Laura Ward - Not Yet ( Jeszcze nie)

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

1

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

„Not Yet” Laura Ward Emma Harris uczy się, że życie jest tylko szeregiem lekcji. Lekcja #1: Nic nie dzieje się zgodnie z planem. Lekcja #2: Nie można ufać mężczyznom. W szczególności tym przystojnym. Lekcja #3: Okazuje się, że pozory w większości przypadków są mylące. Emma sądzi, że rozszyfrowała swoje życie, a to co wie nie jest dobre. Przez lata na pierwszym miejscu stawiała swoją starszą siostrę, która urodziła się z zespołem Downa. Teraz Emma jest gotowa do rozpoczęcia swojego własnego życia, ale los ma inne plany. Aby mogła zrobić to, co najlepsze dla swojej siostry, marzenia Emmy będą musiały zaczekać. Nie miała w planach poznania Landona – bogatego, flirtującego mięśniaka, który nigdy nie musi na nic czekać. Ani na uwagę, ani na pieniądze i z pewnością nie na dziewczyny. Poznanie Emmy powoduje, że po raz pierwszy w swoim życiu musiał o coś walczyć. A Landon nie umie przegrywać. Emma nie ma zamiaru marnować lata z takim powierzchownym facetem jak Landon. Ale bardzo szybko zdaje sobie sprawę, że się, co do niego myli. Pytanie brzmi, czy może mu zaufać? Czy też zawiedzie ją jak każdy inny facet, który był obecny w jej życiu? Ale najważniejsze, czy Emma potrafi wystarczająco zaufać samej sobie, aby wieść życie o jakim marzyła? Życie ma sposób na przemycanie najważniejszych lekcji w momencie kiedy nie patrzysz. Moment w którym zostaje w to zaangażowane serce, jest momentem w którym zaczyna się prawdziwa nauka. 2

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Tłumaczenie nieoficjalnie – diff_

Korekta – Kabuniu Tłumaczenie to, w całości należy do autora książki, jako jego prawa autorskie. Tłumaczenia są tylko i wyłącznie materiałem marketingowym służącym do promocji danego autora. Tłumaczenia nie służą do otrzymywania korzyści materialnych.

Obowiązuje zakaz chomikowania i rozpowszechniania pliku!

3

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Książka jest fikcją. Postacie, miejsca, marki, media i incydenty są albo produktem wyobraźni autora lub są wykorzystywane fikcyjnie.

4

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Książkę tą dedykuję mojej trójce dzieci. Riley, Mackenzie i Braeden, moim życzeniem dla was jest, abyście zawsze podążali za sercem. Nigdy nie rezygnujcie ze swoim marzeń. Moje marzenia spełniły się w minucie, kiedy zobaczyłam każdego z was.

5

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Spis treści LEKCJA PIERWSZA ................................................................................................ 7 LEKCJA DRUGA ................................................................................................... 11 LEKCJA TRZECIA .................................................................................................. 15 LEKCJA CZWARTA ............................................................................................... 21 LEKCJA PIĄTA...................................................................................................... 28 LEKCJA SZÓSTA ................................................................................................... 34 LEKCJA SIÓDMA ................................................................................................. 42 LEKCJA ÓSMA..................................................................................................... 50 LEKCJA DZIEWIĄTA ............................................................................................. 55 LEKCJA DZIESIĄTA ............................................................................................... 63 LEKCJA JEDENASTA ............................................................................................. 72 LEKCJA DWUNASTA ............................................................................................ 82 LEKCJA TRZYNASTA............................................................................................. 87 LEKCJA CZTERNASTA ........................................................................................... 97 LEKCJA PIĘTNASTA.............................................................................................106 LEKCJA SZESNASTA ............................................................................................115 LEKCJA SIEDEMNASTA .......................................................................................121 LEKCJA OSIEMNASTA .........................................................................................127 LEKCJA DZIEWIĘTNASTA ....................................................................................131 LEKCJA DWUDZIESTA .........................................................................................140 LEKCJA DWUDZIESTA PIERWSZA ........................................................................153 LEKCJA DWUDZIESTA DRUGA .............................................................................159 LEKCJA DWUDZIESTA TRZECIA............................................................................170 LEKCJA DWUDZIESTA CZWARTA .........................................................................182 LEKCJA DWUDZIESTA PIĄTA ...............................................................................189 LEKCJA DWUDZIESTA SZÓSTA .............................................................................201 LEKCJA DWUDZIESTA SIÓDMA ...........................................................................214 LEKCJA DWUDZIESTA ÓSMA ..............................................................................222 LEKCJA DWUDZIESTA DZIEWIĄTA .......................................................................230 LEKCJA TRZYDZIESTA .........................................................................................234 LEKCJA TRZYDZIESTA PIERWSZA .........................................................................242 LEKCJA TRZYDZIESTA DRUGA .............................................................................250 LEKCJA TRZYDZIESTA TRZECIA ............................................................................265 LEKCJA TRZYDZIESTA CZWARTA .......................................................................... 276 EPILOG..............................................................................................................281 6

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja pierwsza NAPINAJĄC CIENKI pasek gumki, który był na tyle mojej głowy, regulowałam moje okulary i wyciągałam ramiona, dłonie w górę łącząc razem palce, do nieba. Obracałam szyją i potrząsałam nogami, jedna po drugiej, uwalniając napięcie. Krocząc na brzegu basenu, zakręciłam moimi palcami na głowie i skoczyłam, wchodząc do wody w wprawnym, gładkim poślizgu. Byłam w moim szczęśliwym miejscu. Było w tym coś uspokajającego nurkując w basenie, przecinając się przez górną warstwę szklistej wody i przesuwając się w dół do głębokiej komory z wody. Wszystkie dźwięki zostały zagłuszone i czułam się oddzielona od pozostałej części świata. Byłam w nieważkości, odizolowana, miałam pełną kontrolę, czy wybrać zostanie tutaj na zawsze czy wyjść na powietrze. Dawałam lekcje pływania, a także zajmowałam się ratownictwem, co wypełniało moje lato od lat, kochałam uczyć innych, by przychodzili do tego miejsca – spokojnej, podwodnej nirwany1. Tylko, że myślałam, że to lato będzie inne, a ja na pewno nie będę spędzać czasu w Country Clubie w Avon. Pracowałam cały dzień sprzątając wartownie, 'oficjalnie' – ale nie w żaden standardowy sposób w Country Clubie – powierzchni biurowej i organizowaniu rozkładu dla strażników letnich. Zostałam zatrudniona do zarządzania basenem na lato i spotykałam się z załogą wieczorem, by przedstawić im moje oczekiwania dotyczące tej pracy. Ociągając się tempem z mojego nurkowania tylko na minutę, złamałam powierzchnię i wzięłam głęboki oddech. Świeże, czyste powietrze wypełniło moje płuca zanim wróciłam do wody, podnosząc każde ramię w idealnym rytmie i kopiąc nogami. To mogłam kontrolować.

1 Dosłownie zgaśnięcie, zdmuchnięcie, wygaśnięcie cierpienia.

7

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Raz, dwa i oddech. Raz, dwa i oddech. Spoglądając na zegar kilka minut później, ściągnęłam okulary i podniosłam się z basenu. Rozejrzałam się za ręcznikiem, ale nie było go na ławce, gdzie go zostawiłam. Obracając się wokół w zamieszaniu, znalazłam faceta ubranego w wyblakłą niebieską czapkę baseballu i zalotny uśmiech, trzymającego mój ręcznik, kiedy opierał się o mur. Świetnie. To nie było coś, czego potrzebowałam właśnie teraz. 

Co się stało, kochanie? - Pan Fajny wręczył mi mój ręcznik, a ja otarłam twarz

i wysuszyłam włosy. Jego oczy pochylone były w dół mojego ciała z ciepłem, które mogłam poczuć i byłam mniej niż zadowolona z wyboru jasnożółtego kostiumu kąpielowego. Był niemal banalny, teraz mokry strój kąpielowy. Czułam się zbyt obnażona. 

Basen jest zamknięty dla wszystkich oprócz pracowników. Mogę ci w czymś

pomóc? - rzuciłam w niego zirytowana, że bogaci, uprzywilejowani członkowie klubu mogą próbować nagiąć zasady. 

Och, wiem. - odpowiedział Pan Fajny z uśmieszkiem. - Mam na imię Landon.

Byłem tutaj ratownikiem przez trzy lata. Głównym ratownikiem. A ty jesteś? 

Twoim szefem. - przewróciłam oczami, kiedy jego spadły na moje szorty i mój

top. Zaczęłam iść w stronę wartowni, kiedy Pan Fajny, Landon czy jakiekolwiek eleganckie miał imię, odepchnął się od ściany za mną. 

Masz jakieś imię, czy wolisz Pani Szef? - zapytał w próbie wykazania jego

zdolności, by być sprytnym. 

Nazywam się Emma Harris. - niechętnie uścisnęłam wymieniłam z nim uścisk

ręki, kiedy przyznałam się sama sobie, że to będzie dobre doświadczenie w basenie. 

Czy jesteś również członkiem?

8

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Cholera nie, Emma. Nie jestem z Avon i z pewnością nie jestem 'członkiem

klubu'. Te bogate dzieciaki zrobią z ciebie szaleńca, ale wynagrodzenie jest świetne, a klub nie jest złym miejscem do pilnowania. Spodoba ci się tutaj. Kiedy mówił, nie mogłam nie zauważyć rozmiaru Pana Fajnego. Miał bez trudu sześć stóp2 wysokości z twardymi, pociętymi mięśniami na ramionach i szeroką pierś, która była widoczna pod wyposażonym T-shirtem. Twarz miał modelowo przystojną, a jej wyraz pokazał, że jest pewny jak cholera, że o tym wie. Kiwnęłam i skinęłam na niego by usiadł. Dom Strażników był mały, ale to pasowało do ich celu. Był stary, rozwalające się biurko przy oknie było moje. Kanapa została przesunięta w górę, wzdłuż tej ściany oraz okrągłego stołu i krzeseł stojących w rogu tak, aby strażnicy mogli zjeść i odpocząć. Osiem innych osób pokazało się w orientacji, większość z nich była młodsza ode mnie. Byli entuzjastyczni i przyjaźni, ale dla większej części, wydawała się, że to miła grupa. Podeszłam do harmonogramu, również zajmując się ochroną i obowiązkami czyszczenia, kiedy Pan Fajny dowcipkował i bezwstydnie flirtował z dziewczynami. Celowo zignorowałam go, nie byłam pewna, czy go to bawiło i czyniło by spróbować czegoś trudniejszego. Tak czy inaczej, nie byłam speszona. Później kiedy nasze spotkanie zakończyło się, szłam z powrotem w dół do pracownika parkingu. Czarny Ford F-150 Raptop pickup był zaparkowany obok mojej wyblakłej czerwonej Hondy Accord. Z przyciemnionymi szybami, niestandardowymi felgami i lift-kit, ta ciężarówka krzyczała 'Należy zwrócić uwagę na kierowcę. Myśli, że jest cholernie gorący.' Pomimo mojej irytacji na niepoważne wszystko, była najseksowniejszą ciężarówką, którą kiedykolwiek widziałam. I stojąc – ewentualnie pozując – obok był Pan Fajny. Nie członek klubu? Wzywałam gówno prawdę. Nikt w jego etapie życia nie mógł sobie pozwolić na taki samochód.

2 ok. 183 cm

9

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Myślałam, że jesteś po prostu facetem z klasy robotniczej z Indy, Landon. To

jest potężna, fantazyjna ciężarówka dla biednego ratownika. - nie mogłam utrzymać ciętości w moim tonie, kiedy podeszłam do mojego samochodu. 

Powiedziałem, że nie byłem członkiem klubu. Nigdy nie powiedziałem, że

jestem biedny. Landon roześmiał się i podszedł bliżej do mnie. Instynktownie skrzyżowałam moje ramiona na piersi i zrobiłam krok z powrotem. 

Mój tata pomógł mi to kupić, ale pracuje dla mojego ubezpieczenia i

nieograniczonego gazu, który ona zużywa. Pokręciłam głową, wiedząc, że był to tylko kolejny rozpieszczony chłopak. Zepsuci chłopcy nie lubią samolubnych chłopców. To widziałam na własne oczy. Przechodząc do od kluczenia mojego samochodu, wsunęłam się wewnątrz. Landon pochylił się przez otwarte okno. 

Chcesz iść gdzieś coś zjeść? Jest takie idealne miejsce nad jeziorem na

piknik... czy cokolwiek innego. Odetchnęłam głośno, przekręciłam kluczem w stacyjce i wystrzeliłam w górę jak chomik w kole, który służył jako mój silnik. 

Śnij dalej, Piękny Chłopcze.

Wybierając wsteczny bieg, mój samochód obrócił się z powrotem na parkingowym żwirze i wyjechałam cholera tak szybko z Avon, jak tylko mogłam. Lekcja życia: Fajnym Chłopakom z seksownymi ciężarówkami nigdy - przenigdy nie powinno się ufać.

10

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja druga Landon 

BĘDZIESZ na kolacji? – chciała wiedzieć mama.

Mój najlepszy przyjaciel Dean dzwonił do mnie prawie co noc z tym samym pytaniem. Byłem naciągany na obiady przez jego mamę, odkąd skończyłem osiem lat. Uwielbiałem tą kobietę i naprawdę kochałem jej domowe pierogi. 

Tak. Będę o dwudziestej.

Zrobiłem przerwę przed poinformowaniem go o największej nowości mojego dnia. 

Popołudniu spotkałem na basenie nową kierowniczkę.

Jeden z moich znajomych powiedział mi, że ten Klub zatrudnił dziewczynę z college by nadzorowała basen przez lato. Natychmiast się podjarałem. Jako, że nasz poprzedni kierownik był bezrobotnym, pięćdziesięcioletnim kolesiem z klatką piersiową, plecami i ramionami pokrytymi włosami, które przypominały sweter z wełny, ten wybór był ważnym krokiem naprzód. Osobiście, miałem nadzieję na pisklę bractwa, które głównie będzie zainteresowane pogłębianiem swojej opalenizny i nie będzie ujeżdżać mnie zbyt mocno. Albo... będzie mnie ujeżdżać mocno i to by było zbyt piękne. 

I... jest gorąca?

Dean zawsze miał racje do rzeczy. Dobry człowiek. Emma Harris była gorąca. Nie było co do tego wątpliwości. Ten głupi strój kąpielowy, który miała na sobie? Cóż, cholera z tą żółtą wyblakłą rzeczą, przez którą mogłem ją zobaczyć jak diabli. Jestem pewien, że to dlatego, że był stary jak cholera,

11

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

ale nie kwestionowałem przyczyny. Tylko przez chwilę go doceniłem. Było wiele do docenienia. Była niespodzianką, w jednym pieprzonym kawałku. To prawda, że robiła okrążenia, ale na każdej dziewczynie pływającej w bikini zawiesiłbym oko. Okej, każda dziewczyna, na której zawiesiłbym oko prawdopodobnie nie robiłaby okrążeń, ale gdyby tak było i wyskoczyłoby im coś, pewnie po prostu chichotałyby i przewracały oczami na ucieczkę sutka nazywając to 'awarią garderoby'. A ja wiem, że zrobiłyby na mnie wrażenie, więc działałbym oszołomiony i dostrzeżony. To byłaby korzysta sytuacja. Ta laska nie była w ogóle, jak te dziewczyny. Emma była niska i drobna z ogromnymi zderzakami i zakrzywieniami, które zatrzymałyby samochód wyścigowy Indy na jego torach. Miała ładny nosek i małe różowe usta, które były prawie zawsze zwinięte w szyderczy uśmiech, kiedy rozmawiała ze mną. Musimy popracować nad tym – ponieważ w ich naturalnym stanie, te wargi mogą złamać faceta. Ale jej oczy, naprawdę mnie miały. Miała ogromne, zielone oczy, które błyszczały jak szalone, gdy była rozdrażniona. Były jak kryptonity i przysięgam, że mogła mnie zabić jednym spojrzeniem. Mogłem sobie tylko wyobrazić, jak wyglądały, kiedy była szczęśliwa. To, chciałem zobaczyć. 

Tak, jest gorąca. Kiedy przyszedłem na basen, robiła okrążenia. Rozmawiałem

z nią przez chwilę, a potem udała się w jakimś kierunku. To wszystko. Zostawiłem fakt, że wydawało mi się, że mnie nienawidzi. Nawet nie znała mojego imienia, a była już wkurzona. To było całkiem zabawne. Kiedy powiedziałem moje zgrabne powiedzonko, zachowywała się jak by była głucha. Gdyby była, zrozumiałbym jej odrzucenie – i prawdopodobnie nauczyłbym się języka migowego by naprawdę nabijać się z niej – ale wiedziałem z naszego oschłego wprowadzenia, że była po prostu zimna. 

Więc, masz nowego gorącego szefa. Dlaczego przyjechałeś? Nie zaprosiłeś ją

nad jezioro? Miałem zamiar ssać piłeczki. 12

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Tak, zaprosiłem ją. Odwróciła się do mnie. Właściwie nazwała mnie 'pięknym

chłopcem' a następnie paliła gumę uciekając tak szybko, jak tylko mogła. - czekałem. Pięć długich sekund minęło zanim musiałem odsunąć telefon od siebie. Wyjący śmiech Dean'a wypełnił moje uszy. 

Bez jaj. Ktoś powiedział ci nie? To jest cholernie niesamowite. Już ją lubię.

Powiedz mi coś więcej o niej. Gdybym był w tym samym pokoju co ta cipa, wybiłbym mu zęby. Ponieważ jechałem, zignorowałem jego wesołość i ruszyłem dalej. Nie wiedziałem zbyt wiele o niej. Ale musiałem zgodzić się z Deanem co do jednej rzeczy. Nigdy nie spotkałem kobiety, która odrzuciła moje zaproszenie nad jezioro. Zaliczyłem więcej numerków na tej piaszczystej plaży niż Magic Mike w 'nocy czterdziestoletnich kobiet' w Broadripple. To było nowe i bardzo ciekawe terytorium. Flirtowanie było tym, w czym byłem najlepszy – zarówno dając i otrzymując. Nastolatki, mamusie, kocice i jedna babunia – to było najbardziej niepokojąco obrzydliwe i moje ego było zagłaskane na tą propozycję życia. Ale nie godziłem się na to dalej niż w pracy. Zbyt bardzo lubiłem moją pracę, by zagroziła temu dziewczyna. Poza tym, miałem mnóstwo chętnych wolontariuszy poza pracą. Mój przepis na przygodny seks był taki, że był on częsty i do zabawy. Ale Emma? Nie, ona nie była chętną wolontariuszką. To było bardziej jakby cofnęła się ze wstrętem. Ona miała coś do dziewczyn, czy coś? Było by super, jeśliby miała. Cholera, byłem kochankiem miłości. Nikomu nie przeszkadzałoby, gdyby w tym uczestniczyła. Ale mój instynkt mówił nie. Emma lubiła facetów. Po prostu ona nie lubiła mnie. I coś w niej zmusiło mnie, by to zmienić. 

Więc, mam nowy cel na te lato. - zatrzymałem się, czekając, aby usłyszeć

Dean'a przestającego się ze mnie śmiać. 

Co to jest? Przekonanie twojego nowego szefa, by pozwolił ci się zanurzyć

głęboko do końca? 13

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Stary. Tylko ty jeden marzysz o głębokich końcach.

Mój tata wcześnie mnie nauczył, by nigdy nie dotykać kobiety, chyba, że poproszą by je dotknąć. Nie przekonywałem kobiet, by robiły ze mną wszystko. Zrobiłem krok dalej... tak jakby żebrały o mnie. 

Nie, moim celem nie jest tylko złapać ją, ciulu. Chcę ją dobrze poznać. Muszę

zrozumieć, dlaczego tak szybko mnie olała, a następnie planuje naprawienie tego błędu. To nie było celem światowego pokoju, lub takiego gówna, ale to było małe miasto Indiana. Musiałem gdzieś zacząć. A jeśli skończymy nad jeziorem? Nie usłyszy mnie, bym narzekał. Wyciągnięte wnioski: Chociaż moje zasady były takie, że nigdy nie byłem ścigany przez dziewczyny, ta była inna... i coś mówiło mi, że będzie warta wysiłku.

14

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzecia SPOJRZAŁAM w lustro przebieralni na basenie i zmarszczyłam brwi. Od kiedy to kobiety ratowniczki zaczynają ubierać się w bikini? Przyznaje, to nie był sznurek bikini – były raczej bardziej sportowe, w dwóch częściach – ale nadal. Pokazywały o wiele więcej skóry niż standardowe w jednym kawałku, które nosiłam w przeszłości. To była prawdopodobnie decyzja podjęta przez wszystkich mężczyzn, używających Viagry i zarządu country Klubu. Prawdopodobnie myśleli, że to byłoby zabawne, zobaczyć młode dziewczyny pracujące w ich basenie w bikini. Typowy mężczyzna. Nie byłam rozbawiona. Odblokowując bramę i otwierając basen oficjalnie rozpoczęłam moje lato. Wczesny ranek na basenie był moją ulubioną porą. Powietrze było chłodne, woda gładka, spokojna i zapach świeżego cięcia trawy przedostawał się do powietrza. Nie lubiłam jak mój świat kręcił się wokół Riche Rich's 3 w ciągu dnia, ale mogłam docenić piękno krajobrazu wokół mnie, dzięki uprzejmości ich książeczek czekowych. Wzięłam chwilę, aby cieszyć się ciszą klubu zanim zacznie się szaleńczy dzień. Rezydencja klubu i teren basenu otoczony był przez wyraziste pole golfowe poniżej w dolinie. Basen był w kształcie litery L, z dłuższą częścią na okrążenia i granie i krótszą częścią zabudowaną do dobrego nurkowania z trampoliną. Z boku był ogrodzony basen dla dzieci. Na całym obszarze rozproszone były niewielkie stoły z kutego żelaza i krzesła, wraz z leżakami na szczycie z grubymi, kolorowymi poduszkami. Basen szybko się wypełniał i wkrótce wspinałam się na krzesło ratownika by zanurkować. Landon przechadzał się po basenie, pozdrawiając gości i rozmawiając z wieloma dziećmi. Najwyraźniej był stałym elementem lata dla starych członków i był kochany przez matki, dzieci i oczywiście 3 Bogatych ludzi

15

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nastoletnie dziewczęta. Zrobiłam psychiczną notatkę, aby przypomnieć wszystkim strażnikom, aby ich flirty, zwłaszcza z członkami, były poza basenowymi godzinami. Landon zdążył porzucić swój T-shirt i miał na sobie tylko męskie czerwone szorty kąpielowe, które były uniformem ratownika. Nie mogłam nic zrobić, więc gapiłam się. Nie byłam fanką zarozumiałych ludzi takich tak on, ale niesamowicie się na niego patrzyło. Wyraźnie ciężko pracował utrzymując swoje ciało. Każdy mięsień był wyrzeźbiony wzdłuż jego pleców i nóg, a góra wyłaniającego się bicepsa wystarczyła, aby zatrzymać ruch. Rzeczywiście minęłam grupę babć rozmawiających o jego tyłku kilka minut temu. Myślałam o poprawieniu ich, że w rzeczywistości był dupkiem, ale odpuściłam. Nie profesjonalnie. W sumie, to nie był zarozumiały tłum, którego tutaj oczekiwałam. Ludzie wydawali się przestrzegać zasad i zdawali się relaksować oraz dobrze bawić bez wzywania mojej osoby ciągle, jak myślałam, że będzie. Popołudniowe słońce prażyło kiedy grupa golfistów weszła na obszar. Usiedli przy stołach, blisko basenu i skinęli na kelnerkę. Już pili i wiedziałam, że będę musiała mieć na nich oko. Landon i ja zobaczyliśmy się następnej przerwy, kiedy robiłam ostatni spacer na obrzeżach basenu, aby zapewnić członków, by ściśle przestrzegali zasad dotyczących zabawek i flotacji urządzenia. 

Spójrz tutaj, Gavin. Nasza nowa kierowniczka basenu jest potężnym

dodatkiem do porządnego personelu. Założę się, że chciałaby przejść się do rezydencji klubu i zobaczyć, jak prawdziwi mężczyźni wyglądają. Grupa czterdziesto-coś-latków spojrzała na mnie w górę i w dół z luźnymi uśmiechami i czerwonymi oczami. Starzy mężczyźni byli tacy obrzydliwi. Nie łapałam tego, jak oni mogli myśleć, że każda młoda dziewczyna złapie się na tą atrakcyjną gatkę. Grupa roześmiała się i cicho kontynuowała rozmowę, kiedy chodziłam wokół basenu. Dmuchnęłam w mój gwizdek sygnalizując strażnikom, by zmienili pozycję,

16

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

trzymając się z tyłu, dopóki nie zadomowili się. Kiedy udawałam się do wartowni, facet, który mówił do mnie, zawołał mnie. 

Hej, laleczko, jak masz na imię? - usiadł z powrotem, chytrząc na mnie, pijąc

whisky. Czy to nie trochę za wcześnie na takiego drinka? Miałam zamiar być uprzejma. Naprawdę nie miałam potrzeby wkurzyć członków pierwszego dnia. Emma Harris, proszę pana. 

Emma, Emma, Emma. Jak chcesz się zabawić w to lato?

Słowa starucha były niewyraźne i napięłam się. To nie było 'zabawne' słowo. Nie uważałam się za zabawną dziewczynę. Moja współlokatorka z college, Ashley, nazwała mnie Gorzką&Nudną, bo lubiła sobie wyobrażać brzydkie pesymistyczne bliźniaki we mnie, zawsze wygrywając jakąkolwiek pozytywnością lub dobrymi czasami. Nie wiem... Znalazłam Gorzką&Nudną dość dowcipną i zabawną. Czy mam znak na moim czole? Ta Dziewczyna Potrzebuje Zabawy. Jezus! Stary facet posłał mi krzywy uśmiech, kiedy potarł swoje udo. Moja dobra kumpela Gorzka dziko wymachiwała czerwoną flagą. Oboje wiedziałyśmy, że nic dobrego nie może przyjść z rozmowy z człowiekiem z nadwagą, w średnim wieku z zamiłowaniem do picia mocnych trunków w środku dnia. 

Nie, dziękuje, proszę pana – to byłoby niezgodne z polityką klubu. - zaczęłam

odchodzić, kiedy wyskoczył ze swojego krzesła i chwycił mnie za przedramię. Jego druga ręka sięgnęła by pomasować mój tyłek i młodą mamę za mną, aż zatkało. Starałam się odejść, ale on przyciągnął mnie bliżej. - Gdzie ty myślisz, że idziesz, laleczko? Szybko, duże ręce zawinęły jego ramię i spojrzałam w górę, by zobaczyć Landona z ostrym wyrazem na twarzy. - Wystarczy, Panie Wright. Proszę puścić Emmę. Ona musi iść sprawdzić pompy. Wzięłam swoją szansę i odciągnęłam siebie z daleka, kiedy Pan Wright podszedł potykając się do Landona. Pan Wright nie był małym mężczyzną, łatwo popychając 17

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

dwieście pięćdziesiąt funtów4, ale Landon stał jak mur ceglany, nawet nie mrugając okiem, kiedy Wright próbował popchnąć go. Co się stało potem było tak szybkie, że prawie to przegapiłam. Kiedy Wright rzucił się na Landona, Landon uskoczył w bok, co spowodowało, że Wright wpadł głową do basenu. Był na samym dnie, więc nie było szansy na uraz głowy, a Landon i ja obserwowaliśmy i czekaliśmy na niego, wypływającego na powierzchnię. Z wyjątkiem, że tego nie zrobił. Zamiast tego, wpadł w panikę i machał pod wodą, zdezorientowany. Zanim mogłam zareagować, Landon był w wodzie za Wrightem. Landon szybko zaczepił swoje ramiona pod Wrightem i holował go na stronę basenu. Pomogłam wyciągnąć Wrighta z wody, kiedy dusił się i łapał powietrze. Jego przyjaciele pomogli Wrightowi z jego stopą, patrząc upokorzony, zaprzeczył służbom ratowniczym i opuścił teren basenu szybko i cicho. Landon podał mi ręcznik i udaliśmy się do wartowni. Lekcja życia: Pijani mężczyźni w średnim wieku są do dupy.

Landon spojrzał na mnie z obawą. - Wszystko w porządku, Emma? Próbowałam powstrzymać się, ale nie mogłam nic na to poradzić. Wybuchłam śmiechem. - To była najzabawniejsza rzecz, jaką widziałam przez dłuższy czas. Gadanie o uzyskaniu tego, na co zasługujesz. To było niesamowite! - otarłam moje oczy, mokre od nadmiernego chichotania i usiadłam na kanapie. Landon też się zaśmiał i wyciągnął butelkę wody ze swojej torby. - To było całkiem zabawne. Chcę tylko upewnić się, że z tobą jest wszystko w porządku. 

Cóż, nie jestem w porządku z tym, że taki kretyn jest nadal członkiem? Nie

wiem zbyt wiele o tych klubach w kraju, ale nie będę tolerować takich zachowań. 4 113 kg

18

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Słyszę cię. Wright działa tak cały czas, a oni nie mogą się go pozbyć.

Rozpoczął to jego Dziadek i teraz Wright jest na pokładzie. Dostanie grzywnę za ten incydent, jak robią to z wieloma innymi, ale on jest bogaty jak cholera. Nic go nie powstrzyma. Wyraz obrzydzenia na mojej twarzy musiał bawić Landona, kiedy mrugnął porozumiewawczo długo przed napiciem się wody. 

Lepiej przygotuj się na to – kontynuował, siedząc na kanapie. - Ten klub nie

miał ratownika tak dobrze wyglądającego jak ty, cóż, tak długo jak ja tu pracowałem. Pijani starzy mężczyźni, pijani młodzi mężczyźni i cała reszta nastoletnich chłopców będzie po tobie. Moje brwi zmarszczyły się, kiedy wypiłam mój napój. - Co masz na myśli? 

Emma, ile masz lat? Myślę, że jesteś już na tyle stara, by mieć świadomość

tego, jak atrakcyjna jesteś. Wyglądasz jak modelka. To znaczy z wyjątkiem faktu, że jesteś zbyt niska. - mrugnął do mnie ponownie, kiedy skrzywiłam się na jego komentarz. - Jesteś wspaniała – wiesz o tym. Ci faceci nie mogą dostać tego w domu, ale gdy widzą cię – cóż... dostają to. Odchrząknęłam.

Byłam

niczym,

tylko modelką

i

nie doceniłam

jego

zobiektywizowania. Mając pięć stop i trzy cale wzrostu 5 byłam niska, ale ćwiczyłam, więc miałam przyzwoitą figurę. Ale to było wszystkim. - Mam dwadzieścia jeden lat. A ty? - Landon uśmiechnął się nieśmiało, nie wątpiąc w szczęście jakie miał. 

Dziewiętnaście. Idę właśnie na mój drugi rok na Uniwersytet Indiana. Gdzie ty

chodzisz do szkoły? 

Ukończyłam wcześniej Uniwersytet w Wirginii.

Spojrzałam w dół, nie chcąc by dostał moje dane osobowe.

5

Ok. 1,60m

19

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Dlaczego do diabła, każdy opuszcza college wcześniej? To są najlepsze lata

naszego życia, prawda? - Zaśmiał się zadowolony z siebie, kiedy kontynuował: - To znaczy, wiem, że to ACC6, ale nie jest tak źle! Wstałam, z potrzebą zasygnalizowania kolejnej zmiany w systemie zmianowym i spotykając jego wzrok rozdrażniona. - To nie jest najlepszy czas dla nas wszystkich. Nie wszyscy z nas mają Tatusia w zapasie, podczas gdy my imprezujemy przez college. Niektórzy mają większe problemy. Z tym, wyrwałam się z pokoju. Spędziłam resztę weekendu upewniając się, że więcej pijanych dupków nie wpadło do basenu i unikałam Landona. Lekcja życia: Pijani mężczyźni w średnim wieku są do dupy.

Poprawka... Przeformułujmy tą jedną. Lekcja życia: Pijani mężczyźni w średnim wieku są do dupy. W rzeczywistości, faceci są do dupy - WSZYSCY faceci są do dupy.

6 Austin Community College w Teksasie

20

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja czwarta JEDNĄ z zalet pracowania w Country Klubie w Avonie było darmowe korzystanie z siłowni w rezydencji klubu przed otwarciem basenu. Biegałam na bieżni, słuchając Justina Timberlake'a na moim iPhonie, kiedy wszedł Landon. Bez koszuli. Cholera jasna. Skinął na mnie i usiadł okrakiem na ławce pod sztangą. Obserwowałam go w lustrze biegając, będąc urzeczona ostrością i intensywnością, którą wkładał w podnoszenie ciężarów. Nic dziwnego, że był wyrzeźbiony jak grecka rzeźba. Landon był świnią. Normalnie obróciło mój żołądek; zawsze byłam przekonana, że to pokaz i próbował dostać nas dziewczyny w siłowni myśląc, że podnoszący facet jest twardzielem, kiedy wyraźnie tak nie było. Ale w tym przypadku, naprawdę myślałam, że nie mogę mu pomóc. Nie popisywał się, popychał samego siebie do bezwzględnej granicy. Jego ciało zaczęło się trząść, kiedy skończył powtórzenia i pot staczał się w dół jego klatki piersiowej. Czy on chrząka tak podczas seksu? Czy jego ręce trzęsą się po tym, gdy trzyma je w górze? To byłoby po robieniu tego przez długi, długi czas, ponieważ, no weź, facet taki jak ten musiał mieć jakąś wytrzymałość. Oblizałam usta i zamknęłam podświadomie oczy na chwilę. Dlaczego do cholery, myślę o tym? Cholera. Potknęłam się i prawie spadłam na bieżni. Głupia Emma. Głośny gardłowy dźwięk, przechodzący coś pomiędzy krzykiem godowym humbaka i przerażonej krowy, uciekł z głębi moim płuc, zanim miałam szansę go powstrzymać. Przerażona, uderzyłam ręką w poprzek siebie, teraz z otwartymi ustami. Zamknij się. Dobry Boże, co za idiota biegnie z zamkniętymi cholernymi oczami? Cichy chichot nadszedł z za mnie a ja zesztywniałam. Świetnie. Słyszał mnie i 21

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

prawdopodobnie zobaczył. Czy on myśli, że go obserwuje? Myślę o nim? Potknęłam się, bo sam widok jego spowodował, że byłam niezrównoważona? Jeśli tak, to miał rację. Potrząsnęłam głową i zmusiłam się do skupienia. Kończąc bieg, otarłam pot, wypiłam wodę z butelki i starałam się ignorować nerwową energię pulsującą we mnie. Chciałam się uderzyć. Miałam fizyczną reakcję po prostu będąc blisko niego. Moje zdradzieckie, cholernie głupie ciało było napalone! Co było ze mną nie tak? To nie był pierwszy raz, kiedy byłam wokół ładnego faceta. Nigdy nie dostali się do mnie ani nie powodowali uczucia pewnych pragnień lub wzbudzenia w jakikolwiek sposób. Ale będąc mała, gorące miejsca z Landonem miały mnie całkowicie zwichrowaną. To musiała być frustracja seksualna. Było to tylko możliwe poprzez wyjaśnienie mojego braku rozsądku. To był niegodziwie długi czas odkąd zostałam dotknięta przez faceta. Próbowałam zatrzymać zasadniczo spojrzenie pieprzące tego faceta, który był w zasadzie mi obcy i miał moje zmysłowe myśli pod kontrolą. 

Cześć, malutka. Mogę się do ciebie przyłączyć? - Landon usiadł obok mnie na

macie. Krople potu przylgnęły do niego nawet jakby wiedziały, że przy tym człowieku dobrze jest tkwić. Tatuaże plemienne owinięte miał wokół obu ramion, a na lewej stronie klatki piersiowej wytatuowany numer. Nigdy nie lubiłam tatuaży, aż do dzisiaj. Były one zbyt trwałe, zbyt zwracające uwagę i zbyt drogie – ale od razu zostałam przyciągnięta do jego. Posyłając mu najlepsze gówniane spojrzenie na jego komentarz dotyczący mojego wzrostu, skinęłam głową, starając się być chłodną i niewzruszoną przez jego obecność, tak bardzo jak było to możliwe. Zatrzymał się obok maty przy mnie i zaczął brzuszki. Nawet pokryty potem, Landon pachniał pysznie. To był naturalny zapach lasu, który był niezwykle podniecający. Robił pełne brzuszki, ponownie chrząkając, a moje tętno biło gwałtownie. Próbowałam odwrócić wzrok, ale byłam zahipnotyzowana, tylko na sekundę.

22

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Podoba Ci się to, co widzisz? - powiedział bez tchu, kiedy odwróciłam się,

upokorzona. 

Wiesz co, Landon? Ty naprawdę myślisz, że jesteś cholernie gorący, co nie? -

zerwałam się i wytarłam pot z grubsza ręcznikiem. 

Jaki jest twój problem? Chodzisz w kółko jak Lodowa Księżniczka. Nie jeden

koniecznie chce cię mieć. Zrelaksuj się. Zabaw się. To jest kurwa lato. - Landon zatrzymał się ze swoimi brzuszkami i patrzył na mnie z wyrazem, który mógłby być opisany tylko jako podrażnienie części, części rozrywki. 

Idź do diabła. Nic nie wiesz o mnie lub o moim życiu. Wszystko, co cię

obchodzi to flirtowanie z dziewczynami z college’u. To obrzydliwe, naprawdę. zbierając moją torbę i butelkę wody, wyszłam z siłowni. Ale Landon miał rację co do trzech rzeczy. Było lato, zachowywałam się jak suka i niektórzy chcieli mnie mieć. Ale byłam pewna jak cholera, że nie potrzebowałam go, by dawał mi lekcje. Co on myślał, że kim był? Dziewiętnastolatkiem z kompleksem Boga. Byłam wkurzona, że dostał się tak cholernie szybko pod moją skórę. Pytanie, które mnie najbardziej zaskoczyło to, dlaczego?

Moją ulubioną częścią pracy jako ratowniczki zawsze było uczenie pływania. Spędziłam tak całe lato, gdy miałam dziewięć lat ucząc moją siostrę, Evie, pływania. Miała dwanaście lat i udawałyśmy się do betonowego basenu w kompleksie mieszkaniowym każdego popołudnia tego lata. Zajmowało mi to około dwóch godzin na dobę, każdego dnia przez ponad miesiąc, ale w końcu nauczyła się. Mogła robić okrążenia i pływać w miejscu. Była tak dumna z siebie, gdy zdała egzamin na kartę pływacką i kiedy mogła korzystać z trampoliny. Nigdy nie wydawała się zła, że 23

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nauczyła ją tego młodsza siostra. Była tylko szczęśliwa czując się bezpiecznie i wygodnie w wodzie, tak jak inne dzieci. Od tego czasu, na lekcjach uczyłam pływać ludzi w każdym wieku. Pracowałam z grupą czterolatków na płytkim końcu basenu, podczas gdy Landon strzegł pobliskie krzesło. Ćwiczyliśmy kopanie, dmuchanie baniek, unoszenie się na plecach i skoki – cała podstawa. Byli tak przerażeni, tak podekscytowani i tak niewiarygodnie słodcy. Nie mogłam nic zrobić, poza czuciem radości śmiejąc się wraz z nimi i doświadczając pierwszego razu nauki pływania patrząc ich oczami. Przytuliłam każdego po lekcji i zrobiłam sobie przerwę, aby powiedzieć rodzicom, co było celem dzisiejszego dnia. Widok dumy na tych malutkich twarzach ogrzewała moje letnie serce. Po lekcji, Landon poklepał mnie w ramię przed zmianą krzesła ratownika. - Hej, kocham patrzenie na ciebie wraz z nimi. Powinnaś się więcej śmiać. To naprawdę piękna rzecz, Em. Skinęłam głową i odwróciłam wzrok. Nie chciałam go widzieć, tak bardzo, jak mi się to podobało, że zauważył coś we mnie – że zauważył mnie w ogóle. Fizycznie próbowałam się uśmiechnąć i nie śmiać się publicznie. Jeśli czułam, że śmiech nadchodzi, bo może dziecko gotowało się we mnie lub coś tak śmiesznie ładnego, przypominało mi, aby nie reagować. Nie pokazywać emocji – zwłaszcza tych pozytywnych. Wiedziałam, że to było szalone, ewentualnie na granicy psychotyczne, ale nigdy nie chciałam otworzyć się dla każdego. Nikt nie mógł wiedzieć, jak naprawdę byłam podatna wewnątrz. I gdybym działała jak suka, każdy trzymał by się z daleka ode mnie. Ludzie zawiedli mnie częściej niż to możliwe, więc to nie było warte czasu czy wysiłku. Wystarczy zapytać Gorzką. Nienawidziłam się do tego przyznać, ale też kochałam to jak nazwał mnie 'Em'. To brzmiało nieodparcie wychodząc z jego ust i nigdy wcześniej nie miałam przezwiska. Nie było nikogo kto o mnie kiedykolwiek dbał, czy znał mnie na tyle dobrze, by je stworzyć. Może było coś więcej w nim, niż myślałam? Albo i nie. Z mojego miejsca na krześle ratownika tego dnia, widziałam wyblakłe blond dziewczyny ubrane w drobne sukienki

24

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zbliżające się do Landona z parkingu. Technicznie rzecz biorąc, był na przerwie, ale te dziewczyny nie były członkami. Zachichotały, rzucając swoje ramiona wokół niego, by pocałować go w policzki i przytulić. Był nałogowym flirciarzem. Szepnął coś im do ucha, pocierając ich plecy i śmiał się razem z nimi, zwracając na tyle uwagę każdej dziewczyny, by upewnić się, że była ona jedyną w grupie, która wpadła mu w oko. Zmusiłam moją uwagę do wycofania się z powrotem do wody, nienawidząc tego, że przeszkadzały mi jego flirty. Landon był aroganckim kretynem – dlaczego dbałam o to czy co lub kto, by być bardziej dokładnym, robił w wolnym czasie? Kiedy obróciłam się na krześle, złapałam spojrzenie Landona i wskazałam by podszedł. Landon pomachał na pożegnanie do swoich koleżanek i podszedł do mnie z zarozumiałym uśmiechem. 

Emma? Co mogę dla ciebie zrobić?

Odetchnęłam głośno, patrząc w niebiosa, prosząc o cierpliwość. 

Cóż, Landon, może na początku, nie pozwalaj sobie na spotykanie się z nie

członkami dziewczynami, które przychodzą do miejsca pracy. Co ty na to? Wszystkiego, co potrzebuje to Generalny Manager Klubu na mojej dupie, bo parking stał się miejscem spotkań groupie Landona Washingtona. Strzelałam wokół, szturmując ku pump room7, który został połączony z widokiem na wartownie. Potrzebowałam sprawdzić system, ale naprawdę, potrzebowałam chwili, aby zebrać się. Po raz kolejny, znalazłam w sobie samokontrolę ślizgając się wokół Landona. Dając mu znać, że byłam zirytowana obserwując jego flirt z tymi dziewczynami będący problemem. Musiałam dostać moje gówno. Landon podążył za mną do pump room i zamknął drzwi za nami. Odwróciłam się i znalazłam go opierającego się o ścianę, z czapką bejsbolową odwróconą do tyłu, nagim torsem i pachnącym kremem do opalania. Dlaczego musiał być tak... Wysoki?

7

Pijalnia wód mineralnych. Nie wiedziałam jak to wpisać więc zostawiłam w oryginale :-D

25

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Zbudowany? Przystojny? Naturalnie pysznie pachnący? Fuj. Byłam boleśnie świadoma tego, jak blisko tych kwater byliśmy. 

Czego ty chcesz?

Odwróciłam się plecami do pompy logując numer przepływu wody. Zrobił krok bliżej. Ciągle za mną, położył ręce za ścianą z każdej strony mojego ciała. Byłam w klatce, bez jakiegokolwiek dotknięcia. Moje oczy mimowolnie zamknęły się i rozkoszowałam się uczuciem ciepła jego ciała. Oddychałam głośno przez nos. Celem był zirytowany dźwięk. Naprawdę, oddychałam nim i kochałam każdą sekundę tego. 

Łapie to. Wiem, że nie jestem w twojej lidze.

Moje oczy otworzyły się. Nie z MOJEJ ligi? WTF? Mimo, że mógł być lub w porządku absolutnie był, najgorętszym facetem, jakiego kiedykolwiek znałam był tak blisko, że byłam pewna, że on również był jednym z największych osłów. Widziałam, jak działał wokół dziewczyn. Nie był jednym z tych dobrych chłopaków. 

Więc, nie trzymam się nadziei, że pójdziesz gdzieś ze mną. Ale flirtowanie

naprawdę jest nieszkodliwe, kochanie. Wydaje się, że przez to jesteś zła, kiedy ja flirtuje z tobą lub kimś innym. Nie wiem, co za facet cię tak bardzo zranił, ale nie karz reszty z nas. Landon wziął kawałek moich bezpańskich włosów i ostrożnie włożył je za ucho, kiedy mówił. Wstrzymałam oddech. Wystarczyło, że mała ilość kontaktu obracała mój umysł. Co by się stało, gdybym odwróciła się i przysunęłam nasze usta, by były bliżej siebie? Czy chciałby mnie pocałować? Czy podobałoby mi się to? Westchnęłam. To było takie trudno, być tak blisko niego. 

Flirtowanie nie jest końcem świata. To niej jest poważne. Odpuść trochę. -

Kiedy powiedział ostatnie słowa, pochylił się jeszcze bliżej moich pleców. Napięłam je, kiedy pocałował mnie lekko w policzek. Potem odwrócił się i wyszedł bez słowa.

26

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Biorąc głęboki wdech, zdałam sobie sprawę, że się trzęsłam. Cała. Niezależnie, czy pochodziło to z jego doskonałej analizy mojego zagadnienia, nie znając mnie w ogóle, czy moje chęci jego naciskającego mocniej przeciwko mnie w niewielkim gorącym pomieszczeniu, nie byłam pewna. Wiedziałam tylko, że nic z tego się nie wydarzy. Nie pozwolę na to. Lekcja życia: W tej grze w 'pokera' król gry pokazuje wszystkie swoje karty. Jednakże, Lodowa Księżniczka wie lepiej jak powinna grać na własną rękę.

27

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja piąta KILKA DNI później, weszłam do siłowni klubowej, by znaleźć Landona biegającego na bieżni. Słuchał muzyki na swoim iPodzie biegając w szybkim tempie, koszulkę miał przyklejoną do piersi przesiąkniętą potem. Posłałam mu pół – skinienie, skinął głową, koncentrując się na swoim treningu. Skacząc eliptycznie, umieściłam słuchawki w moich uszach, kiedy zaczęłam się poruszać. Wkrótce, nie mogłam złapać oddechu, pot lał się w dół szyi i klatki piersiowej. Landon zszedł z bieżni, zdjął koszulę i wytarł się ręcznikiem. Usiadł na macie, aby rozpocząć brzuszki i postanowiłam do niego dołączyć. Wyszłam z mojej maszyny, pijąc wodę z butelki, zanim usiadłam na macie obok niego. 

Co oznacza to dwadzieścia pięć?

Spojrzałam na jego klatkę piersiową, kiedy zaczął brzuszki. Postukał na liczbę i mrugnął do mnie z rozbawieniem. 

Numer z futbolu z liceum. Byłem skrzydłowym w naszej drużynie. Tak

naprawdę to nie jest mój numer skrzydłowego, ale mojego taty, gdy grał, więc to trochę tradycja. W każdym razie, udawaliśmy się do Slate's każdego roku. Teraz gram dla IU8. Nie rozpoczynam czy coś, ale mam nadzieję, że pewnego dnia... Moje oczy zaszkliły się nudą, kiedy monotonnie mówił dalej. Dlaczego właśnie to futbol jest tak ważny dla facetów? Landon zachichotał na moją ambiwalencję 9 o tej całej Amerykańskiej rozrywce. - Nie lubisz futbolu?

8 Uniwersytet Indiana 9 postawa charakteryzująca się jednoczesnym występowaniem pozytywnego jak i negatywnego nastawienia do osoby

28

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Cóż, nie oglądamy go w moim domu i myślę, że po prostu nie rozumiem, co to

za wielka sprawa? - zaczęłam odzwierciedlać jego ćwiczenia brzucha, robiąc teraz brzuszki boczne10. 

Futbol jest trudny, Emma. Trzeba być w niesamowitej formie i mieć szybki

umysł, aby osiągnął sukces. To wielkie zobowiązanie, fizycznie i emocjonalnie i jestem dumny z tego, jaką pracę w to wkładam. Granie dla IU było całe życie moim marzeniem. Spędziłem wiele czasu na treningach przygotowujących. Odwróciłam od niego wzrok, czując zakłopotanie. Brzmiałam niegrzecznie, a jego odpowiedź była pewna i na poziomie. Bronił swojego sportu, ale nie był zły na mnie, jak się tego spodziewałam. 

Pracujesz tutaj większość ranków? - zapytałam, mając nadzieję na zmianę

tematu, gdy podglądałam Landona przechodzącego do innego ćwiczenia. Poprawił mi nogi, bym mogła utrzymać właściwą formę, kiedy sięgnęliśmy naszych podniesionych stóp. 

Tak, lubię wczesne ranne treningi. Jesteśmy zobowiązani do trenowania przez

całe lato by utrzymać formę. Chciałbym partnera do treningów, jeśli zgadzasz się na to. To o wiele więcej radości, kiedy nie jesteś sam. Co ty na to, malutka? 

Naprawdę? Myślę, że mogę to zrobić... Zawsze byłam więcej niż tylko

pływaczką, więc nie jestem pewna, nawet nie wiem, jak korzysta się z niektórych urządzeń... Ale chciałabym się nauczyć. Jego oferta była słodka i wcale nie oczekiwałam tego od szkolnego sportowca. Gdyby zapytał mnie zeszłego tygodnia, nigdy nie rozważałabym tego. Ale to co powiedział do mnie w przepompowni uderzyło mnie mocno. Musiałam przestać odpychać każdego. Chciałam przestać odpychać każdego. Wreszcie osiągnęłam punkt rezygnacji z mojego życia. Gorzka tym razem machała białą flagą. Byłam zmęczona zawsze czując złość. 10 Tak to wygląda :-D http://stylowi.pl/3139162

29

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Bardzo chciałbym cię uczyć. Poważnie, będzie zabawnie. - Landon wyciągnął

się na swojej macie i uśmiechnął ponownie. 

Ok. Brzmi dobrze. - oboje odwróciliśmy się do pozycji deski, kiedy

kontynuowaliśmy rozmowę. 

Spotkajmy się tutaj jutro? To daje nam wystarczająco dużo czasu, by wziąć

prysznic przed otwarciem basenu.

Spotkaliśmy się następnego dnia, by poćwiczyć. Landon wiedział wiele o treningu mięśni i rozwoju. Dowiedziałam się o najlepszych sposobach ćwiczeń na biceps, barki, triceps i mięśnie skośne brzucha. Miał rację; było więcej zabawy rozmawiając z kimś podczas ćwiczeń. Po tym zdecydowaliśmy spotykać się codziennie rano przed pracą. Kiedy tydzień minął, byłam zszokowana tym, jak czułam się zrelaksowana. Bawiłam się po raz pierwszy od miesięcy. Może nawet od lat. Ashley byłaby pod wrażeniem. Rozwijał mnie, będąc zachęcającym i cierpliwym nauczycielem. Podobała mi się nauka od niego, obserwując jego skupienie, gdy ćwiczył. Najtrudniej było utrzymać ślinę przed wypłynięciem z moich ust, kiedy naciskał na swoją pierś czy biegał na bieżni. I nie byłam jedyna, która to doceniała. Każdego dnia oglądałam nastoletnie country klub dziewczyny, nadal bezlitośnie z nim flirtujące. Często dawał im swój numer telefonu, a na przerwie, stałe wysyłał SMS-y lub bardziej prawdopodobne sex-smsy. Nie byłam pewna, dlaczego to działało na mnie, ale tak się działo. Jedna mała, malusieńka małolata w szczególności, kręciła się koło niego przez cały dzień, każdego dnia. Próbowała iść z nami do wartowni, aż w końcu miałam tego dość. 

Tinley, nie możesz tutaj być. To miejsce tylko dla strażników. - zignorowała

mnie i nadal szeptała do Landona. 30

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Landon! Jestem poważna. Starczy tego! - mój głos zabrzmiał ostro nawet dla

moich własnych uszu i Landon spojrzał na mnie z uniesionymi brwiami. Mruknął coś Tinley i wyszła na zewnątrz. Spojrzałam na mojego Kindle'a i czułam pogłębiające się rumieńce. Straciłam całkowicie kontrolę, co nigdy mi się nie zdarzyło. Również patrzyłam, jakby mi zależało. To nie było dobre. Landon był za mną i jego ciepły oddech uderzył w moje ucho. - Ach, Em... Czy ty jesteś zazdrosna? Nie. Tak. Cholera. Parsknęłam i zignorowałam go. Przeniósł swoje usta tak blisko mojego ucha, że mogłam poczuć delikatne dotknięcie. Chciałam błagać. Chciałam błagać go, aby mnie dotknął. By pocałował mnie w ucho. Coś, cokolwiek, by zabrać te uczucia. Potrzebowałam tego i nie potrzebowałam. Mój żołądek zawiązał się, kiedy wstrzymałam oddech. 

Jestem zainteresowany tylko tobą. - odetchnął głęboko, oczywiście wąchając

mnie, a ja byłam tak pobudzona, że myślałam, iż zemdleje. Wyszedł z pokoju, nie patrząc się wstecz. Odwróciłam się i patrzyłam na jego nagie, muskularne plecy i zamknęłam oczy. Jasna cholera, był dobry. Lub nie. Następnego dnia rano czekałam piętnaście minut na niego, zanim zaczęłam ćwiczyć. Nie pokazał się. Pracowałam agresywnie, bijąc moje ciało za polubienie kogoś, kiedy ja wiedziałam lepiej. Również był spóźniony do pracy. To było wtedy, kiedy zaczęłam się martwić. Co jeśli miał wypadek? Patrzyłam na numer by zadzwonić do jego domu, gdy potknął się. Jego czapka z daszkiem była ponownie z tyłu, choć tym razem nieznacznie przechylona na bok, miał na sobie ciemne okulary przeciwsłoneczne. Ciemny zarost znaczył jego twarz, śmierdział jak tanie, nieświeże piwo. Obrzydliwe.

31

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Landon, co do cholery ci się stało? - gniew wzrósł we mnie. Pominął nasz

planowany trening i był spóźniony do pracy – bo był na kacu? Byłam głównie wkurzona na siebie. Pozwoliłam mu zbliżyć się do mnie. Głupia Emma. Zdjął swoje okulary przeciwsłoneczne by pokazać przekrwione oczy. Przepraszam, Em. Bawiliśmy się z chłopakami nad jeziorem do późnej nocy. W tej chwili czuje się kiepsko. Wypocę to. Nie martw się. Muszę tylko szybko popływać w basenie i wziąć kilka Advil11. 

Najpierw weź prysznic. Strasznie śmierdzisz. - trzasnęłam papierami na biurko

i podeszłam do drzwi. Landon stanął przede mną, naprawdę górując, prawie o stopę wyższy. - Jaki jest twój problem, Emma? - spojrzał wkurzony za pierwszym razem. Dlaczego miałby być wkurzony na mnie? To ja byłam jedyną, którą zawiódł. 

Ty jesteś moim problemem, ponieważ teraz muszę kryć twoją dupę. Jeśli

sytuacja się powtórzy, napiszę o tym. Teraz umyj się i idź do pracy. Jeśli będzie więcej strażników, wyślę twój przepraszający tyłek do domu. - starałam się przejść obok niego, ale ściana którą był London nie drgnęła. 

Żyje się tylko raz, wiesz o tym? Czy nigdy nie pozwoliłaś sobie na bycie

troszkę złą? Może – popełniłaś błąd? - wyciągnął rękę, by dotknąć moją twarz, a ja ją odtrąciłam. 

Nie dotykaj mnie, Landon. Jestem chora i zmęczona mężczyznami, którzy

mówią jedną rzecz a robią kolejną. Nie mam czasu na ciebie i twoją egocentryczną bzdurę. Teraz rusz się. - usunął się z drogi, kiedy chwyciłam moje gogle i ręcznik. Musiałam popływać i uspokoić się. Twarz paliła mnie z gniewu. Szybko zabezpieczyłam gogle i skoczyłam do basenu. Pozostałam pod powierzchnią tak długo, jak mogłam. Chciałam ukryć się w odświeżającym zimnie, cichej głębi wody. Moje płuca zaczęły płonąć z braku tlenu i złamałam powierzchnię, dysząc, kiedy 11 Tabletki przeciwbólowe

32

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

piłam ciepłe letnie powietrze. Kopiąc tak mocno, jak mogłam, moje ramiona przecięły agresywnie wodę. Raz, dwa i oddech. Raz, dwa i oddech. Miał rację. Byłam młoda i tak naprawdę nie żyłam swoim życiem. Ale on ciągnął mnie w dół jak każdy inny facet, którego kiedykolwiek znałam. Byłam pewna, że będę żałować, że nie pozwoliłam nikomu zbliżyć się do siebie, ale po prostu nie byłam pewna, komu mogę zaufać i jak to odwróci rzeczy wokół nas. Lekcja życia: Pozwolenie na opadniecie mojej ochrony, nawet na chwilę, w pobliżu gorącego jak cholera, wytatuowanego gracza futbolu z collegu jest błędem nowicjusza.

Doprowadź się do porządku, maleńka.

33

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja szósta WESZŁAM DO małej, ale jasnej kuchni w moim rodzinnym mieszkaniu i przywitałam się z siostrą buziakiem. Nie mieliśmy dużo pieniędzy, ale w naszym miejscu czułam się jak w domu. Mama pomalowała kuchnię na cytrynowo bezowy żółty12, umieszczając słoiki wekowe ze świeżymi kwiatami na parapecie i białym koronkowym obrusem na naszym małym, okrągłym stole. Byliśmy dumni z naszego domu, dbaliśmy o niego na tyle, abyśmy czuli się wyjątkowo. To była przestrzeń, która przynosiła mi natychmiastowy komfort. Mogłam sobie tylko wyobrazić, jak trudne to był dla mamy, kiedy tata – używam luźno tego terminu – opuścił nas prawie dwadzieścia dwa lata temu. To było niepokojąco powszechne u mężczyzn, by zostawić rodzinę, gdy dziecko rodziło się z niepełnosprawnością. Ojciec wytrwał prawie dwa lata zanim wystartował ze swoją sekretarką w życie, które nie było obarczone dziećmi, nie mówiąc już o dziecku ze specjalnymi potrzebami. Ojciec porzucił Evie i moją mamę kilka dni po tym, jak mu powiedziała, że była w ciąży ze mną13. Myślę, że był przerażonym tym, że ich drugie dziecko również urodziłoby się niepełnosprawne i nie mógł ryzykować. Mama zajęła się sprzątaniem domów, robiła co mogła, by wychować mnie i Evie, moją słodką siostrę, która urodziła się z zespołem Downa. Nie miałam okazji spotkać ojca. Po tym jak skończyłam szkołę w

12 13 Co za dupek!

34

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zeszłym miesiącu i przeniosłam się z powrotem do domu, mama znalazła prace sprzątaczki biura handlowego w nocy, więc była w domu z Evie w ciągu dnia. Evie została umieszczona na liście oczekujących na mieszkanie, kiedy skończyła dwadzieścia jeden lat. Miała nadzieję, że wkrótce będzie żyła w rodzinnym mieszkaniu lub w apartamencie ze współlokatorką, a osoba zatrudniona do opieki nad nimi zapewni wsparcie w gotowaniu, rozdawaniu leków i transporcie. Cierpliwie czekała już od trzech długich lat. Pracowała również w agencji pracy, znajdując pracę innym, którzy potrzebowali pomocy. Evie mogła obsługiwać proste zadania, jak wykładanie towaru na półki, robienie za stróża pracy lub mycie stolików w restauracji. Gdyby to było coś bardziej skomplikowanego, potrzebowałaby kogoś do asystowania jej i transportu do jakiejkolwiek pracy, którą mogła znaleźć. Evie naprawdę chciała pracować i być niezależną. Musiała pójść do szkoły dla dzieci z różnymi specjalnymi potrzebami, ale kiedy skończyła dwadzieścia jeden lat, została uznana za dorosłego i nie mogła dłużej przebywać w placówce szkolnej. Spędziła ostatnie trzy lata siedząc całymi dniami w domu. Mama szukała dla niej programów całodziennych, aby mogła je robić on-line, ale w naszej społeczności nie były one refundowane. Tak więc, wszystkie staże miały zbyt długie listy oczekujących. Evie była znudzona i sfrustrowana. Chciała przyczynić się dla społeczeństwa, chciała pracować jak każdy inny. Ja, jednakże, byłam przerażona. Nawet, jeśli byłam jej młodszą siostrą, pomagałam ją wychowywać, niestety wiedziałam, że będę musiała w pewnym momencie odpuścić... Będę za nią tęsknić. Całe życie, myślałam o dokonaniu decyzji, której efekt odbiłby się na Evie. Wybrałam przyjaciół, którzy byli rodzaju Evie. Włączyłam Evie w to wszystko co robiłam, wiedząc, że była samotna lub w inny sposób wykluczona. Teraz jej twarz po wyprowadzce... Nie byłam pewna co to oznacza dla naszej więzi. Czy ona kiedykolwiek jeszcze będzie mnie potrzebowała w ten sam sposób? W międzyczasie pomagałam mamie, doglądając Evie co noc i naprawdę kochałam ten

35

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

czas spędzony z nią. Nigdy nie miałam jej tego za złe – nie tak, jak miałam za złe życie, którym byliśmy połączone. Stała uwaga, której potrzebowała nigdy mi nie przeszkadzała; chciałam tylko, by była bezpieczna i szczęśliwa. Ona zawsze była dla mnie kimś o wiele więcej niż tylko siostrą. Evie nosiła krótkie brązowe włosy w prostym, wygodnym dla niej stylu. Jej duże, w kształcie migdałów zielone oczy i duży uśmiech ogrzewał moje serce. Była bardzo niska i dość pulchna, jej pasją były desery, a mama i ja lubiłyśmy jej pobłażać. 

Jak się dzisiaj masz, siostrzyczko? - zapytałam, sprawdzając lodówkę na

kolację. 

Będę dzisiaj rozmawać z moim chłopakem, Garrettem!

Evie zadurzyła się w Garrecie Morganie, kiedy razem udali się do szkoły. On urodził się z rozwojową i intelektualną niepełnosprawnością lub upośledzeniem umysłowym – jak to nasi dziadkowie nazywali – i pracował w naszym lokalnym supermarkecie. Evie kochała robić zakupy artykułów spożywczych, więc zawsze planowała iść, gdy Garrett pracował. 

Co tam u tego przystojniaka? - zapytałam, łaskocząc ją i zaczęłam robić

spaghetti z sosem mięsnym i pieczywem czosnkowym, jej ulubione. 

Źle. Zapitał mnie o tańce w YMCA w następny piątek. Mama pracuje. Nie

mogę iść. - Evie była zrozpaczona swoją sytuacją, a swoje cierpienie zawsze było trudno jej wymówić. Słowa Evie miały tendencję do niewyraźnego, mamroczącego wydźwięku, ale wychowałam się z nią i mogłam łatwo zrozumieć to co mówiła, nawet, gdy była wkurzona. 

Zawiozę cię! Czy Garrett również potrzebuje podwózki?

Mieszkał w pobliżu domu i czasami miał problemy ze znalezieniem niezawodnego transportu, który nie był związany z pracą. Evie nigdy nie pomyślałaby, by zapytać

36

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mnie o podjechanie po niego, ale byłam szczęśliwa robiąc to i powodując jej uśmiech. 

Dziękuje, Emma! Teraz to będzie prawdziwa randka! - Evie przytuliła mnie i

udała się do swojego pokoju, aby zadzwonić do swojego faceta. Zadzwonił dzwonek do drzwi i mruknęłam. Nie spodziewałam się nikogo i nie chciałam mieć do czynienia z wścibskimi sąsiadami lub radcami prawnymi. Landon stał za moimi drzwiami z dużym bukietem słoneczników. Nie miał na sobie swojej podpisanej czapki z daszkiem, ale miał niesfornie ułożone na żel włosy. Ubrany w niebieską koszulę polo z kołnierzem i brązowe bojówki oraz japonki. Cholerny model J Crew 14 mógł stać przede mną. 

Skąd do diabła wiesz, gdzie mieszkam? – otworzyłam usta, a on wybuchnął

śmiechem. 

Nie szukałem jej, Em. Spojrzałem w górę na twój adres w plikach biurowych.

Przyszedłem przeprosić za opuszczenie naszego treningu i spóźnienie się do pracy. Przepraszam. Byłem dupkiem. - wszedł do mieszkania, zanim mogłam go powstrzymać. 

Dziękuje za przeprosiny, ale teraz musisz iść. Robię obiad dla mojej siostry. -

trzymałam drzwi otwarte, wielokrotnie machając ramieniem przed nim, chcąc go spłoszyć, miałam nadzieję, że otrzyma moją nie-tak-subtelną wiadomość. Zamiast tego uśmiechnął się szeroko i wszedł do kuchni, zaglądając w garnek. Spaghetti z mięsem i sosem jest moim ulubionym!

14

Marka ciuchów i innych akcesoriów :-D np.: 37

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Moim też! – Głos Evie był piskliwy z podniecenia, kiedy zobaczyła chłopaka

stojącego w naszej kuchni. 

Czy mogę dołączyć? - zapytał Landon Evie, kiedy ona odpowiedziała: –

Oczywiście! - a ja krzyknęłam: – Nie! - Jednocześnie. Landon zachichotał i ustawił kwiaty na stole. Odwrócił jedno z naszych kuchennych krzeseł, siedząc tyłem, patrząc w dom w naszą przestrzeń, kiedy uśmiechnął się ciepło do Evie. Odpowiedziała na jego uśmiech i usiadła obok niego, wąchając głęboko kwiaty. 

To dla Emmy? - Evie pochyliła się, by zapytać Landona. Pochylił się do niej

bliżej i skinął głową. - Zraniłem jej uczucia i musiałem ją przeprosić – wyjaśnił. Evie pokiwała głową. - Dobry ruch. Lubię cekoladę. - Evie zwykle mówiła krótkie zdania. Część jej choroby powodowała, że ciężej było jej przetwarzać bardziej złożone myśli. Próbowała mu powiedzieć, że lubi chłopaków dających jej czekoladę, gdy ranili jej uczucia. Miałam nadzieję, że Landon był w stanie nadążyć i modliłam się, że nie będę musiała kopać jego dupy, gdy powie coś głupiego do mojej siostry. 

Jesteś słodki. - Evie wypaliła patrząc na Landona. Zastanawiałam się, czy czuł

się niewygodnie jej uwagą. Był przyzwyczajony do ton kobiet zwracających na siebie jego uwagę ale... Evie była inna, a ja nie byłam pewna, jak on będzie reagować na nią. Landon podziękował jej za komplement, a następnie kontynuował ich rozmowę, kiedy mieszałam sos na kuchence i kończyłam robić obiad. Landon pytał Evie o jej życie i wydawał się naprawdę zainteresowany jej opowieściami. Był aroganckim palantem, ale również był uprzejmy dla mojej Evie. Za to zdobył u mnie ogromny punkt. 

Landon, mogę pomówić z tobą w drugim pokoju? - wytarłam ręce ręcznikiem i

posłałam mu moje najtwardsze spojrzenie spowodowane irytacją z jego wizyty. Naprawdę, byłam wzruszona, że przyszedł i chciał przeprosić. Zaczęłam czuć, że źle go oceniłam. Może był czymś więcej niż tylko ładnym chłopcem Landonem. Podążył 38

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

za mną do salonu. - Słuchaj. Dziękuje za kwiaty, ale musisz już iść. Nie znasz Evie i to powoduje, że czuje się dziwnie mając ciebie tutaj. 

Chcę poznać ciebie i Evie. Proszę, pozwól mi zostać. - Landon położył ręce na

moich ramionach i zacisnął delikatnie biceps. 

Czy kiedykolwiek wcześniej spotkałeś kogoś z zespołem Downa? - zmrużyłam

oczy na niego, instynkt ochronny emanował ze mnie. 

Tak, pięć minut temu. I chciałbym kontynuować rozmowę. Lubię cię, Emma i

chciałbym również poznać twoją siostrę. Pochyliłam się do jego ucha, więc mogłam być pewna, że Evie nie usłyszy mnie. Część z jej niepełnosprawności dotyczy powiększonego języka. Jestem pewna, że zauważyłeś jak niewyraźnie mówi. To może być również trudne dla niej, kiedy je. Miałam przyjaciół, których przyprawiało to o mdłości… Landon wyprostował się więc mogłam zauważyć jego groźne spojrzenie. - Nie obrażaj mnie. Chcę zjeść obiad z tobą i Evie. Poza tym, teraz, gdy widziałem menu, muszę zjeść trochę tego spaghetti. Nie będę w stanie wyrzucić tego z mojego umysłu. - Chwycił mnie za rękę i żartobliwie pociągnął do kuchni. Chciałam być zła na jego dowodzący gest, ale tak naprawdę nie byłam. Był taktowny, zabawny i dżentelmenem zarówno dla mnie jak i mojej siostry. Zjadł obiad obok Evie, nigdy nie zachowując się niewygodnie, nie przeszkadzał. Byłam pod wrażeniem. Po kolacji, pomógł mi z naczyniami, podczas gdy Evie wycofała się do swojego pokoju do oglądania powtórek Powodzenia Charlie15 – jej ulubionego sitcomu. Po tym, jak ostatni talerz został umyty, usiedliśmy na kanapie w salonie. - Dobra, Em. Wypluj to. Jaka jest twoja historia? Jestem uzależniony i teraz chcę to usłyszeć. Uśmiechnęłam się i wyciągnęłam nogi pode mną. Ukrywanie swoich uczuć było moją naturalną reakcją, ale było coś w Landonie przychodzącego do mojego domu i spotykającego moją siostrę. Nieodłącznie mu ufałam, nawet, gdy było to przeciwne 15 Serial wyświetlany na Disney Channel

39

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wszystkiemu, wiedziałam, że tak jest. Może naprawdę się interesował i dbał o nas obie. To mógł być sposób, w jaki odwrócił się i spojrzał na mnie, dając mi swoją całą uwagę, brązowe oczy skupiły się na moich. Cokolwiek to było, chciałam mu powiedzieć. 

To samo gówno, które wcześniej słyszałeś. Ojciec odszedł, gdy Evie była mała

i mama była w ciąży ze mną. Nie chciał ryzykować dwójką dzieci z problemami. Mama walczyła o pieniądze. Musiałam opuścić wcześniej szkołę i pomóc jej z rachunkami. Tylko, że nie mogłam znaleźć pracy po ukończeniu studiów, więc utknęłam w pracy w country klubie zarządzając basenem z gronem nastolatków. Wszystko po staremu, nic nowego. Landon pokręcił głową i pociągnął mnie za brodę, abym na niego spojrzała. - Nie, to nie wszystko po staremu. Większość ludzi nie jest na tyle silna, na tyle sprytna lub na tyle bezinteresowna, by opuścić wcześniej college dla swojej rodziny. Jesteś wspaniałą osobą, Em. - spojrzał na mnie i czułam przesunięcie. Wszystko zmieniło się w tych kilku sekundach. Nie byłam zirytowana, gorzka lub lodowata. Moje ściany w tym momencie, runęły. Chciałam by mnie pocałował i on chciał pocałować mnie. Więc oczywiście, moja mama weszła. 

Mamo! - zerwałam się nerwowo, gdy ona uśmiechnęła się ciepło do Landona.

Moja mama wyglądała prawie tak samo jak ja z karmelowym kolorem włosów, teraz krótkimi i zielonymi oczami. Była szczupła i wyglądała, jakby była przygnieciona przez świat, ale jej uśmiech świecił się na całej twarzy. Spojrzała na Landona i mnie z radością i podeszła by powitać mojego nowego przyjaciela. Landon spokojnie wstał i uścisnął rękę mojej mamy, przedstawiając się sam. Nazywam się Landon Washington. Pracuję z Emmą. Właśnie wychodziłem, Panno Harris. Było bardzo miło spotkać Ciebie i twoje piękne córki. 

Również miło było cię spotkać, Landon. Emma nie zaprasza tutaj wielu

przyjaciół. - uśmiechnęła się do mnie, a ja mruknęłam, powodując u Landona cichy 40

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

chichot. Moja mama wiedziała dobrze, że nigdy nie zaprosiłabym Landona. Nigdy nikogo nie zaprosiłam. Dobrą gospodynią to ja nie byłam. Odprowadziłam Landona do drzwi i byłam zaskoczona, kiedy zgarnął mnie do uścisku. Był tak duży i silny; prawie topiłam się w jego ramionach. To było bezpieczne, pocieszające uczucie, którego nigdy nie czułam u mężczyzny. Mogłabym zostać w tym uścisku na lata. 

Dziękuje, Em. Dziękuje za dzisiaj. - mogłam tylko pokiwać, kiedy

obserwowałam głowę Landona w jego samochodzie i odjeżdżającego. Lekcja życia: Okej, może WSZYSCY mężczyźni nie są do dupy.

41

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja siódma NASTĘPNY WTOREK był ponury i zachmurzony cały dzień. Gruba, szara, mglista mgła osiadła na całym terenie klubu. Na basenie nie było żywej duszy. Wiatr zaczął wyć, grzmot przetoczył się i piorun błysnął w oddali. Pozwoliłam strażnikom udać się do domu na cały dzień. Pracowałam nad terminarzem, kiedy Landon przyszedł z toalety. Przebrał się w szorty i T-shirt. Jego tatuaż wychodził z pod koszuli i znowu miał na sobie czapkę z daszkiem do tyłu. Cholera. 

Umieszczasz mnie w terminarzu? - pochylił się nade mną, by obserwować

moją pracę. 

Nie, jakieś życzenia? - spojrzałam na niego, a on uśmiechnął się w swój

zarozumiały sposób. 

Tylko jeden. Umieszczaj mnie z tobą. Zawsze. Okej?

Uśmiechnęłam się do siebie i skinęłam głową. Landon i ja zaczęliśmy spędzać czas każdego dnia odkąd odwiedził moje mieszkanie i spotkał Evie. W czasie przerw w pracy, pytał mnie o wszystko, co dotyczyło mojej siostry, chcąc dowiedzieć się więcej o zespole, z którym się urodziła i jak to było dla mnie dorastać z tym. Nikt nigdy nie zapytał mnie, jak to było być młodszym rodzeństwem kogoś z niepełnosprawnością. Ciężko mi było to wytłumaczyć. Evie była moim sercem, tam, chodząc wokół wszystkich, którzy chcieli ją zobaczyć i zbadać, jak pragnęli. Była moją siostrą i przyjaciółką, ale także moim dzieckiem, mimo że technicznie była starsza ode mnie. Martwiłam się o nią cały czas, chciałam chronić ją od wszystkiego i każdego, kto mógłby ją skrzywdzić. Ale jako niezdarna, frajerowata nastolatka – było trudno być oglądanym publicznie. Małe dzieci często wskazywały na Evie lub pytali swoich rodziców, co jest z nią nie tak. Kilka razy, zwłaszcza, gdy słodcy chłopcy byli 42

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wokół, czułam się zażenowana niepożądaną uwagą. Ale szybko złościłam się na siebie za czucie się w ten sposób i byłam wkurzona na spojrzenia i komentarze. Wtedy postanowiłam, że muszę być suką dla ludzi, zanim oni dostaną szansę skrzywdzenia mojej rodziny. Patrzyłam z niesmakiem mierząc od góry do dołu taką osobę, mając nadzieję, że to pozwoli im poczuć się niewygodnie zanim mogli poczuć się inaczej. Nigdy nie dzieliłam tych myśli, tych blizn, z nikim przed Landonem. Czułam się uwolniona otwierając się i przyznając do nich, ale to było dla mnie zaskoczeniem, że on troszczył się i chciał usłyszeć o tym aspekcie mojego życia. I naprawdę wydawał się cieszyć długimi rozmowami. Zadawał wiele pytać na temat mojej mamy, braku mojego taty i jakie było moje życie w liceum. Starał się poznawać prawdziwą mnie i najbardziej zaskakując wszystkim – pozwalałam mu. Landon przeniósł się na kanapę i czekał na mnie kończącą terminarz na kolejny tydzień. Niebo otworzyło się i wylewało wiadra wody. Błyskawica i grzmot uderzyły wokół nas. Przez chwilę nie opuszczaliśmy tego miejsca. Usiadłam obok Landona na kanapie i spojrzał na mnie z zaciekawieniem. 

Malutka... będziesz na mnie zła? - mój żołądek odbił się na jego słowa a moje

serce zaczęło szybciej bić. Zmrużyłam oczy na niego z podejrzeniem. - Co masz na myśli? Landon wyciągnął małą chłodziarkę zza kanapy. - Prognozy zapowiadają silne sztormy, więc przygotowałem się na wypadek, gdybyśmy utknęli tu na chwilę... Weźmy piwo i zrelaksujmy się. - Rozejrzałam się nerwowo. Ktoś mógłby nas złapać na gorącym uczynku, ale nie było sposobu, by ktoś przyjechał nas szukać w tą burzę. Landon miał rację. Musiałam przestać być taka spięta. Chciałam zachowywać się odpowiednio do mojego wieku i udowodnić Ashley błąd – mogłam być zabawną dziewczyną. A teraz zaczęłam zdawać sobie sprawę, że naprawdę chciałam mieć zabawę z Landonem.

43

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Więc, na co czekasz, Hoosier? Dawaj tutaj jedno. - Landon wyglądał na

zaskoczonego ale nie wstrząśniętego, kiedy podał mi piwo i wznieśliśmy toast. - Aby trochę pożyć. - szepnęłam nieśmiało, a potem napiłam się piwa z butelki. To nie była zwykła tania rzecz z college'u. Piwo było wspaniałe i prawie kwiatowe w smaku. 

Mniam. Co to jest? - wzięłam kolejny łyk, kiedy Landon skinął głową.



Mój kuzyn z kilkoma znajomymi rozpoczęli swój rzemieślniczy browar w

mieście. To Flat 12. Niesamowite lokalne rzeczy. - Landon posłał mi miły uśmiech, kiedy wypił więcej swojego piwa. 

Czy chcesz tutaj wrócić po college'u?

Wzruszyłam ramionami i wzięłam kolejny długi łyk. Boże, to było dobre do picia i ponownie zrelaksowałam się. - Właściwie, planuje ubiegać się do szkoły absolwentów w Kalifornii. 

Wow! Dlaczego Kalifornia?



A dlaczego nie? - Głośny śmiech Landona wypełnił moje uszy i nie mogłam

nic zrobić jak tylko chichotać się wraz z nim. - Całe życie mieszkam w Indianie. Nie zrozum mnie źle, kocham tutaj żyć, ale to dość płytkie i, cóż, nudne. Żadnych gór, żadnej linii brzegowej. W każdym razie, zawsze chciałam spędzać czas na każdym z wybrzeży. Więc, byłam studentką na UVA a potem... no cóż. Może kiedyś. Dzieliłam dużo mojej przeszłości z Landonem w ciągu ostatniego tygodnia. Starałam się niezbyt głęboko nurkować w osobistym smutku – depresji, naprawdę – wracając do domu. Nie była to przyjemna historia i to nie było zabawne dla każdego. Nie mogłam mu powiedzieć o tym, jak byłam zachwycona, kiedy zostałam absolwentką liceum i zmierzałam na Wschodnie Wybrzeże na studia. To był nowy początek; gdzieś, gdzie nikt nie znał mojej rodziny i ich trudu. Udawałam, że jestem normalną dziewczyną bez stresu lub obaw wracając do domu, żyjąc w beztroskim życiu studenckim. Ale, oczywiście, tylko udawałam. Wiedziałam przez cały czas, że

44

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

moja wolność nie będzie ostatnią. Mogłam grać z twarzą bez wyrazu, ale nie mogłam się ukryć. Moja rzeczywistość – moje życie – zawsze było tam. A potem mama zadzwoniła. Ona sama nie mogła już zapłacić rachunków i Evie potrzebowała stałego wsparcia. Jej lekarze mówili o wczesnym początku Alzheimera będącego na horyzoncie, bardzo typowego dla diagnostyki osób z Downem. Strasznie się z tym czuła, ale potrzebowała mnie, by porozmawiać z moimi doradcami, aby zobaczyli, czy mogłam skończyć wcześniej. Miałam trochę pieniędzy z Zaawansowanych Stażów z liceum, więc mój pierwotny plan zapowiadał rozpoczęcie pracy w kierunku Mistrza Historii, tak szybko jak było to możliwe. Chciałam iść do szkoły w Kalifornii mając nadzieję, że skończę jak mój profesor college'u. To była moja nadzieja, ale kiedy moje życie zeszło na dalsze tory, marzyłam, że tak będzie? Byli moi kumple – Gorzka & Nudna – wyhodowujące ponownie swoją brzydką głowę. Byłam zdruzgotana, że moje marzenia – i moja wolność- dążyły ku końcu. Mama próbowała mnie uspokoić, że to było chwilowe. Evie przeprowadzi się do grupowego mieszkania, tak szybko jak to możliwe i będzie mieć wsparcie niezbędne do bezpiecznego i szczęśliwego życia. Chciałam być wolna, by kontynuować swoje cele zawodowe. Ale trudno było odejść stamtąd, gdzie byłam. Nienawidziłam idei powiedzenia do widzenia mojej współlokatorce i zmuszenia się do opuszczenia wcześniej szkoły. Wiedziałam, że to było słuszne i nigdy nie porzuciłabym mojej mamy kiedy mnie potrzebowała, ale czułam się oszukana, że traciłam colleg'owe doświadczenie. Nie powiedziałam Landonowi, że ukończyłam w górnej półce 16 klasę, ale chciałam przejść do etapu otrzymania dyplomu lub nawet pozwoleniu mamie by przyjechała do Wirginii. Skończyłam moje egzaminy, spakowałam kilka worków i jechaliśmy prosto do domu w Indianie przez 11 godzin. Nie byłam pewna, czy mój stary Accord będzie w stanie to zrobić, ale przemknęliśmy do miasto prosto w terminarzu, z czystą determinacją i prawie całkowicie bez gazu. 16 Jedna z najlepszych

45

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nie, nie musiałam zrzucać tego wszystkiego na niego. Ale to, co ja chciałam to poznanie go lepiej. Nie wiedziałam absolutnie nic o Landonie, z wyjątkiem jego pasji do futbolu, pracy i jego ciężarówki. Było tego więcej, coś ukrywał– musiał. Każdy ma historię, po wszystkim. I kiedy został Panem Fajnym w moich oczach, wrażliwym facetem, którego widziałam wokół mnie i Evie, wiedziałam, że było coś głębiej niż pokazuywał. 

Opowiedz mi o swojej rodzinie, Landon. Nigdy o nich nie mówiłeś.

Landon prześledził palcem po krawędzi mojej dłoni. - Nie wiele jest do powiedzenia. Nie jestem z nimi blisko. Mój tata jest właścicielem ogromnego dealerskiego Forda. Pracuje cały czas, a kiedy nie pracuje, gra w golfa. Jedyną rzeczą, o jaką kiedykolwiek mnie pyta to futbol. Przysięgam, gdybym nie mógł grać, nie rozmawiałby ze mną. Ścisnęłam go za rękę, wiedząc, jakie to jest uczucie być gorzko rozczarowanym swoim ojcem. 

Rodzeństwo? - Landon pokręcił głową. - Tylko ja. Moja mama jest

projektantką wnętrz. Pracuje dużo za dużo i gra w tenisa. Myślę, że w większości obawia się, bym nie wygłupiał się w domu, kiedy w nim jestem lub kłócił się z jej harmonogramem. Szczerze mówiąc, nie byłem wokół całego tego dorastania. Zawsze byłem tym dzieciakiem wiszącym na domku przyjaciela. Mój najlepszy przyjaciel, Dean, ma ogromną, zwartą rodzinę. Zawsze czułem się bliżej nich niż własnych rodziców. I to by było na tyle. Skończyliśmy pić nasze piwa i rozpoczęliśmy następną rundę. Landon kontynuował linię pytań. - Wracając do ciebie, jaki jest twój stopień? 

Średnie wykształcenie. Mój doradca zorientował się, że gdybym wzięła pełne

kursy edukacyjne w poprzednim roku, mogłabym skończyć jeden rok wcześniej i być certyfikowanym technikiem lub nauczycielką historii w szkole. - Oczy Landona prawie wyszły z orbit. 46

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Hmmm... Nie wyobrażam sobie ciebie uczącej w liceum, Em. Chłopcy mogli

by zwariować… to znaczy poważnie... Nie sądzę, żeby mogli skoncentrować się w ogóle z tobą z przodu sali. Ich skupienie stałoby między wypukłościami ich nóg. Szturchnęłam żebra Landona i zaśmiałam się, opierając głowę z powrotem na kanapie. - Wiem. Myślę też, że jestem zbyt młoda, by uczyć w liceum. Aplikowałam do średnich szkół na tym obszarze – ale, nic. - Tam naprawdę nie było nic dostępnego. To uderzyło mnie jak kamień w piersi, że mogę mieszkać w domu, ze stopniem college'u, pracując detalicznie lub przerzucając hamburgery. Wzięłam uspokajający oddech i kolejny łyk piwa. - Ostatecznie, chcę dostać mój stopień doktoranta i uczyć w college'u. To tylko tymczasowa sprawa, aby pomóc mamie. 

Bez jaj. Dr. Harris. To jest gorące. - Landon opierał głowę na kanapie,

obserwując mnie. - A co z tobą, Land. Jaki jest twój kierunek studiów? 

Przede wszystkim, cholernie kocham jak mówisz do mnie Land. Proszę rób tak

dalej. Po drugie, jestem niezdecydowany. Nie wiem jeszcze, co chcę robić. Zamknęłam oczy, czując miłe brzęczenie. - To jest bardzo powszechne – wziąć przerwę – Landon przerwał mi pocałunkiem w kąciku moich ust. Wycofał się i starannie mnie obserwował. Spojrzał z niepewnością, nie wiedząc czy przekroczył linię. We wszystkich naszych rozmowach, nie miało miejsca nic więcej niż przypadkowe muśnięcia naszych rąk. Nie miał pojęcia, że gdy nasze ręce spotykały się, moje serce biegło i dusiłam wszystko w sobie, powstrzymując się i nie rzuceniem się na niego. Chciałam tego pocałunku. Chciałam tego ponieważ prawdopodobnie czułam jego za mną w pump room. Wiedziałam z całkowitą pewnością, że pocałunek Landona wstrząśnie mną. Było połączenie między nami. Nie tylko ja czułam w jego obecności trzęsienie, które prawie nigdy nie zdarzyło mi się, ale on poświęcił czas, aby mnie poznać. Zdobył mnie, ale nie miał o tym pojęcia. To było moje zadanie, aby pokazać mu to i teraz musiałam go spróbować.

47

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Pochylając się ku niemu, spotkałam jego wzrok i nasze usta powoli złączyły się razem. Najpierw łagodnie, potem lekko otworzyłam usta i nasze języki spotkały się. Landon przeniósł swoje ręce na moją głowę, wplątując je we włosy, kiedy moje ręce biegły po jego klatce piersiowej i okrążyły się wokół jego szyi. Nasze języki tańczyły, liżąc się nawzajem i usłyszałam swój jęk. Smakował jak pyszne piwo, z miętą i czymś wyjątkowym... nim. Chciałam więcej. Ssałam jego język i on jęknął, przysuwając mnie na swoje kolana. Odsunął się i spojrzał na mnie z przymrużonymi oczami. 

Cholera, Em. Umiesz całować.

Wzięłam jego twarz w dłonie i pochyliłam się, by ponownie go pocałować. Byłam tak pochłonięta sposobem, w jaki jego usta dopasowały się do moich, że nie mogłam słyszeć czy myśleć, a nawet oddychać. Ugryzł moją dolną wargę i pociągnął ją, kiedy jęknęłam i pocałowałam go mocniej, siadając na nim okrakiem w tym samym czasie. Naciskałam na niego, kiedy on napiął się, chwytając mocno mój tył. Krew ryknęła przez moje ciało, nagle wypełniając moje uszy, odcinając mnie od każdego innego dźwięku. Przebiegłam rękoma przez jego krótkie włosy i potarłam palcami wzdłuż miękkiej, ogolonej krawędzi w pobliżu jego szyi. Zbyt szybko, to działo się zbyt szybko. I czułam się zbyt dobrze. Tym razem, to ja byłam tą, która się odsunęła. 

Nieźle, Land. Ale nie możemy tego zrobić. Nie tutaj i nie teraz. Muszę się

dostać do domu, do Evie. Landon zamknął swoje oczy i skinął głową, całując mnie delikatnie nadal z moimi nogami nadal owiniętymi wokół niego. – Jesteś wszystkim w mojej głowie. Nie mogę przestać o tobie myśleć. Zsunęłam się w dół niego, czując jego pobudzenie i mój własny ból pulsujący przeze mnie. - Dobrze. Dotarłeś do mnie. Pokój prawie trzaskał od energii seksualnej między nami. Chciałam powiedzieć mu więcej. Jak dobro, które on powodował, jak bardzo chciałam go ze mną w domu i 48

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

całującego mnie... dotykającego... trzymającego mnie. Chciałam, by wiedział jakie duże znaczenie dla mnie miało to, że zadawał pytania i chciał mnie poznać. Ale nie zrobiłam tego. To otworzyło by zbyt wiele, zbyt szybko. Musiałam lepiej się bronić. Zamiast otworzyć usta i pozwolić swoim emocjom wyjść, wyciągnęłam rękę i chwyciłam jego, mocno. Uśmiechnęliśmy się jak para dzieci goofy zanim ruszyliśmy do naszych samochodów w ulewny deszcz. Lekcja życia: Miałam najlepszy cholerny pocałunek w moim życiu z szalenie przystojnym chłopakiem co oznaczało, że to lato stawało się, najbardziej szokujące, zabawne.

49

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja ósma Landon NIE WIELE RZECZY czyniło mnie troskliwym. Myślałem o tym, jak bardzo lubię piwo, grę w piłkę, moją ciężarówkę i oczywiście – kobiety. Ale troskliwy? Nie, to było dla mnie zbyt wiele emocji. Muzyka rozbrzmiewała z głośników rozluźniając mnie i złapałem się na wyjątkowej koncentracji na drodze do jeziora, by spotkać Deana. Myślałem o... niej. W zeszłym tygodniu, naprawdę z nią spierdoliłem. Wszystko, bo nie byłem troskliwy. Dbałem tylko o samego siebie, moich chłopców i nasz czas spędzony nad jeziorem. 

No dalej! Jesteś babą. Baaaaaaaaabbbbą. Wypij więcej piwa! - Dean, Ricky i

Jon roześmiali się głośno i pojawiły się równo ich puszki. 

Okej. Jeszcze jedno. Muszę jutro iść na pierwszą zmianę. Trener zabije mnie,

gdy przybędzie mi masy od piwa i przegapię trening. - Otworzyłem piwo, które chciałem wypić, ale wiedziałem, że nie powinienem. 

Jesteś pełny gówna, wiesz o tym Landon? - Dean szturchnął Ricky'ego i

wskazał nierównym palcem na mnie. – Ma parcie, by zobaczyć Emmmmmę! - Dean zaczął wysuwać biodra w powietrze, dopóki nie rzuciłem pustą puszką w jego głowę. 

Jeśli to jest zakres twojej techniki, to nic dziwnego, że nie możesz dostać

kawałka dupy, dupku. - Dean gwałtownie mnie odciął i położył się z powrotem na swoim śpiworze. Była to letnia tradycja. Kempingowanie i picie piwa nad jeziorem – redneckin 'to było jak dobre wiejskie zachowanie dla chłopaków. Zazwyczaj głośne – i na luzie – dziewczyny przychodziły z nami, pijąc nasze piwo i ssąc nasze szyje, gdy

50

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nie skarżyły się na ciepło, ukąszenia robaków lub sikanie za drzewem. Ale oświadczyłem, że dzisiaj będzie wieczór facetów. Przysięgam, że słyszałem jak kobiety skarżyły się na te miejsce. 

O co chodzi z Emmą, człowieku? - zapytał Ricky. Lubiłem Ricky'ego. Był

małomówny i to lubiłem, Dean nigdy nie zamykał swoich ust, więc było miło przebywać wokół kogoś, stonowanego. 

Ona... jest moim letnim projektem. Chcę to wygrać. Nie wiem jak jej mam to

wyjaśnić. Najgorętsza dziewczyna, jaką widziałem. Wkurzona jakbyś nigdy nie uwierzył. Ona oczywiście nienawidzi większości facetów, więc moja misja polega na przekonaniu jej, że nie jesteśmy źli. - skończyłem piwo i otworzyłem kolejne. Pieprzyć to. 

I ona jest starsza, tak? - Jon uśmiechnął się i Dan zaśmiał się głośno.



Nie tak stara, jak kocica17, mam nadzieje.

Dean był moim najlepszym przyjacielem, ale teraz chciałem uderzyć go w zęby. Opiekuńczość ryknęła jak zwierzę we mnie. 

Nie, kutasie. Ma dwadzieścia jeden lat.



Słodko! Może kupować nam piwo! - Dean przechodził samego siebie. Nie

miałem planów, by przedstawić te pieprzone głowy Emmie. To nie było tak, że byłem zakłopotany nimi; to ona była bardziej krucha, tak myślę. Dziwne, bo ja myślałem o niej jako o niezwykle silnej, ale wyczułem, że trudna i sukowata osobowość, była tylko fasadą ochronną by utrzymać ludzi na odległość a ja chciałem chronić ją. Najpierw musiałem sprawić, żeby była moja. 

Ona nie kupi tego gówna. Nie będę jej prosił, aby zrobiła coś nielegalnego dla

was frajerów. Błagaj swojego kuzyna i zostaw moją dziewczynę w spokoju. Wrzałem i to było bardzo nie w moim stylu. To byli moi chłopcy i nigdy wcześniej nie wkurzyli mnie. 17 Starsza kobieta lecąca na młodych chłopaków :P

51

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Twoja dziewczyna? Twoja dziewczyna? Ty nawet jej nie pocałowałeś. Proszę,

proszę chłopcy. Myślę, że jesteśmy świadkami prawdziwego cudu na żywo, tutaj w Zionsville. Potężny Landon Washington spotkał swoją połówkę. Zakochał się w dziewczynie i potrzebuje ją wygrać. To, chcę zobaczyć. Zazwyczaj one po prostu spadały w dół a ich nogi latały otwarte w jego obecności. Chłopaki nadal pili piwo w nocy. W końcu przenieśli się z nękania mnie do porównywania dziewczyn, które znaliśmy. Wycofałem się, nie uczestnicząc w ich żartach. Wszystko, o czym myślałem to była... Emma... moja dziewczyna. Moja dziewczyna... Rozgrzało mnie to jak cholera. Zwykle mniej mnie to obchodziło, jeśli miałem kogoś szalonego. Te uczucia ambiwalencji pochodziły z lat uwarunkowania samego siebie, by zaakceptować stałe rozczarowanie od moich rodziców. Brawo, rodzicielski zespół. Domyśliłem się, na początku, że nasz przegapiony trening oznaczał dla niej więcej niż myślałem, że będzie. Byłem głupi jak cholera upijając się i zasypiając późno. Te poranki z nią były najlepszą częścią mojego dnia. Codziennie musiałem chodzić na siłownię. Polecenia trenerów. Pierwszy od footballu. Tata zadbał o to, bym wiedział o zasadach jakby były one wytatuowane na moim czole. Ale ja nigdy nie zapomnę zaskoczenia widząc ją w siłowni klubowej po raz pierwszy. Robiłem świetne przedstawienie, wiedząc, że całkowicie mnie sprawdzała. Z lekkim wzwodem od tego, zachowywałem się stoicko18. Kiedy zamknęła oczy, wiedziałem, że myślała o seksie. Potem zaczęła krzyczeć i prawie spadłem z bieżni. Tak. Myśląc o swoich bzdurach. Jaka ona powinna być. Miałem obraz ciotki Agnes na plaży, kąpiącej się i wstającej, wyglądającej bardziej jakby miała wielki namiot na klatce piersiowej. To trzymało mój poziom z kompletnym namiotem. Ciotka Agnes była 'idź do' wizualną deflacją mojego dolnego obszaru. Te wizualizacje miały mnie z liczbą potencjalnie kłopotliwych sytuacji. 18 Osoba nie pokazująca emocji

52

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Chryste. Zawróciłem ostro kołem, prawie przegapiając wjazd do jeziora. Podtrzymując samochód, udałem się do miejsca, w którym zawsze spotykaliśmy się z chłopakami. Gdy naprawdę zatrzymałem się i myślałem o tym, ona nie była tylko zła, że opuściłem nasz trening na siłowni. Musiałem pozwolić jej uspokoić się. Ona liczyła na mnie, w końcu... i cholera. Zraniłem jej uczucia. To była ostatnia rzecz, jaką chciałem zrobić Emmie. Dwa kroki do przodu i dziesięć do tyłu. A potem była Evie. Nigdy nie poznałem kogoś z zespołem Downa. To znaczy, chodziłem do szkoły z kilkoma dziećmi, które to miały, ale nigdy nie rozmawiałem z kimś z Downem aż do teraz. Nie to, że byłem przerażony. Tylko... to wytrąciło mnie z mojej strefy komfortu. Była zabawna, słodka i miła. Czułem się bardziej witany przy tym kuchennym stole niż przy własnym. Spotkanie Evie, sprawiło, że myślałem o tych dzieciakach w mojej szkole, którym nie poświęciłem myśli. Tym, które były 'specjalne'. Nie byłem zły dla nich, ale nie wykonałem jakiegokolwiek wysiłku, aby poznać je lub im pomóc. Tylko dlatego, że nie znęcałem się nad kimś, nie powodowało, że było się w porządku, gdy spoglądałeś na nich w inny sposób. Cholera – każda myśl stawała w mojej głowie. 'Co by pomyślała Emma?' 'Co by powiedziała Emma?' To było tak, jakby ona była moim moralnym kompasem. I czułem się całkowicie w porządku.



Ona nazwała mnie Land.

Dean wreszcie dotarł do jeziora i czekaliśmy na Ricky'ego i Jona przyjeżdżających z pracy. Emma spędzała swój wolny dzień z siostrą a ja spędzałem swój z obsesją spowodowaną przez Emmę. 

Brzmisz jak cipka, wiesz o tym? - Dean parsknął i rzucił kamieniem w jezioro

z głośnym pluskiem, zapominając całkowicie o swojej próbie, by olać to. Uderzyłem go w ramię. - Zamknij się z tym pierdoleniem.

53

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Meow. Człowieku, ona już cię ma z całą tą pracą. Pocałowałeś ją?

Jak mogłem nawet spróbować wyjaśnić całowanie Emmy? Nie mogłem. Dean nigdy by tego nie zrozumiał. Uczucia jej miękkich i ciepłych ust otwierających się na mnie. Jak ona jęczała. Ona kurwa jęczała. To ja to zrobiłem. Spowodowałem, że dźwięki były tak wrażliwe, tak seksowne... Nigdy nie chciałem dziewczyny, tak bardzo jak jej. Kiedy rozstaliśmy się, myślałem o starej Aggie tak szybko, jak było to możliwe. Byłem poza kontrolą przy niej. Chciałem więcej od niej. Konieczności jej dotykania. Trzymania. I... Cholera. Okej... Czas, kiedy odwiedziliśmy ciotkę Agnes na Święto Dziękczynienie bez zabrania, swojego kremu wybielający wąsy lub pęsety... Tak, pracowałem ładnie. Dean miał rację co do jednej rzeczy. Ta dziewczyna miała mnie. Byłem w wielkich kłopotach. Lekcja przyszłościowa : Chciałem spędzić lato, całe moje szalone lato z tą laską – kobietą, - która kwestionowała u mnie wszystko, co wiedziałem o kobietach. Jeden pocałunek, jedno... połączenie, naprawdę może zmienić osobę...

54

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dziewiąta POZNAŁAM MAMĘ Trevora, gdy pracowałam z jego siostrą nad rozwojem stylu pływackiego. Obserwowałam wiele rodzin na basenie podczas moich godzin jako ratowniczki. Mogłam dostrzec mamę, której dziecko było niepełnosprawne mile od hotelu. Zawsze stała samotnie, obserwując starannie swoje dziecko – bojąc się spojrzeć gdzieś indziej nawet na minutę. Zwykle nie miała wielu przyjaciół i na ogół była zdana tylko na siebie. Pilnowała by inne dzieci nie robiły sobie żartów na nim lub na niej i żeby jej dziecko się nie bało. Była również zmęczona widokiem innych mam posyłających jej współczucie, kiedy obserwowały szczególne potrzeby jej dziecka poruszającego się po świecie wokół niego. Oh, tak, znałam Carol jeszcze przedtem, zanim spotkałam jej syna. Była moim człowiekiem i wiedziałam, że możemy się przyjaźnić i mogłyśmy być sobą wokół siebie. Trevor nigdy nie miał lekcji pływania ze względu na jego autyzm. Jego strach przed wodą i niezdolność do mowy trzymały innych instruktorów z uczuciem wystarczającej wygody by z nim nie pracować. Więc, kiedy zaproponowałam, że mu pomogę, Carol była podekscytowana i jednocześnie przerażona. Ze swoim chudym ciałem i krótkimi blond włosami, Trevor wyglądał jak każdy dwunastoletni chłopak, ale był inny i trzeba było włożyć w niego wiele pracy. Carol powiedziała mi, że lubi wodę. Był prawie zafascynowany, naprawdę, ale bał się skakać lub zanurzyć swoją głowę. Prawdziwą pasją Trevora była muzyka i był często widziany wokół basenu ze słuchawkami, grającymi najnowszą piosenkę Katy Perry. Domyśliłam się, że nabranie wody w uszy to było dla niego zbyt wiele. Prawdopodobnie każde głośne zamieszanie

również

było

przytłaczające

55

i

jego

muzyka

uspokajała

go,

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

odstresowywała. Moja pierwsza lekcja z Trevorem była podczas porannej przerwy. Siedzieliśmy na brzegu basenu, rozmawiałam z nim o wodzie, jak by się czuł skacząc i bawiąc się w niej. Landon pilnował głównego basenu i obserwował mnie pracującą z Trevorem. Po tym jak kopał i pluskał się, zademonstrowałam mu jako pierwsza skok. Poprosiłam Trevora by dołączył do mnie, ale potrząsnął głową na nie. Zapytałam czy mogłabym go ochlapać, skinął nerwowo, ale także z wzniosłą siłą woli, aby przezwyciężyć ten strach. Więc, zaczęłam małymi ochlapnięciami i skończyło się na zalaniu go. Śmiał się głośno i ochlapał mnie swoimi stopami. W końcu pozwolił mi umieścić się w wodzie, ale skończył tuląc się w moim ramionach, przestraszony, kiedy kołysaliśmy się i szeptałam mu cicho do ucha. Carol była zachwycona z jego postępów w czasie pierwszej lekcji i zgodziliśmy się spotkać ponownie następnego dnia. Kilka godzin później, Landon był po swojej przerwie obiadowej a my siedzieliśmy w biurze strażnika jedząc razem. 

Opowiedz mi o Trevorze. – powiedział.



Czy kiedykolwiek spotkałeś kogoś z autyzmem? – obserwowałam ciekawie

Landona kiedy jadł kanapkę z szynką i serem okazując prawdziwe zainteresowanie mojej interakcji z Trevorem. 

Nie, ale słyszałem o autyzmie. Chłopak w moim liceum miał go i był

samotnikiem. Wprowadziłam Londona w różnorodność kwestii ludzi, którzy mogą mieć chorobę autystyczną.

Moja

siostra

miała

zespół Downa,

ale gdy jesteś

częścią

niepełnosprawnego społeczeństwa, możesz stać się bardziej zaznajomiona z wieloma problemami ludzi w tej społeczności. Wyjaśniłam Landonowi, że niektóre osoby z autyzmem w pełni funkcjonują w społeczeństwie, zazwyczaj z pewnym społecznym skrępowaniem, ale w przeciwnym wypadku mogą zarządzać i znaleźć sukces we wszystkich aspektach życia. Pozostali mogą być całkowicie niewerbalni, jak Trevor. 56

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Osoby z autyzmem często mają podwyższoną wrażliwość, czy to na hałas, dotyk lub stymulacje innych rzeczy. Mogą także rozwijać bardzo intensywnie zainteresowania, jak Trevor z muzyką, którą konsumuję i która przynosi niesamowitą radość i stabilność. Landon wydawał się szczery ze swoimi pytaniami, a także ciekawy i zainteresowany. Obserwował Trevora przez resztę popołudnia, kiedy ten słuchał muzyki w słuchawkach. Trevor lekko uderzał do rytmu napełniającego jego uszy lub kołysał się na krześle, obserwując resztę swojej rodziny cieszącej się basenem, podczas gdy on został na uboczu, pewny i bezpieczny. Byłam pewna, że to przeszkadzało Landonowi tak jak mnie, że Trevor był sam w tym gorącym dniu lipca, kiedy członkowie jego rodziny pływali w basenie. 

Co tam? Byłeś cichy od lunchu.

Prostowałam leżaki i zamykałam parasole, kiedy Landon przykrywał basen przykryciem na czas zamknięcia. Nie było już żadnych członków na basenie, inni strażnicy skończyli swoje obowiązki i poszli do domu. Oczekiwałam tej pory każdego dnia, współpracując z Landonem, wiedząc, że możemy swobodnie rozmawiać w całkowitej prywatności. 

Nie mogę przestać myśleć o Trevorze. Było tak fajnie obserwować ciebie jak z

nim pracujesz. Wiedziałaś, co robić i jak, by było mu wygodnie. Jak to zrobiłaś? Jak możesz mieć tak dobre relacje z kimś takim jak on? Empatia, szczerość, dociekliwe pytania Landona powodowały, że to była całkiem możliwie najseksowniejsza rzecz w nim. I to było naprawdę coś przy takim ciele jakie on miał. 

No cóż, nauczyłam się wiele od Evie. Powinieneś jutro do nas dołączyć na

lekcję i poznać Trevora. – usiadłam na krześle z boku basenu i Landon siadł obok mnie, opierając łokcie na kolanach i odwracając głowę by spojrzeć na mnie w zamyśleniu.

57

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Na koniec dnia, ludzie z niepełnosprawnością są tylko ludźmi. Traktuje się ich

z szacunkiem, tak jak traktuje się kogoś innego. Rozmawia się z nimi normalnie tak jak z każdym innym. I, to jest najtrudniejsza część, utrzymujesz takie same wymagania od nich samych, jakie utrzymujesz w stosunku do wszystkich innych. Trzeba używać innego podejścia i na pewno potrzeba dużo cierpliwości. Ale jeśli się to zrobi, widzi się coś magicznego. Uśmiechnęłam się na spojrzenie respektu w jego oczach. To było spojrzenie, które widziałam zarówno w nauczaniu studentów i ucząc lekcji pływania. To był przełom. To był moment zrozumienia, gdy ktoś naprawdę rozumie to co mówisz. 

Zobaczysz, że te osoby, które myślą tak różnie i ciężko im z relacjami

międzyludzkimi są o wiele więcej warci niż się wydają – i znacznie więcej niż możesz się spodziewać. Landon skinął głową i udaliśmy się w kierunku wartowni. Nagle zatrzymał się i wpadłam na jego plecy. 

Jezu. Przepraszam, Emma. Ja po prostu… Ty spodziewasz się, że Trevor

wskoczy do basenu na własną rękę? Oczekujesz, że będzie mu wygodnie w wodzie, jak wszystkim innym? Po prostu zaplanowałaś inną taktykę, aby umieścić go tam. To jest to co mówisz, prawda? Lekcja życia: Moment w którym zdajesz sobie sprawę, że możesz zmienić sposób patrzenia osoby na kogoś, kogo nie rozumie jest niezwykłe. Nigdy nie zaprzestawaj robienia tego.

Natknęłam się na jego łokcie na mnie i roześmiałam się. – Nie ma sprawy. Jeśli mogę nauczyć Trevora jednego małego kroku w kierunku jego ostatecznego celu niezależności w lecie, pracując z nim, cóż – Nie mogłam prosić o więcej. 58

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Wzrok Landona podążył za mną kiedy wyłączyłam światła basenu i skończyłam czyścić wnętrze naszego biura. Pracowałam cicho, słuchając głośnego ćwierkania świerszczy na zewnątrz i czując się bardziej wolna i spokojna odkąd pamiętam. Tylko obecność Landona mnie cieszyła. Gdy skończyłam wszystkie moje obowiązki na tą noc, spojrzałam na zegar. Słodko. Nadal miałam godzinę, zanim musiałam być w domu dla Evie. Opadłam na zużytą kanapę i spojrzałam na Landona. Był cicho, stojąc po drugiej stronie pokoju i czytając coś na swoim iPhonie. Założyłabym się, że myślał o naszej rozmowie. Miałam nadzieję, że nie przytłoczyłam go. Miałam tendencję, aby z pasją mówić o ludziach ze specjalnymi potrzebami. Może, powinnam postarać się utrzymać swoje myśli daleka od niego? Mimo wszystko, był tylko dziewiętnastoletnim facetem z college’u. Szorstki głos Landona złamał moje neurotyczne myśli, wyciągając mnie z nich. – Niektórzy moi przyjaciele będą na imprezie jutro wieczorem. Pójdziesz ze mną? Usiadł na kanapie obok mnie i umieścił mnie na swoich kolanach. 

Nie mogę. Zawożę Evie i jej chłopaka na tańce. Mama oczywiście pracuje. –

Landon zaczął głaskać moje ramiona i plecy, chciałam mruczeć wtulając się. 

Więc, potem, mogę przyjechać po ciebie? – pocałował moje ucho i szyję,

głęboko się zaciągając. Może, nie przytłoczyłam go aż tak bardzo. Boże, czułam się niesamowicie. Chciałam odwrócić się i naciskać na niego. Uczucia szybko budowały się we mnie. To był fizyczny pośpiech będąc tak blisko niego. 

Czyli wolisz jechać z moją siostrą i jej chłopakiem na tańce w YMCA, niż

wybrać się na imprezę do przyjaciół? 

Wolę być z tobą. Ponad wszystko. – Kontynuował całowanie mojej szyi,

przeciągając swój język przez moje ucho do obojczyka. Mój umysł coraz bardziej parował miłością. Teraz było już za późno. Potrzebowałam więcej czucia. Odwróciłam się obejmując go, doskonale zdając sobie sprawę, że obydwoje byliśmy w strojach do pływania. 59

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Jesteś taki słodki. – pocałowałam lekko jego usta i zaczęłam kołysać się

między jego biodrami. Jego erekcja miała ochotę stać między moimi nogami i wiedziałam, że był tak samo w strzępach jak ja. Jęknął cicho, kiedy wzrosł nacisk między nami. To zabrałoby wszystkie moje siły, aby utrzymać to pod kontrolą z nim. 

Jezus, Em. – trzymał mnie mocno naprzeciwko siebie, kiedy poruszyłam się,

przyciskając jego usta mocniej do moich. Jego język zanurzył się w moich ustach, skręcając się wokół nich. Landon wiedział jak całować. Nie wiedziałam zbyt wiele o chłopakach, ale wiedziałam, że ten chłopak był utalentowany ze swoimi ustami. Miał tylko dziewiętnaście lat, ale był albo bardzo doświadczony z dziewczynami albo szalenie utalentowany, a może jedno i drugie. Trzymał moją twarz w dłoniach i delikatnie przegryzł moją dolną wargę przez ssaniem jej. Zdominował ten pocałunek, pokazując mi swoją atrakcję i kontrolę. Obydwoje odsunęliśmy się, sapiąc, z oczami zamazanymi intensywnością. 

Land. – spojrzałam w jego oczy i stopiłam się. Wyglądały z zachwyconą

agonią. Był tak samo podekscytowany jak ja. A ja byłam bardzo, bardzo podekscytowana. Moje ciało pulsowało od tarcia przeciwko niemu. Wzięłam uspokajający oddech. 

Wiem. Musisz iść. Będę za tobą. – dał mi krótki całus i włożył swoje spodenki

i zamknął biuro, kiedy oddaliliśmy się do naszych samochodów. Włożyłam swoje torby w bagażnik i odwróciłam się, by zobaczyć Landona, z gołą klatką piersiową, kąpielówkami wiszącymi nisko na jednej stronie – wystarczająco, aby ukazać zarówno opaloną linię, która przebiegała przez jego kości biodrowe i początek seksownego V, który posiadały chłopaki z najbardziej zgranymi mięśniami – pochylając się przed swoją seksowną jak diabli ciężarówką. Czy mógł być jeszcze gorętszy widok? Owijając ramiona wokół jego talii, pocałowałam obojczyk, kiedy on chrząknął. – Do zobaczenia jutro. – Landon z łatwością podniósł mnie do siebie, więc byliśmy twarzą w twarz. 60

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Malutka, zabijasz mnie. Jesteś taka piękna, tak seksowna, i… zawsze

zostawiasz mnie. Roześmiałam się i pocałowałam go ponownie zanim ruszył. Jak dużo czasu minęło, odkąd flirtowałam? Odkąd, robiłam to bezwstydnie z facetem? Landon był niesamowicie zabawny, a jednak również okazał się być bardzo dobrym człowiekiem. Chciałam go w sposób, który mnie przerażał. Landon wypracował sobie drogę w mojej głowie i jego dotyk powodował, że moje ciało wibrowało z podniecenia. Nigdy z podniecenia nie bolało mnie z powodu faceta. Było to frustrujące i radosne w tym samym czasie. Moja mama była jeszcze w domu, gdy przyjechałam. 

Wyglądasz na dość uśmiechniętą, Emma. Próbujesz czegoś – lub kogoś –

nowego? – Mrugnęłam kiedy napełniała swoją butelkę wody. 

Bo tak jest, Mamo. Facet, którego spotkałaś – jest całkiem świetny.



Evie wiele mi powiedziała o Landonie. – Spojrzałam na Evie, jadła ciasteczka i

mleko i spojrzała w dół z uśmiechem – częściowo winna, częściowo dumna. 

Ona wie? – złapałam jedno z ciasteczek Evie i powiedziałam mojej mamię o

Landonie Washingtonie. 

Więc, dziewiętnastolatek nie jest zły. Jest młodszy od ciebie, ale w

prawdziwym świecie, dwa lata to nic. Najtrudniejsze jest to, że on wróci do szkoły na jesień. Jesteś w porządku z tym? 

Mamo, to nie jest na poważnie. Chcę cieszyć się latem. Zmusiłam samą siebie

do uelastycznienia i życia trochę. Staram się nie kontrolować wszystko, odkąd tak dokładnie dla mnie do tej pory pracuje. Wyraz twarzy mojej mamy szybko uległ zmianie. – Tak mi przykro, Emma. – mruknęła cicho, kiedy przytuliła mnie, próbując ukryć spustoszenie na swojej twarzy. Obwiniała samą siebie za nie dostanie lepiej płatnej pracy a nawet za opuszczenie nas przez tatę. Nie było żadnego powodu, by czuła się choć trochę winna. Zajmowała się 61

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

tym gównem na własną rękę. Przynajmniej byliśmy w tej grze razem, wygrywając lub przegrywając. 

Mamo, jestem tutaj, gdzie chcę być. Kocham być z tobą i Evie, ja po prostu

chcę również gorącego lata flirtując z facetem. – dokuczałam jej, licząc na zmianę tematu i zachowanie ekspresji surowego bólu na jej twarzy. 

Kupa obściskiwania, Emma! – Evie wrzasnęła od stołu i wszyscy

roześmialiśmy się. 

Taki jest plan starszej siostry. – mierzwiłam jej włosy i zostawiłam je z

potrzebą ochłodzenia się pod prysznicem. Lekcja życia: Chwila w której zdajesz sobie sprawę, że mogłaś zmienić sposób wyglądu osoby na kogoś, kto nie rozumie niezwykłości. Nigdy nie przestawaj próbować tego robić.

A jeśli zdarza się przy tym dużo zabawy i robi to niesamowite rzeczy z twoim libido – uważaj się za błogosławioną.

62

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dziesiąta NASTĘPNEGO DNIA Landon przyłączył się do mojej lekcji z Trevorem. Przedstawił się i obserwował mnie rozmawiającą z Trevorem o zimnej wodzie i o tym, jak dobrze czuł się w swoim ciepłym ciele w upalny dzień. Landon pytał Trevora, czy chciałby zobaczyć go skaczącego i robiącego duży plusk a Trevor energicznie pokiwał głową. Dwadzieścia kul armatnich później, Trevor był mokry od dużych plusków Landona i śmiejąc się w sposób niekontrolowany, zgodził się bym wniosła go do wody. Trevor zaczął bawić się w wodzie, kiedy my robiliśmy rzeczywiste postępy. Później tego samego dnia, Landon siedział w basenie z Trevorem. Trevor pozwolił Landonowi słuchać muzyki na jego słuchawkach i Landon lekko uderzał w rytm muzyki, nie troszcząc się o to, jak wygląda. Radość na twarzy Trevora była zaraźliwa i moje uczucia do Landona wzrosły. Ten facet był naprawdę wspaniały. Czy mogło być jeszcze bardziej gorące lato? Powiedziałam mamię i cholera, powiedziałam sobie, że to tylko dla zabawy. Ale byłam szczera? Landon szybko stawał się kimś więcej niż tylko przyjacielem, stawaliśmy się bardziej połączeni. Był kimś na kim mi zależało i widząc go z Trevorem oraz Evie przyprawiło mnie to o przypływ uczuć, których nie mogłam zrozumieć. Podobało mi się bycie pod kontrolą. Lubiłam radzić sobie z emocjami. Teraz, czułam jakby wszystko wirowało. Moja głowa, serce, ciało – wymykały się spod kontroli, z jego powodu. Landon podwiózł mnie wieczorem po pracy do domu. Pocałował w policzek, a potem uśmiechnął się do mnie, niechcąco umieszczając swoje ręce w kieszeniach. Wyglądał zupełnie spokojnie i jednocześnie pewnie z tym co dokładnie chciał od 63

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

tego wieczoru – i od życia. Moje ramiączka na bawełnianej letniej sukience nie były szczególne, ale zdecydowanie wzmagały wyobraźnie co do naszego stroju przy basenie. Wygładziłam przód sukienki, nerwowo i nie próbując zaatakować mojego gościa. Co jeśli ktoś zrobi te niesamowite niecodzienne rzeczy ze mną? W moim mieszkaniu? Musiałam pomyśleć. Natychmiast – jeśli nie wcześniej. Evie spotkała się z nami w salonie w długiej, różowej, marszczonej sukience. Miała na sobie sporo makijażu i chyba każdą biżuterię, którą posiadała. Cholera. Powinnam sprawdzić co u niej, kiedy była gotowa. Nadal zmagałam się z pozwoleniem na autonomie Evie, kiedy byłoby źle, osłoniłabym ją od okrutnych komentarzy i spojrzeń ludzi. Było za późno. Zignorowaliśmy moją ‘mniej więcej’ przemowę. 

Evie. Wspaniale wyglądasz! Garrett jest szczęściarzem! – Landon pocałował

Evie w policzek i jej oczy rozszerzyły się19. 

Świetnie wyglądasz, sis. Królowa balu! Jedźmy po twojego faceta. –

nalegałam na jazdę ponieważ, z ich problemami poruszania się, ani siostra, ani Garrett nie mogli łatwo wspiąć się do ogromnej ciężarówki Landona. Przyjechaliśmy do mieszkania Garretta by zobaczyć go czekającego i chodzącego na frontowych schodach. Podobnie jak Evie, Garrett był niski i przy sobie. Miał krótko ostrzyżone włosy i delikatne niebieskie oczy. Również był miły, uprzejmy i szalał na puncie mojej siostry. Podbiegł do samochodu, w ręce miał bukiecik20. Evie wyskoczyła z tylnego siedzenia, piszcząc z radości, kiedy się objęli. Landon spojrzał na mnie i ścisnął moją rękę. Zaczynał załapywać. To było bez wątpienia miłe zobaczyć dwie osoby, które się kochały mimo wielu wyzwań. Kiedy naprawdę o tym myślałam, czy nie wszystkie pary borykały się z osobistymi wyzwaniami do pracy nad relacją? Garrett i Evie mieli po prostu różne problemy do przezwyciężenia. Ale nie tak różne od innych ludzi i chciałam wspierać ich na każdy możliwy sposób. Evie 19 20

Chyba u każdej zapunktuje tym zachowaniem ;D Awwwwww ;***

64

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

cierpliwie czekała, podczas gdy Garrett obszedł samochód dwa razy zanim wsiadł. Było to jedno z dziwactw Garretta – podobne do OCD21. Kiedy wchodził do pokoju lub jeszcze zanim wsiadł do samochodu, miał rytuał, w którym musiał przejść wokół przedmiotu dwa razy zanim mógł iść do przodu. Nigdy trzy razy, nigdy nie raz. Po prostu to było coś, co musiał zrobić. Spojrzałam na Landona, czekając na uśmieszek lub śmiech, ale zamiast tego patrzył na Garretta bez komentarza. Zostali pochłonięci w tańcu, będąc poinstruowani przez szczęśliwą parę by nie przychodzić i nie zawstydzać ich, obiecaliśmy odebrać ich w ciągu dwóch godzin. 

Nie mamy wystarczająco dużo czasu na film. Byłoby w porządku, gdybyśmy

pojechali do mojego domu? - Nerwy ścigały się na myśl, że będę sama z Landonem w domu po raz pierwszy. Byłam przerażona, że nie będę w stanie zatrzymać się z nim, kiedy zaczniemy się dotykać. Moje skrywane napięcie seksualne może mi się włączyć do totalnego maniaka. Już graniczyłam z kwestię zależności od jego pocałunków. Nie był pierwszym facetem z którym się spotykałam, ale to było jakiś czas temu. Nigdy nie umawiałam się w liceum. Moja szkoła była dość duża – było koło 500 facetów. Wszystko na czym im zależało to sport, piwo i bzykanie dziewczyn. Najwięcej jak się dało. Myśleli, że byłam frajerką a ja uważałam, że byli osłami. To był wzajemny brak podziwu ze strony społeczeństwa. Umawiałam się z jednym facetem w college’u. Jeremy Porter. Był prostym i miłym dla wszystkich facetem, ale tak szybko jak rozmawiałam z moją mamą o końcu drugiego roku, tak musiałam zakończyć ten związek. Szybko dołączył do braterstwa, zaczął umawiać się z poczwarami i ostentacyjnie ignorował mnie na kampusie. Moje doświadczenia były zauważalnie imponujące, więc poczułam się niespokojna. 21

Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne: inaczej nerwica natręctw

65

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Taaak, malutka! Nareszcie jestem sam na sam z tobą. – mrugnął i oparł swoją

dużą dłoń na moim udzie, kiedy jechaliśmy do domu na krótkim dystansie. Mój puls przyspieszył w kontakcie. Cicho zaczerpnęłam powietrza, próbując uspokoić nerwy i starałam się nie myśleć o tym, co chciał zrobić ze swoją ręką. 

Wiesz, Garrett przypomniał mi o moim sąsiedzie dorastającym przy mnie. –

Landon patrzył przez okno kiedy cicho mówił. Odwróciłam się, kiedy radio dalej kontynuowało. 

Nie myślałem o nim od lat. Nie miał Downa, wiem to, ale myślę, że był

upośledzony ruchowo. 

Tak,

to

stary

termin.

Teraz

powiedzielibyśmy

o

intelektualnym

niepełnosprawnie. Opowiedz mi o nim… - uwielbiałam, kiedy Landon otwierał się na mnie. Był często spokojny mówiąc o swojej przeszłości, więc od razu byłam ciekawa. 

Nazywał się Kevin. Był naprawdę wielkim facetem. Silnym i głośnym. Miał

prawdopodobnie piętnaście lub szesnaście lat, kiedy ja miałem osiem. – Landon nadal patrzył przez okno, unikając kontaktu wzrokowego. 

Założę się, że został zastraszony przez młodszych wiekiem.

Landon potrząsnął głową na mój komentarz, jego sztywne ramiona ugięły się. – Tak. Został. Dzięki za dodanie tego. Pamiętam, że się go bałem, a on chciał bawić się ze mną i moimi kumplami. Myśleliśmy, że mógł nas zranić, więc zawsze uciekaliśmy od niego. Nawet powiedziałem rodzicom o tym i mój tata wezwał sąsiada i kazał mu trzymać Kevina z daleka. – Oczy Landona upadły na moje kiedy spojrzał w dół, niespokojny. 

Czuję się okropnie z tym.



Land, byłeś dzieckiem. Co mogłeś o tym wiedzieć? To było bardzo brzydkie ze

strony twojego taty, ale jeśli nigdy nie widział nikogo z niepełnosprawnością, mogę

66

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zrozumieć, że nie wiedział jak się zachować. Wiesz, ilu moich przyjaciół bało się Evie? 

To nie czyni, że miał rację, Em.

Złapałam go za rękę i mocno ją chwyciłam. – Nie, nie czyni. Ale ta rozmowa – tutaj – to dobry początek. Zdajesz sobie sprawę z tego, że może Kevin nie chciał cię skrzywdzić i będziesz miał inną odpowiedź pewnego dnia, kiedy twoje dzieci spotkają kogoś wyjątkowego. To dopiero początek, a to o wiele więcej niż nie robienie nic. Landon obserwował mnie, kiedy wjechałam na parking koło domu. Wyłączyłam silnik i spojrzałam na niego. Jego spojrzenie było surowe z emocji, kiedy pociągnęłam jego twarz do mojej i nacisnęłam ustami na jego. Poruszaliśmy się dalej, bez tchu i uśmiechając się do siebie. Otwierając drzwi od samochodu, pobiegliśmy prosto do mieszkania. Jak tylko weszliśmy przez drugie drzwi w mieszkaniu, Landon przycisnął mnie do ściany pokoju. – Em. Nigdy tak bardzo nie chciałem dziewczyny. Jesteś wszystkim o czym myślę… - szepnął w moje ucho, kiedy jego ręce podążały w dół mojego ciała. Przełknęłam, głośno, umieszczając ręce na jego twardej klatce piersiowej. Spojrzałam mu w oczy i pasja w nich – czysta konieczność, czyste pragnienie – zaparło mi dech. Pochylił się i przycisnął swoje miękkie usta do moich. Otworzyłam usta i nasze języki się spotkały. Nasz pocałunek szybko stał się bliski rozpaczy, kiedy Landon złapał mnie i zaniósł na kanapę. Podciągnęłam jego koszulkę do góry i podążyłam rękoma po jego twardych mięśniach brzucha. Oczy mu się rozszerzyły, kiedy przeczesałam paznokciami po jego klatce piersiowej. Pochylając się, pocałowałam każdy jego sutek i jego ciało napięło się a ręce wyciągnęły się na kanapie, chwytając kontroli. Siedząc tyłem, pociągnęłam moją sukienkę w dół i rozpięłam mój stanik bez ramiączek. Landon jęknął, gdy dotarł do kubka pełnych piersi. Nie mogłam uwierzyć,

67

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

że faktycznie zainicjowałam ten kolejny krok. Gdy byłam z Jeremym, pozwoliłam mu przejąć fizyczną inicjatywę. Nie dlatego, że miał władze w tym co mógł zrobić z pocałunkiem, ale nigdy nie byłam zainteresowana by ruszyć szybciej z nim. Powoli postępowaliśmy w naszych seksualnych relacjach. Teraz wiedziałam, że to dlatego, bo nigdy tak naprawdę nie było tej iskry. To uczucie, że nie naciskałam by iść dalej – cóż, może po prostu implodowało. Z Landonem, byłam aktywnym uczestnikiem. Tym razem byłam zachęcana. Chciałam by poczuł się tak rozbity jak ja. Usłyszenie jak warczy posłało napęd do następnego poziomu. 

Jesteś tak cholernie seksowna, Emma. – Jego głos brzmiał prawie zdziczale

przy moich naiwnych uszach. Same jego słowa mogły mnie zniszczyć, jak nigdy przedtem. Położyłam głowę z powrotem na kanapie, kiedy potarł moje sutki pomiędzy palcami, wziął je do ust i ssał. 

Landon! – wydyszałam, kiedy ssał i pocierał. Położył mnie na sofie i osiedlił

się między moimi nogami kiedy pulsowałam i czekałam na jego następny dotyk. Pogładził mnie po twarzy z szacunkiem. 

Jesteś tak wspaniała. Tak, tak oszałamiająco wspaniała. – wyszeptał przy moim

uchu, kiedy ręką dryfował w dół i pod moją sukienkę. Szukał moich oczu, cicho pytając o pozwolenie. Wiedziałam, że chciał tego i wyglądał jakby zmagał się z chęcią rozerwania mojej sukienki. Przegryzłam wargę, wstrzymując oddech i skinęłam głową. Dotykał mnie uważnie i z umiarem. Powoli wypuściłam powietrze i moje ciało rozluźniło się pod jego dotykiem. Wszelkie zahamowania, które miałam szybko zniknęły. Prowadził mnie z łatwością i byłam cała jego. Jego wyspecjalizowane palce pieściły mnie delikatnie, gdy badał moje ciepło. Studiował moją twarz przez cały czas, widząc, co przynosi mi najwięcej przyjemności. Intensywność we mnie budowała się, kiedy chwyciłam krawędź 68

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

kanapy i pchnęłam moje biodra w jego rękę. 

O Boże, tak… Landon tak… o Boże! – doszłam głośno, nie zrywając kontaktu

wzrokowego z nim. Jego oczy płonęły kiedy patrzył na mnie, kiedy dochodziłam. Jego rozchylone usta i oddech wzrosły aż dyszał razem ze mną. Każdy z moich zmysłów był wzmocniony w tej chwili. Wszystko co czułam, to leśny zapach Landona. Wszystko, co widziałam, to pragnienie w jego oczach. Biegając językiem na wargach, smakowałam jego ust na mnie. To było niesamowicie intymne. Nigdy przedtem nie czułam się tak połączona z mężczyzną. 

To było tak cholernie piękne do oglądania. – znowu mnie pocałował i położył

mnie z powrotem na kanapie, kiedy łapałam oddech i starałam się odzyskać poczucie równowagi. Co do cholery przed chwilą się ze mną stało? Czy orgazm powinien tak wyglądać? Jeśli tak, będzie mi go brakować. Wcześniej sądziłam, że orgazm powinien w zasadzie łechtać seksualnie w porównaniu z lawiną władzy, którą przyniosły mi jego PALCE. Tego nie można było zlekceważyć. To było coś, co musiało

być

powtarzane.

Wielokrotnie.

Uśmiechnął

się

diabelsko,

kiedy

podczołgałam się i rozpięłam jego spodnie. Obserwował kiedy uwolniłam go i zaczęłam gładzić aksamitną skórę z większym naciskiem. Oderwałam wzrok od jego oczu i przeniosłam na niego pięknego i ogromnego. Przeleć mnie. Dosłownie. 

Cholera, Emma. Tak… Właśnie tak. Kurwa… - mówił spokojnie, jego oddech

był szybki. Ręce zacisnął po swoich bokach, jego próba utrzymania kontroli było nieomylna. Zaostrzyłam uścisk i oczy mu rozbłysły. Obserwowałam przyjemność na jego twarzy, kiedy zwiększyłam szybkość z jaką go dotykałam i usta zawisły mu otwarte. 

Dalej, Em. – Landon próbował zdjąć moją rękę z niego, ale pokręciłam głową i

obserwowałam go. Był tak potężny, widząc go ulegającego pod moim dotykiem. Westchnienie uciekło mi, kiedy mruknął, a następnie eksplodował w moich rękach. Moje ciało pulsowało na nowo. Byłam gotowa dla niego, by ponownie mnie 69

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

dotknął. Jezu, byłam gotowa by był we mnie. Ale, tak się nie stanie. To byłoby zbyt szybko. Panie miłosierny, nigdy wcześniej tak się nie czułam, widziałam czy doświadczyłam czegoś takiego jak ten facet. Po delikatny wytarciu mojej ręki w chusteczkę22, pociągnął mnie z powrotem na kolana i gorączkowo pocałował, jego jedna ręka zacisnęła się na moich włosach a druga mocno mnie trzymała. Ssałam jego język kiedy jęknął, powodując, że chciałam go bardziej niż kiedykolwiek. Z moim tyłkiem na jego kolanach, czułam, że chciał więcej. Zajęło to całą samokontrolę jaką miałam, by nie obrócić się i objąć go okrakiem, jeżdżąc naprzeciwko niego, aby pomóc usunąć te występujące pulsowanie. Landon obserwował moją reakcję na jego ciało, podczas gdy kciukiem pocierał tam i z powrotem moją dolną wargę. Patrząc na zegar, wstałam z westchnieniem. – Musimy iść. Jego ciężkie powieki były tak zmysłowe, że zacisnęłam razem nogi. 

Landon. Przestań patrzyć na mnie w ten sposób. I tak już jestem napalona.

Wstałam i podeszłam do drzwi, ubierając sukienkę i wygładzając włosy. Podszedł do mnie, dłonią sięgnął w dół po stanik, śledząc krawędzi moich piersi zanim uniósł je w swoich rękach. 

Dobrze. Chcę, żebyś mnie chciała przez cały cholerny czas. Nigdy przedtem

nie byłem tak podniecony, Emma. Chcę cię smakować, czuć i trzymać. Jezus. To wszystko o czym mogę myśleć. – Landon popchnął mnie do siebie i przeniósł swoje uda między moje nogi. O Boże. Drażnił mnie i to było tak dobre. Na chwilę zamknęłam oczy i starałam odzyskać spokój. 

Wystarczy na dzisiaj, Land. Nie możemy ruszyć szybciej z tym, co obecnie

mamy. – Nie ważne co, Landon zostawi mnie na koniec lata i wróci do Bloomington na studia. Byłabym sama, mając nadzieję na nauczanie i pomoc mojej rodzinie kupując 22

Chyba każda wie po co ;D

70

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

jedzenie na stół. Uczucia, zarówno fizyczne jak i emocjonalne, które Landon pobudzał we mnie były tymczasowe. Wiedziałam, że to była moja rzeczywistość. Z tego powodu, to musiało dziać się powoli albo spadłabym zbyt szybko, zbyt głęboko. Landon skinął głową, bardzo niechętnie i wyszliśmy, by odebrać gołąbki z ich tańców. Lekcja życia: Gdy cholernie gorący facet dostarcza ci nieziemsko wstrząsający orgazm, możesz stracić z oczu końcówkę.

Zastosuj te cholerne hamulce, malutka.

71

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja jedenasta 

NIE, MAM to… Powiedziałem, że mam to, Mamo. Tak, będę trzymać się

swojego terminarza. Potrafię zadbać o siebie. –

Landon tyłem dociskał się do

bocznej ściany naszego domu strażnika. Cholera. Przerwałam prywatną rozmowę. Oczy miał zamknięte, kiedy mówił, ale jego napięcie pokazało się w rękach. Jedną mocno chwycił telefon, a druga zaciśnięta była w pięści po boku. Był po służbie i przebrał się w szorty i T-shirt. Obie nasze zmiany zostały skończone na ten dzień i miałam nadzieję, że złapię go na pożegnanie. Teraz zastanawiałam się, czy nie powinnam się wymknąć zanim mnie zobaczy. 

Ok. Miłej zabawy… Na razie. – Landon otworzył oczy, kiedy zakończył

rozmowę i pomachał do mnie. 

Przepraszam. Nie chciałam cię podsłuchiwać. Chciałam tylko powiedzieć

dobranoc. Rozglądając się wokół, aby upewnić się, że jesteśmy ukryci przez publicznym widokiem, przyciągnął mnie do siebie i owinęłam swoje ramiona wokół jego talii. Jego serce biło wściekle obok mojego ucha. 

Nigdy nie przeszkadzasz, malutka. To dzwoniła tylko moja mama, by się

pożegnać… i upewnić się, jak zrozumiałem, że nie jestem zaproszony do nich na wakacje. – Landon podniósł obie nasze torby i poszliśmy w kierunku parkingu dla pracowników kiedy zachód słońca był na polu golfowym. Jak tylko byliśmy poza wzrokiem publicznym, chwycił mocno moją rękę w jego. 

Przepraszam? Dlaczego nie jesteś zaproszony? – spojrzałam w górę i

zobaczyłam, że jego szczęka była zaciśnięta, ale twarz niewzruszona.

72

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Mówiłem ci wcześniej o moich rodzicach. Oni naprawdę nie są tą całą

‘rodzinną’ rzeczą. Upewniają się, czy lodówka jest zaopatrzona w jedzenie i że mam czyste łóżko i ubrania, ale nie mają żadnego interesu by spędzać czas ze mną. Dotarliśmy do ciężarówki Landona i mojego samochodu. Każde z nas rzuciło do środka torby i Landon oparł się na drzwiach od strony pasażera, przesuwając mnie między jego wyciągniętymi nogami. 

Więc, oni zostawiają cię w domu a sami jadą na wakacje? Poważnie?

Landon lekko się zaśmiał. 

To się zdarza cały czas, malutka. Nauczyłem się gotować podstawowe posiłki

dla siebie odkąd miałem osiem lat. Oni wychodzili prawie co noc, a nawet, gdy są w domu, nie jemy razem. Chciałem spędzać noc z moim kumplem Deanem, z którym razem dorastałem i przewracałem się w sobotę rano spiesząc się, gdy schodziliśmy na dół, by zobaczyć jego rodziców robiących duże naleśniki na śniadanie dla swoim dzieci. Jak tylko wyszedłem z łóżeczka, rodzice powiedzieli mi, że mam zejść na dół rankiem, oglądać telewizję i siedzieć cicho. Tak to po prostu jest. 

Wow. – wyciągnęłam rękę i przejechałam po jego czapce z daszkiem wysoko

na głowie, więc całkowicie mogłam spojrzeć w jego oczy. – To musi być trudne. Moja mama zawsze robiła wszystko na swoją rękę, ale zawsze, zawsze była tam dla nas. Jak długo ich nie będzie? 

Dwa tygodnie. Są na rejsie po Karaibach. Będzie świetnie. Dwa tygodnie

moich ulubionych obiadów przy telewizorze i naprawdę kiepskich filmów sci-fi. Każdy facet o tym marzy. – Landon pocałował mnie lekko w usta, kiedy potarł swoje ręce w górę i w dół moich ramion. Nie mogłam uwierzyć, że będzie zdany sam na siebie przez dwa tygodnie. Musiał czuć się niechcianym i samotnym. Jak to możliwe, że jego rodzice traktowali go w ten sposób? Mama, Evie i ja zawsze nazywaliśmy się plemieniem. Obojętnie jak duża lub jak mała mogła być nasza rodzina, byliśmy naszym plemieniem. Trzymaliśmy się 73

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

razem – bez względu na wszystko. Poświęcaliśmy się dla siebie – nieważne co musieliśmy zrobić. Landon kiedykolwiek doświadczył czegoś takiego? Nie mogłam spotykać się z nim w jego domu, bo musiałam doglądać Evie, ale mogłam zaoferować mu trochę domowego gotowania i towarzystwa. – Nie ma mowy. Zawodnik college nie może żyć z samych mikrofalówkowych posiłków przez dwa tygodnie. Jedziesz ze mną do domu. Każdego wieczoru, kiedy masz na to ochotę, jesteś mile widziany. Wiesz, że robię cholernie dobre spaghetti z sosem mięsnym, ale nie będziesz naprawdę żył, jeśli nie spróbowałeś moich enchiladas23! Landon głośno się roześmiał. – Dziękuje, ale nie musisz o mnie dbać. Żyłem na własną rękę przez długi czas. Naprawdę. Wszystko w porządku. 

Proszę, nie robię tego, bo myślę, że nie możesz sam się sobą zająć. Wiem, że

Evie chciałaby znowu cię zobaczyć. I tak jesteśmy tylko dwie co wieczór. Byłoby wspaniale mieć cię tam. Mieszkasz w Zionsville, więc to tylko dwadzieścia minut jazdy samochodem do domu. – pochyliłam się na palcach i pocałowałam go w ucho. Jego ramiona zacisnęły się wokół mnie kiedy wyszeptałam mu do ucha: - Ja gotuje, a ty zmywasz naczynia, wielki facecie. A potem, będzie deser. A przez deser, mam na myśli skosztowanie cię na mojej kanapie. No dalej, jak możesz powiedzieć ,,nie’’ dla tej propozycji? Landon pociągnął mnie z dala od siebie z wyrazem ironicznego rozbawienia. 

Jesteś złą małą kobietą. Po pierwsze, w jakiś sposób odkryłaś moją słabość do

kuchni meksykańskiej. Po drugie, wykorzystasz moją doskonałą technikę mycia

23

Tradycyjne danie meksykańskie. Enchiladę zwykle przyrządza się z kukurydzianą tortillą, którą smaży się przez moment w gorącym oleju, żeby zmiękła. Tortillę pokrywa się sosem, napełnia farszem i zwija w rurkę. Następnie umieszcza się kilka rurek w naczyniu żaroodpornym warstwowo, każdą warstwę pokrywając sosem i innymi dodatkami (np. serem lub cebulą). Enchilady wypełnia się najczęściej mięsem, serem, warzywami, owocami morza, jajkami lub bananami, często też ziemniakami w połączeniu z twarogiem. Jako dodatek do dania podaje się: grillowany ser, śmietanę, sałatę, oliwki, siekaną cebulę, paprykę chili, kolendrę.

74

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

naczyń. I na koniec, myślę, że to wszystko, więc możesz używać mnie dla mojego ciała. Kiwnęłam głową i mrugnęłam. 

Jesteś mądralą, to na pewno. Wszyscy się już zorientowali. Daj spokój.

Landon podążył za mną do domu na kolację i upewniłam się, że każdego wieczoru będzie tak samo. Nie czułam się, jakbym mu pomagała w najmniejszym wypadku, ale naprawdę byłam bardzo zadowolona z jego towarzystwa. Zwłaszcza na kanapie. Przez godziny. Nie będę gotowała nic innego, poza meksykańskim jedzeniem przez resztę mojego cholernego życia jeśli byłabym nagradzana w ten sposób. O mój boże.

Nigdy

wcześniej

nie

doświadczyłam

letniego

romansu,

czy

naprawdę

jakiegokolwiek innego rodzaju romansu, tak więc, nie miałam pojęcia jak wspaniale może być. Landon był totalnym cukiereczkiem i gapiłam się na niego ubranego tylko w kąpielówki, każdego dnia. Jasne słońce, uderzające każdego popołudnia, pogłębiało jego brązową opaleniznę. Przegryzłam moją dolną wargę w oczekiwaniu, gdy jego strój zawiśnie na biodrach, odsłaniając bladą, miękką skórę chroniącą się od światła słonecznego. Wiedząc, że sprawiedliwa powierzchnia, ukryta przez oczami publiczności, będzie dotknięta przez moje ręce tej nocy… Cholernie dobrze.

75

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Dziękuje Boże za moje wielkie, okrągłe okulary w stylu Jackie O 24 albo stale pożerałabym go wzrokiem, przy czym na pewno czułby się nieswojo. Traciłam całą samodyscyplinę wokół tego faceta. Zachowywaliśmy się bardzo profesjonalnie w pracy, oszczędzając całą naszą seksualną energię na noce. Tak naprawdę nie uprawialiśmy seksu. Landon chciał. Wiedziałam o tym, poprzez obserwowanie jego wyrazu twarzy, kiedy oszukiwaliśmy się na około, ale nie byłam gotowa by spieszyć się z czymś więcej. Byłam tylko z Jeremy’m i było to już dawno, po tym jak powiedzieliśmy, że byliśmy zakochani w sobie. Lub, co najmniej, myślałam, że jesteśmy zakochani. Ale prawdziwa, głęboka, szczera miłość nauczyła mnie życia. Zostawił mnie zmienioną, oznaczoną. Wszystko to, co Jeremy mnie nauczył to to, że seks trwał około trzydziestu sekund i to, że był gotowy by odejść z pierwszym znakiem problemu i pobiec prosto w ramiona zdzirowatych dziewczyn z bractwa. Landon i ja nie rozmawialiśmy o miłości. Nie byłam pewna, co do niego czułam, ale wiedziałam, że muszę głęboko o niego zadbać. Odkryłam, że był silny, czuły, miły i zabawny. Był – dla mnie – całym pakietem. Tak bardzo, że to mnie przeraziło. Traktował mnie z szacunkiem i doskonałą uwagą. Czcił moje ciało, kiedy byliśmy sami. Wiedział, jak mnie dotykać, by osłabić moje kolana i powodował, że głośno wołałam jego imię. Namiętność, którą z nim czułam, była tą jedyną którą myślałam, że istnieje tylko w

24

76

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

moich książkach. Fizycznie bolało mnie, gdy był blisko ale nie dotykając w jakikolwiek sposób. Zastanawiałam się, jak dziewiętnastoletni student drugiego roku na college’u mógł mi to zrobić… Wraz z fizycznymi aktami, każdego dnia bardziej otwierałam się emocjonalnie przed Landonem. Staliśmy się prawdziwymi przyjaciółmi. Landon podszedł do mnie jednego wieczora, kiedy siedziałam przy basenie, obserwując jedną z ostatnich rodzin bawiących w wodzie. Mama trzymała malucha, pluskającego i śmiejącego się, kiedy tata wyrzucił pozostałą dwójkę dzieci w powietrze, łapiąc ich i łaskocząc ich brzuchy. Dzieci śmiały się tak bardzo, że myślałam, że się uduszą. Nie mogłam nic zrobić poza śmianiem się cicho, po prostu obserwując miłość i humor pomiędzy grupą. Landon usiadł ramię w ramie obok mnie. – O czym myślisz, malutka? Uśmiechnęłam się na mój pseudonim, teraz czując się uroczo zamiast denerwująco i wskazałam na grupę. – Oni są tacy… szczęśliwi. Tata – nie mogę przestać go obserwować. Tak ich kocha, tak bardzo. Ja … Ja nic o tym nie wiem. Landon zmarszczył brwi i szepnął do mnie: - Bo twój tata opuścił was? Nigdy go nie spotkałaś? Pokręciłam głową. – Nie. Nigdy go nie spotkałam. Jak mógł kochać swoją rodzinę a potem opuścić ją i nigdy nie wrócić? Kiedykolwiek. Nie tylko nas opuścił, ale nigdy nie zadzwonił, nie napisał. To kompletna czarna dziura. Landon, mam dwadzieścia jeden lat i nie mam absolutnie pojęcia, kim jest mój ojciec. To całkowite pranie mózgu. Spojrzałam w dół na wodę, delikatnie mówiąc. – To na pewno nie wydaje się miłością. 

Nie. Nie wydaje się. Ale coś ci powiem. Mój tata nigdy nie porzucił swojego

fotelu, nie wspominając o jego rodzinie i nigdy nie wiedziałem jak wygląda miłość.

77

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nigdy nie grał ze mną, nie dokuczał mi, nigdy nie walczył ze mną czy przytulał. Nazywam go panem, słuchając się go i gram w football by go zadowolić. Nasza relacja jest pusta, jakby do końca nie był moim ojcem. Tak naprawdę jest bardziej jak musztrujący instruktor. Landon spojrzał głęboko zraniony kiedy przemówił. Połączyłam jego palce z moimi i ścisnęłam. Uniósł brwi i się uśmiechnął. Miałam zasadę ‘nie okazywać uczuć w miejscu publicznym’. Ale pewne zasady musiały był złamane. 

Cóż, spójrz na nas. Każde z nas jest trochę uszkodzone przez swoich ojców.

Myślałeś o tym, jakiego rodzaju ojcem chcesz być pewnego dnia? – uśmiechnęłam się do dzieci w basenie, kiedy czekałam na odpowiedź Landona. Rzadko mówił o swojej rodzinie, ale nasz związek pogłębiał się każdego dnia. A teraz zaufał mi całym sercem. 

Cholera, tak. Cały czas. Chcę być rodzajem ojca, który uwielbia swoje dzieci.

Chcę, aby wiedziały, że bardzo ich kocham. Chcę pokazać mojemu ojcu, jak wygląda prawdziwy ojciec. Chcę, by zobaczył mnie z moimi dziećmi i w końcu to załapał. Naprawdę wiem jak bardzo jest źle, kiedy on coś spieprzy… i co ominął. – głos Landona pękł, gdy skończył mówić. To było coś, co dało mu dużo do myślenia. 

I taki będziesz. Wierzę w to całkowicie. Pewnego dnia będziesz wspaniałym

tatą. – nie miałam żadnego obowiązku by to powiedzieć, ale musiałam, wiedząc jaki naprawdę był Landon i mogłam zobaczyć ten rodzaj duszy, która istniała pod całą tą fasadą macho. 

I nie będę wybierała niczego więcej niż miłość i oddanie przez przyszłego

ojciec moich dzieci. Chcę tego. – wskazał na grupę w basenie. – Dla nich i dla mnie. 

Dostaniesz to, malutka. Wiem, że tak będzie. Jeśli jeszcze tego nie wiesz, jesteś

dość zdeterminowana, kiedy czegoś chcesz. Roześmiałam się i pomógł mi wstać z krawędzi, aby zacząć zamykać basen na noc.

78

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Godzinę później, jego ramiona były owinięte wokół mnie i oparł swój podbródek na moim ramieniu. – Fantastycznie pachnie. Co dziś na obiad? 

Fajitas25. – odwróciłam głowę i złapałam jego wyraz twarzy i mrugnęłam.



Wiesz, myślę że przygotowujesz mi całe te meksykańskie jedzenie bo chcesz

swój obiecany deser. Czy to się dzieje? – Landon zaczął mnie gryźć i ssać szyję, oparłam głowę na jego ramieniu i zamknęłam oczy w błogości. 

Hmm… co to było? Naprawdę nie mogę się skupić. Ale proszę rób tak dalej,

dokładnie to co teraz robisz. Landon roześmiał się na mojej szyi i odszedł by ustawić stół. 

Uh uh. Deser nie jest dla ciebie dopóki nie zjesz dobrej kolacji. Tutaj są zasady,

malutka. Musisz podążać za nimi. – Landon niósł jedzenie na stół, kiedy nakładałam mięso fajitas i warzywa w wielką miskę. 

Awww. Śliczne! To będzie dla mnie i Garretta. – Evie weszła do kuchni i jasno

się uśmiechnęła, kiedy patrzyła jak Landon i ja przygotowywaliśmy kolację i drażniliśmy się. Uwielbiała, gdy on dołączał do nas na kolację każdego wieczoru. Myślała, że Landon też jest jej przyjacielem i upajała się uwagą, jaką jej dawał. Zauważyła też, w jaki sposób byłam szczęśliwa i wiedziała, że było to z powodu Landona. 

Co masz na myśli, Evie? – wszyscy siedzieliśmy przy stole i wzięłam łyk

wody, obserwując ją z zaciekawieniem.

25

Fajitas to danie standardowe kuchni meksykańskiej. Są jednym z najbardziej popularnych potraw w menu restauracji meksykańskich, są również łatwe do wykonania samodzielnie. Wypełnienie do fajitas może zawierać kurczaka, rozdrobnione mięso wołowe lub krewetki.

79

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Kiedy razem zameszkamy. – Evie skoncentrowała się na wypełnieniu swojego

fajita z kurczakiem, śmietaną i serem oraz warzywami tak małymi, jak było to tylko możliwe. Spojrzałam w górę i zmarszczyłam brwi na Landona. 

Eves, mama już rozmawiała o tym z tobą. Ona zażądała współlokatorki dla

ciebie, gdy znajdzie się mieszkanie. Garrett mieszka z Ed’em. Evie połknęła duży kęs jedzenia zanim powiedziała. – Jesteśmy zakochani. Chcemy być razem. Landon i ja spojrzeliśmy na siebie przez chwilę, nie wiedząc w jaki sposób to kontynuować. Evie wiedziała że ma wyzwania, które czyniły ją inną od pozostałych ludzi. Wiedziała, że chodziła do innego rodzaju szkoły niż ja i rozumiała, że wyzwania uniemożliwiają jej jazdę i wymaga życia z pomocnikiem, kiedy ja nie mogę jej pomóc. Ale miłość? Nikt nie mógł nawet powiedzieć jej, że nie mogła kochać kogoś tak jak wszyscy inni. Teraz, żyjąc z kimś innym? To było nowe terytorium dla ludzi niepełnosprawnych i nie wiedziałam dokładnie, co mam powiedzieć. 

Wiem, że go kochasz i że on ciebie. Ale zamieszkanie razem jest bardzo

dużym krokiem. Musisz być całkowicie pewna, zanim to zrobisz. To dobry pomysł, aby być pierwszą współlokatorką i niezależną zanim jeszcze zaczniesz myśleć o życiu z Garrettem. Evie skrzywiła się ponuro na mnie. – Nie. – Wzięła kolejny duży kęs i zaczęła studiować swoje danie. Landon szukał mojej zgody oczami i skinęłam głową. Masz to, kolego. Wkurzyłam ją a Evie była niewiarygodnie uparta, gdy była wściekła. 

Wiesz, poznałem Garretta. To niesamowity facet. – Evie spojrzała na Landona

i ostrożnie skinęła.

80

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Jako facet, mogę ci powiedzieć, chciałbym by moja dziewczyna była

absolutnie pewna i całkowicie gotowa zanim zamieszkalibyśmy razem. – Evie zwęziła oczy na niego z frustracją. 

Ponieważ, Evie, gdy Garrett się w tobie zakochał, a założę się że tak jest, kiedy

zakocham się w dziewczynie to na zawsze. A kiedy zamieszkam z nią, nigdy jej nie opuszczę. Zatem założę się, że Garrett przez trochę chcę pomieszkać z przyjacielem, a potem kiedy nadejdzie czas, to się stanie. Nie poddawaj się. Nikt nie mówi nie. Oni mówią, jeszcze nie26. Moje serce urosło kiedy usłyszałam jego słowa. Nie powiedział mi, że mnie kocha ponieważ uznawał te słowa za święte. Jeśli kiedykolwiek mi je powie, będzie to z całego serca. Mogę temu zaufać. Boże, on był naprawdę, naprawdę dobrym facetem. Evie zerwała się i rzuciła się na szyję Landona i mocno się przytuliła. – Lubię cię. – powiedziała Landonowi i łzy paliły mnie w oczach. Do Evie było tak trudno dotrzeć kiedy była zdenerwowana. Ale Landon mógł rozmawiać z nią jak facet, ktoś inny z nas, którego nigdy wcześniej nie mieliśmy w naszym życiu. Pomógł jej, kiedy go potrzebowała. Był wyjątkowy i był wszystkim czego potrzebowałam w życiu. Lekcja życia: Przez pomylenie się w ocenie kogoś innego, nigdy nie czułam się tak dobrze.

26

Nasz tytuł :)

81

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwunasta Landon 

TO JUŻ OFICJALNE. JESTEŚ cipką. Chodzącą, mówiącą, o sześciu stopach

wzrostu27 cipką – tuż przed moimi cholernymi oczami. – wypalił Dean. Zamknął oczy i pokręcił głową z pseudo cierpieniem. Wyciągnąłem rękę i pchnąłem go z krzesła prosto na taras. – Pierdol się stary, to była tylko impreza. Jedna z wielu. Byłem tam, robiłem to. Dean prychnął i klepnął tył mojej głowy, kiedy odszedł z powrotem. 

Jeśli masz dobrą wymówkę, dostanę ją. Ale pomijając wielkie zamieszanie w

Cammie’s, spędzasz czas z grupką dzieci z zespołem Downa? Co jest kurwa? 

Nic, co musiałbym ci wyjaśniać, jak spędzam swój własny cholerny czas, ale

Emma i ja podwieźliśmy jej siostrę Evie, która ma Downa i jej chłopaka Garretta, który nie ma Downa – on ma inną intelektualną niepełnosprawność – na tańce. – pociągnąłem długi łyk mojego piwa i obserwowałem różne kretyńskie emocje migające na twarzy Deana. 

Intelek… – co? Hę? I podwozisz ich – takich ludzi na randkę? Jakby miała

chłopaka i te gówna? Nie sądzę, by to było normalne, człowieku. – zdezorientowanie Deana było dość komiczne. Nieświadome jak diabli, ale komiczne. 

A ty jesteś standardowo normalny? Koleś – masz osobiste nawyki higieniczne

jak u niemowląt i mózg jak u dziewięciolatka. Mówisz mi, że normalność jest popieprzona kiedy Payton Manning jest przedmiotem obrotu przez żółtodzioba. – usiadłem i uśmiechnąłem się, czekając na jego powrót. 27

183 cm

82

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ale tak nie było. Usiadł wygodnie w fotelu i obserwował mnie z jedną uniesioną brwią. Więc kontynuowałem: - Osoby niepełnosprawne różnią się od ciebie i ode mnie, ale nie tak, jak myślisz. Naprawdę dobrze poznałem Evie i jest fajna jak cholera. Jest bardziej potrzebująca niż my a i tak umawia się na randki i chodzi na tańce. Mówi także zabawne żarty, chodzi do kina, ma prawdziwe uczucia do ludzi i zatrzymajmy się tutaj na stopniu klasy, płynąłeś kajakiem dwie sekundy28. Więc uważaj, ćwoku. Dean nadal patrzył na mnie, przetwarzając swoje powolne myśli. – Okeeeeej. To na poważnie, prawda? Z tą laską Emmą? To znaczy, jesteś inny, koleś. Nie w zły sposób – ale wydajesz się dojrzalszy. Jakby czas z tą dziewczyną, z którą nadal się spotykasz, przy okazji, naprawdę cię zmienił. Zatrzymałem się. Jak mogłem odpowiedzieć na te pytanie? Jak mogłem umieścić to w słowach, to co rzeczywiście czułem do Emmy? Jak bardzo już mnie zmieniła? Czy to był pierwszy raz, że zobaczyłem piękno, ale zło i odizolowaną dziewczynę trzymającą przerażonego dwunastoletniego chłopca w ramionach, tulącą go jak dziecko, szepczącą mu w ucho, dopóki wystarczająco nie rozluźnił się tolerując wodę? Jak rozmawiałem z nią o Trevorze, który sprawił, że chciałem go poznać. Zrozumieć go. Pomóc mu. Maska, którą miałem dla wszystkich przez cały ten czas, kiedy zachowywałem się jak wszyscy i zignorowanie go czy bycie z dala od niego w strachu z niektórymi dziwnymi sytuacjami. Powinienem wyjaśnić Deanowi, że spędzanie czas z Emmą, Evie i Garrettem powodowało, że myślałem o moim sąsiedzie Kevinie, który straszył mnie bez powodu kiedy byłem dzieckiem? Nigdy nie rozmawiałem z nikim o Kevinie, od kiedy poskarżyłem się tacie a on zbzikował i wezwał rodziców Kevina. Kevin nigdy znowu nie próbował grać razem z nami. Co gorsze, widziałem spojrzenie wstydu w jego oczach za każdym razem, kiedy go zobaczyłem. To był 28

Za cholerę nie wiem o co im chodzi -.-

83

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

ostatni raz, gdy kiedykolwiek otworzyłem się dla taty z czymkolwiek. Rozmawianie z Emmą w tym czasie uświadomiło mi, że nie chciałem nic więcej w życiu poza tym by nie stać się taki jak mój ojciec. A kiedy powiedziałem jej, jaki wstyd mi było, nie znienawidziła mnie. Pocałowała mnie. I to uczyniło, że chciałem powiedzieć jej każdą myśl, zmartwienie i pomyłkę, jaką kiedykolwiek podjąłem. Ale następnie ponownie mnie pocałowała. I to było wszystkim, co chciałem myśleć i czuć. Jak mogłem powiedzieć Deanowi, że po prostu tego nie rozumiał? Że jej dotyk, czucie jej na mojej skórze, rozmowy z nią… To rozbijało mnie. Że całując ją w usta i czucie jej języka splątanego z moim powodowało, że paliłem się. Że czas, który spędzaliśmy razem był najbardziej pasjonujący. Część mnie chciała mu powiedzieć, że jeszcze nie uprawialiśmy seksu. Ale to nie była jego sprawa. Chciałem kochać się z nią tak bardzo. Nigdy przedtem nie czekałem więcej niż tydzień na seks z dziewczyną. Nigdy nie musiałem. One zawsze oferowały się na srebrnym półmisku. Błagając mnie, żebym je wziął. To nie było tak, jak myślałem, że Emma mnie nie chciała. Wiedziałem, że walczyła z własną samokontrolą, kiedy byliśmy razem, ale mogłem powiedzieć, że był krok, którego ona nie podjęła. I w porządku było na nią czekać. To nie tak, że nie chciałem oglądać jej przychodzącej do mnie każdej nocy. Albo czując jej rąk na sobie, powodując, że traciłem umysł z przyjemności ciała, szepcąc mi jak się czuła, więc nie chciałem budzić jej siostry. Czy mogłem podzielić się z moim najlepszym przyjacielem tym, że moi rodzice po raz kolejny mnie porzucili? Z reguły on i jego rodzina byliby jedynymi, którzy by mnie przyjęli, gotowali mi gorący posiłek i dotrzymywali towarzystwa. Ale tym razem, to był jej czas. Dzieliliśmy kolację razem – co wieczór. Siedziałem u niej w kuchni, podczas gdy ona gotowała a ja rozmawiałem z nią i Evie. Naprawdę rozmawiałem.

84

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

O naszych myślach, opiniach i przekonaniach. Nie było tematu footballu czy jakiegokolwiek innego sportu. Chciała wiedzieć, co mam w środku. Jeśli to była realna, prawdziwa intymność, to zapisuje się na to. To musiało być to, co czuła prawdziwa rodzina. Na początku myślałem, że miała wrażenie jakbyśmy byli na co dzień. ‘Letni romans’ jak to nazwała. Ale to nie był sposób w jaki się działo. Była najbardziej niewiarygodną dziewczyną, jaką kiedykolwiek znałem. Nie pozwolę jej odejść tego lata. Po prostu potrzebowałem więcej czasu, by ją przekonać. Czas. To wszystko dotyczyło czasu. Czas spędzony z Emmą sprawił, że myślałem o rzeczach o których nigdy nie myślałem. Jak to, jakim rodzajem człowieka chciałem być, i jakiego rodzaju ojcem chciałbym się stać i jak bym się czuł, kiedy zamieszkałbym z dziewczyną. Kiedy kochałbym dziewczynę. Zakochiwałem się w niej – ale mówiąc słowa… Mówiąc: ‘Kocham cię’. To nie był odpowiedni moment. Nigdy nie powiedziałem tego do dziewczyny innej niż moja mama i to było lata temu, kiedy niezdarnie wymienialiśmy się sentymentami. Część mnie wiedziała, że to nadchodzi… ale nie powiem tego Emmie, aż nie nadejdzie odpowiedni czas. Bo kiedy to zrobię, oznaczałoby to, że nigdy się z nią nie poddam. Po długiej przerwie, biorąc pod uwagę te wszystkie rzeczy, które chciałem mu powiedzieć, odpowiedziałem Deanowi: - Tak. Naprawdę czuję się inaczej. Ona jest… najfajniejszą kurwa dziewczyną, jaką znam. Dean odchylił się na krześle i westchnął. Byliśmy przyjaciółmi przez wiele lat, by wiedział że jestem na drodze głębokiego zadurzenia. – Ośle, mam nadzieję, że jest tak niesamowita i w ogóle, ale nie jesteś z nią szczery. Co ty do cholery myślisz, że się stanie jeśli jej powiesz?

85

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Wiem, stary. Wiem. Po prostu potrzebuje więcej czasu. Jeśli będę pewny, że

upadnie dla mnie, jak ja upadnę dla niej, dostanie to. Musi. Ciężko będzie jej to zrozumieć. Dean nie powiedział nic więcej. Jego wyraz twarzy mówił wszystko. Lekcja do nauczenia: Straciłem poczucie czasu. Musiałem stać się człowiekiem zanim stracę jedyną osobę, na której najbardziej mi zależy.

86

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzynasta 

ODŁÓŻ ten czytnik, Em.

Duże, ciepłe dłonie przykryły moje oczy i zachichotałam. Zachichotałam. Cholernie zachichotałam. Myślę, że ostatni raz zachichotałam jak miałam dziesięć lat. Ale tym razem, Landon był jak balsam dla mojej duszy. Uspokajał mnie i spowodował, że zaczęłam żyć. 

Co ty robisz? Jestem zajęta… Czytam! – odwracając się z udawaną irytacją,

zobaczyłam Landona przebierającego się ze swojego stroju na spodenki khaki i biały T-shirt. Zakręcił swoimi kluczykami wokół palca i uśmiechnął się. – Nie jesteś zajęta… Sprawdziłem. Basen jest dzisiaj wymarły i mamy dodatkowych strażników na warcie. Ty i ja wyjeżdżamy. Bierz swoją torbę. – Landon wszedł do domu strażnika i wylogował się z pracy. 

Gdzie jedziemy? Przecież wiesz, że muszę być w domu dla Evie za kilka

godzin! – skrzyżowałam ramiona na klatce piersiowej i przechyliłam głowę. Nienawidziłam niespodzianek i może byłam najmniej spontaniczną osobą chodzącą po ziemi. To było tak, że Nudna i ja musiałyśmy być blisko siebie, mimo wszystko. 

Bez dyskusji. Jestem świadomy twojego terminarza, kochanie i nie pozwolę,

byś się spóźniła. – Landon wręczył mi moją torbę i skinął w kierunku przebieralni kobiet. 

Okej. Okej. Chyba pójdę się przebrać. Booże. – szłam, kręcąc głową, ale w

środku pogwizdywałam i skakałam w dół korytarzu. Jakakolwiek szansa, aby być sam na sam z Landonem brzmiała jak muzyka dla moich uszu. Dziesięć minut później jechaliśmy w dół drogi w ciężarówce Landona z 87

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

opuszczonymi szybami i włączonym radiem. Moja ulubiona letnia piosenka, Cruise od Florida Georgia Lane, grała, kiedy oparłam głowę na tyle siedzenia i zamknęłam oczy. Wkrótce duże opony zachrzęściły na żwirze i duże jezioro otoczone drzewami było przed nami. – Gdzie jesteśmy? Landon wyskoczył ze swojej strony i obszedł samochód, by otworzyć mi drzwi. Owinął ramiona wokół mojej talii i opuścił w dół. – Russell Lake. To jedno z moich ulubionych miejsc do odwiedzania. Możesz łowić ryby, pływać, piknikować, zdrzemnąć się… a nawet czytać. Szturchnął lekko w moją klatkę piersiową, kiedy wspomniał o czytaniu. Wiedziałam, że to było dla niego zabawne, że zazwyczaj miałam nos zakopany w moim czytniku, ale nie mogłam się powstrzymać. Kiedy wciągałam się w fabułę, nie mogłam przestać. Nie spodziewałam się, że przestanie grać w Cleveland Indian’s, kiedy był na ósmej rundzie, więc nie powinien spodziewać się, że przestane czytać wielką pokręconą historię. Sprawiedliwości stała się zadość. Czytanie było zawsze totalną ucieczką dla mnie i dorastałam pogrążona w niewinnej miłości bohaterów takich jak Laura i Alonso od Laury Ingalls Wilder i Ania i Gilbert z Ani z Zielonego Wzgórza. Kobiety w tych opowieściach były silne, zadziorne i pewne siebie. Spotkały równie silnych, opiekuńczych mężczyzn, którzy bardzo je kochali i chcieli chronić się nawzajem, pozwalać sobie na niezależność. To było dokładnie to, czego chciałam. Marzyłam o spotkaniu mężczyzny, który zachęcał by mnie, bym była kim zechcę być i jeszcze, by

skorzystał z okazji stania koło mnie i kochania mnie. Spędziłam

ostatnie dwadzieścia jeden lat na myśleniu, że on nie istnieje w realnym życiu – tylko na wyblakłych stronach moich książek. Teraz, nie byłam tego taka pewna.

88

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Wiesz, gdybyś cały czas nie sprawdzał najnowszych wyników baseballu na

telefonie, to może miałbyś też czas na czytanie! – uszczypnęłam go w ramię, kiedy podniósł mnie i dookoła okręcił. 

Auć! To boli malutka! I nie, nie mam czasu na czytanie… Jestem zbyt zajęty,

patrzeniem na ciebie. – trzymał mnie przed sobą a ja okręciłam moje ręce wokół jego szyi i otarłam lekko moje usta o jego. 

Mmmm. Cóż, nie będę cię powstrzymywać. – opuścił mnie na nogi i

rozejrzałam się. - Jaki jest plan? 

Nie ma żadnego planu, Em. Mamy kilka godzin na odpoczynek. – otworzył

klapę ciężarówki i wyciągnął napoje chłodzące oraz koc. Przeszliśmy do piaszczystego brzegu jeziora i pomogłam mu rozłożyć koc zanim zanurkowałam by usiąść na nim. Leżąc na plecach, ciepłe słońce sączyło się z moich porów. Niebo było całkowicie niebieskie i lekki powiew wiał wokół nas. Jezioro było ciche, w południe w środę. Było słychać tylko brzęczenie owadów nad wodą. Landon usiadł obok mnie i otworzył napój. Wyciągnął butelki, winogrona, precle i kanapki. Wzięłam tą ze świeżym indykiem, bekonem i z awokado. Nie były zrobione na szybko; zostały wykonane z dbałością. 

Ty to zrobiłeś?

Pijąc zimną wodą, jego policzki zaczerwieniły się. – Tak. Jestem człowiekiem o wielu, wielu talentach. 

Cóż, wiem, że masz utalentowane ręce i usta, ale nie miałam pojęcia, że jesteś

zręczny w kuchni. To może zmienić stan rzeczy. Nie sądzę, abym chciała byś wrócił z powrotem do Bloomington. – podniosłam kanapkę i zaczęłam ją jeść. Landon spojrzał w dół i było cicho przez kilka minut. 

Coś się stało? – otarłam ręce i twarz o serwetkę i wyciągnęłam kolana spod

siebie kiedy spojrzałam na niego. 89

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nic. Po prostu nie jestem pewien, czy chcę wrócić do IU. – powiedział Landon

nie patrząc mi w oczy, ale chwycił swoje ręce i przeniósł je na kolana. 

Co?! Jesteś w drużynie futbolowej! I możesz nie wiedzieć tego, ale jesteś mega

gorący, co automatycznie sprawia, że jesteś popularny w kręgach dziewczyn. Podaj mi torbę. Jestem pewna, że mam tam lusterko. Mogę ci to udowodnić! Landon przewrócił oczami na mój komizm, kiedy kontynuowałam. 

Dlaczego, do cholery, nie chcesz wrócić do kampusu? – Skanowałam jego

twarz na wskazówki niepokoju, ale Landon nadal patrzył na koc, kiedy do mnie przemówił. 

Jestem na drugiej linii. Nie widzę żadnego realnego działania w grze. Nie

jestem, aż tak dobry, Em… I miałem wspaniałe lato z tobą. Nie chcę się żegnać. Delikatnie uniosłam jego podbródek palcem, zmuszając go, aby spojrzał na mnie. 

Po pierwsze, są jeszcze dwa tygodnie lata zanim będziesz musiał wyjechać. Po

drugie, będziesz na drugim roku. Nie będziesz na nim zbyt długo. Nie ze sposobem, który wypracujesz, kolego. Wreszcie, przekroczymy pożegnalny most, gdy do tego dojdzie. Nie pozwolę, byś przegapił minutę college’u. Muszę to zrobić i to do dupy. IU jest mniej niż dziewięćdziesiąt minut drogi. Możemy się spotykać… - Landon przerwał moje ględzenie w twardym pocałunku, miażdżąc moje ciało naprzeciwko niego. Wstał, wciąż mnie całując i podszedł bliżej jeziora. Potem uniósł mnie z dala od swojego ciała i rzucił do wody. Wynurzyłam się z mulistego dna, wycierając wodę z oczu i wyżymając włosy. 

Co do cholery? Masz cholerne szczęście, że mam na sobie kostium kąpielowy

pod tymi ubraniami! 

Przepraszam, Em. Wyglądałaś na przegrzaną. Myślałem, że powinienem cię

ochłodzić. – Landon śmiał się kiedy wychodził tyłem z wody. 

O nie, nie zrobisz tego! Wracaj tutaj! – ochlapałam go, kopiąc wodę nogą i

rękami. Był przemoczony, ale nadal odwrócony do ucieczki. 90

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Wyskoczyłam z wody i skoczyłam mu na plecy, obejmując nogami jego talie i ramionami szyję. – Nie tak szybko, mącicielu! Landon śmiał się tak mocno więc jego ciało trzęsło się i zanim wiedziałam co się wydarzy, biegł w pełnym sprincie z powrotem do jeziora. Zanurkował do zimnej wody, zanurzając nas oboje. Kiedy wyłoniliśmy się z wody, był naprzeciwko mnie, jego twarz była tak blisko, że mogłam poczuć jego oddech. Odepchnęłam mokre włosy z mojej twarz i czule go pocałowałam. Przestał się śmiać i trzymał mnie, studiując moje usta kiedy nasz oddech zwolnił. Przeniósł jedną rękę na mój policzek, a druga była rozpostarta na plecach. Trzymałam nogi owinięte wokół jego talii, a ręce miałam na jego ramionach. 

Nie rozmawiajmy o szkole, okej? Chcę po prostu skupić się na tym lecie i

czasie, który mamy. Jesteśmy w miejscu, gdzie wszystko jest… w porządku. Cieszmy się tym. – błaganie Landona było wrażliwe i słodkie. Nie mogłam uwierzyć, że myślał o tym, że mnie zabraknie. 

Brzmi idealnie. Teraz, gdy ostygliśmy, myślałam, że zobaczyłam piłkę na tyle

ciężarówki. Sądzisz, że mógłbyś nauczyć mnie wykopów? Landon uśmiechnął się z pewnością siebie na moje pytanie. Obniżając swoją głowę, zamknął usta naprzeciwko moich i otworzyłam je, smakując jego język na własną rękę. W końcu przestaliśmy się całować, jego miękkie usta pocałowały moje policzki i czoło przed opuszczeniem mnie na nogi. 

Chciałbym pokazać ci, jak radzić sobie z moimi piłkami, Em. – uderzyłam

głośno w jego pierś na tandetne zgrabne powiedzonko. 

Klasa, Land. Prawdziwa klasa. Ostatni jest frajerem! – i z tym, popchnęłam go

do tyłu, powodując, że wpadł z powrotem do wody kiedy biegłam do brzegu jeziora. 

Zapłacisz za to malutka. – Landon zawołał, śmiejąc się głośno, gdy zmagał się

z dogonieniem mnie. Resztę popołudnia spędziliśmy na rzucaniu piłką, odpoczywając pod słońcem i 91

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

śmiejąc się. To naprawdę było miejsce, gdzie wszystko było na swoim miejscu.

Kiedy w sierpniu pola kukurydzy w Indianie były przypalone, po raz kolejny zaczęłam czuć melancholię. Wciąż nie rozmawialiśmy o pracy w nauczaniu i powrocie Landona na college. Jesień przyniesie powrót samotności, o której tak szybko zapomniałam. Koniec lata oznaczał powrót moich dobrych przyjaciół Gorzkiej&Nudnej. Strasznie będzie mi brakowało Landona. Stał się dla mnie tak ważny i jeszcze nigdy nie poprosiłam go o zaangażowanie. Pamiętam jak wyzwalający był college i zasługiwał na to samo doświadczenie bez suki na Środkowym Zachodzie czekającą w domu na jego telefony i wizyty. Zasłużył na wolność. Jedną z rzeczy, której nie mogłam się doczekać każdego dnia to praca z Trevorem. Był tak blisko skoków do basenu na własną rękę. Byliśmy teraz w rutynie, coś ważnego dla osób z autyzmem, gdzie pozwoli mi wziąć się w ramiona do wody. Następnie, będzie trzymał się mojej talii, gdy jego stopy dotkną dna basenu. To były ogromne kroki dla niego i więcej niż jeden raz widziałam łzę płynącą w dół na twarzy Carol. Landon również spędzał każdego dnia czas z Trevorem, ale to był tylko ‘czas facetów’ jak nazwał to Landon. Słuchali muzyki lub siedzieli ze swoimi stopami w głębokiej części basenu, obserwując dzieci skaczące na trampolinie. Landon rozmawiał z Trevorem o całej tej obserwacji wokół basenu, aż do momentu, kiedy Trevor musiał wracać. Landon po prostu siedział, godzinami, rozmawiając z Trevorem jak z kumplem z drużyny siedząc obok niego. Słuchanie Landona zaprzyjaźniającego się tak delikatnie z cichą duszą spowodowało, że bolało mnie serce. Nie tylko ja obserwowałam Trevora 92

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

przełamującego swój strach przed wodą, widziałam Landona przebijającego myśli ze swoim krótkowzrocznym widokiem na cały świat. Jednego szczególnego gorącego dnia, kiedy zbliżyłam się do Trevora i jego mamy na naszą lekcję, Landon zawołał do mnie. 

Em. Czy mogę spróbować czegoś z Trevorem? Mam inne podejście, którego

chcę spróbować. – spojrzał zdenerwowany, ale podekscytowany na swój pomysł. 

Oczywiście. – powiedziałam, zastanawiając się nad tym, co się wydarzy.

Nieoczekiwanie dzieci z autyzmem zachowywały się nie zbyt normalnie na nie za dobre pomysły, ale Trevor ufał Landonowi. Usiadłam obok Carol na ławce i obserwowałam głowę Landona w biurze strażników. Trevor siedział w jego zwyczajnym miejscu, z nogami zwisającymi na płytkiej powierzchni, nieświadomy tego, co może nadejść. Moves Like Jagger Maroon 5, jedna z ulubionych piosenek Trevora, nagle rozległa się na miejscu. Normalnie graliśmy delikatny rock by zadowolić wszystkich sponsorów basenu w różnym wieku, ale Landon najwyraźniej zapożyczył iPoda od Trevora i zaczął grać jego playlistę. I grał głośno. Głowa Trevora kręciła się wokół basenu. Wybuchłam śmiechem kiedy Landon wyszedł z domku strażników, tańcząc, jak coś pomiędzy Billem Cosby’m a M.C. Hammerem. Toczył się do muzyki ze wszystkim co miał i wyglądał głupio oraz uroczo w tym samym czasie. Carol histerycznie się śmiała i niektóre inne matki zaczęły chodzić i przystawały tam, gdzie siedziałyśmy. Landon tańczył do Trevora, który w tym momencie śmiał się niekontrolowanie i wyciągnął go. Oboje zaczęli razem tańczyć kiedy grała piosenka. Kolejna piosenka Love Somebody zaczęła grać i Trevor klasnął rękoma z podniecenia. Landon szepnął mu do ucha i twarz Trevora spoważniała. Następnie Landon zwinął się w armatę do wody. Wypłynął, ciągle tańcząc i posłał Trevorowi kciuki do góry. Trevor dał mu ten sam znak, powoli cofając się i zwinął się w armatę 93

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

lądując na koło Landona. Zerwał się i tańczył kiedy Landon grał i ciągle utrzymywał się w wodzie, jak wcześniej. Czas zatrzymał się. Czy moje serce też się zatrzymało? Po prostu byłyśmy świadkami przełomu. To był przełomowy moment dla życia Trevora. Carol i ja spojrzałyśmy na siebie z szeroko otwartymi oczami, krzycząc i obie wskoczyłyśmy do wody. Inne mamy płakały za nami, śmiejąc się i klaszcząc, wszystko w tym samym czasie. Kilku tatusiów właśnie schodziło z pola golfowego i obserwowało scenę z cichymi emocjami. Wszyscy przytuliliśmy Trevora i Carol chwyciła Landona i mocno go ścisnęła. Landon spojrzał na mnie z takim podnieceniem i dumą, że musiałam się odwrócić. Nie byłam pewna, czy zdołam utrzymać się w kupie. Cóż, cholera, teraz wiedziałam to z każdą cząstką mnie. Byłam całkowicie zakochana w Panie Fajnym. Powinnam nigdy nie lekceważyć zdolności mojego serca by się rozwijało i zmieniało. Za sprawą miesięcy, mój zużyty, wątpiący, zły organ znów ożył. Wszystko za sprawą chłopaka. Z czapką z daszkiem do tyłu, seksowną ciężarówką, nieprzytomnie pysznego chłopaka. Tego wieczoru, po tym jak Evie poszła do łóżka, powiedziałam Landonowi, jak zaskoczona i dumna byłam z jego pracy z Trevorem. Przytulaliśmy się na mojej niebieskiej sztruksowej kanapie, kiedy patrzyłam w jego oczy. Czułam się tak dobrze przy Landonie. Chciałam mu powiedzieć, że byłam w nim zakochana, ale nie myślałam, że powinnam wyładować te uczucia na niego, kiedy za kilka tygodniu będzie musiał wrócić na IU. Nie chciałam być dla niego ciężarem. Za bardzo dbałam o jego szczęście i nie miałam nic do zaoferowania poza bagażem i niepewną przyszłością. 

Widząc ciebie pracującą z Trevorem i poznając Evie… Nie wiem, Em. To

właśnie sprawia, że myślę o tym, co jest naprawdę ważne. Leżeliśmy bok przy boku, dotykając się i całując. To był moja absolutnie najlepsza

94

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

cześć dnia. 

Ty też masz znaczenie, Land. Bardzo duże. Będę tak bardzo tęsknić za tobą,

kiedy wrócisz do szkoły. – docisnęłam się do niego, czując jego podniecenie. Chciałam powiedzieć więcej… i trudno było się powstrzymać. Ale nie chciałam zniszczyć tego, co mieliśmy przez lato. Landon spojrzał niepewnie, jakby też chciał coś powiedzieć. Pchnęłam go na plecy i rozpięłam jego jeansy. Dzisiaj, ja przejmowałam kontrolę. 

Co ty robisz, Em? – jego ochrypłe przeciąganie, uczucie jego w moich rękach

– tak twardego i ciepłego, spowodowało u mnie dreszcz. Chciałam więcej tej nocy. Nigdy nie brałam go w usta, ale teraz chciałam go spróbować. Nie byłam gotowa na seks, ale miałam potrzebę, by pokazać mu, jak moje uczucia wzrosły do niego. To był czas na kolejny krok. Powoli i nieśmiało, polizałam go, gromadząc nerwy i znajdując mój rytm, przed wzięciem go na wszystkie sposoby w moje usta. Nie miałam w tym bardzo dużego doświadczenia, ale cokolwiek robiłam, to działało. Jego ciało drżało pode mną. To było potężne uczucie, wiedząc, że wprowadziłam w tego rodzaju satysfakcję faceta takiego jak Landon. Wieczór po wieczorze, upewniał się, że zawsze docierałam do głębin przyjemności, które nie wiedziałam, że istnieją. Doprowadzenie go do tego momentu było ekscytujące. 

Sukinsyn. Cholera. Święta. Matko przenaj… Oh Emm… - Landon, wysoki na

sześć stóp, wielki gracz footballu, rozsypał się pode mną. Przyglądał mi się, jak go ssałam i obserwowałam go, kiedy wypowiadał moje imię. Nie byłam pewna, jak którekolwiek z nas kiedykolwiek spojrzy sobie w oczy. Landon złapał oddech a następnie lekko pocałował mnie w usta zanim przeczołgał się naprzeciwko mnie, podnosząc sukienkę i zdejmując moje majtki. Przeniósł swoje usta w dół i jego język zatrzepotał na moim najbardziej wrażliwym miejscu. Chwyciłam jego głowę a mój świat obrócił się wokół mnie. 95

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Boże, tak! Nie przestawaj, Land. Nie zatrzymuj się. Nie zatrzymuj się. –

skandowałam do niego, mój głos był niski i pełen potrzeby. Bezwstydnie trzymałam jego głowę. To spowodowało, że było mi za dobrze, abym czuła się zakłopotana. Nie mogłam przestać, nie mogłam przestać się kontrolować. W tym momencie, był dla mnie wszystkim, czego kiedykolwiek potrzebowałam i wszystkim, co kiedykolwiek chciałam. 

Oooohhhhh Landon! Proszę, proszę… Tak! – złapałam jego głowę i owinęłam

wokół szyi i ramion swoje nogi tak mocno, że myślałam iż go zraniłam moim zaciskającym chwytem. Ale nie mogłam nic zrobić – czułam się zbyt niesamowicie. Po prostu modliłam się, żeby nie odszedł i żebym nie zabiłam go w moim pożądaniu. Zamiast tego usłyszałam jego śmiech, kiedy całował w drodze powrotnej moje ciało. 

Cholera, Emma Harris. Jesteś najlepszą pieprzoną rzeczą, jaka mi się

przytrafiła. Nie miałem pojęcia, że tak może być. – Landon przytulił mnie w swoich ramionach i zamknęłam oczy. Lato dobiegało końca, ale może letnia miłość była prawdziwa? Prawdziwa miłość. Co ja wiedziałam na ten temat? Może była dla nas szansa. Tylko w jakich okolicznościach będę miała prawo do szczęścia? Mieć nadzieję na więcej? Bałam się myśleć, a co dopiero mówić te słowa do niego. Wiele rzeczy w moim życiu było olanych, przez troskę o tych, którzy mnie potrzebowali. Nie zamierzałam znaleźć szczęścia i uciec ze słodkim basenowym chłopakiem. Chciałam tylko zaczekać i zobaczyć, co nam przyniosą najbliższe tygodnie. Tylko czas powie, co jest ostateczne. Szkoda, że nie byłam dobra w cierpliwości tak jak w optymizmie i zabawie. Lekcja życia: Chłopcy mogą cię zmienić. I o dziwo, również moje serce.

96

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja czternasta 

WIESZ MALUTKA, nie będę cię widział przez jakiś czas od dzisiaj.

–

Landon delikatnie mnie pocałował a następnie przyciągnął do siebie w szczelnym uścisku. 

Powiesz mi jeszcze raz o tym obozie futbolowym? – przebiegłam rękoma w

dół jego pleców, czując jak mięśnie zacieśniają się na mój dotyk. Oboje byliśmy pokryci cienką warstwą potu. Jedynym możliwym miejscem, w którym mogliśmy znaleźć minutę prywatności w czasie pracy był pump room i było w nim goręcej niż w piekle. Ale, czasami musiałam skraść mu pocałunek. Zwłaszcza, gdy nie będę widziała mojego faceta przez większość tygodnia. 

Cała drużyna futbolowa wyrusza na obóz w odległych górach Zachodniej

Wirginii. Jeden z asystentów trenera jest jej właścicielem. Mamy kilka prycz, będziemy jeść gówniane jedzenie, trenując przez ponad osiem godzin dziennie i będziemy tworzyć więź zespołową. To jak przygotowanie się do wojny czy coś. – Landon pocałował mnie w ramię a potem w szyję, przeciągając nos do mojego ucha i cicho szepnął: - Będę za tobą bardzo tęsknił. Uśmiechnęłam się, wstrząśnięta usłyszeniem, że będzie za mną tęsknić tak jak ja za nim. – Dobra, łapię to całe rygorystyczne szkolenie, którym będziesz rządził, swoją drogą. Ale dlaczego nie możesz mieć przy sobie telefonu komórkowego? Co jeśli będzie potrzebna karetka? Chichot Landona spowodował, że jego klatka drżała za mną, co z kolei sprawiło, że ciepłe uczucie rozeszło się we mnie. – Dzięki za wotum zaufania, Em. Obóz ma telefon stacjonarny i każdy z rodziców ma numer. Trener i nasi rodzice mogą 97

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

kontaktować się z każdym, jeśli będzie się coś działo. Największa zasada dla wszystkich, choć, to nie rozmowy z zewnątrz. Żadnych dziewczyn, kumpli, rozproszenia. To futbol dwadzieścia cztery na siedem. 

Phi. To nie brzmi jak masa zabawy. I co wtedy? Udasz się prosto do IU? –

wystawiłam moje dolne wargi w dąsie. Jakbym miała pięć lat. Żachnęłam się. Co do cholery? Landon głośno się roześmiał. – Jesteś tak urocza. – pocałował mnie, otwierając moje usta i wpychając swój słodki język do ust. Moje ciało zwisało luzem w smakowaniu go, czuciu go, jego uzależniający pocałunek czułam na całym moim ciele. – Będę sprawdzał mieszkanie a następnie udam się z powrotem do domu, by cię zobaczyć. Potrzebuje tego. Malutka potrzebuję cię, byś mnie naprawiła. – ponownie mnie pocałował, przesuwając swoje plecy na ścianę i biegnąc swoją ręką w dół mojego ciała. Nawet w dziewięćdziesięciu stopniach, zadrżałam. 

Nie musisz tego robić, no wiesz, wracać z powrotem. To znaczy, jeśli chcesz

się zabawić, nie musisz. Rozumiem, Land. – trzymałam oczy zamknięte, osłaniając się przed jego dociekliwym spojrzeniem. Wydawało się, że mógł czytać z moich oczu jak z książki, po jednym krótkim lecie. 

Nie mam robić czego? Widzieć się z moją dziewczyną? Tak, muszę. I chcę.

Szaleje za tobą. – pocałował mój policzek a następnie wierzchołek nosa, mój drugi policzek i wreszcie usta kiedy nieśmiało się uśmiechnęłam. 

Okej. Jeśli jesteś tego pewien.



Nigdy nie byłem pewniejszy niczego. – chwycił moją rękę i z powrotem

podążyliśmy do basenu, aby skończyć nasz ostatni dzień strzeżenia razem, zanim przerażająca rzeczywistość powróci do życia.

98

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Następnego dnia pojechałam na basen czując się bardziej ponuro niż zwykle. Ostatnią noc, kiedy skończyliśmy pracę, spędziliśmy w jego ciężarówce, na mojej kanapie i naprzeciwko moich drzwi, aż do ostatniej minuty. Musiał opuścić Bloomington lub przegapiłby teamowy autobus. Nigdy nie pozwoliłabym by zaprzepaścił swoje marzenia, nie dla mnie. Obiecał, że zadzwoni tak szybko, jak tylko obóz dobiegnie końca. Powiedział mi, że chciałby odwiedzać mnie za każdym razem, kiedy będzie mógł. Tak bardzo jak za nim szalałam, miałam wątpliwości. Przypomniałam sobie, jak łatwo było wpaść w rutynę college’u. Wróciłby do IU by imprezować i grać w football a ja chciałabym, miejmy nadzieję, dołączyć do świata pracujących. Byłby zajęty codziennie praktykami, zajęciami i spotkaniami ze swoimi przyjaciółmi. Łatwiej by wtedy mógł zapomnieć o pisaniu i dzwonieniu do mnie. Wiedziałam o tym, że to mu wkrótce wystarczy. Nie dlatego, że moje rozumowanie powodowało, że mniej bolało. Moje serce było ciężkie, ale zawsze żyłam życiem bez fartuchów. Wiedziałam, co się szykuje na horyzoncie. Byłam w pracy tylko godzinę, kiedy rozszalała mama zadzwoniła do mnie. Miałam rozmowę o pracę – za dwie godziny. Pędziłam do domu, przebierając się w strój wizytowy, chwytając portfolio i byłam w drodze. Kiedy dojechałam do Akademii Zionsville, nerwy naprawdę mną szarpały. Było to stanowisko w liceum, którego tak naprawdę nie chciałam w moim wieku, ale potrzebowałam pracy a szkoła rozpoczynała się w tygodniu. To było to albo nic. Weszłam do ciemnego, chłodnego korytarza w szkole i wzięłam uspokajający oddech. Było coś w zapachu szkoły – w szczególności liceum. To był zapach ryz papieru, zmieszany ze śmierdzącymi skarpetkami z Sali gimnastycznej i tłuszczem ze

99

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

szkolnej kawiarni. Aha i B.O29. – zawsze naturalny zapach nastoletnich ciał. Mogłam to zrobić. Musiałam to zrobić dla mojej rodziny. Weszłam do biura, w którym zbyt bardzo przyjazna sekretarka powitała mnie. Przedstawiła się jako Linda Smith i zaproponowała mi pomoc z każdym pytaniem, które miałam. Nauczyłam się od nauczycieli ze studiów, że jednym z najważniejszych sojuszników w szkole był sekretariat. Miał w sobie pokłady energii, mocy, która mogła być skierowana jako twoje za lub przeciw. Gdybym dostała tę pracę, Linda Smith i ja szybko stałybyśmy się przyjaciółkami. Po tym jak zostałam odeskortowana do biura dyrektora, spotkałam społeczną kadrę wydziału, Julie Baynes w pierwszej kolejności. Julia była po czterdziestce z lekko pulchnym ciałem. Miała na sobie spodnie khaki, czerwoną koszulkę polo i krótkie, siwiejące włosy. Bardzo ładna, jak można by było pomyśleć o nauczycielce w średnim wieku, która powinna tak wyglądać. Ernest Mahoney, chudy, łysy mężczyzna z cienkimi oprawami okularów i ogromnym uśmiechem. 

Emma, bardzo ci dziękuję za szybkie spotkanie się z nami w tak krótkim

czasie. Musieliśmy usunąć nauczyciela z powodów medycznych i naprawdę musimy zatrudnić kogoś na to miejsce. Możesz powiedzieć nam coś o sobie? – Julie usadowiła się w fotelu z przyjaznym uśmiechem. Odchrząknęłam i wyprostowałam swoją spódnicę. – Cóż, chodziłam do UVA, kończąc wcześniej z drugim stopniem edukacji. Mam obsesję na punkcie historii. Kocham każdą historyczną klasę, w której kiedykolwiek byłam i chciałabym dzielić się tą pasją z moimi uczniami. – To było coś, co musiałam powiedzieć, ale potrzebowałam tej pracy i musiałam trzymać się bezpiecznego ‘Żyję dla nauczania’ rodzaju odpowiedzi. Dyrektor Mahoney zapytał. – Dlaczego skończyłaś studia tak wcześnie, Panno

29

Body Odour – naturalny zapach ciała (w szczególności nieprzyjemny, np. gdy ktoś się nie umyje) :P K.

100

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Harris? 

Proszę Pana, moja mama potrzebowała pomocy przy mojej siostrze, która ma

intelektualną niepełnosprawność i przy jakichś wydatkach. Wróciłam do domu, by utrzymać rodzinę. Julie i dyrektor Mahoney skinęli głową i uśmiechnęli się do siebie. 

Emma, widzimy, że masz tylko dwadzieścia jeden lat. Będziesz czuła się

komfortowo ucząc uczniów, którzy są tylko kilka lat młodsi od ciebie? – Julie spojrzała zaniepokojona kiedy czekała na moją odpowiedź. 

Aby być całkowicie szczerą, Dyrektorze Mahoney i Pani Baynes, miałam

nadzieję na stanowisko w gimnazjum ze względu na mój wiek. Ale, niezależnie w jakiej klasie uczę, jestem gotowa wejść do klasy i rozpocząć nauczanie. Nie mogę się doczekać, aby rozpocząć moją karierę i myślę, że Akademia Zionsville będzie fantastycznym miejscem, by to zrobić. Jezu, spowodowałam u siebie mdłości z tego pozytywnego nastawienia. Moi uczniowie będą bliżej mnie niż sądziłam. Ona zaproponowała to w naszej rozmowie i w tym czasie, nigdy nie pomyślałabym, że może ścisnąć mnie bez zadławienia. Zobacz, kto teraz jest dorosły. Oczywiście, w tym czasie nie borykałam się z bezrobociem lub co najlepsze z płacą minimalną zatrudniając się przy tłustych hamburgerach. Teraz, to było konieczne, żebym schowała całą swoją dumę w czasie jedynej potencjalnej rozmowy kwalifikacyjnej. Musiałam to zaakcentować. Obowiązkowo musiałam zapomnieć o każdej cząstce strachu, który kiedykolwiek miałam stając się ‘jedną z tych ludzi’. Musiałam stać się tą osobą. Później mogłam się płaszczyć. Julia zaczęła stronicować moje portfolio i zapytała mnie o doświadczenia w nauczaniu studentów. Lubiła czytać oceny, które zrobiłam dla studentów krytykujących moją naukę i szczególnie podobał jej się zespół interdyscyplinarny, 101

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

który stworzyłam na drugim roku na stażu. Uwzględniłam to, ponieważ nauczyciele uwielbiali, że jesteś gotowa do pracy z innymi nauczycielami do stworzenia spójnego, tematycznego nauczania. Zasadniczo, całowałam im dupę. Dyrektor Mahoney analizował moje oceny. – Twoje stopnie są doskonałe i twoje rekomendacje od profesorów i magistrów są wzorowe. Pani Baynes? Rozejrzałam się miedzy nimi i Julia wyciągnęła rękę. – Chcielibyśmy zaoferować tobie stanowisko w Akademii Zionsville, Panno Harris. Szkolenie dla wykładowców zaczyna się jutro. Nie byłam pewna, czy powinnam wybiec przez tylne drzwi krzycząc czy pocałować ją prosto w usta. Poszłam bardziej konserwatywnym podejściem i uścisnęłam jej dłoń. – Bardzo ci dziękuję! O mój… Nawet nie wiem co powiedzieć! – chciałam zatańczyć szczęśliwy taniec i zwymiotować. Dziwne, ale prawdziwe połączenie. 

Cóż, witamy! – Dyrektor Mahoney zaśmiał się kiedy głęboko odetchnęłam,

pozwalając stłumionym nerwom uwolnić się z mojego ciała. Uścisnęłam rękę obojgu moim nowym szefom, podnosząc umowę zatrudnienia oraz informacyjne korzyści i ruszyłam w oszołomieniu. Posłałam Lindzie kciuki do góry i wyszłam a ona krzyknęła swoje gratulacje. Wow… Teraz naprawdę byłam nauczycielką… Co ja do cholery miałam teraz zrobić? Opuszczałam basen, kiedy naprawdę tego potrzebowałam, ale teraz musiałam uczestniczyć w szkoleniu, przygotowując się w klasie i nastawiając się na plan lekcji w przyszłym tygodniu. Na szczęście, nie musiałam brać wolnego przez całe lato, więc miałam nadzieję, że kierownik klubu będzie wyrozumiały. Kiedy podjechałam, moje nerwy osłabły a podniecenie wzrosło. Mogłam to zrobić. Mogłam uczyć w liceum. Poszłam do świetniej szkoły i dobrze się spisałam. Byłam wystarczająco inteligentna, aby sobie z tym poradzić, a jeśli zobowiąże się do tego, byłam na tyle mądra by to sfałszować. W każdym bądź razie, miałam pracę. Nie

102

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mogłam doczekać się, aby powiedzieć mamie i Landonowi. Jak tylko zaparkowałam przy basenie, zadzwoniłam do mamy i zostawiłam jej wiadomość. Landon był bez swojego telefonu komórkowego przez tydzień, więc nie było sensu pisać do niego. Potem pobiegłam do biura klubu. Zarząd był świetny. Zgodzili się przejąć moje obowiązki w tygodniu dopóki nie zamkną basenu i zaproponowali mi tą samą pracę, jeśli nadal będę chciała pracować następnego lata. Powiedziałam im, że wciąż będę mogła pracować w weekendy aż do Święta Pracy i że z radością będę pracować przyszłego lata. To okazało się być najlepsze lato w moim życiu. Pobiegłam do basenu i automatycznie rozglądałam się za Landonem. Ale jego już nie było. Jak myślałam, że zawsze będzie. Był z powrotem w szkole, a ja byłam sama, bez jego entuzjazmu i wsparcia z okazji dobrej nowiny. Sarah, jedna z naszych najmłodszych strażniczek, przyszła i złapała swój obiad, kiedy pakowałam swoje biurowe rzeczy. Była na służbie tego ranka, kiedy musiałam nagle je opuścić i pragnęła usłyszeć, co się stało. 

Dostałaś pracę, Emma? – czekała na moją odpowiedź, dopóki nie

uśmiechnęłam się i skinęłam głową. – Super! – przybiła ze mną piątkę i obserwowała mnie jedząc. 

Dzięki, Sarah! Nawet jeszcze nie wiem, jaką klasę będę uczyć. Dowiem się

wszystkiego jutro na szkoleniu. – złapałam ostatnią rzecz zza biurka i z mojego kącika. – Jedyną rzeczą o jaką się martwię to…nie jest moje stanowisko w szkole. – Pamiętałam reakcję Landona na pomysł kogoś tak młodego jak ja uczącego w liceum. Rozumiałam jego obawy. Dzieliłam je. Ale nie było innej pracy nauczycielki. Musiałam ją wziąć. 

Ooooo! Będziesz uczyć w Avon High, Emma? Było by fajnie, jakbyś była

moją nauczycielką! – Sarah potarła swoje ręce, a jej wzrok był podniecony. Spodobałoby mi się uczenie Sarah w Avon High. To była wysoce ceniona szkoła 103

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

akademicka w naszym regionie. Uczęszczałam do Tech High, znacznie bardziej miejskiej szkole ze względu na jej bliskość do Indianapolis. Było ciężej wokół marginesu i uczniowie byli mniej akademiccy i bardziej ‘cwaniaccy’ jak mówią. Zionsville z drugiej strony było przeciwieństwem. Była to szkoła miejska, w otoczeniu gospodarstw i pola z kukurydzą. Posiadali również największą i najlepszą drużynę footballistów w kraju. Wszyscy wiedzieli o Akademii Zionsville – domie Lwa zespołu futbolowego. To była macierzysta uczelnia Landona o której czule opowiadał. 

Nie, Sarah, ale dziękuje za bycie tak słodką – nawet jeśli chciałaś mi to

ułatwić. Tak naprawdę, chodzi o Akademię Zionsville. Jest wystarczająco blisko domu i nie ma ruchu w tym kierunku. – nerwowo wędrowałam. Wzięłam głęboki, stabilizacyjny oddech. – Muszę przestać się martwić. Będzie dobrze. – Sarah skinęła uspokajająco głową kiedy zapięła moją torbę. 

Zionsville to świetna szkoła, Emma. Jesteś wysportowana i wiesz wszystko o

lekkiej atletyce. Może będziesz mogła nawet trenować coś? – jej słowa trochę mnie rozluźniły. Chciałam tej pracy. Sprawdziłam po raz ostatni strażników i zapewniłam ich, że wrócę w sobotę. Ruszając z basenu, mój żołądek był zawiązany z nerwów. Nie uderzyło to we mnie aż do teraz kiedy byłam dziewczyną Landona, kiedy był z powrotem w szkole. Nie chodziło tylko o jego pocałunek i dotyk, ale o jego towarzystwo. Nigdy wcześniej nie pozwoliłam facetowi zostać moim przyjacielem. I wiele, wiele więcej. Ale teraz oboje musieliśmy ruszyć. Byłam dziewczyną, która chodziła wcześnie do łóżka i budziła się bladym świtem do swojej dorosłej pracy. Nie byłoby w tym mnóstwo zabawy, słodkich dziewczyn bez terminarza lub obowiązków, które otaczałyby jego. Myśl o Landonie mnie pożerała. Nigdy nie powiedzieliśmy sobie Kocham cię. Nie mieliśmy żadnego formalnego zaangażowania wobec siebie. Po prostu dobrze się bawiliśmy. Prawda? Przetarłam oczy, wyobrażając sobie jego słodki uśmiech i 104

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

seksowne uściski. Będę tęsknić za moją letnią miłością. Lekcja życia: Banalność była prawdziwa – wszystko co dobre, musiało się skończyć.

Zbyt dobrze znałam tą lekcję.

105

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja piętnasta JULIE BYŁA BARDZO skruszona. Nie było sposobu by to ominąć. Musiałam postąpić zgodnie z harmonogramem poprzedniego nauczyciela. Uczyłabym uczniów pierwszego roku amerykańskiej historii a starszych - ekonomii. Ci starsi, mogli być tylko trzy lata młodsi ode mnie. To cholernie mnie przerażało. Zasadniczo byłam świeżym mięskiem rzucanym tym lwom. Było tak dużo do zrobienia. Góra papierkowej roboty, książki do skatalogowania, plan lekcji do ułożenia a ja tonęłam w pracy. Skończyłam późną nocą i mama przygotowała kolację dla Evie i mnie zanim pojechała do pracy. Evie pomagała mi z łatwymi rzeczami, a moja mama miała okazję poznać dyrektora Mahoney’a i Julię. Moja ulubiona koleżanka była najmłodszą nauczycielką historii w całej sali. Samantha Stone była drobna, czerwonowłosa z piegami i donośnym głosem. Niedawno zaszła w ciążę i poślubiła trenera futbolu. Zatrzymywała się, kiedy mogła z poradami, rozmowami podnoszącymi na duchu i żartami. Wokół niej była czysta pozytywna energia i wiedziałam, że znalazłam znajomą i sojusznika. W nocy przed pierwszym dniem w szkole, byłam chora ze zmartwienia. Wariowałam na punkcie pierwszego dnia uczenia a także tęskniłam za Landonem, tak bardzo, że aż bolało. Nie chciałam, by rzeczy się z nim skończyły – myślałam, że się w nim zakochałam. Ale bałam się tej myśli w moim umyśle. Co jeśli poproszę o zaangażowanie się w nasze relację, kiedy podczas swojej nieobecności powie nie? To całkowicie złamałoby mi serce. Nie wiedziałam co robić i jak postępować i to doprowadzało mnie do szału. Boże, potrzebowałam pomedytować lub wziąć Valium 30 30

Lek uspokajający

106

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

czy jakieś inne cholerstwo. Postanowiłam napisać do niego. Nie będzie w stanie odpowiedzieć, dopóki jutro nie będzie w Indiana, ale musiałam powiedzieć mu o swojej wielkiej nowinie. Chciałam, żeby to było pierwszą rzeczą, jaką zobaczy kiedy włączy swój telefon. Plus, musiałam się uspokoić upewniając się, że zobaczyłam jego imię na ekranie oraz jego zdjęcie uśmiechające się do mnie. Hej. Bardzo za tobą tęsknię. Mam pracę!!! Zadzwoń, kiedy będziesz mógł. Czując się nieco uspokojona, wiedziałam, że będzie wiedział o moim newsie tak szybko, jak będzie mógł i postanowiłam skupić się na kwestii co ubiorę na mój pierwszy dzień prawdziwego zatrudnienia. Przymierzałam różne stroje. Pierwszym był kostium, który kupiła mi mama na rozmowy. To była zachowawcza granatowa marynarka z dopasowaną spódnicą. Nosiłam ją dopasowaną do białej koszuli. Potykając się na wysokich szpilkach, spojrzałam na siebie w dużym lustrze. Boże Wszechmogący. Wyglądałam jak dziesięciolatka ubierająca się w ciuchy mamy. Kostium był za duży i jutro byłabym pośmiewiskiem ubranym w to na korytarzach liceum. Nauczyciele do szkoły nie noszą garniturów. Chyba, że próbowali wyglądać ważnie, gdy tak naprawdę nie byli. Zdjęłam marynarkę i stanęłam w białej koszuli i niebieskiej spódnicy. Może gdybym dodała apaszkę? Zawiązałam niebiesko białą apaszkę na szyi i ponownie spojrzałam. Panie, pomóż mi. Dlaczego po prostu nie wezmę urządzenia flotacji i nie wyjaśnię pasażerom samolotu, gdzie znajduję się najbliższe wyjście w przypadku awaryjnego lądowania? Rzuciłam się na łóżko, opierając twarz w dłoniach. Nie mogłam udawać tego, że jestem starsza ubierając się formalnie. Jutro musiałam być pewna siebie w klasie. Skończyło się na tym, że wybrałam dopasowane czarne spodnie, które były do kostki. Chciałam założyć sandały na obcasach, aby dodać sobie wysokość i miejmy nadzieję, jakieś pozory władzy w mojej prezencji. Wybrałam jedwabną bluzkę, która ukryła

107

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

moje cycki. Mój stary gruchot wałęsał się po parkingu wydziału następnego ranka. Chwyciłam skórzaną torbę i termofor z kawą i przeszłam przez główne drzwi w Akademii Zionsville. Mój żołądek przewracał się z nerwów. Chciało mi się rzygać. Meldując się w głównym biurze, zauważyłam, że moja obecność została całkowicie zignorowana. Czego miałam się spodziewać, fajerwerków? To był pierwszy dzień szkoły, a miejsce zostało pochłonięte przez dzieci z zapytaniami o terminarz i ogólnymi narzekaniami na nic, co mogło dostać trochę uwagi czy, jeszcze lepiej, by skrócić ich lekcję. Nie byłam nikim ważnym – nawet moja skrzynka mailowa była pusta – ale, hej, przynajmniej miałam skrzynkę mailową z moim imieniem. Częściowo wypompowana i rozanielona, udałam się do klasy. Kiedy minęłam podekscytowaną grupę uczniów, nadal nie mogłam zrozumieć, że byłam ich nauczycielką. Wydawało się, jakbym wczoraj poznała moich przyjaciół w pierwszym dniu wchodząc do klasy, młodzi nauczyciele wchodzili do swoim klas, zastanawiając się, czy można poradzić sobie ze stresem. Teraz, obserwowali mnie, prawdopodobnie zastanawiając się nad tym samym. To było nas dwoje. Włączyłam światła w klasie i rozejrzałam się. Moje biurko było ustawione w rogu klasy ze scenariuszem lekcji i materiałami informacyjnymi. Tablice informacyjne z inspiracją i historycznymi notatkami wisiały na ścianach, a stoliki były umieszczone w doskonałych, równych rzędach. Byłam gotowa. Mój telefon zadzwonił ogłaszając wiadomość tekstową i szeroko się uśmiechnęłam. Landon. Gratulacje, malutka! Nie mogę się doczekać by usłyszeć o wszystkim. Będę u ciebie o 17:00. Muszę z tobą o czymś porozmawiać. Zmarszczyłam brwi na ostatnie zdanie i mój żołądek opadł. Miałam złe przeczucie, którego nie mogłam usunąć z głowy. Może to było to? Coś, czym cały czas się martwiłam. Może rozmawiał ze swoimi kumplami w ubiegłym tygodniu i przekonali

108

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

go, by zakończył więź ze starą kulą u nogi zanim szkoła się zacznie. Zrozumiałabym. To by mnie zabiło, ale pozwoliłabym mu odejść jeśli to było by to, czego chciał. Pierwszy dzwonek rozdzwonił się i ukryłam telefon w moim biurku. Sam przyszła posłać mi kciuki w górę zanim moja pierwsza klasa weszła i wytarłam spocone ręce o spodnie. Mój pierwszy dzień zaczął się z wyróżnieniami historii USA i byłam podekscytowana, aby zacząć. Klasa pierwszaków wydawała się być tak zdenerwowana jak ja. Byli słodkimi, inteligentnymi dziećmi i uwielbiałam swój czas z nimi. Dzwonek zadzwonił kończąc lekcję i adrenalina przeszła przeze mnie. Zrobiłam to. Może naprawdę mogłam robić to przez cały dzień. Druga lekcja była zaplanowana w harmonogramie. Udałam się do salonu wydziału w dół korytarzu po jakąś kawę. Weszłam, czekając, aż moje oczy dostosują się do słabo oświetlonego pokoju. To było przerażające. Nie wiedziałam, czego się spodziewałam, ale Jezus, Maryja i Józefie, było źle. Pokój został pomalowany na ciemny pomarańcz i był oświetlony przez obskurne mosiężne lampy i byłam prawie pewna, że należały do mojej prababci. Meble były prosto z lat 70-tych z pomarańczowymi sofami i plastikowymi krzesłami, które były zbyt staroświeckie nawet w naszych klasach. Chyba miałam nadzieję, że znajdę oazę na stres, ale dobrymi rzeczami, które widziałam była kopiarka i na pół świeży dzbanek kawy. Z śmietanką w proszku i imitacją środka słodzącego. To było nie do przyjęcia. Było nawet gorzej niż marny nocleg z dinozaurami, które się tutaj gdzieś czaiły. Natychmiast zostałam powitana opryskliwością. – Co ty tutaj robisz? Starszy mężczyzna z całkowicie białą brodą stał przy kopiarce, patrząc na mnie z nachmurzoną miną. 

Um, przyszłam po trochę kawy. – powiedziałam. Może byłam po studiach i

uczyłam, ale ten człowiek był w stanie przestraszyć pierdoły we mnie. Nie byłam

109

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

pewna, jaki miał ze mną problem. Ale być może był oburzony tym otoczeniem i tym, co pachniało wyraźnie spaloną kawą? 

To jest salon wydziału! Uczniowie nie mogą tutaj wchodzić! – przypomniałam

sobie, że ten człowiek był nauczycielem historii starożytności, starożytnej matematyki kładąc swoje ręce na biodrach z irytacją. 

Proszę Pana, jestem Emma Harris. Jestem nowym nauczycielem historii. –

grzecznie powiedziałam z pewnym oburzeniem. Potrząsałam rękę z Tedem Francetti’m, który nieśmiało przeprosił. Wracając z powrotem do klasy, uznałam, że nie pierwszy raz będę dzisiaj pomylona z uczniem. Prawdopodobnie to byłby dobry pomysł, abym zachowała swoją oznakę wydziału na resztę czasu. Trzecia lekcja była pierwszą z trzecioklasistami w ekonomicznej klasie. Moje nerwy ponownie mnie zalały. Weszłam do klasy kiedy trzecioklasiści głośno rozmawiali i zajmowali swoje miejsca. Jeszcze nie zrobiłam sobie podziału miejsc. Uczenie studentów nauczyło mnie, że najlepiej zaczekać i zobaczyć, jakie wytworzą się kłopoty i następnie się je rozdzieli. Zadzwonił dzwonek i odwróciłam się by przedstawić się klasie. Kilka gwizdów i okrzyków powitało mnie od tyłu i przeskanowałam pomieszczenie, aby zobaczyć, kto robił tyle hałasu. Grupa chłopaków siedziała w tylnym rzędzie. Ten głośny, wysoki blondyn, który wyglądał jak surfer, pomachał do mnie. Moje brwi zmarszczyły się kiedy wzięłam pod lupę kilku chłopców obok niego. Jeden był krótko ściętym, krępym Latino facetem, szczupłym chłopakiem z fryzurą na jeża, i … nie. NIE. Nie. Nie. Nie. Nie. Nie. Landon Washington 31. Kurwa, ja pierdole! Moje ręce zakryły usta kiedy jego oczy rozszerzyły się. Musiałam go docenić. Trzymał to razem. Wyglądał jakby nie drgnął, gdy mnie zobaczył. Siedział w 31

Tego się nie spodziewałyście O.o

110

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

całkowitym spokoju. Widziałam, jak mówił, mięśnie w jego szczęce poruszały się, wiedziałam, że się powstrzymuję. Ciągle się gapiłam, świadoma szeptów innych uczniów i zmusiłam się by zacisnąć usta. Wreszcie, posłał mi zakłopotane wzruszenie ramion. Odwróciłam się, wymioty rosły mi w gardle. Cholera. Kurwa. Kurwakurwakurwa. Moje serce waliło. Miałam atak paniki czy zawał serca? Czy to się naprawdę działo? Czy facet, którego całowałam tego lata siedział w mojej klasie? Całe moje życie było zawsze skazane na popieprzenie? Pot zaczął ściekać ze mnie i myślałam, że widzę gwiazdy. Szanowny Panie powyżej, NIE pozwól mi przez to przechodzić. Chciałabym, nigdy przez to nie przechodzić. Nie. Nie, nie mogłam do tego dopuścić. Moja rodzina potrzebowała tej pracy. Musiałam to przetrawić. Zebrałam stos programów nauczania i wzięłam głęboki wdech zanim się odwróciłam. 

Co się stało, kochanie? Przeraziliśmy cię? – Blond surfer krzyknął z tyłu ze

śmiechem. 

Zamknij się, Dean. – warknął Landon, pozostając w swojej zrelaksowanej

pozycji. 

Dzień dobry, klaso. – mój głos chwiał się, ale dorastałam z ludźmi o

specjalnych potrzebach, którzy mieli odrębny wygląd. To nie był pierwszy raz w życiu, że ludzie się na mnie gapili, przeszkadzając i studiując moją reakcję. Mogłam przez to przejść. Przedstawiłam się i zrobiłam przegląd klasy. Użyłam tablicy do wyświetlenia mojej prezentacji w Power Poincie i skoncentrowałam się na przejściu przez zaplanowaną lekcję bez emocji i patrzenia w tył na Landona kurwa-ja-pierdole-bez-jaj Washingtona. Gorzka? Oczywiście nigdy nie słyszałam tego słowa. Dean i jego gang głośno szeptali i śmiali się w tyle. Dean? O mój Boże, już 111

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wcześniej słyszałam to imię. Najlepszy przyjaciel Landona. Ten, który był podobno jak jego brat. Bóg jedynie wiedział, co Dean słyszał o mnie przez całe lato. Musiałam natychmiast to zakończyć. 

Mogę ci w czymś pomóc? – użyłam mojego najsilniejszego tonu, nadal

wiedząc, że brzmiałam jak dziecko. 

Och, możesz mi pomóc z czymkolwiek chcesz, Panno Harris. – Dean

uśmiechnął się i pochylił na swoim krześle. Spojrzałam na spis, który miał tylko nazwiska i pierwsze litery imion. 

Pan…..



… Goldsmith. Dean Goldsmith. Nie zapominaj o tym. Będziesz krzyczeć moje

imię, zanim się obejrzysz. – jego mądre molestowane wywołało, że klasa wybuchła śmiechem i okrzykami. Podeszłam do biurka ze skrzyżowanymi ramionami. – Będziesz mnie szanował w tej klasie, Panie Goldsmith. Jeśli tego nie zrobisz, będę musiała podążać z planem dyscypliny w moim programie nauczania. Dean uśmiechnął się i oparł o swoje krzesło. – Uwielbiam być zdyscyplinowanym, Panno Harris. Nie mam nic przeciwko uderzeniu linijką, laniem… z twoim imieniem. – testował mnie, widząc jak bardzo może się posunąć w moim pierwszym dniu. Chciał, żebym się złamała lub płakała. Nigdy nie dam mu tej przyjemności. Umieścił obie ręce na swoim stoliku i pochylił swoją twarz. Wszyscy odwrócili się by oglądać mnie w tylnym rzędzie. Patrząc prosto w jego oczy, zwęziłam swój wzrok. 

Spróbuj, Dean. Spróbuj, a następnego roku będziesz siedział w tym samym

miejscu zastanawiając się, dlaczego wielki Dean nie mógł przejść obok nowego nauczyciela. – wytrzymałam jego spojrzenie kiedy zuchwale się uśmiechnął a jego koledzy wrzasnęli zatwierdzając moją ripostę. Odchyliłam się od naszego martwego punktu kiedy błogosławiony dzwonek zadzwonił. 112

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Kiedy studenci opuścili salę, podeszłam do biurka, drżąc i czując znajomy dotyk na ramieniu. – Em, spójrz na mnie. Obróciłam się, strząsając jego rękę z dala od mojego ramienia. – Bierz te łapy ze mnie. – wyszeptałam ze złością. – I nie mów do mnie Emma. Dla ciebie jestem Panną Harris – nie możesz dotykać nauczyciela. – spojrzałam na niego z ochotą uderzenia go w twarz. 

Tak mi przykro. Nie miałem pojęcia, że to jest twoja praca. To było to, o czym

chciałem z tobą porozmawiać dzisiaj wieczorem. – przykucnął przede mną, próbując nawiązać kontakt wzrokowy kiedy odsunęłam się koncentrując się na podłodze. 

Nie mogę w to uwierzyć. – mówiłam cicho przez zaciśnięte zęby, robiąc

cokolwiek, by utrzymać swoją złość na wodzy. – Moja pierwsza praca. Moja pierwsza praca będzie polegać na uczeniu ciebie, nieletni dupku. Niewiarygodne. Boże, wiesz, że mogę być zwolniona, stracić mój certyfikat. O Mój Boże! To może zrujnować moją rodzinę! 

Mogę to wyjaśnić, Ja… - moja następna klasa pierwszaków wtargnęła do

klasy, rozmawiając i śmiejąc się. 

Nie potrzebuje od ciebie niczego. Wynoś się. Już. – spojrzałam na niego kiedy

odwrócił się i wybiegł, jak brałam głębokie oddechy i skoncentrowałam się na mojej kolejnej lekcji z uczniami. Wiedziałam

co muszę zrobić.

Kłamstwo szumowiny

groziło

kolejnym

wywróceniem świata do góry nogami. Natychmiast musiałam być osobą, którą znałam najlepiej. Obrona i ściany musiały powstać do natychmiastowej samoobrony. Królowa Lodu, suka, wkurzona jędza wróciła z powrotem z rykiem. Witaj, mój stary przyjacielu. Nie mogę powiedzieć, że cieszę się, że cię widzę, ale na pewno cię teraz potrzebuję32. Co z tego, że mówiłam iż chłopcy zmieniają człowieka i serce? 32

Nie dziwię się jej, niezłe świństwo zrobił :/

113

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja życia: Chłopcy kłamią.

I serce musi być wystarczająco silne, by to pokonać.

114

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja szesnasta WESZŁAM cicho do salonu wydziału i spojrzałam na mój lunch. Rozważałam użycie brązowej papierowej torby, w którą miałam spakowane jedzenie jako urządzenia do oddychania, by powstrzymać się od hiperwentylacji. To cud, że przeszłam przez ostatnią lekcję. Nie mogłam uwierzyć, że mnie okłamał. Myślałam, że byłam w nim zakochana. To dlatego wcześniej nigdy nie ufałam mężczyznom… oni zawsze ciągnęli cię w dół. Każdego. Pieprzonego. Razu. Spędziłam lato umawiając się z licealistą, którego teraz musiałam uczyć. Tak, miałam rację – faceci są do dupy… zwłaszcza ci ładni. 

I jak było, Emma? – Samantha usiadła obok mnie i zaczęła jeść. Byłam tak

daleko myślami, że nawet nie zauważyłam, iż tam była. 

Bardzo lubię zajęcia historii z pierwszakami. Te dzieciaki wydają się tak samo

zdenerwowane jak ja. Ale ostatnia klasa … Cóż, wyglądają, jakby chcieli mnie zjeść na żywca. – patrzyłam na swoją kanapkę z indyka i sera provolone, nie będąc w stanie jej zjeść. 

Pokaż mi swój harmonogram. Uczę wszystkie starsze klasy, więc jestem

pewna, że znam każdego z tych klaunów. – podałam jej mój harmonogram, a ona przeleciała przez trzecią klasę. Jej głowa drgnęła i westchnęła. Nie tym ‘tęsknię za tymi dzieciakami’ westchnieniem, ale westchnieniem, gdy ktoś został powołany, by iść na wojnę i nie wiesz, co jeszcze można powiedzieć. 

Cholera, Emma. To jest najgorsza klasa seniorów w historii. Są tam prawie

sami futboliści i cheerleaderki. Nawet nie jestem pewna, kto jest gorszy. Futboliści

115

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

idioci biegają po szkole, czy cheerleaderki, które są ujadającymi sukami. Chłopcy będą tylko sprawdzać cię i spróbują zawstydzić, ale dziewczyny będą tam dla krwi. 

Jezus, to uczę dzieciaki czy zwierzęta z zoo? – patrzyłam na nią, kiedy posłała

mi swoje najlepsze ‘duh!’ spojrzenie. 

Czy ty mnie właśnie o to pytałaś? To małe miasteczko w Indianie i nie jesteś

tak daleko, by zapomnieć, jak to działa. Football i cheerleading to wszystko, co jest dla nich ważne. Teraz jesteś na murawie a oni nie są z tego rodzaju, co dobrze grają z innymi. – wzięła długopis i napisała kilka nazwisk na harmonogramie. – Najgorszym winowajcą wszystkiego w twojej klasie jest Dean Goldsmith. Jest rozgrywającym i z tego powodu uważa, że jest uprawniony do rządzenia szkołą… Zasadniczo jest królewskim dupkiem. Musisz wziąć go w obroty i to szybko. Kolejnym dupkiem jest całkowicie Landon Washington. Moje oczy rozszerzyły się, zanim mogłam skontrolować swoją reakcję. Wiedziałam, że mnie okłamał, ale Landon był dobrą osobą. Sposób w jaki traktował Trevora i Evie; nie można było tego udawać. Czy coś przegapiłam? Kontynuowała przemowę między gryzami kanapki z masłem orzechowym. – Landon jest inteligentnym chłopakiem i graczem. Myśli, że jest tutaj królem, od kiedy wszystkie dziewczyny oddają mu cześć. Zawsze naciąga jedną z cherleaderek na swoją zarozumiałą postawę i wspaniały wygląd. Najgorsze jest to, że jest bardzo inteligentny. Nigdy nie pomyślałabyś o tym z jego szczeniackiej postawy, ale jest bardzo inteligentny. Po prostu wydaje się, że używa swojego mózgu w każdy niewłaściwy sposób. Tak naprawdę uważam, że źle napisał kilka testów by dostać B zamiast A33. Myślę, że on myśli, że będzie inaczej traktowany, jeśli będzie zarówno dupkiem i inteligentnym chłopakiem. Więc, wybrał bycie dupkiem. 33

A– 6 B–5 C–4 D–3 E–2 F–1

116

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Sam pociągnęła długi łyk wody i zachichotała cicho do siebie. Musiałam spojrzeć na nią pytająco, bo przestała i wzruszyła ramionami. – Przepraszam. To naprawdę nie jest zabawne, zwłaszcza, że mój mąż jest trenerem Lwów, ale wciąż myślę o wybryku Landona, który odbył się w czasie ostatniego meczu w sezonie. 

Umówił się z cheerleaderką ostatniego roku, która był starsza i była kapitanem

zespołu. Musiał ją dobrze rozpraszać, bo jego ekipa chłopaków była w stanie wspiąć się na ich piramidę w przerwie. – prychnęła i zamknęłam oczy, wyobrażając sobie techniki rozproszenia Landona i ich sprawdzoną skuteczność na mnie i mojego zbyt chętnego ciała. 

Dziewczyny planowały przeliterować – ‘WALCZCIE BUCKEYES! DALEJ!

WYGRAJCIE!’ – Cóż, litery przegrupowywały się w czasie przerwy i wykrzykiwały – ‘PIERDOLIMY TE DUŻE!34 – to złe, wiem, ale to było zabawne. – Samantha zarechotała na swój opis, aż jej oczy zwilgotniały. 

Och, jego dziewczyna wkurzyła się za zmianę liter i składu. Wszyscy

wiedzieli, co robi Landon, ale nie było żadnych dowodów, więc nie miał żadnej kary. Chociaż, Tommy zmusił go do biegania po wzgórzu w każdy weekend aż do lata. Ale nawet Tommy uważał, że jest genialny. Wkurzająco fantastyczne. Byłam tak oświecona jak cheerleaderka. Dałam się ogrywać przez całe lato przez zaklinacza, Landona. Chciałam bić głową w ścianę, wielokrotnie. 

Rzeczą z Landonem jest to, że… – kontynuowała Samantha, nie zważając na

mój torturowany stan – myślę, że to wszystko jest pobudzeniem – no wiesz, żartując z nas – ponieważ naprawdę ma mózg, który ukrywa, bo nie chcę uznać jakichkolwiek oczekiwań. On po prostu chcę grać w piłkę. – myślałam o tym, co powiedział mi Landon o jego oczekiwaniach od ojca. Nie chodziło o studiowanie i stopnie –

34

W oryg. Jest FIGHT THE BUCKEYES! GO! WIN! – przestawiając literki wyjdzie: WE FUCK THE BIG ONES!

117

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

chodziło o sport, bliżej mówiąc o football. Jedynym sposobem na jego ojca było danie mu wszelkiej uwagi poprzez sport. Nic więcej się nie liczyło. Samantha zebrała swoje śmieci i wskazała na jeszcze kilka nazwisk na moim harmonogramie i wstała, by wyjść. – Ich towarzyszami są Jon Roberts i Ricardo ‘Ricky’ Martinez. Wszyscy czterej są graczami, którzy nabierają młodszych, umawiają się z jak największą ilością dziewczyn, jak to możliwe i ogólnie powodują problemy dla każdego. Mówię ci, Emma, nie pakuj się w żadne gówno z nimi. Polują w stadach, a jeśli poczują zapach krwi, zaatakują. Nie mogłam mówić. Ledwo co oddychałam. Słuchanie jej przerażającego ostrzeżenia o mojej trzeciej klasie było na tyle złe, ale słysząc ją mówiącą o Landonie? Był kimś, kto stał się moim przyjacielem – cholera, byliśmy więcej niż przyjaciółmi, był kimś, komu zaufałam. Słysząc jak mówi, że mi coś zrobi, cóż, po prostu nie mogłam być bardziej oburzona czy rozczarowana. Przetarłam skroń dla ulgi przed rosnącym bólem głowy. Co ja bym teraz dała za duży, silny napój alkoholowy. Samantha poklepała mnie po ramieniu ze współczuciem i zakończyła swoją mowę zbliżającą się karą. – Najgorszymi dziewczynami są Stephanie Romley i Cammie Gorsuch. One zaczynają rozsiewać plotki, drwią z innych dziewczyn i robią WSZYSTKO, aby ci chłopcy ich lubili. Musisz trzymać się do ukończenia szkoły ponad ich głowami. Oni wszyscy muszą zdać na studia w maju. Jesteś dla nich ważna tylko z tego powodu. Wykorzystaj to jako swój atut. Mówiąc o dziewczynach, olśniło mnie, że one były tymi rozbawionymi blondynkami w krótkich spodenkach, które odwiedziły Landona na basenie tego lata. Zaczęłam się trząść, powodując, by mój mózg przypomniał sobie, czy miały jakąś interakcję ze mną. Ten typ dziewczyn był niczym więcej niż przełamaniem się do szkoły, w której Landon i ja byliśmy razem i więcej, w okresie letnim. Potrząsając głową, skupiłam uwagę z powrotem na Sam, nadal oferującą mi

118

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

informacje dotyczące moich seniorów. – Jeśli wszystko inne zawiedzie, idź do mojego męża Tommy’ego podczas treningu w piłkę. Powiedz mu, co się dzieje, a on zrobi z ich żałosnych tyłków ścierki. Dokładnie to mam na myśli. Pracuje dla mnie nad tym za każdym razem. Kiwnęłam głową, czując mdłości w żołądku. Nie tylko ja byłam biednym sędzią ze względu na wiek i charakter, ale postanowiłam poeksperymentować z jednym z najbardziej znanych facetów w szkole, którego byłam pewna, że będzie się chwalił swoimi podbojami z nowym młodym nauczycielem. Ten dzień nie mógł być gorszy. To był mój pierwszy i prawdopodobnie, ostatni dzień nauczania. To z pewnością był dzień, którego nigdy nie chciałabym zapomnieć. Skończyłam lunch kiedy ruszyłam z powrotem do klasy. Jak tylko spoczęłam czołem płasko na biurku, usłyszałam lekkie pukanie do drzwi. 

Tak – zawołałam, nie podnosząc się głową z chłodnej powierzchni.



Pani… Pani… Harris? Jestem Amy. Trzecioklasistka. – pięknie okrągła twarz z

dużymi niebieskimi oczami, różowymi oprawkami okularów i krótkim blond bobem, patrzyła na mnie. Była troszkę otyła, ale wyglądała słodko mając na sobie białą koszulkę polo i spódnicę khaki z białymi butami na siłownię. – Chcę być twoim asystentem. W wolnym czasie? Pani Baynes powiedziała, bym zapytała. Potrzebujesz pomocy? Podniosłam głowę i uśmiechnęłam się do niej. – Dziękuje, Amy. Miło cię poznać. Tak naprawdę nie wiem, co mam jeszcze zrobić, więc mogę użyć każdej pomocy, której dostanę. Możesz zrobić kilka kopii zdjęć i pomóc mi z usadzeniem? Czy to będzie w porządku? 

Naprawdę? Dzięki! Mama przeniosła mnie do tej szkoły tego lata. Pokazała mi

jak korzystać z kopiarki. Wiem, jak to działa. Podpisałam jej uprawnienie do bycia moją asystentką i zgodziłam się spotkać z nią podczas ostatniej lekcji. Kiedy odeszła, pomyślałam o innych nauczycielach 119

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mogących pomóc jej, bo urodziła się z zespołem Downa. Dla kogoś takiego jak ja, zobaczenie osoby z niepełnosprawnością w mgnieniu oka uspokoiło moje nerwy. Wiedziałam, że nie byłam oceniana czy testowana. Byłam wolna, mogłam być sobą i chciałam to zaakceptować. Amy będzie lojalna i miła, kiedy przyjdą. I muszę jej w tym pomóc. Amy zatrzymała się w moich drzwiach i odwróciła się. Umieściłam swój policzek z powrotem na biurku z głową zwróconą w bok, twarzą do wyjścia. 

Panno Harris? Jest w tym miejscu dużo idiotów. Pierwsze dni są trudne. Wiem

o tym. Będzie dobrze. Odwróciła się i wyszła z pomieszczenia bez słowa. Uśmiech wkradł się na moją twarz kiedy łzy uformowały się w oczach. Lekcja życia: Spotkanie Amy po prostu ocaliło mój dzień.

120

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja siedemnasta SKOŃCZYŁAM zajęcia z tak wielką łaską na jaką było mnie stać. Moja inna klasa trzecioklasistów była rzeczywiście bardzo spokojna i uczniowie wydawali się być podekscytowani mając młodszego nauczyciela, nie byli zainteresowani poniżeniem mnie. Byłam absolutnie zakochana w moich pierwszoklasistach. Grupa nich stała przy mojej klasie po szkole, rozmawiając i relaksując się. Wydawało im się, że to fajnie spędzać czas z młodym, nowym nauczycielem. Amy przyszła z papierami, które miała skopiować oraz zszyć i przedstawiłam ją moim uczniom. Wszyscy przywitali Amy, a ona rozpromieniła się dumna ze swojej nowej roli w szkole. Każdy był spokojny i uśmiechnięty, przynajmniej do czasu, aż wszedł Landon. Amy podskoczyła a jej wyraz twarzy był zmartwiony. – Uh oh. Do widzenia, Pani Harris. Do zobaczenia jutro. – przebiegła obok Landona, który spojrzał na nią a potem na mnie, zdziwiony. Pierwszaki również przebiegli przez klasę, chłopcy z głowami w dół a dziewczyny chichocząc, gdy słynny futbolista udał się do mojego biurka. Patrzyłam z otwartymi ustami. Landon był całkowicie wyluzowany. To nie był pierwszy raz, gdy ludzie rozproszyli się jak myszy, gdy król dżungli wszedł do klasy. 

Cóż, Panie Washington, twoja reputacja cię wyprzedza. Jak mogłeś zobaczyć,

wszyscy młodsi uczniowie wybiegli w strachu przed tym, co możesz im zrobić. Proszę, bądź tak miły i powiedz mi, co robisz w mojej klasie? Szczęka Landona zacisnęła się z gniewu, kiedy usiadł na krawędzi mojego biurka. Jego oczy zwęziły się i wziął kilka ciężkich oddechów, zanim odpowiedział.

121

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Jesteś moją nauczycielką, PAN NO Harris. Chyba wolno mi być w klasie

mojego nauczyciela, co nie? – powiedział z niechęcią a ja spojrzałam z powrotem na niego oburzona i starająca się kontrolować chęć rzucenia w jego twarz moim zszywaczem. Ale wtedy to byłby naprawdę mój ostatni dzień nauczania – i z pewnością on nie był tego warty. 

Jedyne o czym możesz mówić do mnie w tej klasie tyczy się ekonomii, Panie

Washington. Więc, jak mogę ci pomóc? Jeszcze nie zadałam żadnej pracy domowej, więc wątpię, że możesz być tak daleko w tyle za kolegami z klasy. – Skrzyżowałam ramiona na klatce piersiowej i przygotowywałam się na słowny mecz. Ogień błysnął w brązowych oczach Landona. Właśnie wtedy Sam weszła do klasy z wielkim rozmachem. – Emma! Jak tam koniec dnia po tych okropnych trzecio… - przerwała kiedy zobaczyła Landona w klasie. 

Witam, Panią Stone. Jak się pani czuje? – Landon uśmiechnął się do niej i

grzecznie wstał, gdy Sam zmrużyła na niego oczy. 

Co ty tutaj robisz, Landon? Nie chcę byś przeszkadzał Pannie Harris.

Landon skierował się do drzwi. – Nie wydawało mi się, że jej przeszkadzałem. Starałem się być przyjazny. Pójdę już. Miłego dnia, Panno Harris. Tobie również, Pani Stone. – wyszedł z klasy nie oglądając się i westchnęłam. 

W porządku? – Sam spojrzała na mnie z zaniepokojeniem, ale skinęłam głową

i zaczęłam porządkować klasę. 

Reszta dnia była lepsza, dzięki, Sam. Myślę, że teraz pojadę do domu i tam

popracuję. Opuściłam szkołę tak szybko jak tylko mogłam i znalazłam mamę i Evie z podnieceniem czekające na mnie. Udałam dla nich entuzjazm dotyczący pierwszego dnia i wymówiłam się prysznicem przed kolacją. Po długim, gorącym prysznicu, 122

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

moje mięśnie szyi wreszcie zaczęły się rozluźniać. Ubrałam na siebie top i bokserki, kiedy usiadłam w kuchni, planując lekcję podczas, gdy Evie oglądała telewizję – więcej powtórek Powodzenia, Charlie. Byłam tak pochłonięta pracą, że nie usłyszałam pukania do drzwi. Ale poczułam go zanim zobaczyłam. Zapach lata i lasu był tak dobry, że przez sekundę zapomniałam jak odpychająca była myśl o nim. Zerwałam się od stołu kiedy Landon wszedł do kuchni. Przeszłam obok niego i znalazłam Evie siedzącą na kanapie. – Evie! Nigdy więcej nie otwieraj drzwi bez mojego pozwolenia! – krzyknęłam na nią, co rzadko robiłam, a ona spojrzała w dół, trochę zakłopotana i przerażona. 

Przepraszam, Emma.

Cholera. Nie powinnam wyładowywać się na Evie. Była tylko niewinną osobą w tej strasznej zdradzie. 

Nie, to ja przepraszam, Evie. Nie miałam tego na myśli.



Nie gniewaj się na nią, kiedy jesteś na mnie wkurzona. – Landon złapał mnie

za przedramię i pociągnął do kuchni. Wyglądał tak piekielnie. Cóż, wciąż wyglądał jak pieprzony seks na patyku. Ale jak normalny Landon – wyglądał szorstko. Jego oczy były spuchnięte. Wyglądało na to, że spał lub pocierał je przez dłuższy czas. Jego ubrania były pomarszczone a włosy nie były jak zwykle zażelowane perfekcją. Gdybym miała zgadywać, pewnie je ciągle stroszył. 

Puść mnie, dupku. – wyszeptałam słowa do niego, starając się więcej nie

denerwować Evie, ale czysty jad w moim tonie był bardzo widoczny. Nie mogłam uwierzyć, że był tutaj. W moim bezpiecznym miejscu, po tym jak złapał moje pieprzone serce. Drań. Landon uwolnił moje ramię, jakby było w ogniu. – Więc, tak to będzie, co? Nawet nie dostanę szansy by ci wszystko wyjaśnić?

123

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Landon, straciłaś swój pieprzony umysł? Przyjeżdżając tutaj – do mojego

domu – wiesz, co możesz mi zrobić? Mogę wszystko stracić. Mogę iść do więzienia. Odwróciłam się, powstrzymując łzy, kiedy Landon chwycił mnie od tyłu i objął. Szepnął mi do ucha. – Mam osiemnaście lat, Em. Jestem prawnie dorosły. Nie możesz pójść do więzienia. I nikt nie wie o tym. Nie pisnę ani słowa. Przysięgam. Uwolniłam się i pchnęłam mocno w jego pierś. – Przysięgasz? Przysięgasz? Bo jesteś tak baaaaaardzo kurwa godny zaufania? Jak mogłeś mnie tak okłamać? Landon mruknął przekleństwo i pociągnął włosy na czubku głowy. Zaczął chodzić po mojej małej kuchni. – Nie wiem, co się stało. Jak tylko cię zobaczyłem, to było jakby piorun we mnie uderzył. Jest coś w tobie. Miałem być z tobą. I mniej więcej nienawidziłaś mnie od samego początku. To było, uh, dla mnie nowe. – lekko się uśmiechnął, prawie wstydliwie na swoje przyznanie się zanim kontynuował. 

Nigdy nie musiałem pracować, by zainteresować dziewczynę. Jak tylko z tobą

pogadałem, pokochałem twoją ikrę, upór i wolę walki. Pokochałem to, że nie potrzebowałaś mojej uwagi czy flirtu. Byłaś silna na własnych nogach. – Słuchałam go, ale nie byłam pewna, czy rozumiem. Wiedziałam, że na początku dla niego to był tylko dreszczyk pościgu, ale czy naprawdę myślał, że nie potrzebowałam lub nie chciałam jego uwagi? Jeśli nauczanie by nie wyszło, scena na Broadwayu mogłyby być dla mnie rozwiązaniem. 

Potem okazało się jak silna i dobra jesteś… to znaczy łagodna, współczująca i

bezinteresowna. Jezus, Emma, chciałbym powiedzieć cokolwiek w tym cholernym świecie by z tobą być. Ale przepraszam. Nie sądziłem, że dowiesz się w ten sposób. Chodzi mi o to, jakie były szanse? Powiedziałaś mi, że masz zamiar nauczać w gimnazjum. Nigdy nie myślałem, że będziesz w mojej szkole i moją nauczycielką. Chryste, tak bardzo przepraszam, kochanie. 

Nie. Nazywaj. Mnie. Kochaniem. – wyplułam słowa z doskonale wyraźnym

smakiem i ból w jego oczach był wyrazisty. – Nie mogę uwierzyć jak bardzo byłam 124

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

głupia. Myślałam, że jesteś dobrym facetem! Myślałam, że mogę ci zaufać. Właściwie to ci zaufałam! Gdzie byłeś w minionym tygodniu? O tym też mi skłamałeś? Landon cofnął się o krok, jakbym go uderzyła. – Tak jak powiedziałem, byłem na obozie futbolowym. To było dla Zionsville nie dla IU. Wiem, że okłamałem cię o moim wieku, ale zamierzałem ci powiedzieć. Po prostu potrzebowałem więcej czasu. To co zrobiłem, nie było tak złe. Emma, proszę… Zaśmiałam się mocnym, złym śmiechem. – Landon, Sam ostrzegła mnie przed tobą i twoimi przyjaciółmi. Wszyscy macie straszną reputację czepiając się dzieciaków, używając dziewczyn i powodując kłopoty. Facet, którego tego lata spotkałam na basenie był fałszywy. Czy widziałeś moją asystentkę, Amy, uciekającą z klasy, kiedy przyszedłeś? Co z pierwszakami? Dlaczego inni uczniowie się ciebie boją? Bo jesteś dobrym człowiekiem? Nie. Raz poczułam na sobie twoje kłamstwa, ale nie będzie powtórki. Landon pokręcił głową, wyglądając na zrozpaczonego. – W przeszłości, byłem dupkiem, ale teraz jestem inny. Bycie z tobą tego lata… Zmieniłaś mnie. Spowodowałaś, że chcę więcej. Chcę być lepszy. Mogę ci pokazać. – Złapał mnie za ramiona i przyciągnął do siebie, ale odsunęłam się z całą moją siłą. 

Wynoś się. Wynoś się i nie wracaj. Nigdy nie powinnam ci była zaufać.

Okłamałeś mnie, a teraz mogę wszystko stracić. Potrzebuję tej pracy dla mamy i Evie. Wystawiasz całą moją rodzinę na ryzyko. Chociaż raz pomyśl o kimś innym niż tylko o sobie. Jeśli ci w ogóle na mnie zależy, zostawisz mnie w spokoju. – byłam wściekła. Nie mogłam uwierzyć, że to był facet w którym się zakochałam. Jak mogłam być tak głupia? Otwierając się dla niego zaryzykowałam pracę nad którą tak ciężko pracowałam, by ją dostać, wypłata była tak pilnie potrzebna mojej rodzinie. Landon poszedł w kierunku drzwi. Poszłam za nim, więc miałam go na uwadze. Odwrócił się do mnie w korytarzu ze łzami w oczach. – Nie dbam o ciebie, Emma.

125

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Kocham cię. Cholernie cię kocham35. Wiem, spierdoliłem, ale nie myśl, że cię nie kocham. Zostawię cię samą, jeśli tego chcesz, ale wiedz, że to jak się czuję nie jest kłamstwem. Naprawdę jest mi przykro, że nie byłem szczery co do swojego wieku, ale moje uczucia do ciebie są prawdziwe i się nie zmienią. Nawet jeśli mnie odsuniesz. I stało się. Słowa, które chciałam od niego usłyszeć, wiedząc, że kiedy je powiedział, miał na myśli każdą cząstkę swojego serca i duszy. Tylko, że teraz było za późno. Ból tego co mogło się stać, był zbyt mocny. Zacisnęłam powieki, starając się zagłuszyć ból. Nienawidziłam tego, że widziałam go płaczącego, ale musiałam umieścić moją rodzinę na pierwszym miejscu. – Skończyliśmy. W rzeczywistości, nigdy nas nie było. – Zamknęłam drzwi, zamknęłam to i poszłam do swojego pokoju by płakać w samotności. Lekcja życia: Widocznie niektóre lekcję muszą być poprawione. Fajni chłopcy z seksownymi ciężarówkami nigdy – nigdy – PRZENIGDY – nie powinni być godni zaufania.

35

Teraz to mi go szkoda ;/ Mnie osobiście też….trochę nieczule się zachowała…. (Kab)

126

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja osiemnasta Landon OPARŁEM SIĘ O drzwi i starałem się usunąć gulę w gardle. Przecierając oczy po raz setny tego dnia, powtarzałem, po raz setny, jej skierowane do mnie. ‘Nigdy nas nie było’. Z wszystkiego co mi powiedziała, to było najtrudniejsze do usłyszenia. Bez względu na cokolwiek, pamiętałem każdą minutę naszego wspólnie spędzonego lata. ’Nigdy nas nie było?’ Jebać to. Pieprzenie byliśmy. Jestem tchórzem. Czekałem zbyt długo. Myślałem, że doskonale to zaplanowałem. Wróciłbym z obozu i bylibyśmy zaaferowani sobą nawzajem, że kiedy przyznałbym się jej, iż wciąż jestem w liceum – mając osiemnaście lat – wybaczyłaby mi. Byłem prawnie dorosły od maja. Mój egocentryczny, skupiony na sporcie ojciec kazał mi powtórzyć pierdolone przedszkole tak, że byłem jednym z największych chłopaków w mojej klasie. ‘Lepsza szansa do gry w piłkę, synu’ mówił, kiedy zapytałem, dlaczego wszystkie przyjęcia urodzinowe na które chodziłem były dla młodszych dzieci. Wiedziałem, że wszyscy zakładali, że nie zaliczyłem roku, bo byłem głupi. Nie, mózg działał dobrze; zawsze chodziło o sport. Kiedy przeczytałem jej wiadomość, mówiącą, że dostała pracę, byłem pewien, że to praca w gimnazjum, tak jak mówiła, że chciała. Wiedziałem, że będzie załamana moim sekretem i prawdopodobnie wściekła na mnie, ale byłem gotowy. Byłem gotowy powiedzieć jej jak bardzo ją kocham i że możemy przejść przez ten jeden rok. Musieliśmy być razem. Miałem ją – i z pewnością jak cholera ona miała mnie. Tak długo, jak żyję, nigdy nie zapomnę jej wyrazu twarzy kiedy odwróciła się i 127

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zdałem sobie sprawę, że była moją nauczycielką od ekonomii – kiedy zorientowała się, że okłamywałem ją przez cały ten czas. Jej piękne zielone oczy, te jedne, nad którymi pracowałem całe lato, aby spowodować w nich iskrę szczęścia, błysnęły gniewem i bólem. I wtedy, nagle zostały zmatowione. To było tak szybko i tak mocno jak wtedy, gdy energia wychodzi z tornada. Puste, ślepe – ponownie były nieobsadzone. Zrobiłem to. Mojej Emmie. Byłem dupkiem. Pokręciła głową. Jej twarz zbladła a całe ciało się zatrzęsło. Moi przyjaciele parsknęli śmiechem i śmiali się, ale nie zdążyłem zareagować. Nie mogłem ruszyć ciałem. Umierałem – umierałem – wewnątrz, że to spowodowałem, ale nie mogłem tego pokazać. Jeśli ktoś coś by podejrzewał, straciłaby pracę. Byłem kutasem. A potem tutaj w jej mieszkaniu. W miejscu, gdzie chciałbym również czuć każdy rodzaj mojego domu. W miejscu, gdzie dzieliliśmy nasze myśli, posiłki i nasze najbardziej fizyczne doświadczenia, odepchnęła mnie. Błagała mnie, że jeśli kiedykolwiek mi na niej zależało, to miałem zostawić ją w spokoju. Jeśli kiedykolwiek mi na niej zależało? Kochałem ją z pasją, która mną wstrząsnęła. Zrobiłbym wszystko, o co by mnie poprosiła. Nawet jeśli oznaczało to udawanie, że ona nic dla mnie nie znaczyła. Tak cholernie przepraszam, Emma.

Weekend Święta Pracy. Lato skończyło się, a basen był zamknięty. Jakoś udało się Emmie nie mieć żadnych interakcji ze mną oprócz sortowania papierów i pisania mojego imienia na terminarzu basenu – upewniając się, że nasze godziny pracy się nie przecinały. Moja ostatnia zmiana skończy się w ciągu najbliższych pięciu minut a 128

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

była tylko jedna osoba z którą chciałem się tutaj pożegnać. 

Hej, kolego – powiedziałem głośno, chcąc zwrócić jego uwagę, ale nie chcąc

go przestraszyć. Trevor zatrzymał piosenkę na swoim iPodzie i zdjął swoje ponadgabarytowe słuchawki z uszu. Pomachał swoją wolną ręką. 

Co tam słuchasz? – zapytałem, siadając obok niego na ławce.

Trevor podał mi swoje słuchawki i uśmiechnąłem się, ciesząc się gładkim, fajnym rytmem Aloe Blacc’s The Man. Trevor posłał mi kciuki w górę, kiedy usiadłem i zacząłem poruszać głową do beatu. Gdy piosenka się skończyła, oddałem słuchawki Trevor’owi. – Słuchaj kolego, basen jest od jutra zamknięty. Wiedziałeś o tym? Trevor skinął głową, ale jego oczy ciągle były skupione na ziemi. 

Miałem naprawdę świetny czas spotykając się z tobą tego lata. Jestem

naprawdę szczęśliwy, że zdecydowałeś się wejść do basenu i było fajnie po prostu siedzieć razem i słuchać piosenek. Trevor posłał mi mały uśmiech i ponownie skinął głową. 

Jutro nie pracuję, więc teraz się z tobą pożegnam. Już pytałem twoją mamę o

to, ale również chciałem zapytać ciebie. Czy nadal możemy się spotykać? Głowa Trevora podniosła się a jego oczy były pełne ulgi… i podekscytowania. Czułem ponownie gule w moim gardle, kiedy energicznie skinął głową. 

Zamierzam wpisać swój numer telefonu do twojego iPoda, żebyś mógł

wysyłać mi wiadomości w każdej chwili. Myślałem o tym, że moglibyśmy pójść na jakiegoś pączka czy coś w następny weekend? Oh, i twoja mama powiedziała mi, że przywiezie cię na mój mecz futbolu w piątek wieczorem. Brzmi dobrze, kolego? – Trevor patrzył z podziwem na twarzy, kiedy zapisywałem swój numer w jego iPodzie. Odwrócił się do mnie a jego oczy były pełne łez. Wściekle, wytarł je zanim wyciągnął swoją rękę by potrząsnąć moją. 129

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Teraz i moje oczy poczuły się wodniste. To było tak łatwo? Czy było tak prosto być dla kogoś kto nie miał wielu osób w swoim kącie? Dlaczego zmarnowałem tyle lat na moje własne gówno? Bez względu na to, czy Emma mi kiedykolwiek wybaczy, nauczyła mnie najbardziej ważnej lekcji życia. Że Trevor liczył się w świecie – nawet wtedy, gdy był zdany sam na siebie. Potrząsnąłem jego dłonią, zdając sobie sprawę, że uścisk dłoni był zdecydowanie niewystarczający i przyciągnąłem Trevora do uścisku, lekko poklepując go w plecy, zanim się odsunęliśmy. Machnąłem na pożegnanie, biorąc torbę z domu strażników i udałem się do mojej ciężarówki. Telefon brzdęknął i przeczytałem wiadomość od Trevora: Chciałbym mówić. Powiedziałbym, dziękuje. Dzięki za bycie moim jedynym przyjacielem. Wskoczyłem do ciężarówki, cofając i wyjeżdżając z parkingu, zanim ktokolwiek mógłby zobaczyć łzy spływające mi po twarzy. Lekcja do nauczenia: Trzeba było tylko jednego . Jednej osoby. Jednego przyjaciela. Jednego dobrego uczynku. Wystarczyło jedno lato, by całkowicie zmienić mój świat.

130

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dziewiętnasta NASTĘPNE KILKA tygodni było lepsze, niż się spodziewałam. Basen był zamknięty i byłam w stanie zaplanować terminarz Landona i swój tak, byśmy się mijali, więc nie widziałam go w domu strażników. Za każdym razem, kiedy patrzyłam na tą kanapę, myślałam o rzeczach, które powodowały, że moje serce szybciej biło. Tęskniłam za Landonem i wiedziałam, że to lato zabrało moje serce, ale nienawidziłam tego, że Landon mnie zdradził. Ostatniego dnia na basenie, dostałam szansę pożegnania się z Carol i Trevorem. Uściskałam każdego z nich i Trevor posłał mi kciuki do góry zanim wskoczył do basenu, by popływać ze swoją siostrą. Zapłakana Carol dziękowała mi za mój czas i zaangażowanie się w pracę z jej synem, pomagając mu przezwyciężyć jego lęki. W rzeczywistości, wszystko było przez Landona. Trevor czuł się bezpiecznie wokół dużego faceta a także bawił się z nim. Podziwiał Landona, ale co najważniejsze, Landon zyskał zaufanie Trevora. Zyskał moje… a następnie połamał je na kawałki. Ale patrząc wstecz na moje lato, zawsze będę pamiętać pracę z Trevorem i niesamowite odkrycie, które zobaczyłam. Po tym wszystkim, pomógł mi uwierzyć, że możliwe jest przezwyciężenie swoich największych obaw i wskoczenie na nieznane wody. Jeszcze nie zrobiłam żadnej z tych rzeczy w moim życiu, ale jeśli Trevor mógł to zrobić, to ja też musiałam.

131

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

W szkole, Landon siedział na tyle klasy, ignorując mnie tak jak ja ignorowałam jego. Jego towarzysze nadal szeptali o mnie, śmiejąc się i generalnie powodując, że czułam się nieswojo. Reszta klas była radosna i czułam, że dostosowałam się do nauczycieli w Akademii Zionsville. Po tym jak Sam minęła mnie, biegnąc na drugą stronę drogi po szkole pewnego popołudnia, powiedziała mi, że wiele nauczycielek pracuje na zewnątrz ćwicząc z dziewczynami przed szkołą na sali. Żaden z uczniów, z wyjątkiem footballistów, nie pracował na zewnątrz przed szkołą, więc nauczyciele wychowania fizycznego pozwolili nauczycielkom korzystać z tego obszaru. Ulżyło mi. Oszczędzałam wszystkie moje pieniądze by pomóc mamie i Evie, więc nie mogłam ćwiczyć na siłowni dla członków, nawet na tej najtańszej. Ale praca na zewnątrz była ogromną częścią mojego życia i prawdziwym lekiem na stres – a potrzebowałam całej ulgi, której mogłam zaznać. Po tym jak Landon uczył mnie całe lato o rozwoju mięśni i ćwicząc, zależało mi, by utrzymać to i nie pozwolić tego zaprzepaścić. Następnego dnia, przyjechałam do szkoły godzinę wcześniej i pobiegłam tak szybko, jak tylko mogłam na bieżni. Byłam sama na siłowni a cisza była uspokajająca. Wiedząc, że wciąż muszę opuścić salę i udać się pod prysznic, szybko skończyłam moje codziennie ćwiczenia brzucha i pompki. Pot lał się ze mnie a stres od początku roku szkolnego zaczął słabnąć. Ale również wiedziałam, że mogłabym wiecznie uciekać a to nie powstrzymałoby bólu, który przechodził przez moje ciało, kiedy wyobraziłam sobie Landona na tyle mojej klasy. Wyszłam z pomieszczenia, wypijając ciurkiem wodę z butelki i zderzyłam się ze ścianą. Woda rozlała się po całej mnie i po ścianie, która nosiła koszulkę z logiem

132

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

‘Zionsville Athletics’. Nie musiałam nawet patrzeć w górę. Ściana zachichotała kiedy próbowałam się ogarnąć. 

Witaj, Landon. – Mój pół uśmiech sprawił, że ciężko było mu się nie

roześmiać. 

Dlaczego zawsze musimy wpadać na siebie w siłowni? – patrzył na mnie w

górę i w dół, pragnęłam by woda, pomieszana z moim potem, nie spływała w dół klatki piersiowej i ramion. Również żałowałam, że nie byłam w pełnym kombinezonie narciarskim zamiast w obcisłym i bardzo odkrytym stroju do ćwiczeń, który zdecydowałam założyć, w pośpiechu dzisiejszego ranka. 

Po prostu staram się pozostać w formie, Panie Washington. A co z tobą? –

zrobiłam kolejny krok do tyłu. 

Wiesz, że uwielbiam poranne treningi. Chociaż tęsknie za moją partnerką. Była

warta wczesnego wstawania. – wyszeptał do mnie swoim pewnym siebie tonem i spojrzałam na niego ze zmrużonymi oczami. – Rankiem jest ciężko… to znaczy, mam na myśli wstawać. – uśmiech Landona rozciągnął się na twarzy kiedy opadła moja szczęka. Bezczelny drań. 

Oh, jestem pewna, że możesz sobie poradzić beze mnie. Może być bolesne,

zawieść się na kimś, ale przetrwasz to. Uwierz mi. – przesunęłam się obok niego i poczułam jego oczy podążające za mną na korytarz, aż skręciłam do salonu wydziału. Jak szybko przeszliśmy od dotykania siebie nawzajem i skradania pocałunków w pracy do bycia niezręcznymi i niekomfortowymi podczas obecności drugiej osoby. Fantastycznie. Moje życie było szalenie fantastyczne.

133

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Homecoming36 zbliżał się wielkimi krokami i emocje – oraz hormony – w szkole były w stanie wielkiego podekscytowania. Cammie Gorsuch objęła Landona i chichotała z podniecenia, kiedy udawałam się do klasy zanim zaczęła się szkoła. Domyślałam się, że szli razem na tańce. Chciałam by nie spowodowało to bólu brzucha. Na trzeciej ekonomii, Dean wydawał się być w ekstra paskudnym nastroju. Cały czas przeszkadzał, gdy omawiałam wykresy popytu i podaży oraz starał się wprowadzać w każdy przykład, który podawałam coś brudnego lub seksualnego. Starałam się go ignorować, ale po czterdziestu minutach, było to trudne do zniesienia. Niepoprawna gra słów. 

Przestań, Dean. Jesteś dupkiem – szepnął Landon, ale nie chciałam na niego

patrzeć. Po omówieniu pracy domowej w klasie, zaczęłam rozdawać arkusze. Kiedy dotarłam do rzędu Deana, umieściłam stos na jego ławce i poprosiłam go, by przekazał je kolejnym ławkom. Zamiast tego, pochylił się na swoim krześle i wyrzucił papiery na podłogę przed sobą, skutecznie zmuszając mnie bym się pochyliła i podniosła je tuż przed nim. Kiedy to robiłam, czułam pieczenie twarzy ze wstydu a moje ręce trzęsły się z gniewu, gdy nagle Landon był obok mnie. Wstał ze swojego miejsca i zebrał stos papierów do kupy. Nagle klasa wypełniła się śmiechem a ja miałam bardzo silne podejrzenie, że Dean robił kilka ruchów za mną dotyczące mojego tyłka. 36

Homecoming (ang. powrót do domu) – coroczna tradycja w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Mieszkańcy miast, byli uczniowie szkół spotykają się (zwykle pod koniec września lub w październiku) by powitać w rodzinnym mieście czy szkole tych, którzy się wyprowadzili lub absolwentów. Spotkanie zorganizowane jest wokół centralnego wydarzenia jakim może być parada, bankiet, czy też mecz futbolu amerykańskiego, koszykówki czy hokeja. Uroczystości w szkołach i na uniwersytetach oprócz głównej atrakcji obejmują paradę z udziałem szkolnej orkiestry, koronację "Królowej", a w niektórych również "Króla".

134

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Odwróciłam się do Deana by na niego nakrzyczeć kiedy Landon sięgnął by przechylić krzesło Deana. Potem, w jednym z tych dziwnych momentów w moim życiu w zwolnionym tempie, Dean spadł do tyłu, mając przestraszone spojrzenie i zażenowanie na zadowolonej z siebie twarzy. Dean leżał tam, rozwalony na swoim tyłku na podłodze, zanim skoczył szybko w górę, oburzony. – Co do diabła, Landon? Landon roześmiał się. – Koleś. Jesteś takim popierdolonym idiotą. Teraz ja byłam wściekła na nich obu. – Landon! Dean! Zostańcie po lekcji. Obydwoje przekroczyliście granice. – klasa gwizdnęła i pokpiwała z chłopaków, gdy Landon spojrzał na mnie z frustracją. Jak reszta klasy wyszła z pomieszczenia, oparłam się o krawędź biurka i czekałam na obu chłopców, by zbliżyli się do mnie. Każdy patrzył na każdego ze wściekłością i w ogóle nie martwili się o moją reakcję. 

Landon, uważaj na swój język w mojej klasie. Mogłeś zranić Deana. Przestań.

Dean, mam już dość twoim uwag i żartów. Oboje musicie zdać moje przedmioty by iść na studia. Oczekuje, że potraktujecie to na poważnie albo każdy z was otrzyma taką ocenę, że będziecie tkwić w tych salach przez kolejny rok. I Dean, jeśli nie będziesz okazywać mi szacunku, nie tylko zgłoszę to do sekretariatu, ale upewnię się, że będziesz najlepszym szarakiem37 w Boone Country38. – Przekazałam im obu kary do odbycia w kadrach. – Kara tutaj, jutro po szkole. Landon wciąż gapił się na mnie, kiedy Dean zaśmiał się, rozrywając swoją kartkę na pół, odwracając się i wychodząc z klasy bez słowa. Prawie wpadł na Amy, mamrotając przeprosiny i zniknął. Landon zwrócił się do mnie jakby chciał coś powiedzieć, ale pokręcił głową i wyszedł. Prawie minął Amy, ignorując ją w ten sam nieuprzejmy sposób jak Dean. Ale zatrzymał się, spojrzał w jej oczy i cicho zapytał – Cześć Amy, jak się masz? 37 38

Ktoś to wykonuje mało ważną pracę Miasto w zachodniej części Virginii

135

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Amy zrobiła krok do tyłu, nie będąc pewna, czy jest poważny czy planuje coś zrobić. – Co do… Ja, uh… dobrze. Dzięki, Landon. Landon skinął głową i ruszył, kiedy Amy spojrzała na mnie z wielkim uśmiechem. – Landon Washington jest mniam! Nigdy ze mną nie rozmawiał, Panno Harris. Nigdy. Ani razu! – była tak podekscytowana i szczęśliwa, że poczułam odrobinę mniej złości na Landona. 

Cóż, najwyższy czas, by zrozumiał swój błąd, co nie, Amy? – objęłam ją

ramieniem i zachichotała kiedy szliśmy do kawiarni. Przyswoiłam to, że Landon próbował mnie bronić i wściekł się, że skarciłam go za to, ale zachowywał się jak dziecko. Wiedziałam, iż to spowoduję, że będzie działał w sposób dojrzalszy i teraz nic mi z tego nie pokazywał. Ale czy tak naprawdę mogłam tego od niego oczekiwać? Był po prostu trzecioklasistą. Byłabym głupia, gdybym oczekiwała więcej.

Tak bardzo jak kochałam uczenie, tak samo nienawidziłam nauczycielskich obowiązków, które były przypisane w ich ‘wolnym’ czasie. Byłam brana pod uwagę jednego wieczoru footballu, w tym tygodniu, by być opiekunem a potem na tańcach Homecoming. Sam powiedziała mi, że wszyscy młodzi nauczyciele zostali przyzwoitkami na szkolnych tańcach, bo muzyka nie raniła ich uszu, tak bardzo jak u staruszków. Dodatkowo, monitorowałam główny korytarz podczas trzeciej zmiany lunchu, gdzie dzieciaki wylegiwały się po skończeniu jedzenia, upewniając się by nie było żadnych bójek, palenia czy próbowania uciekania ze szkoły. Dla nowych nauczycieli było to jak otrzęsiny i było do dupy. Jakby moja interakcja z Deanem i Landonem wcześniej tego dnia nie była

136

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wystarczająca, stali w grupie na głównym korytarzu, który patrolowałam. Dean plotkował o mnie dającej mu karę do grupy i chłopaki oraz dziewczyny mnie wyśmiewały. Wzrok Landona śledził moje ruchy i zauważyłam, że podczas, gdy nie uczestniczył w żartach, oddalał się. Kontynuowałam swoją monotonną robotę, gdy głośno zawołał ostry głos – Przepraszam! Gdzie jest twoja przepustka? Nie możesz tutaj być bez przepustki, młoda damo! Moja głowa odwróciła się kiedy lukałam wokół ucznia na wolności, którego ominęłam. 

Ty! Mówię do ciebie! – głośny głos stał się jeszcze bardziej pobudzony. Pani

Gomez, szczupła i stateczna szkolna bibliotekarka, wskazywała na mnie. 

Ja? – zapytałam. Grupa znajomych Deana i Landona spoglądała kiedy byłam

wzięta w pomyłce ze ucznia. Fanta-kurwa-stycznie. Jon i Ricky pochylali się ze śmiechu, podczas, gdy Dean upadł na podłogę, niekontrolowanie śmiejąc się z sytuacji. Nie mogłam patrzeć na Landona. Moja twarz poczerwieniała, podeszłam do Pani Gomez i pokazałam jej nauczycielską przepustkę. – Pracuje tutaj, Pani Gomez. Klasa jeden-zero-trzy. Historia i Ekonomia? Emma Harris? – to było tak kompletnie upokarzające. 

Przepraszam, Panno Harris. Wyglądasz jak uczennica. Taka ładna dziewczyna!

– poklepała mnie po ramieniu. Odwróciłam się, upokorzona i potknęłam się o stopę kogoś stojącego zbyt blisko. 

Whoa, tutaj, panienko. Gdzie się spieszysz? – spojrzałam w zaskakująco

niebieskie oczy Forda, szkolnego nauczyciela chemii i trenera dziewczyn od softballu39. Był legendą w szkole. Wysoki, jasnowłosy, przystojny i niesamowity – lub – niepoprawny – adonis. Flirtował z nauczycielkami, administratorkami, rodzicami i większością uczennic w Akademii Zionsville. Wszyscy go kochali i 39

Gra podobna do baseballu, lecz rozgrywana na mniejszym boisku, większą piłką oraz lżejszą i grubszą pałką.

137

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zawsze był nazywany Fordem. Nie Panem Fordem, nie Ryanem Fordem, ale Fordem – przez każdego – nawet samego siebie. I oczywiście, nawet Ford nie wiedział kim ja do cholery jestem. 

Jestem tutaj nauczycielką. – powiedziałam, zaciskając zęby i odsuwając się od

niego. 

Wiem o tym, Emma. Myślisz, że ktoś tak cudowny jak ty mógłby przeżyć beze

mnie? Chciałem wyjaśnić, że stara Gomez jest ślepa jak nietoperz. Udało mi się zaśmiać. Zareagowałam satyrą komediową na moją pierwszą stałą pracę. Wyciągnął rękę, tak, że mogliśmy się przywitać. – Jeszcze nie byłem w stanie się przedstawić. Jestem Ford. – położył swoją rękę luźno wokół mojego ramienia i ruszył ze mną przez korytarz. Zatrzymaliśmy się przed grupą Deana i Ford spotkał wzrok Deana z wyzywającym wyrazem twarzy. – Problem, Goldsmith? Dean wyglądał tak nieswojo, a ja byłam tak podniecona, że chciałam podskoczyć. Landon stał, patrząc się na Forda, ze ściśle skrzyżowanymi ramionami na swojej szerokiej klatce piersiowej. 

Nie, Ford, jest dobrze. Cześć, Pani Harris. – Dean brzmiał na prawie

zakłopotanego. Nie wiedziałam co się właśnie stało, ale to była najlepsza rzecz od kiedykolwiek. Odeszliśmy od grupy i Ford wycofał swoją rękę. Odwróciłam się do niego, całkowicie niedowierzając i niedorzecznie uradowana. 

Ford! Jak to zrobiłeś? Dean wydawał się jakby niemal się ciebie bał.

Torturował mnie odkąd zaczęła się szkoła. Ford ciepło uśmiechnął się do mnie i pochylił się do ucha. – Strasz ich, Emma. Z chłopcami jak tamci, musisz uderzyć tam gdzie zaboli. Zadrą ze mną; naśle wszystkie dziewczyny by uderzyły w nich. Dziewczyny słuchają się mnie, a chłopcy chcą być w stanie bawić się z dziewczynami. Jeśli powiem o kilku facetach złe plotki – nie 138

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

będzie żadnych akcji przez miesiące. To za dużo dla nich do zaryzykowania. Chłopcy mnie szanują, bo się mnie boją. Jestem jak najgorszy przypadek sinych jaj, które ci nabuzowani dranie mogłyby kiedykolwiek mieć. Kiwając głową, przygryzłam wargę, kiedy Ford kroczył dumnie korytarzem, zadowolony z pokazania swojego męskiego autorytetu. Przyswajając wskazówki od Trevora, musiałam być odważna. To był czas, by zrobić krok naprzód z rzeczami otaczającymi mnie. Lekcja życia: Musiałam uwierzyć w siebie i w tych chłopców, że mnie nie pokonają.

139

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta BRUKOWA ŚCIEŻKA do treningu na boisku footballu była długa i kręta. Trzymałam spódnicę na dół kiedy podwiewał ją wiatr a moje włosy latały wokół. Pogoda zmieniła się w chłodną, ale wiedziałam, że chłopcy będą gorący jak cholera, ćwicząc całe te ich biegi w footballu. Lwy Zionsville brały swoje ćwiczenia na poważnie jak gladiatorzy przygotowujący się do walki na śmierć. Liście na drzewach zmieniały kolory i nagle byłam stęskniona, przypominając sobie jak piękny był kampus Charlottesville na jesień. Jeszcze rok temu byłam studentką wchodzącą do klasy wśród niektórych najlepszych umysłów narodu, w otoczeniu architektury kolonialnej i malowniczych dolin. Dbałam tylko o nauczenie się na zajęcia, pisanie wysokiej jakości wypracowań i uczestniczenie w okazjonalnych weekendowych imprezach. To nie tak, że moje college’owe doświadczenie było przyjemne, ale w porównaniu do tego było niczym. Teraz, byłam źle opłacanym nauczycielem – błagającym o pomoc swoje klasy – w słabo oświetlonym, szarym budynku w środku niczego w USA. Nauczając kilku znęcających się osłów, z których jeden spędził większość lata ze swoją ręką pod moją spódnicą. Kurwa. Codzienne treningi footballu odbywały się na oddalonym boisku, gorszym jakością odcinku kampusu. Administracja i sztab trenerski czuł się komfortowo z chłopakami rozrywającymi tą ziemię kiedy musztrowali i pracowali nad swoimi graczami przez godziny każdego dnia. Było to uzgodnione przez istniejącą władzę, która na tym obszarze, na którym się grało, powinna być traktowana jak święta, chroniona ziemia. Zdecydowana większość pozyskiwanych funduszy szkoły i darowizn od rodziców przydawała się w kierunku ochrony i utrzymania głównego boiska, gdzie odbywały 140

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

się tylko mecze footballu i rozdawanie dyplomów. Nic więcej. Minęłam główne boisko i przyswajałam okolicę. Dziewiczo metalowe trybuny otaczały obszar gry, profesjonalne światła były gotowe na wieczorne rozgrywki oraz imponujące stoisko spikera, trochę powyżej ziemi. Lokalne radio nadawało miejscowe i wyjazdowe mecze Lwów. To było małe miasteczko w Indianie, ale football był wielkim wydarzeniem. Byłam przyzwoitką na moim pierwszym meczu piątkowego wieczoru i zostałam ostrzeżona, że zostanę otoczona przez masę ludzi. Wszyscy z Zionsville będą tam wraz z wieloma fanami i rodziną z drużyny przeciwnej Fishers. Jak tylko zbliżałam się do drużyny reprezentującej szkołę, cheerleaderki były z boku, ćwicząc swoje układy podczas przerwy. Cammie i Stephanie, obie trzecioklasistki, parsknęły kiedy zbliżyłam się do drużyny. Kilku graczy również mnie zauważyło, gdy piski i gwizdy wzrosły bliżej mnie. Chłopcom nie spodoba się moja obecność, ale mogli być tak wkurzeni jak tylko chcieli na moje wtrącenie. Landon i Dean olali moją karę po szkole i miałam całkiem dobrą myśl, gdzie zamiast tego poszli. Nic dziwnego, że bali się gniewu swojego trenera przegapiając trening bardziej niż omijając mój szlaban, ale to nie oznaczało, że miałam zamiar to po prostu przepuścić i przyjąć na klatę. Nie było takich szans. Głośny gwizd i głębokie ryki pochodziły od drużyny. Natychmiast ucichły i spojrzeli w dół kiedy Tommy Stone przeszedł przez swoich zawodników w moim kierunku. 

Pani Harris. Jak się dzisiaj masz? – Trener Stone był żonaty z Sam. Był dla

mnie uprzejmym i miłym, ale agresywnym i karzącym trenerem. W rzeczywistości, liczyłam na to. Uśmiechnęłam się do Tommy’ego kiedy podszedł do ogrodzenia, gdzie stałam. Był podeszłym trzydziestolatkiem z mocnymi czarnymi włosami, które łysiały na tyle. Nosił czapkę z daszkiem i okulary, które były połączone grubym sznurkiem, tak by

141

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nie mógł ich zgubić podczas jednej ze swoich tyrad. Sam powiedziała mi, że się tak zdarzało, gdy ktoś przegapił akcję lub biegł do słupka40, częściej rozgramiając przejście… cokolwiek to cholera znaczyło. Tommy był krępym i średniego wzrostu mężczyzną, ale wyglądał jakby z łatwością mógł rzucić każdym swoim graczem o ścianę. Co było, dokładnie tym, na co liczyłam. 

Trenerze Stone. – oparłam się o ogrodzenie, gdy pochylił się na bok do mnie

po drugiej stronie. – Mam pewne wychowawcze – głównie związane z szacunkiem – problemy z kilkoma twoimi starszymi graczami. W rzeczywistości, dzisiaj nałożyłam karę na Deana Goldsmitha i Landona Washingtona, ale się nie pojawili. Są tutaj, prawda? 

Na pewno tutaj są. Sam powiedziała mi, że te mięśniaki ci przeszkadzają. Będę

bardziej niż zadowolony pomagając ci skończyć to właśnie teraz. 41 – Wyglądał na naprawdę wkurzonego, i to nie tak, że go zirytowałam jak się obawiałam. Był mężczyzną, który wymagał szacunku i żądał by jego chłopcy szanowali każdego wokół nich przez cały czas. Drużyna obserwowała naszą rozmowę kiedy trener wskazał na chłopców. Gwoli uczciwości, Landon nie lekceważył mnie w klasie i w rzeczywistości bronił mnie przed komentarzami Deana, ale zdecydował się opuścić karę, i nie mogłam pozwolić by przeszło mu to płazem. Nie mogłam pokazać, bez dobrego powodu, że traktuje go z ulgą lub czynię wyjątek w jego wypadku.

40 41

daj im popalić!!! ;D

142

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ponadto, mógł nie być dla mnie nieuprzejmy, ale dla innych uczniów w przeszłości był i wciąż byłam tak wściekła na niego za okłamanie mnie. Ściągnął swój kask kiedy biegł, jego szczęka była mocno zaciśnięta w gniewie. Uśmiechnęłam się, trochę zdenerwowana bo nie byłam do końca pewna, co miało się wydarzyć i wzruszyłam na niego ramionami. To było to samo w połowie-zażenowane wzruszenie ramionami, które posłał mi w pierwszym dniu szkoły. Potrząsnął na mnie głową i na koniec uśmiechnął się wiedząc, że zasłużył na to, co nadchodziło. Gwałtownie odetchnęłam, gdy zobaczyłam ten uśmieszek. To był ten sam, który miał na sobie zanim mnie całował. Powódź wspomnień biegała we mnie i nagle chciałam błagać Tommy’ego by nie ukarał go zbyt surowo. Tommy przywołał Deana i Landona do ogrodzenia i ustanowił kary dla każdego z nich za lekceważenie, zagroził usunięciem z gry i przypisał im dodatkowe godziny w siłowni przez następnie dwa tygodnie. Następnie zmusił ich by mnie przeprosili i wysłał na przebieżkę, kiedy reszta drużyny krzyczała na nich obelgi i rzucała piłkami nad ich głowami. Nie było żadnych granic jeśli chodziło o liceum w Indianie. Tommy przyrzekł mi, że pogada z nimi w bardzo zły sposób i wylewnie mu podziękowałam, czując jakąś winę, ale przede wszystkim kontrolę nad moim życiem po raz pierwszy od wielu tygodni.

Homecoming w Akademii Zionsville było ogromną udręką. Podczas, gdy same tańce były w sali gimnastycznej, dzieciaki traktowały go jak mini bal. Nie mówiąc już o uczestniczeniu wielu tancerek ze szkoły, nie mogłam uwierzyć, że uczniowie podjeżdżali limuzynami. Dziewczyny z profesjonalnie zrobionymi włosami i wystrojone w cekinowe sukienki. Wysportowani chłopcy mieli nowe strzyżenia lub

143

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

włosy najeżone żelem a także dopasowane garnitury. Kula disco obracała się przy suficie siłowni, powodując tęcze kolorowych świateł rozprzestrzeniających się wokół podłogi. Tani DJ stacjonował pod jedną z obręczy w koszykówce i miał maszyny z mgłą tworzące chmury śmierdzącego, spalonego, plastikowego smrodu w powietrzu. Tegorocznym tematem była Dżungla, więc kilka klas artystycznych namalowało sceny z tłem lasów tropikalnych i lwy, słonie oraz małpy. Chodziło o cały uczniowski budżet, który został przeznaczony na tańce. Balony i serpentyny były uznawane za ‘fantazyjne’ dekoracje, które zostały zachowane od Balu Pierwszaków. DJ grał piosenkę Katy Perry, Roar a impreza trwała. Żadne przekąski czy napoje nie były dozwolone wewnątrz siłowni, ale minęłam stoły z napojami gazowanymi i chipsami do kupienia w korytarzu. By nie zapełniać przestrzeni na tańce, tylko jeden zestaw trybun był ustawiony i te ławeczki już zdążyły wypełnić się uczniami, których rodzice niewątpliwie zmusili do udziału w tańcach wbrew ich woli. Pomachałam do kilkorga moich pierwszaków i przyjęłam rolę przyzwoitki. Przydzielono mi miejsca przy siłowni, najbliżej wejścia. Miałam nadzorować niższą, lewą część siłowni, podczas, gdy inny nauczyciel monitorował górną część lewej strony, drugi niższą prawą i tak dalej. Każdy z nas miał mieć również oko na łazienki, bar z przekąskami lub parking podczas tańców. Podczas mojej odprawy, byłam zaskoczona tym, jak niewiele interwencji musiałam zastosować na potańcówce. Nie mniej jednak, były bójki, alkohol, broń, nagość czy rzeczywista rozpusta którą mogłam znieść i uśmiechać się. Znając moich uczniów, będą dzisiaj dążyć do nagości i cudzołóstwa do absolutnego limitu. Z mojej pozycji, widziałam wszystkich uczniów wchodzących w słabo oświetloną salę gimnastyczną. Jak ktoś mógł przewidzieć, drużyna futbolu była szczególnie hałaśliwa. Po prostu cieszyli się wygraną nad ich największym konkurentem.

144

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Zmierzali po mistrzostwo Stanów w kilka tygodni i czuli się bardzo pewnie. Landon zdobył dwa przyłożenia podczas gry, jedno z nich było niesamowicie chwycone jedną ręką, zasługując by być w Sports Center42 – przynajmniej tak mówili nauczyciele w salonie. Personel również mówił o tym, jak dobrze Dean i Landon grali ze sobą razem. Widziałam to na własne oczy, tydzień wcześniej, podczas meczu, którego pilnowałam. Tak bardzo, jak myślałam, że Dean był wrzodem na tyłku, był naprawdę dobrym rozgrywającym. Obserwowanie Landona skaczącego w powietrzu i łapiącego swoje podanie było niesamowite. Wyglądał na upartego, szczupłego i wysportowanego. Trudno było nie wyobrażać sobie tych dużych rąk na mnie kiedy widziałam go łapiącego piłkę. Szczęściara z tej piłki43. Uczniowie Zionsville wlewali się do sali kiedy muzyka pulsowała przez głośniki. Pary przylegały do siebie, grupka pierwszaków niezręcznie tańczyła a samotnicy stali po bokach. Poruszałam się w rytm muzyki, wygładzając sukienkę i już żałując mojego wyboru by założyć szpilki, gdy będę stać przez kolejne trzy godziny. Sam poinformowała mnie, że nauczyciele ubierają się na tańce zwyczajnie, więc wybrałam prostą czarną sukienkę, która przylegała do ciała ale była gładka.

42

Program sportowy na ESPN

43

145

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Założyłam również olśniewające – naprawdę niewygodne, czarne skórzane szpilki44. Szybko dołączyłam do Amy, która trzęsła się z podniecenia. – Kocham twoje buty, Panno Harris! 

Dzięki, Amy! Choć są zabójczo niewygodne. Zgaduję, że nie będę siedziała

przy jakimś punkcie. Niedobrze. Jesteś tutaj z kimś? Amy spojrzała na swoje czerwone satynowe czółenka i zmarszczyła brwi. – Nigdy wcześniej nie byłam na randce. Ale i tak chodzę na każde potańcówki. Mama mówi mi, bym poszła. Wspaniałe wspomnienia czy coś. – spojrzałam zakłopotana gdy obserwowała pary w wolnym tańcu w pomieszczeniu. Sama nie miałam własnych wspomnień z liceum i zastanawiałam się, dlaczego nie byłam na tyle pewna siebie jak Amy, by przychodzić na tańce. Chciałam rozluźnić się i żyć troszkę bardziej w moich młodszych latach. W moich starszych latach. Okej, przez wszystkie lata. 

Ma rację, Amy. Myślę, że to dobrze, że uczestniczysz w potańcówkach, nawet

bez randki. Nigdy nie żałuj takiej szansy i przychodź jak najczęściej. Plus, teraz mogę zobaczyć przyjazną twarz. To dla mnie zwycięstwo! – ogromny uśmiech rozprzestrzenił się na jej okrągłej twarzy i nie mogłam powstrzymać mojego własnego. Akademia Zionsville miała zaszczyt bycia szkołą z FALS45. FALS albo Funkcjonalne i Naukowe Wsparcie, był programem, który oferowało kilka szkół w

44 45

chodzi o to, że są takie przeplatane z paskami :) Functional and Learning Support

146

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

stanie, tak, aby uczniowie ze specjalnymi potrzebami mogli znaleźć właściwą równowagę edukacyjną dla ich szczególnej sytuacji. Część uczniów w tym programie uczyła się podstawowym ‘umiejętności życiowych’ w swojej klasie ze specjalnym pedagogiem, a następnie dołączała do reszty populacji szkolnej na zajęcia, takie jak wychowanie fizyczne, sztuka i muzyka – często z przypisem ‘kumpel’. Uczniowie w programie FALS cieszyli się byciem częścią Akademii Zionsville. Wiedziałam, w sposób jednoznaczny, że było szersze grono uczniów, którzy byli szczęściarzami – jeśli tylko otworzyliby się na doświadczenia. Inni uczniowie FALS, jak Amy zostali przeniesieni na akademickie zajęcia z pomocą nauczyciela zapewniającego im indywidualne wsparcie. Amy musiała dawać sobie radę z dokuczaniem uczniów, byciem ignorowaną lub dziecinną przez nauczycieli i przechodząc do liceum bez prawdziwego przyjaciela. Mimo to, wytrwała. Wciąż dążyła do coraz większej niezależności i pokazywała nam wszystkim, że nie zatrzyma się dopóki tego nie osiągnie. Byłam nią zachwycona – i mogłam nauczyć się od niej cholernie dużo. Amy jak Evie, również kochała przebierać się i mieć na sobie mocną, czerwoną sukienkę z cekinami z czerwonymi szpilkami. Jej jasno czerwona szminka powiększała szczęśliwy uśmiech i obserwowałam radośnie jej taniec, tańcząc sama ale z pasją. Amy była kolejnym, doskonałym przykładem odwagi. Potrzebowałam mieć na sobie jasną szminkę, świecącą sukienkę i tańczyć. Życie jest zbyt krótkie by przegapić szansę zatańczenia. Co zatem mnie powstrzymywało? Więcej hałaśliwych okrzyków ogłosiło przybycie reszty drużyny futbolowej i ich randek. Przeskanowałam tłum, chcąc zobaczyć Landona i będąc wściekła na siebie za bycie wciąż troskliwą. Wszedł, ubrany od niechcenia w porównaniu do innych chłopców, w spodnie

147

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

khaki46 z białą koszulą i krawatem. Spotkał mój wzrok i skinął na mnie kiedy uśmiechnęłam i poczułam się zawiedzona, że nie mogę swobodnie pogratulować mu jego gry. Cammie ściskała jego rękę i przyciągnęła go bliżej siebie. Opięta przy skórze, srebrna sukienka, którą ubrała miała niskie wycięcie z przodu i była bez pleców. Cammie zadbała o to, by wszystkie oczy były zwrócone na nią a jej intencje z Landonem były krystalicznie jasne. Thrift Shop, popularna piosenka Macklemore, zaczęła grać i poruszałam się odrobinę w chwytliwym rytmie dopóki tego nie zobaczyłam. Moja szczęka opadła. Czy ja miałam halucynacje? Cammie wspięła się na Landona, owijając swoje nogi wokół jego bioder i przyciskając się – kopulując, naprawdę – na nim. Uśmiechnął się do niej i szepnął jej coś do ucha. Żółć wzrosła w moim gardle. Kilka minut później, grała piosenka Blurred Lines47 Robina Thicke i uczniowie krzyknęli i zaczęli tańczyć w małych grupach. Ironia tytułu utworu mnie nie zmyliła. Jak to się stało, że mimowolnie pozwoliłam niewyraźnym liniom być między moim prywatnym i zawodowym życiem wciąż mnie zadziwiało. Spojrzałam by sprawdzić Amy i zauważyłam, że wciąż była sama, ale dziko tańczyła w bicie. Kiedy znowu się odwróciłam, zostałam otoczona. Dean, Jon i Ricky tańczyli brutalnie wokół mnie w kółku. Nie dotykali mnie, ale wystawiali swoje biodra do przodu, histerycznie w śmiechu. Zmarszczyłam brwi, czując oszołomienie,

46 47

Czyli takie jasne: Niewyraźne linie

148

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

kiedy Dean pochylił się bliżej. 

Bardzo przepraszamy za to, jak rozpoczął się rok, Pani Harris. Po prostu się

bawiliśmy. Wszyscy jesteśmy podekscytowani byciem przypisanym do najgorętszego nauczyciela w szkole. Będziemy się zachowywać, naprawdę – obiecuje. – mrugnął i kontynuował swój szalony taniec. Nie mogłam powstrzymać śmiechu na ich dzikie ruchy. Musiałam im to oddać – nigdy nie przekroczą granicy, ale wywoływali dość nieprzyjemną scenę. Landon ostrożnie obserwował grupę, wciąż będąc ciasno owiniętym wokół Cammie. Kiedy myślałam, że umrę ze śmiechu i umartwienia, pojawiły się dwie ręce i owinęły się wokół mnie w ciasnym, ochronnym uścisku. Odwracając się zauważyłam, że trzyma mnie Ford. Wyraz twarzy Landona zmienił się z zabawnego na wzburzony kiedy rozplątał się z pazurów Cammie i zbliżył się do grupy. Ford pochylił się i szepnął mi do ucha – Jestem by cię uratować, Pani Harris. Uśmiechnęłam się i puścił mnie, kładąc swoją rękę na moim ramieniu. 

Łapy precz chłopcy. Prawdziwy mężczyzna jest obecny.

Dean, Ricky i Jon wystartowali by znaleźć swoje randki, wyjąc z rozrywki, podczas, gdy Landon ze wściekłością patrzył się kiedy Ford skoncentrował się na nim. 

Jakiś problem, Panie Washington? Nie jesteś chętny by wrócić do swojej

randki? Widziałem cię. Twój sposób tańczenia jest nielegalny w większości stanów. – Ford patrzył chłodno na Landona, wyzywając go i zerknęłam ponad by zobaczyć Cammie wpatrującą się we mnie. Landon odwrócił się bez odpowiedzi na zaczepkę Forda i złapał Cammie. Przycisnęła się do niego i zaczęli kołysać się, intymnie do muzyki. 

Może później drink, Emma? Chciałbym przedstawić ci wszystkie dobre

szkolne plotki – Ford szepnął mi do ucha. Śmiało, podniosłam oczy by zobaczyć Landona wciąż patrzącego na mnie. Było zbyt niebezpiecznie. Żadne z nas nie mogło przestać się szukać nawzajem. To musiało się skończyć. 149

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nie mogę, Ford. Muszę jakoś dostać się do domu. Ale dziękuje za pomoc.

Ponownie mnie uratowałeś. Zaczęła grać wolna piosenka i Ford zaprowadził mnie bliżej na parkiet. – Odpłacisz mi się jednym szybkim tańcem? – Ford przeniósł moje ręce w górę na jego ramiona, podczas, gdy swoje delikatnie położył na moich ramionach. Byliśmy zaprzeczeniem tego, jak tańczyła reszta uczniów. To było bardzo cnotliwe i odpowiednie, ale wciąż byłam zdekoncentrowana. Nie chciałam tańczyć z Fordem. Nie chciałam z nikim tańczyć. Patrząc ponad ramieniem Forda, Landon poruszał Cammie tak, że widziałam jej plecy i mógł swobodnie nas obserwować. Wyraz zdrady na jego twarzy był dla mnie prawie komiczny. Z wyjątkiem tego, że nic w rzeczywistości nie było śmieszne. Mógł być tak zazdrosny lub zły na mnie jak bardzo tego chciał. Nie zrobiłam nic złego. Nie skłamałam. Nie prosiłam Forda o taniec. Już dłużej nic dla siebie nie znaczyliśmy. Oderwałam się od jego gniewnej miny i zerknęłam na Amy ponad moim drugim ramieniem. Chwiała się sama w piosence, ale posłała mi kciuki do góry i uśmiech. Musiałam zapamiętać to, co mi pokazała. Nigdy nie powinnam odwracać się od okazji zatańczenia. Piosenka skończyła się i głośny rap zaczął przebijać się nad tłumem. Ford ścisnął moje ramię i mrugnął wycofując się, zmierzając na drugi koniec sali gimnastycznej. Wkrótce zostałam zwolniona z moim gimnastycznych obowiązków i zaczęłam sprawdzać każdą dziewczęcą łazienkę. Teraz to było moje zadanie by upewnić się, że żadna dziewczyna nie walczyła, piła, paliła czy też brała coś w łazience. Po spędzeniu kilku minut w zatłoczonym pomieszczeniu, które śmierdziało perfumami i lakierem do włosów, byłam zadowolona że to tylko jeden dramat, a nie nielegalne rekwizyty. Wychodząc z powrotem na korytarz, wpadłam prosto na spoconą klatkę piersiową Landona. Dlaczego zawsze wpadałam na niego? I dlaczego zawsze pachniał tak dobrze?

150

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Moja mama ciągle mówiła mi jak byłam dzieckiem, bym nie patrzyła się w ziemie kiedy szłam. Teraz widziałam nieśmiałą rzeczywistość zachęcającą by wpaść na ścianę człowieka. 

Oooh… przepraszam, Landon, właśnie tam sprawdzałam. – złapałam się jego

przedramienia kiedy niezdarnie się zatoczyłam. 

Mam cię. – przytrzymał mnie po czym spojrzał na mnie z irytacją.



Dzięki. – cofnęłam się kilka kroków i wygładziłam sukienkę. Odległość i

kontrola. Odległość i kontrola były tym, czego potrzebowałam będąc wokół niego. 

Co robisz z Fordem? – cicho zapytał, ale z wyczuwalnym niesmakiem.



Jestem dorosła. Wolno mi rozmawiać z innymi dorosłymi. Powinnam zapytać,

co robisz z Cammie? A może powinnam zapytać, czego nie robisz? – szepnęłam z równą pogardą. Jego biała koszula była wyciągnięta ze spodni a jego krawat poluźniony, nie ulegając wątpliwościom, że to sprawka rąk Cammie. 

Nie musisz o mnie dbać, PANI Harris. – zawrzał kiedy podkreślił Pani w próbie

wyśmiania mnie. 

Ty również. – odwróciłam się i szłam w dół korytarza do mojej klasy by wziąć

torebkę. 

Czekaj. – Landon chwycił mnie za rękę i obróciłam się wokół, odrywając się

od jego uścisku. 

Landon, proszę. Ktoś może cię zobaczyć. Musisz iść. Masz randkę a ja mam

obowiązki. – zaczęłam się pocić kiedy moja panika wzrosła, a on stał naprzeciwko mnie zdyszany. Pot spływał mu po twarzy kiedy go wytarł. 

Emma, muszę z tobą porozmawiać, nic się nie wydarzyło z Cammie. Ona

chciała, ale do niczego nie doszło. – ugiął kolana, próbując nawiązać ze mną kontakt wzrokowy. Odwróciłam wzrok, nie chcąc tego słuchać. Gdybym spojrzała w te oczy, moje determinacja by osłabła. 151

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nie musisz się przede mną tłumaczyć. Jestem twoją nauczycielką, niczym

więcej. Szłam korytarzem z Landonem uważnie podążającym za mną. 

Wierz mi lub nie, ona nie jest osobą, której chce – delikatnie wymamrotał.

Odwróciłam się do niego, marszcząc brwi kiedy DJ ogłosił ostatnią piosenkę dzisiejszej nocy. 

Lepiej idź zatańczyć ze swoją dziewczyną. Nie chcę byś był sam na

Homecoming, Panie Washington. Jesteś na to zbyt popularny. – potrząsnęłam głową kiedy minął mnie z głośnym jękiem. Ostatnia piosenka skończyła się a uczniowie zaczęli opuszczać salę. Cammie była owinięta wokół ramienia Landona, ale Landon zatrzymał się w drzwiach, zauważając Amy z uśmiechem. Zesztywniałam, chcąc pobiec i ją ochronić. Landon powiedział coś po cichu do niej, a ona spojrzała w górę na niego z rozpromienionym uśmiechem. Przeniosłam się za słupek kiedy on i Cammie wyszli a potem dogoniłam Amy kiedy szła w kierunku samochodu jej mamy. 

Amy, co powiedział ci Landon Washington? Czy był dla ciebie niemiły?

Na początku nieśmiało spojrzała, ale wtedy radośnie powitała mój wzrok. – On powiedział, że byłam najładniejszą dziewczyną w pomieszczeniu. Moja suknia była najładniejsza! Mimo to uśmiechnęłam się kiedy poczułam, że mój żołądek opadł. Był tym dobrym facetem w którym się zakochałam tego lata. To był Landon, którego znałam. Dlaczego nie mógł być w college’u? Dlaczego nie spotkaliśmy się w innym czasie? I dlaczego życie musi czasami okazywać się takie złe??? Lekcja życia: Czas może być do dupy, gdy wszystko inne zawiedzie – ale nigdy nie przegap okazji do tańca.

152

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta pierwsza Landon TRZYMAŁEM rękę w górze by zapukać do jej drzwi i zatrzymałem się. Czy słusznie postępowałem? Chciała, bym dał jej spokój. To było mało powiedziane. Zapukałem… i czekałem. Jeśli spojrzy w wizjer, zauważy, że jestem pijany. Otwórz te cholerne drzwi, Emma. Ostatnie miesiące w szkole były piekłem. Moi przyjaciele byli debilami. Wiedziałem o tym, ale wcześniej mi to nie przeszkadzało. Oni po prostu nigdy nie uwzięli się na kogoś, na kim mi zależało. I nie czepiali by się jej, gdyby wiedzieli jak się czuję. Nie mogłem zwrócić im pieprzonej uwagi. Nie mogłem powiedzieć cholernego słowa, bo coś by podejrzewali. Do tej pory, trzymałem Deana daleko od tego. Wiedział, że moja ‘letnia zdobycz’, jak ją nazywał, była dziewczyną o imieniu Emma. Nigdy nie poznał jej nazwiska. A faceci znali naszą nauczycielkę od ekonomii jako Panią Harris. Nie znali jej imienia. Nie dlatego, że myślałem, iż przez chwilę Dean zdradzi moje zaufanie jeśli by wiedział. Ale musiałem zrobić wszystko, co możliwe by chronić Emmę i jej rodzinę. Oglądanie jej każdego dnia w klasie było torturą. Jej cudowny tyłek był ukryty w tych profesjonalnie wyglądających spodniach, w czymś, gdzie nikt nie mógłby znaleźć seksowności, ale wiedziałem, co było pod nimi. To była ona. Ona. Boże, chciałem jej. Czasami, kiedy sięgała po kilka książek na górnej półce, jej koszula podnosiła się tak delikatnie. Pokazywała trochę swojej miękkiej skóry a ja drżałem. 153

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Pamiętałem jak to było czuć tą skórę kiedy ją pocierałem i smakowałem, kiedy ją lizałem. A potem, nieuchronnie dzwonił dzwonek i byłem zmuszony by myśleć o Cioci Agnes. O tym, jak opuszczała łazienkę ze szlakiem papieru toaletowego wciśniętego do jej dresów… i proszenia mnie bym to usunął dla niej… Tak. Robiłem to. Było dobrze. Erekcja spuszczona z powietrza. Ponownie zapukałem, tym razem trochę głośniej do drzwi. Musiałem dzisiaj z nią porozmawiać. To nie mogło czekać. Chciałem jej powiedzieć, że starałem się nie iść na Homecoming. Powiedziałem Deanowi, że nie zamierzam iść. Ale, jak zawsze, Dean zrobił się podejrzliwy. W tym roku w ogóle nie ciągnęło mnie do dziewczyn. Nie byłem spiknięty. Nawet o tym nie myślałem. I to było… niespotykane. Uderzył mnie w tył głowy kiedy powiedziałem mu, że nie zamierzam iść na tańce. Ale później, uświadomiłem sobie, że nie mogłem ukrywać się przez cały rok. To nie było tak, że moim rodzice nie chcieli mnie w domu w sobotni wieczór by grać z nimi w gry planszowe. Musiałem zrobić dobre wrażenie na potańcówce lub moi przyjaciele zaczęliby zadawać pytania, na które nie chciałem odpowiedzieć. Więc, poszedłem na te głupie tańce i ona tam była. I co ona miała na sobie? Wyglądała cholernie gorąco w tej obcisłej sukience i ‘pieprz mnie’ butach. Jak to mógł być strój przyzwoitki? Czy ona naprawdę nie miała pojęcia, jak oddziaływała na facetów? Cammie przykleiła się do mnie jak striptizerka do swojej rury i nic nie czułem. Nada. Potem, zobaczyłem Emmę i tuż na środku sali gimnastycznej byłem zmuszony do wyobrażenia sobie ciotki Agnes z ostatniej niedzieli, kiedy zapomniała narysować sobie lewą brew. Miałem naprawdę dobry widok kiedy podeszła do mnie ze swoim wielkim, soczystym buziakiem. To było jakieś straszne gówno. A ten dupek Ford? Czy naprawdę chciał wszystko spierdolić? Musiał oddalić się

154

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

od mojej dziewczyny. Przysięgam na Boga, prawie przyłożyłem temu staremu draniowi. Jak tylko moja wściekłość przechodziła przez te myśli, łańcuch z drzwi został zdjęty i wstrzymałem oddech. Drzwi odrobinę się otworzyły i te wielkie zielone oczy spotkały moje. 

Co do cholery, Landon?

Pchnąłem drzwi i wkroczyłem. – Jeśli nie chcesz, żeby ludzie wiedzieli, że tu jestem, nie walcz ze mną w korytarzu! Jak tylko przeszedłem przez drzwi, zamknąłem je i zrobiłem krok bliżej w jej stronę. Musiała właśnie brać prysznic. Jej wilgotne włosy wisiały proste a zapach wanilii emanował z jej ciała. 

Cholera. Co ty tutaj robisz? – wyszeptała, by Evie się nie obudziła.



Muszę porozmawiać z tobą przez pięć minut, a potem zniknę. – szepnąłem jej

do ucha, a następnie cofnąłem się z ostrym wdechem kiedy zobaczyłem, co miała na sobie. – Słodki Jezusie. – Nie mogłem się powstrzymać. Położyłem rękę na jej szyi, a następnie przebiegłem palcami w dół po boku jej ciała. Zadrżała od mojego dotyku, ale zdanie sobie sprawy z tego co miała na sobie, rozjaśniło jej twarz. Patrzyłem na jej rumieniec oraz bawełnianą koszulę nocną. Była na cienkich paseczkach i kończyła się powyżej kolan. Jakby ledwo co pokrywała ziemię obiecaną. Myślała, że będzie dzisiaj sama, ale nie była… i wyglądała nago. 

Landon, nie… - wyszeptała tak słabo, że oboje wiedzieliśmy czego nie miała

na myśli. Przyciągnąłem ją do swojego ciała, tak, by mogła poczuć moje szybsze bicie serca, poczuć jak bardzo podobało mi się jej ponownie zobaczenie. Jej pierś unosiła się przy mojej i wiedziałem, że mam tylko tą szansę by mieć jej uwagę. 

Musisz wiedzieć, że nie jestem z Cammie. Wszyscy poszli na after-party a ja

wykręciłem się. Mówię poważnie, Em. Nigdy nie umówiłbym się z kimś innym. Będę czekać na nas. 155

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu



Czekać na co, Landon? – odsunęła się, marszcząc brwi ze zdezorientowaniem.



Na nas. Ciebie. Mnie. Nie będę się umawiam, pieprzył, nic – dopóki nie

skończę szkoły i będę mógł cię mieć. – pogłaskałem ją po policzku i pochyliłem się by ponownie ją powąchać. Chciałem rozkoszować się każdą sekundą z nią. Na chwilę zamknęła oczy a potem pokręciła głową. 

Nie bądź śmieszny. To jest twój ostatni rok i musisz rządzić tą szkołą. Musisz

się umawiać i dobrze się bawić. To naturalne. Musisz ruszyć dalej, Landon. Ja tak zrobiłam. 

Naprawdę nie masz pojęcia, co nie? – cofnąłem się i szarpnąłem moje włosy ze

zdenerwowanym westchnieniem. – Nie oszukiwałaś mnie. Poznałem prawdziwą ciebie tego lata. Znam cię i JESTEŚ warta czekania. Myślę, że czujesz to w ten sam sposób. Jesteś po prostu zbyt przerażona, by to przyznać. – położyłem ręce na jej ramionach i zajrzałem w jej oczy, szukając akceptacji i zrozumienia. 

Landon, to się nie zdarzy. Nie będziesz na mnie czekał. Nie przegapisz

dołączenia do college’u oraz do osób z bractwa w przyszłym roku i całej tej zabawy, którzy mają chłopcy w twoim wieku. Nie pozwolę ci, byś ominął te doświadczenia. Więc, po prostu to zrozum. Ponownie przyciągnąłem ją do siebie i mocno ją przytrzymałem. – Możesz mi mówić co mam robić w klasie i na korytarzu, na parkingu, na tańcach i podobno nawet na boisku do futbolu, ale sam podejmuje decyzje dotyczące mojego życia. Poczekam na nas. Naprawdę nie masz nic do powiedzenia w tej sprawie. Nie odpowiedziała, po prostu stała tam w cienkiej koszuli nocnej. Objąłem jej twarz obiema rękoma. Musiałem ją pocałować. Minęło tak dużo czasu odkąd czułem to połączenie. Gdybyśmy się pocałowali, miałaby pewność, że to co powiedziałem, było prawdą i wiedziałaby o moim przekonaniu. Ale zamarła a potem odsunęła się. Nie chciała pozwolić mi bym ją pocałował – nie kiedy była moją nauczycielką. Zawsze była odpowiedzialna. Zawsze honorowa. I 156

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zawsze kontrolowała swoje emocje. Była najlepszą dziewczyną na świecie – nawet, jeśli cierpiałem z jej przykładnej moralności. 

Landon, masz rację. Nie mogę powiedzieć ci, jak masz się czuć, ale mogę ci to

powiedzieć. Absolutnie nic fizycznego nie zdarzy się między nami tego roku. Tak więc, jeśli tak chcesz spędzić swój ostatni rok, to proszę cię bardzo. Gdybym założyła się o pieniądze, powiedziałabym, że dość szybko zmęczysz się brakiem uwagi i tej całej zabawy z cheerleaderkami i dziewczynami w szkole, przyszły rok będzie zbyt trudny dla ciebie do zignorowania. Nie opuściłem swoich rąk z jej twarzy – zamiast tego, pochyliłem się jeszcze bliżej do jej ust. – Kocham cię. Cholernie cię kocham. Więc, uszanuje twoją prośbę i nie dotknę cię w tym roku. Ale nigdy nie zakładaj się o mnie, kochanie. Gram ostro i gram, by wygrać i obiecuję ci, że przyjdę trzydziestego pierwszego maja – Skupię się tylko i wyłącznie na wygraniu ciebie. Przycisnąłem czoło do jej zanim się odsunąłem. – Pamiętaj… to jeszcze nie jest nasz koniec. Zamknęła oczy kiedy wspomnienie mocno w nas uderzyło, ja mówiący Evie, że limit czasu dla niej i Garretta nie była racją w tamtym momencie. To była odpowiedź na ich wspólne życie razem, nie było nie; było jeszcze nie. I dokładnie to było dla mnie i dla Emmy. Jeszcze nie. Odwróciłem się do wyjścia, cicho zamykając za sobą drzwi. Kiedy zamek kliknął, powoli zsunąłem się w dół po drzwiach i usiadłem na ziemi, z zamkniętymi oczami, umysłem i kołataniem serca. Zrobiłem to. Wysłuchała mnie. Ale czy naprawdę mnie wysłuchała? Czy przedarłem się chociaż do tej upartej kobiety? Ciche walenie, trzy razy pod rząd, przedarło się od przeciwnej strony drzwi. Świadomość, że usiadła tak jak ja, przyciśnięta plecami po swojej stronie do drzwi, przytłoczona emocjami było ulgą. Walenie mogło oznaczać tylko jedno… Moja

157

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

dziewczyna usłyszała mnie głośno i wyraźnie i czuła to samo. Wiedziała, jak ciężka będzie reszta tego roku, ale będzie warto czekać. Lekcja do nauczenia: Gdy okażę się, że ta jedyna jest warta czekania? Poczekasz.

158

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta druga KOLEJNE DWA miesiące mijały tak, jak mogłam się tego spodziewać. Dean i jego towarzysze złagodzili swoje seksualne odniesienia – w obawie przed nudą czy strachem Trenera Stone’a – ale niektóre nieodpowiednie komentarze były kontynuowane. Mogłam to znieść. Po prostu musiałam ciężko pracować dla nich by nie zdali sobie sprawy, jak naprawdę byli zabawni. Landon stał się wzorowym uczniem. Zdawał się cieszyć ekonomią i jego stosunek do klasy był zupełnie inny, niż się obawiałam. Tak bardzo jak myślałam o tym, zaskoczył swoich kolegów i przyjaciół, nie bojąc się używać swojego mózgu w klasie. Miło było go zobaczyć myślącego głową, tą na ramionach. Stojąc przy tablicy, rysując wykresy popytu i podaży, dostrzegłam Ricky’ego Martineza śliniącego się na swojej ławce. Dean odpłynął myślami, a Stephanie i Cammie sms-owały prawdopodobnie ze sobą, pod ławkami. Fantastycznie. Były znudzone swoimi umysłami. 

No dalej, ludzie. To nie jest takie trudne. Pomóżcie mi. – zatrzymałam się i

przeskanowałam klasę, widząc brak zmiany na twarzach niezainteresowanych trzecioklasistów. 

Jon, stuknij Ricky’ego, proszę i obudź go. Kto może mi podać przykład z życia

między popytem a podażą? Pokażcie mi, że obchodzi was ekonomia, ludzie. – Nastąpiła radiowa cisza. – Wiem, że potraficie! Wiem, że was to obchodzi! – błagałam, z trochę większą desperacją. 159

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Spoglądając w górę, Landon miał na sobie rozbawiony wyraz twarzy i podniósł swoją rękę. Prawie upadłam do tyłu. Podczas, gdy Landon był bardzo dobrze wychowany i wyjątkowo wykonywał swoje zadania, inni faceci nie podnosili ręki. Nie uczestniczył w klasowej dyskusji. Nie był uczniem, który wykazywał aktywne zaangażowanie w klasie. Trochę mnie to wstrząsnęło48. Jon ponownie stuknął Ricky’ego w tył głowy i szturchnął Deana w żebra, kiedy dostrzegł podniesioną rękę Landona. Starałam się, naprawdę, ale nie mogłam powstrzymać zadowolonego uśmiechu na twarzy. – Landon, czy jest coś z czym chciałbyś się podzielić z klasą? Landon znacznie uniósł brwi zanim zaczął. – Cóż, prosiłaś o przykłady, Pani Harris. A ponieważ większość uczniów w klasie wygląda tak, jakby byli w dziwnej śpiączce, pomyślałem, że ci pomogę. 

Ależ proszę, Panie Washington. Proszę. – Oparłam się o biurko i

skrzyżowałam nogi. To powinno być dobre. Wydawał się dość pewny siebie, a to była trudne pojęcie do przekazania licealistom. Byłam niemal pewna, że pozostaną tak samo bezinteresowni dla niego jak dla mnie. 

Ludzie, to tak. Weźcie moją ciężarówkę49. – stękanie przeszło po całej klasie

kiedy wybuchł wrodzony, pierwotny instynkt w mężczyznach na wspomnienie dużego, seksownego-jak-cholera pojazdu Landona. 

Mój tata nie sprzedaje ich zbyt wiele w salonie. Są cholernie drogie. Przyszedł

do nas jeden pajac i zaproponował, coś koło, czterdziestu tysięcy za nowy. Mój tata bardzo chciał sprzedać ją facetowi ‘bo jak powiedziałem, szybko nie schodzą’. Rozglądając się po klasie, każdy facet agresywnie kiwał – zgadzając się z Landonem. Dziewczyny również wykazały zainteresowanie ochoczo słuchając, być może

nie

będąc

zmotywowane

dyskusją

o

ciężarówce,

ale

z

oczami

skoncentrowanymi na rosnącym entuzjazmie chłopców. Przez cały czas wszystko to 48 49

Aż zatęskniłam za szkołą ;( Pojawia się Raptor truck, chodzi tu o markę ciężarówki, no wiecie taką z górnej półki ;)

160

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

działo się w klasie ekonomicznej. 

Więc, mój tata powiedział, ‘Facet, podstawowy model, ogołocony i gówniany

jest jak czterdzieści cztery tysiące. Nie mogę sprzedać ci tego za czterdzieści. Zaryzykuje stratę.’ Koleś jąkał się przed daniem odpowiedzi. No wiecie, był bardzo napalony na ten model. Głośno odchrząknęłam i posłałam Landonowi ostrzegające spojrzenie za jego wulgarny język. Zapanował wrzask w klasie, ponieważ widocznie wszyscy faceci zgodzili się z tą ciężarówką. 

Ale, koleś nie wiedział, że tak naprawdę mój tata zarobi na sprzedaży, jeśli

zjedzie do czterdziestu dwóch tysięcy. To nie było tyle ile chciał, najzwyczajniej, ale i tak zarobiłby pieniądze. Więc, zaoferował facetowi czterdzieści trzy tysiące. Facet zrobił się szczęśliwy. Widzicie wszyscy, co tu się stało, że czterdzieści trzy tysiące było ceną, która obojga uszczęśliwiła. Podażą był jeden tysiąc dla tego kolesia, bo myślał, że mój tata chciał sprzedać go za czterdzieści cztery tysiące by osiągnąć zysk. Odszedł myśląc, że zaoszczędził dla siebie jeden tysiąc. Podaż jest jednym tysiącem ponieważ mój tata był w stanie zarobić dodatkowy tysiąc niżby potrzebował tego przy zarobieniu pieniędzy przy sprzedaży. Moje usta opadły kiedy chór ‘łapie to’ i ‘tak’ oraz ‘nareszcie rozumiem’ odbijał się echem po całej klasie. Landon zapalczywie uśmiechnął się dodając ‘Booyah 50’ w moim kierunku, zanim usiadł z powrotem w swojej zrelaksowanej pozie na tyle klasy. 

Dobrze

zagrane,

Panie

Washington.

Dziękuje.

–

Autentycznie

mu

podziękowałam i kontynuowałam moją lekcję równowagi rynkowej. Landon był mądry51 – i już nie bał się tego pokazać. Również ponownie nie przekroczył ze mną granicy. Przebywał z dala od mojego 50

Słowo używane w celu gwałtownego wyrażenia wielkiej radości, zwykle spowodowanej przez zwycięstwo lub innego rodzaju osiągnięcie. 51 żeby tylko, jakiś Einstein nam się trafił ;)

161

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

domu i uszanował granice w szkole. Usłyszał moje prośby by utrzymać naszą odległość i zaakceptował to. Chciałabym powiedzieć mu, że byłam zadowolona, ale tęskniłam za jego inteligentnym tyłkiem jak szalona. Ożywałam w klasie. Kochałam myśleć o humorystycznych historiach i przykładach do wyjaśnienia zarówno na historii i ekonomii zaciekawiając i dostrzegając moim nastoletnich uczniów. Załamywałam się od czasu do czasu, jak z moją lekcją podaży, ale częściej czułam się, jakbym była z nimi połączona. Pierwszacy, jak ja, popadali w rutynę w szkole i stawali się bardziej spokojni. Trzecioklasiści, większa część z nich, dojrzewała i uwielbiałam słuchać teorii na temat, dlaczego ekonomia była ważna dla nich i ich przyszłości. Zaskoczenie kogoś bardziej niż mnie nie było prawdą – bardziej zaskoczyłoby Ashley52 – że uwielbiałam nauczać w liceum. Tak bardzo jak bałam się i niechętnie opuszczałam college dla tej roboty, każdego dnia dobrze bawiłam się w mojej klasie. Budziłam się i byłam podekscytowana by nauczać. Tak zdecydowałam, rozsądnyzawód, nauczanie było moim powołaniem. Byłam prawie… szczęśliwa.

Czas Świąt w Zionsville był cały w wesołych nastrojach. Budynek został ozdobiony krzykliwymi, papierowymi drzewami, ozdobami i płatkami śniegu, a moi uczniowie nie mogli skupić się na niczym innym poza nadmiernie drogimi prezentami i przerwą od zajęć. Nawet trzecioklasiści byli odprężeni. To ten czas, zgadywałam. Przyjechałam do domu w Wigilię z torbami prezentów dla mojej mamy i Evie,

52

Jej współlokatorka z college’u.

162

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

dumna, że wreszcie mogłam sobie pozwolić dać im kilka miłych rzeczy. Przy drzwiach było małe, udekorowane drzewko. Podniosłam je i wniosłam do środka, zauważając przyczepioną notatkę.

O mój. Przycisnęłam notatkę do piersi i otarłam łzy. Nigdy nie miałam chłopaka robiącego coś miłego dla mnie na Boże Narodzenie czy wakacje przez całe moje życie. Nigdy nie otrzymałam kartki od własnego ojca. Chciałam go przytulić i podziękować. Czy ja do cholery żartowałam? Chciałam zrobić dużo więcej, ale nie

163

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mogłam. Najbardziej podobało mi się, że jego prezent był wyjątkowy. Typowi nastolatkowie daliby śmieciową biżuterię lub inne pamiątki, które lubiły dziewczyny. Prezenty, by zapamiętać, co dzielili wspólnie w przeszłości albo to co obecnie przeżywają. Prezent Landona oznaczał przyszłość. Przynajmniej był zwyczajny. Moja mama wdarła się przez drzwi, przyciągając za sobą Evie. – Emma! Emma! Mamy wieści! – Evie również była uśmiechnięta. 

Powiedz mi!

Mama wzięła głęboki wdech. – Właśnie opuściliśmy Agencję McMurphy. Evie została umieszczone w ALU53 i będzie pracować z Garrettem w supermarkecie! Przez cały czas, czekaliśmy na zatwierdzenie finansowania dla Alternatywnego Działu Mieszkalnego. Teraz, będzie miała swoją szansę na niezależność. 

O mój Boże! Eves! – przyciągnęłam ją w swoje ramiona, przytulając i

obracając, podczas, gdy łzy spływały mi po twarzy. Evie otarła moje łzy. – Jest dobrze, Emma. Nie wyprowadzam się aż do stycznia. Wciąż będziesz mnie miała przez jakiś czas. Mocno ją przytuliłam i pochłaniałam wyraz twarzy mojej mamy. Byliśmy tak szczęśliwe z powodu Evie i jej możliwości, ale również bałyśmy się. Wiedziałyśmy, że zmaga się z pamięcią i zdezorientowaniem z powodu Alzheimera, a teraz będzie poza naszą troską. Kto ochroni moją siostrę? Moja mama i ja robiliśmy to przez całe nasze życie. Teraz, mieliśmy przekazać tą odpowiedzialność komuś innemu. Całkowicie obcemu. Później tego wieczoru, po wspólnym zjedzeniu kurczaka na obiad, który razem przygotowałyśmy, wczołgałam się do łóżka z Evie by przytulić ją i pogadać. Dorastając, Evie musiała pracować nad swoimi umiejętnościami komunikacyjnymi i możliwością by wyraźnie mówić. Kiedy miała dziesięć lat a ja siedem, mama dała nam dyktafon i udawaliśmy, że byłyśmy reporterkami wiadomości. Pragnęłyśmy 53

Nie mogłam nigdzie znaleźć żadnego wytłumaczenia, mi się zdaje, że tu chodzi o jakąś pomoc w informacji ale mogę się mylić. Jeśli ktoś wie, to niech napisze w komentarzu bądź PW to zmienię ;)

164

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mówić o wydarzeniach w naszych szkołach, przyjaciołach, pogodzie a nawet o ulubionych programach telewizyjnych. Evie ciągle odtwarzała te nagrania, w kółko i w kółko, chichocząc i słuchając naszych rozmów. Jej nauczyciele nalegali, byśmy ten czas spędzali wspólnie, co znacząco pomoże jej możliwością do wypowiadania się. Nawet gdy podrosłyśmy, przez wiele nocy, jedna z nas wciąż wspinała się do łóżka drugiej dla naszych ‘raportów’. 

Eves, czy masz dzisiaj dla mnie raport? -

odwróciłam się bokiem i

pochwyciłam jej zachwycony uśmiech kiedy odwróciła się twarzą do mnie. 

Tanya jest debilką. Niczym poza stekiem bzdur. – grymas Evie się pogłębił

kiedy powiedziała mi o najnowszym nieporozumieniu z wrogiem z dzieciństwa, Tanyą. Zgrzyty między tymi dwoma były powszechnie znane w naszych nocnych raportach. Słuchałam i próbowałam zaoferować jakąś radę, ale przede wszystkim chciałam, by się tego pozbyła. 

Gdzie jest Landon? – pytała mnie Evie kilka razy w ciągu ostatnich miesięcy a

ja wciąż próbowałam uniknąć odpowiedzi. Domyśliłam się, że moje wiercenie wzmogło się. Naprawdę nie chciałam, by kłamstwa Landona wpłynęły na moją Evie. Nigdy wcześniej nie przyprowadzałam facetów. Ale tym razem zrobiłam to i naprawdę go polubiła, a teraz zawiodłaby się. 

Cóż, już się nie umawiamy. Okłamał mnie, Evie i to zraniło moje uczucia. Tak

naprawdę jest uczniem w mojej klasie. Nie jest w college’u. – obserwowałam zdezorientowanie na jej twarzy kiedy przetwarzała kogoś kto był fałszywy. 

Ale ty go kochasz. – szerokie oczy Evie spotkały moje kiedy przemówiła.

Rady Evie były dla mnie zawsze pięknie proste. I prawdziwe. Jak mogłam jej to wyjaśnić? Że można kochać kogoś, a następnie być zdradzonym, ale nadal go kochać, mimo, że nic nie może się zdarzyć. To byłoby zbyt przytłaczające dla niej. To przytłaczało mnie. – Myślałam, że tak.

165

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Znam twoje serce. Porozmawiaj z nim – stwierdziła stanowczo Evie kiedy

ścisnęła moją rękę. 

Nie mogę. Jestem jego nauczycielką. To nie jest właściwe. – kontynuowałam,

ale chciało mi się płakać na czystą, kochającą esencję jej wiadomości. Kiedy kogoś kochasz dzielisz to z nim. Kropka. Koniec historii. 

Nie możesz go ignorować. To złe. – po raz kolejny moja siostra przebiła się

przez warstwy bzdur i znalazła proste rozwiązanie. Byłam okrutna i dbałam o niego. Mógł się mylić, ale sposób w jaki go traktowałam nie był lepszy. Uśmiechnęłam się do niej i pocałowałam ją w czoło zanim wyszłam z łóżka. – Wiem, że to wydaje się być sposobem, ale czasami życie po prostu nie jest sprawiedliwe. 

Rozpracuj to, Emma. Jestem starszą siostrą. Wiem o wielu rzeczach. – wiele

razy podczas nastoletnich sprzeczek z przyjaciółmi, moja mama pytała mnie ‘Co by powiedziała Evie?’, co zawsze przypominało mi by dotrzeć do sedna sprawy – co tak naprawdę jest ważne. Moja starsza siostra dużo wiedziała. 

Wiesz o wielu rzeczach. Wesołych Świąt, siostrzyczko. – wyszłam z pokoju

Evie, zamykając za sobą drzwi i dołączając do mojej mamy na kanapie. Zgadywałam, że to była noc otwartej, szczerej rozmowy. Nalała nam po kieliszku wina i siedzieliśmy przy choince rozmawiając o przyszłości. 

Emma, mam zamiar starać się o jakąś pracę z normalnymi godzinami tak

szybko jak Evie się zaaklimatyzuje. Z tą akceptacją z agencji, która zapłaci za koszty Evie, będziemy w dobrej kondycji pieniężnej. Chcę byś przesłała swoją aplikacje do szkoły absolwenckiej w Kalifornii. Pokręciłam głową i wypiłam więcej wina. – Mamo, nie sądzę, że to dobry pomysł. Co jeśli będziesz mnie potrzebować? Co jeśli agencja nie pomoże Evie? Myślę, że powinniśmy trochę poczekać, by zobaczyć jak potoczą się sprawy zanim podejmiemy ważne decyzje. 166

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Emma, twoja siostra chcę tego. Pracowała przez całe swoje życie dla szansy by

być niezależną. Wiem, że to będzie trudne dla ciebie i mnie, ale zadba o siebie. Może nie tak, jak my to robiliśmy, ale będzie się pilnować. Jak tylko jej problemy zdrowotne nasilą się, pomoc, którą otrzyma wzrośnie. Nie będę już musiała martwić się o pieniądze czy kogoś by pilnował Evie. Będziemy mogli obserwować ją, a to zaowocuje dla wszystkich. Nie ma powodu, byś dłużej rezygnowała ze swoich marzeń. Skinęłam głową, wciąż czując niepewność. 

Chyba, że… jest powód, dla którego chcesz zostać? Może chodzi o…? O co

chodzi z Landonem? – zamknęłam oczy i przetarłam skronie. Wiele razy pytała o Landona, podobnie jak Evie. Wolałabym unikać odpowiedzi i zmieniać temat tak długo, jak tylko mogłam. 

Taa… Nie mówiłam ci o tym. Landon mnie okłamał. Tak w ogóle nie jest w

college’u. W rzeczywistości, jest trzecioklasistą w mojej ekonomicznej klasie. Oczy mamy rozszerzyły się i wzięła duży łyk wina. – Okej… Dlaczego miałby kłamać? Mama pozostawała spokojna i cierpliwa kiedy mówiłam jej o powodach Landona by kłamać i naszym porozumieniu, że nic nie stanie się tego roku. 

Ale ty nadal chcesz z nim być, prawda? To znaczy, ten rok jest skończony?

Emma, kilka miesięcy jest niczym w porównaniu z całym życiem. – brak wyroku nad sytuacją przez moją mamę był wzruszający. Ona zawsze miała na względzie dobro swojego dziecka w sercu. 

Lubię go, mamo, ale ma osiemnaście lat. Ma całe życie przed sobą. On nie wie

wystarczająco, by wiedzieć czy mnie chce. – usiadłam z powrotem na kanapie i rozłożyłam koc wokół nóg. Mama owinęła swoje ramiona wokół mnie i przyciągnęła do siebie.

167

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Kochanie, masz tylko dwadzieścia jeden lat. Również masz przed sobą całe

życie. To nie różni się tak bardzo od Landona. Posłuchaj, popełnił błąd kłamiąc. Ale skłamał, dlatego, że zrobił to dla ciebie. Spójrz na siebie! Nie możesz winić chłopaka. Emma, on jest trzy lata młodszy od ciebie. W życiu, to jest nic. Tylko w liceum jest to coś wielkiego. Dajcie sobie szansę. Jeśli jest gotów poczekać na ciebie ten rok, nie zamykaj drzwi. Oparłam głowę na jej ramieniu i ponownie zostałam pocieszona przez jej miłość. – Naprawdę tak myślisz? – Żałowałam, że nie powiedziałam tego szybciej Evie i mojej mamie. Dlaczego, tak długo ukrywałam przed nimi swój ból? Dlaczego zawsze byłam tak zamknięta? Czułam się, jakbym z powrotem była dzieckiem, który nie starał się publicznie uśmiechnąć. Jak wtedy, tak teraz wciąż ukrywałam swój ból i moje uczucia przed tymi, którzy byli mi najbliżsi. Nadszedł czas, by przestać to robić. 

Tym razem w przyszłym roku, on będzie w college’u, a ty będziesz w szkole w

Kalifornii i oboje będziecie mogli mieć udany związek na odległość. Może to nie zadziała. Może tak. Co złego jest w spróbowaniu? Słuchałam i przetwarzałam, nie będąc pewna, czy dobrze postępuje. Wiedziałam, że nie zaszkodzi złożyć podanie do szkoły i możemy zobaczyć co by się stało. Wszystko o czym mogłam myśleć, to pięć miesięcy długiego czekania. Znowu, chciałabym powiedzieć, że byłam cierpliwą osobą. Ucząc się trzymać i pozwolić życiu zaryzykować. Dzięki Evie, wiedziałam, że to kwestia czasu by pozwolić jej odejść dać jej wolność i długo wyczekiwaną niezależność. To pobudzało moje serce i duszę, ale to będzie jej prawdziwa szansa by naprawdę żyć. Lekcja życia: Niektórzy ludzie muszą żyć swobodnie swoją historią. Innych, musisz trzymać w pobliżu. 168

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Czy dobrze postępowałam odpuszczając bądź walcząc o Landona? To była lekcja, której jeszcze się nie nauczyłam.

169

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta trzecia FORD WIEDZIAŁ, że jest kiepsko u mnie z kasą i że biegałam na bieżni w siłowni niemal codziennie, więc przekonał mnie, bym była jego asystentką w Krytej Hali Lekkoatletycznej. W zasadzie nadzorowaliśmy uczniów biegających wewnątrz Akademii Zionsville każdego dnia po szkole. Styczeń i Luty był brutalny w Indianie. Każdego dnia był śnieg i lód, więc nie było bezpiecznie dla dzieciaków by biegać na zewnątrz a zimne powietrze było doskonałą receptą na zapalenie płuc. Wielu zapalonych sportowców w szkole biegało w hali by być w formie na wiosnę, więc nie byłam zszokowana widząc Deana i Landona na pierwszym treningu. Ford i ja zdjęliśmy nasze nauczycielskie stroje i każdy ubrał się w dresy i bluzy, kiedy trenowaliśmy. Landon wyciągał się i mówił Deanowi o nartach i imprezowaniu w Kolorado podczas przerwy. Nie zdawałam sobie sprawy, że się gapiłam, dopóki nie spojrzałam w górę i nie zauważyłam jego rozbawionego wyrazu twarzy. Odwracając głowę, speszona, starałam się skoncentrować na uczestniczeniu i rozdawaniu terminarzy spotkań. 

Więc, spiknąłeś się z jakąś gorącą laską podczas przerwy? – zapytał głośno

Dean Landona kiedy skończyli się rozciągać. 

Nie, nikt w Kolorado mnie nie zainteresował – odpowiedział Landon Deanowi,

ale spojrzał się na mnie jak tylko Dean popatrzył w dół.

170

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Co się z tobą dzieje? Z nikim się jeszcze nie spiknąłeś tego roku. Masz STD 54

czy coś? – Dean szturchnął Landona a Landon uderzył go w plecy. 

Skończyłem z licealnymi laskami. Zbyt dużo dramatu. Czekam na college w

przyszłym roku. I jestem czysty, palancie. – Landon szybko na mnie spojrzał, kiedy mówił do Deana a następnie posłał mu środkowy palec. Dean głośno się zaśmiał na gest, ale pokręcił swoją głową i odszedł. Spotkałam się z Billym, menadżerem naszego zespołu, aby przedyskutować stroje na spotkania. Billy miał autyzm, choć wysławiał się i był bardzo akademicki. Był zaangażowany w kwestie czysto społeczne. Miał trudności z rozmawianiem z innymi uczniami i często mówił rzeczy, które były szorstkie lub nieodpowiednie. Billy był uczniem drugiej klasy i miał ciężkie życie w szkole. Dzieci wyżywały się na nim, robiąc mu psikusa z majtkami wciśniętymi między pośladki, zrzucając jego książki i cały czas go popychając. Nie mogłam się doczekać, by złapać dupków, którzy mu dokuczali. Billy wyglądał jakby ważył sześćdziesiąt funtów 55 i nie miał więcej niż pięć stóp wysokości56. Nosił grube okulary i miał nastroszone, zaniedbane, brązowe włosy. Jego dżinsy były zawsze zbyt krótkie i obcisłe, a buty były zapinane na rzepy. Nie był zagrożeniem dla nikogo i wkurzyłam się na ludzi, którzy go torturowali za jego własne osobiste możliwości. Wpadł Landon kiedy siedziałam z Billym i przemówił do niego. – Cześć, Billy. Cieszę się, że jesteś w zespole. Billy spojrzał w kierunku sufitu i skinął głową, zajęty pracą nad swoim arkuszem kalkulacyjnym, unikając bezpośredniego kontaktu wzrokowego. Może i nie miał społecznego radaru, by złapać się na ten komentarz, ale z pewnością ja miałam. Uwielbiałam takiego Landona, który nie odwoływał się tylko do menadżera, ale odniósł się do niego jak do części całego zespołu. Landon miał to – dla kogoś jak 54

STD – sexually transmitted disease – choroba przenoszona drogą płciową 28 kg 56 1,52 m 55

171

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Billy, był blisko bycia częścią zespołu niż kiedykolwiek. Podczas, gdy inne dzieciaki patrzyli na niego inaczej, ponieważ nie był sportowcem i nie był w stanie związać się w łatwy, społeczny sposób, Landon chciał Billy’ego by do tego należał. Oczekiwał, że Billy stanie się częścią zespołu… i Billy tak postanowił. Wskazałam Landonowi stronę i cicho powiedziałam – Czy to jest osoba o której powiedziałeś mi na basenie? Uczeń, który jest samotnikiem? Billy siedział skrupulatnie logując się na strony, podczas, gdy moje ochronna, wewnętrza, starsza siostra pojawiła się i była przygotowana do walki. Landon skinął głową. – Jest z nim źle. Zaczęło się od pierwszej klasy. Dzieciaki dokuczały mu cały czas, kradły mu pieniądze przeznaczone na lunch, a ktoś nawet wrzucił jego plecak do toalety. Landon przerwał i spojrzał na podłogę. – Pewnego dnia siedziałem tuż za nim w kafeterii, kiedy banda zapaśników wczołgała się pod stół i związała mu buty bez jego wiedzy. Chciał wyjść i runął prosto na twarz57. 

Od tego czasu nosi buty na rzepy. – skrzywił się kończąc a ja zwęziłam oczy w

furii. 

Patrzyłem na to wszystko i nic nie zrobiłem. Teraz czuje się jak kompletny

dupek za nie powstrzymanie tego. – wyrzuty sumienia Landona były widoczne kiedy patrzył na Billy’ego w rogu, nie zauważając żadnego naruszenia oraz naiwności by kontynuować dalsze okrucieństwo przez jego kolegów. 

To już przeszłość. Następnym razem, może wyjdziesz temu naprzeciw. Każda

osoba ma znaczenie – wiesz to teraz i może przedtem tego nie wiedziałeś. Landon intensywnie wpatrywał się we mnie, jakby chciał bym zobaczyła to w nim, dopóki nie odeszłam, by rozpocząć ćwiczenia, wykręcając się z naszego zetknięcia. Ford i ja podzieliliśmy się, by monitorować dzieciaki kiedy biegały. Grupy 57

Ale mi się go szkoda zrobiło, biedny chłopak ;/

172

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nadchodziły co kilka minut. Landon biegł z najszybszą grupą i zatrzymywał się co kilka metrów by zawiązać swoje buty. Biegał w biało niebieskiej koszulce Indianapolis Colts i cienkich szortach i był zlany potem. Zaczął biec od nowa, ale potem zatrzymał się obok mnie. 

Tęsknie za tobą. Podobało ci się nasze drzewko? – szepnął mi do ucha a

następnie odsunął by obserwować mój wyraz twarzy. Zarumieniłam się i skinęłam głową. – Dziękuje. To było bardzo słodkie. Hej, chce ci coś powiedzieć. Evie dostała pracę i zostanie umieszczona w domu z grupą ludzi. Jest tak podekscytowana by żyć wreszcie na własną rękę. 

Jestem szczęśliwy. Jak się… - został odcięty przez krzyk Forda.



Washington. Lepiej zostaw moją dziewczynę w spokoju. Teraz biegnij,

chłopcze. – Ford podszedł do mnie, idąc po hali jak dar Boży dla kobiet, w Akademii Zionsville i jakby był w centrum świata. Landon wydawał się być oburzonym, ale ruszył bez riposty. 

Emma, kiedy się umówimy? Wiesz, uczę chemii, więc wiem wszystko o

katalitycznych interakcjach. A ty i ja… - Ford naprawdę posłał mi buziaka w powietrzu, patrząc dziwnie i przypominając nisko budżetową gwiazdę porno – mamy chemię. Wzięłam ogromny wdech i wstrzymałam go, lekko się uśmiechając kiedy uszczypałam się w ramię, by nie przewrócić oczami, lub powiedzieć mu, by spadał albo bardziej satysfakcjonująco – kopnąć go prosto w jaja. 

Jestem zachwycony, że zgodziłaś się ze mną trenować. Teraz mogę widzieć i

spotykać cię każdego popołudnia. Ale chce czegoś więcej. – położył rękę na moim ramieniu a ja odsunęłam się. 

Ja, uh, spotykam się z kimś, Ford. Z Wirginii. – skłamałam, wiedząc, że go nie

utrzymam z dala od siebie.

173

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Odległość jest trudna, kochanie. Ale jest okej… mogę ci pomóc, gdy będziesz

czuła się samotna. – przycisnęłam plecy do szafki a moje wewnętrzne alarmy napadowe zaczynały się odzywać. Właśnie wtedy, Dean i Landon przebiegli. – Wynajmijcie sobie pokój! – zawołał Dean kiedy Landon spojrzał na mnie z bólem w oczach a na Forda z przebijającymi sztyletami. Odepchnęłam z grubsza Forda i poszłam w dół hali. Radzenie sobie z Fordem i Landonem w ograniczonej przestrzeni nie miało być szalenie zabawne.

Nasz pierwszy miting lekkoatletyczny w sezonie był z lokalnym arsenałem w piątkowy wieczór. Ford i ja jechaliśmy szkolnym autobusem z naszym zespołem. Dzieci były nabuzowane tak ja my, co mnie zaskoczyło. Inaczej niż moje zauroczenie pływaniem, nigdy nie byłam oglądana przez tylu sportowców, ale ten zespół naprawdę otworzył mi oczy na elementy sportu, który były tak fascynujące. Uczniowie ciężko trenowali i byłam podekscytowana, by zobaczyć ich biegających na prawdziwej bieżni, w przeciwieństwie do pętli wokół hali naszego żużlowego podłoża. Wielu członków zespołu było sprinterami lub biegaczami w sztafecie, zostając w świetnej formie nieważne jaka była ich kolejna konkurencja. Wszyscy nasi sprinterzy byli zachwyceni bieganiem przez przeszkodę i później skakaniem przez płotki, zarówno niemożliwe do przećwiczenia w naszej szkole. Ale to było kluczowe dla nich by skorzystać z sytuacji tak, by mogli utrzymać swoją kondycje na kolejny intensywnie nadchodzący sezon na zewnątrz. Nawet miotacze mieli okazję, by konkurować na dużym obszarze. Arena była wypełniona uczniami z przeciwnych szkół. Siedziałam z naszym

174

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zespołem na trybunach, pilnując harmonogramu i pozwalając każdemu biegaczowi wiedzieć, kiedy byli potrzebni do wejścia na swoje wyznaczone miejsce. Landon i Dean biegli w dwóch pierwszych konkurencjach, dwieście i czterysta metrów. Zdominowali swoje biegi i łatwo kierowali się do finału. Obaj chłopcy z niepokojem czekali na informacje na temat stypendiów futbolowych z uczelni. Podniecenie u trzecioklasistów mogło tylko rosnąć, kiedy zbliżała się wiosna. Wyraźnie pamiętałam podniecenie, kiedy dostałam się do UVA – mojej wymarzonej szkoły. Chodziłam wokół szczerząc się od ucha do ucha przez kilka dni. Myślę, że to był pierwszy uśmiech, który kiedykolwiek widzieli moi uczniowie. Nawet teraz, kilka lat później, będąc starsza, rozpoczynałam codzienne sprawdzanie poczty w ciągu ostatnich kilku tygodni, czekając, na informację czy została przyjęta do szkoły dla absolwentów. Zeskoczyłam z trybun by sprawdzić startujących uczniów w biegu przez przeszkody, kiedy zobaczyłam Forda rozmawiającego z Billym. 

Poważnie, Billy. Jeśli chcesz zarządzać tym zespołem, musisz popracować nad

mówieniem. Nie wiem, co masz na myśli, kiedy wskazujesz na wykresy. Chryste! – Ford potarł swoją twarz a następnie odszedł. 

Czy ten hałas na hali ci przeszkadza? – klękając obok Billy’ego, powiedziałam

cicho. Buczenia i gwizdy były głośne nawet dla moich uszu i byłam pewna, że są problemem dla Billy’ego. Billy spojrzał w dół i skinął głową. 

Jeśli będziesz chciał przyjść na kolejne spotkanie, może założysz słuchawki?

To ci pomoże. Lub możesz zarządzać zespołem bez udziału we wszystkich spotkaniach. Nagram dla ciebie statystyki, jeśli tak wolisz. Billy uśmiechnął się, wciąż wpatrując się w parkiet kiedy go zostawiłam. Zauważyłam Forda rozmawiającego z ożywieniem z grupą młodszych dziewcząt i zawołałam go, odciągając na bok, jakby był dzieckiem.

175

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ford – dlaczego rozmawiałeś z Billym w ten sposób? On ma pewne problemy,

wiesz o tym, ale jest dobrym chłopakiem i częścią tego zespołu! Ford zaśmiał się i odwrócił wzrok. – On jest opóźniony, Emma. Przyjmij to do siebie. On nawet nie pamięta co mu powiedziałem58. Przycisnęłam dłoń do ust i cofnęłam się o krok. Złe łzy wypełniły moje oczy i wzięłam minutę by zebrać słowa zanim rozerwałabym tego dupka przed sobą. Kątem niewyraźnych oczu, widziałam Landona oglądającego całość tej rozmowy, zbliżającego się do nas, gdyby musiał zainterweniować. 

Posłuchaj mnie, Ford. Jeśli chcesz mojej pomocy w tym sezonie, jeśli nie

chcesz bym zgłosiła ciebie za nieodpowiednie flirtowanie lub obraźliwe komentarze, jeśli chcesz jakąkolwiek szansę by kontynuować to macho-gówno w swoim życiu, nigdy ponownie nie powiesz tego słowa. Będziesz szanować Billy’ego i nigdy nie będziesz mówił do niego w ten sposób lub o nim albo obrócę twoją ignorancką dupę. – Patrzyłam na niego ze wstrętem kiedy przewrócił oczami i odszedł. Landon podszedł i stanął za mną kiedy oglądaliśmy biegi. – Co tym razem zrobił Ford? 

On jest takim palantem. Był nieuprzejmy dla Billy’ego i nazwał go

opóźnionym. Poradziłam sobie z tym. – Landon spojrzał za swoje ramię, by zobaczyć Forda siedzącego samotnie na trybunach i zaczął się oschle śmiać. 

Przestraszyłaś go. Zobacz. Emma, egzekutor… kocham to. – uderzył swoim

ramieniem o mnie i roześmiałam się. 

Wkrótce ponownie biegniesz. Jesteś nawodniony i coś zjadłeś? – sprawdzałam

to u każdego biegacza, upewniając się, że nawadniają swoje ciało zdrowym jedzeniem i dużą ilością wody.

58

Oj kochane, już jest u mnie skreślony, widać że pusty facet ;/ Dupek (K).

176

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Tak, zjadłem bułkę… choć mam ochotę na meksykańskie jedzenie. –

wyszeptał ostatnie zdanie i spojrzał na mnie z ciepłem. Mój oddech wzrósł i uwolniłam się od jego spojrzenia. Moje serce biło tak głośno, że dźwięk wypełniał mi uszy. Twarz zaczerwieniła mi się kiedy szepnęłam do niego – Co ty robisz? Obiecałeś. – rozejrzałam się wokół by upewnić się, że nikt nie podsłuchiwał. Landon obserwował jak sprinterzy wysuwali się na przód wzdłuż swojej bieżni. – Wiem, że to robię, ale czasami pragnienie jest tak silne, że nie wiem, jak utrzymać go w ryzach. To staje się niebezpieczne dla mojego zdrowia. Byłam wściekła. Powiedział mi, że uszanuje moje granice i podczas, gdy nie dotykając mnie, uwodził swoimi słowami. – Jestem pewna, że jutro na lunch kafeteria zaserwuje tajemnicze burritos. To powinno wyeliminować wszelkie pragnienie, które ci zostało. – Sarkastycznie mruknęłam i poklepałam go po ramieniu, wykazując tyle platonicznej sympatii na ile było mnie stać w tym momencie. Landon postanowił mi to ułatwić kiedy odszedł do tyłu, śmiejąc się i warcząc – To nie jest nawet blisko, Pani Harris. To nawet nie zacznie mi pomagać. Pokręciłam głową z irytacją. Odwracając się, Ford obserwował mnie i Landona ze zmrużonymi oczami. Świetnie. Właśnie wytyczyłam bitewne granice a teraz będzie podejrzliwy. Musiałam być bardzo ostrożna w pobliżu, takiego frajera jak Ford. Pistolet wystrzelił i Landon pobiegł do swojego ostatniego wyścigu kiedy dołączyłam do Forda na trybunach. Był trenerem tego zespołu a ja byłam jego asystentką. Będziemy razem w tej pracy przez kilka najbliższych miesięcy. Ale jeśli Ford zamierzał wciąż zachowywać się jak dupek do uczniów takich jak Billy, zamierzałam przezywać go jakkolwiek, czy to go wkurzy czy nie. Mogłam znieść masę facetów w moim życiu, ale narysowałam granicę na obrażanie ludzi, którzy naprawdę coś znaczyli.

177

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Zima na Środkowym Zachodzie przeciągała się w nieskończoność. Każdy dzień wydawał się być bardziej szary niż poprzedni. Wydawało się tak, jakbym nigdy nie widziała światła słonecznego, wchodząc do szkolnego budynku zanim wzeszło słońce i opuszczającego go wieczorem po ćwiczeniach. Zawsze był śnieg, marznący deszcz lub powłoka lodu pokrywająca każdą powierzchnię na zewnątrz. Zimne powietrze było tak lodowate, że nawet zamarzało mi w nosie, kiedy wychodziłam na zewnątrz. Większość dni, uczyłam klasy mając na sobie bardzo gruby sweter robiony na drutach. Nie mogłam się ogrzać a słońce demoralizowało powodując, że czułam się zmęczona i sina. Jedyne o czym mogłam myśleć, aby zwalczyć sezonową depresję było kopanie własnego tyłka na sali gimnastycznej. Pracowałam tak ciężko jak tylko mogłam każdego ranka, często wpadając na Landona i jego przyjaciół rankami po moim treningu. Jeśli się nie myliłam, dla nich ten czas wydawał się być świetny. 

Hej, Pani Harris… Jaki jest koszt utraconych możliwości ćwicząc tak ciężko

każdego ranka? Spojrzałam w górę, słysząc pytanie Deana, by zobaczyć go, Jona, Ricky’ego i, oczywiście, Landona w drzwiach siłowni dziewcząt. Dzień wcześniej w klasie miałam nauczkę przeprowadzając lekcje o kosztach utraconych możliwości. Dałam moim uczniom przykład z gry Colts59. Koszt utraconych możliwości był poddaniem się w celu uczestniczenia w grze. Dla mnie, to oznaczało rezygnacje z dużej ilości pieniędzy, by kupić bilety i przegapić powtórkę mojego ulubionego filmu z liceum, Wredne dziewczyny60. 59 60

Drużyna w Indianapolis Film z 2004 roku z Lindsay Lohan

178

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Klasa miała punkt zaczepienia i byłam pewna, że Dean naprawdę cieszył się drażnieniem mnie ostatnimi lekcjami. Szczególnie, kiedy miałam na sobie elastyczny strój i obficie się pociłam. Każdy z chłopaków, jak mi się wydawało, był szczęśliwy i zrelaksowany z wyjątkiem Landona. Jego oczy tliły się kiedy patrzył na mnie jak biegałam. Zaśmiałam się, zwalniając tempo i odpowiadając rozmówcy. – Nieźle, Dean. Cieszę się, że wprowadzasz ekonomiczne koncepcje w sytuacje życiowe. Zobaczmy, kosztami utraconych możliwości moich treningów jest mniej snu i mniej czasu na relaks. Jednak, nie martw się, przepracowanie nie zwolni mnie od zadania tobie dodatkowej pracy domowej. To jest zbyt duża zachęta by zobaczyć ciebie, cierpiącego. Oh i dla twojej wiadomości – nigdy nie wyślizgniesz się od kary. 

Ooooh, spalony, człowieku! – zawołał Ricky kiedy chłopcy swobodnie się

śmiali na użycie mojej ekonomicznej koncepcji, której niedawno się nauczyli. Ricky uderzył Deana głośno w tył głowy i faceci zaczęli rozpoczynać swój poranny trening w pustej siłowni. – Do zobaczenia później, Pani Harris! Uśmiechnęłam się kiedy wyłączyłam bieżnię i chwyciłam butelkę wody. Miło było mieć ponownie przyjazną interakcję z Landonem. Ostatnie kilka miesięcy były trudne dla nas obojga. Będąc przy rogu, nagle się zatrzymałam. Landon był pochylony przy ścianie a jego oczy były zamknięte. 

Hej, wszystko w porządku? – wyszeptałam, mając nadzieję, że nie

przyciągałam jakiejkolwiek uwagi facetów w całej hali. Landon otworzył oczy i spojrzał na mnie z taką desperacją, która prawie mnie zwaliła z nóg. Tego było zbyt wiele. Nie byłam pewna, czy mogłam widzieć go w ten sposób a następnie kontynuować mój dzień w szkole. 

Wyglądasz tak… Powróciłem wspomnieniami do lata. Obserwując cię

biegającą na bieżni. Każdego dnia, Em. Każdego dnia, kiedy byliśmy razem. Muszę 179

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

cię trzymać, całować i kochać cię. Jak ty to robisz? Jak z tym wszystkim wytrzymujesz? Z nie byciem w stanie dotykać się wzajemnie? Bo, ze mną nie jest w porządku. Pochylił się do mojego ucha i zatrzymał. – Pragnę cię tak cholernie bardzo. – Tym razem, zamknęłam oczy na jego słowa wypowiedziane gwałtownie w moje ucho. Kiedy je otworzyłam, patrzył się na mnie, szukając jakiegokolwiek znaku tego, jak się czułam. Musiałam mu coś dać. Musiałam być szczera i pozwolić mu, by wiedział, że podążając naszymi wyznaczonymi granicami, brakowało mi go. Cierpiałam. Dbałam. 

Czego chcesz ode mnie? Co chcesz usłyszeć? Że zakochałam się w tobie tego

lata? Tak było. Że to był najbardziej niesamowity czas w moim życiu? Był. Że to są najciemniejsze dni, jakie znam? Są. Ale w tych niewielkich momentach, widząc cię, śmiejąc się z tobą, wiedząc, że jesteś tu ze mną – pomagają mi przejść przez to. Land, czasami wszystko, o czym mogę myśleć to to, co się może zdarzyć po trzydziestym pierwszym maja. Oczy Landona pociemniały a ja wiedziałam, że to zabiera całą naszą kontrolę by nie pieprzyć się w tym momencie. Zrobił krok bliżej, gdy rozległ się głos Deana. 

Landon, gdzie jesteś, podnosisz ciężary? Wyzwałem cię do czterdziestu

podniesień. Nie chowaj się jak mały kutas, którym jesteś. Landon wyglądał na wkurzonego, ale pochylił się na palcach i szepnął – Cóż, mogę ręczyć za małą część kutasa, która nie jest prawdziwa. Wybuchnął śmiechem i uderzył swoją głową lekko w ścianę. Pomachałam i pobiegłam zanim Dean mógł dostrzec naszą intymną chwilę. Było zbyt blisko. Landon i ja musieliśmy zachować większą odległość. Było zbyt ciężko być blisko niego, kiedy mieliśmy takie połączenie. Ale musiałam coś zrobić, by złagodzić jego ból. Jeśli naprawdę zamierzał być mi wierny przez pozostałą część roku szkolnego, zasługiwał by wiedzieć jak byłam zraniona, podobniej jak on i że była szansa, że 180

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

będę czekać na koniec. Lekcja życia: Nie ma nic wspanialszego niż długa zima w Indianie, ale przypomnienie sobie tego, jakie może być lato… może ogrzać cię od stóp do głów.

181

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta czwarta MÓJ CZYTNIK ZAPISZCZAŁ, sygnalizując, że jest już na wyczerpaniu. Ugh. Tymi nocami, czytałam tak dużo, z niczym innym do roboty i z nikim do pogadania, powodując że często rozładowywałam moją ulubioną rzecz. Podłączając go do gniazdka w pobliżu mojej szafki nocnej, położyłam się i słuchałam muzyki. Otaczała mnie cisza. Wyprowadzka Evie była trudniejsza niż przewidywałam. Ostatnio wszystko było trudniejsze niż przewidywałam. Czy rzeczy nie powinny być łatwiejsze kiedy było się dorosłym i wiedziało się więcej? Najwyraźniej nie. Evie przeniosła się do swojego mieszkania w zeszłym tygodniu. Jej nowa współlokatorka, Marla, również miała zespół Downa i wydawała się być miła. Była bardzo nieśmiała i Doris, kobieta zatrudniona by pomóc im żyć i pomagać w domu, również była spokojna. Ciągle martwiłam się o Evie. Pomagałam jej kiedy mama pracowała w nocy. Teraz, byłam sama. Myślałam o Landonie nocami jak ta, wiedząc, że często był sam w swoim domu, z wychodzącymi gdzieś rodzicami lub pracującymi. Nie zdawałam sobie sprawy jak jeszcze niedawno musiał cieszyć się towarzystwem Evie i mnie będącego z nim zeszłego lata. Teraz, oboje siedzieliśmy sami w naszych domach, nie będąc w stanie połączyć się w jakikolwiek sposób. To była taka bolesna cisza. Obok mnie zadzwonił telefon i spojrzałam na zegar. 21:01. To mogła być Evie. Powiedziałam jej pierwszego dnia, kiedy się wyprowadziła, że mogła dzwonić do mnie w każdej chwili, ale wolałam mówić jej dobranoc gdzieś koło 21:00. Zwykle

182

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wstawałam o 5:00 do pracy przed szkołą, więc próbowałam kłaść się wcześnie. Evie przyjęła to, jak większość rzeczy, dosłownie. Dzwoniła do mnie każdej nocy o 21:01 by powiedzieć dobranoc. 

Cześć, moja Evie!



Halo? Emma?



Tak, Evie, to ja. Jak się masz?



Skąd wiedziałaś, że to ja?

Uśmiechnęłam się do telefonu. – Po prostu zgadywałam. Jak ma się dzisiaj moja siostra? Masz dla mnie raport? – Nawet jeśli nie leżałyśmy przy sobie w łóżku, nadal prosiłam o jej nocne raporty z dnia. Byłam pewna, że myślała, że to dla jej dobra, by była szczęśliwa i czuła się kochana. Ale korzyści były po mojej stronie. Brakowało mi jej szaleństwa i słuchania raportów z dnia, utrzymujące nas połączone w mały, ale istotny sposób. 

Nienawidzę obiadów.



Och, nie. Co będziesz jeść? – Evie kochała jedzenie. Uwielbiała jeść, kochała

pomagać gotować i lubiła dyskutować o daniach. Razem zaczęłyśmy oglądać programy o gotowaniu lata temu, a więc, wiedziałam wszystko o jej ulubionych daniach. 

Doris powiedziała, że muśmy się zdrowo odżywać. Gówno prafda.



Evie, Agencja McMurphy powiedziała mamie i mi, że są zobowiązani do

zapewnienia zdrowych posiłków dla wszystkich swoich klientów. To dobrze. No wiesz ja również staram się dobrze odżywiać. 

Zrobiła nam coś zielonego i niedobrego. Kaputa?

Parsknęłam. Wow, Doris. Odważna z ciebie bestia. Ugotowanie kapusty dla Marly i Evie? – Myślę, że masz na myśli kapustę. To szczególny smak. Rozumiem, jeśli go nie lubisz. Co jeszcze jadłaś? 

Kotlet schabowy i ryż. Nuda. 183

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Następnym razem kiedy przyjedziesz tutaj na obiad, zrobię ci spaghetti,

pieczywo czosnkowe i ciasto czekoladowe. Brzmi dobrze? Evie milczała przez kilka minut. Potem pociągnęła nosem – płakała. Nie płakała do mnie jeszcze zanim się wyprowadziła. Cholera. Jeśli ktoś był dla mniej okrutny, pojechałabym do niej właśnie teraz by ją zabrać. – Evie? Wszystko w porządku? 

Nie. Nie podoba mi się tutaj. Czy mogę wrócić do domu?

Przełknęłam gulę, która podeszła mi do gardła. Obawiałam się tej rozmowy od momentu, kiedy przeniosła się do nowego domu. Wiedziałam, że to nadejdzie. W naszym domu, Evie była w centrum naszego wszechświata. Teraz, była traktowana jak prawdziwy dorosły. Jej opinie i pragnienia nie zawsze będą na pierwszym miejscu. Miała pragnienia i potrzeby współlokatorki, które były równoważona z jej osobą. Miała przy sobie osobę dorosłą, która nie była jej matką czuwającą nad nią. Kogoś, kto zażądał jej pomocy, nawet, gdy Evie mogła nie czuć tego oddania. Pierwszego tygodnia, kiedy przeniosłam się do akademika w college’u, strasznie tęskniłam za domem, ale wiedziałam, że nie mogę wyjść i odejść. Musiałam użyć całej mojej wewnętrznej siły i dostosować się. Evie musiała zrobić to samo. Chciała swojego własnego miejsca. Chciała być dorosła. Ale będzie musiała nauczyć się, jak wszyscy inni, a to nie zawsze było łatwe. 

Chciałabym powiedzieć tak, Eves, ale nie mogę. Masz teraz swój własny dom i

to nie jest tak jak na obozie czy wakacjach. Musisz myśleć nad sposobami, jak to rozpracować, ale nie możesz się poddać. 

Wiem. Ale dzisiaj było do dupy. – Evie cicho pociągnęła nosem.



Niektóre dni takie będą. Łapie to. Ale jutro jest nowy dzień. Możesz pomyśleć

o liście dań na kolacje, przy których mogłabyś pomóc Doris? Możesz porozmawiać z nią o nich i twoich poniedziałkowych spotkaniach. Założę się, że z chęcią usłyszałaby wasze pomysły. Chciałam powiedzieć Evie, że moje dni również były do dupy, bez niej w nich. Że 184

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nie tylko nie mogłam być z jedynym chłopakiem, jakiegokolwiek pokochałam, ale także bez mojego jedynego rodzeństwa, mojej prawdziwej, najlepszej przyjaciółki. Chciałam, by SPOWODOWAŁA, żebym lepiej się czuła, bo zawsze mogła to dla mnie zrobić. Ale teraz potrzebowała mnie bardziej. A jeśli Evie przejdzie przez swoje pierwsze trudne miesiące niezależności, ustatkuje się i znajdzie szczęście. 

Kej. Dzięki, sis. Czy możesz mi z czymś pomóc? – zamknęłam oczy i

położyłam się na swojej poduszce. Spędziliśmy z Evie następną godzinę przy burzy mózgów zdrowego odżywiania, zabawnych posiłków dla jej nowego domu. Nawet na sam koniec śmiała się. Może i nie byłyśmy w tym samym domu, ale zawsze miałyśmy połączenie jak nikt inny.



Jesteś takim nieudacznikiem, Brian.



Poważnie. Czy kiedykolwiek byłeś w pobliżu dziewczyny? Chociaż jedna

randka? Założę się, że oferma nawet nie pocałowała dziewczyny. 

To wymaga wysiłku, by być taką ofiarą, Brian.

Słuchałam pierwszaków dokuczających Brianowi, nieśmiałemu uczniowi drugiej klasy w drużynie, chowającego się za swoim wyglądem kiedy siedziałam z Billym przy rogu. Wstałam by zainterweniować, ale zatrzymałam się, gdy usłyszałam głos Landona. 

Co do cholery, chłopaki? – Landon głośno podszedł do grupy i czekałam, by

usłyszeć jak poradzi sobie z tą sytuacją. 

Co wy myślicie, że robicie? Gary, Bradshaw, Isaac? Jesteście futbolistami.

Wiecie o tym. Jesteśmy tutaj zespołem. To jest braterstwo. Szanujemy się nawzajem i

185

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

ochraniamy nasze tyły. Jest wystarczająca ilość dupków dokuczająca ludziom. Nie tutaj. Nie w tym zespole. Nie w tej rodzinie. Słyszycie mnie? Chłopcy wymamrotali przeprosiny Landonowi a następnie Brianowi i usłyszałam jak się oddalili. Landon cicho mówił do Briana. Wytężyłam uszy by móc zrozumieć, co powiedział. 

Przepraszam za tych facetów, człowieku. Jacyś seniorzy w zespole w zeszłym

roku wybrali ich i potraktowali jak gówno. Teraz poczuli, że to ich kolej, by ktoś inny poczuł się jak gówno. Ten cykl musi się zatrzymać. Obiecaj mi, że w przyszłym roku nie będzie powtórki? 

Nie mam mowy. Usłyszałem cię. Dzięki, Landon. – duma Briana i

wdzięczność były dostrzegalne. Oboje włączyli się do biegu i wolno odetchnęłam. Landon zmienił się – dorósł – i zmieniał innych, tuż przed moimi oczami. I zrobił to bez wiedzy, że ktoś go obserwuje czy słucha. Obok mnie, Billy szeroko się uśmiechał. Patrzył w dół jak tylko pochwycił mój wzrok, ale również słyszał całą rozmowę. To było wielkie. Landon był inny pokazując to wszystkim wokół siebie.

Dzień przed Stanowymi Finałami, Landon wszedł niezapowiedzianie na moją piątą lekcje historii. Moi uroczy i wrażliwi pierwszacy zamilkli kiedy szedł spokojnym krokiem po klasie by ze mną porozmawiać. Zrozumiałam ciszę. Mój oddech został wstrzymany, gdy zagapiłam się na niego w jego granatowych dżinsach, obciśniętej szarej koszulce i ciężkich czarnych butach. Koszulkę miał tak napiętą, że był widoczny zarys jego mięśni brzucha. Przebiegł palcami po swoich przyciętych włosach, uśmiechając się do klasy a następnie oparł swoją dużą rękę na over-sizowej srebrnej klamrze od paska. Hałas nastoletnich serc przygniótł prawie wszystkie

186

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

słyszalne dźwięki w klasie. 

Ford potrzebuje twojej kopii nagranych statystyk by wysłać to do eliminacji.

Czy mogę wziąć twój pendrive? – powiedział cicho, starając się nie przeszkadzać mojej klasie. 

Jest tutaj. – podałam mu pendrive z mojego biurka i zobaczyłam Sadie z jej

podniesioną ręką. Sadie była zabawna i orzeźwiająca, ale wyglądała jakby wciąż była w podstawówce z swoim maleńkim wzrostem, blond kucykiem z boku i piegowatą twarzą wolną od makijażu. 

Sadie? - Landon odsunął się, więc mogłam odpowiedzieć na jej pytanie.



Pani Harris, to jest twój mąż czy chłopak? – jej koledzy z klasy zachichotali i

zaczerwieniła się ze wstydu. Oczy mi się rozszerzyły a brwi uniosły kiedy spojrzałam na nią z udawanym rozdrażnieniem. 

Klaso, to jest Landon Washington. Jest trzecioklasistą w WASZEJ szkole. Nie

znacie go? – klasa nadal chichotała kiedy większość kręciła głowami. Nie rozpoznawali go. Albo się go bali. Jego reputacja już dłużej go nie wyprzedzała. 

Wiesz co to oznacza? – szepnęłam kiedy Landon wyglądał na niemal

zakłopotanego i posłał mi zdezorientowany uśmieszek. 

Że mamy być razem? – mruknął, plecami do klasy, zapewniając odosobnienie

kiedy się roześmiałam. Pokręciłam głową, wciąż cicho szeptając. – Nie. To oznacza, że już dłużej nie jesteś znany jako największy palant w Akademii Zionsville. Gratulacje 61! Landon ponownie się roześmiał kiedy Sadie podniosła swoją rękę. 

Przepraszam, Pani Harris. Wyglądacie jak para. Totalnie. Mój błąd. – Sadie

nerwowo zachichotała kiedy wróciła do swojego zadania na lekcji. 

Okej! Wszyscy wracajcie do pracy. Do widzenia, Panie Washington –

powiedziałam, potrząsając głową tak, że każdy wiedział, że sugestia Sadie jest 61

Ale go zgasiła, a masz ty! ;D

187

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

absurdalna. Klasa usiadła kiedy Landon podszedł do tylnych drzwi. Przez chwilę stał w drzwiach, będąc całkowicie poza wzrokiem klasy, dopóki nie pochwycił mojego wzroku. Jego nieprzyzwoite mrugnięcie okiem wywołało u mnie rumieniec i wróciłam z powrotem do lekcji o zakazach lat dwudziestych. Po raz kolejny, ironia sytuacji nie uniknęła mnie. Landon był moim alkoholem – uzależnieniem – a jednak nie mogłam tego mieć. Nie mogłam wypić ani kropli. W końcu rozumiałam głębie ludzi, będących w stanie zaspokoić swój największy występek. Lekcja życia: Niektóre połączenia są tak silne, że odległość, a nawet zdrady nie mogą ich zerwać. Niektóre połączenia są uzależniające.

188

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta piąta NASZE OSTATNIE ZAWODY LEKKOATLETYCZNE w sezonie były Finałami Stanowymi. Odbywały się w miejscowym college’u w sobotę w marcu i miały potrwać cały dzień. Trybuny były zapełnione przyjaciółmi i rodzinami sportowców. Nasz zespół został umiejscowiony w kącie, rozciągając się i napędzając barowymi proteinami i sokami. Uklękłam obok Landona i Deana. – Są tutaj wasze rodziny? Dean wskazał na chuligańską grupę, wysokich blondynów, takich jak on. – Są tutaj. Każdy wstrętniejszy od kolejnego. Nigdy nie dadzą mi żyć, jeżeli nie zajmę dobrego miejsca w klasyfikacji. – Pierwszy raz w życiu widziałam niepewnego czy bezbronnego Deana. 

Będzie dobrze, Dean – uśmiechnęłam się uspokajająco. – Wydaje mi się, że

pamiętam jak mówiłeś mi, iż uwielbiasz kiedy ludzie wykrzykują twoje imię. Landon i Dean odrzucili swoje głowy do tyłu ze śmiechu. 

Czy mam racje? Więc, daj im to, by głośno krzyczeli, okej? – Dean nadal się

śmiał i przybił ze mną piątkę. 

A co z tobą, Landon? Jest tutaj jakaś rodzina?

Potrząsnął głową, oczywiście rozczarowany. – Nie chodzi o futbol, więc nie ma znaczenia… nie tutaj. Skinęłam głową, chcąc go przytulić, ale wiedziałam, że to się nie stanie, ani mu nie pomoże. 189

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Jesteście następni. Idź się zameldować. – obserwowałam jak się poderwał i

podszedł do Billy’ego. Miał na sobie nauszniki, które nosił by zagłuszyć hałas. Posłał mi kciuki w górę i duży uśmiech kiedy siedział z niepokojem na trybunach, gotowy by wpisać czasy do naszej bazy danych. Dźwięk zabrzmiał i chłopcy wystartowali do czterystu metrów. Na samym końcu, Landon puścił Deana by był pierwszy. Byłam dość pewna, że gniew pchał nim do mety. Dean pogratulował mu i rodzina Deana gwizdała i wiwatowała. Było jasne, że Goldsmithowie kochają Landona i byli szczęśliwi z jego sukcesu, nawet przy koszcie Deana – to było prawie tak, jakby mieli dwóch synów w wyścigu. Oboje poszli po wodę a ja przygotowywałam naszych tyczkarzy do odprawy. Mój telefon zawibrował w kieszeni, ale zignorowałam go. To były nasze ostatnie zawody. Ktokolwiek mnie potrzebował, mógł poczekać. Nie więcej niż pięć minut później, Tara przeleciała w powietrzu po idealnym skoku. Mój telefon ponownie zawibrował. Teraz, byłam zaniepokojona. Nie miałam wielu przyjaciół i nigdy nie dzwonili cały czas. Podeszłam do rogu, by to sprawdzić. Były trzy nieodebrane połączenia od mojej mamy. Mój żołądek opadł i wiedziałam, że coś się stało. Przez krótką chwilę, rozważałam zignorowanie nieodebranego połączenia. Nie chciałam usłyszeć tego, co miała mi do powiedzenia. Ale to nie byłam ja – i moja rodzina mnie potrzebowała. 

Mamo?

Odebrała po pierwszym sygnale, zdyszana. – Emma. O mój boże. Tak bardzo przepraszam. Wiem, że masz zawody, ale Emma… chodzi o Evie. 

Co? – mój żołądek przewrócił się z nudnościami. – Co się stało, mamo?

Jej głos się załamał, gdy zaczęła szlochać. – Był pożar. Wymioty wzrosły do gardła i przyłożyłam dłoń do ust, by je powstrzymać. – Czy… czy wszystko z nią w porządku? – wyszeptałam, nie chcąc usłyszeć nic innego poza tak. 190

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nie wiem! – mama jęknęła do telefonu. – Zdecydowała się coś ugotować na

kuchence bez nadzoru. Jest w szpitalu. Jestem tutaj, ale nikt nie chce ze mną rozmawiać! – zaczęła krzyczeć i upadłam na kolana, zataczając się z myślą, że moja słodka, delikatna siostra może być ranna lub gorzej. Spojrzałam w górę i spotkałam wzrok Landona. Jego oczy rozszerzyły się i przybiegł w moim kierunku. 

Jestem w drodze – zakończyłam połączenie i podniosły mnie silne ręce

Landona. 

Em. O co chodzi? Co się stało?

Patrzyłam na niego przez chwilę, starając się przemówić. Wszystko, co mogłam powiedzieć to – Evie. 

O Boże. Chodźmy. – W jednym, szybkim ruchu Landon przeniósł mnie –

naprawdę mnie chwycił – i podbiegł do ławki w pobliżu naszej zespołowej trybuny. Chwytając swoją i moją torbę, cicho mówił do Deana i wskazał miejsce, gdzie stał Ford. Byłam wystarczająco blisko, by usłyszeć, ale byłam zbyt zrozpaczona by dbać o to, co mówili. Dean skinął głową i Landon był z powrotem obok. Owinął rękę wokół mnie i kierował do wyjścia. Na szczęście, te ostatnie zawody były tak długie, że Ford i ja przyjechaliśmy osobno a drużyna przyjechała z rodzinami. Gdybyśmy mieli wziąć autobus, bylibyśmy zdani na własne siły. Udałam się do mojego samochodu, podczas, gdy Landon prowadził mnie do swojej ciężarówki. 

Nie mam mowy. Nie możesz prowadzić. – otworzył drzwi od pasażera i

wsadził mnie, biegnąc na swoją stronę. – Szpital Metodystyczny? Kiwnęłam głową, łzy lały się strumieniem po mojej twarzy. – Dziękuje, Landon. – Spojrzał na mnie, jego twarzy była udręczona i jednocześnie pełna miłości. 

Zrobiłbym dla ciebie wszystko. Jedźmy do Evie. – chwycił mocno kierownicę

kiedy wyjeżdżał z parkingu.

191

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Był ogień w jej kuchni. Jest ranna, ale nie wiem jak jest źle. – rozmawiałam z

nim po cichu, nie będąc w stanie powstrzymać łez. 

Okej, jedźmy tam i uzyskajmy jakieś odpowiedzi.

Landon był osobą, którą chciało się mieć wokół siebie w kryzysie. Był spokojny i silny. Nie zadawał mi mnóstwa pytań, czy bełkotał by wypełnić ciszę. Był po prostu obecny. Siła promieniowała od niego. Czułam się chroniona będąc po prostu blisko niego. Szpital był położony blisko college’u, ale jazda wydawała się jakby trwała godzinami. W rozmyciu widziałam mijane przez nas auta i niejasno zdałam sobie sprawę, że Landon przyspieszał byśmy dotarli tam tak szybko, jak było to możliwe. Wszystko o czym mogłam myśleć to moja Evie. Wyobrażałam sobie jej twarz, gdy zaczął się pożar. Musiała być przerażona. I nie byliśmy z nią. Była sama. To było to, czego obawiałam się przez cały czas. Nie powinnyśmy były pozwolić jej odejść. Piętnaście długich minut później, szybko zaparkowaliśmy i wbiegliśmy przez drzwi pogotowia. Rozglądałam się gorączkowo w poszukiwaniu mamy, obracając się w kółko. Landon pierwszy ją zauważył i poprowadził mnie do rogu, gdzie siedziała z twarzą w swoich dłoniach. 

Mamo? – wyszeptałam, obawiając się, znowu, że powie mi coś, czego nie będę

chciała usłyszeć. 

Och, Emma. – zerwała się i trzymała mnie kiedy płakałyśmy.



Co wiesz? – Landon stał kilka kroków dalej, słuchając, ale dając nam

przestrzeń. 

Wiem, że nie została oparzona. Kuchnia została poważne uszkodzona, ale nie

zniszczona. Jest leczona z powodu nawdychania się dymu i nie jest świadoma… urwała w tym punkcie, płacząc a ja odwróciłam się do Landona. Ukląkł obok mojej mamy i cicho powiedział – Nie masz nic przeciwko, jeśli pójdę i zadam kilka pytań w punkcie informacyjnym? 192

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Zgodziła się a następnie chwyciła go i przytuliła. 

Dziękuje, Landon. Wiem, że zależy ci na obu moich dziewczynkach. Dzięki za

bycie tutaj. – To było dziwne, ale nigdy przedtem żadna z nas, dziewczyn, nie miała kiedykolwiek mężczyzny występującego w sytuacji awaryjnej. Dziś obie patrzyłyśmy na Landona by coś zrobił… i tak się stało. Landon skinął do mamy. – Mój tata gra w golfa z wieloma lekarzami. Mogę zobaczyć, czy któryś z jego przyjaciół ma teraz obchód. Landon podszedł do biurka pielęgniarek by czegoś się dowiedzieć. Wrócił kilka minut później. – Doktor Berringer zaraz przyjdzie. On jest przyjacielem rodziny. Nie minęło nawet pięć minut zanim starszy lekarz z czupryną jasnych włosów podszedł do nas i uścisnął dłoń Landona. – Rodzina Evie Harris? Mama i ja skinęliśmy w potwierdzeniu. – Jestem doktor Berringer. Z Evie będzie wszystko w porządku. – Mama osunęła się na krzesło z westchnieniem ulgi. 

Jak bardzo ucierpiała?



Właśnie odzyskała świadomość.

Jej

diagnoza mówi nam

o ostrej

niewydolności oddechowej. Również obserwujemy ją z powodu obrzęku płuc. Z tego co można wywnioskować, ogień powstał z tłuszczu, który wymknął się spod kontroli. Wylała na to wodę, co spowodowało, że dymu było jeszcze więcej. Uważamy, że wpadła w panikę i została przy kuchence, starając się zatrzymać ogień. Więc, jej płuca zostały uszkodzone. Będziemy monitorować ją przez dwadzieścia cztery godziny do czterdziestu ośmiu. Będzie miała badanie radiologiczne klatki piersiowej, by upewnić się, że zdrowieje, ale powinna odzyskać pełną sprawność. 

Dzięki Bogu. – Landon położył swoje ręce na moich ramionach i ścisnął.



Dziękuje bardzo, Doktorze Berringer. – mama uścisnęła mu dłoń. – Czy

możemy ją zobaczyć? 

Tędy. – podążyliśmy za nim przez drzwi, kiedy się zatrzymał. – Landon, tylko

rodzinie wolno tu przebywać. 193

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Zamarłam, trzymając się ramienia Landona, spanikowana na myśl, że nie będzie go przy mnie. Mama pierwsza odpowiedziała, bardzo jednoznacznie i bardzo surowo. – Landon jest częścią tej rodziny. Każdy, kto dba o moje dziewczynki tak jak on jest rodziną i on idzie tam, gdzie my. Landon westchnął cierpko, kiedy szybko mnie przytulił i podbiegł by zrobić to samo z moją mamą. Evie była w prywatnym pokoju, leżąc w swoim łóżku z maską tlenową. Miała podłączoną kroplówkę w obu rękach i pulsometr. Tylko jego było słychać w pokoju, robiąc hałas od całych tych przewodów i urządzeń powodujących, że wyglądała jak mała lalka w gigantycznym łóżku. Wyraz jej twarzy był tym, który widziałam w trakcie wielu wiosennych ostrzeżeń o tornadzie w Indianie i wiedziałam, że była przerażona. Obudziła się sama po swojej męce. Zauważyła naszą mamę i wybuchła płaczem. Przesuwając swoją maskę tlenową na bok, błagała – Mamo, zabierz mnie do domu. Zarówna mama jak i ja położyliśmy się obok niej. Rozmawialiśmy z nią spokojnie, gładząc jej ramiona i mówiąc, że wszystko jest w porządku. Evie słuchała i wydawała się rozumieć to co mówiłyśmy. W końcu uspokoiła się i zauważyła Landona w pokoju, posyłając mu słaby uśmiech. Serdecznie się do niej uśmiechnął. – Evie, przestraszyłaś nas. Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że jest z tobą w porządku. Evie ponownie przeniosła swoją maskę tlenową na bok, by powiedzieć. – Landon! Jesteś tutaj! Emma bardziej uśmiecha się, gdy jest z tobą. – Spojrzała na mnie i pocałowałam ją w policzek. 

Przestań się o mnie martwić, starsza siostro. Czuję się dobrze, ale masz rację.

On powoduje, że się uśmiecham. – Nasze oczy zamknęły się na sobie i pochwyciłam jego zdezorientowany i przyjemny wyraz twarzy. Naprawdę nie wiedział, jaki wciąż miał na mnie wpływ.

194

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Po chwilowej wizycie, poszłam z Landonem do jego ciężarówki. Milczeliśmy, ale nawet bez słowa czy dotknięcia, siła i przyjaźń Landona mnie ogarnęła. Dotarliśmy do jego ciężarówki zbyt szybko. Opierając się o nią, zapytał – Wszystko w porządku? Byłam pewna, że wyglądałam tak źle jak się czułam. Odkąd się wyprowadziła, moim najgorszym koszmarem była zraniona Evie. I była. Nie mogłam się oprzeć myślę, że mogłam zapobiec wypadkowi. – Czuję się jakby to była moja wina. Landon przykucnął, by uważnie na mnie spojrzeć. – Co masz na myśli? 

Dzwoniła do mnie każdego wieczoru by pogadać i miała ciężki czas

przystosowując się do nowego miejsca. Mimo to, wiedziałam, że chciała tego tak bardzo. Chciała być dorosła, mieć współlokatorkę, pracę i mieszkać na własną rękę. Ale to było trudniejsze niż myślała. I szczególnie nienawidziła jedzenia. Landon uprzejmie się uśmiechnął. – Po twoim świetnym gotowaniu, mogę to zrozumieć. Wątpię bym mógł kogoś do tego porównać. Nie mogłam powstrzymać swojego uśmiechu. – Tak, ty i Evie zawsze byliście moimi największymi smakoszami. Więc, którejś nocy, zaproponowałam by zrobiła listę swoich ulubionych potraw i zaoferowała pomoc, Doris, swojej pomocnicy, w gotowaniu. Musiała postanowić, że zrobi wszystko sama. Powinnam to przewidzieć. Powinnam przypomnieć jej, że nie może gotować bez nadzoru. Landon skrzyżował ręce na piersi. – Nie możesz się za to obwiniać. Czy Evie wiedziała, że nie należy używać samemu kuchenki? 

Tak – przyznałam.



Więc, wiem, że lubisz przyjmować ciężar całej swojej rodziny na swoje małe

ramiona, ale tym razem nie możesz tego zrobić. Wyprowadziła się. Stała się bardziej niezależna. I popełniła błąd. Nie mogłaś jej powstrzymać jeśli byś spróbowała. Teraz po prostu musisz porozmawiać z Doris i upewnić się, że każdy powinien wiedzieć, że Evie zapomni o tych rzeczach w kolejnych dniach. I to, że lubi pomagać w kuchni 195

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

więc musi być uważniej obserwowana tak, by coś takiego już nigdy więcej się nie powtórzyło. Znał mnie i Evie tak dobrze, że wiedział co powiedzieć. Tęskniłam za nim i chciałabym móc być z nim każdego dnia, ale było to zakazane. Było dużo więcej do powiedzenia, ale nie mogłam tego zrobić. Jeszcze nie. 

Dziękuje – wyszeptałam, powstrzymując szloch.

Landon zaoferował mi mocno zaciśnięty, delikatny uśmiech. – Nie musisz mi dziękować za wysłuchanie czy troszczenie się. To, co potrzebuje, bardziej niż cokolwiek, to wiedzieć, że przyjęłaś moje przeprosiny za okłamanie ciebie. – obserwowałam go, widząc jak jest zdenerwowany czekając na moją odpowiedź. Wiedziałam, co potrzebował usłyszeć i wiedziałam, co chciałam powiedzieć. 

Wybaczyłam ci. Chciałam, byś nigdy mnie nie okłamał, ale popełniłeś błąd. To

koniec. Naprawdę chciałabym, by wszystko inaczej się potoczyło. – głęboko odetchnęłam, miesiące moich emocji zostały uwolnione z płuc. 

Ja też. Ale, nie poddam się. Proszę, nie poddawaj się z nami, Em. Niech to

będzie nasze ‘jeszcze nie’. Daj mi jeszcze jedną szansę. – Landon chwycił moją twarz, ale szybko się cofnęłam. Rozejrzał się by zobaczyć, czy jesteśmy obserwowani. Groźba publicznej ekspozycji była zbyt wielką rzeczą. 

Ja… nie wiem. Po prostu… nie wiem. – I naprawdę nie wiedziałam. Nie

wiedziałam, co było właściwą decyzją i nie wiedziałam, jaka była przeznaczona dla mnie przyszłość. Jednakże, wiedziałam, że byłam wdzięczna za obecność Landona dzisiejszego dnia i wiedziałam, że nie byłam gotowa pożegnać się z nim całkowicie po tym roku. Ale inne rzeczy niż to? Nie byłam pewna. 

Okej. Nie jest nie. To krok w dobrym kierunku. – Landon uśmiechnął się i

wyciągnął kluczyki ze swojej kieszeni. – Czy mogę przyjechać jutro i przywitać się z Evie podczas godziny wizyt? 196

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Znowu uśmiechnęłam się w zadowolonym zdumieniu. Moja mała rodzina nigdy wcześniej nie była oddana takiemu facetowi jak Landon. – Będę tutaj. Evie z pewnością się ucieszy. Poważnie, nie podziękuje ci wystarczająco. Jest mi tak przykro, że przegapiłeś swój finałowy bieg. Przewrócił oczami, jakbym była szalona. – To tylko kilka osób biegających w kółko. Nie chciałbym być nigdzie indziej. 

Chciałabym przytulić cię na pożegnanie, ale nie mogę. – słowa wyszły ze mnie

zanim mogłam je powstrzymać. Landon zrobił krok w moim kierunku a ja cofnęłam się. – Do zobaczenia jutro. – Skinął głową, rozczarowanie było wyryte na jego twarzy i odjechał kiedy sama wróciłam do szpitala. Nie mogłam myśleć o niczym innym poza moją mamą i siostrą w sali szpitalnej. Byłyśmy trzema kobietami, które zawsze opierały się na sobie nawzajem by przetrwać. Każda z nas została uszkodzona, gdy jedno zostało zranione. Żyłam dbając o moją rodzinę i kiedy gówno naprawdę uderzało w wentylator, że tak powiem, był Landon na którym mogłam polegać. Przejął się i zaopiekował się nami. Dziś związał się z naszym plemieniem.

Godziny wizyt w niedziele były od 12:00 do 17:00. O 12:30, głośne, chropowate, nieomylne ‘cześć’ wypełniło pokój i Garrett stanął w drzwiach. Trzymał balona i pudełko czekoladek. Evie szybko usiadła na łóżku i pisnęła, ale potem złapał ją kaszel od nagłego ruchu i pisku. 

Garrett! Przyszedłeś!

Garrett przeszedł wokół łóżka dwa razy, pokazując swoje rytualne zachowanie przed pójściem do strony jej łóżka i daniem swoich prezentów. – Landon mnie

197

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

przywiózł! Teraz duża postać Landona wypełniła drzwi. Mrugnął do mnie i zarumieniłam się, czując ciepło rosnące we mnie, wiedząc, co zrobił, po raz kolejny, dla mojej siostry. 

Pamiętał, gdzie mieszkam. Powiedział mi co się stało. Cieszę się, że wszystko

jest w porządku. Bałaś się? – Garrett trzymał rękę Evie a ona ścisnęła ją i uśmiechnęła się od niego. 

Jest obrze, Garret. Nie martw się. Ani minutę. Skąd wiedziałeś? Kocham

czekołade! Garrett spojrzał na Landona, który niewinnie wzruszył ramionami. – Nie patrz na mnie, koleś! Sam wybrałeś rzeczy. Właśnie sobie przypomniałem, że Evie lubi desery. Mama i ja patrzyliśmy na siebie przez minutę, rozumiejąc, że ktoś taki jak Landon był rzadkim gościem w naszym życiu. Podbiegłam by owinąć ramiona wokół talii Landona. Cisnęłam swoje narzucone granice bardziej i bardziej od kiedy wczoraj przyjechaliśmy do szpitala. Landon położył swoje ręce na moich ramionach, tuląc mnie i teraz również go przytuliłam. Nie było seksualności w tym sposobie – było działanie, które przyjaciele mogli obrać – ale faktem było to, że byliśmy przyjaciółmi, którzy byli razem nadzy. Każde dotknięcie, każde ciepłe spojrzenie, za każdym razem, kiedy byliśmy razem oznaczało coś głębszego niż miałoby to miejsce ‘normalnie’ czy nigdy-nie-będąc-razem-nadzy. A, jednak, wciąż nie mogłam się powstrzymać. 

Naprawdę jesteś najlepszy. Jak w ogóle ci kiedykolwiek wystarczająco

podziękuje? Landon spojrzał na mnie tak, że moja krew płynęła szybciej w żyłach. – Pomyślę o czymś… Mam jakieś pomysły na trzydziestego pierwszego maja? Przygryzłam dolną wargę a jego oczy płonęły. Dając mu szybki uścisk, wzięłam 198

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

bardzo potrzebną odległość, robiąc krok wstecz. 

Evie jutro jedzie do swojego domu. Byli w stanie ocalić kuchnię i jest już

prawie naprawiona. – zniżyłam głos, tak, by tylko on mógł mnie usłyszeć. – Agencja nie będzie pozwalała jej gotować czy nawet być w kuchni bez nadzoru. – powiedziałam z niepokojem a Landon skinął głową i podszedł do Evie. 

Wyglądasz dzisiaj o wiele lepiej, kochanie. Muszę ci powiedzieć, że w ogóle

nie umiem gotować. Robię bałagan, gdy chcę coś zrobić w kuchni. Co ty na to, byśmy następnym razem tylko ty i ja obejrzeli jakiś dobry program i poprosimy Em by ugotowała dla nas swoje słynne spaghetti z mięsem i sosem? Evie pomyślała przez chwilę i uroczyście zapytała – Lubisz Powodzenia Charlie? Landon nie ominął tego kiedy odpowiedział z całym szacunkiem – Uwielbiam to dziecko, Charlie. Jest słodziutka. Zawsze chciałem być młodszym bratem, Gabem. Będę za każdym razem oglądał z tobą Powodzenia Charlie. Teraz, odpocznij i dbaj o siebie. Garrett powiedział mi, że są tańce za dwa tygodnie i myślę, że wasza dwójka będzie tam najładniejszą parą. Evie uśmiechnęła się nieśmiało do Garretta i obydwoje zachichotali. Spędziliśmy następną godzinę rozmawiając i śmiejąc się, a ja zrelaksowałam się. Czułam się, jakbym z powrotem była w lecie. Mój telefon zaćwierkał na wiadomość i jęknęłam z zachwytu. – Mamo, Landon – Samantha i trener Stone zabrali swoje dziecko w piątkowy wieczór. Jest teraz w domu i zapytała czy mogłabym przyjechać. 

Przepraszam, muszę coś powiedzieć. Cała drużyna piłkarska będzie tam za

godzinę. Mają prezenty i rzeczy dla nich, które kupiły ich mamy. Garrett, będzie w porządku, jeśli wyjdziemy za pięć minut? Garrett pokazał kciuk do góry i szybko pożegnałam się z mamą i Evie. – Do zobaczenia? – Landon ścisnął moją rękę i wybiegłam drzwiami. Błędy. Wszyscy je popełniamy. Spędziłam większość mojego życia na zamykaniu 199

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

się przed ludźmi, odmawiając zaufania czy miłości. Landon skłamał o swoim wieku by być w stanie zbliżyć się do mnie. Evie zignorowała zasady w domu i przypadkowo zainicjowała ogień w kuchni. Każdy z nas popełnia błędu na własne sposoby, ale wszyscy zasługujemy na wybaczenie. Lekcja życia: Każdy zasługuje na drugą szansę. Każdy.

200

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta szósta SAMANTHA I TOMMY mieszkali w uroczym domku z kamienia, który wyglądał jakby w ogóle nie należał do Zionsville w Indianie. Cała okolica była wypełniona starymi, niewielkimi i unikatowymi domami z zadrzewieniem przy chodnikach i dziećmi bawiącymi się na przodzie domu. Dom był przepełniony przyjaciółmi i rodziną, która pożerała wzrokiem małą rudowłosą z niebieskimi oczami Lily Stone. Przytuliłam Sam i dałam jej kwiaty oraz kosz bajglów, które kupiłam po drodze. Zerkając w dół na drogocenne zawiniątko w jej ramionach, wyobrażając sobie, jak pewnego dnia będzie wyglądać moje dziecko. Czy chciałabym kiedyś żyć ‘długo i szczęśliwie’ jak Sam i Tommy? 

Muszę zmienić pieluchę Lily. Pomożesz mi, Emma? – podążyłam za Sam do

różowo – kremowego pokoju dziecinnego. Był prosty, ale elegancki – tak jak Sam. Było dokładnie tak, jak się tego spodziewałam. 

Jest tak piękny, Sam. Cieszę się waszym szczęściem. – Sam uśmiechnęła się do

mnie, ale coś wydawało się nie tak. 

Emma, oczywiście chciałam, żebyś dzisiaj przyszła poznać Lily, ale chciałam z

tobą porozmawiać. Nie wrócę do szkoły przez kilka miesięcy i jestem zaniepokojona. Mój żołądek opadł z obawy. – O co chodzi, Sam? Sam położyła Lily na przewijaku i zaczęła odpinać jej body w kropki.- Cała szkoła dzisiaj o tym gadała. Dostaje wiadomości od innych nauczycieli. To jest szalone… Czy naprawdę uciekłaś z Zawodów z Landonem Washingtonem? W jego ciężarówce? 201

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Przełknęłam kiedy nacisk zaczął budować się w mojej głowie, chcąc wyjaśnić to w racjonalny i wiarygodny sposób. – Sam to nie jest tak jak myślisz. Landon zawiózł mnie do szpitala. Moja siostra Evie, która wiesz, że ma zespół Downa, miała w domu pożar. Dostałam telefon i się wystraszyłam. Landon zobaczył mnie zszokowaną i zawiózł mnie do niej. 

Słyszałam, że to było pilne. Dean Goldsmith przekazał to Fordowi, ale

wyglądało dość kiepsko, kiedy Landon nie wrócił. Co się stało? Dlaczego nie prowadziłaś? Skinęłam głową, czując mdłości w żołądku. – Wiem. Nie chciał bym prowadziła, bo byłam tak zdenerwowana. I byłam przerażona, więc zgodziłam się, by mnie tam zawiózł. Potem, czekał ze mną w szpitalu, aż upewniliśmy się, że z nią było w porządku. 

Dlaczego miałby to robić, Emma? – Sam założyła czystą pieluchę i skończyła

ubierać Lily. – Czy coś się dzieje między waszą dwójką? 

Nie! – krzyknęłam, szybko biorąc wdech by się uspokoić kiedy mój wybuch

zaskoczył biedną Lily. – Ale znamy się. Poznaliśmy się latem tego roku, Sam. Byliśmy ratownikami w Avon. To było przed tym, zanim dowiedziałam się, że będę uczyć w Zionsville. Opuściłam część o letnim romansie. Nie zrobiliśmy nic złego, ponieważ to było zanim dowiedziałam się, że będę nauczycielką Landona. Również nie chciałam jej powiedzieć o jego kłamstwie dotyczącym wieku. Bardziej by go znielubiła a mi zbyt bardzo na nim zależało by był w niebezpieczeństwie. 

Więc, byliście przyjaciółmi tego lata? Czy to chcesz mi powiedzieć? – Sam

podała mi Lily i usiadłam w fotelu bujanym trzymając ją i mając nadzieję, że jej czystość może oczyścić moją niespokojną duszę z całej tej męki. 

Tak, pracowaliśmy razem każdego dnia i staliśmy się bardzo dobrymi

przyjaciółmi tego lata. Nawet poznał moją mamę i siostrę, Evie. Dlatego poczekał ze 202

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mną. Znał je i znał lekarza w szpitalu i starał się być wspierającym przyjacielem. – Spojrzałam na niewinną twarz Lily i miałam nadzieję, że nigdy nie będzie musiała być w takiej pozycji, by kryć tego, kogo pokocha. 

Okej, Cóż, to wszystko ma sens. Ale mam jeszcze jedno pytanie. Odkąd

zaczęłaś uczyć w Zionsville, nic się nie wydarzyło z nim, prawda? To znaczy, jesteście tylko przyjaciółmi? Spojrzałam na zmartwiony wyraz twarzy Sam i westchnęłam. – Nic fizycznego. Ale jesteśmy przyjaciółmi. Próbowaliśmy zachować dystans, aby uniknąć tego rodzaju podejrzeń, ale przyjaźń jest prawdziwa. Nie chciałam nikomu o tym mówić, ponieważ tak bardzo potrzebowałam tej pracy i myślałam, że ludzie mogliby wysunąć złe wnioski, bo jestem tak młoda… co się dokładnie stało. Sam zrelaksowała się. – Przyjaźń jest w porządku. Nie ma w tym nic złego. Dzięki, że mi powiedziałaś. Musiałam usłyszeć to od ciebie a nie z plotek. Ale uważaj, Emma. Plotka taka jak ta, może zniszczyć karierę. Powinnaś zachować dystans. Niedługo zostanie absolwentem i pójdzie do college’u a ludzie zapomną. Stałam i ostrożnie podałam jej Lily. – Wiem. Dzięki za troskę, Sam. – Delikatnie przytuliliśmy się przy Lily i ruszyliśmy z powrotem do salonu. Pokój był wypełniony po brzegi aż do zewnątrz futbolistami. Mieli ze sobą kosze z jedzeniem, kartki, kwiaty, balony i oczywiście każdy rodzaj dostępnych ciuszków futbolowych dla niemowląt. Kiedy chłopcy zobaczyli mnie z Sam, w pokoju nagle zapanowała cisza. Patrząc na podejrzliwe twarze, chciałam zapaść się pod ziemię i zniknąć. Szybko machnęłam na pożegnanie Tommy’emu i ruszyłam przez tłum. Parsknięcia i szepty podążały za mną kiedy skierowałam się do drzwi. Tuż za drzwiami stali Dean i Landon pochłonięci w głębokiej rozmowie. Dean pierwszy mnie zobaczył i szturchnął Landona. Spojrzał w górę z niepokojem, zauważając moją zaczerwienioną twarz. Kiedy Landon zrobił do mnie krok, potknęłam się, patrząc wszędzie byle nie na niego.

203

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Szybko idąc do mojego samochodu po drugiej stronie ulicy, grupa mam futbolistów wskazała na mnie. Cholera jasna! Rodzice będą gadać. Nie mogła przejść obok małego miasta historia młodej nauczycielki uwodzącej swojego ucznia. To się działo. Moja krótka kariera prawie dobiegała końca. Mrugając ze łzami, szybko wskoczyłam do samochodu i ruszyłam wokół rzędu zaparkowanych samochodów przede mną, wyjeżdżając z okolicy. Patrząc we wsteczne lusterko, pochwyciłam spojrzenie smutku na twarzy Landona kiedy mnie obserwował.

W poniedziałkowy poranek, czując nudności w żołądku z nerwów, ominęłam mój trening, ale przyjechałam do szkoły godzinę wcześniej, by móc uniknąć spojrzeń uczniów i nauczycieli. Przerzucałam swoje papiery, gdy Tommy Stone wszedł i zamknął za sobą drzwi. 

Emma, jak się masz? – usiadł na ławce i obserwował mnie z niepokojem.

Wygładziłam moją długą, brązową spódnicę i skrzyżowałam nogi kiedy wskoczyłam na przeciwległą ławkę. Dziś, ostrożnie dobrałam swój strój. Buty do kolan pokrywały jeszcze bardziej moje nogi. Musiałam emanować profesjonalizmem. Guziki widniały na mojej białej bluzce a brązowy sweter był wśród zwyczajnych rzeczy w mojej szafie. Nigdy nie próbowałam wyglądać kusząco czy nawet atrakcyjnie w szkole, ale teraz to było istotne, by nie ryzykować. 

Jak bardzo jest źle, Tommy? Nie trzymaj tego w tajemnicy przede mną. Muszę

wiedzieć. – Bałam się zapytać, ale już dłużej nie mogłam tego unikać. Tommy potarł twarz. – Nie jest dobrze. Dyrektor Mahoney dzwonił do mnie ostatniego wieczora. Wie, że jesteś blisko z Sam. Dzięki Bogu, Sam rozmawiała z tobą. Byłem w stanie powiedzieć mu, jak staliście się przyjaciółmi w lato i nic nie

204

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zostało poza przyjaźnią. Uwierzył mi, ale pozwól mi coś powiedzieć, Emma. Będziesz obserwowana bardzo uważnie. Jeśli coś wydarzy się z Landonem, zanim skończy szkołę, już nigdy nie będziesz mogła uczyć. Skinęłam głową, głęboko wydychając powietrze przez nas. – Dzięki, Tommy. 

Nie dziękuj mi za mówienie prawdy, Emmo. Tylko nie zepsuj tego. Jeśli oboje

chcecie czegoś więcej niż przyjaźni, możesz mieć taką szansę za kilka miesięcy. 

Rozumiem cię, Tommy. Naprawdę. Nie ma niczego więcej, proszę, uwierz mi.

– czułam się okropnie kłamiąc mu prostu w twarz, ale zarówno moja kariera jak i przyszłość Landona były teraz na linii ognia. Tommy wyszedł z klasy kiedy zadzwonił dzwonek obwieszczający początek dnia. Wzięłam głęboki wdech i zmusiłam się do skupienia i bycia z powrotem pod kontrolą. Pracowałam zbyt ciężko by moja kariera wystartowała. Dodatkowo, pokochałam uczenie z całego serca. Byłabym zdruzgotana, gdyby to również zostało mi odebrane. Trzecia lekcja była śmiesznie upokarzająca. Cała klasa nie robiła nic innego poza gapieniem się na Landona i mnie, czekając na jakąś reakcję. Żadne z nas nie wykonało żadnego kontaktu wzrokowego, więc cała atmosfera była wypełniona napięciem. Nie pomagało nawet to, że Dyrektor Mahoney wydawał się wchodzić przez otwarte drzwi od klasy co pięć minut, najwyraźniej próbując zaobserwować sytuację z odległości. W porze lunchu, zostałam przydzielona do pilnowania kawiarni, więc byłam zmuszona chodzić po pomieszczeniu, upewniając się, by nie było żadnych kłótni czy bitew na jedzenie. Ponownie, wszystkie oczy były na mnie i Landonie. To było jak źle rozgrywany mecz w tenisa – z głowami patrzącymi na mnie, potem na Landona, a następnie z powrotem na mnie. Unikałam patrzenia na każdy stół, który włączał w to futbolistów, ale w rzeczywistości nie wiedziałam, gdzie można było bezpiecznie się patrzeć. Cammie i Stephanie podeszły do mnie z pustymi tacami. Cammie pochyliła się i 205

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

szepnęła – Znajdź kogoś w swoim wieku, Pani Harris. Zostaw licealistów dla nas 62. – Obie wybuchły śmiechem kiedy moja twarz poczerwieniała odcieniem szkarłatu, który mógł być widziany w całym pomieszczeniu – i prawdopodobnie w całym stanie. Landon musiał widzieć ich konfrontacje ze mną, bo wstał ze swojego siedzenia i wyrzucił swoją tacę z niezjedzonym jedzeniem. Wybiegł przez przeciwległe drzwi i usłyszałam zbiorowe milczenie wypełniające pomieszczenie. Chęć zniknięcia była silniejsza, niż kiedykolwiek wcześniej. Reszta tygodnia była podobna. W piątek, mijając grupę przyjaciół Landona po zajęciach zawołał zarozumiały głos – Landon, jesteś już gotowy podzielić się z nami Harris? Mogę dobrze nad nią popracować. Co ty na to, Pani Harris? Możesz mnie nawet ocenić. Gwałtownie uniosłam głowę do góry by zobaczyć głupkowaty uśmieszek Jareda Watsona, pierwszoklasisty i miotacza będącego w drużynie z Landonem. Otworzyłam usta, by odpłacić się – o czym do diabła on myślał, rozmawiając z nauczycielem w taki sposób – gdy, usłyszałam ryk kiedy Jared został wyrzucony w powietrze naprzeciwko szafek. Odskoczyłam kiedy Landon go przyparł. 

Zamknij swoje pierdolone usta, Jared. Będziesz ją szanować. Słyszysz? Albo ci

wpierdole. 

Wyluzuj, człowieku! – Jared pchnął Landona kiedy Dean i Ricky chwycili

Landona za ramiona. 

Spokój, chłopcy! – przybiegł Ford do grupy. – Wszyscy musicie się uspokoić i

ruszyć dalej. Idźcie spuścić powietrze w szatni lub weźcie coś by obniżyć swój testosteron. Ogromna grupa utworzyła się wokół nas. Każdy obserwował mój przerażony wyraz twarzy i furie Landona. 62

Ugh, co za suki!!

206

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

NIE USPOKOJE SIĘ!!! NIKT TEGO NIE ROZUMIE! ODPIERDOLCIE SIĘ!

– Landon odszedł rozwścieczony w dół korytarzu, uderzając w kilka szafek po drodze. Wszystkie oczy poleciały do mnie i odwróciłam się oraz pobiegłam do mojej klasy. Ford podążył za mną. – Wszystko w porządku? Wypuściłam drżący oddech. – Głównie zażenowana, ale tak. Ta cała rzecz była pękiem gówna. 

Powinnaś była umówić się ze mną kiedy miałaś okazję. Nie przechodziłabyś

przez to. Łapie to. Flirtowanie również. Chociaż musiałaś robić to w żarcie. Nie możesz pozwolić im brać tego na poważnie. Jesteś pewna, że nie zmienię twojego zdania? Kilka słów ode mnie i mogę sprawić, że wszystko odejdzie. – Ford zrobił kilka kroków do mnie i myślałam, że się na niego rzucę. Poważnie, nie mogłam znieść tego właśnie teraz. – Ford, nie wtrącaj się. – Trzymałam w górze moją rękę i stanęłam prosto. – Nie flirtuje z Landonem. Byliśmy ratownikami tego lata zanim dowiedziałam się, że będę tutaj uczyć. Jesteśmy. Tylko. Przyjaciółmi. Niczym więcej. – prychnęłam kiedy skończyłam i chciałam tupnąć nogą w frustracji. Jak te rzeczy mogły wyjść spoza kontroli? 

Cokolwiek powiesz. Widziałem sposób w jaki patrzyłaś na niego podczas

spotkań w hali. Wiem tylko, że igrasz z ogniem i nie chcę, byś się spaliła. Chciałbym być w pobliżu abyśmy mogli pozwolić naszej przyjaźni… rozwinąć się? – Ford położył swoją dłoń na moim ramieniu a następnie zaczął biec nią w dół mojej klatki piersiowej. Czy on myślał, że mógłby uciec się do dotykania mnie w taki sposób z powodu nowych plotek? Widać, powinnam wyglądać jak dziwka, która robiłaby to z każdym naokoło. Zdegustowana, zrzuciłam jego rękę jakby była brudna. Stanęłam na palcach i pochyliłam się do jego twarzy z grymasem. – Chodzisz po cienkiej linii, Ford. Czuję tutaj molestowanie. Jeśli chcesz wiedzieć, co jest dla ciebie dobre, będziesz trzymać 207

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

ręce przy sobie. Łapiesz? Ford uśmiechnął się, oczywiście uwielbiając te groźne zetknięcie. – Albo co? Landon przyjdzie po mnie? – zaśmiał się głośno i zacisnęłam pięść, żeby nie uderzyć w jego próżną twarz. 

Nie, dupku – ja to zrobię. Nie potrzebuje nikogo by wygrać swoje walki.

Teraz… wynoś się z mojej klasy zanim upewnię się, że nie będziesz w stanie używać swojej dolnej części ciała przez najbliższe pięć lat. Słyszysz mnie? – Trzęsłam się ze złości kiedy przemówiłam do niego. Czułam jak gniew promieniował z mojego ciała. Ford odszedł do tyłu, śmiejąc się i robiąc znak ‘w porządku’ swoimi palcami. – Ostrożnie, Emma… Moje słowo jest tutaj bardzo szanowane. Jeszcze tego nie załapałaś? 

Co masz na myśli?



Tylko to, co powiedziałem. Po prostu upewniłem się, że reszta zespołu i

rodziców dowiedziała się, że opuściłaś te zawody z uczniem. Ja niczego nie insynuowałem. Jedynie zasadziłem ziarno. Pomyśl o mnie jak o ogrodniku. Mogę tutaj zapłodnić twoją karierę tak, że urośnie i rozwinie się ze mną przy twoim boku albo mogę to zatruć. Twój wybór. Kurwa kurwa kurwa. Ford rozpowiadał plotki. Jak tylko otworzyłam usta by nakrzyczeć na niego, usłyszałam – Emma Harris, proszona do biura. Emma Harris, proszona do biura. – w głośnikach w mojej klasie. Zamknęłam oczy i wzięłam kolejny stabilizujący wdech. Co, do cholery? Co teraz? Po prostu chciałam wrócić do domu. Ford odszedł z gównianym uśmieszkiem na swojej twarzy, kiedy wstrzymywałam łzy. Przetarłam skronie i wstałam z wahaniem. Stojącym w moich drzwiach był Tommy Stone. Patrzył na mnie z takim smutkiem, że myślałam przez chwilę, iż załamię się na podłodze. Nie było niczego poza nienawidzeniem ludzi patrzących na mnie ze współczuciem. Widziałam to w całym moim życiu, kiedy tego nie 208

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

potrzebowałam i na pewno, nie chciałam zobaczyć tego teraz, kiedy prawdopodobnie potrzebowałam. 

Powodzenia, Emma. – Musiał być przy mojej klasie kiedy ogłoszenie zostało

ogłoszone. Trzymał dla mnie otwarte drzwi i posłał mi uspokajający uśmiech kiedy pospieszyłam do głównego biura. Przeszłam przez korytarz, czując spojrzenie każdego w szkole na mnie. To mogła być moja wyobraźnia, ale było śmiertelnie cicho. Gdy weszłam do biura, Linda spojrzała na mnie z litością a moje oczy zaszkliły się. Co się dzieje z niewinnymi, zanim zostanie im udowodniona wina? Twardy guzek w gardle pojawił się, kiedy Linda wskazała na biuro Dyrektora. Szłam powoli – głową w dół – jak dziecko, które miało kłopoty w szkole. Nigdy nie byłam wysłana do biura Dyrektora. Teraz byłam – jako cholerna nauczycielka. Dyrektor Mahoney od razu się ze mną spotkał. – Słyszałem co ci się stało na korytarzu, Emma. Wszystko w porządku? – skinęłam głową, przełykając guzek w gardle. 

Nic się nie stało, Dyrektorze Mahoney. – Ledwie mogłam mówić od emocji.



Rozumiem cię, Emma i odwalasz tutaj kawał świetnej roboty, ale to jest bardzo

nieprzewidywalna sytuacja. – skinęłam głową, bojąc się tego, co nadejdzie. – Landon Washington skończy ekonomię ucząc się samodzielnie w domu, będąc natychmiast nadzorowany przez Julie Baynes. Znowu skinęłam głową, czekając na resztę. 

Jakie są twoje plany na przyszły rok? – usiadł na swoim biurku z rękoma

splecionymi przed sobą. I zaczyna się. Będę zwolniona. – Szczerze mówiąc, proszę pana, nie wiem. Mama przekonała mnie bym aplikowała do szkoły w Kalifornii odkąd moja siostra otrzymała wsparcie. Czekam na odpowiedź… Nie jestem pewna…

209

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

No cóż, myślę że to świetny pomysł. Zdobędziesz dla siebie jeszcze kilka lat i

nie będzie ci tak trudno uczyć nastolatków. – Splótł palce i pochylił się do mnie z uwagą. Musiał zrozumieć tę sytuację. Musiałam zmusić go by mnie wysłuchał. 

Dyrektorze Mahoney, proszę mi uwierzyć. Landon i ja jesteśmy przyjaciółmi.

Pracowaliśmy razem tego lata i nic wcześniej nie powiedziałam, bo się bałam. Tak bardzo potrzebuje tej pracy. – mój głos załamał się i głośno przełknęłam, modląc się, by nie załamać się przed nim. 

Wierzę ci, Emma. Wiem, że ta praca może być ciężka, i jeśli zostaniesz tu w

przyszłym roku… Obawiam się, że plotka po prostu nie zniknie. 

Czy ty… czy ty pozwolisz mi odejść? – moja słowa ledwo co wyszły z ust.

Zawsze udawało mi się ze wszystkim, co robiłam. Teraz, byłam totalną porażką – we wszystkich dziedzinach mojego życia. 

Jeśli nic nie wydarzy się miedzy tobą a innym uczniem przed zakończeniem

roku, damy ci świetną rekomendacje. Oczywiście, jeżeli nie, będziesz zwolniona ze skutkiem natychmiastowym. – Mahoney spojrzał surowo i grożąco, gdy do mnie mówił. Zawiesiłam głowę ze wstydu. Nie tylko się ze mną nie przywitali, ale myśleli, że jestem dziwką na tyle wystarczającą by złapać innych uczniów. To było prawie tak jakby myślał, że złapałam na haczyk Landona. Czułam się jak Hester Prynne63 w Szkarłatnej Literze. Markowe ubrania, z dużą literą ‘D’ jak dziwka na środku klatki piersiowej. Wstałam i podeszłam do drzwi. 

Dziękuje, proszę pana. Reszta roku będzie profesjonalna. Przepraszam za

problemy, które spowodowałam. – Mrugając ze łzami, posłałam mały uśmiech Lindzie, która wyglądała jakby chciała mnie przytulić. W tej chwili mogłam znieść uścisk. Dyrektor Mahoney obserwował mnie, gdy wychodziłam i mogłam poczuć 63

Tytułową szkarłatną literą jest znak hańby wyszyty na ubraniu głównej bohaterki, cudzołożnicy Hester Prynne ku przestrodze społeczeństwa i ostracyzmowi jednostek zagrażających moralności tłumu.

210

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

spojrzenia skierowane na mnie z biura i ze szkoły kiedy pakowałam swoje rzeczy by jechać do domu. Byłam upokorzona. Zakochanie się w Landonie latem mogło kosztować mnie pracę. I nawet nie pokazywaliśmy swoich uczuć. Nie mogłam zrozumieć, co mogłam zrobić więcej. Ale kiedy jechałam do domu, byłam bardziej uczciwa wobec siebie. Nie złamaliśmy żadnych reguł, ale przyciągało nas do siebie. Żarty w szkole, zalotne teksty, które oznaczały coś osobistego tylko dla nas i uściski w szpitalu… To nie było w porządku i byłam temu winna. Wiedziałam lepiej i pozwoliłam swojemu sercu by należało tam, gdzie tak nie było. Zatrzymałam się przy mieszkaniu i zobaczyłam ciężarówkę Landona. Gniew wewnątrz mnie groził wybuchem. Obawiałam się, że mogę go trafić, jeśli się nie uspokoję. Byłam na niego wściekła – oskarżałam go o wszystko – choć wiedziałam, że to nie była jego wina. Biegnąc, otworzyłam drzwi. Landon i moja mama siedzieli na kanapie. Mama zerwała się zanim mogłam coś powiedzieć. – Emma, właśnie mówiłam Landonowi – dostałam pracę w banku! Jest większe wynagrodzenie i są normalne godziny. – Złapała mnie i przytuliła kiedy wypuściłam zły podmuch powietrza. 

Jestem tak bardzo szczęśliwa, mamo. Gratulacje. – Moje zęby były zaciśnięte,

kiedy mówiłam, a mój głos był niski. Strasznie niski. – Na pewno będziemy świętować w ten weekend. Czy mogę teraz porozmawiać z Landonem na osobności? 

Uh pewnie, kochanie. – Mama spojrzała między nami z niepokojem i wyszła,

delikatnie zamykając za sobą drzwi od swojej sypialni. Landon wstał i zaczął podchodzić do mnie. Wyglądał na tak zaniepokojonego, że mój gniew zaczął słabnąć. – Emma, naprawdę przepraszam za wcześniej… Podniosłam rękę by go powstrzymać kiedy moje całe ciało zaczęło się trząść. – Naprawdę starczy tego, Landon. To koniec. Potrząsnął głową i jego wyraz twarzy stał się bardziej intensywny. Zrobił krok do 211

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mnie – Nie, dwa i pół miesiąca. To wszystko, po prostu ponad dwa miesiące. Odepchnęłam go z powrotem. – NIE! Nigdy więcej czekania. To koniec na dobre. Zostałeś usunięty z mojej klasy. – Jego oczy rozszerzyły się, a usta opadły. – I nie jestem mile widziana z powrotem w przyszłym roku w Akademii Zionsville. – Zatrzymałam się by wziąć głęboki wdech. – Oni czują, że mogę nie być w stanie wytrzymać z nastolatkami bez flirtowania z nimi i rozwinąć ‘przyjaźń’ jakiegokolwiek rodzaju. 

Kurwa. – Landon spojrzał w dół.



Tak, kurwa jest odpowiednie. – odeszłam od niego i spojrzałam przez okno na

parking przy naszym kompleksie. – Więc, nie mam pracy na przyszły rok. Jeśli nie dostane się do jakiejkolwiek szkoły w Kalifornii, jestem całkowicie udupiona. Jedyną szansą, którą mam to dostanie przyzwoitej rekomendacji, no wiesz, nie tej, gdzie jest napisane, że molestuje dzieci, jeśli w ogóle NIE będziemy utrzymywać kontaktów. Cała ta rzecz rujnuje mi życie. Landon wykrzywił swoją twarz w zdezorientowaniu. – Aplikowałaś do szkoły w Kalifornii? Moja wściekłość nie mogła zostać powstrzymana więc wytrząsnęłam ją od stóp do głów. – Moja mama mnie przekonała. Co o tym myślisz? Powinnam być tutaj w Indy podczas, gdy ty będziesz w college’u? – wykrzyczałam ostatnią kwestię a on szybko przeszedł przez pokój do mnie. 

Nie będę z nikim poza tobą. – Stanowczo wyszeptał swoje słowa przy moim

uchu i ponownie odsunęłam go obiema rękoma. 

Łapy precz. Jeśli kiedykolwiek mnie kochałeś a wiem, że tak było, nie

będziesz na mnie patrzył, mówił a na pewno jak cholera nie będziesz na mnie czekał. – Rozmawiałam z nim tak chłodno jak tylko mogłam. Musiałam mu to uświadomić. To był naprawdę dla mnie koniec. Kochałam Landona i myślałam, że jest niesamowitą osobą, ale nie chciałabym poświęcić całego mojego życia dla faceta, 212

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

który uda się do college’u i dopiero co zacznie swoje życie. Nie mogłam mu na tyle zaufać by podjąć ryzyko. W końcu, straciłabym. Wszystko. 

Nigdy nie dojdę do siebie i narażasz rzeczy będąc tutaj. Teraz, wyjdź. –

wpatrywałam się w niego, chcąc by zobaczył głębie mojego smutku. Może, jeśliby wiedział jak wiele miałam w sobie bólu, sam zmusiłby się do wyjścia. Landon spojrzał na mnie ze łzami w swoich oczach i otworzył drzwi. Odwrócił się i zamknął za sobą drzwi. To było okrutne, ale konieczne. To było toksyczne. Złe. To był najsmutniejszy dzień w moim życiu. Lekcja życia: Jak kiedyś powiedziała Evie ‘dzisiaj było do dupy’. Było do dupy tak bardzo, że jedyną lekcją z tego było to, że w końcu, każdy dzień ma tylko dwadzieścia cztery godziny. Jutro możesz zacząć wszystko od nowa.

A więc, nalej sobie silnego pieprzonego drinka.

213

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta siódma PO AKRTYCZNEJ zimie z temperaturą poniżej zera, ślizgawkach i zamieciach – wiosna była pozytywną zmianą w stanie Indiana. Kwitły fiołki i piwonie a powietrze pachniało świeżością i czystością.

Szkoła została wypełniona

corocznym

podnieceniem, a gdy nastąpiło podwyższenie temperatury było widać zmniejszającą się ilość ubrań. Tak szybko jak pojawiło się sześćdziesiąt64 stopni, bezrękawniki, klapki i krótkie szorty były zakładane przez szczęśliwych, nastoletnich chłopców w całym stanie. Wiosennymi sportami dla uczniów był baseball, softball czy siatkówka. Landon, Dean i ich banda wypełniona testosteronem i myślami o mięśniach grała w baseball. Wiedziałam o tym, bo widziałam ich w strojach i nie było nic – i mam na myśli nic – lepszego od oglądania Landona w stroju od baseballu. Nie rozmawiałam z Landonem od trzech tygodni. Prawda była taka, że wybłagałam to na nim, ignorował mnie a ja jego. Dyrektor Mahoney usunął go z mojej ekonomicznej klasy i wciąż jego miejsce było puste kiedy przypomniałam sobie, jak bardzo spieprzyłam sobie życie. Mama zaczęła pracować w banku i bardzo jej się spodobało. Pracowała w normalnych godzinach, przynosząc do domu godną pensje a nawet umawiała się z przyjaciółmi. Wydawała się szczęśliwa niż ja kiedykolwiek. Evie i Garrett również sobie świetnie radzili. Evie była monitorowana przez personel pomocniczy bardziej 64

16 oC

214

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

niż inni, ale wciąż miała niezależność, której pragnęła. To była granica, którą sobie wypracowała. Spędzałam wiele wolnego czasu robiąc z nią obiady czy zakupy. Ofiarowała mi całkowitą, bez żadnych zobowiązań miłość podczas, gdy ja mierzyłam się z problemami i byłam bardziej samotna niż kiedykolwiek wcześniej. Moją codzienną rutyną było przyjechanie do szkoły przed każdym poza woźnym, zjedzenie lunchu w spokoju przy biurku i wyjście tak szybko jak tylko uczniowie opuścili korytarze. Kochałam uczyć moje klasy, ale czułam się jak duch i każda dodatkowa minuta w tym budynku wysysała ze mnie coraz więcej życia. Pozdrowienia dla moich starych kumpli, Gorzkiej & Nudnej. Wróciły z powrotem ze zdwojoną siłą. Byłam szkolnym nędzarzem. Więcej uczniów nie kręciło się w mojej klasie – czy rodzice powiedzieli im, by tego nie robili? To sprawiło, że się wkurzyłam. Żaden z nauczycieli nie rozmawiał ze mną lub nawet nie patrzył w moją stronę, chyba, że mi się przypatrywał. Cóż, to tak naprawdę nie było prawdą. Tommy Stone sprawdzał mnie każdego dnia. Sam na urlopie macierzyńskim, martwiła się o mnie i obiecał jej mieć mnie na oku. Mogłam sobie wyobrazić jaką stertę gówna dostałby od Sam, jeśli nie miałby dla niej wieści na koniec każdego dnia. Nie miałam na myśli tego, że przeszkadzała mi uwaga czy przyjaźń, nawet jeśli była trochę wymuszona. Tommy był miły, wyrozumiały i nigdy nie dał mi odczuć że byłam oceniana. Był tam, kiedy tego potrzebowałam…naprawdę potrzebowałam. Również miałam Amy. Amy była zbawczą łaską, trzymającą mnie z dala od spakowania się i odejścia. Chciałabym nigdy nie zapomnieć jej lojalności tak długo jak będę żyła. Siedząc przy biurku w deszczowy poniedziałek, szukałam wszędzie mojego lunchu. Cholera. Zapomniałam wziąć go z domu. Usiadłam z powrotem na krześle i spojrzałam na szary parking. Ciężarówka Landona była zaparkowana obok kilku innych pickupów i Suv’ów i zastanawiałam się, jak on się czuje. Jak radzi sobie z

215

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

prawdziwym końcem nas? Ja odczuwałam jego nieobecność bólem takim, jakbym została uderzona w brzuch i nie mogłam pochwycić wystarczającej ilości tlenu by odetchnąć. Pukanie do drzwi wyciągnęło mnie z oszołomienia. – Emma? Jadłaś dzisiaj lunch? – Tommy stał w drzwiach z rękoma skrzyżowanymi na piersi. Patrzył zaniepokojony a jego zmartwienie spowodowało, że chciało mi się płakać lub coś uderzyć. Oba sposoby zadziałałyby. 

Zostawiłam go w domu. Nic wielkiego. Nie jestem głodna. – Kilka

trzecioklasistek uciekło ze szkoły, biegnąc do swoich samochodów na parkingu. Powinnam zwrócić im uwagę za ucieczkę, ale już mnie to nie obchodziło. Moja rezygnacja już została zgłoszona i chciałam by te ostatnie tygodnie szybko minęły. 

Musisz jeść. Potrzebujesz siły by poradzić sobie z tymi małymi gównami. –

Oboje zaśmialiśmy się i wydawało się, że Tommy relaksował się. 

Słyszałaś dzisiaj wielką nowinę? – potrząsnęłam głową kiedy Tommy

kontynuował. – Dean Goldsmith i London zostali przyjęci na pełne stypendium do Uniwersytetu Indiana. To temat rozmowy całej szkoły. Myślałem, że chciałabyś wiedzieć. Błysnęłam oczywistym, połowicznym uśmiechem do Tommy’ego. Nie chciał bym usłyszała o Landonie od innych uczniów. Była dla mnie jak starszy brat i uwielbiałam go za to. Byłam naprawdę, szczerze mówiąc, zadowolona z Landona. Pracował ciężko, poświęcając się temu sportowi. Starannie dążył do swojego celu i osiągnął go. Myślę, że uświadomił sobie iż w ubiegłym roku chodziło o coś więcej niż tylko futbol. Chciałam mu pogratulować i powiedzieć jak dumna byłam z jego jasnej, otwartej przyszłości. Jego rodzice będą podekscytowani a ich duma, tak bardzo jak Landon chciał zaprzeczyć, będzie dla niego coś znaczyła. Przynajmniej jedno z nas opuści ten rok szkolny na dobrych warunkach. 216

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Dziękuje, że mi o tym powiedziałeś Tommy. Gratulacje również dla ciebie.

Trenowałeś ich przez trzy lata. Twoja ciężka praca opłaciła się. – Uśmiechnęłam się, gdy zobaczyłam jego gburowate wzruszenie ramion. 

To nie moja zasługa, ale dzięki. A co z tobą? Masz jakieś wieści z

jakiejkolwiek szkoły? 

Tak, dostałam się na Uniwersytet Południowej Kalifornii na kierunek Historii.

To był mój pierwszy wybór, głównie ze względu na lokalizację. Mogę się uczyć oraz leżeć na plaży i oglądać jak palmy się kołyszą. 

No cóż, gratulacje również dla ciebie, Emmo. Powiem Sam. Była tak

zdenerwowana tym, w jaki sposób zostałaś potraktowana. Naprawdę chcę byś miała nowy start. 

Może moglibyście mnie odwiedzić? Z przyjemnością pokazałabym słodkiej

Lily plażę! – klasnęłam na myśl odwiedzającej mnie rodziny Stone. Mogłam sobie wyobrazić, przez chwilę, że może mogłabym zacząć wszystko od nowa. Tommy uśmiechnął się. – Nigdy nie przegapiłbym zaproszenia na plażę. Możesz na nas liczyć. Wyszedł i chciałam pobiec do automatu po krakersy z masłem orzechowym, kiedy Amy zapukała do drzwi. 

Pani Harris? Twoja mama przyniosła ci lunch. Rozmawiała z Dyrektorem

Mahoney. Poprosił mnie, bym ci przyniosła. – Amy miała na sobie niebieskie dżinsy oraz koszulkę polo i różowe okulary. Wręczyła mi mój lunch z nieśmiałym uśmiechem i usiadła naprzeciwko mnie. 

Dzięki, Amy. Jestem trochę zażenowana moją mamą przynoszącą mi lunch,

ponieważ zostawiłam go w domu. – Zaśmiałam się i zaczęłam jeść apetycznie mojego tuńczyka z chlebem pszennym. 

Ja zapominam cały czas. Dzisiaj też zapomniałam. – Przyglądała mi się jak

jadłam zachłannie i uśmiechnęłam się. 217

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Podzielmy się. Mam tego mnóstwo. – Rozłożyłam serwetkę dla niej i dałam

połowę mojej kanapki, precle i marchewki. Chwyciłam dodatkowy kubek i nalałam jej trochę napoju gazowanego z mojej puszki. Pochwyciłam jej szczęśliwy uśmiech i wiedziałam, że w niewielkim stopniu, wnosiłam szczęście w życie Amy. Ona dostarczała mi komfortu i spokoju i myślę, że dawałam jej akceptację. Stawaliśmy się dobrym zespołem. Jak tylko pojawiło się dużo gówna w moim życiu, jak to się działo, czułam, że jestem we właściwym miejscu z właściwą osobą. Była moją przyjaciółką.

**** Następnego dnia podczas trzeciej lekcji ekonomii, trzecioklasiści radośnie dzielili się wiadomościami o przyjęciu do college’u. Pogratulowałam wszystkim, ale potajemnie robiłam zakłady, który z nich przejdzie przez to. Pamiętałam przytłaczające uczucie podniecenia, gdy zdaje się sobie sprawę z tego, gdzie spędzisz kolejne cztery lata swojego życia, ucząc się i przeobrażając w dorosłego, którym zawsze chciałeś być. To był naprawdę najlepszy czas w życiu i chciałabym podążać tą drogą. Wiedziałam, że nie będę w stanie pogratulować Landonowi, więc zrobiłam drugą w kolejności najlepszą rzecz. 

Dean, Trener Stone powiedział mi o tobie i Landonie, że zostaliście przyjęci z

pełnym stypendium do IU. Gratulacje dla was obojga. Wiem, że masz wiele zabawy grając razem z nim w futbol i, że cieszysz się całym tym college’em, który zaoferowała ci Bloomington. Może staniecie się tak popularni jak koszykarze! – mrugnęłam i uśmiechnęłam się ciepło do Deana, który stał się miłym facetem, gdy kończył się rok… prawdopodobnie dlatego, że zdał sobie sprawę, że jestem wyjątkowa dla jego najlepszego przyjaciela.

218

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Dzięki, Pani Harris. Upewnię się by powiedzieć Landonowi to, co pani

powiedziała. On nie jest tak napompowany jak ja by iść do college’u, ale będzie, gdy tam dotrze. Ricky przybił z nim piątkę i wrzasnął – O tak! – i wszyscy wiedzieliśmy, że odnosił się do imprez i dziewcząt. Nie mogłam zrobić nic innego poza zaśmianiem się na ich żywiołowość. – Zgadzam się. Czułam się tak samo kiedy przyjechałam do UVA. Dobrej zabawy! 

Uh, Pani Harris? – Dean zapytał niepewnie, ale kontynuował. – A co z Panią?

Słyszałem, że jedzie Pani do szkoły w przyszłym roku? To pytanie bez wątpienia pochodziło od Landona. Wygładziłam przód mojej czarnej spódnicy i stanęłam przy biurku. Zwróciłam się do klasy nie chcąc by wiadomość dotarła do Landona, i również z powodu tego, że klasa wypełniła się ciszą, ponieważ każdy słuchał. 

Tak, wyjeżdżam, gdy skończy się rok szkolny, do Uniwersytetu Południowej

Kalifornii by szlifować historię. – obciągnęłam mój zielony sweter, nerwowo szarpiąc końcówki. Byłam bardzo szczęśliwa, że zostałam przyjęta, ale chciałabym by były to inne okoliczności. 

Wow USC… Trojany65! – Dean i reszta chłopców w klasie parsknęła na

dojrzałe odniesienie do prezerwatyw. – Mój kuzyn aplikował tam, więc mógł stać się Trojanem. Nigdy tak się nie stało… Powiedział mi, że nie pasował… zbyt uciskają… w niewłaściwy sposób… W każdym razie, gratulacje, Pani Harris! – Dean krzyknął z tyłu, śmiejąc się ze swoimi kumplami kiedy kilku innych trzecioklasistów uśmiechnęło się i życzyło mi szczęścia. Cammie i Stephanie coś tam szeptały i szybko się od nich odwróciłam. Nie chciałam usłyszeć ich złośliwych komentarzy. Chciałam ruszyć dalej. W czasie lunchu, znowu siedziałam sama w klasie i otworzyłam sałatkę z 65

Zamotałam się przy tym, ale już spieszę z wyjaśnieniem o co chodzi. Na studentów USC mówi się Trojanie, i odnosząc do prezerwatyw, Trojan są to popularne prezerwatyw stąd ten opis Deana ;)

219

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

makaronem, którą zrobiłam wczoraj. Spojrzałam w górę, by zobaczyć Amy w moich drzwiach, trzymającą swój lunch z uśmiechem. 

Wchodź, Amy! Uwielbiam mieć jakieś towarzystwo. – zachichotała i

podbiegła by do mnie dołączyć. – Tak naprawdę chcę ci coś pokazać. Podałam jej broszurę z Programem LIFE na Uniwersytecie Clemson. – Trochę szukałam i pomyślałam, że może mogłabyś podzielić się tym ze swoimi rodzicami. Uniwersytet Clemson ma program dla studentów takich jak ty. Mogłabyś aplikować, jeśli jesteś zainteresowana college’em, i jeśli zaakceptowałabyś mieszkanie w kampusie przez dwa lata. Amy opadła szczęka. – Mieszkanie? W kampusie? 

Nie byłabyś sama. Miałabyś współlokatorów i rówieśników, pomogli by ci.

Mogłabyś poprosić klasy by pomogli ci w dorosłym życiu i byłabyś prawdziwą studentką. Poznałabyś nowych przyjaciół, spędzała czas na terenie kampusu, jadła w stołówce i ćwiczyła w siłowni – wszystko, co robiłam w college’u. Również możesz to zrobić. Oczy Amy skanowały moją twarz, pochłaniając każde słowo, które powiedziałam. Nie wiedziała, że dzwoniłam do jej mamy by powiedzieć jej o tym programie kilka tygodni temu. Chciałam jej zgody i wsparcia zanim porozmawiałabym z Amy. Jej mama nie mogła być bardziej wspierająca, ale chciała bym to ja poruszyła ten temat z jej córką. Wiedziała, że Amy może się w sobie zamknąć, jeśli by ją przestraszyła i myślała, że miałam większe szansę by zmotywować Amy na ten nowy pomysł. 

A potem co?



Cóż, po zakończeniu dwuletniego programu, będziesz absolwentką, wrócisz do

domu i znajdziesz pracę. Następnie, będziesz bardziej gotowa gdy nadejdzie czas, by żyć na własną rękę. Poznałabyś nowych przyjaciół i dobrze się bawiła. To college, Amy. Powinnaś iść do college’u.

220

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Powinnam iść do college’u? – wyszeptała Amy, popychając swoje okulary by

były wyżej na nosie. 

Całkowicie powinnaś to zrobić. Co ty na to? Powinniśmy wypełnić papiery? A

potem wziąć je do domu i porozmawiać z twoimi rodzicami? 

Zróbmy to! – Amy w końcu wyglądała na podekscytowana i mogłam w pełni

odetchnąć. Byłam zdenerwowana tą rozmową. Ale jak tylko przeczytałam o programie w Clemson, wiedziałam, że będzie dla Amy idealny. Była uradowana na następny krok do usamodzielnienia się w życiu i wiedziałam, że rozwinie się w programie w Clemson. Amy były silna i nauczyła się dużej pewności siebie w liceum. Pocollegowe doświadczenie dostarczy jej prawdziwej wiedzy o świecie, o szczęściu. I na pewno jak cholera będę krzyczeć dla niej w uroczystości zakończenia college’u. Lekcja życia: Nadszedł czas by ruszyć i stworzyć nowe marzenia.

Dla mnie, Landona, Deana i Amy – możemy mieć nowy początek w przyszłym roku, z dala od Zionsville. Jeśli przejdziemy obok strachu i skupimy się na świeżym starcie, najlepsze naprawdę może być jeszcze przed nami.

221

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta ósma ROBIŁAM dobrą robotę unikając wszystkich w szkole, ale od czasu do czasu poślizgiwała mi się noga. Kiedy stres w życiu nadal królował, moje treningi stawały się dłuższe i bardziej intensywne. W większość dni niż zazwyczaj, przestawałam biegać na bieżni i pędziłam do prysznica by dotrzeć na pierwszą lekcję na czas. 

Oooommmppff. – Dźwięk wydobył się z moich płuc, kiedy ciało zatrzęsło się

od uderzenia. Upadłam do tyłu, lądując mocno na tyłku. Ocierając pot z oczu, zobaczyłam to, po raz kolejny, że wbiegłam prosto w pierś Landona. Nie powiedział ani słowa, ale wyciągnął rękę by pomóc mi wstać. Wsunęłam rękę w jego duży, ciepły uścisk i przez chwilę zamknęłam oczy. Moje serce waliło kiedy podciągnął mnie na nogi i pokręciłam głową, czując jak piorun energii elektrycznej poszybował między nami, wywołany przez sam dotyk. Patrzył się na mnie, nie wypowiadając słowa, uważnie obserwując moją fizyczną reakcję na jego obecność. Odkąd, poprosiłam go, by trzymał się ode mnie z daleka, zaplanował swój poranny trening tak, że już dłużej nie zbiegał się z końcem mojego treningu. Było jasne w jego spojrzeniu to, że nie planował ‘wpadnięcia’ na mnie. 

Ja… - mój głos zanikł kiedy szukałam odpowiednich słów. Chciałam

pogratulować mu stypendium. Chciałam powiedzieć, że wciąż go kocham. Chciałam powiedzieć, że przepraszam za zranienie go i odepchnięcie. Chciałam powiedzieć, że mu wybaczyłam i że mój koniec pracy nie był do końca jego winą. Chciałam mu powiedzieć tak wiele w tej chwili. 222

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ale nic nie powiedziałam. To nie był właściwy czas na moje słowa. W każdym razie, jeszcze nie. Tego samego dnia, kierując się do głównego biura by odebrać maile po szkole, przeszłam obok Landona stojącego ze swoimi przyjaciółmi. Wszyscy śmiali się i gratulowali Landonowi i Deanowi. Landon nie widział mnie i to dało mi szansę zobaczenia jak naprawdę był podekscytowany kolejnym krokiem w swoim życiu. Starałam się zignorować opadnięcie w dół żołądka. Landon ruszy dalej i znajdzie sukces oraz szczęście w college’u – wiedziałam, że tak będzie. Musi doświadczać życia jak każdy sportowiec. Był gorący. Mógłby grać futbol w pierwszej dywizji. Zamierzał wymiatać w kampusie i zdobędzie wspaniałe wykształcenie i spotka dziewczynę w swoim wieku – lub w moim wieku – ale, przynajmniej będą w tym samym miejscu w życiu. I na pewno nie chciałam myśleć o nim z innymi dziewczynami, ale wciąż zależało mi na nim na tyle, że chciałam tego marzenia, tego doświadczenia, dla niego. Chociaż miałam znikome doświadczenia z miłością, zaczynałam wierzyć, że lepiej to rozumiałam. Kochałam Landona wystarczająco by chcieć dla niego wszystkiego co najlepsze. By chcieć dla niego więcej niż dla siebie. I tylko ta myśl wystarczyła mi, by sprawić, abym uwierzyła, że z nami będzie w porządku po tym wszystkim co mieliśmy za sobą.

Telefon o 21:01 zatrząsnął mną na jawie. Byłam tak emocjonalnie wyczerpana, że ledwo co mogłam utrzymać otwarte oczy. 

Hej, siostrzyczko, jak się masz? – mój głos był chrapliwy ze snu i cicho

odchrząknęłam.

223

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Gófnianie.

Przygryzłam wargę by powstrzymać śmiech. Bez względu na wiek mojej siostry, jej wulgaryzmy zawsze powodowały, że nie wytrzymywałam. Mama powiedziała mi, że często przeklinała, ponieważ to sprawiało, iż czuła się jak każdy inny dorosły. Naprawdę pozwalała sobie na to, gdy była zła, ale to było kilka uroczych rzeczy, w mojej opinii, niż moja śliczna, słodka, kochając siostra wpadająca w szał. 

Co jest w raporcie, Eves?



Chcę wprowadzić się do Garretta.

Uh-oh. Nie byłam pewna, jaka powinna być moja odpowiedź, ponieważ wciąż nie wiedziałam jak postępować z czymś takim. Wielu przyjaciół Evie i Garretta było w związkach, ale żadne z nich razem nie mieszkało. Głównie z powodu tego, że można było otworzyć puszkę Pandory, gdy przechodziło się do tego poziomu. Osoby ze znaczącą niepełnosprawnością intelektualną nie powinny tego robić, w większości opinii, które znałam, było ryzyko dotyczące dziecka. Dlatego, kontrola poczęcia była już problemem. A dla ludzi, którzy muszą sobie radzić z utratą pamięci, to było problemem. Ale, podobnie jak wszystkich rzeczy, chciałam tego dla mojej siostry co ona sama chciała. I chciała Garretta. Wciąż nie związała się w jakikolwiek sposób ze swoją współlokatorką, Marlą i była samotna. Musiałam ją wspierać i jej pomóc. Ale w jaki sposób? 

Rozmawiałaś o tym z mamą?



Tak. Powiedziała mi, że będzie ciężko.



A co na to, Garrett? Co ma do powiedzenia? – Garrett był wspaniałym

człowiekiem. Nie mogłam się doczekać, by usłyszeć jego odpowiedź. 

On chce się ze mną ożenić.

Że co?

224

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Evie, zapytał cię, czy wyjdziesz za niego? – miałam nadzieję, że nie, bo nie

byłam pewna, czy naprawdę rozumieli, co to za rodzaj zaangażowania, ale nie chciałam ich obrazić. 

Nie. Uważa, że najpierw powinniśmy razem zamieszkać. By mieć pewność, że

tego nie spieprzymy. Garrett był inteligentnym gościem. Ja, sama byłam zwolenniczką życia razem ze sobą przed ślubem. Mama wyraziła swoje zdanie dotyczące różnicy pomiędzy mężczyzną, którego poślubiła a facetem, z którym się umawiała. Nie chciałam byśmy Evie czy ja skończyły zaskoczone moralnym charakterem naszego małżonka. Nawet, gdy myślałam nad tymi słowami, kuliłam się. Zostałam zaskoczona działaniami Landona. Przez jakiś czas miałam wątpliwości co do jego moralnej postaci. Chociaż, chciałam upewnić się, że wybrałyśmy facetów, którzy byli mili, mówiący prawdę i kochający, nawet jeśli musiałam przyznać, że wciąż byli ludźmi. Ale będą popełniać błędy i ranić nasze uczucia oraz torować swoją drogę na powierzchnię. I za to, musieliśmy ich kochać. Skup się, Emma. Twoja siostra cię potrzebuje. 

Całkowicie się zgadzam, Evie. Ty i Garrett, jeśli na to pozwolicie i się

dogadacie, powinniście żyć razem zanim pomyślicie o następnym kroku. – Zawahałam się. Pieprzyć agencję oraz osądy społeczeństwa. Jeśli to było to, czego chciała, będę stała za nią murem. Kim ja byłam by mówić innej, dorosłej osobie, w granicach rozsądku, co może lub nie może robić. – Naprawdę tego chcesz, siostrzyczko? 

Tak.



Dobrze, wchodzę w to. – Skończyliśmy rozmawiać i poszłam do pokoju

mamy, by ją wtajemniczyć. Zgodziła się ze mną. Będziemy wspierać Evie na wszystkie sposoby, w jakie będziemy mogły. Powiedziała mi, że jutro zacznie wykonywać telefony. Pierwszą przeszkodą będą rodzice Garretta. 225

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Kilka dni później, mama wcześniej niż zwykle przyjechała z pracy do domu i zapukała do drzwi mojej sypialni. Leżałam na łóżku, całkowicie zatracona w najnowszym romansie. 

Masz chwilkę? – zapytała a ja zablokowałam czytnik, kiwając głową. –

Rozmawiałam z rodzicami Garretta. Kochają Evie i są za tym. Następnym krokiem będzie upewnienie się czy agencja McMurphy może sfinansować nowe mieszkanie. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, to może nastąpić w ciągu roku. 

Wow! To świetnie! Jak się czujesz z tym wszystkim?



Dobrze. Ale teraz muszę porozmawiać z jej lekarzem o antykoncepcji. Evie i ja

mieliśmy ‘tą rozmowę’ kilka lat temu, ale rozmawialiśmy wtedy o czekaniu aż będzie zakochana i w związku. Myślę, że teraz tak jest. Więc… - Mama wyglądała na trochę nieswoją. Zawsze była całkowicie szczera i otwarta z nami w tych sprawach, ale to była trudna przeprawa dla każdego rodzica, by ją przejść. 

Sądzę, że jest. Przeprowadziłam małe badania. Myślę, że buzują w niej

hormony. Nie martw się pamiętaniem o jej pigułki. – Mama skinęła głową kiedy to powiedziałam. Obie byłyśmy zaniepokojone, ale wiedziałyśmy w naszych sercach, że Evie nigdy nie chciała mieć dziecka lub być w stanie zatroszczyć się o nie. Więc, to była nasza rola, by ją ochronić. I tak zrobimy. 

Emma, jest coś jeszcze o czym chciałabym z tobą porozmawiać. – brzmiała na

naprawdę zdenerwowana i podniosłam się, zainteresowana. 

Wiem, jak bardzo byłaś zdenerwowana Landonem i tym, jak to się skończyło.

– Uważnie mnie obserwowała kiedy prześledziła kwiatowy wzór na mojej narzucie.

226

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Również chciałam, żebyś wiedziała, że rozmawiałam z Dyrektorem Mahoney.

Jest mu bardzo przykro, z tym, co się stało i jest bardzo zadowolony z tego, jak sobie dobrze radzisz kończąc swój rok. Powiedział, że pokazałaś wielką odwagę i dojrzałość i to, że niewiele kobiet nigdy nie dałaby sobie z tym rady. – Wstała, załamując ręce przed sobą i zaczęła chodzić. 

Mamo! – patrzyłam na nią z szerokimi oczami i zacisnęłam pięści. – Nie

jestem dzieckiem. Dlaczego rozmawiałaś z Dyrektorem o mnie? 

Emmo, nie poszłam do niego w konkretnym celu. Wpadłam na niego kiedy

podrzucałam ci lunch. Poprosił mnie do swojego gabinetu, ponieważ martwił się o ciebie. Każdy w szkole jest zaniepokojony. Widzą, jak wycofałaś się i jak sama jesz lunch każdego dnia. 

Wcale, że nie – odpowiedziałam defensywnie. – Jem z Amy. Dodatkowo,

oczywiście, że się wycofałam. Zostałam publicznie zawstydzona. 

Wiem. – Wzięła mnie za rękę i ścisnęła. – Ale słusznie postąpiłaś i idziesz

dalej. To jest to, co zawsze chciałaś robić i to naprawdę jest dla ciebie najlepsza rzecz. Powiedziałam Ernie… err, Dyrektorowi Mahoney o twojej akceptacji dotyczącej USC. Jest tak bardzo zachwycony, kochanie. 

Mamo? – patrzyłam się w twarz mojej mamy, dopóki nie spotkała mojego

wzroku. – Dlaczego właśnie nazwałaś Dyrektora Mahoney, Ernie’m? 

No cóż… to jest ta inna rzecz, kochanie. – Wyglądała na bardzo nieśmiałą

kiedy zaczęła wpatrywać się w moją zużytą, różową wykładzinę. 

On, tak jakby zaprosił mnie na randkę66. To znaczy, to zupełnie nic, naprawdę.

Spotkaliśmy się tak na szybko w Italian at Ciao by Villagio i to wszystko. Było bardzo zwyczajnie, naprawdę i to nie było nic wielkiego. Chciałam powiedzieć ci o tym, zanim zobaczysz go tutaj, kiedy po mnie przyjedzie. Byłam pewna, że będę lewitować tuż przy łóżku. Odsunęłam jej dłoń i zerwałam 66

Tego się nie spodziewałyście, przyznaje ja też ;)

227

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

się, przyswajając newsy i nagle moje serce zaczęło kołatać. – Mamo – nie. Nie! Nie możesz umawiać się z moim szefem! 

Emmo, proszę. Bądź rozsądna. On jest twoim szefem jeszcze tylko przez

półtora miesiąca. Jest przystojny, inteligentny i zabawny. – Uśmiechnęła się na myśl o nim i przycisnęłam dłoń do swoich ust, ponieważ, to było straszne i pełne humoru, złe i słodkie i nigdy nie przewidziałabym tego w całym moim życiu. 

I go lubię! – wykrzyknęła, brzmiąc jak jedna z moich nastoletnich uczennic.

Mama nie była na randce odkąd tata nas opuścił. W ogóle. Ani jeden mężczyzna nie wkroczył do jej życia. Zawsze koncentrowała się na Evie i mnie. Byłam zachwycona tym, że znalazła kogoś, kto ją interesował, ale po prostu nie mogłam uwierzyć, że chodziło o Dyrektora. 

Okej. W porządku. Cieszę się. Tylko bądź ostrożna, dobrze? Faceci mogą być

podstępni. Rada ode mnie – nie powinnaś zakochiwać się w KTÓRYMŚ z nich zbyt szybko. Zerwała się i przytuliła mnie, chichocząc jak mała dziewczynka i mocno starając się by nie zapiszczeć z emocji. Przemknęła przez pokój i z powrotem opadłam na moje łóżko. Zamykając oczy, głośno jęknęłam. Czy wszyscy mogli znaleźć spokój i szczęście, poza mną? Co do cholery? Czy to chodziło o mnie? Czy tak bardzo spierdzieliłam swoje życie, że zostało mi przeznaczone, by tego nie doświadczyć? Mogłam mieć tylko nadzieję, że Cali będzie nowym początkiem, którego tak bardzo potrzebowałam. Lekcja życia: Rodzina może przejść najgorsze z najgorszych czasów. Ale absolutnie nic nie może przygotować cię na matkę umawiającą się z twoim szefem.

228

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nowe początki dla wszystkich?

229

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja dwudziesta dziewiąta Landon Nacisk w mojej klatce piersiowej – nieuniknione imadło oczekiwań mojego ojca – wzrastało każdego dnia. Robiłem to, o co mnie proszono. Byłem na dobrej drodze do jego macierzystej uczelni by grać futbol, tak jak chciał. Cel, który został dla mnie stworzony – ten, którego oczekiwał ode mnie – od chwili w której mogłem chodzić, został osiągnięty. Myślałem, że osiągnięcie tego samemu zmniejszy ból dudniący wewnątrz. Ale, tak nie było. Tęskniłem za nią. Tęskniłem za jej dowcipem i sarkazmem, powodującym, że nawet najbardziej nudna ekonomia stawała się znośna a nawet ciekawsza. Tęskniłem za byciem jej przyjacielem. W lecie, zakochałem się w niej – nie było co do tego wątpliwości. Miłość i pożądanie, którą czułem do niej przeważało nad wszystkim innym. Już prawie minął cały rok szkolny kiedy byliśmy tylko ‘przyjaciółmi’. Potrzeba posiadania jej w moim życiu była niepodważalna. Potrzebowałem jej miłości, dotyku, ale jeśli nie mogłem tego mieć, nie pozostawało mi nic innego – musiałem być jej przyjacielem. A potem, to też mi zabrano. Nikt nie rozumiał. Nikt nie mógł zrozumieć jak to oddziaływało na mnie. Nawet Emma. Zmieniłem się. W końcu, zachowywałem się jak mężczyzna, którym chciałem być. Po raz pierwszy w życiu, traktowałem każdego, kogo spotkałem z szacunkiem. Każdego. Bez względu na to, czy był popularny, atrakcyjny, inteligentny 230

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

czy zdolny. Nauczyłem się, że każdy jest ważny z jakiegoś powodu – i pokazałem to – powodując, że było fantastycznie. Potem, po cholernym horrorze z wypadkiem Evie, dowiedziałem się, że Harrisowie traktują mnie jak rodzinę. W sposób, w jaki nie robiła moja własna rodzina. Dbali o mnie. A potem straciłem ich. Ponownie. Wszystko z powodu tego głupiego kutasa Jareda. Musiał ją szanować. Spowodował, że brzmiała jak dziwka. Podążaliśmy za zasadami. Chcieliśmy być przyjaciółmi i niczym więcej. A teraz każdy o niej szeptał. Obserwowałem ich. Obserwowałem chłopców myślących by ją przelecieć i dziewczyny, które patrzyły na nią z niesmakiem. Nie było nic, co mogłem z tym zrobić. Do czasu, aż Jared przekroczył granicę, mówiąc, że mogła go ‘ocenić’. Dureń. Chciałem zrobić mu dużo więcej, zanim zostałem powstrzymany. Teraz nie było nic do zrobienia poza czekaniem, aż skończę szkołę i wyniosę się do cholery z Zionsville. Słyszałem newsa – Emma przenosi się do Kalifornii. Byłem szczęśliwy, bo to było to, czego chciała… Ale wiedząc, że została poproszona by odejść ze względu na mnie? To był ból jak żaden inny… nacisk wewnątrz mnie narastał aż wreszcie musiał zostać uwolniony.



Pomocy! – usłyszałem Billy’ego wołającego zza rogu i zobaczyłem Jareda

Watsona trzymającego go wysoko w powietrzu za jego spodnie, pokazując tłumowi zarówno jego brutalną siłę jak i słabość Billy’ego. Kilku innych pierwszaków grało w ziemniaka plecakiem Billy’ego, okularami a nawet butami, korzystając z bezradności wyrytej na jego – niedowierzającej – twarzy. Widziałem twarz Billy’ego, tylko przez sekundę a następnie wszystko co widziałem było białe. Nagle korytarz się zwęził, śmiechy innych dzieciaków zostały

231

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wyciszone, a ruch każdego stał się powolny, jakby poruszali się w zwolnionym tempie. Widziałem przed sobą wszystko, co było złe w moim życiu. Miałem moc by to powstrzymać. W końcu mogłem wstać i zrobić dobry uczynek. Troszczyłem się o kogoś, tylko dlatego, że chciałem zatrzymać ich cierpienia, nie dlatego, że na tym korzystałem. I to była ostatnia racjonalna myśl, którą posiadałem. Miałem niejasną świadomość tego, że Dean był obok mnie kiedy powietrze świsnęło przy mojej twarzy. Wiedziałem, że szybko biegłem, ale nie byłem w stanie kontrolować moich nóg. Odetchnąłem kiedy Dean chwycił Billy’ego z dala od Jareda zanim rozpętałem wojnę. Moja pierwsza pięść połączyła się z głową Jareda, ciągle go uderzając, jakbym działał w zwolnionym tempie, ale brutalnie walczyłem z Jaredem. Potem, wyniosłem serie uderzeń w ciało, które spowodowały hałas szafek za Jaredem jakbym uderzał w ściany. Wstrząsałem nim, więc nie był gotowy do odwetu czy chronienia samego siebie. Zgarbił się, świszcząc a jego nos teraz był oszpecony. W tle usłyszałem jego przyjaciół krzyczących na niego, by walczył. Potem Dean ryknął i rozproszyli się, upuszczając rzeczy Billy’ego na podłogę i zwiewając. Wypuściłem wszystko. Pozwoliłem by nacisk wyszedł i dałem odczuć komuś innemu cały mój ból – co było niefortunne dla Jareda. – Przestań czepiać się ludzi, ty skurwysyński dupku! – krzyczałem kiedy tłukłem jego pierś, brzuch i jego ramiona. 

Bądź mężczyzną. Bądź PIERDOLONYM MĘŻCZYZNĄ! – Te słowa zostały

rozerwane wewnątrz mnie kiedy uderzałem Jareda w kółko i w kółko. Ból, gniew i rozczarowanie z przeszłych miesięcy przelewało się ze mnie. Nigdy nie będę osobą, która patrzyła w inny sposób. W tyle mojego umysłu, zastanawiałem się dlaczego borykam się z tymi słowami. Nigdy się ich nie posłucha. Ale z pewnością jak cholera usłyszał moje pięści. Czułem jak imadło uwalniało się wewnątrz mnie. Poczułem słodki, ale metalowy,

232

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

zapach krwi w powietrzu. Zgrzyt kości wypełnił moje uszy i ciepło wypływało z moich porów tak mocno, jakbym stał w pustynnym słońcu. Krew była wszędzie, w większości sączyła się z twarzy Jareda, a także z moich kłykci. Ostry ból biegł przez moją rękę aż do ramienia, ale został przytłumiony przez zgiełk energii przepływającej przeze mnie. Nie mogłem się zatrzymać – dopóki nie usłyszałem jej. 

Przestań! – krzyczała Emma. – Przestań, Landon!

Podbiegła do nas i Dean skoczył do mnie, owijając swoje ramiona wokół mojej klatki piersiowej i odciągając mnie. – Uspokój się, człowieku. No dalej, Landon. Jest w porządku. Masz go. Usłyszał cię. Uspokój się. – Dean szepnął mi do ucha, gdy trzymał mnie za plecami i zacząłem się trząść. Nacisk i ból, który był we mnie, zniknął, ale szybko został zastąpiony przytłaczającym poczuciem strachu. Jared leżał na podłodze, pokryty krwią, skomląc kiedy Emma przykucnęła obok niego, cicho przemawiając. Podniosła głowę i spotkała moje oczy kiedy drżałem. W tej chwili, jej oczy powiedziały mi wszystko. To było złe na wszystkie sposoby, których jeszcze nie potrafiłem zrozumieć. Lekcja do nauczenia: Ostatni wpierdol był wystarczający by wszystko zmienić.

233

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzydziesta PODBIEGLI DYREKTOR MAHONEY I Ford. Dyrektor obrócił Jareda tak, by mógł zobaczyć jego pobitą i spuchniętą twarz. – Emma, dzwoń po karetkę. Ford, zabierz Landona i Deana do mojego biura, teraz! Dyrektor Mahoney i ja usiedliśmy przy Jaredzie, rozmawiając z nim dopóki nie przyjechała karetka. Patrząc w górę, zauważyłam Billy’ego stojącego tam z ręcznikami papierowymi i okładami z lodu, zachęcając mnie, bym dała to Jaredowi. Wyraz winy na twarzy Billy’ego, jak gdyby w ogóle był temu winny, rozwścieczył mnie. Zawsze chodziło o niewinne ofiary, które starały się znaleźć powód w nieuzasadnionej sytuacji. 

Dziękuje, Billy. – Kiedy pokazał mi mały, delikatny uśmiech, dotarło do mnie

to, kto był prawdziwym mężczyzną w zaistniałej sytuacji. Sanitariusze zbadali Jareda i powiedzieli, że najprawdopodobniej ma posiniaczone żebra i inne powierzchowne rany, ale mimo to, zabrali go do szpitala. Opuściłam szkołę w zamroczeniu, nie wiedząc co stało się z Landonem czy Deanem. Następny dzień w szkole był chaosem. Dean wszedł do mojej klasy zanim rozpoczęły się lekcje. – Pani Harris, dziękuje za wczorajszą pomoc. Nie wiem, co w niego wstąpiło, ale po prostu puściły mu nerwy. – Dean usiadł na ławce i podeszłam do niego, zaniepokojona. 

Czy wszystko z nim w porządku?

Dean wzruszył ramionami. – Jest zawieszony przez pięć dni. Jared dostał dwa za znęcanie się nad Billy’m. Jared jest dość pobity, ale wciąż może grać w ten weekend. Landon… złamał sobie rękę. 234

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Oh nie. Tak bardzo mi przykro. Proszę przekaż mu, że to powiedziałam. –

Przytaknął. – I Dean, dziękuje za powiedzenie mi o tym. Naprawdę to doceniam. Dean uśmiechnął się i ruszył do wyjścia. Podchodząc do drzwi, przemówił ściszonym głosem. – Wiesz, powiedział mi latem, że poznał laskę z college’u, która była najbardziej piękną dziewczyną, jaką kiedykolwiek widział, ale także była mądralińska i świetna. Powiedział mi, że się zakochał. Nie dodałem dwa do dwóch aż do zawodów. Wcześniej Landon był podrywaczem. Tego roku, nic, nada – przez cały rok. Wiem, że to teraz nie ma znaczenia, ale jest dla mnie jak brat. Jest dobrą osobą, prawdziwym rarytasem. Myślę, że cię kocha i uważam, że powinnaś odwzajemnić jego uczucie. Tym razem, mogłam tylko skinąć głową przełykając emocje kiedy Dean opuścił klasę. Zawieszenie Landona na pięć dni było tematem rozmów w szkole. Nie słyszałam przez kilka dni o niczym innym poza walką i miałam nadzieję, że każdy to przeboleje oraz, że temat wkrótce ucichnie.

Do balu był tylko miesiąc i jeśli myślałam, że Homecoming był zły, to byłam w wielkim błędzie. Każdego ranka jakiś idiota śpiewał w głośnikach, prosząc swoją miłość o pójście na tańce. Kwiaty były dostarczane do klas, samochody zostały ładnie przystrojone a banery wisiały w całym budynku. Moim absolutnym faworytem był mężczyzna zatrudniony by ubrać się w małpi strój i by zaprosić Stephanie Romley na bal w imieniu Phila Vassila, podczas mojej lekcji ekonomii. To było tak skrajnie głupie, bo wyglądała na rzeczywiście wkurzoną. Uwielbiałam każdą sekundę tego. Zapytałam Amy w porze lunchu czy wybiera się na Bal. Spojrzała w dół, smutna

235

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

przez chwilę zanim uśmiechnęła się i powiedziała mi, że idzie, ponownie, bez partnera. Ona i jej mama wybrały całkiem różową, satynową, bez ramiączek suknię i była zachwycona tym, że ją założy. Powiedziałam jej, że zostałam przyzwoitką więc również będę bez partnera. Przekonałyśmy się wzajemnie, że i tak będzie fajnie bez partnerów i zgodziłyśmy się spotkać przy misce z ponczem i zatańczyć kilka tańców do naszych ulubionych piosenek. Z szaloną gorączką Balu, nie mogłam nic zrobić poza zastanawianiem się kogo zaprosi Landon. Będzie ciężko zobaczyć go w smokingu. Wiedziałam, że będzie wyglądać porażająco przystojnie i nawet nie mogłam mu tego przyznać. Mimo to, jego zawieszenie i koniec naszego… cokolwiek to było… Byłoby wystarczające by zobaczyć go ponownie szczęśliwego.

Piątek był kolejnym, wiosennym dniem do dupy z ulewnym deszczem padającym przez cały dzień. Był środek popołudnia, a niebo było zaciemnione szarymi chmurami. Chłodny deszcz spadał w dół wiadrami, gromadząc się na drogach i powodując wydanie ostrzeżenia powodziowego w całym Boone Country. Powoli jechałam do domu, obawiając się, że moje zużyte opony będą ślizgać się na przemoczonej drodze. Kiedy wyjeżdżałam z naszego parkingu, wielka, czarna ciężarówka Landona była zaparkowana w miejscu dla odwiedzających. Wiedziałam, że nie powinnam z nim rozmawiać. Byłoby bezpieczniej nie mieć werbalnego kontaktu, ale wiedząc, że został zraniony było czymś więcej niż mogłam pojąć. Narzuciłam kaptur i wyskoczyłam w ulewny deszcz. Mogłam założyć płaszcz przeciwdeszczowy, ale zostałam przemoczona do kości w chwili, kiedy wyszłam z samochodu. Podbiegłam do drzwi pasażera, nie dbając o zapukanie i wskoczyłam do

236

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

środka. 

Uff! – strząsnęłam deszcz z kurtki i wytarłam oczy. Tak szybko jak mój wzrok

był przejrzysty, uspokoiłam oddech. Dotarło do mnie, że ból Landona był niezaprzeczalny. Opierał głowę na kierownicy a oczy miał zamknięte. Jego ręka była w gipsie i zawinięta w gazę. Wyglądał okropnie. Blada skóra, czerwone oczy i zarost na policzkach. Chciałam go pocieszyć – ale nawet nie mogłam go dotknąć. 

Landon? Wszystko w porządku? – cicho zapytałam. Obawiałam się, że jak

ranne zwierzę będzie chciał uciekać i zrani się jeszcze bardziej. Zaśmiał się mocnym, torturowanym śmiechem. Brzmiał znajomo. Znałam ten dźwięk ponieważ pochodził z bycia wypompowanym przez życie. Pochodził z popełnionych błędów, konsekwencji ich i dowiedzenia się jak bardzo mogło to być niesprawiedliwe. Znałam ten śmiech bardzo, bardzo dobrze. 

Czy jest u mnie w porządku, Em? Jest? – Otworzył oczy a pusta odległość była

przejrzysta. Te brązowe oczy były pełne duszy i ciepła. Teraz wyglądały upiornie. – Straciłem wszystko, Emma. Straciłem wszystko. – Wziął nierówny wdech i oparł się o zagłówek. 

Landon, o czym ty mówisz? – Jego cierpienie przytłoczyło mnie i łzy

napłynęły mi do oczu. Odwrócił się by na mnie spojrzeć a jego twarz została wykrzywiona w bólu. 

Moja prawa ręka jest złamana na tyle mocno, że trener Stone musiał

powiedzieć o tym IU. Cofnęli moje stypendium z powodu urazu, walki i zawieszenia. Nie ma IU i nie ma futbolu67. – Landon ponownie zamknął oczy i oddychał poszarpanym oddechem. 

Nie. Nie… Landon, O Boże, tak bardzo mi przykro. - Już nie dbałam o regułę

dotyczącą żadnego kontaktu. Musiałam zaoferować mi jakąś ulgę. Chwyciłam jego nienaruszoną rękę, ale cofnął się. 67

Ale mi go szkoda ;( ;(

237

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nie dotykaj mnie, Emma. – wypluł te słowa i zbladłam. Jego reakcja była

szorstka i surowa – przeciwieństwo tego kim był. – W ogóle nie powinienem tu być, ale nie wiedziałem gdzie pójść. Jeśli mnie dotkniesz, możesz stracić rekomendację. Nie mogę przysporzyć tobie więcej problemów. Wszystko co robię, pierdoli się. Uderzenie grzmotu spowodowało, że podskoczyła i ogromny piorun ledwo co oświetlił niebo. Rzeka deszczu lała się w dół po szybie przede mną i pozwoliłam by słowa Landona wchłonęły się we mnie. Drżałam z zimnego deszczu i od nędzy człowieka na którym tak bardzo mi zależało. 

To nie jest prawda. To, co się z nami stało nie jest twoją winą. – Cicho

powiedziałam, wiedząc, że to nie była prawda, ale chciałam uspokoić go tak, jak tylko potrafiłam. 

Nie moja wina? Wszystko zaczęło się od mojego kłamstwa. Teraz, jesteś

zmuszona by przenieść się do Kalifornii a ja straciłem stypendium, które wkurzyło moich rodziców tak bardzo jak nigdy przedtem. – Landon pokręcił głową na wspomnienie i patrzył się przez okno, wyraźnie przeżywając coś strasznego. 

Co się stało w domu? – Węzeł w moim żołądku zacisnął się. Musiało być źle.



Tata i mama dostali telefon z biura rekrutacji, że moje stypendium zostało

cofnięte. Tata popychał mnie i krzyczał na mnie za bycie kawałkiem gówna. Mama krzyczała na mnie i chciała wiedzieć, dlaczego wdałem się w bójkę. Powiedziałem im o Billy’m i mój tata zrobił dziurę w ścianie, krzycząc na mnie za bójkę i zaprzepaszczenie swojej przyszłości dla ‘głupka’. On jest takim dupkiem. Podskoczyłem do niego, zadając mu kilka ciosów zanim mama była w stanie to przerwać. Oczywiście, oddał mi, kiedy trzymała moje ramiona. Odwrócił się do mnie, odsłaniając ogromnego siniaka po drugiej stronie twarzy. Przycisnęłam ręce do ust by powstrzymać płacz. – Powiedzieli mi, że muszę wynieść się z domu tak szybko jak skończę szkołę. Już dłużej nie jestem mile widziany. – Jego pokonany głos wypełnił ciężarówkę. W powietrzu wisiała świadomość tego, że 238

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Landon właśnie zobaczył, iż każde marzenie, które kiedykolwiek znał umarło. 

Wyrzucili cię? – Landon nie spojrzał na mnie. Po prostu skinął głową. Co za

bezduszni ludzie. Ich syn znajdował się w najniższym punkcie swojego życia i dodali do tego jeszcze nędzę. Pieprzone dupki68. 

Więc, podsumowując, nie mam futbolu, college’u, rodziny i nawet nie mogę

być z tobą. Z jedyną dziewczyną jaką kiedykolwiek kochałem. Nigdy nie myślałem, że będzie tak źle. – Landon uderzył swoją złamaną pięścią w kierownicę a następnie głośno zaklął z bólu. 

Landon, naprawdę musisz mnie wysłuchać. Zrobiłeś to co było trzeba. To, co

zrobiłeś dla Billy’ego było niesamowite. Tak, chciałam, byś nie bił Jareda, ale ten palant potrzebował dostać nauczkę. Chciałabym byś nie złamał ręki czy nie stracił stypendium, ale wstawiłeś się dla Billy’ego jak nikt inny. W tym mieście popieprzonych kretynów, wstawiłeś się i pokazałeś jakim jesteś dobrym człowiekiem. Myślałam, że udręka na twarzy Landona rozerwie moje serce na pół. – Mocny koniec, Land. Przejdź przez ostatnie tygodnie w Zionsville z wysoko podniesioną głową. Pokaż tym debilom, że jesteś od nich lepszy. Znajdź uroczą dziewczynę69, idź na Bal, tańcz, baw się i dobrze spędź czas. Nigdy więcej żalu, po prostu skończ to jak facet, którym jesteś. 

Nie idę na Bal, Emma. To niedorzeczne. – Landon spojrzał na mniej jakbym

miała dwie głowy. Pokręciłam głową z irytacją. – To niedorzecznie by nie iść na bal. Nie pozwól, aby te dupki odebrali twoje wspomnienia z liceum. Jesteś człowiekiem, który może trzymać głowę wysoko by dobrze postąpić. Pieprzyć resztę z nich. Westchnął. – To jest tak bardzo popieprzone, co nie? Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. – Tak – to może być niedopowiedzenie 68 69

Zgadzam się z nią w 1000%. Popieprzeni ludzie. Jak w ogóle mogli być rodzicami, takiego fajnego chłopaka? Tak myślę, ale nie wiem co będzie w kolejnej lekcji, że jak wybierze się na ten bal to pójdzie z Amie, ale to się wyjaśni :)

239

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

roku. 

A co z tobą? Dean powiedział mi, że idziesz do USC. – szeptając Landon

oparł swoją głowę o siedzenie. Uśmiechnęłam się, zadowolona, że przynajmniej jedno z moich marzeń spełniło się, a poczucie winy nie zdołało zasłonić mojego szczęścia. – Tak, dostałam się do ich Szkoły Absolwenckiej na Historię. Jestem podekscytowana by wydostać się z tego piekła w Indianie. W rzeczywistości, wyjeżdżam zaraz po twoim skończeniu szkoły. 

Jedziesz tam? – mruknął, przygnębienie było wyryte na całej jego twarzy.

Ponownie łzy wypełniły moje oczy. Mężczyzna siedzący obok mnie był zupełnie inny niż chłopak, którego poznałam latem. Dobre i złe rzeczy zmieniły go na zawsze. 

Tak, jadę w podróż by ponownie się odnaleźć. Potrzebuje tego. I tak, przeniosę

wszystkie swoje rzeczy, więc jest sens jechania. Muszę wyrwać się od całego tego negatywnego gówna, które działo się od czasu, kiedy wróciłam do domu. 

Już prawie koniec, Em. Evie jest szczęśliwa a twoja mama ma nową pracę.

Kolejny etap twojego życia jest dla ciebie i jestem pewny jak diabli, że zasługujesz na to by się tym cieszyć. 

Dzięki, Land. Spróbuje. I tak nie mam nic innego do wyboru. Żadne z nas.

Musimy być ponad wszystko. Więc, co z tobą? Co teraz zamierasz zrobić? Landon posłał mi zrezygnowany uśmieszek. – Zamierzam cholernie mocno finiszować. Duma z jego siły nawet w najmroczniejszych czasach rosła we mnie i spojrzałam na niego z chichotem. – Oh, tak przy okazji… Mama nie tylko jest zadowolona ze swojej nowej pracy. Jest zakochana. 

Naprawdę? – Landon uśmiechnął się po raz pierwszy odkąd zobaczyłam go i

wskoczyłam na jego siedzenie.

240

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nigdy nie zgadniesz… - podniosłam brwi

i Landon wyglądał za

zaintrygowanego. – Dyrektor Mahoney! 

Bez jaj! Cóż, wydaje się być przyzwoitym facetem. Cieszę się z tego.



Ja też. – Patrzyliśmy na siebie przez długą minutę, ponownie przetwarzając to,

że wszyscy inni pozwalali sobie na szczęście, ale nie my. Deszcz przekształcił się w mżawkę kiedy otworzyłam drzwi i wyskoczyłam. – Mocny koniec. Landon skinął głową – Ty też. Zadumane wyrazy na naszych twarzach mówiły tak wiele. Wiele przeszliśmy, ale oboje wiedzieliśmy, że najtrudniejsza część dopiero nadejdzie. Lekcja życia: Są takie chwile w życiu, kiedy ludzie powodują iż myślisz że straciłeś wszystko. Że nigdy nie będzie lepiej. Że nigdy nie wrócisz. Są to czasy, kiedy jedyną rzeczą do zrobienia jest podnieść głowy w górę, patrzeć tym dupkom prosto w oczy i mieć kurewsko mocny koniec.

241

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzydziesta pierwsza SZKOŁA JUŻ dłużej nie miała tylko jednego wyrzutka. Teraz, Landon Washington był drugą, najbardziej znienawidzoną osobą w Akademii Zionsville. Dean pozostał lojalny, ale łatwo było powiedzieć jak bardzo był zdruzgotany tym, że nie będzie grał w futbol w IU ze swoim najlepszym przyjacielem. Reszta futbolistów nie odzywała się do Landona. Nie mogli zrozumieć tego, jak ktoś z talentem Landona mógł odrzucić swoje życiowe marzenie broniąc kogoś takiego jak Billy. Gracze byli po stronie Jareda i nawet nauczyciele patrzyli na Landona z gniewnym rozczarowaniem. Król dżungli naprawdę spadł ze swojego tronu. Odkąd pracowałam w szkole, nigdy nie widziałam by Landon był sam. Cholera, nigdy nawet nie był sam latem. Był przyjaznym, popularnym facetem – zawsze otoczonym przez ludzi – zawsze w centrum tłumu. Teraz, sam jadł lunch i chodził do klas bez towarzystwa – z wyboru. Landon mógł udawać, że wszystko było w porządku i trzymać się z Deanem oraz z niektórymi półgłówkami, ale tego nie robił. Wysyłał wiadomość – za cholerę nie myślał o tym, co inni mają do powiedzenia. Bolało oglądanie go w ten sposób, ale w środku byłam bardzo dumna. Mężczyzna, już nie chłopiec, szedł z determinacją i dumą z głową wysoko uniesioną. Nie pokazał nawet przez sekundę, że jest dręczony czy zraniony przez swoje unikanie. Wydawało się, jakby to przyswoił. Landon w zasadzie dał ciche, ale oczywiste i wzruszające ‘Pierdol Się’ całej szkole. Byłam tak przejęta jego postawą, że nie rozważałam swojej nowej roli w tej

242

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

sytuacji. Nadal jadłam lunch z Amy w klasie, ale ponownie zaczęłam przyglądać się moim znajomym i wpatrywać się w każdego ucznia, który na mnie parsknął. Mogliśmy to zrobić. Byliśmy lepsi i o wiele bardziej silniejsi od ich nienawiści i osądzania. Bal miał miejsce tydzień przed zakończeniem roku szkolnego. W szkole nie było trzecioklasistów w dniu tańców. Wszyscy byli zajęci swoimi fryzurami, makijażami, szykowaniem się do perfekcji oraz fotografowaniem. Trener Stone ostrzegł mnie, że nawet administracja oraz pracownicy przebierali się na Bal. To było ważne wydarzenie dla całej szkoły. Koniec szkoły był powodem do świętowania. Dla niektórych

ukończenie

roku

było

akademickim

cudem.

Tak

więc,

jeśli

poinformowano mnie, że powinnam się jakoś ubrać, tak też uczyniłam. Wielkie wejście albo udanie się do domu. Pospieszyłam do domu i wciągnęłam na siebie obcisłą, siwą sukienkę. Zakręciłam włosy i zrobiłam tak, by fale opadały w dół pleców. Wpatrując się w swoje odbicie, wyglądałam całkiem nieźle – przynajmniej na zewnątrz. W środku byłam bałaganem. Bez względu na to, co się stało z reputacją Landona, pewnie znalazł randkę na Bal. I mimo, że nawet zasugerowałam jedną osobę, to i tak będę musiała oglądać Landona tańczącego z gorącą dziewczyną, wiedząc, że nigdy nie będę miała szansy bycia ponownie trzymaną w jego ramionach. To będzie gówniana noc, a moje nerwy szalały wyobrażając sobie to. Tak więc, przynajmniej, chciałam mieć pewność siebie przy dobrym prezentowaniu się na moim opiekuńczym stanowisku. Jak powiedziała moja mama, nie miałam nic do stracenia. Mogłam wyglądać tak dobrze, jak tylko chciałam. Zostało mi tylko pięć dni zatrudnienia. Więc, postanowiłam, że dzisiaj będę wyglądać wystrzałowo. Evie weszła do mojej sypialni kiedy kończyłam makijaż. Mama zabrała ją z jej mieszkania i przywiozła, aby zobaczyła ze się ze mną zanim udam się na Bal. Obie wiedziały jak trudna będzie dla mnie ta noc.

243

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Gorąca laska! Wyglądasz prześlicznie! – podeszła do mnie by dać mi ogromny

uścisk. Wstając, poprowadziłam ją do swojego łóżka, gdzie usiadłyśmy, trzymając się za ręce. Będę za nią tęsknić tak bardzo, kiedy wyjadę. 

Dzięki, Eves. Masz dla mnie nocne raporty? – Miałam nadzieję z całego serca,

że kiedy przeniosę się do Kalifornii a ona ruszy dalej z Garrettem, wciąż będziemy miały trochę czasu by dzielić się naszymi raportami. Evie wyglądała jakby starała się znaleźć odpowiednie słowa. Jej czoło i brwi zmarszczyły się na nasze splecione ręce. 

Emma… tęsknisz za Landonem? – cicho mnie zapytała.



Tak, tęsknię. Cieszę się, że mama umawia się z Ernie’m i że masz wspaniałego

mężczyznę, Garretta. Chciałabym umawiać się z Landonem i być również z wami. Ale to nie jest właściwe wyczucie czasu. Wiesz? Evie skinęła głową, a potem zwróciła się twarzą do mnie. – Pomagałaś mi i Garrettowi byśmy się spotykali. Pomagałaś nam z randkami i ruszeniem dalej. – Skinęłam głową, obserwując wyjaśnienie jej toku myślenia tak wyraźnie jak tylko mogła. – Ty i Landon… Chcę, żebyś była szczęśliwa. Wszyscy mają kłopoty… trudno jest kochać… nie… nie poddawaj się, Em. Evie wzięła głęboki wdech kiedy skończyła a ja mocno ją przytuliłam do siebie. Załapałam. Wiedziała, że związek taki jak ten, który miała z Garrettem nie był łatwy – mieli wiele przeszkód do pokonania. Widziała jak Landon i ja mierzyliśmy się z różnymi przeszkodami, ale chciała byśmy to przezwyciężyli. Chciała, by jej siostra była szczęśliwa, tak jak chciała być. Byłam pobłogosławiona mając rodzeństwo, które kochało mnie tak czystą miłością. Evie uczyła mnie każdego dnia swojego życia, że miłość jest warta wszystkiego. Lekcja życia: Nigdy nie poddawaj się z tymi, których kochasz.

244

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Kiedy przyjechałam na Bal, nie mogłam nic zrobić poza myśleniem jak bardzo naznaczył mnie zeszły rok. Wróciłam do Indiany gorzka i rozżalona. Ze sposobem w jaki skończył się rok szkolny, pomyślałam, że mogę ponownie odejść jeszcze bardziej wściekła. Ale tak nie będzie. Landon nauczył mnie zaufania. Nawet po jego kłamstwie za każdym razem pokazywał, że troszczył się o mnie i chciał być inny. Mogłam odejść, wiedząc, że oboje byliśmy lepszymi ludźmi i z pewnością silniejszymi. Tylko, że chciałam odejść wiedząc, że z Landonem wszystko będzie dobrze. Co się z nim stanie? Gdzie będzie żyć? Czy ponownie znajdzie swoje szczęście?

Sala balowa w miejscowym hotelu Embassy Suites była ozdobiona dekoracjami. Komitet balowy odwalił wspaniałą robotę. Setki białych balonów wisiało na suficie. Każdy stół był udekorowany w biel i złoto, harmonizujące się z balonami. Krzesła były pokryte w tych samych kolorach co stoły a wirująca disco kula padała na parkiet. To był taki bal, jaki powinien być. Stoły przekąsek były zapełnione jedzeniem wraz z miską ponczu. Można było zauważyć lodowe rzeźby przedstawiające tańczącą parę a w rogu ustawiona była czekoladowa fontanna otoczona słodkościami by je zanurzyć. Nikt nie wydawał się być zainteresowany jedzeniem, chociaż, kiedy wbiegli trzecioklasiści, krzycząc i przytulając każdego, wszyscy obczajali swoje smokingi. 

Wyglądasz na tyle dobrze by cię zjeść70. – Ford zbliżył się w mocno opiętym,

tanim garniturze a mój żołądek przewrócił się.

70

Tak mnie niemiło zemdliło ;/

245

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu



Nawet nie będę tracić twojego czasu. Odejdź.



Widzę, że nie przyjęłaś mojej rady. Jaka szkoda. Wiedz tylko, że dzisiaj będę

bardzo blisko obserwował ciebie i twojego ‘przyjaciela’ . No chyba, że nadszedł czas, abym wykonał połączenie do zarządu szkoły? Albo do stacji telewizyjnej 2 News? Każdy kocha historię o grzesznie wspaniałej nauczycielce, która korzysta z zalet swojego gorącego, zagubionego ucznia. – Ford przesunął ręką po moim ramieniu i odskoczyłam. 

Odsuń się właśnie teraz. Może zadzwonię do zarządu szkoły na ciebie, Ford. –

Dean stał za Fordem, wyglądając elegancko w swoim smokingu ale zdegustowany swoim nauczycielem. 

Albo co, Goldsmith? – Ford odwrócił się do Deana z aroganckim wyrazem

twarzy. – Małe pojeby jak ty nie przestraszą mnie. 

Powinieneś się bać, Ford, ponieważ słyszałem ciekawą historię. Okazuję się,

że kuzynka Stephanie, Jennie, od czasu do czasu zastępuje w szkole nauczyciela. Powiedziała mi, że ty i ona uprawialiście seks w twoim biurze. Czy to prawda? Bo dla mnie brzmi to jak klasyczne zwolnienie z pracy. Ford przełknął ślinę a potem spojrzał na Deana a następnie na mnie. Ale nie odezwał się. 

Odejdź, Ford. Odejdź teraz. – warknął Dean i zachichotałam. Jak ten czas

szybko się zmienił. Od początku roku, kiedy Dean jeździł po mnie i Ford go zastraszał do Forda szerzącego plotki i Deana będącego za mną. Na ile sposobów mogę pomylić się na temat ludzi w tak krótkim czasie? 

Dzięki. – Uśmiechnęłam się z wdzięcznością do najlepszego przyjaciela

Landona a on wzruszył ramionami. 

Nie ma problemu. Tylko odwalam swoją robotę. On zranił ciebie i mojego

chłopaka. To nie fajne. – I z tym, Dean odszedł do reszty swoich kumpli. Nie mogłam

246

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

powstrzymać śmiechu, kiedy ich obserwowałam. Kochali robić szum, ale w rzeczywistości byli dobrymi chłopakami. Zależało mi, by zobaczyć Landona i wiedzieć, że jest tutaj i czuje się dobrze. Z podnieceniem rozglądałam się za Amy. Nie posiadała się z radości na wzmiankę o tej nocy. Spędziliśmy wiele lunchów rozmawiając o jej sukience, butach, makijażu, włosach i bukieciku, który zamówiła dla niej jej mama. Byłam tak dumna, że szła. Amy posiadała siłę charakteru, której innym ludziom brakowało. Spotkanie jej było najlepszą częścią mojego czasu spędzonego w Akademii Zionsville. Grała jedna z moich ulubionych piosenek Maroon 5, Love Somebody, ta przy której Trevor wskoczył do wody z Landonem i zaczęłam tańczyć w miejscu, podczas, gdy obserwowałam stado trzecioklasistów na parkiecie. Kiedy pomachałam do kilku trzecioklasistów, których uczyłam, uwaga ludzi została przyciągnięta z dala od parkietu. Dean przestał tańczyć ze swoją randką, uśmiechnął się i zasalutował do kogoś, kto wchodził. Wyciągnęłam szyję, patrząc ponad tłum, by zobaczyć, kto wchodził do pomieszczenia, pochłaniając całą uwagę. To był Landon. Wyglądał szykownie w swoim czarnym smokingu i srebrnym krawacie. Jego nażelowane włosy były doskonale ułożone, a najlepsze było to, że uśmiechał się w ten nieprzyzwoicie wyśmienity sposób, który kochałam. Ale kiedy zobaczyłam jego randkę, naprawdę wiedziałam, że na zawsze bardzo kochałam wszystko w tym mężczyźnie, którym stał się Landon Washington. Wyglądając bardziej dumnie i szczęśliwiej niż kiedykolwiek wcześniej, choć trochę nerwowo, Amy chwyciła ramię Landona. Pochylił się by coś jej wyszeptać a ona uśmiechnęła się, machając do pomieszczenia. Byli naprawdę najbardziej zjawiskową parą, jaką kiedykolwiek widziałam a ich widok zatrzymał całą salę balową. Nie było szydzenia czy nabijania się, śmiania czy westchnień, tylko serdeczne spojrzenia i przytulne twarze nastolatków, którzy w końcu zdali sobie sprawę, że bardziej fajne jest to, jak spędzasz czas na Ziemi niż to jak wyglądasz

247

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

robiąc to. Przecierając oczy, podbiegłam. – Amy, wyglądasz oszałamiająco! – Pocałowałam ją w policzek kiedy pochłaniałam jej długą do parkietu, opiętą, różową, satynową suknię. Jej blond bob został zakręcony i ułożony w kok. Miała na twarzy i ramionach świecący brokat oraz jasno – różową szminkę. 

Ona jest tutaj najpiękniejszą dziewczyną. – Landon uśmiechnął się ciepło do

Amy i spojrzał na mnie z błyszczącymi oczami. – Ty, oczywiście, jesteś tutaj najpiękniejszą kobietą. – Uśmiechnęłam się, kiedy patrzył na mnie od stóp do głów. Jego oczy pociemniały w taki sposób, powodując, że mój puls wzrósł i mimowolnie zrobiłam krok do tyłu. 

Zrobiłeś tyle dobrego, Land. Tyle, tyle dobrego – wymamrotałam. Widział

dumę wyrytą na mojej twarzy i skinął. 

Amy, zatańczysz ze mną? – zapytał Landon.



Pewnie! – zachichotała i Landon odeskortował ją na parkiet.

Kiedy tańczyli szybkie i wolne piosenki, koledzy podeszli by ich pozdrowić. Kilka dziewcząt emocjonalnie przytuliło Landona. I nawet niektórzy z drużyny Landona podeszli by potrząsnąć jego ręką czy klepnąć w ramię, prawie każdy z nich mówił Amy, że wygląda przepięknie. Landon pokazał wszystkim w pomieszczeniu tej nocy, że nauczył się co było naprawdę ważne w życiu i nie bał się poświęcić własnych interesów dla innych. Nigdy nie powinnam mieć jakichkolwiek wątpliwości w rozwój Landona czy dojrzałość. Wyraz czystej radości na twarzy Amy, kiedy tańczyła, jadła i śmiała się z Landonem będzie ze mną przez resztę mojego życia. Kiedy Bal zbliżał się do końca, oglądaliśmy jak Dean i Stephanie byli ukoronowani na Króla i Królową balu. Byłam pewna, że nie byłam jedyną osobą która myślała, że prawdziwymi zwycięzcami byli Amy i Landon. 248

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja życia: Nigdy, nigdy nie rezygnuj z tych, których kochasz.

249

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzydziesta druga TRZECIOKLASIŚCI kończyli swoje zajęcia zaraz po Balu, więc szkoła wydawała się być dość pusta w tygodniu zmierzającym do wręczenia świadectw. Moi pierwszoklasiści zaczęli wołać na siebie drugoklasiści, którzy już dłużej nie byli niemowlętami tej szkoły. Kiedy mój ostatni dzień nauczania dobiegł końca, czule pożegnałam moich uczniów. Pakując się w pudła w klasie, byłam gotowa do kolejnej podróży. 

Pani Harris? – Billy cofał się do tyłu i do przodu w moich drzwiach.



Cześć, Billy. Jestem szczęśliwa, że wpadłeś. Chciałam pogratulować ci

zostania drugoklasistą. I chciałam się pożegnać. Billy rozejrzał się po klasie, unikając ze mną kontaktu wzrokowego. – Wiem. Też chciałem się pożegnać i podziękować. – Billy studiował swoje buty na rzepy kiedy podeszłam do niego. Wiedziałam, że Billy nie był zadowolony z jakiegokolwiek kontaktu; nawet nie czuł się dobrze potrząsając ręką, więc wspięłam się na ławkę obok niego i usiadłam. 

Za co chcesz mi podziękować, Billy? Ja chciałam podziękować tobie za bycie

tak ciężko pracującym menadżerem zespołu. Rumieniec pogłębił jego policzki. – Chciałem podziękować tobie za pomysł słuchawek. – Billy pchnął swoje okulary wyżej na nos i zaczął studiować sufit. – Naprawdę podobało mi się zarządzanie zespołem, Pani Harris. Ale, hałas był zbyt rozpraszający. Zorientowałaś się i pomogłaś mi. Nie wielu ludzi by to zrobiło. 250

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Uśmiechnęłam się, kiedy nadał studiował płyty sufitowe, nie było wątpliwości, że je liczył kiedy rozmawialiśmy. – Nie ma problemu, Billy. Cieszę się, że powstrzymaliśmy to. Obliczenia, które stworzyłeś z czasów i odległości są fantastyczne. Mam nadzieję, że będziesz menadżerem w przyszłym roku. Mam na myśli… co naprawdę chcę powiedzieć to to, że mam nadzieję iż nie pozwolisz by chłopacy tacy jak Jared cię powstrzymali. Billy mieszał nogami i nerwowo się zaśmiał. – Nie pozwolę im mnie powstrzymać. Wiesz, nawet po bójce Landon i Dean zebrali całą drużynę by porozmawiać ze mną. Zapytali mnie czy będę menadżerem zespołu na przyszłą jesień. I, drugoklasiści, którzy są teraz trzecioklasistami – cóż, kazali im przysiąc, że będą mnie chronić i nie pozwolą by ktoś się mnie czepiał. Więc, teraz jestem tak jakby jak jeden z chłopaków. Następnie, powoli i boleśnie zmusił się, by spojrzeć mi prosto w oczy. – Naprawdę jest niesamowity, Pani Harris. Odsunęłam od siebie łzy, zarówno od wielkiego wysiłku Billy’ego by porozmawiać ze mną i od Landona na gest ochrony. – Tak, naprawdę jest, Billy. – Próbując przełknąć głaz wielkości guza w gardle, pomachaliśmy sobie na pożegnanie. Gdy patrzyłam jak wychodził z klasy, zdałam sobie sprawę, że Billy również nauczył mnie tak wiele w tym roku szkolnym. Billy zdawał się wiedzieć, że był dręczony, bo ludzie nigdy nie mieli czasu, by go zrozumieć. Kiedy przyniósł ręczniki papierowe Jaredowi po tym, jak ten upokorzył go przed tłumem chłopców, pokazał nam wszystkim, że był odważniejszy i silniejszy niż największy sportowiec w szkole. Wytrwał przez swoje osobiste wyzwania i był odważniejszy od twarzy okrucieństwa. Billy wstał, ruszył dalej i zapomniał o każdym, starając się ominąć przeszkody na swój sposób. Zazdrościłam mu.

251

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ceremonia zakończenia będzie miała miejsce na boisku do futbolu. Setki białych, składanych krzeseł wypełniły boisko a scena została ustawiona z podium i balonów. Niekończący się wiosenny prysznic skończył się i dzień był wspaniały. Świeciło słońce, bufiaste białe chmury wypełniały błękitne niebo i charakterystyczny zapach świeżo skoszonej trawy wypełniał powietrze. Przyjechałam na czas by zobaczyć trzecioklasistów w swoich czapkach i togach, ustawionych w kolejności alfabetycznej przed swoim wielkim wejściem. Rodziny pozajmowały miejsca i robiły zdjęcia w grupach na boisku. Zobaczyłam wysokiego, blondwłosego Deana robiącego zdjęcia z dużą grupą jego wysokiej, blond rodziny. Pomachaliśmy sobie i rozejrzałam się za Landonem. Stał niezręcznie obok swoich rodziców, którzy siedzieli sztywno na swoich miejscach, nie chcąc na niego spojrzeć. Biorąc głęboki wdech, zebrałam moją siłę oraz samokontrolę i zdecydowałam się podejść i przedstawić. Byłam pewna, że Landon nie powiedział o mnie ani słowa kiedy był ‘tak jakby’ blisko ze swoimi rodzicami a więc zakładałam, że było bezpiecznie. Nie obchodziło mnie również to, co kto powie. Nadszedł ten dzień – trzydziesty pierwszy maja. Dzisiaj rozpoczęłam początek mojej wycieczki do Kalifornii. Dyrektor Mahoney spotkał się ze mną dzisiaj rano i wręczył mi solidną, pozytywną rekomendację. Przytuliliśmy się i byłam przekonana, że zobaczę go jeszcze w ciągu najbliższych kilku świątecznych obiadów z mamą… Niezręcznie. 

Przepraszam, Pan i Pani Washington? – Dwóch niezainteresowanych rodziców

odwróciło się do mnie z irytacją. Byłam pewna, że myśleli iż jestem uczennicą, prawdopodobnie jedną z tych zakochanych w ich przystojnym synu. Moja blado

252

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

różowa sukienka na ramiączkach i różowe buty na płaskim obcasie powodowały, że wyglądałam na swój wiek, w przeciwieństwie do zawodowego stroju, który nosiłam przez większość roku szkolnego. Związałam włosy w koński ogon, ponieważ było gorąco i wilgotno oraz, że będę jechać przez większość dnia. Zapewne nie przewidywali, że byłam nauczycielką Landona. Landon spojrzał w górę, zaskoczony a następnie zachwycony kiedy przedstawiłam się jego rodzicom jako nauczycielka Ekonomii. – Chciałam zabrać chwilkę by powiedzieć, jak niesamowitym uczniem i osobą jest wasz syn. Oczywiście, wiem, że już o tym wiecie, ale jego życzliwość w stosunku do uczniów w naszej szkole była zarówno imponująca jak i skromna. – Uśmiechnęłam się serdecznie do obojga, wciąż niezadowolonych, rodziców. Pan Washington lub John, jak mnie szorstko poinformował, był dużym, wysokim mężczyzną z grubymi brązowymi włosami oraz dużym brzuchem. Miał na sobie spodnie khaki i koszulkę polo z odznakami zespołu sportowego wyhaftowanymi na kieszeni. Jego drogie buty i woda kolońska miały zaimponować, ale wyraz twarzy był całkowicie wolny od emocji. Jego głos był tak zimny, że poczułam gęsią skórkę pojawiającą się na moich ramionach. Pani Shelly Washington była małą blondynką z surowymi rysami twarzy. Miała wysokie kości policzkowe i ostry nos, prawdopodobnie poprawiony chirurgicznie. Jej usta były razem ściśnięte, pokazując jej niezadowolenie. Miała na sobie zieloną sukienkę z czarnymi szpilkami i stale spoglądała na swojego iPhone’a. Upewniła się, żeby wszyscy wiedzieli, że nie tutaj chciała być. John przewrócił oczami kiedy skończyłam. – Cieszę się, że jesteś pod wrażeniem charakteru naszego syna, Pani Harris. Moja żona i ja nie podzielamy tej opinii. Czujemy, że Landon poczynił szereg złych decyzji zmieniających jego życie. Mamy nadzieję, że nauczy się na swoich błędach i obróci swoje życie o 180 stopni. Wyraz twarzy Landona był zrozpaczony, a moja wewnętrzna suka wyhodowała

253

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

swojego potwora. Gorzka okazała się użyteczna w tego rodzaju rozmowie. 

Cóż, to dla mnie oczywista rzecz, że tak naprawdę nie wiele wiecie o swoim

synu. Słyszałam, że stracił stypendium futbolowe, ale jest o wiele więcej rzeczy liczących się w Landonie niż tylko futbol. Wasz syn jest inteligentny, miły, silny i opiekuńczy, a jeśli nie jesteście w stanie tego zobaczyć, tych cech w nim, doświadczycie stratę większą niż mogę sobie wyobrazić. Shelly zakryła usta ręką kiedy twarz Johna wykręciła się w gniewie. 

Powiedziałabym, że to była przyjemność poznać was oboje, ale to byłoby

kłamstwo. Mam nadzieję, że Landon pozostanie takim jakim jest i nie będzie w niczym przypominał was. – Odwróciłam się i odeszłam, słysząc chichot Landona kiedy jego rodzice jęknęli za mną. Odeszłam z wysoko uniesioną głową, czując się silna i dumna z mojej wewnętrznej suki po raz pierwszy w życiu. Landon podbiegł do mnie od tyłu i delikatnie dotknął mojego łokcia. Odwróciłam się, aby zobaczyć promyk rozbawienia w jego oczach. 

Sprawiłaś, że mój dzień stał się lepszy. Po pierwsze ta sukienka. Cholera.

Następnie sukowate słowa do moich rodziców. Jesteś niesamowita. Dziękuje. – Landon wymamrotał blisko mojego ucha a ja nerwowo rozejrzałam się by sprawdzić, czy jesteśmy obserwowani. Na szczęście, wszyscy byli zajęci uroczystością i mogliśmy bezpiecznie porozmawiać. – Land… Muszę się teraz z tobą pożegnać. Wyjeżdżam zaraz po zakończeniu. Nie można było nie zauważyć błysku bólu przechodzącego po twarzy Landona. Ukradkiem chwyciłam jego niezłamaną rękę i ją ścisnęłam. To było to. Czas by ukrywać swoje uczucia dobiegł końca. Tego roku byłam zraniona, ale również kochana. Miałam jeden, ostatni wybór. Mogłam żyć tak jak przed spotkaniem Landona – sama, zła i nieufna lub mogłam wybrać życie z miłością w moim sercu. 254

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Gdzie Landon był zainteresowany, bo tak naprawdę nigdy nie było innego wyboru. Zawsze chodziło o miłość. 

Jeszcze jedna rzecz, a potem odwrócę się i pójdę na swoje miejsce. Muszę

powiedzieć jedną rzecz zanim pójdę. Po prostu wysłuchaj jej, proszę. Nic nie mów. Okej? Landon skinął głową i lekko pochylił się na kolanach, więc mogłam patrzeć prosto na niego. Wzięłam głęboki oddech, zanim kontynuowałam. – Dziękuje. Dziękuje za uczenie mnie raz po raz jak bardzo się myliłam. Kiedy cię spotkałam nienawidziłam mężczyzn z powodu mojego taty. Byłam złą, gorzką dziewczyną. Kiedy mnie okłamałeś, pomyślałam, że to było po prostu typowe męskie zachowanie. Ale ten rok pokazywał mi w kółko i w kółko jaki jesteś dobry. Jaki jesteś silny. Odważny. Udowodniłeś mi, że się pomyliłam i nigdy nie byłam szczęśliwsza myląc się. Wzięłam kolejny wdech, zanim mogłam ruszyć dalej. Musiałam znaleźć odpowiednie słowa do pożegnania się. – Muszę powiedzieć ci to właśnie teraz. Kocham cię, Landon. Kochałam cię przez długi czas. Nigdy nie wiedziałam, jak to jest naprawdę kochać mężczyznę i nic nie mogło być lepsze od mojej pierwszej przeżytej miłości będąc z tobą. – Patrzyłam się na niego przez dłuższą chwilę. Oczy Landona były szeroko otwarte i pełne emocji, ale posłuchał mojej prośby i pozwolił mi odejść. Nie chciałam i nie potrzebowałam by powiedział cokolwiek od siebie. Musiałam jechać do Kalifornii, wiedząc, że stanęłam w obliczu mojego ostatecznego lęku i podzieliłam się moim prawdziwym sercem z Landonem, nie oczekując nic w zamian. Również chciałam by wiedział, że był przez kogoś kochany. Biorąc więcej głębokich wdechów dostrzegłam Amy i jej rodziców. Chętnie do mnie pomachali tak szybko jak tylko zobaczyłam Amy, którą znałam. Jej uśmiech był oślepiający. Machała do mnie papierem w powietrzu z podekscytowaniem.

255

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Zostałam przyjęta. Idę do Clemson! – przytuliliśmy się i śmiałyśmy,

wiwatowałyśmy i płakałyśmy. Byłam pewna, że żaden list akceptacyjny, który czytałam w moim życiu nie był tak cenny. Amy idzie do college’u. Spędziliśmy kilka minut robiąc zdjęcia, przytulając się i dobrze sobie życząc. Ale oprócz mojej dumy przy jej przyjęciu do college’u, również chciałam, by Amy wiedziała jak wyjątkowa i ważna była dla mnie tego roku na poziomie osobistym. Stała się moją drogą przyjaciółką. Chciałyśmy zawsze trzymać się ze sobą blisko. Zanim udała się na swoje miejsce, wzięłam jej ręce w moje. – Amy, wiem, że jestem tutaj nauczycielką, ale nauczyłaś mnie tak wiele w tym roku. – Amy uśmiechnęła się, gdy uważnie mnie słuchała. – Nauczyłaś mnie pewności siebie. Obserwowanie cię jak tańczyłaś tak swobodnie w swoich pięknych sukienkach na wszystkich tych potańcówkach w tym roku było takie zabawne. Obiecuję ci, że będę nosić bardziej jasne sukienki i tańczyć za każdym razem, kiedy dostanę szansę. 

Ty również nauczyłaś mnie lojalności. Byłaś dla mnie prawdziwym

przyjacielem, kiedy najbardziej tego potrzebowałam. Jadłaś ze mną lunch w klasie ponieważ nikt inny nie chciał być dookoła mnie. Nigdy mnie nie odepchnęłaś. Dziękuje. Duże łzy potoczyły się w dół jej policzków kiedy mnie przytuliła. Pokręciła głową, zbyt przytłoczona by coś powiedzieć. Ale wzięła ogromny wdech i kiedy była w stanie, cicho przemówiła. – Nigdy nie traktowałaś mnie inaczej jak innych. Nauczyłaś mnie jak być niezależną. A teraz, z twojego powodu, idę do college’u. Tak jak ty to zrobiłaś. – Otarła łzy i ponownie się przytuliłyśmy zanim jej mama podeszła do krzesła i czułam się gotowa, by w końcu ruszyć dalej. Pożegnałam się ze wszystkimi. Nadszedł ten czas. Obserwowałam ceremonię z tyłu boiska. Była mowa od Dyrektora Mahoney’a i od wzorowego ucznia kończącego trzecią klasę. Kilka piosenek było śpiewanych przez 256

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

chór a następnie trzecioklasiści przemaszerowali przez boisko, krzycząc, gwiżdżąc, i moje ulubione, słysząc – ryki – pochodzące od ich rodzin i przyjaciół. Głośno dopingowałam, kiedy Dean a następnie Amy wmaszerowali na scenę. Był prawie koniec uroczystości zanim zostało wywołane imię Landona. Cieszyłam się tak głośno jak tylko mogłam, zauważając, że klan Goldsmithów również dopingował wraz z rodziną Amy. Rodzice Landona klaskali z opanowaniem. Pomachałam kiedy Landon zszedł ze sceny i szeroko się uśmiechnął. Udało nam się mieć mocny koniec. Bez względu na to, co się tutaj stało, zabierzemy to ze sobą. Idąc do mojego samochodu, otaczały mnie szczęśliwe rodziny rozmawiające o dyplomach, prezentach i wakacjach. Nigdy nie doświadczyłam czegokolwiek z tego. Mama starała się, ale dopiero od kilku ostatnich miesięcy, wyszliśmy na prostą. Niestety, od momentu poznania mnie, Landon również nie będzie miał żadnej z tych rzeczy. Z pewnością wcześniej tego doświadczał, ale teraz, został efektownie wyrzucony ze swojego domu. Powinnam czuć się winna, ale byłam zbyt dumna z mężczyzny, którym się stał. To co przeszedł uczyniło go bardziej niesamowitym niż był. W domu, przebrałam się w krótkie spodenki i top, zanim skończyłam pakować walizkę i pudła. Nie miałam zbyt wiele rzeczy. Wynajmowałam wymeblowany pokój wraz z sypialnią. Byłam w stanie zapewnić sobie pracę nad prywatnym basenem w lato. Tym razem, rozglądałam się za pilnowaniem i nauczaniem. Jeśli już, zeszłe lato pokazało mi, że nawet wtedy, gdy myślałam, że życie będzie do dupy, naprawdę wyjątkowi ludzi mogli zmienić rzeczy dziejące się wokoło mnie. Zaczęłam ściągać moje walizki w dół do samochodu. Otwierając bagażnik, najcięższe rzeczy poszły w pierwszej kolejności. 

Hej, malutka. Naprawdę myślisz, że ten stary Accord dojedzie do Kalifornii? –

Zamarłam. To było moje przezwisko. Nie słyszałam go, by nazywał mnie w ten sposób od ostatniego lata – odkąd wiedziałam, że mnie okłamał. Te jedno słowo

257

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

oznaczało tak wiele. Już dłużej nie byliśmy w relacji nauczycielka/uczeń. Ciężar na moich ramionach opadł, kiedy uśmiechając odwróciłam się. Miał na sobie klapki, jasne spodenki do kolan i wyblakłą, zieloną koszulkę. Jego ulubiona czarna czapka z daszkiem była do tyłu, więc mogłam w pełni docenić błysk w jego brązowych oczach. – Gratulacje z powodu ukończenia szkoły. – Przytuliłam go i on przycisnął mnie mocno do siebie. Nie mogłam powstrzymać westchnienia. Pachniał latem i lasem. Był moim Landonem. 

Dziękuje za wszystko co do mnie powiedziałaś. To był najlepszy prezent na

ukończenie szkoły jaki mógłbym kiedykolwiek dostać. – Odsunął się i studiował moją twarz, tak blisko, że mogłam poczuć jego ciepły oddech. 

Musiałam być z tobą szczera. Cholera, chociaż raz musiałam być szczera z

samą sobą. I bardzo się cieszę, że przyszedłeś się pożegnać, ale niedługo będę musiała jechać, więc mogę załatwić jeszcze kilka godzin zanim zrobi się zbyt ciemno. – Odsunęłam i odwróciłam się by wpakować moją walizkę do bagażnika. To było zbyt trudne mieć go tutaj. Po prostu musiałam odejść. 

Nie możesz jechać tą rzeczą do Kalifornii, Em. To trzy dni jazdy. Nie uda ci

się. – Sięgnął do bagażnika i wyciągnął walizkę. 

Przestań. – odsunęłam jego rękę z dala. – Nic mi nie będzie.

Uśmiechnął się złośliwie i rzucił moją walizkę na tył jego ciężarówki. 

Weźmiemy mój samochód. – Otworzył tylną klapę i torby oraz pudła

wypełniły tył. Chwycił kolejną z moich toreb i wrzucił ją. – Jest tego więcej na górze? Złapałam go za przedramię. – Co ty robisz, Land? 

No cóż, po pierwsze zawiozę nas do Kalifornii. Accord widział swoje ostatnie

dni, a ciężarówka będzie znacznie bardziej wygodna i może pomieścić wszystkie nasze rzeczy. Po drugie, dostałem się do USC do licencjackiego college’u. I po

258

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

trzecie, mam zamiar być z tobą przez resztę mojego popieprzonego życia. – Mrugnął i zaczął iść w górę po schodach do mojego mieszkania. Moje nogi zostały przytwierdzone do chodnika, a usta były otwarte przez całą minutę zanim odwróciłam się i wbiegłam po schodach. 

Landon, mówisz, że…? USC? Nie żartujesz? – Spojrzałam na niego ze

zdezorientowaniem. 

Wiesz, Trener Stone nie jeździł po mojej dupie, ponieważ mnie nie nienawidził

przez te wszystkie lata. Chciał mi pomóc. I pomógł – zadzwonił do jakiś ludzi. Okazało się, że trener futbolu w USC lubi kolesiów, bijących się z tymi, którzy znęcali się nad innymi. Ma siostrę z jakąś niepełnosprawnością i powiedział mi, że zrobiłby to samo, gdyby zobaczył, że ktoś dokucza Billy’emu w taki sposób. Nie zostałem umieszczony w drużynie czy na stypendium, ale dał mi kilka wskazówek by na to zapracować i dostałem szansę by pokazać się trenerom, co mogę dla nich zrobić chodząc na kwalifikacje. Głównemu trenerowi spodobał się materiał filmowy, który wysłał Tommy na tyle, że moja aplikacja została szybko zatwierdzona. – Landon spojrzał na mnie z podnieceniem. 

O mój Boże! Oboje jedziemy do USC? – Wciąż byłam zdezorientowana, ale

możliwość bycia z Landonem przyprawiła mnie o zawrót głowy. 

Chwila. Landon, czy to dobry pomysł? Nie chcę byś robił tego dla mnie. Nie

chcę byś poświęcił tego, czego pragniesz dla mnie. – Spanikowałam na myśl, że pewnego dnia będzie miał do mnie pretensje o każdy wybór, który dokonał. 

Emma, robię to dla siebie. Wiem, że straciłem szansę by pójść na IU, i wiem,

że to dlatego iż tak miało być. Czekałem cały rok by cię kochać a teraz możemy być w prawdziwym związku. Kocham cię, Emmo Harris. Zróbmy to. – Gładził moją twarz i przylgnęłam głową do jego ręki. 

Zróbmy to. – Westchnęłam, nie chcąc niczego więcej na świecie poza

Landonem i jego dotykiem. 259

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Myślisz, że mógłbym przez chwilę się tobą nacieszyć, Pani Harris? To znaczy,

odkąd jechałem za tobą przez całe miasto i … - mrugnął i przycisnęłam się do niego kiedy jęknął. 

To zależy, Panie Washington. Lepiej żebyś był naprawdę praktycznym

współlokatorem. – Skoczyłam w jego ramiona i owinęłam nogi wokół jego talii. Trzymał delikatnie moją twarz w obu dłoniach, i zawahaliśmy się, uświadamiając sobie jak długo czekaliśmy by ponownie się pocałować. Landon pochylił się powoli i delikatnie pocałował moją górną wargę, a następnie dolną kiedy westchnęłam i otworzyłam dla niego usta. Nasze języki połączyły się i zapiszczałam z przyjemności, gdy zaczęły się ocierać o siebie i smakować. Niemal oszalałam z emocji i przyjemności tego pocałunku. Przycisnęłam moje ciało i usta do niego, głęboko oddychając przez nos tak, abym nie musiała przerywać pocałunku by odetchnąć. Musiał pochwycić moją intensywność ponieważ przycisnął się do mnie, tak mocno, miażdżąc swoje usta o moje. Czułam jego falującą klatkę piersiową naprzeciwko mojej kiedy staraliśmy udowodnić sobie nawzajem jak ciężkie były ostatnie miesiące i jak bardzo brakowało naszym ciałom tego połączenia. Nasze języki splatały się ze sobą a ciało pulsowało kiedy naciskałam swoimi rękoma na jego ramiona i plecy. Nie mogłam przestać go dotykać. Krew ryknęła w moich uszach kiedy Landon przerwał pocałunek i zaczął wyciskać pocałunki na mojej szyi i ramionach. Landon odsunął się z jękiem. – Musimy jechać, Em. Nie mogę prowadzić jeśli jestem zbyt pobudzony. Zachowajmy to na wieczór w pokoju hotelowym… Głośno zaprotestowałam, powodując, że zachichotał kiedy zsunęłam się z jego ciała. Lekko dotykając moich opuchniętych warg, zalotnie się uśmiechnęłam. – Więcej czekania, Land? Lepiej, żeby było warto. – Złośliwie uniosłam brwi i mrugnęłam, kiedy przyciągnął mnie z powrotem do siebie. 260

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Nie myślałem o niczym innym jak o tym dniu od rozpoczęcia roku szkolnego.

To BĘDZIE warte czekania. – Pocałował mnie znowu, mocno i szybko w usta a potem chwycił resztę pudeł i załadował ciężarówkę. Moja mama zatrzymała się samochodem, kiedy skończyliśmy zabezpieczać ostatnie pudła i torby. 

No więc, co my tu mamy? Moja słodka Emma jedzie z tobą do Kalifornii,

Landon? – Uśmiech mamy omal nie rozerwał jej twarzy na pół kiedy patrzyła na Landona, który znajdował się przy tylnej klapie ciężarówki. 

Tak, proszę pani. Również jadę do USC. Jeśli nie masz nic przeciwko,

zamierzam zawieźć nas moją ciężarówką, ponieważ jest bardziej godna niż samochód Emmy. – Landon lekko uszczypał moje ramię kiedy szturchnęłam go w pierś za wyśmiewanie się z mojego wiernego, starego samochodu. 

Nic przeciwko? Jestem zachwycona. Nienawidziłam myśli, że Emma będzie

sama jechać, ale nie mogłam jeszcze wziąć wolnego w pracy i nie mogła pojechać z tymi wszystkimi pudłami. Po raz kolejny, Landon, jesteś w sytuacji, gdzie moja rodzina potrzebuję cię najbardziej. – Podeszła i przytuliła każdego z nas po kolei. Obserwując moją mamę czule przytulającą Landona przypomniało mi to o jego nieczułych rodzicach. – Jak zareagowali twoi rodzice, kiedy im o tym powiedziałeś? – ścisnęłam jego ramię kiedy wyraz smutku przeszedł po jego twarzy. 

Nie powiedziałem. – Landon patrzył się w ziemię, a potem skrzyżował

ramiona na piersi. – Zrobię to, nie martw się. Ja tylko… Jestem na nich tak bardzo wściekły. Nigdy nie mieli dla mnie czasu, ale teraz, kiedy ich naprawdę, naprawdę potrzebowałem – wyrzucili mnie. Nie jestem gotowy, by powiedzieć im, że to zrobiłem. Dostałem się do świetnej szkoły i mam szansę by grać w piłkę. Mój tata chciał mieć ze mną kontakt tylko jeśli grałem w futbol, ale przez długi czas, robiłem to wszystko by mieć z nim jakieś nikłe relacje. Ale teraz? Jeśli dostanę się do drużyny w USC, będzie to dla mnie. Z powodu tego, że uwielbiam grać w futbol i

261

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

będę nad tym pracować by nie zmarnować tej szansy. To nie będzie dla mojego taty. Już nigdy więcej. Skinęłam głową, czując każdą cząstkę jego bólu odnoszącego się do rodziców. Nadal czułam się w ten sam sposób na działania mojego własnego ojca lub ich brak. Teraz, po raz pierwszy w moim życiu, zdałam sobie sprawę, że Landon i ja mogliśmy być dla siebie. Mogliśmy złagodzić trochę tego bólu, zapomnieć o tym który był z nami. Już dłużej nie musieliśmy być sami. Wybraliśmy siebie. Szybko pocałowałam go w policzek zanim pożegnałam się z mamą. Płakała kiedy Landon wsadził mnie do ciężarówki i odjechaliśmy. Nieważne co wydarzyło się w moim życiu, moja mama zawsze tam będzie, poświęcając się i pracując dla mnie oraz mojej siostry. Mogłam jedynie starać się by pewnego dnia być taką samą matką. Jedyną rzeczą, która powodowała, że było łatwiej, kiedy patrzyłam jak płacze na parkingu, było to, że teraz moja mama miała Erniego. Założę się, że był w drodze po uprzątnięciu ceremonii wręczenia świadectw. I po raz pierwszy od dwudziestu czterech lat – Mama mogła pobyć trochę czasu sam na sam z mężczyzną. Jadąc ciężarówką Landona, nie mogłam nic zrobić poza zaśmianiem się na to, jak po raz kolejny wszystko zmieniło się w tak krótkim czasie. Cały czas byłam zaskakiwana przez życie. Wsunęłam jego zabandażowaną rękę w moją kiedy spojrzał na mnie z uśmiechem. Landon prowadził swoją dużą ciężarówkę z pewnością siebie, która w przeważającej części była cholernie seksowna. Chciałam go tak bardzo, że już dłużej nie mogłam na niego patrzeć bez wszechogarniającego mnie pożądania. 

Wszystko w porządku, Em? – Landon ściszył muzykę kiedy jechaliśmy

autostradą. 

Nie mogę uwierzyć, że to się dzieje. Naprawdę to robimy?



Jesteś przerażona? Wiesz, dobrze być przerażoną. – Ochronnie potarł moją

rękę. 262

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Jestem przerażona… i podekscytowana… - przygryzłam wargę i spojrzałam

przez okno. Jechaliśmy po autostradzie, zostawiając za sobą Indianę. Teraz albo nigdy. Spędziłam miniony rok ukrywając moje uczucia do tego faceta. Musiałam przyswoić to, czego nauczyłam się od Evie, Trevora, Amy i Billy’ego i stanąć twarzą w twarz z moimi obawami. Musiałam być teraz dzielna i chciałam powiedzieć mu swoje szczere myśli. 

Landon, straciłeś stypendium i zostałeś wyrzucony ze swojego domu z powodu

mojej obecności w swoim życiu. A co jeśli dzisiaj powiesz sobie, że źle postąpiłeś. Co jeśli nie chcę tak żyć? Ponownie wyjrzałam przez okno i ciężarówka nagle zatoczyła się kiedy Landon zjechał z drogi. Wysiadł, trzaskając drzwiami i otworzył drzwi od mojej strony. Owinął ramiona wokół mojej talii i pociągnął mnie na ziemię. Patrzyłam na jego płonące oczy, kiedy głęboko odetchnął. Zabandażowaną ręką ujął mój policzek a drugą owinął tył mojej głowy. Nie odezwał się. Po prostu patrzył się na mnie przez długą minutę. Stanęłam na palcach i przysunęłam moje usta do jego, delikatnie go całując. Warknął, brzmiąc jakby był przez coś powstrzymywany i pozwolił mi, bym go całowała. Wsunęłam palce w jego włosy i podniósł mnie w powietrzu kiedy przejęłam kontrolę. Mój język splótł się z jego, kiedy całowałam go tak zachłannie jak tylko mogłam. Powitał mnie równie zaborczo kiedy staraliśmy się wyrazić nasze uczucia do siebie tylko poprzez pocałunek i dotyk – słowa nie mogły załatwić sprawy. Chciałam by nasz pierwszy raz był w łóżku, ale w tej chwili, gdyby położył mnie na siedzeniu jego ciężarówki, pozwoliłabym mu na to. Owinął moje nogi wokół swojej talii a jego pożądanie naciskało na mnie. Jęknęłam i moje ciało zrelaksowało się przy nim. Jego ręce swobodnie poruszały się po moich plecach, bokach, tyłku i głowie. Wielbił mnie i nie zrobiliśmy jeszcze niczego innego poza pocałunkiem. W końcu odsunął się i spojrzał na mnie z głodem. Nasze usta były czerwone i 263

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

spuchnięte kiedy szybko oddychaliśmy. – Łapiesz to? Nie mogłam nic zrobić poza pokazaniem ogromnego uśmiechu. Był tak uroczy i wierzył w nas tak mocno. I miał absolutną rację. Każdy pocałunek, który można było poczuć był wystarczającym dowodem. Nie chodziło o nasze głowy. To było prawdziwe i dzisiaj nikt nie będzie rozczarowany. 

Łapie – nieśmiało mruknęłam, znając jego punkt widzenia zarówno dobrze

ukazany i przyjęty. Delikatnie wsadził mnie z powrotem do ciężarówki, pocałował i zamknął drzwi. Lekcja życia: Bądź dzielna. Bądź silna. Wytrwaj.

Łapiesz? Jestem pewna jak cholera, że tak.

264

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzydziesta trzecia JECHALIŚMY PRZEZ godziny, zanim zgodziliśmy zatrzymać się w hotelu Springfield w Missouri na noc71. Landon zdecydował się wydać pieniądze na ładny hotelowy pokój używając swojej ratunkowej karty kredytowej. Od kiedy byliśmy całkiem pewni, że jego karta kredytowa lada dzień zostanie zablokowana, zgodziliśmy się, że możemy sobie zrobić taką zakończeniową imprezę, tylko że dla dwóch osób. Mieliśmy także plan podróży, który angażował w to o wiele więcej nagości niż licealna podyplomowa fiesta. Tak myślałam. Weszliśmy do hotelu Hilton Springfield72 mając ciasno ściśnięte ręce. Uczucia przechodzące przeze mnie spowodowały, że się trzęsłam. Landon dał mi szybkiego całusa w policzek kiedy rezerwował nasz pokój na noc. Nie mogłam nic zrobić poza rozglądaniem się w zachwycie wokół otoczenia. Główne piętro w hotelu było w większości wykonane ze szkła, pokazując niezakłócony widok na zabytkowe miasto Springfield. Szczegółowe dywany, ciemne, drewniane biurka i nowocześnie eleganckie meble były ładniejsze od wszystkich innych rzeczy, które kiedykolwiek widziałam. Wiedziałam, że Landon był przyzwyczajony do podróżowania, ale byłam całkowicie poza moją strefą komfortu. Jeśli to nie było Super 873, w zamian była to dla mnie obca ziemia. Mogłam być starsza, ale jest jasne, że w tej dziedzinie był 71

wiadomo o co chodzi, mogę wam obiecać, że będzie gooooorąco ;D taki z górnej półki ;) 73 amerykański film science-fiction z roku 2011 72

265

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

mądrzejszy. Wybraliśmy ten punkt do zatrzymania się, ponieważ był wzdłuż naszej odwzorowanej trasy do L.A., a poza tym jechaliśmy ciężarówką przez ponad siedem godzin. Byliśmy zmęczeni jazdą, ale również bardzo pragnęliśmy być razem. Ciężko przełknęłam gulę, wpatrując się w profil Landona kiedy jechaliśmy szklaną windą w górę na siedemnaste piętro. Wyglądał tak spokojnie, tak swobodnie i tak szczęśliwie. Dzięki Bogu, znowu był szczęśliwy. Nasz pokój był mały, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że Landon za to zapłacił, ale miał ogromne łóżko na środku pokoju, z puszystymi, białymi poduszkami oraz białym, puchowym kocem. Szczerze mówiąc, nie sądziłam by cokolwiek miało znaczenie poza łóżkiem, ale doceniłam biało - siwą, marmurową łazienkę z białymi szlafrokami wiszącymi na tyle drzwi. Nigdy nie byłam w hotelu, który miał białe szlafroki. Wyobraziłam sobie Landona i mnie ubranych w te szlafroki… po wspólnym prysznicu… oraz kochaniu się. O cholera. To się dzieje. Właśnie teraz. Zamierzałam być nago przed Landonem i jego ręce znowu będą na mnie. Nagle, moje usta zrobiły się bardzo suche. Byłam tak gotowa i wciąż bardzo przerażona. Nie było nic, czego pragnęłabym bardziej, ale… co jeśli to wszystko zmieni – i nie w dobrym kierunku? Wiedziałam, że Landon przekonał mnie co do naszego wspólnego pożądania w ciężarówce, ale pewna część mnie obawiała się tego. Byłam bardzo niedoświadczona, a co jeśli po prostu będę do dupy? Co jeśli moja bajka skończy się ze mną leżącą sparaliżowaną i płaską jak deska w łóżku, bo nie wiedziałam, co do cholery mam robić? Co jeśli, mój brak doświadczenia był czynnikiem potencjalnie uniemożliwiającym kochanie się 74? Landon przyniósł nasze torby do pokoju i upuścił je przy drzwiach od szafy. Odwróciłam się by spojrzeć na niego i motyle zaczęły latać w moim brzuchu na jego 74

kochanie za dużo myślisz, będzie dobrze ;)

266

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wyraz twarzy. To był mój facet. Nie mogłam w to uwierzyć. Ktoś tak wspaniały i czuły, pragnął mnie. I pragnęłam go tak bardzo. 

Land… - Zrobiłam krok do przodu i przebiegłam dłonią w dół jego piersi. Stał,

patrząc się na mnie, nie mówiąc ani słowa, ale jego klatka piersiowa zaczęła unosić się i gwałtownie opadać. Będąc przerażona tym, że go rozczaruje, zdecydowałam, że musiałam mieć tego faceta. Moje pożądanie pochłaniało wszystko. Czekał na mnie. Walczył dla nas. Chciałam być na nim. 

Tak bardzo cię pragnę. Tak bardzo cię kocham – wyszeptałam do niego, moje

serce waliło mi w piersi. Czy jakakolwiek chwila w moim życiu znaczyła więcej niż ta? Landon zniżył swoje usta do moich i czule mnie pocałował. Biegł swoimi dużymi rękoma w górę i w dół moich ramion, aż owinęłam je wokół jego szyi. Całował mnie pod uchem, w dół szyi, wracając do szczęki. Dłużej nie mogąc się powstrzymać, jedną ręką chwyciłam go za podbródek i przyciągnęłam jego wargi z powrotem do moich. Nasze jęki mieszały się ze sobą w pięknej melodii pożądania i pragnienia. W końcu, podniósł mnie do góry i zaniósł do łóżka. Leżąc obok siebie, delikatnie przesuwałam palcem po jego twarzy, obserwując jego zaciskającą się szczękę z ostrą powściągliwością oraz pożądaniem. – Jesteś wspaniały, wiesz o tym? – Chciałam by zdał sobie sprawę z tego jak bardzo go uwielbiałam – kochałam. Potrząsnął głową, zamykając oczy na moje słowa a ja pocałowałam z czcią każdą powiekę. W końcu otworzył swoje oczy i patrzeliśmy na siebie przez kilka słodkich chwil. 

Land, ja… - Oboje zostaliśmy zaskoczeni kiedy zadzwonił telefon i

rozpoznałam numer Evie. Była 21:01. Landon spojrzał w dół i szorstko powiedział mi, abym odebrała. Od dnia w szpitalu, nigdy nie mogłam zignorować rozmowy przez telefon z moją siostrą. 

Cześć, Evie, dzwonisz do mnie z raportem? 267

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Landon położył się na poduszce i chwyciłam jego rękę w moją. Pocierałam jego knykcie i głaskałam powiększone żyły na ręce kiedy rozmawiałam. Zamknął oczy i uśmiechnął się, czując kochającą bliskość przez mój dotyk. 

Jesteś z Landonem? Rozmawałam z mamą. Jesteś w Kalifornii? – Evie

zachichotała i szepnęła do telefonu. Boże, uwielbiałam ją, wiedziała, że chciałam aby mój związek z Landonem był tajemnicą i była zdeterminowana by nikomu nie pisnąć ani słówka. 

Tak, jestem. Jesteśmy w hotelu w Missouri, w drodze do Kalifornii. Posłuchaj,

Evie, już dłużej nie musisz szeptać. Landon skończył szkołę a ja skończyłam nauczać. Teraz oboje jesteśmy studentami college’u i już się nie ukrywamy. Landon mocno chwycił mnie za rękę, otworzył swoje oczy i patrzeliśmy się na siebie, rozkoszując się naszą nową rzeczywistością, kiedy rozmawiałam z Evie. Zachichotała ze szczęścia do telefonu. – O tak, jestem szczęśliwa. Lubię go. I jest gorący. – ponownie zachichotała. – Czy wkrótce mogę cię odwiedzić? 

No raczej. Może Garrett mógłby z tobą przylecieć? – Evie nigdy nie była w

samolocie i miałam nadzieję, że ona i mama będą mogły przylecieć do Kalifornii i nas zobaczyć. 

Tak! Proszę! – zapiszczała Evie.

Po pożegnaniu się, ściszyłam telefon zanim wspięłam się z powrotem na łóżko do Landona. Bawił się moimi włosami kiedy moja głowa spoczywała na jego piersi. 

Land, tak naprawdę nie mieliśmy jeszcze tego typu ‘rozmowy’ – ale myślę, że

powinniśmy ją przeprowadzić. – Przerwałam, czując się niezręcznie. – Jestem na pigułkach i uprawiałam seks tylko z prezerwatywą. Byłam bardzo… selektywna, więc, wiem, że jestem czysta. Nie wiem co robiłeś w przeszłości, ale muszę zapytać. Czy jest coś, co powinnam wiedzieć? Nie patrzyłam się w górę kiedy go pytałam, zbyt zażenowana tym, jak bezpośrednia byłam, ale musiałam wiedzieć zanim mogłam pójść do przodu. Wciąż, 268

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nerwowo śledziłam palcami kształty na jego koszulce. Landon przyciągnął mnie do siebie i pocałował. – Nie martw się, malutka. Musiałem poddać się badaniom dla UI i jestem całkowicie czysty. Zawsze używałem prezerwatywy – za każdym razem – i nawet nie pocałowałem innej dziewczyny odkąd cię poznałem. Uśmiechnęłam się i ponownie go pocałowałam, bojąc się odpowiedzi na moje następne pytania, ale wiedziałam, że muszę się go zapytać. – Za ‘każdym razem’, co? Zatem było dużo tych ‘każdych razy’? – Znowu byłam zdenerwowana, ale chciałam całkowitej prawdomówności w związku. Po raz pierwszy Landon wydawał się zmartwiony. – No cóż, ile to jest dużo, Em? To znaczy… może. Myślę, że byłem z kilkoma, ale z nikim odkąd cię poznałem. Przysięgam. 

Mniej niż sto? – Zaczynałam panikować.

Głośno się zaśmiał. – Tak! Nie jestem kurwą. Ja tylko… no cóż… byłem popularny w Zionsville. Teraz ja głośno się roześmiałam. – Popularny jest niedopowiedzeniem. Byłeś uwielbiany. Naśladowali cię. Robiło tak kilka młodych szczeniąt. Ja… po prostu potrzebuje wiedzieć, no wiesz, co mnie czeka. – Uniosłam głowę by na niego spojrzeć i szybko usiadł obok mnie na łóżku. 

Co cię czeka? – Umieścił delikatne pocałunki w dół po boku mojej twarzy i

uszczypnął moje ucho. – Em, żadna z tych dziewczyn nie mogłaby umywać się do ciebie. Jesteś dla mnie wszystkim. Marzyłam o tej chwili przez ostatnie jedenaście miesięcy, cholera, może i przez całe życie. Byłam pożądana przez niezwykle seksownego mężczyznę, który zmienił swoje życie dla mnie, albo, przynajmniej, w części ze względu na mnie. Na samą myśl przebiegł po mnie dreszcz. Landon poczuł mój dreszcz i złośliwie się uśmiechnął, kiedy lizał krawędź mojego 269

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

ucha. Potem odwrócił mnie twarzą do siebie i powoli mnie pocałował, delektując się moimi ustami oraz smakiem, aż oderwał się tylko po to, by ściągnąć moją koszulkę. Później poszedł w ruch stanik, który został zsunięty z moich ramion. 

Em, jesteś doskonała. – Pocałował każdą z moich piersi powoli okrążając sutek

swoim językiem zanim jęknęłam. Jego język był tak ciepły i mokry na mojej wrażliwej skórze, że pomyślałam iż znajduję się na innej planecie. Zapomniałam jak dobry był ze swoimi ustami. Zamknęłam oczy, nie będąc w stanie zatrzymać tego głupiego uśmieszku na twarzy kiedy wyobrażałam sobie go zjeżdżającego swoimi gorącymi ustami dalej, na południe, w dół mojego ciała… Tam, gdzie mógł dostarczyć mi najwięcej przyjemności. Potem podniósł głowę i uśmiechnął się. – Chwila, moment. Mogę zapytać cię o to samo. Jak wypadła moja konkurencja? Mogłam poczuć ciepło zawstydzenia, kiedy odwróciłam wzrok. Landon pocałował mnie w szyję i lizał w górę do mojego ucha. – Nic co powiesz, mnie nie zdenerwuje. Porozmawiaj ze mną – szepnął mi do ucha kiedy zaczął kąsać swoimi zębami. Jego subtelne uwodzenie mojej szyi i uszu powodowało, że było mi ciężko coś powiedzieć. Moje serce biło jak szalone i pchnęłam go z powrotem na łózko. Przygwożdżając go, podniosłam koszulkę i delikatnie pocałowałam jego pierś. 

Byłam tylko z jedną osobą. Po prostu chciałam kochać się z kimś, w kim

byłam zakochana. Myślałam, że kochałam Jeremy’ego – ale teraz wiem, że nie miałam pojęcia, czym była prawdziwa miłość. To co czuje do ciebie to prawdziwa miłość, Land i chcę przeżyć to z tobą. Więc, chcesz się ze mną kochać, zanim zwariuje… Czyż nie? Oczy Landona rozszerzyły się i usiadł tak że byliśmy nos przy nosie. – Wcześniej, nikt nigdy nie poprosił mnie o kochanie się. To jest tak niesamowicie seksowne. I, Em, nigdy nikogo nie kochałem – nikogo – przed tobą. Więc, w rzeczywistości, to też jest dla mnie pierwszy raz. Nie ma niczego i nikogo, czego pragnąłbym bardziej. 270

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Całował mnie wzdłuż obojczyka a następnie spojrzał na mnie tym swoim odurzająco-radosnym i nikczemnym uśmieszkiem. – Skoro oboje jesteśmy czyści i jesteś na pigułkach, nie chcę czuć niczego pomiędzy nami – tak, jak nigdy wcześniej nie czułem tego z kimkolwiek. Skinęłam głową, nie mogąc znaleźć właściwych słów, ale chętnie pokazując mu jak wiele to znaczyło, że będziemy dzielić te pierwsze razy razem. Pocałował mnie, mocno w usta i szepnął – Pragnę cię tak bardzo. Patrzyłam jak jego usta poruszały się kiedy przemówił do mnie i słysząc jego głos, rozpadłam się z pożądania. Spadłam. Spadłam do tak głębokiej dziury, tak rozległej, że nigdy nie będę w stanie się z niej wydostać. I nigdy nie chciałam. Nigdy nie chciałam mieć możliwości odejścia od Landona Washingtona. Ponownie się pocałowaliśmy, pozwalając by to stało się silniejsze i poza kontrolą, wiedząc, że możemy w końcu skończyć to, co zaczęliśmy. Kiedy w naszym pocałunku rosła pasja, lęk ulatywał z mojego ciała. To było właściwe. Kochałam Landona całym sercem. Musiałam odpuścić. Landon ściągnął moje szorty i majtki, podczas, gdy ja rozpięłam jego spodenki i zsunęłam je w dół. Pokój był w całkowitej ciszy. Było słychać tylko nasze oddechy, które nasilały się z każdą sekundą. Tylko lampka nocna i światło miasta oświetlało pokój, pozwalając na delikatny, romantyczny blask. Zapach tego, co wzrosło do pragnienia, tego, który mogłam poczuć na korytarzu, nawet gdy go nie było, zapach lasu i lata – wypełnił moje zmysły. Schowałam twarz w jego szyi i głęboko się zaciągnęłam – chcąc głośno krzyknąć. Ile musiało minąć godzin bym mogła go powąchać, chcieć, myśląc, że ta noc nigdy nie nadejdzie? Moje serce biło szybko kiedy pociągnęłam jego bokserki w dół a następnie Landon przeniósł się nade mnie, trzymając się na swoich łokciach. 

Land. Proszę. Dotknij mnie.

Uśmiechnął się. – Cierpliwości, malutka. Nie ma potrzeby by się spieszyć. –

271

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ruszył w dół między moje nogi i rozwarł je na boki. Powoli, ruszył w górę mojego ciała, całując moje kolana, uda, pępek – wszędzie i gdziekolwiek, gdzie naprawdę go potrzebowałam. Droczył się ze mną zbyt bardzo. 

Niżej, proszę – błagałam. Landon delikatnie przeciągnął swoim językiem po

całym moim brzuchu kiedy wiłam się pod nim. 

Tutaj? – zapytał, podnosząc swoją uśmiechniętą twarz do mnie.



Niżej – rozkazałam kiedy przejechał ustami po mojej linii bikini.



Tutaj? – Delikatnie pocałował mnie, tak blisko miejsca, gdzie go

potrzebowałam, ale wciąż tego nie zrobił. 

Och. Proszę, Land. Niżej – Powiedziałam obdartym szeptem i wiłam się pod

nim, teraz osiągając nowe poziomy niedostatku. 

Tak jest dobrze? – Jego język przebiegł po wewnętrznej stronie mojego uda a

jego oddech palił na mojej skórze. Jeśli chciał bym go błagała, była gotowa do bycia na krawędzi, do cholera, udało mu się. Szarpnęłam swoim ciałem przy jego. – Proszę, proszę, pocałuj mnie – tutaj. Poliż mnie – tutaj. Proszę, czekałam tak długo. Pragnę cię tak bardzo. – Sukowata, kontrolująca, zbyt twarda Emma oszalała błagając tego mężczyznę by zszedł niżej. Co się do cholery stało? Landon się stał. Cicho się zaśmiał i umieścił swój język w dole pomiędzy moimi nogami kiedy zaczęłam wychwalać Jezusa w taki sposób, jaki tylko mogłam usłyszeć w kościołach Chrzciciela znajdujących się na południe. To było boskie. Chwalebne. To był najlepszy orgazm w całym moim życiu. Landon rozpracowywał mnie tak bardzo, że wygięłam się w łóżku, kiedy trzymałam się prześcieradła, prosząc go, by nigdy nie przestawał, dopóki fajerwerki nie przejęły nade mną kontroli i bezwładnie opuściłam kończyny. Landon całował mnie w górę ciała, szepcząc mi jak bardzo uwielbiał smakować mnie dopóki nie spotkał moich ust i nie pocałował ich, kiedy mogłam posmakować 272

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

samą siebie. Chciałam się zarumienić, zakryć poduszką – ale to był mój Landon i wreszcie poczułam się bezpieczna i kompletna. Straciłam wszystkie zahamowania. Przewróciłam go, tak, że był pode mną i przesunęłam się wzdłuż jego ciała, aż go znalazłam, gotowego i czekającego na mnie kiedy delikatnie go polizałam. Jego ciało szarpnęło się pode mną i zawołał moje imię kiedy głaskałam, całowałam i lekko go ssałam. Potem, będąc odważniejsza i bardziej pewna siebie niż kiedykolwiek, siadłam na nim okrakiem, unosząc się nad nim na moment a potem szybko zsunęłam się w dół, pozwalając mu by mnie wypełnił. Oboje krzyknęliśmy w tym samym momencie. Wiedziałam, na pewno, że krzyczałam jego imię, gdy poczułam jak jego ogromna twardość całkowicie we mnie weszła. Usiadł prosto, więc ponownie byliśmy nos w nos, jego oczy były szeroko otwarte z pożądania. – Emma, kochanie – to uczucie, cholera… To jest… Zaaaaajebiste! Delikatnie go pocałowałam, gładząc jego twarz, wiedząc, że potrzebowałam aby się uspokoił. Leżał plecami na łóżku, kiedy zaczęłam poruszać się na nim. Mając kolana na łóżku, zaczęłam podnosić się w górę i w dół, znajdując rytm, który rozbijał się o mnie aż wstrząsnęła mną przyjemność. Landon przerzucił mnie na plecy i objął. Biegłam swoimi rękoma w dół jego wilgotnych pleców, chwytając jego tyłek i wpychając go głębiej we mnie. Czy było wystarczająco blisko? Jak mogliśmy dojść przy tym doznaniu? Landon użył jednej ręki by podtrzymać się nade mną a drugą ujął moją twarz. – Spójrz na mnie. Chcę widzieć jak dochodzisz. Pozwól mi cię oglądać, Em. Desperacko pragnęłam zamknąć swoje oczy kiedy Landon wbijał się we mnie szybciej i mocniej, mocniej i szybciej. Mogłam poczuć jak orgazm formował się i chciałam by wybuchł. Chciałam to poczuć i umieścić go gdzieś w mojej prywatnej strefie. Ale on i ja mieliśmy zobowiązanie. Razem zaczynaliśmy tą podróż. Więc, trzymałam otwarte oczy i pozwoliłam mu, by patrzył na mnie, eksplodującą w

273

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

orgazmie, który potrząsał mną od stóp do głów. 

Land… Ja… Kocham cię… - Przewróciłam oczami, ale kiedy Landon

zesztywniał przy mnie i zaczął skandować moje imię, obserwowałam go kiedy dochodził. Wołał moje imię aż do końcowego, długiego jęku, zanim spadł w moje ramiona. Przez chwilę byliśmy cicho i wtedy poczułam jak moje emocje wydostawały się na powierzchnię. To było najbardziej niesamowite doświadczenie w moim życiu i oficjalnie byłam cholernie przerażona. Łzy zaczęły spływać mi po twarzy i Landon spojrzał na mnie z czystym oddaniem. – Moja Em. Żadnych łez, to było tak... Ja nigdy… Hej… Dlaczego płaczesz? 

Jestem przerażona, Land. Jestem tak cholernie przerażona. – Otarłam łzy z

twarzy, chcąc być silniejsza – twardsza – mniej wrażliwa. To była część mnie którą zawsze ukrywałam przed wszystkimi. Ale nie przed Landonem. Nigdy więcej. 

Porozmawiaj ze mną. Powiedz mi, co cię przeraża – Landon był tak spokojny,

tak kochający kiedy trzymał moją twarz i słuchał mojego płaczu. 

Nie wiem jak zaufać mężczyznom będącym wokół mnie. Z tobą, będącym

wokół mnie. Mój ojciec odszedł i nie było żadnego innego faceta. Jestem przerażona, że rzeczy zrobią się złe, kiedy odejdziesz. Nie sądzę, że ponownie przetrwam stratę. – Wzięłam głęboki oddech. – Zwłaszcza po dzisiejszej nocy. – Mocno i rozpaczliwie złapałam jego biceps. – Nie mogę stracić cię po tym, nie po tej nocy. 

Em – delikatnie pocałował moją twarz – powodujesz, że chcę być dla ciebie

wystarczająco dobry. Pozwól mi udowodnić, że naprawdę możesz mi zaufać. Nie poddam się z tobą, z nami. Nie pragnę żadnej innej dziewczyny na tym świecie poza tobą, i nigdy ponownie nie pozwolę ci odejść. Spojrzałam mu w jego kochające oczy i zatraciłam się. – Nie ma nikogo na świecie poza tobą. Jestem gotowa. Chcę tego… z tobą. Przytuliliśmy się i całowaliśmy, aż nasze żołądki zaburczały a potem zamówiliśmy 274

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

cheeseburgery z niedorzecznie wysokimi cenami z menu serwisowego i zjedliśmy je na łóżku, siedząc ze skrzyżowanymi nogami i śmiejąc się z wyrazów twarzy jego rodziców, kiedy im przygadałam. Spojrzałam w górę, wycierając serwetką keczup z twarzy i zatrzymałam się w środku śmiechu. 

Wszystko w porządku? – Landon odłożył swoje jedzenie i wziął moje dłonie w

swoje. 

To jest prawdziwe. Jesteśmy tutaj. Udało nam się i naprawdę tutaj jesteśmy. –

Wiem, że brzmiałam jakbym była zdezorientowana i ewentualnie ukamieniowana, ale w tej chwili prosta rzeczywistość uderzyła we mnie jak tona cegieł. 

Kochanie, to my i na pewno, jak cholera, jest to prawdziwe. I nigdy, przenigdy

cię nie opuszczę. – Landon przytulił mnie i wskoczyłam na jego kolana, chichocząc, będąc w pełni zadowolona po raz pierwszy od dwudziestu jeden lat. Lekcja życia: Kiedy zastanawiasz się nad krzykiem ‘Alleluja’ po wielokrotnym orgazmie w jedną noc, z łatwością możesz zaakceptować to, że nadszedł czas, by udać się do Kościoła i podziękować Bogu za mężczyznę, którego podarował.

275

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Lekcja trzydziesta czwarta Siedem miesięcy później Boże Narodzenie 

HEJ, MALUTKA? Jesteś tutaj? – zawołał Landon z salonu a ja niemal

zapiszczałam z podekscytowania. Nasze pierwsze, wspólne Święta miały się zacząć. Nie mogłam doczekać się by być z nim w Święta. Ostatniego miesiąca polecieliśmy do domu w Indianie na Święto Dziękczynienia, choć rodzice Landona wciąż nie chcieli się z nim zobaczyć. Myślałam, że gdy dostanie się do drużyny USC, zmienią swoje zdanie. Zgadywałam, że ich duma była zbyt silna by przeprosić czy zadośćuczynić. Zaczęłam pracować nad Landonem by zbliżył się do nich, ponieważ nie chciałam by żył bez swoich rodziców. Wiedziałam z pierwszej ręki, jak bardzo mógł odczuć tą nieobecność. Skończyło się na tym, że spędziliśmy nasze Święto Dziękczynienia będąc razem z moją mamą, Evie, Garrettem i Ernie’m Mahoney’em. Na początku było trochę niezręcznie – zwłaszcza po tym, jak Ernie zdał sobie sprawę, że byliśmy w sobie naprawdę zakochani przez cały rok. Ale usiedliśmy z nim i opowiedzieliśmy mu całą historię. Uwierzył w to, że nigdy nie działaliśmy pod wpływem naszych uczuć dopóki nie byliśmy już w stosunku nauczyciel/uczeń i cieszył się razem z nami. Ernie również miał głowę w chmurach, był zakochany w mojej mamie i nigdy nie 276

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

widziałam jej tak radosnej. Wszystkie trzy byłyśmy zakochane w hojnych, oddanych mężczyznach. Zajęło trochę czasu zanim dotarliśmy do tego miejsca, ale wszystkie posiadałyśmy szczęście, którego pragnęłyśmy – i na który zasłużyłyśmy. Landon i ja odwiedziliśmy Amy, Trevora i Deana w czasie przerwy i każdy był zachwycony naszym byciem razem i kochaniem się. Amy rozkwitała na Clemson i nie mogłam być z niej bardziej dumna. Spędziliśmy trochę czasu z Sam, Tommy’m i Lily Stone. Zamierzali odwiedzić nas podczas wiosennej przerwy, więc planowaliśmy to spotkanie. Tommy był dla mnie nie tylko jak wielki brat podczas moich ostatnich kilku miesięcy, kiedy nauczałam, ale również pomógł Landonowi. Tommy poświęcił wiele swojego czasu i energii by pomóc Landonowi dostać się do USC. Naprawdę troszczył się i chciał jak najlepiej dla mojego faceta. Kiedy ojciec Landona nie mógł mu wybaczyć, Tommy wyciągnął Landona z dołka, pomagając i chroniąc go, kiedy najbardziej tego potrzebował. I oboje kochaliśmy go za to. Teraz na Boże Narodzenie, mama i Evie przylatywały by nas zobaczyć. Spędziły Wigilię z dalszą rodziną Erniego, a następnie pojechały do L.A. po południu w Boże Narodzenie. Evie nie posiadała się z podniecenia na jej pierwszy lot samolotem. Landon i ja zaplanowaliśmy dla nich wielki, powitalny obiad w naszym małym mieszkaniu, a potem zwiedzanie Parku Kampusu Uniwersyteckiego następnego dnia. Pogoda zapowiadała słoneczne niebo o wysokiej temperaturze sześćdziesięciu dziewięciu75 stopni. Czyż to nie było wspaniałe? Boże, kocham Kalifornię. Kiedy Landon dostał się do drużyny, trenerzy oczekiwali po nim, że zamieszka w domu futbolistów na kampusie. Nie był z tego zadowolony, chcąc być ze mną przez cały czas w moim małym mieszkaniu, ale to rozwiązało część moich obaw o Landonie korzystającym ze ‘zwykłego’ doświadczenia college’u. Spędzaliśmy trochę czasu razem każdego wieczoru i zostawał ze mną każdego weekendu w naszym 75

21°C

277

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

domu. Nasze małe mieszkanie z jedną sypialnią było miejscem, gdzie moje marzenia stały się rzeczywistością. Studiowałam dalej nad karierą, żyjąc w mieście o którym marzyłam przez całym życie i kochając mężczyznę moich marzeń – futbolistę – nigdy nie przewidując ani jednej rzeczy – w szalonym USC! Codziennie musiałam się szczypać. 

Jestem w łóżku, kochanie! – głośno zawołałam kiedy Landon szedł do naszego

ulubionego pomieszczenia. 

Dokładnie tu, gdzie powinnaś być, najdroższa. – Landon pochylił się nad

łóżkiem by mnie pocałować i zobaczył, że czytałam na czytniku. – Co teraz czytasz? – Uszczypnął mój nos, kochając dokuczać mi o moją romantyczną miłością do książek. 

Ponownie czytam jedną z moich ulubionych książek o moim pierwszym

książkowym chłopaku, Beau. Sam zachwyt. – Zrobiłam marzycielski wyraz twarzy kiedy łaskotał mnie, ale wiedziałam, że to Landon był moim pierwszym prawdziwym chłopakiem, który żył z dala od standardów moich fikcyjnych kochanków. Uczynił dobrą rzecz walcząc dla mnie i nigdy się nie poddając. Tak naprawdę, był lepszy od tych książkowych chłopców, ponieważ mogłam poczuć jego ręce, jego język, oh, jego język… Każdego. Dnia. Landon zdjął swoją koszulkę, kładąc się obok mnie kiedy skupiłam się przy nim. – Wesołych Świąt, moje miłości. Nasze pierwsze. Małe, udekorowane drzewko, które Landon dał mi rok temu zostało umieszczone na stoliku u podnóża naszego łóżka. Spojrzał na mnie i uśmiechnął się, wiedząc, że oboje pamiętaliśmy jego notatkę – i obietnicę – że w te Święta będziemy widzieć nasze drzewko, w łóżku, razem.

278

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Wesołych Świąt, Em. Już są najlepszymi w moim życiu. – Pochylił się i

pocałował mnie, na początku delikatnie a następnie mocniej. Rzuciłam mój ukochany czytnik na podłogę i wczołgałam się na niego. 

Czy mogę wcześniej dostać swój jeden prezent? Bardzo proszę? – nakryłam

jego twarz lekkimi pocałunkami kiedy cicho się zaśmiał. 

Chcesz dzisiaj dostać jeden prezent? – Jego oczy zwęziły się z podejrzanym

humorem, kiedy radośnie przytaknęłam. 

Ale będę mogła wybrać który – dodałam.

Ponownie uśmiechnął się, wiedząc do czego to zmierza. 

Okej, który prezent chciałabyś dzisiaj dostać, malutka? – Słysząc jego głos,

chrapliwy i z powściągliwą potrzebą, spowodowało, że moje serce zaczęło walić. Potarłam ciałem o jego podczas, gdy dokuczaliśmy sobie delikatnymi pocałunkami. Pochylając się do jego ucha, przebiegłam językiem wzdłuż zewnętrznej krawędzi, kochając dźwięki, które umykały z jego rozchylonych ust. – Chcę ciebie, wewnątrz mnie, właśnie teraz. Landon przycisnął usta do moich i przewrócił się na mnie. – Kochanie, to nie jest prezent. Możesz to mieć za każdym razem, kiedy tylko chcesz. – Pocierał się o mnie i zamknęłam oczy w błogości. Ściągnął moją koszulę nocną, przeklinając z zachwytu, kiedy zdał sobie sprawę z tego, że pod spodem byłam całkowicie naga. 

Och, to jest prezent, Land. Jesteś najlepszym prezentem jaki kiedykolwiek

dostałam. – Pocałowałam go, przyciskając mocno ustami i splatając swój język z jego. Bardzo szybko ściągnęłam szorty i bokserki – stałam się w tym dosyć obeznana – i mocno przycisnął się do mnie. Patrzyliśmy na siebie przez długą minutę zanim Landon wszedł we mnie w jednym szybkim ruchu, powodując, że oboje ciężko oddychaliśmy w przyjemności.

279

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Moja jedyna. – Jego dwa słowa powiedziały mi wszystko, co chciałam

wiedzieć. Należałam do tego mężczyzny i nigdy nie będę w stanie wystarczająco podziękować za to. 

A ty jesteś mój. – moja wyszeptana odpowiedź zmieniła się w głośno jęk i

Landon pchnął głębiej, całkowicie mnie wypełniając. Trzymałam się jego ramion kiedy pocałował mnie, a następnie powoli wyszedł ze mnie i pchnął z powodem aż błagałam go by się ruszył. Jęknęliśmy przy swoich ustach kiedy Landon zwiększył tempo, szepcząc ‘Kocham Cię’ dopóki, przyjemność nie nasiliła się i wiedziałam, że niedługo eksploduje. Trzymałam się jego pleców, owijając ręce i nogi wokół niego kiedy gwiazdy wybuchły przed moimi oczami i wstrząsnął mną orgazm. Ciało Landona zesztywniało tuż zanim zawołał moje imię i wiedzieliśmy, że możemy spędzić resztę naszych dni w swoich ramionach. Lekcja życia: Najlepszym prezentem jest bezwarunkowa miłość. Oh i orgazmy. Zdecydowanie miłość z orgazmami.

280

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Epilog Landon Pięć lat później MINĘŁO PRAWIE pięć lat od dnia, w którym skończyłem liceum. Teraz byłem absolwentem USC ze stopniem magisterskim w specjalnym nauczaniu. Byłem zdeterminowany by iść prosto do klasy i zacząć pracę z dziećmi, których tak bardzo kochałem, więc skończyłem pięcioletni program zdobywając stopień i będąc najlepszy w klasie. Wiedziałem, że tak szybko jak pomyślę o moim nauczaniu i przyszłości, to chciałbym nauczać dzieci z niepełnosprawnością. Spędziłem lata w L.A. pilnując na obozie dzieci z różną intelektualną i fizyczną niepełnosprawnością. Emma była na obozie więc pracowałem z nią przez cały czas. Znalazłem swoje powołanie. Tak wiele z tych dzieci, jak Evie, nie miało postaci mężczyzny w swoim życiu, więc fizycznie przytulali się do mnie z miłością i oddaniem. Nigdy nie doświadczyłem tego od swojej rodziny, kiedy dorastałem. Odkąd poznałem Emmę, wydawało się, jakbym został otoczony stałą miłością i oddaniem. Również dowiedziałem się, że byłem w tym cholernie dobry. W oparciu o moją ekstremalną cierpliwość podczas ostatniego roku w Akademii, umiejętności te bardzo się przydały, kiedy pracując z niepełnosprawnymi dziećmi, wiedziałem, że muszę zapanować nad temperamentem z tymi dzieciakami. Zawodnik we mnie również umiłował to wyzwanie. Kiedy spotkałem się z Trevorem, to było tak, jakby coś przeze mnie przeszło. Zorientowałem się jak z nim pracować. To było zaraźliwe i nic 281

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

nie mogłem z tym zrobić. Nie mogłem doczekać się aż zacznę nauczać. Emma i ja zdecydowaliśmy się wrócić do Indiany. Jej mama i Ernie, to wciąż brzmi dziwnie, byli teraz małżeństwem. Chcieliśmy być bliżej nich, kiedy w końcu założymy rodzinę. Evie i Garrett mieszkali razem już od ponad czterech lat. Evie zaczynała zapominać coraz więcej i więcej, stale przypominając o swoim Alzheimerze, ale mieli świetny personel pomocniczy, który z nimi mieszkał i chcieliśmy by korzystała z tych lat z Garrettem tak bardzo, jak tylko mogła. Również chcieliśmy być bliżej niej i rozkoszować się czasem, razem, jako rodzina. Obiecałem Emmie, że chciałbym ponownie skontaktować się z moimi rodzicami. W końcu postarali się być na kilku meczach futbolu w USC kiedy byłem w ostatniej klasie, ale nigdy nie przeprosili czy nawet nie próbowali poznać Emmy. Chciałem mieć jakąś relację z nimi, ale wciąż byli na nie. Kolejnym plusem przeprowadzki do Indiany była, oczywiście, Amy. Po skończeniu Clemson, Amy przeniosła się do mieszkania z dwoma innymi współlokatorkami. Dostała pracę w przedszkolu jako asystentka, ale jej ostatecznym celem był awans na asystentkę w klasie. Chętnie pomagała małym dzieciom i spędzała czas z ludźmi nie próbującymi oceniać ją czy drwić. A co do mojej Emmy76… wciąż była… tą jedyną. W ciągu pięciu lat, nie zawsze było łatwo. Grałem cały czas przez cztery lata, więc zawsze byłem tym zajęty oraz pracą w szkole, ponieważ potrzebowałem wykształcenia po futbolu. Ale, Emma cały czas była przy moim boku. Wspierała mnie z każdym marzeniem, jakie kiedykolwiek miałem. Ciężko pracowaliśmy i graliśmy. Byliśmy idealnie dopasowani. Miałem problemy z jej rozluźnieniem się, ale udało mi się. Z przyciąganiem jak naszym, zwykle tylko musiałem zdjąć koszulkę i wejść do kuchni i już była gotowa do ataku. Kochałem to. I choć nigdy nie myślałem, że przez miłość można wydorośleć, tak się działo każdego dnia. 76

a Dean? jestem ciekawa ;( ;(

282

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Była moją pociechą, pasją i zaufaniem. Była domem. Byłem z niej tak cholernie dumny. Ukończyła studia magisterskie trzy lata temu i zaczęła pracować nad swoim doktoratem. Została przyjęta na stanowisko wykładowcy na Uniwersytecie Purdue w Indianapolis w stanie Indiana. Była zachwycona zatrudnieniem w IUPUI, ale myślałem, że to oni mieli szczęście mieć kogoś takiego jak ona w swoim wydziale historii. Jej projekt w tym semestrze w USC działał ze współpracą z działem edukacji. Spędziła godziny w ich archiwach, badając historię głównego nurtu włączając edukację w Kalifornii. Obserwując ją jak uczyła się dla ludzi na których nam tak bardzo zależało, było inspirujące. Ożywała kiedy pracowała nad czymś co kochała. To również ją zmieniło. Nawet całkiem. Przez cały czas. Nie, żebym narzekał. Znajomi, których poznałem w college’u i chłopaki, z którymi grałem w piłkę uwielbiali słuchać historii o tym, jak się poznaliśmy. Od ratownika, do zakochania, jej uczenia mnie w szkole, będąc oddzielnie ale kończąc razem w college’u. To była niesamowita historia. Ale, rzeczą było, że kiedy kogoś się kocha – naprawdę kocha całym umysłem, ciałem i duszą – po prostu nie możesz się poddać. W końcu, wszystko co się liczyło było nią. Przyswojona lekcja: Znalazłem moją połówkę. Moją kobietę. Moją jedyną.

I nigdy nie pozwolę jej odejść.

283

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Emma Pięć lat i dwa tygodnie później… 

TO OSTATNIE pudła, Land.

Landon zamknął klapę swojej ciężarówki – nowej i lśniącej, która było o wiele bardziej lepsza od dużo bardziej poobijanego, ale wciąż sprawnego Raptora. Spojrzałam w górę na moje mieszkanie, pamiętając te pięć lat spędzonych w tym małym jedno sypialnianym mieszkaniu. Było przystępne, było domem i kochałam każdy jego cal. Raz na jakiś czas, Landon musiał mieszkać w akademiku, ale nawet wtedy jego ubrania były wszędzie porozrzucane, ale w ten sposób tak naprawdę żyliśmy. Zamieszkaliśmy razem podczas tego niesamowitego pierwszego lata, będąc bardziej zakochanymi każdego roku i czyniąc, że miłość każdego dnia stawała się silniejsza. Gotowaliśmy, obchodziliśmy święta i zmienialiśmy się w dorosłych, którymi chcieliśmy być. Nigdy nie zapomnę tego miejsca. To był najlepszy czas w moim życiu. Ale coś mówiło mi, że będąc z Landonem, powitam jeszcze lepsze czasy. 

Musimy jechać, kochanie. Chcę jechać mniej niż dziesięć godzin zanim

zatrzymamy się na noc. – Dał mi szybkiego buziaka i pomógł wsiąść do ciężarówki. Odjechaliśmy, trzymając się za ręce i opuściliśmy nasz pierwszy wspólny dom w słonecznej Kalifornii. Przez chwilę jechaliśmy w milczeniu. Zawsze kochałam to w Landonie. Kiedy widział, że byłam zdenerwowana, nigdy nie zmuszał mnie do rozmowy. Jego obecność była moim komfortem i nie potrzebowałam – lub chciałam – jakichkolwiek 284

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

słów. 

Land…Ja… Chciałabym ci po prostu podziękować. – Obserwowałam go,

kiedy ostrożnie prowadził, wciąż kochając jego wielką rękę na kierownicy. Szybko na mnie spojrzał i uśmiechnął się po czym przeniósł swoją uwagę z powrotem na drogę. – Za co chcesz mi podziękować? 

Cóż, opuszczając Kalifornię, wszystko sobie przypomniałam. Ciągle pamiętam

nasz pierwszy przyjazd. Po prostu chcę podziękować ci za zaryzykowanie z nami. To były najbardziej niesamowite lata mojego życia – ponieważ, byłam z tobą. Landon ponownie się uśmiechnął i oparł drugą rękę na moim udzie. – Nie zaryzykowałem, Em. Wiedziałem, co robię. Podążałem za swoim sercem. 

I nie żałujesz – że nie umawiałeś się z innymi dziewczynami w college’u czy

że się bardziej nie bawiłeś? – Nie po raz pierwszy wyrażałam zmartwienie dotyczące jego, ale wciąż czułam się winna za powstrzymywanie go od dni wolności. Spojrzałam w dół na jego ręce na moim udzie i zachichotałam kiedy ciężarówka przechyliła się na bok drogi. Landon wyskoczył ze swojego miejsca, tym razem zostawiając drzwi szeroko otwarte i szarpnięciem otworzył drzwi od strony pasażera. Wsunął jedno ramię pod moje nogi a inne pod ramiona, kiedy podniósł mnie i stanęłam na ziemi przed nim. Ponownie, ujął moją twarz obydwiema rękami. Przysunął swoje usta tak blisko moich, że prawie się dotykały i zatrzymał się. Patrzyliśmy sobie w oczy i zaczęłam dyszeć. Cholera, to było żenujące. Wszystkie te lata później, ten mężczyzna wciąż mógł mieć moje majtki bez pocałowania ust. Nerwowo, polizałam swoją dolną wargę i Landon wymamrotał przekleństwo zanim zaatakował moje usta. Zaciekle mnie całował i kochałam każdą sekundę. Otworzyłam usta z westchnieniem i zassałam jego język. Wspięłam się na niego kiedy się całowaliśmy, owijając wokół niego nogi i przyciskając swoje ciało do niego tak bardzo, jak było to możliwe. Jak zwykle, chciał mnie tak, jak ja chciałam jego. Staliśmy tam, na poboczu drogi, tak jak zrobiliśmy to ponad pięć lat temu, pokazując 285

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

sobie nasze oddanie przez sam dotyk. Landon odsunął się i całował mnie od obojczyka do ucha. Wyszeptał, a oddech ogrzewał moje ucho – Łapiesz to? Dotknęłam jego spuchniętych warg, oboje wciąż dyszeliśmy i uśmiechnęłam się. – Łapie. Teraz… jak daleko jesteśmy od naszego postoju z pierwszej nocy? Landon zachichotał, umieszczając mnie z powrotem na miejscu, całując moje czoło i zamykając drzwi.

Doświadczenie podróży zwykle traciło swój blask po robieniu tego raz po raz. Jazda z L.A. do Indianapolis była długimi, gorącymi, nudnymi trzema dniami podróży. Landon będzie walczył, ale w końcu będzie tak zmęczony, że pozwoli mi prowadzić swoją cenną ciężarówkę. Potem będzie się na mnie patrzył zamiast spania, mówił mi jak seksownie wyglądam za kierownicą jego ciężarówki, śledząc swoimi opuszkami palców moje uda, aż musielibyśmy zatrzymać się i przez chwilę odetchnąć. ‘Nie innego by nie pomogło’ powiedziałby mi. Boże, kochałam tego mężczyznę. Ale po dwóch pełnych dniach jazdy, byłam gotowa by być w domu. Ostatnim punktem naszego postoju zawsze był Springfield w Missouri i potrzebowałam prysznica oraz wyjścia z tego pojazdu. Natychmiast. Musiałam odpłynąć, ponieważ obudziłam się kilka godzin później, kiedy zajechaliśmy pod nasz Hilton. To był ten hotel, w którym zaszaleliśmy naszej pierwszej, wspólnej nocy. Były białe szlafroki i obsługa pokoju. W każdą inną podróż zatrzymywaliśmy się w motelu. Bez szlafroków, bez obsługi pokojowej i szczerze mówiąc, z zastanawiającymi warunkami sanitarnymi. 

Land? Co robisz? – zapytałam go z udawaną irytacją kiedy figlarnie mrugnął.

286

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Obchodziliśmy tutaj moje pierwsze zakończenie szkoły. Świętujmy drugie. No

chodź, kochanie, zabawmy się. Ruszyliśmy do naszego pokoju na noc, znacznie mniej szalenie dotykając się nawzajem niż ostatnio. Teraz był spokój. Pasja, jaką czułam do Landona była przytłaczająca, ale wiedziałam, że to było wieczne. Wzięłam gorący prysznic by zrelaksować się, kiedy Landon zamawiał kolację. Spojrzałam na zaparowane lustro w łazience, przypominając sobie ostatni raz, kiedy byłam w tym hotelu. Po raz pierwszy kochałam się z Landonem. Wciąż było to najbardziej intensywne doświadczenie w moim życiu. Wyszłam z łazienki po rozczesaniu włosów, zawinięta w puszysty, biały ręcznik. Landon siedział na łóżku ze skrzyżowanymi nogami z naszym zamówieniem, czyli cheesburgerami i szampanem. Zachichotałam, przytłoczona wspomnieniami i miłością, którą czułam do tego mężczyzny. Jedliśmy i piliśmy, rozmawiając o ostatnich pięciu latach i o tym, jak dorośliśmy – ale bardziej istotne – jak się zmieniliśmy. Myślę, że to była rzecz w Landonie, której najbardziej ufałam. Mężczyzna, w którym zakochałam się, kiedy miał tylko osiemnaście lat, chciał się zmienić i tak uczynił. Nigdy nie walczył o zmianę. Zaakceptował ją. Byliśmy razem i nigdy nie przestaniemy. Patrzyłam jak pęcherzyki w moim szampanie ulotniły się kiedy oparłam głowę na jego wciąż wyrzeźbionej, wciąż nieprzyzwoicie pysznej klatce piersiowej. 

Nigdy nie chciałaś by wszystko potoczyło się inaczej, Em? Wiem, że

zaczęliśmy młodo i nie zawsze było łatwo, ale nie żałowałaś, co nie? – Landon wyglądał na tak samo wrażliwego jak podczas tej nocy pięć lat temu. Wtedy nie wiedzieliśmy, czy się nam uda, będąc razem i nigdy nie odwracając się od siebie nawzajem. Ani na jeden dzień. Kiedy mogliśmy być ze sobą, w pełni, nigdy, przenigdy nie pozwoliłabym mu odejść. Wówczas to byłoby wciąż marzeniem – życzeniem – i teraz wiedzieliśmy, że nam się udało. 287

„Not Yet” Laura Ward



Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Ani przez minutę. Jesteś moim najlepszym przyjacielem. Moim kochankiem.

Jesteś… moim jedynym. – Użyłam tych słów, które kiedyś mi powiedział. Słów, które umocniły wszystko co czułam w swoim sercu. Że należeliśmy do siebie. Pocałowałam kącik jego ust, kiedy jęknął w odpowiedzi. 

Kurwa, tak. A ty jesteś moja. – Landon prześledził językiem krawędź mojej

dolnej wargi i powoli otworzyłam się na niego. Naprawdę, zachwycało mnie to, że po tak długim czasie mogłam pragnąć go tak jak robiłam to w tej chwili. Całowanie Landona było moim uzależnieniem. Usiadł, przyciągając mnie do siebie. Skuliłam się na jego kolanach, wtulając swoją twarz w jego szyję. 

Emma, nie mogę wymyśleć lepszego miejsca czy czasu by cię o to zapytać. –

Odciągnął moją twarz od szyi. – Zostaniesz przy mnie na resztę naszego życia? Będziesz moją na zawsze? Wyjdziesz za mnie77? – Landon wyglądał na zdenerwowanego i radosnego w tym samym czasie. Jego oczy poruszały się tam i z powrotem, gorączkowo próbując odczytać moją reakcję. Pisnęłam i zaczęłam całować jego usta w kółko i w kółko. – Tak, tak i tak! Kocham cię, Land! Oczywiście, że za ciebie wyjdę. Przeniósł mnie delikatnie obok siebie i uklęknął na jedno kolano na podłodze. Wyciągnął małe, czarne, aksamitne pudełko ze swojej kieszeni i powoli je otworzył. – Prawie zapomniałem o najważniejszej części. – Uśmiechnął się do mnie kiedy łzy spływały mi po twarzy. Landon wybrał prześliczny platynowy pierścionek z trzema diamentami w rzędzie. – Ten pierwszy świętuje naszą przeszłość, środkowy oznacza naszą niesamowitą teraźniejszość, a ostatni reprezentuje przyszłość, która jest przed nami. Nie wyobrażam sobie nikogo innego na świecie, z którym wolałbym dzielić to życie. – Mówił spokojnie kiedy wsunął pierścionek na mój palec. 77

Awww, aż łezka mi się zakręciła :) :)

288

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Wstałam i obeszłam pokój z wyciągniętą lewą ręką. – Emma Washington. Brzmi fantastycznie, co nie? Landon obserwował mnie z rozbawieniem dopóki nie odwróciłam się w jego stronę z innym wyrazem twarzy. Obserwowałam zmiany przechodzące na jego twarzy kiedy powoli odwijałam swój ręcznik i pozwoliłam mu spaść na podłogę. 

Właśnie przyszło mi do głowy, że teraz jesteś w pełni certyfikowanym

nauczycielem. – Powoli podeszłam do łóżka podczas, gdy oczy Landona poruszały się po długości mojego bardzo nagiego ciała. 

Naprawdę potrzebuje kilku lekcji. Jestem dość w tyle. Możesz mi pomóc? –

Landon obserwował kiedy uklękłam i zsunęłam mu spodnie oraz bokserki, zanim wspięłam się na jego kolana. 

Oh, mogę nauczyć cię kilku rzeczy, Pani Harris – wkrótce będzie Pani – cóż,

tak naprawdę Doktor – Washington. 

Naprawdę? – zassałam delikatnie jego dolną wargę, zanim ugryzłam ją i

przyciągnęłam go do siebie. Otworzyłam usta, językiem zachłannie go szukając. Sięgnął między moje nogi, dotykając, głaszcząc mnie aż byłam całkowicie gotowa by dojść. Potem, gdy był pewien, że jestem dla niego gotowa, położył swoje ręce na moich biodrach i poprowadził mnie w dół na niego kiedy zaczęliśmy się razem poruszać. Nie przerwaliśmy pocałunku aż do momentu, kiedy Landon podniósł mnie i zaczął wbijał się we mnie w kółko i w kółko, aż poczułam jak orgazm przejmował nade mną kontrolę. Patrzyliśmy sobie w oczy, obserwując widok rozchodzącej się przyjemności na naszych twarzach. Mocno mnie chwycił, uwalniając się we mnie z silnymi dreszczami i pozostaliśmy spleceni, aż nasz oddech się unormował. Leżąc w łóżku, tak jak robiliśmy to po pierwszej nocy, kiedy się kochaliśmy, Landon i ja milczeliśmy. Delikatnie całowaliśmy się, dotykaliśmy i cieszyliśmy się 289

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

uczuciem, które nadchodzi, gdy kochało się z odpowiednią osobą. Uczuciem całkowitego wypełnienia.

Landon nauczył mnie tak wielu rzeczy w ciągu ostatnich pięciu lat. Nauczył mnie bycia cierpliwą, czekania na to, co jest naprawdę ważne, zaufania, że nigdy mnie nie opuści i wiary w miłość. I tak zrobiłam. Uwierzyłam w miłość. Widziałam to w innych kręcących się wokół mnie i czułam to każdego dnia w moim sercu. Bardziej istotne, wierzyłam w nas. Landon mówił ludziom jak wiele nauczył się ode mnie, ale nie sądziłam, że nauczyłam go czegokolwiek, naprawdę. Mogłam być nauczycielką, ale byłam tą, która naprawdę dostała lekcję życia. Lekcja życia: Czasami lepiej jest poczekać… ‘jeszcze nie’ w życiu są najlepszymi lekcjami ze wszystkich do nauczenia.

290

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Drogi czytelniku, Dziękuje za przeczytanie Not Yet. Jeśli podobała ci się historią Emmy i Landona, proszę pozostaw po sobie jakiś ślad! Komentarz wiele znaczy dla tłumaczki.

291

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

Podziękowania PISZĄC PIERWSZĄ książkę, o historii, która rozwinęła twoją wyobraźnię jest tylko malutkim kroczkiem na długiej podróży do publikacji. Największe podziękowania należą się mojemu niesamowitemu mężowi, Joe, który jest moim pierwszym edytorem i beta czytelnikiem. Jego wgląd i komentarze spowodowały, że książka stała się bardziej wyrazista. Dziękuje mojej mamie, mojej drugiej beta czytelniczce wspierających moje historie od czasu, kiedy zaczęłam w podstawówce. Zawsze uwielbiała to, co napisałam – nawet zmysłowe sceny. Moim przyjaciółkom i beta czytelnikom – Bekky, Kelly, Jen, Pam, Payton, Tara i Teri – jak mogłabym wystarczająco podziękować? Niektórzy z was zadawali mi trudne pytania a niektórzy przesyłali mi wsparcie, ale wszyscy słuchali, zachęcali i podnosili mnie na duchu, kiedy tego potrzebowałam. Dziękuje! Mojej grupie pisania, Tinie, Danielle i Christine – dziękuje za odpowiedzi na pytania, czytanie szkiców i zachęcanie mnie bym przeszła przez wzloty i upadki pisząc książkę. Specjalne podziękowania dla Christine Manzari – najlepszej czytelniczce beta kiedykolwiek. Czas i opieka którą włożyłaś do mojej książki wciąż mnie zadziwia. Jesteś naprawdę bezinteresowną artystką – kochasz książki i nigdy nie zapomnę twojej pomocy. Każdy powinien przeczytać jej książki – DEVIATION i CONVICTION – pokochacie je! Dziękuje Tarze z Manuscript Critique Service dla mojej linii edycji, Reginie Wamba z MaelDesign.com za wspaniałą okładkę książki i Julie z JT Formatting za zrobienie tego wszystkiego, bym mogła ją opublikować. Bardzo doceniam całą pracę. Również, chciałam podziękować Autumn i Andrei z WordSmith Publicity za zgodę 292

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

wzięcia mnie i zaplanowania okładki książki oraz tourne związanego z promocją. W końcu, każdemu czytelnikowi, który to czyta – sprawiłeś, że moje marzenia spełniają się. Jestem pisarką, dzięki tobie.

293

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

O Autorce

LAURA WARD MIESZKA w Maryland ze swoją głośną i bardzo kochającą trójką dzieci oraz mężem. Wyszła za mąż będąc w college’u i jest mu nieskończenie wdzięczna za wsparcie, które dał jej przez wszystkie lata razem, zwłaszcza w kierunku pisania książek. Gdy nie zmienia pieluch, nie jedzie na ćwiczenia lacrosse lub nie kontroluje odrabiania prac domowych, Laura pisze lub czyta romanse. Kontakt z Laurą:

https://www.facebook.com/LauraWardAuthor Twitter — @laurarosnerward Instagram — _Laura_Ward Email — [email protected]

294

„Not Yet” Laura Ward

Tłumaczenie: diff_ Korekta: Kabuniu

diff_ Na początku bardzo chciałabym podziękować tobie, czytelniczko, za twoje komentarze, które czytałam w trakcie tłumaczenia tej książki. Jest mi niezmiernie miło, że mogłam podzielić się z tobą tą przecudowną historią. Dziękuje ;** Również chciałabym podziękować moim dziewczynom z AllureTeam oraz innym wspaniałym tłumaczkom i czytelniczkom, jesteście wspaniałe, mogłabym wymieniać imiona, ale było by ich za dużo. Moja ocena książki: 5/5 nie mogło by być inaczej. Książka wiele uczy, ma w sobie wiele siły, miłości, odwagi, bólu oraz walki. Bardzo się cieszę, że skończyła się tak a nie inaczej. Uwielbiam happy endy ;) Musieli przeżyć naprawdę trudny rok, ale opłacało się ;) Kończąc moje wypociny, dziękuje za to, że byłaś ze mną. No cóż, mam już trojaczki ;D ;D A niedługo dojdzie 4 książka do kolekcji ;) Serdecznie zapraszam, jeśli nie czytałaś na Breeze of Life, Be My December, które są już zakończone. Czekam na twoją opinię co do książki, bo uwielbiam je czytać, dziękuje z całego serca ;)

Paulina 295