Laurann Dohner 2 Kidnappping Casey

Tłumaczenie nieoficjalne: ZUZA N N N N A Tłumaczenie to dedykujemy naszemu ulubionemu chomiczkowi - mambus3! Jesteś wspaniała kobieto!! Dziękujemy! 

Wszystko czego chciała Casey, to tylko uniknąć aresztowania na podstawie zarzutów spreparowanych, przez jej byłego chłopaka. A jej wielki plan, to ucieczka w głąb lasu, w celu uniknięcia aresztowania. Kiedy już jest pewna, że to się nie powiedzie, że za chwilkę usłyszy trzask zamykanych kajdanek, na swoich nadgarstkach, z głębi lasu dochodzi głośny ryk. Ogromny, wysoki i muskularny mężczyzna przychodzi jej na ratunek. Oto Wielka Stopa i jednocześnie najseksowniejszy facet, jakiego kiedykolwiek widziała. Magnetyzm pomiędzy nimi jest natychmiastowy. A po spędzeniu razem trochę czasu, jedyne czego pragnie Casey, to tylko zabrać go do domu i to już na zawsze. Jednak istnieje kilka dziur w tym idealnym planie. On nie jest żadną legendarną i mistyczną istotą, chociaż nie jest też i człowiekiem. Argernon jest wojownikiem z planety Zorn. I tutaj ich plany mają część wspólną, on też chce zabrać Casey do domu i zatrzymać ją już na zawsze. A co może zrobić dzielny wojownik? Porwać Casey.

2

Rozdział 1

"Nie ma nawet mowy, do cholery." Casey spojrzała na dwóch zastępców szeryfa stojących za jej samochodem. "Don może spadać, iść kurde do samego piekła i spowrotem." Ben Harst westchnął. "Znasz już zasady, po ostatnim aresztowaniu w zeszłym tygodniu, Casey. Nie podejmuj walki. Don po prostu chce z tobą porozmawiać, tak więc nie ma powodu, abyśmy się wszyscy denerwowali. Nie chcemy, znowu prowadzić cię w kajdankach do miasta." Ze stojącego na jej podjeździe radiowozu, blokującego jej samochód, wysiadł drugi policjant. On także wpatrywał się w Casey stojącą na ganku przed jej domem. "Wystarczy, że spokojnie pójdziesz z nami." Greg Borrow skinął głową z powagą. "Don ci nie zrobi krzywdy. Zerwał z Donną i teraz chce po prostu tylko z tobą porozmawiać. To wszystko." Strach przeszedł wzdłuż kręgosłupa Casey. Donald Hass był szeryfem tego miasta, a ona zerwała z nim pół roku temu, kiedy odkryła jego liczne zdrady. To on właśnie, w zeszłym tygodniu kazał ją aresztować. No a później, ten właśnie Don prawie zgwałcił ją, kiedy nie chciała do niego wrócić. Co udałoby mu się, gdyby nie to, że zaczęła krzyczeć, co zwróciło uwagę innych osób na komisariacie. I teraz nie miała wątpliwości, po co ją zatrzymał. Don zamierzał dostać ją w swoje łapy i dokończyć to co wtedy zaczął. Ten facet był szalony. "Zostaw mnie w spokoju. Wiesz, że on mnie zaatakował. Do cholery, Ben!" Jej wzrok zatrzymał się na zastępcy. "Unieruchomił mnie w swoim biurze. Krzyczałam o pomoc. Przyparł mnie do swojego biurka, z kajdankami na rękach zapiętymi za plecami i opuścił moje dżinsy w dół. Nie chciałam tego, nie chciałam jego. Nigdy tam nie wrócę. On powinien się leczyć." "Powiedział, że bawiliście się i odgrywaliście swoje role. A ja nie chcę znać żadnych szczegółów z waszego perwersyjnego i popapranego seksu i życia." "Życia seksualnego Kinky?" Zagapiła się na Bena. "On próbował mnie zgwałcić. Właśnie po to mnie aresztowałeś, taki był jego pomysł. Wiesz, może nie znasz się już na prawie, odkąd zostałeś zastępcą, ale to wciąż jest nielegalne w tym kraju, by kogoś zmuszać do seksu. Nie możesz mnie znowu do niego zabrać." "Sorry". Greg westchnął. "Mamy rozkaz aby cię aresztować." "Pod jakim zarzutem?" Cofnęła się jeszcze kilka metrów od nich. "Nie możecie mnie aresztować bez oskarżenia mnie o jakieś przestępstwo." Greg i Ben spojrzeli na siebie, po czym Ben skupił się na niej. "Kopnęłaś go w zeszłym tygodniu na komisariacie i teraz masz być aresztowana za napaść na niego."

3

Była kompletnie zszokowana. "Chciałam, żeby się zatrzymał, gdy ciągnął moje spodnie w dół by mnie zgwałcić, do cholery!" "Cóż..." Zaczął Greg. "Takie są właśnie wyniki twojego zachowania. No chodź tutaj, Casey. Musimy przeczytać ci twoje prawa. Jeżeli nie będziesz się spokojnie zachowywała to założymy ci kajdanki. Przecież dobrze wiesz, że on nie wniesie żadnej sprawy przeciwko tobie, chce tylko byś go wysłuchała." "Nie!" Obaj mężczyźni ruszyli w stronę ganku na którym stała. A strach znowu uderzył w Casey. Oni naprawdę zamierzali ją aresztować. A po ostatnim tygodniu wiedziała już, co Don był w stanie zrobić. I tym razem mogła się założyć, że odeśle swoich zastępców gdzieś dalej, tak by nikogo nie było na miejscu, by ją ocalić. I spokojnie dokończy to co zamierzał. Ruszyła szybko do domu i zsunęła zasuwę w drzwiach. Zastanawiała się, czy oni ruszą za nią i włamią się do jej domu, by ją zabrać. Miała nadzieję, że jednak nie. Jeden z policjantów poruszył klamką w drzwiach. A gdy zdał sobie sprawę, że jest zablokowana, krzyknął: "Otwórz drzwi, Casey, albo będziemy musieli je wyważyć. Twój samochód jest zastawiony. Nie masz dokąd uciec. Wiesz, że musisz pojechać z nami." "Nie, nie!" Krzyknęła i cofnęła się od drzwi. "Teraz już wiem, że on jest kompletnym palantem. Może iść do piekła, albo w jakąś inną cholerę!" Poczuła kolejną falę strachu, gdy jeden z nich kopnął ciężko w drzwi. Usłyszała skrzypnięcie drewna, ale wytrzymało. Pobiegła szybko przez pokój, aż do kuchni, słysząc jak drzwi uderzyły z hukiem o ścianę. Zalała ją nienawiść do Dona. To co ta jego durna dupa wyczyniała, naprawdę nie było śmieszne. Co ona w ogóle, kiedykolwiek widziała w tym przystojnym sukinsynie... no tak, pomyślała, to było właśnie to. Miał miły dla oka wygląd, coś na kształt uroku, jaki miała bielizna zakonnicy, ale nawet to, nie miało znaczenia, gdy odkryła, że ją regularnie oszukiwał. Zbiegła w dół ganku z tyłu domu. Mieszkała przy gęstym lesie przez całe swoje życie i teraz uciekała w jego stronę, najszybciej jak umiała. Jeśli tylko uda jej się przedostać przez rzekę, wiedziała, że nie będą już jej w stanie odnaleźć. Dziesiątki kryjówek przemknęły jej przez głowę. Mieszkała tutaj całe życie i dobrze znała ten las. Usłyszała, tuż za sobą jak ciężkie buty uderzały w ganek. No tak, miała tylko pięć i pół stopy wzrostu, co nie było atutem w wyścigu, zwłaszcza, gdy pozostali zawodnicy byli od niej wyżsi i mieli cholernie długie nogi. A przecież sprint nigdy nie był jej mocną stroną, pomyślała, jednocześnie próbując unikać zderzenia z drzewami. Ben soczyście przeklinając biegł razem z Gregiem, który dyszał coraz ciężej. Nagle poczuła, jak jeden z nich złapał ją za jej długie, ciemnobrązowe włosy, jak za sznurek. Casey krzyknęła, gdy gwałtowny ból przeszedł przez całe jej ciało przy tym szarpnięciu. 4

Poczuła, jak jej ciało poleciało do tyłu, uderzając w Bena, który nie był w stanie wyhamować swojej masy z tak dużej prędkości i zatrzymać się przy nich. Więc, teraz wszyscy troje wylądowali twarzą do ziemi, tworząc stertę powyginanych ciał. Ben nie był typem sportowca, on raczej był odmianą zastępcy kochającą pączki, więc jego ciało teraz, po prostu miażdżyło jej, wybijając z płuc ostatni oddech. Straszliwy ból przeszedł przez nią , gdy ten ciężki człowiek przesunął swoją klatkę piersiową, by chwycić jej nadgarstki, wykręcając je boleśnie za jej plecami. "Cholera." Sapnął Ben. "Zmusiłaś nas byśmy ciebie ścigali." Gdy tylko odrobina powietrza z powrotem dostała się do jej płuc, Casey wrzasnęła. Udało jej się wyrwać rękę z uchwytu Bena i uderzyć go nią w twarz. Niestety nie zdało jej się to na nic, bo obaj mężczyźni, chwycili ją ponownie, tym razem przyciskając jej brzuch kolanem do ziemi. Z jej piersi wydarł się kolejny wściekły wrzask. "Przestań walczyć, do cholery. Nie zmuszaj nas, byśmy zrobili ci krzywdę." Wrzasnął do niej Greg, wykręcając jeszcze mocniej jej nadgarstek, także używając kolana do przytrzymania jej bioder przy ziemi. Casey wydała jęk bólu, gdy jego kolano, z taką siłą i jego ciężarem, wbiło się w jej tyłek. Widziała jak wyszarpnął swoje kajdanki, ale nagły ruch gdzieś za Gregiem, odwrócił jej uwagę od policjantów. Z kompletnym zdumieniem obserwowała jak z za drzew wyszedł ogromy mężczyzna. Aż przestała walczyć z wrażenia. Nie, pomyślała po chwili. On wybiegł z za drzew, a nie wyszedł. Biegł w ich stronę. Miał długie czarne włosy, które w nieładzie spływały aż do jego bioder. Był ogromny. Ubrany w czarną skórę, która wręcz opinała jego mocno opalone ciało. Jednak to jego włosy najbardziej przykuwały uwagę, zakrywając twarz, gdy tak szybko biegł z opuszaną głową. Poruszał się naprawdę bardzo szybko, a ona nie mogła oderwać oczu od jego ciała. Jej umysł zmagał się z przetworzeniem tego co widziała. Krój jego stroju, tylko podkreślał jego sylwetkę, opinając się na muskularnych ramionach. Natomiast ogromną klatkę piersiową i idealny brzuch miał odkryte. Grube, wysportowane uda opięte były przez obcisłe spodnie. Całości zaś dopełniały ciężkie, skórzane buty idealne do skopania komuś tyłka, robiąc przy tym poważne szkody. Ryk przeszedł przez las. Sprawiło to, że Casey, Ben i Greg aż zamarli w bezruchu. Obaj policjanci, dopiero teraz spojrzeli za siebie. Do tej pory tylko Casey była jedyną osobą, który widziała, że ten wielkolud tutaj, do nich zmierza. I był już prawie przy nich, gdy jego krzyk rozszedł się po lesie. Ben i Greg odwrócili się, patrząc na najgorszy koszmar jaki kiedykolwiek wiedzieli. Byli tuż przed tym ogromny, wkurzonym człowiekiem, który właśnie wyciągał w ich stronę swoje ogromne ręce. Ciało Bena zostało dosłownie wyrzucony na drzewo. Nawet jego duża nadwaga, nie przeszkodziła w posłaniu go w powietrze o dobre dziesięć stóp, tak jakby był zabawką. Ben z hukiem w nie uderzył, wydając tylko głośny jęk, po czym osunął się na ziemię. Jego noga jeszcze zadrżała, tak jakby próbował wstać, po czym zamarł w bezruchu. 5

Teraz nieznajomy przeniósł swoją uwagę na Grega. Chwycił go za przód jego koszuli. Casey szybko odwróciła się na plecy i zobaczyła, że drugi z zastępców szeryfa zwisa teraz tuż przy twarzy nieznajomego. Długowłosy mężczyzna warknął głęboko ujawniając ostre zęby. A z piersi Grega wyszedł cieniutki, piskliwy krzyk, tak jakby przerażonej dziewczynki. Casey, zupełnie oszołomiona przyglądała się rozgrywającej przed nią scenie. Greg miał dobre sześć stóp wzrostu, a teraz ten obcy mężczyzna trzymał go jakieś pół stopy od ziemi, tak, że ich nosy prawie się stykały. Nieznajomy warknął zaciekle na Grega, po czym i z głośnym pomrukiem rzucił nim o ziemię. Casey nie odwróciła głowy, by zobaczyć jak Greg upada, strach kazał jej się skupić na tym ogromnym człowieku stojącym tuż przed nią. Teraz, gdy patrzył w dół, miała dużo lepszy widok na jego twarz. Tak, nie był człowiekiem. Oczywiście, na pewno był mężczyzną, to wiedziała, od razu, ale to, co uderzało w jego twarzy najbardziej, to było to, że nie był w pełni ludzki. Miał szerszy, bardziej płaski nos niż ktokolwiek, kogo kiedykolwiek widziała. Jego usta były pełne i wystawały z nich groźnie zęby, tak jakby długie kły psa. Może on był wampirem, pomyślała skupiając się na jego dolnej wardze, ale przecież był środek dnia, za wcześnie na wampiry i od razu w to zwątpiła. Jednak najbardziej zaskakujące były jego oczy. Gdy tylko się raz w nie spojrzało, nie można już było oderwać od nich swojego wzroku. No i jeśli miała jednak jakieś wątpliwości co do jego człowieczeństwa, to teraz rozwiały się one zupełnie. Jego oczy były nienaturalnie jasne, elektryczno-błękitne, miała wrażenie, że prawie świeciły. Były otoczone długimi, grubymi, czarnymi rzęsami, co tylko jeszcze bardziej podkreślało ten ich niesamowity niebieskawy odcień. Tak, to była absolutnie najbardziej urzekająca rzecz, jaką kiedykolwiek widziała. Wziął głęboki oddech, a jego usta zamknęły się, tworząc wręcz wąską linię. Teraz skupił swój wzrok na Casey. Pochylił się i sięgnęły po nią dwie jego duże dłonie. Casey chciała krzyczeć. Chciała się odtoczyć i to jak najdalej od niego, ale po prostu nie mogła się ruszyć. Była jak zamrożona z szoku. Jego ręce były takie gorące, gdy owinęły się wokół jej ramion. Jego dotyk był stanowczy, ale niewątpliwie delikatny, gdy bardzo powoli podciągał ją z ziemi. Nie było żadnych wątpliwości, że jest bardzo silny, a ona nie pomagała mu przy podnoszeniu jej. Była na to zbyt oszołomiona, by zmusić swoje ciało do współpracy. A jej nogi ledwo ją utrzymywały, gdy już na nich stanęła. Zdała sobie również sprawę z jego wzrostu, nie sięgała mu nawet do ramion, różniła ich prawie stopa wysokości. Jego silne ręce nadal podtrzymywały ją, kiedy dalej patrzyła z podziwem, w te jego niesamowite oczy, zahipnotyzowana ich egzotycznym pięknem. Ich spojrzenia ponownie się spotkały, i chociaż on, po chwili, odwrócił wzrok, ale uwaga Casey pozostała na nim, podczas, gdy on studiował dwóch powalonych mężczyzn. Gdy powrócił do niej wzrokiem, jego grube, męskie usta były ponownie lekko rozchylone i tak jakby warknął do niej. 6

"O Boże…" Szepnęła. "Kim ty jesteś?" Miękkie nic nieznaczące warknięcie ponownie wyszło z niego. Chciała krzyknąć w odpowiedzi, na to powarkiwanie, bo to brzmiało tak jakby on starał się z nią komunikować. Prawda powoli dotarła do skołowanego umysłu Casey. "Nie możesz nic powiedzieć, tak?" Odchrząknęła, gdy rozwiązanie ją oświeciło. Frustracja była jasno widoczna na jego okrutnej twarzy. Miał silne szczęki, teraz mocno zaciśnięte, mocno wystające kości policzkowe, a jego szeroki, płaski nos teraz drgał nerwowo. No i te niesamowite oczy, były teraz zwężone w wyrazie jawnej irytacji. Kiwając głowa, odpowiedziała sama sobie. "Znasz angielski? Wiesz, o czym ja mówię?" Skinął głową. "Czy jesteś dziewczyną?" Ryk wyrwał się z jego gardła, jakby w natychmiastowym proteście. A złości aż zaświeciła w jego spojrzeniu, gdy pokręcił kilka razy głową. Jego palce zacisnęły się na chwilę na jej skórze, ale po chwili poluzował uchwyt. "Właśnie sprawdzałam, czy naprawdę możesz mnie zrozumieć. Wiem, że nie jesteś dziewczyną." Pokiwała głową ponownie. Jej gardło było suche, a jej serce biło szalonym rytmem. "Kim jesteś?" Spojrzał na nią tym swoim oczami. Ten człowiek miał naprawdę dziwne, ale i wspaniałe spojrzenie, tak jakby mógł czytać jej myśli. Otworzył usta i znowu jakiś niski warkot wyszedł z jego gardła. Tym razem jednak był to straszny, okrutny dźwięk. Wściekłość w mgnieniu oka wypełniła jego twarz. Jego płaski nos stał się pomarszczony i pokazały się ostre zęby, gdy jego usta rozchyliły się szerzej. Zacisnął uchwyt na ramionach Casey tak, że stał się niemal bolesny i poczuła jak jego palce napięły się i wbiły w jej skórę. Teraz zobaczyła, że przeklęty Greg stał tuż za nią. Casey odwróciła głowę, patrząc rozpaczliwie wokół. Widziała jak przerażony Greg gapił się na dużego mężczyznę, który ją trzymał. Greg przesunął zaciśniętą pieść wzdłuż swojego ramienia, prosto do swojego boku. "Nie!" Krzyknęła Casey. "Nie strzelaj do niego." Greg zignorował ją, wyszarpując pistolet z kabury. Dopiero po kilku roztrzęsionych ruchach udało mu się go wyjąć. Machnął dziko bronią w ich kierunku.

7

Casey poczuła przerażenie na to, co się tutaj działo, ale była gotowa za wszelką cenę go zatrzymać. Ręce trzymające ramiona Casey prześlizgnęły się na jej biodra. Poczuła mocne szarpnięcie i nagle cały świat obrócił się do góry nogami. Zaczęli się szybko przemieszczać, gdy tuż przy jej głowie eksplodował wystrzał z wielkim, ogłuszającym hukiem. Człowiek trzymający ją, zablokował ręką jej kolana i zaczął jeszcze szybkiej biec, trzymając ją szczelnie przyciśniętą do siebie. Przemieszczał się cholernie szybko. Casey była wręcz przełożona przez ciało tego mężczyzny, zaś jej biodra były mocno przyciśnięte do jego ramienia. Tak właściwie to ją nic nie bolało, no może tylko jej oddech był mocno wyrywany z jej płuc, gdy obijała się od niego, przy tym szalonym biegu. Widziała jak ziemia przemieszcza się pod nią w zastraszającym tempie, ale nie krzyczała. Kolejny strzał eksplodował w lesie, ale uderzenie nie było już tak blisko. Byli teraz otuleni przez drzewa. Słyszała jak Greg krzyczał coś w oddali, ale nie było dla niej jasne, co mówił. Casey tylko domyślała się, że dzwonił po posiłki. Czy Ben żyje? Usłyszała, jak coś pękło, gdy uderzył w drzewo. Czy to było coś w jego ciele czy drzewo, w które uderzył wydało ten głuchy dźwięk? Casey odepchnęła od siebie tę myśl. Teraz musiała martwić się o swój własny tyłek. Duży mężczyzna, ta istota, czy kim tam był, włożył naprawdę wiele wysiłku, by ją uwolnić od tych dwóch policjantów. By ją uratować. A teraz Casey została przez niego porwana. Przez chwilkę obawiała się, że spadnie z jego wielkich ramion, przy tak szybkim tempie w jakim się przemieszali, albo on zmęczy się dźwiganiem dodatkowego ciężaru, ale on nie pozwolił by przesunęła się nawet o milimetr, na jego ramionach. Czymkolwiek był, był też cholernie silny i wydawało się, że był w stanie tak ją nieść przez wiele, wiele mil. Tak właściwie, to tylko trochę cięższy oddech zdradzał, że niesie jakiś dodatkowy ciężar. W końcu zwolnił i lekki szum wody dosięgnął jej uszu. Podniosła głowę, odsuwając włosy ze swojej twarzy. Rozejrzała się po tym świecie do góry nogami. Stali przy dużej skale, tuż przy rzece. A Casey nagle zdała sobie sprawę, że wie gdzie dokładnie byli. To było prawie na granicy jej działki z działką jednego z jej sąsiadów. Czterdzieści stóp dalej był wodospad, zakrywający małą jaskinię, ścianą płynącej wody. Wiedziała, co to było za miejsce i to aż za dobrze. To było jedno z jej ulubionych miejsc do pływania. Mężczyzna zatrzymał się, by powąchać powietrze i przestudiować teren. Powoli pochylił się i rozluźnił swoje ramię zaciśnięte wokół tylnej części jej nóg. Jego druga ręka oparła się o jej plecy, gdy delikatnie zsuwał ją na dół.

8

Gdy już stanęła pewnie na nogach, wyprostował się. I teraz Casey patrzyła na tego człowieka, zupełnie oniemiała. Jego ręka zacisnęła się na jej nadgarstku a głową wskazał w stronę wody. Odwróciła się, by spojrzeć gdzie pokazywał. Był to najwyższy punkt rzeki, właśnie tam gdzie woda opadała kaskadami w dół zasłaniając wejście do jaskini. Ręka na jej nadgarstku ponownie zacisnęła się, delikatnie przywracając jej uwagę z powrotem do niego. "Mam wejść do wody?" Skinął głową. "Naprawdę nie możesz rozmawiać?" Pokręcił głową. Jej serce waliło jak szalone w jej piersi. "Cholera. Nie możesz powiedzieć ani jednego słowa, prawda? Ale rozumiesz mnie, tak? " Skinął głową, po czym ruchem głowy ponownie wskazał na wodę. Casey wzięła głęboki oddech i ruszyła w stronę rzeki, a on cały czas trzymał ją za rękę, idąc tuż obok niej w dół brzegu. Zatrzymała się, żeby spojrzeć na niego i pomyślała znowu, jakim wielkim był sukinsynem. Musiał mieć ze sześć i pół stopy wzrostu, no minimalnie to co najmniej sześć stóp. "Muszę się napić, i to dużo." Szarpnęła swoim nadgarstkiem. Skrzywił się i pokręcił głową, wciąż wskazując na wodospad. Popatrzyła za jego wskazującym palcem, zmarszczyła brwi i wróciła spojrzeniem do jego wyjątkowych oczu. Nie była pewna, co chciał aby zrobiła. Podrażnienie zaczynało przekraczać możliwości jej wytrzymałości. Szarpnął jej ciałem, tak że zderzyło się z jego znacznie większym i zanim zdążyła zaprotestować, znalazła się na powrót w jego ramionach. Podniósł ją do piersi, tak jakby ją tulił w swoich ramionach i wszedł z nią do wody, niosąc ją w stronę wodospadu. Casey zaczęły wypełniać coraz większe obawy. Czy on planował ją utopić? Na wszelki wypadek, splotła swoje ręce mocno na jego karku, podczas gdy woda stawała się coraz głębsza. Ale on w dalszym ciągu parł do przodu, zatrzymał się dopiero, gdy woda dotknęła jej podbródka. Ich spojrzenia spotkały się, a on puścił jedno ze swoich ramion, tak jakby opuszczając ją na nogi. Jej ciało od razu zaczęło płynąc razem z prądem rzeki, ale co dziwniejsze, nadal byli razem. Chwyciła go mocniej za ramiona. Byli teraz na tym samym poziomie, ich twarze dzieliło zaledwie kilka cali.

9

Casey zajęła się studiowaniem jego rysów z wielką ciekawością. To była najbliżej przystojna twarz jaką widziała. Opalona skóra pokrywała jego silne męskie kości. Jego pełne usta wyglądały trochę krzywo, ale dzięki temu był tylko jeszcze bardziej seksowny. Kształt nosa był dziwnie inny, ale jakoś pasował do tej twarzy, wyglądał na niej wręcz dobrze. I to tak dobrze, że miała ochotę przejechać po nim palcami. Po malutkich zmarszczkach w kącikach oczu odgadła, że jest około trzydziestki, czyli był zaledwie tylko o kilka lat od niej starszy. Spotkali się wzrokiem, On także przyglądał jej się z ciekawością. Widziała to zainteresowanie pulsujące w jego niezwykłych oczach. Wskazał na wodospad. Jej wzrok znowu podążył we wskazane miejsce, ale szybko wróciła spojrzeniem do niego. Warknął na nią tym swoim miękkim głosem, a ona zaczynała myśleć, że to jest naprawdę sexy. "Chcesz żebym popłynęła do wodospadu?" Skinął głową. "Dlaczego?" I znowu podrażnienie błysnęło na jego twarzy. Przyniósł swoją wolną rękę wskazując w górę. Zwrócił się w stronę wodospadu i nagle wszystko zaczęło się układać dla Casey w jedną całość. "Wiesz o jaskini za tym wodospadem, prawda? Chcesz żebyśmy tam podpłynęli i wspięli się, tak?" Skinął głową, a frustracja zniknęła z jego twarzy, gdy puścił jej ramię. Kiwnął głową w stronę wodospadu i spojrzał na nasyp. Warknął, próbują jej coś przekazać, więc spojrzała w głąb lasu. Musiał się martwić o pościg, który ruszył za nimi, ale nikt nie wiedział o tej jaskini, i teraz Casey zaczęła się zastanawiać jak ten facet ją odkrył. Puścił ją całkowicie, tak żeby mogła płynąc swobodnie, tam gdzie chciał, aby poszli. Jej ubrania były ciężkie od wody, gdy płynęła, ale nie chciała być odnaleziona przez policjantów. No i naprawdę nie chciała być aresztowana, tak właściwie zajmowało to pierwszą pozycję na liście rzeczy, których nigdy więcej nie chciała zrobić. Wiosłowała więc, walcząc z prądem. Rzeka była tutaj na tyle głęboka, że dno było nieosiągalne nawet dla niego, więc płynął tuż za nią. Najgorszą częścią tej przeprawy było wejście do jaskini, po mokrej ściance, z jednocześnie płynącymi olbrzymimi i ciężkimi kaskadami wody. Wodospad, cały czas szarpał jej ubraniami, próbując wcisnąć ją głęboko pod powierzchnię. Tak więc kiedy udało jej się minąć kurtynę wody, ogarnęła ją wielka ulga. Teraz, za tym ekranem wody, światło było tutaj dużo słabsze, ale widziała zarys pomieszczenia. 10

Trzymając się wystających skał ruszyła w górę pomieszczenia. Do pokonania było około czterech stóp. Nieznajomy był tuż obok niej, wdrapując się do skalistej jaskini. Nie była ona jakoś specjalnie duża, ale miała jeszcze wystającą półkę na około pięć stóp. Była całkowicie wyczerpana, gdy już udało jej się dotrzeć do tego miejsca. Usiadła na pupie i zaczęła przyglądać się facetowi i jaskini. Jego cała uwaga skupiona była teraz tylko na Casey. Odrzucił swoje mokre włosy na plecy, dzięki czemu, już po raz kolejny mogła przyjrzeć się jego twarzy. Miał ludzkie rysy, ale jego nos był zdecydowanie inny, jakby zmarszczony, tak… jego grube wargi też wyglądały na złe. Efektu dopełniały oczy, które w zaciemnionej jaskini wyglądały wręcz niesamowicie. Wydawały się świecić w tym słabym świetle. Wskazał za siebie, więc odwróciła się, dokładniej przyglądając się wnętrzu jaskini. Była zaskoczona, nie była tutaj od ponad miesiąca. A teraz wzdłuż tylnej ścianki rozłożony był śpiwór, a tuż obok niego stał plecak. Na pewno nie było tutaj tego, podczas jej ostatniej wizyty. Casey ponownie skoncentrowała się na nim. "Mieszkasz tutaj?" Potakującym ruchem głowy potwierdził jej przypuszczenia. Przesunął swoje ręce do przodu koszuli i rozsunął materiał, odsłaniając idealne mięśnie wyraźnie odcinające się na jego brązowej skórze. Była zbyt zaskoczona by coś powiedzieć, więc tylko z przyjemnością patrzyła jak zdejmował koszulę. Szczęśliwa Casey zaczęła inspekcje jego świetnej klatki piersiowej, pamiętając, że poczuła tam kilka włosków, ale teraz wyglądała ona wręcz idealnie. Odkryła też, cienką linia biegnącą poniżej jego pępka i znikająca w tych jego obcisłych spodniach, podkreślający jego muskularną sylwetkę. Sięgnął swoimi wielkimi dłońmi do pasa, jednocześnie zsuwając buty ze stóp. Zauważył, że Casey obserwuje go w kompletnym milczeniu, ale nawet pomimo tego, nie mogła oderwać od niego wzroku. Nie, to nie było pytanie, zadecydowała, on faktycznie miał najlepsze, cholerne ciało, jakie kiedykolwiek widziała. Spoglądała na stuprocentowe, potężnie zbudowane męskie ciacho. Znaczy ludzkie, od szyi w dół. Nigdy nie widziała nic lepszego i bardziej proporcjonalnego. Każdy mięsień był idealnie wyrzeźbiony. Rozchylił przód spodni, odsłaniając jeszcze więcej złotobrązowej skóry. Casey nadal nie mogła oderwać od niego wzroku, podążając powoli za milimetrami odsłanianej skóry. Spodnie zsunęły się, a on dodatkowo pokręcił biodrami i przy użyciu obu rąk, ściągał obcisłą skórę, cal za calem. Nieświadome westchnienie uciekło z jej ust, gdy jego penis wyrwał się z ciasnego materiału na wolność. Był pobudzony. Jej usta szeroko się otworzyły. Był to gruby, zdecydowanie potężny i mocny kogut, ukształtowany był prawie tak jak ludzki, tylko nieznacznie się od niech różniąc. 11

Skóra na jego wale miała bardziej czerwony odcień, zamiast tego głębokiego, złotego koloru który miała cała jego skóra. Główka penisa była trochę grubsza, tak jakby bardziej na kształt grzybka, nie było tego płynnego przejścia od szczytu do samego wału, jaki miało większość facetów których miała, ale jego penis był proporcjonalny do jego wielkiego ciała. Nigdy nie widziała faceta z tak wielkim jak ten tutaj, nie żeby miała wiele do porównywania. Jej kilku byłych chłopaków było kutasami, kompletnymi kutasami, w każdym znaczeniu tego słowa. Czuła, jak jej ciało reaguje kiedy tak przyglądała się jego anatomii. Od razu zaczęła się zastanawiać, jak by to było, gdyby zaczął powoli pracować w jej wnętrzu, tą swoją grubą, tępą końcówką. Jej cipka zacisnęła się w odpowiedzi na ten obraz, który błysnął w jej umyśle, a wilgoć już płynęła między jej udami. Szybko zamknęła swoje usta i uciekła spojrzeniem w górę, skupiając się na jego twarzy. W jego oczach pojawił się błysk rozbawienia, a usta wygięły się w górę, w uśmiechu. Zaczerwieniła się trochę, czując jak gorący płomień ogarnia jej twarz, modliła się tylko, by nie mógł odczytać jej myśli. Nieznajomy, jakby w odpowiedzi na to, wyciągnął w jej stronę swój opalony palec wskazujący. Zamrugała kilka razy, zmuszając swoje płuca by wtłoczyły do nich trochę powietrza, gdy zrozumiałą co on musi od niech chcieć. "O nie, do diabła. Nie będę się tutaj rozbierała." Cicho warknął na nią, a jego uśmiech zamarł. Świecące niebieskie oczy zwęziły się i ruszył w jej stronę. Tak, to umięśnione ciało szybko się do niej zbliżało. To ciało było niebezpieczne, mocne i twarde a jego mięśnie poruszały się w gibko, jakby płynnie ale i pięknie. Była zafascynowana każdym, cholernym calem jego skóry. Stanął blisko niej, a jej oczy od razu, ponownie zjechały w dół na jego penisa. Widziała grube żyły mocno odznaczające się na nim, tuż u podstawy jego wału, pod główką w kształcie grzybka. Była na tyle blisko, że mogła dotknąć tego ‘obrzękniętego’ narządu, które wskazał wprost na nią. Powoli przykucnął, a jego twarz była bardzo blisko jej. Oddech zamarł w płucach Casey, a serce waliło jak nakręcane pragnieniem. Czy on chce ją przelecieć? Jego ‘stojący’ stan ewidentnie wskazywał na to, że bardzo by chciał. Wyciągnął do niej swoje duże ręce, otaczając jej ramiona nad łokciami. Jego skóra była gorąca, co świetnie czuła na swoim, zmarzniętym od zimnej wody, ciele. Szarpnął nią stawiając na nogi, a pod nią o mało nie ugięły się kolana, kiedy tak nagle zmusił ją do zmiany pozycji. Jego intensywne niebieskie spojrzenie poszybowało w dół jej ciała, sprawdzając każdy jej cal, i seksowny, miękki hałas wyszedł z jego rozchylonych ust. Opuścił swoje ręce, uwalniając ją. Wzięła głęboki oddech, ale jego ręce spoczęły na jej pasie.

12

Miała na sobie mokry podkoszulek, który ściśle opinał jej ciało. Casey próbowała się odwrócić, ale on był szybszy. Owinął jedno ze swoich ramion wokół jej talii, tak aby przyciągnąć ją mocno do swojego ciała. Była bardzo zmarznięta od zimnej wody i przebywania w mokrych ciuchach, więc teraz aż zadrżała przy jego gorącym ciele. Jego ciężka erekcja wcisnęła się w jej obnażone brzuch, gdy zdejmował koszulkę z jej mokrego ciała, po czym odrzucił ją na podłogę jaskini. Jej piersi okryte stanikiem, zostały po prostu z niego wyjęte, a stanik zdjęty. Pogładził je i kolejny seksowny ryk wyszedł z jego rozchylonych ust. Poczuła jak jego kogut zadrżał i szarpnął przy jej żołądku. Był bardzo mocno wciśnięty pomiędzy nimi i był niezwykle wręcz twardy. "Proszę, nie rób mi krzywdy." Skrzywił się kręcąc głową, patrząc na nią sfrustrowany. Jego pierś unosiła się, kiedy wziął głęboki oddech, więc ich ciała były wciśnięte w siebie jeszcze ciaśniej. Trwało to długie sekundy, podczas których serce Casey biło bardzo chaotycznie. Po chwili puścił ją, lekko odsuwając się. Teraz dzieliła ich już miej więcej stopa odległości i niestety jego kogut już jej nie dotykał, ale on wciąż trzymał ja za ramię. Jego spojrzenie spoczęło na jego ‘wystającym’ organie. Oczy Casey od razu podążyły za jego wzrokiem. Z tak bliska, uświadomiła sobie, jak bardzo był gruby. I jej entuzjazm i zainteresowanie zmniejszyło się trochę pod wpływem strachu na myśl o jego pracy, w jej wnętrzu. Pokręciła głową kiedy szarpnął nią lekko, próbując ponownie skupić jej uwagę na sobie tak, by spojrzała mu w oczy. Jego ręka powoli wskazała na śpiwór za nią. "A teraz co, do cholery, chcesz przez to powiedzieć?" Cofnął się i jego ręka wskazała na leżącą na podłodze odzież po czym wróciła do pozostałych na niej rzeczach i znowu w stronę jego łóżka, tak jakby domagając się by go naśladowała. Powoli odwrócił się do niej plecami. Zaprezentował jej przy tym opaloną skórę swoich muskularnych pleców. Zauważyła i tutaj, cienką, długą bliznę od jakiegoś ostrza biegnącą od jego barku aż do dolnego żebra. Było to dla niej zagadką, ale wyglądało to na stary uraz. Odsunął się na skraj jaskini, twarzą do spadającej wody, wciąż stojąc do Casey plecami. Teraz to już dostała dreszczy z zimna i tego, że była w połowie rozebrana. Chociaż jej strach został złagodzony, kiedy uświadomiła sobie, że jest zwrócony do niej tyłem, ponieważ chce dać jej trochę prywatności. Teraz przyjrzała się sobie, po czym szybko pozbyła się reszty przemoczonych ubrań. Nie mogła się skupić. Miał najpiękniejszy, cholerny tyłek jaki kiedykolwiek widziała. Szerokie ramiona zwężały się ku dołowi pleców i jego świetnie wyrzeźbionemu, fantastycznemu tyłkowi. Aż skręciła się na myśl, jakie to byłoby piękne uczucie przejechać po całej jego długości swoimi paznokciami.

13

Powoli, odwróciła się do jego śpiwora i weszła do niego, tak by rozgrzać swoje przemarznięte ciało. Pościel była gruba i ciepła i Casey od razu zrelaksowała się, rozgrzewając wystarczająco aby powstrzymać drżenie. No i ponownie, zaczęła przyglądać się jego szerokim plecom i wielkiemu tyłkowi. On naprawdę był idealny i nigdy nie widziała u człowieka lepszych kształtów. Minęły dobre trzy minuty, zanim on się w końcu odwrócił. Podszedł do ich ubrań, leżących na podłodze i wyżymał je, sztuka po sztuce. Casey obserwowała go, jak kładł rzeczy na półkę skalną, tak by wyschły. Jego męskość lekko opadła, chociaż nawet taka miękka, sprawiała, ze ten facet był imponujący, tak jak i to zmysłowe ‘coś’, zawieszone między jego udami. Po chwili odwrócił się do niej i ich spojrzenia się spotkały. Musiała mu to przyznać, zdawał się zachowywać całkowicie swobodnie ze swoją nagością. Usiłowała zachować spokojny oddech, gdy podszedł bliżej do niej. Kucnął obok śpiwora, przechylił głowę i zaczął ją uważnie studiować. Jego piękne, niebieskie oczy zwęziły się. Obserwował jej twarz przez kilka długich minut, po czym nagle oderwał od niej wzrok. Aż zadyszała z szoku, kiedy ten duży człowiek, nagle, bez ostrzeżenia rzucił w jej stronę.

14

Rozdział 2

Strach ogarnął całe jej ciało, gdy mężczyzna chwycił oburącz jej ramiona i przytrzymał leżącą na plecach. Wyrwał pościel z jej palców i odrzucił ją od jej ciała. Była teraz naga, przyciśnięta przez jego dużo większego ciała. Jego wielkie dłonie chwyciły jej nadgarstki i przesunęły je, jednym szarpnięciem nad jej głowę, zaś nogami wcisnął się pomiędzy jej uda, zmuszając by rozłożyła je szeroko. Była teraz całkowicie rozłożona pod nim, przyciśnięta tak mocno, że aż ich nosy się dotykały. Mężczyzna przez kilka sekund, z zamkniętymi oczami, węszył po jej ciele. Twarz miał zwróconą w bok, tak blisko niej, że jego ciepły nos głaskał jej gardło. Miękkie warknięcie wydobyło się z głębi jego piersi. A na swojej wewnętrznej stronie uda poczuła jak jego kogut twardnieje, gdy ponownie zalała go krew, napełniając go i wydłużając. Ewidentnie, to jej zapach tak go pobudził. "Proszę, nie rób mi krzywdy." Casey nienawidziła tego przestraszonego drżenia w swoim głosie. Mężczyzna podniósł głowę, a ich spojrzenia znowu się spotkał. Jego oczy świeciły jaśniej i wypełniało je pragnienie i coś pierwotnego. Potrząsnął głową, marszcząc brwi i wciąż ją obserwując. Było oczywiste, że chce coś jej powiedzieć, ale nie mogła tego zrozumieć. I tak jakby w odpowiedzi na to, z jego ust wydobyło się kolejne warknięcie, wprost na jej obnażone piersi. Sprawiło to, że była jeszcze bardziej jego świadoma, a jej sutki aż stwardniały z oczekiwania. Warczenia były czymś na kształt wypowiedzi, tak jakby mówił, ale ona nie mówiła warknięciami. I znowu frustracja błysnęła w jego oczach, a Casey zrozumiała, że tym razem, to jej może ona dotyczyć. Elektryzująco-niebieskie oczy zamknęły się i pochylił twarz z powrotem do jej szyi. Jego oddech był taki gorący w zetknięciu z jej skórą, tak że Casey zaczęła drżeć z emocji. Oddychał bardzo powoli i głęboko, a ją zaczynała ogarniać erotyczna świadomość, gdy jego nos delikatnie pieścił linię jej szyi. Wydawał się być bardzo zadowolony jej zapachem, co odzwierciedlała jego rosnąca twardość, dociskająca się do niej. Nie bolało jej to i nie zmuszał ją do seksu. Po prostu wąchał ją, mocno przytrzymując. Ich spojrzenia ponownie się spotkały, gdy podniósł swoją głowę. Uwolnił jej nadgarstki i odchylił swoją klatkę piersiową od niej, a ona od razu zatęskniła za jego ciepłem, za dotykiem ich złączonych ciał. Temperatura jego ciała była wyższa niż u ludzi. Uśmiech wykrzywił jego ustach, gdy jego oczy spoczęły na jej obnażonych piersiach. Casey nie była pewna, co to tak właściwie znaczy i całe jej ciało napięło się w oczekiwaniu. Przez jej umysł przeleciała myśl o walce, ale świetnie zdawała sobie sprawę z różnicy ich rozmiarów. 15

Czuła się taka malutka uwięziona pod jego olbrzymią klatką piersiową i muskularnymi ramionami, usztywnionymi po obu stronach jej ciała, przytrzymującymi ją na miejscu. Westchnęła, gdy pochylił głowę, lekko przesuwając swoje ciało, tak że jego twardy kutas przesunął się po jej cipce i wewnętrznej stronie ud. Otworzył swoje gorące usta, tuż przy jej sutku, a jego język lekko ją polizał. Odsunął się na sekundkę, po czym delikatnie warcząc jego język zaczął się nim bawić ponownie. Wciągnął cały pączek w usta, a wstrząs rozkoszy przeszedł przez jej ciało i kolejny, gdy jego, lekko chropowaty język bawił się, tym stwardniałym czubeczkiem. Po chwili poczuła, jak wciągnął, w te swoje gorącego usta prawie całą jej pierś. Czuła jak jego ostre zęby delikatnie się na niej zaciskają i przesuwają po niej. Nie czuła żadnego bólu, a jemu pozwalało to na wciąganie jej coraz głębiej w swoje wciąż ssące usta. Unieruchomił jej ciało, jedocześnie sprawiając, że drżało pod kolejnymi wstrząsami. Casey zaczęła sobie zdawać sprawę, gdzie to zmierza, gdzie ona zmierza. Kilka sekund później, sama gorączkowo przycisnęła się do jego piersi, rękami przesuwając po jego napiętych mięśniach, próbując go trochę odsunąć, ale on nie zamierzał ustępować czy uwalniać jej piersi. Jego usta cały czas nad nią pracowały, bawiły się, trzymając się jej jak statek kotwicy, sprawiając, by jej ciało ogarniały kolejne dreszcze. Te uczucia, nie mogły się równać z niczym co do tej pory doświadczyła. Miała w swoim życiu kilku kochanków, czterech mówiąc dokładniej, ale żaden z nich nie potrafił ssać jej tak mocno, jak on. Jego zęby ocierały się o jej sutek powodując, że jej ciało tylko wyginało się i skręcało. Jego gorące usta potęgowały ból pomiędzy jej udami. Czuła się wręcz tak, jakby jej piersi były bezpośrednio podłączone z jej cipką. Jej łechtaczka zaczęła mocno pulsować pod tym frontalnym atakiem a jej ręce konwulsyjnie zaciskały się na jego ramionach. Zaczynała czuć wewnętrze skurcze, a wilgoć ją wręcz zalewała. Czuła słodki ból palącej potrzeby. Jej paznokcie wbiły się w jego skórę i tylko urywane jęki wydobywały się z jej ust. Przytuliła swoje biodra do jego wypukłości, ale mężczyzna był nieugięty. Cały czas pracował tymi swoimi ustami. W końcu opuścił jej twardy sutek, ale tylko po to, by zająć się zaniedbaną drugą piersią. Casey od razu znienawidziła tą jego powolność. Uniosła się na plecach by szybciej pchnąć swoje piersi w jego usta, by zaczął je mocniej i głębiej ssać. W odpowiedzi na to, on tylko poruszył swoimi biodrami, przesuwając się trochę wyżej. Jej paznokcie zacisnęły się na jego ramionach, kiedy próbowała przyciągnąć go jeszcze bliżej siebie. Ale on wciąż nie zbliżał się do miejsca, które biło naglącą koniecznością, która ją pochłaniała. Facet może i zachowywał się jak zwierzę ale i z niej potrafił je wyciągnąć. Chciała, by jego kogut zaczął pracować w jej wnętrzu, w przemoczonym, bolącym wnętrzu, które aż już cierpiało od oczekiwania na pieprzenie. Żałowała, że nie wiedziała, jak miał na imię. No oczywiście powiedziałby jej, ale i tak nie byłaby w stanie powtórzyć tych jego warknięć.

16

Odsunął się od jej piersi, a w jej mokry sutek uderzyło chłodne powietrze. Czuła jak, stwardniał jeszcze mocniej, teraz już niemal boleśnie, w tej chłodnej jaskini. Jej wzrok spotkał się z jego niesamowicie niebieskimi oczami. Patrzyli na siebie. Zauważyła, że jego spojrzenie płonie intensywnym głodem. I przez chwilkę zastanawiała się czy ona, teraz, nie wygląda dokładnie tak samo jak on. Odsunął się od jej ciała, biorąc głęboki wdech i przesunął się w dół. Wiedziała co on chce zrobić. Cała jego uwaga przeniosła się z jej brązowych oczu do obnażonego brzucha. Następnie zjechał spojrzeniem po jej odsłoniętej płci. Próbowała złączyć uda, ale był szybszy i zdążył przykucnąć między nimi, jednocześnie przytrzymując je swoimi dłońmi. Rozchylił ją jeszcze szerzej, a ona poczuła, jaką miał szorstką skórę na rękach. Przyglądał jej się dokładniej, biorąc głębokie oddechy, wdychając jej zapach. Westchnęła, gdy zanurzył twarz między jej nogami. Omal nie zaczęła krzyczeć, gdy przeszedł przez nią intensywny dreszcz, kiedy zaczął lizać jej cipkę. Jego gorący, mocny język delikatnie dotknął warg jej cipki, na początku tylko lekko naruszając wejście. Dopiero po chwili pchnął go głębiej, i jeszcze głębiej w jej wnętrze. Warczenie wydobyło się z głębi jego piersi. Normalnie, ten dźwięk powinien ją przerazić, ale on sprawiał, że nie mogła się go bać. Zaczął poruszać językiem na boki, tak głęboko w jej wnętrzu. Poczuła jak napierał na ścianki, po czym powolutku go wycofał. Odrzuciła głowę do tyłu nadal próbując zacisnąć swoje uda, ale jego ręce trzymały ją szeroko otwartą i wszystko, co udało jej się osiągnąć, to tylko przyciągnąć swoją cipkę jeszcze bliżej jego twarzy. Warknął ponownie, ale jakby inaczej, tak jakby w odpowiedzi na jej jęki. Zawibrowało to wokół niej, powodując kolejne ponaglające warknięcia, gdy przesuwał się tak głęboko w niej. Odkrył jej łechtaczkę. Zamarła całkowicie, zapominając nawet o oddychaniu, gdy jego język drażnił ją. "O Boże! Tak!" Casey już nie chciała go zatrzymywać. Odrzuciła bezwiednie swoje ręce za głowę, wijąc się w pościeli, szarpiąc ją w rękach i wyginając swoje ciało. Czuła czysty zachwyt, kiedy tak lizał jej łechtaczkę, koncentrując się na najwrażliwszym jej punkcie. Teraz już nie zaciskała swoich ud, a wręcz przeciwnie, rozkładała je jeszcze szerzej, tak by dać mu łatwiejszy dostęp, szarpiąc tylko ponaglająco swoimi biodrami. "Szybciej, proszę…" Błagała cicho. "Czuje się tak dobrze."

17

Rozumiał ją. Zwiększył tempo, wzmacniając ssanie jej łechtaczki z siłą i mocą holownika, zamykając swoje usta na zgrubieniu. Poczuła jak jego ostre zęby chwyciły jej łechtaczkę, jak przejechał po niej ostrymi krawędziami, ale nie skrzywdził jej. Od razu polizał to miejsce językiem. Już od dłuższego czasu nie uprawiała seksu, miała za sobą sześć miesięcy, podczas których sama siebie pieściła. Była gotowa do wybuchu. I nawet nie starała się tego powstrzymywać. Dochodziła ciężko, krzycząc i szarpiąc swoimi biodrami pod jego nieugiętymi ustami. Rzucała swoją głową na boki, a on nadal bawił się jej obrzękniętym guziczkiem. Jej jęki przechodziły w płacz i zawodzenie, gdy stawała się jeszcze wrażliwsza. Gdy w końcu się odsunął, puszczając ją, Casey poczuła się jak marionetka, której ktoś poprzecinał sznurki. Leżała, całkowicie wyciągnięta i zwiotczała w jego łóżku, dopóki znowu nie poczuła jego języka wewnątrz swojej cipki. Tak bez ostrzeżenia. Piszcząc, zaczęła się wić, ale ponownie dopadł ją silne orgazm, gdy on pchał w nią swój język, poruszając wewnętrznymi ściankami i ssąc jej łechtaczkę. Próbowała zacisnąć swoje uda, ale jego silne ręce trzymały je znowu szeroko otwarte. Jego język wysuwał się w nią bardzo powoli, i tylko ciche warknięcia wychodziły z jego ust. Casey zacisnęła powieki. A on zsunął się po jej ciele, poruszając się między jej rozłożonymi nogami. Jego gorąca, umięśniona klatka przycisnęła się do niej, gdy ją mocno obejmował. Wiedziała, że był ostrożny, by jej nie zmiażdżyć, pod swoją dużo większą masą. Nadal mogła swobodnie oddychać. Jedna z jego rąk chwyciła ją za łydkę, przesuwając ją w górę, tak, że znalazła się na wysokości jego biodra. Kiedy spojrzała na niego, jego niebieskie oczy wydawały się przewiercać ją aż do jej duszy. Poczuła jak zaokrąglona końcówka jego koguta dociska się do jej cipki, gdy zaczynał w nią wchodzić. Casey jęknęła, gdy poczuła rozpychanie wewnątrz jej ciała. Był gruby i wiedziała, że główka jego wału była dużo szersza, niż cokolwiek ona do tej pory przyjęła w siebie. Jej ciało stawiało opór, jedocześnie próbując się do niego dopasować, podczas gdy on powoli się w niej zagłębiał, coraz głębiej i głębiej. A gdy poczuła się już rozciągnięta do granic możliwości, ich spojrzenia znowu się spotkały. Mężczyzna warknął cicho na nią, a ten dźwięk wydał się Casey bardzo seksowy. Zaczął się w niej poruszać, wycofując o kilka centymetrów, by po chwili ruszyć z powrotem na przód. Ogarnęły ją nowe, wspaniałe uczucia, przy tym wypełnianiu, jej mięśnie nadal drżały w jej wewnętrzu po ostatnich orgazmach. Teraz już nie myślała. Rozluźniła swoje pięści zaciśnięte na jego posłaniu i zarzuciła mu je na szyję. Casey nie mogła oderwać od niego wzroku. Był prawie piękny, gdy przyjemność wyryła się na jego twarzy. Usta miał lekko rozchylone, a oczy wypełnione pasją. Poczuła jego wzrok na swoich ustach. Wiedziała, że chce ją pocałować, więc pochyliła się oferując mu swoje usta. Miała tylko nadzieję, że te jego ostre zęby nie zrobią jej krzywdy.

18

Ich usta się spotkały i zamknęła oczy, gdy prawie brutalnie je zdominował. Poznała smak jego pocałunku, w który wkładał całą swoją pasję. Zaczął poruszać się w niej jeszcze szybciej, z większą siłą, w rytm jej jęków. Uwielbiała, gdy jego pełne usta tak ją brały w posiadanie, tak idealnie dopasowane. Jego język zaczął naśladować ruchy jego bioder, poruszał się w rytm jego pchnięć. To było już za dużo dla jej i tak przeciążonych zmysłów, były przeładowane doznaniami. Jego biodra, jego język wszystko w tym samym rytmie, głęboko w niej. Oderwała od niego swoje usta, gdy uderzył w nią kolejny orgazm. Przyjemność przeszła przez jej ciało, wbiła paznokcie w jego plecy, a jej biodra szarpnęły się gwałtownie pod jego uderzeniami. Czuła go, jego sztywność, wielkość, zanim po raz kolejny pchnął wewnątrz niej. Jego ruchy stały się gorączkowe, jego kogut uderzał w ściany jej pochwy, gdy dochodził z wielkim hukiem. Poczuła pulsowanie w środku, a potem jego nasienie zalało jej wnętrze. Ukrył twarz w jej szyi, warcząc cicho, mówiąc jej coś, czego ona nie potrafiła zrozumieć. Oboje ciężko dyszeli a pot spływał między ich ciałami. Poczuła jak jego serce wali tuż przy jej piersi. Casey przypomniała sobie, że jej paznokcie były wbite głęboko w jego plecy, ale teraz straciły swoją przyczepność. Mężczyzna podniósł głowę, a jego długie włosy opadały wokół nich niczym kurtyna, czyniąc tę chwilę jeszcze bardziej kameralną i intymną. Ich spojrzenia spotkały się i tak już zostali. Casey patrzyła na niego ze zdumieniem, a w głowie nagle usłyszała piosenkę, o pieprzeniu się jak zwierzęta. Tak, ona właśnie to miała i to był najlepszy, cholerny sex jaki kiedykolwiek miała w swoim życiu. "Chciałbym wiedzieć jak masz na imię.” I to było wszystko, co była w stanie powiedzieć. Tak właściwie, to prawie miała ochotę mu podziękować za to, co jej zrobił. Jej ciało było bardzo nasycone, nigdy nie czuła się tak wspaniale. Nie miała ochoty się ruszyć. Chciała po porostu tak tu zostać, z nim przyciskającym ją pod swoim gorącym ciałem, z jego kogutem nadal schowanym głęboko w jej wnętrzu. Czuła go tak, jakby był dokładnie tam, gdzie już zawsze być powinien, jakby należał do tego miejsca. Ich ciała były idealnie dopasowanie. Mały uśmiech zaigrał na jego ustach. Mrugnął do niej. Przytulił ją do swojej klatki piersiowej, jednocześnie opierając się na jednej ręce dla przeciwwagi, by jej nie zmiażdżyć. Podczas gdy drugą ręką dotknął jej piersi. Jego duże szorstkie dłonie przesuwały się po jej skórze, dając bardzo przyjemne uczucia. Po chwili puścił ją i dotknął swojej klatki piersiowej tuż nad serce i znowu jej, a z jego gardła wydobył się miękki, seksowny warkot. Ujął jej pierś, a następnie ponownie swoją. Patrzyła na niego zastanawiając się, co chciał jej powiedzieć.

19

"Pierś do piersi?" Chichocząc, pokręcił głową. A ogniki rozbawienia zabłysły w jego oczach. Przesunął swoje ciało, przyciągając Casey jeszcze mocniej do siebie i przytulając ją. Podziwiali tak siebie nawzajem, z tak bliska, przez dłuższy czas, aż jego uśmiech powoli zaczął zanikać. Opuścił głowę, a jego usta pieszczotliwie dotknęły jej warg. Casey zamknęła oczy, oddając mu pocałunek. Tym razem nie były to gorączkowe zmagania dwóch osób, obłędnie siebie pożądających, ten pocałunek był delikatny i długi. Badał jej usta, ucząc się ich a Casey miała wrażenie jakby się z nią drażnił, jakby ją prowokował. I tak, mając w całkowitym posiadaniu jej usta zaczął się w niej znowu poruszać. Fala zdumienia uderzyła w Casey, połączona teraz z falą narastającego pragnienia. Jego kogut był już twardy jak skała, a przecież wiedziała, że on też doszedł ostatnim razem. A teraz powstał stanowczo zbyt szybko, aby być człowiekiem, i to po raz kolejny przypomniało jej, że jednak nim nie był. Wolała nawet nie o tym co robili, i to bez prezerwatywy. Mógł mieć jakieś seksualne choroby, ale nie musiała się martwić o zajście w ciąże, czy coś takiego. Przez około dwa lata pracowała dla lekarza weterynarii, zanim poszła do szkoły gastronomicznej, by zarabiać więcej pieniędzy. Pamiętała, że różne gatunki nie mogły się ze sobą rozmnażać. Była w pełni człowiekiem, a on, no cóż… on nim nie był. To coś jak koty i psy. Dość tego myślenia, powiedziała sobie. Mogą być seksualnie dopasowani, ale na pewno nie mogli zmajstrować czegoś ‘takiego’ razem. Odsunął się od jej ust, a ona od razu zatęskniła za jego pocałunkami, chociaż trochę zmieniła zdanie gdy zjechał swoimi ustami w dół jej szyi i dalej po skórze na górną część jej ramienia. Ostre zęby przejechały po jej ciele. Było to w pełni erotyczne odczucie, i to tak bardzo, że od razu pogrążyła się w pragnieniu. Te zęby mogły ją zranić, ale zamiast tego, tylko delikatnie skubały jej skórę. Jej instynkt zapewnił ją, że była z nim w pełni bezpieczna. Zaczął poruszać się szybciej i jakby jeszcze głębiej w niej, sprawiając, że jej pragnienie jeszcze bardziej wzrosło. Wbiła paznokcie w jego plecy i przesunęła nimi po jego nagich ramionach i wszędzie tam gdzie tylko mogła sięgnąć. Uniosła swoje nogi jeszcze wyżej, owijając je mocno i szczelnie wokół jego talii. Zacisnęła pięty swoich złączonych nóg, na jego muskularnym tyłku, czując pod nimi, jak jego silne mięśnie mocno pracowały, pieprząc ją powoli i dokładnie. "O Boże." Jęknęła. "Szybciej, proszę szybciej. Lubię szybko." Warknął, ale zrobił tak jak chciała. Casey jęknęła w odpowiedzi, poruszając się w rytm jego pchnięć. On był prawdziwym motorem seksualnym, ba, on był całą elektrownią produkującą seks. Odepchnęła tę myśl od siebie, pod innymi odczuciami.

20

Ostre zęby zacisnęły się na jej ramieniu, i to na tyle mocno, że przeszedł przez nią błysk bólu, ale po chwili zupełnie zszokowana odkryła, że tak właściwie to jej to nie bolało. A wręcz przeciwnie, to pobudziło ją na tyle że doszła do punktu kulminacyjnego, i przyjemność przeszła przez nią jak huragan. W odpowiedzi na to, ten duży człowiek jęknął głęboko do jej ucha. Poczuła jak jego mięśnie pulsują, pod jej konwulsyjnie zaciskającą się na nim cipką, wręcz wyciskając jego koguta, ze wszystkich soków. Oboje ucichł, a jedynym dźwiękiem roznoszącym się w jaskini były ich ciężkie oddechy. Casey czuła się tym wszystkim zszokowana, swoim zaangażowaniem i zatraceniem. Minęły długie minuty, zanim powoli wycofał się z jej ciała. Otworzyła oczy i zobaczyła w tych świecących, pięknych, niebieskich oczach wciąż płonący żal. Odsunął się trochę od niej, a Casey poluźniła mocny uścisk swoich nóg wokół jego bioder. Oboje wyglądali tak, jak po ciężkim treningu, całkowicie wyczerpani fizycznie. Obawiała się, że jak tylko on się odsunie, ona od razu zaśnie. Mężczyzna oparł się na swoich piętach, przyglądając jej się ponownie. Zastanawiała się, dlaczego w jego spojrzeniu pojawił się żal. Nie mógł przecież żałować tego wspaniałego seksu, prawda? Miała nadzieję, że nie, bo to zrobili i to dwa razy, było zbyt niesamowite na żal. Dotknął swojej klatki piersiowej i znowu wskazał na jej. Jego usta wygięły się górę. Miał seksowny uśmiech. Casey uniosła trochę swoje wargi, zaś rękę ostrożnie przesunęła tak by się podnieść, podnosząc się na niej. Nie mogła złączyć swoich ud, z nim wciąż siedzącym pomiędzy nimi, ale przesunęła się o kilka centymetrów do góry, więc przynajmniej nie była, aż tak rozłożona. Wyprostowała się i spojrzała na niego, będąc prawie na tym samym poziomie co on. "Szkoda, że cię nie zrozumiem." Dotknęła swojej piersi. "Jestem Casey Santhrom. Mieszkam w domu, niedaleko stąd. Jestem właścicielem tego wszystkiego.” Machnęła rękami na jaskinię. "Jestem właścicielką tych gruntów." Jej ręce opadły, a on przyglądał się jej uważnie. "Możesz mnie zrozumieć, prawda?" Powoli, z uśmiechem, skinął głową. Odpowiedziała mu uśmiechem. To było takie proste. "Naprawdę nie możesz powiedzieć ani słowa?" Pokręcił głową i miękki warkot wydobył się z jego rozchylonych warg. "Okay. A może, jesteś w stanie napisać coś… to jak masz na imię?" Rozbawienie zaświeciło w jego oczach, a usta znowu drgnęły, ale pokręcił głową. 21

Zalało ja rozczarowanie. Miała nadzieję, że on umie pisać, wie jak wyglądają słowa i napisze coś w mule na dnie jaskini. Mogliby porozumiewać się w ten sposób. Przyjrzała mu się raz jeszcze, tym razem badająco i zdała sobie sprawę, że jednak wyglądał jak połączenie człowieka z kilkoma cechami zwierząt. Od razu uderzyła w nią ponura myśl. "Cholera. Jakiś dupkowaty lekarz ci to zrobił, tak? Czy tak właśnie było? Tak to się stało? Czy jakiś genetyk eksperymentował na tobie? A może uciekłeś z jakiegoś laboratorium? Boże! To gówno jest niezgodne z prawem. Pomogę ci.” Jej oczy przebiegły po jego ciele, w górę i w dół. "Nie pozwolimy im się z tego wywinąć. Oni za to zapłacą. Musieli, oczywiście, eksperymentować na tobie z jakimś DNA zwierząt." Jego uśmiech tylko się poszerzył, kiedy pokręcił głową. "Nie? Nie idę dobrym tropem?" Krew odpłynęła jej z twarzy. A strach przebiegł wzdłuż kręgosłupa. Jej oczy spoczęły na nim ponownie. Przypomniała sobie lokalną legendę, którą słyszała gdy była dzieckiem. Ta myśl mocno w nią uderzyła. "O cholera. Wiem, czym ty jesteś." Czarne brwi uniosły się w jeden łuk, a jego oczy błyszczały, kiedy uśmiechnął się do niej jeszcze szerzej. Ewidentne rozbawienie, było widoczne na jego twarzy, kiedy tak w milczeniu patrzył się na nią. Cieszyła się, że był rozbawiony, ale jej to w ogóle nie bawiło. "Ty jesteś Wielka Stopa. Słyszałam, że były tutaj widziane, jakieś futrzaste istoty, a ty masz tak długie włosy, że aż zakrywają twoją klatkę piersiową. Kilka z nich, zostało nawet rzekomo dostrzeżonych właśnie tutaj, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. To oczywiście nie byłeś ty, jesteś na to za młody, ale może to byli twoi rodzice. Jesteś Wielką Stopą?" Przesunął swoje ciało, tak, że teraz siedział na tyłku, na samym skraju posłania. Podniósł jedną ze swoich wielkich, bosych stóp i wskazał na nią. Tak, była bardzo duża. Przełknęła. "Wielkie dłonie, duże stopy..." Jej oczy przebiegły po jego wciąż rozłożonych udach. Tak, tam też był duży i już częściowo wyprostowany. ”Wszystko masz cholernie wielkie. Jesteś Wielką Stopą. Wow. To jest takie fajne. Wy naprawdę istniejecie i..." Roześmiał się i Casey też się uśmiechnęła. Zastanawiała się, w jaki sposób on mógł ją rozumieć. Mówiła po angielsku przecież, ale mogła się domyślić. Mieszkał w tym lesie przez całe swoje życie, a ludzie byli tutaj od zawsze, wszędzie wokoło. Musiał ich obserwować i uczył się ich zrozumieć. Ponownie zajęła się studiowaniem jego postury. 22

Wyglądał, jakby miał około trzydziestu lat. Był inteligentny, i było coś, co tak po prostu o nim wiedziała. Miał bardzo inteligentne oczy i spojrzenie. Świat nie powinien się o nim dowiedzieć, bo zamieniliby jego życie w istny cyrk. Wpadłby pomiędzy ludzi, którzy tylko chcieliby na niego popatrzeć, media, które chciałyby go wykorzystać i lekarzy, którzy prawdopodobnie umieraliby, tylko za szansę by zabrać go do szpitala, aby tam badać go aż do śmierci. "Więc, czy są jakieś kobiety Wielkie Stopy, w tej okolicy?" Pokręcił głową, a radość opuściła jego oczy. Casey odczuła to jak olbrzymią stratę. Ten facet był ładny jak wszyscy diabli, gdy był rozbawiony, ale gdy nie był wesoły, to patrzył zastraszająco intensywnym spojrzeniem. Nie czuła przed nim strachu, nie po tym ich wspólnym seksie. On ją przecież uratował, i od Bena i od Grega. Czuła, że nic jej przy nim nie grozi. Casey zdała sobie również sprawę, że musiał przenieść się do tej jaskini całkiem niedawno. Na pewno nie mieszkał tutaj zeszłego lata kiedy tutaj była ostatnim razem. Prawdopodobnie żył jak koczownik, podróżując przez mocno zalesione obszary tak, by nie zostać wykrytym. Zastanawiała się, czy był kiedykolwiek w ludzkim domu. Czy on wie, co to jest telewizja? Nowoczesna hydraulika? Zalała ją fala smutku. Musiał mieć takie trudne życie, pomyślała przełykając dużą gule w gardle. "Możesz pójść ze mną do domu. Mieszkam na odludziu." Spotkała się spojrzeniem z jego oczami. ”Żyję sama. Byłbyś tam bezpieczny, to by się udało. Nie mam zbyt wiele czasu dla przyjaciół, więc nikt nie będzie nam przeszkadzał." Odpowiedziała jej miękkim rykiem i wskazał na strumienie spadającej wody. Casey skinęła głową, patrząc za jego palcem, po czym wróciła spojrzeniem do niego. Była pewna, że chciał wiedzieć, co się tam wydarzyło. "Nie wiem, czy zrozumiesz to wszystko, ale spróbuję. Ten facet tam, to mój były facet, i on spał z inną kobietą, to było sześć miesięcy temu. Złapałam go ze spuszczonymi spodniami, i to dosłownie. Zerwałam z nim. A teraz ta kobieta z którą mnie zdradził, rzuciła go i on stara się mnie odzyskać. Wiesz, podczas ostatniego roku został wybrany szeryfem i teraz wysłał dwóch swoich podwładnych, którzy pracują dla niego, by mnie przyprowadzili do niego. Wiesz, on myśli, że może mnie zmusić, bym do niego wróciła, bym przyjęła go z powrotem, ale nie martw się, jakoś się nim zajmę, tak by zostawił mnie i nas w spokoju. W ten sposób ci ludzie nie będą już do nas przychodzić. Powinieneś zamieszkać ze mną. Mam nowoczesną technologię. Możesz oglądać telewizję i wziąć gorący prysznic. Nie będziesz musiał już nigdy więcej polować, żeby mieć jedzenie. Wszystko można kupić w sklepie spożywczym. Jestem barmanem. Nie mam zbyt dużo pieniędzy, ale daję dobre rady i mam napiwki, więc nie jest aż tak źle. Mogę sobie pozwolić, aby nas utrzymywać i karmić, no przynajmniej dopóki nie będziesz jadł zbyt dużo."

23

Śmiejąc się, przejechała spojrzeniem po jego ciele, ale jego oczy zmusiły jej do zatrzymania się. Przeniosła na niego wzrok, śmiejąc się. "Okay. Dobrze, jesteś wielki. Możemy uzupełniać zapasy jedzenia, z polowania. Mam dużo ziemi. Mogę oprawiać skóry z królika i zrobić z niego wielki gulasz. To mięso jest też dobre na grilla. Mam tutaj rzekę z rybami. Nie musisz już tak żyć. I będę ciebie chroniła, nauczę cię czytać i pisać. Będziemy mogli rozmawiać." No i znowu do tych jego niesamowitych oczu powróciło rozbawienie. Zastanawiała się, co dawało mu tyle zabawy. Wstał, i podszedł do plecaka. Otworzył go i wyjął z niego małe urządzenie, które trzymał w ręku. Wrócił do niej, usiadł po turecku na łóżku i pokazał jej ten mały obiekt. To było pudełeczko wielkości paczki papierosów, całe czarne, z kilkoma przyciskami na nim. Zmarszczyła brwi, zastanawiając się, co to było. Nigdy nie widziała czegoś podobnego. Nacisnął przycisk i warknął. Zaśmiał się, patrząc na nią, jak z wielkim zaciekawieniem obserwowała każdy jego ruch, patrząc na małe pudełeczko na jego dłoni. Coś z niego warknęło i Casey zaskoczona, aż podskoczyła z wrażenia, po czym roześmiała się z samej siebie. To musiało być jedno z tych minirecorderów, które nagrywały a później powtarzały to co ktoś wcześniej powiedział. Widziała już coś takiego wcześniej, ale żaden z nich nie wyglądał jak to coś. Mężczyzna znowu nacisnął przycisk i coś zawarczał. Puścił przycisk a pudełeczko odwarknęło. Casey uśmiechnął się do niego i odwróciła wzrok od pudełka. Lubił zabawki. "Mogę ci kupić coś dużo lepszego od tego. Poczekaj aż pokażę ci coś, co odtwarza muzykę." Zagryzł wargi i powoli wstał. Podszedł do krawędzi jaskini, i wyjrzał przez grube zasłony spadającej wody, płynącej rzeki. Odwrócił się, i spojrzał na nią. Casey cały czas go obserwowała. Miała nadzieję, że rozmyślał na ideą ich życia razem, nie chciała żeby on żył tak jak do tej pory. Chciała go zatrzymać. Poczucie winy wkradło się do jej myśli. On przecież nie był żadnym bezpańskim zwierzęciem, żeby mogła zabrać go do domu i założyć mu obrożę. Jej wzrok pobiegł po jego mięśniach i seksownym ciele. Nie, na pewno nie było zwierzęciem, ale i tak bardzo chciała go zatrzymać, i to na pewno nie po to, by założyć mu kaganiec i obrożę. Nie, no chyba, żeby to były kajdanki, którymi mogłaby go przypiąć do swojego łóżka, by mogła lizać całe jego ciało i bawić się nim, na różne erotyczne sposoby. Znowu podszedł do plecaka. Otworzył go i wyjął z niego suche ubrania. Przyglądała się im, materiał z którego były wykonane, był dla niej zupełnie obcy, nigdy wcześniej czegoś takiego nie widziała, było to jakieś czarne tworzywo skóropodobne. Ktoś musiał mu zrobić te ubrania. Jej serce ścisnęło się w piersi. 24

Czy istnieje inna kobieta, która zrobiła to dla niego? A może on ma w zwyczaju ratowanie różnych, dziwnych kobiet krążących po lesie i kochanie się z nimi? I za to właśnie dostał tą zabawkę i stroje? No i dlaczego wciąż nie był z tą kobietą od której to dostał? Casey na pewno nie pozwoliłaby mu odejść z łatwością, jeśli miałaby go już w swoim domu. Chciała go zatrzymać na tak długo, jak tylko będzie mogła. Założył na siebie suche rzeczy, a na koniec włożył także swoje mokrych buty. Jego oczy w końcu odwróciły się do niej i sięgnął w dół do plecaka, po kolejny zestaw ubrań. Podszedł powoli do niej, trzymając w ręku koszulę i spodnie. Zawahała się gdy stanął u jej stóp, ale zacisnęła palce wokół stroju, który jej podał, a on cofnął się o kilka stóp, podczas gdy ona je zakładała. "Nie sądzę, żeby to na mnie pasowało, ale przynajmniej są one suche. Postaram się jakoś to założyć. Dziękuję ci, są fajne. Wiesz, nigdy nie czułam ani nie widziałam takiego materiału. To wygląda jak skóra, ale jest bardziej miękkie." Uśmiechał się do niej ponownie, patrząc jak wstała z posłania i zakładała spodnie, jednocześnie starając się odnaleźć w za dużej koszuli. W końcu ją założyła, i odkryła, że zamiast guzików, za zapięcie służyły rzepy, umieszczone na wewnętrznych szwach przodu koszuli. Ubranie było luźne, cholernie luźne i za duże na nią, ale przynajmniej nie musiała się już martwić o to, że widział jej skaczące piesi w brązowym staniu, w rękawach tej koszuli. Była tak workowata, że musiała podwinąć rękawy aby odnaleźć swoje ręce. Kiedy pochyliła się usłyszała jak warknął zza niej. Uśmiechnęła się odwracając głowę w jego stronę, ale on wciąż wpatrywał się w jej tyłek wystający z dołu koszuli. Goły tyłek. "Tyłek, tak? A myślałam, że chcesz żebym się ubrała." Jego oczy przesunęły się znad jej odsłoniętych krzywizn i skinął głową. A ją zalała fala żalu. Pomyślała, że chciałaby to z nim robić w pozycji na pieska. Mogłaby się założyć, że byłby w tym dobry. No i znowu ogarnęły ją wyrzuty sumienia, tylko dlatego, że miał pewne cechy upodabniające go do zwierzęcia, to jeszcze nie oznaczało, że lubił pieprzyć się jak one. Przygryzła wargę i oderwała od niego wzrok. Rozpięła spodnie i stanęła w rozkroku by je założyć. Na pewno będą na nią zbyt długie. Po chwili zdała sobie sprawę, że były bardzo za długie, nie miała tak długich i mocnych nóg jak on, i teraz ten dodatkowy materiał zalegał u jej stóp. Kiedy próbowała zapiąć spodnie odkryła kolejny dylemat, one z niej spadły. Podciągnęła je z powrotem, starając się wymyśleć co zrobić z tym materiałem u jej kostek, tak by nie stąpać po nim przy każdym kolejnym kroku. Ale nie miała pojęcia co dalej, więc tak stała trzymając te dodatkowe luzy z tali w ręku.

25

Zanim zdążyła to zarejestrować on już był przy niej i przykucał przed nią. Uśmiechnął się, pokazując te swoje ostre zęby, podczas gdy starał się rozwiązać jej problemy. Przejął od niej ten dodatkowy materiał z tali i kilka razy nim okręcił, tak, że teraz wokół bioder miała dość dużą rolkę. Studiował przez chwilkę swoje dzieło, po czym podniósł głowę a ich spojrzenia się spotkały.

26

Rozdział 3

Po raz pierwszy w swoim życiu Casey czuła się jak seksoholik. Niegrzeczne myśli zalewały jej myśli i umysł, podczas, gdy patrzyła mu w te jego niebieskawe oczy. Jego męski zapach drażnił jej nos, wystarczyło jej tylko być przy nim a od razu było jej gorąco i tęskniła za nim, za ich zabawami, za tym wszystkim co robili razem w łóżku. Zauważyła, że jego nos lekko zadrgał a w oczach pojawił się głodny wyraz, gdy wpatrywał się w złączenie jej ud. Było jasne, że mógł wyczuć zapach jej podniecenia, ale jego ręce puścił ją, gdy podnosił się z podłogi. Wziął plecak, zamknął go i zarzucił sobie na ramię, po czym zbliżył się do niej. Była oszołomiona tym jaki tak naprawdę był wysoki, musiała sporo unieść swój podbródek, by spojrzeć na niego. A w pozycji leżącej wydawało się, że jest tylko o jakąś stopę wyższy od niej. Czuła się taka malutka w porównaniu z jego wielkimi barkami i mięśniami prawdziwego samca. Tak, ich wzajemna atrakcyjność seksualna przepływała między nimi jak elektryczność, jarząc się mocno i skrząc. Mężczyzna rozchylił usta i cicho warknął na nią w ten swój seksowny sposób. "Nie wiem, dlaczego, ale ty mnie cholernie podniecasz." Zarumieniła się, gdy zdała sobie sprawę, że powiedziała to głośno. Uśmiechnął się i wyciągnął w stronę jej twarzy rękę. Miał naprawę wielkie dłonie i czuła ich chropowatą, mocno szorstką skórę, gdy pogłaskał ją po policzku. Prawie odwróciła głowę, aby przyjrzeć się jego dłoni, ale to by oznaczało, że musiałaby oderwać od niego wzrok, a tego po prostu nie mogła zrobić. Skinął głową. "Czy ja ciebie też podniecam?" Niebieskie oczy zwęziły się, a nos aż zadygotał, kiedy cicho warknął. Grube usta rozchyliły się ukazując jego ostre zęby, i ciche westchnienie wyszło z jego gardła. Oderwał od niej wzrok i odwrócił głowę, by spojrzeć za siebie, na kaskadę spadającej wody. Patrzył tak przez dłuższą chwilę, a jego ciało było napięte, gdy spojrzał w dół, na nią, wskazując na wodę. "Chcesz żebyśmy stąd wyszli? Ale myśmy się przed chwilą dopiero ubrali, więc teraz znowu zmokniemy. No i jeszcze pamiętaj, że tam są ci ludzie, którzy nas szukają. Jeśli znajdą mnie to pół biedy, ale nikt nie może zobaczyć ciebie. Wiesz, co by się stało gdyby ktoś ciebie zobaczył, prawda? Wystarczy jedno spojrzenie na ciebie i wszyscy będą wiedzieli, że jesteś inny. Oni..." Dalsze słowa przerwał jej jego warkot. Potrząsnął głową, a głód w jego oczach został zastąpiony przez gniew. Casey zagryzła wargę. Czyżby został schwytany już wcześniej? Czy to dlatego, patrzył tak wściekle? Bo ktoś kiedyś zrobił mu krzywdę? Naprawdę chciałaby aby mogli ze sobą porozmawiać.

27

Mężczyzna wziął głęboki oddech, pozwalając swojej dłoni opaść z jej policzka. Jego szorstka dłoń przesunęła się w dół i chwyciła jej rękę, odwracając ją i ciągnąc delikatnie w stronę wody. "Nie!" Zaczęła stawiać opór, wbijając pięty w podłoże, by chociaż trochę utrudnić mu ciągnięcie jej. "Musimy tutaj zostać. Tutaj jest bezpiecznie." Zaśmiał się, i odwrócił do niej bardzo szybko. Casey zobaczyła tylko, że zgiął się a następnie jej świat obrócił się do góry nogami, gdy jej tułów uderzył w jego szerokie ramię. Znowu ją niósł. Miał jedną rękę zablokowaną za jej plecami tuż na wysokości kolan, upewniając się, żeby została na miejscu, a drugą przytrzymywał plecak. I tak zwisała z jego ramion razem z plecakiem, tuż obok jej. "Cholera! Postaw mnie. Ty nie rozumiesz, kiedy zaatakowałeś tych dwóch dupków, oni wezwali pomoc, posiłki. I teraz jest tam dużo więcej osób, które nas szuka. To są moje tereny i jeżeli stąd wyjdziemy, to oni nas znajdą. Nikt nie wie o tej jaskini, więc nie będą nas tutaj szukać, nie znajdą nas tutaj. Ukryjemy się, a tu jest bezpiecznie. Musimy zostać w ukryciu. Powinniśmy..." Casey dyszała, gdy on po prostu zeskoczył z półki przez wodospad. Uderzająca woda sprawiła, że jej serce zaczęło walić w szybkim rytmie, i to jeszcze zanim wpadli do rzeki. Nie mogła zaczerpnąć oddechu z szoku i otaczającej ją zimna wody. Górna część jej ciała pływała po wodzie, podczas gdy on był pod powierzchnią, jednak jego ramię cały czas mocno przyciskało jej kolana i piersi do jego ramion. Poruszał się, płynąc bardzo szybko w stronę brzegu. Widziała jak jego buty napełniają się wodą, jak dzban, gdy szedł po korycie rzeki. Podniosła głowę i wzięła głęboki oddech. Wyszedł z rzeki wciąż ją niosąc, tak jakby to jej pięćdziesiąt funtów nie było dla niego żadnym ciężarem. Usłyszała jakieś szumy w lesie. Używając obu swoich rąk, odgarnęła swoje długie włosy z twarzy. Nie było nawet centymetra jej ciała, który nie był bliski zamarznięcia od tej zimnej wody. Dodatkowo zaczynało się też już robić ciemno, a wiedziała, że noce były o tej porze roku jeszcze bardzo chłodne, więc będzie jej tylko jeszcze zimniej, zanim ta noc dobiegnie końca. Nagle mężczyzna zatrzymał się i warknął głęboko, jego ciało napięło się, najwyraźniej zobaczył coś lub poczuł jakiś zapach. Ogarnął ją strach. Widać było, że był czymś zaniepokojony i zaalarmowany. To byli prawdopodobnie policjanci wezwani przez szeryfa i jego dwóch zaatakowanych zastępców. Wiedziała jednak, po tym jak teraz wyglądał, że będzie jej bronił i będzie ją chronił za wszelką cenę. Casey wiedziała, że tak naprawdę jej Wielka Stopa, zabierze ją w jakieś bezpieczne miejsce. Była też pewna, że raport policyjny będzie wyglądał dużo inaczej niż rzeczywistość. Ale teraz oboje mogli zostać złapani, bo on jej nie słuchał kiedy go ostrzegła, jak niebezpieczne jest opuszczać jaskinię. "Cholera. Co to jest?" Wyszeptała, mając nadzieję, że nie zostali jeszcze zauważeni. "Zabierz nas z powrotem do jaskini." Warknął jeszcze głośniej, i nagle zaczęła się trochę obawiać, bo usłyszała, jak na to jego warknięcie odpowiedziało jakieś inne. Instynktownie wiedziała, że nie pochodziło od tego mężczyzny który ją niósł. To pochodziło jakby z daleka, chociaż jednocześnie brzmiało tak jak on. 28

Obróciła się, jednocześnie gorączkowo odgarniając swoje mokre włosy, które spadały na jej twarzy. Starała się zobaczyć coś wokół nich, ale nie wiedziała zbyt wiele zza jego szerokich barków. Czyżby ich było dwóch? A co jeśli Wielka Stopa miał brata? Nie zamierzała być ich zabaweczką, do cholery. Ona nie pozwoli się traktować w ten sposób, jeżeli oni oczekują, że będzie się bawiła z nimi dwoma, to na pewno się na coś takiego nie zgodzi. A co jeżeli oni byli wrogami? Albo to były jakieś niedźwiedzie mieszkające w lesie? Niedźwiedzie przecież walczyły między sobą, gdy przecinały się ich szlaki, no chyba, że były przeciwnych płci i były w bardziej 'miłosnym' nastroju. Kiedyś, ze swojego domu, słyszała walkę niedźwiedzi, i chociaż to było rzadkie ale jednak zdarzało się. No i przecież różne inne zwierzęta także wędrowały po tym lesie. Co oni zrobią, jeżeli to jednak był niedźwiedź? Mężczyzna, co prawda trzymał ją bardzo mocno i był duży, ale nie na tyle by wygrać pojedynek z dzikim zwierzęciem, zwłaszcza tak dużym jak niedźwiedź. Casey, w końcu udało się okręcić na tyle, że zauważyła drugiego mężczyznę, który wyglądał trochę jak ten Wielka Stopa, który ją trzymał. Patrzyła na niego z otwartymi ustami, widziała go co prawda do góry nogami, ale i tak wiedziała, że był mężczyzną, i nosił strój bardzo podobny krojem i materiałem, do tego co ona i jej Wielka Stopa mieli na sobie. Jego włosy były długie i dzikie i tylko trochę jaśniejsze od jej mężczyzny. Widziała też jego świecące oczy, miały trochę inny odcień niebieskiego, ale przyglądały jej się przenikliwie. Warknął głośno. Wielka Stopa Casey warknął raz jeszcze. To brzmiało jak jakiś grożący ryk, stanowiący ostrzeżenie dla innego zwierzęcia. Strach przeszedł jej po kręgosłupie na myśl, że oni mogliby ze sobą walczyć. Czyżby cały las był pełen tych istot? Skąd one się do diabła wzięły? Miała całe mnóstwo pytań, ale żadnych odpowiedzi. Mężczyzna, który ją trzymał wziął głęboki oddech, wskazał głową na tego drugiego i warknął ponownie. Poruszył ramieniem tak, że jego plecak spadł na ziemię. Drugi z mężczyzn przestał wpatrywać się w Casey i kiwając głową podszedł do nich bliżej. Podniósł plecak i odszedł, cały czas z pochyloną głową, tak jakby się kłaniał, po czym odwrócił się. Casey była zupełnie oszołomiona, gdy tak obserwowała ten jego odwrót, ale jej Wielka Stopa od razu ruszył za nim. "Puść mnie." Powiedziała, ale ku jej irytacji zignorował ją i szedł dalej, niosąc ją na swoim ramieniu, tak że jedyne co Casey mogła zrobić to położyć ręce na jego plecach tuż nad jego muskularnym tyłkiem i odchylić się, jak na dźwigni do góry, ale dalej zwisając na jego ramieniu. A on, jakby w odpowiedzi na to przesunął ją lekko po swoim ciele tak, że teraz opadła jeszcze bardziej przez jego ramię. A to tylko sprawiło, że przeniósł się również i jej środek ciężkości i teraz już nie mogła podnieść swojej klatki piersiowej nad jego plecami, a jej twarz prawie dotykała jego tyłka. Wiedziała, że zrobił to celowo. Uderzyła go, ale nie zareagował. Pchnęła jeszcze raz, i zdała sobie sprawę, że on po prostu nie miał zamiaru jej opuścić. Casey trochę się bała, kiedy tak szybko szli przez las. Nie miała pojęcia gdzie ta dwójka z nią zmierza. A co jeśli było jeszcze kilka tuzinów mężczyzn Wielkich Stóp na tej ziemi? I mieli tutaj swój obóz? A może, zastanawiała się, mieli tutaj spotkania rodzinne? Każdego roku o tej samej porze?

29

Słońce już zachodziło i zaczynało się robić coraz ciemniej, tak właściwie to już niezbyt dużo widziała, a oni wciąż nie zwalniali. Casey poczuła jak jej głowa zaczyna puchnąc i boleć od tej całej spływającej do niej krwi. Westchnęła. "Ty facecie Wielka Stopo, słyszysz mnie?" Cicho warknął na nią, a jego ręka dotknęła jej nogi, ale nie przestać biec. Musieli już przebiec tak jakąś milę, a on nawet nie zwolnił. "Dostaję bólu głowy od tej pozycji. Rozumiesz? Cała krew spłynęła mi do głowy i teraz powoduje ból." Ulga aż zalała Casey, gdy od razu się zatrzymał. Przesunął ją po swoim ciele, aż do swojej klatki piersiowej, przytrzymując ją w swoich ramionach, tak, że teraz mogła popatrzeć na jego nos. Przytrzymał ją mocno, po czym swoje drugie ramie zacisnął wokół jej tali, przyciągając mocno do siebie. Było już tak ciemno, że ledwie mogła rozróżniać jakieś zarysy cieni. Księżyc schował się za gęstymi drzewami, sprawiając, że wszystko było teraz tylko ciemnymi cieniami na jeszcze czarniejszym tle. Jej ręce objęły jego ramiona, a on przeniósł swoją rękę pod jej biodra i podniósł ją. Zrozumiała o co mu chodzi i szybko zacisnęła swoje nogi wokół jego bioder, a ramiona wokół jego karku. Dwie duże ręce ujęły jej tyłek, trzymając ją blisko siebie. Złączyła kostki razem, a następnie to samo zrobiła ze swoimi rękoma na jego karku. Wiedziała, że będzie musiała się mocno trzymać. Czuła, że ktoś się jej przyglądał, ale w tej ciemności nie była pewna, czy to była jej Wielka Stopa czy ten drugi. "Możesz mnie opuścić. Mogę iść sama." Zdjął jedną ze swoich dłoni z jej tyłka i przesunął ją ku jej nagiej stopie. Pogłaskał ją a Casey skinęła głową, wiedziała co chciał jej tym gestem przekazać. "No tak, racja. Nie mam butów. Ale wiesz, muszę być ciężka. Czy nie bolą cię już plecy? A ramiona? Do diabła, dźwigasz mnie już tak długo? Wiem, że jesteś duży i silny, ale... no ważę swoje, jednak." Zaśmiał się w odpowiedzi, a potem cicho warknął na nią. Puścił jej nogę i powrócił do trzymania jej pupy. Ścisnął ją i przytulił całą bardzo mocno, tak że jej policzek wtulił się w jego ramię. Zrozumiała go, wiedziała czego chciał. Przesunęła swoją głowę tak aby schować całą swoją twarz w cieple jego szyi. Wdychała ten jego cudowny zapach, podczas gdy nosem gładziła jego gardło. Tak właściwie, to nie chciała za bardzo z nim dyskutować na temat samodzielnego poruszania się, zwłaszcza, że on tego nie chciał. Odprężyła się w jego ramionach, i cieszyła się z tego jak jej Wielka Stopa ją trzymała. Jeśli był taki uparty by ją nieść, to niech niesie, sama była tutaj prawie ślepa, nie miała żadnych butów i była przemoczona a noc była zimna. Zadrżała, gdy chłodny wiatr poruszył gałęziami drzew nad nimi. Przytuliła się jeszcze mocniej do niego, ciesząc się ciepłem jego ciała i jego uściskiem.

30

Nagle, zatrzymał się. Casey otworzyła oczy i odwróciła głowę, starając się coś wypatrzyć. Było jednak zbyt ciemno, by mogła coś zobaczyć, ale nagle, gdzieś w oddali na niebie rozbłysło światło. Zmarszczyła brwi, patrząc w górę i przyglądając się badawczo temu spadającemu promieniowi. Jej brwi uniosły się. Spadająca gwiazda? Starała się okręcić w ramionach Wielkiej Stopy. To coś wyglądało jakby leciało do nich. "O cholera..." Wyszeptała. Ścisnął jej tyłek delikatnie. Odwróciła głowę i spojrzała na niego, ale w tej ciemności widziała tylko zarys jego twarzy. Wydał z siebie kolejne miękkie warknięcie, tuż obok jej ucha, tak jakby coś jej mówił. Casey odwróciła głowę, słysząc cichy dźwięk silnika. Co to do cholery było? I opadła jej szczęka w kompletnym szoku, gdy znaleźli się w smudze światła. Wyglądało to jak światło co prawda, ale dźwięki wydawało jak jakiś samolot, ale nie potrafiła tego jasno zidentyfikować. Co prawda widziała i słyszała kilka głośnych śmigłowców w swoim życiu, ale nawet te małe, nie brzmiały tak cicho i nie migały takim światłem. Poza tym żadna z tych maszyn nie lądowałaby na tak mocno zalesionym obszarze, no chyba tylko, gdyby prowadził tutaj jakiś długi pas prostej drogi. Chociaż pilot musiałyby być szalony, by nawet próbować lądować na jednej z wąskich dróg krajowych, w tym obszarze, a już w tym gęstym lesie to w szczególności. Drogi tutaj były zbyt gęsto splecione, same zakręty a korony drzew pochylały się ku jezdni zasłaniając ją. Jednak cokolwiek to było, unosiło się nad nimi. Wpatrywała się w to zszokowana, gdy otworzyły się drzwi tej maszyny, a światło ze środka aż ją oślepiło. Rozejrzała się teraz po okolicy wokół nich, teraz już dobrze widocznej w jasnym świetle. Widziała, że stali na małej polanie, otoczonej olbrzymimi drzewami. Jej wzrok spoczął na jej Wielkiej Stopie i zacisnęła ręce na jego karku w przerażeniu. Jego piękne oczy błyszczały rozbawieniem, gdy przyglądał się jej z uwagą. Zdjął jedną rękę z jej pupy i wskazał na tą maszynę z uśmiechem na twarzy. Casey pokręciła głową z niedowierzaniem. "Nie mówisz poważne. Nie chcesz chyba żebyśmy tam weszli, prawda? Co to do cholery w ogóle jest? " Ale on tylko nadal się do niej uśmiechał. I aż podskoczyła z zaskoczenia, kiedy coś spadło tuż obok nich. Schowała się głębiej w jego ramionach, tak by uciec od tego czegoś, ale jego ręce zacisnęły się na jej ramionach. Wydawał się wyczuć jej strach przed nieznanym. Jednak po chwili szok przekształcił się w przerażenie, gdy zobaczyła, co to spadło. "O, nie. Na pewno nie." Zaczęła rozpaczliwie potrząsać głową. "Nie!" Poruszył się, zanim mogła w ogóle zacząć z nim walczyć. Jej Wielka Stopa chwyciła jakiejś sznury i inne ustrojstwo, które zwisały z pojazdu, unoszącego się nad nimi. Chciała uciec, ale nie mogła się uwolnić. Warknął na nią, i jego rozbawienie całkowicie zniknęło. Puścił uprząż i chwycił ją ponownie w swoje ramiona. Gorączkowo kręcąc głową, spojrzała na niego, a potem na to coś, co zwisało z oświetlonej maszyny, unoszącej się jakieś sto stóp nad nimi. Oj nie, nie było nawet mowy o tym, żeby ona pozwoliła się przypiąć do jakiegoś dziwnego paska i podnieść tak wysoko w powietrze. I aresztowanie przez jej byłego chłopaka, nie brzmiało już aż tak źle w tym momencie.

31

Nagle wokół nich znalazły się inne Wielkie Stopy, które zapięły taśmy i pasy na uprzęży wokół Casey i mężczyzny, ponieważ on nie pozwolił jej odsunąć się od siebie nawet na milimetr. Te jego ramiona mogłyby być równie dobrze wykonane ze stalowych prętów, zaciśniętych wokół jej talii. Drugi z mężczyzn przeciągnął pasy między Casey i jej Wielką Stopą, po czym cofnął się, coś naciskając. Ruszyli w górę. Jej wnętrzności aż wykręcały się na drugą stronę, gdy nogi jej mężczyzny odrywały się od ziemi. Natychmiast przestała z nim walczyć, szczelnie owijając ramiona i nogi wokół niego, i tak mocno jak tylko mogła wczepiła się w niego. Nie chciała spaść. Wiatr lekko nimi zarzucił, gdy zaczęli zbliżać się do jasnego światła. Casey ukryła twarz w szyi jej małpoluda. "O Boże. Nie upuść mnie!" Wrzasnęła. Mogłaby przysiąc, że zachichotał, ale jego silne ramiona owinęły się jeszcze mocniej i ciaśniej wokół niej. Wiedziała już, że był krzepki i silny, ale przecież niósł ją już przez jakąś mile przez ciemny las do tego miejsca. Miał prawo być zmęczony i mogła mieć tylko nadzieje, że nie opadnie teraz z sił. Nie chciała patrzeć w dół. Dźwięk silnika stawał się dużo głośniejszy w miarę jak wjeżdżali na górę. Siląc się na dzielność otworzyła oczy, gdy już poczuła bardzo jasne światło. Zobaczyła, jasny, skąpany światłem metalowy pokój, widziała też kolejną Wielką Stopę, postawioną w stan gotowości. Tylko, że ten miał dziko czerwone włosy i świecące jasną zielenią oczy, które także intensywnie się w nią wpatrywały. Miał na sobie ten sam skóropodobny strój co jej mężczyzna. Cholera, każdy mężczyzna z ich gatunku był wysoki i muskularny. Zaczynała mieć bardzo złe przeczucie, że jednak wszystko źle zrozumiała z tą Wielką Stopą. Te mityczne stworzenia według legend żyły samotnie, i na pewno nie mały samolotu. A może byli czymś w rodzaju jakiś super żołnierzy, których stworzył rząd? A może jakiś szalony naukowiec przeprowadził jakiś tajny eksperymentalny projekt dla armii? Jednak, jaki wolontariusz chciałby mieć zmienione DNA? Dobrowolnie zmienione? Ona na pewno nie. Jeśli jej facet był jakimś tajnym żołnierzem z armii, to dlaczego zabierał ją do swojej bazy? Poczuła jak zalewa ją fala nowego strachu, gdy mocujące ich liny dotarły do drzwi maszyny, a nogi jej Wielkiej Stopy dotknęły metalowej podłogi. Jego ciało rozluźniło się nieco ale wciąż trzymał ją mocno. Rudowłosy mężczyzna był tak samo duży jak Wielka Stopa Casey. Spojrzał na nią z uśmiechem. Warknął a jego oczy zwrócił się do mężczyzny Casey. Jej Wielka Stopa odwarknął mu z przymrużeniem oka. Casey miała bardzo złe przeczucia, gdy ten rudy zaczął odczepić linę od ich uprzęży i wycofał się. Casey spotkała swojemu mężczyźnie w oczy. Uśmiechał się. Po chwili odwrócił się, wciąż trzymając ją mocno i ruszył w stronę kolejnych zamkniętych metalowych drzwi. Gdy dotarli do nich, one otworzyły się, chociaż nie dotknął niczego. Drzwi oczywiście musiały być wyposażone w jakiś czujnik ruchu, który je aktywował by otwierały się automatycznie. Wszedł razem z nią do korytarza. "Puść mnie," Casey zaczęła go prawie błagać.

32

Wielka Stopa szedł dalej korytarzem, kompletnie ją ignorując. Zatrzymała się dopiero pod jednymi z wielu par drzwi, uwolnił ją, ale wciąż przytrzymał drugą ręką. Po czym wolną dłonią dotknął elektrycznego przycisku na ścianie. Drzwi brzęczały cicho, gdy się przed nimi rozsuwały. Wszedł do środka, a drzwi zamknęły się za nimi, gdy tylko przekroczyli próg pokoju. Casey przekręciła głowę i zaczęła się gorączkowo rozglądać po pokoju. Stało tutaj duże łóżko z wbudowanymi pod nim szufladami, które zajmowało większość i tak małej przestrzeni. Jedną ze ścian zajmowały półki z kolejnymi szufladami. Ściany wykonane były z jakiegoś błyszczącego, czarnego materiału, którego, tak jak i większości tutejszych materiałów i tkanin, nigdy nie widziała. Po drugiej stronie pokoju, były otwarte drzwi, które prowadziły do łazienki, widziała stojącą tam olbrzymią kabinę prysznicową. Wokół jej tali owinęło się jedno z jego muskularnych, nagich ramion, skutecznie odciągając ja od inspekcji pokoju. Ostrożnie postawił ją na nogi, podczas gdy Casey uważnie mu się przyglądała. Przez kilka sekund patrzył na nią, po czym odwrócił się i podszedł do małego ekranu z przyciskami. Przypomniało ono, jakiegoś rodzaju dziwny komputer albo mały telewizor. Widziała jak dotyka go palcami, a ekran natychmiast zaświecił na niebiesko i zaczęły się na nim pojawiać i przewijać w poprzek jakieś dziwne symbole. Opuścił swoją rękę i dotknął kolejnych kilku przycisków, po czym odwrócił się do niej i spojrzał jej w oczy. "Czy teraz mnie rozumiesz? Jest to program działający na conisie. To pozwoli komunikować się nam z łatwością." Casey przełknęła ślinę, usiłując opanować nerwy. Otworzyła usta, ale nic z nich nie wyszło. Widziała jak poruszał swoimi ustami i słyszała ten jego miękki warkot, ale to angielskie słowa wydobywały się z głośników umieszczonych i ukrytych w tym pokoju. Starała się zebrać myśli i coś powiedzieć, ale nie wiedziała co w ogóle ma o tym myśleć i co powiedzieć. Jak to wszystko połączyć i ubrać w słowa. Dużo chaotycznych myśli przepływało jej przez głowę, i jedyne co wyszło z jej ust to pytanie. "Nie jesteś Wielką Stopą, prawda?" Jego czarne brwi uniosły się. "Mam duże stopy, w stosunku do twoich." "Sasquatch. Nie jesteś jednym z nich, prawda?" "Nie wiem, co to jest. Nie jestem zaznajomiony z różnymi gatunkami ludzi." Musiała usiąść. Ludzie? Jej myśli wirowały ciężko. Wymówił słowo ludzie, tak jakby było to dla niego obce słowo, nawet wypowiadał je źle. Wyszło "ludz-dzie". Zupełnie inny akcent. No i jeszcze te różne gatunki ludzi? Oni nie mieli różnych gatunków ludzi. Mieli różne rasy, ale ten sam gatunek. Zrobiła kilka kroków w tył, aby usiąść na łóżku, by poukładać trochę te wszystkie usłyszane wiadomości.

33

Westchnął cicho. "Jesteś zaskoczona tym, że nie jestem człowiekiem. A myślałaś, że czym jestem? Co to jest Wielka Stopa?" "Kim ty jesteś?" Zawahał się. "Powiedziano mi, że na twojej Ziemi, uważa się, że nie ma życia na innych planetach. Nienawidzę tego, że jesteś przez to taka zszokowana, ale życie istnieje na innych planetach. Ja jestem Zorn, jestem wojownikiem z planety Zorna. Dowiedzieliśmy się o twojej planecie, kiedy jedna z waszych ludzkich kobiet została schwytana przez inną, obcą rasę i uwięziona, razem z niektórymi z naszych ludzi z Zorna. Moi ludzie uciekli z tego więzienia. Jeden z naszych wojowników Zorn, wziął tego człowieka, jako jego związaną. On jest moim bratem. A to co my nazywamy związaniem, u was nosi nazwę małżeństwo. Niektórzy z moich wojowników Zorn przybyli tutaj, aby znaleźć ludzkie kobiety do związania się z nimi. Mój brat i jego człowiek są bardzo szczęśliwi." Casey była bardzo zadowolona, że siedziała, gdy patrzyła na tego przystojnego obcego Zorn. Obcego. Przesunęła wzrokiem, po jego ciele, ubranym w bardzo dopasowany strój. Nic dziwnego, że tak wyglądał. Teraz to miało sens, był przecież wojownikiem. I teraz kolejna myśl w nią uderzyła. Czyżby jakaś rasa wojowników, zamierzała zaatakować Ziemię? Jej oczy rozszerzyły się. "Czy wy atakujecie moją planetę?" Uśmiech wygiął jego wargi. "Chciałabyś żebym to zrobił?" "Nie!" Zaśmiał się, sięgając do przodu swojej koszuli i zaczynając ją rozpinać. "To dobrze. Wojna jest czymś poważnym, czego nie zamierzamy zaczynać. Jesteśmy inteligentną rasą. Przepraszam, że nie miałem dla ciebie implantu, który mogłabyś umieścić w swoim uchu, tak byśmy mogli się komunikować od samego początku, ale nie spodziewałem się, ciebie znaleźć Casey. Poleciałem na twoją planetę by się jej przyjrzeć. Jest bardzo piękna i różna od mojego świata. Ma tylko jeden księżyc, który jest zbyt daleko od twojej planety. Macie też tutaj zupełnie inną przyrodę, w porównaniu do miejsca, gdzie ja mieszkam. Może to dlatego, że nie jesteście rasą myśliwych lub wojowników? " Nie miała nawet bladego pojęcia, co ma odpowiedzieć na tą ostatnią część. "Widać nigdy nie natknąłeś się na niedźwiedzia." Powiedziała w końcu. "One są niebezpieczne i duże." "Nie, nie spotkałem czegoś takiego." Rozpiął całkowicie swoją koszulę i zsunął ja ze swojego ciała, po czym odrzucił od siebie. Wskazał na otwarte drzwi łazienki. "Zdejmij mokre ubrania. Weźmiemy prysznic. Jestem głodny i muszę też tobie przynieść coś do jedzenia. Mamy tutaj kilka pokarmów, które je ludzka kobieta, która jest związana z moim bratem. Lubi je, więc mam nadzieję, że i tobie będą smakować."

34

Pokręciła głową. "Poczekaj, cofnij to." Skrzywił się, ale cofnął się o krok od niej, a Casey prawie parsknęła śmiechem. "Nie dosłownie. To była przenośnia. Zgubiłam się. Jaki implant? Co masz na myśli mówiąc, że niektórzy z waszych mężczyzn przyszli tutaj, aby znaleźć sobie kobiety? Czy nie ma żadnych kobiet na waszej planecie? Jestem zupełnie skołowana tym wszystkim i nie wiem co myśleć. "Wzięła głęboki oddech. "Jak masz na imię? Nazywałam ciebie Wielką Stopą, ale przecież nim nie jesteś." Zaśmiał się. "Nazywam się Argernon. Moi ludzie nazywają mnie Argis Argernon. Argis to mój tytuł, stanowisko jakie zajmuję na mojej planecie. Mój ojciec jest przywódcą Zorn. Jestem jego drugim synem, czyli jestem drugi w kolejce do objęcia jego funkcji, ale niech ciebie to nie onieśmiela. Mój ojciec jest bardzo zdrowy i jest jeszcze mój starszy brat Ral, więc nigdy nie będę musiał być przywódcą mojej planety. Implant to jest coś w co muszę ciebie bardzo szybko wyposażyć, ale nie chcę tego robić tutaj, bo to byłoby dla ciebie bardzo bolesne, bez odpowiedniego sprzętu i urządzeń znieczulających. A nie mamy nic takiego teraz na pokładzie. To jest bardzo małe urządzenie, które zostanie bezboleśnie umieszczone wewnątrz twoich uszu. W ten sposób będziemy się mogli komunikować bez użycia conisa, żeby dla nas tłumaczył. Będziesz mogła zrozumieć i mnie i wszelkie innych Zorn." Zaśmiał się. "Istnieją kobiety na mojej planecie, ale niektórzy z naszych wojowników, chcieliby być związani z ludzkimi kobietami. Mój brat jest z taką związany i ona zrobiła duże wrażenie na wielu naszych mężczyznach." "Conis?" Wskazał na świecący ekran, urządzenia, które włączył wcześniej. "Myślę, że można by to nazwać waszym komputerem, prawda? Związana z moim bratem, pracuje nad oprogramowaniem tłumaczeń, tak by ludzie mogli rozumieć niektóre ze słów, tak bardziej ludzko. I conis, jest jednym z takich terminów, u nas znaczy conis a u was komputer. Część z tych terminów jest jeszcze w fazie testów, ale dała mi kilka słów z takimi odpowiednikami. Powiedziała, że mogę je przetestować, a komputer jest właśnie jednym z nich." Casey przygryzła wargę. "O jakich jeszcze innych słowach ci powiedziała?" Uśmiechnął się. "Łechtaczka". "Co powiedziałeś?" Była absolutnie pewna, że musiała się przesłyszeć. "Unis to nasze słowo dla łechtaczki." Jego uśmiech stał się bardzo szeroki a jego oczy lekko przesunęły się po V, pomiędzy jej nogami. "Nasze kobiety mają unisa a wy nazywacie to łechtaczką. To jest ta część ciebie, która..." "Wiem co to jest!" Casey zaczerwieniła się, przerywając mu zdanie, tak by go nie dokończył. Aż za dobrze pamiętała co on robił z jej łechtaczką. "Dobrze. Są jeszcze jakieś inne słowa, które używają ludzie?"

35

Przechylił głowę. "Myślę, że możemy umówić te słowa trochę później. Jestem brudny, i oboje jesteśmy mokrzy od pływania w rzece, a ta woda nie najlepiej pachniała. Rozbierz się i chodźmy pod prysznic. Umyję cię i nakarmię." Casey wstała bardzo powoli i zaczęła ściągać ubrania. "Muszę wkrótce wrócić do domu." Przyjrzał się jej uważnie. "Zapewniam cię, że bardzo szybko wrócimy do domu, Casey." Uśmiechnął powoli, wciąż patrząc na nią. "Ale najpierw chcę cię zobaczyć, i to bez tych ubrań." Zawahała się. On przecież był obcym z innej planety. Ale ona pokochała go już dużo wcześniej, myśląc że jest Wielką Stopą, legendarnym mitycznym stworzeniem. Wstała i zaczęła się powoli rozbierać. Może i nie był Wielką Stopą ale wciąż był seksowny jak cholera. I chciała powtórki z tego jego dotykania. Ich spojrzenia spotkały się i zatopili się w sobie. Obserwował ją, gdy zdejmował swoje spodnie i buty. Był nagi a ona czuła jak staje się mokra, od samego patrzenia na to jego ciało. Jej uwaga skupiona była oczywiście w centrum jego ciała, a jego przyrodzenie od razu zgrubiało i pobudziło się, pokazując jej jak bardzo był nią zainteresowany. Wewnętrzne mięśnie jej cipki zadrżały, a wilgoć zalała jej uda. Łazienka była mała. Przyjrzała się toalecie. Było dla niej oczywiste, co to jest, ale jednak była inna niż w jej domu. Jednak to prysznic najbardziej przykuł jej uwagę. Nie miał żadnych drzwi czy zasłonki oddzielającej go od pozostałej części łazienki. Argernon zachichotał. "Przepraszam za brak wygód, ale ten statek został zaprojektowany jako skoczek. Nasze kobiety nie są wojownikami, więc nim nie podróżują a nami na nim, a zatem nie ma tutaj wygód dla kobiet. Nie mogliśmy przylecieć tutaj żadnym z naszych większych statków, bo nie chcieliśmy by wasza planeta nas zaatakowała, by się bronić. Gdy skoczek opuści orbitę tej planety spotkamy się z naszym większym statkiem, który czeka na nasz powrót, i ruszymy na Zorna." "Skoczek?" "To są małe statki zaprojektowane do szybkiego transportu naszych wojowników z jednego miejsca na drugie. Zazwyczaj jednostka ta jest używana do transportu naszych rannych lub by szybko dostać się na miejsce walki. Jest tutaj tylko dziesięć pomieszczeń mieszkalnych, które zapewniają prywatność i załoga musi się nimi dzielić. Mamy tutaj tylko dwa pokłady. Ten pokój jest największym na skoczku, i przejąłem go od kapitana, ponieważ ja jestem Argis. Chciałem mieć więcej prywatności, tak jak na tym większym statku, którego używamy do pokonywania dłuższych odległości." "Co to znaczy Argis?" "Mówiłem ci. Mój ojciec jest przywódcą Zorn. Argis to jest tytuł mojej rodziny. Argis jest..." Zamilkł, szukając wyjaśnienia, ale tylko wzruszył ramionami. "To jest status mojej rodzinny na mojej planecie. Moi bracia i ja, wszyscy jesteśmy Argis."

36

"Masz siostry?" "Tak." "Czy one też są Argis?" Pokręcił głową. "Bratha. To jest ich tytuł. Oznacza samicę z mojej rodziny. Moja matka jest Bratha Alluwn. Ma na imię Alluwn. Moje siostry są..." "Rozumiem". Uśmiechnął się. "Czy wiesz, jak bardzo cię pożądam?" Jego spojrzenie przesunęło się po jej ciele. A ciało Casey od razu odpowiedziało na głód świecący w jego oczach. "Tak, Argernon". Wyciągnął swoje duże i ciepłe dłonie do niej ręce, chwytając ją mocno w pasie i przeniósł ją nad krawędzią kabiny prysznicowej. Gdy tylko minęła tą krawędź od razu zaczęła płynąć woda. Płynęła ona z całej kabiny, jak deszcz, a nie z jednego punktu, jak w klasycznym prysznicu. Zaczęła ona płynąć, gdy Argernon machnął ręką w powietrzu. Uśmiechnął się, gdy Casey westchnęła zaskoczona, tą nagłą zmianą płynącej ciepłej wody. "Przykro mi, że to cię zaskoczyło." Płynąca z góry woda, nie pozwalała jej zadrzeć głowy na tyle, by mogła na niego spojrzeć. Odsunęła tylko swoje mokre brązowe włosy z twarzy i podniosła rękę, aby chronić swoje oczy przed wodą, gdy patrzyła na jego klatkę piersiową. "Jak ty możesz w ogóle coś widzieć, przy czymś takim?" Zaśmiał się. "Prysznice nie są przeznaczone do dzielenia się i patrzenia. Są po to by szybko oczyścić skórę. Nadrobimy to, gdy stąd wyjdziemy. Stań tak, abyś była dobrze myta, ta woda zmyje z nas wszystkie zabrudzenia, ale nie połykaj jej, bo to może spowodować nudności, ale dobrze oczyszcza skórę i włosy." Pozwoliła wodzie płynąć, ale jednak przysunęła się bliżej do ciała Argernona, a on położył swoje ręce na jej biodrach, i pogładził jej skórę. Przesunął swoją lewą ręką i pomachał powietrze nad nimi, także woda przestała płynąć. Casey odsunęła dłonie od swojej twarzy tak by móc na niego spojrzeć. Odrzucił swoje mokre włosy na plecy. Wpatrywała się w jego silne mięśnie, wyraźnie się teraz malujące pod jego skórą. Był cholernie przystojny, nawet jeśli nie był człowiekiem. Tak właściwie, jeśli chodzi o tych obcych, to naprawdę był miło na nich patrzeć. "Chcę być w tobie, teraz. Zamknij oczy i się nie przestrasz, poczujesz ciepło."

37

Popchnął ją na ściankę prysznica. Casey usłyszał ciche kliknięcie i zamknęła oczy. Aż zadyszała z wrażenia, gdy gorące powietrze uderzyło w nią od góry i po bokach. To było jak w ciepły wiatr, w jakimś rękawie cieplnym. Tak jakby ktoś połączył pięćdziesiąt suszarek we wszystkich kątach prysznica i włączył je jednocześnie. Woda na jej skórze od razu wyschła, a Argernon od razu wyłączył to urządzenie. Otworzyła oczy i pytająco na niego spojrzała. Uśmiechał się. "To nie wysuszy włosów, musiałbym włączyć coś innego, ale nie chcę tego robić, bo to by sprawiło, że twoja skóra stałaby się sucha i swędząca." Stanął obok niej i przesunął opuszkami palców po skórze jej ramion. "Jesteś tak blada i miękka. Twoja skóra jest taka delikatna". Zagryzając wargi, Casey spojrzał na niego. Po czym uwolniła je i uśmiechnęła się zalotnie. "Będziemy tak tutaj stali i gadali czy weźmiesz mnie do łóżka?" Uśmiech aż rozświetlił jego twarz. "Chodź ze mną". Pozwoliła mu chwycić się za dłoń, a on pociągnął ją z łazienki. "Chodźmy szybko". Poszła za nim z powrotem do sypialni. Do tego wielkiego łóżka, dużo dłuższego i szerszego niż największe łóżka jakie widziała na swojej planecie. Objął jej talię muskularnym ramieniem i odwrócił w swoją stronę. Głośno zassała powietrze, gdy szarpnął ją z nóg i po prostu rzucił nią tak, że wylądowała na plecach, na łóżku, kilka razy się jeszcze odbijając. Jego wzrok spotkał się ze wzrokiem Casey. "Widziałem jedno z nagrań, gdy ktoś z mojego rodzaju uprawiał seks z ludzką kobietą. Twoja płeć jest trochę inna od kobiet z mojego świata. I chcę się na ten temat wszystkiego dowiedzieć. Chciałbym abyś i ty się o mnie wszystkiego dowiedziała i wszystko sprawdziła. Jestem nieco inny od waszych ludzkich mężczyzn." Podniecenie uderzyło Casey. "W porządku. Jestem w grze." Zamrugał i uniósł brew. "To takie powiedzenie, też chcę się o tobie wszystkiego dowiedzieć. Oznacza to, że jestem za tym, że chcę to zrobić." Zaśmiał się. "Dobrze, bo chcę zagrać w bardzo dużo rzeczy."

38

Rozdział 4

Argernon wspiął się na łóżko obok Casey wyciągając te swoje sześć i pół stopy tuż obok niej. Casey przekręciła się, tak by być obrócona twarzą do niego, i teraz dzieliło ich tylko kilka centymetrów. Zaczęła powoli przyglądać się jego ciału, każdemu nawet najmniejszemu szczegółowi na jego naturalnie brązowej skórze. Lekko zwilżyła usta językiem. Argernon był idealnie wspaniały, że aż chciała go całego wylizać, jak słodkiego lizaka i najzwyczajniej w świecie nie mogła się tylko zdecydować, od czego ma zacząć. Uśmiech podniósł jego wargi. "Bardzo różnię się od twoich ludzkich mężczyzn?" "Masz kilka cech nieco innych." Przejechała lekko palcem po jego nosie, śledząc jego krzywiznę. "Ale nie jesteś tak zdecydowanie inny. Masz ostre zęby i twoje usta są nieco grubsze. Masz większą i silniejszą posturę, przez co jesteś bardziej zauważalny i wyróżniający się." "Jestem atrakcyjny dla ciebie? No i wiesz, uważam że twój nos jest bardzo atrakcyjnym guzem." Casey roześmiała się, kiwając głową. On na pewno był bardzo atrakcyjny dla niej. "Mój nos jest guzem?" "Oj tak." Jego oczy przesunęły się na jej piersi. "Kocham też twoją jasną skórę." "Czyżby żadna kobieta z waszej rasy nie ma tak jasnej karnacji?" Pokręcił głową. "Nie. I lubię też to, że twoje ciało jest takie miękkie, wygląda dużo delikatniej niż u naszych kobiet." Jego dłoń pogłaskała jej lekko zaokrąglony brzuch. "Jesteś bardzo miękka w dotyku." Casey pogłaskała dłonią jego policzek, po czym przesunęła ją w dół do jego piersi a stamtąd przez jego umięśniony brzuch, by w końcu zatrzymać się na jego biodrach, jednocześnie uważnie śledząc ruch swojej ręki, gdy ta ruszyła ku główce jego koguta. "Jesteś tutaj większy niż ludzcy mężczyźni." "Chodzi ci o rozmiar? Wasi mężczyźni nie są zbudowani tak jak ja? Jestem grubszy i dłuższy od ludzi?" Zawahała się. "Główka twojego penisa, jest większa niż u naszych mężczyzn. Tak właściwie to jesteś cały dużo większy niż jakikolwiek facet z którym kiedykolwiek byłam, no wiesz... Twój trzon jest gruby, no i jeszcze bardziej pęcznieje, gdy we mnie wchodzisz, ale to jest niesamowite uczucie." 39

Jej wypowiedz wywołała tylko jego chichot. "Tak, no wiesz jesteś silny i to jest wyjaśnieniem. Prawie mnie to boli, gdy jesteś we mnie, ale to jest super cudowne uczucie. Jesteś doskonały i te uczucia, które wywołujesz, gdy jesteś wewnątrz mnie są po prostu niesamowite i obłędne." Jego śmiech zmarł, a oczy aż się zwęziły i jasno widać w nich było wielki głód. "Jesteś dużo bardziej miękka, tam w środku, niż kobiety, z którymi byłem." "Mocno się od nich różnię?" "Nie, ty po prostu nie masz żadnych ostrych zakończeń w swoim voltia. Jesteś miękka i to uczucie..." Warknął, przysuwając się do niej bliżej. "Znowu cię pragnę, chcę być w tobie. Twój zapach aż krzyczy do mnie, gdy jesteś podniecona. Kocham twój smak. Jest najlepszy Casey. A twój zapach, gdy mnie pragniesz... nigdy nie byłem twardszy na samą myśl o tym, to aż boli." Musiała sobie przypomnieć jak się oddycha. Domyślała się, że voltia było ich słowem na określenie kobiecej pochwy. Jej sutki mocno stwardniały i nabrzmiały, a cipkę zalała fala potrzeby, gdy tylko sobie przypomniała to uczucie, gdy jego język gładził jej łechtaczkę. To był naprawdę silny afrodyzjak. Nie mogła już czekać. Chciała go. Teraz. W tej chwili. "Przestańmy już rozmawiać i zajmij się tym." "Zajmij się?" Odkręcił się na łóżku, popychając ją na plecy. "Czy to jest forma powiedzenia mi, że chcesz żebym się z tobą pieprzył?" "Tak." Chwyciła jego twardą jak skała męskość, która zaczęła mocno pulsować w jej dłoni, jego skóra już się zamieniała w stalową powłokę. "Proszę, Argernon. Chcę cię poczuć w sobie". Rozłożyła nogi najszerzej jak tylko mogła i przyciągnęła tam jego fiuta. Nie czekał na żadną dodatkową zachętę, od razu bez zbędnych ruchów ulokował się w kolebce jej ud i patrząc jej w oczy, poruszył biodrami, naciskając swoim, już bardzo twardym fiutem na jej mokrą cipkę. Przesunął się powoli, po czym jego sztywny fiut zaczął rozpychać się w jej cipce. Poczuła jak jego duża głowa przechodzi przez jej wejście, to był słodki ból. Uniosła biodra, tak by miał jak najwięcej miejsca, a to uczucie gdy się tak powoli przesuwał, rozciągając ją mocno sprawiało jej taką wielką przyjemność. To była czysta rozkosz być tak napełnianą. Z jej ust wydobył się jęk czystej rozkoszy, gdy tak powoli przesuwał się, naciskając na zakończenia jej połączeń nerwowych. "To sprawia, że czuje się tak cholernie dobrze. Czuję się jak w niebie." Zatrzymał się. Pewnie nie wiedział, o czym ona mówi i co ten termin oznacza. "Nigdy nie czułam się lepiej, niż wtedy gdy ty jesteś we mnie." "Casey." Warknął. "Staram się powstrzymać. Nie zrozum mnie źle, ale nie chcę ci zrobić krzywdy. Nie chcę cię zranić."

40

Uśmiechnęła się. "Zranić mnie?" Nie odpowiedział uśmiechem na to stwierdzenie. "Jestem o wiele silniejszy od ciebie i nie chciałabym cię skrzywdzić." Obrazy tego jak ją pieprzył zapełniły jej głowę, jakie to było mocne i głębokie. W jaskini nie był powściągliwy. To było niebo połączone z piekłem. I tego właśnie chciała. Ściany wewnętrzne pochwy zacisnęły się na nim jeszcze mocnej i poczuła, że jemu to się podoba. Od razu wszedł w nią głębiej, szybciej, mocniej, niepohamowanie i dziko, po czym jego kogut wycofał się z niej prawie całkowicie, dając jej jeszcze więcej wspaniałych wrażeń. Odpowiedziała mu głośnymi jękami. "Myślę, że mogę to znieść Argernonie". Poruszyła biodrami. "Daj mi wszystko co tylko możesz." Argernon zaryczał, po czym wbił się w nią mocno i głęboko. A ona w odpowiedzi na te jego szybkie pchnięcia tylko wiła się w uniesieniu, odrzucając swoją głowę. Wbiła mu paznokcie głęboko w ramiona, jęcząc coraz głośniej. Argernon zamarł, głęboko w jej wnętrzu, po czym zaczął się powoli z niej wycofać. "Przykro mi, że cię skrzywdziłem.” Pokręciła głową, otwierając oczy. A widząc wyraz jego twarzy, od razu owinęła swoje nogi mocno wokół jego bioder, by zatrzymać go na miejscu. "To mnie nie boli. Zaskoczyło mnie to, ale uczucie jest niesamowite. Zrób to jeszcze raz." "Na pewno?" Niezdecydowanie wciąż było widoczne w jego spojrzeniu. "Nie jestem taka krucha. Zaufaj mi". Wycofał się z jej ciała, zmuszając ją, aby zwolniła uścisk wokół jego bioder. Odsunął się na kolana, by spojrzeć na nią z góry. "Obróć się i daj mi swój tyłek." "Wow". Aż zaniemówiła. "Hmmm... Myślę, że jesteś zbyt duży, aby tam wejść." Pochylił głowę i marszcząc brwi spojrzał na nią. "Chciałbym to zrobić w ten sposób." Zamrugała. "Jesteś troszkę za gruby na to. Możemy w to zagrać, ale może trochę później, wiesz, potrzebuję na to czasu i dużo oliwki." Przeniosła swój wzrok na jego imponującą, twardą męskość. " Dużo, dużo oliwki." Zmarszczka na czole Argernona pogłębiła się, a wyraz zmieszania pojawił się na jego twarzy. "Ale ty już jesteś na mnie gotowa i wilgotna." Przygryzła wargę. "Czy my oboje rozmawiamy o seksie analnym? Czy wiesz, co to jest?"

41

Pokręcił głową. To była dla Casey kompletna niespodzianka . Nie mieli seksu analnego na jego planecie? To było po prostu dziwne. Ale gdy szybko spojrzała na jego grzybkowatą, grubą i twardą główkę jego penisa, pomyślała, że może jednak powinna być z tego zadowolona, że nie będzie tam wchodził. Był cholernie duży, i na pewno byłaby bardzo rozciągana w tym miejscu, a to wiązałoby się z dużym bólem. Powoli przetoczyła się na łóżku, opierając się na rękach i kolanach. Odwróciła głowę i uśmiechnęła się do niego przez ramię, poruszając swoim tyłkiem zachęcająco i przesuwając go wyżej w formie zaproszenia. Był dużo wyższy od niej, nawet klęcząc. "No i jak?" "Sprawiasz że jestem taki twardy." Warknął na nią. Wręcz rzucił się na jej ciało, przytrzymując ją jedną ręką od dołu, tak by nie ugięła się pod jego ciężarem, zaś drugą przytrzymał swojego koguta, tak by ułatwić sobie wejście. Po czym pchnął w jej cipkę bardzo powoli. Oboje jęknęli przy tym głośno i zaczął pracować w niej bardzo głęboko. "Jesteś tak gorąca, mokra i ciasna." "Czuję się bardzo dobrze gdy bierzesz mnie od tej strony." Jęknęła, kiedy dał jej serię krótkich pchnięć, drocząc się z nią. Jej palce zacisnęły się na prześcieradle. "Proszę pieprz mnie mocno i szybko." "Z przyjemnością!" Warknął. Zacisnął jedno ramie mocno wokół jej tali, tak by ją zakotwiczyć, by nie mogła się przesuwać podczas gdy on będzie ją pieprzył, uderzając w nią mocno i głęboko. Jego ręka przesunęła ku przodowi jej ciała, i lekko otarła się o łechtaczkę. Czuła jakby piorun uderzył w jej ciało, po czym zatrzymał się w dolnej części jej bioder. Casey nie mogła już o niczym myśleć, mogła tylko odczuwać tą wielką przyjemność, którą dawał jej jego fiut, wchodzący w nią tak głęboko. Zaczynało się w niej budować coś wspaniałego, a mięśnie napinały się coraz mocniej, unosząc ją ku całkowitej ekstazie. "O Boże!" Casey zasapała. "O Boże! Nie przestawaj." "Nie mógłbym, nawet gdybym próbował." Odwarknął jej. Chwycił ostrymi zębami za jej ramię, warcząc przeciągle w jej skórę. Jego biodra zaczęły poruszać się jeszcze szybciej w równym rytmie, razem z jej, a ścianki jej pochwy zaciskały się na jego kogucie. Casey krzyczała, wręcz wrzeszczała głośno dochodząc. Jego ostre zęby wypuściły skórę jej ramienia, gdy Argernon odrzucił głowę do tyłu, rycząc głośno. Całe jego ciało trzęsło się gwałtownie, a jego gorące nasienie wybuchało w niej gorącymi falami. Casey brała wszystko co jej dawał. Jego biodra zwalniały, ale wciąż się w niej poruszał. Dopiero po dłuższej chwili się zatrzymał.

42

Casey upadła na łóżko, chociaż jej tyłek wciąż był w powietrzu, bo Argernon nie zwalniał uścisku swojej ręki wokół jej bioder i wciąż utrzymywał ją przy sobie. Dyszała i walczyła z ogromnym wyczerpaniem. Ten mężczyzna właśnie ją wypieprzył najlepiej w całym jej życiu. Po raz kolejny. Szczęśliwy uśmiech wpłynął na jej usta. I wciąż w niej był. Przesunął swoją ręką jeszcze raz po jej łechtaczce, a to sprawiło, że Casey aż się szarpnęła. Ciągle jeszcze była nadwrażliwa w tym miejscu. Poczuła jak się zaśmiał, zanim powoli się z niej wycofał, palcami jeszcze raz przesuwając po jej wyczerpanym guziczku. Casey od razu poczuła pustkę, brakowało jej tego uczucia w swoim wnętrzu, tego wypełnienia. Jego ramię delikatnie ją puściło i Argernon upadł na boku, tuż obok niej tak, że prawie stykali się twarzami. Casey opuściła swój tyłek na posłanie, i przekręciła się na bok, łącząc ponownie swoje nogi. Ich spojrzenia się spotkały. . "To był najlepszy seks, jaki kiedykolwiek miałam w całym swoim życiu." Przyznała z uśmiechem. "Jesteś niesamowity i czuję, że naprawdę powinnam ci za to podziękować." Argernon uśmiechnął się. "Dla mnie to też było wspaniałe, i to ja dziękuję. Sprawiłaś że jestem bardzo szczęśliwy." Casey zachichotał. "Więc jak to jest, często ratujesz kobiety przed aresztowaniem?" Skrzywił się. "Dlaczego oni chcieli ciebie aresztować? Wiem, co ten termin oznacza. Istnieje też i u nas, na Zorna. Oznacza to, że doszło do złamania prawa, i ktoś jest aresztowany, by być osądzonym. Jeśli zostanie uznany za winnego dostanie karę. Powiedz mi co się stało, chcę wszystko wiedzieć." "Już ci opowiadałam o tym, wiesz spotykałam się z niewłaściwym facetem, a on zdradzał mnie z inną kobietą, gdy się o tym dowiedziałam zerwałam z nim... W zeszłym tygodniu przysłał do mnie swoich dwóch zastępców, przed którymi mnie teraz uratowałeś, by mnie aresztowali. Oni zakuli mnie w kajdanki i zabrali do jego biura i wyszli, a on..." Zarumieniła się trochę. "A on chciał, żebym do niego wróciła. Powiedziałam mu dość dosadnie, że nie, a on zaczął mi ściągać spodnie i powiedział kilka naprawdę, strasznych rzeczy. Walczyłam i krzyczałam, bo on zamierzał mnie zmusić do seksu z nim, i ani myślał mnie puścić. Moje krzyki usłyszeli jego zastępcy, którzy weszli do jego biura, no i musiał przestać. A teraz, znowu wysłał ich do mnie, by mnie aresztowali." Zadrżała. "Tym razem, już bym mu nie uciekła. Dziękuje ci Argernon." Wściekłość sprawiła, że jego usta zacisnęły się w bezwzględnej dezaprobacie, a w jego intensywnie niebieskich oczach zaczęła płonąć złość. "Mogę zrozumieć, że ciebie pragnął, i to desperacko, ale zmuszanie do tego kobiety jest niewybaczalne. Słyszałem, że jesteście monogamicznym gatunkiem. Czy on był tego świadomy? Tego, że jeżeli będzie seksualnie z inną kobietą, to spowoduje, że już nie będziesz go chciała, nigdy więcej? " Była oszołomiona jego słowami, ale pokręciła głową. "Nie wszyscy ludzie są monogamistami, ale większość z nas tak, i ja też. A on był tego świadomy. Rozumiem, że w twoim świecie tak nie jest? " 43

Bała się jego odpowiedzi i to tak strasznie, że jej żołądek aż zacisnął się w twardą kulkę. Wiedziała, że to nie powinno mieć dla niej znaczenia, ale sama myśl o nim z inną kobietą cholernie jej przeszkadzała. On był z innej planety, i to jej 'zabiorę go do domu razem z sobą i będziemy żyli długo i szczęśliwie' było tylko mrzonką. Wiedziała, że go straci, chociaż bardzo tego nie chciała. Na myśl o tym ogarnął ją smutek. Żałowała, że jednak nie był Wielką Stopą w potrzebie i nie poszukiwał schronienia. Nie było szansy na żaden trwały związek. On przecież musi wrócić do siebie do domu, na inną planetę. "Mój świat jest inny. Nasi mężczyźni są nadpobudliwi. Rozumiesz, co chcę przez to powiedzieć? " "To oznacza, że macie duży popęd płciowy." Argernon skinął głową. "Nasze kobiety nie są w stanie zaspokoić mężczyzny, dlatego też większość z nas ma po dwie lub nawet trzy kobiety w swoim domu, pod swoją ochroną i opieką. Oczywiście jesteśmy związani tylko z jedną, to ją wybieramy, ona jest naszą ulubioną i jej oddajemy nasz nasienie, by mieć potomstwo." Casey naprawdę musiała zamknąć swoje usta, ale była tak oniemiała z wrażenia, że nie mogła tego zrobić. Bardzo jej się nie podobało to co powiedział i chociaż wiedziała, że nie są w żadnym związku, to jednak coś w jego słowach wywoływało w niej straszliwy bunt. "Ile razy dziennie uprawiasz seks?" Wzruszył ramionami. "Coś około pięciu razy dziennie, każdego dnia." To była duża liczba, ale nic z czym Casey by sobie nie poradziła. Cholera, ten facet był niesamowity w łóżku. "Dlaczego wasze kobiety nie mogą sobie z tym poradzić?" "Nasze kobiety są inaczej zbudowane, mają inną anatomie. Czytałem raporty medyczne, jakie sporządzono o ludziach, o waszych zdolnościach od uprawiania seksu. Jesteście wytrzymalsi i możecie to robić wiele razy w ciągu dnia. Nasze kobiety czują ból i nie cieszą się już seksem po drugim razie, w ciągu tego samego dnia. Ich unis pęcznieje i jest im niewygodnie po seksie. Ich unis umieszczony jest wewnątrz ciała, a nie na zewnątrz, jak twoja łechtaczka." "Wow". Casey powoli analizowała te informacje, starając się je jakoś poukładać. "To jest jeden z powodów, dla których tak wielu z naszych ludzi chce się związać z waszymi kobietami. Nie chodzi tylko tutaj o to dopasowanie seksualne i waszą wytrzymałość, ale także o to, że lubicie seks w wielu pozycjach, które nie są przyjemne dla naszych kobiet. Dobrze, że oni nie wiedzą jakie to jest niesamowite, gdy cię dotykam, jaka jesteś miękka tam w środku, jak inna i jakie to jest, na pana z Księżyców, niesamowite uczucie." Chichocząc, Casey uśmiechnęła się do niego. Wyciągnęła rękę i jej palce zaczęły lekko badać jego umięśnioną klatkę piersiową. "To działa w obie strony."

44

Jego oczy się zwęziły. "Jesteś znowu pobudzona, prawda?" Jego nos aż zadrgał. "Pragnę ciebie tak mocno, że to aż boli. Czy mogę cię już wziąć?" Casey przesuwając swoim spojrzeniem w dół. Była naprawdę zdumiona. Argernon był znowu twardy. Pobiegła ręką w dół jego ciała i chwyciła twardy wał tuż przy jądrach. Miał naprawdę duży i twardy trzon. Poszybowała ręką ku górze, do zaokrąglonej końcówki, i przejechała po niej kciukiem, po czym zaczęła kreślić na niej powolne kółeczka. Argernon cicho jęknął i przewrócił się na plecy. "Proszę, dotknij mnie, Casey. Twoje dłonie są takie miękkie i to jest takie przyziemne... bardzo przyjemne." Casey przerzuciła nogi przez uda Argernona i usiadła na nim okrakiem. Wzięła jego jądra w ręce i zaczęła je uważnie badać, bawiąc się nimi. Sprawdziła ich wagę, zauważywszy, że nie było na nich prawie w ogóle włosków. Przesunęła ręką wzdłuż jego trzonu, aż po samą główkę. Wyczuła bardzo twardy kawałek skóry na szczycie jego koguta, pogłaskała go kilka razy a Argernon zaczął przeciągle jęczeć. Jego duże ciało szarpnęło się i Casey zamarła. Jej wzrok od razu poleciał do jego twarzy. "Czy ja cię zraniłam? Bolało?" Potrząsnął głową, patrząc jej w oczy. "To jest mój Hais. Czujesz ten twardy kawałek? Można by go porównać do twojej łechtaczki, reaguję tak samo jak twoja łechtaczka, gdy go dotykasz. To najwrażliwsze miejsce na całej powierzchni mojego fiuta." Casey przejechała po nim jeszcze raz palcami, dokładnie badając każdy milimetr jego dumy, a on drżał pod jej delikatnym dotykiem. Palcami jednej ręki ujęła jego piłeczkę a drugą ręką potarła koguta, od samej podstawy aż po główkę. I dalej uważnie badała. Miał kilka włosów łonowych, najwięcej z przodu, tuż pod swoim muskularnym brzuchem. Argernon zadrżał ponownie. "Muszę być w tobie. Nie mogę znieść więcej tego badania." Wyszeptał chrapliwym głosem. Casey, w mgnieniu oka została przerzucona na plecy, gdy on się podnosił. Zadyszała, przez chwilę będąc w powietrzu, gdy zamieniali się miejscami. I po chwili była już przyciśnięta do łóżka a Argernona kolanami rozsuwał jej uda, by były szeroko rozwarte. Wszedł w nią bez ostrzeżenia. Casey jęknęła, chwytając go za ramiona i mocno zawijając nogi wokół jego bioder. Pociągnęła go najmocniej jak tylko mogła do siebie. Czuła, jak ścianki jej pochwy rozciągają się, gdy jego gruby fiut, wypełniał ją, przy powolnym ruchu jego bioder. Krzyknęła w pełnym szczęściu. "Czuję się tak cholernie dobrze!." Argernon zmienił tempo na mocniejsze i szybsze, przesunął także swoje biodra, wsunął dłoń pod jej tyłek i podniósł ją. Oparł drugą rękę na łóżku, aby utrzymać pozycję, przyciskając ją do swojej klatki piersiowej. Musiała zwolnić uchwyt wokół jego ramion, ale szybko przesunęła je na jego biodra. A Argernon, o ile to w ogóle możliwe zaczął się w nią wtłaczać jeszcze mocniej i szybciej.

45

Casey doszła. Wściekła, rozszalała i nie opanowana przyjemność wybucha w niej. Jego biodra zwolniły. Jęknął, a jego kogut pulsował mocno w jej cipce, zalewając jej wnętrze nasieniem. Cały czas patrzył jej otwarcie w oczy. Wyglądał jakby spalała go niesamowita wręcz bolesna rozkosz. Miał rozchylone wargi i widać w nich było zarysy jego dużo ostrzejszych od jej, zębów Zornów. Jego piękne niebieskie oczy zacisnęły się, gdy warcząc wściekle odrzucił głowę do tyłu. Dopiero po dłuższej chwili jego oczy ponownie otworzyły się. Uśmiechnięta dotknęła swoich warg. "To było ..." Nie była pewna, jakiego słowa powinna użyć, by dobrze opisać tak niesamowite doświadczenie, jakim był seks z Argernonem. Nic nie pasowało, żadno słowo nie było właściwe. "Wiem." Casey ledwo łapała oddech. Była coraz bardziej do niego przywiązana. Była z nim szczęśliwa i dobrze o tym wiedziała. Zawahała się. "Dlaczego mnie tu zabrałeś?” Powoli wycofał się z jej ciała i miała wrażenie, że jego oczy patrzą wszędzie tylko nie nią. Rysy jego twarzy wyostrzyły się i nie malowały się na nich już żadne, nawet najmniejsze emocje. Odsunął się od niej, wyciągając na plecach, tuż obok niej na łóżku. Odwrócił głowę i spojrzał jej głęboko w oczy. "Nie rozumiem tego pytania." Casey przekręciła się na bok, tak by swobodnie patrzeć w jego twarz. Nie umknęła jej ta dziwna reakcja na jej pytanie. "Dlaczego zabrałeś mnie z tej jaskini na ten statek?" Zawahał się. "Nie chciałem, żeby to się skończyło." Ona też tego nie chciała, ale… Pokręciła głową. "Muszę wrócić tam za dwa dni, Argernonie. Mam teraz wolne, ale pojutrze muszę być z powrotem w pracy. W południe. To jest godzina dwunasta czasu ziemskiego." Roześmiała się. "Ziemski czas, o matko, to brzmi cholernie zabawnie. Wiesz, nadal jestem w szoku, że jestem na statku Obcych, że nie jesteś człowiekiem. Nawet nie wiesz jakie to jest dziwne." Nie uśmiechnął się. Zamiast tego, jego niebieskie oczy zwęziły się i nabrały twardego, wręcz stalowo zimnego wyrazu. "Musimy o tym porozmawiać, Casey." "No przecież rozmawiamy." Zawahał się przez chwilkę, ale przysunął się do niej. Jedną ręką ujął jej biodra i jego duże, ciepłe palce zacisnęły się wokół jej pośladka, chwytając go mocno. "Nie pozwolę ci tam wrócić.” Powiedział, bardzo cicho.

46

Casey nie bardzo mogła zrozumieć, to co on chciał jej przez to powiedzieć. "Przepraszam? Co powiedziałeś?" Westchnął cicho, a jego jasne, niebieskie oczy patrzyły na nią z intensywnością. "Nie zabiorę cię z powrotem. Wiesz o nas. W chwili, gdy usłyszałem, jak biegniesz po lesie, dokonałem wyboru. Ocaliłem ciebie. Sama dobrze wiesz, że ci ludzie tak naprawdę to mnie nie widzieli. Ty też myślałaś, że jestem Wielką Stopą i oni prawdopodobnie pomyślą to samo. Ale ty znasz prawdę, że nie jestem czymś, co można wytłumaczyć. Moi ludzie chcą znaleźć na waszej plancie kobiety dla siebie, do związania się z nimi, a nie będą tego mogli zrobić, jeśli wasi ludzie będą świadomi naszego istnienia, naszych pragnień i naszych wizyt. Nie chcemy wojny, nie chcemy walczyć z waszymi ludźmi, ale chcielibyśmy niektórych z waszych kobiet by się związały z naszymi wojownikami. Nie oddam cię." Casey była kompletnie zszokowana i zaczynał ją ogarniać straszliwy gniew. "Musisz mnie zabrać z powrotem. Jestem bardzo zadowolona z tego..." Machnęła ręką wskazując na niego i na siebie. "Ale… mam swój dom, mam pracę i mam przyjaciół. No dobrze może niezbyt wielu, przyznaję, ale mam swoje życie. Musisz mnie tam zabrać z powrotem, Argernonie." Wziął głęboki oddech, przysuwając się do niej powoli. "Nie szukałem kobiety dla siebie, nie planowałem się związać, aż do chwili gdy ciebie spotkałem. Nie sprowadzaj tego wszystkiego tylko do seksu. Oddałem ci moje nasienie, Casey. Związałem się z tobą. Jesteś moja i teraz zabieram cię na Zorna, do mnie. Zrobię co tylko będzie w mojej mocy, aby uczynić twoje życie szczęśliwym. Pokochasz Zorna. To jest piękna planeta. Mój brat jest związany z człowiekiem, ona kocha tam żyć. Jest bardzo zadowolona i ty też będziesz. Ja się upewnię, że będziesz szczęśliwa." Casey była zbyt zaskoczony, aby powiedzieć cokolwiek. Zabierał ją na jakąś inną planetę? Wyglądał na śmiertelnie poważnego, z tym surowym wyrazem twarzy. Przecież to ona chciała go zabrać do swojego domu, by go utrzymywać. A teraz on ją informuje, że to ona leci z nim? Do jego domu? Szybko stoczyła się z łóżka, wyrywając się z jego uścisku i stanęła na nogach. Zaczęła chodzić po jego małym pokoju, w tę i z powrotem, nerwowo potrząsając głową. Dopiero po dłuższej chwili zatrzymała się i spojrzała na Argernona. "Nie ma nawet mowy! Musisz zabrać mnie do domu. Nie możesz ot tak po prostu przyjść po mnie i wziąć mnie do domu, jak jakieś cholerne zwierzątko. Nie możesz zabrać mnie z mojej planety. To porwanie i nie się na to nie zgadzam." Argernon drgnął. Powoli zsunął się z łóżka i ruszył w jej stronę. Zatrzymał się jakieś dobre cztery stopy przed nią. Żal świecił w jego oczach.

47

"Przykro mi, Casey, ale związaliśmy się. Seks był zbyt intensywny i nie spodziewałem się tego, że moje pragnienie i pożądanie, zmusza ciebie do tego. Jest coś jeszcze, co muszę ci powiedzieć. " "Wracam do domu, Argernon." Powiedziała cicho i stanowczo. "Nie możesz mnie tu zatrzymać." Zamrugał kilka razy. "Mogę cię zatrzymać i to zrobię. Możesz już nosić moje potomstwo, Casey. Jesteśmy pod tym względem kompatybilni." Jego spojrzenie przesunęło się do jej brzucha. "Nawet teraz moje nasienie może już rosnąć w tobie." Spojrzał jej w oczy. "Zatrzymam cię, będę cię utrzymywał. Jest mi tylko bardzo przykro, że nie jesteś z tego zadowolona, że nie cieszy cię to, że ze mną zostajesz. Miałem nadzieję, że to cię uszczęśliwi." "Uszczęśliwi?" Aż dyszała ze zdenerwowania. "Ty mnie porwałeś, zabrałeś z mojego świata i życia, Argernon. Ja mam dom i pracę." Wziął głęboki wdech. "Teraz będziesz miała nowy dom, który będziesz dzieliła razem ze mną. Twoją pracą będzie bycie związaną ze mną. Będę cię kochał, chronił, karmił i będę o ciebie dbał. To będzie twoje nowe życie." "Ty skurwysynu!" Argernon zmarszczył brwi. "Nie rozumiem. W moim języku, to oznacza sukę, którą pokrył samiec i ona…" "Dokładnie!" Jego usta wykrzywiał grymas. "Moja matka..." Zamknął usta. "Obraźliwe słowa są ludzkim sposobem na radzenie sobie z gniewem. Rozumiem. Ale to niczego nie zmienia. Przykro mi, że jesteś zdenerwowana. Miałem nadzieję, że będziesz zadowolona i szczęśliwa."

48

Rozdział 5

Casey była zamknięta w pokoju Argernona i bardzo poważne, rozważała popełnienie morderstwa. Argernon ubrał się, dał jej jedną ze swoich dużych koszul, przyniósł trochę jedzenia, po czym zostawił ją na wiele godzin samą, więc rozmyślała i szukała jakiegoś wyjścia. Próbowała otworzyć drzwi, ale one nie ustąpiły. Miała więc dostęp tylko do tego pokoju i łazienki. A po dokładnej inspekcji pokoju udało jej się znaleźć tylko coś, co przypominało sztylet, więc schowała go pod poduszkę leżącą na łóżku. Argernon przyniósł jej do zjedzenia coś, co przypominało jakiś deser owocowy i trochę mięsa. Tak właściwie to nie miała pojęcia, co to było za mięso, bo smaku nie mogła połączyć z niczym co jadła do tej pory. Wyglądało na długi pasek steka, ale było też pikantne i pyszne. Owoce też były wspaniałe, choć dziwne z wyglądu. Napoje też były zupełnie inne, czerwone, a smakowały jak woda owocowa. I przez ten cały czas gotowała się ze złości, chodząc w tę i z powrotem po jego pokoju. Przecież on nie mógł porwać jej, i ot tak zabierać teraz na inną planetę. No dobrze, uprawiała z nim seks, no cóż, trzeba przyznać, że to był świetny seks, ale to jeszcze nie znaczy, że może zachowywać się jakby ona była jakimś zwierzątkiem. Usiadła ciężko na łóżku, i odrzuciła swoje mokre włosy przez ramię. Gdy obeszła cały pokoju, wzięła prysznic. Była już tak wściekła na niego, że nawet nie chciała by otaczał ją jego zapach. Chciała się tego wszystkiego pozbyć, chciała zmyć, wszystkie jego ślady ze swojego ciała. Argernon po zrzuceniu tej bomby, że ona zostaje z nim, powiedział tylko, że ma jeszcze kilka rzeczy do załatwienia i wyszedł. Co do cholery tak w ogóle to miało znaczyć? Co ten facet miał jeszcze do załatwienia, poza seksem i porwaniem jej? Casey czuła jak pali ją żywa furia, ale nie zamierzała odpuścić. Wiedziała, że gdyby to zrobiła, furia ustąpiłaby miejsca olbrzymiemu przerażeniu i strachowi. Myśl o przebywaniu na innej planecie, gdzie to ona będzie odmieńcem, była dla niej nie do zniesienia. Przecież tak właściwie, to nic nie wiedziała o Argernonie, no poza tym niesamowitym pieprzeniem, ale tak właściwie, to go w ogóle nie znała. Mógł być naprawdę niebezpieczny. Cholera, pomyślała, mógł być nawet gorszy od jej byłego chłopaka Dona. On co prawda był draniem, który ją przecież tylko oszukiwał, okłamywał no i omal nie udało mu się jej zgwałcić, niemniej jednak znała go. Aż strach pomyśleć, jakie przerażające cechy charakteru mógł przed nią ukrywać Argernon. Co mogła o nim odkryć podczas tej drogi? No i to, że był porywaczem, nie przemawiało jednak na jego korzyść. Drzwi otworzyły się nagle, zaskakując Casey i wyciągając ją z jej rozmyślań. Spojrzała na wysokiego obcego, wchodzącego do pokoju.

49

Argernon przyglądał się jej bardzo ostrożnie, podczas gdy drzwi zamknęły się za nim, jak tylko przekroczył próg pokoju. Oczywiście, teraz sobie przypomniała, używał odcisku dłoni do otwierania drzwi. Patrzył przez chwilę na nią, podczas gdy ona ostro piorunowała go wzrokiem, po czym przejechał badawczo po pokoju. Na koniec tej inspekcji wrócił spojrzeniem do niej, skupiając się na niej całkowicie. „Jaką broń znalazłeś?" Casey przełknęła ślinę. "Żadnej. Szkoda, że nie pomyślałam o tym." W odpowiedzi na to Argernon tylko parsknął, po czym jeszcze raz rozejrzał się po pokoju. Trzymał się w pewnej odległości od niej i przyglądał się wszystkiemu dokładnie. "Zdaję sobie sprawę do czego jest zdolna, wściekła i inteligentna kobieta, Casey. Oddaj mi broni, którą znalazłaś. Wiesz mi, tak będzie lepiej, jeżeli mnie zranisz to i tak jest tutaj jeszcze tuzin mężczyzn, którzy nie pozwolą ci odejść. Opuściliśmy już orbitę twojej planety i będziemy wkrótce dokować do naszego statku. Nie masz dokąd uciec." "Okłamujesz mnie." "Nie, nie kłamię. To byłoby bezsensowne i bardzo niehonorowe." "A jak się ma do tego honoru porwanie kobiety?" Skrzywił się. "Nie planowałem tego, Casey. Poszedłem do lasu, by odwiedzić twoją Ziemię i obejrzeć zwierzęta. Mam naturę myśliwego i chciałem poznać to, co macie na Ziemi. I spodziewałem się, że zobaczę jak uciekasz od tych ludzi i że cię uratuję." "Zabrałeś mnie do jaskini. Ty to zaplanowałeś." "Chciałem ciebie, ale to było już po tym, jak cię uratowałem. Pociągałaś mnie, nadal mnie podniecasz i nadal ciebie chcę. Żadna kobieta nigdy nie sprawiła żebym się tak czuł. Nie potrafię ci się oprzeć." Oczy Casey prześlizgnęły się po przodzie jego ich obcisłych, czarnych spodni. Widziała tam wyraźny zarys. Tak, jego kogut nabierał już grubości. No tak, a teraz pewnie ją oszukuje chcąc przekonać do seksu. Uciekła wzrokiem do jego twarzy, uważnie mu się przyglądając. "Szkoda, że dla ciebie jestem tylko jakąś bezmyślną dziwką, która jak widzi dużego Wacka, to zapomina o wszystkim i tylko chce być pierzona. Puszczaj mnie, Argernon. Ja chcę wrócić do domu. To było nawet zabawne, ale tylko do chwili, gdy mi powiedziałeś, że mnie nie puścisz, że nie pozwolisz mi wrócić do siebie, do domu. Nie jestem czymś, co tak po prostu można sobie wziąć i zabrać do domu. Jestem żywą osobą i mam swoje życie, do cholery." "Oddaj mi broń jaką znalazłaś w mojej kwaterze."

50

Wciąż patrząc na niego, wstała i obeszła łóżko dookoła tak, by chociaż w jakiś sposób oddzielić się od niego i od tego co było między nimi. "Nie wiem o czym mówisz. Nie jestem wojownikiem. Jestem kobietą. Pozwól mi iść do domu, Argernonie. " Postanowiła zmienić taktykę. Złagodziła swój głos, wplatając do niego proszące i żebrzące nuty. „Proszę, dobrze?" Uniósł brwi. "A co, jeśli nosisz moje potomstwo? Nasze nasienie jest bardzo agresywne. Dlatego właśnie, na mojej planecie, dajemy je tylko naszym związanym i bardzo kontrolujemy to by właśnie tak było. Nasi naukowcy próbowali wymyśleć lek, który by je powstrzymywał, ale nasze nasienie go pokonało. Jesteśmy bardzo wytrzymałą rasą i jeżeli oddajemy je ludzkiej kobicie, ono tam też może się rozwinąć. Mojemu bratu to się udało i zapłodnił ludzką, związaną z nim kobietę." Casey odpłynęła cała krew z twarzy. "Jeżeli o tym wiedziałeś, to dlaczego, do cholery, tego nie powstrzymałeś? Do diabła, to nie może działać w ten sposób, prawda? Inaczej wasze kobiety byłyby cały czas w ciąży." "Wyciągamy naszego penisa, przed momentem kulminacyjnym. Tak to u nas działa, tylko podczas orgazmu można zapłodnić kobietę." "Dlaczego więc nie mogłeś wyciągnąć go ze mnie?" Zmarszczył brwi i westchnął, bezradnie wzruszając ramionami, po czym opuścił je i położył na biodrach, nerwowo przestępując z nogi na nogę i utkwił swoje intensywnie niebieskie spojrzenie w Casey. "Nie byłem w stanie ci się oprzeć. W ogóle nie potrafię się kontrolować, gdy jestem w tobie." Sapnął. "Jesteś anomalią." "I kto to mówi." Mruknęła. "No dobrze. Jesteście oczywiście bardzo zaawansowaną rasą. Posiadacie statki kosmiczne, i masz tutaj wszystkie rodzaje gówna, o których nie mam nawet pojęcia, w każdym razie jak widać, jesteście dużo bardziej rozwinięci technologicznie niż moja rasa, więc na pewno jesteś w stanie przeprowadzić jakiś test i to sprawdzić… tak by pozwolić mi odejść, gdybym nie była w ciąży." Skrzywił się. "Twoje warunki są... jakieś dziwne. Myślę, o tym co powiedziałaś, ale nie bardzo to rozumiem. Zatrzymam ciebie, i to bez względu na to, czy moje nasienie zakorzeniło się w tobie, czy też nie. Jesteś ze mną związana, Casey. Dużo się nauczyłem, od Ziemianki z którą związał się mój brat." Jasnoniebieskie oczy zwęziły się. "I umiem sobie z tym poradzić." "Ty skurwysynu!" Chciała go walnąć i to mocno.

51

"Powinnaś wiedzieć, że twoje obelgi nie odnoszą zamierzonego przez ciebie rezultatu. Nie czuję się urażony tym zwrotem, który użyłaś i to już dwa razy." "Pierdolę cię!" Uśmiechnął się nagle. "Z przyjemnością." A jego ręka ruszyła od razu do zapięcia spodni. "Nie! Nie to miałam na myśli. To nie była żadna oferta czy prośba! To… to… Och do diabła!" Casey była wściekła. "Nie waż się nawet rozpinać swoich spodni. Nie ma mowy, bym pozwoliła ci się ponownie dać dotknąć i przelecieć. I tak dla twojej wiadomość ‘pierdolę cię’ jest obrazą. Oznacza coś złego, ty wielki, obcy idioto!" Argernon zamarł z palcami, z przodu swoich spodni i cicho na nią warknął. "Chcę ciebie, a ty chcesz mnie. Rozumiem, że jesteś w szoku, rozumiem nawet, że odbierasz to jako moją zdradę twojego zaufania, ale to i tak nie zmienia faktu, że pożądam ciebie i jestem z tobą związany. Jesteś teraz moja, Casey i zabieram cię do domu, razem ze mną. Spodoba ci się tam. Możemy się o to sprzeczać i walczyć, ale końcowy rezultat będzie taki sam. Będziesz żyła w moim domu, jako moja związana." "Będziesz kiedyś musiał zasnąć, Argernonie." Przechylił lekko głowę. "Każdy przecież śpi. Co to miało znaczyć?" Spojrzała na niego. "Oznacza to, że jeżeli chciałbyś jednak dłużej pożyć, to powinieneś to wszystko jeszcze raz sobie spokojnie przemyśleć i odesłać mnie z powrotem do domu, bo inaczej, będziesz musiał cały czas mieć się na baczności i pilnować. A przecież kiedy zaśniesz i będziesz wówczas zupełnie bezbronny. Może i jesteś ogromny i silniejszy ode mnie, ale ja się z tym nie pogodzą i nie zaakceptuje tego." Złość aż zalała jego oczy. "Czy ty mi grozisz, że mnie zabijesz?" "Cholera." Mruknęła Casey czując uderzenie strachu. Ten facet był ogromny i był wojownikiem. Nie powinna też zapominać, że był cholernie silny, przecież niósł ją przez wiele mil po lesie, tak jakby nic nie ważyła. "Pozwól mi odejść." Powiedziała cicho. "Proszę…” Poruszał się błyskawicznie. Tak właściwie to Casey zobaczyła tylko mignięcie i już był przy niej. Krzyknęła przestraszona, kiedy chwycił ją za ramiona, i jej nogi oderwały się od podłogi a po chwili poleciała w powietrzu i uderzyła twarzą o łóżko. Spodziewała się bólu, ale nic takiego nie nadeszło. Jej ręce zostały szarpnięte za jej plecy a jedna z jego wielkich rąk przytrzymywała jej nadgarstki. Casey usłyszała dźwięk rozrywania materiału, ale nic nie mogła zobaczyć przez swoje włosy, które opadły na jej twarz. Odwróciła głowę, jednocześnie przesuwając twarzą po materacu, starając się w ten sposób odsunąć długie pasma z dala od oczu. 52

"Puść mnie!" Próbowała się odwrócić, ale oparł swoje kolana o jej tyłek. To nie bolało, on tylko lekko opierał się o nią, tak by przyszpilać ją do swojego łózka, ale nie miażdżył jej. "Cholera! Zostaw mnie!" Materiał został owinięty wokół jej nadgarstków. Walczyła, ale nie mogła się uwolnić. Jedyne co jej się udało zrobić, to tylko lekko odwrócić głowę, i to akurat w chwili aby zobaczyć, że on, tym urwanym paskiem materiału z prześcieradła właśnie związuje jej nadgarstki. Jego dłoń puściła ją, ale materiał dalej utrzymywał je mocno założone za jej plecami. Zdjął z niej swoje kolana i spokojnie odsunął się od łóżka. "Puść mnie, do cholery!" Przewróciła się na bok, starając się jakoś usiąść. Argernon warknął na nią. Chwycił przód jej koszuli po czym szarpnął nim w dół. Materiał rozerwał się ukazując jej piersi i brzuch. Casey zadyszała jakby nurkowała, nie mogła złapać oddechu, po czym szybko przekręciła się na brzuch na łóżku, by jak najszybciej zasłonić odsłonięte piersi. Odrzuciła głowę do tyłu, starając się znowu odsunąć włosy z drogi i spojrzała potępiająco na niego. "Jeśli mnie do tego zmusisz, to cię zabiję, ty sukinsynu!" Jego wzrok oderwał się od niej, uważnie rozejrzał się po pokoju, a jego uwagę zwróciło coś po drugiej stronie łózka, i straszliwy ryk wyrwał się z jego gardła. Pomyślała, że tłumacz musiał zostać uszkodzony, bo nie przetłumaczył ani jednego słowa z tych gniewnych warkotów, które z siebie wydawał. Odrzucił koc z łóżka a potem poduszki i jego sztylet uderzył z hukiem o podłogę. Gniewne oczy Argernona spojrzały na nóż a później na nią. "Nie masz żadnej broni, Casey? A co to jest?" "Nie mam pojęcia, co to dokładnie jest. Nic takiego wcześniej nie widziałam. Było w twojej łazience. To ty mi powiedz, co to, do cholery, jest." Warknął ponownie, szarpnął prześcieradłem z łóżka, a po podłodze, z głuchym brzdękiem, potoczyły się różne ostre przedmioty. Zebrał je i ruszył z nimi w stronę drzwi. Dotknął ręką skanera, by drzwi się otworzyły. Casey obserwowała go z lękiem, gdy rzucił bronią przez korytarz. Widziała, jak jakiś człowiek zatrzymał się i zagapił do pokoju. To był kolejny wojownik Zorn, ale nie widziała go do tej pory. Miał długie proste, czarne włosy i ubrany był w bardzo podobny strój do tego, który miał na sobie Argernon. Był też tak samo wielki jak on. Mężczyzna spojrzał w przerażone oczy Casey, wpatrujące się w niego. Jego oczy zrobiły się całkowicie czarne, nadając im zły wygląd. Argernon warknął na mężczyznę w korytarzu. "Trzymaj się z daleka, Daros."

53

Mężczyzna oderwał wzrok od Casey i spojrzał wilkiem na Argernona. "Czyżbyś miał jakieś problemy ze swoim człowiekiem? Potrzebujesz pomocy? Jestem dobry w uwodzeniu kobiet. " Argernon zaryczał i cofnął się, zatrzaskując drzwi przed ciekawskimi, czarnymi oczami Darosa, który pozostał na korytarzu. Argernon odwrócił się w jej stronę i warknął z furią: "Czy to jest właśnie to, czego chcesz? Powinienem ciebie oddać jakiemuś innemu mężczyźnie, bo uważasz mnie za tak odpychającego, że chcesz mnie zabić moją własną shara?" "Nie wiem, co to jest shara, ale nie waż się mnie oddać komuś innemu!" Przetoczył się przez nią strach, na samą myśl o Argernonie oddającym ją jakiemuś innemu mężczyźnie. Łzy napłynęły jej do oczu. "Proszę nie pozwól mnie skrzywdzić." Wziął kilka głębokich oddechów. "Shara jest do utrzymywania włosów w porządku, gdy robią się zbyt długie. Jest to także bardzo dobra broń w razie nagłego ataku. I nie oddam cię żadnemu innemu samcowi. Jestem tylko wściekły. Jesteś moją związaną i zabiję każdego, kto cię dotknie. Jeśli ziemscy mężczyźni dzielą kobiety, to ja jestem kompletnym ich przeciwieństwem. Nie będę się tobą dzielił. Czy teraz wszystko już sobie wyjaśniliśmy?" Zalała ją ulga. "Tak." "Dobrze." Zaczął zdejmować ubranie, ale wciąż wyglądał na wkurzonego. "Dlaczego tak się na mnie patrzysz?" "Dlaczego zdejmujesz ubrania?" Jej gniew szybko zaniknął zastąpiony ponownie przez strach, gdy Argernon się rozbierał. "Przestań! Zatrzymaj się!" "To jest niemożliwe, nie możesz chcieć abyśmy oboje byli przy tym ubrani. Nasza odzież tylko by nam przeszkadzała i wchodziła w drogę." Casey miał bardzo złe przeczucia. "Chcesz mnie do tego zmusić?" Argernon posłał jej kolejne złe spojrzenie. "Nigdy bym ciebie nie skrzywdził. To jest ostatnia rzecz, jaką kiedykolwiek chciałbym ci zrobić, Casey. Nie chcę, abyś czuła ból. Nigdy." Jego niesamowite niebieskie oczy zwęziły się, a na jego grubych wargach pojawił się uśmieszek. "Jestem przekonany, że mogę sprawić, że jednak będziesz mnie chciała." "O cholera." Mruknęła Casey.

54

Była pewna, mógł tego dokonać, mógł zrobić wszystko jeżeli tylko by tego chciał. Ogarnął ją strach. Czuła się tak, jakby siedziała na emocjonalnym roller-coasterze. Chciała to wyłączyć, ale nie na sposób Argernona, nie przez seks. Patrzyła na niego z przerażeniem, podczas gdy on rozebrał się zupełnie. Jej oczy przejechały po jego doskonałym, muskularnym i opalonym ciele. Patrząc na Argernona z jego tak pięknie wyrzeźbionymi mięśniami i seksownymi długimi włosami zaczęła odczuwać pożądanie. Zawsze będzie reagowała na tego seksownego i gorącego obcego, stojącego tuż obok łóżka. Jego oczy powędrowały do jej tyłka i bardzo powoli pochylił się nad nią, ponownie patrząc jej w oczy. "Nie wybaczę ci tego, jeśli mnie uwiedziesz." Powiedziała cicho. "Jestem na ciebie wściekła i nie chcę ciebie. To powinno wystarczyć, abyś uszanował moje uczucia i tego nie robił." Argernon zaczął bezczelnie chichotać. "Czy mężczyźni na Ziemi, wierzą w to, gdy kobiety mówią im coś takiego?" Casey rzuciła mu spojrzenie przez ramię. Już ją szyja zaczynała boleć od tego ciągłego skręcania. "Tak, oni tak robią." Jego oczy błyszczały z rozbawienia. "Naprawdę chcesz mi wmówić, że mężczyźni na twojej planecie są tak głupi, że nie potrafią sobie poradzić ze wściekłą kobietą?" Złapał ją i patrząc na jej rozerwaną koszulę, która zwisała na jej ciele, pochylił się i odrzucił kawałki materiału na podłogę za sobą. Próbowała się od niego odtoczyć, ale Argernon lekko ją popchnął, w wyniku czego leżała przeciśnięta brzuchem do pościeli, z rękami wciąż zawiązanymi na jej plecach. Nagle jedna z jego wielkich dłoni chwyciła jej biodra, zmuszając ją do podniesienia się na kolana. A z rękami związanymi na plecach nie mogła zachować równowagi, więc jej klatka piersiowa i głowa zostały oparte na łóżku, a tyłek znalazł się wysoko w powietrzu, gdzie wciąż przytrzymywała go w miejscu jego wielka dłoń. "Zostań tak." "Idź do diabła, Argernon. Porwałeś mnie. Nie pozwalasz wrócić mi do mojego domu. Nie mam ochoty na to byś mnie uwodził." Jego duże ręce zaczęły pieścić jej skórę. Dreszcz przebiegł po jej kręgosłupie, gdy czuła dotyk jego szorstkiej i lekko zrogowaciałej skóry na swoim ciele. Przytrzymał jej tyłek obiema rękami, ściskając go mocno, by zatrzymać ją na miejscu, po czym jego palce przesunęły się wzdłuż linii szczeliny pomiędzy jej udami, a jego kciuk odnalazł jej łechtaczkę. Wiedział jak ją wykorzystać, jaka była tam wrażliwa. Jego druga ręka przesunęła się do wnętrza jej cipki, mocno potarła jej wargi po czym jego palce znalazły się w niej.

55

Casey zacisnęła powieki, a jej ciało od razu odpowiedziało na dotyk tego dużego Zorna. Pochylił się nad nią jeszcze bardziej tak, że jego ramiona docisnęły się do krzywizn jej ciała, a jego długie włosy opadły aż na jej nagie plecy. Poczuła jak jego gorący oddech musnął jej skórę, gdy przesunął swoją głowę bliżej jej karku. Jego usta znalazły się tuż obok jej ucha. "Jesteś teraz moja, Casey. Nie pozwolę ci odejść. Nie mogę. Jesteśmy ze sobą połączeni i związani. Nie możesz zaprzeczać temu, co jest między nami. Czy ty naprawdę myślisz, że pozwoliłbym ci ot tak, po prostu, wrócić na Ziemię? Czy myślisz, że ja mógłbym wrócić na moją planetę i zapomnieć o tobie? Czy ty naprawdę mogłabyś zapomnieć o mnie?" Nienawidziła faktu, że tak dobrze już ją zdążył poznać, ale miał rację. Ona nigdy by go nie zapomniała. Było im tak cholernie dobrze razem. Gdyby był człowiekiem i mieszkał gdzieś na Ziemi, zrobiłaby wszystko by wprowadził się do niej i został w jej łóżku już na zawsze. Ale on nie był człowiekiem, i teraz to on zabierał ją do swojego świata i domu. "Puść mnie, Argernon. Ja muszę wrócić na Ziemię. Nie możesz, tak po prostu wziąć mnie z dala od tego wszystkiego co znam i jeszcze oczekiwać, że będę szczęśliwa." Przejechał lekko swoimi ostrymi zębami po jej ramieniu. "Jestem wszystkim co powinnaś wiedzieć, jesteś dla mnie wszystkim i będę się bardzo starał żebym i ja był dla ciebie wszystkim. Nigdy nie pozwolę ci tam wrócić. Jestem uzależniony od ciebie i sprawię byś i ty uzależniła się ode mnie. Należysz do mnie, moja piękna." I właśnie w tym momencie jego gruby kciuk wszedł w nią jeszcze głębiej, odnajdując dowód, że i jej na nim zależy, w postaci zalewającej ją wilgoci jej cipki. Zaczął ją powoli pieprzyć w płytkich, powolnych ruchach. "Nauczę cię, że należymy do siebie, pokażę ci co to znaczy być moją związaną." Casey przygryzła wargę by powstrzymać jęk. Pokręciła głową, wciąż opartą na łóżku. To nie może odbywać się w ten sposób, nie mógł odbierać jej życia na jej Ziemi. Tego, że już nigdy nie zobaczy swojego domu, że skończy jako obca, na innej plancie. Bycie żoną Argernon napełniało ją zupełną niepewnością. Napięła się, podczas, gdy jego dłonie i usta nadal się z nią droczyły i bawiły. Jej umysł może i mógł się buntować, ale jej ciało było po stronie Argernona, rozumiejąc jego argumenty i potrzeby. Jego kciuk zanurzył się w niej jeszcze głębiej, wsuwając i wysuwając się z niej z powolną łatwością, sprawiając swoimi ruchami, że jej ciało aż kapało wilgocią z rosnącego pożądania. "Chcę wrócić z powrotem na Ziemię. Nie możesz tak sobie latać wokoło i porywać kobiety." Argernon zamarł i powoli podniósł się z jej ciała. Warknął cicho na nią. "Jestem wojownikiem, Casey. Ja nigdy nie uciekam od walki. Nigdy z ciebie nie zrezygnuję." "Pieprz się." 56

"Nie, to by nie dałoby mi poczucia uwolnienia i satysfakcji. A ty wzięłaś prysznic kiedy mnie nie było. Nie pachniesz już mną. Zrobiłaś to celowo, prawda?" Casey postanowiła powołać się na piątą poprawkę i nie powiedzieć ani jednego cholernego słowa. Nie widziała go teraz, więc nie wiedziała co on robi, no i miała cały czas tyłek w powietrzu. W tej pozycji nie mogła się w żaden sposób bronić. Usłyszała coś, co przypominało wąchanie i cichy jęk, a później coś dmuchnęło do jej cipki. Arnergon ją wąchał, a później przesunął twarz w stronę jej łechtaczki, przytrzymując ją drugą ręką tak, by mu się nie wywinęła i została na miejscu. "Na pewno umyłaś się tak dokładnie celowo, nawet w środku jesteś zupełnie czysta, ale jesteś też tam i mokra. Czuję twoje podniecenie, ale nie ma mojego zapachu na tobie. Nic nie mogę wyczuć." Warknął. "Nie podoba mi się to. Jesteś moja, a ja lubię czuć siebie na tobie, na twojej cipce i w środku też." "Chcę, żebyś zabrał mnie z powrotem do domu na mojej planecie." Powiedziała ostro. "No jakie to uczucie, gdy twoja suka nie daje ci tego co chcesz?" Cicho warknął, ale tłumacz milczał. Domyśliła się, że wrzał z gniewu i ogarnęła ją panika. Czy on ją teraz skrzywdzi? Tylko nie to, modliła się. Była bezradna i bardzo narażona w tym położeniu. Jej tyłek był w powietrzu i czuła jego silną rękę zaciśniętą na biodrach, a ręce wciąż miała związane za plecami. "Nie krzywdź mnie, Argernonie." "Zastanawiam się nad karą. Gdybyś była kobietą Zorn, dostałabyś najpierw klapsy, a później drażniłbym twoje ciało, nie pozwalając ci na spełnienie, tak długo, aż byś o to prosiła. To jest nasz sposób na to by kobieta wciągnęła z właściwe wnioski. Czy mężczyźni na twojej planecie biją kobiety?" "Proszę, nie rób tego." "Przypuszczam, że nie. Twoja skóra jest taka miękka, że to mogłoby spowodować prawdziwy ból." Jedna z jego dłoni pogładziła biodro i mocno ścisnęła jej pośladek. Po chwili również i jego druga ręka pogłaskała ją po udzie. "Nigdy nie zrobię ci krzywdy, moja piękna. Ty mnie pragniesz, chcesz mnie. Jesteś już bardzo pobudzona. Czy to ta myśl o karze, a może to, że jesteś związana i oddana na moją łaskę sprawia, że tak mnie pożądasz?" "Idź do diabła!" "Nie wiem, co to za miejsce, ale jestem pewien, wnosząc z twojego tonu, że to nic przyjemnego." Pochylił twarz w jej stronę a jego włosy znowu dotknęły jej obnażonego ciała. Odetchnął i mocny ryk wyrwał się z głębi jego gardła. Poczuła dudnienie w piersi. "Czuję twoje pragnienie i pożądanie, twoje ciało krzyczy do mnie." Puścił ją, odsunął się od niej i zszedł z łózka. Casey przekręciła się na bok obserwując jak Argernon, podszedł do ściany z półkami i szufladami.

57

Zastanawiała się, co będzie robił i co planował. Pochylił się, grzebiąc w szufladzie, po czym odwrócił się w jej stronę. Jej uwagę od razu przykuł jego kogut, stojący prosto, taki masywny i wielki. Był naprawdę bardzo okazały. Szybko odwróciła od niego oczy i skupiła się na tym co trzymał w dłoni. To przykuło jej pełną uwagę, aż otworzyła usta w zdumieniu. Argernon kołysał w dłoniach łańcuch, który miał na swoim końcu grube, skórzane opaski na nadgarstki. "Hej, zwolnij trochę. Uspokój się." Powiedziała cicho. "Przecież ja bym nie użyła tego noża na ciebie. To właśnie dlatego ukryłam go w łóżku, a nie przymocowałam go gdzieś na swoim ciele. Nie jestem żadnym wojownikiem. Ja nawet nie wiem, jak się walczy. No i byłam wtedy wkurzona... no wiesz, zła na ciebie... Ja go po prostu znalazłam i schowałam w łóżku. Proszę, Argernon. Nie rób mi nic złego za to." Uśmiechnął się, pokazując zęby. "Nie wierzysz mi, kiedy mówię, że nie zrobię ci krzywdy? My, na Zorn używamy frustracji seksualnej, aby karać nasze kobiety, za ich pomysły, przewinienia i myśli." "To nie wygląda bezbolesne. Co masz zamiar zrobić z tym i ze mną?" Pochylił się, a jego świecące, niebieskie oczy zwężały się, gdy jej się przyglądał. "Wszystko, co tylko zechcę, moja piękna. Będę cię uczył tego, że należy do mnie. Jesteś moją związaną. Daję ci moje nasienie. Daję ci swój dom i swoją ochronę. Będę cię karmił, dbał o ciebie i sprawię, żebyś była szczęśliwa, i to nawet jeżeli i tego będę cię musiał nauczyć. Muszę cię także nauczyć byś ze mną nie walczyła, byś uginała się do mojej woli." Casey patrzyła na niego zszokowana. "Ja się nie ugnę." "Ja nie chcę ciebie złamać. Chciałbym tylko żebyś pragnęła mnie tak mocno jak i ja ciebie." Argernon chwycił ją i znowu popchnął ją płasko na brzuch, na łóżko. Kolanem przytrzymał jej tyłek, upewniając się, że była dociśnięta do łózka jego wagą, tak by nie mogła się przetoczyć i mu uciec. Łańcuchy zabrzęczały, gdy rzucił je obok niej na pościel. Rozwiązał materiał przytrzymujący jej ręce, ale chwycił je od razu swoją wielką dłonią, po czym zapiął skórzaną bransoletkę na jednym z jej nadgarstków. A ponieważ drugą ręką przytrzymywał łańcuch, na chwilkę musiała puścić jej drugą rękę i trochę przesunąć przytrzymujące ją kolano. Od razu przewróciła się na bok, próbując walnąć go tą wolną ręką. Jego duża dłoń zamknięta się na jej pięści, łapiąc ją, zanim chociażby miała szansę go trafić. Przytrzymał jej rękę i założył na niej skórzane mocowanie, i to wszystko z rozbawionym wyrazem twarzy. Teraz była skrępowana, ale jej nogi miały pełną swobodę. Chwycił za łańcuch mocujący jej nadgarstki i pociągnął ją z łóżka, tak by stanęła na podłodze, wyprostował się i pociągnął ją kawałek po podłodze. Urządzenie przytrzymujące jej nadgarstki było zaskakująco wygodne. Były one wysłane, od środka, czymś bardzo miękkim.

58

Casey starała się kopnąć Argernona, jak tylko została szarpnięta na nogi. Niestety on zręcznie uniknął spotkania z jej gołą stopą, śmiejąc się głośno. Z szarpnięciem uniósł swoje ramiona wysoko nad głowę, a to sprawiło, że musiała stanąć na palcach, gdyż jej ramiona ciągnięte były łańcuchem, który on trzymał. Cały czas uśmiechał się do niej. "Jesteś bardzo dzika Casey. Podoba mi się to." "Poczekaj tylko czekać. Pokażę ci co znaczy dzika, ty dupku. Znasz to słowo? Wiesz co to jest dupek?" Jego oczy zwęziły się, a uśmiech zniknął. "Znam. I nie jestem dupkiem." "To zależy od tego, kogo o to zapytasz. Puść mnie, Argernon. Teraz. Proszę. To w ogóle nie jest śmieszne." "Ja nie czuję już rozbawienia." Ruszył w stronę łóżka i wszedł na nie, a ona pociągnięta łańcuchem, musiała podążyć za nim, z wyciągniętymi ramionami, bo Argernon wciąż trzymał łańcuch nad swoją głową. Gdy podeszła do łóżka on ją po prostu podniósł ją na łańcuchu i przeniósł na łóżko i teraz oboje stali na nim. Co prawda powiedział jej, że nigdy nie zrobi jej krzywdy i do tej pory tak właśnie był, ale coś jednak zamierzał z nią zrobić na tym łóżku i z tym łańcuchem. Argernon spojrzał na sufit, a ona podążyła za nim wzrokiem. Na suficie zamontowany był duży, gruby hak, tuż poniżej belki podtrzymującej sufit. Chwilę patrzyła się kompletnie oszołomiona na ten kawałek zakrzywionego metalu, po czym jej głowa odwróciła się z powrotem do Argernon. Ich spojrzenia spotkały się. "Nie ma nawet mowy, nie będziesz..." Zapiszczała, gdy on po prostu zacisnął łańcuch w pięści i podniósł ręce. "NIE!" Przełożył zapięcie łańcucha przez hak, a jedyne co mogła zrobić Casey to tylko kopać w powietrzu. Unosiła się o kilka centymetrów nad łóżkiem i po prostu zwisała z sufitu. Wiązania na jej nadgarstkach zostały wykonane tak, żeby tylko je delikatnie przytrzymywać. Nie czuła żadnego bólu, oczywiście nie było jej komfortowo, ale nic ją jednak nie bolało. Argernon cofnął się od niej i zaczął studiować swoją pracę, po czym pokiwał głową wyraźnie zadowolony, chociaż jego oczy nadal były zwężone. "Puść mnie." Pokręcił przecząco głową. "Kobiety Zorn są wyższe. Twoje stopy powinny dotykać łóżka." Odwrócił głowę i jeszcze raz rozglądając się po pokoju, po czym znowu spojrzał na nią. "Nie bardzo mogę wymyślić coś, by temu zaradzić na tą chwile. Palce twoich nóg powinny dotykać łóżka, ale myślę, że nie stanowi to aż tak dużego problemu." "Cholera, Argernon. To nie jest zabawne. A niech cię, to mnie boli."

59

Popatrzył na nią z dezaprobatą, a grymas na jego twarzy pogłębił się. "Nigdy mnie nie okłamuj. Czuję twoje podniecenie, twój gniew, ale nie czuję bólu." Zbliżył się do niej, wyciągnął swoje ramiona i dotknął jej rąk, a następnie uważnie zbadał jej nadgarstki. "Nie widać tutaj żadnych ran, nic nie powinno ciebie boleć. A teraz poznasz karę za swoje zachowanie." Próbowała go kopnąć, ale było to trudne, gdy nie mogła się odbić od łózka by jakoś nadać tor temu uderzeniu, więc on bardzo łatwo unikał jej stóp. Nagle uklęknął przed nią, mocno chwytając ją rękami za pośladki. Casey dyszała z wrażenia, gdy on rozłożył szeroko jej uda i umieścił je na swoich ramionach, tak, że jego twarz znalazła się między jej nogami. Patrzyła na niego w zszokowana i ich spojrzenia znowu się spotkały. "Nie pozwolę ci dojść, dopóki nie będziesz mnie o to błagała." Uniósł trochę swoje ramiona, przytrzymując jej uda między nimi na jego szyi. Obie swoje ręce zacisnął na jej udach, dociskając je do siebie łokciami i ramionami zgiętymi ku górze. Jego palce rozłożyły szeroko wargi jej cipki, tak by dać mu do niej pełny dostęp, pozostawiając ją narażoną i podatną na jego usta. A Casey zwisając tak z sufitu, nie mogła nic z tym zrobić, tylko wierzgać jak jeleń na rykowisku, by uniknąć tego intymnego kontaktu. Chociaż to w żaden sposób nie działało na Argernona i nie powstrzymywało go, warknął tylko gardłowo i przysunął się do niej trochę bliżej. Chwilę później uderzył w nią jego gorący oddech, a jego język ustawił się tuż naprzeciwko jej cipki. Casey spojrzała na niego ze zdziwieniem, gdy on tylko przyglądał się jej płci. Miał otwarte usta i widziała jak wysunął się z nich jego mokry, mięsisty język, który zaczął drażnić jej łechtaczkę. Uczucie było tak zachwycające, że tylko zacisnęła mocno zęby, by nie wydobywały się z nich jęki rozkoszy, ale cipka ją zdradzała drżąc konwulsyjnie, gdy on tylko kręcił małe kółeczka po jej łechtaczce swoim językiem. Przyjemność była wszechogarniająca. Nagle zatrzymał, choć nie oderwał od niej swojego intensywnego spojrzenia. Po chwili język Argernona wszedł w nią. Miał długi, gruby język, który powoli najeżdżał jej ciało, wycofując się po chwili. Warknął i zrobił to ponownie. I jeszcze raz…Tylko od czasu do czasu przerywając to, by pomęczyć jej łechtaczkę. To była prawdziwa tortura. Casey czuła się cholernie źle. Za każdym razem, kiedy już jej się wydawało się, że może dojść, on się wycofywał, zatrzymywał i przyglądał jej opuchniętej i pulsującej łechtaczce, wypuszczał gorący oddech, tuż nad nią, po czym jego język wchodził w nią ponownie, smakując ją lub bawiąc się łechtaczką. Czuła słodkie łaskotanie w dole brzucha, a jej gardło aż wyschło od cichych jęków i ciężkiego, urywanego oddechu. Chciała, go już błagać, by ją przeleciał. Była na to gotowa. Była cała obolała z tej naglącej konieczności bycia pieprzoną. Wiedziała, że on mógł to zrobić, mógł dać jej ukojenie, zaprowadzić na szczyt. Casey potrzebowała tego już dużo bardziej niż czegokolwiek do tej pory. Jego język wycofał się z jej ciała. "Czy będziesz należała do mnie, moja piękna? Czy przyjmiesz mnie?" "Dupek."

60

Warknął, a jego usta przykryły jej łechtaczkę, całkowicie ją zasysając. Wciągnął ją między zęby i przejechał po niej językiem, po czym zassał ponownie. Casey krzyczała. Jej ciało było na skraju wybuchu. Argernon oderwał usta od niej i znowu na nią warknął. "To może trwać wiele godzin. Zniesiesz to?" Łzy napłynęły jej do oczu, ale trzymała je mocno zaciśnięte. Nikt nie mógł przeżyć tego rodzaju seksualnych tortur. Ale nie miała wątpliwości, że on mógł i na pewno tak zrobi, będzie jej tak dokuczał i wyśmiewał godzinami. A jej ciało, i to już dosłownie, bolało z potrzeby. Jej łechtaczka tętniła boleśnie z każdym jej oddechem. Pokręciła głową. Otworzyła oczy. Musiała zamrugać kilka razy, aby usunąć z nich łzy. "Proszę, Argernonie. Nie mogę już tego znieść." Coś błysnęło w jego oczach. Poluzował ucisk na jej udach, po czym delikatnie zdjął każdą z jej nóg ze swoich ramion, a ona znowu zawisła w powietrzu. Walczyła ze szlochem. On po prostu zamierzał zostawić ją, niezaspokojoną i sfrustrowaną, całą obolałą z potrzeby. To było takie zimne, naprawdę zimne i wyrachowane. Podniósł się na nogi, po czym sięgnął w górę, jego oczy spojrzały na hak i łańcuch. Podniósł ją i odczepił z haku. Jęknęła cicho, kiedy łagodnie opuścił ją na dół, aż dotknęła stopami łóżka. Popatrzyła na niego. Jego oczy złagodniały i lekko pogłaskał jej ramiona. Czuła jak wraca jej krążenie w rękach, a jego masaż był taki przyjemny. Po chwili odsunął swoje dłonie i pomógł jej usiąść na pupie na łóżku, siadając obok niej. "Nie lubię cię karać, moja piękna." Żal błysnął w jego oczach. Cały czas na nią patrzył, wracając do masowania jej ramion i nadgarstków. "Mnie też to bolało, to że musiałem to zrobić. Cierpiałem razem z tobą. To co ciebie boli, boli też mnie." Zamrugał. "Czy teraz mam sprawić, abyś doszła?" Patrzyła tylko na niego. Ból i mrowienie w ramionach zniknęły, gdy wróciło do nich krążenie. Zobaczyła, jak zacisnął zęby, a po sekundzie jego ręce popchnęły ją płasko na plecy na łóżko. Ta nagła zmiana zaskoczyła ją. Nie powiedział ani słowa, gdy jego duże ręce znowu, szeroko rozłożyły jej uda. Patrzyła na niego, gdy przyklęknął pomiędzy jej kolanami. "Uparta ludzka kobieta." Warknął cicho. Casey odrzuciła głowę do tyłu, gdy Argernon wziął jej łechtaczkę do ust, i to tak bez ostrzeżenia. Łokciami rozsunął jej uda jeszcze szerzej. Jego palce rozsunęły wargi jej cipki, tak by była jeszcze bardziej otwarta na jego język. I wsunął dwa palce drugiej ręki głęboko do jej cipki. Casey głośno krzyknęła i natychmiast doszła. Orgazm uderzył w nią straszliwą siłą, wręcz brutalnie, przedzierając się przez jej ciało, podczas gdy Argernon cały czas ssał jej łechtaczkę, jednocześnie mocno ją pieprząc swoimi dwoma palcami. Znowu doszła, znowu tak mocno, że już w końcu nie była pewna czy to był jeszcze pierwszy orgazm czy już kolejny.

61

Uwolnił jej łechtaczkę i wycofał swoje palce, a Casey leżała bezsilna i zwiotczała z zamkniętymi oczami, dysząc z wyczerpania. Argernon przesunął się i położył na niej, tak by jej nie zmiażdżyć przy tym. Otworzyła oczy i spotkała się z jego intensywnym spojrzeniem. "Musisz wiedzieć, że jestem w tym samym stanie co ty, to mnie boli." Wychrypiał i wszedł w nią. Casey jęknęła gdy grube wał Argernon wtłaczał się w nią. Jej cipka była opuchnięta i i aż ociekała wilgocią, co bardzo mu to ułatwiało, mimo tego jaka była ciasna i mała w porównaniu z jego wielkim fiutem. Wiedziała, że jest cholernie mokra. Dał radę tylko raz w nią pchnąć, i to dla niego, też okazało się być zbyt wielkim szokiem. Poczuła jak jego kogut zapulsował w niej i zalało ją jego nasienie. Szarpnął się, a z jego ust wyszedł jęk uwolnienia. Obserwowała z zafascynowaniem jego twarz, gdy on dochodził. Z jego czoła spływał pot. Otworzył oczy i spojrzał na nią. Casey wyciągnęła rękę, a jej łańcuchy zagrzechotały, tuż przed jej twarzą. Wiedziała, że powinna go nieźle walnąć, ale zamiast tego, tylko lekko go dotknęła. Nie spuszczała z niego oczu. Nie mogła zrozumieć, jak on mógł to im zrobić, sobie, ale wiedziała, że cierpiał razem z nią. To, że ona nie dochodziła, było tak samo ciężkie i frustrujące dla niego. "Nienawidzę cię karać." Wyszeptał. "Oboje przez to strasznie cierpimy, rozumiesz?" Tak, rozumiała. Dopiero teraz dotarło do niej to cholerne uczucie, ale wiedziała że cierpieli razem, wspólnie. "Dlaczego?" Zamrugał. "Jestem Zorn. A ty jesteś moją związaną. Zrozumiesz to w swoim czasie." Casey naprawdę w to wątpiła, ale nie powiedziała tego głośno. Argernon przesunął się na nią i z ich ust wydobył się jęk, gdy zaczął się w niej, bardzo powoli poruszać, pieprząc ją ponownie. Owinęła nogi wokół jego bioder, jednocześnie przenosząc łańcuch nad jego głową, tak by móc objąć jego ramiona i zacisnąć ręce na karku. I po prostu cieszyła się tym, co on robił, tak wspaniale, w jej ciele. Nie mogła już patrzeć w te jego intensywne spojrzenie, ale gdy tylko zamknęła oczy, to jego spokojne pieprzenie było zbyt druzgocące emocjonalnie dla pozostałych zmysłów. Jego usta sięgnęły jej gardła, całując i liżąc jej skórę. Pozwoził jej dojść, po czym wycofał się z jej ciała, ale nie uwolnił jej z łańcucha. Wstał z łóżka podczas, gdy ona leżała na nim kompletnie wyczerpana. Patrzyła tylko, jak nagi, ponownie podszedł do ściany z półkami. Otworzył kolejną szufladę i wyciągnął z niej kolejny zestaw łańcuchów. Już się ich nie bała. Była zbyt zmęczona, by odgadnąć co on miał teraz na myśli i co planował zrobić z tym łańcuchem. Wrócił z nim do łóżka. W milczeniu patrzyła jak zaczepił łańcuch na szczycie ramy, przywiązał go tam, a później do tego, który przytrzymywał jej nadgarstki. Miał ją zupełnie przykutą do łóżka. "Nie ufam ci i jestem zmęczony, Casey. To smutne, ale muszę to zrobić w ten sposób." 62

Przyciągnął ją do siebie i objął ramionami. Jego oczy zamknęły się i westchnął ciężko. "Kontrola, wyłącz światła." Pokój pociemniał. A ona była owinięta ciepłymi ramionami dużego Argernona, wciąż w miejscu gdzie ją przywiązał. Było jej nadspodziewanie wygodnie. Łańcuch był na tyle długi, że mogła wyciągnąć ramiona nad głową, ale zawinęła ręce przy piersiach. Zamknęła oczy i zupełnie wyczerpana zasnęła.

63

Rozdział 6

Casey znowu krążyła po pokoju. Mogła się poruszać tylko po jednej stronie łóżka. Łańcuch nie był wystarczająco długi, by mogła dotrzeć do drzwi wejściowych lub nawet do łazienki. Zastanawiała się, gdzie był teraz Argernon. Już drugi ranek z rzędu budził ją rano, pozwalał wziąć prysznic i skorzystać z toalety. Następnie jadł z nią śniadanie i wychodził do pracy. Po kilku godzinach wracał z jedzeniem, uwalniał ją, by ponownie skorzystała z łazienki i znowu ją opuszczał. Po dwóch takich dniach była już tym zmęczona. Pewnie wymyślił nowy sposób na torturowanie, poprzez unikanie jej. Spał w ubraniu w łóżku, które wciąż dzielili, ale odmawiał jakiegokolwiek dotykania jej. Kiedy układała się do snu, albo zwijała na łóżku delikatnie go dotykając czy trącając, czuła co prawda, że jej dotyk wciąż na niego działa, ale po chwili sztywniał i warcząc odsuwał się od niej. Doprowadzał ją już do szaleństwa tymi swoimi krótkimi warknięciami, bo poza tym w ogóle do niej nic nie mówił. Drzwi otworzyły się, i wszedł Argernon. Wyglądał na zmęczonego. Przyglądał się jej przez chwilę, a potem odwrócił od niej wzrok. W ręku trzymał tacę z mięsem, dziwnie wyglądającymi owocami i kubek jakiegoś ciemnego napoju. Postawił tacę na brzegu łóżka i od razu ruszył w stronę łazienki. Usiadła na łóżku przesuwając tacę z jedzeniem. Argernon zawsze pozostawiał otwarte drzwi do łazienki, tak by mogła widzieć, jak rozbiera się do naga, z tego swojego uniformu w którym chodził do pracy. Zawsze stał plecami do niej. Miał naprawdę piękny tyłek, szerokie bary i umięśnione plecy. Jedwabiste, czarne włosy spływały mu aż do pasa, zatrzymując się tuż nad krzywizną tyłka. Miał piękne gęste włosy, które opadając falami w dół tylko synchronizowały się z jego piękną opalenizną, podkreślając i jednocześnie ją dopełniając. Wyszedł pod prysznica. Tak, teraz czas na kolejną fazę tortur. Widziała jak jego ręce, dotkały jego ciała, jak przejechał nimi po swojej klatce piersiowej, po czym odwrócił się do niej. Miał naprawdę świetną sylwetkę, był wysportowany i muskularny. Zacisnęła zęby, wiedząc już, co się teraz wydarzy. Robił to za każdym razem, gdy wchodził przez te drzwi. Opuścił jedną ze swoich rąk niżej, w kierunku genitaliów. Odrzucił głowę do tyłu i z zamkniętymi oczami, włączył prysznic. A gdy tylko pierwsze krople wody dotknęły jego gładkiego ciała, chwycił swojego fiuta i zaczął go pompować, zabawiał się, podczas gdy ona na to patrzyła. Jej ręka od razu powędrowała w jej zagłębienia między udami, ale jedne co pouczyła do gruby skórzany materiał. On jej to zakładał i zapinał cienkim łańcuszkiem, tak by ich sama nie zdjęła. Było to równoznaczne z pasem cnoty. 64

Materiał był zbyt gruby, by mogła cokolwiek przez niego poczuć, gdy palcem starała się odnaleźć i potrzeć swoją łechtaczkę. Była skazana na patrzenie jak on się masturbuje, ale sama nic nie mogła zrobić. Przeklęty facet, odwróciła się, ale spojrzała ponownie na niego, gdy po kilka minutach usłyszała jego ryk, oznaczający spełnienie i uwolnienie. Postał jeszcze chwilkę pod prysznicem, z pochyloną głową, zmywając ze swojego ciała wszelkie dowody. Machnął ręką w górę, tak by woda przestała płynąć, po czym włączył suszenie. Powoli odwrócił się, unosząc ręce tak, aby upewnić się, że jest całkowicie suchy. A kiedy ponownie otworzył oczy, od razu napotkał jej urażone spojrzenie. Zamrugał kilka razy i kompletnie nagi ruszył w stronę garderoby. "Lepiej ci?" Zatrzymał się, odwrócił głowę i spotkali się spojrzeniami. "Tak." "Czy mógłbyś zdjąć ze mnie te cholerne spodnie? Jest mi w nich za gorąco." Jego grube wargi aż zadrżały z rozbawienia. "Nie możesz mieć przyjemności." Zaciskając zęby, spojrzała na niego. "Nienawidzę cię. Jesteś cholernym samcem." "Myślisz, że byłem dla ciebie zbyt ostry? A zgodziłaś się być moją związaną? Zgodziłaś się polecieć ze mną na Zorn? Nie. Na nic się nie zgodziłaś, chociaż prosiłem o to kila razy. Ty zawsze żądałaś powrotu na Ziemię. Nie jesteśmy już na orbicie, Casey, opuściliśmy twoją planetę, zostawiając ją daleko w tyle. Moi wojownicy Zorn znaleźli samice dla siebie i teraz jesteśmy w drodze na Zorna, więc możesz już zaprzestać swojego ślepego uporu i mnie przyjąć. Obydwoje będziemy wówczas szczęśliwsi." Jego wzrok powędrował w dół jej ciała, czuła jak płonie pod jego wygłodniałymi oczyma. "Nie chciałabyś być ze mną nago w łóżku? Bardzo chciałbym cię dotknąć i to na tak wiele sposobów. Marzę o schowaniu się w twojej miękkości, w kółko i w kółko, raz za razem. Teraz tylko cierpimy przez twój upór, a mogłoby być tak dobrze." "Ty nie cierpisz, jesteś tak często pod prysznicem, że już powinna ci zejść skóra." "Nie czerpię z tego prawdziwej przyjemności. Jestem Zorn. I to jest raczej kwestia posiadania przez nas wielkiego popędu płciowego. Moje jądra bardzo pęcznieją i zachoruję, jeśli ich nie uwolnię wystarczająco często. Ale to nie jest przyjemność, to daje tylko twoje piękne ciało. Jeśli przestaniesz być taka uparta i zaakceptujesz to wszystko, co ci oferuję, będziemy oboje bardzo szczęśliwi." Poczuła jak opadają jej ramiona. "My naprawdę nie jesteśmy już na orbicie Ziemi, prawda?"

65

"Mówiłem ci już, że nie i nie kłamałem przy tym. Podróżujemy już na Zorna. Wszyscy moi wojownicy wrócił z twojej planety, znajdując kobiety, które związały się z nimi." "Tak szybko? Myślałam, że to potrwa co najmniej kilka tygodni.” Był znowu pobudzony, widziała to bardzo dobrze, gdy podszedł do niej bliżej. Nienawidziła patrzeć na jego idealnie stwardniałą męskość, wskazującą na nią z dołu jego talii. Spojrzał na nią. "Ty sobie sprawy nawet nie zdajesz, co się stanie, jeśli mnie nie przyjmiesz do czasu, kiedy dolecimy na Zorna." "Och, po prostu mi to powiedz i to jak najprościej. Jestem pewna, że coś się stanie i to strasznego. No więc? Co to będzie?" Skrzywił się. "Najpierw zostaniesz zaoferowana innym, tak byś znalazła tego, którego zaakceptujesz i przyjmiesz. Ale jeżeli tego nie zrobisz dość szybko, wówczas będziesz oddana jednemu z nich, on już nie będzie ci oferował związania. Będziesz mogła być pomocą w jego domu." "Coś jak gospodyni? Będę sprzątała jego dom?" Skinął głową. "I grzała mu łóżko. Ty, wraz z innymi jego pomocami, będziecie spać w jego łóżku, jeżeli nie będzie on z kimś związany. Jeśli jednak będzie związany, wówczas to jego prawowita związana, będzie musiała wyrazić na to zgodę. Tylko wtedy będzie ciebie brał. Jeśli nie, to no cóż, będziesz miała bardzo dużo szczęścia, jeśli skończysz w domu, gdzie będziesz miała własny pokój. Jeżeli nie będziesz miała szczęścia, wówczas będziesz spała na podłodze przy łóżku swoich właścicieli. Będą też oni mogli oferować twoje ciało dla ich gości, którzy będą nocować w ich domu, a gdy już się tobą znudzą, wówczas będą mogli sprzedać cię do innego domu. Niektóre domy są biedne, i nie wszystkich stać by w ich domu były kobiety. Dlatego też możesz być oddana również do takiego domu, gdzie rodzice nie mogli sobie pozwolić na więcej niż jedną pomoc dla swoich dorastających synów i wówczas będziesz w kłopotach." Krzyknęła na niego. "To jest ... straszne! To, w jaki sposób traktujecie kobiety… Czy wszyscy tacy jesteście…?" Argernon warknął na nią, przerywając jej. "Jesteśmy dominującymi mężczyznami w naszej razie. Kobiety są dużo słabsze i fizycznie mniejsze od naszych mężczyzn. One nie mogą się bronić podczas walki z mężczyzną. Powiedziałem ci jak bardzo jesteśmy seksualni, ale nie znasz całej naszej historii. Kiedyś omal nie zniszczyliśmy naszej rasy, ponieważ naszymi mężczyznami rządził popęd płciowy. Kobiety były..." Spojrzał na nią niepewnie. "Krzywdziliśmy i zabijaliśmy je, aż ich liczba radykalnie 66

spadła, aż byliśmy bliscy wymarcia. Wówczas zdaliśmy sobie sprawę, że musi powstać cały system ich ochrony. Pomoc domowa jest chroniona przez samca, w którego domu mieszka. On ją karmi, ubiera i nie pozwala zrobić jej krzywdy innym szalonym mężczyznom. Kobieta bez ochrony nie przetrwa długo. Dużo mężczyzn z Zorna jest cywilizowanych, ale nie wszyscy Casey. Nie oddajemy im kobiet, bo nadużywali by ich aż do ich śmierci. Każdy mężczyzna, którzy nadużywa lub zabije kobietę, która znalazła się z nim pod jednym dachem jest surowo karany. Mężczyzna musi udowodnić swoją godność, by posiadać kobietę i musi zapewnić jej bezpieczny dom, by w nim żyła." Casey marszczą brwi patrzyła tępo na niego. "Te kobiety są przecież ludźmi. Nie mają nic do powiedzenia o ich życiu?" Zawahał się. "Najczęściej są wychowywane przez swoje rodziny i one pozwalają by kobieta, wybrała mężczyznę, z którym pragnie być związana, i który ma ją chronić. Jeśli jest on godny opiekować się nią, nie ma żadnego problemu. Niektóre z nich kończą także jako pomoce domowe w bogatszych i ładniejszych domach. Większość mężczyźni zapyta kobietę, będącą pomocą, o zgodę czy jej preferencję, jeżeli ma być oddana, czy ma być wzięta nowa. Wiele kobiet wybiera też mężczyzn, którzy zostali jej zaoferowani, ale większość z nich pozostaje jednak w tym samym domu, przez całe swoje życie, z tym samym mężczyzną." "A co z tymi, które tego nie chcą?" Jego oczy zwęziły się. "Jeśli nie są zgodne, lub gdy nie mogą mieć potomstwa po związaniu, uważane są one za mniej pożądane, więc mają również i mniej opcji. Większość mężczyzn nie będzie tego zbyt długo tolerować, i są odsyłane gdzie indziej, tak by nie były już dla nich problem." "Myślałam, że to związanie jest solidne.. uch, no wiesz… na stałe." "Istnieje tylko kilka sposobów aby zerwać wiązanie. Jest to możliwe, gdy kobieta jest bezpłodna, uprawiała seks z innym mężczyzną, jeżeli jej związany ją nadużywał, lub, gdy próbował ją zabić. Mężczyźni mogą spędzać czas i dzielić się swoimi pomocami, ale nigdy nie może tego zrobić związana z nimi kobieta." "Jaka jest wasza definicja przemocy?" "Nie wolno bić naszych kobiet, należy je chronić przed wszystkimi krzywdami. Gdy jest ona nie karmiona, albo nie ma przyzwoitego domu, to jest to nadużycie." Casey zmarszczyła brwi.

67

Argernon westchnął. "Przyjmij mnie, Casey. Zawsze będę cię chronić. Wiem, że zabrałem ciebie z twojego świata, ale nawet jeżeli będziesz bezpłodna, nawet jeśli znów będziesz próbowała mnie zabić, przysięgam na mój honor, że zawsze z tobą pozostanę. Zawsze będę z tobą związany. "Jego oczy zwęziły się." Nawet jeśli pozwolisz by inny mężczyzna ciebie dotykała. Nadal będę twój." Warknął." Zabiję go i sprawię, że będziesz patrzyła na jego śmierć. Jeśli myślisz, że w ciągu tych kilku ostatnich dni byłem dla ciebie zły? Dopiero wówczas się dowiesz, co tak właściwie to słowo oznacza, przeniosę je na zupełnie nowy poziom, jeśli tylko jakaś ręka ciebie dotknie. Wyrażam się jasno?" "Myślałam, że mówiłeś, że nie wolno wam bić kobiet." "Nigdy bym tego nie zrobił, nie będę musiał." Przełknęła ciężko, patrząc na niego zimnym wzrokiem. "Nie wiem, co tak właściwie oznacza bycie związaną. Ja nic nie wiem o waszym świecie. Ja nic o tobie nawet nie wiem. Jak mogę zaakceptować coś, o czym nic nie wiem, o czym nie mam zielonego pojęcia, o co w tym wszystkim chodzi, do cholery? To jest niesprawiedliwe!" "Wiem, że to nie jest fair." Jego oczy i głos złagodniały. „Mamy cztery i pół dnia, aby przygotować się do naszego nowego życia. Opowiem ci wszystko. Tylko zaakceptuj mnie, Casey." Spojrzała mu w oczy. "Daj mi kilka dni na podjęcie decyzji. Może zobaczymy jak to wszystko ułoży się między nami? Możesz przestać mnie karać i pozwól mi siebie poznać, dobrze? Prosisz mnie bym związała z tobą całe swoje życie, do śmierci. Chciałbym spędzić z tobą trochę czasu, poznać cię, zanim się na to zgodzę." Nie wyglądał na szczęśliwego, ale skinął głową. "Nie staraj się mnie zabić, Casey. To nie pomoże ci wrócić na Ziemię. Przez to będziesz tylko uważana za szaloną. A nie chciałabyś aby ktoś na Zorna przypiął ci taką etykietę, wiesz mi. Prawdziwie beznadziejne kobiety trafiają do domów szaleńców. "Domy szaleńców?" "Nie chcesz tego wiedzieć." "Zapytałam przecież." Westchnął głośno. "Mówiłem ci już, że jeśli mężczyźni Zorn nie uwalniają swojego nasienia wystarczająco często, wówczas chorują. Wtedy właśnie są oni zabierani do domu szaleńców, gdzie przetrzymywane są kobiety, właśnie do tego celu. To są właśnie te kobiety, za które nikt nie chciał wziąć odpowiedzialności. Dom ten i one są ściśle kontrolowane przez strażników, więc mężczyźni nie mogą ich nadużywać, ale zmuszone są one zaakceptować wszystkich mężczyzn, których trzeba wyleczyć.” 68

Szok opanował Casey. "Masz na myśli..." Skinął głową. "Dzięki wam, ludzkim kobietom, nie nadużywamy już tak często naszych kobiet. Wy jesteście w stanie, przyjąć kilku mężczyzn, a kobiety Zorn są inne pod tym względem. Tak więc, może się zdarzyć, że będzie do ciebie wysyłane nawet pół tuzina mężczyzn dziennie. Nie będziesz mogła odmówić, bo wówczas zostaniesz związana i tak zmuszona do przyjęcia tych mężczyzn." "Na jaki ty pokręcony świat zamierzasz mnie zabrać?" "A czy twoja Ziemia jest perfekcyjna Przeprowadziłem badania na waszej planecie. Jest bardzo wiele sygnałów wysyłanych z niej i można ich słuchać w eterze. Wielokrotnie oglądałem coś, co wy nazywacie 'Wiadomościami'. Mój świat, przynajmniej nie jest w stanie wojny z samym sobą i nie zabijamy się na masową skalę. U nas przemoc domowa jest bardzo rzadka i karana surowo. Nie tak, jak na twojej Ziemi." Miał poniekąd rację, musiała mu to przyznać. Skinęła głową. "Czy możesz dać mi kilka dni na podjęcie decyzji?" Podszedł do niej kiwając głową. "Wstań, uwolnię cię." Od razu wstała. Wyciągnął rękę do zapięć jej łańcucha, uwolnił nadgarstki a następnie łańcuch mocujący jej spodnie. Gdy go rozpinał ukląkł przed nią na kolanach i ściągnął jej spodnie. Podniósł głowę i spojrzał w górę. Kiedy ich spojrzenia się spotkały ona do razu zrobiła się mokra i napalona. Wystarczyło tylko aby Argernon jej dotknął, a ona już płonęła z pożądania. "Połóż się na łóżku i rozłóż się dla mnie szeroko, moja piękna." Tak się do tego spieszyła, że prawie rozerwała swoją koszulę, by się jak najszybciej jej pozbyć. Zsunęła spodnie z nóg i do razu wspięła się na łózko. Nie miała zamiaru z nim dyskutować. Wiedziała co prawda, że powinna mu powiedzieć, żeby spadał, albo że powinna czuć się choć trochę zawstydzona, leżąc tak dla niego z rozłożonymi nogami, i świecąc swoją nagą cipką dla niego. Obiecała sobie, że porozmawia z nim na ten temat trochę później, bo teraz była napalona aż do granic możliwości, czując ogromy ból nagromadzonej przez ostatnie dwa dni frustracji seksualnej. Spojrzenie Argernona cały czas było skupione na niej, gdy wspiął się za nią na łóżko. "Jak mnie chcesz? Mam być w tobie czy chcesz moich ust? Czego potrzebujesz najbardziej?" "I tego i tego." Wyszeptała. Warknął, a jego ręce chwyciły jej uda, gdy opuszczała w ich stronę głowę. Jęknęła, szarpiąc, gdy jego usta odnalazły jej łechtaczkę. Nie drażnił jej. Jego usta delikatnie otoczyły jej pulsujący i opuchnięty guziczek, ssąc ją delikatnie w ustach. Jego język wsuwał się w nią tam i z powrotem, dostarczając jej tyle emocji, że szalała. "Tak! Och, Argernon!" 69

Kolejny ryk zagrzmiał z jego ust, i zawirował tuż przed jej łechtaczką, a jego język zaczął poruszać się jeszcze szybciej. Zassał jej łechtaczkę, a w stronę jej cipki ruszyły jego dwa place, od razu się w nią wciskając i to w takiej pozycji, by jeszcze dodatkowo, przy każdym ruchu, dociskać od spodu jej łechtaczkę. To było już za dużo dla niej. Krzyk wyrwał się z niej, gdy orgazm uderzył w nią z potężną siłą. Przyjemność była tak duża, że z jej oczu popłynęły łzy rozkoszy. Ale nie dał jej czasu na odpoczynek, aby odzyskała kontrolę nad sobą. Uwolnił ją od swoich ust i palców tylko po to, by chwycić jej biodra i pociągnąć ją za nie w dół. Wciąż trzymając jej nogi przesunął je tak, że jej kolana zostały uwięzione między jego klatką piersiową a ramionami, podczas gdy on opuszczał się na nią. Nie potrzebował żadnej pomocy, jego twardy kutas od razu był w niej, rozpychając się mocno w jej ciele. Casey zacisnęła palce na jego ramionach, wbijając w nie paznokcie, kołysząc jednocześnie biodrami, gdy Argernon wsuwał się w nią tak głęboko. W tej pozycji poczuła jak jego jądra obiły się od jej pośladków, gdy zaczął się w niej poruszać, głębokimi pchnięciami. Przesunął nią i poprawił jej biodra, tak by przy każdym kolejnym pchnięciu, jego kogut przejeżdżał po jej punkcie G. Casey opanowała nagła i wszechogarniająca frustracja, że prawie zaczęła krzyczeć, gdy Argernon nagle wycofał się z niej całkowicie i odchylił się od jej ciała. Popatrzyła na niego zszokowana. "Odwróć się. Muszę cię mieć w innej pozycji, tak by pieprzyć cię jeszcze mocniej." Niecierpliwa z oczekiwania, przekręciła się wypychając w jego stronę swój tyłek. Zaprała się łokciami o łóżko. Bez ostrzeżenia Argernon wjechał w nią od tyłu. Jego dłonie zacisnęły się na jej biodrach, pochylając ją jeszcze niżej i trzymając w miejscu, podczas gdy on, z mocą taranu, cały czas w niej pracował. Urywane jęki wyrywały się z ust Casey, za każdym razem, gdy w jej cipkę uderzało jego ciało. Tak głęboko. Tak gorąco. Przyjemność i ból były kompletnie zmieszane ze sobą. Jedna z jego rąk puściła jej biodra i przesunęła się ku przodowi jej ud. Poczuła jak jego grube palce dociskają jej twardą łechtaczkę, po czym zaciskają się na kopcu jej cipki, przytrzymując ją w tym miejscu i dociskając mocno. Przesunął dłonią trochę wyżej ku dolnej krawędzi jej brzucha a jego biodra, choć to nie możliwe, zwiększyły jeszcze tempo. Casey zupełnie zatraciła się, pod tą dodatkową presją, wywieraną na jej cipkę. Była wręcz oszalała od tego naporu, od rozpychania, od uderzeń na ścianki jej pochwy. Zacisnęła tylko pięści, gdy uderzył w nią orgazm. Krzyczała głośno z przyjemności wciąż dochodząc. Argernon ryknął, uderzając mocno w jej tyłek, po czym zalało ją jego nasienie. Opadli na łóżko, i tak leżeli, wciąż spleceni razem. Kilka minut później Casey otworzyła oczy. Argernon patrzył na nią, przyglądając jej się w milczeniu. Nie potrafiła odczytać żadnych emocji z jego twarzy, ale nie wyglądał na złego, czy rozzłoszczonego. Wiedziała, co powinna teraz myśleć. Ten facet mógł ją mieć o każdym cholernym czasie. Było to trochę jednak zdumiewające.

70

Był całkowicie niezwykły. Jego kogut został zbudowany tak, by idealnie trafiać na każde, właściwe miejsce w jej wnętrzu. Tak, by dochodziła za każdym razem. To nie było bolesne, ale seksowne i to jak jasna cholera. No i jeszcze te jego słodkie na maksa oczy. Te oczy były jego najpiękniejszą częścią. Nic lepszego nigdy nie widziała. Mogła by patrzeć w nie już na wieki. Nawet jego głos był idealny i sprawiał, że dochodziła, i to nawet wtedy i gdy był szorstki i tylko na nią warczał. "O czym myślisz?" Oblizał usta. "Jesteś taka piękna i jesteś moja. Nie oddam cię, Casey. Nie mogę. Jesteś częścią mnie, a ja nie chcę opuszczać twojego ciała. Na zawszę chcę zostać częścią ciebie." Z trudem przełknęła ślinę. Ten facet miał bardzo intensywne myśli po seksie. Żaden człowiek nigdy nie sprawił, że czuła się taka seksowna. Tylko on to potrafił sprawić. Na jego ustach pojawił się uśmiech. "O czym myślisz?" "Myślę o tym, jak się czuję." Zachichotał, a niebieskie oczy aż błyszczały z rozbawienia. "Sądząc po twoich krzykach, to była wielka przyjemność. Musisz mnie bardzo lubić." Roześmiała się i lekko uderzyła w jego pierś. "Myślisz, że to bardzo zabawne, prawda?" "Tak." Przewrócił się na plecy. Uśmiechając się, usiadła na nim okrakiem, kładąc dłonie na jego piersi. Przeciągnęła paznokciami w dół jego ciała, po czym skoncentrowała się na jego sutkach. Zawahała się, zanim lekko szczypnęła je i chwyciła pomiędzy swój kciuk a palec wskazujący. Jego ciało stężało, a niebieskie oczy rozbłysły pasją. Bawiła się nimi, tymi idealnie twardymi guziczkami. Przeciągnęła się na nim, i zaczęła kręcić biodrami, ocierając się o jego już stwardniałą męskość. Była bardzo mokra, tak że jak tylko się lekko odepchnęła od jego klatki piersiowej od razu nadziała się na jego fiuta. Wszedł bez żadnego problemu, jak po maśle. Argernon miał cały czas zamknięte oczy, ale z jego uśmiech zniknął. Zastąpił go przeciągły cichy jęk. "Nie śmiejesz się, już kochanie?" Zakręciła kółeczko biodrami, przesuwając go w swoim wnętrzu. Jego piękne oczy otworzyły się. "Chcesz się pobawić?" "Tak." "Chcesz, żebym był głośno?" Uśmiechnęła się. "Ty zawsze jesteś głośny. Przecież ty ryczysz jak dziki bawół, na miłość boską, kiedy dochodzisz." 71

Jego ręce chwyciły ją za biodra, unosząc jej ciało z niego, rozłączając ich. Uśmiechnął się. "Zaraz wracam." Usiadła, marszcząc brwi, gdy patrzyła jak biegł do łazienki. Włączył prysznic, wskakując od razu pod niego. Widziała jak czyści swoje pośladki, szczególną uwagę przykładając jednak do przodowi swoich bioder, skupiając się na okolicach pachwin. Machnął ręką, zatrzymując płynące strumienie i nie tracąc czasu na suszenie, od razu wrócił do niej, skacząc z rozbiegu na łóżko. Przewrócił się na plecy, uśmiechając się szeroko. "Pobaw się mną. Dotknij mnie". Patrzył się na nią. "Czy chciałabyś mnie polizać?" Jej oczy przejechały po jego nagim, mokrym ciele. Znowu był twardy jak skała. To było niesamowite i w pewien sposób przerażające. Człowiek, Ziemianin, nie umiałby tak. Przysunęła się do niego, obejmując go swoimi biodrami, ale tym razem jej tyłek spoczął trochę poniżej jego żołądka, tak aby miała możliwość dokładnego podziwiania go z tej wysokości. Casey skinęła głową. Oblizała wargi i pochyliła się do przodu, tuż przy jego szyi. Pobiegła językiem od jego ucha w dół po ramieniu, a za chwilę wbiła się w to miejsce zębami, ciesząc się smakiem kropel wody na jego skórze. Argernon warknął, a jego ręce chwyciły jej biodra. Pochyliła się w jego stronę, czule uśmiechając. "Ręce do góry, za głowę i nie dotykaj mnie!" Jego świecące niebieskie oczy zwęziły się. Nie wyglądał na szczęśliwego, ale zrobił tak, jak kazała. Jego wielkie ręce ją puściły i położył je za swoją głową, na poduszce. Ta pozycja tylko podkreśliła jak one mocno są umięśnione. Uśmiechnęła się i przeszła do następnego celu. Ponownie pochyliła się, i skupiła na jego brodawkach. Wzięła jedną w usta i zassała, podczas, gdy na drugiej położyła paznokieć, lekko ją drażniąc i drapiąc. Od razu zrobiły się ostre i twarde. Usłyszała jego jęk i poczuła jak jego ciało się napięło, a biodra podniosły się o kilka centymetrów nad łóżkiem, unosząc ich oboje. "Na dół, dziecko." Zachichotała, uwalniając jego sutek. "Nie ruszaj się!" "Cierpliwość nie jest czymś, co teraz mam w nadmiarze. Za bardzo mnie podniecasz. Może, za kilka lat, będziesz mogła tak bawić się moim ciałem, nie powodując we mnie uczucia konania, z chęci bycia w tobie.” Lata? Przeszła przez nią fala szoku. Lata z Argernonem? Lata takiego seksualnego życia? Czy to było w ogóle możliwe? Przesunęła się wzdłuż jego ciała, troszkę się podnosząc, gdy mijała się z jego twardą, jak skała męskością. Ale potrzebowała więcej miejsca, by cieszyć się kolejnymi centymetrami jego wspaniałego ciała. Usiadła na jego udach, idąc szlakiem pocałunków, po jego żebrach. Zatrzymała się w kilku miejscach, by polizać je uważniej i dokładniej, po czym ruszyła w kierunku mięśni jego brzucha i jego pępka. 72

Pozwoliła swoim zębom zahaczyć o kość biodrową, jednocześnie w tym samym czasie chwytając jego grubego i pulsującego koguta. Argernon warczał przez cały czas. Całe jego ciało było napięte, a jego fiut, wręcz przypominał stojący pomnik. Przesunęła się pomiędzy jego lekko rozstawione nogi, ale nie było tutaj wystraczająco dużo miejsca dla niej. "Proszę." Warknął. Jego głos był głęboki i szorstki. Ale Casey nie zaprzestała zabawy. Jedną ręką chwyciła podstawę jego koguta, a jej drugą głaskała go po biodrach. Podniosła się na jego udach. „Rozsuń uda na całą szerokość tak, bym mogła zmieścić się pomiędzy nimi." Natychmiast je przesunął. Był posłuszny. Uśmiech wpłynął na jej wargi. Nie mogła się przyzwyczaić do tego, że to ona wydaje rozkazy, a on ich słucha. Spojrzała na jego przystojną twarz. Miał mocno zaciśnięte powieki, ewidentna pasja rysowała się na jego twarzy. Wiele emocji. Miał tak mocno zaciśnięte wargi, że aż widziała, jak jego ostre zęby wrzynają się w dolną wargę. Poruszała się między jego udami powoli siadając między nimi. Ujęła ręką jego ciężkie piłeczki i delikatnie zaczęła je badać i pieścić, ważąc w dłoni. "Dziecino?" Argernon otworzył oczy, i spojrzał na nią. "Tak?" Sapnął. "Nie ruszaj się, dobrze? I nie uduś mnie. Jesteś naprawdę wielki, ale ja lubię oddychać." Zamieszanie zapaliło się w jego oczach. "Nigdy wcześniej cię nie dusiłem i nie zamierzam też teraz." "No dobrze, jeżeli nie będziesz ruszał biodrami, wszystko będzie dobrze." Casey spuściła wzrok na jego koguta. Wiedziała, że nie było nawet mowy, żeby zmieściła go w sobie całego. Weźmie tyle ile może, pomyślała zadowolona, że poprosiła go, by się nie ruszał. Jeśli pchnąłby w jej usta, podczas gdy ona byłaby wokół niego owinięta, kompletnie odciąłby jej dopływ powietrza. Zwilżyła usta, po czym jeszcze raz to zrobiła i otworzyła je na całą szerokość. Polizała jego dużą, okrągłą główkę, po czym zawirowała wokół niej językiem. Jego smak był dla niej kompletnym szokiem. Na samym szczycie główki pojawiła się pierwsza kropla jego wytrysku, szybko przebiegła po niej językiem upewniając się i próbując więcej, by sprawdzić smak. Ryk wyrwał się z Argernona. Smakował naprawdę słodko, jak rozgrzany cukier, albo ciekłe cukierki. Był pyszny. Poczuła kolejną kroplę w połowie swojego języka. Teraz ona jęknęła, biorąc go jeszcze głębiej w swoje usta. Mogłaby uzależnić się od tego smaku. Wiedziała, że od teraz to będzie jej ulubiony deser, kiedy tylko będzie czuła głód na słodycze.

73

Obwód jego koguta ledwo mieścił się w jej ustach. Był dużo grubszy niż sama główka. Był potężny. Usłyszała jak Argernon zaczął ciężko i głośno oddychać. Jego ciało przesunęło się, ale nie pchnął w jej usta. Kręcił się tylko i co jakiś czas wydawał coraz głośniejsze warknięcia. Brzmiał teraz bardziej na zwierzę niż na człowieka. Słyszała jego oddech, stał się jeszcze szybszy, teraz po prostu dyszał głośno jak lokomotywa, tak jakby miała trudności z oddychaniem. Podczas gdy ona dalej go ssała i lizała. Brała go tak głęboko, jak tylko mogła, po czym wypuszczała, lekko przechylała głowę i brała go ponownie, ale trochę pod innym kątem. "Casey." Warknął. To było tylko ostrzeżenie, bo jego kogut urósł jeszcze trochę po czym doszedł w jej gardle, spływając gęstą falą w dół ścianek. Słodycz wypełniła jej usta. Jęknęła z zaskoczenia i pełna zachwytu dla jego smaku. Połykała wszystko, co jej dawał. A gdy skończył oczyściła go całego językiem, każda najmniejszą nawet kropelkę. Na początku uważała, że to jego przed wytrysk był najsmaczniejszy, ale to jednak jego sperma smakowała najlepiej. Liżąc go dotarła aż do podstawy jego wału, biorąc każdą kroplę, która się tam ukrywała. Na koniec przebiegła jeszcze raz po jego główce, tak by zapamiętać smak, a później rozsmarowała go językiem na swoich wargach. Tak, teraz już wiedziała co przypominał jej ten smak. To było jak kombinacja miodu i brązowego cukru, stopione razem. Troszkę ją to zdumiało. Podniosła się na tyle, by móc spojrzeć w jego twarz. Argernon dalej leżał rozłożony na łóżku z oczami szczelnie zaciśniętymi. Oddychał bardzo ciężko, nadal dysząc. Usta miał otwarte. Zaskoczył ją to, szybko dotknęła ręką jego dłoni. Miał ją mocno zaciśniętą w pięść i trzymał w niej kawałek podartego materiału, ale to jednak jego druga ręka przyciągnęła jej uwagę. Leżała zaciśnięta na jego klatce piersiowej, i widać było na niej krew. Szybko wspięła się po nim, tak by chwycić go za tą rękę, zastanawiać, co, do diabła, się stało. Jej oczy spoczęły na rysach jego twarzy. I wtedy zauważyła krew także na jego dolnej wardze i brodzie. Jej oczy powróciły do ręki którą trzymała. Zobaczyła małe otwory, które spowodowały to krwawienie. Były to znaki po ugryzieniu. "Dlaczego się tak ugryzłeś?" Jego seksowne oczy otworzyły się. Widać w nich było zdziwienie i zadowolenie, te uczucia dosłownie płonęły w ich głębi, podczas, gdy jego pełne usta wygięły się w najseksowniejszym uśmiechu jaki kiedykolwiek widziała. "Powiedziałaś mi, że nie wolno mi się ruszać. Chciałem tego tak bardzo, że aż musiałem się ugryźć, by się przywołać do porządku. Zdawałem sobie sprawę, że z tobą tak szczelnie owiniętą wokół mnie, tylko to, było jedyną mądrą rzeczą którą mogłem zrobić, rycząc przy tym z przyjemności. Na władcę księżyców. To było..." Zaśmiał się. "To jest wspaniałe, że jesteś moją związaną. I teraz widzę to nawet dużo wyraźniej niż wcześniej." Jego niepogryziona ręka przesunęła się po jej brzuchu w pieszczocie, a jego oczy podążyły za dłonią. Ciekawość wypełniała jego oczy, gdy powrócił do niej spojrzeniem. "Zabrałaś moje nasienie do swojego gardła i żołądka. Jestem pod wielkim wrażeniem, moja piękna. To dla mnie duży zaszczyt, bo nie każda kobieta tak robi." 74

Zamrugała. "Hmmm." Poczuła duże zmieszanie po tych słowach. "Ok." Uśmiechnął się szeroko, na ten wyraz jej twarzy. "Kobiety Zorn, nie połykają naszego nasienia. Musisz mnie naprawdę lubić by wziąć aż tyle ode mnie. Akceptujesz mnie jako swojego związanego. Sprawię, że będziesz szczęśliwa, moja piękna." Casey chciała zazgrzytać zębami, ale dotarł do niej cały sens jego wypowiedzi. "Wasze kobiety nie połykają?" Uśmiech wciąż nie schodził z jego twarzy, gdy pokręcił głową. "One liżą naszego haisa ale odsuwają się, kiedy dochodzi do wybuchu nasienia. Ty mnie wzięłaś do ust, i wzięłaś moje nasienie, aż do swojego brzucha." Jego ręka cały czas pieściła jej żołądek. ”Na władcę księżyców! Zrobiłaś to tak dobrze, to było takie wspaniałe." "Wow. Na twoim świecie uważacie się za bardzo seksualne osoby, ale nie umiecie za wiele." Wciąż się uśmiechał. "Co masz na myśli?" "Nie znacie seksu analnego, a teraz jeszcze mi mówisz, że wasze kobiety nie biorą was do ust, nie znacie seksu oralnego? Tylko liżą i uciekają." Zaśmiał się. "To nie nazywa się ‘lizać i uciekać’. My nazywamy to tonguing. Zakładam, że to właśnie jest odpowiednik waszego oralnego seksu. Ale przecież ty nie dmuchałaś na mnie, więc nie bardzo rozumiem dlaczego to się tak nazywa. (blowjob – seks oralny, samo słowo blow znaczy też dmuchać) Roześmiała się. "Do diabła, nie mam pojęcia. A może to dlatego, że faceci przegrzewają przy tym swój umysł?" Zaśmiał się, i przyciągnął ją bliżej do swojego ciała. "Mój umysł jest kompletnie przepalony. I znam to wasze powiedzenie. Teraz też już wiem, co ty czujesz, gdy ja tonguinguje twoją łechtaczkę. Będę dla ciebie robił dużo więcej i częściej. Wiesz, bardzo się martwiłem, gdy ciebie pierwszy raz dotknąłem, że mogę coś robić źle, ale szybko się uczę i mam tylko nadzieję, że lubisz to, tak samo jak ja." "Zaraz, zaraz, zwolnij…" Casey patrzyła na niego z zakłopotaniem, wstrząśnięta. "Co masz na myśl, mówiąc że obawiałeś się, że zrobisz to źle i musiałeś się szybko uczyć?" Zaśmiał się. "Jesteś nieco inna od kobiet Zorn. Ich unis jest głęboko w środku i nie może być dotykany i pieszczony. Twój unis, twoja łechtaczka, jest bardzo łatwo dostępna. Mój brat powiedział mi dużo o ludziach, o ludzkich kobietach, tego co się nauczył będąc związanym z jedną z nich. Nie powiedział mi tylko tego, że będziesz smakowała tak dobrze, że to będzie takie podniecające i twój smak, i to jak reagujesz na mnie. Czy robię to dobrze? Wydaje mi się, że to ciebie cieszy, że lubisz moje usta na sobie." Była oszołomiona. "Uczysz się naprawdę, cholernie szybko." 75

Przechylił lekko głowę, wpatrując się w nią. Uśmiech zniknął z jego twarzy a oczy zwęziły się, gdy tak jej się przyglądał. "Co znaczy to spojrzenie w twoich oczach? Powiedz mi, co myślisz." Powoli się uśmiechnęła się. "Myślałam tylko, że to jest bardzo zabawne, że facet, który nigdy nie był pieszczony w ten sposób przez kobietę, przez ludzką kobietę, jest najlepszym kochaniem, jakiego kiedykolwiek miałam." Pogłaskała jego klatkę piersiową. "Niektórzy ziemscy faceci, powinni brać od ciebie lekcje Zornaninie. Wielu z nich nie potrafi znaleźć łechtaczki, nawet gdyby mieli przygotowaną mapę topograficzną terenu. A jeżeli by już ją nawet znaleźli to i tak nie wiedzieliby co z nią zrobić." Zaśmiał się. "Może powinniśmy wysłać do nich nasze kobiety Zorn."

76

Rozdział 7

Następnego dnia Casey patrzyła w oczy Argernon znad tacy z obiadem. Siedzieli na łóżku, naprzeciwko siebie, z tacą pomiędzy nimi. Argernon dopiero wrócił ze swojej zmiany. A ona spędziła cały dzień na denerwowaniu się, że go nie ma. Argernon uniósł brew. "O czym myślisz? Wyglądasz bardzo zdenerwowaną?" "Mam kilka pytań." "Ostrzegano mnie przed tym, że ludzkie kobiety są bardzo ciekawe. No to zadawaj te pytania." Uśmiechnęła się. Patrzył na nią tak, jakby gotował się do walki. Wyglądał na ponurego i miał mocno napięte ramiona. "Zrelaksuj się. To nie będzie bolesne." "Nie jestem tego taki pewien. Mój brat ostrzegał mnie, że jego związana jest czasami na niego bardzo zła, a on nie bardzo może to zrozumieć. No bo za co jest taka zła, przecież on tylko odpowiada na jej pytania." "To brzmi złowieszczo. Hmmm. A wiesz może, o co tak walczą? Może zaczniemy właśnie od tego. Chcę się wszystkiego dowiedzieć o tym związaniu. I to o tych dobrych i o tych złych rzeczach także." Zawahał się. "Ona nie chce chodzić nago po swoim domu." Uniosła swoje brwi. "Nago?" "Nie czuje się komfortowo przy tym, ale to jest nasza tradycja Nasze kobiety ubierają się tylko, gdy ktoś ma przyjść albo gdy gdzieś wychodzą. Pogoda pozwala nam na coś takiego, więc nie widzimy w tym przeszkód." "I ty chciałbyś abym była naga w domu, gdy jesteśmy razem, tak?" Roześmiał się. "A co ty o tym myślisz?" Uśmiechnęła się. "Mogę chodzić nago." Mrugnęła. "Zaoszczędzimy czas na rozbieraniu się. Okay. No to mamy jakiś początek. O co jeszcze się kłócą?" Uśmiech zszedł z jego twarzy, bardzo szybko. "Ona nie lubi go za to, że nie może wyjść sama na zewnątrz, bez jego ochrony. Będziesz mieszkać w naszym domu, gdzie jest bezpiecznie. Ziemskie kobiety są bardzo pożądane na Zorna. Mówiłem ci też, jacy są nasi mężczyźni. Czterej napastnicy wdarli się do domu mojego związanego brata i zabiliby jego związana, zmuszając ją, by ich wszystkich wzięła w siebie. Ale ty będziesz mieszkała w moim domu, będziesz tam bezpieczna, mam piękny dom, z dużym ogrodem i ładny widokiem. Będę też ciebie zabierał na 77

zewnątrz, tak często, jak to tylko będzie możliwe, więc nie będziesz samotna czy znudzona." Casey trawiła to co powiedział. "Okay. Widzę niebezpieczeństwo i doceniam to, że będziesz czuwała nad moim bezpieczeństwem Rozumiem, że nie mogę chodzić sama, tam gdzie chcę. Mogę z tym żyć, tak długo, jak nie każesz mi tylko siedzieć i patrzeć w cztery ściany, przez cały czas. Nie chciałabym od tego oszaleć." "Żadnej dyskusji?" "Nie, jeszcze nie. Z czym jeszcze mają problemy?" Zawahał się. "Była bardzo zdenerwowana, kiedy ojciec wysłał kobietę do domu mojego brata." To wywołało grymas na jej twarzy. "Dlaczego twój ojciec wysłał kobietę do twojego brata?" "Mój ojciec nie był zadowolony, że mój brat związał się z człowiekiem. To jego najstarszy syn. Pierworodny. Wysłał więc do niego bardzo piękną i pożądana kobietę Zorn, której pragnie wielu z naszych wojowników. Myślał, że ona go skusi, i zrezygnuje z ludzkiej kobiety. Ale to się nie udało, on się nie skusił." "Czy twój ojciec będzie ciągnąć to gówno również z nami?" Pokręcił głową. "Nie, on zrozumiał tą lekcję. Nie będzie wysyłał żadnych kobiet do naszego domu, aby spróbować rozdzielić mnie ze związaną kobietą i zastąpić ją kobietą z Zorna." Zawahał się. "Jest jednak coś, co powinienem tobie wyjaśnić…" "Ok, mów." Przyglądała mu się. Argernon zawahał się. "Wiesz... ja nie zamierzałem związać się z człowiekiem. Kiedy wyjeżdżałem nie zrobiłem żadnych ustaleń, abyś była u mnie w domu, byś tam zamieszkała, więc ja..." Głośny huk przebił się przez pokój. Casey aż straciła oddech, próbując rękami zasłonić uszy, tak by głośny dźwięk był choć trochę mniej słyszalny i bolesny. Argernon wyskoczył z łóżka, biegnąc do drzwi. "Zostań!" Ryknął na nią. I od razu, szybko, wybiegł z pokoju. Grzmiące dźwięki raz za razem przechodziły przez pomieszczenie. Casey zaczynała mieć już nudności od takiego hałasu, i to mimo tego, że były stłumione przez jej ręce. Domyślała się, że to było coś na kształt alarmu. Widziała minę Argernona, to jak szybko zerwał się z ich łóżka i wybiegł z pokoju. Nie tracił czasu nawet na ubranie koszuli, a jego buty zostały na podłodze. To było coś tak ważnego, że pobiegł boso. Wzięła z łóżka poduszę i założyła ją sobie za głową, tak by jeszcze bardziej oddzielić się od kolejnych głośnych wybuchów.

78

Dźwięk nagle zamilkł. Casey odsunęła poduszę z głowy i usiadła na łóżku, zagryzając z nerwów wargi. Zastanawiała się, co się, do diabła, dzieje. Oczywiście musiało to być coś, bardzo złego i niespodziewanego, skoro Argernon ruszył bez ubrania, tak jak stał. Powiedział jej, aby została w pokoju, tak jakby miała w ogóle jakiś wybór. Drzwi były zamknięte. Siedziała, więc na środku łóżka, przytulając poduszkę do piersi, nie wiedząc co się dzieje i zastanawiając się, co złego mogło się wydarzyć. Nienawidziła pozostawać w niepewności. Ogarnął ją strach, gdy usłyszała kolejne hałasy. Tym razem przypominało to jakby stłumione wybuchy, a po chwili cały pokój zaczął drgać, jak podczas trzęsienia ziemi. Siedziała tak kilka sekund, w szoku, po czym zeszła z łóżka na podłogę, czując jak ta mocno wibruje. Nie było tego przy poprzedniej fali wybuchów. Podeszła do drzwi, i stanęła przy nich, ślepo się w nie wpatrując. Co u diabła się dzieje? I nagle coś się stało, spróbowała nie panikować, ale jej oddech stał się ciężki, z trudem łapała powietrze. Czuła jak jej stopy odrywają się od podłogi. Ponownie włączył się głośny alarm. Starała się zacisnąć swoje palce na ścianie, ale była ona zbyt gładka, i nie mogła znaleźć żadnego uchwytu dla nich. Żadnego punktu zaczepienia. Jej ciało zaczęło zachowywać się jakoś dziwnie inaczej, kiedy gorączkowo próbowała znaleźć jakieś oparcie. Dopiero po chwili zorientowała się, że rzeczy w pokoju, latają, a właściwie to pływają, po pokoju. I ona też. I znowu zalała ją fala strachu, gdy zorientowała się, co się stało. Nie było grawitacji na statku. Rozpaczliwie próbowała znaleźć jakieś oparcie w ścianie, hacząc o nią paznokciami. Czuła się kompletnie dziwnie w takim położeniu. Odbiła się od ściany, i krzyknęła, gdy zaczęła się bezwładnie kręcić w powietrzu, a potem dryfować w stronę środka pokoju. Jej ciało okręciło się nogami do góry, a świat oszalał, kiedy ona tak bezwładnie, tańczyła w powietrzu. Jęknęła, próbując obrócić się ponownie. I znowu świat zatańczył jej przed oczami. Zdała sobie sprawę, że jest nad łóżkiem, szybko wyciągnęła ręce i chwyciła prześcieradło. Zacisnęła mocno pięści na materiale, co pozwoliło jej trochę zwolnić tempo tego bezwładnego ruchu. Niestety prześcieradło było lekkie, i zaczęło się podnosić, nie dając jej mocniejszej stabilizacji. Złapała kolejny kawałek w drugą rękę i szarpnęła nerwowo. To sprawiło, że jej dryf powoli zmienił kierunek, ku przodowi łóżka. Była już bliska szlochania. Co się do cholery stało z grawitacją? Czy to, co brzmiało jak wybuch, naprawdę nim było. Wybuch? Czyżby statek się rozbił? Może to silniki wybuchły? A oni dryfowali teraz w przestrzeni kosmicznej. W ciągu kilku sekund, wszystkie straszne myśl przeleciały jej przez głowę. Chwyciła się za wezgłowie łóżka, kiedy ponownie, powoli leciała w stronę ściany. Jak tylko jej palce zacisnęły się na nim, aż westchnęła z ulgą. Łóżko musiało być chyba przykręcone do podłogi, bo nie ruszyło się. Tak samo jak i materace, też musiały być mocno zakotwiczone. Chwyciła zagłówek obiema rękami, udało jej się wykręcić swoje ciało pod takim kątem, że teraz jej tyłek był nad materacem z jej górna płowa ciała zakręcony przed zagłówkiem. Alarm zamilkł, ale nie odważyła się go puścić, nawet po to by wytrzeć łzy, które wypełniły jej oczy. Poczuła się dziwnie, gdy zobaczyła jak kilka jej łez, które przed chwilką czuła na swoich policzkach, teraz unosi się tuż przed nią, po czym, swobodnie płynęły dalej. 79

"O Boże." Mruknęła, zastanawiając się, czy powinna przeklinać to co się stało czy może jednak zacząć się modlić. Wiedziała, że Argernon był przerażony tym, co się stało. I on teraz tam był. Czy żyje? Czy ta druga eksplozja, była tam gdzie on pobiegł? Nie wiedziała. Nic nie wiedziała. "Cholera jasna!" Przez jej głowę przebiegały setki kolejnych najstraszniejszych myśli. Co ona zrobi, jeśli była jedynym ocalałym i to jeszcze zablokowanym w pokoju Argernona? Na ile starczy jej tlenu? Czy umrze z głodu? Umrze dryfując w kosmosie na uszkodzonym statku? Jedyne czego chciała to tylko, żeby wrócił do niej Argernon i powiedział jej co się dzieje. I że wszystko już będzie w porządku. Chwyciła się mocniej zagłówka, czując jak w miarę upływu czasu jej zaciśnięte pięści słabną. Wydawało jej się, że minęły długie godziny. Zamigotały światła. Jęknęła. "To nie jest to dobry znak." Zaczęły migotać, zapalając się z przerwami, po czym zgasły zupełnie, pozostawiając ją w przerażającej, całkowitej ciemności. Przytuliła się do łóżka, wsłuchując się w ciszę. Coś potrąciło ją, przestraszyła się tak mocno, że aż krzyknęła. Po czym sięgnęła po to co uderzało w jej plecy. Zaśmiała się histerycznie, gdy zdała sobie sprawę, że to tylko jeden z butów Argernona. Odepchnęła go od siebie, i znowu zaczęła myśleć, jednocześnie wpatrując się w dryfujące w ciemności rzeczy. Pewnie jeszcze wiele razy poczuje takie uderzenie, więc powinna być na to przygotowana, by więcej nie dać się tak przestraszyć. Statek zamilkł kompletnie. Wibracje zanikły. Nic już nie wydawało żadnego dźwięku. Szarpnęła się, otrząsając ze snu, gdy zaczęła się unosić z łózka. Szybko, ponowie zacisnęła dłonie w pięści na materacu, chwytając go mocniej i próbując zachować czujność. Wzięła głęboki oddech, uświadamiając sobie, że na szczęście, chociaż powietrze wydawało się być w porządku. A to, że wciąż mogła oddychać, wydawało się być dobrym znakiem. Miała nadzieję, że naprawdę tak jest. Jej myśli skupione były cały czas na Argernonie. Zastanawiała się, czy on jeszcze żyje, a jeśli tak, to dlaczego do niej nie wrócił? Może coś mu się stało? Poczuła jak żal ściska ją w piersiach. Jakiś cichy dźwięk zwrócił jej uwagę. Wsłuchiwała się i po dłuższej chwili, w końcu, usłyszała go ponownie. Napięła się cała z nerwów. Słabe uderzenie a następnie kolejne. Zrozumiała, że hałas był coraz bliżej niej. Zaklęła głośno. To było za tymi drzwiami. Drzwiami do ich pokoju. Skupiła na nich oczy, czując ogarniający ja strach, ale niewiele widziała w tych ciemnościach. Nagle dźwięk stał się głośny, to był dla niej szok. Przypominało to uderzanie metalu o metal, a potem usłyszała coś podobnego do pękającego balonu wypełnionego wodą. Oślepiło ją światło. A właściwie to cienki, długi promień światła, przebijający się przez wyrwę w drzwiach. Otwór powiększył się, rozjaśniając pomieszczenie. "Dzięki Bogu!"

80

Prawie jęknęła, widząc kogoś przeciskającego się przez drzwi. To nie był Argernon. To był jakiś nieznajomy niosący ze sobą coś na kształt latarki. Mężczyzna miał długie rude włosy i był półnagi. Miał też plamy krwi na brzuchu. Znowu fala strachu podeszła jej do gardła. Jego oczy były tak ciemne, że wyglądały wręcz na czarne, ale nie mogła zobaczyć całej jego twarzy. Otaczająca ich ciemność nadawała mu straszny wygląd. Warknął na nią i ruszył przez pokój. Bum. Bum . Bum. Jej oczy spoczęły na jego nogach. Nosił metalowe buty, które wydawały ten dziwny dźwięk, gdy on szedł, a właściwie przesuwał się po podłodze. To pewnie były jakieś buty grawitacyjne. Dotarł do łóżka i wyciągnął do niej rękę. Widziała na niej krew, ale wyciągnęła swoją. Gdy była bliżej zauważyła także rany na jego brzuchu, chociaż ręce też wyglądały tak, jakby o coś uderzały, miały pełno otarć i świeżych ran. Jedna jego ręka owinęła się wokół jej tali i ściągnął ją z łóżka. Puściła zagłówek. "Co się stało? Gdzie jest Argernon?" Próbowała ignorować to dziwne poczucie nieważkości. Jedyną rzeczą, która ją teraz przytrzymywała była jego ręka, manewrująca ją tak, by była jak najbliżej niego. Warknął. Nie było prądu, więc tłumacz nie działał. Frustracja zalała Casey, to było jak powrót do jaskini, w której była z Argernonem, kiedy nie mogli się komunikować. Duży człowiek wsunął rękę pod jej ramię, podczas, gdy ona przekręciła się w stronę jego ramienia. Kiwnął głową. Zrozumiała. Owinęła ręce wokół jego ramion. Mężczyzna obrócił się i ruszył, z tym dziwnym hałasem i z Case w ramionach, w stronę drzwi, a później wyszedł na korytarz. "Dokąd mnie zabierasz?" Jej głos lekko drżał. "Czy z Argernonem wszystko w porządku?" Mężczyzna nie zatrzymał się. Zignorował ją, i dalej powoli szedł korytarzem. Przytuliła się do niego. Widać było, że zmagał się z tymi niewygodnymi i głośnymi butami, które nosił. Dotarł do drabiny, która prowadziła do luku. Spojrzał w górę, a Casey podążyła wzrokiem za nim. Widziała światło wpadające przez ten otwór i kolejnego mężczyznę, który patrzył na nich z otwartego włazu. Właz był w kształcie okręgu i miał jakieś cztery stopy średnicy. Prowadziła do niego metalowa drabina. Rudzielec odwrócił, by spojrzeć na Casey, i cicho coś, zawarczał wskazując jednocześnie na nią. Chwycił ją jedną ręką, po czym zsunął ją ze swoich ramion. Zrozumiała, że ma go puścić, a gdy tylko to zrobiła, on pchnął ją w stronę luku, nad ich głowami. Zapiszczała, gdy poleciała w powietrze, bez niczego co mogło by ją przytrzymywać, by pomóc jej zapanować nad chaotycznym ruchem. Odbijała się od wszystkiego na swojej drodze i czuła, że będzie miała całe nogi i ręce poobijane i posiniaczone. Niestety, nic z tym nie mogła zrobić. Dotarła do luku, a z dołu, tam gdzie został rudzielec, mogłaby przysiąc, że słyszała śmiech. To było niemal pocieszające, że uznał to zabawne, jak ona wirowała. Jeśli mieliby zginąć, to by się z niej nie śmiał, prawda? Mogła mieć tylko nadzieję, że to prawda.

81

Człowiek nad nią pochylił się i chwycił ją za ręce, jak tylko znalazła się w ich zasięgu. Szarpnął jej ciałem i wciągnął przez luk do siebie. Przy tym wciąganiu uderzyła się jeszcze raz, ale tym razem, na szczęście dość lekko o drabinę z lewej strony. Gdy była już w pomieszczeniu, zaczęła wpatrywać się w twarz czarnowłosego mężczyzny ze świecącymi zielonymi oczami, który, niestety, nie był Argernonem. Był zupełnie innym obcym. Zaczęły ją bombardować straszne przypuszczenia. Czy oni byli z załogi Argernona, a co jeżeli byli jakimiś zabójcami, którzy ich zaatakowali? A może jednak to byli ratownicy. Spojrzała w oczy nieznajomego, który wyciągnął ją przez otwór włazu i ciągle trzymał za jedno ramię. Mężczyzna zacisnął mocno swoją drugą rękę na jej tali. Na nogach miał takie same grawitacyjne buty, jak ten rudy, który ją tutaj przyprowadził. Spojrzała mu w oczy. "Argernon? Nic mu nie jest?" Mężczyzna zamrugał zmieszany, co powiedziało jej, że on nic nie rozumie z tego co ona usiłuje mu powiedzieć. Spojrzała w dół i chwyciła za swoją koszulę, i głośno ją powąchała, po czym spojrzała na mężczyznę. "Argernon?" Wiedziała, że materiał pachniał Argernonem, pamiętała, że on zawsze potrafił siebie na niej wyczuć. Wiedziała, że miał dobry węch. Mężczyzna wydawał się zrozumieć o co jej chodziło. Widziała jak coś błysnęło w jego oczach, i to coś takiego, że aż miała ochotę płakać. To było współczucie i żal. "O Boże. On nie żyje, prawda?" Chwyciła mężczyznę za przód jego koszuli. "Czy on jest martwy?" Jej głos przeszedł w pisk, i czuła, że zaraz zacznie szlochać. Mężczyzna, ujął jej twarz, i pochylił się nad nią. Wyglądał tak, jakby zamierzał ją pocałować. Zaalarmowana Casey szarpnęła głową. Spojrzał na nią rozbawiony i zachichotał. Zacisnął na niej ręce, mocniej ją obejmując, po czym ruszył z nią korytarzem. Odwróciła głowę, patrząc w stronę luku, ale rudy, nie poszedł już za nimi. Tak właściwie, to nie było już żadnego światła płynącego z podłogi. Luk był zamknięty. Mężczyzna zatrzymał się przy drzwiach, po czym przekręcił jakąś gałkę a one się otworzyły. Chwyciła go mocniej za ramiona, tak by nie utrudniać mu przejścia przez nie i zaczęła się, oszołomiona, rozglądać po dużym pokoju, do którego weszli. Wyglądał jak przestraszeń ładunkowa. Widziała też migające światła przez wielkie okna małego statku, ale nie mogła uchwycić za nimi żadnego ruchu. Weszli na statek, po szerokiej rampie. Poruszał się dość opornie i powoli w swoich dużych butach. Gdy weszli do wewnątrz ujrzała, że znaleźli się w małym, dobrze oświetlonym pokoju, z kolejnymi drzwiami. Mężczyzna chwycił ją mocniej i przyciągnął bliżej do swojego ciała. Nacisnął duży przycisk przy drzwiach. Rampa zaczęła się podnosić, po czym zamknęła się z głośnym trzaskiem.

82

Przełożył ją przez swoje ramię, przytrzymując ją oburącz, spojrzał jej w oczy, a potem usłyszała ostry sygnał dźwiękowy. I w tym momencie, gdyby jej tak mocno nie trzymał, uderzyłaby z hukiem o podłogę. Wróciła grawitacja. Jej ciało było teraz strasznie ciężkie. Mężczyzna ostrożnie stawiał ją na nogi, a ona od razu potknęła się. Jej ciało było niezgrabne, po tak długim przebywaniu w stanie nieważkości. Poczuła zawroty głowy, ale wciąż nie spuszczała wzroku z mężczyzny. Pochylił się i zaczął zdejmować buty, po czym odstawił je przed drzwiami. Wyprostował się, miał około sześciu stóp wysokości. Wskazał na drzwi za nią. Odwróciła się, gdy poszedł do nich i nacisnął kolejny duży przycisk. Drzwi od razu się otworzyły, ukazując niezbyt duże wnętrze statku. Zdziwiona odkryła, że nie są tutaj sami. Na kanapie siedziała mała, drobniutka brunetka. Wpatrywała się w nich przerażona. Gdy tylko spotkały się wzrokiem, kobieta wstała natychmiast. "Jesteś człowiekiem!" Wydyszała kobieta. "Tak." Powiedziała Casey, odwracając się od brunetki w stronę mężczyzny, który ją tutaj przyniósł. "Co się dzieje? Gdzie jest Argernon?" "Uspokój się. Jestem Rachael Dean." Powiedziała cicho. „Nie krzycz na niego. Oni nie mogą nas zrozumieć. Wydaje mi się, że ich komputery, nie mają tutaj tego programu do tłumaczenia, który mają Zorn, by się z nami komunikować. Nie mają też implantów w uszach." Casey wpatrywała się w kobietę. "Wiesz co się stało?" "Nie, byłam zamknięta w swoim pokoju, dopóki jeden z nich mnie nie zabrał." Oczy kobiety rozszerzyły się ze strachu. "Wiesz, oni nie są Zorn. Przyjrzyj się uważnie jego twarzy, widzisz różnice? Oni mają spiczaste uszy." Teraz jej strach udzielił się Casey. Zaczęła uważnie wpatrywać się z mężczyznę. Faktycznie, po dokładnym przyjrzeniu mu się, stwierdziła, że faktycznie wyglądał nieco inaczej. Poza uszami, miał też plamy na rękach i plecach i nieco węższe oczy. Argernon nie miał nic takiego. Tak, teraz już była pewna, oni nie byli Zorn. "Cholera". Casey cofnęła się o krok od tego faceta, zdając sobie sprawę, że nie ma dokąd uciec. Pozostawała tylko tylna część części statku, gdzie którą blokowały stalowe drzwi. Zaczęła się wpatrywać w mężczyznę. Spojrzał na nią z góry. "Czego od nas chcesz? Czy ty mnie rozumiesz?" Wysoki mężczyzna zrobił krok do przodu, naruszając jej osobistą przestrzeń. Głośny ryk zagrzmiał z jego gardła, gdy spojrzał na nią tak zimno, że aż zrobiła krok do tyłu. Spojrzała na niego ponownie, czując strach, ale starając się tego nie okazywać. Podszedł jeszcze bliżej do niej, niemal ją dotykając. Zaczął warczeć na nią, pokazując ostre zęby. Jego warkot był bardzo nieprzyjazny i zły. Usłyszała jak Rachael cicho zaklęła za jej plecami. "Nie patrz w dół, ale ten facet zaczyna się 'włączać'."

83

Wzrok Casey od razu spoczął na kroczach tego faceta. Przestraszyła się. Tak, był pobudzony i to bardzo. Cofnęła się od niego i przybliżyła do Rachael, która delikatnie ją objęła. Odwracając głowę, Casey przyjrzała się dwóm pozostałym mężczyzną, którzy weszli do pokoju. Byli olbrzymimi samcami i głodnym wzrokiem wpatrywali się w Casey i Rachael. "Jesteśmy w głębokim gównie" Szepnęła Rachael. "Tylko spokojnie." To była świetna rada, ale dla Casey zbyt trudna do wykonania. Gdzie był Argernon i kim byli ci ludzie? Czyżby to oni zaatakowali ich statek? Wydawało się to naprawdę, cholernie prawdopodobne. "Myślę, że mogą być kosmicznymi piratami." "Świetnie, kurwa, po prostu zajebiście." Rachael prawie już płakała. "Najpierw upiłam się w barze, później skończyłam w łóżku z jakimś wielkim sukinsynem, który równie dobrze mógłby być maszyna do pieprzenia, później obudziłam się na statku kosmicznym, gdzie maszyna do pieprzenia powiedziała mi, że będę czymś na kształt jego żony, a teraz jestem w tym gównie. Czy oni mają nas zamiar zabić?" "Nie wiem, ale mam nadzieję, że nie." Rachael prychnęła. "Chcę tylko wrócić do domu. Facet, który poderwał mnie w barze, był naprawdę ładny i miły. Zafundował mi niezłe piekło w łóżku, ale nie zamierzałam się pisać na takie gówno. Cholera, ja tylko chciałam się dobrze zabawić, a on wyglądał jak wielki macho, kiedy wszedł do baru. Ciebie też tam poderwali?" "Nie." Casey napięła się, gdy zobaczyła jak dwóch mężczyzn, stojących do tej pory z tyłu pomieszczenia, zaczyna iść w ich stronę. Jeden z nich sięgnął do przodu swoich spodni. To zawsze był zły znak. Skupił swoją uwagę na Rachael. "Posłuchaj mnie, Rachael. Wiesz jak się walczy?" Kobieta objęła mocniej Casey i potrząsnęła głową. "Nie, dlaczego o to pytasz?" Casey przełknęła ślinę. "Jeden z nich już się rozbiera, i ten za nim też zaczyna. To nie wróży nam zbyt dobrze." Rachael odwróciła głowę do tyłu promu i jęknęła. "O, Boże. Nie zamierzasz chyba walczyć z nimi. To tam tylko bardziej zaszkodzi. Zawsze i wszędzie powtarzali, żeby nie walczyć z napastnikami." Wściekłość zalała Casey. Odwróciła głowę, by spojrzeć na mężczyznę, który zabrał ją na ten prom. Cały czas się na nią parzył, powoli zdejmując swoją koszulę. Jej oczy skupiły się na jego klatce piersiowej, po czym jeszcze raz się rozejrzała. Wszyscy trzej mężczyźni zamierzali je zaatakować. "Nie zamierzam się poddać bez walki."

84

"Zwariowałeś?" Rachael była oburzona. "Oni mają jakieś siedem metrów wzrostu, są ogromni i zbudowani jak lokomotywy. To by było jak walenie głową w mur, jeżeli w ogóle będziesz miała szanse trafić." "Nie są tacy wielcy, mają jakieś sześć i pół stopy wzrostu, nie są też tak muskularni jak Argernon, więc może nie są też tak silni. Nie zamierzam się poddać bez walki. Jesteś ze mną? " "Jesteś szalona." Poczuła jak Rachael wycofała się. Casey spojrzała na człowieka, który ją tutaj przyprowadził. Miał już rozpięte spodnie i wskazał na nią. Warknął, patrząc sugestywnie na jej ubrania. Wiedziała, czego chciał. Miała się rozebrać. Pokręciła głową. Nie ma nawet mowy, by się rozebrała. Nie będzie mu tego ułatwiała. Zamierzała go zaatakować. Jej umysł gorączkowo pracował. Jej napastnik, nie spodziewał się, że kobieta będzie się broniła albo atakowała. Dwóch mężczyzn rzuciło się do przodu. Obaj chwycili Rachael za ramiona, unosząc ją. Casey była kompletnie oszołomiona i zagapiła się na tą scenę. Gdy już się otrząsnęła i chciała ruszyć Rachael na pomoc, została ona już poniesiona przez dwóch, dużych mężczyzn. Kopała i krzyczała, ale oni nie zważając na to, ruszyli z nią do tylnej części promu. Obaj byli już zupełnie nadzy. Casey chciała jej pomóc, obronić ją jakoś, Ale nim zdążyła zrobić chociaż krok w jej stronę, na jej ramieniu zacisnęła się duża dłoń trzeciego mężczyzny. Szarpnął nią mocno w swoją stronę. Odskoczyła i wyrwała swoje ramię, potykając się przy tym. Spojrzała mu prosto w oczy. Mężczyzna warknął na nią, pokazując ostre, pożółkłe zęby. Jego oczy zwęziły się, a nozdrza zadrgały nerwowo. Casey rzuciła się na niego, obracając się jednocześnie, uderzyła bokiem, z całej siły, w jego ciało. Zatoczył się i potknął pod tym uderzeniem. Zbierając się w sobie, uderzyła łokciem w jego żebra. Wiedziała, że pewnie mu to nie zaszkodzi, ale chciała chociaż wytrącić go z równowagi. Mężczyzna zatoczył się, i oboje runęli na podłogę. Na szczęście dla Casey, wylądowała na nim. Najszybciej jak tylko mogła podniosła swoje kolano i uderzyła w jego krocze, ze wszystkich swoich sił. Wiedziała że miał jądra. Argernon je miał, a ten facet też był humanoidem, więc też musiał je mieć. Mężczyzna syknął z bólu, co dało jej pewność, że coś tam jednak wrażliwego miał i udało jej się w to trafić. Napastnik zrzucił ją z siebie, zwijają się i jęcząc, trzymając się ochronnie za przód swoich spodni. Upadła się na podłogę, koziołkując po niej i obijając się boleśnie, ale nie mogła się na tym teraz skupiać. Zmusiła się, by wstać. Usłyszała rozpaczliwy krzyk Rachael. Odwróciła się i zobaczyła jak dwaj mężczyźni rozkładają kobietę na podłodze. Tyłem do niej. Jednocześnie drąc i zrywając a niej ubranie. Obaj byli skupieni tylko na niej. Racheala próbowała z nimi walczyć. Krzyczała i kopała, ale jej ciosy nie powstrzymywały ich. Byli odwróceni plecami do Casey, więc nie widzieli, co jej się udało zrobić ze swoim napastnikiem. Nie wiedzieli też, że ona była za ich plecami.

85

Casey nie myślał, po prostu krzyknęła i ruszyła do ataku na dwóch mężczyzn. Musiała ich powstrzymać przed zgwałceniem Rachael. Zauważyła, że jeden z nich odsunął się bardziej na prawo i pochylił. To na niego ruszyła. Był bliżej. Rzuciła się na jego plecy, wczepiając w nie palcami i paznokciami, szarpiąc i drapiąc, gdzie tylko dała radę. Mężczyzna, nie spodziewał się ataku, spiął się i przewrócił na brzuch. A Casey, niesiona siłą uderzenia upadła płasko na jego plecy. Jej paznokcie ponownie zaczęły się wbijać w jego ciało, szarpiąc je gorączkowo. Wydał z siebie ryk bólu i przekręcił się, odrzucając Casey z dala od siebie. Nie mogła się go w żaden sposób przytrzymać. Z hukiem uderzyła w podłogę i poturlała się jeszcze kawałek po niej, aż w końcu jej ciało zatrzymało się. Była kompletnie skołowana. Czuła ból w całym ciele, chociaż to biodro i łokieć bolały ją najbardziej. Żołądek też zaczął wywijać salta i skręcał się z bólu. Podniosła trochę głowę, próbując zobaczyć co się dzieje z napastnikami. Ten którego zaatakowała, właśnie się podnosił. Widziała krew na jego ramieniu, pochodzącą ze świeżych ran, które udało jej się mu zadać swoimi paznokciami. Widziała, że wypełniała go wściekłość. Wyprostował się. A teraz i jego przyjaciel zwrócił uwagę na Casey. Dało to szansę Rachael, na oswobodzenie się. Usiadła. Była naga od pasa w górę. Wrzasnęła. Casey zauważyła, że jej wzrok był chory z przerażenia. Rachael ruszyła do ataku. Zaczęła paznokciami haratać twarz mężczyzny, który wciąż ściskał jej uda. Była kompletnie szalona przy tym ataku. Krzyczała i uderzała na oślep. A później wszystko wydarzyło się już bardzo szybko. Mężczyzna, zawisnął dłoń w pięść i brutalnie, z wielką siłą uderzył pięścią w twarz Rachael. Usłyszała przeraźliwy trzask. I zobaczyła jak jej twarz zalała krew z pękniętej czaszki. Po czym jej ciało głucho upadło na podłogę. Czas stanął w miejscu. Nawet napastnik, który ruszał już w stronę Casey zatrzymał się i powoli obrócił, patrząc na nieruchome ciało Rachael. Mężczyzna, który uderzył Rachael miał na twarzy wypisane przerażenie. Puścił rękę, którą miał wciąż zaciśniętą na jej udzie i w panice odsunął się od niej. Z twarzy spłynęła mu cała krew, pozostawiając ją przeraźliwie bladą z widocznymi śladami po paznokciach Rachael na obu jego policzkach. Casey przez kilka sekund była zbyt oszołomiona na jakikolwiek ruch. Ale otrząsnęła się i ruszyła, czołgając się w stronę Rachael. Żaden z mężczyzn nie poruszył się. Casey starała się dostać do niej jak najszybciej. Rachael leżała na plecach, jej górna połowa ciała była naga, miała na sobie tylko spodnie. Casey dostała drgawek z bólu, gdy już w końcu udało jej się do niej dotrzeć. Spojrzała na nią w przerażeniu. "O Boże!" Gorące łzy zaczęły płynąc po jej twarzy. Rachael była martwa. Jej niewidzące oczy martwo wpatrywały się w sufit statku. Miała zmiażdżony nos, cały zalany krwią. Jej szczęka wyglądała na połamaną. Casey drżącymi rękami dotknęła jeszcze ciepłej skóry Rachael na gardle, rozpaczliwie szukając pulsu. Nic nie wyczuła. Rachael naprawdę była martwa. Casey odwróciła się, by spojrzeć z przerażeniem na mężczyznę, który zabił Rachael. Nadal przeraźliwie blady, spojrzał w oczy Casey. Cofnął się kilka kroków i tylko pokręcił głową, gdy ona dalej się na niego patrzyła.

86

"Ty sukinsynu, zabiłeś ją! Naprawdę ją zabiłeś!" Usłyszała warczenie. Odwróciła głowę na tak straszliwy dźwięk. To wstawał mężczyzna, którego zaatakowała jako pierwszego. Szybko podniósł się, wydając z siebie kolejny przeraźliwy ryk, po czym biegiem ruszył w stronę Casey i Rachael. Casey wiedziała, że jej życie właśnie się skończyło. Oni byli gwałcicielami i mordercami. Mężczyzna zignorował Casey, i pochylił się obok niej, nad ciałem martwej Rachael. Gapił się na nią przez chwilę, zszokowany. Położył rękę na jej szyi, cicho warcząc. Po czym podniósł głowę, nadal ignorując Casey. Na jego twarzy malowała czysta wściekłość, prawdziwa furia. Patrzył na człowieka, który zabił Rachael. Szybko podniósł się, i rzucił w stronę mordercy, łapiąc go za gardło. Podniósł go, wciąż tak trzymając, warknął przeraźliwie, wstrząsnął nim parę razy w powietrzu. Cały czas zaciskając rękę na jego krtani, po czym rzucił nim przez cały pokój. Mężczyzna z głuchym hukiem uderzył o przeciwległą ścianę statku. Mężczyzna, który nim rzucił znowu głośno i przeraźliwie warknął. Casey była zszokowana. Patrzyła teraz, jak trzech mężczyzn warczy na siebie. Było oczywiste, że dyskutowali. Na jej szczęście, ignorowali ją przy tym zupełnie. Poczuła się dzięki temu spokojniejsza. Nie chciała, by ponownie się nią zainteresowali. Podniosła z podłogi, porzuconą przez jednego z nich koszulę i przykryła nią zmasakrowaną twarz i nagie ciało Rachael. Mężczyźni zaczęli się bić. Casey znowu spojrzała na nich. Dwaj z nich rzucili się na tego, który zaatakował mordercę Rachael. Upadli na podłogę, tworząc stos powyginanych po różnymi kątami rąk i nóg. Kotłowali się ze sobą, jak stado dzikich psów. Casey wstała i na drżących nogach, ruszyła do wyjścia ze statku. Poruszała się tak szybko, jak tylko mogła. Starając się nie myśleć ile ma czasu, i czy w ogóle ma jeszcze jakiś czas. Nie słyszała pracy silników, tak więc nie wystartowali jeszcze. Wciąż musieli być na statku Zorn. Pobiegła do drzwi, które automatycznie otworzyły się przed nią. Przeszła do pomieszczenia, w którym jej napastnik przywrócił grawitację. Odwróciła się w stronę kolejnych drzwi, prowadzących z powrotem na statek. Rozejrzała się jeszcze raz po małej przestrzeni, po czym nacisnęła, jak mogła najmocniej, duży przycisk przy drzwiach. Głośne brzęczenie wypełniło całą przestrzeń, a chwilę później drzwi na zewnątrz otworzyły się. Spodziewała się, że znowu nie będzie grawitacji, ale była. Czym prędzej wybiegła z mniejszego statku z powrotem do przestrzeni ładunkowej statku Zorn. Grawitacja została przywrócona na całym statku Zorn, ale wciąż nie działały światła. Casey pobiegł jak mogła najszybciej. Nie miała pojęcia, dokąd biegnie, ale chciała uciec jak najszybciej i jak najdalej od tych mężczyzn, którzy na nią napadli. Dotarła do drzwi, przeszła przez nie, czując olbrzymią ulgę, gdy otworzyły się one przed nią automatycznie. Była na korytarzu. Ruszyła sprintem w stronę, gdzie, jak jej się wydawało, mieszkała z Argernonem.

87

W tym obszarze statku także było ciemno i nie była pewna, czy idzie w dobrym kierunku. Ale gdzieś na statku przecież musiał być Argernon. Musiała go znaleźć.

88

Rozdział 8

Casey bolało całe ciało. Absolutnie wszędzie. A do tego była zagubiona, nie wiedziała, gdzie jest i gdzie ma pójść. W podłodze znalazła kolejny luk, przez który się przecisnęła i zeszła po drabinie w dół na kolejny pokład. Gdzie byli Zorn? Bała się, że zamiast nich spotka kogoś z tej drugiej rasy. Jeżeli myśleli, że uciekła, to dlaczego jej w ogóle nie szukali? Była pewna, że powinna już być w okolicach kwater załogi. Próbowała znaleźć jakieś miejsce, żeby się schować, ale nic takiego nie mogła znaleźć. Żadne drzwi nie otwierały się, chociaż wielokrotnie próbowała naciskać na przyciski i skanery znajdujące się przy nich. Jedyne drzwi, które otwierały się automatycznie, to drzwi prowadzące z korytarza na kolejny korytarz. Była boso, więc od razu wyczuła ruch pod stopami. Lekkie drganie. Silniki statku zostały uruchomione ponownie. Poczuła ulgę, ale zaraz potem ogarnął ją strach. Czy to na pewno Zorn, je uruchomili i czy to oni mieli albo znów odzyskali, kontrolę nad statkiem? Nagle usłyszała warczenie, a zaraz potem kątem oka wychwyciła jakiś ruch i coś błysnęło w oddali. Szybko odwróciła głowę w tamtą stronę. Jakiś mężczyzna szedł w jej kierunku. Był ubrany na czarno, tak jak Argernon. Patrzył na jakieś urządzenie w swojej dłoni, oglądał i sprawdzał coś na ekranie, i to pochłaniało całą jego uwagę. Miał na sobie czarne, mocne buty, takie same jakie nosił Argernon. Wyglądał na Zorn. Casey uważnie przyjrzała się jego uszom, sprawdzając czy są spiczaste, ale nie, na szczęście były 'normalne'. Miał też długie czarne włosy, które były spięte i opadały gęstą falą na jego plecy. "Hej, ty!" Zawołała Casey i podbiegła do niego. Zatrzymał się i podniósł głowę. Widziała, jak cały się napiął, zanim zdołał ją ujrzeć a później rozpoznać. Przyglądał jej się zaskoczony przez chwilę, ale szybko otrząsnął się i ruszył w jej stronę. Casey nie do końca była pewna, czy był z rasy Zorn, ale gdy stanął blisko niej poczuła stu procentową pewność. I ulgę. Zwłaszcza, gdy zobaczyła jego migocące zielonym, elektryzującym blaskiem oczy. Poczuła naprawdę olbrzymią radość. Tak, to był Zorn. Była pewna. "Możesz mnie zrozumieć? Masz tą rzecz, która tłumaczy mój język? Implant?" Mężczyzna skinął głową i wyciągnął rękę w jej stronę, trzymając ją wewnętrzna stroną ku górze. Casey zawahała się. "Gdzie jest Argernon?" Wyciągnął rękę jeszcze bliżej w jej stronę. Casey popatrzyła się na nią, ale nie podała mu swojej dłoni. Popatrzyła tylko na niego. "Czy zabierzesz mnie do Argernona?" 89

Casey poczuła ulgę, gdy skinął głową. Dopiero teraz położyła swoją dłoń, na jego dużo większej, ręce. Jego palce od razu mocno ją chwyciły. Powoli odwrócił się i szarpiąc ją za sobą, zaczął prowadzić w stronę ściany z wmontowanym w nią ekranem. To był conis. Włączył go, a ją zalała fala szczęścia. Nareszcie będzie mogła porozmawiać, dowiedzieć się czegoś. Milion pytań od razu wypełniło jej głowę. Ale mężczyzna, zamiast zacząć jej to wszystko tłumaczyć, warknął tylko coś do urządzenia. Kilka sekund później ktoś coś mu odwarknął. Mężczyzna odszedł od conisa i popatrzył na nią z góry. Po dłuższej chwili oderwał wzrok i zaczął patrzeć w głąb korytarza. Stał tuż przy niej, ewidentnie jej pilnował, cały był spięty, tak jakby spodziewał się jeszcze jakiś kłopotów. Po kilku minutach kompletnej ciszy, usłyszała słabe warczenie, gdzieś w oddali. To nie było ludzkie warczenie. Mężczyzna ponownie chwycił ją za rękę i odwrócił się w stronę korytarza, skąd pochodziło warczenie. Ona też patrzyła w tą samą stronę. To Argernon biegł do niej. Ciągle jeszcze był bosy. Zaraz za nim podążało dwóch kolejnych Zorn. Jego wzrok był skupiony tylko na niej. Poczuła czyste szczęście widząc Argernona żywego. Od razu do niej podbiegł, chwytając ją w swoje ramiona. A ona, zaklęła próbując wyrwać swoją rękę z uścisku tego mężczyzny, który ją odnalazł. Argernon cały czas trzymał ja blisko, przytulając i ściskając coraz mocniej. A ona oddawała mu te uściski, jak tylko mogła. Równie silnie, nie troszcząc się to, że był nagi i spocony. Zacisnęła swoje ramiona wokół jego talii i trzymała go najmocniej jak tylko mogła. Nagle, jego ciało zadrżało, a nos zadrgał i zaczął węszyć tuż nad czubkiem jej głowy. Warknął. Nie chciała go puścić, ale Argernon odsunął się od niej i popatrzył uważnie na nią. Widziała na jego twarzy malującą się ulgę, ale także jeszcze kilka innych emocji, których nie umiała, tak do końca, odgadnąć. Chociaż, najbardziej widoczne było szczęście błyszczące w oczach. Naprawdę był zadowolony, że ją znowu widzi. Tak jak i ona. Zaczął uważnie studiować jej twarz, a potem chwycił jej ręce i zaczął im się przyglądać, to samo zrobił z resztą jej ciała. Sprawdzał ją cal po calu. Powąchał ją jeszcze kilka razy i warknął coś do jednego ze swoich ludzi, a oni mu coś odpowiedzieli warcząc. Argernon spojrzał na nich wściekły, i ponownie skupił się na Casey. Jeden z mężczyzn otworzył panel kontrolny conisa i zaczął coś w nim odkręcać, jakimś metalowym narzędziem. Warknął coś cicho i wtedy usłyszała. "Nie obchodzi mnie to!" Warczał Argernon. "Napraw to teraz. Już. Natychmiast. Chcę wiedzieć, co się jej stało. Powinna być bezpiecznie zamknięta w moim pokoju. Czuję na niej zapach Collisa." "Staram się to naprawić, ArgisArgernon." Powiedział drugi mężczyzna. "Mamy tutaj niezły bałagan. Muszę się temu uważniej przyjrzeć. Statek pracuje już z pełną mocą, ale wciąż istnieją problemy z wewnętrznymi systemami. Oni nas prawie usmażyli podczas ataku, i nasze czujniki jeszcze nie odzyskały swojej sprawności. Muszę sprawdzić pozostałe conisy, może są jeszcze jakieś działające, które nie odniosły takich szkód przy pierwszym ataku, może nie wszystkie padły. Włączyliśmy już blokady i ochronę, więc jeżeli na statku są jeszcze jacyś Collisy, to teraz są w pułapce. Złapiemy ich."

90

"Po prostu to napraw to jak najszybciej!" Argernon wyglądał na wkurzonego. "Muszę się upewnić się, że moja związana nie jest ranna. Wciąż wyczuwam jej strach i wędrowała sama po statku. Musiała spotkać jakiegoś Collisa. Zrób z tego priorytet. Nie mogę tego znieść, że nie mogę z nią rozmawiać." "Argernon?" Casey popatrzyła na niego. Opuścił głowę. "Tak, moja piękna? Żałuję, że mnie nie rozumiesz." "Ale ja ciebie rozumiem." Zamrugał. Widziała szok na jego twarzy, a po sekundzie zastąpił to uśmiech, pełen szczęścia. "Naprawdę? Możesz? Conis pracuje?" „Tak. Co się, do cholery jasnej, dzieje? I jeśli Collis to mężczyźni z spiczastymi uszami, i z plamami na plecach i rękach, wyglądający bardzo podobnie do Zorn, to tak, spotkałam się z nimi. Zabrali mnie z twojego pokoju, na jakiś mały prom, ale udało mi się uciec." Usta Argernona otworzyły się, a on cały aż zbladł. "Co?!" Walczyła ze łzami. "Mieli tam inną ludzką kobietę. Zabili ją, Argernon. Chcieli nas zgwałcić, ale ja walczyłam. Ona też próbowała walczyć i wtedy, jeden z nich uderzył ją w twarz, z całej siły. Uderzenie było zbyt mocne i to ją zabiło. Wówczas ci trzej mężczyźni zaczęli za sobą walczyć, a ja to wykorzystałam i uciekłam od nich. Wróciłam tutaj i chodziłam po tym statku, starając się ciebie znaleźć, ale nikogo nie mogłam spotkać. Dopiero ten facet, tutaj mnie znalazł." Argernon warknął, ale tłumacz nic nie przetłumaczył. Kiwnął głową, rozejrzał się i zatrzymał wzrok na jednym ze swoich ludzi. "Musimy sprawdzić każdy centymetr statku, by jak najszybciej znaleźć tych zdrajców." Skupił ponownie całą uwagę na niej. Pogłaskał ją po policzku. "Czy oni cię zranili? Powiedz mi prawdę." "Uciekłam zanim naprawdę mogli mi coś zrobić." Ulga zalała jego twarz. "Zostaliśmy zaatakowani przez Collisów. My nie jesteśmy z nimi w stanie wojny, więc nie wiem, dlaczego to zrobili. Żyją na planecie, znajdującej się blisko Zorna. Abortowali się na nasz statek. I myślałem, że był tylko jeden transfer, wychwyciliśmy go i załatwiliśmy ich, opanowując sytuację. Ale ciebie musiał porwać ktoś inny z ich rasy, a to znaczy, że był jeszcze, co najmniej, jeden transfer na nasz statek. Nasze czujniki nie działają, więc nie możemy sprawdzić, kto i gdzie jest na naszym statku. Do czasu ich naprawienia wszczęliśmy procedurę blokady, więc bez dokładnego skanu naszych dłoni, żadne drzwi się nie otworzą ani żaden statek stąd nie odleci." "To nie działa Argernonie, mogłam swobodnie chodzić po statku. Drzwi otwierały się przede mną automatycznie. Tylko te prowadzące do kwater były zamknięte, ale mogłam przejść z korytarza na korytarz, bez żadnej trudności." 91

Argernon warknął, odwracając głowę, by spojrzeć na swoich ludzi. "Natychmiast trzeba to naprawić. Powiadomcie każdego z naszych ludzi, że blokada nie działa. Wezwij ekipę, żeby sprawdziła i przeszukała każdy centymetr statku. Musimy znaleźć wszystkich Collisów." "Tak, ArgisArgernon. Właśnie wysłałem ostrzeżenia." Powiedział mężczyzna stojący przy panelu. I zaczął wpisywać coś do niego. Argernon odwrócił się w jej stronę i znowu zaczął jej się przyglądać. "Myślałem, że jesteś bezpieczna w moim pokoju. Przepraszam, gdybym wiedział, że tak nie jest, że narażam ciebie na jakieś niebezpieczeństwo, nigdy bym tego nie zrobił. Nigdy nie zostałabyś sama. Zostałbym razem z tobą." Jego ramiona opadły. "Ja ciebie nie chroniłem wystarczająco." Była oszołomiona tym, jak bardzo Argernon był zdenerwowany. "To przecież nie była twoja wina. Naprawdę." Padł przed nią na kolana. Casey był zaskoczona, bo zaczął na niej węszyć, przykładał nos do jej koszuli, miejsce przy miejscu i warczał. Dopiero po dłuższej chwili oderwał go i spojrzał na nią, wydając z siebie kolejne, jakby żałosne warknięcie. Jego ręce chwyciły ją mocno i przytulił do niej głowę. "Wyczuwam na tobie więcej niż jednego samca." Pokręciła głową. "To pewnie dlatego, że zaatakowałam jednego z nich i upadliśmy razem, wylądowałam na nim. A ten drugi zapach, to pewnie od tego, który porwał mnie z twojego pokoju. Czuję się dobrze, Argernonie." Wstał, ale wciąż widać było wściekłość w jego ruchach. "Jesteś moją związaną. Powinienem był chronić ciebie dużo lepiej. To się już nigdy więcej nie powtórzy, Casey. Przysięgam ci to. Wybaczysz mi to co się stało?" Skinęła głową. On tak strasznie się o to obwiniał, ale to przecież nie była jego wina. Nagle usłyszeli jakiś piszczący dźwięk. Argernon od razu odwrócił się twarzą do swoich ludzi. "Co się dzieje?" "Mamy naruszenie strefy na trzecim pokładzie." Warknął jeden z jego ludzi. "Wygląda na to, że nie wykryliśmy ich wszystkich jeszcze. Kierują się prosto na nas. Powiadomiłem już naszych ludzi i posiłki są w drodze." Argernon niezbyt delikatnie popchnął Casey na ścianę. Po czym, zasłonił ją całą, chowając za swoimi plecami i spojrzał przed siebie. Poczuła strach, patrząc na jego szerokie plecy. Usłyszała jak zbliżają się Collis, a po chwili zobaczyła ich. Mieli na sobie te same metalowe buty co poprzednio i to ich metaliczne dudnienie najpierw usłyszała. Casey naliczyła się siedmiu Collisów. Wszyscy mieli spiczaste uszy. Rozpoznała także tego, który ich prowadził, był na czele biegnącej bandy, to był ten, który ją zaatakował. Zaraz za nim biegło dwóch mężczyzn, którzy zaatakowali Rachael. 92

"To on jest przywódcą." Szepnęła Casey. "To on mnie zaatakował i próbował mnie zgwałcić. A dwaj za jego plecami, to ci, którzy zabili Rachael." "Zostań tutaj i nie ruszaj się." Głos Argernon był trudny do zrozumienia, tak ciężko i surowo wywarkiwał słowa. "Lider jest mój." Argernon odchylił głowę do tyłu, a z jego gardła wyrwał się straszliwy ryk. "Umrzesz za to, że ośmieliłeś się zaatakować mój statek." Drugi mężczyzna również warknął. "Chcemy, kobiet z Ziemi. Oni są warte fortunę. Oddaj nam te kobiety, wszystkie, a nie zabijemy nikogo z Zorn." "Jak oni się dowiedzieli, że mamy ziemskie kobiety na pokładzie?" Zapytał, miękkim głosem mężczyzna stojący i wciąż naprawiający coś w conisie. "Nie mam pojęcia" Argernon splunął. "Ale to jest ostatnia rzecz, którą zrobią w swoim życiu, za to, że próbowali porwać moją związaną. Zabić ich wszystkich!" Casey aż zadyszała z wrażenia, gdy Argernon ryknął ponownie. Nagle już nie stał koło niej, tylko skoczył i to dosłownie, do ataku na tego obcego, który próbował ją zgwałcić. Obcy zbladł, gdy Argernon stanął przed nim. A dwaj pozostali Zorn ruszyli do pozostałych mężczyzn Collis, stojących z tyłu. I po chwili trzej mężczyźni również walczyli. Było czterech Zorn przeciwko siedmiu Collis. Casey patrząc na walkę czuła tylko strach i przerażenie. Zagubiła gdzieś Argernona w ferworze tej wali. Wszyscy wciąż walczyli i przemieszczali się. Mężczyźni Zorn warczeli ale byli znacznie silniejszy niż Collis. Casey w końcu odnalazła Argernona, który chwycił jednego z Collisów i uderzył nim ciężko o ścianę. Słyszała pękające kości. Kolejny Collis krzyczał z bólu, gdy inny Zorn chwycił go, podniósł i rzucił nim w powietrze. Przeleciał tuż koło Casey, i uderzył w ścianę, jakieś sześć stóp od niej. Casey spojrzała na niego, ale po chwili powróciła z powrotem do obserwowania walki. Argernon walczył właśnie z jej niedoszłym gwałcicielem. Widziała jak latały ich pięści, po czym Argernon uwięził mężczyznę pod sobą, wciąż okładając go pięściami. Widziała na nich krew. W głębi korytarza zobaczyła nadciągających kolejnych mężczyzn. Od razu dołączyli się do walki. A gdy Casey przyjrzała się im uważniej, ogarnęło ją przerażenie. To nie byli Zorn. Teraz już umiała ich rozróżnić. Co prawda Collis również nosili czarne mundury tak jak Zorn, ale miały one zupełnie inny krój. Teraz przypadło na czterech Zorn aż dziesięciu przeciwników. Nagle jęk, za jej plecami przykuł jej uwagę. To Collis, który przeleciał obok niej i uderzył w ścianę usiłował się podnieść. Trzymał się za ramię, które wyglądało na złamane. Gdy mu się przyjrzała, spostrzegła, że to był ten, który zabił Rachael. Potrząsnął głową, i przetoczył się na kolana. Casey zobaczyła, że na podłodze z lewej strony leży jakieś narzędzie. Zostało ono upuszczone przez Zorna, który usiłował naprawić conisa. Było to coś, na kształt śrubokrętu, z długim, grubym trzonkiem. 93

Wściekłość zalała Casey. To był ten facet, który zabił Rachael. Nie poznała jej zbyt dobrze, rozmawiała z nią tylko przez kilka chwil, ale pamiętała jej przerażenie, jej krzyk i to jak umarła. Ona była kompletnie oszalała ze strachu, że za chwilę będzie zgwałcona. Casey schyliła się, podniosła narzędzie i ruszyła na mężczyznę, który wciąż próbował wstać. Oni weszli na ten statek Zorn, z zamiarem porwania ludzkich kobiet, z zamiarem gwałcenia ich. Jej wściekłość zalewała ją kolejnymi falami. Casey zobaczyła, że odwrócił się w jej stronę głowę. Musiał usłyszeć, jak ruszyła w jego kierunku. Warknął na nią, ale conis nie przetłumaczył nic z tego, nie znał ich języka. Jednak cokolwiek powiedział, nie obchodziło jej to. Jego ryk był okrutny. Podniósł się szybko, nawet ranny umiał walczyć, i zerwał się na równe nogi. Warknął i ruszył w jej stronę. "Pieprz się!” Krzyknęła Casey i rzuciła się na niego. Obcy nie cofnął się, gdy ich ciała się zderzyły. Lekko tylko zachwiał, a Casey zacisnęła wargi, i z całej siły uderzyła znalezionym narzędziem w jego klatkę piersiową. Usłyszała głośny krzyk. Jego krzyk i prawie upadła na kolana, gdy mężczyzna się cofnął. Patrzył na nią zszokowany. Uderzyło w nią coś ciepłego, zalewając ręce, ramiona i klatkę piersiową. Cofnął się jeszcze o stopę od niej, i dopiero teraz zauważyła dziurę w jego klatce piersiowej, pomiędzy żebrami. On też spojrzał w dół. Przez chwilę patrzył, jak krew zalewa dół jego brzucha. Podniósł głowę i spojrzał na nią. Po chwili jego głowa opadła a on upadł na kolana. Jego ręce dociskały ranę, ale krew dalej sączyła się pomiędzy nimi. "Idź do diabła." Szepnęła Casey, wiedząc już, że on umiera od tego śrubokrętu wbitego w jego pierś. "To za Rachael." Oczy mężczyzny wywróciły się do góry białkami i mężczyzna głucho upadł na ziemię. Casey nie poświęciła mu więcej uwagi. Odwróciła się z powrotem w stronę walczących. Walka nadal trwała, ale widziała już stos zabitych. Szybko zaczęła przeszukiwać walczących, rozpaczliwie próbując odnaleźć Argernona. Skupiała się na każdym walczącym i każdym ciele leżącym na podłodze. Dopiero po dłuższej chwili udało jej się go odnaleźć. Był w samym środku walki, zasłonięty przez dwóch innych mężczyzn walczących bliżej niej. Wciąż był na nogach. Wciąż zaciekle walczył. Argernon odwrócił się a jego potężna noga uderzyła do tyłu, zwalając z nóg mężczyznę, który usiłował zaatakować jego plecy. Mężczyzna uderzył ciężko w ścianę, i osunął się po niej w dół. Argernon ryknął z wściekłości, nie przerywając walki z Collisem. Widziała krew na jego twarzy. Mężczyźni przesunęli się walcząc wściekle, i Casey znowu straciła z oczu Argernona, gdy inna walka zasłoniła jej widok. Kolejny dźwięk pochłoną jej uwagę. Odwróciła się. Zorn mężczyzn, sześciu mężczyzn nadbiegali z przeciwnego korytarza. Przeszli nad obcym, którego zabiła, kierując się w stronę walczących, ale jeden z nich chwycił Casey za ramię.

94

Jego ramię objęło jej talię. Aż się zachłysnęła, gdy jej stopy oderwały się od podłogi. Obcy odwrócił się razem z nią w stronę środka korytarza. Oparł się o ścianę, cały czas trzymając ją przyciśniętą do siebie. Byli w bardzo ciasnym uścisku, jego klatka piersiowa była szczelnie dociśnięta do jej piesi. Wymachiwał nią dobre pół stopy nad podłogą, a ona i tak musiała sporo podnieść brodę, aby spojrzeć na jego twarz. Jego palce zacisnęły się na narzędziu, które wciąż kurczowo ściskała w swojej dłoni. Rozsunął jej zdrętwiałe palce, zabrał je i odrzucił z dala od nich. Po czym jego ręka z powrotem powędrowała do jej tali. Casey była zupełnie zszokowana. Ten mężczyzna Zorn wyglądał cholernie podobnie do Argernona. Powąchał ją, marszcząc brwi, a jego wzrok spoczął na jej oczach. Warknął coś. Czekała, żeby conis zaczął tłumaczyć, ale gdy spojrzała na ścianę zobaczyła, że był uszkodzony. Spojrzała na obcego. "Czy ty mnie możesz zrozumieć?" Skinął głową. A uścisk na jej tali poluzował się. Odwrócił ją trochę i zaczął obserwować co się dzieje w walce. Ona też tam spojrzała. Mężczyźni Zorn wygrali. Mieli złapane, wszystkich jeszcze żywych, Collisów. Trzymali ich przyciśniętych do podłogi. Argernon potykając się, poruszał się w samym środku tego bałaganu. Cały był we krwi. Casey zobaczyła, że podniósł głowę i ich spojrzenia się spotkały. "Pozwól mi odejść." Uderzyła pięścią w pierś mężczyzny, który ją trzymał. Zorn opuścił ją, bardzo powoli tak, że zjechała po jego ciele w dół. Puścił ją dopiero wtedy, gdy jej nogi dotknęły podłogi. Casey cała się aż trzęsła, próbując jak najszybciej pokonać odległość dzielącą ją od Argernona. A on po prostu stał i czekał na nią. Casey była bardzo zaniepokojona tym, jak blado wyglądał i ile krwi miał na sobie. Miał ją na twarzy, we włosach, na całej klatce piersiowej, ramionach i barkach. Jego spodnie były rozdarte tuż powyżej kolan, i krew płynęła po jego gołych nogach, spływając aż do stóp. Była przed nim w przeciągu kilka sekund. "Czy wszystko w porządku?" Wyciągnęła do niego ręce, ale tylko coś warknął, pokazując ostre zęby. Schowała swoje ręce za siebie i popatrzyła na niego. "Wyglądasz bardzo blado. Proszę, pozwól mi cię dotknąć, sprawdzić." Warknął coś ponownie wyciągając swoje ręce i pokazując krew na nich. Spojrzał jej w oczy, i pokazał na coś za nimi. Pokręcił powoli głową i wydał z siebie dźwięk, jakby płynącej wody. Ogarnęła ją ulga. "Chcesz wziąć prysznic zanim cię dotknę, tak?" Skinął głową.

95

Człowiek, który złapał Casey, stanął obok niej. Warknął coś do Argernona, a ten uśmiechnął się. Cały czas się uśmiechał, ale widać było, że skupiał całą uwagę na mężczyźnie stojącym obok nich. Otworzył usta, ale zamiast zawarczeć tylko cicho jęknął. I nagle, cała krew odpłynęła z jego twarzy, a Argernon powoli osunął się na podłogę. Casey rzuciła się do przodu próbując go złapać. Ale był cholernie duży i za ciężki dla niej, nie zdołała go utrzymać. Udało jej się tylko opóźnić jego upadek. Na szczęście mężczyzna stojący obok nich ruszył z pomocą, przechwycił go od niej, i delikatnie położył na podłodze. Casey klęczała obok niego, ściskając jego dłoń. Argernon miał zamknięte oczy, wciąż był przerażająco blady, ale oddychał, chociaż wciąż był nieprzytomny. Sobowtór Argernona warknął głośno na ludzi stojących wokół nich. Złapał Casey za ramię i odsunął ją od Argernona. Krzyknęła w proteście, ale on poruszał się zbyt szybko dla niej. Wsunął ręce pod ciało Argernona i podniósł go. Mężczyzna jęknął nieznacznie. Obaj mężczyźni byli mniej więcej tej samej postury, ale wstał z nim, w swoich ramionach, bez żadnego problemu. Warknął coś, wskazując głową na Casey, a następnie pobiegł gdzieś z Argernonem. Jeden z mężczyzn Zorn wysunął się z grupy i chwycił ją za rękę. Cicho na nią warknął i pociągnął na nogi. Mocniej ją przytrzymał i zaczął ciągnąć korytarzem, po chwili chwycił ją za rękę, ciągnąc ją w dół korytarza. Zrozumiała, że chce, by podążyli za mężczyzną, który zabrał Argernona. Szła najszybciej jak tylko mogła, podbiegając czasami, aż w końcu dogonili mężczyznę niosącego Argernona. Wyrwała wówczas rękę z uścisku obcego i szybko do nich podbiegła. Nie zamierzała pozwolić im zniknąć z pola widzenia. Doszli do czegoś, co przypominało jej pokój medyczny. Casey zobaczyła starszego mężczyznę Zorn czekającego na nich. Argernon został delikatnie położony na płaskim stole. A lekarz, jak zakładała Casey, zaczął go dokładnie oglądać. Przez chwilę mężczyzna spojrzał na nią zaciekawiony, ale zaraz ją zignorował i zajął się pracą. Mężczyzna, który przyniósł tutaj Argernona podszedł i stanął obok Casey. Spojrzała na niego. "Czy jesteś bratem Argernona?" Odwrócił głowę, i spojrzał na nią z góry. Po czym skinął głową. "Czy to jest lekarz?" Mężczyzna zawahał, ale pokręcił przecząco głową. "Gdzie jest lekarz?" Strach ogarnął Casey. "On potrzebuje lekarza. Czy wy nie macie takiego na statku?" 96

Mężczyzna spojrzał na nią ponuro i znowu coś warknął, kręcąc głową, patrząc wkurzony na brata i mężczyznę obok niego. Teraz właśnie, ten którego uważała za lekarza, zaczął zmywać krew z Argernona. Casey podeszła do łóżka. Chwyciła kilka z małych ręczników, które mężczyzna położył obok siebie na stole. Obeszła łóżko dookoła i stanęła po jego drugiej stronie. Chciała pomóc, więc zaczęła oczyszczać Argernona z krwi, od drugiej strony. Jego brat też ruszył do pomocy. Ściągnął jego spodnie, tak by mieli lepszy dostęp do jego ran. Conis w dalszym ciągu nie działał, więc nie mogli ze sobą rozmawiać, ale zarówno mężczyźni ją, tak jak i ona ich, świetnie rozumieli się bez słów. Chociaż Casey wciąż była bardzo sfrustrowana. Na głowie Argernona znaleźli duży krwawiący guz. Miał też dużą ranę po nożu na udzie, w miejscu, gdzie jego spodnie były rozdarte. Musiał go dźgnąć jeden z tych drani, Collisów. Miał dużo skaleczeń, siniaków i otarć, ale nic tak groźnego jak ten guz na głowie. To o to obawiała się najbardziej. Urazy głowy nigdy nie były dobre, i mogły przynieść różne kłopoty. "Czy masz tutaj lód? Powinniśmy położyć na to stłuczenie coś zimnego, tak by zmniejszyć obrzęk." Starszy Zorn wyjął jakieś opakowanie, i zrozumiała, że to właśnie lód. Tak właściwie, to przy takich urazach nie można było zrobić nic więcej. Casey i starszy Zorn oczyścili i zabandażowali wszystkie rany. A później Casey pomagała mu przy pozostałych rannych Zorn. Zrozumiała, że chociaż nie był on lekarzem, to jednak miał przeszkolenie medyczne.

97

***** Minęły trzy dni. Statek został dość poważnie zniszczony, na szczęście silniki wciąż działały. Conis został uszkodzony i nie byli w stanie go naprawić. A zatem na statku w ogóle nie było żadnej komunikacji. Nie mogli nawet nawiązać kontaktu ze swoją rodowitą planetą. Bowiem conis, był nie tylko tłumaczem, ale służył także do kontaktów z innymi jednostkami i planetami. Brat Argernon odwiedzał Casey i jego brata, tak często, jak tylko mógł. Argernon nie obudził się. I coraz bardziej martwiła się o jego uraz głowy. Nawet bez zadawania pytań, wiedziała, że mieli wiele kłopotów na statku. Elektryczność szwankowała, pokład trzeci wciąż nie nadawał się do zamieszkania. Wszyscy z tego rejonu zostali przeniesieni na drugi pokład mieszkalny. Mieli też duże problemy z wodą, systemy jej produkcji i oczyszczania nie działały, więc nie mogli korzystać z pryszniców. Casey wiedziała też, że zaczęły się problemy z żywnością. Zaczęli dostawać ją w małych porcjach, a później przeszli na paski suszonego mięsa. Casey opiekowała się mężczyznami Zorn, którzy zostali poszkodowani podczas walki. Argernon wciąż pozostawał nieprzytomny. Ponad dwudziestu z Collisów zostało zabitych, kiedy usiłowali wedrzeć się na pokład, a tylko czterech, ze strony Zorn, licząc w tym i Rachael. A teraz, co najmniej trzydziestu mężczyźni Zorn żyło w tym samym obszarze co ona. Podczas drugiego dnia podróży, po ataku, zaczęli mieć problemy z wodą i powietrzem, które stawało się coraz gorsze i bardziej zanieczyszczone. Co prawda została zapewniona, dość obrazowo, że się nie udusi, to jednak, za każdym razem, gdy jej się źle oddychało, prosiła kogoś, by to sprawdził. Jednak najbardziej była sfrustrowana tym, że Argernon się nie obudził. Widać było, że zdrowieje, guz na głowie zmniejszył się. Nie było już prawie po nim śladu, ale on wciąż się nie obudził. Rozmawiała z nim bardzo często, podczas gdy on tak spał. Wielokrotnie prosiła go i błagała, by się obudził, ale on na to nie reagował. A za każdym razem, gdy była zbyt wyczerpana czy zmęczona, wspinała się na jego łóżko i kładła tuż przy nim, zwijając się u jego boku. Tak właściwie, to zawsze była przy nim, lub miała go chociaż w zasięgu swojego wzroku. Tak właściwie traciła go z niego tylko jak korzystała z łazienki. Na samym statku nie czuła się zbyt komfortowo. Większość mężczyzn Zorn mieszkała teraz na korytarzach i spali na podłodze przy drzwiach. Gdy przechodziła przy nich, zawsze jej się przyglądali z zaciekawieniem, wyraźnie nią zainteresowani. A teraz Argernon nie był w stanie jej chronić. Jednak pomimo to, starała się być zawsze jak najbliżej niego.

98

Gdy dotarli w końcu do Zorn, przyleciał do nich mniejszy statek. Argernon został umieszczony na przenośnym łóżku. Jego ciało przymocowane zostało rzemieniami, tak by nie przesuwało się przy transporcie. Casey wycofała się podczas tych przygotowań do przenosin, ale jak tylko skończyli, od razu do nich podeszła i stanęła u jego boku. Jeden z przybyłych mężczyzn próbował ją powstrzymać, ale tylko ostro spojrzała na niego. "Idę tam, gdzie on, więc lepiej wynoś mi się z drogi i pozwól iść z nim." Brat Argernon właśnie w tej chwili wszedł do pokoju. Warknął na mężczyznę, spojrzał na Casey i skinął głową. A wielki człowiek usunął jej się z drogi, tak więc Casey od razu popędziła za mężczyznami zabierającymi jej Argernona. Gdy wsiadali do małego transportowca, Casey poczuła ukłucie strachu. Lecieli właśnie na Zorn ale Argernon był ciężko ranny. A ona będzie teraz musiała sobie poradzić na tej obcej planecie, bez niego i bez jego ochrony. Czy to będzie bezpieczne? Nie wiedziała. Podeszła bliżej jego łóżka i mocno ścisnęła jego bezwładną rękę.

99

Rozdział 9

Casey patrzyła na czerwoną planetę, do której się zbliżali. Była w kompletnym szoku i zdumieniu. Była wyczerpana i wciąż się martwiła stanem jego zdrowia. Miała za sobą najgorsze trzy dni swojego życia. To było straszne, być w uszkodzonym statku, z tak wieloma mężczyznami Zorn, gdy Argernon wciąż był nieprzytomny i z nikim nie mogła się porozumieć. Na każde swoje pytanie otrzymywała tylko proste skinienie lub pokręcenie głową. Transportowiec strasznie się trząsł podczas tej podróży, był też pełen rannych, którzy tak jak i Argernon musieli zostać jak najszybciej przetransportowani na planetę. Gdy tylko wylądowali zrobiło się jeszcze gorzej, bo do jego wnętrza weszli kolejni Zorn, którzy mieli przenieść rannych. Argernon ruszył jako pierwszy. Casey próbowała śledzić ludzi, którzy go zabierali, ale jeden z nich, stanął jej na drodze, starając się uniemożliwić jej przebywanie u jego boku. "Zejdź mi z drogi, do cholery. Jestem z nim." Człowiek zmarszczył brwi, ale nic nie powiedział, ani nie zawarczał. Powąchał ją tylko i odsunął się. Zostały uruchomione przenośne nosze i wyszli z transportera. Weszli do szpitala, ale był zupełnie inny, niż wszystko co do tej pory widziała, ponieważ przypominał on bardziej biurowiec. Odkąd przybyli nikt z nią nie rozmawiał. Argernona umieszczono na dużym łóżku, w prywatnym pokoju. Podłączono do niego jakąś maszynę, która zawisła nad nim i skanowała jego całe ciało, z góry do dołu i z powrotem. A Casey obserwowała to tylko, czując wszechogarniające ją zmartwienie. Był już nieprzytomny od trzech dni, przez które się nim opiekowała. Dawała mu wodę, wkraplając ją małymi kropelkami do jego ust, co dwie godziny. Sama go kąpała, tylko czasami korzystając z pomocy jego brata. Sprawdzała jego ciało, czy rany dobrze się goją i czy nigdzie nie wdała się infekcja. Przez ten czas, zarówno mniejsze, jak i większe rany ustąpiły. Pozostał jedynie krwiak na głowie, ale i on powoli się rozchodził. Widać było, że zaczął się leczyć i zdrowieć. Drzwi do pokoju otworzyły się i ukazała się w nich kobieta Zorn. Casey była lekko zaskoczona jej widokiem. Kobieta miała jakieś pięć stóp wzrostu i była bardzo umięśniona. Ubrana była w tunikę z luźnymi spodniami. Zatrzymała się, by spojrzeć na Casey. Po czym obeszła pokój dookoła. Odchrząknęła. "Witaj ziemska kobieto. Jestem lekarzem i nazywam się Ahhu Healer." Casey prawie upadła na kolana z wrażenia. "Ty mówisz w moim języku. Dzięki Bogu!" 100

"Nie, nie mówię." Kobieta dotknęła swojego ucha. "Mam zmodernizowany implant tłumaczący w uchu, tak by zrozumieć ziemski język. Mamy również przenośny conis, tak więc i ty możesz mnie rozumieć w tym pokoju. Wkrótce zajmę się i twoimi implantami. Jak masz na imię?" "Casey Santhrom. Co z Argernon? On nie obudził się już od trzy dni." Kobieta rzuciła okiem na Argernona i odchrząknęła. "On jest bardzo chory. Został uderzony bardzo mocno, ale wyzdrowieje." "Dlaczego wciąż nie odzyskał przytomności?" Kobieta zbliżyła się, patrząc uważnie na Casey. Pociągnęła nosem i skrzywiła się. "Śmierdzisz." Natychmiastowa złość o mało nie udusiła Casey. "Byłam uwięziona na mocno uszkodzonym statku, w ciasnym pomieszaniu, z dużą grupą mężczyzn. Nie mieliśmy wody, więc nie można było wziąć prysznica, i to przez trzy dni. A teraz mi powiedz co jest nie tak z Argernonem, do cholery jasnej!" Kobieta Zorn warknęła. "Nie ma potrzeby być chamskim. Ja jedynie stwierdziłam to co zaobserwowałam. Chcesz się wykąpać? Mogę o to zadbać, dostaniesz też świeże ubranie. My zajmiemy się w tym czasie ArgisArgernon. On nie powinien obudzić się przez ten czas, gdy ty będziesz się czyściła." "Kobieto…" Ostrzegła ją Casey. "Ja tutaj zaraz oszaleję i naprawdę puszczą mi nerwy, a wtedy dopiero dowiesz się, i to bardzo dokładnie, co to znaczy być chamskim. Więc lepiej powiedz mi, co jest nie tak z Argernon, do cholery!" Ahhu cofnęła się marszcząc brwi. "On jest ranny w głowę i jego organizm wszedł w stan hibernacji, by uleczyć uraz." Casey był zaskoczona. "Hibernacja? Podobnie jak u niedźwiedzi?" Kobieta zmarszczyła brwi. "Co to są niedźwiedzie?" "Zapomnij o tym. Jak go obudzić?" Casey podeszłą do Argernona i chwyciła go za rękę. Trochę już była uspokojona stanem jego zdrowia, ale tylko trochę. No i wciąż miała jeszcze kilka zmartwień. Tak właściwie to czuła się trochę okłamana tym wszystkim. On przecież miał stać u jej boku, gdy będzie czuła strach, na tej dla niej nowej planecie. On miał tutaj ją przywitać, zapewnić spokój. A teraz była sama, i to w samy oku emocjonalnego cyklonu.

101

"Musisz się wykąpać. Twój zapach jest obraźliwy. My w tym czasie umyjemy Argis Argernona." Jak na komendę drzwi się otworzyły. Do pokoju wpadły trzy ładne, wysokie i umięśnione kobiety. Od razu podeszły do Argernona. A jedna z nich mocno odepchnęła Casey, aż ta poleciało o jakieś cztery stopy do tyłu. Na ich twarzach malowało się oczywiste cierpienie. Położyły swoje ręce na nim i głaskały ciało Argernona. Jedna z nich popatrzyła na Ahhu. "Czy on wyzdrowieje?" Ahhu skinęła głową. "Tak, Bara. Miał obrzęk mózgu, ale to nie pozostawiło żadnych trwałych szkód. Zamknął się na dłużej niż jeden dzień, więc jego ciało odpowiedziało naturalnie, tak by go chronić. Jest w fazie hibernacji." Kobieta zachwiała się a jej oczy wypełniły się łzami. "Będziemy musiały go obudzić, ale najpierw go umyjemy, tak by po obudzeniu nie zdenerwował go jego smród." Kobieta prychnęła. A na jej twarzy pojawiło się kilka zmarszczek. Pochyliła się i zaczęła powoli wdychać powietrze. Wąchała. Podniosła głowę, a jej uwaga skupiła się na Casey. Po czym zaczęła patrzeć na nią naprawdę wkurzona. "Kim ona jest? Jej zapach jest na całym Argernonie. Nie wyczułam tego od razu, bo jego ciało nosi dużo zapachów męskich, a także braku prysznica." "Kim jesteś?" Casey ani trochę nie podobał się sposób w jaki ta kobieta patrzyła na nią. Była też wkurzona tym, że te trzy kobiety cały czas dotykają Argernona, a ją odepchnęły z drogi. "Dlaczego, do cholery, go dotykacie? Czy jesteście jego siostrami?" Ahhu odchrząknęła i spojrzała na obie kobiety. Cicho warknęła. Po czym zwróciła się do Casey, patrząc na nią zakłopotana. "To są pomoce domowe ArgisArgernon. To jest Bara, Dolina i Din." Bara warknęła. "Dlaczego zwracasz się do niej? Powinnaś zwrócić się najpierw do mnie. To ja prowadzę jego dom." Ahhu wyraźnie drgnęła. "To jest bardzo niemiła wiadomość dla was wszystkich, oczywiście, ale ArgisArgernon jest związany z tą kobietą z Ziemi, Bara. Wiesz, że teraz muszę się zwracać najpierw do niej. Ty już nie prowadzisz jego domu, teraz ona to robi."

102

Bara warknęła, była ewidentnie wstrząśnięta. Zbladła i zakołysała się nieco na nogach. Jej oczy przeszywały Casey. Widziała jak emocje przelewają się po jej twarzy. Kobieta była wściekła, wstrząśnięta, a sądząc po jej zaciśniętych w szpony palcach zamierzała zaatakować Casey paznokciami. Casey także była w szoku. Argernon co prawda powiedział jej o pomocach domowych. Przypomniała sobie jeszcze raz wszystko, co powiedział, i wtedy uderzyło w nią zrozumienie. Patrzyła na trzy kobiety, podczas gdy kiełkowała w niej zazdrość, która po chwili zastąpiona została ona przez ból, który zalał całe jej ciało. Te trzy kobiety mieszkały z Argernonem, spały w jego łóżku razem z nim, ponieważ on nie był związany, i trzymał je jako swoje kochanki. Jej ciało zakołysało się. Cofnęła się i opadła na najbliższe krzesło. Poczuła się zdradzona i kompletnie załamana. Gniew i ból szalały w jej głowie, uzupełniając się nawzajem. Powiedział, że ma być jego związaną, ale ona nigdy nie myślała, nigdy jej nawet przez głowę taka myśl nie przeszła, że on może mieć, i chcieć domu z mieszkającymi razem z nimi pomocami. Casey zmusiła się by wstać. Zacisnęła zęby, i zamrugała szybko, by odpędzić łzy. Spojrzała na lekarkę. "Chciałbym wziąć prysznic, a później poproszę o adres…" Oczy Casey spoczęły na Bara. "Tej, która prowadzi. Nie jestem związana z nim. Ma tyle cholernych kobiet w swoim łóżku, że mnie nie potrzebuje." Casey popatrzyła na Argernona. Te kobiety wciąż go dotykały. Jedna z nich miała rękę na jego udzie, tuż obok jego jąder, a druga trzymała swoją na jego sercu, głaszcząc jego klatkę piersiową, podczas gdy trzecia z jego kochanek, głaskała go po włosach. Opanowała ją zazdrość, i to tak wielka, że aż chciało jej się płakać. Zamrugała kilka razy, próbując odegnać wilgoć i podniosła wzrok z nieruchomego ciała Argernona do Ahhu. "Chciałabym już pójść." Jej głos drżał i Casey znienawidziła siebie za to. Jej ból był widoczny dla wszystkich. Ahhu zmarszczyła brwi. Nagle, za kobietą otworzyły się drzwi. Wszedł brat Argernona, którego poznała na statku. Stanął na środku pokoju i zamarł. Za nim wszedł kolejny mężczyzna, ściskający za rękę ludzką kobietę. Mężczyzna także musiał być ich kolejnym bratem, sądząc po podobieństwie do Argernona. Ile on miał braci? "Jesteś bardzo zdenerwowana." Powiedziała Ahhu cicho. Po czym zwróciła uwagę na jednego z braci. "Argis Rever, zaistniał pewien problem." Rever zmarszczył brwi. "Coś ze stanem zdrowia Argernon? Pogorszył się? Czy przeżyje to?"

103

Ahhu zawahała się, a jej oczy biegały od Casey do trzech kobiet dotykających Argernona. Skinęła głową. "On wyzdrowieje. Jego ciało przeszło w stan hibernacji, walcząc z urazem głowy. Jego pomoce domowe będą go kąpać i wybudzą go." Przerwała. "On nie powiedział swojej związanej o swoich pomocach. A ona stwierdziła, że nie jest już jego związaną i teraz chce odejść. Czuję jej ból aż tutaj. Ona jest bardzo poruszona." Rever spojrzał na Casey, a ta zamrugała mocno. Poznała tego człowieka trzy dni temu. Te dni spędziła w jego towarzystwie, a dopiero teraz dowiedziała się jak ma na imię. Rever otworzył usta, a następnie szybko zamknął je. Skrzywił się i spojrzał na nią tymi swoimi intensywnie niebieskimi oczami, blokując jej spojrzenie. "Sukinsyn jeden!" Ludzka kobieta, wyszarpnęła się z uścisku mężczyzny, który trzymał ją za rękę i odskoczyła od niego. "Twój brat jest kompletnym dupkiem. Cholera i to jest właśnie powód, dla którego nie chciałam byście lecieli na Ziemię, po ludzkie kobiety. Mówiłam wam, że to jest bardzo zły pomysł." Odwróciła się i spojrzała na Casey. W jej oczach iskrzyła się sympatia. "Jestem Ariel. Rozumiem, że on ci nie powiedział, że ma trzy kobiety, które z nim żyją, tak?" Casey pokręciła głową. "Chciałabym już stąd pójść." Była dumna, że jej głos się nie załamał. "Teraz." Ariel zamknęła oczy. A gdy mężczyzna za nią, ją dotknął , podskoczyła zaskoczona i odwróciła się w jego stronę. "Nie dotykaj mnie, do cholery. To jest... gówno!" Odwróciła się z powrotem do niej. "Czy on związał się z tobą?" Casey zawahała się. Jej oczy przeniosły się na trzy kobiety, które wciąż go głaskały i dotykały, podczas gdy on leżał nieprzytomny na stole. Ból i gniew zalały ją w tym samym czasie. Jej oczy powróciły do Ariel. "Nigdy nie pisałam się na takie gówno. Możesz mnie stąd zabrać? Muszę wziąć prysznic. Potrzebuję..." Jej oczy znowu spoczęły na Argernonie. Ogarnął ją jeszcze większy ból. Była zakochana w tym sukinsynie. Spojrzała na Ariel. "Muszę być daleko od niego, od nich… proszę." Ariel skinęła głową. "Tak mi przykro. Oczywiście. Całkowicie cię rozumiem." Odwróciła się, by spojrzeć na dużego człowieka, który patrzył na nią z jawną dezaprobatą, wypisaną na całej jego twarzy. "Weźmy ją do domu z nami, Ral. Twój brat ma tutaj burdel, i nie ma, do diabła, nawet mowy, bym pozwoliła by ona cierpiała jeszcze bardziej i to jeszcze chociaż przez sekundę. On oczywiście ją okłamał, ukrywając przed nią, to całe gówno, więc oni nie są już związani."

104

Ahhu podeszła do stołu, na którym leżał Argernon. Otworzyła szufladę pod jego łóżkiem i wzięła z niej coś na kształt różdżki i jakiegoś zdalnego urządzenia. Nacisnęła coś i ukazała się ściana z ekranem. Podeszła do Casey. Ahhu kilka razy językiem oblizała wargi, aby je zwilżyć. I zatrzymała się przed nią. "Proszę podnieść koszulę, Casey Santhrom. Muszę najpierw sprawdzić twój żołądek." "Dlaczego?" Casey cofnęła się o krok. Ariel przeklęła. "Pozwól jej na to, tak byśmy mogli stąd już pójść." Casey westchnęła, podnosząc swoją koszulę. Kobieta wzięła różdżkę i powoli pomachała nią przy jej brzuchu, z jednej strony, podczas gdy drugą starała się opuścić jej spodnie. Casey pomogła jej w tym. Kobieta odwróciła głowę i przesuwając różdżką, parzyła na zielony ekran, tak jakby czegoś tam szukając. Casey podążyła za jej spojrzeniem, ale nie bardzo wiedziała, na co ona patrzy. Ahhu napięła się i jej wzrok powrócił do Casey. "Jesteś związana z ArgisArgernon, niezależnie od swojego życzenia, aby nie być. Masz jego nasienie w swoim żołądku." Trzy kobiety, które dotykały Argernon aż wypuściły z hukiem powietrze, a jedna z nich zaszlochała. Casey popatrzyła na nie. Din i Valle był zaszokowane, ale to Bara była tą, która pociągała nosem. Po jej policzkach spływały łzy. Jej ból był oczywisty. Kobieta bezsilnie opuściła głowę. Casey zmarszczyła brwi i spojrzała na lekarza. "Nie możesz mnie z nim wiązać tylko dlatego, że zrobiłam mu loda. Co to w ogóle ma być do cholery? Czy wszyscy muszą o tym wiedzieć?" Ariel przeklęła. "O cholera, człowieku… To nie jest to, co ona miała na myśli. Wiesz, oni czasami mówią trochę dziwne. Mówiąc o nasieniu w twoim żołądku, nie miała na myśli spermy w brzuchu i połykania, tylko to, że nosisz jego dziecko. Jesteś w ciąży, Casey." Case wpatrywał się w Ariel w oszołomieniu. "Nie!" Ariel objęła ją mocno. "Przykro mi, ale jeśli Ahhu mówi, że jesteś, to znaczy, że jesteś." Sięgnęła w dół, aby podnieść swoją luźną tunikę. " Zaufaj mi." Casey patrzył na wydatny brzuch kobiety, która teraz trzymała ją za rękę. Musiała być co najmniej w piątym miesiącu ciąży. Wzrok Casey spotkał się ze wzrokiem Ariel. Pokręciła głową.

105

"Nie obchodzi mnie to czy jestem w ciąży. Nie będę mieszkała w jego poligamicznym domu." "Rozumiem cię." Powiedziała cicho Ariel. Odwróciła się, wciąż trzymając Casey za rękę. "Czy możemy zabrać ją z nami, do naszego domu?" Ral pokręcił głową. "Ona jest z nim związana. I nie możemy w to ingerować, chyba, że on by się nad nią znęcał." "A jak byś to nazwał?" Ariel krzyknęła na niego, wskazując ręką na Argernona i jego pomocnice domowe. "Dobrze wiesz, jak ja się wtedy czułam, do cholery!” Kobieta odwróciła się w stronę drugiego brata i spojrzała na niego karcąco. "Co on, do diabła sobie myślał? Byłeś tam z nim." Rever zawahał się. "Ja nawet nie wiedziałem, że znalazł kobietę. Gdy wsiadłem na skoczka, by odlecieć z Ziemi, nawet go nie widziałem, aż do czasu, gdy zostaliśmy zaatakowani. Był ranny, więc nie mogliśmy porozmawiać, ale jego zapach był całym jej ciele i on też nią pachniał. Ona dbała o niego w ciągu każdej sekundy podczas powrotu na statku, kładła się przy nim, gdy była zmęczona. Ale o niczym nie wiedziałem, dopóki jej nie spotkałem. Nic nie wiedziałem o jego związanej." "Chcę wrócić do domu." Szepnęła Casey. "Ja…" Patrzyła błagalnie w oczy Ariel. "Ja, po prostu, chciałabym wrócić do domu. Chcę się już obudzić. To przecież musi być jakiś koszmar, prawda? Chcę wrócić do mojego życia." Ariel pogłaskała Casey, pocieszająco po ramieniu. Odwróciła głowę i rzuciła gniewne spojrzenie na wielkiego mężczyznę. Ten zmarszczył brwi i wyprostował się. "Zrób coś, Ral." Wielki mężczyzna zesztywniał, patrząc na nią bardzo nieszczęśliwie. Skinął głową. Spojrzał na trzy pomoce domowe. "Idźcie do domu. Ona jest jego związaną i on nie poinformował ją o was. Ona pochodzi z monogamicznym planety. Do czasu, aż się obudzi, by posprzątać ten bałagan, którego narobił, najlepiej będzie jej nie denerwować. A wasza obecność ją stresuje i denerwuje." Ryk wyrwał z ust Bara i pokręciła ona głową. "Ona nic nie wie o naszych ludziach i zwyczajach. Jak będzie mogła go obudzić?" Ral odpowiedział jej rykiem. Po czym skinął głową na Bara. "Zaczekaj, a wy idźcie.” Po czym zwrócił swoją uwagę na Ariel. "Zaufaj mi. Weź jego związaną, by się umyła i odświeżyła. Ja zostanę z moim bratem, aż wrócicie." Skinął głową na Ahhu. "Pokaż im gdzie są łazienki."

106

Ariel zmrużyła oczy. "Dlaczego chcesz nas stąd odesłać, Ral? Znam ciebie cholernie dobrze. Dlaczego ona zostaje?" Ariel wskazała na Bara. Ral ryknął. "Zaufaj mi i idźcie z jego związaną do łazienki, dobrze? Gdy wrócicie, Argernon będzie już obudzony, i wówczas posprząta ten cały bałagan." "Ale…" Ral znowu ryknął. "Ariel, kocham cię. Zaufaj mi, proszę." Ich spojrzenia się spotkały. "Cholera. Nienawidzę, kiedy tak na mnie patrzysz. Dobrze, niech będzie." Ariel odwróciła się do Casey. "Chodź pójdziemy wziąć prysznic, poszukamy ubrań na zmianę i coś zjemy. Ral odesłał te kobiety do domu. I oni obudzą Argernona. A wtedy będzie mu można oderwać jaja." Oczy Ariel zabłyszczały, gdy spojrzała na Rala. "Oni na to zasługują." Ral szarpnął głową. "On. On na to zasługuje. Został przez ciebie ostrzeżony o zachowaniu ludzkich kobiet. Musimy tobie za to podziękować.” Puścił jej oczko. "Jesteś mi winien przysługę, Wielki." Odpowiedziała mu z uśmiechem. Casey zmusiła się by oderwać wzrok od Argernona i jego trzech towarzyszek zabaw seksualnych. Nadal czuła zdradzona i zraniona, ale obok tych uczuć coraz mocniej tliła się w niej równiej i zazdrość. Chociaż, gdy Ahhu wyprowadzała je z pokoju, to ta zazdrość ją spalała po porostu. Czy ona była w ciąży? Nie, to nie możliwe. No oczywiście, że uprawiali seks, dużo seksu, no… bardzo dużo seksu, ale… Tak, mogła być w ciąży. Ariel szarpnęła ją za rękę, gdy weszły do kolejnego pokoju. Ahhu przemówiła do Ariel. "Przyślę kogoś z jedzeniem i ubraniem dla związanej Argis Argernona. Przyniosę też lekarstwa, tak byś nie miała obrzęków, a także nie wystąpiła gorączka." "Dziękuję." Ariel zrobiła krok w stronę kobiety Zorn, blokując jej drogę ucieczki, zanim ta mogła to zrobić. "Dlaczego Ral chciał abyśmy wyszły z pokoju?" Ahhu przełknęła ślinę. Jej spojrzenie spoczęło na Casey, a następnie powróciło do Ariel. "To pytanie powinnaś zadać Argis Ral. To nie jest pytanie do mnie." Ariel puściła rękę Casey i zrobiła kolejny krok w stronę wysokiej kobiety Zorn. Uporczywie wpatrywała się w nią. "Ale ja pytam ciebie. I nie wciskaj mi kitu, Ahhu. Zdążyłyśmy się już dobrze poznać przez tych ostatnich kilka miesięcy, uważam ciebie nawet za moją dobrą przyjaciółkę. Co do cholery Ral próbuje przed nami ukryć? Zasłużyliśmy na to by znać prawdę." 107

Ahhu zaczęła się kręcić nerwowo. "To zdenerwuje ją jeszcze bardziej." Casey zmarszczyła brwi. "Ja już jestem bardzo zdenerwowana. Wypluj to z siebie. Co jeszcze może mnie wkurzyć bardziej, niż to, co już się dowiedziałam? Coś jeszcze może sprawić, że będę go chciała zastrzelić?" Ahhu spojrzała ciekawie na Casey. "Nasi mężczyźni różnią się od twoich ludzkich mężczyzn. Są bardzo seksualni. Kiedy mężczyzna Zorn jest poważnie ranny, wówczas jego organizm zwalnia i przechodzi w stan hibernacji. Wszystkie funkcje są spowolnione, tak by organizm się mógł leczyć." Kobiety w skupieniu ją obserwowały. "To, spowalnia również i popęd płciowy, wszystkie fizyczne reakcje są wyłączone. Aby go obudzić, to jego ciało musi zostać obudzone." "Niech to szlag!" Ariel zrobiła krok w stronę drzwi. "Ahhu, rusz dupę i idź tam z powrotem. Powiedz im, żeby tak kobieta nie ważyła się go dotknąć. Muszę najpierw porozmawiać z Casey. Rozumiesz mnie? Jeśli on tego właśnie potrzebuje, to ona to zrobi. Ruszaj natychmiast. " Ahhu uciekła. Casey spojrzała na Ariel z dezaprobatą. "Czego znowu nie zrozumiałam?" Ariel spojrzała na nią wkurzona. "Wszystkiego, ale spokojnie, będziesz mogła to dokładnie zrozumieć i usłyszeć, gdy będę wrzeszczała na mojego męża i to tak głośno, że będzie mnie słychać po drugiej stornie planety. Niech no ja tylko go zobaczę! Ahhu powiedziała, w ten swój oględny dość sposób, że ponieważ Argernon był mocno chory, więc nie mógł się wybudzić, a jego ciało, by go chronić zamknęło się. I teraz, by go z tego stanu wybudzić, by jego ciało wybudzić z tego stanu, trzeba zmusić do ruchu jego małego Wacusia. Mam nadzieję, że wiesz co mam na myśli. Mój mąż wysłał nas tutaj, tak by ta kobieta zrobiła mu laskę. Tak by mięśnie Argernon zaczęły pracować, by go pobudzić. To, właśnie zamierzają zrobić, by mu pomóc. Ręczna robota, to powinno wystarczyć." Casey zamknęła oczy z bólu, jaki sprawiły jej te słowa. Czuła się już kompletnie chora i wyczerpana. Otworzyła oczy, i spojrzała na Ariel. "Niech sobie robią. On już nie należy do mnie. On jest tylko czwartym dupkiem w moim życiu… Ja…" Nienawidziła siebie, za łzy, które wypełniały jej oczy. "Nic mnie to nie obchodzi. Gdzie jest prysznic i jedzenie? Chcę się wydostać z tej planety, jak tylko Argernon obudzi się, po pierdoleniu się z tą suką. Jestem kompletnie wyczerpana, mam dość i muszę to… zrobić."

108

Casey odwróciła się, by znaleźć łazienkę. Ciężko zamknęła za sobą drzwi, zablokowała je i opadła na podłogę. Przypomniała sobie ten cały czas, który spędzili razem. Płakała. Ból, który odczuła, gdy dowiedziała się o Argernonie pieprzącym się z innymi kobietami, był olbrzymi, zbyt duży dla niej. Została porwana ze swojego życia, odcięta, chociaż bardzo chciała wracać. Przypomniała sobie te dni, które spędziła z Argernonem, zanim statek został zaatakowany i kolejne trzy dni, kiedy dbała o niego, jak tylko mogła. Kiedy nieświadoma tego wszystkiego nie odstępowała go nawet na krok. A nawet po przybyciu do jego świata, starała się by nic mu się nie stało, chociaż on zabrał ją, wręcz wyrwał, z jej ojczystego świata. Jednak najwięcej łez płynęło przede wszystkim dlatego, bo w dalszym ciągu była zakochana w tym draniu.

109

Rozdział 10

Argernon czuł pod palcami włosy Casey. Uśmiech zaigrał na jego ustach, gdy poczuł jej język na swoim kogucie. Cieszył się tym, jak go lizała, jak sprawiała mu taką przyjemność. Jej gorący język odsunął się, tuż zanim doszedł. A z jego ust wydobył się głośny jęk ekstazy, gdy eksplodował. Co prawda, bardziej podobało mu się to, gdy Casey miała podczas tego, usta owinięte wokół niego, tak by wziąć jego nasienie, ale nie miał zamiaru narzekać na żaden sposób, w jaki ona chciała go dotykać. Otworzył oczy wciąż się uśmiechając. I popatrzył na biały sufit. To nie było sufit na statku, tam przecież był metalowy. Ogarnęło go zmieszanie i zakłopotanie. Casey pociągnęła za włosy, które wciąż kurczowo ściskał, próbując uwolnić się z jego uścisku. Poruszył głową. Czuł się dziwnie słaby. A po chwili w kompletnym szoku wpatrywał się w Barę. Ta posłała mu spojrzenie przepełnione nienawiścią i pełne oskarżenia. Jego palce były zaciśnięte na jej ciemnobrązowych włosach. "Nie jestem twoim człowiekiem!” Splunęła. "Wiesz jak cierpiałam słysząc jak cały czas krzyczysz i jęczysz jej imię, gdy to ja ciebie budziłam?" Szarpnęła się mocno, próbując go zmusić do puszczenia jej włosów. Zdenerwowanie zalało Argernona. Puścił je włosy, tak jakby go paliły. Bara podniosła się na nogi. Argernon usiadł, zdając sobie sprawę, że był w szpitalu i leżał na łóżku. Jego spojrzenie szybko przejechało po pokoju. Był na Zorna. Jak to się mogło stać? Nagły ruch w rogu pokoju, przykuł jego uwagę. To Ral opierał się o drzwi. Brat patrzył na niego ponuro, po czym jego uwaga przeniosła się do Bara. "Dziękuję." Powiedział szorstko Ral. Bara syknęła gniewnie. "Nie lubię cię. On cały czas krzyczał jej imię, a ty odmówiłeś opuszczenia tego pokoju, tak by zostawić mnie z nim samą. Nie lubię, gdy kogoś, obserwuje mnie, gdy jestem z moim opiekunem." Ral wziął głęboki oddech. "Jesteś zła i wściekła, więc ci nie ufam, a przynajmniej dopóki on się nie wyleczy, na tyle by się bronić. Wściekła kobieta jest nieobliczalna i na pewno nie zostawiłbym takiej, sam na sam z moim bezbronnym bratem. I nie zapominaj, że już wcześniej widziałem twój język na mężczyźnie."

110

Warcząc, Bara pokazała swoje ostre zęby Ralowi, po czym spojrzała w oczy Argernona. "Obiecałeś mnie chronić, dać mi dom. Nie uwolnię cię od tego słowa. Ja…" "Zostaw nas teraz." Warknął Ral. "Daj mu czas, na odzyskanie sił." Bara podreptała w stronę drzwi. Argernon miał świadomość, że leży nagi na łóżku. Jego ciało było wilgotne, i czuł zapach mydła. Ktoś też umył mu włosy, podczas gdy go kąpał. Był zdezorientowany tym wszystkim jak diabli. Jego zmieszany wzrok spoczął na Ralu, gdy jednocześnie próbował usiąść i zasłonić swojego fiuta prześcieradłem. Na twarzy brata malowała się złość, gdy tak cały spięty stanął naprzeciwko niego. "Wasz statek został zaatakowany przez Collisów." Powiedział Ral powoli. "Doznałeś dużych obrażeń podczas walki i byłeś nieprzytomny przez trzy dni. Oni przybyli po ludzkie kobiety, by je porwać i sprzedać dla zysku. Istnieje kilku Collis, którzy są skłonni bardzo dużo zapłacić, za taką pomoc domową, pochodzącą z Ziemi. Jakoś musieli się o tym dowiedzieć, jakie te kobiety są seksualnie." Argernon zbladł, cała krew odpłynęła mu z twarzy. "Pamiętam. Casey ..." Jego klatkę piersiową przeszył straszliwy ból. ”Czy ona umarła?” "Żyje, ale nie jest dobrze." Argernon szybko przesunął się na skraj łózka, zrzucając nogi na podłogę, ale Ral był szybszy i nie pozwolił mu wstać. Chwycił go mocno za ramiona i przytrzymał w miejscu. Pokręcił głową. "Nie staraj się nawet wstawać z łóżka. Jesteś słaby i niestabilny. Ahhu musiała podłączyć do ciebie, urządzenie uzupełniające pokarm. Trzeba co najmniej kilku godzin, by twoje ciało odzyskało siły, po wyjściu ze stanu hibernacji. Poza tym byłbyś w dużo gorszym stanie, gdyby nie twoja związana. Ona wmuszała w ciebie, przez ten czas wodę i odżywcze jedzenie. Karmiła cię i dbała o ciebie." "Gdzie ona jest? Jeśli jest ranna, coś ją boli, to musze się z nią zobaczyć. Natychmiast być z nią. Czyżbyśmy zostali zaatakowany przez jeszcze większą grupę Collis? Zabierz mnie do niej. Jeśli nie mogę chodzić, to możesz mnie do niej zanieść, albo zawieść na tym łóżku. Ona jest moją związaną." "Tak wiem o tym co zrobiłeś." Argernon zmarszczył brwi. "Twój gniew jest tak silny, że aż tutaj mogę go wyczuć, Co się stało?"

111

"Ariel jest na mnie wściekła. Krzyczała na mnie i uderzył mnie pięścią w pierś. Ona nosi moje potomstwo i takie zachowanie jest dla niej szkodliwe, dla jej zdrowia i dla zdrowia potomstwa także. A powód dlaczego ci jeszcze za to nie przyłożyłem, jest tylko taki, że jesteś, na razie, na to za słaby. Ariel nie chce nawet ze mną rozmawiać. Ona jest wściekle zła." "Nie mam czasu, aby by słuchać i dowiedzieć się, dlaczego Ariel jest znowu na ciebie zła. Gdzie jest Casey? Jeśli nie mogę sam do niej pójść, to może ona przyjdzie do mnie? Chcę ją zobaczyć, upewnić się, że wszystko jest z nią dobrze." "Ona żyje." Ral wziął głęboki oddech. "Ale nie chce cię widzieć, bracie. Obecnie zabarykadowała się w pokoju obok sali medycznej i odmawia jakiejkolwiek rozmowy. Z nikim nie chce rozmawiać. Ariel nakazała nam zostawić twoją związaną kobietę w spokoju, dopóki się nie uspokoi. Mój brzuch jest aż cały stwardniały z nerwów, że moja związana, w ciąży, siedzi na korytarzu próbując namówić ją do wyjścia i rozmowy." Ral warknął. "To ty narobiłeś tego całego bałaganu." Argernon zmarszczył brwi. "Casey jest..." Pokręcił głową. "Co się stało?" "Nie powiedziałeś jej, że masz w domu trzy pomoce domowe. One wpadły do szpitala, kiedy zostałeś tutaj przniesiony. Casey akurat stała obok ciebie. Ahhu powiedziała, że gdy się o tym dowiedziała była cała spięta, strasznie się tym zdenerwowała i wyglądało na to, że bardzo cierpi. Bara jest uparta, jak sam wiesz i ją to bardzo cieszyło, była nieprzyjemna dla twojej związanej. Casey była zszokowana i zraniona, spotkaniem z tymi kobietami. Ahhu, też nie była dla niej zbyt delikatna. Wyszło to wszystko bardzo źle." "Na władcę księżyców!” Argernon jęknął. "Akurat weszliśmy, gdy twoje pomoce, badały twoje rany, dotykały ciebie i głaskały. Twoja związana była biała jak księżyc. Czułem jej ból w całej sali. Wtedy wkroczyła do akcji Ariel, i to tak jak zwykle to robi, gdy jest bardzo wściekła. A Casey wyrzekła się bycia z tobą związaną." Argernon warknął, próbując ponownie zejść z łóżka. "Nie, nie pozwolę jej odejść!" "Zostań, nie ruszaj się.” Warknął Ral. "Ahhu zadbała już o to. Casey nie może się ciebie wyrzec." Argernon spojrzał na brata. "Nie rozumiem." Ral wziął głęboki oddech. "Ahhu sprawdziła i zbadała dokładnie Casey. Twoje nasienie rośnie, bracie. Będziecie mieli, razem z twoją związaną, potomstwo."

112

Argernon uśmiechnął się. "Jesteś tego pewien?" Ral cofnął się, krzyżując ręce na piersi. "Tak, absolutnie. Wszyscy byliśmy w tym pokoju, gdy to powiedziała. Ja, moja Ariel, Rever, twoja Casey i twoje trzy pomoce domowe też. Nie bardzo więc rozumiem, dlaczego jesteś taki zadowolony." Ral zmrużył oczy. "Twoja związana cię nienawidzi i myśli, że jesteś największym oszustem na Zorna. Ona wie, że Bara obudziła ciebie ze stanu hibernacji, i wie też jak tego dokonała." Argernon zbladł. "Wie, że Bara mnie dotykała?" Ral ponuro skinął głową. "Tak, wie." "Ale ja o to nie prosiłem, nie mówiłem…" "To nie ma dla nich znaczenia. Zaufaj mi. Jeśli jakaś inna kobieta by mnie dotknęła, to moja Ariel usunęła by mi tą część ciała." Ręka Rala przy ostatnich słowach, wskazała na jego jądra. "Dlaczego im na to pozwoliłeś?" Argernon warknął. "Byłeś w tym pokoju." "Trzeba było ciebie obudzić z hibernacji. Myślisz, że twoja związana chciałaby cię dotknąć po tym, jak widziała, że twoje trzy pomoce domowe, głaszczą i pieszczą twoje całe ciało? Miałeś wystarczająco dużo czasu, by dokonać wszystkich potrzebnych zarządzeń w tym zakresie. Miałeś czas, by znaleźć im inne domy, przed powrotem na Zorna." Warknął Ral. "A ty nawet nie raczyłeś jej ostrzec, że masz je pod swoją opieką. Kiedy ja przyprowadziłem Ariel do domu, miałem na tyle rozumu, by odesłać moje pomoce i znaleźć im inne domy. Coś ty sobie myślał w ogóle? Zostałeś przed tym ostrzeżony przez moją Ariel, że ludzkie kobiety są monogamiczne." "Miałem taki zamiar." Argernon warknął. "Uważałem, że mam jeszcze czas na wszystkie uzgodnienia, i załatwienie tego. Casey cały czas nie była pewna, czy chce być moją związaną. Ja już to zrobiłem, ale ona poprosiła o czas na decyzję. Ale ja chciałem ją jako moją. Ja…" Potrząsnął głową. "Muszę z nią porozmawiać." "Nie rozumiesz." Ral westchnął. "Ona nie zamierza ci tego wybaczyć. Ariel, bardzo dosadnie, zapewniła mnie o tym. Bardzo zraniłeś swoją związaną. Bardzo dużo płakała i aż jęczała z tego bólu. Zadałeś jej zbyt wiele bólu. Ludzkie kobiety nie są takie jak nasze, jeśli je zranisz zbyt głęboko, one nie wpuszczą ciebie do swojego serca. A bez tego, nigdy nie pozwoli sobie na to by być twoją związaną. Trzeba było ją ostrzec o swoich pomocach, a nie pozwolić na to, by zobaczyła je, jak one ciebie dotykają."

113

"Powiedziałem jej o pomocach domowych." "A powiedziałeś jej o tym, że sam masz aż trzy?" Argernon pokręcił głową. "Miałem zamiar jej o tym powiedzieć, że znajdę im inne domy, do czasu aż dotrzemy na Zorna. Chciałem jej powiedzieć, że teraz będzie moją jedyną kobietą. Widziałem o tym od samego początku, gdy oddałem jej moje nasienie. Nie chciałem nikogo więcej w naszym związku, tylko nas dwoje. No a teraz także i potomstwo, które ona nosi w swoim brzuchu, Ral. Ona jest dla mnie wszystkim. Teraz rozumiem, dlaczego ty tak się zachowywałeś, gdy spotkałeś Ariel. Teraz rozumiem, dlaczego ona jest wszystkim dla ciebie, dlaczego jest taka ważna, że zrezygnowałeś z pomocy domowych, tak aby była szczęśliwa. Jak ja mam to naprawić? Jak mam ją odzyskać? Nie chcę jej stracić." Ral, dość mocno, klepnął brata w ramię, ale sympatia błyszczała w jego oczach. "Nie mam pojęcia." "Muszę ją odzyskać. Mam do tego prawo." Argernon był w agonii, na samą myśl o utracie Casey na zawsze.

114

Casey uświadomiła sobie, że zachowuje się dziecinnie. Spojrzała na drzwi. Zabarykadowała je łóżkiem i biurkiem. Poczuła wyrzuty sumienia, na myśl, że pozostawiła ciężarną Ariel w korytarzu. A ona ciągle próbowała namówić ją do otwarcia drzwi. Przyznała, sama przed sobą, że mogłaby obchodzić się z nią trochę lepiej. Podeszła do drzwi. "Ariel?" "Tak, jestem tutaj". "Jesteś sama? Jeśli otworzę drzwi, to po prostu tylko przez nie przyjdziesz, obiecujesz?" "Obiecuję." Westchnęła, Casey przesunęła od drzwi, wszystkie blokujące je rzeczy i otworzyła je. Wyjrzała na korytarz i zobaczyła samotnie stojącą Ariel, uśmiechającą się do niej. "Nikogo poza mną tutaj nie ma. Odesłałam stąd wszystkich. Możemy teraz już porozmawiać?" Casey przepuściła ją w drzwiach i zamknęła je za nimi. "Przepraszam ciebie. Bardzo źle to wszystko przyjęłam." "Nie winię ciebie za to" Ariel usiadła w fotelu i zaczęła masować swój brzuch z roztargnieniem. "Też byłabym tym zdenerwowana. Argernon naprawdę to spieprzył." "On powinien był mi o tym powiedzieć. O nich." "Tak. Powinien był je odprawić. Wiedział, że jeśli zwiąże się z jedną z nas, to będzie musiał zrezygnować z innych kobiet. Powiedziałam mu, jaki jest nasz rodzaj kobiet." "To boli. Myślałam, że on o mnie dba, myślałam, że będę dla niego kimś wyjątkowym, tak jak i on dla mnie. A zamiast tego zakochałam się w kolejnym dupku." Przyznała cicho Casey. "Na początku byłam wkurzona, gdy zdałam sobie sprawę, że nie zabierze mnie z powrotem do domu. To było wtedy, gdy porwał mnie po raz pierwszy…" "On, co zrobił?!" Casey powoli wyjaśniła Ariel, jak poznała Argernona, i jak znalazła się na pokładzie skoczka. Ariel była zdumiona.

115

"A wtedy zostaliśmy zaatakowani i myślałam, że umrze. Cały czas stałam u jego boku, przy tym cholernym łóżku. Trzy dni modliłam się i czuwałam przy nim, martwiąc się, czy w ogóle będzie żył, więc nie mogłam mu powiedzieć, jak bardzo go kocham. Byłam taką cholerną idiotką. Powinnam była wiedzieć. Pochodzimy z dwóch różnych światów, i to dosłownie. Nie miałam szansy by go poznać. Tak by wiedzieć, jakim człowiekiem jest naprawdę. Jak w ogóle, do diabła, mogłam się zakochać i to tak mocno i tak szybko?" "Rozumiem cię. Tak samo było ze mną i z Ralem. Zakochałam się w nim, gdy pierwszy raz kochaliśmy się, przysięgam. On był niesamowity. Był taki opiekuńczy, i męski, i pocieszał mnie przez cały czas. Zostaliśmy porwani przez rasę ludzijaszczurek, a Ral wygrał mnie w walce z innymi Zorn." "Wow!" Ariel uśmiechnęła się. "Wiesz, mieliśmy wzloty i upadki, nadal je mamy, ale ja go kocham. On jest jak powietrze, dla mnie. Zrobi wszystko, by mnie uszczęśliwić i chociaż cholernie mnie pilnuje, to jednak bardzo mnie kocha." Smutek dopadł Casey. "Argernon też powiedział, że chce mnie uszczęśliwić." "Wiesz, oni są różni od ludzkich facetów, ale ja uważam Rala, za najwspanialszego faceta na świecie. Przepraszamy, cię Casey, ale może on miał zamiar wysłać je do innego domu. Może jednak mogłabyś z nim porozmawiać." Pokręciła głową. "Niech sobie rozmawia z Bara, Din lub Valle. Ma je trzy do rozmów z nim." "Oni mają wysoki popęd płciowy. Mogę to potwierdzić. Mężczyźni Zorn robią się twardzi od samego chodzenia." Ariel uśmiechnęła się szeroko. "To oczywiście ma swoje zalety. Zaufaj mi. Moje życie seksualne jest takie bogate teraz. Nigdy nie jest nudo, po staremu czy nic się nie dzieje." Pogłaskała swój brzuch. ”Bałam się, że Ral stracą zainteresowanie mną, gdy będę miała taki duży brzuch, ale on uważa, że teraz jestem jeszcze bardziej seksowna. Ten mężczyzna uzależnił mnie całkowicie od seksu i od siebie. Teraz muszę go mieć co kilka godzin, każdego dnia." Ariel spojrzała w oczy Casey. "To, że Argernon miał trzy kobiety w swoim domu, to także część ich kultury." "On jest tylko męską dziwką."

116

"On jest drugi w kolejce do rządzenia całą tę planetą. On jest jak książę. Nauczyłam się bardzo wiele od mojego przybycia tutaj o Zorna. Na początku myślałam, że kobiety są tutaj źle traktowane, że mają coś na kształt statusu niewolników, ale to nie jest prawda. Kobiety mają cholernie dużo do powiedzenia, i mają kontrolę nad swoim życiem, dużo większą niż na początku myślałam. Są one wychowywane bez zazdrości, w stosunku do innych kobiet Zorn, dzielących z nimi dom. Ich ciała nie są podatne na seks, męczy je to, i nie jest im potrzebny, tak jak ludziom. Rozmawiałam z kilkoma kobietami Zorn o tym, i one chętnie dzielą się tym obciążeniem." Ariel prychnęła. "Wiesz, nazywają to naćpanym ciężarem, więc im to tak bardzo nie przeszkadza jakby mogło się wydawać na pierwszy rzut oka." "To uderza także w nie." Ariel zachichotała. "Totalnie. Kobiety Zorn są zazdrosne jedynie o związane kobiety, bo one mogą mieć dzieci i mają pewny dom. Ale większość związanych kobiet, jest skłonna im go dać. Rozumiesz, ilość pomocy domowych w danym domu, oznacza także władzę i zapewnia im prestiż." "Jak to, że masz więcej osób do pomocy w domu i grzania łóżka twojego wybranka, może świadczyć o twojej potędze i prestiżu?" "Ja się z tobą zgadzam, ale pomyśl o tych wszystkich ludzkich kobietach, które wychodzą za mąż za bogatych facetów, za ich pieniądze. Tutaj jest dokładnie tak samo, tylko w inny sposób. Kobiety Zorn, te związane, mogą dostać wszystko od swojego związanego mężczyzny. Prawda jest taka, że większość z nich wolałaby mieszkać w domu z jedną lub dwoma innymi kobietami, jeżeli mężczyzna mógłby im za to zaoferować, odpowiednich ziemskich pieniędzy, czyli lepszy status. Kobiety tutaj dostają najlepsze domy, najlepsze jedzenie, najlepsze wszystko, a obowiązkami, które z tego wynikają mogą się podzielić z innymi kobietami." Casey patrzyła na Ariel z dezaprobatą. "A ty masz pomoce w swoim domu? Pozwalasz by dotykały go inne kobiety? Nie będę cię oceniać, czy cokolwiek takiego i mam nadzieję, że nie jestem zbyt wścibska. Ja, po prostu, nie widzę możliwości, bym kiedykolwiek mogła żyć w ten sposób i być szczęśliwą. Jak jest u ciebie?" Ariel zachichotała. "Mamy w domu pomoc domową. I jestem nią zachwycona. Ona jest starszą kobieta, dużo starszą, i traktuje mnie jak córkę, którą zawsze chciała mieć. Jeśli zaś chodzi o lojalność, Ral dobrze wie, że jeśli by dotknął innej kobiety, to bym go za to wykastrowała." Mrugnęła. " Nie, żeby chciał, nie muszę się o to martwić, on nie ma powodu, by czegoś nawet szukać, zwłaszcza wśród tych bezpańskich kobiet." "Czy miał pomoce w domu, kiedy tu przybyłaś?"

117

"On je odesłał do domu jednego ze swoich braci. Ale jego ojciec wysłał do naszego domu, zaraz po tym jak tutaj przybyliśmy, jedną z nich. I ona całkowicie rozebrana, uklękła opierając się na rękach i kolanach, wypięła swój goły tyłek w jego stronę i czekała by ją przeleciał. Byłam cholernie tym zdenerwowana. Nie mogliśmy się wtedy komunikować, te ich cholerne tłumacze, nie znały wówczas naszego języka. To było takie cholernie frustrujące. Spróbuj powiedzieć facetowi, że jeśli spróbuje chociaż dotknąć tą sukę na podłodze, która kręci do niego gołym tyłkiem, to już nigdy nie pozwolę mu siebie dotknąć, przy pomocy machania rękami." Ariel prychnęła. "To było jak piekło. Uciekłam, ale gonił mnie i złapał. I nigdy jej nie dotknął." "A teraz ja jestem w ciąży. Oj, moje życie jest cholernie popieprzone.” Ariel westchnęła. "Porozmawiaj z nim. Tupnij nogą, i powiedz mu, co i jak ma być. Mógł zawieść cię z powrotem na Ziemię. Cholera, on nie miał prawda zabierać cię ze sobą. On uciekł z tobą przez las i porwał cię. Jeśli jego ojciec się o tym dowie, że wziął ciebie wbrew twojej woli, to Argernon będzie w głębokim gównie. Złamał prawo zabierając cię tutaj." Casey była zszokowana. "Co?" "Wszystkie ludzkie kobiety, które mają być związane, muszą to zrobić chętnie. To jest niezgodne z prawem, by porwać kobietę i zabierać je na Zorna. Wziął cię, porwał i związał się z tobą, bez twojej zgody, Casey. Jeśli chcesz by go powiesili za jaja, to wystarczy powiedzieć jego ojcu, o tym co zrobił." "Czy jego ojciec wyśle mnie z powrotem na Ziemię?" Spojrzenie Ariel skupiło się na brzuchu Casey. "Nie, nie będę cię okłamywać." Ariel spojrzała jej w oczy. "Nie sądzę, by ich ojciec pozwolił ci zabrać jego wnuka i to gdziekolwiek. A to dziecko nie będzie bezpieczne na Ziemi. Sama o tym dobrze wiesz. Kiedy zdałam sobie sprawę, że jestem w ciąży, wiedziałam, że bez względu na to, co się stanie z Ralem, nigdy już nie będę mogła wrócić do domu. Moje dziecko byłby tam dziwadłem. W mediach zapanowałoby czyste szaleństwo, każdy starłby się je wykorzystać, aby być sławnym, i nikogo by to nie obchodziło, że zamieniliby jego życie w piekło." Pogłaskała swój zaokrąglony brzuch. ”Tutaj, na Zorna moje dziecko będzie takie samo jak wszystkie inne. Oni nie dbają o to, że jestem człowiekiem, i że moje dziecko będzie nim po część także. Oni mają tutaj inne rasy, wiedzą o istnieniu różnych stworzeń, ale mieszkają wszyscy razem. Przyjmują każdego, kto chce zostać. Wiesz, to że nie urodziłaś się tutaj, nie oznacza w ich kulturze, że nie możesz być Zorn. "

118

"Więc co powinnam teraz zrobić? Iść do domu razem z Argernonem i oglądać go, jak będzie się pieprzył z trzema innymi kobietami? A może powinniśmy ciągnąć losy, która dzisiaj będzie spała z nim w łóżku." Casey nienawidziła goryczy w swoim głosie. "Ach tak, zapomniałabym, słyszałam o tym, że ponieważ to ja jestem jego związaną, więc to ja mogę zawsze spać w jego łóżku, a nie na podłodze. Hip hip hura! Szczęściara ze mnie." Ariel pokręciła głową. "Nie można tak zostawić tego sukinsyna. Ale ty tutaj możesz znaleźć innego mężczyznę. Pozwól, że dam ci małą wskazówkę. Na tej planecie, uważne jesteśmy za najgorętszy towar we wszechświecie. A mieszkają tutaj tysiące dobrych mężczyzn, którzy mogą skakać przez płonącą obręcz na każde twoje skinienie, jeżeli tylko byś się zgodziła z nimi związać. Byliby ci wierni i nigdy by ci nie zrobili krzywdy." "Bara zrobiła coś, aby go obudzić." Ariel westchnęła. "Tak, wiem. Wysłałam wiadomość przez Ahhu, by temu zapobiec." "Nie mogę o tym zapomnieć. Przykro mi, wiem, że jej na to pozwoliłam, ale nie mogę o tym zapomnieć." Ariel skinęła głową. "Pozwól mi pomówić o tym z Ralem. On zna dużo dobrych ludzi. Musisz znaleźć na tej planecie kogoś, kto będzie cię chronił. Poproszę Rala, by pozwolił nam razem wrócić do domu. Mój mąż sprawdzi każdego faceta, który mógłby się tobą zainteresować. Znajdziemy ci kogoś odpowiedniego do związania, tak abyś była szczęśliwa i chroniona. Trzeba to zrobić teraz, od razu. Pomyśl o swoim dziecku." Casey spojrzała na jej brzuch. "Czy Argernon pozwoli mi odejść z dzieckiem?" Ariel wstała. "Zostałaś zmuszona do opuszczenia Ziemi, a on cię ze sobą związał, mimo, że nie miałaś bladego pojęcia, co to znaczy. Doszedł w tobie i teraz jesteś w ciąży. On złamał prawo. Jeśli przyjdzie co do czego, nie będzie miał żadnego cholernego wyboru. Dopóki dziecko jest na Zorna, i jest bezpieczne nie widzę, w jak sposób ojciec mógłby przeciwko temu protestować. Hyvin Berrr chce swoich wnuków, i to nie ważne, że pochodzą one od człowieka. Tutaj naprawdę, istnieje wielu dobrych ludzi Zorn, Casey. Możesz być tutaj szczęśliwa." Ale on złamał mi serce, pomyślała Casey, i skinęła głową. "Nie mogę być z Argernonem. Nie mogę pozwolić mu aby skrzywdził mnie jeszcze bardziej." "Porozmawiam teraz z Ralem. Poinformuję go, że zabieramy cię do domu razem z nami. Jest mi cholernie przykro, Casey, że Argernon okazał się prawdziwym dupkiem. I mam nadzieję, że cierpi za to, co tobie zrobił." 119

Casey obserwowała jak kobieta wychodzi spacerkiem z pomieszczenia. Dopiero wówczas jej głowa opadła. Dla wszystkich było jasne, że Bara w tej chwili pieprzyła się z Argernonem. A to naprawdę, cholernie bolało.

120

Rozdział 11

Casey czuła, że jej uszy i słuch już jej nie przeszkadzają. Zanim opuściła szpital, Ahhu zapytała ją czy, będzie mogła umieścić, bezboleśnie, dwa implanty w jej uszach. I teraz Casey mogła zrozumieć wszystkich, którzy coś do niej mówili. Co prawda Ahhu, ostrzegła ją tylko, żeby się nie denerwowała, gdy nie wszystkich Zorn będzie mogła zrozumieć. Ich język był nowy, i niektórzy z Zorn myśleli, ze nigdy nie będą mieli do czynienia z ludźmi, więc nie aktualizowali swoich tłumaczy. Było już późno w nocy i Casey była kompletnie wyczerpana. Ahhu zajęło to wszystko około godziny, tak by spokojnie wszczepić jej implanty. Mąż Ariel błagał ją, by już wróciła do domu, przecież była zmęczona i w ciąży. Twierdził, że potrzebuje ona teraz dużo odpoczynku. Ariel poddała się dopiero wtedy, gdy jej duży mężczyzna, zapewnił ją, że Casey będzie odtransportowana do ich domu, gdy Ahhu przeprowadzi już na niej całą tą procedurę. I teraz trzej wielcy mężczyźni Zorn właśnie ją eskortowali ze szpitala do domu Ariel i Rala. Zawieźli ją do dużego, pięknego domu na wzgórzu. Domy Zorn nie były takie jak domy na Ziemi. Były bardziej zaokrąglone, wolnostojące i przede wszystkim olbrzymie. Zostały one wybudowane, z materiału, który był podobny do ziemskiego kamienia, ale składały się z tak wielkich bloków, jakich nigdy nie widziała. Mężczyźni odprowadzili ją do drzwi. Jeden z nich położył dłoń na skanerze i uśmiechając się do Casey, powiedział: "Jesteś w domu. Teraz wejdę z tobą do środka i zaprowadzę cię do twojego pokoju. Czy chciałabyś abym obudził kogoś, by przyniósł ci jedzenie?" "Nie, dziękuje. Chciałabym po prostu pójść spać. Jest już późno, więc nie chciałabym przeszkadzać Ariel lub jej mężowi." Mężczyzna zamrugał, jakby zmieszany, ale skinął głową i otworzył drzwi. "Chodź za mną, pokażę ci drogę.” Dwóch pozostałych mężczyzn zostało na zewnątrz budynku. Casey weszła do dużego salonu z przestronnym wejściem na piętro. Stały tutaj dwie duże kanapy i olbrzymi stół, a na podłodze leżały piękne chodniki. W pokoju panował półmrok, światła paliły się słabym blaskiem, jednak było wystarczająco jasno, aby można było wszystkiemu się przyjrzeć. Połknęła się, była już bardzo zmęczona, ale nadal przyglądała się wszystkiemu z ciekawością. Meble wyglądały jak drewniane, ale były wykonane z ciemno czerwonego materiału, kontrastującego z białymi podłogami i ścianami. To był naprawdę miły dom. 121

Mężczyzna poprowadził ją korytarzem. Wszystkie drzwi były zamknięte, poza jednymi na końcu korytarza. Poprowadził ją właśnie tam. Wszedł i machnął ręką przy ścianie. Włączyły się światła. To była sypialnia. "Nie ma tutaj czujników. Musisz machnąć ręką, aby włączyć lub wyłączyć światła." Wskazał na drzwi po drugiej stronie pokoju. "To jest twoja własna łazienka, zawory od wody są umieszczone dość wysoko, ale są tutaj czujniki ruchu włączające i wyłączające wodę." Wycofał się z pokoju. "Dobrego mieszkania, człowieku." Powiedział tylko i odszedł. Casey westchnęła cicho i zamknęła za nim drzwi. Nie chciała przeszkadzać gospodarzom. Ariel była zupełnie wyczerpana, gdy jej mąż ją wyprowadzał ze szpitala. Casey czuła się winna temu, ale była też cholernie wdzięczna za przyjaźń, którą zaoferowała jej Ariel. Kobieta była taka oburzona, tym co Argernon jej zrobił. Naprawdę się rozumiały i dogadały, pod tym względem. Ariel ją szczerze rozumiała. Casey westchnęła i przyjrzała się pokojowi. Znajdowało się tutaj ogromne łóżko z baldachimem na podwyższeniu. Było wystarczająco wysokie, by pomieścić parę Zorn. Wszyscy mężczyźni tej rasy mieli ponad sześć stóp wzrostu, kobiety były trochę mniejsze od nich i miały około pięciu i pół, co jednak i tak było dużo, dużo więcej niż wzrost przeciętnego człowieka. Tak w ogóle byli więksi, masywniejsi i mieli grubsze kości. Casey czuła się w ich otoczeniu bardzo mała, niemal krucha. Obok łóżka stała szafka z szufladami. Coś na kształt ziemskiej komody. Jedna ze ścian pokoju zajmowała duże okno. Podeszła do niego i zaczęła wpatrywać się w ciemność za nim. Już dawno zapadł zmrok, było tak czarno, że to aż przyprawiało ją o gęsią skórkę. Czuła się tak, jakby ktoś ją ukradkiem, z tej ciemności, obserwował. Przyjrzała się ścianie nad oknem, ale nie zauważyła nic, co służyłoby do ich zasłonięcia. Widać ludzie na Zorna nie wierzyli w zasłony. A ona przez to czuła się jak ryba w akwarium. Tak widoczna i odsłonięta. Myślała jeszcze przez chwilę o zwiedzeniu łazienki, ale zdążyła z niej skorzystać przed opuszczeniem szpitala, więc teraz mogła z niej zrezygnować. Odkryła w tamtej szpitalnej łazience nawet dziwne wyglądającą szczoteczkę do zębów. Położyła torbę ze swoimi rzeczami na łóżku. Miała tylko kilka osobistych rzeczy, dostała też leki w centrum medycznym, które powinna zażywać codziennie, ze względu na ciążę. Ahhu ostrzegła ją, że temperatura jej ciała trochę wzrośnie, jeśli nie będzie ich zażywała. Zorn mieli wyższą temperaturę ciała niż ludzie. Ponadto leki pomogą jej zmniejszyć obrzęki, bo podczas pierwszych miesięcy ciąży Zorn, woda zbierała się w ich organizmach, a dla ludzkich kobiet nie było to potrzebne. Casey rozpięła buty, które od nich dotrzymała, zdjęła spodnie i położyła je przy drzwiach. Przez chwilkę zastanawiała się czy jednak nie powinna w nich spać, ale zdecydowała, że w samej koszuli będzie jej znacznie wygodniej. Żałowała, że Zorn nie znali staników i bielizny, ale Ariel wyjaśniła jej, że kobiety tutaj nie noszą takich rzeczy, w ogóle chodząc po domu, nic na sobie nie mając. Nie lubią, gdy coś krępuje ich ciała.

122

Casey rozejrzała się jeszcze raz po pokoju, po czym zamachała ręką, by wyłączyć świtała. Ruszyła w stronę łóżka. Musiała się na nie wspiąć i to dosłownie, by się na nim położyć. Było naprawdę wysokie. Była już strasznie wyczerpana, ale jej myśli znowu poleciały do Argernona. Nienawidziła tego, ale nie mogła się powstrzymać. Obudził się już i wszystko było z nim w porządku. Chciał z nią porozmawiać. Prosił Ahhu o przekazanie jej wiadomości. Chciał, żeby wiedziała, że nie zamierza zachować tamtych kobiet, teraz gdy jest związany. Pytał też, czy Casey mogłaby się z nim zobaczyć i porozmawiać. Ale ona tego nie chciała. Była na to zbyt zraniona. A poza tym, jakim musiał być człowiekiem, jeżeli potrafił pozbyć się trzech kobiet, które do tej pory były na jego łasce? Według niej Argernon mógł spadać. Kręciła się w tym dużym łóżku, zastanawiając się, czy on był jeszcze w szpitalu, a jeżeli tak to czy nadal był ze swoimi trzema kochankami? To tak bolało. Nienawidziła tych obrazów, które podsuwała jej wyobraźnia. Starała się sama sobie wytłumaczyć, że jej naprawdę będzie lepiej bez niego. Sięgnęła ręką do brzucha i pogłaskała go przez cienką koszulę. To było dziecko Argernona. Wciąż jeszcze nie mogła w to uwierzyć. Casey nie mogła temu zaprzeczyć, ale dzieci zawsze były jej marzeniem. Od najmłodszych lat wyobrażała sobie, że wyjdzie za mąż za jakiegoś miłego faceta, który będzie pracował do dziewiątej do piątej, podczas gdy ona, będzie urządzała pokój dziecinny. I znowu chciało jej się płakać, ale nie miał już łez ani sił na to. Zamiast spełnienia tych marzeń, była teraz w ciąży z obcym, który miał cały tabun kobiet w swoim życiu i łóżku. Była na obcej planecie, gdzie będzie musiała nauczyć się żyć. Może znajdzie gdzieś jakiś pokoik, by urodzić w nim dziecko i tam je wychowywać. Nawet nie chciała myśleć o takim scenariuszu. Ale oczywiście, jej umysł jej nie słuchał. Musiała znaleźć człowieka, mężczyznę Zorn, który będzie gotów zawrzeć z nią małżeństwo. Musiała być pod czyjąś opieką. Szukanie męża, będzie czymś na kształt rozmów kwalifikacyjnych. Będzie ich przesłuchiwać, czy nadają się na to stanowisko. Będzie im opowiadała, czego szuka i czego od nich oczekuje. A na koniec będzie musiała wybrać tego, który będzie się najlepiej do tej roli nadawać. Nie, to za dużo dla niej. Poczuła jak znowu dopada ją kolejny kryzys. Jednak, pomimo tego wszystkiego, nie mogła już wrócić na Ziemię z dzieckiem Zorn. Ariel miała rację pod tym względem. Nie zamierzała zafundować mu życia w piekle, nawet jeżeli jego tata okazał się kłamliwym dupkiem. Casey znowu przewróciła się w łóżku. Położyła się na plecach i zaczęła ślepo wpatrywać w sufit. Tak właściwie nic nie wiedziała. Spojrzała w duże okno. Było wciąż zbyt ciemno, by mogła cokolwiek tam zobaczyć. Jej oczy już przyzwyczaiły się do ciemności, ale wciąż widziała tylko zarysy i kontury kształtów. Zorn miał trzy księżyce, ale dzisiejszej nocy nie świeciły swoim prawdziwym blaskiem, nie dawały więc światła. Ariel obiecała jej wspaniały widok, kiedy będzie lepsza pogoda, ale tak właściwie to jej nie obchodziło. To nie miało znaczenia. Casey zamknęła oczy. Musiała odpocząć. A z tymi wszystkim problemami, zacznie sobie radzić jutro, kiedy tylko nie będzie już taka zmęczona.

123

Gdzieś w domu trzasnęły drzwi. Casey obudziła się. Ktoś musiał wejść, a może kogoś jeszcze obudziła, kiedy tutaj przyszła. Starała się zachowywać cicho, ale jednak mieszkało tutaj parę osób. Nasłuchiwała przez chwilę, ale dom ponownie był cichy. Odprężyła się. Wzięła spowolniony, płytki oddech, próbując zasnąć. Tak, musiała zasnąć, to byłoby najlepsze dla niej. Jeżeli będzie jutro wyczerpana, to jej mózg nie będzie dobrze pracował. Nagle, coś skrzypnęło pod drzwiami jej sypialni. Casey napięła się, ale zaraz zmusiła do relaksu. To był prawdopodobnie mąż Ariel, którego jego ciężarna żona wysłała po coś do kuchni. A może tylko upewniał się, czy drzwi są zamknięte. Cicho odetchnęła. Nagle drzwi się otworzyły, a ją oślepiło światło z korytarza. Zerwała się z łóżka siadając wyprostowana. To Argernon stał w szeroko otwartych drzwiach. Popatrzyła na niego zszokowana. "Witaj w domu, moja piękna." Warknął cicho do niej. Jego głos był ochrypły. "Przepraszam, za sposób w jaki ciebie tutaj ściągnąłem, ale wiedziałem, że nie zechcesz ze mną się widzieć. To był jedyny sposób." Półnagi Argernon patrzył wprost na nią. Casey była zupełnie oniemiała i tylko wpatrywała się w niego. Miał rozpuszczone włosy, które luźno spadały na jego klatkę piersiową i ramiona. Chwycił się drzwi i przez długie sekundy, po prostu jej się przyglądał, chłonąc ją wzrokiem. A potem wszedł do pokoju. Machnął ręką wzdłuż ściany, włączając światła, a później machnął ponownie, przyciemniając je na tyle, że pokój był ledwie widoczny, ale Casey wciąż go dobrze widziała. Jego świecące, niebieskie oczy, cały czas były utkwione w niej. "Czy ty naprawdę myślisz, że pozwolę ci odejść, Casey? Czy naprawdę myślisz, że będę trzymać inne kobiety, gdy miałem ciebie? Miałem zamiar dokonać wszystkich potrzebnych ustaleń i uzgodnień, dla nich trzech, zanim tutaj dotrzemy. Miałem im znaleźć inne domy, ale myślałem, że mam na to jeszcze czas. Miało ich już tutaj nie być, gdy przybędziemy." Zrobił kolejny krok naprzód. "Jesteś jedyną kobietą, którą chcę w moim łóżku i jesteś jedyną która w nim będzie od teraz, na zawsze. Wyglądasz w nim tak perfekcyjnie." Spojrzała na łóżko, na którym teraz siedziała i aż zbladła z wrażenia. To było jego łóżko? Spojrzała w górę na niego, był jeszcze bliżej niej. Położył ręce na końcu materaca, a jego niebieskie oczy patrzyły na nią intensywnie. "Jesteś dla mnie wszystkim, Casey. Nosisz moje potomstwo w brzuchu. Należysz do mnie i oboje o tym wiemy. Nawet nasze potomstwo o tym wie. Przepraszam i szczerze żałuję, że przeżyłaś taki szok, że cierpiałaś dlatego, że nie przygotowałem odpowiednio domu na twoje przybycie, że nie przywitałem ciebie tutaj odpowiednio, że nie załatwiłem tego wszystkiego, tak jak powinienem był to zrobić. Moje pomoce są już w nowych domach. Zorganizowałem dla ciebie starszą pomoc, która przyjdzie tutaj jutro rano. Do jej obowiązków nie należy obsługa mnie, nie będzie mnie dotykać. Ona będzie tylko dbała o nasz dom i nasze posiłki. Ona będzie dotrzymywać ci towarzystw, będzie wszystkim czego będziesz chciała." Teraz jej szok zamienił się w złość. "Myślisz, że to jest takie proste?" 124

Skinął głową. "Tak, jestem twoim związanym, zasiałem w tobie swoje nasienie, które teraz rośnie. Jestem zachwycony, moja Casey. Na władcę księżyców, jestem cholernie dumny." "Nie powinieneś używać tego słowa." Skrzywił się. "Jakiego słowa?" "Dumny. Wiesz, powiem ci co myślę o tobie. Powinieneś się wstydzić, a dla mnie jesteś mniej warty niż psie gówno." Grymas na jego twarzy pogłębił się. "Wiem, powinienem się wstydzić i przepraszam za to. Zrobiłem dużo błędów, ale staram się to wszystko naprawić. Wiem też co znaczy gówno, ale nie mam pojęcia co to pies." Jego oczy zwęziły się. "Ale rozumiem zniewagę i rozumiem, że jesteś na mnie zła." "Powinieneś to rozumieć. Nie jestem twoją związaną. Ariel mnie uświadomiła w tym zakresie. I zamierza przedstawić mi innych mężczyzn. A ja mam zamiar wybrać z nich jakiegoś ładnego Zorn, który nie okaże się takim dupkiem, dla którego będę tylko obowiązkiem. Nie jestem już twoją związaną, tylko po prostu kobietą, która nosi twoje dziecko!" Spojrzała na niego. "Nie mogę uwierzyć, że ci strażnicy sprowadzili mnie tutaj, i to dobrze wiedząc, że nie chce mieć z tobą nic wspólnego!" Poczuła jak Argernon aż zatrząsnął się z wściekłości, a jego ręka zacisnęła się w pięść na pościeli. "Nigdy nie pozwolę na to byś związała się z innym mężczyzną! Jesteś moja." "Oj nie, to Bara, Ville i Din są twoje." "Już nie. Znalazłem im inne domy, w których będą mieszkały." "No cóż, to może lepiej sprowadź je z powrotem, bo nie zamierzam z tobą tutaj zostać." Szybko zsunęła się z materaca. Niestety musiała podejść bliżej niego, bo tam leżały jej spodnie. Pochyliła się, chwytając je i odsuwając się od niego. "Chcę iść do domu Ariel, tam gdzie powinnam była być." Jego ręce chwyciły Casey, a ona aż zadyszała, gdy Argernon ją podniósł. Po chwili leżała na plecach, na jego olbrzymim łóżku. Wyrwał jej spodnie, które do razu odrzucił w powietrze. Szybko przysunął się do niej, i położył na niej, mocno przyciskając do łóżka, ale był przy tym jednocześnie, bardzo ostrożny, widać było, że nie chce jej skrzywdzić lub zranić. Jego oczy były skupione na niej, gdy tak patrzył na nią z góry. "Zostaniesz ze mną tutaj, w naszym domu, tutaj będziesz mieszkała. Nigdzie nie pójdziesz." "Nie możesz mnie tutaj przetrzymywać wbrew mojej woli!"

125

"Mogę i będę. Jeśli pozwolisz, by inny mężczyzna cię dotknął to go zabiję. Jeśli uciekniesz i zwiążesz się z kimś, on umrze, Casey. Wyzwę go i zabiję, podczas, gdy ty będziesz się na to patrzyła. Jesteś moją związaną i nie pozwolę ci odejść." Teraz ją zalała wściekłość. "Ty skurwysynu. Odwal się ode mnie. Sprawiasz, że chce mi się wymiotować!" Poruszył się w mgnieniu oka, przewracając się razem z nią, w swoich ramionach. Szybko zsunął się z łóżka. Zaniósł ją do łazienki. Bardzo delikatnie opuścił. Machnął ręką włączając światła. Troska była wypisana na całej jego twarzy. "Jesteś chora? Mam powiadomić Ahhu? Ona troszczy się o naszą rodzinę, i teraz będzie także dbała o ciebie. Jeśli potrzebujesz lekarza ona jest najlepsza." Casey cofnęła się od niego. "Nie będę wymiotowała. To tylko takie powiedzenie. Oznacza, że kiedy patrzę na ciebie, nie czuję się dobrze. Rozumiesz? Dotarło? Nie potrzebuję żadnego lekarza. Odsuń się ode mnie i więcej nie zbliżaj!" Argernon zbladł. "Już wszystko będzie dobrze, moja piękna. Powinnaś wiedzieć, że jestem teraz całkowicie tobie oddany, należę tylko do ciebie." "Nie nazywaj mnie tak! Nigdy więcej już mnie tak nie nazywaj, sukinsynu. Skończyliśmy ze sobą, to koniec. Rozumiesz mnie? Jesteś tylko czterokrotnym dupkiem. Miałeś trzy kobiety, które były od ciebie zależne, które należały do ciebie, podczas gdy ty mnie pieprzyłeś. Czy uważasz, że teraz, jak się tak ich pozbyłeś, jak je wyrzuciłeś z domu, to będę ciebie uważała za lepszego człowieka? To tylko sprawia, że jesteś jeszcze większym bezdusznym draniem!" Argernon patrzył się na nią, kompletnie zmieszany. "No? Czego znowu nie rozumiesz? Twoje koleżanki mieszkały tutaj, a ty po prostu je wyrzuciłeś, jak jakieś śmieci, gdy stały się niepotrzebne. I co? Mam ciebie uznać za to za wspaniałego? A co się stanie kiedy spotkasz kogoś kolejnego? To co? Wówczas wyrzucisz mój tyłek na ulicę? Oj tak pewnie, jesteś wspaniały i zwycięski! To jest sarkazm, a jakbyś nie wiedział, oznacza to coś odwrotnego do prawdy. Ale wiesz, myślę, że jesteś zwyczajnym dupkiem. A teraz zejdź mi z drogi, bo chcę stąd wyjść." "Nigdy bym ciebie nie wyrzucił na ulicę jak śmieci. Im też tego nie zrobiłem. Znalazłem dla nich bezpieczne domy, sam im powiedziałem, że nie mogą być już pod moją opieką. Są teraz w dobrych domach, z ludźmi i mężczyznami z którymi chciały być. I nigdy, nikt nie zastąpi mi ciebie. Nie jesteś żadną pomocą domową. Jesteś moją związaną. Nigdy bym ciebie nie wyrzucił z domu. Przysięgam być z tobą aż do śmierci."

126

"Nie chcę takiego człowieka jak ty, Argernon!" Jej wściekłość zaczynała się wymykać spod kontroli. "Chcę tylko znowu być wolna. Nie podoba mi się to wszystko i już nie chcę być blisko ciebie. Nigdy nie mogłabym być z mężczyzną, który najpierw jest ze mną, a potem robi te wszystkie gówniane rzeczy z kimś innym. Z trzema tymi innymi, dokładniej mówiąc. A na koniec jeszcze twierdzi, że to wszystko dla mojego dobra. Dzięki, ale nie." "Więc chcesz, żeby one mieszkały tutaj razem z nami?" Skrzywił się. "Nie ma żadnych nas. To już koniec, Argernon. Odchodzę. Miłego życia." Starała się go obejść. Przesunął się i stanął na jej drodze, cicho na nią warcząc. "Byliśmy szczęśliwi, przed tym wszystkim, Casey. Pamiętasz? Możemy znowu tacy być. Tylko ty i ja. Proszę, wybacz mi. Wiem, że popełniłem wiele błędów, ale będę się starał to wszystko naprawić. Gdybym nie został ranny, dołożyłbym wszelkich starań, by dokonać wszystkich uzgodnień, zanim dotarlibyśmy do Zorna. Nigdy by cię to tak nie zdenerwowało." Wpatrywała się w niego. On naprawdę myślał, że to wszystko jest takie cholernie łatwe. "Okłamałeś mnie. Byłam z tobą szczęśliwa, bo nie wiedziałam, że masz w domu trzy kobiety do pieprzenia. Och, zapomniałabym, a z jedną z nich nawet pieprzyłeś się wczoraj. Zejdź mi z drogi, rzygać mi się chce, gdy patrzę na ciebie!" Warknął. "Nie miałem wyboru. Gdybym miał, nigdy bym na coś takiego Bara nie pozwolił. Gdy się budziłem, myślałem, że to ty mnie dotykasz. Śniłem o tobie. To twoje imię krzyczałem. Twoje imię było pierwszym co powiedziałem, kiedy się obudziłem." Wpatrywała się w niego, czując ogromny ból. "To nie zmienia faktu, kto to zrobił tak naprawdę, prawda? Zejdź mi z drogi, Argernon. Skończyliśmy już. Odchodzę. Zabierz swoje koleżanki z powrotem do swojego domu i zapomnij, że się kiedykolwiek spotkaliśmy. Ja mam zamiar zrobić wszystko, by zapomnieć o tobie." Argernon zmrużył oczy. Pokręcił głową. "Nie." "Nie masz wyboru." Jego usta wygięły się ku górze. "Mam wybór i nie pozwolę ci odejść. Porwałem ciebie z twojej planety, by cię mieć, i mam zamiar cię zatrzymać." Casey poczuła lekki niepokój w dole brzucha. Patrzyła na Argernona. "Proszę odsuń się." Cofnął się do sypialni, a Casey ruszyła za nim. Podeszła do swoich spodni, które wcześniej wyrwał z jej palców, gdy ją złapał. Szarpnęła je, by się rozpięły i ubrała je. Pochyliła się szukając butów, po czym je również założyła. Odchodziła. Ten drań nie mógł jej powstrzymać. Wyprostowała się i odwróciła w stronę Argernona, który stał przy nocnym stoliku. Przyglądał jej się. Oddała mu ostre spojrzenie.

127

"Żegnaj, Argernon." Poruszył się. Jak na tak wielkiego człowieka, mógł poruszać się naprawdę szybko. Złapał Casey wokół jej talii i podniósł. Krzyknęła, gdy jej nogi oderwały się od podłogi, ale zaraz wylądowała na łóżku, zwrócona twarzą do materaca. Deja vu uderzyło w nią, gdy poczuła jak przytrzymał ją kolanem przyciśniętą do łózka, szarpiąc jej ręce. Tylko tym jednak, że nie przytrzymywał ich za jej plecami. Przesunął je nad jej głowę. Usłyszała turkot łańcuchów. "Nie!" Krzyknęła. "Cholera!" Szybko zamocował je wokół jej jednego nadgarstka. Po czym przysunął drugi i go również spiął łańcuchem. Jego kolano odsunęło się. Odwrócił nią, a ona spojrzała na niego. "Nie możesz tego zrobić." Uśmiechnął się, ale jego oczy były zimne. "Nie pozostawiasz mi wyboru." Podciągnął ją nad łóżko i sięgnął do szafki nocnej. Usłyszała jak odsunął szufladę. Powinna walczyć, do cholery. Argernon nie uwolnił jej łańcucha, cały czas trzymał ją za nadgarstki nad głową. A z szuflady wyjął kolejny zestaw ograniczników. Spojrzała na niego, kiedy przesunął się z powrotem do niej. Cofnął się trochę i ruszył w dół łóżka. Kopnęła w niego, ale on tylko chwycił każdą z jej stóp i spokojnie, zdjął jej buty. "Nie rób tego, Argernon. Ja ciebie nie chcę. Nie chcę tego." Łzy napłynęły jej do oczu. "Proszę, nie zmuszaj mnie." Spojrzał jej w oczy. "Jesteś już zmęczona. Ja nigdy bym ciebie do tego nie zmuszał, ale nie pozwolę ci odejść, Casey. Należysz do mnie. Jesteś moją związaną." Pochylił się do przodu, rozpiął swoje spodnie i powoli je zsunął. Spojrzała na niego. On zawsze przy niej był pobudzony. Zjechała wzrokiem po jego kogucie, był już bardzo, bardzo duży. Zmusiła się, by odwrócić wzrok. Popatrzył na nią, gdy ona piorunowała go wzrokiem. Usiadł nagi na łóżku. "Potrzebuję uwolnienia. To mnie boli." "Pieprz się." Skinął głową. "Przeczuwałem, że nie będziesz chciała pomóc." Patrzyła, jak obrócił się, i zaczął szperać w szufladzie nocnej szafki. Wyciągnął a niej jakąś rurkę. Miała wrażenie, że była zorniańska wersja tubki z kremem. Odkręcił ją i wycisnął z niej biały krem, na swoje dłonie. A potem zaczął go rozcierać na swoim kutasie. Znowu spotkali się spojrzeniami. Wpatrywała się w niego wstrząśnięta.

128

Nie chciała się przyglądać jego ciału, ale nie umiała przestać. Widziała jak jego ręka zaczęła się poruszać. Patrzył wprost na nią, kiedy się masturbował. Widziała jak jego oczy zwęziły się a usta napięły. Przesunął się na łóżku i zaczął poruszać swoimi biodrami, w rytm jego pieści poruszającej się na jego wale. Widziała jak odchylił głowę do tyłu, jak zamknął oczy z wciąż rozchylonymi ustami. Głośno jęknął dochodząc. Wstał z łóżka i ruszył do łazienki. Casey zamknęła oczy. Była w piekle. On nie zamierzał pozwolić jej odejść. Na szczęście Ariel, rano do niej przyjdzie. Będzie chciała sprawdzić, dlaczego, kiedy się obudziła, w domu nie było Casey. Ariel poprzysięgała jej pomóc i Casey ufała jej. A teraz musiała tylko przetrwać noc u Argernona, noc z nim. Woda w łazience została wyłączona. Otworzyła oczy i zobaczyła jak Argernon spaceruje po pokoju zupełnie nagi. Jego świecące spojrzenie było skupione na niej. Sięgnął do jej koszuli, gdy usiadł na łóżku. Próbowała się odwrócić, ale on był denerwująco silny. Odsunął jej koszulkę i przejechał ręką po żebrach. A jego oczy popatrzyły na jej brzuch. "Moje nasienie rośnie w tobie, tutaj." "Pozwól mi odejść." Podniósł wzrok do jej oczu. Jego ręce opuściły koszulkę i ruszyły w stronę majtek. Obie ręce wsunął pod nie. Jego piękne, niebieskie oczy znowu spotkały się z jej zaciętym spojrzeniem. "Nie." Walczyła, ale to nie działało na Argernona. Zsunął jej majtki, pozostawiając ją nagą i odsłoniętą. Jedna z jego wielkich rąk zaczęła pieścić jej udo. Starała się odsunąć, ale zyskała tylko tyle, że jego ręka przesunęła się z uda, do brzucha. Wciąż miała goły tyłek, a teraz zaczęła go pieścić jego druga ręka. Jeździł po nim delikatnie masując. "Nie dotykaj mnie." Odwróciła głowę, by spojrzeć przez ramię na niego. Argernon westchnął. "Nigdy cię nie skrzywdzę." "Już i tak masz dużo więcej niż kiedykolwiek myślałeś, że będziesz miał. Ja ci tego wszystkiego nie wybaczę. Nie możesz tego zrozumieć? Za każdym razem, gdy mnie dotykasz, to widzę jak Bara ciebie dotyka, widzę Din i te jej cholerne ręce na twojej klatce piersiowej i Valle jak gładzi twoje włosy!" Warknął, a jego spojrzenie aż szarpnęło się do jej oczu. "Byłem nieprzytomny, nie mogłem ich powstrzymać." "One żyły razem z tobą. Pieprzyłeś je. Nie jesteś taki niewinny. I musieliście to robić setki tysięcy, cholernych razy, prawda?" Warknął.

129

"I nie waż się na mnie warczeć. To nie ja miałam trójkę mężczyzn w moim domu, żeby z nimi sypiać. I nie matacz mi tutaj. Ja nie jestem tak pokręcona i nigdy bym nikogo na coś takiego nie naraziła!" "Nie mataczyć?" "Zdradzić zaufanie, poprzez sypianie z innymi ludźmi, kiedy oni o tym nie wiedzą i myślą, że są tymi jedynymi." Skrzywił się. "Pomoce domowe, nie czują się zdradzone, jeśli dotykamy innych kobiet. To jest przez nie akceptowane." "Nie jestem, żadną cholerną pomocą domową." Jego oczy rozszerzyły się, a następnie zwęziły. "Czujesz się tak jakbym cię zdradził." "Ja się nie czuję ‘jakby’, ty mnie zdradziłeś! I to jest fakt. Gdybym wiedziała, że masz te kobiety w swoim domu, że one czekają na ciebie, nigdy bym ci się nie pozwoliła się dotknąć. To po pierwsze, a po drugie, gdybym się o nich dowiedziała, to i tak odeszłabym od ciebie. Jak mogłeś nie powiedzieć mi czegoś tak ważnego... Myślałam, że jestem dla ciebie ważna. Myślałam, że..." Zmusiła się by nie pokazać mu łez w swoich oczach. Zamknęła je szybko. "Czuję twój ból." Jego głos obniżył się i stał ochrypły. Zignorowała go. Cicho warknął. I przesunął się na łóżku, wyciągając obok niej. "Nigdy nie chciałem cię skrzywdzić. To mnie boli, że cierpisz." Jego głos stał się miękki. "Nigdy nie planowałem wziąć kobiety z Ziemi. To dlatego, nie wprowadziłem żadnych ustaleń w tym temacie i nie znalazłem dla nich domów. Wiedziałam, że jesteś moja i że muszę się z tobą związać, od naszego pierwszego seksu. Chciałbym, żeby to wszystko wydarzyło się inaczej, chciałbym, aby miały swoje nowe domy, zanim tutaj przybyliśmy, tak, byś nie musiała widzieć tego jak one mnie dotykają. Gdybym był przytomny, nigdy bym na to nie pozwolił. Wiem, że jesteś wściekła, czuje twój ból i szok, jaki czułaś na ten widok. Rozumiem to. Czuję dokładnie to samo, na myśl o innym mężczyźnie dotykającym ciebie. Naprawdę to rozumiem." "Nie" Wziął głęboki oddech. "Chciałbym, żebyś wiedziała, że jestem w stanie zabić każdego mężczyznę, który by to zrobił, którego bym zobaczył, że to robi, że dotyka ciebie. Zabiłbym na samą myśl o innym mężczyźnie w łóżku z tobą, będącym w tobie." Warknął. "Czuję czystą wściekłość na myśl, że inne samce, dotykały ciebie przede mną. Rozumiem cię, Casey."

130

"Nie, nie rozumiesz mnie." Odwróciła głowę, otwierając oczy. Musiała zamrugać kilka razy, by odgonić łzy, które zalewały jej oczy, tak by mogła go zobaczyć. "Nie czuję wściekłości. Czuję surowy, prawdziwy ból. Złość jest łatwiejsza do ogarnięcia, ale moje serce, wraz ze wszystkimi uczuciami zostało wyrwane z mojej piersi. Nie mogę ci wybaczyć, Argernon. Cały czas widzę jak te kobiety cię dotykają, i wiem, że Bara pieprzyła cię dzisiaj. Proszę, jeśli ci na mnie zależy, odejdź."

131

Rozdział 12 Argernon wyglądał na sfrustrowanego, gdy wpatrywał się w Casey. "Przysięgam, że ona tego nie robiła." "Dotykała cię, no przecież właśnie w ten sposób musiała cię obudzić, prawda?" Jego oczy pociemniały. "Byłem w głębokim śnie, nie byłem tego świadomy co się dzieje. Nie wiedziałem, co jest snem a co jawą. Myślałem, że to ty, Casey. Myślałem, że to twoje włosy miałem w rękach. Myślałem, że to twój oddech mnie owiewa. Myślałem, że to twój język przynosi mi uwolnienie." Spojrzała mu w oczy. Nienawidziła go, ale... i kochała. To jego styl życia spowodował jej ból. Część niej zrozumiała jednak, że nie mógł temu w żaden sposób zapobiec. Bara dotykała go, aby go obudzić, ale on był wtedy nieprzytomny. Ariel wysłała Ahhu by powstrzymać Bara od dotykania Argernona. Ale Casey powiedziała Ariel, by ta pozwoliła na to Bara. Była zła w tym czasie, i to ona na to pozwoliła. Taj, ona też była za to odpowiedzialna. Nie wszystko było winą Argernona. To jednak nie łagodziło jej bólu. "Nie mogę przejść obok tego, co się stało obojętnie, Argernon. To tak mocno mnie boli. Za mocno. Czuję się zdradzona przez ciebie i nigdy nie będę ci mogła ponownie zaufać. Mam swoją dumę. Możesz to zrozumieć? Możesz ukrywać przede mną jeszcze wiele innych rzeczy, których jestem nieświadoma, i to mnie boli. Poza tym, nie sądzę, że człowiek, który ma w swoim domu trzy kochanki, które są od niego zależne, wyrzuca je z domu, gdy przychodzi ktoś nowy. Nie sądzę, by taki człowiek był dobry, i nie sądzę by to sprawiło, bym ja czuła się lepiej. A co się stanie, gdy na progu domu, pojawi się ktoś, kogo będziesz chciał bardziej ode mnie? Kto mocniej ci się spodoba?" "Nikt nie spodoba mi się bardziej." Skrzywiła się i odwróciła od niego. Musiała wszystko wyjaśnić, chociaż to bolało tak mocno. "Kocham cię." Szarpnęła głową, gdy to usłyszała. To było tak niespodziewane, co usłyszała. Była zszokowana, ale gdy spojrzała mu w oczy widziała jak szczerość płynie z ich głębin. Skinął głową. "Kocham cię, Casey. Jesteś dla mnie wszystkim. Nie zamierzam się poddać, nie chcę cię stracić. Odwołujesz się do dumy, ale muszę ci coś powiedzieć o mojej dumie. Ja swoją podeptałem dla ciebie. Nigdy nie myślałem o tym, by oddać moje pomoce. Gdy je brałem, dałem im swoje słowo, że już zawsze będę je bronił i chronił. Dałem im swój dom i miały być w nim już zawsze bezpieczne. Ale złamałem to słowo dla ciebie. Oddałem je, byś ty nie cierpiała. To dla mnie był zaszczyt je chronić, ale nie chciałem robić tego, co ciebie rani. Wiem, że już mnie nie chcesz, ale i tak zamierzam o to błagać. Proszę wybacz mi i nie zostawiaj mnie."

132

Casey była oszołomiona. Nie mogła mówić, ale Argernon nie miał takiego problemu. Jego usta zacisnęły się w wąską linię. Ale po chwili dalej mówił. "Ja proszę, apeluję do ciebie, błagam..." Jego głos stał się głęboki i ochrypły. "Błagam o..." Urwał, szukając jej w oczu. "Jesteś moim sercem. Błagam cię o to, byś mi wybaczyła, moja piękna. Jesteś dla mnie wszystkim. Jesteś najważniejsza. Ważniejsza nawet od mojej dumy. Jestem wojownikiem Zorn. Walczyłem w wielu bitach i wojnach. Mam wiele blizn, które są tego dowodem. Tego czym i kim jestem. Tego, co w życiu utraciłem i zyskałem. Umiem polować i robię to dobrze. Nigdy nie zostałem zwyciężony i pokonany, i nikt do tej pory nie rzucił mnie na kolana." Wyciągnął rękę i pogłaskał jej policzek. "Ale gdy patrzę w twoje oczy i pamiętam twój śmiech, jestem w stanie to zrobić. Jestem twój, moja piękna. Masz mnie, i jestem na kolanach, dla ciebie." Jej serce topiło się. No bo jak mogło być inaczej. To, co mówił było dla niej wszystkim, nie mogła tego zignorować. Widziała płonącą w jego oczach uczciwość, jarzyła się intensywnym blaskiem w jego spojrzeniu. Ton jego głosu wywoływał dreszcze płynące wzdłuż jej kręgosłupa. Wpatrywała się w niego. Tak, chciała go dotknąć, pogłaskać, pocieszyć, ta potrzeba była zbyt silna. Nawet nie próbowała z nią walczyć, szarpnęła się w jego stronę, ale jej ręce były spięte nad głową. "Nie wiem, jak pozbyć się tego bólu." Przyznała cicho. "Ja też cię kocham. Ja po prostu..." Zamrugała odpędzając łzy. "Nie wiem, co teraz powinnam czuć, jak się zachować... tak by było dobrze." Zamrugał. "Nie myśl. Czuj." "I to jest właśnie ten cholerny problem, wciąż czuję ból." Jej głos załamał się. "Casey." Warknął, zbliżając się do niej. "Pozwól mi cię dotknąć. Pozwól mi sprawić, byśmy o wszystkim zapomnieli, żebyśmy byli już razem. Moje ramiona i dotyk sprawią, że nie będzie już bólu." Był już tak blisko niej, że czuła jego oddech na sobie. Ich spojrzenia aż iskrzyły się. "Pozwól, mi cię kochać." Kręcąc głową, odwróciła twarz. "Nie." Przewróciła się na plecy, aby choć trochę zwiększyć dystans między nimi. Argernon westchnął. "Mogę sprawić, że będziesz mnie chciała." "Nie, Argernon." "Ja ciebie pragnę i potrzebuję cię. Ja cierpię razem z tobą. Myśl o utracie ciebie jest zbyt straszna i nigdy jej nie zaakceptuje." Usiadł okrakiem na jej udach. Casey spojrzała na nagiego mężczyznę, który sięgał do jej koszuli. Walczyła, ale jej oczy były skupione tylko na nim. Wciąż przytrzymywał jej spięte nadgarstki nad jej głową. "Cholera, Argernon. Nie rób tego. Nie wybaczę ci tego."

133

"Już mi powiedziałaś, że nie możesz mi wybaczyć, tego co się stało, więc to będzie tylko coś jeszcze, ale skoro i tak nie możesz mi wybaczyć tamtego, to znaczy, że mogę zrobić wszystko, prawda?" "Nie, nie zamierzam ci w ogóle wybaczyć, jeśli zrobisz i to." Miał czelność zachichotać. Jego uśmiech był szeroki, gdy rozerwał jej bluzkę. Jego wzrok błądził teraz po całym jej odsłoniętym ciele. Jego uśmiech zamarł i spoważniał. "Jesteś taka seksowna. Twoja skóra jest tak jasna. Twoje piersi są idealne i kocham ich smak." Pochylił głowę. Casey próbowała się wykręcić, uciec od niego, ale jego usta były takie gorące. Odnalazł jej sutek. Jego ręce były płasko rozłożone na jego brzuchu, głaskały ją po nim, schodząc coraz niżej i niżej, przesuwając się ku pupie. Zaczął lizać i ssać jej piersi. Próbowała to zignorować, ale Argernon zaczął ssać ją jeszcze mocniej. Jego usta zaczęły przesuwać się w dół, kreśląc rozpaloną drogę, ku jej łechtaczce. Zacisnęła powieki i zagryzła wagi. Argernon warknął. Oderwał usta od jej piersi, podążając w dół jej ciała. Zmienił trochę pozycję, tak by mógł się wcisnąć pomiędzy jej rozłożone uda. Casey próbowała go kopnąć, ale Argernon był szybszy i silniejszy. Warknął na nią, unosząc swoją głowę. Ich spojrzenia znowu się spotkały. "Zachowuj się, albo będę cię musiał jeszcze mocniej unieruchomić. Nie chce ryzykować, że się zranisz." Spojrzała na sufit, a jego spojrzenie podążyło za jej, po czym zachichotał. Spojrzała na niego piorunującym wzrokiem, a on miał czelność puścić do niej oczko. "Tam nic nie ma do zawieszenia ciebie, ale będę musiał popracować nad tym jutro. Dzisiaj jedynym, co mogę to tylko przywiązać twoje nogi do łózka." "To nie jest zabawne, do cholery. Zostaw mnie." Skinął głową. "Na razie." Puścił jej uda i zszedł z łóżka. Oddalał się od niej. Casey złączyła swoje uda razem, patrząc na niego, kiedy podszedł do kredensu. Pochylił się, pokazując jej, idealny widok na swój goły, muskularny tyłek. Miał najlepszą pupę jaką kiedykolwiek miała okazję widzieć, ale nie chciała mu się do tego przyznać, że tak szczerze go podziwiała. Wyprostował się. Poczuła ukłucie strachu, gdy zobaczyła, że w dłoniach trzymał długie pasy materiału. Głośno przełknęła, gdy podszedł z nimi do łóżka. Widziała jego głodny wzrok. "Co to jest? Co masz zamiar z tym zrobić?" Nie odpowiedział jej. Zamiast tego przykucnął na brzegu łóżka. Coś planował i wiedziała, że jej się to, na pewno, nie będzie podobało. Zagryzła wargi i w milczeniu obserwowała. Zamierzał ją uwieść, cholera by go wzięła, pomyślała, wiedziała, że mógł to zrobić. Jej ciało było już podniecone i oczekujące. Uwaga Argernona skupiała się na czymś pod łóżkiem. Chwycił coś pod nim swoimi ramionami, a po chwili wyprostował się przyciągając cienkie paski materiału, po czym położył je na łóżku. Uniósł drugi pasek i ruszył w jej stronę. Przykucnął obok niej. 134

"Argernon? Nie jestem rozbawiona tym. To nie jest śmieszne. Cholera, co ty robisz? Co planujesz?" Wstał, kiedy skończył. Rzucił materiałową linę na drugą stronę łóżka, a jego intensywne spojrzenie zablokowało jej. Casey wiedziała, że jest na straconej pozycji. Widziała, że pożądanie czai się w jego oczach. Widziała już wiele razy jak dochodził i potrafiła rozpoznać, to po jego wyglądzie. Pragnął jej. "Rozbawienie, nie ma z tym nic wspólnego. To lekcja, moja piękne. Chcę ciebie, a ty czujesz ból. Musimy stanąć na tym samym poziomie, aby zrozumieć siebie nawzajem. Tak długo, jak ty będziesz cierpiała, zamierzam cierpieć razem z tobą. Tak długo jak ty będziesz skrzywdzona, ja również będę cierpiał. Musimy znaleźć się na tej samej płaszczyźnie, by zacząć budować naszą przyszłość." Wszedł na łóżko. Kopnęła w niego, kiedy próbował chwycić ją za nogę, zamierzała walnąć nią w jego klatkę piersiową. Ale on tylko mruknął, i to nie ze złości, i złapał ją za nogę swoją wielką dłonią. Ustawił się miedzy jej udami. Casey była już nieźle wkurzona, więc krzyknęła z frustracji, jak Argernon zmusił jej nogę do zgięcia i odsunął jej kolano od swojej klatki piersiowej. Przytrzymała je, podczas gdy drugą ręką sięgnął gdzieś za siebie i chwycił pas materiału. Walczyła, ale udało mu się przełożyć ten miękki sznurek kilka razy wokół jej kolana, po czym puścił jej nogę. Ku jej irytacji, dopiero teraz zorientowała się co zrobił. "Przestań, do cholery. Nie chcę, abyś to robił. Nie chcę tego robić z tobą, Argernon." Warknął cicho, chwycił jej drugą nogę. Casey walczyła, ale był zbyt silny dla niej. Ostrożnie przytrzymał ją w miejscu, podczas gdy zawiązał pas wokół jej drugiego kolana. Puścił ją. Casey aż cała podskoczyła na materacu, klnąc na niego. Ale on dalej spokojnie przywiązywał ją do boków łóżka, z szeroko rozłożonymi nogami. Mogła poruszać kolanami w górę i w dół, o kilka centymetrów, ale nie mogła ich zgiąć ani ścisnąć. To nie bolało, ale teraz była całkowicie wystawiona na jego widok. A on patrzył. Jej naga, cipka pochłaniała go całkowicie, przyglądał jej się bardzo uważnie. Przestała się rzucać na łóżku, zdając sobie sprawę, że w ten sposób pozwala mu tylko jeszcze więcej zobaczyć. Spojrzała na niego. "Zboczeniec." "Co to jest?" Uniósł brwi. "Osoba, która ma chore pragnienia seksualne." Zaśmiał się. "Moje pragnienia seksualne są bardzo, bardzo zdrowe. Czego byś chciała najpierw? Moich palców czy może jednak ust, moja piękna?" "Nie dotykaj mnie." Westchnął. Jego ręka sięgnęła do tubki z olejkiem, którą zostawił na łóżku, po swoich wcześniejszych zabawach z samym sobą. "Myślę, że pierwsze będą palce. Możesz się opierać, ale twoje ciało wie, do kogo należy. Wie, że jest moje. Moje ciało też pragnie tylko ciebie, tak jak i twoje tęskni za moim." 135

Roztarł trochę kremu na dłoniach i palcach. Casey zaczęła oddychać już teraz bardzo szybko. Zacisnęła zęby. "Cholera, Argernon. Nie rób tego, proszę." Spojrzał jej w oczy. "Jeśli mnie będziesz chciała zostawić, ja i tak ci na to nie pozwolę. Nie mogę." Aż cała się napięła, gdy on lekko ją dotknął. Zacisnęła powieki. Wiedziała, że jej się uważnie przygląda, ale nie chciała na to patrzeć. To za dużo. Jego palce były pokryte czymś ciepłym i mokrym. Pobiegł kciukiem po wargach jej cipki, lekko je rozszerzając. Poczuła jak drżały jego ręce. Była zszokowana tym, że on się trząsł tylko od jej dotyku. "To wielka przyjemność Casey, chociaż tylko na ciebie patrzeć. Jesteś taka miękka i różowiutka." Zacisnęła zęby jeszcze mocniej. A jego palec zaczął badać jej szczelinę. Przesunął nim w górę, a Casey aż z sykiem zassała powietrze, gdy zaczął bawić się jej guziczkiem. Próbowała ignorować te uczucia, ale one były zbyt wspaniałe. No i już prawie cztery dni nie czuła jego dotyku. Od czterech dni on jej nie dotykał. Jej łechtaczka aż płakała prosząco o jego uwagę, której on jej na szczęście nie odmawiał. Uniosła podbródek, obracając głowę w jego stronę. Starała się walczyć z tymi wszystkim uczuciami. Nie chciała poruszać swoimi biodrami na jego palcu, naprawdę nie chciała, ale nie mogła. Musiała to robić. Ciśnienie było za duże. Ruszała się i wiła na nim. A on lekko pchał w nią swoje palce, badał ją, pieścił. Warknął niskim i głębokim głosem. "Jesteś mokra! Czuję cię, Casey. Reagujesz na mój dotyk." "To ten krem, a nie ja." Syknęła w odpowiedzi. "Nie, to jesteś, ty." Wyciągnął z niej swój palec, a po chwili wsunął w nią dwa, bardzo powoli. Przygryzła wargę ciężko oddychając i próbując z tym walczyć, żeby nie jęczeć. Ale nie mogła, jej gardło jej nie słuchało, gdy on powoli wyciągał z niej swoje palce. Popatrzył na nią przez chwilę, a potem jego palce przeciągnęły po jej łechtaczce. Jej biodra aż podskoczyły, gdy zaczął się nią bawić, badając obszar wewnątrz niej. Zaczęła głośno jęczeć. Już miała dochodzić, czuła jak jej mięśnie zaciskają się na jego, wciąż ruchomych palcach. Zagiął od dołu na jej łechtaczce, cały czas ruszając nimi. Czuła go tak cholernie dobrze, tak wspaniale, gdy on masował jej punkt g, i to bez nacisku na jej łechtaczkę. A gdy już była, na granicy, wycofał się. "Cholera." Wydyszała. "Powiedz, że mnie chcesz." Pokręciła głową. "Nie."

136

Warknął. "Czy wiesz, jak długo mogę sprawiać byś tylko dla mnie płonęła, moja piękna?" "Niech cię cholera." Warknął. "Potrzebuję cię, tak samo mocno, jak ty mnie." I znowu leciutko wsunął w nią palce i wycofał się, a Casey zwiotczała na łóżku. Oddychała ciężko. Jej ciało bolało i pulsowało z potrzeby. Argernon przesunął się na łóżku i rozciągnął nad nią, opierając się na dłoniach po obu stronach jej ciała. Ich oczy się spotkały. Wydawało jej się, że blask jego oczu jest dużo mocniejszy niż normalnie. To namiętność tak je rozszerzała, dzięki niej tak się jarzyły. To spojrzenie zapierało jej dech w piersiach, podczas gdy on uczył ją zrozumienia. "Potrzebuję cię." "Idź do diabła!" "Wszędzie tam pewnie będzie lepiej, niż to miejsce, gdzie jestem teraz, gdy ty mi odmawiasz." Odsunął się, a ona się uspokoiła. Przesunął się na łóżku, odsuwając od niej Casey była cała obolała, a jej łechtaczka aż tętniła z pożądania. Wygrała, ale to tak strasznie bolało. Poddał się. Wzięła głęboki oddech, próbując uspokoić swoje ciało, ale czuła tylko zwiększającą się frustracje seksualną. Ciche westchnienie uciekło z jej ust, gdy jego dwie duże dłonie wsunęły się pod jej tyłek. Podniosła głowę, i zobaczyła, że Argernon usiadł teraz na łóżku i trzymała jej tyłek, dobrych kila cali nad materacem. Wsunął się pod jej przywiązane nogi. Miała złe przeczucie, co do tego co on właśnie planował, ale z jej ust wyrwał się cichy jęk przyjemności. Przesunął się jeszcze bliżej niej, a jego twardy kogut docisnął do jej szczeliny. Ich oczy się spotkały. Poruszył biodrami, łagodnie przesuwając po jej cipce, a po chwili jego gruby wał zaczął się w nią wciskać, przesuwając się bardzo powoli, dzięki czemu czuła się jak w niebie... i jak w piekle jednocześnie. Jej ciało było tak wspaniale rozciągnięte, akceptując jego wielkość w sobie. Była już bardzo mokra, więc nie miał żadnych problemów z poruszaniem się w niej. Naciskał na jej miednicę. Pracowały wszystkie wewnętrzne mięśnie jej ud. Wchodził bardzo głęboko w nią, aż po same jądra, po czym zatrzymywał się tam. Ich spojrzenia znowu się spotkały. Puścił jej tyłek i przesunął swoje ręce z jej bioder na brzuch, po cym przesunął je na jej uda, i przeciągnął nimi, po wewnętrznej stronie jej rozdzielonych nóg. "Chcę poczuć twoje uwolnienie. Potrzebuję cię, a ty chcesz mnie." Ciężko dyszała, gdy jego palce zaczęły się nią bawić. Zaczęła coraz głośniej jęczeć, gdy on zaczął powoli przesuwać się po jej łechtaczce, jednocześnie wykonując te same ruchy swoim kogutem. On pieprzący ją, podczas gdy jego dłonie, bawiły się jej łechtaczką, to było dla niej już zbyt wiele. Nie chciała z tym walczyć. Nie chciała już nigdy więcej wygrać tej walki. Głośny jęk wyrwał się z jej ust. Jej biodra ruszały w jego stronę, dociskały się do niego. On też już jej odpowiadał, wiedziała, że tak będzie. Argernon warknął jej imię, i też zaczął dochodzić.

137

Jego kogut jeszcze bardziej urósł, był jeszcze większy i grubszy, a palce stymulujące jej łechtaczkę ruszały się jeszcze szybciej. Casey krzyczała, gdy zalewał ją orgazm. Argernon ryknął. Jej wewnętrzne mięśnie zacisnęły się mocno wokół niego, wyciskając z niego całe nasienie, które on pompował głęboko w jej wnętrze. Ich ciała były ścisłe dociśnięte. Oboje byli całkowicie pochłonięci przyjemnością. Casey odwróciła głowę, wciąż dysząc, podczas gdy jej ciało otrząsało się z tego błogiego uniesienia. "Kocham cię, moja piękna." Powiedział Argernon prawie szeptem. Gorące łzy zapaliły się pod jej powiekami, gdy je mocno zacisnęła. Chciała mu odpowiedzieć tymi samymi słowami, ale nie mogła tego zrobić. On ją okłamał. Pozwolił, by doszło do tego całego bałaganu, nie ostrzegając jej przed tym nawet. A wcześniej tego dnia, bawiła się z nim inna kobieta, dotykała go, pieściła, podczas gdy dwie pozostałe gładziły jego ciało. Nie miało znaczenia, że był wtedy nieprzytomny, że nie mógł ich odgonić, przerwać tego. Miała zbyt świeże obrazy w swojej głowie. Powoli wycofał się z jej ciała. Dotknął jej uda, i uwolnił ją od przytrzymujących ją pasów. Był bardzo delikatny. Gdy była już wolna, zamknęła swoje uda, i przewróciła się na bok, tak by być jak najdalej od niego. Argernon milczał. Wyciągnął się obok niej na łóżku. Mijały długie sekundy. Nagle Argernon chwycił ją, szarpiąc w swoje ramiona i mocno dociskając do swojego ciała. Casey dyszała, otworzyła oczy i odwróciła głowę w jego stronę, tak by spojrzeć na mężczyznę, który właśnie, tak mocno ją do siebie przytulał, wręcz miażdżył. Trzymał ją tak blisko, że ich skóra aż się marszczyła i wtapiała w siebie. Cały był teraz owinięty wokół niej. Spojrzał jej w oczy. "Kocham cię, Casey. Zrobię wszystko byś uwierzyła, że to jest prawdą." Studiowała jego oczy. Był uparty. Widziała, jak na nią patrzył. Nie podda się i nie zamierzał pozwolić jej odejść. "Jaki jest twój plan? Zamierzasz mnie trzymać przywiązaną do łóżka i zabawiać się ze mną, w ten sposób za każdym razem, kiedy będziesz miał na to ochotę?" Westchnął. "Jeśli będzie taka potrzeba, to tak. Jesteś moją związaną, Casey. I nie pozwolę ci odejść. Należysz do mnie, tak jak i ja należę do ciebie. Jesteś moją właścicielką, masz moje myśli i emocje." "Tak, pewnie, akurat! Tylko twoje ciało jest własnością wspólnoty, prawda?" Skrzywił się. "Próbujesz wzbudzić we mnie gniew, ale to ci się to nie uda. Wiem, co chcesz osiągnąć. Moje ciało nie jest dostępne dla innych kobiet. Moje ciało należy tylko do ciebie." "Jestem zmęczona."

138

Skinął głową. "Wiem. Powiedziano mi, jak o mnie dbałaś podczas gdy ja byłem nieprzytomny. Rever powiedział mi, że widział, jakim mnie darzysz uczuciem, ile emocji w to wkładałaś, że ci naprawdę zależało. A to znaczy, że mam szansę, że mi wybaczysz. I tak będzie, Casey. Nigdy nie przestanę o ciebie walczyć, dopóki nie uśmiechniesz się do mnie ponownie i nie przytulisz mnie w swoich ramionach. Tęsknię za tobą." Jego słowa złamały jej, już i tak bolące serce. Tęskniła za nim. Bardzo. I kolejne obrazy zalały jej wyobraźnię. Pamiętała jak on trzymał ją w swoich ramionach, jak troszczył się o nią, zanim statek został zaatakowany. Jak ją trzymał tuż przy swoim ciele, jak całował, jak pieścił. Jak rozmawiali, zanim jedli posiłek. To wszystko było takie doskonałe. Cały ten dzień, zanim wezwał go alarm. Aż prawie zaczęła marzyć, by mogli cofnąć się w czasie.

139

Rozdział 13

Casey czuła jak suną po niej gorące usta. Jęknęła, gdy dotarły do jej cipki, i przesunęły się po jej łechtaczce. Szarpnęła biodrami, od tej obezwładniającej przyjemności, która zaczęła krążyć w jej ciele. Do ust dołączyły dwa grube palce, rozciągając ją od wewnątrz. Krzyknęła dochodząc, to było za piękne, za mocne. Palce zaczęły się wycofywać, a ona czuła jak wewnętrzne mięśnie jej cipki, zaciskają się na nich kurczowo, chcąc je zatrzymać w sobie. Ciało Argernon przesunęło się, i przesunął się nad nią. Rozłożył jej uda, przesuwając się wyżej i przytulając ją, a Casey dopiero teraz otworzyła oczy. Promienie słońca wdzierały się już przez okno sypialni. Spojrzała mu w oczy, podczas gdy jego napięta męskość, trąciła delikatnie jej przesiąkniętą seksem płeć. Wszedł w nią jednym szybkim pchnięciem, zabierając jej cały dech z piersi. Chciała owinąć swoje ramiona wokół jego szyi, ale nie mogła ich podnieść. Jej nadgarstki były wciąż przymocowane do zagłówka. Wpatrywała się w jego seksowne oczy, owijając nogi wokół jego bioder, kiedy zaczął się w niej poruszać, w wolnych, głębokich pchnięciach. Ich spojrzenia spotkały się, i zatopili się w sobie. Razem, zamknięci, tylko oni. Argernon zwiększył tempo, a ona zacisnęła nogi jeszcze mocniej. Teraz czuła pod nimi ruchy mięśni jego pośladów, z każdym kolejnym pchnięciem. Zmienił pozycje, przesunął się i zaczął w nią wchodzić pod innym kątem. Casey musiała zamknąć oczy, to było zbyt intensywne. Znowu doszła. "Tak!" "Tutaj?" Warknął na nią, tym swoim seksownym tonem, który tak mocno kochała. Wbił się w nią ponownie, tak samo mocno i głęboko. Casey gorączkowo pokiwała głową i przytuliła się do niego, swoimi nogami. Owinęła palce wokół łańcuchów, które przymocowane były do zagłówka i zacisnęła je mocno na nich. Poczuła jak włosy Argernona muskają jej sutki. Nie, to było za dużo dla jej już i tak przeciążonego układu nerwowego. Nie była już w stanie nad tym zapanować. A on widząc co się z nią zaczyna dziać, zniżył swoją twarz i pocałował ją w szyję. Poczuła ostry ból w swoim ramieniu, gdy jego zęby zacisnęły się na nim. Doszła. Orgazm, mocny, twardy i surowy przeszedł przez całe jej ciało. Zacisnęła swój uścisk na Argernonie, najmocniej jak tylko mogła. A on jęknął, gryząc ją trochę mocniej. Szarpnął się głęboko w jej wnętrzu. Doszedł. "To było niesprawiedliwe. To nie było na jawie, ja spałam." Puścił jej skórę, którą wciąż lekko przygryzał zębami i zachichotał. "Nigdy, nie będę grał fair, moja piękna. Zrobię wszystko, aby utrzymać się w moich ramionach, gdzie jest twoje miejsce. " 140

Casey spojrzała mu w oczy. Był wyraźnie rozbawiony i nie mogła nic na to poradzić, i musiała mu również odpowiedzieć uśmiechem. "Nie wisiałeś jeszcze na haku, kochanie." Zaśmiał się. "Nie jesteś na haku..." Podniósł głowę i spojrzał na jej nadgarstki, a potem spojrzał jej w oczy. "No tak, jest jeszcze zagłówek." "Więc to jest twój wielki plan? Trzymać mnie tutaj, przykutą do twojego łóżka i uwodzić mnie, dopóki ci nie przebaczę?" Uśmiechnął się. "A czy to działa?" "A będzie jakaś przerwa na jedzenie i prysznic?" Roześmiał się. "Tak." "Pozwól mi odejść." Jego uśmiech zamarł. "Nie." Studiowała jego twarz, widziała na nich całą gamę uczuć, ale to upór był dominujący. Spojrzał na nią. "Proszę, uwolnij już moje nadgarstki, dobrze?" Przyjrzał się jej. "A będziesz znowu próbowała uciec ode mnie? Nie pozwolę ci odejść dalej, niż na zasięg mojego wzroku. A jeśli coś takiego zrobisz, wówczas zamontuję hak pod łóżkiem, tak byś mogła chodzić po sypialni, ale nie będziesz mogła jej opuścić.” Jego głos nabrał teraz głębokich tonów. ”Wiesz, że jestem w stanie to zrobić." "Tak, wiem o tym. Ale teraz jestem po prostu głodna i chcę wziąć prysznic. Nie mam też przygotowanego żadnego planu ucieczki. Jeszcze nie." Zaśmiał się, i powoli odsunął od jej ciała. Po czym zszedł z łóżka. Casey odwróciła głowę patrząc jak znowu otworzył szafkę i coś w niej szukał, po czym odwrócił się w stronę łózka, podszedł do niej i uwolnił każdy z jej nadgarstków. Otarła je i usiadł na łóżku. Argernon wyciągnął do niej rękę. "Chodź, weźmiemy prysznic zanim coś zjemy. Nowa pomoc domowa, powinna pojawić się w naszym domu, wcześnie rano. Polubisz ją. Była wieloletnią przyjaciółką mojej matki. Ona będzie nosiła ubrania w naszym domu, wiem, że to docenisz. Ma na imię Gava. Ona lubi ludzi, fascynują ją. Ona i Ariel bardzo dobrze się dogadują." Casey westchnęła. "Skąd ona się wzięła?" 141

"Była pomocą u mojego ojca." Casey zaczerwieniła się. "Ona była z twoim ojcem? Byli kochankami?" Pokręcił głową. "Jej związany niedawno zmarł, a ona zdecydowała się na pobyt w domu ojca aż będzie mogła znaleźć nowy dom. Kiedy związany mężczyzna umiera, wówczas jego rodzina i jego przyjaciele podejmują jego kobiety w swoich domach, tak by je chronić i opiekować się nimi, aż znajdą one nowe domy, lub, jeśli są już starsze, wówczas opiekują się nimi aż do ich śmierci. Mój ojciec ma duży dom, a Gava kochała swojego związanego. Nie chciała żadnych innych mężczyzn w swoim życiu, więc przeprowadzka do naszego domu, jest dla niej idealnym wyjściem. Ona bardzo mnie lubię, a ja bardzo lubię ją więc dość dobrze się dogadujemy." Casey zmarszczyła brwi. "Jak bardzo cię lubi?" Argernon roześmiał się. "Ona jest dla mnie jak matka, ja jestem dla niej jak syn, którego zawsze chciała mieć. Ona ma dwie córki, już związane, ale nie ma synów. Gdy ją poznasz, zrozumiesz, że nie musisz być zazdrosna, Casey." "Dobrze." Zaśmiał się i pomógł jej wstać. Trzymając ją za rękę, poprowadził do łazienki, gdzie oboje wzięli szybki prysznic. Casey szczotkując swoje zęby przyglądała się jak Argernon się goli. Włosy rosły wzdłuż jego dolnej szczęki. I dopiero teraz uświadomiła sobie, że gdy Argernon został ranny, nikt ich nie usuwał, a ona prawie zapomniała, że one tam są. Wyglądał z nimi bardzo dobrze. Uśmiechnął się, widząc jak mu się przygląda. "O czym myślisz?" "Podobał mi się zarost na twojej szczęce. Wyglądałeś z nim bardzo seksowanie." Roześmiał się. "Tylko bardzo starzy ludzie mają brody. Ja jestem wojownikiem. I my trzymamy swoje twarze czyste, tak, by pokazać, że w ten sposób szanujemy naszych starszych." "Czy to jest wasz zwyczaj?" Skinął głową. "Mężczyźni Zorn którzy się nie golą, nie czyszczą, są…" Zawahał się. "Okazują w ten sposób brak szacunku i nie przestrzeganie naszych praw. Większość z nich jest karana za to i kończy zamknięta." "Wow!"

142

Skinął głową i umył zęby. Chwycił ją za rękę i poprowadził do sypialni. Naciągnął na siebie spodnie, a jej podał jedną ze swoich miękkich, czarnych koszul, by ją założyła. "Kupię ci ubranie, ale to zajmie kilka dni, do tego czasu Gava będzie mogła coś ci kupić." "Co Gava, będzie tutaj robiła? Jakie będą moje i jej obowiązki?" "Gava będzie robiła zakupy, gotowała i czyściła. Ona będzie spełniła wszystkie twoje potrzeby. Sprawi, że nie będziesz tutaj samotna, gdy ja będę poza domem. Jeśli będziesz miała ochotę, będziesz mogła jej pomagać, jeśli zechcesz oczywiście." Spojrzał na nią. "Jesteś moją związaną. Będziesz rozpieszczana i ty będziesz najważniejsza w domu. Będziesz liderem." "Nie bardzo rozumiem, ten termin w tym znaczeniu." "Ty będziesz rządziła w domu." Casey uśmiechnęła się. "Ja? Będę mogła wydawać rozkazy? Tobie też?" Obciągnęła koszulkę w dół swojego ciała. Sięgała jej do ud. Przyjrzała się swoim gołym nogom. "Czy mogę pożyczyć jakieś twoje spodnie?" Zaśmiał się. "Nie. Związane kobiety chodzą nago po domu, a ty już jesteś zakryta. Chcę przynajmniej widzieć twoje piękne nogi, moja śliczna. I to jest sprawiedliwy kompromis, prawda?" "Hmmm… Ale nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Czy mogę wydawać tobie rozkazy?" Jego oczy błyszczały rozbawieniem. "Czego byś chciała ode mnie? Zobaczymy, czy dam radę wykonać twoje rozkazy." Uśmiechnęła się. Gdy tak patrzyła nie niego, na tak idealne ciało, to jej niegrzeczna strona brała nad nią górę. Był świetnie zbudowany, idealnie. Od samego patrzenia na to ciało, jedyne czego chciała, to tylko go dotknąć. Jej wzrok zatrzymał się na przodzie jego spodni. Nie mogła przegapić, wybrzuszenia, które się tam pojawiło. Znowu był twardy. Jej oczy podniosły się. "Rozepnij swoje spodnie." Uniósł brwi, ale uśmiech rozprzestrzenił się na całej jego twarzy. Sięgnął do swojego pasa i rozpiął spodnie. Jego fiut od razu wyskoczył. Spojrzała na to z uśmiechem. Ten mężczyzna był świetnie zbudowany. Pokiwała na niego palcem.

143

"Chodź tutaj." Podszedł do niej powoli. Widziała pragnienie palące się w nim, gdy do niej powoli podchodził. A gdy już podszedł widziała, że cały płonął. Zatrzymał się u jej stóp, patrząc w dół, na nią. Fakt, że ktoś taki jak on, wykonywał jej rozkazy, był dla niej czymś zupełnie nowym, oszałamiająco zaskakującym. Przecież to on rządził. Był wielkim, twardym facetem, ale robił wszystko, co ona mu kazała. Ich spojrzenia zatopiły się w sobie. Casey powoli opadła na kolana przed nim. Argernon warknął na nią, a jego kogut wręcz stanął na baczność przed jej twarzą, reklamując jak bardzo jest teraz podekscytowany jej widokiem. Casey przejechała po tej twardej męskości jednym palcem, a on cały zadrżał. Czuła jak napiął swoje nogi, jak przygotowywał się do tego, co zamierzała zrobić. Casey uśmiechnęła się do niego. "Stój nieruchomo i nie ruszaj się, chyba że ci powiem.” Jęknął. "Nie ruszę się." Oblizała się i ręką ujęła jego piłeczki. Zawahała się. "Rozłóż szeroko nogi, jak najdalej od siebie." Zrobił to co kazała. Zdumiało ją, że na wszystko jej pozwalał. Zwykle był taki cholernie apodyktyczny i rządzący. Odetchnęła i przybliżyła swoją głowę do jego koguta. Szarpnął się i zadrżał. Warknął głęboko, przeciągle, a to powiedziało jej, że naprawdę na niego działała. Polizała jego główkę, otwierając szeroko usta, wzięła go tak głęboko jak tylko mogła, bez dławienia się. Poruszył się, a ona od razu odskoczyła, patrząc w górę. Jego ręka unosiła się nad jej głową. "Ruszyłeś się." "Chciałem tylko dotknąć twoich włosów." Pokręciła głową. "Nie, połóż ręce na udach i trzymaj je tam." Warknął, ale zrobił to. Jego oczy zwęziły się. Uśmiechnęła się, i lekko nacisnęła na jego fiuta od dołu palcami. Otworzyła usta i wzięła go w usta ponownie. Pogłaskała go lekko językiem, ssąc jednocześnie. Jego kule były już bardzo napęczniałe. Był cholernie podekscytowany tym co robiła, i wiedziała, że to nie potrwa zbyt długo. Widać było, że naprawdę to lubił. Starał się zapanować nad sobą i powstrzymywać to. Walczył ze sobą, ale widziała, że zaczyna dochodzić. Cały drżał. Wypuściła jego fiuta ze swoich ust i spojrzała na niego. Argernon wyglądał na gotowego do wybuchu. Jego oczy aż iskrzyły się z pożądania, a na czole pojawiły się kropelki potu. Ręce miał zaciśnięte w pięści po bokach swojego ciała. Ich spojrzenia spotkały się. Oddychał tak mocno, szybko i pełną piersią. A w rozchylonych wargach pojawiły się ostre zęby.

144

"Połóż się na łóżku." "Casey..." "Połóż się na łóżku. Chcę cię na plecach, teraz." Jęknął w proteście, ale usłuchał jej i ruszył w stronę łóżka. Była zdumiona, że znowu wykonał jej rozkaz. Obserwowała go, gdy skopał spodnie i odrzucił je, zanim położył się na łóżku. Obrócił się jeszcze i dopiero wówczas położył płasko na plecach. Jego oczy były skupione na niej. Oddychał ciężko, a jego kogut aż pulsował z potrzeby. Casey została w koszulce, gdy weszła za nim na materac. Wspinała się bardzo powoli w górę jego ciała. Zatrzymała się przy jego kolanach i pozwoliła, by jej oczy nacieszyły się, jego wspaniałym ciałem. Był idealny. Przerzuciła nogę nad jego biodrami, uniosła trochę swoją koszulkę, tak by jej goły tyłek, swobodnie spoczął na dolnej części jego brzucha. Fiut Argernona od razu wpasował się w rowek pomiędzy jej pośladkami. Spojrzała mu w oczy. Pochyliła się nad nim, zatrzymując się o kilka cali nad jego ciałem. Położyła dłoń na jego umięśnionym brzuchu i przesunęła ją pomiędzy ich złączone uda. Tak była już bardzo mokra. Przejechała palcami po wargach swojej cipki, nawilżając je, a następnie potarła nimi łechtaczkę i spojrzała w górę. Cały Argernon był skupiony na ruchach jej palców. Oddychał już bardzo szybko i głęboko, i z coraz większym trudem łapał powietrze. "Czy mogłabym poprosić, abyś poświęcił mi chwilę swojej uwagi, kochanie?" Jego oczy poleciały do jej twarzy. "Tak." Przejechała trochę szybciej o swojej łechtaczce, była bardzo podekscytowana przyglądaniem mu się podczas, gdy on oglądał jej przedstawienie. Jego spojrzenie było takie gorące, gdy obserwował ruchy jej palca. Sięgnęła za siebie, drugą ręką i chwyciła jego koguta. Argernon zassał głośno powietrze, podczas gdy ona spokojnie mościła się na nim. Jęknęła, kiedy ją wypełnił. Jej cipka była rozszerzona i ciasno do niego przylegała, tak by pomieścić go całego w sobie. Jego dłonie chwyciły jej uda, a płaczliwe warczenie wydobyło się z jego gardła. "Na władcę księżyców! To jest wspaniałe!" Zaczęła na nim jeździć, jednocześnie pieszczą i dociskając swoją łechtaczkę. Miała zamiar dojść i wiedziała, że pociągnie go za sobą. Nagle zatrzymała się, ale ciągle przeciągała palcami po swoim guziczku. "Dziecino?" Ich oczy się spotkały.

145

"Nigdy więcej nie waż się mnie już zranić, dobrze? Jesteś dobry w uwodzeniu, ale ja nie będę już więcej taką ciamajdą, by w to uwierzyć. Chcesz dojść?" "Proszę…" Poruszała się, unosząc się i przyciskając do niego biodra, tak by wziąć go jeszcze głębiej w siebie. Argernon ryknął, odrzucając głowę i szarpiąc się w łóżku. Doszedł ciężko, ale jego biodra wciąż się pod nią poruszały. Przycisnęła swoją łechtaczkę i krzycząc jego imię, osiągnęła punkt kulminacyjny. To zawsze było takie intensywne. Upadła na jego klatkę piersiową, wciąż czując targające nią ostatnie dreszcze przyjemności. Argernon objął ją mocno, ściskając jej tyłek obiema rękami. Oboje oddychali bardzo ciężko. Jego dłoń pieściła krzywiznę jej pupy i czuła jak głęboki, dudniący chichot przechodzi przez niego. Casey podniosła głowę i spojrzała na niego. "Rozumiem, że nie jesteś już zły?" "Nie… Co to jest ciamajda?" Uśmiechnęła się. "Jak widzisz, ja ciebie również mogę uwieść." "Piękna, wystarczy, że się uśmiechniesz do mnie, a ja już chciałbym być głęboko w tobie." "Cóż, jeśli tak jest, to nie będę już więcej ciebie prosiła, byś rozpiął swoje spodnie, albo nie będę ci już dawała takiego przedstawienia, po prostu będę na tobie jeździła." "Proszę nie… rób to." Uśmiechnął się. Roześmiała się. "Okay. Ale tylko wtedy, kiedy będę ci mogła wydawać kilka rozkazów, tak od czasu do czasu, i jeśli ładnie poprosisz." Siedząc dalej na nim, zdjęła swoją koszulę. Od samego patrzenia na niego robiło jej się tak gorąco. "Więc, mogę ci wydać jeszcze kilka rozkazów? Mam parę pomysłów." Argernon przewrócił się nagle na łóżku, przyciskając ją pod swoim ciałem. „Chciałbym…" Drzwi do sypialni otworzyły się, Casey wstrzymała oddech. Oboje byli nadzy, ale na szczęście, Argernon był na szczycie, mocno ją przytulając i osłaniając. Byli wręcz zrośnięci, bo on ciągle był w jej wnętrzu. Odwróciła głowę. Bara weszła do sypialni trzymając w ręku groźnie wyglądający nóż. Był naprawę olbrzymi i ostry. Casey poczuła strach, gdy zrozumiała, że ta kobieta pędzi wprost na nich. 146

Argernon tylko westchnął, nie oglądając się za siebie nawet. "Gava nigdy nie wchodź do naszej sypialni. Casey jest bardzo nieśmiała…" Casey użyła całej swojej siły, aby zepchnąć z siebie Argernona. Tak by osłonić go od nadciągającej kobiety z nożem. Udało jej trochę go odsunąć. Krzyknęła w panicznym ostrzeżeniu, a Argernon zrozumiał, że nadciąga niebezpieczeństwo. Ryk eksplodował z jego ust i mocno chwycił Casey, po czym stoczył się z nią z łóżka. Oboje spadli na jego drugą stronę, na twardą podłogę. To było trudne lądowanie. Łóżka Zorn są naprawdę wysokie, ale Argernon wziął większość siły tego uderzenia na siebie tak, że Casey wylądowała na nim. Usłyszała trzask pęknięcia, a kiedy podniosła głowę i spojrzała na jego twarz, jego oczy były zamknięte. "Wy, ludzie myślicie, że możecie sobie tutaj, tak po prostu, przychodzić i brać naszych mężczyzn!" Krzyknęła Bara. Casey wstała. Argernon nie poruszył się i nie otworzy oczu, ale wiedziała, że oddychał. Uświadomiła sobie, że musiał uderzyć się w swoją już i tak mocno zranioną głowę. Popatrzyła nad ogromnym łóżkiem na Bara, która stała po drugiej stronie. Wciąż miała nóż w ręku i warczała na nią. "Byłam z Argis Ralem, miałam miejsce w jego domu. Pozycję. Ale jakiś ludzki słabeusz omotał go, by się z nią związał, gdy byli schwytani przez naszego wroga." Bara ruszyła w jej stronę z nożem wciąż mocno ściskanym w pięści, patrząc wściekle na Casey. "On mnie oddał ArgisArgernonowi, a on obiecał mi, że to będzie mój dom, że już nie będę więcej oddana. A teraz został omamiony przez ciebie. A ja znowu zostałam przeniesiona do innego domu. Dom, który mi wybrano, nie jest już domem Argis.” Kobieta spojrzała na nią coraz bardziej wkurzona i przysunęła się jeszcze bliżej w jej stronę. ”Nie mam nawet swojego własnego pokoju. Ten mężczyzna nie jest tak dobry w seksie jak ArgisArgernon. On nie może mi kupować rzeczy, które chcę, bo powiedział, że nie ma takiego budżetu." Splunęła wręcz to słowo. "Ja chcę z powrotem mojego domu! Ty nie możesz być związana z ArgisArgernon, zwłaszcza jeśli będziesz martwa. A jeśli mu się to nie będzie podobało, to wtedy umrze razem z tobą. Nie oddam moich wspaniałych rzeczy!" Casey przełknęła ślinę patrząc na tą uzbrojoną w nóż sukę, która była oczywiście całkowicie szalona. Bara była dużo wyższa i silniejsza od niej. Casey spojrzała na Argernona. Powoli odzyskiwał przytomność. Podniósł jedną swoją nogę i cicho jęknął. Sięgnął do tyłu swojej głowy i pocierając ją, próbował otworzyć oczy. Skrzywił się, dotykając obolałego fragmentu. Casey szybko powróciła wzrokiem do Bara. Tak, ona była zagrożeniem, nie tylko dla Casey. Stanowiła również niebezpieczeństwo dla Argernona. On jej nie pozwoli uciec, a jeśli Bara ją zabije, to on wypruje jej flaki za to. Casey dobrze o tym wiedziała. Wzięła głęboki oddech i zrobiła ostatnią rzeczą, jakiej ta szalona kobieta Zorn oczekiwała.

147

Podeszła do krawędzi łóżka, patrząc, jak Bara zaczyna wchodzić na łóżko. Casey wrzasnęła i ruszyła do ataku, na tą znacznie większą kobietę. Casey zobaczyła jak szok pojawia się w jej oczach, gdy zdała sobie sprawę, że Casey nie zamierza się cofnąć i uciekać, ale atakuje. Casey skoczyła na kobietę, chwytając ją za rękę z nożem w swoje obie ręce. Miała taka siłę uderzania przy zderzeniu, że obie upadły na podłodze, z Casey na wierzchu Bara. Widziała jak z Bara uszło powietrze przy tym uderzeniu, ale nie zwracała na to uwagi, szybko, z głośnym wrzaskiem starała się ją uderzyć w twarz. Widziała, jak twarz Bara zbladła, ale Casey nie zawahała się nawet na chwilę. Uniosła swoje kolana, szybko wbijając je między uda Bara. Kobieta krzyknęła przeraźliwie. Nieważne, czy mężczyzna czy kobieta, Casey wiedziała, że takie uderzenie kurewsko boli. Nóż wypadł z zdrętwiałych palców Bara, a Casey starała się go odrzucić od nich jak najdalej. Nóż wpadł pod łózko, a gdy Casey zdała sobie sprawę, że już im nie zagraża, szybko skupiła się na okładaniu pięściami Bara. Przywaliła z całą siłą pięścią w jej twarz, po czym poprawiła uderzenie, waląc ją w nos, tak silnie, że aż poczuła od tego ból w ramieniu, ale i na to nie zważała. Usiłowała tylko trafić Bara ponownie. Widziała krew i słyszała jej krzyk, ale i to nie mogło jej powstrzymać. Chwyciła w garść włosy kobiety, przytrzymała je i zaczęła uderzać jej głową o podłogę. Nagle, dwie duże dłonie chwyciły Casey od tyłu, zawijając się wokół jej tułowia i ściągnęły ją z krzyczącej kobiety Zorn, pod nią. Casey szarpnęła głowę, by spojrzeć na Argernona, ale on tylko przyciągnął ją do siebie, oddalając się od ich leżącego na podłodze, napastnika. Cały czas ją przytulał, przesuwając jedną ręką uspokajająco po plecach. Bara zwinęła się w kłębek, tam gdzie ją zostawiła leżącą i szlochała przeraźliwie. Jęczała i krzyczała z bólu. Jej nos krwawił, a obie ręce miała przyciśnięte do dolnej części swojego brzucha. Casey usłyszała tupot butów w korytarzu, i zanim jej mózg zdążył to przetworzyć, Argernon zaklął siarczyście, i szybko ją obrócił, przyciskając do ściany. Wręcz rozpłaszczył ją tam, zasłaniając swoimi plecami. Ledwo cokolwiek widziała przez jego szerokie ramiona. Argernon tylko spojrzał na nią, po czym szybko odwrócił się w stronę drzwi. Do pokoju wpadło czterech mężczyzn Zorn. Ubrani byli na czarno. Spojrzeli na kobietę na podłodze, po czym skupili się na Argernonie. Mężczyzna z rudymi włosami warknął. "Co się tu dzieje?" Argernon warknął. "To była moja główna pomoc domowa, do wczorajszego dnia. Została odesłana do innego domu. Nie spodobało jej się to, że związałem się z człowiekiem, i że nie widzę już potrzeby obecności innych kobiet w moim domu. Przyszła tutaj z nożem, który w wyniku walki potoczył się pod łóżko. Ona zaatakowała mnie i moją związaną, groziła nam śmiercią. A nie miała prawda tutaj przebywać. Ona się włamała do naszego domu."

148

Spojrzenie rudego spoczęło raz jeszcze na kobiecie leżącej na podłodze. Jego ciało rozluźniło się nieznacznie, ale skrzywił się, gdy ponownie spojrzał na Argernona. "Czy naprawdę musiałeś skrzywdzić ją tak bardzo ArgisArgernon? Rozumiem twoją złość, ale ona jest kobietą. A to jest nie do przyjęcia." Argernon westchnął. "Uderzyłem się w głowę i byłem nieprzytomny. To moja związana z nią walczyła." Spojrzenie mężczyzny spoczęło na Casey. Przejechał po niej niedowierzającym spojrzeniem. "Przedstaw ją do wglądu, muszę ją obejrzeć." Argernon warknął. "Ona jest naga. To dlatego, chowam ją za swoimi plecami, przyciśniętą do ściany." Mężczyzna skinął głową i obejrzał pokój. Podszedł do kredensu, wyjął z niego koszulę i wrócił do Argernona. Położył koszulę na jego ramieniu, a ona założyła ją szybko na siebie. Argernon obejrzał się i sprawdził jak wyglądała. Rudy mężczyzna także się odwrócił i skinął na swoich ludzi. Dwóch z nich zrobiło krok w stronę Bara, jakby strzegąc jej, po czym odwrócili się na powrót w stronę Casey i Argernona. Argernon delikatnie pomógł założyć jej koszulkę, po czym szarpnął jej dołem kilka razy, obciągając ją, jak tylko mógł najniżej i spojrzał jej w oczy. "Czy jestem w tarapatach? Ona miała nóż." Strach wkradał się do jej umysłu. Nie miała pojęcia jakie tutaj mają prawo. "Czy oni mogą mnie aresztować?" Argernon pokręcił głową. "Rób to, co będą mówili, jestem tutaj z tobą, Casey." Zadrżała, kiedy Argernon się od niej trochę odsunął, pozwalając im ją zobaczyć. Cztery dużych funkcjonariuszy Zorn zaczęło ją studiować, powoli i z wielką uwagą. Rudzielec wysunął się do przodu i przejechał po niej wzrokiem z jawną dezaprobatą. Zwrócił się do Argernona. "Mogę poprosić?" Argernon skinął głową. "Tak. Podejdź do niego Casey. On tylko sprawdzi twoje urazy, oceni je i to co się stało podczas walki." Napięła się, gdy wielki człowiek zbliżył się do niej. Popatrzył z góry na nią. Zauważyła, że wciąż nie był przekonany, że to ona walczyła z Bara. Zawahał się na kilka sekund, po czym lekko przed nią przykucnął. Byli teraz niemal na tej samej wysokości. Wyciągnął w jej stronę swoje obie dłonie, skierowane wnętrzem ku górze. "Proszę, połóż swoje dłonie na moich."

149

Zadrżała, ale umieściła je, bardzo delikatnie na jego rękach. Wpatrywał się w nie bardzo uważnie. Przyglądał się krwi na nich. Kostki jej dłoni były dość mocno otarte i uszkodzone, gdy uderzyła w Bara kilka razy. Puścił jej ręce i zaczął się uważnie przyglądać jej twarzy, wciąż marszcząc brwi. "Czy masz jakieś inne urazy?" "Nie, nie mam. Zaskoczyłam ją, nie spodziewała się tego, że będę z nią walczyła. Myślała że ucieknę, a nie, że rzucę się na nią." Brwi rudzielca uniosły się do góry. "Ty się na nią rzuciłaś?" "Rzuciłam się w jej stronę i skoczyłam na nią najmocniej jak tylko mogłam. Chciałam ją przewrócić." Mężczyzna odchrząknął, patrząc na nią zdumiony. "Wyjaśnij mi proszę, jak ona została ranna." Casey westchnęła. "Uderzyłam ją swoim kolanem w krocze. Wiedziałam, że to ją zaboli, bo to uniwersalne uderzenie, bez względu na płeć. No a później, ja ją walnęłam... no.. w twarz, chciałam żeby wypuściła nóż... no i uderzyłam jej głową w podłogę, bo już zaczęła wstawać, a jakby się podniosła, to by skopała mój tyłek. Ona jest o wiele większa ode mnie. A ja miałam tylko zaskoczenie po swojej stronie." "Krocze?" "Hmmm, no… to jest... jej..." Casey odwróciła się, patrząc na Argernona z prośbą o pomoc. "Jak to się nazywa?" Argernon przygryzł wargę, ledwo powstrzymując śmiech. "Uderzyła ją w jej płeć swoim kolanem." "Dziękuję." Casey spojrzała ponownie w oczy rudego. "Musiałam to zrobić, ona chciała mnie zabić. Zagroziła też, że zabije Argernona. A on był nieprzytomny, i już miał jeden uraz, zanim tutaj przyjechaliśmy a teraz uderzył się ponownie, gdy spadliśmy z łóżka, uciekając przed cisem Bara. Był nieprzytomny. On potrzebuje pomocy medycznej." Jej spojrzenie spoczęło na Bara, która wciąż płakała zwinięta w kulkę na podłodze. "Ona też jej potrzebuje, bo ja chyba złamałam jej nos... poczułam, że coś pęka pod moją pięścią." Rudzielec podniósł się, wciąż patrząc na Casey, dopiero po dłuższej chwili przeniósł swoje spojrzenie na Argernona. "Słyszałem, że ludzkie kobiety są słabe. A ona taka nie jest. Jej kości są małe, jest drobniutka ale..." Pokręcił głową. "To zadziwiające." Jego ręce powędrowały by ponownie jej dotknąć, ale Argernon wyciągnął ją z powrotem w swoje ramiona, mocno tuląc jej prawie nagie ciało i głaszcząc ją pocieszająco po plecach. Spojrzała na niego, a on uśmiechnął się do rudowłosego oficera.

150

"Ona jest malutka, ale jest też ostra. W tych ludzkich kobietach, jest dużo więcej niż kiedykolwiek myślałeś." Rudzielec też się uśmiechnął. "Muszę zabrać tego intruza z waszego domu." Jego uśmiech zamarł. "Ona próbowała was zabić. Chcesz wykonania wyroku, ArgisArgernon?" Uśmiech Argernon zamarł. "Tak, ona stanowi zagrożenie dla mojej związanej. To wystarczy. Wiedziała jak wkraść się do mojego domu, aby nas zaatakować w naszym łóżku z zaskoczenia. Upewnij się, że to się już więcej nie powtórzy." Mężczyzna skinął głową. "Potrzebujesz pomocy medycznej?" "Czuję się dobrze." Casey zmarszczyła brwi, patrząc na Argernona. "Musisz iść do lekarza." Westchnął. "Wszystko ze mną w porządku." Pokręciła głową. "Dobrze, pewnie, świetnie. To ja sobie tutaj poczekam, aż znowu upadniesz, żeby lekarz mógł na ciebie spojrzeć, kiedy już padniesz martwy! Jesteś najbardziej upartym facetem, spośród wszystkich upartych i głupich mężczyzn." Zaśmiał się, a rudy mężczyzna, aż wstrzymał oddech w zdumieniu. Casey zmarszczyła brwi patrząc na niego, i zastanawiając się dlaczego, do cholery, wyglądał w ten sposób, ale jego spojrzenie tylko chodziło od Argernon do Casey i z powrotem. Wyglądał na bardzo zmieszanego. Argernon roześmiał się. "Oni są bardzo uczuciowi, a wówczas są też bardzo zabawni. A ona jest samą kwintesencją tych wszystkich przyjemnych rzeczy. Nie można jej się oprzeć." Rudy mężczyzna powoli zaczął się wycofywać. Skinął głową, ale wciąż wyglądał na niepewnego. "Powinieneś ją lepiej wyszkolić, ArgisArgernon. W przeciwnym razie ona może stanowić zły przykład dla naszych kobiet i one wszystkie będą nam mówiły co mamy robić." Argernon spojrzał na Casey z błyskiem w oku. "Byłbyś zaskoczony, jak te ich rozkazy mogą być przyjemne w sypialni." Uśmiechnęła się do niego. On naprawdę lubił, gdy ona wydawała mu rozkazy, chcąc go uwieść. Oderwała od niego wzrok, patrząc jak dwóch mężczyzn podniosło, wciąż płaczącą Bara, z podłogi i wyprowadziło ją. Trzeci mężczyzna zaś, wszedł pod łózko wyciągając z niego nóż. Po czym wszyscy wyszli, a do pokoju wpadła starsza kobieta.

151

Casey patrzyła na nią, to musiała być Gava. Kobieta miała jakieś sześć stóp wzrostu, i musiała mieć około osiemdziesięciu lat. Chociaż, tak właściwie, to tylko twarz pełna zmarszczek zdradzała jej wiek. Natomiast z resztą ciała czas obszedł się bardzo łaskawie, ciało nie było pochylone i wyglądała bardzo młodo. Od szyi w dół dałaby jej jakieś czterdzieści lat. Miała piękne srebrne włosy, sięgające jej niemal do kolan. Miała na sobie męskie spodnie i koszulę, która przewiązana była paskiem w jej tali. Kobieta rzuciła się do nich obojga. "Czy wszystko w porządku? Zadzwoniłam do służby bezpieczeństwa, kiedy usłyszałam, co się dzieje. Ona przywiązała przewodem drzwi mojego pokoju, tak bym nie mogła ich otworzyć. Byłam tam uwięziona, ale na szczęście, mam w pokoju alarm i skorzystałam z niego. Tak strasznie się martwiłam." Kobieta zdawała się nie zauważyć, albo w ogóle jej to nie obchodziło, że Argernon był nagi. Cała jej uwaga była teraz skupiona na Casey. Uśmiechnęła się. "Jesteś bardzo atrakcyjna." Casey odpowiedziała jej uśmiechem. "Dziękuję, że sprowadziłaś pomoc, i dziękuję też za komplement." Kobieta zaśmiała się, i w końcu zwróciła uwagę na Argernona i jego nagość. Pokręciła głową. "To dobrze, że mężczyźni nie są nieśmiali, prawda?" Kolejny miękki śmiech wydobył się z jej gardła. "Ubierz się, proszę. Nie chcę, aż tyle widzieć." Odwróciła się od niego w stronę Casey. "Jedzenie jest już przygotowane. Pospieszcie się schodząc. Twoja związana oczekuje potomstwa i potrzebuje dużo jedzenia. Trzeba ją mocno dokarmić tak, by miała dużo siły i łatwiej urodziła duże i zdrowe dziecko Zorn."

152

Rozdział 14

Argernon zachichotał. "Ona cię lubi." Casey odwróciła się w jego ramionach. "Co się stanie z Bara?" "Nie chcesz tego wiedzieć." "Nienawidzę kiedy tak mówisz! Po prostu mi to powiedz." Zawahał się. "Jej niestabilność emocjonalna będzie leczona. Zostanie wysłana do domu, gdzie nie będzie mogła już nikomu zaszkodzić. A jeśli odmówi leczenia i przyjęcia kary, wówczas zostanie odesłana do domu szaleńców." Casey zbladła. "Och. To jedno z tych miejsc, gdzie wysyłają kobiety do pomocy chorym mężczyznom, na sex, prawda?" "Próbowała cię zabić." Rysy Argernona stwardniały, wyglądały wręcz na wykute, a wściekłość paliła się w jego spojrzeniu. "Gdyby ona była mężczyzną, to zabiłbym ją po tym gołymi rękoma. To jest moje prawo. Nawet jeśli służba bezpieczeństwa by już przyjechała, mogłem to zrobić przy nich. To jest moje prawo, za atak na moją związaną. Ma szczęście, że jest kobietą. Śmierć nie jest rozwiązaniem dla niej. Zrobiła to, ale nie sądzę, by rozumiała to co zrobiła, i jakie to będzie miało konsekwencje dla jej całego przyszłego życia. Ale będzie miała wybór, na to co się dalej z nią stanie, chociaż będzie musiała zapłacić za to przestępstwo." "Jak tam twoja głowa? Uważam, że jednak powinna to zobaczyć Ahhu." Pokręcił głową. "Wszystko jest dobrze." Uśmiech wygiął jego wargi. "Jestem z ciebie taki dumny. Dobrze walczyłaś." "Walczyłam nieczysto, ale bałam się, że jak uda jej się mnie pokonać, to zabije nas oboje." Roześmiał się. "Byłaś naprawdę ostra. Uderzałaś bez wytchnienia i powaliłaś swojego, dużo większego przeciwnika." Jego uśmiech zamarł. "Ale od tej chwili, nie będziesz już tego nigdy więcej robiła. Będę się starał chronić ciebie lepiej, więc nie będziesz już musiała się bronić. Nigdy więcej. Musisz pamiętać, jaka jesteś drobniutka, i że nosisz moje potomstwo." Jej ręka powędrowała do żołądka. "Nie planuję żadnych więcej walk." Skinął głową. "Gdzie nauczyłaś się tak walczyć? Czy to jest powszechne na Ziemi? Trenujecie ludzi na wojowników?" 153

Roześmiała się. "Nie, byłam wychowywana z wieloma chłopcami w rodzinie. A im bardzo podobało się dręczenie mnie, więc musiałam się nauczyć z nimi walczyć, i to nieczysto czasami, ale to był jedyny sposób by wygrać." Złość aż zatrząsała Argernonem. "Powiedz mi, kim oni są, a polecę na Ziemię, aby ukarać każdego z tych mężczyzn, który ciebie skrzywdzili." Wpatrywała się w niego oszołomiona, gdy zdała sobie sprawę, o czym on myśli i mówi. Chciał polecieć na Ziemię, tylko po to, aby skopać kilka tyłków, aby ona poczuła się lepiej. Uśmiechnęła się, sięgając ręką do jego policzka. Pogłaskała go. "Jesteś taki cholernie słodki." Skrzywił się. "Nie jestem słodki. Chcę skrzywdzić wszystkich mężczyzn, którzy spowodowali, że musiałaś dowiedzieć się, jak się walczy, by się przed nimi obronić. Będę musiał zaplanować transport na Ziemię." Starała się nie roześmiać. "Wyluzuj, zrozum, oni nie zrobili mi krzywdy. Oni mnie drażnili, oni się ze mną drażnili, wkurzali mnie, ale mnie nie krzywdzili." Warknął. "Nie chcę słyszeć o mężczyznach, którzy się z tobą drażnili. Chcę zabijać mężczyzn, którzy ciebie dotykali." Musiała walczyć, by powstrzymać kolejny śmiech. "To nie było seksualne. Oni sobie ze mnie żartowali. Robili sobie ze mnie dowcipy, które ich śmieszyły. Ich, ale nie mnie, dlatego musiałam z tym walczyć." Jego ciało rozluźniło się. "Rozumiem. Więc nie ma na Ziemi mężczyzn, którym powinienem zrobić krzywdę, tak?" "Jest tylko mój były chłopak, ale on na pewno nie jest tego wart. On jest tym facetem, który wysłał do mnie, tych dwóch policjantów, by mnie aresztowali. Ale tak jak mówiłam, on nie jest wart ani czasu, ani tej podróży na Ziemię." Przytuliła się do Argernona i uśmiechnęła się do niego. "Poza tym, nigdy więcej nie chcę już być na tym cholernym statku. Nigdy." "Jedzenie!" Ryknęła Gava z drugiej strony domu. Argernon zachichotał. "Czy wspominałem już, że ona jest jak matka? Brzmi jak jedna z nich." "Ruszajmy się. Jestem głodna." Szybko wciągnął na siebie spodnie i włożył koszulę. "Chodź, moja piękna." Kochała go, kiedy tak się do niej zwracał. Nie była piękna, i nikt, nigdy jej tak nie nazwał, ale wyglądało na to, że on, za każdym razem, gdy to mówił, naprawdę miał to na myśli. Może dla ludzi Zorn była właśnie taka? To było bardzo miłe uczucie. Gava czekała na nich w jadalni. Usiedli do stołu, suto zastawionego jedzeniem. W połowie posiłku, usłyszeli jakieś brzęczenie. 154

"Co to było?" Casey rozejrzała się po pokoju w poszukiwaniu źródła dźwięku. Argernon wstał. "Ktoś jest przy drzwiach. Sprawdzę to." Casey patrzyła jak odchodził. I miała tylko nadzieję, że nie będzie to kolejna, wkurzona była pomoc domowa. Jedna wizyta Bara, była już wystraczająca. Po kilku sekundach do pokoju wtargnęła Ariel i jej mąż. Ariel wyglądała na bardzo złą, tak jak i jej duży mąż, który tylko wściekle patrzył na Argernona. "Czy wszystko z tobą w porządku? Obudziłam się i zdałam sobie sprawę, że nie dotarłaś do nas do domu. Poszliśmy do centrum medycznego, ale tam powiedziano nam, że opuściłaś budynek wczoraj i zostałaś przywieziona tutaj." Ariel posłała Argernonowi miażdżące spojrzenie. "Ktoś przekupił strażników, tak by przywieźli ciebie tutaj, a nie do naszego domu. Wiesz coś może o tym, Argernon?" Ale on tylko spokojnie się uśmiechnął i usiadł z powrotem za stołem. "A tak, jestem winny. Zrobiłem to, by zabrać moją związaną, ze mną do naszego domu." "Wszystko z nami w porządku." Casey zapewniła ją cicho. Ariel patrzyła na nią ze zmarszczonymi brwiami i głaskała się po wydatnym brzuchu. "Naprawdę? Dogadaliście się?" Ral zachichotał. "Mówiłem ci, że tak będzie, że wszystko będzie dobrze." Ariel posłała mężowi zalotne spojrzenie. "Jeśli jest taki jak ty, to nie miała żadnych szans." Ariel usiadła, spoglądając na Gava. "Mogę? Teraz, przez cały czas jestem głodna. Przysięgam, to dziecko zjada trzy razy więcej, niż ja jadłam do tej pory, a i tak cały czas chodzę głodna. Jeśli bym nie ćwiczyła, to pewnie byłabym już taka wielka jak jego dom." Gava uśmiechnęła się i postawiła przed nią załadowany po brzegi talerz. "Potomstwo Zorn takie właśnie jest, daje nieźle popalić. To musi być chłopiec." Gava popatrzyła na mężczyzn z uśmiechem. "Ich apetyty są we wszystkim bardzo ekstremalne, nie mogą się nacieszyć kobietą, gdy już mają ich ciała, albo są w ich ciałach." Casey prawie zakrztusiła się jedzeniem. Ariel zachichotała, patrząc na nią. "Przyzwyczaj się do tego, oni są bardzo tępi i ograniczeni, pod tym względem. I to takie nasze żarty. Mężczyźni Zorn są jak napalone psy." Argernon zmarszczył brwi. "Co to jest napalony pies?" "To jesteś ty." Ariel zwróciła się do męża. "I ty też. Oznacza to, że nigdy nie masz wystarczająco dużo seksu i zawsze chcesz więcej." Argernon uśmiechnął się, gdy jego oczy spoczęły na Casey. "Jestem zatem zdecydowanie napalonym psem."

155

Ral zachichotał, kiedy siadał obok swojej żony, ukradł kawałek owocu z jej talerza. Mrugnęła do niego, wyraźnie rozbawiona. W ich spojrzeniach świeciła miłość, a gdy Ral na nią patrzył, było zupełnie jasne, że po prostu szalał na jej punkcie. Casey przyglądała się tej parze. Bardzo kontrastowali ze sobą wizualnie. Ariel była malutka, podczas gdy jej mąż był wręcz olbrzymi. Ariel miała jasną karnację, a Rala cechowała bardzo mocna opalenizna. Ale pomimo tych różnic, razem, wyglądali na bardzo szczęśliwych i zakochanych. Widziała to w ich spojrzeniach, jakie wymieniali ze sobą. Jej spojrzenie powędrowało do Argernona, który cały czas przyglądał się jej w milczeniu. "O czym myślisz?" Jego głos był miękki. Pokręciła głową. "To nic wartego uwagi." "Zawsze chciałabym wiedzieć, o czym myślisz." Skrzywił się. Ral zachichotał. "Przyzwyczaj się. Twoje życie zmieniło się, bracie." Uśmiechnął się do żony, a potem przeniósł całą swoją uwagę na Casey. "My nie mamy takich relacji z naszymi kobietami. One tak się zachowują tylko w towarzystwie innych kobiet. Kobiety Zorn są ciche z natury. Tak właściwie, to rozmawiamy z nimi tylko w sypialni, ale ta rozmowa niewiele wnosi do naszego życia. Ludzkie kobiety natomiast współdziałają z nami na każdej płaszczyźnie, na wszystkich poziomach. Cały czas coś do nas mówią i utrzymują nasze zainteresowanie." Jego wzrok wrócił do Ariel. "Chcę spędzić cały swój czas z moją Ariel. Ona angażuje mnie w każdy możliwy sposób, przez cały czas." Ariel uśmiechnęła się i mrugnęła do Casey. "Tak, tak, na każdy możliwy sposób. Jestem prawie przerażona, gdy pomyślę ile będziemy mieli dzieci. Antykoncepcja nie sprawdziła się na Zorna. Ich nasienie niszczy każdy rodzaj zabezpieczeń." "Nie mają tutaj prezerwatyw?" Ariel zachichotała. "Wyjaśnij Argernonowi, co to jest i do czego służy. Zobaczysz, to będzie zabawne jak cholera!" Wymieniła z mężem rozbawione spojrzenie. "Nie podpowiadaj mu." Ral roześmiał się. I ukradł z jej talerza kolejny kawałek owocu, szybko wkładając go do ust. Uśmiechnął się i skinął jej głową. A potem spojrzał zachęcająco na Casey. Rozsiadł się wygodnie i popatrzył na brata wyczekująco. Casey westchnęła i też na niego spojrzała. "Prezerwatywa to jest rozciągliwy, miękki materiał, który zakładany jest na twojego koguta. Mieści go od czubka, aż do podstawy, tak, że nasienie, zamiast być wpuszczane w kobietę, jest gromadzone w nim. Rozumiesz?" Argernon warknął. Wstał i w szoku wpatrywał się w Casey. Potrząsnął głową i aż cały zaczął dygotać z nerwów. "NIE!"

156

Była oszołomiona jego reakcją. Spodziewała się czegoś zabawnego. A to na pewno nie było zabawne. Argernon wyglądał na skrajnie przerażonego. Patrzył na nią tak, jakby właśnie poprosiła go, aby obciął swoje orzeszki i to jeszcze zardzewiałym nożem, na domiar złego. Zmarszczyła brwi, spoglądając niezadowolona na Ariel. Ariel roześmiała się. "Powiedz jej, dlaczego nigdy nie będzie prezerwatyw." Casey patrzyła na Argernona, który wciąż wyglądał na wkurzonego i obrażonego. Spojrzał jej w oczy. "Kiedy mężczyźni Zorn są młodzi..." "Nastolatki." Zachichotała Ariel. "On mówi o naprawdę napalonych nastolatkach." Argernon wziął głęboki oddech. "Mamy bardzo słabą kontrolę nad naszą seksualnością w tym wieku. Jeśli to zostanie zlekceważone, wówczas ten młody mężczyzna..." Westchnął, patrząc na Casey. "On spędzi cały swój czas, sprawiając sobie samozadowolenie. I nigdy nie nauczy się kontrolować swojego pragnienia seksualnego." Ariel znowu się roześmiała. "Oni będą się masturbować, i to tak długo aż nie będzie mógł chodzić i odwodni się zupełnie. Tak to rozumiem." Argernon ostro spojrzał na Ariel, a później jego spojrzenie powróciło do Casey i zatopiło się w jej oczach. "Aby nauczyć naszych mężczyzn kontroli, by nie zajechali się na śmierć ,przez cały dzień, oni są wyposażani w to, o czym wspomniałaś. Jest to bardzo ciasno dopasowane, i nie ma miejsca na cokolwiek więcej. Gdy mężczyzna sprawia sobie rozkosz, więcej niż jeden raz, to staje się bardzo bolesne, bo całe nasienie gromadzi się tam również." Odchrząknął." To jest bardzo bolesne." Casey patrzyła na niego osłupiała, nie śmiała się. To w ogóle, nie było śmieszne. "Dlaczego oni robią wam coś takiego?" Ral westchnął. "Musimy nauczyć się kontroli nad naszym ciałem. Trudno jest to zrobić bez takiego właśnie treningu. Musimy się tego nauczyć, żeby nie zginąć." Jego oczy mrugnęły do Ariel i uśmiechnął się. "Ja się tego nauczyłem bardzo szybko, jednak niektórzy mężczyźni potrzebują więcej czasu..." Jego oczy poszybowały do Argernona i roześmiał się. "Czyż nie, bracie? Ile razy leżałeś na podłodze wijąc się z bólu?" Argernon warknął. "Zamknij się." Ral roześmiał się. Jego oczy powróciły do Casey. "To było wiele, wiele razy." Casey patrzyła na Argernona. Przepełniało ją współczucie dla tych wszystkich nastolatków, którzy musieli przejść przez coś takiego. "Dlaczego nie można tego po prostu zdjąć?"

157

Westchnął, patrząc na nią. "Bo jeśli, to zabezpieczenie, jest naruszane, to boli jeszcze bardziej. Można się go pozbyć tylko przy kąpieli, bądź przy oddawaniu moczu. Poza tym dorośli Zorn upewniają się, że są one dobrze, mocno i poprawnie założone. Trzy razy dziennie, tylko tyle razy młodzi mężczyźni mogą osiągnąć seksualne spełnienie. A ja chciałem więcej." "Mam nadzieję, że to było dla dziewczyny." Zachichotała Ariel. Casey pokiwała głową. "Nie, no kurwa." Jej oczy skupiły się na Argernonie. "To nie są prezerwatywy, one ciebie nie krzywdzą, one mają tylko złapać twoje nasienie." Zadrżał. "Nigdy nie będę nosić czegoś takiego, co będzie mnie tak ograniczało." Jego oczy zwęziły się na niej. "Tylko ty będziesz mnie ograniczała i obejmowała mojego fiuta." Uśmiechnął się. "Tak, to idealne rozwiązanie, będę ciebie zakładał i to bardzo, bardzo często." Casey zarumieniła się. Była trochę oszołomiona, że mówił coś takiego, i to przy tych wszystkich ludziach. Ariel roześmiała się. "Przyzwyczaj się. Tak jak już mówiłam, oni są bardzo tępi i ograniczeni w tym temacie." Ariel wstała, uśmiechając się do męża. "Chodźmy do domu. Wszystko jest tutaj dobrze." Casey patrzyła za nimi jak wychodzili. Mogła błagać Ariel, by zabrała ją ze sobą, ale... milczała, tak długo, aż znaleźli się poza zasięgiem jej wzroku. Argernon cały czas jej się dyskretnie przyglądał. Odwróciła się, i popatrzyła na niego uważnie, a powolny, szczery uśmiech pojawił się na jego wargach. "Nie starałaś się uciec." Wydawał się być bardzo zadowolony z siebie. "Czy pozwoliłbyś mi odejść?" Pokręcił głową. "Nie. Jesteś moją związaną, moja piękna. Nigdy nie pozwolę ci odejść." "Dlaczego ona chce być wolna?" Gava spojrzała na Casey z dezaprobatą. "Dlaczego nie chcesz być z nim związaną? On jest bardzo pożądany na Zorna. Jest Argis. Wiele kobiet Zorn prosiło, aby być jego związaną." "To długa historia." Casey westchnęła ciężko, a jej spojrzenie powędrowało do Argernona. "No i on nie wisiał jeszcze na haku." Zaśmiał się. "A potem jeszcze na haku na zagłówku." Gava wstała od stołu. "Nie, nie chcę nic więcej o tym wiedzieć." I zaczęła sprzątać ze stołu. A kiedy Casey wstała by jej pomóc, Gava tylko pokręciła głową. "Zostań ze swoim związanym. Jesteście na samym początku waszej drogi. Jesteście świeżo związani. Cieszcie się tym czasem razem." I wyszła z jadalni.

158

"Słyszałaś ją." Argernon przeniósł się bliżej Casey. "Chodźmy, musimy spędzić ten czas razem." Przyciągnął ją do siebie. "Kurczę no, a zastanawiałam się co będziemy robić." Jej wzrok przesunął się na przód jego spodni. On znowu był twardy. Spojrzała na jego twarz, gdy wstawała i położyła swoją dużo mniejszą dłoń na jego. "Czy ty nigdy nie odpoczywasz?" Zaśmiał się. "Nie, gdy ty jesteś przy mnie, wtedy muszę być pobudzony, bo cały czas o tobie myślę. Ale teraz chciałbym ciebie zabrać na zewnątrz. Powinnaś zobaczyć Zorna, nacieszyć się tą planetą." "Tak, chciałabym. Gdy tutaj przylecieliśmy, od razu biegliśmy z lekarzami do szpitala, a później byłam cały czas, tam z tobą. A kiedy dotarliśmy tutaj, było już zbyt ciemno, by cokolwiek zobaczyć." Przeszli razem przez dom, ale zamiast ruszyć do drzwi, on poprowadził ją na tyły domu. Zastanawiała się, gdzie szli, ale potem zobaczyła wielkie szklane drzwi. Podeszli do nich i Argernon je otworzył. To był oszałamiający widok. Miasto było ogromne. Dom stał na stromym pagórku. Gdy spojrzało się w dół, można było zobaczyć świeżo przycięty trawnik. Dalej stały wysokie białe mury, otaczające podwórko poniżej nich. A w oddali, dużo niżej, na skraju widoku było miasto. Pozwoliła, by jej oczy napawały się tym widokiem. Zorna była naprawdę czerwoną planetą. Nawet roślinność, którą tutaj widziała nie była zielona. Wszystko miało barwę czerwonego wina, fioletu, bordo i czerni. A niebo było różowo czerwone. Miasto charakteryzowały w większości białe budynki, których ściany wyglądały na zaokrąglone, wygięte w swojej strukturze. Byli oddaleni na tyle daleko, że nie mogła zobaczyć, czy żyje w nim dużo ludzi, ani żadnych szczegółów. Pomyślała, że nocą to będzie naprawdę piękny widok, z tymi wszystkimi światłami poniżej. Wróciła spojrzeniem bliżej, trawa była miękka, miała kolor rdzawej czerwieni. Tak, Zorna, na pewno nie była taka jak Ziemia. "Co o tym myślisz?" "To wspaniałe, ale i dziwne." Powiedziała szczerze. "Tutaj jest inaczej niż na Ziemi." Skinął głową. "Byłem na Ziemi, pamiętasz?" Spojrzała na niego. "Oj tak, pamiętam to bardzo dokładnie." Zaśmiał się. "Podobało mi się tam, z tą niebieską i zieloną wodą." "A mi się podobało w tej jaskini, za wodospadem, w twoim śpiworze." Jego uśmiech się poszerzył. "Starałem się dać ci więcej spokój, ale nie wierzę, że tego potrzebujesz. Znam twoje myśli, jesteśmy połączeni od naszego pierwszego spotkania." Odwrócił ją i przyciągnął do swojego ciała. "Chcę, ciebie." "Wejdźmy do środka." Pokręcił głową. "Nikt nas tutaj nie zobaczy. Gava nie będzie nam przeszkadzała." 159

"Jest już biały dzień, a my jesteśmy na wzgórzu, Argernon." "Zdaję sobie z tego sprawę." Ukląkł przed nią i pociągnął ją w dół do siebie. Spojrzeli sobie w oczy, klęcząc przed sobą. Uśmiechnęła się do niego, a on ją przytulił. "A co jeśli Gava spojrzy przez oko?" "Nie będzie nas oglądać. Seks jest bardzo naturalną rzeczą tutaj, moja Casey. Ona będzie unikała spoglądania przez okno." Zagryzając wargi, Casey wpatrywała się w jego błyszczące niebieskie oczy. Tak, kochała go. Po tym jak Bara, usiłowała ich oboje zabić, uświadomiła sobie, że ta kobieta nie kochała Argernona. Chciała tego, co mógłby jej dać finansowo. On nie złamał czyjegoś serca, poprzez pozbycie się go z domu. On po prostu zmienił kolejność, wystawiając Casey jako najważniejszą, i to ją zabolało, tak mocno. Utrata jej pozycji, dlatego płakała i była taka wściekła. Argernon pogłaskał ją po policzku. "Kocham cię, moja piękna." Uśmiechnęła się. "Ja też cię kocham, kochanie moje." "Odwróć się". Wypuścił ją z uścisku. Obróciła się na kolanach, tak jak prosił Argernon, a on od razu przesunął się nad nią, mocno rozkładając jej zgięte nogi, na zewnątrz. Jego ciepłe ciało dociskało się do niej. Jedną ręką ujął jej brzuch i zaczął wsuwać się pod jej koszulę. Zjechał ręką niżej. Jego palce wsunęły się między jej uda. Casey jęknęła, gdy pogładził jej łechtaczkę. Argernon spuścił głowę, a jego usta zaczęły drażnić jej kark. "Jesteś dużo piękniejsza niż ten widok. Nigdy nie mogę cię stracić, Casey." Przycisnęła swój tyłek do jego krocza, ocierając się o jego twardego kutasa, uwięzionego w spodniach. Jęknął, gdy pchnęła w niego. "Wybaczę ci to wszystko co się stało i zostanę z tobą, tutaj, na zawsze, jeśli zrobisz dla mnie jedną, jedyną rzecz." Jego ręka zamarła. "Co? Co to jest? Powiedz, Casey." Uśmiechnęła się, odwróciła głowę i spojrzała na niego przez ramię. Poznała już to jego seksowne spojrzenie i błysk w oczach. "Przysięgnij, że już nigdy, przenigdy, nie dotniesz innej kobiety, tylko mnie, przez resztę naszego życia." Skinął głową. "Przysięgam. Jesteś wszystkim, czego chcę. Jesteś wszystkim, czego potrzebuję, czego pragnę. Jesteś dla mnie wszystkim." "I będziesz od czasu do czasu wykonywać moje rozkazy?" Uśmiechnął się. "Tak."

160

"No to rozepnij w końcu te cholerne spodnie i pieprz mnie!" Argernon zachichotał. "Chcesz, żeby to było szybko czy wolno, moja piękna? Powiedz mi." Pochyliła się, kładąc ręce na czerwonej trawie Zorna. "Powoli, a potem szybko. To lubię najbardziej." Warknął na nią. "Jesteś dla mnie idealna!" Odrzuciła brązowe włosy z twarzy, aby spojrzeć na niego przez ramię ponownie. "Pobaw się moją łechtaczką, gdy będziesz mnie pieprzył, a wtedy dla mnie będzie wszystko idealnie." Uśmiechnęła się do niego. Argernon zsunął spodnie, i od razu ale powoli wszedł w nią. Casey zamknęła oczy rozkoszując się dotykiem mężczyzny, którego tak bardzo kochała. To było to, co mogła zrobić przez resztę swojego życia. Będzie bardzo szczęśliwa, gdy będzie miała Argernona. Jego muskularne ramiona przesunęły się wokół niej. Wsunął swoją gorącą dłoń, pomiędzy jej uda. Argernon otarł palcem o jej łechtaczkę, po czym pchnął w nią na pełną głębokość swoim fiutem. Bycie związaną z Argernonem, to będzie czysta przyjemność. Zaczął się poruszać. Casey jęknęła przeciągle. "Kochaj mnie, kochanie!" "Zawsze moja piękna!" Zaśmiał się. "I często... bardzo, bardzo często."

Koniec....

161

A to tak, na zachętę 

Laurann Dohner - Zorn Warriors 03 – Tempting Rever

Brenda spędziła cztery lata uwięziona w nieszczęśliwym małżeństwie. Jest tak zdesperowana, że gotowa jest zacząć nowe, bezpieczne życie, na innej planecie u boku przystojnego obcego. Kiedy zostaje on zabity, Brenda przenosi się do domu kolejnego wojownika Zorn, chętnego ją chronić, do czasu, aż brat zmarłego przybędzie, by przejąć nad nią opiekę. Brenda nigdy nie wierzyła w miłość od pierwszego wejrzenia. A przynajmniej dopóki nie spojrzała w przepiękne, niebieskie oczy Argis Revera. Jest wysoki, ciemny, seksowny... To facet, o którym od zawsze marzyła, którego zawsze chciała znaleźć, ale... on jest już związany z inną ludzką kobietą. I chociaż mogłaby, tylko mieszkać z tym idealnym mężczyzną, żyjąc marzeniami, ale... on nie jest szczęśliwy. Ta okropna kobieta nawet go nie chce i nigdy go nie pokocha. Brenda straciła już w swoim życiu zbyt wiele, by pozwolić sobie na przegapienie, tej jednej, jedynej szansy na znalezienie szczęścia u boku mężczyzny, w którym już zdążyła się zakochać. Tak, jest gotowa na kuszenie Revera, tak by dać mu szczęście.... z nią.

162