głosie. Gdyby tylko wiedział ile czasu minęło. - Wiem, że chcesz mnie przelecieć. – Jego słowa zadudniły w niej, w doskonałym zgraniu z odurzającym pchnięciem jego grubego palca, delikatnym naciskiem jego dłoni na jej wzgórek. Nie chciała powiedzieć mu, że tak, nie chciała dać mu tej satysfakcji ale nie mogła powstrzymać zduszonego dźwięku wydobywającego się z jej gardła. Na szczęście, wydawało się to wystarczające bo w następnej sekundzie poczuła jak ją podnosi z podłogi, szeroka główka jego penisa naciskała na jej miękkie fałdki. A wtedy mogła tylko trzymać się jego ramion gdy zsunął ją na swoja grubą twardość. Jej ciało rozciągnęło się wokół niego, ustępując nawet gdy sapnęła z ostrego ukłucia bólu. Jakby wyczuwając jej dyskomfort zatrzymał się, całując ją delikatnie by uspokoić, pomóc jej się dostosować zanim zsunął ją do końca aż wchłonęła każdy jego cal. Wisiała tam, nadziana, przyparta do ściany, oddech zamienił się w szorstkie sapania gdy długo nie wykorzystane mięśnie próbowały przystosować się do jego potężnej długości.

Zakończenia nerwowe pobudziły się i podskakiwały gdy ból zamieniał się w nieznośną przyjemność. Potem zaczął się poruszać, powoli i głęboko, a ona umierała przyciskając swoją łechtaczkę do podstawy jego członka, jęcząc z zachwycającego tarcia za każdym razem. Otoczyła go nogami w pasie i starała się go popędzić, ale ku jej narastającej frustracji nie miała na niego żadnego wpływu. Nagle się zatrzymał, pochylając się nad nią i trzymając ją nieruchomo przy ścianie. Siłowała się z nim ale nie mogła sobie poradzić z jego o wiele większą wagą. Ten chory drań się nie ruszał, po prostu trzymał ją tam, drażniąc jej szyję i ramiona delikatnymi pocałunkami i okazjonalnym ssaniem jej sutka. Karen zacisnęła się na nim gdy uszczypnął twarde ciało, miażdżąc go, starając się uwieść go by z powrotem poruszał się rytmem, którego potrzebowała. Ale zamiast poddać się jej błaganiom, Mike odsunął się, unosząc ją i odwracając do siebie tyłem. Zadrżała z oczekiwania gdy pochylił ją do przodu by umieścić jej dłonie na gładkich kafelkach kabiny. Jej krzyk zabrzmiał pod prysznicem kiedy poczuła jak wsunął się od tyłu, wypełniając ją. Jednak nadal się nie poruszał. Wrząc z frustracji, Karen próbowała sunąć po jego fiucie, zdecydowana osiągnąć orgazm, który był w zasięgu ręki. Powstrzymał ją kładąc dłoń na jej plecach. Poczuła jego gorący, wilgotny oddech na swoim uchu gdy się pochylił by szepnąć. – Będziesz grzeczną dziewczynką Karen i będziesz stać w miejscu, albo nie pozwolę ci dojść. Zesztywniała przez jego dominującą postawę. Odwróciła głowę by mu powiedzieć żeby się odpierdolił ale słowa utknęły jej w gardle. Jego twarz ukazywała wściekłość, szczęka była zaciśnięta, tak jak pełne usta w wyrazie czystej seksualnej dominacji. Następnie ujrzała w jego dłoni słuchawkę prysznica. Bezradny mały jęk wydarł się jej z ust gdy przejechał strumieniem wody po jej nodze. Oh, jeszcze tylko kilka cali… Z diabelskim chichotem, okrążył połączenie jej ud i sunął dyszą po jej plecach, wokół brzucha i wszedł w nią jeszcze głębiej… Karen wstrzymała oddech gdy strumieniem uderzył jej sutek, doprowadzając jej właśnie pobudzone ciało do wrzeszczącej świadomości. Bryknęła ku niemu gdy drugi sutek został podobnie potraktowany. Wygięła plecy i dosłownie wibrowała wokół jego fiuta gdy sunął strumieniem w dół jej brzucha a drugą dłonią zaczął bawić się jej biustem. -Mike… - Powiedz mi czego chcesz. – Strumień poruszał się w dół dopóki nie sięgnął paska blond włosków. Karen uniosła się na palcach by woda uderzyła dokładnie tam, gdzie najbardziej tego potrzebowała.

- Powiedz, - powtórzył, przejeżdżając wodą po jej udach, zaledwie sięgając jej łechtaczki. Wystarczyło to by zacisnęła się i zadrżała na nim. - Potrzebuję… - Ucięła czując kolejne uderzenie strumienia i tym razem zwlekał aż całą sekundę. – O Boże, muszę dojść. - Właśnie tak. Chcesz dojść tak bardzo, że prawie czujesz tego smak. Jej jedyną odpowiedzią był kolejny jęk gdy palcami rozsunął jej fałdki, narażając jej łechtaczkę na silny nacisk prysznica przez tylko nanosekundę zanim go odsunął. – Ale nie możesz póki ci nie pozwolę. – Sunął prysznicem w dół po jej nodze, następnie w górę, wokół brzucha. – A teraz błagaj mnie. Błagaj bym pozwolił ci dojść. – Jego żądanie podsumowało szybkie wysunięcie i pchnięcie, kolejne uderzenie strumienia wody. Karen zadrżała będąc na krawędzi, zaglądając w przepaść orgazmu bardziej intensywnie niż cokolwiek czego doświadczyła. Cicho go przeklęła gdy jej błagające o wyzwolenie słowa rozbrzmiały mocno i wyraźnie. - Proszę Mike, - powiedziała ponad dumą, ponad troską. – proszę spraw bym doszła. Proszę. Głos jej się załamał gdy wreszcie dał jej to czego pragnęła. Strumień sięgnął jej łechtaczki i wyzwolenie naprężyło jej ciałem gdy drżenie rozpoczęło się w jej sednie, zapulsowało w każdej jej kończynie gdy zaciskała się na jego napierającym fiucie. Nagle upuścił prysznic i nie powstrzymując się już, pompował w nią z siłą, która uniosła ją na palce. Jej mięśnie zaciskały się na jego trzonku. Rozkoszowała się jego głębokimi jękami gdy stał się w niej nawet większy. Kabinę wypełnił odgłos ciała uderzającego o ciało gdy napierał na nią z rękoma zaciśniętymi na jej biodrach. – O Chryste, - zajęczał i poczuła jak jego gruby fiut podskoczył i szarpnął w niej. Opadł na nią, dłonie miał oparte o ścianę tuż obok jej. Serce mu waliło jak młot przy jej plecach, a oddech brzmiał w jej uszach jakoś chropowato. Zamknęła oczy, rozkoszując się odczuciem jego mięknącego w niej, ciesząc się przez chwilę z tego, że dała mu orgazm przynajmniej tak intensywny jak jej własny. Umieścił pocałunek na jej ramieniu, lekki, delikatny dotyk, który dementował jego wcześniejsze drapieżne nastawienie. To było głupie, lecz Karen nagle zapragnęła wrócić z Mike’em do łóżka i poprzytulać się w ten typowo po seksualny sposób, którym zawsze gardziła. Wysunął się z jej ciała i bez słowa wyszedł spod prysznica, a Karen korzystając z okazji próbowała się pozbierać. Wysuszyła się ręcznikiem i zaczęła poprawiać szybko makijaż starając się w międzyczasie opracować plan gry. Wyjdę tam, zrobię Mike’owi drinka i zobaczę czy jest chętny na kolejną rundę, pomyślała gdy wcierała nawilżacz. Albo może powinna podziękować mu za miło spędzony czas i niech wróci na swoją imprezę.

Albo może, pomyślała przez krótki moment, powinna powiedzieć mu prawdę o tym co się stało tamtej nocy jedenaście lat temu. Może uwierzy, że nie była okropną, amoralną osobą za jaką ją uważał. Sposób w jaki pocałował ją w ramię i pod koniec… może nadal żywi do niej uczucia. Wyszła z łazienki i ,wmawiając sobie, że nie była rozczarowana nie widząc go rozłożonego na łóżku, ruszyła do pokoju gościnnego. Mike był w pełni ubrany i zakładał buty. Na ten widok coś ścisnęło ją w żołądku ale jemu pokazała twarz z serdecznym „mam to w dupie” uśmiechem. - Wychodzisz tak szybko? Jego uśmiech nie sięgnął oczu. – Fajnie było z tobą powspominać Karen, ale mój brat zastanawia się pewnie gdzie się podziewam. - Nie karz mi siebie zatrzymywać. Jeżeli chodzi o mnie to twoja robota jest skończona. – Jej głos brzmiał bardziej chropowato niż zwykle. Lekko się zaśmiał i pierwszy raz odkąd ujrzała go w Cleo, prawdziwy uśmiech ozdobił jego twarz. - Ah Karen, ale z ciebie suka. – Podszedł i uniósł jej podbródek, całując ją trochę brutalnie. Jego piwne oczy lśniły, kiedy uwolnił jej usta. – Ale nadal świetnie się pieprzysz. – Zatrzymał się chwilę zanim zamknął za sobą drzwi. – Do zobaczenia na ślubie. Karen patrzyła na drzwi przez kilka długich chwil, jego słowa na pożegnanie dzwoniły jej w uszach. Miała mnóstwo facetów, którzy mówili jej, że świetnie się pieprzy, że robi niesamowite rzeczy swoimi rękami i buzią. Nie mogła przypomnieć sobie czasów kiedy nie używała tego na swoja korzyść, czasów kiedy te słowa nie podwyższały jej ego. Nawet gdy zrobiła Joshowi Thompson ręczną robotę w drugiej klasie liceum i zorientowała się, że nie robił nic, chciała iść dalej, objąć swoją kontrolą samca tego gatunku. Oczywiście Josh odszedł i porozpowiadał wszystkim, że poszła na całość i niedługo po tym większość chłopców ze Szkoły średniej w Północnym Tahoe nie dawało jej spokoju ciągle wydzwaniając. Nigdy nie poszła na całość z nikim z nich i zdawała sobie sprawę, że byli równie usatysfakcjonowani jej rączkami i buzią jakby byli w jej ciele. Nikt nigdy nie chciał się przyznać, że to on był facetem, z którym Karen nie chciała się bzyknąć, więc po szkole rozeszło się, że jeśli pójdziesz na randkę z Karen, to ją zaliczysz. Nie martwiła się plotkami, bo oznaczałoby to, że dramatycznie próbuje odwrócić uwagę od swojej siostry, miasteczkowego geniusza. W jej własnej popieprzonej logice nastolatki, była szczęśliwsza jako dziwka niż tępa siostra. W międzyczasie, cieszyła się z poświęcanej jej uwagi i czekała na kogoś, kto naprawdę sprawi, że podwinie paluszki u stóp. Mike. Z innymi chłopakami, utrzymywała pewien obiektywny dystans, szczyciła się umiejętnością prowadzenia ich za fiuty. Lecz nie z Mike’em. Nie była w stanie nim kierować, a teraz sprawy najwyraźniej niczym się nie różniły.

Łzy spłynęły po jej policzkach i Karen próbowała je wytrzeć lecz bez powodzenia. Oh, pokazałaś mu kto ma władzę, w porządku. Tyle wyszło z jej planu by powalić go na kolana i udowodnić, że bardzo jej pragnął nawet jeśli jej nie lubił. Zdołała tylko uświadomić sobie, że facet nie musiał jej lubić by przelecieć ją do nieprzytomności. A Mike nadal posiadał moc w rozmiękczaniu jej. Sprawieniu, że błagała. Zacisnęło jej się w żołądku, kiedy usłyszała swój własny głos pod prysznicem. – Mike, proszę.. Proszę Mike.. Tak jak tamtej nocy, jedenaście lat temu, kiedy błagała o jego miłość, zrozumienie. Wtedy, tak jak teraz, odwrócił się ze wzrokiem, który mówił, że jest nieczysta. Niezdarnie włożyła na siebie koszulkę i spodnie dresowe, wzdrygając się trochę przez zastane mięśnie, których nie używała od dłuższego czasu. Było tak cicho, a ona była sama; gdyby nie cielesne wspomnienie mogłaby prawie udawać, że do niczego nie doszło. Westchnęła i opadła na łóżko. Jestem jebaną kretynką. Mike zawsze był opanowany w każdej sytuacji i nie zmieniło się to nawet gdy była starsza i bardziej doświadczona. Nawet w wieku dwudziestu jeden lat wydawał się o wiele starszy od osiemnastki, jaką była. Jego siła, dojrzałość, w dodatku skandaliczna uroda macho, zmusiła ją do poderwania go. Praktycznie to znała go przez całe swoje życie, jednak zauważyła go dopiero, gdy przyszedł z bratem Tonym na jej osiemnaste urodziny. Przyjechał z akademika Davis na Uniwersytecie Kalifornijskim i wyglądał na znudzonego jakby był kimś lepszym niż tłum młodych absolwentów szkoły średniej. Podobnie jak jego bracia, był wielki i mroczny ze wszystkimi tymi napiętymi mięśniami i ciemno- oliwkową skórą. Karen przyjrzała mu się dokładnie podczas swojej osobistej misji zapewnienia mu dobrej zabawy. Ku wielkiej konsternacji swojej randki, Karen odjechała tej nocy w samochodzie Mike’a, gdzie doświadczyła swojego pierwszego orgazmu od koniuszka jego języka. Wyglądał na zaskoczonego, kiedy się zorientował, że jest dziewicą. Nie mogła go winić, gdyż wszyscy w ich małym miasteczku od dawna myśleli, że już nią nie jest, jednak pierwszy raz poczuła lekkie ukłucie żalu swojej złej reputacji. Prawie natychmiast się w nim zakochała. Nawet o tym nie wiedziała, gdyż był pierwszym chłopakiem, którym nie manipulowała, pierwszym który dał jej orgazm, ale niestety dzięki nowelom romantycznym, które kochała czytać, stworzyła sobie niedorzeczną więź z pierwszym kolesiem, z którym poszła na całość. Albo może tak było, bo był to jej pierwszy facet który, nawet po tym jak dostał od niej to co chciał, interesował się też nią a nie tylko seksem. Nie był zawstydzony, kiedy upublicznił ich związek, nie obchodziło go, gdy inni kolesie może i szeptali o tym co z nią wyrabiali. Mike miał to w dupie. Poza tym, z nich wszystkich tylko on znał prawdę.

Tamtego lata zupełnie zwariowała na jego punkcie, ścigała go, nie chcąc go spuścić ze swojego wzroku. Nadal jeżyła się na wspomnienie jak desperacko pragnęła jego dotyku. I jego miłości. Rzuciła się na oślep w ich związek, mówiąc mu, że go kocha po tygodniu bycia razem, a po tym kilka razy na dzień. Za każdym razem wyglądał na poruszonego, czułego, a nawet kilka razy mogłaby przysiąc, miał odpowiedź na końcu języka. Gdy nadeszło lato, stała się jeszcze bardziej zdesperowana, robiąc wszystko, by zachować jego uwagę. Kiedy byli sami, starała się być najgorętszą, najbardziej usłużną kochanką jaką miał. Kiedy wychodzili, dopieszczała swój już i tak znany z seksualności wizerunek tak, by skupić na sobie uwagę każdego, a najbardziej Mike’a. Jednak zamiast przyciągnąć go do siebie i przekonać, by powiedział to słowo, które potrzebowała usłyszeć… że ją też kocha i, że było to coś więcej niż tylko letnie spiknięcie się – zwiększył dystans. Robił to czego najbardziej się obawiała. Facet w końcu poświęcił trochę czasu, by ją lepiej poznać i na koniec zorientował się, że wcale jej nie lubi. Nagle stał się jak każdy inny koleś. Nie chciał rozmawiać, nie chciał dyskutować o tym co się stanie gdy wróci do Davis. Chciał tylko seksu. O dziwo, nie był to egoistyczny seks, jakby chciał po prostu zaliczyć. Przez godziny zachwycał się spowalniając wszystko, jakby jej orgazmy były bardziej zadowalające niż jego. W każdym razie prawie. Pomimo wszystko był facetem. Sprawił wtedy, że go błagała, tak jak dzisiaj. Nagle to wszystko poszło w diabły. Wspomnienia zbombardowały głowę Karen. Wspomnienia, których nie chciała pamiętać, obrazy przez które nienawidziła samą siebie, Mike’a i świata, z tak wielką intensywnością, jakby w ogóle nie minęło tyle lat. Był sierpień, i Mike oznajmił, że wyjeżdża tydzień wcześniej na uczelnię. Oferował jej tylko jedno wyjaśnienie – Jest jakiś problem z mieszkaniem i musimy wrócić wcześniej. Karen już była poirytowana tym, że Mike zaprosił swojego współlokatora z uczelni, Jeremy’ego. Teraz Mike wyjeżdżał tydzień wcześniej niż planował, ale kiedy spytała Jeremy’ego o mieszkanie, nie wiedział o czym mówi. W ten wieczór Mike powiedział jej, że razem z Jeremym idą do baru w Truckee i jasno się wyraził, że nie była zaproszona. Zdecydowała się pójść ze swoją przyjaciółką Kit2 na imprezę nad jezioro. Nie było mowy, żeby siedziała sama w domu i czekała aż Mike wkradnie się jej do sypialni. Niespodziewanie zobaczyła go jak uśmiechał się do jakiejś brunetki, błyskając białymi zębami dobrze wyglądającymi przy jego śniadej cerze, napinając bicepsy pod rękawami bawełnianej koszulki. Wściekła z zazdrości nie podeszła nawet by z nim pogadać. Chciała się tylko na nim odegrać. Sprawić, by poczuł chociaż w najmniejszym stopniu to, co ona, nawet jeśli miała na tym ucierpieć tylko jego duma. 2

Przypominamy sobie bohaterkę pierwszej części? ;)

Więc zrobiła wielkie wejście, witając się głośno ze wszystkimi wchodząc na parkiet, dopóki nie była pewna, że Mike ją zauważył. Następnie znalazła Jeremy’ego i przeszła do zemsty. Z wyjątkiem tego, że kiepsko wybrała. Chciała tylko troszkę poflirtować, potrzepotać rzęsami, może wykonać dziki taniec albo dwa, tylko tyle, by obudzić w Mike’u zazdrość, żeby w końcu szybko ją stąd zabrał. Ale to Jeremy ją zabrał. Albo bardziej zaciągnął do jednej z sypialń. Jeremy nie lubił być drażniony i nie lubił dziewcząt, które sprawiają kłopoty jego kumplom. I wziął sobie za obowiązek dania Karen nauczki. Jeremy nie był tak duży jak Mike, jednak mając 160 cm wzrostu i ważąc trochę ponad pięćdziesiąt kilo, nie zdołała z nim walczyć. Gula rosła w gardle Karen, gdy przypomniała sobie smród piwa w jego oddechu, jego krótkie i grube palce z obgryzionymi paznokciami drapiące ją po piersiach i wpychające się w nią. Wspominając to nadal cierpła jej skóra, przetoczyła się po łóżku pamiętając rozrywanie, palący ból, gdy gwałcił ją, jego spocone palce na jej ustach, by stłumić jej krzyki. A potem twarz Mike’a ,kiedy wyszła z pokoju potykając się, obrzydzenie w jego wzroku, przez które chciała umrzeć. - Mike, błagam. – Mówiła. Jeremy stał tuż obok niej wymachując stanikiem Karen. – Przykro mi stary, nie mogła zabrać ode mnie swoich rąk. - Mike, błagam, - znowu powiedziała. – Musisz mnie wysłuchać. On… - Powinienem wiedzieć, - przerwał jej. – Powinienem słuchać co mówili o tobie inni. Pamiętała jak zataczała się idąc za nim z wyciągniętymi rękoma, gdy chwytała się jego ramienia. Strząsł ją jak komara. Wyraz jego twarzy mówił, że była mniej niż zerem. Była nieczysta. Była nieprzyzwoita. Bez słowa odwrócił się od jej szlochających błagań. W tamtej chwili wszystko się w niej roztrzaskało. Do dnia dzisiejszego, nie wiedziała co bardziej ją przeraziło, okropne uczucie niemocy i zgwałcenia czy to, że Mike, nigdy jej nie kochał. Tak płytko o niej myślał, że nawet nie brał pod uwagę jej wyjaśnień. Jeśli o niego chodziło, była dziwką za jaką uważali ją wszyscy. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że sama w to uwierzyła.

Rozdział Czwarty Jedenaście lat później, brudne uczucie w końcu ustąpiło, lecz teraz na nowo gniew i wina rozrywały jej klatkę. Była wściekła, na Jeremy’ego za myślenie, że miał prawo ją zranić, dać jej nauczkę. Zła na Mike’a za to ,że jej nie słuchał, za tak małą wiarę w nią, że nawet nie zorientował się jak bardzo była skrzywdzona. I wina, że pozwoliła swoim niepewnym uczuciom postawić ją w tak niepewnej sytuacji. Myślała, że miała to już za sobą, że dzięki niekończącym się godzinom terapeutycznym w końcu zdołała zostawić za sobą przeszłość i zapomnieć o głupiej, naiwnej nastolatce, jaką była. Myślała, że była gotowa pójść na przód i stworzyć szczęśliwy, zdrowy związek z miłym facetem, który naprawdę kochałby ją za to, kim była. Nie powinno ją obchodzić ,co Mike o niej myślał. Nieważne, że uważał ją za dziwkę, kobietę, która sypia z kim popadnie. Kobietę, która mogłaby zdradzić. Mimo, że ostatecznie przejął wieczór, jeżeli chodziło o niego, to wykorzystała go do swojej zemsty na jakimś biednym, nieoczekującym niczego durniu, który wpadł w jej pułapkę. Nie powinno to być ważne, ale było. Najwyraźniej rozprawianie się z problemami w gabinecie terapeutycznym było jedną sprawą. Stawienie im czoła a także ludziom, których dotyczyły były drugą. Zamiast próbować przeprowadzić rozmowę z Mike’em, gdy tylko wyczuła zagrożenie, wróciła do swoich starych nawyków. Pamiętała słowa swojej matki na łożu śmierci, mówiącej Karen jak bardzo ją kochała i na tym samym wdechu, jak bardzo była rozczarowana jej postawą. Manipulacyjna. Zimna. „Nie miła dziewczyna”, jak to powiedziała jej matka. I to nie była krytyka jej życia intymnego. Karen popełniła mnóstwo błędów. Podjęła mnóstwo złych decyzji. Śmierć jej matki w końcu zmusiła ją do konfrontacji i przyznania się do nich. Teraz musiała stawić czoło faktowi, że dużo ludzi – wliczając w to jej rodzinę, Mike’a i ją samą – padło ofiarą jej głębokiego przekonania, że nikt nigdy jej nie pokocha. Będzie ciężko naprawianie relacji z nimi. Długo tłumione szlochy wyrywały się z jej klatki ,gdy zakryła oczy. Nienawidziła tak się czuć, nienawidziła wiedzieć, że Mike nie mógł jej znieść. Gdyby był tylko dla niej troszeczkę milszy. Nie, to była jej wina. Wolała odeprzeć atak Mike’a swoją postawą superuwodzicielki. Miała okazję zachować się inaczej, być inną, a zamiast tego czując zagrożenie od razu sięgnęła po swoje stare sztuczki. Obecnie, mentalnie karciła siebie za brak wysiłku by powiedzieć prawdę, która teraz wypalała jej dziurę w brzuchu.

Podniosła telefon. Kit odebrała po trzecim sygnale. – Halo? - To ja. - Kar? Jest… Karen spojrzała na zegarek i wzdrygnęła się. – W pół do drugiej. Cholera, przepraszam. - Nie, spoko. I tak pracowałam do późna, bo Jake jest w Reno na wieczorze kawalerskim. Karen uśmiechnęła się. Kit, jej najlepsza przyjaciółka ze szkoły średniej, miała takie inne życie. W zeszłym roku zaręczyła się z Jake’em Donovan i przeprowadziła się do Bostonu, a jej pierwsza książka ukaże się na początku przyszłego roku. - Ah taa, zapomniałam ,że on też tu jest. – Powiedziała Karen. Kit była całkowicie cicho przez kilka sekund, następnie, - Co masz na myśli mówiąc ‘też’? Gdzie jesteś? Karen podłubała nerwowo ryskę na swoim pomalowanym paznokciu. – Kit, zrobiłam coś naprawdę głupiego. - Przespałaś się z Brad’em? - Nie. – Odpowiedziała. – Ale dlaczego byłoby to głupie? Wiesz, że się z nim umawiałam. - Taa, ale dziewczyna może sobie pomarzyć. Brad zawsze brzmiał jak totalny przyrząd3. Gdzie jesteś? – Powtórzyła. - Pokłóciłam się z Bradem i zatrzymałam się tutaj… Słuchaj, tu nie chodzi o Brada. - No to, o co? - Wpadłam dzisiaj na Mike’a Donovan. - O nie. - O tak. - Gadałaś z nim? – Zapytała z nadzieją Kit. - Nie za bardzo. Przespałam się z nim. - Ty głupia suko. Karen wzdrygnęła się. Bezpośredniość Kit, jej niekonwencjonalne zachowanie było czymś, w czym zakochała się od pierwszego dnia, gdy się poznały. Kit wprowadziła się do Donner Lake w drugiej klasie liceum i po wakacjach zaczęła umawiać się z Rickiem Crawford. Najwyraźniej słyszała o reputacji Karen ,bo pierwszego dnia szkoły, kiedy wpadły na siebie w toalecie, przedstawiła się Karen w najbardziej uprzejmy sposób, a potem spokojnie poinformowała ją, że jeśli zobaczy ją gdzieś pałętającą się blisko jej chłopaka, to Kit utnie jej cycki.

3 Firma narzędziowa Bradford Tool Group

Karen uwierzyła jej i od tamtej pory rozwinęło się intensywne zauroczenie tą samą płcią, które przekształciło się w przyjaźń trwającą już piętnaście lat. Karen zaopiekowała się Kit po traumatycznym doświadczeniu z bratem Donovan. Karen znowu natrafiła na różnice w ich przeżyciach. Podczas gdy dawne katastrofalne spiknięcie się z Jake’em po dwunastu latach zakończyło się „żyli długo i szczęśliwie”, Karen jakoś nie sądziła, że Mike pojawi się w jej progu z pierścionkiem zaręczynowym. Lecz czasami pragnęła ,by bardziej miękka, wychowana strona Kit pojawiała się częściej. Jednak, miała rację. - Taa, wiem. - Jak mogłaś pozwolić by to się stało? - Nie wiem. Pojawił się tam, a był taki cudowny, ale jest nadal zły, no i ja… - Chciałaś udowodnić, że nawet ,jeśli nie możesz go przekonać by cię lubił, to możesz sprawić by cię pragnął? Ah, to było błogosławieństwo i zarazem przekleństwo posiadać najlepszą przyjaciółkę, która znała ją tak dobrze. - Bingo. - Mam nadzieję, że było dobrze. – powiedziała Kit. - Było… intensywnie. – Tryskające ciepło rozpłynęło się w jej brzuchu, gdy przypomniała sobie jak bardzo było intensywnie. Nie miała zamiaru wyjawić szczegółów Kit. Zacisnęło jej się w żołądku na jego ostatnie słowa. Nadal jesteś okropną suką. – Nadal uważa mnie za szumowinę, a nienawidzę tego. – Jej głos złamał się od szlochu. - Karen, skarbie. – Głos Kit natychmiast złagodniał. – Rozmawiałyśmy już o tym. Musisz mu wszystko wyjaśnić. Zżera cię to od środka. – Karen skinęła, mimo tego, że Kit nie mogła jej ujrzeć. Kit miała rację, jak zawsze. Tak jak terapeutka. Nie mogła zmienić przeszłości. Mogła tylko kontrolować jak zachowa się w przyszłości. Lecz by ruszyć dalej musiała postawić sprawę jasno i dać osobom ,które zraniła, szansę by jej wybaczyli. - Zrobimy tak, - powiedziała Kit. – Ślub Kelly jest za dwa tygodnie. Mike tam będzie. Możesz wtedy z nim pogadać. I pogadaj też z Kelly. - Nawet nie wiem czy mnie tam chce. Zaprosiła mnie tylko ,dlatego, bo w przeciwnym wypadku wyglądałoby to dziwnie. – Powiedziała ponuro Karen. Przeklęła, gdy wyskrobała kolejny kawałek lakieru z paznokcia. Teraz będzie musiała poprawić pedicure. Kit westchnęła, a Karen mogła praktycznie usłyszeć jak przewraca oczami. – Ależ interesująca postawa. Pewnie masz rację. Mogę się założyć, że Kelly gówno obchodzi czy się pojawisz czy nie. - Ale jesteś łaskawa. – Rzuciła Karen. - Karen, obie znamy prawdę. Ale wiemy też, że unikanie ślubu Kelly nie pomoże ci w dobrym starcie, jeśli chcesz ocalić relacje z siostrą. Tak jak uważanie się za gówno, bo Mike gdzieś tam jest i uważa, że go zdradziłaś. - Co jeśli mi nie uwierzy?

- Może i nie. Tak jak Kelly może nie zaakceptować twojego spóźnionego pierwszego kroku w przywróceniu siostrzanej miłości. Ale nic na to nie poradzisz. Możesz jedynie kontrolować to, co robisz. Bądź po prostu szczera i bezpośrednia oraz miej nadzieję, że się uda. - Ale, co jeśli to nie wystarczy? - Musi ci wystarczać to, że chociaż się starałaś. - Dzięki, Doktorku Phill, - powiedziała Karen, - Masz rację. Ale ciężko jest się pozbyć starych nawyków. - Taa, ale te twoje stare nawyki nie uszczęśliwiły cię za bardzo, prawda? - Niech to lepiej nie pojawi się w twojej kolejnej rubryce. – Karen pociągnęła nosem. Oprócz wychodzącej książki, Kit redagowała też kolumnę z poradami na temat seksu i stylu życia w magazynie Bella i wcale nie szukała inspiracji w swoim własnym życiu. Kit zaśmiała się lekko. – Jesteście z Jake’em niemożliwi! - Taa, tak jak wydajemy się być każdego kolejnego miesiąca. - Nie martw się. Jeśli coś o tobie napiszę, to upewnię się, że nie będziesz rozpoznawalna. Karen życzyła dobrej nocy i opadła z powrotem na łóżko. Nie, jej stare nawyki nie dały jej szczęścia. Nauczyła się wykorzystywać wygląd by zdobyć prawie wszystko w swoim życiu, ale nigdy nie wierzyła, że ktokolwiek – oprócz Kit – mógłby ją naprawdę polubić. Przez długi okres sama nawet siebie nie lubiła. Mike – pomyślała – przez krótki czas lubił ją. Była tego pewna. Dwa tygodnie, pomyślała, otaczając kolana ramionami i kołysząc się trochę na wielkim łóżku. Dwa tygodnie ma na obmyślenie jak przeprosić Kelly za bycie okropną siostrą. Dwa tygodnie na zebranie się na odwagę, by powiedzieć Mike’owi prawdę o tym ,co wydarzyło się tamtej nocy. I przez ten czas modlić się, by przeżyła ich ewentualne odrzucenie.

- Lauren, co ty kurwa tu robisz? Miałaś być w Hillside, skończyć ogrodzenie. – Mike krzyknął ,gdy wysiadł z auta. Trzasnął drzwiami i ruszył w stronę Lauren MacLean, stolarza, którą zatrudnili po wyprowadzce Nicka do San Francisco. Lauren zamarła, z pistoletem do gwoździ w dłoni, gdy przygotowywała się do przymocowania bocznicy do domu, który budowali Bracia Donovan w ekskluzywnej dzielnicy. Mike pogromił wzrokiem spoconą twarz Lauren. – Mówiłem ci, że musimy skończyć to ogrodzenie dzisiaj żebyśmy mogli zacząć pracować nad pomostem! Zanim Lauren mogła odpowiedzieć, wielka dłoń klepnęła mocno jego prawe ramię. – Mike, zejdź z niej dobra? Mike odwrócił się by spotkać się z wkurzonym spojrzeniem Tony’ego. - Słuchaj, mówiłem jej by pojechała do Hillside i…

- A ja zostawiłem ci wiadomość, że materiały nie dotrą aż do poniedziałku ,więc zaciągnąłem ją tutaj. Mike spojrzał na telefon. Faktycznie ekran pokazywał, że miał nową wiadomość głosową. Cholera. - Chyba wisisz Lauren przeprosiny, - powiedział Tony. Łaskawy ton Tony’ego znowu go rozjuszył. Wbił Tony’emu w klatę dwa palce. – Od teraz masz przestać ustawiać ludzi. Może i jesteś moim bratem, ale to ja jestem szefem i ja decyduję jak ustalać plan. - Czyżby? Ostatnim razem jak patrzyłem, to firma nazywała się Bracia Donovan… Mike chwycił mocno Tony’ego za ramiona i popchnął.– Nie zaczynaj ze mną Tony… Tony odepchnął go cofając Mike’a o parę kroków. – Nie chcesz żebym zaczynał? To nie przychodź tu wrzeszcząc na Lauren, jakby nie wiedziała ,co to jest młotek… To by było na tyle. Mike rzucił się Tony’ego. Napięcie, furia ,która gotowała się w nim w końcu wybuchła. Od dwóch tygodni chciał wcisnąć w kogoś swoje pięści, a teraz miał szansę. Szarpali się jak greko-romańscy zapaśnicy, zataczając się po miejscu pracy, gdy jeden chciał powalić drugiego i mieć nad nim przewagę. Nagle Mike poczuł coś – albo kogoś – atakującego go od tyłu, w akompaniamencie szorstkiego kobiecego głosu, rozsadzającego jego prawe ucho. – USPOKÓJCIE SIĘ. – Miał szyję otoczoną ramionami, kobieca dłoń była rozpostarta na twarzy Tony’ego, a stopa wciśnięta w jego klatę ,gdy Lauren próbowała ich rozdzielić. – Natychmiast przestańcie. Tony pierwszy się cofnął. Lecz jego postawa była nadal pełna agresji, jakby był gotów rzucić się na pierwszą lepszą prowokację. - Możesz ze mnie zejść Lauren. – Powiedział Mike. Albo raczej wychrypiał gdyż silne przedramię Lauren nadal okalało jego gardło. - Nie dopóki nie obiecasz, że się uspokoisz. - Uspokoję jeśli on się uspokoi. – Mike wskazał na Tony’ego brodą. Tony wyrzucił w górę ręce. – Przestanę, jeśli on skończy zachowywać się jak dupek. Lauren zjechała z pleców Mike’a i obeszła go by stanąć między nich. – Nie wiem, co się ostatnio z wami dzieje. Ty – Odwróciła się do Mike’a, - zachowujesz się jakbyś nigdy nie pozbył się kaca po wieczorze kawalerskim Nicka. - No właśnie, - powiedział Tony. – Zachowujesz się jak kutas. - A ty, - powiedziała Lauren, jędza w żołnierskim topie i jeansach, gdy odwróciła się do Tony’ego, - znęcasz się nad nim przy każdej okazji. Wiem, że to dla was trudne, bycie facetami i takie tam, - powiedziała z drwiną, - Ale może rozwiążecie to jak dorośli by reszta z nas mogła spokojnie pracować. Podniosła pistolet do gwoździ i wróciła go pracy. Na szczęście, reszta załogi podążyła za jej przykładem. - Ma rację, - przemówił pierwszy Tony. – Od wieczoru kawalerskiego Nicka byłeś totalnym psycholem, a to nie podobne do ciebie.

Mike spojrzał z zakłopotaniem na Tony’ego. Od nocy z Karen był nierozsądnym kutasem. Bez wątpienia mieli mnóstwo roboty, a to była najbardziej pracowita część roku. Ale to nie usprawiedliwiało tego, jak mocno jechał po Tonym, Lauren i reszcie ekipy. On, który szczycił się swoim opanowaniem, który zawsze utrzymywał spokój i rzadko pozwalał,by coś go wkurwiło, był w totalnym bałaganie drugi raz w życiu. I po raz drugi przez Karen Sullivan. Gdyby tylko mógł wyrzucić to gówno z siebie, to by to zrobił. Był na siebie wkurwiony za to, że nie wyszedł od razu tamtego wieczoru z baru i nie zwiał jak wampir przed czosnkiem. Nie mógł wyrzucić jej ze swojej głowy. Jej zapachu. Smaku. Jak czuł się będąc zanurzonym w jej gładkim, ciasnym wnętrzu. Dźwięki ,jakie wydawała kiedy dochodziła, drżąc i będąc całkowicie poza kontrolą. Chciał oczyścić z niej swoją głowę. Chciał rozkoszować się każdym żywym wspomnieniem. Był teraz w takiej rozsypce, jak wtedy, kiedy zostawił ją tylko z szorstkimi słowami i jeszcze bardziej szorstkim pocałunkiem. Doprowadzała go do szaleństwa. Znowu. - Stary, no daj spokój, może mi powiesz ,co się dzieje? – Powiedział Tony bardziej spokojnym tonem. To był Tony. Szybko się denerwował i szybko uspokajał. Mike i Tony poszli z powrotem do jego ciężarówki i Mike wyjął dwie wody z lodówki, którą trzymał w kabinie. Mike otworzył tylnią klapę by mogli usiąść. – Pamiętasz tę noc w Caesar? - Kiedy zniknąłeś bez żadnego wyjaśnienia? - Taa. – Mike zatrzymał się, wziął łyk wody. – W drodze powrotnej do klubu trafiłem na Karen. - Chyba nie… Mike skinął, z zaciśniętymi ustami. Tony pokręcił głową jakby próbując się z tego otrząsnąć. – O stary. Ona oznacza same kłopoty. Jakby Tony musiał mu to przypominać. Mike nic nie mówił, gapiąc się na zagajnik sekwoi ,który stykał się z posiadłością. – Nie wiem, co takiego w niej jest, - w końcu powiedział. – Jakbym musiał się do niej zbliżać i nie mógł się kontrolować. - Zawsze prowadziła facetów za ich fiuty, - wskazał Tony, - nawet ,gdy się z nią umawiałeś. - Taa, wiem. Ale jak głupi myślałem, że było inaczej. – Pokręcił żałośnie głową. - Czemu tak w ogóle myślałeś? – Zadrwił Tony. - Przy mnie byłą inna. Posiadała ciepłą, zabawną stronę, której za bardzo nie pokazywała. A pomimo tych wszystkich plotek, była dziewicą ,kiedy zaczęliśmy się umawiać. – Nie mógł uwierzyć, że ją bronił. Tony otworzył szeroko oczy, zaskoczony.

- Wiem, też byłem zszokowany. – Nadal pamiętał tę pierwszą noc. Widok zachwyconego zaskoczenia na jej twarzy, kiedy doszła przy jego dłoni. Jak gorąca i niemożliwie ciasna była i ostry krzyż z bólu, którego nie mógł źle zrozumieć. – wszystko w porządku, - wyszeptała przy jego ustach ,gdy zamarł w namacalnym szoku, w połowie będąc wewnątrz. – Chcę tego, chcę tego z tobą. - Zdołałem przekonać siebie samego, że ta cała uwodzicielska bogini suk to była tylko gra. - Domyślam się, że boginią suk była naprawdę. Mimo wszystko, zdradziła cię z najlepszym kumplem. Nawet po tak długim czasie wspomnienie o tym wbiło mu się prosto w żołądek. Wpadł po uszy, przekonując siebie, że zna prawdziwą Karen. Słodką, zaskakująco mądrą, cholernie zabawną dziewczynę, z którą spędził dwa błogie miesiące. Nie manipulantkę, błyskotliwą seksbombę, za jaką uważała ją reszta świata. Tak bardzo ją kochał, że aż przeraziło go to. Tak bardzo jak wtedy, gdy powiedziała mu, że go kocha, a on nigdy nie pozwolił sobie odpowiedzieć tak samo. Nigdy w życiu nie uważał się za tchórza, ale z nią właśnie taki był. Jako dwudziestojednolatek nie był przygotowany na miłość. Nie był gotowy zaangażować się z jedną osobą na resztę życia. Cholera, na początku lata, zanim spiknęli się z Karen, nie był gotowy zaangażować się na więcej niż kilka tygodni. Tak bardzo jak ją kochał, nie zdołał zlekceważyć strachu ,który zmusił go do odrzucenia jej. Pomimo tego, że ją kochał, Mike nie należał do ludzi, którymi kieruje serce czy fiut i znał reputację Karen. Może i była dziewicą, ale bardzo dobrze znała ciało mężczyzny. Widział jak gra, widział jak próbowała jego rozegrać. Chociaż wiedział, że ryzykuje odwożąc ją, działał instynktownie. A Mike nienawidził być manipulowanym. Jego kumpel, Jeremy, doskonale skomentował jego obawy tamtej nocy w barze w Truckee. – Mike, kiedy wrócisz do szkoły, suczki będą same pchały ci się do łóżka. Naprawdę chcesz to sobie darować dla kogoś takiego jak ona? Bez obrazy, człowieku, ale gdy tylko wyjedziesz, spiknie się z kimś innym szybciej niż to możliwe. Jeremy. Gnój zdecydował później udowodnić mu swoją rację idąc do sypialni i pieprząc Karen. Zaatakowały go obrazy i emocje z tamtej nocy. Radość ,jaką poczuł gdy zauważył ją po drugiej stronie pokoju, za którą prawie natychmiast podążyła panika jaką czuł za każdym razem kiedy wpatrywał się w te jej niebieskie oczy pełne miłości i oczekiwań, których nie był pewny czy sprosta. Złość, kiedy zaczęła flirtować z Jeremym. Mike nie chciał się nabrać wiedząc, że chce by był zazdrosny. Była niepewna, co do niego, i miała do tego prawo przez jego odpychającą postawę. Obiecał sobie, że wyciągnie ją na miasto następnego dnia, naprawdę pogada z nią pierwszy raz, naprostuje wszystko.

Pomimo tego ,co mówił Jeremy, pomimo jego własnego strachu, nie chciał stracić Karen. Kochał ją. I chociaż był przerażony jak diabli, wiedział ,że musiał przestać przed tym uciekać. Ale wtedy poszedł po piwo, a kiedy wrócił, Karen i Jeremy’ego już nie było. Kiedy o nich spytał, powiedziano mu, że poszli na górę. - Nadal nie mogę uwierzyć, że to zrobili, - powiedział Mike, próbując wyrzucić wstrętne obrazy ze swojej głowy. Tony położył pocieszająco dłoń na jego ramieniu. Ścisnęło go w żołądku, tak jak wtedy, kiedy szedł tamtego wieczoru korytarzem. Słyszał niewątpliwie dźwięki skrzypiącego łóżka, stłumionych chrząknięć przez lekko uchylone drzwi sypialni. Zerknął przez szparę. Zobaczył tylko tors Jeremy’ego, kobiece długie, opalone nogi rozłożone pod nim. Malutkie stopy w śmiesznych bucikach, na temat ,których drażnił się z Karen tamtego popołudnia. Reszta była zamazana. Pamiętał twarz Jeremy’ego, pełną samozadowolenia. Maskę winy Karen, gdy chwyciła go za ramię i błagała by ją wysłuchał. Jakby mogła się wytłumaczyć. - Przynajmniej mu dokopałeś, - powiedział Tony. – Dał w ogóle radę naprawić sobie zęby? Mike uśmiechnął się ponuro. Nadal pamiętał wyraz satysfakcji na twarzy Jeremy’ego roztrzaskany przez jego pięść, pierwotną przyjemność ,jaką poczuł na widok nowego, pozbawionego zębów uśmiechu Jeremy’ego. – Chyba tak. Po tym wszystkim nie utrzymywałem z nim kontaktu. Zmiażdżył pustą puszkę po wodzie. – Nie mogę uwierzyć, że nadal ma na mnie taki wpływ, jaki miała, - powiedział, waląc pięścią o tylnią klapę. – Pomyślałbyś, że po takim czasie miałbym to gdzieś. Niech ją szlag, po jedenastu latach dalej pierdoli mi w głowie. Tony nic nie mówił wiedząc, że tyrada Mike’a nie wymagała komentarza. Mike rzadko tracił swój spokój, a jego bracia dawno temu nauczyli się słuchać cicho, gdy wszystko z siebie wyrzucał. Po kilku chwilach Tony powiedział, - Wiesz, że pewnie będzie jutro na weselu Kelly. Co zrobisz? Mike zaśmiał się niewesoło. – Będę unikał jej jak plagi. – Jasne. Jakby to było możliwe. - Mądry ruch, - Skinął trzeźwo Tony. - Albo wyciągnę ją stamtąd i przelecę tak, że będę miał jej na zawsze dość. – Ale to może mu zająć kolejne dwadzieścia lat. Tony zaśmiał się. – Wiem, co ja bym zrobił. Mike parsknął. – Taa, wiem, co byś zrobił. Ale potem, byłbyś okropnym zagrożeniem. – Dla Tony’ego wyobrażeniem długotrwałego związki było uprawianie seksu z jedną kobietą więcej niż raz. Nie pozwalał by jego uczucia wszystko komplikowały. Mike, z reguły, też nie. Bardzo cieszył się seksem i lubił uprawiać go regularnie. Zwykle przez jakiś czas umawiał się z kobietą, zawsze będąc jasnym, co do swoich intencji, albo ich braku. Po kilku tygodniach, czasami paru miesiącach, ta, z którą się spotykał

nieuniknienie chciała przenieść ich związek na „następny poziom”. Mike nigdy nie miał problemu ze zrywaniem, nigdy nie był emocjonalnie związany by nawet skusić się na coś innego niż przyjaciele, którzy się bzykają. No i też nigdy, przenigdy, nie pozwolił swojemu fiutowi walczyć z głową, kiedy wyczuł, że kobieta sprawiała więcej problemów niż była tego warta. Jego ostry śmiech zwrócił uwagę Tony’ego. – Wygląda na to, - powiedział. – że, jedyna kobieta, która może owinąć sobie mnie wokół palca to ta, która mnie oszukała. - Taa. Szkoda, że to właśnie Nick zdobył miłą siostrę Sullivan.

Rozdział Piąty Karen chodziła przed garderobą Kelly, czekając na wyjście ostatniej druhny. Biorąc pod uwagę ich relacje Karen nie była zaskoczona kiedy Kelly nie poprosiła jej by została druhną. Jednak była trochę smutna. Wiedziała, że ich matka chciałaby żeby rozwiązały swoje problemy wcześniej i żeby każda odgrywała większą rolę w życiu drugiej. Na Karen spoczywał obowiązek zrobienia pierwszego kroku i oto tu stała. Lepiej późno niż wcale. Ceremonia miała być za dziesięć minut i pewnie nadszedł czas dla Kelly by uspokoiła się w samotności. Karen nie chciała się narzucać, ale nie miała wyjścia. Próbowała zaplanować z nią wyjście na drinka w czwartkowy wieczór tu, w kurorcie PlumpJack, lecz Kelly miała na głowie zbyt dużo szczegółów na ostatnią chwilę. Wczorajsze śniadanie i lunch były zajęte i oczywiście wieczorem była próbna kolacja. Nawet jeśli Karen dałaby radę odciągnąć Kelly, to była tak roztargniona przez Mike’a, że nie potrafiłaby się skupić na tym co chciała powiedzieć. Karen nie mogła winić Kelly za unikanie jej. Nie mogła przypomnieć sobie chociaż jednej rozmowy, która nie zakończyłaby się kłótnią. Kit nagle pojawiła się przy jej boku i szybko ją uścisnęła. – Wszystko będzie dobrze. Po prostu tam wejdź i powiedz co masz do powiedzenia. – Karen oddała uścisk swojej przyjaciółce i cofnęła się patrząc w zachęcające, szare oczy Kit. Jake stał obok niej, wyglądając bosko w swoim garniturze demonstrując to, że wszyscy Donovanowie znajdowali się na tej ziemi po to, by zerkać na nich pożądliwie. Patrzył się na Karen z ostrożną życzliwością, co było niezłą odskocznią od wrogości jakiej spodziewała się po nim Karen. Z tego co wiedziała, wszyscy Donovanowie widzieli w niej małą szmatę, która zjebała wszystko z Mike’em. Nieprzyjemna myśl pojawiła się w jej głowie i zaciągnęła Kit z dala od Jake’a. – Nie mówiłaś Jake’owi prawda? O tym co naprawdę się stało? – Nie była ani zakłopotana ani zawstydzona, ale chciała najpierw powiedzieć Mike’owi, w swoim czasie, zanim dowiedzą się jego bracia. – Nie. – powiedział Kit. – Powiedziałam mu tylko, że to co słyszał nie było dokładnie tym, co się stało i powinien trochę wyluzować. Karen westchnęła z ulgi i ścisnęła w podzięce rękę Karen. Kit pochyliła się i pocałowała ją lekko w policzek. – Pamiętaj, tylko ty możesz kontrolować to co robisz. – Kit i Jake zostawili Karen stojącą przed pokojem Kelly. Karen otoczyła się ramionami czekając, aż służebnica Kelly wyjdzie. Ścisnęła dłoń w pięść, diament znajdujący się w niej naciskał na jej skórę. W końcu ostatnia z trzech druhen… Jenna, Jenny?... coś takiego… sobie poszła.

Mike i Tony wyszli zza rogu gdy właśnie sięgała po klamkę. Obaj obserwowali ją ostrożnie. Mike wyglądał cudownie w swoim garniturze, natychmiast przypominając Karen jak dobrze wyglądał bez niego. Jego nieufne, rozgniewane spojrzenie było tym, co powstrzymało ją przed rozpłynięciem się na drewnianą podłogę. Pogromiła go wzrokiem. – Nie martwcie się. Nie mam zamiaru oblać jej sukni czerwoną farbą czy coś w tym stylu. – Boże, tak trudno było poprosić by ktoś chociaż troszeczkę w nią wierzył? - Jeśli tylko ją zdenerwujesz Karen, to przysięgam… - Mike pozwolił zawisnąć groźbie. - Że co, dasz mi klapsa? – Nie mogła się powstrzymać, drażniąc go. Tony patrzył się na nią gniewnie ze skrzyżowanymi ramionami, jak zły ochroniarz. Pokręciła głową i westchnęła rozdrażniona. – Słuchajcie wy dwaj, chcę dać Kelly naszyjnik mamy, to wszystko. - Pokaż mi go, - powiedział Mike. - Chcesz mnie też przeszukiwać? – Parsknęła Karen, uradowana na mimowolny błysk zainteresowania w bursztynowym spojrzeniu Mike’a. Karen machnęła mu naszyjnikiem przed twarzą. Tony obserwował ich ostrożnie jakby wyczuwając napięcie i przyciąganie. – Jeśli usłyszysz jakieś krzyki to masz moje pozwolenie na atak. – Odwróciła się i otworzyła drzwi zanim mogli ją powstrzymać. Kelly odwróciła się. Karen sapnęła. – Kelly, wyglądasz wspaniale. – powiedziała jednym tchem. Kelly patrzyła się na nią jakby wyrósł jej trzeci cycek. Nie było to dla niej zaskoczeniem, gdyż Karen nie powiedziała Kelly nic miłego od… no cóż, nigdy. - Poważnie, Kel, jesteś jak największe marzenie pana młodego. – Suknia bez rękawów Kelly trzymała jej tułów jak w imadle, ukazując jej godny pozazdroszczenia biust i wąską talię zanim opadła w proste A na podłogę. – Wyglądasz tak bardzo elegancko i seksy. – Przejechała wzrokiem po niej zatrzymując się na dekoldzie. – Nie mogę uwierzyć, że odziedziczyłaś i mózg i te cycki. Kelly zaczęła się śmiać, następnie złapała się na tym, patrząc się ostrożnie na Karen, czekając na przyjęcie ataku. – Co tu robisz Karen? Za dziesięć minut wychodzę za mąż i naprawdę nie chcę teraz się z tobą kłócić. Karen uniosła palec. – Wiem i nie po to tu jestem. Mam coś dla ciebie i obiecuję, że wyjdę. – Wyciągnęła naszyjnik tak, by Kelly mogła go zobaczyć. - Naszyjnik mamy. – powiedziała Kelly, nieświadomie dotykając pasującej bransoletki, która znajdowała się na jej nadgarstku. - Pozwól mi. – powiedziała Karen, unosząc dłonie i sięgając za szyję Kelly, ostrożnie nie naruszając welonu, założyła dwu karatowy wisiorek. – Pewnie masz już coś pożyczonego ale wiem, że mama chciałaby byś to miała na sobie.

Zza niej w lustrze, zauważyła ich odbicia. Łzy błyszczały w oczach Kelly. - Nie wiem co powiedzieć. Dziękuję. Karen zamknęła oczy gdy przepłynęło przez nią ciepło. Niesamowite, pomyślała cierpko, jak dobrze odczuwała bycie miłą. Ale jeszcze nie skończyła. Oblizała suche usta i starała sobie przypomnieć co miała powiedzieć. - Słuchaj Kelly, - zaczęła, miała zaciśnięty żołądek. Jak to możliwe, że nikt nie mówił jak trudno jest przepraszać? – Wiem, że nie byłam najlepszą siostrą. – Zobaczyła szeroko otwarte oczy Kelly. Powróciło ostrożnie spojrzenie gdy Kelly odwróciła się do niej. – No dobra, byłam naprawdę gównianą siostrą. – Miała wilgotne palce i zwalczyła chęć by przetrzeć je o materiał swojej sukienki. – Wiem, że to za mało, za późno, ale chcę byś wiedziała, że cię kocham, Kelly. Kelly pokręciła głową i właściwie zerknęła za swoje ramię jakby czekając aż Ashton Kutcher powie jej, że została wrobiona.4 - Poważnie, Kocham cię i naprawdę się cieszę twoim szczęściem. Nick to świetny gość, i wiem, że dobrze cię traktuje. - Karen dobrze się czujesz? Nie jesteś, chora, czy coś w tym stylu? We Stanford jest świetny szpital i mamy najlepszych specjalistów… Karen zaśmiała się. – Nic mi nie jest, doktorku, nie jestem śmiertelnie chora. Któregoś dnia opowiem ci wszystko o mamie, terapii i zastanowię się nad tym co jest najważniejsze, ale dzisiaj musisz wyjść za mąż. - Trzymam cię za słowo. – Powiedziała Kelly, nadal całkowicie zdezorientowana. Spojrzała znowu na zegarek. – Lepiej już wyjdę. Karen uśmiechnęła się. – Lepiej tak. Karen przytrzymała drwi, gdy Kelly wychodziła z garderoby i zaśmiała się na widok stojących tam nadal, jak ochroniarze, Mike’a i Tony’ego. – Twoje psy obronne. – wymamrotała do Kelly. – Widzicie? Jest w jednym kawałku. Żadnych łez, zadrapań czy rozczochranej fryzury. – Odwróciła się z powrotem do Kelly – Bądź szczęśliwa. Kelly wyciągnęła ręce by ją przytulić lecz Karen przytrzymała ją z dala od siebie. – Nie chcę ci niczego popsuć, - szybko się wytłumaczyła gdy zauważyła błysk odrzucenia na twarzy Kelly. Karen uniosła się na palcach, pocałowała siostrę w policzek i odwróciła się, widząc swojego ojca stojącego z Mike’em i Tonym. Po potrząśnięciu ręki Ryana Sullivan, Tony odszedł by zająć miejsce obok Nicka, lecz Mike zwlekał. - Gotowa? – Ich ojciec zapytał Kelly. Skinęła i przyjęła jego ramię. Gdy szli korytarzem oboje obejrzeli się za siebie, przyjemnie oszołomieni. Karen zaczęła za nimi iść by zająć miejsce zanim ceremonia się zacznie lecz została zatrzymana przez silny chwyt Mike’a na jej ramieniu. Praktycznie słyszała jak skóra jej skwierczy na ten kontakt, przesyłając spirale pożądania przez kończyny. Gorące i żywe wspomnienia wskoczyły do jej głowy. 4

U nas było to „Mamy cię” Szymona Majewskiego.

Mike, twardy i gruby przy jej języku gdy go ssała. Jego usta i język zanurzone między jej udami, delektujące się jej wilgotną, soczystą płcią i dające jej orgazm jak nikt inny. Oczy jej się zamknęły na wspomnienie jak ujeżdżał ją, napierał tak mocno, dokuczając, zmuszając by błagała. Pokręciła głową, odrzucając pokusę by zaciągnąć go do garderoby. Nie może znowu się mu dać, - albo sobie. Nie może wpaść w tę pułapkę, nie ważne jak bardzo go pragnęła. Przez dwa tygodnie próbowała wyrzucić sobie z głowy ich spotkanie, zamiast tego skupiając się na jak najlepszym sposobie by się zbliżyć do Mike’a i zmusić go do wysłuchania prawdy. Lecz wystarczył tylko jeden dotyk by rozpadła się na kawałeczki. Znowu. - Co kombinujesz, Karen? - Puść mnie proszę, - powiedziała cicho. Nie zrobił tego. – Przez całe swoje życie byłaś niemiła dla swojej siostry, a tu nagle stałyście się przyjaciółkami? Nie kupuję tego. Wykręciła swoją rękę z jego uścisku. Miała już na końcu języka zgryźliwą uwagę. Zamiast tego powiedziała. - Ludzie się zmieniają Mike, Nawet ja. Przesunął po niej oceniającym spojrzeniem, od pomalowanych na różowo paznokci u stóp do potarganych loków. – Zdarzenie sprzed dwóch tygodni jest tego przykładem? Gorąco pojawiło się na jej policzkach, a zranienie zacisnęło jej klatką piersiową, które szybko zostało zastąpione złością. – Pierdol się, Mike. Otworzył usta lecz nie zdołał odpowiedzieć. Nick wysunął głowę zza rogu i pomachał niecierpliwie do Mike’a by zabrał swój tyłek na ołtarz. Karen poszła za nimi przez trawnik i usiadła przy Kit. Nick i jego bracia stali przy ołtarzu, czekając. Wszyscy wyglądali jak

reklama

cudownych ochroniarzy. Harfiarz zaczął grać pierwsze nuty marszu weselnego i wszyscy wstali by patrzeć jak Kelly szła przejściem. Naprawdę wyglądała jak anioł, pomyślała Karen, zaskoczona swoim sentymentalnym zwrotem myśli. Za welonem niebieskie oczy Kelly błyszczały ze szczęścia, a usta jej drżały nawet gdy się uśmiechała. Nawet w najbardziej śmiałych marzeniach Karen nie wyobrażała sobie, że jej najlepsza przyjaciółka i młodsza siostra skończą z Jackiem i Nickiem Donovan. Świat był dziwny. Karen spojrzała na ołtarz i zaciągnęła się powietrzem kiedy ujrzała Nicka. Promieniał gdy patrzył na Kelly. Miłość z całego wszechświata znajdowała się tam, na jego twarzy. Karen zamknęła oczy. Jakby to było mieć faceta, który by tak na nią patrzył? Spojrzała na Mike’a, jej oczy lgnęły do niego jak magnez. Patrzył się na nią, lecz bez żadnej miłości. Obserwowała go, budująca się złość odwróciła jej uwagę od piękna ceremonii.

Nie była sama w tym komplecie dwa tygodnie temu, a Mike zachowywał się nie w porządku sprawiając, żeby czuła się nędznie. To by było na tyle z jej planów na przyjazną rozmowę. Karen prawie skusiła się zrezygnować ze swoich zamiarów by powiedzieć Mike’owi prawdę. Nie, pomyślała. Musiała. W głębi duszy wiedziała, że będzie się czuła lepiej gdy wyjawi sekret, uwolni się od niego. Przez jedenaście lat sama nosiła to brzemię wstydu i samo wstrętu, a porzucenie przez Mike jedynie to spotęgowało. Nadszedł czas by dowiedział się prawdy, by w końcu mogła ruszyć naprzód. Skupiła się znowu na Mike’u, który cały czas się na nią patrzył. Wyraz jego twarzy nie ukazywał właściwie miłości, lecz nie był też wrogi. Wydawało się jakby się jej przypatrywał, próbując rozgryźć. Sprawiła, że spuścił wzrok. Wprawiała go w zakłopotanie. To dobrze. Miała nadzieję, że był pożerany przez to, co wydarzyło się dwa tygodnie temu i zdezorientowany przez jej dzisiejsze zachowanie. Najwyższy czas by ktoś podważył jego założenia. Może w końcu zda sobie sprawę jak bardzo się mylił przez ten cały czas. Pięć minut po tym jak Karen weszła na salę, była gotowa już wyjść. Była wdzięczna za to, że zmusili ją do pozowania tylko do kilku szybkich zdjęć, zwłaszcza gdy fotograf umieścił ją przed Mike’em. - Hej, wielkoludzie, połóż rękę na ramieniu tej małej blondynki. Wszyscy jesteście rodziną. Zrób tak żeby wyglądało to miło. Spojrzała się na swoje ramię, które było odkryte za wyjątkiem cienkich ramiączek, podtrzymujących jej sukienkę. Szokująco nie pojawił się żaden ślad czy siniak. Nadal czuła dotyk dłoni Mike’a na swojej nagiej skórze, delikatne zataczanie kółek jego kciuka. Odwróciła się by spojrzeć na niego ale patrzył się na wprost, jakby nieświadomy swojej czułości. Chętna uciec i utopić nerwy w szampanie, Karen ruszyła prosto do baru. Złapała za kieliszek, wzięła porządny łyk i rozejrzała się dookoła. Obiektywnie przyznała, że zorganizowali cudowne przyjęcie. Ale przecież było to PlumpJack., jedno z najładniejszych miejsc w Dolinie Squaw. Stoły były poustawiane dookoła platformy. Kelnerzy podawali przystawki takie jak figi otoczone szynką parmeńską czy płonące kanapki z pstrągiem, podczas gdy obfity bufet z owocami morza oczekiwał na przybycie młodej pary. Nie, samo przyjęcie nie stanowiło problemu. Chodziło raczej o listę gości. Karen nie rozglądała się za bardzo podczas ceremonii, skupiona na Mike’u, ale teraz rozpoznała kilka twarzy mężczyzn i kobiet ze szkoły średniej. Przeskanowała tłum w poszukiwaniu Kit i zauważyła jak rozmawiała z Marią Donovan. Nie ma mowy by poszła zagłębić się w tę rozmowę. Wcześniej, kiedy Karen próbowała pogratulować jej ożenku syna, Maria spojrzała nad Karen jakby nie istniała. Karen wyprostowała się i podeszła do najbliższego, pustego stolika. Przynajmniej Kelly zrezygnowała z wyznaczonych miejsc więc Karen nie była zmuszona siedzieć przy

stoliku z, powiedzmy, Katie Hossford, która gromiła Karen wzrokiem i tak ściskała nadziewanego kurczaka, że Karen zaczęła się martwić o jej wzrok. Siedziała przez parę minut, obserwują gości i udając zwyczajność. Zazwyczaj będąc w centrum na każdej imprezie, duma Karen została podszarpana kiedy nikt z nią nie usiadł, nawet wtedy gdy stoliki zaczęły się wypełniać. Po chwili nie mogła nic poradzić na swoje rozbawienie. Kilkoro mężczyzn, kilku znała a kilku nie, uśmiechali się do niej i dawali do zrozumienia, że chcieliby się do niej dołączyć. Wszyscy szybko zostali postawieni do pionu przez żony i dziewczyny, stąpające im po piętach. Zostanie tylko na pierwszy taniec, a potem wyniesie się stąd w cholerę. - Widzę, że nie jesteś zbyt popularna. Karen okręciła się na krześle i spojrzała gniewnie na Mike’a. Jeszcze mu nie wybaczyła wcześniejszej odzywki. – Nie mogę ich winić, - powiedziała, patrząc się na byłych znajomych z klasy. – W większości chłopacy zdradzali je ze mną. Mike usiadł, zaskakują ją. – Przynajmniej jesteś szczera sama ze sobą. - Staram się. Obserwowała go gdy zamawiał od kelnera kieliszek wina. - A ty co cały czas z tym winem? Mike uniósł pytająco brew. - Nigdy nie myślałam, że lubujesz się w winach. Wydaje się to takie wytworne. – Mike uniósł kąciki ust, ledwo tworząc uśmiech i Karen powstrzymała się przez rzuceniem mu się na kolana i złapaniem tej wargi między swoje usta. - Tylko dlatego, że nie jestem karierowiczem jak Jake, - powiedział i uśmiechnął się, nie oznacza, że nie doceniam ładnych rzeczy. Mamy klienta, dewelopera, który buduje w okolicy domy z wyższej półki. Jest wielkim miłośnikiem wina i wciągnął mnie w to. – Przerwał gdy kelner przyniósł mu kieliszek. Widok rozkoszy od pierwszego łyku sprawił, że zmysły Karen ostro się ożywiły. Mimo, że robił za praktycznego i nie absurdalnego, pod spodem Mike był skrytym sensualistą. W życiu rozkoszował się przyjemnością. Dobre jedzenie, dobre wino. Dobry seks. Karen zacisnęła uda pod stołem i mentalnie dała sobie kopniaka. Jaką była masochistką będąc tak napaloną na kolesia, który przy każdej okazji ją obraża? Przez jakąś chwilę siedzieli w milczeniu. Napięcie wibrowało między nimi gdy Karen przygotowywała się na kolejny werbalny atak. Ale nie odzywał się. Nieznacznie się rozluźniła wdzięczna za to, że siedział z nią przy stoliku by nie wyglądała jak frajerka. Następnie poproszono wszystkich o powstanie i powitanie młode państwo Donovan. Karen klaskała tak mocno jak inni. - Zazdrosna? – Powiedział miękko Mike. - Oczywiście, - Przyznała. – Ale cieszę się jej szczęściem. - Nie rozumiem cię. Przez tak długi czas nie mogłaś znieść Kelly, a teraz stałaś się naraz starszą siostrą, na której można polegać?

Włoski stanęły jej na karku i zaczęła odpowiadać, ale jej przerwano. - Michael, czemu tu siedzisz? Karen prawie jęknęła i zmusiła się do uśmiechu, patrząc na matkę Mike’a. Maria Donovan miała taki wyraz twarzy jakby właśnie zjadła łajno. - Mamo, pamiętasz Karen, siostrę Kelly? – Powiedział Mike. - Tak, pamiętam. – Najwyraźniej zapamiętała wszystko to, co mówili inni. - Musisz być bardzo szczęśliwa z powodu Nick’a. – Powiedziała Karen najbardziej czarującym głosem. - Kelly to cudowna młoda dama. Każda matka byłaby szczęśliwa, mając w rodzinie taką synową. – W przeciwieństwie do ciebie ty mały włóczęgo. Karen słyszała ją głośno i wyraźnie lecz utrzymała uśmiech na swojej twarzy. Odkładając na bok przeszłość, jeśli istniał jakiś powód by ona i Mike nigdy nie mogliby być razem, to właśnie przez Marię Donovan. - Kelly też ma duże szczęście, że spotkała Nicka. Maria odwróciła się do Mike’a, wyraźnie mając wyrąbane na to, by zachować się cywilizowanie podczas rozmowy z kobietą, która napaskudziła z jej synem. – Mike, może usiądziesz z Tonym i Lauren? Twój ojciec i jak siedzimy przy stoliku obok. – Wskazała na stolik znajdujący się bliżej bufetu, po drugiej stronie parkietu. Karen patrzyła się na kieliszek szampana mając nadzieję, że jej upokorzenie nie było widoczne. Jego pieprzona mamuśka zabierała go stąd. Nie powinna była przychodzić. Mogła się zmienić tak jak chciała, ale nastawienie innych pozostałoby takie samo. Prawie spadła z krzesła kiedy Mike powiedział – Dobrze mi tu, mamo. Nie martw się. – Maria wyglądała jakby chciała się kłócić, lecz Mike miał srogą minę ostrzegając ją, by nie robiła scen. - Nie musisz mnie niańczyć, Mike. – Powiedziała Karen. Jednak został i Karen wzięła to za dobry znak. Zamówiła kolejny kieliszek szampana i łyknęła trunek na odwagę. Nadszedł czas by powiedzieć mu prawdę.

Co on do cholery wyprawiał? Powinien unikać jej jak ognia, a nie siedzieć tu i gawędzić sobie podczas gdy jego fiut był tak twardy, że praktycznie uderzał o blat stołu. Ale wyglądała tak smutno, siedząc tak sama. Wrażliwa. Taa jasne, parsknął cicho sam do siebie. Była tak wrażliwa jak barakuda. Jednak nie mógł zostawić jej samej. Ciągnęło go do niej, jakby trzymała mu jaja na smyczy. Pobudzenie eksplodowało w jego żyłach w momencie gdy dotknął jej jedwabnej skóry podczas fotografowania. Dzięki Bogu, jego marynarka od garnituru była na tyle długa, że zasłaniała mu krocze. Teraz przez wiatr drażniący jej miękkie loki i podsyłający mu pod nos jej słodki, seksowny zapach, obawiał się że zrobi coś niestosownego. Obserwował jak sączyła szampana i oblizywała nerwowo usta. Nie pamiętał kiedy ostatnim razem widział, ją taką cichą.

Kropla szampana uciekła na jej błyszczącą, dolną wargę i nie myśląc, po prostu wyciągnął dłoń i starł ją opuszkiem kciuka. Otworzyła usta zaskoczona, a na widok swojego dużego palca przy jej pełnej wardze mignął mu nagły, bolesny obraz. Te pełne usta okrążające główkę jego penisa, wysuwający się języczek po to, by zlizać kroplę wysączającą się w czubka. Skończył z gierkami. Wstał i złapał ją za nadgarstek, podciągając na nogi. – Chodź. – Karen potykała się, idąc za nim kilka kroków, potem zatrzymała się, ciągnąc go za uścisk. – Gdzie idziemy? - Do twojego pokoju. - Czemu? - Nie bądź śmieszna. – Ledwo zauważył gapiów, których uwagę przyciągnęli manewrując między stolikami. Niech patrzą. Przez dwa tygodnie był torturowany przez obrazy jej, nagiej, z wodą spływającą po jej gładkich plecach, wygiętych by wziąć go głębiej. Jej nogi owinięte wokół jego ramion gdy lizał i ssał piękne, gładkie wargi. Musiał znów ją mieć i do diabła z tym, co myśleli sobie inni.

Rozdział Szósty W połowie drogi do portierni Karen wcisnęła obcasy w kamienną ścieżkę. - Puszczaj mnie, - Krzyknęła, kiedy Mike wyciągnął ją ze ścieżki i pchnął na pień drzewa. – Czego chcesz? - Chcę zabrać cię na górę. – powiedział, pochylając się tak, że otarł się swoją naprężoną erekcją o miękkość jej brzucha. – Rozebrać i spędzić resztę nocy na pieprzeniu cię do nieprzytomności. – Umieściła dłonie na jego klacie lecz nie pchnęła. – Nie rób tego, Mike. – wyszeptała łamiącym się głosem. - Nie chcę tego. Schylił głowę by ją pocałować lecz odwróciła ją w ostatniej chwili. Mike umieścił usta w jedwabnej krzywiźnie jej szyi. - Musimy pogadać, - W połowie wyszeptała, w połowie wyjęczała. Może powinna zabrać go do siebie na górę, gdzie mogliby porozmawiać na osobności. - Wiem jak lepiej możesz wykorzystać swoje usta. Gorący, wilgotny dotyk jego ust na jej gardle momentalnie ją sparaliżował. Wbrew swoim zmysłom, złapała go za kark i odwróciła głowę, zanurzając nos w jego włosach. Zacisnęła się jej cipka gdy zaciągnęła się czystym zapachem jego szamponu, zmieszanego z jego własnym unikalnym, męskim. Nie, jeśli pójdą do jej pokoju to nie będzie żadnej rozmowy. Nawet wiedząc co do niej czuł, była bardzo, bardzo chętna się poddać. - Przestań, - powiedziała znowu, odpychając nieprzekonywująco jego klatę. – Nie chcę, - chociaż wymawiając te słowa, nie mogła przekonać własnego ciała. - Bzdura, - powiedział i szorstko wsunął dłoń pod jej sukienkę, - Jesteś tak podniecona, że aż masz mokro. – Powiedział zanurzając zęby w jej ramieniu gdy stanowczo głaskał jej płeć. – Nie mogę przestać o tobie myśleć. – powiedział w trakcie miękko- ssących pocałunków. – Myślę tylko o tym by się znowu w tobie znaleźć, - Wsunął palec pod majteczki, naciskając mocno na jej kremowe wejście. Jęknęła wykorzystując ostatnią cząstkę zdecydowania by nie bryknąć ku jego dłoni. O Boże, tak łatwo by było dać mu to co chciał. Czego sama chciała. - Może jeśli przestanę z tym walczyć to wypieprzę sobie ciebie z głowy. – Zamarła, od jego słów ból wystrzelił lodowatymi pociskami po jej plecach. – Byś mógł w końcu o mnie zapomnieć, raz na zawsze? – Wyszeptała. Nie musiał odpowiadać. Prawda była widoczna w jego oczach. Nienawidził siebie za to, że jej pragnął. Sięgnęła w dół, łapiąc go za nadgarstek i odsuwając spomiędzy swoich ud, wbijając paznokcie kiedy nie zareagował od razu. – Powiedziała PRZESTAŃ. – Zażądała srogo, jej postanowienie powróciło natychmiast.

Miała już tak dość uprawiania seksu z facetami, którzy chcieli tylko jej ciała. Skończyła z pozwalaniem im, by brali co chcieli nie zważając na jej uczucia. - Czemu mnie odpychasz? To nie jest skomplikowane. Pragnę cię, wiem że ty pragniesz mnie, - Jego oddech zamienił się w rozgniewane sapnięcia, a jego bursztynowe oczy migotały, gdy pożądanie zmieszało się z frustracją. - Jestem już zmęczona tym, że bierze się mnie za tępaczkę, którą faceci mogą przelecieć i zapomnieć, - Rzuciła, nurkując pod jego ramionami i odpychając się od drzewa. Odwróciła się do niego twarzą. – Wszyscy jesteście tacy sami. Nawet mnie nie lubicie, ale oczekujecie, że rozłożę przed wami nogi byście mogli sobie ulżyć. - Ty też sobie ulżysz, - powiedział Mike. Tylko z tobą, pomyślała. – Nie o to chodzi. Chcę mieć kogoś, kto ujrzy mnie całą, który właściwie polubi mnie zanim przeleci. Zacisnęło jej się w żołądku od chłodnego parsknięcia Mike’a – Na to już chyba trochę za późno, prawda? Odkąd cię znam, bawiłaś się kolesiami, wykorzystując ich pożądanie, by dostać to co chciałaś. Skąd teraz ta zmiana? - Nigdy nie igrałam z tobą, Mike. – powiedziała miękko. Zmarszczył brwi i skrzywił usta ze zniesmaczenia. – Skarbie, byłem z nich wszystkich największym głupcem. – Zrobił dwa, gniewne kroki i złapał ją za ramiona, pochylając się o kilka centymetrów dopóki jego rozgniewanie oczy nie znajdowały się na tej samej wysokości, co jej. Jego głos był wkurwionym szeptem gdy powiedział, - Właściwie to prawie zdałem sobie sprawę, że cię kocham zanim sobie poszłaś i przeleciałaś tego całego Jeremy’ego. Gorzki dźwięk bólu wyrwał jej się z gardła. Nie wiedziała co ją bardziej zraniło, paskudne wspomnienie Jeremy’ego czy to, że Mike wspomina o miłości najbardziej ciętym tonem. – Nie przeleciałam Jeremy’ego! – Krzyknęła tak głośno, że pewnie goście weselni ją słyszeli pomimo grającej kapeli. - Gówno prawda! Widziałem cię Karen! Widziałem jak leżał na tobie… - Widziałeś jak mnie gwałcił! Mike zamarł z opuszczoną szczęką. Pokręcił głową, zaprzeczając prawdzie. Skurczył jej się żołądek. Nie wierzył jej. Starała się przekonać, że nie miało to znaczenia, ale jego niedowierzanie pokroiło jej serce jak plasterki z chirurgiczną precyzją. - Zgwałcił mnie, - Powtórzyła gdy Mike stał cicho, dalej kręcąc głową. – Nie wierzysz mi, tak jak nie uwierzyłbyś mi wtedy, ale taka jest prawda. - Ale widziałem… - Nie masz pojęcia, co widziałeś, - Rzuciła. Chciała by Mike coś powiedział, cokolwiek. Nic nie mówił, był blady, miał twarz bez wyrazu gdy zaciskał i luzował pięści po bokach oraz kręcił głową, zaprzeczając.

Mike ledwo słyszał Karen przez ryk w swoich uszach. Gwałt? Jeremy? Mógł być przez tyle lat w błędzie? Spojrzał na Karen, na zniszczenie i wściekłość na jej twarzy. Mogła być manipulacyjną suką ale nie kłamała. A jeśli chciała sprawić by czuł się okropnie to miała wiele innych sposobów na upokorzenie go. Nie kłamałaby w takiej sprawie. Jakoś każdą cząstką siebie to wiedział. Patrzyła się, czekając by coś powiedział, ale nie mógł wydusić z siebie żadnego słowa. Okręciła się na pięcie i pobiegła ścieżką. Wiedział, że powinien ją zatrzymać ale jej wieści odrętwiły go. Obrazy z tamtej nocy przemknęły mu przez głowę i nagle zwrócił uwagę na małe szczegóły. Sposób, w jaki ciało Jeremy’ego unosiło się nad o wiele mniejszą posturą Karen. Jego ramię częściowo zakryte przez tors, leżące na jej klatce piersiowej, jakby ją przytrzymywał. Przy takiej pozycji z łatwością mógł zakryć jej usta, tłumiąc jej krzyki. O Chryste. Widział jak to się działo i nic nie zrobił by jej pomóc. Stał na zewnątrz sypialni i czekał aż Jeremy skończy… Skończy ją gwałcić. A następnie ją odepchnął, traktując ją jakby była nieczysta kiedy wyciągała do niego ręce, błagając o pomoc. Jego nogi stały się nagle zbyt wiotkie by go utrzymać i zatoczył się do ławki. Zwiesił głowę między kolanami, dysząc z braku powietrza. - Mike, gdzie ty do cholery byłeś! Czas na toast. – Mike podniósł głowę by spojrzeć na swojego poirytowanego, młodszego brata i swoją nową bratową. Jake i Kit podążali tuż za nimi. Gdy tylko Kelly zobaczyła jego twarz, jej zmarszczenie brwi zamieniło się w zaniepokojenie. - Mike, wszystko w porządku? Jesteś szary! – Unosząc suknię, Kelly ruszyła naprzód i złapała go za nadgarstek, by wyczuć puls i odchyliła Mike’owi głowę do tyłu żeby spojrzeć w oczy. – Brałeś coś? - W końcu ci powiedziała prawda? – Kit powiedziała cicho. Mike spojrzał na Kit, miała poważne i szeroko otwarte oczy, jej pełne usta uformowały się w linię napięcia. - Powiedz, że to nie prawda, - Ledwo mógł wydobyć słowa przez gulę w gardle. - Co? – Powiedziała Kelly, zdezorientowana. Kit pokręciła głową, ignorując roztargnienie pozostałych. – Chciałabym, ale to ja zawiozłam ją na pogotowie. - O czym wy gadacie? – Zapytał Nick. Mike z trudem trzymał pod kontrolą obrzydzenie do samego siebie. – O Karen, o Jeremy, o tym co on… - Przerwał. To była tajemnica Karen. To ona zdecyduje czy i kiedy im powie. – Muszę iść. Muszę ją znaleźć. – Odepchnął się od ławki i pobiegł do portierni by odnaleźć Karen.

Mike zatrzymał się przed drzwiami. Co miał jej powiedzieć? Wina i wstyd go krytykowały. Gdyby tylko nie był tak przerażony perspektywą zakochania się, to nie byłaby teraz sama. Do diabła, nigdy nie powinien spraszać Jeremy’ego lecz zamiast tego podążyć za uczuciami i cieszyć się każdym momentem, jaki z nią dzielił. Zapukał do drzwi trzema szybkimi uderzeniami. Nic. Znowu zapukał, przykładając ucho do drzwi i nasłuchując stłumione kroki. Miała założony łańcuch więc drzwi otworzyły się tylko na kilka centymetrów. Przez szparę zerknęła na niego jednym, dużym, załzawionym okiem. Przełknął konwulsyjnie, niepodobnie bliski popłakania się. – Mogę wejść? Zamknęła drzwi i Mike usłyszał sunięcie otwieranego zamka. Drzwi otworzyły się i wszedł, idąc za nią na werandę. Otwarta butelka wina stała na stole, tuż obok kieliszka. Karen przebrała się z sukienki w brzoskwiniową, frotową bluzę na zamek i spodenki, które odkrywały jej długie, opalone nogi. Będąc boso, sięgała mu do połowy klaty i był porażony tym jaka była drobna. Za drobna by obronić się przed większością mężczyzn. Na tę myśl ręce mu się zatrzęsły. Zwalczył pokusę by wziąć ją w ramiona i błagać o przebaczenie. Bez pytania, Karen nalała mu wina i usiadła na jednym z żelaznych krzeseł. Usiadł obok niej i wziął niezły łyk. Patrzył się na jej profil, mały, prosty nos, pełne usta ułożone w linię nad małą, zadartą brodą. Chciał by na niego spojrzała lecz trzymała odwrócony wzrok, patrząc na widok Doliny Squaw. Jeszcze nigdy tak się nienawidził. – Karen, jestem ci winien przeprosiny, - zaczął. Chryste, to brzmiało tak lamersko i nieodpowiednie. - Próbowałam wzbudzić w tobie zazdrość. – powiedziała miękko, nadal patrząc się na horyzont. – Byłam taka zła, że wyjeżdżałeś wcześniej i że okłamałeś mnie w sprawie mieszkania. W końcu zdałam sobie sprawę, że nigdy nie odwzajemnisz mojej miłości i chciałam cię zranić. – Odwróciła się twarzą do niego z dziwnie pustym wzrokiem. – Myślałam, że jeśli wzbudzę w tobie zazdrość to w końcu zabierzesz mnie do domu. – Mike nic nie powiedział, wyczuwając, że musiała wyrzucić z siebie wspomnienia i że zasługiwał na każdą porcję bólu i odrzucenia jakie wywoływały jej słowa. - Powiedział, że da mi nauczkę bym nie zadzierała z jego kumplem. Jakby cię bronił. – Powiedziała krótko, śmiejąc się niewesoło. Wypełniła dwa, puste kieliszki do wina. Mike wcisnął sobie kciuki do oczu jakby to mogło powstrzymać obrazy przepływające przez jego głowę. Patrząc wstecz, nie zdziwiło go to, że Jeremy był zdolny do takiej brutalności. Był popapranym typem, który uwielbiał imprezować na granicy. Kobiety traktował jak rzeczy. Wina ścisnęła klatkę Mike gdy zdał sobie sprawę, jak nieświadomy był prawdziwej natury Jeremy’ego, że taką osobę wprowadził do ich życia. Zastanowiło go ile kobiet jeszcze zranił.

- Czemu nie poszłaś na policję? – Pożałował tych słów w chwili gdy opuściły jego usta. W końcu skupiła się na nim, złość i niedowierzanie trzeszczały jej w oczach. – Mój chłopak by mi nie uwierzył więc dlaczego miałaby policja? Wzdrygnął się zawstydzony. – Kit mówiła coś o szpitalu. – Usłyszał jak mówił. Z jednej strony nie zniósłby odpowiedzi, ale musiał, jakby doświadczając sam bólu, mógłby wchłonąć trochę jej. Karen piła wino i patrzyła w dal. – Później trochę krwawiłam i chciałaa to sprawdzić, nie wspominając już czy nie zaraził mnie czymś. – Gniew i wina prawie go przytłoczyły i zapragnął jeszcze raz walnąć Jeremy’ego w twarz. Lecz tym razem nie skończyłby na wybijaniu mu zębów. Nie, robiłby mu czaszkę i wyrwał jaja by już nigdy, przenigdy nie zranił innej kobiety. – O Boże. - Teraz już jest w porządku. Żadnych trwałych ran. – powiedziała tak po prostu. - Tak mi kurewsko przykro. – powiedział wyciągając rękę by ją dotknąć, lecz powstrzymał się zanim doszło do kontaktu. Był ostatnią osobą, której dotyku pragnęła. – Oddałbym wszystko by cofnąć czas i zmienić to, co się stało. Wszystko. Karen oparła się o oparcie krzesła i położyła stopy na balustradę, jeszcze raz odwracając się do niego twarzą. – Wiem, ale nie możesz. Była taka piękna. Promienie zachodzącego słońca nadawały połysk jej śniadej brązowej skórze i tworzyły złote przebłyski w jej jasnych włosach. Nawet z popuchniętymi oczami i czerwonym nosem była piękniejsza od kobiet, które spotykał. Przez jedenaście lat odpychał każdą myśl, nie potrafiąc myśleć o niej i o chwilach, które spędzili bez złości i goryczy. Teraz to wszystko uleciało, pozostawiając go z niczym więcej jak tylko głębokim, bolącym żalem i pewnością, że odrzucił coś bardzo, bardzo ważnego. - Przepraszam. – Powtórzył. Jakby to w czymś mogło pomóc. - Wiesz jak okropnie się czułam, wiesz jak to jest mieć kogoś, kogo się kocha, a kto odwraca się do ciebie plecami, w taki sposób? – Wykrztusiła. Ból i wina plądrowały jej twarz. Lecz nie pozwoliła by to ją powstrzymało. Przez jedenaście lat sama nosiła to brzemię i ból. Nie naprawi wszystkiego zwykłymi przeprosinami. – W ogóle ci na mnie nie zależało, inaczej nie potraktowałbyś mnie w ten sposób. Jakbym była jakimś gównem, które można sobie zeskrobać z buta. Wzdrygnął się jakby otrzymał cios, a usta zacisnął mocno. Lecz przedtem Karen zauważyła jak zadrżały. – Zależało mi, - powiedział duszącym się głosem. – Tak bardzo mi zależało, że aż się przeraziłem, dlatego uciekałem od ciebie zamiast być szczerym tak jak należało. – Zamknął oczy, jedna, duża łza zakręciła się pod grubymi rzęsami. Przetarł gniewnie oczy. Wziął głęboki, drżący oddech i Karen próbowała ignorować, nie możliwe do pominięcia, uczucie mięknącego serca.

Kiedy płakał, jego piękne, bursztynowe oczy były bardziej zielonej. – Ale to nie jest wytłumaczenie. Powinienem ci ufać, ufać swoim uczuciom. Nie mogę prosić cię o przebaczenie. – powiedział trzęsącym się głosem. - Ale zrobiłbym wszystko by to cofnąć. Z jednej strony chciała wskoczyć mu na kolana ale z drugiej chciała wbić mu nóż jeszcze głębiej. Lecz z powoli wyczerpującą się złością, czuła się jakby ulatywało z niej powietrze. Obserwowała Mike’a, tak wyraźnie pożeranego przez winę. Kiedy wyobrażała sobie tę scenę, myślała, że będzie się tym napawać, że miała szansę utrzeć mu nosa za to jak bardzo się mylił. Skończyła drugi kieliszek wina. - Zabawne. Myślałam, że dobrze będzie sprawić ci ból, ale tak nie jest, - powiedziała, trochę niewyraźnie. - Ale musze powiedzieć ci to samo. Nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo zależy mi na tym, co o mnie myślisz dopóki nie spotkałam cię w Cesarzu. To, jak na mnie patrzyłeś… Skrzywił się na wspomnienie tamtej nocy. Położył rękę częściowo na kieliszku, częściowo na żelaznym stole. Z długimi palcami, opalona i wyglądająca na silną ze starannie obciętymi paznokciami. Miał strup na kciuku, a paznokieć był lekko potłuczony. Bez zastanowienia położyła dłoń na jego, zdajając sobie sprawę, że palcami nie sięgała nawet do pierwszych kłykci. Odwrócił dłoń, zgarniając jej własną i splatając ich palce. Ciepło rozprzestrzeniło się z jej palców, po ramieniu i osadziło się w podbrzuszu, Przez kilka długich chwil patrzyli się na siebie, nie mówiąc nic. Łatwo by było czuć urazę lub wykorzystać jego winę by nim manipulować. Ale tak dobrze było po prostu trzymać go za rękę, czując komfort tego, że prawda w końcu wyszła na jaw. - Chciałbym ci to wynagrodzić, - powiedział. – Tę noc w Cesarze… wszystko. - Noc w Cesarze była nawrotem. - Co masz na myśli? - Po śmierci mamy zastanowiłam się nad swoim życiem, zwłaszcza nad związkami z facetami i zdałam sobie sprawę, że muszę się zmienić. Ścisnął jej dłoń zachęcająco. - Nigdy tak naprawdę nie wierzyłam, że ktoś kiedyś może mnie pokochać, wiesz? A sposób, w jaki się zachowywałam, w zasadzie mi to gwarantował. – Wzięła kolejny łyk wina. – Jeśli chodzi o facetów to wiedziałam, że żadnemu nigdy tak naprawdę na mnie nie zależało, ale przynajmniej mogłam wykorzystać seks by dostać to, co chciałam. – Uśmiechnęła się niewesoło. - Przynajmniej przez większość czasu. Pamiętam nasz pierwszy raz, - powiedziała. – Nigdy przed tobą nie chciałam tego robić. A kiedy ten pierwszy raz dałeś mi orgazm… Zamknęła oczy, delektując się wspomnieniami jak dużym kawałkiem czekoladowego ciasta. – Wiedziałam, że byłem tym jedynym i wiedziałam, że chcę byś był moim pierwszym. Ale wtedy po Jeremym… - Zacisnęła szczękę, - Sypiałam z każdym chętnym gościem, bo zdałam sobie sprawę że, hej, przynajmniej to mój wybór, ja mam władzę, prawda? Myślałam, że na

jakimś poziomie pomoże mi usunąć wspomnienia tego, co się stało. Miałam kilka fajnych kolacji, a nawet wakacyjny wyjazd, czy tam dwa. Ale później się odwracali i szli do domu, a ja czułam się… pusta. – Spojrzała na niego, rzucając mu wyzwanie. Mike nie tolerował słabych charakterów i zdziwiło ją gdy ujrzała brak krytyki na jego twarzy. - Dwa lata temu poszłam na terapię i zdecydowałam, że muszę zmienić swoje zachowanie, znaleźć miłego faceta, uporządkować sprawy z rodziną – czyli wszystkie te rzeczy przed którymi uciekałam przez tak długi czas. - Nadal nie rozumiem dlaczego to co zrobiliśmy było nawrotem. – powiedział delikatnie Mike. - Przed tamtą nocą nie uprawiałam seksu przez dwa lata. – powiedziała, lekko oszalały śmiech wydobył jej się z piersi na widok jego zdziwienia. – Przez rok całkowicie zrezygnowałam z randek by później trzymać wszystko dla miłego gościa. Faceta z potencjałem, wiesz? – Pokręciła głową na swoją własną głupotę. - No to co się stało? - To takie głupie… Ja jestem taka głupia. Pojechała do Reno z tym kolesiem, Bradem. Powinnam się domyślić co się szykuje. Wspomniałam o poznaniu jego rodziny, a on powiedział mi, że nie jestem kobietą, którą facet przyprowadza do domu swojej matki. Przez co okazało się, że chciał mieć tylko fajną laskę do łóżka, na jakiś czas. - Kiedy mnie spotkałeś, - kontynuowała. – Zamawiałam drinka zamierzając wrócić do pokoju. Tak naprawdę nie chciałam, jak to powiedziałeś, przelecieć jakiegoś biednego głupka dla zemsty. – Mike skrzywił się. – Karen… - Daj spokój. Właściwie to nie zachowywałam się tak byś miał myśleć inaczej. – powiedziała, zaczynając zabierać swoje palce od jego. – Pomyślałam, że pokażę ci- no wiesz, dam ci nauczkę. Zachowywałeś się tak wywyższająco ale byłeś tylko kolejnym gościem, którego można było poprowadzić za fiuta. – Zabrała dłoń i uniosła stopy na krzesło, otaczając się ramionami. – Nie wiem dlaczego sobie myślałam, że sobie poradzę. Przy tobie nigdy nie potrafiłam się kontrolować. – Mike przesunął krzesło na jej stronę stołu, by mógł usiąść przodem do niej, kolanami dotykając brzegu krzesła. – Jeśli to cię trochę pocieszy to wiedz, że robisz ze mną to samo. Wmawiam sobie, że powinienem wstać i wyjść ale nie mogę. Wkurzało mnie, że po takim czasie nadal nie mogę się tobie oprzeć, nawet wiedząc, że bycie z tobą tylko mnie rozdziera. - Rozdziera cię to? - Zapytaj Tony’ego. Przez dwa tygodnie w ogóle nie spałem, a wczoraj prawie go poturbowałem za coś głupiego. Nie mogła nic na to poradzić. Myśl o powściągliwym, opanowanym Mike’u tracącym przez nią swój luz sprawiła, że uśmiechnęła się głupio. - Nie musisz się tym aż tak cieszyć. - Cierpienie lubi mieć towarzystwo. - Przepraszam za to, jak cię potraktowałem tamtej nocy i dzisiaj. – Powiedział posępnym i szczerym tonem.

Pokręciła głową – Nienawidzę się za to, że wpadam w złe nawyki, za to, że nie jestem w stanie z tobą wytrzymać i porozmawiać z tobą, jak normalny człowiek. - Normalne to ostatnie słowo, jakie bym użył by opisać nasze zachowanie przy sobie. – Powiedział żałośnie. Skinęła. – Mamy na siebie zły wpływ. - Yhy, - powiedział, instynktownie się zbliżając. - Pewnie powinniśmy unikać siebie jak plag. - Pewnie tak, - zgodził się. Obserwowała jego buzię, pełne usta ściągnięte w linię żalu. Wiedziała, że gdyby poprosiła, to by wyszedł. Może była idiotyczną masochistką ale chciała żeby został. Potrzebowała go by odepchnął wspomnienia z ich poprzedniego spotkania. Chciała zaspokoić swoje niekontrolowane pożądanie bez raniącej przeszłości. Może ta jedna noc ją oczyści, pomoże odtworzyć ten krótki czas kiedy seks był przyjemnością a nie skomplikowaną wymianą sił. Pomylone było tylko to, że to Mike wydawał jej się osobą, która może ją uwolnić. - Nie chcę żebyś wychodził. – Położyła mu dłonie na kolanach. - Ja też nie chcę. Decyzja podjęta, zmniejszyła między nimi dystans. Złapała go za kark, przybliżając jego twarz do swojej. Pocałowała go w policzki. Jej język wysunął się delikatnie przy jego ustach, a on jęknął, lecz nie zwiększył kontaktu. Pocałowała go bardziej stanowczo, zachęcając malutkimi dotykami języczka by jego usta by się rozwarły. Gorąco eksplodowało między jej udami gdy w końcu się dla niej otworzył, jego język zaplątywał się z jej w pocałunku, który smakował skruchą i ledwo wyczuwalnym pożądaniem. Podniósł ją z krzesła i znalazła się w kokonie mięśni i klaty. Przełożyła nogi na drugą stronę jego kolan i przechyliła do tyłu głowę . Uniósł dużą dłoń by dotknąć jej twarzy gdy ssał i lizał jej usta ze zwiększającą się potrzebą. Każda zagorzała pieszczota była przeprosinami, błaganiem o przebaczenie. Nie krył swojej potrzeby, pozwalając jej poczuć wszystko w jego pożerającym pocałunku. Nie mogła zrobić nic innego jak tylko odpowiedzieć i wić się przy twardym nabrzmieniu jego penisa naciskającego ochoczo o jej uda. Chciała go w sobie z wściekłością, która graniczyła z desperacją. Jej jęk był częściowo z przyjemności, częściowo ze strapienia. Jak zawsze z Mike’em, przytłaczała ją jej potrzeba, przerażając przez swoją intensywność.

Rozdział Siódmy Mike rozpoznał jej niezdecydowanie i złagodził nacisk swoich ust. Obsypał lekkim pocałunkami jej policzki, brodę i wyszeptał. – Nie musimy niczego robić jeśli tego nie chcesz, kochanie. – Penis szarpnął się przy jej tyłku w gwałtownym proteście. Zignorował to. Najwyraźniej Karen zdała sobie z tego sprawę, bo rzuciła pytające spojrzenie na jego kolana. - Tylko dlatego, że jestem twardy jak skała nie oznacza, że musimy coś z tym zrobić. - Nie chcę, żebyś sobie poszedł. – powiedziała trzęsącym się głosem, z podatnością, której nigdy u niej nie słyszał. Zerknął na jej twarz. Ostrożne, roztropne spojrzenie jakie u niej widział uleciało. Lęk przed odrzuceniem wysunął się naprzód, widoczny przez cały świat. Zacisnęło mu się w gardle i minęło parę sekund zanim mógł przemówić. – Nigdzie się nie wybieram, Mała. Zostanę tu całą noc i pogadamy, albo możemy obejrzeć telewizję. – Otoczył ją ramionami i wtulił ją w swoją klatę. – Chcę tylko z tobą być, - powiedział i zdał sobie sprawę że to była prawda. Zesztywniała w jego ramionach i spojrzała na niego z niedowierzaniem. Czułe, nieznane emocje wypełniły jego klatkę gdy w murze wokół jego serca pojawiło się pęknięcie. Stałe ciepło rozpłynęło się po reszcie jego ciała. Przez jedenaście lat nie pozwolił sobie zbliżyć się do kobiety. Jak Karen, bał się podatności i utraty kontroli, które następowały u zakochanych. Tutaj, mając jej ciepło i miękkość w swoich ramionach, jego lęk uleciał, a on chciał tylko załagodzić każde zranienie, które przez niego doznała. Nawet jeśli miałby trzymać z dala swoje ręce by udowodnić, że chciał całej Karen, a nie tylko jej ciała. Ścisnął ją i pocałował w głowę. – Wiesz co bym chciał? - Hmm? – Zataczała leniwie kręgi na skórze wyeksponowanej przez jego otwarty kołnierz. Westchnął z zadowolenia na delikatny nacisk jej ust. – Chciałbym nie zachowywać się jak dupek kiedy się umawialiśmy. Zachichotała i wsunęła głębiej rękę pod jego koszulę. – No to jest nas dwoje. – Wysunęła ukradkiem język i przesunęła nim po jego gardle. Zsunął dłoń na jej pośladek i ścisnął go, ostrzegając. - Przez ciebie z trudem się właściwie zachowuję. - Przepraszam, - powiedziała, odsuwając koszulę by skubnąć go za obojczyk. – Dużo czasu minęło odkąd miałam okazję być tak blisko faceta, przez więcej niż dwie sekundy, zanim zaczął mnie obmacywać. Mike zesztywniał, a następnie wygnał myśl o niej z innymi facetami. Gdyby miał coś do powiedzenia, to od teraz zamierzał być jedynym facetem w jej życiu. Przekonanie to powinno go przerazić, ale tak nie było.

- Więc chcesz przetestować moje opanowanie? – zapytał i podsunął do góry tył jej bluzy. Skóra jej pleców była jedwabna pod jego stwardniałą dłonią. - Nie. – Poczuł jej uśmiech przy swojej skórze i przechylił głowę na bok by miała lepszy dostęp do jego ucha. – Napawam się tylko narastającym napięciem. – Jądra mu się zacisnęły od jej szczypiącej pieszczoty i przesunął się pod nią. Uniosła głowę i ich spojrzenia się spotkały, miała poważny wyraz twarzy. – Dużo czasu minęło odkąd cieszyłam się seksem i chcę się tym delektować. Jęknął i wsunął język w jej usta. – Bierz jak długo chcesz, Mała. Uśmiechnęła się nawet gdy oddała mu pocałunek, splatając ich języki i tak się przekręcając, że siedziała na nim okrakiem. – Tak bardzo cię pragnę, Mike, - wyszeptała drżąco. – Tylko ty sprawiasz, że tak się czuję. – Zjechała dłońmi po przedzie jego koszuli, drżały trochę gdy rozpinała spinki. – Cholernie mnie to przeraża. - Wiem. Mnie też, - wyznał. Podniosło ją to na duchu i jej usta pożarły jego. Napawał się jej smakiem i odczuciem. Podsunął dłonie do góry by złapać za jej piersi, uszczypnąć twardy sutek przez miękki materiał. Jęknęła i skręciła się na jego kolanach, jej wilgotne gorąco przenikało przez warstwy ich ubrań. Jego penis szarpnął w proteście na więzienie w jego spodniach. Pragnął się znaleźć w niej bardziej niż chciał oddychać, ale czekał na jej podpowiedź. To było jej przedstawienie, a był zdeterminowany by dać jej wszystko co chciała. Przycisnęła miednicę do żelaznej sztywności jego penisa i chwycił za jej biodra, brykając ku niej w sposób, przez który zarumieniła się i dyszała. - Chcę poczuć jak szczytujesz, - wyszeptał, wysunął język by owinąć nim jej ucho. – Jesteś taka seksowna kiedy odpuszczasz. - Nie. – Zesztywniała w jego ramionach, a Mike natychmiast zamarł. – Najpierw chcę cię mieć w sobie. Mike wstał, trzymając ją w ramionach i zaniósł ją do środka. Drżały mu dłonie, gdy odpinał jej bluzę. Była pod spodem naga i zaschło mu w ustach na wspomnienie smaku jej doskonałych piersi w jego buzi. Wziął głęboki oddech, zmuszając się do spokoju. Jakimś cudem dała mu drugą szansę. Nie miał zamiaru spieprzyć tego przez utratę kontroli. Musiał sprawić, by było to dla niej doskonałe, by chociaż w małym stopniu, wynagrodziło jej tamte czasy, kiedy nie otrzymała od niego miłości i sympatii na jakie zasługiwała. Zsunęła spodenki i majteczki po swoich długich nogach i rozłożyła się naga na łóżku gdy patrzyła jak się rozbierał. – Jesteś taki cudowny, - powiedziała, sunęła oczami po jego klacie, mięśniach na brzuchu i nogach. Ostatnim razem oboje byli tak skupieni na uzyskaniu przewagi, że tak naprawdę nie patrzeli na siebie. Przez chwilę, po prostu siebie podziwiali, delektując się oczekiwaniem. Mike szybko pozbył się koszuli i zsunął spodnie i bokserki po swoich nogach. Prawie mruknął z ulgi gdy jego penis wyskoczył, w końcu wolny. Pod jej nie zmieszanym podziwem, jego erekcja stwardniała jeszcze bardziej, wystając niecierpliwie w stronę jej wspaniałej płci gdy ukląkł między jej udami.

- Ty również jesteś piękna. – Pocałował ją z ledwo powstrzymywaną kontrolą, napierał językiem w namiętnym rytmie, przez który szybko zaczęła się skręcać. – Jesteś najbardziej seksowną kobietą jaką znam, - wyszeptał, - i nie mogę uwierzyć jakie mam szczęście, że znowu jestem z tobą. Złapała go nogami za uda i uniosła się tak, że czubek jego penisa przesunął się po jej wilgotnych wargach. Jęknęła, przywierając do niego. Sunęła w górę i dół po jego twardości, gładząc go swoimi sokami, wywołując jęk z jego klaty. - Czekaj, - jęknął. Umierał, jego fiut był tak twardy, że był gotowy wybuchnąć. Chciał by było to dla niej dobre, chciał dać jej wszystko co zawsze chciała, ale odczucie tej gorącej, gładkiej cipki było czymś, czego żaden śmiertelny mężczyzna nie mógłby znieść. – Zwolnij, słodziutka, albo nie wytrzymam. - Nie chcę zwolnić, - powiedziała, miała głos chropowaty z pragnienia, pięty wciskała w jego tyłek gdy przyciągała go bliżej siebie. Złapała go za penisa i pocierała jego nabrzmiałą główką o jej pulsującą łechtaczkę. Blask potu pojawił się na jej skórze, a jej głos stał się trochę wzburzony. – Chcę cię mieć w sobie, teraz, - powiedziała, patrząc się mu prosto w oczy. – Nie każ mi błagać. Jęknął i zacisnął oczy. – Jeśli nie przestaniesz, to ja będę błagał o wybaczenie kiedy dojdę w dwie sekundy. – Krople potu pojawiły się na jej czole, gdy główka penisa wsunęła się do jej rdzenia. Potrzebował całych swoich sił by oprzeć się gorącym pocałunkom jej ciała, by nie poddać się i nie pchać bezmyślnie aż doszedłby mocno i głęboko w niej. - Chcę, by tym razem było inaczej, - wysapał, ramiona mu się trzęsły gdy trzymał się nad nią. – Chcę by było to dla ciebie doskonałe. – Była tak kurewsko perfekcyjna, szczupła, złota i rozłożona pod nim. Nie mógł się oprzeć; wsunął się w nią jeszcze trochę, sapiąc przez mocne zaciśnięcie mięśni wokół siebie. Była gorętsza, wilgotniejsza i ciaśniejsza od wszystkiego co doświadczył. Tak dobrze mu było, że głowa prawie mu wybuchła. – O kurwa, - powiedział i wysunął się. - Co? - Prezerwatywa! - To nic. Jestem na tabletkach, - powiedziała i wciągnęła go prawie srogo z powrotem do środka. - Chryste, jak mi dobrze, - wymamrotał, drażniąc ich oboje płytkimi pchnięciami. Spojrzał tam gdzie byli złączeni i prawie to go zgubiło. Jej malutki pasek złotych loczków pociemniał od wilgoci, a jej piękne wargi były zaróżowione, rozciągnięte wokół jego grubego trzonka. Jej łechtaczka była lśniąca, wystająca spod warg, błagając o pieszczotę. Przesunął kciukiem po przekrwionym punkcie i poczuł trzęsącą się reakcję na swoim fiucie, gdy ścisnęła go jak w pięści. Skręcała się pod nim, a paznokcie wbite w jego plecy sprawiły, że przeszedł przez niego dreszcz. – Głębiej, - Zażądała. – Pieprz mnie głębiej.

Zacisnął szczękę i zamknął oczy przez nieznośną, erotyczną wizję, jaką przedstawiała. – Chcę, żeby to trwało. Nie chcę stracić kontroli, - powiedział, przez cały ten czas wsunął się głębiej. - Masz stracić kontrolę, - odpowiedziała wściekle. – Nie chcę zrobić tego sama. Spojrzał jej w twarz i ujrzał dzikie pragnienie, które nie mogło całkiem ukryć innej emocji. Strachu. Zrozumienie do niego dotarło, razem z ulgą. Nie potrzebowała długiej, mizernej gry wstępnej. Chciała by się nie powstrzymywał, chciała wiedzieć, że ma na niego taki sam wpływ jak on na nią. Z wdzięcznym jękiem wsunął się cały do środka, a niski dźwięk przyjemności jaki uciekł jej z gardła sprawił, że podwinęły mu się palce u nóg. Uspokoił się, następnie wysunął, czując jak rozciąga się wokół niego gdy uniosła się, by wziąć go całego. Pochylił się i pocałował ją, jęcząc od słodkich pchnięć jej języka i od odczucia jej gładkich piersi przy jego klacie. Opuścił głowę i wziął jej sutek w usta, ssąc mocno aż nie zaczęła krzyczeć. Napierał biodrami w mocnym, stałym rytmie. Głośne, ostre dźwięki wydostały się z jej gardła gdy brykała ku niemu, ponaglając go do mocniejszych, szybszych pchnięć. - O Chryste, skarbie, - jęknął gdy poczuł jak jądra mu się zaciskają. Skręcała się pod nim, siląc się gdy walczyła z desperacką potrzebą jej ciała, by szczytować. – Jest dobrze, kochanie, - szepnął. Krople potu spłynęły z jego twarzy na jej klatkę i miał wrażenie, że zaskwierczały na śniadej powierzchni. – Odpuść sobie. Jest dobrze, jestem z tobą. – Chwycił jej ręce, przyciskając jej nadgarstki do łóżka i splatając ich palce ze sobą. Wygięła plecy gdy jej ciało wessało go głębiej, walczyła o kontrolę. Nagle wygięła się i szarpnęła ku niemu, tak ścisnęła jego dłonie, że powinno zaboleć. Wymówiła jego imię wysokim, płytkim głosem, a łzy wypłynęły jej z oczu gdy przepływał przez nią orgazm. Napierał niemiłosiernie gdy uderzył go jego własny orgazm z siłą tira. Zadrżał nad nią, palce wciskał w miękkie ciało jej bioder gdy wystrzelił gorącymi pociskami nasienia tak głęboko w niej, jak tylko mógł.

Karen otoczyła Mike’a ramionami, gdy opadł na nią, przyciskając nos w wilgotną skórę jej szyi. Cudownie pachniał, jak sól, seks i Mike. Chciała schować do butelki ten zapach by móc później się nim spryskać i przypomnieć jak niewiarygodnie doskonale się teraz czuła. Zaplątała palce w wilgotne włoski na jego karku i zarżała gdy przesuwał leniwie ustami po jej ramieniu. Ich serca waliły przy sobie, a chrapliwe oddechy przyciskały jej klatkę do jego klaty. Chciała na zawsze trzymać go w tym łóżku i nigdy nie wypuścić.

Rzeczywistość skradła się, gdy została sprowadzona z powrotem na ziemię, a ogrom tego co właśnie doświadczyła zaczął wsiąkać. Jej dzikość ją przestraszyła i została przytłoczona przez intensywność jej reakcji. Nerwowe napięcie skręciło się w niej. Co teraz? Chociaż nie ośmieliłaby się na nadzieję, by wyszło z tego coś więcej niż tylko jedna noc, przeraziło ją to, że może wstać i odejść. Podniósł się opierając na łokciu. – Jesteś kurewsko nieziemska, - wyszeptał i pochylił się by posmakować jej usta. Nie było to za wiele jak na miłosną rozmowę, ale spojrzenie, które towarzyszyło tym słowom było tak nieznośnie czułe, że poczuła jakby dostała pięścią w brzuch. Ku jej absolutnemu przerażeniu, popłakała się. Jezu Chryste, Karen. Ale ku jej szoku Mike nie uciekł jakby goniły go psy myśliwskie. Zamiast tego przewrócił się na plecy i wtulił ją do swojej klaty. Otoczył ją silnymi ramionami, a dużą dłonią głaskał ją po włosach. – Oj, Mała, już dobrze, - szepnął i przycisnął usta do jej włosów. – Trzymam cię, płacz śmiało. Zaszlochała bardziej gdy ją trzymał i szeptał słowa otuchy. Uwolniony ból i nowoodkryta ulga zbiegły się i spłynęły kwasotwórczymi łzami, potrzebowała kilku minut płaczu by przez to przejść. Gdy tylko szlochy zamieniły się w pociąganie nosem, Mike wyswobodził się od niej i wyszedł z łóżka by pójść do łazienki. Zesztywniała, upokorzona, przekonana, że zamierzał uciec. Schowała twarz w poduszce, by zdusić świeże łzy. Mike sekundę później wyszedł z łazienki z wielką szklanką wody w jednej dłoni i garścią chusteczek w drugiej. Momentalnie była ogłuszona przez jego nieprawdopodobnie cudowną nagość. Ktoś musiał prawnie zabronić mu zakładać ubrania. Co przypomniało jej jak bardzo atrakcyjnie ona musiała wyglądać. Wszedł z powrotem na łóżko i oparł się o zagłówek, przyciągając ją, by wtulić do siebie. – Trzymaj, - powiedział, podając jej wodę i chusteczki. Wzięła duży łyk, pozbywając się słonego, lepkiego posmaku łez i wydmuchała nos najdelikatniej jak potrafiła. – Przepraszam za to, - wymamrotała. – Nigdy nie płaczę, pociągnęła nosem. Wyglądał na ledwo zbzikowanego. – Zwykle moje ego poczułoby się zranione, ale sądzę, że dzisiaj nastąpiły specjalne okoliczności. Trąciła nosem mocny mięsień jego klaty i położyła dłoń na jego szczupłym brzuchu. – Myślę, że dzisiaj wypłakałam się bardziej niż przez ostatnią dekadę. Uniósł jej podbródek by ją pocałować. – No to pozbądź się tego, bo od teraz chcę widzieć tylko uśmiech. Przyznała mu rację, jednak troszkę drżąco.

Uchwyciła spojrzeniem czerwone cyfry na budziku i zdziwiło ją, że było tylko trochę po dwudziestej. Wesele bez wątpienia jeszcze trwało. Nagle przepłynęła przez nią wina. Wymykając się ze ślubu Kelly i zabierając ze sobą świadka nie było najlepszym sposobem na odbudowanie słabych fundamentów jakie postawiły dzisiejszego popołudnia. - Przepraszam, że przeze mnie przegapiłeś wesele, - powiedziała. – Jeszcze jest wcześnie jeśli chcesz na nie wrócić. - Nie, chyba że ty chcesz. – Przekręcił się na poduszkach. – Dobrze mi tutaj. – Rozciągnął nogi i skrzyżował w kostkach. Nawet jego stopy były seksowne. Duże, wygięte w łuk, z wystarczającą ilością włosków by wyglądały na męskie. O rany. Miała poważne kłopoty skoro podniecały ją nawet stopy faceta. - Kelly jest pewnie wkurzona, - westchnęła. – I jesteś świadkiem Nicka... Może powinieneś iść. - Widziałem się z nimi zanim tu przyszedłem. – Jego oczy pociemniały i spoważniały. – Zrozumie. Napięcie skręciło jej się w brzuchu. Miała jeszcze dużo do przedyskutowania ze swoją siostrą. Miała nadzieję, że Mike się nie mylił. Spychając na bok to, co pomyślałaby sobie Kelly, zaczynała robić się naprawdę nerwowa przez to, jak spędzanie więcej czasu z Mike’em wpłynęłoby na jej stan emocjonalny. Z jednej strony, była wdzięczna, że nie skorzystał z okazji wyjścia, ale z drugiej, jego zostanie i bycie dla niej takim miłym zachęciło do bardzo nierealistycznych scenariuszy. Jak jeden, w którym Mike mówił jej, że nigdy nie przestał jej kochać i chciał drugiej szansy. Taa, jakby to się miało wydarzyć. - Ałć! – Mike złapał ją za rękę. Spojrzała w dół i zorientowała się, że nieświadomie ciągnęła go za włoski na klacie. - Sorry. – Skrzywiła się i wstała. Tak zwyczajnie jak tylko mogła pochyliła się i podniosła z podłogi spodenki oraz bluzę i założyła na siebie. Odsunęła się od Mike’a i próbowała zignorować jego smakowity widok, rozciągniętego na łóżku, z rękami założonymi za głowę gdy patrzył się na nią zaintrygowany. - Mike naprawdę, nie musisz ze mną zostawać. Jego grube, czarne brwi złączyły się ze sobą nad nosem. – Karen, skoro chcesz żebym wyszedł, to zrozumiem, ale wolę być tu z tobą niż tańczyć kiepskie disco. Zwiesiła głowę, przestraszona i wrażliwa, nienawidząc tego. – Nie chcę być sama, - w końcu szepnęła. Przyciągnął ją w dół i pocałował tak czule, że prawie zaczęła znowu ryczeć. – No i dzięki bogu, - powiedział, całując ją tym razem bardziej wściekle. – Przez chwilę bałem się, że będziesz chciała mnie wyrzucić. Szczęście i odnowione pożądanie przepłynęły przez nią, w końcu odepchnęła swoje obawy na bok, zdecydowana nie pozwolić swoim wątpliwościom zepsuć jej radości z nocy. –

Jeszcze z tobą nie skończyłam. – Uśmiechnęła się i zsunęła dłoń między nich. Gruba kolumna jego płci urosła w jej dłoni i drażniła go, okrążając główkę kciukiem. - Żyję by służyć. – powiedział. Skubnął mocno jej wargę i przejechał językiem do wewnątrz. – Spędziłem dwa tygodnie na rozmyślaniu jak dać ci orgazm. - Taa? Wpadłeś na coś oryginalnego? – Wessała powietrze gdy rozpiął jej bluzę i zsunął z ramion. Potem wziął się za spodenki, zsuwając je po jej nogach, zwlekając trochę przy jej stopach. Podskoczyła gdy polizał wrażliwy łuk. Mike zdołał przemienić każdy cal jej skóry w strefę erogenną. - Pewnie nic co wcześniej nie zostałoby wykonane, ale jest coś co trzeba zrobić z tradycji. - Sunął ustami po jej goleniu i zatrzymał się by ugryźć mocne mięśnie łydki. Odsunęła kolana by dać mu lepszy dostęp do wewnętrznej strony swoich ud gdy przesuwał się do góry. Ciepło napłynęło między jej nogi, gdy jego usta kontynuowały swoją podróż, dopóki nie poczuła jego gorącego oddechu przy swojej płci. - To, na przykład, jest stare ale jare, - powiedział gdy założył sobie jej nogi na ramiona. Jej biodra odskoczyły od łóżka od pierwszego dotyku jego języka na zgięciu jej uda. - Mike, ja... – Z jej gardła wydobył się jęk gdy kciukami ją rozsunął i przesunął palcem po łechtaczce. – Ja... my... muszę wziąć prysznic! – Sapnęła. Oczywiście, miała mnóstwo seksu w swoim życiu ale nie na tyle... pierwotnego. Ale Mike poradził sobie z jej wiciem i trzymał ją łatwo rozłożonymi dłońmi po wewnętrznych stronach jej ud. Zachichotał lekko. – Podnieca mnie to, że mogę się posmakować na tobie, - zahuczał, przesuwając językiem po jej soczystych wargach. Gruby, szeroki palec wsunął się w nią, jej wrażliwe mięśnie zadrżały od tego najazdu. – Uwielbiam w tobie szczytować, - szepnął, wiedząc, że nic między nami nie ma. – Jego palec wsuwał się i wysuwał lekko, wystarczająco by ją rozciągnąć i sprawić, że wygięła się z nowej potrzeby. – Chcę tak cię wypełnić, że nie będziesz pamiętała jak to było kiedy nie miałaś mnie w sobie. Słowa i wspomnienie tego jak pulsował w niej sprawiły, że zadrżała i wilgoć znalazła się na jego języku. Może miała zboczoną stronę, o której nie wiedziała. Zamknął usta na jej łechtaczce, ssąc żarłocznie. Zakwiliła na, teraz znajome, uczucie budującego się orgazmu. Smugi żywego szkarłatu błysnęły jej za powiekami gdy szarpała się i drżała. Językiem lizał ją mocno i nieubłaganie, aż każde ścięgno zacisnęło się, póki jej całe istnienie nie skoncentrowało się na jego chciwych ustach i jej obolałej płci. Krzyknęła jego imię i wygięła się w łuk nad łóżkiem gdy przedarł się przez nią orgazm, ale nie przestał. Kontynuował głaskanie językiem, przedłużając jej orgazm, aż nie zaczęła wić się z dala od bolącej przyjemności. - Przestań, - wyszeptała, odwracając twarz do poduszki. Zacisnęła nogi i przekręciła się na bok. – Obawiam się, że jeśli nie przestaniesz to pęknie mi tętnica albo coś innego.

Mike zachichotał i przesunął się na łóżku, dłonie i usta drażniły jej ultra wrażliwą skórę. - Poważnie, daj spokój, - powiedziała ziewając, klepiąc go słabo w dłonie. – Potrzebuję na chwilę trochę przestrzeni. Uniknął jej protestujących rąk i zdołał dać jej głośny pocałunek w policzek. Karen poczuła jak łóżko się zapadało gdy wstał. Zdrzemnęła się, a następnie pamiętała tylko jak Mike zanosił ją do łazienki. – Co ty robisz? – Nawet mimo tego, że chciała zaprotestować, że potrzebuje odpoczynku jeśli mają kontynuować, to nie było tak źle będąc nagą w ramionach Mike’a Donovan. - Nie możemy tego zmarnować, - powiedział, wskazując głową na gigantyczne Jacuzzi, napełnione wodą prawie po brzegi. Bąbelki płynęły na powierzchni wody, a fale pachnącej pary wirowały wokół nich. Karen westchnęła z hedonistycznej przyjemności gdy zanurzyła się w wannie, ciepła woda szybko złagodziła bóle i kłucie, które niedawno nabyła. - Poza tym, - kontynuował. – Pomyślałem, że mogłabyś się wymoczyć. Usłyszała plusk i otworzyła oczy by zobaczyć jak Mike wskakuje na drugi koniec. Nadal był ogromnie pobudzony i przez pół sekundy Karen poczuła ostry ból winy. Naprawdę powinna pomóc mu w tym. Wspólna uprzejmość i takie tam. Ale znużenie szybko się pojawiło i Karen nie sądziła by mogła ruszyć mięśniem gdyby nawet hotel stanął w płomieniach. Leżeli tam, głowy mieli oparte na przeciwległych krawędziach wanny, nogi splecione w wodzie z dodatkiem olejku do kąpieli. - Upewnij się, że nie zasnę i nie utonę, dobra? - Nie martw się, Mała, zajmę się tobą. Słowa te były niewinne, wypowiedziane w taki drażniący sposób, nie mniej jednak chwyciły ją za serce. Otworzyła oczy i zauważyła jak się w nią wpatrywał, jakby wiedział dokładnie o czym myślała. Intensywność była zbyt duża i usiłowała złagodzić atmosferę. – Nie mogę uwierzyć, że moja młodsza siostra poślubiła twojego młodszego brata. Kto by pomyślał? Mike uśmiechnął się, białe zęby błysnęły przez parę. – Nie ja. Myślałem, że może poślubi jakiegoś profesora albo innego doktorka czy coś. - Jednak, - powiedziała, delektując się odczuciem łydki Mike’a pod swoją stopą, Cieszę się razem z nią. Jest dla niej lepszy. Balansuje ją. Uniósł brew. Zacisnął usta, następnie rozluźnił, jakby chciał o coś zapytać, ale nie był pewien czy powinien. W końcu, - Odkąd obchodzi cię szczęście Kelly? Bez urazy, ale odkąd pamiętam... - Przez całe nasze życia byłam dla niej totalną i paskudną suką? Wiem. - Chciałem powiedzieć, że pamiętam intensywny przypadek rywalizacji rodzeństwa, przynajmniej z twojej strony, ale jeśli tak to nazywasz... Westchnęła i zgarnęła w dłonie bąbelki. To tyle ze złagodzenia atmosfery.

Na wszelkie sposoby mogła myśleć o wyjaśnieniu, jak na terapii nowej ery. Jak mogła wytłumaczyć to tak, by Mike jej uwierzył? On, jak nikt inny, wiedział o głębokiej zazdrości, która miała wpływ na jej relacje z siostrą. Przy Kelly, czuła się niewidzialna i zwykła. To, w połączeniu z jej własną trzęsącą się wysoką samooceną, powstrzymywało ją przed rozwijaniem jakiejkolwiek przyjaźni z jej jedyną siostrą. Mike szturchnął ją w biodro palcami. Wyczuła, że jej wyjaśnienia są dla niego ważne. - Wiem, że uważasz, że ludzie się nie zmieniają, - zaczęła. - Zaczynam uważać, że świat nie jest wyłącznie czarno-biały. - Kiedy zmarła moja mama, przeszłam przez ciężki okres. Spędziłam z nią ostatnie dwa tygodnie, patrzyłam jak umiera, patrzyłam jak ojciec widział jak umierała, - powiedziała, bryła ugrzęzła w jej gardle, gdy przypomniała sobie widok płaczącego ojca, trzymającego swoją żonę za bladą, kościstą dłoń. – Tak bardzo ją kochał i to chore, wiem, ale właściwie to byłam o nich wtedy zazdrosna. – Przewróciła oczami, parskając i łapiąc łzę opuszkiem kciuka. – Wiem, niedorzeczne, byłam zazdrosna o umierającą na raka kobietę i jej męża patrzącego jak umiera. Ale mieli tą miłość, ten związek i zdałam sobie sprawę, że nigdy, przenigdy tego nie miałam i prawdopodobnie nie będę miała jeśli nadal będę się tak zachowywać. Uprawiałam dużo seksu, - powiedziała otwarcie, czując ulgę kiedy pozostał niewzruszony. – Ale nigdy do nikogo się nie zbliżyłam... przed czy po tobie. Mój terapeuta mówił, że używam swojej seksualności by trzymać ludzi na dystans. – Zaśmiała się żałośnie. – Co jest również niedorzeczne, ale prawdziwe. - Nadal nie rozumiem co to ma wspólnego z Kelly, - powiedział Mike. - Dochodzę do tego. W każdym razie, zastanawiałam się nad tym, rozważając swoją przyszłość spłukanej, łatwej starej panny, mama powiedziała coś bardzo bolesnego ale bardzo prawdziwego. Powiedziała mi i Kelly, że wiedziała iż to ja potrzebowałam najwięcej miłości i uwagi ale uniemożliwiałam nikomu mnie pokochać. Zamknęła oczy i zacisnęła szczękę, by usta przestały jej się trząść. – Nieźle, co? Twoja własna matka mówi, że trudno cię pokochać? Mike ścisnął uspokajająco jej łydkę i nic nie powiedział. - Miała rację. Odpychałam każdego, do takiego stopnia, że moja własna rodzina przestała mnie lubić. Uniemożliwiałam im mnie pokochać. – Woda chlusnęła wokół gdy Mike zmienił pozycję, wciągając jej stopy na kolana. – Dużo terapii potrzebowałam by zdać sobie sprawę z tego, że jeśli sama siebie nie pokocham, to na pewno też nikt inny. – Chlusnęła w niego wodą. – Nie brzmię czasem jak poradnik? - Więc? Kochasz siebie? – Powiedział ze słodkim, przekrzywionym uśmiechem. Pozwoliła swoim dłoniom przejechać po jego, szorstkiej od włosków, łydce. – Przez większość czasu się lubię. - Wygląda na to, że poukładałaś sobie wszystko. - Taa, ale nie miałam na tyle odwagi, by coś z tym zrobić, do teraz. Odkładałam ciągle telefon do Kelly. Co chciałam jej powiedzieć? Przepraszam, że byłam dla ciebie taką suką, zawsze i tak cię kochałam?

Mike zaśmiał się. – Chyba nieźle zareagowała. Ale wygląda na to, że wy dwie macie jeszcze dużo do przedyskutowania. Karen uśmiechnęła się. – Mam nadzieję, że po miesiącu miodowym będzie chciała dać mi drugą szansę. Kelly jest miła, nie to co jej sukowata siostra. - Uważaj. Zdarzało się, że lubiłem sukowatą siostrę. – Mike ścisnął w ostrzeżeniu jej stopę. Ciepły, kuszący wyraz twarzy wystarczył by roztopiła się w wannie. – Musisz tylko wiedzieć jak sprowadzić jej słodszą stronę, - powiedział niskim, seksownym głosem. Złapał ją za prawą stopę o przycisnął kciuk do łuku w pieszczocie, od której zamruczała z przyjemności. – Widzisz co mam na myśli? - Nie mówiłam ci byś przestał? – powiedziała, unosząc głowę, zauważając jak kontemplował jej stopę, schowaną w jego dłoń. - Masz najmniejsze stopy jakie widziałem, - powiedział. Faktycznie, jej stopa tak wpasowała się w jego dłoń, że palcami z łatwością łapał za jej paluszki. - Ty nie, - powiedziała, przyciągając stopę Mike, by spoczęła na jej brzuchu. Mając piętę położoną trochę nad połączeniem jej ud, palcami ocierał się o spody jej piersi. – Masz też nienaturalnie duże dłonie. Poruszał brwiami w przesadnym, pożądliwym spojrzeniu. – Duże ręce, duże stopy... - Duże rękawiczki, duże buty? – Jej lewa stopa skradła się między jego nogi i przycisnęła się delikatnie do jego jąder. - Ostrożnie tam, - ostrzegł. Sunęła stopą do góry dopóki nie spoczęła przy grubej kolumnie jego penisa. – Duży, piękny fiut, - powiedziała i sunęła spodem stopy w górę, następnie w dół po twardym ciele. Bursztynowe oczy pociemniały i wychylił się by swoimi dużymi rękoma złapać ją za biodra. – Chodź do mnie, słodziutka, - wymamrotał i posadził ją sobie na kolanach. W jakiś sposób była wstrząśnięta tym, jak w minuty nastrój przeszedł z ponurego to figlarnego, seksownego. Ale to właśnie była ta niewiarygodna rzecz w Mike’u. Mogła mu wszystko ukazać, jej małe, sprośne sekreciki i nie tak już szlachetne tendencje, a i tak ją pragnął. Słuchał jak wylewa swoje serce i trzymał ją, mówiąc do niej słodko podczas gdy płakała. Zaślepiło ją nagłe, straszne zrozumienie. Kochała go. Nigdy nie przestała. Odepchnęła głosik, który jej szeptał, że nic z tego nie wyjdzie. Zamiast tego chwyciła go za twarz i pocałowała, wlewając w ten pocałunek każdą czułą i prymitywną emocję, jęcząc przy jego języku gdy odwdzięczył się jej tym samym. W łazience rozbrzmiało od miękkich pocałunków, plusku wody i szybko narastającej chropowatości ich oddechów. Jego penis napierał uparcie na jej brzuch i zjechała dłonią między ich ciała, łapiąc go. Wygiął szyję gdy pompowała go w dłoni, naoliwiona woda pomagała jej mocnym ruchom. Uwielbiała dzikie pożądanie na jego twarzy, kochała jego szorstką brodę przy swoich ustach i opuszkach palców, uwielbiała słony posmak jego szyi przy swoim języku. Z szorstkim jękiem, złapał ją za rękę. – Muszę się znowu w tobie znaleźć, czuć cię wokół siebie kiedy będę dochodził.

Uciekł jej drżący oddech gdy uniósł ją, aż główka jego erekcji znalazła się przy jej fałdkach. Zsunął dłoń i rozdzielił jej wargi, a ona syknęła gdy znalazł się w środku. - Boże, jak mi dobrze w tobie, nie ma niczego między nami, - wymamrotał. – Taka gorąca i ciasna. Jedyną odpowiedzią Karen było zakwilenie, gdy ruszała się do góry i na dół w malutkich razach, pracując nad nim cal po calu. W końcu był w pełni zanurzony, tak głęboko, że czuła go przy kręgosłupie. – Niesamowicie jest czuć cię w sobie, - szepnęła, po omacku łapiąc się jego szyi. Skręciła się eksperymentalnie i sapnęła, gdy otarł grubym penisem o jej punkt G. Jego szorstkie od włosków uda ocierały się o jej plecy gdy zmienił pozycję dla lepszej penetracji. Ssała chciwie jego usta i przycisnęła do niego swoją miednicę by spotkać się z każdym jego pchnięciem. Nigdy nie doświadczyła tak swobodnej przyjemności, nigdy nie chciała dać w zamian takiej ekstazy. Zacisnęła wokół niego mięśnie, a jego jęk przesłał prąd przez jej ciało jakby sama poczuła ten ścisk. Otoczył ją ramionami, przyciągając do siebie, aż byli cali do siebie przyklejeni. Z każdym pchnięciem jej łechtaczka przyciskała się do jego kości miednicowej a jego penis wypełniał ją jakby miał rozsadzić. Konsumowała go, była konsumowana przez niego gdy napierał i przesuwał się pod nią. Otworzyła oczy i spotkała się z jego wzrokiem. Widok nie udawanej potrzeby na jego twarzy zesłał ją na krawędź. W momencie gdy drżała wokół niego, ryknął i pompował mocno w nią, jego penis szarpnął się gdy wypełnił ją gorącymi pociskami płynu. Jego orgazm wywołał jej aż opadli, sapiąc w teraz już letniej wodzie. Mike zagarnął jej śliskie i wilgotne ciało tuląc twarz w jej włosach. Mokre kręciołki łaskotały go w nos gdy wdychał świeży zapach szamponu, a oprócz niego, jej własny, unikalny zapach. Sunął dłońmi po jej plecach, rozkoszując się jedwabną teksturą jej skóry. Próbował przypomnieć sobie czy kiedykolwiek czuł tak głębokie zadowolenie. - Mógłbym zostać tak na zawsze, - wyszeptał. - Ja też, ale kolana mi zdrętwiały, - wymamrotała mu przy klacie. Zaśmiał się i podciągnął ją, z trzęsącymi się kolanami, na nogi. Służąc jej dobrze w cały ten romantyczny i ckliwy sposób. Mike, z reguły, nie robił niczego romantycznego i ckliwego. Jednak nadal nie mógł powstrzymać się przed zabraniem jej ręcznika i wysuszeniem jej, ścigając niektóre zbłąkane kropelki swoim językiem. - Rozpieszczasz mnie, - powiedziała. - Taki jest plan. – Jeśli chciała, żeby nosił ją na ramieniu i karmił ją winogronami, to pewnie by tak zrobił. - Wiesz, nigdy przed tobą, nie bawił mnie seks w wannie, - powiedział, otaczając ją ramionami od tyłu i opierając brodę na jej głowie. Patrzył się na ich odbicie, na nią, złotą i kocią, zgarniętą przez jego ciemną muskularność. Księżniczka i barbarzyńca. Razem wyglądali niesamowicie.

- Mnie też przed tobą nie bawił jakikolwiek seks, - przyznała. Nie mógł znieść napływającej męskiej dumy. – Będę totalnym dupkiem jeśli powiem, że cholernie mnie to podnieca? Odwróciła się w jego ramionach, odchylając do tyłu głowę, by mogła spojrzeć mu w twarz. – Cieszysz się, że masz nade mną taką władzę? Potrząsnął głową. – Nie powiem, że to nie jest czynnik pobudzający ego, ale to coś więcej. – Zmagał się z właściwymi słowami. – Wiedząc, że pragniesz mnie chociaż w połowie tak jak ja ciebie... – Pochylił się by ją pocałować i poczuł jak jego fiut wykonuje słabą próbę by się pobudzić. – Wiedząc, że ufasz mi na tyle w pewnym sensie, nawet tamtej nocy w cesarze, by się nie ograniczać. – Nie miał słów. – Dupek ze mnie, prawda? Potrząsnęła głową przy jego klacie. Przełknął mocno, nagle przestraszony, że tym razem to on wybuchnie płaczem. Chcę cię tylko uszczęśliwić, Karen, w łóżku i poza nim. – Wyszczerzył się, zaglądając w jej wilgotne oczy. – Albo w wannie, bądź gdziekolwiek. Przesunęła palcami po jego włosach i wtuliła się. – Wielokrotne orgazmy są świetne, ale wiesz co tak naprawdę mnie uszczęśliwi? - Hmm? - Cheeseburger. Mike zaniósł ją do sypialni i oboje założyli szlafroki podczas gdy Karen zamówiła cheeseburgera, frytki, lody czekoladowe z bakaliami i butelkę szampana. Półtorej godziny później, Mike zlizywał resztki bitej śmietany z piersi zadowolonej Karen kiedy znowu zauważył tamten tatuaż. Palcem wskazującym wytropił jasno zielony i żółty atrament, który zdobił jej kość biodrową. – Podoba mi się twój tatuaż, - powiedział, lekko całując żabę w stópkę. - Zrobiłam go sobie po śmierci mamy, - powiedziała, układając się na stosie poduszek. – Za każdym razem gdy ściągam majtki, przypominam sobie, że pocałowałam wystarczająco dużo żab, - uśmiechnęła się. - Ribbit. Uśmiech znikł jej z twarzy gdy patrzyła się na niego. Palcami błądziła po jego szczęce, a on wtulił się w tę pieszczotę jak domowy piesek. – Byłeś jedynym księciem z całego grona. Gdyby tam stał, to jej spojrzenie rzuciłoby go na kolana. Miała rozświetlone oczy z miłości i szczęścia, a ostrożne spojrzenie, które ją nawiedzało, zniknęło. I tak po prostu wiedział. Jego malutka, pyskata, kobieta z nieziemskim ciałem trzymała go za jaja, a on nie mógł być bardziej szczęśliwy. Zgarnął ją w ramiona i zaniósł pod prysznic gdzie spłukali pozostałości lodów, które przegapił jego język. Do czasu gdy skończyli była na wpół śpiąca i chrapała miękko gdy jej głowa znalazła się na poduszce. Nie mógł się doczekać aż obudzi ją rano. Przesunął palcami po jej policzku gdy położył się przy niej. Kochał ją. Tym razem nigdy jej nie puści.

Rozdział Ósmy Karen wzdrygnęła się na dźwięk przesuwanego zamku od torby podróżnej w cichym pokoju. Zerknęła na łóżko, z ulgą widząc jak Mike nadal błogo spał i znów zwalczała pragnienie by wskoczyć i wtulić się w niego. Nie, to był najmądrzejszy ruch. Oszczędzała sobie niezręcznego poranku i kończyła ostatecznie związek. Wyjeżdżała z wyłącznie dobrymi wspomnieniami o Mike’u i o niesamowitej nocy jaką razem spędzili. Teraz mogła w końcu zostawić za sobą przeszłość i podążyć świetlaną przyszłością. Myślisz, że jak świetlana ona będzie bez Mike’a? Zrzędził jej wewnętrzny głosik. Nie to, że mam jakiś wybór. Mike jest dobrym facetem i chce robić właściwe rzeczy, ale jak długo wina może utrzymać związek? Ponieważ przez całą tą jego czułą troskę, nie mogła nic poradzić na budującą się nadzieję, że mógł odwzajemnić jej miłość. Wcześniej jej nie kochał, więc dlaczego myśli sobie, że jedna noc namiętnego seksu mogłaby sprawić, żeby zaczął? Bezlitośnie stłumiła szloch, który chwytał za jej gardło. Później popłacze. Teraz musiała wyjść zanim Mike wstanie, zanim całkowicie się upokorzy wyrzucaniem z siebie tego jak bardzo go kochała. Ruszyła na palcach do drzwi, ignorując głosik który wyzywał ją od tchórzy. Przez długą minutę wpatrywała się w niego, wpalając sobie ten ostatni widok w umysł. Kiedyś znowu go zobaczy, ale nigdy tak jak teraz. Nagiego, z pościelą zaplątaną w jego biodra i z wyeksponowaną ciemną skórą i mięśniami. Miał zrelaksowaną twarz, lekko uśmiechniętą, jakby miał bardzo dobry sen. – Kocham cię, - wyszeptała niesłyszalnie, prawie marząc sobie żeby się obudził i ją powstrzymał. W końcu wyszła na korytarz i zamknęła za sobą drzwi.

Klik klamki zabrzmiał w pokoju jak wystrzelona kula i sprawił, że Mike się szarpnął, w pełni rozbudzony. - Karen? – Ale wiedział, że jej nie było. – Niech cię szlag! – zawył, wyskakując z łóżka. Może powinien pozwolić jej odejść. Najwyraźniej nie była zainteresowana niczym innym jak jedną nocą, inaczej by się nie wymknęła. Nie, nie mógł jej na to pozwolić, nie bez walki. Musiała zrozumieć co do niej czuje i jeśli nadal będzie chciała odejść, to poradzi sobie z odrzuceniem. Energicznie założył spodnie od garnituru, zapinając je gdy biegł boso przez salę. Zignorował ciekawskie spojrzenia pozostałych gości gdy przeleciał przez korytarz na parking. Zauważył ją jak wsadzała torbę do bagażnika swojej wiśniowo czerwonej Acury. Gonił przez rzędy samochodów i trzasnął dłońmi o bagażnik, gdy już zaczynała wycofywać auto. Zatrzymała się nagle zanim mogła go potrącić.

- Wyłaź z samochodu, - wrzasnął. Wróciła na miejsce parkingowe i zgasiła silnik, a on czekał na nią, ze skrzyżowanymi rękami, aż wyjdzie z auta. Był świadomy kilku ciekawskich spojrzeń wycelowanych w ich stronę. - A ty myślisz, że gdzie się wybierasz? Uniosła brodę i zgromiła go wzrokiem na jego ton. – Do domu. Mam tam życie. - I tak sobie wyjeżdżasz, bez słowa? – Złapał ją za ramiona i pochylił się groźnie. - Powinieneś być wdzięczny, Oszczędziłam ci niezręcznego poranku. – Spotkała się swoim ostrożnym, niebieskim spojrzeniem z jego i szybko potem spuściła go na swoje czerwone sandałki. Wziął uspokajający oddech. Po tym wszystkim co przeszła, wyżywanie się nad nią nie było właściwym podejściem. – Karen, nie chcę żebyś tak po prostu wyjeżdżała. Miałem nadzieję, że spędzimy razem ten dzień, może... Przerwała mu. - Mike, ostatnia noc była cudowna, ale nie oczekuję nic więcej. Nie musisz być taki romantyczny przez swoje sumienie. Przeklęta, cudowna, irytująca kobieta. Chciał ją potrząsnąć i jednocześnie wycałować z niej życie. – Uważasz, że ostatnia noc czym była? Litościwym pieprzeniem? Wzruszyła ramionami, ale jej zgarbione ramiona i skrzyżowane ręce mówiły, że właśnie tak o tym myślała. - Karen, uwierz mi jeśli mówię, że jest to dalekie od prawdy. Pokręciła głową, a jemu zacisnęło się w żołądku od zrezygnowanego spojrzenia na jej twarzy. – Nawet jeśli, Mike, oboje wiemy żeby nie robić z tego coś więcej. - Więc tak to wygląda? Odrzucasz mnie zanim ja to zrobię? - Nie o to chodzi. To co się stało było wspaniale. – Przełknęła mocno, pragnąc by jej głos się tak nie łamał. – Nawet niesamowite. A teraz dzięki tobie mogę zamknąć ten etap i ruszyć dalej. Nie komplikujmy tego bardziej, próbują zamienić to w coś, czym nie jest. Wtedy wszystko stało się przerażająco jasne. – Nie możesz mi wybaczyć. Dlatego wyjeżdżasz. – Nie żeby ją obwiniał, lecz jednak... Coś w nim pękło gdy zdał sobie sprawę jaki był głupi myśląc, że naprawdę kiedyś dostanie drugą szansę. Ale jak mógł pozwolić jej odejść bez walki?

Ogłuszyło ją całkowite wyniszczenie na jego twarzy. – Mike. – Wyciągnęła ręce, ale odsunął się zanim dotknęła jego policzka. - Wiem, że to wariactwo, - powiedział, - Ale miałem nadzieję... – Głos mu zamarł. Perła nadziei rozkwitła w niej. – Na co miałeś nadzieję? - Miałem nadzieję, że po zeszłej nocy dasz mi drugą szansę. Tym razem chcę zrobić wszystko właściwie. – Chwycił za jej dłonie i zacisnął oczy. – Nigdy nie przestałem cię kochać, Karen. Nie wiem czy kiedykolwiek mi wybaczysz, ale musisz o tym wiedzieć. – Uniósł jej dłonie do swoich ust, jego wargi były gorące na jej palcach.

Szczęka jej opadła. – Nigdy nie przestałeś mnie kochać? A kiedy zacząłeś? – Miała dziwne wrażenie jakby obserwowała siebie z jednej z puszystych, białych chmur, które ożywiły poranne niebo. Nie mogło to się naprawdę dziać. - Nigdy ci nie powiedziałem, że cię kocham bo byłem przerażony. Nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że znajdę miłość swojego życia w wieku dwudziestu jeden lat. Chwyciła go palcami w śmiertelnym uścisku. - A ty też mnie kochasz, przyznaj. – Przyciągnął ją do siebie i mocno pocałował. Otworzyła buzię, wzdychając i posmakowała jego miłości i desperacji. - Kocham cię, - powiedziała przy jego ustach. – Ale boję się. - Czego? - Że zdasz sobie sprawę jaki błąd popełniłeś i mnie zostawisz, - powiedziała wiedząc, że brzmiała nędznie ale nie mogła się powstrzymać. Wtulił ją do swojej klaty i dopiero teraz zdała sobie sprawę, że miał na sobie tylko spodnie. Gładka skóra prężyła się pod jej palcami, a ona wciągnęła jego pikantny, męski zapach. Nawet jeśli miałby ją zostawić, to jak mogła mu teraz odmówić? Nagle się odsunął. – Udowodnię. - Co udowodnisz? - Jak poważnie cię traktuję, nas. – Wyjął jej torbę z samochodu i zaprowadził ją do pokoju. Sutki jej stwardniały z oczekiwania gdy pomyślała sobie na ile sposobów mógłby jej udowodnić swoją miłość. Ku jej zaskoczeniu, nie wykonał żadnego ruchu. Zamiast tego zebrał swoje ciuchy i pocałował ją z taką miłością, że praktycznie mogła ją posmakować. - Za godzinę widzimy się na korytarzu, - powiedział, szczerząc się z samozadowolenia. – Załóż sukienkę, którą miałaś wczoraj na sobie.

Mike nie mógł przestać się szczerzyć. Trochę się obawiał, że zmieni zdanie gdy wyjdzie. Ale nie, spotkała się z nim na korytarzu, wyglądając tak seksownie i cudownie w swojej małej, zwiewnej sukience i z perfekcyjnie ułożonymi włosami. To co właśnie miał zrobić było najbardziej szaloną, najbardziej impulsywną rzeczą, jaką zrobił w swoim życiu. Jak również najmądrzejszą. W końcu jego serce i rozum zgadzali się całkowicie. - Gdzie jedziemy? – Pytała z dwadzieścia razy. - Mówiłem, że to niespodzianka. Trzydzieści pięć minut zajęło im dojechanie do granicy Nevady i tylko dwie minuty by znaleźć kaplicę ślubną. „Kapliczka Miłości” reklamowała dwudziesto-cztero godzinną usługę. Kit i Jake czekali przed drzwiami, Kit miała na sobie uśmiech na pół twarzy. Jake wyglądał jakby chciał zabrać Mike’a do psychiatryka. Karen szczęka opadła gdy podjechał do nich. – Co ty wyprawiasz?

- Żenię się z tobą, jeśli oczywiście mnie chcesz. - Nie jest to trochę raptowne? – Rzucała szalenie oczami dookoła. - Nie nazwałby jedenastu lat raptownymi. - Ale już się nie znamy. Mam całkowicie różne życia i... - I kocham cię. – Pochylił się i uciszył jej protesty swoimi ustami. – Kocham cię, powtórzył między pocałunkami, - i chcę się z tobą ożenić. Przez chwilę była cicho, a jemu zacisnęło się w żołądku. Może miała rację. To działo się za szybko; odstraszał ją. - Rany boskie, Karen, no zgódź się już, - powiedziała zirytowana Kit. Karen spojrzała oszołomiona na Kit, wtedy z powrotem na Mike’a. – No dobra. Weźmy ślub. Pięć minut później stali przed pastorem i, z Jakiem i Kit za świadków, Karen stała się panią Donovan. Kiedy nadszedł czas na pocałunek, chwyciła się jego koszuli, a jej usta drżały pod jego. – Kocham cię, kochanie, - wyszeptał łagodnie. - Też cię kocham, - szepnęła drżąco, - tak bardzo. Przyciągnął ją do siebie i pocałował z taką zawziętością, że zakwiliła w proteście. Natychmiast złagodził pieszczotę. – Resztę życia spędzę na udowadnianiu, że jestem ciebie wart. - Więc pewnie zajmie ci to bardzo długo.

Małżeństwo jest pełne kompromisów, lub tak Karen zawsze słyszała. Później, tego samego popołudnia, miała swoją pierwszą lekcję z prawdziwego życia. Po ich szybkim ślubie jeszcze przez godzinę była oszołomiona, podczas tej godziny Mike zabrał jej torbę z hotelu i zawiózł ją do swojego domu. Odzyskała świadomość kiedy przenosił ją przez próg i do ich sypialni, gdzie nie tracili czasu na skonsumowanie swojego związku. Przez cały ten czas, gdy Mike był już jej mężem, ich uprawiana miłość przybrała na intensywności. Kilka godzin później przekręcił ją na łóżku i zabrał na małą wycieczkę. Mimo, że zadowoliłaby się spędzeniem całego dnia przetaczając się po łóżku z Mike’em, potrzebowała jakiegoś zajęcia by zapomnieć o zboczeniu. A, jak uważał Mike, dziesięciomilowa wędrówka była doskonałą możliwością na wypełnienie luk z ostatnich jedenastu lat. Dowiedziała się już, że podchodził poważnie do swojej pracy i poświęcił się utrzymaniu i rozkwitaniu interesu, który rozpoczął jego ojciec. Do czasu gdy wrócili samochodem, dowiedziała się również, że Mike lubił gotować i był schludnym dziwakiem. Co było świetne odkąd jej kulinarne umiejętności ograniczały się do mikrofalówki i nienawidziła bałaganu oraz zamieszania. Jeszcze nie postanowili czy będą mieli dwoje dzieci, tak jak ona by chciała, czy czworo, jak on by chciał, ale mieli jeszcze na to czas.

Ku jej przerażeniu, Mike nadal słuchał Van Halen’a, ale mogła się do tego przyzwyczaić. Mike nauczył się, że trzymała siebie w dobrej formie, na dowód czego nie odstawała od niego na szlaku. Dowiedział się również, że poważnie podchodziła do własnej kariery i że nadal uwielbiała romanse. Ogólnie rzecz biorąc, nic nie wskazywało na jakieś nieporównywalności. Do teraz. - Gdzie jedziemy? Wrócili do domu by posprzątać po obiedzie. W specjalne miejsce, powiedział. Podstępny drań, poczekał aż znalazła się w samochodzie i zapięła pasy zanim powiedział jej gdzie się wybierają. - Do mojego rodzinnego domu. Karen przełknęła ciężko patrząc na prędkościomierz. Cholera, przy tej prędkości na poważnie mogłaby się zranić, gdyby wyskoczyła. – Mike, twoja mama mnie nienawidzi. Nie mogę zjeść z tobą obiadu. - Karen, wyszłaś dzisiaj za mnie, pamiętasz? Wcześniej czy później będziesz musiała się z nią zmierzyć. Karen parsknęła. – Nadal nie rozumiem dlaczego mielibyśmy rujnować doskonały dzień jedząc obiad z twoimi rodzicami. - Zaufaj mi. Lepiej już się z tym uporać. Im wcześniej zda sobie sprawę, że to jest na zawsze, to szybciej się uspokoi i to zaakceptuje. Panika strzeliła w niej na myśl o na zawsze. Na zawsze z Mike’em brzmiało dla niej cholernie dobrze. Na zawsze pod pogardliwym spojrzeniem jego matki, jakkolwiek, było czymś całkowicie odmiennym. – Dlaczego Kit musiała wyjechać po weselu? – jęknęła. – Przynajmniej miałabym sojusznika gdyby tam była. – Przez chwilę zamilkła. – Zdajesz sobie oczywiście sprawę z tego, że twoja matka pewnie dostanie apopleksji. – Mike zaśmiał się lecz nie zaprzeczył. – To jest naprawdę dla ciebie ważne, prawda? – westchnęła, opadając na drzwi pasażera. Mike wyciągnął rękę przez siedzenie i złapał za jej, ciepło w jego pieszczocie spenetrowało jej niepokój. – Kocham cię za twoją wspaniałomyślność. Za każdym razem gdy to mówił, praktycznie rozpływała się. Postanowiła, że mogłaby znieść jego matkę przez parę godzin jeśli oznacza to, że przez resztę życia będzie jej mówił jak ją kocha. Podjechali pod dom Donovanów parę sekund przed Kelly i Nickiem. Zatrzymali się na krótko kiedy zauważyli Mike’a i Karen na przednim tarasie, ze złączonymi dłońmi. - Co tu robisz? – Nick spytał otwarcie. - Mogłabym spytać cię o to samo, - odpowiedziała Karen. – Nie powinniście być na miesiącu miodowym?

- Jutro wyjeżdżamy, - powiedziała Kelly, ściskając ramię Nicka i wpatrując się w niego z czcią. Karen zaciekawiła się czy miała ten sam głupkowaty wyraz twarzy kiedy patrzyła się na Mike’a. Pewnie tak. Kelly wychyliła się blisko do Karen i powiedziała po cichu, - Zabieram Marii jej dziecko. Przynajmniej tyle mogę zrobić, by był spokój. - Nie przejmuj się. Będzie tak przerażona tym co my zrobiliśmy, że zapomni o twoich wykroczeniach. Karen oczy wyszły z orbit i zasłoniła buzię dłonią kiedy zauważyła prostą, złotą obrączkę zdobiącą palec Karen. Spojrzała dziko na Mike’a. – Nie wzięliście... Mike błysnął taką samą obrączkę. – Wzięliśmy, jak amen w pacierzu. Kelly wydała przerażony śmiech i uściskała ich oboje. – Dostanie jobla. Mike trzymał ją mocno za przedramię gdy weszli do środka, wyczuwając jej przytłaczające pragnienie by uciec. - Oh, przyszli nowożeńcy? – Maria zawołała gdy szła do wejścia. Zamarła kiedy zobaczyła Karen, a Karen wyczuła jej gniewne spojrzenie jak laser. Jakoś Maria zdołała wynurzyć się nad nią mimo, że wysokie sandały Karen dały jej dwu-calową przewagę. - Michael, nie wiedziałam, że przyprowadzisz gościa. Mike splótł ich palce, nawet gdy pochylił się, by pocałować matkę w policzek. – Jest mnóstwo jedzenia, prawda? Maria nie odpowiedziała i poszła z wyprostowanymi plecami do jadalni. - Właściwe pytanie brzmi, - wymamrotała Karen, - Czy jest dużo do picia. - Wszystko będzie dobrze, - wyszeptał, unosząc jej brodę by ją pocałować. Krótki kontakt zdołał wygnać myśl o rozgniewanych matkach, przynajmniej na sekundę. Rozdzielili się i Karen uchwyciła spojrzenie Nick’a. Bracia wymienili się spojrzeniami. Ku jej zaskoczeniu, Nick ścisnął uspokajająco jej ramię. – Idziemy? – zapytał. Tony już tam był, siedząc na kanapie i rozmawiając z ich ojcem, Frankiem. W przeciwieństwie do innych, Tony nie wyglądał na zszokowanego widząc Karen, lecz zamiast tego nałożył dziwnie satysfakcjonujący głupi uśmieszek na twarz. - Chyba, rozwiązaliście wasz problem. - Powiedział Tiny, patrząc sarkastycznie na lewą rękę Mike’a. Mike tylko się uśmiechnął i kiwnął głową. - Tato, pamiętasz Karen Sullivan, siostrę Kelly. – powiedział Mike. Karen potrząsnęła szorstką od pracy, dużą rękę staruszka. Głośny stukot rozbrzmiał w kuchni gdy Maria trzasnęła chochlą z niepotrzebną siłą. Czekoladowe oczy Franka zamigotały. – Nie martw się moją żoną. Przyzwyczai się. Karen uśmiechnęła się sztywno, wcale nie przekonana. Usiedli do stołu i Karen ulżyło gdy znalazła się między Mike’em a Kelly. Ziemniaczki i sałatka ze świeżą mozarellą wyglądały smakowicie, lecz żołądek Karen ścisnął się pod nieustającym, gniewnym spojrzeniem Marii. - No więc, Karen, kiedy wracasz do Sacramento? – Zapytała Kelly, przerywając niezręczną ciszę.

- Jutro, - odpowiedziała, - Mam wolny dzień, więc jutro wyjadę. - Możemy zjeść lunch zanim wyjedziesz, - powiedział Mike. - Nie będziesz pracował? – Zapytała ostro Maria. - Mamo, mogę wyjść na lunch, - powiedział twardo Mike. Maria skupiła uwagę na Karen. – Więc czym się zajmujesz w Sacramento, Karen? - Jestem fryzjerką. – Stwierdzenie to zabrzmiało jak pytanie. - Fryzjerką? – Równie dobrze mogła powiedzieć „prostytutką”. Karen skuliła ramiona. Za żadne skarby nie mogła przypomnieć sobie dlaczego pomysł, by przyjść do domu matki wydała się interesująca. – Tak. Jestem w tym również dobra. - Ty w Sacramento, Mike tutaj, nie będziecie w stanie się często widywać. – Maria nie martwiła się by ukryć ulgę w swoim głosie. Karen nie miała gotowej riposty, gdyż z Mike’em jeszcze o tym nie rozmawiali. - Otwierają nowe spa. Jestem pewien, że z miłą chęcią zatrudnią kogoś z umiejętnościami Karen, - powiedział Mike. Frustracja Karen Marią chwilowo została złagodzona. – Więc chcesz żebym się tu przeprowadziła? – Zapytała z szerokim uśmiechem. – Nigdy nie rozmawialiśmy o takich szczegółach. Gorąco rozkwitło w jej brzuchu na widok jego szerokiego uśmiechu. – Mój dom jest za duży żebym tylko ja w nim mieszkał. Zamierzałem kupić sobie psa, ale pewnie ty to zrobisz, - Drażnił się. Walnęła go w ramię. Maria nie było gotowa przyznać się do klęski. Przechyliła na bok głowę. – Czy czasem nie spotykaliście się za czasów studiów? – zapytała, mimo że cholernie znała odpowiedź. Bez wątpienia wiedziała też o okolicznościach, w których to się zakończyło i prawdopodobnie wiedziała też o reputacji Karen w szkole średniej. – Z tego co sobie przypominam to rozstaliście się w raczej złych okolicznościach. Nie musiała słuchać tego gówna! Jej palce uderzyły o stół i miała już wstać kiedy poczuła kobiecą dłoń na swoim prawym udzie. Nieznacznie pocieszył ją uśmiech sympatii Kelly.

Mike wiedział, że Karen była na skraju wytrzymałości. Była tak spięta, że praktycznie wibrowała. Splótł razem ich palce, wzdrygając się na lodowatość jej ręki. - Mamo, - powiedział ostrzegająco Mike, - to było bardzo dawno temu. - Mówię tylko, że skoro nie wyszło wam wtedy, to dlaczego miałoby wyjść teraz? – Jego mama wsadziła sobie kawałek pomidora do ust i żuła umyślnie. Cholera. Może wepchnięcie Karen w sam środek jego rodziny nie było najlepszym pomysłem, na jaki wpadł.

- Bo teraz jestem o wiele mądrzejszy niż wtedy. Teraz dostrzegam dobre rzeczy, powiedział. Następnie zszokował wszystkich, pochylając się i całując w cholerę Karen, właśnie tam przy stole. – I ponieważ tego ranka, Karen i ja pobraliśmy się. W pokoju rozbrzmiało od zduszonego śmiechu Tony’ego, co zostało szybko ucięte przez ich ojca. – Macie dziewczyny jakąś kuzynkę dla Tony’ego? - Walić to, - powiedział. – Jeśli ci dwaj chcą być ograniczeni, to ich sprawa. Maria trzasnęła widelcem pod pretekstem wbicia się w danie główne. Mike podążył jej śladem. - Jak mogłeś to zrobić, Mike? Poślubić taką kobietę... – Pokręciła głową gdy wyciągała z naczynia pieczeń. Mike zacisnął szczękę. – Kocham ją, mamo, naprawdę. A ona kocha mnie. - Ale ona... Uniósł dłoń. – Zapomnij o tym co słyszałaś o Karen i o tym co się wydarzyło między nami. To była moja wina. Ja schrzaniłem, a teraz mam szansę to naprawić. Nie pytała o szczegóły, za co był wdzięczny. Patrzyła się na niego z bliska. W końcu powiedziała, - Myślisz, że to cię uszczęśliwi? - Ja to wiem. Maria przewróciła oczami. – Co ja tam wiem, jestem tylko twoją matką. – Pomimo swojego sarkazmu, wyglądała jakby zaczęła się przekonywać. Mike westchnął z ulgi. Karen patrzyła się ostrożnie gdy jego matka postawiła na stole naczynie z pieczeniem. - Wiesz, - Maria powiedziała, patrząc sarkastycznie na ledwie tkniętą sałatę Karen, wszyscy moi chłopcy byli dużymi niemowlakami. Karen wyglądała zmieszana na taki zwrot akcji. - Mike ważył prawie cztery i pół kilo. Karen spojrzała na niego, przerażona, następnie z powrotem na jego matkę, która wzrostem równała się z Karen. Maria kontynuowała. – Oczekuję kilku wnuków. Musisz nabrać sił, - powiedziała, kładąc Karen na talerz ogromny kawałek pieczeni. Karen spojrzała się na niego sarkastycznie i wsadziła sobie taki duży kawał mięcha do buzi, że Mike myślał że się zakrztusi. Wyszczerzył się widząc jej zadowoloną determinację. To była jego Mała, właściwa i zadziorna jak nigdy. Tym razem wiedział, że stanął na wysokości zadania.

Koniec