Laurann Dohner -8- Obsidian PL

Obsidian (Obsydian)

Laurann Dohner

Książka 8 w serii Nowy Gatunek.

Chociaż każdy tom Nowego Gatunku jest samodzielną historią, największą radość daje czytanie ich w serii. Doktor Allison Baker ma obsesję na punkcie uratowania pogrążonego w śpiączce samca Nowego Gatunku. Próbowała wszystkiego i pozostała jej tylko jedna jedyna opcja. Alli złamie każdą zasadę, i narazi swoje życie na niebezpieczeństwo, kusząc 880 do obudzenia się, używając jedynie jej kobiecego zapachu i dotyku. Aby to zadziałało, musi po prostu go porwać i położyć się z nim do łóżka. 880 budzi się w innym świecie z małą kobietą, która śpi przy jego boku, pieści go i owija swoje słodkie ciało wokół niego, drażniąc jego zmysły. Wciąż leży cichy, nasłuchując i oceniając każdy poruszający go dotyk, walcząc z reakcję swojego ciała. Zapala się nienawiść, kiedy odkrywa, że ona jest człowiekiem, ale Mercile ukradło mu wszystko, więc decyduje, że to uczciwie zabrać ją w zamian. Jednak sprawy szybko się zmieniają i pragnie jej przy swoim boku, i w swoim łóżku. 880 wybrał nowe imię - Obsidian - uosobienie ciemności i niebezpieczeństwa. Będzie walczył z nimi wszystkimi, aby zatrzymać Alli. Nic nie stanie mu na drodze.

Tłumaczenie nieoficjalne Maxim

Seria New Species 08 Obsidian

Laurann Dohner

Dedykacja Specjalne podziękowania dla Mr. Laurann – nieustannie inspirujesz mnie swoją miłością i przyjaźnią. Dziękuję Kele Moon - najlepszej przyjaciółce i recenzentce jaką można mieć. I podziękowania dla Ditter - za twój kult uwielbienia wszystkich Gatunków.

Rozdział pierwszy

Doktor Allison Baker wiedziała, jak to jest tracić pacjentów. Siedziała przy nich i trzymała za ręce, kiedy śmierć krążyła zabrać ich po ich ostatnich tchnieniach. To było częścią jej pracy, i razem z doświadczeniem przyszło zrozumienie, że niektóre bitwy nie mogły zostać wygrane. To nie było coś, czego mógł nauczyć podręcznik, ale doświadczenie i strata wypaliły tę lekcję głęboko w jej duszy. Dlatego odeszła ze szpitala, aby stać się członkiem personelu medycznego ONG. Symbolizowali nadzieję i nowe życie. Przeniosła wzrok z odczytów monitora i ogarnęła ją bezradność. Stan jej pacjenta nie poprawiał się, ale też nie pogarszał. Trwał w zawieszeniu. Chwyciła zimny metal barierki, która zabezpieczała go przed stoczeniem się z łóżka w klinice, ale nie potrzebował tego. Nie poruszył się, nie obudził, a godziny przeszły w dni. Potem w tygodnie. Ostatecznie w miesiące. Samiec Nowego Gatunku miał naprawdę długie, jedwabiste, czarne włosy, które lśniły od mycia i szczotkowania. Dbała o nie z czułością, jakby były jej własnymi. Drobne, cienkie blizny psuły przystojne, dzikie rysy. Jego usta były pełne i bardzo okazałe. Nos był nieco szeroki, trochę płaski, a kości policzkowe wydatne i wyraźnie ukształtowane. Opaska utrzymywała jego oczy zamknięte, ale doskonale znała ich czekoladowo-brązowy kolor. Codziennie ją zdejmowała z nadzieją, że zobaczy reakcję w jego źrenicach. Tak się nie stało. - Doktor Alli? - Zaskoczył ją niski, męski głos. Spojrzała przez ramię na Destiny’ego1 . Był wielkim Gatunkiem z naczelnych, z ładnymi brązowymi oczami i bardzo długimi rzęsami. Wszedł do pokoju i zacisnął wargi w grymasie. - Co tam? - Nie powinnaś tu być. Znasz zasady. Jej uwaga wróciła do mężczyzny, który leżał cichy na łóżku, z podłączonymi do niego rurami i igłami. - Nie budzi się, i to doprowadza mnie do szału. Jego rany zagoiły się, mózg wykazuje aktywność i przeprowadziłam każde badanie jakie mogłam wymyślić. Tak jak i inni lekarze. Co przegapiłam? - Mógłby odzyskać świadomość i byłabyś w niebezpieczeństwie. - Destiny podszedł do jej boku, jego wielkie ciało było tylko cale2 od niej. - On może cię skrzywdzić, jeśli tak się zdarzy.

1 2

Destiny - Przeznaczenie, los przeznaczony człowiekowi, dola, synonim kismet. 1 cal – 2,54cm Laurann Dohner Obsidian 08 4

Będzie sądził, że nadal jest na łasce Mercile Industries, a ty jesteś człowiekiem. Uważałby cię za wroga. - Chciałabym, żeby mnie zaatakował. Nie spałby wtedy. Warknął cicho. - Przepisy mówią, że nie wolno ci wchodzić do tego pokoju beze mnie lub innego obecnego samca Gatunku. Oficera nie ma, a ja trafiłem tu po twoim zapachu. Gdzie jest Book (Książka, Księga) ? - Poszedł na lunch. - Zawahała się. - Zamknął drzwi, ale wiem, gdzie trzymacie klucz. Wzruszyła ramionami, nie zadając sobie trudu przeprosić za to, co zrobiła.- Przychodzę tu czasami, kiedy któryś z oficerów idzie na przerwę na posiłek. Zawsze mam nadzieją na odmianę. - On nie ma woli życia. - Nie przyjmuję tego jako powód. Po prostu nie rozumiem jaki fizyczny uraz przeoczyłam. Jego ciało jest wyleczone. Powinien wyjść ze śpiączki. Zamówiłam wypróbować nowe leki, które przy odrobinie szczęścia postawią go na nogi. Destiny milczał dłuższą chwilę. - Może powinniśmy odłączyć sondę żywieniową i pozwolić ciału dokończyć to, co zaczął jego umysł. Przerażona szarpnęła głowę spojrzeć na niego. - Nie! - Rozmawialiśmy o tym. - Smutek wypełnił jego oczy. - Wiemy o nim tak mało, tylko tyle, że stracił partnerkę. Zginęła na jego oczach i poranił się, próbując zakończyć swoje cierpienie. On nie ma powodu walczyć o przeżycie. - Kto rozmawiał o przerwaniu ingerencji? - Wszyscy. Nie ma godności w zmuszaniu go do życia, kiedy nie ma w tym jego woli. - Chrzanię to.- Zawrzała w niej złość. – To może być stan chorobowy, który jeszcze nie został zdiagnozowany. Po prostu nie wiemy tego na pewno. – Wpatrzyła się w pokrytą bliznami twarz, o którą tak głęboko zaczęła się troszczyć. - Nie zrezygnuję z niego. - Jesteś dobrą kobietą o czułym sercu. - Destiny powoli wyciągnął rękę i położył wielką, ciepłą dłoń na jednej z jej. - Cierpisz bardziej niż on. Może byłoby lepiej pozwolić działać naturze. - "Pozwolić działać naturze", ale nie w ten cholerny sposób. - Wyszarpnęła rękę spod jego i potrząsnęła głową.

Laurann Dohner Obsidian 08 5

Wbiła zęby w dolną wargę, martwiąc się o decyzję, którą mogli podjąć inni. Była lekarzem pacjenta, ale miała szefów. ONG pociągało jej sznurki. – Jest coś, co przeoczyłam i po prostu muszę zrozumieć co. - Przyszedłem wykąpać jego ciało. Zostałem poinformowany, że Field (Niwa, łan, pole uprawne) rano umył mu włosy. - Zawahał się. - Rozczesałaś je. - Tak. Były splątane. Field staje się doskonałym pielęgniarzem, ale nie jest za dobry w takich rzeczach. - Uczymy się. - Ty wykonujesz kawał świetnej roboty. - Posłała mu dopingujący uśmiech. - Musisz wyjść na czas kąpieli. - Oczywiście. - Nowy Gatunek był dziwny, jeśli chodziło o pozwolenie płci przeciwnej zobaczyć nago poszkodowanego jednego z nich. Rozumiała to, szanowała, ale była lekarzem. Część niej była ciekawa, ponieważ nigdy nie widziała samca Gatunku całkowicie nagiego od pasa w dół, ale nie była też podglądaczką. Czułaby się jak zboczona, gdyby została. – Zawołaj mnie, jeśli coś się zmieni. - Nie zmieni się. Stracił partnerkę i nie chce dłużej żyć. Odsunęła się od łóżka, ale przystanęła w drzwiach. Przyglądała się uważnie szkolącemu się pielęgniarzowi Gatunku. - Naprawdę myślisz, że to o to chodzi? - Tak. - Co dokładnie wiąże się z łączeniem się w pary? Może w tym tkwi odpowiedź. - Wiesz tyle samo, co ja. - Wiem, że mężczyźni wybierają kobietę i kiedy zdecydują, że ona jest dla nich, są wobec niej lojalni. Wiem, że stają się hałaśliwi podczas seksu i są niezwykle opiekuńczy, ale jakie są symptomy fizyczne? Zawahał się. – Przyswajamy sobie zapach naszych kobiet. - Więc, wąchasz kobietę i wiesz, że ona jest tą jedyną dla ciebie?

Laurann Dohner Obsidian 08 6

- Nie. – Stanął do niej twarzą. – Nasze uczucia są w to zaangażowane. Spędzamy z nimi dużo czasu i stajemy się uzależnieni od ich zapachu. - W dużym stopniu polegacie na swoich zmysłach. - Tak. Allison znowu przygryzła dolną wargę i zastanawiała się. Szalona myśl przyszła jej do głowy. – A co, jeśli zainteresujemy go nowym zapachem? - Co masz na myśli? - Chodzi mi o to, co, jeśli pozna zapach nowej kobiety? On oddycha przez nos, i musi być częściowo świadomy, ponieważ mózg wykazuje aktywność. Jeśli zamknął się z powodu straty jednej kobiety, może obudzi się dla innej. Destiny zmarszczył brwi. - Nie sądzę, żeby to zadziałało. Zatrzymała wzrok na swoim pacjencie. - Czy naprawdę mamy coś do stracenia? - Musielibyśmy znaleźć kobietę, żeby spędzała dużo czasu w jego pokoju.- Potrząsnął głową. - Żadna z naszych kobiet tego nie zrobi. Co, jeśli to zadziała i obudzi się? - Zastosujemy mu terapię, jeśli jego umysł jest uszkodzony. Przynajmniej mówiłby i byłby świadomy. Możemy z tym pracować. – Podniosła rękę i machnęła w stronę łóżka. – W tej chwili nie możemy zrobić nic, oprócz utrzymania go przy życiu. - Partnerstwo to nie tylko kwestia zapachu. - Kiedy go kąpiesz, jego ciało w ogóle reaguje? - Nie rozumiem. Zawahała się, nie wiedząc jak poruszyć temat, więc po prostu zdecydowała się być bezpośrednia. - Czy on ma erekcję? Szok rozszerzył jego ciemne oczy. - Nie. Mówisz o jego penisie? - Tak. Zakładam, że myjesz go tam i musisz dotykać. Czy reaguje na bodźce w tamtym rejonie?

Laurann Dohner Obsidian 08 7

- Nie. - Może on wie, że jesteś mężczyzną. Destiny zmarszczył brwi. - Nie pieszczę go. Uśmiechnęła się. - Nie myślałam, że to robisz. On nie był rozbawiony. - Co najgorsze może się stać, jeśli wprowadzimy kobietę? Jego rysy stwardniały. – Ryzykowałabyś, że stanie się uzależniony od zapachu kobiety i mógłby próbować ją zatwierdzić, gdyby to się stało. Nasze kobiety nie chcą łączyć się w pary. To byłoby okrutne, obudzić go dla czegoś, czego nie może mieć. - Przynajmniej obudziłby się. Żył. - Nie. - Myślę, że skonsultuję to z Tigerem (Tygrys) lub Justice’em. (Sprawiedliwość) - Nie rób tego. To zły pomysł. Nie rozumiesz Gatunku, jeśli to jest coś, co naprawdę rozważasz. On równie dobrze może obudzić się dziki, i stać się agresywny z jedną z naszych kobiet. Nic nie jest warte podjęcia takiego ryzyka. - Jest przywiązany. Nadal uważam, że to niepotrzebne. - Spojrzała na dołączone pasy krępujące nadgarstki i kostki jej pacjenta. - Nawet się nie poruszył, odkąd został przywieziony. - Może obudzić się samodzielnie. - Może tam leżeć, aż jego ciało się podda. Stracił na wadze. Jedyny powód, dlaczego przeżył tak długo, to jego zmodyfikowana genetyka. Destiny wzruszył szerokimi ramionami. – Albo się obudzi, albo nie. Opiekujemy się nim, robimy wszystko co w naszej mocy, i dajemy mu szansę na przeżycie. To wszystko, o co którykolwiek z nas mógłby prosić. Żadna kobieta nie narazi swojego życia na niebezpieczeństwo, żeby obudzić akurat tego. Nie jest im znany z żadnego ośrodka, z którego pochodzi któraś z nich, i nic o nim nie wiemy. - Jest Nowym Gatunkiem. Laurann Dohner Obsidian 08 8

- To wynika z jego rysów i badania krwi, ale nikt go nie zna. Nigdy nie dotknął żadnej z naszych kobiet, i nie będą czuły się zobowiązane ryzykować bycia przez niego skojarzoną lub prześladowaną, gdyby chciał je na tyle mocno, żeby wyjść z głębokiego snu. - Byłoby warto, gdyby wyprowadziło go ze śpiączki. Po prostu wyjaśnimy, dlaczego to zrobiliśmy, i przecież nie będzie tak, że pozna ją osobiście, aby poczuć emocje. On tylko skorzysta z jej zapachu. - Nie. Nie rozumiesz. - Więc wyjaśnij mi to. Destiny poruszył się nagle, i to ją wystraszyło, gdy naruszył jej przestrzeń osobistą. Zatrzymał się tylko cale od niej. Zmrużył oczy. - Czuję twój zapach każdego dnia, kiedy z tobą pracuję. Dostroiłem się do twojego zapachu, ale staram się tego nie zauważać, kiedy wychodzę. - Opuścił spojrzenie z jej oczu i wolno powędrował w dół ciała. - Wiem, że to nic nie znaczy, że nasz bliski kontakt jest nieunikniony, jeśli mam nauczyć się pielęgniarstwa, ale to nie powstrzymuje mojego ciała od reagowania na ciebie. Jestem twardy Alli. Chcesz porozmawiać o erekcji? Szczęka jej opadła i cofnęła się wystarczająco szybko, żeby wpaść na drzwi. Nie przeoczyła także faktu, że zwrócił się do niej zdrobnieniem jej imienia. Destiny nie drgnął, ale rozchylił usta dość, że błysnęły jego ostre kły – korzyść ze zwierzęcego DNA. - Wiem, że nie jesteś zainteresowana, i nigdy nie przekroczę tej granicy. Nigdy nie poczułem na tobie zapachu podniecenia, ale jestem bardzo świadomy każdego twojego ruchu. Często myślę o rozebraniu cię do naga, żeby ci pokazać, jakim mężczyzną mógłbym dla ciebie być. - Postąpił krok do tyłu. - Myślę logicznie, jestem spokojny, i od dłuższego czasu byłem wolny. Popatrzył na ich pacjenta, zanim znowu spojrzał jej w oczy. - Nie wykazałbym żadnej powściągliwości, gdybym miał te pragnienia, kiedy zostałem uwolniony. Byłabyś płasko na plecach, pode mną, i zniknęłyby spomiędzy nas ubrania. Sprawiłbym, że pragnęłabyś mnie tak bardzo, jak ja pragnę ciebie. – Wziął głęboki oddech i wolno wypuścił. - Nie jest moim zamiarem straszyć cię, ale musisz zrozumieć jaka jest natura Gatunków. Nigdy o tym nie zapominaj, niezależnie, jak bardzo wydajemy się cywilizowani. Każda kobieta, której użyjesz jako przynęty na niego, aby walczył o przeżycie, będzie zdana na jego łaskę. On nie ma żadnej powściągliwości, żadnego spokoju i znalazłaby się z agresywnym samcem, który zażąda nie mniej niż to, czego od niej będzie chciał. On nie jest bezpieczny. Allison przełknęła gulę, która utknęła jej w gardle. - Przepraszam. Nie czuję tego samego do ciebie.

Laurann Dohner Obsidian 08 9

- Jestem tego świadom. - Jego wzrok ochłódł. - Nie czuj się winna. Nie jestem w tobie zakochany, ale łatwo mógłbym być. Twoja obojętność codziennie mi przypomina, że pragnienie nie jest odwzajemnione. Jestem rozsądny, kontroluję moje ciało i myśli. Musiałaś poznać prawdę, żeby powstrzymać cię od popełnienia błędu, który narazi na niebezpieczeństwo jedną z naszych kobiet. - Rozumiem. Odwrócił się. - Wykąpię go teraz. Proszę zamknąć drzwi, doktor Allison. Uciekła szybko. Nie miała pojęcia, że pociąga pielęgniarza. Na korytarzu, przy windzie oparła się o ścianę. 880 umrze, jeśli coś nie zostanie zrobione. Z biegiem czasu poznała jego rysy tak dobrze, że ją nawiedzały. Wiele wycierpiał z powodu blizn, które miał na twarzy, szyi i górnej części ciała. W którymś momencie został wychłostany. Ktokolwiek mu to zrobił był bezwzględny. Fakt, że nikt z ośrodków badań, nigdy go nie widział, ani nie poczuł jego zapachu od któregoś z techników był dla niej zagadką. Pracownicy Mercile wykradli go, kiedy uciekali z ośrodka. Musiał tam gdzieś być, może na jakimś piętrze, gdzie inni nie byli trzymani. Najwyraźniej nigdy nie miał żadnych badań nad rozmnażaniem z którąś z kobiet, ponieważ żadna go nie znała. Kim jesteś? Co oni ci zrobili? I jak skończyłeś połączony w parę z kobietą Nowego Gatunku? Przygryzła dolną wargę, uświadomiła sobie, że kolejny raz to robi i przestała. To był jej brzydki nawyk. Kimkolwiek ta kobieta Gatunku była, 880 był gotów zrezygnować ze swojego życia z powodu jej straty. To oznaczało, że musiał głęboko ją kochać. Zimnokrwista dusza nie rozpaczałaby. Wierzyła całym sercem, że był wart ocalenia. - Dziki, akurat. - Odepchnęła się od ściany, czekając na windę, aby zabrała ją piętro wyżej. Kiedy tam dotarła, zamknęła drzwi gabinetu i opadła na fotel. W końcu przyznała, że ma obsesję na punkcie mężczyzny Nowego Gatunku. Przyciągał ją jak magnes. 880 musiał być uratowany, i nie zamierzała pozwolić mu umrzeć. Była więcej niż gotowa zrobić to za niego, jeżeli samodzielnie nie mógł walczyć o powrót do życia. Sięgnęła po telefon i wybrała numer głównego biura ONG, aby poprosić o rozmowę z Tigerem. Miała nadzieję, że życzliwy samiec zgodzi się na jej plan. Cierpliwie słuchał, gdy wyjaśniała swój pomysł, ale szybko go odrzucił. - To zbyt niebezpieczne. Nie możemy znaleźć żadnego Gatunku, który zna jego zapach lub twarz. - Zamilkł. – Przepytaliśmy kilku pracowników Mercile, którzy zostali schwytani i powiedzieli, że garstka z naszego rodzaju została wyznaczona do projektów specjalnych. Nie mamy pojęcia, co im zrobiono, ale zakładam, że musiało być naprawdę źle. Przypuszczamy, i to wszystko co mamy, że chcieli sprawdzić długoterminowe efekty umieszczenia par razem. Chcieli, żebyśmy rozmnażali się dla nich, i kilku lekarzy snuło teorię, że długoterminowe związki mogą dać tego

Laurann Dohner Obsidian 08 10

rezultaty. Istnieje również możliwość, że był ciężko torturowany. Według niektórych zapisów, które udało nam się odzyskać, Mercile testowało leki przeciwbólowe. To oznaczałoby, że jeśli na nim eksperymentowali, latami mógł cierpieć męczarnie. - Nie możemy tak po prostu pozwolić mu umrzeć. Jeżeli będziemy kontynuowali nasze obecne metody leczenia, będzie tam leżał dopóki jego ciało nie zniszczeje. Nie wystarczy karmić go i utrzymywać w czystości. - Rozumiem, ale zrobiliśmy wszystko, co mogliśmy. Wierzymy w ciebie i pozostałych lekarzy, że robicie wszystko, co w waszej mocy. Skoro nie ma żadnych medycznych powodów do śpiączki, on prawdopodobnie zamknął się emocjonalnie. - Myślę, że jeśli w tym rzecz, to mogłoby zadziałać. Stworzy z kimś więź, i to może wydobyć go ze śpiączki. - To zbyt niebezpieczne. Nie narazimy żadnej z naszych kobiet na nieznanego samca. Wiem, że to brzmi brutalnie, ale zasadniczą kwestią jest ochrona tych, którzy przeżyli. - On nie jest martwy. – Ale będzie, jeśli coś szybko nie zostanie zrobione, zachowała to jednak dla siebie. Co parę dni wysyłała raporty do Justice’a i jego ludzi. Wiedzieli jak ponure były rokowania dla 880. - Co, jeśli sama zgłoszę się na ochotnika? Spędzę z nim dużo czasu i pozwolę mu poznać mój zapach. To nie narazi waszych kobiet na niebezpieczeństwo. - Nie. - Dlaczego nie? To mój tyłek będzie narażony i jestem skłonna to zrobić. To nie będzie kolidowało z moimi obowiązkami. Wstawię polówkę do jego pokoju, i trochę tam pomieszkam, kiedy nie pracuję. Poczytam mu i przyzwyczaję również do mojego głosu. - Jesteś człowiekiem. Jeśli się obudzi, prawdopodobnie zabije cię jak tylko otworzy oczy. Nie pozwolimy ci wystawić się na tego rodzaju niebezpieczeństwo. Pracujesz dla nas Allison. Troszczymy się o to, co się z tobą dzieje, tak jak byś była jedną z naszych własnych. - On umrze! – Puściły jej nerwy. - Nie mogę, do cholery, po prostu nic nie robić. A tego właśnie ode mnie żądasz. Dotrze do punktu, skąd nie będzie powrotu. Nawet z fizykoterapią jego mięśnie zaczynają ulegać atrofii, stracił na wadze, i to tylko kwestia czasu, zanim jego narządy wewnętrzne zaczną zawodzić. Zatrudniliście mnie, abym była lekarzem i leczyła Nowy Gatunek. Nie mów mi, że mam siedzieć na tyłku i tylko patrzeć jak on odchodzi. - Przykro mi, ale to nie podlega dyskusji. Rób, co możesz robić bezpiecznie, ale nie spędzaj z samcem więcej czasu, niż kiedy przeprowadzasz wymagane badania. Laurann Dohner Obsidian 08 11

- Tiger … - Nie. Muszę kończyć. Jest posiedzenie Rady, w którym muszę uczestniczyć. – Rozłączył się. Kilka długich sekund ściskała głuchy telefon, zanim również odłożyła słuchawkę. Zęby boleśnie wbiły się w dolną wargę, w czasie gdy decydowała się odmówić zgody stracić 880. - Desperackie sytuacje wymagają desperackich kroków, - wymamrotała. Plan formował się w jej głowie. To było szalone, niebezpieczne, ale gdyby zadziałało, Nowy Gatunek w piwnicy obudzi się. Jego przeżycie było tym, co naprawdę miało znaczenie.

Rozdział drugi

Przerażenie było trudne do opanowania, ale Nowy Gatunek miał doskonały zmysł węchu. Niekiedy mogli wyczuć emocje, i została zapewniona, że strach był jedną z tych, które można było wykryć. Allison nie mogła sobie pozwolić, żeby coś spieprzyć. Chodziło o zgranie w czasie i nie wzbudzanie podejrzeń. Ręce jej się trzęsły, gdy chowała złożoną kartkę w górnej szufladzie biurka i włożyła klucz do kieszeni. Zamknięcie szuflady da jej więcej czasu na zrealizowanie planu, zanim znajdą notatkę. Podniosła wzrok na zegar na ścianie, i jej serce zabiło szybciej. Sto rzeczy mogło pójść nie tak, i będzie w kłopotach po uszy, jeśli nawet jedna część jej planu zawiedzie. Minuty mijały w żółwim tempie, aż w końcu zegar pokazał godzinę czwartą. Na dole oficer wyznaczony do ochrony pacjenta wyjdzie na obiad. Miała dokładnie dwadzieścia pięć minut zanim wróci. Poczuła miękkie nogi, kiedy wstała, obeszła biurko i wzięła głęboki oddech, starając się uspokoić stargane nerwy. Przez ostatnią dobę poczyniła przygotowania, aby jej plan przebiegł bez zakłóceń. Destiny’ego nie było przy jego biurku, i to była jedna przeszkoda mniej. Pobiegła do windy, nacisnęła przycisk i modliła się, by ktokolwiek kto strzeże 880 nie był spóźniony. Drzwi się otworzyły i palcami musnęła kieszeń płaszcza zawierającą klucze, zapewnić siebie, że może to zrobić. Drzwi windy otworzyły się na poziomie piwnicy, i z radości wyrzuciła pięść w powietrze, gdy krzesło na korytarzu okazało się puste. Jej buty na płaskim obcasie nie robiły dużo hałasu, Laurann Dohner Obsidian 08 12

kiedy biegła w stronę sali pacjenta i wygrzebała klucz do jego drzwi. Godzinę wcześniej ukradła zapasowy z biurka Destiny’ego, kiedy przyszedł do nich mężczyzna Gatunku z rozciętym ramieniem po sparingowej walce. Klucz przekręcił się i drzwi stanęły otworem. 880 wciąż leżał nieruchomo, kiedy zablokowała otwarte drzwi i wpadła do pokoju. Zajęło jej tylko chwilę wyłączenie urządzeń, odczepienie kroplówek i usunięcie sondy z nosa. Obserwowała jego klatkę piersiową i twarz, szukając oznak bólu lub wstrząsu po nagłej utracie wsparcia. Utrzymywał równy, stabilny oddech. Nie dotknęła jego więzów, przysięgając, że zajmie się nimi później i użyła stopy zwolnić blokadę na kółkach szpitalnego łóżka. Wymanewrowała je na korytarz. To była walka, obrócić łóżko i zmusić je do ruchu wzdłuż korytarza do windy, ale dała radę. Strach chwycił ją mocno, kiedy drzwi windy otworzyły się, ale nikogo nie było w środku. Jęknęła, potężnie pchnęła i wprowadziła łóżko do ciasnej przestrzeni. Wcisnęła przycisk, opierając się plecami o jego łóżko i nie miała pojęcia, jakie kłamstwo powiedzieć, żeby brzmiało wiarygodnie, gdyby została przyłapana na zabieraniu go na poziom parteru kliniki. Drzwi rozsunęły się i ostrożnie wyjrzała rozejrzeć się po dużym pomieszczeniu. Wszyscy nadal byli na obiedzie. Uderzyła przycisk blokujący windę otwartą, odwróciła się i chwyciła poręcze łóżka. Musiała naprzeć na nie swoją wagą, ale zdołała wydostać go z windy. Wróciła do środka, zwolniła blokadę drzwi i wyskoczyła zanim się zamknęły. Tylne drzwi Centrum Medycznego zwykle były zamknięte, ale miała klucze. Mocno się spociła i pot ściekał jej po plecach i między piersiami, zanim je otworzyła. Żadni oficerowie nie byli wyznaczeni do patrolowania na zewnątrz, gdzie czekała jej wynajęta ciężarówka. Popędziła w jej stronę, podniosła otwierane, rolowane tylne drzwi i szybko wyciągnęła pochylnię. - Kurwa, - syknęła, chwytając za wezgłowie łóżka. Wzięła rozbieg, wiedziała, że to szaleństwo tego próbować, ale wyobraziła sobie, że jeśli nie nabierze wystarczającej prędkości, ta cholerna rzecz przejedzie po niej, kiedy zacznie zsuwać się do tyłu. Desperacja dodała jej sił i kółka łóżka trafiły w pochylnię. Wstrząsnęło, ale pęd utrzymał łóżko w ruchu całą drogę na tył wynajętej małogabarytowej ciężarówki. Chciała móc klapnąć na tyłek z wyczerpania, ale po spojrzeniu na zegarek, wiedziała, że nie ma czasu do stracenia. Miała dziewięć minut na wydostanie się stąd, zanim ktoś sprawdzi 880. Mogła tylko się modlić, by nie zjedli za szybko i nie wrócili wcześniej. Miała już przygotowany tył ciężarówki i użyła kajdanek, które kupiła w sex shopie przypiąć poręcze łóżka do wewnętrznego odbojnika poruszającej się ciężarówki. Wsunęła przygotowany koc między bok łóżka a ścianę, modląc się, aby wystarczająco zamortyzował wszelkie wstrząsy. Dopadły ją wątpliwości. A co, jeśli skończę zabijając go? O cholera. Nie wzięłam tego pod uwagę. Za późno jednak. Żadną miarą nie zdążę odwieść go z powrotem do jego pokoju, zanim zorientują się, że go zabrałam. Cholera! Spojrzała w dół na jego poznaczoną bliznami twarz i zacisnęła zęby. Nie miała zamiaru pozwolić mu umrzeć, a to będzie pewne, jeśli nie przeprowadzi swojego planu do końca.

Laurann Dohner Obsidian 08 13

Nie było łatwo wsunąć pochyłą platformę z powrotem do środka po szynach, z których wyszła. Rzecz wydawała się cięższa umieścić ją z powrotem, niż przy wyciąganiu, ale dała radę. Strach przed złapaniem na porwaniu Nowego Gatunku i to, co z nią zrobią, był wystarczającą motywacją. Pociągnęła w dół tylne drzwi, zamknęła i rzuciła się biegiem do kabiny. Wdrapała się na siedzenie kierowcy, zajrzała do torebki, w większości ukrytej przed wzrokiem na podłodze i wygrzebała kluczyki. Samochód zaskoczył, wolną ręką zapięła pas, wrzuciła bieg i powoli nacisnęła gaz. Ruszyli. Jechała ostrożnie, mając nadzieję, że jej gościem nie trzęsie zbyt mocno. Szybki rzut oka na zegarek sprawił, że pośpieszyła do bramy pracowników. Musiała trzymać się napiętego harmonogramu. Włączyła klimatyzację, mając nadzieję, że wydmucha wszelki pozostający smród strachu. Otworzyła okno, żeby pomogło, gdy ukazał się widok bramy i pilnujących jej oficerów. - Boże drogi, - cicho pomodliła się, - proszę, niech to się uda. Pięknie proszę. Oficer, który ją zatrzymał nosił osłonę chroniącą jego twarz. Zabarwione, ochronne, ciemne szkło ukryło jego tożsamość, a ona nie rozpoznała głosu. - Witaj doktor Allison. - Obrócił głowę, spojrzeć na tył ciężarówki. - Dokąd się wybierasz? - Wczoraj kupiłam meble do mojego domu. Muszę dzisiaj odstawić ciężarówkę. - Uniosła rękę, pokazać mu swój zegarek. - Musi być zwrócona do piątej. Czy możesz szybko mnie sprawdzić i pozwolić jechać? Wynajem doliczy mi dodatkowe opłaty, jeśli będę za późno. - Oczywiście. - Stanął na schodku z boku ciężarówki i zajrzał do środka kabiny, aby upewnić się, że nikt nie zmusza jej do wyjazdu, ukrywając się na podłodze po stronie pasażera. Czy tył jest otwarty? Gdzie do diabła jest ten facet? No dalej, niech cię cholera. Udało jej się zachować spokojny głos. - Tak. Nic tam nie ma, oprócz porzuconych kocy, które chroniły nowy stół do jadalni przed zarysowaniem. Śmiało, rozejrzyj się. Zeskoczył ze schodka i chciała krzyczeć, gdy podszedł do części ładunkowej ciężarówki. Podniosła wzrok na grubą bramę przed nią i drugiego oficera Gatunku, który ją obsługiwał. Więcej ich było wyżej na murze z karabinami snajperskimi. Mogła staranować bramę, próbując uciec, ale mogli otworzyć ogień i przypadkowo trafić 880. Nie podejmie takiego ryzyka. - Alarm! - To było warknięcie z góry. - Mamy zbliżającego się vana. Buty zadudniły po chodniku i oficer przebiegł mijając jej drzwi kierowcy dotrzeć do bramy. Zdezelowany van po drugiej stronie bramy zwolnił i wysiadł krzepki mężczyzna. Laurann Dohner Obsidian 08 14

- Nie masz uprawnień podjeżdżać do tej bramy, - jeden z oficerów Gatunku oznajmił. Wróć do pojazdu i zawróć. To wejście jest zakazane. - Spokojnie. Potrzebuję tylko wskazówek. - Facet rzucił okiem na ciężarówkę, ale pilnował się, żeby odwrócić wzrok. - Nie strzelajcie. A niech mnie! To prawdziwe karabiny? Ja tylko zabłądziłem. Myślę, że źle skręciłem. Więcej oficerów przybyło na miejsce. Ostrożnie złapali faceta, okręcili go wokół i przeszukali. - Halo? - Wychyliła głowę przez okno, przyciągnąć uwagę oficera. - Muszę jechać. Możesz sprawdzić tył i pozwolić mi przejechać? Oficer był rozproszony z jego uwagą skupioną na zagrożeniu z nieznanym mężczyzną i tym, co mogła zawierać zdezelowana furgonetka. Liczyła na to. Machnął jej ręką jechać i brama otworzyła się. Gryzło ją poczucie winy, gdy powoli przejeżdżała obok faceta, którego opłaciła, by odciągnął uwagę oficerów. Mieli go skutego na ziemi i szykowali się przeszukać vana. Zanim przyśpieszyła, rzucił jej ponure spojrzenie. Nie zostanie aresztowany, jeśli będzie trzymał się swojej historii o zabłądzeniu, i nie znajdą niczego niepokojącego w jego furgonetce. Nie zatrzymają go na długo. Allison nie odprężyła się dopóki nie włączyła się do ruchu na autostradzie. Pilnowała się jak szybko jedzie, żeby uniknąć przyciągania uwagi. Ostatnia rzecz, której potrzebowała, to być zmuszoną zjechać na bok, by dostać mandat za przekroczenie prędkości. Zastanawiała się ile czasu minie, zanim ONG wyśle w powietrze helikopter na poszukiwanie wynajętej ciężarówki. Jej najlepsze przypuszczenie, niewiele. Pojawił się zjazd i wypuściła westchnienie ulgi. W zasięgu wzroku nie było żadnych stacji benzynowych ani sklepów. Droga zwężała się do niewiele więcej niż dwupasmowej wiejskiej drogi, nie używanej często i w końcu dostrzegła starą, zwisającą bramę. Ciężarówka zakołysała, kiedy zjechała z twardej nawierzchni drogi. Podniosła wzrok do nieba i nastawiła uszu, nasłuchując dźwięku helikoptera. Tylko silnik pracującej ciężarówki dał się słyszeć. Brama do nieruchomości głośno zaskrzypiała, kiedy szeroko ją otworzyła, wróciła do samochodu, przejechała wystarczający odcinek drogi, aby tył samochodu minął bramę i wróciła, żeby ją zamknąć. Milę3 dalej zarośniętej drogi stała opuszczona stodoła i wiejski dom. Poprzedniej nocy otworzyła drzwi stodoły, więc po prostu wjechała ciężarówką do środka.

3

1 mila – 1,61 km

Laurann Dohner Obsidian 08 15

Nie uspokoiła się do czasu aż zamknęła wrota stodoły i otworzyła tylne drzwi paki ciężarówki. Kiedy weszła do przestrzeni ładunkowej musiała użyć niewielkiej kieszonkowej latarki, którą trzymała w płaszczu, żeby cokolwiek zobaczyć w ciemnym wnętrzu. Łóżko stało prosto, kajdanki trzymały je przy ścianie i w duchu podziękowała facetowi z sex shopu, który przysięgał, że jakością dorównują policyjnym. Pewnie myślał, że naprawdę ma chłopaka kulturystę, jej usprawiedliwienie dlaczego chce kupić najsilniejszy komplet jaki mieli. Przystanęła przy boku szpitalnego łóżka. 880 leżał spokojnie, jego klatka piersiowa unosiła się i opadała. Gorące łzy wdzięczności napłynęły jej do oczu. Przeżył. - Mam cię tutaj. Zrobiliśmy to. Teraz musimy tylko poczekać aż trochę się ściemni i zabiorę cię do domu. Pochyliła się nad nim i lekko odgarnęła mu kilka pasm jedwabistych, czarnych włosów z policzka. Jego skóra była gorąca, ale to było normalne dla Gatunku. Mimo wszystko zmierzy mu temperaturę, kiedy ustawi go w salonie, który zaopatrzyła w sprzęt medyczny do opieki nad nim i upewni się, że nie było zakażenia od pośpiesznie usuwanej sondy. - Teraz jesteśmy tylko ty i ja, 880. Nie bój się, jeśli jesteś świadom tego, co się stało. Nie mam zamiaru cię skrzywdzić. Zrobiłam to, żeby cię uratować.

*****

Tiger odrzucił głowę i ryknął z wściekłości. Popatrzył wściekłym wzrokiem na Destiny’ego i drugi samiec zbladł. - Jak mogłeś do tego dopuścić? Usta samca rozchyliły się, gdy podskoczyło jego jabłko Adama. Wzruszył szerokimi ramionami. - Nie miałem pojęcia, że planowała go porwać. Ufałem jej. Kto się spodziewał, że będzie wystarczająco silna, żeby go stąd zabrać? - Wystarczy, - Justice warknął. – Ja też jej ufałem. - Rzucił zmartwione spojrzenie na Brassa (Mosiądz), który wszedł do gabinetu. - Powiedz, że masz dobre wieści. - Niestety. Powiadomiliśmy policję, aby pomogła nam szukać wynajętej ciężarówki, ale jeszcze jej nie zauważyli. Mamy dwa helikoptery w powietrzu, i trzeci jest w drodze z Rezerwatu. - Słońce niedługo zajdzie. - Jessie wmaszerowała do biura i bezpośrednio podeszła do swojego partnera, zwracając się do niego. - Znajdziemy go.

Laurann Dohner Obsidian 08 16

Wyciągnął rękę i przykrył jej policzek. - Zachowuję spokój, ale jestem wściekły. Sam ją wybrałem. Gruntownie ją prześwietliliśmy, a mimo to nas zdradziła. - Nic nie wskazywało, że ma jakiekolwiek powiązania z Mercile lub grupami nienawiści. Brass skrzyżował ramiona na piersi, wściekłość wykrzywiła ponuro jego rysy. - Nie miała długu, ale wczoraj wypłaciła z konta dwadzieścia tysięcy dolarów. Ma fundusz powierniczy pozostawiony jej po zmarłych dziadkach. To dało nam poczucie bezpieczeństwa, kiedy przyszła dla nas pracować, że nie zostanie przekupiona,. Pieniądze nie były motywem porwania 880. Wysłaliśmy policję do jej rodziny, ale oni są czyści. Nikt ich nie wykorzystuje zmusić ją do wykonywała ich poleceń. Zadzwonił telefon i Justice pochylił się nad biurkiem wcisnąć przycisk "włącz" zestawu głośnomówiącego. - Justice słucham. - Tu Trisha, - oznajmił kobiecy głos. - Słyszałam, co się stało i nie wierzę w to. Znam Allison i ona nie skrzywdziłaby Gatunku. - Porwała go. Wyczuliśmy tylko jej zapach i pot od wysiłku pchania jego łóżka na zewnątrz budynku. Pojechała z nim prosto do bramy pracowników. - Justice urwał. – Ja też nie chciałem w to wierzyć. Ufałem jej, ale to ona go zabrała. - Musi być jakieś rozsądne wyjaśnienie. –Trisha brzmiała na rozgniewaną. – Wcale nie musi chodzić o skrzywdzenie go, lub sprzedanie. Ona naprawdę troszczy się o Gatunek i nienawidzi każdego, kto stwarza dla nich zagrożenie. Jest oddana i słodka. Musi być inny powód, poza czymś nikczemnym. Flame (Płomień) wszedł do pokoju, trzymając w ręce kartkę. - Odkryliśmy to zamknięte w jej biurku. - Co to jest? - Trisha zawołała. - Ktoś mi powie, albo zadzwońcie do mnie na komórkę i będziemy mogli zrobić wideokonferencję. - To wiadomość, - Flame oświadczył głośniej. - Zabrała go, ponieważ sądzi, że jest możliwe uratowanie go, dając mu szansę nawiązać więź z zapachem kobiety. - Podał papier Justice’owi. - Prosiła o pozwolenie, ale zostało odrzucone. Twierdzi, że czuje, iż to może być jego jedyna szansa na ocalenie. Justice przyjął kartkę papieru i zmarszczył brwi czytając. - Przysięga zrobić wszystko, co w jej mocy, aby wyprowadzić go ze śpiączki i odesłać do nas możliwie jak najszybciej.

Laurann Dohner Obsidian 08 17

- Cholera, - Tiger warknął. - Ona jest szalona. Nie rozumie, że zabranie go z Ojczyzny naraża go na niebezpieczeństwo? Może zaufać niewłaściwej osobie, która może chcieć go zabić. On jest bezbronny, a ona byłaby bezużyteczna w bronieniu go. - Co ona chce zrobić? - Frustracja Trishy zabrzmiała w jej głosie. Tiger podszedł bliżej biurka. - 880 stracił partnerkę i doktor Allison poprosiła, żebyśmy wysłali do niego kobietę, aby z nim przebywała w nadziei, że jej zapach wywabi go ze śpiączki. - Czy to może zadziałać? Justice? - Trisha ucichła, czekając na odpowiedź. - Nie. - Westchnął. - Nie wierzę w to. Nie można go oszukać zapachem innej kobiety, zastępując ten, który stracił. Ona pachniałaby dla niego odpychająco. – Spotkał wzrok Tigera. Poinformowałeś ją o tym? - Powiedziałem jej, że to byłoby niebezpieczne. Starałem się wyjaśnić dlaczego i myślałem, że zrozumiała. - Ona nie chce go skrzywdzić. - Destiny chłodno spojrzał na każdego w pokoju. – Czasami zakradała się do jego pokoju. Przyłapałem ją na tym, jak do niego przemawiała. Allison ma serce. Nie zabrała go po to, by być okrutną. Ona chce go wyleczyć. - Musimy ratować ją przed nim, jeśli uda jej się doprowadzić do jego obudzenia. - Tiger podniósł rękę i gestem frustracji przeciągnął palcami po grzywie włosów. – Będzie chciał ją zabić. Ona jest człowiekiem, a on nigdy nie zaznał od nich dobroci. - Tak przypuszczamy. - Justice zmarszczył brwi. - Wiemy o tym samcu i jego historii tak mało, za wyjątkiem tego, co spotkało go tuż przed jego uratowaniem. - Według innych samców Gatunku, którzy zostali z nim uratowani, ludzie na jego oczach zamordowali jego partnerkę. To doprowadziło go do obłędu. - Tiger wydał niski pomruk. - Zabije ją, jeśli uda jej się go obudzić. Będziemy mieli zdziczałego samca Gatunku atakującego ludzi. Musimy znaleźć ich oboje i sprowadzić go tutaj z powrotem. - Zgadzam się. - Justice pokręcił głową. - Muszę zadzwonić do Tima Oberto i wezwać do tej sprawy grupę specjalną. Chwilowo będą musieli zawiesić swoje bieżące zadania, żeby znaleźć 880 i doktor Allison.

*****

Laurann Dohner Obsidian 08 18

Allison zadrżała w chłodnym pokoju. Ogrzewanie działało, ale większość ciepła unosiła się do dwóch sypialń na górze. Dom był stary, pierwotna konstrukcja parteru była licha, ale nowsze, dobudowane drugie piętro, nie było tak pełne przeciągów. Jej wzrok zatrzymał się na Gatunku na szpitalnym łóżku po środku pokoju. - Chciałabym móc zabrać cię na górę, ale nie jestem dość silna, żeby cię przenieść. Nie chcę cię ciągnąć, bo mógłbyś się potłuc. Wątpię z resztą, abym mogła to zrobić nawet, gdybym spróbowała. - Podeszła bliżej powtykać koc wokół jego szyi. Podłączyła kroplówkę z płynami, opróżniła woreczek z moczem i wiedziała, że rano będzie potrzebował umycia ciała gąbką. Po tym jak słońce zaszło było zbyt zimno, aby to zrobić. – Tak czy inaczej, jesteśmy bezpieczni. Dom jest zamknięty na cztery spusty. Rozpaliłam ogień w kominku, i przy odrobinie szczęścia wkrótce zrobi się cieplej. Rozejrzała się po salonie i nienawidziła zapachu stęchlizny. Lepszy rydz niż nic, przypomniała sobie przysłowie. Znalezienie wynajmu w tak krótkim czasie, w lokalnej gazecie było czystym fartem. Wiejski dom od dwudziestu lat był nieodnawiany, a znajdujące się w nim meble powinny trafić na miejskie wysypisko, ale ktoś próbował je wyczyścić. Żadne pajęczyny nie zdobiły kątów i kurz nie pokrywał wszystkich powierzchni. Człowiek, do którego zadzwoniła z zakupionego jednorazowego telefonu, powiedział, że energia elektryczna i gaz są podłączone. Korzystał z tego miejsca kilka razy w roku, wybrać się z przyjaciółmi na polowanie na jelenie. - Jesteśmy w wiejskim domu na farmie. To nie jest najmilsze miejsce, w jakim kiedykolwiek miałam okazję być, ale zapłaciłam gotówką. Właściciel nie widział mojej twarzy, więc nie może mnie zidentyfikować i powiedziałam mu, że potrzebuję miłosnego gniazdka. Uśmiechnęła się. – Ostatnio musiałam wymyślać jakieś nieprawdopodobne historie. Facet w sklepie dla dorosłych myśli, że zabawiam się z jakimś zwariowanym kulturystą, który lubi być przykuwany do łóżka, a właściciel tego domu myśli, że mam romans z żonatym facetem, którego żona wypłynęła na miesięczny rejs do Europy. Powiedziałam mu, że potrzebuję miejsca, gdzie nikt nie zobaczy nas razem. Obróciła się twarzą do śpiącego mężczyzny. Zatrzymała wzrok na bliźnie przecinającej policzek, a potem na tej, wzdłuż jego szczęki. Były starsze, nowsze rany, z którymi do nich trafił, zagoiły się, ale te dwie były najgorsze. - Mam jednorazowy telefon komórkowy, inny, ładuje się w kuchni. Jeśli wpadniesz w tarapaty, jesteśmy tylko dwadzieścia minut od Ojczyzny. Jeśli zadzwonię, mogą szybko do nas dotrzeć. Przywiozłam sprzęt ratunkowy na wypadek, gdybyś tego potrzebował. Szkoda tylko, że nie mogłam ukraść monitora pracy serca. Czułabym się lepiej, gdybyś był do niego podłączony.

Laurann Dohner Obsidian 08 19

Nie poruszył się, tylko oddychał i depresja zaległa w duszy Allison. Miała wrażenie, że będzie bardzo samotna podczas czekania, zobaczyć, co się wydarzy z nią nieustannie przy jego boku. - Zamierzam spać tutaj na kanapie. Poradzimy sobie. - Kolejny dreszcz przebiegł jej po plecach z zimna . - Pogodynka zapowiada deszcz, ale temperatura powinna się ocieplić za kilka dni. – Palcami pogłaskała go po policzku. - Mam nadzieję, że jest ci wystarczająco ciepło. Nie ma tutaj żadnej suszarni, więc nie mogę ogrzać twoich koców. Odwróciła się i podeszła do walizki, którą zostawiła na później, kiedy przynosiła do domu zaopatrzenie potrzebne do opieki nad 880. Prawie zamarzła, gdy rozebrała się z ubrań włożyć parę dresów i luźną koszulkę do spania. Usiadła na kanapie, zapatrzyła w płomienie kominka i westchnęła. Nie było telewizora, a zresztą wątpiła, żeby działał. Złożony koc nie był tak gruby, jak te, które dała 880, ale zwinęła się pod nim w kłębek na kanapie, próbując się ogrzać. Nie działało. Nadal była bardzo zmarznięta. W miarę upływu czasu tylko się pogorszyło. Powędrowała wzrokiem do szpitalnego łóżka, gryzło ją zmartwienie o jego wygodę i wstała. Uniosła trochę jego koc, by poczuć jego nagą pierś. Był bardzo ciepły, jego skóra zareagowała na jej zimne dotknięcie gęsią skórką i Allison przygryzła wargę. Stopy miała lodowate, nawet kiedy stała na dywanie i debatowała. - Och, do diabła. Chcę, żebyś przyzwyczaił się do mojego zapachu. Przynajmniej nie będę martwić się, że jedno z nas zamarznie na śmierć. – Obeszła łóżko do strony, gdzie nie było podpiętej kroplówki, delikatnie opuściła barierkę, podniosła koce i wspięła się na łóżko. - Te szpitalne łóżka nie są zbyt przestronne, prawda? Przekręciła się wystarczająco, by podciągnąć poręcz. Z niewielką przestrzenią jaką miała, nie było łatwo zawinąć koce na nich obojgu. Był naprawdę duży i ciepły, gdy mocno przytuliła się do jego boku, uważając, aby mu nie przeszkadzać. Zaatakowało ją ciepło w miejscach, gdzie się stykali. Podniosła rękę położyć na środku jego klatki piersiowej i każdy oddech, który brał, sprawiał, że wznosiła się i opadała. Na razie był w porządku. Ich połączona temperatura ciał utrzyma oboje w cieple przez całą noc. Dopadło ją wyczerpanie. To było szaleństwo . Przyznała to. Pozostał żal jej pochopnej decyzji, ale to już się dokonało. Jutro będzie martwić się, co robić dalej. Teraz po prostu potrzebowała trochę snu. Każdy jego oddech unosił jej rękę na klatce piersiowej, i wdychała jego zapach. Mydło i kosmetyki do pielęgnacji włosów, których używali, plus, coś lekko męskiego, co nie było wodą kolońską drażniło jej nos. 880 pociągał ją. Poczucie winy gryzło, za sposób w jaki jej ciało przytulało się trochę mocniej niż to konieczne. Pomysł, że jest zdrowy i obudzony i leży z nią w łóżku, przyprawił jej brzuch o drżenie. Taka reakcja napawała ją wstydem. Zauważenie, że pacjent jest przystojny było Laurann Dohner Obsidian 08 20

nieuniknione, ponieważ miała dobry wzrok, ale sposób, w jaki cieszyła się byciem tak blisko niego był absolutnie zły. Wiedziała jednak, że nie potrafi przestać czuć się w ten sposób.

Rozdział trzeci

Dezorientacja ogarnęła 880, gdy powoli stawał się świadom rzeczy. Coś naciskało blisko na jego prawy bok, lekki ciężar spoczywał na jego piersi, i próbował zwietrzyć zapach w celu zidentyfikowania źródła. Jego ciało nie wypełniło polecenia. Nie mógł zobaczyć, ponieważ jego oczy nie otworzyły się, albo było zupełnie ciemno. Niepokój chwycił go następny, gdy próbował podnieść rękę do twarzy. Ręka pozostała obojętna, jakby dłużej nie należała do jego ciała. Skupił się na ciężarze spoczywającym na jego piersi, który wydawał się znajomy, ale z jakiegoś powodu nie mógł zrozumieć dlaczego. Wziął kilka głębokich oddechów, każdy z nich pomógł mu poznać kształt na nim, kiedy oceniał go przez czucie. Zorientował się, że to ręka leży na jego piersi i część ramienia. Nagle wypełniła go radość i ogromna ulga, że 46 go dotknęła. Miała się dobrze, jednak to uniesienie szybko zgasło, kiedy coś złowieszczego szarpnęło jego pamięcią. Próbował sobie przypomnieć, co wywołało złe emocje, ale umysł miał zamglony. Musi być pod wpływem leków. Znowu sparaliżowali jego ciało, co oznaczało, że musiał walczyć z technikami. Nienawidził ich. Spróbował warknąć, zademonstrować swój protest, ale nie udało się. Strach przyszedł następny. Co mu zrobili? Ramię zarzucone na jego piersi i ciepło naciskające na jego bok, zapewniało go, że żyje i 46 pozostawała blisko. Rzeczy nie mogły wyglądać bardzo źle, skoro nie zabrali jej od niego. Technicy często to robili, żeby go ukarać, a on za każdym razem zamartwiał się, że nigdy jej nie zwrócą. Nie pamiętał, co zrobił, by ściągnąć ich gniew. Miał pustkę w głowie. To zaniepokoiło go więcej. Jak bardzo mnie uszkodzili? Jakie leki testują tym razem? Nie mógł się ruszać, mówić, a nawet użyć swojego nosa, aby pomógł mu zebrać wskazówki i określić swoją sytuację po zapachu. Uwięziony w moim własnym ciele. To przeraziło go i nienawidził bezradności, która niemal doprowadzała go do paniki. To była najgorsza rzecz, jaką mogli mu zrobić. Stłumił emocje, koncentrując się na swoim oddechu, i w końcu udało mu się wstrzymać oddech na kilka sekund. To było coś. Musiał po prostu zwalczyć pozostałości, niezależnie jaki nowy, próbny lek wmusili w jego ciało. Robił to wcześniej i nie pozwoli im wygrać. 46 potrzebowała jego ochrony. Zamierzał dotrzymać swojej obietnicy, że uczyni wszystko, aby powstrzymać techników od skrzywdzenia jej ponownie.

Laurann Dohner Obsidian 08 21

Dłoń na jego piersi poruszyła się, leniwie pogłaskała jego skórę, i jej ciało mocniej na niego naparło. Wydawała się przeciągać. Coś było nie tak, ale po prostu nie mógł zrozumieć co. Jej palce wbiły się odrobinę w jego mięśnie, miękkie westchnienie zabrzmiało i włosy połaskotały górę ramienia, kiedy poprawiała się obok niego. - Udało ci się. Głos samicy był miękki, obcy, i gdyby był w stanie, odskoczyłby od niej. Spała zwinięta przy jego boku, z ręką na jego piersi. Gdzie jest 46? Kim jest ta samica? Dlaczego była umieszczona w mojej przestrzeni życiowej? Delikatne palce przesunęły się w górę klatki piersiowej do jego szyi, nacisnęły na tętnicę i tam pozostały. Nacisk złagodniał i materac pod nimi lekko się poruszył, kiedy zmieniła pozycję. Metal zgrzytnął, jej ciepło odsunęło się od jego boku, i powiew chłodnego powietrza zajął jej miejsce. Nakrycie opadło i docisnęła je mocno do jego ciała. Lekka jak piórko pieszczota musnęła jego policzek. - Twój puls jest stabilny. Tak się martwiłam, że nie będziesz dobrze sobie radził bez maszyn, ale wydajesz się robić to świetnie. Teraz muszę cię umyć. Zmienię woreczek, zanim znowu podłączę żywiącą cię sondę. Przykro mi, ale muszę to zrobić, dopóki nie jesteś na tyle w porządku, żeby jeść samodzielnie. Powinnam założyć ją wczoraj, ale pomyślałam, że zniosłeś dość traumy w związku z przeniesieniem. Wypełniło go zmieszanie i nic, co mówiła nie miało sensu. Walczył żeby się ruszyć, otworzyć oczy, ale nie był w stanie tego zrobić. - Zaraz wracam. Wezmę szybki prysznic, w czasie gdy ekspres do kawy będzie czynił swoją magię. - Pieszczota na jego policzku zatrzymała się i poczuł lekkie pociągnięcie na włosach, jakby wydawała się je gładzić. - Jestem niedźwiedziem bez kawy. To tajemnica. Większość ludzi nie chce słyszeć, że jestem uzależniona od kofeiny, ale to był jedyny sposób, żeby przetrwać moją rezydenturę. Oni naprawdę przepuszczają cię przez magiel. - Koc poruszył się pod brodą, mocniej przykrył, i pogłaskała go po piersi przez warstwy przykrycia. – Pośpieszę się. Będę po prostu w innym pomieszczeniu, dobrze? Jedyna łazienka tutaj, jest na dole. Nawet zostawię drzwi otwarte. Wiem, że nie obudzisz się tak szybko, ale zawsze mogę mieć nadzieję. Przestała go dotykać, ale niezbyt daleko słyszał ruch. Popłynęła woda. Zaszeleściło opakowanie. Żałował, że jego zmysł węchu zawodził, ale nos nie wydawał się działać dobrze. Nastała cisza, do czasu aż popłynęła głośniejsza woda, coś skrzypnęło, a potem kliknęło. Szum wody stał się nieco przytłumiony. 880 walczył, by odzyskać władzę w ciele. Był sam, według tego co nieznana samica mówiła, i jej słowa miały na tyle sensu, że martwił się, iż była technikiem. Dlaczego jeden z nich miałby spać przy moim boku? Jaką grę prowadzili? Czy to kolejna z ich pokręconych machinacji, Laurann Dohner Obsidian 08 22

żeby zobaczyć jak zareaguję? Czuł ciężar czegoś na nadgarstkach i kostkach, w miarę upływu czasu bardziej świadomy swego ciała. Obezwładnili go za kończyny. Musiał szybko uzyskać kontrolę. Woda przestała płynąć zbyt wcześnie. Nie poczynił postępów ze swoim ciałem, ale poruszył językiem. To było niemrawe, ale mógł dotknąć podniebienia. Jeden mały palec drgnął. Lek powoli przestawał działać. Jego ciało otrząsało się z jego skutków, ale to wymagało trochę czasu, coś, czego nie był pewny, ile ma w zapasie. Mówiła, że chce podłączyć go do maszyny. Skrzypnięcie zabrzmiało znowu i ciche westchnienie, gdy szeleściła wokół. - Dobra, - zawołała. – Jestem ubrana, a teraz naleję sobie filiżankę kawy. Podgrzeję też trochę wody i umyjemy ciebie. - Zamilkła. – Cholera. Właśnie sobie uświadomiłam, że będę musiała rozebrać cię od pasa w dół. Naprawdę przepraszam za to, ale to musi być zrobione. Nikt nie chce być brudny. Będę bardziej zawstydzona niż ty. Zaufaj mi. To taka rzecz, która wciąż, jak by to powiedzieć, mi się przytrafia. Nienawidziłam godzin w szpitalu, kiedy musiałam patrzeć na męskie penisy. Pozwolę sobie powiedzieć, że nie zawsze były ładne. - Parsknęła. – Bez wątpienia, tamten czas na ostrym dyżurze, powinien przynieść mi nagrodę Emmy za zachowywanie się, jakby to była najnormalniejsza rzecz na świecie, że facet przychodzi z penisem wetkniętym w rurę. Słuchał, niezdolny zrobić nic innego, kiedy ona krzątała się wokół. Jej pogawędka o penisach lekko go zszokowała. Mimo to miała miły głos, który nie działał mu na nerwy. - Wymyślił najbardziej kulawe wytłumaczenie jakie w życiu słyszałam, jak gdyby ktoś uwierzył, że to stało się przypadkiem. On nie potknął się nagi i nie wylądował na cholernej rzeczy. Był zboczeńcem, któremu fiut naprawdę utknął w tej rurze. - Zaśmiała się. - Powinien przynajmniej użyć wazeliny. - Podeszła bliżej. – Powinieneś słyszeć jego krzyk, kiedy musiałam, no cóż, nie chcesz wiedzieć gdzie musiałam wbić igłę. Nienawidziłbyś słyszeć o tej procedurze. Jestem tą, która musiała to zrobić i wciąż jeszcze się wzdrygam. Właśnie przyznała się do torturowania ludzkiego mężczyzny. Próbował warknąć, ostrzec ją, żeby trzymała się od niego z daleka, kiedy podeszła bliżej, ale gardło milczało. Porwała go wściekłość, bo obawiał się, że jego także zamierzała zranić. - W porządku. Zrobimy to razem. - Była bardzo blisko. – Teraz, kiedy wyszło słońce jest cieplej, więc nie sądzę, żebyś się przeziębił. Poczekałabym jeszcze kilka godzin, ale muszę na nowo wprowadzić sondę. Straciłeś dość wagi. - Nakrycia zostały ściągnięte z jego torsu do wysokości bioder. Woda pokapała na niego, zanim ciepła tkanina dotknęła jego twarzy. Jej posługi były delikatne, gdy przecierała każdy cal, aż zatrzymała się na gardle. Ściereczka zniknęła i usłyszał chlupot wody zanim wróciła. Umyła szyję i ramiona.

Laurann Dohner Obsidian 08 23

- Nie martw się. Nie straciłeś zbyt dużo masy. Trudno cię zważyć, ale twoje żebra są bardziej widoczne. - Umyła go tam, w dół brzucha, i całą drogę aż do nakrycia nisko na biodrach. Jestem profesjonalistką. Jest w porządku. Ściereczka cofnęła się i znowu próbował warknąć, gdy zsunęła materiał niżej. Poczuł powiew powietrza na biodrach i wiedział, że nie miał na sobie nic, oprócz czegoś, co ciągnęło się po jednym udzie. - W porządku. Tak powiedziałam, prawda? Nie jest źle. I tak musiałam sprawdzić twój cewnik. Nie mógł się ruszyć, gdy samica myła jego skórę, i był w szoku, kiedy nieśmiałe, drobne palce poprawiły jego fiuta do mycia. Dotykała go bez rękawiczek, i poczuł jak jego ciało pobudziło się w odpowiedzi na kontakt skóry ze skórą. - Cholera! – Jej ręka odskoczyła. – Jak sądzę to dobry znak. Destiny mówił, że nigdy nie reagujesz, kiedy to robi, ale to, z całą pewnością jest reakcja na bodźce. - Mówiła nerwowo. Całkiem dobrze to wygląda. Wszystko tutaj jest zabezpieczone i hm, nie muszę na nowo wprowadzać twojego cewnika. Jej delikatne zabiegi stały się trochę pośpieszne, gdy przykryła jego biodra czymś lekkim i suchym i niżej obmyła nogi. Trochę połaskotało, kiedy myjką myła stopy i między palcami stóp. - Twoja stopa drgnęła. – Radosne podniecenie wypełniło jej głos. - Nie zrobiłeś tego wcześniej! Może, mimo wszystko, zabranie cię z Ojczyzny było dobrym pomysłem. Odgłosy jej oddechu zbliżyły się do jego głowy. Pochyliła się nad nim i mokre włosy spadły na jego nagą pierś. Pukle były zimne, ale ciepły oddech owiał jego gardło. Coś zostało usunięte z oczu. Ciągnęło trochę na czole i policzkach. 880? Czy mnie słyszysz? Proszę otwórz oczy. Odsunęłam bezpieczny. Zostałeś uratowany z Mercile Industries. Oni już cię nie mają.

opaskę. Jesteś

Co to znaczyło? Walczył, żeby ją zobaczyć, ale wszystko pozostało ciemne. Palce spoczęły na jego piersi i delikatnie pogładziły skórę. – Musisz tylko się obudzić. Tak mi przykro z powodu tego, co zrobiono twojej partnerce. Wiem, że to boli, ale musisz wrócić do życia. Jesteś młody, silny i masz przed sobą wspaniałą przyszłość. Jest wiele osób, które pomogą ci przystosować się do życia poza ośrodkami. Wszystkim nam na tobie zależy. - Zamilkła. – Mnie na tobie zależy.

Laurann Dohner Obsidian 08 24

Co stało się 46? Dlaczego samicy jest przykro? Chwycił go paniczny strach, i z determinacją naparł na mgłę w swoim umyśle. Wspomnienia wdarły się silnym strumieniem, jakby otworzył mentalne drzwi, które pchnęły go z powrotem do rzeczywistości. 46 umarła. Ludzie dali jej leki, które uczyniły ją chorą, a potem zamordowali ją na zewnątrz klatki gdzie nie mógł jej ochronić. Bezradnie przyglądał się, jak życie uchodzi z niej w kałuży krwi na podłodze. Wycie rozpaczy rozdzierało jego gardło, gdy próbował zabić jej morderców, atakując pręty klatki. W końcu stracił przytomność z bólu wiedzy, że odeszła od niego na zawsze, i że ściany, które taranował, są nie do zniszczenia. Zawiódł 46, i z wdzięcznością zatonął w ciemnej otchłani rozpaczy, kiedy stracił świadomość.

*****

Rozczarowanie ogarnęło Allison, gdy mężczyzna Gatunku nie otworzył oczu. Poruszył stopą i jego penis zareagował, kiedy dotykała go tam, sprawdzając cewnik. Zaliczyłaby to jako postęp. Przestała głaskać jego pierś, odsunęła się i sięgnęła po ręcznik wytrzeć krople wody, które zostawiła, kiedy jej włosy opadły na jego klatkę. Wzrok pozostawiła na jego twarzy, szukając jakichkolwiek oznak emocji. Nie dostrzegła nawet cienia zmiany. - To, że miałeś kilka reakcji musi coś znaczyć, - dopingowała go na głos, mając nadzieję, że jej głos zarejestrował się w jego podświadomości. Mówiła cicho, gdy pracowała nad ustabilizowaniem go. Opróżniła woreczek moczu, ponownie założyła sondę i nakarmiła go. Płynna dieta nie była wystarczająca dla mężczyzny jego rozmiarów, ale utrzymywała go przy życiu i odżywiała. Musiała obrócić go na bok, nie łatwe zadanie, żeby umyć jego plecy i zmienić prześcieradło pod biodrami. Zwykle to pielęgniarki wykonywały osobiste zabiegi przy pacjentach. Nie miała z tym do czynienia od czasów swojej rezydentury. Koc został mocno poupychany wokół jego ciała, aby utrzymać go w cieple. Odeszła wylać z wiaderka wodę do zlewu, którego użyła, aby go wykąpać. W nocy popadało na zewnątrz, ale teraz słońce świeciło jasno. Wyglądało to tak, jakby burza nie miała być tak silna, jak reporter od pogody zapowiadał. Dręczyło ją trochę poczucie winy, gdy usiadła przy stole, skubała grzankę i popijała kawę, obserwując swojego pacjenta. Po jej odejściu Centrum Medyczne w Ojczyźnie będzie odczuwało brak personelu, ale 880 był jej priorytetem. Ted Treadmont może zająć się wszelkimi nagłymi wypadkami. Może narzekać na dodatkowe godziny, ale miał do pomocy kilku mężczyzn Gatunku, którzy szkolili się na pielęgniarzy. Przejęcie jej dyżurów nie będzie dla niego zbyt dużym obciążeniem.

Laurann Dohner Obsidian 08 25

Stawiała pięć batonów, które spakowała, że ONG szukało jej właśnie w tej chwili. Wszystko, co mogła zrobić, to mieć nadzieję, że wystarczająco dobrze zatarła ślady, żeby kupić przynajmniej tydzień i spędzić go z 880. Jeśli nie nastąpi poprawa, siódmego dnia zadzwoni powiedzieć im, gdzie są. Ręce jej zadrżały w reakcji na rozważania, co jej zrobią, gdy wykona ten telefon. To był jeden z takich razów, kiedy miała nadzieję, że dobre intencje będą wzięte pod uwagę. Nie ukradła 880 zrobić mu krzywdę. Tiger odmówił rozważenia jej prośby, i chociaż nie było to dokładnie konwencjonalne leczenie, Nowe Gatunki w żaden sposób nie były standardowe. Byli genetycznie zmodyfikowanymi ludźmi i jako ich lekarz, musiała dostosować się do ich specjalnych potrzeb. Allison umyła swój talerz, napełniła kubek kawą i przyciągnęła krzesło bliżej łóżka na środku pokoju. Usiadła, użyła stołu do przechowania napoju i westchnęła. - To będzie długi tydzień, prawda? – Zęby wbiły się w dolną wargę, ale szybko puściły, zirytowana swoim nawykiem, którego zdawała się nie móc się pozbyć. - Co powiesz, jeśli opowiem ci jakąś historię? Nie miałam czasu kupić jakiś książek, ale jako dziecko uwielbiałam czytać. Czy kiedykolwiek słyszałeś opowieść o Pięknej i Bestii? - Urwała, czekając chwilę na odpowiedź, której się nie spodziewała, ale chciała udawać, że mógł odpowiedzieć. - To była moja ulubiona bajka w dzieciństwie. – Zatrzymała wzrok na jego pokrytej bliznami twarzy. Wiedziała, że to nieetyczne czuć pociąg do 880, ale nic nie mogła na to poradzić. – A więc, to było tak. Pół godziny później skończyła, rozciągnęła opowieść jak mogła, ale nie chciała zedrzeć sobie głosu. Odeszła od jego boku rozpakować walizkę, ale pozostała w salonie. Co kilka godzin sprawdzała puls.

*****

- Używa gotówki, którą wybrała z banku zatrzeć swój ślad. - Tim Oberto skrzyżował ramiona na piersi. - Przeszukujemy każdy motel w promieniu dwustu mil (322km). Nory i spelunki nie proszą o dokumenty, ani karty kredytowe. Obserwujemy całą jej rodzinę, i znanych nam jej znajomych. Nie zadzwoniła do nich jeszcze, ale będziemy mogli ją śledzić, kiedy to zrobi. Zablokowaliśmy jej prawo jazdy, konta bankowe, karty kredytowe, i wysłaliśmy jej zdjęcie zaufanym współpracownikom, którzy będą jej szukali. Tiger warknął rozwścieczony. - Ona musi mieć kogoś, kto pomaga jej go ukrywać. - Zgadzam się. - Justice zmarszczył brwi patrząc na dowódcę grupy specjalnej. – Jakie jeszcze działania są podejmowane Tim?

Laurann Dohner Obsidian 08 26

- Każdy organ ścigania w dziesięciu stanach został powiadomiony, żeby czujnie wypatrywać tej wynajętej ciężarówki. Może próbować jej użyć, utrzymać ich w ruchu, mając nadzieję, że trudniej będzie nam ją znaleźć. To prawda, ale z wystawionym listem gończym dla wszystkich ciężarówek z wynajmu pasujących do tego opisu, w końcu zostanie złapana. Wszystkie są zatrzymywane i sprawdzane. Wynajęliśmy więcej wsparcia z powietrza, i oni też szukają tego samochodu. Znajdziemy ją, ale to nie będzie tak szybko, jak mieliśmy nadzieję. Ona jest inteligentna. - To jeden z powodów, dlaczego ją zatrudniłem. - Justice wzniósł ramiona i wygiął palce nad biurkiem. – Wciąż jeszcze jestem ogłuszony, że to zrobiła. Była taka nieśmiała. Destiny dołączył do spotkania z powodu jego bliskiej współpracy z Allison Baker. - Nie wierzę, że ona celowo pozwoli, aby go skrzywdzono. Tim prychnął. – Już mogła go sprzedać jakiemuś draniowi, albo przekazać jednej z wielu grup na zewnątrz przeciwnych Nowemu Gatunkowi. Byliby zachwyceni mając jednego z was, i wymyśliliby jakieś kłamstwo. Już widzę nagłówki. Prawdopodobnie powiedzą, że jest nosicielem jakiejś choroby, która jest zakaźna i szkodliwa dla ogólnej populacji, tylko po to, by wywołać panikę. Destiny warknął. - Doktor Allison troszczy się o nas. Była bardzo zmartwiona, gdy odmówiono jej prośbie użycia zapachu kobiety, sprawdzić, czy 880 zareaguje. Myślę, że właśnie dlatego go zabrała, i że ma nadzieję go obudzić. Nie było to słuszne, ale odmawiam uznania, że zrobiła to, aby oddać go komuś, kto go zabije, lub wykorzysta nam zaszkodzić. Tim potrząsnął głową. – W najmniejszym stopniu nie będę zdziwiony, kiedy dostaniemy żądanie okupu. - Popatrzył ponuro na Justice’a. - Chciałbym udostępnienia funduszy na wypadek takiego obrotu sprawy. Mój zespół zajmie się wymianą. To najlepszy wynik, jaki w tej chwili mogę wymyślić. - Urwał. - Powinniśmy ujawnić jej zdjęcie stacjom informacyjnym, i pozwolić im poznać jaki jest jego rzeczywisty stan, tylko na wszelki wypadek, jeśli mam rację. Lepiej uciąć głowę węża, zanim poczujemy ukąszenie jego jadu. Ostatnia rzecz, której nam potrzeba, to pojawienie się CDC4 podejrzewającej nas, że ukrywamy jakąś chorobę, albo durniów dzwoniących jęczeć do Białego Domu. - Nie. - Justice usiadł prosto w fotelu. - Nie chcemy, żeby ktokolwiek dowiedział się, że porwano Gatunek. To naraziłoby ich na stanie się celem dla naszych wrogów.

4

CDC - Centers for Disease Control and Prevention – amerykańska agencja epidemiologiczna Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom Zakaźnym.

Laurann Dohner Obsidian 08 27

- Ona już z nimi współpracuje. - Tim, - Tiger warknął. – Jesteśmy wystarczająco pod presją. Już rozmawialiśmy o tym i zdecydowaliśmy unikać uwagi mediów. To sprawa Gatunku, do czasu aż dowiemy się, że jest inaczej. Im mniej osób wie, tym lepiej. Musimy przynajmniej rozważyć, że wiadomość, którą zostawiła jest prawdziwa. Mogła zabrać 880 w jakiejś chybionej próbie pomocy mu. Znajdziemy ich, ale zrobimy to tak po cichu, jak to tylko możliwe. - Świetnie. - Tim wyrzucił ręce w geście frustracji. - Nie słuchajcie moich rad. Za to mi właśnie płacicie. Jeśli ona jest taka święta, w takim razie zadzwoni do nas, kiedy zobaczy swoją twarz wyświetlaną na każdym kanale, rozumiejąc, jak niebezpieczne jest dla niej właśnie przebywanie tam na zewnątrz. - Strzelił Destiny piorunujące spojrzenie. - Twoja doktor Allison jest w głębokim gównie. - Następnie wbił wzrok w Justice’a. - Nie będę się cackał, kiedy ją znajdziemy. Porwała Nowy Gatunek i naraziła jego życie na niebezpieczeństwo. - Wiem. - Justice westchnął. - Rób cokolwiek musisz, aby odzyskać naszego samca, po cichu.

*****

Samica weszła do jego łóżka i przycisnęła się do jego boku, a 880 był świadomy jej małego rozmiaru. Więcej czucia wróciło do jego ciała, ale kończyny odmawiały reakcji na jego polecenia. Jakkolwiek palce lewej dłoni zwinęły się pod przykryciem, znak, że działanie leków paraliżujących jego ciało mijało. Dlaczego samica spała obok niego? Gdzie byli ludzcy mężczyźni, którzy dręczyli go każdego dnia? Materac pod nim był inny, bardziej miękki niż ten, do którego był przyzwyczajony. Jego zmysł węchu również powoli wracał, z lekkim powonieniem nieznanych rzeczy. Samica pachniała słodko... ale dziwnie. Jej ciepłota ciała nie była silna. Musi być jej zimno, ale dlaczego po prostu nie wyjdzie z jego celi, jeśli przeszkadzały jej niższe temperatury? Przerażająca myśl wkradła się do jego głowy. A co, jeśli ludzcy strażnicy zmusili nową samicę przyjść do jego celi? Kiedyś wprowadzili 46 do jego życia zamykając ją w jego przestrzeni. Technicy powiedzieli mu, że należy do niego. Chcieli ich rozmnażać, sprawdzić, czy było możliwe aby mieli dzieci. Byli wtedy młodzi i troszczył się o nią. Nie dogadywali się ze sobą, oboje silnej woli, ale polegali na sobie. Jej strata napełniła go wściekłością. Technicy przysięgali, że może dzielić przestrzeń życiową z 46 tak długo jak żyje, jeśli będzie robił co kazali. W większości zgadzał się na ich testy i nie walczył z technikami zbyt często, chyba że badania stawały się zbyt bolesne. Konsekwencje tych odmów powodowały krzywdę Laurann Dohner Obsidian 08 28

46. Wykorzystali ją do karania go, uderzając, lub dając jej leki, po których była chora. Bawiło ich widzieć jak martwił się, kiedy jego samica chorowała. Szybko nauczył się cierpieć, cokolwiek mu robili, żeby ją chronić. Jednak pewnego dnia wszystko się zmieniło. Oboje zostali odurzeni lekiem nasennym, przewiezieni podczas snu, i obudzili się w nowym miejscu. Nie rozumiał już, czego od niego chcą. Nowi technicy byli bardziej okrutni, i nie obchodziło ich, czy był posłuszny, czy nie. Zabrali 46 pomimo jego posłuszeństwa, tylko po to, by oddać ją chorą. Ślady igieł upewniły go, że dali jej leki, po których osłabła. Jedzenie, którym ją karmił nie pozostawało w jej żołądku. Nie zrobił nic, żeby ich rozgniewać i skłonić do zabicia jej, a jednak to zrobili. Mała dłoń prześlizgnęła się na jego pierś i przyciągnęła uwagę. Dotyk nowej samicy był na nim łagodny, kiedy potarła niewielki skrawek skóry nad sercem. Jej ciało przylgnęło do jego boku mocniej, gdy zadrżała, ewidentnie zmarznięta, i używała go dla ciepła jego ciała. - Pierwszy dzień nie minął tak źle, prawda? Żałuję tylko, że nie pomyślałam, żeby przywieść radio lub telewizor. Mógłbyś woleć słuchać ich, zamiast mnie. - Oparła policzek na jego klatce piersiowej blisko swojej dłoni i miękkie kosmyki włosów połaskotały go w ramię. - Jestem trochę nudna. Przepraszam za to. Gdybyś nie spał, pewnie byś powiedział coś w tym stylu "Alli, zamknij się proszę ", lub być może "Alli, musisz mieć własne życie". Zamyślił się nad jej słowami. Miała imię, ale było jakieś dziwne. W myślach powtórzył je kilka razy, próbując ustalić, czy kiedykolwiek słyszał je wcześniej. Alli . Nie było znane. Zaległa cisza i poruszył palcami nóg. Drgnęły i zapłonęła w nim nadzieja, że wkrótce zwalczy skutki leków. Nie sądził, by kiedykolwiek wcześniej tak długo był nieprzytomny i martwił się. Normalnie jego ciało było silne, ale w tej chwili nie czuł się w ten sposób. Nienawidził słabości. - Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko dzieleniu łóżka, ale w nocy robi się tutaj zimno. Niepokoję się też brakiem monitorujących cię maszyn. Jestem tu, gdybyś miał kłopoty i mam lekki sen. Również liczę na to, że lepiej przyzwyczaisz się do mojego zapachu, jeśli będę tak blisko. Chcę tylko, żebyś się obudził. Byłabym bardzo szczęśliwa, gdyby tak się stało. Chcę żebyś usiadł i porozmawiał ze mną. Ja też tego bym chciał. Jeszcze raz poruszył palcami. Palce stóp drgnęły. Wstrzymał oddech na kilka sekund, zanim znowu kontynuował stały rytm, na wypadek, gdyby zauważyła. Mogła ostrzec techników, postanowił ukryć fakt, że jego ciało wracało do zdrowia dopóki nie dowie się, gdzie był, kim była ona, i dlaczego umieścili z nim tę nową samicę. Jej dłoń zsunęła się nieco niżej do żeber, wędrowała po nich i jego ciało zareagowało, gdy krew wypełniła fiuta. Minął długi czas odkąd dzielił seks - zbyt długi - i wezbrało w nim poczucie winy. 46 nie żyła. Nie powinien chcieć pokryć nowej samicy.

Laurann Dohner Obsidian 08 29

- Naprawdę mnie martwisz. Przypuszczam, że straciłeś dobre czterdzieści funtów 5 (18,14 kg) od czasu jak przywieźli cię do mnie. Jesteś dużym facetem, ale to nie jest dobre dla zdrowia. Każdy dzień leżenia, to tylko jeden więcej, który zajmie ci powrót do zdrowia. Proszę, walcz żeby wrócić. Potrafię zrozumieć jak zrozpaczony musisz być. - Zamilkła. – Raz byłam naprawdę zakochana, ale on umarł. Długo po tym byłam w naprawdę kiepskim stanie, więc rozumiem. Szczerze. Zastanawiasz się, po co masz dalej żyć, jaki to ma sens, ale cieszę się, że to przetrwałam. On nie chciałby, aby moje życie skończyło się, dlatego, że tak stało się z jego. Miękkie opuszki palców i dłoń przesunęły się wyżej do jego serca. Mocniej wtuliła się w jego bok, i miękka pierś nacisnęła na żebra. Wciągnął w płuca jej słodki zapach - nie pobudzenia, ale miły. - Umarł nagle. To był taki szok, bo zawsze był tak pełen życia. - Jej głos zmienił się, gdy zmiękł od emocji. - Ja także zamknęłam się na kilka miesięcy. Nigdy nie myślałam, że może umrzeć, był po prostu zbyt żywy i poza wyobrażeniem było, że coś może mi go zabrać. Do czasu tego wypadku samochodowego planowaliśmy spędzić razem resztę życia. Ciepła, mokra kropla spadła na jego skórę i zdał sobie sprawę, że ona płacze. To oszołomiło go i zbiło z tropu. Zaciągnął się powoli i próbował wyczuć jakikolwiek zapach choroby, ale nie trafił na nic oprócz słodyczy, którą zaczął kojarzyć z samicą. - Przyznaję, że od tamtej pory nikomu nie pozwoliłam zbliżyć się do mnie zbyt blisko. Nie chcę ryzykować czucia tak wiele, tylko po to, by jeszcze raz cierpieć ten rodzaj bólu. Oczywiście w miarę upływu lat, zdałam sobie sprawę, że jeśli nie uporam się z tym, zamierzam zostać szaloną starszą panią z dwudziestoma pięcioma kotami. Zaskoczenie jej łzami szybko zmieniło się w zmieszanie, gdy słuchał jej słów. Nie miały wiele sensu. Co to w ogóle znaczyło? Nie był pewien. - Uporam się z tym, jeśli ty wrócisz do zdrowia. Musisz walczyć 880. Musisz wiedzieć, że życie jest warte przeżycia. Jest warte ryzyka. Popatrz tylko, co zrobiłam próbując cię uratować. Czekał, by wyjaśniła, ale nie odzywała się dłuższą chwilę. Chciał wiedzieć, co dla niego zrobiła. - Musisz wyjść z tego. - Więcej łez zmoczyło jego skórę. - Mam przeczucie, że za to, że cię ukradłam z ONG, będę w naprawdę poważnych tarapatach. Najpewniej zamkną mnie i wyrzucą klucz.

5

1 funt – 0,4535kg

Laurann Dohner Obsidian 08 30

Ukradła go? Jak? Wiele pytań wypełniło jego głowę, szybko rozwijając się w setki. Jak zabrała go z celi? Przede wszystkim, jak uciekła? Dlaczego obarczyła się jego ciężarem? Z tego, co czuł nie wydawała się wystarczająco duża, żeby go nieść. Nie pamiętał niczego po dniu, kiedy 46 została zamordowana. Opanowała go wściekłość i zaatakował kraty. Nie przestawał próbować dotrzeć do ludzi, którzy ją zabili, bez względu na to, jak bardzo ranił swoje ciało. Jedna rzecz stała się oczywista. Ta samica nie była jego wrogiem. A przynajmniej miał nadzieję, że to była prawda. Mogła zostać zmuszona, próbować wzbudzić jego zaufanie, tylko po to, aby uciszyć jego wściekłość na ich oprawców. Jeśli nadal go potrzebowali, musieli znaleźć nowy sposób na kontrolowanie go. Palce jego lewej dłoni naprawdę zacisnęły się w pięść i ścisnął. Nie miał zamiaru dopuścić, aby samica dowiedziała się, że odzyskiwał władzę w ciele. Pozostanie cichy, czekając na właściwy moment, kiedy będzie silniejszy i wtedy uderzy. Ich oprawcy zapłacą za to, co zrobili jemu, 46, i samicy przy jego boku. Ziewnęła i mocniej wtuliła policzek w miejscu, gdzie spoczęła jej głowa. Wiedział kiedy zasnęła, gdy jej oddech zwolnił. Jego lewa stopa poruszyła się.

Rozdział czwarty

Allison stłumiła podniecenie. Stopa 880 znowu szarpnęła się, gdy kolejny raz obmywała jego ciało myjką. Miał łaskotki stóp. Jego penis również drgnął, kiedy musiała go przesunąć, aby go umyć. Oczywiście, to mogło zdarzyć się również, kiedy był w Medycznym w ONG Ojczyzny. Destiny mógł tego nie zgłosić, myśląc, że to bez znaczenia, albo żenujące. Brak ruchu w raportach, powinien oznaczać całkowity brak reakcji. Wytarła ciało 880, przykryła go i skończyła poranną rutynę, którą kontynuowała przez ostatnie kilka dni. Jego koloryt wydawał się lepszy. To mogło być tylko pobożne życzenie, ale brała i to. Za parę dni będzie musiała użyć tego jednorazowego telefonu komórkowego i zadzwonić do ONG, żeby go zabrali. Mnie też zabiorą. Ogarnął ją silny strach. Zaryzykowała swoją karierę, uprawnienia medyczne i dużo gorzej. Za porwanie mogli posłać ją do więzienia na co najmniej kilka lat, albo sąd mógł ją zamknąć na resztę życia, odkąd jakiekolwiek przestępstwo przeciw Nowemu Gatunkowi było uznawane za zbrodnię na tle rasowym. Nowy Gatunek był chroniony. Po tym, jak zaatakowały ich grupy nienawiści, podniósł się ogólnoświatowy protest i dostali specjalny status. Publika patrzyła jak Fury (Furia) - jeden z

Laurann Dohner Obsidian 08 31

Nowego Gatunku, - przyjmuje kule przeznaczone zabić jego w pełni ludzką żonę. Podobne rzeczy miały tendencję wkurzać ludzi. Wspólne zamieszkanie Fury’ego i Ellie było ogromnym newsem, i ich romans często był komentowany odkąd z powodzeniem go kontynuowali. Osobiście znała parę i łatwo mogła powiedzieć, że byli głęboko zakochani i szczęśliwi. Wezbrała w niej zazdrość, jak bliscy się sobie wydawali i jak dobrze dobrani, pomimo swoich różnych środowisk. W ich przypadku miłość pokonała wszystko, i to było ogromnie romantyczne. Mieli małego synka, którego osobiście uwielbiała, gdy przynoszono go do niej na badania kontrolne. Salvation (Zbawienie, Ocalenie) był wierną kopią swego ojca i żywym dowodem, że niektóre rzeczy kończyły się szczęśliwie. - Zabiorę ręczniki i myjki na zewnątrz, żeby wyschły na słońcu i wyrzucę śmieci. Powtykała koc mocniej wokół pasa, pozostawiając jego pierś nagą i miała nadzieję, że było mu wygodnie. - Robi się ciepło, prawda? Burza odeszła i zostawiła nam trochę miłego słoneczka. Nie odpowiedział, i to było przygnębiające. Każdego dnia jej nadzieja słabła, że kiedykolwiek otworzy oczy. Próbowała go uratować, podążając za swoim przeczuciem, że zapach może do niego dotrzeć, ale gdyby to było takie proste, wykazałby jakąś poprawę. Głośne westchnienie uciekło z jej warg. Złapała worek śmieci obok łóżka i wiadro wody z porzuconymi myjkami. - Zaraz wracam. Nigdzie nie idź. – Oświadczenie sprawiło, że przełknęła prychnięcie. Dzień był piękny, kiedy wyszła na zewnątrz tylnymi drzwiami i przeszła do boku domu do specjalnego pojemnika, który przywiozła na odpady medyczne. Wrzuciła worek do środka i przystanęła na podwórku. Starannie rozwiesiła ręczniki i myjki na sznurze do bielizny, żeby wyschły. Miejsce nie miało pralni ani suszarni, tylko ogromną balię do prania ręcznego na werandzie, i długi sznur do suszenia, rozciągnięty między drzewami. Ciche nucenie opuściło jej rozchylone wargi, kiedy skończyła pracę. Tęskniła za muzyką. Spłoszone ptaki wzleciały w górę z pobliskiego drzewa, a ona uśmiechnęła się i z powrotem ruszyła w stronę domu. Była prawie przy tylnych drzwiach, kiedy ruch przyciągnął jej uwagę. Odwróciła głowę i zadyszała. Czterech wielkich mężczyzn ubranych w czarne stroje pędziło na nią zza szopy. Ich twarze były zakryte czarnymi kominiarkami i trzymali duże, przerażające karabiny. Więcej dźwięku doszło zza jej pleców, ale nie miała czasu spojrzeć do tyłu. Poraziła ją groza i wyrwał się z niej krzyk, tuż przed tym, jak jeden z nich do niej dotarł. Wielkie ciało uderzyło ją w klatkę piersiową, ból eksplodował w jej ciele od brutalnej napaści, i twardo grzmotnęła w ziemię z dużą ilością przygniatającej ją masy. Powietrze zostało wybite z jej płuc, ucinając krzyk, i czyniąc oddychanie niemożliwym. Napastnik przetoczył się, zanim zdążyła ochłonąć.

Laurann Dohner Obsidian 08 32

Jej twarz została wciśnięta w trawę, gdy ręka w rękawiczce zacisnęła się w garść na włosach. Kolano również boleśnie wbiło się w jej tyłek. Wirowało jej w głowie od bólu i szoku ataku. - Mam ją! - Donośny głos zameldował grupie. Więcej brutalnych rąk ją dotknęło, obmacywały jej ciało, boki, a ona zdołała wciągnąć świszczący oddech. Nadgarstki przeciągnięto do bolesnej pozycji z tyłu i trzymano w połowie pleców. Naprawdę bolało - chwyt był bardzo mocny, a kąt ramion niewygodny. - Jest czysta. Nie ma broni. - To było cholernie łatwe. - I dobrze. Jedyne odczyty ciepła jakie odebraliśmy to jej, i jeden nieruchomy. On tu jest, i ona jest sama. - Znajdź Nowy Gatunek i zajmij się nim. Wypełniło ją przerażenie. Była pewna, że mężczyźni nie byli Nowym Gatunkiem, a to oznaczało, że mogli skrzywdzić 880. Zaczęła mocno walczyć. Ręce trzymające nadgarstki szarpnęły je na tyle wysoko, by to spowodowało cierpienie i znowu krzyknęła. Coś uderzyło w drewno, głośno trzasnęło i wściekły warkot przeszył podwórze. Przerażający dźwięk posłał ją w tryb czystej paniki. Mieli atakującego psa. 880 był bezbronny w łóżku i pies może go poranić. Nie był w stanie przed nim się bronić. Allison walczyła jakby była dzikuską, każdy opiekuńczy instynkt w niej, szalał, żeby dotrzeć do 880. Odrzuciła do tyłu głowę. Ból eksplodował w czaszce, gdy uderzyła w czyjąś brodę. Facet syknął przekleństwo i brutalna ręka zaciśnięta na włosach, jeszcze raz pchnęła jej głowę w dół. Kolejny krzyk wyrwał się z jej gardła. - Nie! – Człowiek wrzasnął. Atakujący pies znowu wściekle warknął, i coś uderzyło w pobliski dom. - Cholera! - Mężczyzna krzyknął to jedno słowo, zanim kolano, które ją przygniatało zniknęło z tyłka. - Nie rób…- Drugi facet, który brutalnie trzymał jej nadgarstki, szarpnął się na niej, ale puścił. Allison kątem oka dostrzegła czarną plamę ruchu, przekręciła policzek na trawie, i była w szoku, gdy jeden z ubranych na czarno mężczyzn twardo wylądował na plecach jakieś pięć stóp Laurann Dohner Obsidian 08 33

dalej (1,52 m). Głośne warczenie wydobyło się z rozwścieczonego, atakującego psa, który wydawał się być bezpośrednio nad jej głową. Obraz, jak atakuje ją swoimi ostrymi zębami przeszył ją paniką, i rzuciła głową, spojrzeć na to, co zakończy jej życie. 880 kucał cale dalej, nagi, z krwawiącym ramieniem skąd wyrwał kroplówkę. Jego nos również krwawił. Domyśliła się, że to od siłowego usunięcia sondy. Cewnik i woreczek również zniknęły. Dostała dobry widok na te ubytki, ponieważ jej twarz była cale od jego krocza. Spotkała wzrokiem brązowe, zmętniałe od dezorientacji oczy, gdy oddał jej spojrzenie. Otworzył usta, odsłaniając ostre kły. Warknął na nią. Alli zajęło chwilę, by jej oszołomiony mózg pojął, że 880 nie spał, był przytomny, i przybył jej na ratunek. Faceci, którzy przygwoździli ją do ziemi zostali z niej zrzuceni, bo 880 ich zaatakował. - 880, - zdołała wyszeptać. Jego oczy otworzyły się szeroko i zachwiał się, tuż przed tym, jak ciężko klapnął na goły tyłek. Allison poruszyła się, oszalała mu pomóc i zrozumiała, że po tak długim leżeniu, wyczerpał ogromną ilość adrenaliny, która napędzała go do niej dotrzeć. Człowiek nie byłby w stanie zrobić tego, co zrobił on. Zwykły człowiek byłby zbyt słaby, żeby usiąść, ale on zdołał dokonać tego cudu dzięki swojej sile Nowego Gatunku. - 880, - szepnęła znowu, podniosła się na kolana i podpełzła kilka stóp do miejsca, w którym przysiadł. – Obudziłeś się. Próbowała go dotknąć, ale jego ręka wystrzeliła i uderzyła ją w klatkę piersiową. Twarde pchnięcie odrzuciło ją do tyłu. Wylądowała na tyłku i poczuła ból w lewej piersi od zderzenia z jego dłonią. Warknął na nią. - Technik. - Jego głos wydobył się schrypnięty, zmuszając nieużywane struny głosowe do działania. Oczy uciekły mu w tył głowy i zwalił się nieruchomy, rozciągając się na plecach. Wypełnił ją niepokój i znowu spróbowała do niego dotrzeć. Oddychał, ale zemdlał, gdy sprawdziła nierówny puls. Drugą ręką chwyciła jego ramię w miejscu, gdzie krwawił po wyrwanej kroplówce i kciukiem ucisnęła ranę zatamować krwawienie. Jej strwożony wzrok przemknął po mężczyznach wokół, którzy podnieśli się na nogi. Kilku z nich powoli podeszło bliżej i otoczyli ją. Przerażenie wróciło ze zdwojoną siłą. - Trzymajcie się od niego z daleka. - Nie miała broni, ale nie pozwoli im skrzywdzić 880. Będziecie musieli mnie zabić, zanim go zranicie.

Laurann Dohner Obsidian 08 34

Jeden z mężczyzn, którzy maszerowali od strony stodoły sięgnął w górę i zerwał maskę, zakrywającą jego twarz. Trey Roberts pracował dla grupy specjalnej, którą kontrolowało ONG. Spotkała go kilka razy, gdy przywoził ranne Gatunki, i kiedy go zidentyfikowała, jej usta opadły otwarte. Ci mężczyźni nie byli obcymi, zdecydowanymi zabić 880. Oni przyszli zabrać go z powrotem do domu i aresztować ją. - Doktor Baker. - Trey zatrzymał się cztery stopy (1,22 m) dalej, położył ręce na czarnych spodniach cargo na wysokości bioder i zmarszczył brwi. - Jesteś w głębokim gównie. - Obniżył wzrok do 880. - Kurwa. Muszę natychmiast to zgłosić. Udało ci się wybudzić go ze śpiączki. - Potrzebuję mojej torby lekarskiej. - Oblizała wargi zdenerwowana, ale zarazem podekscytowana. - Przesadził ze wstaniem z łóżka. Musz… - To już koniec. - Trey postąpił bliżej, schylił się i delikatnie złapał ją za górę ramion. Był wielkim facetem i podniósł ją na drżące nogi, zanim krzyknął, - Medyka! - Puść mnie! Muszę mu pomóc. Muszę… - Przestać walczyć, - dokończył. - Nie wydajesz się rozumieć powagi tego, co zrobiłaś. Porwałaś Gatunek doktor Baker. - Poprowadził ją dalej od 880 i domu. Jego mocny chwyt zmuszał ją iść przed nim. - Jedyne miejsce dokąd idziesz to areszt, dopóki nie dostanę rozkazów z ONG, co z tobą zrobić dalej. Próbowała wykręcić się z jego uścisku, żeby wrócić do 880, ale on tylko mocniej zacisnął palce na jej ramionach. Nie mogła nawet wyjrzeć zza jego szerokiej piersi, kiedy próbowała przelotnie zerknąć na 880, upewnić się, że medyk naprawdę nim się zajął. - On potrzebuje płynów. Prawdopodobnie jest w szoku, a ja jestem lekarzem, do cholery! Pozwól mi go leczyć. Trey zatrzymał się i pochylił zajrzeć jej w twarz. - Oni już ci nie ufają z leczeniem ich ludzi. Kto mógłby ich winić? Zabrałaś go z jedynego miejsca, gdzie był bezpieczny i mogłaś go tym zabić. Ciesz się, że zabroniłem ludziom do ciebie strzelać. Tim powiedział, że możemy, ale kazałem zespołowi zignorować to polecenie. Nie zabijam kobiet, chyba że to absolutnie konieczne, i lubiłem cię, zanim zdałem sobie sprawę, że jesteś zdolna porwać Gatunek. - Łagodnie trącił ją znowu do przodu w kierunku zaparkowanego SUV- a ukrytego za stodołą. - Zrób sobie przysługę. Bądź cicho. Jestem pewny, że będziesz miała dużo do powiedzenia, kiedy Justice weźmie cię do pokoju przesłuchań. Prawie mi ciebie żal. To taki gość, z którym nie chcesz zadzierać, a jednak to zrobiłaś. - Odrobina współczucia złagodziła jego rysy. - Chodźmy doktor Baker. Dziękuję Bogu, że to my was znaleźliśmy, a nie ktoś, kto nienawidzi ciebie i ich.

Laurann Dohner Obsidian 08 35

*****

Alli jest człowiekiem, technikiem, a nie moim rodzajem. 880 nadal leżał nieruchomo, odmawiając nawet drgnięcia, ukrywając fakt, że odzyskał przytomność. Dobiegło do niego brzmienie męskich głosów. Ciężar wrócił do nadgarstków i kostek, nie pozostawiając mu cienia wątpliwości, że go skrępowali. Jego jedyną przewagą było udawać nieświadomego otoczenia, do czasu, aż mógł opracować plan ucieczki. Zdrada powodowała fizyczny ból w klatce piersiowej. Ona była ludzka, nie samicą daną mu zastąpić 46, i próbowała zrobić z niego głupca zdobywając jego zaufanie. Powinien się tego domyślić z jej dziwacznych słów, ale leki stępiły jego logiczne myślenie. Były w nich wskazówki, gdyby tylko bardziej się na nich skupił. Jakie są ich zamiary? Czego teraz ode mnie chcą? Jaki rodzaj okrutnej kary wymyślili? Nie miał odpowiedzi. Oczywiście krzyczała jako test, sprawdzić, czy naprawdę był pod wpływem leków, jak się zachowywał. Musieli go obserwować w kamerach i zobaczyli, że porusza się w ciemności, kiedy jej oddech zapewnił go, że Alli spała. Wpadł w pułapkę, gdy do jego uszu dotarł jej krzyk i usiłował ją chronić. W tamtej chwili nie dbał, że zdradza fakt, iż wraca jego siła, jeśli tylko mógł zapobiec jej śmierci. Człowiek! Po prostu nie mógł nad tym przejść i zalała go wściekłość. Pozwolił ludzkiej samicy technikowi spać przy swoim boku, dotykać go, i miał okazję zyskać zemstę krzywdząc ją. 46 odeszła, nie mieli nic do wykorzystania, żeby go ukarać, gdyby nie zrobił co kazali. Mógł złamać jej kark. W akcie zemsty. Za 46. W odwecie. Znał to słowo i wiedział co znaczy. Męskie głosy stały się głośniejsze, gdy się zbliżyły. - Nie mogę uwierzyć, że to zadziałało. Czuję się okropnie, Justice. Myślałem, że po prostu była zdesperowana, ale niech mnie diabli, jeśli nie obudził się po czterech dniach przebywania z kobiecym zapachem. Zespół mówił, że stał na nogach wystarczająco długo, by ich z niej pozrzucać. Według Treya, facet tam był dziki. Nawet się odezwał. Jeśli potrafi formułować słowa, to musi być dobry znak, że nie jest całkiem zdziczały. - Nie będziemy tego pewni Tiger, dopóki nie obudzi się znowu. - Drugi mężczyzna westchnął głęboko. - Co do cholery mamy zrobić z doktor Allison? Ona błaga oficerów, żeby pozwolili jej sprawdzić jak on się czuje. Co jeśli on związał się z jej zapachem? Czy jest nieprzytomny dlatego, że nie czuje jej zapachu? Trisha jest w drodze i będzie lądować za dwadzieścia minut. Ściągnąłem ją z Rezerwatu, aby tym się zajęła. Ted jest świetny, ale teraz, kiedy doktor Allison udało się postawić 880 na nogi, jest w rozterce. Śledził jego postępy na każdym kroku.

Laurann Dohner Obsidian 08 36

- Gregory był najbliżej. Powiedział, że 880 wydawał się zaskoczony, że doktor Allison jest człowiekiem i nawet oskarżył ją o bycie technikiem. Trey Roberts uważa, że 880 obudził się przyjść jej na pomoc. Musiał usłyszeć jej krzyki, kiedy zespół ją złapał, i to wyrwało go ze śpiączki. Może myślał, że to jego partnerka ma kłopoty. - Czy powiedziała dlaczego nie był przypięty? Nie miałem czasu przeczytać wszystkich raportów od zespołu, ale rozumiem, że nie był. - Doktor Allison uwolniła go po pierwszym dniu. Powiedziała, że czuła się głupio mając nieprzytomnego mężczyznę skrępowanego pasami i wierzy, że on nie jest niebezpieczny. - Ten, nazywany Tigerem urwał. – Nie przebywała z nami zbyt długo, i nigdy nie widziała rozwścieczonego nowego samca, który przyszedł bezpośrednio z Mercile. - Będziemy mieli Trishę do podjęcia trudnych decyzji. Akurat teraz on jest stabilny, a doktor Allison nie opuści celi, w której jest zamknięta. Destiny podnosi atak zobaczyć się z nią, ale nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. Przyznał, że ona go pociąga i obawiam się, że jeśli zdecydujemy się wystąpić przeciwko niej za porwanie 880, spróbuje wykorzystać status partnerki, żeby ją ratować. - Cholera, - Tiger mruknął. – Będzie paskudnie, jeśli każemy zamknąć ją na lata. Ma tutaj wielu przyjaciół, ale nie możemy po prostu zapomnieć o tym, co zrobiła. Sam ją bardzo lubię, ale to nie zmienia faktu, że naraziła Gatunek na niebezpieczeństwo. Nie możemy tego tolerować. Ten, nazywany Justice’em zawahał się. - Obudziła go. To musi być wzięte pod uwagę. Co za piekielny bałagan. - Wiem. - 880 wyczuł, że Tiger podszedł bliżej. - Obawiam się, że jego może obchodzić, co się z nią dzieje. Co, jeśli trzymanie jej pod kluczem, z dala od niego, powstrzymuje go od obudzenia się znowu? Miała rację z czuciem kobiecego zapachu. Obudził się, żeby ją bronić. - Do diabła. - Głos drugiego mężczyzny też się zbliżył. - Zobaczymy, co Trisha ma do powiedzenia. Wiem, że doktor Allison jasno wyraziła, że jest gotowa zaryzykować swoje życie, ale co, jeśli on ją zabije, gdybyśmy pozwolimy jej być blisko niego? Czułbym się winny. Po prostu nie wiemy o nim wystarczająco dużo. - On nie ma pojęcia, że jego życie zmieniło się i pewnie myśli, że nadal jest na łasce Mercile. Żałuję, że kilku naszych ludzi nie było w zespole, który ich znalazł. Może widząc jednego z nas, przeżyłby większy szok, ale to mogłoby mu uświadomić, kto go teraz ma. Silna ręka chwyciła ramię 880, ale zdołał utrzymać ciało rozluźnione, aby ukryć fakt, że był świadomy. Spodziewał się bólu, ale żaden nie nadszedł. Laurann Dohner Obsidian 08 37

- 880, jeśli mnie słyszysz, jestem Justice. Jestem taki jak ty. - Zamilkł. - Tiger też jest taki jak ty. Kiedyś byliśmy więźniami Mercile Industries, ale zostaliśmy uwolnieni. Jesteś tu bezpieczny ze swoim własnym rodzajem. Mamy cię zabezpieczonego więzami, ponieważ nie wiemy, czy jesteś dla nas niebezpieczny, czy nie. Twój stan psychiczny jest nieznany. - Ręka odsunęła się. – Kobieta, która cię ukradła jest człowiekiem, ale nie jest technikiem pracującym dla Mercile. Ona jest dobrą osobą, która po prostu chciała uratować ci życie. Nie miała zamiaru wyrządzić ci żadnej krzywdy. To mogła być pułapka, ale 880 podjął decyzję otworzyć oczy. Światło było oślepiające, ale coś nagle pochyliło się nad nim zasłonić większość. Wpatrywał się w twarz cale nad swoją własną. Mężczyzna miał rysy, które nie były ludzkie i silnie znajome, kiedy czasem widział własne odbicie. Jego serce zabiło gwałtownie. Samiec uśmiechnął się, jego wyraz twarzy jaśniał życzliwością, i otworzył usta wystarczająco, by pokazać swoje ostre zęby. - Jestem Justice. Możesz mówić 880?Jesteś bezpieczny. Widzisz? Jesteśmy tacy sami, ja również zostałem stworzony przez Mercile. Ruch po lewej stronie zwrócił jego uwagę, i obrócił głowę spojrzeć na innego samca ze zmienionymi rysami. Ten samiec uśmiechnął się. - Jestem Tiger. Jesteś bezpieczny. Mercile już cię nie ma. Zostaliśmy uwolnieni. Porwał go szok, gdy słowa zatonęły w jego zdezorientowanym umyśle. To nie może być prawda, ale patrzył na dwóch samców, dowód, że mogło tak być. Nawet nie wiedział, że istnieją inne samce poza tymi, których zapach czuł ostatnio, zanim jego partnerka została zamordowana. Otworzył usta, jego gardło było suche, ale zdołał przemówić. - Czy tylko my trzej zostaliśmy? Justice pokręcił głową. - Jest nas wielu. - Samiec odwrócił głowę. - Dawaj tu Destiny’ego, ale nie wpuszczaj Teda i Paula. Żadnych ludzi. Tylko Gatunek. Tiger wyszedł. 880 wpatrywał się głęboko w oczy samca. - Nie wiedziałeś, że było nas więcej? - Justice zapytał. Bolało mówić, więc 880 podniósł dwa palce. - Byłeś trzymany z dala od naszych samic za wyjątkiem jednej. Zgadza się? Kiwnął głową. Laurann Dohner Obsidian 08 38

Emocja bliska bólu wykrzywiła rysy samca, kiedy powiedział. - Jest nas wielu 880. Zostaliśmy uwolnieni z cel Mercile. Panujemy nad naszym życiem. 880 spróbował przesunąć rękę, ale nie mógł, ponieważ był skrępowany. Ciche warknięcie wybuchło z jego ust. Drugi samiec zauważył ruch i spojrzał, zanim znowu spotkał jego wzrok. - Już możemy je z ciebie zdjąć. Po prostu nie wiedzieliśmy, czy jesteś niebezpieczny, czy nie. Nie chcieliśmy, żebyś odniósł obrażenia, albo poranił nas, gdybyś obudził się, nie wiedząc, że nie jesteś wśród wrogów. - Samica? - Chciał wiedzieć, gdzie była Alli i co z nim zrobiła. - Dwóch samców? - Przykro mi. - Samiec nachylił się bliżej. - Twoja partnerka została zabita. Uratowaliśmy dwóch samców, którzy przeżyli i byli tego świadkami. - Gniew pogłębił jego głos.- Nie byliśmy w stanie odzyskać ciała twojej partnerki. Tak mi przykro. Zniknęło, zanim zlokalizowaliśmy ciebie i pozostałych samców z tobą trzymanych. Pracownicy Mercile, którzy zeznawali podczas przesłuchania, powiedzieli, że jej ciało zostało usunięte i zniszczone. Spalili je. Wiedział, że jego partnerka umarła. – Technik. Drugi samiec cofnął się trochę. - Doktor Allison? - Alli. – Bolało wydobywać słowa, mówienie raniło jego gardło, ale chciał o niej wiedzieć. - Ona jest ludzką kobietą, lekarką, która dla nas pracuje. Uratowano cię kilka miesięcy temu i przywieziono do nas w stanie śpiączki. Po tym, jak zamordowano twoją partnerkę zaatakowałeś kraty swojej celi, i to spowodowało ogromne uszkodzenia ciała. Chociaż twoje rany zagoiły się, nie budziłeś się. - Zwilżył wargi i wziął głęboki oddech. - Doktor Allison nie miała na myśli żadnej krzywdy, ale wykradła cię od nas. Wierzyła, że czucie zapachu innej kobiety, może wzbudzić twoje zainteresowanie i wywabi cię z głębokiego snu. Odmówiliśmy na to zgody, obawiając się, że chciałbyś tylko kobietę, której zapach przywykłeś znać. - Ona zostanie ukarana za porwanie ciebie. Nie możemy tolerować ryzyka, które podjęła, że nasi wrogowie mogli cię zlokalizować. Są ludzie, którzy nas nienawidzą, ale tutaj jesteśmy od nich bezpieczni. Zabrała się od nas do miejsca, gdzie nie mogliśmy cię chronić. 880 próbował zrozumieć informacje, które dostał. Dużo z tego nie miało dla niego sensu, fragmentaryczne szczegóły przeciążały jego umysł, i wciąż z trudem pojmował, że jego ludzie zostali uwolnieni, i tak wielu przeżyło. Mercile już ich nie miało na swojej łasce. Kusiło go wierzyć, że to wszystko było intrygą, aby zyskać jego zaufanie do jakiegoś nowego eksperymentu, Laurann Dohner Obsidian 08 39

ale nie chciał uznać, że samce z jego własnego rodzaju potulnie ulegliby, pomagając bezwzględnym ludziom go oszukać. Wpatrywał się w spokojne oczy samca. - Prawda? - To wszystko prawda. - Justice pochylił się znowu. - Wiem, co musisz myśleć. To nie jest oszustwo i nie zmuszają mnie ciebie okłamywać. Żadna samica nie ucierpi, jeśli nie powiem czegoś, co kazali mi powtórzyć. Jesteśmy wolni i Mercile już nie ma nad nami władzy. Twoje potworne życie, jakie znałeś już się skończyło. Zbliżające się kroki przyciągnęły jego uwagę i 880 odwrócił głowę patrzeć jak samiec nazywany Tigerem wchodzi do pokoju razem z nowym samcem ze zmienionymi rysami. Obaj uśmiechnęli się do niego, kiedy Justice się odsunął. - Uwolnij go Destiny. Nowy samiec zawahał się, rzucając 880 niepewne spojrzenie. - To bezpieczne. Nie jest zdziczały. Rozmawialiśmy. - Nazywam się teraz Destiny. - Samiec zbliżył się ostrożnie do jego łóżka i wyjął klucze. – Otworzę twoje kajdanki. Nie zamierzamy zrobić ci krzywdy. - On wie, - Justice oznajmił. – Po prostu uwolnij go. Kajdanki z kostek zostały usunięte pierwsze, i w końcu ręce też zostały uwolnione. 880 spróbował usiąść, ale jego ciało zareagowało niemrawo. Justice i Destiny chwycili jego ręce, pozwolił na to, - ponieważ pomogli mu podnieść się do pozycji pionowej. Tiger pchnął poduszki za plecy, zanim wszyscy cofnęli się kilka stóp i patrzyli na niego. - Spałeś kilka miesięcy. - Destiny zabrał głos. – Twoje ciało potrzebuje wrócić do formy, ale powinieneś być w porządku. Dostaniesz stałe pokarmy, które pomogą ci szybko odzyskać pełną siłę. 880 podniósł koc spojrzeć w dół na swoje ciało. Widział, że jego brzuch był zapadły, skóra mocno opinała kości i warknął, gdy zobaczył swojego fiuta. Coś było do niego przyklejone i wężyk ciągnął się nad jednym udem poza zasięg wzroku. Poderwał głowę rzucić im oskarżycielskie spojrzenie. - To jest cewnik, - poinformował go Destiny. - To ma tam pomóc, kiedy chcesz do łazienki bez brudzenia pościeli. Usunę go tak szybko, jak tylko będziesz wystarczająco silny, żeby wstać. Laurann Dohner Obsidian 08 40

- Zabierz to teraz. - Chciał się od tego uwolnić i cienkiej rurki podpiętej do ramienia. Zabierz to wszystko. Destiny zawahał się. Justice odchrząknął. - Zrób to. Pomożemy mu wstać, dopóki nie będzie w stanie poradzić sobie sam. Oddaj mu jego dumę. 880 podniósł głowę, gdy wzrokiem omiótł pomieszczenie. To nie była cela, tylko pokój. Ściany nie były z betonu, czy krat. Drzwi były otwarte, pozwolić mu wyjść, gdyby chciał. Żadnych uzbrojonych strażników nie było w zasięgu wzroku i nie mógł wyczuć żadnego ludzkiego zapachu, kiedy powietrzył w powietrzu, ale wiedział, że jego zmysły wciąż były przytępione. Rozluźnił ciało i zaczął wierzyć samcom. Był wolny. Gorycz zalała go następna. To nie było w porządku, że on przetrwał wystarczająco długo, aby doczekać tego dnia, kiedy 46 nie. Zawiódł swoją samicę. W jakiś sposób, coś musiał zrobić, co spowodowało jej śmierć. Ból wypełnił jego serce.

Rozdział piąty

- Co ty sobie myślałaś? Alli zawahała się, patrząc na Trishę, lekarkę, która nie tylko stała się jej przyjaciółką, ale była skojarzona w parę z Nowym Gatunkiem. - Chciałam go tylko uratować, a nikt nie chciał słuchać moich sugestii, jak wybudzić go ze śpiączki. - Mogłaś zadzwonił do mnie, albo poczekać aż wrócę. Zamierzałam wyjechać z Rezerwatu tylko za sześć tygodni. - Z 880 było coraz gorzej. Stracił za dużo na wadze. Nie mogłam stać i patrzeć jak marnieje. Co z nim? Nikt mi nie mówi o nim słowa. Czy obudził się znowu? Trisha usiadła na łóżku kilka stóp dalej i westchnęła. – Jest przytomny.

Laurann Dohner Obsidian 08 41

Łzy radości wypełniły oczy Alli. - Naprawdę? To wspaniale. - Odzyskuje siły zadziwiająco szybko. Jest już na nogach. Zażądał jedzenia, zjadł więcej niż chcieli, i przespacerował się po korytarzu, zanim prawie zwalił się na podłogę, kiedy nogi pod nim ustąpiły. - Wygląda lepiej? - Żadni ludzie nie mają pozwolenia wstępu na ten poziom, więc nie mogłam zbadać go osobiście. Justice uważa, że to najlepsze w tej chwili, jeśli nie jest narażony na jakikolwiek kontakt z nimi. Destiny i Field mieszkają tam na dole zajmować się nim całą dobę. Przyjrzałam mu się na żywo z kamer. Nalegałam na to, i z tego co zobaczyłam, mogę powiedzieć, że jego kolorystyka jest znacznie lepsza. Chociaż możesz sobie wyobrazić, jak trudno jest próbować zdiagnozować pacjenta przez monitoring wideo. - Jaki jest jego stan psychiczny? Wykazuje jakieś oznaki uszkodzenia mózgu lub depresji? Nie mamy pojęcia, co mu zrobiono, ani jak traumatyczne były uszkodzenia jego mózgu, zanim przybył do Ojczyzny. - Wydaje się w porządku. - Trisha zmarszczyła brwi. – W tej chwili martwiłabym się o własny tyłek Alli. Porwałaś Gatunek i wywiozłaś go za bramę. Czy zdajesz sobie sprawę jak niebezpieczne to było? Co, jeśli znalazłby cię z nim ktoś nie związany z ONG? Pomyślałaś o tym? - Chciałam mu tylko pomóc, a oni nie pozwolili mi tego zrobić. Podjęłam wszelkie środki ostrożności o jakich mogłam pomyśleć i myślałam, że to będzie bezpieczne. Planowałam zadzwonić do Ojczyzny siódmego dnia, gdyby 880 nie wykazał żadnych oznak poprawy lub gdyby mu się pogorszyło. - Rozpięłaś go. - Trisha zawahała się. - Czy pomyślałaś, co mogło się stać, gdyby obudził się myśląc, że jesteś jego wrogiem i cię zabił? Byłby tam sam. Nie wiedziałby co robić, i mógłby zabić niewinnych ludzi, myśląc, że każdy kogo zobaczył pracuje dla Mercile. Alli potrząsnęła głową. - Byłby za słaby, żeby poważnie mnie uszkodzić i byłam pewna, że mogę sobie z nim poradzić. - Zaatakował zespół Tima Oberto. Nie tylko wstał z łóżka, ale dwóch z nich posłał na tyłki. Zastanawiałaś się, co mógł zrobić, gdyby otworzył oczy i zobaczył ciebie. Krew odpłynęła jej z twarzy, gdy zrobiła to dopiero teraz. – Chciałby, lub mógłby mnie zabić.

Laurann Dohner Obsidian 08 42

- Dokładnie. - Przepraszam. - Wiem. - Trisha sięgnęła i wzięła ją za rękę. - Jesteś w wielkich kłopotach, a ja nie wiem, co zamierzają z tobą zrobić. Justice nawet nie będzie o tym ze mną rozmawiał. Slade (Dolina) jest moim partnerem, ale również jest Gatunkiem. Wystawiłaś jednego z jego samców na niebezpieczeństwo i żaden z nich nie może tego zignorować. Miałaś oczywiście rację, że kobiecy zapach wyciągnie 880 ze śpiączki, ale to nie równoważy niebezpieczeństwa na jakie go naraziłaś. Co najmniej jesteś zwolniona. Musisz liczyć się z tym, że na jakiś czas pójdziesz do więzienia. Łzy wypełniły oczy Alli, ale powstrzymała je. – Wiedziałam o tym i jestem gotowa przyjąć jakikolwiek wyrok na mnie wydadzą. 880 był tego wart. - Niech to cholera. - Trisha puściła ją i wstała, żeby chodzić tam i z powrotem po niewielkiej przestrzeni. - Ale bałagan. Do tej pory pozostawałaś w tej celi, ale nie mogą trzymać cię tu w nieskończoność. Justice jest przeciwny, żeby Gatunek więził ludzi. Będą musieli przekazać cię ludziom, którzy kiedyś zarządzali Ojczyzną. ONG otworzyło więzienie przez nich prowadzone, aby trzymać tam pracowników Mercile. - Trisha zawahała się i spojrzała jej w oczy. - To straszne miejsce, pełne ludzi, którzy będą cię nienawidzili, a ty będziesz nienawidziła ich, ponieważ są potworami. Ty nie jesteś taka. - Znałam ryzyko i podjęłam je. Trisha zmrużyła oczy. - Myślisz, że będę spać spokojnie, wiedząc dokąd idziesz? ONG nie kontroluje tego miejsca i słyszałam o nim przerażające historie. Spróbuję namówić ich do tylko zwolnienia cię z pracy i odeskortowania do bramy. Będziesz miała zakaz utrzymywania jakichkolwiek dalszych kontaktów z ONG, albo dyskutowania publicznie o Gatunku. Tylko nie wiem, czy na to pójdą. Podpiszesz całkowitą klauzulę poufności, gdyby ci to zaproponowali? Więcej łez napłynęło jej do oczu. – Ja tylko chciałam pomóc Nowemu Gatunkowi, 880 w szczególności. - Wiem, ale zrobiłaś coś złego. To było szalone, nieodpowiedzialne, i wystawiłaś 880 na poważne niebezpieczeństwo. Gdyby ktoś go złapał, mogli go zabić, zażądać milionów okupu od ONG, albo najgorszy przypadek, ktoś z Mercile mógł znowu dostać go w swoje ręce. Na zewnątrz wciąż jest wielu z tych dupków, którzy nie zostali jeszcze złapani. Są zdesperowani. Ramiona Alli opadły. - Przepraszam. Trisha patrzyła na nią ponuro. – Trzymaj się. Laurann Dohner Obsidian 08 43

Alli odprowadziła ją wzrokiem. Pilnujący ją oficer rzucił na nią okiem, zanim zamknęły się drzwi. Odgłosy przekręcanych zamków sprawiły, że zwinęła się w kłębek na łóżku. Jej pokój był mały, wyposażony w łóżko, kilka książek, które dostała, i nic więcej. Minęły dwa dni odkąd została aresztowana. Tiger, a teraz Trisha byli jedynymi, którzy ją odwiedzili, oprócz kilku ludzi z grupy specjalnej, którzy przyszli zadać jej pytania. Przynajmniej wiedziała, że 880 odzyskał przytomność i stawał się coraz silniejszy. - Warto było, - szepnęła i zacisnęła oczy, gdy więcej łez się wymknęło.

*****

Trisha spiorunowała wzrokiem Justice’a, a w następnej kolejności swojego partnera. Slade postąpił krok do przodu i uniósł rękę pogłaskać ją, ale odsunęła się poza jego zasięg. Była wściekła. - Macie swojego przestępcę. Wielkie, straszne zagrożenie dla Nowego Gatunku. Dajcie spokój. Alli zrobiła coś głupiego, ale nie powinna być uwięziona. - Trisha wskazała na obraz kamery zainstalowanej w celi Allison Baker. - Ona jest lekarzem. Zrobimy wszystko, żeby ratować pacjenta, a nikt tutaj nie chciał jej słuchać. Ja zrobiłabym piekło, gdybym miała pomysł, w który wierzę aż w końcu ktoś uległby presji, ale ona jest inna. Nie widzę jej krzyczącej, czy wykłócającej się komuś w twarz. Potajemnie ułożyła plan zabrać stąd 880, gdzie mogła spróbować zrobić to, co uważała za konieczne, aby go uratować. - Zamilkła. - I to zadziałało. Natychmiast chcę tutaj Tigera. Justice zawahał się, ale podniósł słuchawkę telefonu. - Przyślij Tigera proszę. - Odłożył słuchawkę. - Trisha, wszyscy jesteśmy zdenerwowani. - Lekar…- Zamknij się Slade. I nie lekareczkuj mi. Jestem wściekła. Przysięgam, że idę z nią, jeśli wyślesz ją do więzienia Fuller. Możesz tam zamknąć nas razem w jednej celi. Jej partner z szoku szeroko otworzył oczy i strzelił zaniepokojone spojrzenie w stronę Justice’a. Warknięcie wybuchło z jego gardła, i Trisha natychmiast się wycofała, przestraszona, że wda się w walkę. - Slade? - Spojrzał na nią. – Po prostu stój spokojnie i pozwól mi się tym zająć, dobrze? Zmarszczył brwi, ale jego ciało rozluźniło się.

Laurann Dohner Obsidian 08 44

Drzwi za nimi otworzyły się i Tiger wkroczył do środka. - Powiedziano mi, że mnie potrzebujesz? Trisha odwróciła się do niego. - Żądam, żebyś udał się do Ochrony i kazał im zamknąć się w celi obok Alli. Szeroko otworzył swoje piękne oczy. - Co? - Słyszałeś. Zadzwoniła do ciebie prosząc o zgodę na to, co uważała za najlepsze dla swojego pacjenta, ale z miejsca to odrzuciłeś. Nie porwałaby go, gdybyś tylko dał jej szansę zrobić cokolwiek uważała, że pomoże 880. Jesteś tak samo winny przestępstwa jak ona. Według Justice’a ktoś musi za to zapłacić, i do cholery, twierdzę, że też jesteś odpowiedzialny. Alli miała rację. 880 jest przytomny. Mógłby nie być, gdyby nie posunęła się do tak drastycznych środków, żeby go ratować. Idź sam zamknąć się w celi, i jakikolwiek wyrok ona dostanie, ty też na taki zasługujesz. Wzięła głęboki oddech. - Żądam, żebyś przebywał w celi obok niej, tak byście oboje mogli cierpieć razem. Usta Tigera opadły otwarte, ale szybko je zamknął. Jego spojrzenie pomknęło do Justice’a. Trisha obróciła się do niego następnego. - To uczciwe. Alli zabierając 880 z terenu ONG naraziła go na niebezpieczeństwo, ale Tiger również naraził go na niebezpieczeństwo, nie słuchając jego lekarza. Obudziła go. 880 nadal byłby w śpiączce, gdyby nie ona. Chcesz, żeby ktoś zapłacić za to, co zrobiła, ale nią kierowało zrobić to dla niego. - Wskazała na Tigera. – A ty mogłeś uchylić jego sprzeciw, ale nie zrobiłeś tego, więc powinieneś zająć trzecią celę. Justice zmarszczył brwi. - Uspokój się Trisha. - Chrzanić to. Albo wszyscy troje odsiedzicie tyle samo, albo żądam żebyś ją wypuścił. Chcę ją z powrotem na dyżurze. Tiger był po drugiej stronie holu w swoim biurze. Ty jesteś w swoim. Chcę Alli w jej. Ona jest doskonałym lekarzem. - Nie możemy już jej ufać Trisha. - Cichy głos Slade'a trochę ją uspokoił. Spotkała jego wzrok. – W takim razie wyrzućcie ją z ONG i odeskortujcie do bramy, ale wypuśćcie ją z tej cholernej celi. Ona nie jest bandytą. Jest oddana ratowaniu życia, zrobiła co czuła za konieczne dla dobra 880. Doceńcie ją za to. Czy wyobrażacie sobie jak musiała być przerażona zabierając go? Jakiej odwagi wymagało nie tylko wprowadzenie jej planu w życie, ale przeprowadzenie go do końca? Swoje życie też naraziła na niebezpieczeństwo, wiedziała, że grozi jej kara, i prawdopodobnie nawet nie spodziewała się, że to zadziała. To w moim przekonaniu czyni ją jeszcze odważniejszą. Zaryzykowała wszystko dla Gatunku.

Laurann Dohner Obsidian 08 45

Trisha zawahała się lekko. - Miała więcej wiary w 880 niż którykolwiek z was. - Łzy napłynęły jej do oczu. - Jesteś miłością mojego życia Slade i zrobiłabym dla ciebie wszystko. Jesteś moim partnerem, moim sercem. Alli zrobiła to dla 880, a nawet go nie zna. Powinniście dać jej podwyżkę i być cholernie wdzięczni, że mamy lekarza z takim poczuciem lojalności. Wszystko o czym myślała to był on, i żeby dać mu najlepszą szansę na przeżycie. Pokój stał się cichy, a Slade podszedł wciągnąć ją w ramiona. Pozwoliła mu utulić się w ramionach. Justice w końcu westchnął. - Tiger, idź do Ochrony i eskortuj doktor Allison do jej domu. - Urwał. - Nie wiem co z nią zrobić, ale nie powinna być w celi. Pracowała dla nas i z powodu jej związku z nami, może nie być bezpieczna poza naszymi bramami. Umieść oficera przy jej drzwiach i poinformuj ją, że pozostaje w areszcie domowym. Chcę, aby przebywała w wygodnych warunkach, dopóki nie zdecydujemy jak to załatwić. - Zrozumiałem. Trisha podniosła głowę i spojrzała w oczy Slade'a. - Dziękuję. - Nie mogę znieść widząc cię cierpiącą. - Obrócił głowę spojrzeć na Justice’a. - Dziękuję ci. - Trisha podniosła ważne argumenty. - Justice urwał. – Co za cholerny bałagan.

*****

880 patrzył na samice i cicho warknął ostrzeżenie, niepewny, co ich obecność oznacza. Nie witał ich widoku z zadowoleniem. Jedna z nich wyglądała zbyt podobnie do jego partnerki, by czuł się z tym dobrze. Ta wysoka, ciemnowłosa odwarknęła. - Jestem Breeze (Bryza,Wietrzyk) i nie jest to dobry sposób, żeby się zaprzyjaźnić. Jeżeli starasz się zainicjować seks, wystarczy powiedzieć wprost. Nie jestem zainteresowana, ale nie chcę też martwić się, że mnie zaatakujesz. Wstrząsnął nim szok na jej bezpośrednie oświadczenie i sposób w jaki patrzyła na niego bez respektu. 46 unikała z nim rozmowy, gdy była w złym nastroju, chyba że chciała się kłócić. Ta wydawała się chcieć rzucić mu wyzwanie. - Przypominasz mi ją.

Laurann Dohner Obsidian 08 46

Wzrok samicy złagodniał. - Twoją partnerkę? - Tak. - Jak się nazywała? - 46. Samica usiadła w jego pokoju, podczas gdy dwie inne pozostały przy drzwiach. Breeze wskazała na jego łóżko. - Usiądź. Denerwujesz mnie. Nie wiem na ile nad sobą panujesz i jak zareagujesz przy kobietach. - Następnie wskazała na dwie pozostałe. – One dobiorą ci się do tyłka, jeśli mnie zaatakujesz. Czy to jasne? Uniósł brwi spoglądając na dwie samice, zanim usiadł na brzegu łóżka i przyglądał się tej o imieniu Breeze. - Nie zaatakuję cię. - Dobrze wiedzieć. – Uśmiechnęła się. - Jak się czujesz wiedząc o wolności? Wyglądasz na silnego i zdrowego. Słyszałam, że odważyłeś się dzisiaj wyjść na spacer na dwór. - Dobrze. - Nie rozmawiasz dużo z innymi, prawda? - Przyzwyczajam się. To jest dziwne. - Unikał rozmów, bo nie był rozmowny, nie chcąc się przyznać, że po jego samotnym życiu tylko z partnerką, nie czuł się dobrze wśród tak wielu. Sympatia błysnęła w oczach Breeze. - Wszyscy to rozumiemy, ale zaufaj mi, masz lepiej niż my mieliśmy. Po tym, jak zostaliśmy uratowani zajmowali się nami ludzie. To było trudne dla nich, a także dla nas, znaleźć złoty środek porozumienia. Ty jesteś otoczony przez swój własny rodzaj. - Dlaczego mam ci zaufać? Nie znam cię. - Chciał być uczciwy. Uśmiechnęła się i odprężył się nieco, gdy jej rysy złagodniały. - Prawda. Jesteśmy jednak twoim rodzajem i ty jesteś nasz. Musimy trzymać się razem i możesz na nas liczyć, że będziemy trzymać twoje plecy. Wiesz co to znaczy? - Mówisz mi, że mogę ci ufać. - Tak, zgadza się. Możesz. - Pochyliła się trochę do przodu. - Jak naprawdę się czujesz?

Laurann Dohner Obsidian 08 47

- Jestem coraz silniejszy. - Chodzi mi o to, co dzieje się w twojej głowie? Wiem, że straciłeś swoją partnerkę. Czy jesteś przepełniony gniewem? Pokiwał głową. - Chcę odwetu za jej śmierć. - Mamy tych drani, którzy ją zabili. Zesztywniał. - Są tutaj? - Schwytaliśmy ich, kiedy zostałeś uratowany. Zostali wysłani do ich własnych klatek i zapłacą za jej śmierć. Czy to pomaga? Nigdy więcej nie będą wolni. - Chcę być do nich zabrany. Pokręciła głową. – Chcesz upuścić im krwi, ale nie możesz. Nie zabijamy ludzi. Zamykamy w więzieniu tych, którzy popełnili zbrodnie przeciwko nam. Oni cierpią. Są teraz zamknięci w klatkach, i sami zdani na łaskę ludzi. – Zmusiła się do smutnego uśmiechu. - Czy to pomoże? - Powinni umrzeć. – Zagotował się w nim gniew. - Zgadzam się, ale jesteśmy lepsi od tych, którzy więzili nas. Okazujemy litość. - Ja nie. W jej spojrzeniu błysnęła iskierka rozbawienia. - Masz w sobie ciężkie poczucie sprawiedliwości. Nic nie powiedział, ale nie był pewny, co miała na myśli. - Zrobiłbyś wszystko, żeby chronić swoją partnerkę, prawda? Złamałbyś każdą zasadę, aby utrzymać ją bezpieczną? - Tak. Zabili ją bez prowokacji. Nie zrobiłem nic, żeby ich rozgniewać. - Ci pracownicy Mercile byli wrednymi draniami. - Wzięła głęboki oddech i spojrzała na samice przy drzwiach, zanim odezwała się do nich cicho. – Jak to wygląda? Ta z pokrytymi pasemkami rudymi włosami rzuciła spojrzenie. – Nadal jesteśmy zdecydowane. Laurann Dohner Obsidian 08 48

Breeze spojrzała mu w oczy. - Nie powinno nas tu być, ale czasami źle wykonujemy rozkazy. Kazałam oficerowi, który był mi winien przysługę wyłączyć kamery . - Wskazała na róg. Są tam, dla twojego bezpieczeństwa, i żeby upewnić się, że nie grozi ci żadne niebezpieczeństwo, ale aktualnie są wyłączone. Stał się zaniepokojony. – Mojemu życiu coś zagraża? - Nie od nas. - Przekrzywiła głowę. - Czy wiesz, kto jest w niebezpieczeństwie? - Kto? - Szybko stał się zdezorientowany. Jedna z samic przy drzwiach pokazała rękę, którą chowała za plecami. Trzymała przezroczystą torbę z materiałem w środku, który wyciągnęła i do niego rzuciła. To była koszula. Słodki zapach, którym odetchnął był znajomy i ciche warknięcie wyrwało się z jego gardła, zanim zdążył je stłumić. - Nazywa się Alli. - Breeze zawahała się. - Doktor Allison Baker. Jest człowiekiem, ale nigdy nie pracowała dla Mercile. Zaryzykowała swój tyłek, żeby ratować twój. Lubię ją. - Kiwnęła głową w stronę dwóch pozostałych samic. – One też ją lubią. Chcesz wiedzieć dlaczego? Alli jest dobrym człowiekiem. Jest słodka i jest przyjacielem Nowego Gatunku. Zacisnął pięść na koszuli ludzkiej kobiety w jego rękach, ale nic nie powiedział. Nie był pewien, czego od niego oczekiwały. Część niego niepokoiła się, że próbują dostrzec reakcję, która zdradzi jego emocje. Spiął się, czujny, i przybrał wyuczony wyraz twarzy, który nie ujawniał niczego. Chciał wiedzieć o Alli więcej, ale nie chciał się przyznać jak bardzo. Nie powinien o to dbać. Była człowiekiem, ale był ciekawy. - Kiedy zostałeś uwolniony byłeś nieprzytomny, i nie chciałeś się obudzić. Prawda jest taka, że wszyscy myśleliśmy, że umrzesz. Nikt tutaj nie znał cię, a w ośrodkach Mercile byłeś trzymany oddzielony od wszystkich naszych samic. Żadna z nas nigdy nie dzieliła z tobą seksu. Mercile zwykle zabierało nas do samców na eksperymenty z rozmnażaniem, usiłując stworzyć nas więcej. Nic o tobie nie wiedzieliśmy, i obawialiśmy się, że będziesz szalony. Tak nazywamy dzikich. To oznacza, że twój umysł byłby tak uszkodzony przez nadużycia, które cierpiałeś, że nie mógłbyś być uratowany. - Jednak Alli nie chciała z ciebie zrezygnować i wykradła cię z tego miejsca, zabrać gdzieś, gdzie mogła zrobić to, czego żadna z nas nie chciała. Naraziła swoje życie na niebezpieczeństwo, próbując obudzić cię swoim kobiecym zapachem. Wy, samce jesteście napalonymi stworzeniami, wiedzionymi przez wasze kutasy. Może myślała, że będziesz chciał ją pokryć na tyle, żeby się obudzić. - Breeze wzruszyła ramionami. - Chociaż na ile ją znam, prawdopodobnie nawet nie Laurann Dohner Obsidian 08 49

wzięła pod uwagę, że możesz chcieć dzielić z nią seks, a zamiast tego po prostu myślała, że mając kobietę przy sobie wróciłbyś z powrotem. Ona jest trochę naiwna w tej kwestii. Wszyscy nasi mężczyźni, których poznała są dość opiekuńczy wobec nas i nie zbliżają się do niej po seks. Nie miał pewności, jak przyjąć te informacje. Część niego była zadowolona wiedząc, że żadni inni samce nie zbliżali się do Alli po seks. Wezbrał w nim gniew na wspomnienie dotykających jej zamaskowanych ludzi, kiedy wypadł na zewnątrz. Chciał ich zabić za sprawienie, że krzyczała przerażona. Głos Breeze wyrwał go z zamyślenia. - Zadziałało. Poczułeś jej zapach i obudziłeś się, kiedy miała kłopoty. Być może chciałeś ją pokryć, a może pomyliłeś ją ze swoją partnerką. Nie wiem. Jak było? Zastanawiał się nad odpowiedzią. - 880? Słyszałeś mnie? Postanowił być szczery. - Wiedziałem, że nie była moją partnerką. Pamiętałem morderstwo 46. Na początku myślałem, że może być technikiem. Słyszałem słowa, które do mnie mówiła, ale nie mogłem poruszyć moim ciałem. W końcu zdecydowałem, że była inną samicą, przyprowadzoną zastąpić partnerkę, którą mi odebrali. Potrzebowali jej, żeby mnie kontrolować. - Cholera, - jedna z samic przy drzwiach westchnęła. - To tak, jak myśleliśmy. Dali mu kobietę, żeby był uległy. Była dla nich tylko narzędziem. Wściekły warkot wybuchł z 880. - Była moją partnerką! Breeze dała znak drugiej samicy, by zamilkła, gdy sama czujnie go obserwowała. – Wiemy o tym, i to nie oznaczało zniewagi. Czy Alli cię skrzywdziła? Sprawiła ci ból? - Nie. - Wykradła cię uratować twoje życie. Chcę, żebyś to zrozumiał. Troszczyła się o ciebie i pozostała przy tobie. Naraziła swoje życie na niebezpieczeństwo, by ratować twoje. Czy wiesz, co się z nią stało? - Nie. - Zamknęli ją. Jest więźniem w swoim domu. Nie wolno jej więcej być lekarzem, i nie jest już godna zaufania. - Gniew pogłębił jej głos. - Nie zgadzamy się z tym, ale mężczyźni nie będą nas słuchać. Mają przez nią ból dupy, że zdołała wykraść cię tak łatwo, jak to zrobiła. Zwykła, mała ludzka kobieta przemyciła cię pomimo ich wszystkich środków bezpieczeństwa. Laurann Dohner Obsidian 08 50

- Ból dupy? Dała im zastrzyki pozbawić ich przytomności? - Nie. Ich duma ucierpiała i wyszli na głupców, - jedna z samic przy drzwiach cicho warknęła. – Musisz jej pomóc po tym wszystkim co dla ciebie zrobiła. Tak należy postąpić. Porwał go gniew na wydawanie mu rozkazów. - Ludzie to moi wrogowie. Kolor oczu Breeze pociemniał, gdy warknęła na niego w odpowiedzi. - Ona nie jest twoim wrogiem. Jest naszym przyjacielem i obudziła cię ze śpiączki. Rzucił w nią koszulą. - Ona nie jest moim zmartwieniem. - Nienawidził sposobu jak w jego głosie zabrakło szczerości. Nie lubił być winny nikomu, ale jeżeli ludzka kobieta uratowała mu życie, w takim razie będzie czuł się moralnie zobowiązany, w jakiś sposób, spłacić jej swój dług. Breeze złapała ją i wstała. Zawahała się. - Pewnego dnia uznają cię za zdrowego i opuścisz Centrum Medyczne. Wiesz, czego będziesz chciał? - Rzuciła materiał jednej z samic i sięgnęła do przodu swojej koszulki opuścić go dość, by odsłonić górę piersi. - Nas. Odczujesz brak seksu, prawda? Miałeś partnerkę. Pamiętasz jej ciało? Jej dotyk w twoich ramionach? Napiął ciało, gdy jego wzrok znieruchomiał na skórze, którą odsłoniła. Nie był zainteresowany i poczuł się urażony, że wierzyła, iż będzie go kusiło ją chcieć. Samica szarpnęła bluzkę do góry zakrywając widok dekoltu. Podniósł wzrok do jej oczu. - To będzie ostatni kawałek skóry, jaki widzisz na kobiecie, jeśli nie znajdziesz motywacji pomóc Alli. Mówię za siebie i wszystkie nasze kobiety, kiedy twierdzę, że żadna z nas nie będzie dzieliła seksu z samcem, który pozwala komuś, o kogo dbamy pozostać w niewoli. Przedyskutowałyśmy to, i będziesz jedynym samotnym, seksualnie sfrustrowanym samcem, chyba że nauczysz się dbać o los Alli. Rozumiesz mnie? - Ona jest człowiekiem, i nie chcę dzielić z tobą seksu. - Mógł zranić dumę Breeze oświadczając, że nie chce jej pokryć, ale ona groziła. Nie obchodziło go, czy poczuła się urażona. - Jeśli o nas chodzi Alli jest Gatunkiem. Nie jest twoim wrogiem ani naszym. - Cofnęła się. Powiedz im, że chcesz ją zobaczyć, nawet jeśli tego nie chcesz. Możesz nawet powiedzieć, że czujesz się przygnębiony i brakuje ci jej zapachu. Wystarczy być dla niej miłym. Powiedz im, że jej ufasz, nawet jeśli musisz nauczyć się to robić. Ona ryzykowała swoje życie dla ciebie. Pamiętaj o tym, zamiast tego, co inni ludzie zrobili ci w przeszłości. Warknął, mając za złe rozkazy, co robić i mówić. Te samice wydawały się niewzruszone jego złością, gdy spokojnie na niego patrzyły. Pomysł zobaczenia Alli znowu, bardzo kusił. Chciał Laurann Dohner Obsidian 08 51

wiedzieć, dlaczego naraziła się na kłopoty z jego powodu. Jego duma jednak nie chciała przyznać, jak bardzo. - Nie strasz jej ani nie skrzywdź. - Breeze cofnęła się więcej. - Pamiętaj, że wierzyła, że możesz być uratowany, kiedy inni stracili nadzieję. Pomożesz jej, jeśli została ci jakakolwiek duma. Masz u niej dług. Rozważał swoje możliwości, gdy samice obserwowały go w milczeniu. Byłoby błędem pokazać słabość taką, jak zainteresowanie rozmową z ludzką kobietą. Mogli wykorzystać to i ją przeciwko niemu, aby próbować go kontrolować. Mercile robiło to często z 46. Oczywiście Alli nie była jego partnerką. Nie zagrożą, że ją zabiją, gdyby odmówił zrobienia czegoś, co żądali. - Zobaczę się z nią spłacić dług, - przyznał ostrożnie. - To jedyny powód. Samice wyszły, ale jedna z nich jeszcze raz rzuciła do niego koszulę. Złapał ją i słodki zapach Alli wypełnił mu nos. Ogarnęło go zmieszanie, dlaczego inni z jego rodzaju troszczą się tak bardzo o człowieka. Wszyscy przeżyli Mercile Industries i też powinni nienawidzić ludzi. Zacisnął garście na koszuli w rękach i podniósł ją do nosa. Jeden głęboki wdech zapachu Alli wyzwolił o niej wspomnienia, jak spała przy jego boku. Było przyjemnie czuć jej małą dłoń na jego piersi, kiedy go głaskała. Zamknął oczy i przypomniał sobie, jak widział ją na ziemi z ludzkimi mężczyznami nad nią. Była mniejsza niż sobie wyobrażał i miała masę blond włosów. Najbardziej był skupiony na chronieniu jej, ale wtedy podniosła głowę. Pamięć była zamazana, ale był pewny, że miała duże, niebieskie oczy i jasną skórę. Jeszcze jeden głęboki oddech pomógł mu wyjaśnić dezorientację przebudzenia na jej krzyki. Wiedział, głęboko w trzewiach, że była w niebezpieczeństwie. Przerażone dźwięki sprawiły, że chciał do niej dotrzeć. To była niewyraźna plama, jak dostał się na zewnątrz i przez co musiał przejść, żeby to zrobić. Po prostu szukał jej. Wyraźniejszy obraz jej twarzy pojawił się w jego głowie. Miała pełne wargi, delikatne rysy twarzy, i zdecydowanie była człowiekiem. Zaokrąglony grzbiet nosa i jej niewielkie rozmiary zapewniały go o tym. Jego partnerka była znacznie większa, z bardziej płaską strukturą kości twarzy, podobną do jego własnej. Otworzył oczy i koszula zaciśnięta w ręce opadła spocząć na kolanach. Warknięcie zadudniło z jego gardła. Alli zabrała go od jego ludzi, bo chciała go uratować. Te samice przyznały, że porzuciły nadzieję, że się obudzi. To go rozgniewało, że zawdzięcza życie człowiekowi. Jej zapach pozostał, gdy odetchnął, ale podjął decyzję, zrobić jak samice żądały. Nogi łatwo utrzymały jego ciężar, kiedy wstał. Wepchnął koszulę pod poduszkę i podszedł do drzwi. Dwa samce, którzy zajmowali się nim, nigdy nie byli daleko. Powietrzył na korytarzu i łatwo zlokalizował ich zapachy. Byli troje drzwi dalej, siedzieli przy stole i oglądali telewizję. Gdy wszedł do pokoju bardzo podobnego do jego własnego oba samce obrócili się w jego stronę.

Laurann Dohner Obsidian 08 52

- Potrzebujesz czegoś? - Destiny wstał. – Masz ochotę iść na kolejny spacer na zewnątrz? - Chcę kobietę, - zażądał. Gatunek przed nim zbladł nieco. - Jaką kobietę? - Alli. – Wypowiadając jej imię czuł się dziwnie. - Nie. – Gniew ściągnął rysy Destiny’ego. - Ona nie jest twoim wrogiem. - Destiny, - ten drugi syknął. - On nie wydaje się zły. - Drugi również wstał. – Dlaczego chcesz zobaczyć doktor Allison? - Nie Field, - Destiny burknął. - To nie ma znaczenia. Ona nie znajdzie się blisko niego. Nie pozwolę jej zejść tutaj na dół. - Chcę ją. - 880 uważnie obserwował protestującego samca i zauważył sposób w jaki napięło się jego ciało, gotowe do walki. Znał dobrze to zachowanie, bo sam wielokrotnie przyjmował napiętą postawę z ludzkimi mężczyznami, kiedy zbliżali się do jego partnerki. Wściekłość stale w nim rosła i nagle wybuchła. Warknął wściekle. - Ona nie jest twoja. - Cholera, - Field syknął. - Uspokój się. Doktor Allison nie należy do nikogo. - Chcę ją. - 880 podwinął górną wargę dosć, by błysnąć ostrymi kłami ostrzeżenie dla obu samców, nie pozostawiając żadnych wątpliwości, że będzie walczył, jeśli odmówią. - Przyprowadź ją do mnie. - Spokojnie. - Field powoli zbliżył się do drzwi. - Pozwól mi zadzwonić i zobaczę, co da się zrobić. - Zawahał się. - Dlaczego chcesz ją zobaczyć? Będą chcieli odpowiedzi, zanim na to pozwolą. Muszę dostać zgodę od Justice’a, żeby ją tu sprowadzić. Bez trudu pamiętał, co powiedziała Breeze, ponieważ w najbliższym czasie nie zapomni ich rozmowy. Postanowił wykorzystać wytłumaczenie, które podsunęła. - Czuję się przygnębiony, stwierdził fałszywie. - Przywykłem do jej zapachu i brakuje mi go. Field uśmiechnął się i spojrzał na drugiego samca. - W porządku. Po prostu jest mu znana. To wszystko. Destiny nie wydawał się przekonany. - Ona nie jest do dzielenia seksu. Rozumiesz? Nie próbuj jej pokryć. Jest ludzka i niedostępna.

Laurann Dohner Obsidian 08 53

880 musiał powstrzymać następne warknięcie. Samiec był bardzo opiekuńczy wobec ludzkiej kobiety. Powoli podszedł bliżej do napiętego samca i powąchał. Żaden ślad Alli nie pozostawał na nim, i cofnął się. Nie podobało mu się zainteresowanie drugiego samca kobietą, która spała u jego boku. Zakręcił się i ruszył z powrotem do swojego pokoju.

Rozdział szósty

Alli była nerwowa, gdy patrzyła na przeszywającego ją gniewnym wzrokiem Destiny’ego. Był naprawdę zdenerwowany, że 880 chciał ją widzieć, fakt ten był tak wyraźny, jak gniewny wyraz jego twarzy. - Zostaw drzwi otwarte i uciekaj, jeśli znajdzie się zbyt blisko. Nie ma pozwolenia na dotknięcie cię. - Spojrzał na Tigera. - Nie ufam mu. Może próbować ją pokryć. Szeroko otworzyła oczy. - Co? - Powiedział, że tego nie chce. - Tiger zmarszczył brwi. - Wyluzuj chłopie. - Nie. - Destiny warknął. - On jest niestabilny, a my ją tam wysyłamy. Nalegam, abym pozostał przy jej boku. Ona jest człowiekiem, i nie ma pewności, że nie będzie jej postrzegał jako zagrożenie lub wroga. Wzrok Tigera przeniósł się do Alli. - To twoja decyzja. Twoje życie może być w niebezpieczeństwie. Może cię skrzywdzić, albo zabić. Czy jesteś gotowa podjąć takie ryzyko? - Tak, - odpowiedziała, zbyt chętna zobaczyć swojego pacjenta, aby naprawdę wiele nad tym myśleć. - Nie, - Destiny warknął. Spojrzała na niego z marsem na czole. - Przestań. Błysnął ostrzegawczo ostrymi zębami. - Świetnie. Mam nadzieję, że cię nie zabije. Spróbuję cię uratować, jeśli coś pójdzie źle. Laurann Dohner Obsidian 08 54

Nie jest to bardzo pocieszające usłyszeć coś takiego . Oblizała wargi i wbiła wzrok w Tigera, czekając na instrukcje. Uczynił to bardzo jasne, że kierował jej wizytą u 880, i pozwolił jej opuścić dom tylko, jeśli podporządkuje się wszystkim jego zasadom. Posprzeczali się, kiedy została poinformowana, że 880 zażyczył sobie ją widzieć. Tiger uważał, że to było zbyt niebezpieczne, zważywszy, że może być postrzegana jako wróg. Musiała użyć logiki, aby go przekonać, że kontakt z ludźmi byłby korzystny dla jej pacjenta. Był wolny i musiał dostosować się do życia poza Mercile. Justice miał decydujący głos, i zgodził się na to. Tiger zawahał się. - To może nie być dobry pomysł. - Justice powiedział, że mogę zobaczyć 880, - przypomniała mu. - Chcę go zobaczyć. - To, co powiedział Justice to, że nie wie co z tobą zrobić, ale chce, żeby nasz samiec wyzdrowiał. Jest tak niepewny tej sytuacji, jak my wszyscy. - Chcę zobaczyć się z 880. Proszę. Wiem, że to może być niebezpieczne. – Spojrzała w oczy Tigera zapewnić go, że jest szczera. - Znam ryzyko i zgadzam się na nie. Westchnął, zrezygnowany, ale nie wydawał się zbyt szczęśliwy. – Zostań przy drzwiach i krzycz po pomoc przy pierwszej oznace kłopotów. Chce porozmawiać z tobą na osobności. Pokłóciłem się z nim o to, ale wyrwał kamerę w swoim pokoju i rzucił nią w moją głowę. Sądzę, że próbuje zrozumieć dlaczego człowiek zrobił dla niego to, co ty zrobiłaś. Jedyni ludzie jakich znał pracowali dla Mercile i nie byli mili. - Tiger urwał. - Zamordowali jego partnerkę. Pamiętaj o tym, bo on nie zapomni. Wciąż jeszcze nie mogę uwierzyć, że na to pozwalam. - Rozumiem dlaczego może czuć do mnie niechęć, a robisz to, ponieważ chcesz, żeby wyzdrowiał. On jest Nowym Gatunkiem. Proszę, po prostu zostawmy roztrząsanie tej dyskusji na nowo. Wy wszyscy, kiedy zostaliście uwolnieni, byliście wystawieni na kontakt lekarzami. To była część procesu uzdrawiania. Przyznałeś, że jest poinformowany o tym, co dla niego zrobiłam. W głębi duszy musi wiedzieć, że nie jestem kimś, kogo powinien nienawidzić. Był bezbronny pod moją opieką, a mimo to, nie zrobiłam mu nic złego. Jest inteligentny, prawda? Powiedziałeś tak niecałe dwadzieścia minut temu, kiedy dałeś mi aktualizację jego stanu. Nie jest dziki. Tiger przyglądał się jej dłuższą chwilę, zanim krótko skinął głową. - Ruszaj. Będziemy tutaj. Usłyszy nas i poczuje nasz zapach, jeżeli podejdziemy bliżej. Mamy trzymać się z daleka, ale przyjdziemy, jeśli zawołasz. - Dziękuję. – Jej serce zabiło mocno, gdy nerwowym gestem wygładziła spódnicę.

Laurann Dohner Obsidian 08 55

Destiny burknął. - Ona powinna nosić spodnie. Mówiłem to. To tylko ułatwi mu sprawę, jeśli spróbuje ją pokryć. Tiger warknął cicho w ostrzeżeniu. - Dosyć. Nie ma znaczenia, czy nosi spodnie, czy spódnicę, jeżeli ma zamiar zaatakować. Zerwałby obie rzeczy z jej ciała, gdyby to było jego celem. - Hm ... - Alli odchrząknęła. – Ciągle tu jestem. Moglibyście przestać próbować przestraszyć mnie na śmierć? - Nie rób tego. - Destiny posłał jej błagalne spojrzenie. - On jest niebezpieczny. - Jeśli chce mnie zobaczyć, muszę z nim porozmawiać. Jestem mu winna odpowiedzi. Wyprostowała ramiona i ruszyła korytarzem. Umieścili 880 z powrotem w jego pierwotnym pokoju i zatrzymała się przy otwartych drzwiach. - Chodź tutaj, - nakazał głęboki baryton. Cholera! Zrobiła ostatni krok i jej oczom ukazał się 880 siedzący na brzegu większego niż normalnie, podwójnego łóżka, które wydawało się być wykonane na zamówienie, aby odpowiednio pasować do jego wysokiej sylwetki. Usunęli szpitalne łóżko na rzecz czegoś bardziej domowego. Jego włosy swobodnie opadały w dół na ramiona, sięgając przodu pasa czarnych, dresowych spodni. Pierś była naga, tak jak i stopy. Jego niezwykłe oczy były wpatrzone w jej, gdy dzielnie postąpiła kilka stóp do jego pokoju. - Witaj 880. Jestem Alli. - Zamilkła. - Doktor Allison Baker. Możesz mnie nazywać jak wolisz. Powąchał. - Podejdź bliżej. - Jego ręce spoczywały na udach w pobliżu zgiętych kolan, ale podniósł jedną wskazać palcem podłogę między swoimi rozstawionymi udami. - Tutaj. - Mam pozostać przy drzwiach. - Słyszałem. – Zmrużył swoje intensywne spojrzenie. - Chodź tutaj. - Trzymał palec skierowany w miejsce przed nim, nie poruszając nim. - Nie skrzywdzę cię. To był naprawdę zły pomysł, głupi nawet, ale zrobiła jeden krok, potem drugi. Jego twarz zaokrągliła się przez ostatnich kilka dni, i Alli opuściła spojrzenie na jego tors. Żadne żebro już nie prześwitywało przez skórę, ponieważ przybrał na wadze więcej niż sądziła, że ktokolwiek w ogóle może w tak krótkim czasie. Zatrzymała się dopiero, gdy jej ciało niemal zderzyło się z wyciągniętym palcem wskazującym. Laurann Dohner Obsidian 08 56

Na powrót opuścił rękę na udo, a ona powolutku podeszła bliżej, aż ich twarze znalazły się na jednym poziomie. Tylko stopa6 ich dzieliła. Nie miało znaczenia, że on siedział. 880 wciąż wyglądał onieśmielająco i potężnie. Uważnie badał jej twarz, a ona robiła to samo z jego. Było niepokojąco cicho w pokoju, tylko ich oddechy były słyszalne. Z nerwów wbiła zęby w dolną wargę, gdy jego spojrzenie skupiło się na jej ustach. Powąchał ją znowu, i to zmarszczyło jego nos. Wpatrywała się w jego brązowe oczy, aż spotkał jej wzrok. - Dlaczego? - Dlaczego przyszłam? Poprosiłeś mnie widzieć. Zacisnął wargi w cienką linię. - Dlaczego mnie ukradłaś podejmując ryzyko, którego inni nie chcieli podjąć? - Umierałeś. Nie obudziłbyś się ze śpiączki. - Wzięła głęboki oddech i próbowała zmusić serce do zwolnienia. Nie zaatakował i to był plus. - Pomyślałam, że zapach kobiety mógłby cię zainteresować. Czarny wydawał się przenikać jaśniejszy brązowy kolor jego oczu i znowu je zmrużył. – Zainteresować mnie jak? Chciałaś, żebym cię pokrył? Wstrząsnęło nią zaskoczenie jego pytaniem. - Nie. Chciałam…, to znaczy myślałam, że będziesz ciekawy, i być może obudzisz się zobaczyć kim ona jest. Kim ja jestem. - Nie ruszaj się. Poruszył się, i jej serce przyspieszyło ze strachu, gdy delikatnie ujął jej rękę. Nie wyrwała jej, kiedy obrócił ją wpatrywać się w jej dłoń. Podniósł drugą rękę i stwardniałymi koniuszkami palców przeciągnął po skórze. Badał uważnie, otworzył swoją dłoń pod jej, i wydawał się rozważać różnicę ich wielkości. Jeszcze raz spojrzał jej w oczy. - Czułem jak mnie dotykasz. Poczuła ciepło na policzkach. - Musiałam sprawdzić twój cewnik. Naprawdę przepraszam za to. - Na mojej piersi.

6

1 stopa – 30,48cm.

Laurann Dohner Obsidian 08 57

- Och. – Znowu mogła oddychać. Owinął palce wokół jej nadgarstka i pociągnął palce do swojej piersi, umieścić koniuszki płasko między sutkami. - Zrób to znowu. Głaszcz mnie. Alli kilka sekund była w rozterce co robić, podczas gdy on czekał. Jego skóra była gorąca i jędrna pod jej dłonią, gdy ostrożnie nią poruszyła. Trudno było to zrobić, z jego chwytem na nadgarstku, ale delikatnie go potarła. Zamknął oczy i całe napięcie zniknęło z jego twarzy. Wypełniło ją uczucie zdumienia, że jej dotyk zdawał się odczuwać tak uspokajająco. W milczeniu zastanawiała się, czy to było oznaką jakiegoś uszkodzenia mózgu. Puścił jej nadgarstek i jego ręce opadły. Spróbowała odsunąć się. - Rób to. To był rozkaz, jasny i prosty. Jego surowy głos nie tolerował żadnego sprzeciwu. Wzięła kilka uspokajających oddechów i kontynuowała głaskanie jego skóry. Otworzył oczy ułamek sekundy przed tym, jak poruszył się tak szybko, że sapnęła, kiedy jego ręka objęła tył jej szyi. Szarpnął ją do swojego ciała, aż była mocno w niego wciśnięta. Bała się, że może ją zabić, dusząc przy swojej skórze. Chwyciła gwałtownie powietrze i zrozumiała, że trzymał ją na tyle luźno, by umożliwić jej oddychanie. Pachniał mydłem i mężczyzną. Mogła nawet poczuć jego szampon, ponieważ jej nos był dociśnięty do jego skóry i długich włosów. Drugą rękę owinął wokół jej pleców, w pasie, żeby utrzymać ją w miejscu, gdy ustami odnalazł jej ucho. - Nie krzycz, albo cię złamię. Łatwo byłoby to zrobić. Jesteś delikatna. Oni nie dotrą do ciebie na czas. Rozumiesz mnie? Panika uderzyła mocno na bardzo cicho wychrypianą groźbę, pewna, że była jedyną osobą, która go usłyszała. Kwilenie opuściło jej usta, ale nie krzyczała. Po prostu trzymał ją w ramionach i poczuła się zamknięta w klatce, kiedy jego uda zamknęły mocny chwyt na jej biodrach, pomóc uwięzić ją w miejscu. Nie zadawał jej bólu, ale mógł. To było oczywiste. Nosem musnął jej szyję pod uchem, gdy zaciągnął się głęboko, obracając głowę na tyle, by powąchać jej włosy. Ramieniem zahaczonym wokół jej pleców przyciągnął ją do siebie trochę mocniej. Jej piersi rozpłaszczyły się na jego torsie, a ręka na karku pozostała niewzruszona, dalej utrzymać ją w miejscu. - Nie jestem już bezradny, albo przypięty. Twoi mężczyźni zabili moją partnerkę.

Laurann Dohner Obsidian 08 58

Gorące łzy napłynęły jej do oczu, kiedy bała się, że weźmie na niej odwet. Destiny miał rację, i to było naprawdę do dupy. - Proszę, - szepnęła. - Nie miałam z tym nic wspólnego. Miękko warknął i jego nos połaskotał, gdy docisnął go do jej gardła powąchać ją znowu. Jego ciało szarpnęło się nagle, zanim się odsunął. Wpuścił trochę przestrzeni między nimi, łagodząc chwyt na karku i znalazła się z nim nos w nos, kiedy spojrzał jej w oczy. Szok rozszerzał jego. - Płaczesz? Nie zadaję ci bólu. - Przerażasz mnie, - przyznała. - Nie chcę umierać. Wygiął usta w grymasie. - Nie krzycz, a nic ci nie będzie. Żadnych łez. Nie lubię ich na mojej skórze. Zacisnęła wargi i walczyła z emocjami, aż udało jej się nad nimi zapanować. Zamrugała szybko powstrzymać więcej łez. Wciąż ją trzymał i każdy oddech, który brał wachlował jej wargi. Wiedziała, że musi czuć to samo od niej, ponieważ byli tak blisko. Przechylił lekko głowę, jakby coś usłyszał i zabrzmiał od niego cichy pomruk. - Powiedz im, że jesteś w porządku. Wciągnęła powietrze, rozważając zrobienie co powiedział, lub czy powinna krzyczeć o pomoc. Jak do tej pory nie zrobił jej krzywdy. – Nic mi nie jest. – Odezwała się wystarczająco głośno, aby wiedzieć, że będzie słyszana na korytarzu. 880 nasłuchiwał i rozluźnił się. - Jakie roszczenie ma do ciebie samiec Destiny? – Wydawał się rozgniewany. - Żadne. - Pokrył cię? Nie czuję na tobie jego zapachu. - Nie. - Potrząsnęła głową. - Jesteśmy tylko przyjaciółmi. - Ciszej, - zażądał. - Pracujemy razem. - Szepnęła. - Dlaczego?

Laurann Dohner Obsidian 08 59

Zignorował jej pytanie. - Gdzie jest twój mężczyzna? - Nie mam żadnego. Znowu badał jej oczy. Spojrzał w dół na jej ciało. Alli zarumieniła się lekko, gdy zawahał się i jego wzrok dłuższą chwilę ociągał się na piersiach, zanim skupił się na spódnicy. - Jesteś za mała. Samce lubią mocnej budowy samicę do pokrycia. Złamałabyś się, albo czuła ból od wbijania się od tyłu. Wątpię żebyś nawet mogła utrzymać się na kolanach. Twoje ramiona wyglądają na bardzo słabe. Załamałyby się po pierwszym razie jak samiec wszedłby w ciebie. Nie miała żadnych słów. Osłupiała tak bardzo, że powiedział coś tak prymitywnego, że miała pustkę w głowie. Spojrzał jej w oczy. - Nawet nie wyglądasz na wystarczająco dużą, by zmieścić samca. Ucieszyła się, że doszła do siebie po zaskoczeniu jego bezceremonialnością. - Nie zostałam stworzona z twoją zmieszaną genetyką. Burknął i jego uścisk złagodniał, ale jej nie wypuścił. Uda rozluźniły kontrolę na jej biodrach. - Obróć się wokół. Pokręciła głową. - Nie. Po co? Warknął. – Obróć się, już. Była zbyt wystraszona, by się kłócić i okręciła się wewnątrz jego ramion. Otwarte drzwi drwiły z niej, kiedy stanęła do nich przodem. Nigdy nie powinna opuścić bezpieczeństwa korytarza. Wydawały się naprawdę daleko stąd. Ręka opuściła jej szyję i sapnęła, gdy objął nią jeden z jej pośladków. Ścisnął, macając przez spódnicę. Rzuciła głowę w jego stronę. - Nie rób tego! Spojrzał jej w oczy i warknął. - Bądź cicho. - Puść mój tyłek. - Trzymała ściszony głos, ale spróbowała odejść od niego, żeby uwolnić się od jego obmacywania. Puścił jej tyłek, ramię wokół pasa mocno szarpnęło i wylądowała na jego kolanach. Dłoń zacisnęła się na jej ustach i warknął jej do ucha. Oczy Alli rozszerzyły się, gdy uświadomiła sobie, Laurann Dohner Obsidian 08 60

że siedzi na czymś więcej niż tylko jego nogi. Nie dało się ukryć, że czuje jego sztywnego fiuta wciśniętego między jej zwartymi udami. - Nie krzycz, - rozkazał. - Nie mam zamiaru cię skrzywdzić. Jestem ciekawy. - Dłoń złagodziła nacisk na dolną część twarzy i powoli uwolniła usta. Wzrokiem podążyła za jego ręką, która zacisnęła się na materiale spódnicy i pociągnęła w górę, odsłaniając większość jednej z jej nóg. Spódnica została tam, gdzie ją pchnął i chropowate w strukturze koniuszki palców badały zewnętrzną stronę nogi od kolana prawie do biodra. Słyszała jego oddech w uchu i zauważyła, kiedy stał się trochę ciężki. - Miękkie. Przesunął ramię wokół talii i patrzyła, jak przeciągnął dłoń na jej żołądek. Palce wbiły się w brzuch, ale nie bolało. Zbadał skórę pod jej bluzką i przesunął wyżej. Sapnęła drugi raz, gdy jedną ręką objął pierś i potarł, macając jej wielkość i kształt przez biustonosz. - Miększa. - Przestań mnie molestować, albo zacznę krzyczeć, - zagroziła. Przerwał badanie jej piersi. Ręka na jej udzie też się zatrzymała. Obróciła głowę spotkać jego spojrzenie. Złość błysnęła w jego oczach, ale wyprostował spódnicę, zanim zwolnił rękę z piersi. - Nie będę próbował cię pokryć. Nie jesteś wystarczająco silna, żeby mnie wziąć. Spróbowała wykręcić się z jego kolan, ale z powrotem szarpnął ją w dół. Obrócił ją, aż skończyła siedząc bokiem na jego kolanach. Dotyk jego fiuta stał się znowu oczywisty. Nie było sposobu przegapić czegoś tak twardego, albo takiej wielkości. Wpatrywali się w siebie, dopóki nie zmarszczył brwi. - Potrzebuję twojego zapachu. Śpij tutaj ze mną. Jesteś bezpieczna. Przeszył ją niepokój. - Co? - Śpij ze mną. Robiłaś to wcześniej. Chcę cię przy moim boku. – Chwycił jej rękę i przytrzymał. – Głaszcz moją pierś. Alli była więcej niż wstrząśnięta. Facet dopiero co ją obmacywał i ewidentnie był zainteresowany seksem. To był zły pomysł. Potrząsnęła głową. Laurann Dohner Obsidian 08 61

- Muszę wrócić do mojego domu. Jestem w areszcie domowym. To tylko wizyta. - Już nie. Zostajesz ze mną. Jego rysy stwardniały, kiedy rzucił okiem na drzwi, zanim popatrzył w jej szeroko otwarte oczy. Nie miała pojęcia, co jeszcze powiedzieć. Nie, żeby to powstrzymało ją od próbowania przemówić mu do rozsądku. - To nie jest właściwe. Chodzi mi o to, że nie spotykamy się. Obcy po prostu nie dzielą łóżka. Ja spałam z tobą tylko dlatego, bo było zimno i … - Chciałaś mnie uratować. - Jego głos pogłębił się znowu. – Czy kłamałaś w tej sprawie? Jesteś uzdrowicielką? - Jestem lekarzem. Ja… - Zostaniesz ze mną. Będziesz spać tutaj przy moim boku i będziesz mnie dotykać. Jestem w depresji, ale nie wtedy, kiedy głaszczesz moją pierś. - Oderwał od niej wzrok spojrzeć na łóżko. Ogarnęła ją panika. Nie było mowy, by dzieliła łóżko z całkowicie zdrowym Nowym Gatunkiem. Nie był dzieckiem, co jego ciało w pełni wyrażało twardym naciskiem jego fiuta pod nią. Był dorosłym mężczyzną, który ją obmacywał. - Oni na to nie pozwolą, - zablefowała, całkiem pewna, że taka jest prawda. - Pozwolą, bo tak powiedziałem. - Wyciągnął rękę i zacisnął na nakryciach, ciągnąc je w dół materaca bliżej nich. - Zdejmij buty i wejdź do mojego łóżka. - Nie. – Wiła się, żeby wstać, ale tylko zacisnął ramię. Cichy pomruk zagrzmiał jej w uchu, gdy przycisnął do niego usta. - Pocieraj tak dalej mojego fiuta, a pokryję cię. Przestała się szarpać. - Na razie możesz zachować swoje ubrania. Wytrzeszczyła oczy. Na razie? O cholera . Pomysł, że Destiny mógł mieć rację, i 880 chce podjąć z nią stosunek seksualny, posłał jej serce na najwyższe obroty, gdy ogarnął ją strach. Laurann Dohner Obsidian 08 62

880 powąchał ją. – Spokojnie, - wychrypiał. - Nie walcz ze mną, a nie stanie ci się krzywda. Nie mam zamiaru cię skrzywdzić. - Zamilkł. – Potrzebuję cię teraz. Zamknęła oczy i strach zagnieździł się w jej brzuchu. Czy on uzależnił się od jej zapachu? Jak to możliwe? Nowy Gatunek przyswajał zapach tylko, kiedy brał partnerkę. Emocjonalna więź tworzyła się najpierw, zanim w ogóle chcieli wziąć jakąś.

880 mógł poczuć zapach strachu człowieka. To było atrakcyjne, słodki zapach, który uczynił jego kutasa twardszym. Nie była do pokrycia, ale jego ciało miało inne pomysły. Alli złamałaby się pod nim, gdyby ją wziął. Jego zaczepione wokół jej miękkiej, małej talii ramię zapewniało go o tym. Jej plecy były zdecydowanie węższe niż szerokość jego klatki piersiowej. Jej ciężar na nim był niewielki, w porównaniu z jego partnerką. Myśl o 46 zasmuciła go. Nigdy więcej nie zobaczy jej gniewnego spojrzenia, ani nie usłyszy cichego warczenia. Wiedział, że od zawsze nie była zadowolona z bycia jego partnerką, ale starał się uczynić ją szczęśliwą. Jedyny czas, kiedy chciała jego dotyku był wtedy, gdy go potrzebowała. Wydawało się, że żadnej kobiety nie pociąga, jeśli nie wchodziły w gorączkę. Powąchał Alli, pewny, że kobieta nawet nie była blisko tego czasu. Wypełnił go żal, że ludzka kobieta nie zwróci się do niego w swoim czasie potrzeby. To nie byłby dobry pomysł. Teraz, kiedy miał ją w ramionach, nie chciał sprawić jej krzywdy. Nawet nie potrafił pozostać zły. Zbyt się go bała, by wyzwolić jego wściekłość. Ton głosów na korytarzu zmienił się. Stracił słowa, ale jeden z samców zaczął warczeć. Mógł się domyślić, że Destiny był tego źródłem. Było oczywiste, że samiec chciał pokryć Alli, i nie chciał jej blisko niego. To nie miało się zdarzyć. Drugi samiec umrze, jeśli spróbuje zabrać ludzką samicę z jego pokoju. 880 obrócił twarz i nosem przetarł włosy Alli. Pachniała cudownymi rzeczami i żywnością. Być może to był sposób w jaki ludzie przyciągają uwagę płci przeciwnej. Powiedziała, że nie ma mężczyzny i nie wyczuł smrodu żadnego. To miało sens, że próbowała zwabić jednego, sprawiając, że wąchali ją, kiedy byli głodni. Czas uciekał i wiedział o tym. Samce przyjdą sprawdzić Alli, jeśli wkrótce nie opuści jego pokoju. Pochylił się i zadrżała w sposób, który mu się podobał, gdy tchnął w jej szyję. - Potrzebuję cię, - przyznał. - Niczego tu nie znam, oprócz ciebie. - To była prawda. Samce próbowali być mili, ale nie integrował się z nimi. Jej zapach sprawiał, że czuł się podniecony, ale nie osamotniony. - Zostań ze mną.- Samice lubiły, żeby je prosić zamiast dyktować. 46 nauczyła go tego. Użył łagodniejszego tonu. - Szybciej odzyskam siły.

Laurann Dohner Obsidian 08 63

Obróciła głowę i jej oczy otworzyły się szeroko. Jego wyznanie bez wątpienia zaskoczyło ją i rozchyliła usta. - Nikt tutaj ci nie zaszkodzi 880. Jesteś Nowym Gatunkiem i uważają cię za swoją rodzinę. - Nikogo nie znam. Jestem teraz sam. - 46 była jedyną stałą w jego życiu i stracił ją. - Zostań ze mną. Niezdecydowanie błysnęło na jej delikatnych rysach, kiedy zagryzła dolną wargę i zaczął widzieć odciśnięty wzór. Robiła to, gdy nie była pewna, co robić. - Potrzebuję cię i jesteś uzdrowicielką. Podjęłaś ryzyko, żeby próbować mnie obudzić, kiedy inni zaniechali. Musisz tu zostać. Czujesz się opiekuńcza wobec mnie, prawda? Czy to dlatego, że mnie ukradłaś? Wiedział, że będzie w porządku bez niej i wątpił, by jego ludzie zrobili mu krzywdę, ale to działało, gdy nieśmiało przytaknęła głową. Nie był ponad wykorzystaniem jej pracy, aby zatrzymać ją tam, gdzie chciał. - Dobrze. Tylko na krótko. - Nie. Będziesz ze mną spać, dopóki w pełni nie wyzdrowieję. - Wydajesz się być zdrowy. - Zawahała się. - Jesteś na chodzie. Przybrałeś na wadze i wiem, że wyszedłeś na dwór. - Oni chcą mnie zatrzymać w tym pomieszczeniu. - Rozdrażnienie zabrzmiało w jego głosie. - Boją się, że kogoś skrzywdzę. Ludzi. – Zdecydował się mówić szczerze. - Nie skrzywdzę cię, i kiedy zobaczą cię tutaj zyskają pewność, że ci, o których się troszczą będą bezpieczni. Zdawała się rozważać to dłuższą chwilę, zanim się odezwała. - Zostanę, ale nie mogę dzielić z tobą łóżka. Każdy odniesie złe wrażenie. - Co to znaczy? Jej policzki poróżowiały i opuściła wzrok na jego szyję. - Pomyślą, że uprawiamy seks. - Nie obchodzi mnie, co pomyślą. Podniosła wzrok. – Mnie obchodzi. Pracuję tutaj. Albo pracowałam.

Laurann Dohner Obsidian 08 64

Gniew wybuchł natychmiast. – To byłby dla ciebie powód do wstydu, gdyby myśleli, że cię dotykam? - Warknięcie wyrwało się z jego gardła. - To twoje pojęcie, że jesteśmy równi? Powiedziano mi, że ludzie tutaj nie patrzą na nas z góry. - Chwyt wokół jej talii napiął się. – Ty…- Przestań, - syknęła, przerywając jego tyradę. - To nie dlatego, że jesteś Nowym Gatunkiem. Nie afiszowałabym się moimi relacjami z nikim, ale szczególnie nie z kimś, kogo leczyłam. Po prostu nie rozumiesz. To nie ma nic wspólnego z naszymi różnicami. 880 przeszukiwał jej spokojny wzrok, ale nie zdołał wykryć oszustwa. - Wyjaśnij. - To nieprofesjonalne. Technicznie nie jesteś już moim pacjentem, ale byłeś. Lekarze tracą swoje uprawnienia, jeśli uprawiają seks z ludźmi pod ich opieką. To nieetyczne, i po prostu nie robi się tego w przeważającej części. Nienawidzę tych, którzy to robią. Nie chcę, żeby ktoś pomyślał, że mogę cię wykorzystywać, a tak by było. Zdjął ją z kolan i pozwolił wyjść z kręgu swoich ramion. Napiął ciało na wypadek, gdyby próbowała uciec, ale nie dotarłaby do drzwi. Złapałby ją pierwszy. Alli powoli odwróciła się, ale pozostała blisko. Podniósł się na całą swoją wysokość i spojrzał na nią w dół. Była mała i słaba, nie groźna. Roześmiał się. - Co cię tak śmieszy? - Skrzyżowała ramiona na piersi. - Kto uwierzy, że możesz zmusić mnie do zrobienia czegoś wbrew mojej woli? Bo to miałaś na myśli. - "Wykorzystywać" oznacza siłę. - To oznacza, że jesteś teraz podatny emocjonalnie i ktoś łatwo mógłby tobą manipulować. Przesunęła uwagę do jego ramion, zanim znowu spojrzała mu w oczy. Cały humor zniknął. - To się nie zdarzy. Panuję nad sobą i nie mogłabyś sprawić, że zrobię coś, czego nie chcę. Niech oni lepiej martwią się o to, jak ja mogę manipulować tobą. Znam to słowo. – Rzucił okiem na jej ciało. - To byłoby łatwe. Rozchyliła usta, ale nie przygryzła wargi. Uważnie przyglądał się jej twarzy, i w końcu zidentyfikował odrobinę strachu. Mógł z tym żyć, jeśli to ją powstrzyma od próby ucieczki z jego pokoju. Wskazał na łóżko. - Siadaj. Powiem im, że ze mną zostajesz. - Powinnam p…Podszedł bliżej i niemal zderzył się z nią. - Siadaj, - warknął. Laurann Dohner Obsidian 08 65

Zbladła i czmychnęła wokół niego, potulnie siadając na łóżku. Uśmiechnął się. - To jest manipulacja. Gniew zwęził jej oczy i 880 odwrócił się ukryć uśmiech. Podobało mu się, że miała trochę ducha. Wyszedł na korytarz i przyglądał się dwóm samcom, którzy czekali na końcu korytarza. Obaj odwrócili się, kiedy go wyczuli. - Alli zostaje tutaj ze mną. Podwójcie moje jedzenie, i będzie potrzebowała więcej ubrań. - Nie, - Destiny syknął, natychmiast rzucając mu wyzwanie, gdy zacisnął ręce w pięści i próbował szturmować bliżej. Tiger chwycił ramię samca, zatrzymać go. – Nie rób tego, - rozkazał cicho. – Zostań na miejscu. – Powoli podszedł bliżej, stawiając każdy krok obliczony na nie zagrażanie. 880 cofnął się do swojego pokoju i spojrzał na Alli. Pozostała siedząc, gdzie jej kazał zostać. Tiger zatrzymał się w drzwiach i wizualnie ją zbadał, w oczywisty sposób sprawdzając stan jej zdrowia. - Wszystko w porządku? - Tak. Tiger spojrzał mu w oczy. - Dlaczego tutaj zostaje? - Jest mi znana. Nie skrzywdzę jej. Tiger wyglądał na nieprzekonanego, gdy spojrzał na Alli. – Zgadzasz się na to? Musimy porozmawiać. - Przełknął. - Na korytarzu. Alli spojrzała na 880 i dał jej krótkie skinienie głową. Miał nadzieję, że nie zdradzi go i nie poprosi samca o pomoc. Nie wyszłoby to na dobre nikomu. Był jeszcze słaby, ale walczyłby, żeby ją zatrzymać. Podjął decyzję w tej sprawie. Zatrzymała się za drzwiami i Tiger ściszył głos. - Co się dzieje? - Mówi, że jestem jedyną osobą, którą zna. Wszystko w porządku. Tiger podniósł wzrok i patrzył na 880, zanim znowu zwrócił się do niej. - On jest dorosłym mężczyzną i jest zdrowy. Rozumiesz? Jesteś kobietą. Laurann Dohner Obsidian 08 66

Policzki Alli jeszcze raz się zaróżowiły. - Nie jesteśmy zaangażowani w ten sposób. Tiger cofnął się, a ona poszła za nim, schodząc z linii wzroku 880. Nie odeszła daleko. Napiął się, gotowy ruszyć za nią, gdyby zwiała. Zająłby się samcem, gdyby próbował powstrzymać go przed zawróceniem Alli do jego pokoju.

Alli była nerwowa i wiedziała dokładnie, czego dotyczą obawy Tigera, gdy zmarszczył brwi. - On może próbować cię wziąć. Prawdopodobnie będzie, jeśli zostaniesz. Czy ty to rozumiesz? Pomysł ją przestraszył, ale próbowała to ukryć. Nie była ulubioną osobą 880. - Powiedział, że mnie nie skrzywdzi. - Wątpię, by kojarzył seks z krzywdą. - Tiger zawahał się. - Czuję na tobie strach. - On jest duży i trochę onieśmielający. - Zastanawiała się nad poproszeniem Tigera, żeby zabrał ją od 880. Wróciłaby do domu. - Jest, hm, inny. - W jaki sposób? - Jest trochę nieokrzesany i niegrzeczny. - Jest nowo uwolniony. Czy powiedział coś, co cię obraziło? Próbujemy nauczyć go lepszych umiejętności rozmowy. Nie miała zamiaru powtarzać tego, co 880 powiedział o jej ciele. - Jest też rodzajem tyrana. Tiger uniósł brwi. - On nie może zmusić cię do zostania. - Zniżył głos. – Groził ci? - Sięgnął po radio przypięte do dżinsów. - Mogę wezwać wsparcie. Możemy go powstrzymać, gdyby protestował i wydostać cię stąd bez większych trudności. Myśl o oficerach powstrzymujących 880 sprawiła, że potrząsnęła głową. Mogli go zranić i wiedziała, że będzie walczył. - Nie. Nie zrobił tego, - skłamała.- Mogę zostać z nim na trochę. Nie jest tak, że mam coś innego do roboty oprócz oglądania telewizji, czy gapienia się w ściany.

Laurann Dohner Obsidian 08 67

- Muszę omówić to z Justice’em i Trishą. – Zdjął rękę z radia. - Chcesz w międzyczasie coś z domu? Poprosiła tylko o jednodniową zmianę ubrania, pewna, że 880 znudzi się trzymaniem jej w swoim pokoju. Tiger słuchał uważnie. - Możemy to zrobić. Pójdę już. Wyznaczam oficera na końcu korytarza. Krzycz, jeśli chcesz stąd wyjść. - Urwał. - On potrzebuje imienia. Może mogłabyś mu pomóc znaleźć jakieś, które mu się spodoba. - Myślę, że w tej chwili ma prawdopodobnie wystarczająco wiele zmian, z którymi musi sobie radzić. - On potrzebuje imienia. - Tiger powtórzył. - Odkryliśmy, że to część procesu uzdrawiania, a poza tym, rośnie jego dokumentacja. Kiedy jakieś wybierze, będziemy musieli wrócić i zmienić wszystko. Wolałbym po prostu zrobić to raczej wcześniej niż później. Wezbrała w niej złość. - Przykro mi, ale jego dobre samopoczucie emocjonalne jest ważniejsze niż ilość papierkowej roboty na twoim biurku. To wywołało jego gniewne spojrzenie. - Mam partnerkę i lubię spędzać czas z nią, zamiast tracić go na dodatkową pracę. Chcesz pomóc? Namów go na wzięcie imienia. - Tiger okręcił się i odszedł. Alli stała tam patrząc jak odchodzi aż dotarł do Destiny’ego. Pielęgniarz próbował go obejść, i przyjść do niej, ale Tiger chwycił go za ramię, siłą odwrócił i niemal ciągnął w kierunku windy. Mogła ich usłyszeć jak syczą na siebie, ale nie mogła nic zrozumieć z ich rozmowy. Wielka dłoń mocno zacisnęła się na jej ramieniu sprawiając, że podskoczyła. Odwróciła głowę spojrzeć w górę na 880. Podkradł się do niej. - Do mojego pokoju, już. - Mógłbyś powiedzieć proszę. Oderwał od niej wzrok spojrzeć na koniec korytarza i nagle zahaczył ramię wokół jej talii. Sapnęła, gdy po prostu poderwał ją z nóg, okręcił się i tupiąc wrócił do pokoju, z nią przyciśniętą do jego piersi. Zatrzymał się przy łóżku, i z powrotem opuścił na nogi. - Zdejmij buty i wejdź do mojego łóżka. – Cofnął ramię.

Laurann Dohner Obsidian 08 68

Alli popatrzyła na niego. - To było niegrzeczne. Nie możesz tak po prostu chwytać ludzi, przenosić i rzucać żądania. Obserwował ją w milczeniu. - Tylko dlatego, że jesteś większy, nie znaczy, że możesz mną poniewierać. To właśnie zrobiłeś. Zamrugał. - Nie chcę być w twoim łóżku. Powinnyśmy porozmawiać i poznać się. Myślę, że ty … Podniósł dłoń, nacisnął na jej klatkę piersiową i pchnął. Straciła równowagę i wylądowała na jego łóżku. Była wstrząśnięta, że to zrobił. Nie bolało, ale to nie miało nic do rzeczy. Pochylił się, złapał jej kostkę i po prostu zerwał but. Próbowała odtoczyć się po tym, jak jej oszołomiony mózg zaczął pracować, ale był szybszy. Zdjął drugi but. - Przestań! – Walczyła, żeby usiąść podczas pełzania do tyłu, by umieścić przestrzeń między nimi. Zablokował jej drogę z łóżka. - Jesteś nieokrzesany! Wzruszył szerokimi ramionami, nachylił się i jego ręce płasko spoczęły na łóżku. Wpatrywał się w nią, gdy cal po calu podsuwał się bliżej, w miarę jak ona nadal zwiększała między nimi przestrzeń, aż tyłem głowy uderzyła w ścianę. Była w potrzasku. Materac ugiął się pod jego ciężarem, gdy położył się wzdłuż zewnętrznej strony łóżka, i w pełni wyciągnął na plecach. Jedną rękę przesunął za szyję zgarnąć swoje długie włosy i ułożył je nad głową, patrząc na nią wyczekująco. - Połóż się obok mnie i głaszcz moją pierś. - Nie. Cichy pomruk zagrzmiał od niego, i przylgnął do niej jego rozgniewany wzrok. - Alli. Wypowiedział jej imię w sposób, który przyprawił ją o dreszcze. - Chodź do mnie natychmiast i nie zmuszaj mnie, żebym zrobił to za ciebie. Cholera. Nie dokładnie była przestraszona, ale na pewno odnosiła się do niego ostrożnie. Łóżko nie było wystarczająco duże, by uciec i była w jego zasięgu, jeśli tylko wyrzuciłby rękę ją złapać. Obserwował ją, nie ruszając się, aż w końcu wziął głęboki oddech. - Proszę.

Laurann Dohner Obsidian 08 69

To jedno słowo skruszyło jej determinację odmówić jego żądaniu. Powoli podsunęła się bliżej, niepewna co zrobi, ale on tylko pozostał w bezruchu, dopóki, po poprawieniu spódnicy, nie wyciągnęła się na boku. Ręka jej zadrżała, gdy ją uniosła i dotknęła jego piersi. Zamknął oczy, kiedy delikatnie go pogłaskała. W co ja się do diabła wpakowałam?

Rozdział siódmy

Łóżko poruszyło się, gwałtownie wyrywając Alli ze snu i zdała sobie sprawę, że zasnęła. Pokój stał się zdecydowanie ciemniejszy, i spojrzała na 880. Nie był dłużej na łóżku, a zamiast tego stał obok niego, plecami do niej. Uwagę miał skupioną na otwartych drzwiach. Podążyła za jego wzrokiem. Tiger wszedł w zasięg wzrok, gdy dotarł do drzwi i zatrzymał się. - Cześć. Przyniosłem jej rzeczy. - Wyciągnął rękę z torbą. - Proszę. - Tiger przyglądał jej się uważnie. – Wszystko gra? Usiadła i sprawdziła spódnicę, wciąż była poniżej kolana. - W porządku. Ucięliśmy sobie drzemkę. 880 ruszył do przodu i wziął torbę na pasku. - Dziękuję. Odejdź teraz. Tiger otworzył usta, ale cofnął się. - Świetnie. Trisha i Justice nie mają pewności co robisz, ale tak długo, jak doktor Alli zgadza się tu być, może zostać. Wystarczy wiedzieć, że na końcu korytarza jest oficer. Alli nie była pewna, czy Tiger miał to na myśli jako przestrogę dla 880, czy przypomnienie dla niej, że pomoc nie była daleko. - Odejdź. - 880 zażądał. - Ty naprawdę musisz nauczyć się manier. Nie ma za co. Tiger zakręcił się na pięcie i wyszedł. 880 odwrócił się do niej przodem i podszedł do łóżka. Rzucił jej torbę i pochylił się rozpinając ją. Zagłębił ręce wewnątrz wygarnąć rzeczy. Laurann Dohner Obsidian 08 70

- Co robisz? Strzelił jej ostre spojrzenie i podniósł parę spodenek. Przyjrzał im się uważnie, zanim pozwolił spaść im na łóżko. Nocna koszula, o którą poprosiła trafiła do inspekcji następna. Przeczytał słowa i zmarszczył brwi na obraz na niej. - Dlaczego masz koszulę z napisem "ugryź mnie" ? Kto ma czerwone kły? Ogarnęło ją zakłopotanie. - To koszulka z popularnego serialu o wampirach. Proszę, odłóż to i przestań grzebać w moich rzeczach. - Kim jest ten wampir i dlaczego chcesz, żeby cię ugryzł? - Gniew błysnął w jego oczach, gdy wbił w nią wzrok. - Mówiłaś, że nie masz mężczyzny. - To nie jest ktoś. To jest ... och do diabła. Oni nie są prawdziwi. To serial w telewizji. Upuścił koszulę nocną i jej majtki podniósł następne. Wyglądały na krępująco małe między jego kciukiem i palcem wskazującym, w czasie gdy im się przyglądał. Alli rzuciła się na kolana i próbowała wyrwać je z jego uchwytu, ale jego refleks był lepszy podrywając je wyżej, poza jej zasięg. - Daj mi je! - Zachowuj się, - nakazał, gdy chwycił ich drugi bok i użył palców otworzyć je w pasie, jakby w nich była. Opuścił z nich wzrok i spojrzał na jej spódnicę. - Te nie są podobne do bielizny, którą próbowali dać mnie. Gdzie jest reszta materiału? Rozcięcie z przodu? Gdzie jest ich tył? Nie rozumiem, dlaczego teraz musimy nosić coś pod naszymi spodniami. - To krój bikini i damskie majtki nie mają rozcięcia. – Podsunęła się bliżej. - Wiem, że w Mercile nie nosiliście bielizny, ale to po prostu kulturalne nosić ją w Ojczyźnie. Dali ci męską bieliznę w standardowym pakiecie ubrań, które składają dla Nowego Gatunku. Ja przywiozłam moje własne ubranie z domu, kiedy przeniosłam się tutaj. Oddaj mi je! - Nosisz to pod swoją spódnicą? – Wpatrywał się w jej talię. - Oczywiście. I nie zamierzam chodzić bez nich. - Jej otwarta dłoń czekała, ale odmówił ich oddania i w zamian dotykał jedwabny materiał. Zszokował ją więcej pocierając nim po policzku. - Miękkie. Pokaż mi, jak wyglądają na tobie. Podnieś spódnicę.

Laurann Dohner Obsidian 08 71

- Nie ma mowy. - Zapomniała o swoim oburzeniu, że dotyka jej majtek i pośpiesznie wycofała się w odległy kąt materaca. Rzucił je na łóżko. Obawiała się, że będzie nalegał zobaczyć te, które miała na sobie, ale z powrotem sięgnął do torby i wyciągnął jej stanik. Trzymał go za ramiączka i zmarszczył brwi, zanim na nią spojrzał. - Odłóż to. Proszę. – Wiedziała, że się rumieni. - Co to jest? - Obrócił go w dłoniach i przyglądał się miseczkom. – One obejmują twoje piersi, prawda? Kształt jest taki sam. - Popatrzył na jej klatkę piersiową. - Tak. To jest biustonosz. Warknął i rzucił go przez ramię. Rzecz pofrunęła w powietrzu i uderzyła w przeciwległą ścianę po drugiej stronie pokoju obok drzwi. - Nie będziesz tego nosić. Rozdziawiła buzię. - Słucham? - Słyszałaś. Nie ma powodu ograniczać twoje ciało. To nienaturalne. Zabrakło jej słów. Przeszedł przez resztę jej torby, obwąchał jej szampon, odżywkę, i nawet pastę do zębów. Alli kipiała, siedząc ze skrzyżowanymi ramionami na piersi. 880 był wścibski i niewychowany. Wepchnął rzeczy z powrotem do torby i poszedł z nią do łazienki, po prostu rzucić ją w drugim pomieszczeniu. Stanął przed nią. - To zostanie tam do czasu, aż będziemy brali prysznic. - My? Pokiwał głową. - My. - My, nie bierzemy prysznica razem. Uniósł brwi. - Słyszałeś. Nie pal mnie tym złym spojrzeniem. Do tej pory pozwoliłam ci się tyranizować, ale właśnie przekroczyłeś granicę – cholernego Wielkiego Kanionu. - Co to znaczy?

Laurann Dohner Obsidian 08 72

- Nie biorę z tobą prysznica. Odwrócił głowę spojrzeć na drzwi i powąchał w powietrzu. - Niesie nasze jedzenie. Field pojawił się w drzwiach, niosąc dwie wielkie przykryte tace. Spotkał wzrok Alli i uśmiechnął się. Wyraz ulgi na jego twarzy był oczywisty. - Cieszę się, że wszystko w porządku. Zwrócił się do 880. - Oto wasze kolacje. – Wyciągnął rękę ku niemu. - Upewnij się, że przyjąłeś swoje leki. Są w środku. 880 przeciął pokój i przyjął jedzenie. - Dziękuję. Odejdź. Uśmiech zniknął z twarzy Fielda, gdy się cofnął. - Naprawdę potrzebujesz popracować nad swoimi umiejętnościami towarzyskimi, ale doceniam, że pamiętałeś powiedzieć dziękuję. To duża poprawa. 880 warknął ostrzeżenie i drugi Nowy Gatunek uciekł. - Próbują wytresować mnie mówić słowa przy każdym działaniu. - Przyniósł jedzenie do łóżka i postawił tace na końcu materaca. Jedz. - To się nazywa uprzejmością. - To denerwujące. Zdobyłbym moje własne jedzenie, gdyby pozwolili mi stąd wyjść. Alli podniosła pokrywę z talerza, i zaburczało jej w brzuchu. Opuściła lunch. 880 obrócił głowę spojrzeć na jej brzuch, zanim spotkał jej wzrok. Zarumieniła się. Miał doskonały węch i słuch. - Musisz jeść więcej. Jesteś zbyt mała. Czy moi ludzie głodzą cię za karę, że jesteś człowiekiem? - Nie! - Zadziwiło ją, że jego umysł poszedł w tym kierunku. - Ja po prostu przyszłam tutaj, zanim dostarczono lunch. Jem trzy posiłki dziennie, ale kontroluję moją wagę. - Co to znaczy? - Jestem na diecie. Zamrugał i zmarszczył brwi. - Przybrałam trochę na wadze i chcę to zgubić. Moje ubrania robią się za ciasne.

Laurann Dohner Obsidian 08 73

- Noś większe. Żałowała, że rzeczy nie były tak proste. Usunął pokrywy i skupiła uwagę na swojej kolacji. Wiedziała, że jej liczenie kalorii właśnie wyskakuje przez okno. Przysłali jej smażony kotlet drobiowy z morzem sosu i puree ziemniaczane. Wzrokiem omijała jego posiłek. Niemal surowe paski wołowiny były ułożone w wysoki kopiec na talerzu z otaczającymi je niegotowanymi marchewkami i kalafiorem. - Lubisz je? Podniósł marchewkę i chrupnęło, kiedy ugryzł. - Tak. - Nie chcesz ich ani trochę ugotowanych? Zdegustowany wyraz jego twarzy był niemal komiczny, ale nie śmiała się zaśmiać. - Dlaczego mieliby to robić? - Są dobre, kiedy gotuje się je na parze z masłem i serem. To sposób w jaki gotują je w gorącej wodzie. Zauważyła, że omija swoje tabletki. - Musisz je wziąć z jedzeniem. Ciche dudnienie doszło z jego gardła. Nie była pewna, czy właśnie warknął, czy był to dźwięk niechęci. Podniósł do niej wzrok. Zaczęła mówić, ale ścisnął jedną z tabletek między kciukiem i palcem. - Wezmę je.

- Dziękuję. Oderwał wzrok i po prostu wrzucił je do ust. Wzdrygnęła się lekko, kiedy nie popił ich wodą, a zamiast tego pogryzł. To musiało smakować strasznie. - Nie chcesz po…Rzucił głową w jej stronę i warknął. - Wziąłem je, bo jesteś lekarzem. Rozumiem, że to dla ciebie ważne. Jak je biorę, to moja rzecz. - Świetnie. - Uniosła widelec i nóż ukroić swoje mięso. - Chodzi tylko o to, że jest łatwiej, jeśli je popijasz. Zmrużył oczy. – Bądź cicho i jedz. Laurann Dohner Obsidian 08 74

Jego ręka wystrzeliła do szafki nocnej i chwycił pilot do telewizora. Włączył sekundę później i Alli skupiła się na swoim jedzeniu. Mógł być Nowym Gatunkiem, ale zdecydowała, że ma jedną cechę ludzką. Pomyślał, że to zakończy rozmowę i właśnie dlatego włączył mecz hokeja. Pomknęła spojrzeniem do kanału sportowego, który oglądał. Fakt, że nie zwiększył głośności sprawił, że zastanawiała się, dlaczego dokładnie to było włączone. Jadł szybko, zjadając wszystko na talerzu. Mogła zobaczyć, dlaczego tak szybko przybiera na wadze. Obrócił się, kiedy skończył i patrzył na nią. Starała się ignorować jego skupione spojrzenie, do czasu aż najadła się do syta. - Skończyłam. - Zjedz wszystko. Spojrzała na niego gniewnie. - Słuchaj 880, znowu jesteś tyranem. Jestem najedzona. Zjadłam większość, a to był ogromny talerz jedzenia. Nie mogę spożywać takich ilości co ty. Wstał i zaniósł tace ich obojga na korytarz a kiedy wracał zamknął drzwi, zamykając ich w pokoju razem. Strach zagnieździł się w jej brzuchu, gdy jego wzrok przytrzymał jej. - Miałeś zostawić drzwi otwarte. - Nie przyjmuję rozkazów. - Czułabym się lepiej, gdyby nie były zamknięte. - Chcę z tobą porozmawiać bez słuchającego nas samca na korytarzu. Trochę z jej lęku osłabło. - O czym? Podszedł do przodu, a sposób w jaki się poruszał był niemal drapieżny i wpędził ją w nerwowość. Jej tętno wzrosło i spięła się, gdy zatrzymał się przy boku łóżka górować nad nią niczym wieża. - Dlaczego tak mocno próbowałaś mnie uratować? - Rozmawialiśmy już o tym. Jestem lekarzem, a ty byłeś moim pacjentem. Przechylił lekko głowę, obserwując jej twarz. - Dlaczego ludzcy samce nie badają twoich zapachów i nie biorą cię na partnerkę? Laurann Dohner Obsidian 08 75

- Co? - Nie spodziewała się, że powie coś takiego i próbowała złapać sens jego słów. - Pachniesz żywnością, żeby skusić ich do bycia głodnych ciebie. - Co? Powąchał głośno i trochę pochylił się do przodu. - Czuję owoce. Truskawki. - To mój szampon. To wspólny zapach, którego używają ludzie. Powąchał jeszcze raz. - Karmili mnie francuskimi tostami i tym też pachniesz. - To wanilia z mojego dezodorantu. To inny wspólny zapach używany przez ludzi. - Przypominasz mi o deserze i śniadaniu. Skłaniasz samca, żeby myślał o tych rzeczach i co dzieje się pomiędzy - idą do łóżka. Pragniesz, żeby któryś wziął cię tam ze sobą. Otworzyła usta oszołomiona zaskoczeniem. - Teraz pokazujesz mi swoje zęby. Są gładkie. - Co to miałoby oznaczać? - Nie byłabyś dobra w wykorzystywaniu ich do szczypania skóry samca dostarczyć mu większego pobudzenia. - Skrzywił się. - To twój mały rozmiar. Dlatego oni cię unikają. Mogłabyś się złamać, dzieląc seks z samcem. Wolimy mocnej budowy samice. Gapiła się na niego, nie wiedząc, czy powinna czuć się obrażona, czy nie. - Powinnaś odsłonić swoje ciało dla waszych samców. Pokazać im te małe skrawki materiału, których używasz ukryć swoją płeć i przestać ograniczać swoje piersi. One cały czas powinny być wolne. To by bardziej skusiło mężczyznę do wzięcia cię na partnerkę. Chciałby położyć na nich ręce i sprawdzić jak miękkie są. - Nie chcę partnera. - Prychnęła, czując się urażona. - Myślisz, że nie mogłabym mieć faceta? Absolutnie mogłabym. I nie pachnę też jak jedzenie. Ja po prostu nie perfumuję się tymi rzeczami, które Nowe Gatunki wolą, i które wydają się wcale nie pachnieć. Wszystkie szampony, odżywki i mydła do ciała, które kupujemy w sklepach są aromatyzowane. Tak to właśnie jest.

Laurann Dohner Obsidian 08 76

- Ludzie są dziwni i słabi. Potrzebują zapachów żywności, żeby zwabić płeć przeciwną. Usiadł na łóżku obok niej. - Głaszcz moje włosy. - Sam sobie głaszcz swoje włosy! - Była zła. Spiorunował ją wzrokiem. Spiorunowała go wzrokiem w odpowiedzi. - Dotykaj mnie. Lubię to. Próbowała umknąć z łóżka i jedną stopę miała na podłodze, zanim otoczył ją ramieniem w talii. Sapnięcie opuściło jej usta, gdy znalazła się rozpłaszczona pod jego ciężkim ciałem, kiedy ją przygniótł. Jej gniew zamienił się w strach. - Powiedziałem głaszcz moje włosy. - Jego twarz unosiła się nad jej, a naga pierś mocno naciskała na jej klatkę piersiową. Ciepło jego ciała przeniknęło przez cienką bluzkę. - Spadaj. - Jesteś drażliwa. - Właśnie mnie obraziłeś, i kim ty u licha jesteś, żeby robić tego rodzaju założenia? Co wiesz o świecie? Nie jestem twoją osobistą pielęgniarką, a nawet one, nie bawiłyby się twoimi włosami. Zachowujesz się jak tyran i dziecko! Warknął na nią wściekle, a ona zareagowała instynktowną reakcją. Dłoń zapiekła od uderzenia i oboje zamarli. O cholera! Właśnie go uderzyłam. Czuła, jak krew odpływa jej z twarzy. Gniew błysnął w jego zmrużonych oczach. Czerwony odcisk jej dłoni pokazał się na jego policzku. Facet był ogromny i miał ją przypartą pod sobą. Mógł ją zabić za uderzenie go. Ona również wydała dźwięk, ale to było ciche piśnięcie. Czas zdawał się stanąć w miejscu, kiedy czekała zobaczyć, co zrobi. Pragnienie krzyczeć o pomoc było silne. Jego nozdrza rozdęły się, gdy wciągnął powietrze przez nos i przesunął nad nią ciało, naciskając większą wagą, obezwładniając ją więcej. Jedna noga prześlizgnęła się po górze jej ud, również przytrzymać je unieruchomione. - Uderzyłaś mnie.

Laurann Dohner Obsidian 08 77

Otworzyła usta, ale nic nie wyszło. Chociaż była w stanie wciągnąć oddech, kiedy dłużej nie mogła odmawiać głodującym płucom. Obniżył twarz aż jego nos zetknął się z jej, gdy przeszukiwał jej oczy. Alli bała się ruszyć. Właśnie stwierdził oczywisty fakt, ale nie atakował. Policzyła to jako błogosławieństwo, próbując wymyślić w tym czasie, jak wydostać się z obecnej koszmarnej sytuacji. Obrócił trochę głowę i złamał kontakt wzrokowy popatrzeć na jej gardło. O Boże. Czy on zamierza rozerwać je swoimi ostrymi zębami? Nie był jak któryś z Nowych Gatunków, których znała. 880 był tak niebezpieczny jak Destiny ostrzegał. - Proszę ... - szepnęła. Miękko warknął, obniżył twarz do załamania szyi i nosem musnął gardło. Gorący oddech owiał jej skórę i Alli zamknęła oczy, trwając bardzo spokojnie. - 880? Przepraszam. Rozgniewałeś mnie i przestraszyłeś w tym samym czasie. Po prostu zareagowałam. Nos prześledził drogę do jej ucha i drgnęła pod nim, gdy gorący, mokry język ją polizał. Powąchał i trącił nosem w policzek, zmusić, by odchyliła głowę więcej. Jego długie włosy łaskotały ją w miejscu, gdzie spadły na jej ramię. Płasko rozłożyła dłonie na muskularnej piersi i próbowała go odepchnąć, ale to było jak próbować przesunąć ścianę. Nie mogła ruszyć go z miejsca. - 880? - Głos jej drżał. - Proszę, pozwól mi wstać. Jesteś ciężki i powiedziałam, że przepraszam. Nie powinnam cię uderzyć. Czubek języka obrysował płatek ucha. To było dziwne uczucie, ale nie nieprzyjemne. Zatrzymał się i przerwał. - Nie jesteś pierwszą kobietą, która mnie uderzyła, wychrypiał ochrypłym głosem. - Moja partnerka robiła to często. Alli mogła to zrozumieć. 880 potrafił być brutalem i tyranem. - Czasami stawała się drażliwa. Być może wtedy, kiedy otwierałeś usta i rzucałeś niedorzeczne żądania, Alli pomyślała w duchu, nie ośmielając się powiedzieć tego na głos. Poruszył nogą, i jego palce u nogi wsunęły się pod jej kostkę, między nią a łóżko. Zadyszała, gdy rozsunął jej uda i chwycił dół spódnicy. Po prostu podciągnął ją w górę i jego wielka dłoń przykryła przód jej majtek. Była tak zszokowana, że zajęło jej chwilę zareagować. 880

Laurann Dohner Obsidian 08 78

nie miał takiego problemu. Materiał podarł się, gdy wsunął palce między majtki a jej skórę, zacisnął garść i tylko szarpnął. - Cicho, - zażądał głębokim głosem, i ostre zęby bardzo delikatnie, na ułamek sekundy zanim puściły, zacisnęły się na jej uchu. – Pogłaszczę cię i uspokoję. Gwałtownie otworzyła oczy i próbowała wykręcić głowę, żeby odepchnąć jego twarz, ale ostrzegł ją, kiedy znowu przygryzł na tyle, by wyrwać z niej sapnięcie. Jego wielka dłoń przykryła zaokrąglenie jej cipki i potarła. Pchnęła gorączkowo w jego pierś, ale nie mogła go ruszyć. - Co ty robisz? - Jej głos brzmiał na tak roztrzęsiony jak się czuła. Miała jednak dobre przypuszczenie. Została ostrzeżona przez Tigera i Destiny’ego. 880 był dorosłym mężczyzną Nowego Gatunku. Nowy Gatunek był bardzo seksualny. Część niej wiedziała od razu, że zgadzając się z nim zostać, istnieje realna możliwość, że skończą robiąc coś więcej niż tylko śpiąc w jego łóżku. Fakt, że już poznawał jej ciało rękami, w oczywisty sposób jej ciekawy, tylko umacniał tę teorię. Została mimo to. Puścił płatek ucha. – Odpręż się. – Poruszył ręką, głaszcząc ją. - Jesteś spięta, a nie ma takiej potrzeby. Nie pokryję cię. Jesteś zbyt krucha. Poruszał ręką tam i z powrotem, naciskając akurat na tyle mocno, by masować łechtaczkę. Jej sztywne ciało stało się bardziej wrażliwe, gdy dotarło do jej wstrząśniętego mózgu, że nie sprawia jej bólu. Jego usta wróciły do szyi i otworzyły się dość, by ją polizać. Zęby skrobały po kolumnie gardła. To również nie bolało. Niemal żałowała, że nie, kiedy zadrżała. Nie było to z zimna, bo jego wielkie ciało było bardzo ciepłe. Miesiące obserwacji i zamartwiania się o 880 sprawiły, że miała na jego punkcie obsesję. Nie był obcy. Fakt, że był na niej, wyglądając tak niesamowicie seksownie z tymi długimi włosami, a jego usta robiły cudowne rzeczy z jej gardłem, sprawił, że to było zbyt wiele dla niej, by się oprzeć. Miała dziko niestosowne sny z nim dotykającym jej, a teraz to się działo. Mogła krzyczeć o pomoc i przyciągnąć uwagę oficera postawionego na końcu korytarza. Zamiast tego zamknęła usta i starała się rozluźnić. 880 ją uwodził. Ciekawość i tęsknota wygrały z nią. Przestała pchać jego klatkę piersiową, i w zamian po prostu do niego przylgnęła. Był naprawdę ciepły i silny. Gładka skóra kusiła poznać jej więcej i poddała się temu pragnieniu.

880 walczył opanować swoje szalejące pożądanie, gdy delikatnie dotykał Alli. Była tak mała pod nim i czuł jak bardzo krucha. Pchnął kobietę za daleko, aż jej temperament wybuchł. Policzek wciąż go piekł od uderzenia, gdy ustami smakował jej skórę. Pragnienie zobaczyć, czego dotykała ręka narastało, ale musiał utrzymać ją unieruchomioną pod nim. Laurann Dohner Obsidian 08 79

Napierała na jego pierś, ale jej paznokcie nie rozdzierały ciała. To oznaczało, że nie mogła być bardzo rozgniewana. Zamknął oczy, wsłuchując się w rytm jej oddechu i kiedy wzrósł, wiedział, że odwrócił jej uwagę od gniewu. Miała odrobinę włosów tam, gdzie bielizna przykrywała jej płeć i były miękkie. Jego partnerka nie miała żadnych. Kciukiem odnalazł wrażliwy pączek i pogłaskał, uspokoić ją więcej. 46 zawsze potrzebowała być uspokajana, kiedy rozgniewał ją na tyle, by go zaatakowała. Nie chciał kłócić się z Alli. Najlepiej było zatrzymać to, zanim naprawdę się rozzłości, i zmusi go do walki z Nowym Gatunkiem na końcu korytarza, gdyby zdecydowała się włączyć kogoś jeszcze. Językiem uspokajał ją również, wędrując do miejsc wzdłuż kolumny gardła, które jego partnerka lubiła najbardziej. Wkrótce jej ciało odpowiedziało i użył śliskości z jej pragnienia rozprowadzić po łechtaczce, czyniąc jego dotyk łatwiejszy. Wbiła palce w ścianę klatki piersiowej, ale nie naznaczyła go paznokciami. Plecy wygięła w łuk i miękki, rozkoszny dźwięk przyjemności sprawił, że jego fiut stwardniał mocniej. Ciekawość wzięła górę i przesunął rękę tylko tyle, by ostrożnie włożyć palec w szczelinę jej płci. Była bardzo mokra, a ciasność jej cipki sprawiła, że prawie stracił rozum, gdy wsunął w nią palec do pierwszego kłykcia. - O Boże, - wyszeptała. Warknął cicho w odpowiedzi i wcisnął palec głębiej. Była gorąca, ciasna, i czuł, że tak mała jak się obawiał. Ona nigdy nie będzie w stanie wytrzymać krycia. Frustracja wezbrała, ale pamiętał, że tu nie chodzi o niego. Alli potrzebowała uspokojenia. Cofnął palec, ale pchnął znowu. Jej ciało szarpnęło się pod nim, a ręce prześlizgnęły na jego ramiona, chwycić je kurczowo. Zauważył, że nie była bardzo silna, i to przypomniało mu, że była człowiekiem. Zakręcił palcem w ciasnej przestrzeni cipki, szukając właściwego miejsca i wiedział, kiedy je znalazł. Gwałtownie wessała powietrze. Potarł od wewnątrz, podczas gdy kciukiem robił taki sam ruch na łechtaczce. Przyjemnie było czuć jej małe ręce ugniatające jego ramiona. Ciche jęki z jej ust tuż przy jego uchu dręczyły go, i jego kutas boleśnie pulsował. Potoczył biodrami po jej udzie tam i z powrotem, i nawet tak niewielkie głaskanie uwięzionej w spodniach długości fiuta trochę ulżyło w męce. Pragnął przewrócić ją, poderwać na kolana i wejść w nią od tyłu. Plecy znowu wygięła w łuk, gdy docisnęła się do niego mocniej i wydostała jedną nogę spod niego. Zgięła ją i wnętrze uda otoczyło jego pas, przyciągając go bliżej, kiedy zawinęła nogę na jego tyłku. To był znak zgody, że wygrał ich bitwę woli. Dawała mu pozwolenie wziąć jej ciało. Chciał wyć z frustracji, bo wiedział, że to nie było możliwe. Poruszał palcem szybciej i zastosował odrobinę większy nacisk na łechtaczkę, uważając jednak, ponieważ nie była jego rodzajem. Jej oddech stał się urywany, biodra ujeżdżały jego rękę, gdy podniósł swój ciężar tylko tyle, by mocniej pocierać fiuta o jej unieruchomioną nogę. Poczuł jak jej ciało po nim sztywnieje i oderwał twarz od gardła. Zamknął wargi na jej rozchylonych ustach, stłumić dźwięki zanim krzyknęła, bo nie miał wolnej ręki, żeby to zrobić. Sposób w jaki ścianki pochwy zacisnęły się ciasno wokół jego palca był czystą Laurann Dohner Obsidian 08 80

torturą. Rozpadła się pod nim, kiedy orgazm uderzył. Mięśnie wokół palca silnie drżały, gdy dygotała od jego intensywności. Zszokowało go, gdy krzyknęła. Stłumił dźwięk wystarczająco, że był pewny, iż oficer na korytarzu nic nie słyszał, ale chwycił go strach. Czy uszkodził ją jakoś? Poprawił palec w jej wnętrzu i poczuł, jak dużo bardziej śliska była od swojego szczytowania. Jej ciało zmieniło się pod nim w bezwładne, i odwróciła głowę, odrywając się od jego warg. Dyszała cicho i to wystarczająco go zaciekawiło, by wpatrywać się w jej twarz. Oczy miała zamknięte a twarz zarumienioną. Wolno wycofał palec z cipki i nie mógł oprzeć się pokusie posmakowania jej. Jęknął w sekundę jak koniec palca dotknął języka i zassał się na nim. Uwolniona namiętność Alli była tak dobra, że chciał jej więcej. Nie walczyła, gdy ostrożnie przeniósł ciężar, żeby ją uwolnić. Pochylił się trochę, całkowicie zdecydowany rozłożyć jej uda i zanurzyć między nimi twarz. Nagle niebieskie oczy otworzyły się i zastygł. Nigdy wcześniej nie widział, żeby ktoś patrzył na niego w ten sposób. To nie gniew był w jej oczach, ale nie potrafił też zidentyfikować emocji. Ręce puściły jego ramionami i ujęła w dłonie jego twarz. Rozchyliła wargi, a on opuścił spojrzenie do jej ust ciekaw co powie. Pomogłoby mu to zrozumieć dziwny, ale fascynujący sposób w jaki na niego patrzyła. Jej język był jasnoróżowy, gdy zwilżyła wargi i uniosła głowę, a chwyt na jego twarzy, pomógł jej zmniejszyć odległość między nimi. Był zaintrygowany, gdy zamknęła oczy tuż przed tym jak jej usta nacisnęły na jego. Były niewiarygodnie miękkie i uległe. Nie wiedział, co to znaczy, ani dlaczego to robiła. Stało się to jeszcze bardziej zbijające z tropu, gdy otworzyła usta i wciągnęła jego dolną wargę. Nie bolało. Przygotował się, że za karę za zdominowanie jej ciała zrani go zębami. To bardziej były miękkie pociągnięcia, i były miłe. Alli wypuściła i jej język wślizgnął się między jego wargi. Czucie, jak jego czubek dotyka kłów, robiło bolesne rzeczy z jego fiutem. Krew tam pognała, aż nie był pewny, czy kiedykolwiek w swoim życiu był tak twardy. Tylko odrobinę przechyliła twarz i wzięła więcej jego ust swoimi. Uczucie jej poznawania go, tak intymnie, niemal sprawiło, że pękła jego kontrola. Trwał w bezruchu i pozwalał jej na to. Nagle zatrzymała się i wycofała, przerywając kontakt. Otworzyła oczy i mógł zidentyfikować emocję, którą zobaczył, gdy patrzyła po tym na niego. Zmieszanie. Mógł połączyć się w tym. - Nie uciekaj z tego pokoju, - wychrypiał, głos wydobył się ochrypły i bardziej szorstki niż zamierzał. - Rozumiesz? Gwałtownie kiwnęła głową. 880 odsunął się od niej, sturlał z łóżka i rzucił do łazienki. Jego kutas czynił poruszanie się potwornym doświadczeniem, ale zdołał wyjść z pokoju. Rozerwał przód spodni w sekundę jak

Laurann Dohner Obsidian 08 81

drzwi zamknęły się między nimi. Zacisnął dłoń na członku i ostro pompował. Plecami mocno naparł na drzwi i wstrzymał oddech, by uniknąć hałasu. Doszedł gwałtownie w kilka sekund.

Rozdział ósmy

Alli pociągnęła spódnicę w dół nóg, gdy usiadła. Drzwi do łazienki pozostały zamknięte, ale popłynęła woda. Szok wiąż ją trzymał, inaczej jej mózg nie byłby w stanie sobie poradzić z tym, co tu zaszło. Nie mogła nawet myśleć wprost o wyjściu 880 z pokoju. Dlaczego on tam jest? Pocałowała go, a nawet próbowała skłonić by ją wziął. Utkwiła wzrok w drzwiach, które ich dzieliły, kiedy brał prysznic. Dała mu zielone światło zrobić cokolwiek chciał z jej ciałem. Dlaczego więc jej nie wziął? To może mieć związek z jego nieżyjącą partnerką. Ta możliwość przyprawiła ją o dręczące poczucie winy. Właśnie obudził się ze śpiączki po oglądaniu morderstwa kobiety, którą kochał. Odniósł rany, kiedy dostał ataku szału, próbując dotrzeć do jej morderców i zaatakował kraty klatki, w której trzymali go zamkniętego. Objęła się ramionami w pasie, gdy ze smutkiem patrzyła na zamknięte drzwi między nimi. Spędziła miesiące obserwując go jak śpi, i dowiedziała się tak dużo ile mogła o jego życiu, zanim został uratowany. Żadne akta nie istniały, a pracownicy Mercile, którzy zostali aresztowani, nie dostarczyli wielu informacji. Usłyszeli w wiadomościach, że ośrodki badawcze Mercile są na celowniku policji i ukradli kilka Nowych Gatunków. Ci popieprzeni dranie próbowali wykorzystać ich spermę, żeby sprzedać ją jakiejś europejskiej firmie, która chciała stworzyć dzieci półkrwi i sprzedawać je na czarnym rynku, jakby były jakąś formą zwierzątek-maskotek dla bogaczy. Pewnie ukradli połączoną parę Nowych Gatunków w nadziei, że będą mieli dziecko. Było tylko kilka znanych przypadków, że Mercile umieściło mężczyzn i kobiety razem na tyle długo, aby zawiązali więź. Jak dotychczas najlepsza teoria była taka, że Mercile miało nadzieję iż skojarzona para stworzy zdolną do przeżycia ciążę. Inna, że wykorzystywali kobiety do kontrolowania mężczyzn. Pracownicy, którzy ich ukradli musieli przestać liczyć, że kobieta zajdzie w ciążę i po prostu ją zabili. Woda w drugim pomieszczeniu przestała płynąć i Alli przygotowała się na jego powrót. Nie miała pojęcia jak się zachować, albo co powiedzieć, ale nie zamierzała wychodzić. Jego stan emocjonalny dotyczył jej. Czy czuje się winny, że ją dotykał? Żałował tego? Przede wszystkim, jeżeli jej nie chciał, to nawet nie wiedziała, dlaczego to się wydarzyło. Gwałtownie otworzył drzwi, wyrywając ją z zamyślenia. Włosy miał mokre, a na sobie tylko ręcznik owinięty wokół szczupłych bioder. Odsłonił dużo złocistej, seksownej skóry pokrytej kropelkami wody. Jego brzuch był płaski z wystawionym na pokaz doskonałym sześciopakiem Laurann Dohner Obsidian 08 82

mięśni brzucha. Śniade sutki były ściągnięte – czysta pokusa by lizać i ssać. Jedną rękę rozłożył płasko nisko na brzuchu zetrzeć wodę i zapragnęła, aby to była jej ręka na nim, zamiast jego. Albo jej usta. Po prostu chciała zbadać każdy jego męski cal, z bliska i osobiście. Cisza przeciągała się, przypominając jej, że prawdopodobnie on też ją obserwuje. Alli podniosła wzrok spojrzeć mu w oczy, ocenić jego nastrój, ale patrzył na nią z chłodnym opanowaniem, nieporuszony również tym, co miało miejsce, albo po prostu był naprawdę dobry w ukrywaniu swoich uczuć. - Nie możesz wziąć prysznica. To nie było to, co spodziewała się, że powie. - W porządku. Przeszedł przez pokój do komody i otworzył górną szufladę. Stał do niej tyłem, kiedy po prostu upuścił ręcznik, odsłaniając swój nagi, jędrny tyłek, aby wejść w parę luźnych, bawełnianych spodni. Podniosła wzrok z granatowego materiału do wyblakłych blizn na jego plecach. Kusiło ją zapytać jak je otrzymał, ale powstrzymała się. Ostatnia rzecz, którą chciała zrobić to zadać mu ból, sprawiając, że na nowo będzie przeżywał przeszłość. 880 odwrócił się i podszedł do łóżka. Spięła się trochę, ale on tylko usiadł ciężko na brzegu. Uwagę miał skupioną na wyciszonej telewizji. Czas ciągnął się, gdy czekała aż coś powie lub zrobi, ale tylko trzymał się do niej plecami. Nie poruszył się, ale w końcu ona to zrobiła. Przetoczyła się i spełza z łóżka. Ręka wystrzeliła i złapał jej nadgarstek. Patrzył na nią, gdy na niego spojrzała. – Gdzie idziesz? - Do łazienki. - Powiedziałem, że nie możesz wziąć prysznica. - Brałam prysznic rano. Chcę skorzystać z łazienki. Palce puściły. - Nie zamykaj drzwi na klucz. - Świetnie. Lustro było zaparowane, kiedy weszła do łazienki. Najwyraźniej lubił naprawdę gorące prysznice. Szybko skorzystała z łazienki i otworzyła szafki zlokalizować dodatkową szczoteczkę do zębów. Nie zajęło jej długo wyszczotkować zęby, umyć twarz, a na koniec chwycić szczotkę do włosów w drodze powrotnej do pokoju. 880 obserwował ją w milczeniu, kiedy otworzyła drzwi i ostrożnie podeszła. Rzucił okiem na jej rękę. - Co zamierzasz z tym zrobić?

Laurann Dohner Obsidian 08 83

- Pomyślałam, że rozczeszę ci włosy. Uniósł brwi. - Robiłam ci to co najmniej sto razy. Zaskoczenie błysnęło na jego twarzy. - Tak? Oparła kolano na materacu i przesunęła się za niego. Ręka lekko jej drżała, gdy zaczęła od dołu delikatnie pracować szczotką na mokrych pasmach. - Tak. Nadal używasz odżywki. To dobrze. Martwiłam się, że zapomną ci pokazać, co to jest. Nie chcemy, żeby znowu stały się splątanym kołtunem. Odwrócił twarz na tyle, by na nią spojrzeć. Spotkała jego wzrok, zanim wróciła do swojego zadania. Było coś intymnego, ale miłego w zajmowaniu się nim. Znajomego. Chociaż nie leżał już płasko na plecach. To także, z nim siedzącym, ułatwiało dotarcie do całości. Kochała jego długie włosy. Ted Treadmont chciał je ściąć po tym jak przywieziono do nich pacjenta, ale Alli walczyła zębami i pazurami. Osobiście umyła je pierwszy raz, i zajmowała się największymi kołtunami plątaniny jaką były. Zajęło jej godzin pracy rozplątywanie splotów, ponieważ w chwili jego ratunku szacowali, że prawdopodobnie nie były pielęgnowane od tygodni. Warte były całego wysiłku, gdy przyglądała się swojej pracy. - Skończyłam. 880 przekręcił ciało twarzą do niej, jego ręka wystrzeliła i wyrwał szczotkę z jej palców. Zmarszczył brwi. - Dlaczego czesałaś moje włosy? - Dlaczego nie miałam? - Nie chciałaś ich głaskać. To jej przypomniało, że go spoliczkowała, i ostrożnie przysiadła na biodrach na łóżku. – Używałeś szczotki, kiedy byłeś trzymany w niewoli? - Moja partnerka zajmowała się moimi włosami, jak ja jej. Używaliśmy naszych palców do rozczesywania po tym, jak się wykąpaliśmy. - Też miała długie włosy? Kiwnął głową. - Technicy nie obcinali często naszych włosów. To było zbyt niebezpieczne. Laurann Dohner Obsidian 08 84

- Dlaczego? Wydał niski pomruk. – Próbowaliśmy ich zabić. - Och. - Cieszyła się, że siedziała. - Byli wrogami. - Racja. - Ludzie wyrządzają krzywdę. - Ja nie. - Ty jesteś lekarzem. - Rzucił szczotkę na podłogę i obrócił się więcej w jej stronę, usztywniając ręce na łóżku, kiedy pół przykucnął. - Jestem zmęczony. Idziemy spać. Słabo spała odkąd została aresztowana. Nie mogło być dalej niż siódma wieczorem, ale nie wytknęła, jak wcześnie było, ani że już ucięli sobie krótką drzemkę. Pomysł spania nie brzmiał źle. - Dobrze. Opuścił wzrok niżej. - Uwolnij swoje piersi. Oddech uwiązł jej w płucach, ale kiwnęła głową, sięgając za siebie. Nie trwało długo rozpiąć stanik i pociągnąć ramiączka w dół ramion. Sięgnęła z przodu bluzki i po prostu wyciągnęła. 880 chwycił stanik z jej palców i przyglądał mu się. Zszokował ją podnosząc miseczki stanika do nosa i wciągając głęboki oddech. Cały czas trzymał jej wzrok, a później po prostu odrzucił go na podłogę. Chwycił w garść przykrycia pociągnąć je dalej. - Wchodź pod koce. Nie trzymasz zbyt dobrze ciepłoty ciała. - Twoja temperatura ciała jest nieco cieplejsza niż typowego człowieka. Moja jest normalna. - Wchodź pod nie. - Mógłbyś powiedzieć "proszę". Warknął błyskając kłami. Ruszyła się, weszła do łóżka i przetoczyła się, kładąc na boku twarzą do niego. Naciągnął nakrycia na jej nogi aż do talii i rozciągnął się na plecach obok Laurann Dohner Obsidian 08 85

niej. Jedną ręką chwycił mokre włosy, przeciągnął je na górę poduszki, i odwrócił się spojrzeć na nią. - Podnieś głowę Zrobiła co chciał, a on wyciągnął drugie ramię zaoferować jej swój biceps jako poduszkę. To znowu było intymne, gdy opuściła policzek spocząć na jego gorącej skórze. Wciąż był jeszcze trochę wilgotny, ale miło pachniał. - Bliżej. Patrzyła na niego, gdy przesunęła się kilka cali, dopóki jej bluzka nie docisnęła się do boku jego żeber. Był taki duży. Wyciągnął wolne ramię i wyłączył telewizor. W pokoju pociemniało od kiedy słońce niemal zaszło. - Śpij. Alli obserwowała go jak zamknął oczy, ale ona nie mogła tak po prostu odpłynąć. Głowę miała zbyt pełną pytań i niepokoi związanych z 880. Czy żałował, że ją dotykał? Dlaczego to zrobił? Te myśli po prostu nie znikały. - 880? - Co? - Nie otworzył oczu. - Dlaczego to wydarzyło się między nami? Zacisnął wargi i nie myślała, że odpowie. Długie sekundy ciągnęły się. Napięcie wokół jego ust zelżało. - To odwróciło twoją uwagę od napadu wściekłości. Pozwoliła jego słowom zatonąć i nienawidziła bólu, który wywołały. - Och. – W ogóle nie chciał jej dotknąć, zamiast tego użył jej ciała do manipulowania nią. To sprawiło, że to, co zaszło między nimi, wydawało się brudne i zimne. Alli nagle przetoczyła się, odwrócić się twarzą w drugą stronę, ale ciągle trzymał ramię pod jej twarzą odkąd okazał się upierać przy tej kwestii. - Gdzie idziesz? - Nigdzie. Ciągle tu jestem. - Twój głos brzmi dziwnie.

Laurann Dohner Obsidian 08 86

- Jestem zmęczona, - skłamała. - Chcę cię ciaśniej przy mnie. Powierciła się do tyłu, aż docisnęła tyłek do jego biodra, a plecy spoczęły wzdłuż jego tułowia. - Tak lepiej? - Nie możesz głaskać mnie w tej pozycji. Zacisnęła ręce w pięści. - Oto lekcja życia dla ciebie. Nie zawsze możesz dostać to, czego chcesz. Jestem tu i to powinno wystarczyć. - Co to znaczy? - To znaczy dobranoc 880. - Zamknęła oczy. Zapadła cisza i próbowała zasnąć. Nie był zwykłym facetem i może nie widział nic złego w tym co zrobił, albo w powodzie tego. To wciąż bolało, ale próbowała zostawić to za sobą. Branie tego osobiście tylko bolałoby bardziej. - Alli? - Co? - Głaszcz mnie. Zacisnęła zęby i podniosła rękę objąć palcami jego dłoń. Popieściła jej grzbiet. Musiała to zrobić, bo nie chciała być z nim twarzą w twarz. To byłoby zbyt kuszące, patrzeć na niego, dopóki światło całkowicie nie zniknie z pokoju. - Alli? - Co? Powąchał. – Jak się czujesz? - Zmęczona. - Nie wierzę ci. - Warknął. - Jesteś nieuczciwa i jesteś człowiekiem. Ja tak nie postępuję.

Laurann Dohner Obsidian 08 87

Zastanawiała się, czy zaprzeczyć, ale jeśli chciał rozmawiać, nie zamierzała się wycofać. Dlaczego chcesz wiedzieć? Zamilkł. - Czy zraniłem twoje uczucia? Moja partnerka stawała się bardzo milcząca, kiedy to robiłem, i nie chciała na mnie patrzeć. Działasz w ten sposób. Puściła go, przetoczyła się i usiadła. Powiedzenie mu, co myśli i czuje, może oczyści atmosferę. Wyglądał cholernie seksownie rozciągnięty na łóżku, z włosami spływającymi z boku poduszki. To ją wkurzyło. - Jestem osobą z uczuciami 880. Jak byś się czuł, gdybym dotykała cię tylko po to, żeby zmienić twój nastrój, a nie z innego powodu? - Prosiłem cię, żebyś mnie głaskała. To pomogłoby mi spać. To jest to, czego chcę. Irytacja zapłonęła. - Czy z zadowoleniem przyjąłbyś moje głaskanie, gdybym zrobiła to, żeby tobą manipulować do zrobienie tego, czego chcę? Tak właśnie się czuję. Seks nie jest czymś, co używasz w ten sposób. Wiem, że jesteś inny, ale sprawdź jutro definicję przyzwoitości, dobrze? Najwyraźniej musisz dowiedzieć się, co to jest. Zmrużył oczy. - To zależałoby, gdzie mnie pocierasz i czego ode mnie chcesz. To zdecydowałoby, czy mnie to rozgniewa, czy nie. - Typowy mężczyzna. - Odwróciła się i położyła, pokazując mu plecy. - Jestem samcem. Nie jestem człowiekiem. Powstrzymała się od nazwania go świnią. - Alli? - Warknął jej imię. - Nie odwracaj się ode mnie. Rozmawiamy. - Nie. Skończyliśmy. Idę spać. - Alli. Ton był groźny. Odwróciła głowę i rzuciła mu palące spojrzenie. - Nie warcz na mnie. Obrócił się na bok, twarzą do niej. – Chcesz mnie uderzyć jeszcze raz?

Laurann Dohner Obsidian 08 88

- Nie. Chcę, żebyś był cicho i pozwolił mi ostygnąć. To wszystko, co musisz zrobić. Trzymaj ręce przy sobie. Nawet nie myśl o próbowaniu na mnie znowu twojej wersji terapii nastroju. - Jesteś wzburzona. - Masz cholerną rację. Mężczyzna powinien dotykać kobiety ponieważ tego chce, a ona chce, żeby to robił. To nie powinno być czymś do kontrolowania kogoś. - Podobało ci się. - Ja naprawdę nie lubię cię w tej chwili. - Nie mogła uwierzyć, że rzucił jej ten fakt w twarz, kiedy była zła. - Czy wiesz dlaczego odmówiłem ci pozwolenia wziąć prysznic? - Masz świra na punkcie kontroli? - Podoba mi się jak pachniesz. – Zaciągnął się głęboko. - Nie chcę, żebyś zmyła ten słodki zapach. Gapiła się na niego. Opuścił spojrzenie do jej bioder. - Dobrze smakujesz. Była skonsternowana. Jego znaczenie było jasne. - Nie mogłem się powstrzymać, ale powinienem. Wciąż jesteś na moim języku. - Jego głos pogłębił się. - Powinnaś bać się tego, co chcę ci zrobić. - Te jego wspaniałe oczy zajrzały głęboko w jej. - Chciałem cię pokryć, ale połamałbym cię. To wyrwało ją z oszołomionego stanu. - Ja, hm ...- Nie wiedziała, co powiedzieć. - Połóż się i przytul się do mnie Alli. Powinniśmy spać. Pokusa kontynuować ten temat była niemal nie do odparcia. Był wielkim facetem, silnym, ale nie myślała, że realnie mógłby zrobić jej krzywdę, gdyby uprawiali seks. Oczywiście, nie miała pewności, co jego wersja krycia oznaczała. Mógł być przyzwyczajony do ostrego seksu, który zostawiłby ją posiniaczoną i obolałą. To nie była atrakcyjna myśl.

Laurann Dohner Obsidian 08 89

Przełknęła ciężko i powoli przysunęła się bliżej, gdy wyciągnął się płasko na plecach. Był ciepły, kiedy zwinęła się przy jego boku i zamknęła oczy. Nie odezwał się więcej, i ona też milczała.

880 nie mógł spać, ale Alli w końcu zasnęła. Jej oddech zmienił się, a ciało przy nim rozluźniło. Jej zapach doprowadzał go do lekkiego szaleństwa, i pomimo wcześniejszego rozluźnienia jego kutas boleśnie stwardniał. Trzymał żelazną kontrolę nad swoim ciałem, ukryć, jak silnie na niego działała. Ciężko było utrzymać w ryzach swoją reakcję, ale nie chciał jej przestraszyć, żeby krzyczała o pomoc. Uniósł rękę dotknąć palcami miękkich, lekkich kosmyków jej włosów. Nie wydawały się takie same jak jego lub 46. Blade włosy Alli fascynowały go. Były tak jasne i miękkie w strukturze. Podniósł ich trochę do nosa. Pachniała jak jedzenie i chciał ją zjeść. Sama myśl o ukryciu twarzy między jej udami sprawiła, że walczył o pozostanie w bezruchu. Wysunął ramię spod jej głowy, kiedy wiedział, że nie wytrzyma ani chwili dłużej być blisko. To była tortura. Nie poruszyła się i odtoczył się, wstając. Przemierzał pokój w jego granicach tam i z powrotem, a jego wzrok nieustannie wracał do jej postaci. Potrzeba wziąć ją, potężniała z minuty na minutę. Otworzył drzwi i wyszedł na korytarz. Samiec na końcu korytarza czytał książkę i poderwał głowę patrzeć na niego. 880 podszedł do niego szybko. - Muszę natychmiast pobiegać. Zaskoczenie błysnęło na twarzy drugiego samca. - Muszę wykonać parę telefonów i…- Wezmę ją, jeśli natychmiast nie pójdę biegać. Znasz Alli? Ona jest ludzka i jest mała. Muszę pobiegać. - Nienawidził sposobu w jaki warczał słowa, ale obiecał, że jej nie skrzywdzi. Drugi samiec zamknął książkę i upuścił ją na podłogę. - Rozumiem. Chodź. Nie mogę bez pozwolenia zabrać cię na zewnątrz, ale myślę, że wiem, co pomoże. - Co? - Jeśli nie możesz pieprzyć, powinieneś ucieszyć się z walki. - Samiec wyszczerzył się w uśmiechu. - Byłem tam. Tak czy inaczej, powinieneś się nauczyć. Pójdziemy na dach. Chodź. Otworzył windę i 880 wszedł do środka. Przypatrywał się drugiemu samcowi, pasowali do siebie fizycznie. – Jak się nazywasz?

Laurann Dohner Obsidian 08 90

- Moon (Księżyc). Urwał. - To była pierwsza rzecz, którą zobaczyłem, kiedy wyprowadzili mnie na zewnątrz z Mercile. Był piękny, wiszący tak wysoko na niebie. Wiedziałem wtedy, że moje życie na zawsze się zmieniło. Winda otworzyła się i byli na dachu. Był poszerzony o dach werandy nad nią, chronić ją przed warunkami atmosferycznymi. Moon poprowadził go na płaską powierzchnię, która miała na trzy stopy (91,44cm) wysoki murek wokół obrysu budynku. Samiec wskazał w górę. - Spójrz. To nie jest pełnia, ale czy nie jest piękny? To drogowskaz nadziei i światło dla tych, którzy zagubili się w ciemnościach. - Popatrzył na 880. – Dlatego wziąłem to na imię. 880 poczuł ucisk w pierś. – Dobrze wybrałeś. Samiec zdjął z piersi ubranie i usiadł, szarpiąc swoje buty. - Nienawidzę tych rzeczy. Cały mundur jest do bani, ale mamy obowiązek go nosić. Daj mi jeszcze jedną minutę, abym poczuł się wygodnie. Nauczę cię podstawowych technik walki. To trochę uwolni cię od nadmiaru energii. Widziałem doktor Alli i łapię dlaczego jesteś na krawędzi. Nie wiedział, co powiedzieć. - Wiesz, że niektórzy z nas połączyli się w pary z ludzkimi kobietami, prawda? - Moon odpiął broń, upuszczając ją na odrzuconą koszulę i podkoszulek. - One nie są jak nasze samice. Wszystkie są miękkie i mniejsze. - Wstał i przeszedł do centrum dużego obszaru. - Z tego co słyszałem miałeś partnerkę. Przykro mi z powodu jej straty. - Nie wiedziałem, że niektórzy z naszego rodzaju połączyli się z ludźmi. - Był zaskoczony. To działa dobrze? - Tak. - Oni na moich oczach zamordowali moją partnerkę. Usta Moona zacisnęły się w ponurej linii gniewu, który błysnął w jego oczach. - Pieprzone Mercile. Wiem jaką wściekłość musisz czuć. Nie miałem partnerki, ale była kiedyś samica, o którą dbałem. Coś jej zrobili, ponad miarę nafaszerowali ją jakimś eksperymentalnym lekiem. To ją zabiło. Nie obeszło ich to. - Wziął głęboki oddech. - Czy wciąż chcesz walczyć, czy pogadać? 880 zastanowił się i usiadł. – Mów do mnie. Moon usiadł kilka stóp dalej. - Co chcesz wiedzieć?

Laurann Dohner Obsidian 08 91

- Jak możemy połączyć się w parę z ludzkimi kobietami, które są tak delikatne? - Lekarka zalazła ci za skórę, co? Są bardzo różne od naszych kobiet. Miększe i nie agresywne. - Ona mnie uderzyła. Moon zmarszczył brwi. - Czemu? - Rozgniewałem ją. - Jak zareagowałeś? - Nie skrzywdziłem jej, ani nie sprawiłem bólu. Uspokoiłem jej temperament głaszcząc ciało, dopóki nie była już konfrontacyjna. Dlatego chcę ją pokryć. Ludzkie kobiety pachną tak dobrze, kiedy są podniecone. Samiec, do którego się zwrócił, uśmiechnął się szeroko. - Taak. Wiem. - Oblizał wargi. – Cholernie dobrze też smakują. Nie nauczyły się także kontrolować swoich ciał. Reagują bez ograniczeń. - Moon zachichotał. - Ich mężczyźni nie doceniają ich ciał tak, jak my to robimy. Czułeś ją w środku? Wybuchło od niego warczenie. - Ona jest za mała, żeby mnie zmieścić. - Idź bardzo powoli i bądź delikatny. One rozciągają się i będzie mogła cię przyjąć. Byłem kilka razy z ludzkimi kobietami. Wystarczy być świadomym swojej siły. Powściągliwość jest kluczowym słowem. Nigdy nie dzieliłem seksu z tak małą jak ona, ale niektórzy z naszych samców, połączyli się w parę z ludzkimi kobietami, które są jej wielkości. - Powiedziano mi, że ludzie, którzy zamordowali moją partnerkę są uwięzieni. Chcę do nich. Jak mogę to zrobić? Moon westchnął. - Słyszę cię i rozumiem. Nigdy nie dostaniesz do nich dostępu. Nie są trzymani tutaj przez ONG. Ludzie mają ich zamkniętych kilka mil stąd, w tym, co nazywają tajnym więzieniem. Są zamknięci w małych klatkach z toaletą i umywalką. Nie mają żadnej wolności. Cierpią za swoje zbrodnie przeciwko nam. Są odseparowani od wszystkiego, co było im drogie i nie zostaną uwolnieni. Byłem tam raz, kiedy to zostało otwarte. To jest tak złe, jak my byliśmy traktowani, ale w inny sposób. - Jaki inny?

Laurann Dohner Obsidian 08 92

- Otwarte klatki z kratami, gdzie widzą się nawzajem. Nie mają żadnej prywatności. My mieliśmy przynajmniej to. Ale oni nie są stale przykuci łańcuchami do ściany. Ich klatki są mniejsze niż pomieszczenia, w których my byliśmy trzymani. Ludzie, którzy ich pilnują, są równie okrutni, co akurat rozumiem. Oni cierpią. - Moon przerwał. - Śmierć byłaby zbyt szybką karą. Nigdy nie zostaną uwolnieni i będą musieli przeżyć długie lata w tych warunkach. Rozumiesz? - Wciąż chcę ich zabić. - Wiem i rozumiem. 880 podniósł głowę zapatrzeć się w niebo. - Czy kiedykolwiek przyzwyczaiłeś się do tego? Moon popatrzył w górę. - Nie. I za każdym razem zapiera mi dech. Wolność to cudowna rzecz. Staraj się nią cieszyć i pozwól odejść przeszłości. 880 cicho warknął. - Nie mogę. Drugi samiec spojrzał mu w oczy i przytrzymał jego wzrok. - Masz kobietę w swoim pokoju. To nowe życie. Trzymanie się przeszłości oznacza, że nigdy nie otworzysz się na przyszłość. Zabrało mi kilka miesięcy pogodzić się z tym. Zaakceptować. Daj sobie szansę zaznać spokoju. - Co się ze mną stanie, kiedy pozwolą mi opuścić ten budynek? - Zostaniesz przeniesiony do domu mężczyzn. Tak to się właśnie nazywa pomimo tego, że jesteśmy "samcami". Ludzie zbudowali to miejsce jako bazę wojskową, ale zamiast tego dali ją nam. Będziesz miał w środku własne mieszkanie i mieszkał z innymi samcami w dużym budynku. Znajdziemy coś, co lubisz robić, i dzięki temu staniesz się częścią naszej społeczności. Będziesz żyć 880. Rozkwitniesz i dalej będziesz żył z twoim własnym rodzajem. To właśnie robimy i jesteśmy w tym dobrzy. - Jego wzrok powędrował do odrzuconych rzeczy. – Sprawią ci mundur, żebyś go nosił w czasie pełnienia służby. - Zaśmiał się. - Będziesz nienawidził butów, ale dostosujesz się. - Spojrzał na niego. - Potrzebujesz nowego imienia. To będzie ostatni krok do zdobycia twojej wolności. Mercile dało ci numer. To też nam odebrali. - Nie wiem jak siebie nazwać. Samiec wstał powoli i zaoferował rękę. - Chodź ze mną. Są takie sprytne, elektroniczne rzeczy nazywane komputerami. Mają w środku słowniki, porozmawiamy co czujesz i sam zobaczysz. Jestem pewny, że możemy znaleźć coś, co będzie pasowało. 880 ścisnął rękę i został pociągnięty na nogi. - Słownik? Laurann Dohner Obsidian 08 93

- Źródło wszystkich znaczeń i słów. - Samiec puścił go i zgarnął swoje rzeczy. - Chodźmy zrobić rozeznanie. 880 ruszył za samcem do windy. Weszli do środka i popatrzył na Moona. - Dziękuję. - Jesteśmy rodziną. Dbamy o siebie nawzajem. Jestem tu, żeby ci pomóc. Emocje wypełniły 880. - Doceniam to. - Nie ma potrzeby. – Szeroki uśmiech rozciągnął usta samca. – Szczerze mówiąc cieszę się, że nie walczyliśmy. Nie byłem pewny, czy potrafię cię pokonać. 880 roześmiał się. Dobrze było być wolnym.

Rozdział dziewiąty

Alli śniła jak do tej pory najlepszy sen o 880. Żar potrzeby pulsował od łechtaczki, gdy przeciągał po niej silnymi ustami. Gorący język zsunął się niżej polizać wejście cipki i zadudniło ciche warczenie. Włosy łaskotały jej rozłożone uda, i kiedy jej plecy wygięły się w łuk, sięgnęła w dół, znaleźć jego głowę i ją chwycić. Usta wróciły do łechtaczki, i język obmył nabrzmiały pączek nerwów, wysyłając ekstazę do jej mózgu. Część niej chciała się obudzić, ale sprzeciwiła się, rozpaczliwie trzymając się snu, bo była tak blisko dojścia. Orgazm unosił się tuż na wyciągnięcie ręki i pociągnęła za jedwabiste włosy, ponaglić go, by pomógł jej tam dotrzeć. - Proszę, - zajęczała. Przyssał się, i silny język nacisnął na łechtaczkę, poruszał się tam i z powrotem, ruchem w górę i w dół. To było właśnie to dodatkowe doznanie, którego potrzebowała, żeby mocno dojść. Jej ciało szarpnęło się, gdy porwała ją fala rozkoszy przetaczająca się przez całe jej ciało i zacisnęła garście na jego włosach. Uda zostały pchnięte szerzej i zadyszała, gdy jego język wjechał do środka cipki, gruby mięsień pracował w głębi. Gwałtownie otworzyła oczy i gapiła się w sufit. Był ledwie widoczny w

Laurann Dohner Obsidian 08 94

przyćmionym świetle poranka. Kolejne warknięcie doszło od 880, tym razem głośniejsze, głębsze i wycofał język lizać szczelinę jej płci. Szybko do niej dotarło, że to była rzeczywistość. Sapnęła i próbowała się wykręcić, ale silne ręce chwyciły wnętrze jej ud, dociskając ją mocno do łóżka. Podniosła głowę odkryć, że jej spódnica jest zwinięta w talii, i gorączkowo pociągnęła za jego włosy, które wciąż kurczowo ściskała. W końcu zatrzymał się i uniósł twarz. Jego oczy wyglądały na czarne w słabym świetle wpadającym przez małe okienka pod sufitem pokoju w piwnicy. Tylko wpatrywała się w niego, zbyt oszołomiona aby mówić. Oblizał wargi i spojrzał w dół. Ich oczy znowu się spotkały, zanim opuścił twarz. Przylgnął językiem do łechtaczki i zaczął ssać. Wrażliwy pączek nerwów sprawił, że krzyknęła. Znowu zanurzył w nią język, zanim wypuścił uda. Ręce położył na łóżku obok jej bioder i dźwignął się w górę. Wciąż nie mogła mówić. Jej usta pracowały, wiedziała, że je otwiera i zamyka, prawdopodobnie upodabniając się do ryby wyjętej z wody. 880 wspinał się wyżej, aż jego twarz zawisła nad jej piersiami. Rozluźniła palce w jego włosach. - Cudownie smakujesz, - wychrypiał. - Chcę więcej. Jej ręce wystrzeliły i naparły na gorącą skórę. Alli zadyszała, ochłonąwszy po orgazmie, chociaż mięśnie pochwy nadal zaciskały się w skurczach jego następstwa. Sutki miała naprężone, przebijające przez cienką bluzkę, i bardzo zauważalne, kiedy podążyła za wpatrzonym wzrokiem 880. Balansował ciężarem górnej części ciała na jednym ramieniu, chwycił dół jej bluzki i pociągnął w górę. Powietrze uderzyło w piersi, które zareagowały na chłód pokoju, stając się bardziej naprężone. Pochylił głowę i gorący oddech owiał prawą. - Chcę, - warknął. To było jedyne ostrzeżenie jakie dostała, zanim zamknął na niej usta. Ostre czubki kłów wcisnęły się w delikatne ciało, ale nie sprawiały bólu. Język potarł sutek. Jeszcze raz warknął i jego klatka piersiowa zawibrowała pod jej rozłożonymi dłońmi. Ssał silnymi pociągnięciami, które natychmiast wydobyły z niej jęk. Uniosła nogi i objęła go w pasie. Był między jej udami i zacisnęła łydki na ciepłej skórze i silnym, muskularnym tyłku. Dotarło do niej, że czuje go tak dużo. Nie miał na sobie spodni. Zgięła palce nóg i znalazła zaczepienie z tyłu jego ud. Też były nagie. 880 był nagi. Przesunęła dłonie wyżej, do jego ramion, zdesperowana czegoś się chwycić. Przesunął swoje ciało trochę wyżej, aż coś grubego, twardego i gorącego uderzyło w dół jej brzucha i udo, gdzie miała podciągnięte nogi. Puściła go jedną ręką sięgnąć między nich, szukając źródła. Jego fiut był łatwy do znalezienia. Grubość, którą badała nie pozwalała jej palcom i kciukowi zetknąć się ze sobą, gdy próbowała objąć cały obwód członka. Następny jęk wyrwał się z jej rozchylonych warg, kiedy

Laurann Dohner Obsidian 08 95

zacieśniła chwyt nogami wokół jego bioder. To pomogło jej podnieść biodra, gdy ponownie ustawiła sztywny członek aż główka trafiła tam, gdzie chciała ją mieć. Naparł delikatnie główką fiuta próbując wejść do jej cipki, ale ciało oparło się szerokiej końcówce. Warknięcie stłumiła pierś, ale rozumiała jego frustrację, też ją czuła. Alli zakołysała biodrami tylko tyle, by wyrównać ustawienie ich miednic i jeszcze raz ścisnęła go nogami. Nacisnął na otwarcie cipki, a ono rozciągnęło się, żeby go wziąć. - Tak, - namawiała. - Powoli ... ale weź mnie. Oderwał usta od jej piersi i podniósł głowę. Jego oczy były niesamowite, kiedy wypełniła je namiętność. Brązowy wydawał się jaśniejszy i nawet jeszcze piękniejszy niż normalnie. Pchnął w nią fiuta głębiej i ścianki pochwy zaakceptowały gruby obwód. Było mocno dopasowane, ale czuła go całego w sposób, którego nigdy wcześniej nie doświadczyła. - Alli, - wychrypiał, zmrużone oczy i wyraz bliski bólu odmieniły jego rysy. - Nie zatrzymuj się, - prawie błagała, kiedy zamarł. - Jesteś taka mała. Oderwała od niego wzrok, spojrzeć między ich ciała, ponieważ całą górną połowę trzymał nad nią. Cały był wielki. Z jej biodrami uniesionymi ku górze, widziała miejsce, w którym byli połączeni i widok podniecił ją więcej. Podniosła na niego wzrok. - Mogę cię wziąć. Tylko wchodź powoli. Błysnął ostrymi kłami. – Czy sprawiam ci ból? Potrząsnęła głową i użyła swojego chwytu na nim poruszyć ciałem. Zamknął oczy i zacisnął usta w twardej linii, a chrapki nosa rozdęły się. Wyrwało się z niego kolejne głębokie warknięcie. Przyjemność z powolnego kołysania ciałem pod nim, jej cipka, z każdym ruchem bioder biorąca odrobinę więcej grubego fiuta sprawiły, że miała ochotę drapać go paznokciami, kiedy zdjęła rękę z podstawy fiuta i zacisnęła dłoń na twardym tyłku. Otworzył oczy i patrzył na nią. Szok błysnął na jego twarzy, ale szybko zniknął, gdy nieprzerwanie, przy pomocy ramion i nóg, poruszała swoim ciałem pod nim. Był w pół drogi z tego co widziała, i nie mogła się doczekać, żeby poczuć go całego, głęboko schowanego w jej wnętrzu. To musiało być niesamowite uczucie. Warknął. - Stój. Zamarła. – Nawet nie waż się tak mówić. Ty to zacząłeś i teraz to skończymy. Laurann Dohner Obsidian 08 96

Szeroko otworzył oczy, wyraźnie zaskoczony, że stawiała żądania. - Chcę cię wziąć. Musisz mnie puścić i przewrócić się. Stanąć na rękach i kolanach. - Jest nam dobrze w tej pozycji. Nie chcę jej zmieniać. - Nie możemy tego zrobić. - Dlaczego nie? - Wypełnił ją strach, że może częściowo działał we śnie, a teraz, kiedy w pełni się obudził, przerwie ich kochanie. Była podniecona, obolała i pragnęła go. - Czuję jak jesteś twardy. Jesteś jak kamień. - Potrzebuję cię pokryć. Facet musi naprawdę lubić styl na pieska, ale nie była skłonna dać mu szansy na zmianę zdania. Potoczyła biodrami, sprawiając, że fiut poruszył się w jej wnętrzu. Wbiła paznokcie w jego tyłek i trochę wyrzuciła biodra w górę. Jego pchnęły w nią fiuta głębiej. Jęknęła na doznanie czucia go. - Alli, - warknął. - Muszę cię pokryć zanim stracę kontrolę. Przestań ze mną się droczyć. - Droczyć? - Spojrzała na niego skonsternowana. - Mówię ci, żebyś mnie pieprzył. Nie przestawaj. - Jestem zbyt blisko przegrania, - ostrzegł. - Przegrania czego? - Zastanawiała się, czy mówili zbyt różnymi językami. Gdyby miała zieloną flagę, pomachałaby cholerną rzeczą. – Ruszaj się we mnie. - To było całkiem jasne. Zakołysał biodrami i uderzył miejsce w cipce, które sprawiło, że odrzuciła głowę z jękiem. Tak. Tam. Warknął w odpowiedzi i trochę się wycofał. Mięśnie pochwy samoistnie zacisnęły się wokół grubej długości, chcąc go tam zatrzymać. Przerwał i jednym, szybkim wypadem bioder pchnął w nią znowu. Alli jęknęła głośniej. - Tak. Właśnie tak. Opadł twarzą na jej szyję, i otworzył usta na boku gardła, gdy powtórzył ruch. Puściła ręką jego tyłek i powędrowała w górę pleców, chwycić się łopatki, kiedy wyżej podciągnęła nogi wokół pasa i skrzyżowała kostki na środku tyłka. Dotyk jego falujących pasm mięśni, gdy pieprzył ją Laurann Dohner Obsidian 08 97

nieprzerwanie, dodawał doznań do uderzającego po wszystkich zakończeniach nerwowych fiuta, które krzyczały z rozkoszy w jej głowie. Mocno zacisnęła oczy skupiając się tylko na 880. Jego kutas był twardy jak skała i wielki. Zawsze zastanawiała się, czy większy naprawdę znaczy lepszy i teraz wierzyła, że tak. Przy każdym poruszeniu bioder, grubość jego trzonu ciasno ocierała o wewnętrzne ścianki, przeciągając po wszystkich zakończeniach nerwowych. Fakt, że nie miał na sobie prezerwatywy tylko wydawał się czynić to lepszym. To był dla niej pierwszy raz i zauważyła cudowną różnicę. To szaleństwo i jest złe , część jej umysłu szeptała. Był pacjentem. Uprawia z tobą seks bez zabezpieczenia. Jęknęła głośniej, bliska dojścia. Jest w porządku, przypomniało jej sumienie. Nowy Gatunek nie przenosi chorób seksualnych, i nie możesz zajść z nim w ciążę. Zamknij się! Poruszał się szybciej, opuścił na nią trochę ciężaru aż jej sutki ocierały się o ścianę klatki piersiowej i dodatkowe wrażenia posłały ją na krawędź silnego orgazmu. Zacisnął na niej zęby i słabe ukłucie bólu od kłów pchnęło ją na drugą stronę. Obróciła głowę i zamknęła usta na swoim ramieniu stłumić dźwięk, kiedy doszła. To było tak intensywne, że niemal zobaczyła gwiazdy. 880 wypuścił jej szyję, jego gorący oddech i język zniknęły, a on głośno jęknął. Zwolnił ruchy do ostrych, ciężkich pchnięć i poczuła jak jego fiut nabrzmiewa w jej wnętrzu. Ciepło rozlało się głęboko w cipce, kiedy doszedł, blokując się w niej, aż nie mógł ruszyć się wcale. Nacisk był silny, ale nie sprawiał bólu. Drżał nad nią i następna powódź uwolnienia wystrzeliła w jej wnętrzu z godnym uwagi wigorem. Otworzyła oczy i obróciła głowę, jej usta i nos musnęły jego policzek, gdzie ukrył twarz w materacu. Musiał odrzucić włosy, bo długie pasma opadały po drugiej stronie łóżka, z jego drugiego boku i spoczywały na jej ramieniu. Złagodziła swój chwyt i rozluźniła ciało. Ciężko dyszał i w końcu podniósł głowę. Nie mogła nie zauważyć, że z jakiegoś powodu ugryzł materac, ponieważ część prześcieradła była rozdarta, gdzie chwycił je kłami, kiedy targnęło nimi wyzwolenie. Spojrzał swoimi brązowymi oczami w jej. Alli wstrzymała oddech, czekając, zobaczyć jak zareaguje na to, co właśnie wydarzyło się między nimi. - Czy przysparzam ci bólu? Oblizała zwilżyć wargi. Wyszeptał słowa ochrypłym tonem. Przeszukiwała jego oczy, nie dostrzegając żalu w spojrzeniu, ale nie była też pewna, co czuje. Był zbyt dobry w ukrywaniu swoich uczuć. - Nie. - Nabrzmiewam przy podstawie mojego fiuta. - Wiem. Słyszałam, że tak się stanie. Zamrugał. - To ustąpi za kilku minut.

Laurann Dohner Obsidian 08 98

- To również wiem. Fiut drgnął w środku i jej mięśnie pochwy zadrżały w spazmach od pozostałości przeżytego orgazmu. Zmrużył oczy, gdy znowu cicho jęknęła. - Dlaczego? - Dlaczego zadrżałam? Reakcja ciała. Przepraszam. Nie mogę na to poradzić więcej niż ty na swoje. Pełne wargi wygięły się w grymasie. - Nie o tym mówię. Dlaczego tak? Nie , szepnęła w duchu. Nie żałuj tego. Nie zniosę winy, którą będę czuła. - Co myślałeś, że się stanie, kiedy zdecydowałeś się przeprowadzić na mnie seks oralny? Opuścił na nią niżej ciało i użył łokci podtrzymać swój ciężar wystarczająco, aby jej nie dusić, ale była pod nim unieruchomiona. Wpatrywał się w jej twarz z ponurym wyrazem. Cholera. Zamknęła oczy. Żałował tego, co zrobili i to bolało. Czego się spodziewałaś? Cały był rozbity w środku. Próbował to zatrzymać, ale przykleiłaś się do niego niczym tonący idiota, zdecydowany jego również pociągnąć w dół. Odepchnęła głos sumienia, wiedząc, że musi ponieść konsekwencje. - To nie jest naturalne. Stwierdzenie zdumiało ją dość, że szeroko otworzyła oczy i zagapiła się na niego. - Co? - To niewłaściwe. Przesunęła ręce i pchnęła w jego pierś, zapominając, że byli razem zablokowani. – W takim razie złaź ze mnie. - Nie mogę. Wtedy przypomniała sobie, że jego penis był uwięziony w jej wnętrzu i patrzyła wszędzie, tylko nie na niego. Z nim na niej, i jego tak szeroką klatką piersiową, jej widok był ograniczony. Odwróciła głowę i zapatrzyła się w zamknięte drzwi. Znowu z niej drwiły, wiedziała bowiem, że nigdy nie powinna wchodzić do jego pokoju. Nie mogła za to winić nikogo oprócz siebie. On nie był odpowiedzialny za swoje czyny, prawdopodobnie wstrząśnięty i rozchwiany emocjonalnie wszystkim, co przeszedł.

Laurann Dohner Obsidian 08 99

- Tak bardzo mi przykro, - wydusiła, gardło chciało się zacisnąć wokół tworzącej się tam guli. – Puść mnie jak tylko zmniejszy się obrzęk i odejdę. To całkowicie moja wina 880. – Wciąż odmawiała na niego spojrzeć. - Nie jesteś winny, w porządku? Chcę, żebyś to wiedział i pamiętał. Biorę pełną odpowiedzialność. - Nie jestem już 880. Jestem Gatunkiem i będę nazywał się Obsidian 7 (Obsydian). - Gniew przesłonił jego oczy, gdy je zmrużył. - Co masz na myśli mówiąc, że bierzesz odpowiedzialność? O jakiej winie mówisz? Alli skupiła wzrok na jego twarzy i wiedziała, że gapi się bezmyślnie. Chodziło po prostu o to, że jeden szok przychodził za drugim. Obudziła się mając go między nogami i uprawiali seks. Żałował tego, a teraz wybrał imię. Jej niemrawy umysł starał się to ogarnąć, próbując myśleć o tym, co wybrał. - Obsidian? - Tak. Jest dobre. – Trochę napięcia opuściło jego rysy. – Nazywaj mnie tak. Żadnym numerem więcej. Mercile już nie kontroluje mojego życia. Obsidian . Próbowała przypomnieć sobie definicję. Wiele Gatunków wolało wybrać imię, które coś dla nich znaczyło. - Czy to nie jest skała lawy, czy coś w tym rodzaju? Warknął. – Pasuje do mnie. Płonę w środku i stwardniałem od życia jakie dostałem. Darkness (Mrok,Ciemność) było już zajęte jako imię. Tak było z wieloma imionami, które chciałem. To mi odpowiada. Kwestionujesz to? - To nie była obraza. - Nie chciała, aby tak to zabrzmiało. - Płoniesz w środku? - Czuję wściekłość. – Głos mu się zmienił w warkot. - Ludzie odebrali mi życie. - Nie ja, - szybko przypomniała, czując się nagle bardzo bezbronna i mała przyparta pod nim. - Zabili 46.

7

Obsidian – Obsydian, skała magmowa, powstaje w wyniku bardzo szybkiego stygnięcia lawy, strukturą przypomina szkło.

Laurann Dohner Obsidian 08 100

Jego partnerkę . Przełknęła ciężko i rękami potarła jego skórę, próbując go trochę uspokoić. – Obsidian - szepnęła. - Proszę, weź głęboki oddech. Ja tylko zadałam pytanie. Nie jestem twoim wrogiem. Opuścił spojrzenie do jej wciąż nagich piersi, gdzie bluzka była podciągnięta. - Nie jestem tego taki pewny. To raniło. Głęboko. Alli gwałtownie zamrugała ukryć łzy, które napłynęły jej do oczu. Jak rzeczy, tak szybko, mogły pójść tak źle? Spała, a potem obudził ją ustami. Wszystko tonęło we mgle namiętności i potrzeby, aż stanęli wobec następstw tego, co razem zrobili. Żałował tego, a co gorsze, wydawał się nawet nie lubić jej zbytnio, skoro porównywał ją do Mercile. - Twój obrzęk powinien już minąć. Proszę, pozwolisz mi wstać? - Nie. – Opuścił na nią więcej ciężaru, mocniej przygniatając do łóżka. Jego zły nastrój zdawał się nieco rozproszyć, gdy jego ton zmienił się z szorstkiego w ochrypły. - Wyjaśnij odpowiedzialność i dlaczego ją czujesz. - To znaczy, że to moja wina. To, co przed chwilą zaszło między nami, jest czymś czego powinnam była uniknąć. Dużo przeszedłeś i nie chcę, żebyś czuł się źle dlatego, że uprawiałeś ze mną seks. - To było naprawdę dobre. - Przysunął twarz bliżej spojrzeć jej głęboko w oczy. Obudziłem się ze śpiączki czując twój zapach i chciałem go posmakować. Zrobiłem to. Nie manipulowałaś mną Alli. Nie masz żadnej władzy nad tym, co robię. - Mylisz się. Ja… Nagle wbił się w nią głęboko, wyciągając z niej jęk. Fiut był nadal twardy, ale nabrzmienie ustąpiło na tyle, że znowu mógł się poruszać bez silnego nacisku. Rozchylił usta błyskając na nią ostrymi kłami, gdy wycofał się niemal całkowicie, zanim wbił się w nią jeszcze raz. Zastygł. - Nie mówisz mi, co mam robić Alli. Czy możesz mnie powstrzymać? Zmusić mnie do wyjścia z twojego ciała? Kto jest odpowiedzialny? Powiedz mi. Chciał jej pokazać, kto sprawował kontrolę i wiedziała o tym. - Mógłbym wziąć cię znowu, brać całymi godzinami, i nie byłabyś w stanie mnie powstrzymać. Twoje ciało musiałoby przyjmować moje tak długo jak ja tego chcę.

Laurann Dohner Obsidian 08 101

Pójdzie do piekła. Mała część jej umysłu przyznała to, bo wcale nie brzmiało źle, gdyby pieprzył ją raz za razem. Byłaby później obolała, ponieważ nie miała seksu długi kawał czasu, ale czuła się tak dobrze, że nie dbała o konsekwencje. Liczyło się tu i teraz. Pragnęła go. Zakołysał biodrami i znalazł miejsce, które sprawiło, że gwałtownie wciągnęła oddech. Nos musnął jej, kiedy pochylił się jeszcze bliżej. - Kto jest odpowiedzialny? - Ty. Coś błysnęło w jego oczach, zanim odsunął się i podniósł z niej pierś. Powoli rozdzielił ich ciała, niemal z żalem, i to zmusiło ją wypuścić jego pas z uścisku nóg. Rzuciła okiem na jego fiuta i nie mogła nic poradzić, ale doceniła widok, jak wciąż podniecony wydawał się być. - Idź pod prysznic. Spotkała jego wzrok, kiedy na rękach i kolanach wycofywał się od niej, dopóki nie zsunął się z brzegu łóżka stanąć na nogach. - Natychmiast Alli. - Znowu wyglądał na rozgniewanego. – Inaczej stracę kontrolę, która mi została. Usiadła i pociągnęła bluzkę w dół, ukryć przed nim tak dużo ciała, ile było możliwe. - Co to znaczy? Odsunął się na bok odblokować jej drogę z łóżka do łazienki. - Idź, - zażądał. Coś w napiętym sposobie w jaki na nią patrzył sprawiło, że powoli i ostrożnie zsunęła się z łóżka. Cień niebezpieczeństwa wisiał w powietrzu, który mogła wyczuć. Tylko nie była pewna dlaczego. Wyglądał jednak na wściekłego. Podłoga w pokoju była chłodna dla jej bosych stóp po trzymaniu ich dociśniętych do jego ciepłego ciała. Nogi trzęsły się, gdy stawiała niepewne kroki w stronę otwartych drzwi prysznica. Ręka wystrzeliła i chwycił jej ramię. Alli spojrzała na niego z obawą i strachem. Zamknął oczy, kiedy zaciągnął się głęboko. Miękki, zwierzęcy dźwięk wydobył się z jego rozchylonych warg i oblizał je. Chwyt na przedramieniu zelżał, a potem całkiem puścił. - Zostaw drzwi otwarte. Idź szybko się umyć. Twój zapach doprowadza mnie do szaleństwa. Uciekła. Powód jego wahań nastroju był dla niej tajemnicą, ale była wdzięczna, że nie zranił jej fizycznie.

Laurann Dohner Obsidian 08 102

Obsidian oddychał przez usta, ale smak pobudzenia Alli wciąż tam był. Jego fiut pulsował wziąć ją znowu. Pamięć jak był w niej, będzie go dręczyła. Taka miękka, taka ciasna i mokra. To również głęboko go rozzłościło. Ukłucie bólu przeszyło jego serce. Wspomnienie partnerki przeniknęło jego myśli i jak długo byli zmuszeni żyć razem. Czuł się naprawdę dobrze, kiedy 46 pozwoliła mu się dotknąć, gdy była w gorączce, ale to wydawało się słabe w porównaniu z seksem, który dzielił z Alli. Ludzka kobieta zabrała go na wyżyny namiętności, o której istnieniu nigdy nie wiedział. Frustracja sprawiła, że zacisnął dłonie w pięści i chęć uderzenia czegoś stała się niemal nie do odparcia. Wycie wściekłości ścisnęło jego gardło, ale wydobyło się tylko jako dziki pomruk. Otworzył oczy, gdy w pokoju obok popłynęła woda i postąpił krok, zanim zdołał odzyskać kontrolę nad swoim ciałem. Chciał Alli jeszcze raz. Podszedł z boku wystarczająco, aby uzyskać czysty obraz jej profilu w kabinie. Widok jej mokrej, śliskiej skóry sprawił, że jego kutas stwardniał do punktu bólu. Łatwo będzie wyciągnąć ją spod wody. Odwrócił głowę spojrzeć na łóżko. Następnym razem weźmie ją na kolanach pod nim. Pozwolił zdumieniu tym, co zrobili, tylko odrobinę ostudzić jego żądzę. Nigdy nie wziął swojej partnerki twarzą do niego. To było dziwne, ale naprawdę dobre, widzieć wyraz twarzy Alli i mieć dostęp do jej ciała ustami, w czasie gdy wbijał fiuta w przytulne gniazdko jej płci. Naprawdę też, cieszyło go czuć jej nogi wokół pasa i paznokcie wbijające się w jego skórę. Nie raniły, ale zapoznał się z nimi dobrze. Przylgnęła do niego jakby był jej kołem ratunkowym i rozpaczliwie musiała się go trzymać. Chciał znowu dzielić seks z Alli. Teraz. Opuścił brodę spiorunować wzrokiem wyprężony członek, zdradzający jego brak samokontroli własnych funkcji ciała. 46, gdyby żyła, prowokowałaby go, widząc dzień, w którym pozwolił człowiekowi wziąć nad nim górę. Przesunął wzrok wyżej przyglądać się jak Alli myje włosy. Rozchylił wargi odsłonić kły i postąpił ku niej kilka kroków bliżej, nie zatrzymał się. Gwałtownie otworzył delikatne, przezroczyste drzwi prysznica i Alli okręciła się spojrzeć na niego. Przystanął, zauważając szampon na włosach i zawahał się. - Zmyj go natychmiast. Strach w jej oczach niemal sprawił, że się skrzywił, ale nie spierała sie, ani nie odmówiła jego żądaniu. Z powrotem przechyliła głowę pod strumień wody wykonać polecenie. Patrzył do czasu aż nie dostrzegł żadnej piany w jasnych, mokrych pasmach. Błyskawicznie wyrzucił ramię otoczyć jej talię i ją podniósł. Zatrzymał się i nagle wszedł z nią do ciasnej przestrzeni. Gorąca woda spłynęła po jego ciele i odwrócił się plecami, poprawiając ją w swoim uścisku wyżej na piersi. Jego zainteresowany fiut nie mógł pozostać przed nią ukryty, ponieważ ciasno wtulał się w jej tyłek. Wykręciła głowę i wpatrzyła w jego twarz, a strach nadal był widoczny w błękitnych oczach. Część niego nienawidziła go widzieć. Wydała cichy dźwięk - niemal kwilenie, które spowodowało, że delikatniej chwycił ją w talii. Laurann Dohner Obsidian 08 103

- Nie zrobię ci krzywdy Alli. - Częściowo żałował zapewnienia, że jest bezpieczna, bo była człowiekiem. Strach był dla nich dobrym uczuciem. Przypominał im, że stanowi zagrożenie dla ich dobrego samopoczucia i zdrowia, ona jednak nie była podobna do tych, których zwykł nienawidzić. - Nie walcz ze mną. Użył wolnej ręki zakręcić wodę i wyszedł z kabiny. Prysznic zmoczył podłogę, ale nie dbał o to. Ruszył jak burza z powrotem do pokoju i nie zatrzymał się, aż dotarli do łóżka. Przystanął tam przyjrzeć się. W końcu spotkał wzrokiem jej zaniepokojone niebieskie oczy. - Załamiesz się. Nie jesteś silna. - 8-Obsidian, - szepnęła. - Co robisz? Proszę, postaw mnie. Zauważył jak poprawiła się po niemal użyciu jego numeru. Jeszcze raz rozważył łóżko. Chwyciła go rękami za przedramię w talii, ale nie wbiła paznokci w skórę sprawić mu ból, lub walczyć. Warknięcie zagrzmiało z jego piersi. - Nie jesteś wystarczająco silna. - Wiem, że nie potrafię sprawić, że opuścisz mnie na podłogę. Skrzywił się. - Twoje ramiona nie są wystarczająco silne utrzymać się, żebyś mnie wzięła. Jak wasi mężczyźni was kryją? Język wybiegł zwilżyć wargi. - Chcesz mnie znowu? - Od tyłu. Spodoba ci się. - Złagodził uścisk więcej, tylko na tyle, aby pozwolić jej ześliznąć się w dół jego przodu. Uczucie jak fiut ociera się o jej tyłek i krzyż pleców sprawiło, że chciał ją bardziej. Obróciła się w jego uścisku i przygryzła dolną wargę. Wiedział, że to znak mówiący o jej emocjach. Była niepewna co robić, kiedy przyjrzał się jej uważnie, ale lęku już tam nie było. Mała dłoń nieśmiało podniosła się spocząć blisko jego serca. Drżała, ale nie był pewny, z wyziębienia, czy zdenerwowania. - Dlaczego nalegasz na styl na pieska? - Co to znaczy? Czy to obraza dla mojego dziedzictwa? - Nie! Wzięcie od tyłu nazywa się tym terminem. Laurann Dohner Obsidian 08 104

- Branie samicy pochylonej przed samcem, to właściwy sposób, żeby to robić. Wytrzeszczyła oczy. Oderwał od niej wzrok, spojrzeć na łóżko. Mógłby umieścić ją na środku i podeprzeć pod sobą w klamrze z jego nóg i ramion. Jedno ramię wokół talii pomoże utrzymać ją przed upadkiem do przodu. Fiut szarpnął się na obietnicę zrobienia właśnie tego. - Hm, Obsidian? - Tak? – Wrócił do niej spojrzeniem. - Czy uprawiałeś seks tylko w tej pozycji? - Nie. Właśnie dzieliłem z tobą seks twarzą do mnie. Nie chciałaś mnie puścić, inaczej wziąłbym cię we właściwy sposób. Alli pobladła nieco i oparła się o niego, gdy lekko zachwiała się na nogach. Targnął nim niepokój. Czy jej zaszkodził? Na powrót mocniej chwycił ją ramieniem w talii, upewnić się, że nie upadnie. Może jeden raz dzielenia z nim seksu wyczerpał ją. Wyglądała trochę blado i był prawie pewny, że trzęsły się jej nogi. Słabi ludzie . Wezbrał gniew. Była zbyt delikatna, żeby go wziąć. Powinien wiedzieć lepiej, ale rozmowa z Moonem dała mu nadzieję, że poradzi sobie z samcem Gatunku.

Rozdział dziesiąty

Alli zachwiała się odrobinę od szoku jego oświadczeniem. - Mówisz, że bierzesz inne kobiety tylko od tyłu? Na kolanach? Zawsze? Obsidian przechylił głowę. - Miałem tylko partnerkę. Brałem ją w ten sposób. Tak to się robi. - O cholera, - sapnęła zaskoczona. Miał ponad trzydzieści lat, według jej obliczeń i wskazówek jego ciała. Gatunek był trudniejszy do oszacowania, ale była pewna, że umieściła go we właściwym przedziale wiekowym.

Laurann Dohner Obsidian 08 105

- Co się dzieje? Potrzebujesz odpocząć? - Nigdy nie eksperymentowałeś z seksem? Robiłeś z nią inne rzeczy w różnych pozycjach? - Kiedyś użyłem na niej moich ust, zainteresować ją dzieleniem seksu. Podobało jej się moje lizanie. Nagle przesunął się i podniósł ją z podłogi do kołyski ramion. Nie wiedziała dlaczego rozciągnął ją na materacu, dopóki nie ułożył koców wokół jej ciała. - Dam ci czas odzyskać siły. Zaczepiła rękę na jego ramieniu. - Musimy porozmawiać. – Zmagała się, by usiąść i pociągnęła go bliżej. Usiadł niechętnie na skraju materaca. - Odpocznij trochę. Niedługo chcę cię znowu. Spojrzał w dół na swojego fiuta, a ona podążyła za jego wzrokiem. Pozostał twardy. Wachlarz emocji przetoczył się przez Alli, gdy jej myśli ścigały się zaakceptować osobiste szczegóły jego historii seksualnej. Były ograniczone, w najlepszym razie, i poczuła się bardziej winna. Brała wolne wdechy, opanować konsternację, aż była gotowa mówić. Przeprowadzenie z kimś rozmiaru i wieku Obsidiana "tej rozmowy", nie było najłatwiejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek rozważała. - Nie każdy ma stosunek na pieska. Hm, kryje kobiety - samice tylko od tyłu. To, co zrobiliśmy twarzami do siebie jest normalne. Zmrużył oczy. - Jest wiele pozycji podczas seksu, które są całkowicie dopuszczalne i działają pobudzająco. - Jakie pozycje? - Jest ich wiele. – Poczuła pustkę w głowie w obliczu jego ponurego wyrazu twarzy. – Na jeźdźca. Na odwróconego jeźdźca. Sześćdziesiąt dziewięć. - Jej policzki rozgrzały się. - Na jeźdźca? Kto to jest 69? - Obniżył głos. - Nazywam się Obsidian. - To nie jest ktoś, tylko coś.

Laurann Dohner Obsidian 08 106

Wstał i wyszarpnął ramię z uścisku. - Idę na spacer. – Głośno tupiąc podszedł do komody, otworzył szufladę i gwałtownymi, wściekłymi ruchami szybko założył spodnie dresowe. Jego gniewny wyraz twarzy pozostawił ją milczącą. Udało jej się go rozgniewać, albo być może przeżywał żal nad tym, co zaszło nimi między. Żadna emocja nie łagodziła jej winy. - Obsidian? Zatrzymał się przy drzwiach z ręką na klamce i szarpnął głowę w jej kierunku. - Musimy porozmawiać. Proszę wróć tutaj. - Nie, nie musimy. – Gwałtownie otworzył drzwi i głośno zamknął za sobą. Alli skrzywiła się na głośny hałas i zepchnęła nakrycia. Ciało miała obolałe w kilku miejscach, kiedy weszła do łazienki dokończyć prysznic. Musiała wrócić do domu. Zostanie z Obsidianem było ogromnym błędem. Był zdezorientowany będąc wrzucony do nowego świata. Zamordowano jego partnerkę, i prawdopodobnie dręczyło go poczucie winy za to, co zaszło między nimi. - Niech to cholera, - wymamrotała, mruganiem powstrzymując łzy. Miała czas, żeby dostać lekkiej obsesji na punkcie Obsidiana, ale ona dla niego była tylko rozrywką i fizycznym rozładowaniem niektórych frustracji jakie przeżywał.

*****

Obsidian patrzył gniewnie na nowego oficera na końcu korytarza. Samiec wygiął ciemne brwi i wstał z krzesła. - Mogę ci w czymś pomóc? Jestem Jericho8 .(Jerycho) - Chcę pójść na dwór na spacer. Nozdrza samca rozdęły się. - Rozumiem. - Co to znaczy?

8

Jericho – Jerycho. Biblijne imię dziecka w znaczeniu księżyc, słodki zapach; Księżyc jako wskaźnik czasu-

miesiąc; geogr. biblijne miasto w Judei. Miasto Zapachów, Miasto Księżyca; Laurann Dohner Obsidian 08 107

Wielki samiec przechylił głowę zajrzeć mu przez ramię. - Gdzie jest lekarka? - Położyłem ją do łóżka. Ciche warknięcie było jedynym ostrzeżeniem jakie dostał, zanim został silnie odepchnięty z drogi i ramieniem uderzył w ścianę. Obrócił się zaskoczony, patrzeć jak Jericho pędzi korytarzem. Szybko do niego dotarło, że drugi samiec ruszył po Alli. Instynkty opiekuńcze wybuchły i warknął wściekle. Obsidian nie chciał nikogo innego blisko niej. Drzwi mocno uderzyły w ścianę i umundurowany samiec zniknął z widoku, zanim zdążył go złapać. Jeszcze raz wściekle warknął i rzucił się, atakując samca, skacząc mu na plecy. Obaj w plątaninie rąk i nóg runęli na podłogę. Został odrzucony, kiedy samiec pod nim przetoczył się, wyrzucając do tyłu łokieć, który boleśnie wbił mu się w żebra. Chrząknął, przekręcił się i wyrzucił nogę do uderzenia. Bosa stopa nawiązała kontakt z udem i samiec wydał dźwięk, którego nigdy wcześniej nie słyszał. To było zatrważające w pierwotny sposób. To był pewnego rodzaju ryk, a po części wysoki krzyk. Zaryzykował zerknięcie w bok, tylko po to, żeby odkryć puste łóżko. Ruch w łazience przyciągnął jego uwagę, kiedy Alli weszła w pole widzenia, ściskając kurczowo ręcznik z przodu ciała. Ciężkie ciało uderzyło w jego pierś i poleciał jak długi. Ból przeszył łopatki od ostrego kontaktu z podłogą i powietrze uszło z płuc. Brutalne ręce chwyciły jego nadgarstki w próbie przygwożdżenia go, ale szybko do siebie doszedł, przetoczył się na bok i wyrwał ręce z uścisku samca. Alli była praktycznie naga, a samiec był zbyt blisko niej. Wściekły warkot wydarł się z niego, jak tylko mógł wciągnąć oddech. Nie zdążył uniknąć pięści, która uderzyła w policzek. Smak krwi natychmiast wypełnił mu usta. - Przestań! - zażądała Alli i przygniótł go większy ciężar. Oczy otworzyły się, gdy coś mokrego dotknęło jego nosa i uświadomił sobie, że to jej włosy spadające z ramienia samca między nimi. Musiała potknąć się i wylądować na plecach Jericho, ale potem owinęła ręce wokół samca, jedną przykryła usta, drugą chwyciła za gardło. - Nie gryź go, - krzyknęła Alli. Samiec odciągnął pięść uderzyć Obsidiana znowu, ale zawahał się i powoli odwrócił głowę spojrzeć w twarz Alli, niemal jej dotykając. Wydawała się zewrzeć spojrzenia z tym, który go uderzył, zanim puściła go rękami. - Co ty wyprawiasz Jericho? Straciłeś rozum? - Alli dyszała słowa. – Natychmiast złaź z niego.

Laurann Dohner Obsidian 08 108

Czysta wściekłość zalała Obsidiana, kiedy drugi samiec zauważył, że upuściła ręcznik. Wpatrywał się w jej obnażone piersi. Ona pozostała rozciągnięta na plecach Jericho. - To kłopotliwe. - Drugi samiec odchrząknął. - Myślałem, że cię skrzywdził. - Czy ja według ciebie wyglądam na skrzywdzoną? - Nie. - Jericho oświadczył wolno, wciąż gapiąc się na jej piersi. - Wyglądasz naprawdę dobrze. Alli opuściła brodę śledząc jego spojrzenie, i sapnęła. - Cholera! Trochę ciężaru zniknęło z Obsidiana, kiedy zgramoliła się z pleców samca i schyliła, świecąc im obu gołym tyłkiem, gdy starała się ukryć ciało, odzyskując ręcznik. Obsidian szybko i mocno uderzył pięścią, waląc samca w szczękę. - Kurwa, - Jericho warknął, odrzucony ciosem poturlał się w przeciwnym kierunku. - Co to, do diabła było? - Skończył w przycupniętej pozycji, patrząc spode łba na przeciwnika. Obsidian usiadł i chciał, by drugi samiec trzymał na nim skupioną uwagę, zamiast patrzeć jak Alli prostuje się i ciasno owija ręcznik wokół swojej postaci. Błysnął ostrzegawczo kłami. Samiec wziął go z zaskoczenia, ale drugi raz to się nie zdarzy. - Obsidian? Co robisz? - Alli podeszła bliżej. - Nie rób tego. Nawet na nią nie spojrzał. Drugi samiec był zbyt blisko niej i widział ją nagą. Jericho ośmielił się patrzeć na jej piersi i zapłaci za to. - Idź do łazienki, gdzie będziesz bezpieczna od przemocy. Nie posłuchała go i celowo podeszła bliżej, ustawiając się między nim a wrogiem. Przestań. Nie atakuj Jericho. Obaj natychmiast musicie się uspokoić. Właśnie obudziłeś się ze śpiączki i nie możesz walczyć. – Smagnęła głową, rozpryskując wodę wokół z wilgotnych końcówek mokrych włosów. - A ty, co ty właściwie tu robisz? Jericho z wdziękiem wyprostował się na całą wysokość i wypiął pierś. - Powiedział, że położył cię do łóżka i poczułem na nim twój zapach. Sądziłem, że zmusił cię do dzielenia seksu. Przyszedłem ci z pomocą. Obsidian zauważył jak Alli pobladła twarz i zaniemówiła na chwilę. - O kurczę. Zapomniałam o waszym zmyśle węchu. - Jej policzki stały się czerwone. - Hm, to nie to się wydarzyło. Możesz odejść. Laurann Dohner Obsidian 08 109

Drugi samiec zmrużył oczy. - W porządku. Dla Obsidiana to nie był koniec. Podniósł się na nogi, postąpił krok wokół Alli i rzucił się do samca. Ciche sapnięcie uszło z Alli i był zaskoczony, gdy puściła ręcznik, żeby chwycić go w klatce piersiowej. Jej ciało z impetem uderzyło w jego, napędzane do przodu, kiedy podejmując próbę ukarania drugiego samca i stanął na część jej ręcznika. Ręcznik spadł na podłogę, znowu odsłaniając jej nagą postać. Otoczył ją ramionami i okręcił się, blokując widok samcowi, osłaniając ją swoim ciałem. Odwrócił głowę i warknął. - Odejdź. Jericho wolno podniósł ręce, otwartymi dłońmi przed sobą. - Dobra. Spokojnie. Serce Obsidiana waliło i chciał zaatakować, ale nie mógł bez wypuszczenia Alli. Chwyciła go rękami za ramiona i przylgnęła do niego, rozpłaszczając się na jego przodzie. Mokra skóra była chłodna, a jej twarde jak kamyczki sutki rozpraszały, wciskając się w jego pierś, gdzie trzymał ją mocno. - Jesteś pewna, że chcesz abym cię z nim zostawił? - Idź! - Głos Alli drżał. – Wynoś się Jericho. Oczywiste jest, że go niepokoisz. - On chce mnie zabić, - poprawił, przesuwając się powoli bliżej drzwi. - Uspokój się Obsidian. Tylko sprawdzam jak się czuje. Nie jestem tutaj w jakikolwiek sposób zrobić jej krzywdę. Jeszcze raz warknął zastanawiając się, czy Alli doznałaby krzywdy, gdyby rzucił ją w stronę łóżka i wylądowała na miękkim materacu, żeby uwolnił ręce móc uderzyć drugiego samca Gatunku. Wbiła paznokcie w jego skórę, jakby odczytała jego zamiary. - Nie walcz, - szepnęła. - Spójrz na mnie Obsidian. Proszę. Odmówił zaprzestania groźnego łypania na samca, do czasu aż ten zniknął za drzwiami. Opuścił ramiona z Alli, i szarpnął głowę w dół spiorunować ją wzrokiem w zamian. Nie chciała go puścić, ciasno trzymając przy nim ciało. - Puść mnie. - Nie. Wyglądasz jakbyś chciał go ścigać.

Laurann Dohner Obsidian 08 110

- Chcę. Puść. Zdumiała go owijając nogę wokół niego i zaczepiając z tyłu za jego udem. - Nie ma mowy! Możesz zrobić sobie krzywdę. Jedno uderzenie w głowę i możesz zginąć, albo znowu zapaść w śpiączkę. Co się z tobą dzieje? Dlaczego chcesz zacząć walkę? - Przyszedł po ciebie. - Przyszedł sprawdzić jak się czuję, - przekonywała. - Jericho nigdy by mnie nie skrzywdził. Dobrze go znam. Targnęła nim wściekłość. - Jak dobrze? Czy kusisz go swoim zapachem żywności w nadziei, że weźmie cię na swoją partnerkę? Czym on jest? Ma dziwne oczy i robi złe dźwięki. – Myśl, że chce drugiego samca, żeby ją dotykał, doprowadzała go do szału. - Jest naczelnym, i jego oczy nie są dziwne. Są wyjątkowe i piękne. Warknął, zanim mógł to powstrzymać, szybko przegrywając walkę z nerwami. - Chcesz go na partnera. - Nie! - Powiedziałaś, że jego oczy są piękne. - Bo są. Tak jak niebieski kolor, albo zachód słońca. Ale nie chcę pchać się do nich z łapami. Był zaskoczony jej dziwnym oświadczeniem. Nieznacznie rozluźniła uścisk, ale nie puściła jego ramion. - Weź teraz głębokie oddechy. Wdech . - Wciągnęła powietrze do płuc dość, by jej jędrne piersi nacisnęły na jego klatkę. Wypuściła. - Wydech. Oddychaj ze mną. - Nie. – Spojrzał na łóżko oceniając dystans, i wytężył słuch nasłuchiwać Jericho, próbując śledzić kroki wycofującego się samca. Napiął ramiona rzucić Alli na miękki materac, ale noga, którą owinęła wokół niego, przeszkadzała mu doprowadzić rzecz do końca. - Puść. - Nie ma mowy. - Potrząsnęła głową, i mokre włosy pokapały między nimi. - Nie będziesz walczyć z nim znowu. Zabraniam. To sprawiło, że spojrzał na nią z gniewem w oczach. - Co? Laurann Dohner Obsidian 08 111

Nie wycofała się, gdy głęboko patrzył w jej niebieskie oczy, chociaż wydawało się jasne, że zdawała sobie sprawę, iż nie będzie przyjmował rozkazów od niej, ani nikogo innego. Chwycił ją ręką za gardło i poczuł jak skoczyło jej tętno. Nie ściskał, ale delikatnie trzymał rękę, utrzymać ją nieruchomo. - Mógłbyś umrzeć, - szepnęła. - Proszę, uspokój się. Raczej wolałabym, żebyś walczył ze mną, niż z nim. Ja nie mogę ci zaszkodzić w sposób w jaki on może. - Nie myślisz, że mógłbym wygrać? - To zraniło jego dumę. Kobieta musi mieć go za słabeusza. - Myślę, że mógłbyś umrzeć. - Wciągnęła drżący oddech. - Nie chcę tego. Nie mogłabym tego znieść. Rozumiesz? Zmieszała go, i w końcu jego gniew opadł. Jej słowa ukoiły jego zranioną dumę, ale nie miał zamiaru zapomnieć, że inny samiec widział ją nagą. To go złościło. Alli wydawała się chcieć partnera i pomysł, że ktoś inny ją dotyka, rodził warkot sprzeciwu w jego gardle. Opuścił wzrok na rękę i wypuścił smukłą kolumnę szyi. Musiał pamiętać, że nie była 46. Jego partnerka walczyłaby z nim, aż nie miałby innego wyboru jak poskromić ją, by zapobiec wejściu do celi strażników z ich narkotykowymi strzałkami. Żadne niebezpieczeństwo nie czaiło się wokół Alli. Nieprzerwanie wpatrywała się w jego oczy, gdy powoli przesunęła nogę, aby ją z niego rozplątać. Ręce naciskały na jego pierś i drżały. Nagle poczuł się naprawdę źle za potraktowanie jej tak brutalnie. Ona jest tylko człowiekiem . Musiał o tym pamiętać. - To zły pomysł atakować mnie. - Miał nadzieję, że posłucha ostrzeżenia. - Trzymaj się z daleka, kiedy jestem zły. - To się nazywa nauką panowania nad sobą i musisz nad tym popracować. Wydał pomruk niezadowolenia i puścił ją całkowicie. Pozostała jednak mocno przyciśnięta do jego przodu, i spojrzał w dół na jej dekolt. Zobaczył część sutka po jej lewej stronie i to zwróciło jego myśli do seksu. - Nigdy nie wchodź między mnie i innego samca. Mogłabyś zostać zabita. Zrobisz jak mówię. - Albo co? – Zmrużyła oczy, i kiedy przyglądał się jej twarzy, łatwo mógł odczytać wyraz buntu.

Laurann Dohner Obsidian 08 112

- Rzucasz mi wyzwanie? - Nie. Ja po prostu nie przyjmuję rozkazów. To strona prosto z twojej książki. - Co to znaczy? Jaka strona? - To takie powiedzenie, które oznacza, że skoro ty nie chcesz słuchać mnie, więc dlaczego ja mam słuchać ciebie? - Jestem większy i silniejszy. - Teraz znowu jesteś tyranem, i to nie jest atrakcyjne. - Co to znaczy? Cofnęła się wystarczająco, by zerwać jego lekki uścisk, odzyskała spadły ręcznik i owinęła go wokół tułowia, ukrywając przed jego widokiem całe piersi.- Powinnam iść do domu. - Zostajesz ze mną. Potrząsnęła głową. - Nie sądzę, żeby to był dobry pomysł. Potrzebujesz trochę czasu samodzielnie przystosować się do wolności. Nie zrobisz tego ze mną tutaj. - Nie opuścisz tego pokoju. - Skrzyżował ramiona na piersi. Była mała, a on był szybszy. Nigdy nie zdąży dotrzeć do drzwi, zanim ją zatrzyma. Śmignął wzrokiem do dużego materaca. Mógłby ją na niego rzucić. Jeżeli będzie z nim, miałby pewność, że inni samce nie zbliżą się do niej. - Nie przyjmuj ze mną tego swojego tonu "Powiedziałem i zdecydowane", Obsidian. Przedrzeźniła jego pozycję i wywołała rozbawienie, kiedy ponownie poświęcił jej całą uwagę. Alli była słodka, kiedy była zła. Zmarszczyła brwi i małe kreseczki utworzyły się wokół jej ust, więcej zmarszczyło czoło. - Taka jest prawda. Policzki jej poczerwieniały i usta zacisnęły się w wąską linię. Zauważył także, że ręce, gdzie były skrzyżowane na piersi, zacisnęły się w pięści. – Doprowadzasz mnie do szału. Wzruszył szerokimi ramionami. - Rozumiem.

Laurann Dohner Obsidian 08 113

- To wszystko, co masz do powiedzenia? Dlaczego nie mogę wrócić do domu? Mogę zawołać po pomoc. - Możesz, ale wtedy tamten samiec i ja znowu będziemy walczyć. - Wiedział, że tego nie chce i nie był ponad wykorzystaniem informacji na własną korzyść. – Przypuszczam, że odpoczęłaś. - Opuścił spojrzenie do jej gołych nóg i jego fiut stwardniał. - Chcę cię znowu. Rozplotła rękę, lewą stronę, i podniosła na niego środkowy palec. - Wiesz, co to znaczy? - Nie. - Dokładnie. To właśnie znaczy. - Okręciła się i głośno tupiąc ruszyła w stronę łazienki. - Gdzie idziesz? - Byle dalej od ciebie! Stanęła do niego twarzą, dokładnie w drzwiach drugiego pomieszczenia i piorunując go wzrokiem zatrzasnęła je między nimi. Ciche kliknięcie upewniło go, że zamknęła drzwi na zamek. Zrobił krok wyłamać je, ale zatrzymał się. Okno było dla niej za wysoko, aby mogła się wydostać, i nic tam nie pomoże jej w ucieczce. Alli nigdzie nie pójdzie. Zaczął chodzić, próbując wymyślić jak ją uspokoić. Nie była jego partnerką i nie reagowała w sposób jaki miała zwyczaj 46, kiedy była zła. Ludzie nie warczą ani nie gryzą. Musiał to zapamiętać i nigdy więcej nie łapać jej za gardło, żeby temu zapobiec. Uderzyła go raz, ale to nawet nie zraniło do krwi. Musiał przemyśleć na nowo, jak sobie z nią radzić.

Alli kipiała ze złości, kiedy spryskała wodą twarz trochę ochłonąć. Obsidian był niemożliwy do wytrzymania. Był maniakiem kontroli i gorzej, bez prowokacji zaatakował innego członka Nowego Gatunku. Jego agresja może być wynikiem urazu mózgu, albo cierpieniem ze zmęczenia psychicznego po wszystkim, co przeżył . Ta myśl wywołała ból w jej piersi. Nie widziała nic na skanach mózgu, które przeglądała, co wskazywałoby na wadę, ale to nie znaczy, że jej tam nie było. Stracił również partnerkę i został uwolniony od życia w piekle. Pomyślała, że każdy miałby problemy z poradzeniem sobie z tyloma sprawami w tak krótkim czasie. Zżerała ją wina z powodu ich intymnej relacji. Praktycznie wyrzuciła przez okno całą wiedzę ze studiów medycznych, kiedy rzecz dotyczyła jej byłego pacjenta, ponieważ był seksowny, a ona stała się za bardzo do niego przywiązana. Zwiesiła głowę i cicho zaklęła. Zakochała się na zabój w Obsidianie, zanim w ogóle otworzył oczy i realność, że obudzi się, nie była czymś, czego się spodziewała. Laurann Dohner Obsidian 08 114

Miał momenty, kiedy chciała go udusić, ale potem robił coś słodkiego, co całkowicie wytrącało ją z równowagi. Był sprzecznością i to ją zbijało z tropu. Rozpoczęcie stosunków seksualnych nie było jej najmądrzejszą decyzją jaką kiedykolwiek podjęła. Ostatnia rzecz, której potrzebował to więcej komplikacji w jego życiu. - Cholera, - szepnęła, łapiąc ręcznik wytrzeć twarz. Podniosła wzrok aż głęboko wpatrzyła się w swoje oczy odbite w lustrze. - Naprawdę to spieprzyłaś. Dźwięk przy drzwiach sprawił, że podskoczyła i okręciła się patrzeć jak się otwierają. Obsidian z nachmurzoną miną wypełnił wejście. - Zamknęłam je. - Otworzyłem. - Zerknął na klamkę, zanim wrócił do niej z uwagą. - Nie próbuj znowu trzymać się ode mnie z daleka. - Chciałam prywatności. Zacisnął usta w ponurą linię. – Przyzwyczajaj się do jej braku. Nie lubię tracić cię z oczu. Korciło ją powiedzieć, że ma gdzieś, czego chce, ale twardy błysk w jego ciemnych oczach powstrzymał ją od odezwania się. - Moja partnerka zawsze była blisko mnie, chyba że zabierali ją zrobić jej krzywdę. Serce Alli gwałtownie zabiło na wzmiankę o 46. - Nie jesteś już na łasce tych sadystycznych drani. Jestem bezpieczna i nie musisz mnie cały czas pilnować. - Jego niepokój złagodził jej gniew. Cisza zapadła między nimi, gdy w tym czasie urządzili sobie konkurs gapienia się. Alli przegrała i opuściła wzrok na jego pierś. - Naprawdę powinnam wrócić do domu. Odzyskałeś siły wystarczająco dobrze, żeby podjąć walkę, a ja muszę dowiedzieć się, co dalej stanie się z moim życiem. - Co to znaczy? Wzięła głęboki oddech, zauważając kilka śladów na jego tułowiu od bójki z Jerichem, które mogły przerodzić się w siniaki. Nie dostrzegła jednak nic niepokojącego, co nie zagoi się szybko. Nowy Gatunek miał zdumiewające zdolności rekonwalescencji. - Porwałam cię z ONG. Oni wciąż zastanawiają się jak mnie ukarać. Jestem pewna, że zażądają abym odeszła. To oznacza, że muszę spakować moje rzeczy. Laurann Dohner Obsidian 08 115

- Nikt cię nie ukarze. - Warknął. Poderwała wzrok i ujrzała ostre linie wściekłości na jego twarzy. - Oni nie zranią mnie. Złamałam ich prawa i rozumiem, że nie mogą pozwolić, abym zrobiła to bez jakichkolwiek konsekwencji. Spodziewałam się tego. Myślę, że po prostu zostanę zwolniona i odeskortowana z własności ONG. Dom, w którym mieszkam dostałam razem z pracą. Skoro mają niedobory w personelu będą musieli jak najszybciej zatrudnić innego lekarza. Wszedł do łazienki i zbliżył się aż musiała wygiąć nad blatem plecy, aby uniknąć dotknięcia ich ciał. Odchyliła głowę utrzymać ich wpatrzone spojrzenia. - Będziesz mieszkać tutaj ze mną. - Nie mogę. - Będziesz. Serce zabiło jej szybciej. - Nie jestem twoją partnerką Obsidian. - Łagodne przypomnienie wyszło jako szept i było skierowane do ich obojga. - Nie mogę zostać tu bez końca, i będą chcieli abym zwolniła dom dla mojego zmiennika. Poruszył ramionami i chwycił rękami krawędź blatu tuż obok jej bioder, skutecznie ją blokując. Opuścił głowę, dopóki jego ciepły oddech nie owiał jej twarz. - Odsuń się, - rozkazała. Pokręcił głową, odmawiając ruszenia się z miejsca. Nie bała się, wiedząc, że nie zagrażał jej bezpieczeństwu, ale była zaniepokojona. Znowu działał agresywnie. - Nie odejdziesz. - Urwał i jego oddech lekko przyspieszył. - Chcesz mnie uderzyć? Zrób to. Wróciły wspomnienia, kiedy wymierzyła mu policzek. – Chcę tylko, żebyś usunął mi się z drogi. - Nie. - Najechał pozostałą część wolnej przestrzeni między nimi i pochylił się do przodu, aż jego klatka piersiowa naparła na jej, a twarda długość płci trąciła ją w brzuch. - Ty. Zostajesz. Tutaj.

Laurann Dohner Obsidian 08 116

- Masz erekcję, - wypaliła, niezdolna powstrzymać zerknięcia w dół w celu potwierdzenia źródła. Nie sposób było przegapić jego podnieconego stanu fizycznego. Miękko warknął w odpowiedzi. - Uderz mnie. - Nie! Zmrużył ciemne oczy, gdy patrzyła w nie i z rozchylonych warg wydobył się dziki, wściekły warkot. Błysnęły ostre kły. Alli zwalczyła panikę. Musi mieć uraz głowy. Zachowywał się bez sensu i wydawał się pragnąć przemocy. Jego zachowanie było irracjonalne, a ona utknęła w pułapce, z nim w łazience. - Uspokój się Obsidian. - Głos jej zadrżał. - Muszę zadzwonić do Medycznego poinformować ich, że powinni zrobić ci kilka skanów. Myślę, że coś jest nie tak w środku twojej głowy. Możesz mieć krwotok lub obrzęk. Mus….- Czuję się świetnie, - warknął. Nozdrza zafalowały, kiedy ją powąchał i przechylił głowę tylko tyle, by dostać dostęp do jej gardła. - Żadnych badań. Nie była zaskoczona jego odmową. Był uparty i twardogłowy. Próbowała użyć logiki. Zachowujesz się konfrontacyjnie i zaatakowałeś drugiego mężczyznę. Jeszcze raz powąchał i obniżył twarz, dopóki nie musnął ustami spodu płatka ucha. Sprowokował mnie. Musisz przestać pachnieć żywnością, żeby przyciągać inne samce. Zabiję każdego, jeśli spróbują cię pokryć. Sapnęła. - Jericho mnie nie chce, i przestań mnie oskarżać o próby przyciągnięcia uwagi mężczyzn. Wykręciła się dość, by odsunąć się od jego ust i rozpłaszczyła dłonie na gorącej skórze. Pchnięcie, które dała jego piersi, okazało się nawet go nie zmieszać, bowiem nie drgnął od siły, którą włożyła. Zajrzała mu w twarz, ale wydawał się zafascynowany jej gardłem. - Obsidian? Co robisz? W końcu popatrzył jej w oczy. - Szukam miejsca, żeby cię ugryźć, które nie wyrządzi zbyt dużej szkody. Jesteś bardzo delikatna i nie możesz sobie pozwolić na dużą utratę krwi. Alli pozwoliła zatonąć jego słowom i ześwirowała z paniki. – Na pomoc!

Laurann Dohner Obsidian 08 117

Rozdział jedenasty

Obsidian warknął. - Przestań. Walczyła z nim i martwił się, że się potłucze, gdy miotała ciałem między nim a blatem. Chwycił ją rękami za biodra, okręcił się, podnosząc jednym płynnym ruchem zabrać w bezpieczne miejsce. Przesunął na niej chwyt, trzymać ją na tyle wysoko, by nie dopuścić, aby kopiące nogi uderzyły w posadzkę z płytek lub ścianę, i zamknął w klamrze swoich ramion. - Dosyć! Uspokój się. Słyszał stukot butów pędzących korytarzem i wiedział, że za chwilę będą mieli towarzystwo. Zawył z wściekłości, że Jericho ośmielił się wrócić po ich walce. Samiec powinien dwa razy pomyśleć, zanim wyzwie go o samicę. Jego rywal wpadł do sypialni otwierając drzwi z dostateczną siłą, aby złamać ogranicznik i wbić klamkę w tynk. - Postaw ją. - Jericho odezwał się głębokim, zwierzęcym głosem. Zaszarżował bliżej z otwartymi dłońmi i pazurami jako bronią. - Ona jest moja. - Obsidian nie mógł spuścić wzroku z przeciwnika, ale delikatnie opuścił Alli. - Idź pod prysznic, gdzie nie może cię dosięgnąć bez przejścia przeze mnie. - Przestańcie! - Alli nie posłuchała go, wchodząc między niego i postępującego naprzód samca. Wyrzuciła ręce i stanęła bokiem, rozciągając ramiona tak szeroko, jak to możliwe, żeby utrzymać ich osobno. – Nie walczcie! - Wszystko w porządku? - Jericho zatrzymał się w pół kroku, ale wciąż stanowił zagrożenie. - Zamierzał mnie ugryźć. Chcę odejść. - Wydawała się przestraszona, gdy popatrzyła na Obsidiana. - Dlaczego chciałeś to zrobić? Sięgnął po nią, ale odskoczyła z nadgarstkiem, zanim zdążył go złapać. Zamarł, gdy do niego dotarło jak przerażona wydawała się być przez niego. - Żeby cię oznaczyć . - Przełknął ciężko, wdychając jej zapach i potwierdzając jej przerażenie. - Nie zrobiłbym poważnej szkody. - Chciałeś mnie ugryźć. - Wciągnęła drżący oddech. - Swoimi ostrymi zębami. Coś jest nie tak z tobą i nalegam, żebyś poszedł do Medycznego. - Cholera, - Jericho mruknął. Laurann Dohner Obsidian 08 118

Alli szarpnęła głowę spojrzeć na niego. Zmarszczył brwi, opuścił ręce do boków i cofnął się. - Jericho? Co się dzieje? Wypuścił głęboki oddech. - On wykazuje cechy własnościowe. Zdarzało się to od czasu do czasu w ośrodkach, w których byliśmy trzymani. Nie chce innych samców blisko ciebie, i próbuje wzmocnić swoje roszczenie przez fizyczne oznaczenie, hm, ugryzienie. - Ostro spojrzał na Obsidiana. - Nie ma takiej potrzeby. Ona nie będzie brana do innych samców na testy z rozmnażaniem i twój zapach już na niej jest. To wystarczające ostrzeżenie dla innych, żeby nie próbowali dzielić z nią seksu. - Chcesz ją, - Obsidian oskarżył szorstko. Jericho cofnął się dalej, cały napięty. - Nie. Jest bardzo atrakcyjna, ale nie jestem nią zainteresowany. Jest po prostu przyjaciółką i była cenionym pracownikiem w Ojczyźnie. Obsidian mu nie uwierzył. - Pachnie zbyt dobrze i odmawia zaprzestania używania zapachu żywności do wabienia innych samców. - Cholera. - Jericho cofnął się kolejny krok. - Ludzie lubią pachnieć jak jedzenie. Tacy właśnie są. Myślą, że pachnieć jak obiad jest przyjemną higieną. Nauczysz się tego w swoim czasie. To nie tylko ona. Większość z nich to robi. Oni nie próbują zainteresować nas pieprzeniem ich. - Twoje oczy są czerwone z żądzy. - Obsidian przesunął się do przodu, próbując wziąć Alli za siebie, żeby zdjąć ją z widoku drugiego samca. - Jestem z naczelnych i nie są czerwone. Są bardziej rudawe z dużą ilością brązu. To różnica. – Jego twarz przybrała twardy wyraz. - Nie chcę jej i jest pewne jak diabli, że ona nie chce mnie. Nawet nasze kobiety boją się moich różnic. Naprawdę myślisz, że mały, nieśmiały człowiek może chcieć mnie przyjąć? - Widziałeś ją nagą. - Nie zamierzał wierzyć Jericho. Alli była zbyt atrakcyjna, aby uwierzyć, że samiec by jej nie chciał. Drugi samiec opóźnił swój odwrót. – Przepraszam, jeśli się gapiłem. - Zrobił miękki dźwięk w głębi gardła. - To była pierwsza para prawdziwych piersi jaką widziałem od długiego czasu. Spuścił wzrok na podłogę i opuścił głowę w uległości. – Nie walczmy. Ona jest bezpieczna od zainteresowania innych samców, a ja już dawno zrezygnowałem ze znalezienia mojej własnej samicy. I teraz nawet takiej nie chcę.

Laurann Dohner Obsidian 08 119

Nie całkiem mu wierzył, ale jego gniew ochłódł. - Dlaczego? Jericho ujawnił swój dziwny kolor oczu, gdy spotkał jego wzrok. – Nie chcę czuć jeszcze więcej bólu. Obsidian przyglądał mu się uważnie i przystanął obok Alli, kiedy chwyciła go za ramię powstrzymać przed podejściem bliżej do drugiego samca. Nawet nie szczędził jej spojrzenia, zbyt skupiony na rozgryzieniu przeciwnika. - To boli być odrzucanym. - Głos Jericho pogłębił się i silne emocje błysnęły w jego oczach. - Nie chcę ich już. Skończyłem z tym. Lekarka jest przy mnie bezpieczna. Przeniosłem się tutaj z Rezerwatu pracować z ludzką grupą specjalną, która dla nas pracuje. Ścigamy i lokalizujemy pracowników Mercile. To trzyma mnie daleko od naszych kobiet. Tylko dlatego zgłosiłem się na ochotnika pilnować cię, bo nasze kobiety, z tobą tutaj, mają zakaz wstępu do Medycznego. Grupa specjalna jest dwa tygodnie na urlopie, ale potem z nimi wracam. Czy rozumiesz? Więcej pytań wypełniło jego głowę, ale Obsidian uwierzył, że drugi samiec nie chce jego Alli. - Ludzie pracują dla ciebie? - Dla nas, - Jericho poprawił, jego mowa ciała wskazywała rozluźnienie. - Czasy się zmieniły. Nie wszyscy ludzie są źli i nienawidzą nas. Mężczyźni, z którymi pracuję są dobrzy. - Mężczyźni? - Oni są ludźmi. Mężczyznami. My jesteśmy samcami. - Wzruszył szerokimi ramionami. Nie próbuj jej gryźć. Przeraziłeś ją. Ona jest człowiekiem. Nie zna wszystkich naszych instynktów, jeśli chodzi o seks. Rozumiesz? Nie rozumiał, ale uczył się. Jego spojrzenie prześlizgnęło się do Alli. Wciąż była blada, pachniała strachem i obserwowała go ostrożnymi oczami. Decyzja, żeby ją oznaczyć była zła. Popędy wzięły górę nad jego opiekuńczością wobec kobiety. Spojrzał z powrotem na samca. - Zostaw nas. Proszę. Nie skrzywdzę jej. - Dobra. Będę na korytarzu, gdybyś czegoś potrzebował.

Alli zaprotestowała, kiedy Jericho okręcił się wyjść. - Nie idź!

Laurann Dohner Obsidian 08 120

Oficer zaklął z powrotem obracając się do niej twarzą. Wyglądał na zirytowanego, gdy patrzyli sobie w oczy. – Odpuść mu. Jest świeżo uwolniony i na wyczucie uczy się jak z tym wszystkim sobie radzić. Jesteś ludzka, i tak różna jak tylko możesz być od tego, co wiedział o samicach. - Chcę odejść. – Tak będzie najlepiej. Nie odważyła się spojrzeć na Obsidiana, kiedy warknął, jego protest został zauważony, ale odrzucony. - Chcę być z powrotem odeskortowana do mojego domu. Duża ręka stanowczo spadła na tą, której użyła zatrzymać Obsidiana przed zaatakowaniem Jericho. To uwięziło jej palce. Wtedy musiała już na niego spojrzeć. Gniew wykrzywił jego usta w ponurą linię, a ciemne, brązowe oczy były niemal czarne z emocji. - Zostajesz ze mną. - Nie jestem twoją partnerką. - Te słowa trudno było wypowiedzieć, ale to nie czyniło ich mniej prawdziwymi. Nie pomagała mu zostając tutaj dłużej. Potrzebował czasu, uleczyć się, pogodzić ze zmianami w jego życiu i rozpaczać po zamordowanej partnerce. Seks był rozrywką, która na dłuższą metę, tylko by go zraniła. Ona także byłaby zdruzgotana, gdyby uświadomił sobie, że to było wszystko, co dla niego znaczyła. Lepiej było odejść, zanim przywiązała się do niego bardziej i zakochała głębiej. - Zostajesz ze mną, - powtórzył niskim, głębokim głosem, od którego brzmienia ciarki przeszły jej po plecach. Już się nie bała. To minęło, kiedy Jericho przybył jej na ratunek. Fakt, że Obsidian chciał ją ugryźć, żeby powstrzymać innych mężczyzn Gatunku od uderzania do niej, w pokręcony sposób był nawet słodki. To był wielki krok naprzód od przekonania, że chciał rozszarpać jej gardło ostrymi kłami. Myślała, że chciał ją ukarać za przeciwstawianie mu się za to, że był apodyktycznym palantem. Na długie sekundy wstrzymała powietrze w płucach, gdy ostrożnie dobierała słowa. Wypuściła i odetchnęła. – Jericho, czy mógłbyś zostawić nas samych? - Tak. - Samiec umknął, a ulga w jego tonie była oczywista. Drzwi zostały wyszarpnięte z miejsca, gdzie wbiły się w ścianę i stanowczo zamknięte, kiedy oficer wyszedł, powodując że kawałki tynku rozsypały się po podłodze sypialni. Alli stanęła twarzą do Obsidiana, kolejny raz zauważając jak był wysoki i wielki. I seksowny . Bolało ją serce patrzeć w jego oczy i wiedzieć, że musi się pożegnać. Mógł chwilami być apodyktyczny i

Laurann Dohner Obsidian 08 121

dominujący, ale nie zamierzała się oszukiwać, wmawiając sobie, że nie ciągnie jej do niego jak ćmę do ognia. Niestety, jedno z nich miało spłonąć, a być może nawet oboje. - Chcę się ubrać, a potem porozmawiamy. Nie puścił jej ręki. - Chcę cię. Jemu chodzi tylko o seks. Więcej bólu ścisnęło jej pierś. - Świetnie. Porozmawiamy tu i teraz. W ostatnim czasie zaszło wiele zmian w twoim życiu. - Nie chcę rozmawiać. Zignorowała go, jakby się nie odezwał. - Twoja partnerka została zabita na twoich oczach i ty… - Nie chcę rozmawiać, - powtórzył bardziej stanowczo. - Musisz głęboko cierpieć z powodu jej straty. - Alli, przestań. - Jestem ci znajoma, ponieważ przyzwyczaiłeś się do mojego zapachu. Ostrzegali mnie, że to zły pomysł tego próbować. – Zatrzymała się, czekając na niego, żeby jej przerwał, ale tylko uważnie ją obserwował zmrużonymi oczami. Milczał, więc ciągnęła dalej. - Nie żałuję tego, co zrobiłam, ale ty będziesz, gdy w końcu uporasz się ze wszystkim, co się wydarzyło. Jesteś teraz wolny i cały twój świat jest inny. Jesteś silny Obsidian. Nie potrzebujesz mnie jako wsparcia przejść przez to. Twój gniew minie, rozpacz nadejdzie, ale potem zacznie się gojenie ran. W końcu wszystko z tobą będzie dobrze. Wierzę w to z całego serca. - Wzięła głęboki wdech. – Byciem tu, tylko ci przeszkadzam w tym procesie i muszę wrócić do mojego domu. Oboje musimy poradzić sobie z rzeczami na własną rękę. Rozluźnił na niej uścisk i puścił. Ona też go puściła i cofnęła się umieścić trochę miejsca między nimi. - Tak naprawdę będzie najlepiej, - szepnęła mając nadzieją, że uwierzy w to, i on również. – Po prostu bierz po jednym dniu na raz. Wiem, jakie to uczucie, kiedy ktoś, kogo kochasz umiera, ale ty przeżyłeś stratę partnerki. To naprawdę boli, obiecuję jednak, że będzie lepiej. Pewnego dnia obudzisz się i twoje serce nie będzie już złamane. Nic nie powiedział, a jego twarz zastygła w tym ponurym wyrazie. Powoli odwróciła się i uciekła do łazienki. Jej torba wzywała ją i pochyliła się, żeby ją otworzyć, planując się

Laurann Dohner Obsidian 08 122

ubrać. Zamiast tego ramię owinęło się wokół jej talii i została poderwana z nóg. Sapnięcie było wszystkim, co zdołała zrobić, zanim doświadczyła przyprawiającego o mdłości uczucia lotu. Odbiła się, kiedy wylądowała na miękkim łóżku, zszokowana, że Obsidian rzucił nią, co najmniej pięć stóp (1,52 m) przez pokój. Nic nie bolało, ale czynnik wstrząsu trzymał ją zastygłą, dopóki mózg nie mógł za tym nadążyć. Materac ugiął się, poruszony, a wtedy ciężar przygniótł jej plecy, gdzie leżała rozciągnięta na brzuchu twarzą w dół. Otoczył ją swoim ciałem. - Nie zgadzam się pozwolić ci odejść. Przeszył ją strach, gdy gorący oddech owiał jej ucho. Ręcznik zsunął się do pasa i jego pierś przylgnęła do jej pleców. - Obsidian, - zejdź ze mnie. - Jej głos drżał. Przesunął nad nią swoją pozycję i wielka dłoń przykryła jej tyłek, pogłaskał. - Chcę cię. - Przestań! - Szarpnęła głowę w jego stronę i spojrzała mu w oczy. - Przestraszyłeś mnie. Łapiesz to? - Nie zrobię ci krzywdy Alli. Dźwięk jej imienia słyszany z jego ust, w tym ochrypłym tonie, sprawił, że część jej strachu zelżała. Nawiązał rozmowę i zwracał się do niej po imieniu coś, pomyślała, czego nie mógłby zrobić, gdyby nie był racjonalny lub stracił kontrolę. - Właśnie rzuciłeś mną przez pół pokoju. To niedopuszczalne zachowanie! - Łóżko nic ci nie zrobi. Nie zrobiłbym tego, gdybym uważał, że chybię. - Umyka ci istota sprawy. Chcę odejść, i nie możesz mnie zmusić do pozostania tutaj wbrew mojej woli. - Mógłbym, ale zamiast tego zmienię twoje zdanie. - Duża ręka na jej tyłku pomasowała. – Ty też będziesz mnie chciała. Uspokój się i przewrócić. Chcę cię posmakować. Nie przewróciła się, kiedy podniósł się dając jej wystarczająco dużo miejsca, aby zmieniła pozycję. Usiadł na zgiętych nogach i czekał, patrząc na nią swoimi pięknymi, ciemnymi oczami. Język wybiegł zwilżyć wargi i musiała przyznać, że część niej kusiło. Pamięć jak utalentowany był w seksie oralnym, sprawiła, że jej pożądanie wykazało zainteresowanie.

Laurann Dohner Obsidian 08 123

- Nie. - Pociągnęła za ręcznik, podnieść go wyżej i przekręciła się na bok, zyskać na niego lepszy widok. - Nie jestem tu dla ciebie, żebyś pieprzył mnie do woli, tylko po to, abyś unikał rzeczywistości swojej sytuacji. Zmarszczył brwi. - Co to znaczy? - Chcesz użyć seksu jako sposobu na uniknięcie zmierzenia się z bólem po stracie partnerki. Jego wzrok podryfował w dół osiąść na krągłości jej tyłka. - Chcę cię, bo sprawiasz, że jestem twardy i robisz ze mną rzeczy, które są dobre. 46 nie ma z tym nic wspólnego. - Ona ma z tym bardzo wiele wspólnego. Musisz pozwolić sobie na rozpacz, zamiast próbować zastąpić ją mną. Nie możesz tak po prostu zamienić ludzi jak zmieniasz koszulki. Jestem doktor Allison Ann Baker. Mam trzydzieści dwa lata i mój ulubiony kolor to niebieski. - Łzy zagroziły, ale powstrzymała je mruganiem. - Zasługuję na kogoś, kto chce mnie. Obsidian bardzo powoli pochylił się do przodu i oparł dłonie na łóżku obok niej. Na rękach i kolanach podszedł do przodu, ale jej nie dotknął, gdy przysunął twarz bliżej, aż jego intensywne spojrzenie unosiło się cale nad jej własnym. - Rozumiem, co mówisz. - Jego pierś rozszerzyła się, gdy wziął głęboki oddech. - Nie ma w tobie jednej rzeczy, która przypomina mi o niej. - Jego głos pogłębił się, gdy spojrzał na jej włosy. Ty jesteś jasna, gdzie ona była ciemna. Miękka i tak dziwna. – Trzymał jej wzrok. - Jesteś mała, słaba i boisz się byle czego. Ona do tej pory podrapałaby mnie, ugryzła i zraniła do krwi. Ty kulisz się wydawać się mniejszą, próbując uniknąć mojej uwagi, czy może zyskać moją sympatię. Ona była dziką wojowniczką, a ty nie wiesz jak uderzyć. Następnym razem, kiedy będziesz chciała mnie uderzyć, drap rękami i używaj paznokci, żeby wyrządzić szkodę. Gładkie zęby wciąż mogą sprawić ból, jeśli wystarczająco mocno ugryziesz. Alli nie była pewna, czy powinna czuć się obrażona, czy przestraszona, ale jedno było pewne. Jego słowa ją zraniły. Zastanawiała się, czy nie tylko użył jej do seksu, ale również jako sposobu na znalezienie odwetu na draniach, którzy go więzili całe życie. Potwory, które zabiły jego partnerkę były poza jego zasięgiem, ale ona dobrowolnie zgodziła się zostać w jego pokoju. Patrzył na nią, może czekając na odpowiedź, ale żadnej nie dostał. Nie wiedziała, co powiedzieć. - Moja partnerka nie lubiła mnie. - Uczucie podobne do bólu mignęło w jego oczach. - Nie dotykała mnie, jeśli nie była w potrzebie, a nawet wtedy, nie głaskała mojej skóry, ani nie spała przy moim boku, chyba że było naprawdę zimno, albo była zbyt odurzona narkotykami, żeby się odsunąć, kiedy przynosili ją do mnie chorą. Chciałem trzymać ją w ramionach, żeby dać pociechę. Laurann Dohner Obsidian 08 124

Wziął głęboki oddech. - Nauczyliśmy się we wzajemnej potrzebie, jedno drugiemu wykonywać różne prace i znosiła mnie. Ona była moja, a ja byłem jej, ale nie chciała być ze mną. Wcześniej był inny samiec, którego chciała. Zmusili ją przyjść do mojej celi. - Wycofał się z niej fizycznie i wstał z łóżka. - Żyję ze świadomością, że ja także nigdy nie miałem dla niej głębokich uczuć. Nie byliśmy prawdziwymi partnerami, lecz zamiast tego byliśmy zmuszeni żyć razem. Obraz, który stworzył w jej głowie łamał jej serce. Usiadła, zagapiona na niego, gdy powoli cofał się w kierunku łazienki. Tysiąc pytań kotłowało się w jej oszołomionym umyśle, kiedy próbowała ustalić, które z nich zadać pierwsze. Jedyna rzecz, którą mogła poskładać w całość to, że jego partnerka znała kogoś przed Obsidianem i musiała go kochać, skoro odrzuciła jakąkolwiek emocjonalną więź z atrakcyjnym mężczyzną przed nią. To czyniło ich związek zimny i nieczuły. - Zrobiłem coś, co spowodowało jej śmierć, ale nie wiem, co to było. Muszę żyć z poczuciem winy jak bardzo ją zawiodłem. Nie jesteś, żeby zastąpić 46. Dziwnie ciągnie mnie do ciebie, ale działam z własnej woli. - Warknął, błyskając ostrymi zębami i zacisnął dłonie po bokach. - Nie będę trzymał przy moim boku kolejnej kobiety, która mnie nie chce. Nie ma zamków na tych drzwiach. Idź Alli. Uciekaj. Ostatnia rzecz, którą chciała zrobić w tym momencie to go zostawić. Wyraźnie był zdenerwowany i nie mogła sobie wyobrazić, jak musiał się czuć, być zmuszony do życia z kimś, kto w oczywisty sposób traktował go źle. Wspomniał o przemocy, kiedy powiedział, że jego partnerka uderzyłaby go. Zrodził się następny zestaw pytań, zastanawiając się jak dokładnie dysfunkcyjny ich związek był. - Nie przyczyniłeś się do jej śmierci. - Zabili ją na moich oczach za karę. - To byli dranie, Obsidian. Ukradli z Mercile ciebie, twoją partnerkę, i dwa inne Nowe Gatunki, próbując na was zarobić. Oni… - Chciałaś odejść. Idź! Pokręciła się dotrzeć na brzeg łóżka i chwyciła ręcznik utrzymać go okrywający jej ciało, gdy stanęła na drżących nogach. Chociaż stawał się coraz bardziej zirytowany, nie mogła zostawić go w takim stanie. - Niektórzy ludzie są po prostu okrutni, a tym, którzy pracowali dla Mercile brakowało zasad moralnych Obsidian. Oni nie zabili 46 z powodu czegoś, co zrobiłeś, lub nie zrobiłeś. Prawdopodobnie po prostu nie chcieli dłużej ponosić kosztów jej żywienia. Wiedzieli, że mają wystawione nakazy aresztowania i nie mogą wrócić do domu. To oznacza, że byli Laurann Dohner Obsidian 08 125

zdesperowani i bez pieniędzy. Może zabili ją, żeby wyrównać rachunki za wszystko co czuli, że stracili, winiąc za to Nowy Gatunek, ale to była ich własna wina. Nigdy twoja. Byłeś ofiarą, tak jak ona. Patrzył na nią z gniewem, pozostawiając zaciśnięte pięści po bokach. Zastanawiała się, czy zrozumiał, co próbowała mu powiedzieć i postanowiła wyjaśnić. – To, co Mercile wam zrobiło było nielegalne, niezgodne z prawem i byli poszukiwani, żeby zostać za to ukarani. Nakaz aresztowania oznacza, że wszystkie ich pieniądze zostały zamrożone, i szukała ich policja. Stali w obliczu aresz… - Nie chcę słuchać. Nie chcesz mnie. To wszystko, co ma znaczenie. Idź. Gdybyś tylko wiedział . Zrobiła nieśmiały krok bliżej. - Usiądźmy i porozmawiajmy. Proszę? - Dlaczego chcesz siadać? Myślisz, że mogę lepiej słyszeć, jeśli moje uszy będą bliżej twojego wzrostu? - Był wściekły. - Nie. Pomyślałam, że byłoby bardziej wygodnie. Podniósł ramię i wskazał drzwi. - Idź! - Nie wyjdę, dopóki o tym nie porozmawiamy. Życie przebiegło jej przed oczami, natychmiast spanikowana, gdy rzucił się do niej z rozwścieczonym wyrazem twarzy. Był Nowym Gatunkiem i jego zwierzęce cechy były bliżej powierzchni niż ludzkie. Chwycił ją rękami za ramiona, ale ręce nie miażdżyły, ani nie sprawiały bólu. Wpatrywała się w niego szeroko otwartymi oczami, milcząca, oddychając gwałtownie, gdy jej serce waliło. - Wyjdź albo powiedz, że chcesz, żebym cię wziął. To moje jedyne opcje? - Albo mnie chcesz, albo nie. - Uspokój się, proszę, - wyszeptała. – Próbuję sprawić, żebyś poczuł się lepiej. - Zerwij ręcznik i stań przede mną na rękach i kolanach. To poprawi mi nastrój. - Czy zawsze musi ci chodzić o seks? Laurann Dohner Obsidian 08 126

Opuścił głowę wystarczająco, by zajrzeć jej głęboko w oczy. - Nie chcę rozmawiać. Chcę cię pokryć. Albo wyjdź, albo będziemy walczyć. Jesteś słaba. To nie byłoby uczciwe, skoro nie masz siły, ani umiejętności, żeby się bronić. - Ręce na ramionach zsunęły się niżej do łokci, gdzie stwardniałe opuszki kciuków pieściły wrażliwą skórę od wewnątrz, a także dotykały boków jej piersi. - Nie sprawię ci bólu, ale będę manipulował twoim nastrojem aż będziesz chciała, abym cię wziął. Zrobiłem to już wcześniej. Idź, albo zaakceptuj swój los. Obsidian zawsze miał sposób, aby wytrącić ją z równowagi. Nie czekał na odpowiedź. - Nie jesteś zastępstwem dla 46. – Wydał syczący dźwięk. - Nie obrażaj siebie, ani mnie. Nie jestem zaślepiony jej pamięcią. Jesteś bardzo atrakcyjna, ale wierzysz, że mam mętlik w głowie od mojego długiego snu, że nie widzę różnicy? Nie jestem ofiarą. Przeżyłem i dostosowuję się. W tym jestem najlepszy. - Kciuki nieprzerwanie drażniły jej skórę, czyniąc ją bardzo świadomą jego dotyku. - Chcę cię mimo twoich wad. Wabisz mnie do siebie i sprawiasz, że krew gotuje się we mnie z potrzeby. Pochyliła się do niego bliżej, poruszona jego ochrypłym wyznaniem. To było oczywiste, że nie łatwo było mu to przyznać. Miała wcześniej mnóstwo facetów, którzy do niej uderzali, ich słowa były dużo bardziej wyrafinowane i gładkie. Prostota uczciwości Obsidiana podniecała ją. Nie miał powodu kłamać, czy ją oszukiwać. To był komplement zaprawiony octem, ale szczery. - Wziąłem cię twarzą do mnie, bo nie mogłem się oderwać i chciałem widzieć twoje oczy, kiedy byłem w tobie. - Jedna ręka prześliznęła się wyżej na jej nagie ramię, prześledzić linię gardła, którą badał kłykciami. – Fascynujesz mnie. Alli na kilka sekund zapomniała o oddychaniu, gdy skłoniła się bliżej, aż naparła na jego klatkę piersiową, wpatrując się w ciemne oczy. Był sexy, kiedy spał, nieprzewidywalny, kiedy się obudził, ale niezaprzeczalnie nieodparty, gdy opuścił swoją gardę na tyle, by porzucić silną zewnętrzną powierzchowność, którą przewidział dla świata. - Czasami mnie przerażasz, - wyznała cicho. - Ale teraz wszystko, czego chcę, to pocałować cię. Nieznacznie przechylił głowę i opuścił odrobinę więcej. Alli skupiła uwagę na jego szczęce, puściła ręcznik i wyciągnęła ręce ująć w dłonie jego twarz. Podniosła się na palcach i zawahała, zanim zamknęła oczy. Pociągnęła go bliżej, aż jej usta musnęły jego. Miał pełne, obfite wargi, zdumiewająco miękkie jak na kogoś tak niebezpiecznego, fakt, którego nie mogła ignorować. Nie pogłębił pocałunku, zamiast tego po prostu stał w bezruchu, oddychając. Obróciła lekko twarz, wyrównać idealnie ich usta i rozchyliła wargi tylko tyle, by poczuć jego smak, kiedy czubkiem języka przebiegła wzdłuż szczeliny jego warg. Zadudnił jego głęboki jęk, który poczuła Laurann Dohner Obsidian 08 127

w swojej piersi i wtedy się poruszył łapiąc w obie ręce jej tyłek. Natychmiast podniósł ją z nóg i mocniej przycisnął do wysokiej sylwetki. Rozłożyła uda, obejmując nogami jego talię. Ręcznik skończył skręcony między ich brzuchami, ale zignorowała to, czekając na niego, żeby odpowiedział na jej pocałunek. Nie zrobił tego, w zamian pozwolił gubić się jej w domysłach. Odsunęła się i otworzyła oczy, patrząc na niego na tym samym poziomie oczu, ponieważ wyrównał ich w wysokości. - Co się dzieje? Myślałam, że mnie chcesz. - Chcę. - Napiął ręce, mocno ścisnąć każdy pośladek, i przylgnął biodrami do jej cipki, by poczuła grubego, twardego fiuta, którym potarł o nią przez spodnie dresowe. Przeszedł kilka kroków i zatrzymał się przy łóżku. - Położę cię. Ustaw się na rękach i kolanach. - Chcesz się ze mną pieprzyć bez pocałowania mnie najpierw? - Nie była pewna, czy powinna być urażona czy nie. – Czy mam nieświeży oddech? Umyłam zęby. Wziął głęboki oddech, i jej nagie piersi wgniotły się w jego pierś, czego oboje byli wnikliwie świadomi. Podziwiał widok. - Nie wiem jak, - mruknął tak cicho, że ledwie go usłyszała. Była wdzięczna, że trzymał ją w silnych ramionach. Konsekwencje jego wyznania przypomniały jej o innych aluzjach, które mówił o jego ograniczonej wiedzy seksualnej. Brał swoją partnerkę tylko na pieska, a teraz dowiedziała się, że także nigdy jej nie pocałował. Pytania uderzyły znowu, tak wiele, ale przede wszystkim zastanawiała się jak długo był z 46. Miesiące? Lata? Użyła chwytu na twarzy, skłonić go, by na nią spojrzał. Gniew lśnił w ciemnych głębinach, kiedy popatrzył jej w oczy. - Nigdy nie całowałeś nikogo przedtem? – Trudno było zadać to pytanie. Oceniła jego surowe rysy, potwierdzając, że musi mieć co najmniej trzydzieści lat. - Nie. - Głos wydobył się burkliwy, a oczy zmarszczyły się w kącikach, ale nie z humoru. Zauważyła narastający kolor na policzkach. Skórę miał naturalnie opaloną, ale nie przeoczyła oznak świadczących o zawstydzeniu. To wyjaśniało jego paskudny nastrój. Nie potrzebowała stopnia naukowego z psychologii, żeby zgadnąć jak to rozjątrzało tak dumnego mężczyznę jak Obsidian przyznać, że nie był mistrzem w czymś – w czymkolwiek. - Wszystko porządku. Mogę cię nauczyć, jeśli chcesz. - Podniecenie perspektywą uczyniło ją chętną robić tylko to. Może miał coś przeciwko poufałej intymności ust, lub coś takiego. Miała do czynienia z wieloma ludźmi, którzy mieli fobie przed zarazkami. Niektórzy sto razy myli ręce, albo unikali kontaktu z ludźmi. Leczenie ich, kiedy nie znosili być dotykani, czasami utrudniało jej

Laurann Dohner Obsidian 08 128

pracę, ale zawsze uspokajali się, gdy założyła rękawiczki i maskę na twarz. - Mogę zapytać dlaczego? Chodzi mi o to, nie lubisz tego? Upuścił ją. Odbiła się, zaskoczona upadkiem na łóżko, gdzie wylądowała na tyłku. Przykucnął przed nią i patrzył z gniewem. - Moja partnerka nie chciała mojego dotyku, chyba że była w potrzebie. - Potrzebie? - Gorączce. - Wstał, okręcił się i zaczął chodzić. - Mówisz, że jesteś lekarzem, ale nic nie wiesz. - To oświadczenie sprawiło, że zatrzymał się na wystarczająco długo, by parsknąć i rzucić jej zdegustowane spojrzenie. - Potrzebowała mnie czasami. Stawała się pobudzona i pozwalała mi pokryć ją od tyłu. - Znowu zaczął chodzić. Przedstawiony obraz życia rozdzierał jej serce. Był zmuszony żyć z kobietą, która kochała i pragnęła kogoś innego. Pozwalała Obsidianowi dotknąć się tylko, kiedy pożądała seksu. Alli był znany fakt, że niektóre kobiety Nowego Gatunku cierpiały objawy związane z ich zmienionym DNA. Wchodziły w łagodną wersję zwierzęcej rui, głęboko zakorzenione pragnienie przedłużenia gatunku, zaszczepione w ich genetyce, które przejawiało się fizycznymi symptomami. Wykazywały tkliwość piersi, stale zwiększone pobudzenie oraz ostrą świadomością ich męskich odpowiedników. - Wchodziła w gorączkę, - mruknął. Zatrzymał się. – Tak to nazywali technicy. - Rozumiem. - To była ponura świadomość. - To jedyny czas, kiedy wy dwoje uprawialiście seks? Ostro kiwnął głową. – Pozwalała mi tylko posmakować ją, albo pokryć od tyłu. Nie chciała inaczej mojego dotyku. – Spojrzał na nią gniewnie. - Idź Alli. Już nie chcę cię tutaj. Rzuciła okiem w dół na przód jego dresów. Sztywny zarys jego fiuta mówił co innego. Podniosła wzrok. - Powinniśmy jeszcze o tym porozmawiać. Odrzucił głowę i zawył. Dźwięk sprawił, że wzdrygnęła się i upuściła ręcznik zakryć uszy. Zakręcił się i uderzył pięścią w ścianę. Zdjęła dłonie z uszu i usłyszała dochodzący dźwięk walenia butów pędzących korytarzem. Ledwo odzyskała ręcznik okryć nagie piersi, zanim Jericho jeszcze raz wpadł do pokoju. - Zabierz ją stąd. - Obsidian warknął wściekle. - Chcę, żeby odeszła. – Odmówił spojrzenia na nią, gdy pomaszerował do łazienki i zatrzasnął drzwi. Jericho przeczyścił gardło. - Masz czego chciałaś. Jesteś wolna, aby odejść doktor Allison. Laurann Dohner Obsidian 08 129

Gorące łzy paliły pod powiekami, kiedy zamknęła oczy. - Doktor Allison? Chodźmy. Nie będę patrzył. Włóż coś na siebie, łap swoje rzeczy i zabieraj się stąd. Nie ma, do diabła mowy, żebyś tu została. Grozi ci niebezpieczeństwo. Nie wierzyła w to. Obsidian mógł uderzyć ją zamiast ściany.

Rozdział dwunasty

Skrzypienie drzwi ostrzegło Obsidiana, że nie był dłużej sam i odwrócił głowę rzucić zastraszające, groźne spojrzenie na oficera, który odmawiał zaprzestać go sprawdzać. Nie miał zamiaru skoczyć z dachu budynku w próbie ucieczki. Chciał tylko świeżego powietrza, żeby przejaśnić w głowie i być sam. - Odejdź. - Hej. – Pojawił się Moon. - To ja. Drugi samiec był bez czarnego munduru i zamiast tego nosił ludzkie ubranie. Mały, niebieski bezrękawnik okrywał trochę barki i nic z jego ramion. Materiał spodni widział już wcześniej, kiedy technicy przenieśli go do nowego miejsca, w którym zginęła 46. Nazywali je dżinsami. Stopy miał bose. - Słyszałem, że ty i lekarka mieliście trudny czas. Pomyślałem, że może chcesz z kimś porozmawiać. - Podniósł coś zza pleców. - Przyniosłem mrożoną kawę. Próbowałeś jej? Obsidian spojrzał na dwie butelki trzymane w ręku drugiego samca. - Rozmowa! Dlaczego wszyscy chcą rozmawiać? - Ach. - Moon powoli się zbliżył. – Przysłali do ciebie doktorka od czubków, żeby cię zbadał? - Co? Laurann Dohner Obsidian 08 130

- Psychiatrę. Mamy takiego, który przychodzi z nami rozmawiać i pyta, co myślimy i czujemy o różnych sprawach. Domyślam się, że Tiger chciał, aby cię ocenił. Doktor Kregkor nie jest taki zły. - Żaden ludzki mężczyzna mnie nie odwiedził. Moon uniósł nogę i stanął okrakiem nad występem budynku, stabilnie siadając na murku. Wyciągnął rękę z jedną z butelek. - Odkręć górę. Wystarczy przekręcić i zejdzie. Spróbuj. To dobre. Zawahał się, ale przyjął chłodny napój, przyglądając mu się nieufnie. - Zaufaj mi, to dobre. Chwyciłem dwa z mojej lodówki, kiedy usłyszałem, że miałeś ciężki dzień. Niewiele tu się dzieje, co pozostaje prywatne. Nie znam tylko szczegółów. Co się wydarzyło z twoją lekarką? Obsidian przetestował górę napoju, zastosował trochę siły i zakrętka została mu w dłoni. Rzecz pachniała apetycznie, więc wziął łyk. - Ona ciągle chce rozmawiać. - Takie są kobiety. One wszystkie to robią. - 46 nie robiła. - Zatem twoja partnerka była wyjątkową kobietą. - Moon otworzył swój napój i pociągnął długi łyk, a potem postawił go przed sobą między udami. - Samice uwielbiają rozmawiać. Myślę, że to dlatego, że spędziliśmy samotne życie i teraz, kiedy jesteśmy wolni, cisza jest czymś, czego z radością unikają. - Alli jest człowiekiem. - Oni dopiero rozmawiają. Nie mają naszych wyostrzonych zmysłów, i nie mogą niczego ocenić poza ich wzrokiem i słyszeniem słów. - Westchnął. - Zastanów się jak ograniczeni oni są. To musi być trochę przerażające, bez zmysłu węchu do pomocy, zorientować się w rzeczach. - Co masz na myśli? - Obsidian rozluźnił się odrobinę, opierając się o mur wychodzący na Ojczyznę. - Większość z nas może dużo wyczuć używając naszych nosów. Gniew. Pobudzenie. Do licha, niektórzy z nas potrafią nawet wyczuć zapach bólu, jeśli jest wystarczająco ostry. Ludzie pocą się, kiedy się boją, albo ich serca biją szybciej jak są zdenerwowani. To też wyczuwamy. Laurann Dohner Obsidian 08 131

Wzruszył ramionami. - Wszystko co mają oni, to umiejętność zgadywania, kiedy na nas patrzą, ale my mamy tendencję do ukrywania naszych uczuć, kiedy czujemy taką potrzebę. Wiesz o czym mówię. Mercile wykorzystywało przeciwko nam wszelkie oznaki słabości lub uczuć. Obsidian nie mógł się nie zgodzić. - Więc ludzie naciskają na nas, żeby rozmawiać. Chcą wiedzieć, co myślimy i czujemy. Nie rozumieją wielu naszych spraw i z natury są ciekawi. Zakładam, że to wywołało kłótnię? Pytałem Jericho, ale nie chciał powiedzieć, co się stało. Musi cię lubić. - Samiec i ja walczyliśmy. Ciemne brwi wygięły się w łuk. - Naprawdę? Kto wygrał? Nie widziałem na nim obrażeń. Wzrokiem ocenił Obsidiana. - Ani na tobie. To nie mogło być bardzo fizyczne. - Alli stanęła nam na drodze i skończyło się, zanim stała się jej krzywda. - Twarda, mała kobieta, co? Odważna również. Zawahałbym się wejść między ciebie i naczelnego. Widziałem jak walczy i nie wyglądało, żeby łatwo było go pokonać. - On robi dziwne dźwięki. Moon zachichotał. - Myślimy, że dostał DNA naczelnych. Dowiesz się o innych rodzajach DNA, które mamy.

goryla. To

wielki

gatunek

- Ma czerwone oczy. - Nie mówiłbym tego przy nim. Jest drażliwy na tym punkcie, i żeby być uczciwym, one są bardziej brązowe niż czerwone. - Samiec wziął drugi łyk. – Niezbyt wielu naczelnych przeżyło, a ci którym się udało, wydają się być miksami szympansa. Są znacznie bardziej stonowani niż Jericho. Miał trudny czas przez to. Obsidian przyznał się do ciekawości. - Dlaczego? - Widziałeś go. Jest onieśmielający jak diabli, i dziwny jeśli chodzi o jego terytorium. Musiał wyprowadzić się z domu mężczyzn, bo walił na swoich sąsiadów za zakłócanie jego snu. Facet nie ma zbyt dużo poczucia humoru, prawdopodobnie dlatego, że nie bzyka często. Kobiety zwykle go unikają, bo boją się, że będzie próbował którąś zatwierdzić, jeśli wylądują w łóżku. On nie dokładnie jest kimś, komu chcesz powiedzieć nie, bez czucia odrobiny strachu.

Laurann Dohner Obsidian 08 132

- Bzyka? - Dzielić seks. Bzykać. To ludzkie pojęcie. Domyślam się, że w ośrodku nie miałeś dużo kontaktu z ich językiem? Potrząsnął głową. – Karmili nas i czasem robili testy. Nie mówili dużo i 46 rzadko to robiła. - Byłeś w innej części ośrodka, niż większość z nas. Wiesz dlaczego? - Nie. Moon podniósł głowę zapatrzeć się w niebo. – Byłeś rozmnażany tylko z jedną samicą? - Tak. Moją partnerką. Wtedy drugi samiec spojrzał na niego. - Wiem, że trudno było śledzić, ale to był krótki czas, czy całkiem długi? Przebłyski wspomnień z życia pojawiły się w myślach Obsidiana. – Wieczność, wychrypiał ze ściśniętą piersią. - Wydawało się tak długo. - Brakuje ci jej. Zawahał się, badając swoje uczucia. – Zawiodłem ją. Jestem tu, ale ona nie. - Nienawidź tych, którzy ją zamordowali i przestań obwiniać siebie. – Moon patrzył mu prosto w oczy. - To nie leżało w twojej mocy. Powstrzymałbyś ich, gdybyś mógł. Widziałem cię zaraz jak zostałeś uratowany. Musiałeś jak diabli, próbować wydostać się, żeby ją ratować i to było wszystko, co mogłeś zrobić. Prawie umarłeś od twoich obrażeń. Musisz z tym skończyć. - Nie skończę dopóki oni żyją. - To także nie leży w twojej mocy. - Przerwał, zmieniając temat. - Co wydarzyło się między tobą i lekarką? - Oskarżyła mnie, że chcę ją pokryć, żeby zastąpić 46. Twarz Moona wykrzywił grymas. - Auć. Nic dziwnego, że wy dwoje pokłóciliście się. Żadna kobieta nie chce się czuć, jakby mężczyzna chciał wykorzystać jej ciało, by zaspokoić swoją namiętność do innej.

Laurann Dohner Obsidian 08 133

- Nie jestem zdezorientowany. 46 nie żyje. Alli jest inna. Nie myślałem o 46, kiedy chciałem Alli. - Powiedziałeś jej to? - Tak. Zapadła między nimi cisza, aż Moon przerzucił nogę nad murkiem i stanął przed nim. Jestem twoim przyjacielem. Wiem, że nigdy wcześniej nie miałeś żadnego, ale to oznacza, że możesz mi powiedzieć wszystko i ja nic z tego nie powtórzę. W tej chwili potrzebujesz kogoś takiego, kto nie będzie wciskał ci kitu. Oznacza to, że nie będę ci kłamał, ani cię osądzał. Co tak naprawdę wydarzyło się między tobą i lekarką? Ostatnio rozmawialiśmy, że chciałeś ją wziąć. Wciąż martwisz się, że jeżeli będziecie dzielić seks, zrobisz jej krzywdę? Mówiłem ci, po prostu działaj powoli i spokojnie. Obsidian spuścił wzrok, wpatrując się w ciemny dach pod bosymi stopami. - Co się stało? Próbowałeś i przestraszyła się? Nie warcz, musisz ukryć przed nią swoje zęby jak najwięcej, i być bardzo delikatny. Niektóre z naszych cech Gatunku mogą być przerażające dla ludzkich kobiet. Wiem, że ona jest wysoce tobą zainteresowana. Byłem wyznaczony do pilnowania cię i widziałem jak na ciebie patrzyła, kiedy spałeś. Do licha, porwała cię i naraziła swój tyłek, próbując cię uratować. To wiele mówi. Potem, kiedy odzyskiwałeś siły zgodziła się z tobą zostać. Ta kobieta ma do ciebie słabość. - Słabość? - Obsidian rzucił Moonowi zdezorientowane spojrzenie. - Zależy jej na tobie. Sądzę, że bardzo ją pociągasz. - Odrzuciła mnie. - Przestraszyłeś ją? Ramiona nagle mu opadły, przypominając sobie jej strach. - Tak. - Zagadka rozwiązana. Po prostu powiedz jej, że przepraszasz, zrób smutną minę porzuconego szczeniaka i powiedz jej, że będziesz bardziej się starał tego nie robić. Kobiety wielkodusznie wybaczają, jeśli im na tobie zależy. - Smutną minę porzuconego szczeniaka?

Laurann Dohner Obsidian 08 134

Oczy Moona szeroko się otworzyły i nieznacznie wysunął dolną wargę, po czym lekko spuścił głowę. Zamrugał kilka razy wielkimi oczami, smutne emocje były dobrze widoczne. – Jak ta. Śmiech zaskoczył Obsidiana, kiedy wyrwał się z jego ust. Wyraz twarzy samca był komiczny. - Odmawiam. Samiec roześmiał się. - Wiem, że to wygląda śmiesznie, ale taak, to absolutnie działa. Cały czas ratuje mi tyłek, kiedy napytam sobie biedy. - Jakiej biedy? - To takie powiedzenie, które oznacza kłopoty. Naprawdę byłeś trzymany w odosobnieniu i twoja komunikacja z technikami była ograniczona, jeśli tego nie znasz. Co ci robili? - Testy. Dostawałem tabletki i zastrzyki. Głównie chcieli rozmnażać 46 i mnie. Całe rozbawienie zniknęło z twarzy Moona. - Zadziałało? Poczęła? - Nie. Samiec westchnął głośno. – To dobrze. Myśl, że dostają dziecko jednego z nas, jest naszym najgorszym strachem. Pewnie chcieli odseparować ciebie i twoją partnerkę od reszty naszej populacji, żeby sprawdzić, czy osiągną pożądany wynik. Jeden z pracowników Mercile powiedział, że chodziły słuchy, iż niektórzy naukowcy uważali, że para połączona z miłości byłaby w stanie począć. - Z miłości? - Znasz to, silne, emocjonalnie głębokie przywiązanie do siebie. Obsidian odwrócił wzrok, wypełniły go uczucia winy i smutku. - Co jest? - Moon podszedł bliżej. W końcu popatrzył na samca. - Nie byliśmy z miłości. 46 odrzuciła więź między nami. Moon zaklął cicho. - Cholera. Została zmuszona? Obsidian wyprostował się, usztywniając kręgosłup. - Nigdy nie wyrządziłem jej krzywdy, ani nie wziąłem bez jej zgody. Laurann Dohner Obsidian 08 135

- Nie to miałem na myśli. Założyliśmy, że wy dwoje chcieliście być połączeni w parę. - Została przyprowadzona do mojego pomieszczenia i zostawiona. Znała innego samca i błagała, żeby zabrali ją do niego. Moon gwałtownie opadł plecami na ścianę, podniósł rękę i przeciągnął palcami włosy. – Przykro mi. To musiało być piekło dla was obojga. - Było ciężko. – Rozluźnił się odrobinę. – Zgadzała się na mój dotyk tylko podczas jej potrzeby. Życie było ciężkie, ale starałem się uczynić ją szczęśliwą. Nie była. - Czuł ból w piersi, kiedy odetchnął. - Egzystowaliśmy razem w tamtej celi, ale czasami ... - Nie mógł dokończyć. - Co? - Moon patrzył na niego ze współczuciem. - Jestem twoim przyjacielem. Powiedz mi. - Ona celowo prowokowała techników, w nadziei, że zrobią jej krzywdę. Powstrzymywałem ją, ale walczyła ze mną. Musiałem trzymać ją obezwładnioną, dopóki nie uspokoiła się. Myślę, że chciała umrzeć, ale ja nie chciałem zostać sam. Oskarżyła mnie, że jestem samolubny i powiedziała, że mnie nienawidzi. - Kurwa, - Moon wychrypiał, zmniejszając odległość między nimi. Obsidian spiął się, szykując się na atak samca, ale zamiast tego, on po prostu chwycił go rękami za ramiona, gdy na siebie patrzyli. - Tak cholernie mi przykro. To oczywiste, że musiałeś ją powstrzymać. Zrobiłbym to samo. Technicy nigdy nie potrzebowali dużo pretekstu, aby nas zabić lub zranić. Rzeczy, które powiedział drugiemu samcowi zagroziły przytłoczeniem go swoim ciężarem, gdy wina, smutek i żal przeszyły jego ciało. Ulga móc wyznać rzeczy, była zbyt silna, by jej zaprzeczać i słowa wyrwały się, zanim zdołał je powstrzymać. - Czuję się winny, że umarła, bo ją zawiodłem i powinno mi jej brakować, ale nie brakuje. To czyni mnie równie okrutnym jak technicy, prawda? Moon nie patrzył na niego z odrazą. - Zamierzam cię przytulić. To znaczy, że troszczę się o ciebie i nie jesteś bez serca. Zrobiłeś wszystko, co byłeś w stanie dla swojej partnerki, ale to brzmi tak, jakby jej miłość należała do innego, zanim w ogóle cię poznała. Nie miałeś szans. Mamy skłonność do popadania w obsesję na punkcie jednej osoby w naszym życiu, i to wszystko. Nie widziałeś szczęśliwie połączonych par, ale ja tak. To nie miałoby znaczenia, jak dobrze byś ją

Laurann Dohner Obsidian 08 136

traktował, albo co zrobiłeś, próbując ją zadowolić. Jej umysł był zawsze nastawiony na innego i nie miała zamiaru dać ci szansy. Samiec nagle przyciągnął Obsidiana do swojej piersi i trzymał go ramionami, a on po prostu stał tam, pozwalając na to. To nie było dokładnie komfortowe uczucie, mieć innego samca tak blisko jego ciała, ale nie czuł też potrzeby walnięcia go pięścią. Moon trochę się cofnął spojrzeć mu w oczy. - Znajdziemy ci kobietę, która pozwoli ci zapomnieć o 46. Taką, która sprawi, że znowu poczujesz, że żyjesz. Potrzebujesz pobzykać. Obraz jednej kobiety wypełnił jego myśli i natychmiast wypowiedział jej imię. - Alli. Moon uniósł brwi. - Ach. Zawróciła ci w głowie, co? - Chcę ją. - W takim razie ćwicz minę porzuconego szczeniaka i powiedz jej, co ci mówiłem. - Moon puścił go i cofnął się, rozejrzał się wokół, po czym podszedł do krawędzi budynku wyjrzeć nad murkiem. Zerknął do tyłu. - Na szczęście dla ciebie wiem, gdzie ona mieszka. Jak zapatrujesz się na późną wizytę? Nikt nie będzie nas sprawdzał, skoro Jericho wie, że jestem z tobą. Skakałeś kiedyś wcześniej? To łatwe z tej wysokości. Po prostu obserwuj mnie uważnie, i rób to co ja. Wyląduj na stopach i ugnij kolana. - Błysnął uśmiechem. - Mamy korzyści jako Gatunek.

*****

Alli skończyła zamykać ostatniego pudło, cierpiąc nostalgię, mimo, że mieszkała w tym domu tylko kilka miesięcy. To był najlepszy okres w jej życiu. Powstrzymywała się od płaczu, gdy próbowała zaplanować swoją przyszłość. Wyglądało to dość ponuro. Zaryzykowała swoją karierą i teraz przyszedł czas za to zapłacić. Nie będzie trudno znaleźć pracę w innym miejscu, o ile ONG nie oskarży jej o porwanie. Każdy prowincjonalny szpital będzie chętny ją zatrudnić. Ekran komputera, który zostawiła przyciągnął jej uwagę, kiedy opadła na krzesło biurka. Wyniki wyszukiwania zostały wyświetlone, gdy rozważała swoje możliwości. Zamknęła oczy i obraz Obsidiana rozproszył jej uwagę. Nie było żadnego żalu, że zabrała go z Ojczyzny. To uratowało mu życie. Szybko zdrowiał fizycznie. Mogła poświadczyć o jego sile. Opuściła rękę do biodra, gdzie utworzył się niewielki siniak. Powstał, kiedy Obsidian złapał ją w pasie, zanim rzucił na łóżko. Nie bolało, ale była więcej niż świadoma jego istnienia. Żałowała tylko, że jej uczucia nie uleczą się tak szybko, jak stłuczenie. Fizyczny znak zniknie za kilka dni, ale miała przeczucie, że pamięć o nim pozostanie z nią do końca życia. Laurann Dohner Obsidian 08 137

Odejdź! Na nowo przeżywała wspomnienie jak wskazał jej drzwi, domagając się, żeby opuściła jego pokój. Tak było najlepiej. Część niej wiedziała to, ale inna część, nie chciała tego zaakceptować. On mnie potrzebuje. Nie. On po prostu chce mnie wykorzystać. Chodzi tylko o seks. Cholera. Zamrugała powstrzymać płacz. - Głupia,- szepnęła na głos. Powinnam dwa razy pomyśleć, zanim prywatnie zaangażowałam się z pacjentem, i oczywiście musiałam się w nim zakochać. Doznał tylu krzywd, na tak wiele sposobów, ale to tylko sprawiało, że chciała być z nim bardziej. Dzwonek u drzwi oderwał ją od torturowania się moralnymi rozterkami. Próbowała uspokoić gwałtownie bijące serce, przestraszona, że Justice North wysłał kogoś zabrać ją z powrotem do Ochrony. Musieli wydać pieniądze i wykorzystać ludzkie zasoby, aby wysłać za nią zespół grupy specjalnej. Miała nadzieję, że po prostu odstawią ją poza własność ONG. Inna opcja oznaczałaby jej poszukiwania pracy za zbędne. Strach zmroził ją przy drzwiach, stała z ręką na klamce, ale nie przekręcała jej. Myśl o pójściu do więzienia przerażała ją cholernie. Nie była twarda i nigdy w życiu nie biła się na pięści. Rodzice chronili ją przed innymi dziećmi edukacją domową, a później poszła bezpośrednio na studia medyczne, gdzie przemoc nie była tak powszechna wśród studentów. Więźniowie zjedzą ją żywcem i będzie miała szczęście, jeśli przetrwa tydzień, chyba że jej medyczne wykształcenie zaoferuje jej jakieś specjalne przywileje. Mogła żywić nadzieję, że będą potrzebowali jej do pracy w więziennym szpitalu jako darmową siłę roboczą, by utrzymać ją z dala od ogólnej populacji. Dzwonek zadzwonił znowu i wyprostowała ramiona. Poniesie konsekwencje swoich działań z wysoko podniesioną głową. Uniosła głowę i przekręciła klamkę szeroko otwierając drzwi. Patrzył na nią Obsidian. Jego włosy były rozczochraną plątaniną, spływającą z nagiej piersi, ale ledwie to zauważyła zbyt zaskoczona zastaniem go na swoim progu. - Chcę wejść do środka. - Zrobił krok bliżej i całkowicie zablokował otwór drzwiowy. – Odsuń się. Zachwiała się lekko, gdy zrobiła co zażądał. Wszedł do jej domu i stanowczo zamknął za sobą drzwi. Jego wzrok opuścił ją, aby wolno wędrować po salonie. - Jak wydostałeś się z Medycznego? Czy oni wiedzą gdzie jesteś? Mogłeś się zranić, albo zgubić. Ciemne oczy skupiły się na niej. - Bądź cicho. Przyszedłem porozmawiać i będziesz słuchać. Zamknęła usta, gdy zdumiona patrzyła na niego szeroko otwartymi oczami. Laurann Dohner Obsidian 08 138

Wypuścił głęboki oddech i wyprostował ramiona. Zastanawiała się, dlaczego nie ubrał koszulki. Zerknęła w dół odkryć, że butów też nie włożył. Miał plamy trawy na kolanach, jakby się na nie osunął. - Alli? Skupiła się na jego twarzy i sapnęła. Z wytrzeszczonymi oczami i ustami ściągniętymi w ciup, z wykrzywioną dolną wargą wyglądał jakby cierpiał z bólu. Szybko zamrugał i rzuciła się do niego, pewna, że właśnie miał zemdleć. Rozpostarła ręce na jego piersi i pchnęła na drzwi za nim, wiedząc doskonale, że nie była wystarczająco silna, aby go złapać, gdyby upadł do przodu. Mogła mieć tylko nadzieję, że podeprze go w pionie, dopóki nie odzyska równowagi. Głową uderzył w drewno tak mocno, że skrzywiła się na odgłos. - Dlaczego atakujesz? – Wyglądał na zaskoczonego. - Wciąż jeszcze jesteś na mnie zła? - Gdzie cię boli? Masz zawroty głowy? Słabo ci? - Nie pchnęłaś mnie tak mocno. - Wyglądałeś na chorego. Ciche warknięcie uciekło z jego rozchylonych warg. – Próbowałem smutnej miny porzuconego szczeniaka. - Co? - Była zdezorientowana, gdy przestała tak mocno naciskać na niego dłońmi, by utrzymać go przy drzwiach. - Przyszedłem tu z Medycznego powiedzieć, że przepraszam. - Za co? Strasząc mnie? Przed chwilą myślałam, że zaraz zemdlejesz. Jesteś pewny, że nic ci nie jest? – Odsunęła się ostrożnie i spojrzała w dół na jego kolana. - Czy ty upadłeś? Uderzyłeś jakoś głową? Kolana wyglądają na stłuczone. – Patrzyła mu prosto w oczy, próbując zobaczyć jego źrenice. - Skoczyłem z dachu budynku. Nie wylądowałem tak gładko jak zamierzałem, ale nic mnie nie boli. Była przerażona jego słowami. – Ty co? Dlaczego miałbyś to robić? - Chwyciła go za ramię. - Chodź tutaj. – Pociągnęła, ponaglając go na kanapę.

Laurann Dohner Obsidian 08 139

Nie kulał, gdy podjął niezdecydowane kroki do przodu i pchnęła lekko, nakłaniając go, by usiadł. Jego duże ciało przyćmiło jej kremową sofę – ogromny kontrast między jego męskością, a jej kobiecym wystrojem. Alli osunęła się przed nim na kolana i sięgnęła do kostek spodni, podciągając je w górę. - Co robisz? Spojrzała w górę, gdy materiał zmarszczył się na masywnych łydkach. Był zbyt umięśniony, by podciągnąć wystarczająco wysoko nóg, aby zobaczyć jego kolana. - Wstań. - Odchyliła się trochę do tyłu, zrobić mu miejsce i przysiadła na piętach. - Opuść spodnie. Zmrużył swoje ciemne oczy, ale wstał, złapał pas dresowych spodni i pchnął je w dół. Pochylił się spuścić je do kostek i jego długie włosy opadły wokół niej, momentalnie ją oślepiając, przekręciła się i część z nich zdmuchnęła z twarzy. Wyprostował się, zabierając kurtynę jedwabistych splotów. Obróciła głowę, natychmiast skupiając się na strefie kolan. Oba były lekko zaczerwienione, ale nie dostrzegła żadnej opuchlizny, czy otarć. Wyglądało na to, że jego spodnie przyjęły najgorszy wpływ uderzenia. Popatrzyła w górę. Obsidian był nagi i bardzo pobudzony. No dobra, facet ma wielkie jaja, zauważyła . Wszystko ma wielkie. Przełknęła ciężko i przeczyściła gardło. - Możesz usiąść. Opadł na poduszki, wciąż podniecony i wyraźnie widoczny, ponieważ teraz jego podbrzusze było bezpośrednio przed nią. - Hm, możesz podciągnąć spodnie. - Próbowała się odsunąć, ale była wystarczająca emocjonalnie wytrącona z równowagi, że miała kłopot z koordynacją. Po prostu osunęła się na bok, aż musiała podeprzeć się ręką, by uchronić się od upadku. - Dlaczego? Zamrugał wielkimi oczami, zupełnie obojętny na swój nagi stan. Z powrotem przeniosła spojrzenie do jego sterczącego w górę penisa. Trochę pochylił się do przodu i korona fiuta nacisnęła na mięśnie brzucha. Odwróć wzrok, nakazała sobie, ale spojrzenie odmówiło posłuszeństwa. Wpatrywała się w jego podbrzusze. - Alli? To przyciągnęło jej uwagę i spojrzała w górę na jego twarz. – To nie jest właściwe siedzieć nago na czyjejś kanapie.

Laurann Dohner Obsidian 08 140

- Nie dbam o to. - Wyciągnął rękę i opuszkami palców musnął w pieszczocie jej policzek. Nie chcę cię wziąć, żeby zastąpić 46. - Skoczyłeś z budynku, aby mi to powiedzieć? - Tak. Oskarżyłaś mnie o to, a to nieprawda. Wiem, że ona nie żyje, i w niczym nie jesteś do niej podobna. Widzę ciebie. Głęboko poruszył jej serce. Mógł zrobić sobie krzywdę i zadał sobie wiele trudu wyjaśnić ich nieporozumienie. Chciała mu wierzyć, ale musiał być dość pogubiony. Ból po stracie kogoś bliskiego, mógł być nieprzewidywalnym czynnikiem stabilności psychicznej. - Muszę zadzwonić do Ochrony i powiedzieć im, gdzie jesteś. Będą chorzy ze zmartwienia, kiedy uświadomią sobie, że zniknąłeś. Jak niezauważony minąłeś strażnika dotrzeć do windy lub schodów? – Inna straszna myśl przyszła jej do głowy. - Nie walczyłeś z Jericho, czy jego zmiennikiem, prawda? - Badała wzrokiem jego poznaczoną bliznami twarz, szukając śladów urazów, ale żadnego nie znalazła. Walczyła podnieść się na kolana, planując wstać całkowicie i podejść do telefonu zadzwonić. Nie zdążyła. Obsidian chwycił ją w pasie i pociągnął na kolana. Jego fiut utknął uwięziony między jego brzuchem i jej biodrem, gdzie wylądowała siedząc bokiem na jego udach. - Nie. Nie grozi ci z mojej strony niebezpieczeństwo. - Warknął słowa, zły. Rozłożyła ręce na jego nagiej piersi. - Wiem. Ale oni wpadną w panikę i zaczną poszukiwania. Pomyślą, że stało się coś złego. - Nie jestem gotowy do powrotu. - Przesunął nogi znaleźć wygodniejszą pozycję, łatwo poprawiając ich oboje, jakby nic nie ważyła. - Jestem tu, żeby z tobą porozmawiać. Nie wrócę dopóki nie zrozumiesz, że 46 nie ma nic wspólnego z tym, dlaczego mnie pociągasz. - Teraz to rozumiem. – A przynajmniej miała nadzieję, że mówił serio i nie oszukiwała samej siebie. - To dobrze. - Odwrócił głowę, rozglądając się po pokoju. - Gdzie śpisz? Machnęła głową w kierunku przedpokoju. - To dom z dwiema sypialniami. Chcesz później obejrzeć? Chyba nie widziałeś domu wcześniej, prawda?

Laurann Dohner Obsidian 08 141

Puścił jej talię jedną ręką i w zamian wsunął pod kolana. Zaskoczyło ją trochę, gdy po prostu wstał, trzymając ją w ramionach. Skopał spodnie uwolnić kostki, zanim ruszył w stronę sypialni. - Co robisz? - Alli chwyciła go za barki, czegoś się trzymać. Zatrzymał się i spojrzał na nią. - Zamierzam cię wziąć.

Rozdział trzynasty

Obsidian zignorował sposób w jaki Alli ostro wciągnęła powietrze. Jej dom był znacznie większy niż jego pokój w Centrum Medycznym. Dużo mebli wypełniało przestrzeń, rzeczy, które były dziwne, ale nie nieładne. Światła doprowadziły go do pokoju z małym łóżkiem i biurkiem. Przekręcił ciało wpasować ich oboje przez drzwi i przyciągnął ją do siebie ciaśniej. - Następny, - szepnęła. - Tego używam jako moje biuro. - Jedną ręką puściła bark wskazać koniec korytarza. Odwrócił się w poszukiwaniu miejsca gdzie spała, gdy w tym czasie badał jej oczy, ale nie dostrzegł złości lub strachu. Chrapki nosa rozdęły się, ale jej zapach był wszędzie i nie był w stanie użyć swojego zmysłu węchu sprawdzić to. Drugi pokój był znacznie przestronniejszy i z większym łóżkiem. Wyglądał dużo przyjemniej niż ten, który został mu przydzielony. Wejście było trochę ciasne z nią w kołysce jego ramion, ale poradził sobie przenieść ich oboje przez drzwi, szorując swoimi plecami o ścianę, zamiast jej. Różowy materiał przykrywał materac i miała co najmniej osiem poduszek ułożonych na jej wierzchu. Oparł się pokusie rzucić ją tam, ponieważ nie był pewny, czy były wystarczająco miękkie, by złagodzić jej upadek. Usiadł z nią na kolanach i materac mocno zapadł się pod nim. Warknął, patrząc na niego. Coś jest nie tak z twoim łóżkiem. - Nie podoba ci się kolor? - Za dużo zapadło się pod moim ciężarem. Złamałem je?

Laurann Dohner Obsidian 08 142

Uśmiechnęła się do niego, i podobało mu się jak to złagodziło jej rysy. - Jest pomyślane w ten sposób. Pod tobą są grube, miękkie poduchy. - Lubisz tonąć w swoim łóżku? Jego wyraz twarzy musiał wydawać się zabawny, bo roześmiała się. Fiut stwardniał mu więcej na słodki dźwięk. Wszystko, co chciał zrobić, to zedrzeć z niej ubranie, kazać stanąć na rękach i kolanach i pieprzyć ją od tyłu. Powstrzymały go od tego ostrzeżenia Moona. Musiał brać sprawy wolniej i stłumić trochę z jego namiętności. Przełknął ryk żądzy. Czucie jej rąk, łagodnie ugniatających mięśnie ramion, szczelnie zamknęło jego usta ukryć kły. Nie chciał żadnego innego samca blisko Alli. Jej dotyk był miękki, delikatny, ogromnie różny od tego, do czego był przyzwyczajony. Myśl o niej, tak blisko innego samca, nie była miła. Walczyłby z nimi, gdyby któryś próbował ją od niego odciągnąć. - Tylko nie zdziw się, jeśli zespół Ochrony wkroczy do mojego domu. – Stała się poważna. Nie walcz z nimi. Oni troszczą się o twoje bezpieczeństwo. - Mruknęła pod nosem, - albo pomyślą, że znowu cię porwałam. – Rozpromieniła się w uśmiechu. - Chociaż teraz, kiedy nie śpisz, byłoby dużo trudniej to zrobić. - Zerknęła w dół między nich. Naprawdę mógł poczuć jej gorący wzrok na fiucie. Który drgnął trochę, wiedząc, że na niego patrzy. Przyglądał się jej twarzy, ocenić reakcję, ale nie wydawała się zdenerwowana, że w oczywisty sposób chciał ją pokryć. Przypomniał sobie o czym rozmawiali i powiedział. - Sądzili, że jestem dziki. - Nie jesteś. Nadal będą się martwić, gdy odkryją, że zniknąłeś. Powinnam do nich zadzwonić Obsidian. Podobało mu się jak skakała w jego obronie. - Moon jest na zewnątrz, - przyznał się. Przyprowadził mnie do ciebie. - Och. – Była zaskoczona, gdy spotkała jego wzrok. - To wszystko zmienia. Dostałeś pozwolenie mnie odwiedzić. Zdecydował nie wspominać, że nikomu nie powiedzieli dokąd idą. Miał Alli na kolanach, był nagi i pragnął jej. Skupił się na jej ustach. - Pokaż mi to całowanie.

Laurann Dohner Obsidian 08 143

Język Alli wybiegł zwilżyć wargi i przełknął kolejny ryk. Nie było łatwo być cierpliwym, kiedy tylko chciał ją pochyloną przed nim. Sama myśl o chwyceniu jej bioder przytrzymać w miejscu i wejściu w nią sprawiała, że cierpiał ból. Byłaby mokra i ciasna. Gorąca. Moja! - Dobrze, - szepnęła, obracając się trochę więcej przodem do niego i przeniosła ręce z ramion ująć w dłonie jego twarz. Podobało mu się czuć ją dotykającą go tak intymnie. 46 nigdy go nie pieściła. Jedyny czas, kiedy dotykała jego twarzy, to gdy była zła. Policzek lub uderzenie pięścią nie było miłe. Jego partnerka całkiem ostro atakowała, kiedy wybuchała jej wściekłość. - Co mam robić? - Nie chciał przyznać, że czuje się zdenerwowany, ale i podekscytowany jednocześnie. - Oddaj mi pocałunek. Badaj. Połapiesz się w tym. Uniósł brwi, ale wtedy Alli zamknęła oczy i mocno się o niego oparła. Jej wargi były niewiarygodnie miękkie, gdy musnęły jego. Zamknęła oczy, więc on zrobił to samo. To nasiliło doznanie, kiedy lekko przechyliła głowę złączyć ich usta razem. Język prześliznął się po szczelinie jego warg i otworzył się przed nią, pamiętając, że ostatnim razem zainicjowała kontakt w ten sposób. Smakowała czekoladą, coś, co pokochał, odkąd został z tym zapoznany. Jej język prześliznął się po jego i to sprawiło, że jego kutas stwardniał więcej. Chciał rzucić ją na łóżko, przewrócić i poderwać tyłek w górę, tylko by znaleźć się wewnątrz jej przyjaznego ciała, ale całowanie było dla niej ważne. Zaczął dostrzegać atrakcyjność, gdy polizał ją w odpowiedzi, jego podniecenie wzrosło, kiedy zaczął naśladować, co chciałby z nią robić, sięgając głębiej, wziąć to, co oferowała. Ręce rozerwały jej bluzkę. Materiał podarł się, ale Alli nie odsunęła się. Po prostu chciał poczuć jej skórę, całą, każdym jej cal. Nienawidził wszystkiego, co broniło mu dostępu do jakiejkolwiek części jej ciała. Wyrwał się z niego warkot, stłumiony między ich ustami, kiedy jedną z dłoni objął jej pierś. Była miękka i sprężysta, sutek błyskawicznie zamienił się w kamyczek, gdy przetarł po nim palcami. Ramiona zsunęły się wokół jego głowy i Alli pokręciła się na jego kolanach. Przerwała pocałunek, którym się cieszył. Obawiał się, że karze mu przestać, ale zamiast tego, po prostu podniosła się z jego kolan, wstała i obróciła ułożyć kolana po obu stronach jego bioder, kiedy usiadła okrakiem na jego kolanach. Przykryła dłońmi jego policzki i pocałowała go znowu. Nie potrzebował już instrukcji. Zdominował ją swoim językiem, ciesząc się jej smakiem i sposobem w jaki mieszały się ich zdyszane oddechy. Obsidian potrzebował jej. Puścił jej pierś, żeby chwycić talię. Cienkie spodnie, które nosiła, łatwo się poddały, kiedy wsunął koniec palca pod ich pas i pociągnął. Materiał podarł się

Laurann Dohner Obsidian 08 144

odsłaniając jej skórę. Alli przestała oddawać mu pocałunek i zadyszała, ale nie zatrzymał się. Nie mógł. Rozerwał rzeczy więcej, niszcząc je dość, by sięgnąć między jej uda. Palcami prześledził linię jej płci, była tak mokra i zapraszająca, jak sobie wyobrażał, że będzie. Z jej szeroko rozłożonymi nogami nie miał żadnej trudności wsunąć palec do wnętrza ciasnej przestrzeni jej cipki. Odrzuciła do tyłu głowę, przerywając połączenie ich ust. Zobaczył linię wyeksponowanej szyi. Instynkt i potrzeba uderzyły mocno. Usta namierzyły miejsce tuż pod uchem. Nie widziała jego kłów, ale już je poczuła, kiedy się całowali. Nie przestraszyło jej to i miał nadzieję, że poczucie ich, gdy lekko ją ugryzie, nie wywrze negatywnego efektu. Alli wbiła paznokcie w jego plecy, ale to było dobre uczucie. Nie zraniła do krwi, ani nie warknęła ostrzegawczo, że chciała, aby się zatrzymał. Napięła nogi i poruszyła biodrami, ocierając się o jego dłoń. Ruch potarł fiuta ich brzuchami - jego twardym, jej miękkim i giętkim. Zagroziło mu, że jego kontrola pryśnie. Palec w niej wśliznął się głębiej, sprawdzić, czy była gotowa go przyjąć. Cofnął się dość, aby pokryć wilgocią zewnętrzną stronę jej wejścia, zanim całkowicie wycofał się z dotykania jej ręką i ustami. Alli jęknęła w proteście i opuściła głowę aż jej seksowne oczy skupiły się na nim. - Nie przestawaj. W tej chwili nic nie mogło go powstrzymać. Była jego do wzięcia. Chwycił jej biodra, niezdolny nawet wydusić słowa. Czuł się zbyt prymitywny i surowy w swojej potrzebie. Po prostu działał, jego instynkty wzięły górę nad wszystkim innym. Podniósł ją i zmusił do zerwania chwytu, kiedy nią zakręcił. Nie ważyła tyle, żeby musiał się wysilać. Rzucił ją na łóżko obok siebie i wylądowała na brzuchu. Ześliznął się na podłogę, chwycił ją w talii i pociągnął na brzeg łóżka. Wsunął jedno kolano między jej nogi, rozdzielić je i spojrzał w dół chwycić swój członek. Powoli , warknął do siebie w duchu. Kosztowało go każdy gram dyscypliny, kiedy ustawił się za nią dopasować ich ciała, zamiast po prostu wbić się biodrami w jej tyłek, i sprawić by wzięła każdy cal jego fiuta. Chciał być głęboko zakopany w jej wnętrzu. Spięła ręce na łóżku, odrzuciła włosy na bok i spojrzała na niego przez ramię. Nie zobaczył strachu. Zmieszanie być może, ale nie domagała się, aby ją puścił. Pchnął w nią główkę fiuta i zamknął oczy, kiedy spotkał niewielki opór. Obniżył lekko biodra i pchnął znowu, tylko odrobinę regulując ręką kąt. Wzięła go, zaakceptowała, ale było mocno dopasowane. Chciał odrzucić głowę i zawyć. Była taka gorąca, taka mokra i czuł się tak dobrze. Nic, co kiedykolwiek doświadczył w życiu nie mogło równać się z Alli. Doszedł od niej miękki jęk i ponaglił go wejść głębiej. Zabijało go powstrzymywać się przed waleniem w nią szybko i wściekle, w sposób jaki chciał. Otworzył oczy i utkwił wzrok w krzywiźnie jej tyłka. Był doskonały. Docisnął ją do łóżka, gdzie miał ją wygiętą, i kołysał się tam i z powrotem, z każdym pchnięciem dając jej więcej siebie. Drapała paznokciami różową pościel. Nie była na rękach i kolanach, ale bał się, że jej ramiona załamią się, gdy jego namiętność wymknie się spod kontroli, gdyby pozwolił jej usztywnić je tylko własną siłą. To było tylko kwestią czasu, zanim straci opanowanie. Każde wbijanie w nią Laurann Dohner Obsidian 08 145

fiuta przeszywało jego ciało surową rozkoszą, każde niemal wycofanie tylko wynosiło wyżej budujący się orgazm, który wiedział, zamknie go w jej wnętrzu, a jego nasienie oznaczy ją uwolnioną namiętnością. Mięśnie pochwy napięły się, zacisnęły mocno, gdy jej urywane jęki stały się głośniejsze. Alli była bardziej mokra, gorętsza i zatracił się sekundę przed tym, jak jego jądra napięły się w ostrzeżeniu, że dłużej już nie wytrzyma. Odrzucił do tyłu głowę, chwycił kurczowo jej biodra i poddał się rozkoszy tak intensywnej, że zagroziło, iż wyciem ogłosi swoją satysfakcję. Fiut nabrzmiał, strumienie wytrysku strzelały tak mocno, że prawie bolało i zadrżał, kiedy zwolnił ruchy, blokując się w niej, aż obawiał się, że sprawi ból swojej Alli. Jej cipka ściskała go tak mocno, że opadł na nią, zwijając się na jej plecach, czując się jakby kiedyś był samotny, ale teraz byli dwoma ciałami połączonymi w jedno. Umysł zaczął się przejaśniać z mgiełki wywołanej zatraceniem dzielenia seksu z Alli i wróciła świadomość. Ciężarem przygniatał jej małe ciało do łóżka i oboje oddychali chrapliwie. Puścił jej biodra podnieść się. Zadyszała, powiedziała coś, czego nie zrozumiał i to go zaniepokoiło. Czyżby ją zgniótł? Odwróciła głowę i niebieskie oczy spotkały jego. Wiedział w tym momencie, że zostawił ją w tyle. Jej spojrzenie było zbyt ostre, frustracja oczywista, gdy przygryzła dolną wargę. Ogarnął go gniew na siebie. Zareagował cofając się kilka cali, uważając, aby pociągnąć ją ze sobą, tak by ich biodra pozostały dociśnięte razem. Wiedział dobrze, że lepiej nie próbować rozdzielać ich ciał, dopóki nie doszedł do siebie. Jedną rękę wsunął między brzeg materaca, poruszać nią między nim a jej brzuchem. Palcami odnalazł łechtaczkę, zastając ją śliską z pragnienia. Patrzył jej w oczy, kiedy potarł, widział jak rozszerzają się jej źrenice, gdy odnalazł właściwe miejsce, i skupił się na nim z lekkim naciskiem, ślizgając się po nim koniuszkiem palca. Cipka ścisnęła go jeszcze mocniej i zacisnął zęby zatrzymać jęk w gardle. Znosił słodkie tortury bycia nadwrażliwym, żeby upewnić się, że o nią również zadbał.

Alli była tak blisko dojścia. Doznanie trzymającego ją nieruchomo Obsidiana, jego gruby trzonek wbijający się w nią i wychodzący z niej, czuła niesamowicie. Nie tylko poruszał biodrami w przód i w tył, ale rozstawił kolana usztywnić je na dywanie i zmieniał kąt z każdym pchnięciem. Znalazł to właściwe miejsce, które sprawiało, że jęczała głośniej i uderzał raz za razem. Zacisnęła pięści na pościeli, po prostu potrzebując czegoś się chwycić, skoro nie mogła do niego sięgnąć. Jej kolana nie dotykały podłogi. Spodnie były rozdarte na środku szwu z tyłu, dając mu dostęp do jej cipki, ale wciąż były. Uniosła stopy zaczepić je o jego łydki. Żałowała, że nie byli całkowicie nadzy. Podarł jej bluzkę, ale resztki skręciły się na ramionach, gdzie zsunął się materiał. To nie było ważne, gdy jej punk kulminacyjny narastał, bliski punktu dojścia tak mocno, że nie zdziwiłaby się, gdyby zobaczyła gwiazdy. Laurann Dohner Obsidian 08 146

Dźwięki, które wydawał Obsidian nakręcały ją więcej. Pomrukiwał i warczał, a jego ręce niemal miażdżyły jej biodra, kiedy ściskał kurczowo utrzymać ją w miejscu. Szeroko otworzyła oczy, gdy nagle jego fiut powiększył się, rozciągając ją więcej, a potem zwolnił biodra do krótkich, ostrych pchnięć, gdy poczuła jak dochodzi. Wybuchy gorącego nasienia wylały w głębi jej wnętrza, gdy zwolnił do zatrzymania. Osiadł na niej jego znaczny ciężar, jego pierś na jej plecach i jego ciężki oddech łaskoczący jej ucho. Chciała krzyczeć z rozczarowania, tak bliska własnej mety, ale teraz było już po wszystkim. Długie sekundy mijały, podczas gdy drżał na niej, cicho jęczał jej imię i wtulił szczękę w bok jej głowy. Podniósł się i mogła łatwiej oddychać, ale w tej samej chwili zatęskniła za sposobem w jaki był tak blisko niej. Odwróciła głowę zobaczyć jego twarz, chcąc mieć przynajmniej satysfakcję z oglądania jak jedno z nich osiągnęło orgazm. Ciemnobrązowe oczy wydawały się czarne, powieki miał półprzymknięte i patrzył na nią. Dyszał ciężko z zarumienioną od namiętności twarzą i widoczne były jego kły. Coś jednak nagle się zmieniło. Usta zamknęły się i zacisnęły w twardą linię niezadowolenia. Zdziwiła się dlaczego. Pociągnął ją kilka cali dalej na brzeg łóżka, jedną ręką wsunął przed nią, i palcami pogłaskał łechtaczkę. Sapnęła, potem jęknęła na natychmiastową sensację jak dobrze było to czuć. Obsidian obrócił rękę tylko tyle, by użyć jednego palca i szybko pocierał wiązkę nerwów z wystarczającą siłą, aby doprowadzić ją do szaleństwa. Wcisnęła twarz w pościel, paznokciami drapała narzutę i wiedziała, że mogłaby czuć to tylko lepiej, gdyby wciąż ją pieprzył. Jednak był w niej, większy niż normalnie, z ich ciałami połączonymi tak intymnie i jej ciężarem całkowicie spoczywającym na jego biodrach i udach. - Moja Alli, - wychrypiał, spuszczając głowę. Głośniejsze jęki wypełniły pokój, gdy lekko ugryzł ją w ramię swoimi kłami, polizał miejsce i ruszył wyżej, w górę szyi. Skubanie i gorący oddech pieściły wrażliwe miejsce, podczas gdy nieprzerwanie głaskał łechtaczkę. Napięła się, opierając się pragnieniu błagać go, żeby nie przestawał, bo była tak blisko, i wtedy to się stało. Odrzuciła do tyłu głowę, by uderzyć w jego pierś, kiedy mocno naparła rękami na łóżko i wciągnęła powietrze. Krzyk, który z niej się wydobył był głośniejszy niż zamierzała, ale za cholerę o to nie dbała, gdy potężnie szczytowała. Kiedy porwała ją ta chwila, ręce przesunęły się na jej ciało. Wielka dłoń pieściła jej pierś, ugniatała i Obsidian ugryzł górę jej ramienia. Nie bolało, ale miał dobry chwyt. Nie czuła strachu, zbyt rozproszona uspokajającymi się doznaniami ciała. Drugą ręką otoczył jej talię, utrzymać ją w miejscu, gdy opuścił się usiąść na podłodze, aż w pełni osiadła na jego kolanach. Jego fiut wydawał się pulsować własnym rytmem. Zęby zwolniły mocny chwyt i w tym miejscu, otwartymi ustami, złożył delikatny pocałunek. - Alli? Laurann Dohner Obsidian 08 147

Zmusiła się otworzyć oczy i obróciła głowę tylko tyle, by widzieć jego twarz nad jej własną. Był wysoki, nawet z nią na kolanach. - Widzę ciebie. - Podkreślił słowa z uczuciem. Wiedziała, co miał na myśli. Wziął Allison Baker, człowieka, którego w oczywisty sposób przestał uważać za wroga. Uniosła ramię i objęła jego kark, pieszcząc go tam. Oparła policzek na jego piersi i zamknęła oczy, po prostu ciesząc się byciem w jego ramionach. - Dziękuję. Nie rozwinęła dlaczego czuła w ten sposób, rozdarta między powodami do wdzięczności, że upewnił się, iż także odczuła przyjemność z seksu, i że chciał, aby wiedziała, że nie jest zastępstwem dla jego nieżyjącej partnerki. Ich oddechy uregulowały się, kiedy tam siedzieli. Obsidian pozostał twardy, ale obrzęk minął dość, że wiedziała, iż mógł wycofać fiuta z jej cipki. Ani drgnął, po prostu trzymał ją w ramionach, a ona dobrze się z tym czuła. Nie miała ochoty się ruszyć. Ręka, która wciąż ściskała jej pierś zsunęła się niżej do żeber i pochylił głowę aż spoczęła na jej. W domu było cicho i wypełniło Alli uczucie spokoju. Chciała móc zabutelkować i zachować tę chwilę na wieczność. - Moon czeka na zewnątrz. - Był pierwszym, który się odezwał. Odrobina żalu ogarnęła Alli, gdy lekko skinęła głową, dać mu znać, że go słyszała. Musiał wrócić do Centrum Medycznego. Podniosła ręce chwycić jego dłoń w pasie i lekko ją uścisnęła. Próbowała zebrać się, aby wstać z jego kolan. - Muszę tam pójść. - Wiem. - Otworzyła oczy i patrzyła na zmiętą narzutę przed nią gdzie jej ciało było przyparte. – Ja również mam rzeczy do zrobienia. - Rozejrzeć się za pracą i dokończyć pakowanie moich ostatnich rzeczy, kiedy będę czekała na kogoś, kto przyjdzie mi powiedzieć, czy idę do więzienia, czy po prostu zostanę wyrzucona z Ojczyzny. To było pożegnanie i wiedziała o tym. To bolało. Obsidian stał się ważną częścią jej życia przez miesiące, kiedy zamartwiała się o niego i opiekowała nim. To tylko pogarszało sprawę, że kilka razy uprawiali seks. Zakochała się w nim pomimo tego, że było to głupie i zdecydowanie skończy się źle. Nie był w dobrym momencie w swoim życiu, żeby coś rozpocząć, a ona ze wszystkich ludzi wiedziała o tym najlepiej. Uda Obsidiana napięły się i podniósł się. Puściła go, chwyciła brzeg łóżka i powoli się uniosła. Laurann Dohner Obsidian 08 148

Nienawidziła uczucia rozdzielania ich ciał. Była wypełniona przez niego, połączona i strata nią wstrząsnęła, kiedy całkowicie uwolnił fiuta. Jej ruchy były niezgrabne, gdy wstała, wzrokiem szukając czegoś, aby się owinąć, ukryć podarte ubrania, które odsłaniały zbyt dużo. Zacisnęła dłoń na już i tak w nieładzie łóżku i tylko mocno pociągnęła. - Powinnam, hm, wziąć prysznic i przebrać się. - Odmówiła spojrzenia na niego bezpośrednio, ale widziała kątem oka, kiedy wstał, wciągając swoje dresy. - Zrób to, - ponaglił. To była niezręczna chwila, którą opłakiwała. To nie powinno być niewygodne po tym, jak się kochali. Pieprzyli , poprawiła. To wszystko, czym to dla niego było. Nie bądź głupia, i nie doszukuj się w tym czegoś więcej. Zszedł z pola jej widzenia i odwróciła głowę wpatrywać się w jego plecy. Włosy były swobodnie rozpuszczone, sięgały pasa, czarne, jedwabiste sploty coś, co pragnęła głaskać. A potem zniknął. Po prostu wyszedł bez słowa. Gorące łzy wypełniły jej oczy i nie kłopotała się je powstrzymywać. Mógł jej powiedzieć, że było miło, albo jakiś inny kulawy frazes. Tak przynajmniej nakazuje uprzejmość. Wzdrygnęła się na dźwięk otwieranych i zamykanych frontowych drzwi. Obsidian odszedł i nigdy nie zobaczy go znowu. Narzuta wyśliznęła się z jej palców, spadając na podłogę. Zachwiała się w kierunku łazienki, pozbywając się zniszczonej bluzki. Nie było to trudne, ponieważ tylko ramiona pozostały nietknięte, żeby pozostać na jej ciele. Spodnie były historią. Nie tylko były porwane na szwach, w pasie również miały rozdarcie. Nie czekała na wodę, aby się ogrzała, po prostu weszła pod chłodny natrysk i zadrżała. Zmoczyło jej skórę, ale pragnęła, by to mogło sięgnąć jej serca. Trochę zimna w tym momencie zdziałałoby coś dobrego. Temperatura ogrzała się i obróciła się, wtykając twarz pod strumień prysznica, ponieważ to płynęło na jej włosy, ramiona, i po ciele. Potrzeba odetchnąć w końcu zmusiła ją się ruszyć. Wciągnęła powietrze i otarła twarz. Życie toczyło się dalej. Uczyła się tej lekcji raz za razem, ale to nie znaczyło, że nie będzie bolało długi czas. Zakochiwanie się jest do bani, kiedy tylko jedna osoba to czuła. Alli poświęciła czas na mycie włosów, nie spiesząc się zmierzyć się z sypialnią. To tylko sprawi, że na nowo będzie przeżywała, co się tam wydarzyło. Żałowała kłótni tego dnia z Obsidianem, która sprawiła, że zażądał, aby opuściła jego pokój w Medycznym. Inaczej pewnie byliby już zwinięci razem na jego łóżku, z nim, domagającym się, żeby głaskała jego pierś. Pojawił się uśmiech, chociaż smutny. Mógł być tak żądający i być tyranem, ale rozumiała, że nie był typowym mężczyzną. Nowy Gatunek nie zawsze miał najlepsze towarzyskie umiejętności, a on został niedawno uwolniony. Po prostu musiał nauczyć się manier i mieć czas, aby zrozumieć, że ludzie gotowi byli iść na kompromisy. Wyłączyła prysznic, pchnęła szklane drzwi i użyła ręcznika wytrzeć ciało, a następnie owinęła go wokół. Drugi zabezpieczył mokre włosy. Jej wzrok zatrzymał się na porzuconych Laurann Dohner Obsidian 08 149

ubraniach. Musi wrzucić je do kosza, ale to mogło poczekać. Były jeszcze jednym przypomnieniem Obsidiana, które wahała się stracić, pomimo tego jak żałośnie było zdecydować, zachować zniszczone spodnie i bluzkę. Widok Obsidiana siedzącego na brzegu jej łóżka zaskoczył ją. Serce zaczęło jej walić, gdy spotkały się ich oczy. Ręce miał otwarte, trzymał górę ud na zgiętych kolanach, a jego włosy opadały w dół na seksowną pierś. Zatrzymała się. - Nie jesteś w Medycznym. - Wyszedłem na zewnątrz porozmawiać z Moonem. Był na twoim podwórzu. - Myślałam, że wróciłeś do swojego pokoju. Wyraz niezadowolenia napiął jego rysy. - Nie. - W porządku. - Podeszła kilka kroków bliżej, przyglądając mu się uważnie, próbując zrozumieć, co to znaczy. - Powiedziałem mu, że zostaję z tobą. - Oderwał od niej wzrok spojrzeć na łóżko. - To jest za miękkie. - Popatrzył na podłogę. – Powinniśmy spać tam. My. Jej puls podskoczył. - Chcesz spędzić ze mną noc? - Twoja przestrzeń życiowa jest większa. – Wstał wysoki i imponujący, a także zdecydowany. - Będziesz spała na podłodze ze mną. – Podniósł rękę nacisnąć na swoją pierś. – Będę twoją poduszką. Jej umysł wrzucił bieg, szczęśliwa, że chciał z nią być. – Górna poduszka zdejmuje się. Materac pod nią jest chyba bliższy tego, co masz w swoim pokoju. – Nie, żeby miała coś przeciwko spaniu rozciągnięta na nim, gdyby wybrał podłogę. Po prostu nie wyobrażała sobie, jak mogłoby mu być wygodnie, leżąc na dywanie. Obsidian odwrócił się, chwycił prześcieradła i zdjął. Dotknął grubej wyściółki przykrywającej materac i burknął cicho. To zostało ściągnięte i rzucone w kąt. Pochylił się do przodu, dając jej doskonałą okazję podziwiać jego umięśniony tyłek, odciśnięty w dresach, w czasie gdy naciskał na wierzch łóżka sprawdzić je. - Dobry. Twardszy. - Wyprostował się. - Usuń ręczniki i połóż się ze mną. - Nie chcesz prześcieradeł?

Laurann Dohner Obsidian 08 150

- Chcę tylko ciebie. - Jego wzrok powędrował po niej od głowy do stóp. - Nagą w łóżku. Zerknęła na przód jego spodni, wskazywały sztywny zarys fiuta. - Och. - To było przypomnienie, że mężczyźni Gatunku byli bardzo seksualni i był gotowy na drugą rundę. - Jesteś obolała? - Podszedł bliżej. - Byłem zbyt szorstki? - Nie. Zadarł odrobinę brodę. - Chcę cię. Nie miała z tym żadnego problemu, naprawdę zadowolona, że był w jej sypialni, bez planów opuszczenia jej. Podeszła do niego bliżej. Zadzwonił dzwonek do drzwi. - Zignoruj to. Żałowała, że nie może. - Oficerowie mają klucz do mojego domu. Wejdą, jeśli nie zobaczymy, czego chcą. Zacisnął ręce w pięści. - Dlaczego oni mają dostęp do twojej przestrzeni mieszkalnej? - Jestem pracownikiem. Tak po prostu jest. - Już nie. Żaden samiec nie ma tutaj pozwolenia, oprócz mnie. - Odwrócił się i wybiegł z pokoju. - Cholera! Wyglądał na wściekłego. Zakręciła się, rzuciła do szafy wnękowej i szarpnęła szlafrok z haczyka na drzwiach. Narzuciła go na ręcznik, nie tracąc czasu pozbyć się go, i pognała za nim mocno związując pasek w talii.

Laurann Dohner Obsidian 08 151

Rozdział czternasty

Obsidian już otworzył drzwi do czasu jak Alli wpadła do salonu. Zarys Jericho stał w drzwiach, oświetlony światłem z werandy. Patrzył ponuro na tego, który blokował mu wejście. - Musisz wrócić do Medycznego. - Jest w porządku. - Rozpoznała głos Moona, ale był niewidoczny, gdzieś za drugim oficerem. – Po prostu pilnuję go tutaj. Mówiłem ci, że to nie jest wielki problem. Jericho warknął. – Nie mieszaj się. Narobiłeś już dość złego. - Chciał ją zobaczyć i musieli wyjaśnić kilka rzeczy. - Moon chwycił oficera za ramię, na siłę obracając go do siebie. – Nie bądź kutasem tylko dlatego, że zabrałem go bez pytania najpierw. Byłem z nim cały czas. No dobra, w każdym razie blisko. Potrzebowali trochę prywatności, ale siedziałem dokładnie tu na schodach. Alli podeszła stanąć za Obsidianem, zaglądając zza niego zobaczyć werandę. Moon i Jericho patrzyli na siebie spode łba. Większy oficer oparł dłonie na biodrach. - Rozkazy mówią, że pozostaje w Medycznym. - Chciał wyprostować sprawy z lekarką. Odpuść mu. - Moon przedrzeźnił postawę naczelnego Gatunku. - Będzie mu wygodniej mieszkać tutaj. To miejsce, gdzie chce być. Zapytaj go. Właśnie powiedział, że jej nie opuszcza. Dlatego do ciebie zadzwoniłem, zamiast biegać tam i z powrotem przekazać ci wiadomość. Stałem na straży, do czasu aż będziesz mógł ją przejąć. - Postępujemy zgodnie z rozkazami, aby zapobiec powstaniu chaosu w naszej społeczności. - Pieprzysz? Naprawdę? - Moon pokręcił głową, marszcząc brwi. - Co to szkodzi, czy on będzie tu, czy tam? Nadal będzie miał całodobową ochronę, aż ktoś zdecyduje, że jest całkowicie stabilny. Chce lekarki, i oczywiste jest, że nauczył się, że nie wszyscy ludzie są złym gównem. Moon wykręcił głowę posłać Obsidianowi znaczące spojrzenie. - Powiedz mu, że nie masz ochoty iść kogoś skrzywdzić. - Nie zostawię Alli i chcę od ciebie jej klucz. - Wyciągnął rękę. - Nie masz pozwolenie wejść do jej miejsca. Tylko ja. Jericho smagnął głową w bok. – Nie mieszaj się do tego. Laurann Dohner Obsidian 08 152

- Daj mi jej klucz. – Głos Obsidiana pogłębił się. - Już. - On nie wydaje mi się stabilny. - Jericho odsunął się od drzwi zwiększyć dystans między nimi, nie odwracając się plecami do rozgniewanego samca. - Nie mam go, żeby ci oddać. To nie jest mój rewir patrolu. - Co to znaczy? - Oficer, który obchodzi ten teren będzie miał duplikaty kluczy do wszystkich domów tutaj, - Moon wyjaśnił. - Jericho jest przydzielony do Centrum Medycznego. - Chcę klucz. - On ma być używany tylko w nagłych wypadkach. To nic wielkiego. - Chcę jej klucz. - Obsidian warknął, nie uspokojony informacjami. Alli chwyciła go za ramię, przyciągnąć jego uwagę. – Jest w porządku. Oderwał od niej wzrok obdarzyć pozostałych samców groźnym spojrzeniem. – Teraz ja będę kontrolował jej miejsce. Twarz Jericho przybrała zdegustowany wyraz. - To nie jest tak, że trzymamy ją pod kluczem w jej domu. Drzwi zamykają się od wewnątrz, albo tylko z zewnątrz, kiedy wychodzi pójść do pracy, tak by nikt nie wszedł do środka. Ludzie nie są tak ufni jak my. Ona pochodzi z ludzkiego świata, gdzie inni kradną ich rzeczy, jeśli nie są zabezpieczone zamkami. - Żaden samiec nie będzie miał dostępu do jej miejsca. Tylko ja. Moon wyszczerzył się w uśmiechu. - Dla mnie to ma sens. Wyluzuj. Zdobędę klucz od kogokolwiek, kto jest wyznaczony na ten teren. Jestem zaskoczony, że jeszcze się nie pokazał. - Nie mów mu tego. Nie masz żadnej władzy łamać przepisy. - Jericho zaprotestował. - To standardowa procedura zawsze mieć dostęp do wszystkich domów. - Wyciągnij kij z tyłka. - Moon zaśmiał się. - Chce klucz, więc zdobędziemy go dla niego. - Co się dzieje? - To był kobiecy głos.

Laurann Dohner Obsidian 08 153

Alli wyciągnęła szyję z drugiej strony szerokiej sylwetki Obsidiana zobaczyć kobietę Nowego Gatunku, która przeskoczyła wysokie do pasa ogrodzenie wzdłuż boku jej podwórza. Kit9 (Pełen Komplet) wylądowała z wdziękiem i szybko się zbliżała, dłońmi wygładzając mundur. - Lekarka uciekła? - Wyciągnęła z kieszeni koszuli telefon komórkowy. - Zawiadomię Ochronę. - Jestem tutaj. - Alli próbowała wyjść zza Obsidiana, ale złapał futrynę drzwi, zatrzymując jej przejście obok niego. - Mówiłeś, że jest wolna. - Obsidian otworzył usta, błyskając kłami. – Okłamałeś mnie. - Porwała cię. Oczywiście, że jest więźniem. - Kit weszła na werandę, mierząc Obsidiana przeciągłym spojrzeniem od stóp do głów. - Jesteś atrakcyjny. – Zerknęła na Moona. – To on jest tym z Medycznego, prawda? - Tak. Kit otwarcie podziwiała klatkę piersiową Obsidiana i Alli zacisnęła dłonie w pięści, nie podobał jej się sposób w jaki druga kobieta pożerała go wzrokiem. Kobieta Gatunku nagle wysunęła się do przodu aż prawie weszła prosto w jego pierś. Jej nozdrza rozszerzyły się, gdy powąchała. - Biedactwo, - zanuciła. – Ludzka kobieta cię uwiodła? Jesteś pokryty jej zapachem, ale to się zmyje. – Podniosła rękę i przeciągnęła palcem po bicepsie bliższym Alli. Miała czelność mruczeć. – Chodź ze mną do Medycznego i pomogę ci się wykąpać. Obsidian szarpnął ramię od jej wędrującego palca. - Nie dotykaj mnie samico. Kit uśmiechnęła się szeroko. – Podoba mi się jak na mnie warczysz. Słyszałam, że możesz być trochę dziki. – Doszło od niej głośniejsze mruczenie. - Lubię ostry seks. - On jest z doktor Allison. - Moon brzmiał na rozdrażnionego. - Przestań z nim się bawić Kit. - Jeszcze się nie bawię. - Spojrzała w dół. - Ale chcę. Jesteś wielki, prawda? – Posłała Alli lekceważące spojrzenie, zanim uśmiechnęła się do Obsidiana. – Ta jest dobra, jeśli jest wszystkim

9

Kit – Komplet, zestaw, pełne wyposażenie (full wypas). Również nieformalna lub skrócona nazwa dla młodego kotka. Laurann Dohner Obsidian 08 154

co dostępne, kiedy musisz pokryć samicę, ale ja skarbie, nigdy nie poproszę cię, żebyś się powstrzymywał. Ludzie to strata naszego czasu. Alli zgrzytnęła zębami obrażona i żałowała, że nie umie się bić. Kit potrzebowała dostać po pysku w najgorszy sposób. - Nie masz kłębka włóczki pobawić się z nim. - Przytyk, który wyrwał się z jej ust zaskoczył ją, ale nie żałowała zwrotu obelgi. Moon roześmiał się. – Zasłużyłaś na to Kit. Kit skupiła rozgniewane, niemal czarne kocie oczy na Alli i syknęła. - Wiem, co chciałabym w tej chwili potraktować.....moimi pazurami. Obsidian warknął i pchnął Alli dalej za siebie. - Spróbuj i będziemy walczyć. Nie groź mojej kobiecie. Jericho chwycił ramię Kit i pociągnął ją do tyłu. Syknęła na niego, a on wydał głęboki, dudniący dźwięk niezadowolenia głęboko w gardle, który zdawał się pochodzić z jego piersi. Kobieta zbladła lekko. To był przerażający dźwięk. Alli nawet dostała dreszczy. Ogromny naczelny był przerażający i budził respekt. - Zwietrzyłaś już zapach, że dzielą seks, a mimo to podeszłaś do niego i obraziłaś ją przy nim. - Jericho wolno pokręcił głową. - Nie jesteś mądra. On będzie z tobą walczyć i może nie wziąć pod uwagę, że jesteś samicą. Wiesz dobrze, że nie należy prowokować samca, kiedy jest zestresowany. Idź na spacer. - W tej chwili to mój rewir. - Kit wyrwała ramię. – Sam idź na spacer Jericho. I przestań piorunować mnie tymi czerwonymi ślepiami. Nie boję się ciebie. - Moje oczy nie są czerwone! - Napiął ciało. - Dobra dzieciaki, - Moon wszedł między nich. - To szybko wymyka się spod kontroli. Popatrzył między nimi. - Kit, to obowiązek Jericho pilnować go. Obsidian postanowił mieszkać z lekarką, co oznacza, że jego nowe miejsce służby jest tutaj. Jericho dostał uprawnienia, więc postępuje zgodnie z rozkazami. Zabieraj się z podwórka lekarki. Jericho, wyjaśnię sprawę z Tigerem lub Justice’em. Chcą, żeby był szczęśliwy, a to jest miejsce, gdzie chce być. Po prostu zostań z nim aż skończy się twoja zmiana. Zmiennik będzie wiedział, żeby tu przyjść. - Nie jesteś na służbie, - Kit zaprotestowała. - Nie możesz wydawać rozkazów i nie jesteś moim przełożonym.

Laurann Dohner Obsidian 08 155

Zmrużył na nią oczy. – Chcesz z tym iść do nich? Powiem Tigerowi jak zaproponowałaś seks samcowi zaangażowanemu z inną kobietą, na jej oczach. Ludzką. To nie zostanie dobrze przyjęte dla ciebie. - Parsknął. - Już jesteś na jego czarnej liście, po tych kilku razach jak go wkurzyłaś. Rozkazano ci, żebyś przestała antagonizować samców do walk. - Dupek. Próbowała okręcić się i odejść, ale Moon nagle chwycił kółko kluczy przypięte do jej paska. Puściło, a ona syknęła, stając do niego twarzą. - Jedną chwilę. – Przysunął klucze bliżej światła, odczytując ich oznaczenia i odpiął jeden z metalowego koła, które trzymało je razem. - On chce jej klucz. - Oddaj to. Rzucił jej klucze, minus jeden. - Miłego wieczoru, kochanie. Naprawdę powinnaś popracować nad swoim negatywnym nastawieniem. - Wyszczerzył się. - Może idź znaleźć drapak i wyładuj na nim trochę swojej agresji. - Nawet nie zbliżaj się do mnie po seks. - Bez obaw. Lubię kobiety ciepłe i przyjazne. Słyszałem o tobie. Warknęła przekleństwo, zacisnęła pięść na kółku, które złapała i głośno tupiąc odeszła w ciemność chodnikiem. Moon odprowadził ją wzrokiem, a potem odwrócił się, uśmiechając się do Jericho. - Twoje oczy nie są czerwone. Ona po prostu była wkurzona. Zdobywa reputację u samców jako ktoś, kogo należy unikać. - Przeniósł wzrok na Obsidiana. - Jesteś nowy i nie wiesz, że jest zimna dla tych, których zaprasza do dzielenia jej ciała. - W końcu spojrzał na Alli. - Nie bierz tego do siebie. Ostatni samiec, którym była zainteresowana połączył się w parę z człowiekiem, więc chowa urazę. - Podał klucz. - Proszę. Teraz już kontrolujesz jej miejsce. Obsidian wziął klucz. – Dziękuję ci. - Od tego są przyjaciele. - Moon spojrzał na Jericho. - Pójdę do Tigera. Zajmę się tym. Wszystko dobrze? - Idź. Będę pilnować go tutaj. Tylko pamiętaj, żeby podać każdy szczegół, tak bym nie był obwiniany.

Laurann Dohner Obsidian 08 156

- Zrobi się. Tiger jest mi winien kilka przysług. - Mrugnął okiem do Obsidiana. - Zabierz swoją kobietę do łóżka. Odwiedzę cię jutro. Obsidian zamknął drzwi i przekręcił klucz. Alli sapnęła, kiedy okręcił się, zagarnął ją w ramiona i szybko ruszył w kierunku sypialni. Potrafił szybko się ruszać, gdy był zmotywowany. Wciąż wyglądał na rozgniewanego, kiedy delikatnie opuścił ją posadzić na łóżku. - Wszystko w porządku? - Samica ci groziła i jesteś więźniem. - Nie jestem naprawdę aresztowana. Jestem tylko ograniczona do mojego domu. Porwałam cię i zabrałam z Ojczyzny. - Zawahała się. – Naraziłam cię na niebezpieczeństwo. Mają prawo być wściekli z tego powodu. Po prostu byłam taka pewna, że mogę zapewnić ci bezpieczeństwo. Byłam bardzo ostrożna wynajmując tamten dom i myślałam, że nie zostawiłam śladu, żeby mnie wytropić. Myliłam się. ONG mnie znalazło, a to oznacza, że ktoś, kto nienawidzi Nowy Gatunek też mógł to zrobić. Nie ufają mi już, ponieważ ich zdradziłam. Cieszę się tylko, że nadal nie jestem trzymana w celi Ochrony. Obsidian powoli opadł na kolana obok łóżka. - Zabiję każdego, kto spróbuje cię zamknąć, albo zabrać ode mnie. Mówił poważnie. Jej serce stopniało, ale to również ją przestraszyło. ONG co najmniej zażąda, by opuściła Ojczyznę. A co, jeśli spróbuje pójść z nią? Tak bardzo jak chciała tego, mieć nadzieję, że naprawdę chciał z nią być, tak dla niego przebywanie poza ochronnymi murami nie byłoby bezpieczne. Nowy Gatunek stał się celem dla idiotów, rasistów i zagorzałych fanatyków religijnych, którzy wierzyli, że byli paskudztwem. Byli również eks pracownicy Mercile, którzy z rozkoszą schwytaliby Gatunek, użyć ich jako karty przetargowej, aby wymigać się od oskarżenia. Albo jeszcze gorzej - zabić ich wprost. - Jestem tu bezpieczna, - zapewniła go. - Odpręż się. - Nie mogę. - Ścisnął brzeg łóżka. - Ta samica mnie dotknęła, strażnik nie chce mnie tutaj z tobą, a teraz muszę zapoznać się z twoim miejscem. Nikt nie przedostanie się przeze mnie dotrzeć do ciebie. Spróbował wstać i wyrzuciła rękę, rozumiejąc, że miał zamiar czuwać całą noc, upewnić się, że nikt się nie włamie. - Nie musisz tego robić. Nie wyglądał na przekonanego. - Będę z nimi walczyć, jeśli po ciebie przyjdą .

Laurann Dohner Obsidian 08 157

- Oni są twoimi ludźmi Obsidian. Nie możesz tego zrobić. Nikt nie zamierza zrobić mi krzywdy. - Przysunęła się bliżej, niezdolna oprzeć się dotykaniu go. Ręce naprawdę ją swędziały poczuć jego skórę. Jedną ręką chwyciła jego bark, drugą objęła policzek. - Zrobiłam coś złego i nie ufają mi. Zawaliłam sprawę zabierając cię z Ojczyzny.

Obsidian chciał pchnąć Alli na plecy i zerwać brzydką białą rzecz, aby uzyskać dostęp do jej nagiego ciała. Wpatrzył się głęboko w jej oczy, ale dostrzegł tam ból, który powstrzymał go od spełnienia pomysłu. Jej głos także wskazywał na emocjonalne przygnębienie. Nienawidził widzieć ją taką. - Mogłam doprowadzić do twojej śmierci. Albo porwania. - Łzy napłynęły do błękitnych oczu i ścisnęło go w piersi. - Byłam tak zdesperowana, że nie myślałam o niczym poza zabraniem cię gdzieś, żeby nie mogli mnie powstrzymać od przebywania z tobą. Byłam pewna, że mam rację, ale teraz patrząc wstecz, widzę jak zawiodłam. Powinnam mocniej spierać się z Tigerem, albo pójść do Trishy, kiedy by wróciła. Tylko, nie mogłam patrzeć jak marniejesz. Musiałam spróbować cię uratować. Była taka piękna, i nikt, nigdy wcześniej nie naraził się dla niego na niebezpieczeństwo. Zaryzykowała i straciła zaufanie ludzi, na których jej zależało, bo jego postawiła na pierwszym miejscu. Duma i zaborczość wezbrały, całe skierowane na Alli. Była jego. Nie zamierzał pozwolić jej odejść. Decyzja została podjęta. To było proste, słuszne i czuł to głęboko. - Oni nie są moimi ludźmi, - stwierdził stanowczo ochrypłym głosem. - Ty jesteś. Ręka na policzku zadrżała i Alli zsunęła się z brzegu łóżka klęknąć na kolana przed nim. Przycisnęła ciało do jego. - Chciałabym, żeby to była prawda. - Jest. - Błysnął gniew. – Ja nie kłamię. - Chodzi mi tylko to, że... - jej głos ucichł i opuściła wzrok do jego piersi przed jej twarzą. - Co? - Poznasz więcej Nowych Gatunków i przyzwyczaisz się do nowego życia. Poznasz inne kobiety ... nie takie jak Kit. - Jej ton ochrypł wypowiadając imię i to sugerowało, że może czuć się zaborcza wobec niego. – Ale teraz jesteś zainteresowany tylko mną, bo jestem jedyną znaną ci osobą.

Laurann Dohner Obsidian 08 158

Zerwał ręcznik z jej głowy i odrzucił go. Mokre loki opadły wolne. Były zimne, ale zacisnął garść na włosach na karku i delikatnie zmusił, by na niego popatrzyła. Nie pojawił się żaden strach, ale wciąż miała łzy lśniące w oczach. Wiedział, że to nie z bólu, jego uścisk nie był tak mocny. Spuścił głowę, zgiął ciało dość, by spotkać się z nią nos w nos i cicho warknął. - Jesteś wszystkim co chcę znać. - Po prostu czujesz się wdzięczny, ale nie musisz. Wykonywałam moją pracę. - Kazano ci mnie ukraść? - Nie. - Czy do twoich obowiązków należało... - Urwał, przypominając sobie powiedzenie. – Napytać sobie biedy zabierając mnie gdzieś indziej, żebyś mogła przy mnie spać? - Nie. - Dlaczego to zrobiłaś? Próbowała odwrócić wzrok, ale poruszył się z nią, wciąż trzymając zaciśniętą garść na jej głowie, uniemożliwiając jej zerwanie kontaktu wzrokowego. - Dlaczego to zrobiłaś? - Powtórzył. Jej milczenie sprawiło, że chciał warknąć. Opierała się odpowiedzieć mu. Zamrugała. – Miałam na twoim punkcie obsesję. Obsidian rozważał tego znaczenie. - Ja, hm, wiem jak złe to było. Wiedziałam, że nawet gdybym cię obudziła, prawdopodobnie nienawidziłbyś mnie. - Nie. Dlaczego to miałoby być złe? Co w tym złego? W nas? Więcej łez napłynęło jej do oczu. - Przeszedłeś tak wiele Obsidian. Czuję się, jakbym cię wykorzystywała, albo bardziej kaleczyła psychicznie. Jesteś tak twardy, ale po tym wszystkim, co przeżyłeś, emocjonalnie musisz być zagubiony. - Jestem większy od ciebie.

Laurann Dohner Obsidian 08 159

- Siła i wielkość nie ma nic do rzeczy z wykorzystywaniem kogoś. Wiem, jak bezbronni są ludzie, kiedy przeżywają wielką traumę. Doświadczałeś ich całe życie, jedną po drugiej. Coś zaskoczyło w jego głowie. - Ty nadal myślisz, że zastępuję tobą 46. - Być może. To możliwe. Przypomniał sobie, że straciła mężczyznę, którego kiedyś kochała. – Czy ty wykorzystujesz mnie do zastąpienia utraconego partnera? - Nie. – Szeroko otworzyła oczy, zszokowana jego pytaniem. Uwierzył jej. - Nie jestem nim, a ty nie jesteś 46. - Przechylił lekko głowę. - To nie jest złe. Nie czuję tego w ten sposób. To jest dobre i słuszne. Czuję to. – Urwał. - Poczuj mnie. - Puścił jej włosy i objął tył głowy, przyciągając jej usta do swoich. Lubił całować Alli. Miękkość jej warg, sposób w jaki wciągała powietrze tuż przed tym, zanim przywarł ustami do jej ust. Zagłębił język do środka połączyć ich razem i jej chętna odpowiedź dała mu pewność, że pragnie go tak samo jak on jej. Ręka Alli na barku zacisnęła się i drobne paznokcie wbiły się w skórę z wystarczającym naciskiem, by jego fiut wypełnił się krwią. Druga ręka przesunęła się w górę policzka do plątaniny włosów, jego także przytrzymać w miejscu. Wolnym ramieniem objął ją w pasie, przyciągnąć mocniej do ciała, aż poczuła się z nim jednością. Była jego i nie pozwoli jej odejść. Żadna inna samica nie będzie go pociągała bardziej niż ona. Alli była wszystkim, co chciał, wszystkim, co potrzebował. Musiał tylko ją nauczyć, że wiedział to własnym rozumem i ciałem. Jej obawy, że ma mętlik w głowie i jest zagubiony były zbędne. Alli topniała przy nim, jej podatność na niego była seksowną rzeczą, która sprawiła, że pragnienie wziąć ją wzrosło do bolesnego pulsowania w jego fiucie. Zakończył pocałunek, oboje dyszeli i patrzyli sobie w oczy. Smutek zniknął zastąpiony potrzebą jego. Moja! Przeszukiwała wzrokiem jego oczy. - Obsidian? - Nic nie mów. – Opuścił ją trochę w dół swego ciała i wypuścił, cofając jej uścisk. - Usuń to coś. - Nie ukrył wyrazu niechęci, gdy spojrzał w dół jej ciała. - Jest brzydkie. Roześmiała się nie urażona. - To mój szlafrok. - Wyrzuć to.

Laurann Dohner Obsidian 08 160

Jasne brwi wygięły się w łuk, ale nie protestowała, tylko rozwiązała pasek w talii. Walczył z pragnieniem rzucić się na nią, w czasie gdy uwalniała się od całego materiału, którego trochę utknęło pod jej nogami. Ręcznik pod nim nie był mile widziany, ale pozbyła się go bez pytania. - Teraz na łóżko. - Taki żądający. - Ciągle się uśmiechała. - To dobrze, mogę pogodzić się z tą twoją małą wadą. - Jestem doskonały. Zjechała spojrzeniem po jego torsie do pasa i zaśmiała się. - Prawie. Wciąż masz na sobie spodnie. Podobało mu się jak się z nim droczyła, gdy podniosła się usiąść naga na brzegu łóżka. Rozchyliła uda odsłonić płeć tylko tyle, by sprawić, że chciał ją więcej. Zaczepił kciuki o pas spodni, pchnął i wstał je zdjąć. - Połóż się na plecach. Uśmiech zanikł, ale nie okazywała strachu, gdy zrobiła jak kazał. Podszedł bliżej spojrzeć na nią z góry. Wyglądała bardzo pociągająco z włosami rozrzuconymi na materacu, bladą skórą i tymi błękitnymi oczami skupionymi na jego twarzy. - Przewróć się. Wahanie sfrustrowało go, ale był zaskoczony, kiedy nagle usiadła prosto i zamknęła dłoń na trzonie jego fiuta. Nie bolało, gdy delikatne palce owinęły się wokół przy podstawie. - Co robisz? - Nigdy nikogo nie całowałeś przede mną. Nigdy też nie uprawiałeś seksu w żadnej innej pozycji oprócz na pieska. - Oblizała wargi. – Czy kiedykolwiek miałeś to zrobione? Całe jego ciało zesztywniało, gdy te wargi rozchyliły się i powoli przeniosła usta do główki fiuta. Obserwowała jego twarz. Syknął, kiedy jej mały, ciepły język polizał go tuż pod koroną do czubka, okrążył i wycofał się. - Nie. Mogę to powiedzieć po sposobie, w jaki na mnie patrzysz, jakby właśnie wyrosły mi dwie głowy, albo coś. - Zaśmiała się. - Ty kładziesz się na plecach. - Kiwnęła głową w stronę łóżka za nią. - Ufasz mi? Laurann Dohner Obsidian 08 161

Nie zamierzał zapomnieć uczucia jej lizania go. Nigdy. Jego jądra automatycznie ściągnęły się ciasno, a kutas był tak twardy, że aż bolał. Silny ból tego nie mógł być ignorowany. Chciał więcej i ufał jej. Fakt, że wydała mu rozkaz został zarejestrowany, ale to był taki, za którym chciał podążyć, więcej niż trochę ciekawy. - To będzie dobre uczucie. Wiem, żeby się odsunąć zanim dojdziesz, i że nabrzmiewasz, kiedy to robisz. To było trudne, ruszać się z fiutem sterczącym na wprost i jądrami, które czuł, jakby zmieniły się w dwa kamienie uwięzione między jego udami. Rozciągnął się, rozłożył nogi dość, by złagodzić uczucie dyskomfortu i patrzył jak Alli przetoczyła się na ręce i kolana. Wszystko, co mógł sobie wyobrazić, to jak przesuwa się do pozycji za nią. Chciał ją pieprzyć twardo i głęboko. Powoli podeszła wyżej jego uda, uśmiechając się. Jeszcze raz oblizała językiem wargi, zanim zerwała kontakt wzrokowy spojrzeć na jego fiuta. - Jesteś wielki. Pozostań nieruchomo ile tylko dasz radę. - Zerknęła w górę. - Pewnie będziesz miał pragnienie poruszać biodrami, ale staraj się je zwalczyć. Nie chcę się zakrztusić. Milcząco skinął głową, zachwycony faktem, że jej usta były tak blisko jego fiuta. Próbował zmusić ciało do rozluźnienia, ale to było trudne. Każdy mięsień stał się tak twardy, jak jego kutas i zapomniał, jak oddychać, gdy Alli znowu owinęła usta wokół główki fiuta. Jej gorący język polizał i zacisnął zęby, chwytając rękami za wszystko, co tylko nie było nią. Nie mógł złapać chwytu na materacu, więc sięgnął w górę i palce zawinęły się na szczycie jej zagłówka. Drewno zatrzeszczało, ale nie pękło, kiedy obserwował jej ruch, jak bierze trochę więcej jego długości. Zassała i doznania sprawiły mu surową rozkosz, tak potężną, że myślał, że nie jest możliwa. Warkot wydarł się z niego, zanim zdołał go powstrzymać i oblał się potem. Nie przestała. Jej usta torturowały go nadal, gdy cofnęła się do czubka, ale potem każdym powolnym pociągnięciem brała trochę więcej jego długości. Podniosła wzrok, patrzyła mu w oczy i przepadł. To było zbyt intensywne, zbyt surowe. Chciał dojść bardziej niż chciał, żeby biło jego serce i wiedział, że jeśli nie przestanie to zaraz się stanie. - Alli, - warknął. Wypuściła go. Jęknął z żalu, że już go nie liże i jego biodra wygięły się ku niej, chociaż próbował utrzymać je nieruchomo. Alli jednak nie skończyła z nim, wychyliła się i nagimi piersiami pocierała boki jego trzonu. Widok jego fiuta przytulnie umoszczonego między miękkimi wzgórkami niemal posłał go nad krawędź. Nie miał pojęcia, co robiła, ale uwielbiał to. Usztywniła się na nogach, sięgnęła obiema rękami i ujęła piersi, mocniej je ściskając na jego fiucie. Wolnym ruchem pocierała niewiarygodnie miękkim ciałem wzdłuż boleśnie twardego trzonu. Jego biodra wygięły się ku górze, ruszać się szybciej, nie będąc w stanie dłużej ich Laurann Dohner Obsidian 08 162

kontrolować. Zmieniła chwyt, jednym ramieniem ścisnęła piersi utrzymując go w pułapce ich doliny, a drugą ręką drażniła czubek fiuta, gładząc go. Mocniej zacisnął ręce na zagłówku, coś nad nim trzasnęło głośno, ale nie dbał o to, co spowodowało hałas. Ogień popłynął z jego trzewi do fiuta i eksplodowała z niego rozkosz, kiedy gwałtownie doszedł. Odrzucił głowę na materac, przeżywając każdy błogi wytrysk nasienia, strzelający z jego ciała. To wydawało się nie mieć końca, kiedy wił się z rozkoszy, dopóki każdy mięsień nie stał się wiotki. Dyszał ciężko, z zamkniętymi oczami, próbując ochłonąć. Gorący język dotknął czubka nadwrażliwego fiuta i z jego ust wybuchł warkot. Otworzył oczy i patrzył wstrząśnięty na Alli, wciąż pochyloną nad nim na kolanach. Jej blond włosy rozsypały się po całych jego biodrach i zakrywały twarz, kiedy znowu przeciągnęła po nim językiem. Czuł wilgoć nasienia na brzuchu, ale gdy podniosła głowę, aż mogła na niego spojrzeć, zobaczył więcej rozlane na jej piersiach. - Naprawdę słodko smakujesz. - Uśmiechnęła się, zanim wyprostowała się usiąść na łóżku i zerknęła na swoje piersi. Jej śmiech był dla niego muzyką. - Myślę, że znowu powinnam wziąć prysznic. – Przytrzymała jego wzrok. - Zaraz wracam. Chciał ją zatrzymać, ale jego ciało odmówiło współpracy, wciąż powracając do równowagi po spustoszeniu jakie zrobiły mu jej usta. Miał trudności ze złapaniem oddechu, albo znalezieniem energii, żeby się ruszyć. Spojrzała w górę i zaśmiała się znowu, zanim na niego popatrzyła. - Następnym razem będziemy musieli użyć solidniejszego łóżka, albo może mógłbyś trzymać się brzegu materaca. – Następny śmiech. – Zdecydowanie niedługo zrobimy to znowu. Nie był pewny, o co jej chodziło z łóżkiem i mógł tylko patrzeć jak odwróciła się zejść z łóżka i poszła do łazienki. Drzwi pozostały otwarte. Woda popłynęła, upewniając go, że naprawdę zamierzała wziąć prysznic, a nie uciec. Spojrzał w górę. Wygięty metal górnego pręta szczytu zagłówka zwisał nad nim niepewnie. Uszkodził go w swoim pośpiechu uczepić się czegoś, by zamiast tego zapobiec posiniaczeniu jej swoimi rękami. - Moja Alli na zawsze, - przysiągł.

*****

Alli wciąż się uśmiechała, kiedy zakręciła wodę i chwyciła świeży ręcznik wytrzeć ciało. Nie zaskoczyło jej, że podobał mu się seks oralny, ale poczucie władzy, które doświadczyła. Obsidian zawsze był bardzo dominujący, ale to radykalnie się zmieniło, kiedy

Laurann Dohner Obsidian 08 163

pokazała mu, jakie to uczucie być odbiorcą seksu oralnego. Był gliną w jej rękach. Ustach, poprawiła się w myślach, chichocząc. Kiedy wyszła z łazienki on pozostał rozciągnięty na plecach, gdzie go zostawiła. Jego długa sylwetka ledwo mieściła się długością na łóżku, a pięty były równo z brzegiem. Fiut był wciąż półtwardy, gdy z uwagą przyglądała się każdemu calowi jego ciała, aż znowu spojrzała na jego twarz. To był cholernie seksowny widok, wciąż oszołomiony, z zaspokojonym wyrazem na jego męskich rysach. Zaparło jej dech, kiedy jego ciemne spojrzenie skoncentrowało się na niej. - Chodź tutaj, - zażądał szorstkim tonem. Rzeczy wracają do normalności, zdecydowała, wciąż uśmiechnięta, kiedy powoli zbliżyła się do łóżka. Puściła ręcznik, który trzymała z przodu i oparła kolano na łóżku. Spuściła wzrok na jego brzuch. Każdy mięsień był wyraźnie oznaczony, dowód, w jak dobrej kondycji pozostał pomimo czasu, który przeleżał w śpiączce. Opuściła wilgotny materiał na jego brzuch. Napiął się odrobinę dopóki nie zrozumiał, że go czyściła. Rozluźnił ciało. – Zajmujesz się mną. - Tak. - Mogła wpatrywać się w jego oczy bez końca. – Wyglądasz jakby ci było całkiem wygodnie tam, gdzie jesteś. – Kiedy skończyła odrzuciła ręcznik w stronę łazienki, zadowolona, że zgodnie z jej celem trafiła w posadzkę. - Musi być później niż zazwyczaj idziesz do łóżka. Zmęczony? - Wyciągnęła się naga obok niego. Przewrócił się na bok, twarzą do niej. – Podobało mi się. - Wiem. Mnie też. Przeciągnął wzrokiem po jej ciele. - Byłaś pobudzona. - Jego nozdrza rozdęły się, gdy powąchał. - Chcę się zająć tobą. - Może najpierw prześpimy się trochę? - Była zmęczona. To był długi, emocjonalnie wyczerpujący dzień, między radzeniem sobie ze stresem jej ewentualnej przyszłości, a kłótnią, którą miała z nim wcześniej. – Przydałoby mi się kilka godzin snu. Użył ramienia podeprzeć głowę i spojrzał na nią z góry. - Nie chcesz, żebym cię wziął? - Chcę. Tylko daj mi kilka godzin odpoczynku. - Jesteś człowiekiem.

Laurann Dohner Obsidian 08 164

Chciała się wzdrygnąć. Powiedział to tak, jakby to było coś złego, z szorstkiego tonu, który użył. Zastanawiała się, czy pożałował przyjścia do jej domu. - Jestem. Uśmiech nagle zmienił jego rysy w absolutnie przystojne. - Uwielbiam nasze różnice. – Przesunął się położyć się na plecach i popatrzył na nią. – Przytul się do mnie mocno. Przysunęła się bliżej i zgięła nogę nad jego, jedną rękę ułożyła na jego piersi i uniosła głowę, kiedy regulował ramię jako jej poduszkę. Jego ciepło było mile widziane i przypomniała sobie, że światło nadal pozostało włączone. - Jedno z nas powinno je wyłączyć. Przykrył dłonią jej dłoń, przyciskając do swojego serca. - Później. Chcę cię jeszcze potrzymać. Zamknęła oczy i ziewnęła. – Pozytywna strona bycia lekarzem. Mogę spać gdziekolwiek, o dowolnej porze i w każdych okolicznościach. Pomyślałam tylko, że może ci przeszkadzać. - Mam wszystko, czego potrzebuję. Uśmiechnęła się na jego skórze. - Ja też. - O jutro będzie się martwić, kiedy ono nadejdzie. Akurat w tej chwili byli razem i to było wszystko, co miało znaczenie.

Rozdział piętnasty

Rozbawiona Alli obserwowała jak Obsidian je śniadanie. Powąchał kiełbaskę i wysunął język polizać ją, zanim ostrożnie ugryzł. Kiedy przeżuwał po wzięciu w końcu kęsa, swoje ciemne oczy utkwił w niej. - Mówiłam ci, że to jest bezpieczne do jedzenia. - Nie przynosili mi tego na tacy. - Usmażyłam to.

Laurann Dohner Obsidian 08 165

Uniósł brwi, przyglądając się jej. - Jak? Kciukiem wskazała w stronę kuchenki. - Na płycie kuchennej. To podgrzewa i gotuje jedzenie. Wolno podniósł się na nogi. - Naucz mnie teraz. Napiła się kawy, ale nie drgnęła. - To nie takie proste. Z powrotem usadowił się na krześle, patrząc na nią tak, jakby mogła zacząć wyciągać króliki z kapelusza, albo coś podobnego. Uśmiechnęła się trzymając jego utkwiony wzrok. - To nie są czary, ani nic w tym stylu. To podstawowe umiejętności życia. Pozwolę ci mnie obserwować jak za kilka godzin będę przygotowywała lunch. Tak właśnie się nauczyłam. Moja mama mnie uczyła. Przyglądała się jego przystojnej twarzy. Wyglądał na dobrze wypoczętego. Włosy miał jeszcze wilgotne. Podniosła rękę odsunąć własne mokre pasma. Obudzili się i kochali, a potem pierwsza wymknęła się spod prysznica usmażyć jajka, kiełbaski i przygotować dla nich tosty. - Co to takiego? - Nauka gotowania? Właściwie całkiem nudna. Tak naprawdę nie chciałam, ale ona nalegała, że muszę mieć te umiejętności. Teraz z tego się cieszę. - Co to takiego posiadanie matki? Jej rozbawienie szybko pierzchło. To przypomniało jej o jego wychowaniu w zimnym, sterylnym otoczeniu Mercile Industries. - Moi rodzice byli wspaniali. Pozostali razem do czasu aż byłam nastolatką, a potem się rozwiedli. - Co to jest? - Zdecydowali, że z biegiem lat oddalili się od siebie i przestali żyć razem. Oboje jednak spotkali wspaniałych ludzi i ponownie wyszli za mąż/ożenili się. Świetnie dogaduję się z moimi przybranymi rodzicami. Wyraz przerażenia zmarszczył jego twarz. - Przestali żyć razem i są z innymi partnerami? - Tak. Zadudniło od niego niskie warczenie. - To jest złe. Partnerzy są na zawsze.

Laurann Dohner Obsidian 08 166

Wzięła głęboki oddech. - Ludzie często decydują się wziąć rozwód. Pięćdziesiąt lat temu nie tyle, ale teraz mamy czasy współczesne. Ludzie oddalają się od siebie i opuszczają, jeśli są nieszczęśliwi, aby być z kimś, kto czyni ich życie lepszym. - Nie opuścisz mnie. Jesteś szczęśliwa. Oniemiała. - Zabiję każdego samca, który spróbuje mi ciebie odebrać. Zdecydowała nie niepokoić się groźbą, wiedząc, że nie dokładnie był taki, jak inni ludzie. Dzwonki alarmowe normalnie rozdzwoniłyby się w jej głowie, gdyby ktokolwiek powiedział jej coś takiego. - Nie jestem twoją partnerką, - łagodnie mu przypomniała. Ciemne oczy zwęziły się i z lekko rozchylonych warg wybuchło kolejne szorstkie warknięcie. - Jesteś moja. Nadszedł czas zmienić temat. - Co chcesz dzisiaj robić? - Rozejrzała się. - Jest tyle rzeczy, jeśli chodzi o uczenie cię. Wiem, że masz pilot do telewizora, ale mogłabym nauczyć cię jak korzystać z innych rzeczy w moim domu. - Po co? - W pewnym momencie zostaniesz przydzielony do domu mężczyzn. Każą komuś nauczyć cię podstaw, ale moglibyśmy już się tym zająć. Powinieneś nauczyć się jak używać odkurzacza, mopa, i jak zrobić pranie. Inaczej będziesz miał niechlujny dom i żadnego czystego ubrania do noszenia. - To jest dla ciebie ważne? - To, żebyś nie mieszkał w chlewie? Jasne. - Odstawiła kawę. - Chcesz być samowystarczalny, więc nie jesteś zależny od innych. - Znam ten termin. Mam ciebie. - Nie mam zamiaru być twoją gosposią. - Śmiała się, kiedy opuściła krzesło i przeszła do salonu. Jednak jej humor szybko zgasł, gdy przypomniała sobie, że nie będzie jej w pobliżu robić dla niego te rzeczy, nawet gdyby chciała. - Musisz się nauczyć, jak o siebie dbać.

Laurann Dohner Obsidian 08 167

- Co to jest gosposia? – Poszedł za nią, postępując z gracją, która przypominała jej kota. Jego naga klatka piersiowa robiła imponujące wrażenie, a miał na sobie jedyne ubranie jakie miał, czyli spodnie dresowe z dnia poprzedniego. - To ktoś komu płacisz, żeby wykonywał twoje prace domowe. Sprzątają, czasami gotują posiłki i piorą ubrania, jeśli przewidują taką usługę. Miałam jedną, zanim przeniosłam się tutaj. Pracowałam tyle godzin, że to był jedyny sposób, aby cokolwiek było zrobione. Ona nawet załatwiała dla mnie sprawunki. - Co to jest? – Podkradał się do niej aż znalazła się zapędzona w kąt. - Sprawunki? Hm, kupowanie jedzenia i odbieranie niektórych moich rzeczy, gdzie potrzebowałam pójść. Nie sądzę jednak, żebyś tu w Ojczyźnie musiał martwić się o pralnię chemiczną. Wiem, bo niemal zapomniałam, jak to jest mieć schludnie wyprasowane ubrania. Patrzył na nią i powąchał. - Co robisz? - Znowu pachniesz żywnością. - Ty też. Użyłeś mojego szamponu i odżywki do włosów. Pachną wanilią i kokosem. - Jestem głodny. - Dopiero co zjadłeś wszystkie moje jajka, kiełbaski i sześć kromek tostów. Muszę zamówić więcej artykułów spożywczych. Mogę zrobić ci kanapkę, albo pięć. Z pewnością masz duży apetyt. Zaskoczył ją, kiedy opadł na kolana i chwycił talię koszuli nocnej, która sięgała jej do kolan. - Ciebie. Wtulił nos w jej brzuch i tętno Alli przyśpieszyło. Silne ręce zsunęły się chwycić rąbek koszuli i pociągnąć go w górę. Wydał dźwięk niezadowolenia, kiedy odkrył jej różowe majtki. - Nie lubię ich. Stoją mi na drodze. - Spojrzał w górę. – Przestań zakładać niepotrzebną odzież. - Ludzie je noszą. - Ty nie będziesz. - Rozłożył jedną rękę przytrzymać uniesioną koszulę, a palce drugiej zaczepił o pas majtek, tylko raz ostro szarpnął. Materiał podarł się. Laurann Dohner Obsidian 08 168

- Te były drogie. Nie wyglądał na pod wrażeniem, gdy odrzucił je za siebie. Patrzyła jak wylądowały na stoliku. – Nie są dobrze zrobione. - Jedwab nie jest wielkim wyzwaniem dla kogoś tak silnego jak ty. Chwycił wewnętrzną stronę jej uda, podniósł i prawie straciła równowagę. Otworzyła ręce na ścianach w kącie, gdzie stała, żeby pozostać w pionie. Zarzucił zgięte kolano na bark i zanurzył głowę musnąć ustami jej pępek, a potem całował niżej. Język wybiegł polizać jej skórę, był ciepły i lekko chropawy. Jej oddech przyśpieszył i zamknęła oczy. Obsidian podniecał ją. Sutki stały się napięte i oddech wzrósł, wiedząc dokąd zmierza, kiedy brodą otarł się o jej wzgórek. - Powinniśmy iść do sypialni. Przerwał. - Tutaj. Teraz. Popatrzyła na niego akurat na czas, aby przyglądać się jak opuścił swoje ciało usiąść na nogach. Pchnął jej udo, zginając kolano wyżej aż oparła piętę na jego barku, dać mu swobodniejszy dostęp do odsłoniętej cipki. Nic nie mogło powstrzymać jej jęku, gdy przywarł ustami do łechtaczki. Była wdzięczna, że plecami opierała się w kącie, ponieważ noga, na której podtrzymywała ciężar niemal ugięła się, kiedy Obsidian warknął, jego wibracje i język piekielnie igrały z jej ciałem. Nie żartował mówiąc, że jest głodny, jeśli agresywny sposób, w jaki manipulował pączkiem nerwów był jakąkolwiek wskazówką. Ręce odpadły od ściany, więc wsunęła palce w jedwabiste włosy z tyłu głowy przytrzymać go w miejscu. Wsunął jeden z palców do środka, zwiększając przyjemność. Nie poruszał nim wolno, ale wpychał szybko i głęboko, wywołując nowe, cudowne uczucie. Jej oddech wzrósł, gdy go wycofał i włożył dwa palce. Uczucie bycia rozciąganą i braną odrobinę szorstko sprawiło, że krzyknęła jego imię. Wydawało się, że to ponagliło go pieprzyć ją szybciej dwoma palcami, ustami i językiem, szaleńczo ssącym jej łechtaczkę. Alli nie mogła myśleć poza usiłowaniem pozostać w pionie, kiedy wszystko, co chciała zrobić, to osunąć się na podłogę. Jęki i dyszenie wypełniły pokój, narastając w natężeniu, gdy odnalazł to miejsce w głębi jej cipki, które doprowadzało ją do obłędu. Po tym, jak budował się jej szczyt, zamierzała dojść szybko i twardo. - Zwolnij, - błagała.

Laurann Dohner Obsidian 08 169

Zignorował jej apel. Wyrwała ręce z jego włosów, sięgając w górę chwycić własne piersi, tylko by złagodzić uczucie ich bolesności. Palce ścisnęły wzgórki przez koszulę, szczypiąc naprężone sutki między opuszkami. Dodatkowe doznanie było wszystkim, co mogła znieść i posłało ją ponad krawędź. - Kurwa, - wydyszała, jej ciało przejęły spazmy przeszywające brzuch i niżej, i intensywna rozkosz pognała wprost do mózgu. Głową twardo uderzyła w ścianę, gdy rzuciła nią do tyłu, ale nie bolało. Była zbyt pochłonięta swoim orgazmem. Wstał, spychając jej stopę z barku. Upadłaby, ale objął ją jednym ramieniem w talii i została podniesiona z nóg. Ciężko było utrzymać oczy otwarte, kiedy wszystko, co chciała to je zamknąć, ale Obsidian był przed nią, a sekundę później jego spojrzenie zwarło się z jej. - Obejmij mnie, - zażądał chrapliwie. Ciało było niemrawe zareagować. Ręce zostały uwięzione między ich klatkami piersiowymi, bo kiedy ją podniósł wciąż obejmowała piersi, chociaż teraz luźno. Na moment zakręciło jej się w głowie, gdy nagle okręcił się zabierając ją ze sobą. Szybkim krokiem ruszył przedpokojem i dalej do jej pokoju. Upuścił ją i trafiła na łóżko, rozciągając się na plecach. Obsidian opadł na kolana, chwycił za tył jej łydek pod kolanami i pociągnął ją na brzeg łóżka. Zsunął ręce do kostek, podniósł obie nogi oprzeć je na swojej piersi i puścił jedną z nich. Spojrzała w dół na cale przestrzeni między jej udami, żeby zobaczyć jak chwycił pas spodni dresowych i pchnął je z przodu w dół. Uwolniony fiut był twardy i gruby, gdy długimi palcami objął trzon poprowadzić go do jej cipki. Ustawił i główka fiuta wśliznęła się w wilgoć z jej wyzwolenia. Wszedł w nią powoli, zaskakując ją, po tym jak zdecydowanie obszedł się z nią w drugim pokoju. Jęknęła, zaciskając ręce na materacu czegoś się chwyć, gdy zdawał się walczyć całkowicie zanurzyć się w jej ciele. Mięśnie pochwy wciąż drżały w skurczach od dojścia tak silnie. Puścił trzon i przełożył ramię przez pierś przytrzymać jej nogi nieruchomo, między ramieniem a nim. Wybuchło od niego zwierzęce warknięcie i przyciągnął tym jej uwagę do twarzy. Ciemne oczy miał zmrużone i skupione na niej, z niemal bolesnym wyrazem, który nadawał mu bezwzględny wygląd.

Obsidian toczył bitwę, która szarpała nim pomiędzy zdrowym rozsądkiem, a instynktami. Fizyczne różnice między nim, a Alli nigdy nie były dla niego bardziej oczywiste. Chciał walić w nią aż jego jaja eksplodują i napełni ją swoim nasieniem. Była mniejsza od niego, na jego łasce, ale nie okazywała strachu. Wziął kilka głębokich oddechów, uspokoić rozhukaną żądzę. Zaufała mu, że nie sprawi jej bólu i zrobi wszystko, aby zachować jej wiarę. Bicie serca zwolniło, w przeciągu sekund, podczas Laurann Dohner Obsidian 08 170

których odzyskał kontrolę. Czucie jej cipki, mocno zaciśniętej wokół jego fiuta było najlepszą rzeczą, jaką kiedykolwiek doświadczył. Jej mięśnie ściskały go z wystarczającą siłą, by utrudnić ruszanie się. Wolne, jednostanne pchnięcie bioder do przodu posłało czystą błogość toczącą się przez jego ciało. Każdy ruch przybliżał go do wyzwolenia, ale opierał się, chcąc by to trwało tak długo, jak to możliwe. Śliskie ciepło witało go w jej miękkich głębinach z każdym głębokim wjazdem fiuta, który łączył ich razem. Był przekonany, że Alli została dla niego stworzona. Jej twarz zarumieniła się, zaś miękkie pojękiwania ponaglały go pieprzyć ją dalej. Nigdy nie chciał przestać. Moja. Roszczenie to powtarzało się raz za razem, gdy zacisnął zęby, próbując powstrzymać swoje spełnienie. Przesunął biodra, zmieniając kąt uderzania fiuta i jej krzyki stały się głośniejsze. Mięśnie mocniej zacisnęły się wokół niego, aż prawie bolało i wylała między nimi cieplejsza wilgoć. Obsidian odrzucił głowę i przestał walczyć z nieuniknionym, kiedy zaczął dochodzić. Ciało zadrżało od siły orgazmu i złagodził chwyt na jej udach, rozdzielił je, a potem opadł do przodu przypierając ją pod sobą. Zaczął się obrzęk przy podstawie fiuta, każdy strumień nasienia wydawał się być tak obfity, jakby nie mógł wystarczająco szybko opuścić jego jąder, czyniąc trzon grubszym zamiast niego. Zwolnił falowanie bioder, aż zostali razem złączeni. Alli dyszała na jego szyi, a on usztywnił ramiona uniknąć zgniecenia jej klatki piersiowej swoją. Czucie jej nóg obejmujących luźno jego biodra napawało go uczuciem dumy. Przylgnęła do niego, zamiast próbować utrzymać tak duży dystans, jak to było możliwe między nimi. Zacisnęła palce wokół bicepsów tam również go trzymając. Nic nie mogło powstrzymać uśmiechu satysfakcji, który wypłynął. Wiedziała, że do niego należy. Kiedy przeniosą go z Medycznego, zabierze Alli do domu mężczyzn. Pójdzie tam gdziekolwiek będzie mieszkał. Przyglądał się jej pokojowi, gdy łapał oddech, czekając, aż nabrzmienie minie. Powiedziała, że straci swój dom, kiedy Nowy Gatunek zdecyduje się zastąpić ją innym lekarzem, ale to nie była prawda. Z nim zawsze będzie miała miejsce do spania. Pojawił się niepokój, gdy rozważał swoją nieznaną przyszłość. Moon mówił, że zostanie przeszkolony do pracy, aby stać się częścią społeczności. Nie miał żadnych prawdziwych umiejętności poza wprawą w przetrwaniu i walce z ludźmi. Ci w Ojczyźnie, podobno byli przyjaźni i nie byli wrogami. Przeniósł uwagę na Alli i obserwował jak z wciąż zamkniętymi oczami odzyskuje spokojniejszy oddech. Nie była kimś kogo kiedykolwiek by skrzywdził, więc był skłonny uwierzyć, że nie wszyscy ludzie byli źli i okrutni. Zaryzykowała swoje życie i pracę, aby go uratować. Nikt kogo kiedykolwiek poznał w Mercile nie zrobił nic, żeby mu pomóc. Otworzyła oczy. - Cześć. Uszczęśliwiała go. - Nie ruszam się. Lubię mieć cię pode mną. Palcami popieściła wierzch jego ramion. - Nie narzekam. - Roześmiała się. - Lubię cię nade mną. Nie wziąłeś mnie od tyłu.

Laurann Dohner Obsidian 08 171

Wyglądał na dumnego. - Lubię widzieć twoje oczy, kiedy jestem w tobie i myślę o sposobach jak to zrobić. W tej pozycji nie potrzebujesz siły utrzymać swój ciężar. Trochę z jego zadowolenia przygasło, gdy wspomnienia pociągnęły go w przeszłość. 46 nigdy nie patrzyła na niego w sposób jaki Alli to robiła, czy pozwoliła mu zbliżyć się do siebie. Już walczyłaby odsunąć się od niego, pomimo nieprzyjemnych trudności rozdzielenia ich ciał. Nigdy nie rozumiał dlaczego była tak oporna na bycie jego partnerką, dopóki nie poznał ludzkiej kobiety. Czy to jest ta silna więź, którą 46 zawiązała z samcem przede mną? Dlatego nienawidziła naszego czasu razem? Buntowałby się dbać o inną samicę, gdyby nie była Alli. Żywiłby do niej urazę i był wściekły, gdyby zostali zamknięci razem w pokoju, zmuszeni do połączenia w parę. 46 przepełniała wściekłość. Nagle zrozumiał jej źródło. To nie była osobista niechęć do niego, lecz chodziło o to, że nie pozwolono jej być z samcem, którego wybrała. - Hej? Wszystko w porządku? - Miękkie ręce opuściły ramiona objąć dłońmi jego twarz, przyciągając go z powrotem do chwili obecnej, gdy wpatrzył się głęboko w jej pełne wyrazu oczy. Lubiła dotykać jego policzków. – Wyglądałeś na milion mil stąd. - Jestem tu. - O czym myślałeś? - Małe kreski pojawiły się na jej czole, które rozpoznał jako niepokój. Czy na pewno wszystko w porządku? Kolana wciąż ci dokuczają od kiedy zeskoczyłeś z dachu? Chcę na nie spojrzeć. - Nic mi nie jest. - Zamilkł. - Zrozumiałem coś, czego nie rozumiałem wcześniej. - Co to jest? – Koniuszki palców lekko prześledziły jego kości policzkowe. Alli martwiła się, że ma głębokie uczucia do 46. Nic złego nie działo się z jego rozumem. Rozzłościłby się, gdyby mówiła o innym samcu, kiedy byli fizycznie połączeni, więc szybko szukał powodu by być zestresowany. - Zastanawiam się, jakie zadania będą mi kazali wykonywać w Ojczyźnie. Nie mam żadnych umiejętności, które byłyby użyteczne. Jestem jednym z nich, ale nie wiem jak się dopasować. Rozluźniła twarz. – Znajdą ci jakąś pracę, którą polubisz. Niektórzy są oficerami, którzy patrolują Ojczyznę lub Rezerwat, inni natomiast uczą się nowych umiejętności. Destiny na przykład, uczy się jak być pielęgniarzem. Warknięcie wybuchło z jego gardła, błyskawicznie obrażony i zazdrosny, że śmiała wspomnieć tego samca. - On cię chce. Laurann Dohner Obsidian 08 172

- Uspokój się, - szepnęła, głaszcząc go nogami mocniej zaciśniętymi wokół pasa. - Nie jestem zainteresowana nikim oprócz ciebie. Nie wiem dlaczego tak bardzo go nie cierpisz. Pracuję ... pracowałam z nim. To wszystko. - On cię chce, - powtórzył stanowczo. - Nie może cię mieć. Jesteś moja. Zsunęła ręce do jego szyi i niżej na barki. Chwyciła mocno i napiął się, sądząc, że zacznie walczyć. Zamiast tego jej palce wbiły się i ugniatały. Dobrze było to czuć i trochę jego napięcia ustąpiło. - To miłe uczucie. - Takie powinno być. Masaż ramion zawsze mnie relaksuje. Wspomniałam go tylko jako przykład. Jest mnóstwo rzeczy, które możesz robić lub nauczyć się, byle być częścią społeczeństwa Nowego Gatunku. To ostatnia rzecz, o której powinieneś teraz myśleć. – Opuściła wzrok do jego klatki piersiowej. – Odzyskujesz swoją masę i siłę. Byłeś wyłączony dłuższy czas i straciłeś trochę na wadze. - Jestem wielki. - Założę się, że byłeś większy, zanim zostałeś ranny. Nie mógł temu zaprzeczyć. Jego ciało różniło się od tego, jaki był kiedyś. Zmiany przypominały mu jego z czasów jeszcze zanim do celi przyprowadzili 46, aby była jego partnerką, kiedy rozgniewał techników w Mercile i odmówili karmienia go. - Oni nie oczekują, że od razu podejmiesz pracę. Zostaniesz przeniesiony do domu mężczyzn i najpierw przyzwyczaisz się do życia na zewnątrz. Nauczysz się, jak żyć samodzielnie i zabiorą cię na zewnątrz z różnymi samcami pokazać ci, co robią. Zapytają cię również, czy chcesz zobaczyć się z terapeutą. - Zamilkła. – To doktor, który pomoże ci uporać się z twoim gniewem i bólem jaki cierpiałeś, gdy byłeś w niewoli. Stanowczo to sugeruję. Kregkor jest dobrym facetem. Trochę dziwak z niego, ale jest doskonały w tym co robi. Podejrzliwość i zazdrość zapłonęły. – Ludzki mężczyzna doktor, o którym mówił mi Moon? Znasz go dobrze? Czy on też ciebie chce? Uniosła brwi. - Kregkor? Nie, on jest żonaty. Skojarzony w parę. Wiesz o co mi chodzi. Ma kilkoro dzieci. Zobaczysz ich zdjęcia i jego żony, jeżeli odwiedzisz jego biuro w Medycznym. Pracuje na część etatu dla ONG. Ledwie go widuję ponieważ przychodzi tylko, kiedy go wzywają.

Laurann Dohner Obsidian 08 173

- Są jakieś inne samce, którzy okazali tobą zainteresowanie? - Nie. Intensywnie badał jej oczy ocenić, czy była szczera, ale nie dostrzegł żadnych oznak oszustwa. - Dobrze. Walczyłbym z nimi. - Naprawdę musisz przestać atakować mężczyzn. To twoi ludzie. - Ty jesteś moja. Zadzwonił dzwonek do drzwi. Obsidian warknął. - Odejdą. - Musisz pozwolić mi wstać. Musimy zobaczyć, kto to. Wejdą, jeśli nie otworzymy drzwi, ponieważ wiedzą, że jesteśmy w domu. - Mam klucz do twojego miejsca. - Jestem pewna, że mają zapasowe. - Co to jest? - Inne klucze. - Każę im oddać mi wszystkie. - Nie chciał, aby ktokolwiek poza nim miał dostęp do Alli. Obrzęk w jego fiucie ustąpił. Delikatnie wyciągnął go z niej, obserwując jej twarz upewnić się, że nie czuła żadnego dyskomfortu. Puściła go, gdy podniósł się wstać. - Zostań! - Poradzi sobie, ktokolwiek chciał dostępu do przestrzeni Alli. Podciągnął spodnie dość, by zakryć fiuta i kiedy wybiegł z sypialni, zamknął za sobą drzwi. Dzwonek zirytował go, gdy zadzwonił znowu. Ktokolwiek był na zewnątrz był wytrwały. Przypomniał sobie, aby przekręcić klucz, zanim szarpnął je otworzyć. Dwóch samców czekało po drugiej stronie. Patrzyli na niego ponuro. Jednego z nich poznał już wcześniej, ale drugi był nieznany. Justice odezwał się pierwszy. - Cześć Obsidian. Dobrze cię widzieć w tak dobrej formie. Zapach kobiety mieszał się z zapachem samca. Przeoczył to wcześniej, ponieważ jak obudził się w Ojczyźnie pierwszy raz jego zmysł węchu był osłabiony. Obrócił głowę sprawdzić Laurann Dohner Obsidian 08 174

drugiego samca i zmierzył go spojrzeniem od stóp do głów, wyczuwając dochodzący od niego kolejny zapach kobiety. Obaj byli połączeni w parę, sądząc po silnym połączeniu zapachów. Zdecydował, że nie stoją pod drzwiami w próbie skuszenia Alli do dzielenia z nimi seksu. - Chcę inne klucze do mieszkania Alli. Ciemne brwi wygięły się w łuk, gdy Justice zmarszczył czoło. - Nie rozumiem. - Ja tak, - drugi samiec z długimi brązowymi włosami oznajmił. - Czytałem raport, który Kit złożyła dziś rano na koniec swojej zmiany. Poskarżyła się, że Moon ukradł jej klucz doktor Allison, bo Obsidian uważa, że więzimy ją w jej domu. – Zwrócił się do Obsidiana. - Jestem Fury. Nie mamy żadnych innych kluczy. Ten był jedyny. - Alli mówiła, że jest ich więcej. - Prawdopodobnie to przypuszcza, ale to był jedyny klucz jaki miała Ochrona. - Samiec uśmiechnął się. - Daję ci moje słowo. - Nie wiem czy ci ufać. Justice podszedł bliżej. - Rozumiemy. Potrzebujesz czasu nauczyć się, że nie opowiadamy kłamstw. Jak przystosowujesz się do wolności? Przepraszam, że nie rozmawiałem z tobą ostatnio, ale byłem bardzo zajęty. - Justice poza murami naszego domu zajmuje się sprawami z ludźmi, - poinformował go Fury. - To ciężka robota zajmująca wiele godzin. Obsidiana to nie obchodziło. - Dlaczego tu jesteście?- Przypatrywał im się podejrzliwie. - Chciałem sprawdzić, co u ciebie i chciałbym porozmawiać z Allison. - Justice uśmiechnął się. – Rozumiem teraz, że przyszliśmy nie w porę. Fury przeczyścił gardło. – Bardzo nie w porę, sądząc po naszych nosach. Bardzo nam przykro, jeśli przerwaliśmy wam dwojgu. Rozmawiałem wcześniej z Moonem. Powiedział, że ty i lekarka jesteście blisko, i że czujesz się przy niej bezpiecznie. Tylko zapomniał wspomnieć, jak blisko. Fury podszedł bliżej i słabszy zapach podrażnił nos Obsidiana. - Co to jest? - Powąchał więcej, wychodząc na werandę. - To jest słodkie i dziwne.

Laurann Dohner Obsidian 08 175

Samiec nie cofnął się. - Prawdopodobnie poczułeś puder dla niemowląt zmieszany z zapachem mojego syna. - Duma pogłębiła głos samca. - Moja partnerka i ja mamy dziecko. Nazywa się Salvation. Szok wstrząsnął Obsidianem. - Spłodziłeś dziecko? Jak? – Jeszcze raz powąchał, zafascynowany nieznanym zapachem. Był przyjemny i miły. - Możemy rozmnażać się z ludźmi. - Fury zawahał się i powoli podszedł jeszcze bliżej, unosząc ręce, aby ułatwić mu czucie zapachu. – Trzymałem na rękach mojego syna, zanim rano wyszedłem na moją zmianę, żeby moja partnerka mogła pospać dłużej. Nazywa się Ellie i jest człowiekiem. Obsidian cofnął się zmieszany. Wpatrywał się intensywnie w samca, szukając śladów kłamstwa, ale wiedział, że mówi prawdę. Zapach, który poczuł był świeży i miły - życie. W głowie mu zawirowało z wiedzy, że jeden z nich zapłodnił samicę. Emocje zaatakowały następne, niemal przygniatając go smutkiem. - Nawet w tym ją zawiodłem. Justice wydał się zaniepokojony. - Co masz na myśli? Doktor Allison? - 46, - wychrypiał, porwał go wstyd. - Technicy chcieli żebym ją zapłodnił, ale nie byłem w stanie. - Jego partnerka, - Fury szepnął. – Ona…- Wiem. - Justice mu przerwał. - Nasze samice jak dotąd, nie mogą począć. Lekarze, którzy dla nas pracują, prowadzają badania dowiedzieć się dlaczego, i przy odrobinie szczęścia rozwiążemy problem. Sądzą, że to może być problem genetyczny między naszymi samcami i samicami. Mamy dominujące geny. Wszystkie nasze dzieci urodziły się z samców Gatunku i ludzkich kobiet. Mercile stworzyło nas zbyt dobrze i nasze dzieci mają dokładnie takie samo DNA co my. - Nie rozumiem. Fury był tym, który wyjaśnił. - Nasze dzieci są Gatunkiem. Mój syn, kiedy dorośnie będzie wyglądał dokładnie jak ja. Zostaliśmy zaprojektowani tak dobrze, że samce tworzą tylko dzieci płci męskiej, które posiadają wszystkie nasze cechy, ale żadnej matki. - Zamilkł. - Nasze samice zostały zaprojektowane w ten sam sposób.

Laurann Dohner Obsidian 08 176

- Mamy kilku genetycznych ekspertów, którzy wierzą, że właśnie dlatego zawsze zawodziła reprodukcja dzieci z naszymi samicami. Nasze geny są za silne, aby połączyć się stworzyć nowe życie. Fury kiwnął głową. – Justice’owi chodzi o to, że możemy stworzyć tylko samce, a nasze samice będą prawdopodobnie zdolne stworzyć tylko dzieci płci żeńskiej. Eksperci myślą, że to dlatego żadna para Gatunku, nigdy nie poczęła dzieci. Obsidian pozwolił zatonąć nowej informacji. Trochę jego hańby ustąpiło. To nie był defekt akurat jego ciała. Technicy zawsze byli okrutniejsi, kiedy ich próby rozmnażania nie uzyskały oczekiwanych wyników. To nie był jego ciężar do dźwigania za nieszczęścia, które cierpiała. - Czy rozumiesz? - Fury posłał mu pełne współczucia spojrzenie. - Nie zawiodłeś 46. - Tak, - wychrypiał. - Czy nasze samice mogą z powodzeniem rozmnażać się z ludzkimi mężczyznami? Oni są słabsi. - Jak do tej pory nie. - Justice zmienił pozycję. - Mamy tylko jedną samicę, która okazała zainteresowanie połączeniem w parę z człowiekiem. On jest jednym z naszych lekarzy, ale od niedawna są razem. Ona odmawia badań i chce, aby czas pokazał, czy to stanie się w sposób naturalny, zanim na nie się zgodzi. To zrozumiałe, po tym wszystkim, co przeżyła w Mercile. Wszyscy wiemy jak bolesne potrafiły być ich testy dla naszych kobiet. Gniew zabarwił głos Fury’ego, kiedy się odezwał. - Nie sądzę, że to będzie takie proste. Niektóre z naszych kobiet w czasie niewoli zostały zgwałcone przez ludzi, ale na szczęście nie wynikła z tego żadna ciąża. To tylko zachęciłoby drani krzywdzić je więcej. - My jednak nie tracimy nadziei. Głos Alli zaskoczył Obsidiana. Okręcił się, spojrzeć na nią gniewnie. Był zbyt skoncentrowany na samcach, żeby usłyszeć jej podejście, rozproszony informacjami, którymi się dzielili. - Mówiłem ci, żebyś została. – Wybuch w nim gniew na jej nieposłuszeństwo. Ubrała się w dżinsy i białą koszulkę, mokre włosy ściągnęła do tyłu tak, że wisiały w jednej kępie na plecach. Przewróciła oczami, a potem spokojnie na niego popatrzyła. - Naprawdę musimy popracować nad twoimi despotycznymi zapędami. - Spojrzała za nim i jej uśmiech wydał się wymuszony. - Witam. Może wejdziecie? – Zanim na niego spojrzała wyrzuciła rękę i chwyciła go za przedramię, ciągnąc jednocześnie bliżej. - Zejdź z Laurann Dohner Obsidian 08 177

drogi. Oczywiście przyszli tu z jakiegoś powodu. To jest uprzejme zaprosić ich do środka. Usiądziemy i porozmawiamy. - Nie chcę cię blisko innych samców. Góra jej policzków zaróżowiła się lekko. - Dosyć, niegrzeczny. Justice North przewodzi ONG, a Fury jest jego zastępcą.

szepnęła. -

Nie

bądź

- Nie obchodzi mnie to. Nie chcę żadnych samców blisko ciebie. - O mój Boże, - syknęła. - Przestań! Oni mają partnerki. - Popatrzyła na Justice’a. – Naprawdę bardzo przepraszam. - Jej policzki były jaskrawo czerwone. - Obsidian nadal pracuje nad swoimi umiejętnościami towarzyskimi. - Skierowała na niego gniewne błyski. - I jak widać, nie idzie mu najlepiej. Pozwolisz im wejść do środka? Przestań blokować drzwi. On jest moim szefem Obsidian. Pracuję dla niego. Albo pracowałam. Proszę, po prostu zachowuj się? Dla mnie? Prośba w jej głosie złagodziła jego rezerwę utrzymać samców na zewnątrz. Ponuro kiwnął głową i pozwolił wciągnąć się do domu. – Ale będę ich obserwować. Zaatakuję, jeśli któryś cię dotknie. Justice odchrząknął. – Nie dotkniemy. - Nie dotkniemy, - zgodził się Fury. - To interesujące. - Mam przeczucie, że rzeczy właśnie bardziej się skomplikowały. - Justice westchnął. – Cholera.

Rozdział szesnasty

Alli praktycznie musiała mocować się ze sztywnym Gatunkiem sprowadzić go do pozycji siedzącej na małej sofie i przycupnęła obok niego, na wypadek, gdyby próbował zaatakować Justice’a lub Fury’ego. Nie dałaby głowy za Obsidiana, że nie wywoła bójki z którymś z nich. Chwyciła go mocno, gotowa siłować się z nim, gdyby próbował wstać. Nie miał pojęcia, jak ważni obaj byli dla jego przyszłego życia w ONG.

Laurann Dohner Obsidian 08 178

- Proszę, - szepnęła, pochylając się do niego. - Pozwól mi się tym zająć i po prostu bądź cicho. Wściekłość błysnęła w jego oczach. - Ufasz mi? Bolało, widzieć niezdecydowany wyraz przebiegający po jego twarzy, gdy rozważał odpowiedź. - Tak. Przetoczyła się przez nią ulga. – Dziękuję. Rozluźniła się odrobinę, ale utrzymała chwyt. Przeniosła uwagę do dwóch mężczyzn, którzy usadowili się na kanapie po drugiej stronie stolika. Justice wydawał się odrobinę zdumiony, a Fury patrzył z ponurym wyrazem twarzy, na jej ręce ściskające ramię Obsidiana. Mogli sprawdzać, co słychać u najnowszego członka ONG, ale miała niepokojące przeczucie, że chodziło o jej los. Justice potwierdził to, gdy się odezwał. - Dziś rano odbyliśmy spotkanie w sprawie tego, co zrobiłaś Allison. - Przerwał, trzymając jej wzrok. - Twój plan się powiódł. Nie myśl, że nie jesteśmy za to wdzięczni. Miała wrażenie jakby żołądek podszedł jej do gardła. Y-y och. To nie brzmi dobrze. Ale? zawsze jest jakieś ale, którego należy się spodziewać, kiedy ktoś mówi w ten sposób. Zignorowała walące serce, starając się na zewnątrz wyglądać na spokojną i opanowaną, skoro niewątpliwie w środku nie była. - Jesteśmy, - Fury zgodził się. - Byłaś bardzo odważna, narażając swoje życie na niebezpieczeństwo. Mógł się obudzić dziki i zabić cię. - Powinnaś była skontaktować się z Trishą i przedstawić szczegółowo swój pomysł, jak obudzić samca. Zdaję sobie sprawę, że była w Rezerwacie, ale mamy procedury, które zgodziłaś się przestrzegać. Prawa i przepisy. - Justice przerwał. - Zdradziłaś zaufanie wszystkich, wykorzystując przyjaźnie, które nawiązałaś, żeby przemycić Obsidiana z Ojczyzny. Personel medyczny wiedział, że miałaś do niego dostęp, i nikt nie zorientował się, że stanowisz zagrożenie dla jego bezpieczeństwa. Oficerowie przy bramie pozwolili ci przejechać bez przeszukiwania ciężarówki, ponieważ zawsze okazywałaś im życzliwość, kiedy przychodzili leczyć jakieś dolegliwości. Wina zaciążyła jej. - Wiem.

Laurann Dohner Obsidian 08 179

- Część mnie chce zignorować rzeczy, które zrobiłaś, ponieważ wierzę, że powody były szlachetne. Nie miałaś złej woli w sercu. - Spojrzał na Obsidiana, zanim znowu skupił na niej wzrok. - Jesteś doskonałym lekarzem. - Dziękuję. - Nie wiedziała, co jeszcze powiedzieć. Iskierka nadziei, że może zachowa pracę zapłonęła po komplemencie. Szybko zgasła, kiedy Justice zaczął mówić dalej. - Niestety, zaufanie zostało zniszczone. Nie możemy mieć kogoś, kto robi irracjonalne rzeczy, kiedy ona lub on usłyszy nie. To właśnie zrobiłaś. Czy rozumiesz jakie to szczęście, że znaleźli was członkowie grupy specjalnej zamiast naszych wrogów? - Wiem. - Łzy paliły pod powiekami, ale zamrugała powstrzymać płacz, nie chcąc się załamać. – Czy w mojej obronie mogę zaznaczyć, że nikt poza ONG nie wiedział, że nas brakuje? Byliście jedynymi, którzy nas szukali. - W przeszłości mieliśmy przecieki ujawnionych informacji do naszych wrogów. - Fury odchrząknął. - Przez zaufanych ludzkich pracowników. Może być ich więcej, których jeszcze nie odkryliśmy. Co, jeśli komuś powiedzieli, że ty i Obsidian byliście tam na zewnątrz, w zasięgu ich rąk? Ryzykowałaś jego życie i swoje własne. Nie mogła temu zaprzeczyć chociaż chciała. - Naprawdę przepraszam. To była skrajna sytuacja. Powoli obumierał i nie było tu Trishy. Naprawdę wierzyłam, że mój plan zadziała, ale został odrzucony. – Wbiła wzrok w Justice’a. - Powiedziałeś nie, ale myliłeś się. – Podniosła głowę, wiedząc, że nie ma nic do stracenia. - Zatrudniłeś mnie, abym ratowała życie Gatunku i to właśnie zrobiłam. To moja praca i robiłam co do mnie należało, pomimo ograniczeń jakie na mnie nałożyłeś. Czy możemy przynajmniej zgodzić się, że kiedy ja zrobiłam źle zabierając go, ty również popełniłeś błąd odmawiając mojej prośbie? Oboje popełniliśmy błędy. Nie jestem żadnym zagrożeniem dla ONG. Nigdy nie zraniłabym, albo świadomie naraziła na niebezpieczeństwo Gatunek, gdybym wierzyła, że istnieje realne zagrożenie dla ich życia. Byłam pewna, że na tamtej farmie byliśmy bezpieczni. Przyjmuję fakt, że w jakiś sposób, coś schrzaniłam, ponieważ zostaliśmy znalezieni, ale w tym wszystkim najważniejszy jest Obsidian i jest tutaj z nami. Sądząc po spokojnym wyrazie twarzy Justice nie był rozgniewany jej tyradą. - Zgadzam się. Oboje spieprzyliśmy. Dlatego nie będziemy pociągać cię do odpowiedzialności karnej za porwanie go. Szybko zamrugała nie dopuścić wymknięciu się łez. Nie pójdzie do więzienia. Ramiona nieco jej opadły z ulgi na akt ułaskawienia. - Dziękuję. - Jednak nie ufamy ci już. Jaką wiadomość wysłalibyśmy, gdybyśmy pozwolili ci nadal dla nas pracować? - Fury pochylił się do przodu. – Jakkolwiek nie chcemy wyrzucić cię niechronionej Laurann Dohner Obsidian 08 180

do świata zewnętrznego. To zbyt niebezpieczne, gdyby ktoś odkrył twoje wcześniejsze powiązania z nami. Justice wykonał rano kilka telefonów w twojej sprawie i znaleźliśmy rozwiązanie. Jesteśmy ci wdzięczni za wszystko, co zrobiłaś. - Rozmawiałem z Jerry’m Borisem. Kieruje specjalną placówką wyznaczoną nam przez rząd. - Justice urwał. - Nie jest łatwym człowiekiem do współpracy, ale mogliby skorzystać z usług lekarza w zakładzie, który prowadzi. To samodzielna placówka jak ONG, a ty będziesz miała przydzielone mieszkanie. Wynagrodzenie i przywileje pozostaną takie same. Leczyłabyś ludzi. Fury trzymał jej wzrok. - To poufne informacje. Fuller to więzienie, w którym trzymani są schwytani pracownicy Mercile i inni, którzy skrzywdzili Gatunek. Razem z personelem byliby twoimi pacjentami. To całkowicie ludzki obiekt. Możesz przyjąć ofertę lub wyjść do świata zewnętrznego. Decyzja należy do ciebie. Przez kilka sekund miała pustkę w głowie. Proponowali jej pracę leczyć przestępców, ale mieszkałaby w silnie strzeżonym miejscu, gdzie nigdy nie musiałaby się martwić o wrogów ONG, którzy ścigaliby ją dla zemsty za czas spędzony w Ojczyźnie. Została ostrzeżona o tej możliwość, zanim zgodziła się dla nich pracować. To było dobre, uczciwe rozwiązanie. To co ją zasmucało to, że musiała opuścić dom i przyjaciół, których zdobyła. - Możesz o tym pomyśleć. - Justice wstał. - Zatrudniliśmy twojego zmiennika i on przybędzie jutro wieczorem. Musimy mieć twoją odpowiedź rano, abyśmy mogli zorganizować dla ciebie wyprowadzkę z tego domu. - Smutek wypełnił jego oczy. - To najlepsze, co mogliśmy zrobić. Mam nadzieję, że to rozumiesz. - Tak. Obsidian milczał cały czas, ale warknął nisko, alarmując Alli. Obróciła głowę spojrzeć na niego. - Nie rób tego. Był za silny, by go utrzymać, kiedy wstał, niemal strącając ją z jej grzędy na brzegu sofy, gdy wyrwał się z jej uścisku. - Idę tam, gdzie ona idzie. Fury wstał. - Fuller jest silnie strzeżone i bezpieczne, ale nie jest przystosowane, żeby mieszkał tam jeden z nas. To bezpośrednie pogwałcenie jego celu. Wysyłamy tam naszych wrogów, aby ponieśli karę z rąk innych ludzi. Żaden Gatunek nie ma tam pozwolenia przebywania. To byłoby zbyt kuszące, żeby zabić więźniów. - Idę z Alli. - Warknął, zaciskając ręce w pięści po bokach, gotowy do walki. Laurann Dohner Obsidian 08 181

Chwyciła jego udo, uczepiając się, na wypadek, gdyby rzucił się na jednego z mężczyzn. Obsidian? Spójrz na mnie. Spojrzał w dół piorunując ją wzrokiem. - Przestań. Nie rozumiesz, co się dzieje, ale ja tak. Zaufaj mi. To naprawdę miłe z ich strony, że proponują mi tę pracę i nie wysyłają do więzienia ... po złej stronie krat. - Rzuciła Justice’owi wdzięczne spojrzenie. - Wezmę tę pracę. Nie muszę o tym myśleć. Wiem, że moja klauzula umowy mówi, że jeśli opuszczę ONG mam zakaz wstępu tutaj, ale czy mogę go odwiedzać? - Popatrzyła na Obsidiana, a potem znowu na lidera ONG. - Proszę? Fuller jest pododdziałem ONG, zgadza się? To znaczyłoby, że klauzula żadnego kontaktu, nie obowiązuje, prawda? - Desperacja szarpała ją pazurami na wskroś, przerażona, że powie jej, że nigdy więcej nie może zobaczyć mężczyzny, którego kochała. - Proszę? Rysy Justice’a złagodniały. - Możemy zorganizować wizyty. Łzy nie dały się dłużej powstrzymywać i spłynęły po policzkach. – Bardzo ci dziękuję.

Obsidian warknął głośno. Wściekłość nie dała się dłużej powstrzymywać. Pozwolił jej narastać, gdy słuchał jak jego Alli rozmawia z dwoma samcami. Prosiła go, żeby jej zaufał, ale było jasne, że nie miała żadnej kontroli nad wynikiem swojego losu. On miał. Samce cofnęli się zaniepokojeni. Powinni być . Chciał walnąć ich obu. - Ona jest moja! – Warknął wściekle. - Idę tam, gdzie ona. - Obsidian? - Alli mocniej opasała jego udo, na kolanach u jego stóp. - Nie rób tego! - Cicho. - Obnażył zęby i warknął na samców. - Spróbujcie zabrać ją ode mnie a umrzecie. - Kurwa, - Fury mruknął. - Myślę, że Moon nad wyraz powściągliwie przedstawił ich zaangażowanie. - Uniósł ręce. - Spokojnie. Nikt nie zamierza cię atakować. - On nie jest dziki. - Alli ścisnęła jego nogę na tyle mocno, by ograniczyć przepływ krwi. Jest naprawdę zaborczy wobec mnie. Uspokoję go i wyjaśnię rzeczy jak wyjdziecie. Proszę idźcie. Tylko go rozjątrzacie. Ja się tym zajmę. – Odezwała się miękkim głosem. Obsidian? Proszę popatrz na mnie, zamiast na nich. Proszę.

Laurann Dohner Obsidian 08 182

Spojrzał w dół. - Puść moją nogę i idź do swojego pokoju, gdzie będziesz bezpieczna. Nikt nie zabierze cię ode mnie. Rozpaczliwie potrząsnęła głową, odmawiając. – Do cholery, nie możesz walczyć z Justice’em Northem. On jest przywódcą ONG. To załatwi ci podróż w jedną stronę do Dzikiej Strefy i nie będę mogła tam cię odwiedzać. Żaden człowiek nie ma tam prawa wstępu oprócz jednego, który jest połączony w parę. To miejsce, gdzie mają bardziej nieracjonalne Gatunki, które nie są społeczne. - Jesteś moją partnerką. - Podniósł głowę i znowu warknął na samców, ale skoncentrował się na tym z niezwykłymi oczami. - Nie dbam o to komu przewodzisz. Nie mnie. Ona jest moja! - Obsidian? - Justice pozostał niesamowicie spokojny. - Ona jest twoją partnerką? - Tak. - Warknął, próbował oznajmić im to dobitnie podchodząc bliżej, ale tylko pociągnął Alli po podłodze. Zatrzymał się, bo nie chciała go puścić, a on nie chciał zrobić jej krzywdy. - Nie zabierzemy jej od ciebie. Próbowali go zmylić, albo oszukać. Groźnie popatrzył spode łba na samca rządzącego Nowym Gatunkiem. - Chcesz uśpić moją czujność i wykraść ją ode mnie. - Nie. - Samiec pokręcił głową. - Nigdy nie oddzielimy samca od jego partnerki. Mamy nasze własne i wiemy jak wiele dla nas znaczą. Po prostu myśleliśmy, że wy dwoje tylko dzielicie seks. Ona, jako twoja partnerka jest uważana za jedną z nas. Nie pozwolimy, żeby była tutaj lekarzem, ale nikt jej nie poprosi, aby opuściła nasze ziemie. - On mówi prawdę, - Fury potwierdził. - Twoja partnerka zostaje z tobą w Ojczyźnie. - Odejdźcie! Samce powoli wycofali się do drzwi. Justice uśmiechnął się, ale był czujny. – Każę komuś przynieść dokumenty. Wypełniamy formularze - Allison pomoże ci przy nich, - to uczyni ją oficjalnie twoją partnerką. To takie proste. - Moon je przyniesie, - zaoferował Fury. - Ufasz mu, i on ci wyjaśni nasze prawa odnośnie partnerów. Nie znasz nas dobrze i jeszcze nam nie ufasz, ale nauczysz się tego. - Dobry pomysł, - Justice mruknął. - Chodźmy. - Ty pierwszy. - Fury otworzył drzwi i obaj zniknęli, zamykając je za sobą. Laurann Dohner Obsidian 08 183

Trudno było rozładować gniew, który w nim szalał, że ktoś śmiał zabrać od niego Alli. Popatrzył na nią w dół i zauważył, jak blada stała się jej twarz. Po prostu gapiła się na niego wielkimi oczami, ale jej uścisk na udzie ogromnie się poluzował. - Nie mogę uwierzyć, że to zrobiłeś. Oni myślą, że jestem twoją partnerką. – Podniosła głos. - Przyniosą dokumenty Obsidian! Nie wiesz, co to znaczy, ale to wiążące. - Puściła go i opadła do tyłu na tyłek usiąść na dywanie, wciąż patrząc na niego, jakby zrobił coś tak szokującego, że nie mogła w to uwierzyć.- Prawomocnie. Na zawsze. Alli nie kłamałaby mu. Dokumenty muszą być prawdziwe, a więc i słowa, które samce mówili. Nie zabiorą jej od niego, żeby była lekarzem w więzieniu. Nie musiał już się martwić. - Dobrze. – Odsunął się od niej powoli, spojrzeć w kierunku kuchni. - Jestem głodny… jedzenia. Mówiłaś, że chcesz mnie nauczyć gotować. - Spojrzał na nią w dół i zaoferował rękę pomóc jej wstać. - Teraz jest dobry moment. Nie przyjęła pomocy, nieruchoma poza mruganiem. Jej mały nos zafalował kilka razy, gdy oddychała ciężko. - Alli? Jestem gotowy uczyć się. - Czy rozumiesz, co właśnie zrobiłeś? Oni sporządzą dokumenty połączenia w parę. - To oznacza, że nie mogą zabrać cię ode mnie. - Łączenie w pary jest tutaj na zawsze Obsidian. - Mówiła cicho, wolno wypowiadając słowa. - Podobnie jak w "aż do śmierci". - Dobrze. Naucz mnie gotować. – Stanął przed nią i jeszcze raz zaproponował rękę. Zignorowała to. – Będziesz na mnie skazany. Nie będziesz mógł być z innymi kobietami samicami z twojego rodzaju. - Dobrze. Chcę tylko ciebie. - W tej chwili. A w przyszłym miesiącu? Za rok? - Nie będę chciał innej. Przyjmij moją pomoc, aby wstać. - Schylił się, chwycił jej rękę i pociągnął, ale odmówiła wyprostowania nóg, przez co tylko przesunęła się kilka cali po podłodze. Jestem głodny. Laurann Dohner Obsidian 08 184

- Obsidian! – Przeszła od wstrząsu do irytacji w niepokojąco krótkim czasie. - Musisz im powiedzieć, że zmieniłeś zdanie, albo że po prostu powiedziałeś to w gorączce chwili. Nie mogę być twoją partnerką. Nie wiesz czego chcesz. Nie byłeś wolny wystarczająco długo, żeby nawet opuścić Centrum Medyczne, poza przyjściem do mojego domu. To szaleństwo. - Jesteś moja. – Stłumił rozdrażnienie. - Mówię to często. Rozumiesz? Nie czekał na odpowiedź tylko pochylił się, puścił jej rękę i zagarnął w ramiona. Sapnęła, kiedy podniósł ją przy piersi i pomaszerował do kuchni. Na wpół oczekiwał, że go uderzy, ale tylko patrzyła na niego wielkimi oczami. Przystanął przy długiej wyspie na środku kuchni i posadził ją tam. - Co jest pierwsze, czego muszę się nauczyć, żeby przygotować jedzenie? - Naprawdę chcesz zignorować tę kłótnię i udawać, że nic się nie stało? Jego cierpliwość wyczerpała się, gdy się okręcił, chwycił jej biodra i szarpnął na brzeg blatu spotkać się z nią nos w nos, aby spojrzeć jej głęboko w oczy, kiedy nawet pochylił odrobinę głowę zrównać ich w wysokości. - Jesteś moja! Nie ma co się kłócić. Wygram. Uniosła rękę, a on napiął się, oczekując policzka. Nie blokował. Nie była wystarczająco silna, by naprawdę zrobić mu krzywdę, ale bał się, że gdyby uniósł ramię w obronie, Alli może posiniaczyć swoją delikatną skórę. Żaden ból nie zapiekł go w policzek. Jej palce wsunęły się w jego włosy i objęły tył karku. - Posłuchaj mnie. Będziesz tego żałował i nie mogę tego znieść. - Mówisz bez sensu. Łzy zalały jej oczy. - Kocham cię. Jego serce zgubiło rytm i zapomniał o oddychaniu. - Jestem w tobie zakochana i dlatego nie mogę pozwolić ci popełnić wielki błąd. - Łzy przelały się i ześlizgnęły po twarzy. - Zrobiłabym dla ciebie wszystko i bardzo pragnę być tą, z którą chcesz spędzić resztę życia. - Wciągnęła drżący oddech, podczas gdy on zrobił to samo. – Jednak to jest za szybko, nie masz pojęcia, co tam na ciebie czeka, albo jaka mogłaby być twoja przyszłość, gdybyś nie był związany ze mną.

Laurann Dohner Obsidian 08 185

- Chcę cię. - Wszystkie jego instynkty żądały zatwierdzenia jej jako swojej, całowania i pokrycia. Nie obchodziło go w jakiej kolejności. Kochała go. Wiedział, co to znaczy. To oznaczało, że jej serce należy do niego, a także jej ciało. - Samolubna osoba podpisałaby te papiery i zatrzymała cię. Nie myśl, że mnie nie kusi. Więcej łez spłynęło i odchrząknęła, gdy załamał się jej głos. - Nie masz pojęcia jak bardzo chcę tylko cię trzymać i nigdy nie puścić. Próbował ją pocałować, ale boleśnie zacisnęła dłoń i pociągnęła za włosy u nasady głowy. Warknął. - Kocham. Cię. - Zamilkła. - Dlatego nie mogę pozwolić ci utknąć ze mną. Potrzebujesz czasu i wolności upewnić się, że jestem tą, której chcesz. Powiedz mi za sześć miesięcy, że chcesz abym była twoją partnerką i sama wypełnię formularze. Oprawimy je i powiesimy nad naszym łóżkiem. - Jesteś moja.

Alli rozpadała się w środku, gdy emocje szalały. Wszystko w niej krzyczało, żeby się zamknęła i pozwoliła mu się całować. Tak łatwo byłoby powiedzieć tak i po prostu podpisać dokumenty. Byłaby u jego boku, kiedy odważyłby się wyjść do Ojczyzny. Wszystkie kobiety podobne Kit mogłyby patrzeć i pragnąć by był dostępny, ale on byłby jej. Mógł się we mnie zakochać, jej serce podszeptywało, ale głowa wiedziała jak niesprawiedliwe byłoby zablokowanie go z nią na zawsze tak wcześnie w ich związku. Po kilku dniach był gotów złożyć zobowiązanie na całe życie. Ale ja również, słaby głosik szepnął. Rozsądek był suką i randki z innymi mężczyznami przelatywały jej przez głowę niczym kolaż wspomnień Oto Twoje Życie . Wiedziała, że Obsidian był jednym na milion. Spała z kilkoma facetami i miała doświadczenie życiowe, aby mieć pewność, że był tym którego chciała. Wszystko, co Obsidian miał do porównania z nią, to były wspomnienia partnerki, którą zatwierdził, zmuszonej by była jego. Żadna inna kobieta nawet go nie pocałowała. Zazdrość podniosła swoje brzydkie oblicze, gdy właśnie rozważała jak Obsidian kładzie swoje wargi na ustach kogoś innego. Odepchnęła niechciane myśli o innych rzeczach, które robiłby nimi, nie mogąc znieść męki wyobrażania go sobie w łóżku z kobietą. Zasługiwał na szansę poznania jakie ma możliwości, zanim zobowiąże się na całe życie z pierwszą kobietą, którą poznał po zdobyciu wolności. - Jesteś moja, - wychrypiał. A ona chciała, żeby on był jej. - Nie mówię nie. Po prostu musimy zwolnić. Laurann Dohner Obsidian 08 186

- Nie opuścisz mnie. Ona też tego nie chciała. - Zostanę, ale żadnych dokumentów partnerstwa. Zapytaj mnie za sześć miesięcy. - To długi czas. Będzie jak wieczność. - Chcę, żebyśmy oboje byli pewni, że to jest to, co uczyni cię szczęśliwym, i że jest tym, czego naprawdę chcesz. - Już wiem. Wyglądał na tak pewnego, że jej opór zaczął topnieć. Nie rób tego , ostrzegła siebie. Kochasz go wystarczająco, aby zrobić właściwą rzecz. Zacisnęła rozluźnioną rękę chwytu na delikatnych włoskach na szyi. - Bawisz mnie. - Nie ma nic zabawnego w twojej odmowie połączenia się ze mną w parę. - Chodzi mi jedynie, aby dać sobie trochę czasu, byśmy oboje byli tego pewni. - Ty jesteś tą, która mówi nie. – Wypowiedział słowa szorstko, ewidentnie trochę zły. - Chcę powiedzieć tak, ale nigdy nie chcę, żebyś czuł się złapany przez mnie w pułapkę, albo nieszczęśliwy. To złamałoby mi serce, stracić cię w ten sposób. - Partnerzy są na zawsze. - Dlatego nalegam abyśmy poczekali. - Należysz do mnie Alli. Wypowiedział jej imię w tak smutny sposób, że rozdzierał ją na strzępy. Naprawdę, nie wydawał się rozumieć ofiary jaką czyniła, będąc wystarczająco silną, by powiedzieć nie. Poczekamy, aż zadomowisz się w domu mężczyzn i poznasz więcej Gatunków. Przyzwyczaisz się do bycia wolnym i nowego świata, w którym jesteś, zanim podejmiesz tego rodzaju poważną decyzję. - Oni nie zabierają cię ode mnie. Razem przeniesiemy się do domu mężczyzn.

Laurann Dohner Obsidian 08 187

Kiedy przybędzie nowy lekarz, już dłużej nie będzie miała domu, ani nie była pewna, czy pozwolą jej zostać w Ojczyźnie, jeśli nie będzie oficjalną partnerką Obsidiana. - Muszę skorzystać z telefonu wykonać parę połączeń. - Dlaczego? Nie chciała, żeby zaczął świrować, jeśli wspomni, że skoro nie podpiszą dokumentów, istnieje możliwość, że zostanie odstawiona poza ziemie ONG. - Muszę uzgodnić kilka rzeczy z Justice’em lub Fury’m. Mam spakowane rzeczy, ale nie wiem, gdzie powinny pójść. - To nie było kłamstwo, ale nie była też cała prawda. - Pójdą tam, gdzie ty idziesz ze mną. Dla niego wszystko było czarne i białe. To umocniło ją w przekonaniu, że słusznie zrobiła. Życie nie było takie proste. Wiedziałby to, gdyby kiedyś rozszerzono granice jego świata. - Przygotuję ci lunch i zadzwonię, kiedy będziesz jadł. - Nie jesteś głodna? - Nie. Nie mogę jeść tyle co ty. Powoli odsunął się od niej, a ona go wypuściła i zsunęła się z brzegu wyspy. - Później popracujemy nad twoimi umiejętnościami gotowania. Co powiesz na kanapki? Mam też frytki. Obsidian był jej cieniem, gdy przygotowywała jego wczesny lunch. To była dobra rzecz, że Nowy Gatunek zaopatrywał w artykuły spożywcze, ponieważ żywienie go w świecie zewnętrznym kosztowałoby fortunę. Alli zostawiła go w kuchni przy blacie i poszła do sypialni. Ręce jej się trzęsły, kiedy zadzwoniła do sekretariatu i poprosiła o przeniesienie jej do biura Justice’a. Od razu przełączyli ją do niego. - Allison? Co mogę dla ciebie zrobić? - Bardzo mi przykro z powodu zachowania Obsidiana. - Jest nowo uwolniony. Spodziewamy się agresji. W takiej sytuacji nie powinnaś wchodzić między samców. Poradziłbym sobie z nim.

Laurann Dohner Obsidian 08 188

Nie miała wątpliwości, że Justice North potrafił walczyć, ale nie chciała, aby Obsidian został zraniony, albo gorzej, wysłany do Rezerwatu. Nie był z natury aspołeczny, tylko nie nauczył się jeszcze jak dogadywać się z innymi. - Chciałam porozmawiać o dokumentach partnerstwa. - Są przygotowywane i powinny dotrzeć w przeciągu godziny. Zawahała się, ostrożnie dobierając słowa, gdy odezwała się cicho, mając nadzieję, że jej głos nie niósł się do drugiego pomieszczenia. – To za wcześnie. On nie rozumie, że ma dużo więcej możliwości niż tylko być ze mną. - Nie chcesz być jego partnerką? - Chcę. - Nie masz pojęcia, jak bardzo . - Ja ... kocham Obsidiana, ale spędziłam z nim miesiące i spotykałam się z dość mężczyznami, by mieć pewność, że jest tym czego chcę. Wszystko, co kiedykolwiek miał Obsidian to partnerka, a teraz ja. Zapadła cisza przyprawiła ją o ucisk w dołku. - Jestem pierwszą kobietą, z którą kiedykolwiek się całował, - szepnęła, wpatrując się w otwarte drzwi. - Jego doświadczenie jest bardzo ograniczone Justice. Nie chcę, żeby później, kiedy pozna inne kobiety Nowego Gatunku żałował, że połączył się ze mną. Powinien mieć wybór i swobodę działania, bez utknięcia w trwałej sytuacji. Tak bardzo jak chcę z nim spędzić resztę życia, tak nie byłoby w porządku wykorzystać sytuację. Czułabym, że to robię, gdybym nie dała mu szansy najpierw odnaleźć się w nowym życiu. - Rozumiem i doceniam twoją szczerość. - Zamilkł. - Jak ograniczone jest jego doświadczenie? Miał partnerkę. Co masz na myśli mówiąc, że jesteś pierwszą kobietą, z którą się całował? Wstała i delikatnie zamknęła drzwi sypialni, a potem popędziła do wnękowej szafy, umieścić kolejne zamknięte drzwi między nią a Obsidianem. Nowy Gatunek miał niewiarygodnie wrażliwy słuch. To nie była rozmowa, którą chciała, żeby słyszał. - Jego partnerka pozwalała mu się dotknąć tylko, kiedy pożądała seksu. Z tego, co mi powiedział była zakochana w kimś innym, zanim się spotkali. Nie pozwala mu odkrywać wielu doświadczeń seksualnych. Ona jest jedyną kobietą, oprócz mnie, z którą był. Cisza zapadła ponownie. – Chcesz, żeby nasze kobiety zaoferowały mu dzielić z nim seks? - Nie! - Nienawidziła sposobu w jaki wybuchło zaprzeczenie. – To znaczy, nie oczekuję, że będzie sypiał z kimś innym ... kocham go, ale powinien mieć te opcje dostępne, aby wiedział, że ma Laurann Dohner Obsidian 08 189

wybór. Boję się, że może tak poważnie o mnie myśleć, ponieważ jestem wszystkim, co zna. Czy to ma sens? - Nie jesteś Nowym Gatunkiem. - Wiem to. Zaśmiał się. – Chciałem powiedzieć, że my wiemy, czego chcemy i nie obchodzi nas, czy ktoś kogo kochamy ma opcje, czy nie. Z natury jesteśmy zazdrośni i zaborczy. Nie chciałbym umieścić mojej Jessie wśród innych samców po to, by dać im okazję kusić ją do ich łóżek. Musiałbym ich zabić. Zamknęła oczy i oparła czoło o ścianę szafy. - Ja po prostu nie chcę, żeby z czymś się pośpieszył Justice. Cholernie ciężko próbuję zrobić właściwą rzecz. Czy jestem głupia? Chcę tego. Kocham go tak bardzo, ale przeraża mnie myśl, że jeśli zgodzę się podpisać te papiery wykorzystam go. - Masz dobre serce i jesteś bezinteresowna w swojej miłości. To szlachetna cecha Allison. - Czy zamierzasz rozkazać mi opuścić Ojczyznę, czy mogę zostać z nim, pomimo, że nie będziemy oficjalnie partnerami? Proszę o czas z nim. Wiem, że nie zasługuję po tym, co zrobiłam, i że straciłam twoje zaufanie. Jednak Obsidian chce, abym przeniosła się z nim do domu mężczyzn i obawiam się, że zaatakuje każdego, kto przyjdzie mnie zabrać. - Chcesz z nim zostać? - Tak. - Nie możesz dla nas pracować i twoje przywileje zostaną cofnięte, ale możesz zostać. Oznacza to, że będziesz potrzebowała eskorty, kiedy opuścisz swoje miejsce zamieszkania. Twój kontakt telefoniczny ze światem zewnętrznym będzie monitorowany i ograniczony. Możesz żyć w ten sposób? To było wbrew jej naturze zgodzić się na te warunki. Była lekarzem, który ciężko pracował dotrzeć tam, gdzie znajdowała się w swoim zawodzie. To oznaczało rezygnację z kariery na rzecz siedzenia cały dzień w domu Obsidiana. Jego obraz błysnął jej w głowie i podjęła decyzję. - Tak. - Naprawdę go kochasz.

Laurann Dohner Obsidian 08 190

- Bardzo. - Poczynię przygotowania przenieść go tam i ciebie z samego rana. Zamierzaliśmy poczekać jeszcze tydzień, zanim wprowadzimy go do wspólnego domu, ale teraz, kiedy opuścił Medyczny i chce mieszkać z tobą okoliczności się zmieniły. Dom mężczyzn będzie bardziej wygodny niż jeden pokój w Medycznym. Każę im przygotować jedno z mieszkań i zaopatrzyć je dla was obojga. - Dziękuję. – Odetchnęła, wzdychając z ulgi. - To nie będzie idealne. Twój dom jest jedyną dostępną przestrzenią jaką w tej chwili mamy udostępnić nowemu pracownikowi, a nie możemy umieścić ludzkiego doktora w domu mężczyzn. Oni nie będą szczególnie zadowoleni mając tam mieszkającą kobietę, ale nie będą postrzegać cię jako zagrożenie. - Czuliby się zagrożeni przez nowego lekarza? - Niektórzy z nich. On jest mężczyzną i człowiekiem. Nie znamy go jeszcze i nie zdobył zaufania. Zyskałaś tu przyjaciół, którzy wybaczają. - Zamilkł. – Przeniesiemy was w bardziej odpowiednie dla pary miejsce, jak tylko coś stanie się dostępne. - Dziękuję Justice. - Proszę bardzo. Rozłączyła się i trzymała kurczowo słuchawkę przy piersi. Właśnie zgodziła się być odpowiednikiem gospodyni domowej Obsidiana. - Cholera, - wymamrotała. - Myślę, że lepiej rozejrzeć się za hobby, albo zająć rzemiosłem, inaczej zwariuję z nudów. - Widziała te mieszkania z jedną sypialnią we wspólnym domu. Były małe, ale to i tak biło na głowę mieszkanie w sali szpitalnej.

Laurann Dohner Obsidian 08 191

Rozdział siedemnasty

Lekcja gotowania nie poszła dobrze, ale dobre jedzenie napełniło jego brzuch. Obsidian spojrzał ze złością na swój obolały palec, przypomnienie, że płomieni się nie dotyka. - Jak twój palec? - Alli popatrzyła na niego z niepokojem, gdy załadowała duże elektryczne pudło, które zmywało naczynia po ich posiłku. - W porządku. Nie zrobię tego drugi raz. - Mam nadzieję, że nie. Wiem, że płomienie wyglądają bardzo ładnie, ale palą skórę. Próbowała posmarować to maścią i założyć opatrunek, ale odmówił. Uraz był niewielki. Zadzwonił dzwonek do drzwi i wstał pójść otworzyć, zanim ona zdążyła. Jedynie samce wydawali się przychodzić z wizytą. - Cześć. - Moon wyszczerzył się w uśmiechu. - Jestem tutaj zabrać cię na wycieczkę. - Po co? Jego nowy przyjaciel roześmiał się. - Poinformowano mnie, że rano przeprowadzasz się do domu mężczyzn. Chcesz go zobaczyć najpierw? Jesteś też wpisany na listę zmian. - Co to znaczy? - Zabieram cię jutro ze mną do pracy. Cały tydzień będziesz chodził z różnymi samcami zobaczyć rodzaje prac, które wykonują. Mamy nadzieję, że znajdziesz coś, co ci się spodoba, żeby być częścią naszej społeczności. - A co, jeśli nie? Drugi samiec wygiął brew. - Znajdziemy coś. Jeśli nie tutaj, zawsze jest Rezerwat. - Alli nie chce, żebym tam szedł. - Ona nie chce, żebyś był wysłany do Dzikiej Strefy. - Spojrzał za Obsidiana i pomachał. Cześć!

Laurann Dohner Obsidian 08 192

Obsidian obrócił się odkryć, że Alli podeszła za nim. Była coraz lepsza w podkradaniu się cicho, żeby go zaskoczyć. Nie skrzywiła się, kiedy warknął, nie lubiąc jej tak blisko innego samca, mimo, że Moon był kimś na wpół zaufanym. - Nie mów do mojej kobiety. Moon opuścił rękę do boku. - Chodźmy, Panie Przyjacielski. - Czy to jakaś sztuczka, żeby wywabić mnie od Alli? Nikomu nie pozwolę zabrać jej ode mnie. - Teraz jesteś paranoikiem. Nie ma żadnych planów zabrania jej od ciebie. Widziałem rozkazy osobiście. Oboje macie mieszkać razem w domu mężczyzn. Właściwie to zasugerowałem, żebyście wy dwoje zatrzymali się w moim domu, w pokoju gościnnym, dopóki któryś z pozostałych domów nie zostanie zwolniony, ale Fury powiedział, że to zły pomysł. On zdaje się myśli, że będziesz próbował mnie zabić, tylko za spanie zbyt blisko lekarki. Obsidian groźnie na niego popatrzył. - Brass ma miejsce w Ojczyźnie i w Rezerwacie, ale bardziej podoba mu się tam. Zrezygnuje ze swojego domu tutaj, po jego następnej powrotnej wymianie zmian tam. - Kto to jest Brass? - To mój przyjaciel. Co próbuję powiedzieć to, że nie lubi być tutaj i woli Rezerwat. Co kilka miesięcy jest tutaj na służbie na kilka tygodni, ale to wkrótce się skończy. Po prostu zostanie tam cały czas. - Moon uśmiechnął się. - To oznacza, że ty i lekarka możecie mieć jego dom. Nie utkniecie na długo, mieszkając we wspólnym domu. Domy są trudne do zdobycia i nie wybudowaliśmy ich więcej. Tutaj jest ograniczona przestrzeń i nieruchomość na tym terenie jest naprawdę droga. Ale cały czas rozbudowujemy Rezerwat. - Co to jest Rezerwat? - Rezerwat to bardzo zalesiony obszar na północ stąd, z ogromną ilością ziemi. Powiedz swojej kobiecie, że wrócisz za kilka godzin, i że pokażę ci Ojczyznę. Posiadamy i żyjemy w obu miejscach. Ojczyzna została zbudowana jako ludzka baza wojskowa, ale kiedy skończyli, zamiast tego dali ją nam. Rezerwat i Ojczyznę nazywamy ziemiami ONG. To nasza oficjalna nazwa, znaczy Organizacja Nowego Gatunku. - Idź. - Alli powiedziała. - Mam jeszcze trochę pakowania. Baw się dobrze. Będę tu, kiedy wrócisz. - Dotknęła jego piersi. – Nie martw się. Laurann Dohner Obsidian 08 193

Zastanawiał się, wciąż niepewny, czy była bezpieczna bez jego ochrony. Moon cofnął się, przyciągając jego uwagę. - Chodźmy. Jest oficer na ulicy, upewnić się, że nic jej nie jest. Masz moje słowo honoru, że nadal tu będzie, kiedy wrócimy. - Świetnie. - Chwycił małą dłoń Alli, wciąż na jego sercu i spojrzał na jej zwróconą ku niemu twarz. - Nie idę na długo. Nie opuszczaj swojego miejsca. - Nie będę. Puścił ją i ruszył za drugim samcem na zewnątrz. - Co to jest baza wojskowa? - To trochę trudno wyjaśnić. Przyniesiemy ci kilka książek historycznych poczytać. Pytające spojrzenie skierowało się w jego stronę. - Czy oni nauczyli cię czytać? Nie byłeś wychowywany w podobny sposób co my. W bardzo młodym wieku wszystkich nas uczyli czytać książki. To im pomagało, kiedy przeprowadzali jakieś eksperymenty z lekami testowanymi na nas, żeby mogli ocenić, czy byliśmy zaburzeni i jak bardzo. Musieli sprawdzić, czy to ma wpływ na naszą pamięć. Informacje z książki były dobrym sposobem to zrobić. Chcieli również, abyśmy byli w stanie czytać tablice do badania wzroku, by mieć pewność, że nie było żadnego wizualnego ubytku z powodu działań ubocznych. - Potrafię czytać słowa. - To dobrze. - Moon zatrzymał się przy dziwnym pojeździe. – To jest wózek golfowy. Czy kiedykolwiek jechałeś tym wcześniej? - Nie. Przynajmniej nie, od kiedy nie śpię. Nie jestem pewny jak przybyłem do Ojczyzny. Był nieufny. - Co to jest golf? - Ludzie nazywają to sportem, ale w większości jest to bliższe gonieniu małej, białej piłki i używaniu prostych kii ze spłaszczonym końcem uderzyć ją tak daleko, żeby gonić znowu. Chodzi o to, aby nauczyć się lepiej celować niż twój przeciwnik. Tych wózków używają gonić za nią. - Dlaczego? Samiec wsiadł do środka. - Nie jestem pewny, ale podejrzewam, że nie cierpią chodzić, albo biegać długie dystanse. Wózki są fajne. Wsiądź do środka i sam się przekonaj. Wkrótce nauczę cię jak taki prowadzić.

Laurann Dohner Obsidian 08 194

Siedzenie było miększe niż się wydawało, kiedy usiadł, ale nie było zbyt dużo miejsca na jego długie nogi. Moon wyszczerzył się w uśmiechu. – Trzymaj się. To rusza się całkiem szybko i nie chcę, żebyś wypadł. Moon przekręcił klucz i rzecz zawibrowała pod jego tyłkiem. Samiec chwycił okrągły przedmiot wystający przed jego piersią, a potem opuścił rękę do małej, zaokrąglonej, metalowej rzeczy poniżej. Wózek szarpnął lekko, zanim potoczył się do przodu, nabierając rozpędu. Kiedy się trzymał szeroki uśmiech przykleił się do jego twarzy na uczucie wiatru we włosach. – Szybki jest. - Dżipy są szybsze. Wiedziałem, że to będzie coś, co ci się spodoba. Co najmniej mógłbyś dostać pracę jako kierowca jednego z nich i rozwozić rzeczy po Ojczyźnie do różnych działów. Niepokój co do jego przyszłości przybladł nieco. – Chcę się dopasować. - Dopasujesz się. - Moon lekko zwalniając skręcił na zakręcie. - Widzisz ten budynek tam na prawo? To dom mężczyzn. Wysoki na trzy piętra i jest tam piwnica ukryta pod fundamentem. - Dlaczego? Wzruszył ramionami. - Nie mam pojęcia, ale jest fajna. Kiedy pierwsi zostaliśmy do niego przeniesieni zorganizowaliśmy tam na dole sale treningowe, żeby nikt nie odkrył, że ostro utrzymujemy nasze umiejętności walki. Mieliśmy człowieka, który był ojcem domu, ale pił dużo alkoholu. Został zwolniony. Już nie potrzebujemy kogoś, kto pomoże nam się uczyć. - Co to jest ojciec domu? Nie mamy żadnych rodziców. - Nagle poczuł się nieswojo. - Ja nie mam. Ty masz? - To honorowy tytuł, używany w tym przypadku do kogoś, kto uczy cię lekcji życia potrzebnych przeżyć poza Mercile - ktoś, kto tam jest zwracać uwagę na twoje dobre samopoczucie i opiekować się. Jesteś pełen pytań. Żadne z nas nie miało rodziców. Byliśmy wychowani w ten sam sposób co ty, ale mieliśmy więcej wzajemnego oddziaływania, ponieważ przyprowadzali do naszych cel samice. Czasami mogliśmy poczuć na nich zapach innych samców. Stąd wiedzieliśmy, że jest nas więcej. Ty dostałeś tylko jedną samicę. Zaparkowali i weszli do budynku. Obsidian poszedł za samcem do środka i gapił się otwarcie na olbrzymi salon. Wielu innych samców siedziało na kanapach przed wielkim telewizorem, ale oderwali wzrok, też gapić się na niego. Napiął ciało, widząc ich dziesiątki, a instynkty ostrzegały go o niebezpieczeństwie i możliwej walce.

Laurann Dohner Obsidian 08 195

Moon łagodnie ścisnął jego ramię. - Hej, nie mierz ich tym groźnym wzrokiem. W pewnym sensie oni są twoimi braćmi. Wszyscy tu jesteśmy rodziną. Jeden z samców wstał powoli i zbliżał się, jego postawa nie była zagrażająca. Cześć. Jestem Darkness (Mrok,Ciemność, również śniadość). Ty musisz być Obsidian. Wszyscy oczekiwaliśmy ciebie. Teraz to jest twój dom i nie ma powodu do defensywy. Witamy w domu mężczyzn. - Samiec miał bardzo krótkie, czarne włosy i ciemne, przenikliwe oczy, które kształtem przypominały oczy Justice’a. Jego skóra była ciemniejsza niż wszystkich innych samców. - Przyjąłeś imię z powodu twojej skóry? - Nie. - Samiec uśmiechnął się, odsłaniając białe, równe zęby, w tym dwa długie kły, większe niż te, które miał Obsidian. - Dużo wycierpiałem w moim życiu i chciałem, żeby moje imię to odzwierciedlało. Tak jak ty, różnię się trochę od większości. - Czym się różnisz? Samiec zatrzymał się pięć stóp (1,52 m) dalej. - Zostałeś wybrany do projektu łączenia w pary, natomiast ja zostałem wyznaczony robić coś innego. - Zamilkł. – Próbuję postawić się w twojej głowie, żeby myśleć tak jak ty. Jestem w tym dobry. – Powędrował spojrzeniem w górę i w dół ciała Obsidiana, a potem zatrzymał się, znowu spojrzeć mu w oczy. - Twoja partnerka będzie bezpieczna od innych samców, kiedy zostawisz ją w swoim mieszkaniu. Nigdy jej nie skrzywdzimy, i jeśli zaistnieje niebezpieczeństwo, będziemy chronić, jakby była jedną z nas. Znajdziesz tu przyjaźń i żadnej wrogości. - Mów za siebie, - burknął znajomy męski głos. Kręgosłup Obsidiana zesztywniał, gdy obrócił głowę, szybko odnajdując źródło. Warknął na samca, który chciał Alli. - Do cholery Destiny. - Moon pokręcił głową. – Już odbyliśmy dzisiaj tę rozmowę. Odczep się i idź zrobić coś poza drażnieniem Obsidiana. - On jest zbyt dziki i niestabilny, aby był bezpieczny w pobliżu doktor Allison. Ona jest delikatna i naiwna w sprawie naszych zwyczajów. - Pierś samca nabrzmiała, barki cofnęły się i gniew błyszczał w jego twardym wzroku. - Wziąłbyś ją jak zwierzę, co? - Podszedł bliżej i warknął wściekle. - Jej zapach jest na całym tobie. Co zrobiłeś? - Ona jest moja. - Obsidian odwarknął. Samiec zachowywał się jakby miał prawo do Alli, ale nie miał.

Laurann Dohner Obsidian 08 196

- Destiny! - Moon stanął między nimi, też warcząc. – Wracaj do swojego pokoju, albo wyjdź w tej chwili. Powściągnij emocje i nie wracaj, dopóki nie odzyskasz trochę opanowania. - Czy ją skrzywdziłeś? Przestraszyłeś? - Destiny rzucił się w bok, uniknąć blokowania od swojego celu. - Przechyliłeś ją i wziąłeś na rękach i kolanach, jakby była psem? Darkness wszedł między nich, plecami do Obsidiana. - On jest psowatym. To głupie pytanie. Chcesz mnie zapytać, czy lubię lizać śmietankę? A może zapytasz Smileya (Uśmiech) o tam, czy potrafi wspinać się po drzewach? Wszyscy nosimy cechy i instynkty tego, czym jesteśmy. Darkness odwrócił się do Obsidiana i wyjaśnił, – jestem oczywiście zmieszany z czarną panterą. Smiley został stworzony z genetyki szympansa. Facet jest zdecydowanie zbyt przyjacielski moim zdaniem, ale ja na ogół jestem w wystarczająco złym humorze, żeby uznać to za irytujące. To nie znaczy jednak, że chcę, by się zmienił. On jest tym, czym jest. Ja kocham koty. Samiec wzruszył ramionami. - Stąd część, z uwielbiać - śmietankę. - Skończ z tym Destiny, - Darkness surowo upomniał, gdy z powrotem przeniósł do niego wzrok. - Lekarka najwyraźniej wybrała jego ponad ciebie. To nie twój interes, jeśli pieprzy ją jak psa, albo ona ujeżdża go jak kucyka. On jest nowy, a ty jesteś dupa. Moon spojrzał na samca o krótkich włosach. - To było subtelne. - To prezent. Mówię wprost i nie mam cierpliwości do bzdur. - Destiny, czy muszę zabrać cię do jednego z pokoi na krótką przerwę? To moja specjalność sprawiać, że ludzie mówią i słuchają, ale ostrzegam, nie spodoba ci się. - Alli jest moja, - Obsidian oświadczył, rozdarty między wdzięcznością, że samce wstawili się za nim, a rozdrażnieniem, że blokowali go od samca, który chciał jego kobietę. Destiny odskoczył w lewo, spotykając jego wzrok. - Dawałem jej czas, żeby przywykła do mnie. Nie chciałem jej przestraszyć. Była moja, zanim kiedykolwiek zostałeś uratowany. Ona zasługuje na mężczyznę, który nie wyrządzi jej krzywdy. Ty już to zrobiłeś. - Nigdy nie skrzywdziłbym mojej Alli. - To go obrażało, być o to oskarżonym. - Przez ciebie straciła swoją pracę. - Destiny warknął, zaciskając pięści po bokach i przybliżył się o krok. - Ona kocha być lekarzem, ale czym jest teraz? Samicą, którą będziesz pieprzył i trzymał jak maskotkę w swoim domu, bo nie ma pozwolenia wyjść? Już ją skrzywdziłeś. Znam ją dobrze i życie w ten sposób będzie ją zabijało od środka.

Laurann Dohner Obsidian 08 197

- Uratowała mnie, i nie ja odebrałem jej pracę. - Warknął nisko, grożąc drugiemu samcowi, rozwścieczony oskarżeniami. - I nie jest żadną maskotką. Znam to słowo. - Cholera, - Moon stęknął. - Uspokójcie się. Żadnej walki w salonie. - Pozwól im. - Darkness chwycił przedramię drugiego samca. - To nie zostanie inaczej rozwiązane. To nasz sposób. - Obsidian wciąż jest osłabiony i odzyskuje siły. - Moon wyrwał się z jego uścisku. - To nie byłoby uczciwe. Samiec z krótkimi włosami zerknął do tyłu, przyglądając się Obsidianowi. - Jest wciąż trochę szczupły, ale widać rozwinięte mięśnie, które zachował. To swojej kobiety broni. Postawiłbym na niego moje pieniądze. – Rzucił okiem na Destiny’ego. – On w tej chwili jest zbyt rozgniewany, by być skuteczny i trenowałem z nim. Nie jest najlepszym wojownikiem. - Pieprzę cię Darkness, - Destiny wypluł, rozrywając koszulę obnażyć górną część ciała. – Oczyśćcie teren. - Spiorunował wzrokiem Obsidiana. - Skopię ci tyłek i wyślę z powrotem do Medycznego, gdzie twoje miejsce. Wolałbym, żeby doktor Allison podjęła pracę gdzie indziej, niż wiedzieć, że ją maltretujesz. Byłaby szczęśliwsza robiąc to, co kocha. - Nie jesteś w moim typie, więc na twoją ofertę seksualną " do diabła, nie!" - Darkness doskoczył do Moona, chwycił go wokół ramion i zamknął w klamrze swoich. – Ty też nie, ale wiem, że wejdziesz między nich. Nie zmuszaj mnie, żebym cię znokautował. Po prostu wyluzuj ze mną i pozwól biec naturze swoim torem. Interweniujemy tylko wtedy, jeśli jeden z nich będzie miał zginąć. Moon nie szarpał się. - Po prostu chciałeś mnie przytulić. Zniesmaczony wyraz wykrzywił twarz drugiego samca. - Ty i te twoje cholerne momenty uczuciowych więzi. – Puścił go. – Zbyt dużo kręcisz się wokół ludzkich kobiet. Obsidian podkradł się bliżej swojej ofiary. Destiny chciał walki, i zamierzał mu ją dać. Poczuje się lepiej, gdy przyłoży samcowi za oskarżanie go o nadużywanie Alli w jakikolwiek sposób. - Ona jest moja, - oświadczył. Destiny rzucił się na niego. - Nie na długo.

Laurann Dohner Obsidian 08 198

Rozpalona do białości wściekłość wybuchła, i nie hamował się ani nie próbował jej stłumić. Karmił płomienie wyobrażając sobie, jak drugi samiec dotyka jego Alli. Pozostali w pokoju przestali istnieć. Oszacował przeciwnika. Destiny ważył trochę więcej niż on, ale był wyższy, gorszy. Przypomniał sobie czas, kiedy zerwał jeden z łańcuchów ze ściany i sześciu techników weszło do jego celi. Tylko jeden przeżył. Jego ludzka strona zniknęła być zastąpiona przez coś czysto dzikiego. Pięść zamachnęła się na jego twarz, ale owinął dłoń wokół i zaciskał ścisk dopóki nie zmiażdżył. Samiec wrzasnął, gdy kości pękły. Żadnej litości . Wyprowadził cios, i kiedy samiec cierpiał, walnął pięścią uderzając w gardło. To odrzuciło Destiny’ego i powaliłoby na ziemię, ale jego ręka wciąż była więźniem na łasce Obsidiana. - Kurwa, - ktoś syknął. - Nie zabijaj go! - Ryknął Moon. Ramiona zamknęły się wokół jego pasa, szarpnęły mocno i był zmuszony zerwać kontakt, gdy poleciał w powietrzu. Wylądował na czymś miękkim, co przewróciło się posyłając go toczącego się po podłodze. Głową trzasnął w coś twardego, ale otrząsnął się bólu i podniósł się. Jedna z kanap była na boku - rzecz, która zamortyzowała jego upadek. Darkness w przyczajonej pozycji przykucał w miejscu, gdzie był Obsidian, jego powód znalezienia się na podłodze. Samiec warknął, a jego oczy stały się niemal czarne w kolorze. - Nie zabijaj. Przesunął wzrok. Moon kucał nad Destiny’m, rozcierając gardło rozciągniętego na plecach samca z wijącymi się w agonii nogami. Obsidian wolno podniósł się na nogi, gotowy do walki, ale uświadomił sobie, że nie ma nikogo, kto by z nim walczył. - Wezwijcie Centrum Medyczne, - Moon krzyknął. - On oddycha, ale jest w kiepskim stanie. Nagły wypadek! - Smagnął głową wokół przyszpilić Obsidiana ponurym spojrzeniem. Myślę, że nie zmiażdżyłeś mu tchawicy, ale ma problemy z oddychaniem. – Rzucił okiem na opadłą rękę samca. - I złamałeś mu kilka palców. - Spojrzał z powrotem. – Naprawdę musisz nauczyć się jak walczyć bez próbowania kogoś zabić. Jesteś cholernie za świeży. – Popatrzył gniewnie na Darknessa. - Świetny pomysł pozwolić im rozstrzygnąć to walką. Mamy szczęście, że ten tutaj nie jest martwy. Darkness wyprostował się ze swojej przyczajonej pozycji i wzruszył ramionami. Zatrzymałem go zanim poczynił zbyt duże szkody. Nie doceniłem go, bo sugerowałeś, że wciąż dochodzi do siebie. Powiedziałbym, że jest w stu procentach. – Zmarszczył brwi, podchodząc do

Laurann Dohner Obsidian 08 199

Obsidiana. - Krwawisz. Pozwól mi spojrzeć na twoją głowę. Trafiłeś w stolik. Pomyślałem, że wylądujesz na kanapie, nie, że ją wywrócisz.

*****

Alli właśnie skończyła pakować ostatnie z jej ubrań do walizki, zostawiając tylko jeden strój do ubrania rano, kiedy ktoś załomotał do drzwi. Zdziwiło ją, że nie zadzwonili dzwonkiem. Drewno zbierało straszne cięgi. Dźwięk zaniepokoił ją dość, że puściła się biegiem do salonu przekręcić klucz i otworzyć drzwi. - Chodź ze mną, - Rusty (Rdzawa, w kolorze rdzy) wydyszała, bez tchu i spocona, jakby przebiegła długi dystans. Plecak z ratunkowym zestawem medycznym wisiał przewieszony przez jedno z jej ramion.- Nowego doktora tutaj nie ma, a Trishy nie można znaleźć. Ona i Slade poszli na spacer, ale nie mamy czasu ich szukać. - Co się stało? - Alli wyszła na werandę, zamykając za sobą drzwi. To było oczywiste, że ktoś musiał być ranny, jeżeli potrzebowali lekarza. - Walka w domu mężczyzn. Jeden samiec oberwał. Pośpiesz się. Panika ogarnęła Alli, gdy pobiegła za umykającą kobietą Gatunku, której nogi były dłuższe. Kiedy dotarła na ulicę, twarda nawierzchnia raniła stopy i uświadomiła sobie, że nie włożyła butów. Obsidian poszedł zwiedzić dom mężczyzn. Czy był tym, który ucierpiał? O Boże! Pobiegła szybciej, nie zwracając uwagi na ból. Musiało być naprawdę źle, bo zwykle spokojna i pogodna Rusty była bardzo zdenerwowana. - Kto? – Ciężko było biec sprintem i mówić jednocześnie. Kobieta Gatunku nawet nie zerknęła do tyłu i wydawała się zignorować pytanie. Silnik ryknął za nimi, stawał się coraz głośniejszy i Alli zwolniła, odwracając głowę. Widok zbliżającego się szybko dżipa był więcej niż mile widziany. Book ostro nacisnął hamulce. - Wskakujcie. Alli opadła na siedzenie pasażera, podczas gdy Rusty wsiadła do tyłu. Mężczyzna wdepnął gaz, startując wystarczająco szybko, by niemal spowodować uraz kręgów szyjnych, ale nie miała zamiaru krytykować go za jazdę. To musiała być dość groźna sytuacja, a obrażenia poważne. - Kto jest ranny? - Musiała wiedzieć, czy to Obsidian, zadręczając się najgorszym. Laurann Dohner Obsidian 08 200

- Destiny, - wysapała Rusty. - Walczył i ma trudności z oddychaniem. - Został uderzony pięścią w gardło, - Book uzupełnił. - Może mieć zgniecioną tchawicę. Jego twarz była pozbawiona emocji, ale głos wydobył się niezwykle ochrypły. - Myślę, że to było ćwiczenie treningowe, które poszło źle. Trzymajcie się. Alli ledwie miała czas chwycić uchwyt na dłoń na desce rozdzielczej i poręcz nad nią, zanim bardzo szybko wziął zakręt prawie wyrzucając ją z fotela. Przylgnęła, pozwalając szczegółom dotrzeć do świadomości. Wypadek na treningu. Nie Obsidian. Bogu dzięki! Wyłączyła myśli, przechodząc w tryb zawodowy. W grę wchodziły lata treningu. Popatrzyła do tyłu na Rusty. - Otwórz plecak w sekundę jak do niego dotrzemy. Szukaj jasnoniebieskiego zestawu. Rozepnij go i rozłóż płasko otwarty dać mi dostęp. Rozumiesz? - Tak. - Trzymajcie się, - Book ostrzegł znowu, wciskając hamulce. Czysta adrenalina dała jej siłę uniknąć twardego uderzenia w deskę rozdzielczą, kiedy dżip gwałtownie zatrzymał się przed domem mężczyzn. Bolały ją ręce, gdy puściła uchwyty i okręciła się, niemal wypadając z pojazdu. Rusty po prostu wstała i wyskoczyła na zewnątrz, lądując przed nią z gracją. Alli pozostała blisko jej tyłka, kiedy biegły, sięgając do jednej z zewnętrznych kieszeni plecaka zdobyć załączone tam opakowanie rękawiczek. Book pozostał przy nich. Ktoś z budynku czekał, trzymając drzwi bezpieczeństwa szeroko otwarte, aby umożliwić im szybsze wejście. Widok Moona pochylonego nad mężczyzną na podłodze był pierwszą i jedyną rzeczą, na której skupiła uwagę. W chwili jak jej kolana uderzyły w podłogę po przeciwnej stronie Moona, zębami rozerwała opakowanie rękawiczek, diagnozując w tym czasie Destiny’ego. Jego koloryt był zły, stwierdzając stan niedotlenienia i oczy zmętniałe z bólu. Z przerażenia także. Blade, sinawe usta były otwarte, dyszał, z trudem łapiąc niewielkie hausty tlenu i przeniosła uwagę na gardło. Czerwony ślad wskazywał miejsce gdzie został uderzony. - Kurwa. - Przesunęła się, idąc na kolanach, ustawić się w najlepszej pozycji nad jego głową. Było niezwykle cicho, jak w sposób podczas rozgrywania się tragedii, ale Alli nie chciała dopuścić, by to nią się stało. Patrzyła głęboko w oczy swojego pielęgniarza, gdy usłyszała dźwięk, który zrobiła Rusty na to, co powiedziała. - Jestem tu. Po prostu spróbuj zachować spokój, dobrze? Nie umrzesz. Zamierzam wprowadzić rurkę intubacyjną i ci pomóc. Automatycznie założyła rękawiczki coś, co robiła niezliczoną ilość razy, nawet nie poświęcając temu myśli. Wpatrywał się w nią z absolutnym zaufaniem i rozdzierało ją od środka Laurann Dohner Obsidian 08 201

odwrócić od niego wzrok. Przestał się szarpać jak tylko nawiązali kontakt wzrokowy i zniknął wyraz przerażenia. Zestaw został otwarty, wyłożony i zabrała się do pracy. - Delikatnie odchyl jego głowę do tyłu, - poleciła Moonowi, gdy chwyciła laryngoskop Macintosha i przesunęła się nad głowę Destiny’ego. Włożyła wielkie narzędzie do jamy ustnej i przycisnęła język, utrzymując go płasko. Wprowadziła twardy instrument do gardła i zaczęła delikatnie go odciągać, otwierając jego drogi oddechowe. To powinno załatwić sprawę, jeżeli nie było urazu zgniecenia, który powstrzyma jej postęp naprzód. – Naprawdę trzymaj się nieruchomo, Destiny. Wiem, że będziesz czuł odruch wymiotny, ale walcz z tym. Nie możesz wymiotować. Już prawie jest na miejscu. Znalazła opór, obrzęk w miejscu, gdzie został trafiony i modliła się, gdy delikatnie pokręciła instrumentem. Alternatywą było wykonanie tracheotomii. Wycinanie dziury w jego gardle nie było jej pierwszym wyborem, zwłaszcza z nim wystarczająco świadomym, by czuć jeszcze więcej bólu i strachu. To podniosłoby ryzyko infekcji i powikłań. Instrument prześliznął się przez dotknięty obszar i była na miejscu. Chwyciła rurkę intubacyjną i szybko wprowadziła przez łyżkę laryngoskopu, uważając, by nie posunąć się za daleko. Nie chciała, aby zapadło się płuco. Zajrzała mu w oczy. - Odetchnij. Dźwięk był straszny, ale miał powietrze. Usunęła laryngoskop, zostawiając rurkę na miejscu. Alli złapała stetoskop, przyłożyła do jego klatki piersiowej i słuchała. Dobre dźwięki z obu płuc. Upłynęły ledwie sekundy, kiedy jego ciało wygięło się w łuk, jak walczył z odruchem wymiotnym, ale oddychał przez rurkę. Jego koloryt wrócił do normy. Spojrzała na Moona. - Musimy natychmiast zabrać go do Centrum Medycznego. Potrzebuję wózka ratunkowego na kółkach tutaj, i kiedy dotrzemy do Medycznego. Podam mu środek uspokajający i podłączę do respiratora na czas, kiedy sprawdzę, czy to tylko obrzęk, lub czy ma bardziej poważne obrażenia. – Rzuciła okiem na Rusty. - Dobra robota. Znajdź w środku jasnozieloną torbę, która zawiera podręczny resuscytator. Możemy być zmuszeni go użyć, jeśli będzie miał kłopoty z samodzielnym oddychaniem. To jest większe, niż większość rzeczy tam, więc łatwo powinno być zauważyć. - Co to jest? - Moon patrzył na nią. - To samorozprężalny worek z maską, urządzenie, którego możemy użyć do oddychania za niego, jeśli będzie potrzebował pomocy. - Z drogi! - głos Trishy zaskoczył ich wszystkich.

Laurann Dohner Obsidian 08 202

Alli była szczęśliwa widząc kobietę, nawet jeśli niemal pchnęła Moona na bok, żeby zająć jego miejsce przy pacjencie. Druga lekarka szybko oceniła sytuację, zanim podniosła na nią wzrok. - Dziękuję Allison. Dobra robota. Uratowałaś mu życie. - Łapał trochę powietrza. – Jej zaprzeczenie było szybkie. - Mógł to robić do czasu aż tu dotarłaś. Trisha mrugnęła, zanim spojrzała w dół na Destiny’ego. Uśmiechnęła się, używając swojego najbardziej przekornego głosu, żeby go rozluźnić i bagatelizując sytuację sprawić, aby zachował spokój. - Nie mogłeś trzymać się z dala od kłopotów, kiedy cieszyłam się parkiem, co? Po prostu mrugnij raz na tak, dwa na nie. Czy uderzyłeś głową? Alli odpełzła do tyłu zrobić miejsce, kiedy przybyło więcej personelu medycznego. Trisha miała sytuację pod kontrolą. Zdjęła rękawiczki i po prostu wepchnęła do kieszeni, nie chcąc szukać kosza na śmieci. Ktoś stanął obok niej i zerknęła w górę. Obsidian miał krew spływającą po policzku ze źródła na linii włosów blisko skroni. Zaniepokojona obróciła się do niego przodem. - Co ci się stało? Był tak wysoki, że miała problem sięgnąć wystarczająco wysoko, by delikatnie pochylić jego brodę w dół zyskać lepszy widok. Rozcięcie nie było głębokie, ale krwawiło. Rany głowy zawsze krwawiły. Zbieg przypadków uderzył ją od razu, dodała jednego poszkodowanego pacjenta do drugiego, żeby powiązać ich razem. - Trenowałeś z Destiny’m? - Gniew przyszedł następny. - Kto na to pozwolił? - Ja, - głęboki męski głos oznajmił zza niej. Spojrzała do tyłu, wpatrując się w Darknessa. Od dnia kiedy go poznała, bała się go trochę. W ogóle nie był przyjazny i wiedziała, że pracował dla Nowego Gatunku jako specjalista od przesłuchiwań. Jego akta nie były tymi, do których miała dostęp - ostrzeżenie, że coś było nie w porządku, - ale słyszała też, jak inny Gatunek wspominał, że nie był szczególnie przyjacielski. - Oni się nie lubią. - Głos lekko jej drżał. - Nie powinieneś zestawiać ich razem. Jego twarz pozostała bez wyrazu, nie dając po sobie poznać, czy czuł wyrzuty sumienia, albo rozdrażnienie jej pouczaniem. - Destiny ma rację. Jesteś naiwna. - Spojrzał nad jej głową na Obsidiana. - Zabieram cię do Medycznego. Będą chcieli spojrzeć na to rozcięcie. - Alli mną się zajmie.

Laurann Dohner Obsidian 08 203

- Ona już tu nie pracuje. Moon zabierze ją do domu, żeby czekała na ciebie, ale ty idziesz ze mną. Postępujemy zgodnie z przepisami i to jeden z nich. Twoja kobieta nie ma dostępu do tych wszystkich maszyn, których tam używają i podejrzewam, że będą chcieli zrobić ci tomografię głowy, skoro właśnie obudziłeś się ze śpiączki. Popatrzyła na Obsidiana, skłonna zmienić temat, jak to nie powinno się wydarzyć. - Ma rację. Musimy iść do Centrum Medycznego. - On musi, - Darkness sprecyzował. – Ty masz ograniczony dostęp, i jeśli nie jesteś ranna, nie masz pozwolenia wejść do budynku. To był policzek, ale przyjęła to. Gatunek był po prostu boleśnie szczery, nie okrutny. - Idź do Medycznego sprawdzić to. Będę czekała na ciebie w domu, kiedy skończysz. - Spojrzała na Darknessa. - Proszę zatroszczyć się o niego za mnie. Westchnął. - Kobiety. Martwią się wszystkim. Chodźmy nowicjuszu. Po drodze porozmawiamy sobie o różnicy między złymi ludźmi, a chronieniem Gatunków. Nie możesz tak po prostu chodzić i próbować zabić własny rodzaj. Słowa wzbudziły przerażenie Alli, gdy trzymała wzrok zablokowany na Obsidianie, modląc się bezgłośnie, aby zaprzeczył, że prawie spowodował śmierć Destiny’ego. Ale unikał patrzenia na nią, gdy odpowiedział Darknessowi. - Wyzwał mnie o Alli. - Prawda. To po prostu oznacza, że możesz skopać mu dupę, ale nie zabijasz go. Nagle był tam Moon. - Zabiorę go do Medycznego. Alli była w szoku, kiedy puściła Obsidiana. Mógł zabić Destiny’ego. On też mógł zostać ranny. Ja jestem powodem. Po usłyszeniu, że to było jakiegoś rodzaju wyzwanie między nimi, nie było wątpliwości, że dotyczyło jej. Jej najgorsze obawy spełniały się. - Obaj go zabierzcie, - wymamrotała. - Rusty odprowadzi mnie do domu. Podniosła wzrok na Obsidiana, niezdolna oderwać wzroku od krwi. Doznał urazu głowy, który mógł z powrotem wysłać go w stan śpiączki. Albo gorzej, zabić go. Potrzebował czasu, żeby całkowicie wrócić do zdrowia i stać się silniejszy, nie narażania swojego życia. Jego zaborcze uczucia do niej, także wprowadzały klin między nim, a innymi mężczyznami. Wobec jego długoterminowej perspektywy, to było konieczne, aby dopasował się w Ojczyźnie.

Laurann Dohner Obsidian 08 204

Wkradł się nowy strach. Czy Obsidian miałby kłopoty, gdyby Destiny’emu się nie udało? Obróciła głowę zobaczyć, co dzieje się z poszkodowanym Gatunkiem. Trisha i jej zespół wywozili go na wózku na kółkach z budynku. Ciężko było patrzeć jak Obsidian odchodzi. Każde ochronne, opiekuńcze uczucie, które miała nakłaniało ją zostać przy jego boku. Chciała tam być, żeby upewnić się, że przeprowadzą odpowiednie badania, lista możliwych powikłań już ją przerażała. - Allison? Odwróciła się, patrząc na ponurą twarz Breeze. - Słyszałam, co się stało. Musimy porozmawiać.

Rozdział osiemnasty

Alli martwiła się. Nie została odstawiona do domu, ale zamiast tego zabrano ją do budynku Ochrony. To nie była cela, ale sterylny pokój nie dokładnie był pokojem przyjęć w milszej części biur ONG. Breeze eskortowała ją tam, ale natychmiast uciekła po wodę. Sekundy przeszły w minuty, a potem zamieniły się w godzinę. Drzwi się otworzyły. Kobieta Gatunku nie była sama, kiedy niosąc wodę mineralną, ponownie weszła do pokoju. Doktor Kregkor ubrany w spodnie i białą koszulę postępował zaraz za nią. Dwa z górnych guzików były rozpięte, i nawet nie zadał sobie trudu schować ją w spodnie. Nie miała pojęcia dlaczego terapeuta przyszedł. - Allison. - Zajął miejsce po drugiej stronie stołu i lakonicznie skinął jej głową. Teczka z dokumentami, którą położył między nimi nie wróżyła dobrze - nigdy nie było dobrą rzeczą ujrzeć ją w ręce lekarza, kiedy przybierali ponury wyraz twarzy. - Powiedziałbym, że miło znowu cię widzieć, ale tak nie jest. Breeze chwyciła jedno z krzeseł na końcu małego stołu, obróciła wolną ręką i klapnęła na nie w rozkroku po odwrotnej stronie. Z rozmachem postawiła wodę przed Alli, głośny łomot sprawił, że Alli podskoczyła. - Co się dzieje?

Laurann Dohner Obsidian 08 205

Cokolwiek to było, nie podobało jej się ani trochę. Pytanie było skierowane do kobiety Gatunku, ponieważ nie znała doktora zbyt dobrze. Ciemne spojrzenie Breeze spotkało jej i płonął tam gniew, jej emocje były oczywiste. - Oceniłem zachowanie Obsidiana, - Kregkor oznajmił. - Byłem na bieżąco informowany o jego postępach i stanie psychicznym. To miało sens. Był na liście płac ONG, z tego co wiedziała, nawet jeśli nie bywał często w Ojczyźnie. Alli poświęciła mu pełną uwagę. – W porządku. Odchylił się do tyłu na swoim krześle i skrzyżował ramiona na piersi. - Jestem tobą bardzo rozczarowany Allison. Przynosisz wstyd. To był werbalny policzek, który zapiekł. Breeze warknęła nisko, grożąc. Doktor spojrzał na nią z rozdrażnieniem. - Nie mieszaj się do tego. Słyszałem twoją opinię, ale to ja jestem ekspertem. Jedyny powód, dlaczego zostałaś dopuszczona do udziału w tym spotkaniu jest taki, że ona ma prawo do obecności innej kobiety, kiedy jest zamknięta w pokoju z mężczyzną. Pomówimy o paranoidalnych skłonnościach Nowego Gatunku innym razem. - Nie jesteś Gatunkiem, - Breeze mruknęła, ale spuściła wzrok. - Allison nie zrobiła nic złego. - Nie zgadzam się. – Przyglądał się Alli krytycznym wzrokiem. - Sypiasz ze swoim pacjentem, w czasie, kiedy jest w delikatnej fazie powrotu do zdrowia. Tak się dzieje, kiedy plujesz na honor lekarza. Poinformowałem Justice’a, że mogę wnieść oskarżenie do Komisji Lekarskiej, aby pozbawili cię prawa wykonywania zawodu. Byłabyś skończona. Alli była bardzo zadowolona, że siedziała. Ręce zaczęły jej się trząść i kurczowo chwyciła wodę przed sobą, żeby je uspokoić. Woda była bardzo zimna, ale nie aż tak, jak chłodna dezaprobata bijąca od drugiego mężczyzny. - Nie groź jej, - Breeze ostrzegła. - Justice powiedział ci, że nie pozwala ci tego zrobić i musisz robić, co mówi. Pracujesz dla nas. Jeśli powiesz komuś, co dzieje się na ziemiach ONG, złamiesz swoją klauzulę poufności. Ty byłbyś skończony. - Nie wtrącaj się, - Kregkor odwarknął. - To ludzka sprawa.

Laurann Dohner Obsidian 08 206

- Dzieliła seks z Gatunkiem. To sprawa jednych i drugich. Nie masz pojęcia, jak przekonujący nasi mężczyźni potrafią być. To nie jest wina Allison. Chciał ją i wziął ją. Alli była wdzięczna Breeze za próbę jej obrony, ponieważ ona straciła zdolność mówienia. Oszołomiona atakiem, kiedy się go nie spodziewała. Groźba postawienia przed Komisją Lekarską przerażała każdego w jej zawodzie. Doktor zignorował Breeze. - Oboje wiemy, że to jest złe, Allison. - Postukał palcem w zamkniętą teczkę na stole. - Porwałaś pacjenta w celu stosowania niekonwencjonalnych metod, które lekceważyły twoje medyczne wykształcenie, i były bezpośrednio sprzeczne z rozporządzeniami instytucji, dla której pracujesz. Żeby było jeszcze gorzej, zaangażowałaś się z nim w stosunki seksualne. Otworzyła usta, ale potem zamknęła. Nie mogła odeprzeć żadnego z oskarżeń. Pochylił się bliżej. Stałaś się szkodliwa dla zdrowia psychicznego Obsidiana. Zahamowałaś rozwój jego zdolności do asymilacji z innymi członkami Nowego Gatunku, i teraz prawie zabił jednego z nich. Konsultowałem jego przypadek, odkąd został przywieziony do Ojczyzny. W przeciągu kilku dni widzę postępującą spiralę spadkową. On nie jest pierwszy, który przeszedł proces dostosowania od niewoli i nadużywania, do przejścia, do stania się funkcjonującą częścią społeczeństwa Nowego Gatunku. Monitorowałem ich wszystkich, odkąd przyjąłem ten obowiązek i to jest kpina, że nie zostałaś natychmiast zwolniona i aresztowana. Nigdy nie powinnaś dostać dostępu do mojego pacjenta. Jego słowa raniły, ale także ją rozgniewały. - Rozmawiałeś z nim? - Nie. Nie musiałem. Jego zachowanie wiele mówi. Ma irracjonalną obsesję na punkcie zaangażowania z tobą w stosunki. – Rzucił okiem na jej klatkę piersiową, zanim zmrużył oczy. – Oczywiste jest, że go uwiodłaś, mając wiedzę o ich pierwotnych instynktach w sprawach seksu. Wszystko co musiałaś zrobić, to świecić przed nim swoimi cyckami, i nie był w stanie oprzeć się twoim zalotom. Breeze znowu warknęła, niskim, gardłowym dźwiękiem, który nie był miły. – Sugerujesz, że będziemy pieprzyć się z każdym, kto błyśnie nam skórą przed nosem? Kregkor zignorował ją, ale mięsień w jego szczęce napiął się. – Powinnaś zostać aresztowana za molestowanie i gwałt. Szczęka jej opadła. - Ty... - Zacisnęła zęby, powstrzymać się od nazwania go chorym, pokręconym sukinsynem. Jego oskarżenia były obraźliwe i szalone.

Laurann Dohner Obsidian 08 207

- Dupek, - Breeze rzuciła. – Zrezygnuj z tego teraz zanim stracę opanowanie. - Uderzyła w blat obiema pięściami. – Inaczej naprawdę będziemy mieli do czynienia z przestępstwem dotknięcia kogoś, kto nie chce być dotykany. Obiecuję jednak, że to nie obejmie seksu, ale będzie agresywne. Kregkor prawie przewrócił krzesło w swoim pośpiechu uciec od rozgniewanej kobiety Gatunku. Zbladł i przesunął się bliżej drzwi. – Zostań na miejscu Breeze. Zdecydowanie sugeruje sesje dla ciebie. - Zdecydowanie sugeruję przestać obrażać moją przyjaciółkę. - Breeze również wstała. Przejdź do punktu dlaczego tu jesteśmy i bądź uprzejmy. Nie chcesz, abym uczyła cię manier. Breeze przeniosła wzrok na Alli. - Jestem temu przeciwna, ale alternatywy są ponure. Obsidian mógł zabić Destiny’ego. Wiemy, że nie jest dziki, ale jest niebezpieczny. Terapeuta pozostał przy drzwiach, z daleka od Breeze. - Świetnie. Wyjeżdżasz z Ojczyzny Allison. Justice wysyła cię do więzienia Fuller. Serce podskoczyło jej do gardła. Więzienie? Zamykają mnie? O Boże! Nigdy więcej nie zobaczy Obsidiana. - Jako lekarza, - Breeze warknęła wściekle. - Celowo ją straszysz i wprowadzasz w błąd. Przestań. - Breeze smagnęła głową w stronę Alli. - Psychiatra przewiduje, że Obsidian jest zagrożeniem dla życia innych Nowych Gatunków. Zalecił natychmiast odseparować cię od samca, aby dać mu szansę stworzyć więzi z innymi. Wykorzystuje rzeczy, które przeczytał w książkach, żeby twierdzić, że Obsidian nie zrobi tego, dopóki tu jesteś. Pragnienie połączyć się z tobą w parę, wydaje się jego jedynym priorytetem. - Dosyć! - Kregkor krzyknął. – To ja prowadzę to spotkanie. To nie do przyjęcia. - Zamknij się. - Breeze dalej patrzyła na Alli. - Separacja będzie tymczasowa, ale jest konieczna. Niedowierzanie i konsternacja przeszyły ją na wskroś, dusząc z emocji. Ręka trzęsła jej się tak bardzo, że woda chlapnęła na blat i teczkę, gdy otworzyła butelkę wziąć łyk, aby uniknąć kasłania od nagłego uczucia suchości w ustach. Przełknęła wodę, próbując znaleźć słowa, które zatrzymają ją z mężczyzną, którego kochała. Musiał być jakiś sposób. - Decyzja została podjęta. - Breeze patrzyła na nią ze współczuciem, i jej głos złagodniał. Alternatywa jest zła. - Zostanie wysłany do Dzikiej Strefy?

Laurann Dohner Obsidian 08 208

Nienawidziła myśli, ale to nie był koniec świata. Mogła z nim tam żyć. Tammy ze swoim partnerem, Valiantem (Dzielny, Odważny) kochała to miejsce. Kiedy po podjęciu pracy zwiedzała Rezerwat, jedynie spotkała kobietę. Tydzień, który tam spędziła był miły. Mogła mieć ewentualną przyjaciółkę w pobliżu, i inne partnerki, które tam przebywały, lub regularnie odwiedzały. - Gorzej, - Breeze tchnęła i łzy napłynęły jej do oczu. Alli nie zrozumiała i zaniepokoiło ją, że jej przyjaciółka była tak poruszona. Co może być gorsze od wysłania, żeby mieszkać z najbardziej nieoswojonymi, nieprzyjaznymi Nowymi Gatunkami jakie kiedykolwiek uratowano? - On jest niebezpieczny i stanowi zagrożenie dla wszystkich bez wyjątku Nowych Gatunków, - Kregkor poinformował ją zimno. - Nie można dopuścić, aby dokonał kolejnego zamachu na czyjeś życie. Albo zintegruje się ze społecznością, albo zostanie wyeliminowany. Alli wypuściła butelkę i wytrzeszczyła oczy, gdy wpatrywała się w terapeutę. - Co? Musiała źle go usłyszeć. - Śmiertelny zastrzyk Allison. - Sukinsyn skrzyżował ramiona na piersi. – Oni uważają, że to byłoby lepsze niż zamknięcie go w celi aż umrze w sposób naturalny. Raczej się zgadzam. Nie mogą pozwolić mu chodzić wkoło, mordując ludzi, bo coś nie idzie po jego myśli. Ty ponosisz odpowiedzialność, jeżeli nie da się uratować jego umysłu. Jesteś z siebie dumna? To właśnie się dzieje, kiedy decydujesz się wyrzucić etykę do kosza, żeby podrapać swędzące miejsce. Breeze okręciła się, warcząc na niego wściekle. – Wynoś się! Cofnął się uderzając ramieniem w ścianę i przerażenie rozszerzało jego oczy, kiedy wrzasnął - Ochrona! Drzwi otworzyły się gwałtownie, prawie uderzając w dupka. - Co się dzieje?- Oficer samiec, pierwszą Allison odszukał wzrokiem, a potem spojrzał na Kregkora. - Zabierz go stąd, - Breeze rozkazała. - Jest obraźliwy. - Nie ty wydajesz tu polecenia. - Teraz, kiedy przybył oficer, Kregkor znalazł trochę odwagi postawić się wkurzonej kobiecie Gatunku. Breeze zmrużyła oczy i podeszła kilka stóp bliżej. Terapeuta wyglądał, jakby był bliski zsiusiania się, gdy skoczył wcisnąć się między otwarte drzwi, a oficera Gatunku.

Laurann Dohner Obsidian 08 209

- Zabierz go stąd Flame. - Breeze warknęła na Kregkora. - Doktorek od czubków bardziej boi się mnie niż ciebie. - Bez wątpienia, - Flame mruknął, odwracając się złapać ramię terapeuty. – Pozwól, że zabiorę cię na kawę. Nigdy nie wolno ci rozgniewać jednej z naszych kobiet. Powinieneś już to wiedzieć. - Lekko popchnął, zmuszając faceta wyjść z pokoju, dopóki nie zamknęły się drzwi. Alli była gotowa rozpaść się, gdy czekała aż Breeze na nią spojrzy. - On kłamie, prawda? Nikt nie zamierza zabić Obsidiana, zgadza się? – Jej głos podniósł się, bliski histerii. - Usiądź, - Breeze poleciła, zajmując najbliższe miejsce po jej prawej. Kolana załamały się i tyłek uderzył w twarde krzesło. - Nikt nie pozwoliłby, żeby to się stało. Nie tutaj. Nie po tym wszystkim, co przeszedł i wycierpiał. Ciepłe dłonie objęły jej, potrząsnęły i trzymały. - Allison, mieliśmy kilku samców, którzy oszaleli i próbowali zabić Justice’a i Jessie podczas snu, w jego domu, kiedy wybrał ją na swoją partnerkę. Byli Gatunkami, które miały coś nie w porządku w swoich głowach. To była bardzo trudna decyzja, którą po tym co się stało, trzeba było podjąć. Musimy chronić naszych ludzi przed każdym, kto zrobiłby nam krzywdę. To obejmuje również inne Gatunki, których umysły są zbyt zepsute, aby kiedykolwiek mogły być naprawione. - Nie! - Gorące łzy obficie spływały po jej twarzy. - Obsidian nie jest niebezpieczny. Nie jest. On i Destiny nie dogadują się. To wszystko. Nie umie inaczej. Nie zna nic innego. Po prostu potrzebuje czasu. Porozmawiam z nim i wytłumaczę, żeby zrozumiał. Mogę to zrobić. - Skinęła gwałtownie głową. - Możemy mieszkać w Dzikiej Strefie, z dala od wszystkich, jeśli to sprawi, że wyda wam się bezpieczniejszy.- Głos jej się załamał. - Nie możecie go zabić. Nie dopuszczę do tego. – W głowie goniły myśli i desperacja szarpała jej trzewia. - Pójdę do prasy. Do cholery, zrobię wszystko, żeby go uratować. Nie możecie tego zrobić! Nie pozwolę wam. Breeze pochyliła się, obserwując ją, z własnymi łzami błyszczącymi w jej ślicznych brązowych oczach. - Zamknij się. Natychmiast zamknij się i weź kilka głęboki oddechów. Przy pierwszym, klatka piersiowa Alli bolała tak bardzo, że zamiast odetchnąć, zdołała tylko załkać. - Nie groź, - Breeze szepnęła. – Będziesz postrzegana jako wroga, i chociaż teraz o to nie dbasz, zmienisz zdanie, kiedy zamiast leczyć ich chorych znajdziesz się w więzieniu Fuller zamknięta w celi. Wiem, że zrobiłabyś wszystko, żeby go uratować. Ja także. Dlatego musisz mnie posłuchać. Nie mam zamiaru pozwolić twojemu mężczyźnie umrzeć. Jesteśmy przyjaciółkami i

Laurann Dohner Obsidian 08 210

kochasz go. – Uważnie przyglądała się Alli. - Musisz się uspokoić i wysłuchać mnie dopóki jesteśmy same. Ufasz mi? Życie Obsidiana było w niebezpieczeństwie. Alli w duchu błagała Breeze – jej jedyną nadzieję na ocalenie go. - Tak. – Przyjaźniły się. Wiedziała jaką wspaniałą, dobrą kobietą z Nowego Gatunku była. Miała wielkie serce, pomimo czasem swojej szorstkiej powłoki z zewnątrz. - Dobrowolnie pozwolisz im przenieść cię do więzienia Fuller i będziesz tam lekarzem. Dopilnuję, żeby Obsidian uczył się, jak zgodnie współgrać z innymi. Moon i niektórzy z moich przyjaciół pomogą mi. Zaopiekujemy się nim Alli. Dopilnujemy, żeby wiedział, że go nie opuściłaś, i że wrócisz. To będzie motywowało go do zaprzestania atakowania innych. Znam naszych samców i są cholernie dobrzy w dostawaniu tego, czego chcą. A on chce ciebie. - Urwała, wypuściła jedną z rąk Alli i otarła jej łzy. - Kiedy każdy zobaczy, że może być spokojny i pasować, Justice przestanie słuchać doktorka od czubków. Ściągnę cię tutaj z powrotem do Obsidiana. - Jak? - Zdołała uspokoić się odrobinę. - Ściągnę. Zaufaj mi w tym. Tysiąc rzeczy mogło pójść nie tak. - Jak długo? Breeze, używając swoich spodni do osuszenia palców wytarła drugą stronę jej twarzy. - Nie wiem. Tygodnie. Może miesiące. To zależy jak uparty jest Obsidian. Musisz być dobrym lekarzem i utrzymać pracę w Fuller, tak bym miała dostęp sprowadzić cię z powrotem. - On jest bardzo uparty, - przyznała. - Co, jeśli nie będzie chciał cię słuchać, albo Moona? - Będzie. Chce ciebie z powrotem. Alli chciała całkowicie się załamać, ale nic dobrego z tego nie wyniknie. Logiczna strona wiedziała to. - Czy obiecasz mi coś? Breeze odchyliła się, uwalniając jej drugą rękę. - Co? - Jeżeli stanie się najgorsze, musisz mi pozwolić najpierw z nim się zobaczyć. – W głowie knuła plan porwać go znowu. Gdyby uznali, że jest zbyt niebezpieczny, żeby żyć, to do diabła, wynajmie kogoś, bez względu na koszty, uratować Obsidiana. Mogliby uciec z kraju. Pracownicy Mercile to zrobili i wciąż byli na wolności. - Obiecaj mi. - Wstrzymała oddech, modląc się. - Obiecuję.

Laurann Dohner Obsidian 08 211

- Przysięgnij na swoje życie, - Alli naciskała. Breeze uśmiechnęła się. – Masz to. - Jej uśmiech zgasł. – Jeżeli okaże się zbyt uparty, aby słuchać głosu rozsądku, będziesz mogła z nim się pożegnać. - Dziękuję. - Musiała jej wierzyć, bo nie miała innego wyjścia. Instynkt jej mówił, że Breeze nie kłamie.

*****

Justice wciągnął Jessie na kolana, gdy obserwował jak Fury na rękach i kolanach podkrada się z tyłu bliżej Salvationa. Dziecko powąchało w powietrzu, jego małe ciałko napięło się i powoli obrócił głowę. - Już nie mogę do niego się podkraść. - Fury wciągnął syna w ramiona, chłopiec zachichotał, porzucając zabawkę, na rzecz uchwycenia się ojca. – Staje się coraz bardziej świadomy swoich wyostrzonych zmysłów. - Jednak nie ustaje w próbach, - Ellie droczyła się, wchodząc do salonu z tacą przekąsek. – Tatuś znowu próbuje wykraść ci zabawki, strasząc cię aż podskoczysz? Zły tatuś! Jessie zaśmiała się. - Myślę, że byłoby zabawnie, gdyby to były pierwsze słowa, które nauczy się mówić. - Uspokoiła się. – Oczywiście to i tak lepsze, niż niektóre rzeczy, które nasze przyszłe dzieci usłyszą u nas w domu. - Odwróciła głowę przyglądać się swojemu partnerowi. – Sądząc po sposobie, w jaki mój partner reaguje na rozmowy telefoniczne, będą to różne wariacje słowa na pięć liter. Justice pokręcił głową. - Mam usprawiedliwienie. - Nienawidzisz, kiedy dzwonią jak już wyjdziesz z biura? W każdym razie, co to był za nagły wypadek? Wyszedłeś zbyt szybko, żeby mi powiedzieć, co się stało. Justice odwrócił wzrok spojrzeć na Fury’ego. – W domu mężczyzn Obsidian próbował zabić Destiny’ego. - Co on tam robił? - Fury przytulił policzek synka, podając mu plastikową ciężarówkę. - Czy Destiny ucierpiał? Obsidian?

Laurann Dohner Obsidian 08 212

- Destiny odniósł obrażenia, ale wyleczy się. Obsidian także został zabrany do Medycznego, do sprawdzenia. Trisha chciała się upewnić, że nie zapadnie znowu w śpiączkę. Powiedziała, że to mało prawdopodobne, ale jest ostrożna. Zgodziłem się. Ellie usiadła na podłodze obok partnera i synka. - Brzmi typowo jak z nowo uwolnionymi samcami. Lubią walczyć i są agresywni. - O-o, o. Nie podoba mi się to spojrzenie. - Jessie zajrzała w oczy swojego partnera. – On tak naprawdę nie integruje się, tak? Martwisz się? Była już walka z Jericho, potem był wojowniczy z tobą i Fury’m, a teraz to. Co on w ogóle robił w domu mężczyzn? Co ostatnie dzisiaj słyszałam to, że przeniósł się do Allison. Mieli jeszcze jedną kłótnię? - Samce zorganizowali mu wycieczkę po jego przyszłym domu, i Destiny wyzwał go o Allison. Jest opiekuńczy wobec niej i martwi się, że Obsidian może być zbyt nieokrzesany, by być w jej pobliżu. - Justice westchnął. – Tak się złożyło, że kiedy wpłynął meldunek o incydencie zaalarmować Centrum Medyczne, że oba samce zostaną do nich przywiezieni, Kregkor był w swoim biurze. To dlatego spóźniłem się do was. Zasugerował, żebyśmy wyeliminowali Obsidiana jako zbyt niebezpiecznego. Atmosfera w pokoju zmieniła się, nabierając wysoki poziom napięcia. - Nie po to wypruwamy sobie żyły znaleźć i uratować Gatunki, żeby ich zabić. Wiem, że musimy rozważyć opcję, ale Obsidian jest szczególnym przypadkiem. Ten facet przeszedł przez piekło i potrzebuje więcej czasu na dostosowanie się do bycia tutaj. To całkiem proste. - Jessie ostudziła swój gniew. – Tak czy inaczej, psychiatra jest dupkiem. Miałam z nim starcie, zanim wyszłam z biura. Mam nadzieję, że powiedziałeś mu, żeby pocałował cię w dupę i spadał. Ledwie tutaj bywa. Jest równie przydatny, jak kleszcz na moim tyłku. Justice’a ogarnęło rozbawienie. - Krwiopijczy gnojek? - Dokładnie tak o nim myślę po tym, jak mnie wkurzył. - Jessie wzruszyła ramionami. Wpadł do mojego biura żądając, że mam aresztować Allison. Byłeś na spotkaniu, więc zdecydował, że to ja będę tym, kogo wkurzy. - Aresztowana za porwanie? - Ellie zabrzmiała na rozdrażnioną. - To nie jego sprawa. Ta kwestia została już rozstrzygnięta. - Nie akceptuje naszej kary dla niej. - Fury podał synkowi krakersa. - Powiedział, że zaproponowanie jej pracy w więzieniu Fuller było nagrodą. Wyjaśniłem mu, że nie był w tym obiekcie, i że nikt nie cieszyłby się przebywaniem z kimś, kto pracował dla Mercile. Gdyby podjęła tę pracę, ci więźniowie byliby jej pacjentami. Laurann Dohner Obsidian 08 213

Jessie popatrzyła na każdego. – To wam się spodoba, posłuchajcie. Jesteście gotowi? Ellie podniosła krakersa z tacy. - Czy zakrztuszę się, jeśli będę miała to w ustach? Masz ten ton. - Taak. Nie jedz go jeszcze. – Uśmiechnęła się krzywo. - Oświadczył, że Obsidian jest molestowany i gwałcony przez nikogo innego jak doktor Allison Baker. Nazwał go swoim bezbronnym pacjentem. Wszyscy się roześmiali za wyjątkiem Justice’a. – Nic takiego mi nie powiedział. - Cóż, z całą pewnością powiedział to mnie. - Jessie zwróciła się do niego twarzą. – Piętnaście minut musiałam słuchać tyrady. Wspomniałam, że Obsidian jest od niej dwa razy większy i cięższy, silniejszy niż trzech normalnych facetów razem wziętych, i wyjaśniłam mu jak działa popęd seksualny Gatunku. Można by pomyśleć, że to wie, skoro jest psychiatrą ONG. Powiedziałam mu, że cieszymy się, że to ona nie wniosła zarzutów przeciwko niemu. Mężczyźni Gatunku podążają za tym, czego chcą, mniej więcej z taką finezją, co słoń w składzie porcelany. Ellie roześmiała się. - To prawda, ale tak się składa, że my kochamy upartych, zaciekłych mężczyzn. – Pochyliła się do Fury’ego i mrugnęła okiem. - Kocham cię. Jedno ramię Fury’ego otoczyło jej talię przyciągnąć ją bliżej. - Ja też cię kocham. - Spojrzał na Justice’a. - Co powiedziałeś doktorkowi od czubków, kiedy zasugerował, że mamy zabić Obsidiana? Mam nadzieję, że warknąłeś trochę i okazałeś mu swoje niezadowolenie. Justice pokręcił głową. – Muszę być z nim miły. I nie nazywaj go tym zwrotem. Zostałem przez niego zapewniony, że to obraźliwe. - Kregkor jest obraźliwy, - mruknęła Jessie. Justice kiwnął głową. – Zgadzam się. - Podniósł wzrok na Fury’ego. - Nie zgodziłem się zabić Obsidiana. Kregkor spierał się, ale doszliśmy do kompromisu. Przez jakiś czas musimy udawać, że jego opinia ma znaczenie. Nasz zespół public relation, biorąc pod uwagę, co każdy z nas przeżył, jest przekonany, że to dobrze wygląda, jeśli mamy go w naszym personelu. To sprawia, że nieufni nam ludzie, chętnie wierzą, że wszyscy mamy terapię. - Wszyscy przeszliście te bzdury, kiedy pierwotne cztery ośrodki zostały odkryte. - Ellie ściągnęła brwi. - To nie było skuteczne. Z tego co słyszałam, tylko pogorszyło sprawy.

Laurann Dohner Obsidian 08 214

- Nie było lekko, - Justice zgodził się. - Nie rozumieli nas i chcieli słuchać o naszych uczuciach. - Byliśmy wkurzeni, - Fury mruknął. – A oni nam mówili, że to naturalne. - Miał zdegustowany wyraz twarzy. - Zmuszanie nas do rozmów z doktorkami od czubków i marnowanie czasu, tylko nas irytowało. Justice zawahał się. - To dlatego tak ich nazywamy, ale umówmy się nie mówić tego przy Kregkorze. Często jest tak nazywany przez Gatunek, kiedy prosi o rozmowę i nienawidzi tego. Fury prychnął. - On nas nie rozumie. To strata czasu wysyłać do niego naszych ludzi. - Więc, co to za kompromis? - Jessie pogłaskała jego pierś. - Obsidian rości sobie prawo do Allison i do siebie też nikomu nie pozwala się zbliżyć. Myślę, że trochę czasu osobno mu pomoże. Nie możemy pozwolić, żeby atakował każdego samca, którego uzna za zagrożenie, próbując ich zabić. Wyjęcie jej na jakiś czas z równania zapobiegnie temu. Kregkor domagał się, aby natychmiast opuściła Ojczyznę i zgodziłem się wysłać ją do Fuller. Jessie zbladła. - Jako członka personelu, zgadza się? Nie jako więźnia? Wyciągnął rękę i pogłaskał ją po policzku. - Allison będzie tam pracować. Odetchnęła z ulgą. - Jak długo jej nie będzie? Odniosłam wrażenie, że ona i Obsidian mają rozwijające się uczucia. Jeśli tak jest, nie możesz oczekiwać, że po prostu o sobie zapomną. - Nie określiłem ram czasowych. Kregkor był szczęśliwy, że nie będzie miała dostępu do Obsidiana, a ja pomyślałem, że jej nieobecność może pomóc Obsidianowi nawiązać więź z naszymi ludźmi. Zobaczymy jak będzie sobie radził bez niej, i skoro pracuje w Fuller, w każdej chwili możemy przywieźć ją z powrotem. To także da Allison możliwość odkupienia win za porwanie Obsidiana. Jej motywy były czyste i uratowała mu życie. Naprawdę chciałbym ją z powrotem w Medycznym. - Musieliśmy ją ukarać, - Fury poparł go. - Ale to nie znaczy, że to musi być na zawsze. Jest wspaniałą lekarką, która zaryzykowała wszystko, żeby ratować jednego z naszych samców. Chcemy ją po naszej stronie. - Uśmiechnął się do synka i pocałował go w czoło. - Poza tym, Salvation ją uwielbia i ona sprawia, że się uśmiecha. Ufam jej z jego życiem. - Kregkor właśnie informuje Allison, że musi wyjechać. Breeze nalegała, aby być przy tym. Chce być również tym, kto powie Obsidianowi o podjętej decyzji. - Justice z przejęciem Laurann Dohner Obsidian 08 215

przyglądał się dziecku. - Zgodziłem się na oboje, bo wolę być tutaj, z moimi przyjaciółmi i partnerką. Jessie pochyliła się ku niemu, muskając wargami jego ucho. - Jest cudowny. Czy chcesz syna? Zamaskował wyraz twarzy, zanim popatrzył w jej stronę. - Niczego nie możesz przede mną ukryć. Widzę w tobie tęsknotę iść tam i pobawić się z nim. Myślę, że już nadszedł czas. Zmysłowy uśmiech wygiął jego pełne wargi. - Musimy nad tym popracować. - Na bank zatrudnisz Allison z powrotem, prawda? Ona naprawdę jest fantastyczna. Kiwnął głową. - Zdecydowanie.

*****

Obsidian chciał iść do miejsca Alli, ale kobieta lekarka wydała polecenie, aby nie wychodził. Moon chodził tam i z powrotem obok jego łóżka w małej sali, od czasu do czasu rzucając na niego okiem. - Nie powinienem był słuchać Darknessa, kiedy powiedział, żeby pozwolić wam obu rozstrzygnąć to pięściami. - Samiec chciał walczyć i oskarżył mnie o nadużywanie mojej kobiety. - Uczucie bliskie żalu wypełniło Obsidiana. - Nie chciałem zaszkodzić mu tak bardzo. - Może nie, ale ciężar winy był mniejszy po tym, jak dowiedział się, że samiec w przeciągu tygodnia wróci do zdrowia. Drzwi otworzyły się i doktor Trisha North weszła do środka. - Dobre wieści. Nie rozbiłeś głowy gorzej niż wcześniej. Nie potrzebujesz nawet szwów. - Skrzyżowała ramiona na piersi. - Ale musisz dostać zastrzyk. - Nie. Chcę iść do Alli. Byłem tu już kilka godzin. Drzwi otworzyły się ponownie i znajoma samica weszła do środka. Pamiętał ją i jej groźby. - Breeze.

Laurann Dohner Obsidian 08 216

- Obsidian. Podoba mi się twoje imię i widzę, że pamiętasz moje. - W jednej ręce trzymała tacę. - Nie bądź dzieckiem i weź zastrzyk. - Patrzyła na niego wyzywająco mimo jego rozgniewanego, czujnego spojrzenia. - Nie jestem tu tylko po to, żeby patrzeć jak cię kłują. Musimy porozmawiać o Allison. - Breeze, - Trisha ostrzegła, zdejmując strzykawkę z metalowej powierzchni. - Weź zastrzyk. – Samica Gatunku nadal przyglądała mu się uważnie. - Wtedy porozmawiamy. - Nie. - Co to jest? - Moon włączył się do rozmowy. Trisha oblizała wargi. - Zalecenie lekarza. Nie wyjdziesz stąd, dopóki tego nie weźmiesz. Chcesz zostać tu trochę dłużej, dopóki się nie zdecydujesz? Nie mam nic przeciwko, ale po tym idę do domu. - Daj mi to. - Po prostu chciał zobaczyć Alli. Zbladła, kiedy zobaczyła jego krew i nie podobał mu się sposób, w jaki na niego patrzyła, gdy dowiedziała się, że o nią walczył. Lekarka przetarła skórę wacikiem na górze ramienia i zacisnął zęby, oczekując bólu, gdy igła przebiła ciało. Technicy Mercile zawsze upewniali się, że zadają tak dużo bólu, jak to możliwe, kiedy robili zastrzyki. Obsidian był zaskoczony, gdy poczuł jedynie niewielkie ukłucie, zanim cofnęła igłę i wrzuciła strzykawkę do pudełka na ścianie. Breeze podeszła bliżej. - Jak się czujesz? Przed oczami pojawiły się plamy, i zawroty głowy sprawiły, że zachwiał się w miejscu, gdzie siedział na brzegu stołu do badań. Niski jęk wypełnił pokój i zdał sobie sprawę, że to on wydał ten dźwięk. Chwyciły go silne ręce i upadł do tyłu, lądując na łóżku, a nie na podłodze. - Co do diabła? - Moon warknął. - Co mu zrobiłaś? - Musieliśmy utrzymać go w spokoju, - Trisha szepnęła. - Dałam mu silny środek uspokajający. Teraz wynoszę się stąd. Jak mi powiedziano, to nie moja sprawa. Nie mogę powtórzyć czegoś, czego nie słyszałam. – Zatrzymała się przy drzwiach. - Powodzenia Breeze. Trzymam kciuki za niego i twój plan. - Lekarka wyszła, stanowczo zamykając za sobą drzwi.

Laurann Dohner Obsidian 08 217

- Jaki plan? Dlaczego uśpiliśmy Obsidiana? - Moon unosił się bliżej, jego głos pogłębił się ze złości. - Co zrobiłaś Breeze? Ten żart nie jest śmieszny. - Zauważ, że się nie śmieję. Gówno uderzyło w wentylator. Doktorek od czubków sklasyfikował twojego gniewnego przyjaciela jako niebezpieczne zagrożenie dla nas wszystkich. Breeze pochyliła się nad nim, patrząc mu prosto w oczy. - Nie panikuj Obsidian. Nic ci nie grozi. Popatrzyła na drugiego samca. - Co? - Moon brzmiał na wstrząśniętego. - Najgorszy scenariusz z nowo uwolnionym samcem. - Breeze kiwnęła głową z ponurym wyrazem twarzy. – Groził, że zaatakuje Justice’a i Fury’ego, walczył z Jericho, a teraz to gówno z Destiny’m. - Destiny wyzwał go i obrażał. Praktycznie prosił się, żeby skopać mu tyłek za niektóre z jego złośliwości. - Moon warknął. - To gówno prawda. Jasne, Obsidian nie powinien próbować go zabić, ale nadal próbuje sobie wszystko poukładać. Przyszliśmy z egzystencji zabij, albo będziesz zabity. Czego kurwa spodziewa się ten doktorek od czubków? Walki na balony z wodą i zawodów w klepaniu się po twarzy, kiedy rozgniewamy się na siebie? Obsidian walczył ze swoim ciałem, ale nie mógł się ruszyć. Cofnął się do stanu jak po przebudzeniu za pierwszym razem, z nieznanym zapachem Alli. Tym razem, nie mógł nawet ruszyć palcem, czy kontrolować unoszenia i opadania klatki piersiowej. Dali mu silny lek. Nie miał innego wyboru, jak tylko słuchać ich rozmowy i kipieć w środku. - Nikt nie chce, żeby do tego doszło. - Breeze spojrzała na niego znowu. - Poprosiłam Trishę, żeby podała ci środek uspokajający. Wiedziałam, że będziesz bardzo zły i samczy , gdy odbędziemy tę rozmowę. Innymi słowy, nieracjonalny i wybuchowy. - Zerknęła na Moona. - To coś w rodzaju ostudzenia. Żałuję, że was wszystkich nie mogę mieć okiełznanych, kiedy muszę przekazać złe wieści. - Jej wzrok spadł do niego. - Jesteś tak potulny, że to słodkie. Aż niemal kusi mnie zobaczyć, jak to jest szczypnąć cię w policzki, jak w telewizji matki robią to swoim młodym. - Breeze, - Moon warknął. – Przestań pieprzyć. Co robimy? Jej wyraz twarzy przesłoniła powaga. - Wybacz. Rzadka chwila słabości, ale już mi przeszło. - Wzięła głęboki oddech. – Ja będę mówić, ty będziesz słuchać. Zapytałabym, czy tak będzie dobrze, ale nie masz wyboru. Będzie warczał na nią, kiedy leki opadną. Będzie delektował się przerażaniem samicy, żeby wziąć odwet.

Laurann Dohner Obsidian 08 218

- Dawno, dawno temu, w krainie, właśnie tutaj, - Breeze wyszeptała. - Do cholery, Breeze! - Moon chwycił ją, odsuwając z drogi. - To nie jest śmieszne! - Nie próbowałam, aby było. Wszyscy słyszeliśmy bajki, kiedy byliśmy dziećmi. Myślę, że mógłby znaleźć związek ze sobą, dlaczego mamy najgorszy scenariusz z nowo uwolnionymi samcami, jeśli zrozumie, co stało się tego przyczyną. Musi usłyszeć tę historię. - Ja to zrobię. - Moon pochylił się, patrząc mu w oczy. - Oto skrócona wersja. Niektórzy z nas mieli naprawdę popieprzone w głowie przez Mercile, i kilku z nich uknuło razem spisek zabić Justice’a, bo nie zgadzali się z jego wyborem ludzkiej partnerki. Możesz utożsamić się z tym z powodu tego, jak chcesz doktor Allison. - Usiadł na brzegu łóżka, używając ramion podeprzeć się po obu jego stronach. – Omal nie zabili jego i jego partnerkę. Zginęli próbując, i to nam uświadomiło, że nie wszyscy z nas mają porządek w głowie. Zrobimy wszystko, by chronić naszych partnerów i przyjaciół. To obejmuje zabijanie tych, którzy stanowią dla nich zagrożenie. Zabiłbyś, żeby chronić doktor Allison. - Twoja wersja jest zbyt dosadna, - Breeze mruknęła. Moon rzucił jej zniesmaczone spojrzenie. - Bądź cicho. Tak opowiadają sobie samce. On świetnie mnie rozumie. - Szarpnął głowę z powrotem trzymać wzrok Obsidiana. – Walczyłeś z Jericho, groziłeś Justice’owi i Fury’emu, a teraz prawie zabiłeś Destiny’ego, kiedy trzeba było tylko stłuc go, aż nie mógłby wstać, albo ci oddać. Jesteś uważany za zagrożenie, i to naprawdę zła rzecz. Nie możemy mieć kogoś chodzącego wokół, kto może zabić inne Gatunki. - Teraz moja kolej, - Breeze popchnęła Moona. - Rusz się. Samiec niezdecydowanie wstał, odsuwając się od łóżka. - Bądź bezpośrednia. - Świetnie. - Pochyliła się, jej włosy opadły tworząc zasłonę wokół jego twarzy. - Odesłali Allison, żeby była lekarzem. Nic jej nie jest, ale jest w drodze gdzieś daleko stąd, gdzie nie możesz jej widzieć. Zagotowała się w nim wściekłość i walczył jak oszalały, psychicznie wykrzykując swoją frustrację. Ciało nie reagowało na komendy, by wstać i ją odnaleźć. Instynkty bombardowały go, iść i ją tropić. Ręce mocno chwyciły jego twarz, przywracając mu świadomość samicy Gatunku. - Twoje oczy wywracają się w tył głowy. Patrz na mnie i skup się.

Laurann Dohner Obsidian 08 219

Chciał ją uderzyć, ale ręce nie zwijały się w pięści. Stała mu na drodze, wszyscy stali, dotrzeć do Alli. - Nie odzyskasz jej z powrotem, dopóki nie nauczysz się przynależeć do naszej społeczności. Nikt nie zdoła utrzymać go oddzielonego od Alli. Jeżeli zabrali ją stąd, opuści Ojczyznę. Nie miało znaczenia jak długo, czy jak daleko musiał iść, ale znajdzie ją. - Mogę sobie wyobrazić, co teraz myślisz i planujesz. Robiłabym to samo. Prędzej będą musieli cię zabić, niż pozwolą uciec ci z Ojczyzny. Jesteś niebezpieczny i ludzie wpadną w panikę mając dzikiego samca Gatunku na wolności w zewnętrznym świecie. Mają broń, jakiej nigdy wcześniej nie widziałeś i twoja siła nie miałaby znaczenia. Nie przeżyłbyś dnia. Chcesz ją z powrotem? Możesz ją odzyskać, ale musisz kontrolować swój temperament. - Odgarnęła włosy z jego czoła. – Możesz, albo umrzeć, albo nauczyć się, czego potrzebujesz przeżyć tutaj. Sprowadzimy Allison z powrotem do ciebie, jeśli im pokażesz, że nie jesteś niebezpieczny. Moon nagle obszedł łóżko, przerzucił włosy Breeze do tyłu i pochylił blisko twarz znaleźć się w jego polu widzenia. - Jesteśmy po twojej stronie i chcemy ci pomóc. Musisz powściągnąć smycz swoim popędom. Wróć myślami i przypomnij sobie czasy, kiedy chciałeś zabić technika, ale powstrzymałeś się, bo to spowodowałoby krzywdę twojej partnerki. Obsidian więcej niż pamiętał, robił to niezliczoną ilość razy. - To będzie trochę w ten sam sposób. Wydawać się spokojny i opanowany, rozsądny, kiedy nie jesteś, i będziemy mogli ci ją zwrócić. - Nie jesteśmy twoimi wrogami. To jest coś, czego musisz się nauczyć. Osiągnąłeś tyle, że wszyscy boją się i teraz musisz im pokazać, że nie jesteś tak uszkodzony, żebyś nie mógł żyć zgodnie z własnymi ludźmi. Jesteśmy rodziną Obsidian. Wiem, że jesteś wściekły, ale jedyny sposób, abyś odzyskał Alli to dostosować się. To nie jest fair, to nie była nasza decyzja, ale taka jest prawda. - Tak, - zgodził się Moon. - Pomyśl o tym. Ucz się kontroli przez czas, gdy leki akurat działają w twoim systemie. Kiedy wstaniesz z tego łóżka, zdecydujesz, czy będziesz żyć, czy umrzesz. Breeze skinęła głową. - Chcemy abyś miał Alli. Ona liczy na ciebie, że to zrobisz, więc wtedy odeślą ją z powrotem. Nie chciała cię opuścić, ale zmusili ją. Bardzo boi się, że umrzesz. Trzeba było widzieć jak płakała. Obiecałam jej, że zrobimy wszystko, żeby pomóc ci przeżyć. Nie zawiedź jej. Laurann Dohner Obsidian 08 220

To oświadczenie sprawiło, że zamknął oczy. Czy zrobiono jej krzywdę? Kto ją ma? Gdzie ona jest? Czy się boi? Nienawidził bezradności, którą czuł. Męska ręka chwyciła jego ramię i otworzył oczy patrzeć na Moona. - Martwisz się o nią? Nic jej nie grozi. Nikt nie śmiałby zrobić jej krzywdy. Po prostu nie ma już jej tutaj. Nikt nie trzyma jej w więzieniu, ani nie maltretuje. Dostanie podobny domek do tego, co miała teraz. Uspokój się. Udowodnij, że nie jesteś śmiertelnym zagrożeniem, i nikt nie będzie czuł potrzeby chronienia jej przed tobą. Nigdy nie skrzywdziłby swojej Alli. - Sprowadzimy ją z powrotem - Breeze przysięgła cicho. - Ona jest moją przyjaciółką i ty też będziesz jednym z nich. Możesz być uparty, ale ja też jestem. Jego oczy zamknęły się znowu. Musiał pomyśleć.

Rozdział dziewiętnasty Trzy miesiące później

- Wygląda naprawdę dobrze. - Alli objęła się w pasie, przepełniona tak wieloma emocjami, że nie była pewna, która z nich była najsilniejsza. Obsidian grał w piłkę nożną z ponad tuzinem mężczyzn Gatunku na bocznym podwórzu obok domu mężczyzn. Włosy miał puszczone wolno, wiatr rozwiewał jedwabiste pasma i jej palce zacisnęły się z pragnienia, by go dotknąć. Przybrał więcej na wadze, sądząc po wyeksponowane w czerwonym bezrękawniku, skórę. Pobiegł boso przez trawę, kopnął piłkę i była pewna, że zaśmiał się i przybił piątkę z koszulkę.

jego ramionach i klatce piersiowej, które były który również podkreślał jego bardziej opaloną to sprawiło, że ominęła bramkarza. Odwrócił się, innym samcem ubranym w tego samego koloru

- Jest zdrowszy i silniejszy, - Breeze zgodziła się. - Nie jest tak szczupły jak wtedy, kiedy widziałaś go ostatni raz. Mówiłam ci to wszystko, kiedy przyjechałaś. Wierzysz mi teraz? Dlaczego ukrywamy się w pokoju Smileya, szpiegując twojego mężczyznę? Laurann Dohner Obsidian 08 221

To był problem. Czy wciąż jest mój? Strach owinął lodowate macki wokół jej serca. Była w bardzo złym stanie, od kiedy trzy godziny temu dostała telefon z Ojczyzny. Zaproponowali jej możliwość odwiedzenia Obsidiana. To było spełnienie marzeń, ale jednocześnie niepokój niemal przyprawił ją o wrzód żołądka. Szesnaście tygodni i trzy dni minęło odkąd została odeskortowana przez kilku członków grupy specjalnej ONG do jednej z ich furgonetek. Więzienie Fuller było mniej niż godzinę jazdy od Ojczyzny. Nowy szef był dupkiem z kompleksem Napoleona, którego ledwie tolerowała. Cały obiekt był otoczony wysokim murem podobnym do tego w Ojczyźnie, ale był o wiele mniejszy. Praca była do dupy, ale znosiła leczenie więźniów, mając nadzieję "dostać telefon" mówiący, że może zobaczyć Obsidiana. - Allison? Odmawiała oderwać wzrok od mężczyzny, którego kochała, gdy przebiegał długość placu. Tak? - Czy dobrze się czujesz? Czy źle było w Fuller? - Myślałam o nim codziennie. To pomagało zwalczyć samotność. - Nie poznałaś nowych przyjaciół? - Głos Breeze zbliżył się. - Nie. - Odepchnęła nieprzyjemne wspomnienia czasu, który spędzała daleko. - To był rzut monetą, czy więźniowie, czy strażnicy byli bardziej obraźliwi. - Proponowali ci dzielić z tobą seks? Zbyt wiele razy, by zliczyć. Pytanie uczyniło ją wystarczająco ciekawą, by obrócić głowę i spojrzeć na przyjaciółkę. - Byłam tam jedyną pracującą kobietą. Jak myślisz? Breeze powąchała głośno. - Nie czuję na tobie mężczyzny. Czy to o to chodzi? Nawiązałaś więź z kimś innym? - Do diabła, nie. - Wzięła uspokajający oddech, ostra riposta zdradzała zbyt wiele jej gniewu. - Przepraszam. Powiedzmy, że to nie jest najlepsza praca na świecie. Byłabym miliarderką, gdybym dostała dolara za każdym razem, kiedy któryś z nich przystawiał się do mnie. Z powrotem wyjrzała przez okno mieszkania na trzecim piętrze zlokalizować Obsidiana. – Tęsknił za mną? - Nadzieja zapłonęła, gdy przyglądała się jak kopie piłkę. - W ogóle o tobie nie mówi. Laurann Dohner Obsidian 08 222

Auć. Dźgnięcie w sercu poczuła jakby wepchnięto w nie nóż. - Robił to na początku, może dwa tygodnie. Potem przestał. - Och. - Myślę, że to wzbudzało w nim zbyt wielki gniew. Alli spojrzała do tyłu. - Na mnie? - Na to, że cię nie ma. Wie, że go nie porzuciłaś. Nie pozostawiłam żadnych wątpliwości w jego głowie, że nie miałaś wyboru. Moon i ja byliśmy z nim bardzo bezpośredni. - Zniżyła głos. Chociaż ja chciałam mu to wytłumaczyć bardziej delikatnie. - Co to znaczy? Breeze zbliżyła się na tyle, by wyjrzeć na zewnątrz. - Moon i ja mieliśmy różne pomysły na najlepszy sposób poradzenia sobie z Obsidianem. Jednak całkiem dobrze to zadziałało. Znalazł przyjaciół i ma pracę. - Naprawdę? - To była dobra wiadomość. - Wielu przyjaciół. Moon nauczył go prowadzić i od razu odgadł, kiedy pomyślał, że dobrze przyjmie rozwożenie rzeczy po Ojczyźnie. Chciała zapytać o kobiety, ale nie była w stanie znieść usłyszeć odpowiedź. To równie dobrze mogło złamać jej serce, jeżeli Breeze wymieni te, z którymi spał Obsidian. Obróciła się, dostrzegając go znowu. To nie było trudne, ponieważ jej oko w naturalny sposób lgnęło do jego wysokiej sylwetki. To były tortury być tak blisko, a jednak tak daleko od niego. - Nie jesteś ciekawa? - Czego? - Czy związał się z inną kobietą. Nóż w jej sercu zamienił się w dzidę. Nic nie powiedziała, nawet nie spojrzała za siebie, jeszcze nie gotowa stawić czoła takiej możliwości. W głowie lubiła sobie wyobrażać, że usychał za nią z tęsknoty tak bardzo, jak ona robiła to za nim. Złe w marzeniach było to, że w pewnym momencie musiały zderzyć się z rzeczywistością. Laurann Dohner Obsidian 08 223

- Allison? - Nie, - szepnęła. - Nie chcę wiedzieć. - Nie zniosłabym tego. - Już cię nie obchodzi Obsidian? Jestem zaskoczona. Odwróciła głowę, wpatrując się w Breeze. – Wciąż go kocham. Nie było dnia, kiedy nie martwiłam się, że spotka kogoś innego i całkiem o mnie zapomni. Ja po prostu ...- emocje dusiły ją. Uśmiech zaigrał na wargach kobiety Gatunku. - Nie było żadnej. Odrzucił wszystkie oferty dzielenia seksu. Kolana osłabły z ulgi. - Naprawdę? Ostro kiwnęła głową. - Powiedział, że skończył z kobietami. Ulga była krótkotrwała. - Co to znaczy? - Odrzuciła go jego partnerka i został rozdzielony z tobą. Powiedział, że nie chce, aby inna kobieta coś dla niego znaczyła. Spojrzała z powrotem przez okno, cierpiąc w milczeniu. - Czy dużo było kobiet, które go podrywały? - To było żałosne pytać, ale nie mogła się powstrzymać. - Mnóstwo. Jest atrakcyjny i tajemniczy dla naszego rodzaju, bo jest inny. Kobiety przyzwyczaiły się, że samce za nimi gonią, a on nie jest zainteresowany pościgiem. Czy Breeze go podrywała? Powstrzymała się od tego pytania, tłumiąc zazdrość. To było głupie czuć się w ten sposób, skoro nie był jej. Żal to gorzka pigułka do przełknięcia. Powinna była podpisać te papiery partnerstwa. Wcześniej dałyby jej prawo dostępu do niego, a przede wszystkim, może nawet zapobiegłyby jej odesłaniu. - Jest również niezwykle miły i uprzejmy. Wiele naszych samic jest nim oczarowana, kiedy na swojej zmianie przywozi im paczki i zaopatrzenie. Niektóre uważają, że jest zbyt nieśmiały, by je dotknąć, a inne myślą, że jeśli ma blizny, może być zbyt zawstydzony odsłonić nagą skórę. To nie tylko oszołomiło Alli, ale gapiła się na Breeze z otwartą buzią. To musiał być żart, ale gdy przyglądała się jej uważnie, nie znalazła cienia uśmiechu, czy humoru. Na wiele sposobów Alli mogła opisać Obsidiana, ale żaden z tego co usłyszała nie pasował do mężczyzny, którego znała. Był agresywny, był tyranem, uparty i bezceremonialny, a czasem wręcz prymitywny. Nie Laurann Dohner Obsidian 08 224

miał też krzty skromności w swoim ciele, gdy przyszło do rozbierania z jego ubrań lub zdejmowania ich z kobiety. - Obsidian? - Może Breeze zaczęła mówić o kimś innym, a ona była zbyt rozkojarzona, żeby to zauważyć. - Tak. Teraz jest bardzo słodki i potulny. Naprawdę podjął życie Gatunku. Powinnaś być z niego bardzo dumna. Odwróciła się znowu do okna, nie chcąc, aby Breeze zobaczyła jej ból. Wydawało się, że jej wyjazd był najlepszą rzeczą jaka mu się przydarzyła. Jego osobowość przeszła radykalną zmianę i rozkwitła pod jej nieobecność. Dręczyło ją poczucie winy, gdy rozpoznała swoje rozczarowanie. To nie było w porządku, ale miała nadzieję, że był jak niedźwiedź z cierniem tkwiącym w łapie, i tylko ona, kiedy wróci, mogłaby poprawić jego nastrój. Rzeczywistość mocno kopnęła ją w tyłek. Obsidian roześmiał się z czegoś, co ktoś powiedział, uśmiechał się tak szeroko, że widziała biel jego zębów z trzech pięter wyżej. Wyglądał na naprawdę szczęśliwego i beztroskiego, kiedy grał i współdziałał ze swoimi nowymi przyjaciółmi. Znalazł wreszcie dom i ona nie była jego częścią. Breeze dotknęła jej ramienia. - Oni niedługo skończą i rozejdą się, kiedy gra dobiegnie końca. Musimy się pośpieszyć, by upewnić się, że nie musimy szukać go w innym miejscu. Będzie zaskoczony widząc cię. - Nikt mu nie powiedział, że przyjeżdżam? – Sądziła, że to zrobili, ale oczywiście myliła się. - Pomyśleliśmy, że będzie lepiej, jeśli po prostu cię zobaczy. Ostrożnie stanęła twarzą do Breeze i uważnie jej się przyglądała. Był tylko jeden powód, żeby nie mówić mu o jej wizycie, jeśli spodziewali się, że przyjmie wiadomość w negatywnym świetle. Poprosiła, by móc zobaczyć go z daleka, tylko dlatego, aby nie zachować się jak idiotka, gapiąc się na niego, albo rzucając mu się w ramiona. Zamiast tego, czas poświęcony na obserwowaniu go najpierw, nie dał jej spodziewanej chwili ochłonięcia. To tylko pokazało, że już jej nie potrzebował. Druga kobieta unikała kontaktu wzrokowego i jej uśmiech wydał się trochę wymuszony. Chodźmy. Alli nawet nie drgnęła. - Co się dzieje? Dlaczego mu nie powiedziano, że jestem zaproszona odwiedzić go?

Laurann Dohner Obsidian 08 225

Breeze rzuciła okiem na podłogę, ścianę, a nawet na sufit, zanim w końcu spotkała jej wzrok. - Nie byliśmy pewni jak odpowie. W ogóle odmówił o tobie mówić. Za każdym razem, kiedy Moon albo ja, ktokolwiek jeśli o to chodzi, wypowiada twoje imię, on po prostu odchodzi. Żadnej rozmowy, żadnego wyjaśnienia. Po prostu unika nas jeden dzień. To było naprawdę przygnębiające, i w tej samej chwili powiedziała. - Zabierz mnie z powrotem do bramy. Grupa specjalna czeka tam na mnie, zawieść z powrotem do Fuller. Ciemnobrązowe oczy zwęziły się. – Zrobimy mu niespodziankę na dole. - Wyjeżdżam. - Alli przeszła koło Breeze, kierując się w stronę drzwi. Kobieta chwyciła ją za ramię, szybko zatrzymując. - Nie tak szybko. Zawiedzione nadzieje, strach przed nieznanym i możliwy ból serca walczyły. - Nie powiedziałaś mu, że przyjeżdżam i mówiłaś, że robi się zły tylko słysząc moje imię. To oczywiste, że nie chce mnie widzieć. Nie zamierzam sobie tego robić. - Co robić? - Patrzeć jak mnie odrzuca, - przyznała. - To rozerwałoby mnie na strzępy. - Odejście bez rozmowy zrobi to samo. Nie będziesz wiedziała jak zareaguje, dopóki nie staniesz z nim twarzą w twarz. Oboje byliście kiedyś zaangażowani. Atrakcyjność nadal może być bardzo żywa. Tak było z jej strony, ale Obsidian mógł żywić do niej urazę. Wszystkie obawy, które miała, że używa jej jako doraźną pomoc, aby zapomnieć o bólu utraty partnerki i obudzenia się w nowym świecie, znowu wypchnęły jej niepewność na pierwszy plan. - Będziesz żałować odejścia, jeśli przynajmniej nie powiesz mu cześć. Co to może szkodzić? - Jeżeli popatrzy na mnie inaczej niż kiedyś, to mnie zniszczy w środku, - szepnęła, przyznając się do swojego najgłębszego strachu. - Wciąż go kocham. Nigdy nie przestałam. Breeze westchnęła cicho. - Nie dowiesz się, dopóki przed nim nie staniesz. Miłość jest taka skomplikowana. Cieszę się, że na to nie cierpię i mam nadzieję, że nigdy tego nie zrobię. To niesamowite jak inteligentni, silni ludzie, zmieniają się w słabych, przestraszonych idiotów, kiedy zaangażowane są ich serca. – Zdjęła rękę. - Chodźmy i miejmy to za sobą. W najlepszym wypadku będziesz miała do czynienia z samcem, który jest wygłodniały seksu i będzie chciał nadrobić

Laurann Dohner Obsidian 08 226

stracony między wami czas. W najgorszym, oświadczy, że twój przyjazd z wizytą był błędem. Tak czy inaczej, będziesz miała swoją odpowiedź. - Jestem przerażona. - On nie skrzywdzi cię fizycznie. Mogę ci to zagwarantować. - To nie tego się boję. - Wiem. Próbowałam użyć humoru w stresującej chwili. Wielka porażka z mojej strony. Chodźmy. Grasz na zwłokę. - Nie powinnaś ostrzec go najpierw, albo coś? Przynajmniej dać mu chwilę oswoić się z tym, że tu jestem, zanim stanie ze mną twarzą w twarz? Breeze zamknęła ciasny chwyt na jej ręce i pociągnęła. – Dobra próba, ale nic z tego. Teraz jest właściwa chwila. Alli potknęła się kilka razy, ze strachu nogi miała jak z ołowiu. Jej świat zaraz mógł runąć jej na głowę. Jeśli spędzony razem czas był chwilami których żałował, nie będzie żadnych mentalnych barier, które mogła wznieść, by ją chroniły.

Kiedy wyszły bocznymi drzwiami z domu mężczyzn, gra była nadal w pełnym toku. Niektórzy mężczyźni siedzieli na trawie w cieniu budynku. Alli czuła ich spojrzenia zwrócone w jej stronę, ale ona miała oczy tylko na Obsidianie. Pochylił się nieznacznie, patrząc na piłkę, która miała być wyrzucona z linii bocznej, gdzie wyszła na aut, ale zmarszczył brwi, kiedy ten, który ją trzymał zatrzymał grę. Inni gracze zaczęli odwracać się w jej kierunku, obserwując jak zbliża się z Breeze. Albo byli zafascynowani dwiema kobietami na meczu, albo wiedzieli kim była doktor Allison Baker. Obsidian w końcu zdał sobie sprawę z zamieszania i spojrzał w ich stronę. Pierwszą dostrzegł Breeze i uśmiechnął się szczerze z zadowoleniem witając jej obecność. Jego wzrok przesunął się do Alli. Zatrzymała się, niezdolna się poruszyć, gdy wyraz jego twarzy stwardniał, stał się nieprzenikniony i zmrużył swoje ciemne oczy. - Allison przyszła z tobą porozmawiać, - Breeze oświadczyła głośno. - Czyż to nie wspaniale Obsidian? Ktoś warknął, i Alli była całkiem pewna, że nieszczęsny dźwięk doszedł od mężczyzny, którego kochała. Zabolało, gdy odwrócił głowę powiedzieć coś do jednego z mężczyzn najbliżej niego. Zapragnęła, aby ziemia otworzyła się pod nią i po prostu zabrała ją w jakieś ciemne miejsce, Laurann Dohner Obsidian 08 227

gdzie mogła rozpaść się na osobności, z dala od wścibskich oczu każdego w zasięgu wzroku. Oczywiste było, że nie był szczęśliwy widząc ją, ponieważ wciąż ją ignorował. Cofnęła się kilka kroków, pośpiesznie się wycofać i jej pięta złapała trawę. Breeze, chwytem za ramię uratowała ją od kłopotliwego upadku. Kobieta Gatunku syknęła. – Zachowuje się jak dupek. - Dziękuję. - Łagodnie uwolniła się z jej uchwytu. – Idę stąd. - Nie rób tego. Daj mu czas. Alli okręciła się i ostrożnie stawiała kroki, gdy uciekała. Ciężko było utrzymać szybki krok, kiedy naprawdę chciała biec. Mężczyzna, którego znała nigdy by jej nie zignorował, ale on to zrobił. Wydawało się, że więcej niż jego wygląd uległ zmianie. Rozpacz groziła wylaniem się głośno, wraz z potokiem łez, które walczyła, by powstrzymać. Dotarła na front budynku, gdzie jej eskorta stała oparta o dżipa. Flame zobaczył ją i uśmiechnął się. - Szybko poszło. Jesteś gotowa do odjazdu doktor Allison? - Tak. - Desperacko próbowała nie załamać się, dopóki nie będzie mogła rozpaść się w samotności. - Proszę. Zauważył jej roztrzęsiony stan. - Wszystko w porządku? - Czuję się dobrze, - skłamała. Ostro kiwnął głową. - Czy jeszcze gdzieś chcesz złożyć wizytę podczas pobytu w Ojczyźnie? - Nie. Po prostu zabierz mnie do głównej bramy. W duchu skrzywiła się na sposób w jaki załamał się jej głos. Oficer Gatunku podejrzliwie przyglądał się jej twarzy. Potwierdziły to jego następne słowa. - Czy samiec w środku przestraszył cię? Wcale nie czujesz się dobrze. – Jego ręka chwyciła jej dłoń, długie palce owinęły się wokół wierzchu i przylgnęły. - Jestem tu. Mów do mnie i powiedz, co się stało. - Nie dotykaj jej, - głęboki, męski głos warknął wściekle. Laurann Dohner Obsidian 08 228

Kręgosłup Alli zesztywniał. Poznałaby wszędzie ten szorstki, gniewny ton. I mężczyznę. - Co się stało Obsidian? - Flame puścił, marszcząc brwi na coś za nią. - Nie robiłem jej krzywdy. Jest zdenerwowana czymś, co wydarzyło się w środku. Odwróć się. Popatrz na niego. Jej umysł kazał jej to zrobić, ale stopy równie dobrze mogły być zatopione w betonie. Po prostu nie była w stanie tego zrobić. Dlaczego w ogóle poszedł za nią na ulicę? - Czekałem trzy miesiące, żeby z tobą porozmawiać, a mimo to, ty nie mogłaś zaczekać dwóch minut, aby porozmawiać ze mną? Wymawiałem się z gry. - Jego głos wciąż był głęboki, ale zniknęły z niego szorstkie tony. Przełknęła ciężko i poruszyła się, powoli stając do niego twarzą. Był zaledwie stopę (30,48 cm) dalej, bardzo wielki. Zmiany w jego twarzy były bardziej widoczne z bliska, gdy z uwagą badała każdy jej cal. Policzki były pełniejsze, blizny albo wyblakły, albo po prostu ukryły się pod nieco dłuższymi włosami wzdłuż skroni. Słońce nieznacznie przyciemniło jego skórę od godzin, które musiał spędzać na powietrzu. Wspomnienie siły jego spojrzenia zbladło w porównaniu z oryginałem. Jego oczy wydawały się w bardziej miękkim odcieniu brązu niż pamiętała, piękniejsze, a czarne rzęsy dłuższe. Mrugnął, ale nie poruszył się w żaden inny sposób, gdy tak trwali przyglądając się sobie nawzajem. - Czy wszystko w porządku? - Oficer Nowego Gatunku zapytał, ale zignorowała go. - Odejdź Flame, - Obsidian wychrypiał. - Już. - Jestem wyznaczony do doktor Allison podczas jej wizyty w Ojczyźnie. - Flame nie przyjął dobrze rozkazu. - Nie mogę. Obsidian oderwał od niej spojrzenie, zrywając kontakt wzrokowy. - Odejdź Flame. – Zmarszczył brwi. - Biorę odpowiedzialność za jej dobro. Musimy porozmawiać prywatnie. - O. Hm. Dobra. Przejdę się. Może zjem szybką kanapkę w środku. - Ominął ich szerokim łukiem, szybko podążając do frontowych drzwi domu mężczyzn. - Cześć, - zdołała wyszeptać, odchrząknęła i odezwała się głośniej. – Przybrałeś na wadze. Dobrze wygląda.

Laurann Dohner Obsidian 08 229

Wpatrywał się w nią znowu i jego marszczenie brwi pogłębiło się. Niewygodna chwila była bolesna. Wszystkie jej marzenia o zobaczeniu go znowu były gorzką pigułką do przełknięcia. W ogóle nie odpowiadał. Postanowiła spróbować jeszcze raz. - Widziałam jak grasz w piłkę nożną. Cieszę się, że wydajesz się mieć wielu przyjaciół. Cisza. Mrugnął, zachmurzenie wciąż mocno marszczyło jego skórę, zacieniając boki warg. Może powinna zadać mu pytanie, coś, co wymaga odpowiedzi. Warto było spróbować. – Co u ciebie? Brwi uniosły się, nieznacznie rozszerzając oczy. Nie odpowiedział. Narastająca złość i smutek połączyły się w niej. - Poszedłeś za mną aż tutaj rozkazać Flame’owi, żeby mnie nie dotykał, bo chciałeś urządzić konkurs gapienia się? O to chodzi? - Czekałem trzy miesiące, żeby cię zobaczyć, a ty nie mogłaś zaczekać minuty, abym przeprosił, że wycofuję się z gry? Zrobił krok, zatrzymał się, a potem drugi. Przykucnął przed nią i nie miała pojęcia dlaczego to zrobił. Zerknęła na ziemię między nimi, zobaczyć, czy może coś upuściła, ale nagle wbił się w nią, jakby dokonywał blokowania przeciwnika. Uderzył w jej biodra z wystarczającą siłą, by zwalić ją z nóg, ale nigdy nie zderzyła się z ziemią. Z wciąż wychylonym do przodu ciałem przewiesił ją przez bark, jakby była workiem ziemniaków i wyprostował się. Jedną ręką mocno chwycił jej tyłek przytrzymać ją w miejscu, a drugie ramię przełożył za kolanami docisnąć je do klatki piersiowej. - Nie będziemy robić tego tutaj, - mruknął, okręcając się wystarczająco szybko, by przyprawić ją o zawrót głowy, zanim szturmem ruszył w stronę domu mężczyzn. Alli była osłupiała, że została przewieszona przez ramię Obsidiana, i tak przeniósł ją przez drzwi do środka. Dźwięk rozmawiających mężczyzn natychmiast ucichł jak tylko zamknęły się drzwi. - Jest jakiś problem Obsidian? Przekręciła się, próbując zidentyfikować mówiącego, ale jej włosy i jego pozbawiły ją widoczności. - Nie. Idę do mojego pokoju. To jest Alli. - Ciągle w ruchu, nie zwalniając kroku. Odwiedza mnie. Laurann Dohner Obsidian 08 230

- Hm, w porządku. - Baw się dobrze? – Wahający się, niepewny ton głosu jakiegoś faceta był jasny. - Wydaje się, że mimo wszystko, może nie być odporny na samice, - jeszcze inny zaśmiał się. - Nie złam jej. - Dzięki za radę! - Krzyknął Obsidian. - Doceniam to. Nie wziął windy, za to pobiegł na górę schodami, potrząsając nią przy każdym kroku. Jej biodra podskakiwały na szerokim ramieniu i była wdzięczna, że po otrzymaniu telefonu z Ojczyzny była za bardzo zdenerwowana, aby zjeść lunch. Skręcił na drugim piętrze i szybkim krokiem ruszył korytarzem wysłanym dywanem, który przelotnie łapała okiem, kiedy ich włosy kołysały się na i z jej twarzy. Zatrzymał się, otworzył drzwi i wszedł do środka. Byli sami w jego pokoju. Zamki kliknęły, charakterystycznym, głośnym dźwiękiem. Odwrócił się od drzwi, zrobił cztery długie kroki i zatrzymał się. Stęknęła, kiedy rzucił ją na kanapę nie specjalnie w tym delikatny. Lądowanie było miękkie, ale wystarczająco gwałtowne, by wydusić z jej płuc ciężkie sapnięcie. Obsidian stanął nad nią, i kiedy skupiła uwagę na jego twarzy, bynajmniej nie wyglądał na spokojnego, czy powściągliwego. Wargi miał rozchylone, kły odsłonięte i zmrużone oczy na niej. Alli. Wypowiedział jej imię w taki sposób, że poczuła się niepewna, czy powinna się bać, czy być szczęśliwa. Ochrypły tenor bez wątpienia był przepełniony emocjami. Tylko nie była pewna którymi. Gniewem, czy namiętnością? - Wstań. Przesunęła się trochę usiąść prosto i użyła poręczy kanapy odepchnąć się, żeby wstać. Kolana zdołały ją utrzymać, gdy obciążyła wagą nogi. Był na tyle blisko, że mogła go dotknąć, gdyby wyciągnęła rękę kilka cali, ale tylko uniosła głowę spojrzeć na jego twarz. - Rozbierz się. Poczuła pustkę w głowie, umysł odmówił działania, a potem dotarło do niej jego żądanie. Co? Pochylił głowę trochę bliżej. – Zdejmij swoje ubrania.

Laurann Dohner Obsidian 08 231

Otworzyła buzię, bo była to ostatnia rzecz, jaką oczekiwała, że powie. - Zrób to, albo zerwę je z ciebie. - Jego oddech przyśpieszył, i szeroka pierś unosiła się i opadała szybciej. - Moja kontrola jest na granicy. Pozostała w bezruchu, próbując zrozumieć, co się dzieje. Najpierw ją zignorował, później przyniósł do swojego pokoju, a teraz chciał ją nago. Wymknęło się tylko jedno słowo. – Dlaczego? - Inaczej trudno będzie cię okręcić, przechylić przez tył kanapy i pieprzyć. Kolana zamieniły się w galaretę i z powrotem zatonęła na kanapie. Obsidian przykucnął przed nią. - Chcesz, żebym wziął cię w ten sposób? - Opuścił wzrok na jej ciało, zwlekając na piersiach, ale uwagę skupił na zbiegu jej ud. - Jestem głodny. Alli wyciągnęła rękę i palcami musnęła jego twarz. Popatrzył w górę. Sto pytań wypełniło jej głowę. Była zdezorientowana i nawet nie wiedziała od czego zacząć. Zacisnął usta w białą linię, a ręce chwyciły brzegi poduszek po obu stronach jej bioder. - Rozumiem. - Zamknął oczy. - Zwolnij. Za szybko, - warknął. Otworzył oczy i jego ton zmienił się, brzmiąc bardziej spokojnie. - Czy mówiłem ci, że tęskniłem za tobą? Miała wrażenie, jakby tysiąc funtów (0,5 t) uniosło się z jej piersi. To przyznanie było jedną z najlepszych rzeczy, jaką kiedykolwiek słyszała. Mimo wszystko nie zapomniał o niej. Była całkiem pewna, że gdy zamknął oczy mówił do siebie więcej niż powiedział na głos jej. To oznaczało, że oboje byli zdenerwowani. - Tak? Chrapki nosa rozdęły się i powoli przysunęły bliżej, gdy pochylił głowę i znowu zamknął oczy. Czy on chce mnie pocałować? Serce zaczęło jej walić i oblizała wargi w oczekiwaniu. Obsidian ukrył twarz z boku jej szyi, zaciągając się głęboko jej zapachem, kiedy wtulił nos w jej skórę. Doszedł od niego miękki jęk. - Nadal pachniesz żywnością, - wychrypiał. - Czy wiesz jak często jadłem tosty francuskie tylko, by przypominały mi o tobie? Wsunęła dłoń w jego włosy, głaszcząc jedwabistą masę, a drugą ręką chwyciła jeden szeroki bark. Mocniej naparł na jej ciało, silną, solidną piersią. Chciała przylgnąć do niego i opierała się tylko sekundę, zanim objęła go mocno, oba ramiona przesuwając wokół jego pleców.

Laurann Dohner Obsidian 08 232

- Odesłali cię, - szepnął schrypniętym głosem. – To doprowadzało mnie do szaleństwa. Nos przetarł kolumnę gardła, a jedna ręka prześliznęła się na plecy równo przyciągnąć ją do niego. – Potrzebowałem cię. - Ja też, - wyznała. - Tak bardzo. Każdego dnia. Obsidian zderzył się z jej kolanem i rozchyliła uda, umożliwić mu wsunięcie się biodrami między nimi. Naprawdę był większy, waga, której nabrał przez miesiące, nie była tylko widoczna, mogła to poczuć. To nie była jedyna rzecz, która wydawała się większa. Sztywny nacisk jego fiuta szturchnął jej cipkę. - Pachniesz tak dobrze. Tak bardzo moja. Ciepły oddech przyprawiał ją o dobry rodzaj dreszczy, gdy owiewał jej skórę z każdym oddechem, który brał. Żałowała, że nie zdjęła ubrań, kiedy tego żądał, nienawidząc między nimi barier. Chciała być z nim ciało do ciała. - Puść mnie. - Nie. - Przyciągnął ją bliżej. - Nigdy. - Pragnę cię. Te dwa słowa miały potężny wpływ na niego. Ostro się zaciągnął, powietrze dość wypełniło jego pierś, by przygnieść jej, i dudniące warknięcie, które zagrzmiało było najseksowniejszą rzeczą jaką słyszała od trzech miesięcy. Ręka na jej krzyżu zsunęła się niżej, aż objął jej tyłek, mocniej podrywając ją na swojego fiuta. Zakołysał biodrami i Alli jęknęła cicho, gdy przeciągnął długim, twardym trzonem pocierając łechtaczkę. Nawet ubranie nie mogło powstrzymać przyjemności. Ocierał się o nią wolnym, stałym rytmem, który przepędził wszystkie myśli z jej głowy. Zacisnęła ręce na jego koszulce, szarpiąc ją, szukając nagiej skóry. Oboje dyszeli, głębokie jęki wypełniły pokój i zęby przygryzły załamanie, gdzie zaczynało się jej ramię. Płonęła, czując dotyk jego kłów, ostre czubki nie przebiły skóry, ale groźba tego, była tam. - Moja, - jęknął blisko jej ucha, gdy całował w górę, przeciągając gorącym językiem wzdłuż ścieżki. O taak, zgodziła się. Cała twoja. Trochę szybciej zaczął poruszać biodrami, tarcie między nimi wzrastało w miarę jak się rozgrzewali. Surowa rozkosz unosiła się tuż poza jej zasięgiem. Nie obchodziło ją nawet, czy dojdzie szybciej niż eksplodująca rakieta. Minęło za dużo czasu, zbyt Laurann Dohner Obsidian 08 233

wiele samotnych nocy, kiedy wspominała intymne chwile, które dzielili. Fantazja nie była tak dobra jak rzeczywistość. Warknął ostro, dziko rzucając biodrami w krótkich, gwałtownych pchnięciach i to wystarczyło. To był ten ostatni mały elementem, którego potrzebowała, żeby dojść. Orgazm skoncentrował się w miejscu, gdzie stykały się ich ciała i krzyknęła jego imię, zanim skradło jej dech, kiedy mózg poraził pierwszy, ostry wybuch uniesienia. Przylgnęli do siebie, oboje pochłonięci, i ciepło przeniknęło przez ubrania nisko na jej brzuchu. Obsidian doszedł razem z nią. Uspokoił się, ale jego chwyt na niej nie łagodniał. Ciężko dysząc, nie miała nic przeciwko byciu ściśniętą między nim a poduszkami kanapy. Oczy miała zamknięte i trzymała je tak, czule wędrując rękami po jego plecach. Pragnęła czuć jego gładką, gorącą skórę. Koszulka stała temu na drodze, ale nie chciała go prosić, by odsunął się zrobić miejsce między nimi, aby ją zdjąć. Chwilami bała się, że nigdy nie dostanie ponownej szansy.

Rozdział dwudziesty

Obsidian utrzymywał silny chwyt na małej kobiecie, którą trzymał. Alli pachniała dokładnie tak, jak pamiętał i był wdzięczny, że nie zmieniła swojego zapachu. Nabrzmienie ustąpiło z fiuta, ale nie chciał jej puścić. To było coś więcej niż sposób, w jaki wydawała się być stworzona dla niego, co sprawiało, że opierał się poluzować wokół niej ramiona. Zorientowałaby się, że właśnie doszedł w spodniach. To nie była chwila jego dumy, albo to, jak chciał, by ich pierwsze seksualne zbliżenie przebiegło, jeśli kiedykolwiek znowu się połączą. Kiedy jęknęła jak pogłaskał ją fiutem, po prostu nie był w stanie się zatrzymać. Rusz się, nakazał mu jego rozum. Chciał odzyskać chwilę i zrobić to właściwie. Moon powtarzał mu wielokrotnie, że kobiety lubią romantyczność i samców, którzy mieli wytrzymałość. Ta rada została stracona w gorączce potrzeby ponownego połączenia się z nią. Moon i Breeze nie okłamywali go cały czas, gdy przysięgali, że oddadzą mu Alli z powrotem. To wszystko było tego warte. Na początku walczył z wściekłością, kiedy ludzie, którzy twierdzili, że chcą, ich zdaniem tego, co dla niego najlepsze, zabrali kobietę, która do niego należała. Był inteligentny i dobrze przystosował się ucząc się gry, w którą musiał grać. Zachowywał się uprzejmie, mówił słowa, które chcieli usłyszeć i był wzorowym Gatunkiem. Jego nagroda masowała mu plecy przez koszulkę. Alli. - Obejmij mnie nogami, - zażądał. – Trzymaj się. Laurann Dohner Obsidian 08 234

Podniosła nogi, zaczepiła na jego pasie, a on poprawił na niej chwyt, podeprzeć jej tyłeczek i plecy. Kosztowało go dużo silnej woli ignorować niewygodną wilgoć w spodniach, która przylgnęła do jego fiuta, kiedy pociągnął ją w górę i wstał. Mieszkanie nie było duże, ale to było jego miejsce. Dotarł do sypialni w dziesięciu długich krokach. Z irytacją powędrował wzrokiem po pokoju. Nie wiedział, że dzisiaj przyjedzie, inaczej sprzątnąłby ubranie, które rzucił na podłogę. Łóżko nie było posłane, ale dzień wcześniej zmienił pościel. Powąchał w powietrzu, nie wyczuwając żadnych przykrych woni, za wyjątkiem jego butów w szafie. Zapach był na tyle słaby, że wątpił, by jej ludzkie zmysły w ogóle go poczuły. Ich uwolniona namiętność również podrażniła jego nos i torturowała pragnieniem rozebrania jej do naga. Tęsknił za wszystkim z nią związanym, ale przede wszystkim za słodkim smakiem Alli w gorączce podniecenia i spełnienia. Odchyliła głowę na tyle, by spojrzeć mu w oczy. Ich niebieski kolor urzekł go i trzymał w niewoli. Jej mały nos był uroczy i tak bardzo jej. Obniżył spojrzenie do niepewnego uśmiechu i jęknął, sięgając po niego śmiało. Zanim została zabrana nie udało mu się dużo jej całować, ale nic w tej materii nie szwankowało w jego pamięci. Miękkie wargi otworzyły się pod jego i powitały go gorące usta, gdy język spotkał jej. To sprawiło, że jego fiut stwardniał z zazdrości, że on też nie jest tym, który z nią był. Pomysł wniknięcia w nią na oba sposoby, ponaglił go postąpić jeszcze jeden krok, aż nogami uderzył w bok łóżka. Zerwał połączenie, potrzebując usunąć ich ubrania z drogi. Łagodnie ją opuścić, zamiast rzucić na materac, kosztowało go rezerwę, którą miał. - Rozbierz się, - polecił z nadzieją, że tym razem to zrobi. Puściła go, gdy się wyprostował odsuwając się od niej. Cofnął się i zdarł koszulkę. Pofrunęła na podłogę, kiedy ją odrzucił i szybko pozbył się spodni. Alli wydawała się nie zauważyć, że przód jego spodni był wilgotny, gdzie zmoczyło je nasienie i użył garści materiału przetrzeć skórę usunąć dowód. Położyła się na plecach, uniosła nogi i zerwała każdy but. Ogarnęła go satysfakcja, gdy nie ustawiła ich schludnie na podłodze, ale zamiast tego rzuciła nie dbając, gdzie spadną. Nie spojrzał zobaczyć gdzie wylądowały, dla własnej przyjemności, nie chcąc przegapić widoku obnażanego każdego cala jej ciała. Uniosła biodra, pokręcić nimi, kiedy wydostawała się ze spodni i to tylko sprawiło, że jego kutas stwardniał mocniej. Pośpiesz się, bezgłośnie ją popędzał. Potrzebował jej. Pragnął. Musiał ją mieć. Zacisnął ręce na udach tylko, by powstrzymać się od pomagania jej. Nie miała innych ubrań i nie chciał, aby była zła, jeśli podarłby je na strzępy. Warknął na widok jej niebieskich majtek, niezadowolony, że wciąż nosi irytujące przeszkody. Kazał jej pozbyć się ich wszystkich, ale nie posłuchała go. Sposoby, aby ją nauczyć, dlaczego nie powinna ich nosić, natychmiast odpowiedziały pulsowaniem fiuta w oczekiwaniu. Igrałby z jej cipką, dopóki nie błagałaby go, żeby ją wziął. Ale zanim by to zrobił dostałaby przypomnienie, by ich nie nosić. Laurann Dohner Obsidian 08 235

Odrzuciła spodnie i zaczepiła kciuki o delikatne paski maleńkich skrawków okrywających jej płeć, znowu pokręcić biodrami. Krągłość jej nagiej pupy, gdy uniosła ją nad prześcieradłami, prawie rozbiła jego kontrolę. Chciał jej widoku pod innym kątem – wypiętą przed nim, z jego rękami chwytającymi po obu stronach, utrzymać ją w miejscu, kiedy wbijał w nią fiuta, głęboko chowając go w jej wnętrzu. Usiadła upuścić majteczki niedaleko krawędzi łóżka i wreszcie zdjęła koszulkę. Biustonosz zakrywał jej sutki i znowu warknął. - Wszystko w porządku? – Zatrzymała się. - Zdejmij to! - Odrobinę niecierpliwy? Uśmiechnęła się, jakby rozbawiona, coś, czego nie mógł pojąć. Nie było nic śmiesznego w tym, jak bardzo pragnął nareszcie ujrzeć te różowe sutki, które łaknął lizać i ssać. - Alli, - ostrzegł, - Minęło zbyt dużo czasu. Odpięła z tyłu i biustonosz zsunął się z ramion, obnażając piękne, miękkie wzgórki z napiętymi czubeczkami. Rozłożyła szeroko zgięte kolana, odsłaniając lśniącą cipkę, jakby potrzebował zachęty, żeby do niej dołączyć. Walczył o zachowanie kontroli. Chciał, by dla niej to też było dobre. Przetoczyła się na bok i podniosła na rękach i kolanach. Odrzuciła głowę, przerzucając włosy przez ramię, poprawiła się trochę, aż jej tyłek ustawił się bezpośrednio przed nim i uśmiechnęła się na widok jego zdumienia. - Wiem. Jestem mokra, tak bardzo gotowa i pragnę cię. - Język oblizał wargi. – Marzyłam o tym, że mnie bierzesz. Weź mnie. Zwierzęce pragnienia wezbrały w nim tak silnie, że zachwiał się lekko na nogach. Zapomnij o uprzejmości, braniu rzeczy powoli, albo radach Moona, jak traktować ludzką partnerkę. Kolano zanurzyło się w łóżku, kiedy oparł je na brzegu i opuścił wzrok na jej tyłeczek. Był jasny, krągły i soczyście bujny. Chciał chwycić go w obie ręce tylko, by ścisnąć. Pochyliła plecy, wypinając tyłek wyżej i rozchyliła uda wystarczająco, aby dać mu widok na szczelinę cipki. Różowe, śliskie niebo, w które chciał wejść było tuż przed nim. Pokręciła na niego pupą dość, żeby miał ochotę wyć. - Wejdź we mnie powoli, - wezwała. - Minęło trochę czasu i jesteś wszędzie większy. Chyba nawet tam trochę cię przybyło.

Laurann Dohner Obsidian 08 236

Zerknął w dół, spojrzeć na swojego fiuta, a potem przeniósł wzrok na jej cipkę. To odrobinę ostudziło jego szalejącą żądzę. Nie chciał sprawić jej bólu. Powolutku przysunął się bliżej i jego dłonie zawahały się na jej biodrach. Alli opuściła klatkę piersiową dość, że jej sutki dotknęły prześcieradeł i przygryzła wargę, przyglądając mu się jak na nią patrzy. - Nie torturuj mnie Obsidian. Chcę poczuć cię we mnie. Nie torturował jej, to było to, co ona robiła jemu. Dostosował swoje zgięte nogi na zewnątrz jej, żeby łatwiej do siebie pasowały ich ciała. Fiut nie potrzebował pomocy ręką nakierować się na wejście jej cipki. Zakołysała biodrami, kiedy główka lekko trąciła szczelinę płci i zamarła, gdy idealnie byli ustawieni. Zaczął drżeć na tyle silnie, że palcami otoczył jej biodra i chwycił kości biodrowe, ukryć jak bardzo na niego działa. Jego partnerka potrafiła rzucić Gatunek na kolana i sprawić, że trząsł się z pragnienia jej tak bardzo. Śliskie pobudzenie pokryło czubek fiuta, który wepchnął w małe, ciasne otwarcie, ale przyjęła go i zaakceptowała. Jęknęli oboje, kiedy w niej zatonął. Cipka ścisnęła go mocno, dopasowując się do niego idealnie. Była dla niego stworzona i wcisnął się więcej. - Tak, - zachęcała. Cofnął się odrobinę, silny prąd przyjemności przetoczył się przez jego ciało zaledwie od tego drobnego ruchu w jej wnętrzu. Pchnął z powrotem. Było niemożliwe do zdecydowania, który ruch był najlepszy. Zwiększył tempo, gdy jej cipka rozciągnęła się wystarczająco, by upewnić go, że jej nie rozerwie i puścił jedno biodro opaść do przodu, podtrzynując masę górnej części ciała na ręce, zanim przygniótł ją pod sobą. Dopasował nad nią ciało, schował w niej fiuta, aż byli całkowicie połączeni i wtulił w nią policzek. - Powiedz mi, jeśli jestem zbyt brutalny. Zakołysał biodrami w długich, głębokich pchnięciach. Jęki Alli stały się głośniejsze i urywane, wzywając go, by wchodził szybciej aż zagłówek regularnie uderzał w ścianę. Jego jądra ściągnęły się napięte, ostrzeżenie, że zaraz wybuchnie i napełni nasieniem swoją partnerkę. Zsunął rękę wokół jej biodra i odnalazł łechtaczkę. Dwa palce zagarnęły mały pączek między siebie i masowały. Mięśnie pochwy zacisnęły się kurczowo wokół fiuta, ściskając go silnie i walczył powstrzymać się przed rozlaniem w niej. - Dojdź, - zażądał chrapliwie. - Teraz. Szarpnęła się pod nim i jej cipka zaczęła go pompować, gdy orgazm sprawił, że wykrzyczała jego imię. Nie miał już powodu trzymać się uparcie w ryzach. Obsidian puścił, warcząc głośno, gdy odzyskiwał swoją partnerkę. Laurann Dohner Obsidian 08 237

Alli uśmiechała się, błądząc ręką po piersi Obsidiana, na której złożyła głowę. Bicie jego serca pod jej uchem było wolne i równe. Rozkoszowała się uczuciem całkowitego spokoju, który czuła, mocno przytulona do jego boku. - Tęskniłam za tobą. Rytm jego serca wzrósł. - Nie opuścisz mojego boku. Nie zabiorą cię ode mnie znowu. Wciąż pracowała w Fuller, ale nie chciała tam wracać. - Dobrze. Nagle przetoczył się nad nią i przyparł pod sobą zajrzeć jej głęboko w oczy. - Nie zamierzasz się kłócić? - Nie. - Jesteś moja. - Jeszcze lepiej. Szeroko otworzył oczy. - Zgadzasz się? Próbowała ubrać swoje uczucia w słowa, ale odezwał się, zanim zdążyła. - Nie chcesz mi powiedzieć, że jest za wcześnie, i że potrzebuję więcej czasu? Nie protestujesz, że martwisz się, że tak naprawdę nie wiem, czego chcę? Przygotowałem sobie wiele rzeczy do powiedzenia, aby odeprzeć te zarzuty. – Zmarszczył brwi. - Spodziewałem się kłótni. - Przez ostatnie trzy miesiące miałam dużo czasu na myślenie. - Co to znaczy? - Kocham cię. Uśmiechnął się czystym szczęściem, które ogarnęło go słysząc te słowa i sposobem, w jaki patrzyła na niego ze szczerością. – Ja też czuję miłość.

Laurann Dohner Obsidian 08 238

Owinęła ramiona wokół jego szyi. - Nie masz pojęcia jaką ulgę czuję słysząc te słowa. Byłam przerażona, że znalazłeś kogoś innego, albo zdecydowałeś, że popełniłeś błąd będąc ze mną. - Nie chcę innej kobiety. Jesteś dla mnie tą jedyną. - Nie potrafię ci powiedzieć ile razy chciałam kopnąć się w tyłek, że próbowałam być taka szlachetna, ale bałam się, że skończę krzywdząc cię w jakiś sposób. To ostatnia rzecz, jaką chciałam zrobić. Ty jesteś dla mnie najważniejszy. Przesunął trochę swój ciężar podeprzeć większość na jednym ramieniu i kciukiem pogłaskał jej policzek. - Martwiłem się, że byłem dla ciebie zbyt szorstki. Dowiedziałem się, że kobiety nie lubią dostawać rozkazy. Uśmiechnęła się. – W pewnym sensie podoba mi się to w tobie. - Naprawdę? - Taak. Breeze mówiła, że jesteś teraz super miły i uprzejmy, i nawet nie mogę sobie tego wyobrazić. - Roześmiała się. – Bez wątpienia, z miejsca kazałeś mi się rozebrać. To mnie kręci. Zabrzmiało od niego miękkie warknięcie. - Mogę ci mówić, co masz robić? - W sypialni. Nie mogę obiecać, że będę z tego zadowolona poza nią, ale tutaj zawsze. U ciebie to jest sexy. - Mówisz poważnie? - Uniósł brwi, przyglądając się jej uważnie. - To prawda? - Tak. - Puść mnie. Nie spodziewała się, że akurat to powie, ale zsunęła ręce z jego szyi. Odtoczył się na brzeg łóżka i usiadł otworzyć szufladę szafki nocnej. - Co robisz? Obrócił się do niej twarzą, przekręcając górną połowę ciała. - Chodź tutaj. - Dobrze. – Podniosła się na rękach i kolanach, podpełzła kilka stóp do niego i spojrzała na teczkę na dokumenty w jego ręku. - Co to jest? Laurann Dohner Obsidian 08 239

Położył to na nocnej szafce, obydwoma ramionami objął ją w pół, podniósł i posadził sobie na kolanach. Sięgnął do szuflady i wyjął pióro. Popatrzył jej w oczy. - Podpisz dokumenty. Przeszył ją szok i rzuciła okiem na teczkę. Czy to jest to, co myślę, że jest? Naprawdę miała nadzieję, że tak, gdy odwróciła głowę utkwić w nim wzrok. - Myślałem, że będę musiał dużo się z tobą kłócić, zanim się zgodzisz. - Jego głos pogłębił się. - Podpisz je. Jesteśmy w sypialni i wydaję ci rozkaz. - Co to jest? – Jej głos brzmiał na tak roztrzęsiony, jak się czuła. Chciała potwierdzenia, zanim stanie się zbyt podekscytowana. Zmarszczył brwi. - Wiesz, co to jest. Moon przechował papiery partnerów,od kiedy zostały sporządzone w dniu, gdy Justice i Fury przyszli do twojego domu. Miesiąc temu zażądałem, żeby mi je dał. Czekały na ciebie. - Pochylił się i nosem dotknął jej nosa, wpatrując się głęboko w jej oczy. - Jesteś moja Alli – powiedział ochrypłym głosem. – Moją partnerką. Podpisz je. Kiwnęła głową, mruganiem powstrzymując łzy. - Dobrze. Uśmiechnął się i podał jej pióro. Omal nie upuściła rzeczy i ścisnęła mocniej, gdy podniósł teczkę delikatnie kładąc jej na kolanach. Drugim ramieniem sięgnął wokół niej i używając obu rąk otworzył . Oślepiły ją łzy aż zamrugała je odpędzić. Przebiegła wzrokiem dokument. W zasadzie była to umowa, stwierdzająca, że zgadzała się żyć według praw ONG, chciała być członkiem Organizacji Nowego Gatunku, i zobowiązywała się być partnerką Obsidiana. Pochylił się aż wargami musnął jej ucho. - Nie czytaj tego Alli. Słowa nie są ważne. Jesteś moją partnerką. Obniżyła uwagę do dołu strony i wpatrywała się w jeden podpis już tam złożony. Imię Obsidiana było wypisane piórem. Popatrzyła w górę, a on wytrzymał jej wzrok. - Już to podpisałeś? - W dniu, kiedy przyniósł mi je Moon. Jej serce stopniało. Laurann Dohner Obsidian 08 240

- Podpisz Alli. To rozkaz. - Uśmiechnął się. – Staram się być sexy. Nie zmuszaj mnie, żebym cię ugryzł. Roześmiała się i użyła jednej ręki przytrzymać papier, kiedy zrobiła, co jej kazano. – Bo jeszcze mi się spodoba. - Odrzuciła pióro do otwartej szuflady nocnej szafki. Podniosła do niego wzrok. - Jestem cała twoja. Oficjalnie. - Zamierzam uczynić cię szczęśliwą Alli. Owinęła ramiona wokół jego szyi. – Już jestem. - Byłem gotów pokazać ci wszystkie sposoby w jakie mogę to zrobić. – Rozbawienie błysnęło w jego oczach. – Jesteś pewna, że już jesteś szczęśliwa? Zębami chwyciła dolną wargę i przygryzła. – Może jednak nie. - Nie potrafiła utrzymać poważnego wyrazu i uśmiechnęła się szeroko. - Kiedy byłam dzieckiem chciałam mieć żółwia, ale rodzice powiedzieli nie. Mogę wymyślać rzeczy, które mnie zasmucą, żebyś mógł mnie pocieszyć. - Żółwia? - Nagle zaśmiał się. - A co z koniem? Czy kiedykolwiek chciałaś mieć jednego? Darkness powiedział coś, czego nie zapomniałem. - Co powiedział? - Że, jeśli chcesz mogłabyś ujeżdżać mnie jak kucyka. Szeroko otworzyła oczy, zaskoczona, że właśnie otwarcie złożył jej ofertę, która dawała jej władzę, ale później wyobraziła sobie, jak by to było siedzieć okrakiem i pieprzyć Obsidiana. - Och tak. Zdecydowanie chciałam mieć konia. - A co myślisz o psach? - Kocham je. Dlaczego? - Dzielę z nimi kilka wspólnych cech. - Warknął. - Nauczyłem się doceniać to, czym jestem i nie opieram się z tobą moim instynktom. - Tak się składa, że kocham cię takiego jaki jesteś. - Będę bardzo cię kochać Alli. - Musnął wargami jej usta. - Cały czas. Zawsze.

Laurann Dohner Obsidian 08 241

Wierzyła mu. Później będą musieli omówić możliwość posiadania dzieci, ale na razie, po prostu chciała z nim być i nadrobić stracony czas, kiedy byli rozdzieleni. Ich dzieci, kiedy i jeśli się urodzą, będą wyglądały dokładnie jak ich ojciec, ale miała nadzieję, że jego synowie będą odrobinę mniej uparci. - O czym myślisz? – Przyglądał się jej. – Wyglądasz na rozbawioną. - Wyobrażam sobie tę jazdę na kucyku. Połóż się na plecach. Zadudnił od niego miękki pomruk. Wszystko w Obsidianie było seksowne i cały był jej.

Obsidian patrzył na swoją partnerkę i po raz pierwszy w swoim życiu czuł absolutne zadowolenie. Kiedy mu powiedzieli, że została odesłana martwił się, że może stracić swoją Alli na zawsze. Przez pierwsze tygodnie, gdy zostali rozdzieleni, dręczyła go surowa, szarpiąca trzewia rozpacz. Nienawidził wszystkich, obwiniając ich za jej utratę. Śmierć 46 była dla niego ciężka, ale życie bez Alli było nie do zniesienia. Znaczyła dla niego wszystko. Breeze i Moon walczyli z nim na każdym kroku, nie zostawiając go w spokoju. Musiał się dostosować, jeżeli znowu chciał być z Alli. Zrobiłby wszystko, aby było to możliwe. Musiał się zaprzyjaźnić i przestać warczeć na każdego, kto do niego się zbliżał. Wielokrotnie ryzykowali swoje życie, ścierając się z nim, kiedy zmagał się z wszechogarniającą wściekłością. Oboje trwali zapewniając go, że ją odzyska, - musi tylko nauczyć się jak stać się funkcjonującym członkiem społeczeństwa Nowego Gatunku. Toczyła się gra. Był zdecydowany nauczyć się ich zasad i robić wszystko, czego wymagali, aby mu ją zwrócili. Chcieli, żeby mówił grzeczne słowa, więc odłożył na bok dumę. Z czasem naprawdę zaczął lubić inne Gatunki. Niektóre z jego murów, jakie zbudował powoli skruszało, gdy od samców, którzy mieszkali w domu mężczyzn usłyszał inne historie przetrwania i straty. Wszystkich łączyła więź, niektórych więcej, innych mniej. Nie było dnia, żeby nie tęsknił za swoją Alli. Noc była najgorsza. Łóżko wydawało się zbyt puste i przeczesywał palcami swoje włosy, albo dotykał piersi, tylko by pomóc utrzymać wspomnienia o niej żywe. Breeze czasami litowała się nad nim i sprawdzała co u Alli, dając mu świeże informacje. Jego Alli była bezpieczna i w dobrym zdrowiu, pracowała w Fuller. To podtrzymywało jego nadzieję żywą, że niedługo będzie w jego ramionach. Kiedy Moon przyniósł mu papiery połączenia partnerów obiecał, że jeśli nie zostanie odesłana po czterech miesiącach, przekradną się przez mur Ojczyzny i odbiorą ją sami, gdyby tego było trzeba, żeby ją odzyskać. Czekanie było trudne, ale miał nadzieję. Musiał czekać tylko trzy miesiące.

Laurann Dohner Obsidian 08 242

Wpatrywał się w jej oczy - coś, czego nigdy nie brał za pewnik, po tym, jak została mu odebrana. Jego partnerka była wreszcie w ich domu i nigdy nie opuści go znowu. Będą razem szczęśliwi. Nie zgodzi się na nic mniej. Palcami popieściła jego pierś, gdy pochyliła się z uśmiechem, który topił jego serce. Należało do niej, tak jak i on. Byli prawdziwymi partnerami. Kiedyś niedola i cierpienie, ale teraz miał życie pełne szczęścia, którego nie mógł się doczekać. - Kocham cię Alli. - Ja też cię kocham. Jej usta dotknęły jego, całując go, gdy objął ją ramionami. Nigdy nie zamierzał jej puścić. Moja!

KONIEC

Laurann Dohner Obsidian 08 243