Laurann Dohner 4 Justice

Tłumaczenie nieoficjalne Maxim

Justice (Sprawiedliwość)

Laurann Dohner

Książka 4 w serii Nowy Gatunek.

Justice North jest twarzą Nowego Gatunku. Ujrzenie go z bliska przyprawia Jessie o szybsze bicie serca. Jest stu procentowym samcem alfa dużym, umięśnionym, egzotycznie pięknym…i niebezpiecznym. I oczywiście dla niej nieosiągalnym. Ale wówczas seksowny mężczyzna mruczy i wszystkie zakazy tracą moc. Jessie Dupree jest wygadaną, ognistą ludzką kobietą, która budzi zwierzę w Justice'ie. Chce pokazać mu jak się relaksować, a on z całej duszy pragnie przystać na wszystko cokolwiek ona chce mu zrobić, jednakże Justice poprzysiągł chronić swoich ludzi i wziąć kobietę Gatunku na swoją partnerkę. Jest rozdarty pomiędzy kobietą, której pragnie, a przysięgą jaką złożył. Jessie wie, że ich związek prawdopodobnie nie skończy się dobrze; nie chybnie zostanie ze złamanym sercem. Ale to nie powstrzymuje jej od uwalniania wewnętrznej dzikości Justice'a i spędzania każdej skradzionej chwili owinięta wokół jego gorącego ciała wydobywając z niego ryk namiętności.

New Species Series 04

J USTICE Laurann Dohner

Rozdział pierwszy Jessie przygryzła wargę i obserwowała z odległego kąta sali Justice'a Northa. Naprawdę chciała zdobyć się na odwagę i do niego podejść. Często pojawiał się w wiadomościach, ale na żywo wydawał się wyższy i wyglądał jeszcze lepiej. Nie zbyt wielu ludzi onieśmielało ją, ale mężczyzna, który został wybrany przez własnych ludzi liderem Organizacji Nowego Gatunku był jednym z tych niewielu. Szanowała siłę i odwagę, coś, co on wydawał się mieć pod dostatkiem. Zastanawiała się jak mądrze rozpocząć rozmowę. Justice wydawał rozkazy jej szefom i miał władzę aby zmienić niektóre z zasad grupy specjalnej, z którymi nie zgadzała się . Szansa na znalezienie innej okazji na rozmowę była bliska zeru. Nie mogła uczestniczyć w odprawach dowódcy grupy z wysoko postawionym liderem Gatunków. Jej opinia była dla szefa nieistotna a kwestie były ważne. Zawahała się rozważając konsekwencje. Tim Oberto zaciągnąłby jej tyłek do swojego biura gdyby dowiedział się, że poszła wyżej. I swoim zwyczajem grzmiąc, słownie rozniósłby ją na strzępy. Omiotła wzrokiem lobby przyglądając się Nowemu Gatunkowi. Byli dzielni we wszystkim co musieli znieść, każdy z nich był wykorzystywaną ponad miarę ofiarą wielkiego biznesu . Firma farmaceutyczna Mercile Industries za pomocą zwierzęcego DNA stworzyła genetycznie zmienionych ludzi, przetrzymywali ich w tajnych ośrodkach badawczych, i przez dziesięciolecia zmuszali cierpieć straszliwe testy i tortury. Robili to dla pieniędzy, ale co gorsza częściowo byli finansowani przez rząd. Moje dolary z podatku, przyznała ponuro i zacisnęła zęby nad tym jak głęboko ją to wkurzało. Mercile wyszło z propozycją stworzenia cudownych leków, które pomagałyby rannym amerykańskim żołnierzom leczyć się szybciej, stawać się silniejszymi fizycznie i wzmacniałyby ich refleks. Ci idioci w Waszyngtonie łyknęli to i podpisywali czeki na pokrycie kosztów badań, później jednak zaprzeczali posiadaniu wiedzy o przeprowadzaniu testów na żywych obiektach . Gdy plotki o nielegalnych praktykach wypłynęły na powierzchnię, dała im pewien kredyt zaufania z uwagi na podjęcie natychmiastowych działań żeby odkryć prawdę. Jak tylko urzędnicy dostali dowód, wojsko i siły policyjne pracowały razem by ocalić pozostających przy życiu więźniów Mercile Industries. Nowy Gatunek został stworzony za dolary podatników Stanów Zjednoczonych i urodził się na amerykańskiej ziemi, co automatycznie czyniło z nich obywateli USA. Zrobiono nalot na pierwszy ośrodek i pozostający przy życiu zostali uratowani i uwolnieni. Lokalizacje trzech równie piekielnych miejsc odkryto po przesłuchaniu pracowników. Zespoły uderzyły mocno i szybko, ocalono więcej ofiar i całe ich piekło skończyło się. Setki ocalałych potrzebowało schronienia. Zostali umieszczeni w bezpiecznych miejscach i rozpoczęło się szukanie winnych. Stany Zjednoczone dały Nowemu Gatunkowi nowo wybudowaną bazę wojskową, którą oni nazwali Ojczyzną1, i prowadzona przez społeczność Gatunku zapewniała im bezpieczeństwo od świata zewnętrznego . Pod naciskiem rządu Mercile Industries szybko 1

Homeland - Ojczyzna Justice 4

rozstrzygało roszczenia wniesione przez Nowy Gatunek. Za część pieniędzy z pozwów kupili sobie

drugi wielki obszar ziemi, i nazwali go Rezerwatem2. Duże ciało wpadło na Jessie odciągając ją od ponurych myśli, uśmiechnęła się do mężczyzny. Nowy Gatunek był łatwy do rozpoznania przez ich zwierzęce cechy. Nie byli całkowicie ludzcy, ale też nie wszyscy byli zmodyfikowani genetycznie takimi samymi genami a określanie ich tą samą nazwą obejmowało wszystkie różnice. Niektórzy zostali zmieszani z DNA dużych kotów, inni z psów, a jeszcze inni z DNA naczelnych. - Przepraszam - mruknął , gdy spojrzała w parę ładnych kocich oczu. Z kotów, bezgłośnie zidentyfikowała jego zmiksowany rodzaj. - Nie ma sprawy. Poszedł dalej, a ona westchnęła rozczarowana. Niewielu z nich chciało rozmawiać z ludźmi. Nie mogła ich winić po wszystkim co przeszli. Mercile Industries oznaczyło każdego numerem i nazywano ich eksperymentalnymi prototypami . Pracownicy traktowali dzieci jakby byli podludźmi, laboratoryjnymi szczurami bez dusz. Wiedli zimne, surowe życie, opuszczając swoje cele tylko na treningi albo testy. Nowa rasa, którą stworzono nie była potulna jak Mercile zakładało w swoim wielkim planie. Niektórzy z rosnących Gatunków buntowali się i zabijali ludzi, którzy spędzili lata na krzywdzeniu ich i torturowaniu. Zamiast laboratoryjnych szczurów firma miała setki rozwścieczonych , zawziętych, naprawdę silnych więźniów, którzy mieli dość swojego gówna. Ten fakt kazał Jessie uśmiechnąć się. Plus dla nich. Mam nadzieję, że zdjęli kilku drani . Mercile postanowiło sprawdzić czy mogą wyprodukować dzieci z samców i samic. To był szybszy proces, żeby samica urodziła zmodyfikowane dziecko niż wydać miliony dolarów aby powtórzyć procedurę, która je stworzyła. Mercile chciało pozbyć się oryginałów, zacząć od początku, i uczyć się na własnych błędach. Ich próby rozmnożenia nieszczęsnych ofiar nie powiodły się. Samce i samice nie byli w stanie spłodzić potomstwa. To wtedy Mercile rozpoczęło sprzedaż innych eksperymentów, które stworzyli. Jessie czuła wściekłość na myśl o Kobietach Prezentach , które firma używała jako wabika na kolejnych inwestorów. Oni celowo stworzyli mniejsze samice z DNA nieagresywnych zwierząt i stosowali leki do kontroli wzrostu aby upewnić się, że samice nie osiągną więcej niż pięć stóp 3 i cztery cale4 (ok.164,59cm). Członkowie zarządu Mercile Industries i wszyscy bogacze wspierający tajne projekty dostawali Kobiety Prezenty, gdy wystarczająco dużo pieniędzy zmieniło ręce. Jessie zastanawiała się, czy to dlatego główny naukowiec odszedł z Mercile. Lekarka, która zaprojektowała Nowy Gatunek zniszczyła swoje badania i zniknęła zabierając swoją wiedzę ze sobą. To było wystarczająco złe samo w sobie, że stworzyli ludzi jako króliki doświadczalne, ale przekazywanie ich sadystycznym zboczeńcom wydawało się sto razy gorsze. Kobiety Prezenty były sprzedawane do seksualnego niewolnictwa. Były więzione, głęboko ukrywane, i rażąco wykorzystywane. To te kobiety Jessie pomagała ratować, i to przez nie niejeden raz nie mogła w nocy spać. 2

Reservation – Rezerwat

3

stopa – 30,48cm.

4

cal – 2,54cm. Laurann Dohner 5

Wróciła myślami z powrotem do teraźniejszości i wpatrywała się w Justice’a Northa stojącego po drugiej stronie sali, decydując co powinno się zmienić, aby jej praca przynosiła więcej korzyści jeśli zdoła przekonać go do wysłuchania jej. Tim może być wkurzony, ale rzecz dotyczy ułatwienia życia tym biednym kobietom. Nigdy wcześniej nie widziała Justice’a w dżinsach i koszulce bez rękawów . Zwykle na swoich konferencjach prasowych nosił garnitury. Jego nagie ramiona ujawniały mocno umięśnione bicepsy i złotą skórę kiedy stał swobodnie, co czyniło go bardziej przystępnym. Zrobiła głęboki wdech, wypuściła i ruszyła naprzód. Więcej drobnych szczegółów stawało się widocznych, gdy zbliżała się do wysokiego lidera Nowego Gatunku. Jego włosy były złotawobrązowe z jasnymi pasmami. W telewizji i na zdjęciach wydawały się w nudnym, zwyczajnym brązowym kolorze. Jego kocie oczy były egzotyczne i ciemniejsze, prawie czarne. Posiadał charakterystyczne szerokie kości policzkowe, które wystawały bardziej niż u typowego człowieka, a jego spłaszczony nos wydawał się bardziej zwierzęcy niż ludzki. Zawsze fascynowało ją, że tak niewielu z nich miało zarost i zastanawiała się, czy golą się aby dopasować się bardziej. Wstrzymała oddech, gdy nagle roześmiał się, był to ochrypły, seksowny dźwięk. Jego pełne wargi były stworzone do całowania, z rodzaju, który ona z przyjemnością by podgryzała. To spostrzeżenie zatrzymało ją w miejscu. Niedobra Jessie. Nie idź tam. On jest szefem twojego szefa, i poza twoim zasięgiem. Absolutnie muszę znaleźć sobie mężczyznę. Jestem w punkcie, w którym fantazjuję o facecie, z którym pracuję. Duży błąd. Odnotowała jego idealnie białe i proste zęby, które odsłonił kiedy się zaśmiał . Nie widziała żadnych kłów, ale było możliwe, że był jednym z niewielu, którzy ich nie mają. Oczywiście, zauważyła również, że uśmiechał się z przymkniętymi ustami. Pan North mógł nauczyć się ukrywać je skoro zajmował się publiką. Kiedyś przypadkiem usłyszała Tima jak mówił, że niektórzy z nich tak robią, a on wie, ponieważ na co dzień rozmawia z wieloma mężczyznami Gatunku. Justice rozmawiał z niższym o kilka cali mężczyzną Gatunku, i ich rozmowa wyglądała na intensywną gdyż pochłaniała jego uwagę odkąd ruszyła w tamtą stronę. Po szybkiej ocenie przywódcy Gatunku oszacowała go na około sześć stóp cztery cale (195,07 cm). Wysoki. Niemal dotarła do jego boku, gdy szorstka ręka pochwyciła ją w mocny uścisk za przedramię i szarpnięciem zatrzymała. Jessie zamaskowała niepokój, kiedy opuściła wzrok na wielką dłoń na swoim ramieniu w niemal bolesnym uścisku i uniosła brodę by spojrzeć w górę. Zastanawiała się czy był jednym z oficerów, którzy chronili Justice’a. Nauczyła się ukrywać lęk przed Nowym Gatunkiem, gdy wchodziła w kontakt z dziko wyglądającymi facetami. Każdy z nich był duży, silny i przerażający. Ten nie był wyjątkiem. To zwierzęce rysy twarzy, które posiadali sprawiały, że wydawali się tak przerażający ... i ich ostre zęby, i umiejętność wydawania groźnych dźwięków. Warknął głęboko w gardle i jego zielone oczy zwęziły się patrząc na nią z wściekłością. Kruczoczarne włosy opadały mu za ramiona, a jego ubranie było tak nowe, że jeszcze nie prane. Cholera. Jessie poznała nienawiść, gdy spotkała jego gniewny wzrok. Poprzedniej nocy zrobiono nalot na piąty ośrodek badawczy i około dziewięćdziesięciu więźniów zostało uwolnionych od swojej piekielnej egzystencji. Miała całkiem dobry pomysł, że ten był jednym z nich. Wyglądał na zbyt nieokrzesanego, by zdążył osiągnąć równowagę i spokój po swoich doświadczeniach . Najwyraźniej nienawidził każdego człowieka i dawał to do zrozumienia

Justice 6

niepokojąc ją. Szybko oceniła sytuację wiedząc, że miał potencjał by obrócić to w koszmar. Był wielkim draniem, ewidentnie bardzo rozgniewanym i podczas gdy jego chwyt na ramieniu nie był zbyt bolesny, spojrzenie jakie jej posłał wydawało się śmiertelne. Miał problem z jej rodzajem, a ona była przed nim. Nie jest dobrze. - Puść mnie proszę - nakazała miękko . - Człowiek . – Warknął. Jessie spróbowała wyszarpnąć nadgarstek z uścisku , ale palce zaciskały się mocniej aż kość zagroziła złamaniem . Zwalczyła reakcję i nie sapnęła głośno z dotkliwego cierpienia bycia zgniataną, zamiast tego pozwoliła, by zadziałało szkolenie nim zmiażdży jej rękę. Z łatwością mógł to zrobić jeśli zwiększy nacisk. Nie wydawał się rozsądnym, a ona nie chciała nosić gipsu tygodniami. Szybko przystąpiła do jego ciała, niemal dotknęła jego klatki piersiowej i szarpnęła swoje ramię mocno w dół. Nie miał innego wyboru jak tylko zwolnić ją, albo boleśnie skręciłby własny nadgarstek. Jessie odskoczyła do tyłu, zwiększyła odległość między nimi i napięła się. Albo zaatakuje, albo pozostanie na miejscu. Bycie mniejszą pomogło. Przy wzroście pięć stóp cztery cale (164,59 cm), Jessie miała przewagę, kucnęła gdy napastnik rzucił się na nią z wściekłym warknięciem. Nie spodziewał się ruchu i jego ręce złapały tylko powietrze, gdy palcami sięgał gdzie stała. Obróciła się bokiem, wyprostowała i zrobiła wykop. Trafiła w biodro, mężczyzna stracił równowagę , runął na podłogę i leżał rozciągnięty na boku. Jessie cofnęła się zwiększając dystans między nimi. Samiec Gatunku poderwał głowę, zagapił się na nią ze zdziwieniem, i użył rąk by pomóc sobie wstać na nogi. Otworzył usta i warknął nieludzko odsłaniając ostre, śmiercionośne zęby. Rzucił się znowu, tym razem szybciej. Jessie pomyślała tylko jedno słowo, zanim uskoczyła w bok, żeby uniknąć jego szponiastych palców. Kurwa! Zwinęła się w kulkę, przetoczyła po podłodze i skoczyła na nogi w sposób jaki została wyszkolona to robić. Musiała pozostać poza jego zasięgiem, bo wiedziała, że to skończy się, jeżeli dostanie ją w swoje ręce. Nie mogli równać się fizycznie gdyby doszło do walki wręcz. Starłby ją na proch. Kątem oka złapała jego kolejny wypad do przodu. Uskoczyła, zgięła się w pół wspierając dłonie na podłodze by zyskać blokadę, i zrobiła wykop trafiając samca potężnym kopnięciem. Zderzenie z jego ciałem wywołało ból w nodze, ale to musiało być bardziej bolesne dla niego. Zatoczył się do tyłu głośno łapiąc powietrze i osunął się, jako że trafiła go w krocze. Okręciła się wokół po wyprostowaniu na nogi, i obserwowała jak trzymał się za puchnący przód dżinsów. Jessie skrzywiła się. Nie chciała kopnąć go w jaja, jednak było to skuteczne. Mierzyła w brzuch, ale facet był zbyt wysoki, a jej nogi nie były wystarczająco długie. Gwałtownie poderwał w górę głowę i nie miała wątpliwości, że pragnął jej śmierci. Czysta wściekłość wykrzywiała jego surowe rysy.

Laurann Dohner 7

- Uspokój się, - zażądała Jessie starając się brzmieć na spokojną, kiedy wcale nie była. Nie zrobiłabym tego, gdybyś trzymał swoje ręce i temperament przy sobie. Nie będę ci szkodzić jeśli ty nie będziesz próbował szkodzić mnie. Jessie wiedziała, że wokół niej rozpętało się piekło. Nie odważyła się odwrócić uwagi od dużego samca, który patrzył na nią z wściekłością, ciągle jeszcze pochylony ściskając bolące krocze. To było tylko szczęście, że usłyszała alarmujące warknięcie i obróciła głowę by sprawdzić nowe zagrożenie. Kolejny duży samiec z Gatunku w nowych sportowych ubraniach spychał z drogi innych mężczyzn, którzy oszołomieni zastygli w szoku. Nowe zagrożenie szturmowało ku niej, a ona miała tylko sekundy by ocenić sytuację. Kilku członków Gatunku wyrwało się z odrętwienia i próbowało go zatrzymać, ale z łatwością odepchnął ich na bok. Nikt nie był w stanie przeszkodzić mu w dotarciu do niej. - Szlag, - Jessie sapnęła, gdy wyrzucił pięść wycelowaną w jej twarz. Instynkt zadziałał sam, wystrzeliła ramię w górę by odbić jego pięść w bok i odchylić bezpośredni cios, po którym byłaby martwa gdyby trafił centralnie w twarz. Jego kostki zawadziły o ucho i ból przeszył bok jej głowy. Drugą ręką mocno chwycił koszulę. Nie widziała jak nadchodził ten ruch. Jej jedynym priorytetem było unikanie pięści. Szarpnął ją z nóg jakby nic nie ważyła i poraziła ją groza. Prawdopodobnie chciał rzucić nią w coś, albo połamać jej kości roztrzaskując ją na czymś twardym. Tak czy inaczej byłoby to bardzo bolesne. Dwie ręce mocno pochwyciły biodra Jessie z tyłu. Jasna cholera. Jestem pijana? Dwóch z nich ją miało. Mogła tylko mieć nadzieję, że któryś Gatunek przyjdzie jej z pomocą zanim mężczyźni zamienią ją w szczęśliwe wishbone5. Chociaż była człowiekiem wątpiła, by pozwolili jej zginąć zanim wkroczą . Można tylko zgadywać, jak bardzo poraniona będzie zanim nadejdzie ratunek. Ręce na biodrach mocno szarpnęły. Zarejestrowała dźwięk darcia materiału i została oderwana od tego przed nią. Widziała jak odciągnął pięść, żeby znowu spróbować ją uderzyć, ale teraz była poza jego zasięgiem. Jej plecy uderzyły w twarde ciało dużego mężczyzny, przyjęła, że to ten, który wyszarpnął ją od napastnika. Ustawił swoje ciało pomiędzy nią a nadchodzącą pięścią i przyjął na siebie cios. Jessie poczuła stłumione uderzenie, które przeszło przez trzymającego ją mężczyznę i pchnęło ich oboje do przodu. Widziała zbliżającą się ścianę i obróciła głowę domyślając się, że będzie bolało kiedy w nią uderzą. Będzie marmoladą między ścianą a nim. Mężczyzna trzymający Jessie w ostatniej chwili przekręcił się jeszcze raz, i jego ramię oraz biodro brutalnie uderzyły w ścianę zamiast niej. Opuścił ją na stopy i błyskawicznym ruchem przeniósł delikatnie do pozycji przy ścianie aż dotknęła tynku. Zostawił ją gapiącą się na szerokie plecy mężczyzny Gatunku, który przyszedł jej z pomocą. Przyjął pozycję , jego ciało napięło się i głośne warknięcie wydarło się z gardła.

On mnie chroni. Jessie rozluźniła się natychmiast. Facet był ogromny i stał pomiędzy nią a każdym kto chciałby zrobić jej krzywdę. Kto powiedział, że rycerskość umarła? 5 wishbone – rozwidlona kość kurczaka z jednym końcem dłuższym, który wskazuje zwycięzcę albo czyje życzenie się

spełni. Justice 8

- Łapy precz - jej obrońca ryknął szorstkim, brutalnym głosem. Jessie uważnie przyglądała się jego plecom i dotarło do jej świadomości, że nosił dżinsy i czarną koszulkę bez rękawów. Jego muskularne ramiona były dobrze wyeksponowane, a palce zacisnęły się w pięści uniesione do walki. Jej wzrok powędrował wyżej do tyłu głowy, i zidentyfikowała złotawobrązowe włosy z jasnymi pasmami. Uderzyło ją, że to Justice North był mężczyzną, który uratował jej tyłek. - Ona jest człowiekiem, - szczeknął jakiś głos. - To nie daje nikomu prawa do ataku. Ona jest tu gościem. - Justice warczał słowa z oczywistym gniewem. – Przyjaźnimy się z ludźmi i nie atakujemy ich. A szczególnie, - krzyknął teraz, - nie atakujemy kobiet. - Przepraszam Justice, - nowy męski głos wysapał. - Powinniśmy sprowadzić więcej oficerów. - Chcę widzieć każdego z nowo uwolnionych zebranych w kawiarni, natychmiast. - Justice wydał rozkaz z szorstkim autorytetem władzy. - To ma być wykonane bezzwłocznie. Jest to drugi atak na ludzką kobietę od rana i nie będzie trzeciego. - Justice wywarczał te słowa. - Nawet nowe kobiety? - Zapytał zasapany mężczyzna. - Nie. Tylko mężczyźni. Kobiety wydają się wiedzieć lepiej. Chcę widzieć każdego nowego samca za dziesięć minut w kawiarni. - Zajmiemy się tym, - ktoś inny stwierdził stanowczo. Jessie stała nieruchomo i czekała aż opadnie napięcie. Justice wciąż wyglądał na gotowego do walki ponieważ nie ustąpił ze swojego stanowiska przed nią. Słyszała ruch w sali, ciche głosy, kilka warknięć i wreszcie zapadła cisza. Justice złagodził swoją pozycję. Ramiona opuścił wzdłuż boków, rozwinął pięści i powoli obrócił się. Jessie utkwiła wzrok w przystojnej twarzy Justice’a. Zapierająca dech w piersiach , pasuje do niego pomyślała, gdy zdała sobie sprawę, że wstrzymała oddech. Wciągnęła powietrze do płuc i spotkała parę wściekłych kocich oczu oprawionych w długie, czarne rzęsy. Były w ogromnym kontraście z jego podszytymi jasnymi pasmami złotawobrązowymi włosami. W telewizji i na zdjęciach włosy wydawały się znacznie jaśniejsze, i kamera nie zdołała uchwycić piękna jego oczu. Były tak egzotyczne, że prawdopodobnie stanowiły najpiękniejszy widok jaki kiedykolwiek widziała. - Kim jesteś? - Warknął cicho. - Jak przedostałaś się przez ochronę?

Jessie zmarszczyła brwi. Powinien wiedzieć kim jest i dlaczego była w tym miejscu. Wzięła głęboki oddech. - Jestem Jessie Dupree i pracuję dla grupy specjalnej przypisanej do ONG. Jestem ich kobietą ambasadorem do odzyskiwanych Kobiet Prezentów. Ostatniej nocy brałam udział w nalocie w Kolorado i przyjechałam tu z waszymi kobietami, które zostały uwolnione. Przerwała i obserwowała jego przenikliwe oczy. To było niesamowite zobaczyć ich transformację. Ich kolor zmienił się, gdy gniew się rozproszył. Było trochę niebieskiego w ciemnych głębiach. Przez chwilę była tak rozkojarzona, że zapomniała o czym mówiła. - Tiger dał mi pozwolenie na pobyt tutaj. Przyleciałam helikopterem z waszymi kobietami, i przydzielono mi pokój w hotelu na trzecim piętrze. Tammy zaprosiła mnie na swój ślub, więc dlatego tu jestem. Nie widziałeś mnie podczas ich ceremonii? Laurann Dohner 9

- Nie. Byłem rozproszony przez długą wiadomość głosową od prezydenta. Miałem słuchawki i odsłuchiwałem ją, musiałem też podyktować moją odpowiedź. - Wziął głęboki oddech i wyciągnął rękę. To była duża dłoń z długimi, silnymi palcami i tymi osobliwymi zgrubieniami obejmującymi zarówno koniuszki palców jak i dłoń. - Jestem Justice North. To przyjemność poznać cię panno Dupree . Umieściła swoją mniejszą rękę wewnątrz jego. Ciepło jego gorącej skóry wstrząsnęło nią. Jego wielka dłoń ścisnęła jej, ale zamiast potrząsać palce owinęły się wokół jej mniejszych i przytrzymały. Opuścił wzrok i wpatrywał się w ich połączone dłonie. Jessie jednak nie potrafiła oderwać uwagi od jego twarzy. W końcu spojrzał w górę kiedy ją puścił. - Przepraszam za atak. Są nowi i muszą się wiele nauczyć. Mam zamiar za kilka minut dać im parę cennych lekcji odnośnie obyczajów. Nie będziemy tolerować tego typu zachowania. Wzruszyła ramionami. - Rozumiem dlaczego nienawidzą mój rodzaj. Mają swoje powody. Doceniam, że ruszyłeś mi na ratunek. Mogę utrzymać kogoś na odległość przez chwilę , gdy jednak utworzy się grupa, wtedy nie jest to zwykle bezbolesny czy zdrowy dla mnie wynik. Jego spojrzenie opuściło twarz i powędrowało w dół jej ciała. Wytrzeszczył oczy , oddech zmienił mu się nieznacznie i wzrastał w szybkim tempie. Jego nozdrza rozszerzyły się i z głębi gardła wydobyło się łagodne brzmienie . Jessie uśmiechnęła się szeroko. - Czy ty właśnie mruczysz? Podniósł wzrok. - Nie mruczę. - Chwycił koszulkę w pasie, i szybko pociągnął w górę przez imponujący tułów i głowę. Zaoferował jej. - Włóż to na swoją koszulę.

Jessie zerknęła w dół na swoje piersi i zauważyła, że w walce została podarta jej koszula. Przyglądała się swojemu czarnemu koronkowemu biustonoszowi wdzięczna, że nie miała na sobie białego, brzydkiego w pełni zabudowanego i funkcjonalnego jaki nosiła wczoraj na akcji. Czarny push-up obejmował jej piersi i schlebiał jej rozmiarem 34 D. Wzdrygnęła się, gdy zobaczyła jak bladość jej skóry prezentuje się w kontraście z czarnym i miała nadzieję, że nie oślepiła go tym widokiem. Jessie nie opalała się a piekła, więc unikała słońca. - Dzięki, ale mogę trzymać to razem aż dotrę do pokoju. Jedna z waszych kobiet, Breeze, zorganizowała mi trochę ubrań, ponieważ nie zdążyłam spakować się przed wyjazdem. Zostałam wezwana do nalotu w Kolorado zbyt szybko żeby to zrobić. Jessie unikała jego wzroku, gdy mówiła sprawdzając zniszczoną koszulę, zmartwiona, że widział tak wiele z jej piersi. Kilku guzików brakowało, a rozdarcie zaczynało się przy dziurce od guzika i kończyło pod piersiami w pełni odsłaniając jej dekolt. Chwyciła tkaninę razem nad piersiami, aby ukryć je i miseczki biustonosza. To tyle jeśli chodzi o pierwsze wrażenie. Tim będzie żuł mój tyłek długi czas i obarczał winą za wszczęcie walki z Gatunkiem. Uniosła wzrok. Jessie przyglądała się nagiej klatce piersiowej Justice’a, i jej uwagę przykuło kilka miejsc na jego nagiej skórze. Niewiele brakowało a zaczęłaby się ślinić, ale wiedziała, że to nadzwyczaj niegrzeczne i nieprofesjonalne. Facet był złociście opalony, a mocne, wyrzeźbione mięśnie pokrywały jego szczupły tors. Sutki były nieco ciemniejsze niż jego śniada skóra i w tej chwili były twarde. Nabrała chęci polizać go, by przekonać się czy smakuje tak samo dobrze Justice 10

jak wygląda. NIEDOBRA JESSIE! jej umysł krzyczał. Zmusiła się do przesunięcia spojrzenia wyżej i odkryła, że przygląda jej się w milczeniu. - Powinien pan włożyć koszulkę z powrotem panie North. Chłodno panu. Zamrugał. - Nie. Jej uważne spojrzenie śmignęło do jego sutków, wciąż twardych kamyczków. - Twoja klatka piersiowa wydaje się nie zgadzać i trudno mi nie gapić się na ciebie. Musisz dużo ćwiczyć żeby wyglądać tak dobrze. Powiedziałam to na głos. A niech to! Nie zamierzałam. Kolejny miękki dźwięk wyszedł z jego gardła i po wargach Jessie przemknął szybki uśmiech. To zdecydowanie było mruczenie. On jest taki gorący. Wysoki, przystojny, potrafi walczyć, staje w obronie kobiet i robi ten seksowny dźwięk. O tak, i nie zapomnij, że jest poza zasięgiem! Justice poruszył się i odchrząknął by przeczyścić gardło. - Nie jest mi zimno. Dopuściła się już jednej wpadki i wiedziała, że powiedziała więcej niż dość, żeby dostać ochrzan od szefa grupy specjalnej, więc mocno docisnęła wargi razem . Justice włożył koszulkę z

powrotem, a ona zapragnęła uznać mu za przestępstwo ukrywanie tego cudownie seksownego widoku umięśnionego okazu męskości. Kiedy ponownie zakrył pierś, skupiła wzrok na jego twarzy i nie przeoczyła jak zafalowały mu nozdrza, gdy zaciągnął się głęboko biorąc jej zapach. Była zadowolona, że niedawno wzięła prysznic i użyła dezodorantu. Utrzymała uśmiech na twarzy kiedy chował dół koszulki za pasek dżinsów. Oddzielało ich zaledwie kilka stóp. Nos drgnął i zaciągnął się jeszcze raz. To było słodkie jak diabli, ale martwiła się, że może uznał jej woń za przykrą. - Mam nadzieję, że nie pachnę źle. Użyłam produktów z pokoju kiedy brałam szybki prysznic przed ceremonią ślubną. Hotelowy szampon nie jest zły, ale jest z typu ogólnych. Przejdę pomyślnie egzamin? Jego wzrok spotkał jej. - Przepraszam. Ładnie pachniesz. To nasz naturalny instynkt jaki mamy. - W takim razie w porządku. - Jessie wychyliła się trochę do przodu i zaciągnęła głęboko. Jej oczy pozostały zablokowane z jego. – Też ładnie pachniesz . Podoba mi się twoja woda kolońska. Ma męski charakter i pachnie lasem . Cicho zamruczał i znowu odchrząknął by oczyścić gardło. - Dziękuję. - Z tobą wszystko w porządku? Czy ten facet uderzył cię w gardło? - Zaczynała się niepokoić, że może został ranny ze sposobu w jaki wydawał dźwięki. Justice North zarumienił się. Oszołomiło ją to odrobinę i sprawiło, że polubiła go jeszcze bardziej. - Mam się dobrze. - Przerwał. - Miło było cię poznać i przepraszam za atak. Powinienem iść do kawiarni na spotkanie, które zwołałem. Muszę pokrzyczeć na moich nowych samców i rzucić jakieś dobrze wymierzone groźby by mieć pewność, że nauczą się dobrego zachowania. Odwrócił się i zrobił kilka kroków zanim umysł Jessie znowu zaczął w pełni funkcjonować. Justice oddalał się od niej i nie mogła znieść myśli, że nie zobaczy go nigdy więcej. - Czekaj!

Laurann Dohner 11

Rozdział drugi Justice zamarł i odwrócił się. Jego ciemne spojrzenie spotkało wzrok Jessie. - Tak, panno Dupree? - Chciałabym wiedzieć, czy będziesz miał wkrótce trochę wolnego czasu. Miałam nadzieję, że moglibyśmy porozmawiać o waszych kobietach. Istnieją pewne zasady, i bardzo chciałabym pomówić z tobą o tym, które powinny zostać zmienione. Podjęłam ten temat z Timem Oberto, ale on nie jest zbytnio wrażliwy na potrzeby kobiet. Czy istnieje jakaś możliwość, że będziesz miał trochę czasu i wysłuchasz moich pomysłów? Myślę, że są one ważne dla kobiet. Wydawał się to rozważać. - Jak długo będziesz w Rezerwacie? - Kilka dni jeśli wszystko będzie w porządku. Pomyślałam, że zostanę w pobliżu pomóc nowym kobietom dostosować się do życia na zewnątrz, chyba że dostanę telefon od grupy specjalnej. Mam dużo wolnego czasu między akcjami odzyskiwania. Przygryzł wargę. - Dlaczego nie miałabyś pójść ze mną do kawiarni jeśli zostajesz tutaj? Chciałbym żeby poznali cię osobiście i zyskać pewność, że coś takiego więcej się nie powtórzy. Później możemy zjeść razem kolację. To jedyny czas jaki mam wolny. Możesz porozmawiać ze mną gdy będziemy jedli. Po kolacji muszę przygotować się do konferencji prasowej, która odbędzie się o dziesiątej przed bramą w związku z naszymi działaniami wczoraj w nocy. - Byłoby wspaniale. - Przypomniała sobie o podartej koszuli. – Czy mam czas żeby się przebrać? - Uśmiechnęła się szeroko. - Chociaż gdybym tego nie zrobiła, idę o zakład, że żaden z nich nie zapomniałby jak wyglądam gdybym puściła luzem moją koszulę. Nie jestem pewna, czy zapamiętaliby moją twarz, ale gdyby zobaczyli mnie w staniku, mogłoby to przyczynić się do poprawy relacji między ludźmi a twoimi mężczyznami. Całe jego ciało zatrzęsło się ze śmiechu. Justice jest piekielnie gorący, zadecydowała Jessie. Oczy mu iskrzyły a boskie wargi rozchyliły się ukazując białe zęby. Zobaczyła błysk punktów na linii dolnej wargi. A jednak ma kły jak większość Gatunku. Czuła jak jej ciało reaguje. Będzie musiała zmienić nie tylko koszulę, ale również majtki jeśli nie weźmie się w garść. Zastanawiała się, jak by to było poczuć jego zęby na skórze gdyby chciał skubać ją nimi. - Odpuść dziewczyno, - wymamrotała. Jego śmiech zamarł. - Słucham? Usłyszał jak mówi. Zapomniała, że Gatunek ma wzmocniony słuch. - To nic takiego.- Znów się uśmiechnęła. – A więc, przebieram się czy idę jak jestem?

- Dlaczego nie mogłabyś zmienić koszuli? Porozmawiam z nimi kiedy będziemy na ciebie czekali i przedstawię cię po przyjściu. Wiesz gdzie jest kawiarnia? - Dziś rano jadłam tam śniadanie z Breeze. - Zatem zobaczymy się po powrocie. - Odwrócił się i odszedł. Jessie obserwowała go jak odchodzi póki nie zniknął jej z oczu. Mężczyzna dopasował parę dżinsów lepiej niż jakikolwiek inny facet, którego widziała. Miał długie umięśnione nogi, które rozciągały dżins wokół ud i zgrabnego tyłka. Nosił czarne buty za kostkę z zapięciem na rzepy. Dałyby się szybko zdjąć. Justice 12

Wyszczerzyła zęby w uśmiechu na jej krnąbrne libido i ruszyła szybko w kierunku windy. Doceniała mężczyznę, który nosił rzeczy szybkie i łatwe do zdjęcia. Pokręciła głową na swoje odbicie w windzie kiedy jechała na górę. On jest Justice’em Northem, Nowym Gatunkiem i wiesz, że nie możesz tam iść, nigdy. To kosztowałoby mnie pracę. Tim nie tylko skopałby mój tyłek, ale i wykopał mnie z grupy specjalnej. Jessie pochyliła się do przodu spojrzeć na swoje odbicie w lustrze i skrzywiła się. Mogła zrobić jakiś makijaż , ale rzadko fatygowała się, chyba że musiała. Robiła to wszystko dla swojego pierwszego męża i była to strata czasu. Oczekiwał jej wystrojonej dla niego albo robił się obraźliwy. Jej potrzeba podobania się, umarła w trakcie małżeństwa. Drań miał romans z koleżanką żołnierzem w czasie poligonu. Cofnęła się i przebiegła palcami po włosach. To był naprawdę intensywnie rudy bałagan, i nie mogła wyglądać gorzej nawet gdyby próbowała. Ją mogło ciągnąć do seksownego Gatunku, ale on nie musiał czuć tego samego do niej. Drzwi windy otworzyły się i praktycznie pobiegła korytarzem. Nie była pewna co w nią wstąpiło od spotkania z Justice’em, ale facet działał na nią. Minęło sporo czasu odkąd spotkała kogoś kto ją pociągał. A on zdecydowanie przyprawiał ją o szybsze bicie serca i dzikie myśli wypełniły jej głowę. Minęły dwa lata od jej gorzkiego rozwodu, a ona nie zainteresowała się żadnym mężczyzną. No dobrze, był jeden facet, przypomniała sobie, ale czy jednorazowa przygoda po wypiciu zbyt wielu drinków liczy się? Postanowiła nie rozważać tego. To była ciężka noc i potrzebowała pocieszenia drugiej osoby. To zdarzyło się zaraz po tym, jak odzyskała pierwszy raz ciało kobiety Nowego Gatunku. Bydlak, który ją zamordował, zakopał jej małe, połamane ciało pod podłogą piwnicy celi, w której trzymał ją przez lata. Widok wykopanego ciała odnalezionej samicy zawiódł Jessie do najbliższego baru, i prosto w ramiona pierwszego mężczyzny, który wyglądał dobrze. Chciała zapomnieć o bólu , wiedząc co zostało zrobione tej biedaczce, i że przybyli za późno aby ją ocalić. Przelotna przygoda okazała się niewypałem. Mówił o dobrej zabawie, ale po jednym strzale okazał się nie wart nawet przekleństwa. Weszła do pokoju i chwyciła pierwszą z brzegu leżącą na łóżku koszulkę, niebieską koszulkę bez rękawów. Była za duża na nią, ale nie była tym zaskoczona, jako że wszystkie kobiety Nowego Gatunku mieszkające w Rezerwacie były eksperymentalnymi prototypami przez

stosowane na nich leki, które uczyniły je tak dużymi i silnymi. Najmniejsza jaką kiedykolwiek widziała miała pięć stóp dziesięć cali (177,80cm.). Najwyższa musiała mieć jakieś sześć stóp trzy cale (192,02cm). Kobiety były mocnej budowy, i w razie potrzeby mogłyby wycisnąć na ławeczce średnio tyle co przeciętny mężczyzna. Magazyn zaopatrzenia dostarczał zapasowe ubrania mieszkańcom Rezerwatu, i prawdopodobnie nie zamawiał małych lub średnich rozmiarów w czymkolwiek. Jessie wypadła z pokoju wpychając klucz w tylną kieszeń dżinsów. Jedyne spodnie jakie dostała to dresy. Nie przepadała za nimi. Opuściła swoje mieszkanie w parze czarnych dżinsów, które nosiła teraz tutaj. Nie była zwolenniczką noszenia torebki i jeśli coś nie pasowało do jej kieszeni, albo nie mogło być przywiązane gdzieś na jej ciele, nie widziała potrzeby by to nosić. Laurann Dohner 13

Weszła do windy i znów spojrzała na swoje odbicie. Jej długie włosy opadały na plecy i sięgały tyłka. To był błyszczący, płomiennorudy kolor stworzony z dwóch pudełek farby do włosów. Zdobyła się na odwagę aby wyłamać się z modelu pracy dla Nowego Gatunku. Byli odmienni, wyjątkowi i budowali swoje własne miejsce w życiu. Jessie zmieniła swoje włosy na żywy, błyszczący kolor wbrew przyjętym normom. Wiedziała, że prawdopodobnie powinna świecić w ciemności od jaskrawości swoich włosów, ale uwielbiała to. To naprawdę uwydatniało jej ciemnoniebieskie oczy i tworzyło ostry kontrast z jej naturalnie prawie mleczno-białą skórą. Nigdy by się nie opaliła i nie dbała o to. Drzwi windy otworzyły się i ruszyła w stronę kawiarni. Dwuskrzydłowe drzwi były szeroko otwarte, a dwóch umundurowanych oficerów Nowego Gatunku trzymało straż. Zwolniła tempo i przyglądała się samcom zastanawiając się, czy Justice poinformował ich, że została zaproszona na spotkanie. Usunęli się z przejścia. Jessie błysnęła każdemu z nich uśmiechem i weszła do dużej sali tylko po to, by zatrzymać się kilka stóp za drzwiami. Zauważyła Justice’a natychmiast , nie sposób było go przegapić nawet po drugiej stronie pomieszczenia, gdyż stał na blacie stołu obok długiego bufetu wyspy. W naturalny sposób przyciągał uwagę, ale teraz na podwyższeniu, wydawał się przewyższać to co zwyczajne i górował nad wszystkimi. - Ludzie nie są naszymi wrogami. Nie większość z nich. - Justice spoglądał zirytowany ze zmarszczoną twarzą. - Są dobrzy ludzie i niektórzy źli, jak tamci, z którymi mieliśmy do czynienia w Mercile. Źli stanowią mniejszość. Rozumiemy się ? Dobrzy ludzie uwolnili nas i walczyli by dać nam prawa i przywileje. Jesteśmy równi we wszystkim dzięki nim. Oni nie są tymi, którzy nas niewolili i torturowali. Nie wiedzieli co nam robiono, ale kiedy poznali prawdę, uczynili wszystko co możliwe , aby pomóc nam znaleźć się gdzie jesteśmy dzisiaj. Każdy z was siedzi tu dzięki tym dobrym ludziom. Mężczyzna wstał. – Czy oczekuje się, że teraz będziemy im ufać? To trudne Justice. Justice złagodniał i wygładził rysy twarzy. - Rozumiem twoje wahanie, jednak musimy zmienić to z czasem. Wczoraj byłeś zamknięty w celi, ale dziś jesteś wolny. Wczoraj ludzie, z którymi miałeś do czynienia byli złymi potworami, ale dziś masz styczność z dobrymi ludźmi,

takimi , którzy byli przerażeni, gdy dowiedzieli się co było nam robione przez ich własny rodzaj. Chcą, tak samo jak my, by ci źli ludzie zostali ukarani. Kilku mężczyzn stojących z tyłu gwałtownie odwróciło głowy i wpatrywało się w Jessie. Utrzymywała uśmiech na ustach pojmując, że dotarł do nich jej zapach. Wszyscy potrzebowali zaledwie około piętnastu sekund żeby zorientować się, że weszła do kawiarni. Pozostała przy drzwiach i obserwowała mężczyzn dostrzegając gniew na kilku twarzach. - To jest Jessie Dupree, - głośno stwierdził Justice. - Ona jest dobrym człowiekiem. Nikomu nie wolno atakować jej ponownie. Jej praca ma pomóc zlokalizować Nowe Gatunki, które wciąż pozostają uwięzione. Pracuje z zespołem wyszkolonych ludzkich mężczyzn, którzy walczą o naszą wolność i mogą łatwo zginąć ratując nas. Jej zadaniem jest opieka nad naszymi odzyskanymi kobietami. Była tam, kiedy zostaliście uwolnieni ubiegłej nocy, i ryzykowała swoje życie, żeby iść i wydostać bezpiecznie nasze samice. Naraża swoje życie dla nas, a w lobby została zaatakowana przez kilku z was. - Justice przerwał, jego surowy wzrok przepłynął po każdym Justice 14

samcu zanim odezwał się znowu. - To jest nie do przyjęcia co ją spotkało. Nie atakujemy ludzi, chyba że jesteśmy zaatakowani pierwsi. - Ona mnie zaatakowała, - warknął samiec . Justice wygiął w łuk brew i skrzyżował ramiona na piersi, gdy z wyrazem powracającego gniewu skierował uwagę na rozmówcę . - Naprawdę? Jak ciebie zaatakowała? Jessie przygryzła wargę by trzymać buzię na kłódkę. Czekała w milczeniu, aż mężczyzna w końcu przemówił. - Uraziła mnie i próbowała złamać mój nadgarstek. Justice groźnie postąpił krok naprzód na stole, ale zatrzymał się na krawędzi. - Czy dotknąłeś ją pierwszy? - Jej ramię. - Pochwyciłeś ją i ścisnąłeś. Widziałem ślady na jej nadgarstku, i ty je tam zostawiłeś. Ty zaatakowałeś ją pierwszy. Broniła się próbując uwolnić się od ciebie. – Justice przerwał . – Całkiem skutecznie zresztą. Mężczyzna warknął w proteście a wzrok Jessie wędrował aż odnalazła go. Gniewny dźwięk wydał z siebie facet, któremu przyłożyła w jaja. Starała się powstrzymać złośliwy uśmiech. W pełni na to zasłużył, niemniej jednak mierzyła stopą w jego brzuch. Ona była niska, on był wysokim facetem i gówno się stało. - Każdy człowiek w Rezerwacie jest zaproszony, jest tutaj z naszym błogosławieństwem i

powitaniem. Są pod naszą ochroną i nie będziecie żadnego atakować. Nie będziecie także nieuprzejmi w stosunku do któregokolwiek z nich. Również nigdy, bez względu na okoliczności nie będziecie atakować ludzkich kobiet. Ich kobiety nie są tak silne jak nasze i nie zostały wychowane na nasz sposób. Nie posiadają naszych umiejętności walki ani siły. Przysięgam, że jeżeli ktoś zaatakuje tutaj ludzką kobietę, zostanie potraktowany z najwyższą surowością. Niektóre z nich żyją z naszymi samcami jako ich partnerki. Zobowiązali się jedno do drugiego i połączyli w pary na całe życie. Ci mężczyźni zabiją każdego, kto tknie ich kobiety i mieliby prawo to zrobić. Justice przerwał i odetchnął głęboko zanim znowu zaczął mówić. – Takie są nasze prawa. Również nigdy nie wolno wam atakować oficerów, których widzicie w czarnych mundurach. Mają być szanowani i słuchani. Ich słowo jest prawem jakbym ja mówił. Nasze kobiety są nietykalne, chyba że same zgadzają się być dotykane. Mam nadzieję, że nie powinienem nawet o tym wspominać, ale nie zostałem wychowany w tym samym ośrodku badawczym co wy. Traktujemy nasze kobiety z szacunkiem i nigdy nie dzielimy z nimi seksu jeśli same tego nie zainicjują. Doświadczycie kary jeśli którykolwiek z was odmówi żyć zgodnie z tymi zasadami. Nienawidzę to podkreślać, ale to są prawa, które nigdy nie mogą być łamane. Jeśli ktoś nie potrafi żyć według nich, trafi do aresztu i obiecuję, że nie zostanie uwolniony póki nie uświadomi sobie, że musimy mieć jakieś prawa, aby żyć razem w pokoju. Zrozumieliśmy się? Pokój milczał. Justice poświęcił czas na spotkanie wzroku każdego samca zanim powoli skinął głową. – Teraz będzie podawana kolacja. Będziemy uważali tę sprawę za zamkniętą. Justice z wdziękiem zeskoczył ze stołu i bezpośrednio podszedł do Jessie. Rozejrzał się ponuro, kiedy zatrzymał się przy jej boku. – Chodźmy coś zjeść. Laurann Dohner 15

Nie wiedziała co powiedzieć, żeby złagodzić jego zły nastrój. Zaoferował jej ramię. Wyciągnęła rękę i owinęła palce wokół jego przedramienia. Kolejny wstrząs przeszył jej ciało od dotyku gorącej, jędrnej skóry pod palcami. Mężczyzna był tak ciepły, że sprawiał wrażenie jakby miał gorączkę. - Nie będziemy tu jeść? - Nie. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, ale my zjemy kolację w salonie w moim apartamencie. Naprawdę chcesz dyskutować przy nich wszystkich? Ja nie. Nie są teraz zbytnio ze mnie zadowoleni za narzucenie im praw, ale trzeba było to zrobić. - Prawdopodobnie ja też nie jestem ich ulubioną osobą . W takim razie dobrze. Serce Jessie waliło na myśl o kolacji sam na sam z Justice’em. To brzmiało prywatnie zamiast rzeczowo. Jednak z drugiej strony, gdyby miał biuro w Rezerwacie i zabrałby ją tam, też byliby sami. Salon jego apartamentu będzie większy niż biuro. Justice poprowadził ją do windy. Gdy zamknęły się drzwi windy Justice odmówił patrzenia na Jessie spoglądając wszędzie

byle nie na nią. Jessie nie puściła jego ramienia , choć nabrała na to ochoty. Dlaczego nie chciał na nią spojrzeć? Wziął głęboki oddech. - Zamówiłem dla nas kolację. Nie miałem pewności co byś chciała. - Przerwał. Pozwoliłem sobie poprosić, żeby przynieśli różne potrawy. Poczekałbym żeby ciebie zapytać, ale to zajęłoby więcej czasu. Mam do napisania przemówienie po kolacji i im szybciej zjem, tym szybciej będę mógł zabrać się za nie. - To brzmi jak wielki plan. - Uśmiechnęła się. - Nie jestem zbyt wybredna co do jedzenia. Lubię jeść. W końcu przeniósł na nią wzrok. – Nie wyglądasz jakbyś dużo jadła. Jesteś mała. Roześmiała się. - Rygorystyczne treningi robią swoje. Mój ojciec i brat, obaj byli Marines 6 i poślubiłam Navy SEAL.7- Wzruszyła ramionami. - Moja mama zmarła kiedy miałam pięć lat, tak więc zawsze byłam otoczona mężczyznami, którzy trzymali formę. Od nich właśnie nauczyłam się kilku sposobów walki. Chcieli mieć pewność, że potrafię zadbać o siebie w każdej sytuacji. Zawsze byłam wygadana i ciekawska jako dziecko, i z pewnością nie nieśmiałego typu. Mój tata twierdził, że moje usta i zdolność znajdowania kłopotów oznaczają, że muszę umieć bronić się sama. Miał rację. Justice zesztywniał. Jego głos był z natury głęboki, ale zabrzmiało to szorstko. - Twój mąż musi nienawidzić twojej pracy skoro trzyma cię z dala od niego. - Były mąż. Rozwiedliśmy się dwa lata temu. Justice znowu unikał spoglądania na nią. Zauważyła, że powoli odprężył się, gdy na trzecim piętrze otworzyły się drzwi i pozwoliły im wyjść z windy. - Mieszkamy na tym samym piętrze. Justice nie powiedział ani słowa gdy prowadził ją korytarzem. Było to w przeciwnym kierunku do jej pokoju. Na końcu korytarza wyciągnął klucz z kieszeni dżinsów i odblokował drzwi. Jessie musiała puścić go, gdy otworzył drzwi i gestem wskazał aby weszła pierwsza. 6 7

Marines - Piechota Morska USA Navy SEAL - Siły Specjalne Marynarki Wojennej USA Justice 16

Zobaczyła miły apartament z dużym , przestronnym salonem. Mały aneks kuchenny został zbudowany na jednej ścianie z barkiem. Przedpokój, który prowadził do sypialń był na drugim końcu pokoju. Justice gestem wskazał w kierunku kanapy.

- Proszę siadaj. Masz coś przeciwko bym zdjął buty? Nie ważne jak długo je noszę, nadal nie mogę się doczekać żeby być boso. - To twoje miejsce. Czuj się wygodnie. Usiadła na kanapie. To była kolejna rzecz o Nowym Gatunku, którą słyszała od zespołu. Większość z nich nienawidziła nosić butów, woleli chodzić boso, ponieważ nigdy nie nosili ich w swoich celach. Wiedziała też z pierwszej ręki, że kobiety nie były zbytnimi zwolenniczkami bielizny. Zastanawiała się, czy tak samo było z mężczyznami i to wywołało jej uśmiech. Czy Justice jest komandosem pod tymi dżinsami? Mów coś, nakazała swoim ustom żeby odciągnąć umysł od tego tematu. - Nie jestem miłośnikiem butów. Kiedy jestem w domu zrzucam je w sekundę po przejściu przez drzwi, i nie nakładam póki znowu nie wychodzę . Justice siedział kilka stóp dalej i zdejmował buty. Rozerwał rzepy, szarpnął je i Jessie uśmiechnęła się widząc jego duże, bose stopy. Musi też nienawidzić skarpetek skoro ich nie nosi. Były szanse, że był nagi pod tymi dżinsami. Mogła prawie na to postawić. Skupiła uwagę na jego biodrach i podbrzuszu kiedy wstał , ale nie mogła określić w jedną czy drugą stronę. Podniosła spojrzenie w górę jego ciała i zarumieniła się lekko. Przypatrywał jej się zmrużonymi oczyma, oczywiście przyłapał ją na gapieniu się na przód jego spodni. - Wpatrywałaś się we mnie. Czyżbym zapomniał zapiąć rozporek moich dżinsów? – Sięgnął w dół i przejechał dłonią po ich przodzie. Pokręciła głową jeszcze bardziej zakłopotana. - Nie. Nie zapomniałeś. Zamrugał. – Na co patrzyłaś? Jest tam plama? Upuściłem coś na spodnie kiedy jadłem lunch? - Pochylił się trochę i spojrzał w dół zanim wyprostował się. – Niczego nie widzę. Zawahała się. Nowy Gatunek lubił szczerość. To była jedna rzecz, którą wiedziała o nich z całą pewnością. Doceniali uczciwość. - Nie lubisz butów, ani nie nosisz skarpetek. Wiem, że wasze kobiety nienawidzą nosić bielizny, i niestosownie zastanawiałam się, czy mężczyźni czują tak samo. Próbowałam ocenić czy masz coś na sobie pod dżinsami czy nie. Nie potrafię powiedzieć. Przepraszam. To było bardzo niegrzeczne z mojej strony. Jessie spodziewała się , że będzie urażony albo być może zagniewany. Zamiast tego zmrużył oczy i głęboki śmiech wybuchł z jego gardła. To była miła niespodzianka, że był rozbawiony. - Rozumiem. Noszę ją. Uważam, że dżinsy są trochę za szorstkie dla wrażliwej skóry i mogą też szczypać . Lubię nosić grubą, miękką bawełnę między dżinsem a moją skórą. Jessie zastanawiała się, gdzie była jego wrażliwa skóra, którą "gruba, miękka bawełna" okrywała. Jest mężczyzną noszącym bokserki czy slipy? Może facetem w obcisłych kąpielówkach ? Miała nadzieję, że nie. Był to późniejszy wybór bielizny jej byłego męża i nienawidziłaby odkryć,

że Justice miał coś wspólnego z Connerem. Laurann Dohner 17

Zadzwonił dzwonek, który rozproszył ich oboje. Justice podszedł do drzwi, jego pełne wdzięku długie nogi poniosły go tam szybko. - To będzie nasza kolacja. Nie mam dużego stołu, ale czy masz coś przeciwko zjedzeniu ze mną przy stoliku do kawy? Obraz błysnął z nim rozłożonym na plecach, przy odrobinie szczęścia nagim i z nią jedzącą z jego muskularnego ciała. Pchnęła go z powrotem . Niech to szlag, przestań! On jest szefem mojego szefa. Myśli takie jak te, doprowadzą mnie do zwolnienia. Przestań fantazjować o Justice’ie! Skoncentruj się na czymś innym i odpowiedz mu. Był tak uprzejmy i kulturalny . Zaskoczyło ją to bardziej niż trochę biorąc pod uwagę fakt, że został wychowany w ośrodku badawczym. – To idealne rozwiązanie . W domu nigdy nie używam stołu w jadalni. - Roześmiała się. – Jestem jednym z tych ludzi, którzy oglądają telewizję w czasie gdy jedzą przy ławie. Wiem, że mam ten brzydki nawyk , ale mieszkam sama. Wygrywa oglądanie czegoś zamiast gapienie się w przestrzeń. Jessie nie mogła zobaczyć z kim Justice cicho rozmawia, ale była to krótka rozmowa. Jej gospodarz wciągnął srebrny wózek do pokoju i zamknął drzwi. Wózek miał cztery przykryte talerze na górze, a na półce poniżej było pół tuzina różnych napojów gazowanych i cztery małe przykryte pojemniki. Justice przepchnął wózek po dywanie do brzegu stolika. - Możesz wybrać cokolwiek chcesz. Zamówiłem smaczne rzeczy, więc zjem co zostanie. – Justice uniósł pokrywy i rzucił je na wyściełane krzesło w pobliżu. Miał świetne oko, bo każda pokrywa trafiła idealnie w cel. Jessie spojrzała na cztery dania. Jeden talerz zawierał makaron w białym sosie z krewetkami i pieczywem czosnkowym z boku. Dobre. Na następnym był prawdopodobnie największy kawałek żeberek jaki kiedykolwiek widziała, z przystawkami z pieczonego ziemniaka i jakimiś warzywami. Trzecie danie prawie kazało jej się wzdrygnąć. To była cała gotowana ryba, prawdopodobnie pstrąg, i miała przebłysk z przeszłości na sam widok tego. Jej były jadł je stale, a w niej wzrastała nienawiść do samego ich zapachu. Na czwartym talerzu był pieczony kurczak we własnym sosem. - Wszystko wygląda dobrze z wyjątkiem ryb. - Uśmiechnęła się. – Ty wybierasz. Zawahał się przed sięgnięciem po kurczaka. – Mam słabość do kurczaka. Nigdy go nie miałem zanim zostaliśmy uwolnieni. - Nie wiedziałam o tym. Nie karmili cię kurczakiem? - Jessie sięgnęła po żeberka. Ostrożnie ustawiła talerz na stoliku. Justice przeniósł się na drugą stronę, i usiadł naprzeciwko niej kilka stóp dalej, tak że oboje mogli wygodnie rozprostować nogi pod stolikiem bez dotykania się . Ona też usiadła na podłodze. Plecy oparła na kanapie uznając miejsce za naprawdę wygodne.

Justice’owi było bliżej do wózka. - Jaki chcesz napój? Nie masz nic przeciwko napojom gazowanym? - Wiśniowy proszę. Uwielbiam je. Uśmiechnął się. – Tak jak my. Justice 18

- Nigdy nie dawano wam napojów zawierających kofeinę. O tym wiedziałam. - Po prostu wodę. Czasami dostawaliśmy sok. - Chwycił wiśniowy napój i przekazał jej. Ich palce musnęły się. - Dziękuję. Oboje rozerwali z trzaskiem swoje pakiety i wyciągnęli sztućce. Justice zabrał się za swojego kurczaka i Jessie uśmiechnęła się na widok jego zadziwiająco dobrych manier. Znowu ją zaskoczył. Wiele razy jadła z kobietami Gatunku. Jadły głównie palcami, odrywając kawałki jedzenia od siebie i połykając jedzenie szybko, jak gdyby miało zostać im wyrwane. Justice kroił i przeżuwał jedzenie bez pośpiechu. Rzuciła okiem na pieczonego kurczaka. Jadł też w pełni upieczone mięso, również ją zadziwiając. Może mężczyźni różnili się od kobiet, a czas z dala od celi zmienił jego sposób odżywiania. Jessie wiedziała, że gotowane jedzenie smakowało w cholerę dużo lepiej niż surowe, lub prawie surowe mięso. Telefon komórkowy zadzwonił i Justice westchnął. Naraz wydał się Jessie zmęczony, a gdy obrócił twarz nawet wymizerowany. Przesunął ciało, żeby sięgnąć do tylnej kieszeni i wyciągnął telefon. Spojrzał na ekran zanim spotkał dziwny wzrok Jessie. - Przepraszam. Muszę odebrać. - Proszę bardzo.- Miała nadzieję, że będą mogli porozmawiać zanim zostanie wezwany. Otworzył telefon, ale kontynuował jedzenie. - Co jest? Jessie jadła podczas gdy Justice słuchał rozmówcy, reagował szorstkimi odpowiedziami i nadal jadł swój posiłek. Wyglądał jak człowiek przyzwyczajony do pracy wokół telefonu, ponieważ nie walczył by jeść podczas prowadzenia rozmowy. Z wprawą potrafił pogodzić telefon i sztućce. Przeżuwał między słowami. W końcu odłożył słuchawkę i używając twarzy i ramienia zamknął telefon. To był talent, który wywołał u niej uśmiech na twarzy. Justice podniósł wzrok spojrzeć na nią kiedy telefon zsunął się po piersi, żeby idealnie wylądować na kolanach. - Co jest takie zabawne? - Ty. Nigdy wcześniej nie widziałam tego rodzaju talentu. Zamknąłeś telefon bez potrzeby użycia rąk, a potem poruszyłeś się trochę tak, że telefon zjechał w dół klatki piersiowej na kolana.

Często to robisz ? Uśmiechnął się. - To umiejętność, której musiałem się nauczyć. Telefon zadzwonił znowu i westchnął. Zamknął oczy na sekundę przed upuszczeniem widelca i sięgnięciem na kolana. Studiował ID dzwoniącego i położył telefon na krawędzi stołu. Jego wzrok spotkał wzrok Jessie. - Tego mogę pominąć. To jedna ze stacji informacyjnych próbująca dostać wcześniej ode mnie komentarz. - Czy kiedykolwiek masz dni wolne? - Nigdy. - Wzruszył jednym ramieniem. - Wiedziałem, że to będzie trudna odpowiedzialność, gdy zostałem poproszony abym objął prowadzenie. - Objął prowadzenie? Laurann Dohner 19

- Moi ludzie poprosili mnie, abym ich prowadził. Byłem spokojniejszy niż większość i bardziej zrównoważony. Byłem także najlepszym wojownikiem i miałem najszybszy czas reakcji dostosowania się tam, gdzie zabrali nas po uwolnieniu. Nie próbowałem też zabijać ludzi, którzy irytowali nas swoim sposobem krytykowania wszystkiego co robiliśmy. Zawsze byłem poduszką między moimi ludźmi a twoimi. Stałem się negocjatorem, gdy były spory pomiędzy nami. Gatunek poproszono , by wybrał przedstawiciela do reprezentowania ich, i zostałem poproszony przez moich ludzi abym im przewodził. Zgodziłem się. Wzięła łyk napoju. – Wykonałeś niesamowitą pracę. Moim ojcem jest senator Jacob Hills i zawsze mi mówi, że pierwotnie zakładano, iż twoja praca będzie w ograniczonym zakresie, ale ty stawałeś w obronie Gatunku i walczyłeś aby doprowadzić ich tam gdzie są dzisiaj. Mówi, że jesteś siłą natury, i że nikt nie powinien być na tyle głupi by z tobą zadzierać. Justice zachichotał. - Lubię go. Nie wiedziałem, że jesteś jego córką. – Przebiegł wzrokiem po niej. – W ogóle nie wyglądasz jak on. - Jestem podobna do mojej matki, ale ledwie ją pamiętam. Umarła kiedy miałam pięć lat po tym, jak pijany kierowca uderzył w jej samochód, w drodze do domu z siłowni. Mam jednak dużo zdjęć z nią, i zdecydowanie jestem podobna do mojej mamy. - Przykro mi z powodu twojej straty. Twój ojciec jest bardzo lubiany. - On też cię lubi. Niewielu ludzi wie, że jestem jego córką, a on stara się utrzymać to poza radarem. Cieszę się pewnym rodzajem wolności. - Dotknęła swoich włosów. – On nie cierpi moich włosów.

Justice przyglądał się im. - Nie urodziłaś się z tymi błyszczącymi włosami prawda? Podoba mi się, ale nigdy nie widziałem takiego koloru wcześniej, a widziałem wiele osób od czasu gdy zostaliśmy uwolnieni. - Jest prosto z butelki. To nie kolor budzi jego niechęć chociaż chciałby widzieć je mniej barwne. Najbardziej nienawidzi ich długość. Odmówiłam ścinania ich po szczególnie złej fryzurze, kiedy miałam szesnaście lat, a która sprawiła, że wyglądałam jak chłopak i to na kilka dni przed moimi wielkimi, słodkimi szesnastymi urodzinami. To jest wielkie towarzyskie wydarzenie i nienawidziłam, że są tak krótkie. Przestałam je ścinać po tym fiasku. Potem mój były mąż zażądał, bym po naszym ślubie utrzymywała je krótko. Mówił, że są zbyt długie, i że zawsze go irytują. On i mój ojciec próbowali zmówić się przeciwko mnie, żebym ścięła je do ramion. "Odpowiedzialni ludzie nie mają włosów na swoich tyłkach." To jest cytat. - Jessie zaśmiała się. – Nie ścięłam włosów i tata ma do mnie trochę żal o to kiedy go widzę. - Wzruszyła ramionami. Jego ładne intensywne spojrzenie złagodniało. - Są piękne. Każdy kto chce żeby je ściąć jest głupcem. Nie wiem jak ktoś mógł uważać je za irytujące. Ja mam długie włosy. Nie są aż tak długie jak twoje, ale długie włosy u mężczyzny nie wydają się modne, z tego co mówią nasi konsultanci medialni. Też odmówiłem skrócenia moich włosów, jednak pozwalam im utrzymać je w tej długości. Jestem eksponowany i mam nadzieję, że twoi ludzie zaakceptują mnie takiego. Mam nadzieję, że zostawisz swoje spływające w dół. On lubi długie włosy . Jessie poczuła, że jej serce zatańczyło. Seksownie gorący, miły tyłek, ciało, które się nie kończy, i lubi jej włosy. Był niemal idealny. Nagle zadzwonił jego telefon komórkowy, a on sięgnął po niego. Skucha. Idealny facet nie miałby denerwującego telefonu , który dzwoni cały czas. Nie byłby pracoholikiem. Justice North żył i oddychał pracą. - Przykro mi, ale muszę odebrać. - Otworzył telefon. – Justice tutaj. Justice 20

Jessie skończyła kolację. Justice swoją także skończył. W połowie prowadzonej rozmowy rzucił jej przepraszające spojrzenie i podniósł się na nogi. Podszedł do teczki na biurku przy drzwiach frontowych, otworzył ją i przekartkował jakieś foldery gdy mówił cicho. Pozostał na telefonie.

Laurann Dohner 21

Rozdział trzeci Jessie sprzątnęła ich talerze po kolacji i umieściła je na najniższej pustej półce wózka. Podniosła przykrywki z czterech mniejszych naczyń i odkryła desery, wyjęła je i ustawiła na górze. Wiedziała, że wielu z Gatunku nie przepadało za czekoladą więc pominęła ciasto krówkę, żeby przyjrzeć się innym daniom. Jednym z nich była sałatka owocowa ułożona na tym, co wydawało się być ciastem biszkoptowym. Dwa pozostałe to szarlotka i ciasto z dyni. Spoglądała na Justice’a przez chwilę próbując zdecydować, którym cieszyłby się bardziej. Podniosła owoce i szarlotkę, i chwyciła łyżeczkę zanim do niego podeszła. Musiał wyczuć ją za sobą. Obrócił się i zakrył dół telefonu by wyciszyć głos. - Przykro mi. - Które?- Podała. Uśmiechnął się i wybrał owoce. Dobrze trafiła. Wyciągnęła łyżeczkę, ale nie miał wolnej ręki żeby ją wziąć. Uśmiechnęła się, kiedy zanurzyła łyżeczkę w cieście, które trzymał i uniosła w kierunku jego ust. Wyszczerzył się w odpowiedzi i otworzył usta. Wzięła pod uwagę jego kły, gdy delikatnie wsunęła łyżeczkę na jego język unikając ostrych czubków zębów. Zamknął usta wokół łyżeczki, i Jessie stała się nagle zazdrosna jak diabli o ten kawałek srebra z jego wargami owiniętymi wokół niego. Powoli wyciągnęła łyżeczkę na zewnątrz. Zamknął oczy delektując się smakiem, wyraz jego twarzy wskazywał czystą przyjemność jakiej doświadczał i miękko jęknął. Jessie postawiła drugi deser daleko od jego dokumentów i przejęła naczynie, które trzymał. Otworzył oczy i wpatrywał się w nią, a ona trzymała uśmiech na ustach, mimo pociągu jaki do niego poczuła. Zanurzyła łyżeczkę jeszcze raz aby ofiarować mu kolejny kęs. - Potrzebujesz obu rąk, - wyjaśniła cicho. - Dziękuję, - szepnął. Wziął kolejny kęs, dokładnie tak samo kusząco jak poprzedni, tylko że tym razem trzymał swoje spojrzenie na jej twarzy. Błękit jego oczu uwidocznił się więcej, zafascynowało ją jak kolor wydawał zmieniać się z jego emocjami. Owalne źrenice skurczyły się trochę, zwęziły i więcej niebieskiego wypełniło jego egzotycznie wzorzyste tęczówki. Justice nagle przerwał kontakt wzrokowy żeby czegoś poszukać . Chwycił papier i zaczął go czytać. Poczuła stratę jego uwagi, co z jakiegoś dziwnego powodu napełniło ją rozczarowaniem. Przez tą krótką chwilę, cieszyła się byciem jedynym centrum jego uwagi. - Widzę to. Mam to przed sobą. Powiedz im, że jest w porządku ale muszą zejść z ceny. Tylko dlatego, że wygraliśmy ten proces nie oznacza, że jesteśmy na tyle głupi aby wydać wszystko

na ich wysoką ofertę. - Justice odchrząknął. - Powiedz, że zadzwonisz do innych z propozycją na Justice 22

wykonanie tej pracy. To powinno sprawić, że obniżą cenę. Idź z numerem , że rozmawialiśmy i jeżeli nie zaakceptują warunku, dzwonisz do innych i ponownie otwierasz przetarg. Mamy ograniczony budżet. Jessie podawała mu kolejne kęsy, kiedy druga osoba na telefonie nieprzerwanie mówiła. Nie karmiła człowieka ... nigdy. Spodobało jej się to. Błysnął kolejnym wdzięczności spojrzeniem uśmiechając się do niej. Zastanawiała się, czy kiedykolwiek karmiła go kobieta, miała nadzieję, że nie, ponieważ chciała aby ją zapamiętał. Nakarmiła go wszystkimi owocami i ciastem aż talerz był pusty. Odstawiła naczynie do wózka i wzięła kilka napojów gazowanych dla nich do picia. Wskazał na stół obok niego, uśmiechnął się szeroko w podziękowaniu i sięgnął po coś do teczki. Jessie otworzyła dla niego napój i postawiła. Podeszła do kanapy i jadła szarlotkę. - Przepraszam za to. - Justice opadł na kanapę obok niej kilka minut później po zakończeniu rozmowy. Dzieliły ich trzy stopy (ok.1m). - Dzięki za owoce. To było naprawdę dobre. Obróciła się przodem do niego. - Rozumiem. Telefon zadzwonił znowu , a jego uśmiech zamienił się w grymas. – Nawet nie zamierzam patrzeć. Choćby za zwykłą dziesięciocentówkę rzuciłbym tą rzeczą w ścianę i rozbił. Dotknęła przednich kieszeni. - Wybacz ale nie mam żadnych drobnych. Zaśmiał się. – Żałuję, że nie masz. - Twój telefon zawsze dzwoni non stop? - Tylko kiedy jest włączony, czyli zawsze. - Powinieneś dostać kogoś do pomocy. Jeden człowiek nie może robić wszystkiego. Wzruszył ramionami. – Nie znam nikogo kto robiłby to wszystko co robię. - Wyszkoliłabym ich z tuzin i zniknęłabym na miesiąc wakacji. Założę się, że marzysz o ukryciu się przed telefonami i innymi ludźmi. - Nie kuś mnie. - Wyraz tęsknoty przebiegł po jego twarzy. – Jak myślisz, zatrudniliby mnie gdybym uciekł do cyrku? - Jessie roześmiała się. - Jestem pewna, że tak. Nie sądzę jednak, abyś polubił tę pracę bardziej. Nie miałbyś do czynienia z połączeniami, ale czynnik ludzki byłby piekłem dużo gorszym.

Poprawił swoje wielkie ciało na kanapie opierając stopę na skraju stolika. – To o czym chciałaś porozmawiać? Naprawdę chciałbym być zainteresowany twoimi pomysłami. Jessie zawahała się. - Dostajesz to cały czas prawda? Ludzi, którzy chcą twojej uwagi odnośnie czegoś? - Czuła się źle w stosunku do niego. - Powiem ci coś. Napiszę do ciebie list, wyślę go do biura i możesz przyjrzeć się temu, kiedy znajdziesz trochę wolnego czasu. Nie powinieneś mieć do czynienia z pracą już teraz. Naprawdę potrzebujesz trochę czasu na relaks. - Chcesz wyjść? - Zesztywniał. - Rozumiem. Przykro mi , że kolacja była ciągle przerywana. To było niegrzeczne z mojej strony, ale naprawdę musiałem odebrać te rozmowy. Przysięgam, że przeczytam je jeśli chcesz wysłać swoje pomysły pocztą. Wystarczy, że napiszesz swoje nazwisko pogrubionym czarnym drukiem z tyłu koperty, a powiem mojej sekretarce, żeby Laurann Dohner 23

przyniosła mi list jak tylko dojdzie. Poświęcę temu moją pełną uwagę. Jessie wstała. - Nie chcę wychodzić. Jesteś tak bardzo zestresowany. - Spojrzała na niego z góry. - Pracujesz więcej niż ktokolwiek inny kogo kiedykolwiek spotkałam. Mój ojciec jest pracoholikiem, ale wypada blado w porównaniu. Nie przejmuj się kolacją ani połączeniami. Czy wiesz czego ci trzeba? Potrząsnął głową, ale ciekawość zapaliła się w jego pięknych oczach. Jessie zawahała się. Och, do diabła, kogo to obchodzi jeśli jest to nieprofesjonalne? On jest zestresowany, a ja chcę mu pomóc i to robię. To taki zły, okropny pomysł, ale chrzanię to. - Potrzebny ci masaż. Jego brwi podniosły się. - Co? Wyraz zaskoczenia na jego twarzy był tak uroczy, że wyrwał z niej chichot, gdy powtarzała swoje słowa. - Potrzebny ci masaż. Mogę wymasować ci ramiona jeśli masz tu jakiś balsam. Kiedyś zwykłam robić to mojemu ojcu, kiedy był zestresowany. Po tym czuł się lepiej i przyjemnie na górze. Justice z trudem przełknął ślinę. - Jest trochę w łazience. Wszystkie pokoje wyposażone są w te rzeczy. -Tam? - Wskazała na przedpokój. - Tak. - Ja pójdę. Ty odpręż się. Ułóż obie nogi wygodnie w górze i nie waż się dotykać telefonu. Niech dzwoni. Jessie zdawała sobie sprawę, że straciła rozum. Justice mógł rozkazać jej szefowi wylać jej

tyłek i Tim zrobiłby to. Justice był liderem ONG, a ona planowała wymasować napięcie z jego grubych, szerokich ramion. Och, do diabła pomyślała, rozejrzała się po sypialni i weszła do łazienki. Justice był zestresowanym kłębkiem i potrzebował odprężenia . Masaż może sprawić, że świat wyda mu się lepszym. Znalazła balsam i wróciła do salonu. Justice zastosował się do jej nakazu i oparł wielkie stopy na stoliku. Jessie uśmiechnęła się, gdy pochyliła się, żeby zdjąć własne buty i napotkała jego niepewny wzrok. Obserwował ją ostrożnie, jakby nie miał pojęcia co zrobi. Walczyła ze śmiechem z jego niepewności. Pomyślała, że prawdopodobnie zastanawia się czy była szalona, czy nie. - Zamierzam wspiąć się na tył kanapy i usiąść za tobą. Możesz zdjąć koszulkę? Justice 24

Tylko przez chwilę wahał się zanim sięgnął do pasa, pochylił trochę do przodu i pociągnął koszulkę do góry przez pierś, żeby znowu odsłonić te niesamowite mięśnie na płaskim brzuchu. Jessie weszła na kanapę, usiadła za nim i oparła stopy obok jego bioder. Otworzyła korek balsamu przyglądając się jego masywnym ramionom i rozumiejąc, ile odpowiedzialności na nich spoczywa. Były na tyle imponujące, że jak przypuszczała, był jedynym mężczyzną, który mógł poradzić sobie z byciem twarzą Gatunku przed światem. Jego włosy opadały na ramiona, więc odstawiła balsam i sięgnęła do swojego końskiego ogona, żeby ściągnąć rzemień, który trzymał włosy w miejscu. Zwisał z jej palców przed twarzą Justice’a. - Mógłbyś związać włosy na czubku głowy żeby zabrać je z drogi, proszę? Zawahał się przed przyjęciem go, ale zgarnął wszystkie włosy do góry i umocował pasma. Wyobraziła sobie jak by się śmiała gdyby widziała go z przodu. Zamiast tego skupiła się na jego kuszących plecach, pragnęła go dotknąć i wlała balsam do jednej dłoni. Postawiła butelkę i ogrzewała kremową substancję między dłońmi. - Sztuczka z relaksem polega na tym, że zamykasz oczy i pozwalasz wszystkiemu odejść. Rozprowadziła balsam na ramionach, palce chwyciły mięśnie. Nie mogła zaprzeczyć napięciu w nich. Jego barki przypominały kamień pod palcami i dłońmi. Pozwoliła rękom ślizgać się po skórze, aż ogrzany balsam pokrył obszar przeznaczony do masażu. - Myślisz, że możesz to zrobić? - Spróbuję. - Jego głos wyszedł głęboki i chrapliwy. - Dobrze. Wystarczy, że zamkniesz oczy i rozluźnisz się. Jessie wbiła palce w napięte mięśnie. Użyła siły rąk by naciskać ciało masując głęboko, wiedząc, że nie zada mu bólu. Jej ręce nie były na tyle silne, by to zrobić. Wypełniła ją przyjemność dotykania go, skupiła wzrok na śniadej skórze, którą ugniatała i miała nadzieję, że to działa. Justice potrzebował odprężenia. Pracował zbyt ciężko. Jęknął wyciągając szeroki uśmiech z Jessie, która nie przestawała masować . Dłonie

poddawały obróbce szyję, ugniatały mięśnie powoli schodząc na szczyty ramion i wracając z powrotem. Pojękiwał od czasu do czasu i wydawał miękkie dźwięki. Telefon zadzwonił kilka razy , ale zignorował go. Nie spiął się na zakłócenia, ani nie poruszył pod jej rękami. W końcu ręce Jessie zaczęły boleć z siły jakiej musiała użyć. Zatrzymała się. - Jest lepiej? Wydał jęk. - Tak. - Czujesz się uwolniony od stresu? - Tak. - Moja misja relaksu jest zakończona. Wypuściła ramiona z żalem. To była przyjemność mieć ręce na niezwykłym liderze Gatunku. Próbowała nie dopuścić jej myśli do marudzenia, bo wiedziała, że to bardzo niedobra rzecz, że tak bardzo przyciągało ją do niego. Palce zsunęły rzemień wolny od włosów i wepchnęła go do kieszeni. Mowa o szczekaniu na złe drzewo. On jest kimś poza moim zasięgiem, a Tim skopałby mój tyłek gdyby wiedział, że tu jestem. Jessie zeszła z oparcia kanapy i badała przystojną twarz Justice’a. Jego ciemne, seksowne spojrzenie zwarło się z jej . Musiała przełknąć ciężko pod intensywnym spojrzeniem , które Laurann Dohner 25

skupił na niej, nie wiedząc co to oznacza z nim tak poważnym. Był naprawdę dobry w wytrącaniu jej z równowagi. - Coś się stało? Wpatrujesz się we mnie jakbyś chciał coś powiedzieć. Wstał powoli, był tak wysoki, że musiała unieść brodę aby utrzymać na nim wzrok. Trzymała nadal. Stanął prawie stopę wyższy od niej i był naprawdę imponujących rozmiarów. Zbyt duży. Pozwoliła prześlizgnąć się tej myśli. To nie miało znaczenia, ponieważ nie czuła się zagrożona przez niego. Nieprzerwanie wpatrywał się w nią z uwagą aż w końcu odezwał się. - Dziękuję, - wychrypiał. - Proszę bardzo. Zamrugał. - Powinnaś raczej wyjść zanim zrobię coś czego będę żałował. Dziękuję za dzielenie ze mną kolacji, i ... karmienie mnie deserem. Szczególnie chcę podziękować za masaż. To było cudowne i potrzebne. Serce Jessie zabiło trochę szybciej i nie mogła zaprzeczyć ciekawości. – Co masz na myśli mówiąc, że zrobisz coś czego będziesz żałował?

Jego spojrzenie przeszukiwało jej oczy i minęła długa chwila, gdy zdawał się rozważać odpowiedź. - Dotykanie cię. Serce Jessie fiknęło salto. Teraz, kiedy miała wskazówkę rozpoznała wyraz jego oczu. Pragnienie. Justice pragnął jej jak mężczyzna pragnie kobiety. Jego nozdrza zafalowały i zrobił ten miękki dźwięk w gardle, który robił cudowne rzeczy z jej libido. - Mruczysz, - szepnęła.

Justice nakazał rękom nie zaciskać się w pięści po bokach, zmartwiony, że Jessie może wziąć to jako zagrożenie, ale on pragnął dotknąć jej tak silnie, że stało się to prawie niemożliwą do odparcia potrzebą. Mając jej ręce na sobie, wdychając jej kobiecy zapach tak blisko niego, gdy masowała mu ramiona, doprowadziło go niemal do szaleństwa. Była człowiekiem, pracowała dla grupy specjalnej przydzielonej pod jego dowództwo, a on naczytał się dość na temat ludzkiej etyki w miejscu pracy. Molestowanie seksualne . Te dwa słowa brzęczały mu w głowie. Nie była Gatunkiem, zasady jej społeczeństwa były zupełnie różne od zasad świata, w którym żył i nie było prostego rozwiązania z pytaniem, czy chce dzielić z nim seks. Tak jak zrobiłby, gdyby była jedną z jego kobiet. Wiedziały, że mogą mu swobodnie odmówić, a on uszanowałby to. Ona może obawiać się, albo obrazić, gdyby odważył się wypowiedzieć to pytanie. Próbował przekonać swoje podniecone ciało. Nie może dzielić seksu z Jessie Dupree. Nie chciałaby go. Jej czyny były oparte na życzliwości, a nie zaproszeniem do położenia rąk na niej w zamian. Przyszła porozmawiać o pracy, nie wylądować w jego łóżku. Obraz zagarnięcia jej w ramiona i poniesienia przedpokojem do sypialni wypełnił mu głowę. Zdarłby jej ubrania, badał jej bladą skórę i przebiegał rękoma po każdym calu jej ciała. Jego penis odpowiedział z pełną siłą, gdy krew popędziła mu do krocza i niewygodny ciężar erekcji zmusił Justice 26

go do zmiany pozycji, ponieważ naciskał na ograniczający materiał dżinsów. Oddychaj, rozkazał swemu ciału. Staw opór. Nie możesz zaoferować jej seksu. Ona jest człowiekiem, i nie wolno ci jej mieć niezależnie od tego, jak bardzo jej pragniesz. Te myśli pomogły mu odzyskać trochę kontroli nad jego szalejącą potrzebą wzięcia jej. Warknąłby na nią, gdyby była Gatunkiem, żeby pokazać swoją dominację i zaoferować jej swoje ciało. Rozebrałby ją do naga w czasie krótszym niż minuta, gdyby zgodziła się dzielić z nim seks, i pokazał jej swoją biegłość jako kochanek. Mały ślad niepewności uderzył i trzymał to intencyjne warknięcie zamknięte w gardle, ponieważ nie była Gatunkiem. Nie miał pojęcia, czy coś czego dowiedział się o ludziach miałoby zastosowanie do niej. Przełknął ciężko ślinę, milczał, i miał nadzieję, że nie wyglądał groźnie. Była znacznie mniejsza i słabsza niż kobiety Gatunku. To była kolejna rzecz, która chłodziła jego

rozgorączkowaną krew. Jessie wydawała się krucha w porównaniu, i obawiał się, że mógłby w jakiś sposób wyrządzić jej krzywdę, gdyby poszedł za instynktem i próbował wprowadzić ją do swojego łóżka.

Jessie odchyliła się do tyłu i wpatrywała w piękne oczy Justice’a , podczas gdy on pozostawał absolutnie cichy. Chcę go , cichutko przyznała. Tim będzie miał mój tyłek, zwolni mnie, ale och, do diabła, on jest wart ryzyka. On pragnie mnie dotykać, a ja naprawdę chcę żeby to robił. Tim nie musi wiedzieć prawda? Kto powie? Przerwała kontakt wzrokowy i omiotła spojrzeniem pokój. Żadnych świadków, nikt nie osądza i jesteśmy oboje dorośli. Znowu spojrzała w górę i spotkała jego intensywny, utkwiony w niej wzrok, ponieważ ciągle przyglądał jej się uważnie jakby czekał na niewypowiedziane pozwolenie. To może prowadzić do seksu jeśli położą swoje ręce na sobie nawzajem. Justice był wielkim facetem, naprawdę silnym i do tego Gatunkiem. Zastanawiała się, jak by to działało między nimi w łóżku. Wiedziała, że kilka kobiet związało się z nimi. Poszła na ślub Tammy i Valianta, i była pewna, że Tammy wydawała się więcej niż szczęśliwa mimo drastycznej różnicy wielkości. - Czy kiedykolwiek spałeś z człowiekiem? – Te słowa wyskoczyły i nie mogła uwierzyć, że wypowiedziała myśl na głos. - Nie. Ich spojrzenia pozostawały zablokowane i to zachęciło ją do mówienia. – Nigdy wcześniej nie ciągnęło mnie do twojego rodzaju, ale do ciebie przyciąga mnie w najgorszy sposób. Czy jestem zbyt bezpośrednia? Wiem, że uważa się całkowitą szczerość za normalną dla Gatunku. Po prostu powiedz mi żebym się zamknęła jeśli się mylę. - Też mnie chcesz? - Jego głos obniżył się do chrapliwego warknięcia. Trochę przerażające, ale gorące zdecydowała. Jego odmieniony głos wywołał u niej szybsze bicie serca. Justice przesunął się wolno, pochylił bliżej ciało i uniósł rękę, żeby ująć jej twarz wielką dłonią. Druga ręka owinęła się luźno wokół talii w czasie, gdy badał jej oczy. Odpowiedz mu. - Tak,- szepnęła. - Jesteś taka mała i boję się, że zmiażdżę cię albo niechcący skrzywdzę. Laurann Dohner 27

Uśmiechnęła się uznając jego niepewność za pocieszającą. Okazało się, że nie była jedyną na niepewnym gruncie i wszystkie jej wątpliwości co do angażowania się z nim zniknęły.

- Jestem twarda i skłonna zaryzykować. - Widziałem jaka jesteś silna w lobby, kiedy zostałaś zaatakowana. - Pchnął ją ręką na biodrze i przyciągnął bliżej aż ich ciała docisnęły się razem. – Podnieciłaś mnie. Byłaś mała ale ostra. Walczyłaś bardzo dobrze. - Tak? - Mmmm,- warknął gdy zniżał twarz. - Odciągnij swoje włosy, proszę. Chcę dostępu do twojej szyi. Bez wahania chwyciła długie włosy i przepchnęła przez ramię. Przechyliła głowę na bok dając mu swobodny dostęp do ramienia i gardła. Pochylił się bardziej i Jessie zadrżała w oczekiwaniu, kiedy poczuła jak jego gorący oddech drażnił skórę poniżej ucha. Justice wdychał powoli i przeciągnął nosem od tego miejsca, tak delikatnie jak pieszczota wiatru, w dół do punktu gdzie zaczynała się koszulka i ramiączko stanika. - Nie dotknę cię zębami. Nie bój się. Zdaję sobie sprawę, że ostre kły straszą ludzi. - Nie martwię się o to i możesz mnie dotykać zębami ile chcesz. - Pomysł ekscytował, ale miała jeden warunek. - Po prostu staraj się nie przeciąć skóry. Nie jestem za miłosnymi ugryzieniami . Nie jestem fanką bólu. Zamruczał głęboko, seksownym dudnieniem wychodzącym z niego. Przycisnęła rękę do jego klatki piersiowej i przysunęła się jeszcze bliżej, aż jej piersi spłaszczyły się na jego wielkiej posturze. W ten sposób mogła poczuć wibracje kiedy mruczał. Jessie sapnęła miękko z zaskoczenia, gdy nagle językiem prześledził jej skórę. Obróciła głowę i stwierdziła, że jej usta napierają na jego pierś, otworzyła je i polizała jego sutek. Zamknęła na nim wargi i delikatnie szczypnęła zębami kiedy zassała. Ciało przed nią napięło się i warknął znowu wibrując. Przykry, ostry dźwięk telefonu komórkowego przerwał im. Usta na szyi przestały całować, a Justice warcząc wypowiedział przekleństwo. Puściła sutek, uniosła głowę i spotkała jego wypełnione namiętnością oczy. - Nie odbieraj . Niech dzwoni. - Wstrzymała oddech, mając nadzieję, że wybierze ją zamiast dzwoniącego. - Chodźmy do sypialni daleko od niego. Wciągnęła powietrze do płuc rozluźniając napięte ciało, i uśmiechnęła się. Zawsze był to jakiś sposób, żeby dostać ją w jego pokoju. Oczywiście w tej chwili była gotowa pójść za nim gdziekolwiek. Odsunął się i wprowadził przestrzeń między ich ciałami, a kolor jego oczu jawił się wyraźnie ciemniejszy. Zazwyczaj nie działała z kimś tak szybko, ale pragnęła go, on pragnął jej i odmawiała sobie myśleć o tym zbyt głęboko. Wyciągnął rękę, a ona chętnie umieściła swoją mniejszą w jego. Pozostając skupiony na niej, obrócił się i wyprowadził ją z salonu.

Justice 28

Justice wypuścił jej rękę , gdy weszli do dużej głównej sypialni, sięgnął do tyłu i pchnął zamknąć drzwi. Zamek kliknął , dźwięk łatwy do zidentyfikowania. - To nie dlatego żeby cię zamknąć, ale po to, by powstrzymać kogokolwiek od przerwania nam. Czasami mężczyźni wyznaczeni do mojej ochrony wchodzą do mojego apartamentu, zablokowane drzwi po prostu powstrzymają ich przed otwarciem. - Dobrze. Jessie sięgnęła do przodu jego dżinsów i rozpięła górny guzik. Obserwowała jego twarz, kiedy pociągnęła zamek błyskawiczny w dół szukając jakichś oznak protestu. Namiętność płonęła w jego gorącym, utkwionym w niej wzroku, przeniosła swoją uwagę w dół jego ciała by przyglądać się, jak jej palce zaczepiają otwarcie i rozchylają je. Nosił czerwone flanelowe bokserki. Wyglądały na drogie i były niezwykle miękkie gdy otarła się po nich kostkami. Nie żartował o upodobaniu do wygody pomiędzy ciałem a dżinsami. Pchnęła spodnie w dół muskularnych nóg, zanim sięgnęła do bokserek żeby je także usunąć . Jego ręce nagle pochwyciły jej, i spojrzenie Jessie szarpnęło się spotkać jego oczy. - Idę zbyt szybko? Chcesz zwolnić? – Oparła się chęci roześmiania się, jak rozbawiła ją myśl, że mężczyzna mógłby oprzeć się chęci bycia nagim, tak szybko jak to możliwe, z chętną kobietą w sypialni. On nie jest jak inni faceci , przypomniała sobie. - Jest kilka rzeczy, które powinnaś wiedzieć w pierwszej kolejności. Uh-oh. - Masz takie same części prawda? Męskie części? Błysnął zębami w uśmiechu. - Tak. - W takim razie co jeszcze powinnam wiedzieć? Zawahał się. – Mówiono nam, że jesteśmy więksi niż typowi mężczyźni. Więksi ? Przełknęła. - Mogę sobie z tym poradzić. Większy jak "tylko trochę większy", czy jak " który nigdy, przenigdy nie zmieści się wewnątrz mnie"? Śmiech uciekł z jego ust. - Twój rodzaj i mój rodzaj dzielą seks. Nie wydają się mieć z tym żadnych problemów. - Dobrze wiedzieć. - Jest większy. Przygryzła wargę niepewna, czy naprawdę chciała wiedzieć. Niektóre rzeczy lepiej było

zostawić przemilczane, ale doceniała, że chciał być z nią całkowicie uczciwy. - Większy niż duży? - Chcę tylko, żebyś była świadoma. Niektóre Gatunki pęcznieją jeszcze bardziej przy podstawie penisa na koniec seksu. Ja nie. Była trochę wstrząśnięta słysząc ten fakt o Gatunku. - Tammy powiedziała Valiantowi, że na końcu, jego nasienie jest zauważalnie cieplejsze. To ją nie boli, ale czuje rozgrzewające ciepło wypełniające ją, kiedy on rozlewa swoje nasienie. Nie mam prezerwatywy, i nie zdołam powstrzymać mojego nasienia jeśli to zrobimy. Poczujesz je jeśli dojdę w tobie. - Wziął ostry wdech. - Nie muszę. Po prostu chciałem dać ci wybór posiadania mnie lub wyciągnięcia. Laurann Dohner 29

- To ją nie boli? Potrząsnął głową. - Wydaje się tym cieszyć jak mi powiedziano przez niego. Chciałem tylko cię ostrzec. - Jestem ostrzeżona. Myślę, że mogę z tym żyć. - Jessie była zadowolona, że nie było to coś gorszego. Fakt, że nasienie było cieplejsze niż zwykle nie przerwie im w sypialni. Zawahał się. - Możesz zajść w ciążę? Czy jesteś na czymś, żeby temu zapobiec ? - Biorę zastrzyk, ale wiem, że nie jest to zmartwieniem, ponieważ nie możesz mieć dzieci. To prawda, tak? Zawahał się. - Lepiej jest być ostrożnym. Każdy z nas jest inny i dlatego zawsze jest to w sferze możliwości. Wolę być ostrożny niż podjąć ryzyko. - Chodzę do lekarza regularnie, jestem na zastrzyku, i nie brałam niczego co może zrobić bałagan, więc jestem w porządku. Nie mam też żadnych chorób. Robię regularne badania w gabinecie mojego lekarza i nie miałam partnera seksualnego od około roku. Jestem pewna, że jestem całkowicie zdrowa. Zaskoczenie rozszerzyło jego oczy. - Roku? Wzruszyła ramionami. - Co z tobą? - Minęło kilka miesięcy odkąd dzieliłem seks z kobietą. Była Gatunkiem i my nie przenosimy waszych chorób przenoszonych drogą płciową. Nigdy nie byłem z człowiekiem jak już wcześniej wspomniałem.

- Tak więc jesteśmy w porządku by móc iść dalej. Mieliśmy odpowiedzialną rozmowę, jesteśmy zabezpieczeni przed ciążą i oboje wolni od chorób. - Uśmiechnęła się i chwyciła pas bokserek aby pchnąć je w dół umięśnionych ud. Nie mogła powstrzymać się od zerknięcia w dół na jego ciało, które odsłoniła i jak tylko uwolniła jego fiuta, zamarła. Palce zacisnęły się na miękkim materiale. - Jessie? Zmusiła się do oderwania uwagi od jego dolnej połowy by spotkać niespokojny wzrok. - Nie żartowałeś, że jesteś większy. - Chcesz się zatrzymać? - Zmrużył piękne kocie oczy, lekko zmarszczył brwi i niepokój napiął rysy jego twarzy. Patrzyła na jego penisa przyglądając mu się. Nie był nietypowo wyposażony, ale nigdy nie była z mężczyzną jego rozmiarów. - Nie zmieniłam zdania. Wystarczy iść powoli, bo w przeciwnym razie będzie mnie bolało. - Puściła bokserki pozwalając opaść im na podłogę. Jej uwaga powróciła do jego twarzy. - Wciąż cię pragnę. - Nie muszę wchodzić w ciebie. Możemy robić inne rzeczy. Nie chcę cię skrzywdzić. Jessie cofnęła się krok do tyłu, gdy Justice uwalniał się z ubrań. Złapała dół koszulki, przeciągnęła nad głową i upuściła na podłogę. Justice w milczeniu przyglądał się jak zdejmowała dżinsy. - Jestem całkiem pewna, że jestem taka sama jak twoje kobiety. Żadnych niespodzianek co do części ciała. Znowu zamruczał. - Twoja skóra jest taka jasna. Jest piękna. Justice 30

Rzuciła okiem na swoje piersi. - Cieszę się, że tak myślisz. Wasze kobiety z natury są dużo ciemniejsze. - Twoja skóra przypomina mi mleko. Kocham mleko. Jego konsystencja i smak, gdy jest ciepłe, to moje ulubione . Dobry jest. Jessie uśmiechnęła się na jego komplement. Najlepsze było to, że nie wierzyła, iż był to wyćwiczony naciąg, który wykorzystywał w praktyce z potencjalnymi partnerkami seksualnymi. Justice nie był przeciętnym facetem, który dorastał randkując i ucząc się, co działa żeby poderwać panienkę. Jeżeli powiedział, że jej skóra wygląda jak mleko, które kocha, to tak wygląda. Zdjęła majteczki i dopasowany do nich biustonosz wdzięczna, że były ładne.

- Jesteś piękna, - Justice warknął wpatrując się w jej piersi. - I większa niż nasze kobiety. Zachichotała. - Cieszę się, że coś we mnie jest. Wasze kobiety są imponujące. Ruszył do przodu aż prawie dotknęli się i ciepłymi dłońmi delikatnie chwycił jej biodra. Po prostu opadł na kolana, klęknął przed nią i jego twarz była teraz na poziomie jej piersi. Owionął je gorącym oddechem na co sutki odpowiedziały wznosząc się i prężąc. Zerknęła w dół na jego twarz i pochwycili swoje spojrzenia. - Ostatnia rzecz, co do której powinienem cię ostrzec to, że jesteśmy naturalnie dominujący i agresywni. Nigdy nie skrzywdzę cię podczas seksu, ale mogę wydawać dźwięki, które nie są ci znane. Nie chcę, abyś przestraszyła się, jeżeli będą brzmiały groźnie. Nie jest moim zamiarem być groźnym. - Lubię kiedy mruczysz. Wibrujesz i to mnie podnieca. - W takim razie będziesz naprawdę podniecona jeśli jesteś ze mną szczera. Nie masz pojęcia jak bardzo cię pragnę Jessie. Walczę z moim instynktem, by ruszyć na ciebie pełną siłą. Zastanawiała się, jakiemu instynktowi opierał się. - Nie jestem krucha ani strachliwa Justice. - Uniosła ręce i ujęła jego twarz wpatrując się w egzotyczne oczy, i porwała ją chęć pocałowania go. Wiedziała wszystko o zachowaniu kontroli w tym momencie. - Nie trzymaj niczego w sobie. Bądź sobą. Chcę cię poznać. Miękko na nią zawarczał, głębokim pomrukiem, który musiał być najseksowniejszą rzeczą na świecie. Błękit jego oczu naprawdę pokazał się w tej chwili nie pozostawiając żadnych wątpliwości jaki kolor czai się w ciemnych, tajemniczych głębiach i obserwowała jak coś zmieniało się w ich wyrazie. - Dostaniesz mnie.

Laurann Dohner 31

Rozdział czwarty Justice otworzył usta i polizał spód jednej z jej piersi. Jessie chwyciła go za ramiona i lekko przeciągnęła paznokciami po skórze. Ręce zacieśniły chwyt na talii i popychał ją do tyłu, aż położyła się płasko na plecach w poprzek materaca. Pochylił się do przodu, pociągnął ją bliżej, aż jej pupa znalazła się na krawędzi i jego usta otworzyły się nad jej prawą piersią. Smakował ją językiem, drażnił i bawił się czubkiem. Ciepło rozeszło się po Jessie na dziwną fakturę jego języka. To była kolejna różnica Nowego Gatunku. Był mokry, gorący i czuła, że trochę chropawy, ale w najlepszy sposób. Jego ostre kły przeczesały skórę rozsyłając wstrząs namiętności po całym ciele. - To talent, - jęknęła. Zachichotał i wypuścił pierś. - Dopiero zaczynam. Ręce ześlizgnęły się z bioder do wnętrza ud, rozchylił je szerzej na boki i przyciągnął ją do swoich bioder. Idealnie wpasował się w kołyskę jej nóg. Jego gorący, twardy fiut szturchnął jej cipkę i prześlizgnął się po łechtaczce, Jessie znowu jęknęła. Wiedziała, że była już mokra i gotowa mieć go w sobie. Wygięła w łuk biodra i otarła się o jego długość, zyskując więcej przyjemności. Zamruczał w odpowiedzi. - Spokojnie, - wyszeptał. Spokojnie? Facet wiedział jak ustawić ją w ogniu . Zassał się na jej lewej piersi, aż chciała prosić, żeby ją przeleciał, ale wydawał się zdecydowany na zadawanie tortur. Zaczął lizać i całować drogę w dół przez jej żebra, brzuch i wgłębienie biodra, kiedy cofnął się i penis nie naciskał na nią dłużej. Wbiła paznokcie w jego ramiona próbując przyciągnąć go z powrotem, ale odmawiał zastosowania się do wskazówki. Zatonęła w tym, że planuje zejść do niej na dół, gdy jego wargi podążały szlakiem coraz niżej, a jego ręce pchnęły uda szerzej od siebie, żeby zrobić miejsce na jego twarz. Jej oddech przyspieszył w oczekiwaniu. To był naprawdę kawał czasu, gdy facet zszedł do niej na dół i nie, żeby był w tym dobry, ale liczyła na Justice’a. Puściła go, kiedy przesunął się niżej w dół jej ciała i nie mogła dotykać go dłużej. Ostre ukąszenie jego zębów szczypiących wewnętrzną część uda wydobyło z niej kolejny jęk. To nie tyle bolało co zwiększało jej potrzebę, by posunąć się dalej. Zablokowała biodra w miejscu i próbowała nie ruszać się, żeby zachęcić go do działania, ale gdy usta opuściły skórę, nie powróciły. Otworzyła oczy, aż do tej chwili nie zdając sobie sprawy, że je zamknęła, i uniosła głowę by spojrzeć w dół. Gorący oddech drażnił jej odsłoniętą cipkę. Był tak blisko, ledwie cal od miejsca, które pragnęło jego uwagi najbardziej. Miękko na nią warknął i zmrużył oczy, gdy ich spojrzenia spotkały się i przytrzymały. To był najbardziej zmysłowy widok jaki w życiu widziała. Justice 32

- Twój naturalny kolor?- Uśmiechnął się, spojrzał w dół i z powrotem w górę. Odchrząknęła. - Nie myślałam o umieraniu, i że byłby to dobry pomysł. Nie lubię też całkowicie ogolonej. Zachichotał. - Kształt serca jest seksowny, a twoje jaśniejsze rude włosy są bardzo atrakcyjne. Nie wiem jak osiągasz tak doskonały wzór, ale doceniam, że go widzę. Chcesz poznać inny mój talent ? Skinęła głową z zapałem. - Zdecydowanie. - Zamknij oczy i rozluźnij się Jessie. Pozwoliła opaść głowie na łóżko i uśmiechnęła się zamykając oczy. – Wykorzystanie moich własnych słów przeciwko mnie. Podoba mi się. Był daleki od celu, jeśli zamierzał jednak ją rozluźnić. Jej ciało napięło się w oczekiwaniu, by zobaczyć co zrobi dalej . Paznokcie wbiły się w kołdrę, gdy jego język delikatnie prześledził łechtaczkę. Zamruczał, głębokim dudniącym brzmieniem i jego język wrócił naciskając mocniej na wiązkę nerwów. Nieustające seksowne dźwięki i wibracje przyprawiły Jessie o krzyk. Szarpnęła biodrami, ale ręce chwyciły ją mocno i docisnęły jej tyłek do łóżka, a on przywarł ustami do jej rozpostartej cipki. Surowa rozkosz uderzyła w nią, gdy jego szorstki w strukturze język poruszał się szybko w górę i w dół, ślizgając się po najbardziej w tym momencie wrażliwym miejscu jej ciała. Rzucała się na łóżku, rozpostartymi palcami chwyciła pościel i dyszała. Justice nie okazywał litości mimo, że było to zbyt intensywne . Kiedy zamruczał głośniej i warknął wzmacniając siłę wibracji, miała wrażenie, że jej ciało zamieniło się w kamień a każdy mięsień spiął się. Orgazm uderzył tak potężnie, że przysięgłaby, że zobaczyła drugą stronę głowy, gdy jej oczy uciekły do tyłu. Nie mogła myśleć, nie mogła oddychać i ledwie rejestrowała głośne dźwięki wydobywające się z niej. Ustały dopiero, gdy Justice oderwał od niej usta. Leżała tam przez kilka sekund, próbując na nowo uczyć się oddychać, nim udało jej się otworzyć oczy i spojrzeć na niego. Jego oczy były tak błękitne, że aż wstrząsnęło nią to. Usta wydawały się pełniejsze, bardziej kuszące kiedy warknął na nią przed podniesieniem się. Mimo ostrego wyrażenia w najmniejszym stopniu nie czuła strachu ani zagrożenia. Opuścił swoją górną część ciała nad nią, utrzymując większość ciężaru na przedramionach i jego usta zawisły tak blisko, że oddychali tym samym powietrzem. Jessie wygięła plecy w łuk, aż jej piersi przywarły do jego klatki piersiowej, i owinęła ramiona wokół jego szyi, by przytulić go i pozwolić paznokciom dotrzeć na jego plecy. Lekko przeciągnęła koniuszkami wzdłuż pleców. Justice wygiął się do niej, przycisnął ją mocniej do łóżka i całkowicie unieruchomił pod sobą. Jego wielkość i siła podnieciły ją jeszcze bardziej. Justice nie tylko miał niesamowicie utalentowane usta, ale jego ciało było czystą doskonałością, i wpatrując się w jego egzotyczne oczy poczuła ból pragnienia go na nowo. To ją zaskoczyło biorąc pod uwagę, że dopiero doszła i powinna być zaspokojona, ale ból pragnienia, by być wypełnioną przez niego pozostał. Jej opuchnięta łechtaczka pulsowała po miłosnej uwadze, jaką właśnie dostała i chciała więcej. W

każdy sposób jaki chciał jej dać. Laurann Dohner 33

Jessie lekko skręciła głowę , uniosła ją i skierowała usta na jego szyję. Odgarnęła jego włosy do tyłu i rozchylonymi wargami smakowała odsłoniętą skórę. Nigdy nie była z mężczyzną z długimi włosami i kochała wrażenie, kiedy zanurzała w nie palce. Były jedwabiste i miękkie, wspaniałe, i podążała pocałunkami ich śladem w dół i w górę jego ramienia. - Weź mnie, - zażądała. Justice odrobinę odchylił nad nią ciało, i przesunął jedno ramię aż chwycił jej tyłek dużą, silną ręką. Jessie podniosła nogi, owinęła wokół jego pasa i próbowała wykorzystać ich siłę by przyciągnąć go bliżej. Czubek jego grubego penisa badał wejście jej cipki , naciskał na wilgotne ciepło, ale nie wchodził w nią. Zatrzymał się, jego ciało zesztywniało i czas zdawał się stanąć. Zdezorientowana Jessie przestała go całować, opuściła głowę na materac i spojrzała w jego oczy. - Nie chcę cię skrzywdzić, - wychrypiał cicho. - Obawiam się, że to zrobię. - Jestem twarda. Mogę cię wziąć. Jego ręka puściła tyłek i odsunął się na tyle, że nie przypierał jej. Palcami prześledził linię jej mokrej cipki, rozchylił fałdki i zanurzył palec. Warknął głęboko a jego pierś zadudniła, gdy palec zatonął głębiej. Jessie zajęczała i wygięła biodra do jego ręki, tak dobre to było z jego palcem pieprzącym ją. - Jesteś taka gorąca i ciasna ,- zawarczał ochryple, jego głos znowu był trochę przerażający, ale odmówiła sobie bać się. Palec wsuwał się i wysuwał powoli, torturując ją. - Jesteś dla mnie za mała. - Przewróć się na plecy na łóżku. Będę na górze. - Podniosła głowę i delikatnie przygryzła jego ramię. Uspokoił palec, już nie dręczył ścianek jej pochwy i mogła niemal poczuć , że coś zmieniło się w pokoju. Jessie wypuściła jego skórę, opuściła głowę z powrotem i odkryła, że patrzy na nią gniewnym, piorunującym wzrokiem. To ją zaskoczyło. - Co się stało? Ugryzłam za mocno? - Chcesz żebym ci się poddał? - Nie. Chcę, żebyś leżał na plecach jeśli obawiasz się, że sprawisz mi ból. Będąc na górze mogę kontrolować wprowadzanie ciebie, i nie będziesz musiał martwić się, że wchodzisz we mnie za szybko.

Naprawdę wyglądał na rozzłoszczonego, jego rysy stwardniały i to zaniepokoiło ją na tyle, że jej ciało spięło się w odpowiedzi a część jej namiętności ostygła. - Co się stało? Dźwignął ciało z dala od niej, wprowadził przestrzeń między ich klatkami piersiowymi i wycofał biodra. - Nie robimy tego. To jest uległość. - Moje ujeżdżanie ciebie jest uległością. Nigdy wcześniej podczas seksu nie miałeś kobiety na górze ? Potrząsnął głową. - Wasi mężczyźni to robią ? dominację i kontrolowanie ich ? Ulegają im?

Pozwalają ich kobietom na

Justice 34

Zdumienie ścięło ją, gdy dotarło do niej, że jest zupełnie poważny. Jeszcze nigdy nie pozwolił kobiecie być na górze. Chodziło o ich dominację i wydawało się, rozgniewało go, że poprosiła aby zmienili pozycje. Wiadomo było, że Nowy Gatunek był agresywny i trochę kontrolujący, ale nigdy wcześniej nie rozpatrywała tego od strony seksualnej. To wszystko zatrzasnęło drzwi, gdyż był szczerze obrażony jej propozycją ujeżdżania go. - Powinniśmy się ubrać. - Wszystkie emocje opuściły jego twarz, zaprezentował jej wyćwiczoną maskę kontroli i wyprostował ramiona, żeby całkowicie podnieść się z łóżka. - Justice? Poczekaj, - Jessie zawołała chwytając go rękoma za ramiona by zatrzymać go na sobie. - Nie chciałam cię urazić. Nie zdawałam sobie sprawy, że to zakazane. Zawahał się i coś w jego spojrzeniu złagodniało. - Nasze kultury są różne, ale aż do tej chwili nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo. Nie jestem urażony. Byłem, ale już nie jestem. Posiadanie samicy dominującej samca podczas seksu jest powszechnie stosowane z waszymi mężczyznami? - Tak. Czy przynajmniej mógłbyś trochę tego spróbować? Możesz przewrócić mnie od razu jeśli nie spodoba ci się . Proszę? Naprawdę ciebie chcę Justice. Jego spojrzenie złagodniało więcej. – Ja też ciebie chcę. - Zawahał się, niezdecydowanie było oczywiste, ale potem wypuścił głęboki oddech. - Możemy popróbować. - Dziękuję. Jestem całkiem pewna, że to naprawdę ci się spodoba. Zawahał się. - Nie chcesz mnie związać? Pokręciła głową. - Nie zrobiłabym tego . Znam twoją historię, pamiętasz? Nigdy nie

prosiłabym cię o ograniczenie ciebie w jakikolwiek sposób. Możemy próbować? Proszę? Przygryzł dolną wargę, niepewność słodko wyrażała się na nim. – Cóż sprawdźmy to. Puściła go i wycofywała się w górę łóżka, aż dłużej nie była pod nim. Usiadła, i cal po calu przesuwała się do boku materaca posyłając mu uspokajający uśmiech. - Połóż się na plecach. Proszę. Pozostał na czworaka na łóżku. Był piękny dla Jessie, gdy jej wzrok sycił się jego ciałem. Justice był oddychającym dziełem sztuki, w całości perfekcyjnie wyrzeźbionym, i jego mięśnie napięły się, gdy przewrócił się i rozciągnął swoje długie, duże ciało wzdłuż materaca. Niepewny wyraz jego twarzy był dla niej bezcenny i absolutnie cudowny. Jej uwaga skoncentrowała się na jego grubym, pełnym członku utwierdzając ją w przekonaniu, że był doskonałością. Jessie przesunęła się na kolanach do przodu, tuż obok jego brzucha i zajrzała mu w oczy. - Rozluźnij się Justice. Obiecuję, że będziesz czuł się dobrze. Przygryzł wargę, kolejny oczywisty znak niepewności. - Chcesz żebym zamknął oczy? - Nie. Myślę, że spodoba ci się oglądanie tego co chcę ci robić. Przeciągnęła włosy na jedno ramię i pochyliła się nad jego klatką piersiową. Przytrzymała jego spojrzenie upewniając się, że nie był zaniepokojony. Napięcie tam było, ale nie złość. Zatrzymała się wprost nad jego sutkiem zanim zerwała kontakt wzrokowy. Miał ciemne sutki, były lekko stwardniałe z zimna lub pragnienia, i pokusa była zbyt wielka, by się jej oprzeć. Zamknęła wargi na najbliższym wierzchołku, zassała go i potarła po nim czubkiem języka. Głębokie warknięcie zamrowiło na jej ustach od wywołanych przez to wibracji, lekko załaskotało ale nie zatrzymało jej. Laurann Dohner 35

Jego ręka gładziła jej udo najbliższe niego, gdy używała ust do zabawy z jego ciałem, a dłonie rozłożyła płasko na jego piersi i brzuchu kochając uczucie jędrnej, gładkiej skóry, którą poznawała. Dłoń na brzuchu zjechała w dół, aż musnęła sztywny fiut i delikatnie owinęła palce wokół jego szerokiej podstawy. Cholera, duży jest. Odepchnęła ten fakt daleko, wypuściła sutek przeczesując po nim zębami i rzuciła się na drugi. Fiut szarpnął się w jej uchwycie, zdawał się nabrzmieć bardziej jeśli było to możliwe, i wiedziała, że cieszył się rzeczami, które robiła. To zmotywowało ją do wypuszczenia go znowu i prześledzenia mokrym językiem oraz pocałunkami jego żeber i napiętych mięśni brzucha. Miał uformowane pasma twardych mięśni i poświęciła czas na skubanie ich i smakowanie. Smak jego skóry był wspaniały, leciutko słonawy. Jęknęła , kiedy warknął na nią, wiedziała, że to

dobra rzecz a jego penis wydawał się napierać na jej dłoń. Ruszyła niżej znacząc pocałunkami szlak w dół jego brzucha. Jessie zatrzymała się i przyglądała koronie jego fiuta. Nie była zszokowana , że Gatunek był obrzezany skoro naukowcy stworzyli ich i wychowali, ale zaskoczyło ją, że główka penisa była zauważalnie powiększona .Ścianki jej pochwy zacisnęły się. Założę się, że będzie dobrze poczuć to we mnie. Spokojnie , napomniała siebie, jej potrzeba by usiąść na nim okrakiem rosła w siłę, gdy poziom jej podniecenia strzelił wyżej. Chcę żeby to także było naprawdę dobre dla niego, szczególnie po tym , co właśnie zrobił mnie. To sprawiedliwe, więc zwolnij! Myśli uspokoiły jej pragnienie wdrapania się na jego biodra. Zamiast tego oblizała wargi i obróciła głowę spojrzeć na jego przystojną twarz. Surowy głód promieniujący z jego pięknych oczu upewnił ją, że był całkowicie na pokładzie ze wszystkim co chciała zrobić. Jego palce masowały jej udo doprowadzając ją do punktu niemal szaleńczej chęci zatrzymania jego dręczenia. - Nie zamierzasz protestować jeśli poliżę cię tutaj prawda? - Delikatnie ścisnęła jego trzon, i przebiegła opuszkiem kciuka wzdłuż jego spodu, muskając aksamitną miękkość naciągniętej mocno skóry na gorącej, twardej jak stal erekcji. Zamruczał naprawdę głośno, jego oczy zwęziły się w szparki, a usta rozchyliły odsłaniając kły, które wgniotły dolną wargę gdy ją przygryzł. Potrząsnął głową pospiesznie, zaprzeczając temu, że to by go uraziło. Przesunęła trochę ciało aby utrzymać jego spojrzenie, otworzyła usta i nie zamierzała odwrócić wzroku, gdy wysunęła język i prześledziła obręcz główki. Zamknął oczy, jego głowa opadła, a dźwięki jakie wydawał nakręcały ją. Facet mruczał. To było seksowne jak diabli, że potrafiła sprawić, by odpowiedział w ten sposób, i wzięła go całego do ust koncentrując się teraz na tym. - Jessie, - warknął.

Zassała i wzięła więcej z niego między wargi badając jego obwód. Zęby lekko ocierały o niego, ale nie można było tego uniknąć. Działała nad nim i wciągała go głębiej , ku tylnej części gardła , aż wiedziała, że osiągnęła swoją granicę, po czym powoli zaczęła się podnosić wirując językiem wzdłuż spodu, i jednocześnie utrzymując mocne ssanie. Wydawał zwierzęce odgłosy, które uwielbiała słyszeć. Żaden mężczyzna, nigdy wcześniej nie reagował na nią tak silnie. To jej Justice 36

pochlebiało i zwiększało przyjemność z dawania mu rozkoszy. Jego ręka wypuściła udo i odgłos darcia materiału dotarł do jej uszu. Obróciła głowę, by znowu na niego spojrzeć i zobaczyła, że jego głowa pozostawała nadal odrzucona do tyłu, kły zatonęły głębiej w wardze, a jego rozcapierzone palce drapały pościel. Puch z wnętrza kołdry wskazywał jak duże zniszczenia miały miejsce. Jego paznokcie podarły pościel na strzępy. Jessie zwolniła na szczycie główki i wolniutko wypuściła go z ust. Justice zajęczał, otworzył oczy i wpatrywał się w nią tak intensywnym wzrokiem, że aż zastygła. Wziął kilka poszarpanych oddechów i już wiedziała, że był w porządku, ale tak naprawdę nakręcony.

Dźwignęła udo, wzięła zamach i usiadła okrakiem na jego biodrach. Sięgnęła do tyłu i chwyciła jego fiuta. Drugą rękę rozpłaszczyła na jego piersi dla zachowania równowagi i poprowadziła go prosto, gdzie go pragnęła. - Możesz pozostać nieruchomo dla mnie, póki nie dopasuję się do twojej wielkości? Jesteś naprawdę duży. Dał ostre skinienie głową i pieścił rękoma jej biodra. Delikatny połysk potu pojawił się na jego złocistym i umięśnionym ciele sprawiając, że wyglądał jeszcze seksowniej, jakby był naoliwiony. Jessie była więcej niż gotowa i obolała by poczuć Justice’a w sobie. Jessie jęknęła, gdy poczuła jak jej ciało opiera się jego penetracji, ale użyła więcej swojej wagi. Gruby fiut zanurzył się trochę, a ona odrzuciła do tyłu głowę z rozkoszy, gdy powoli zatapiała się na nim. Wypełnił ją głębiej, rozciągając ją do punktu bliskiego bólu, ale to było tak dobre uczucie. Trzymała, pozwalając aby waga ściągała ją w dół, gdy następnych parę cali w nią weszło. Jego jedna ręka opuściła ją żeby sięgnąć w górę i chwycić zagłówek obok głowy. Uniosła się i opuściła w dół jeszcze raz, biorąc więcej z niego w siebie. To była czysta rozkosz i miała nadzieję, że on czuje to samo. Jej tyłek musnął szczyty jego ud i wiedziała, że wzięła go niemal całego. Jej ciało dostosowało się szybciej niż sądziła. Odgłosy jego pomruków motywowały ją do ujeżdżania go szybciej. Nie była pewna, które z nich było torturowane bardziej przez jej powolne ruchy. Opuściła się kolejny raz aż jej tyłek osiadł na jego biodrach, czucie go całkowicie z nią połączonego było czystą doskonałością i zatrzymała się, by docenić doznanie. Justice zawarczał i drewno pękło. Szarpnęła głowę zobaczyć co się stało. Justice wypuścił deskę zagłówka, którą połamał . Jego siła była zbyt wielka dla nieszczęsnej rzeczy i chwycił najwyższy kawałek drewna. Otworzył oczy. Skrzyżowali spojrzenia i Jessie ruszyła wyznaczając szybkie tempo, mocno go ujeżdżając. Odrzuciła do tyłu głowę nie mogąc dłużej utrzymać z nim kontaktu wzrokowego. Czuła, że zbliża się jej szczyt, pomimo tego, że zawsze potrzebowała więcej niż tylko mężczyzny w niej, by dojść , jednak nie z Justice’em. Brała go gorączkowo, pieczenie przyszło, gdy uderzała w niego biodrami za każdym razem jak opadała w dół. Mięśnie pochwy zacisnęły się mocno i rozkosz przedarła się przez nią, gdy uderzył orgazm. Wykrzyczała jego imię. Justice przetoczył się, przyparł ją pod swoim ciałem i wchodził w nią mocniej i szybciej. To podbiło jej rozkosz wyżej i sprawiło, że szczytowała, aż niemal była pewna, że jej serce wybuchnie. Warknął przeciągle ostatni raz, głębokim, brutalnym dźwiękiem, i zaczął w niej pulsować rozlewając swoje gorące spełnienie. Laurann Dohner 37

Jessie dyszała, przylgnęła do niego i cieszyła się doznaniem. Jakikolwiek niewielki ból, który czuła w następstwie trochę ostrego seksu zniknął. Otworzyła oczy i spotkała wzrok Justice’a. Utrzymywał większość ciężaru swojej klatki piersiowej poza nią, na łokciach wspartych na łóżku. Jej ramiona owinęły się wokół jego szyi i ręce ściskały łopatki, a ona nie pamiętała, że je tam zarzuciła. - Sprawiłem ci ból? - Troska zmrużyła piękne kocie oczy.

- To było niesamowite. Uśmiechnął się. - Tak. Takie było . Jessie przyciągnęła go bliżej i przetarła wargami po jego. Jęknął i zmusił jej usta do otwarcia dla jego badającego języka. Ona była tą, która w końcu przerwała pocałunek. Ich spojrzenia spotkały się i trzymały. - Moje ciepło przeszkadza? - Polubiłam je. Byłam troszkę obolała przez kilka sekund, a teraz nie jestem. Powinieneś zabutelkować je jako cudownie kojące remedium dla kobiety po seksie. - Roześmiała się. Wyszczerzył się w uśmiechu. - Podobała mi się uległość wobec tobie. Zerknęła nad ich głowy. - Połamałeś zagłówek. Podniósł brodę by spojrzeć na zagłówek i zrobił komiczną minę. Jessie nie mogła nic poradzić, że wybuchnęła śmiechem. Jego wzrok spotkał jej. - Nie pamiętam, żebym to zrobił. - W takim razie chyba nie powinnam wspominać o kołdrze. Zmarszczył brwi. Jessie zdjęła jedną rękę z jego pleców, sięgnęła w bok i chwyciła garść wypełnienia. Pokazała mu. - Powinieneś obciąć paznokcie, skarbie. Pociąłeś łóżko na strzępy, ale dziękuję, że wypuściłeś mnie i chwyciłeś je w zamian. Moje nienaruszone uda naprawdę to doceniają. Justice gapił się oszołomiony na puch. - Nie pamiętam żadnej z tych rzeczy. - Myślę, że byłeś zbyt skoncentrowany na mnie. - Z pewnością byłem. Jesteś piękna Jessie. Czy mówiłem ci to? - Wpatrywał się głęboko w jej oczy. – Myślę, że jesteś najpiękniejszą istotą , jaką kiedykolwiek widziałem kiedy jestem w tobie, a ty cieszysz się naszym połączeniem. - To najlepsza rzecz jaką ktoś kiedykolwiek mi powiedział. Jessie obróciła głowę rzucić okiem na zegar na nocnej szafce. – Och, do licha. - Jej wzrok poleciał do Justice’a. – Jest dziewiąta trzydzieści. - Tak?

- Twoja konferencja prasowa. Justice zbladł i zaklął cicho. – Zapomniałem. Zaśmiała się. – Cofam co powiedziałam. To jest najlepsza rzecz jaką ktoś kiedykolwiek mi powiedział. Sprawiłam, że król pracoholików zapomniał o pracy. Justice 38

Roześmiał się. - Zostań ze mną na noc. Wezmę prysznic, pójdę do bramy porozmawiać z prasą i wrócę. Szczęście wypełniło ją, że nie chciał kończyć ich wspólnego czasu . - Bardzo bym chciała. Masz jeszcze jakąś inną pracę dziś wieczorem? Przesunął się nad nią i wycofał wciąż twardego fiuta. Coś bliskiego żalu pokazało się na jego twarzy, gdy odrywał się od jej ciała. Podniósł się i opuścił łóżko. - Jedyna praca jaką mam po rozmowie z mediami, to przebicie tego co właśnie zrobiliśmy. Myślę, że może uda mi się tego dokonać. - Wzrokiem wędrował po jej ciele. – Inspirujesz mnie, że chcę dotrzeć do bramy i z powrotem tak szybko jak to tylko możliwe. Pospieszę się z konferencją prasową. Jessie usiadła na łóżku, podciągnęła kolana i objęła je. przemówienia.

– Nawet nie

napisałeś

Wzruszył ramionami odwracając się w stronę łazienki a Jessie gapiła się na jego tyłek. Zdecydowanie miał jeden z najlepszych jaki kiedykolwiek widziała w całym swoim życiu, w dżinsach czy bez. - Będę improwizował . - Odwrócił się w drzwiach łazienki. - Chcesz pójść ze mną na konferencję? Jeśli idziesz musisz wziąć ze mną prysznic. Mój zapach jest na całej tobie, chyba że nie przeszkadza ci , że wszystkie Gatunki, które znajdą się blisko ciebie, dowiedzą się co właśnie zrobiliśmy. – Zachichotał . - Byłbym szczęśliwy gdybyś zachowała mój zapach, ale wiem, że ludzkie kobiety mogą być drażliwe na punkcie ujawniania tych spraw publicznie. - Myślę, że zostanę tutaj jeśli nie masz nic przeciwko. Nie jestem wielką fanką cyrków medialnych i kamer . Zaśmiał się. - Ja też nie. - Zniknął w łazience. Jessie wyskoczyła z łóżka i przyglądała mu się. Kołdra była historią. Zerwała ją z materaca i zwinęła w kupkę. Odwróciła się i zaśmiała, gdy zrozumiała, że prześcieradła też były uszkodzone . Jego paznokcie podarły kołdrę i przebiły się przez nią prosto do prześcieradeł. Po usunięciu ich, zaśmiała się znowu. Poszarpał nawet materac. Sytuacja podłamała ją i zaczęła się śmiać.

- Co? Jessie musiała złapać oddech kiedy odwróciła się do niego i zobaczyła, że już wziął prysznic , była pod wrażeniem, że udało mu się zrobić to tak szybko. - Masz znajomości w tym hotelu prawda? - Należy do nas. - Lepiej zadzwoń. Potrzebujesz całej nowej pościeli i być może nowy materac. Uwaga Justice’a przesunęła się na łóżko. Popatrzył na goły materac i uśmiechnął się. - Och. - Wiedziałam, że kołdra jest historią, później odkryłam, że prześcieradła też . - Zaśmiała się. - Ale ty złapałeś i materac. Myślę, że możemy go odwrócić. - Zajmę się tym kiedy wrócę. - Oczy mu błyszczały. – Pospieszę się z powrotem. - Nie mogę się doczekać. Miękko zamruczał gdy chłonął jej nagie ciało od stóp do głów. - Ani ja. Laurann Dohner 39

- Trzymaj tę myśl aż do powrotu. - Muszę iść, ale będę się spieszył. - Idź już żebyś mógł szybciej wrócić. Wezmę prysznic kiedy ciebie nie będzie. - Czuj się jak u siebie w domu. Patrzyła jak odblokowuje drzwi sypialni, wychodzi i zamyka je za sobą. Spojrzała na łóżko i znowu zaczęła się śmiać. Słyszała o uszkodzeniu łóżka podczas seksu, ale on zniszczył je całe. Jeśli nie był to imponujący seks, to nie była pewna co miałoby nim być. Pamiętając jego oświadczenie, by czuła się jak u siebie, wzięła szybki prysznic. Znalazła w komodzie jedną z jego koszulek bez rękawów i założyła ją, znowu głodna. Podeszła do drzwi gotowa ruszyć na poszukiwanie pozostałości z ich kolacji, gdy doszedł zza niej dźwięk dzwonka. Jej porzucone na podłodze spodnie zadzwoniły znowu. Pognała do komórki. Wygrzebała ją na czwartym dzwonku , otworzyła i przeczytała, że był to Tim Oberto. Odebrała telefon z lękiem. Miała nadzieję jak diabli, że nikt nie zadzwonił do niego z informacją, iż spędza czas z jego szefem, Justice’em Northem. To byłoby czyste piekło, gdyby tak się stało a on dzwoni żeby ją wylać. - Co się dzieje Tim?

- Dostaliśmy namiar na możliwą lokalizację Kobiety Prezentu. Nakaz właśnie przyszedł. Potrzebuję cię natychmiast. Adrenalina uderzyła mocno i szybko. – Kiedy ruszamy? - Jak tylko tutaj dotrzesz. - Uh ... - Dostałem twoją wiadomość, że pozostałaś w Rezerwacie i wysłałem tam śmigłowiec. Powinien lądować za dziesięć minut, a twój tyłek musi czekać na niego przy lądowisku dla helikopterów. - Odłożył słuchawkę. Niech to szlag. Zamknęła telefon i wpatrywała się w goły materac. Kochała swoją pracę, ale tym razem zapragnęła móc odmówić zadania. Justice wróci i odkryje, że jej nie ma, i nie spędzi z nim nocy. Oczywiście on zrozumie, jedna z jego Kobiet Prezentów może być ocalona i nie miała żadnego usprawiedliwienia żeby zostać. Jednak odejście zasmucało ją. Prawdopodobnie nigdy więcej go nie zobaczę, a chciałam spać w jego ramionach. Ramiona jej opadły, jednak odsunęła to. Musiała iść. Dziesięć minut tykało w dół.

Justice 40

Rozdział piąty Justice przeczytał zostawioną na łóżku notatkę Jessie. Spotkanie z prasą przeciągnęło się przez dziennikarzy, ale spieszył się z powrotem do pokoju, nie mogąc doczekać się bycia z nią. Przeczytał notatkę jeszcze raz, zrozumiał, że dostała nagłe wezwanie z grupy specjalnej po tym, jak dostali namiar na kobietę Nowego Gatunku i musiała wyjechać. Tim Oberto wysłał kogoś aby ją odebrał. Warknął i zmiął kartkę w pięści. Justice wyszarpnął telefon komórkowy, otworzył go i zamarł. Co chciał zrobić? Zadzwonić do szefa grupy specjalnej i poskarżyć się, że wezwał Jessie do pracy, kiedy on chciał wejść z nią z powrotem do łóżka? Zaklął i opuścił telefon. Jessie nigdy by mu nie wybaczyła, gdyby to zrobił. Ludzkie kobiety były dyskretne w sprawach ich życia seksualnego i niezależne. Wątpił, żeby chciała, aby grupa specjalna i ludzie, z którymi pracowała wiedzieli, że była w jego łóżku. Prawdopodobnie miałaby mu też za złe, że przeszkadza jej w pracy.

Co wkurzało go najbardziej to były jej napisane słowa . Dobrze się bawiła i podziękowała mu. Gorzej, radziła mu by odpoczywał więcej i starał się mniej pracować. Pomruk frustracji wybuchł znowu, jego instynkty były w sprzeczności z jego rozumem. Powinna była obiecać, że wróci, albo dać mu swój numer z zaproszeniem by zadzwonił. Nie zrobiła tego. Podziękowała mi za dobry czas. Zacisnął zęby. Powiedziała, że to była zabawa. ZABAWA! Kolejne warknięcie wyrwało się z gardła wraz z jego narastającym gniewem. To było coś więcej niż zabawa! Justice wpatrzył się w łóżko i jego temperament w końcu pękł. Jessie powinna tam być, czekać na niego, by dotknął jej znowu i trzymał w ramionach podczas snu. Sprawiła, że śmiał się, seks był niewiarygodny i chociaż raz był szczęśliwy. Porwała go wściekłość za stratę i rzucił się do przodu, jego instynkty odmówiły poskromienia. Z zapałem zaatakował materac. Paznokcie wbiły się w materiał i rozerwały go. Gdy nie poczuł się lepiej, podniósł całą rzecz i rozszarpał. Skrzynię zaatakował następną, zwalił drewno z nóg i przełamał ramę na pół . Zagłówek uległ ostatni, gdy niszczył go w napadzie furii. Stał na środku pokoju i dyszał w otaczającym go bałaganie. Ocenił szkody i zaklął na w pół zakłopotany zniszczeniami jakich dokonał. Ani razu, odkąd został uwolniony nie pozwolił, by jego temperament wziął nad nim górę, mimo, że wiele razy był naprawdę wściekły. Z całą pewnością teraz przegrał. Ponuro przyglądał się szkodom zanim wypadł z sypialni . Rzucił się na kanapę biorąc głębokie oddechy, ale jej słaby zapach wypełnił mu nos. Obrócił się, ukrył twarz w poduszkach i zaciągnął się głęboko. To pomogło mu przypomnieć sobie każdy szczegół ich dotykania, jego węch gorliwie dołączył do wspomnień i jęknął. Chciał prawdziwych, nie tylko wąchania tego co miał. Co ja wyprawiam ? Uniósł głowę z niesmakiem. Obwąchiwał kanapę tylko dla zapachu Jessie Dupree . Wypowiedział brzydkie przekleństwo i poderwał się żeby wychodzić Laurann Dohner 41

swoją frustrację. W końcu uspokoił się na tyle, by zadzwonić na dół. W kilka minut zamówił nowe łóżko i pościel do przyniesienia na górę. Rozłączył się i zamknął oczy. Jessie Dupree doprowadziła go do szaleństwa. Był Justice’em Northem. Nie miał czasu na utratę panowania czy rozsądku przez kobietę, nawet przez tą gorącą, seksownie malutką, która sprawiła, że czuł się szczęśliwy kiedy nie wściekał się, że go opuściła. Dwóch samców Gatunku, którzy przynieśli nowe łóżko zerkało z marsową miną na Justice‘a, gdy sprzątali zniszczone łóżko i zagłówek. Patrzył na nich gniewnie, rzucając im wyzwanie, by powiedzieli słowo o kwiatowym smrodzie w jego apartamencie. Przed ich przybyciem wszedł do łazienki i znalazł pod umywalką puszkę odświeżacza powietrza do zamaskowania zapachu Jessie . Nikt nie będzie wiedział, że była w jego łóżku, i jej kobieca duma pozostanie nietknięta skoro ludzkie kobiety były tak dyskretne. Mężczyźni wyszli a Justice otworzył swój telefon. Zawsze miał pracę do odwrócenia uwagi i nagle powitał ją z zadowoleniem. Wykręcił do swoich pracowników na nocnej zmianie wiedząc, że nie będą spali w swoich apartamentach w końcu korytarza od niego, i zamówił kawę. Lubił słodki, gorący napój. Unikał kanapy i zamiast tego ustawił komputer przy barze. Pół godziny później był połączony z pracownikami przez interfejs i pogrążony w pracy. Miał kawę przed sobą, a jego pracownicy przekazywali mu najświeższe informacje na temat trwających obecnie projektów. Zadzwonił dzwonek do drzwi i nadzieja chwyciła go na chwilę, że może to być Jessie, ale

Tiger stał tam , gdy szarpnięciem otworzył drzwi. Milcząco zaprosił go do środka schodząc mu z drogi. - Wszystko z tobą w porządku? - Tiger zmarszczył brwi. - Jako szef ochrony jestem o wszystkim informowany. Otrzymałem telefon, że doszczętnie zdemolowałeś swoją sypialnię. To do ciebie niepodobne Justice. Mówili, że wszystko, od pościeli do zagłówka łóżka musiało być wymienione. Justice przyglądał się uważnie Tigerowi. Był zaufanym przyjacielem, a on chciał z kimś porozmawiać. - To było przez kobietę. - Ach. - Tiger uśmiechnął się szeroko. - Mam nadzieję, że ona ma się lepiej niż rzeczy z sypialni? - Ona ma się świetnie, - warknął Justice. - Wiesz, że nigdy nie skrzywdziłbym kobiety. - To była kiepska próba żartu. Chcesz o tym pogadać? - Tiger usiadł na poręczy kanapy. - Chciałem żeby została na noc, ale wyszła kiedy byłem na konferencji prasowej. Straciłem panowanie nad sobą. Nie jestem z tego dumny, ale nie mogłem doczekać się żeby spędzić z nią więcej czasu. Dziennikarze byli brutalni i chcieli każdego szczegółu o nalocie. Nie byli zadowoleni kiedy im powiedziałem, że niektóre rzeczy są poufne i odmówiłem podania liczb. Mamy przecież do czynienia z ofiarami, a mimo to oni nie przejmują się naszą prywatnością. Również wydają się nie rozumieć, że za każdym razem, gdy więcej z nas zostaje uratowanych, porusza to kocioł z ludźmi, którzy nas nienawidzą. Wprawili mnie w zły humor , a potem wróciłem i odkryłem, że jej nie ma. - Więc zniszczyłeś łóżko? Rozumiem. Naprawdę. - Tiger patrzył z sympatią. – Może zmieni zdanie i zapuka do twoich drzwi później. - Nie zmieni. Justice 42

Tiger przekrzywił głowę. – Znasz nasze kobiety Justice. Wszystkie te lata niewoli uczyniły je niechętne by być z nami dłużej niż kilka godzin, i niecierpliwią się jeśli napomknie się o czymś więcej niż seks. Nie chcą się zobowiązywać, ponieważ nie chcą, aby ktoś próbował im mówić co mają robić. To jest w naszej naturze żeby dominować i trochę kontrolować. Znają nasze wady, a my znamy ich, i dlatego unikają czegoś więcej niż kilka godzin fizycznej przyjemności z nami. Justice nie poprawił założenia Tigera, że była to kobieta Gatunku, z którą był . - Nie prosiłem jej by wprowadzała się do mnie. Chciałem tylko żeby spędziła ze mną noc. Tiger wyszczerzył się. - Zawsze możesz dostać inną kobietę. Jesteś Justice’em Northem. Wszystkie nasze kobiety są w tobie trochę zakochane. Mógłbyś wejść do pokoju, rozłożyć ramiona

i któraś z nich skoczyłaby w nie. W końcu jesteś silnym samcem, a to je przyciąga. Nie tylko masz fizyczną siłę, ale jesteś postrzegany jako posiadający żelazną wolę z powodu twojej pracy. - Przyciąga je do mnie z niewłaściwych powodów. Tak jest, ponieważ myślą, że są mi coś winne za to co robię. Nie chcę kobiety, która czuje wdzięczność. Uśmiech Tigera zgasł. - Chcesz żeby przyszła do ciebie dlatego, że ciebie lubi, a nie za to kim jesteś. - Tak. - Jesteś samotny, prawda? Justice westchnął. - Myślę, że jestem. Byłoby miło mieć taką osobę, z którą można dzielić wszystko. Cieszyłbym się tak samo posiadaniem kobiety, żeby pójść z nią do łóżka jak i tuleniem jej w nocy. - Rozumiem samotność. Czuję ją czasami. – Nagle wyszczerzył się w uśmiechu. - Wtedy po prostu znajduję kogoś, kto przychodzi do mojego łóżka i później czuję się znacznie lepiej. Justice roześmiał się, jego rozbawienie na prosty sposób przyjaciela rozwiązania tego, co mu dolegało było blisko komiczne. – Tak łatwo cię zadowolić? - To działa na mnie. - Poczekaj aż spotkasz taką, którą będziesz chciał zatrzymać dłużej niż kilka godzin. Uśmiech Tigera zgasł. - Znalazłeś taką szczególną, z którą chcesz spędzić więcej czasu? - Tak. Niestety. Powinienem był odwołać konferencję prasową, rozbić wszystkie telefony, i zatrzymać ją w łóżku ze mną tak długo, jak to tylko możliwe. - Zatrzymać ? Miałeś ją w swoim łóżku? Justice westchnął. - Tak. - To dobrze, prawda ? Jestem pewien, że w końcu wróci i spędzi więcej czasu w twoim łóżku. Na szczęście jesteś lubiany i szanowany . - Nie sądzę, żeby była pod moim wrażeniem . - Wszystkie nasze kobiety są. Laurann Dohner 43

Justice tylko kiwnął głową. Nie zamierzał przyznawać się, że ona nie była jedną z ich kobiet, ale byłoby to, do diabła dużo łatwiejsze, gdyby była. Gdyby mieszkała w Rezerwacie czy Ojczyźnie miałby przynajmniej do niej dostęp, żeby kusić ją do powrotu do jego łóżka. Nie miał żadnego dostępu do Jessie, ponieważ żyła w świecie zewnętrznym. - Zostań ze mną chwilę. - Justice nienawidził prosić o cokolwiek kogoś innego, ale jeszcze bardziej gardził myślą o pozostaniu samemu. Inaczej bowiem seksowna kobieta będzie go prześladować. – Możemy obejrzeć jakieś filmy, które Ellie poleciła mi niedawno i zamówię coś do jedzenia. Tiger wstał i chwycił Justice’a za ramię. – Brzmi dobrze. Nie jestem seksowny, ani nie będę cię pieprzył, ale spędzę z tobą noc. - Zachichotał. Justice roześmiał się . – Za to możesz zamówić jedzenie.

***** Jessie przypięła pistolet do uda i zaciągnęła kamizelkę kuloodporną przyglądając się mężczyznom wokół niej. Wyglądali na spiętych, ale nie winiła ich za to. Przypadkiem usłyszała dowódcę grupy, który sprawdzał środki bezpieczeństwa jakim mieli właśnie stawić czoła. Starzec, który był właścicielem rezydencji był paranoikiem, i miał bzika na punkcie zatrudniania najemników do ochrony posiadłości. Tim Oberto podszedł do Jessie z ponurym wyrazem twarzy. – Zostajesz z tyłu, słyszysz mnie? Fakt, że tatuś załatwił ci pozwolenie na broń nie czyni z ciebie prawdziwego członka zespołu. Jesteś tu po to, żeby trzymać kobietę za rękę i uniemożliwić dużym chłopcom przestraszenia jej. Tym razem będzie niebezpiecznie Jessie. Osobiście przełożę cię przez kolano przed całym zespołem i spiorę tyłek, jeśli wykręcisz numer podobny do tego w Meksyku sprzed pięciu miesięcy. Przypominasz mi moją córkę i jej zrobiłbym to samo . Jessie zmarszczyła brwi. - Meksyk to nie była moja wina. Parsknął. - Gówno prawda. Usłyszałaś, że kobieta krzyczy i nie czekałaś aż zespół oczyści scenę. Poleciałaś tam i jedyna rzecz, która uratowała ci tyłek to to, że jesteś mała. Tamten pocisk ominął twoją głowę o cal, kiedy kopnęłaś w drzwi, bo facet spodziewał się mężczyzny i celował wyżej. Trzymasz się z tyłu, aż scena będzie wyczyszczona a kobieta zabezpieczona. Możesz wziąć ją wtedy za rękę i tylko wtedy . - Jedynym powodem, że kobieta z Meksyku żyje jest to, że tam weszłam. Planował podpalić miejsce z nią przywiązaną do łóżka, żeby zniszczyć dowód którym była. Jeszcze kilka minut a skończyłby robotę. - Twoje życie jest ważniejsze.

Pokręciła głową. - Ty i twoi ludzie narażacie swoje życie. Dlaczego ja nie mogę zrobić tego samego dla Gatunku? - Bo ja tu rządzę i tak mówię. - Uśmiechnął się z wyższością i zadowoleniem. – Jeszcze jeden taki wyczyn jak w Meksyku i przysięgam, że przełożę przez kolano twoją dupę na oczach ludzi i przetrzepię ci tyłek tak jakbyś była moją córką. Później zadzwonię do twojego ojca . Justice 44

Założę się, że on szarpnie twój łańcuch tak mocno, że będzie miał cię w domu piekącą dla niego ciasteczka w pięć minut, co do sekundy. To właśnie zrobię. - Nie znasz mojego ojca. - Jessie spojrzała na niego ze złością. – Wychował mnie i znam go dużo lepiej niż ty. Nauczył mnie być twardą , i że niektóre rzeczy warte są podejmowania ryzyka. On jest ze mną w tej sprawie. Gatunki , które ratujemy warte są narażania dla nich naszego życia i on wie o tym tak samo jak ja. Jeśli ktoś dostanie szarpnięcie łańcucha to będzie to twój, więc daruj sobie walenie w pierś i gadkę, że mam działać bardziej podług twojej wersji tego, jaka powinna być kobieta. Zakręcił się na pięcie. Patrzyła jak podszedł do pojazdu bojowego założonego jako stanowisko dowodzenia. – Suka, - zagrzmiał. Jessie rzuciła okiem na zegarek odmawiając złapania przynęty na jej temperament. Tim był fiutem, ale troszczył się o swój zespół, w tym i o nią. Była druga trzydzieści rano i nalot wkrótce się zacznie. Pomyślała o Justice’ie i wyobraziła sobie, że z pewnością śpi o tak późnej godzinie. Westchnęła, chciała być obok niego w łóżku, zwinięta w kłębek przy jego boku. Oczywiście chęć nie czyniła faktu, ponieważ była dwa stany dalej od niego. Jimmy Torres wskazał na zegarek, uniósł palec i szarpnął kciukiem w stronę jednego z czarnych pojazdów. Ściągnęła włosy na plecy żeby związać je mocno u nasady szyi w koński ogon. Chciała być wyraźnie rozpoznawalna jako kobieta, i jej długie włosy pomagały. Jej całkowicie czarny, obszerny strój z pewnością nie wyglądał kobieco a kamizelka kuloodporna ukrywała piersi. Podeszła do swojego zespołu. Pięciu mężczyzn czekało wewnątrz czarnego SUV-a zaparkowanego przecznicę od ich celu. Usiadła na tylnym siedzeniu. Byli mocno ściśnięci po zamknięciu drzwi, i spojrzała na dwóch facetów dzielących z nią miejsca na kanapie. Grupa specjalna składała się w całości z mężczyzn, którzy mieli co najmniej sześć stóp wzrostu (182,88cm) i muskularną budowę. ONG zatrudniało tylko dużych, silnych mężczyzn, ponieważ często nie chcieli aby mężczyźni Gatunku zauważalnie odróżniali się od ludzi, z którymi pracowali. Czyniłoby to z nich łatwiejsze cele do zabicia, gdyby kiedykolwiek doszło do strzelaniny. Jessie zadrżała na myśl o tym. Do tej pory miała szczęście. Najbliższa kiedykolwiek postrzelenia była na misji w Meksyku. Była wymiana ognia, ale Jessie pozostawała z dala od walki póki nie wtrąciła się. Mężczyźni byli unieruchomieni pod ogniem, ale ona była w stanie prześlizgnąć się wokół tamtego domu, wejść tylnymi drzwiami i iść po tą biedną Kobietę Prezent. Dziś wieczorem

wchodzili wszyscy naraz. To była wielka posiadłość z trzema budynkami na terenie. Kobieta z Gatunku mogła być ukryta w którejś z trzech lokalizacji. Jeśli bogaty dupek wciąż ją ma. Jeśli ona wciąż żyje, i jeśli palant, który zapłacił Mercile dostał jedną z kobiet. Szanse są dobre. Wiesz o tym. Myśl pozytywnie. Nie dostalibyśmy wezwania, gdyby nie wierzyli szczerze, że możemy odzyskać jedną z nich. - Co powiesz o tym wezwaniu? - Jessie spojrzała na Jimmy’ego siedzącego obok niej. - Dostaliśmy cynk od anonimowego rozmówcy, że ten palant trzyma dziwnie wyglądającą kobietę w swojej posiadłości, i że ona jest zakuta w łańcuch. Gdy policja przeprowadziła rozpoznanie dupka okazało się, że ma silne powiązania z Mercile. Zadzwonili do nas . Takie zgłoszenie natychmiast zostaje zasygnalizowane . Doradca też sugerował, że ten bogaty dupek Laurann Dohner 45

przeniesie gdzieś kobietę. Wiedzieliśmy, że musimy ruszać na niego dzisiejszej nocy. Mamy nadzieję, że jeszcze jej nie przeniósł, bo ten kto dzwonił powiedział, że zamierza zrobić to jutro rano. Jessie poczuła nadzieję. – To cenna wskazówka. - To samo powiedzieli szefowie. - Jimmy wyszczerzył się . – A więc, kiedy masz zamiar zaszyć się ze mną w motelu żebym mógł zabawić się z twoim ciałem? Uśmiechnęła się na ich zwyczajową rozmowę prowadzoną przed nalotem. Była całkiem pewna, że ten były Marine nie uderzał do niej na poważnie, a tylko starał się ją rozśmieszyć i odwrócić uwagę, by nie stała się zbyt spięta. Był w tym dobry. - W moje dziewięćdziesiąte drugie urodziny. Myślisz, że wtedy nadal będziesz mnie chciał? Zaśmiał się. - Jasne. Pozwolę ci, wdrapać mi się na kolana na mój wózek. Łyknę kilka niebieskich pigułek i podyskutujemy o pierwszej rzeczy, która stanie . Śmiech cicho przepłynął po SUV-ie. Jessie uśmiechnęła się trochę rozluźniona. Lubiła większość mężczyzn z grupy specjalnej. Droczyli się z nią, ale nigdy żaden z nich jej nie gnębił. - Brzmi cokolwiek sztywno. - Jessie puściła oko. Więcej śmiechu wypełniło pojazd. Kierowca i dowódca zespołu Trey nagle odchrząknął. – Przygotować się chłopcy i dziewczyno. Założyć swoje uszy. Jesteśmy przed kontaktem z drugą stroną. Jessie wsunęła swoją słuchawkę i stabilnie zabezpieczyła w uchu. Czekała. Sześć sekund później przez komunikator głos powiedział: - Sprawdzam. - Jessie uniosła kciuk. Pozostali mężczyźni też. Trey skinął głową.

- Wszyscy jesteśmy w porządku i słyszymy cię. - Dobra ludzie, - odezwał się Tim w urządzeniu w uchu Jessie. - Trzymamy się planu. Na moje "ruszać" uderzamy na to mauzoleum i sprawdzimy czy uda nam się obudzić umarłych. Jessie wzięła głęboki wdech i wypuściła. Chwyciła klamkę drzwi, buty płasko wcisnęła w podłogę, i przełknęła jednocześnie chowając trochę brodę. Była na tylu nalotach, że wiedziała czego się spodziewać. - Ruszać ! - ryknął Tim. - Wszyscy ruszać ! Samochód wystrzelił do przodu i Jessie z nagłą siłą wbiła się plecami w fotel, ale była na to przygotowana. Nie miała zapiętych pasów bezpieczeństwa. Nikt z nich nie miał, gdyż musieli szybko opuścić pojazdy kiedy się zatrzymają. SUV szybko zwiększał prędkość. Brama obok drogi była jedyną rzeczą, którą po ciemku mogła zobaczyć, aż dotarli do dobrze oświetlonego miejsca gdzie osadzono wrota wpuszczające gości do posiadłości. Trey ostro skręcił kierownicą żeby zjechać z drogi dojazdowej. Eksplozja huknęła z przodu, jaskrawe światło błysnęło i rozerwało na części zamki w żelaznych wrotach. Ich zespół zdecydował, że wysadzenie zamków w bramie będzie najszybszym sposobem wejścia, i strzelec wyborowy przestrzelił je ładunkiem wybuchowym z drugiej strony ulicy. Mury miały czujniki ruchu, więc podejście pieszo nie mogło zadziałać . Bogaty facet miał też czujniki ruchu na całym Justice 46

terenie. Szybkość miała znaczenie i nie mieli czasu na zwalnianie tempa przez pieprzone zamki. Jessie zdała sobie sprawę, że są wiodącym samochodem kiedy Trey nakierował ich pojazd prosto na żelazną bramę. Nie otworzyła się po wybuchu, ale uszkodzenie zamków było jasne nawet z daleka. Uderzyli twardo, poleciały iskry i wrota rozdzieliły się z ogromnym hałasem. Jessie wiedziała, że alarmy musiały zawyć w środku rezydencji. Obróciła głowę i wyłapała sześć par reflektorów po prawej, z tyłu za nimi pędzących parami. Trey szarpnął ostro kierownicą i podbity na krawężniku opuścił podjazd. Zostali wyznaczeni do uderzenia na dom dla gości. Jeden pojazd poszedł w ich ślady wciąż pozostając blisko ich tyłów. Najprostszy skrót do tamtej lokalizacji wiódł przez prywatne pole golfowe. - Unikaj piasku, - powiedział Bob, członek zespołu na siedzeniu pasażera i zachichotał. To pułapka. Jessie uśmiechnęła się. Naprawdę lubiła facetów i ich przemądrzałe uwagi. To pomagało trzymać w ryzach strach tak długo, jak to możliwe. Pojazd zwiększył prędkość. - Łapcie się czegoś. Mamy transport powietrzny dzieciaki, - ostrzegł Trey. Jessie dostrzegła małe wzniesienie, gdy wjechali na nie bardzo szybko i zacisnęła zęby. Nos SUV-a minął szczyt i polecieli. Pojazd grzmotnął twardo po wylądowaniu. Trey kluczył trochę, ale

zachował kontrolę. Wstrząs rzuciłby ją do przodu, bo nie ważyła tyle co faceci, ale Jimmy przerzucił ramię przez jej brzuch kiedy koła oderwały się od ziemi. Bez wątpienia powstrzymał ją przed przeleceniem do przodu. - Tam zostały nasze żołądki, ale pozbieramy je w drodze powrotnej, - jęknął Bob. Przypomnij mi, żeby kupić nam furę pączków, kiedy następnym razem będziemy tego próbowali. Jessie zobaczyła dobrze oświetloną, dwupiętrową budowlę zbliżającą się szybko. Sięgnęła w dół i odpięła pas zabezpieczający pistolet w kaburze na udzie. Serce jej waliło. Wiedziała, że może okazać się naprawdę źle, ale ciągle miała nadzieję na najlepsze. Strach utrzyma ją zwartą i czujną. Strach był dobrą rzeczą w niebezpiecznej sytuacji. Dotarli przed front domu dla gości, Trey twardo nacisnął na hamulce zarzucając tyłem na kilka stóp i zgasił silnik. Jessie otworzyła szeroko drzwi i wyskoczyła ruszając szybko w kierunku frontowych drzwi. Trey i Bob byli już przed nią. Jimmy, Mike i Shane pozostali za nią. Trey trzymał metalowy taran około trzech stóp długości (ok.1m), i zaszarżował nim z pełną siłą uderzając w środek zamkniętych dwuskrzydłowych drzwi. Drewno rozszczepiło się pod wpływem ataku, pękło z trzaskiem i ciężko otworzyło. Trey porzucił taran, po prostu odrzucił go na bok i złapał swoje oba pistolety. On i Bob weszli pierwsi przypadając ciałami do boków drzwi. Jessie przywarła do ściany obok wejścia, wyrwała pistolet i czekała. - Czysto, - Bob zawołał . Jessie zwolniła pozycję przy rozbitych drzwiach. Rozejrzała się wokół wielkiego holu wejściowego dostrzegając krętą klatkę schodową, wysokie sufity i długi przedpokój prowadzący do innych części domu. Trey i Bob przesuwali się od drzwi do drzwi, sprawdzając pomieszczenia, natomiast ona pozostała na miejscu z bronią wymierzoną w górę schodów, żeby ubezpieczać Jimmy’ego i Shane’a, którzy popędzili nimi na górę . Laurann Dohner 47

Mike zajął pozycję naprzeciwko Jessie by pilnować drzwi. Każdy wchodzący lub wychodzący na zewnątrz natknąłby się na ciężko uzbrojonego mężczyznę. Skoro tylko dwóch ludzi przebywało powyżej półpiętra, opuściła broń i odwróciła się by mierzyć w połamane drzwi. Czekanie było najgorsze dla Jessie gdy tam stała. Nagle usłyszała wybuch strzałów na górze. Jasna cholera. Jej spojrzenie poleciało do Mike'a napotykając jego ponurą, napiętą twarz, i miała nadzieję, że to jej zespół strzela. Szarpnął głową w kierunku frontowych drzwi. Poszła za jego niemą komendą i wycofała się na zewnątrz. Przycisnęła plecy do ściany budynku, gdy więcej strzałów dotarło z drugiego piętra. Rozpoczęła się strzelanina. - Wymiana ognia w domu dla gości! - Głos Tima krzyczał jej do ucha. - Czterech uzbrojonych mężczyzn. Drugie piętro . - Dostaniemy ich , - mruknął głos Jimmy'ego. – Jeden w dół. Zostało trzech. Wzrok Jessie wędrował po przydomowym dziedzińcu za jakimkolwiek ruchem

nadciągającym na nich. Głos Tima w jej uchu informował na bieżąco, co dzieje się z jej zespołem i innymi. - Mamy osiem zapisów ciepła zbliżających się w dwóch samochodach pędzących w kierunku domu dla gości od południa. Jessie szarpnęła głowę w tamtym kierunku, ale niczego nie zobaczyła. W mniej niż dziesięć sekund to się zmieniło. Reflektory pojawiły się w oddali i szybko zbliżały. Zwolniła pozycję, ruszyła do wnętrza domu i kiwnęła głową na Mike'a. - Będę kryła twoje plecy jeśli przejmiesz samochody. - Spojrzała na jego pistolety. - Masz lepsze zabawki. Uśmiechnął się z wyższością. - Trzymaj nisko głowę. - To nie problem. Jestem niska, pamiętasz? - Skończyć gadkę, - rozkazał Tim. – Wasze mikrofony są na żywo odkąd jesteście atakowani, zespół piąty. Świetnie. Jessie przewróciła oczami do Mike'a. Wyszczerzył zęby i rzucił się obok Jessie bliżej otwartych drzwi. Pisk hamujących opon skłonił go do otwarcia ognia. Jessie wyrzuciła w górę rękę by osłonić ucho najbliższe jego broni. Wymierzyła swój pistolet w kierunku schodów żeby zyskać pewność, że nikt nie spróbuje szukać ich na dole. Trey i Bob sprawdzili parter i pędzili z powrotem. - Jessie, przenieś tam swój tyłek. - Trey rozkazał. - Bob, leć na górę wesprzeć Jimmy’ego i Shane’a. Podchodzę do ciebie z tyłu osłaniać drzwi Mike. Nie postrzel mnie. - Nawet nie będę próbował, - mruknął Mike. Ostrzał był ogłuszający. Jessie stwierdziła, że Trey pchnął ją dalej w głąb domu. Chcieli usunąć ją z linii ognia, ale było to trudne do wykonania ze strzelającymi pistoletami z góry i z zewnątrz. Ostrzał obsypywał gradem kul front domu aż pociski pruły ścianę przy schodach. - Trzech właśnie wyskoczyło z samochodów żeby przejść na tył domu, - syknął Mike. – Znajdź dziurę Jessie. Oni próbują dostać się do nas od tyłu. Mamy przerąbane! - Kurwa - Trey warknął. – Jesteśmy przyparci! Powtarzam, jesteśmy przyparci! Justice 48

Cholera. Na końcu przedpokoju, gdzie otwierał się wielki salon, wszędzie były okna. Jeżeli trzech mężczyzn z bronią wedrze się tam, wtedy będzie celem niezależnie od miejsca , w którym stanie. Skręcą za róg i zabiją jej przyjaciół, zdejmując każdego kto ukryje się po drodze. Rozejrzała

się wokół i rzuciła się w kierunku przejścia do pralni. To było jedyne miejsce, z którego nie widziała okien. Usłyszała tłukące się szkło nie zbyt daleko od niej i nasłuchiwała uważnie. - Przedzierają się od salonu, - Jessie cicho ostrzegła. - Będę kryła wasze plecy chłopaki. - Do cholery Jessie, - Trey syknął. - Trzymaj się nisko i znajdź dziurę. Postaram się osłaniać nasze plecy z tego miejsca. Chciał, żeby się ukryła. Jeśli trzech ludzi dostanie się na tyły Treya i Mike’a, chłopaki znajdą się w pułapce i bez osłony w rozległym holu, pomimo blefu lidera jej zespołu. Wiedział równie dobrze jak ona , że zostali przyparci z obu stron. Przyznał to już przed wszystkimi. - Trzymam wasze plecy, - powtórzyła bardziej stanowczo. Usłyszała, że ktoś nastąpił na szkło, gdy głośno zachrzęściło. Wzięła głęboki oddech i poderwała się z przejścia do pralni, wyszła do przedpokoju i podkradła się do jego końca. Zatrzymała się tam mocno ściskając pistolet, i wyjrzała zza rogu do salonu. Zobaczyła jak mężczyzna wchodzi przez rozbite okno, podniosła uzbrojone ramię, wymierzyła i wypaliła. Krzyknął padając. Pociski jego dwóch towarzyszy zryły ścianę obok niej. Jessie uchyliła się i szarpnęła do tyłu. Dwóch pozostałych było już w środku. - Jeden w dół, - powiedziała cicho. - Jessie, - Trey wysyczał, - Znajdź dziurę. Zignorowała rozkaz. Wzięła kolejny głęboki oddech i wyjrzała zza rogu, na kolanach. Jeden z mężczyzn wolno zbliżał się do niej wzdłuż ściany salonu. Wytrzeszczył oczy, gdy szarpnął brodę w dół gapiąc się na nią ze zdziwieniem. Otworzyła ogień i dwa pociski uderzyły w cel. Jeden zatopił się w piersi, drugi uderzył w twarz. Szarpnęła się z powrotem za róg i pognała prosto ku przejściu do pralni, kiedy zobaczyła, że trzeci mężczyzna rzuca się zza kanapy strzelając do niej. - Drugi w dół, - Jessie wyszeptała do zespołu. - Jeden został. Jessie wpadła na pomysł. - Nie postrzelił mnie naprawdę. Będę udawała, żeby wyciągnąć jego dupsko i dostanę go jak po mnie przyjdzie. Przytulcie się do ściany i zróbcie z siebie mniejsze cele chłopaki. Jestem pewna, że on nie może was zobaczyć jeżeli pozostaniecie w osłoniętym miejscu bezpośrednio przy drzwiach. Zabudowana szafa powinna mu blokować widok na was. - Jessie - Trey syknął. - Nie rób tego. - Zamknij się i przytul tę cholerną ścianę, - syknęła z powrotem. Wydała głośny dźwięk szlochania. – Trafił mnie. O mój Boże. Trafił mnie. Umieram. Nie mogę się ruszać. Niech mi ktoś pomoże. Powoli i ostrożnie cofnęła stopy z wejścia tak daleko ile mogła, żeby uchylić się i wcisnąć za suszarkę. Było mocno ciasno kiedy czekała. Facet oczywiście wierzył, że jest lepszym strzelcem

Laurann Dohner 49

niż był w rzeczywistości. Nagle doskoczył do wejścia z bronią wymierzoną w podłogę, gdzie powinna być Jessie. Jessie nie wahała się, gdy pistolet mężczyzny eksplodował ogniem strzelając w podłogę kilka stóp od niej. Strzeliła mu trzy razy w pierś. Wytrzeszczył oczy, otworzył usta i tylko krew chlusnęła na zewnątrz zanim zwalił się na plecy. - Trzeci w dół, - Jessie ogłosiła drżącym głosem. – Sprawdzam funkcje życiowe. - Nie ruszaj się Jessie! - ryknął Tim. - Czekaj na wsparcie . Och, jest wkurzony i jestem po uszy w gównie. Chociaż tak naprawdę nie miała wyboru. Trey i Mike mieli pełne ręce roboty, byli pod ogniem i obaj potrzebowali żeby powstrzymać wtargnięcie z zewnątrz. Potrzebowali drzwi z salonu do holu wejściowego bezpiecznych. To oznaczało, że ktoś musiał strzec ich pleców. Tylko Jessie pozostała dostępna do pilnowania salonu, i zrobiła to. Zabrzmiał głos Jimmy’ego. - Czwarty w dół. Powtarzam, czwarty w dół. Drugie piętro zabezpieczone. Nie ma tu kobiety. Trey i Mike wciąż wymieniali ogień przy frontowych drzwiach, do czasu aż inny zespół grupy specjalnej przybył zająć się napastnikami, którzy teraz zostali przyparci bez osłony. Dwóch strażników ochrony posiadłości było martwych, a trzech innych poddało się w tym momencie. Jessie wyszła z pralni do przedpokoju jak tylko "wszystko czyste" zostało wywołane. Trey dotarł do niej pierwszy. Przyglądał jej się ponuro zanim pochylił się i pocałował ją w policzek. - Dobra robota. - Dwóch jest w salonie, ale nie sprawdzałam czy nadal oddychają. - Unikała patrzenia na martwego faceta przed wejściem do pralni. - Ten na pewno nie żyje. Miałam go prosto przed sobą. Trey spojrzał w dół. - Taa, ten kwalifikuje się do worka i do kostnicy. Sprawdzę funkcje życiowe u innych. - Odszedł, żeby to zrobić. - Ktoś będzie miał kłopoty, - Zawołał Mike, krocząc dumnie przedpokojem z bronią trzymaną w kolebce ramion. - Byliśmy przyparci z obu stron i dobrze się spisałaś mała. Dzięki. Jessie kiwnęła głową. Trey wrócił z salonu. – Wszyscy trzej do kostnicy. Jednego dostałaś w szyję, a drugiego w twarz i klatkę piersiową. Myślę, że wszystkie te ćwiczenia w strzelaniu do celu opłaciły się Jessie. Zła wiadomość jest taka, że nie ma tutaj kobiety. Nasze zespoły dokładnie przeszukały rezydencję. Garaż i pomieszczenia mieszkalne pracowników również zostały sprawdzone przez nasze zespoły. Musieli przenieść ją zanim przybyliśmy.

Jessie zmarszczyła brwi. - Oni pilnowali ten budynek z jakiegoś powodu. Okręciła się szybko, prawie biegła i przeszukiwała parter. Spojrzała na schody i skierowała się w ich stronę, ale Trey złapał ją za ramię. - To jest zabezpieczone Jessie. Przykro mi. Jeżeli tu była teraz jej nie ma. Wiem, że trudno to zaakceptować, ale przegapiliśmy ją. - Znalazłeś pomieszczenie , w którym mogli ją przetrzymywać? - Nie. Żaden z zespołów tego nie zgłosił. A musieliby . Justice 50

- Oni coś zabezpieczali. To dom dla gości, ale jest pusty. Wszystkie tamte ciała to strażnicy. Martwi faceci mają naszywki. Dlaczego, bez dobrego powodu umieszczono czterech ludzi w tym miejscu, a następnie wysłano tu ośmiu więcej ? - Nie chciała tracić nadziei. Trey wzruszył ramionami. - Być może czterech tu mieszkało. Jessie wyszarpnęła rękę z jego uścisku. – Zamierzam przyjrzeć się jeszcze raz . Nie obchodzi mnie, jeśli będziemy musieli to zburzyć, oni zabezpieczali coś, czego jeszcze nie znaleźliśmy. Trey zawahał się. - Pospiesz się. Tim jest w drodze i jest naprawdę na ciebie wkurzony. Pobiegła schodami na górę. Ludzie czegoś pilnowali . Jej instynkt krzyczał to do niej. Facet, który posiadał ten dom miał powiązania z Mercile Industries. Był oczywiście bogatym draniem i prawdopodobnie nie był miłym facetem jeśli zatrudniał najemników do pilnowania swojej własności. Dotarła do pierwszego pokoju, odkryła, że nie miał żadnych mebli i przeszukała otwartą szafę wnękową. Użyła swojej latarki by przeszukać każdy cal pomieszczenia, kopnęła we wszystkie ściany i uznała je za solidne. Podskakiwała trochę na podłodze w szafie i w pokoju, ale nic nie wskazywało na jakiekolwiek poluzowane deski. Następny pokój miał ustawiony stół do gry w karty i dwóch martwych mężczyzn rozwalonych na podłodze. Stół i cztery krzesła były jedynymi meblami w pokoju. W pierwszej kolejności podeszła do szafy wnękowej, zwlekając z koniecznością przetoczenia martwych ciał dla zbadania podłogi pod nimi. Przeszukała ją z latarką, ale niczego nie dostrzegła. Kopnęła jeden bok i usłyszała solidny dźwięk. Kopnęła tylną ścianę, ale ta nie zabrzmiała tak samo. Zmarszczyła brwi i kopnęła ją jeszcze raz. Pusto. Jessie przykucnęła i użyła latarki żeby dokładnie zbadać podłogę. Odkryła drobne zadrapania kilka cali od listwy. Przetarła po nich palcami. - Niech to szlag Jessie! Kurwa mać, ostrzegałem cię - Tim wrzasnął z tyłu za nią. – Przełożę cię przez kolano.

- Zamknij się. Znalazłam coś. - Nie zawracała sobie głowy żeby spojrzeć na swojego szefa, zbyt skupiona na ścianie przed nią. Zapadła za nią cisza. Jessie przygryzła wargę i pchnęła ścianę, ale ta nie poruszyła się. Wstała, cofnęła się i badała ścianę z nowej perspektywy. Zerknęła do tyłu na swój zespół żeby zobaczyć, że Tim czekał w drzwiach patrząc na nią z wściekłością. Trey i paru innych facetów obserwowało go czekając na ciąg dalszy. Jessie obróciła się , wzięła zamach i kopnęła mocno ścianę. Stopa nawiązała kontakt i trochę przebiła się przez gips . Gips miał cal grubości, ale w małym otworze jaki zrobiła zamiast drewnianych belek czy izolacji, które powinny być za nim, pojawiła się jedynie ciemność. Przykucnęła i skierowała latarkę do otworu. - Co to jest? - Trey był u jej boku. - Rozwal to, - Jessie nakazała cicho. - To fałszywa ściana. - Cofnęła się schodząc mu z drogi. Laurann Dohner 51

Trey wyrwał jej latarkę z dłoni i przykucnął kierując światło w mały otwór, kiwnął głową. - Ma rację. - Trey wstał. Wcisnął jej latarkę i zrobił krok do tyłu. Kopnął gipsową ścianę. – Odsuń się więcej. Jessie ustąpiła mu miejsca żeby robił swoje. Trey był wielkim facetem, silniejszym, i nosił twarde wojskowe buty. W ciągu kilku minut zniszczył dość gipsu, robiąc wystarczająco dużą dziurę żeby człowiek mógł przeczołgać się przez nią. Sięgnął po własną latarkę przypiętą do pasa, opadł na kolana a drugą ręką wyszarpnął broń boczną. - To kolejny pokój, - potwierdził, przesuwając się wolno bliżej. Serce Jessie waliło gdy Trey na rękach i kolanach zniknął w otworze. Sekundy mijały tak wolno jak gdyby były minutami. Trey nagle zawołał. - Jessie, chodź tutaj. Ona żyje.

Justice 52

Rozdział szósty Justice ziewnął i spojrzał na zegar. - Jest po trzeciej. - Jestem gotowy nazwać to nocą. - Tiger przeciągnął się na kanapie. - To był dobry film akcji. - Dzięki, że zostałeś ze mną. - Żaden problem. Zawsze kiedy trzeba. - Tiger spotkał jego wzrok. - Kobiety to kłopoty. Nigdy o tym nie zapominaj. Lepiej nam bez nich. - Nie jestem pewien czy się zgadzam. - Chcesz żebym został w pokoju gościnnym? - A masz ochotę wracać do domu? - Niespecjalnie. - Tiger ziewnął. - Nie jestem przyzwyczajony do tych późnych nocek. Justice wyłączył telewizor i odtwarzacz DVD, podniósł się i rzucił piloty na stolik. Zostań. Zjemy razem śniadanie i omówimy nowe kamery, które chcesz zainstalować przy bramach. - Wyciągnął swoją komórkę i otworzył klapkę. - Do kogo dzwonisz o tej porze? - Do Ojczyzny. Nasza ludzka grupa specjalna wyszła na misję i chcę sprawdzić, czy odzyskali jedną z naszych kobiet. - Zadzwoniliby. - Smutek wypełnił oczy Tigera . - Wiesz, jak te sprawy idą. Usłyszelibyśmy gdyby jakąś znaleźli. Wiem, że zamierzali uderzyć na lokalizację o drugiej. To nie musiał być dobry trop. To oznaczało, że Jessie została wezwana na darmo. Myśl, że był bez niej by móc odzyskać jedną z jego kobiet przynajmniej pocieszała. - Racja. - Przy odrobinie szczęścia następnym razem którąś znajdą. - Możemy mieć nadzieję. Dobranoc. Zakręcił się na pięcie, szybko przeszedł przez przedpokój i cicho zamknął za sobą drzwi. Jego wzrok zatrzymał się na świeżej pościeli na nowym łóżku, które wstawiono do pokoju. Najmniejszy ślad zapachu Jessie nie pozostał, i nie mógł winić nikogo oprócz siebie za ten fakt.

Cholernie dobrze spryskał powierzchnię odświeżaczem powietrza. Dobrą wiadomością było to, że Jessie była bezpieczna. Zaczął zdejmować swoje ubrania, ziewnął i miał nadzieję, że gdziekolwiek jest, myśli o nim. Gdyby była w jego łóżku, znalazłaby pocieszenie po nieudanej misji. Był cholernie pewien, że dokonałby tego. Laurann Dohner 53

Jego penis drgnął na myśl jak odciągnąłby jej uwagę i wysyczał przekleństwo. Musiał zapomnieć o seksownym człowieku. Jessie Dupree nie była kimś w każdym razie, z kim mógł pozwolić sobie spędzać zbyt wiele czasu. Wiedział o beznadziejności ich przyszłości. Zatrzymał się przed lustrem na komodzie, wpatrywał się w swoje lekko zmodyfikowane rysy twarzy, i tym razem żałował, że był Gatunkiem. Był twarzą swoich ludzi, symbolem , który widział świat, i sam nigdy nie będzie miał wolności, o którą walczył tak ciężko żeby dać swoim ludziom. Zalała go zazdrość na myśl o Fury’m, Slade’ie i Valiantcie. Oni zakochali się w ludzkich kobietach i zatrzymali je. Mężczyźni byli kochani i kładli się spać ze swoimi partnerkami. Mieli anonimowość by móc to robić. Justice North biorący partnerkę byłby światową wiadomością, a kiedy to zrobi, będzie musiała być to kobieta Gatunku. Nie tylko jego ludzie tego oczekiwali, ale również cała populacja ludzi. Ramiona mu opadły, gdy odwrócił się nie będąc w stanie patrzeć dalej na swoje odbicie. Nie bez powodu unikał kontaktu z ludzkimi kobietami. Mnóstwo uderzało do niego wcześniej, ale żadna z nich nie pociągała go w taki sposób jak ognisty rudzielec. Miała odwagę mieć tak jaskrawe włosy i angażować się w walkę z mężczyznami. Była ostra, piękna i poza zasięgiem. Pochylił się, wyjął telefon komórkowy ze spodni i położył na nocnym stoliku. Usiadł ciężko na brzegu materaca, z wciąż prześladującymi go myślami o Jessie i sięgnął do światła. Zapomnij o niej. Nie masz wyboru. To nie było coś co miało trwać i najlepiej się stało, że została wezwana. To byłaby katastrofa gdyby stała się zbyt ważna. Tylko gorzej by bolało, ponieważ nie ma dla ciebie żadnego sposobu byś z nią był bez dowiadującego się o tym świata. Wszedł pod kołdrę i rozciągnął się na plecach. Jego penis wypełnił się krwią, gdy przypomniał sobie ostatni raz, kiedy był w tej pozycji w łóżku z ciepłymi, seksownymi ustami Jessie na jego ciele, i z jej włosami łaskoczącymi jego uda. Jęknął i przekręcił się. Zapomnij o niej do jasnej cholery. Ona zapomniała o tobie. To była tylko przelotna przygoda i to wszystko co może kiedykolwiek być.

***** Jessie nie zawahała się opaść na kolana i wczołgać w ciemność. Posuwała się pomalutku w kierunku Treya, około dziesięć stóp (3 m) na jej lewo. Swoje światło skierował w podłogę kiedy dotarła do jego boku. - Nie chciałem jej wystraszyć, - szepnął. - Jest uwięziona w kącie, ale nie mogę znaleźć włącznika światła. - Trey wskazał kierunek pod latarką więc Jessie wiedziała gdzie patrzeć. - Wycofaj się - ponagliła go Jessie. – Zdobądź tutaj jakąś lampę. Cokolwiek .

Zawrócił do tyłu a Jessie włączyła swoją latarkę. Jessie powoli podnosiła światło, dopóki nie zauważyła klatki wielkości dużego psa i cienkiego materaca na jej podłodze . Mała kobieta kuliła się w kącie, ubrana w długą koszulę nocną, która była tak brudna i poszarzała jak pokrycie materaca, na którym siedziała. Wyglądało jakby nie myła się przez jakiś czas. Jessie podniosła światło trochę więcej uważając, aby nie świecić kobiecie w twarz. Justice 54

- Nazywam się Jessie, - oświadczyła cicho. – Przyszliśmy wydostać cię stąd i zabrać w bezpieczne miejsce. Mam zamiar podejść do ciebie, ale nie bój się. Nigdy cię nie skrzywdzę, dobrze? - Snopem światła oświetliła swoją twarz i pozwoliła by jasne światło chwilowo ją oślepiło, aby umożliwić uwięzionej kobiecie dobre przyjrzenie się jej . – Ja też jestem kobietą. Widzisz? Nie jesteśmy tutaj, żeby cię skrzywdzić. Jessie obniżyła światło i poczekała aż minęły mroczki, wtedy ostrożnie skierowała promień światła z powrotem do miejsca gdzie kuliła się kobieta. Wiedziała więcej, gdy podniosła światło do nóg kobiety. Wszystko w porządku, była Gatunkiem. Jej włosy były czarne, a rysy twarzy nosiły znamiona DNA naczelnych. To było oczywiste z jej delikatnymi rysami, bardziej zaokrąglonym kształtem ciemnych brązowych oczu i jej uroczym, zuchwałym noskiem. Jessie podczołgała się bliżej. - Czy wiesz, że są inni tacy jak ty? Mam zamiar zabrać cię do nich do domu, do twojej rodziny. Szukali cię od dłuższego czasu. Czy możesz mi powiedzieć swoje imię? Kobieta mocniej przycisnęła kolana do piersi i jej rysy wskazywały przerażenie. Jessie nie winiła jej za strach. - Ja naprawdę nie sprawię ci bólu. Jestem tu, żeby zabrać stąd ciebie w bezpieczne miejsce. Zamierzam zabrać cię do twojej rodziny. Oni są ludźmi takimi jak ty, którzy zostali skrzywdzeni przez innych i będziesz tam bezpieczna. Nikt nigdy więcej nie zamknie cię w klatce. Jestem Jessie, - powtórzyła. - Jak masz na imię? Kobieta otworzyła usta i wyszeptała ciche słowa, które były trudne do uchwycenia. – Mud.8 Jezu! Wściekłość szarpnęła Jessie po usłyszeniu gównianego imienia jakim jej oprawcy oznaczyli ją, ale starała się to ukryć. - To nie jest naprawdę twoje imię. Czy pamiętasz, jakie ono jest? To, jak nazywano cię zanim zostałaś tutaj przeniesiona? Kobieta zawahała się. – Nazywano mnie Monkey9. Jessie policzyła do dziesięciu, żeby ostudzić wrzącą w niej krew. Sukinsyny. Czy nie ma końca pieprzonej ludzkiej nikczemności czynionej tym ludziom ? - Powiem ci coś. Dlaczego nie nazwiemy cię Beauty 10 ? Podoba ci się to imię? Myślę, że pasuje do ciebie dużo lepiej niż tamte pozostałe . Mężczyźni na zewnątrz przyszli ze mną, aby

zabrać cię daleko od ludzi, który trzymali ciebie tutaj. Mam zamiar zabrać cię w bezpieczne miejsce. Możesz mi zaufać. Jessie podczołgała się bliżej kiedy wydawało się, że Gatunek uspokoił się, jako że trochę z jej strachu zniknęło z delikatnych rysów. Przeniosła swoją uwagę na klatkę, zauważyła blokadę i łańcuchy, które biegły od kostek kobiety do bolca u stóp podłogi pojemnika. Bolec wbijał się bezpośrednio w deski podłogowe i nie było widać żadnych śrub. Nie będzie łatwo uwolnić ją z tych ciężkich kajdan. Zazwyczaj brali je w łańcuchy jeżeli nie mogli trzymać ich swobodnych w miejscu, i ten bolec w podłodze będzie potworny do rozbicia. - Mogę spojrzeć na twoje kostki, proszę? Chciałabym zobaczyć czy mogę zdjąć te kajdany, i przyjrzenie się blokadzie powie mi, czy są one łatwe do zerwania, czy też nie. - Dobrze, - zgodziła się niepewnie. 8

Mud - Muł, Szlam, Błoto, Osad, Resztki

9

Monkey - Małpa, Małpiszon

10 Beauty

- Piękna , Piękność

Laurann Dohner 55

Jessie sięgnęła przez klatkę żeby delikatnie chwycić jedną z kajdan. Dziurki na klucz były w każdej z nich, a metal był ciężki i solidny, nie przetną go tym co przywieźli. Zamki były skomplikowane, i to też nie wróżyło dobrze . - Poszukaj kluczy, - powiedziała do swojego mikrofonu. - Mają ją przykutą do bolca, który będzie trudno usunąć ponieważ przechodzi przez podłogę, a zerwanie zamków nie jest opcją. Mogę dostać się do klatki, w której ją mają, ale te kajdany to już całkiem inna historia. - Nie wiem gdzie są, - szepnęła Beauty. Jessie wypuściła kostkę Beauty i ustawiła latarkę w dół tak, że dawała im dość światła by widziały się nawzajem. Wyciągnęła rękę i wskazując obróciła głowę żeby pokazać drugiej kobiecie. - Mam urządzenie w moim uchu, które pozwala ludziom pomagającym ciebie uratować usłyszeć co mówię. Ja też mogę ich słyszeć. Powiedziałam im żeby poszukali kluczy. Jeśli nie uda im się znaleźć spróbujemy przeciąć łańcuch. Wydostaniemy cię stąd. To obietnica. Wszystko dobrze Beauty? - Tak. Naprawdę zamierzasz mnie zabrać? - Przysięgam, że wydostanę cię. - Znalazłem pęk kluczy przy martwym facecie. - To mówił Tim. – Znaleźliśmy również przedłużacz i lampę.

- Po prostu przynieście mi klucze i wyślij Treya skoro już go widziała. Niech podchodzi wolno. - Jessie uśmiechnęła się do Beauty. - Tamten mężczyzna tutaj, kilka minut temu, ma przynieść klucze, które myślimy, że pasują do zamków. Nie obawiaj się go. On jest moim przyjacielem i nigdy nie skrzywdziłby kobiety. Beauty spojrzała przestraszona, ale dzielnie kiwnęła głową. Trey wczołgał się do pokoju, i usadowił siadając obok Jessie. W drugiej ręce miał cztery włączone latarki żeby oświetlić pomieszczenie. Jessie błysnęła mu uśmiechem wdzięczności, gdy przyjmowała klucze. Cofnął się o kilka stóp. - Odejść czy zostać ?- Jego głos był cichy. Jessie przyjrzała się kobiecie, która utkwiła wzrok w Treyu, ale nie wydawała się spanikowana lub przerażona. - Zostań, - zdecydowała Jessie. Trey nie poruszył się, kiedy Jessie próbowała kluczy. Najpierw odblokowała zamek klatki, otworzyła zwolnione drzwi i zawahała się przed dotknięciem Beauty. Druga kobieta podsunęła bliżej stopy żeby pomóc. Jessie posłała jej ciepły uśmiech, i kobieta uśmiechnęła się słabo w odpowiedzi. - Bingo. Mamy zwycięzcę. - Jessie uśmiechnęła się do Beauty, gdy otworzyła mankiet kajdanek na kostce. - Widzisz? Znaleźliśmy klucze. - Jessie odblokowała drugą kostkę. Beauty była wolna. - Usuńcie się i dajcie nam otwartą drogę do pojazdu, - Jessie nakazała cicho. – Wyprowadzamy ją. - Masz to, - Tim westchnął. - Dobra robota Jessie. Przegapilibyśmy ją gdybyś nie znalazła ukrytego pokoju. Wciąż jednak twój tyłek należy do mnie jak ją zabezpieczysz. Jessie przewróciła oczami, ale nadal uśmiechała się do Beauty kiedy cofnęła się robiąc kobiecie miejsce na opuszczenie klatki. - Dobrze. Możesz wstać? - Jessie powoli podniosła się na nogi i wyciągnęła ręce do kobiety. - Możesz wziąć moje ręce, a ja ci pomogę. Justice 56

Kobieta zawahała się, zanim wolno pochyliła się do przodu, podczołgała kilka stóp aż minęła otwarte drzwi klatki, i wyciągnęła drżącą, bladą rękę do Jessie. Jessie chwyciła ją troskliwie walcząc jednocześnie ze łzami. Ta część poruszała ją za każdym razem. Strach w ich oczach, żeby nawet mieć nadzieję, zaufać i uwierzyć, że ktoś nie tylko nimi pomiata, zawsze łamał jej serce. Jessie pomogła jej wstać. - Jesteśmy w ruchu, - Jessie poinformowała zespół. - Mamy wyczyszczone? - Wyzerowane, - Tim odpowiedział cicho. - Mamy pojazd na wprost drzwi frontowych i

przeciągnęliśmy martwych z pola widzenia. Jimmy zerwał kilka zasłon do przykrycia krwi. Pewnie poczuje zapach jeśli odziedziczyła zmysł węchu Gatunku, ale nie będzie przerażona widokiem. - Ona jest z naczelnych, - odpowiedziała Jessie informując zespół, że uwolniona kobieta była mniej wyczulona by pochwycić zapach śmierci lub rozlanej krwi. Naczelne nie miały tak wrażliwego zmysłu węchu. – Skontaktuj się od razu z Ojczyzną i zapytaj gdzie chcą ją mieć, tak by inne naczelne tam były kiedy przybędziemy. Ona musi spotkać się z rodziną. Jessie podtrzymywała przestraszoną kobietę. Beauty stojąc miała tylko około pięciu stóp (152,40cm) wysokości, a jej wychudzone ciało zdradzało, że była na wpół zagłodzona. Jessie mogłaby wynieść z domu jej szczupłe ciało gdyby kobieta nie mogła chodzić sama. Walczyła z powrotem więcej łez, gdy szli wolno przez dom. Kobieta została niedawno pobita i nie miała kąpieli w oszacowaniu Jessie od kilku dni. Włosy były potargane, trochę tłuste i brud z zakurzonego, ukrytego pokoju przylgnął do jej nóg i ramion. Trey pozostał cichym wartownikiem za ich plecami, i wiedziała, że pozostał tam w przypadku gdyby kobieta Gatunku zemdlała ze swojej słabej kondycji. Jessie wyprowadziła Beauty przez frontowe drzwi na świeże nocne powietrze i bezpośrednio do otwartych tylnych drzwi SUVa . Uśmiechnęła się do swojej podopiecznej. - Mamy wsiąść do tej rzeczy, a później będziemy robiły coś naprawdę ekscytującego. Będziemy leciały po niebie w większej rzeczy, aby postarać się o jakąś pomoc medyczną dla ciebie, i żebyś spotkała się ze swoją rodziną. Oni będą bardzo szczęśliwi, że poznają ciebie. - Nie opuścisz mnie? – Beauty spoglądała przerażona, gdy kurczowo chwyciła się Jessie. - Nie Beauty, nigdzie się nie wybieram. Będę trzymać cię za rękę cały czas. - Jessie ścisnęła delikatnie jej dłoń. - Nie pozwolę żeby coś ci się stało, i zostanę z tobą tak długo jak będziesz mnie chciała. Jessie nakłoniła ją do wspięcia się na środkowe siedzenie i zabezpieczyła ją pasem. Uśmiechnęła się znowu , uspokajająco. – Będę siedziała tuż obok ciebie a Trey, ten tutaj, będzie nas wiózł. On jest miłą osobą. – Jeszcze raz sprawdziła pas i pochyliła się żeby odgarnąć za ucho włosy Beauty, posłała jej szczere spojrzenie. - Wszystko będzie dobrze, Beauty. Ja…Ból eksplodował w plecach Jessie. Rzuciło ją do przodu i jej ciało osunęło się bezwładnie na Beauty i siedzenie. Kobieta Gatunku krzyknęła przeraźliwie. - Snajper! - Wrzasnął Trey. Jessie walczyła by podciągnąć się w górę, mimo że nie mogła wciągnąć oddechu z bólu w plecach . Beauty znowu zapiszczała z przerażenia i szkło wybuchło z przodu szyby pasażera. Laurann Dohner 57

Jessie znalazła dość siły żeby przesunąć swoją klatkę piersiową w górę, pchnąć Beauty w bok, w

poprzek fotela i rzucić się nad drugą kobietą. - Mam cię - Jessie wydyszała nad wrzaskiem kobiety i strzałami. Ból znowu eksplodował w plecach Jessie wysyłając ścieżkę ognia spomiędzy łopatek do tyłu głowy. Tym razem ból był zbyt wielki. Próbowała wciągnąć powietrze, ale ono nie napływało. Wszystko pociemniało, ból znikł, a wrzaski Beauty były ostatnią rzeczą, którą słyszała.

***** Justice warknął gdy przewrócił się na łóżku i zerknął na zegar. Była czwarta trzydzieści rano. Szperał w ciemności za swoim telefonem komórkowym, otworzył szarpnięciem i przycisnął do ucha. - Lepiej żebyś miał dobry powód, - burknął. - Justice ? Przepraszam za godzinę. Naprawdę. Mamy nagły wypadek. Potrzebuję twojej zgody na kilka rzeczy. - Co się stało Brass? Zgody na co? - Usiadł i sięgnął do światła obok łóżka, natychmiast rozbudzony. - Musimy wysłać nasz helikopter z Ojczyzny do natychmiastowego odebrania jednej z naszych Kobiet Prezentów, która została odzyskana mniej niż godzinę temu. Potrzebujemy także zgody na przewiezienie jej do Rezerwatu. Oni mają lepszą placówkę medyczną, a ta która przyjeżdża to trudny przypadek. Jest całkowicie traumatyczna. Na miejscu musieli podać jej środek uspokajający przez traumę emocjonalną. Pomyślałem, że w Rezerwacie będą w stanie lepiej sobie z nią poradzić. Doktor Trisha wciąż tam jest. Justice wziął głęboki oddech. - Dobrze. Wyślij helikopter aby odebrał naszą kobietę. Śmiało, i przyślij ją tutaj. Zadzwoń do doktora Harrisa zamiast do doktor Trishy. On jest na dyżurze, a ona na urlopie. Ona nie ma być wzywana. - Nie wspomniał, że ona dopiero co urodziła dziecko, gdyż linie telefoniczne nie zawsze były bezpieczne. – Wiesz o tym. - Racja. Przepraszam. Jestem wypompowany . Grupa specjalna chciała umieścić naszą samicę w prywatnym samolocie i wysłać ją do nas, ale powiedziałem im, że to trwałoby za długo. To wtedy poprosili o nasz helikopter z Ojczyzny. Jeden masz w Rezerwacie. Justice zmarszczył brwi. - Dlaczego nie przetransportują jej sami? Ich helikopter jest uziemiony do naprawy? Wiem, że mają jeden. Musiałem walczyć, żeby zdobyć fundusze na niego. - Jest w użyciu. Jeden z grupy specjalnej został postrzelony podczas akcji odzyskania. Musieli użyć tego helikoptera, aby przetransportować drogą powietrzną ich rannego członka zespołu do najbliższego centrum urazowego oddalonego o sześćdziesiąt mil.

–

Jeden z nich został postrzelony? Jak źle jest z tym mężczyzną ? Będzie żył?

- To nie był mężczyzna . To była ludzka kobieta ambasador w zespole. Dlatego nasza samica jest tak traumatyczna. Kiedy ludzka kobieta została postrzelona nasza kobieta została sama z mężczyznami . Justice 58

Serce Justice’a spadło. Jessie była jedyną kobietą, która pracowała z grupą specjalną o jakiej wiedział. - Co się stało? - Tim Oberto uważa, że nasza kobieta była celem. Snajper próbował usunąć naszą samicę jak mi powiedziano, i że ludzka kobieta została postrzelona zamiast niej. Nie wiem jak poważne to było, ale musiało być na tyle źle, że poczuli potrzebę skorzystania z helikoptera żeby przetransportować ją drogą powietrzną, zamiast dostarczyć naszą kobietę do nas. - Jessie Dupree została postrzelona? Brass zawahał się. - Nie znam jej nazwiska. - Daj mi numer do Tima Oberto, natychmiast - Justice warknął. - Uh, gotowy? Justice zeskoczył z łóżka i wybiegł z sypialni. - Czekaj. - Znalazł pióro i chwycił pierwszy, najbliższy mu skoroszyt na biurku. - Mów. - Zanotował numer. - Brass, rób co uważasz za najlepsze. Nie musisz pytać mnie najpierw. Dostarcz naszą samicę do domu cokolwiek to pociąga za sobą i zapewnij jej opiekę. – Justice odłożył słuchawkę i wykręcił numer Tima Oberto. Dzwonił cztery razy. - Tim Oberto, - mężczyzna westchnął. - Tu Justice. Właśnie usłyszałem wiadomość. Czy Jessie Dupree jest ranna? - Tak. Justice chciał ryczeć z czystej wściekłości. - Czy ona żyje? - Pracują nad nią w jednej z sal zabiegowych. - Tim wziął głęboki oddech. - Nie wiem jaki jest jej stan. - Została postrzelona? - Justice zadrżał.

- Taa. Wzięła jeden z tyłu głowy. Wyglądało to źle. - głos Tima załamał się. - Snajper próbował zdjąć Kobietę Prezent, ale Jessie stanęła mu na drodze. Rzuciła się nad twoją kobietą i osłaniając ją dostała trzy trafienia. Jej kamizelka wzięła dwie rundy, ale trzecia uderzyła w nią. - Gdzie byli twoi ludzie? - ryknął Justice. - Ona jest ambasadorem. Powinna iść kiedy jest to bezpieczne. - Nie wrzeszcz na mnie, - krzyknął Tim. - Zabezpieczyliśmy teren zanim pozwoliliśmy Jessie wyprowadzić twoją kobietę. To był snajper. Byliśmy pod ogniem do czasu aż mogliśmy go zlokalizować. Kocham tą dziewczynę jak własną córkę. Jestem tym, który zdjął ją z twojej kobiety i trzymał w ramionach, aż nasz helikopter mógł do nas dotrzeć. Mam jej krew na całym ubraniu, i jestem tym, który będzie musiał powiadomić jej ojca, gdy powiedzą mi, że ona odeszła. Justice ciężko opadł na biurko, siedział tam wstrząśnięty z zamkniętymi oczyma. Z początku nie mógł oddychać, zbyt porażony wiadomością, że tętniąca życiem kobieta, która dzieliła jego łóżko została postrzelona. Sporo mu zajęło aby wciągnąć bolesny oddech. - Myślisz, że ona umrze? Laurann Dohner 59

- Dostała postrzał w tył głowy. Jak sądzisz? Nie chciała się obudzić i to było złe. Ból rozdarł pierś Justice’a. Jessie odeszła od niego na zawsze. Jej twarz przemknęła mu przez głowę, wspomnienie jej leżącej nago pod nim, z ramionami owiniętymi wokół jego szyi, i uśmiechającej się do niego swoimi bardzo niebieskimi oczyma. Jej rude włosy były rozsypane na jego łóżku. Więcej bólu przetoczyło się przez jego pierś. - Gdzie jesteś? Ruszam w drogę . Tim zawahał się. - Oczywiście. Polityka, - wycedził. - Będzie okazja zrobić ładne zdjęcie prawda? Możesz stanąć przed szpitalem i wciskać jakieś gówno reporterom o tym, jak odważna była, stawiając swoje życie na linii w służbie ratowania twoich ludzi. Nie znałeś jej. Gniew szarpnął Justice’em. – Znam Jessie. Nigdy więcej nie oskarżaj mnie o coś tak zwodniczego. Nie obchodzi mnie robienie zdjęć, albo co ludzie myślą akurat w tej chwili. Chcę wiedzieć gdzie ona jest ponieważ jadę tam ją zobaczyć. Tim westchnął. - Przepraszam Justice. Nie miałem tego na myśli. Wiem jakim dobrym człowiekiem jesteś, ale jestem w tej chwili po prostu doszczętnie rozpieprzony. To mnie rozdziera. Rozumiesz to ? Ona jest jak moja córka. Groziłem, że przełożę ją przez kolano i przetrzepię jej tyłek za to, co zrobiła dzisiejszej nocy, a dziesięć minut później trzymam ją w ramionach i patrzę jak krwawi. Nigdy nie czułem się tak cholernie bezradny w moim życiu, i teraz jestem po prostu tak wkurzony, że coś takiego mogło się zdarzyć, że rwę się do każdego kogo mogę.

Udręka. To było uczucie, które Tim wyraził, a Justice identyfikował się z nim, ponieważ ta emocja przelewała się przez jego własne ciało. – Jesteśmy w porządku Tim. Gdzie ona jest? - Jesteśmy w Portland, w stanie Oregon. To było najbliższe centrum urazowe, do którego mogliśmy z nią polecieć. Postrzał miał miejsce w stanie Waszyngton na odludziu . - Wymienił szpital. - Jadę. Masz mój prawidłowy numer komórkowy? Jeśli nie, powinieneś mieć go teraz skoro dzwonię do ciebie. Chcę, abyś skontaktował się ze mną w sekundę po tym, jak dowiesz się czegoś o jej stanie. - Tak zrobię Justice. Jeszcze raz przepraszam. Nie miałem na myśli tego gówna. - Nie myśl o tym . – Rozłączył się i zadzwonił do centrum kontroli Rezerwatu. Zorganizował tankowanie helikoptera, budzenie pilotów i szczegóły związane z ochroną na spotkanie z nim za pięć minut. Przypomniał sobie, że Tiger jest w pokoju gościnnym, obudził go również, i popędził do swojego pokoju ubrać się. Zastygł nieruchomy, gdy usiadł na łóżku i poderwał buty. Stały obraz Jessie w jego umyśle sprawił, że powstrzymał kolejny ryk bólu. Nigdy nie dostanie szansy by pocałować ją jeszcze raz, albo zobaczyć jej uśmiech. W najlepszym wypadku zdoła dotrzeć do niej zanim umrze, i potrzyma trochę jej bladą dłoń. Życie nie było fair, wiedział to, spędził całe życie dostając samo gówno, jednak utrata jej również pozostawi emocjonalne blizny. Spędzili tak niewiele chwil razem, ale za to takie, których nie zapomni nigdy. To bolało.

Justice 60

Rozdział siódmy Justice ponuro poprawił krawat po raz setny, gdy spojrzał na swój zespół bezpieczeństwa. Ludzie gapili się na nich odkąd weszli do holu szpitala, ale nie było to niczym niezwykłym. Sześciu dużych mężczyzn Gatunku i wszyscy ubrani w czarne mundury, jeden jednak w doskonałym biznesowym garniturze zobowiązany był przyciągnąć najwięcej uwagi. Justice przebiegł nerwowymi dłońmi po swojej ciemnoszarej marynarce, kiedy zatrzymał się przed dyżurką pielęgniarek. Kobieta podniosła głowę i jej usta opadły otwarte niemal rywalizując z wybałuszonymi oczami . Starał się nie przestraszyć kobiety i odezwał się łagodnym tonem. - Jesteśmy tu by

zobaczyć Jessie Dupree. Została przywieziona jako ofiara postrzału. Kobieta z kłapnięciem zamknęła usta i ciężko przełknęła. - Jesteście Nowym Gatunkiem, nie? Justice powstrzymał się od warczenia i błyskania kłami. Nie chciał prowadzić konwersacji z pielęgniarką. Nie chciał też grać w dwadzieścia pytań. Jessie wciąż żyła o ile wiedział, i pragnął dotrzeć do niej, zanim będzie za późno. Tiger napiął się u jego boku, wyciągnął rękę i położył ją na kontuarze. - To jest sprawa nie cierpiąca zwłoki, - cicho warknął Tiger. - Odpowiedz panu Northowi proszę, i pamiętaj by być profesjonalistką. Justice normalnie obruszyłby się, ale dzisiejszej nocy nie przejmował się, że jeden z jego ludzi zachowuje się obcesowo. Chciał współpracy kobiety, niezależnie od tego, jak ją dostanie. Tak. Jak już mówiłem, jesteśmy tu by zobaczyć Jessie Dupree . Pielęgniarka spojrzała w komputer, wpisała dane i skierowała ich na koniec korytarza do poczekalni. Nie zdążyli odejść od biurka na dziesięć stóp (3m), gdy usłyszeli jak kobieta mówi do kogoś przez telefon, że grupa przerażająco wyglądających mężczyzn Nowego Gatunku jest w szpitalu. - Myślisz, że dzwoni do lokalnej stacji informacyjnej? - Tiger jęknął. - Nienawidzę tych drani. Justice wzruszył ramionami. - Będziemy ich unikać w drodze powrotnej. Tak naprawdę miał gdzieś prasę. Czy Jessie jeszcze żyje? Czy zdołam ją zobaczyć przed śmiercią? To mnie zabija. On po prostu musiał ją zobaczyć. Chciał wdychać jej zapach i dotknąć jej przynajmniej jeden ostatni raz. Pierś dotkliwie raniła świadomość, że nie będzie żadnej nadziei w jego przyszłości na spędzenie z nią nocy. Tiger pierwszy wszedł do poczekalni trzymając swoje ciało przed Justice’em i upewniając się, że nie było żadnej formy zagrożenia w pomieszczeniu. Justice natychmiast dostrzegł senatora Jacoba Hillsa jak siedzi na krześle z rękoma zakrywającymi twarz, i pochylony cicho płacze. Justice zamarł w środku na dźwięk rozpaczy. Laurann Dohner 61

Poczuł jak jego emocje wyłączają się z bólu zrozumiawszy, że Jessie już umarła. Jakkolwiek jego palce zacisnęły się w pięści, wściekłość zapłonęła i poprzysiągł zemstę. Zamierzał dowiedzieć się, gdzie trzymają snajpera, który ją zabił, i jeśli człowiek pozostał dotąd żywy, zamierzał zabić go gołymi rękami. Rozszarpie sukinsyna za zabicie Jessie, każe mu krzyczeć i niezwykle cierpieć zanim umrze. Czysta wściekłość i ból toczyły w nim batalię, dopóki nie odzyskał wystarczającej kontroli aby się odezwać.

Tim Oberto dzielił pokój z czterema innymi mężczyznami, wciąż ubranymi w mundury grupy specjalnej. Justice musiał utrzymać wciąganie głębokich oddechów, żeby powstrzymać się przed utratą niepewnej kontroli jaką zdobył. Zwierzę w nim nakłaniało go silnie do rzucenia się naprzód, chciał zdemolować pokój, rozwalić wszystko i oszaleć ze świadomości, że Jessie odeszła. Senator Hills podniósł wzrok, opuścił ręce i jego pełne łez oczy spostrzegły Justice’a. Patrzył zaskoczony widząc mężczyzn Gatunku, i stanął na niepewnych nogach. – Justice , co ty tutaj robisz? Justice przełknął z trudem. - Słyszałem o Jessie i przyleciałem tu od razu. Senator zamrugał, żeby odpędzić więcej łez i zbliżył się. Otarł dłoń o spodnie i wyciągnął ją. – Dziękuję ci. Nigdy nie spodziewałem się , że ktoś z was tu przyjedzie, ale to wiele dla mnie znaczy. Uścisnęli sobie ręce. – Właśnie był tu lekarz. - Senator uśmiechnął się. –Przepraszam za to łzawe widowisko, ale byłem przekonany, że moja córka umiera. - Więcej łez zalało oczy. – Jednak wszystko będzie z nią dobrze . Ogromna ulga przetoczyła się przez Justice’a pociągając za sobą uczucie potrzeby, aby natychmiast znaleźć Jessie. - Gdzie ona jest? - Oni myją ją. - Senator zaśmiał się. - Zawsze mówiłem, że ma twardą głowę. Kula drasnęła czaszkę, ale nie przebiła jej. Justice zamknął oczy żeby ukryć swoje szalejące emocje. Jessie będzie żyć, a draśnięcie oznaczało, że nie była ciężko ranna, tak długo, jak nie było żadnego urazu mózgu spowodowanego uderzeniem. Otworzył oczy i wziął uspokajający oddech. Musiał zachować kontrolę. To, co naprawdę chciał zrobić, to roznieść szpital w poszukiwaniu Jessie. Pragnął zanurzyć twarz w jej szyi i wciągnąć w płuca jej zapach. Nie poruszył się jednak obawiając się, że się nie zatrzyma. - Jest wkurzona za włosy. - Senator wytarł więcej łez, śmiejąc się. – Możesz uwierzyć, moja córka? Mogła zginąć , a zdenerwowała się, że musieli ogolić jej włosy z tyłu głowy. - Ogolili jej głowę? - warknął Justice. Wciągnął głęboki oddech. To były tylko włosy, które straciła zamiast jej życia. Odrosną. Senator zesztywniał i przyglądał mu się zaskoczony. - Jesteśmy dziwni jeśli chodzi o golenie głowy, - Tiger oświadczył robiąc krok do przodu, by przyłączyć się do rozmowy. Strzelił na Justice’a zaniepokojonym spojrzeniem, ale zmusił się do uśmiechu. - Jesteśmy wdzięczni, że pańska kobieta będzie żyć. Justice 62

Justice kiwnął głową. - Przepraszam. Jestem zdenerwowany, że Jessie ucierpiała. - Zmusił się, żeby przejść do trybu Justice’a Northa, mężczyzny, który reprezentował cały Nowy Gatunek.

- Chcieliśmy okazać nasze wsparcie. Senator uśmiechnął się . - Wiedziałem, że jesteś dobrym człowiekiem Justice. Moja córka chciałaby cię poznać. Myślisz, że mógłbyś zostać na chwilę? Przeleciałeś całą tę drogę, a ona byłaby zachwycona mogąc poznać człowieka, o którym tyle jej opowiadałem . - Poznałem ją, - poinformował go Justice. - Chciałbym ją zobaczyć. Senator wydawał się zaskoczony. – Poznałeś Jessie? - Tak. Przywiozła grupę naszych kobiet do Rezerwatu, i została tam aż do ostatniej nocy. - Pańska córka potrafi być dość nieustępliwa. - Tiger zachichotał. - Myślałem, że będzie do mnie strzelać, jeśli powiem jej, że nie może towarzyszyć naszym kobietom, i pomóc im zadomowić się w Rezerwacie po nalocie w Kolorado. Senator zaśmiał się . - To moja dziewczyna. Wychowałem ją tak, by nie przyjmowała złych odpowiedzi. Ona jest twardą, małą cholerą. Wdała się w matkę i to mnie wystraszyło, bo zawsze była taka mała, ale za to z wielkim charakterem. Pomyślałbyś, że była rosłym na siedem stóp linebackerem11 ze swoim nastawieniem. - Pokazał ojcowską dumę. – Potrafi być kłopotliwa. - Taa, - Tim zachichotał. - Potrafi. Ostatniej nocy miałem przełożyć ją przez kolano i przetrzepać jej tyłek. Senator sapnął. – Miałeś co? Tim spoważniał. - Ona jest dla mnie jak moja córka. Mieliśmy sytuację, w której Kobieta Prezent była przetrzymywana. Dwóch naszych ludzi było przypartych ogniem a trzech napastników włamało się od tyłu domu. Jessie dostała rozkaz usunięcia się stamtąd, ale nie posłuchała. Trzymała tamtych z dala od moich chłopaków i zabiła trzech drani. Potem, kiedy nie mogliśmy znaleźć kobiety poleciała rozejrzeć się, i niech mnie diabli, jeśli jej nie znalazła. Stracilibyśmy kobietę gdyby Jessie nie była tak pewna, że Gatunek tam był. Jeden z członków zespołu grupy specjalnej podszedł bliżej. - Jestem Trey Roberts, dowódca zespołu Jessie. Uratowała mój tyłek i Mike’a. – Kiwnął głową na drugiego mężczyznę stojącego obok niego. - Byliśmy unieruchomieni i te dupki mogli nas zdjąć, ponieważ nie mogliśmy wycofać się. Byliśmy pod ostrzałem. Jessie zastrzeliła wszystkich trzech. - Jednego nabrała. - Zachichotał Mike. – Udawała, że dostała postrzał i umiera, żeby nakłonić sukinsyna by przyszedł ją wykończyć. Zdjęła go w mgnieniu oka. Usta senatora wisiały otwarte. - Zabiła trzech mężczyzn? Nikt mi o tym nie powiedział. Tim zbladł. – Miałem zamiar, ale właśnie pan przybył. Rozkazałem jej znaleźć dziurę, sir. Powinna była ukryć się do czasu, aż mogliśmy do niej dotrzeć, ale odmówiła słuchania mnie. To

dlatego miałem zamiar przełożyć ją przez kolano. - Ona nie powinna być w niebezpieczeństwie. - Wysapał senator. - Nie powinieneś wysyłać jej do czasu, aż nawiązanie kontaktu z Nowym Gatunkiem będzie dla niej bezpieczne. 11

linebacker – liniowy obrońca w futbolu amerykańskim siedem stóp – 213,36 cm Laurann Dohner 63

- Jest pan tym, który dał jej broń, - Tim burknął. - Ona myśli, że jest częścią zespołu, ponieważ pan powtarza jej, że jest. Wie pan jak uparta potrafi być. Mówię jej co ma robić, ale ona nie słucha. Gdyby wtedy zrobiła, czekałaby na zewnątrz, ale cholera nie . Nie pańska córka. Zażądała przyłączenia do mężczyzn, tak aby mogła być na miejscu dla kobiety, jeśli jakąś znajdziemy. Prawdopodobnie ukradłaby samochód i na własną rękę staranowała bramę gdybym nie wysłał jej z zespołem. Senator wziął głęboki oddech żeby uspokoić się, ale wciąż wydawał się zły. – Ma pan rację. To Jessie. – Zacisnął usta. - Ona jest zwolniona. Nigdy nie myślałem, że to będzie tak niebezpieczne, że będzie musiała zabić trzech ludzi, albo, że sama dostanie postrzał. Ona nie wraca. Natychmiast znajdę zastępstwo w zespole, ale to już nie będzie ona . - Jego wzrok zwrócił się do Justice’a. - Chciałbym prosić jednego z twoich ludzi, żeby chwilowo zajął jej miejsce, do czasu aż uda się znaleźć kogoś godnego zaufania. Nie obchodzi mnie czy będzie to mężczyzna czy kobieta, zespół jednak potrzebuje kogoś, kim wasze kobiety nie będą przerażone. Kto lepiej zaopiekuje się którąś z nich, niż ktoś z twoich własnych? Justice również nie chciał żeby Jessie wróciła do pracy biorąc pod uwagę, że mężczyźni w jej zespole dopuścili, aby omal nie została zabita. – Znajdę zastępstwo. - Przyglądał się mężczyznom w pokoju, którzy należeli do zespołu Jessie póki nie utkwił wzroku w liderze jej zespołu, Treyu Robertsonie. – Które pracowałoby lepiej z twoim zespołem? Jeden z naszych mężczyzn czy kobieta? - Przerwał. – Miej na uwadze, że nasze kobiety mogą stać się drażliwe, jeśli któryś z twoich ludzi dokuczałby im, albo niepokoił seksualnie. Trey zamrugał. - Zdecydowanie mężczyzna. Droczymy się z Jessie cały czas, ale ona wie, że żartujemy. To wyłącznik stresu. Nie wiem czy jedna z twoich kobiet zrozumiałaby żarty, a któryś z moich chłopaków może się poślizgnąć. - Załatwione. Poproszę o ochotnika i każę mu skontaktować się z tobą w ciągu kilku najbliższych dni. – Justice przeniósł uwagę na senatora. – Będziemy musieli ustalić gdzie będzie mieszkał, i co będzie najbezpieczniejsze. Nie umieszczę żadnego z moich ludzi w świecie zewnętrznym, aby stał się celem dla grup nienawiści. On musi mieć zapewnione bezpieczne warunki życia. - Załatwione.

Otworzyły się drzwi wpuszczając pielęgniarkę. Ta zagapiła się na Nowy Gatunek. Długie sekundy przeszły w pełną minutę. Senator przesunął się do przodu przyciągnąć uwagę kobiety. - Tak? Zmusiła się do przeniesienia na niego wzroku. - Uh, pańska, uh, córka. Jest gotowa do wyjścia. Wszystkie jej badania wyglądają dobrze i odmawia pozostania na obserwacji. Oni są... Wykręciła głowę i zapatrzyła się w Tigera. - Oni są co? - Senator warknął. Uwaga pielęgniarki poleciała z powrotem do niego. – Pańska córka opuszcza oddział urazowy. Oni są gotowi wypuścić ją jak tylko się ubierze. - Kobieta zakręciła się i uciekła. - Może powinienem nosić nasze zdjęcia i po prostu je rozdawać ? - Tiger zachichotał. - W ten sposób mogliby wpatrywać się tak długo jak zechcą. - Wątpię by to zadziałało. Tylko chcieliby byś dał im autograf. – Justice uśmiechnął się dla zmiękczenia swoich słów. Justice 64

Tiger wzdrygnął się. - Kiedy mnie o to proszą, mówię że nie wiem jak napisać moje imię. Wielu ludzi wyobraża sobie, że nie potrafimy czytać więc kupują to. Trey zaśmiał się. - Często to masz, co? Tiger skinął głową. - Tak. Zostaliśmy zaproszeni do Rezydencji Gubernatora dwa tygodnie temu, i na imprezie mieliśmy do czynienia z wieloma ludźmi. Chcieli żebyśmy podpisywali jakieś rzeczy, cały czas próbowali nas dotknąć i prosili byśmy pozowali z nimi do zdjęć. Kobiety wsuwały swoje numery telefonów w moją dłoń kiedy podawaliśmy sobie ręce. Mike zaśmiał się. - Człowieku, chciałbym żeby kobiety dawały mi swoje numery. To nie brzmi tak źle. - Nie chciałbyś tego gdybyś tym żył, - Justice stwierdził cicho. - Nie jesteś już osobą, a zaczynasz być postrzegany jako rzecz. Przedmiot. Coś co nie czuje. - Ale kobiety ... - Mike puścił oko. Tiger uśmiechnął się szeroko. - Są zbyt kruche. Mike otwarcie przyglądał się Tigerowi od stóp do głów, zanim rzucił okiem w dół na własne ciało. - Jesteśmy prawie tacy sami.

- Nie. Nie jesteśmy. Jestem silniejszy. - Tiger roześmiał się błyskając kłami na Boba. - Mam ostre zęby. Wasze kobiety są zbyt kruche. - Och. Wasze kobiety lubią ostre zęby? O rany! To super czadowo. Tak. Mogę zrozumieć czego nie mógłbyś zrobić z naszymi. Szczypnąłem raz jedną w tyłek i rzuciła mnie twierdząc, że jestem jakimś dziwakiem. - Mike pokazał swoje zęby. – Moje są gładkie i proste bo zapłaciłem dentyście dwa patyki żeby były lepsze. Jednak miała wielki, świetny tyłek. W sam raz do zatopienia w nim twoich zębów. Justice westchnął i posłał senatorowi przepraszające spojrzenie. Senator uśmiechnął się w odpowiedzi, jakby obaj wydawali się rozumieć, że czasami ich ludzie prowadzili rozmowy, których prawdopodobnie nie powinni . Justice zignorował Tigera i prowadzoną z członkiem zespołu rozmowę. Naprawdę chciał wyjść i iść odszukać Jessie. - Zostań i porozmawiaj sobie z nowym przyjacielem Tiger. Będę za drzwiami, - oświadczył Justice ruszając w kierunku drzwi. - Nie zapomnij o mnie - zażartował Tiger. Justice rozejrzał się po korytarzu, gdy wyszedł z pozostałymi samcami swojej ochrony. Senator był przy nim. Umysł Justice’a pracował na najwyższych obrotach, kiedy zdał sobie sprawę, że zobaczenie Jessie w tym momencie może nie być najlepszym pomysłem. Ludzie przyglądali się zebrani w grupach, w górę i w dół korytarza, wyczekiwali żeby pogapić się na niego. Kilku zabrało telefony komórkowe do zrobienia zdjęć, nie fatygując się nawet ukryciem swoich zamiarów. Gniew chwycił go mocno, kiedy uświadomił sobie jakie to stanowiło niebezpieczeństwo dla Jessie. Każde zdjęcie lub nagranie wideo z nim, silnie reagującym na nią, zostałoby sprzedane do lokalnej stacji informacyjnej. Do północy byłoby hitem każdego gniazda mediów na całym świecie, plotkarze spekulowaliby, że oni mogą się spotykać i stałaby się celem dla dziennikarzy i wrogów Nowego Gatunku. Laurann Dohner 65

Nie spotykali się – zakładając, że w ogóle chciała znowu go zobaczyć, a nie był tego pewny w tym przypadku. Miał nadzieję, że tak , ale to nie czyniło z tego faktu. Prawdopodobne było, że może zrobić coś głupiego jeśli będzie miał szansę jej dotknąć, i musiał tego uniknąć. Jednak nie mógł zaprzeczyć swojemu pragnieniu aby chociaż porozmawiać z Jessie. Tak czy inaczej chciał uzyskać do niej dostęp twarzą w twarz, ale w bezpiecznych warunkach. Odmawiał narażania jej na niebezpieczeństwo. Spotkał wzrok senatora i wpadł na zaskakujące rozwiązanie. - Jessie potrzebuje pracy i mam taką bezpieczną do zaproponowania jej. To najmniej co mogę zrobić skoro ucierpiała ratując jedną z naszych kobiet. Ona nadal może z nimi pracować, ale w stabilnych warunkach. Senator uśmiechnął się. - Byłoby wspaniale Justice. Szczerze mówiąc, ona będzie wkurzona jak diabli kiedy dowie się, że ją zwolniłem. Uratowałbyś mi tyłek. Moja córka ma temperament.

Jakiego rodzaju jest to praca? Justice zawahał się. Tworzył na poczekaniu. – Zamieszka w Ojczyźnie. Dla jej bezpieczeństwa i ochrony. Mamy wydzielony dom, w którym zapewniamy mieszkania naszym kobietom. Jestem pewny, że Jessie byłaby wielką pomocą, i byłoby dla nich wspaniale mieć ją blisko. Senator kiwnął głową. - Brzmi dobrze. - Może zacząć jak tylko poczuje się dobrze. – Justice musiał tłumić szeroki uśmiech. Mógłby często widywać Jessie, jeśli będzie mieszkała w Ojczyźnie. Do diabła, mógł postarać się o tyle dostępu do niej, ile wymagało przekonanie jej żeby wróciła do jego łóżka. Ta myśl pomogła złagodzić jego pragnienie by natychmiast ją zobaczyć. – Bylibyśmy szczęśliwi, że ją mamy. Ja byłbym cholernie szczęśliwy, że ją mam . Obraz z nią pod nim, na jego łóżku poprzedniej nocy błysnął, ale pchnął go z powrotem zanim skłonił go, do szturmowania korytarzy w poszukiwaniu Jessie i przerzucenia jej sobie przez ramię. Nie rób tego. Za dużo przeklętych ludzi, prasa prawdopodobnie już przybyła, i nie możesz zawieść swoich ludzi. Jesteś twarzą Nowego Gatunku. Niedługo ją zobaczysz. Bardzo niedługo. - Znając moją córkę prawdopodobnie będzie to dzisiaj. Dzisiaj. Justice nie mógł powstrzymać uśmiechu, który rozlał się na jego twarzy. Natychmiast wszystkim się zajmę. Zadzwonił telefon Justice’a. - Przepraszam. Muszę to odebrać. Senator powiedział. – Oczywiście, rozumiem. Justice odszedł odbierając połączenie. To było o nowej samicy, którą Jessie uratowała. Słuchał. - Utrzymaj ją na środkach uspokajających. Chcę, żeby natychmiast przeniesiono ją do Ojczyzny. Justice podszedł do senatora. - Muszę iść. To dotyczy kobiety, którą Jessie uratowała. Jest w złym stanie psychicznym. Właśnie obudziła się, nie chciała się uspokoić i personel medyczny znowu musiał podać jej środki uspokajające, po tym jak próbowała od nich uciec. Kiedy Jessie będzie chciała pracować, w pierwszej kolejności będziemy potrzebowali, żeby pomogła nam z tą kobietą. Zadzwoń do mnie i zorganizujemy dla Jessie transport do Ojczyzny. - Mam go. Sam ją przywiozę . Mam prywatny samolot do mojej dyspozycji. Justice wyciągnął rękę. – Jestem wdzięczny, że ona czuje się dobrze. - Dziękuję za przybycie.

Justice 66

W ciągu kilku minut Justice i jego ludzie opuścili szpital. Wozy serwisów informacyjnych czekały na zewnątrz i Justice westchnął z frustracji, gdy reporterzy rzucili się do nich wykrzykując pytania, ale zdążył jeszcze usłyszeć burknięte przekleństwo Tigera. - Nasze życie czasami jest do dupy. Justice skinął głową na znak zgody. Postąpił właściwie wychodząc, mimo gryzącego żalu skręcającego jego wnętrzności, że nie mógł osobiście upewnić się, że Jessie naprawdę była w porządku. Tak jak chciał tulić ją w ramionach by zyskać pewność, że żyła, tak nie chciał przy okazji zniszczyć jej życia.

Jessie opierała się pragnieniu żeby płakać. Dotknęła bandaża z tyłu głowy, wzdrygnęła się i nienawidziła tego, że ogolili część jej włosów. Pielęgniarka posłała jej pełne współczucia spojrzenie. - Nikt nie będzie wiedział jeśli ściągniesz je w koński ogon, albo zostawisz rozpuszczone. To z tyłu głowy, więc ktoś zobaczy tylko jeśli rozdzielisz włosy, albo zapleciesz warkocze. Odrosną z czasem , jednak przy takiej długości wiem, że to przykre. Jak tylko trochę podrosną zmieszają się z resztą włosów, i będzie trudniej zauważyć. Te szwy musisz utrzymywać suche. - Wiem. - Jessie pozwoliła kobiecie pomóc sobie wyjść ze szpitalnego łóżka. Wydęła wargi na dresy, które jej podała. Ojciec kupił je w sklepie z pamiątkami i wygrały z szorowaniem, jej drugą opcją. Nie cierpiała dresów w ogóle, a fakt, że były opatrzone nazwą i logo szpitala jeszcze pogarszał sprawę. - Mam dokumenty informujące jak o nie dbać. - Musisz siedzieć na wózku. Taka jest procedura szpitala, aby sanitariusz odprowadził cię do głównych drzwi. - Cudownie, - Jessie prychnęła utrzymując swój komentarz czysty, ponieważ pielęgniarka była miła. Usiadła i potulnie pozwoliła kobiecie wywieźć się z pokoju, po ustawieniu torby z jej zakrwawionymi ubraniami na kolanach. Jessie spostrzegła ojca i Tima, gdy tylko wjechały na korytarz. Niektórzy z zespołu też się zjawili. Mike, Trey, Jimmy i Bob oparci o ścianę patrzyli na nią szczerząc zęby. Z członków jej zespołu tylko Shane był nieobecny. Senator Jacob Hills uśmiechnął się szeroko kiedy ją zauważył, przerwał rozmowę z Timem i popędził korytarzem. - Jak się ma moja dziecinka? - Taa, - Trey uśmiechał się szeroko prowadząc wszystkich bliżej. - Jak się masz dziecinko?

Środkowy palec Jessie swędział posłać mu ptaka, ale zamiast tego zmusiła się do uśmiechu. - Świetnie. Jestem gotowa iść do domu. - Jej wzrok skrzyżował się ze wzrokiem Tima, który ponuro przytrzymał jej spojrzenie, nie dobry znak. Oznaczało to, że wciąż jest na nią wściekły, za nie wykonywanie rozkazów. - Jak się ma Beauty? Powiedziano mi, że nie została ranna. Dotarła cała i zdrowa tam, gdzie chcieli ją wysłać? Tim zawahał się. - Musieliśmy podać jej środki uspokajające Jessie. Wpadła w histerię po tym jak zostałaś postrzelona i nie mogła się uspokoić. Zadzwoniliśmy do ONG natychmiast jak zajęto się tobą. Od tamtej pory Shane z nią pozostał, powiedział, że chciałabyś żeby ktoś z Laurann Dohner 67

zespołu z nią był, póki nie zostanie przekazana. ONG wysłało helikopter żeby ją odebrać i Shane poleciał z nią do Rezerwatu, jest już jednak w drodze do domu. Mają ją bezpieczną, i kiedy widział ją ostatni raz spała jak dziecko. Bob zachichotał. - Shane wypełnił jej dokumenty i podał Beauty jako jej imię. Pomyśleliśmy, że będziesz wkurzona gdyby wpisał Mud albo Monkey . Senator sapnął strzelając piorunującym wzrokiem na Boba. - Nazywałeś ją tymi imionami? Uśmiech Boba zgasł. - Nie. Tamci tak ją nazywali. Jessie przemianowała ją na Beauty. - Och. – Senator odprężył się. - Pomyślałem, że będę miał koszmar w moich rękach. Nigdy nie nazywaj ich uwłaczającymi imionami. Wyrzucę cię, jeśli kiedykolwiek to zrobisz. Zawsze traktuj ich z szacunkiem jak gdyby byli rodziną. Jessie uśmiechnęła się krzywo. - Masz na myśli to, jak ja nazywam Jake’a matoł i śmierdziel? Tak właśnie nazywa się rodzina. Możesz im powiedzieć żeby traktowali ich jak każdego, ale nie jak rodzinę. Senator uśmiechnął się. - Twój brat nie cierpi tych przezwisk Jess. Gdyby był tutaj, a nie w Afganistanie sam by ci to powiedział. - Jessie, - poprawiła z uśmiechem. - Cieszę się, że przyjechałeś tato. Jestem gotowa iść do domu i wracać do pracy. Tim odchrząknął i szarpnął kciukiem na mężczyzn. Jessie zmarszczyła brwi, gdy zespół oddalił się szybko zostawiając ją z ojcem. Ten spojrzał ponuro, kiedy wpatrywała się w niego zdezorientowana. - Co do tego. - Jego niebieskie oczy zwęziły się. - Jesteś zwolniona. - Co !? - Krzyknęła. - Cicho Jessico Marlee Dupree, - rozkazał surowym głosem. To był ten sam ton, którego

używał całe jej życie, kiedy była w głębokim gównie. - Nie posłuchałaś rozkazów ostatniej nocy i zabiłaś trzech ludzi. Zrobiłaś co trzeba, chroniłaś swoich kolegów, członków zespołu i wiem o tym. Ale zabiłaś trzech ludzi. - Głos mu się załamał i łzy zalały oczy. - Masz szczęście, że twój mózg jest nietknięty. Czy wiesz, jak się poczułem kiedy dostałem telefon, że zostałaś postrzelona? Wciągnął drżący oddech. - Jesteś zwolniona. Kocham cię, ale nie mogę żyć ze świadomością, że wysyłam cię w sytuację gdzie musisz zabić więcej ludzi, albo oni zabiją ciebie. Masz nową pracę, więc wysłuchaj mnie, zanim stracisz nad sobą panowanie. Jessie była wstrząśnięta. Jej ojciec był bardziej wytrącony z równowagi niż kiedykolwiek mogła sobie przypomnieć, z wyjątkiem jednego razu kiedyś. Płakał, kiedy jej matka umarła i nigdy w pełni nie doszedł do siebie po tej stracie. Opadła plecami na wózek, rozluźniła napięte ciało a poczucie winy zżerało ją, gdy na niego patrzyła. Przeszedł przez piekło po jej postrzale, wiedziała to. Bolało stracić pracę, ale tatę kochała bardziej. - Co to za nowa praca? Zawahał się. - Nie krzyczysz i nie mówisz mi, że nie mogę cię zwolnić? Pokręciła głową. – Ty płaczesz. Przykro mi tato. Straciłeś mamę, która była twoim światem. Prawie straciłeś mnie i przyjmuję to. Nienawidzę tego, ponieważ kocham tę pracę i uwielbiam Justice 68

tych facetów z grupy specjalnej , ale rozumiem w jak piekielnej sytuacji jesteś. Co to za nowa praca, i zapomnij o niej jeśli powiesz , że chcesz trzymać mnie w biurze. Pochylił się i chwycił Jessie w niedźwiedzi uścisk przytulając ją. Przytuliła go również i zapragnęła móc złapać oddech. Pokręciła się w jego ramionach i w końcu puścił. Wyprostował się ocierając łzy. Uśmiechał się do niej jednak i to sprawiło, że wszystko to było warte utraty pracy i prawie zsinienia z braku tlenu. - Mam dla ciebie pracę w ONG, w Ojczyźnie Jessie. I jak, jest to nagroda pocieszenia za utratę pracy w grupie specjalnej? Nadal będziesz pracowała bezpośrednio z Organizacją Nowego Gatunku, ale w bezpiecznym miejscu. - Uśmiechnął się szeroko. – Justice North przyleciał tu by upewnić się, że masz się dobrze i osobiście zaproponował pracę! Wstrząs przeszył Jessie. – Justice jest tutaj? - Jej głowa obróciła się szukając go. - Otrzymał nagłe wezwanie w sprawie kobiety, którą uratowałaś ubiegłej nocy. Musiał wyjść, ale powiedział, że możesz zacząć w każdej chwili kiedy tylko będziesz gotowa. Wiedziałem, że będziesz chciała od razu wracać do pracy. - Zaśmiał się. - Znam moją dziewczynkę, i że chciałabyś tę pracę, więc mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, ale wysłałem kogoś do twojego mieszkania. Pakują je, gdy teraz rozmawiamy, i tylko twoje rzeczy będą wysłane, a wszystkie meble zostaną przechowane. Faceci, których zamówiłem do spakowania twoich rzeczy, mają przewieźć wszystko tam do ciebie. To może zająć kilka dni, ale przyjdzie całkiem szybko.

- Dzięki. To wspaniale, że o tym pomyślałeś. - Zmusiła się do uśmiechu żeby ukryć zaskoczenie radykalnymi zmianami w jej życiu. - Wiesz, że chcę tę pracę. Justice przyszedł i odszedł, ale nie zobaczył się z nią. Maskowała swoje emocje przed ojcem obawiając się, że byłby zdezorientowany smutkiem jaki czuła, wiedząc, że Justice przyjechał, ale nie został wystarczająco długo żeby ją zobaczyć. Poczuła też trochę gniewu jednak odpuściła to. Przyleciał aż z Kalifornii żeby przyjść do szpitala. To musi coś znaczyć prawda? Mógł zostać i powiedzieć cześć. Być może upewnił się, że jestem w porządku. Westchnęła. - A co z moją Kobietą Prezentem? Co to było za nagłe wezwanie? - Nie wiem, ale kiedy dotrzesz do ONG w Ojczyźnie jestem pewien, że się dowiesz. Kazał ją tam przenieść i powiedział, że będzie twoją pierwszą pracą. Jessie rozważała to. Justice może być zły na nią za opuszczenie go, powód dlaczego nie został. Zostawiła go. To jednak była praca i musiała iść. Powinien to zrozumieć. No cóż, żeby być uczciwym, pomyślała, on też musiał wyjść przez pracę . - Chciałabym pożegnać się z moim zespołem. - Zrobisz to. Są w poczekalni. Mam na zewnątrz czekający samochód, by zawieźć nas na lotnisko. Zatrzymamy się po drodze i kupimy ci trochę ubrań tak byś przetrwała kilka dni. – Rzucił okiem na dresy. - Wiem, że ich nie cierpisz, ale to było wszystko co mieli, chyba że wolałabyś letnią sukienkę z jasno-pomarańczowym kwiecistym wzorem. Zrobiła minę. Senator roześmiał się. - Wiem. Nie widziałem cię w sukience odkąd skończyłaś szkołę średnią i musiałaś włożyć togę. Ubrałaś obcięte dżinsy i bezrękawnik pod nią jeżeli dobrze pamiętam. Wyszczerzyła się w uśmiechu. - To nie był bezrękawnik. To był sportowy stanik. Laurann Dohner 69

Wyciągnął rękę i ujął jej twarz. - Oto moja dziewczynka. Zawsze musisz być inna. Obraz Justice’a przemknął przez jej głowę i zastanawiała się, czy może to było częścią powodu dlaczego tak ją do niego ciągnęło. Lubiła inność, a jego lubiła cholernie mocno. Żałowała tylko, że nie został w pobliżu żeby ją zobaczyć.

Justice 70

Rozdział ósmy Jessie była zdenerwowana kiedy wysiadła z taksówki i zarzuciła torbę na ramię. Widok demonstrantów maszerujących w pobliżu bramy natychmiast ją rozgniewał . Czy oni nie mają życia? Czegoś lepszego do roboty niż nękać grupę ludzi, którzy nigdy nic im nie zrobili? Jessie przystanęła obok okna taksówki i podała kierowcy trzy dwudziestki. - Zatrzymaj resztę. - Dzięki. - Wycofał pojazd. Spojrzeniem badała mężczyzn i kobiety, gdy zmierzała do bramy. Ojczyzna ONG była głównym domem Nowego Gatunku, posiadali również ogromny zalesiony obszar, który kupili i nazwali Rezerwatem. Była tu wcześniej, nigdy jednak nie musiała przechodzić przez główną bramę. Przylatywała helikopterem podrzucić kobiety i natychmiast odlatywała, nigdy nie wychodząc poza lądowisko helikopterów. Teraz zamierzała żyć i pracować w Ojczyźnie. Mówiono, że Justice mieszkał tu w pełnym wymiarze czasu, a to oznaczało, że prawdopodobnie będzie go czasem widywać. - Co tu robisz? - To był facet po czterdziestce, który wyszedł z linii maszerujących trzymając transparent z napisem "Obrzydliwości nie będą tolerowane, Miłuj Pana." Jessie zatrzymała się, przechyliła głowę i zmierzyła go krytycznym okiem. - Co ty tu robisz? Zmarszczył brwi. – Korzystam z mojego prawa jako Amerykanina żeby wyrazić swoje zdanie. Wzruszyła ramionami. - Jestem tu, ponieważ mój amerykański tyłek chce tu być. Posunęła się naprzód kolejne pięć stóp (1,5m) zanim palant ruszył się i zaszedł jej drogę. Zatrzymała się, napięła ciało, i oceniła go jako potencjalne zagrożenie. Był około pięć cali (ponad 10cm) wyższy od niej, i nie był w dobrej formie z piwnym brzuchem i obwisłymi ramionami. Wpatrywał się zmrużonymi oczami w jej torbę . - Zostajesz tu? - Jesteś bardzo bystry. Tak. To dlatego mam ze sobą torbę . Zmarszczył brwi patrząc bardziej wkurzony. - Nie możesz tam wejść. To legowisko zła. Jessie parsknęła śmiechem. To wydawało się uczynić nieznajomego bardziej szalonym. – Wątpisz we mnie? Mam słowo

Pana po mojej stronie. Kazał mi tutaj przyjść i dać im do zrozumienia, że nie są mile widziani tu w Ameryce. Jesteśmy krajem kochającym Boga . Jessie uwielbiała facetów takich jak ten. Właśnie czynił jej dzień lepszym, ponieważ śmiała się. – O rany. Bóg z tobą rozmawia ? To świetnie. Mógłbyś mu powiedzieć, że chciałabym pokoju Laurann Dohner 71

na świecie i Elvisa z powrotem? Marzę żeby spiknął się z jakąś fajną metalową kapelą. Razem mogliby zrobić jakąś czadową muzykę. Facet gapił się na nią, ale w końcu zamknął usta. Oczy mu się zaokrągliły, a twarz poczerwieniała. - Ty kpisz ze mnie? Kpisz z Boga? - Nie. Nigdy nie żartuję z Boga. To z czego kpię, to że jesteś idiotą, który nie wydaje się o tym wiedzieć. Zamiast marnować tutaj swój czas powinieneś zająć się własnym życiem. Zastanawiam się co Bóg ma do powiedzenia na temat osądzania innych? Pamiętasz to? Ja tak, z lekcji religii. Nigdy nie spotkałam się z zapiskiem mówiącym Jezus albo Bóg kocha cię chyba, że ... wypełnić formularz. Zajmij się własnym życiem i uświadom sobie, że gdyby Bóg naprawdę z tobą rozmawiał, to kazałby ci robić lepsze rzeczy niż marnować czas na denerwowaniu dobrych ludzi. On głosi o miłości i akceptacji, nie głupocie i nienawiści. – Jej uwaga skupiła się na jego transparencie, a następnie znowu na nim. - Może chciałbyś też wziąć kilka lekcji , bo nie wydajesz się wiedzieć, że przecinek powinien być kropką. Przy okazji, mógłbyś też nauczyć się czegoś o współczuciu. Wiem, że to miło spacerować na dworze i wdychać świeże powietrze, ale rób to w parku nie nękając porządnych ludzi, którzy starają się poprawić swoje życie. Powinieneś spróbować tego kiedyś. To może zrobić z ciebie przyzwoitego człowieka. W tej chwili robisz gównianą robotę. Jessie wyminęła go. Był wkurzony, zszokowany i pryskał śliną. Jessie dostrzegła dwóch oficerów Gatunku śmiejących się z miejsca gdzie pilnowali wejścia bramy. Było jasne, że słyszeli każde słowo. Trzymała ręce na widoku i próbowała wyglądać niegroźnie gdy podeszła. Pozostali po tamtej stronie bramy i byli silnie uzbrojeni. - Witam. Jestem Jessie Dupree. Zamierzam powoli sięgnąć do przedniej kieszeni i wyciągnąć moje prawo jazdy. Jeden z nich dał jej pozwolenie. Wyjęła licencję i podała ją przez kraty. – Justice North rozmawiał z senatorem Jacobem Hillsem dzisiaj wcześnie rano, i zaproponował mi pracę w Ojczyźnie. Nie byłam oczekiwana w jakimś konkretnym czasie mimo to jestem tu. Jeden z nich oddał jej licencję. Zawahał się przed sięgnięciem do czegoś na ścianie poza jej wzrokiem. Wyciągnął podkładkę do pisania z klipsem i przebiegł po niej palcem. – Wpuść ją. Jest na liście. Drugi oficer otworzył bramkę. Jessie weszła do środka, zatrzymała się i obserwowała jak brama zamyka się za nią . Pierwszy oficer posłał jej uprzejmy uśmiech i wskazał, że powinna iść za

nim. Jessie pomachała palcami protestującym zanim zeszła z widoku. Mury wokół Ojczyzny były wysokie na trzydzieści stóp (9,14m) i miały na górze platformy spacerowe, gdzie patrolowało więcej oficerów Gatunku. - To standardowa procedura, żeby sprawdzić pani torbę. Każdy musi zostać przeszukany. Musimy też przeszukać panią. Przepraszam, ale jest to konieczne z powodu poważnych gróźb przeciwko ONG. Mogę wezwać kobietę oficera do pani przeszukania, jeśli będzie czuła się pani nieswojo, że ją dotykam. Mogę mieć tu jedną w niecałe dziesięć minut. Mamy dostępną butelkowaną wodę i napoje gazowane, więc można wygodnie poczekać. Torbę jednak musimy przeszukać teraz. Musimy upewnić się, że nie ma w niej żadnej broni albo bomb. Justice 72

- Rozumiem. Zazwyczaj noszę broń, mam pozwolenie, ale nie przyniosłam jej ze sobą. Zdaję sobie sprawę, że nie jest to tutaj dobre więc zostawiłam ją w moim zespole. Mężczyzna zamrugał. - Jakim zespole? - Pracowałam z Ludzką Grupą Specjalną do Odzyskiwania przy ONG, aż do dzisiejszego ranka . Uśmiechnął się. - Nie wiedziałem, że mają jakieś kobiety. - Byłam tylko jedna. - Odwróciła się twarzą do ściany i rozłożyła kończyny. - Śmiało, obszukaj mnie. Mężczyzna był sprawny i nie sprawił, że Jessie chciała uderzyć go pięścią. Jego ręce przebiegły po jej piersiach, ale nie zatrzymały się ścisnąć je lub obmacać. Przykucnął i zaczął od kostek prowadząc ręce do góry. Użył grzbietu dłoni aby upewnić się, że nie nosiła broni w majtkach. Wstał i cofnął się. Jessie odwróciła się i podniosła na niego wzrok. - Dziękuję. Powiadomiliśmy biuro o pani przybyciu i wysyłają po panią dżipa panno Dupree. - Po prostu Jessie. Dziękuję. Uśmiechnął się. - Jestem Flame (Płomień), a mój partner tam wyżej piorunujący wzrokiem protestujących to Slash (Szrama). Dziękuję za rozbawienie kiedy rozmawiałaś z tym człowiekiem na zewnątrz. Uwielbia z nas szydzić. - Proszę bardzo. Kiedy znowu zacznie po prostu zacznij nucić Elvisa, a założę się, że się zamknie. – Mrugnęła okiem. - To najlepszy sposób żeby sobie z nimi radzić. To totalnie go wkurzy, bo będzie wiedział, że to obraza, ale nie będzie tak brzmiało dla nikogo oprócz niego. Oficer roześmiał się. - Zapamiętam i przekażę innym.

- Tylko sprawiedliwie oddasz. Jestem pewna, że musisz znosić cholernie dużo. Mogę zadać ci osobiste pytanie? Wzruszył ramionami. - Pewnie. - Dlaczego wybrałeś Flame na swoje imię? Mogłabym to zrozumieć gdybyś miał ogniście rude włosy, ale twoje są lekko rudawe. Uśmiechnął się szeroko. - Uwielbiam obserwować jak pali się ogień i często spędzam noce siedząc na zewnątrz przy ognisku. Zapach palonego drewna jest przyjemny, a płomienie są piękne i takie żywe. - Zawsze lubię zapytać. Masz szczęście, że wybrałeś swoje imię. Ja utknęłam z Jessicą Marlee Dupree . - Pokręciła głową. - Moi rodzice mówili, że to ładnie. Myślę, że palili trawkę żeby zrymować moje dwa imiona. Roześmiał się. - Dlatego nalegam żeby nazywać mnie Jessie. Kiedy słyszę jak ktoś zwraca się do mnie moimi pełnymi imionami i nazwiskiem, po prostu wzdrygam się. To brzmi jakbym winna była zanucić piosenki country, albo coś w tym stylu. Twoje imię coś znaczy. - Jesteś radością przebywając w pobliżu. - Uśmiechnął się szeroko. - Twoi rodzice zrobili coś dobrze. - Dzięki. Laurann Dohner 73

- Naprawdę będziesz tu pracować? - Tak. Nie wiem co będę robić, ale zostałam wydalona z zespołu tego ranka. Wysłano mnie tutaj. Jego uśmiech zgasł. - Masz na myśli zwolniona? Dlaczego cię wyrzucili? - Dostałam postrzał. Tak naprawdę to było tylko draśnięcie. Zabiłam też trzech dupków, ale zasłużyli sobie na to. To długa historia. To było uzasadnione użycie broni, ale moim tatą jest senator Jacob Hills, więc przestraszył się. Wylał mnie, żeby mieć pewność, że nie jestem już w niebezpieczeństwie, albo postawiona w sytuacji gdzie musiałabym zabić kolejnych dupków. Uśmiechnęła się dla zmiękczenia swoich słów. - Sądzę, że myśli, iż tutaj będę bezpieczniejsza. Przyjrzała się wysokim murom i uzbrojonym oficerom Gatunku patrolującym powyżej z dużymi karabinami. – Mogę zrozumieć dlaczego uznał to miejsce za całkiem bezpieczne. Flame uśmiechnął się szeroko. – Gdzie dostałaś postrzał?

Odwróciła się pokazując mu plecy i sięgnęła do włosów. W ciągu kilku sekund rozdzieliła je i odsłoniła ogoloną powierzchnię około dwóch cali długości i cal szerokości (5,08cm x 2,54cm) przykrytą opatrunkiem. - To było tylko draśnięcie. Kula wzięła trochę skóry, ale ... – puściła włosy i odwróciła się do niego przodem. - Pamiętaj, żeby zawsze nosić kamizelkę na służbie. - Spojrzała na niego. - Dostałam dwie rundy w plecy od snajpera. - Wskazała na jego kamizelkę. – Dobrze się spisują. Wszystko co mam to tylko kilka siniaków. - Niesamowite. - Uśmiechnął się. - Masz tutaj jakichś znajomych? Pracując z grupą specjalną musiałaś zdobyć kilku. - Nie. Spotkałam kilka osób, ale z nikim nie spędziłam dużo czasu . - Z wyjątkiem Justice’a. Jednak nie wspomniała o nim na głos. - Dlaczego nie miałabyś zadzwonić do mnie kiedy się zadomowisz? Mamy tu bar. Z przyjemnością postawię ci piwo i przedstawię każdemu. Myślę, że zdobędziesz wielu przyjaciół. Jesteś naprawdę zabawna. - Chciałabym. Nigdy nie można mieć dość przyjaciół. - Mamy książkę telefoniczną. Jestem umieszczony w spisie. Pod imieniem Flame właśnie. Nie mam nazwiska. Jak dotąd nie miałem powodu żeby jakieś wybrać. Dżip prowadzony przez kobietę Gatunku zbliżył się do bramy. Była dużą kobietą, oczywiście eksperymentalnym prototypem a nie Kobietą Prezentem. Jessie nie miała dużo doświadczenia z tymi kobietami z wyjątkiem jednej, z którą spędziła czas w Rezerwacie. Bardzo polubiła Breeze. - Jest twój transport. Mam nadzieję, że polubisz życie i pracę tutaj Jessie. To była prawdziwa przyjemność poznać cię. Mam nadzieję, że wkrótce postawię ci piwo. Zadzwoń do mnie. – Flame pomachał. Chwyciła swoją torbę i odmachała. – Poznanie ciebie również było przyjemnością. Zadzwonię w sprawie tego piwa. - Ruszyła do dżipa. Duża kobieta Gatunku zmarszczyła brwi. - Człowiek, masz iść ze mną. - Witam. Jestem Jessie. Jesteś moim transportem? - Tak. - Nie wyglądała na zachwyconą. - Jestem Midnight (Północ jako środek nocy) . Proszę wsiadać. Jessie rzuciła torbę na tylne siedzenie i usiadła na miejscu dla pasażera. Nie sięgnęła po pas. Nie było żadnych przepisów dotyczących pasów bezpieczeństwa na terenie należącym do Nowego Gatunku . Nie mieli również wielu problemów z ruchem ulicznym lub przekraczaniem prędkości.

Justice 74

Głównie widziała wózki golfowe zaparkowane wzdłuż większości krawężników. Kierująca zawróciła dżipa i zachmurzona znowu zerknęła na Jessie, ewidentnie nie była szczęśliwa, że wyznaczono ją do przewiezienia jej w jakiekolwiek miejsce. - Nie lubisz ludzi w ogóle czy tylko mnie? - Jessie trzymała swój uśmiech na ustach. - Nie chcę być niegrzeczna. - Spojrzała na Jessie łagodniej. - Nie jestem przyzwyczajona do zajmowania się twoim rodzajem, a moje doświadczenia nie są dobre. - Rozumiem. Cóż, w sumie jestem przemądrzałą cwaniarą, ale zawsze jestem miła dla ludzi, chyba że oni pierwsi nie są mili dla mnie. Nie myślę, że jesteś niegrzeczna. Chciałabym tylko, abyś dała mi szansę zanim zdecydujesz się mnie nie lubić. Jestem otwarta na ciebie. Midnight uśmiechnęła się. - Rozumiem. Jessie całe życie musiała uczyć się jak przełamywać pierwsze lody. Jako córka osoby publicznej miała do czynienia z wieloma nieznajomymi w różnych rodzajach scenariuszy. Mogła być bardziej otwarta i szczera z Nowym Gatunkiem niż z ludźmi i lubiła to. Gatunek nie bawił się w gierki ani nie kłamał łatwo. Byli uczciwi. - Więc jesteś tą osobą, która powie mi gdzie pracuję, co robię, gdzie będę spała i kiedy zaczynam? Nic nie wiem z wyjątkiem tego, że pracuję i mieszkam tutaj . Midnight błysnęła swoim niebieskim spojrzeniem na Jessie. – Jak przypuszczam ja mam tylko odebrać cię i zawieźć do jednego z domków. Kazano mi pokazać ci dom, zaczekać w pobliżu aż będziesz gotowa, a następnie zabrać cię do Centrum Medycznego. Nic więcej nie wiem. Ci ludzie potrzebują pomocy w ich systemie orientowania się w pracy, zdecydowała Jessie. W porządku. Będę musiała z kimś mieszkać czy dostanę własny pokój? - Dostaniesz własny domek. Nie dzielimy przestrzeni mieszalnej, chyba że mieszkamy w domu kobiet, ale tam każda z nas ma swoje własne mieszkanie. Dzielimy tylko ogólnie użytkową przestrzeń. To jest tylko dla Nowego Gatunku, a odwiedzającym ludziom są przydzielane domki. Te domy znajdują się w zabezpieczonej strefie odciętej od reszty ogólnej populacji . Jessie zamilkła oswajając się z tymi informacjami. Zabezpieczona strefa odcięta od reszty populacji brzmiała dość ponuro. Midnight nie była gadułą i nie wydawała się przejmować ciszą, która zapadła między nimi. Jessie rozejrzała się po okolicy. Było wiele budynków, które nie miały numerów, a do ich identyfikacji posiadały litery. Uświadomiła sobie, że nigdzie nie widziała numerów, na niczym. Zbyła to wzruszeniem ramion. Zostawiły budynki i jechały przez wielki park. Było tam mnóstwo drzew i najwyraźniej stworzone przez człowieka jezioro. - Naprawdę ładne.

Midnight rzuciła okiem na wodę. - Rezerwat lubię bardziej. Mają naprawdę duże jezioro i jest śliczne. Byłam tam cztery tygodnie w zeszłym miesiącu i chcę wrócić. - Co tam robisz? Coś lepszego niż wożenie wokół nowych pracowników? - Miała w zamiarze to jako żart. - Slade prowadzi Rezerwat, i kiedy trwała tam budowa poprosił samice o pomoc . Potrzebował pomocy przy ochronie, więc dwadzieścia z nas tam mieszkało. Jak tylko wszystko Laurann Dohner 75

zostało skończone sprowadzono nas tutaj z powrotem. Brakuje nam tego. Tu jest ładnie, ale Rezerwat jest lepszy. Teraz wymieniamy tury, więc pojadę na miesiąc a potem znowu zmiana. To dobrze działa i w ten sposób nasze kobiety są równo podzielone między dwiema lokalizacjami. - Równy podział jest ważny? Midnight zawahała się. – Jest nas dużo mniej niż samców i są oni wobec nas bardzo opiekuńczy. Gdyby kiedyś w jednym miejscu stało się coś złego, chcą mieć pewność, że nie zginiemy wszystkie. - Przerwała. - Cały czas dostajemy groźby od twojego rodzaju, że wysadzą nas i wytropią wszystkich jak zwierzęta. To sprawia , że samce martwią się o nas i rozdzielają po równo. - Rozumiem. Ludzie potrafią być całkiem gówniani, co? Midnight rzuciła jej zaskoczone spojrzenie. - Wiem jak popaprani są moi ludzie. - Jessie wzruszyła ramionami. - Niektórzy z nas są dobrzy, podczas gdy inni zasługują na kulę w łeb. Kobieta Gatunku uśmiechnęła się, ale próbowała ukryć to odwracając głowę do przodu, by patrzeć na drogę. – Tu również jesteśmy potrzebne ponieważ Justice i Rada zdecydowali, że powinniśmy dbać o wszystkich naszych ludzi. Niektóre z naszych samic nie mieszkały tu do niedawna i potrzebują nas, silniejszych kobiet do opieki nad nimi. Jessie przesunęła się w fotelu. - Masz na myśli Kobiety Prezenty? Midnight nagle zmarszczyła brwi i wbiła nieufny wzrok w Jessie. - Co o nich wiesz? - Właściwie całkiem dużo. Aż do wczesnego ranka byłam częścią zespołu, który je odzyskiwał i pomagał wrócić im do twoich ludzi. Kobieta uderzyła mocno po hamulcach. Jessie prawie rozpłaszczyła się na desce rozdzielczej. Kobieta cała obróciła się na swoim miejscu przodem do Jessie i wpatrywała się w jej

włosy. - Jesteś nią! Jesteś tą Jessie! – szeroki uśmiech wybuchł na twarzy Midnight. – Tiny (Maleńka) i Halfpint (Karzełek) mówią o tobie cały czas! One wszystkie to robią, ale szczególnie te dwie. Jessie otrząsnęła się, po niemal staniu się pluskwą na wewnętrznej stronie przedniej szyby, i wepchnęła swój tyłek z powrotem na miejsce. – Tiny i Halfpint tu są? Naprawdę? Co się stało ze schroniskiem dla kobiet, w którym mieszkały? - Och, już ich tam nie wysyłamy. To stało się zbyt niebezpieczne. Nie chcieliśmy żeby te miłe ludzkie kobiety, albo nasze samice skrzywdzono. Grożono im śmiercią za udzielanie schronienia Gatunkowi. - Midnight wciąż uśmiechała się szeroko. – Poczekaj aż im powiem, że tu jesteś. One ciebie uwielbiają. Ilekroć czują się przerażone albo boją się myślą o tobie. Jesteś mała jak one, ale mówiły, że jesteś ostra. - Midnight rzuciła okiem na Jessie i jej uśmiech zgasł. - Nie wyglądasz na ostrą. Wyglądasz na małą i całkiem słabą. Jessie roześmiała się. - Jestem silniejsza i twardsza niż wyglądam. Midnight nie wydawała się przekonana. – Zawiozę cię do domku i do Centrum Medycznego. Powiem kobietom, które uratowałaś, że tu jesteś. Mogą coś ci upiec. Uczą się tego i są dumne ze swoich umiejętności. - Midnight podniosła but z hamulca i wcisnęła gaz. - Nie zrań ich Justice 76

uczuć. - To zabrzmiało jak groźba. Jessie oparła się plecami o fotel. - Nie marzę o tym. Kocham wypieki i bardzo chcę je zobaczyć. Około dwa tuziny naprawdę uroczych domów osiadło rozlokowanych po drugiej stronie jeziora. Każdy był w innym kolorze. Jessie miała nadzieję, że dostała jeden z widokiem. Były większe niż się spodziewała kiedy usłyszała słowo domek. Tak naprawdę nie przypominały domków, ale również na to wzruszyła ramionami. Domy, które ujrzała musiały mieć około tysiąc pięćset stóp kwadratowych (140m2) . Midnight nie zwolniła dżipa gdy mijały bramę prowadzącą do tych domów. - To nie były tamte domki? - Jessie patrzyła za nimi. - Nie. Kazano mi zabrać cię do innych domków. - Jest ich więcej? - To była ludzka część, dla ludzi którzy pracują albo odwiedzają Ojczyznę. Zostałaś przydzielona do strony Nowego Gatunku. Jessie zmarszczyła brwi odwracając się by wpatrywać się w Midnight. - Strony Nowego

Gatunku, gdzie mieszka tylko Nowy Gatunek? - Tak. Nie wiem dlaczego. Pytałam, ale powiedziano mi tylko, że mam to zrobić. Więc robię. Dotarły do innego strzeżonego osiedla. Przy bramie, w budce wartownika czekał oficer Gatunku w czarnym mundurze. Midnight wcisnęła hamulec. - To jest ta ludzka kobieta? - Mężczyzna spojrzał na Jessie ciekawie. - Tak, - ogłosiła Midnight. – Oto ona. Oficer uśmiechnął się. - Witamy. Pani dom został przygotowany i kazano mi przekazać, że jeżeli czegoś pani potrzebuje proszę dać mi znać panno Dupree. Jeżeli nie mnie, to temu kto tu będzie na służbie . Jeden zawsze jest wysłany do bramy. Wystarczy nacisnąć przycisk w drzwiach pani domu aby do nas dotrzeć. Jest wyraźnie oznaczony. To zawiadomi nas, że potrzebuje pani pomocy. - Jego spojrzenie przeszło na Midnight. - To różowy obok ciemnoniebieskiego. To te najwyżej na szczycie wzgórza. – Wskazał . - Dziękuję. - Jessie zmusiła się do uśmiechu. Dlaczego umieścili mnie tutaj? Oficer elektronicznie otworzył bramę i ta rozchyliła się szeroko. Midnight przejechała przez nią. Jessie patrzyła na mijane domki . Były podobne do domków, które minęły gdzie mieszkali wszyscy ludzie. Były to urocze, nowoczesne domy i wyglądały na trochę większe niż te ludzkie. Osiedle zostało zbudowane na wzgórzu wznoszącym się nad Ojczyzną. Midnight podjechała ulicą na szczyt wzgórza, gdzie jeden wyjątkowo duży, ciemnoniebieski dom, osiadł z dala od wszystkich innych domów, oprócz jednego nieco mniejszego, różowego obok niego. Duże powierzchnie podwórza znajdowały się po bokach obu domów, oddzielając je od innych budynków w dole ulicy. - To tam. - Midnight wskazała. - Jest duży dla jednej osoby. - Tak. - Jessie była w szoku. – Spodziewałam się tylko przydzielonego pokoju. Laurann Dohner 77

Midnight zaparkowała na podjeździe i wyszła na zewnątrz. Jessie wysiadła wolniej. Sięgnęła do tyłu, chwyciła swoją torbę i podążyła za Midnight do frontowych drzwi. Klucz pozostawiono włożony w zamek. Midnight wyciągnęła go i podała Jessie. - Twój. - Midnight pchnęła drzwi, które otworzyły się szeroko. Jessie weszła do środka. Salon był miłych rozmiarów, w pełni umeblowany i miał szary kamienny kominek. Był zachwycający i pokochała go. Rzuciła torbę zanim odwróciła się, znowu stając przodem do Midnight.

- Chodźmy do Centrum Medycznego. - Nie idziesz zwiedzić? - Nie. Zrobię to później. Nie mogę się doczekać żeby dowiedzieć się co mam teraz robić. Midnight zamrugała. - W porządku. Jessie zamknęła drzwi na klucz i włożyła go do kieszeni . Poszła za Midnight do dżipa. Oficer przy bramie zatrzymał je z głębokim marsem na czole. - Coś nie w porządku ? Midnight wzruszyła ramionami. - Powiedziała, że obejrzy go później. Chce iść do pracy. Wyciągnął rękę i wprowadził kod otwierający elektryczną bramę. - Miłego dnia.

Centrum Medyczne znajdowało się w pobliżu głównej bramy. Był to jednopiętrowy budynek ze szklanym frontem. Wyglądał na opustoszały, gdy Midnight zaparkowała dżipa przy krawężniku. Nikogo też nie było na ulicy. Jessie wysiadła. - Tutaj ciebie zostawiam. - Midnight skinęła jej głową. - Ciesz się swoją pracą cokolwiek to może być. - Dziękuję. - Jessie zawahała się. - Jak dostanę się później do domu? Midnight wzruszyła ramionami. - Nie wiem. Nikt mi nie kazał ciebie odebrać. - Pomachała na do widzenia i odjechała. Jessie wsunęła ręce w tylne kieszenie dżinsów i obserwowała jak Midnight znika dżipem za zakrętem. Westchnęła. Jak do tej pory był to jeden z jej najdziwniejszych dni. Obróciła się przyglądając się Centrum Medycznemu i pchnęła szklane drzwi. W środku były krzesła pod oknem, jeden długi kontuar, a w głębi za kontuarem stało kilka stołów do badań . Były odsłonięte i widoczne dla każdego. Jessie uniosła brwi. Rozejrzała się po pomieszczeniu, ale nikogo nie dostrzegła. Zauważyła drzwi i kilka korytarzy po drugiej stronie długiego kontuaru. - Dzień dobry! - Jessie nie dokładnie krzyknęła, ale wiedziała, że ktoś powinien ją usłyszeć. - Idę, - zakrzyknął mężczyzna z głębi korytarza. Wyszedł i przyglądał jej się uważnie. – Ty musisz być panną Dupree. Jestem Paul tutejszy pielęgniarz. Doktor Ted Treadmont jest w głębi z Beauty. Bardzo się cieszymy, że tu jesteś. Nienawidziliśmy utrzymywać ją w uśpieniu, ale była naprawdę traumatyczna przez ostatnią noc. Chcemy ją obudzić i pozwolić jej zobaczyć ciebie.

Justice 78

Myślimy, że może ją to uspokoi, gdy zobaczy ciebie przy swoim boku. Kiedy obudziła się dzisiaj rano, po tym jak przestały działać leki, nie chciała przestać krzyczeć. Musieliśmy z powrotem wprowadzić ją w śpiączkę. Jessie obeszła kontuar. – Zrobię co będę mogła. - Dziękuję. Poczuliśmy ulgę kiedy usłyszeliśmy, że przyjeżdżasz. Trisha, uh, to znaczy doktor Norbit, jest na urlopie i nie może wrócić do pomocy. Pomyśleliśmy, że kobieta mogłaby pomóc. Rozważaliśmy wprowadzenie innego Nowego Gatunku aby z nią posiedział, ale nie chcieliśmy szokować jej więcej. Większość z nich była zbyt młoda by pamiętać dużo, i kiedy one widzą swój własny rodzaj wariują. Niektóre z nich nie wiedzą, że wyglądają inaczej niż my. Widziały tylko ludzi, więc kiedy zobaczą Gatunek boją się ich śmiertelnie. Jessie zamrugała. - Nigdy nie myślałam o tym. Jednak nie znalazłam jeszcze kobiety, która miała lustro w którymkolwiek więzieniu gdzie była zamknięta. - Tak. To jest proces uczenia się. Będę zadowolony kiedy wróci Trisha. Przez ładnych kilka miesięcy potrzebowali jej w Rezerwacie. Paul zaprowadził ją do pokoju. Ostatnie łóżko w kącie było Beauty. Jessie przyglądała się starszemu mężczyźnie z siwymi włosami, który siedział na krześle z laptopem na kolanach. Nosił okulary i uśmiechnął się do Jessie. - Musisz być panną Dupree. Bardzo dziękuję za przybycie. Powiadomiono mnie o tym co zdarzyło się ostatniej nocy. - Jego uśmiech zgasł. - Czy masz zawroty głowy? Doświadczasz nudności? Jakieś bóle głowy? - Jestem w porządku. - Jej uwaga przeniosła się do Beauty. Jessie zauważyła, że wykąpano kruchą samicę. Jej włosy były teraz piękne - lśniące brązowe. Opadały długie spływając po ramionach, a ona wyglądała na spokojną we śnie. Pościel tym razem była czysta i miała na sobie ładną, kwiecistą koszulę nocną. Jessie skrzywiła się na materiał. Była całkiem ładna, tyle że w stylu "Mam osiemdziesiąt lat i cieszę się, że przypominam kwiaciarnię", ale ostatnią rzeczą jaką Beauty potrzebowała się martwić było poczucie mody. Jessie podeszła bliżej. - Myślałam, że siniaki będą gorsze. - Większość z tego to był brud. - Paul pokręcił głową. - Słyszałem, że naprawdę była w złym stanie kiedy dotarła. Jessie rzuciła mu ostre spojrzenie. – Nie ty ją umyłeś? - Spojrzała na lekarza decydując, że wyglądał trochę słabowicie żeby wykonywać ten rodzaj pracy.

- Kilka kobiet przyszło z kobiecego domu. - Paul zawahał się. - Mężczyźni nie mogą dotykać żadnej z nich bez ich odzieży, chyba że jest to sprawa życia lub śmierci. Myślę, że oni obawiają się. - Odchrząknął. – No wiesz. - Szarpnął głową. – Widzisz kamerę? Zainstalowali ją żeby móc ją obserwować. - Martwią się, że jeden z was będzie ją molestował? - Jessie obróciła się, zauważyła kamerę i pomachała. Odwróciła się od niej plecami. - Możesz ich za to winić? Jestem pewna, że jesteś godny zaufania, ale te kobiety przeszły przez najgorszy rodzaj nadużyć. Paul skinął głową. – Kobiety mówiły, że większość z tego to był brud. Laurann Dohner 79

- Ona jest w dobrym stanie zdrowia z wyjątkiem bardzo złego odżywiania i niektórych nadużyć jakie cierpiała.- Doktor Treadmont westchnął. - Pozwolili mi ją zbadać w obecności ich czterech kobiet. – Popatrzył Jessie w oczy. – Była źle traktowana przez lata. Również była głodzona. Zrozumiała to, czego nie powiedział głośno. – Nie znalazłam jeszcze takiej, która nie była wykorzystywana czy głodzona. - Podeszła bliżej łóżka i uniosła rękę Beauty żeby ją trzymać. Czuła jak delikatna i mała była w jej łagodnym uścisku. - Czy wie pan na czym dokładnie polega moja praca? - Spojrzała na lekarza. Wzruszył ramionami. - Jaka praca? Powiedziano mi, że będziesz tutaj porozmawiać z nią kiedy się obudzi. - Mężczyzna rzucił okiem na zegarek. – Co powinno stać się wkrótce. - Wstał. Będę w moim biurze. Jedno z nas powinno pozostawać z nią cały czas. Paul spotkał wzrok Jessie. – Po prostu krzyknij jeżeli będziesz potrzebowała pomocy. Przysunął wolne krzesło do łóżka, więc Jessie mogła usiąść i nadal trzymać rękę Beauty. – Powiedziano mi, żeby lepiej nie było mężczyzny w pobliżu, kiedy będziesz z nią rozmawiać. Powodzenia. - Czekaj. Wiesz na czym polega moja praca? Zawahał się. - Tylko, że jesteś tu dla niej. Kiedy porozmawiasz z nią i zdołasz uspokoić, wiem, że chcą abyś zapoznała ją z kilkoma kobietami. W pierwszej kolejności właśnie, muszą przekonać ją żeby nie bała się ich. Kiedy będzie stabilniejsza medycznie zostanie przeniesiona do domu kobiet. Świetnie. - Więc zadzwonisz do kogoś zawiadomić ich, gdy będzie gotowa poznać te kobiety? Wskazał na kamerę. - To ma dźwięk i oni ją monitorują. Mów do kamery a będą wiedzieli czego potrzebujesz . - Uciekł.

Jessie z uwagą przyglądała się Beauty. Wyglądała młodo, ale zazwyczaj były one starsze niż się wydawało. Zgadywała, że kobieta prawdopodobnie była w późnych latach dwudziestych . Zwykle miała czas na zapoznanie się ze sporządzanym profilem męskich porywaczy, jaki rodzaj potwora gnębił kobietę, jednak nie tym razem. Zastanawiała się, jaki potwór więził Beauty. Mogła stracić wzrok. Co było najważniejsze, to dotrzeć do Beauty przez szok wywołany drastycznymi zmianami w jej życiu. Beauty poruszyła się i Jessie wstała chwytając rękę kobiety trochę mocniej. Brązowe oczy otworzyły się gwałtownie i Jessie uśmiechnęła się. - Cześć Beauty. Jestem Jessie. Pamiętasz mnie? Ja mam się dobrze. A jak ty się miewasz? Strach był natychmiastowy. Kobieta napięła się i mocno złapała rękę Jessie. Wpatrywała się szeroko otwartymi, zaniepokojonymi oczami w Jessie poczym zaczęła się uspokajać. - Myślałam, że umarłaś. - Nie. Po prostu miałam ranę głowy. Mam się dobrze. A jak ty się czujesz? Kobieta zawahała się. - Boję się. Jessie nie przerywała przemawiania do niej i uspokajania aż strach kobiety zelżał. Dowiedziała się, że Beauty była ze swoim porywaczem przez długi czas. Nie pamiętała ośrodka badawczego i nie miała pojęcia kim była. Justice 80

Jessie musiała jej to wyjaśnić, ale nie wiedziała od czego zacząć. Nie chciała opowiadać jej wszystkich okropności o Mercile Industries i tego co im robili. To była historia na inny czas, kiedy kobieta będzie silniejsza. Zamiast tego łagodnie wyjaśniła, że było kilka fizycznych różnic pomiędzy nimi, a potem zaczęła jej opowiadać o ludziach takich jak Beauty, którzy chcieli ją poznać. - Pamiętasz, co mówiłam ubiegłej nocy? O tym, że zamierzałam zabrać cię do domu, do twojej rodziny, i że będziesz bezpieczna? A więc jesteś tu. - Jessie spojrzała na kamerę. – Chcę żebyś poznała niektórych z nich. Kilka naprawdę miłych kobiet takich jak ty. Wkrótce przyjdą tu poznać cię. - Z powrotem przeniosła całą uwagę do kobiety na łóżku. Beauty znowu wyglądała na przestraszoną i Jessie próbowała ją uspokoić. - One nie zamierzają cię skrzywdzić. Bałaś się mnie kiedy spotkałyśmy się, ale więcej już nie, prawda? - Nie. Jesteś miła. Jessie uśmiechnęła się. – One też są. Oni wszyscy szukali cię. - Jessie usłyszała cichy dźwięk i odwróciła głowę w stronę drzwi. Uśmiechnęła się do Halfpint, i zdała sobie sprawę, że najpewniej czekała na korytarzu.

Jessie machnęła jej żeby weszła i przyglądała się Beauty. - To jest Halfpint. Była dokładnie tak jak ty Beauty. Była więziona i krzywdzona. - Głos Jessie złagodniał. - Jest naprawdę miła i wie jak teraz się czujesz. Przeszła przez to samo co ty. Beauty patrzyła na małą kobietę, która nieśmiało weszła do szpitalnej sali i zadyszała. Halfpint podniosła stopę do kroku w tył, ale Jessie dała jej znak żeby została. Beauty puściła rękę Jessie i obie dłonie podniosła do własnej twarzy. Jessie zrozumiała. - Czyż Halfpint nie jest piękna? Tak jak ty jesteś, - powiedziała łagodnie Jessie. - Mówiłam ci, że masz tutaj rodzinę. Beauty wpatrywała się w Jessie z rodzącym się zrozumieniem. – Jestem podobna do niej , nie do ciebie? - Tak. Jesteś o wiele ładniejsza niż ja kiedykolwiek mogę być. Zazdroszczę ci. Bardzo bym chciała mieć twoje kości policzkowe i twoje piękne oczy. Beauty uśmiechnęła się. - Naprawdę? - Tak. Jak myślisz, dlaczego nazwałam cię Beauty? Jesteś pięknością. Beauty spojrzała nieśmiało na Halfpint. - Jesteś jak ja? Też byłaś zamknięta przez podłych ludzi? Halfpint zamrugała by odpędzić łzy. - Tak, byłam. Mnie też Jessie znalazła i przywiozła do domu. W jednej chwili byłam wolna, i jestem tutaj bardzo szczęśliwa. Czy mogę cię dotknąć? Chciałabym cię przytulić. Wzrok Beauty poleciał do Jessie. Jessie skinęła głową i odsunęła się do tyłu zmienić się miejscami z Halfpint. Po kilku minutach kobiety przytulały się i rozmawiały. Jessie ostatecznie wycofała się z pokoju i spostrzegła Tiny czającą się w korytarzu. - Jessie! Jessie przytuliła ją mocno. Tiny była inną kobietą, którą uratowała, i która teraz wyglądała na w stu procentach zdrową i szczęśliwą. Laurann Dohner 81

***** Justice odwrócił uwagę od kamery i odkrył Tigera stojącego za nim i szczerzącego zęby. – Lubię człowieka. Jest naprawdę dobra z naszym rodzajem.

- Tak, - Justice zgodził się miękko. - Jessie jest. Uśmiech Tigera przygasł. – Na pewno chcesz żeby mieszkała na naszym terenie? Nigdy nie mieliśmy przebywającego tam człowieka. - Przysiągłem jej ojcu, że będę miał na nią oko, i że będzie bezpieczna. Nie może być bardziej chroniona niż mieszkając tam gdzie teraz. Tiger nie wyglądał na zachwyconego. - Cieszę się, że mieszkam kilka domów dalej od niej. Mam nadzieję, że nie ma żadnych dziwnych zwyczajów. Justice wpatrywał się w przyjaciela. – Jakich zwyczajów? - Nie wiem. Możliwe, że ona gotuje źle pachnące jedzenie albo gorzej, może słuchać głośnej muzyki, której nienawidzę. Justice spojrzał z powrotem na ekran ochrony. Jessie pozostawała poza zasięgiem kamery od kiedy opuściła pokój Beauty, a naprawdę chciał żeby wróciła. Pragnął patrzeć na nią, słyszeć jej głos, i chciał zobaczyć ją osobiście. - Wyślij kogoś żeby ją odebrał i zabrał do domu. Miała długi dzień. Powiedz jej, by wróciła do Centrum Medycznego rano. Jutro może przenieść Beauty do domu kobiet jeśli Ted wyrazi na to zgodę. Ten kto ją odbierze ma wziąć jej obiad. Nie powinna gotować dziś wieczorem po ostatnich dwunastu godzinach jakie zniosła. Najbardziej lubi żeberka. Brwi Tigera uniosły się. - Skąd to wiesz? Justice skrzywił się w duchu, że wyjawił zbyt wiele. - Po prostu wiem. Upewnij się, że jest pod opieką i dobrze nakarmiona. Muszę iść wykonać kilka połączeń. Gubernator domaga się, byśmy przyszli na imprezę charytatywną w przyszłym miesiącu i zamierzam się zgodzić. Dotyczy praw zwierząt, i byłaby to zła reklama gdybyśmy odmówili, więc przygotuj się, że będziesz się denerwować. - Jasna cholera, - Tiger jęknął. - Weź Brassa. - On też idzie, ale chcę tam ciebie. - Rozbawienie wygięło usta Justice’a. - Jeżeli ja muszę cierpieć, ty też powinieneś. Żona gubernatora uznała ciebie za szczególnie uroczego. - Klepała mój tyłek! - Widzisz? Jest przyjazna wobec Gatunku. Justice roześmiał się, szybko opuścił budynek ochrony i miał nadzieję wyczyścić swój napięty harmonogram jak najszybciej. Jessie była w Ojczyźnie i pragnął z nią porozmawiać.

Justice 82

Rozdział dziewiąty Jessie zamknęła drzwi ściskając wielką torbę jedzenia na wynos z baru ONG. Nie jadła cały dzień, i zapach obiadu sprawiał, że burczało jej w brzuchu. Włączyła światła by obejrzeć salon, rozważając jednocześnie co najpierw, jeść czy zwiedzać. Jej brzuch zaburczał znowu ustalając kolejność. Kanapa była miękka i wygodna kiedy usiadła, ustawiła torbę na stole przed sobą i otworzyła ją. Zapach wybornych żeberek wywołał jej jęk. Justice musiał to zamówić dla niej, gdyż nie pytano jej co by chciała. Przynajmniej miała nadzieję, że zrobił coś tak miłego. Ze wszystkiego co znała żeberka mogły być specjalnością dnia. Znowu mogła spędzić czas z Tiny i Halfpint. To było wspaniałe. Od kiedy dołączyła do grupy specjalnej zawsze uważała, że jej praca jest satysfakcjonująca, ale nic nie potwierdzało tego bardziej niż ujrzenie zmian w tych dwóch. Były przestraszonymi, poranionymi, maltretowanymi kobietami, które były skorupami kiedy je uratowano. Teraz były ufnymi, kwitnącymi osobami, które odnalazły szczęście. Bar wysłał wszystko od sztućców do serwetek i dwóch rodzajów napojów gazowanych. Pochłaniała jedzenie i cieszyła się każdym kęsem. Zignorowała telewizor z dużym ekranem plazmowym wiszący po drugiej stronie pokoju nad kominkiem, i trochę rozglądała się wokół jak miłe było jej lokum. To był duży dom, w pełni umeblowany i nowy. Jej uwaga ostatecznie zatrzymała się na torbie, którą przyniosła i wiedziała, że będzie musiała rozpakować się. Chciała swoich ubrań z domu, ale musiała zadowolić się tym, co kupił jej ojciec w wielkim domu towarowym. Próbował znaleźć firmowe sklepy, ale Jessie odmówiła. Ojciec potrafił być gorszy od jej koleżanek jeśli chodziło o wybieranie ubrań. Nie potrafił po prostu siedzieć cicho w czasie, gdy robiła zakupy, musiał robić uwagi zwłaszcza, kiedy nie zgadzał się z jej wyborami. Złapała uchwyt torby, wstała i poszła przedpokojem. Pierwsza sypialnia była typowa i miła. Ruszyła do następnej. Drugi pokój był duży, przestronny i była to główna sypialnia, uśmiechnęła się szeroko. - Mogę przyzwyczaić się do tego, - mruknęła. Na wysokość większego niż normalnie łóżka uniosła brwi. – Chyba będę potrzebowała podnóżka żeby wdrapać się na nie. - Pokój miał masywną komodę z dziewięcioma szufladami, na której stał telewizor z płaskim ekranem. Był to prawdopodobnie czterdziestocalowy telewizor. Super. Wyszczerzyła zęby. Dwie nocne szafki uzupełniały umeblowanie. Okręciła się, zobaczyła otwartą garderobę i ciemne wejście. Łazienka była ogromna. Gapiła się na jacuzzi zajmujące cały narożnik i upuściła torbę. Nie mogła oprzeć się pokusie żeby wejść do środka, usiąść i zachichotać. Czworo ludzi mogło zmieścić

Laurann Dohner 83

się w tej rzeczy. Były tam dysze i zdecydowała, że weźmie kąpiel zamiast prysznica. - Najpierw muszę się rozebrać . - Nie chciało jej się ruszyć. To był naprawdę długi dzień i ból głowy groził powrotem, gdy poczuła lekkie pulsowanie w skroniach. Podniosła rękę by delikatnie dotknąć tyłu głowy, wymacała opatrunek i głośno westchnęła. Jej życie zmieniło się ponieważ została postrzelona. Praca w grupie specjalnej była historią. Miała nowy dom, i absolutnie żadnego pojęcia czego się spodziewać. Co potrzebowała, jak sobie uświadomiła, to przynajmniej zapoznać się z otoczeniem zaczynając od reszty domu. Jessie zmusiła swoje ciało do podniesienia, zdecydowała, że najwyższy czas poznać jej domek i wyszła z wanny. Była tam przyjemna kuchnia i otwarta jadalnia obok salonu. Otwierała szafki i wyciągała szuflady zapoznając się ze wszystkim czym dysponowała, zaczynając od zastawy stołowej, a na dostarczonych produktach kończąc. Sapnęła otwartymi ustami, gdy otworzyła lodówkę i odkryła, że była zaopatrzona w wystarczającą ilość żywności, aby wyżywić ośmioosobową rodzinę przez co najmniej tydzień. Zamrażarka również była zapakowana wszystkim, poczynając od lodów, a na mrożonym mięsie kończąc.

***** Jessie szybko posprzątała bałagan po obiedzie i wzięła jedną z tabletek przeciwbólowych przepisanych przez lekarza. Wanna wzywała ją. Rozpakowała się i złapała parę bokserek i top zanim wróciła do łazienki. Wcale długo nie trwało napełnienie dużej wanny, rozebrała się i powoli zanurzyła w ciepłej cudowności bulgoczącego jacuzzi. Dysze na plecach były boskie, uniosła stopy podtykając je pod kolejne dwa strumienie naprzeciw miejsca gdzie siedziała. Ból głowy powoli zanikał, kiedy delikatnie odchyliła głowę na krawędź, i jej ciało rozluźniło się uwalniając cały nagromadzony stres. - Och, nigdy stąd nie wyjdę, - wyszeptała na głos zamykając oczy. - To jest życie.

***** Justice spojrzał na swój zegarek zniecierpliwiony żeby wyjść z biura, ale został powiadomiony, że sytuacja wymaga rozpatrzenia. Pomasował kark i pomyślał o Jessie. Podrzucono ją do domu, i już miała czas na zadomowienie się. Chciał ją zobaczyć bardziej niż cokolwiek innego, włączając w to zajęcie się jakimkolwiek kłopotem jaki powstał. Rozległo się pukanie i drzwi natychmiast otworzyły się, Fury i Tiger weszli do środka. Oba samce wydawali się napięci i rozdrażnieni co podkreśliło trzaśnięcie drzwi - kolejny dowód ich złych humorów. Opadli na krzesła naprzeciw niego.

- Co się dzieje? - Spoglądał na nich. - Normalnie - mruknął Tiger. - Groźby śmierci i dostarczono nam wezwanie do stawienia się w sądzie. Justice 84

Fury warknął pełnym złości dźwiękiem i czysta wściekłość przesłoniła rysy jego twarzy. - Ojciec Ellie żąda , aby stawiła się przed sędzią w sprawie kwalifikacji stanu psychicznego. Niedowierzanie porwało Justice’a. - Co? - Musiała odwołać wizytę. Jest zły i wierzy, że chcę odciąć ją od jej rodziny. - Postępowanie kwalifikacyjne? To sugeruje, że oni wierzą, iż nie jest w pełni władz umysłowych, prawda? - Gniew zakłuł Justice’a. – Czy on oskarża ją o niepoczytalność ponieważ kocha ciebie? - Tak. - Ręce Fury'ego chwyciły krzesło na tyle mocno, że drewno jęknęło. - Ona nosi nasze dziecko, i jest to na tyle oczywiste z jej porannymi mdłościami, że zauważyłby gdyby został z nami kilka dni. Mówią też, że jest przeze mnie wykorzystywana. Ona nie powinna denerwować się, ale muszę jej o tym powiedzieć. Będzie zła, a to sprawi, że ja się wścieknę . Tiger rzucił mu spojrzenie i uniósł brwi. - Ty? Wściekły? Nie może być. Justice stłumił uśmiech na żart i rozluźnił się. - Nie mów jej Fury. Nie ma potrzeby. - Musi się dowiedzieć. Dostarczyli do bramy wezwanie z jej imieniem, a poza tym zawsze wszystko z nią dzielę. - Ona jest twoją partnerką i żyje w Ojczyźnie. To czyni z niej Gatunek. – Justice pochylił się do przodu i położył skrzyżowane ramiona na biurku. - Ich prawo nas nie dotyczy. Ich wymiar sprawiedliwości nie ma tutaj żadnej władzy i nie może niczego egzekwować. Nadzieja wypełniła zmartwione oczy Fury'ego. - Jesteś pewny? - Tak. Nie denerwuj swojej partnerki. - To jej ojciec. Jestem pewien, że może o tym wspomnieć, gdy będzie rozmawiała z nim przez telefon. - Masz rację. Poinformuj ją, że świat zewnętrzny nic nie może zrobić. Oni nie mogą przekroczyć granic Ojczyzny, i że to niepokój jest powodem tego działania. To minie, jak tylko jej ojciec uspokoi się. Powiedz jej te rzeczy zanim przekażesz jej wiadomość, że stwarza problemy.

- Chciałbym żeby świat zewnętrzny nigdy nie dowiedział się o Ellie i o mnie. - warknął cicho Fury. - To spowodowało tak wiele smutku. Każdy uważa, że ją krzywdzę albo, że nie powinna być ze mną. Dlaczego nie mogą zostawić nas w spokoju? - Wy dwoje stanowicie całość. - Tiger wzruszył ramionami. – Wasza miłość do siebie nawzajem jest oczywista, i może oni są zazdrośni. Plus, ludzie potrafią być naprawdę głupi jeśli chodzi o nas. Justice zgodził się ponuro. – Twoja partnerka i nienarodzone dziecko są bezpieczni Fury. Nikt nie może zabrać ich od ciebie, ani przekroczyć naszych bram aby ją wywieźć. Dbaj o nią, kochaj, i bądź dla niej. - Zawsze. – Fury podniósł się. - Nadal chciałbym żeby świat zewnętrzny nigdy nie dowiedział się o nas. Przyglądam się jak to czasami zadaje jej ból, i rozdziera mnie to w środku. Chcę ją chronić, ale to jest człowiek, który pomógł dać jej życie. Rozumiem jego rozczarowanie, ale oskarżanie mnie, że ją krzywdzę, albo uznanie jej za szaloną dlatego, że mnie kocha jest frustrujące. – Spiorunował wzrokiem każdego mężczyznę. - Jeśli kiedyś sparujecie się z ludzką partnerką chrońcie ją lepiej niż ja moją Ellie. Idę teraz do domu. Nienawidzę zostawiać jej dłużej Laurann Dohner 85

niż na kilka godzin. –Wymaszerował z biura. - Cholera. - Tiger westchnął opadając gwałtownie na krześle. - Nie zazdroszczę mu rozmowy, którą właśnie mają mieć. To dlatego wyrzekłem się kobiet z zewnątrz. Przychodzą z wścibskimi rodzinami, które wydają się sprawiać więcej kłopotów niż te związki są warte. To sprawia, że czuję się szczęśliwy, że nie mamy rodziców. Myśl o Jessie przemknęła przez głowę Justice’a. Jej ojciec był senatorem, który zabierał głos na spotkaniach w sprawie Gatunku, i walczył w Waszyngtonie o ich prawa. Niepokój zaczął podchodzić do powierzchni. Czy ojciec Jessie zareagowałby negatywnie gdyby wiedział, że jego córka pozwoliła mu się dotknąć? Jak wiele kłopotów mógł im przysporzyć gdyby tak było? Miał realną władzę, nie był tylko jakimś człowiekiem, który chciał zaprotestować przed bramą, albo wysyłać im przykrą wiadomość. Opadł ciężko w swoim krześle, gdy odchylił się do tyłu. - Mamy szczęście, że jesteśmy singlami. Justice spotkał spokojne spojrzenie Tigera. - Mamy? Myślę, że Fury nie zgodziłby się. Dla niego jego Ellie jest tego warta. Ich miłość jest prawdziwa. - Taa. Masz rację, ale ja też – Tiger wyszczerzył się w uśmiechu. - Zawrzyjmy pakt. Nie powiemy nikomu jeśli kiedyś zakochamy się w kobiecie z zewnątrz. Nikomu spośród ludzi, którzy myślą, że jesteśmy pokręconymi draniami robiącymi pranie mózgu kobietom żeby z nami były, i nikomu spośród naszego własnego rodzaju, który obserwuje nas, by zobaczyć co się zdarzy jeśli

jesteśmy z człowiekiem, darujmy sobie to i trzymajmy głęboko w dole. - Że co? - To termin, którego nauczyłem się od człowieka. Oznacza zachować to w tajemnicy. Nie ma sprawy, więc nikt nie może zapoczątkować żadnych kłopotów, gdyby nie zgadzał się ze związkiem. Mężczyzna mówił, że zrobił tak z nieatrakcyjną kobietą. - Jego twarz spoważniała. - Śmiał się, kiedy zauważyłem, że jej wygląd powinien być bez znaczenia jeżeli czyniła go szczęśliwym. Nie byłem pewien jak to rozumieć, ale myślę, że on za wiele troszczy się o pozory. Jakkolwiek termin jest taki sam. Oznacza być z kimś, i że nikt o tym nie wie. Justice wstał. - Nie podoba mi się ten termin. Ktoś, kto odrzuciłby osobę z powodu tego jak wygląda , nie jest kimś wystarczająco inteligentnym , żeby uczyć się od niego. - Idziesz do domu? - Tiger rzucił okiem na zegar na ścianie zanim posłał mu zaciekawione spojrzenie. - Nie czujesz się dobrze? Nigdy nie wychodzisz tak wcześnie. - Jestem zmęczony. Nie spałem dużo. - To było częściowo prawdą. Nie spał dużo, ale chciał zobaczyć Jessie. – Też nie siedź do późna. - Na pewno. - Tiger wzruszył ramionami. - Mam jeszcze trochę papierkowej roboty do zrobienia, ale potem idę do domu. Justice pośpiesznie wyszedł z pokoju, myśli o Jessie rozpraszały go. Chciał ją chronić i uniknąć kłopotów z jej ojcem, ale to oznaczało, że nie byłby z nią wcale. Zacisnął zęby w gniewie. To może nie być problemem. Mogła chcieć tylko raz dzielić z nim seks. Justice 86

***** Jessie podskoczyła, gdy zadzwonił dzwonek do drzwi i zdała sobie sprawę, że przysnęła. Usiadła, chwyciła krawędź wanny do podźwignięcia swego rozleniwionego ciała i złapała ręcznik. Dzwonek zadzwonił znowu. Jessie zaklęła, osuszyła się i włożyła bokserki i top. Pobiegła do drzwi. Dzwonek zabrzmiał trzeci raz. - Idę, - zawołała. Miała nadzieję, że ktokolwiek tam był nie odszedł. Szarpnięciem otworzyła drzwi. Justice miał na sobie granatowy garnitur z jasnoszarym krawatem. Włosy miał ściągnięte w kitkę z dala od jego przystojnej twarzy. Jego intensywny, ciemny wzrok powoli opuszczał się w dół po jej ciele, chłonąc jej wilgotną skórę i strój. Zawahał się na piersiach. Jessie zerknęła w dół by zobaczyć co przykuło jego uwagę - jej sutki były twarde. Nie wytarła się dobrze, więc ubranie miejscami przylgnęło. Skrzyżowała ramiona na piersiach i starała się nie zarumienić.

- Witaj Justice. Byłam w wannie. Jak się masz? Nie spodziewałam się, że ktoś wpadnie, chwyciłabym inne ubranie. Jak się miewasz? - To ja tak paplam? Jessie chciała kopnąć się. Justice był na jej progu i wyglądał wystarczająco dobrze by go zaatakować. Zamknęła usta, wzięła głęboki oddech i zmusiła się do uśmiechu. – Chcesz wejść ? Jego wzrok obniżył się jeszcze i uśmiech rozciągnął usta. – Czy to męskie bokserki? Jeszcze raz zerknęła w dół. - Ukradłam je mojemu starszemu bratu kiedy zatrzymaliśmy się u taty w tym samym czasie. - Roześmiała się spoglądając w górę na jego twarz. - Są wygodne do spania a rozporek jest zaszyty. Tata miał je w swoim samolocie z kilkoma moimi rzeczami, które woził żeby przekazać mi następnym razem kiedy się spotkamy. Justice wszedł do środka i cicho zamknął za sobą drzwi. Jessie zauważyła jak dużo wyższy był kiedy była boso. Buty dodawały jej kilka cali wysokości. To sprawiło, że wydawał się większy niż dotąd uważała. - Przyszedłem powitać cię w Ojczyźnie i zobaczyć jak sobie radzisz. - Jego uwaga skierowała się na jej włosy. - Boli cię? - Już nie. Niedawno wzięłam tabletkę przeciwbólową. Zawahał się. - Mogę zobaczyć twoją ranę? - Jasne. Tak naprawdę nie ma nic do zobaczenia poza opatrunkiem. - Odwróciła się plecami do niego i sięgnęła do włosów by wyciągnąć szpilki. Palce Justice’a musnęły jej, uciszając je. - Pozwól mi. - Jego głos był ledwie szeptem. Serce Jessie zabiło gwałtownie na ochrypłą zmianę jego głosu. Brzmiało to dla niej absolutnie seksownie. Wzięła głęboki oddech i niemal głośno jęknęła. Pachniał tak dobrze, że chciała obrócić się i zagrzebać nos w jego koszuli. Jakiejkolwiek wody kolońskiej używał, były to dobrze wydane pieniądze. To przypomniało jej dokładnie poprzednią noc, gdy byli nadzy i dotykali się. Obraz jak opada w dół na jego fiuta , przemknął przez jej pamięć, i gorąco rozlało się między jej udami. Zaczęła cierpieć z bólu pragnienia. Laurann Dohner 87

Przestań, nakazała. On przyszedł sprawdzić co ze mną i powitać mnie w Ojczyźnie . Obawiała się , że jeżeli nie weźmie się w garść, to gdy skończy patrzeć na jej głowę okręci się wokół, rozerwie jego ubranie i przeciągnie językiem po jakichkolwiek interesujących częściach ciała, na które się natknie. Z Justice’em oznaczało to każdy cholerny cal jego skóry. Justice wyciągał szpilki z jej włosów, jedną po drugiej. Jej ciało odpowiedziało na jego delikatny dotyk, kiedy uwolnił włosy i użył palców do ich przeczesania. Jessie zacisnęła zęby walcząc by powstrzymać jęk.

- Nie jest tak źle. To zaledwie powierzchowna rana. Założono kilka szwów, ale nie mogę zdejmować opatrunku przez dwa dni. Muszę utrzymać je suche. - Musieli ściąć trochę twoich pięknych włosów, - warknął. Jessie obróciła głowę spojrzeć na niego, zastanawiając się dlaczego nagle zabrzmiał jakby był rozgniewany. Widziała już wcześniej ten wyraz jego oczu, patrzył tak na nią, kiedy wbijała się na jego fiuta. Wciągnęła ostry wdech, gdy jego ręce gwałtownie pochwyciły z tyłu jej biodra, i powoli przyciągnął ją do swojego dużego ciała. - Martwiłem się o ciebie. Myślałem, że umrzesz. - Wziął głęboki oddech. - Byłem pewny, że nigdy nie zdołam dotknąć cię jeszcze raz. – Zaciągnął się głęboko biorąc jej zapach i mruczenie zawibrowało w jego klatce piersiowej. – Prawie oszalałem Jessie. Pozwól mi zostać z tobą. Wisisz mi noc w łóżku. Nie było sposobu by chciała odmówić któremukolwiek z nich więcej wspólnego czasu, szczególnie, gdy jej ciało bolało z pragnienia jego. Znowu zamruczał jak odwrócił ją przodem do siebie. Silne ramiona podniosły ją wyżej aż jej stopy opuściły podłogę, i owinęła nogi wokół jego pasa. Włożył jedno ramię pod jej tyłek by ją wesprzeć, i jego usta odnalazły jej. Jessie jęknęła na język, który zagłębił się w jej ustach i zakręciła ramiona wokół jego szyi. Złapała wiązanie w jego włosach i ciągnęła aż spłynęły mu luzem po plecach. Ich jedwabista miękkość była czymś, czym nie mogła się nacieszyć, tak jak jego namiętnym pocałunkiem. Naparła biodrami na twarde pobudzenie wtulone w klin jej szortów. Justice warknął pod jej ustami. Złamał pieczęć ich warg i odsunął twarz, gdy jego spojrzenie powędrowało za nią. Justice przeszedł przez salon w kierunku przedpokoju i wiedziała gdzie ją niesie. Wargami muskała jego szyję i na napotkanej gorącej skórze, składała pocałunki otwartymi ustami. Zaśmiała się, kiedy lekko ugryzła skórę i polizała ucho a on potknął się. - Myślisz, że to śmieszne? – Zaśmiał się. - Odrywasz mnie od wszystkiego, kiedy używasz swoich zębów i języka. Wszedł do głównej sypialni i opuścił ją w dół na wysokim łóżku. Nienawidziła pozwolić mu odejść, ale wiedziała, że to jedyny sposób żeby się rozebrać. Jej ramiona i nogi uwolniły go z żalem, uwielbiając być owinięte wokół niego trochę za bardzo. Patrzyła jak cofnął się, sięgnął do krawata, i gwałtownie nim szarpał aż przeciągnął ponad głową. Marynarka spadła na podłogę następna, a ona odchyliła się na materacu używając łokci do podtrzymania. Rozpiął koszulę w rekordowym czasie, szarpnął i rzucił w dół. Szybko pozbył się butów i kiedy zauważyła, że Justice 88

znowu nie miał na sobie skarpetek uśmiechnęła się szeroko. - Co cię tak bawi? – Jego ręce zatrzymały się przy pasie spodni .

- Nigdy nie nosisz skarpetek prawda? - Nigdy. Nie mam nawet jednej pary. - Rozerwał swoje spodnie. - Dlaczego tylko ja jeden się rozbieram? - Ponieważ uwielbiam patrzeć jak zdejmujesz ubrania. Pognieciesz swój garnitur, a wygląda na drogi. Chcesz wieszak? Justice zsunął spodnie i bokserki w dół swego ciała. Wyszedł z nich i stanął nagi przy brzegu łóżka. - Nie dbam o garnitur . Chcę tylko ciebie Jessie. Jessie podniosła się usiąść i przeciągnęła top przez głowę. Odrzuciła go zanim opadła na plecy. Złapała pas bokserek, uniosła biodra i zsunęła je wystarczająco, by dalej skopać. - Czy zamierzasz zniszczyć moją kołdrę? - Zachichotała doceniając każdy nagi cal Justice’a, gdy nad nią stał. Nie odrywając od niego oczu przesunęła się na środek łóżka. Jej spojrzenie wędrowało po jego szerokich barach, muskularnych ramionach i skamieniałych sutkach. Spuściła wzrok delektując się widokiem jego w pełni pobudzonej męskości. - To wszystko dla mnie? Justice warknął w odpowiedzi kiedy rzucił się do przodu, dostał się na łóżko, i podkradał do niej na rękach i kolanach wyglądając zmysłowo i wygłodniale. Zatrzymał się, podparł swoją wagę i chwycił ją za obie kostki rozciągając jej nogi szeroko. Wypuścił je i wspiął się na nią wyżej, aż byli pierś do piersi. Jego duże ciało przyparło ją do łóżka, a jego egzotyczne spojrzenie zwęziło się, gdy wpatrywał się głęboko w jej oczy. - Nigdy mi nie umieraj Jessie. Nigdy. - Ręką pogładził jej twarz w delikatnej pieszczocie. Nie mogę czekać. Muszę cię mieć. Muszę być w tobie. Trochę ogłuszona surowymi emocjami jakie widziała w jego oczach i słyszała w jego głosie, skinęła głową. Nigdy wcześniej żaden mężczyzna nie pragnął, albo potrzebował jej tak silnie. Justice spuścił swoje usta ocierając się wargami o jej, a ona otworzyła usta do pocałunku. Zamruczał głęboko, jego pierś zawibrowała mocno i nie było żadnej czułości czy wesołości w pocałunku. Justice natarł na nią jak przymierający głodem człowiek, a ona była jego ostatnim posiłkiem. Jessie jęknęła i wbiła palce w jego ramiona. Jego pocałunek uczynił ją tak gorącą, że płonęła z pragnienia dociskając się mocniej do niego, i wyginając w łuk biodra na twardym, gorącym nacisku jego kutasa złapanego w pułapkę między nim a jej udem. Justice przesunął się i jego ręka wślizgnęła się między ich ciała. Jessie oderwała od niego usta krzyknąć, gdy palec wszedł w cipkę bez ostrzeżenia. Uczucie było tak niesamowite, że nie mogła złapać tchu, kiedy niemal całkowicie wycofał go z jej przyjaznego ciała, a potem wepchnął głębiej rozciągając ją grubym palcem. Poruszał nim szybciej, pieprząc ją mocno i szybko, i warknął na nią. - Jesteś taka gorąca i mokra dla mnie. Tak cholernie ciasna. – Warknął jeszcze raz,

naprawdę przerażającym dźwiękiem i wyszarpnął palec z cipki. Napiął ciało, odepchnął się od

Laurann Dohner 89

łóżka i odtoczył od niej. – Niech to szlag! - wykrzyczał te ostatnie słowa, gdy przysiadł na skraju łóżka tyłem do niej. Jessie leżała tam oszołomiona zastanawiając się, co było nie tak, i dlaczego zatrzymał się . Zabrało jej kilka sekund zanim podniosła się, usiadła i zapatrzyła w niego. Wtedy zauważyła podrapane plecy - czerwone krwawe ślady po jej paznokciach i jej usta opadły otwarte. - Tak bardzo przepraszam. Nie chciałam drapać do krwi. Głowa Justice’a rzuciła się w jej stronę by spojrzeć na nią przez ramię. Wyraz jego twarzy przestraszył ją. Wyglądał na całkowicie rozwścieczonego, aż z wrażenia zapomniała oddychać. Odwrócił się przodem do niej, zwinął ręce w pięści i znowu warknął. - Justice? - Jej głos był ledwie szeptem. – Przykro mi. Nie chciałam cię zranić . Wzdrygnął się i uniósł brodę, aż twarz była skierowana w sufit, i już nie trzymał jej wzroku. Oddychał ciężko i szybko, dyszał. – To ja jestem tym, któremu jest przykro Jessie. Mogłem cię skrzywdzić. - Jego oddech zwolnił. – Nie miałem takiego zamiaru, ale prawie straciłem kontrolę. - Jak? - Była zbita z tropu. - Justice?

Justice nie chciał spojrzeć na Jessie, bał się, że znowu zobaczy strach w jej wyrazistych oczach. Właśnie to zobaczył, gdy na nią warknął. Zamknął oczy próbując uspokoić nierówne bicie serca i szalejące ciało. Jego fiut pulsował, bolał i zacisnął mocniej pięści aż paznokcie wgryzły się w dłonie. Stracił każdy gram swojego opanowania, kiedy owinęła się wokół niego gdy całowali się. Nie była kobietą Gatunku, ale zapomniał o tym ważnym fakcie do czasu, aż poczuł jak niewiarygodnie ciasno jej mięśnie zaciskają się wokół jego palca. Nie została stworzona na tyle silna, by przyjąć samca z w pełni rozwiniętą żądzą, a to było dokładnie to jak na nią natarł. Chciał przewrócić ją, wypchnąć jej tyłek w górę i pieprzyć ją do zatracenia. Tylko uprzytomnienie sobie jak bolesne byłoby to dla niej sprawiło, że zadrżał ze strachu. Mógł zostawić siniaki na jej biodrach, gdy trzymałby ją nieruchomo zatrzymując tam gdzie chciał, mógł spowodować u niej krwotok swoim brutalnym wejściem, kiedy zacząłby ją pieprzy, i nie byłby w stanie przestać gdyby raz zaczął. Wspomnienia jak dobrze było ją czuć dawały mu tę pewność. - Justice?

Jej spłoszony, niepewny głos szarpał go, otworzył oczy, wpatrywał się w wysoki sufit sypialni i wiedział, że powinien odejść. Winien był jej przynajmniej wyjaśnienie. Opuścił głowę i spotkał jej zaniepokojony wzrok. - Tak bardzo mi przykro, że ciebie podrapałam. Twoje plecy krwawią. - To nie o to chodzi. Jego głos był zbyt surowy i ostry, co chciał usunąć, ale jego emocje były zbyt blisko powierzchni. Ta jego druga strona, którą starał się trzymać pod kontrolą, za fasadą jaką pokazywał Justice 90

światu zewnętrznemu poza murami Rezerwatu i Ojczyzny, właśnie zerwała się ze smyczy. W tej chwili był samcem Gatunku z uczuciami do kobiety, której wiedział, że nie może mieć i rozdzierało go to w środku. Skuliła się pośrodku łóżka, wydając się mniejsza niż normalnie, blada, z płomiennorudymi włosami spływającymi w dół po jej klatce piersiowej i okrywającymi piersi. Wyglądała jak nimfa tak niewinna, absolutny obraz kobiety, która nigdy nie powinna być zdana na jego łaskę w sypialni. - Co się stało? Dlaczego zatrzymałeś się? Nadal jestem na zastrzyku. Nie biorę niczego co narobiłoby bałaganu. Jestem pewna, ponieważ pytałam o to w szpitalu zanim mnie wypuścili. Zapamiętała, że martwił się o ciążę i to sprawiło, że nienawidził siebie trochę więcej. Jessie wzięła pod uwagę wszystko, pamiętała małe rzeczy o nim, które budziły jego niepokój, a mimo to kiedy miał ją złapaną w pułapkę pod nim , nie zdołał napomnieć swoich rozhukanych hormonów zabawiających się miło z jej delikatnym ciałem. Nie byłaby w stanie zatrzymać go, i miała zero szans na walkę, gdyby ból się zaczął. Ocenił siebie jeszcze wyżej na swojej skali drania. - Prawda jest taka, że byłem bliski skrzywdzenia cię Jessie. Pragnąłem cię za mocno, za silnie, ale na szczęście powściągnąłem to na tyle, żeby uwolnić cię zanim było za późno. Zwrócił się do niej przodem wiedząc, że jego kutas wciąż pręży się do góry z potrzeby. Ona także to zauważyła, gdy opuściła tam wzrok zanim znowu spojrzała mu w oczy. Co ogromnie go poruszyło, to że nie było strachu na jej twarzy na ten widok, ale Jessie Dupree była dzielną kobietą. Między jej pracą, a sposobem w jaki poradziła sobie z atakiem samca Gatunku podziwiał jej odwagę. Inna kobieta uciekłaby już z krzykiem od niego, ona jednak pozostawała nadal. - Pragnienie nie jest czymś złym i jestem z nim całkowicie na pokładzie. - Opuściła ramiona obejmujące dotąd nogi i pochyliła się do przodu, jej ręce rozłożyły się płasko na łóżku i odsłoniła przed nim swoje śliczne, krągłe piersi. - Cenisz szczerość, więc dokładnie taka zamierzam być. Jeden niuch i będziesz wiedział jak bardzo ciebie pragnę, jeżeli poczucie jak mokra jestem nie wystarczyło żeby cię przekonać. Użyj tego swojego wzmocnionego węchu jeśli zmysł dotyku cię nie przekonał.

- Ruszyłem na ciebie nie zważając na twoją kruchość. Ku jego zaskoczeniu uśmiechnęła się, a jej niebieskie oczy zabłysły humorem. - W moim życiu byłam opisywana jako wiele rzeczy, ale to określenie nie jest często używane. Przynajmniej nie więcej niż raz, bo zazwyczaj zdejmuję facetów, którzy wyjeżdżają z takimi bzdurami. Dla ciebie zrobię wyjątek, ponieważ jesteś tak słodki jak tylko można być, i różnisz się od innych facetów. Sądzę też, że nie zdołałabym zdjąć cię w sparingu, nie z twoją szybkością i siłą. Jednak pomimo tego nie masz zamiaru uszkodzić mnie w łóżku. - Zapomniałem, że jesteś człowiekiem, - przyznał się. - Jest jakaś różnica? - Tak - Zamknął usta, nie chciał mówić więcej na ten temat. Laurann Dohner 91

- Jestem mniejsza niż twoje kobiety i nie tak silna czy umięśniona. To nie znaczy jednak, że jestem mniej twarda. Mogę ci to obiecać. Jego ciało chciało jej wierzyć, ale jego umysł był przeciwny. - Mógłbym poważnie cię zranić. Musisz to zrozumieć. - W porządku. Rozumiem, ale zatrzymałeś się kiedy pomyślałeś, że sprawisz mi ból. Opuściła trochę brodę i jej niebieskie oczy śledziły go kiedy podczołgała się trochę bliżej. Nie mógł temu zaradzić, ale zareagował na niesamowicie seksowny obraz jaki tworzyła, podchodząc do niego na rękach i kolanach. Jego serce waliło młotem, fiut szarpnął się w odpowiedzi na potrzebę wzięcia jej, i opierał się pragnieniu by rzucić ją płasko na plecy i pieprzyć. - Popracujemy nad tym, weźmiemy to powoli żebyś nie musiał się bać. - Jej uśmiech powiększył się. - Zrobiliśmy to raz i chcę zrobić to znowu. - Jessie, - warknął ostrzegawczo. - Stop. Dotknę cię i mam trudności z utrzymaniem kontroli nad moimi popędami. - Twoje popędy czułam całkiem fantastycznie do czasu aż się zatrzymałeś. - Zatrzymała się i usiadła na piętach, rozchyliła nogi i rękoma chwyciła wewnętrzną stronę ud. Jego oddech wzrósł do dyszenia, wzrok obniżył się i pomruk wyrwał się z jego gardła. Zaniepokoiło go to, że nie mógł przestać robić tego z nią i lekko zakłopotało, ale zapach jej potrzeby doprowadzał go do obłędu. Chciał pchnąć ją na plecy, zakopać twarz między tymi pięknymi udami i poczuć jej smak.

- Chcesz mnie, - szepnęła. – Ja chcę ciebie . W czym problem? - Nie masz pojęcia. - Zadrżał znowu i wiedział, że powinien wyjść. Jednak jego ciało nie reagowało na żądanie żeby wstać, a jego utkwiony wzrok odmówił ruszenia się od widoku jej kuszącego jaśniejszego pasma rudych włosów, które ledwie osłaniały miejsce, gdzie chciał przyłożyć swoje usta. - Jestem niebezpieczny. - Jestem ćpunem adrenaliny, a ty jesteś niezwykle seksowny Justice. Oboje jesteśmy dorośli i nadzy w moim pokoju. Potrzebujesz więcej zachęty? Prawie stracił rozum kiedy jej ręka wypuściła udo, przesunęła się bliżej ciała i palec wśliznął się w szczelinę jej cipki. Wyciągnęła go lśniącego od jej miodu i stracił zdolność myślenia.

Justice 92

Rozdział dziesiąty Jessie wiedziała, że pchnęła Justice’a do granic wytrzymałości, kiedy jego wpatrzone kocie oczy śledziły każdy jej ruch, jakby była dla niego najbardziej fascynującą rzeczą na świecie. Jego oddech stał się nierówny. Miękkie dźwięki jakie wydawał były czysto zwierzęce, i podniecały ją dodatkowo. Przyznał, że jest niebezpieczny, ale nie wierzyła w drugie, że ją skrzywdzi. To mogło być szaleństwo, ale jej instynkty zawsze były czymś na czym polegała. Nie uruchamiały się żadne alarmy kiedy chodziło o lidera Nowego Gatunku. Jej pociąg do niego nie był najmądrzejszą rzeczą jaką kiedykolwiek czuła, ale odrzucała zaprzeczanie temu. Chciała go wystarczająco mocno, by o niego walczyć. Oznaczało to bycie prowokacyjną w łóżku i sprawienie , że złamie swoją żelazną kontrolę. Złapał jej palec bez ostrzeżenia i pociągnął do swoich warg. Jessie była oszołomiona, gdy zniknął w jego ustach, a on warknął i zassał go. Przyglądanie się jego reakcji było podniecające. Potrzeba wyostrzyła jego rysy, i czysta żądza lśniła w jego oczach kiedy na nią patrzył. Złagodził mocny uścisk warg i języka na palcu, wyciągnął go powoli i spojrzał w dół swego brzucha. Jej wzrok podążył za nim doceniając stan twardej jak skała płci. Poruszył się nagle i jego ręka wystrzeliła chwytając jej ramię, ale uścisk był łagodny. Naparł na jej ciało popychając ją do tyłu i rozczarowanie uderzyło. Odrzucał ją znowu. Nie potrzebowała słów żeby wiedzieć, że była to walka woli, którą przegrała. Opadła na tyłek na łóżku, gotowa przyciągnąć kolana do piersi i zakryć ciało skoro nie wydawał się chcieć widzieć je

ani trochę dłużej. Wypuścił jej ramię i obie ręce chwyciły jej łydki. Była zbyt zaskoczona żeby coś zrobić i poleciała na plecy. Jej nogi rozchyliły się, gdy szarpnął ją płasko, przyciągnął ku sobie dobrą stopę, i rozłożył szerzej jej kolana. Jessie sapnęła, gdy Justice pochylił się do przodu i ukrył twarz w jej łonie . Wtulił się mocno i głośno zamruczał. Puścił jej nogi aby złapać wewnętrzną stronę ud, i rozłożył ją otwartą dla jego języka, którym przeciągnął po łechtaczce. Szybkim smagnięciem silnego, chropawego języka sięgnął wiązki nerwów i krzyknęła z nagłej przyjemności. Jej palce rzuciły się do pościeli blisko bioder i zakopały w kołdrze żeby czegoś się złapać. Nie było łatwo oprzeć się pragnieniu by pochwycić jego głowę, ale trzymała kurczowo miękki materiał zamiast chwytać w garście jego włosy . - O Boże, - wydyszała, słyszała jak głośno zabrzmiał jej głos, ale nie dbała o to. Justice dotykał zbyt dobrze. Nie mogła i nie chciała myśleć. - Tak! Był nieustępliwy w pocieraniu jej cipki ustami, znajdując dokładnie to miejsce, które sprawiało, że dyszała i jęczała . Chciała dojść i wiedziała, że jest blisko. Jej ciało napięło się i każdy Laurann Dohner 93

mięsień się spiął. Plecy wygięły się w łuk nad materacem, kiedy przyjemność stała się bliska bólu, a orgazm zbliżał się do punktu bez powrotu. Zatrzymał się, a ona krzyknęła na znak protestu. Była tak blisko. Zanim zdążyła wypowiedzieć rzeczywiste słowa i przekazać mu, że nie chce by przestał dręczyć jej łechtaczkę, jego język opuścił się niżej i wbił się w jej cipkę. Doznanie sprawiło, że odrzuciła do tyłu głowę, i inny rodzaj przyjemności przedzierał się przez jej ciało. Żaden facet nigdy wcześniej nie zrobił jej tego, nie pieprzył ją ustami, i uświadomiła sobie jak wiele ją ominęło . Wsunął język trochę głębiej, wchodził w nią i wychodził powoli, a jego nos lekko trącał łechtaczkę. - Justice - jęknęła. – Proszę. – Była gotowa błagać. Po prostu chciała dojść, potrzebowała tego. Jej ciało płonęło. – Proszę kochanie. Wycofał język i jego usta wpiły się wyżej, zamykając się szczelnie wokół jej spuchniętej łechtaczki. Nacisnął na nią językiem i zamruczał głośno. Wibracje i manipulacja jej wrażliwym pączkiem kiedy zaczął go ssać doprowadzały Jessie do szaleństwa. Czuła to za dobrze, zbyt intensywnie i nie mogła tego znieść. Kwiliła i jęczała. Dyszała. Jej ciało wygięło się, i zassała powietrze, kiedy ekstaza uderzyła z oślepiającą intensywnością. - Justice ! - Jej ciało szarpnęło się mocno. Oderwał usta od jej łechtaczki, gdy ona trzęsła się i dygotała od najsilniejszego orgazmu jaki kiedykolwiek doświadczyła w swoim życiu. Ledwie zarejestrowała swoim przeciążonym umysłem , że jego ręce puściły wewnętrzną stronę ud, i jedna zanurzyła się pod jej tyłek by dużą dłonią ująć pośladek, a druga zakrzywiła się wokół jej biodra. Jessie nie miała dość siły by wyrazić swoje zdziwienie, gdy Justice przerzucił ją na brzuch. Poprawił ręce, chwycił biodra i

zsunął jej ciało z łóżka przyciągając bliżej siebie. Nie obchodziło jej, dlaczego to robił, ani co zamierza. Jej ciało wciąż drżało z rozkoszy od niesamowitych umiejętności jego języka. Materac poruszył się, gdy zsunął się z łóżka do końca i zdjął swój ciężar. Justice pociągnął ją, aż jej nogi opuściły łóżko i dotknęły podłogi, unieruchomił ją i pochylił się do przodu, by utrzymać ją zgiętą nad materacem. Jedną stopę zaczepił o jej kostkę, rozciągnął nogi szeroko i główka jego penisa naparła na jej cipkę. Przyjemność wypełniła ją, kiedy jego gruby trzon wolno wnikał w nią od tyłu. Jessie zajęczała jak rozciągał ścianki jej pochwy. Pchnął głębiej, wchodząc tak wolno, że niemal czuła się jak na torturach. Podniecające dźwięki jakie wydawał współgrały z jej, gdy ponaglała go i zaciskała palce na łóżku zapierając się. Wysunął się trochę i wolno kołysał się w nią i z niej. Głośne mruczenie wypełniło jej uszy, kiedy jego biodra zaczęły zanurzać się szybciej. Jessie chciała więcej. Mogła wyczuć, że powstrzymuje się, a nie chciała żeby to robił. - Szybciej. Tak dobrze cię czuć Justice, - wydyszała. - Więcej. Daj mi to wszystko. Ukrył twarz w jej szyi i to przytłumiło warknięcie, kiedy zdawał się zaniechać wszelkiej powściągliwości jaką miał. Wszedł w nią głęboko, jego biodra zaczęły uderzać w jej tyłek, i szybkimi przeciągnięciami fiuta po zakończeniach nerwowych posłał ją do nieba. To zalało jej zmysły, jej ciało napięło się znowu i krzyknęła, gdy uderzył drugi orgazm. Szarpnęła się pod nim, jej mięśnie zacisnęły się ciasno wokół jego fiuta, a ostre zęby ugryzły ciało poniżej szczytu Justice 94

ramienia. Jęknął głośno, szarpnął się gwałtownie z zanurzonym głęboko w niej kutasem, i poczuła jak ciepło jego nasienia kąpie ją od środka. Jessie nie mogła się ruszyć. Była tak nasycona, że nie wiedziała, czy jej ciało było nadal z krwi i kości czy z budyniu. Ciało Justice’a powstrzymywało ją przed zsunięciem się z krawędzi łóżka i upadkiem w bezwładnym bałaganie na podłogę, ponieważ jej nogi za nic by jej nie utrzymały. Oboje dyszeli, jego zęby puściły i gorący oddech owiewał jej skórę, gdy odzyskiwali siły. Było oczywiste, że podtrzymywał swój ciężar od całkowitego przygniecenia jej, pozwalając łapać jej oddech. Mgiełka seksualnej rozkoszy przejaśniła się, normalne funkcje wróciły i uśmiechnęła się, żałując, że nie widzi jego twarzy. Powiedziała pierwszą rzecz jaka przyszła jej do głowy. – To było piętnaście w skali od jeden do dziesięciu. - Przepraszam Jessie. Nigdy nie miałem zamiaru stracić kontroli. Jesteś tak mała, ale pragnąłem cię do tego stopnia, że nie mogłem myśleć. Możesz mi wybaczyć? Roześmiała się. - Ty mnie przepraszasz? Poważnie? Nie ma nic do wybaczenia . - Wykręciła głowę na tyle, by spotkać jego zaniepokojony wzrok i trzymała uśmiech na ustach. - To było doskonałe, niesamowite i cudowne. Przerwał kontakt wzrokowy, zniżył twarz i przetarł pocałunkiem jej kark. - Jesteś delikatna i po prostu wydajesz się nie rozumieć. Naprawdę mogłem zrobić szkodę twojemu ciału .

- Jestem mała, nie mogę zaprzeczyć, ale twoja wersja braku rozwagi była niesamowita. Justice odetchnął na jej szyi trzymając twarz gdzie nie mogła jej zobaczyć. - Musisz mi zaufać kiedy mówię, że jesteś delikatna w stosunku do mnie. Boli cię? Byłem za brutalny? - Jego głos zmiękł. – Potrzebujesz żebym zadzwonił po lekarza? - Nie potrzebuję lekarza. Wyolbrzymiasz to. - Chciała zaśmiać się znowu z jego przesadzonego niepokoju, graniczącego ze śmiesznością , ale nie chciała ryzykować, że zrani jego uczucia. Wzruszyło ją to głęboko, że był tak pełen niepokoju o jej samopoczucie. Warczenie huknęło z jego piersi. - Wziąłem cię tak jakbyś była jedną z naszych kobiet, a nie jesteś. Na szczęście nie straciłem całej kontroli. – Justice wycofał się z niej i zdjął swój ciężar całkowicie. - Nie wiem, co jest ze mną nie tak jeśli chodzi o ciebie. Nie jestem sobą. Jessie przetoczyła się i podniosła na niego wzrok podziwiając opalony, wysoki i seksowny widok. Po prostu wiedziała, że widok jego wyrzeźbionych mięśni i silnej sylwetki zawsze będzie na nią działał. - Może w tym tkwi problem. Wziąłeś na siebie tą wielką odpowiedzialność stając się twarzą Nowego Gatunku. - Usiadła, swobodna w swej nagości i spojrzała na niego ze współczuciem. Wiem co to znaczy udawać kogoś kim się nie jest. Mój ojciec jest senatorem. Wychowałam się wśród polityków i innych idiotów, i musiałam przywdziać ten doskonały image, którego domagał się ojciec. - Wzruszyła ramionami. - Prawda jest taka, że nie jestem aż tak uprzejma. Jestem bardziej chłopczycą niż damą , a to, co naprawdę chciałam zrobić, to olać większość ludzi, z którymi byłam zmuszona prowadzić uprzejme rozmowy. Laurann Dohner 95

Justice przysiadł na skraju łóżka, obrócił ciało zdezorientowany. - Nie rozumiem.

bokiem i patrzył na nią trochę

- Stajesz przed tymi kamerami, reporterami i światem udając całkowicie ludzkiego, ale taki nie jesteś. Ze mną możesz być po prostu sobą Justice. Akceptuję cię kim i czym jesteś. Jesteś facetem, który mruczy i warczy, który traci trochę kontroli gdy się całujemy, i nie ma w tym nic złego. – Pochyliła się do przodu, rozpłaszczyła ręce na łóżku i podniosła się na kolana. Jej wzrok trzymał jego, gdy próbowała pokazać mu, że naprawdę myśli każde słowo. – Nic złego z tobą się nie dzieje Justice’ie Northcie. Myślę, że jesteś niesamowity, i nie chcę, abyś powstrzymywał się ze mną. Chcę poznać prawdziwego ciebie, nie jakiś obraz, który starasz się doskonalić do swojej pracy. Jesteś poza pracą i masz wolne. Zamierzam nauczyć cię dobrze się bawić, i zburzyć mury, które już zbudowałeś. Jestem bezpieczna Justice.

Justice chciał sięgnąć po Jessie, wciągnąć ją w ramiona i mocno trzymać. Oferowała mu

akceptację, zrozumienie i możliwość bycia mężczyzną jakim był zanim podjął się reprezentowania jego ludzi. Tęsknota chwyciła go aż do bólu, i wiedział w tym momencie, co musiało być zrobione. Ostre dźgnięcie ugodziło jego serce, ale złożył przysięgę, przyrzekł wykonać pracę i zbyt wielu na niego liczyło, by mógł pójść za głosem serca. Jasność bolała bardziej. Zakochiwał się w Jessie Dupree, prawdopodobnie od momentu, kiedy wyrwał ją z ramion innego samca, osłonił swoim ciałem a ona uśmiechnęła się. Sądziła, że stanowi dla niego bezpieczeństwo, ale nie mogła mylić się bardziej. Zachwycający rudzielec ze swoim szybkim uśmiechem, hojnym sercem i przytulnymi ramionami miał być najbardziej niebezpieczną i cudowną pokusą jaka kiedykolwiek stanęła na jego drodze. - Jesteś głodny? Jadłeś już? Mogę coś ci przygotować. Przyjął kolejny cios do swego serca. Chciała nakarmić go posiłkiem, przejmowała się, że może być głodny i troszczyła się. To też przypominało mu, że zdecydowanie nie była Gatunkiem ich kobiety wolały żeby to mężczyźni całkowicie skłaniali się ku nim po seksie. - Halo? Wpatrujesz się we mnie , ale nie odpowiadasz. - Pochyliła się bliżej. - Jesteś zmęczony? Muszę cię ostrzec, że lubię spać ciało do ciała. Planuję owinąć się wokół ciebie i przytulić się. Znowu miał pęknąć , stracić kontrolę i całować jej miękkie usta. Pragnienie, by rzucić ją na plecy i kochać się z nią znowu szalało w jego żyłach. Zacisnął pięści, walcząc z pragnieniem powrotu do jej niebiańskiego uścisku. To nie tylko o własnym życiu musiał pamiętać, ale także co bycie z nim zrobiłoby jej. Wyrzucił z siebie słowa, które powinny sprawić, że odsunie się . - Mój rodzaj gryzie podczas seksu, a to byłoby bolesne ponieważ jesteś o wiele mniej odporna na ból. Pragnąłem zatopić zęby w twoim ciele, aż poczułbym smak twojej krwi Jessie. Nie chcę cię straszyć, ale chciałaś uczciwości. Jestem naprawdę silny i nie miałabyś szans Justice 96

przeciwko mnie, gdybym kiedykolwiek stracił kontrolę. Mógłbym przypadkowo połamać ci kości, albo nie byłbym w stanie zatrzymać się, gdybym wymknął się spod kontroli. Jestem niebezpieczny. - Nie zamierzasz mnie skrzywdzić. – Żaden strach nie pojawił się w jej niebieskich oczach, i nie odskoczyła w popłochu. - Nie przepadam za bólem, ale również nie boję się twoich zębów. Nie ugryziesz mnie na tyle mocno, żeby przeciąć skórę. Nie wierzę, że zrobiłbyś którąś z tych rzeczy. Przekonasz się o tym po kilku nocach ze mną. Musiał odejść, uciec od niej zanim podda się pragnieniu by być samolubnym. Jego ludzie polegali na nim, liczyli, że będzie silny, oczekiwali tego, a on złożył obietnicę, że taki będzie. Nic dobrego nie przyszłoby z ich przebywania razem, dla Jessie również. Jej rodzaj nie zrozumiałby, a jej ojciec nie poparłby więcej ONG. Wszyscy by cierpieli. Zacznie żywić urazę do ciebie, kiedy utknie żyjąc w Ojczyźnie zatrzymana przez grupy nienawiści, które wezmą ją na cel. Nie zapomnij co powiedział ci Valiant, jak najlepszy przyjaciel

Tammy przeciął więzy, kiedy nie zgodziła się opuścić go. Kogo straci Jessie? Jak długo potrwa zanim mnie znienawidzi? Lepiej jest zaprzestać teraz, zanim któreś z nas będzie cierpiało bardziej. - Nigdy nie będzie kolejnej wspólnej nocy. Przykro mi, ale nie możemy tego zrobić znowu. Jej zszokowany wyraz twarzy sprawił, że skrzywił się. - Co? - Zaskoczenie szybko przerodziło się w gniew, gdy jej wzrok zwęził się a nos zafalował. - Nie ma mowy. Ciągnie cię do mnie i ja czuję to samo. Masz paranoję. - To najlepsze wyjście. Przyciąga nas do siebie, ale to musi się skończyć . Odsunęła się w końcu i klapnęła na tyłek na łóżku. Uniosła głowę i wpatrywała się w niego. - Po prostu chciałeś przygody na dwie noce. Dostałeś to. Źle czytałam sprawy myśląc, że coś jest między nami, ale to oczywiste, że nie ma. Teraz rozumiem cię jasno i wyraźnie. Zranił ją i wiedział o tym. Próbowała ukryć ból, ale jej pełne wyrazu oczy zdradzały uczucia . Opacznie zrozumiała jego słowa przyjmując, że to, czego od niej chciał było tylko przemijającym płomieniem pożądania. Mądry człowiek pozwoliłby jej w to wierzyć, ale jego serce miało inne priorytety. Wolał być szczery niż zostawić ją z uczuciem odrzucenia. - Nie ufam sobie z tobą, i przerażasz mnie Jessie. Zawsze jestem pod kontrolą, ale dzisiaj nie byłem. Druga część mnie pragnęła posiąść cię w każdym możliwym sensie. Chciałem twojego zapachu i twojego ... dotyku. Ja… - Wziął głęboki oddech. - Nie wiem jak to wyjaśnić, ale do diabła, straciłem kontrolę i wolałbym raczej nigdy nie dotknąć cię znowu niż ryzykować, że cię skrzywdzę. Jej spojrzenie złagodniało i napięte ramiona rozluźniły się. - Nie skrzywdzisz mnie . - Nie mam co do tego pewności i ty też nie Jessie. - Naprawdę staram się być z tobą cierpliwa, ale zaczynasz doprowadzać mnie do szału. Jestem dużą dziewczyną, dorosłą i jeśli jest to ryzykowne, jestem gotowa zmierzyć się z konsekwencjami. Ufam ci i to jest sedno. Laurann Dohner 97

- Jesteś człowiekiem. - Z zadowoleniem powitał gniew przesłaniający smutek rezygnacji z niej. – To dlatego nigdy nie angażowałem się z żadnym. - Przebiegł palcami po włosach, zacisnął zęby i próbował zebrać myśli. – Najlepiej będzie jeśli skończymy to zanim się zacznie. - Ty naprawdę się boisz. - Nagle uśmiechnęła się. - Mnie. To trochę śmieszne. – Ogarnęła spojrzeniem jego ciało zanim wróciła do oczu. – Umówiliśmy się, że będziemy razem spać i trzymam cię za słowo. - Poklepała łóżko. - Którą stronę wolisz?

Chciał zostać, trzymać ją w ramionach i dowiedzieć się jakby to było po raz pierwszy w życiu nie spać samotnie. Jego kobiety nigdy nie chciały być zatrzymywane dłużej niż to konieczne. Zachwiał się w swojej potrzebie wyjścia, i pragnieniu by spędzić więcej czasu z Jessie. Pragnienie zwyciężyło. To była jedna noc, ostatnia jaką kiedykolwiek będą dzielić, i nie chciał odmawiać sobie tej przyjemności. - Zamknę i pogaszę światła. Zaraz wracam. Uśmiechnęła się szeroko. – Pościelę łóżko. Umknął, zanim mógł ponownie rozważyć swoją decyzję. Zabezpieczył jej dom, wyłączył wszystko i szybkim krokiem ruszył z powrotem do sypialni.

Jessie obserwowała go gdy wychodził, i jej uśmiech zgasł w sekundę jak zniknął jej z oczu. Justice był uparty, paranoiczny i niesamowicie słodki. Wymienione przez niego powody zerwania, zanim cokolwiek mogło się rozwinąć między nimi były ważne, ale ona nie należała do tych, którzy cofają się przed wyzwaniem. Miło spędzali razem czas, tęskniła za nim i zawładnął jej myślami od czasu gdy poznali się. Wygramoliła się z łóżka, pociągnęła w dół pościel i wskoczyła z powrotem na wysoki materac. Nie powiedział, którą stronę woli, więc położyła się na środku nasłuchując jego nadejścia, ale nie powinna się kłopotać. Justice pojawił się niespodziewanie, gdy wolnym krokiem wszedł do pokoju. Szeroki uśmiech znowu zagroził wypłynięciem. Czy on miał jakiekolwiek pojęcie jak seksownie wyglądał, kiedy szedł tym pełnym wdzięku, płynnym ruchem, nagi? Wątpiła w to. Cieszyła się widokiem jego mięśni i nagiej skóry, zanim ciemność okryła pokój jednym pstryknięciem przełącznika światła pod palcem. Łóżko ugięło się, gdy jego ciężar osiadł po jej prawej. Obróciła się, po omacku sięgnęła do niego i koniuszki palców napotkały gorącą skórę. Nie było żadnego wahania, gdy przysunęła się bliżej, przerzuciła jedną nogę przez jego i przylgnęła wzdłuż jego długości. Położył się na plecach, a ona leżała na boku. Układała głowę aż policzek spoczął na jego piersi a równe bicie serca pulsowało jej w uchu. Uśmiechnęła się w ciemnościach. - Chcę trzymać cię inaczej. Nie masz nic przeciwko? To było słodkie jak ochryple mówił. - Jasne. Jak lubisz spać? - Przekręć się. Chcę wtulić się w twoje plecy. Nienawidziła wypuścić go, ale zrobiła jak prosił. Jedno ramię wsunął pod jej głowę jako poduszkę, a drugie owinął wokół jej talii i przyciągnął ją zrównując ze swoim ciałem, aż byli mocno w siebie wtuleni w pozycji na łyżeczkę. - Podoba mi się , - przyznała.

Justice 98

- Chłodno ci ? Mam przykryć nas prześcieradłem? - To przyjemna noc, a ty dajesz dużo ciepła. Jest mi wygodnie. A tobie? - Bardzo. - Odetchnął na jej szyi i zanurzył nos w jej nagie ramię. – Cieszę się tym. - Ja też. Dlatego proponuję żebyśmy zrobili to znowu w niedalekiej przyszłości. Ramię wokół talii napięło się. – Najlepiej będzie dla nas obojga jeżeli tego nie zrobimy Jessie. Nie ufam sobie z tobą. Sprawiasz, że staję się trochę szalony z pragnienia ciebie. Wystraszyłbym cię, gdybym całkowicie puścił swoje hamulce, i działał dalej jak sprawiasz, że się czuję. Zmarszczyła brwi, chciała by porzucił swoją żelazną kontrolę. - Nie chcę z tobą walczyć, ale jesteś zbyt zapobiegawczy. Nic, co powiedziałeś do tej pory nie budzi mojej nieufności, chyba że jest coś jeszcze czego nie mówisz. - Kiedy dochodzę w tobie chcę wydać okrzyk. Tak trudno było walczyć z tą potrzebą tym razem. - Ludzie wydają dźwięki kiedy uprawiają seks. - Uśmiechnęła się. – Robię ich wiele jeśli pamiętasz. Zdarzają mi się podobne do tych jakie ty robisz. Nagle Jessie obróciła się w jego ramionach, przekręciła na plecy i przerzuciła nogi nad jego zgiętymi udami. Jej dłoń odnalazła i popieściła bok jego twarzy zanim zanurzyła opuszki palców w jego włosach, by pomasować skórę głowy. Miękkie mruczenie wypełniło pokój. - Taak. Lubię dźwięki, które wydajesz. Podniecają mnie. Musisz widywać mnie czasami skoro pracuję i mieszkam w Ojczyźnie, prawda? Ostrzegam cię teraz, nie zamierzam pozwolić temu odejść Justice. Byłaby to inna historia gdybym nie wierzyła, że naprawdę przyciąga cię do mnie, i że to może dokądś prowadzić. Tak jednak nie jest. Jesteś wystraszony ponieważ ci zależy prawda? Jego ciało zesztywniało i mruczenie pogłębiło się do lekkiego warczenia. - Taak. Jest tak, jak myślałam. - Jessie - wychrypiał: - Przykro mi, ale to jest ostatnia noc, którą możemy spędzić razem. Mam długą listę powodów w mojej głowie oprócz tych, o których wspomniałem. Przygryzła wargę i westchnęła. - Jesteś teraz po prostu zdenerwowany. Zmienisz zdanie, a kiedy to zrobisz będziesz wiedział gdzie jestem.

- Byłabyś narażona na niebezpieczeństwo będąc związana ze mną. Nie możemy zrobić tego znowu. Pokręciła pupą na jego udach i mogła poczuć jak jego penis odpowiada twardnieniem, stając się coraz grubszy. Uśmiechnęła się w ciemności. Jego usta mogą mówić jedno, ale jego ciało i jej zgodnie ze sobą współgrały. - Dobrze, - powiedziała żeby go uspokoić. Był wielkim pesymistą, ale z tym poradzi sobie później. Jej najbliższym celem było kochać się z nim znowu. Może po kilku tuzinach razy skończy ze swoją ja – duży – silny – Gatunek – ty – krucha – ludzka - kobieta bzdurą. Udało jej się nie roześmiać z tej analizy. - Porozmawiamy później. Drugą rękę położyła otwartą na jego brzuchu. Zapragnęła by był płasko na plecach i mogła dotykać więcej jego ciała. Odnalazła pępek, zjechała palcami niżej i korzystając z paznokci lekko go drapnęła. Justice warknął. Laurann Dohner 99

Obróciła się na bok, wcisnęła w niego swój tyłek, i przylgnęła plecami do jego klatki piersiowej, aż nie pozostała żadna przestrzeń między nimi. Kochała ciepło, które dawał. Z jego ciałem owiniętym wokół niej , i jego mocnym ramieniem wokół pasa, nigdy nie czuła się bardziej właściwie być w czyichś ramionach. Wdychała cudowny zapach Justice’a i słuchała jak mruczy. Zakochuję się , przyznała. Mocno i szybko . Wspomnienie o skokach spadochronowych błysnęło w jej głowie. Strach przed wyjściem z samolotu był przytłaczający, ale chciała latać. Zdobyła się na decydujący krok, wtedy rozłożyła ramiona i bez wahania dała nura głową naprzód. Justice przebijał to doświadczenie każdego dnia, a ona była gotowa na decydujący krok jeszcze raz. Ryzyko złamanego serca musiało być lepsze, niż nie otworzenie się spadochronu i dalece mniej niebezpieczne. Drgnięcie twardej długości penisa uwięzionego między nimi odciągnęło ją od jej myśli. Decyzja nie była trudna, wręcz przeciwnie. Pobiegła ręką w dół do jego biodra, przesunęła do tyłu i przykryła jego mocny tyłek . Zamruczał zanim łagodnie zaklął. - Do licha, kobieto. Przestań to robić. Poruszyła się, wymownie pokręciła biodrami i chwyciła go za nadgarstek. Nie stawiał oporu, gdy uniosła i położyła go na swojej piersi. Przesunęła rękę w górę, przykryła grzbiet jego dłoni, i ścisnęła zmuszając jego palce do zamknięcia się wokół wzgórka. Jessie docisnęła tyłek na prężącym się teraz członku, odchyliła głowę by odsłonić szyję dla ust i oblizała wargi zwilżając je. Jej ciało nie potrzebowało żadnej gry wstępnej. Była gotowa i obolała aby mieć go znowu w sobie. Pamięć jego języka robiącego cudowne rzeczy z jej łechtaczką, i sposób w jaki czuła jego pieprzenie wystarczyło by wziął ją już teraz. - Weź mnie znowu, - szepnęła. - Potrzebuję cię Justice. Nie odmawiaj mi tego. Teraz jego ręka masowała pierś bez jej pomocy. – Do licha Jessie. – Jego wargi muskały

odsłonięte gardło a biodra wolno poruszały się ocierając się o nią. - Tak, - zajęczała. - Nie ruszaj się. Zrobimy to powoli. Jessie rozłożyła uda i nie chciała słuchać jego rozkazu, albo by brał ją powoli. Był zbyt ostrożny, myślał też w cholerę za dużo, a ona chciała go uwolnić. Chciała prawdziwego Justice’a, mężczyznę, który mruczy i warczy, i który pragnie zachowywać się głośno podczas seksu. Puściła grzbiet jego dłoni, sięgnęła między nogi i zamknęła palce wokół sztywnego fiuta. - Jessie, - warknął. - Pieprz mnie kochanie. Mocno, szybko. Daj mi to. Użyła nogi przerzuconej przez jego udo by przechylić biodra, i skierowała koronę jego fiuta aby pocierała wzdłuż szparki jej cipki, kiedy odnalazła właściwe miejsce zakołysała biodrami i stosując dźwignię połączyła ich. Doznanie bycia rozciąganą, braną przez niego wzmagało jej pragnienie. Justice 100

Nagle zęby chwyciły górną część jej ramienia, i Justice przygryzł skórę na tyle mocno by wysłać wstrząs prosto do jej łona. Nie przeciął skóry, ale była to cienka granica między przyjemnością a bólem. Jessie zajęczała głośniej, ale ostre czubki odskoczyły i wypuścił ją ze swoich kłów. - Nie ruszaj się, - warknął. - Nie - Użyła wolnej ręki łapiąc jego ramię pod głową do podciągania się, i podrywała gorączkowo biodra zmuszając go tym do poruszania się w niej. Przyspieszyła tempo i sięgnęła ręką do jego tyłka żeby wziąć głębiej jego fiuta . - Nie torturuj mnie, - wydyszała. - Zapomnij o powoli. Justice wydał przerażający dźwięk, głębokie, dzikie warknięcie i zęby zacisnęły się na jej ramieniu jeszcze raz. Poczucie jego ugryzienia nie bolało, ale podbiło jej namiętność wyżej. Przyjemność przeszyła jej ciało, a jego ręka chwyciła biodro w ciasnym uścisku. Pomyślała, że może wykorzystać uścisk do uspokojenia jej bioder, ale nigdy nie była szczęśliwsza będąc w błędzie. Justice wbił w nią głęboko swojego kutasa, zakołysał biodrami szybciej i walił w jej tyłek tak mocno, że potrząsał łóżkiem i uderzał zagłówkiem o ścianę. Jessie nie mogła myśleć. Była za bardzo pogrążona w rozkoszy i podniecającym dotyku jego trzymających za ramię zębów. Nie zwolnił, nie przerwał, i jej mięśnie zacisnęły się w oczekiwaniu na zbliżający się szczyt. Justice zanurzał się w niej raz po raz - szybko, mocno, głęboko. Zmienił trochę kąt wchodzenia fiuta i uderzał w miejsce, które sprawiło, że zobaczyła gwiazdy, a on zdawał się o tym

wiedzieć. Utrzymywał przeciąganie korony penisa po tym szczególnym miejscu, nie wchodząc tak głęboko jak wcześniej to robił . Jessie odrzuciła głowę na jego ramię i mocno doszła. Rozchyliła usta i ledwie zarejestrowała, że krzyczy. Oderwał zęby od jej ciała, zacieśnił uścisk na biodrze i podążył za nią osiągając spełnienie. Wypełniły ją gorące strumienie nasienia. Mogła poczuć każdą kroplę, kiedy mięśnie jej pochwy zaciskały się na nim i pompowały go. Gromki ryk niemal ją ogłuszył, gdyż jej ucho znalazło się zbyt blisko jego ust. Oboje dyszeli, jego uścisk na niej złagodniał i palcami masował jej biodro. Jessie chciała się śmiać, ale nie mogła zebrać sił. To był Justice jakiego chciała zobaczyć. Jej słyszalność w jednym uchu może już nigdy nie być taka sama, ale było warto. Uśmiechnęła się. Gorący, wilgotny język lizał jej ramię i otworzyła oczy wpatrując się w ciemny pokój. Był taki słodki. Najpierw rozcierał nieco bolące miejsce gdzie trzymał ją w uścisku, a teraz używał ust żeby ukoić obolałe miejsce gdzie zacisnął zęby. To było trochę dziwne, ale nie nieprzyjemne. Mogła przyzwyczaić się do tego. - To był najlepszy seks na świecie - zamruczała. - Podoba mi się jak mnie liżesz, ale jeśli chciałbyś przyjąć zamówienie co do miejsca, gdzie cieszyłabym się z twojego języka bardziej, po prostu daj mi znać. Przestał lizać skórę i jego oddech zwolnił. - Oczyszczam ranę. Do cholery Jessie, to dlatego nie możemy być razem. To był najlepszy seks na świecie, ale ja zraniłem cię . - Jaką ranę? - Wykręciła głowę, jednak nie mogła nic zobaczyć. - Ugryzłem cię w ramię. - Brzmiał smutno. - Przykro mi skarbie. Czy to nie boli? Laurann Dohner 101

- Nie. Nie może być bardzo źle. Nie przejmuj się tym. - Mogła żyć z odrobiną miłosnego kąsania. Cieszyła się nim. Zesztywniał. - Nie przejmuj się tym? Ugryzłem cię, do cholery. Zraniłem do krwi. Głośne alarmy zabrzmiały w oddali i Justice zaklął. - Wszystko w porządku, - mruknęła, trochę zaskoczona, że krwawiła, ale to nie bolało. - To pewnie tylko alarm samochodowy. - Nie, to nie to. - Wycofał wciąż twardego fiuta z jej ciała i przetoczył ją na brzuch żeby uwolnić ramię spod jej głowy tak szybko, że aż sapnęła. Łóżko poruszyło się jak opuściła je jego waga. - Usłyszeli nas przy bramie ochrony. Oślepiło ją światło jak włączył lampkę na nocnym stoliku. Czekała aż dostosuje się jej wzrok. Mogła tylko patrzeć jak Justice szarpnął bokserki w górę bioder, pochylił się i zbierał swoje rzeczy kurczowo ściskając je w ręce.

Promieniował od niego gniew. – Natychmiast wskakuj pod prysznic, bo oni poczują mój zapach na tobie. Jessie usiadła. - Nie obchodzi mnie jeśli ktoś się dowie. - Mnie obchodzi. Nie dopuść ich do swojego pokoju, kiedy przyjdą do twoich drzwi, bo tu też wyczują mój zapach. Powiedz im, że byłaś pod prysznicem i nic nie słyszałaś jak będą zadawać pytania. Rusz się do cholery. Masz około trzy minuty albo mniej zanim przyjdą. Mają uniwersalne klucze do wszystkich domów, i wejdą do środka jeśli nie otworzysz drzwi. Podszedł do okna i otworzył je szarpnięciem. Jessie patrzyła na niego ze zdumieniem, gdy pchnął łokciem osłonę żeby odsunąć ją z drogi i wszedł na parapet. Sięgnął do środka, pociągnął zamknąć okno i pchnął osłonę z powrotem na miejsce na tyle mocno, że zabrzęczało okno. Oddalił się od okna i zniknął w ciemnościach. Jej mózg wrzucił bieg. - Niech to diabli, - Jessie syknęła i niemal spadła z łóżka z pośpiechu, by biec do łazienki. Starała się, naprawdę mocno nie czuć się zraniona. Och, to boli, więc nie kłopocz się temu zaprzeczać . Było jasne, że nie chciał aby ktoś o nich wiedział. Byłby zakłopotany z jej powodu? Włączyła światło, rzuciła się do kabiny prysznica i nie zawracając sobie głowy regulowaniem temperatury weszła pod silny strumieniem lodowatej wody. - Sukinsyn, - syknęła, chwyciła butelkę mydła do ciała, i wylała niemal połowę wściekle rozcierając na ciele. - Mężczyźni! Nie mogę w to uwierzyć. Co za dupek. Przerwała, zastanawiając się dlaczego robi to co kazał. On może mieć problem z tym, że ludzie dowiedzą się, że spali razem, ale ona nie. Zimna woda lała się na nią strumieniami, zadrżała i zaklęła jeszcze raz. Uczucie pieczenia wywołało u niej grymas, i przekręciła głowę zlokalizować źródło. Czerwień z zauważalnymi śladami ugryzienia mieszała się z wodą. Mogła zobaczyć przebicia jego kłów i czerwony zarys przednich, bardziej gładkich zębów. Skierowała ramię pod wodę, spłukała drażniące mydło i pieczenie ustało. Justice 102

Być może właśnie dlatego nie chciał, żeby ktoś dowiedział się, że spali razem. Justice North, potężna twarz Nowego Gatunku, stracił panowanie nad sobą na tyle, że zatopił zęby w jakimś człowieku. Prasa podchwyciłaby tak dużą historię, stworzyła z tego jakiś rodzaj obrzydliwego, pokręconego scenariusza jak to zwykle robili, i zapłaciliby za to piekłem. - Gówno! - Zakręciła wodę, wyszła i złapała ręcznik żeby czym prędzej osuszyć się. Flakonik perfum, który wypakowała i postawiła na blacie przyciągnął jej uwagę. Nigdy takich nie używała, ale ojciec podał je kasjerowi gdy płacili za nowe ubrania. Może nie był to tak bezużyteczny zakup jak myślała. Nowy Gatunek nienawidził sztucznych zapachów, i to zamaskuje

zapach Justice’a. Upuściła ręcznik, złapała pudełko i rozerwała je kiedy wpadła do sypialni. Zatchnęło ją trochę, gdy mocno spryskała kwiatowym zapachem powietrze wokół, zamknęła oczy i weszła w mgiełkę tak, aby zapach opadł na jej ciało. Nie mogła zmoczyć opatrunku a Gatunek miał niesamowite nosy. Mogli wyłapać coś z jej włosów, ale teraz po prostu zwietrzą zapach gardenii. - Fuj. Jeśli to nie zamaskuje jego zapachu to nic nie zdoła. Rzuciła butelkę na łóżko, szybko włożyła ubranie, które zdjęła wcześniej i pamiętając, żeby zabrać butelkę wybiegła z pokoju gdy walenie zabrzmiało we frontowej części domu. Jessie rozpylała perfumy w drodze do drzwi, a później odrzuciła butelkę w stronę kanapy. Zamachała dziko rękoma rozpraszając okropny zapach, wygładziła top upewniając się, że jej piersi nie były na widoku i otworzyła frontowe drzwi. Dwóch oficerów Nowego Gatunku stało tam patrząc ponuro. Jessie nie zbliżyła się do nich, zachowując tak duży odstęp, jak to było możliwe. Obaj mężczyźni ściskali swoją boczną broń i wpatrywali się w nią zanim omietli wzrokiem pokój za nią, jeden z nich postąpił krok do przodu z zamiarem wejścia do domu. Rozłożyła ramiona, chwyciła framugę i zablokowała wejście. - Co się dzieje? Co to jest, alarm samochodowy? Ten, który chciał wejść do domu musiał cofnąć się żeby na nią nie wpaść . - Czy to pani krzyczała? - Nie. Byłam pod prysznicem i słyszałam tylko syrenę kiedy zakręciłam wodę. Jeśli nie jest to alarm samochodowy to może wybuchł pożar? Dwóch samców spojrzało na siebie, a potem zagapili się na nią. Drugi z ich dwójki wziął głęboki wdech, powąchał i skrzywił się. Ręka wystrzeliła do twarzy zakryć nos, i zrobił wielki krok wstecz. Jego towarzysz zrobił to samo. Nie miała ich wzmocnionego węchu, a smród gardenii doprowadzał ją niemal do łez. - Możemy przeszukać pani dom? - Nikogo tutaj nie ma oprócz mnie. Myślicie, że krzyczałam? To nie ja. Nic złego się nie dzieje poza tym, że czyjś alarm wyje. Może wiatr uruchomił alarm samochodowy. To się zdarza. Laurann Dohner 103

Wyglądali na niepewnych co robić, ale wycofali się, prawdopodobnie nie gustując w zapachu jaki czuli. - Wszystko w porządku. Cieszymy się, że jest pani bezpieczna. Proszę zamknąć drzwi na klucz. Jeśli coś pani usłyszy albo zobaczy proszę uderzyć w alarm. - Wskazał na ścianę. - Jasne. Nie ma problemu. Dzięki! - Jessie zamknęła drzwi i przekręciła klucz. Oparła się o drewno, zamknęła oczy i jej napięte ciało rozluźniło się.

Odetchnęła głęboko, skrzywiła się i oderwała od drzwi. Musiała przewietrzyć dom żeby pozbyć się tego smrodu , i jeszcze raz wziąć prysznic .

***** Justice płynął kolejne okrążenie w basenie póki nie usłyszał pisku, zatrzymał się i pływał w miejscu. Odetchnął i odwrócił się lokalizując dwóch oficerów ochrony zbliżających się z boku podwórza. Użyli bocznej bramki żeby go odnaleźć zamiast wchodzić do jego domu. - Co się dzieje? Co uaktywniło alarm? Słyszałem jak włączył się jakiś czas temu. Czy wszystko w porządku? - Poczucie winy gryzło go trochę za kłamstwo, coś, czego nienawidził robić, ale musiał chronić Jessie. Wątpił żeby komuś powiedzieli, jednak niektórzy z jego ludzi przyjaźnili się z ludzkimi pracownikami. Jeden poślizg i mogło to dotrzeć do niewłaściwych uszu. Nie chciał ryzykować z nią. - Mamy naruszenie bezpieczeństwa? Jeden z nich wzruszył ramionami. - Usłyszeliśmy krzyk i ryk. Justice ciągnął swoją historię. - Ja ryknąłem, ale nie słyszałem krzyku. – Wskazał na swoje ubrania przy tylnych drzwiach. – Potknąłem się o krzesło kiedy przyszedłem tu popływać po długim, ciężkim dniu. Stłukłem palec u nogi i byłem wściekły. Ryknąłem, zdjąłem ubrania i postanowiłem ostrym pływaniem rozładować mój gniew. Drugi przesunął się marszcząc brwi. - Nie słyszałeś krzyku? - Nie. Być może pomyłkowo wzięliście krzesło uderzające w ścianę za krzyk. Połamałem je, kiedy potknąłem się o nie. - Bardzo nam przykro, że ci przeszkodziliśmy Justice. Pomyśleliśmy, że może człowiek został zaatakowany. - Jessie Dupree? Co z nią? Jest w porządku? - Ona ma się dobrze. Poszliśmy do niej najpierw, ale nie pozwoliła nam przeszukać domu. - Ona pachnie – pierwszy zaklął. - Jak złe kwiaty. - Perfumy, - warknął drugi. - Powinieneś wydać przepis, który zabrania im używania tego tutaj Justice. Mój nos wciąż płonie. Justice ukrył uśmiech wiedząc, że to podstęp Jessie. Mocne perfumy podrażniały ich nosy i myliły węch. Pracowała dla Tima Oberto w grupie specjalnej, i musiała poznać fakty o Gatunku od członków zespołu, którzy tak ściśle współpracowali z jego samcami.

- Wyślę jej notatkę. Justice 104

Obaj mężczyźni wyglądali na zdezorientowanych. - Może ktoś oglądał horror. Ludzkie kobiety krzyczą w nich cały czas. Będziemy musieli przepytać wszystkich, czy włączyli jeden z nich żeby wyśledzić źródło zakłóceń. - Nie niepokojcie nikogo więcej. Tylko Jessie Dupree jest tutaj samotną kobietą a powiedziałeś, że jest w porządku. - Zraniłeś się kiedy złamałeś krzesło Justice? Mogę wezwać kogoś by przyszedł i spojrzał na to. Justice pokręcił głową i popłynął w kierunku brzegu basenu. - Czuję się dobrze. Po prostu wkurzyło mnie to. Mężczyźni zawahali się. Justice wyszedł z basenu i podszedł do ręcznika, który porzucił na leżaku dzień wcześniej. Owinął go wokół bioder i uniósł brew gdy stanął naprzeciw nich. - Coś jeszcze? - Dlaczego ludzka kobieta tutaj mieszka? Nie kwestionujemy twojej decyzji Justice, ale jesteśmy ciekawi . - To jest najbezpieczniejsze miejsce w Ojczyźnie. Jej ojciec jest kimś, kto pilnuje naszych spraw na zewnątrz, i działa w naszym imieniu w kwestiach prawnych. Dałem mu moje słowo, że będzie bezpieczna. Ona również ratowała nasze kobiety i przywoziła je do nas w jej ostatniej pracy. Jessie Dupree jest zaufanym przyjacielem. Jeden z nich odezwał się. - Rozumiemy. Dziękuję za wyjaśnienie . Justice zaczekał póki nie odeszli, zanim potrząsnął mokrymi włosami próbując je trochę osuszyć. Odwrócił się i zajrzał nad murem do domu obok. W sypialni Jessie świeciło się światło. Pragnął przeskoczyć mur i zapukać do jej okna. Frustracja chwyciła go kiedy odwrócił się. Pragnienie i czyn musiały być różnymi rzeczami w jej przypadku. Stracił kontrolę, zranił do krwi dzieląc seks, i przyciągnął uwagę do nich będących razem przez ryknięcie swojej przyjemności. To niepokoiło go głęboko, było to coś, czego nigdy wcześniej nie zrobił z żadną kobietą. Uwolniła stronę jego natury, której nie mógł pozwolić na wolność. Potrzebował czasu. Musiał pomyśleć, ochłonąć, wyczyścić głowę i trzymać się z od niej z daleka, aż zdoła zrozumieć jak wziąć na smycz przerażające emocje, które w nim poruszała. Wiedział tylko jedną rzecz na pewno... Jessie Dupree doprowadzała go do szaleństwa.

Laurann Dohner 105

Rozdział Jedenasty - Breeze - Jessie uśmiechnęła się szeroko. - Jesteś tutaj, w domu kobiet! Dlaczego nie jesteś nadal w Rezerwacie? Wysoka na ponad sześć stóp (ponad 182,88cm) kobieta uśmiechnęła się. - Przyjechałam dzisiaj wczesnym rankiem. Moja najlepsza przyjaciółka Ellie chciała bym przyjechała do domu , żeby mogła podzielić się ze mną pewną wiadomością, i zostanę tu przez chwilę. Ona jest człowiekiem i poślubiła Fury’ego, który jest Gatunkiem . - Słyszałam o nich w telewizji kiedy brali ślub . Mam nadzieję, że to dobra wiadomość? - Najlepsza. Przykro mi, ale nie mogę zdradzić co to jest. Wszystko co mogę powiedzieć, to że ona i jej mąż chcieli czegoś odkąd zakochali się w sobie i wreszcie to osiągnęli. - To dobra wiadomość. - Co ty tutaj robisz? Sprawdzasz kobiety, które przywiozłaś do nas? One nadal są w Rezerwacie i świetnie sobie radzą. Dobrze się zaklimatyzowały. Zdecydowano, że powinny zostać tam zamiast przenosić się tutaj, ponieważ cieszą się drzewami i milami12 ziemi do wędrowania . - Właściwie pracuję tu teraz. To długa historia. Oczy Breeze rozszerzyły się. - Naprawdę? Co robisz ? Jessie obróciła głowę żeby spojrzeć na Beauty. Spędziła ranek i większość popołudnia pomagając jej zadomowić się w domu kobiet. W większości dobrze zniosła przeniesienie. Tiny i Halfpint były nieodłącznymi towarzyszkami Beauty co pomogło. Jedyny wybój w niemal płynnym przejściu zdarzył się, kiedy Beauty zobaczyła znacznie wyższe, mocno zbudowane kobiety. Przestraszyły ją, ale teraz siedziała w salonie i rozmawiała z połową tuzina ich bez lęku. - To jest Beauty. Odzyskaliśmy ją przedostatniej nocy z posiadłości pod Waszyngtonem. Nie wiem wszystkiego, co wiąże się z moją nową pracą, ale jak na razie pomagam jej dostosować się do nowego życia. Dobrze to znosi.

- Podoba mi się jej imię. Pasuje do niej. Dobrze wybrała. - Breeze uśmiechnęła się i przeniosła swoją uwagę z powrotem na Jessie. - Tak naprawdę to ja je wybrałam . Powtarzam jej, że może je zmienić w każdej chwili i mam nadzieję, że zechce to zrobić. Trochę dziwnie się czuję nadając imię dorosłemu. - Jessie wzruszyła ramionami. - Musiałam wymyślić jedno szybko, i to było wszystko co przyszło mi do głowy. - Dlaczego musiałaś ją nazwać ? Jessie zacisnęła zęby. - Ponieważ jedyne dwa imiona, które mogła sobie przypomnieć jakimi ją nazywano wkurzyły mnie tak bardzo, że odmówiłam dopuszczenia by ktoś jeszcze kiedykolwiek tak ją nazwał. Musimy robić papierkową robotę , i to tkwiłoby zapisane przy niej. Odmówiłam zarejestrowania tamtych imion. 12

1 mila – 1,609 km. Justice 106

Twarz Breeze stężała. - Jak oni ją nazywali? Jessie popatrzyła na wyższą kobietę. - Naprawdę nie sądzę żebyś chciała wiedzieć. - Powiedz mi. Jessie westchnęła zastanawiając się czy Breeze miała prawo wiedzieć. - Nazywali ją Mud i przypuszczam, że identyfikowano ją z małpą, ponieważ nazywano ją Monkey kiedy była młodsza. To były jedyne dwa imiona jakie pamiętała. Wysoka kobieta Nowego Gatunku warknęła i wypluła ciąg przekleństw, które zawstydziłyby starego marynarza. Jessie skinęła głową na znak zgody. Dwie kobiety wpatrywały się w siebie póki gniew Breeze nie minął. - Dziękuję. Wybrałaś naprawdę dobre imię i pasuje do niej. Myślę, że mogłaby je zachować, i że zrobiłaś jej dobrą przysługę. - Dzięki. - Jessie uśmiechnęła się nagle. - Więc, spodziewasz się teraz zażyć trochę przyzwoitego snu skoro jesteś poza hotelem? Breeze roześmiała się. - Wysłali Tammy i Valianta do jego domu na dobre. Justice powiedział, że potrzebują dla siebie prywatności ponieważ są teraz małżeństwem. Ma ochroniarzy wokół ich domostwa, żeby pomogli Valiantowi zapewnić jej bezpieczeństwo. Może to jest człowieka i Gatunku rzecz, ale nikt nigdy nie uprawiał seksu tak głośno jak tych dwoje. Jessie udało się utrzymać uśmiech, - z trudem - przypominając sobie ostatnią noc. Ona i

Justice byli tak głośni, że uruchomili alarm bezpieczeństwa. - Czy mogę zapytać cię o coś? - Pewnie. - Breeze poprowadziła ją do kuchni żeby wziąć napoje gazowane z lodówki. Machnęła Jessie na stołki barowe. – Wal ! Uwielbiam to mówić. Jessie usiadła obok niej. - Mieszana para, która właśnie wzięła ślub, uh, on jest lwem, tak? - Tak sądzimy. Przeważnie zgadujemy z czym nas zmieszano odkąd zapisy zostały zniszczone. Z jego ubarwieniem i osobowością możemy przyjąć, że został zmieszany z tym DNA. Co z nim? - Spotkałam Justice’a Northa i on ma ten sam rodzaj oczu jak Valiant. Czy on jest lwem? To by wyjaśniało ryk po seksie. - Jego kolorystyka nie jest w porządku. W wolnym czasie uczę się zwierząt. Chciałam lepiej odgadywać z czym niektórzy z nas zostali zmieszani. - Breeze wyglądała na dumną. - Myślę, że może być zmieszany z czarnym lampartem - ludzie nazywają je panterami. Jessie udało się powstrzymać usta przed otwarciem, pomimo szoku. - Jego włosy nie byłyby czarne? Mam na myśli, że Valiant ma złotawo - rudawe włosy podobne do lwa. Spotkałam Flame'a, i on ma lekko rudawe włosy, ale miał kocie oczy. Mogłam poznać to od razu. Breeze przygryzła wargę. - Nie mogę omawiać tego z tobą Jessie. - Dlaczego nie? Breeze zawahała się znowu i wypuściła oddech. - Jesteś naszym przyjacielem i ratujesz nasze kobiety. Wiem, że można ci zaufać. Niektórzy z nas zmieniają kolor włosów. To wszystko co powiem. Laurann Dohner 107

Justice farbuje włosy? To wyjaśniało, dlaczego na żywo wyglądał inaczej niż w telewizji i na jakichś papierowych zdjęciach. Wyglądał inaczej, ponieważ zmienił się kolor jego włosów. - Dlaczego on ... to znaczy, ktoś z was to robi? - Niektórzy z nas muszą wyglądać bardziej ludzko, ale czasami nasze naturalne ubarwienie utrudnia to. Proszę nie powtarzaj tego nikomu. Mogłabym mieć kłopoty. - Nie powiem żywej duszy. Masz moje słowo. Więc na przykład, ktoś z jasnymi włosami naprawdę może mieć czarne włosy? - Dokładnie. Po to żeby wyglądać bardziej ludzko i mniej groźnie. Ktoś w centrum uwagi publicznej. Ktoś, kto ma do czynienia z ludźmi cały czas. Jessie

spróbowała wyobrazić sobie Justice’a z czarnymi włosami, ale było to trudne. To nagle wyjaśniło dlaczego jego długie rzęsy były czarne. Czasami widziała trochę błękitu w głębiach jego oczu, ale z daleka wydawały się najciemniejszym odcieniem brązu na świecie, niemal czarnym. Z czarnymi włosami, wyglądałby ... mignął jej w głowie obraz Justice’a z czarnymi włosami. Przerażająco, groźnie, dziko . Justice z jaśniejszymi włosami wyglądał bardziej ludzko i mniej prawdopodobne aby kogoś przestraszył. To miało sens. Jessie spała z mężczyzną zmienionym DNA pantery. To wyjaśniało mruczenie, kocie oczy i jego ryk po seksie. Pociął na strzępy pościel i zatopił paznokcie w materac. Pazury. Pantery były niebezpiecznymi zwierzętami. Może on ma dobry powód żeby bać się, że mnie skrzywdzi. - O czym myślisz? Jessie oderwała uwagę od swoich myśli i zmusiła się do uśmiechu dla Breeze. - Mężczyzna. Szeroki uśmiech rozlał się na twarzy Breeze. – Dawaj dziewczyno. Jessie pokręciła głową. - Nie mogę. - Och. Wypytujesz o naszych ludzi bez powodu, tak ? Słyszałam, że Flame mówi o tobie. On jest z kotów i to powód dlaczego pytałaś o Valianta, czyż nie? Poślizgnęłaś się i wymieniłaś jego imię. Przysięgam, że nikomu nie powiem ani słowa. Flame jest atrakcyjny i miły dla oka. Ma też poczucie humoru. Flame? Jessie nie wiedziała, czy powinna przyjąć założenie Breeze z ulgą . To odsuwało ją od prawidłowego odgadnięcia, że Jessie myślała o Justice’ie. Jessie tylko uśmiechnęła się. - Flame cię lubi. Słyszałam, że zrobiłaś na nim wrażenie. - Słyszałaś o tym? Zaproponował, że postawi mi piwo i przedstawi wokół abym mogła zdobyć jakichś przyjaciół. - Powinnaś mu pozwolić. - To zupełnie nie jest coś w rodzaju - człowiek i Gatunek - rzecz się dzieje. Uśmiech na ustach Breeze zniknął. - Nie byłabyś z jednym z mojego rodzaju? - To nie tak. - Przygryzła wargę, uważając na to co mówi. - Rozmawiałam kiedyś z paroma waszymi mężczyznami - skłamała tworząc scenariusz, który pasowałby do jej prawdziwego problemu. – Oni wyraźnie zaznaczyli, że nie będą sypiać z ludzką kobietą. On….. to znaczy oni Justice 108

powiedzieli, że nie chcą angażować się z człowiekiem, i byli w tym nieugięci, ponieważ za bardzo obawiają się, że stracą kontrolę i ją skrzywdzą.

- Strach jest uzasadniony. Nasi mężczyźni są silni i dominujący. Wiesz o tym? - Większość mężczyzn jest apodyktyczna. To uniwersalna cecha związana z posiadaniem fiuta. Breeze nie zaśmiała się z próby żartu Jessie. - Nie. Twoi mężczyźni mówią kobietom co mają robić, bo oni akurat mają ochotę to robić. Nasi mężczyźni dominują fizycznie i muszą to robić. To wielka różnica. - Możesz mi to wyjaśnić? Jestem naprawdę ciekawa. - Kiedy samce i samice z naszego rodzaju razem dzielą seks, oni pokrywają nas od tyłu. Samiec użyje swoich zębów na naszym ramieniu do utrzymania nas nieruchomo jeśli poczuje, że jego dominacja jest zagrożona. Ich potrzeba, by mieć kontrolę podczas seksu jest przemożna. To trudne do opisania, ale zauważa się to u każdego tutaj... - Sięgnęła ręką i dotknęła jej ramion. Jeżeli samiec chwyta nas swoimi zębami, to znaczy, że czuje się naprawdę dobrze i nie robi krzywdy. Oni nigdy nie kaleczą skóry, ale wiemy, że lepiej się nie wyrywać bo wypadki mogą się zdarzyć. Jessie miała uczucie, że tonie - miała opatrunek ukryty pod bluzką. - Jakie rodzaju wypadki? - Ich zęby będą zatapiać się aż do krwi, i mogą poznaczyć bliznami naszą skórę. To rzadko się zdarza, ale miałam kiedyś samca, który zranił mnie do krwi. Zabił jednego z techników, kiedy ten przyszedł usunąć mnie z jego celi po tym jak dzieliliśmy seks. Nie chciał mnie wypuścić ani dzielić się mną z innymi samcami. Był bardzo zaborczy. Miał miłość do mnie i sądzę, że ugryzł mnie, żeby pokazać swoją dominację, i że jestem jego. Może oznaczył mnie, bo nie próbowałam kwestionować go podczas seksu. Mówił, że jego wnętrze krzyczało, żeby mnie zatrzymać i wiedziało, że nie chciałam być zatrzymana. To dlatego teraz, kiedy jesteśmy wolne nie mamy często seksu z tym samym samcem. Chcemy upewnić się, że oni pamiętają, iż nie życzymy sobie być przez nich zatrzymane, i ta wiedza pozwala im nie czuć się zaborczy wobec nas. Nasi mężczyźni mogą być niebezpieczni dla twojego rodzaju. - Dlaczego któryś z nich miałby być niebezpieczny dla człowieka? - Nie wiesz, że kiedy nasz samiec zaciska zęby nie wolno walczyć ani wyrywać się. Mógłby oszaleć gdybyś to zrobiła. Upewniamy się, że chcemy mieć seks razem, i to musi być całkowicie obopólne kiedy to robimy. Gdyby mężczyzna był za tobą i przygryzł mocno twoje ciało, nie zaniepokoiłoby cię to? Walczyłabyś prawda? Szarpała się? Jego zęby są ostre i mogłyby rozerwać twoje ciało, albo jego ręce mogłyby wyrządzić ci krzywdę, próbując utrzymać cię nieruchomo dla twojego własnego bezpieczeństwa. Oni mogą być delikatni i mili, ale gdybyś zakwestionowała jego dominację podczas seksu, poczułby niepohamowane pragnienie żeby udowodnić, że jest godny. To jest przymus. Tacy właśnie są. Jeśli pozwolisz jednemu z naszych samców mieć często seks z tobą, on może chcieć zatrzymać cię gdyby zaczął czuć się zaborczy. Samiec Gatunku nie pozwoli ci odejść gdyby tak się stało, będzie walczył żeby zatrzymać cię, i zabije każdego, kto próbowałby zabrać cię od niego. Może poczuć miłość jeśli pozwolisz mu

poznać się zbyt dobrze, i to jest bardzo niebezpieczne w naszej naturze. - To nie może być zbyt niebezpieczne. Przecież są mieszane pary. Laurann Dohner 109

- Tak, ale ci mężczyźni zabiliby każdego, kto dotknąłby ich partnerek. Poznałaś Tammy i Valianta. On nie lubi gdy inni mężczyźni patrzą na nią. Ona chętnie ulega mu i oddaje mu siebie całkowicie, ale oni dzielą miłość. Valiant gołymi rękami rozszarpałby kogoś na strzępy gdyby myślał, że jest zagrożona Jessie. Takie jest niebezpieczeństwo z naszymi mężczyznami i musieliśmy rozważyć, co by się stało, gdyby jeden z nich poczuł miłość do kobiety, która nie odwzajemniałaby tego. Nigdy by jej nie skrzywdził, ale sądzimy, że jakikolwiek mężczyzna, który próbowałby jej dotknąć straciłby część ciała. Rozumiem strach jaki czuje nasz rodzaj przed seksem z człowiekiem, i jest to uzasadnione. Jeżeli zdecydujesz się mieć seks z Flame'em, w pierwszej kolejności muszę pouczyć cię, żebyś wiedziała jak bezpiecznie radzić sobie z jednym z naszych samców. Jessie nie była pewna czy chciała poznać odpowiedź, ale jednak zadała pytanie. - Co muszę wiedzieć? - Nigdy nie proś samca żeby ci uległ. Oni są dominujący i to sprawiłoby, że staliby się rozgniewani i niebezpieczni gdyby mieli to zrobić. Dla nich byłoby to wyzwanie. Kwestionujesz ich umiejętności. Mężczyźni zawsze kontrolują seks. Nie szarp się podczas seksu jeśli Flame kiedykolwiek chwyci cię zębami. To oznacza, że traci kontrolę i musisz pozostać nieruchomo. - Utrata kontroli to coś złego? - Tak! - Breeze pobiegła wzrokiem w dół ciała Jessie obrzucając ją szybkim spojrzeniem. – Złamał by cię. Nasi mężczyźni są silni, a nasze pojęcie gry wstępnej byłoby brutalnymi zapasami dla ciebie. - Rozumiem, - wydobyła, znowu oszołomiona. - Nigdy nie patrz w oczy rozgniewanego samca, ponieważ to też stanowi dla niego wyzwanie. Spuść wzrok i pozostań w bezruchu, do czasu, aż uspokoją swój gniew. Ponadto, nigdy nie pozwalaj mu dzielić seksu z tobą jeśli jest naprawdę mocno podniecony, ponieważ oni mogą stać się agresywni żeby sprostać swoim potrzebom. Mówisz nie, jeśli Flame kiedykolwiek zapragnie ugryźć cię do krwi podczas seksu. To pozwoliłoby mu poczuć, że posiada cię, i że ty nigdy nie będziesz tego chciała z innym z naszych mężczyzn, chyba że, jesteś gotowa zostać z nim na zawsze. - Myślę, że mam to. Dzięki. Proszę zapomnij o imieniu Flame dobrze? Nie zastanawiam się nad sypianiem z nim. Byłam po prostu ciekawa. Breeze uśmiechnęła się szeroko. - Jasne.

Druga kobieta jej nie uwierzyła, ale Jessie było to obojętne kiedy wstała. - To był długi dzień i idę do domu. Zanim wyjdę sprawdzę najpierw Beauty i upewnię się, że wszystko u niej w porządku. Cieszę się, że tu jesteś, i że będziemy widywały się więcej. - Przywitam się z nią, i będę miała na nią oko jak ciebie nie będzie. Możesz po prostu iść i odpocząć. Wrócisz tu jutro? - Tak. Jessie opuściła dom kobiet a jej umysł analizował wszystko czego się dowiedziała. Według rady Breeze, czego nie robić w łóżku z mężczyzną Gatunku, ona już wcześniej prawdziwie wszystko spieprzyła. Poprosiła Justice’a żeby pozwolił jej być na górze, co było dla niego wyzwaniem. Jego reakcja była taka, że prawie wyszedł z sypialni i zakończył ich spotkanie. Breeze powiedziała, że oni nigdy nie pozwalają kobiecie zdominować seksu w łóżku, ale Justice miał kiedy ona usiłowała być na górze. Nie miała pojęcia co o tym myśleć, za wyjątkiem, że być może Justice 110

on nie był tak ukierunkowany w swoich sposobach postępowania jak większość Gatunku, gdyż codziennie musiał mieć do czynienia z tak wieloma ludźmi. Ludzie pracowali w Ojczyźnie , musiał też kontaktować się z mediami, z jej ojcem i wieloma innymi ludźmi, którzy byli zaangażowani w powodzenie Gatunku. Czuła zęby Justice’a na ramieniu, ale nie wiedziała co to oznacza. Zignorowała jego apel żeby przestała się ruszać, nieświadomie prowokując go, by próbował dowieść swojej dominacji. Poruszała się pod nim, naciskała na niego żeby wziął ją w sposób jaki chciała i ugryzł ją w ramię na tyle mocno, że zranił do krwi. To była dla niego kolejna rzecz nie do przyjęcia. Oczywiste było, że nie chciał zatrzymać jej na zawsze. Nie. Chciał zakończyć ich krótką relację zanim miała szansę zaistnieć. Nic dziwnego, że nie chce mnie więcej widzieć. Depresja uderzyła mocno, gdy Jessie skierowała swój wózek golfowy do domu. Wcześniej tego dnia obudziła się i znalazła jeden zaparkowany na swoim podjeździe, z wyraźną mapą z jej domu do domu kobiet. Oficer postawiony przy bramie osiedla zapewnił ją, że jest do jej użytku. Miała środek lokomocji do poruszania się po Ojczyźnie, ale nie miała dokąd pójść oprócz jej pustego domu. Nowy oficer ochrony, który obsługiwał punkt kontrolny nie zatrzymywał jej. Uśmiechnął się i pomachał do niej, gdy otworzył bramę prowadzącą do osiedla mieszkalnego. Jessie odmachała i zaparkowała na swoim podjeździe. Nie mogła nadziwić się jak dogłębnie zdołała wszystko schrzanić z Justice’em. Gatunek powinien przychodzić z poradnikiem zatytułowanym "Randkowanie dla Niezorientowanych" ludzkich lasek i pięćdziesiąt rzeczy, których należy unikać żeby ich nie obrazić. Otworzyła frontowe drzwi i weszła, zadowolona , że zapach perfum w końcu zniknął. Jej spojrzenie pobiegło na lewo do najbliższej rośliny doniczkowej i uśmiechnęła się. Ukryła tam flakonik perfum na wypadek, gdyby kiedyś znowu musiała zamaskować zapach Justice’a. Jej nastrój szybko oklapł, gdyż bardzo wątpiła, że on wróci. Szybki prysznic, przebranie się w wygodne ubrania i pragnienie spędzenia czasu w kuchni

pomogły utrzymać jej myśli z dala od Justice’a. Lubiła gotować, to ją odprężało i uwielbiała jeść. Jedyny problem stanowił wielki kawał tri-tip 13, który umieściła na rożnie w kuchence, i który zapewni jej pożywienie przez tydzień w postaci resztek do kanapek. Przygryzła wargę przyglądając się jak mięso wolno obraca się, jak soki skapują do brytfanny i zdecydowała, że zawsze może wziąć jutro do domu kobiet kanapki dla nich. Była zdumiona ilością jej zapasów żywności i ogromnymi rozmiarami porcji. Oczywiście Gatunek prawdopodobnie zjadał osiem funtów (3,63 kg) polędwicy wołowej przy jednym posiłku, ale ona z pewnością nie. Odwróciła się, zdecydowana wyprać nowe ubrania zanim zużyje resztę, i postanowiła wziąć długą kąpiel, żeby zabić czas zanim kolacja będzie gotowa. Dysze były wspaniałe a woda cieplutka. Analizowała swoje życie. Jej życie miłosne mogło być do bani, ale mieszkała w miłym miejscu i kochała swoją nową pracę. Zadzwonił dzwonek do drzwi i zmusił ją do poderwania się, ale uśmiechała się szeroko. To musiał być Justice! Wytarła się szybko i włożyła z powrotem ubranie, jej umysł pracował nad sposobem przekonania twardogłowego mężczyzny do porzucenia jego ostrożności, i powrotu kiedy teren będzie czysty. Dzwonek zadzwonił jeszcze raz i wypadła z łazienki. - Idę. Czekaj! 13

tri-tip – dolna polędwica wołowa Laurann Dohner 111

Serce Jessie biło gwałtownie gdy przekręcała zamki, uśmiechała się podekscytowana, że zobaczy go po ostatniej nocy. Dwóch wielkich samców Gatunku stało tam w zamian. Obaj byli bez mundurów, w dżinsach i sportowych koszulkach, i wpatrywali się w nią z ponurymi minami co zapewniało, że nie byli szczęśliwi. Ten po prawej odezwał się. - Jestem Night (Noc). Pani rzeczy zostały dostarczone i poproszono nas byśmy je przynieśli. Ma pani coś przeciwko jeśli rozładujemy teraz dżipa i wniesiemy pudła do środka? Musimy też panią poinformować, że rzeczy zostały przeszukane przez ochronę. To standardowa procedura, nic jednak nie musiało zostać skonfiskowane. - Ok. Dzięki. Pewnie, - zgodziła się. - Pozwólcie , że złapię buty i pomogę. Gatunek po lewej zmarszczył brwi w niezadowoleniu. - Nie. Jest pani zbyt mała i tylko nas spowolni. Wystarczy usiąść i zachować spokój. Nie jesteśmy tu po to żeby wyrządzić pani krzywdę. – Odetchnął głęboko. - Jestem Sword (Miecz). Nie jest pani w żadnym niebezpieczeństwie. Rozbawiły ją jego słowa, jak gdyby obawiał się, że ona może przerazić się ich śmiertelnie, jednak ich napięcie zmusiło ją do ukrycia tego. Naprawdę wydawali się zdenerwowani mając z nią do czynienia więc spuściła wzrok. Byli Gatunkiem i chciała by byli przy niej spokojni . Dobra etykieta była bardzo pomocna w osiągnięciu tego celu. - Dziękuję. Poczekam w środku i będę pamiętała, że nie jestem w żadnym

niebezpieczeństwie. - Cofnęła się. - Dobrze. - Night chrząknął, zakręcił się na pięcie i pomaszerował w dół chodnika. Drugi był tuż za nim. Jessie podniosła wzrok i przyglądała im się jak ściągali pudła z tyłu zapakowanego dżipa, i wreszcie pozwoliła sobie na zdławiony chichot . To było słodkie w jaki sposób przejmowali się, że mogą ją przerazić i miłe, że chcieli zapewnić ją, że nie przyszli jej zamordować. Zaśmiała się jeszcze raz, odwróciła spojrzenie na salon i dostrzegła miejsce gdzie mogli złożyć stos pudeł. - Możecie je po prostu tam zrzucić. - Wskazała miejsce trzymając się z dala. - Dziękuję. Przykro mi, że jest ich tak dużo. Nie zdawałam sobie sprawy, że zgromadziłam tak wiele rzeczy. Pomysł narodził się gdy obaj kontynuowali wnoszenie więcej pudeł, a jeden z nich powąchał powietrze i skierował uwagę na otwarte, zwieńczone łukiem przejście do kuchni. Wciągnęła kuszący zapach polędwicy wołowej i zdała sobie sprawę, że mogą być głodni, postanowiła spróbować zaprzyjaźnić się. To biło na głowę siedzenie całą noc rozmyślając o Justice’ie i sposobie rozwiązania problemów jakie mieli. Chłopaki w końcu wnieśli ostatnie dwa kartony. - Bardzo wam dziękuję. Doceniam to. Czy mielibyście ochotę zostać na kolacji? Mam mnóstwo jedzenia i taki jest ludzki zwyczaj, że gości się ludzi jako sposób okazania wdzięczności. Mężczyźni spojrzeli jeden na drugiego i ich obawa była prawie komiczna. - Mam tri-tip. Jest to cienko pokrojony stek polędwicy wołowej i ma trochę sosu. To nie jest tak na wpół surowe jak większość z was lubi, ale myślę, że będzie wam smakowało. Wysoko sobie cenię możliwość zyskania nowych przyjaciół. Właśnie przeniosłam się tutaj i nie znam zbyt wielu ludzi. Sword odpowiedział za nich obu . – Zgadzamy się. Powinna pani czuć się powitana przez nas a przyjaciele są ważni. Justice 112

- Tak, są. - Uśmiechnęła się. - Dlaczego nie siadacie na kanapie? Możecie zrzucić buty, włączyć telewizor i odprężyć się, a ja w tym czasie idę pokroić mięso i wrzucić ziemniaki do mikrofali. To nie powinno zająć więcej niż piętnaście minut. Zamknęli frontowe drzwi i wolnym krokiem ruszyli w stronę kanapy. Jessie odwróciła się, weszła do kuchni i wyjęła polędwicę piętnaście minut wcześniej. Na zewnątrz wyglądała na naprawdę upieczoną, ale była bardziej krwista niż zwykle jadała, czyli innymi słowy idealna dla jej gości. To była szybka praca by opłukać trzy ziemniaki, nakłuć je widelcem i upiec w kuchence mikrofalowej. Upichciła jakieś warzywa, pokroiła trochę szczypiorku na ziemniaki i nakryła stół na trzy osoby.

Ogarnęło ją radosne podniecenie na perspektywę rozmowy z dwoma samcami. Poznała kobiety Gatunku, ale ich mężczyźni byli zupełnie inni. Miała nadzieję, że poznanie ich, pomoże jej następnym razem kiedy będzie miała do czynienia z Jusice’em. Mogą być na tyle przyjaźni by odpowiedzieć na wszelkie zadane pytania. Jessie weszła do salonu. - Kolacja gotowa. Pójdziecie za mną, czy mam przynieść wasze talerze tutaj jeśli wolicie ławę. Obaj mężczyźni natychmiast wstali i ostrożnie zbliżyli się jak gdyby obawiali się, że ona może uciec w popłochu. Sword wydawał się być bardziej rozmowny z ich dwójki ponieważ znowu odezwał się pierwszy. - Bylibyśmy zaszczyceni jedząc przy pani stole w kuchni. Dziękujemy panno Dupree. - Proszę nazywajcie mnie po prostu Jessie, i to ja jestem zaszczycona, że was goszczę. Zaprowadziła ich do kuchni i skierowała się do lodówki. Po zapytaniu, co chcieli do picia, wzięła im napoje gazowane i usiadła przy stole uśmiechając się do obu mężczyzn. - Jedzmy. Nie jestem ceremonialna ani nie przejmuję się zachowaniem przy stole. Po prostu czujcie się jak u siebie w domu dobrze? Jest mnóstwo jedzenia i mam nadzieję, że możecie zjeść to wszystko, bo inaczej będę zmuszona zużyć pozostałość do zrobienia tony kanapek. Zaoszczędzilibyście mi kłopotu. Night odkroił nożem kawałek mięsa, przyglądał się temu jak gdyby obawiał się ugryźć, ale potem całą rzecz wepchnął do ust. Jessie zastygła obserwując jego reakcję, miała nadzieję, że będzie mu smakowało. Uśmiechnął się szeroko kiedy przeżuwał. Jego zaskoczenie było doskonale widoczne ponieważ wpatrywał się w nią póki nie przełknął. - To jest naprawdę dobre! Dziękuję Jessie. - Tak, - Sword zgodził się połykając swój pierwszy kęs. - To jest pyszne. Nie wiedziałem, że to może smakować w ten sposób. My po prostu tniemy je na grube płaskie kawałki i podsmażamy . Musisz nam powiedzieć jak przyrządzać to w ten sposób. - Z przyjemnością wam to opiszę. To łatwe - Wskazała na kuchenkę z rożnem. - To wykonuje całą pracę. Ja tylko przyprawiam mięso, wkładam je tam, i czekam aż będzie gotowe. Każdy może to zrobić. Jedli w ciszy, mężczyźni pochłaniali ogromne ilości mięsa. Jessie opierała się pragnieniu zasypania ich pytaniami. Przynajmniej poczekaj aż skończą i będą syci, przekonywała siebie. Night w końcu przestał jeść, odłożył widelec i utkwił w niej wzrok. Skrzyżowała z nim spojrzenie. - Nie bałaś się zaprosić nas na kolację? Jesteśmy dwoma agresywnymi samcami w twoim domu, których nie znasz. Sądziliśmy, że będziesz przerażona.

Laurann Dohner 113

Sword odchrząknął. - Nie chcieliśmy przywozić twoich pudeł bo myśleliśmy, że kiedy nas zobaczysz zaczniesz płakać. - Zrobił okropną minę i zadrżał. - Nie mogę znieść płaczu. Jessie walczyła ze śmiechem, ale nie mogła powstrzymać szerokiego uśmiechu, który rozlał się na jej twarzy. - Jestem przyzwyczajona do przebywania wśród dużych mężczyzn, więc nie łatwo mnie przestraszyć. Wiecie czym zajmowałam się wcześniej? Obaj mężczyźni pokręcili głowami. Jessie zaczęła opowiadać im o swojej pracy z grupą specjalną, o mężczyznach, z którymi pracowała i wszystkich Gatunkach, które spotkała i ocaliła. Obaj mężczyźni słuchali uważnie i z zainteresowaniem. Zakończyła jak drasnął ją pocisk i wylądowała w Ojczyźnie. - Wiedziałaś, że nie zaatakujemy ciebie i nie zmusimy do wspólnego seksu? - Sword spoglądał szczerze. - Jeden kumpel powiedział, że prawdopodobnie jak nas obu zobaczysz, pomyślisz, że przyszliśmy cię zgwałcić. Night zaśmiał się. - Powiedział, że jak tylko otworzysz drzwi będziesz ranić nasze uszy swoim wrzaskiem. - I płakać. - Zaśmiał się Sword. - Miałem nadzieję, że pomyślisz, że jestem gwałcicielem i po prostu zaczniesz krzyczeć zamiast wpadać histeryczny płacz. To mniej szkodzi moim uszom. Jessie roześmiała się. – Powiedz swojemu koledze, że przepraszam, że go rozczarowałam. - On będzie rozczarowany kiedy opowiemy mu o kolacji jaką nas nakarmiłaś. – Night wyszczerzył zęby. – Poproszono go, żeby tutaj przyszedł, ale byłem mu winny przysługę. Powiedział, że muszę zająć jego miejsce żebyśmy byli kwita. Sword zaśmiał się znowu. – Powinieneś wziąć mu kawałek steka. Miałbym ubaw widząc jego minę kiedy próbowałby mięsa jakim nas ugościła . Jessie wstała. - Pozwól, że przygotuję ci torebkę i będziesz mógł zabrać dla niego kilka kawałków. - Jesteś dobrym człowiekiem Jessie. - Rozpromienił się Night. - Cieszę się, że nie doprowadziłem cię do krzyku albo płaczu. - Ja także, - Zachichotała Jessie i umieściła w torebce kilka plasterków polędwicy zanim wróciła do stołu . Wciąż śmiali się, gdy wściekłe warczenie wstrząsnęło nimi wszystkimi w jednej chwili. Jessie okręciła się na głośny, niepokojący dźwięk, i zagapiła na widok Justice’a stojącego w

otwartym, łukowym przejściu między salonem a kuchnią. Wściekłość błyszczała w jego zmrużonych oczach, jego pięści były zaciśnięte po bokach i nawet nieskazitelny, szyty na miarę szary garnitur nie mógł złagodzić niebezpiecznych wibracji jakimi emanował. Nie patrzył na nią lecz wydawał się skupiony wyłącznie na jej gościach. Dźwięk uderzającego o podłogę krzesła sprawił, że zwróciła głowę w tamtym kierunku. Zarówno Night jak i Sword wstali szybko, opuścili swoje głowy aż ich brody niemal dotykały klatek piersiowych, i utkwili wzrok w podłodze. Odsunęli się od stołu, a ich twarze pobladły ze strachu. Jessie zmarszczyła brwi obracając się spojrzeć na Justice’a, potem na mężczyzn i dochodziła co się dzieje. Justice był wściekły z jakiegoś powodu, jego ludzie przerażeni pokazem jego temperamentu, a ona nie miała bladego pojęcia dlaczego zachowywał się tak po wariacku. Justice 114

- Witam panie North. - Nie chciała nazywać go Justice’em odkąd wyraźnie zaznaczył, że nie chciał, aby ktokolwiek wiedział, że spędzali razem czas. – Dziękuję, że dopilnowano dostarczenia moich rzeczy. Nie wiem dlaczego jest pan zdenerwowany, ale my jedliśmy kolację. Proszę dosiąść się jeśli jest pan głodny. Wściekły mroczny wzrok Justice’a skrzyżował się z jej. Warknął na nią i pokazał swoje ostre zęby. Jessie skrzyżowała ramiona na piersi i patrzyła mu prosto w oczy. Chciała zapytać go jaki miał problem. - Wyjść, - Justice warknął. - Natychmiast. Obaj mężczyźni obeszli po obrzeżu pomieszczenie pozostając tak daleko od swojego lidera jak to tylko możliwe, i przesuwali się wzdłuż ściany utrzymując bezpieczny dystans. Spojrzała na stół, zauważyła zapomnianą torebkę z polędwicą i chwyciła ją. Ruszyła za mężczyznami. Uniknęła Justice’a również go obchodząc. - Zaczekajcie. Dwóch mężczyzn było już przy drzwiach, kiedy zatrzymała ich swoim głosem i podała torebkę. - Zapomniałeś tego dla swojego kolegi. Nie wiem co się dzieje, ale przepraszam za to. Night spojrzał na nią. - Nigdy nie patrz Gatunkowi w oczy kiedy on warczy na ciebie. On jest o coś wkurzony. - Wziął torebkę. – Dziękuję Jessie. Wściekły ryk wypełnił pokój za plecami Jessie. Night wzdrygnął się i obaj mężczyźni uciekli. Jessie zacisnęła zęby i powoli zamknęła frontowe drzwi. Usłyszała jak dżip odjeżdża i wzięła kilka głębokich, uspokajających oddechów zanim odwróciła się twarzą do rozwścieczonego mężczyzny za nią. Justice piorunował ją pełnym złości wzrokiem z odległości około ośmiu stóp (ok. 2,5m) i warknął na nią jeszcze raz. Jego kocie oczy błyszczały czystą wściekłością, ręce wciąż miał

zaciśnięte w pięści i odsłaniał idealnie proste zęby oraz ostro wyglądające kły. Jessie oddała mu piorunujące spojrzenie i puściły jej własne nerwy, już nie musiała przejmować się żadnymi świadkami ponieważ byli sami. - Co to było? - Krzyknęła. - Zaprosiłam ich na kolację po tym, jak wnieśli wszystkie moje rzeczy i pomyślałam, że byłoby miło zyskać kilku przyjaciół. Jak śmiesz tak po prostu wchodzić do mojego domu i przeganiać ich. Nie przeoczyłam również części, że ty akurat sam wprosiłeś się do mojego domu. Przegapiłeś dzwonek ? A może połamałeś ręce i nie mogłeś zapukać ? Inny głęboki warkot wydobył się z jego gardła. Sięgnął w górę, chwycił krawat i zerwał go. Następnie sięgnął do swojej marynarki nie fatygując się by ją rozpiąć, rozerwał materiał i guziki posypały się na wyłożoną płytkami podłogę. Jessie patrzyła na niego i z szoku zbladł jej gniew. - Nie wpuszczasz samców do swojego domu i nie zachęcasz ich do pozostania, - warknął. – Weszli tu i zostali zbyt długo. Wyobrażałem sobie najgorsze kiedy nie wychodzili. - Obserwowałeś mój dom? Laurann Dohner 115

Skopał założone buty i jeden z nich uderzył w kanapę. Drugi szybował w powietrzu póki nie uderzył w ścianę przy drzwiach. Oddychał gwałtownie, wszystkie ślady zadbanego, zwykle spokojnego mężczyzny zniknęły. To była strona jego natury, której nigdy nie widziała i musiała przyznać, że było to przerażające. Spróbowała brawury, jako że zawsze pomagała jej w przeszłości. - Dlaczego obserwujesz mój dom? Zapomniałeś co mówiłeś mi ubiegłej nocy, że nie wrócisz tu więcej ? Ja pamiętam tę rozmowę bardzo dobrze. Pamiętam również , jak wyszedłeś przez okno żeby nikt nie dowiedział się, że potężny Justice leżał w łóżku z ludzką kobietą. Nie wróciłeś . Czy spanie ze mną cenisz równie wysoko co posiadanie pcheł? Oczy Jusice’a zwęziły się i warknął. - Uciekaj, - ostrzegł niskim głosem. - Musisz uciec ode mnie daleko. - To mój dom, - sapnęła. – Ty wychodzisz. Ani myślę chować się gdzieś póki nie minie ci napad złego humoru. Rzucił się. Jessie od razu poczuła niebezpieczeństwo. To nie był jej były mąż. Tamten krzyknął na nią kiedy był wkurzony, a Justice wyglądał dziko i brutalnie gdy na nią ruszył. To obejmowało coś więcej niż krzyk. - Cholera, - syknęła. Napięła się i przypomniała sobie słowa Breeze. Pochyliła nisko głowę, zamknęła oczy i zamarła. Wtedy zaczęła się modlić.

Był przy niej natychmiast, dyszał ciężko. Jej serce waliło, jak zastanawiała się czy był w stanie ją zranić. Nie miała już pewności. Sekundy mijały wolno, aż miała wrażenie jakby upłynęła wieczność . Oddech Justice’a zwolnił, brał głębokie wdechy . Ulga spłynęła na nią, gdy poczucie zagrożenia minęło. Gdyby nie rada Breeze byłaby martwa. - Jessie? – Głos Justice’a wciąż zawierał zwierzęce tony, ale był bardziej miękki i nie brzmiał tak groźnie. Otworzyła oczy i utkwiła wzrok w jego piersi oddalonej mniej niż stopę od niej. - Co? Czy jest to już bezpieczne dla mnie jeśli się poruszę czy zamierzasz mnie zranić? - Jasna cholera - syknął i odwrócił się. Jessie spojrzała w górę i zobaczyła plecy Justice’a. Nie wiedziała, co się dzieje ani dlaczego zachowywał się w ten sposób, i w tym momencie nie była pewna czy chce wiedzieć. Ruszyła do kuchni, po prostu odeszła. Przestrzeń między nimi wydawała się naprawdę dobrym pomysłem. Posprzątała ze stołu i opłukała naczynia zanim załadowała je do zmywarki. Odłożyła niewielką ilość pozostałego jedzenia, i powlokła nogi omijając salon. Nie słyszała otwierania frontowych drzwi co znaczyło, że wciąż tam był. - Jessie? Odwróciła się i zastała Justice’a w drzwiach kuchni, który teraz wyglądał normalnie za wyjątkiem ubrania w nieładzie i brakujących butów. – O co chodziło? - To dlatego nie mogę być z tobą. - Jego twarz była nieprzenikniona. - Widziałem jak weszli i kiedy nie wychodzili pomyślałem, że jeden z nich dotyka cię. Straciłem panowanie nad sobą. Gdyby tknęli cię palcem , zabiłbym ich . - Jego głos załamał się i odchrząknął by przeczyścić Justice 116

gardło. – Zabiłbym moich własnych samców. Teraz jestem spokojny, ale ty nigdy więcej nie wpuszczasz mężczyzn do domu. Masz nigdy nie pozostawać sam na sam z którymś z nich. W żadnym miejscu. Jessie wpatrywała się w niego, gdy jego słowa docierały do jej oszołomionego mózgu. Nie chciał jej, ale nie chciał też by miał ją ktoś inny. Sukinsyn. - Pozwól mi powiedzieć jak to będzie Justice . Nie mówisz mi, kogo mogę i nie mogę mieć w moim domu. Pracuję dla ONG, ale moje życie prywatne należy do mnie. Straciłeś prawo wyrażania swojej opinii, - podkreśliła ostatnie słowo, - o tym co robię lub nie robię w chwili, gdy zdecydowałeś, że nie chcesz mnie więcej widzieć. Nie chcesz mnie, więc nie waż się mówić mi, że nie mogę spędzać czasu z innymi mężczyznami. Poruszał się tak szybko, że nie miała czasu spróbować się bronić. Justice chwycił ją, świat

przekręcił się do góry nogami, a szok powstrzymał ją przed stawianiem oporu, kiedy z nią przerzuconą przez ramię maszerował kierując się do sypialni. Kopniakiem zamknął za nimi drzwi tak silnie, że trzasnęły, i rzucił ją na plecy na środek łóżka szybkim ruchem, który pozostawił ją oszołomioną przez kilka sekund . Justice patrzył na nią wściekłym wzrokiem. - Jeżeli chcesz kogoś, będziesz miała mnie warknął. Jego palce wczepiły się pomiędzy guziki jego drogiej koszuli, rozerwał rzecz i zdarł z piersi. Opuścił ręce do spodni. - Jestem jedynym mężczyzną, który cię dotknie. Jessie była zszokowana, ale nie przestraszona. Jakkolwiek oddychała ciężko, nadal trochę rozgniewana, ale jak oceniała swoje emocje, głównie zaskoczona. Jej wzrok śmignął do Justice’a, gdy zerwał rzemień podtrzymujący włosy i pozwolił im rozsypać się na górze swoich ramion. Nigdy nie zapomni widoku jaki sobą przedstawiał. Wyglądał seksownie, dziko, pierwotnie i każdy muskuł w jego ciele był nakreślony adrenaliną jakiej najwyraźniej doświadczał. Zdarł spodnie, odrzucił je i miała inny duży trop odnośnie tego co czuł. Był podniecony, jego fiut był w pełnej gotowości i rozproszył ją tym wystarczająco, że przegapiła jak wystrzeliła jego ręka i złapał ją za kostkę. Szarpnął do siebie zmuszając jej ciało do ślizgu po łóżku, a drugą rękę zacisnął w garść na jej spodniach. Materiał podarł się, podczas gdy ona przez sekundy pozostawała odrętwiała w swoim oszołomieniu, że całkowicie zdarł je z jej ciała. Instynkt i lata szkolenia zadziałały i jej stopa wystrzeliła uderzając go mocno brzuch. Siła uderzenia wystarczyła do zerwania chwytu na kostce, i posłania go potykającego się do tyłu z głośnym stęknięciem bólu. Jessie przetoczyła się, wylądowała na nogach po drugiej stronie łóżka, i rzuciła mu wściekłe spojrzenie. - Nie zamierzam pozwolić ci byś mnie krzywdził. - Głos jej zadrżał, ale podniosła ramiona w postawie obronnej. Spojrzał na nią ze złością pocierając brzuch. Miał czerwony znak. - Nie mam zamiaru cię krzywdzić. Mam zamiar cię pieprzyć. Chciałaś zobaczyć prawdziwego mnie. - Uniósł głowę i rozłożył szeroko ramiona. - Oto jestem dziecinko.

Laurann Dohner 117

Rozdział dwunasty O cholera. Cóż, mówiłam, że chcę by przestał się powstrzymywać. Myślę, że powinnam bardziej uważać czego sobie życzę. Jessie odepchnęła swoje myśli, obrzuciła go szybkim spojrzeniem i wygięła w łuk brwi. - Miły język. Który wprowadzi mnie w nastrój. To sarkazm gdybyś nie zrozumiał. Zapomnij o tym Justice. Dlaczego po prostu nie obsikasz rogu łóżka żeby zaznaczyć swoje terytorium ? Warknął, ale Jessie już się nie bała. Jej szok ustąpił i teraz była przygotowana na niego. Był zazdrosny. To irytowało ją bardziej niż cokolwiek innego. Nie chciał jej, ale nie chciał też żeby ktoś inny z nią był. - Jeżeli myślisz, że pozwolę ci atakować mnie w ten sposób, to przemyśl to jeszcze raz. Zrezygnowałeś ze mnie. Musisz odejść do czasu, aż będziesz wiedział czego chcesz. Wtedy porozmawiamy. Justice podkradał się wzdłuż brzegu łóżka z nadal szeroko otwartymi ramionami. Planował pochwycić ją zamiast nacierać, i cofnęła się do przerwy między oknem i zagłówkiem. Nie miała zamiaru nurkować przez szkło. - Wiem czego chcę. Ciebie. - Stop. Zatrzymał się, ale nie wyglądał na zadowolonego. Wzrokiem trzymał jej wzrok, jego nozdrza rozszerzyły się i opuścił ramiona do boków. - Nie. Chodź do mnie Jessie. Potrząsnęła głową. - Nie jestem łatwa, dziecinko . – Użyła jego własnego terminu zwracając się do niego. - Wyszedłeś przez okno ubiegłej nocy żeby ukryć fakt, że się spotykamy. Jeżeli to nie było wystarczająco złe, nie wróciłeś. Czekałam na ciebie i wkurza mnie, być traktowaną w ten sposób. Zachmurzył się. – Chciałem chronić wszystkich. - Zachowałeś się idiotycznie i mogłeś spać w moim łóżku, ale nie wróciłeś. Nikt by nie wiedział gdybyś zakradł się z powrotem do środka. Kryłam cię i zamaskowałam twój zapach przed oficerami. Nie mieli pojęcia, że tu byłeś. - Chcesz sprzeczać się o to właśnie teraz? - Spojrzał w dół na swoją prężącą się płeć a potem na nią. Niemal roześmiała się z wyrazu jego frustracji. Pragnęła go, był nagi w jej sypialni, a

zawsze mogli porozmawiać później. Całe to sprzeczanie się, strach i teraz gniew sprawiły, że czuła się ożywiona. Najważniejsze było to, że ona pragnęła jego, a on pragnął ją. W tym momencie nie kwestionował, że z nią był. Sięgnęła do koszuli, zobaczyła jak jego oczy rozszerzają się, gdy obserwował jak ją rozpina i z rozkoszą nie spieszyła się z rozbieraniem. Miała zamiar sprawić, żeby zapłacił trochę za bzdury przez jakie ją przeciągał. Justice 118

Rzuciła w niego swoją koszulą a on ją złapał. Jej stanik odpadł następny, i kolejną rzecz rzuciła w jego stronę. Zaciągnął się głęboko biorąc zapach z jej ubrań i ślepo upuścił je na podłogę. Łatwo było poznać, że chciał rzucić się na nią, ale powstrzymywał się znowu walcząc o kontrolę. Teraz, kiedy byli zgodni, że skończą razem w łóżku, chciała by natarł na nią w sposób jaki zamierzał zanim go kopnęła. Zaczepiła kciuki o bieliznę na biodrach, obróciła się trochę utrzymując go w polu widzenia i wolno kręciła pupą kiedy je spuszczała. Skupił tam wzrok, pomruk wydobył się z niego, i obserwował jak schyla się póki z nich nie wyszła. Zostawiła je na podłodze, rękoma chwyciła brzeg łóżka i spojrzała przez ramię. - Co? Czekasz na pisemne zaproszenie żeby do mnie dołączyć? Dlaczego najpierw nie wejdziesz do łóżka a nasze sprawy omówimy później? Poruszał się szybko, ruszył na nią zamiast do łóżka i chwycił rękoma jej biodra. Nie spodziewała się, że zostanie podniesiona, przekręcona w powietrzu i rzucona na plecy na miękki materac. Odbiła się raz i ręce pochwyciły wewnętrzną stronę jej ud. Rozciągnął je szeroko, zgiął w kolanach i całkowicie odsłonił jej cipkę. Opuściła wzrok i zdała sobie sprawę, że jego penis jest cale od jej wejścia . Spięła się trochę, obawiając się, że on po prostu z miejsca może zacząć ją pieprzyć, kiedy naprawdę chciała najpierw trochę gry wstępnej. - Zaprosiłaś mnie na kolację, ale to właśnie ciebie chcę zjeść, - wychrypiał. Jego słowa dotarły do jej świadomości, gdy zrobił krok do tyłu, zgiął się nad nią i jego włosy opadły do przodu lądując nisko na jej brzuchu. Musnął pocałunkiem wnętrze uda, poprawił chwyt na nogach i rozpoczął ucztę na jej łechtaczce. Jessie odrzuciła głowę do tyłu, zacisnęła pięści na kołdrze i jęknęła z nagłej przyjemności jaką jego gorące usta jej dawały. Jego język drażnił szybkimi, gwałtownymi ruchami wrażliwy pączek wynosząc jej namiętność do poziomu wybuchu, aż wypuściła z rąk pościel i ujęła w dłonie swoje piersi. Ścisnęła je wzmacniając doznania i do mieszanki dołączyły wibracje, kiedy głębokie mruczenie wydobyło się z Justice’a. - O Boże, kocham kiedy to robisz, - wydyszała. - Jestem tak blisko kochanie. Nie zatrzymuj się ani nie zwalniaj. Zawibrował szybciej, podniecający dźwięk stał się głośniejszy i Jessie krzyknęła, gdy orgazm uderzył szybko i wściekle. Szarpnęła biodrami, ale jego silne ręce trzymały ją dociśniętą do materaca, jego usta wypuściły ją i na koniec zwolnił wnętrze ud. Otworzyła oczy i patrzyła jak

wdrapuje się na nią w sposób, który przypomniał jej, że był w części panterą. Sprawił, że uwierzyła w to, ze sposobu w jaki prezentował się, gdy z wdziękiem skradał się w górę jej ciała. Ich spojrzenia spotkały się i obniżył usta by zagarnąć jej, w pocałunku, który pozbawił ją tchu. Zaczepiła łydki na jego tyłku a on wbił się w nią. Jego fiut rozdzielił ścianki pochwy jednym szybkim pchnięciem. Krzyknęła pod jego językiem a on warknął, odrywając się od pocałunku. Miała na sobie dwieście czterdzieści funtów (prawie 109 kg) niepohamowanego samca, pieprzącego ją do zapomnienia, kiedy wbijał się w nią twardo i szybko. Rozkosz bycia braną w ten sposób i to, jak dobrze było go czuć , posłało ją w drugi orgazm . Justice przekręcił się trochę, ukrył twarz w pościeli obok niej, i ryknął idąc w jej ślady jak mięśnie jej pochwy zacisnęły się wokół jego grubego fiuta . Tym razem dźwięk stłumiony przez Laurann Dohner 119

wiele warstw nie wyrządził szkody jej uszom, i przylgnęła do niego uświadamiając sobie dopiero wtedy, że jej ramiona były owinięte wokół jego barków. Wędrującymi rękoma badała jego ciepłe plecy, kochała uczucie posiadania go na niej, w niej. Justice pozostawał z twarzą w pościeli, a jego ramiona podpierały dość, by powstrzymać górną część klatki piersiowej od podduszania jej swoją wagą, przekręciła głowę i pocałunkami muskała jego szyję. - To było niesamowite. Uniósł głowę, spojrzał jej w oczy i zmarszczył brwi. - Nie byłem delikatny. - Nie narzekam. Część z "niesamowite" była komplementem. – Wyszczerzyła się. Najlepszy szybki numerek wszech czasów. Dźwięk zadudnił w jego gardle - taki słodko oburzony - i jego twarz zawisła cale nad jej własną. Przeniósł ciężar ciała i jedną ręką ujął bok jej twarzy. Kciukiem pogładził w pieszczocie policzek . - Przepraszam, że straciłem panowanie nad sobą i zachowałem się tak ... - Fiutowato? Dupowato? Zazdrośnie? – Z przyjemnością sugerowała słowa, kiedy on wydawał się w rozterce. Jego egzotyczne spojrzenie zwęziło się. – Grubiańsko, - zdecydował. - Przyznaję się do zazdrości. Jeżeli kiedykolwiek pozwolisz dotknąć się komuś innemu, zabiję go Jessie. Rozszarpię go. Rozumiesz mnie? Jej uśmiech zniknął. - Ty naprawdę masz to na myśli tak ? Gniew błysnął w pięknych oczach. - Tak. Sama myśl doprowadza mnie do morderczej wściekłości. - Jego głos pogłębił się. – Po prostu myśl, że inny mężczyzna całuje cię, kładzie na tobie ręce i …

- Mam to, - przerwała mu, zanim naprawdę się nakręcił. – Prawdziwe złe gówno i przemoc. Szerokie pole do popisu dla koronera. - Przesunęła dłonie żeby ugniatać jego pierś i pieściła go palcami. – Dobiję z tobą targu. - To nie podlega żadnym negocjacjom. - Przestań mówić mi, że to koniec, że nie możemy widywać się, i nie będziesz miał powodu do zazdrości, ponieważ nie oszukuję. – Trzymała jego wzrok. - Chciałabym mieć faceta w moim życiu i w moim łóżku. Nie potrzebuję dwóch. Chcę tylko ciebie. Jego gniew złagodniał. - To nie jest takie proste. - Nic w życiu warte posiadania takie nie jest. - Podjąłem zobowiązania wobec moich ludzi, a związanie się z tobą zwiększy problemy jakie mamy. - Wziął głęboki oddech i jego gniew zniknął zastąpiony przez smutek, gdy wpatrywał się w jej oczy. - Mogę myśleć o tysiącu powodów dlaczego jest to zły pomysł być z tobą, ale wciąż tu jestem . Jesteś moją jedyną słabością Jessie. Chcę ciebie i najwyraźniej logika nie pomaga mi trzymać się daleko. To sprawiło, że stopniała trochę dla niego w środku za przyznanie tego. – Jakie problemy myślisz spowoduje związanie się ze mną? Mów do mnie. Justice 120

- Jak tylko wyjdzie na jaw, że spotykamy się, tak szybko wpędzi to te grupy nienawiści w następne szaleństwo wokół tego, jak to jesteśmy zwierzętami i jak złe jest to, że mamy prawo żyć. Fanatycy religijni będą grzmieć o grzesznych zwierzętach uprawiających seks z ludźmi. - Lekki uśmiech wykrzywił jego wargi. – Czułem się grzeszny, to było tak cudowne, ale ty to rozumiesz. Zaśmiała się. - Taak. W dużej mierze, większość ludzi myśli o tych grupach, że są pełne idiotów i nie słuchają ich. - Oni terroryzują bramy, grożą nam śmiercią, i muszę brać pod uwagę również inne rzeczy. - Jego rozbawienie zniknęło. – Wezmą cię na cel. Nauczyliśmy się tego z pierwszej ręki. Nie tylko nastają na nas, ale i na kobiety, z którymi jesteśmy. Nie mogłabyś opuścić Ojczyzny bez narażania się na niebezpieczeństwo. - Jestem dobra w dbaniu o siebie i tak się składa, że teraz pracuję i mieszkam tutaj. Naprawdę tym się nie martwię. - Poprowadziła ręce na jego ramiona, masowała tam napięcie i wzruszyła własnymi. – Nie przepadam za zakupami, więc z pewnością nie odczuję braku pasażów handlowych, i mogę kupić cokolwiek tak długo jak będę miała internet. Co następne? Zawahał się i przeniósł uwagę na jej rozsypane na łóżku włosy. Wiedziała, że czegoś unika

i pokręciła się pod nim, żeby przyciągnąć jego uwagę z powrotem do swoich oczu. Spotkał jej wzrok, a ona wygięła w łuk brwi. - Co jeszcze? Rozmawiaj ze mną do cholery. Możesz być całkowicie szczery. Po prostu wyrzuć to z siebie. - Twój ojciec. Te dwa słowa ostudziły ją. - Racja. Mój tata. Tak, to może być problem. - Może cofnąć swoje poparcie z naszego powodu, a reprezentuje Nowy Gatunek w Waszyngtonie. Liczymy na niego, gdyby dowiedział się o nas stałoby się to niezręczne. Kłopotliwe. Paskudne. To mogłoby zaszkodzić moim ludziom. - On dobrze przyjmie nas razem. Wcale się o to nie martwię. Jest jednak osobą publiczną, panem Reputacja, a może być burza gówna wokół jego pracy, jeśli jego córka jest z tobą. Niektórzy biorąc to pod uwagę , mogą domagać się od niego rezygnacji, ponieważ będzie za bardzo związany emocjonalnie - Przygryzła dolną wargę. - On nie zaakceptuje tego, że jesteś ze mną. Rozluźniła się. - Będzie zachwycony tak długo jak ja będę szczęśliwa. Zaufaj mi. Bardziej martwię się o jego pracę niż o cokolwiek innego. Reprezentowanie Nowego Gatunku stało się jego p... – Przerwała tok wypowiedzi urywając powiedzenie "projektem – zwierzę", od tej pory prawdopodobnie nie był to najlepszy termin do użycia biorąc pod uwagę, że Justice może poczuć się obrażony. Odchrząknęła. - Pasją w życiu, - zastąpiła. Justice westchnął. - Dokładnie. Nasze bycie razem może spowodować wiele problemów dla wszystkich, a ... - A co? - Nie jesteśmy pewni dokąd to zmierza. - Racja. - Zgodziła się. – Ledwie się znamy. Laurann Dohner 121

- Dlatego chciałem uniknąć widywania ciebie, - przyznał się. - Naprawdę powinniśmy to rozważyć Jessie. - Chcę być z tobą i to jest to czego ty również chcesz. Czy się mylę? - Nie.

- Ok. - Westchnęła. - Więc pozostają tylko dwie rozsądne rzeczy, które możemy zrobić. To jest, przestać się widywać czego nie chcemy robić, albo po prostu możemy nie wspominać nikomu, że się widujemy, dopóki nie będziemy pewni, że mamy im coś do powiedzenia. Przyglądał jej się uważnie. - Nie będzie cię bolało jeśli będziemy trzymali nasz związek w sekrecie? Nie wstydzę się być z tobą. Zarzuciłaś mi to, a to nie jest prawda. - Teraz to tylko po prostu przejaw zwykłego rozsądku, że trzymamy rzeczy między nami, prawda? Myślę, że oboje zgadzamy się, że to najlepsze wyjście biorąc pod uwagę wszystko co jest w stawce. Ja naprawdę nie chcę przysparzać kłopotów mojemu tacie, ani mieć tych szaleńców rozjuszonych przy bramach. Twoi biedni oficerowie już znoszą tak dużo nękania z ich strony. Nienawidziłabym dodawać im tego. Skrzywił się. - Nie jestem zwolennikiem kłamstw. - Nie mówienie nie jest kłamstwem. - Uśmiechnęła się. – A przynajmniej byłam o tym zapewniana przez mojego ojca, ale on zajmuje się polityką. Po prostu udawaj, że masz do czynienia z prasą. Musiałeś nauczyć się jak sobie z nimi radzić. Tak długo, jak jesteśmy całkowicie szczery ze sobą, to wszystko co powinno mieć znaczenia. - Ujęła w dłonie jego twarz. – Więc jak Justice? Chcesz potajemnie randkować? Minus część z wychodnym, bo to oznaczałoby, że ktoś zobaczy nas razem. - Zachichotała. – I tak nie jestem wielką fanką wychodzenia na kolację albo do kina . Lubię spokojne wieczory w domu. - Jesteś doskonała. - Och, chciałabym, żeby to była prawda. Zostajesz na noc prawda? Mam jeszcze spać z tobą a powiadają, że trzeci raz to urok. - Spróbuj wydostać mnie z twojego łóżka. - Opuścił w dół więcej wagi całkowicie unieruchamiając ją pod sobą. - Jestem za bardzo zmęczona i nie mam żadnej motywacji, żeby cię ruszać, ponieważ lubię cię dokładnie tam gdzie jesteś. Nie spałam dużo ostatniej nocy i wiem, że jest wcześnie, ale jestem zmęczona. - Ja też nie spałem. Chciałem wrócić, ale nie wiedziałem czy powitałabyś mnie po tym, jak uciekłem żeby uniknąć wykrycia. Przepraszam za to. Nie chcę cię krzywdzić, ale muszę myśleć o moich ludziach, a wszystko co robię odbija się na nich. Nigdy nie czułem się tak rozdarty. - Rozumiem bardziej niż możesz sobie wyobrazić. Mój ojciec pokutował, kiedy mój brat albo ja schrzaniliśmy coś w czasie dorastania. Wszystko co robimy odbija się na nim, a ty reprezentujesz Gatunek przed światem. Masz z nim wiele wspólnego, ale nie w przyprawiający o gęsią skórkę sposób, że uprawiam – seks – z – kimś – podobnym – do – mojego – taty . Roześmiał się, i jego ciało zatrzęsło się nad jej, wyszczerzył się w uśmiechu. – Uszczęśliwiasz mnie Jessie. Tak się cieszę , że przyszłaś do mojego życia. Jesteś oddechem słońca

w ciemnej ciszy czym stało się moje życie. - A ty , po prostu kołyszesz moim światem14 i moim zagłówkiem. 14

You rock my word – Ty kołyszesz moim światem – nawiązanie do przeboju o miłości Michaela Jacksona. Justice 122

Rozbawiony wyglądał naprawdę dobrze, zdecydowała, podziwiając jego przystojne rysy. Była zadowolona, że nie próbuje już zaprzeczać, że coś między nimi było. Zrozumiała dlaczego nie chciał kontynuować spotykania się z nią. Każdy problem jaki wymienił był ważny dla nich obojga. Musiała poświęcić się na rzecz bezpieczeństwa i powodzenia Gatunku, a nie przysparzać im więcej zmartwień. Muszą tylko utrzymywać ich zaangażowanie w tajemnicy. To pozwoli uniknąć problemów, i nie było sensu poruszać gniazda szerszeni dopóki nie byli pewni dokąd ich związek zmierza. - Przynajmniej nie włączyliśmy żadnych alarmów dzisiejszej nocy. - Wolno wycofał się z jej ciała i przetoczył na bok, rozłożył ramiona i cicho wezwał do siebie. Jessie bez wahania wtuliła się w jego ciepły uścisk. To niesamowite uczucie, że jest przez niego osłaniana i wrażenie, że jest tam gdzie powinna, z kimś do kogo należy, uderzyło ją znowu. Nie dopuściła aby to ją zdenerwowało ponieważ była zbyt zmęczona, żeby martwić się o ewentualne przyszłe złamane serce . Był wart ryzyka. - Śpij Jessie, - wychrypiał całując ją w czubek głowy. - Jestem tu i nie odchodzę. - To miłe, - przyznała. - Powinieneś spać tu każdej nocy.

Serce Justice’a ścisnęło się na ciche zaproszenie Jessie do dzielenia jej łóżka na stałe. Pragnął tego. Tęsknota uderzyła mocno i szybko by to właśnie robić. Pomysł, że należy do niego wyzwalał emocje jakich nigdy wcześniej nie doświadczał. Zamknął oczy, wdychał jej zapach i jego ramiona zacieśniły się wokół niej. To musi być to szczęście, które Fury, Slade i Valiant czują, gdy trzymają w ramionach swoje partnerki . Ta myśl sprawiła, że szeroko otworzył oczy, a jego serce zabiło gwałtownie. Pomysł zatrzymania Jessie przy jego boku, w jego łóżku i zobowiązanie się do niej pod każdym względem nie budził obawy w jego sercu. Pozostawiło go to obolałego z pragnienia, a jego fiut stwardniał w odpowiedzi pragnąc zatwierdzić do niej prawa. Cholera. Spokój, bezgłośnie wezwał swoje ciało. Oddech Jessie zmienił się, spała przy nim spokojnie, a on nie chciał jej budzić i tak szybko kochać się z nią znowu. Powstrzymał parsknięcie. Wziął ją w sposób, który nie byłby uznany za kochanie w niczyjej książce. Był zbyt brutalny, za bardzo opętany potrzebą, by pokazać jej, że jest jej mężczyzną, i że tylko on powinien być jedynym w jej łóżku. Pamięć jak szturmem wpadł do jej domu zawstydziła go. Zabiłby Nighta albo Sworda

gdyby odkrył, że któryś z nich próbuje dzielić seks z jego Jessie. Wściekłość pozostała tylko na myśl o innym mężczyźnie kładącym ręce na jego kobiecie. Moja. Tak. Tak właśnie o niej myślę i wiem, że to źle. Przyciągnął ją zrównując ze swoim ciałem, i trzymał w ramionach trochę mocniej, upewniając się żeby jej nie zmiażdżyć. Czuł, jaka jest malutka w porównaniu z nim, krucha i jego opiekuńcze instynkty zapłonęły do życia jak nigdy dotąd. Nie było łatwo przyznać, że zabiłby któregoś z własnych samców, ale nie uciekał od prawdy. Dla Jessie zrobiłby to. Żałowałby tego później, ale miałby już krew Gatunku na rękach. To było niepokojące, gdy uświadomił sobie jak intensywnie urosły jego uczucia w tak krótkim czasie. Laurann Dohner 123

Ciche brzęczenie przyciągnęło jego uwagę i ostrożnie przesunął Jessie na tyle, by uwolnić swoje ciało, uważając żeby jej nie zbudzić i przetoczył się. Musiał odebrać swój telefon inaczej ktoś przeszuka jego dom by upewnić się, że ma się dobrze i odkryje, że jego tam nie ma. Zirytowało go to, gdy opuścił łóżko, złapał podarte spodnie i wypadł z sypialni wyciągając komórkę z nietkniętej kieszeni. - Justice tutaj. - Nie spojrzał na ID dzwoniącego. - Wybacz. Jadłeś ? Byłeś pod prysznicem? Zajęło ci pięć dzwonków zanim odebrałeś. Nie chcę o tym słyszeć jeżeli byłeś w łazience i robiłeś inne rzeczy. - Tiger zachichotał. - To nie mogłoby poczekać. - Zjadłem zanim wyszedłem z biura. Byłem akurat daleko od mojego telefonu. Co jest? - Zgadnij kto pojawił się przy bramie i domaga się natychmiastowego widzenia z tobą? To twoja ulubiona reporterka i czeka na odpowiedź. - Nie - Rozdrażnienie błysnęło. - Nie chcę więcej rozmawiać z tą kobietą. - Jest nieugięta. Grozi nagłówkiem w porannej gazecie z wiadomością, że w Rezerwacie Gatunek poślubił człowieka. Przeszedł do salonu i spacerował. - To nie ma znaczenia. Tammy powiedziała swoim przyjaciołom, że Valiant ją poślubił, a to wiązało się z tym, że się wyda. Oni już byli sfotografowani razem, kiedy została porwana a zespół wytropił ją i uratował. Spodziewałem się, że tak się stanie. - Ok. Ale czy nie powtarzasz zawsze, że lepiej być uprzejmym w stosunku do tych sępów niż złościć ich na tyle, by niszczyli nas w swoich gazetach? - Nie chcę dopuścić, żeby ta kobieta znowu była blisko mnie. Tiger roześmiał się. - Ona chce kawałek Justice’a.

Warknął w odpowiedzi. - Ona jest utrapieniem, które wierzy, że jestem zbyt głupi żeby zrozumieć, iż próbuje mnie uwieść aby uzyskać dostęp do poufnych informacji. Ona nie szuka partnera, ale serii artykułów na wyłączność żeby rozwinąć swoją karierę. - Jest ładna, ale trochę zbyt rozmowna. - Przysiągłem sobie, że po tym ostatnim nigdy nie pozwolę jej na kolejny wywiad. - Żałuję, że nie widziałem twojej miny jak pokazała ci swoje cycki. - Tiger parksnął. - Nie miałbym nic przeciwko zobaczeniu ich. Jak wydostałeś się z tego bałaganu? - Krzyknąłem na moją sekretarkę żeby przyszła do biura, i przez resztę wywiadu służyła za przyzwoitkę. Porozmawiaj z dziennikarką. Ona może znowu pokazać swoje piersi, jeśli uwierzy, że jesteś na tyle naiwny by wierzyć, że jest szczera w swoim seksualnym zainteresowaniu tobą, i pomyśli iż przymilaniem się w łóżku może wyciągnąć z ciebie informacje. - Do diabła, nie. Unikam ludzkich kobiet. Jestem na to za mądry. Justice milczał, niezdolny do powiedzenia czegokolwiek, skoro Jessie spała w głębi przedpokoju a ich zmieszane zapachy namiętności ciągle drażniły jego nos, i trzymały jego kutasa twardego z pragnienia jej znowu. Justice 124

- Zajmę się sępem. Powiem jej, że nie ma ciebie tutaj, bo musiałeś lecieć do Rezerwatu na spotkanie. A propos spotkania, Miles Eron dzwonił żeby przypomnieć ci, że jesteś umówiony w jego biurze na dziewiątą rano. - Świetnie. - Powstrzymał się przed warczeniem, zmęczony spotkaniami. - Martwią się o nasz wizerunek, a po to go zatrudniliśmy. – Tiger przerwał. – Będą cię prosić o ponowne farbowanie włosów. Ciemnieją. Wiesz jacy są nasi konsultanci medialni. - To tortury kiedy mnie tym paprzą . To gówno śmierdzi. - Dlatego cieszę się, że nie jestem tobą. Zajmę się tą cycatą ekshibicjonistką, a ty wracaj do tego co robiłeś. Justice zawahał się. - Mogę prosić cię o przysługę? - Oczywiście. - Jestem zmęczony Tiger. Chciałbym jednej nocy nieprzerwanego snu. Czy możesz załatwić wszystko co wyniknie i upewnić się, że nie będę niepokojony?

Współczucie wezbrało w tonie drugiego samca. - Oczywiście. Zasługujesz na to i na wiele więcej. Zadbam o wszystko co się pojawi. Śpij i odpoczywaj. To spotkanie rano będzie piekłem i obaj wiemy, że oni zamierzają mieć w biurze tą kobietę czekającą na farbowanie twoich włosów. Zostanę w biurze i przekieruję wszystkie rozmowy tutaj, żebyś pozostał w spokoju. - Dziękuję. - Prześpij się i nie martw się. Załatwię wszystko i zadzwonię do oficerów żeby upewnić się, że będą trzymali się z dala od twojego domu. Nie chcę, żeby patrolowali zbyt blisko i budzili cię. - To nie jest konieczne. Już kazałem im omijać mój dom. - Martwią się o ciebie i chcą mieć pewność, że jesteś bezpieczny. Nie możemy sobie pozwolić, żeby cokolwiek ci się stało. - Tiger zaśmiał się. - Nikt inny nie chce twojej pracy. Wszyscy za bardzo ciebie potrzebują , ponieważ żaden z nas nie potrafi pozostać tak spokojny bez względu na to, co ludzie mówią albo robią. Jesteś najbardziej tolerancyjny i kulturalny z nas wszystkich. Bylibyśmy w gównie po uszy gdybyś zginął, ponieważ nikt inny nie potrafiłby utrzymać tego wszystkiego razem. Ramiona Justice’a nagle opadły. - Nie sądzę żeby to była prawda. - Tak jest. – Całe rozbawienie opuściło głos Tigera. - Dlatego mam zamiar być cholernie pewny, że złapiesz trochę snu. Bez ciebie mamy przerąbane. Śpij głęboko, mój przyjacielu . Odłożył słuchawkę. Justice zamknął swój telefon, ścisnął go w pięści i ledwie uniknął zmiażdżenia rzeczy. Zmusił się do przeniesienia wzroku i wpatrywał się w przedpokój, w kierunku gdzie spała Jessie. Nigdy wcześniej nie wyobrażał sobie , że będzie pragnął czegoś więcej oprócz dbania o swoich ludzi, i zdobycia pewności, że pomyślnie zjednoczyli się ze światem poza ośrodkami badawczymi. Jeden seksowny, ognisty rudzielec zmienił jego życie. Chciał jej, ale wątpił, że może mieć obie rzeczy. Zostawił swój telefon na stoliku w przedpokoju, zamknął drzwi do sypialni i rzucił okiem na zegar . Było wcześnie żeby iść do łóżka , ale był zmęczony swoim życiem , wyczerpany Laurann Dohner 125

brzemieniem tak dużej odpowiedzialności i przybity, że pewnego dnia, niedługo, będzie musiał zrezygnować z Jessie dla dobra swoich ludzi. Wczołgał się do łóżka, odetchnął jej zapachem i wciągnął ją w swoje ramiona. Wymruczała jego imię przez sen i musnęła pocałunkiem jego pierś , gdy twarz pieszczotliwie otarła się o niego, a on mocniej zacisnął owinięte wokół niej ramiona. Bycie Justice’em Northem było do bani, ale teraz zamierzał mieć jedno czego pragnął najbardziej. Zamknął oczy, zdecydowany cieszyć się każdą chwilą jaką mógł spędzić z Jessie.

Justice 126

Rozdział trzynasty - Więc, kiedy będziemy spać w twoim łóżku? Jessie włożyła ostatnie naczynie do zmywarki i odwróciła się. Justice siedział przy stole ze swoim otwartym laptopem. Każdej nocy spał w jej domu przez ostatnie cztery dni, ale wieczorami miał jeszcze pracę do wykonania. Rankami odchodził zanim obudziła się, i pozostawał z dala cały dzień. Wychodził z biura na czas żeby zjeść z nią kolację, a ona doceniała to, wiedząc że jest pracoholikiem. Jej ojciec nigdy nie był tak taktowny kiedy z nim mieszkała, ale Justice oczywiście starał się spędzać z nią czas. Nie patrzył w górę. - Nie możemy. Zmarszczyła brwi. - Jeszcze nie widziałam twojego domu a chciałabym . W końcu spojrzał w górę ponad monitorem. - Jessie, zbyt wielu ludzi przychodzi do mojego domu. Zawsze wpadają z takiego lub innego powodu i mam samca Gatunku, który sprząta mój dom. Nie możesz tam iść albo spać. - Dlaczego nie? - Każdy kto wszedłby do mojego domu wyczułby twój zapach i wiedział, że tam byłaś. Mężczyzna, który sprząta moją sypialnię zdecydowanie wiedziałby, że dzieliliśmy seks kiedy zmieniałby moją pościel, albo stałby się podejrzliwy gdybym zaczął prać ją sam. - Posłał jej przepraszające spojrzenie zanim skupił swoją uwagę z powrotem na komputerze. - Nikt nie ma żadnego powodu żeby tu przychodzić i to jest bezpieczne. Przyglądała się jak pisze aż zadzwoniła jego komórka. Sięgnął po nią na ślepo i odpowiedział. Rozmawiał z kimś cicho o kolacji bankietowej, i ustaleniach dotyczących spraw bezpieczeństwa przez około dziesięć minut. Kilka minut później telefon zadzwonił znowu i ktoś próbował ustalić termin wywiadu z Justice’em, co mogła określić z jego części rozmowy. Jessie wyszła z kuchni podczas gdy on zajmował się swoją pracą, i opadła na kanapę. Starała się nie czuć trochę współczucia dla siebie samej. Będzie na telefonie i przy komputerze co najmniej do dziesiątej, jak przez ostatnich kilka nocy. Używał stołu w jadalni jako domowego biura,

i westchnęła, kiedy wspomnienia z dzieciństwa wypłynęły na powierzchnię. Przysięgała, że nigdy nie zakocha się w mężczyźnie, który będzie opętany swoją pracą tak jak jej ojciec był, a Justice sprawiał, że wszyscy inni pracoholicy wypadali blado w porównaniu. To było ironiczne jak diabli, a ona nienawidziła ironii. Uśmiechnęła się krzywo. Przynajmniej pracoholicy, którzy mieli dziewczyny mogli podać uzasadnione powody do wzięcia wolnego wieczoru. Justice nie mógł pozwolić, żeby ktoś dowiedział się o Jessie. Nie mogła zobaczyć jego domu, ani spędzić jednej nocy w jego łóżku. Pomysł by randkować potajemnie mógł narodzić się w jej głowie, ale rzeczywistość była do bani. Laurann Dohner 127

Będzie lepiej, pocieszała samą siebie. Jest przyzwyczajony do życia w pojedynkę, może nadrabia trochę swoich obowiązków z pracy, żeby znowu wziąć wolny wieczór... taak, a ty jesteś tak pełna gówna. On nie ma zamiaru zmieniać się i jeżeli ktoś to wie, to powinnam być to ja. Wstała, przeciągnęła się i podeszła do przesuwanych szklanych drzwi. Powiał lekki wiaterek gdy przesunęła je otwierając i wyszła na taras z tyłu domu. Uniosła wzrok na rozgwieżdżone niebo, na prawie pełny księżyc, i skrzyżowała ramiona na piersi. Związki były trudne, wiedziała to, i zakochała się w facecie z wieloma obowiązkami. To była część powodu dlaczego go kochała, i to kształtowało go jakim był. Oczekiwać od niego, aby zmienił się radykalnie byłoby nie w porządku. Nauczyła się tego z pierwszej ręki, ze swojego małżeństwa z Connerem. Poślubił córkę senatora – jej wizerunek, ale prawdziwa osoba nie była całkiem w jego guście. Nagabywał ją, żeby była bardziej podobna do osoby publicznej jaką musiała być dla korzyści jej ojca, aż w końcu ich związek rozpadł się. - Jessie? Odwróciła się i zobaczyła jak Justice wychodzi na zewnątrz marszcząc brwi. Był bez telefonu i z dala od komputera. Uśmiechnęła się. - Cześć. - Kolacja była wspaniała. Bardzo mi smakowała. Dziękuję. - Tak pomyślałam, gdy zjadłeś wszystko, a kiedy napełniłam twój talerz jeszcze raz, tamto też wyczyściłeś. - Przepraszam, że byłem na telefonie cały czas, ale to była ważna rozmowa. Staramy się kupić pewną nieruchomość w Nowym Meksyku. To nigdy nie jest dla nas proste. Nie tylko musimy kupić ziemię, ale zanim to zrobimy, musimy zdobyć lokalne poparcie i upewnić się, że stan jest gotowy współpracować z nami. To dlatego jak dotąd posiadamy jedynie dwie nieruchomości w Kalifornii. Mamy problemy z niektórymi stanami. - To brzmi jak duży kłopot. - Nawet nie masz pojęcia. Dlaczego jesteś na zewnątrz? - Jest mi gorąco. Może pójdę pomoczyć się w wannie .

Justice zamknął odległość między nimi, uśmiechnął się szeroko i złapał ją za rękę. - Chodź ze mną. Poprowadził ją głębiej w podwórko, w kierunku ogrodzenia sąsiedniego domu. - Dokąd idziemy? Zaśmiał się. - Obok. Utkwiła w nim wzrok. - Dlaczego? - Powiedziałaś, że jest ci gorąco a tam jest basen. Jessie roześmiała się. - Hm, Justice ? Myślę, że komuś może przeszkadzać, że korzystamy z jego basenu. Odwrócił się i puścił jej rękę. – Podniosę cię. Usiądź okrakiem na murze. Ja przeskoczę pierwszy i zdejmę cię. Gotowa? - Złapią nas. - ostrzegła Jessie. - Jesteś gotowa? Justice 128

Uśmiechnęła się, zachwycona, że robi coś tak spontanicznego i ryzykownego żeby spędzić z nią czas. Chwycił ją za biodra i łatwo podniósł sadzając na murze. Przerzuciła nogę i obserwowała jak Justice po rozpięciu zdejmuje koszulę. Jego krawat i marynarka zostały w jadalni razem z butami, które zawsze skopywał jak tylko wracał do domu. Jego szybki, pełen gracji skok przez mur zaparł jej dech w piersiach wywierając głębokie wrażenie, i wyszczerzyła się w uśmiechu gdy uniósł do niej ręce. Chwycił jej biodra, ona pochyliła się zablokować ręce na jego ramionach, i zdjął ją z muru wolno przeciągając jej ciałem w dół po swojej wysokiej sylwetce. To było seksowne tak jak on był, i jej libido natychmiast wystrzeliło do pracy na najwyższych obrotach. Teraz nie był cały zaangażowany w sprawę, i przywiązany do swojego laptopa czy telefonu. Był mężczyzną, który patrzył na nią, jakby chciał ją zniewolić dostając ją nagą w basenie za ciemnym domem, i miała nadzieję, że zamierzał ją mieć w sposób jaki pragnął. - Chodźmy popływać. - Zwolnił swój chwyt. – Przyjemnie chłodna woda czeka na nas. Nie miałaby nic przeciwko zrezygnowaniu z basenu na rzecz całowania go. Szeroki uśmiech wykwitł na myśl o nim nagim i mokrym. Pocałunki mogą poczekać do tego czasu. - Nie wiń mnie jeśli zamkną nas za wkroczenie na prywatny teren jak właściciel wróci do domu. Ty wyskakujesz z kasy na kaucję . - zażartowała. - Jestem Justice’em Northem. Kto mnie aresztuje w Ojczyźnie? - Zachichotał.

Uniosła ręce kiedy chwycił dół jej koszulki i pociągnął na głowę. Jessie śmiała się i pomagała mu wydostać ją z ubrań. Pozbył się swoich spodni i bokserek, schylił i zagarnął ją w ramiona. Wiedziała co zamierza zrobić więc złapała nos, ale zawahał się na krawędzi i spojrzał jej w oczy. Kiwnęła głową, a on skoczył na głęboką wodę. Pochłonęła ich chłodna woda. Justice wypuścił ją aby mogli wypłynąć na powierzchnię. Roześmiała się odrzucając włosy z twarzy a księżyc świecił wystarczająco jasno, że łatwo mogła go zlokalizować. Podpłynęła bliżej aż owinął ramię wokół jej talii, i pociągnął w kierunku płytszej części basenu gdzie mógł stanąć. Trzymał Jessie stopę od siebie rękoma wokół jej bioder. - Chłodniej teraz? Uśmiechnęła się. - Nie. Teraz jestem rozpalona. - Rozpalona ? Jessie sięgnęła między ich ciała i ujęła w dłoń jego fiuta. Pieściła go aż stał się gruby i twardy. Justice zamknął oczy z rozkoszy, a w jego gardle zadudnił pomruk. Jessie zaplotła ramię na jego szyi, rozpustnie owinęła nogi wokół jego bioder i utrzymywała pieszczenie go. - Ty mnie rozpalasz, - szepnęła Jessie. Cudowne oczy otworzyły się i wpatrywały w nią. – Ty sprawiasz, że płonę. Ręką ściskającą fiuta ustawiła go pod sobą i użyła nóg aby dopasować ciało. Justice odrzucił do tyłu głowę, gdy Jessie wzięła go w siebie. Zamruczał miękko, kiedy napięła uda wokół jego bioder i wsunęła go głębiej w cipkę. - Tylko od patrzenia na ciebie robię się mokra. Czujesz? Laurann Dohner 129

- Tak. – Justice przesunął się kilka kroków do tyłu, kiedy Jessie wykorzystując chwyt na ramionach i biodrach jako dźwigni poruszała się na nim pieprząc go powoli. Jęknęła i ruszyła szybciej, a on nie mógł się nadziwić, jak wspaniale się czuł wchodząc w nią i uderzając te wszystkie zakończenia nerwowe. Czuł się mocarny i wielki w niej . Warknął cicho. Nagle pochwycił ją i rozwinął jej nogi ze swojego pasa. Jessie zaprotestowała z jękiem gdy Justice wycofał fiuta. Gwałtownie otworzyła oczy . - Co się stało? Błysnął zębami w uśmiechu i usiadł na schody w wodzie. Obrócił Jessie w ramionach aż jej plecy wcisnęły się w jego pierś, i powoli opuścił ją w dół na swój podołek. Jessie zajęczała, gdy wślizgnął się w nią znowu. Justice rozciągnął swoje uda tym samym zmuszając jej, by otworzyły się szeroko gdyż były na zewnątrz jego. Silne ręce chwyciły z jej talii wnętrza ud i Justice pchnął

biodra w górę. Jessie odrzuciła głowę na jego ramię. - Tak! Jedna ręka zjechała niżej i od przodu Justice pocierał palcem łechtaczkę. Wyrzucał biodra w górę w szybszym tempie i silniej naciskał na jej unerwiony pączek, a z jej ust wyrywały się jęki. Justice za nią mruczał, jego gorący oddech owiał jej ramię, gdy opuścił głowę i złapał je zębami. Jessie doszła z krzykiem jak ostre ukłucie bólu posłało ją ponad krawędź. Justice oderwał usta i ryknął własne spełnienie. Ręce Justice’a owinęły się wokół jej talii, przytulił ją ciasno i wtulił nos w jej szyję. Jego ostre zęby delikatnie skrobały ramię, a język okrężnymi ruchami lizał skórę. Uśmiechnęła się zadowolona, że trzymał ją w ramionach, bo inaczej prawdopodobnie spłynęłaby z jego kolan prosto do basenu, tak rozluźnione było jej ciało. - Znowu sprawiłeś, że krwawię? - Nie przejmowała się jeśli tak było. - Jest w porządku jeśli tak. To było dobre. - Nie przeciąłem skóry, - odpowiedział czule. - Ale jestem pewien, że ochrona znowu będzie pukać do twoich drzwi. – Stał się poważny. - Myślę, że byliśmy za głośno. Musimy odprowadzić cię do domu zanim sprawdzą u ciebie. Zostaw przesuwane drzwi na taras otwarte dla mnie i ja…Coś pisnęło głośno i Justice zesztywniał. Jego refleks był szybki, gdy szarpnął ją z kolan, okręcił w ramionach i pociągnął na głębszą wodę. Jej plecy uderzyły w bok basenu a jego wielkie ciało przyszpiliło ją tam, kiedy pochylił się nad nią ściśle osłaniając. - Wynoś się - Justice warknął. - Słyszeliśmy zakłócenie, - mężczyzna odezwał się z drugiej strony podwórza. - Odejdź natychmiast. - Justice brzmiał na wściekłego. - Ale my słyszeliśmy ciebie Justice. Czy wszystko w porządku? Słyszeliśmy krzyk kobiety. - Nie jestem sam. Natychmiast odejdź, - warknął Justice. Brama zatrzasnęła się i Justice cicho zaklął. Osunął się niżej do wody pozwalając jej lżej odetchnąć i zwiesił głowę. Zmartwiła się. Właśnie przyznał się do przebywania z kobietą w czyimś Justice 130

basenie i do wkroczenia na cudzy teren, ale powstrzymał oficerów od kręcenia się w pobliżu. - Jutro porozmawiam z nimi o różnicy między wykonywaniem ich obowiązków, a byciem irytującymi. Nie chcę mieć ich pędzących sprawdzić mnie za każdym razem kiedy ryknę.

Zawahała się. - Myślisz, że mnie zobaczył? - Nie. Jesteśmy pod wiatr i mieliśmy szczęście. Żaden z dwójki samców nie dowiedział się, że to byłaś ty Jessie. Będą zakładać, że wprowadziłem jedną z naszych kobiet przez tylne wejście żeby zachować dyskrecję. Mam prywatną drogę do osiedla. - Spójrz na jasną stronę. Nie jesteśmy w tarapatach za wkroczenie na prywatny teren skoro nie jesteśmy aresztowani. - To mój dom i basen. - Nagle wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Nigdy nie byliśmy w niebezpieczeństwie. Zaskoczona Jessie wpatrywała się w niego. Jej wzrok przeniósł się na wielki, ciemny dom. Był największy w społeczności, i czuła się trochę tępa nie odgadując do kogo należał. Oczywiście, że musiał być jego. - Umieściłeś mnie obok siebie? - Chciałem cię blisko żeby móc cię chronić. Badała jego twarz gdy na nią spojrzał, aż w końcu wyszczerzył się w uśmiechu. – I miałem nadzieję, że będziesz mnie chciała z powrotem w swoim łóżku. Musisz przyznać, że dzięki temu łatwiej nam być razem i nikt o tym nie wie. Domek najbliżej ciebie jest pusty i nie ma nic po drugiej stronie mojego domu. To zostało zaprojektowane w ten sposób, aby zachować prywatność w odniesieniu do tych dwóch domów. Jessie owinęła ramiona wokół jego szyi i uśmiechnęła się. - Dlaczego istnieje dom tuż obok twojego skoro byłeś tak zainteresowany nie posiadaniem sąsiada po drugiej stronie? Jego uśmiech zgasł. – W końcu będę potrzebował partnerki, a wiedziałem, że kobieta nie będzie chciała mieszkać w domu ze mną. Kazałem więc zbudować domek przy moim domu, by ulokować tam partnerkę, kiedy zdecyduję się wziąć jedną. Kobiety potrzebują swojej przestrzeni i swobody. Mam tylko nadzieję, że nie będzie miała problemu, że jest tak blisko mnie, chcę jednak mieć ją na tyle blisko aby móc ją chronić. Jessie poczuła jak ból przeszywa jej serce. Ulokował ją w domu, w którym pewnego dnia zamieszka jego żona. Wiedziała dokładnie, dlaczego kobieta wolałaby mieć własny dom i swobodę by mieszkać z dala od Justice’a. Zakładał, że jego partnerka będzie Gatunkiem. Złapała sposób w jaki sformułował swoje ostatnie zdanie - źródło jej złamanego serca. Powiedział mam nadzieję, jakby w dalszym ciągu tego chciał. Nigdy nie uważał Jessie za kogoś do zatrzymania. Ona była tylko do seksu z nim. Jessie cofnęła ramiona. - Jestem zmęczona i muszę wracać do domu. - Odsunęła się od niego i brnęła przez wodę w kierunku schodów. - Jessie? Czy coś nie w porządku?

Poza tym, że jesteś draniem ? Chciała powiedzieć to głośno, ale nie mogła, za bardzo obawiała się, że ujawni jak mocno zraniły ją jego słowa. - Co może być nie w porządku? - Ból skręcał ją, gdy szła noga za nogą po schodach. Powietrze wydawało się chłodne po wyjściu z basenu z podgrzewaną wodą i rzuciła się do swoich porzuconych ubrań. Laurann Dohner 131

- Jessie? Co jest nie tak? – Justice brodził z basenu. Oceniała mur jak szarpała się z koszulką i spodniami, bieliznę wetknęła w kieszeń. Był za wysoki żeby się wdrapać, więc odwróciła się i dostrzegła krzesła ogrodowe. Podniosła jedno, zaniosła pod mur i z łatwością wspięła się na niego. Lekki ból przeszył jej kostki, gdy wylądowała na miękkiej trawie na swoim podwórku i pobiegła dostać się do środka, byle dalej od niego. Justice z łatwością przeskoczył ogrodzenie za nią. - Jessie? Do cholery, co się stało? Spojrzała przez ramię. - Co mogło się stać? Weszła przez wciąż otwarte przesuwane szklane drzwi i skierowała się w stronę jadalni. Nagi Justice postępował bezpośrednio za nią ociekając wodą na jej dywan, jednak ledwie to zauważyła skoncentrowana na swoim celu. Zamknęła jego laptop, pochyliła się w dół, chwyciła uchwyt teczki i położyła ją otwartą na stole. - Co robisz? – Justice zabrzmiał na zirytowanego i zdezorientowanego. Jessie zignorowała go, wsunęła laptop do teczki i ostrożnie zebrała dokumenty rozłożone na stole. Telefon komórkowy wrzuciła ostatni i zamknęła teczkę. Złapała rączkę, okręciła się w miejscu i uniosła to ku niemu, kiedy jej wzrok w końcu spotkał się z jego. - Zabierz swoją pracę i idź do domu. - Jessie? Wpatrywała się w jego piękne, zdezorientowane oczy. Nie miał pojęcia dlaczego była zdenerwowana ani dlaczego chciała żeby wyszedł, to było tak oczywiste jak zmarszczone czoło na jego twarzy. To był problem. Znowu pchnęła teczkę ku niemu. - Weź to albo upuszczę. Chwycił od dołu. - Co się stało? Walczyła ze łzami w czasie, gdy patrzyła na niego z gniewem. Naprawdę była zraniona, a co jeszcze, naprawdę wściekła. Nie powinna być zmuszona wyjaśniać mu tego, ale widziała, że nie zrozumie, chyba że wszystko wyjaśni. Puściła jego teczkę i położyła ręce na biodrach gotowa powiedzieć mu dokładnie w czym tkwił problem.

- Skończyłam Justice. Nie chciałeś, żeby ktokolwiek o nas wiedział, ponieważ wiedziałeś, że to nie będzie trwałe. Mówiłeś, że to ma chronić wszystkich, ale przypuszczałam , że tylko tak długo jak będziemy siebie poznawali. Jak naiwne było z mojej strony szczerze sądzić, że chciałeś przekonać się czy mamy jakąś przyszłość. Umieściłeś mnie w domu swojej przyszłej partnerki i właśnie bardzo jasno dałeś do zrozumienia, że jesteś zdecydowany na kobietę z Gatunku. No, wiesz co? Pierdol się Justice. Mam uczucia. Łapiesz to? - Wykrzyczała ostatnią część. Zmrużył oczy. Nadal wydawał się zdezorientowany jej wybuchem. - Nie patrz na mnie w ten sposób. Nic mi nie dolega. Ty jesteś problemem. Ta niegodna ciebie - ludzka kobieta ma dość. Możesz spać ze mną, kochać się ze mną, mieć mnie do przygotowywania twoich kolacji a jednak ukrywasz fakt, że jesteśmy razem. - Rozmawialiśmy o tym i wiesz, że to ma chron…- Bzdura! - Nie pozwoliła mu dokończyć. - Tak, rozumiem dlaczego powinniśmy ukrywać nasz związek, ale kiedyś myślałam, że gdy staniemy się sobie bliżsi, może zdasz sobie sprawę, że to jest długoterminowe i to się zmieni . Tak nigdy się nie stanie, aż w końcu pozbędziesz się Justice 132

mnie, kiedy zdecydujesz się wziąć partnerkę. Czy ty, kiedykolwiek, byłbyś z kimś, kto nie chce przyznać się do ciebie publicznie? Co ty na to? Chciałbyś być z kobietą, która powiedziała ci, że zamierza odrzucić cię na bok jak tylko znajdzie mężczyznę, którego brałaby poważnie i wyraźnie zaznaczyła, że to nigdy nie byłbyś ty, ponieważ ona wstydzi się tego, że jest z tobą? No cóż, ja nie. Wypierdalaj teraz. Jessie skręciła, ominęła go i wymaszerowała z kuchni. - Jessie! Poczekaj. Ja nie wstydzę się ciebie. Parsknęła okręcając się twarzą do niego. - Jasne. Dlatego nie mogę spać w twoim łóżku, albo do diabła, nawet wejść do twojego domu. Ktoś mógłby dowiedzieć się, że mnie dymasz. Czy nie tak to powiedziałeś? - Nie ująłem tego tak brutalnie, - warknął. - Zgodziliśmy się utrzymywać nasz związek w tajemnicy. Mówiłaś… - Nie obchodzi mnie co mówiłam. Nie wiedziałam, że planujesz poużywać mnie i odrzucić na bok, niezależnie od jakichkolwiek uczuć jakie moglibyśmy dzielić. Taka jest końcowa konkluzja. Nie chcesz, żeby ktokolwiek wiedział, że wielki przywódca ONG woli wspinać się do łóżka z człowiekiem, i tylko Gatunek będzie twoją partnerką. – Spiorunowała go wzrokiem. - Wynoś się i nie wracaj. Nie zrobię tego więcej Justice.

Poszedł za nią kiedy weszła do sypialni. Odwróciła się, zobaczyła, że idzie i próbowała zatrzasnąć mu drzwi przed nosem. Jego błyskawicznie wysunięte ramię i otwarta dłoń uderzyły w drzwi aby zapobiec ich zamknięciu. Z powrotem pchnął je otwarte. - Nie wstydzę się ciebie Jessie. To tylko przez to, że jestem osobą, która jest twarzą Nowego Gatunku. Co by powiedziano gdybym podał do wiadomości, że wolałem człowieka? Ryzykuję cholernie dużo żeby być z tobą, ponieważ tak bardzo ciebie chcę. Nawet nie znałem cię kiedy sporządzałem plany domu. Nie możesz uznać tego przeciwko mnie. Umieściłem cię tutaj i w ten sposób możemy być razem. - Powiedziałeś, że masz nadzieję, że ona nie będzie miała problemu mieszkając tak blisko ciebie. MASZ NADZIEJĘ ! Nie, miałem nadzieję. MAM NADZIEJĘ ! Czas teraźniejszy, nie przeszły. Złapałam to. Teraz wyjdź i idź znaleźć sobie kobietę Gatunku, z którą chcesz być. Kogoś, o kim będziesz chciał, żeby wszyscy wiedzieli . Odejdź. Justice warknął. – Niech to diabli, Jessie. Nie rozumiesz. Ryzykuję cholernie dużo żeby tu być. - Wielka rzecz. To nie jest ryzyko kiedy wiesz, że istnieje niewielka szansa, że ktoś się dowie. Dlatego kazałeś mi mieszkać obok siebie. Możesz po prostu przeskoczyć z tyłu mur w sposób jaki zrobiłeś to tamtej nocy, gdy twoi ludzie przyszli do moich drzwi. Właśnie to zrobiłeś prawda? Wystarczyło przeskoczyć ogrodzenie i prawdopodobnie odpowiedziałeś we własnych drzwiach kiedy sprawdzali u ciebie. Nie mogę tego zrobić, i co ważniejsze, nie chcę, chyba że jesteś skłonny powiedzieć wszystkim, że jesteśmy razem. W przeciwnym razie nie chcę być z tobą znowu. Pokaż mi, że znaczę dla ciebie więcej niż tylko ktoś do sypiania w czasie, gdy czekasz na właściwy moment żeby wziąć sobie żonę . Laurann Dohner 133

- Nie mogę publicznie ujawnić naszego związku Jessie. Nawet dla ciebie. - Jego wzrok pociemniał, gniew zaostrzył rysy i ciche warknięcie wyszło z jego rozchylonych warg. - Mam całą rasę ludzi, którzy patrzą na mnie, i którzy liczą, że o nich zadbam. Muszę robić to, co jest najlepsze dla nich, a dawanie fanatykom powodu do wzięcia nas na cel nie pomoże im ani trochę. Tamci ludzie naprawdę nienawidzą, gdy dowiadują się, że jeden z nas jest z ludzką kobietą. Byłabyś w niebezpieczeństwie. Nie mogłabyś opuścić Ojczyzny bez bycia nękaną w najlepszym, a zabitą w najgorszym przypadku. Pomyśl też o swoim ojcu. - Wynoś się. Justice potrząsnął głową. - Będziemy o tym rozmawiali. Musisz zrozumieć powód. Jessie policzyła do dziesięciu, ale to niewiele ją uspokoiło. – Muszę się napić. - Najpierw porozmawiajmy. Chcę popracować nad tym. Dużo dla mnie znaczysz Jessie. - Czy znaczę dla ciebie na tyle dużo żeby pozwolić ludziom dowiedzieć się o nas ? Czy

zależy ci wystarczająco, aby zaryzykować otrzymanie kilku nienawistnych maili z powodu naszego związku? - Znaczysz dla mnie wiele więcej, ale ja po prostu nie mogę tego zrobić. Myślałem o tym często, i nie ma sposobu abym mógł podać do wiadomości, że jesteśmy parą. To spowodowałoby zbyt wiele problemów, a ty byłabyś w niebezpieczeństwie . Teraz jesteśmy szczęśliwi. Nikt nie musi wiedzieć, że w nocy dzielimy łóżko . Nie mam żadnych planów żeby wziąć partnerkę w najbliższym czasie, i czytasz zbyt wiele z tego co powiedziałem. Ból w sercu Jessie był ostry i dotkliwy. Nigdy nie zamierzał przyznać się do związku z nią i tylko dlatego, że nie chciał ożenić się z kimś innym od razu, nie łagodziło palącego bólu wiedzy, że ona nigdy nie będzie tą, z którą planował przyszłość . - Jestem spragniona. Chcesz napój? - Nie. - Był zirytowany. - Wezmę jeden. Przeszła obok niego i tak szybko jak dotarła do przedpokoju pędem pognała w stronę salonu. Justice zaklął głośno, kiedy uświadomił sobie, że planowała ucieczkę i ledwie dotarła do frontowych drzwi jak złapał ją za ramię. Ręką uderzyła przycisk, ten zaświecił się i alarm zawył na zewnątrz. Spotkała jego zszokowane, szeroko otwarte oczy. - Dlaczego to zrobiłaś? Uniosła brodę. - Lepiej łap swoje rzeczy i uciekaj Justice. Mam zamiar pozwolić im wejść do środka i zastaną cię nagiego, jeśli nie odejdziesz. Spróbuj to wyjaśnić któremuś z twoich oficerów. Warczenie wydarło się z jego gardła. Puścił ją i złapał teczkę oraz marynarkę. Przypomniał sobie o butach i krawacie i odszukał je zanim uciekł na zewnątrz przez otwarte szklane drzwi. Jessie podbiegła i zamknęła je za nim na klucz. Sprawdziła okna i upewniła się, że także są pozamykane, aż zadzwonił dzwonek do drzwi. Jessie chwyciła flakonik perfum ukryty w donicy przy drzwiach i obficie je rozpyliła. Zakasłała, skrzywiła się na silny zapach kwiatów kiedy odrzucała go z widoku i szarpnięciem otworzyła drzwi. Dwóch oficerów stało tam ściskając broń. Było oczywiste po ich ciężkich oddechach, że biegli do jej domu. Justice 134

- Tak bardzo przepraszam! Przypadkowo uderzyłam przycisk i nie wiem jak go wyłączyć. Jeden z oficerów Gatunku zmarszczył brwi. Odetchnął i odskoczył do tyłu z kichnięciem. Jak przypadkowo włączyła pani alarm? - Sięgnął do środka, nacisnął przycisk i alarm ucichł.

- Wyszłam na zewnątrz wyjąć coś z mojego wózka golfowego o czym zapomniałam, i wróciłam do środka. Uderzyłem przycisk zamiast włącznik światła. Naprawdę mi przykro. Cierpiała ukłucie winy za wykorzystanie ich żeby pozbyć się Justice’a, ale on mógł ją namówić by dała mu kolejną szansę. Zasługiwała na coś więcej niż bycie czyjąś tymczasową partnerką do łóżka. - To się więcej nie powtórzy. - Czy jest pani pewna, że wszystko w porządku? - Tak. Naprawdę przepraszam za spowodowanie zakłócenia . Zawahał się. – Może zechciałaby pani nie używać tak dużo ... - Zrobił minę. - Co tak pachnie? - Świece zapachowe, - skłamała. Nie lubisz ich? Znowu kichnął i cofnął się. - Myślę, że jesteśmy uczuleni. Proszę znaleźć coś innego do użycia jeśli chce pani zmienić zapach w domu. - Tak zrobię. Dziękuję. Przepraszam za uderzenie niewłaściwego przycisku, i że kichasz od moich świec. - Zamknęła i zablokowała drzwi. Pięć minut później usłyszała stukanie w szklane drzwi i weszła do salonu. Justice założył dżinsy i koszulkę bez rękawów. Cicho stał po drugiej stronie szkła, wskazał na zamek. Pokręciła głową i wyłączyła światła w salonie nie chcąc dyskutować więcej. Weszła do sypialni. - Jessie? - Był za oknem sypialni. - Wpuść mnie. - Znowu wezwę ochronę jeśli nie odejdziesz. Idź sobie! - Zaciągnęła zasłony i wyłączyła światła. Zaklął, ale zamilkł. Czekała długo, ale nie próbował przyciągnąć jej uwagi. Wdrapała się na łóżko, wyciągnęła bieliznę z kieszeni i rzuciła na podłogę. Łzy napłynęły jej do oczu i zsunęły się po policzkach. Zakochała się w mężczyźnie, który nigdy nie pozwoli sobie kochać ją. Jego praca i ludzie byli na pierwszym miejscu i zawsze będą. To naprawdę bolało.

Justice walnął pięścią w ścianę i warknął. Jego kostki pozdzierały się od siły z jaką przebiły tynk. Jessie cierpiała, nie chciała z nim rozmawiać i nie mógł za to winić nikogo oprócz siebie. Bezmyślnie wspomniał o pierwotnych planach jakie miał, i wkręcał się odpowiadając na jej pytania. Wyrwał pięść z powrotem, przyglądał się krwi i docisnął na niej drugą rękę. Rozdarta skóra piekła, bolało, a on rozkoszował się bólem. Zasłużył na to i dużo więcej. Pamięć bólu jego Jessie, tak żywego w jej oczach prześladowała go. Pragnienie żeby pójść do niej i trzymać ją w ramionach stało się fizyczną potrzebą.

Laurann Dohner 135

- Cholera, - wychrypiał, gdy obrócił się i oparł o uszkodzoną ścianę swojego domowego biura. Tak jest najlepiej, jego logiczna strona przekonywała. Inna strona niego protestowała głośno jak jego ciało napięło się i pochwyciła go potrzeba ryknięcia, aż musiał brać głębokie wdechy przez nos póki nie minęła. Jessie była uparta. Nie zobaczy się z nim znowu, chyba że poda ich związek do wiedzy publicznej, i wygłosiła też słuszne uwagi kiedy na niego krzyczała. Walczył z pragnieniem aby wypaść z domu, skoczyć na mur i wedrzeć się przez szklane drzwi, żeby dotrzeć do swojej Jessie. Zrobiłby to gdyby sądził, że może ją uwieść i skłonić by pozwoliła mu spać w swoim łóżku, ale rano nienawidziłaby go. Postanowiła, że już nie zobaczy się z nim potajemnie. - Cholera! - Warknął, zamknął oczy i oparł głowę o ścianę. Pragnął jej, potrzebował być z Jessie tak bardzo jak następnego oddechu, ale cierpieliby jego ludzie. Ona by cierpiała. Miał do czynienia z grupami nienawiści i prasą zbyt długo, żeby być naiwnym i nie wiedzieć jak by się to rozwijało. Reporterzy opublikowaliby tę historię, fakt, że Justice North spotyka się z człowiekiem byłby ogólnoświatową wiadomością i mieliby piekło do zapłaty. Jej wizerunkiem oblepionoby każdą gazetę i stację informacyjną. Grzebaliby w jej przeszłości nie zostawiając kamienia na kamieniu, żeby rozgrzebać jej życie i zaoferować to do wiedzy publicznej. Wtedy stałaby się celem dla każdego, kto uznałby za haniebne dla człowieka sypiać z Gatunkiem, byłaby napiętnowana przez nich ohydnymi przezwiskami, i jacyś szaleńcy zapragnęliby jej martwej. Zaczęłaby nienawidzić go za chaos jakim stałoby się jej życie. Senator prawdopodobnie straciłby swoje stanowisko albo gorzej, utrzymałby je, żeby zbierać zwolenników przeciwko ONG gdyby zdenerwował się, że jego córka wolała samca Gatunku niż jednego z ludzkich. Wsparcie, które wciąż otrzymywali z Waszyngtonu wyschłoby. Pieniądze z pozwów przeciwko Mercile Industries spływały, ale to dłużyło się strasznie i mogą minąć lata zanim będą stuprocentowo wypłacalni. Ich kontakty rządowe wyznaczyły ludzką grupę specjalną by pomogli im odzyskać więziony Gatunek, i dawały im dostęp do śledzenia wszystkich firmowych dokumentów finansowych inwestorów firmy farmaceutycznej. Gdyby stracili zespoły zadaniowe członkowie Gatunku umarliby nigdy nie odnalezieni gdziekolwiek tam, gdzie byli przetrzymywani. Pracownicy Mercile, którzy uniknęli aresztowania, nigdy nie stanęliby przed sądem gdyby zespoły zaniechały ich tropienia. To byłaby katastrofa, życia byłyby stracone, a on przysięgał zrobić wszystko co mógł dla swoich ludzi. Kochając Jessie ryzykował to wszystko. Kolana ugięły się pod nim i zjechał po ścianie aż usiadł na podłodze. Myślał, że przeżyte lata w ośrodku badawczym były najboleśniejszym cierpieniem jakiego kiedykolwiek doświadczył. Nie miał żadnej nadziei, żadnej przyszłości, której mógł oczekiwać, teraz jednak miał coś cudownego. Justice 136

Utrata szczęścia pozostawiła gorzki smak w jego ustach. On po prostu nie mógł zatrzymać Jessie. To kosztowałoby zbyt wiele, a cena nie byłaby tylko jego zapłatą. Umarłby dla niej, ale nie tylko jego życie było na linii. Jej ojciec może ciebie zaakceptować, jego wewnętrzny głos szepnął. Może nie będzie tak źle. Może mógłbyś ją mieć i utrzymać zespoły zadaniowe. Ona może nie dbać o to, co dzieje się w świecie zewnętrznym jeśli jest tutaj, gdzie brzydota nie może jej dotknąć. Otworzył oczy i wpatrywał się w ścianę po drugiej stronie pokoju. To było ryzyko, ogromne, a on po prostu nie mógł zaryzykować. Nie, z uwagi na jego ludzi, i zdecydowanie nie, z życiem Jessie. Ból rozdzierał jego serce ale wiedział, że to najlepsze wyjście gdyby nie ryzykował. Wolałby stracić Jessie niż doprowadzić ją do znienawidzenia go, kiedy wszystko wokół niej zostanie dotknięte przez brzydotę świata zewnętrznego. Raczej wolał by czuła się trochę zraniona niż patrzeć jak cierpi tracąc wszystko co ceniła. Zgiął kolano, oparł ramię i opuścił na nie czoło. Odmówił pozwolenia spaść łzom, które wypełniły jego oczy. Znalazł miłość, ale nie mógł jej mieć. Musiało mu wystarczyć obserwowanie jej z daleka, jego jedyna pociecha.

Laurann Dohner 137

Rozdział czternasty Justice walnął pięścią w biurko i popatrzył wściekle na telefon, który dopiero co odłożył. Jakiś nowy kościół nienawiści zarezerwował czas antenowy w radiu, i rozprawiał jak to Nowe Gatunki są zwierzętami a nie ludźmi, i przedstawiał ONG jako nic więcej niż prywatne zoo. To zagotowało w nim krew. Żaden Gatunek nie prosił by być genetycznie zmienionym ze zwierzęcym DNA, nie dano im wyboru, a ich jedynym tak zwanym przestępstwem było przetrwanie rok po roku nadużyć w rękach naukowców, lekarzy i badaczy, którzy wykorzystywali ich ciała do tworzenia leków, które miały pomóc ludziom. I nie żeby dostali wiele wdzięczności za którykolwiek postęp medyczny okupiony ich cierpieniem. Drzwi otworzyły się i głowa Tigera wsunęła się ostrożnie. - Mogłem z sąsiedztwa usłyszeć jak warczysz . – Wślizgnął się do środka i zamknął drzwi. - Wszystko w porządku? - Po prostu zły dzień.

- To nie jest rzadkością. Coś się zdarzyło, że jest wyjątkowo zły? - Właśnie zyskaliśmy nową grupę ludzi do zmagania się z nimi . - Stale to robimy. - Tiger usiadł, skrzyżował ręce na piersi i zmarszczył brwi. - Wyglądasz potwornie. Czy w ogóle spałeś ostatniej nocy? - Jego spojrzenie obniżyło się do ręki Justice’a. - Mam nadzieję, że cokolwiek uderzyłeś wygląda gorzej niż twoja ręka. Wzruszył szerokimi ramionami. - Straciłem panowanie . - To niepodobne do ciebie. Musisz zrobić sobie przerwę. - Wiem, ale kiedy mam na to czas? - Jak idzie budowa twojego domu w Rezerwacie? Planuję odwiedzić tam ciebie i posiedzieć na tej zadaszonej werandzie, którą widziałem na planach. Miło to wygląda, a widok na jezioro musi być wspaniały. Moglibyśmy pójść na ryby. - Zostanie ukończona za około trzy tygodnie, i dostaję bólu głowy na samą myśl o tym. Mieszkańcy nie są zadowoleni , że na swoim terenie mają ekipy budowlane. Slade natomiast gotów jest strzelać do mnie za dołożenie mu większej liczby ludzi, z którymi musi sobie radzić. – Justice podniósł rękę i uwolnił włosy od rzemienia trzymającego je w kitce, przetrząsnął palcami pasma i odchylił się do tyłu na krześle. – Nie żebym kiedykolwiek miał czas cieszyć się nim. - Pracujemy nad tym. Rada jest gotowa przejąć niektóre z twoich obowiązków. Masz też mnie, Slade’a i Brassa. Chcemy zrobić coś dla ciebie. - Wiem o tym i doceniam to. Justice 138

- Co do diabła z tobą jest, mój przyjacielu? Szczerze mówiąc, przez cały dzień terroryzowałeś każdego kto zbliżył się do ciebie. Zachowujesz się bardziej jak niedźwiedź niż lider. To nietypowe. - Usiądź na moim krześle i wtedy zobaczymy jak miły będziesz każdego dzień. Tiger zamrugał kilka razy i pozwolił wzrastać niewygodnej ciszy zanim odezwał się znowu. - Cokolwiek jest nie tak musisz znaleźć sposób, żeby sobie z tym poradzić. Każdy zauważył twój gniew. Czy zaczynasz żywić do nas urazę? Miałem siedmiu naszych samców, którzy przyszli do mnie w ciągu ostatnich kilku godzin zadać mi to pytanie. Czy stres daje ci się we znaki ?

Justice westchnął. - Mam zły dzień. Każdy je ma. - Ty nie. Jesteś najbardziej zrównoważonym mężczyzną jakiego znam, i zachowujesz swoje poczucie humoru. Tę stronę pokazujesz tylko naszym wrogom, kiedy musisz im przypomnieć żeby z nami nie zadzierali. Chcesz walczyć? Zaskoczenie przemknęło przez twarz Justice’a. - Co? Tiger opuścił ramiona, chwycił poręcze krzesła i pochylił się do przodu. - Walka. Potrzebujesz pozbyć się trochę agresji? To dobre uczucie, a od jakiegoś czasu nie robiłeś tego. – Podniósł się. - Chodźmy . Justice zawahał się. - Teraz - Tiger warknął. - Zdejmij maskę i przypomnij sobie kim naprawdę jesteś. Wstał powoli i wyszedł zza biurka. Tiger szarpnięciem otworzył drzwi i przeszedł przez sekretariat. Justice rzucił okiem na swoją sekretarkę. - Biorę przerwę. Skinęła głową. – Wstrzymam twoje rozmowy. - Nie chciała spojrzeć mu w oczy. Poczucie winy chwyciło go, że swoją opryskliwością mógł przestraszyć kobietę. - Dziękuję, - odpowiedział serdecznie. – Będę ci wdzięczny. - Chodźmy. Tiger otworzył zewnętrzne drzwi głównej części budynku ONG i wyszli ramię w ramię na słońce. Brass siedział w dżipie zaparkowanym przy krawężniku. Zaskoczyło to Justice’a, gdy zobaczył go tam, ale mężczyzna tylko z zaciętą miną skinął mu głową. Tiger machnął na Justice’a wskazując mu siedzenie pasażera, a następnie chwycił pałąk zabezpieczający, podskoczył i opadł na tylne siedzenie. Justice usiadł, wciągnął nogi do środka i silnik zapalił. Pojechali do głównego budynku ochrony i weszli do sali treningowej, której używali do trzymania formy. Tiger spojrzał na członków Gatunku wewnątrz. - Wszyscy wyjść. Niech nikt nie zbliża się do drzwi. Brass i ja zamierzamy pokazać Justice’owi kilka technik nowego szkolenia, i jeśli spodobają mu się, wkrótce będziecie uczyć się nowych umiejętności. Twarze spojrzały w ich stronę , ale cała ósemka ich ludzi cicho wyszła. Tiger zamknął drzwi na klucz, a Brass przeciął salę by zablokować również drugie drzwi. Nie było żadnych okien w dużej sali tylko maty na podłodze i trochę sprzętu do ćwiczeń ustawionego wzdłuż jednej ze ścian. Justice zawahał się. Laurann Dohner 139

Tiger wrócił, pochylił się i zerwał buty. Podniósł głowę, wstał i zaczął odpinać swoją broń. Ruch po lewej przyciągnął uwagę Justice’a do Brassa. Mężczyzna również zdjął buty i broń. - Czy powinienem zacząć się martwić? - Utrzymywał spokojny ton głosu. - Dwóch na jednego? Brass błysnął do niego uśmiechem. - Zdejmij garnitur. Nie chcemy go zniszczyć. - Jego wzrok spłynął po sylwetce Justice’a. – Jest elegancki. My nie. Będziemy unikali twojej twarzy. Musisz ślicznie wyglądać dla kamer. Justice zmrużył oczy i sięgnął po krawat. – Ślicznie ? Tiger zachichotał. – Ślicznie. My też kochamy włosy. Każda kobieta byłaby zachwycona mając taki piękny kolor. Zrobili dobrą robotę z farbowaniem. Gniew zakłuł Justice’a. - Czy wiesz jak bardzo nienawidzę smrodu tego? Tiger wszedł na największą matę, stanął naprzeciw niego i zerwał koszulkę przez głowę. Rzucił ją na tyle daleko by upadła na podłogę na skraju strefy treningowej. - Opowiedz nam o tym. My czujemy twój zapach przez wiele dni. Brass zdjął koszulkę i wszedł na matę. – Z całą pewnością jest jednak śliczny. Widziałeś okładkę tego magazynu fitness na której go umieścili? Byłem pod wrażeniem. - Zaśmiał się. – Ale tamten garnitur okrywał jednak mięśnie, tak ? Zdjęcie nie pokazywało, że jest w dobrej formie, chyba że siedzenie za biurkiem jest mocnym treningiem. Gniew zapłonął jaśniej na ich kpiny, gdy Justice upuścił krawat i zdjął marynarkę i koszulę. Dodał do stosu ubrań aż stanął tylko w bokserkach. - Nie pozowałem do niego. Zrobili mi zdjęcie na imprezie charytatywnej i wcisnęli je tam. – Postąpił groźnie krok w ich kierunku. - Naprawdę chcecie to zrobić? – Jego pięści zacisnęły się. - Powinieneś powiesić swój garnitur na sztandze. Pogniecie się. - prychnął Brass. - To może być w wieczornych wiadomościach, jeżeli będziesz nosił ubrania z załamaniami, których nie zostawiło żelazko. To może postawić nas w złym świetle . Warknięcie wydarło się z Justice’a i Tiger wyprowadził pierwszy cios pięścią. Jego uderzenie trafiło Justice’a w bark, a on odpowiedział wykopem uderzając przyjaciela w biodro i posyłając go w powietrze, by wylądował na tyłku. Brass warknął, nisko przykucnął i Justice rzucił się do przodu. Ich ciała splątały się, uderzyły w podłogę, i tam toczyła się walka. Wymienili kilka ciosów z przedramion w tułów, rzucali się wokół jeden na drugiego, aż Justice w końcu odrzucił Brassa daleko od siebie. Brass potoczył się po macie a Tiger skoczył na Justice’a. Ten odtoczył się z drogi, podniósł na nogi i obrócił na czas, żeby uderzyć pięścią Brassa, który też na niego natarł. Walczyli we trójkę, oddawali cios za cios, unikali nawzajem twarzy i mieszali jakiś kickboxing z zapasami. Brass odpadł pierwszy po tym, jak Justice usadził go na tyłku. Zdyszany uniósł ramiona w geście poddania. Tiger warknął i rzucił się na Justice’a, ale ten był przygotowany na ruch. Odskoczył, uchylił się i wyrzucił ramię żeby trafić samca, który minął go o cale. Tiger

uderzył plecami w matę, jęknął i podniósł na niego wzrok. - Poddaję - Powiedział Tiger i podniósł ręce. Justice 140

Pot spływał z Justice’a, gdy stał tam patrząc w dół na swoich przyjaciół, zdał sobie sprawę, że będzie miał kilka siniaków przez parę dni. Ból był dobry, czuł się pełen życia i trochę z jego gniewu odeszło. Tiger obrócił głowę by spojrzeć na Brassa. – Widzisz dlaczego kazałem ci przyjść wychrypiał. - Nigdy nie mogłem go pokonać. Brass stęknął, potarł jedno z ramion i skinął głową. - On może wyglądać cywilizowanie, ale ma niesamowite umiejętności walki. Tiger spotkał spojrzenie Justice’a. - Lepiej się czujesz? Czuł się lepiej. - Tak. - Mamy robić to codziennie? - Cholera, - Brass mruknął: - Mam nadzieję, że nie. Tiger zachichotał. - Ja też. Łatwo zapomnieć, że jest więcej niż tylko ładną buzią. Justice pokręcił głową. - Znowu próbujesz mnie rozgniewać. - Nie, droczę się. To, co robią przyjaciele. - Myślałem, że gdy damy mu nasze tyłki do skopania, to pozbędzie się swojej agresji. Brass dźwignął się na kolana, podniósł i stanął. – To właśnie robią przyjaciele. - Podszedł bliżej i chwycił Justice’a za ramię. - Nie trzymaj tego gówna w środku. Jesteśmy tu dla ciebie. Będziemy robili to codziennie jeśli potrzebujesz z kimś walczyć. - Mów za siebie. Ja żartowałem. - Tiger przetoczył się, podniósł na nogi i przeciągnął krzywiąc się trochę. - Potrzebuję gorącej kąpieli i kobiety, która wycałuje moje siniaki. - Odwrócił się do Justice’a, i jego uśmiech przygasł. - Cokolwiek cię męczy porozmawiaj z którymś z nas, albo zajmij się tym. Nie jesteś sobą ostatnio, trzymasz rzeczy w sobie a jesteśmy rodziną. Jesteś gotów podzielić się tym co się dzieje? Justice zacisnął usta zamknięte. Jessie nie była tematem do dyskusji. - Tak jak myślałem. - Tiger stanął przed nim i trzymał jego wzrok. - Myślę, że jutro zrobimy to znowu jeśli będziesz w złym nastroju. I następnego dnia. Tak długo ile to potrwa. Idź do domu i zarzucić terroryzowanie wszystkich. Weź resztę dnia wolnego.

- Dziękuję. – Justice dokładnie miał to na myśli spoglądając na nich obu. - Potrzebowałem tego. - Wiemy. – Brass opuścił ramię. - Weź dżipa. Kluczyki są tam obok moich butów . Justice wziął szybki prysznic w szatni, ubrał się i pomachał do swoich przyjaciół, gdy wychodził. Złapał klucze, ale wiedział, że powrót do jego biura nie miał sensu. Walka pomogła, jednak wściekłość wciąż płonęła w jego duszy. Był zły na życie, zły, że Jessie wyrzuciła go z domu, i że ją stracił. Pojechał prywatną drogą do domu, ponieważ nie chciał mieć do czynienia z pytaniami oficerów przy wejściu do sekcji Gatunku, dlaczego jest w domu w południe. Kiedy zaparkował pożyczony pojazd na swoim podjeździe, dźwięk sprawił, że obrócił się i obserwował zmrużonymi oczyma jak Jessie podjeżdża w górę ulicy, zaparkowała obok i unikała nawet spoglądania w jego stronę. Laurann Dohner 141

Zignorowała go i to go wkurzyło. Zawahał się i rozejrzał wokół. Nikogo nie było w zasięgu wzroku. Odwrócił się z powrotem i patrzył jak wolnym krokiem zmierza w stronę swoich drzwi. Poruszał się szybko, utrzymywał lekkie kroki i nawet nie zorientowała się , że podszedł do niej z tyłu. Odblokowała drzwi, otworzyła je i weszła do środka. Wtedy obróciła się, zauważyła go i jej oczy rozszerzyły się z zaskoczenia. Zanim zdążyła zareagować wszedł do środka a jego ręka wystrzeliła by zamknąć drzwi, i ustawił swoje ciało pomiędzy nią a alarmem, który zawiadomiłby oficerów przy bramie, żeby gnali do jej domu. Tak łatwo nie pozbędzie się go znowu. - Musimy porozmawiać. Jej niebieskie oczy błysnęły zdziwieniem, ale szybko zwęziły się z gniewu. Cieszył się, że jej nie przestraszył, co nie było jego zamiarem i podszedł bliżej naruszając jej osobistą przestrzeń. Jej zapach torturował go. Rozchyliła wargi i jego wzrok opadł tam. Pragnienie aby ją pocałować chwyciło go silnie, aż zacisnął ręce w pięści by zapobiec pochwyceniu w dłonie jej twarzy. - Czy przypadkiem nie masz zabiegać o jakąś kobietę z Gatunku, by została twoją partnerką? Powinnam wkrótce pakować rzeczy żeby mogła wprowadzić się w zamian? - Ja nie szukam partnerki. - Jego gniew nasilił się. – Próbowałem powiedzieć ci to ostatniej nocy. - Chcesz mnie zabrać na kolację gdzieś poza domem? Zarzucała na niego przynętę. - Wiesz, że to nie może się zdarzyć. Rozmawialiśmy już o tym. To jest niebezpieczne bo... -

- Twoja przyszła partnerka z Gatunku dowie się o nas? To mogłoby poważnie zaszkodzić twoim szansom na zaakceptowanie przez nią domu, w którym mieszka twoja była kochanka? - Jessie, - warknął. - Stop. Nagle sięgnęła w górę, rozpłaszczyła dłonie na jego koszuli i pchnęła. - Odejdź. Naparł na nią w odpowiedzi, jego ciało złapało ją w pułapkę przy ścianie, a dłonie wsparł płasko na ścianie po obu jej stronach więżąc ją tam. - Tęsknię za tobą. Nie spałem ubiegłej nocy. Czy nie możemy omówić tego rozsądnie? - Nie - Oblizała wargi znowu przyciągając jego uwagę. - Nie możemy. Frustracja, gniew i żal przetoczyły się przez niego gwałtownie i zareagował. Opuścił głowę i jego usta zamknęły się na jej, a kiedy sapnęła, język skorzystał. Smakowała słodką kawą i czekoladą gdy ją całował. Napięła się i próbowała odwrócić się od jego głodnych ust, ale ujął jej twarz w dłonie i trzymał nieruchomo. Dłonie na jego koszuli zacisnęła w pięści, ale nie odpychała. Odpowiedziała, a on warknął, gdy namiętność zastąpiła wszystko inne. Jessie była dla niego do wzięcia i jego fiut wypełnił się krwią. Jego potrzeba, aby pokazać jej, jak wiele dla niego znaczy, przesłoniła wszystko inne, i wypuścił jej twarz żeby pozbyć się marynarki. Materiał podarł się, ale nie zważał na to. Jessie pomogła z guzikami i oderwane od koszuli zabrzęczały na płytkach holu. Siłą rozciągnęła koszulę na boki, nie poświęcając czasu na jej rozpinanie. Wsunął ręce pomiędzy nich, złapał jej koszulkę i bez trudu rozerwał. Justice 142

Pisnęła na jego języku, i całowała dziko, pieszcząc rękoma jego nagą pierś. Ujął w dłonie jej piersi, rozerwał stanik, który powstrzymywał go przed poczuciem ich miękkość, i szarpnął miseczki w dół, aby uwolnić jej sutki. Jego palce i kciuki znalazły naprężone sutki, uszczypnął je delikatnie a ona zajęczała. Puścił je, i jak oszalały pracował otwierając przód jej spodni, gdzie zaczepił kciuki w pasie łapiąc za cienkie paseczki jej majtek. Przerwał pocałunek, kiedy zsunął się na kolana całując drogę w dół jej gardła, do piersi i zassał sutek do wnętrza ust. Jej palce wsunęły się w jego mokre włosy, trzymały go kurczowo, a on po prostu szarpnął jej ubrania, i uwolnił ze wszystkiego od pasa w dół. Przeniósł kolano, wcisnął od dołu żeby ich utrzymać, a ona gwałtownie wyszarpnęła nogi z plątaniny materiału. Zapach jej podniecenia doprowadzał go do szaleństwa. Pragnął jej, i sądząc po ciężkim piżmowym zapachu potrzeby, ona pragnęła go tak samo mocno. Nie mógł dłużej czekać. Ręce umieścił z przodu swoich spodni, i po prostu rozerwał je, by uwolnić obolałego fiuta. Oderwał usta i złapał ją za biodra kiedy wstawał.

Jessie wiedziała, że powinna zatrzymać to szaleństwo, ale zatraciła się. Jej stopy opuściły podłogę, gdy duże ciało Justice’a docisnęło ją mocno do ściany, przyparł ją tam, a ona uniosła nogi i owinęła je wokół jego pasa. W pierwszej chwili nie mogła znaleźć oparcia, bo jego cholerne ubrania zawadzały, ale pokręcił się trochę i zsunął je niżej. Jej uda zacisnęły się mocno na ciele kiedy jego biodra zostały obnażone. Poruszył biodrami, główka penisa szturchnęła jej cipkę, znalazł odpowiedni kąt i krzyknęła, gdy wszedł w nią jednym płynnym pchnięciem, które niemal zawiodło ją na szczyt. Płonęła żywcem, była tak podniecona, że zastanawiała się, czy zupełnie postradała rozum, ale czuć go było niesamowicie. Wycofał się, niemal opuścił jej ciało, i jego usta spadły na jej, rozgniatając je. Jego język wdarł się do środka na spotkanie z jej językiem, gdy uderzył biodrami w górę i zanurzył w niej swojego grubego fiuta aż po samą gardę, a jego ręce chwyciły mocno jej tyłek uderzając jej miednicą o niego. Krzyknęła z czystej rozkoszy, ale jego pocałunek schwytał dźwięk, stłumił go i mocniej docisnął ją do ściany. Ich ciała ocierały się, gdy brał ją na chłodnej, gładkiej ścianie i z mocą wbijał się w nią, i opuszczał jej ciało w szybkim tempie, które doprowadzało ją do mgiełki rozkoszy. Przesunął swój chwyt, by wsunąć jedno ramię pod jej tyłek. Drugą ręką wślizgnął się między nich i jego kciuk naparł na łechtaczkę, a on pieprzył ją jeszcze mocniej. Chwyciła jego ramiona, oderwała usta zanim go ugryzła, i ukryła twarz na jego szyi. Wciąż mieli na sobie koszule, ale były na tyle rozchylone, że jej sutki pocierały o jego nagą skórę kiedy kołysali się razem, i wdychała pochodzący od niego zapach mydła i szamponu . Przekręcił biodra, znalazł fiutem to szczególne miejsce wyrywając z niej gwałtowne westchnienie zachwytu, i utrzymywał uderzanie w nie jakby potrafił czytać w jej myślach. - Tak, - wydyszała. - Nie przestawaj. - Nigdy, - warknął. Laurann Dohner 143

Ścianki jej pochwy zacisnęły się mocno, ciało zadrżało, a brzuch zafalował. Była unieruchomiona, nie mogła poruszać się przez sposób w jaki trzymał ją w ramionach, i mogła tyko odczuwać jak manipulował jej ciałem. Jego kciuk pieścił jej łechtaczkę podkręcając coraz wyżej obroty jej namiętności, aż krzyknęła, gdy uderzył w nią orgazm gwałtownie przedzierający się przez jej ciało. - Jessie, - jęknął, twardo szarpnął biodrami, i gorące strumienie nasienia kąpały ją głęboko w środku kiedy zaczął dochodzić. Opuścił głowę, ukrył twarz na jej ramieniu, i jęknął głośniej. Gładził ją wolniej swoim grubym trzonem przedłużając zakończenie ich kochania, aż w końcu trzymał ją tylko w ramionach, gdy próbowali złapać oddech. Rzeczywistość powoli zatonęła w świadomości. Właśnie miała fantastyczny seks z kimś, kogo przysięgała się wyrzec. Mogła winić gniew, z pewnością odegrał rolę w jej błyskawicznym przejściu z zimna do gorąca, ale przede wszystkim musiała przyznać, że to dlatego, że go kochała.

Chciał seksu z nią – jedyna rzecz, którą akceptował, a ona mu uległa. Był po prostu zbyt seksowny, jego pocałunki zbyt nieodparte, a te jego usta, jej zdaniem, powinny nosić naklejkę ostrzegawczą. Jeden pocałunek i mógł sprawić, że kobieta straci głowę i majtki. Justice znowu zmienił chwyt, wyciągnął rękę spomiędzy ich ciał i przesunął ją, aby ująć jej tyłek w obie ręce . Nieznacznie przekręcił głowę i muskał delikatnymi pocałunkami jej gardło, a jego gorący, ciężki oddech łaskotał jej szyję . - Trzymaj się mnie. Niosę cię do łóżka. Zjemy później. Chcę ciebie jeszcze raz. Smutne było to, że chciała pozwolić mu żeby ją tam zaniósł. Spędzać czas na dotykaniu go, i zatracaniu się w jego ramionach było tak kuszące, że bolało oprzeć się. Nie chciała jednak być wycieraczką, kobietą, z którą sypia do czasu, aż zdecyduje, że chce się ustatkować, musiała zająć stanowisko. Nie będzie wykorzystywana przez żadnego mężczyznę. - Postaw mnie. - Nie jesteś ciężka. - Oderwał się od ściany, i gdy wziął ją ze sobą musiała chwycić się jego ramion, żeby pozostać w pozycji pionowej i nie opaść do tyłu. Powierciła się gwałtownie, dźwignęła naciskając ramionami na jego barki i jednocześnie zacisnęła mięśnie pochwy. To zmusiło wciąż twardego fiuta do wysunięcia się z jej ciała. W sekundę rozdzielili się, pozwoliła opaść nogom z jego pasa i pchnęła. Potknął się, ale jej nie upuścił. Zamiast tego warknął, gdy szarpnęła głowę do góry by spojrzeć w jego zdziwione oczy. - Jessie? - Puść. Zmieszanie przyszło następne, znane jej uczucie. Za jego sprawą czuła się w ten sposób, więc było sprawiedliwe, że też na to cierpiał. Opuścił ją, ale nie zwolnił całkowicie. - Co jest nie tak? Roześmiałaby się, gdyby nie było to takie smutne. - To niczego nie zmienia. To był tylko seks na pożegnanie. - Co? – Wpatrywał się w nią. Justice 144

- Seks na pożegnanie, - powtórzyła. Puściła jego ramiona odepchnąć jego pierś. - To się zdarza. Jest coś między nami, ale nie jest temu przeznaczone istnieć. Ty masz swoje plany, a ja nie jestem ich częścią. Justice szybko warknął. - To nie było nic z tych rzeczy. Nie rozstajemy się. Idziemy do łóżka

i porozmawiamy. - Próbował przyciągnąć ją bliżej. - Jesteśmy razem bardzo szczęśliwi. - Czy ja wyglądam na szczęśliwą? – Spojrzała na jego twarz. - Chcę czegoś więcej, niż być tylko kobietą, z którą spędzasz noce. Chciałabym być z tobą również za dnia. Chcę poznać twoich przyjaciół, i może nawet zobaczyć twoje biuro. Chcę pojechać z tobą, jeśli musisz jechać do Rezerwatu, i zostać tam kilka dni żebyśmy nie musieli być osobno. Wszystkiego, co się da. To jest to, czego chcę Justice. Pełnych praw oficjalnej dziewczyny. Kolejne warknięcie zagrzmiało od niego. - To nie jest bezpieczne. Rozmawialiśmy o tym. - Tak, rozmawialiśmy. Masz wyrobione zdanie na ten temat tak jak i ja. Czy wiesz, jak to się nazywa? - Uporem z twojej strony, aby nie dostrzegać logicznych powodów dlaczego byłoby źle, gdyby ktoś dowiedział się, że jesteśmy razem? Pragnęła móc uśmiechnąć się, ale to bolało zbyt mocno. - Puść mnie Justice. Zacisnął palce, ale później złagodził uścisk póki jego ręce nie opadły po bokach. - Już. Nie dotykam cię. - Mam na myśli pozwól mi odejść. Nie chcesz mnie skrzywdzić, prawda? Tak paranoicznie boisz się, że to zrobisz. Pozostawanie z tobą w sposób jaki jesteśmy, już nie działa dla mnie. Nie możesz albo nie chcesz dać mi tego, czego potrzebuję. To mnie rani . - Łzy napłynęły jej do oczu. Ty mnie ranisz. Potrząsnął głową. - Nie. - Tak. - Zebrała rozdartą koszulę razem żeby przykryć piersi, żałowała tylko, że nie była dłuższa, ponieważ w tym momencie czuła się za bardzo obnażona zarówno fizycznie jak i emocjonalnie. – Proszę, odejdź Justice. Jeśli w ogóle dbasz o mnie to złap swoje ubrania, przeskocz mur i idź. - Odwróciła się, nie mogąc znieść udręczonego wyrazu jego twarzy i podeszła do przesuwanych drzwi na taras. Odblokowała je i przesunęła otwierając, odmawiała spojrzeć na niego znowu. - Idź. Proszę. Nie możemy tego zrobić znowu . To za bardzo boli. - Sprawiłem ci ból? Byłem za szorstki? - Wychrypiał słowa, głosem tak udręczonym jak sam zdawał się wyglądać. - Jessie? Spójrz na mnie. Odmówiła. – Idź Justice. Po prostu ... idź. - Nie mogę, - wyszeptał. - Myślę o tobie. Ja ...

Justice zagubił słowa. Rozdzierało go na strzępy widząc jak przygnębiona była Jessie. Jej ramiona nagle opadły, i tuliła podartą koszulę jakby szukała pocieszenia przed czymś smutnym.

Dlaczego nie mógł znaleźć właściwych słów, żeby sprawić, że zrozumie jak wiele dla niego znaczy? Często pisał przemówienia adresowane do świata ludzi, ale nie udało mu się znaleźć sposobu, aby wyrazić swoje uczucia do jedynej z nich, która zdobyła jego serce. Laurann Dohner 145

- Idź, - szepnęła głosem nabrzmiałym od łez. - Nie zmuszaj mnie żebym krzyczała, albo znowu wcisnęła ten cholerny alarm. To sprawia, że wychodzę na idiotkę kiedy zjawiają się tutaj, i muszę udawać, że zrobiłam to przez przypadek. Potrzebuję przestrzeni. Jeśli dbasz o mnie, okaż to. Wyjdź. Męka przedzierała się przez niego, kiedy uruchomił zdrętwiałe nogi, zebrał ubranie i zawahał się przy jej boku. - Jessie? Proszę porozmawiaj ze mną. Nie zmuszaj mnie do wyjścia. Chcę zostać z tobą. – Kusiło go żeby ją złapać, przerzucić przez ramię i przywiązać do łóżka. Mógł zmusić ją, żeby zobaczyła, że oni należą do siebie, jednak jej ból powstrzymał go. Widzieć ją w takim stanie rozdzierało go w środku. - Jessie ja… - To koniec. - Nie zgadzam się z tym. – Zapłonął w nim gniew. To nie był koniec. Nie chciał tego zaakceptować. Odwróciła się i popędziła do głównych drzwi. Nagły ruch zaskoczył go i zareagował z opóźnieniem, a ona okręciła się, plecami uderzyła w ścianę, uniosła ramię i jej dłoń zawisła nad przyciskiem alarmowym. Wtedy skrzyżowała z nim wzrok, jej oczy były pełne łez. - Czy naprawdę muszę znowu nacisnąć tę rzecz? Naprawdę? Idź. - Nie rób tego. Palec stuknął lekko w przycisk. – Tym razem nie użyję perfum, żeby ukryć twój zapach. Jeśli nacisnę to, oni wszyscy dowiedzą się o nas. Nie wkręcam cię. – Uniosła brodę w wyzwaniu, gniew błysnął w jej oczach. - Nie wracaj, chyba że zaprosić mnie na randkę, publiczną. To ostatnia rzecz jaką mam do powiedzenia za wyjątkiem tego, że masz pięć sekund żeby zniknąć. - Jessie, nie rób tego. - Jeden. - Niech to szlag , kobieto. Możemy to rozpracować. - Dwa. - Jej plecy zesztywniały i zassała powietrze . Porwał go gniew. - Nie będę działał pod groźbą.

- Trzy i zrobię to Justice. Na pięć naciskam tę rzecz i pozwalam im wejść do domu. Po tym, nie będziesz miał wyboru. Wszyscy będą o nas mówić, i prawdopodobnie znajdzie to nawet drogę do prasy. Wiesz jak oni kochają pikantne plotki i gonią za nimi. Znajdzie się w niebezpieczeństwie . Warknął. - Cztery. Okręcił się, wypadł z domu i przeskoczył mur. Chciał ryczeć. Chciał coś rozwalić. Ona uspokoi się. Zatęskni za mną tak samo jak ja za nią. Po prostu potrzebuje czasu . To rozumowanie pomogło, gdy wpadł swoimi tylnymi drzwiami i rzucił się na najbliższy fotel. Rzucił swoje ubrania na podłogę i zamknął oczy. Wściekłość i smutek walczyły w jego sercu i umyśle.

Justice 146

Rozdział piętnasty Minęły dwa nędzne tygodnie odkąd wykopała Justice’a z domu. Zostawił ją w spokoju, i nawet udało mu się unikać jej całkowicie. Zmusiła się do przeniesienia swojej uwagi na Breeze. Duży budynek majaczył za kobietą Gatunku, a w jej oczach świeciło podniecenie. - To jest to. Będziesz dobrze się bawić Jessie. - To jest to twoje ulubione miejsce wielkich spotkań, co? - Tak. To jest bar i klub taneczny w jednym. To tu spędzamy czas z przyjaciółmi albo podrywamy mężczyznę jeśli mamy ochotę na seks. Wprowadzę cię i poznasz nowych przyjaciół. Tańce są fajne i stajemy się w tym dobrzy. Ellie uwielbia tańczyć i nauczyła nas jak to robić. Dobrze ci zrobi coś więcej niż tylko praca albo siedzenie w domu . - Kocham Ellie, - przyznała Jessie. Poznała kobietę, która prowadziła dom kobiet, natychmiast przypadły sobie do gustu, i szybko zostały przyjaciółkami. Ellie była pierwszym człowiekiem, kobietą, która poślubiła mężczyznę Gatunku. Pracowała w domu kobiet tylko kilka godzin dziennie, ale gładko wszystko prowadziła. Jessie, kiedy nie dąsała się w domu, spędzała cały swój czas w domu kobiet. Jej praca dla ONG wydawała się polegać na spotykaniu się z kobietami, i byciu ich przyjacielem.

- Też kocham Ellie - Breeze przyznała. - Jest świetna i mam nadzieję, że wkrótce poczuje się lepiej. Martwi mnie ta grypa żołądkowa . Znowu dzisiaj wymiotowała. - Jest pod opieką lekarza i wyzdrowieje. - Breeze zmieniła temat. - Rozumiesz dlaczego ona jest moją najlepszą przyjaciółką? - Tak. Głośna muzyka wybuchła z wnętrza budynku zanim dotarły do dwuskrzydłowych drzwi. Breeze otworzyła jedną stronę, i z szerokim uśmiechem machnęła na Jessie zapraszając do dzielenia klubu Gatunku. Bardzo to rozbawiło Jessie, która po cichu myślała, że będzie to prawdopodobnie najbardziej kulawy bar i dansing na świecie, gdyż ci ludzie byli nowi na imprezowej scenie, jednak przysięgła sobie, że spróbuje dobrze się bawić. Sala była ogromna, przestronna i przyciemniona. Mieli bar biegnący wzdłuż jednej ze ścian w pobliżu drzwi wejściowych, i stoliki ustawione w tym samym rejonie. Dodano stoły bilardowe i automaty go gry. W głębi budynku, kilka kroków dalej, przyciągnął jej uwagę parkiet do tańca pełen poruszających się ciał. Była oszołomiona widząc tam tuziny kobiet z kobiecego domu razem z jeszcze większą liczbą mężczyzn. Musiała być ich ponad setka, a ich umiejętności taneczne wydawały się dość zaawansowane. Obserwowała jak poruszali się z wdziękiem, i ich seksowne ruchy wcale nie były Laurann Dohner 147

głupawe. Jej brwi uniosły się, ale trzymała uśmiech na ustach, kiedy drzwi zamknęły się za nimi, a Breeze złapała ją za rękę i pociągnęła w stronę baru. - Kochamy tańczyć - Breeze wykrzyknęła ponad muzyką. - Chodźmy na drinka. Jessie zamówiła zmiksowanego drinka chcąc żeby jej trochę zaszumiało po tygodniach jakie miała, ale zauważyła, że większość klientów popijała napoje gazowane prosto z puszki. Zajęły miejsca przy barze. Breeze kręciła się na swoim stołku sącząc napój gazowany, i wpatrywała się z tęsknotą w tancerzy. - Idź tańczyć Breeze. Mogę powiedzieć, że chcesz. Breeze spojrzała na nią. - Chodź ze mną. - Za chwilę, najpierw chcę skończyć mojego pierwszego drinka. - Wystarczy wstać i znaleźć mnie kiedy skończysz. Nasi mężczyźni są uprzejmi i nie będą cię atakować. Musisz powiedzieć im, że chcesz dzielić z nimi seks, jeśli chcesz wziąć jednego ze sobą do domu. Kocham tańczyć! - Breeze wystrzeliła z miejsca zostawiając swój napój, i niemal

pobiegła w stronę parkietu. Jessie cieszyła się, że akurat nie przełykała drinka, kiedy usłyszała pożegnalne słowa drugiej kobiety. Dzielić seks? Wziąć kogoś do domu ? Cholera! Wzięła łyk drinka, miała nadzieję, że jej nowa przyjaciółka nie oczekiwała, że ona poderwie jakiegoś faceta dla przelotnej przygody. Miała mnóstwo rozmów z kobietami, wiedziała, że one robią to często, ale nie spodziewała się , iż Breeze pomyśli, że ona może lubić taką rozrywkę. Skończyła drinka z tą ponurą myślą wiszącą w jej głowie. Barmanem była samica Gatunku nazywana Christmas (Gwiazdka, Boże Narodzenie). Była z natury pogodną osobą i uśmiechała się cały czas. Podeszła do Jessie z drugim drinkiem i zaraz oddaliła się. Jessie wzruszyła ramionami i pociągnęła łyk, podziwiając ich obsługę. Nie wymieniali pieniędzy, i oczywiście nie czekali aż ktoś zamówi kolejnego drinka, sami dbali żeby ich klienci nigdy nie pozostawali spragnieni. Jessie obróciła się na stołku i przyglądała tancerzom, zauważyła, że Breeze tańczyła z przodu z wysokim mężczyzną Gatunku. Uśmiech był natychmiastowy. Para poruszała się razem, pierś w pierś i flirtowali ze sobą skandalicznie. Niemal mogła wyobrazić sobie ich uprawiających seks, gdy wysoka kobieta obróciła się w ramionach wyższego faceta, przytknęła tyłek do przodu jego dżinsów i kołysała się w jego ramionach. Jessie wzięła kolejny łyk napoju, zrozumiała, że sama prawdopodobnie będzie prowadziła do domu skoro Breeze kogoś poderwała, i postanowiła poprzestać na drugim drinku. Nie chciała pić i prowadzić, nawet jeśli to był tylko wózek golfowy. Dopiła drugiego drinka i Christmas spojrzała jej w oczy. Jessie pokręciła głową na nie. Barmanka odeszła, a Jessie znowu zwróciła się przodem do parkietu . Breeze i mężczyzna przetańczyli razem cztery piosenki, wszystkie kawałki były szybkie, ale kiedy piosenka skończyła się, następna była wolniejszą melodią nastawioną na powolny taniec. Całkiem sporo tancerzy opuściło parkiet kierując się w stronę baru. Mogła zaświadczyć po obserwowaniu ich tańców, że musieli być spragnieni. Kiedy ciała przerzedziły się, para tańczących przyciągnęła oko Jessie. Uśmiech zsunął się z jej twarzy, a ból przeszył serce . Justice 148

Justice tańczył z Kit, kobietą Gatunku, z którą często rozmawiała w domu kobiet. Jej jasnorude włosy opadały na ramiona. Miała około sześć stóp (ok.182,88cm) wzrostu i piękne kocie oczy. Miała na sobie czarną skórzaną minispódniczkę i top odsłaniający jej napięty brzuch. Jessie dostrzegła zgrabne nogi, które wydawały się ciągnąć bez końca, aż do seksownych szpilek. To przypuszczalnie tłumaczyło dlaczego wydawała się być niemal tak wysoka jak mężczyzna, który trzymał ją ciasno w objęciach gdy poruszali się razem. Justice był doskonałym tancerzem. On jest panterą, podsumowała Jessie. Były to pełne gracji zwierzęta, i pokazywał to poruszając się w uwodzicielski sposób. Jego muskularne ramiona były odkryte, miał na sobie koszulkę bez rękawów i mocno podkreślające sylwetkę wyblakłe niebieskie dżinsy. Jego włosy nie były związane w kucyk lecz opadały luźno, i jak zwykle wyglądał seksownie jak diabli. Kit przysunęła się do niego bliżej i obracała, aż docisnęła plecy do Justice’a. Justice sięgnął i chwycił jej biodra poruszając się zmysłowo za nią, tak jakby uprawiali miłość. Kit wykręciła głowę, spojrzała do tyłu na Justice’a i uśmiechnęła się. Wyglądali jak doskonała para, i tak samo jak Justice, Kit była jakimś miksem kota . Była jego idealną partnerką.

Żołądek Jessie ścisnął się, kiedy uświadomiła sobie, że Kit może być tą, która pewnego dnia wprowadzi się do jej domu. Walczyła ze łzami wypełniającymi jej oczy, ale nie chciała płakać nad dupkiem, i zacisnęła zęby żeby je zwalczyć. Obraz ich razem w łóżku był tak żywy, kiedy ich ciała poruszały się w rytm muzyki i dotykały się z rękoma Justice’a na biodrach Kit. Jego jedno ramię zawinęło się wokół jej talii żeby przyciągnąć ją bliżej i Kit zaśmiała się. Kobieta okręciła się, luźno owinęła ramiona wokół jego szyi, i przetarła swoim ciałem wzdłuż jego z niemal stykającymi się ich ustami. Jessie odwróciła się, zaczepiła stopy na dole stołka i podniosła się z miejsca, żeby pochylić się do przodu. Rozpaczliwie spojrzała wzdłuż baru i złapała uwagę Christmas . Bezgłośnie powiedziała jeszcze jeden proszę . Christmas odmachała. Jessie usiadła z powrotem na miejscu i obróciła głowę, niezdolna oderwać wzroku od rozbitego wraku jej zdruzgotanego serca. Justice nadal tańczył z uwieszoną na nim Kit. Kiedy Jessie patrzyła, kobieta opuściła ciało ocierając się o przód Justice’a, a jego ręce rozchyliły się na jej nagim brzuchu. Jessie zmusiła się do obrotu uznając to za zbyt bolesne do oglądania akurat na czas, jak Christmas podrzuciła jej drinka. Jessie zmusiła się do uśmiechu żeby jej podziękować, odczekała na tyle, by barmanka odeszła i pochłonęła rzecz w kilku dużych łykach. - Jessie ! Flame podszedł do niej z szerokim uśmiechem. - Jesteś tu. - Jestem. Jak się masz? - Pobiegła wzrokiem ponad nim, szczęśliwa, że swoim wielkim ciałem zasłonił jej widok na parkiet. Miał na sobie koszulkę bez rękawów jak większość tamtejszych mężczyzn i czarne spodnie. Włosy ściągnął w kitkę. - Świetnie. Nie zadzwoniłaś. Rzeczywiście, nie. - Przepraszam. To pierwsza noc kiedy tutaj przyszłam. Breeze mnie przyprowadziła. Usiadł na stołku obok niej. – Jak tam twoja praca? Laurann Dohner 149

- Jest łatwa. Siedzę cały dzień, rozmawiam z kobietami i zachęcam je, żeby otworzyły się przede mną. Miałam kilka lekcji gotowania i pokazałam im jak korzystać z internetu. - Wzruszyła ramionami. - Lubię to. - Masz już przyjaciół? - Mam. – Mówiła to serio. Zyskała wiele przyjaciółek wśród kobiet. Nie żeby mogła opowiedzieć im o swoich problemach, ponieważ jej głównym był Justice North. - A jak idzie twoja praca? Wyszczerzył się w uśmiechu. - Zaczęliśmy w odwecie nękać protestujących i nie podoba im

się to. Część z nich odpuściła. Roześmiała się, więcej niż trochę wstawiona i szczęśliwa, że złapała inny temat, który będzie powstrzymywał ją od zerkania przez ramię, żeby zobaczyć co Justice robi z Kit. - To świetnie. - Zatańcz ze mną. - Wyciągnął rękę. - Nie obawiaj się. Jeśli nie potrafisz tańczyć, nie będzie to miało znaczenia. Połowa z nas nie potrafi, ale cieszymy się zabawą. Jessie zawahała się. Jej wzrok ze strachem przesunął się po parkiecie do tańca, ale Justice’a już tam nie było. Musiał zejść z parkietu z Kit, rozejrzała się dookoła, ale nie mogła go znaleźć i uświadomiła sobie, że zupełnie opuścił bar. Jeżeli wyszedł, nie będzie musiała martwić się, że na niego wpadnie. Może taniec zajmie jej myśli na tyle, że nie będzie zastanawiała się, co on robi z wysoką, seksowną kocicą. Położyła swoją dłoń na większej Flame’a. Jego skóra była rozgrzana, i przypominała jej Justice'a. Odepchnęła tę myśl, nie chciała wybuchnąć płaczem. Jessie zdała sobie sprawę, że była najniższą osobą na parkiecie kiedy dotarło do niej, o jak wiele wszyscy ludzie wokół niej byli wyżsi. Flame uśmiechnął się i zaczął tańczyć, lepiej niż dawał do zrozumienia. Pozwoliła odejść wszystkiemu z wyjątkiem muzyki, i po prostu poddała się rytmowi. Alkohol pomagał, i kiedy Flame przysunął się, nie wahała się tańczyć przy nim.

Justice opuścił łazienkę i podszedł do baru, gdzie Kit powiedziała, że spotka się z nim po tym jak skorzysta z pokoju dla kobiet. Zamówiła mu sok i pomachała do kilku osób. Wyczuł, że z tyłu ktoś podchodzi do niego, i odwrócił się by powitać Breeze. - Cześć Justice. Jak się masz dziś wieczorem? Spędzasz wieczór poza pracą dla odmiany? Uśmiechnął się. - Każdy powinien mieć wolny wieczór. - Słyszałeś co u Tammy i Valianta? Jak oni się mają? - Są w porządku Breeze. Z przyjemnością oznajmiam, że już nikogo nie terroryzują swoimi sypialnianymi zwyczajami. Breeze zaśmiała się i okręciła obserwując parkiet do tańca. Roześmiała się. - Świetnie. Cieszy się tańcem. Robi to naprawdę dobrze. Justice wypił łyk napoju, który podała mu Christmas . – Kto ? Przyprowadziłaś tutaj kogoś nowego? - Tak jakby . - Breeze roześmiała się. – Ona jest nowa, ale to nie jest Beauty. Przyprowadziłam Jessie Dupree . Justice prawie upuścił szklankę. Przekręcił się na stołku i rozejrzał po parkiecie, nie musiał wypatrywać długo żeby znaleźć Jessie . Tańczyła z Flame'em na zewnętrznej krawędzi grupy.

Justice 150

Justice zablokował oczy na parze. Włosy Jessie były rozpuszczone i ocierały się o opięte dżinsy, które obejmowały jej tyłek i czarną, wydekoltowaną, obcisłą koszulkę odsłaniającą dużo kremowego dekoltu. Tańczyła tak dobrze, że wściekła zazdrość wypełniła go natychmiast, kiedy patrzył jak kołysze swoim tyłkiem i porusza ramionami nad głową. Flame złapał rękę Jessie, okręcił ją w swoich ramionach aż opadła na jego pierś i ręką chwyciła jego bark, a Flame ośmielił się przechylić ją do tyłu. Widok samca wyginającego plecy jego kobiety, i przyciskającego się ciasno do niej, wydarł ryk z jego gardła. Poderwał się na nogi tak szybko, że barowy stołek uderzył o podłogę. Breeze i Kit szarpnęły głowy w jego stronę. Breeze odezwała się pierwsza. - Co jest? Co się stało? Rzucił Breeze wściekłe spojrzenie. - Przyprowadziłaś tutaj człowieka? Patrzyła zszokowana. - To jest Jessie. Nikt nie będzie jej niepokoił. - Ona jest tu bezpieczna, - potwierdziła Kit. - Wszyscy ją kochają . Mężczyźni będą się zachowywali. - Nie powinna tu być. - Udało mu się powściągnąć swój temperament na tyle, by nie warczeć na obie kobiety. Jego wściekły wzrok wrócił do Jessie akurat, żeby zobaczyć więcej jej piersi niż chciał by ktokolwiek oglądał. - Natychmiast ją stąd zabierz. Breeze sapnęła. - Ale Justice przysięgam, nikt jej nie skrzywdzi. Strzelił głową w jej kierunku i groźnie popatrzył. - Ona jest człowiekiem i jest pod naszą ochroną. Nie wszyscy z nas lubią ludzi. Natychmiast zabierz ją do domu gdzie będzie bezpieczna. - Ona jest z Flame'em. Nikt nie ośmieli się przy nim zbliżyć do niej. On obroni ją w przypadku jakiegoś problemu. - Breeze przygryzła wargę. - Jest ze mną bezpieczna, i jest bezpieczna z nim. Flame nigdy nie pozwoli żeby cokolwiek stało się Jessie. Lubi ją. Kit prychnęła. – Flame lubi Jessie? Łagodnie powiedziane. Kiedy go widzę wypytuje o wszystko co jest z nią związane. Mówi o niej bez końca. Nie musisz się martwić Justice. Założę się, że jeśli Flame dostanie swoją szansę, będzie strzegł jej ciała przez całą noc, w każdy możliwy sposób. Jedynej rzeczy, której pozwoli dotknąć jej dzisiejszej nocy będzie on sam. Justice zobaczył czerwony i szturmem ruszył w kierunku parkietu. Flame puścił Jessie, ale wciąż tańczyli zbyt blisko siebie. Justice obserwował Jessie, i sposób w jaki poruszała się przypomniał mu ją z ich pierwszej nocy gdy byli razem, kiedy wspięła się na niego, a on był

głęboko zanurzony w niej. Justice dotarł na parkiet, gdy Jessie znowu była odwrócona do niego plecami. Ułożyła dłonie nad głową, złączyła nadgarstki i kołysała swoim ciałem. Wzrok Justice’a zamknął się na jej zgrabnej pupie, pragnął jej tak dotkliwie, że jego spodnie stały się boleśnie ciasne. Jego serce waliło młotem, krew napłynęła mu do uszu, i wiedział w tym momencie, że gdyby Flame wyciągnął rękę do jego kobiety, przeklęty samiec straciłby ramię.

Jessie dobrze się bawiła. Flame był świetnym tancerzem. Wyginał ją kilka razy i zakręcił nią jeszcze raz. Jessie uwielbiała odtwarzany utwór, był to jeden z jej ulubionych, i dołożyła ręce do kołysania się w rytm muzyki. Laurann Dohner 151

Duża ręka nagle zacisnęła się wokół obu uniesionych nad głową nadgarstków Jessie. Sapnęła, gdy silne palce uwięziły je i nie mogła opuścić rąk w dół. Szarpnęła głową wokół i zszokowała ją rozwścieczona twarz Justice’a. Jessie była wstrząśnięta odkryciem, że nadal był w barze. Była pewna, że wyszedł z Kit. Obszedł ją i stanął przed nią trzymając jej ręce unieruchomione ponad nią, i nieprzerwanie piorunował ją wzrokiem. Wściekłość wylewała się z jego oczu, które wyglądały na ciemniejsze niż normalnie i nie ujawniały żadnej z charakterystycznych błękitnych wskazówek. Szybko wytrzeźwiała. - Cześć Justice. – Flame krzyknął by być słyszanym. - Jest jakiś problem? Justice w końcu przeniósł palący wzrok z niej na pytającego Flame’a. Ciemne oczy zwęziły się, nozdrza rozdęły, i z rozchylonych ust zamiast słów wydobyło się groźne warczenie. Flame zbladł i cofnął się. Justice zignorował go i znowu utkwił wzrok w Jessie. - Musisz iść do domu. To nie jest bezpieczne miejsce dla człowieka. - Jego głos wyszedł chrapliwy, szorstki i nie całkiem ludzki. Zacisnęła zęby, kiedy wezbrał jej własny gniew. Justice był po prostu wkurzony, że była tam i tańczyła z innym mężczyzną. Nie musiała czytać w myślach, żeby wiedzieć gdzie zawędrowały jego myśli, mowa jego ciała krzyczała - wybuch zazdrości. Sukinsyn był hipokrytą. - Bzdury. Dobrze się bawię z przyjaciółmi i tańczę . - Natychmiast wychodzisz . - Nos Justice’a zafalował. Jessie nienawidziła go w tej chwili. Naprawdę. Był tam, z inną kobietą, na którą musiała patrzeć jak się z nim ociera, i jeszcze miał czelność rozkazywać jej żeby wyszła. - Przykro mi panie North - Jessie oświadczyła wyzywająco. - Zapytałabym o pozwolenie,

ale zobaczyłam, że tańczy pan z Kit. Nie chciałam przerywać panu sposobu, w jaki wy dwoje dotykaliście się i ocieraliście o siebie. Justice zbladł lekko i coś zmieniło się w jego oczach, zmiękło. Jego uścisk na nadgarstkach złagodniał i Jessie szarpnęła je w dół, zrobiła krok do tyłu i umieściła przestrzeń między nimi. - Porozmawiamy o tym później. Idź do domu. - Właściwie, to nie mamy o czym rozmawiać. Uwierz mi. Przyszłam tu i całkowicie nauczyłam się mojej lekcji. Nigdy nie popełnię tego błędu jeszcze raz. - Walczyła ze łzami. Dobrej nocy z Kit. Wyglądacie tak ... idealnie razem. Justice wpatrywał się w jej oczy i zrobił niepewny krok bliżej. Jessie gwałtownie zamrugała oczami wypełnionymi łzami i okręciła się szybko, gotowa w jej stanie upojenia całkowicie rozpaść się na kawałki, ale zbyt dumna by to zrobić. Zdołała zrobić tylko kilka kroków, gdy duża, ciepła dłoń zatrzymała ją łapiąc górną część jej ramienia. Podniosła wzrok na Justice’a. - Przepraszam za dzisiejszy wieczór, ale to musi tak być. Są chwile, kiedy musimy robić pewne rzeczy dla dobra wszystkich . Co to miało znaczyć? Złapała część z przepraszam. Reszta była greką dla Jessie. Nie zrozumiała ani słowa. - Nie złapałam ostatniej części. Justice 152

Patrzył na nią przez długie sekundy i jego palce wypuściły ją. – Porozmawiamy o tym jutro. Jutro. Nie wracał do domu albo zamierzał mieć towarzystwo, które nie pozwoli mu rozmawiać z nią tej nocy. Ból rozdzierał ją wraz ze zrozumieniem tego. Kit i Breeze zastąpiły im drogę. Kit zatrzymała się obok Justice’a i położyła rękę na jego ramieniu. - Justice , ona po prostu dobrze się bawi. Zostaw ją w spokoju i chodź zatańczyć ze mną. Breeze wpatrywała się. - Przysięgam, że jeśli pozwolisz jej zostać pomogę Flame'owi strzec jej. Flame pospieszył przyklasnąć temu. - Będę chronił ją własnym życiem Justice . Justice zwrócił się do Breeze. - Natychmiast zabierz ją do domu . Flame wyciągnął rękę do Jessie. - Chodź, zabiorę cię do domu. Jessie zobaczyła, że nos Justice’a zafalował i spojrzał na nią rozwścieczonym wzrokiem. Jej

wzrok obniżył się do miejsca, gdzie ręka Kit masowała jego biceps a on nie odsunął się od jej dotyku. Tak to jest. On może pozwalać sobie na sypianie z Kit, ale ja nie mogę nawet rozmawiać z innymi mężczyznami. Jessie mimo rozrywającego ją bólu zmusiła się do uśmiechu. - Z przyjemność wrócę z tobą do domu Flame. Dziękuję. - Chwyciła go za rękę i odwróciła się plecami do Justice’a. - Wypiłam za dużo i nie powinnam prowadzić. - Jessie? - Justice warknął. Spojrzała przez ramię. - Czy pamiętasz, co mówiłem o kontaktach z samcami Gatunku? Rozmawiałem z tobą o tym. Lepiej przypomnij sobie co dokładnie powiedziałem. Zagapiła się na niego, puściła Flame’a i wolno odwróciła się twarzą do mężczyzny, którego kochała. Pamiętała, że przysiągł zabić każdego mężczyznę, któremu pozwoli się dotknąć. Kit przywarła swoim ciałem do jego boku, palcami pobiegła w dół jego ramienia i zatrzymała je na jego brzuchu, głaskała go tuż nad paskiem dżinsów. To był zażyły gest. - Uspokój się Justice, - Kit zamruczała. - Martwisz się o nią, bo jest pod twoją ochroną, ale Flame jej nie skrzywdzi. - Breeze zabierz ją do domu. Flame, zostajesz tutaj. - To był rozkaz wydany szorstkim, praktycznie grożącym tonem. Gniew rozgorzał w Jessie. Drań! – Panie North, jestem dużą dziewczyną i jestem singielką. Nie mam nikogo komu muszę się opowiadać, a już na pewno nie komuś kogo nie znam. Miałam byłego męża, ale był nieuczciwym draniem, który nie potrafił być lojalny. Sypiał ze wszystkimi na prawo i lewo, ale ode mnie oczekiwał, że będę siedziała w domu zupełnie sama. Rozwiodłam się z nim, ponieważ nie działam w ten sposób i nigdy nie będę. Kiedy mężczyzna zdradza mnie z kimś, nie ma prawa wściekać się o to czy mam seks z innym. Pójdę teraz do domu, ale dziękuję za pańską ... - Zawahała się, wiedziała, że powiedziała za dużo, ale nie dbała o to. - troskę. - Jessie odwróciła się. – Chodźmy Flame. Oprowadzę cię po moim domu skoro jesteś tak miły, że mnie odwozisz. Pokonali kilka stóp, gdy zdała sobie sprawę, że nie trzyma się zbyt stabilnie na nogach, i Flame śmiejąc się chwycił ją za ramię. - Trochę za dużo wypiłaś malutka Jessie. - Prawdopodobnie. Wypiłam trzy drinki a nie piję często.

Laurann Dohner 153

- Kiedy piłaś ostatni raz ?

- Och, około rok temu. To był pierwszy…Ramię zahaczyło się wokół jej talii i poderwało ją ze stóp, uderzyła w ciepłe, twarde ciało. Była zbyt oszołomiona, żeby zrobić coś więcej niż tylko sapnąć jak jej stopy znowu dotknęły podłogi. Silne ramiona trzymały ją unieruchomioną i niezdolną do poruszenia się. Głośne warknięcie ogłuszyło ją w jednym uchu, tym bliższym ust Justice’a, a Flame odwrócił się, by zobaczyć co się z nią stało. - Ona jest pijana i nigdzie jej nie zabierasz. - Justice warknął znowu. – Idź Flame. Odpowiadam za nią i to nie podlega dyskusji. Jej ojciec będzie wściekły jeśli ktoś ją dotknie, kiedy nie jest przy zdrowych zmysłach od napojów. Flame cofnął się, wyglądał na wstrząśniętego i szybko oddalił się bez słowa. Jessie wciągnęła głęboki oddech, jej oszołomiony mózg próbował ogarnąć co się właśnie wydarzyło, ale gorący oddech owiał jej skórę, kiedy Justice opuścił głowę i wyszeptał jej do ucha. - Ja go zabiję Jessie. Czy tego chcesz? Zobaczyć mnie jak rozszarpuję Flame’a, kończyna po kończynie? Pomyśl zanim coś powiesz albo zrobisz. Nie pieprzę Kit. Nie dzieliłem seksu z nikim innym oprócz ciebie odkąd poznaliśmy się. To było tylko dla pozorów, żeby moi ludzie czuli się pewnie i wierzyli, że wszystko jest w porządku. - Poluzował ramiona. - Idź do domu. Muszę złapać helikopter w ciągu godziny, i muszę uczestniczyć w spotkaniu w Rezerwacie jutro z samego rana. Skończymy tę dyskusję, kiedy przylecę do domu jutro w godzinach popołudniowych. - Jego duże ciało drżało za nią. - Bądź szczęśliwa, że muszę wyjechać, bo w żadnym razie nie chcesz rozmawiać ze mną akurat teraz. Jestem niebezpieczny. Nauczyłbym cię, dlaczego nigdy nie będziesz przyjmować innego samca oprócz mnie. Wypuścił ją tak szybko jak ją pochwycił, cofnął się i rzucił ostre spojrzenie na Breeze. - Weź ją do domu i trzymaj z dala od wszystkich mężczyzn. Wypiła alkohol, potrzebuje być chroniona ponieważ nie jest trzeźwa. Powąchasz ją i zrozumiesz. Jeżeli coś jej się stanie, oberwie twój tyłek. – Ruszył jak burza w kierunku frontowych drzwi. - Justice? – Kit zaklęła. – Cholera ! - Podeszła do Jessie i położyła ręce na biodrach. – Doprowadziłaś go do wściekłości, - odęła wargi . – Dobrze się bawiliśmy i nie lubię twojego ojca, jeśli nakłada na Justice’a takie zmartwienie o twoje bezpieczeństwo. Breeze wysunęła się do przodu, wyglądała na zdezorientowaną. - Chodźmy Jessie. Powąchała. – Ile drinków wypiłaś? Mów , nakazała swojemu otumanionemu umysłowi. - Um, kilka. - Zamknęła usta. Breeze poprowadziła ją na zewnątrz do wózka golfowego i pojechały do domu. Cisza rozciągnęła się między nimi. Jessie wciąż czuła się zraniona przez randkowy taniec Justice’a, upokorzona przez scenę jaką zrobił, i naprawdę pijana. Nie powinna pić tego trzeciego drinka. - Odprowadzę cię do środka. - Druga kobieta przyglądała się jej. - Gatunek rzadko pije

napoje alkoholowe. Czuje się ich smak i źle pachną. - Uprzejmie mówisz, że śmierdzę prawda ? Justice 154

Odpowiedział jej śmiech i Breeze pomogła jej wstać. Świat trochę zakołysał się, i Jessie przypomniała sobie, że nie pije często z ważnej przyczyny. Słaba głowa. Ręka zacisnęła się na jej ramieniu i podtrzymała ją. - Jesteś mała i nie powinnaś pić tego okropnego czegoś Jessie. Jesteś inteligentna i nie potrzebujesz tego. Powinnaś zobaczyć jak nieskoordynowana jesteś i twoje oczy są całe świecące. - Nie wyglądam dobrze, hę? - Nie. Jessie roześmiała się, kochała szczerość Gatunku. Próbowała otworzyć drzwi, ale cholerna dziurka była w ciągłym ruchu. Breeze cicho warknęła, wyrwała klucz z jej ręki i otworzyła drzwi. Włączyła światła . - Pomogę ci położyć się do łóżka. - Mogę zrobić to sama. To nie jest moje pierwsze alkoholowe rodeo . - Co masz na myśli? Nie mieliśmy żadnych byków w barze. Kolejny chichot wyrwał się Jessie, gdy podniosła wzrok na wysoką kobietę. - To takie powiedzenie. Bywałam już wcześniej pijana. Dziękuję, że przyprowadziłaś mnie do domu, tutaj mogę poradzić sobie sama. - Jesteś pewna? - Zupełnie. Dziękuję. – Okręciła się, potknęła i skoncentrowała na stawianiu jednej stopy przed drugą. Drzwi za nią zamknęły się głośno, zapewniając, że jej przyjaciółka wyszła. Depresja uderzyła mocno. Justice i Kit tak dobrze wyglądali razem, i mógł nie sypiać z nią ostatnio, ale zażyły sposób w jaki kobieta Gatunku dotykała go, nie pozostawiał wątpliwości, że byli kochankami w przeszłości. Prawdopodobnie cieszył się życiem i flirtował z innymi kobietami, podczas gdy Jessie pozostawała w domu, nieszczęśliwa. To doprowadzało ją do szału i gorzej, naprawdę bolało. Nie miała pewności czy powiedział jej prawdę. Wszystko co wiedziała to , że mógł wygrzmocić każdą kobietę Gatunku w Ojczyźnie. Gorące łzy napłynęły jej do oczu i żałowała, że upiła się, bo czyniło ją to bardziej emocjonalną a mniej racjonalną. Justice był palantem, ale był gorący. Uwielbiała być w jego

ramionach i facet potrafił sprawić, że dochodziła z krzykiem. Była też część o zakochaniu się w nim, ale tylko prychnęła na to. - Mam zły gust do mężczyzn, - pociągnęła nosem. Dźwięk jej łamiącego się głosu i ból w nim, rozbiły w proch ostatnią krztynę zuchowatości jaką miała i szloch uderzył. Zatoczyła się na łóżko, wdrapała na nie i zwinęła się podciągając kolana do góry. Zakochała się w facecie pracoholiku, liderze Nowego Gatunku, jej szefie. To zwiastowało katastrofę od chwili, gdy ujrzała go wyglądającego tak seksownie w swojej koszulce bez rękawów. Obcisłe dżinsy też nie pomagały. Kobieta musiałaby być ślepa i martwa, żeby nie zauważyć Justice’a. - Jessie? - Jasne światło zalało sypialnię, gdy Breeze wpadła do pokoju. – Czy spadłaś? Zrobiłaś sobie krzywdę? Laurann Dohner 155

Cholera! Otarła twarz, pociągnęła nosem i zmusiła swoje ciało do ruchu. Usiadła, ale nie chciała spojrzeć w kierunku drzwi. - Czuję się dobrze. Płaczę kiedy piję. To jest po prostu ludzka rzecz - skłamała. - Myślałam, że wyszłaś. - Wiem, że niektórzy ludzie chorują i wymiotują kiedy piją . Jestem twoją przyjaciółką i odpowiadam za ciebie przed Justice’em. Usłyszenie tylko jego imienia przysporzyło więcej bólu i szloch szarpnął jej ciałem. Przesunęła dłonie na twarz przysięgając sobie, że nigdy więcej nie upije się znowu, i próbowała rozmawiać. - Czuję się dobrze. Po prostu idź do domu Breeze. Rano będę w porządku. - Co się dzieje Jessie? Zawsze jesteś taka radosna, a teraz jesteś czerwona, mokra i smutna. - Breeze złapała ją za ramię i zmusiła ręce do odsunięcia się od twarzy, żeby przeszukać oczy Jessie. Breeze zaklęła cicho. - Widzę ból. Kto go spowodował? - To nic takiego. Nikt mnie nie skrzywdził. - Właśnie uciekłaś wzrokiem z dala ode mnie, - Breeze oskarżyła. - Kłamiesz. Nie rób tego. Przyjaźnimy się, ale nie chcę mieć nieuczciwej osoby blisko siebie. Musisz być szczera. Poczucie winy mocno gryzło Jessie. Breeze zawsze była uczciwa i miła dla niej. Dzieliła się sekretami Gatunku, ufała jej i oczekiwała tego samego, ale to było zbyt ważne żeby mogła powiedzieć. – Chciałabym móc wyrzucić to wszystko, ale po prostu nie mogę. Gniew nagle wypełnił twarz Breeze. - Flame sprawił ci ból? Dotknął cię w złym miejscu? Nastawał w barze zbyt silnie? Sprawię mu tak wielki ból, że będzie… -

- Nie, - Jessie potrząsnęła głową. - Był absolutnie dżentelmenem kiedy tańczyliśmy. Breeze była zbita z tropu. - Co spowodowało twój ból? Jesteś chora? Potrzebujesz lekarza? - Nie masz pojęcia jak bardzo potrzebuję z kimś porozmawiać, ale po prostu nie mogę. - Rozumiem. To jest utajnione. My też mamy te rzeczy. Jessie zapłakała mocniej. To pasowało jak ulał do jej relacji z Justice’em. Nikt nigdy nie powinien wiedzieć. Breeze wypowiadała miękkie, kojące słowa i otoczyła Jessie ramieniem. Przytuliła ją i poklepała niezgrabnie po plecach. W końcu Jessie przestała płakać. - Przepraszam, że się rozpadłam. Nie powinnam pić. Zwykle potrafię panować nad sobą kiedy jestem w takim stanie. - W porządku Jessie. Każdy z nas ma chwile kiedy płacze. - Też płaczesz? - Jessie przyglądała się jej. Breeze zawahała się . – Robiłam to kiedy byłam młodsza, ale nauczyłam się, że łzy nie łagodzą bólu, ani nie zmieniają jego przyczyny. Zazdroszczę ci zdolności uwolnienia trochę tego bólu przez wysiłek płaczu. Musisz być zmęczona po tak dużym płaczu i powinnaś teraz pospać. Otulę cię i zostanę z tobą póki nie zaśniesz. Nasze kobiety, które przywozisz do nas lubią kiedy to robimy. To sprawia, że wiedzą, iż troszczymy się o nie, a ja troszczę się o ciebie Jessie. Jesteś moją przyjaciółką. Justice 156

- Dziękuję. Ty też jesteś moją przyjaciółką. Jestem ci wdzięczna, że pozwoliłaś mi wypłakać się na swoim ramieniu tak jak to zrobiłam. To naprawdę pomogło, że nie byłam sama. - Za każdym razem. - Breeze zawahała się. - Tylko spróbuj ostrzec mnie, kiedy następnym razem poczujesz się w ten sposób. Założę grubszą koszulę więc twoje łzy nie zmoczą mi skóry. Śmiech wybuchł z Jessie. – Przepraszam, że zmoczyłam twoją skórę. Obiecuję, powiem ci natychmiast jak tylko poczuję rosnącą potrzebę następnego płaczu. - Dziękuję. - Breeze mrugnęła do niej. Odciągnęła kołdrę i Jessie wsunęła się . Breeze zniknęła w łazience Jessie i wyszła chwilę później ze szczotką do włosów i chusteczkami. Podała chusteczki Jessie. - Wydmuchaj nos.

- Dziękuję mamusiu. Breeze roześmiała się i wskazała na włosy Jessie. - Wyszczotkuję je . To ciebie uspokoi i każdy lubi mieć to robione. - To takie miłe. Doceniam to. Jessie odprężyła się, kiedy druga kobieta ułożyła fałdy włosów wzdłuż pleców, przyłożyła szczotkę i powoli pracowała nad wszystkimi splotami. Uczucie było przyjemne. Jej ciało rozluźniło się i ziewnęła. Szczotka zatrzymała się i łóżko ugięło się, kiedy Breeze zmieniła pozycję. Jedną ręką przesunęła włosy Jessie żeby przełożyć je przez ramię, i wyrwało się z niej ciche warknięcie. - Kto ci to zrobił? Zdezorientowana Jessie ze zmarszczonym czołem obróciła głowę. – Zrobił co? Breeze złapała ją za ramię, odciągnęła bluzkę i odsłoniła więcej ciała. Jessie zerknęła w dół, zobaczyła niemal zagojone czerwone znaki, które pozostały po tym jak Justice ugryzł ją na tyle mocno, że przebił skórę i wiedziała, że kolor odpłynął z jej twarzy. Prawdopodobnie, gdy zblednie zaczerwienienie, na resztę życia pozostanie w tym miejscu słaba blizna. - Jessie? Kto to zrobił? To od jednego z naszych samców. - Breeze wypowiedziała brzydkie słowo. – Są tylko dwie możliwości żeby samiec ugryzł w ten sposób. On albo pokrył cię od tyłu, a ty walczyłaś, więc ugryzł żeby zmusić cię do pozostania pod nim, albo jeden z mojego rodzaju kręci się wokół gryząc ludzkie kobiety, i miał ciebie. Niektóre ludzkie, które sypiają z Gatunkiem błagają naszych mężczyzn, żeby je ugryźli. Myślą, że będzie to podniecające, ale to jest surowo zabronione dla naszych mężczyzn. - Zostaw to - Jessie nakazała cicho. Breeze puściła ramię Jessie, wstała i spojrzała na nią gniewnie. - Zostałaś pokryta przez samca Gatunku. To było albo siłą, albo któryś gryzie kobiety złakniony nowości tego. Ta rana nie jest taka stara. Czy to dlatego płakałaś? Natychmiast chcę jego imię. - Proszę Breeze. To nie jest taka sytuacja. Musisz to odpuścić. Laurann Dohner 157

- Dzwonię do oficerów. Nie rozumiesz powagi tego. Jeżeli któryś z naszych samców zmusza siłą twoje kobiety do seksu, albo gryzie je dla zabawy oni muszą natychmiast go zatrzymać. Breeze zakręciła się w stronę drzwi. - Stój!

Breeze odwróciła się i Jessie posłała jej błagalne spojrzenie, wpadła w panikę na myśl o przyjaciółce podejmującej to połączenie. - To nie jest taka sytuacja. Warknięcie wyrwało się z Breeze. – Więc jaka jest? Dzwonię do oficerów. Justice będzie wściekły. Ich sekret wyjdzie na jaw, jeżeli w sprawę zaangażują się oficerowie. Cały ból przez jaki przeszła byłby na nic, a on pomyśli, że zrobiła to z zemsty. Nie była tak małostkowa. - Jeśli powiem ci prawdę przysięgniesz, że nigdy nikomu nie powtórzysz niczego z tego co powiem? Breeze spojrzała niepewnie. - Nie będę milczała jeżeli mężczyzna krzywdzi kobiety. - Nic takiego nie miało miejsca . To nie było siłą, i ... - Dotknęła śladu po ugryzieniu. – To absolutnie nie jest tak , że któryś z twoich mężczyzn kręci się wokół i gryzie mój rodzaj dla draki. Breeze usiadła na łóżku. - Daję ci moje słowo. Mów. Przygryzła wargę. - W dniu, w którym Tammy i Valiant wzięli ślub spotkałam jednego z twoich mężczyzn. Zostałam zaatakowana przez nowo uwolnionego mężczyznę i facet mnie obronił. Zjedliśmy razem kolację i jedno prowadzi do drugiego. To było wzajemne. - Jego imię? Miała nadzieję uniknąć odpowiedzi. - Mieliśmy seks za obopólną zgodą. - To on cię ugryzł? - Breeze ponuro zmarszczyła brwi. - Zmieniłaś zdanie podczas seksu i próbował zmusić cię do pozostania pod nim? Oni nie mają wiele kontroli jak już raz zaczną. Przykro mi Jessie. Bardzo cię skrzywdził ? - W ogóle mnie nie skrzywdził. - Widziałaś go znowu. Tutaj? - Jej spojrzenie zatrzymało się na śladzie na ramieniu. - To jest ledwie zagojone. Musisz być tu około trzech tygodni prawda? - To stało się tutaj. - Jak doszło do ugryzienia? - Mieliśmy seks. - Przerwała. - Chwycił mnie zębami. Mówił mi żebym przestała się ruszać. Czy naprawdę muszę mówić to głośno? - Musisz, jeżeli nie chcesz wyjaśniać tego naszym oficerom. Dawaj . Policzki Jessie rozgrzały się. - Starał się być naprawdę powolny i delikatny ze mną, żeby nie ryzykować, że mnie skrzywdzi, ale ja nie chciałam żeby taki był. Nieco przeforsowałam kwestię i ugryzł mnie. To takie proste. To nie bolało a jemu było przykro, to nie miało na celu skrzywdzenie

mnie. Breeze wpatrywała się w nią w milczeniu i dalej marszczyła brwi. - Co? - Dlaczego wcześniej płakałaś? On mieszka w Rezerwacie i musiał tam wrócić? Wiem, że kilku naszych mężczyzn stamtąd było tu kilka tygodni temu. Zdradź mi jego imię, a sprowadzę go tutaj z powrotem. Najwyraźniej tęsknisz za nim i płaczesz przez jego nieobecność. Justice 158

- Nie widujemy się już. Zerwałam z nim. - Dlatego płaczesz? Zmieniłaś zdanie i chcesz go z powrotem? - Chciałabym, żeby to było takie proste. - Więcej łez zagroziło wylaniem. – Muszę mieć twoją obietnicę, że niczego nikomu nie powiesz. Ja naprawdę potrzebuję teraz przyjaciela Breeze. Muszę z kimś porozmawiać. Z kimś komu mogę zaufać. - Możesz mi zaufać. Jaki sekret doprowadza cię do łez? Nie wydam go. - Musiałam z nim zerwać ponieważ nie chciał, żeby ktokolwiek dowiedział się, że ze mną sypia.- Gorące łzy spadły na twarz. - On spał w moim łóżku noc po nocy, ale w ciągu dnia, gdybym przeszła obok , prawdopodobnie nawet by nie spojrzał. Jestem w nim tak zakochana, że robi mi się niedobrze. Ma zakodowane w głowie, że pewnego dnia weźmie kobietę z Gatunku jako swoją partnerkę . To jego wielki plan i nie ma mnie w nim. Breeze zaklęła cicho. - On jest głupi. Jesteś wspaniałą kobietą Jessie. Każdy z naszych mężczyzn powinien być dumny z zatwierdzenia praw do ciebie. Jak długo byliście razem? - Spał w moim łóżku przez cztery noce z rzędu, i prawdopodobnie nadal by w nim był, gdybym nie powiedziała, że więcej nie mogę ciągnąć tej sprawy z potajemnymi kochankami. Ja po prostu nie mogę żyć w ten sposób Breeze. To boli, że nigdy nie zamierza otwarcie przyznać się do mnie. - On jest głupi. Niektórzy z naszych mężczyzn połączyli się w pary z twoim rodzajem i są szczęśliwi. Mam plan. Będę udawała, że o niczym nie wiem i sprawię, że spędzi czas blisko Ellie i Fury’ego. Zobaczy, jak szczęśliwi oni są i zrozumie, że to może działać między wami. Zdradź mi jego imię i zrobię to. - Breeze uśmiechnęła się szeroko. - Naprawimy to. - On już ich zna. To starło uśmiech z twarzy Breeze. – W czym jest problem? Każdy może zobaczyć jacy oni są szczęśliwi. Powinien przyjąć szczęście, które może z tobą mieć.

Serce Jessie waliło, gdy wahała się. - Problemem jest to, że on wierzy, iż zawiedzie waszych ludzi jeśli będzie ze mną. Martwi się, że grupy nienawiści oszaleją, że mój tata wycofa swoje poparcie dla sprawy Gatunku w Waszyngtonie, i że całe piekło wybuchnie. Myślę, że również niepokoi się, iż da zły przykład waszym ludziom jeśli wybierze mnie zamiast jednej z waszych kobiet. Breeze zmarszczyła brwi. – Nikt nie ma tak dużego wpływu na nas wszystkich, albo na twojego ojca. - Jest jeden, - szepnęła Jessie. Kolor powoli odpływał z twarzy Breeze. - Justice. Jessie rozpłakała się, a Breeze zaklęła cicho.

Laurann Dohner 159

Rozdział szesnasty Breeze przemierzała sypialnię, rzucała spojrzenia na Jessie i zaciskała pięści. – To sprawia, że teraz to ma więcej sensu. Justice jest bardzo inteligentny. – Zatrzymała się. - Teraz to widzę. Sprowadził cię do tego domu, żebyś zamieszkała blisko niego. Każdy zastanawiał się, dlaczego umieścił tutaj człowieka. Oni mieszkają tylko w ludzkim osiedlu, z wyjątkiem Ellie, która żyje z Fury’m. Powiedziano nam, że to dlatego, ponieważ Justice jest blisko z twoim ojcem i chciał cię w najbezpieczniejszym miejscu w Ojczyźnie. Te domy są chronione i zabezpieczone bardziej niż jakiekolwiek inne. - Wiem. - Mieszka obok i może przyjść tu bez niczyjej wiedzy. Jessie skinęła głową. - Wiem. Breeze gapiła się na nią. - Jest taki sprytny. Dzisiaj wieczorem ... - Breeze poderwała rękę do ust zanim opuściła ją do boku. - On nie martwił się o twoje bezpieczeństwo ani o to, że jesteś w barze z naszym rodzajem. Był zazdrosny. Był tak rozwścieczony przez to, że tam byłaś i tańczyłaś z

Flame'em . - O tym również wiem. Spojrzenie Breeze zwęziło się. - Był taki rozwścieczony Jessie. Mogłaś doprowadzić do śmierci Flame’a kiedy zgodziłaś się z nim zatańczyć, i dlatego powstrzymał go przed zabraniem cię do domu. Zaborczość jednego z naszych mężczyzn jest niebezpieczna, ale ostrzegałam cię przed tym. - Justice był z Kit. Nie mamy zobowiązań. Przestałam go widywać dwa tygodnie temu. - Czy widziałaś jego wściekłość? - Czy widziałaś jego ręce na całej Kit i sposób w jaki ona go dotykała? - Słuszna uwaga. - Breeze usiadła. - Biedna Jessie. - Nie powiesz nikomu prawda? Proszę, nie rób tego. - Nigdy nie zrobię niczego co zaszkodziłoby Justice’owi. Teraz to wszystko ma sens. On nie jest głupi. Jest Justice’em Northem. - Więc imię czyni go mądrzejszym? - Jessie uśmiechnęła się krzywo. Usta Breeze złagodniały w uśmiechu. - Nie. To po prostu wyjaśnia dlaczego nie zażądał zatwierdzenia praw do ciebie i ukrywał fakt, że jest z tobą. On reprezentuje nas przed twoim światem i wszyscy go podziwiamy. Jest niezwykle szanowany i ceniony za wszystko co robi. Uśmiech Breeze zgasł i smutek wypełnił jej oczy. - Związek z człowiekiem mógłby zaszkodzić mu na wiele sposobów Jessie. Jej ramiona gwałtownie opadły. - Wiem. Rozumiem. Naprawdę . Pamiętam jak prasa oszalała kiedy Ellie i Fury wzięli ślub . To był cyrk, a wszystkie te grupy nienawiści pojawiały się Justice 160

w programach telewizyjnych i rozprawiały o tym , jak to źle , że oni będą razem. Fury i Ellie to tylko zwykli ludzie, nieznani nikomu do tamtego czasu. Justice jest ... - Justice’em Northem. Każdy zna jego twarz i nazwisko. - Breeze wyciągnęła rękę i ścisnęła kolano Jessie dla wsparcia. - To będzie wielki news kiedy weźmie partnerkę, niezależnie od tego kto nią będzie. Byłoby to bardziej akceptowane w obu naszych światach, gdyby była jedną z mojego rodzaju. Tego się oczekuje. - Wiem. - Świeże łzy wypełniły jej oczy. - Nie mówisz niczego co mnie zaskakuje.

Breeze zawahała się. - Zdradziłaś mi swoje sekrety. Mogę zdradzić ci jeden z naszych? Musisz przysiąc na swoje życie, że nigdy tego nie wydasz Jessie. To jest bardzo poważne. Jesteś w tak wielkim bólu, ale musisz poznać jeszcze jeden powód, dlaczego Justice miałby być tak nastawiony na wzięcie jednej z mojego Gatunku na partnerkę, a nie ciebie. - Przysięgam. Co to jest? - Wiesz o nas dużo, ale czy wiesz, że nie możemy mieć dzieci? - Tak. Nie dbam o to. Jestem gotowa zrezygnować z posiadania rodziny żeby z nim być. - Jessie, gdyby Justice miał wziąć ciebie jako partnerkę musiałby martwić się o coś, co mogłoby się zdarzyć, i co ujawniłoby jeden z naszych najniebezpieczniejszych sekretów. Musimy chronić się przed pewnymi rzeczami z zewnątrz. Justice przez cały czas znajduje się w centrum uwagi publicznej, i ty też byś była jako jego partnerka. Nie byłoby żadnej możliwości utrzymania tego sekretu w ukryciu z wami dwojgiem i z tobą. Nasze inne mieszane pary mogą być ukryte z dala i nikt w twoim świecie nie zadaje pytań. To będzie trudniejsze z Ellie i Fury’m, ale wiadomości o nich dosyć się uspokoiły od czasu gdy wzięli ślub. Oni również nigdy nie opuszczają Ojczyzny, ani nie muszą rozmawiać z jakimiś ludźmi jeśli tego nie chcą. - Nie rozumiem. Dlaczego mieszane pary muszą być ukrywane? Breeze zwarła spojrzenie ze spojrzeniem Jessie. - Przysięgnij na swoje życie, że nigdy nie ujawnisz tego co mam właśnie powiedzieć. To naraziłoby na niebezpieczeństwo wiele istnień. - Przysięgam. Breeze przysunęła się na łóżku. - Pamiętasz jak mówiłam, że przyjechałam do domu ponieważ Ellie chciała podzielić się ze mną pewną wiadomością ? - Tak. - Ona jest w ciąży. Szok wstrząsnął Jessie. - Jak? - Miała seks ze swoim partnerem po tym, jak chirurgicznie naprawiono zablokowany jajowód. To powstrzymywało ich przed pomyślnym zajściem w ciążę, a teraz wszystko działa. - Ale … - Ludzkie kobiety i mężczyźni Gatunku mogą razem począć dziecko. Odkryliśmy to przypadkiem, kiedy jedna z twoich kobiet zaszła w ciążę z jednym z naszych chłopców. Ukryliśmy to przed ludźmi, a dziecko już się urodziło. Nasze zmutowane geny są dominujące i niemowlę jest w pełni Gatunkiem. Myślimy, że wszystkie dzieci urodzone z mieszanych par takie będą. Gdyby twój świat dowiedział się…-

Laurann Dohner 161

- O Boże. - Jessie zatoczyła się z szoku. - Te grupy fanatyków nienawiści oszalałyby. Są przekonani, że pewnego dnia wszyscy zestarzejecie się i umrzecie. Licytują zakłady, kiedy ostatni z was umrze, jakby wygrana z tamtej śmierci jakichś popaprańców miała przemienić w celebrytów. Oni są takimi dupkami . - Tak. Gdyby Justice miał wziąć ludzką partnerkę, ta tajemnica wyszłaby na jaw jakbyś zaszła w ciążę. - Breeze zawahała się. - Nasi lekarze pracują nad odkryciem dlaczego my nie możemy zajść w ciążę, to samica ma problem, oczywiste jest, że nie nasze samce. Żeński układ rozrodczy jest dużo bardziej skomplikowany, i nie jesteśmy pewni, czy oni kiedykolwiek znajdą przyczynę. Mamy nadzieję, że pewnego dnia będzie to możliwe, ponieważ wszystkie pragniemy dzieci. Gdyby Justice wziął ciebie jako swoją partnerkę , on też pragnąłby dziecka. Miałby wybór. Mnie byłoby niezmiernie trudno powstrzymać się przed posiadaniem dziecka gdybym mogła. Nie mógłby ukryć ciebie ani dziecka, ponieważ jako jego partnerka byłabyś na widoku i wszyscy zauważyliby, gdyby nie było ciebie przy jego boku. Mamy nadzieję, że z czasem, te grupy nienawiści rozproszą się i każdy zaakceptuje nasze istnienie, jednak w tej chwili byłby to zły czas by pozwolić światu dowiedzieć się, że istnieją dzieci Gatunku. Jesteśmy przerażeni, że one staną się celami i musimy chronić je za wszelką cenę. One są naszą przyszłością . Jessie zamknęła oczy, a ból wypalał w niej piętno i wielkość pozycji Justice’a nigdy nie była bardziej jasna. - Rozumiem. On nigdy nie może być ze mną. - Ryzykowałby zbyt wiele. To nie tylko naraziłoby na niebezpieczeństwo twoje życie, ale jego własne i tych dzieci. Każdy z twojego rodzaju, który połączył się w parę, albo może połączyć się z naszymi mężczyznami, oznaczałby możliwość stworzenia więcej nas. Grupy nienawiści nie cofną się przed niczym, żeby temu przeszkodzić. - Rozumiem. - Jej serce pękało. Miała nadzieję, że on zatęskni za nią i zmieni zdanie, ale teraz zostało to rozbite w proch. Nie był paranoikiem. Raczej bagatelizował niebezpieczeństwo. To naprawdę koniec między nami. - Chcesz przenieść się do domu kobiet Jessie? Czy przebywanie obok niego nie jest zbyt trudne? - Muszę pomyśleć o tym. - Nigdy nie byłam zakochana, ale to musi być torturą. Śmiech zakipiał w Jessie. - Tak. To idealne słowo do opisania tego. - Justice nie myśli poważnie o Kit. Czasami weźmie kobietę na tańce, albo dzieli seks jeśli oboje są zainteresowani. Nigdy nie widuje kogoś częściej niż raz na jakiś czas. Czy to ci pomaga? Jeśli pokrywa dzisiaj Kit będzie to tylko seks. Ty jesteś kobietą, którą umieścił blisko swego domu i

spał z nią w łóżku . Nigdy wcześniej nie poprosił żadnej kobiety, żeby to zrobiła. Słyszałabym o tym, i szczerze mówiąc, one zgodziłyby się dla Justice’a zrezygnować z części swojej wolności. Jest szanowany i każda kobieta byłaby zaszczycona, gdyby pragnął jej blisko siebie. Ma uczucie dla ciebie. Wiedz o tym, i bądź pocieszona. Wszystko, co Jessie czuła było surowym, potwornym, szarpiącym wnętrzności bólem. - Potrzebuję kolejnego drinka. - Dołączę do ciebie. Nie cierpię alkoholu, ale będziemy cierpiały razem. - Jesteś wspaniałą przyjaciółką. Dziękuję. Justice 162

- Jest mi po prostu przykro, że zakochałaś się w Justice’ie. Flame byłby lepszym wyborem, i mogłabyś mieć go jako swojego partnera.

***** Justice przemierzał salon w Rezerwacie. Prześladowały go wspomnienia o Jessie . Zawsze podczas wizyt dostawał ten sam apartament hotelowy, który był uznawany za jego drugi dom, i jego wzrok zatrzymał się na kanapie gdzie robiła mu masaż. Tęsknił za nią. To był stały ból, który nigdy nie znikał, ból, który ranił serce i głęboki nie opuszczający go smutek. Jessie Dupree zmieniła jego życie, i próbowanie o niej zapomnieć wydawało się niemożliwe. Zaklął, przebiegł palcami po włosach i nienawidził życia. Przywołał go ekran komputera i usiadł na brzegu kanapy, blisko miejsca gdzie siedział, kiedy Jessie położyła na nim swoje ręce. Zacisnął zęby. Aktualności biegły z historią o mężczyźnie Gatunku poślubiającym człowieka. Nie znali imion Valianta ani Tammy, ale to nie powstrzymało prasy od wydrukowania tego ani telewizji. Czytał raport po raporcie z przychodzących telefonicznie pogróżek śmierci, kilka kopii raportów z incydentów przy bramie, zarówno w Ojczyźnie jak i Rezerwacie, gdy protestujący zaczęli się awanturować po usłyszeniu wiadomości o ślubie, i w końcu ocenę poziomu gotowości ludzkiej grupy specjalnej, którą wysłała grupa. Byli w stanie wysokiej gotowości do ataku. Zadzwonił telefon komórkowy, pochwycił go, pstryknął do otwarcia i przycisnął do ucha. – Justice tutaj. - Przepraszam, że dzwonię tak późno, - Brass powiedział i westchnął. – Spałeś już? Wiem, że przyleciałeś ledwie godzinę temu i masz spotkanie z samego rana. - Jeszcze nie śpię. Co się stało?

Wahanie ze strony drugiego samca sprawiło, że zesztywniał. Musiało być bardzo źle, skoro Brass nie chciał podzielić się tą informacją albo, że zadzwonił do niego o tak późnej godzinie. - Powiedz mi. Ja wyobrażam sobie znacznie gorzej. - Wątpię. Twoje spotkanie zostało przeniesione, i oni przyjadą tutaj do twojego biura, zamiast ty do nich. Miles Eron dzwonił, włamano się do ich biur i chociaż nie uzyskali dostępu do naszych akt, wyraźnie to było ich zamiarem. Rodził się ból głowy, Justice odchylił się i wolną ręką potarł czoło. - Skąd oni to wiedzą? Może to było tylko ludzkie przestępstwo. - Miles mówił, że trzyma wszystkie nasze informacje zamknięte w sejfie i tamci nie zdołali włamać się do niego, ale sprayem namalowali graffiti na ścianach. To było ukierunkowane przeciwko nam. - Co mówiło? - Takie ogólne śmieci i jak są rozgniewani, że Miles i jego firma dla nas pracują. Mówił, że szkoda jest niewielka, ale obawia się, że przyjście tam byłoby ryzykowaniem twojego bezpieczeństwa. Zamiast tego on przyjedzie tutaj. Laurann Dohner 163

- Cholera. - Oni są albo ludźmi, którzy nas nienawidzą, albo były to sępy szukające imion Valianta i Tammy. Kilku naszych oficerów zameldowało, że niektórzy paparazzi przychodzą do bramy i oferują im pieniądze za informacje na temat pary. Byli ciężko nękani przez nich cały dzień i wieczór. To nadal trwa. Nie wykluczałbym tego, że to oni stoją za włamaniem do biura Milesa i upozorowaniem tak, jakby zrobiła to grupa nienawiści . On zgodził się ze mną, tak samo policja prowadząca dochodzenie, ponieważ szkoda nie była poważna i niczego nie skradziono. Mieli na celu sejf, jak gdyby wiedzieli gdzie szukać. - Tylko tego nam brakowało. - Mam też inny problem. - Wspaniale. Co jeszcze się stało? - Mieliśmy dwa naruszenia w Rezerwacie. Zostali złapani przed pokonaniem muru, ale zanim ich aresztowano dotarli na szczyt. Jeden z nich miał aparat i wiadomo z jego policyjnej kartoteki , że wkracza na prywatny teren i robi zdjęcia celebrytom a później sprzedaje je do gazet. Drugi mężczyzna był uzbrojony i grzmiał o zabiciu kobiety, która zhańbiła się, dopuszczając żeby pastor udzielił jej ślubu przed Bogiem. Obu przekazaliśmy miejscowemu szeryfowi. Jeden idzie do

więzienia, drugi natomiast, zostanie wysłany do szpitala dla oceny stanu psychicznego. - To wszystko? - Tak. Justice głośno westchnął i znowu pomyślał o Jessie. Ten człowiek z bronią mógł przyjść po nią, gdyby ktoś dowiedział się, że widywali się . To właśnie udowodniło, że związek z nim stawia ją w zbyt wielkim niebezpieczeństwie. On może za nią tęsknić, i może rozdzierać go to, ale ona przynajmniej była bezpieczna. - Justice? - Jestem . - Miles spotka się z tobą tutaj, w twoim biurze o godzinie dziewiątej. Przepraszam, że ciebie niepokoiłem. - To moja praca. - Dobranoc i spróbuj trochę się przespać. - Ty również. Zakończył rozmowę i wpatrywał się w miejsce gdzie Jessie siedziała na oparciu kanapy. Zamknął oczy i pozwolił pochwycić się w kleszcze bólowi. Jego palce zacisnęły się mocniej wokół telefonu. Pragnienie by zadzwonić do jej domu było tak silne, że niemal poddał się temu, ale to tylko uczyniłoby rzeczy trudniejsze. Porozmawia z nią jutro po powrocie do Ojczyzny. Zrobi to przed wieczorną imprezą w barze, która została zaplanowana aby pomóc Gatunkowi w relacjach z ludźmi. Decyzja musiała zostać podjęta, czy powinien zmuszać ją do dalszego mieszkania w domu obok niego. To było zbyt kuszące być tak blisko niej, ale pomysł Jessie gdziekolwiek indziej był Justice 164

po prostu zbyt trudny do rozważenia. Może nie mógł z nią być, ale świadomość, że była tak blisko pomagała. Podniósł się na nogi, wyłączył wszystko i ruszył do łóżka. Wątpił, że będzie spać. Jego myśli były zbyt rozbite między bezpieczeństwem jego ludzi a faktem, że pragnął aby długowłosy rudzielec czekał między jego prześcieradłami. Obrazy wypełniły jego głowę, co by zrobił Jessie gdyby tam była. Dotykałby i całował każdy cal jej ciała. Jego penis szarpnął się tylko rozważając możliwość. Przysiągłby, że niemal może poczuć jej zapach. Powąchał pokój, pewien, że jej rzeczywisty zapach dawno przeminął. Żaden ślad nie pozostał. To wszystko było w jego głowie. Kilku mężczyzn, którzy połączyli się w pary opowiadało, że mają obsesyjną potrzebę być

blisko swoich partnerek. Zastygł w drodze do łazienki. O Boże. Ona nie jest moją partnerką. Przestań! Nie idź tam! Jest już wystarczająco źle bez tych szalonych myśli . Wszedł do łazienki, pstryknął światło, uchwycił się mocno blatu i pochylił do przodu. Zajrzał głęboko w swoje oczy, ich wygląd, tak inny od ludzkiego i stałe przypomnienie, że życie stawia mu trudne wyzwania. Gdyby jakikolwiek inny samiec chciał wziąć człowieka jako partnerkę, silnie by ich w tym popierał. Z radością zająłby się wszelkimi kłopotami wynikłymi z tego. Obmyśliliby najlepszy sposób, jak poradzić sobie z jakimikolwiek powstałymi zagrożeniami i zajęliby się nimi. Nie mieli nic przeciwko wyzwaniom, życie byłoby bez nich prostsze, ale oni nie uchylali się od walki. Oczywiście to nie miała być jego kobieta, której zagrażałoby niebezpieczeństwo. Jessie byłaby tą z tarczą na plecach i on wyeliminowałby każdego, a przecież przysiągł zrobić wszystko co w jego mocy, aby uczynić życie Nowego Gatunku łatwiejszym. Gniew zacieśnił chwyt na brzegu blatu i ten pękł pod jego silnymi rękoma. Spojrzał w dół, zobaczył uszkodzenie, zaklął cicho i puścił. Wszystko czego się dotknął zdawał się niszczyć kiedy chodziło o Jessie. Zacisnął szczęki bo ryk zagroził wyrwaniem się. - Nie ją, nie dla mnie. Nie narażę na niebezpieczeństwo kobiety, którą kocham.

***** Trzy piwa później Jessie wiedziała, że przeszła ze stanu dobrze wstawiona do całkowicie zalana. Breeze sama opróżniła sześciopak piwa i wypiła większość butelki wina, którą znalazła zakopaną na dnie lodówki. Breeze przypatrywała się Jessie. - Myślałam. - Nie mogę wstać. Breeze roześmiała się. - Słabeusz. Justice zasługuje na ciebie. Jesteś wspaniała i zasługujesz na dobrego mężczyznę jako partnera. On powinien zaryzykować, tak samo jak i ty powinnaś. Być może twój świat nie będzie przeciwny temu pomysłowi jak Justice myśli. W większości dobrze przyjęli, kiedy Ellie i Fury pobrali się. Na początku było to wyboiste, ale zdaje się, że twój rodzaj pokochał ich po tym, jak Fury prawie umarł chroniąc Ellie. Być może pewnego dnia dowiedzą się Laurann Dohner 165

o naszych dzieciach, i nie będą nieprzyjemni. Kto tak naprawdę może nienawidzić słodkie małe dzieciątko? Ty i Justice zasługujecie, żeby być razem i być szczęśliwi. - On nie będzie tak myślał, a ja nie lubię części o prawie umierającym Fury’m. Nie chcę żeby Justice został postrzelony. - Czasami nasi mężczyźni są uparci i zacięci w swoich sposobach postępowania. Nie słuchają głosu rozsądku kiedy powinni. Powinnyśmy sprawić, iż zrozumie, że powinien być z tobą

pomimo pewnych problemów jakie to wywoła. Breeze rozmazała się przed oczami Jessie kiedy ta patrzyła na nią, była prawie pewna, że to wzrok płata jej figle a nie, że kobieta rozpłynęła się naprawdę. - Nie sądzę, żeby tak się stało. Nie posłucha. - Jutro wieczorem w barze, w którym byłyśmy dzisiaj jest impreza. Chcę cię zaprosić Jessie. Masz się wystroić i pokazać Justice’owi, że nie może ciebie ignorować. Jessie roześmiała się i prawie spadła z krzesła. Uchwyciła się stołu żeby utrzymać się w pionie. Jedna ręka chybiła i uderzyła w udo. - Jessie? Spójrz na mnie. Jessie spojrzała. – Na którą? Jest was dwie . Breeze zatrzęsła się ze śmiechu. To sprawiło, że Jessie poczuła się chora i jęknęła. - Nie martw się. Zadbam o wszystko. Sprawimy, że Justice zrozumie, że jesteś kobietą dla niego. Nie będziesz więcej płakać. - Co to oznacza? Breeze wyglądała na zamyśloną. - Mam nadzieję, że nie jesteś nieśmiała. - Nieśmiała? - Jessie cierpiała z powodu ataku zawrotów głowy. Próbowała przesunąć się na swoim miejscu, ale nagle osunęła się. Breeze śmiała się kiedy capnęła Jessie zanim ta uderzyła w podłogę. – Słabeusz, zachichotała, podniosła ją i przerzuciła sobie przez ramię. Breeze zaniosła ją do sypialni i rzuciła na łóżko. – Teraz zobaczmy czy masz coś seksownego. - Ze zdecydowanym wyrazem twarzy podeszła do szafy .

Justice 166

Rozdział siedemnasty - Moja głowa - jęknęła Jessie. Breeze roześmiała się, co przyprawiło ją o jeszcze gorszy ból głowy. Połknęła dwie aspiryny i modliła się rozpaczliwie, żeby zaczęły szybko działać. Czuła jakby ktoś używał młota pneumatycznego za jej czołem. - Nigdy nie powinnaś pić. - Breeze zachichotała. - Przestań się śmiać. Proszę. To boli. - Musiałam zanieść cię do łóżka. - Nie pamiętam niczego po drugim piwie. Ile wypiłam? - O wiele więcej, ale ja wypiłam trzy razy tyle co ty. I nie straciłam przytomności. Próbowałam namówić cię do picia wina po tym jak piwo się skończyło, ale tylko powiedziałaś, że jest mnie dwie. - Dzięki za położenie mnie do łóżka. - Przyniosłam ci coś. - Co? Mam nadzieję, że to coś mocnego co z powrotem pozbawi mnie przytomności. Breeze wyszła z łazienki, gdzie Jessie moczyła się w wannie i wróciła niosąc w ramionach pokrowiec na sukienkę. - To sukienka i wszystko co do niej potrzebne. Ellie pomogła mi znaleźć ci coś ładnego do ubrania. Masz jej rozmiar, ale twoje cycki są większe. Ta będzie pasowała. - Nie noszę sukienek, ale dziękuję. Czy ja plotłam coś bez sensu, o jakichś cholernych rzeczach ostatniej nocy albo coś w tym rodzaju? - Włożysz to dzisiaj wieczorem. Jessie zmarszczyła brwi. - Dlaczego? Co jest dzisiaj wieczorem? - Idziesz ze mną na imprezę. Nie pamiętasz? Jessie potrząsnęła głową i natychmiast tego pożałowała. Ruch był zły. - Jaka impreza? Breeze wyszczerzyła się w uśmiechu. - To będzie naprawdę dobre. Nie pamiętasz jak rozmawiałyśmy o tym? - Jej śmiech zabrzmiał znowu. – Idziesz na imprezę Nowego Gatunku jako mój gość. Inni ludzie też tam będą i będzie świetna zabawa.

- Nie sądzę Breeze. Justice całkiem jasno dał do zrozumienia, że jestem wykluczona ze spotkań towarzyskich Gatunku, a moja głowa boli tak potwornie, że chcę tylko wleźć z powrotem do łóżka i pozostać tam do przyszłego tygodnia. - Wszystkim się zajęłam i idziesz. To jest uzgodnione. - Czy wspominałam, że nie noszę sukienek ? Mój ojciec jest senatorem i ciągał mnie na tak wiele benefisów kiedy dorastałam, że nie mogę znieść ich widoku. - Trochę bólu złagodziło Laurann Dohner 167

jej czaszkę, znak , że tabletki działały, i spojrzała ostrożnie na Breeze. - Plus, wiesz że ktoś w pewnym momencie wspomni Justice’owi, że poszłam na tą imprezę. Nie chcę z nim walczyć. Kiedy będziemy rozmawiali, nie chcę prowokować, żeby krzyczał na mnie. Breeze usadowiła się na blacie. - Tym razem pójdziesz i ubierzesz się w sukienkę. Chcę, żebyś pomalowała twarz w sposób, jaki robią to twoje kobiety i będziemy dobrze się bawić. To jest ustalone i zawyję jeżeli będziesz się sprzeczać. Jestem zmieszana z psowatymi i mam doświadczenie. – Wyszczerzyła się, bez wątpienia z tego dumna. - Jest to wystarczająco głośne, żeby zmusić twoje uszy do krwawienia, więc zamknij się moja przyjaciółko. Teraz umyję ci włosy i wydostaniesz się z wanny zanim pomarszczy ci się skóra. Mamy tylko parę godzin na przygotowania bo przespałaś cały dzień. - Która godzina? - Czwarta po południu. Jessie jęknęła. - To niemożliwe. Miałam dzisiaj iść do pracy. - Powiedziałam Ellie, że nie będzie cię dzisiaj. Przez internet wysłała człowieka, żeby odebrał rzeczy, które wybrała na zewnątrz, i dostarczyli to wszystko do bramy. Kupiła ci wszystko na dzisiejszy wieczór. Musiałam przyjść po jeden z twoich butów i spojrzeć na stanik, żeby dostać twoje rozmiary. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, że pożyczyłam klucz. Zadałyśmy sobie wiele trudu, więc nie sprzeczaj się Jessie. Idziesz na tą imprezę nawet gdybym musiała cię zanieść. Zrobiłam to ostatniej nocy i zrobię znowu. Teraz zmykaj od brzegu i pozwól umyć sobie włosy.

Dwie godziny później Jessie czuła się sto razy lepiej. Aspiryna w pełni zaczęła działać, kąpiel też pomogła i ból głowy był tylko wspomnieniem. Breeze wyszykowała się na imprezę z Jessie, która niemal przerażona była gotowa rzucić się do ucieczki. Przyznawała, że mogłaby ulec pokusie, gdyby wyższa kobieta nie trzymała jej w zasięgu wzroku cały czas. Jessie gapiła się na swoje odbicie i próbowała ukryć niepokój. Breeze puszyła się przy jej boku, szczęśliwa jak tylko można być, sądząc po tym jak patrzyła. Sukienka była za obcisła,

odsłaniała zbyt wiele rowka między piersiami z głębokiego dekoltu, a spod spódniczki - chusteczki do nosa, świeciło zbyt wiele nogi. - Ellie wybrała ten strój?- Zerknęła na Breeze po potwierdzenie. - Powiedziałam jej, że chcę, żebyś wyglądała bardzo seksownie i atrakcyjnie. Mówiła, że dzięki tej sukience każdy mężczyzna ciebie zauważy. Myślę, że jest doskonała, ale żałuję, że nie upięłaś włosów w jeden z tych fantazyjnych koków, które naszą twoje kobiety. Widziałam w telewizji , że tak robią kiedy idą na eleganckie przyjęcia. - Podeszła bliżej. - Kosmetyki ukryły znaki, które Justice zostawił na tobie, więc nie ma powodu żebyś miała włosy spuszczone na ramiona. - Lubię je rozpuszczone. Są na tyle długie, że powoduje to ból głowy, jeśli upnę je na górze głowy na dłużej niż kilka godzin. - Wyglądasz świetnie. - Breeze strzeliła jej uśmiechem. - Każdy będzie tak myślał. Albo wezmą mnie za prostytutkę . Powstrzymała się od powiedzenia tego na głos, nie chcąc wyjaśniać definicji Breeze, albo zranić jej uczuć. Ta impreza wydawała się wiele znaczyć dla jej przyjaciółki, i z tego powodu powstrzymała się i zamknęła. Justice 168

- Mam nadzieję, że nie będzie tam żadnych szybkich tańców. - Jessie spuściła wzrok na swój wyeksponowany dekolt. - Ta sukienka nie przeżyje niczego poza wolnym tańcem, bez narażania mnie na aresztowanie za obnażanie się w miejscu publicznym. Obawiam się wziąć głębszy oddech, żeby moje piersi nie wyskoczyły. Myślę, że mam inny biustonosz, który nie jest push-up . - Nie zmieniamy żadnej rzeczy, którą Ellie wybrała dla ciebie do ubrania. Ona wie co robi, i zadała sobie wiele trudu dla nas. Będą tam szybkie tańce, ale nikt nie powiedział, że musisz brać w nich udział. Masz wspaniałe ciało i wyglądasz cudownie. Nie masz naszych mięśni i jesteś blada, ale nie masz niczego do ukrycia Jessie. Jak to się mówi? Jeśli masz jakąś zaletę, pokaż ją? Masz ją i noś z dumą. Jessie nagle zmarszczyła brwi przyglądając się uważnie Breeze. Jej wewnętrzne alarmy ostrzegały, że coś jest na rzeczy. - Co ty knujesz? Jesteś za bardzo z siebie zadowolona i masz ten błysk w oczach. - Nic. - Breeze zerknęła w bok, patrzyła wszędzie tylko nie na Jessie i nerwowo bawiła się rękoma. - Czy Justice ma tam być? - To był najgorszy scenariusz jaki mogła wymyślić. Powiedziano mi, że jest w Rezerwacie, kiedy jego sekretarka zadzwoniła, żeby wyjaśnić, że nasze spotkanie zostało odwołane. Musiał jej powiedzieć, że takie mamy, bo na pewno nie przyznał się, że ma zamiar przyjść tu i nakrzyczeć na mnie za wczorajszy wieczór.

- Został zatrzymany przez jakąś kwestię sporną w Rezerwacie. - Breeze spotkała jej wzrok i wytrzymała go. – Byłoby ciekawie gdyby mógł być obecny. Każdy samiec będzie patrzył na ciebie i będzie chciał cię pokryć. Jessie westchnęła. – Nigdy więcej nie chcę powtórki z ubiegłej nocy. To było żenujące być potraktowaną jak pięcioletnie dziecko, i zostać odesłaną do swojego pokoju. Wywołał scenę na parkiecie z Flame'em, kiedy uniemożliwił mi wyjście z nim. Tamten psotny błysk wrócił do ciemnych oczu Breeze. - To nie zdarzy się tej nocy. Justice nie będzie mógł krzyczeć jeśli mężczyźni będą z tobą tańczyć, i będą chcieli żebyś dzieliła z nimi seks. - Breeze, zmusiłaś Ellie do wybrania tej sukienki, żeby specjalnie tylko wkurzyć Justice’a tym, że faceci będą uderzali do mnie prawda? Usłyszy o tym i wścieknie się . Breeze nie chciała spojrzeć na nią, ale jej uśmiech poszerzył się. - Breeze! - Dobrze mu to zrobi. Doprowadził cię do łez. Rozgniewasz go, ale on nie będzie mógł nic z tym zrobić dziś wieczorem. Będzie tam Rada i wszyscy nasi ludzie, oprócz tych, którzy pracują w ochronie, a on nie ma żadnego sensownego powodu, żeby powiedzieć, że nie powinnaś być na imprezie. To jest twoja noc wyrównania rachunków Jessie. Justice będzie musiał trzymać nerwy na wodzy, nawet gdyby miało go to zabić, gdy odkryje, że tam jesteś. Możesz flirtować i tańczyć ze wszystkimi samcami, z którymi chcesz, a on będzie cierpiał zastanawiając się, czy któryś z nich zdobędzie twoją uwagę. To będzie dobre dla niego, poznać jak to jest tak samo, gdy odkryje jak atrakcyjna jesteś dla naszych samców. Pomyśl jak się czułaś, kiedy dowiedziałaś się, że wziął na tańce Kit. Założę się, że po dzisiejszej nocy nauczy się nigdy więcej nie wychodzić z innymi samicami. Z tego powodu sama powinnaś to zrobić Jessie. Laurann Dohner 169

Jessie westchnęła. - Nie chcę, żeby naprawdę się zdenerwował. - Nasze samce nie denerwują się. Oni wpadają w gniew, wybuchają, ale szybko dochodzą do siebie. Najlepszy sposób, żeby wyrównać rachunki z jednym z naszych samców to wkurzyć go, kiedy nie może wziąć odwetu. Nauczy się wtedy i zapamięta. - To oznacza, że nie może wziąć odwetu dzisiejszej nocy. A co jutro? Jego sekretarka powiedziała, że wróci rano. - Dzisiaj śpisz w domu kobiet. Nie jestem głupia. Pomyślałam o tym. Mamy piżamową imprezę w bibliotece w domu kobiet i zostałaś zaproszona. To potrwa kilka dni. Spakowałam już twoją piżamę do torby. Do czasu jak wrócisz do domu, on ostygnie i nauczy się lekcji.

Jessie przygryzła dolną wargę, rozważała to. – Jesteś pewna? Musiała przyznać, że było to kuszące. Justice wścieknie się kiedy dostanie telefon, że nie posłuchała jego polecenia i była na imprezie. Zasłużył na trochę zgryzoty. Breeze uśmiechnęła się. - Nie martw się o Justice’a. Obiecuję, że w ten czy inny sposób ochłonie do czasu jak dostanie cię samą. Nasi ludzie nie pozostają rozgniewani na długo. Chodźmy. Nie chcę się spóźnić. - Chwyciła jej ramię i pociągnęła. – Ja prowadzę. Breeze zaparkowała na tej samej ulicy co bar. Jessie wysiadła z wózka golfowego i spotkała Breeze na chodniku. – Ta impreza odbywa się w barze? - To miejsce, gdzie odbywają się wszystkie nasze spotkania towarzyskie. - Co to za okazja? Zapomniałam zapytać. - Robimy to co jakiś czas. Dobrze jest dla nas, żebyśmy bywali ze sobą nawzajem i z ludźmi. To jedna z rzeczy, które wymyśliła Ellie, żeby pomóc przerzucić most nad różnicami między nami i dobrze się to przyjęło. Mieliśmy dwie takie imprezy w ciągu ostatniego roku. Są świetne i lubiane przez ludzi, z którymi jesteśmy związani, i przez naszych własnych. - Zawahała się. - Jestem zaskoczona, że na żadnej nie byłaś . Pracowałaś z ludzką grupą specjalną a oni są zapraszani. - Mój szef nigdy mi nie powiedział. Tim tak jakby niańczy mnie. - Co to znaczy? - Jest opiekuńczy i traktuje mnie jak swoją córkę. Prawdopodobnie nie zaprosił mnie, bo pomyślał, że mężczyźni będą mnie podrywali. - Och. To jest uzasadnione. - Breeze ruszyła szybszym krokiem w kierunku drzwi. Pospiesz się. Niektóre Gatunki przyjeżdżają też z Rezerwatu tylko po to, żeby wziąć udział w zabawie. Oni nie mają w Rezerwacie tak dużego budynku aby mogli to robić. Mamy dom noclegowy i zawsze możemy tutaj zmieścić wygodnie więcej ludzi. Mogą zostać na kilka dni. Niektórzy mężczyźni i kobiety, których pomogłaś uratować w Kolorado też tu będą. Chcemy żeby dzielili z nami radość wolności. Część o uwolnionych Gatunkach z ośrodka badawczego w Kolorado napełniła Jessie odrobiną strachu, pomna ataku, ale liczyła, że wszystko będzie w porządku. Inni ludzie też tam będą, co oznaczało, że Gatunki z Kolorado musieli być dobrze przygotowani żeby mieć z nimi styczność. Breeze machnęła na nią i weszły do środka. Justice 170

Muzyka pompowała głośno po dużej powierzchni, a nad parkietem do tańca włączono migające światła. Lokal był pełen ludzi. Kobiety były ubrane w ładne sukienki, a mężczyźni paradowali w garniturach albo codziennych spodniach z eleganckimi koszulami pod krawat. - Rada również tu jest. Przedstawię cię później. - Breeze musiała krzyczeć nad hałasem. – Są przyjaźnie nastawieni. Jessie nigdy nie spotkała czterech męskich członków Rady. Każdy z nich reprezentował jeden ośrodek badawczy i Gatunki, które były w nim przetrzymywane. Jessie przypuszczała, że wkrótce jeśli nie już, będą mieli piątego członka Rady z niedawno odkrytego ośrodka w Kolorado. Breeze chwyciła ją za rękę. - Chodź. Zatańczmy! Jessie dostrzegła Treya, jej byłego lidera zespołu i kilku członków grupy specjalnej siedzących przy barze. - Wstrzymaj się. Widzę kilku przyjaciół. Chcesz poznać chłopaków, z którymi kiedyś pracowałam? - Nie teraz. - Breeze pociągnęła ją znowu. - Potańczymy. Przywitamy się z nimi później, kiedy będziemy spragnione i zechce nam się pić. Usiądziemy i pogadamy. Jessie na pewno nie chciała pić po jej okropnym kacu. Zespół będzie tam kilka godzin, noc była jeszcze młoda, a impreza dopiero się zaczęła. To nie było tak, jakby miała wybór, jako że chwyt przyjaciółki zacieśnił się, i Breeze pociągnęła ją na parkiet w morze poruszających się ciał. Jessie była niska, ale zauważyła na parkiecie kilka niższych kobiet. Tiny i Beauty coś jakby tańczyły ze sobą. Beauty uśmiechała się szeroko, stała na parkiecie i przyglądała się jak wszyscy inni tańczą, a Tiny tańczyła wokół niej. Jessie roześmiała się, szczęśliwa, że nie widzi strachu na twarzy drugiej kobiety, gdy przebywała pośród tak dużego tłumu ludzi. Kilka rzeczy stało się jasne dla Jessie na temat Gatunku, kiedy tańczyła w ich grupie. Tańczyli razem, ale w przeważającej części nie jako pary, tylko wszyscy wspólnie. Bardziej się rozluźniła i po prostu poddała muzyce. Breeze pochyliła się. - Naucz mnie czegoś seksownego. Jessie przestała kołysać się w rytm muzyki. – Czego na przykład? - Tego co robiłaś poprzedniej nocy, gdy tańczyłaś z Flame. - Breeze cofnęła się i uniosła ramiona żeby pokręcić biodrami. - Ten ruch. Jessie uniosła ramiona w górę i pokazała jej. Zrobiła obrót i zakołysała biodrami, coś czego nauczyła się przed laty na lekcjach tańca brzucha. Breeze naśladowała ją i zrobiło tak kilka innych kobiet w pobliżu. Pokazywała im co umiała, chętna je uczyć. Breeze przysunęła się bliżej. - Zrób to. - Breeze pokazała jej kilka ruchów. Jessie miała najlepszy czas swojego życia. Tańczyła od jednego mężczyzny do następnego, coś co robili wszyscy, kiedy zmieniały się utwory. Zaczęła się kolejna piosenka i mężczyzna

chwycił ją w pasie od tyłu. Jessie odwirowała od Gatunku, tylko po to by tańczyć z jeszcze jednym, wdzięczna, że nie siedzi w domu rozpamiętując o Justice’ie. Wyjście wydawało się być idealnym rozwiązaniem żeby przeboleć utratę mężczyzny, którego kochała. Laurann Dohner 171

Justice nie czuł chęci uczestniczenia w imprezie, ale tego oczekiwano. Kit poprosiła by być jego towarzyszką, ale odmówił jej. Dawała do zrozumienia, że rozważy zostanie jego partnerką, kiedy wczoraj wieczorem zabrał ją na kolację. Wyraziła się jasno, że co najmniej może dzielić z nią seks, a on żałował, że zgodził się z nią wyjść. Zrobił to, bo po prostu myślał, że spędzenie z kimś wieczoru i rozmowa oderwie go od obsesyjnych myśli o Jessie, i uspokoi wszystkich zaniepokojonych jeśli wyda się szczęśliwy. Zamiast być przyjacielem, Kit próbowała go uwieść. Czterech członków Rady siedziało z nim przy stole, a on przypatrywał się im uważnie. Chcieli więcej władzy dla siebie, a dla niego odciążenia od niektórych funkcji. Chętnie zgodził się na poranne spotkanie w celu omówienia sprawy, nie mogąc doczekać się oddania części swoich obowiązków. Dzięki temu będzie mógł pozwolić sobie pracować mniej godzin, a oni poczują, że więcej robią dla ich rodzaju. Jego myśli znowu podryfowały do Jessie. Ubiegłej nocy ledwie spał, a kiedy już zasnął, cierpiał z powodu snów, w których była w jego łóżku, pod nim. Obudzenie się samotnie, z wściekle twardą erekcją nie sprzyjało przyjemnemu porankowi. Wziął prysznic i poszedł do biura tylko po to, żeby wdać się w kłótnię z Milesem. Miles przywiózł kobietę, która farbowała włosy Justice’a i swoją irytującą asystentkę, Tonya’ę, która poprzednio podrywała Justice’a. Była napastliwą kobietą, próbującą zwabić samców Gatunku do swojego łóżka. Zawsze czuł się jak łowna zwierzyna, kiedy musiał mieć z nią do czynienia. Współczuł głupcowi, który da się nabrać. Miała nędzne serce, zimne oczy i kalkulowała swoje działania jak gdyby wszystko było grą. - Czemu masz taki rozdrażniony wyraz twarzy? - Głęboki głos należał do Jadeda. Podniósł wzrok i wpatrywał się w jasno zielone oczy członka Rady. - Widzisz moje włosy? - Są jaśniejsze. Ten odcień brązu nie jest twoją barwą. - Drugi facet wyszczerzył się w uśmiechu i dotknął swoich kruczoczarnych pasm. - Te wyglądają o wiele lepiej od twoich. - Przestań mu dokuczać, - Cedar (Cedr - drzewo cedrowe), inny członek Rady nakazał cicho, pozornie chłodnym głosem. – Musi dużo znieść ze względu nas i jestem pewien, że smród tego czegoś czego użyli, jemu dokucza bardziej niż nam. Mogę poczuć go przez stół. Ktoś zbliżył się i oderwał Justice’a od ich żartów. Wiedział, że to po to, by poprawić mu nastrój, ale wątpił by cokolwiek mogło. Tim Oberto zatrzymał się przy stole i uśmiechnął się. - Dziękuję za zaproszenie nas Justice. – Rzucił okiem na członków Rady zanim raz jeszcze skierował swoją uwagę na lidera ONG. – Jak dotąd nie podałeś mi imienia kogoś na zamianę, której potrzebuję. Mamy kilku potencjalnych klientów, których obserwujemy i chcę mieć Nowy Gatunek na pokładzie zanim zlokalizujemy cel do odzyskania.

Brawn15 (Krzepa) pochylił się. - Zamiana? - Przepraszam Tim. – Justice miał dużo na głowie. - Tim chce któregoś z naszych samców, żeby dołączył do zespołu i nawiązywał pierwszy kontakt w przypadku, gdy Kobieta Prezent zostanie odnaleziona. - Spotkał wzrok człowieka. - Obiecuję, że jutro przejrzę akta i znajdę 15

Brawn - Krzepa, tężyzna fizyczna, siła i muskulatura. Justice 172

kogoś, kto jest dobry w relacjach z ludźmi, i kto zgodzi się żyć na zewnątrz. Zakładam, że masz plan aby zapewnić im bezpieczeństwo podczas pobytu tam? - Tak. - Wybiorę kogoś, a on skontaktuje się z tobą przed końcem jutrzejszego dnia pracy. - To wystarczająco dobrze. - Tim zerknął na członków Rady. – Panowie dżentelmeni . Uciekł. Brawn zachichotał. - On nas nie zna, inaczej nigdy nie użyłby tego terminu w odniesieniu do któregokolwiek przy tym stole za wyjątkiem Justice’a. Myśli Justice’a znowu popłynęły do Jessie. Po imprezie planował przeskoczyć tylne ogrodzenie, namówić ją by wpuściła go do domu i wtedy porozmawiają. Nie będzie dzieliła seksu z nikim innym oprócz niego. Właśnie tak to miało być, albo on zabije samca. Miał plan. Przysięgną sobie, żadnego umawiania się z innymi. To powstrzyma go od popełnienia morderstwa, i nigdy więcej nie będzie musiał oglądać tego pełnego bólu wyrazu w jej oczach, który widział, gdy zrozumiała, że umówił się z Kit . - A skoro mowa o nie byciu dżentelmenami, uwielbiam ludzkie kobiety. - Jaded zachichotał. – One są czymś co sprawia, że robię się naprawdę twardy kiedy je widzę. Nie wiem, czy to dlatego, że są tak różne od naszych samic, czy dlatego, że po prostu są tak różne od nas. Cedar zaśmiał się. – Ja jestem twardy właśnie teraz patrząc na ludzką kobietę, z którą tańczyłem zanim podszedłem do stołu. Wciąż mam fantazje o jej małych rączkach pieszczotliwie gładzących moje ciało. Wiem, że poczucie ich dotykających mnie byłoby wspaniałe. Jej skóra była taka kremowa, i o ile ich twarze są dziwne jej wydaje mi się piękna. - Widzę ją, - Bestial (Zwierzak) powiedział i skinął głową. - Chciałbym wyłuskać ją z tej sukienki i zobaczyć, czy wszędzie jest w kremowym kolorze. - Warknął. – Kim ona jest? - Bestial ostentacyjnie spojrzał na Justice’a. - Kim jest ta ludzka kobieta, tam w oddali? Chcę dostać jej imię, więc kiedy po nią pójdę będę miał przewagę. Myślę, że jej uda będą idealnie pasowały nad moimi ramionami.

Mężczyźni zaśmiali się, podczas gdy Justice z rozbawieniem potrząsnął głową na Bestiala. Prawdopodobnie mówisz o Ellie. Są tutaj dzisiaj, a ponieważ ona nie pokazuje się obcym zbyt często, mogłeś jej jeszcze nie poznać. Powinieneś przestać. Ona sparowała się z Fury’m, i on umieści twoje własne uda wokół twoich ramion zanim zapakuje cię do torby, i wyśle do domu, do Rezerwatu za patrzenie na jego kobietę. Jedyną inną ludzką kobietą jaka może tutaj być jest nowa lekarka, którą zatrudniłem. Ona jest atrakcyjna i wolna, ale nie sądzę, aby była na ciebie gotowa. Jest nieco nieśmiała. Bestial wskazał. – Jak ona ma na imię ? Ona rozerwie zamek w moich spodniach jeżeli będzie potrząsać tym słodkim tyłeczkiem trochę dłużej. Justice wyszczerzył się w uśmiechu i obrócił na swoim miejscu na tyle, by pójść wzrokiem w kierunku wskazanym przez palec członka Rady. Poznał nową lekarkę, Allison Baker tydzień wcześniej. Była słodka, trochę nieśmiała i mówiła miękkim głosem. Ktoś tak szorstki jak Bestial próbujący skusić ją do dzielenia seksu byłby wręcz zabawny. Miał tylko nadzieję, że biedactwo nie porzuci nowej pracy ze strachu, nie rozumiejąc, że nie grozi jej żadne niebezpieczeństwo. Ludzka kobieta była łatwa do zlokalizowania z jej niższym, mniejszym ciałem i szok przedarł się przez niego, gdy uświadomił sobie kto jest źródłem erekcji Bestiala. Jej czarna Laurann Dohner 173

sukienka tylko wzmacniała intensywność koloru jej włosów opadających aż do tyłka. Jej blada skóra niemal jarzyła się w porównaniu z opalonymi Gatunkami obok niej. Jessie była tam, i to był jej słodki tyłeczek, o którym fantazjował Bestial. Wściekłość zalała go natychmiast, aż nie mógł złapać tchu. Tańczyła między dwoma samcami Gatunku, zbyt blisko żeby uniknąć dotykania się z nimi, a kiedy patrzył, położyła ręce na piersi tego, który był przed nią. Justice wciągnął powietrze do wygłodniałych płuc, i czerwona mgła niemal go oślepiła, mimo to pozostał zastygły w bezruchu. Obecni byli ludzie, cała grupa specjalna i niektórzy z pracowników, których zatrudniali w Ojczyźnie, a także personel medyczny łącznie z nową lekarką. Zmusił swoje ciało do rozluźnienia . Pochłonęło to każdy gram jego kontroli, żeby nie rzucić się z krzesła do przodu, ale usiłował myśleć racjonalnie. Tańczyła z mężczyznami, nie dzieliła z nimi seksu. To była impreza. Nie było zagrożenia, że pójdzie do domu z jednym, a z pewnością nie byłaby z obydwoma. Musiał pomyśleć nad sposobem wyciągnięcia jej do domu bez wywoływania sceny. Jego wzrok rzucił się wokół w poszukiwaniu Breeze. Musiał zamienić z nią słowo na osobności, powie jej, że Jessie jest w niebezpieczeństwie i nakaże odprowadzić ją do domu. - Widzisz co mam na myśli? - Cedar zachichotał. - Tańczyłem z nią. Ma najmniejsze i najdelikatniejsze dłonie. Chciałbym, żeby przeciągnęła nimi po mnie. Ludzkie dłonie są miękkie. Oni nie mają chropowatości ze zgrubień. Założę się, że czuje się to dużo lepiej, kiedy jest się głaskanym miękkimi dłońmi.

- Podoba mi się sposób w jaki się porusza. - Bestial znowu warknął. - Wyobraź sobie, że masz tak pod sobą . Justice nie musiał sobie wyobrażać. Wiedział, jak to było, podobnie jak mieć Jessie przypartą pod sobą. Wściekłość zalała go znowu i skierował rozwścieczone spojrzenie na czterech członków Rady. Zignorowali go, zagapieni w Jessie jakby była królikiem, którego chcieli dopaść i zjeść. Zacisnął zęby. - Ona jest zajęta. Zapomnij o tym. – Justice’owi udało się zachować ludzki ton. Bestial zerknął na niego. - Przez jednego z naszych? Justice nie powiedział nic, za bardzo zajęty walką ze swoją wściekłością. Bestial wzruszył ramionami, znowu gapiąc się w kierunku Jessie . – Pokażę jej jak dużo lepszy jestem od jej ludzkiego kochanka. On jest głupi skoro pozwala jej wychodzić gdzieś bez niego. Ja tańczyłbym z nią w moich ramionach będąc pewnym, że żaden inny jej nie dotknie. Jej ludzki kochanek jest za głupi, żeby ją zachować. Cedar roześmiał się. – A co, jeśli ona jest mężatką? - Oni mają rozwody. Ludzcy mężczyźni są za słabi żeby utrzymać kobietę. - Bestial wskazał. - Tamtą kobietę bym zatrzymał. - Wziąłbyś ją na partnerkę ? - Cedar spojrzał na kobietę. - Taa. Gdybym miał połączyć się z ludzką kobietą to byłaby to ta. Mógłbym spędzić resztę mojego życia na kryciu jej. Jaded odezwał się szeptem. - Wyobraź ją sobie nabrzmiałą z dzieckiem. Teraz jestem naprawdę twardy. Brawn, ostatni członek Rady zagrzmiał: - Bardzo chciałbym tak całkowicie posiąść kobietę. Chciałbym popróbować jej matczynego mleka. No, ponieważ ją wskazałeś Bestial, wielkie dzięki. Myślę, że teraz pójdę sprawdzić, czy uważa koty za pociągające - Brawn wstał. Justice musiał trzymać mocno zaciśniętą smycz na swojej wściekłości. – Ona pracuje i mieszka tutaj. Siadaj. Justice 174

- To dobrze. - Brawn wyszczerzył się. - Nie będzie musiała przenosić się daleko, kiedy zabiorę ją do mojego łóżka. Ona jest do zatrzymania. - Nie znasz jej. Może być irytująca. – Justice czuł jak jego kontrola wymyka się. - Nie dbam o to. Popatrz na nią. - Brawn spotkał pełne wściekłości spojrzenie Justice’a. -

Mam zamiar zatwierdzić do niej prawa do końca tej nocy . – Błysnął swoimi kłami. - Zabiorę ją do domu, pokryję i będę pieprzył aż wykrzyczy moje imię, i dalej będę to robił, póki nie nabrzmieje od tego co moje. Justice zawarczał głośno i podniósł się wolno . Jego oczy zwęziły się, a każdy muskuł w jego ciele napiął się. Brawn nadal się uśmiechał, pozornie nieświadom niebezpieczeństwa, ale pozostali trzej członkowie Rady wstali żeby zwiększyć dystans między nimi i stołem. - Jest jakiś problem Justice ? - Brawn wygiął brew. – Sprawiasz wrażenie zdenerwowanego. - Nie zbliżaj się do niej: - warknął Justice. Brawn przekrzywił głowę nadal uśmiechając się. – Istnieje jakiś powód dlaczego nie mogę ? - Ona tu pracuje. Brawn wzruszył ramionami. - Nie należy do żadnego samca Gatunku, i to czyni z niej łatwą zdobycz. To nie jest tak, że planuję zabawić się z nią. Znasz jej ojca prawda? - Tak i przysiągłem ją chronić. - Mam zamiar zatwierdzić ją jako partnerkę, więc nie ma przed czym jej chronić. Uczynię ją moją, napełnię moim nasieniem i zasieję je w niej. Będzie doskonałą partnerką i matką moich młodych. Ryk wydarł się z gardła Justice’a i odrzucił na bok stół żeby nic nie dzieliło go od Brawna. Ludzie wokół nich spłoszyli się, przerwali rozmowy i szybko cofnęli od dwóch napiętych samców. Ręce Justice’a zacisnęły się w pięści po bokach, jego oddech wzrósł do dyszenia, i ujawnił kły, gdy wyszczerzył się groźnie na członka Rady, który chciał jego kobiety. Brawn zrobił ostrożny krok do tyłu. - Brawn , - Cedar wezwał cicho - posunąłeś się wystarczająco daleko. Brawn obserwował Justice’a, zrobił kolejny krok do tyłu zwiększając odległość między nimi, i przeniósł wzrok na wywrócony stół. - Jeśli nie dziś to może kiedy indziej. - Opuścił brodę do piersi, trzymał wzrok spuszczony w dół i odsunął się jeszcze dalej, aż zakręcił się na pięcie i zniknął w tłumie przy barze. Justice przyglądał się swoim ludziom po tym, jak zwalczył pragnienie ścigania Brawna i pobicia go. Werbalne roszczenie praw do Jessie, jakie próbował zrobić było wystarczającym uzasadnieniem do obicia pięściami jego zadowolonej z siebie facjaty. Członkowie Gatunku wpatrywali się w niego nerwowymi, zdezorientowanymi spojrzeniami, gdy obserwowali go w milczeniu unikając bezpośredniego kontaktu wzrokowego. To było oczywiste, że prawie walczył z członkiem Rady. Nikt nie zbliżył się do niego, jego wściekłość wciąż była widoczna i pozostali członkowie Rady odsunęli się dalej.

Obrócił wzrok na parkiet do tańca. Jessie i inni ludzie z zewnątrz nie byli świadomi napiętej sytuacji, ponieważ muzyka zagłuszyła odgłosy starcia. Widok jej ciała dotykającego samca wzniósł jego wściekłość wyżej. Przemógł kolejny ryk, stał tam i dyszał , aż powściągnął swoją wewnętrzną bestię . W innym wypadku ktoś by zginął. Wiedział, jak niebezpieczny był w takim stanie, nie Laurann Dohner 175

tylko dla kobiety, ale i swoich ludzi. Powolne, głębokie oddechy pomogły. Jego palce rozwinęły się i docisnął wargi nad kłami. Jessie musiała wyjść, przestać pozwalać innym mężczyznom być tak blisko niej, albo on wywoła scenę gorszą niż ta, którą właśnie miał. To będzie cud, jeśli zdołam wydostać ją stąd, zanim poleje się krew .Ta możliwość pomogła uspokoić go więcej.

Justice 176

Rozdział osiemnasty

Jessie odwróciła się kiedy ręka silnie pochwyciła jej talię. Mężczyzna był trochę napastliwy trzymając ją tak ciasno podczas tańca, ale wiedziała, że nikt by jej nie skrzywdził. Popatrzyła w górę i sapnęła. Justice patrzył na nią groźnie. Był na imprezie i sądząc po błyskach wściekłości w jego ciemnych oczach, nie wydawał się szczęśliwy, że ją widzi. Zerknęła w dół, gdy wyciągnął drugą rękę i obie zamknął wokół jej bioder. Ubrany był w ciemno granatowy garnitur, czarny jedwabny krawat i wyglądał bardzo cywilizowanie od szyi w dół. - Musisz natychmiast iść do domu. Jessie znowu spotkała jego wzrok, oceniała rozmiar jego gniewu, gdy badała surowe rysy twarzy. Jest siny z wściekłości. Jego chrapki rozdęły się, warknął cicho, i palce zacieśniły swój uścisk potwierdzając jej ocenę. Odwróciła głowę przez ramię w gorączkowym poszukiwaniu, dostrzegła Breeze i nie zauważyła zaskoczenia na jej twarzy. Miała wrażenie, że tonie, jej przyjaciółka wiedziała, że Justice będzie na imprezie i wystawiła ją . - Wychodzisz, - Justice zażądał chrapliwie, głosem szorstkim jak żwir.

Breeze przestała tańczyć, pokręciła głową i dała jej znak pięścią. Jej ciemne spojrzenie śmignęło wokół parkietu, a kiedy spojrzała na Jessie, puściła oko. Uśmiechnęła się, niemal sprawiając wrażenie jakby chciała zapewnić Jessie , że była bezpieczna. - Jessie? Słyszałaś mnie? Natychmiast spójrz na mnie. Odwróciła głowę z powrotem, podniosła wzrok na Justice’a i zmarszczyła brwi. Nie ośmieli się urządzić kolejnej sceny podobnej do tej ostatniej. Inni ludzie tu byli, i będzie musiał wycofać się jeśli mu się postawi. Był wściekły, że tańczyła. Nie trzeba było być geniuszem żeby wiedzieć , że prawdopodobnie nie aprobował tego jak była ubrana, i że chciał usunąć ją z baru. - Nie. Dobrze się bawię i nie wyjdę. Ludzie są mile widziani na tej imprezie i zostałam tu zaproszona. Zmrużył oczy i napiął palce na biodrach. - Nie będę powtarzał. Idź do domu. Zagotowało się w niej z gniewu. - Słuchaj, jeśli chcesz zatańczyć, poproś mnie i zrobimy to. W przeciwnym razie puść żebym mogła mieć trochę zabawy. To wszystko co robię. Przyszłam z Breeze i z nią wyjdę. - Ściszyła głos. - Nie ma potrzeby wyjeżdżać z tym samczym waleniem w klatę, więc przestań. To nie jest tak, że pozwalam któremuś z mężczyzn na przeciąganie ich rąk po całym moim ciele w sposób, jaki pozwoliłeś Kit robić to ze swoim. Żaden z nich nie ociera się biodrami o mój tyłek. Szarpnął ręce z dala od jej ciała, jakby go paliło, cofnął się, i jego oczy rozszerzyły się z szoku na odmowę posłuszeństwa, albo wypomnienie w żywe oczy poprzedniej nocy. Jessie odwróciła się, pokazała mu plecy i podeszła bliżej Breeze. W najmniejszym stopniu nie zaskoczyło Laurann Dohner 177

jej, że nie chciał z nią zatańczyć. To było zbyt publiczne, ludzie zobaczyliby go z ramionami wokół niej, a to nie było coś, co by zrobił. Przynajmniej nie z człowiekiem. Zastanawiała się, czy Kit znowu była w pobliżu do obłapiania go i ocierania swoim ciałem o jego. Zbliżyła się do Breeze, zmarszczyła brwi i rzuciła jej niemiłe spojrzenie. Kobieta Gatunku uśmiechnęła się w odpowiedzi, ale zaraz podniosła wzrok i wpatrywała się w coś za Jessie. Cały kolor odpłynął z jej twarzy, i niemal potknęła się o innego tancerza w swoim pośpiechu, żeby zwiększyć odległość między nimi. Co, u diabła? Jessie okręciła się w miejscu zobaczyć co najwyraźniej przeraziło Breeze i uderzyła w solidne ciało okryte drogim, miękkim garniturem. Spojrzała w dół na jego ręce zaciśnięte po bokach i szarpnęła brodę do wędrówki w górę, by spojrzeć na jego twarz i zauważyć jego niezwykle napiętą postawę. Wściekłość widniała w jego oczach, gdy spotkały się ich spojrzenia, rozchylił usta i błysnęły ostre czubki kłów. - Powiedziałem, idź do domu.

- Nie daj się, - Breeze krzyknęła akurat na tyle głośno, żeby być słyszaną ponad rytmem piosenki. - Nie zastraszaj jej Justice. Jasne. Nie daj się. To bzdura, i chociaż on jest moim szefem, ja jestem po godzinach pracy. Wyprostowała ramiona i nie odwróciła wzroku od jego wrogiego spojrzenia. - Dziękuję za twoją troskę, ale jestem bezpieczna i dobrze bawię się z przyjaciółmi. Jestem pewna, że z twoim napiętym harmonogramem powinieneś mieć coś do zrobienia oprócz nękania mnie. To jest parkiet do tańca więc tańcz albo go opuść. Znam już odpowiedź co do tego, zatem dobrej nocy panie North. - Jessie, - zawarczał, - Idź do domu. Ruch złapany kątem oka przyciągnął jej uwagę. Rzuciła wzrokiem na prawo i skrzywiła się w duchu, kiedy zdała sobie sprawę, że inni ludzie nie tylko utrzymywali szeroki łuk, ale przestali tańczyć i otwarcie obserwowali ją i Justice’a. Obróciła głowę w lewo i odkryła więcej ludzi gapiących się na nich z okolic baru. Jessie podniosła wzrok na Justice’a i nienawidziła go trochę za to, uświadomiła sobie, że on nie przestanie dopóki ona nie wyjdzie. To z pewnością byłoby tak żenujące jak ostatnim razem, a być może nawet bardziej i poczuła, że puszczają jej nerwy. Zamknęła oczy, wzięła głęboki oddech i powoli liczyła do dziesięciu. Jeden. Dwa. Trzy. Cztery. Pię…– - Jessie? Rusz swój tyłek za drzwi i idź do domu. Nie przychodź do tego baru nigdy więcej. To było to. Jessie gwałtownie otworzyła oczy i przestała próbować zachować spokój. - Pracuję dla ciebie, ale to jest mój czas wolny. Wiem, że wszyscy boją się ciebie ponieważ jesteś Justice’em Northem, ale wiesz co? Nie jesteś moim liderem. Rzucam to, jeśli w taki sposób masz zamiar traktować mnie za każdym razem, kiedy gdzieś wyjdę. Czy to cię uszczęśliwia? Teraz pójdę do domu i spakuję się. Nie potrzebuję tego panie North. Opuszczę Ojczyznę w ciągu godziny, i nie będziesz musiał uważać na mnie nigdy więcej. Jessie okręciła się i ruszyła przez parkiet w kierunku drzwi. Członkowie Nowego Gatunku odsunęli się daleko z jej drogi, sprawiając, że poczuła się jakby nagle zapadła na trąd , a szerokie przejście jakie utorowali by uniknąć z nią kontaktu było w granicach dziesięciu stóp (3m) . Justice 178

Była tak wściekła, że łzy zagroziły wylaniem, ale powstrzymała je. Nie da mu satysfakcji by zobaczył jak głęboko ją dotknął. Sukinsyn! Właśnie rzuciłam moją pracę. Kochałam pracę z kobietami i mieszkanie w tym domu. Koniec z kąpielami w tej wspaniałej wannie, ale w porządku. Znajdę inną pracę, a Justice może się pieprzyć. On…- Jessie? – warknął Justice.

Gwałtownie zahamowała, zszokowana głośnością jego głosu i odwróciła się. Ostatni kawałek jej powściągliwości pękł. Gniew zapłonął jasno i skończyła z obchodzeniem jego napadu złości. Kochała go, ale był kompletnym dupkiem. Nie brała tego gówna od żadnego mężczyzny, nawet od niego. - Co?! Podążył za nią i dzieliły ich tylko stopy, gdy zatrzymał się patrząc gniewnie niepomny gapiących się ludzi. Pragnęła zapomnieć, że prawdopodobnie dwieście Gatunków i tuziny ludzi byli świadkami tego starcia. Muzyka ucichła, i sala nagle pogrążyła się w ciszy jak w kościele. Jasna cholera . - Podejdź tu. Zagapiła się zszokowana . - Słucham? - Podejdź tu. - Wskazał na podłogę przed sobą. Och, piekła nie ma. Zakręciła się i znowu skierowała do drzwi. Jeżeli chciał nawrzeszczeć na nią, mógł zrobić to bez publiczności. Być może był to zwyczaj Gatunku, żeby werbalnie rozwiercać czyjąś dupę publicznie kiedy byli rozgniewani, ale nie miała zamiaru podchodzić do niego i przyjmować tego rodzaju traktowania. Ktoś przesunął się na jej ścieżce i skrzywiła się. Tim Oberto patrzył piorunująco, gdy spotkała jego rozwścieczony wzrok, niechybnie, jak tylko będą na zewnątrz nawrzeszczy na nią za pyskowanie do wspaniałego lidera ONG. Zablokował drzwi i nie było sposobu uniknięcia go. Trey przystanął obok jej dawnego szefa, chwycił go za ramię i syknął mu coś do ucha. Jej koledzy z zespołu podciągnęli bliżej do dwóch mężczyzn, strzelając niespokojnymi spojrzeniami wokół a napięcie było wyraźnie widoczne na ich twarzach. Spodziewali się kłopotów, i chcieli wydostać się z budynku. To była standardowa procedura operacyjna. Jessie chciała krzyczeć z frustracji i gniewu. Jak moja noc mogła zmienić się tak fatalnie, tak szybko? Ona i Breeze będą musiały zamienić słowo. Była pewna, że kobieta miała dobre intencje, ale wszystko, co osiągnęła to wpędzenie Jessie w masę kłopotów. Jej ojciec o tym usłyszy, i prawdopodobnie palnie jej kazanie na temat braku szacunku, powie jej, że powinna wyjść za pierwszym razem kiedy Justice prosił, a ona po prostu będzie musiała przyjąć to w milczeniu i bez protestu, chyba że powie ojcu prawdę. To nie zostałoby dobrze przyjęte. Jej tata nie byłby rad, że sypiała z Justice’em. Zawsze wolał udawać, że była małą dziewczynką, a nie kobietą z potrzebami. - Wracaj tu! - Ryknął Justice. Laurann Dohner 179

Serce Jessie załomotało, zatrzymała się znowu, i nie była pewna co robić. Każdy w sali musiał go usłyszeć. Do diabła, prawdopodobnie usłyszeli go przy głównej bramie. Była wstrząśnięta, że z ich kłótni zrobił takie ogromne widowisko. Wszyscy będą mówić o tym przez

kilka tygodni, jeśli nie miesięcy. Jessie odwróciła się wolno. Justice stał w tym samym miejscu co wcześniej nie ruszając się nawet o cal, a jego palec wciąż wskazywał podłogę gdzie chciał, żeby była. Wzięła głęboki oddech, zacisnęła zęby i powoli postawiła jedną stopę przed drugą. Jego palec rozluźnił się, opadł do boku, a druga ręka przestała zaciskać się w pięść. Zatrzymała się trzy stopy (ok. 1m) przed nim i podniosła wzrok do jego egzotycznych oczu. - Co? Urządzasz scenę. Kazałeś mi wyjść i robię to. - Utrzymywała swój głos cichy i żywiła nadzieję, że nikt nie może jej usłyszeć. - Nigdy nie robisz tego co ci każę. - Nie zniżył głosu, mówił głośno i wyraźnie, a dźwięk z łatwością niósł się przez salę. Jessie spuściła wzrok na jego czarny krawat, przypominając sobie teraz, kiedy uspokoiła się trochę, żeby unikać kontaktu wzrokowego. Nie chciała go wyzywać. Wątpiła, czy może być jeszcze gorzej, ale nie zamierzała sprawdzać tej teorii. - Robię to czego chcesz, wychodzę. Idę do domu spakować się. – Utrzymywała swój głos cichy. - Wszyscy gapią się na nas. Chciałabym, żeby dziura otworzyła się pode mną by wydostać mnie stąd, i odmawiam pozwolenia, byś upokarzał mnie kiedykolwiek więcej. Jessie odwróciła się i pokonała trzy stopy (ok. 1m) zanim Justice chwycił ją. Obrócił za łokieć, a drugie ramię owinął wokół talii. Sapnęła, kiedy pociągnął ją na swoje ciało. Jessie poderwała głowę do góry spojrzeć na niego zszokowanymi, szeroko otwartymi oczami. Przygarnął ją mocniej do swojej wysokiej sylwetki, unieruchomił przed sobą i wypuścił łokieć. Wolną rękę wsunął w jej włosy u podstawy szyi, zacisnął na nich garść i delikatnie pociągnął aż odchyliła głowę do tyłu. - Co ty robisz? - Syknęła. - Straciłeś rozum? Justice pochylił twarz bliżej, zajrzał głęboko w jej oczy, i cały gniew zniknął z jego . – Prawie coś straciłem. Robię to, co powinienem był zrobić od początku. Jessie rozpłaszczyła dłonie na jego piersi, żeby delikatnie go odepchnąć, ale jego ramię nie poluzowało chwytu wokół jej talii. – O czym ty mówisz? Jego głos był chrapliwym pomrukiem. - Ja publicznie zatwierdzam cię jako moją partnerkę Jessie. Ogłaszam wszystkim, że jesteś moja. Jessie była zadowolona, że trzymał ją w swoich ramionach, bo kolana ugięły się pod nią. Jego silne ramię powstrzymało ją przed upadkiem na podłogę, kiedy zachwiała się od jego słów, a jej umysł niezdarnie zmagał się z ich znaczeniem. - Ale ... - Nie mogła znaleźć słów. - Prawie cię straciłem. - Jego głos pogłębił się, stał się głośniejszy i wygrzmiał słowa, - Nie

odejdziesz z mojego życia. Jesteś moja Jessie. Należysz do mnie. Justice 180

Przeciągnął językiem po wargach, jego wzrok spadł na jej usta i zrozumiała, że zamierza ją pocałować kiedy wolno pochylił bliżej głowę. Nie mogła się poruszyć, zbyt zaskoczona, by zrobić coś więcej, niż tylko patrzeć jak jego usta opadają bliżej do jej. Przetarł wargami po jej ustach i zamknęła oczy, napięta. Język Justice’a wdarł się do środka, zmuszając jej usta do otwarcia się szerzej i warknął. Jego namiętność uderzyła w nią i obezwładniła w kilka sekund. Stopniała pod nim chwytając palcami wyłogi jego marynarki i zaciskając pięści na drogim materiale, tylko po to, by czegoś się trzymać. Minęły tygodnie od czasu jak ją dotykał, jej ciało pamiętało i tęskniło za jego dotykiem, i wszystko inne zniknęło za wyjątkiem Justice’a. Jęknęła na jego język i oddała mu pocałunek łącząc jego potrzebę ze swoją własną. Ręka ściskająca włosy rozluźniła się do kołyski z tyłu jej głowy, i Jessie zapomniała o sali pełnej ludzi będących świadkami ich związania się na środku sali. Zapomniała, że była na niego wściekła. Po prostu byli tam, byli razem, i nie chciał żeby opuściła go. Jej ręce puściły marynarkę i przesunęły się w górę, owinęły wokół jego szyi i jej stopy opuściły podłogę, gdy Justice podniósł ją wyżej w górę swego ciała. Justice przerwał w końcu pocałunek. Oszołomiona Jessie wpatrywała się w niego, dyszała podniecona i wtedy przypomniała sobie gdzie są. Rumieniec ogrzał jej policzki i nie śmiała odwrócić wzroku od jego seksownego spojrzenia, gdy wpatrywali się w siebie nawzajem. Nie była gotowa zmierzyć się z reakcjami sali. Jedyna rzecz, która liczyła się, była tuż przed nią i trzymała ją mocno w ramionach. Justice odwrócił od niej wzrok i dopasował swój chwyt, aż zagarnął ją w kołyskę ramion i przytulił do piersi z nogami przewieszonymi nad jednym z jego silnych ramion. Przylgnęła do jego szyi uświadamiając sobie, że kiedy uniósł jej nogi, starannie zgarnął spódnicę, by uchronić ją przed świeceniem komukolwiek. Dzielnie rozejrzała się wokół zobaczyć co uczynił. Każda twarz, zarówno ludzka jak i Gatunków, wydawała się całkowicie ogłuszona. - To jest Jessie. - Justice przerwał, obrócił głowę i wydawało się, że chce zwrócić się do każdego. - Ona jest człowiekiem. Wiem, że niektórzy mogą mieć z tym problem. Przykro mi, jeśli tak będzie, ale nie zrezygnuję z niej niezależnie od waszych reakcji. Ona jest moja, i będzie moją partnerką. Jessie cieszyła się, że ją trzymał. Zacisnęła ramiona na jego szyi, i rzuciła okiem na swojego starego szefa. Usta Tima wisiały otwarte, jego twarz była kompletnie czerwona, a oczy pełne niedowierzania. Szybko odwróciła wzrok. Trey wciąż ściskał ramię starszego mężczyzny, szarpnął mocno by odsunąć go od blokowania drzwi, i jej dawny dowódca zespołu uśmiechnął się kiedy złapał jej spojrzenie. Pociągnął Tima w stronę baru, i szarpnięciem głowy machnął na resztę zespołu do wycofania się . - Wiem, że to przysporzy problemów z niektórymi ludźmi z powodu mojej pozycji.- Justice przerwał, i Jessie wpatrywała się w jego oczy. Rozejrzał się. - Jestem więcej niż chętny do ustąpienia jeżeli uważacie, że tak powinno się zdarzyć. Dajcie mi znać jutro, po tym jak

podejmiecie decyzję. Teraz zabieram moją partnerkę do domu żeby zaplanować ślub. Miejcie świetną imprezę i dobrze się bawcie. - Ruszył do drzwi. - Justice ? Laurann Dohner 181

Justice zatrzymał się, przygarnął ją mocniej do siebie, i wolno obrócił się w stronę głębokiego męskiego głosu, który wywołał jego imię. Jessie przeglądała salę, przypatrując się wszystkim twarzom szukając mówiącego. Wysoki mężczyzna wystąpił naprzód - duży facet z szeroką piersią i masywnymi ramionami. Jego kocie oczy były zablokowane na Justice’ie, kiedy podniósł rękę i odgarnął z ucha na plecy proste, czarne włosy. Justice warknął niskim, groźnym dźwiękiem, i nikt nie musiał mówić Jessie, że był gotowy do walki. - Możesz mieć tę pracę jeśli ją chcesz Brawn. Nie będę z tobą walczył, i nie narażę mojej partnerki na niebezpieczeństwo. - Witamy serdecznie twoją partnerkę. - Brawn oznajmił głośno. - Nikt nie może zająć twojego miejsca, więc nie oczekuj jutro telefonu z prośbą o ustąpienie. Ona będzie mile widzianym członkiem naszej rodziny. - Jego kocie oczy skoncentrowały się na Jessie. - Nie chcę z nim walczyć, ale przyznam, że jestem trochę zazdrosny. Dbaj o niego partnerko Justice’a . Jessie była za bardzo oszołomiona żeby odpowiedzieć, ale Justice nie miał tego problemu. Dziękuję. Mężczyzna spuścił głowę i wzrok ku podłodze. Justice odwrócił się i szybkim krokiem ruszył do drzwi. Oficer rzucił się do nich, uśmiechnął się, i przytrzymał drzwi szeroko otwarte, by umożliwić mu wyniesienie jej w nocne powietrze. - Nie mogę uwierzyć, że po prostu to zrobiłeś - Jessie szepnęła. Justice uśmiechnął się szeroko, kiedy na nią zerknął . - Ja też nie, ale cieszę się, że to zrobiłem. Zabieram cię do twojego domu żebyś spakowała rzeczy. Przenosisz się do mojego domu dziś wieczorem, i nigdy z niego nie odejdziesz. – Przestał iść i wpatrzył się w jej oczy . – Bierzemy ślub, i to nie podlega dyskusji . - Mogłeś mnie zapytać. – Wypełniło ją rozbawienie i szczęście. Przechylił głowę. - Mogłem. - Odwrócił wzrok, zaśmiał się głośno, i zaniósł ją do swojego dżipa sadzając na miejscu dla pasażera. Jessie usłyszała, że muzyka znowu zaczęła grać w barze, kiedy mężczyzna, którego kochała wskoczył na fotel kierowcy. Zerwał krawat i obrócił się na swoim miejscu huśtając nim pomiędzy nimi.

- Zanim odpowiesz, pozwól, że powiem kilka rzeczy. Nie przyjmę odmowy . Skorzystam z tego, żeby przywiązać cię do mojego łóżka póki nie zmienisz zdania, jeśli nie odpowiesz tak jak chcę żebyś to zrobiła. – Zaśmiał się znowu. – Wyjdziesz za mnie? Uśmiechnęła się szeroko. - Nie wiem. - Na kilka sekund jej uwaga skupiła się na krawacie, zanim znowu spotkała jego wzrok. - Mogę ulec pokusie, żeby powiedzieć nie, tylko po to byś przywiązał mnie do łóżka. Brzmi to ekscytująco i perwersyjnie . - Jessie, - zamruczał. - Tak. - Tak na twoje imię czy tak wyjdziesz za mnie? Przygryzła wargę patrząc na niego przekornie. - Wciąż myślę o tym, co byś ze mną robił, gdybyś miał mnie nagą i związaną w łóżku. Daj mi chwilę . Rzucił krawat na kolana i zapalił dżipa. – Rozstrzygniemy to w domu. Justice 182

Roześmiała się. - A więc, jeśli jestem twoją partnerką czy to nie oznacza, że mogę zatrzymać mój dom? Kazałeś zbudować go dla kogoś kto nią będzie. To czyni go moim i nadal mogę tam mieszkać. Potrząsnął głową. - Zbudowałem go dla partnerki z Gatunku. Ty będziesz mieszkać ze mną, i spać w moim łóżku każdej nocy albo spalę ten dom. - Ale to taki piękny dom. Obrócił głowę i uśmiechnął się do niej. – Więc nie powinnaś chcieć widzieć jego zniszczenia. Pamiętaj o tym, jeśli kiedykolwiek pomyślisz o opuszczeniu mojego łóżka i powrocie do starego. - Wyjdę za ciebie. - Nie martwiłem się. Mówiłem poważnie o przywiązaniu cię do łóżka póki nie zmienisz zdania. Mówiłem ci, to nie podlega dyskusji.

***** Breeze powoli podeszła do stołu, spojrzała na czterech siedzących przy nim mężczyzn i splotła ręce za plecami. Zanim odezwała się, poczekała aż zyska ich pełną uwagę .

- Dziękuję, - powiedziała cicho, szczerze. - Mówiłaś, że troszczy się o nią, - Brawn narzekał mrukliwie. - Nie powiedziałaś, że ma obsesję na jej punkcie, i że na powrót stanie się dziki. Omal nie urwał mi głowy, kiedy powiedziałem, że planuję zatwierdzić do niej prawa. Cedar zaśmiał się. - On może nie wywróciłby stołu ani nie chciał urwać ci głowy, gdybyś tylko powiedział, że zamierzasz ją zatwierdzić. Breeze prosiła żeby wzbudzić jego zazdrość i zmusić go do przyznania się, do swoich uczuć wobec ludzkiej kobiety. Ty sprowokowałeś go do tego stopnia, że chciał cię zabić. Bestial wyszczerzył się w uśmiechu. – Podobała mi się ta część o zabraniu jej do domu, pokryciu i pieprzeniu, aż będzie krzyczała. Justice z pewnością nie, ale ja byłem rozbawiony. Jeded zachichotał. - Tak. Nie zapominajmy o klasycznym chwycie, który ostatecznie złamał jego ledwie zachowywaną kontrolę. Co ty powiedziałeś Brawn ? Miałeś napełnić ją swoim nasieniem i zasiać je w niej? To był dobry strzał. Breeze wyciągnęła rękę i ścisnęła szerokie ramię Brawna. - Powiedziałeś to wszystko do niego? Pociągnął łyk soku. - I omal nie straciłem głowy. Jako człowiek Rady jestem tu dla ciebie i zawsze, kiedy potrzebujesz przysługi. Następnym razem jednak ostrzeż mnie jeśli łaska, że mogę zginąć, więc przynajmniej zobaczę jak to nadchodzi. Spodziewałem się gniewu, ale on naprawdę chciał rozszarpać mnie na kawałki. Następnym razem, kiedy będziesz potrzebowała przysługi, chcę być Gatunkiem, który dla ciebie kłamie i wykonuje telefony udając sekretarkę Justice’a . Breeze podeszła bliżej do jego krzesła. - Jesteś moim bohaterem. Czy miałbyś ochotę zatańczyć? Czujesz się spięty i wiem jak temu zaradzić. Oczy Brawna rozszerzyły się i wyszczerzył się w uśmiechu . - Bardzo bym chciał. Breeze podniosła koniuszki palców i popieściła odkrytą skórę na jego szyi. - Chodźmy. Laurann Dohner 183

Brawn wstał i mrugnął do trzech pozostałych mężczyzn. - Ryzykowanie mojego tyłka opłaciło się, więc nie naśmiewajcie się zbytnio. Wy siedzicie tutaj, a ja idę tańczyć z piękną kobietą. - Pomagaliśmy, - Bestial powiedział i zaśmiał się. - Masz jakieś przyjaciółki, które zechcą z nami zatańczyć? Breeze pokiwała na nich palcem. - To imprezowa noc. Wszystkie jesteśmy w nastroju na

trochę dobrej zabawy. Cedar wstał . - Dobre uczynki popłacają. Jaded dokończył swój napój i wstał. - Uwielbiam imprezową noc. - Ja także - Bestial warknął. - Chodźmy spędzić kilka godzin na zabawie z naszymi kobietami.

Justice 184

Rozdział dziewiętnasty Jessie zapięła torbę na zamek, i Justice zabrał ją od niej zanim zdążyła podnieść ją z łóżka. Uśmiechnęła się rozbawiona, że naprawdę przywiózł ją prosto do domu spakować się. Pomógł w pakowaniu wrzucając do torby wszystko w łazience, a wcześniej zbierając większość rzeczy w pobliżu. - Mogłam zrobić to jutro kiedy będziesz w pracy. - Chcę to załatwić dzisiaj wieczorem. – Justice wyciągnął rękę i popieścił jej policzek koniuszkami palców. - Nie chcę, żebyś miała powód do przyjścia tu znowu. Teraz mieszkasz ze mną. Jego czułe słowa wypełniły ją szczęściem. Był teraz całkowicie zaangażowany w ich związek, nie był to już sekret i nie wahał się w najmniejszym stopniu by uczynić go trwałym. - Co z tymi wszystkimi pudłami w salonie? Też je przenosimy? - Nie. Rano każę komuś to zrobić. Jessie rozejrzała się po pokoju aby upewnić się, że niczego nie zostawiła . - Skończyłam. Ta była ostatnia. - Chodźmy. - Justice opuścił rękę i chwycił w nią drugą torbę. – Prowadź partnerko.

Jessie weszła na górę po frontowych schodach domu Justice’a, trochę zdenerwowana, ponieważ do tej pory nigdy wcześniej nie była w środku . Miała nadzieję, że pokocha go tak bardzo jak ten, który właśnie opuściła. Sięgnęła do klamki żeby otworzyć dla niego drzwi. - Czekaj. Spojrzała na niego, wygięła w łuk brew, i skrzyżowała ramiona na piersi kiedy odstawiał torby. - Co? Zostawiłeś bałagan? Zachichotał. - Zostań tu. Nie podglądaj . - Otworzył drzwi, pchnął je szeroko, i znowu podniósł torby . Zniknął w środku. Nie mogła niczego zobaczyć, ponieważ nie włączył świateł. Kręcił się wewnątrz. Mogła go usłyszeć, ale nie miała pojęcia, co próbował przed nią ukryć. Z jej szczęściem facet był flejtuchem, ale przynajmniej seksownym . Wspomniał, że ma mężczyznę, który dba o jego dom. Przynajmniej nie będzie tkwiła sprzątając po nim. Wyszedł z ciemności na ganek i sapnęła zaskoczona, gdy nagle pochylił się, naparł barkiem na jej biodra i ramieniem objął nogi. Wstał szybko, zarzucił ją sobie na plecy i pstryknął światło w środku. Zaśmiał się, kiedy wnosił ją do środka i wolną ręką pomasował jej tyłek a nogą kopnął zatrzaskując drzwi. - Zamknij drzwi. Laurann Dohner 185

Musiała chwycić w garść włosy by cokolwiek zobaczyć, przekręciła zamek znajdujący się w pobliżu twarzy, i wykręciła głowę zerknąć przelotnie na zaskakująco czysty salon . - Postaw mnie. - Nie. Nie jestem tak zupełnie niezorientowany co do ludzi. Stale poznaję ich zwyczaje, i jestem obeznany z przenoszeniem panny młodej przez próg, kiedy po raz pierwszy wchodzi do ich wspólnego domu. O ile o mnie chodzi jesteśmy już sparowani, a ślub jest tylko formalnością dla twojego świata, jesteś moja skarbie. Niosę cię do łóżka i okazuję ci należny szacunek postępując zgodnie z twoimi cenionymi tradycjami. To było tak słodkie, że nie miała serca, powiedzieć mu, że większość facetów nie zarzuca sobie kobiet na ramiona. Zachichotała, puściła włosy i przykryła dłońmi jego muskularny tyłek, kiedy szybkim krokiem przemierzał przedpokój. Miał najlepszy tyłek, i ledwie zwróciła uwagę na jego pokój , gdy zapalił światła i do niego weszli. Poprawił ją zanim pochylił się żeby łagodnie posadzić na brzegu materaca, i przykucnął przed nią. Uśmiechnął się. – Witaj w naszym domu. Teraz zdejmij ubranie. Tęskniłem za tobą, i jeśli wkrótce nie będę kochał się z tobą stracę całą kontrolę. - Wstał, skopał buty i zerwał

marynarkę. - Pospiesz się, - warknął miękko . Jessie obserwowała go jak szybko rozbierał się, ciesząc się widokiem każdego seksownego cala ciała i mięśni, które odsłaniał. Spojrzał na nią po tym jak zdjął spodnie, zmrużył oczy i zmarszczył brwi. - Rozbierz się . Dokładnie to mam na myśli Jessie. Minęły dwa tygodnie i nie chciałbym podrzeć tego na tobie. To ładna sukienka. Jessie zrzuciła buty. Sięgnęła za siebie, rozpięła sukienkę i odpięła biustonosz . Pozwoliła im opaść w dół ciała, gdy zsunęła się z łóżka. Justice zamruczał kiedy ściągnęła majteczki. Cofnęła się, gdy zrobił krok w jej stronę. - Poczekaj. Justice zamarł. - Co? - Musimy porozmawiać przez chwilę. - Nie chcę rozmawiać. - No cóż, musimy. Warknął. – O czym ? - Czy spałeś z Kit? Skrzywił się. - Nie. Ona też się skrzywiła, badając dokładnie jego twarz w poszukiwaniu jakiegoś cienia kłamstwa lub winy. - Naprawdę? - Jesteś jedyną kobietą której pragnę. Nie zadowalam się niczym mniej niż to czego chcę. Skinęła głową, z pewnością był szczery. - Cała ta sprawa ze sparowaniem czy znaczy, że nie będziesz mnie zdradzał ? Justice 186

Uśmiechnął się. – Właśnie to znaczy. Ty jesteś dla mnie, a ja jestem dla ciebie. To zobowiązanie, żeby być tylko ze sobą. - Na całe życie? - Na zawsze.

- Ok. Dobrze . - Czy teraz skończyliśmy rozmawiać? Zerknęła na łóżko i uśmiechnęła się. - Jeszcze tylko kilka rzeczy żeby przejść dalej. Zacisnął dłonie, jego ciało napięło się, a pobudzony członek szarpnął się wyraźnie, trochę jakby machając na nią. - Co jeszcze? - Dostanę moją pracę z powrotem po tym jak rzuciłam ją dziś wieczorem? Lubię pracować z kobietami z domu kobiet. - Nigdy nie straciłaś pracy. Nie przyjąłem twojej rezygnacji. Jessie uśmiechnęła się szeroko. - Dobrze. - Czy teraz mamy o tym rozmawiać? - Jest jeszcze tylko jedna rzecz, żeby iść dalej. - Co? - Pomalutku podkradał się bliżej wyglądając jakby był gotów rzucić się na nią. Jessie zassała dolną wargę w ustach. - Ty. Zamrugał. - Co ja? - Chcę ciebie na łóżku i chcę być na górze. Zmrużył oczy podczas gdy Jessie wstrzymała oddech . Wpatrywali się w siebie, a on cofnął się krok do tyłu. - Chcesz wyrównać rachunki za dzisiejszą i wczorajszą noc. Chcesz żebym ci uległ, byś ukoiła swoją zranioną dumę. - Nie. Po prostu chcę być na górze. Podobało ci się ostatnim razem i mnie też . - Chcesz żebym pozwolił ci mieć kontrolę nad naszym seksem. - Lubię tę pozycję i przysięgam, że to nie jest wyrównywanie rachunków ani próba dominacji. Rzucił jej nieufne spojrzenie po czym wspiął się na łóżko i rzucił na plecy. - Tylko dla ciebie, i jeśli kiedyś komuś powiesz ... - Jego wzrok wędrował po jej ciele. - Będę zmuszony dowieść swojej nad tobą dominacji publicznie, w gorszy sposób niż zrobiłem to w barze. - Co to oznacza ? - Jessie oparła się o brzeg łóżka. - Dlaczego te łóżka są takie wysokie? Potrzebuję podnóżka żeby dostać się na nie.

Justice zaśmiał się, wyciągnął rękę, chwycił jej nadgarstek i wciągnął na materac. Jesteśmy wysocy. Pomogę ci dostać się do łóżka. To z wydostaniem się z niego będziesz miała problem, ponieważ będę chciał zatrzymać cię tutaj. Jeśli miałbym dowieść mojej dominacji musiałbym wziąć cię przed wszystkimi moimi ludźmi. Jessie zaśmiała się z jego żartu, ale on nie. Uniósł brew obserwując ją w milczeniu. Przestała się śmiać zdając sobie sprawę, że był poważny. To wstrząsnęło nią i zszokowało. Laurann Dohner 187

- Naprawdę? To jest... Jeśli kiedykolwiek spróbujesz mi to zrobić przed innymi ludźmi, zastrzelę cię. Naprawdę musiałbyś mieć seks ze mną przed nimi wszystkimi? Zupełnie nie jestem do tych całych seks – podglądactwa rzeczy. Nagle roześmiał się. - Nie. Chciałem tylko zobaczyć twoją minę. Jessie rozluźniła się i uśmiechnęła. – Więc, co tak naprawdę byś mi zrobił, gdybym komuś powiedziała, że pozwalasz mi robić to? - Jessie otoczyła okrakiem jego uda i opuściła ciało na niego. Jej głowa zanurkowała i językiem polizała jego brzuch w pobliżu pępka. - Musiałbym cię ukarać, - jęknął cicho. Jessie przesunęła się wyżej, polizała jego sutek i zassała stwardniałe ciało między zęby. Szczypnęła go, a on wydał niski mruczący dźwięk. Jessie poczuła, jak jego twardy członek uwięziony między ich brzuchami szarpnął się w odpowiedzi. Wypuściła sutek i muskała pocałunkami jego pierś, aż jej usta napotkały drugi sutek do dręczenia. - Jak byś mnie ukarał ? Chwycił rękoma jej biodra. – Torturowałbym cię Jessie. Lubisz jak poruszam się w tobie szybko, ale ja trzymałbym cię pod sobą i wchodził tak wolno, że błagałabyś mnie żebym pieprzył cię tak jak lubisz. Nie zrobiłbym tego. Przeciągałbym to, aż nie mogłabyś więcej tego znieść. Całe ciało Jessie odpowiedziało na jego zmysłową groźbę. Przesunęła biodra, uniosła je, gdy oderwała się od jego sutka i usiadła prosto. Jej palce owinęły się wokół grubego fiuta, którego chwyciła, pogłaskała aksamitną długość i przetarła kciukiem po koronie. Wilgoć z przedwytrysku pomogła jej drażnić brzegi, gdy zataczała kręgi. - Wiesz kochanie, że jeśli grozisz mi torturami, ja mogę zrobić to samo. - Jessie, - zamruczał: - to były tygodnie. Chcę żeby to było dobre dla ciebie, ale powstrzymywałem się tak długo, że nie wytrwam. Jessie opuściła swoje biodra nad jego, dostosowała jego fiuta i otarła się po nim cipką.

Zajęczała miękko, ciesząc się , gdy dokuczał jej łechtaczce, gotowa wziąć go w siebie. Też za nim tęskniła, wiedziała jak dobrze będzie go czuć i pchnęła biodra w dół. Justice odrzucił głowę i puścił ją by drapać łóżko kiedy brała go do środka. - Paznokcie, - jęknęła. – Tak dobrze ciebie czuć. Tylko nie zniszcz łóżka. Śpię w nim z tobą później. - Pieprzę łóżko, - warknął Justice. - Pieprz mnie, - Jęknęła Jessie, opuściła głowę i wpatrywała się w jego wypełnione namiętnością oczy . Jessie zamknęła oczy, odrzuciła do tyłu głowę i opadła niżej, biorąc go więcej i ciesząc się nim, gdy rozciągał ścianki jej pochwy. Uczucie wypełniającego ją Justice’a było najlepszą rzeczą na świecie. Naciskała do czasu, aż wiedziała, że jest w pełni w niej, przytulnie schowany i ich połączenie stało się całkowite. Poruszyła się w górę i w dół, na początku biorąc go powoli, żeby dostosować się i było to torturą. Pragnienie jej ciała doszło do głosu i ponagliło ją by ujeżdżać go szybciej. Justice mruczał i warczał, wydając te zmysłowe dźwięki, które podkręcały jej namiętność wyżej. Wyciągnął rękę, chwycił jej nogę, i jego kciuk wślizgnął się między jej rozciągnięte uda. Muskał łechtaczkę i zataczał kręgi z wystarczającym naciskiem żeby sprawić, że mięśnie pochwy zacisnęły się wokół jego grubego obwodu. Jessie zajęczała głośniej i zaczęła ujeżdżać go szybciej. Justice 188

Justice przetoczył się nagle. Jessie sapnęła ze zdziwienia, ale zaraz potem jęknęła, gdy wszedł w nią głęboko i szybko, złapał ją w pułapkę swoją wagą i wiedziała, że przejął kontrolę. Wyglądał seksownie i dziko, kiedy miękko na nią zawarczał, wyszczerzył zęby w uśmiechu i spiął ramiona aby przyprzeć ją mocno pod sobą. - Moja kolej. Justice wszedł w nią szybko i mocno, nie powstrzymując niczego, a ona owinęła się wokół niego. Nogi zaczepiła na jego tyłku, a ramiona owinęła wokół jego szyi. Ich ciała poruszały się razem perfekcyjnie, gdy zanurzał się, uderzając w każde zakończenie nerwowe, które krzyczało o wyzwolenie. Wszedł głębiej, z większą mocą i dostosował fiuta by uderzać w miejsce, które sprawiło, że krzyknęła jego imię. Rozkosz runęła na nią, gdy Justice zaczął poruszać jeszcze szybciej i mocniej. Wykrzyczała jego imię kiedy orgazm uderzył. Justice odrzucił głowę do tyłu i ryk wydarł się z jego gardła. Ich ciała szarpnęły się i zwarły razem. Jessie rozluźniła się kiedy ostatni spazm rozkoszy przepłynął przez jej i rozciągnięte na niej ciało Justice’a. - Jesteś moją partnerką, - Justice szepnął jej do ucha i musnął pocałunkiem jej szyję. - Dzięki Bogu, - wyszeptała w odpowiedzi.

Zaśmiał się. - Jest jedna rzecz, o której chciałbym ci powiedzieć. - Podniósł głowę, żeby mogła na niego patrzeć. - Co to jest? - Odkryliśmy, że możemy mieć dzieci, kiedy ludzka kobieta zaszła w ciążę z jednym z naszych mężczyzn. Ich silne, zdrowe maleństwo urodziło się tygodnie temu. - Ujął jej twarz w dłonie. - Maluch jest Gatunkiem, ma nasze rysy twarzy i jest podobny do swojego ojca. Chcę mieć z tobą dziecko. Czy pomyślisz o tym? Szok uderzył ją, nie dlatego, że mogli mieć dzieci, coś czego nie podejrzewała, ale o czym już wiedziała dzięki zaufaniu Breeze. Wstrząsnął nią fakt, że Justice pragnął mieć dziecko z nią. Przeszedł od walki z nimi we wspólnym związku do prośby, aby została matką jego nienarodzonych dzieci. To był szybki przeskok. Justice przetoczył ich na bok, utworzył małą przestrzeń między ich ciałami i przykrył dłonią jej brzuch. - Pragnę, byś nabrzmiała z moim dzieckiem i pragnę, byś była związana ze mną w każdy możliwy sposób. – Wpatrywał się głęboko w jej oczy. - Chcę zrobić wszystko, żeby związać cię ze mną pod każdym względem. Uszczęśliwiasz mnie. - Uśmiechnął się. – Czynisz moje życie kompletnym. Łzy wypełniły oczy Jessie. - Jesteś taki dobry w słowach. Zmarszczył brwi. - Co to znaczy? Zaśmiała się i otarła łzy. – To znaczy, że bardzo chcę mieć z tobą dziecko, chociaż chciałabym poczekać przynajmniej rok. Najpierw potrzebuję czasu z tobą, i zanim będziemy mieli jedno, musisz brać więcej wolnego czasu od pracy . Chcę abyśmy wychowywali nasze dziecko albo dzieci razem, żeby nie było, że tylko ja wychowuję nasze maleństwo, podczas gdy ty jesteś w pracy. - Jestem twoim partnerem. Wszystko będziemy robili razem. Laurann Dohner 189

- Skarbie, jesteś pracoholikiem. - Oblizała wargi. - Mój tata jest taki, i nie było go zbyt wiele blisko mnie, gdy byłam dzieckiem. Moją najgorszą obawą kiedy dorastałam było poślubienie kogoś takiego jak on. Ironia prawda ? Sprawiasz, że on wygląda na wręcz leniwego jeśli chodzi o godziny jakie poświęcasz pracy, jednak ja jestem dorosła. Wiem, dlaczego tak ciężko pracujesz, ale dzieci nie zrozumieją jak ważna jest twoja praca. One po prostu czują się opuszczone i chcą żeby przyjść do nich w sekundę. Rozumiesz? Musisz nauczyć się więcej się relaksować zanim zostaniemy rodzicami. - Zamierzam przekazać trochę obowiązków Radzie, i to uwolni sporo mojego czasu. Mogę

poczekać rok, i zobaczysz, że spędzimy mnóstwo czasu razem. Mogę relaksować się, a ty nauczysz mnie jak. Nie miałem żadnego życia oprócz bycia twarzą moich ludzi. To wszystko zmieniło się teraz Jessie. Kocham ich, ale ty jesteś moim priorytetem numer jeden. – Zmrużył oczy. - Jesteś moją partnerką. Jesteś na pierwszym miejscu przed wszystkimi innymi. Ustąpię rano, żeby pokazać ci , jak wiele dla mnie znaczysz. Kocham cię i jesteś dla mnie wszystkim. Wiedziała, że mówił poważnie, i jej miłość do niego wzmocniła się. - Nie chcę żebyś rezygnował, ale chcę byś pracował mniej godzin. To co robisz jest tak ważne, i nie chcę zmieniać tego kim jesteś. Jesteś mężczyzną, z którym pragnę być. Ja tylko proszę o więcej twojego czasu. Uzyskanie pomocy od Rady brzmi idealnie. Uśmiechnął się. - Załatwione. Chciałbym mieć więcej niż jedno dziecko. Chciałbym żebyś była w ciąży i mogę to zrobić. - Porozmawiamy o liczbach jak będziemy mieli nasze pierwsze. Spojrzał z nadzieją. - Ale przynajmniej dwoje? - Kocham cię całym moim sercem i ty także mnie uszczęśliwiasz . - Uśmiechnęła się. Kiedy nie wkurzasz mnie, ale nawet wtedy nadal kocham cię bardziej niż chcę cię zabić. Ty również czynisz moje życie kompletnym. - Powiedziano mi, że ta następna rzecz jest dobrą wiadomością. Gdy sprawię, że zajdziesz w ciążę , co jest najgorszą rzeczą w byciu brzemienną? - Tycie. Zaśmiał się. - Druga najgorsza rzecz? - Poranne nudności. - A jak się ma dziewięć miesięcy trwania ciąży? - Taak. Brzmi jak wielki trud, ale jest tego wart. Justice nagle przetoczył się na Jessie i przyszpilił ją pod sobą. - To będzie dziecko Gatunku, które będziesz nosić Jessie. Pierwsze dziecko urodziło się po dwudziestu tygodniach, zdrowe i w pełni rozwinięte. Leczymy się szybciej niż wy, i zostaliśmy zaprojektowani inaczej. Wygląda na to, że nasze dzieci rozwijają się szybciej niż wasze. Druga przyszła ludzka matka doświadcza takiej samej przyspieszonej ciąży. Sądzimy, że dwadzieścia tygodni jest czasem trwania ciąży. – Jego wzrok badał jej oczy. - Czy nadal chcesz nosić moje dziecko? Jessie była oszołomiona. Pięć miesięcy ? Justice odtoczył się i usiadł. - To zbyt wiele prawda? Obawiasz się teraz rozważyć posiadanie mojego dziecka?

Justice 190

Jessie przewróciła się na bok i podparła głowę na zgiętym ramieniu. - Nie. Po prostu staram się przyswoić te wiadomości. To nadzwyczajne. - Czy to cię odstręcza ? - Nie. Nigdy. Bardzo chcę nosić w sobie nasze dziecko i wygląda to całkiem ciekawie. Do licha, mogłabym mieć prawie dwoje naszych dzieci w czasie, który mój rodzaj potrzebuje żeby mieć jedno. Odetchnął z ulgą. - Więc zgadzasz się mieć przynajmniej dwoje. Dobrze . Cal po calu przysunęła się bliżej, wyciągnęła rękę i popieściła jego udo. – Tak, masz jakieś inne niespodzianki, żeby cisnąć nimi we mnie? - Lekarze pomogli Ellie, partnerce Fury'ego, zajść w ciążę. Miała coś, co nazywa się niedrożne jajowody, ale teraz oni oczekują dziecka. Planujemy przenieść ich do Rezerwatu by ukryć to, gdy ciąża zacznie być bardziej widoczna. Jeszcze nie możemy pozwolić twoim ludziom dowiedzieć się. Nie sądzimy, że są gotowi na przyjęcie wiadomości, że możemy mieć dzieci, i martwimy się, że źle zareagują gdyby dowiedzieli się, że istnieją dzieci Gatunku. Nasze dziecko nie będzie samotne. Jessie skinęła głową. – Będziemy musieli otworzyć szkołę dla naszych dzieci, zanim będą one na tyle duże by jej potrzebować. Z pewnością nie możemy wysłać ich do publicznych szkół poza bramami. Byłyby w zbyt wielkim niebezpieczeństwie. Justice przykrył jej rękę żeby ją uścisnąć. - Moja partnerka jest mądra. O jakich innych rzeczach myślisz ? - Myślę, że musimy potrenować ciążę. Chcemy zrobić to dobrze. Spojrzał na nią i warknął. W sekundę przerzucił ją i podciągnął na ręce i kolana. Wszedł w nią delikatnie, pieprząc głęboko a Jessie zajęczała. Justice zanurzał się w niej powoli i miarowo aż niemal doszła. Zatrzymał się, gdy była na krawędzi. Obróciła głowę. - Nie przestawaj. - Jakieś skargi? Muszę potrenować ? Nagle zaczął wykonywać ostre, szybkie pchnięcia, owinął się wokół jej pleców i zębami złapał jej ramię. Jedna ręka opuściła łóżko by palec dręczył łechtaczkę. Jessie doszła krzycząc, a z tyłu Justice ryknął własną rozkosz. Opadli na łóżko, bok przy boku, wciąż połączeni i Jessie roześmiała jak tylko złapała oddech. Czasami jego niezrozumienie tego, co próbowała powiedzieć nie było złą rzeczą. Pomylił jej żart ze skargą.

Justice skubnął lekko jej ramię i drgnęła od wstrząsu przyjemności. Wysłało to impuls prosto do jej łechtaczki, przypominając jej, jak wrażliwa obecnie była. Jego zęby uwolniły ją. - Jak było? Odwróciła głowę i zajrzała w jego zadowoloną z siebie twarz. - To był ludzki żart. Wybacz. Kocham sposób w jaki mnie bierzesz Justice. Niczego nie robisz źle. To tylko takie powiedzenie. Oznacza, że powinniśmy mieć dużo więcej seksu, więc mówi się "trenować ciążę" jako żart. Zaśmiał się. - Rozumiem. Laurann Dohner 191

- Ale na pewno powiem to znowu. Kiedy to zrobię mógłbyś zapomnieć, że wiesz, co to naprawdę znaczy? Podobało mi się to jak diabli. - Więc chcesz więcej seksu? - Zawsze ciebie chcę. Wyszczerzył się w uśmiechu. – Zostaliśmy zaprojektowani na wytrzymałość i siłę. Wiesz co jeszcze? - Jesteś szalenie przystojny i masz najlepsze ciało jakie kiedykolwiek widziałam w całym moim życiu , a to sprawia, że chcę się ślinić , gdy zdejmujesz ubrania? Pocałował ją. – Poza tym. - Co? - Nasz czas regeneracji. Chcesz więcej seksu? - Poruszył się w niej powoli. - Zastanawiałaś się kiedyś, dlaczego zawsze wychodzę z ciebie po seksie? Nie mięknę kiedy jestem w tobie. Tak długo jak jestem w tobie, mogę robić to całymi godzinami. Jessie jęknęła. - Tym razem zrobimy to powoli. Pokręciła głową. - To tortury. Justice zabezpieczył ją tam, podczas gdy nieprzerwanie poruszał się w niej. Jego druga ręka powędrowała na jej brzuch, piersi i igrał z jej sutkami. - Pokochasz to. Będę poruszał się w tobie powoli i w stałym rytmie, i będę dotykał każdej cząstki twojego ciała. To mój kolejny talent.

- Zabijesz mnie. - Nie. Ja tylko daję ci to czego chcesz. - Szybciej. - Jesteś taka niecierpliwa. – Jego ręka opuściła pierś i powędrowała w dół do jej brzucha, użył swoich nóg do rozciągnięcia jej ud szerzej na boki przytrzymując je otwarte, i dotknął odsłoniętej łechtaczki opukując ją koniuszkiem palca. - Powoli i w stałym rytmie Jessie. Jessie niemal dotarła na szczyt od uczucia delikatnego rytmu uderzeń, które wystukiwał na jej wiązce nerwów. Zanurzał się w niej powoli, utrzymując stały rytm i igrał z jej ciałem. - Naprawdę mnie kochasz Jessie? - Tak! Przestał opukiwać, przekręcił rękę, i palcem wskazującym oraz kciukiem delikatnie szczypał łechtaczkę, lekko pociągał i pocierał. Wchodził w nią miarowo, ale przesunął jej biodra i zanurzał się głębiej. W ciągu kilku sekund Jessie doszła wykrzykując jego imię . Justice odrzucił do tyłu głowę, wygiął plecy w łuk i zaryczał, gdy doszedł wypełniając ją swoim gorącym nasieniem. Długie minuty później Jessie otworzyła oczy i wykręciła głowę żeby uśmiechnąć się do Justice’a. – Może powoli też jest miłe. - Miłe? - Uśmiechnął się i uniósł brwi. - To było tylko miłe?

Justice 192

- Było niesamowite. Justice wolno wycofał się z jej ciała, przewrócił ich na bok i wtulił się w jej plecy. - Nie chcę żebyś była obolała. Zadziwię cię bardziej później, kiedy trochę odpoczniesz. - Kocham cię. Justice pocałował krzywiznę jej ramienia. - Ja też cię kocham Jessie. Zaśnij. Chcę trzymać cię w ramionach całą noc. - Sięgnął do tyłu i udało mu się wyłączyć światło na nocnym stoliku. Jessie wtuliła się w niego i zamknęła oczy. Miała poślubić Justice’a, a on nazwał ją swoją partnerką. Uczucie bycia w jego ramionach, w jego łóżku, było najbardziej słuszną rzeczą jaką

kiedykolwiek czuła.

Justice usłyszał zmianę oddechu Jessie i wiedział, że jego partnerka zasnęła. Przyciągnął ją trochę mocniej do swojego ciała, zgiął nogi by pociągnąć ją bliżej i wdychał jej ponętny kobiecy zapach. Była jego na zawsze, i nie był już sam. Była jego drugą połową, łagodniejszą stroną, której nigdy by nie miał bez niej, a także jego największą słabością. Przeszukiwał swoje uczucia, zmartwiony, że mógłby żywić urazę, za posiadanie tej nowej skazy w jego niegdyś nieprzeniknionej zbroi, ale zamiast tego poczuł tylko spokój. Niechby nawet rano rozpętało się piekło, kiedy będzie musiał zająć się skutkami publicznego zatwierdzenia jej, jednak nic z tego nie miało znaczenia. Jessie była warta zmierzenia się ze światem, czy tym, do czego to doprowadzi. Jej ojciec będzie zdenerwowany, prawdopodobnie wycofa swoje poparcie, ale on znajdzie sposób, żeby sobie z tym poradzić. Upewni się, że Jessie pozostanie bezpieczna. Będzie ją chronił za wszelką cenę, a gdyby niebezpieczeństwo stało się zbyt wielkie, ustąpi ze stanowiska. Mogą przenieść się do Rezerwatu, w głąb Dzikiej Strefy, blisko Valianta i Tammy. Budowa jego domu nad jeziorem postępowała, pierwotnie przeznaczony do ucieczki od presji jego życia, może stać się ich domem na stałe. Miałby swoją własną, osobistą armię z prawie dzikich Gatunków do pomocy, żeby utrzymać wszelkie zagrożenia z dala od jego partnerki. Wyobraził sobie porzucenie garniturów na rzecz przepaski na biodra, do czego niektórzy z tamtejszych samców powrócili, i wyszczerzył się w uśmiechu. Może zdołałby namówić Jessie do noszenia jakiejś niewielkiej. Mogliby zabawiać się cały dzień, i wszystko na czym musiałby się skupiać, to kochanie jej. Rzeczy nagle nie wydawały się tak ponure, gdy wyobraził sobie ich przyszłość. Rozluźnił się i zamknął oczy trzymając ją mocno w ramionach, i wiedział, że w ten czy inny sposób wszystko się ułoży. Nie zaakceptuje niczego mniej. Miał Jessie, a to było wszystko co miało znaczenie.

Laurann Dohner 193

Rozdział dwudziesty Jusice’a obudził dziwny, stłumiony hałas, coś nieznanego i otworzył oczy. Jessie pozostawała bezpiecznie schowana przed nim, ich ciała nadal przylegały ciasno do siebie, i oddychała powoli i miarowo, spała. Cokolwiek zakłóciło jego sen nie pochodziło od niej. Słuchał, stawiając na baczność swoje zmysły i wyłowił dźwięk zbliżającego się pojazdu. Obrócił głowę, spojrzał na zegar i uświadomił sobie, że jest kilka godzin przed wschodem słońca. Nikt o tej porze nie powinien przejeżdżać blisko jego domu. Ochrona patrolowała teren, ale pozostawała z dala od jego domu, w sposób jaki nakazał im robić, gdy zmył im głowy za naruszanie jego prywatności, za każdym razem kiedy ryknął . Ostrożnie rozluźnił uścisk na swojej partnerce i wyślizgnął się z łóżka nie budząc jej. Wypadł z sypialni do przedpokoju, i dalej do salonu. Światła nadal pozostawały włączone od kiedy wniósł Jessie do domu, więc rzucił się do swojego ciemnego biura, podszedł do frontowego okna i nieznacznie odsunął zasłonę żeby wyjrzeć na zewnątrz. SUV zjechał i zaparkował trochę poniżej wzgórza, za domem Tigera, na pustej działce obok starego domu Jessie i silnik zgasł. Serce zaczęło mu walić. Coś było nie tak. Nie mieli włączonych reflektorów zanim zaparkowali, i nie zapaliło się żadne światło wewnątrz, gdy otworzyły się cztery pary drzwi. Wszystkie pojazdy ONG miały w pełni sprawne wyposażenie wliczając w to światła. Ktoś usunął je, żeby mieć pewność, że nie doznają porażki. Pojawiło się pięć ciemnych postaci i pozostawiły drzwi szeroko otwarte. Jedynym powodem dlaczego mieliby tak zrobić, była chęć uniknięcia hałasu. Zmrużył oczy i skupił wzrok na piątce. Uświadomił sobie, że byli cali ubrani na czarno, od stóp do głów. Ich twarze były albo zakryte ciemnymi maskami, albo pomalowane, żeby zamaskować rysy twarzy. Zbliżyli się do domu obok, gdzie mieszkała Jessie. Obserwował ich wystarczająco długo, by zauważyć sposób w jaki poruszali się i używane do komunikowania się, nazbyt znajome sygnały ręczne . Zamierzali rozdzielić się i otoczyć coś lub kogoś. Justice wybiegł z gabinetu i popędził przedpokojem do jednej z wolnych sypialń, gdzie miał lepszy widok, kiedy zniknęli mu z pola widzenia. Dostrzegł jedną ciemną postać jak przeskakuje nad bramą prowadzącą na przód podwórza domku obok. Było jasne, ich celem miała być Jessie. Wściekłość zapłonęła w każdej cząstce jego ciała. Opuścił zasłonę, cofnął się i szarpnął w górę telefon na nocnym stoliku. Wprowadził numer domowy Tigera, a jego umysł planował co robić. Dzwonił aż odezwała się automatyczna sekretarka. Odłożył słuchawkę i wybrał numer jego komórki. Czekał trzy sygnały. - Jest czwarta trzydzieści rano, - Tiger warknął trochę zdyszany. - Lepiej żebyś miał naprawdę dobry powód, żeby przeszkadzać mi kiedy jestem zajęty. Justice 194

- Pięciu naszych samców otoczyło domek Jessie. Przyszli ukradkiem, zamaskowani, co oznacza, że planują atak, - zawarczał Justice. - Wezwij mężczyzn, którym ufasz i przyjdź do mojego domu. Ruszaj się. Oni oczywiście nie aprobują mojego wyboru partnerki.

- Sukinsyny - Tiger warknął. - Nie ma mnie w domu. Jestem w domu kobiet. Wezmę kilku mężczyzn, którzy nadal tu są i jedziemy. Nie angażuj się póki nie dotrzemy. Jesteś w mniejszości. Justice odłożył słuchawkę i zadzwonił do budki ochrony przy bramie. Zacisnął zęby, gdy sygnał dzwonił sześć razy i nikt nie odpowiedział . Albo któryś oficer na służbie uczestniczył w tym, albo pięciu samców obok, coś mu zrobiło. Nie miał żadnego natychmiastowego wsparcia. Justice pobiegł w stronę swojej sypialni. Dotarł do łóżka i rzucił się do Jessie. Jedną rękę zacisnął na jej ustach, a drugą chwycił za biodro. Przeciągnął jej ciało ze środka łóżka do brzegu i dźwignął całkowicie z materaca. Jessie zadyszała pod jego dłonią. Nachylił się do jej ucha i wyszeptał zanim zaczęła walczyć. – Pięciu samców Gatunku jest w twoim domu. Zachowaj ciszę, ubierz się, i zostań przy moim boku. Widzę w ciemności wystarczająco dobrze, żeby cię prowadzić. Jessie kiwnęła głową na znak, że zrozumiała. Justice zwolnił rękę z jej ust i opuścił ją, aż stanęła na nogach, po czym chwycił za ramię. Garderoba była tuż obok. Otworzył drzwi i wciągnął ją do środka. Zamknął drzwi i włączył wewnętrzne światło na chwilę oślepiając ich oboje. Jessie przyglądała się mu ponuro swoimi pięknymi niebieskimi oczyma, i zalała go duma, że jego partnerka wykazywała taki spokój. Nie marnowała czasu na zarzucanie go pytaniami, albo histerię. Puścił ją, złapał jedną z koszulek i zarzucił na nią. Szarpnął szufladę, wyjął dla nich obojga bokserki i ubierał się obok niej w ciasnej przestrzeni. - Mówiłeś pięciu? - Szepnęła, rolując w pasie pożyczone bokserki. - Tak. Gatunek, i zakładam, że to samce. - Cholera. Nie mógł zgodzić się bardziej. Pozwolił by jego gniew przejął kontrolę, i wiedział, że krew zostanie przelana jeżeli samce, po uświadomieniu sobie, że nie ma jej w swoim domu, ośmielą się w jej poszukiwaniu przyjść do niego. Będzie to dla nich śmierć bez pytania. Zabije albo umrze chroniąc swoją partnerkę. Chciał z nią uciec, ale na zewnątrz mogło być ich więcej, mogli w ukryciu czekać na nich jak nadejdą pieszo. W domu mógł przynajmniej utrzymać się do czasu, aż przybędzie Tiger z posiłkami. Odepchnął od siebie szok, że jego własni ludzie przyszli po jego partnerkę. To było przerażające i coś, czego nigdy nie brał pod uwagę.

Jessie próbowała ukryć swoje przerażenie, gdy szarpała się z otrzymaną od Justice’a koszulką. Nie obchodziło jej, jeśli była na lewej stronie, albo czy włożyła ją tył na przód. Jej zamglony od snu mózg ledwie rejestrował informacje, którymi podzielił się Justice, jednak oczywiste było, że byli w głębokim gównie, powiedział, że to Gatunki co oznaczało, że musiało być bardzo źle. Chcieli ją.

Laurann Dohner 195

Patrzyła jak Justice stanął przodem do tylnej części garderoby, złapał drążek wypełniony wieszakami z garniturami i wyrwał całą rzecz. Puścił, wszystko upadło na podłogę i nacisnął ścianę w pobliżu szczytu szukając czegoś koniuszkiem palca. Rozległo się kliknięcie i jedna strona odskoczyła otwarta. Chwycił ją otwierając ukryte drzwi szafy. Rozchyliła usta ze zdumienia, ale zaraz zacisnęła je razem nie mówiąc ani słowa o dwóch pistoletach przymocowanych do ściany, i workach zapasowych magazynków obok nich. Tylko przyglądała się, podczas gdy on chwycił kuloodporną kamizelkę. Okręcił się i zaczął wpychać ją na nią. - Włóż to. - A ty? Jego oczy zwęziły się. - Zrób to. Nie mamy czasu na organizowanie debaty Jessie. Leczę się i poruszam szybciej niż ty. Mój rodzaj będzie walczył z innym Gatunkiem wręcz, ale ty jesteś człowiekiem, i nie jestem pewien czy okażą ci ten szacunek. Oni mogą mieć broń i strzelać do ciebie. Załóż kamizelkę. Miał to zdecydowane spojrzenie i wiedziała, że sprzeczanie się z nim byłoby marnowaniem czasu. Przyjęła ciężką kamizelkę, założyła ją i próbowała dopasować za duży rozmiar. Justice nie przypiął broni, zamiast tego obrócił się i wepchnął ją jej. Jak zdążyła zauważyć, jego schowana na czarną godzinę broń robiła wrażenie. - Ładne. Rozumiem, że zatrzymasz strzelbę? Potrząsnął głową. – My nie używamy broni na siebie nawzajem Jessie. Walczymy naszymi ciałami. Ty natomiast nie jesteś Gatunkiem. Przegrałabyś z którymś z naszych mężczyzn gdyby do tego doszło. Nie stracę cię . Jeśli dojdzie do walki, potrzebujesz pomocy żeby utrzymać się przy życiu. - Myślisz, że oni tu przyjdą? - Zorientują się gdzie musisz być skoro nie ma cię w domu obok. Muszą bardzo ciebie chcieć żeby ryzykować tak wiele, i zakładam, że przyjdą tu w następnej kolejności. - Niech to szlag. - Jessie sprawdziła bezpieczniki w pistoletach, upewniła się, że odchodzą i zatrzasnęła w pełni załadowane magazynki . - Tak mi przykro. To przeze mnie. Justice poruszał się jak błyskawica, w mgnieniu oka złapał jej brodę, zmusił głowę do podniesienia, skrzyżował z nią wzrok i cicho warknął w gniewie. - Nie ma w tym twojej winy. Partnerstwa są cenne, chronione za wszelką cenę, i szanowane przez cały Gatunek. Ci mężczyźni są winni zdrady nas. - Jego ręka opadła. - Chcę, żebyś poszła do łazienki i usiadła w wannie. Są tam tylko dwa wejścia. Zabij każdego, kto przedostanie się przeze mnie. To będzie znaczyło, że nie

żyję. Jej usta opadły otwarte. - Oni nie ośmielą się ciebie zranić. Jesteś ich liderem. Złapał cztery zapasowe magazynki do pistoletów i wsunął je z przodu kamizelki. - Myślę, że chcą mnie zwolnić. Ruszaj Jessie. - Jego wzrok złagodniał. - Tiger i kilku innych ludzi są w drodze. Zaufaj mu. On zapewni ci bezpieczeństwo, i zorganizuje powrót do twojego ojca jeśli coś mi się stanie. - Dałeś mi oba pistolety. - Zaoferowała jeden kolbą naprzód. - Proszę weź jeden. - Gatunki nie używają broni do walki ze sobą, ale ty ich potrzebujesz. Nie walcz z nimi wręcz. Po prostu pociągnij za spust zanim będą mogli zaatakować. Justice 196

Jessie wpatrywała się w ciemne oczy Justice’a. - Nie będę ukrywała się w łazience, gdy ty w pojedynkę stajesz do walki z pięcioma. Mogę strzelać i zostaję przy twoim boku. Te pistolety i ja możemy całkiem szybko wyrównać liczby. Nagle pochylił się do przodu i pocałował jej usta. - Kocham cię. - Jego uśmiech zgasł i zmrużył oczy. - Nie mamy czasu na głosowanie nad moim planem. Alarm zawył w całym domu i Justice zaklął. - Naruszyli nasz dom. Dostań się do łazienki. Nie mogę się skoncentrować, jeżeli nie wiem gdzie jesteś. Zrób to, albo będziesz miała nas oboje martwych. Wyłączył światło, złapał ją za ramię i pchnął otwierając drzwi garderoby. Była napędzana do przodu przez jego silny chwyt, gdy wprowadził ich do sypialni, gdzie wcześniej szybko się rozejrzał zanim ją tam opuścił. Sukinsyn. Zamierzał sam stanąć przeciw pięciu samcom Gatunku, ponieważ ona miała piersi ... , albo mogło tak być dlatego, że była człowiekiem. Jakoś nie mogła sobie wyobrazić, jak rozkazuje którejś z umięśnionych kobiet Gatunku, żeby ukryła się w łazience w czasie, gdy on będzie walczył. Oni byli agresywni i trzymałby kobietę Gatunku przy swoim boku, by pomogła wyrównać szanse. Jessie oparła się pragnieniu aby podążyć za nim, wiedziała , że to zdekoncentruje go skoro wydawał się przekonany, że potrzebuje jego ochrony, i żywiła nadzieję, że tak naprawdę nikt nie ośmieli się zaatakować Justice’a. Gatunek uwielbiał go i doceniał całe poświęcenie jakie robił. To było niewyobrażalne, że ktokolwiek z nich pragnął jego krzywdy. Ledwie mogła dostrzec ciemne wnętrze łazienki, widząc więcej cieni niż cokolwiek innego. Jej wzrok wędrował w poszukiwaniu najlepszego miejsca na przygotowanie ataku, żeby jednocześnie pozostać daleko od kąta jednego okna, i otwartych drzwi do sypialni. Wanna była dokładnie takiego samego rozmiaru i modelu jak w jej starym domu. Idealnie nadawała się do zapewnienia osłony, wdrapała się do wielkiej rzeczy i kucnęła na dnie, żeby stanowić mniejszy cel. Przesunęła zapasowe magazynki wewnątrz dużej kamizelki, tak by nie piły

jej w piersi, i chwyciła pistolety w obie ręce. Rzucała wzrokiem tam i z powrotem od okna do drzwi. Okno było wystarczająco duże żeby przeszła przez nie osoba, a otwarte drzwi do sypialni pozwoliłyby jej śledzić, co dzieje się w pozostałej części domu. Oczywiście wyjący alarm szarpał jej nerwy. Dźwięk był nieco przytłumiony w głębi domu, ale ona chciała łączności z Justice’em. Dopisała w pamięci "kupić w przyszłości" do swojej listy rzeczy do zrobienia. Alarm ucichł i pozostała tylko niesamowita cisza. Miała nadzieję, że to dobry znak. Może mężczyźni uciekli kiedy zrozumieli, że ochrona musiała usłyszeć alarm i przybiegnie Justice’owi na pomoc. Z pewnością przyszli, kiedy ryknął tak głośno, że zdecydowanie zmusił ich do biegu. Czas upływał a niewiedza doprowadzała ją do obłędu. Przygryzła wargę, wstała i przeszła nad krawędzią wanny. Chciała popatrzeć na zewnątrz, zaryzykować zerknięcie, czy coś się dzieje, i niepewnie zbliżyła się do okna. Wetknęła jeden pistolet między uda, nasłuchiwała by upewnić się, że nic nie porusza się po drugiej stronie i wymacała zamek. Zwolniła go, przesunęła szkło wzdłuż prowadnic i wciągnęła w płuca świeże powietrze. Ręką znowu złapała w mocny uścisk Laurann Dohner 197

drugi pistolet, podniosła go i poczuła się bezpieczniej z ciężarem obu, spoczywających w jej dłoniach. Nic nie poruszało się na ciemnym podwórku ani w pobliżu zarysu basenu, gdzie słaby blask świateł na dnie dawał trochę widoku. Cofnęła się. Wzrok znowu skierowała na drzwi żeby upewnić się, że nic nie podkrada się do niej niepostrzeżenie. Usłyszała cichy, głuchy odgłos i jej uwaga szarpnęła się z powrotem do otwartego przed chwilą okna akurat na czas, żeby zauważyć dużą postać pędzącą z boku podwórka w jej stronę. Może to ochrona, ale co jeśli nie? Strach kazał jej cofnąć się od okna i pospieszyć z powrotem do wanny, gdzie weszła i kucnęła. Serce jej waliło, gdy wstrzymała oddech i wymierzyła pistolety w podwórze. Cień przesłonił róg okna. Powąchał głośno i zawarczał. Był to cichy, nienawistny dźwięk i zapewnił ją, że nie był to ktoś zadowolony ze zwietrzenia jej zapachu. Samiec Gatunku mógł złapać jej zapach skoro tam stała. Zacisnęła palce na spustach i czekała na jego ruch.

Justice usłyszał słaby odgłos kroków na płytkach i to zdradziło lokalizację jednego samca. Był blisko końca przedpokoju prowadzącego do sypialni. Zbliżający się intruz nosił buty, które skrzypiały jak czasami robiły to nowe, kiedy podeszwy nie zostały jeszcze rozbite, i to naprowadziło go na fakt, że ci tutaj, nie byli dobrze wyszkoleni. Żaden z jego oficerów nie popełniłby takiego błędu. Byli zbyt wprawni w skradaniu się, żeby hałasować. Zastanawiał się, czy nie popełnił błędu oceniając ich jako Gatunek, ale żadni ludzie nie mogli poruszać się w sposób jaki widział u przechodzących na zewnątrz samców. Ich wdzięk i płynność ruchu była zbyt zwierzęca, podczas gdy ludzcy mężczyźni byli sztywniejsi i ciężej stąpali. To zamąciło mu w głowie, ponieważ wszyscy jego mężczyźni musieli przejść szkolenie, a jednak ci tutaj nie byli wykwalifikowani. Oparł się o ścianę sypialni obok otwartych drzwi na przedpokój. Nie chciał odchodzić daleko od Jessie. Zajęta pozycja pozwalała mu zabezpieczać okna sypialni i wejście od holu. Rzucił okiem na drzwi do łazienki żeby mieć pewność, że jak do tej pory była

bezpieczna. Inny dźwięk złapało jego ucho, zidentyfikował go jako otwieranie przesuwnego okna. Zacisnął zęby, kiedy zorientował się, że dźwięk pochodzi z łazienki gdzie ukryła się Jessie, ale strzały nie przeszyły cichego domu. Jessie strzeliłaby do każdego, kto próbowałby wejść do domu przez mniejszy pokój. To musiało być inne okno, a on błędnie ocenił kierunek. Usłyszał kolejny słaby dźwięk, jak drewno ociera tynk i zdał sobie sprawę, że intruz przemieszcza się przedpokojem bliżej do sypialni. Stolik stał osiem stóp (ok. 2,5m) od jego sypialni. Oczywiste było, że tamten wpadł na niego, kolejny raz zdradzając brak wyszkolenia. Wściekłość porwała go, gdy odetchnął i wciągnął charakterystyczny zapach Gatunku. To byli jego samce, który przyszli po jego partnerkę . Pięciu samców było oczywiście gotowych go zabić, żeby dostać się do Jessie. Musieli wiedzieć, że umrze chroniąc ją przed krzywdą. Podniósł smród potu, tłuszczu i czegoś metalicznego. Jego palce wygięły się w szpony. Samiec Gatunku przyniósł pistolet albo nóż do walki, broń do wykorzystania przeciwko Jessie. Rzucił się ze swojej kryjówki do przedpokoju. Ryk wydarł się z jego gardła kiedy chwycił samca, Justice 198

podniósł go i walnął ciężkim ciałem w ścianę. Posypał się tynk od siły uderzenia, mężczyzna syknął z zaskoczenia i bólu, i rozpoczęła się walka. Justice złapał cios pięścią w szczękę, na tyle silny, że zatoczył się do tyłu i stracił chwyt. Jego przeciwnik opadł na podłogę w przysiadzie, i rzucił się ciałem uderzając w jego pierś. Justice wykorzystał zęby by rozerwać ciało, gdy samiec próbował zmiażdżyć mu żebra w niedźwiedzim uścisku. Mężczyzna krzyknął, a Justice wbił się zębami w jego pierś, wgryzł się głęboko i zmiażdżył kości. Ciało pod nim było martwe zanim zwalili się na podłogę. Justice odepchnął się od ciała, i wypluł krew. Napiął się, widząc ruch na końcu holu. Znowu ryknął i ruszył za oddalającym się cieniem.

Jessie słyszała ryk Justice’a, potem głośny syk i wielkie bum. Nie było żadnej wątpliwości, że to odgłosy brutalnej walki i pragnęła wypaść z łazienki i włączyć się w to. Wciąż jednak trwała nieruchomo ponieważ ciemny kształt pozostał przy oknie. Facet nadal zwlekał z atakiem, a Jessie koncentrowała na nim uwagę . Wiedziała, że Justice wciąż żyje, gdy znowu ryknął. Walka wydawała się trwać i mogła tylko modlić się żeby wygrał. W tym momencie dostrzegła ruch na krawędzi okna. Ręka chwyciła ramę i w mgnieniu oka duży kształt wypełnił przestrzeń. Przycupnął na parapecie. Samiec powąchał i jego głowa wydawała się obrócić by bezpośrednio utkwić w niej wzrok. Zagrażający niewyraźny kształt nie wydawał się człowiekiem ani Gatunkiem. Był ogromny i wyglądał przerażająco jak wszyscy diabli. Jessie nacisnęła spusty na obu pistoletach, i strzelała raz za razem, aż cień spadł do tyłu przebity czterema kulami. Pozostała na miejscu, czekała żeby zyskać pewność, że nie podniesie się do ponownego ataku, ale nie zrobił tego. Sekundy mijały i odgłos innej walki wypełnił jej uszy. Rozbijane meble we frontowej części domu, zwierzęcy warkot i pięści uderzające o ciało dręczyły ją. Podniosła się, wyszła z wanny i zaryzykowała bieg do okna, żeby mieć pewność, że wyeliminowała zagrożenie,

które po nią przyszło. Wyjrzała na zewnątrz i dostrzegła nieruchomy kształt mężczyzny. Pchnęła okno w dół, kciukiem zamknęła zamek i pobiegła w kierunku sypialni. Każdy, kto spróbuje wejść przez okno w łazience będzie musiał rozbić je aby dostać się do środka, i to ją ostrzeże. Potrzeba znalezienia Justice’a i pomocy mu, napędzała znowu jej strach, i sprawiła, że stała się nieostrożna kiedy zapaliła światła, bardziej zmartwiona, że jest ślepa w ciemności niż, że zdradza swoją pozycję. Szkło posypało się w holu, gdy rzuciła się w tamtym kierunku zatrzymując się tylko, żeby włączyć przełącznik światła na drodze do salonu. Widok jaki ją powitał był szokujący i przerażający. Duży samiec Gatunku leżał rozłożony na plecach, jego koszula była rozerwana do żeber, a ciało było rozszarpane. Walczyła z pragnieniem by zwymiotować, gdy wzrokiem badała martwe ciało . Krew była wszędzie, opryskała ściany i zbierała się w kałużę na dywanie. Laurann Dohner 199

Mężczyzna na podłodze był ubrany na czarno, jego twarz była wysmarowana czarną farbą do maskowania twarzy, a na głowie miał czarną czapkę do ukrycia włosów. To nie był Justice, więc ruszyła naprzód. Musiała przejść nad ciałem, jej bosa stopa zatopiła się w ciepłej wilgoci i wiedziała, że była to krew. Szła jednak dalej. Odgłosy walki nadal szalały w pobliżu. Trzymała pistolety wprawnie, gotowa na otwarcie ognia do każdego, kto na nią nadciągnie, aż dotarła do dużej, otwartej, ciemnej przestrzeni salonu. Łokciem uderzyła włącznik światła i wpatrywała się w zniszczony pokój. Kanapa była przewrócona, szklany stolik do kawy rozbity, a regał na książki leżał przodem w dół, na stercie rozsypanych książek pięć stóp ( ponad 1,5m ) na lewo od niej, jednak jej uwagę przykuło dwóch walczących mężczyzn, którzy odskoczyli od siebie pośrodku tego bałaganu . Justice miał na sobie bokserki i krew rozmazaną na całym ciele, wyglądał dziko kiedy warczał na czarno ubranego mężczyznę. Nie oszczędził jej spojrzenia, gdy okrążał swego przeciwnika, ale nie mogła przestać wpatrywać się w głębokie zadrapania na jego plecach, ramionach i uszkodzenie jednego policzka, gdzie został uderzony na tyle mocno, że formował się siniak. Drugi mężczyzna krwawił silnie z twarzy, miał rozbity nos, wargi i uszkodzoną jedną kość policzkową. Jego czarny strój ukrywał możliwe inne urazy, ale jedno ramię wydawało się mokre, prawdopodobnie od krwi, i trochę skóry blisko jego boku było widoczne gdzie materiał został rozdarty. - Wracaj Jessie,- Szorstko rozkazał Justice. - Słyszałem strzały. Jesteś ranna? Jessie złapała ruch kątem oka i zwróciła głowę na czas, by zobaczyć innego napastnika atakującego z kuchni. Nie zastanawiała się, po prostu zobaczyła czarne ubranie, czarną farbę rozmazaną na twarzy i wycelowała broń. Poruszał się szybciej niż człowiek, ale jej kule nie chybiły. Wrzasnął głośno, zawodząc wysoko z bólu i runął na podłogę lądując na tym, co kiedyś było stolikiem do kawy. Nie poruszył się. - Jestem w porządku. Kryję twoje plecy skarbie. Chcesz żebym zastrzeliła drania blisko ciebie? - Głos Jessie zadrżał, ale ręce nie.

- Trzymaj się od tego z daleka, jest dwóch więcej. - Tylko jeden oprócz tego dupka, z którym walczysz. Zabiłam kogoś, kto próbował wejść przez łazienkę. To dlatego słyszałeś jak strzelam. Nie odpuszczę Justice. Justice warknął i Jessie wiedziała, że był wkurzony, ale zajmie się jego gniewem później. Wsunęła pistolet z lewej ręki pomiędzy uda, wykorzystała ścianę do utrzymania równowagi i zwolniła magazynek z pistoletu w prawej ręce. Wyciągnęła z kamizelki świeży i zatrzasnęła go. Chwyciła broń spomiędzy ud. - Twoja ludzka musi walczyć za ciebie? - Samiec, który zaatakował Jusice’a splunął. - Jesteś za słaby żeby nam przewodzić. - Kim jesteś? – Warknął Justice. - Nawet cię nie znam, a ty śmiesz nastawać na moją partnerkę? Justice napiął się, i ryk wydarł się z jego gardła gdy skoczył na drugiego samca. Wybił się z szybkiego przysiadu i popłynął w powietrzu. Musiał mieć silne nogi żeby zrobić coś takiego. Zobaczenie tego oszołomiło Jessie, ale nie omieszkała podziwiać piękna jego ruchu. Przeleciał około pięć stóp (ponad 1,5m), aż jego ciało uderzyło w drugiego mężczyznę. Justice 200

Przewrócili się i potoczyli razem z warkotem wyrywającym się z ich gardeł. Walczyli jak zwierzęta, cięli szponiastymi pazurami palców i gryźli. Justice używał też swoich nóg. Udało mu się owinąć jedną wokół uda drugiego samca i szarpnął mocno. Facet pod Justice’em zawył z bólu mając nogę wygiętą w dziwnej pozycji. Potoczyli się znowu, i Justice skończył pod samcem, ale pchnął wystarczająco silnie żeby odrzucić napastnika na ścianę. Ubrana na czarno postać uderzyła w nią tak silnie, że uszkodziła tynk. Justice złożył swoje ciało jak scyzoryk, poderwał i skończył w przysiadzie. Rzucił się ciałem na mężczyznę, który próbował wygrzebać się z płyty gipsowo-kartonowej. Przebili się przez ścianę i Jessie gapiła się na duży otwór jaki stworzyli. Nienawidziła porzucić bezpieczeństwo przedpokoju, ale nie mogła już widzieć Justice’a. Zwieńczone łukiem przejście prowadziło do drugiego pokoju, w którym nigdy nie była. Jej dom nie miał takiego samego planu parteru. Podbiegła do łukowego przejścia. To było domowe biuro, niemal tak duże jak salon. Justice i Gatunek rozdzielili się , krążyli wokół siebie i każdy szukał słabości drugiego. Jessie pomalutku wsunęła się do pokoju i przycisnęła plecy do ściany. Nie chciała, żeby ktoś pokradł się do niej z tyłu, ale nie mogła wejść głębiej do pomieszczenia. Ogromne szklane, przesuwane drzwi na taras ujawniały ciemność na zewnątrz. Ktoś mógł zaatakować tą drogą i było to nazbyt ryzykowne podchodzić zbyt blisko. - Nigdy nie będziemy prowadzeni przez miłośnika ludzi, - drugi mężczyzna szczeknął. – Przynosisz nam wstyd. Justice warknął. - Jesteś z piątego ośrodka badawczego prawda? Ty głupi draniu.

Zbudowaliśmy wszystko kiedy zostaliśmy uwolnieni, i dzięki temu mogliśmy ocalić ciebie. Zdradzasz swój własny rodzaj z powodu swojej nienawiści do ludzi? Nie słyszałeś co do was mówiłem? Czy nie rozumiesz, co osiągnęli nasi ludzie? Znaleźliśmy tutaj pokój. Piąty ośrodek badawczy ? Usta Jessie opadły otwarte. To był ten w Kolorado, gdzie pomagała w nalocie. Wpatrywała się w mężczyznę wciąż krążącego z Justice’em i wiedziała, że jego przypuszczenie musi być słuszne. Intruz był jednym z mężczyzn, których pomogła uwolnić. - Jestem najlepszy i wygram, - mężczyzna zawarczał. - Wskażę drogę naszym ludziom kiedy twoje ciało będzie zimne, a twojej ludzkiej samicy skręcę kark. Pokażę naszym ludziom jak postępować z ludźmi. Śmierć im wszystkim za to co zrobili. Justice ryknął i zaatakował. Nie wydawał się zauważyć, że samiec chwycił coś zza swoich pleców, ale Jessie zauważyła. Kiedy Justice dotarł do niego błysnął nóż. Próbowała krzyknąć ostrzeżenie, jednak było już za późno. Jessie krzyknęła przerażona, gdy samiec odrzucił Justice’a od siebie. Mężczyzna, którego kochała uderzył ciężko plecami w podłogę, stęknął i chwycił się za krwawiące ciało. - Hej! - Wrzasnęła Jessie ogarnięta czystą wściekłością. Samiec odwrócił się i warknął. - Wskaż drogę temu skurwielu. – Strzeliła mu w twarz i opróżniła magazynek na jego ciele po tym jak uderzył w dywan. Jessie zwolniła pusty magazynek z pistoletu i podbiegła do Justice’a. Trzymał kurczowo jedną rękę na biodrze, ale krew wciąż moczyła bokserki. Jego spojrzenie zwarło się z jej, i nie mogła przegapić zdumienia malującego się na jego przystojnej twarzy. Laurann Dohner 201

- Użył noża. Jessie szarpnęła głową wokół oczekując ataku piątego samca. Justice bardzo krwawił i łzy napłynęły jej do oczu. Odsunęła jego rękę na bok i zobaczyła poszarpaną dziurę w bokserkach. Opuściła broń na podołek, gdy przykucnęła na kolanach obok niego, i szerzej rozerwała materiał. Miał poszarpaną ranę obok kości biodrowej, która wyrwała z niej jęk bólu. Wyglądało to źle. Głośny hałas zagrzmiał i pękło drewno w salonie. Brzmiało to tak, jak gdyby ktoś wywarzał frontowe drzwi. Złapała rękę Justice’a i przycisnęła do rany. - Naciskaj tutaj, trzymaj mocno i nie ruszaj się. Kocham cię. Złapała pusty pistolet i sięgnęła do koszulki. Jej ręka rozmazała krew Justice’a na całej kamizelce, koszulce i piersiach kiedy wyszarpywała magazynek. Załadowała go do pustej komory i podniosła się na nogi. Chwyciła oba pistolety w garście, po czym rozstawiła stopy aby stanąć po

obu stronach bioder Justice’a . To było złe miejsce jeśli chodzi o taktyczne korzyści. Wszędzie wokół nich były okna, ogromne szklane, przesuwane drzwi tarasowe i otwarte łukowe przejście, które prowadziło do salonu. Nie było żadnej osłony. Justice był za ciężki i zbyt cierpiący, żeby się przenieść. Piąty samiec uderzy i miała nadzieję, że nadciągnie od strony łukowego przejścia, skoro właśnie tam słyszała naruszenie domu. Oczami gorączkowo przeszukiwała pokój. W sekundę jak zobaczy ruch planowała zabić sukinsyna. Nie dopuści żeby zbliżył się do Justice’a. - Jessie, wyjść stąd i znajdź gdzieś osłonę, żebyś mogła zobaczyć jak nadchodzi. - Zamknij się. Nie zostawię cię. - Proszę Jessie. - Jego ręka potarła jej kostkę. - Ratuj się. Walczę by tu pozostać. Jessie spojrzała w dół na bladą twarz swojego partnera. Jego naturalnie opalona skóra była bielsza niż kiedykolwiek widziała. Krew rozszerzała się na dywanie blisko jego biodra, a bokserki były przemoczone. Uśmiechnął się, kiedy ich oczy spotkały się. - Jesteś taka piękna kiedy jesteś nade mną. - Zamknął oczy i jego uśmiech zgasł, gdy jego głowa nagle opadła na bok. - JUSTICE ! - Rozpacz sprawiła, że wykrzyczała jego imię. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała zapewniając ją, że nie umarł, ale wiedziała, że tak może być wkrótce. Jessie potrzebowała zastosować ucisk na jego ranę, ale żeby to zrobić musiałaby odłożyć pistolety, coś co gwarantowałoby śmierć ich obojga. Postawiła bosą stopę na krwawiącym biodrze Justice’a, i nacisnęła takim ciężarem jak sądziła, że pomoże, a nie pogorszy szkodę. - Justice ! - mężczyzna ryknął z salonu. Jessie skierowała jeden z pistoletów na zwieńczone łukiem przejście gdy dostrzegła ruch. Znajoma twarz wpadła nagle do pokoju i Jessie ledwie powstrzymała palec przed pociągnięciem za spust. Tiger wytrzeszczył na nią oczy, podczas gdy więcej mężczyzn wypełniało przestrzeń za nim, w sumie dziewięciu. Przybyły posiłki. Justice 202

- Został pchnięty nożem. - Głos Jessie załamał się . - Czterech z tych dupków nie żyje, ale jednego brakuje. Wezwij karetkę. Wstrząśnięty wzrok Tigera opadł do Justice’a na podłodze. Szkło nagle eksplodowało na prawo i Jessie szarpnęła się w tamtym kierunku. Coś wielkiego, z czarną twarzą, atakowało rzucając się przez szklane drzwi prosto na nią i Justice’a. Instynkt uratował jej życie. Wypaliła z

obu pistoletów. Ciężkie ciało uderzyło w nią i rzuciło na plecy daleko od Justice’a. Jessie leżała tam obolała, pod co najmniej dwustupięćdziesięciofuntowym (113 kg) bezwładnym i martwym samcem Gatunku. Wyparło jej powietrze z płuc i nie mogła złapać tchu. Wydawała się minąć wieczność, chociaż naprawdę były to tylko sekundy. Nagle ciało zostało z niej odrzucone, a ona łapczywie wciągnęła powietrze blokując wzrok ze wzrokiem Tigera. Schylił się i podał jej rękę. - Medycy są ze mną i zrobią wszystko żeby uratować Justice’a, - obiecał. – Pozwól, że pomogę ci wstać.

Laurann Dohner 203

Rozdział dwudziesty pierwszy - Justice wyzdrowieje. - Doktor Treadmont uśmiechnął dla zapewnienia. - Przetrwał operację i teraz używamy leków do przyspieszenia jego leczenia. Jessie zamknęła oczy i walczyła ze łzami ulgi. - Dziękuję. - Otworzyła oczy i posłała lekarzowi wdzięczne spojrzenie. – Bardzo, bardzo dziękuję. Tiger odchrząknął i przyciągnął jej uwagę. On i około pięćdziesięciu innych członków Nowego Gatunku było stłoczonych w recepcji Centrum Medycznego razem z nią. Kilkoro z nich siedziało na krzesłach, na długim kontuarze w pobliżu frontowych drzwi, i na podłodze. Ona usadowiła się na biurku, które przyciągnęła obok pokoju Justice’a w czasie, gdy przechodził operację. - Może teraz weźmiesz prysznic i przebierzesz się ? - Tiger powoli podszedł bliżej. Jessie spojrzała w dół i zauważyła, że nie zdjęła kamizelki ani zakrwawionego ubrania. Pokręciła głową. Tiger głęboko zmarszczył brwi i zmartwienie przesłoniło jego kocie oczy. – Wiesz, że Justice chciałby abyśmy zajęli się tobą kiedy on nie może. Jesteś w szoku, i jesteś cała we krwi. Proszę, pozwól nam zaopiekować się tobą Jessie.

- Nie zostawię go. Doktor Treadmont westchnął. - Możesz wziąć prysznic tutaj, w jednym z pokoi. Jestem pewien, że ktoś może przynieść ci czyste ubrania. Breeze wstała z kontuaru. – Każę zrobić to jednej z kobiet. - Jej wzrok spotkał oczy Jessie. – Justice będzie chciał zobaczyć cię czystą kiedy się obudzi. - Uśmiechnęła się słabo żeby złagodzić swoje słowa. – Wyglądasz potwornie. Jessie wzruszyła ramionami. - Prawdopodobnie, ale nie opuszczę Justice’a. Tiger przygryzł wargę. - Czy mogę dostać pistolety? Jessie zacieśniła na nich uścisk. - Nie. - Jedyny Nowy Gatunek, który ma dostęp do Medycznego to ci z ośrodka badawczego Justice’a, albo ci, którym on ufa najbardziej Jessie. Jest bezpieczny. Nikt tutaj nie zamierza go skrzywdzić, i nie ma tu nikogo z piątego ośrodka badawczego. - Ufam ci, ponieważ Justice to robi. Ufam Breeze, ponieważ wiem, że jest moją przyjaciółką. - Jessie rozejrzała się po pomieszczeniu i napotkała niespokojne spojrzenia. - Nie wiem komu jeszcze ufać. – Przeniosła wzrok na Tigera. - Nie zostawię go kiedy jest bezbronny. Tiger wycofał się. - W porządku Jessie. Breeze podeszła bliżej, ale zatrzymała się w odległości dziesięciu stóp (3 m). - Jak widzisz ten plan Jessie? Tiger i ja usiądziemy dokładnie w tym miejscu, i nikt oprócz lekarza i pielęgniarza Paula nie wejdzie do pokoju . Przysięgamy, że nikomu nie pozwolimy zbliżyć się do niego . Justice 204

Pójdziesz w dół holu wziąć prysznic ? Dasz mi broń Jessie ? Jesteś w szoku. Justice jest teraz bezpieczny, ale nie ruszymy się od jego drzwi póki nie wrócisz, tak abyś miała tego pewność. Jessie zamrugała przez łzy. – Godzę się na wszystkich tych ludzi, ponieważ powiedziałaś, że nigdy nie będą chcieli go skrzywdzić, i że też mają prawo tu być, ponieważ go kochają. Czy strzeliłabyś do któregoś z nich gdyby próbowali dostać się za tobą do jego drzwi? Długie sekundy mijały. Breeze patrzyła wstrząśnięta. - Tak myślałam. Zabiję każdego, kto stworzy dla niego zagrożenie. Zostaję tutaj. Tiger znowu postąpił krok do przodu. - Ja zabiłbym każdego żeby go chronić. Justice jest moim najlepszym przyjacielem i bratem dla mnie Jessie.

Jessie zawahała się, ale Justice kazał jej zaufać Tigerowi. Powoli ruszyła się, zsunęła z biurka i stanęła na chwiejnych nogach. – W porządku. Wyciągnął rękę. Było oczywiste, że chciał broń. - Przysięgasz? - Wahała się. - Masz moje słowo Jessie. Nikt nie dostanie się przeze mnie. Breeze i ja będziemy go strzegli, i strzelę do każdego z wyjątkiem lekarza i pielęgniarza jeśli spróbuje dostać się do Justice’a . Jessie powoli położyła pistolet w oczekującej dłoni Tigera. – Nawet nie drgnij kiedy odejdę. - Drugi pistolet Jessie. - Tiger otworzył drugą dłoń. Pokręciła głową. - Ten jeden zatrzymam. Halfpint wstała i podkradła się powoli wokół kontuaru. - Jessie? Dlaczego nie pozwolisz mi sobie pomóc? Wiem , gdzie blisko jest pokój z prysznicem. Zaprowadzę cię tam, a Tiny pobiegnie do domu kobiet po ubrania. Czy tak będzie dobrze? Jessie pozwoliła Halfpint poprowadzić się do przeciwległej części holu, do pustego pokoju. Było tam szpitalne łóżko w środku i łazienka wciśnięta w rogu. Halfpint weszła za nią do małego pomieszczenia i zamknęła za sobą drzwi. Jessie położyła pistolet na umywalce, rozpięła kamizelkę, wyjęła ostatni magazynek amunicji i położyła obok broni. Delikatne ręce pomogły jej rozebrać się do naga, i jej przyjaciółka odkręciła prysznic regulując wodę. Justice wyjdzie z tego. Cierpię na silny szok pourazowy i chcę tylko zwinąć się w kulkę i szlochać. Wyczerpanie też ją chwyciło wraz z poczuciem winy. To nie wydarzyłoby się, gdybym nie pchnęła go do publicznego zatwierdzenia mnie. To moja wina, bo nie zadowoliłam się nocami, które spędzaliśmy u mnie w domu. - Jessie? Woda jest ciepła. Zostanę tutaj z tobą. - Halfpint potarła jej ramię. - Wyglądasz tak smutno, ale będzie dobrze. Justice jest silnym mężczyzną i przeżyje. Otrząsnęła się ze swoich myśli i utkwiła wzrok w przyjaciółce. - Nie dotykaj pistoletu. Chcę go zatrzymać, i nie chcę żebyś ryzykowała przypadkowe wypalenie broni myśląc, że robisz mi przysługę pozbywając się go, kiedy będę pod prysznicem. Halfpint spojrzała na umywalkę, a potem z powrotem na Jessie. - Nigdy. One mnie przerażają. Jessie uwierzyła jej i weszła pod ciepły strumień wody. Spojrzała w dół i wpatrywała się w wodę, która zaczerwieniła się u jej stóp od krwi pochodzącej z jej ciała. Zabiła Gatunek. Laurann Dohner 205

To była ich krew spływająca do kanału razem z jej przyszłym szczęściem. Jedna noc rozbiła jej świat. - Jessie? Wszystko dobrze? Nic nie robisz . Podniosła głowę i zmusiła kończyny do ruchu, gdy przyjęła podaną jej myjkę. Użyła dużo mydła do szorowania skóry, umyła włosy i pozwoliła przyjaciółce umyć plecy gdzie nie mogła sięgnąć. - Nie cieszę się, że tak się stało, - druga kobieta mruknęła. - Ale jestem szczęśliwa, że jestem tu, żeby tym razem pomóc tobie. Opiekowałaś się mną, kiedy zostałam uratowana. Będzie dobrze Jessie. Mówiłaś do mnie te słowa i ja im wierzyłam. Miałaś rację. Twoja kolej wysłuchać jak je mówię i uwierzyć. Będzie dobrze. Jessie wiedziała, że nie może ułożyć się dobrze. Justice zatwierdził ją jako partnerkę, i kilku jego ludzi usiłowało go zabić. Powinna była słuchać kiedy mówił, że nikt nie może o nich wiedzieć. Myślała, że zachowywał się nadopiekuńczo, i że był paranoikiem, błąd z jej strony, i teraz Justice leżał dochodząc do siebie po operacji. Otarł się o śmierć, i jedynym sposobem rozwiązania problemu byłoby opuszczenie go. Jej serce pękało. Osuszyła się szybko i ktoś lekko zapukał w drzwi. Tiny otworzyła je i zajrzała do środka, po czym szybko weszła zamykając je za sobą. Przyglądała się uważnie Jessie, gdy wyciągnęła rękę ze złożoną odzieżą. Spojrzała na Halfpint. - Z jej dużymi piersiami pomyślałam, że nasze koszulki nie będą pasowały i wiem, że ludzkie kobiety noszą staniki. Nie mamy żadnego żeby jej dać, ale pożyczyłam koszulkę od jednego samca na zewnątrz, który miał zapasową czystą w swoim dżipie. To zapobiegnie pokazywaniu swobodnych piersi i zachowa jej skromność. Spodnie powinny pasować. Jak idzie? Halfpint zawahała się. - Dobrze. Nie mówi wiele. Tiny posłała Jessie słaby uśmiech. - Wszyscy mówią o tym co zrobiłaś. Uratowałaś Justice’a. Uważają, że jesteś bardzo odważna, i że powinnaś być eksperymentalnym prototypem kobiety, co jest komplementem. Kilku naszych samców mówiło, że broniłaś Justice’a dwoma pistoletami wycelowanymi w nich kiedy dotarli do domu, i że zabiłaś czterech samców. Nikt nie jest zły z powodu ich śmierci. Obawiasz się tego? Nie jesteśmy wściekli. Jesteśmy wdzięczni. - Zabiłam czterech samców Gatunku. Jak możesz być wdzięczna? - Postąpili źle nastając na ciebie i Justice’a. Ich głowy nie były dobre, a ci , którzy tego nie pokonają, nie powinni żyć. Nie są bezpieczni dla nikogo wokół. Jesteśmy ci wdzięczni, że Justice żyje, i że nie zabili ciebie. Jessie musiała usiąść, nie dbała, że miała na sobie tylko ręcznik. Klapnęła na sedes. - Nie każdy będzie wdzięczny. A to oznacza, że wkurzy to niektórych członków Gatunku, i z mojego powodu oni znowu spróbują dopaść Justice’a. - Łzy ześlizgnęły się po policzkach niezauważone. -

Mówił mi, że nikt nie powinien o nas wiedzieć, ponieważ byłoby to niebezpieczne. Nigdy nie myślałam, że jego własni ludzie spróbują go zabić. Wywołałam wojnę domową. Tiny wyglądała na skonsternowaną. – Tu są ubrania. - Wyszła. Justice 206

- Ubierzmy cię, - Halfpint ponagliła miękko. – Chodź Jessie. Wszystko będzie dobrze. Chcesz wrócić i usiąść przy nim prawda? Jessie założyła parę pożyczonych elastycznych spodni i luźną koszulkę, która sięgała jej ud. Nie miała stanika ani majtek, ale nie dbała o to. Jej odbicie szydziło z niej, gdy stanęła przed lustrem. Była bledsza niż zwykle i jej oczy wyglądały źle, ich niebieskie głębie były ciemniejsze niż normalnie z czerwonymi obwódkami od płaczu. Jej ręka na ślepo zamknęła się na pistolecie i spojrzała w dół na narzędzie śmierci. - Jestem gotowa wrócić. - Nie potrzebujesz pistoletu Jessie. - Zatrzymam go. – Zacisnęła pięść na zapasowym magazynku. - To jeszcze nie koniec. - Dobrze. Zatrzymaj go jeśli to sprawia, że czujesz się bezpieczniej. Weszły z powrotem do głównego pomieszczenia i Jessie ruszyła prosto do Tigera. Wstał z miejsca na biurku, więc mogła przejąć swoje stanowisko chroniące jej partnera. - Jessie? Mogę prosić o pistolet? Potrząsnęła głową. - Nie, do czasu aż będzie w stanie bronić się sam. - To mogą być dni, - próbował przekonywać. - Podają mu leki, które pomagają wyzdrowieć, ale to wciąż wymaga czasu. To była poważna rana.

mu

- W takim razie możesz go mieć za kilka dni. Westchnął. – Musisz kiedyś spać. Możesz przypadkiem postrzelić siebie albo kogoś innego. Jessie trzymała jego wzrok. – Poczytaj o wojnie domowej Tiger. Zmarszczył brwi. - To coś, co często się zdarzało. Chcesz poznać najgorszą część o historii? Lubi się powtarzać. Nie oddam broni, i nie zostawię Justice’a, chyba że będę musiała skorzystać z łazienki. Możesz go wtedy chronić.

- Wiem czym jest wojna domowa, ale to nie przydarzy się Gatunkowi. Tamtych pięciu mężczyzn, którzy zaatakowali byli za świeżo na wolności, i nie rozumieli jak rzeczy się mają na zewnątrz. To nigdy się nie powtórzy. - A co z innymi z tamtego ośrodka badawczego? Nie wiesz z całą pewnością, czy nie będą stanowili zagrożenia dla Justice’a. Nie byłeś podległy tamtym pracownikom Mercile, którzy uczynili ich tak pełnymi nienawiści do każdego kto nie jest Gatunkiem, i nie masz pojęcia, co działo się wewnątrz tamtej placówki. Oni nie są na tyle długo wolni by zdążyli nauczyć się, że nie wszyscy ludzie są tacy jak tamci, z którymi spędzili całe swoje życie. Jestem dla nich wrogiem a Justice’a oskarżyli o zdradę, ponieważ zatwierdził mnie jako partnerkę. Otworzyły się drzwi Centrum Medycznego i Jessie napięła się. Weszła Ellie i jej mąż Fury i zbliżali się do niej. - Stop - Nakazał im Tiger. - Ona przysięgła zabić każdego, kto naruszy granicę dziesięciu stóp (3m) od drzwi Justice’a. - Tiger spojrzał na Jessie. – Mogą podejść do ciebie? Ellie jest człowiekiem, a Fury też jest jednym z najbardziej zaufanych przyjaciół Justice’a. Laurann Dohner 207

Ellie zbladła. - Jessie? W porządku. Usłyszeliśmy co się stało. Wyłączyliśmy telefon ostatniej nocy i spaliśmy do późna. - Ufam ci. – Przyglądała się uważnie Fury’emu. - Tobie także skoro z nią jesteś. Ellie wytrzeszczyła oczy na widok pistoletu w ręce Jessie. Przygryzła wargę i zbliżyła się powoli. - Wszystko w porządku? Jessie pokręciła głową. Ellie uniosła i wyciągnęła rękę z kubkiem podróżnym. - Mam trochę kawy. Może napijesz się? Wyglądasz jakbyś potrzebowała czegoś ciepłego. Jessie zawahała się, ale wyciągnęła rękę. - Dziękuję. Jestem spragniona. - Nie chciała wziąć od nas niczego do picia ani jedzenia, - Tiger powiedział cicho. - Obawia się, że podalibyśmy jej narkotyk. Ellie podała kubek. - Nie zrobiliby ci tego. Wszyscy jesteśmy po twojej stronie. To, co stało się z tobą i Justice’em jest straszne . To było kilku szalonych mężczyzn, którzy nie uświadamiali sobie jak głupi byli. Wiesz jak to jest. Kilku takich znajdzie się w każdej grupie. - Dzięki. - Jessie popijała kawę. – Wiem o tym, ale nie jestem skłonna ryzykować życia Justice’a. To moja wina, i nie zaryzykuję popełnienia błędu drugi raz. Nie chciał, żeby ktokolwiek o

nas wiedział, ale myślałam, że robi z tego zbyt duży problem. - Walczyła z napływającymi łzami. Miał rację. - Nie, - Ellie potrząsnęła głową. – Wy dwoje kochacie się i nikogo tutaj nie obchodzi, że ja jestem w pełni człowiekiem. Nikt nie traktuje mnie źle, Jessie. Przyjęli mnie z otwartymi ramionami. To było kilka zepsutych jabłek, które stworzyły ten bałagan. Zabiłabym i umarła żeby chronić Fury’ego. Rozumiem jednak, dlaczego jesteś tak przestraszona, i dlaczego masz broń. - Jej spojrzenie przemknęło po pistolecie. – Proszę, czy możesz go odłożyć kiedy rozmawiamy? Tylko położyć obok siebie? Te rzeczy mnie przerażają. Jessie położyła pistolet na biurku obok swojego uda. - Przepraszam. - W porządku. Jesteś głodna? Mogę pójść do domu i przygotować ci śniadanie. Mogę też przynieść więcej kawy. - Byłabym za to wdzięczna. Powinnam jeść żeby zachować siły. Ellie skinęła głową. – Dobrze Jessie. Wypij to i przyniosę ci więcej. Mam tylko jeden kubek z przykrywką. Co chcesz zjeść? Jessie wypiła resztę kawy i oddała kubek. – Coś prostego. To bez znaczenia. Nie chcę ...Jessie próbowała pozbyć się plam, które pojawiły się przed jej oczami. Przełknęła i poczuła drętwienie ust i ciężki język. Spróbowała sięgnąć ręką, żeby dotknąć warg, ale jej ramiona odmówiły podniesienia się. Znaczenie objawów dotarło do jej świadomości, ale było już za późno. Jej oczy rozszerzyły się z szoku, gdy wpatrzyła się w Ellie. - Podałaś mi środek nasenny. Ellie cofnęła się. - Przepraszam, ale jesteś w szoku i nie słuchasz głosu rozsądku. Ty i Justice jesteście oboje bezpieczni. Po prostu ... Justice 208

Tiger złapał Jessie, gdy jej ciało osunęło się nagle. Chwycił broń i podał Fury’emu. Podniósł ją do kolebki swoich ramion, usiadł na biurku i trzymał ją przy piersi. - Dziękuję ci Ellie. Wiem, że to była wielka prośba, ale pomyślałem, że jeżeli miałaby przyjąć jedzenie albo picie od kogoś, to tylko od ciebie, ponieważ jesteś człowiekiem i kochasz Gatunek. Ona wie, że możesz utożsamiać się z jej sytuacją. - Czuję się jak gówno, - przyznała się Ellie. - Czy ona naprawdę zabiła czterech z nich? Tiger skinął głową. – Przewodzący im sukinsyn użył noża i dźgnął nim Justice’a. Kiedy dotarłem stała nad Justice’em i chroniła go z dwoma pistoletami w rękach. Omal nie zastrzeliła

nas. Pozostały sukinsyn zdecydował się podjąć ostatnią próbę, żeby zabić ją albo Justice’a i rzucił się przez szklane drzwi. Zareagowała szybciej niż którykolwiek z nas i zatopiła w draniu pięć kul zanim w nią uderzył. Był martwy nim zrozumiał co go trafiło. - Jessie obawia się, że zaczęła wojnę domową - Poinformowała ich Halfpint. Ellie obróciła się do niej. – Tak powiedziała? Tiny zagryzła wargę. - Co to jest? - Coś, co nigdy nie zdarzy się tutaj - warknął Fury. - To sytuacja, gdzie członkowie tej samej społeczności stają przeciwko sobie i walczą na śmierć i życie. Tak jest, kiedy jedno dzieli się na dwie części i walczą o dominację. - To nigdy się nie stanie, - zgodziła się Breeze. - Mamy wystarczająco dużo idiotów do walki bez brania się za siebie nawzajem. Śmiech zabrzmiał wokół pomieszczenia. Tiger nie śmiał się. - Zabezpieczyliśmy wszystkich z piątego ośrodka badawczego tutaj i w Rezerwacie, mruknął Tiger. - Jessie im nie ufa i muszę się z nią zgodzić. Nie mamy pewności z czym mieli do czynienia w Kolorado. Niektórzy z nich mogą znowu zaatakować. - Chcesz ją położyć? - Ellie spojrzała na Jessie na kolanach Tigera . - Położę ją do łóżka z Justice’em, kiedy lekarz powie, że jest w porządku. Pragnąłby jej tam i chcę zatrzymać ją blisko niego. - Będziemy musieli porozmawiać z każdym nowym. - Fury przysunął się. – Nienawidzę to mówić, ale jeśli oni nie mogą być częścią nas, nie chcę ich biegających wokół. - Fury - Ellie sapnęła. – Czy ty mówisz, że powinniśmy ich zabić? - Powiedziałem, że nie chcę ich biegających wokół. Może uda nam się ograniczyć tych, którzy są niebezpieczni do czasu aż odzyskają rozum. - Justice zadecyduje. Na teraz, - Tiger spojrzał w dół na śpiącą Jessie - mamy ich odseparowanych i przesłuchiwanych. Mam oficerów, którzy rozmawiają z każdym z nich, żeby sprawdzić co dzieje się w ich głowach. Moją główną troską jest Jessie. Czy jak wybudzi się z tego, ma zamiar strzelać do każdego komu nie ufa, i kto znajdzie się w pobliżu Justice’a. - Nagle wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Hej, mogłaby strzelać do reporterów. To jest myśl. Laurann Dohner 209

Fury zachichotał. - Nie ekscytuj się tak. Wiem, że to byłoby wspaniale, ale wówczas Justice

byłby rozgniewany, że ma partnerkę zamkniętą do pudła. - To jest "w pudle ". I tak, to byłoby złe dla niej iść do więzienia. Oczywiście jako jego partnerka jest teraz Gatunkiem, i nie mogą jej zabrać, ponieważ ich prawo tutaj nie działa. - Ellie wskazała palcem na Tigera. - Nawet o tym nie myśl i zetrzyj ten uśmiech z twarzy. Nie możesz napuścić jej na nich bez względu na to, jak bardzo nienawidzisz tych sępów. Czy ktoś zadzwonił do jej ojca? Być może on mógłby pomóc jej otrząsnąć się z tego i zrozumieć, że nie jest tak źle jak myśli. - Żadnych ludzi, - oznajmił Tiger. - Wyobraź sobie jaki byłby wydźwięk gdyby to wyszło. Jedziemy z kampanią "jesteśmy bardziej ludźmi", a teraz mamy pięciu martwych zabójców z Gatunku. To byłaby katastrofa. - Absolutny koszmar dla konsultantów wizerunku publicznego, - zgodził się Fury. - Jej ojciec nie będzie powiadamiany. Drzwi do pokoju Justice’a otworzyły się i wyszedł pielęgniarz Paul . – Świetnie sobie radzi. - Paul spojrzał na Jessie w ramionach Tigera. - Wybacz, - wyszeptał. - Nie wiedziałem, że zasnęła. Z Justice’em wszystko dobrze i niedługo powinien się obudzić. Tiger odepchnął się od biurka. - Dobra. Chodźmy do jego pokoju i położę ją przy nim. Paul pokręcił głową. – Ona nie może leżeć w jego łóżku. Tiger wygiął brew. - Naprawdę? Powstrzymaj mnie od umieszczenia jej tam. - Minął Paula. Tiger delikatnie położył Jessie na łóżku obok Justice’a. Oboje spali, a on przyglądał im się. Zalała go czysta wściekłość. Jego najlepszy przyjaciel i jego partnerka mogli zginąć. Przeniósł uwagę na Jessie i jego gniew złagodniał. Była twarda i kochała Justice’a. Jego najlepszy przyjaciel dobrze wybrał partnerkę. Cofnął się od łóżka by zostawić ich w spokoju, i wrócił do siedzenia na biurku.

Justice 210

Rozdział dwudziesty drugi Justice przebudził się i natychmiast uświadomił sobie trzy rzeczy. Jessie leżała obok niego, spała, cierpiał ból i Tiger siedział na krześle obok niego, i w milczeniu przyglądał mu się z ponurym wyrazem twarzy. Przeżył atak bo był w Centrum Medycznym. - Jak poważne są moje urazy i czy złapałeś piątego samca? - Jessie go zabiła. Miałeś operację, ale dojdziesz do siebie w ciągu kilku dni. Kazałem doktorowi Treadmontowi podać leki, które pomogą ci leczyć się szybciej, więc to jest powód jeśli czujesz się trochę agresywny. Proszę kontroluj to. Justice obrócił głowę i przyglądał się Jessie. Leżała zwinięta na boku twarzą do niego, jego ramię spoczywało pod jej głową, a ręka zagięła się wokół pleców. Nie dostrzegł śladów na jej delikatnych rysach i uspokoił się, że nie została ranna. Poczuł ulgę. Jego uwaga wróciła z powrotem do Tigera. - Kiedy zasnęła? - Nie zasnęła sama. - Tiger zawahał się. - Nie wściekaj się, bo mogę to wyjaśnić. Jest pod wpływem środków nasennych. Nie mieliśmy innego wyboru. - Dlaczego? - Warknął cicho Justice. – Jest ranna i potrzebuje odpoczynku żeby wyzdrowieć? - Ona jest w porządku z wyjątkiem faktu, że dałeś jej dwa naładowane pistolety i zapasowe magazynki, z którymi stała na zewnątrz tego pokoju i groziła, że zabije każdego członka Gatunku oprócz Breeze i mnie, który zbliży się do twoich drzwi na mniej niż dziesięć stóp (3m). Mówiła poważnie. Powiedziała, że zaufa mi skoro ty to robisz, i że ufa Breeze ponieważ jest jej przyjaciółką. - Nie wie komu ufać po tym jak samce po nas przyszli. - Uśmiechnął się. - Zlekceważyła moje rozkazy żeby zostać w łazience, i uratowała mi życie. Jest waleczna Tiger. Trzeba było ją widzieć. - Widziałem. Przyjechaliśmy i zastaliśmy ją ustawioną obronnie nad tobą i trzymającą dwa pistolety. Jestem szczęśliwy, że tu jestem, bo w pierwszej chwili wymierzyła je prosto we mnie. Piąty samiec był na zewnątrz, za przesuwanymi drzwiami na taras w twoim gabinecie. Kiedy przybyliśmy musiał uświadomić sobie, że została mu jedna, ostatnia szansa, żeby zabić was oboje. Rzucił się przez szkło. Zwróciła oba pistolety w jego stronę, nie spudłowała ani razu i był martwy zanim zdążył dotknął któreś z was. Zareagowała szybciej niż ja potrafiłem. Musieliśmy podać jej leki Justice. Była w szoku, a Halfpint i Tiny powiedziały, że myśli, iż będziemy cierpieć wojnę domową. Była gotowa zabić każdego z nas, kto zbliżyłby się do ciebie, myśląc że podzieliliśmy lojalność. Jest bardzo opiekuńcza wobec ciebie.

Justice uśmiechnął się szeroko i jego ramię zacisnęło się wokół niej. - Jest idealną partnerką. Tiger roześmiał się . - Powiedziałbym, że tak. Przypomnij mi, żebym nigdy cię nie wkurzał. Ona mnie skrzywdzi. Laurann Dohner 211

- Wyjaśnię jej sprawy, kiedy środki nasenne przestaną działać. - Justice przerwał. – Musimy przefiltrować nowych żeby zyskać pewność, że żaden z nich nie chce ścigać Jessie albo mnie. Nie dopuszczę aby tak się stało . - Pomyślałem już o tym i nakazałem żeby wszyscy nowi, w tym również kobiety zostali zatrzymani i przesłuchani. Nasi oficerowie rozmawiają z każdym z nich, żeby sprawdzić czy mamy jeszcze jakieś problemy. - Przerwał. - Zajmiemy się nimi jeśli jest więcej takich, którzy nienawidzą ludzi na tyle, by nastawać na własny rodzaj. Nie możemy pozwolić żeby zagrażali komukolwiek z nas jeśli są niestabilni. - Wiem. - Justice westchnął. - Czy kiedykolwiek myślałeś, że będziemy o tym dyskutować ? - Nigdy. Jednak trzeba to zrobić. - Tak. - Rada jest w poczekalni. Chcieli prosić cię, byś dał im pozwolenie na przejęcie twoich obowiązków na czas twojego powrotu do zdrowia. Prosili, żebym ci przekazał, że jeśli potrzebujesz poświęcić trochę czasu na… - spojrzenie Tigera podryfowało do Jessie, - uspokojenie swojej kobiety, proszą abyś wziął tyle tygodni ile potrzebujesz. - Nagle szeroki uśmiech rozjaśnił jego twarz. - Wszyscy domagają się żebyś w przyszłości ukrył przed nią swoje pistolety. - Może je zatrzymać kiedy zrozumie, że to się już nie powtórzy. - Justice roześmiał się nagle. Zabolało i stęknął. - Czułbym się bezpieczniejszy w nocy wiedząc, że ma dostęp do broni. Może mnie chronić, ale będę je chował kiedy wkurzy się na mnie. Tiger zaśmiał się. - Mam powiedzieć wszystkim, że istnieje powód dlaczego nie zabierzesz jej broni ? Mogą w to uwierzyć i nie zrozumieć, że się z nimi droczysz. - Nie - Zaśmiał się Justice. – Po prostu powiedz im, że pomyślę o tym. - Jego uśmiech nagle zgasł. Spojrzał na Jessie, potem na Tigera. - Mówiła coś o mnie? - Martwiła się i płakała kiedy nie wiedzieliśmy czy wyjdziesz z tego. - Chodziło mi o to jak rozszarpałem pierwszego samca, który szedł do naszej sypialni? Była przerażona? Zdenerwowana? Obrzydzona? Nigdy nie chciałem żeby widziała tę stronę mnie.

- Nie powiedziała nawet słowa, ale widziałem ciało. Przeszła przez jego krew i musiała zrozumieć jak go zabiłeś. To było oczywiste. Nie mówiłeś jej, że nie używamy broni przeciwko sobie? Że taki jest nasz sposób? Nie powiedziałeś, że jeżeli nasze samce walczą w obronie partnerki to jesteśmy pewni, że walka doprowadzi do śmierci ? - Nigdy nie wyjaśniłem tego dokładnie, ze szczegółami. - Obawiasz się, że nie będzie w stanie spojrzeć na ciebie znowu i nie pamiętać? Jestem pewny, że nadal będzie cię kochać. - Martwię się, że będzie się mnie bała. - Jesteś jej mężczyzną Justice. Jej partnerem. Tym, który przez kobietę poszatkował swoje łóżko w Rezerwacie. To była ona, prawda? Była tam tej nocy, ale musiała nagle wyjechać do pracy. Musiałem dać pozwolenie na lądowanie ich helikoptera, który po nią przyleciał w czasie twojej konferencji prasowej z dziennikarzami przed bramą. Powinienem poskładać to razem, ale przyjąłem, że kobieta, z którą byłeś to jedna z naszych. Justice 212

- Powinienem był ci powiedzieć, ale wiesz jaki jesteś jeśli chodzi o naszych samców i ludzkie kobiety. Martwiłbyś się. Ona jest wszystkim czego pragnąłem od kiedy pierwszy raz jej dotknąłem, i wszystkim o czym mogłem myśleć. - Upora się z tym jeśli będzie ją to dręczyć Justice. Nie jesteś dla niej nowy. Zna ciebie i nadal kładzie się w twoim łóżku. To jest zaufanie, że nigdy nie wyrządzisz jej krzywdy. Zabiła żeby ciebie chronić, i siedziała tam, po drugiej stronie drzwi, celując dwoma pistoletami do członków Rady. - Tiger zaśmiał się. - Myślała, że chroni ciebie. Justice jęknął. - Nie zrobiła tego! - Z całą pewnością zrobiła . Byli rozbawieni, ale pozostali w odległości większej niż dziesięć stóp (3m) . No, z wyjątkiem Brawna. Podszedł bliżej. Wiesz jak on kocha prowokować. - Co się stało? - Wycelowała jeden z jej pistoletów w przód jego dżinsów i powiedziała, że jeśli nie chce być wykastrowany to powinien się cofnąć. Cofnął się. Justice zachichotał. - Żałuję, że tego nie widziałem. Tiger wyszczerzył się. – Ja widziałem i będę miał dużo śmiechu wspominając. A mówiąc o Brawnie, zdali sobie sprawę, że nikogo nie wybrałeś na zastępstwo za Jessie w grupie specjalnej, a wiedzieli, że dziś rano miałeś umówione spotkanie z Timem. Brawn spotkał się z nim, i zgłosił na ochotnika do pracy. Wyszedł pół godziny temu.

Justice napiął się. – Grupa specjalna? Szeroki uśmiech rozlał się na twarzy Tigera. – Czyż to nie będzie dla nich przyjemność? - Powinieneś go powstrzymać. Tiger zaśmiał się mocniej. – Ty jesteś tym, który zgodził się, że mogą pomagać ci w podejmowaniu decyzji i przejąć niektóre obowiązki. Justice rozluźnił się i uśmiechnął. - Chciałbym zobaczyć go w relacjach z ludźmi. Co za koszmar. Byłby moim ostatnim wyborem. Myślałem, że Flame będzie idealny, ponieważ lubi spędzać czas z ludźmi. - Taa. - Tiger zachichotał. - Zgadzam się, ale zamiast niego dostali Brawna. Biedny Tim . Jessie nagle poruszyła się obok Justice’a. Odwrócił się do niej ignorując Tigera. Oczy Jessie zatrzepotały i otworzyły się, a on uśmiechnął się do niej ujmując dłonią jej twarz. - Cześć Jessie. Uśmiechnęła się w odpowiedzi, ale pamięć wróciła i jej oczy rozszerzyły się z niepokoju. Spróbowała poderwać się z łóżka, ale Justice powstrzymał ją zacieśniając swój uścisk. - To koniec. Jesteśmy bezpieczni. Uspokój się skarbie. Jessie śmignęła wzrokiem po pokoju i znalazła Tigera. Rzuciła mu gniewne spojrzenie. Kazałeś Ellie podać mi środek nasenny. - Tak. Nie chciałaś słuchać więc pomyślałem, że może posłuchasz Justice’a . - Wstał i wyszedł z pokoju. Jessie była wściekła. – Kazał odurzyć mnie lekami. Laurann Dohner 213

Justice uśmiechnął się. – Prawdopodobnie bał się, że moja partnerka będzie chciała go zabić. Jestem z ciebie dumny, ale... - Jego uśmiech zniknął. – Mam zamiar ukarać cię za nieposłuszeństwo. Powinnaś zostać w łazience. - Uratowałam twój tyłek. - Wiem. Dziękuję. Jednak musisz zostać ukarana i wybrałem najlepszy sposób żeby dać ci nauczkę. Była wkurzona. - Nie możesz być poważny? Uratowałam ci życie Justice. To, że jestem człowiekiem nie znaczy, że muszę chować się w łazience. Nigdy nie poprosiłbyś jednej z waszych

kobiet żeby to zrobiła. Ty... Justice pocałował ją. Jessie jęknęła w jego usta, chętna poczuć jego wargi na swoich, szczęśliwa, że czuje się na tyle dobrze żeby to robić. Jej dłonie sięgnęły do piersi, upewnić się, że jego serce bije mocno. Odsunął się i spojrzał głęboko w jej oczy. - Czy przynajmniej wysłuchasz jaką karę dostaniesz zanim zaczniesz krzyczeć? - Świetnie. Powiedz mi, a ja powiem ci, czy możesz to zrobić, czy nie. Warknięcie zabrzmiało w głębi jego gardła i zmrużył oczy. - Wysyłam cię do Rezerwatu. Postanowiłem, że najlepszym sposobem żebyś nauczyła się mnie słuchać, jest spędzenie tam co najmniej dwóch tygodni . - Wysyłasz mnie? - Była wstrząśnięta i zraniona. - Ale… - Jeszcze nie skończyłem. - Uśmiechnął się. - Zamierzam osobiście dawać ci mnóstwo poleceń, i nauczysz się wykonywać każde z nich. - Przyciągnął ją bliżej. – Będę żądał żebyś zdjęła swoje ubranie i wspięła się ze mną do łóżka. Więc, jak myślisz, jest to stosowna kara? Uśmiechnęła się. - Byłam bardzo nieposłuszna. Musnął wargami jej usta. - Musisz nauczyć się przyjmować rozkazy. Powinniśmy zacząć już teraz ? Jej oczy rzuciły się do opatrunku na biodrze. - Jesteś ranny. - Żyję i jesteś w moich ramionach. Zawsze cię pragnę. Jessie nagle uśmiechnęła się szeroko . - Żaden ruch nie może być dla ciebie dobry. Wiesz co to oznacza? Wygiął brew na nią. - Powinnam wykonać całą pracę. - Pchnęła go na plecy. - Musisz położyć się na plecach i pozwolić mi zająć się tobą. Warknął, ale pozostał płasko. Jessie usiadła i pochyliła się nad nim. Językiem okrążyła jego sutek i wessała go w usta. Palce Justice’a wbiły się w jej włosy i pomruk zadudnił w jego gardle. Drażniła i skubała , aż chwyt na jej włosach stał się zbyt mocny. Roześmiała się i uwolniła sutek. - Powoli i w stałym rytmie, zgadza się? Justice 214

- Dali mi leki przyspieszające leczenie, - powiedział przez zaciśnięte zęby. - Nie mam cierpliwości. Czuję się niezwykle prymitywnie. - Co to oznacza? Zmrużył oczy i jego nos zafalował. - Jestem dziko napalony i agresywny, więc nie drażnij mnie za długo. Nie mogę tego znieść w tym stanie ograniczonej kontroli. Nie chcę cię skrzywdzić, a jeśli będziesz drażnić mnie za długo, w mojej potrzebie mogę znaleźć się w tobie. Jessie wstała z łóżka, zerknęła na drzwi i zsunęła pożyczone spodnie. Wdrapała się z powrotem na łóżko i opuściła wzrok na prześcieradło okrywające Justice’a. Uśmiechnęła się. - Zrobiłeś namiot. Zaśmiał się i uniósł prześcieradło. – Chcesz wejść do niego ze mną? Jessie rzuciła okiem na jego biodro. Jeśli pozostanie naprawdę ostrożna, może usiąść na nim i nie dotykać rany. - Nie chcę wejść do. Chcę wejść na. - Złapała prześcieradło i podniosła na tyle żeby ostrożnie przerzucić nad nim kolano. Pozostała na kolanach, okrakiem nad jego biodrami i sięgnęła między nich. Jej ręka zamknęła się wokół gorącego, sztywnego trzonu i pogłaskała go. Justice zamruczał i zamknął oczy. Jessie powoli nakierowała fiuta Justice’a na wejście do swojej cipki i opuściła się na niego. Jego ręce gwałtownie pochwyciły jej biodra, a oczy otworzyły się szeroko spotkać jej wzrok. Rękoma próbował nasunąć ją na siebie, ale pacnęła je. - Nie ruszaj się, - nakazała miękko. – Twoje szwy. Warknął, i jego ręce zacisnęły się. Jego niecierpliwość i agresywność podnieciły ją więcej. Nie był w stanie powściągnąć tego. Opuściła ciało niżej pozwalając zatopić mu się głębiej w jej wnętrzu. Jęknął. - Szybko i ostro Jessie. Zawahała się. - Nie ruszaj się. Robimy to powoli i stałym rytmem. - Chcesz mnie zabić. - Nie, chcę przetestować szyby w oknach i przekonać się, czy są odporne na ryk. Twój uraz cię zabije jeśli nie pozostaniesz nieruchomo. W ogóle nie powinniśmy tego robić, ale chcę ciebie tak samo mocno jak ty chcesz mnie. - Tak jest, - zgodził się. Nagle z hukiem otworzyły się drzwi za nimi. Justice poderwał się do pozycji siedzącej i obronnie owinął ramiona wokół Jessie, a ona sapnęła.

Tiger wpadł do pokoju i zamknął za sobą drzwi. Okręcił się prezentując im swoje plecy. Przepraszam! - Wynoś się – warknął Justice. Jessie była przerażona. Siedziała okrakiem na Justice’ie, a Tiger wpadł na nich jak uprawiali seks. Zeskoczyłaby z jego kolan, ale trzymał ją tak ściśle, że nabiła się na niego. - Przepraszam, - Tiger powtórzył, przyskoczył do rogu pokoju i wyciągnął w górę ramię. Laurann Dohner 215

Jessie gapiła się na kamerę, gdy Tiger wyrwał ją ze ściany. Opuściła twarz na ramię Justice’a przypominając sobie, że kamera w pokoju Beauty miała też dźwięk. Co znaczyło, że skoro była tu kamera do obserwacji Justice’a w celach bezpieczeństwa, oni właśnie nie tylko wszystko widzieli, ale również słyszeli. - Wybaczcie. Nikt więcej tu nie wejdzie i ja, uh, spalę taśmę . - Uciekł. Justice roześmiał się tak mocno, że potrząsał ciałem Jessie na swoim. Podniosła głowę rzucić mu piorunujące spojrzenie. - Co cię tak śmieszy? Wiedziałeś, że tam jest? Spoważniał. - Nawet o tym nie pomyślałem. Trzymamy je dla kobiet żeby były bezpieczne. Kto poza tym zaatakowałby mnie seksualnie? – Ostrożnie opadł z powrotem na łóżko. - To zawsze jest mile widziane. - Popieścił jej biodra. - Kto obserwuje tę kamerę? Powiedział taśmę? To zostało nagrane? - Cała sala operacyjna ochrony na zmianie. - Oblizał wargi. – No cóż, mam dobrą i złą wiadomość. Zmarszczyła brwi. - Co? - Zła wiadomość jest taka, że teraz moi mężczyźni wiedzą, że Justice North ulega w łóżku swojej partnerce. Dobra wiadomość jak sądzę jest taka, że moja groźba wzięcia cię publicznie nie jest już wiarygodna skoro każdy o tym usłyszy. – Wyszczerzył się w uśmiechu. Walczyła z pragnieniem wybuchnięcia śmiechem. – Pójdę teraz ukryć się. Justice pchnął w niej. – Nigdzie się stąd nie wybierasz i ja też nie . - Zamruczał. Na jęk Jessie pchnął znowu. Jessie zakołysała biodrami i zaczęła go ujeżdżać. Całkiem zapomniała o swoim zażenowaniu i kochała się z ukochanym mężczyzną.

Justice 216

Rozdział dwudziesty trzeci Jessie wpatrywała się w ojca, podczas gdy senator Jacob Hills przyglądał się jej w milczeniu. Nie mogła niczego wyczytać z jego niebieskich oczu, gdy przebywali w biurze Justice’a. Jessie poprosiła Justice’a żeby wyszedł i mogła w cztery oczy porozmawiać z ojcem. - Tak więc - dokończyła. - Kocham go a on kocha mnie . Będziemy starali się utrzymać to w tajemnicy dopóki nie wrócimy z Rezerwatu. Justice bierze kilka tygodni wolnego żebyśmy mogli spędzić trochę czasu tylko we dwoje. Jessie badała twarz ojca w poszukiwaniu jakiegokolwiek znaku emocji, jednak nie mogła znaleźć choćby jednego. Cokolwiek myślał czy czuł, zachował to dla siebie. Był w tym mistrzem. Dlatego był tak dobry w swojej pracy. - Powiedz coś. - Jesteś tego pewna? Zmarszczyła brwi. - Zadzwoniłam do ciebie abyś tutaj przyjechał, ponieważ chcę żebyś poprowadził mnie do ślubu. Wychodzę za niego tato. Kocham go i on jest dla mnie wszystkim. Nigdy nie byłam pewniejsza niczego w moim życiu. Więc powiedz teraz jeżeli nie chcesz tego zrobić, ponieważ za dziesięć minut biorę ślub. Justice był nieugięty w sprawie poślubienia mnie przed miesiącem miodowym.- Uśmiechnęła się. - Nie dbam o to, samo bycie z nim jest wystarczające, ale on chce zrobić to właściwie. Uśmiech rozdzielił wargi senatora Jacoba Hillsa i jego wzrok złagodniał. - Cieszę się, że to słyszę. Będę zaszczycony mając go za syna, i będę dumny prowadząc cię do ołtarza. Jessie rzuciła się na swojego ojca. Uścisnęli się mocno, on dużo mocniej niż ona. - Nie mogę. Oddychać. Potrzebuję powietrza - wysapała. Wypuścił ją chichocząc. - Wybacz. Gdzie jest Justice? - Chciał sam powiedzieć ci o nas dwojgu, ale tak jakby zagroziłam, że kupię mu skarpetki jeśli nie pozwoli zrobić tego mnie.

Jej ojciec roześmiał się. - To skuteczna groźba? Zaśmiała się. - Facet nie ma ani jednej pary i nienawidzi ich. - Pozwól mi uścisnąć jego dłoń i powitać go w rodzinie. Dziesięć minut, co? - Spojrzał na swój zegarek. - Mogłaś dać mi chociaż małą wskazówkę, że mam być na ślubie. Ubrałbym się lepiej. - Jego wzrok powędrował po niej. – Dżinsy Jess? Naprawdę bierzesz ślub w dżinsach? - Justice mnie kocha. Poprosiłam ładnie i zgodził się byśmy wzięli w nich ślub. Jacob zaśmiał się. - Ty dostajesz go w garniturze i krawacie. On poślubia cię w dżinsach? Laurann Dohner 217

Chwyciła go za rękę. – Daj spokój, chodźmy. Martwi się, że będziesz próbował mi to wyperswadować. Obawia się, że zmienię zdanie. Mówiłam mu, że tak się nie stanie, ale on wciąż uczy się, że nie ustępuję łatwo. Justice czekał w holu i wyglądał na spiętego. Jessie mrugnęła do niego. Justice wyraźnie rozluźnił się. Wyciągnął ręce z przednich kieszeni dżinsów. Jessie zauważyła, że ubrał dżinsy i czarną koszulkę bez rękawów. To był strój, w którym go poznała. Wyglądał tak gorąco i seksownie w tym ubraniu, z opadającymi luźno włosami, że oblizała wargi. Walczyła z pragnieniem ślinienia się. Dwaj mężczyźni uścisnęli sobie dłonie, i jej ojciec chwycił Justice’a za ramię. - Witaj w rodzinie Justice . Będziesz miał z nią pełne ręce roboty. - Wypuścił go z uścisku. Justice roześmiał się. - Czekam na to każdego dnia. Jessie zaśmiała się widząc błysk podniecenia w oczach Justice’a, i wiedziała, że jego myśli zwróciły się do seksu. Podzielili żart, gdy ich spojrzenia spotkały się. Justice wyciągnął rękę i pociągnął Jessie w ramiona wsuwając ją przed swoje ciało. Tiger wszedł do holu i spojrzał na ich trójkę. Głośno wypuścił powietrze i uśmiechnął się. A więc, wszystko dobrze ? Ojciec Jessie roześmiał się. - Jestem szczęśliwy, że Jessie i Justice pobierają się. Czy istniały jakieś wątpliwości co do tego? Tiger skinął głową. - O tak. Pastor jest tutaj. Jesteśmy gotowi? Jessie obróciła głowę i spojrzała na Justice’a. - Jestem gotowa. - Ja również. - Przytulił ją zanim niechętnie wypuścił z uścisku. Zwrócił się do swojego

przyszłego teścia. – Na miesiąc miodowy wybieramy się do Rezerwatu na dwa tygodnie, ale planujemy wkrótce mieć bardziej publiczny ślub. Zdajemy sobie sprawę, że będzie to medialny koszmar. Chcieliśmy mieć tę małą, prywatną ceremonię już teraz, i wyjechać razem zanim będziemy musieli zmierzyć się z tym, jak przyjmą to twoi ludzie. - A więc kiedy to ogłosisz, będę pierwszym przed nimi mówiąc jak szczęśliwy jestem, i że nie mogłem wybrać lepszego mężczyzny dla mojej jedynej córki. Justice odchrząknął by przeczyścić gardło. – Dziękuję Jacob. Jestem głęboko zaszczycony i zabiję albo umrę żeby ją chronić. Ona czyni moje życie kompletnym. Jej szczęście stoi przed moim własnym, zawsze. - Wiem. - Jacob Hills zamrugał przez łzy. – A niech to. Doprowadziłeś mnie do łez. Zaśmiał się. - Chodźmy was dwoje pożenić byście mogli wyruszyć na miesiąc miodowy. Wszyscy wyszli na zewnątrz. Jessie zauważyła, że ojciec był lekko zdezorientowany, gdy podeszli do rzędu wózków golfowych czekających przy drzwiach. Spojrzał na nią pytająco. - Ślub jest na powietrzu? - W Ojczyźnie jest tylko jedno miejsce na zorganizowanie przyjęcia. Byłeś kiedyś w ich barze? - Nie. Nie miałem okazji. Uśmiechnęła się szeroko. - Zatem czeka cię przyjemność. Będą tam tańce. Twarz mu pojaśniała. - Kocham taniec. Nauczyłem się tańczyć walca, gdy zostałem zaproszony na bal do Białego Domu w przyszłym miesiącu. Justice 218

Wszyscy przy wózku golfowym wybuchnęli śmiechem, z wyjątkiem Jacoba Hillsa. Zmarszczył brwi. - Co w tym śmiesznego? - Ci tutaj naprawdę bawią się na imprezach tato. Żadna polityka nie ma przyzwolenia i pozbądź się tego krawata. - Będziesz dobrze się bawił, - Justice zapewnił go biorąc Jessie za rękę i całując ją. Zaplanowaliśmy piękny ślub żeby cieszył każdego. Jej ojciec spojrzał na Justice’a. - Jestem szczerze uradowany, że dostaję cię za syna Justice. Czymkolwiek się zajmujesz, nie bierz telefonu ani laptopa na swój miesiąc miodowy. - Zaśmiał się. - Jedyna praca jaką powinieneś się zajmować, to upewnianie się, że trzymasz moją córkę z dala od kłopotów.

Justice wyszczerzył się w uśmiechu - Zamierzam spędzić cały mój czas poznając twoją córkę nadzwyczaj dobrze . Przysięgam, że ona jest moim priorytetem, a praca schodzi na drugi plan, będę miał więc mnóstwo czasu byśmy byli razem. Jessie uśmiechnęła się. - A ja nauczę go jak się relaksować i dobrze bawić. Spojrzał jej w oczy i wiedziała, że przypomniał sobie noc, kiedy zrobiła mu masaż na oparciu kanapy i miękko zamruczał. - Ten dźwięk, czy to ty go zrobiłeś ? - Jacob rozdziawił usta i zagapił się na swojego przyszłego zięcia. Jessie zaśmiała się. - Nie. To byłam ja, - skłamała. – Robię tak czasami, bo to świetna zabawa. - Posłała mu niewinne spojrzenie. – No coś ty, dałeś się nabrać? Mój przyszły mąż to absolutny twardziel, nie jakiś kotek . Jej ojciec zaśmiał się i odwrócił podążając za Tigerem do jednego z wózków. - Jessie - Justice szepnął upewniając się, że nikt nie słyszał. - Dziękuję. Popatrzyła na niego i puściła oko. - Jesteś mi winien. – Opuściła spojrzenie na jego ciało i zatrzymała na przodzie dżinsów zanim znowu spotkała jego wzrok. - Zawsze kryję twoje plecy i twój przód.

KONIEC