Laurenston Shelly Pride 2,0 (Duma) Bestia w Nim

Tłumaczenie: Night-Angel Bety: taurenormalome, champis Korekta Całości: Monia

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Prolog

Prawda, był pijany. Bardzo pijany. Pomysł jego ojca na właściwe pożegnanie najmłodszego syna, zanim rząd Stanów Zjednoczonych przywłaszczy sobie jego tyłek na kolejnych kilka lat. Ale to, że nie powinien wypić tych ostatnich czterech tequili, nie znaczyło, że nie wiedział, że ją tropili. Zawsze ją tropili. Zawsze z nią pogrywali. Z tego, co wiedział, już nawet nie mieszkała w domu. Jej zastępczy rodzice się tym nie przejmowali, dopóki napływały czeki. Więc przez większość czasu mieszkała w lesie jak dzikie dziecko. Tyle, że nie była dzikim dzieckiem. Tylko biedną dziewczyną, która miała nieszczęście, znaleźć się po przeciwnej stronie, niż jego młodsza siostra. Złapał ich zapach i natychmiast wiedział, dokąd się kierowali – Szkoła. Znajdą ją pod trybunami. Często się tam chowała. Mogła się schować wszędzie, jeśli tylko musiała. W przeciwieństwie do krzepkich wilczyc, ona była mała i szczupła, ale silna, jak dzikie psy. Do czasu, gdy dotarli do sali gimnastycznej, on stał już przed trybunami. Nie miał czasu jej szukać i zabrać stąd, musiał ich zatrzymać tutaj. - Cześć Bobby Ray. – Bertha znana także jako Grubokoścista Bertha zagruchała. Jego siostra, mając szesnaście lat i sześć stóp1 wzrostu, wciąż była mniejsza od Berthy. Ale była twardsza i Bertha wcześnie nauczyła się nie zadzierać z Sissy Mae Smith. Nauczyła się tego w trudny sposób. Teraz sama prześladowała mniejsze, słabsze Omegi mieszkające w mieście. Jak dotąd, wyglądało na to, że specjalnie uwzięła się na tę jedną konkretną. Tę jedną dziewczynę bez ochrony, rodziny, Sfory. Pies pośród wilków. Pan był okrutny zsyłając mu tę myśl. - Wiem, dlaczego tu jesteś, Bertha. I chcę żebyś wzięła swoich przyjaciół i odeszła. - Och daj spokój, Bobby Ray. Nie skrzywdzimy jej ani trochę. – Bertha przykucnęła, aby popatrzeć przez listwy trybun. – Czy ona tam jest? Wyjdź Jessie Ann. My tylko chcemy powiedzieć cześć. - Powiedziałem, że macie odejść. Bertha wstała, prawie tak wysoka jak on, i odrzuciła włosy na plecy. 1

Ok. 182,88 cm

-1-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dlaczego nie jesteś na swoim przyjęciu, Bobby Ray? - Kiedy mój ojciec zaczyna chwytać moich braci za karki i mówić im, że żyją tylko, dlatego, że nie zabił ich w kołysce, to znak dla mnie, że powinienem się zmyć. Podeszła bliżej. - Naprawdę dołączysz jutro do NAVY2? - Już dołączyłem, kochana. Jutro wsiadam do autobusu. – I w cholerę stąd. - Będziemy tęsknić. – Powiedziała cicho, tylko do niego. - Moja mama powiedziała to samo. – Objął ją ramieniem i skierował z powrotem do drzwi. – Słuchaj, weź stąd tych ludzi. Czekam tu na kogoś. - Kogo? - Przyjaciela, który zamierza mi pomóc, zabłysnąć w trzech okręgach. Ale nie przyjdzie, jeśli wyczuje widownie. Więc czemu nie wrócisz na przyjęcie i tam się spotkamy? – Uśmiechnął się z przymusem. – A wtedy urządzimy sobie własne przyjęcie. - Ok. Do zobaczenia za jakąś godzinę? - Jasne. – Skłamał, czułby się prawie winny, gdyby nie wiedział, że przyszła tu, by pobić dziewczynę ważącą dziewięćdziesiąt pięć funtów3. Bertha pocałowała go w policzek i skłoniła wilki, by poszły za nią. Większość z nich już była nieźle pijana. Jeszcze kilka drinków i wszyscy padną nieprzytomni, a kiedy rano się obudzą, on będzie w autobusie i opuści Smithtown na zawsze. Kiedy ich zapach osłabł, Bobby Ray odwrócił się i skierował ku trybunom. - W porządku Jessie Ann. Możesz wyjść. – Czekał na jej odpowiedź, ale wyglądało na to, że wciąż była przestraszona. Wyłapał jej zapach, więc musiała tu gdzieś być. – Dalej Jessie Ann, wiesz, że nie musisz się mnie bać. Odprowadzę Cię do domu. – Ostatecznie miał nadzieję, że da radę. Ta tequila zaczynała w niego uderzać dość mocno. - Psiakrew, Jassie Ann, nie mam na to czasu. – Obszedł wokoło trybuny i przykucnął żeby pod nie zajrzeć. Chwiał się trochę przez alkohol, więc sięgnął i lekko położył rękę na metalowym pręcie. - Nie! Małe brązowe ręce złapały go za ramiona i pociągnęły w tył. Obydwoje uderzyli o podłogę, gdy trybuny rozleciały się jak klocki domina. Gdyby znalazł się pod nimi zmiażdżyłyby go na śmierć. 2 3

Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych Koło 43 kg – chudzielec!

-2-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Cisza, po tych ogłuszających dźwiękach trzaskającego metalu, zaszokowała go. - Ty to zrobiłaś. – Bobby Ray spojrzał przez ramię na Jessie Ann Ward. Była małym, słodkim, czymś, ale zbyt niewinnym jak na jego gust. Wielkie, szeroko otwarte, brązowe oczy, słodki, mały nosek i pełne usta obiecujące całą gamę rzeczy, których - był przekonany - ona nigdy nie byłaby w stanie dostarczyć. Długie, kręcone włosy miała związane w dwa kucyki i łatwo można było zobaczyć wiele kolorów przeplatających się w każdym z nich. Wszystkie dzikie psy miały wielobarwne futro, a gdy byli ludźmi, włosy. Brązowe, złote, blond, białe i czarne, wszystkie na jednej głowie sprawiały trudności Jessie, by być niewidzialną. Wciąż jednak, był na nią napalony od momentu, kiedy zobaczył ją po raz pierwszy, ale Jessie Ann była tym typem dziewczyny, z którym się żenisz, a nie tylko obściskujesz. A on nie miał zamiaru utknąć w tym mieście. Kolejny samiec Smith z bandą bezwzględnych synów i kobietą, która nie wie czy go kocha, czy nienawidzi, a prawdopodobnie obydwie te rzeczy na raz. - Mogłem zginąć. – Zawarczał. - Nie warcz na mnie. – Odwarknęła, siadając. – Poza tym, to nie było na Ciebie. - Nie, to było dla nich. I sądzisz, że mogłabyś sobie kiedykolwiek wybaczyć, gdyby rzeczywiście pod tym zginęli? - Nie zginęliby. To miało ich tylko odstraszyć. Jestem zmęczona tym, że polują na mnie jak na gazelę. Gapił się na nią i w końcu zobaczył wszystkie stłuczenia i siniaki na jej twarzy i szyi, prawdopodobnie schodzące w dół po jej torsie i nogach. Znów ją złapali. Szlag. Starał się ją chronić, ale to było wszystko, co mógł zrobić, Sissy Mae nie odwoła tak po prostu swoich wilczyc. Nie ma jeszcze siedemnastu lat a posiada już własną Sforę. Dziewczyny w jej wieku chodziły za nią wokół miasta jakby miało miejsce Powtórne Przyjście Chrystusa. Nie miał pojęcia, co się między nimi stało, ale Sissy Mae dała jasno do zrozumienia, że uważa, Jessie Ann za Omegę w jej sforze. Problem w tym, że Jessie Ann nie za bardzo odpowiadała ta pozycja. Więc walczyła, kiedy większość wilków Omega poddałaby się i czekała aż to się skończy. Ale ona nie była wilkiem. Była dzikim psem. I gdyby miała swoja własną sforę…, ale dzikie psy wymierały. Młodzi, których można było już nazwać dorosłymi, byli narażeni na złośliwy szczep grypy, który mógł być przenoszony przez nich podczas zmiany kształtu. To zmiotło z powierzchni ziemi więcej niż połowę dorosłych, nim ich lekarze mogli sobie z tym poradzić i wyjść ze szczepionką mogącą temu zapobiec. Ta cholerna rzecz pozostawiła wielu dziadków wychowujących szczeniaki i wiele sierot. Sierot takich jak Jessie Ann. -3-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Tragicznie, pełno krwiste dzikie psy w Afryce, ludzie Jessie wymierali. Co oznaczało, że nie miała nikogo po za nim, kto by na nią uważał. A kiedy on jutro wsiądzie do autobusu, straci nawet to. - Jessie, musisz nauczyć się o siebie troszczyć. – Bez zastanowienia, Bobby Ray, podniósł rękę, by dotknąć jej policzka, a ona odsunęła się od niego, co zraniło jego uczucia. Zwłaszcza jego pijane uczucia4. – Nie skrzywdziłbym cię. Odsunęła się szybko od niego. - Wiem. – Jeśli tak to, dlaczego się od niego odsuwała? Rozdrażniony chwycił jej kostkę i przytrzymał w miejscu. - Jeśli to prawda to, czemu ode mnie uciekasz? - Nie uciekam. – Ale desperacko próbowała go zmusić, by puścił jej nogę. - To przestań się awanturować! – Kłapnął zębami. Kiedy nie przestała szarpnął ją i jakimś sposobem wylądowała na jego kolanach. Sapnęła zaskoczona, jej ramiona wokół jego szyi, jej uda po obu stronach jego bioder. Przez maleńką chwilę, czuła się tam bardzo dobrze. Oparł ręce na jej biodrach. Bobby Ray wiedział, że powinien ją odepchnąć, ale wszystko, czego pragnął to przyciągnąć ją jeszcze bliżej. Wpatrywała się w jego twarz, te brązowe oczy pożerające go na miejscu. Taa, wiedział, kiedy dziewczyna go chciała, i ku jego kompletnemu zaskoczeniu, Jessie Ann Ward go chciała. Przyglądał się jak zbiera w sobie odwagę; wtedy poruszyła się, jej usta zbliżały się do jego. Mógł czuć jej słodki oddech na swoich ustach i z łatwością mógł sobie wyobrazić jak gorący byłby ten pocałunek. Wiedział, że ona smakuje niesamowicie i odpowiedziałaby mu jak nikt inny przedtem. Wiedział też, że całowanie jej byłoby najgłupszą rzeczą, jaką mógłby kiedykolwiek zrobić. Tak, więc, zbyt pijany, by miarkować swoje działania, zepchnął ją ze swoich kolan, krzywiąc się, kiedy ciężko upadła na podłogę. Bobby Ray przebiegł rękami po swoich włosach. Za jakiś czas straci je wszystkie. - My…, my nie możemy. - Nie możemy, czego? – Warknęła, podnosząc się na nogi. – Chwyciłeś mnie. – Stała i mógł zobaczyć, że miała na sobie jedną z jej koszulek Star Wars.

4

Taa te dopiero są wrażliwe…

-4-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Musi mieć takich z dziesięć i dziesięć z Poszukiwaczy Zaginionej Arki. Bardzo frajerskie, Jessie Ann. - Nie bądź zła Jessie Ann. To nie jest… - Zapomnij. – Popatrzyła na mały zegarek na swoim nadgarstku. Miała coś dziwnego z czasem, co wydało mu się fascynujące, gdyż nikt inny w mieście tego nie miał. – Mam się spotkać z przyjaciółmi w Riley’s. – Sklep z komiksami w najbliższym mieście. - Pójdę z tobą. – Nie podobało mu się to, że będzie tam sama. - Nie, nie potrzebuje Cię. – Praktycznie wypluła mu to w twarz; następnie wzięła swój za duży plecak wypełniony jej frajerskimi książkami i gazetami i założyła go na ramiona. Jak na taką drobinę, nie miał pojęcia, jakim cudem jest w stanie holować tę torbę. - To jest dla ciebie zbyt niebezpieczne iść tam o tej porze. - Spotykam się z przyjaciółmi. – Jej przyjaciele. Same samce. Często wyłapywał ich zapach utrzymujący się wokół niej. Kiedyś ich widział, kiedy z jednym kolegą dla kaprysu weszli do sklepu z komiksami. Była z tyłu z pięcioma innymi chłopakami grając w jakąś grę zawierającą tablicę, papier i wielościenną kostkę. Usłyszał, że wmieszane są też smoki i w tym momencie stracił zainteresowanie. Smoki, miecze, wróżki – wszystkie tego typu rzeczy brzmiały dla niego głupio. Ale nie podobało mu się to, że spędza czas z tymi w pełni ludzkimi facetami. Teraz lubił ich nawet mniej. Odwróciła się by odejść, ale zatrzymała się i obejrzała na niego przez ramię. - Powodzenia Smith. No wiesz jutro. Będziesz świetny. – Po czym uciekła. Nie wysilał się by pobiec za nią. Dzikie psy były niewiarygodnie szybkie, a on był zbyt pijany żeby nadążyć. Zamiast tego, Bobby Ray położył się na podłodze i zamknął oczy, zauważając, że po kilku godzinach snu poczuje się znów zdrów jak ryba. Oczywiście wszystkie te sny o małej psowatej z niewinnymi oczami, nikczemnymi ustami, tyko go wyczerpią i zostawią z pragnieniem, by sprawy toczyły się inaczej. Ale nie mogły. Nie dopóki nie wyjedzie ze Smithtown i nie zmieni swojego życia na lepsze. Wtedy może i tylko może, będzie miał coś do zaoferowania małej, psowatej z ikrą, która mogłaby upolować męskie sny i serce.

-5-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział I

Szesnaście lat później…

- Więc, jak źle jest? – Spytał Smitty, podając Mace’owi Llewellyn kubek gorącej kawy. - Źle. Bardzo źle. Nie mogę spać. Ledwie, co jem. Boję się, że przyjdą w środku nocy i puszczą dom z dymem. – Pokręcił głową i napił się kawy, niezdolny kontynuować. - Jak długo jeszcze? Mace wziął głęboki oddech. - Miesiąc. Ale ona mówi, o wycofaniu się. Kilka miesięcy temu myślałem, że to mnie uszczęśliwi; teraz już nie. To mnie przeraża. Smitty się skrzywił. - Nie ma nic, co mógłbyś zrobić? Kiedy tylko jego przyjaciel odwrócił wzrok, Smitty potrącił jego ramię. - Przyznaj się, hoss5. Co zrobiłeś? - Nie rozumiesz. – Oświadczył Mace z desperacją. – Musiałem coś zrobić. Muszę myśleć nie tylko o nas, ale i o dziecku. - Co zrobiłeś? Nie był w stanie spojrzeć Smitty’ emu w oczy. - Zadzwoniłem do jej ojca. - I? - Wezwą ją z powrotem na służbę w przyszłym tygodniu. – Potrząsnął głową. – Musiałem coś zrobić Smitty. To było poza kontrolą. - Rozumiem, hoss.

5

Według mnie to coś jak „stary”, „przyjacielu”, ale że pewności nie mam, więc zostawiam tak.

-6-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie, nie rozumiesz. Ona obróciła przyjaciół przeciwko przyjaciołom, sąsiadów przeciwko sąsiadom, żony przeciwko mężom. Mężów przeciwko trenerom tenisa6. Rozpoczęła bitwę na pięści w samym środku Saks’a na Piątej Alei. Kiedy jest znudzona – obawiam się o bezpieczeństwo świata. Smitty popijał kawę małymi łyczkami, dziwiąc się jak jedna policjantka będąca na urlopie macierzyńskim może zniszczyć całe Long Island. Przed tym jak Dez urodziła, Mace umieścił ją w domu z czterema sypialniami w Northport z nadzieją, że jeśli jej się spodoba, przemyśli ponownie sprawę mieszkania na Brooklyn’ie - i najważniejsze to, jak bardzo codziennie ryzykuje pracując jako detektyw w Nowojorskiej Policji. Ale niedługo po tym jak urodziła, Dez zaczęła zachowywać się dziwnie. Nigdy nie mówiła o pracy, a Mace mógł wrócić do domu na w pełni ugotowany posiłek i do uśmiechającej się żony, która była więcej niż szczęśliwa spełniając jego zachcianki. Potem zaczęły się długie spacery z dzieckiem i psami po okolicy. Do czasu, aż Dez wróciła do domu, małżeństwa trwające trzydzieści lat były skończone. Trenerzy tenisa postrzeleni lub pobici w Country Klubie7. Dez nie powiedziała nic, kiedy Mace ją o to pytał, za to zaproponowała mu kawałek cytrynowego ciasta bezowego domowej roboty. To wtedy facet przestał sypiać. - Ona wie? - Nie wiem. Mieli do niej dzisiaj zadzwonić, dać jej weekend i ściągnąć do pracy od poniedziałku, ale bałem się zadzwonić do domu. Smitty nie winił za to swojego przyjaciela. Fakt, mogli razem służyć w Navy SEALs8, załapać się na walkę na pięści, dokonać inwazji na obce kraje, robić wszystko, co tylko rozkaże im rząd. Ale nigdy nie czuli takiego strachu jak wtedy, gdy Desiree MacDermot-Llewellyn z uśmiechem pyta Cię czy chcesz soli do swoich ziemniaków. - Cóż, tu zejdzie nam jeszcze kilka godzin. Mace skończył swoją kawę. - Dzięki Bogu. Nie mogę iść do domu… Ostatniego wieczoru zrobiła mi duszone mięso. – Zgniótł pusty kubek po kawie. – Nieludzka. Ta kobieta jest nieludzka. Smitty skończył własną kawę i wrzucił resztę do kosza. Spojrzał na ekran telewizora. Umieścili kamery w każdym miejscu, które im przyszło do głowy. To było ich największe zlecenie w tym czasie, Smitty chciał żeby poszło bez żadnych utrudnień. Do tej pory, zespół zatrzymał, co najmniej czternastu ludzi próbujących się wkraść na przyjęcie. Kiedy Mace powiedział mu kilka miesięcy 6 7

Ach ci trenerzy tenisa… Chodzi o kluby dla „bogatych” z okolicy

8

United States Navy Sea, Air and Land(SEAL) - Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych Morze, Powietrze i Ląd

-7-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

temu, że zaoferowano im ochronę przyjęcia, głowa Smitty’ego omal nie eksplodowała. Ochrona przyjęć i imprez była dla facetów z kryminalną przeszłością, którzy nie mogli być glinami. Na pewno nie było to zadanie dla w pełni uzbrojonego zespołu, który on i Mace zmontowali, gdy założyli firmę. Wtedy usłyszał, że to nie tylko zwykłe przyjęcie, ale przyjęcie z ‘miotaczem’. Nie było to jakieś bzdurne przyjęcie, ale mokry sen dla maniaków komputerowych. Główni gracze w przemyśle komputerowym – milionerzy do miliarderów – z całego kraju przybędą na to przyjęcie jak robili to od pięciu lat. Jeśli dostałeś na nie zaproszenie mogłeś je sobie spokojnie dodać do CV. Wzmocnienie ochrony było potrzebne do ochrony poważnych gigantów, których nawet Smitty - który miał gdzieś wszystko, co wiązało się z komputerami, z wyjątkiem momentów, gdy miał wysłać e-mail albo ściągnąć jakiegoś pornosa - rozpoznawał. W kilka dni „ta gówniana robota, którą musimy wykonać” przeszła do „wszyscy biorą się do roboty” wydarzenia. Na szczęście, znali siłę ludzkich mięśni - byłych wojskowych - przeszkolonych zmiennych poszukujących nowego życia pośród cywili. Jak dotąd zatrudnili tylko trzech w pełni ludzi i byli oni najlepszymi przyjaciółmi Dez. - Lepiej wróćmy do środka. – Mace otworzył tylne drzwi. – W porządku ludzie? – Spytał dwóch facetów i kobietę patrzących na monitory i trzymających blisko telefony, by skontaktować się z zespołem. - Taa. – Odpowiedziała kobieta gwałtownie zmieniając kanały, te złote lamparcie oczy wyłapywały wszystko. - Dobrze. – Mace zamknął drzwi po tym jak Smitty wyskoczył z pomieszczenia i obaj skierowali się z powrotem na przyjęcie. Szybko sprawdzili ochronę frontowych drzwi i weszli do czteropiętrowego budynku z brązowego kamienia, który był własnością firmy, która ich wynajęła. Nie byli wielką firmą, ale wszystko wskazywało na to, że wpływową. Specjaliści ochrony komputerowej i baz danych, czy coś takiego. Żeby być całkiem szczerym, Smitty’ego to nie obchodziło. Ich pieniądze były wystarczająco zielone i mieli ich dużo. Smitty i Mace przeszli do głównej sali balowej i zaczęli się rozglądać. Ci ludzie definitywnie wiedzieli jak wydawać przyjęcia. Nie była to zwyczajna - i nudna – elegancka „czarno-biała” impreza. To było maniakalne przyjęcie do n-tej potęgi. Hardkorowa muzyka techno, stare gry wideo wzdłuż ścian, szalona liczba jedzenia i alkoholu - wszystko za darmo - i gorące kelnerki ubrane jak te niepokojące dziewczęta z Japońskich animacji. Nigdy wcześniej nie widział, tylu dziewczyn ubranych w szkolne mundurki z podwiązkami, w całym swoim życiu. Tak, Ci ludzie zdecydowanie znali swoją publiczność. - Smitty? -8-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty odwrócił się do swojego biznesowego partnera. - To jest Sierra Cohen. Pani Cohen, to mój wspólnik Bobby Ray Smith. Smitty potrząsnął dłonią kobiety jednocześnie mierząc ją wzrokiem z góry na dół. Mniam. Szakal. Nie było zbyt wiele szakali na świecie, ale te kilka, które poznał, były cholernie słodkie. Używając swojego najbardziej czarującego uśmiechu Smitty spytał. - Więc, to pani firma, pani Cohen? - Och nie. Nie, ja jestem tylko ciężko pracującym pracownikiem. Właściciele nie czują się zbyt komfortowo występując publicznie. Więc ja tak jakby, jestem twarzą firmy. - Mogę zrozumieć, dlaczego, kochanie. Zaśmiała się gardłowo i podeszła krok bliżej. - Muszę powiedzieć, panie Smith… - Smitty kochanie. Wszyscy mówią do mnie Smitty. - Smitty, muszę powiedzieć, że bardzo się ucieszyłam, że znalazłam… uch… firmę ochroniarską prowadzoną przez ludzi naszego rodzaju. Wiem, że moi pracodawcy czują się o wiele bezpieczniej z waszym zespołem, niż z ludźmi, których zwykle wynajmujemy na tę imprezę. - Cóż, jesteśmy w stanie zaspokoić wszystkie wasze potrzeby związane z ochroną. Właściwie, każdą potrzebę. Musiał przygryźć wnętrze policzka, żeby się nie roześmiać, gdy zobaczył jak Mace przewraca oczami zniesmaczony. Zanim pojawiła się detektyw MacDermot, toczyłaby się paskudna walka pomiędzy przyjaciółmi, by sprawdzić, który pierwszy będzie miał to małe kochanie w swoim łóżku. Ale teraz zarozumiały lew był sparowany i poślubił piękną policjantkę z dużymi piersiami, biedny Smitty został sam. - Dobrze wiedzieć. Jestem pewna, że znajdzie się coś, co mógłbyś dla mnie zrobić później w nocy. - Czy jest jakaś szansa – wtrącił Mace, – że dacie radę się wstrzymać z tym miłosnym festiwalem aż skończymy robotę? - Nie zwracaj na niego uwagi, kochanie. Jest żonaty. Mace warknął, a Sierra popatrzyła na niego zmieszana. - Żonaty? Dlaczego? - Bo to sprawiło, że moja siostra odczuła potrzebę, by się podpalić. Smitty zaśmiał się, doskonale pamiętając jak Missy Llewellyn wygderała i wywarczała swoją drogę na ceremonii. Wtedy Sissy Mae, Dez i Ronnie Lee, -9-

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

najlepsza przyjaciółka Sissy i druga po niej w Watasze, spędziły cały dzień torturując Missy. Zdecydowanie warte obejrzenia. - Moi pracodawcy są bardzo za małżeństwem. – Dodała Sierra w zamyśleniu. – Małżeństwem i szczeniakami. - Czy nie my wszyscy jesteśmy bardzo za naszymi szczeniakami i młodymi? – Spytał Mace, wyglądając jakby nie obchodziła go jej odpowiedź. - Jasne. Ale oni są naprawdę bardzo za ich młodymi. Ktokolwiek podejdzie bliżej, a oni robią się naprawdę nerwowi. Smitty zmarszczył brwi. - Wilki? Sierra potrząsnęła głową. - Nie. – Odwróciła się i wskazała na ogromne drzwi. – Dzikie psy. Zaskoczony Smitty, patrzył jak pracodawcy Sierry wchodzą do pokoju. Musiało być ich tam z dziesięć i zgadywał, że to nie cała Sfora. Nie zostawiliby młodych samych chyba, że z jakimś psem, któremu ufały. Ich widok natychmiast przypomniał mu o słodkiej, małej psowatej, którą kiedyś znał. I jak ona, nie byli tak wysocy jak inne rasy zmiennych. Właściwie dzikie psy były jedynym rodzajem, który po przemianie stawał się mniejszy. Jako ludzie mężczyźni zwykle nie byli wyżsi niż pięć stóp i dziesięć-jedenaście cali, a kobiety pięć stóp osiem-dziewięć cali. Byli szczupli i tyczkowaci, a patrząc jak się poruszali, Smitty zgadywał, że byli o wiele silniejsi niż by się to mogło wydawać. Kolejny dziki pies wskoczył przez drzwi i leciał do Sierry jak pszczoła do miodu. Była przepiękna – Azjatka z brązowymi oczami w kształcie migdałów i pełnymi seksownymi ustami. Ciemne włosy sięgały jej do tali i emanowała seksapilem. Niestety, była oznaczona. Smitty mógł to na niej wyczuć z odległości mili. - Sierra musisz wejść na scenę. – Powiedziała z akcentem, którego bardzo dawno nie słyszał od nikogo z wyjątkiem jego Sfory. Sierra skinęła. - Już się robi. – Jej ręka przejechała po ramieniu Smitty’ego, dając mu znać, że wróci. Po tym jak odeszła, ciemnobrązowe oczy popatrzyły na niego i Mace’a. - Panowie. - Proszę pani. – Odpowiedział Smitty. – Jak się pani czuje dziś wieczorem? Kobieta podniosła jedną brew. - 10 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Żartujesz sobie z mojego akcentu? - Nie, myślałem, że to ty żartujesz sobie ze mnie. Wyraz jej twarzy zmienił się szybko, gdy się uśmiechnęła. - Skąd jesteś? - Tennessee. Wskazała na siebie. - Alabama. - Cóż, miło cię poznać, Alabama. Potrząsnęli rękami i śmiali się, gdy Mace’a dzieliło dwie sekundy od wyskoczenia przez najbliższe okno. - Jestem Maylin. Ale wszyscy mówią mi May. - Bobby Ray Smith. Czuwamy dziś nad waszym bezpieczeństwem. - Och, prawda. Firma ochroniarska prowadzona przez zmiennych. Muszę powiedzieć, że byłam trochę zaskoczona znajdując Smith’a tak daleko na północy. Jestem z poza Smithburg, i nigdy nie myślałam, że którykolwiek z was przekroczy linię Masona-Dixona9. - Cóż, zbyt wielu samców Alfa i zbyt małe terytorium. Stwierdziłem, że czas zobaczyć, co znajduje się dalej. Spojrzała na Mace’a. - Twoi krewni nie są chyba zbyt szczęśliwi, że współpracujesz z kotem. - Tolerują go bardziej niż byś się mogła spodziewać. May zaczęła coś mówić, ale przerwała, gdy wyłączono muzykę i Sierra weszła na scenę na przedzie pokoju. - Witam wszystkich. Jestem Sierra Cohen. – Gwizdy podążyły za jej oświadczeniem i Sierra uciszyła je żartobliwie machając ręką. – Jestem wiceprezesem do spraw promocji. I chciałabym wam podziękować za przybycie tu dzisiaj. Sierra kontynuowała spacerując po scenie, a May wzięła dwa kieliszki szampana z tacy przechodzącego obok kelnera. Zaoferowała jeden, Smitty’emu, ale podziękował machnięciem ręki. - Wybacz. Na służbie. Muszę mieć jasny umysł. - Myślałam, że wilki muszą się trzymać z daleka tylko od tequili. - Gdyby pił tequile, – Wymamrotał Mace. – znalazłabyś go już nieprzytomnego na parkiecie. 9

Linia na mapie USA wyznaczona w latach 1763-67 w celu rozwiązania konfliktu granicznego

- 11 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty spojrzał na niego. - Więc teraz zdecydowałeś się włączyć do rozmowy? Na scenie głos Sierry robił się coraz donośniejszy. - Więc bez większego zamieszania, pozwólcie mi przedstawić Dyrektora Generalnego(DG) Systemów Ochronnych Kuznetsov… Jessica Ward. Głowa Smitty’ego przekręciła się i patrzył jak Jessie Ann wchodzi na scenę jakby była jej własnością. Może była. Aplauz, jaki dostała Sierra, był niczym w porównaniu z tym, który towarzyszył przyjęciu Jessie Ann. Brzmiało to tak jakby byli na koncercie rockowym. Nie wyglądała jak Jessie Ann, którą pamiętał, niezdarne kończyny i mnóstwo siniaków. Wreszcie trochę przytyła i to jej pasowało idealnie, dodając trochę seksownych krzywizn. Skróciła włosy opierające się teraz na ramionach, wyprostowała je i przefarbowała na jeden kolor - ciemny brąz. Żadnych dżinsów i koszulek z fantastycznymi nadrukami. Zamiast tego, miała na sobie prostą, jedwabną, niebieską sukienkę z małymi, cienkimi ramiączkami ledwie utrzymującymi ją na niej, i pięciocalowe szpilki przymocowane do stóp. Wyglądała dojrzale i wytwornie… i zupełnie nie tak jak Jessie Ann, którą pamiętał. Prawie opłakiwał stratę tej wszystkowiedzącej Jessie Ann. Zawsze lubił jej naturalną ostrość i dziwne zachowanie. To sprawiało, że była inna od ludzi, którzy go otaczali. Teraz wyglądała jak każdy inny ważny DG – piękna, ale przeciętna. Jessie Ann stała przed mikrofonem i machała do ryczącego tłumu. Kiedy trochę się uciszyli, powiedziała. - To te buty, prawda? – Wtedy przekręciła lekko stopę, by mogli ją zobaczyć z boku. Tłum zaryczał jeszcze głośniej. Wyraźnie wiedziała, jaki ma wpływ na tę bandę mężczyzn - maniaków. Ale Smitty zauważył, że jego ludzie także wyraźnie się na nią gapili – zamiast wykonywać swoją cholerną robotę. Jessie znów pomachała. - Dobra, dobra. Słuchajcie. Nie chciałabym zabierać wam za dużo czasu. Ponieważ to jest przyjęcie. Ale chciałabym powtórzyć opinię Sierry i podziękować wam wszystkim i każdemu z osobna za przybycie. Z każdym rokiem ta impreza robi się dziksza i lepsza i to dzięki wam. Jak zwykle, każdy cent, który zbierzemy zostanie przeznaczony na Fundacje Kuznetsov, a tam na pomoc sierotom i dzieciom w domach zastępczych znaleźć kochający dom. Inne niż…

- 12 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Dziki pies, samiec, z blond włosami przysunął się niepostrzeżenie do Jessie Ann, uciszając ją. Kiedy zaczął jej szeptać do ucha, Smitty zdecydował, że nie lubi szczupłego małego drania. Jessie przechyliła się w tył podnosząc jedną brew. Smitty pamiętał ten hardy wyraz twarzy bardzo dobrze. - Czy to naprawdę konieczne? – Spytała. Samiec skinął, a ona westchnęła odwracając się do mikrofonu. - Phil kazał przekazać tym z was, którzy będą korzystać z tutejszych pokoi gier, jeśli przegracie, proszę nie rzucajcie swoimi myszami, kontrolerami i kartami przez pokój. A ci, którzy wygrają proszę nie tańczcie w kółko śpiewając „Wygrałem. Ty jesteś nieudacznikiem”. – Tłum wybuchnął śmiechem i Jess potrząsnęła głową, z łagodnym uśmiechem na twarzy. – W każdym razie, życzę wam świetnej nocy i dziękuję. Tłum znów wybuchł entuzjastycznie, a Jessie Ann dumnym krokiem zeszła ze sceny. May odwróciła się do niego z kieliszkami szampana, jednym pustym i drugim opróżnionym w połowie. - To nasza Alfa. - Wasza Alfa? – Jessie była czyjąś Alfą? Smitty’emu wystarczająco trudno było myśleć o Jessie jako o DG, ale o wiele łatwiej niż jako o Alfie Sfory. Oczywiście, oni byli psami. Dużo łatwiej utrzymać bandę psów, niż wilków, prawdopodobnie. - Tak, teraz to będzie już szesnaście lat. To nie miało sensu. Szesnaście lat temu sama miała ledwie szesnaście lat. I oprócz Jessie, w Smithtown nie było żadnych dzikich psów. - Jesteś pewna? Jessie Ann była wtedy jeszcze w szkole. May prawie udławiła się swoim szampanem. - Jeśli masz jakiekolwiek szare komórki, mój wilczy kolego, nie będziesz nazywał jej Jessie Ann. - Ale ja zawsze mówiłem na nią Jessie Ann. Mace wpatrywał się w niego. - Znasz Jessice Ward? - Chodziłem z nią do szkoły. Sissy Mae tłukła ją przy każdej okazji. – Do May powiedział. – Wolałbym o tym nie wspominać, jeśli to możliwe. - O rany. – Zachichotała podenerwowana. – Zastanawiam się, dlaczego? - Poczekaj. – Mace stanął przed nim. – Znasz Jessice Ward? - 13 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dlaczego mówisz to w taki sposób? Znam wielu ludzi. - Taa, ale oni nie są Jessicą Ward. - Co do diabła ma to znaczyć? - Ja tylko mówię Smitty - ona jest z poza twojej ligi. Jego dumny wilk zaczął grozić i Smitty odwarknął. - Jeśli chodzi o ścisłość, to ta mała kobieta, kiedyś się we mnie podkochiwała. Mace prychnął. - Taa, jasne. Mogę to zobaczyć - w równoległym wszechświecie. Zanim dwaj samce zdążyli się w to zagłębić, kobieta, o której rozmawiali torowała sobie drogę przez parkiet prosto do May. - Jak mi poszło? – Spytała. May podniosła kciuk i oddała jej prawie pusty kieliszek szampana. Jessie Ann dokończyła go i odłożyła kieliszek na tacę przechodzącego kelnera. Popatrzyła na Mace’a i uśmiechnęła się zaskoczona. - Mace Llewellyn! - Cześć Jessica. - O Mój Boże! Kiedy wyszedłeś? - Ponad rok temu. Stanęła na palcach i uściskała go, co sprawiło, że oczy Smitty’ego się zwęziły. - Tak się cieszę, że z tobą wszystko dobrze. Bo wszystko z tobą dobrze, prawda? - W porządku. Właściwie to świetnie. - Tak się cieszę, że to słyszę. Widziałam twoją siostrę na balu charytatywnym kilka tygodni temu, ale nic nie wspomniała o tym, że wróciłeś do domu. Właściwie to w ogóle o tobie nie wspomniała. Odpowiedzią Mace’a był śmiech. Sama się śmiejąc Jess potrząsnęła głową. - Ach. Widzę, że trochę się tam zmieniło. Rzuciła okiem na Smitty’ego i zaczęła odchodzić. Nagle przystanęła i spojrzała w tył, jej oczy otworzyły się szeroko. - Och, mój… Bobby Ray? - Jessie Ann. - 14 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Łał. Spójrz na siebie. – Stanęła przed nim i dała mu krótki, raczej niesatysfakcjonujący uścisk. – Nie mogę w to uwierzyć. Wyglądasz świetnie. - Ty także. - Widzę, że twoje ciało wreszcie dorosło do tej głowy. May miała przynajmniej tyle przyzwoitości żeby ukryć swój śmiech. Nie jak Mace, którego śmiech rozbrzmiał w całym pomieszczeniu. Zdradziecki, kotowaty sukinsyn. - Taa, jestem pewien, że tak. - Byłeś w… - Pstrykała palcami, próbując sobie przypomnieć. – Marines? Tak? Mace roześmiał się jeszcze bardziej. - Navy. - Faktycznie. Przepraszam. Minęło tyle lat. - Zauważyłem to. - Więc, dlaczego tu właściwie jesteś? Smitty zacisnął zęby, ale odpowiedział grzecznie. - Jesteśmy z Mace’m partnerami. Jesteśmy właścicielami firmy ochroniarskiej, którą wynajęliście na to przyjęcie. - To miłe. – Ale nie wyglądała jakby miała to na myśli czy ją to obchodziło. Jej oczy już zaczęły skanować pokój. Dziki pies, który był z nią na scenie podał jej kieliszek szampana. - Miałem rację, co do butów? – Spytał z szerokim uśmiechem. - Daj spokój butom. - Myślisz, że dasz radę w nich zatańczyć? - Oczywiście. Dlaczego? - Chcę Cię zakręcić do Dona Lestera. – Milionera? – Sprawdzić czy jego nazwisko może się znaleźć na logu drużyny. - Dlaczego? W przyszłym tygodniu jemy z nim obiad. - Tak, ale chcę to zrobić teraz. - A dlaczego sam tego nie zrobisz? - Po pierwsze, wyglądałbym głupio tańcząc sam. Po drugie, on cię lubi. - Gdybyś nie obraził jego żony… - wymamrotała zanim wypiła połowę szampana. - To był wypadek. Chciałbym, żebyście już wszyscy dali temu spokój. - 15 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess podała swojego szampana May, która natychmiast go dokończyła. Wyglądało na to, że dzikie psy nie były przeczulone na punkcie dzielenia się. - Mace odezwę się później. Jest jedno zadanie, które mogłoby was zainteresować chłopaki. - Brzmi świetnie. Brązowe oczy skupiły się na nim i Jessie znów lekko uściskała Smitty’ego. - Świetnie było Cię znów zobaczyć Bobby Ray. Powinniśmy zostać w kontakcie. Ale zanim nawet mógł zastanowić się, co warte byłoby danie jej swojego numeru, ona tańczyła już z jakimś dzikim psem, by zdobyć miliardera na logo drużyny. May uśmiechnęła się do nich krótko zanim skierowała się do reszty swojej Sfory. Mace skinął głową. - Och, tak stary. Ona jest tak w tobie zadurzona. Popatrzył na swojego przyjaciela czując się niesamowicie wściekłym i warknął. - Wiedziałem, że kiedy leżałeś w szpitalu po tej bójce na pięści powinienem przycisnąć poduszkę dokładnie do twojej twarzy. *** Reszta wieczoru minęła bez przeszkód i bardzo wolno. Boleśnie wolno. Wszystko, czego chciał Smitty to pójść do domu i dąsać się w ciszy i spokoju. Zamiast tego, wpatrywał się w Jessie Ann pracującą w sali, zamiast zająć się własną pracą. Na szczęście byli tam jego pracownicy i panowali nad wszystkim. Z biznesowego punktu widzenia, noc była wrzeszczącym sukcesem. Smitty jednak, nie potrafił się z tego cieszyć. Olał nawet jawną propozycję gorącego, małego szakala. Propozycję, którą normalnie z chęcią by przyjął. Ostatni, van skierował się na firmowy parking, zostawiając jego i Mace’a samych. - Czemu się tak szczerzysz? – Spytał Smitty opierając się o swój samochód. - Uśmiecham się, bo jestem szczęśliwy. Dzisiejsza noc poszła świetnie. Mam pewne wskazówki na następne zadania - dochodowe zadania i moja żona wraca do pracy od poniedziałku. Nie sądziłem, że to sprawi mi taką radość, a jednak. - 16 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty potrząsnął głową i się uśmiechnął. - Czy ona wciąż jest w Northport? - Och, cholera nie. Jest z powrotem w naszym mieszkaniu na Brooklynie. Gdzie, właśnie się wybieram. Nie chcę, by była poza Wyspą ani chwili dłużej. Martwię się o jej bezpieczeństwo. A z powodu tego jak było, boję się, że miasto do tej pory spaliło nasz dom. Żeby się upewnić, że nigdy tam nie wrócimy. Zanim przyjaciele mogli się rozstać, boczne drzwi się otworzyły i Sfora dzikich psów wyszła na zewnątrz. Nawet jak na tak późną godzinę, oni wydawali się wypełnieni energią. Dyskutowali o późnym obiedzie - wczesnym śniadaniu. Jessie Ann prowadziła, opatulona w futrzany płaszcz, idąc w kierunku rogu. Jeden z samców owinął swoje rękę wokół jej ramion, szepcząc jej coś do ucha. Zaśmiała się i odepchnęła go. Podeszli do dużego czarnego Hummera i po otwarciu drzwi wpakowali się do niego. Jess otworzyła przednie drzwi od strony pasażera, ale zatrzymała się i rozejrzała, wreszcie zauważyła jego i Mace’a. Uśmiechnęła się i pomachała. - Dziękuję chłopaki! Poszło świetnie. - Nie ma sprawy. – Odpowiedział Mace. Wszystko, do czego był zdolny Smitty, to pomachanie ręką. Wtedy Sfora zamknęła drzwi i samochód odjechał. - W porządku, Smitty? - Tak, wszystko dobrze. Tylko myślę o tym jak mała Jessie Ann się zmieniła. - Ludzie się zmieniają. To się zdarza. - Tak. Masz rację. Ale on lubił swoją małą Jessie Ann. Bardziej niż zdawał sobie z tego sprawę. A teraz ona zniknęła na zawsze. *** Jessica Ann Ward siedziała na przednim siedzeniu pasażera w jednym z Hummerów Sfory i gapiła się przez okno. Wiedziała, że to nadchodzi. Nie wiedziała tylko, kiedy. Zostaw Phil’owi przełamanie lodów. Usłyszała jak obraca się na siedzeniu do swojej żony Sabiny. - O kurczę, o rany, kochanie. – Powiedział z czymś, co miało być najgorszym wykonaniem południowego akcentu, którego Jess była zmuszona wysłuchać. – Wyglądasz dobrze w tych świetnych butach.

- 17 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- A ty jesteś… Nie mogę sobie przypomnieć. – Odpowiedziała Sabina z nagle wzmocnionym rosyjskim akcentem. - Jak to, jestem tym młodym facetem, w którym byłaś kiedyś zakochana, a teraz wyrosłem na dzielnego samca wilka. Nie pamiętasz? - Uch… nie. W końcu Jess nie mogła już tego znieść. Wybuchła śmiechem, a jej Sfora do niej dołączyła. - Zamknij się! Zamknij się! Zamknij się! – Wesoło krzyknęła na Phil’a – Nie byłam aż taka zła. Danny, mąż May, zatrzymał się na czerwonym świetle. - Kiedy podeszłaś, on był taki. – Trzymał swoje ręce w odległości jakichś jedenastu cali. – Ale kiedy już skończyłaś, był jakoś taki. – Jego palce wskazujące dzieliło dwa cale. Jess schowała twarz w dłoniach, śmiała się tak mocno, że łzy pociekły jej po policzkach. - Przestań! - Kochanie, to wyszło genialnie. – Wiwatowała Sabina. – Zmiażdżyłaś go. – Zawsze mówiła tego typu rzeczy z rozkoszą. A Phil zawsze się przez to nakręcał. - To, co wam wszystkim umknęło, - Dodała May. – to walenie w klatę, które robił, przy tym kocie. - Duże jest dobre. – Zgodził się Phil. – Teraz, to była duża głowa. May roześmiała się niedowierzająco. - Nie mogę uwierzyć, że powiedziałaś to o jego głowie! - No, co, była wielka! – Argumentowała Jess czterem osobom, które były jej najbliższe we wszechświecie. Pierwsi członkowie jej czterdziestoosobowej Sfory. - Mam na myśli ta rzecz była duża. Siedziałam tam… pod trybunami… chowając się, będąc przerażoną… i mogłam tylko myśleć „Czy jeśli przekręci głowę na bok to straci równowagę i zwali się na ziemię? Jak Człowiek-Słoń?” - O mój Boże, Jess! - Co? Zadajesz sobie wiele dziwnych pytań, kiedy chowasz się pod trybunami. Danny znalazł świetne miejsce parkingowe przy restauracji. - Myślicie, że go jeszcze zobaczę? - Nie. – Odpowiedzieli zgodnie. - 18 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess westchnęła z ulgą. - Dobrze. Machnęła na swój strój. Pożyczyła sukienkę i płaszcz od Sabiny, ale niestety zapłaciła sporo kasy za buty. - Nie mogę się tak ubierać regularnie. I nienawidzę tych butów. Stopy mi marzną i upadłam na tyłek w łazience. - Te buty dopełniają ten strój. – Narzekał Phil. – Więc wytrzymaj. - Daj mi moje trampki, May. - Zamierzasz założyć trampki do tej sukienki? - Kiedy zmieniłeś się w Karla Lagerfeld’a? Phil pochylił się w stronę żony. - Oni byli dla mnie złośliwi, moja miłości. Zniszcz ich. - Jestem głodna. – Powiedziała Sabina. – Chcę wafle i chcę je teraz. Albo ktoś drogo zapłaci. – Popatrzyła na Phil’a i wszyscy wiedzieli, że tym „kimś” będzie on. - Dobra. Dobra. Mój mały, rosyjski, miłosny robaczku. Uspokój się. Gdy inni wyszli z Hummer’a, Jess założyła trampki. Tak, to już koniec. Nie ważne jak dobrze mógł wyglądać Bobby Ray Smith, ona była ponad swoim małym poczekj-aż-on-mnie-teraz-zobaczy momentem. Chryste, jednak, facet wyglądał dobrze. Wysoki, z szerokimi na milę ramionami i ciałem falujących mięśni pod czarną, średniej długości, skórzaną kurtką, czarnym golfem i czarnymi dżinsami. I te czujne, bursztynowe oczy patrzące z pod ciemnobrązowych włosów, których większość sięgała mu do kołnierza. Prawdopodobnie uwolnione po tylu latach w wojsku. Taa, facet ciągle wyglądał cholernie dobrze. Chciałaby być w stanie szczerze powiedzieć, że nie miała pojęcia o jego obecności na przyjęciu, ale jej Sfora nigdy nie robiła interesów z kimś, kogo dobrze nie sprawdziła. I chociaż znała Mace’a przez jego siostrę i ich wzajemną działalność charytatywną w ciągu ostatnich pięciu lat, dopóki Danny nie dał jej informacji o firmie ochroniarskiej i nie znalazła tam imienia Bobby Ray Smith’a nie wiedziała, że są z Mace’m partnerami. Od tego momentu, wiedziała, co musi zrobić. Jak dziecinne i absurdalne wydawało się to nawet jej, nie mogła się oprzeć. I, jak zawsze, jej Sfora była bardziej niż chętna by się przyłączyć. Ale teraz to już koniec. Pokazała mu jak daleko zaszła i czuła się z tym świetnie. Teraz miała inne ważne rzeczy, którymi musiała się zająć, przenosząc Bobby’ego Ray Smith’a oficjalnie do jej przeszłości. - 19 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Chociaż, część niej przypominała jej o tym, że wciąż chciałaby mieć szansę pocałować go tamtej nocy w szkole. Tylko, dlatego, by mogła przestać zastanawiać się jak by to było. Do tej pory, była pewna, że wzniosła to do gigantycznych rozmiarów, z którymi ten biedny facet mógłby nie być w stanie sobie poradzić. Drzwi od strony pasażera się otworzyły i podała rękę Danny’emu, by pomógł jej wysiąść z maszyny. Teraz, kiedy miała na nogach swoje zwykłe buty, nie potrzebowała pomocy, ale nie odmówiłaby jej także. Śmiejąc się radośnie, Sfora weszła do restauracji żeby coś zjeść.

- 20 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział II

Smitty usiadł wygodnie i przyglądał się dynamicznej pracy w ruchliwej kuchni. Zawsze lubił przychodzić do tej restauracji. Szefowa kuchni, kuzynka Alfy Sfory Van Holtz, zawsze sprawiała, że czuł się tu mile widziany i co ważniejsze, karmiła go. - Więc jak tam praca? – Spytała Adelle Van Holtz podając kelnerowi dwa talerze jedzenia. - Jest w porządku. Zdobywamy więcej klientów. Wczoraj mieliśmy dużą robotę, która poszła świetnie. - Dobrze. Dobrze. Mówiłam o was chłopcy mojemu bratu. Może mieć dla was jakąś pracę. – Sięgnęła dookoła niego i wzięła butelkę wody. – Jak wiesz, Sfora Van Holtz nie lubi brudzić sobie rąk zwykłą aktywnością wilków. - Smith’ci wiedzą wszystko o zwykłej aktywności wilków. I byciu zamieszanymi w takie sprawy. Więc jesteśmy więcej niż szczęśliwi mogąc pomóc. Szczególnie, jeśli jest w to zamieszana moja ulubiona restauracja. – Zakończył z mrugnięciem. Sieć restauracji Van Holtz Steakhouse10, była neutralnym gruntem dla zmiennych od lat, chociaż koty nie przychodziły tu zbyt często. Różne rodzaje wilków czy psowatych mogły przyjść i zaspokoić swoją potrzebę krwistego steku i spotkania z innymi wilkami. Jedynym problemem było to, że restauracja Van Holtz nie była tania. Więc Smith’ci nie przychodzili tam zbyt często biorąc pod uwagę, że nie tarzali się w pieniądzach, jak Sfora Van Holtz czy Magnusa. - Zapamiętam to. - Powiedziała Adelle z uśmiechem. – A teraz powiedz mi, co się dzieje, chłopczyku. Smitty bardzo lubił Adelle, obydwoje połączyło coś mocnego po tym, jak zatrudniła go, by podrasował ochronę jej restauracji i odkrył, który z jej pracowników ją okradał. Okazało się, że był to pomocnik kelnera, arktyczny lis. Jakieś dwadzieścia lat od niego starsza Adelle nie była taką snobką jak większość Van Holtz’ów i naprawdę wiedziała jak dobrze przyrządzić stek. Jej skłonność do matczynej opieki była długa na milę i uwielbiała małego

10

Restauracje serwujące głównie steki

- 21 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty’ego. Z mamą w Tennessee i siostrą, wrzodem na tyłku, czasami tego potrzebował. - Co sprawia, że uważasz, że coś jest nie tak? Sięgnęła i pogłaskała go po policzku. - Wiesz, że nic przede mną nie ukryjesz. Czy to problem z wilczycą? - Niee. – W pewien sposób bardzo by chciał, żeby tak właśnie było. Wilczyce było naprawdę łatwo zrozumieć, jeśli stosowałeś się to trzech prostych reguł: Nie drażnij ich; nie próbuj ich złamać wzrokiem chyba, że masz Życzenie Śmierci lub jesteś pewien, że dasz radę; i nie drażnij ich. Jeśli stosujesz się do tych prostych zasad, jesteś bezpieczny. Ale Jessie Ann nie była wilczycą i nic związanego z tą kobietą nie było proste. Żadna cholerna rzecz. - Po prostu spotkałem wczoraj starą znajomą, a ona zachowywała się tak jakby mnie w ogóle nie znała. - Cóż… - Jak to możliwe? – Kontynuował. – Jestem niesamowity11. Adelle poklepała jego policzek. - Oczywiście, że jesteś. Po pracy i śniadaniu z Mace’m, Smitty nie wrócił do swojego mieszkania do szóstej rano. Rozebrał się i rzucił na łóżko, oczekując, że natychmiast zaśnie. Zamiast tego, wpatrywał się w sufit przez dobrą godzinę zastanawiając się, jak Jessie mogła go tak łatwo zapomnieć. Prawda, to nie tak, że spędzali razem każdą godzinę i każdy dzień, gdy mieszkali w Smithtown, ale był bliżej niej, niż kogo kogokolwiek innego, prócz siostry. Słuchał jej nawet wtedy, gdy mówiła i mówiła o jakiejś dopiero, co przeczytanej książce. Fakt, że znosił rozmowy o elfach, smokach i facetach z mieczami wciąż go zdumiewał. Ale robił to dla Jessie Ann. Cholera, może ona wciąż była zła. Wiedział, że kobiety potrafiły trzymać urazę jak nikt inny. A zwłaszcza drapieżniki. Może nie wybaczyła mu tego, że odszedł, że zostawił ją samą w Smithtown. Ale co innego mógł zrobić? To nie tak, że mógł zabrać ze sobą do Navy szesnastoletnią dziewczynę, bo „jego siostra i jej przyjaciele traktowali ją jak zabawkę do gryzienia”. Co wkurzyło Smitty’ego jeszcze bardziej? Że mu zależało. Zależało mu, by Jessie go pamiętała. Chciał wiedzieć, czy ktoś ją skrzywdził, kiedy on wyjechał. Dlaczego do diabła? Ale cholera zależało mu i mógł słyszeć ojca, jakby stał obok niego: „Zawsze byłeś wielką cipą, chłopcze12.”

11 12

Nie ma to jak skromność. Haha przykład wrażliwego tatusia ☺

- 22 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Kelner zatrzymał się przed Adelle, a ona szybko sprawdziła tace pełną jedzenia. Skinęła i wysłała go dalej. - Więc, lecisz na tę małą dziewczynę? Gwałtownie sztywniejąc, Smitty potrząsnął głową. - Panie, nie. Ona jest tylko koleżanką. Kimś, z kim kiedyś byłem, blisko, ale nigdy nie mógłbym… my nigdy nie moglibyśmy… - Potrząsnął głową. – Nie ma mowy. - Huh. Skołowany. Nigdy wcześniej nie widziałam żebyś był skołowany. - Nie jestem skołowany. Wzięłaś mnie przez zaskoczenie, to wszystko. - Oczywiście. To musi być to. – Adelle poklepała go po ramieniu. – Chcesz kolejny stek? To sprawi, że poczujesz się lepiej. – Już zjadł dwa. - Mógłbym zjeść jeszcze jednego. Uśmiechnęła się i zabrała talerz od przechodzącego kelnera. Kelner zatrzymał się. - To dla stolika nr 10. - Więc? - Czekają od czterdziestu pięciu minut. – Sobotnie wieczory były najbardziej pracowite dla restauracji Van Holtz’ów, jednak Adelle nie poruszała się szybciej ani nie robiła więcej niż w inne wieczory w roku. - Czy oni są ważni? Teraz Smitty się zaśmiał. - Adelle. - Co? To uzasadnione pytanie. Kelner pochylił się do Adelle i wyszeptał. - To Jessica Ward szefowo. Smitty zamrugał zaskoczony. - Jessica Ann Ward? - Tak. – Kelner wyszczerzył zęby. – Kolejna z jej pierwszych randek, jeśli dobrze zgaduję. Odpychając dwie kobiety, Smitty otworzył drzwi i rozejrzał się po restauracji. - Naprawdę nie rozumiem, czym ta dziewczyna się przejmuje. – Westchnęła Adelle za nim. – Musi być najbardziej rozchwytywaną, psowatą na

- 23 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

planecie. Ma tam gorący towar, a zostawia ich samych - stojących na rogu - za każdym razem. Smitty podglądał „parę” - prawie się zdenerwował - jego oczy zwężyły się, kiedy tylko zobaczył, jak ten skurczybyk wziął rękę Jessie. Czy ona nie wie, że powinna być ostrożna? Kościsty skurczybyk prawdopodobnie chce od niej tylko jednej rzeczy, a ona nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. - Co się stało, chłopczyku? - Nic. Daj im ich jedzenie. - Ty nie chcesz? - Nie, dziękuję Adelle. Adelle wzruszyła ramionami odłożyła talerz na tacę. *** Taa, Phil znów miał rację. Sherman Landry ze Sfory dzikich psów Landry, był nudny. Niemalże boleśnie nudny i z nerwicą natręctw, jakiej nigdy wcześniej nie widziała. I miała nadzieję już nigdy więcej nie zobaczyć. Nóż do masła poprawiał już czternasty raz w ciągu ostatnich czterdziestu pięciu minut. Spytał. - Więc masz plany na długi weekend za kilka tygodni? Uch-och. - Jeśli chodzi o ścisłość to tak. Z moją Sforą. - Och. – Wyglądał na tak rozczarowanego. Jak labrador, któremu właśnie zabrano kość. – A na bal charytatywny w muzeum? Dobry Boże, Jess. Wymyśl coś. Cokolwiek. Nie mogła tego znów zrobić. Nie znowu. Randkowanie było wystarczająco trudne, ale umawianie się z tak irytującym gościem to było dla niej za dużo. Żeby być szczerą, Jess nie miała pojęcia, dlaczego się jeszcze przejmuje. Przez lata twardo umawiała się z dzikimi psami. Niektórzy z nich przyjeżdżali z Europy czy Azji, by z nią wyjść. Większość z nich była miła, ale żaden z nich nie sprawił, żeby się pociła i wiła. A na myśl, że miałaby z którymś dochować się potomstwa sprawiała, że robiło jej się zimno. Jess mogła to przyznać, była gotowa. Gotowa by mieć swoje własne szczeniaki. Własnego partnera. Pomagała przy szczeniakach jej Sfory od piętnastu lat i to był czas, żeby miała swoje własne koszmary senne, z którymi musiałaby się zmagać. Ale myśl o - 24 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Sherman’ie Landry z jego nerwicą natręctw pomagającemu w wychowywaniu jej dzieci sprawiała, że czuła się trochę chora. - Wychodzę ze Sforą. - Oczywiście. – Powiedział z widocznym rozczarowaniem. To nie był pierwszy raz, kiedy używał tego tonu, podczas rozmowy o jej Sforze. Jak bardzo oni nie lubili jego, Jess wyczuwała, że on nie lubił ich. Bardzo źle dla niego. Jej Sfora znaczyła dla niej zbyt wiele, by sprowadzić kogoś, kto będzie przyczyną problemów między nimi. - Taa… cóż. – Kiedy nie miała nic do powiedzenia, Jess wytarła usta serwetką. – Zaraz wrócę. Muszę iść do damskiej toalety. Wstała, uśmiechnęła się z przymusem, kiedy i on wstał. Możesz mówić o Sherman’ie wszystko, ale zdecydowanie był grzeczny. Jess szła w kierunku tyłów, aż uderzyła z drzwi damskiej toalety, którą zawsze nazywała „marmurowym pałacem”. Prawie każda jej randka odbywała się w tej restauracji, bo wiedziała, że nawet, jeśli randka będzie do bani to Filet Mignon zawsze będzie idealny. Kiedy umyła ręce i użyła grubych papierowych ręczników, aby je wysuszyć zrozumiała, że nie wytrzyma kolejnej godziny na tej randce. Skończyła swój stek, a teraz Sherman chciał deser. A wszystko, czego ona chciała to wrócić do biura. Ostatni tydzień przygotowań na piątkowe przyjęcie, zostawił ją w tyle i zdała sobie sprawę, że ta sobotnia randka to był ogromny błąd. Wyjęła swój telefon z małej torebki - dałaby wszystko by mieć przy sobie swój plecak - i wysłała Phil’owi wiadomość. Bardzo prostą: „ZABIERZCIE MNIE STĄD W CHOLERĘ! ” Pewna, że jej przyjaciele nie potrzebują większej namowy, Jess wrzuciła swój telefon z powrotem do torebki odwróciła się - dokładnie w muskularną klatę jakiegoś faceta. Faceta w damskiej toalecie. Wypuszczając zduszony krzyk zaczęła się wyrywać. Jak zwykle, nie było to ładne, bardziej jak dzikie młócenie. Nigdy nie była zbyt dobrym wojownikiem jako człowiek. Ale facet złapał ją i przycisnął jej ręce do ciała. Jej kły się wysunęły i już zbliżała się do jego szyi, gdy powiedział. - Jessie Ann! Mogłabyś się uspokoić!

- 25 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Zszokowana odchyliła się do tyłu by popatrzeć w twarz Bobby Ray Smitth’a. Niech go cholera! Dlaczego musi wyglądać tak szalenie dobrze. - Co ty tu do diabła robisz! – Zażądała odpowiedzi. – Dlaczego jesteś w damskiej toalecie? - Czy mężczyzna nie może skorzystać z damskiej toalety, kiedy czuje taką potrzebę? - Nie, nie może. I nie miałbyś nic przeciwko zabraniu swoich łap ze mnie? – Zrobił to i Jess cofnęła się o krok, ale jej tyłek uderzył o umywalkę. Próbując wyglądać swobodnie i nie przewrócić się na tyłek, przeszła obok niego i wyrzuciła papierowy ręcznik. - Tak właściwie jak długo tam stałeś? Czy to po prostu jakieś pokręcone, perwersyjne gówno, które zacząłeś robić po wstąpieniu do Marines? - Navy, Jessie Ann. Dołączyłem do Navy. - Nieważne. Bobby Ray popatrzył na drzwi, a potem z powrotem na nią. - Nie wiesz, że byłem tu cały czas, kiedy myłaś ręce - i mamrotałaś do siebie jak moja walnięta ciotka Ju-ju? Cholera. Naprawdę musiała popracować nad tym gadaniem do siebie. - Wiedziałam. - Od chwili, gdy się odwróciłaś. - Słuchaj, mam mnóstwo rzeczy na głowie. Nie mogę być ciągle wszystkiego świadoma. - Ale… - Wyglądał na tak rozkosznie zdezorientowanego, że wszystko, co chciała zrobić to walnąć go w twarz. – Jesteś jedną z nas. Jak mogłaś nie wiedzieć, że jestem za tobą? - Ja… - Nie możesz mnie wyczuć? Usłyszeć? Wciąż jesteś tak nieświadoma? Jak udało mu się to znów zrobić? Zmienić ją w szesnastolatkę? Bardzo dobrze pamiętała te długie kazania, jakie jej robił, na temat bezpieczeństwa i bycia świadomym, co się dzieje wokół. „Nie możesz przeżyć swojego życia w tych książkach, Jessie Ann” zawsze jej powtarzał. Jakby chciała spędzić, choć sekundę dnia twarzą w twarz z rzeczywistością. Zwykle otrzymywała te wykłady, gdy wisiała na drzewie, czy chowała się pod trybunami. Jedna rodzina leopardów mieszkająca niedaleko Smithtown miała ją za „słodkie coś”, ponieważ wiedziała jak dobrze wspinać się na drzewa.

- 26 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Ale to było bardzo dawno temu. Nie była już tą poturbowaną, małą dziewczynką ukrywającą się przed bandą wściekłych szczeniar. Była Jessicą Ann Ward Dyrektorem Generalnym Systemów Ochronnych Kuznetsov i żeńską Alfą Sfory Kuznetsov. I teraz, stała tutaj, dostając wykład od tego wielkogłowego, zapchlonego wilka. Oczywiście, mogła na niego nakrzyczeć. Nawet nawrzeszczeć. Ale to nie zostałoby zarejestrowane przez Bobby’ego Ray Smith’a. Nie, był tylko jeden sposób by zajść za skórę Smith’owi. Zwłaszcza temu Smith’owi. - Słuchaj Bubba Ray… Jego świecące bursztynowe oczy się zwęziły. - Jestem Bobby Ray, o czym ty cholernie dobrze wiesz. Mój tatuś to Bubba. - Bubba, Bobby. – Lekceważąco machnęła ręką. – Skarbie, czy to ma jakieś znaczenie? – Przez krótką sekundę myślała, że może ją uderzyć. Kiedy tego nie zrobił poklepała go po ramieniu. - To na prawdę miło z twojej strony, że się martwisz. Serio. Ale ktoś na mnie czeka i – Zmarszczyła nos i wyszeptała. – nie żebym mówiła ci, co masz robić, ale czy nie powinieneś obserwować frontowych drzwi? Nie chciałabym żeby Cię zwolnili. – Kiedy gapił się na nią z otwartymi ustami, niewinnie zapytała. – Jesteś ochroniarzem w restauracji, prawda? – Potwornie dobrze się bawiąc, Jess potarła jego sweter - obejmując lekko biceps. – Cóż. Muszę iść. Trzymaj się Bobby Joe. Jess podeszła do drzwi i otworzyła je. Kiedy weszła do holu, słyszała jak warczy. - Bobby Ray. Uśmiechając się i czując jakby wygrała na loterii, Jess przespacerowała się z powrotem do stolika. Zanim mogła usiąść, jej telefon zadzwonił. Gwałtownie go otworzyła. - Tu Jessica. - Dzwonię, by uratować Cię od przeznaczenia gorszego niż śmierć. Deseru z Sherman’em Nudziarzem. - Och, mój Boże. Jesteś pewien? - Tak jestem pewien, iż on jest wielkim nudziarzem – tak jak Cię ostrzegałem, że będzie. – Powiedział Phil zadowolony z siebie. – Nigdy mnie nie słuchasz. - Okej, okej. Rozumiem. Już wychodzę. Jess zamknęła telefon i dała Sherman’owi najbardziej nadąsana minę. - 27 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak mi przykro Sherman. Muszę biec. Kłopoty w domu Sfory. - Oczywiście. Oczywiście. – Wstał, a ona zamachała na jego siedzenie. - Mój samochód czeka na zewnątrz. Skończ deser, pogadamy później. – Myślała czy nie pocałować go w policzek, ale ta myśl spowodowała, że się skrzywiła, więc zamiast tego poklepała go po ramieniu. – Dziękuję Ci za cudowny obiad. – I ruszyła do drzwi. Maître d’, którego znała z imienia, już miał jej płaszcz w rękach. Porwała go od niego, przewracając oczami na jego szeroki uśmiech i zapłaciła. Jej kierowca już otworzył drzwi i praktycznie wskoczyła do środka. - Dom? – Spytał kierowca. - Niee, biuro. Muszę jakoś uratować ten okropny wieczór. Chociaż dzięki torturowaniu Bobby Ray Smith’a ten wieczór przejdzie do historii z podkreśleniem tej nocy…, jeśli nie roku. *** Nie poruszył się dopóki Adelle nie weszła do łazienki i nie szarpnęła go za sweter. - Wszystko w porządku, Bobby Ray? - Nazwała mnie Bubba. Ciągle myśli, że byłem w Marines. – Wreszcie popatrzył w dół na zaniepokojoną twarz Adelle. – Czy wszechświat zwariował? Odszedł od niej. - Mam na myśli, to Jessie Ann, na miłość boską. Mała Jessie Ann Ward. Kiedyś musiałem ją namawiać, żeby wyszła z pod trybun jak wiewiórka z drzewa. Była nieprzytomnie we mnie zakochana, a teraz nazywa mnie Bubba? - Uch, Bobby Ray tam są kobiety, które chcą skorzystać z toa… - I ona stojąca tam i zachowująca się jakbym był jakimś rodzajem szkodnika, którego próbuje odpędzić od swojego jedzenia, to po prostu za dużo. Ona mnie uwielbiała! Adelle wzruszyła ramionami. - Zdaję się, że z tego wyrosła. Ale on z tego nie wyrósł. Jak, na piekło, ona mogła? Podnosząc ręce na jego gniewne spojrzenie, Adelle cofnęła się. - Dlaczego ja nie, uch, przekieruje pań na zewnątrz do męskiej toalety, a ty nie będziesz się śpieszył... warcząc. Tutaj. A kiedy będziesz gotowy, czterdzieści porcji steków i butelka tequili czekają na ciebie w kuchni. - 28 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wtedy się odwróciła i uciekła z pokoju. Warcząc, jak powiedziała Adelle że mógł, Smitty podszedł do umywalki. Gapił się na siebie w lustrze. Kły. Jego kły były na zewnątrz! Pozwolił kobiecie zaleźć sobie tak za skórę, że aż pokazały się jego kły? Wszechświat musiał zwariować! - To nie jest koniec. – Powiedział swojemu odbiciu. – Nie na dłuższą metę. Musiał być powód, dla którego Jessie Ann Ward traktowała go jak psie gówno na jej bucie i on był pewny jak cholera, że się tego dowie.

- 29 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział III

- Wołałaś na nią Plamka? Jego siostra popatrzyła na niego zaskoczona. Prawdopodobnie, dlatego że nigdy nie krzyczał. Na nią, ani nikogo innego. Nic dziwnego, że Jessie Ann patrzyła przez niego przez ostatnie dwa wieczory, kiedy ją spotkał. Kto chciałby pamiętać, że nazywano go Plamką? - Lessie było już zajęte, kochany. – Wyjaśniła mu siostra. Nie miał pojęcia jak to konkretne zdarzenie zmieniło się w comiesięczne. Spotykania z Mace’m, jego siostrą, Sissy Mae, Ronnie Lee, partnerem Ronnie Brendon’em Shaw i żoną Mace’a Dez, na niedzielnym późnym śniadaniu w Kingston Arms, hotelu należącym do Shaw’a. Ta specjalna jadalnia była ukryta przed w pełni ludźmi, z cateringiem głównie dla ich rodzaju. Neutralna przestrzeń dla każdej rasy. I najlepszymi cholernymi francuskimi tostami, jakie mógłby dostać. - To nie było tylko to, Sissy Mae. – Przypomniała jej Ronnie. – To były jeszcze jej włosy. Wszystkie te kolory na jednej głowie. To było tragiczne. To nie wyglądało na punk czy coś takiego. To po prostu wyglądało głupio. - Ona jest dzikim psem. – Wywarczał Smitty robiąc, co mógł, aby powstrzymać swoje wściekłe warczenie. Wściekłość, którą rzadko, jeśli kiedykolwiek, okazywał. – Wszystkie dzikie psy mają takie włosy chyba, że je farbują. - W takim razie powinna je farbować. Ponieważ wszystko, co robiła to sprawiała, że stawała się celem. - Nie łapię tego. – Powiedziała Dez z pełną łyżką owsianki i synem syczącym na jej ramieniu. – Jakie są różnice między wami a dzikimi psami? Tak szybko jak to nadeszło, Smitty czuł jak jego wściekłość odchodzi. Dez wywierała na niego taki efekt. Ona tak łatwo popełniała faux pas, jeśli chodziło o zmiennych, że to nigdy nie przestawało go bawić. Czasami to było tak, jakby patrzeć na wrak pociągu. Zabrało to chwilę, zanim Dez zdała sobie sprawę, że przykuła uwagę wszystkich w pokoju. Jej partner odchylił się na krześle z rękami założonymi na

- 30 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

klatce, czekał uśmiechając się jak ona z tego wybrnie. Rozglądając się dookoła Dez wzruszyła ramionami. - Co? Sissy otworzyła usta żeby coś powiedzieć, ale Ronnie zamknęła je zanim Sissy powiedziałaby coś, co zniszczyłoby to, co przerodziło się w zdrową przyjaźń pomiędzy trzema kobietami. - My jesteśmy wilkami. – Wyjaśniła prosto Ronnie. – Dzikie psy są, dosłownie, psami. - Niektórzy twierdzą, że pierwszymi psami. – Dodał pomocnie Mace kradnąc bekon z talerza żony. Sissy Mae odepchnęła swój pusty talerz. - Zapomnij o tym. Tak właściwie, dlaczego o niej mówisz Bobby Ray? - Spotkałem ją na tej robocie w piątek. – Nie mógł wspomnieć o spotkaniu ostatniego wieczora. Nawet Mace’owi. Wciąż nie mógł w to uwierzyć. Nazwała go Bubba. Równie dobrze mogłaby napluć mu w twarz. Mace potrząsnął głową, uśmiechając się, gdy jego syn syknął i zamachnął się na ojca, gdy ten zabierał tost z talerza Dez. - Zapomnij o tym Smitty. To nie twoja liga. Ona ledwo cię pamiętała. Sissy i Ronnie wymieniły spojrzenia. - Czyja liga? – Spytała Sissy. – Jessie Ann? - Może była Jessie Ann, kiedy ją znałaś. Ale teraz to Jessica Ann Ward. I ty, mój hillbilly13 przyjacielu, nie masz szans. Dez się trochę wyprostowała. - Czy wy chłopaki mówicie o Jess Ward? Chryste, nie widziałam jej od wieków. - Znasz Jessice Ward? – Jak Dez znosiła ten wyniosły lwi ton, Smitty nie miał pojęcia. Bez pazurów czy kłów, nie mogła się zemścić podczas polowania, jak robił często Smitty. - Tak, Kapitanie Ego. Znam Jessice Ward. - Uwielbiam, kiedy ona go tak nazywa. – Zaśmiała się Sissy. - Pracowałyśmy razem kilka lat temu. – Dez uśmiechnęła się do syna. – Wielu z nas było przykro, kiedy odeszła. Była cholernie dobra w tej robocie. Podnosząc brew Sissy powiedziała. - Nie powiesz mi chyba, że ten przerażony, mały królik był gliną. 13

Pogardliwe określenie kogoś z dalekich lasów lub gór

- 31 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie gliną. Technikiem. Dokładniej technikiem komputerowym. Była dobra, ale odeszła żeby rozkręcić swój własny biznes. I teraz jest bogatsza od Boga. – Dez popatrzyła na Smitty’ego. – Mace ma rację. Ona jest z poza twojej ligi. Smitty zrobił swoją najlepszą nadąsaną minę. - Dlaczego wy wszyscy staracie się mnie zranić? - Bo to zabawne? - Proste. - Uwielbiam, kiedy płaczesz. Smitty westchnął. - Zapomnijcie, że pytałem. *** - Więc jak poszła twoja randka? Jess przewróciła oczami na pytanie May. - Nie chcę o tym rozmawiać. May skrzywiła się. - Tak źle? - Tak nudno. - Przykro mi, kochanie. Jess wstała i włożyła swój talerz do zlewu. - To nie twoja wina. Po prostu do siebie nie pasowaliśmy. Kiedy opłukała naczynia, Jess powiedziała od niechcenia. - I spotkałam Bobby Ray Smith’a wczoraj w restauracji. - Och. – Spytała May tak samo beztrosko. – Co się stało? - Cóż. – Jess wysuszyła ręce i się odwróciła. – Sądzę, że mogłabyś powiedzieć… Wzrok czterdziestu dzikich psów stojących w kuchni Sfory, które nagle pojawiły się, by wysłuchać jej odpowiedzi sprawił, że słowa zamarły jej w gardle. Phil wskazał na nią. - Każdy detal. Niczego nie opuść. Dajesz. - 32 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

I „dała”. Prosto przez frontowe drzwi ku wolności. *** Smitty zamachał na Dez i ona szczęśliwa umieściła swojego syna w jego ramionach. - Wszystko, co wiem to to…, że Jessie Ann wciąż jest cholernie ładniutka. - I tak nie zainteresowana. Smitty popatrzył groźnie na przyjaciela. - Możesz to jeszcze wyśpiewasz? - Bobby Ray zawsze miał coś takiego do dziewic w potrzebie. - Och, uratuj mnie Bobby Ray. – Drwiła jego siostra. – Jestem taka słaba i krucha. - Uratuj mnie Bobby Ray. – Dołączyła Ronnie. – Jestem uwięziona pod trybunami… - …na drzewie… - …w szkolnym systemie wentylacyjnym… Dwie dozgonne przyjaciółki popatrzyły na siebie i powiedziały jednym głosem. - Znowu! Ignorując idiotyczne jałówki, spytał ponad ich śmiechem. - Kiedy opuściła miasto? Ciągle chichocząc, Ronnie zastanawiała się przez chwilę. - To było zaraz po tym jak Grubokoścista spadła z góry. - Człowieku, musiała być nieźle pijana. – Powiedziała Sissy. – Złamała obydwie nogi i kilka żeber. Wyleczenie zajęło jej kilka dni. – Dodała ze szczerym współczuciem. - Jedna z jej Sfory, powiedziała, że jest ich Alfą już od szesnastu lat. – Powiedział Smitty. - To możliwe. Wiem, że odeszła zanim skończył się nasz przedostatni rok w szkole. - Wow. Alfa Sfory psów. – Uśmiechnęła się szyderczo Sissy. – Zastanawiam się, co trzeba zrobić, aby dostać tę robotę. - Być najlepszym obwąchiwaczem tyłka? - 33 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Dez potrząsnęła głową. - Jesteście po prostu złośliwe. - Co mogę powiedzieć? Ona wyciąga z nas to, co najgorsze. - Właściwie, – Ronnie przypomniała Sissy. – wszyscy wyciągają z nas to, co najgorsze. - Racja. Smitty westchnął, smutno. - Żadne z was nie myśli, że odeszła przeze mnie, prawda? Zapytał o to szczerze, wiedząc jak ją chronił i w ogóle. Ale histeryczny śmiech, który dostał za odpowiedź, tylko go obraził. *** - Nie ma, o czym mówić. Widziałam Bobby Ray’a jakieś pięć minut. - Ona kłamie. – Oskarżyła Sabina. – Ale my ją złamiemy. Popchnęli Jess na krzesło i Sabina pstryknęła palcami. Umieścili to w jej ręce, a ona trzymała to przed twarzą Jess. Jess parsknęła. - Chyba nie myślisz, że to zadziała na… - Ciemna, ciemna czekolada. – Powiedział łagodnie Sabina. – Orzechy włoskie. Dopiero, co wyjęte z piekarnika. Sabina trzymała ulubione czekoladowe ciasteczka, Jess przed jej nosem. Były upieczone, razem z kruchymi ciasteczkami, na wcześnie popołudniową wyprawę do Zoo. Sięgnęła do blaszki, ale Sabina szarpnęła ją w tył. - Och, nie. Nie póki nie opowiesz nam, wszystkiego o twoim pięciominutowym spotkaniu z wilkiem. - Dobra. – Zgodziła się, jej usta zwilgotniały. – Ale dostane całą blachę. - Skoro sądzisz, że twoje biodra mogą to znieść, moja droga. *** - Kiedy idziesz odebrać końcowy czek? – Smitty spytał Mace’a. - 34 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Mace, wreszcie nasycony, pochylił się z powrotem na krześle i położył ręce za krzesłem żony, głaszcząc jej ramię. - Zapomnij. - Pójdę z Tobą. - Za-pom-nij. Wybieram się tam w sprawach biznesowych. Nie żebyś niuchał wokół niej jak pies w rui. Młode w jego ramionach, Butthead, znany także jako Marcus Patrick Llewellyn, uśmiechnął się do niego i sięgnął po jego palec. Można było wyczuć jego małe pazury tuż pod skórą. Teraz nie mogli wymusić na nim przemiany dopóki Marcus nie wejdzie w okres dojrzewania. Nie trzeba było widzieć tych pazurów, by rozpoznać w nim zwierzę. Mógł mieć szaro-zielone oczy matki, ale ten wspaniały mały chłopiec - i chrześniak Smitty’ego - wciąż miał zimną, surową minę drapieżnika. Jak jego tatuś. Smitty uśmiechnął się do Dez. - Jak sobie radzisz, kochana? Wiem, że nie jest łatwo wychowywać jednego z nas. - Dobrze. Niania gepard pomaga. Ale kiedy pierwszy raz zawarczał, dostałam lekkiego ataku paniki. - Krzyczała i rzuciła go do mnie. Dez popatrzyła wilkiem na Mace’a. - Nie rzuciłam mojego syna do ciebie. Po prostu go przekazałam i szybko wyszłam z pokoju, żebym mogła krzyczeć w poduszkę w naszej sypialni. - Znalazłem ją pod łóżkiem z psami. - Wyciągałam ich zabawki, ty długowłosy skurczybyku. – Popatrzyła na Smitty’ego. – To zajmuje trochę żeby się przyzwyczaić. Warczenie, syczenie, mruczenie. Potem muszę sobie z tym poradzić od dziecka… - Haha – Stwierdził sucho Mace. - Kiedy wracasz do pracy? – Spytał, Smitty, bo uwielbiał oglądać jak całe ciało Mace’a tężeje w panice. Westchnęła głęboko. - Jutro. Kazali mi wrócić wcześniej. Powiedzieli, że są zdesperowani. Myślałam by im odmówić, ale Mace stwierdził, że nie powinnam ryzykować utraty pracy. – Potarła udo męża i dała mu to szczere, pełne miłości spojrzenie, które zawsze sprawiało, że Mace chciał ratować swoje życie ucieczką. – Jesteś taki wspaniały, jeśli chodzi o to wszystko, kochanie. - Uch… Taa. Dzięki. - 35 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Mace odwrócił się do Shaw’a i spytał go o hotel, a Smitty patrzył jak Dez, Ronnie Lee i Sissy Mae wymieniają podejrzanie zadowolone z siebie spojrzenia. - Hej. – Powiedział Smitty. – Czy wy trzy planowałyście----AŁ! Wszyscy popatrzyli na niego i zacisnął znów zęby na nagły i straszny ból w swojej stopie, na którą Dez nadepnęła pod stołem. - Co się z tobą dzieje? – Zażądał odpowiedzi Mace, brzmiąc prawie tak jakby naprawdę go to interesowało. Smitty potrząsnął głową, gdy Dez delikatnie odgarnęła mu włosy z oczu. - Myślę, że biedne dziecko złapało skurcz w nodze, chuch? Tym razem skinął, niezdolny mówić, kiedy przyłożyła swoją szpilkę do górnej części jego stopy. - Nie polujesz wystarczająco często. – Oskarżył Mace, już odwracając się do Shaw’a. - To zapobiegłoby tym skurczom, wiesz? Dez pocałowała go w policzek i syknęła mu do ucha. - Powiesz słowo - nie znajdą twojego ciała przez miesiące. Wilki były mądrą rasą i zawsze wiedziały, kiedy drapieżnik złośliwszy od nich jest w pobliżu. Wciąż trzymając dziecko, które zdawało się całkiem zadowolone z bezwzględnej strony swojej mamusi, Smitty obiecał. - Ani słowa. *** Jess rzuciła się na kanapę obok szesnastoletniego chłopca czytającego książkę i starającego się udawać, że ona koło niego nie siedzi. Otworzyła swojego laptopa i uruchomiła go. - Nie chciałeś iść tym razem do Zoo? – Spytała go. Jonatan DeSerio, Johnny, potrząsnął głową, z oczami wciąż skupionymi na książce przed nim. Aż jego głowa podniosła się i pośpiesznie spytał. - Chyba, że chcesz żebym poszedł. Mogę następnym razem. Przez trzy lata po śmierci matki, opieka społeczna odbijała Johnny’ego pomiędzy domami zastępczymi. Z powodów rozumianych tylko przez zmiennych, rodziny w pełni ludzi, w których umieszczało go miasto, po prostu nie chciały go mieć w pobliżu. Uważali go za dziwnego. I mieli powód. Nie był tak naprawdę człowiekiem, nie całkowicie. - 36 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wreszcie, oddział Służby Ochrony Dzieci zajmujący się głównie zmiennymi odkrył Johnny’ego. Próbowali umieścić go w jednej z lokalnych Sfor, ale żadna z nich go nie przyjęła. Więc SOD przyszła w końcu do Jess i spytała czy mogłaby wziąć go do swojej Sfory. Ostatecznie wszyscy byli psowaci. Jess nie wahała się. I ciężko pracowała, aby poczuł się jak w domu, ale on ciągle bał się, że odeślą go z powrotem. Jak wszyscy przed nią. Johnny wciąż nie zdawał sobie sprawy, że nigdzie się nie wybiera. Nie mogli nagle zdecydować, że nie lubią, gdy jest blisko i wykopać go na ulice. Sfora Dzikich Psów nie działała w ten sposób. Kiedy raz do niej dołączasz, to już w niej zostajesz. Coś jak Mafia, z wyjątkiem przysięgi krwi i morderstw na zlecenie. - Jeśli nie chcesz iść do Zoo, Johnny, to nie musisz. - Okej. Po kilku minutach ciszy spytała. - Więc słyszałeś… - Nie. - Nie martwiłabym się… - Nie martwię. - W takim razie dobrze. Johnny złożył podanie na niezwykle prestiżowy letni kurs muzyczny, który zarekomendował jego nauczyciel gry na skrzypcach. Miał bardzo wysoki poziom i tylko najlepsi mogli się tam dostać. Jess wierzyła, ale Johnny najwyraźniej nie. Ale to było w porządku. Ona miała wystarczająco dużo wiary za nich obojga. Córka May i Danny’ego, Kristan weszła do salonu, wyglądając rozkosznie jak zawsze, w swojej różowej kurtce ze sztucznym futrem na podszewce i mini spódniczce i leginsach, by było jej ciepło. Zerknęła w dół na Johnny’ego. - Ty ciągle tu siedzisz? - Nie. – Powiedział z suchym sarkazmem, nie siląc się nawet, by popatrzeć w górę. – To tylko mój hologram. Teraz jestem w Utah. Jess prychnęła. Jak do tej pory Kristan była jedyną osobą zdolną do wyciągnięcia Johnny’ego z jego skorupy. Robiła to głównie poprzez irytowanie go, ale niech mnie piekło - jeśli to działało - niech będzie. - Siedział dokładnie w tym samym miejscu, kiedy bachory szły do Zoo. – Poinformowała Jess. - Czemu nie poszłaś? - 37 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Heloł? Jestem na to trochę za stara. - Nikt nie jest za stary, na Zoo. Kristan przewróciła oczami. - Cokolwiek. Idę na obiad. Chcesz iść? Jess gapiła się na Johnny’ego i zdała sobie sprawę, że nie rozumiał, że Kristan mówiła do niego. Poderwał szybko głowę, kiedy szturchnęła go łokciem w bok. - Co? Nic dziwnego, że Jess tak lubiła tego chłopca - był jej męską wersją. - Obiad. – Naciskała Kristan. – Na obiad. Hamburgery. Frytki. Dużo ketchupu. Potem możemy iść na jakiś pasaż uliczny czy film czy coś. Chyba, że chcesz zostać tutaj ze staruszkami? - Wiesz, że nie boję się ciebie skrzywdzić, prawda? I nie wróćcie późno. – Powiedziała, Jess z kpiącym, piorunującym spojrzeniem, co wywoływało zwykle jedynie przewracanie oczami - znak znudzenia, uniwersalny wśród bachorów…ee… dzieci. - Tak mamo. - Myślę, że mogę pójść. – Popatrzył na nią i Jess wzruszył ramionami. - Twój wybór, dzieciaku. Niezbyt pewny, Johnny wstał, wciąż mocno trzymając w ręku książkę. - Bierzesz ten tom ze sobą do restauracji? Mogę Cię zapewnić, że jestem bardziej interesująca niż jakaś gówniana, stara książka. - Hej! – Ostrzegła Jess. – Uważaj, co wychodzi z twoich ust, kiedy mówisz o tej książce. To Władca Pierścieni. - Twoja obsesja na punkcie elfów jest bardzo niezdrowa. Kiedy Johnny stał tam po prostu oniemiały, Kristan dała znów wyraz „złego traktowania”, wyrywając książkę z jego rąk i rzucając ją, do Jess. - Nawet przedstawię ci jakieś gorące, w pełni ludzkie dziewczyny. One są całkowitymi zdzirami. - Kristan Jade! - Przepraszam, przepraszam. – Chwyciła rękę Johnny’ego i pociągnęła do frontowych drzwi. – Do zobaczenia, ciociu Jess. Johnny obejrzał się na nią i Jess nie mogła nic poradzić na to, że rozbawił ją strach widoczny na jego twarzy. Nie panika, nie rozpacz, tylko głęboki nieprzemijający strach, przed tym, do czego ta żwawa psowata może być zdolna. Definitywny postęp. - 38 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Bawcie się dobrze. – Zawołała za nimi, nim wróciła do laptopa. Jej Sfora dosłownie jęczała, kiedy mówiła, że musi iść do biura. Więc jej kompromis? Pracowała na kanapie. Ostatecznie dzięki temu mogła pójść po mały podwieczorek. Jess nie miała pojęcia jak długo pracowała, kiedy zadzwonił jej telefon. Myśląc, że to może być Johnny albo Kristan, natychmiast odpowiedziała. - Tu Jess. - Cześć. Zmarszczyła brwi. - Hej…, kto mówi? - Smitty? Jess zrobiła zeza. Wciąż nieustępliwy jak pit bull. - Jak zdobyłeś mój numer? - Nie mogę Ci tego powiedzieć. - Och! – Powiedziała radośnie. – Okej. Zamknęła telefon i rzuciła na inną kanapę przez pokój. - Osioł. *** Smitty gapił się na zerwane połączenie w jego telefonie z przerażeniem. - Rozłączyła się ze mną. Ronnie poklepała jego nogę. - Jestem pewna, że ona nie… - Ze mną! Brendon Shaw wybuchnął śmiechem. - Wiesz wcześniej nie specjalnie zwracałem uwagę na Jessice Ward. Ale musze powiedzieć… Zaczynam ją naprawdę lubić. Uderzając swojego partnera w ramię, Ronnie powiedziała. - Pamiętasz nasze rozmowy o tym, kiedy zabierać głos, a kiedy nie, gdy wmieszane są wilki Smith? To jeden z tych nie-mówić przypadków. Smitty spojrzał na swoją siostrę wygodnie odpoczywającą na skórzanej kanapie. Apartament Brendon’a Shaw’a miał duże, wygodne meble i ku wielkiej irytacji kotów, wilki lubiły tam przychodzić, czy im to odpowiadało czy nie. - 39 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Jestem Bobby Ray Smith. – Powiedział prosto do swoich krewnych. - Jesteś. – Zgodziła się Sissy. – Ale to widocznie nie ma większego znaczenia dla małej Jessie Ann. - Wiem. – Powiedział Shaw ciągle się śmiejąc. – Chodźmy wszyscy wokół pokoju mówiąc jak się nazywamy. Ponieważ to zrobi różnicę. - Chłopie, jesteś dupkiem. – Warknął Smitty, szukając możliwości bójki i prawdopodobnie ją znajdując. - Oooch. Te potężnie przerażające słowa od gościa, który został zestrzelony przez Rhodesian Ridgeback14. Ronnie westchnęła. - Ty nigdy nie wiesz, kiedy się zamknąć. Smitty wstał. - Czy jest coś, co chciałbyś mi powiedzieć, chłopcze? - Nie szczególnie. – Shaw wstał. – Tak jak twoja mała nie-dziewczyna, nie mam Ci absolutnie nic do powiedzenia. I ostatnią rzeczą, którą Smitty usłyszał, nim uwolnił swoje pazury i poczuł kły zatapiające się w jego szyi, był krzyk Ronnie Lee. - Tylko nie jego twarz, Smitty!

14

http://pl.wikipedia.org/wiki/Rhodesian_ridgeback rasa psa

- 40 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział IV

- Nie. Smitty gapił się na lwa. - Co, nie? Ja nic nie mówiłem. Mówiłem, Mindy? Mace zerknął na ich asystentkę. - Nie mieszaj jej. Mindy, naprawdę gorąca gepardzica, zatrudniona przez jego siostrę, potrząsnęła głową. - Czy wy dwaj macie właściwie teraz na to czas? - Nie idziesz. – Powtórzył Mace. - Dlaczego miałbyś chcieć? – Spytała, Mindy, zabierając z biurka teczki. – On zamierza odebrać czek, a nie zatrzymać się w burdelu. - On chce sprawdzić, czy Jessica Ward rzeczywiście, nie jest nim zainteresowana. Mindy prychnęła. - Ten pies jest nadziany. Nie, - Oświadczyła stanowczo Mindy. – ona nie jest tobą zainteresowana. Smitty skrzyżował ręce na klatce. - Mindy, nie musisz być zazdrosna, kochanie. Wiesz, że moje serce należy do ciebie. - Co moja żona bardzo docenia. - Nie idziesz. – Znów powtórzył Mace. – Jessica Ward może przyciągnąć nam jakichś wysoko ustawionych klientów. Nie potrzebuję ciebie i twojego fiuta, żebyście to spieprzyli. - Teraz, hoss, to mnie zraniło. Oczy Mace’a zwężyły się. - Słuchaj, hillbilly, nie idziesz i koniec. - Serio? Cóż, kiedy Ciebie tu nie będzie, to znaczy, że mogę wziąć telefon, zadzwonić do słodkiej Dez i powiedzieć jej jak bardzo kochasz ją, jej mięso - 41 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

duszone z warzywami i jak naprawdę, z całego serca, chciałbyś mieć żonę zajmującą się domem, gotującą domowe obiadki i sprzątającą dom przed Twoim powrotem. Kochającą żonkę zajmującą się domem i czekającą. Tylko. Na. Ciebie. - W porządku, dobra! Możesz iść. – Mace zaciskał zęby. – Ty… sukinsynu. Wypadł na zewnątrz, a Smitty podążył za nim spacerkiem. - Jesteś złośliwy. – Wyszeptała Mindy śmiejąc się. - Robię tylko to, co muszę, by pewne rzeczy miały miejsce, kochanie. Ponieważ był zdeterminowany znów zobaczyć Jessie Ann Ward. I nic, a w szczególności duży, opryskliwy kot, nie mógł go powstrzymać. *** Budynek główny Kuznetsov stał w centrum Greenwich Village. Doskonała nieruchomość, której wartość mogła tylko wzrosnąć. Przejęli stary wielopiętrowy magazyn i zmienili go w najlepszy biurowiec w promieniu dwudziestu bloków. Każde piętro zajmowały albo prowadziły inne oddziały firmy, ale najwyższe piętro należało do Sfory. Wchodzili tam tylko ci, których zaproszono. Sfora nie mogła po prostu ryzykować, że w pełni ludzie zobaczą coś, czego nie powinni. Więc jeśli nie było cię na liście znajdującej się w recepcji, nie mogłeś wejść. Kiedy dostarczyli im lunch, Jess nie miała innego wyjścia jak tylko dołączyć do Sfory i jeść, kiedy oni stali na zewnątrz jej biura i śpiewali „Feelings” dopóki ona to robiła. Okrutne, ale efektywne. Wiec dopóki Phil grał w grę komputerową, May i Sabina przeglądały strony pornograficzne, a Danny śmigał wokół jej biura na desce spuszczając psy ze smyczy i pozwalając im swobodnie biegać, Jess jadła swojego tuńczyka na żytniej whisky15 i pisała emaile na laptopie. - Danny. – Powiedziała, gdy ten przeleciał obok niej. – Coś do powiedzenia o koncie Bander? - Łasica mówi, że zajęło mu mniej niż trzydzieści minut żeby wejść do ich systemu ochrony. To było zbyt proste. - Przyprowadź Łasicę. Chcę z nim pogadać. – Łasica nie był tak właściwie łasicą, tylko w pełni człowiekiem-hakerem, który mógł się włamać wszędzie. Jess dawno odkryła, że lepiej pracować z tymi, którzy byliby zdolni włamać się do jej systemu. Halerzy zwykle nie prosili o wiele – kilka dolarów, czasami butelkę tequili czy Jack’a Daniels’a albo wyposażenie komputerowe. I ona 15

tuna on rye – jeśli ktoś ma pomysł jak inaczej to przetłumaczyć to bardzo proszę o info.

- 42 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

zawsze lepiej radziła sobie z w pełni ludzkimi maniakami, mężczyznami i kobietami, niż ze snobistycznymi typami, których pieniądze zabierała. - I wyprowadź psy, Danny. Skoro używasz ich jako swojej własnej rozrywki. - Wyprowadzę. Psy zrobiły pętlę wokół biurka Sabiny z tyłu biura i rzuciły się na dół przejściem do już otwartych drzwi. Jess nie miała pojęcia jak Danny to zrobił. Oczywiście, z jej współczynnikiem niezgrabności, jazda na desce z jej psami była najszybszą drogą, by połamać sobie obydwie ręce. Widziała jak Danny przykuca, aby opór powietrza nie spowolnił psów. Jeszcze kilka stóp na maksymalnej szybkości i kiedy uderzyli w drzwi, one łatwo puściły, więc bez przeszkód skierowali się do dużej windy, po której Danny i psy mogli krążyć, zjeżdżając w dół. Ale jakieś dziesięć stóp od drzwi, Jess wyczuła strach psów tak dojrzały i mocny jak ich nieświeże oddechy. Wtedy dwa z nich popędziły w różnych kierunkach. Siła i nagłość ich ruchu szarpnęła Danny’ego, zrzuciła z deski, która wyleciała w powietrze, po czym walnęła w głowę wchodzącego do pokoju, nienależącego do Sfory samca. *** Nie było wiele takich miejsc na świecie, gdzie Boby Ray Smith nie był w stanie wykorzystać swojego wdzięku, by tam wejść. Szczególnie, jeśli na stanowisku przy frontowych drzwiach stała niezamężna kobieta. Ale wyglądająca jak wróżka – brunetka z rozkosznie piszczącym głosem, nie dała się oczarować. Nigdy nie niegrzeczna, ona po prostu nie mogła go wpuścić do biura szefa. - Przykro mi proszę pana, ale nie ma pana na liście. – Powiedziała mu niepewnie. – Nie, nie mogę zadzwonić. Wpisaliby pana na listę, gdyby chcieli z panem rozmawiać. – Twierdziła uparcie. – Przykro mi proszę pana. A wszystko to powiedziane ze szerokim uśmiechem pokazującym perfekcyjne, białe zęby. Oczywiście, Smitty nie był typem, który łatwo się poddaje. Wciąż starał się przekonać ją, by pozwoliła mu wejść na górę, kiedy drzwi windy się otworzyły i krwawiący, poturbowany Mace Llewellyn musiał być podprowadzony do holu przez jedną małą psowatą i kilku członków jej malutkiej Sfory. - Co się, do diabła, stało?

- 43 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- To był wypadek! – Przynajmniej wyglądała na zrozpaczoną tą sytuacją. Nawet lepiej, wyglądała jak Jessie Ann, którą pamiętał. Zniknęła elegancka, nieskazitelna i nudna Jessica Ward z piątku i soboty, a na jej miejscu pojawiła się maniakalna - Ja wciąż noszę włosy związane w dwa kucyki - piękność, którą zawsze lubił. – Zapomnieliśmy, że ma przyjść po ostatni czek. Smitty zbliżył się do nich, zatrzymując ich i chwycił garść włosów Mace’a. Odchylił wielką, kocią głowę i zbadał ją dokładnie. Nie zupełnie nieprzytomny, ale Mace był tego bardzo bliski, z krwią cieknącą mu po twarzy. - Cóż, dobry Boże, kobieto. Czym ty go, tak właściwie, uderzyłaś? Jess przeczyściła gardło. - Deskorolką. - Co proszę? Potrząsnęła głową i zaczęła iść dalej. - Musisz zawieść go do szpitala. Tam na górze przez chwilę był nieprzytomny. – Wyszła z budynku i zaczęła się rozglądać. – Gdzie twój samochód? - Tam. - To nie jest miejsce parkingowe. - Zamierzasz się ze mną teraz o to kłócić? Smitty odblokował drzwi, kiedy byli kilka kroków od samochodu. Chwytając Mace’a za kurtkę dźwignął go od Jessie i popchnął do samochodu przyczyniając się do jęczenia faceta. Sfora Jessie szybko wycofała się do ciepłego holu, przyglądając się im zza szkła, zostawiając ją samą stojącą na zimnie. Skrzyżowała ręce przed sobą. - Tak mi przykro. – Patrzyła na Mace’a. – Boże, nie sądzisz, że mógłby mieć trwałe uszkodzenie mózgu, prawda? - Nie jestem w stanie tego stwierdzić, teraz. Popatrzyła gniewnie na Smitty’ego. - Czy to czas na żarty? - Skoro tak się martwisz, – Otworzył tylnie drzwi pasażera. – chodź z nami. - Co? – Zerknęła na swoją Sforę nim potrząsnęła głową. – Nie. Nie. To nie jest konieczne. - Chcesz żeby płacił rachunki za leczenie? - Oczywiście…

- 44 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Bo osobiście wolałbym uniknąć wszystkich prawnych problemów wynikających z tego małego epizodu. - Co? Jesteś, pew… - No, no już kochanie. Najpierw poradźmy sobie z Mace’m. – Dał jej swoje najbardziej szczere spojrzenie. – On jest teraz najważniejszy. - Ale… Wepchnął ją do samochodu i zamknął drzwi, ciesząc się swoim fartem. Prawda, jego przyjaciel został ranny, ale czasami ofiara musi zostać złożona16.

16

Ach ta prawdziwa przyjaźń

- 45 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział V

Nie był pewien jak do tego doszło. W jednej chwili był w windzie, jechał na górę do legowiska psów, po ostatni czek za robotę, którą dla nich wykonali, w środku ciesząc się z faktu, że Smitty nie mógł przejść za frontową ladę. A w następnej, leżał rozłożony na łopatki na podłodze, patrząc w górę na stado psów gapiących się na niego z przerażeniem. Dwie godziny później, miał twarz pełną szwów i wściekłą Desiree, która jakimś cudem zapędziła drapieżnego samca wilka, do kąta. Mace musiał przyznać, że to przedstawienie nieźle go bawiło. - Więc, gdzie do diabła byłeś ty? - Uch… - Z rękami w przednich kieszeniach dżinsów, Smitty zerknął na Mace’a. Jego duże, oniemiałe, psie oczy błagały o pomoc, ale Mace tylko wyszczerzył zęby w uśmiechu, ignorując szwy. Kiedy Dez zerknęła na Mace’a przez ramię, na jego twarzy pojawił się grymas czystego cierpienia. - Popatrz na niego! – Popchnęła Smitty’ego w ramię. – Popatrz na tę twarz! - To się wyleczy za kilka dni. Oooch. Zła odpowiedź. Dez zwróciła te cudowne szarozielone oczy na wilka i Mace patrzył jak Smitty robi to, co każdy rozsądny drapieżnik zrobiłby w takiej sytuacji… Zastanawia się jak uciec. - Wyleczy się? Czy właśnie to, do mnie powiedziałeś? - Cóż… - A co, gdyby to nie było tylko proste otarcie twarzy? Co, gdyby ktoś wyciągnął broń albo wsadził mu nóż w gardło? - Taa, ale… Podeszła krok bliżej. Co najmniej pięć cali niższa od Smitty’ego, wciąż mogła sprawić, by każdy samiec zaczął się martwić. Po tym jak urodziło się dziecko, Mace naprawdę się martwił, że ta część Dez zniknęła. Ale pierwszy dzień po powrocie do pracy i już była twarda. Groźniejsza. - 46 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Mace stwierdził, że to jest gorące. - Kiedy on wychodzi do pracy, ja zakładam, że obaj pilnujecie swoich pleców. Że ty go ochronisz. - Taa, ale to on jest królem dżungli. Mace patrzył jak oczy, które tak bardzo kocha, zwężają się niebezpiecznie. Jej ręka zaciska się w pieść. I Mace wiedział, że Dez miała przy sobie przynajmniej dwa pistolety. Smitty przełknął, prawdopodobnie zastanawiając się, kto porusza się szybciej - Mace postawiłby na swoją kobietę i jej umiejętność wyciągania broni. Wtedy otwarły się drzwi pokoju szpitalnego i Smitty wykorzystał swoją szansę. - To nie moja wina. – Wskazał na dzikiego psa, który właśnie wszedł do pokoju. – To jej wina. Dez obróciła się i przygwoździła, Jessice Ward wzrokiem do miejsca, w którym stała. Ale po chwili, obydwie kobiety uśmiechnęły się, zapiszczały i podbiegły do siebie żeby się uściskać. - Jess! - Dez! O mój Boże, dziewczyno. Co u ciebie? - U mnie dobrze. Świetnie. – Dez odsunęła się. – Spójrz na siebie, Pani Zbyt Nadziana by Pamiętać Swoich Przyjaciół. - Och, tak, racja. Byłam na przyjęciu świątecznym u Moriharty. Gdzie ty byłaś? Dez uśmiechnęła się złośliwie i skinęła w stronę Mace’a. - Rodziłam jego małe diabelskie nasienie. Jess sapnęła zaskoczona. - Jesteś matką? - To pytanie poprzedziło kolejny pisk, zmuszający obu, Smitty’ego i Mace’a do zatkania uszu w agonii. Kiedy Mace odzyskał już słuch, kobiety zebrały się przy portfelu Dez i zdjęciach Marcusa - i głupich psów. Spojrzał na Smitty’ego, który powiedział bezgłośnie „dupek”. Jako odpowiedź Mace pokazał mu środkowy palec. - Więc co się stało? – Spytała Dez, po tym jak obydwie skończyły się zachwycać Marcus’em i tymi głupimi psami. - Bobby Ray ma rację. – Przyznała, Jess. – To była moja wina. Zapomniałam, że Mace ma przyjść do biura i Danny robił to, co zwykle podczas lunchu, wypuszczając psy luzem i pozwalając im ciągnąć się na deskorolce wokół biura. One to kochają. W każdym razie, z lwem nagle pojawiającym się w biurze, trochę się przestraszyły. - 47 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Dez skierowała oskarżające spojrzenie na Mace’a. - Przestraszyłeś jej psy? – Wrzasnęła. - Czekaj. Jakim cudem to stało się moją winą? *** Jess stała z boku gawędząc z Dez póki, nie pokazały się dwa lwy, bezlitośnie kpiąc z Llewellyn’a. Jednym z nich był Brendon Shaw. Jej firma wykonywała dla niego zadania więcej niż raz, widziała go na kilku towarzyskich przyjęciach w ciągu roku i jego Dumę, więcej niż kochającą nieruchomości na Long Island, graniczące z terytorium Marissy Shaw i Klanem hien. Z Shaw’em przyszedł jego brat. Nie aż tak duży, ale na pewno aż tak przystojny. Nigdy wcześniej go nie spotkała, ale wydawał się dość miły. Problemem nie byli Shaw’owie, ale kwiaty, które Brendon przyniósł Mace’owi. Jako żart, ale Jess nie mogła znaleźć w tym nic śmiesznego. Odkąd jej reakcja alergiczna mogłaby być ogromna. W swoim plecaku miała małą kieszeń na zamek błyskawiczny, w której trzymała swoje tabletki na alergię, krople do nosa, a nawet inhalator – na najgorszy możliwy scenariusz. Niestety, nie miała przy sobie plecaka, ani płaszcza. Więc nie miała innego wyjścia jak tylko powstrzymać jeden z jej napadów, opuszczając pokój nie później niż w dziewięćdziesiąt sekund. Nie tracąc czasu, wyszeptała ‘do widzenia’ do Dez z obietnicą, że spotkają się niedługo na lunchu lub obiedzie, zanim uciekła. Przycisnęła guzik w windzie i zaczęła sprawdzać e-maile w telefonie. Drzwi windy się otworzyły i weszła do środka. Wcisnęła przycisk parteru i wróciła do telefonu. Niegrzeczna odpowiedź od wulgarnego klienta sprawiła, że widziała na czerwono i zaczęła na serio myśleć o jakiejś złośliwej odpowiedzi. Kiedy wysłała wiadomość zdała sobie sprawę, że drzwi się nie otworzyły. Zerknęła w górę i zauważyła, że numery pięter też się nie zmieniły. - Zajęło ci to wystarczająco długo. Zaskoczona niskim głosem - i niech go szlag za to seksowne przeciąganie samogłosek - Jess warknęła i uderzyła plecami o przeciwną ścianę windy. - Jezusie, Maryjo i Józefie! Nie zakradaj się tak do mnie, Bobby Ray! - Wybacz kochanie. Nie chciałem Cię przestraszyć aż tak, byś musiała bluźnić. Jednak ciągle nie jestem pewien, jak to możliwe żebyś nie zdawała sobie sprawy z tego, że ktoś stoi koło ciebie. Powinniśmy mieć ulepszone zmysły. - 48 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Byłam czymś zajęta. - Co mogłem zauważyć. Człowieku, te małe paluszki ruszają się szybko. - Nie są malutkie. Chwycił i przytrzymał jej palec wskazujący prawej ręki i podniósł jej rękę. - Jak ręce krasnoludka. Starając się nie zauważać jak te szorstkie palce na nią działały, porwała swoją rękę z powrotem. Po tych wszystkich latach - i pomimo jej pięciu stóp i dziewięciu cali17 - Smitty wciąż nazywał ją małą. Oczywiście, w porównaniu z tymi szarżującymi zawodniczkami18, które nazywa wilczycami… - Wcale nie są jak ręce krasnoludka! Teraz, czy jest jakiś powód, dla którego zatrzymałeś windę? - Widzę, że wciąż masz alergię na kwiaty. – Powiedział, zaskakując ją tym, że rzeczywiście o tym pamiętał. – Czy to było powodem, przez który opuściłaś pokój zanim porozmawiałaś ze mną? - Rozmawiać z tobą? - Taa, pamiętasz? Powiedziałem, że chcę z tobą porozmawiać. - Okej. – Zrezygnowana, Jess czekała aż on coś powie. Po jakichś trzech minutach wzajemnego gapienia, zdała sobie sprawę, że tak się nie stanie. – A więc, o czym chciałbyś porozmawiać, Bobby Ray? - Po pierwsze, czuj się swobodnie mówiąc do mnie, Smitty. Wszyscy tak robią. A po drugie, chciałbym porozmawiać o Tobie. - Co o mnie? - Chciałbym wiedzieć jak sobie radziłaś przez ten czas. Gdzie byłaś. Jak dostałaś się tutaj. Naprawdę zmieszana, spytała. - Dlaczego? - Bo mnie to interesuje. Jess potrząsnęła krótko głową. - Nie. - Nie? - Nie. Uderzyła w guzik windy i drzwi otworzyły się na tym samym piętrze, ale Bobby Ray - Smitty – uderzył w niego ponownie i drzwi się zamknęły. 17 18

ok. 175 cm linebackers - zawodnik szarżujący (w futobolu amerykańskim)

- 49 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Co ty robisz? - Staram się z tobą porozmawiać. - Powiedziałam nie. - Dlaczego nie? - Czy twoja siostra jest w mieście razem z tobą? - Taa, ale… - A Ronnie Lee Reed? - Tak, jest… - Więc nie mam nic do powiedzenia. Znów uderzyła w przycisk windy, tak jak i Smitty. - A co one mają wspólnego z czymkolwiek? - Zmieniły moje życie w piekło. Z tego, co wiem, wy chłopaki po prostu zrobicie mi jakiś okrutny żart. Skończę idąc w dół ulicy jak Carrie, mając na sobie sukienkę z balu maturalnego pokrytą świńską krwią. Smitty potrząsnął głową. - Nie rozumiem nic z tego, co właśnie powiedziałaś. - Taa, wiem. Nigdy nie mówiliśmy w tym samym języku. - Masz na myśli Angielski? - Nie palancie. A teraz, jeśli mi pozwolisz… – Znów wcisnęła przycisk. On także. – Mógłbyś przestać to robić? - To przestań próbować ode mnie uciec. Sfrustrowana i coraz bardziej podekscytowana tym, że znalazła się w potrzasku, w takim małym pudle, z jednym przepełnionym testosteronem samcem, Jess skrzyżowała ramiona na klatce i usztywniła nogi. - Czego chcesz Smith? Gapił się na nią chwilę zanim powiedział. - Myślałem, że moglibyśmy gdzieś wyjść. - Wyjść? - Jessie Ann, byliśmy przyjaciółmi. Chciałbym to kontynuować. - Przyjaciółmi? – Teraz Jess się na niego gapiła. – Wrabiasz mnie. Siostra Cię do tego przekonała? Jeszcze jedna mała tortura dla małego psa. Dla Plamki? - Nie wiedziałem, że tak Cię nazywała. I nie mieszaj jej do tego. Mówię o tobie i o mnie spędzających trochę czasu ze sobą. - 50 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Zapomnij. - Dlaczego? - Bo nie jestem idiotką. - Jessie Ann… - Jestem Jessica. Albo Jess. Nikt nie nazywa mnie Jessie Ann. - Po za mną. - Słuchaj, pozwolisz mi stąd wyjść czy mam zacząć krzyczeć po pomoc? - Jeśli nie chcesz nigdzie ze mną wyjść, dobra. Ale wiedz, że w nic Cię nie wrabiam. Nie mógłbym Ci tego zrobić, Jessie Ann. I Ty ze wszystkich ludzi powinnaś to wiedzieć. Smitty przycisnął guzik jeszcze raz i wyszedł, gdy drzwi się otworzyły. Jess gapiła się na niego i z rozdrażnionym westchnieniem poszła za nim. Smitty opuścił windę ignorując ją. - Smitty. Czekaj. Zmuszony do użycia ostatecznego środka i manipulacji, by zmusić tą trudną kobietę by dala mu to, czego chciał, Smitty wykorzystał ból by odejść. Nie działało to na jego siostrę, za to na Ronnie Lee za każdym razem. Szedł w stronę Brendon’a i Mitch’a, którzy stali parę stóp dalej i przeprowadzali nalot na automat, ale nie był w najmniejszym stopniu zaskoczony czując rękę Jessie chwytającą go za rękaw kurtki. - Smitty, poczekaj chwilę. Podniósł brew na Shaw’a i Mitch’a zanim odwrócił się do niej. - Co? - Nie chciałam zranić twoich uczuć. - W takim razie zrobiłaś ogromnie dobrą robotę. - Czy ty rzeczywiście… poważnie? Naprawdę jesteś smutny? On się po prostu na nią gapił, mając pewność, że wyraz jego twarzy się nie zmienił. Świetna sztuczka, której nauczył się od Mace’a lata temu. Koty miały interesujące umiejętności, jeśli byłeś zdeterminowany by się ich nauczyć. - Aw, Smitty, Ja nie starałam się… Jessie zatrzymała się i spojrzała nad ramieniem Smitty’ego na dwa koty stojące tam i robiące to, co one(koty) robią tak dobrze…gapiły się. I jadły19.

19

ej, faktycznie, mój kot jest w tym mistrzem... i jeszcze w spaniu mi na twarzy :D

- 51 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Czy mogę w czymś pomóc waszej dwójce? – Spytała, oczywiście więcej niż trochę rozdrażniona. - Nie. – Odpowiedział Shaw. – Wszystko u nas dobrze. - Wy po prostu mówcie dalej. – Dodał Mitch. – To fascynujące. - Nie, fascynujące jest to, co zamierzam zrobić z tą ładniutką twarzą… Smitty chwycił ramię Jessie i pociągnął ją przez hol z powrotem w kierunku windy. Zapomniał o jej temperamencie. Dziewczyna mogła się wściekać na torbę pączków. - No już, już Jessie Ann. Uspokój się. - Nie uspokoję...och! Czekolada. – I tak po prostu, Jessie błądziła wzrokiem ponad biurkiem pielęgniarek, patrzyła na tabliczki czekolady, które sprzedawano by pomóc dzieciom. Nigdy nie zostawała zła przez długi czas. Smitty pamiętał jak zeszło mu chwilę zanim odkrył, że Jessie nie była jakimś tam szczeniakiem błądzącym od jednej rzeczy do drugiej, jak większość psów, szukając nowych zapachów albo czegoś do zjedzenia. Kiedy raz się na czymś skupiła, nie było nic takiego, co mogłoby ją rozproszyć. Ale musiałeś być wystarczająco interesujący by utrzymać na sobie jej uwagę; inaczej odejdzie w środku zdania. Myśl, że mógłby nie być na tyle interesujący, by utrzymać zainteresowanie Jessie Ann, sprawiała, że jego tylne zęby się zaciskały. On po prostu nie mógł pozwolić jej by odrzuciła go tak łatwo. Chciał odpowiedzi, psiakrew i je dostanie. Zdeterminowany podszedł do lady i pochylił się trochę, kiedy Jessie rozmawiała z pielęgniarką na stanowisku. - Ile? – Spytała. - Dolar za kawałek. Klasa mojego syna chce wybrać się na wycieczkę do DC tego lata. Jessie pogrzebała w kieszeni dżinsów i wyciągnęła dziesięć. - Proszę. Wezmę pięć. - Już wydaję resztę. - Niee, dołóż to do tej wycieczki. Pielęgniarka uśmiechnęła się. - Dziękuję. - Nie ma, za co. Wybierając ostrożnie z kawałków przed nią, Jessie szybko miała swoją piątkę. Podała jedną Smitty’emu. - 52 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Karmel. – Powiedziała prosto. Odchodziła, a on patrzył na czekoladkę w swojej ręce. Po tych wszystkich latach pamiętała, jaką czekoladkę lubił najbardziej? Spojrzał na stertę, która została. Były tam czekoladki z karmelem i orzechami. Karmel, nugat i orzechy. Biała czekolada z karmelem. Mieszały się bez końca. Ale on nigdy ich nie lubił. Lubił tylko karmel oblany czekoladą. Powoli, Smitty odwrócił się i popatrzył na Jessie Ann. Naprawdę na nią popatrzył. Teraz była trochę wyższa. Jakieś pięć-dziewięć. Niska jak na wilka czy większość kotów, wysoka jak na człowieka. Jej dżinsy były codzienne. Nie niskie odsłaniające bieliznę. Nosiła dżinsy dla wygody, nie by kusić. Jej trampki widziały lepsze dni, ale zawsze lubiła je nosić dopóki dosłownie nie spadały jej ze stóp. Jej bluza miała na sobie herb COMIC-CON, po obu stronach z datą z przed jakichś pięciu lat. I stojąc przed windą cicho udawała, że jej czekoladki są samurajskimi mieczami. Wiedział to gdyż przybrała taką pozycję, jaką można było zobaczyć w każdej beznadziejnej Amerykańskiej przeróbce świetnego Japońskiego filmu o samurajach. Niezdolny sobie tego odmówić, spytał łagodnie. - Jessie Ann Ward, co ty robisz? Zaskoczona, Jessie wróciła do rzeczywistości, opuszczając swoje ramiona i czekoladowe ‘miecze’ odpowiadając. - Nic. Smitty uśmiechnął się szeroko. Zapomniał jak dobrze zawsze się z nią bawił. Z jej inteligencją przychodzi jej szaleństwo, on cieszył się z obydwu. Przechadzając się, Smitty powiedział. - Przyjedź na obiad dziś wieczorem. – Zaczęła otwierać usta, a on szybko obiecał. – Tylko ja i ty. Bez Sissy. Bez Ronnie Lee. Bez nikogo. Jej cudowna twarz ściągnęła się w niezdecydowaniu. - Smitty, nie wiem… Teraz spacerował wokół niej. - Zrobię limonkowe ciasto mojej mamy… - Niezła próba…, ale nie. - Smażonego kurczaka. Słodkie ziemniaki. - Nie znoszę słodkich ziemniaków. - Daj spokój, Jessie Ann. Co muszę zrobić żeby cię przekonać… - 53 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie być tobą. Wybuch śmiechu za nimi sprawił, że obydwoje popatrzyli gniewnie na dwa koty, które szybko odwróciły się żeby skontrolować maszynę z napojami. Jessie popatrzyła z powrotem na niego. - Spójrz, wiem, że przywykłeś dostawać wszystko swoimi sposobami, ale ja nie jestem w nastroju na gierki. Mam dużo… – Zadzwonił jej telefon uciszając ją. – Cholera. – Sprawdziła dzwoniący numer – Muszę iść. Wcisnęła guzik windy. Drzwi natychmiast się otworzyły i Jessie weszła do środka. - Miło było znów cię zobaczyć Smitty. Jeśli przyjdą jeszcze jakieś rachunki dla Mace’a, zadzwoń do biura. Będziesz na liście telefonicznej-tylko. Smitty patrzył jak drzwi się zamykają. Czy ona naprawdę myślała, że to wszystko będzie takie proste? - Od-rzucony! – Powiedział obok niego Mitch. - Brutalnie zignorowany. – Dodał Brendon. – To musi boleć. Głęboko w środku. Jasne, mógł się zgodzić, ale to tak nie działało. A oni byli za wielcy jak na ludzi, żeby wyzwać ich do walki wprost. Ale zapomnieli, że miał czterech starszych, złośliwszych braci. Smitty spuścił głowę i wypuścił dramatyczny, słaby oddech. - Och, brachu, daj spokój. To tylko dziewczyna. Nawet nie taka czarująca. - Taa. – Brendon zgodził się z bratem i obydwaj podeszli bliżej żeby sprawdzić czy Smitty zacznie płakać. – Możesz trafić o wiele lepiej. Nawet wtedy, gdy chwycił braci za tyły ich karków i trzasnął ich ogromnymi głowami o siebie, doceniał ich sentyment. Idąc w stronę schodów i Jessie, Smitty rzucił przez ramie do futrzaków na podłodze. - Dziękuję wam. To było słodkie.

- 54 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział VI

Jess skończyła rozmowę i uniosła rękę; taksówka zatrzymała się tuż przed nią. Otworzyła drzwi, kiedy silna ręka chwyciła ją za biceps. Bez zastanowienia, warknęła. - Złap sobie własną cholerna taksówkę, pierdolony… - Jessica Ann! Zaskoczona, spojrzała w górę, na ciągle ironicznie się uśmiechającego Smitty’ego. Chryste, musiała potrząsnąć tym wilkiem by ratować życie. - Co znowu? I puść mnie. – Powiedziała ostro i wyszarpnęła ramię. - Skoro nie chcesz iść ze mną na obiad, pomyślałem, że moglibyśmy się wybrać na kawę. I zanim mogła powiedzieć mu ‘nie’, złapał ją za kołnierz bluzy i ciągnął do położonego na rogu Starbucks’a. Pomimo, że miło powitała ciepło kawiarni, po tym jak zostawiła płaszcz w biurze, wciąż nie mogła uwierzyć w nerwy Bobby’ego Ray Smith’a. - Dwie zwykłe kawy. – Powiedział do dziewczyny za ladą. - Nie. – Jeśli już tu utknęła, mogła równie dobrze dostać to, czego chciała. – Dużą latte z beztłuszczowym mlekiem, super gorącą. - Latte? Jak bardzo cienki jest ten napój? - Poza irytowaniem mnie, jest coś, czego w szczególności chcesz? - Taa. Czekała aż powie jej, czego chce, ale jak zwykle zostawił swoje ‘taa’ wiszące tam… samo. Irytując ją z tego powodu. - Czego, Smitty? Czego chcesz? - Czy ty zawsze jesteś w takim pędzie? - Tak, mam sprawy do załatwienia. - Nawet władcy robią sobie przerwy. - Tak, ale władcy nie mają na głowie tego, co ja.

- 55 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty chwycił obydwa napoje i kiedy popchnął ją w stronę stolika z tyłu, Jess zdała sobie sprawę, że on ciągle trzyma ją za bluzę. - Wiesz, mogę chodzić bez twojej asysty. - Nie chce żebyś znowu mi uciekła. Wiem jak szybko się poruszasz. Popchnął ją na krzesło i usiadł naprzeciwko niej. - Tu jest twój zwariowany napój. – Położył go przed nią. – I moja męska, zwykła kawa. – Wypił łyk i wydał satysfakcjonujący ‘ach’ dźwięk, który sprawił, że miała ochotę wykręcić mu sutki20. - Czego chcesz? – Spytała ponownie. - Zacznijmy od czegoś łatwego. Co robisz? - Co robię, z czym? - Widzę, że ‘łatwo’ wciąż nie funkcjonuje w twoim słowniku. Mam na myśli, co ty robisz Jessie Ann? Co to za opłacalne sprawy, które masz na głowie? - Systemy ochronne. - Co to dokładnie znaczy? Zaczęła się podnosić i zauważyła jak zesztywniał. Czy on faktycznie by ją ścigał? Czy miałaby coś przeciwko? - Zostań. – Rozkazała zanim podeszła do lady, z wszystkimi potrzebnymi dodatkami dla pijących kawę. Porwała garść brązowego cukru i paczki sacharyny21, drewniane mieszadła, metalowy pojemnik ze śmietanką i serwetki, ale serwetki były naprawdę dla niej, odkąd miała tendencję do noszenia na sobie swoich napojów, a nie tylko ich picia. Siadając z powrotem położyła na stole dzbanuszek ze śmietanką. - To jest twoja firma. Widzisz jak jest niechroniona? Sama jedna w wielkim, złym świecie. I spójrz, sacharyna przechodzi do ataku. – Jess położyła kilka paczek, kierujących się na dzbanuszek. Następnie przełamała mieszadełka i użyła jako miecze. – Widzisz? Są uzbrojeni i niebezpieczni. – Umiejscowiła brązowy cukier pomiędzy śmietanką a sacharynami. - Ale spójrz! Przybywa cukier żeby nas ochronić! – Teraz, całkowicie dobrze się bawiąc, dała miecze także cukrowi. – Sacharyny atakują, - Przesunęła paczki w przód. – ale cukier zmusza je zręcznie do cofnięcia się i zabrania ciemności ze sobą. Nie boją się zabijać i niszczyć w imię sprawiedliwości - i gotówki.

20 21

Ciekawa reakcja… środek słodzący

- 56 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess wyszczerzyła zęby, niesamowicie zadowolona ze swojej prezentacji. Ale kiedy popatrzyła w górę na Smitty’ego, siedzącego tam z łokciami na stole, i szczęką położoną na dłoni, gapił się na nią. - Co? – Zażądała. – To nie było jasne? Cholera, ale ona była słodka. Słodka jak diabli. Nawet robiąc absolutnie pozbawione sensu rzeczy, ze swoimi paczkami cukru i małymi mieszadełkami. - Nie, to nie było jasne. Przewracając oczami, usiadła z powrotem na swoim krześle, trochę jak gderliwe dziecko. - Tworzymy systemy ochronne dla firm, by je ochronić przed zwykłymi hakerami, jak i tymi z tożsamością złodziei. – Mówiła szybko z pamięci. – Tworzymy trudne kody, oprogramowania i możemy nawet trenować ludzi z IT22, by pomagali swoim firmom w ich ochronie. Mamy wielu zagranicznych klientów, okazjonalnie rząd również korzysta z naszych usług, by trenować ich ludzi czy coś im poradzić. Ale sprawiamy, że są nerwowi, więc nie dadzą nam żadnych pozwoleń. Winię Danny’ego. Ale to już inna historia. No i? Szczęśliwy teraz? - Dlaczego nie powiedziałaś tak od razu? - Dałam ci miecze i bitwę. Bohaterów i wrogów. Bezbronną pannę w potrzebie. Dałam ci podstawy strasznej historii, którą możesz opowiedzieć swoim dzieciom. - W takim razie w porządku. - Zapomnij. – Popatrzyła na swój zegarek. – Spójrz, ja na prawdę muszę… - Panie, Jessie. – Sięgnął przez stół i chwycił jej rękę, ciągnąc ją aż mógł zobaczyć zegarek. – To duży zegarek jak dla małej dziewczyny. Do czego ci on potrzebny? - Aby wiedzieć, która godzina. - Widziałem admirałów z takimi zegarkami. Zamierzasz przypuścić atak przez morze na te śmiercionośne paczki sacharyny? Oczy jej się troszeczkę zwęziły i Smitty zastanawiał się, ile czasu minie zanim powali go na ziemię. - Czy jest coś jeszcze, czego chcesz? – Pytanie wypełnione sympatią. – Czy mogę już iść? - Pewnie, możesz iść.

22

technologia informacyjna

- 57 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dziękuję. – Powiedziała ze zirytowanym westchnieniem. Odsunęła krzesło i wstała. Kiedy przeszła obok niego, dodał. - Rozumiem, że się boisz. Niezbyt zaskakująco, zamarła. Nawet, kiedy musiał ją namawiać na zejście z drzewa, Jessie odbierała to jako zniewagę, jeśli zasugerował, że się boi. Dla niej, ukrywanie się na drzewach czy pod trybunami, było bardziej środkiem zapobiegawczym, który każda rozsądna osoba, by powzięła. - Przepraszam? - Boisz się. Całkowicie to rozumiem. – Poklepał jej rękę, jakby robił to babci. – Wszystko w porządku. Możesz już iść. Cofnęła się o dwa kroki, aż stała obok niego. - Boję się, czego? - Swoich uczuć do mnie. Dlatego walczysz ze mną tak bardzo. - Nie mam dla ciebie żadnych uczuć - innych niż nienawiść. - Teraz, Jessie Ann, zawsze byliśmy ze sobą szczerzy. Po prostu przyznaj, że wciąż mnie pragniesz - po tych wszystkich latach. Wyrzuciła ręce w górę. - Odchodzę daleko od tej rozmowy. Zrozumiał. Ale po prostu nie mógł się powstrzymać. To była taka świetna zabawa torturować ją. Smitty wstał szybko i poszedł za nią. Sięgał do drzwi, w których zdążyła zniknąć i nagle wróciła, jej małe ciało uderzyło w jego. - Co się stało? - Uch… - Popatrzyła do tyłu i popchnęła go na małą kanapę. Siadając obok niego, chwyciła jego rękę i szarpnęła ją wokół swojego ramienia. – Teraz po prostu tu siedź i wyglądaj ładnie. Po kilku minutach, trzech mężczyzn przeszło przez drzwi. Dwóch było w pełni ludźmi, ale jeden, którego oczy były skierowane na Jessie… Nagle, Smitty rozpoznał dzikiego psa z sobotniej nocy. - Jessica! Cześć! Jessie uśmiechnęła się i była to najbardziej fałszywa rzecz, jaką widział odkąd znalazł się w Los Angeles w podróży biznesowej. - Sherman. Cześć!

- 58 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jej wymuszona wesołość sprawiła, że Smitty’ego zaczęły boleć tylne zęby, ale wydawało się, że pies to kupił. - Co ty tutaj robisz? Nie powinnaś być zawalona robotą, jak zwykle? - Och, byłam, byłam. – Jess pomachała lekceważąco ręką. – Ale właśnie zrobiłam sobie małą przerwę z moim… uch… przyjacielem. - No, Jessie Ann, nie graj wstydliwej. – Smitty trącił nosem jej szyję. – Wiesz, że teraz jestem twoim chłopakiem. Kiedy Jessie cała się naprężyła, pies przeszedł z wielkiego i oniemiałego, do dogłębnie dotkniętego - jakby Smitty wykopał jego ulubioną kość z podwórka. Czy on nie załapał, że Jessie nie jest nim zainteresowana? Jakby mogła być? Zasługiwała na coś lepszego niż jakiś mizerny pies. Nieszczęśliwie dla psa, który nie ‘załapał tego’, zmusił on Smitty’ego by ten sprawił, aby stało się to jasne jak kryształ. Więc kiedy ten obrażony, psi wzrok przesuwał się ze Smitty’ego na jego dłoń pieszczącą kark Jessie, Smitty opuścił rękę - na jej pierś. Jessie wypuściła drżący oddech, a pies spytał. - Cóż, Jessica. Czemu nie przedstawisz mnie swojemu chłopakowi? - Oczywiście. – Jessie mimochodem wzięła rękę leżącą na jej piersi w swoją i kiedy zawinęła swoje palce w jego dłoń, uwolniła swoje pazury. Smitty chrząknął, ale to wszystko. On tak jakby przeczuwał, że coś takiego nadchodzi. Ale, cholera, to było dla jej własnego dobra. I mógłby pójść do grobu powtarzając to. - Sherman’ie Landry, to jest Bobby Ray Smith. Bobby Ray, to jest Sherman Landry. Dziki pies już wyciągał rękę do Smitty’ego, by nią potrząsnąć, ale cofnął ją wpatrując się w niego. Smitty widział to już wcześniej. To spojrzenie. Spojrzenie pełne strachu i paniki. I wiedział, jakie będą następne słowa, które wyjdą z ust psa. - Jesteś, Smith’em? - Tak proszę pana. - Ze Sfory… Smith? I tu to było. Smith’em mogłoby być każde stare ciało. Ale bycie członkiem Sfory Smith, jednej z głównych linii krwi, wyciągało wiele rodzajów reakcji z innych zmiennych. Niektórzy patrzyli na nich z góry, a inni wyglądali na przerażonych. To jedno małe wyrażenie „Ze Sfory Smith?” podążało za Smitty’m jak smród za świnią.

- 59 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak, proszę pana. Ja bez wątpienia jestem ze Sfory Smith. Ze Smith’ów z Tennessee. - Ach tak. Cóż miło Cię poznać. Jessica mógłbym z tobą porozmawiać sekundę? - Cóż, jak widzisz… - Teraz. To było właśnie to, czego próbowała uniknąć - czasu sam na sam z Sherman’em Landry. Jak większość obsesyjnych psów goniących codziennie to samo auto, ścigających tego samego kota, zderzających się z tym samym lustrem, gdyż nie łapali, że tym drugim psem w pokoju byli oni sami, Sherman nie będzie mógł łatwo z niej zrezygnować. Bardzo by chciała, aby mógł. Przysłał jej tego ranka kwiaty do biura, pomimo tego, że mówiła mu o swojej alergii. Jak Smitty mógł to pamiętać po szesnastu latach, a ten idiota zapomnieć po dwóch dniach? Chwycił ją za rękę i wypchnął na zewnątrz na zimno, całkowicie nieświadomy faktu, iż nie miała na sobie płaszcza przy dziesięciostopniowej pogodzie. Potem zaczął się przechadzać, a ona wykonała ciężką pracę by się skupić. Nie tylko z powodu chłodu, ale głównie, dlatego że jeszcze nigdy nie czuła się tak dobrze, gdy ktoś chwycił ją za pierś, a Smitty nawet jej nie ścisnął. - Nie jestem pewna, w czym problem, Sherman. – Powiedziała ostro, zbyt zimno, by przejmować się dłużej byciem miłym. - Jessica, czy ty wiesz, z kim tam siedzisz? - Cóż, skoro dopiero, co was sobie przedstawiłam, mam o tym jakieś niejasne pojęcie. - Nie chodzi mi o to, kim on jest. Chodzi mi o to, kim on jest. – Jak na Fizyka z kilkoma rządowymi kontraktami pod swoim dowództwem i stałą, kompletną pozycją w jego własnym lokalnym laboratorium, znajdującym się w oślepiająco drogiej małej uczelni, Sherman wciąż miał niesamowitą umiejętność do brzmienia jak kompletny idiota. - A kim on jest? - Jest Smith’em. Myślałem, że on jest po prostu wilkiem, ale on jest Smith’em. O czym ty myślisz? Myślę, że facet morze ukrywać w dłoni moją pierś, kiedy chce. - Nie jestem pewna, co masz na myśli. Co ja myślę, o czym? - Jessica. – Ku jej większemu rozdrażnieniu, wziął ją za łokieć i poprowadził dalej od kawiarni. – Smith’ci są, co najmniej, niezbyt dobrzy, jeśli chodzi o reputację kobiety. - 60 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Moją reputację? – Czy ona właśnie przeniosła się do innego czasu i wymiaru? Gdzie kobiety musiały się rzeczywiście martwić o reputację. - Wiem. Wiem. Nie myślisz o takich rzeczach, a powinnaś. Smith’ci są osławionymi kobieciarzami. Ona nigdy nie nazwałaby samców Smith „kobieciarzami”. Chociaż mogła ich nazywać dziwkami23. - Rozumiem. - I – Powiedział Sherman z całą psią powagą. – oni są niebezpieczni, Jessico. Niestabilni. Nawet inne wilki ich unikają. - Nie miałam pojęcia. – Jasne, mogła wyjaśniać Sherman’owi jak dorastała ze Smith’ami i znała ich lepiej niż inni. Mogłaby też wyjaśnić, że ona i Smitty byli przyjaciółmi. Ale to wszystko wymagałoby spędzenia z tym facetem więcej czasu, sekund jej życia, których nigdy nie odzyska. Zmuszając się by nie popatrzeć niecierpliwie w dół na swój zegarek, powiedziała. - Porozmawiam o tym z moją Sforą. - Oczywiście. Ponieważ Bóg zakazał Ci ruszać się bez ich pozwolenia. Jad, który towarzyszył temu oświadczeniu, sprawił, że jej oczy zwęziły się w szparki. Jej Sfora chciała tylko by była szczęśliwa. Dla przykładu, była pewna jak cholera, że nie pozwoliliby jej stać na zimnie, tylko po to by zrobić jej wykład. Drzwi kawiarni otworzyły się i wyszedł Smitty, kierując się prosto w ich stronę. Nie odczuwała takiej ulgi widząc faceta odkąd, odciągnął od niej, Berthe, kiedy ta uderzała ją w twarz. Smitty popatrzył w dół na nią i wiedziała, że on natychmiast wyłapał jej gwałtownie rosnący gniew. Biorąc jej ręce, owinął je wokół swojego pasa i przyciągnął ją mocno do siebie. Jego kurtka i ciepłe ciało ogrzewały ją; jego uścisk powstrzymywał ją od rozdarcia gardła Sherman’a Landry’ego. - Wszystko tutaj w porządku? – Spytał Smitty. - Tak. – Powiedziała na głos. Pod nosem, dodała. – Zmuś go, żeby sobie poszedł. - Zostaw to mnie. – Mruknął. – Cóż. – Powiedział wyraźnie, by słychać go było na całej ulicy. – zamierzamy iść teraz do domu i uprawiać gorący i nieprzyzwoity seks. Jess wypuściła zaskoczone sapnięcie i próbowała się odsunąć, ale Smitty trzymał ją mocno blisko siebie. 23

Wole jej określenie

- 61 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Właśnie, – Kontynuował. – będziemy mieć niegrzeczny, nieprzyzwoity, kurewski seks. Nawet z twarzą przyciśniętą do jego - bardzo dobrze pachnącej - klaty, Jess wciąż mogła wyczuć, kiedy Smitty mierzył wzrokiem Sherman’a. - I ty nie jesteś zaproszony. - Jessica, - Spróbował jeszcze raz. – może powinniśmy… - Synu. – Powiedział przeciągając samogłoskę Smitty. – nie zmuszaj mnie, bym ci pokazał jak bardzo Smith’em jestem w rzeczywistości. Sherman przeczyścił gardło. - Porozmawiamy innym razem, Jessico. – Słyszała jak oddalał się i wracał z powrotem do kawiarni. Kiedy Sherman otworzył drzwi, Smitty wyrzucił. - Tylko nie dzwoń do niej, kiedy będziemy uprawiać seks, - co będzie się działo ciągle! Jess poczekała wystarczająco długo by Sherman wszedł do środka, odskoczyła od Smitty’ego i walnęła go solidnie pięścią w klatkę. Zignorowała ból, który rozszedł się w górę jej ramienia. - Co jest z Tobą nie tak? - Nic. – Powiedział, wyglądając na zdezorientowanego. – Dlaczego? *** Smitty nie był pewien, co bawiło go bardziej. Torturowanie tego mizernego psa – a on go torturował. Biedny facet nie wiedział czy ma być przerażony czy zazdrosny o Smitty’ego i Jessie. Czy przyjemność z torturowania Jessie Ann? To wszystko było zabawne, ale tym, z czego cieszył się najbardziej było to, że miał ją przyklejoną do siebie. Trącanie go nosem było bardzo miłe, nawet, jeśli tego nie chciała. W tym momencie jednak, wyglądała na naprawdę zbzikowaną. - Pomagałem jak prosiłaś. - Ty byłeś fiutem. – Powiedziała, patrząc w dół na swój gigantyczny zegarek. – I świetnie się bawiłeś w każdej sekundzie bycia…o mój Boże! Muszę iść. Pobiegła na róg i przywołała taksówkę, ale zanim weszła do środka, przybiegła z powrotem do niego. - Jeszcze jedna rzecz. - 62 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak? Wsunęła rękę pod jego kurtkę i przekręciła jego sutek, aż oczy wypełniły mu się łzami. - Dotknij jeszcze raz moich piersi bez pozwolenia, a to oderwę. – Znów spojrzała na zegarek. – Ach! Teraz, to już naprawdę musze iść. Jessie odwróciła się i pobiegła do czekającej taksówki. Jasne, Smitty mógł pozwolić jej odjechać, ale szczerze, jeszcze nigdy nie był tak cholernie rozbawiony przez kobietę. - Więc jak mogę dostać pozwolenie? Okręciła się wokoło, odskakując w tył, kiedy zdała sobie sprawę, że stał zaraz za nią. - Przestań się do mnie podkradać! I nie dostaniesz pozwolenia. - Czemu nie? Powiedziałaś, że jestem ładny. - Spójrz, Smitty, chociaż doceniam twój psi upór, musisz wiedzieć, że nic, co zrobisz czy powiesz, nie zmieni mojego zdania na ten temat. Jesteś częścią mojej przeszłości, a teraz myślę o mojej przyszłości. Nie mam czasu ani pokoju w moim życiu dla ciebie i twoich okazjonalnych pogawędek. Rozumiesz? - Jasne. - Dobrze. - Bo zawsze lubiłem wyzwania. Złapał ją tym, kiedy była w połowie drogi do taksówki. Z jedna stopą w i drugą opierającą się na krawężniku, wpatrywała się w niego. - Jakie wyzwanie? - Wyzywasz mnie bym wprowadził Cię z powrotem do mojego życia. - Nie, nie wyzywam. - Twoje słowa brzmiały dokładnie tak ‘Wyzywam Cię, Bobby Ray Smith, żebyś wprowadził mnie z powrotem do twojego życia’. - Nigdy tak nie powiedziałam. - To właśnie usłyszałem. – Piękno słuchu wilka. Słyszysz tylko to, co chcesz, zmyślasz to, co nie zostało nigdy powiedziane, a powinno, a reszta znaczy bardzo niewiele albo wręcz nic. - Czy z tobą jest coś nie tak? Psychicznie? - Kochanie, poznałaś moją rodzinę. Musisz być bardziej szczegółowa, jeśli o to chodzi.

- 63 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- To już koniec. Odchodzę. Nie mogę prowadzić z tobą tej rozmowy. Nie mogę… Natychmiast to zobaczył. Sposób, w jaki całe jej ciało stężało, jej oczy skupiły się po przeciwnej stronie ruchliwej ulicy, przyglądała się czemuś z dystansu. Przeszła od rozdrażnienia do całkowitej koncentracji w kilka sekund. - Coś jest nie tak, Jessie? – Podążył wzrokiem za jej spojrzeniem, ale nic nie przykuło jego uwagi. - Nic. – Powiedziała, wciąż patrząc na drugą stronę ulicy. – Muszę iść. – Wspięła się na palce i z roztargnieniem pocałowała go w policzek. Mógłby postawić pieniądze na to, że nawet nie będzie pamiętać, że to zrobiła. Weszła to taksówki i zamknęła drzwi. Nie popatrzyła z powrotem na niego, nie pozdrowiła go w żaden sposób. To nie było w jej stylu. Nawet gdyby miała mu pokazać palec, zrobiłaby lub powiedziała coś zanim by odjechała. Smitty odwrócił się i wpatrzył w miejsce, w które wpatrywała się Jessie. Ale wciąż nie czuł nic, co sprawiałoby, że jego ciało tężało czy go martwiło. Więc co do diabła zmartwiło jego małą Jessie Ann? *** Jak tylko Jess wyszła z windy, jej przyjaciele rzucili się do ucieczki. Wszyscy uciekli poza jednym, którego i tak zamierzała dorwać. - Jess! Bądź rozsądna! – Zaciągnęła Phil’a do swojego biura, za kołnierz, i zatrzasnęła drzwi. Miała jakieś dziesięć minut zanim reszta zacznie zakradać się z powrotem. Musiała to zrobić szybko. Phil, jednakże, był zajęty obroną swoich działań, przez które zostawił ją samą z szalonym hillbilly wilkiem. - Stwierdziliśmy, że nie musimy wszyscy iść z tobą do szpitala. - Przestań o tym gadać. Mam do ciebie pytanie. - Co? - Pamiętasz Walt’a Wilson’a? Phil zamyślił się na sekundę. - Nazwisko brzmi znajomo… - Biologiczny ojciec Kristan. – I facet, który bezceremonialnie rzucił osiemnastoletnią Maylin, ze słowami ‘To coś wewnątrz ciebie nie jest moje’. - Och. On. – Wyszczerzył się szyderczo Phil. – Co z nim? - 64 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Myślę, że go widziałam. - W Nowym Jorku? - Nie, w kosmosie. - Okej. Trochę niepotrzebny sarkazm. Jess stanęła przed wielkim oknem, za swoim biurkiem. Rzadko przez nie patrzyła. Rzadko miała czas. - Jesteś pewna, że to był on? - Nie, ale tak sądzę. Raz widziałam jego zdjęcie w albumie May. Trzyma tylko jedno jego zdjęcie, żeby Kristan wiedziała jak wyglądał. – Zmarszczyła brwi. – Stracił dużo włosów jak na wilka. Ma olbrzymią łysinę na czole. - Nie sądzę żeby czoło mogło łysieć. - Zamierzasz się ze mną o to sprzeczać? - Powoli. Całe to napięcie przez Walt’a Wilson’a? – Wyszczerzył się. – Czy przez wielkiego wilka z rodzinnego miasta? Kiedy Jess udała, że próbuje się na niego rzucić przez biurko, Phil oplótł ręce wokół swojej klatki. - Nie sutki! - Wyśledź Wilson’a. – Rozkazała Jess. – Jeśli jest w mieście, chcę wiedzieć. - Okej. - Sądzę, że jego nagłe pojawienie się tutaj akurat teraz, jest trochę podejrzane, Phil. - Właśnie o tym myślałem. - Nie chcę żeby Kristan cierpiała. Nie przez tego dupka. Ale trzymaj swoje usta zamknięte póki się czegoś nie dowiemy. Phil okrążył biurko i stanął obok niej, naśladując jej pozycję. - Co jeszcze? - Wilson jest większym problemem niż ktokolwiek z was mógłby sobie zdawać sprawę. – Odetchnęła. – On jest Smith’em. Odległy kuzyn czy coś takiego. Nie jestem pewna linii krwi, ale ona tam jest. - Świetnie. Po prostu świetnie. - Taa, wiesz jak Smith’ci są za swoją rodziną. I jeśli oni pomyślą, że my się mu sprzeciwiamy… - Nie zapędzajmy się tak jeszcze. Zobaczę, czego dam radę się dowiedzieć i będę dyskretny. - 65 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dobrze. - Poza tym, nie martwiłbym się. – Phil uśmiechnął się szeroko. – Mamy teraz połączenie przez Smitty’ego. - Nie poproszę go żeby wystąpił przeciwko swojej rodzinie, zakuta pało. - Ałłł. Ochraniasz go. Czy wyczuwam w powietrzu miłość? Mogę się założyć, że potrzebujesz tylko troszeczkę pomocy z mojej strony by to zaczęło się kręcić. Tylko zaufaj Doktorowi Miłości w - i nie rzucaj niczym w moją głowę! Jess odstawiła pięciocalowy, grafitowy posąg smoka z powrotem na biurko. - Nie drażnij mnie, Phil. - Tak, proszę pani. Ale wiesz, Wilson może być tu tylko po to, żeby zobaczyć dzieciaka. – Wzruszył ramionami Phil. – Może już to zrobił. - Myślałam o tym. – Jess usiadła na biurku. – Ale ona jest albo z Keith’em – najstarszym synem Sabiny i Phil’a – albo ze swoimi siostrami. - Nie myślisz, że mogliby ją kryć? - Nie ma mowy. Nikt nie jest na tyle głupi, by kryć szalony tyłek Kristan. *** Johnny przesunął swoją książkę na bok, by kelner mógł położyć jego burgera i frytki. Nigdy nie był za fantastycznymi rzeczami. Lubił westerny i kryminały. Ale Jess wciąż gadała i gadała o pracy Tolkien’a i żeby ją uciszyć, wziął jedną z wielu kopii znajdującą się na jednej z wielu półek z książkami, wypełniającymi cały dom Sfory. Johnny musiał przyznać jej jednak, że książka była naprawdę dobra. Dobrze bawił się na filmie, ale sposób pisania Tolkien’a przemawiał do niego na całkiem innym poziomie. - Halo! Wzywam zakutą pałę. – Poirytowany Johnny przeniósł swoje intensywne spojrzenie z książki na ładną twarz Kristan Jade Putowsky. - Co? - Potrzebuję żebyś wyświadczył mi przysługę. - Nigdy w życiu. Na powrót skupił się na książce, ale ręka Kristan klapnęła na dół, zakrywając stronę. - Proszę? - Co? - 66 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Potrzebuję żebyś mnie krył. - Krył Cię? - Taa, musisz iść na próbę czy poćwiczyć czy cokolwiek prawda? W każdą weekendową noc, Johnny spędzał trzy do czterech godzin ćwicząc na skrzypcach. Właściwie Jess wynajęła mu przestrzeń do ćwiczeń w pobliskim studiu muzycznym. - Taa. I co? - Jeśli później spytają, powiedz, że byłam z tobą. Zwykle wracasz do domu koło dziewiątej, prawda? Spotkamy się przed domem o dziewiątej. - Zapomnij. - Daj spokój, Johnny. Proszę? - Nie. - Będę cię kryła. Będę twoją dłużniczką. Obiecuję. - Dlaczego? - Co dlaczego? - Po co Ci przykrywka? - Nie możesz tego dla mnie zrobić, bez zadawania masy pytań? - Nie. Pochyliła się nad stołem i złapał jej zapach. Ten zapach doprowadzał go do szaleństwa. Ona doprowadzała go do szaleństwa. - Johnny, no dalej. Proszę. To musiał być chłopak. Znał kilku ze szkoły, którzy oddaliby swojego lewego orzeszka24 żeby być z nią. Zdecydowanie nie podobała mu się myśl o niej z innym chłopakiem. Żadnym chłopakiem. Ale ona nie okazała mu ani odrobiny zainteresowania, a zrażanie jej do siebie teraz, nie przybliżyłoby go do niej na krok. Ostatecznie, jeśli będzie ją krył, będą mogli zostać przyjaciółmi. Ważne, skoro mieszkają razem i w ogóle. Wpatrywał się w te brązowe oczy i dotarło do niego, że nie mógłby jej niczego odmówić, był durniem. - Dziewiąta zero zero. Na rogu. Spóźnisz się minutę i koniec. Kristan zapiszczała i pocałowała go w policzek. - Dziękuję!

24

Słodkie.

- 67 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozpieszczona księżniczka. Powinien jej nienawidzić. Dorastała kochana i otoczona opieką w Sforze, która ją ubóstwiała. Ale nie nienawidził jej. Jeśli już, to był w niej okropnie zadurzony. Ale sposób, w jaki jej ojciec, Danny, obserwował go, to nigdy się nie stanie, chyba, że Johnny zdecyduje, że życie nie jest jedną z jego ulubionych rzeczy. Zrezygnowany przez życie z seksualną frustracją póki nie będzie wystarczająco dorosły, aby pójść na uniwersytet, z dala od Kristan Putowsky, Johnny wrócił do swojej książki i burgera. *** Jess, miała już założone słuchawki od biurowego telefonu, po prostu wcisnęła guzik odbioru, nie zawracając sobie głowy sprawdzaniem numeru, skupiona na, mailu, którego szkic tworzyła na swoim komputerze. - Tu Jessica. - Więc, zamierzasz mi powiedzieć, co stało się wcześniej czy mam zgadywać? Zszokowana, wpatrywała się w wyświetlacz telefonu. - Jak, do diabła, zdobyłeś mój prywatny numer? Nie było go na liście i tylko członkowie jej Sfory go znali. Nawet Ci w budynku nie mogli kontaktować się z nią przez tą szczególną linię, a rachunek nie był na jej nazwisko. Właściwie, więcej ludzi miało jej osobisty numer komórkowy niż jej prywatnej biurowej linii. To był jedyny powód, dla którego go odbierała o dziewiątej w nocy. - Nie mogę na to odpowiedzieć. – Odparł Smitty. - Więc zgub go. I przestań do mnie dzwonić. - Nie mogę Ci pomóc, Jessie Ann, dopóki nie powiesz mi, co się dzieje. - Kto prosił o twoją pomoc? I jestem stosunkowo pewna, że nigdy nie prosiłam o twoją pomoc. I nigdy nie poproszę. Poza tym, tak jak bardzo irytowało ją słuchanie tego powolnego, słodkiego jak melasa i przeciągającego samogłoski głosu na jej prywatnej linii, ona wciąż nie mogła wciągnąć w to Smitty’ego, czymkolwiek ‘to’ było. Kredo Smith’ów było bardzo proste. „Najpierw rodzina. Potem Sfora. Cała reszta na szarym końcu”. Jeśli byłeś połączony krwią ze Smith’ami, przybywali z całych Stanów by stanąć w twoim imieniu. Z tego jednego powodu, inni zmienni omijali Smith’ów z daleka. Tylko jeden Smith był niebezpieczny, ale cała ich chmara mogła być śmiercionośna. - 68 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Gdyby Smith przeszedł na stronę osoby z zewnątrz przeciwko innemu Smith’owi… to sprowadziłoby gniew Bubby Smith’a na głowę Smitty’ego. Nie mogła mu tego zrobić. On i jego ojciec mieli trudne relacje. Nie chciała nic do tego dodawać. Jess potarła oczy. Czekaj. Dlaczego przejmuje się relacjami Smitty’ego z ojcem? Postradała rozum? Zasysało ją coraz bardziej z powrotem. Z powrotem do obłąkanej Sfory Smith. - Doceniam, że chcesz pomóc. – Powiedziała, próbując innej taktyki. – Ale nie ma niczego, do czego potrzebowałabym pomocy. Wszystko jest dobrze. Cisza, jaka nastała po tym, była długa i przez moment sądziła, że zerwało połączenie. Dopóki Smitty nie powiedział. - Kłamiesz, Jessie Ann. A zamierzam się dowiedzieć, dlaczego. - A dlaczego? Ponieważ wyraźnie potrzebujesz hobby - i dziewczyny? - Nie, dlatego że to właśnie robią przyjaciele dla przyjaciół. Pomagamy sobie nawzajem. I nie ważne, co o tym myślisz, wciąż jesteśmy przyjaciółmi. - Na jakiej ty planecie żyjesz? - Nie wiem. Ale jest miła. Są tam wszędzie hydranty – i króliczki! Jess parsknęła, walcząc z całych sił by się nie roześmiać. Niech go cholera! Zawsze potrafił ją rozśmieszyć. Jak wtedy, gdy znalazł ją ukrywającą się w kanale wentylacyjnym, po piątkowym ognisku studentów odwiedzających swoją dawną szkołę. Planowała zostać tam całą noc, póki alkohol przestanie działać na suki Sissy. Namówił ją do wyjścia żartami i obietnicą jednej z tych wielkich tabliczek Hershey25. Potem upewnił się, że dotarła bezpiecznie do domu. Lata później, a on wciąż starał się ją chronić. Tyle, że teraz tego nie potrzebowała. - Muszę kończyć, Bobby Ray. – Była wdzięczna, że nie mógł widzieć jej twarzy. Jej uśmiech nie zrobiłby nic innego, jak tylko zachęcił go do wzmożenia wysiłków. – Nie dzwoń do mnie. I nie próbuj ‘pomóc’ mi. Idź do przodu ze swoim życiem - i bądź szczęśliwy. Kiedy on nic nie powiedział, Jess rozłączyła się, zerknęła na zegarek i wróciła do pracy. ***

25

Czekolada – musi być w niej coś szczególnego, skoro nawet Artemida ją je ;)

- 69 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty wrócił do inwigilacyjnej ciężarówki, ostatnie słowa Jessie w kółko krążyły mu w głowie. Jego siostra siedziała na brzegu podłogi ciężarówki, plecami opierała się o jedne otwarte drzwi. Mieli zadanie tego wieczoru, śledzić jednego biznesmena, ale jak na razie było spokojnie. Idealna robota, serio. Małe niebezpieczeństwo, wysoka płaca. - Przerwa? – Spytał. Sissy upiła kawę i skubnęła kawowe ciasteczko. - Tak, nie leniuchuję. - Po prostu spytałem. - To sposób, w jaki spytałeś. – Sissy obserwowała go przez moment. – Co się z tobą dzieje? - Nic. Dlaczego? - Masz dziwny wyraz twarzy. - Mogę Ci zadać pytanie? - Jeśli musisz. Smitty wziął jej kawę i napił się. - Obchodzi Cię czy jestem szczęśliwy? - Nie. – Sissy zabrała swoją kawę z powrotem. – I załatw sobie własną. - Dobra. – Zwędził jej plasterek ciastka i kiedy dziko próbowała je chwycić, pokazał jej je całe w swoich ustach. - Tutaj. – Powiedział upewniając się, że opluł ją okruchami. – Mam własne.

- 70 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział VII

Smitty właśnie zaczął podpisywać czeki z wypłatą, kiedy Mace wszedł do jego biura. - Wiesz coś o tej robocie w muzeum sztuki w sprawie, której właśnie dzwonili? - Niee. Jaka robota w muzeum sztuki? - Chcą nas dzisiaj. - Za mało czasu. – Odpowiedział Smitty, nie odrywając wzroku od czeków, leżących przed nim. - Musimy znaleźć wystarczająco czasu. - Czemu? Mace położył kartkę papieru na wierzchu sterty czeków. Smitty zagapił się. - Huh. Spójrz na te wszystkie zera. Kot wyszczerzył się. - Tak, po prostu na nie spójrz. - A skąd się wzięła ta robota? - Stary tygrys, który jest w zarządzie muzeum powiedział mi, że był bardzo przekonywany, by zatrudnić nas na dzisiejszą charytatywną imprezę. - Przekonywany? - Mocno przekonywany. - Przez…? Mace wzruszył ramionami, już kierując się do wyjścia, aby zebrać zespół. - Jakiegoś gościa o imieniu Phil. Smitty zapatrzył się na czeki, które wciąż musiały zostać podpisane. - Jaki Phil? *** - 71 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess zdjęła swój płaszcz i podała go dziewczynie za ladą. Potem zrobiła to, co robiła przez ostatnią godzinę - znów szarpnęła w dół rąbek swojej sukienki. Jeśli oczywiście można to było nazwać sukienką. To było bardziej jak halka dla późno dojrzewającej dwunastolatki. - Nie mogę uwierzyć, że namówiłeś mnie na tę cholerną sukienkę. – Wymamrotała do Phil’a, uderzając go ramieniem. – Jestem na imprezie charytatywnej, a czuję się jakbym powinna oferować pięćdziesiąt dolców za masturbację rękami26 i sto za pół na pół. - Nie skarbie. To jak wyglądasz? Powinno być sto dolców za masturbację i trzy setki za pół na pół. Jess piorunowała go wzrokiem tak mocno, że w końcu zaczął się wiercić. - Jeśli to pomoże, buty wyglądają świetnie27. Unosząc w górę ręce ze złości, szturmem skierowała się do głównej sali muzeum. Im wcześniej tam się znajdzie i wmiesza, tym szybciej będzie mogła, w diabły, stąd wyjść. *** Smitty uśmiechnął się przepraszająco i szybko odszedł od w pełni ludzkiej kobiety, która właśnie zaoferowała mu zrobienie laski w łazience. Dobry Boże! Bogate kobiety były… przerażające. W ciągu ostatnich dwóch godzin, dostał już wszystkie rodzaje interesujących ofert, od kobiet ociekających diamentami i platyną. Jedna proponowała mu to, kiedy jej mąż stał tylko kilka stóp dalej. Smitty wyraźnie czuł, że gdyby wziął ją na górę i przyjął ofertę, jej mąż byłby w jakimś innym pokoju przyglądając się. Cóż, cokolwiek byleby się spuścić. Chociaż Smitty nigdy nie potrafił zrozumieć, po co się żenić skoro jest się chętnym, żeby się nią dzielić. Podszedł do Mitch’a i wypuścił oddech. - Czy… - Proponowano mi seks za każdym razem, gdy tylko się odwróciłem? Taa. Mówię Ci, w pełni ludzkie kobiety mają swoje miejsce. - Dez jest w pełni człowiekiem i Mace musiał się napracować, żeby ją zdobyć. Myślę, że to przez pieniądze. Im więcej mają pieniędzy, tym mniej bezbronne się czują. My jesteśmy tylko penisami, synu, nie zapomnij o tym. 26 27

fifty bucks for a hand job and hundred bucks for a half and half No tak… co on ma z tymi butami.

- 72 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie zapomnę. Nie dbam o to, ale nauczyłem się na własnej skórze, jak trudno Ci nie pieprzyć podczas roboty. To prowadzi do każdego rodzaju kłopotów. - Czyż to nie jest prawdą? Marissa Shaw, starsza siostra Mitch’a, bliźniaczka Mace’a, i jedna z najsilniejszych lwic, jakie poznał Smitty, przesunęła się i z gracją zatrzymała przed nimi. - Smitty. - Marissa, kochanie. Wyglądasz dziś olśniewająco. Uniosła się i poklepała jego policzek. - Czy nie jesteś najsłodszym psowatym? – Spojrzała na brata. – Ofiara losu. - Tłusty tyłek. Para warknęła na siebie zanim Marissa odeszła. - Zdawało mi się, że dogadujecie się lepiej. Mitch gapił się na niego w osłupieniu. - Dogadujemy. Nie widzisz tego? Smitty potrząsną głową, a jego oczy omiotły olbrzymią salę. Byli w Sali Włoskiego Renesansu. Cokolwiek. Dobrze płacili. - Święta Boża Rodzicielko28. Całe ciało Smitty’ego stężało, spodziewając się kłopotów. - Co? Co się dzieje? - Nic. Żadna przeklęta rzecz. Podążając za pełnym żądzy spojrzeniem Mitch’a, Smitty odwrócił się i całe jego ciało się naprężyło. - Panie pomóż mi. Jessie Ann weszła do pokoju z czwórką przyjaciół idącą za nią. Widocznie, reszta jej Sfory olała to małe przyjęcie. Oczywiście, z uwagi na to jak dużo kosztował bilet dla jednej osoby, Smitty nie winił ich za nie wliczenie w to całej grupy. Ciągle, Jessie musiała koniecznie pokazać się światu - wraz z jej króciutką sukienką. Dobry Boże! Co ta kobieta sobie myślała? To była mroźna nowojorska noc, i szlag by to, były jeszcze prawa przyzwoitości! Gdzie do cholery, była reszta tej sukienki? I dlaczego nie miała na sobie swoich dżinsów, tenisówek i koszulki? Dlaczego do cholery, była prawie naga? 28

Proszę jak trzeba to potrafią się pomodlić.

- 73 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Myślisz, że jeśli ładnie ją poproszę, to wyjdzie za mnie? - Kontroluj się, kocie. Jesteśmy w pracy. - Odchodzę. – Mitch zaczął iść w jej stronę i Smitty szarpnął go z powrotem za włosy. - Obserwuj teren, synu, zanim stanę się zrzędliwy. - Jasne, ale ty też nie masz żadnych szans. Jeśli pamięć mnie nie myli, ona zestrzeliła twój tyłek, jak odrzutowiec na wrogim terytorium. - Obserwuj. Teren. Z ostatnim spojrzeniem na Jessie, przez które prawie padł na twarz, Mitch odszedł. Smitty myślał o tym, by podejść tam od razu, jeśli nie z innego powodu to tylko po to, by okryć ją płaszczem, ale wiedział lepiej. Jessie była ‘uciekinierem’. Jednym z tych psów, które zaczynają uciekać, bez żadnego ważnego powodu i nagle zdają sobie sprawę, że znajdują się w Utah. Tak, więc, biorąc głęboki oddech, z ostatnim spojrzeniem na te nogi, wmieszał się w tłum. *** Jess słuchała rozmowy pomiędzy Marissą Shaw i kobietą, głową klanu hien Stark, przez ostatnie dziesięć minut i zaczynała być na prawdę wkurzona. Jej Sfora też to wiedziała. Stali wokół niej czekając, aby coś zrobiła. Prawda, cała rzecz nie była jej sprawą, ale wciąż… - Więc ta psowata, z którą żyje twój brat. – Powiedziała, Madeline Stark, kiedy władowała do ust kolejnego krakersa pokrytego pasztetem. – Siada na komendę? Przynosi jego kapcie? Przewraca się z boku na bok i prosi? Cztery tępe siostry Madeline i kuzynka, kontynuowały podśmiewanie się, brzmiąc jak Muttley, pies z kreskówki29. Co według Jess było zabawne to, to, że wszyscy byli sąsiadami. Posiadłość Sfory na Long Island znajdowała się zaraz obok terytorium Marissy Shaw i Klanu Stark. Mimo to, nie byli w dobrych stosunkach. Prawda, Sfora tolerowała Marissę, w pewnym stopniu, ale nigdy nie tolerowała Stark’ów. Dzikie psy nienawidziły hien. Oczy Jess skupiły się na tylnej części szyi Madeline, gdy ta kontynuowała drwiny z psiego wszechświata. Swoje jasnobrązowe włosy miała uniesione powyżej ramion i zwinięte w skomplikowany węzeł na głowie. Dając tę caaałą szyję Jess do zabawy. 29

http://www.superbajki.com/bajki/odlotowe-wyscigi-wyscigi-czlikoty/

- 74 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Odwracając się twarzą do swojej Sfory, Jess zaczęła kaszleć. Phil załapał pierwszy, wyszczerzył zęby i skierował się do stołu. Jego żona dołączyła do niego, para wzięła małą, białą, koktajlową serwetkę i podarła na strzępy. Wciąż kaszląc, Jess zbliżyła się do Phil’a, a on położył chusteczkę na jej ręce. Danny rozejrzał się i nalał wody na strzępki po serwetce, robiąc je mokrymi i użytecznymi. Jess znów się odwróciła, wciąż rzekomo sucho kaszląc. Podeszła od tyłu do Madeline i kaszlnęła tak, że Marissa stężała i popatrzyła na nią. To wtedy, Jess pozwoliła mokrym, strzępom serwetki polecieć. Uderzyły w tył szyi Madeline i kobieta zastygła w środku kpiny. - Och! – Powiedziała Jess, przeczyszczając swoje gardło. – O Mój Boże! Madeline! Tak mi przykro. Chodź pozwól mi to wyczyścić. Przerażona, kobieta sięgnęła do tyłu i dotknęła mokrych chusteczek na szyi. Niezdolna, by je zobaczyć, mogła je tylko poczuć. Jak tylko jej palce ich dotknęły, jej ciało zaczęło się trząść i dostała gwałtownego odruchu wymiotnego, zanim uciekła do łazienki, jej siostry i kuzynka podążyły za nią. Idąc i histerycznie się śmiejąc. Jess popatrzyła na Marissę. - Cóż, to będzie niezręczne, gdy spotkamy się następnym razem, w końcu wszyscy mieszkamy na Wyspie, prawda? Marissa, która zawsze wydawała się niesympatyczną kobietą i definitywnie nie była przyjacielska, gapiła się na Jess przez kilka długich sekund, nim jej usta się uniosły i szeroko się uśmiechnęła. Potem zaczęła się śmiać i nie mogła przestać. Szybko podeszła do lwic z Dumy Llewellyn, sióstr Mace’a, Serity i Allie. Pomiędzy wybuchami histerycznego śmiechu, mówiła do nich, nim wszystkie trzy się roześmiały. May podała Jess kieliszek szampana. - Miałaś z tego zbyt dużą radochę, kochanie. - Miałam, prawda? *** Czy można to było uznać za „prześladowanie”, jeśli obserwował ją dla jej własnego dobra? Dmuchnęła udawanymi smarkami na hienę po trzecim kieliszku szampana i nosząc te zabójcze buty. Co innego mógł robić Smitty, jak tylko mieć na nią oko? Mógł powiedzieć, mimo wszystko, że psy wiedzą jak cieszyć się czymś, co w przeciwnym wypadku, byłoby pełnym cierpienia, nudnym przyjęciem. - 75 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wydawali się bawić najprostszymi rzeczy, a w miarę mijania czasu, mieć dojrzałość seksualną trzynastolatków, bazując na sposobie, w jaki chichotali przed dość dobrze obdarzonym posągiem. Oczywiście to mógł być też szampan. Smitty oparł się o ścianę i skontaktował się z zespołem. Wszystko wydawało się świetne, chociaż już dłużej nie uważał tego za zaskakujące. Stali się dobrze naoliwionymi maszynami, jeszcze kilka zadań takich jak to i mogli zakończyć rok z mniejszym debetem niż już mieli. Za kilka lat, będzie w stanie przyjść na taką imprezę jako gość, a nie pracownik. Jego oczy powróciły do Jessici. Znów go nie zauważyła. Naprawdę. Nie żadne ‘udaje, że go nie zauważyłam’. Naprawdę go nie zauważyła. Była całkowicie nieświadoma. Włączyli jakąś starą latynoską muzykę i ten sam, blond dziki pies z zeszłotygodniowego przyjęcia Jessici, wziął ją za rękę i pociągnął do kilku dość dobrych tanecznych kroków. Oczy Smitty’ego zwęziły się. Co było z tym gościem i ‘tańczeniem’ z Jessie? Wyglądało to bardziej na wymówkę, żeby położyć na niej łapy. Mimo, że Smitty niechętnie to przyznawał, facet wydawał się lojalny względem blond kobiety, wokół której wciąż się kręcił. Może to była psia rzecz. Blondyn okręcił Jessie tak, że się od niego oddaliła, a potem jak ekspert okręcił ją z powrotem, zanim miał czelność ją odchylić. Smitty przelotnie zastanowił się jak wielu mężczyzn próbowało zajrzeć Jessie pod sukienkę. To był koniec. Musiał coś powiedzieć. Kobieta była zagrożeniem dla samej siebie! *** Z szampanem w ręku, Jess oddaliła się od swojej Sfory i skierowała do bufetu, debatując czy lepiej będzie jeść stojąc czy nie. Pomyślałbyś, że za tysiąc dolców za talerz, zorganizują siedzący obiad. Dałaby im te pieniądze tak czy tak. Dla organizacji dobroczynnej na rzecz dzieci, nie mogła zrobić mniej. Przepychając się przez zadziwiającej wielkości tłum, Jess zatrzymała się, kiedy męski głos wypowiedział jej imię. - Jessica! Jessica! – Wzdrygnęła się i odwróciła twarzą do Sherman’a Landry’ego. Kompletnie zapomniała, że on prawdopodobnie będzie uczestniczył w tej imprezie, ale Phil i Sabina uparcie twierdzili, że musi przyjść. - Cześć, Sherman. – Kiedy stanął naprzeciwko niej posłała mu wielki, wymuszony uśmiech. – Jak się masz? – Spytała. - Dobrze. Dobrze. A ty? - 76 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Świetnie. - A twój wilczy przyjaciel? Kłam, Jessico. Kłam! - Och, kręci się gdzieś tutaj. - Przypuszczam, że musiałaś zapłacić za jego bilet. Jess nie odpowiedziała, natomiast użyła wskazującego palca, by powstrzymać nagły tik w lewym oku. - Nie widzi się zbyt wielu Smith’ów na przyjęciach takich jak to. – Ciągnął Sherman30. – O wiele bardziej pasują do tłumu przy piwie czy NASCAR31. Oczy Jess zwęziły się, gdy nagle wyobraziła sobie Sherman’a nie jako prawdziwego dzikiego psa, ale jednego z tych rozpieszczonych szczeniaków siedzących na poduszkach. Bichon Frise czy Papillon32. Wyobrażenie sobie kokardek w jego włosach sprawiło, że się uśmiechnęła. - Kocham NASCAR. – Przyznała, mając nadzieję, że prawda zmusi go do odejścia. – To jest zabawne, ludzie są mili i są szybkie auta. Kocham szybkie auta. - Tak, tak. Nie ma to jak patrzeć na ludzi jeżdżących w kółko. – Zanim, Jess mogła cokolwiek powiedzieć - jak ‘pieprz się’ - Sherman odsunął się tak szybko jak tylko potrafił w tym tłumie i uśmiechnął się z uznaniem. – Jessica, muszę powiedzieć, że wyglądasz zachwycająco. - Dziękuję. – Zabije Phil’a. - Odbierasz mi dech w piersiach. - Sherman, to bardzo słodkie. Dzięki. Odchrząknął. - Zastanawiałem się… - Kolejne odchrząknięcie. – Czy moglibyśmy wyjść znów razem. Na obiad? - Obiad? Um… - Myśl nad wymówką. Myśl szybko! – Uch… Smitty. – Wzięła głęboki oddech. – Nie mogę, bo spotykam się ze Smitty’m. – Właśnie. To zadziała. - Jessica, poważnie. – Podszedł bliżej. Trochę za blisko. – Rozmawiałem o tym z siostrą i obydwoje rozumiemy, że dziewczyny mają swoje potrzeby. – Z

30

Gość sam się prosi o szpital Narodowa Organizacja Wyścigów Samochodów Seryjnych – jest to największa organizacja wyścigowa w Stanach Zjednoczonych 32 Rasy psów http://pl.wikipedia.org/wiki/Bichon_Frise i http://www.cz-pes.cz/katalog/obrazky/papillonanee.jpg 31

- 77 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

siostrą? Rozmawiał o tym z siostrą? Nagle, Jess poczuła się trochę chora. – I wilki są idealne na krótką metę. Ale nie stajesz się coraz młodsza33. Chwila. Czy on to właśnie do mnie powiedział? Nie, nie. Nie mógłby. - Musisz myśleć o przyszłości swojej Sfory. Jestem pewien, że będziesz chciała urodzić własne szczeniaki. Normalne szczeniaki. Nie hybrydy. Wierzę, że oboje mamy, o czym dyskutować na tym obszarze. Jess gapiła się na niego. Nie mogła nad tym zapanować. Najwidoczniej obecność Smitty’ego popchnęła Sherman’a. Zamiast romansu, rzucił w nią słowem ‘rozmnażać się’. - Jessica… Podszedł jeszcze bliżej i ku jej przerażeniu, zdawało się, że mógłby ją pocałować. Ale zadzwonił jej telefon i wyszarpnęła go ze swojej małej, modnej torebki z pośpiechem, jakiego jeszcze nigdy nie czuła. - Telefon! Muszę odebrać mój telefon. - Tak, ale… - Na razie. – Jess odwróciła się i odeszła, odbierając jednocześnie telefon. - Tak? - Hej, Jess. Tu Bets. – Jej asystentka. Ktoś dostanie kwartalny bonus za uratowanie jej tyłka przed dyskusją o rozmnażaniu. - Co jest, Bets? Bets zaczęła wygłaszać litanię skarg w związku z jednym z ich rachunków, gdy Jess kierowała się do łazienki. Taki problem zwykle nie był kierowany wprost do Jess, ale klientka była wkurzona, gdyż włożyła w to sporo pieniędzy i kilka ważnych kont. Nie byłoby w jej najlepszym interesie ignorowanie tej kobiety. - Możesz mnie z nią połączyć? Stojąc na zewnątrz damskiej toalety, Jess oparła się o ścianę i czekała aż połączą ją, z bardzo ładnym biurem w Detroit. Kiedy już ją miała, Jess użyła swojej zwykłej kojącej gadki. Była w tym naprawdę dobra. Musiało to mieć jakiś związek z kilkuletnią pracą w policji. Policjanci przychodzili do jej działu z chęcią rozwalenia czegoś, żądający, rozdrażnieni i zwykle wściekli na jakiś ADA34, chcąc wiedzieć, co znalazła w komputerze jakiegoś łotra. W tym momencie, Jess miała dwa wyjścia: wkurzyć się na nich, co robiło wielu z jej współpracowników lub uspokajać. Ona

33 34

Och stary to było naprawdę nietaktowne. http://pl.wikipedia.org/wiki/Ada_%28informatyka%29

- 78 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

uspokajała i do dziś ma przyjaciół w oddziałach, którzy uważają na nią, jej firmę i przyjaciół. Jess słuchając klientki i wydając wielokrotnie ‘Całkowicie się z tobą zgadzam’ dźwięki, odwróciła się i zdała sobie sprawę, że stoją tam kobiety z Klanu Stark i gapią się na nią. Ich oczy jarzyły się w słabo oświetlonym, wąskim korytarzu. - Myślisz, że to było zabawne, prawda?35 – Madeline praktycznie warknęła. W odpowiedzi, Jess uniosła jeden palec. - Daj mi sekundkę kochanie, – Wyszeptała. – aż skończę z tą klientką. Hieny zamrugały w szoku. Zawsze spodziewały się pierwszego ataku z jej strony. Ona nie była wilkiem. Atakowała pierwsza tylko wtedy, gdy szczeniaki były w niebezpieczeństwie. Wtedy rozpętywało się piekło. Ale jakieś bzdurne pokazywanie swojej siły? To mogło zaczekać. - Hej. Mówię do ciebie. Jess uśmiechnęła się i skinęła potwierdzająco36. Nienawidzili, kiedy to robiła. Zobaczyła kły, ale wtedy Marissa Shaw wyszła zza nich i zacisnęła ręce na plecach Madeline Stark. Teraz Lwice? Taa, te wielkie koty były całkowicie za tym, by atakować jako pierwsze. Jess odsunęła się z drogi przed coroczną walką, która najprawdopodobniej wywiąże się pomiędzy kobietami. Kiedy już się cofnęła, kontynuowała rozmowę z klientką. Życie z jej Sforą nauczyło ją jednego -wielozadaniowości. - Masz problem suko, - Warknęła Marissa, obnażając wielkie kły. – możesz przyjść do mnie. - Tak mówisz Janino z getta. Jess skrzywiła się. Głupio było to powiedzieć. Marissa nie była właściwie zawstydzona swoim skromnym wychowaniem, ale nie przyjmowała dobrze, kiedy jakaś bogata jałówka z tego drwiła. Marissa chwyciła Madeline za gardło i popchnęła. Madeline zatoczyła się do tyłu. Jess starała się usunąć z drogi, ale nie poruszała się wystarczająco szybko i hiena trzasnęła w nią, wysyłając Jess lecącą przez tylne drzwi wyjściowe. Uderzyła w przeciwległą ścianę, zaskoczony grunt ustąpił i drzwi zatrzasnęły się za nią. - Jessica? Wszystko w porządku? – Spytała jej klientka, ze szczerym niepokojem. 35 36

TAK!!!!!!!!!!!!! Kocham ją…

- 79 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wzięła uspokajający oddech. - Uch… tak. Przepraszam za to. Ja, uch, uderzyłam palcem u nogi o biurko. - Oooch. Nienawidzę, kiedy to robię. Teraz mówiła już spokojniej. Pozwalając się jej rozwodzić, Jess podeszła do drzwi i pociągnęła. Nie poruszyły się. Znów spróbowała. Nic. Zatrzasnęła się. Szlag! - Czuję się o wiele lepiej po rozmowie z tobą, Jessico. Dziękuję. - Żaden problem. Kiedykolwiek, wiesz o tym. – Robiła, co mogła, aby kontrolować swoje szczękające zęby. – Skontaktujemy się z tobą jutro, okej? - Tak, dzięki jeszcze raz. – Klientka się rozłączyła i Jess owinęła ręce wokół ciała. - Okej. – Wymamrotała do siebie. – Ta sukienka. Zły pomysł w zimie. – Jak i te przeklęte buty. Starała się nie upaść na tyłek we wstrętnym zaułku. Zaczęła iść w stronę ulicy. Kiedy doszła do końca, zauważyła dwie kobiety stojące przy kawałku gówna będącym Buick’iem. Wydawały się być pogrążone w podniecającej dyskusji. Normalnie Jess nie zauważyłaby ich lub po prostu nie dbała, ale wychwyciła zapach wilków. Wilków, których nie rozpoznawała. Znała wszystkie lokalne wilki i teraz Smith’ów, ale nowe wilki, na małej wyspie prosiły się o kłopoty. Kiedy zbliżyła się do wylotu alejki, dwie kobiety przestały rozmawiać i te zimne wilcze oczy skupiły się na niej. Uch-och. *** Smitty chwycił i przytrzymał, Madeline Stark, kiedy Mitch zajął się swoją siostrą. Nie łatwe, kiedy dwie kobiety zdecydowały się przemienić. W samym środku przyjęcia w pełni ludzi. Czy wszyscy postradali swoje cholerne zmysły? Potrząsnął Stark. - Zmień się z powrotem. – Posłuchała i nagle miał w ramionach nagą hienę. Człowieku, mógł znaleźć o wiele lepszy sposób na spędzenie wtorkowego wieczoru. Popchnął ją w kierunku łazienki. – Ubierz się. – Rzucił w nią ubraniami, ale nie miał pojęcia czy należały do niej, jej siostry, Marissy, czy sióstr Mace’a, Serity i Allie, które z wielką przyjemnością dołączyły do bójki. Mitch popchnął swoją wciąż zmienioną siostrę do męskiej toalety przez mały korytarz, wiedział, że lepiej umieścić ją w przestrzeni odgrodzonej od - 80 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Stark. Pozostałe dwie lwice podążyły za Marissą i jak tylko drzwi się zamknęły Mitch odszedł, śmiejąc się, zanim przeszedł choćby pięć stóp. Smitty rozejrzał się. Powodem, dla którego zauważył tę małą walkę zanim, zrobiła się naprawdę brzydka było to, że widział jak Jessie Ann idzie tym korytarzem do łazienki, a Stark ją śledzą. Teraz nie miał pojęcia gdzie zniknęła. Zapukał do męskiej toalety. - Widziałyście Jessie Ann? - Kogo? – Odpowiedziało mu trio głosów. Przewrócił oczami. - Jessice Ward? - Była tu kilka minut temu. – Odpowiedziała Marissa. Cholera! Dokąd ona poszła? Musiał ją znaleźć. Teraz. Po prostu nie mógł się pozbyć z umysłu wizji tego cherlawego psa praktycznie śliniącego się na nią. W ostateczności, samce w jej Sforze miały trochę żylastej siły. Jeden z trzyletnich bratanków Smitty’ego mógł łatwo skopać tyłek Landry’ego. Cóż, nie mogła odejść daleko. Smitty pogłaskał swoją szczękę i rozglądał się dookoła póki jego wzrok nie osiadł na tylnych drzwiach wyjściowych. Tych, które automatycznie się blokowały. Smitty wyszczerzył zęby. On naprawdę kochał swoją pracę. *** Jess stała na końcu zaułka, ze wzrokiem skierowanym na dwie kobiety. Jedna z nich z przerażającą czerwoną farbą na włosach, warczała i zbliżyła się. Jess warknęła w odpowiedzi, wypuszczając swoje pazury, umacniając swoją pozycję. Jeśli to stanie się nieładne, skopie buty. Jeśli to zrobi się bardzo nieładne, przemieni się. To zawsze był ostateczny środek, gdy była na wolnej przestrzeni. Ale zanim kobieta mogła podejść bliżej, inna wilczyca chwyciła ją za ramię i pociągnęła do tyłu, popychając ją w stronę samochodu. - Nie teraz i nie ją. – Usłyszała jej szept. Jess miała słuch dzikiego psa. Mogła usłyszeć upadek szpilki z odległości mili, jeśli potrzebowała. – Wsiadać. – Rozkazała wilczyca. Czerwono włosa zaczęła się spierać, ale druga dała jej w twarz i popchnęła do samochodu. - 81 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

O, rety. Jak trudna mogła być jej Sfora, Jess nigdy nie musiała nikogo bić, by zrobiono, co kazała. Nawet wilczyce Smith się nie policzkowały. Albo słuchałeś albo byłeś bezwzględnie krytykowany. Nie było żadnego ‘pomiędzy’ w świecie Smith’ów. Dwie kobiety były już w samochodzie i odjeżdżały od krawężnika; Jess wypuściła oddech ulgi. - Jessie Ann? Jess krzyknęła i odwróciła się machając rękami. Niestety, to było bardziej jak młócenie niż jakikolwiek z chwytów bojowych i Smitty łatwo złapał ją za ramię. - Co ty robisz? – Zażądał spokojnie. - Biję cię bezsensownie? Wypuścił to wkurzające westchnienie, które świetnie pamiętała. To samo, które wydawał, kiedy spadała z drzewa, po tym jak Sissy i jej wilczyce najpierw ją tam zagoniły. Spojrzała w dół na duże ręce ściskające jej biceps, by utrzymała równowagę. - Miałbyś coś przeciwko puszczeniu mnie? - Jasne, poradzisz sobie z podstawami, jak chodzenie i rozmawianie jednocześnie, kochanie? – Wypuściła kły, a on szybko ją odepchnął. – Proste tak, mogłoby wywołać te same uczucia, wiesz? - Dlaczego tutaj jesteś? - Mój zespół tu jest, jako dodatkowe zabezpieczenie ochrony muzeum. Dobra rzecz, z lwami i hienami walczącymi w holu. Zachichotała. - Racja. – Wskazała na drzwi. – Skoro jesteś z ochrony, możesz mnie z powrotem wpuścić? Smitty patrzył się na nią. - Masz bilet? Zamrugała. - Jest w środku w moim płaszczu. - Wybacz kochanie, nie jestem upoważniony do wpuszczenia Cię, jeśli nie masz biletu. Jess zrobiła krok żeby stanąć stabilnie. - Przepraszam. Co? - 82 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wpuszczamy tylko ludzi, którzy mają swoje bilety. Ty nie masz. Przepraszam. Zęby Jess zaczęły dzwonić i objęła się rękami. Co właściwie było nie tak z tym facetem? Wczoraj wszystko, czego chciał to ‘pomóc’ jej. Teraz nie może go przekonać do otwarcia tych, cholernych drzwi, gdy zamarza na śmierć. - Powiedz mi, że żartujesz. - Jessie Ann, wiesz jak poważnie traktuję swoją pracę. Nie mogę wpuścić na przyjęcie nikogo bez biletu. - Ty sukin… - Już, już, Jessie Ann. Nie używaj takiego języka. Wyrzuciła w górę ręce. - Dobrze. Po prostu okrążę cały ten, cholerny budynek i wejdę od frontu. Miejmy nadzieję, że nie umrę z wychłodzenia. - Niee, wiesz, że nasz gatunek nie umiera tak łatwo z zimna. – Zignorowała go i odwróciła się żeby odejść. – Oni też Cię nie wpuszczą. – Powiedział do jej pleców. Zatrzymała się. - Dlaczego nie? - Nie masz biletu. Obróciła się na swoich szpilkach, zszokowana, że nie upadła na tyłek w tych, cholernych butach. - Bobby Ray Smith, przysięgam na Boga… Wciąż spokojny, uciął to mówiąc. - Nie złorzecz na mnie, Jessie Ann. - Jestem Jess-i-ca! – Prawie krzyknęła. – Nie Jessie. I definitywnie nie Jessie Ann. Wzruszył ramionami. - Ja lubię Jessie Ann. – To jego spokój spowodował jej szaleństwo. Ten spokój, w kontrolowanym powietrzu Smitty’ego. Jego bracia tego nie mieli. Jego ojciec, definitywnie, tego nie miał. Więc Smitty musiał mieć to po matce. Ale w tej chwili, to popychało Jess do tego, by zdjąć buty i dźgnąć go w oko pięciocalowym obcasem. Spojrzał na jej rękę. - Możesz użyć swojego telefonu. Zadzwonić do jednego z przyjaciół w środku, żeby przyniósł twój bilet. - 83 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie noszą przy sobie telefonów. Zostawiają je w płaszczach. - Dlaczego nie noszą ze sobą telefonów? Uniosła do góry swój, ściskając małe urządzenie tak mocno, że wydawało jej się, że go zmiażdży. - Bo ja noszę mój! - Nie ma powodu żeby wrzeszczeć, Jessie Ann. - Nie mogę z tobą rozmawiać. – Okręciła się z powrotem i zaczęła odchodzić. - Oczywiście, - Powiedział za nią. – może moglibyśmy coś wymyślić. - A co mogłoby to być? – Spytała nadal idąc. - Wyjdziesz ze mną jutro. Znów, Jess zatrzymała się. Ku jej kompletnemu zniesmaczeniu i nienawiści do samej siebie, jej serce podskoczyło w piersi. - Randka? Pozwalasz mi odmrozić sobie tyłek, bo chcesz się umówić na randkę? - Nie randkę. – Powiedział zaraz koło jej ucha i omal nie podskoczyła trzy metry w górę. Jak on to robi? - Tylko dwoje przyjaciół wychodzących razem. Oczywiście. Ponieważ dlaczego Bobby Ray Smith miałby wyjść gdziekolwiek z ‘małą’ Jessie Ann Ward? Jej podskakujące serce potknęło się i gwałtownie spadło z Góry Depresji. To wszystko miało związek z jego EGO, a nic z nią. Szesnaście lat i ona wciąż nie była warta… Och zapomnij. - Przyjaciele nie pozwalają mi zamarzać na śmierć. - Jestem pewien, że nie jesteś tak trudna w stosunku do swoich przyjaciół, jak do mnie. Powiedz tylko tak i wprowadzę Cię do środka, kochanie. - Jesteś sukinsynem. - Jestem Smith’em. – Powiedział prosto. - A jaka to różnica? - Dla wielu żadna. – Jego uśmiech był powolny i tak cholernie uroczy, że miała ochotę zetrzeć go z jego twarzy. – Jedno słowo, Jessie Ann. Tak. I zabiorę Cię do środka. - To szantaż. - To takie brzydkie słowo. Ja wolę wymuszenie. - 84 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Nie czuła już palców. Myśl, że musiałaby okrążyć cały, cholerny budynek, by wejść do środka, sprawiała, że się wzdrygała. Zwłaszcza w tych głupich butach. Nigdy więcej Phil nie przekona jej do takich butów. - Nigdy Ci tego nie wybaczę. - To nie brzmi dla mnie jak ‘tak’. - Dobra. Tak. Smitty natychmiast zdjął kurtkę i zarzucił jej na ramiona. Pachniała jak on, i w pewien sposób chciała zamruczeć i owinąć ją wokół ciała. Poprowadził ją do drzwi i kiedy je otworzył May prawie się przewróciła, ponieważ trzymała rękę na wewnętrznej klamce. - Jess! Tutaj jesteś. Wszędzie Cię szukaliśmy, dziewczyno. - Musiałam odebrać telefon. – Warknęła. May spojrzała pomiędzy nią i Smitty’ego. - W porządku. – Powiedziała zanim popędziła z powrotem, jak kundel o słabym charakterze, którym była. Kiedy tylko Jess weszła do ciepłego muzeum, Smitty powiedział jej do ucha. - Zabiorę cię jutro z biura. Koło szóstej. – Smith’ci nie podawali dokładnego czasu. Co niby ‘koło szóstej’ miało znaczyć? – Więc upewnij się, że dodasz mnie, do tej małej biurowej listy. Zrzuciła jego kurtkę i rzuciła mu ją na głowę. - Dupek! – Wściekła się zanim wypadła jak burza, by zebrać swoją Sforę i wrócić do domu. *** Smitty założył swoją kurtkę. Ha! Miał ją. Czy ona naprawdę myślała, że może go przechytrzyć? Halo? Trening wojskowy. Trening Smith’ów. Te dwie rzeczy robiły z niego najbardziej przebiegłego i bezwzględnego z drapieżników. . Zabierze ją na obiad i odbędą rozmowę o tym gdzie była przez ostatnie szesnaście lat… i o tym jak dopasować sukienkę do takiej imprezy. Następnie odkryje, co do diabła przed nim ukrywała. Tak. To jest plan. Wprowadzi swoją przyjaciółkę z powrotem nawet, jeśli będzie musiał przyciągnąć ją kopiącą i krzyczącą, w swoje życie Smitty’emu nie wydawało się to żałosne. - 85 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Silna ręka wylądowała na jego ramieniu, kiedy Marissa oparła się o niego dla utrzymania równowagi, wsuwając swoje czółenka. Zaczęła coś mówić, gdy Jessie Ann zawróciła w stronę korytarza. Rzuciła się, na Smitty’ego, przyciskając swoje plecy do jego klatki. Owinęła jego ręce wokół swojej tali i warknęła. - Teraz wyglądaj ładnie. Pięć sekund później Sherman Landry ukazał się na końcu korytarza. Jego uśmiech opadł tak szybko jak tylko zobaczył Smitty’ego. I popatrzył z jawnym przerażeniem na Marissę. Z przygnębionym westchnieniem, niezdecydowanie pomachał do Jessici. - Na razie, Jessica. - Na razie. – Powiedziała Jess ze skrajną wesołością. Kiedy Sherman odszedł, wypluła z pomiędzy zębów. – Dupek. Minęło kilka minut zanim Jess zdała sobie sprawę, że ręce Smitty’ego są wciąż wokół niej. Powoli, jej twarz uniosła się i popatrzyła na niego. Nie mogąc się powstrzymać, Smitty uśmiechnął się zwycięsko. Jego tatuś też tak potrafił i to spowodowało, że jego matka poszła za starym łajdakiem z siekierą, którą trzymali w ogródku, więcej niż raz. Na szczęście, Jess nie miała przy sobie siekiery. - Puść mnie! – Odepchnęła jego ręce. – Drań. - Do zobaczenia jutro! – Powiedział z tą samą radością, z jaką ona powiedziała ‘do widzenia’ Sherman’owi. Oddalając się, okręciła się na tych zabójczych szpilkach, by pokazać mu palec u obu rąk, zanim zupełnie zniknęła. Marissa oparła brodę na ramieniu Smitty’ego. - Muszę powiedzieć, Smitty, masz ciekawy sposób na kobiety. - Samouk. – Powiedział z dumą, uśmiechając się szeroko, gdy Marissa zaczęła się śmiać.

- 86 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział VIII

Jess zajęło resztę nocy i większość dnia, żeby przypomnieć sobie Buick’a. Buick’a, którym odjechały sprzed muzeum te dwie wilczyce. Kiedy go zobaczyła uderzyła w nią dziwność sytuacji; teraz wiedziała, dlaczego. Wszystkie te długie dyskusje, zaraz po poznaniu ciągle-płaczącej May, o Buick’u jej chłopaka i obściskiwaniu, do którego doszło na tylnym siedzeniu. Czy facet mógłby wciąż jeździć tym samym samochodem? I jeśli to było jego auto, to, kim były te wilczyce? Martwiły Jess, ale jej nie przerażały. Nie po tym jak żyła pośród Smith’ów przez dwa lata. Jej największym problemem było to, co powinna powiedzieć reszcie Sfory. Kiedy miała kilka minut, dorwała Phil’a, co szybko przemieniło się w jedną z ich kłótni, gdzie, mimo, że oboje mówili te same rzeczy, tak czy tak, dalej się sprzeczali. Niestety, Jess i Phil nie wiedzieli, że Sabina stoi w drzwiach, póki nie szczeknęła. A miała jedno z tych irytujących, przenikliwych, skowyczących szczęknięć. Jess i Phil wzdrygnęli się wiedząc, że Sabina złapała ich, po królewsku, na gorącym uczynku. Przyglądając im się uważnie, przenikliwie zmierzyła ich wzrokiem od góry do dołu, jak każdą napotkaną osobę. - O czym wasza dwójka tak gorąco rozmawia? Jess zwróciła się twarzą do przyjaciółki i powiedziała. - O naszym gorącym romansie? – Prawdopodobnie byłoby to bardziej przekonujące, gdyby nie wypowiedziała tego jako pytania. - Waszym gorącym romansie? - Tak, mój i Phil’a. Przez lata. Gorący i wyczerpujący. Prawda, Phil? Gapił się ślepo na swoją żonę i Jess musiała walnąć go w pierś, by wywołać odpowiedź. - Tak. Jasne. Gorący i wyczerpujący. Sabina skrzyżowała ręce na piersi.

- 87 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wy dwoje jesteście żałośni. Żałośni kłamcy. Teraz mówcie prawdę. – Kiedy pozostali cicho, dodała. – Mówcie. Albo się zmienię i zacznę siusiać37. Kobieta pies, która podnosiła tylnią nogę dla zachcianki - to nie była groźba bez pokrycia. Jess podniosła ręce. - Okej! Okej! – Mogła sobie równie dobrze teraz z tym poradzić. – Zbierzmy wszystkich i skończmy z tym. *** - Musisz jej powiedzieć. - Dlaczego, to nie może zaczekać? Aż wróci do domu? Kristan przewróciła oczami. - Szczerze! Ktoś mógłby pomyśleć, że ciągnę twój głupi tyłek do komory gazowej. – I ciągnęła go, ponieważ odmówił pójścia z własnej woli. Wpychając Johnny’ego do budynku, uśmiechnęła się do kobiety przy frontowym biurku. - Siemka, Paula. Moi rodzice i Jess są na górze? - Na pewno są. Idźcie na górę, kochani. - Dzięki. – Wielki głupek zaczął zwalniać, ale ona szarpnęła mocniej i przeciągnęła go przez cały hol, do drzwi windy. – Przysięgam! Jesteś takim królem dramatu w tym przypadku. Popatrzyła na mężczyznę czekającego na windę, trzymając w mocnym uścisku ramię Johnny’ego. Jego zapach przypominał jej Johnny’ego, i bazując na jego rozmiarze, zdała sobie sprawę, że byli z jednej rasy. I, facet, był w pewien sposób słodki! Drzwi otworzyły się i wilk wszedł do środka. Podążyła za nim, ciągle zmuszona ciągnąć Johnny’ego. Wilk nacisnął przycisk najwyższego piętra i drzwi się zamknęły. - Więc, z kim idziesz się spotkać? – Spytała, wiedząc, że dostał pozwolenie by wjechać na górę tylko, jeśli Sfora go tam chciała. - Jessie Ann. Parsknęła, w odpowiedzi uniósł brew. - Mówimy na nią Jess. – Wyjaśniła. 37

Sprawy zawsze należy załatwiać jak dorośli.

- 88 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Znałem ją dawno temu, gdy była po prostu, Jessie Ann. - Jestem Kristan. To jest Johnny. - Miło mi was poznać. Jestem Bobby Ray Smith, ale możecie do mnie mówić, Smitty. Zaśmiała się. - Brzmisz jak moja mama. Akcent. - Więc musisz być córką May i Danny’ego. Spodobało jej się to, że nie założył od razu, że jest córką Maylin, skoro jest Azjatką. - Taa. Kristan spojrzała na Johnny’ego, zaskoczona tym, że jeszcze nic nie powiedział. Ale nie spodziewała się, że zastanie go patrzącego gniewnie na wilka - o wiele większego wilka - jakby wierzył, że może z nim walczyć. Po prostu świetnie. Teraz jego testosteron zdecydował się odezwać. Smitty wpatrywał się w Johnny’ego; mimo że jego ciało było swobodnie oparte o ścianę, jego oczy mówiły jej, że czuł wszystko poza swobodą. - Czy jest jakiś problem, hoss? To było niskie warczenie, ale wydobywające się z Johnny’ego. Przestraszona tym, Kristan stanęła pomiędzy dwójką, z rękami na klatce Johnny’ego. - Więc, - Powiedziała zbyt gorliwie. – jaka była wtedy Jess? Zawsze chodziła z nosem w książkach? Założę się, że tak. Ma jakąś tonę książek. Rzeczy, za których przeczytanie nie byłbyś w stanie mi wystarczająco zapłacić. Nuda, nuda, nuda. Ale lubię… - Chryste, - Kłapnął zębami Johnny. – przestań paplać. Wiedziała, że to zadziała. Johnny nie cierpiał, kiedy mówiła bez sensu. Ale najważniejsze, załagodziła sytuację, z którą nie była w nastroju sobie radzić. Przelotnie zastanowiła się czy ta umiejętność wbudowana była w jej DNA. Jej mama też mogła robić takie rzeczy. *** Smitty wyszedł z windy mocno starając się nie uśmiechać. Dzieciakowi nie za bardzo by się spodobało, gdyby to zrobił. Smitty nie był zły. Nie miał do tego żadnego powodu. W tym wieku, wyzywanie starszych wilków było normą. Rytuał przejścia. Była to też prosta droga do tego, by mieć skopany tyłek przez - 89 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

starszego wilka. Oczywiście, będąc w pobliżu Sfory psów, to mógł być pierwszy raz, kiedy dzieciak poczuł pragnienie, by stawić czoła samcowi, którego nawet nie znał. Zdecydowanie był to pierwszy raz, kiedy mała Kristan była świadkiem czegoś takiego. Razem, wszyscy troje weszli do biura. Pary biurek, ustawione przodem do siebie, biegły przez środek pokoju. Tylko jedno biuro było ukryte w kącie. Chociaż miało drzwi, nie mogłeś nazwać go prywatnym, kiedy było zrobione całe ze szkła. Drzwi, okna… wszystko ze szkła. Zabawki i gry zaśmiecały podłogę. Mógł zauważyć zastopowane gry komputerowe na niektórych ekranach, było tam też kilka telewizorów z przymocowanymi konsolami do gier, z górnej półki. Plakaty z trylogii Gwiezdnych Wojen, Władcy Pierścieni, Ucieczki Logana, Poszukiwaczy Zaginionej Arki - każdego maniakalnego filmu, jaki kiedykolwiek nakręcono ozdabiały ściany. Mieli też naturalnej wielkości stojącą wystawę z Gwiezdnych Wojen, Xeny: Wojowniczej Księżniczki i Star Treka. I Smitty, pomyślał o tym jak, Mace musiałby iść za burtę przez inwestowanie w te ołówkowe rysunki, zwane szumnie obrazami, przedstawiające morze, na ścianach w ich głównym biurze. Jak te psy miały cokolwiek zrobione, nie miał pojęcia. - To jest dziwne. – Powiedziała cicho Kristan. – Gdzie są wszyscy? To wydawało się dziwne nawet, jeszcze nie było szóstej, a nikogo nie było w pobliżu. Smitty mógłby założyć, że Jessie Ann uciekła przed nim, ale jakoś nie był przekonany, że reszta Sfory uciekłaby razem z nią. Oczywiście, zawsze słyszał, że Sfora dzikich psów była sobie niezwykle bliska. Powąchał powietrze i poszedł na tyły biura, z dwoma szczeniakami snującymi się za nim. Tylne drzwi prowadziły do długiego korytarza, który wydawał się wciąż być w budowie. Zapach Jessie szedł w dół korytarza, obok łazienek i magazynów zanim uderzył w kolejne drzwi. Smitty popchnął je i zszedł na dół schodami. Jedne drzwi prowadziły na zewnątrz. Wyjście przeciwpożarowe, jeśli miałby zgadywać. Mógł usłyszeć jak ich ciche głosy zatrzymały się gwałtownie, kiedy wyczuli, że ktoś stoi po drugiej stronie drzwi. Smitty podszedł do nich, mógł usłyszeć szepty po drugiej stronie – i węszenie. Szeroko uśmiechając się do szczeniaków, Smitty głośno szczeknął. - Co wy wszyscy tam robicie?

- 90 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Najpierw krzyknęli zaskoczeni. Wszyscy, kobiety i mężczyźni, krzyczeli jak grupa dziewczyn38. Potem zaczęli się śmiać i nie mogli przestać. Smitty w końcu otworzył drzwi i znalazł ich siedzących na podłodze, śmiejących się tak jak tylko psy potrafiły. Głupkowato. To było najlepsze słowo, jakie przychodziło mu do głowy. Głupkowato. - Więc, - Powiedział do wszystkich, ale jego oczy były skierowane, na Jessie. – jest coś, w czym mógłbym wam pomóc?

38

Phil też? :D

- 91 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział IX

Okej, tak, kłamała mu. I oboje o tym wiedzieli. Oboje wiedzieli, że wyciągnęła bajeczkę, o kimś próbującym się włamać do jej biura przez drzwi ewakuacyjne, ze swojego płaskiego tyłka39. Zrobiła to nawet ze szczerym wyrazem twarzy, ale widziała to w jego oczach. Nie uwierzył ani jednemu słowu, które wypowiedziała. Szkoda. Nie był ze Sfory. Nie jej Sfory. Zatem, to nie był problem, którym musiałby się zajmować. A fakt, że ona nic mu nie powiedziała, spieprzył tylko jego życiowy spokój. Jess jednak o to nie dbała. Miała ważniejsze sprawy, z którymi musiała sobie w tym momencie poradzić. May nie przyjęła zbyt dobrze informacji, o możliwym powrocie jej eks. Zalewając się pełnymi frustracji i paniki łzami, zaczęła uciekać, kierując się do tylnego wyjścia, zanim Danny ją złapał. W piątkę stali na zimnie próbując ją uspokoić. Skarpetkowa marionetka wydawała się pomóc. Wszyscy kochali Pana Czarnoksiężnika. Po tym, przedyskutowali strategię i następne kroki. Informowanie całej Sfory, w tym momencie byłoby złym pomysłem, ponieważ groziło to rozprzestrzenieniem się informacji w błyskawicznym tempie pomiędzy szczeniakami, kończąc na Kristan. Więc tylko ich piątka mogła o tym wiedzieć. Wprowadzą resztę Sfory szybko, jeśli będzie to konieczne. Teraz jednakże, mieli wścibskiego wilka, z którym musieli sobie poradzić. Wścibskiego wilka, który wiedział, że kłamała. Stali naprzeciwko siebie, kiedy zadawał jej pytania, starając się zbić ją z tropu i wydobyć z niej prawdę. Nie dała się. Nauczyła się kłamać, kiedy jeszcze Sfora kradła pieluszki i jedzenie dla niemowląt, dla nowonarodzonej Kristan. To, że kłamała, aby ochronić Sforę, nie martwiło Jess, więc jeśli Smitty miał nadzieję zobaczyć w jej oczach winę, to mógł równie dobrze przestać szukać. Nie czuła żadnej. Ostatecznie, kiedy zdał sobie sprawę, że jego pytania jej nie dezorientują, Smitty, wyjął telefon z kieszeni dżinsów i gwałtownie go otworzył. Marszcząc brwi, Jess spytała. - Do kogo dzwonisz? 39

They both knew she’d pulled a story about someone trying to break into their office through the emergency door out of her flat ass. – inaczej, że sobie to zmyśliła. “D”D

- 92 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Mace’a. Jeśli ludzie próbują się włamać, a to właśnie mi mówisz, prawda? – Skinęła, nawet, kiedy patrzyli na siebie gniewnie. – Więc musimy mieć to miejsce dobrze zablokowane. Dziś w nocy. - Zablokowane? – Zablokowane brzmiało kosztownie. – Nie przypominam sobie, żebym mówiła, że za to zapłacimy. - Nie mówiłaś. Ale powiesz. Oczy Jess zwęziły się i już sięgała żeby skręcić mu sutki, ale May pociągnęła jej ręce w dół. Jak zawsze, May starała się rozładować sytuację. Z fałszywą wesołością, spytała córkę, która oglądała grę sił pomiędzy Jess i Smitty’m, z oczywistym podnieceniem. - A co wy tutaj robicie? Kristan chwyciła kurtkę Johnny’ego i szarpnęła go do przodu. - Johnny ma wam coś do powiedzenia. Ale Johnny, wyglądał jakby chciał być, miliony mil stąd. - No dalej. – Popędzała Kristan. – Powiedz jej. Z westchnieniem, Johnny wyciągnął kopertę z kieszeni i podał Jess. Była prawie przerażona biorąc ją. Niezbyt zaskakujące, kiedy większość kopert, które dostawali od dzieci było z ich szkoły i były związane z czymś, co zrobili lub, czego nie zrobili, albo powiedzieli a nie powinni nigdy powiedzieć. Bez patrzenia na kopertę, Jess wysunęła pomarszczony, ale wysokiej jakości papier i szybko przeczytała. Biorąc głęboki oddech, popatrzyła w górę, na Johnny’ego. - Dostałeś się. - Czekaj. Co? – May chwyciła list i inni pochylili się, żeby przeczytać. – On nie tylko się dostał. – Powiedziała w końcu. – Otrzymał pełne stypendium. Odmawiając ramionami.

spojrzenia

na

kogokolwiek,

Johnny

lekko

wzruszył

- To tylko letni program. - Dostałeś się. – Powtórzyła Jess. Potem rzuciła się na niego. *** - Okej. Zobaczymy się, kiedy tu dotrzesz. – Smitty zamknął swój telefon i włożył go z powrotem do kieszeni. Odwrócił się, by powiedzieć Jessie, że Mace - 93 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

i reszta zespołu będą tu w ciągu następnych trzydziestu minut, kiedy zobaczył ją, May i Sabinę wokół dzieciaka. Ramiona wokół niego, przytulając go. Część niego zaczynała być trochę wkurzona, póki dzieciak na niego nie popatrzył. I zobaczył to w oczach dzieciaka - wyraźne wołanie o pomoc. Podszedł bliżej i mógł usłyszeć jak Jess mówi. - Jestem taka z ciebie dumna. - Wszyscy jesteśmy. – Dodała May. Johnny wyglądał, jakby mógł oddać wszystko, byle tylko być zdolnym do szarpnięcia kobiet z dala od siebie i ucieczki. Oczywiście, to nie miało szans się udać. Były szybkie. Złapałyby go. - Mace już jedzie. – Powiedział do pleców Jessie. – Powiedział, że nie jest zaskoczony tym, że musi tu wpaść i ci pomóc. Widocznie ochrona nie jest Twoją mocną stroną. Zajęło Jess sekundę, by zdać sobie sprawę z tego, co powiedział; odepchnęła Johnny’ego i zwróciła całą swoją uwagę na Smitty’ego. May weszła pomiędzy nich, jak zwykle rozjemca; Sabina wyszczerzyła zęby, czekając na dobrą walkę. - On powiedział, Co? – Zażądała Jessie. A za ich plecami Johnny powiedział bezgłośnie. - Dziękuję. *** Jess nie miała pojęcia jak to wyrwało się z pod kontroli. Spodziewała się jednego długowłosego lwa, nie całego zespołu zmiennych, przejmującego cały jej budynek i ich. Mace wchodził do jej biura, by wydawała mu pozwolenia. Kiedy spytała, „Jakie pozwolenia?”, posyłał jej to wkurzające kocie spojrzenie i podpisywała. Na pewno zapłaci dużo, za to jedno kłamstwo. Smitty wszedł do jej biura, oparł się o futrynę drzwi. - Powiedziałaś Mitch’owi, że można tu wejść inną drogą. Jess westchnęła i potarła czoło. - Coś nie tak Jessie Ann? – Spytał, Smitty, brzmiąc na bardziej zadowolonego z siebie, niż było to konieczne. – Coś, co powinnaś mi powiedzieć, zanim to zajdzie dalej? Opuszczając ręce na biurko, Jess zmusiła się do uśmiechu. - 94 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie, nie ma, o czym mówić. Jess wstała i poprowadziła Smitty’ego przez biuro i w dół długim korytarzem, prowadzącym do łazienek i wyjścia ewakuacyjnego. Zabrała go do jednego z pokoi, w których trzymali zabezpieczone serwery. Z jego pomocą, przesunęli na bok metalową obudowę komputera, ze starymi częściami i przykucnęli przed otworem. Wzruszyła ramionami. - Nie jest ogromne, ale… - Jest wystarczająco duże. Używając jednej ręki, chwycił kratę blokującą otwór i pociągnął na próbę. Szarpnięcie wyrwało kratę razem z czterema calami płyty gipsowej, z każdej strony. Smitty zerknął na nią. - Ups. - Ups? Najlepsze, co możesz powiedzieć to ups? - Zapomniałem o mojej ogromnej sile40. Prychając, czując napięcie rosnące między nimi przez ostatnie dwie godziny, Jess żartobliwie popchnęła ramię Smitty’ego, a równie dobrze mogłaby popychać ceglany mur. - Tak czy inaczej musiałabyś to zatkać. – Powiedział, odkładając kratę i płytę gipsową na bok. - A nie potrzebujemy wentylacji… no wiesz, do oddychania i takie tam? - Tak, Panno Przemądrzała. Ale są sposoby, by je zabezpieczyć. - Czy ty właśnie nazwałeś mnie Panną Przemądrzałą? - Tym właśnie jesteś. – Smitty wyciągnął małą latarkę z tylnej kieszeni i pochylił się w dół, by zajrzeć do otworu. – Czy jest w budynku coś, co sprawiałoby, że ktoś chciałby się tu włamać? - Sprzęt komputerowy, tak myślę. Ale to kosztowałoby wiele wysiłku, by wynieść komputery, kiedy każdy jest zamknięty w biurku. I nie zezwalamy nikomu używać laptopów w biurze prócz Sfory. A nasze osobiste zabieramy, gdziekolwiek idziemy. - Hymm. Więc dlaczego ktoś próbowałby się tu włamać, Jessie Ann? Skoro nie wydaje się, żeby było tu dużo wartościowych rzeczy, które nie byłyby zamknięte.

40

Gość powala mnie swoją skromnością.

- 95 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Nie odpowiedziała mu, a on nie był zaskoczony. Smitty wiedział, kiedy ktoś go okłamywał i Jessie Ann kłamała. Coś było nie tak. Bardzo nie tak. A ta cała ‘całkowite zamykanie biura’ rzecz, była jedynie drogą, by ją popchnąć. Nie miał pojęcia, że ona się na to zgodzi. Jak tylko zda sobie sprawę ile to ją będzie kosztowało, sama albo jedno z jej przyjaciół zatrzyma to. Próbował zbić z tropu każdego z nich, w końcu poznając ludzi najbliższych Jessie, włączając „tańczącego psa Phil’a”. Ale trzymali usta zamknięte i podpisywali wszystko, co kładł przed nimi jego zespół, aż Sabina wymamrotała coś o umieszczeniu firmy Smitty’ego na liście zatrudnianych. Uparte małe sukinsyny, prawda? Wypuszczając zmęczony oddech, Jessie usiadła na podłodze opierając plecy o ścianę. - Powinnam była wypić kawę. Teraz jestem zbyt zmęczona, żeby wstać i sobie jakąś zrobić. - Chce żebym Ci przyniósł? Uśmiechnęła się słabo. - Nie, ale dzięki za ofertę. Wyłączając latarkę i zamykając drzwi, Smitty usiadł obok niej. Jego noga otarła się o jej i poczuł jak jej ciało nieco tężeje. - W porządku Jessie Ann, wykrztuś to. Czego mi nie mówisz? - Niczego. – I gdyby jej nie znał, prawdopodobnie, by jej uwierzył. - Kobieto, okłamujesz mnie. Nie mogę Ci pomóc, jeśli mnie okłamujesz. - Nie prosiłam o Twoją, przeklętą, pomoc. Smitty pochylił się do przodu, opierając ramiona na kolanach. - Zaczynam walczyć ze złością, Jessie. - Zaczynasz walczyć ze złością? - Taa. - Dlaczego po prostu się nie zezłościsz? - Jeszcze tam nie dotarłem. Ale dotrę, jeśli nie zaczniesz ze mną rozmawiać. Jessie podniosła się na stopy. - Nie mam nic do powiedzenia. Patrzył jak ten śliczny, mały, tyłeczek kieruje się przez pokój do drzwi. Czy to właśnie planowała założyć na dzisiejsze wyjście z nim? Podarte, czarne dżinsy z szarymi, ciepłymi leginsami pod spodem, bluzę zespołu hokejowego Chicago Blackhawks, sięgającą jej do kolan i białe tenisówki za kostkę. - 96 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Może za bardzo starała się nie trudzić? Chociaż teraz jedyne, co chciał zrobić to, zdjąć z niej te wszystkie ciuchy i sprawdzić, co tam chowa. Dlaczego nalega, by doprowadzać go do szaleństwa? Cóż, cholera… dwoje psowatych mogło grać w tę przeciąganą grę. Trzymała już rękę na klamce drzwi, kiedy powiedział. - Czy to ma cokolwiek wspólnego z pocałunkiem? I prawie poczuł się bardzo źle, kiedy te drzwi uderzyły ją prosto w twarz. Jess chwyciła się za czoło i okręciła, żeby gapić się na Smitty’ego. - Jakim pocałunkiem? Powoli stanął na tych dużych, wilczych stopach. - Pocałunek, który prawie mieliśmy, szesnaście lat temu. - Dlaczego, cokolwiek miałoby mieć coś wspólnego z tym pocałunkiem, który się nigdy nie zdarzył? Smitty uśmiechnął się do niej pobłażliwie. - No, Jessie Ann, oboje wiemy, co do mnie czułaś. - Co ja… - I może wciąż czujesz w ten sposób, więc boisz się być zbyt blisko mnie. Zaufać mi. Do-teraz, Jessie, nie zaczynajmy rzucać przedmiotami. Jess trzymała w ręce sześćdziesięcio-gigowy zewnętrzny dysk twardy, który zabrała z jednej półki. Rzecz ważyła z tonę. To mogłoby rozwalić jego głowę bardzo precyzyjnie. - Staram się tylko odkryć prawdę. - I robisz to, w jaki sposób? – Nie chciała rozmawiać o tamtej nocy. Nocy, w której ją odepchnął. Zawsze opóźniona41, szesnastoletnia, Jess wciąż nie miała jeszcze swojego pierwszego pocałunku głównie, dlatego, że chciała, żeby to zdarzyło się ze Smitty’m. Ale on zranił ją tej nocy, odpychając ją. Nie fizycznie, oczywiście, ale emocjonalnie, jej młode, zbyt romantyczne serce zostało zmiażdżone. Nawet teraz, szesnaście lat później, wciąż nie chciała o tym rozmawiać. Już mogła czuć jej rumieniące się z zażenowania, policzki, pamiętając jak nie była wystarczająco ładna czy gorąca, by sprawić, że pocałuje ją pijany chłopak. Jaka dziewczyna nie mogła się uporać z czymś tak prostym przez tydzień? Widocznie ona nie potrafiła.

41

Late bloomer - osoba, której zdolności ujawniają się stosunkowo późno.

- 97 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Mogła już poczuć jak jej zażenowanie zamienia się w gniew. Nie, ona nie chciała tej rozmowy. Nie chciała skakać w dół uliczką wspomnień o Bobby Ray Smith’cie. Nie teraz, nigdy. - Wiesz Jessie, zdaje mi się, że gdybyśmy usunęli z drogi ten pocałunek, może mogłabyś skupić się na ważniejszych sprawach, zaraz przed tobą. Chuch. Spójrz na to. Jej smycz po prostu pękła. Dobrze, że był szybki, bo ten ciężki kawałek metalu zbliżał się prosto do jego głowy. Smitty przesunął się w jedną stronę, a to pożeglowało w powietrzu. Gapił się na nią. - Kobieto, czyś ty postradała rozum? - Nie. Sądzę, że odzyskałam go z powrotem. – Wyciągnęła rękę do przodu i na ślepo chwyciła jakiś inny kawałek metalu. Wyglądał na jakąś część komputera. – Taa, czuję się lepiej z każdą sekundą. – Wyciągnęła za siebie rękę jak profesjonalny baseballista i Smitty zrobił trzy długie kroki do niej, zabierając trzymaną przez nią rzecz, szarpiąc z dala od niej. - Jessie Ann, uspokój się! - Idź do diabła. – Warcząc, znów sięgnęła do tej cholernej półki. Wszystko, co się na niej znajdowało, było potencjalnym pociskiem rakietowym, który miał oderwać mu głowę. Ciskając w dół rzecz, którą już miał w ręku, Smitty sięgnął i chwycił Jessie za tył szyi. Bez zastanowienia, instynktownie, szarpnął ją do siebie, zdeterminowany, by nad nią zapanować. Zmusić ją do poddania. To właśnie robią Samce Alfa i nawet nie przyszło mu do głowy, że Jessie nie była częścią jego Watahy. Cholera, ona była zaledwie częścią jego życia. Tylko nagłą zmianą w jego tygodniu, serio. Ale kiedy jej ciało uderzyło w jego, wszystko prócz wilka w nim, było wyczyszczone. Cały ten spokój, chłód, racjonalne myślenie, nad którymi spędził lata, lata oczyszczania póki poruszał się tak szybko jak on tego chciał albo potrzebował, wyślizgnęło się z pod kontroli, pozostawiając surowe, żądające zwierzę za sobą. Jess gapiła się na niego, z rękami na jego klatce, starając się go odepchnąć. Za późno na to i z tego jak jej oczy się rozszerzyły, a oddech opuścił jej ciało w pośpiechu, mógł powiedzieć, że ona też zdawała sobie z tego sprawę. Wzmocnił uścisk na jej szyi i podciągnął ją dopóki nie stała na palcach. - Smitty, czekaj… Nie czekał. Uciął jej kolejne słowa, opuszczając swoje usta na jej, jego język wślizgnął się w jej już otwarte usta i całował ją mocno. Wyczuł jej wysunięte pazury, kierujące się do jego twarzy czy klatki, więc uwolnił jej szyję - 98 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

i chwycił nadgarstki, zanim je złączył i przycisnął Jessie do ściany. Korzystając ze swojego chwytu na jej nadgarstkach, pociągnął jej ręce nad głowę i przygwoździł je w miejscu. Walczyła z nim, starała się poruszyć kolanami, by wbić je w jego jaja. Znów, racjonalny głos w jego głowie, którego zawsze słuchał, mówił mu żeby ją puścił. Powiedział mu „miły dżentelmen z południa” nie robi takich rzeczy słodkiemu, niewinnemu dzikiemu psu. Wtedy, Jessie Ann jęknęła. To wyszło z tyłu jej gardła, łatwo przechodząc przez jego usta, stawiając jego zakończenia nerwowe w ogniu. W tym momencie, jego racjonalny głos został wyłączony przez bestię, która rządziła jego sercem. I to… to właśnie, dlatego nie pocałował jej tej nocy, tyle lat temu. Gdyby to wywołało, choć jedną dziesiątą z żądzy przepełniającej jego ciało, w każdej sekundzie jego biedny osiemnastoletni mózg, mógłby zostać zmiażdżony przez ciśnienie i obydwoje wciąż tkwiliby w Smithtown, z synami Smith pod pachą. Nie musiał się teraz o to martwić. Oboje byli dorośli z doskonałym znajomością kontroli narodzin. Mogli to utrzymać prosto i przyjaźnie i ciągle mieć czas na własne życia. Ponieważ on musiał ją mieć. Teraz. W tej sekundzie. Szlag. Kiepsko zaplanowane, Smith. Nie pomyślał, żeby wziąć ze sobą kondom. Niefortunnie, skoro chciałby więcej niż wziąć ją tutaj, teraz, zaraz przy tej ścianie. Znów, przy niezbyt mocnej płycie gipsowej, prawdopodobnie niezbyt dobry pomysł. Oczywiście podłoga wyglądała na dość czystą… - Hej, ciociu Jess. Mama zastanawia się czy jesteście głod… Whoa! Jessie pchnęła tak mocno, że Smitty zatoczył się do tyłu. Wiedział, że Kristan stała w drzwiach, ale w tej chwili jakoś nie był zdolny się odwrócić. Była zbyt młoda na takie widoki. Przerażona. Ze wszystkich ludzi na świecie przyłapać ją musiała „Wielkie Usta, Nie mam żadnych filtrów” Kristan. - Muszę powiedzieć mamie! – Zapiszczała. Diabelski bachor zniknął, śmiejąc się przez całą drogę, a Jess przeszła obok wilczego sukinsyna stojącego przed nią i poszła za swoją siostrzenicą. Kristan gwałtownie otworzyła drzwi i z poślizgiem wpadła do głównego biura. - Ludzie nie uwierzycie w to, co ja… Jess zatkała Kristan usta ręką i pociągnęła z powrotem na korytarz. - Wybaczcie nam. – Powiedziała Jess, do pokoju wypełnionego zmiennymi, gapiącymi się na nie. - 99 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess porwała, ubranego na różowo bachora, do przechowalni i zatrzasnęła drzwi. - Ani słowa! - Och, daj spokój. Nie możesz się spodziewać, że zatrzymam to dla siebie. Obściskiwałaś się z wilkiem. Mogłabym to sprzedać w szesnaście minut! - Rozkazuję ci trzymać usta zamknięte. Kristan parsknęła i Jess podeszła do niej. - Masz szesnaście lat. Jesteś prawie dorosła. Czas żebyś się nauczyła, co to znaczy mieć Alfę. - Taa, jasne. Jess obnażyła kły i zrobiła dwa dramatyczne kroki do przodu. Przestraszona, Kristan potknęła się, uderzając w ścianę za sobą. Jess podeszła bliżej, przykładając swój policzek do czoła Kristan, jej warczenie niskie i groźne, jej kły przejeżdżające po dziewczęcej skórze. - Okej, okej! - Jasne? - Tak! Jess odsunęła się. - Ani słowa. Zrozumiałaś? Kristan skinęła, ale nie popatrzyła Jess w oczy. Świetnie. Uczy się. - Teraz weź Johnny’ego i oboje idźcie do domu. Dziewczyna znów skinęła i uciekła. Jess dała sobie moment, by złapać oddech i przetrzeć trzęsącymi się palcami swoje zgnębione usta, potem przeciągnęła ręką po włosach, starając się wziąć je z powrotem pod kontrolę, zanim podąży za Kristan, ponieważ nie była zupełnie gotowa, by zaufać dziewczynie, że będzie trzymała usta zamknięte. Ale kiedy otworzyła drzwi praktycznie zderzyła się ze Smitty’m. - Jessie Ann… - Nie. - Ale… Odeszła od niego do głównego biura. Zmusiła się do uśmiechu, kiedy wszyscy wciąż stali, wyglądając na zdezorientowanych. - Dzieciaki idą do domu. Ale ja umieram z głodu. Co zamawiamy na obiad?

- 100 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty usiadł z tyłu i przyglądał się jak stali wokół menu lokalnej chińskiej restauracji i ustalali swoje zamówienia. Jessie zachowywała się jakby, masło się nie roztopiło. Zimna, obojętna, starała się udawać, że to nic dla niej nie znaczyło. Ale to znaczyło piekielnie dużo dla kobiety, którą przygwoździł do ściany. I jeśli Jessie Ann naprawdę myśli, że tak łatwo jest nim wstrząsnąć, to musi się jeszcze wiele nauczyć.

- 101 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział X

Jess usiadła przy biurku, patrząc przez wielkie biurowe okno, z nogami odpoczywającymi na parapecie. Nie miała pojęcia jak długo tam siedziała. Jak długo pozwoliła sobie, na marnowanie cennego biznesowego czasu, na myślenie o katastrofie, jaką było jej życie. Ale nie mogła się powstrzymać. Nie mogła przestać myśleć o tym cholernym pocałunku i cholernym wilku, który jej to zrobił. Naprawdę powinna nienawidzić faceta. Gdyby miała jakikolwiek rozsądek, uciekłaby od niego tak daleko, jak tylko było to możliwe. Ale coś powiedziało jej, że to nie byłoby takie proste. Smitty nie pozwoliłby na to. Nie, dlatego, że się o nią martwił czy chciał ją jako swoją, ale dlatego, że jego EGO, by mu na to nie pozwoliło. Miał coś do udowodnienia, i wydawał się skupiony na udowodnieniu jej tego. Wiedziała, że nie może na to pozwolić. Wiedziała, że nie może na to narazić swojego serca. Bobby Ray Smith był i zawsze będzie jedynym mężczyzną, który będzie zdolny złamać jej serce. Zrobił to już raz; nie pozwoli mu tego zrobić ponownie. - Jessica! Jess zamrugała i oderwała wzrok od okna. Nie miała pojęcia, jak długo May stała tam, wołając; prawdopodobnie chwilę. - Hej, kochanie. Co tam? Wszystko w porządku? To nie była łatwa noc, także dla May, ale Danny o nią zadbał. Jak zwykle. Oboje pasowali do siebie tak idealnie, że Jess czuła się za nich szczęśliwa i czasami gorzko zazdrosna. Po tych wszystkich latach i piątce dzieci, wciąż znaczyli dla siebie wszystko. Jess jednakże, miała bardzo zdrową relację z domowymi psami Sfory. Były bardzo dobrymi przytulankami. - W porządku. Chociaż, przestraszyłaś moją córkę na śmierć. Jess skrzywiła się. - Przepraszam za to. Ja po prostu… ja po prostu nie mogłam pozwolić jej wykrzyczeć tego, co zobaczyła, w pokoju pełnym tych wszystkich ludzi. May opadła na krzesło. - Co zrobiłaś? - Stare warczenie i kłapanie kłami. To wciąż dość skuteczne. - 102 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Takie jest. - Przepraszam za to. Wszystko z nią w porządku? May rozwiała jej niepokój. - Nie przepraszaj. Wszyscy ją rozpieszczaliście. Potrzebuje porządnego warknięcia i kłapnięcia zębami. Oczywiście, teraz moje pytanie brzmi, co właściwie zobaczyło moje dziecko… i czy powinniśmy posłać ją na terapię? Jess skuliła się i popatrzyła na swoje biurko. - Tak źle, huh? - Nic, z czym skończyłaby u Jerry’ego Springer’a, ale... – Jess zrobiła zeza. May położyła swoje łokcie na biurku, i oparła brodę na dłoniach. - Czy mogę coś zasugerować? - Czy to wymaga ode mnie, bym się upokorzyła bardziej, niż do tej pory? - Jessica Ann - jesteśmy psami! Znoszenie upokorzeń to coś, co robimy. I, Jess, wiedziała, że May tylko żartuje… troszeczkę. *** - Sądzisz, że jestem ładna? Smitty uniósł wzrok z nad ekranu komputera, na który gapił się przez ostatnie trzy godziny, popatrzył na swoją siostrę i potrząsnął głową. - Nie. - Co masz na myśli mówiąc nie? - Spytałaś. Wybacz, jeśli nie spodobała Ci się odpowiedź. Zawsze myślałem, że zabawnie wyglądasz. Spytałem mamy, „Co to za rzecz, która leży w twoim łóżku?”, a ona powiedziała „Znalazłam to, ukrywające się pod samochodem, bądź teraz dla tego miły”42. - Bobby Ray Smith! Co, jest z tobą nie tak? Jesteś równie złośliwy jak kot. - Czy jest jakiś powód, dla którego tu jesteś, Sissy Mae? Myślałem, że przydzieliliśmy Ci zadanie. Nie był w dobrym nastroju. Był na nogach całą noc myśląc o Jessie. Martwiąc się o nią i o to, co może przed nim ukrywać. A najgorsze, myślał o tym, cholernym, pocałunku. Niezaskakujące, myśli o tym pocałunku prowadziły

42

Powalająca rodzinna szczerość.

- 103 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

do różnych innych myśli o Jessie Ann i o tym, co mogła zrobić tymi swoimi ustami. Jego siostra, wyciągnęła się, przez całe jego biurko, nie dbając o teczki z dokumentami pod nią i sięgnęła po kubek NAVY wypełniony Hershey’s Kisses43. - Ta robota jest nudna. Chcę czegoś bardziej interesującego, niż sprawdzanie zabezpieczeń jakiejś firmy. - To nasz chleb powszedni. Więc przestań jęczeć i zabierz się do roboty. - Zabrałam. Zajęło mi to niewiele czasu. I jestem znudzona. Dlaczego nie przydzielisz mi czegoś ciekawszego? Smitty westchnął i odchylił się na krześle. - Nie chcesz tej rozmowy, Sissy Mae. - Tak, chcę. Powiedz to. Mogę znieść o wiele więcej tych bzdur, niż ty czy Mace. Więc co jest twoim problemem? Ze wzruszeniem ramion, odpowiedział. - Ty. - Ja? - Taa, ty. Nigdy nie znałem nikogo, kto potrafiłby rozpocząć gówno szybciej niż ty. - To nie sprawiedliwe, Bobby Ray. - Może nie, ale oboje wiemy, że to jest trafione. Kocham Cię, mała siostrzyczko. Ale jesteś kłopotem. Potrzebuję ludzi, którzy rozładują sytuację i wyprowadzą wszystkich bezpiecznie. Ty jednakże, jesteś podżegaczką. Ty zmieniasz skomplikowane sytuacje w krajowe wiadomości. - To nie była moja wina! - Czyja to była wina? Nie odpowiedziała na pytanie, zamiast tego powiedziała. - I wyciągnęłam wszystkich bezpiecznie. - Tak, wyciągnęłaś. Po tym jak wmieszałaś w to SWAT. - Cóż, ja… - I naprawdę mam nadzieję, że nie było to spowodowane chęcią rozszerzenia Twojego randkowego basenu. Z iloma z tych facetów, ostatecznie się umówiłaś? Czterema? Czy może było ich pięciu?

43

Czekoladki.

- 104 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Zachowujesz się tak jakbym, umawiała się z nimi wszystkimi, w tym samym czasie. Smitty trzymał ręce w górze. - Ta rozmowa jest skończona. To, co ja i Mace tutaj mamy, jest zbyt ważne dla mnie i Watahy, bym pozwolił ci to spieprzyć, przez bycie Tobą. - To było po prostu złośliwe, Bobby Ray. - Sprawdź u Mindy. Ma dla ciebie zadanie, skoro skończyłaś to ostatnie. - Tak, tak. Już mi to dała. Mace wszedł przez otwarte drzwi i rzucił okiem na pokój. Popatrzył gniewnie. - Złaź z jego biurka. Mam ważnego klienta, który przyszedł zobaczyć twój prostacki tyłek, Smitty i nie potrzebuję, żeby to wyglądało jakbyśmy byli na zabawie ludowej. Sissy Mae ześlizgnęła się z biurka, zanim Smitty mógł ją zepchnąć. - Okej, okej. Uspokój się. – Powiedziała zanim znów zabrała się za jedzenie jego czekoladek. Mace wyszedł i Sissy Mae spytała. - Kim jest ten ważny klient? - Nie mam pojęcia. I może chciałbyś ładować resztę tych czekoladek łopatą? - Dlaczego ty złośliwy stary… - Sissy Mae zamilkła raptownie, jej nos węszył w powietrzu. – Hej. Czy ten zapach, nie jest dla ciebie znajomy? Oczywiście, że był. I Smitty czuł jak jego ciało się ożywia, wyobrażenie Jessie Ann przyszpilonej do ściany, dewastowało jego pozbawiony snu mózg. I właściwie, kto ją nauczył tak całować? Czekaj. Złe pytanie. Nie chciał wiedzieć. Nigdy nie chciał się tego dowiedzieć. Jego wzrok uniósł się z jego biurka i patrzył jak Jessie Ann i Mace wchodzą w jego pole widzenia. Zatrzymała się przed jego biurem. - Ktoś przyszedł się z tobą zobaczyć. – Zaanonsował Mace. Jessie uśmiechnęła się lekko. - Siemka. - Hej. – Wstał. – Wejdź. - Przepraszam, że zawracam Ci głowę w biurze, – Powiedziała wchodząc do pokoju. – ale czy myślisz, że ty i ja moglibyśmy… – Zatrzymała się gwałtownie, wreszcie dostrzegając Sissy Mae. - 105 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Twarz Sissy Mae się rozświetliła. - Cóż, Jessie Ann Ward. Jak żyję i oddycham. Jessie gapiła się na Sissy Mae przez dobre trzydzieści sekund, z całkowitym brakiem ekspresji na twarzy. Nie wiedział jak odczytać ten wyraz twarzy, ale doznał przebłysku, a ostatnią rzeczą, jakiej potrzebował, było ściąganie Jessie z pod trybun Stadionu Jankesów. Więc poruszając się szybko wokół biurka, Smitty sięgnął po nią, ale jego słodka, niewinna, „Nie Może Przetrwać Bez Swojej Sfory” Jessie Ann podeszła i zimno podniosła jego siostrę jak mistrz wagi ciężkiej. Jej mała pieść trzasnęła w szczękę Sissy i posłała jego siostrę lecącą, nad jego biurkiem, aż jej ciało uderzyło w ścianę za nim. - Jasna cholera. – Powiedział łagodnie Mace, w ciszy, jaka nastała. Jessie zamrugała, przykryła usta rękami. Bardziej zszokowała siebie, niż jego czy Mace’a. - Och, Boże. Och… Uch… Smitty zrobił gest w kierunku Mace’a. - Zabierz ją do swojego biura. Mace delikatnie wziął Jessie za ramiona i wyprowadził. Smitty ukląkł koło siostry, chwytając w połowie pustą butelkę wody, z biurka. Wylał zawartość na jej głowę i ocknęła się prychając. - C… Co? Gdzie…? - W porządku? Zamrugała na niego. - Taa. Jasne. W porządku. Smitty uniósł dłoń i pokazał trzy palce. - Ile palców widzisz? Sissy Mae gapiła się w zamyśleniu. - Osiemdziesiąt tysięcy. Westchnął. - Świetnie. *** Mace przykucnął przy krześle Jessie i podał jej butelkę wody. - 106 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Masz. Wypij to. Jess ścisnęła butelkę, czując jakby to miało być jej jedyne oparcie w tej chwili. Dobry Boże, czy ona rzeczywiście to zrobiła? Czy właśnie uderzyła kogoś, kto nie groził jej czy jej szczeniakom czy… komuś? - Nie mogę uwierzyć, że to zrobiłam. – Powiedziała wreszcie, czując jakby powinna powiedzieć coś, temu lwu kucającemu przy niej i patrzącemu na nią tymi przerażającymi, złotymi oczami. - Jest okej, Jessico. - Nie, nie jest. Powinnam mieć nad tym większą kontrolę. – Popatrzyła na niego. – Ale nagle znów miałam szesnaście lat, tylko tym razem… - Nie bałaś się jej. Jess wzruszyła ramionami. - Była bez Watahy. Dlatego ją zaatakowałam. - Jeśli to poprawi ci humor, to moja siostra byłaby naprawdę pod wrażeniem. - Czy nie jest miło usłyszeć, że koty będą pod wrażeniem mojego agresywnego zachowania? To znacznie mi ułatwia. Z uśmiechem, Mace wstał. - Racja. – Obszedł biurko i usiadł w dużym, skórzanym krześle. – Z tego, co słyszałem, to Sissy Mae zdecydowanie na to zasłużyła. - Nie o to chodzi. Powinnam być ponad to. Bo jestem od niej lepsza. - Och, rozumiem. Zamknęła oczy, potrząsnęła głową. - Wychodzę. Przyjście tutaj było złym pomysłem. – Niech cholera May za to, że ją do tego namówiła. Powinna zostać w biurze i dalej gapić się przez okno, aż jej Sfora nie zaciągnęłaby jej do domu. Jess wstała i wyciągnęła ręce. - Dziękuję bardzo za zaproszenie. – Powiedziała, wtedy skrzywiła się, kiedy zdała sobie sprawę jak to głupio zabrzmiało. To nie tak, że on zaprosił ją na herbatę. Cholera, nikt nigdzie jej nie zapraszał. - Poradzisz sobie, Jessico? - Och, taa, będzie w porządku. Teraz po prostu chcę iść do domu. Wiesz, zanim zacznę bójkę na pięści z twoją asystentką czy zaatakuję szkolny autobus pełen zakonnic. - Moja asystentka jest gepardem. Nigdy nie będziesz zdolna jej złapać. - 107 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- O rany. Dzięki Mace. To pomaga. Jess odwróciła się i sięgnęła do drzwi, ale one się otworzyły i wszedł Smitty. - Cóż, mała Jessie Ann Ward, masz całkiem niezły prawy sierpowy, kochanie. Chciała być dobra i wściekła. Chciała mu powiedzieć, żeby się zamknął w diabły. Ale nie mogła tego zrobić. Nie po tym, jak powaliła jego młodszą siostrę. Żeby być szczerą, miała szczęście, że sam nie skopał jej tyłka. Widziała jak robił różne straszne rzeczy innym wilkom, które skrzywdziły jego siostrę. - Och, Boże! – W końcu wybuchła. – Smitty, tak mi przykro. Nie wiem, co mnie naszło. Nienawidzisz mnie, prawda? Mogę totalnie zrozumieć, jeśli mnie nienawidzisz. - Kochanie, nie nienawidzę Cię. – Smitty wzruszył ramionami. – Nawet moja mama mówiła, że raz na jakiś czas, ktoś powinien walnąć w głowę Sissy Mae. Zmarszczyła brwi poważnie zakłopotana. - Um… - I nie martw się, – Dodał Mace. – ona ma naprawdę twardą głowę. - Uchh… Mitch Shaw wszedł przez drzwi, zatrzymał się i gapił na całą trójkę. - Kto powalił Sissy Mae? - Mała Jessie Ann. – Powiedział Smitty, wskazując na nią. Lew szeroko się do niej uśmiechnął. - Świetna robota, Potężna Kruszyno. - Hej, – Zażądał Smitty. – zostawiłeś ją samą? - Ty ją zostawiłeś. - Mam gościa. Mitch wzruszył ramionami. - Ech. Ronnie Lee jest z nią. – Najwyraźniej już znudzony, Mich powłóczył się z powrotem. Jess potrząsnęła głową. - Lepiej pójdę. – Przez nich wariowała. Jak takie zachowanie było w porządku? Nie było. I znowu… może nie było w porządku pośród dzikich psów, ale dla reszty było normą. Dziękuję, ale ona utknęła z psami. - 108 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess okrążała Smitty’ego, ale jego ręka lekko chwyciła jej przedramię, zatrzymując ją. - Myślałem, że przyszłaś tu, żeby się ze mną zobaczyć. - Zmieniłam zdanie. Uciekam teraz. - Nie możesz mnie unikać, kochanie. I wiedziała, że nie mówił o sytuacji, z jego siostrą. Jego spojrzenie jasno mówiło, że nie martwił się tak bardzo o Sissy Mae. - Tak, Smitty, mogę Cię unikać. Patrz. – Wtedy mniej więcej uciekła. *** Smitty popchnął frontowe drzwi i przepychał się przez ludzi wracających do domu z okolicznych firm. Złapał zapach Jessie prowadzący do metra, jak pszczoła do miodu. Typowe. Nie mogła być „małą księżniczką” i poczekać na, pieprzoną, taksówkę. Musiała być „codzienną dziewczyną” i korzystać z transportu publicznego. Poszedł za nią, ale zanim doszedł do schodów prowadzących do metra, ona już znikła w środku. Przynajmniej tak myślał, dopóki nie znalazł się w połowie schodów i zapach Jessici zniknął. Zatrzymał się i powąchał powietrze. Zawróciła. Podstępna mała psowata. Odwracając się, Smitty ruszył w górę schodów i w dół innej ulicy. W połowie drogi, wzdłuż drugiego bloku, zatrzymał się - i westchnął. - Powiedz mi, że się przede mną nie ukrywasz. - Nie nazwałabym tego ukrywaniem się. Bardziej jak ‘beztroskie stanie za filarem, mając nadzieję, że przejdziesz obok’ tego rodzaju rzecz44. Smitty wyszczerzył się do niej. Ona była tak cholernie urocza. Czekał i w końcu wyszła zza filara. - Jessie Ann, wiesz, że mam najlepszy nos w dziesięciu okręgach. - Myślałam, że może czarujący smrodek miasta Cię rozproszy. - Niee, sprawił tylko, że łatwiej Cię znaleźć, bo pachniesz tak słodko. Jessie, rzadko dawała się oszukać jego urokowi, popatrzyła zdegustowana. - Och, proszę. - Dobra. Nie wierz mi. – Chwycił ją za rękę. – Więc po prostu chodźmy. 44

I niech mi ktoś powie, że ona nie jest BOSKA. ehh

- 109 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Robiąc krok w tył, Jessie gapiła się na niego. - Więc po prostu chodźmy, gdzie? - Chciałaś porozmawiać. Więc porozmawiamy. - Nie, powiedziałam, że zmieniłam zdanie. - To szkoda. Smitty stanowczo trzymał ją za nadgarstek i kontynuował ciągnięcie jej, dziesięć bloków dalej, do jego mieszkania. Nie walczyła i była cicho, póki nie weszli do budynku i skierowali się do windy. - Wiesz, możemy porozmawiać innym razem. - Niee, porozmawiamy teraz. – Wciągnął ją do windy i przycisnął przycisk swojego piętra. Kiedy drzwi się otworzyły, zaciągnął ją przez korytarz do swojego mieszkania. Praktycznie wrzucił ją do środka, zatrzaskując za nimi drzwi i zamykając je na klucz. Smitty oparł się o drzwi i szeroko uśmiechnął. - Teraz, Jessie Ann… możemy porozmawiać o tym pocałunku, który roztopił twoje, słodkie serce.

- 110 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XI

Tak bardzo pragnęła zetrzeć ten uśmiech z jego twarzy. Roztopił jej serce? Egoistyczny łajdak. Zamiast go jednak trzasnąć, potarła swój nagle swędzący nos i wywarczała. - Nie ma, o czym mówić. - Dobra. Nie będziemy rozmawiać. – Kiedy ruszył w jej stronę, Jess odskoczyła, wyciągnęła przed siebie ręce, by go powstrzymać. - Okej, okej! Będziemy rozmawiać. - Nie chcesz mnie jeszcze raz pocałować? - Nie. - Kłamczucha. - Aaagr! Jesteś taki wkurzający! – Teraz, odwrócił jej uwagę od swojej siostry. Jess szybko się od niego odsunęła, zbyt zła, by docenić jego mieszkanie na poddaszu, z wielkimi, wygodnymi meblami. Takie miejsca, z odkrytymi cegłami i mnóstwem przestrzeni i światła, nie były tanie. Najwidoczniej Firma Ochroniarska Llewellyn’a i Smith’a nieźle sobie radziła. - Wkurzam Cię tylko, dlatego, że mnie lubisz. - Ja nie… - Już, nie kłam, Jessie Ann. - Nie kłamię. – Chyba, że to absolutnie konieczne. - Oboje wiemy, że mnie pragniesz. - Oboje…, Co? - Pragniesz mnie. Jest dobrze. Ja totalnie rozumiem tę potrzebę. - Nie ma żadnej potrzeby. Jest tylko moja nienawiść do Ciebie. - Znowu kłamstwo. Spójrz, - Powiedział powoli, ostrożnie. – jeśli to sprawi, że poczujesz się lepiej, zdaje mi się, że reaguję tak samo. Gapiła się na niego. - Tobie… Tobie się zdaje, że reagujesz tak samo? - 111 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Znasz mnie. Nie śpieszę się z tego typu decyzjami - hej! Uspokój się. Nie zrobiła tego. Nigdy więcej. Znów przerwał jej smycz. Jak on zdołał to zrobić? Jak, jeden facet, mógł ją tak wkurzyć? - Nawet o tym nie myśl, Jessie Ann. – Ostrzegł. Jess trzymała, w połowie opróżnioną butelkę, ciepłego piwa, którą chwyciła ze stolika. - Mam na imię Jess-i-ca! - I wtedy właśnie butelka pofrunęła w kierunku głowy Smitty’ego. Schylił się, butelka ledwo go minęła. - Jessie Ann, – Powiedział zadowolony z siebie, docinając jej. – ty po prostu udowadniasz to, co ja już wiem. Nie możesz przestać o mnie myśleć, racja? Teraz to już pieniła się ze złości, chwyciła szklankę ze stolika i cisnęła nią w olbrzymi cel, jakim była ta jego wielka głowa. - Jessie Ann! Przestań natych - hej! – Ledwo uchylił się przed tablicą z symbolem NAVY. – Cholera, kobieto! Prawie umarłem, żeby zasłużyć na tę tablicę. - Gdybyś tylko! – Złapała po omacku. - Łoł! - Książka z historią NAVY, leżąca na stoliku do kawy, prawie oderwała mu ucho. - Powiedziałeś, że chcesz rozmawiać, dupku! Więc porozmawiajmy! – Wrzasnęła, chwytając wazon z umierającymi kwiatami. – Co zamierzasz… - Och, Panie. I wtedy zaczęło się kichanie. *** To nadeszło tak szybko, że wszystko, co Smitty mógł zrobić, to wziąć od niej wazon, szybko otworzyć okno i postawić je przy wyjściu ewakuacyjnym. W między czasie zamknął okno i odwrócił się, Jess była na kolanach, jedno kichnięcie przychodziło po kolejnym, przerywane jedynie złośliwym kaszlem. Wygląda na to, że nic się nie zmieniło. Dziewczyna miała okropną alergię już, kiedy ją poznał, a teraz wydawało się jeszcze pogorszyć. Kucając obok niej, Smitty ściągnął jej z pleców plecak i otworzył go. Jeśli wciąż działa tak jak kiedyś, to znajdzie jej ‘sakwę’, zakopaną gdzieś w tej niewiarygodnie pakownej torbie. Rzeczywiście, znalazł jej tabletki, spray do nosa i inhalator w jednej sakiewce. Z tym w ręce, szybko zdjął jej nieporęczną - 112 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

i cholernie brzydką - kurtkę i wziął Jessie na ręce, niosąc ją do łazienki. Sadzając ją na ladzie, otworzył woreczek i najpierw podał jej tabletki. - Tutaj. – Położył dwie tabletki na jej ręce i napełnił kubek wodą. Wsunęła tabletki i podał jej kubek. Wzięła duży łyk i wtedy kichnęła do szklanki, opryskując się wodą. - Szlag! - Jest dobrze. – Powiedział, rozkazując sobie się nie roześmiać. Podał jej spray, po tym jak użył ręcznika, by przetrzeć jej twarz. – Użyj tego. Użyła, a kiedy skończyła podał jej kilka chusteczek. - Potrzebujesz inhalatora? - Nie, nie. – Powiedziała pomiędzy kaszlem. – To w przypadku, gdy dosłownie wpadam na kwiaty. Co robię okazjonalnie. Smitty uśmiechnął się. - Wiem. Pamiętam. Zaśmiała się szorstko. - Myślałam, że Panna Hazel mnie zabije. - Sądzę, że chciała. Wiesz jak kochała swoje kwiaty. Jess wydmuchała nos i skinęła. - Już w porządku? - Och, tak. – Ale nie patrzyła na niego, a jej policzki poczerwieniały. Używając kłykcia, uniósł jej twarz. - Jessie Ann? Czy ty płaczesz? Uśmiechnęła się ironicznie. - Nie, ty tępaku. Oczy mi łzawią. Gdybyś spędził ostatnie pięć minut wykrztuszając sobie płuca, twoje oczy też by łzawiły. - W porządku. Pogłaskał jej policzek jednym palcem. - Nie możesz wziąć zastrzyków, które by na to pomogły? Jej przerażona mina sprawiła, że prychnął zaskoczony. - Wciąż boisz się igieł? - Myślę, że strach jest odrobinę za mocnym słowem. - Pamiętam ten rok, kiedy mieli nas zaszczepić przeciwko czemuś czy innej… - 113 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nosówka. - Właśnie. Nosówka. – On naprawdę uwielbiał być, psowatym. – I ty po prostu płakałaś i płakałaś. Jak dziecko. To zrobiło wiele twojej reputacji. - Zamknij się. Dla kaprysu, uniósł jej trochę włosy. - Wciąż nie masz dziurek na kolczyki. Klepnęła jego rękę. - Wydaje mi się, że mam wystarczająco dziur w głowie, bez dodawania tych, dziękuję bardzo. - Więc przekłuwanie sutków całkowicie odpada? Zmarszczyła twarz i miał przeczucie, że chciała zakryć swoje piersi, żeby je chronić. - Nawet o tym nie myśl! - Przepraszam, przepraszam. – Powiedział śmiejąc się. – Nie zamierzałem cię wkurzyć. Jess wypuściła drżący oddech i odsunęła włosy z twarzy. To wtedy zobaczył jej rękę. - Twoje kostki. Jessie popatrzyła w dół na swoją rękę. - Och, Boże. – Jej oczy trochę się rozszerzyły, gdy przypomniała sobie, co zrobiła. – Twoja siostra. Uderzyłam twoją siostrę. Mimo, że rzucała rzeczami w jego głowę, już dwa razy, nie czuła z tego powodu wyrzutów sumienia. - Nie martw się o nią. Ma twardą głowę Smith’ów. – Sięgnął w górę i otworzył swoją szafkę z lekami, wyciągając z niej zestaw pierwszej pomocy. – I to nie tak, że ona na to nie zasłużyła. - Nie o to chodzi. To było słabe i żałosne i… - Jessie Ann, wyświadcz mi przysługę. Zrób sobie przerwę. – Uniósł jej rękę i zaczął ostrożnie czyścić. – Wiem, że to dla ciebie trudne, ale serio. Daj sobie czas. - Co to ma znaczyć? - Nie jest trudno Cię wkurzyć. - Przyznaję, mam wybuchowy charakter.

- 114 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wybuchowy jak u Munchkin45. Jej oczy zwęziły się groźnie. - Wiesz jak – ałłłłłłłłłłłł! Smitty zerknął na nią, przemywając jej kłykcie, wacikiem, nasączonym alkoholem. - Och. Czy to bolało? - Zaczynam Cię nienawidzić. - Nie, wcale nie. Ale wiem, że się starasz. – Pokrył jej kłykcie maścią antyseptyczną, luźno obandażował. – Już. Powinno wystarczyć. - Świetnie. – Starała się wstać, ale on się nie poruszył. – Mógłbyś się ruszyć? - Za sekundę. – Umył ręce w umywalce i nie śpieszył się, susząc je. Im dłużej mu to schodziło tym bardziej zrzędliwy stawał się jego mały dziki pies. - Wiesz muszę wrócić do pracy. - Kłamiesz. - Nie kłamię. - Co? Pobiją Cię? - Smitty. Uśmiechnął się do niej szelmowsko. - Wchodzisz w to? W końcu się uśmiechnęła, choć próbowała się powstrzymać. - Bobby Ray! - Jest dobrze. To żaden wstyd czerpać radość z silnej ręki. Zwłaszcza, jeśli to moja ręka. - Nawet o tym nie myśl. – Spojrzała w dół, na swój zegarek i on natychmiast zakrył go ręką. – Co ty robisz? - Czas nie ma znaczenia w tym momencie. - Czas zawsze ma znaczenie. Zdjął jej zegarek. - Nie dzisiaj. - Hej. Oddaj go. Smitty schował go do tylnej kieszeni. 45

http://pl.wikipedia.org/wiki/Munchkin_%28kot%29 rasa kota

- 115 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Niee. - Wiesz, ten zegarek kosztował więcej, niż daliby mi, na czarnym rynku, za części twojego ciała. Smitty umieścił ręce po obu stronach nóg Jessie, zatrzymując ją w miejscu. - Nie zamierzam pytać skąd to wiesz. - Tak będzie lepiej. – Odpowiedziała uroczyście. Smitty gapił się na nią tak długo, że zrobiła się nerwowa. - Co? Na co się tak gapisz? - Twoje usta doprowadzają mnie do szaleństwa. Jess przetarła swoje usta grzbietem dłoni. - Dlaczego? Mam coś na nich? – Spytała szczerze. Jego ręce delikatnie chwyciły jej szczękę. - Będziesz. – I jego usta były na jej. Zaborcze. Żądające. Jego natarczywy język sprawiał, że jej usta stawały się jego własnością. Smitty podszedł bliżej, jego nogi przy jej kolanach. Kiedy ich dla niego nie rozchyliła, jego ręka wślizgnęła się pomiędzy jej uda i rozszerzył je, by mógł się jeszcze bardziej zbliżyć. Nie przestał iść, póki nie zmusiła go do tego obecność lady pod jej tyłkiem. Raz wygodnie ułożone, te duże ręce ruszyły w górę i otoczyły jej twarz. Trzymając ją w miejscu, aż Smitty wycałował z niej cały rozsądek. Jess próbowała go odepchnąć… cóż, tak jakby. Uderzyła rękami w jego ramiona, bardzo mocno. Niestety, nie odepchnęła go. Jej samokontrola roztrzaskała się i całe to skrywane podniecenie uwolniło się. Zszarpała z niego kurtkę i rzuciła ją przez pokój, owinęła nogi wokół jego pasa a kostki zacisnęła na podstawie jego kręgosłupa. Smitty przesunął ręce w górę jej tułowia, sunąc nimi przez jej piersi. Uczucie jego rąk na jej piersiach, nawet przez sweter i koszulkę sprawiło, że wygięła się w łuk, jej własne ręce, sięgały do zapięcia jego dżinsów. Nie wiedziała, co ją naszło, ale podobało się jej. Jeden raz mogła myśleć tylko o tej chwili. Nie o jutrze, czy co będzie za dziesięć lat, czy co było dziesięć lat temu. Żadnego zamartwiania się o firmę czy fundusze na studia czy plany charytatywne czy cokolwiek. Nie miała żadnego z tych zmartwień, kiedy uwolniła Smitty’ego na wystarczająco długo, by rozdarł jej dżinsy i zsunął je z bioder, w dół jej nóg. Kiedy je wyszarpnął, poleciały jej trampki, uderzając w zasłonę prysznica i lądując w wannie. - 116 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess wróciła do rozporka Smitty’ego, desperacko szarpiąc go w dół, kiedy Smitty pochylił się i grzebał w szafce medycznej. Z pudełkiem kondomów w ręce, wrócił do całowania jej, kołysząc ją, aż z nagłą potrzebą, odczuwała każdy jego ruch. Jakby po prostu musiał ją mieć. Panie, smakowała dobrze. Mógł całować ją godzinami i nigdy się tym nie zmęczyć. Ale jego ciało wrzeszczało na niego. Wrzeszczało na niego, żeby ją wziął. Nigdy wcześniej nie czuł takiej naglącej potrzeby. Do żadnej kobiety. Zwykle Smitty się nie spieszył, doprowadzając kobietę do szału, aż nie mogła jasno widzieć. Aż go błagała. Ale Jessie Ann nie błagała. Nie musiała. Zamiast tego, porwała pudełko z kondomami z jego ręki i rozdarła karton. Kiedy miała jedną, wziął jej ręce w swoje. Dysząc, powiedział. - Poczekaj, Jessie Ann. Poczekaj. – Oparł swoje czoło o jej, starając się odzyskać oddech. Starając się przejąć kontrolę. - Okej. – Powiedziała cicho. – Okej. Zamykając oczy, wdzięczny, że dała mu chwilę na złapanie oddechu, myślał o tym jak wykorzysta ten czas, robiąc to dobrze. W końcu, to była Jessie Ann. Mała Jessie Ann. Zasługiwała na to, żeby było dobrze i właściwie i… i… Smitty wypuścił groźne warknięcie, kiedy palce Jessie drapały mało znane miejsce u podstawy szczytu jego głowy. Jedno z jego dwóch „szczęśliwych miejsc”. Skąd wiedziała, nie miał pojęcia. Ale prawie natychmiast jego prawa noga zaczęła się trząść46, kiedy jego racjonalna cześć się wyślizgnęła. - Nie… Ale zrobiła to, zdolne palce głaskały, kopały w tym miejscu i drapały mocniej. - Cholera, Jessie Ann! – Było ostatnią rzeczą, którą powiedział zanim zdarł z niej majtki, jednym szarpnięciem. Szeroko się uśmiechając, kiedy rozerwała opakowanie kondoma, opierając koniuszek języka na górnej wardze, wyciągnęła jego penisa ze spodni i rozwinęła na nim lateks. Smitty mocno trzymając ją za uda, szarpnął ją na krawędź lady. Ustawił swojego penisa naprzeciwko niej - zdumiony jak mokra i gorąca była, z takim małym wysiłkiem z jego strony - i wepchnął się do domu.

46

jak psu, gdy się go drapie w odpowiednim miejscu?

- 117 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Obydwoje zajęczeli, wtedy Jessie owinęła ręce wokół jego ramion, przyciągając go bliżej. Ścisnął mocniej jej tyłek obydwoma rękami i rozstawił nogi, by utrzymać równowagę. Trzymała go, jakby jej życie od tego zależało. Nigdy nie miał kobiety, która trzymałaby go tak ciasno, jedną ręką wokół jego ramion, drugą wokół pasa, kiedy jej kostki krzyżowały się na jego plecach. Przechylił ją do tyłu, dając sobie idealny kąt. Trzymając ją mocno za uda, Smitty złączył swoje usta z jej, zanim powoli się z niej wycofał tylko po to, by wjechać z powrotem. Krzyknęła w jego usta, ale to nie zrobiło nic innego jak tylko doprowadziło go do szaleństwa. Był w niej przez chwilę nieruchomo, jego fiut pulsujący, aż jej cipka nie zacisnęła się wokół niego. Jeszcze raz desperacko walczył o kontrolę, ale Jessie przyłożyła swoje usta do jego ucha i wyszeptała jedno słowo. - Smitty. Wilk w nim uwolnił się; wyszedł z niej tylko po to, by znów wślizgnąć się do środka. Znów i znów – z zaciekłością, która martwiła nawet jego. *** Myślała, że gadały bzdury. Albo się przechwalały. Albo to i to. Wszystkie te chichoczące dziewczyny, które mówiły, że były z którymś z braci Smith. Jess mogła siedzieć pod trybunami w sali gimnastycznej albo na stadionie, albo chowała się na drzewach i słuchała tych głupich, dziecinnych dziewczyn gadających w kółko o tym, że „wybierają się na przejażdżkę ze Smith’em”. Ale teraz wiedziała. Kiedy trzymała mężczyznę, który pieprzył ją nieprzytomnie przez, do diabła, nie miała pojęcia jak długo, Jess zdała sobie sprawę, że te dziewczyny nie gadały bzdur. Przynajmniej nie, o Smitty’m. I kiedy orgazm budowany przez Smitty’ego, zakradał się do niej, nie mogła ani krzyczeć, ani mówić. Zamiast tego czuła, jakby jej serce miało się zatrzymać, a jej organy chwilowo przestały działać, aż jej głowa opadła to tyłu i sapnęła, całe jej ciało tak jakby zacisnęło się wokół niego, wciągając go tak mocno, że wiedziała, że złamałaby mniejszego mężczyznę. - Och, tak, Jessie Ann. – Wydyszał koło jej zlanego potem ciała. – Och, Boże, tak. Wtedy krzyknął i poczuła jak odpuścił, jego ciało mocno szarpnęło, kiedy doszedł. Przez chwilę myślała, że jego kolana się ugną, kiedy pochylił się nad nią, ciężko oddychając i trzymając ją blisko. Ale trzymał się stabilnie i mocno, jak zawsze. - 118 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Zostali tak przez kilka minut, nic nie mówiąc tylko czując bicie swoich serc, nierówne oddechy. Wreszcie Jess intensywnie spojrzała na twarz Smitty’ego. Uśmiechnął się i zaczął coś mówić, ale ona natychmiast go uciszyła. - Nie mów nic, co mnie wkurzy. Smitty gapił się przez chwilę, wypuścił oddech, otworzył usta, by coś powiedzieć, ale potrząsnął głową. Kiedy w końcu na nią popatrzył, wszystko, na co mógł się zdobyć to wzruszenie ramionami.

- 119 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XII

Smitty opuścił ją na swoje łóżko, sięgnął w dół, by pomóc jej pozbyć się reszty ubrań. Wyłuskał się ze swoich i położył w łóżku koło niej. Opierając się na boku, podparł głowę jedną ręką, kiedy drugą powoli przejeżdżał w dół jej ciała. Niesamowite jak gładka była jej skóra. Musiała kąpać się w balsamie, pomyślał nim delikatnie pociągnął ją za ramię i przewrócił na brzuch. Jego ręka muskała jej plecy, odpoczywając chwilkę na pupie, kiedy wycałowywał sobie drogę w dół jej kręgosłupa. Teraz miał jakąś kontrolę. Teraz zamierzał ją zatrzymać. - Chcę żebyś została na noc. – Oświadczył pomiędzy leniwymi pocałunkami. - Nie. – Odpowiedziała stanowczo, z ręką położoną na zgiętym ramieniu. – Ale zostanę na jakiś czas. Smitty objął dłonią jej tyłek, obrócił rękę i powoli wsuwał w nią dwa palce. Zajęczała i zakołysała się przy jego dłoni. Owijając ramiona wokół poduszki, schowała w niej twarz i wyjęczała jego imię. Rozzłościło go bardziej niż powinno to, że wydawała się tak gotowa, by wyjść przez jego drzwi zaraz po tym, gdy skończą. W zasadzie, powinien być wdzięczny. Angażowanie się z Jessie Ann było najkrótszą drogą, by złamać jej serce. Ostatecznie także i jego. Jessie miała „na zawsze ze szczeniakami” wypisane na całej sobie. Potrzebowała kogoś miłego i słodkiego i całkowicie spokojnego względem niej i jej Sfory. On potrzebował kogoś, kto poradzi sobie ze zgrają samic z Watahy Smith. Nie ma mowy, żeby spędził następne czterdzieści lat, szukając Jessie pod trybunami. Jednakże… będzie mogła odejść wtedy, gdy on będzie na to gotowy i ani, cholernej, minuty wcześniej. Smitty kontynuował całowanie jej pleców, jego ręka zapracowana pomiędzy jej udami. Przekręcając palce wewnątrz niej, znalazł miejsce, które powodowało, że dyszała i wbijała zęby w poduszkę. - Jesteś piękna, Jessie Ann. – Westchnął pocierając w kółko to miejsce, aż usłyszał słaby szloch wydobywający się z niej. – Zawsze byłaś.

- 120 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess odwróciła twarz jakby nie mogła znieść tych słów, kiedy jej ciało zwijało się na jego łóżku. Utrzymywał napięcie ręką, kiedy wyznaczał szlak z malinek na jej kręgosłupie. Nagle straciła oddech i napięła się, jej całe ciało pchnęło w tył. Doszła mocno, odrzuciła do tyłu głowę, a jej biodra napierały na jego rękę. Kiedy wylądowała na łóżku, a jej ciało wciąż trzęsło się z wyzwolenia, Smitty miał już na sobie kondom i ustawiał się na kolanach za nią. Chwytając jej biodra, uniósł je i wepchnął w nią swojego fiuta. Zaskoczona i bardziej niż gotowa, Jessie uniosła się na rękach i zaśmiała gardłowo, co doprowadziło go kompletnie do szaleństwa. Znów tracąc kontrolę, Smitty uderzał w nią bez przerwy, ledwie świadomy, że ona odpowiadała na każde brutalne pchnięcie. Cholera, ledwie świadomy jak ma na imię. Nie zdawał sobie sprawy, z wysuniętych kłów i prawie zanurzył je w jej ramieniu oznaczając ją jako jego, aż do końca czasu - póki Jessie nie wypuściła zdesperowanego szlochu, jej całe ciało rozpadało się pod nim. To wtedy się odsunął, jakimś cudem przejmując kontrolę nad wilkiem w nim. Ledwo. Zdesperowany i - żeby być całkiem szczerym - odrobinę przerażony, Smitty pchnął Jessie do przodu, sięgając wokół niej i stanowczo chwycił jej piersi. Wtedy pieprzył ją mocno i długo i prawie wściekle, aż krzyknęła w poduszkę, w której ukryła twarz. Krzyczała, trzęsła się i dochodziła jak szalona. Właśnie wtedy odpuścił, dochodząc tak mocno, że aż bolało. Smitty opadł na nią, więżąc ją pod sobą. Dopiero, kiedy jej ręka, zaczęła dziko młócić, zdał sobie sprawę, że może ją przyduszać47. Z jękiem zsunął się z niej, a głowa Jessie uniosła się, kiedy łapała powietrze. Teraz, całkowicie wykończony i ciągle, żeby być dalej szczerym, przerażony, Smitty złapał ją wokół pasa i przyciągnął do siebie. - Okej. – Oświadczyła w końcu, kiedy już mogli oddychać normalnie. – Więc naprawdę cieszyłam się tym pocałunkiem. Po prostu otrząśnij się. Smitty zachichotał i ukrył twarz z tyłu jej szyi. - To naprawdę dużo, jeśli chodzi o ciebie, Jessie Ann. - Staram się zabierać radość gdziekolwiek idę, jakkolwiek mogę. Tak - i właśnie to go przerażało. Pierwszy raz w życiu, znalazł radość w ramionach kobiety. Nie mógł powiedzieć czy to lubił i nie mógł pozwolić sobie na stracenie kontroli, tak jak tu, nigdy więcej. 47

Łał to i tak, że zdał sobie z tego sprawę…

- 121 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Oczywiście myślał, kiedy dryfował w stronę snu z Jessie w ramionach, nie znaczyło to, że nie mogli mieć z tego zabawy póki trwa. Miła, kontrolowana, pełna gorącego seksu zabawa. Tak, to mogło się udać. *** Jess otworzyła oczy, szybko zorientowała się, że był już późny wieczór. Musiała spać kilka godzin. Czas iść. Poważnie. Miała cały ładunek głupot, które na nią czekały w pracy i mimo, że to była dobra zabawa, musiała wrócić do biura. Ale, miała ogromny zamiar zrobić to ponownie. Cholera, mogłaby to robić na okrągło, aż jakiś miły dziki pies nie przeszedłby koło niej i nie zawrócił jej w głowie. A do tego czasu, seks z Bobby Ray Smith’em zdecydowanie miał swoje miejsce w jej zapracowanym wszechświecie. Kiedy będzie mogła umieścić go w swoim harmonogramie. Oczywiście. Na brzuchu, z twarzą zakopaną w poduszce, chrapiący Smitty wydawał się zupełnie poza tym. Jess chciała dostać się na kraj łóżka. Ramię Smitty’ego było owinięte wokół jej talii i nic nie mogło się wymknąć spod niego i z jego mieszkania. Też tak myślała, kiedy próbowała zdjąć z siebie to ramie. W końcu Jess wyciągnęła się przez łóżko, Smitty wciąż przyczepiony do niej nawet wtedy, gdy oboje runęli na podłogę. - Gdzie się wybierasz? – Spytał wreszcie, jego uścisk na jej talii wzmocnił się, jeśli to było możliwe. - Do domu. – Skłamała. Miała przeczucie, że byłby w złym humorze gdyby powiedziała, że idzie do biura. Chociaż nie miała pojęcia, dlaczego miałaby się tym przejmować. - Zostań. – Ziewnął i ułożył głowę na jej plecach. – Zostań na noc. Dziwna panika omiotła ją. Zostać? Na noc? Nie. Zły pomysł. Potrzebowała utrzymać tak duży dystans, jak to tylko możliwe, kiedy nie uprawiali seksu. Tysiące mil byłyby dobre. - Nie mogę. Muszę iść. – Znów próbowała się od niego odsunąć używając rąk, ale on trzymał, ostatecznie szarpiąc ją z powrotem do siebie. Jess wylądowała płasko na podłodze sekundy zanim Smitty odwrócił ją.

- 122 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Popatrzyła na tę piękną twarz z jego brązowymi włosami, w seksownym nieładzie, opadającymi na jego oczy i tym powolnym, szelmowskim uśmiechu i wszystko, czego chciała to uciec. Wpatrywał się w nią przez długą chwilę, te niebezpieczne wilcze oczy więziły ją. - Założę się, że mogę cię przekonać byś została. – W końcu wymruczał. Taa, prawdopodobnie mógł. - Smitty, nie. Zły pies! Teraz się śmiał, przyciągając jej ciało do siebie, przygważdżając jej nogi swoim tułowiem. Klepnęła rękami jego ramiona i popchnęła, ale Smitty tylko patrzył na jej piersi i westchnął zanim pochylił się w dół delikatnie chwytając jeden z jej sutków pomiędzy usta. Teraz zdesperowana, Jess mocniej nacisnęła na jego ramiona. Przestawała walczyć. Szybko. Jej ciało wygięło się w łuk, kiedy jego usta ssały jej sutek, a palce drażniły drugi. Mogła poczuć jak przegrywa tę walkę. Przegrywała przez swoją słabość. Wtedy zszedł niżej i Jess znów próbowała wyszarpnąć się z jego chwytu. Jej ostatnia i jedyna nadzieja. Ale Smitty tylko chwycił jeszcze ciaśniej jej uda, trzymając ją w miejscu. Posłał jej ten leniwy, szelmowski uśmiech zaraz przed tym jak powoli wycałował sobie drogę do jej cipki. Nie! Nie to! Wszystko byle nie to. Słyszała o umiejętnościach facetów w tych rejonach, zanim nawet mogła całkowicie zrozumieć, o czym, do cholery, gadały dziewczyny. Było trochę mężczyzn na świecie, którzy uwielbiali seks oralny z dziewczyną. Oni ucztowali na cipce dniami, jeśli im na to pozwoliłaś. Zgodnie z wiedzą zdobytą w Smithtown, Bobby Ray Smith był jednym z tych mężczyzn. Nie próbowała już walczyć. Nie, kiedy jego język wbijał się w jej wargi, uderzając w wilgoć, którą już stworzył. Lizał, ssał, skubał. Doprowadzał ją do szaleństwa. Tak zagubiona, Jess nie mogła zrobić nic innego jak ujeżdżać jego usta, kiedy jej ręce sięgnęły, aby chwycić nogi łóżka i nocnego stolika. Jedyny sposób by utrzymać ją w miejscu, kiedy mężczyzna zabierał ją prosto na krawędź… prosto… tam. - Więc, zostaniesz? Głowa, Jess uniosła się. - Co?

- 123 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Zostaniesz? – Spytał, najwidoczniej nie śpiesząc się, aby wrócić do tego, co robił. – Na noc? Całą noc? Nie powinna. Serio. Tyle do zrobienia. Ale jedno spojrzenie w te oczy i była przegrana. W jakim wszechświecie, mogłaby rzeczywiście myśleć, że poradziłaby sobie ze Smitty’m, jeśli chodziło o seks? Urojenie. Zaczynała mieć urojenia. Niestety, teraz było już za późno. Za późno na cokolwiek. - Tak. – Wyjęczała, jej ręce uwolniły stolik i sięgnęły w dół do jego głowy, popychając go z powrotem do pracy, którą wykonywał tak dobrze. – Tak, zostanę. Och Boże! Tak! *** Było już po północy, kiedy Jess wyślizgnęła się z łóżka, chwytając swój telefon i zataczając się do łazienki. Zataczając się, ponieważ nie powinna była oczekiwać, że jej ciało będzie zdolne do chodzenia po tym wszystkim. Człowieku, och człowieku. Mógł być egoistyczny, ale najwidoczniej miał powód. Po szybkim skorzystaniu z toalety, Jess stanęła przy ladzie i wysłała smsa do May, dając jej znać, że będzie w domu rano. Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowała to żeby jej Sfora pokazała się u drzwi Smitty’ego, żądając odpowiedzi na pytanie, czy z nią wszystko dobrze. May natychmiast odpisała - co dało Jess znać, że na nią czekała – PRZELEĆ GO, DZIEWCZYNO! Przeciągając się tak jak każda psowata uwielbiała, rozkoszowała się tym jak zrelaksowana się czuła. Nie czuła się tak od lat. Zapomniała jak wielką miała z tego uciechę. Jess uśmiechnęła się szeroko i otworzyła drzwi łazienki. Smitty stał po drugiej stronie. Wpatrywali się w siebie póki Jess nie spytała. - Mogę ci w czymś pomóc? - Jestem głodny. - To brzmi jak osobisty problem. Mogłaby powiedzieć, że się skrzywił, ale krzywił się już, kiedy otworzyła drzwi. - Nakarm mnie. - 124 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Czy oczekiwał, że ona coś mu ugotuje? Kilka godzin pieprzenia i nagle była odpowiedzialna za radzenie sobie z jego głodem? Przecisnęła się obok niego, skoro blokował całe przejście tym swoim wielkim, wilczym ciałem. - Ja nie gotuję, Smith. Jeśli jesteś głodny, sam ugotuj sobie cholerny posiłek. Jess próbowała wczołgać się z powrotem na łóżko, ale Smitty porwał ją w ramiona. - Postaw mnie na ziemi, kretynie! Smitty zaniósł ją do kuchni, z nią bijącą go przez całą drogę, póki nie usiadł na krześle przy kuchennym stole i nie usadził, Jess na swoich kolanach twarzą do siebie. Wtedy zdała sobie sprawę, że już miał duży talerz z zimnymi pozostałościami smażonego kurczaka, dzbanek mrożonej herbaty, wielką miskę grilowanych frytek i placek wiśniowy, leżące na stole. Jess patrzyła na tę mini-ucztę zdezorientowana dopóki nie poczuła jak Smitty znajduje drogę do jej wnętrza. Zasapała z zaskoczenia, odwracając wzrok od jedzenia i patrząc na Smitty’ego. Czy miał na sobie kondom, kiedy ją tutaj niósł czy założył go siadając przy stole, nie miała pojęcia. Wszystko, co wiedziała to to, że nie spieszy się przekopując sobie drogę do jej cipki, jego oczy skupione w miejscu gdzie się łączyli. Kiedy cały znalazł się w niej, popatrzył w górę i powtórzył. - Nakarm mnie. - Teraz? Jego ręce, ciasno chwyciły jej biodra, unosząc ją w górę i szybko sprowadzając z powrotem w dół. Palce jej stóp zwinęły się na uczucie jego w jej wnętrzu, jej oddech wydostał się w kilku ciężkich sapnięciach. - Nakarm. Mnie. - Okej, okej. – Powiedziała pomiędzy oddechami. Jess sięgnęła po talerz ze smażonym kurczakiem i chwyciła nóżkę. Przytrzymała to przed ustami Smitty’ego i bez odwracania wzroku od jej twarzy, wziął gryza. Przeżuł i wskazał na nią lekko unosząc podbródek. Dopóki nie zjadła pierwszego kawałka kurczaka nie zdawała sobie sprawy, jaka była głodna. Właściwie umierała z głodu, przecież ledwo dotknęła śniadania i zupełnie przegapiła lunch. Karmiła go kurczakiem, kiedy on wsuwał jej do ust frytki. Oboje pili herbatę. I przez cały czas znajdował się w niej. Czasami używał ręki upapranej w tłuszczu z frytek, by kołysać ją na szczycie jego penisa. Poza tym nie mówił ani słowa. Znajdowała to dziwnie erotycznym. Może, dlatego, że większość tych - 125 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

kręcących się wokół niej, włączając w to ją, tak naprawdę nigdy się nie zamykała. Smitty nie gadał podczas jedzenia. Ledwo, co mówił podczas pieprzenia. Kombinacja tych dwóch rzeczy, praktycznie robiła z niego milczka. Ale musiała przyznać, że nigdy wcześniej w całym jej trzydziesto dwuletnim życiu nie była tak podniecona. Jasne, Smitty mógł po prostu ją nakarmić i wziąć z powrotem do łóżka i pieprzyć tam gdzie skończyli. Tak robiła większość ludzi. Ale kiedy obudził się i zauważył, że zniknęła rozdrażniło go to bardziej niż się przyznawał. Wtedy, nagłe poczucie ulgi, kiedy zdał sobie sprawę, że poszła tylko do łazienki, wkurzyło go. Było kilka wilków, które nie budziły się, by odkryć, że wilczyce, które wzięli do łóżka już dawno zniknęły. Większość kobiet nie pozostawała w pobliżu chyba, że były dosłownie przywiązane do łóżka, co często prowadziło do różnego rodzaju przyjemności i problemów. Smitty jednak, nigdy się o to nie martwił, ponieważ nigdy nie dbał o to czy wciąż tu będą, kiedy się obudzi. Żeby być szczerym, unikał większości ludzkich kobiet, ponieważ zwykle budził się z nimi wiszącymi na nim, jak łódź przewrócona do góry dnem, po tym jak Tytanik poszedł na dno. Budził się rozdrażniony i stłamszony. Zauważenie, że Jessie zniknęła rozdrażniło go bardziej, niż gdyby znalazł ją owiniętą wokół siebie jak kocyk. Chociaż, o tym nie myślał. Definitywnie się o to nie martwił. Miał ją dokładnie tam gdzie chciał. Na swoich kolanach, na jego fiucie, karmiącą go kurczakiem. Mężczyzna, żaden mężczyzna, nie mógłby prosić o wiele więcej. Skończyli większość kurczaka i frytek, zostawiając tylko placek. Jessie dokładnie obejrzała stół. - Zapomniałeś o talerzach i widelcach. Powinna już zdawać sobie sprawę, że on o niczym nie zapomina. Nie z jego treningiem. Smitty włożył dwa palce w placek i uniósł je do ust Jessie. Patrzyła na jego rękę zaskoczona, z najbardziej rozkosznym małym uśmiechem na ustach. - Otwórz. – Zamruczał. Delikatny, ni to śmiech, ni to jęk wydostał się z jej gardła, kiedy powoli oblizywała swoje wargi nim otworzyła usta. Umieścił swoje palce w środku i zamknęła usta wokół nich. Najpierw jej język wyczyścił kawałki wiśni i ciasta, potem ssała mocno pozbawiając je nadzienia. Nie wiedział, co wzięło go bardziej: jak ssała jego palce - te małe dźwięki, które wydawała ssąc go, czy sposób, w jaki zamykała oczy a jej całe ciało kołysało się przy nim. Prawdopodobnie ostatnie gdyż pokazywało mu jak bardzo ją to podniecało. - 126 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jej cipka pulsowała wokół jego penisa, sprawiając, że był twardszy niż Smitty mógł sobie przypomnieć, że kiedykolwiek był. Skończyła czyszczenie jego palców i odchyliła Przytrzymując jego wzrok oblizała usta i powiedziała.

się

troszeczkę.

- Mniam. – I uśmiechnęła się. Ten wielki, głupkowaty uśmiech Jessie Ann. To było głupie i bezsensowne i niewinnie słodkie. I sprawiło, że tak bardzo chciał ją pieprzyć, że nie mógł patrzeć prosto. W jednej chwili siedziała na jego kolanach, debatując ze sobą w żartach czy mogłaby wystąpić w porno ze swoją fantastyczną nową techniką. W następnej była rzucona na podłogę z warczącym Smitty’m na niej. WOW, pomyślała przelotnie, kiedy Smitty uderzał w nią znowu i znowu, jestem dobra. Potem zupełnie przestała myśleć, kiedy Smitty ją pocałował, nie przerywając swoich potężnych pchnięć, nie zmieniając bezlitosnego rytmu. Czuł się w niej tak dobrze, wypełniając ją całkowicie. Może nawet odrobinę za bardzo. Ale ona o to nie dbała. Ona po prostu okręciła jedno ramię wokół jego szyi, drugie wokół pleców i trzymała go blisko przy sobie, kiedy ją pieprzył. Zajęczała w jego usta podczas pierwszego orgazmu. Krzycząc w nie, podczas drugiego. I tracąc przytomność na kilka sekund podczas trzeciego. Kiedy odzyskała przytomność, Smitty jęczał w jej włosy, jego ciało się trzęsło i drżało, zanim runął w jej ramiona. Zostali tak przez chwilę, aż Smitty nie podniósł się powoli, z Jess przyciśniętą do niego. Zataczał się przez pokój, wracając do łóżka. Razem, padli na materac i Jess od razu zasnęła, czerpiąc przyjemność z zapachu dzikiego wilka leżącego obok niej.

- 127 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XIII

Kiedy alarm ryknął o piątej, Smitty szybko go uciszył i wytoczył się z łóżka. Bez względu na to ile lat spędził w służbie, wydawało się, że nigdy nie będzie zdolny pojąć tego całego – kto wcześnie się kładzie, ten wcześnie wstaje. Zerknął na Jessie Ann. Wciąż była nieprzytomna, jej głowa schowana w jego poduszce, jej nagi tyłek wystający z pod prześcieradeł, które próbowała skopać w nocy. Z uniesioną brwią, debatował nad powrotem do łóżka i otrzymaniem trochę więcej tego tyłka. Wtedy zdał sobie sprawę, że musiał napić się swojej kawy. Poszedł, więc do kuchni, zmielił swoje ziarenka i włączył maszynę. Zatrzymał się w łazience i zajął pewnymi niezbędnymi działaniami, po czym wrócił do ekspresu, by patrzeć i czekać. Dopiero, co nalał sobie kubek gorącej kawy, ślinka napłynęła mu do ust, kiedy przyciągnął kubek do ust. - Och, dzięki skarbie. – I tak po prostu, kubek zniknął. Wpatrywał się gniewnie w kobietę, która ośmieliła się wziąć jego kubek kawy. Życiodajny eliksir był jego! Wtedy zanotował, że była całkowicie ubrana. - Wychodzisz? – Cholera. A on miał plany, co do tego rozkosznego małego tyłeczka. - Och, tak. – Upiła łyk kawy i wykrzywiła się. – O rany. Kwas akumulatorowy. – To nagle przyszło mu do głowy… Ona była rozbudzona. Kto był rozbudzony o piątej trzydzieści nad ranem? Dobry Panie! Poranni ludzie48 byli rozbudzeni o piątej trzydzieści rano! - Mam spotkania przez cały poranek. Muszę się dostać do biura. - Teraz? - Tak. W rzeczywistości, muszę iść. – Oddała mu w połowie pełny kubek i poruszyła ramionami w płaszczu, zaciągnęła ten koszmarny plecak na ramiona. – Świetnie się bawiłam. Muszę powiedzieć, że wszystko to, co mówiły te zdzirowate wilczyce było prawdą. Jesteś niesamowity. – Stanęła na palcach i pocałowała go w policzek. – I ja naprawdę tego potrzebowałam. Dziękuję. 48

Morning people.

- 128 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Przyjemność po mojej stronie. – Wymruczał z całą szczerością. - Okej. Cóż… Pa! – Odwróciła się i wyszła z jego mieszkania. Czekaj. Co to było? Żadnego płomiennego pocałunku? Żadnych obietnic, że zadzwoni później? Albo zmuszenia go do obietnicy, że on zadzwoni? Co do diabła? Zdezorientowany i ledwie obudzony, Smitty stał i patrzył się na zamknięte drzwi przynajmniej minutę zanim trzasnął kubkiem o ladę i poszedł za nią. Stała cierpliwie czekając na windę, jej oczy jasne i czujne, kiedy patrzyła na malowidła na suficie, wykonane przez poprzedniego właściciela. Smitty mocno walczył, by zignorować fakt, że mamrotała do siebie. - Więc kiedy znów Cię zobaczę? – Usłyszał siebie, pytającego. Popatrzyła na niego spokojnie. - Masz mnie. W tym momencie mój harmonogram to istne piekło. - Taa, ale… - Ale zawsze możesz do mnie napisać. I powiedziała to tak jak mogłaby powiedzieć: ”Nie mam nic przeciwko serowi w mojej sałatce, jeśli to możliwe”. Skrzyżował ręce na klacie, ledwie świadomy, że stoi przed nią z gołym tyłkiem - Napisać? - Taa, ale wiem, że oboje jesteśmy zajęci. – Uśmiechnęła się. – Nie martw się. Nie będę do ciebie dzwonić płacząc histerycznie, jeśli nie będę miała od ciebie żadnych wiadomości. Żadnego ślubu pod przymusem. – I wtedy się zaśmiała. Drzwi windy otworzyły się i natychmiast weszła do środka. - Na razie, przystojniaku. Piętnaście minut później a on dalej stał w dokładnie tym samym miejscu. *** Trzy spotkania i jedno zwolnienie, a była zaledwie jedenasta rano. Będąc w biurze, Jess skopała swoje czółenka i rzuciła się na krzesło. Musiała przyznać, skupianie się na każdym z nich nie było łatwe. Nie mogła przestać myśleć o smażonym kurczaku i twardym penisie. Mimo, że te myśli sprawiły, że to zwolnienie poszło o wiele łatwiej. - 129 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Chryste, była zbyt głęboko. Powinna być w stanie uprawiać seks z facetem i potem o tym nie myśleć. Znała kobiety, które ciągle tak robiły. Ale jak zwykle, Jess nie za bardzo wiedziała jak oddzielić jej serce od jej cipki. Nienawidziła tego. Nienawidził tego, co postrzegała jako słabość. Nie miała żadnych wątpliwości, że Smitty nie spędził ani sekundy myśląc o niej. Chociaż wielka jej część chciałaby tego. Chciała go tak podekscytowanego i napalonego jak była ona. - Dlaczego powinnam cierpieć sama? – Wymamrotała do siebie. Cholera, to nie miało znaczenia. Ciągle miała kupę roboty do zrobienia. Okręciła się na swoim krześle i uniosła nadgarstek by spojrzeć na zegarek, wtedy zauważył ich wszystkich, siedzących tam, zapełniających jej kanapę i dostępne krzesła - gapiących się na nią. - Co? Kiedy cała czwórka jej przyjaciół ciągle się na nią gapiła, prychnęła. - Zapomnijcie. Nic wam nie powiem. - Dlaczego nie? Podobało jej się to, że Phil miał czelność brzmieć na tak oburzonego, kiedy ona nie miała zamiaru zdawać im szczegółowej relacji, z nocy spędzonej ze Smitty’m. - Ponieważ to nie jest wasza sprawa. - My powiedzieliśmy Ci o naszych pierwszych razach. – Namawiał Phil. - Nic mi nie powiedzieliście. Byłam tam. W śpiworze w przeciwnym końcu pokoju, desperacko starając się zajmować własnymi sprawami. Ale pan, jest krzykaczem. *** Smitty obudził się, kiedy ktoś dzwonił siódmy raz. Nie mogli zostawić wiadomości, zamiast tego bezustannie dzwonili. Wrócił do łóżka jak tylko znalazł się z powrotem w mieszkaniu. Nie miał zamiaru wstawać zanim nie będzie na to gotowy. Wyglądało na to, że ktoś miał inne plany. Łapiąc słuchawkę, szczeknął. - Tak? - W końcu podniosłeś ten cholerny telefon, chłopcze. Smitty popatrzył gniewnie.

- 130 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tatuś49? - A myślisz, że kto? Królowa Syjamu? Siadając na łóżku, Smitty potrząsnął głową. Było na to za wcześnie. Za wcześnie by radzić sobie z jedynym mężczyzną, który potrafił wyprowadzić go z równowagi. A miał takie słodkie sny. Cóż… słodkie i cholernie nieprzyzwoite. Po prostu, nie potrafił się nacieszyć Jessie Ann. Poprzedniej nocy powinien usunąć ją ze swojego systemu. Ale żałosny wilk, jakim był, po prostu musiał ją mieć ponownie. On też. Prychnął, kiedy zdał sobie sprawę, że wszystko, co musiał zrobić to do niej napisać. Panie, do czego on został zredukowany? - Jesteś tam chłopcze? - Huh? – Smitty znów potrząsnął głową. Cholera, całkowicie zapomniał o ojcu. To musiało być pierwsze. To przez brak jego kawy. Cokolwiek działo się przed południem, a on nie potrafił się skupić bez kawy. – Och. Tak. Przepraszam tato. – Podrapał się po głowie, ziewając. – Więc dlaczego dzwonisz? - Staram się zrozumieć tę bzdurę, którą powiedziała mi twoja mama. Co miała na myśli mówiąc, że nie chcesz mieć nic do czynienia z terytorium Smith’ów w Tennessee? Taa, potrzebował swojej kawy…teraz. - Mama powiedziała mi, że poprawiacie linie terytorialne i poprosiłem ją żeby mnie nie wliczała. – Smitty wstał z łóżka i skierował się do kuchni. – Nie zamierzam walczyć z tymi idiotami o Smithtown. Pozwól im je mieć. - Zawsze byłaś głupcem, chłopcze. Szybciej. Rób kawę szybciej. Umieszczając telefon pomiędzy ramieniem i szyją, Smitty wyrzucił okropną kawę z wcześniej, zmielił świeże ziarna i nalał wody do dzbanka. W jego mieszkaniu nie znajdowało się dużo rzeczy, ale niezawodny, wytrzymały dzbanek do kawy zawsze będzie jego integralną częścią. - Dlaczego to robi ze mnie głupca? Nie wracam tam, tato. Teraz to jest mój dom. Jak i Sissy. Sprawimy, że to będzie działało. Ojciec zaśmiał się. - Naprawdę w to wierzysz? Naprawdę myślisz, że będziesz w stanie konkurować z tymi wszystkimi luksusowymi firmami z górnej półki? Sądzisz, że ten kot zostanie względem ciebie lojalny? Odejdzie tak szybko jak tylko się znudzi i zostaniesz sam niosąc ten bagaż. Bądź mądry chłopcze, ten jeden raz. Wróć do Smithtown gdzie należysz. Zanim inne Watahy wywęszą Cię i zmuszą

49

Strasznie mnie to bawi, że wielki zmienny mówi na ojca „tatuś” :D

- 131 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

do odejścia. Nie jesteście wystarczająco silni by walczyć z tymi większymi Watahami i obaj o tym wiemy. Smitty odepchnął swój pusty kubek i oparł się o ladę. - Nie. – W końcu stwierdził. - Cholera, chłopcze! Ty nigdy… - Pa, tato. Powiedz mamie, że mówię cześć. Rozłączył się, kiedy jego tatuś wciąż mówił i siedział w swoim mieszkaniu w ciszy przez kilka minut. Kilka długich minut zanim telefon poleciał, miażdżąc się na ścianie i rozlatując na zbyt wiele kawałków, żeby silił się by go naprawić. *** Jess weszła do swojego biura. Kolejne dwa spotkania, jedno po drugim. Prawie pierwsza, a ona już wykończona. Siadając przy biurku, Jess szybko wybrała numer swojej asystentki. Bets pracowała piętro niżej. Normalnie Jess miałaby asystentkę zaraz za drzwiami biura, ale Betsy była w pełni człowiekiem, więc nie wchodziła na to piętro bez specjalnej prośby. Jess wiedziała, że kobieta uważała to za dziwne, ale dostawała taką wypłatę, że mogła na to przymknąć oko. - Hej, Jess. - Hej, Bets. Jest coś, o czym musze wiedzieć? - Wysłałam ci e-mail z listą klientów, do których powinnaś oddzwonić. - Dasz radę poradzić sobie z którymś z nich? Długa pauza ciągnęła się za jej wypowiedzią. Tak długa, że Jess myślała, że przerwało połączenie. - Bets? - Jestem. - Coś nie tak? - Mogę poradzić sobie z większością telefonów…, jeśli tego chcesz. - Nie pytałabym gdybym nie chciała. - To nie problem, tylko zwykle ty radzisz sobie sama, cóż, mniej więcej ze wszystkim.

- 132 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dziś jestem zmęczona. Zbyt zmęczona na bzdury. – To nie tak żeby miała dużo snu ostatniej nocy. – Więc wszystko, z czym sobie dasz radę… - Żaden problem. – Bets wzięła się do pracy. Nagle Jess zaczęła się zastanawiać czy nie wstrzymuje biednej kobiety. A jeśli tak, dlaczego Bets została? - Prześlę ci listę ludzi, którzy naprawdę powinni usłyszeć o unowocześnieniach od ciebie a nie twojego lokaja. - Nie jesteś moim lokajem, Bets. Zachichotała. - Zobaczmy. Miałaś też telefon od Kenshin’a Inu. Jess natychmiast się ożywiła. - Och, Kenshin! Co u niego? - Brzmiał dobrze. Będzie w mieście przez kilka następnych tygodni i powiedział, że chciałby się spotkać. Przesłałam Ci jego nowy numer komórki. - Widzę go. Dzięki. - I dzwonił Bobby Ray Smith. - Dzwonił? – Jess zmarszczyła brwi. Powiedziała mu żeby do niej napisał. Dlaczego miałby dzwonić? I dlaczego była taka szczęśliwa, że to zrobił? - Powiedział, czego chce? - Chce się spotkać na lunchu. - Oddzwoń do niego i powiedz… - I powiedział, że jeśli zaczniesz, cytuję, „robić aferę” z tego, mam Ci powiedzieć, że dzwonił jego tata. - Ojciec do niego zadzwonił? – To nie mogło być dobre. Żeby być szczerą, Jess miała go za faceta, który był takim zatwardziałym tradycjonalistą, że nie posiadał potrzebnych umiejętności, by użyć telefonu i wybrać numer gdzieś indziej niż na terenie Tennessee. - Nie wiem na pewno czy jego ojciec dzwonił. Powtarzam tylko, co powiedział. Ale spodobało mi się, kiedy użył „robić aferę” w zdaniu. Jess popatrzyła na swój zegarek, i wtedy zdała sobie sprawę, że nie ma go. Chryste, gdzie miała go ostatnio? - Jess? Panika wypełniła ją, kiedy chwyciła swój plecak, grzebiąc w nim. - Jess? - Daj mi sekundę Bets. - 133 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Powiedział też, że jeśli zastanawiasz się gdzie jest twój zegarek… on go ma. Zamknęła oczy, przerażona tym, jaką odczuła ulgę. Nikt nie powinien być tak przywiązany do nieożywionego przedmiotu. - Och. - Nie będę pytała, co to znaczy. Jestem pewna, że to nie moja sprawa. - Masz rację. Kiedy mam następne spotkanie, dzisiaj? - Żadnego do trzeciej, więc masz trochę czasu. Czeka w restauracji za rogiem. - Okej. Czy to spotkanie przez telefon czy twarzą w twarz? - Telefoniczne aż do końca dnia. Więc możesz się przebrać. - Dzięki Bogu! – Jess znów skopała czółenka. – Dzięki Bets. - Żaden problem. Wrócę do ciebie, kiedy porozmawiam z klientami. - Dobrze. Jess weszła do małej, wbudowanej w ścianę szafy i wyciągnęła coś bardziej komfortowego do ubrania. Zwłaszcza, jeśli miała tylko iść zobaczyć się ze Smitty’m. To nie tak żeby chciała mu zaimponować czy coś.

- 134 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XIV

Smitty podniósł oczy z nad gazety znajdującej się przed nim i zamrugał. Jak ktoś mógł wyglądać równocześnie tak śmiesznie i słodko? Oczy zwężyły mu się. To musiała być ta głupia kurtka z kapturem. Była na nią za duża, zakrywała ją od kolan po głowę. Musiało być ją stać na coś lepszego niż to. Ale ubrania nigdy nie były rzeczą Jessie. Ale ciągle, bez względu na to, co nosiła i gdyby tylko mu pozwoliła, pochyliłby ją nad stołem i pieprzył… - Cześć – Powiedziała, zatrzymując się przy jego stoliku. Przeczyścił gardło, niezdolny w tym momencie się podnieść. Miał nadzieję, że nie potrzebowała tego stopnia uprzejmości, którego nauczyła go mama. - Cześć kochanie. Dzięki, że przyszłaś. - Żaden problem. I tak potrzebowałam przerwy od biura. I chcę z powrotem mój zegarek. – Zastanawiał się jak głęboka była jej panika, kiedy zdała sobie sprawę, że go nie miała. 6 albo 7 stopni w skali Richtera? Rozpięła kurtkę, zdjęła i powiesiła ją na wieszaku stojącym przy tylniej ścianie. Wślizgnęła się do boksu a jego kelnerka natychmiast się pojawiła. - Cześć Jess. - Cześć Trish. - To, co zwykle, skarbie? - Tak, było by świetnie. Starsza kobieta się zaśmiała. Świszczącym dźwiękiem sugerującym, iż zaczęła palić nim skończyła dwanaście lat. - Jesteś takim niewolnikiem przyzwyczajeń. – Odwróciła się do Smitty’ego. – A co dla ciebie, przystojniaku? - Cokolwiek ona bierze… tylko podwójnie. Jess prychnęła. - Potrójnie, Trish. Dzięki. – Uśmiechnęła się ironicznie do Smitty’ego. – Podwójnie, jasne. Będziesz jadł znowu w ciągu godziny. - Nie chciałem cię zawstydzić. - 135 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Zabieram tu różnych klientów. Za każdym razem, kiedy pokazuję się tutaj z tym tygrysem, Petterem Greelym, musimy zwiększać zamówienie czterokrotnie. On praktycznie doprowadza to miejsce do zamknięcia. Smitty postanowił zignorować fakt, że spędzała czas z tygrysami. Jakby te pasiaste sukinsyny były godne zaufania50. - Więc, twój tata dzwonił? Zamykając gazetę i odkładając ją na siedzeniu obok, Smitty powiedział. - Tak. Dzwonił. - Po co? - Żeby mi powiedzieć, że popełniam błąd. Żeby mi powiedzieć, że powinienem zabierać swój tyłek z powrotem do domu. Żeby mi powiedzieć, jakim nieudacznikiem jestem. Trish położyła przed Jess colę i wypełniła kawą kubek Smitty’ego. Jess popijała swój napój przez giętką słomkę jak dziesięciolatka i patrzyła się życzliwie. Podmuchał na swoją kawę i jak tylko podniósł kubek go ust, ledwie kosztując mocną miksturę, Jessie powiedziała rzeczowo. - Zdajesz sobie sprawę, że twój tata potrafi być niesamowitym kutasem, prawda? Dobrze, że miał na sobie ciemne kolory, bo prawdopodobnie nigdy nie wywabiłby tych plam z kawy. Jessie skrzywiła się, chwyciła serwetkę i pochyliła się nad stołem żeby zetrzeć kawę z podbródka i szyi Smitty’ego. - Przepraszam. - Nie, nie. Prawdopodobnie jesteś jedną z niewielu osób, które istotnie mają odwagę wypowiedzieć te słowa na głos. - To po prostu wydaje się być tym, co on robi. Żeby utrzymać kontrolę. Przekonać was, Ciebie i Twoich braci, że jesteście pomyłką i nie potraficie bez niego przetrwać. Poza tym, – Dodała. – sądzę, że on naprawdę lubi mieć was blisko siebie. Smitty prychnął. - Och, daj spokój. Nie okłamuj kłamcy. - Mówię poważnie. Był naprawdę smutny w dniu, w którym wyjechałeś. Widziałam go na przystanku… Urwała i rozejrzała się po restauracji. - Byłaś na przystanku autobusowym, kiedy wyjeżdżałem? 50

a Nic V.?

- 136 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Cóż, uch… - Jessie Ann? - Byłam niedaleko. - Jak niedaleko? - Chowałam się w szafie na narzędzia, która miała okno, przez które mogłam widzieć autobus. Nie miała pojęcia, prawda? Jak wiele dla niego znaczyło to, że tam była. Wiedza, że ryzykowała bycie złapaną przez jego siostrę i jej bandę suk. - Zdawało mi się, że złapałem twój zapach, ale myślałem, że to tylko moja wyobraźnia. Naprawdę chciałem żebyś tam była. Miło wiedzieć, że byłaś. - Taa, cóż. – Wzięła kolejny łyk napoju. – W każdym razie, twój tata był naprawdę smutny. Nie chciał żebyś wyjeżdżał. Ale myślę, że wiedział, że nie masz wyboru. - To tylko wielkie domysły. - Kiedy spędzasz większość czasu na obserwowaniu ludzi, uczysz się wyłapywać takie rzeczy. – Potarła nos i zmarszczyła brwi. Potarła nos i skrzywiła się. - Jessie Ann? Zanim mogła odpowiedzieć, zaczęła kichać i nie mogła przestać. Pochylając się delikatnie zobaczył, że kobieta w boksie za Jessie miała w rękach bukiet kwiatów. Facet siedzący z nią musiał jej właśnie dać tę cholerną rzecz. - Zaraz wracam. – Powiedział, zanim wyślizgnął się z boksu i ruszył w kierunku pary. Jess nie wzięła swojego plecaka, ale leki na alergie miała wpakowane do dużej kieszeni kurtki. Boże, uwielbiała ten płaszcz! W czasie, gdy odsuwała mały zamek kieszeni, Trish przyniosła jej szklankę wody. Połknęła dwie tabletki, jak najlepiej potrafiła, ciągle kichając i wyciągnęła spray do nosa. Do czasu, gdy skończyła go używać, przestała kichać a Smitty wślizgnął się z powrotem do boksu. Była pewna, że będzie musiała użyć swojego inhalatora i prawdopodobnie wyjść, ale kiedy się odwróciła zobaczyła, że para z kwiatami przeniosła się do stolika w drugim krańcu sali. - Co im powiedziałeś żeby się przenieśli? - Po prostu ładnie poprosiłem. - To jest Nowy Jork. Ładnie tu nie istnieje. - Dla mnie tak. To musi być mój urok. - 137 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- I fakt, że jesteś zbudowany Prawdopodobnie ich przeraziłeś.

jak

obrońca

Dallas

Cowboys.

- To też. – Uśmiechnął się. – Lepiej się czujesz? - Taa, przepraszam za to. - Nie przepraszaj kochanie. Ja tylko nie mogę uwierzyć, że wciąż masz tę alergię. Myślałem, że z tego wyrośniesz. - Też tak myślałam. Ale nie miałam takiego szczęścia. Rośliny, nie stanowią już takiego problemu. Ale kwiaty… moje fatum. Smitty zaśmiał się i usunął ręce ze stołu żeby Trish mogła położyć na nim jedzenie. Kiedy tylko odeszła, powiedział z czymś, co wyglądało na całkowitą szczerość. - Cieszę się, że mogłem cię dzisiaj zobaczyć. - Miałeś szczęście, że mój grafik na to pozwolił. Następne spotkanie mam dopiero o trzeciej. - W takim razie wciąż mamy czas żeby wrócić do mojego mieszkania i… - Nie, nie mamy. – Chociaż cieszyła się, że to zaproponował. To było wspaniałe dla jej ega. - Dobra. W takim razie będziemy musieli rozmawiać. Jess wylała swoją zwykłą kwartę51 keczupu na hamburgera i frytki. - Myślę ze wpadłam w małą pułapkę, mam rację? - Jak impala52. Zanim wgryzła się w hamburgera, Jess musiała spytać. - Rozmawiać, o czym? - Zacznijmy od czegoś prostego. Dlaczego wyjechałaś? Proste. Taa. Jasne. - Cóż, po zepchnięciu Berty z Otter’s Hill53 stwierdziłam, że w moim najlepszym interesie będzie wyjazd z miasta. Smitty potarł szczękę. - Myślałem, że była pijana i spadła.

51

BrE (1,14 litra), AmE (0,95 litra) Gatunek antylopy 53 Wzgórza Wydr – a wszyscy myśleli, że B była pijana 52

- 138 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie, była pijana, kiedy przyszła tam szukając mnie, bo widocznie nie skopała mojego tyłka wystarczająco, wcześniej tego dnia. Ale kiedy tam weszła—była moja. - Proszę, proszę, Jessie Ann Ward. Jesteś pełna niespodzianek. - Nie masz pojęcia. Kiedy powiedziała mu o Bercie—i nie było to zaskoczeniem—czuła się na tyle komfortowo, żeby powiedzieć mu więcej o sobie i swoich przyjaciołach i trochę o tym, co się działo przez ostatnie szesnaście lat. Prawda, wiele zostawiła dla siebie. Wciąż były tam dziury, których nie była gotowa zapełnić. Jak dotąd nie miał pojęcia, jak ona i jej przyjaciele żyli wcześniej. Między Phil’em chlapiącym jęzorem w nieodpowiednich momentach; Sabiną wkurzającą i fizycznie grożącą niewłaściwym osobom—ciągle; May chodzącą samotnie ciemnymi uliczkami; Danny’m z taką paranoją względem całej społeczności, że trzymał w stanie ciągłej nerwowości Tajne Służby Stanów Zjednoczonych; i Jessie wchodzącą w budynki, samochody, ściany, słupy telefoniczne, małe dzieci, domy… cokolwiek… oni wszyscy powinni już po kilka razy skończyć martwi. Zabawne, myślał, że tylko koty mają dziewięć żyć. - Na pewno byliście w wielu miejscach. - W Stanach, tak. Chicago, Flagstaff, Detroit, Seattle, San Diego i Aberdeen. To w Texasie. - Planujesz znów się przenieść? - Nie, chcę żeby dzieci dorastały w stabilnym otoczeniu. Miałam to przecinające-kraj życie z moimi rodzicami zanim zachorowali. Było super i wiele się nauczyłam, ale kiedy umarli—utknęłam w Tennessee sama. Kiedy będą mieli po osiemnaście lat, będą mogli robić, co będą chcieli i iść, gdzie będą chcieli. A do tego czasu ich tyłki zostają tutaj. - Wydaje się, że masz nad tym świetną kontrolę. - Chyba tak. Ale w niektóre dni zastanawiasz się. - Zastanawiasz, nad czym? - Jak jeszcze bardziej mogłaś to spieprzyć? Smitty odsunął swój pusty talerz. - Robisz świetną robotę Jessie. Niczego nie spieprzysz. Nie pozwól nikomu wmówić sobie czegoś innego. Nagrodziła go małym uśmiechem. - Dziękuję.

- 139 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie ma, za co. – Oparł łokieć na stoliku, a szczękę na pieści. – Więc, przychodzisz dziś wieczorem. - I czy nie byłoby miło gdybyś właściwie o to spytał? - Gdybym spytał, mogłabyś powiedzieć nie. Kładąc ręce płasko na stoliku, Jessie studiowała je. - Ja naprawdę nie wiem, co my robimy, Smitty. - Masz na myśli dosłownie? - Nie. – Gapiła się na niego. – Wiem, co dosłownie robimy. - Tylko sprawdzam. - Mam na myśli bycie razem dla seksu to jedno. Ale wychodzenie na lunch i rozmowa o rodzinie i naszych Sforach wydaje się poza sferą okazjonalnego seksu. - Byliśmy przyjaciółmi, Jessie. Chcę tego z powrotem. Seks to tylko bonus. – Bardzo gorący, wprawiający w drżenie moje nogi, bonus. – Dlaczego? Chcesz czegoś więcej? – Czy on właśnie o to spytał? Czy kosmici najechali jego ciało? Co się do cholery działo? Jej odpowiedź była gorsza. - Nie. Gdyby powiedziała „Oczywiście, że nie!” albo, „Co podsunęło ci ten pomysł?” i wtedy starała się argumentować swój punkt widzenia, cóż… wiedziałby, że chce więcej. Ale to jedno, proste słowo, wypowiedziane w ten prosty sposób, mówiło, że chciała dokładnie tego, co dostawała. Dobrze. Dzięki temu było to miłe i proste, prawda? I to puste uczucie, które miał w jednym punkcie w żołądku, kiedy powiedziała „nie” spokojnie i swobodnie, było prawdopodobnie spowodowane tym ostatnim hamburgerem, którego zjadł. Niczym więcej. *** - Muszę podliczyć sprzedaż, kochanie. Jess, śmiejąc się z czegoś, co powiedział Smitty, spojrzała w górę na Trish. - Wcześniej dzisiaj wychodzisz. Kelnerka uśmiechnęła się, rzucając okiem, na Smitty’ego. - Nie.

- 140 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess nie zrozumiała. Trish kończyła o szesnastej trzydzieści, tuż przed szczytem obiadowym. Zerkając na zegar za ladą, Jess szeroko otworzyła oczy. - Och, dobry Boże! Spójrz, która godzina! Szalenie przekopywała przednią kieszeń i wyciągnęła zwitek banknotów. Skoro wszystkie były zwinięte, musiała je rozwinąć, by upewnić się, że wyciągnęła wystarczającą kwotę. - Jessie Ann, ja Cię zaprosiłem. Ja zapłacę. - Mogę zapłacić. - To zbyt żałosne, patrzeć na ciebie z tymi pogniecionymi pieniędzmi. Zajmę się tym. - Okej. – Szybko wyślizgnęła się z boksu. – Nie mogę uwierzyć, że nikt nie zadzwonił. Już przegapiłam dwa spotkania. Smitty chwycił ją za ramię zanim mogła dostać się do płaszcza. - Oddychaj. - Co? - Oddychaj. Przestałaś, kiedy zobaczyłaś, która godzina. Czując się głupio, Jess wzięła głęboki oddech. - Teraz go wypuść. Wypuściła, pomimo że chciała tak jakby na niego warknąć. Gdyby to nie był on i nie sprawiał, że tak komfortowo się czuła, że zapomniałaby, że miała wrócić do biura. - Nie zapomnij Jessie. Ty jesteś szefem. Jeśli nie dałaś rady pojawić się na spotkaniu to zadaniem twojego personelu jest cię kryć. - Tak, ale… Chwycił jej usta koniuszkami palców. - Szsz. Nie rozumiem, dlaczego się ze mną spierasz, kiedy wiesz, że zawsze mam rację. Strzepnęła jego ręce z twarzy i odwróciła się szybko zanim mógł zobaczyć jej uśmiech. - Jesteś idiotą, Smith. – Porwała swój płaszcz z wieszaka i włożyła. – Zobaczymy się później. - Wieczorem. Zobaczysz mnie wieczorem. Jess nie miała czasu na kłótnie. - 141 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Zgoda. Wieczorem. – Potem wypadła na dwór przez drzwi, tylko po to by zatrzymać się na rogu, okręcić i ruszyć z powrotem do środka. Smitty wciąż siedział przy ich stoliku, z jej zegarkiem w ręku. Wpatrując się w niego gniewnie, chwyciła go i ruszyła w kierunku drzwi. Sprawił, że zapomniała zegarka. Nigdy nie zapominała o swoim zegarku. - Jessie Ann. Zatrzymała się w drzwiach. - Co? - Podejdź tutaj. - Nie mam… - Podejdź. Tutaj. Stała tam jeszcze kilka sekund. - Nie zmuszaj mnie żebym tam po ciebie przyszedł. Cholera. Dlaczego musi brzmieć tak seksownie, kiedy grozi jej fizycznie? Wypuszczając zirytowane westchnienie, by ukryć lekkie drżenie, podeszła do stołu. - Co? Kiwnął na nią palcem. Zerkając naokoło, Jess zobaczyła kilku ludzi gapiących się na nich. - Co? – Warknęła na nich wszystkich. – Mogę wam w czymś pomóc? - Hej, Pani Nowy Jork. Popatrzyła z powrotem na Smitty’ego. - Co? - Skończyłaś wrzeszczeć na ludzi? - Gapili się. Uśmiechnął się szeroko. - Podejdź tutaj. - Jestem tutaj. - Bliżej. – Nachyliła się lekko. – Bliżej. – Nachyliła się dopóki ich twarze nie dzieliły zaledwie cale. – A teraz mnie pocałuj. – Wyszeptał, jego oddech pieścił jej usta. Nie zdolna, by nie podążyć za jego rozkazami—i niezbyt chętna, aby się zatrzymać—Jess położyła mu ręce na karku i przycisnęła swoje usta do jego. - 142 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty nie oddał jej pocałunku automatycznie. Nie wsunął swojego języka w jej usta; nie przejął pocałunku. Po prostu czekał. Jess przechyliła głowę na bok, przesuwając swoje usta przez jego. Wtedy, delikatnie, przeciągnęła językiem przez jego usta. Jego wargi rozchyliły się dla niej, ale nie zrobił nic więcej, ciągle czekając na nią. Zamknęła oczy, pozwalając sobie zagłębić się bardziej. Jej język powoli, pewnie głaskał jego, aż poczuła jego jęk. Wtedy jego ręce wsunęły się w jej włosy, trzymając jej głowę w miejscu, kiedy w końcu oddał pocałunek. Oparła kolano na siedzeniu boksu, ramionami owinęła jego szyję. Nie miała pojęcia jak długo tam siedzieli, obściskując się jak nastolatki, dopóki Trish nie powiedziała. - Nie miałaś wracać do pracy, kochanie? Odpychając się od Smitty’ego, popatrzyła na kelnerkę. Teraz Trish miała na sobie płaszcz, szalik i czapkę. To znaczyło, że już podliczyła utarg, odliczyła zdobyte napiwki i rozdzieliła i miała czas, by przebrać się w ciepłe ubrania. - Psia krew! – Jessie piorunowała wzrokiem Smitty’ego, a on wzruszył ramionami. - Co ja zrobiłem? Zaczęła biec, ale mogła jeszcze usłyszeć jak za nią wrzeszczy. - Wieczorem, kochanie. Wróciła do biura w miej niż pięć minut. I ku jej wielkiemu rozdrażnieniu, Smitty miał rację. Jej zespół ją krył i nie był zbyt nieszczęśliwy, że przegapiła spotkania. Człowieku, nienawidziła, kiedy miał rację. *** Smitty wszedł spacerkiem do biura i Mindy popatrzyła na niego z podniesioną brwią. - Jak miło z twojej strony, że do nas dołączyłeś54. Wyszczerzył do niej zęby. - Wiem jak bardzo wszyscy tęsknicie, kiedy mnie nie ma. Zaśmiała się i wróciła do swojej papierkowej roboty, kiedy Smitty szedł do swojego osobistego biura. 54

Oczywiście zero sarkazmu.

- 143 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Odblokowując drzwi, włączył światło i wszedł do środka. - Spójrz, kto się w końcu pojawił. – Wrzasnął Mace ze swojego biura. - Wiem, że za mną tęskniłeś, przyjacielu. Ale wiesz, że nie mogę znieść, kiedy jesteś w potrzebie. - Zamknij się. Uśmiechając się, patrząc w przód na swój wieczór, Smitty usiadł i odwrócił się do komputera żeby sprawdzić maile. Po kilku chwilach, stuknął w kosztowne mahoniowe biurko zanim spytał. - Dlaczego jesteś pod moim biurkiem? - Bez powodu. – Odpowiedziała spokojnie jego siostra. - Jak tam twoja twarz? - W porządku. Kto by przypuszczał, że Jessie Ann Ward ma taki zabójczy prawy sierpowy? Smitty zdecydował, że w jego najlepszym interesie będzie, jeśli nie wspomni, iż to on uczył Jessie tego ciosu. - Jest pełna niespodzianek. - Taa. Odsuwając swoje krzesło, popatrzył w dół na swoją małą siostrzyczkę. - Masz zamiar zostać tam na dole? Sissy sprawdziła swój telefon. - Jeszcze przez jakąś chwilę, jeśli ci to nie przeszkadza. - Jasne. – Westchnął. – Czemu nie?

- 144 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XV

- Widziałeś Kristan? – Johnny zamarł z kanapką w połowie drogi do ust. Jess stała przy stole pijąc colę i obserwując go. Przeczyścił gardło. - Jest w bibliotece. - W piątkowy wieczór? - Wypracowanie. - Coś interesującego? – I wydawała się naprawdę zainteresowana. Utrzymując pełny wzrokowy kontakt, odpowiedział. - Nie byłem na tyle ciekawy żeby zapytać. Prychnęła zniesmaczona. - Przysięgam. Wy dwoje. Z tego, co wiem, to mógłby być bardzo fascynujący temat. – Wzięła kolejny łyk napoju. – Co z próbą? Wciąż patrząc jej w oczy jak psychopata. - Jak zjem. Wtedy odbiorę ją z biblioteki. - Dobrze. Nie podoba mi się, że miałaby chodzić po mieście sama. Jess zmierzwiła mu włosy i pocałowała w czoło. - Dziękuje, że masz na nią oko, Johnny. - To właśnie robią członkowie sfory, prawda? - Uczysz się, dzieciaku. Chwyciła kurtkę i Johnny spytał od niechcenia. - Wracasz do pracy? Nic niezwykłego. Pracowała wiele godzin a czasami nawet spała w biurze, jeśli tego potrzebowała. Ale zamiast jej zwykłego „jak myślisz?”, Jess wpatrywała się w niego, patrząc mu prosto w oczy i powoli odpowiedziała. - Tak, wracam do pracy. - Okej. - Zamierzam zrobić to teraz. - 145 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Okej. Wpatrywała się w niego jeszcze przez chwilę, potem powiedziała. - Pa. – Zanim uciekła z kuchni. Dziwne, ale Jess była dziwna. Wyciągając komórkę, wysłał Kristan wiadomość: JESTEŚ MOJĄ WIELKĄ DŁUŻNICZKĄ. W mniej niż minutę odpowiedziała: SPOTKAMY SIĘ O 9. PRZYNIOSĘ LODY. Uśmiechnął się i odpisał: LEPIEJ TO ZRÓB. *** Smitty otworzył drzwi. - Spóźniłaś się. - Nie podałeś mi godziny. - I co jest z tobą i tym płaszczem? - Uwielbiam ten płaszcz. - Jest za duży. - Nie jest za duży. Smitty podniósł kaptur i opuścił go aż zasłonił całą jej twarz. - Widzisz? Za duży. - Wpuścisz mnie czy zamierzasz mnie wykorzystać w drzwiach? Chwytając ją za za duży kaptur, wciągnął ją do mieszkania. - Hej! Rozpiął jej kurtkę, obrócił ją i zszarpał (kurtkę) z jej pleców. Potykając się stanęła przed nim. - Co ty robisz? - Wykorzystuję cię w moim apartamencie zamiast w jego drzwiach. – Chwycił ją w talii i przerzucił przez pokój. – A teraz wykorzystam Cię na mojej kanapie. Śmiejąc się, Jessie zerwała się z kanapy i zaczęła uciekać. - 146 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Robisz to tylko gorszym dla siebie, ponieważ wiesz jak uwielbiam polowanie. – Powoli, Smitty podążył za nią. – Zgaduję, że to czas by wyciągnąć tę sprawę, o której rozmawialiśmy wczoraj. *** Jess chwyciła zagłówek, jej knykcie pobielały, całe jej ciało wygięło się w łuk. Dobrzy Boże! Facet miał najbardziej utalentowane usta, jakie ona kiedykolwiek… - Boże, Smitty! – Wysapała zwijając się pod nim. Uczucia, tak intensywne, przechodziły przez nią, starała się odsunąć. Smitty chwycił jej nogi mocniej, zginając je przy jej klatce i rozdzielając, więc była dla niego szeroko otwarta. Jej chwyt na zagłówku wzmocnił się, łkanie zamknęło się w jej gardle. Wsunął w nią dwa palce, kiedy jego usta kontynuowały plądrowanie jej cipki. Koniuszkami palców znalazł miejsce wewnątrz niej i pocierał je znów i znów aż wybuchła, jej ciało trzęsło się podczas szczytowania, mięśnie zacisnęły się. Nie skończyła jeszcze dochodzić, kiedy Smitty nagle był na niej i w niej. Chwyciła go mocno, jedno ramię wokół jego karku, drugie otaczające jego plecy. Owinęła nogi wokół jego pasa, krzyżując kostki na podstawie jego kręgosłupa. Pocałował ją, jego ciało kołysało się przy jej. Jego fiut wypełniał ją, czując się tak dobrze wewnątrz niej. - Trzymaj mnie mocniej Jessie Ann. Zrobiła to, ciesząc się faktem, że nie miał nic przeciwko. Że nie czuł się przez to uwięziony. Znów, pocałował ją, jego język uderzał w nią tak jak jego fiut. Ich rytm był naturalny, jakby robili to od zawsze. Kolejny orgazm rozdarł ją, zostawiając otwartą, jęczącą, pocącą się, dyszącą na prześcieradłach Smitty’ego. Kiedy w pełni odzyskała wzrok, znalazła Smitty’ego leżącego na sobie. Obydwoje byli wycieńczeni. Pogłaskała jego kompletnie mokre od potu włosy, ciesząc się jego wagą. Jego głową na jej piersiach. - Jestem dla ciebie za ciężki? – Był na tyle miły by spytać. - Nie. - Dobrze, bo czuję się tutaj bardzo komfortowo. - Och, cóż. Tak długo jak jesteś szczęśliwy. - 147 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Teraz się uczysz. Nie miała pojęcia jak długo tak leżeli, trzymając się nawzajem. Osunęła się w sen i kiedy obudziła się kilka godzin później, leżeli na bokach, twarzami do siebie ze splecionymi rękami i nogami. Jess nie wiedziała, że Smitty nie śpi dopóki, z wciąż zamkniętymi oczami, nie spytał. - Jesteś głodna? - Umieram z głodu. Nie przejmując się otwieraniem oczu, pocałował ją i położył rękę na czubku jej głowy. Zaczął popychać ją pod pościel, a ona klapnięciem odsunęła jego ręce. - Umieram z głodu na jedzenie, barbarzyńco! Śmiejąc się Smitty przekręcił się na plecy. - Nie możesz winić faceta o to, że próbuje55. *** - Wytłumacz mi raz jeszcze, dlaczego nie mogę mieć na sobie ubrań. Smitty popatrzył w górę z nad steku, który prawie skończył. - Uważam ciuchy za rozproszenie. Ty naga uspokajasz mnie. Parsknęła i wróciła do jedzenia. Kiedy skończyli, Smitty oparł się na krześle. Wydawała się zrelaksowana i nieskrępowana. Więc zadał jej pytanie, które chciał zadać jej już od kilku dni. - Jessie Ann. - Hymm? - Co się tak naprawdę dzieje z twoją Sforą? Zmarszczyła brwi. - O czym mówisz? - Okłamałaś mnie tamtego dnia. Nikt nie próbował się włamać. Więc co tak naprawdę się zdarzyło? Jessie podniosła swój talerz i włożyła go do zlewu, starając się dać sobie czas na wymyślenie kolejnego nadającego się kłamstwa. Nie pozwoli jej tego tym razem zrobić. Chce prostej odpowiedzi. 55

Oni zawsze próbują!! :D

- 148 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Kiedy obróciła się, z kłamstwem na ustach, stał tuż za nią. Zaskoczona, szarpnęła się do tyłu. - Powiedz mi prawdę Jessie. Żadnych więcej bzdur. Otworzyła usta, a on powiedział. - I będę wiedział, jeśli skłamiesz. Zamknęła usta i przyglądała mu się badawczo. Chciała mu powiedzieć. Mógł to zobaczyć na jej twarzy, ale wciąż mu nie ufała. Z jakiegoś niewiadomego powodu to wywoływało w nim ból. Potrzebował jej zaufania. - Cokolwiek mi powiesz nie opuści tego mieszkania. Zostanie tylko między nami. W końcu powiedziała. - To może postawić Cię w bardzo kłopotliwej sytuacji. - Co masz na myśli? Jessie odsunęła się do niego podchodząc do zamrażarki. Chwyciła jedne półlitrowe, czekoladowe lody, które jego siostra tam włożyła. Włożyła je na piętnaście sekund do mikrofali, wzięła parę łyżek i to wszystko położyła na kuchennym stole. Usiadła, wyciągając nogi na swoim krześle. Delikatnie przechylając głowę, wskazując by usiadł na ukos niej. - Poznałeś córkę May, Kristan, tego wieczoru w biurze. – Zdjęła pokrywkę z lodów i natychmiast wzięła ich pełną łyżkę. - Taa. - Danny nie jest jej biologicznym ojcem. Spotkał mnie i May, kiedy była gdzieś w siódmym miesiącu ciąży. Prawdziwy ojciec Kristan nie chciał mieć nic wspólnego z May czy dzieckiem. - Ale teraz wrócił. - Teraz wrócił. Skinęła na niego, by wziął trochę lodów. Nie był wielkim fanem lodów, ale to było tak jakby przebywać w pobliżu palacza czy alkoholika. Jeśli chcesz żeby mówił, by dał ci informacje, czasami musisz do niego dołączyć. - Gdybyśmy myśleli, że on na prawdę chce poznać córkę, Sfora nie widziałaby w tym problemu. Danny prawdopodobnie nie byłby zadowolony, ale podążyłby za moim przewodnictwem. Ale wydaje nam się, że Ten facet nie tego chce. Myślimy, że chce pieniędzy i jest zdolny użyć własnej córki, by je zdobyć. - Jessie Ann, nie jestem pewien, dlaczego nie powiedziałaś mi tego na początku. - Bo jej ojcem jest Walt Wilson. - 149 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Kto? Jessie uśmiechnęła się tym delikatnym uśmiechem, który doprowadzał go do szaleństwa. Był tak zwodniczo niewinny. - Walt Wilson? Z watahy Wilson? Twój kuzyn? Potrząsnął głową. - Wciąż nic. - Z Smithburg’a, Alabama. Smitty myślał bardzo mocno i wtedy uderzyło go. - Och, och, tak. Pamiętam. – Wykrzywił się. – Panie, raz zmusiłem go do jedzenia gówna. Jessie przetarła oczy. - Powiedz, że tego nie zrobiłeś. Pogłaskał szczękę, starając się skupić. - Taa, zrobiłem. Jeśli dobrze pamiętam, był złośliwy w stosunku do Sissy. Doprowadził ją do płaczu. Nie sądzę by któryś z nas miał więcej niż osiemdziewięć lat. Ona miała sześć albo siedem. Zamierzałem zmusić go do zjedzenia ziemi…, ale mieli wtedy psa. Ku jego uldze, Jessie zaśmiała się. - To obrzydliwa historia. - Wiem. Wiem. Nie jestem dumny mówiąc o tym. Ale to prawda. – Wziął kolejną łyżkę lodów, czerpiąc z tego większą przyjemność niż przypuszczał. – I nie chciałaś mi o tym powiedzieć, bo mieszkałaś w Smithtown wystarczająco długo by poznać Kredo Smith’ów. - Najpierw rodzina. – Wyliczała. – Potem wataha. Cała reszta na szarym końcu. Albo martwa, jak zwykle dodawał jego tatuś56. Kredo, które stary łajdak wbijał do głów swoich dzieci od małego. Każdy Smith, w każdym mieście, żył tym. I dlatego, każdy wiedział, że jeśli zadrzesz z jednym Smith’em – rzeczywiście, prawdziwie z nim zadrzesz – zadrzesz ze wszystkimi Smith’ami. I nikt nie chciał kłaść tego na swoim progu. - Wilson’owie są krwią. – Powiedziała. - Ledwie. - Ale wciąż. Mieszkałam w Smithtown wystarczająco długo, by wiedzieć jak to działa. Nie mam żadnych wątpliwości, że moja Sfora mogłaby wyzwać do 56

ten tatuś nie przestanie mnie bawić –cóż tatuś - stary łajdak ;)

- 150 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

walki Wilson’ów i wygrać. Ale wszystkie watahy Smith’ów…? – Wypuściła oddech, sięgnęła po więcej lodów. - Okej. Masz rację. A co jeśli ja to zrobię. Rozejrzę się po cichu… - Bobby Ray, nie chce żebyś był w to zamieszany. - Albo mogłabyś dać mi skończyć. – Powiedział delikatnie. – Rozejrzę się po cichu. Może moja pomoc sprawi, że się wycofa. Jeśli wszystko, czego chce to pieniądze. Ale jeśli chce poznać swoją córkę… - Wtedy nie mamy nic przeciwko. Nigdy nie okłamywaliśmy Kristan. Wie, że nie jest z krwi Danny’ego, ale on jest jej tatą. Ta mała dziewczyna ma wielkie serce i nie chce by ktoś je roztrzaskał. - Zrozumiałe. – Sięgnął przez stół i wziął jej rękę. – Ale pozwól mi pomóc. - Jesteś pewien? Wiem, jaki może być twój ojciec. - Zostaw mi martwienie się o tatę. Jest moim krzyżem do dźwigania. - To cudowny sposób na opisanie twojego ojca. Smitty uśmiechnął się szeroko. - Zawsze lubiłaś mojego staruszka, prawda? Oblizała łyżeczkę. - Wiesz, zawsze doprowadzał mnie do śmiechu. I kiedy znalazł mnie pod stołami… - Pod stołami? - Na przyjęciu, na które zostałam zmuszona iść, przez moich zastępczych rodziców. Nigdy nikomu nie powiedział, że tam byłam. Zamiast tego, podał mi butelkę… cóż, butelkę piwa. Smitty położył łokcie na stole i schował twarz w dłoniach. - Dobry Panie. - I powiedział „Nie martw się nic, mała dziewczyno, będzie dobrze.” Nie miałam pojęcia, co to znaczy, ale zawsze sprawiało, że chichotałam. - To mogło być piwo. - Jesteś tego pewien, Bobby Ray? – Spytała po kilku minutach ciszy. Opuścił ręce z powrotem na stół. - Zawsze mogę powiedzieć, kiedy jesteś poważna, bo nazywasz mnie Bobby Ray. - To jest poważne. Nie chcę wejść pomiędzy ciebie i Twoją rodzinę.

- 151 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie robisz tego, kochanie. To jest to, co jeden przyjaciel robi dla drugiego. A my jesteśmy przyjaciółmi. Jak ja i Mace. Uśmiechnęła się do niego niegodziwie. - Mace’a też pieprzysz? - Tylko, gdy odczuwa potrzebę. Jessie zaśmiała się, cudowny dźwięk odbijający się po jego domu. Pochylając się do przodu, Smitty rzucił okiem na pojemnik z lodami. - Zastanawiam się, co mógłbym zrobić z tymi resztkami lodów. Popatrzył na Jessie, podnosząc brew. Wydała mały pisk i zaczęła uciekać. Siedząc na krześle, Smitty spytał uciekający śliczny tyłeczek. - Dokąd ty zawsze uciekasz? To jednopokojowe mieszkanie. *** Jess obróciła się i spojrzała na zegar. Zaspała. Była prawie ósma rano. Usiadła i ramię Smitty’ego natychmiast okręciło się wokół jej tali. - Nie idź. - Powinnam przygotować śniadanie dla dzieci dzisiejszego ranka i już to przegapiłam. - Jest Sobota. Zostań na weekend. - Nie mogę. - Dlaczego? - Yyy.. - Kiedy szuka wymówki... – Wymamrotał. - Nie szukam wymówki. – Człowieku, naprawdę musiała przestać kłamać. Ale czego się spodziewał? Okazjonalny seks nie obejmuje całego weekendu. Przynajmniej nie, jeśli miała nadzieję i mocne pragnienie, by nie wejść w to za głęboko. – Ja po prostu nie mogę… - Wiem. – Powiedział siadając. – Spytajmy Sforę. I zanim mogła go powstrzymać, chwycił jej telefon ze stołu. - Daj mi to! - Nie dopóki nie otrzymamy odpowiedzi. – Otwierając gwałtownie jej telefon, uniósł się na kolana i wszedł w jej kontakty. Jess starała się odebrać mu telefon, ale cały czas się poruszał, więc nie miała jak go chwycić. - 152 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Przykładając telefon do ucha, spytał. - Z kim rozmawiam? Cóż, cześć, May, kochana. Mam tutaj małą Jessie Ann… - Daj mi ten cholerny telefon! - … jak możesz usłyszeć, i staram się dostać pozwolenie dla niej, by została na weekend w moim domu, kiedy moi rodzice są poza miastem. - Nie bawię się z tobą! - Tak, powiedziała, że już przegapiła śniadanie, ale wymyśliłem, że mogłaby to odrobić w tygodniu. Yhym. Tak, wciąż jest naga. Sapnęła. - Bobby Ray! - Trzymać ją nagą przez cały weekend? Tak, mogę to zrobić. Tak. Nagą i zadowoloną. Poradzę sobie. Dzięki, kochanie. Popatrzył na nią przez ramię. - May mówi, że możesz zostać. Jess wyrwała telefon z ręki Smitty’ego i kiedy przyłożyła go do ucha, usłyszała jak jej Sfora wykrzykuje „Świetnego weekendu Jess!”, Zanim się rozłączyli. Zatrzaskując telefon, Jess odwróciła się by nawrzeszczeć, na Smitty’ego, ale on zniknął – z jej ubraniami! To było jednopokojowe mieszkanie, ale facet był przebiegły. I kiedy Jess obracała się w kółko szukając go, nagle pojawił się przed nią – bez jej ubrań. - Gdzie są moje ubrania? - Bezpieczne. – Sięgnął po nią. – Bezpieczniejsze niż ty. Jess trzasnęła jego ręce i szybko się odsunęła. - Nie zostaję na weekend. - Zostaniesz, jeśli chcesz odzyskać ubrania. - Szantaż! - Wymuszenie. Teraz przyprowadź tutaj ten śliczny tyłeczek. Wiesz, że z rana jestem marudny. - Idź do…hej! Smitty podniósł ją i wrócił do łóżka, rzucając ją na nie. - Nie wiem, dlaczego nalegasz na walkę ze mną. – Jego uśmiech był powolny i nikczemny. – Skoro oboje wiemy, że dasz mi to, czego chcę. - 153 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Jesteś takim egoistycznym dupkiem… Pocałował ją, przyszpilając ją do łóżka swoim ciałem, jego ręce przytrzymujące nad głową jej. Zanim zdała sobie z tego sprawę, skręcała się i dyszała pod nim. - Mogę się założyć. - Wydyszał jej do ucha, kiedy wreszcie trochę się cofnął. – Mogę cię utrzymać w tym łóżku przez cały weekend. I ku jej wielkiej irytacji i radości… zrobił to.

- 154 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XVI

Smitty zatrzasnął otwarte drzwi sypialni, świetnie się bawiąc z pisku zaskoczenia Ronnie Lee i gniewnego ryku Shaw’a. Zwłaszcza, gdy Shaw gramolił się by naciągnąć pościel na ich nagie ciała. - Hej Ronnie Lee. – Powiedział beztrosko. – Zastanawiałem się czy mogłabyś mi pomóc w czymś ważnym. Shaw zamierzał coś powiedzieć, ale Ronnie zatkała mu usta ręką. Smitty ugryzł wewnętrzną stronę policzka, patrząc na pozycję, w jakiej znajdowały się ich ciała—Brendon na Ronnie. I znów nadzy. Panie, Bobby Ray Smith, czasami potrafisz być takim osłem. - Bobby Ray, mógłbyś wyjść do salonu? Będę tam w dwa potrząśnięcia psiego ogona. Walcząc by utrzymać śmiech, odwrócił się i przeszedł się w dół korytarza. Jak obiecała, Ronnie pojawiła się nagle, w hotelowym szlafroku mocno okręconym wokół ciała. Wycofała się z pokoju, trzymając w górze palec i błagając. - Ty po prosty poczekaj właśnie tam kochanie. Wrócę za kilka minut. Obiecuję. Zamknęła drzwi i skierowała się w dół korytarza ku Smitty’emu. Znów podniosła palec, przyłożyła go sobie do ust sygnalizując ciszę i pokazując mu pięć palców. Wtedy zniknęła w kolejnym korytarzu. Smitty powłóczył się po salonie i opadł na kanapę by poczekać. Po jakichś dziesięciu minutach, Ronnie ukazała się ponownie. Świeżo po prysznicu i ubrana, wskazała na Smitty’ego biorąc jednocześnie swoją skórzaną kurtkę. Ronnie otworzyła główne drzwi i znów wskazała na Smitty’ego. Wiedząc, dokąd to zmierzało i zastanawiając się, co właściwie było nie tak z jego ludźmi, wstał i poszedł za nią. Spotkał ją przy windzie. - Co ty robisz? - To samo, co ty tyle, że z innego powodu. – Ponownie wcisnęła guzik windy. Dzwonek oznajmił jej przyjazd i drzwi rozsunęły się. Ronnie wepchnęła Smitty’ego do środka, kiedy z ich apartamentu rozległ się ryk Shaw’a. - Ronnie Lee Reed! Gdzie ty się do cholery wybierasz? - 155 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Na lunch z Bobby Ray’em. Pogadamy później wieczorem. Miłego dnia w pracy. Kocham Cię! Smitty patrzył jak Shaw chwyta otwarte drzwi, kompletnie nagi, pędził do windy, ale drzwi zamknęły się sekundy przed tym jak do nich sięgnął. Jego pięść uderzała w drzwi, trzęsąc nagle małym pudełkiem, którym jechali. - Ronnie Lee…? - Przeszkodziłeś nam w środku… cóż wiesz, czego. - A więc torturujesz faceta? - Och, jakbyś sam nie próbował? Poza tym, ja już dostałam to, czego potrzebowałam. – Uśmiechnęła się szeroko z seksualną satysfakcją. – Dwa razy. Mój biedny koteczek jednak, wstrzymywał się i teraz jest lekko sfrustrowany. – Kołysała się do tyłu na szpilkach. – Zostawiłam go w zawieszeniu… Będę za to płaciła dziś w nocy. – I było widać, że już nie może się doczekać. Smitty śmiał się razem z nią. - Zawsze bawiłaś się ogniem. - Wiem. Wiem. Ale nic na to nie poradzę. Drzwi windy otwarły się i chwyciła rękę Smitty’ego, wyciągając go z windy do tętniącego życiem lobby i na zewnątrz na ruchliwe ulice Manhattanu. Przechodząc pomiędzy samochodami, zaprowadziła go do restauracji po przeciwnej stronie ulicy oddalonej o dwa bloki. Weszli i kucharz zza lady wypowiedział jej imię. - Hej, Matty. – Powiedziała z uśmiechem. - To, co zwykle, dziecinko? - Tak i – wepchnęła Smitty’ego do pustego boksu – daj mu to samo tylko potrój to. – Ronnie Lee usiadła i westchnęła. – Dobra. Gadaj. *** Jess była przy czterdziestotysięcznym ziewnięciu, kiedy Phil wszedł do jej biura. - Haker. Był to tak typowy problem, że Phil nie przejmował się już tworzeniem na ten temat pełnego zdania. - Jakiś dobry? - Troszkę zbyt dobry. Jest w nim coś znajomego. - 156 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wyśledź go. – Powiedziała pomiędzy ziewnięciami. – Chcę znać imię. - Już się tym zająłem. – Poruszył się po pokoju. – W porządku? - Jasne. Dlaczego? - Bo ziewasz cały ranek. – Wyszczerzył zęby. – Pracowity weekend? - Coś w tym stylu. Opadł na krzesło naprzeciwko niej. Facet nigdy nie siadał tak często jak opadał, zwalał się czy spadał na meble. - Czy to robi się poważne? - Nie… może… – Westchnęła. – Nie wiem. - Powiedziałaś mu o Wilson’ie? - Taa, wiedział, że kłamałam. Sądzę, że wpychał nam te środki bezpieczeństwa tylko po to, bym to przyznała. - Więc czy wciąż mamy zapłacić za te wszystkie pierdoły? Jess roześmiała się. - Ty skąpy draniu. Oczywiście, że musimy za to zapłacić. Poza tym, trochę dodatkowej ochrony, nie zaszkodzi. - Tak, Sabina chce też ulepszyć ochronę w legowisku. - To nie jest zły pomysł. Martwię się, co zrobi, jeśli Wilson zrobi ruch, kiedy ona będzie człowiekiem. - I martwi cię to z dobrego powodu. – Wymamrotał Phil pod nosem. W przeciwieństwie do innych dzikich psów, Sabina była o wiele niebezpieczniejsza, kiedy była człowiekiem. Miała to coś do noży… - Zadzwoń do Mace’a. Sprawdź, co mogą zrobić dla domu. - Zrobi się. A hillbilly? - Nie wiem Phil. Ciągle sobie powtarzam, żeby nie angażować się zbyt głęboko z tym facetem i wtedy odnajduję się zaangażowaną z nim bardzo głęboko. Wilki są ciągle napalone, wiesz? Mężczyźni i kobiety. Oni pieprzą, pieprzą, pieprzą. Ochoczo. Przeskakują z łóżka do łóżka. Aż do dnia, w którym znajdują tę jedyną. Ich partnerkę. Ja jestem tylko stacją pośrednią dla tego faceta. - Kochanie, nie wiesz tego. Możesz być tą jedyną. - Mogę być głupkowata, ale nie mam urojeń. – Ziewnęła, przebiegając rękami przez włosy. – Jakkolwiek, spędzam świetnie czas. Nie byłam tak zrelaksowana od lat.

- 157 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Więc musimy go zatrzymać. – Prowokował Phil – Chociaż przez jakiś czas. Jess zachichotała. - Tak, musimy. Poza tym, jest naprawdę w porządku. Zamierza spróbować i dyskretnie pomóc z Wilson’em. I nawet nie wściekł się, kiedy uderzyłam jego siostrę. Odgłos odsuwanych krzeseł i biegnących stóp spowodował szybkie podniesienie głowy przez Jess. Trójka jej przyjaciół wbiegła, by dołączyć do Phila. Sabina dosłownie spadła na jej biurko, zrzucając papiery i długopisy na podłogę. - Uderzyłaś ją? - Byłam zaskoczona, kiedy ją zobaczyłam. Nie chciałam. - Doprowadziłaś ją do płaczu? Krwawiła? Szlochała cicho, błagając byś jej więcej nie krzywdziła? - Co jest z tobą nie tak? Sabina wzięła Jess za rękę. - Ja tylko tak bardzo cię kocham. Jestem taka dumna, moja przyjaciółko. – Zerknęła ponad jej ramieniem. – Pokażcie jej. Pokażcie jej jak dumni jesteśmy! Pozostała trójka wybiegła z gabinetu i Jess podskoczyła, wrzeszcząc. - Dobry Boże, nie! Nie pompony! *** Ronnie wgryzła się w swoją grillowaną kanapkę z serem i powiedziała z ustami pełnymi ciągnącego jedzenia. - Dlaczego chcesz rozmawiać o Wilson’ie? - Czy nie mogłabyś kiedyś po prostu odpowiedzieć na pytanie? Ronnie Lee Reed wiedziała coś o każdym. Nie starała się zdobywać tych informacji, ale odkrywała je tak czy inaczej. Zawsze była pełna informacji, kiedy chodziło o Smith’ów w całym kraju, a Smitty używał jej wiedzy raz za razem. - Dobra. Dobra. Nie musisz robić się zgryźliwy. Wataha Wilson’a jest mała i drażliwa. Są dalekimi kuzynami Smith’ów, ale nie znam linii krwi. - A co z Walt’em? - 158 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Niesympatyczny. Wulgarny. Prawdziwy wsiok z południa. Ostatnio słyszałam, że przejął firmę przewozową swojego ojca, ale doprowadził ją do upadku. - Myślisz, że potrzebuje pieniędzy? - On zawsze potrzebuje pieniędzy. Jest hazardzistą. I nie pożycza od ludzi. Pożycza od niedźwiedzi. Polarnych niedźwiedzi. - To głupota. - Taa, raz połamali mu obydwie nogi, kiedy ich nie spłacił. Jego partnerka musiała wreszcie pożyczyć od swoich krewnych. - Co wiesz o jego partnerce? Ronnie przewróciła oczami. - Polly June Taylor. Bardzo niesympatyczna kobieta. Ale lojalna względem niego. - Okej. Dzięki. - Mogę w czymś pomóc? - Jeszcze nie wiem. - Cóż, po prostu daj znać. Jedli w ciszy przez kilka minut póki Ronnie nie zapytała. - Więc, to ona? - To, kto? - Jessie Ann. Widziałam ją na monitorze w muzeum, ale nie miałam czasu Cię o nią zapytać. W tak krótkim okresie czasu, by złączyć wszystko razem do tej roboty w muzeum, Ronnie Lee zaoferowała pomoc. Przeważnie zajmowała się listą płac, ale robiła cholernie dobrą robotę pracując też przy obserwacji samochodowej. - Taa, to była Jessie Ann. - A potem pojawiła się w biurze i powaliła twoją siostrę. - Tak, pewnie, że to zrobiła. - Wygląda na to, że często widywałeś Jessie Ann. - Może. - Nawet po tym jak trzasnęła twoją siostrę? - Zdecydowanie po tym jak trzasnęła moją siostrę. Ronnie zaśmiała się.

- 159 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wy samce Smith lubicie złośliwe. Więc, co się dzieje między wami, Bobby Ray? - Nie wiem. Lubię ją. - Zawsze ją lubiłeś. - Tak, ale… teraz jest inaczej. - Oczywiście, że jest. Teraz jesteście dorośli. Ale nie pogrywaj z nią Bobby Ray. - Dlaczego myślisz, że bym mógł? - Nie sądzę, że zrobiłbyś to świadomie, ale nie naciągaj jej. Odkąd pamiętam, kiedy widziałam ją w szkolnej bibliotece czytającą te śmieszne romanse, ta dziewczyna ma ‘na zawsze’ wypisane na czole. Nie chciałabym widzieć jej zranionej, bo ty tylko podrapałeś stare swędzące miejsce. - Nie mogę nic obiecać. - Wiec po prostu nie bądź głupi. Smitty uśmiechnął się i mrugnął. - Popracuję nad tym. *** - Przestańcie. Proszę przestańcie. Z miłości do wszystkiego, co święte, przestańcie! Ale oni nie przestali. Kontynuowali. Podczas gdy Jess siedziała na biurku Phil’a, reszta potrząsała pomponami i wiwatowała. May właściwie zrobiła szpagat. Była bardzo elastyczną dziewczyną. Na szczęście, Jess nie wzięła ze sobą młodych, ponieważ dodatkowe psie wycie mogłoby doprowadzić ją do szaleństwa. Nie mieliby tych głupich pomponów gdyby pewnej nocy po zjedzeniu zbyt wielu trufli nie wpadła na ten durny pomysł „Wiem! Chodźmy na przyjęcie Halloweenowe jako szatańskie cheerleaderki.” - Wychodzę. – Ostrzegła przyjaciół. - Jeszcze jeden. – Błagała May – Tylko jeden. Odwrócili się od niej i wznieśli kolejne okrzyki, które w niewielkim stopniu się rymowały i miały w sobie za dużo przemocy. Kładąc ręce na blacie za sobą, Jess zrelaksowała się. - Hej Smitty. - 160 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Hej. Wtedy Jess krzyknęła i zeskoczyła z biurka. - Skąd ty, do diabła, się tu wziąłeś? - Od Pana. Gapiła się na niego. Stał tam, opierając idealny tyłek o biurko Phil’a, z rękami skrzyżowanymi na masywnej klatce. Zdjął, nawet kurtkę. Jak mogli nie zauważyć faceta w pokoju? Biorąc głęboki oddech, by uspokoić zszargane nerwy, Jess zażądała. - Dlaczego tu jesteś? - Z dwóch powodów. – Zerknął na jej przyjaciół. – Z jakiego powodu oni wiwatują? - Żadnego. – Odpowiedzieli wszyscy automatycznie. Wszyscy prócz Sabiny, która powiedziała. – Właściwie… Ale May wbiła swoja szpilkę w śródstopie Sabiny wywołując piękny, cichy krzyk. May uśmiechnęła się ślicznie. - Co u ciebie, Bobby Ray? - W porządku. A u ciebie? - Całkiem nieźle. Dziękuje uprzejmie, że pytasz. Niezdolna do tolerowania dłużej tych południowych grzeczności, Jess warknęła. - Jakich dwóch powodów? Nie śpiesząc się z odpowiedzią, Smitty, zmierzył ją wzrokiem z góry do dołu. - Po pierwsze słyszałem od Mace’a, że chcecie nas wynająć do zabezpieczenia swojej kryjówki. Wyszedł, aby sprawdzić lokalizację, ale mamy jeden problem. - Którym jest? - Szczeniaki. Komórki będą problemem. Zwłaszcza, jeśli zamierzamy zrobić remont z góry do dołu. - Z góry do dołu? – Myślała o kilku kamerach i mocniejszych drzwiach. – Dlaczego to robisz? - Bo tego potrzebujecie. - I ile to będzie nas kosztować? - 161 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dużo. Oczy Jess się zwęziły. - Więc czego chcesz? - Pełnego dostępu do waszego domu na kilka dni. Im mniej rozproszeń, tym szybciej się z tym uwiniemy. - Myślę, że coś się da zrobić. Kiedy coś wymyślimy, damy wam znać. A drugi powód twojego pojawienia się tutaj? - Kiedy mogę się ciebie spodziewać wieczorem? Arogancki belkowaty wilk! - Kto powiedział, że dzisiaj przyjdę? - Ja. Jess skrzyżowała ramiona. - Przykro mi Cię rozczarować, ale mam plany na dziś. - Plany? – Mogła zauważyć jak jego całe ciało napięło się, chociaż nie ruszył tyłka z biurka. – Jakie plany? - Plany z moją Sforą… - Powinieneś przyjść. – Uciął Phil. I wszyscy odwrócili się do niego zszokowani. - Powinienem? – Spytał Smitty. - Tak, definitywnie. – Przytaknął Phil. Facet naprawdę był diabłem. Diabłem wcielonym. Smitty zerknął na nią. - Jessie Ann? - Jasne. – Powiedziała po przeczyszczeniu gardła. – Powinieneś przyjść. - Nie… Sabina zatkała usta May klepiąc rękami w jej twarzy. - Bardzo byśmy chcieli żebyś przyszedł. – Wtrąciła Sabina, nawet, kiedy zmagała się z May. – Tak będziesz tam. O dziewiątej. Phil zanotował informacje o klubie i podał je Smitty’emu. - Tak, dziewiąta. Smitty gapił się w kawałek papieru. - Caleb’s Corner? Nigdy o nim nie słyszałem. - To miłe miejsce. Pokochasz je. - 162 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wszyscy pójdziemy do piekła. Jess mogła powiedzieć po spojrzeniu na jego twarz, że Smitty doskonale wiedział, że go wrabiają, tyle, że nie miał pojęcia, w co. I wiedziała, że po dzisiejszym wieczorze, Smitty może skończyć to, co jest między nimi. Może już nigdy się do niej nie odezwać. Nigdy. Smitty wsunął kartkę do kieszeni i powoli podszedł do niej. - Do zobaczenia wieczorem. – Powiedział. - Tak, do zobaczenia wieczorem. Wtedy jego ręce chwyciły delikatnie jej szczękę, otaczając jej twarz. Nie ma mowy. Nie pocałowałby jej stojąc przed jej Sforą, prawda? Nigdy nie mówili nic o trzymaniu swojego seksualnego związku w sekrecie, ale Smitty nigdy nie okazywał troski względem kobiet, z którymi sypiał. Przynajmniej nie, kiedy go znała. Ale zanim mogła to bardziej zanalizować, całował ją. To był słodki pocałunek i jednocześnie oznaczający ją. Sprawiający, że było jasne dla każdego w odległości trzydziestu mil, do kogo Jess należy. Do kogo należała w tej chwili, w każdym razie. Po tym jak całkowicie rozpuścił jej kości, Smitty odsunął się i mrugnął do niej. Odwrócił się i skierował do windy, wpatrując się w Phil’a cały czas, aż drzwi windy się nie zamknęły. Niewygodna i długa cisza pojawiła się po jego odejściu. Póki Sabina nie obwieściła oczywistego. - On martwi się o ciebie i Phil’a? - Tak mi się wydaje. – Odpowiedziała Jess całkowicie zafascynowana. – To był dokładny ‘to jest moja kość’ ruch Smith’ów. Jess i Sabina gapiły się na siebie przez kilkanaście sekund, po czym wybuchły śmiechem. - Ja? I Phil? Sabina uwolniła May, więc ta mogła walnąć w biurko. - To jest komiczne! Phil przeczyścił gardło. - Nie doceniam tego humoru. Definitywnie jestem zagrożeniem dla męskiej populacji. To tylko wzmogło śmiech jego żony i przyjaciół. - Może powinieneś dać temu spokój. – Zasugerował Danny. – Po prostu się zawstydzasz.

- 163 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Czekajcie. – Rozkazała May. – Poczekajcie. Co ze Smitty’m? Nie możecie pozwolić mu przyjść wieczorem. To niesprawiedliwe. Teraz śmiali się wszyscy prócz May, zostawiając biedną psowatą, by burzyła się dramatycznie w samotności.

- 164 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XVII

- Dlaczego tutaj jestem? Smitty nawet nie poświęcił czasu, by zerknąć na Mitch’a. - Ponieważ jestem całkiem pewny, że Jessie zaprosiła mnie do baru dla gejów. A ty jesteś o wiele bardziej przyjacielski dla gejów niż ja. Będziesz odciągać ich uwagę od mojego niesamowitego ciała57. - Więc… Jestem Twoją brodą58? - Nie wiem czy użyłeś tej formy właściwie, ale nie dbam o to. Smitty chwycił Mitch’a za kurtkę i pchnął go do baru o nazwie Caleb’s Corner. Przy frontowych drzwiach stał bramkarz, ale ledwie na nich spojrzał. I nie było kolejki do wejścia. Jak w gejowskim klubie. Jednak, Jessie tu była. Co oznaczało, że on też zamierzał tu być. Ale kiedy tylko weszli do środka, wszystko, co Smitty chciał zrobić to zawrócić i uciec. Uciec, by ochronić swoje życie. Panie w niebie, Jessie Ann Ward była, najzłośliwszą kobietą na planecie! I powinna za to spłonąć. Spłonąć! - Czekaj. Myślałem, że mówiłeś, że to gejowski bar? – Mitch brzmiał na tak przerażonego jak Smitty się czuł. - Myślałem, że jest. - Cóż, nie jest i już mnie tu nie ma! Mitch próbował uciec, ale Smitty złapał go za kołnierz kurtki i szarpnął dużego kota z powrotem. - Nie zostawisz mnie Shaw. - Jak cholera nie zostawię. Możesz mieć te militarne powiązania z Llewellyn’em, ale ja jestem z Fili59. Są rzeczy, których nie zrobimy dla nikogo. Obaj byli o sekundy od wyciągnięcia szponów i użycia ich na środku baru, kiedy Jessie nagle – i dosłownie – wyskoczyła przed nimi. - Smitty! – Okręciła swoje ramiona wokół jego szyi i uściskała go. I w tej sekundzie uświadomił sobie, że nie wyjdzie. Pachniała za dobrze. 57

Tu leżę na ziemi z łzami w oczach ☺ Zdaje mi się ze chodziło o to, że Mitch odciąga uwagę od Smitty’ego 59 Filadelfia 58

- 165 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Kiedy się odsunęła, spojrzała na Mitch’a. - Och… ty. - I ja się cieszę widząc Ciebie piękna. Jessie cofnęła się i wskazała wokoło. - Jak możecie zobaczyć, tak jakby przejęliśmy to miejsce, ale mamy pare niedźwiedzi i kilka szakali spędzających tu wieczór, więc wy dwaj nie powinniście się czuć nie na miejscu z tymi wszystkimi psami. – Wskazała na pusty boks. – Dlaczego chłopaki nie zajmiecie sobie stolika, nie usiądziecie i zrelaksujecie się. - Jasne. Ale najpierw zatrzymamy się przy barze. - Och. – Skrzywiła się. Ta czynność wkurzyła go, bo wyglądała wtedy tak cholernie słodko. – Zapomniałam wspomnieć. Caleb stracił licencje na napoje alkoholowe tydzień temu. Więc, przynajmniej na razie, tylko napoje bezalkoholowe, dziewicze Margarity i Shirley Temples. Ale za Shirley Temples można umrzeć. Smitty bardzo się starał, aby nie zgrzytać zębami. - Nie ma tu alkoholu? - Nie. – I uśmiechnęła się szeroko, zła kobieta. – Przykro mi Smitty. Nie, nie było. Wcale nie było jej przykro! - Nie przejmuj się tym kochanie. – Skłamał. – Przeżyjemy. - Przeżyjemy? Smitty popchnął Mitch’a do pustego boksu. - Wszystko będzie po prostu wspaniale. – Nalegał, niechętny do okazania jakichkolwiek słabości w obliczu takiej parodii. - Okej. – Jess odwróciła głowę. – Och, to znak dla mnie. Porozmawiam z wami chłopaki za chwilę. Smitty patrzył jak Jessie biegnie przez parkiet i wchodzi na scenę. Tłum ryczał jej imię, najwidoczniej nie było to bardzo rzadkie wydarzenie. Sfora Kuznetsov robiła to regularnie. Muzyka z „Coal Miner’s Daughter60” zaczęła grać i Jess podeszła do mikrofonu. - Och, Panie w niebiosach. - Bar karaoke. – Mitch piorunował go wzrokiem. – Zaciągnąłeś nas do baru karaoke? 60

Córka Górnika film z 1980

- 166 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie powiedziała mi, że to karaoke. - Wiesz stary, wystarczająco źle jest musieć słuchać przez cały czas waszego wycia. Ale to… to może być za dużo. Psy. Śpiewają. – Mitch odwrócił się do baru i smagnął Smitty’ego kolejnym spojrzeniem. – I żadnego cholernego alkoholu. Wiesz, zgodnie z prawami zmiennych, mógłbym cię legalnie zabić. Prawie chciał żeby jęczący kot mógł. Jessie otwarła usta, aby zacząć śpiewać i Smitty skulił się, czekając na te pierwsze, tragiczne, bolesne dźwięki… a skończył mrugając z zaskoczenia. Nawet Mitch wyglądał na zszokowanego. Jessie Ann była dobra – i brzmiała dokładnie jak Loretta Lynn, Wielka Dama Muzyki Country. - Nigdy nie wiedziałem, że lubi muzykę country. – Powiedział Smitty z podziwem. - To musi robić z niej idealną partnerkę dla Smith’a. Będzie świetnie pasowała do jednego z waszych nieformalnych koncertów muzyki folkowej. Smitty mierzył go wzrokiem przez stół. - Proszę. Daj mi jeden powód, by cię zabić. Tylko jeden. *** Jess zaśpiewała ostatnią nutę z „Coal Miner’s Daughter” i tłum skoczył na nogi, skandując jej imię. Okej, więc nigdy w swoim dotychczasowym życiu nie wystąpiła w Grand Ole Opry61 – jej sekretne marzenie, które znali tylko najbliżsi przyjaciele, – ale kto tego potrzebował, kiedy miała psy szczekające o „jeszcze”? Ukłoniła się adorującym ją fanom i zeskoczyła ze sceny. Natychmiast Danny zajął jej miejsce ze swoją interpretacją 38 Specials “Hang on Loosely”, która zawsze wprawiała jego żonę w zachwyt. Ku jej zaskoczeniu, Smitty i Mitch jeszcze nie uciekli. Była pewna, że Smitty wybiegnie w noc krzycząc, jak tylko zda sobie sprawę, że to „suchy” bar karaoke. Wilki mogły uwielbiać wyć, ale nie było rzeczy, której nie cierpiałyby bardziej niż słuchania śpiewających psów. A psy kochały śpiewać. Bez dodatku tequili, a nie był to pomysł wilka na dobrą zabawę. Bardziej jak jeden z koszmarów. I jak zatrzymał Mitch’a Shaw’a w tym miejscu, nigdy się nie domyśli. Koty naprawdę nienawidziły słuchać śpiewania psów. To jeżyło ich futro. Jess usiadła obok Smitty’ego i uśmiechnęła się. 61

Amerykańska audycja radiowa country nadawana w każdą sobotę z Nashville przez radio WSM

- 167 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Mogłaś mnie ostrzec Jessie Ann. - Mogłam, – ale jaka byłaby to dla mnie zabawa? Znów zaciskał zęby, a ona wręcz uśmiechnęła się lekko kpiąco. Czując się z tym całkiem nieźle, Jess odwróciła się do Mitch’a. - Jak tam twoje bezalkoholowe piwo Mitch? Serio, nie żyłeś na prawdę póki nie syczał na ciebie kot. - Więc jak długo trwają takie rzeczy? – Spytał Smitty, prawdopodobnie próbując odciągnąć jej uwagę od igrania z Mitch’em. - Do drugiej. Zwykle. - Nad ranem? Jess ledwo powstrzymała śmiech. Brzmiał na tak… przygnębionego. - Wolałbyś żebym powiedział po południu? Poza tym nie musicie zostawać. Właściwie, możecie wyjść w każdej chwili. - Gra. – Mitch zaczął wstawać, a Smitty sięgnął i pchnął go z powrotem na siedzenie. - Czy jest jakiś powód, dlaczego jesteś dla mnie taka złośliwa, Jessie Ann? - Inny niż to, że świetnie się bawię? Nie bardzo. - Wiesz Jessie Ann, – Wymruczał. – kiedy jesteś tak złośliwa nie robisz nic innego tylko sprawiasz, że jestem twardy. Nie była to dokładnie odpowiedź, jakiej się spodziewała. Mitch potrząsnął głową. - Wilki są takie dziwne, bracie. Ignorując Mitch’a, Smitty wziął ją za rękę i w tym prostym ruchu zawarł pragnienie bycia z nią na osobności. Z kciukiem robiącym leniwe kółka wokół jej knykci, powiedział. - Okej. Osiągnęłaś swój cel. Teraz chodź ze mną do domu. Jess przełknęła. Nigdy wcześniej nie miała faceta, który chciał być z nią tak desperacko. Podobało jej się to. - Uch… – Zaczęła niezręcznie, ale May wskoczyła do boksu tuż za nią. - Hej, Jess. – Na kolanach, May opierała się o oparcie boksu. – Kenshin tu jest. Kenshin Inu wszedł do klubu ze swoją Sforą. Azjatycki dziki pies, Ken miał rodzinę, która ciągle się przenosiła. Prawdziwi nomadzi, Sfora Inu podróżowała po całym świecie. Ich główne kryjówki znajdowały się w Tokio, Japonii – tak, to wszystko – ale to świat był ich prawdziwym domem. Ken i Jess - 168 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

byli blisko, odkąd uratował ją pewnego lata w Chicago przed aresztem wiele, wiele lat temu. I to Ken dał jej pieniądze na rozkręcenie firmy. Bańka internetowa62 została zdegradowana wiele lat temu, a danie pieniędzy jej Sforze było ryzykiem. Jednak on nadal zarabiał. Jess była prawie tak blisko z Kenshin’em jak z Phil’em. Jak tylko ją zobaczył, jego twarz rozświetliła się i Jess zabrała ręce z uścisku Smitty’ego, wyślizgnęła się z boksu i pobiegła do przyjaciela. - Kenshin! – Owinęła ręce wokół jego szyi i Ken podniósł ją i okręcił w kółko. Nie widzieli się ponad rok i stęskniła się za przyjacielem. Minęły wieki odkąd do późna oglądali okropne horrory z lat siedemdziesiątych i się przedrzeźniali. Brakowało jej przedrzeźniania. - Jak się ma mój ulubiony dziki pies? – Spytał żartobliwie. - Wspaniale. – Pocałowała go w policzek i postawił ją ciągle trzymając ręce na jej talii. – Jak twoi rodzice? – Jess zawsze ich lubiła. Byli słodcy i szokująco głupkowaci. - Dokuczliwi. – Ken odchylił się nieznacznie i popatrzył w dół na nią. – Wyglądasz na bardzo… szczęśliwą. – Otworzył szeroko oczy. – Uprawiałaś seks? - Kenshin! – Chwyciła go za rękę i poprowadziła do boksu na tyłach klubu. – Przysięgam, nie mogę Cię nigdzie zabrać. *** Smitty patrzył jak jakiś kościsty Akita odchodzi z jego kobietą. - Uch… stary? Popatrzył na Mitch’a. - Co? - Musisz się uspokoić. - O czym ty mówisz? - Twoje pazury są wysunięte. Tak jak i kły. Chowając przeszkadzające, śmiercionośne narzędzia, warknął żądająco. - Cóż, kim do cholery jest ten koleś? – Oprócz tego, że kimś, kto ma umrzeć. Mitch pochylił się troszkę, odsuwając z drogi swoje bezalkoholowe piwo. 62

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ba%C5%84ka_internetowa

- 169 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Łał. Naprawdę jesteś dla niej rozpalony. - Co? - Poważnie. I to, by wyjaśniało, dlaczego znosisz – Mitch zerknął na scenę zdegustowany. – interpretacje „Strobe Light” według dzikich psów. Kiedyś uwielbiałem B-52. Teraz zostali zrujnowani na zawsze. – Wzruszył ramionami. – W każdym razie, chciałbym żebyś po prostu zabrał ją do łazienki i zrobił to z nią, żebyśmy mogli iść. Smitty nie kłopotał się nawet żeby mu odpowiedzieć, nie, kiedy nie mógł przestać gapić się na Jessie pochylającą się zbyt blisko tego psa. Ona znajdowała się praktycznie na jego kolanach! - Chyba, że ty już… Stary, czy ty już ją pieprzyłeś? Warcząc, Smitty cofnął się. - Mógłbyś się zamknąć? - I oto potwierdzenie. – Mitch zrelaksował się w boksie, wziął łyk swojego fałszywego piwa, skrzywił się i uderzył butelką o stół odstawiając ją. – Stary, po prostu idź tam i ją chwyć. Mam na myśli, on jest chudym, małym gościem. Co on może zrobić? Wtedy będziemy mogli iść na prawdziwe piwo. - Nie zachowuję się tak. – Jessie nie była nawet jego, by rościł sobie do niej prawa. Ale czy chciał, żeby była? Czy chciał żeby, Jessie była jego? Przez sposób, w jaki musiał walczyć, aby powstrzymać się przed zamordowaniem jakiegoś kościstego, małego dzikiego psa, zaczynał się martwić, że to mogło być przyczyną problemu. Świetnie. Po prostu świetnie. - Dlaczego nie? – Spytał Mitch, nieświadomy wewnętrznej walki i paniki Smitty’ego. – Jesteś samcem z Watahy Smith. Nie jest to częścią Twojego DNA? - To, że noszę nazwisko Smith nie znaczy, że jestem niecywilizowany. - Och. Dobrze wiedzieć. I mam nadzieję, że ta cywilizowana postawa będzie cię ogrzewała w nocy, kiedy twoja kobieta będzie pieprzona na dwadzieścia sposobów do niedzieli, przez tego azjatyckiego dzikiego psa. Smitty prawie zaciskał ręce wokół kociego gardła, kiedy Jessie pojawiła się obok boksu. Złapała w swoje ręce jego i posłała mu gniewne spojrzenie. - Smitty chciałabym żebyś poznał Kenshin’a Inu. Kenny to jest Bobby Ray Smith. Ale wszyscy mówią na niego Smitty. - W każdym razie moi przyjaciele. Skrzywił się troszkę, kiedy małe pazury wbiły się w jego ręce.

- 170 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Smitty. – Wypluła z pomiędzy zębów, mając fałszywy uśmiech na ustach. – Kenshin chce porozmawiać z Tobą o twoim biznesie. Kenshin popatrzył na Mitch’a. - A ty jesteś Mace Llewellyn? - Właściwie… - Nie jest. – Jessie uwolniła ręce Smitty’ego i chwyciła Mitch’a za ramię. – Dlaczego nie mielibyśmy zostawić was żebyście porozmawiali. Poza tym, Mitch ma coś do zaśpiewania. - Ja… Co? Czekaj minutkę. Ja nie śpiewam! W jakiś sposób Jessie wywlekła, ponad dwa razy większego mężczyznę z boksu i Kenshin usiadł na wprost Smitty’ego. Dwaj mężczyźni otaksowali się nawzajem ostrożnie. - Jess miała o tobie do powiedzenia wiele dobrych rzeczy. Angielski Kenshin’a miał nieznaczny brytyjski akcent. Jess prawdopodobnie uważała to za seksowne. Brytyjsko-brzmiący skurczybyk. Zaczynając być zdegustowanym samym sobą, Smitty chrząknął i czekał na kontynuację. - Słyszałem o twojej firmie ochroniarskiej. Intryguje mnie myśl o kimś z naszego rodzaju rozkręcającym taki biznes. Nie mamy niczego takiego w Tokio. - Tak… i? Uśmiechając się, Kenshin pochylił się nad stolikiem, jak robił to Mitch. - Słuchaj, hillbilly, wyłóżmy to wszystko teraz na stół. Po pierwsze, jestem tu, by rozmawiać o biznesie. Teraz, jeśli martwisz się o mnie i Jess… nie rób tego. Ja przepuściłem moją okazję dawno temu, i jestem mocno i na stałe w ‘najlepszy przyjaciel, jak brat’ strefie. Ale siedzę tutaj, gotowy rozmawiać o możliwej umowie, która mogłaby przynieść tobie i twojemu kociemu kumplowi sporo pieniędzy, bazując tylko na rekomendacjach Jessici. Tak, więc możemy rozmawiać o interesach albo siedzieć tutaj i pozwolić Ci na odgrywanie wściekłego wilka z powodu kobiety, która, w tym momencie ledwo, co Cię toleruje. To jak będzie? Smitty oparł się na swoim siedzeniu, jego kły i pazury cofnęły się. Wypuścił głęboki oddech i skinął. - Dobra psiaku. Co chcesz wiedzieć o mojej firmie? ***

- 171 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess zakryła usta dłońmi. - Och, Boże. May oparła głowę na ramieniu Jess i spuściła oczy, ale całe jej ciało się trzęsło. Sabina po prostu gapiła się… ślepo. Kiedy na początku wepchnęły Mitch’a na scenę, zrobiły to głównie, żeby go torturować. Psy jedynie chciały zawstydzić kota. Trzy naelektryzowane ballady później i Jess wiedziała, że stworzyły potwora. - Sądzę, że już nigdy nie będę zdolna słuchać Bon Jovi w ten sam sposób. - ‘Dead or Alive’ przybrał dla mnie całkiem nowe znaczenie. – Zdołała wydobyć z siebie May pomiędzy napadami histerycznego chichotu. - I nie zapominajmy o ‘Here I Go Again’ Whitesnake. Sabina prychnęła. - Sądzę, że ten spowodował krwawienie z moich uszu. May wytarła oczy i usiadła. - Musimy go wziąć następnym razem. To absolutny przymus. - Może, wyślemy go z resztą Sfory w przyszłym tygodniu. Kerri i dziewczyny pokochają nas na zawsze. Ponieważ ktoś ciągle musiał pilnować szczeniaków, Sfora rzadko urządzała tego typu póżnonocne imprezy razem. Więc w tym tygodniu była to Pierwsza Piątka i około dwudziestu innych dzikich psów. W następnym tygodniu, reszta Sfory będzie mogła pójść, a Jess i inni zostaną w domu z dzieciakami. Nie był to najlepszy system, ale najbezpieczniejszy, a to było najważniejsze. - I – Dodała Jess. – nie zaszkodzi, że jest poważnie gorący. - Nie – May i Sabina westchnęły razem. – to nie szkodzi, ani trochę. Wreszcie, prawdopodobnie, dlatego, że Phil popchnął go, Mitch opuścił scenę. Kiedy przechodził koło ich trójki, uśmiechnął się do nich szeroko, mrugnął i powiedział. - Moje panie. – Z samozadowoleniem rywalizującym z Napoleonem Bonaparte. Pod stołem, każda chwyciła za nogę drugą i wbiły w nie pazury, by nie wybuchnąć śmiechem. - Mitch. – Powiedziały równocześnie. - Och, mój boże. – May przeczyściła gardło, kiedy Mitch odszedł. – To najlepsza noc karaoke w moim życiu.

- 172 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

*** Półtorej godziny później i, jak tylko Kenshin Inu odszedł od stolika, Smitty zdał sobie sprawę, że w jakiś sposób wypracował sam umowę biznesową… chyba. Żeby być szczerym, ciągle nie był pewien, czy mógł ufać temu facetowi, i nie miał pomysłu, jeśli to miałoby okazać się niczym. On oczywiście się tym nie martwił. Miał o wiele ważniejsze rzeczy na głowie. Jak gorący mały dziki pies idący w jego stronę. Ale zanim mogła podejść bliżej Kenshin chwycił ją za rękę i pociągnął na scenę. A wtedy zaśpiewał ‘Love Me Tender’ do niej, trzymając Jessie blisko siebie a reszta kobiet piszczała na to uosobienie Elvisa, Smitty poważnie rozważał zabicie tego faceta. Zabić go bardzo. *** Zapalniczki w rękach, kołyszące ręce, psy świetnie się bawiły podczas ‘No Woman, No Cry’ w wersji Phil’a. Nie dokładnie Bob Marley, ale wystarczająco blisko. Śmiejąc się i próbując nie spalić ręki, Jess zerknęła przez ramię, przekonana, że Smitty wreszcie uciekł – zwłaszcza, kiedy jeden ze Sfory kaleczył ‘Every Rose Has Its Thorns’ Poison – ale ku jej ogromnemu zaskoczeniu, był ciągle w tym samym miejscu, w którym go zostawiła. Jednak, nie był sam. Oczy Jess zwęziły się, kiedy patrzyła na cztery kobiety ze Sfory Kenshin’a, radośnie zadomowione w boksie, Smitty’ego z nim i Mitch’em. Zdegustowana, odwróciła się i próbowała zmusić, by się tym nie przejmować. Nie działało, ale próbowała dalej. - Co się dzieje? – Spytała ją May wprost do ucha, tak, że tylko ona mogła ją usłyszeć. - Nic. - Kłamiesz. Powiedz mi. Jess wskazała głową i May rzuciła okiem dookoła. Kiedy jej oczy zwęziły się tak jak i jej, Jess wiedziała, że May też to zobaczyła. - Suki. - Nie. Nie. One są przyjaciółmi. - Sukowate przyjaciółki. - 173 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Sabina pochyliła się. - Kto? May przechyliła się nad Jess i wyszeptała. - Przy stole Smitty’ego. Zaskakująco dyskretnie, Sabina spojrzała i jej oczy zwęziły się. Uśmiechnęła się szyderczo. - Te suki. W tym momencie Jess mogła tylko się śmiać. Mogło to zrobić się bardziej niedorzeczne? Wiedziała, że tak, kiedy Phil stanął obok swojej żony i spytał. - Kto jest suką? *** Na szczęście mówiły po angielsku. Japoński Smitty’ego był w najlepszym razie zardzewiały. A słowa, które mógł sobie ledwie przypomnieć, mogły jedynie sprawić, że zostałby spoliczkowany. Poza tym, wydawały się nim mniej niż zainteresowane. Ich uwaga była skupiona na Mitch’u. I Mitch wykorzystywał każdą tego cząstkę, jak chciwy, nigdy-nieusatysfakcjonowany kot, którym był. Nudząc się i zastanawiając jak długo będzie to jeszcze trwać, Smitty wpatrywał się w pustą butelkę po piwie. Bezalkoholowym piwie. Chryste, czy seks może być tego wart? - Hej. Jess stała przy krawędzi stolika, a on nie mógł zrozumieć jej miny. - Hej. - Więc – Wskazała na scenę. – co zamierzasz dla mnie zaśpiewać? - Zaśpiewać? – Panika, zimna i zdesperowana, przetoczyła się przez niego. – Ja nie śpiewam. - Dlaczego nie? - Ja nie śpiewam Jessica Ann. – Nie po tym szkolnym recitalu, kiedy miał dziewięć lat. Nie. Przenigdy, nigdy więcej. - Och. – Jessie wzruszyła ramionami. – W takim razie w porządku. Odeszła do stolika Sfory i chwyciła płaszcz. Wychodziła. Ponieważ on nie zaśpiewa?

- 174 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Jessie poczekaj, - Szukał sposobu, by przejść obok ślicznej kobiety siedzącej obok niego, aż w końcu podniósł ją i podał Mitch’owi, który wydawał się bardziej niż zadowolony mogąc ją trzymać. - Gdzie się wybierasz? – Spytał, kiedy zamykała plecak. Dlaczego odczuwała potrzebę zabrania ze sobą do baru karaoke laptopa, nigdy nie zrozumie. - Wracam do biura. Mam masę roboty do dokończenia. Czekał na puentę, ale jej nie było. - Mówisz poważnie? - Jest poważna. – Westchnęła Sabina. – Żałosne, prawda? - Daj mi spokój. Zostawiłam wiele niedokończonych rzeczy. - A kiedy będziesz spała? - Mogę użyć kanapy w biurze. I inżynierii-kodowania w pokoju do spania. Będę tam bezpieczna. - Myślałem… - Co myślałeś? Smitty rozejrzał się po Sforze, i szybko do niego dotarło, że nie zamierzali dawać jemu i Jessie prywatności. - Myślałem, że wrócisz ze mną do domu. Sabina uderzyła ją w ramię. - Seks jest lepszy niż praca. Idź do domu z wilkiem i użyj go jak brudną, niegodną dziwkę, którą jest63. Smitty zamarł. Nie miał pojęcia czy kobieta mu pomaga czy wręcz odwrotnie. - Nie dzisiaj. Nie pokazał, że jest tego wart. - Pokazałem, że jestem tego wart? Spojrzała na niego. - Tak. - Jeśli pójdziesz ze mną do domu, pokażę ci, że jestem tego wart. – Obiecał. - Seks to seks, Smitty. Mogę mieć seks z każdym niesparowanym samcem tutaj. - Oczywiście, że może! – Wrzasnął ktoś z tłumu udowadniając, że przyciągnęli uwagę wszystkich. 63

Ona zawsze kieruje się swoją logiką.

- 175 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Więc, co sprawiłoby według ciebie, że byłbym tego wart? Wyszczerzyła zęby. - Zaśpiewaj dla mnie. - Nie śpiewam dla nikogo. - Więc jestem nikim? – Prychnęła i podniosła plecak. Smutne, że musiała skorzystać z pomocy Danny’ego, by go podnieść. Ale kiedy założyła to coś, to znaczyło, że wychodzi. - Jesteś poważna? - Ogromnie. – Mruknęła próbując złapać równowagę. Dlaczego nie wzięła lepszego plecaka albo nie wyrzuciła części tego badziewia, nie wiedział. - Dobra. Przechodząc obok niej, Smitty skierował się na scenę. Jess szeroko otworzyła oczy i popatrzyła na swoją Sforę. - Nie ma mowy. – Odwróciła się, ale zrobiła to tak szybko, że plecak przeważył ją i gdyby Danny jej nie złapał, wylądowałaby na podłodze na tyłku. Pozwalając Danny’emu postawić się z powrotem na nogi, patrzyła jak Smitty przegląda szybko księgę z piosenkami, wybiera coś i wbija kod w maszynie. Nigdy nie pomyślała, że on wejdzie na tę scenę. Nawet za milion lat. Nawet własna matka nigdy nie mogła go nakłonić do śpiewania. Nawet, kiedy był pijany i zrobiłby praktycznie wszystko inne. Bazując na jego reakcji, kiedy o tym wspomniała, Jess myślała, że nic się nie zmieniło. A teraz był tam, zaciągając swoją bejsbolową czapeczkę trochę niżej, zaczepiając kciuki o kieszenie dżinsów i skupiony na monitorze z tekstem. Nie zajęło jej dużo czasu rozpoznanie muzyki. Zawsze miała coś do Randy’ego Travis’a. Żaden piosenkarz country nie miał lepszych piosenek o miłości. Ale to głos faceta zdobywał ją za każdym razem. Teraz, pierwszy raz, znalazła głos, który mógł rywalizować z mistrzem. Niski, miękki i dekadencki, głos, Smitty’ego przetoczył się po niej, kiedy zaczął śpiewać ‘Deeper Than the Holler’. - Panie miej łaskę. – Wyszeptała May zaraz koło niej. - Dobry Boże. – Powiedziała zszokowana Sabina. Jess nic nie powiedziała. Brakowało jej słów. Nic dowcipnego czy lekceważącego. Mogła się jedynie gapić – i tęsknić. Nie była to długa piosenka i zanim się zorientowała, Smitty skończył. Tłum skoczył na nogi – nawet niedźwiedzie, które były notorycznie na nie, jeśli chodzi o tego typu rzeczy – klaskał i wiwatował. - 176 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty, z oczami skupionymi na podłodze, zszedł ze sceny i ruszył przez tłum, ignorując wszystkie klepnięcia w plecy i pochwały jego głosu. Podszedł prosto do Jess, złapał ją za rękę i szedł dalej. Nie zatrzymał się nawet, by się pożegnać, sprawdzić, co z przyjaciółmi, czy cokolwiek innego, co robią ludzie. Smitty wyszedł z klubu i zaciągnął Jess w dół ulicy, póki nie natknął się na alejkę. Wepchnął ją do środka, przycisnął do ściany i pocałował. Desperackim, pełnym pragnienia pocałunkiem, na który odpowiedziała, jej ręce jeżdżące po jego plecach i ramionach póki jej palce nie zanurzyły się w jego włosach. Wreszcie się odsunął, po tym jak stała się w jego ramionach rozpuszczoną czekoladą i powiedział. - Idziesz ze mną do domu. Zdecydowanie rozkaz, a ją to ani trochę nie obchodziło. - Tak. Idę z Tobą do domu. Pocałował ją jeszcze raz, aż nie jęknęła i przykleiła się do niego. Wtedy odsunął się i stanowczo biorąc za rękę, wciągnął ją do swojej ciężarówki.

- 177 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XVIII

Telefon obudził go w czwartek rano. Nie zaskakująco. Zamierzał nastawić budzik, ale ciągle zapominał. Przez ostatnie trzy noce miał w swoim łóżku Jessie Ann i ostatnią rzeczą, o którą się martwił był czas. Po tym jak wyszli z baru karaoke w poniedziałkową noc, zaczęli się obściskiwać w windzie prowadzącej do jego mieszkania, niezdolni do trzymania rąk z dala od siebie. Prawie przeleciał ją w korytarzu, ale zaczęła uciekać, a Pan wie jak on uwielbia dobry pościg. Resztę nocy spędzili w łóżku, doprowadzając się nawzajem do szaleństwa. To było miłe. Cholera. Kogo on oszukiwał? Było niesamowicie. Następnej nocy zjawiła się w jego drzwiach, niezwykle wstawiona po szampanie z klientem, podrzucona przez Phil’a. Po wydostaniu jej ze skąpej sukienki, zanurkowali pod kołdrę i spędzili godziny grając, w „co ja teraz popieszczę”. Ostatniej nocy miał tę robotę, której nie mógł wcześniej skończyć i nie sądził, że ją zobaczy. Skończył o drugiej, zdał sobie sprawę, że przejeżdża koło jej biura. Nie był właściwie zdziwiony, kiedy zobaczył, że światło w jej biurze było włączone. Teraz, kiedy on i Mace zajmowali się ochroną dla całej firmy, wpuścił się do środka, wjechał na górę, przerzucił ją przez ramię i zabrał ze sobą do domu. Oboje byli wykończeni i skończyli robiąc nic więcej, niż całowanie i trącanie się nosami, zanim oboje zasnęli w swoich ramionach. Nigdy wcześniej w swoim życiu nie spał tak dobrze. I nie miał zamiaru wstawać wcześniej, póki jego cholerny telefon zadzwonił. Ziewając, Smitty gwałtownie otworzył swój telefon, ale szybko zdał sobie sprawę, że to nie był jego dźwięk. Do czasu, aż się odwrócił się, Jessie miała telefon przy uchu i gramoliła się nad nim i przez łóżko, kierując się do łazienki. Zanim drzwi się zamknęły, usłyszał. - Nie. Zajmę się tym sama.

- 178 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Nie brzmiała na szczęśliwą, ale zdał sobie sprawę, że mógł kopać w tym, co się działo, kiedy wyjdzie z łazienki. Naprawdę miał nadzieje, że nie miało to nic wspólnego z tym idiotą Wilson’em. Mitch tropił go. Lew mógł znaleźć każdego, gdy nastawiał na to swój umysł. Ale dopóki nie wytropi Wilson’a i Smitty nie będzie miał okazji z nim porozmawiać, nie czuł, żeby Sfora Jessie była bezpieczna. Przynajmniej nie wystarczająco bezpieczna. Usłyszał prysznic, gdy zaczął przygotowywać kawę, zadzwonił jego telefon. - Taa? - Hej, kolego. Tu Phil. - Taa? - Okej. Nie ranny ptaszek. Dobrze wiedzieć. W każdym razie, Sfora potrzebuje byś wyświadczył nam przysługę. - Co? - Zostań z Jess. Usta Smitty’ego zwinęły się, poczuł wydłużające się siekacze. Czy właśnie pies powiedział mu, że powinien zostać z Jess? Na stałe? Zastanawiały go w tym dwie rzeczy. Jeden, nie chciał małych cherlaków rozkazujących mu cokolwiek. I dwa… to ‘na stałe’ nie brzmiało tak źle jak powinno. - Halo? Cholera. Chyba straciłem połączenie. - Nie. Jestem tutaj. - Och. Więc możesz to zrobić? Wziął głęboki wdech. - Nie wydaje Ci się, że to zależy ode mnie i Jessie Ann? - Cóż, ona właśnie powie nie. Wtedy pojawiła się sierść na plecach. - Co masz na myśli, że ona powie nie. - Powie, że Cię nie potrzebuje. – Małe chuchro powiedziało to tak rzeczowo. Dlaczego nie miałaby go potrzebować? Było im naprawdę dobrze. Nie irytowali się za bardzo nawzajem, jego zdaniem. I mieli niesamowity seks. Szlag. A teraz, co robił? - Jesteś tam? Smitty zignorował zirytowany psi ton. - Jeśli ona mnie nie potrzebuje, dlaczego próbujesz narzucić sprawę?

- 179 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Bo nie chcemy żeby jechała do Connecticut sama. Odkąd jest naszą Alfą musimy obstawać przy jej życzeniach. Ale ty nie. I z tego, co wiem, nie zrobisz tego. - Connecticut? - Tak. A o czym jeszcze rozmawialiśmy? Wkurzony, sfrustrowany i zupełnie wpieniony z powodu braku kawy, Smitty zatrzasnął swój telefon i poszedł do łazienki, wskakując do pomieszczenia. Odsunął zasłonę prysznica i otrzymał piękny krzyk Jessie za to, że jej przeszkodził. - Co? – Zażądała, starając się na próżno zakryć się myjką, – chociaż nie wiedział, w jakim celu. Spędził wiele godzin liżąc ją od głowy do palców u stóp, co właściwie miałby zobaczyć? I spróbować? I skorzystać? - Dlaczego zamierzasz jechać do Connecticut? - Podsłuchiwałeś moją rozmowę? - Nie. Burknęła zachwycająco. - Cholerny Phil. - Odpowiedz na moje pytanie. - Nie. Zaciągnęła szarpnięciem zasłonę. Ale Smitty szarpnięciem odsłonił ją z powrotem. - Dlaczego zamierzasz jechać do Connecticut? - Muszę tam coś sprawdzić. Coś, co nie ma nic wspólnego z Tobą. Znów szarpnęła zasłonę. Smitty ją odsunął. W tym punkcie, tak jakby zgadywał, że był trochę niedorzeczny, ale to nie powstrzymało go przed znalezieniem innego tematu, by móc się odezwać. - Co to jest, to na twojej głowie? Jess popatrzyła na niego gniewnie. - Czepek kąpielowy. - Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że mam coś takiego. - Prawdopodobnie jest twojej siostry. A teraz mógłbyś się odpieprzyć? - Jadę z tobą. - Jedziesz jak cholera. - 180 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- To nie podlega dyskusji. – Posłał jej wymuszony uśmiech. – Myśl o mnie, jako o twojej ochronie, kiedy nie uważasz. Co jest, z tego, co wiem, cały czas. - Sprawię, że będziesz tego żałował. Będę mówiła. Dużo. Tylko po to żeby cię wkurzyć. Smitty powoli skinął. - Więc wcześniej, kiedy ciągle mówiłaś, nie starałaś się mnie wkurzyć? - Ty synu – teraz sam się o to prosiłeś. Zamierzam Cię bardzo wkurzyć. Wyszczerzył zęby i tym razem nie musiał się do tego zmuszać. - Zostaw czepek kąpielowy na głowie. To załatwi sprawę. - Och! – Zasłoniła zasłonę. – Nienawidzę cię. - No, Jessie Ann… - Zamknij się! - No daj spokój. Tylko żartowałem. - Och? Serio? – Odsłoniła zasłonę, stojąc tam wspaniale naga, z wyjątkiem tego czepka i myjki. – Więc pieprz mnie, kiedy mam na sobie ten czepek. - Muszę? – Biadolił, gotowy do biegu gdyby jego instynkty samozachowawcze uznały, że to konieczne. - Pieprz mnie w czepku albo jadę sama. - Cóż… - Wszedł do kabiny. – Domyślam się, że muszę. *** - To był wypadek. Jess zatrzasnęła drzwi ciężarówki, odmawiając uwierzenia w ten stek bzdur. - Nie odzywaj się do mnie. Smitty zapiął swój pas. - Nie wiem jak to się stało. Ten czepek po prostu poleciał64. Skrzyżowała ręce na piersi. - Zamknij się. – Popatrzyła na niego wilkiem. – I kto nie posiada suszarki do włosów? - Ja. Nie potrzebuję jej. 64

Jasne dostał skrzydełek

- 181 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess odsunęła kręcącą się masę loków z twarzy. - Oczywiście, że potrzebujesz. - Nie bardzo. Ja po prostu wychodzę z pod prysznica i moje włosy wysychają ot tak. To ten zwycięski uśmiech, znieważał ją najbardziej. Jess wyciągnęła rękę. - Czapka. Smitty sięgnął na tylnie siedzenie i wyciągnął czapkę bejsbolową z logo drużyny Tennessee Titans wyszytym na przedzie. Założyła ją, szarpiąc nisko na twarz i założyła włosy za uszy. - No czy nie wyglądasz cholernie uroczo? Miała pozbawione kontroli włosy, czapkę bejsbolową, której drużyny nie znała, za dużą skórzaną kurtkę Smitty’ego, ponieważ facet nienawidził jej ukochanej kurtki i te same wczorajsze ciuchy prócz jej fig, których założenia odmówiła, od kiedy uważała to za wstrętne. Więc, ogólnie rzecz biorąc, odebrała ten komplement, jako bardzo niegrzeczny. - Nie będziemy o tym więcej rozmawiać. Nie mów mi jak uroczo wyglądam. I kupisz cholerna suszarkę. Teraz jedź. Przeczyszczając gardło, Smitty zapalił samochód. - Tak jest. - I potrzebuję więcej kawy. - Kochanie, myślę, że da się zrobić. Podróż powinna wydawać mu się o wiele dłuższa skoro Jessie Ann praktycznie przez cały czas się nie zamykała. Była dość zrzędliwa póki nie dał jej kawy. Wtedy rozchmurzyła się i zaczęła mówić… i mówić… i mówić. Na szczęście, Smitty stwierdził, że jest całkiem śmieszna. Czasem, wręcz zabawna. Kobieta zdecydowanie mogłaby opowiadać bajki. I znała ich wiele. Około południa, kiedy w radiu zapowiadali deszcz, wreszcie dojechali do małego, schludnego białego domu otoczonego białym płotem. - Co tu jest? – Spytał. Jessie wzruszył ramionami. - Znaleźliśmy hakera. Smitty napiął się. - Co masz na myśli mówiąc, że znaleźliście hakera? Jakiego hakera?

- 182 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Mieliśmy problem z hakerem. I mieliśmy ten problem już wcześniej. Radzę sobie z tym. - Powinniśmy wezwać policję? - Jeszcze nie. Nie póki nie będę musiała. - Powinnaś mi była powiedzieć. Nie jestem na to przygotowany. - Nie musisz być. Smitty wpatrywał się w jej oczy. - Znasz tego gościa? - Tak. - Jessie, to nie jest bezpieczne. - To jest bezpieczne. – Uśmiechnęła się szeroko. Tym wielkim, niewinnym, przeklętym głupkowatym uśmiechem. – Chodź. Zanim mógł ją zatrzymać, była na zewnątrz ciężarówki idąc chodnikiem. Klnąc pod nosem, Smitty podążył za nią. Kiedy stanął za nią, otworzyły się frontowe drzwi. Kobieta, nie dużo starsza od niego uśmiechnęła się do nich, ale kiedy rozpoznała Jessie jej uśmiech zbladł. Po kilki chwilach, cofnęła się i wrzasnęła. - Carol Marie Haier! Przyprowadź tutaj swój tyłek w tej chwili! *** Jess usiadła na krześle naprzeciwko dąsającej się trzynastolatki. Głowa jej matki omal nie eksplodowała, kiedy dowiedziała się, że córka wróciła do dawnych nawyków. Nawyków, które już raz drogo kosztowały jej matkę. Marie Haier postawiła szklankę wody przed Jess. - Jesteś pewna, że nie chcesz kawy albo czegoś innego? - Nie. Dziękuję. Tylko kilka minut z twoją córką. Marie popatrzyła na Smitty’ego, wydawała się lekko podenerwowana. Uśmiechnął się do niej powoli i słodko. - Właściwie proszę pani, nie miałbym nic przeciwko kubkowi kawy. - Jasne. Oczywiście. – Wydawała się odczuwać ulgę z tego, że ma coś do roboty i wyszła z pokoju. Jess popatrzyła na Carol. - 183 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Więc znów tu jesteśmy. - Nie wiem, o czym mówisz. - Carol. Nie grajmy w tę grę. Obydwie wiemy jak to się skończy. Jeden telefon i wszystko załatwione. Wzruszyła ramionami. - Rób cokolwiek chcesz. - A co będzie z Twoją mamą? Kiedy znów będzie musiała zatrudniać adwokatów, płacić twoje grzywny. Nie powinnaś być nawet w pobliżu komputera. Gapiła się w podłogę. - Więc czego chcesz? - Prawdy. Co się stało? - Jest taka firma. W Hiszpanii czy gdzieś. Zaoferowali ponad pięć tysięcy dolarów każdemu, kto potrafi zhakować twój system. Cóż, to wyjaśniało niedawne nasilenie ataków na jej system. Ze swoim zespołem i mniej niż praworządnymi przyjaciółmi, Jess była zdolna trzymać wilka przed drzwiami, że tak powiem. Ale Carol zawsze była bardzo dobra. Mogła zhakować prawie wszystko i już cztery lata temu złamała jej system. Lekcja, której mieli się nauczyć tylko raz. Szczególnie, że zrobiła to dziewięciolatka, ich konkurencja kochała każdy moment tej sytuacji. Śmiech umarł, kiedy te same przedsiębiorstwa zdały sobie sprawę, że Carol już była i wyciągnęła, co chciała z ich własnych systemów. - Gdzie zdobyłaś dostęp do komputera? - W kafejce internetowej. Jess skinęła. - Więc, podczas zasysania beztłuszczowego Latte, próbowałaś się włamać do mojego systemu? - Nie zamierzałam nic od ciebie zabierać. Ale potrzebujemy pieniędzy. Jess westchnęła. - Rozumiem Carol. Ale to nie jest dobry sposób. Carol popatrzyła między nią a Smitty’ego. - Więc co teraz? Zaciągniesz mnie do więzienia? - Masz trzynaście lat. Najlepsze, na co mogę mieć nadzieje to, że staniesz przed sądem dla młodocianych. I może prace społeczne. Zdezorientowana, spytała. - 184 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie zamierzasz mnie wsadzić? - Nie. Nie uważam, żeby twoja mama na to zasłużyła. A ty? *** Smitty pił słabą kawę i wmusił w siebie kilka, babeczek, ponieważ tak był wychowany. Po dwudziestu minutach nerwowego trzepotania wokół nich przez Marie Haier, Jess podała wymówkę by wyjść. Powiedziała do widzenia małej dziewczynce i Marie odprowadziła ich do ciężarówki. - Tak bardzo przepraszam za to wszystko. - Nie przepraszaj. Tylko tyle możesz zrobić mając córkę geniusza. – Jess otworzyła swoje drzwi. – Więc jak tam w pracy? Marie wzruszyła ramionami, wyglądając jak córka. - Nieźle. - Wciąż pracujesz w sklepie spożywczym? - Tak. - Rozważałaś kiedyś pracę, jako sekretarka? - Uch… jasne. - Moja asystentka do ciebie zadzwoni. Właśnie zakładamy system dla Lathan Industries. Nie są daleko stąd. Rozwijają się i sądzę, że jest tam wolny wakat, jeśli jesteś zainteresowana. Poddadzą cię szkoleniu na miejscu. Mógł zobaczyć jak Marie pracuje, by nie pokazać zbytniego podekscytowania. Kiedyś ktoś ją zawiódł. Z tego, co wywnioskował, bardzo. - Tak. Jestem zainteresowana. - Dobrze. Moja asystentka zadzwoni do ciebie dzisiaj z informacją. - Dziękuję. - Jasne. Jessie wspięła się do jego ciężarówki i zamknęła drzwi. - Dziękuję za kawę i babeczki pani Haier. Uśmiechnęła się do Smitty’ego. - Jesteś bardziej niż mile widziany. Smitty wszedł do ciężarówki, zapalił ją i ruszył. Jak tylko wyjechali za róg, Jessie zadzwoniła do biura. Najpierw do Phil’a. Była to najdziwniejsza rozmowa, jaką słyszał od dłuższego czasu. - 185 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Hiszpanie wysłali swoją flotę, by nas zniszczyła. Tak. Nadszedł czas, by zadzwonić po flotę. Chcę ich wyeliminować z wody do końca przyszłego tygodnia. Dobrze. Dziękuję Admirale65. Kiedy spojrzał na nią, stojąc na światłach, posłała mu ten wielki psi uśmiech, zanim wybrała numer asystentki. To, szczęśliwie, była o wiele bardziej logiczna rozmowa. Jess przeszła przez wiadomości, dając instrukcję, do kogo oddzwonić a kogo zignorować. Kiedy skończyły, Jess poinstruowała asystentkę, by skontaktowała się z dyrektorem generalnym Lathan Industries i przypomniała mu o tym jak powiedział ”’Jestem twoim dłużnikiem’. Teraz pora, aby spłacił dług”. Zamknęła telefon i Smitty zatrzymał się na kolejnych światłach. - Nie łapię tego. - Nie łapiesz, czego? - Dlaczego pomagasz, Haier’om? - Ta biedna kobieta jest błogo przeciętna, jak reszta z nas. I ma córkę z 195 IQ. Smitty wypuścił oddech. - Łał. - Nie miała pojęcia, co z nią zrobić. A dzieciak jest rozgoryczony, bo jej stary siedzi. Bla, bla, bla. Powiem ci, nie ma nic gorszego niż znudzony, zgorzkniały geniusz. – Jess schowała telefon do kieszeni kurtki. – Pomyślałam, że utrzymamy matkę w pionie. Wtedy będziemy mogli wsadzić dzieciaka do jakiegoś programu, który będzie trzymał ten mózg zajęty. Wtedy, gdy dojdzie do osiemnastki—ten mózg będzie należał do mnie. Wpatrywał się w nią zaskoczony. - Co? - Ten dzieciak przyniesie mojej firmie fortunę. Muszę ją tylko trzymać wystarczająco długo z daleka od więzienia federalnego. – Parsknęła. – Co? Myślałeś, że robię to wszystko z dobroci serca? - Cóż… tak. Myślałem. - Ona nie jest zbłąkanym szczeniakiem, Smitty. - Szczeniaki. Dzieci. Są takie same, kiedy są w potrzebie. Uśmiechnęła się szeroko. - Ucisz się. Sięgnął po nią jedną ręką. 65

No tak…, co w tej wypowiedzi jest dziwnego????

- 186 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Chodź, tu kochanie. Pozwól staremu Smitty’emu pokazać jak bardzo jesteś doceniona. - Zamknij się. – Powiedziała, uderzając go w rękę. Śmiejąc się, Smitty skręcił na autostradę. I kiedy wyjeżdżali z miasta, niebo otworzyło się66.

66

W sensie: malowniczej ulewy ;)

- 187 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XIX

Tak zajęta odpowiadaniem na e-maile w telefonie, Jessie nie zauważyła, że Smitty zatrzymał się póki nie powiedział. - Czy kiedykolwiek żyjesz na zewnątrz swojej głowy? - Co? – Rozejrzała się. – Dlaczego się zatrzymaliśmy? Łał, naprawdę pada. - Tak, naprawdę pada. Pomyślałem, że zjemy jakiś lunch i będziemy mieć nadzieję, że minie najgorsze. Zainteresowana? - Tak, jasne. – Znów się rozejrzała, odnajdując swoje położenie. – Uch, …chociaż, nie jestem pewna czy chcemy się zatrzymywać w tym mieście. - Dlaczego? - To niedźwiedzi wybieg. - Znak mówi „Martin County”. - To nie nazwa. To miasto to niedźwiedzi wybieg. Dosłownie, niedźwiedzie tu biegają. Smitty wzruszył ramionami. - Więc? - Tu nie jest jak w Smithville. To nie są przyjazne misie, Smitty. Zero życzliwości. Nie lubią obcych. - Kochanie, zatrzymujemy się na lunch. Nie, by przejąć terytorium. - Tak, ale… - Kobieto, wiesz, co się ze mną dzieje, kiedy jestem głodny. - Dobra. Dobra. Wciąż przekonana, że to zły pomysł, Jess wysiadła z ciężarówki i podążyła za Smitty’m do restauracji. ***

- 188 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Zajęło jej chwilę, by poczuć się komfortowo. Ale, kiedy zdała sobie sprawę, że miejsce było wypełnione w pełni ludźmi, wydawała się rozluźnić. Zamówili dwa nieludzko wielkie krwiste, steki i podzielili się kilkoma zamówieniami. Kiedy skończyli jeść, rozsiedli się wygodnie i rozmawiali. To było miłe. - Naprawdę zamierzasz adoptować Johnny’ego? - Taki jest plan. - Nie mówiłaś czasem, że niedługo będzie miał siedemnaście lat? - W najbliższy weekend. - Więc czy to nie sprawia, że jest trochę za stary? Jess upiła kawę. - Musi wiedzieć gdzie należy. Że ma rodzinę. Nie chcę żeby odszedł mając osiemnaście lat, myśląc, że nie ma nikogo. - Co on mówi na ten temat? – Jess gapiła się na niego tak długo, że wreszcie spytał. – Pytałaś go o to, prawda? - Sądziłam, że tak. – Zmrużyła oczy, starając się sobie przypomnieć. – Ale zdaje mi się, że ciastka czekoladowe z orzechami odwróciły naszą uwagę67. Smitty potarł oczy opuszkami palców. - Dobra. Spróbujmy tak. On jest wilkiem. - Więc? - On tak naprawdę nie należy do psiej sfory, kochanie. - Kto tak mówi? - Spójrz, nie staram się ciebie rozzłościć. I wiem, że potraficie być twardzi, kiedy chcecie, ale musisz być realistką. On jest wilkiem. W wieku osiemnastu lat te geny wystrzelą z pełną siłą. - I sądzisz, że nie damy sobie z tym rady? - Sądzę, że możecie próbować. - Niestety, Smitty, żadna wilcza wataha go nie chciała. Służby Dziecięce starały się umieścić go w wilczych watahach i oni nie dopuszczali go. My, jako jedyni to zrobiliśmy. - Co z watahą jego rodziców? - Nie wiem, kim są. Jego mama miała pewne… kłopoty. Odcięła się od rodziny. 67

A kto by dla nich nie stracił głowy.

- 189 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Ojciec? - Nie mam pojęcia, kim on jest i staraliśmy się go wytropić. W rezultacie, ma tylko nas. Smitty przeczyścił gardło. - Wiesz, mogę pomóc. - Pomóc? Z czym? - Z chłopakiem. Wiesz, jeśli potrzebowałby rady czy czegoś. Mogę pomóc. Jessie znów się w niego wpatrywała. - Halooo. Odstawiła kubek z kawą na stół. - Będę o tym pamiętać. – Powiedziała to bardzo grzecznie i z rezerwą, której nigdy nie lubił. - Jakiś problem? - Nie. – Zerknęła za okno. – Przestało padać. - Na to wygląda. - Gotowy do drogi? - Taa, jasne. Przywołał kelnerkę z rachunkiem. - Skoro ty ostatnio zadbałeś o lunch, teraz moja kolej. Jessie rzuciła czarną kartę kredytową, na posrebrzaną oprawkę na rachunek, którą przyniosła kelnerka. Zrobiła to zwyczajnie, bez namysłu. Nie martwiąc się o ostatni duży zakup. Zapłacili i ruszyli do wyjścia. - Myślisz, że możemy wstąpić po drodze do Starbucks’a, zanim skierujemy się do domu? – Spytała. Smitty zanurzył rękę w kieszeni, by wyjąć kluczyki. - Tak, jasne. – Właśnie wyjął klucze z kieszeni, kiedy zderzył się z jej plecami. - Jessie? Spojrzał w górę i wtedy ich zobaczył, leżących obok i na jego ciężarówce. Niedźwiedzie. Osiem, żaden mniejszy niż siedem stóp. Cudownie. Tylko tego było mu trzeba. Bardzo dużych, bardzo zrzędliwych niedźwiedzi. Jess się tego obawiała. Lokalna populacja niedźwiedzi nie była towarzyska. Właściwie nie byli w dobrych stosunkach nawet ze sobą, ale jednoczyli się, w

- 190 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

ciągu jednego uderzenia serca, przeciwko nieznajomym. Mile witali w pełni ludzi, ale koty i psowaci nie mieli miejsca w Martin County. Smitty łagodnie przesunął swoją rękę w dół jej pleców, zanim ją wyminął. - Mogę wam w czymś pomóc? Jeden leżący dokładnie na środku dachu wydawał się być największym problemem. Jego siedem stóp i pięć cali wzrostu mogło nie wytrzymać. Polarny, miał ręce założone za głowę, kiedy patrzył w niebo. - Tak tylko się zastanawiam, co sprowadza parę psów na nasze terytorium. - Zatrzymaliśmy się tylko na lunch, póki nie przestanie padać. – Smitty wzruszył ramionami. – Przestało. - Tak, to prawda. Ale muszę powiedzieć, że zaczyna mnie męczyć, że włóczycie się po naszym mieście. Smitty stał obok ciężarówki. Wyglądał na spokojnego, chłodnego, kompletnie racjonalnie myślącego, więc Jess schowała się za drzewem, z dala od linii ognia68. Problemem było to, że ci mieszkańcy północnej części kraju, nigdy nie doświadczyli prawdziwego ataku wilka Smith. Oni nie grali jak inne watahy. Poza tym, debilny kretyn zadarł z ciężarówką Smitty’ego. Nigdy nie zadzieraj z samochodem faceta. - Wiesz psie. – Ciągnął dalej niedźwiedź. – Myślę, że przyszedł czas żebyśmy zrobili przyk… Smitty nie kłopotał się nawet, by pozwolić mu skończyć. Po prostu chwycił niedźwiedzia za stopę i szarpnął całe siedem stóp i pięć cali i prawdopodobnie dobre trzysta albo więcej funtów z dachu ciężarówki, trzaskając twarzą faceta o beton. Jess wyraźnie słyszała łamiące się kości. Prawdopodobnie niedźwiedzi nos. Może jakieś żebra. Smitty wyjaśnił spokojnie. - To za próbę zastraszenia mnie. – Zanim towarzysze polara zdołali się ruszyć, Smitty uwolnił pazury prawej ręki i przyłożył je do ścięgna Achillesa niedźwiedzia-tnąc je jednym pociągnięciem. – A to za wgniecenie dachu mojego auta swoim tłustym dupskiem. – Dodał, wciąż spokojny, nad pełnym niespodziewanego cierpienia, rykiem niedźwiedzia. Jedna z kobiet patrzyła na Smitty’ego, kiedy się podnosił. Górowała nad nim, ale strach na jej twarzy dorównywał wszystkim wokoło. - Ty… ty jesteś Smith’em, prawda? Smitty otrzepał ręce, krew rozprysła się mniej więcej wszędzie. 68

Oj jak ona go dobrze zna

- 191 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dlaczego pytasz? - Spotkałam was wcześniej. Smith’ów. – Powiedziała to z niesmakiem i niezaprzeczalnym strachem. - Tak, jestem Smith’em. Z Tennessee. I chce was wszystkich z daleka od mojej ciężarówki. Zeszli z samochodu. Poruszali się błyskawicznie69. - Jessie Ann. Wyszła zza drzewa i ruszyła do ciężarówki. Nie biegła. Nie musiała. Samo nazwisko Smith kładło na tych ludzi Bojaźń Bożą, rozdzielając ich jak Morze Czerwone. Smitty przytrzymał dla niej otwarte drzwi i weszła do ciężarówki. Zamknął drzwi i przeszedł na swoją stronę. Wsiadł, uruchomił ją i wycofał. Nikt ich nie zatrzymał. Nikt nic nie zrobił. I nie było wątpliwości, że nikt nie mógł. Smitty prowadził przez jakieś pięć mil zanim zobaczył starą stację benzynową. Choć stara, ciągle w pełni sprawna. Powiedział dzieciakowi pompującemu benzynę żeby napełnił bak i zniknął w łazience. Po dziesięciu minutach, Jess poszła za nim. Znała ten wyraz jego twarzy. Doskonale go pamiętała. Miał go zawsze, kiedy musiał użyć brutalnej taktyki, której nauczył go Bubba Smith. Niedźwiedzie wymusiły to na Smitty’m, i teraz miała w swoich rękach jednego mniej-niż-szczęśliwego wilka. Kiedy otworzyła drzwi łazienki, których zamknięciem się nie kłopotał, znalazła go stojącego przy umywalce i gapiącego się w nią. Nie włączył wody, więc krew wciąż pokrywała jego prawą rękę. Jess powoli podeszła do niego, wiedząc lepiej, by go nie zaskoczyć czy nie wykonać jakiegoś gwałtownego ruchu. Kiedy była pewna, że on wie, że ona stoi obok, włączyła wodę w umywalce i wzięła jego prawą rękę w obydwie swoje. Trzymała je pod wodą powoli zmywając niedźwiedzią krew z jego palców. Nie śpieszyła się, wdzięczna za mydło w płynie z pompką, a nie takie w kostce, którego brzydziła się użyć. Zwłaszcza, kiedy to miejsce nie krzyczało do niej „wolny od bakterii”. Kiedy usunęła z jego ręki całą krew, umyła i lewą, a co tam. Potem wzięła papierowe ręczniki ze stosu na ladzie i wysuszyła mu ręce. Kiedy z nim skończyła, osuszyła własne ręce i odrzuciła zużyte ręczniki. Chwyciła rękaw jego kurtki i zmusiła, by stanął twarzą do niej. - Smitty? – Kiedy jej nie odpowiedział, powiedziała. – Bobby Ray. Popatrz na mnie. 69

Misie są szybkie, jeśli muszą. ☺

- 192 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Popatrzył a ona dosłownie zmusiła się, by nie uciekać. To był Bobby Ray. Nigdy, by jej nie skrzywdził. Nawet z tymi oczami wilka, nigdy by jej nie skrzywdził. Wiedziała to. Więc gdy błyskawicznie wyciągnął rękę i chwycił ją za tył szyi, nawet nie krzyknęła. *** Musiał przestać. Musiał przestać teraz. Ale, Pan wiedział, nie mógł. Nie mógł zmusić się by przestać. Wszystko, co okazała mu w ciągu ostatnich dziesięciu minut, było największą dobrocią. Rodzaj dobroci, który tylko psy mogły okazać. Powinna się go bać. Powinna krzyczeć i walczyć z nim. Ale nie robiła tego. Po prostu wpatrywała się w niego tymi dużymi, brązowymi, niewinnymi oczami. Niewinnymi oczami ufającymi mu, iż postąpi właściwie. Nie zrobił tego. Natomiast, przycisnął jej plecy do ściany i sforsował jej usta swoimi. Jej ramiona biły przez moment, ale zamiast z nim walczyć, oplotła je wokół jego szyi i przyciągnęła bliżej. Całował Jessie mocno, jego język wpychał się do środka, żądając jej odpowiedzi. Zrobiła to. Jęknęła, sapnęła i chwyciła go mocniej. Jej ręce zanurzyły się w jego włosach a jedna noga okręciła wokół talii. Zwijała się przed nim, dając mu znać, że należy do niego. By robił z nią, co chce. Cokolwiek. Ufała mu wystarczająco, by dać mu cokolwiek i wszystko. Warcząc, Smitty odsunął się, obrócił ją tak, że teraz była twarzą do ściany. Jego ręce rozpięły i rozsunęły jej dżinsy w sekundy, spuszczając je aż do kolan. Wsunął ręce pomiędzy jej nogi, wślizgując palce w jej wnętrze. Zamruczał jak wściekłe zwierzę, kiedy znalazł ją już mokrą i gorącą. Wyciągnął palce i gładził jej łechtaczkę. W mniej niż trzydzieści sekund miał ją dochodzącą, wykrzykującą jego imię, kiedy brał ją ponownie. Drugą ręką szarpnął jej kurtkę z ramienia. Polizał swoje usta, jego kły wysunęły się z dziąseł. Pochylił się nad nią, owinął swoją szczękę wokół jej wyeksponowanego ciała. Drżała w jego ramionach. Drżała, dyszała i czekała. Czekała, żeby wziął ją w ten sposób. By zrobił to, o czym z druzgocącą krytyką mówiły kobiety z Watahy Smith o samcach Smith. Czy on rzeczywiście zamierzał to zrobić Jessie Ann? Kobiecie, która właśnie zmyła krew z jego rąk i zaakceptowała fakt, że bezlitośnie rozpruł ścięgno Achillesa drugiego człowieka? Nie. Zasłużyła na coś lepszego niż to. Używając absolutnie wszystkiego, czego nauczył się podczas treningów w wojsku, wypuścił ją. - 193 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Odsunął swoje ręce i odszedł od niej kilka kroków, jak zdrowiejący uzależniony odchodzący od swojej heroiny. Jessie popatrzyła przez ramię. - Smitty? - Ubierz się. Zabieram Cię do domu. – Podszedł do umywalki i sam umył własne, cholerne ręce, tym razem. Kiedy wysuszył je i odwrócił się, ona już wyszła. *** Chciało jej się płakać. Naprawdę. Ale wcześnie nauczyła się w Smithtown, że najszybszą drogą do utraty szacunku był płacz. Więc trzymała swoje łzy dla Sfory, bo oni ją rozumieli i akceptowali. Nie mogła czekać aż dotrze do domu. Chciała swoich ludzi. Chciała być z dala od tej ciężarówki. Chciała być jak najdalej od tego sukinsyna, który właśnie złamał jej serce. Bo nikt nie chciał się dowiedzieć, że nie jest wystarczająco dobry. Zwłaszcza, gdy miała się o tym dowiedzieć w taki sposób. Jej ciało ciągle trzęsące się po szczytowaniu, jej spodnie wokół kolan jak u przeklętej, przydrożnej dziwki. Drzwi ciężarówki otworzyły się i wsiadł Smitty. Nic nie powiedziała. Nie było nic do powiedzenia. Natomiast, włożyła ręce między kolana, by kontrolować drżenie, modląc się o mały ruch na autostradzie do domu i życząc sobie, by cała jej wiedza wystarczyła, aby teleportować stąd jej czarny, psi tyłek.

- 194 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XX

Co kochała w swojej Sforze, to, to, że tak naprawdę nic nie musiała im mówić. Mogli nie wiedzieć, co dokładnie jest nie tak, ale wiedzieli, kiedy ich potrzebowała. Jak tylko wysiadła z ciężarówki, May otworzyła jej frontowe drzwi. Jess weszła nie przejmując się oglądaniem za siebie. Smitty powiedział do niej ledwie dwa słowa podczas podróży do miasta; wątpiła, aby teraz miał coś do powiedzenia. Jak tylko weszła, zmieniła się i wyszła na tyły. Usiadła w chłodzie, gapiąc się w ogród starając się odkryć, jak wszystko poszło tak źle tak szybko. Zanim mogła uzyskać naprawdę dobre odpowiedzi, Phil zagwizdał na nią i pognała do domu, po schodach dotarła do swojego mieszkania na najwyższym piętrze i do łazienki. Przygotowali dla niej kąpiel z bąbelkami i pudełko jej ulubionych czekoladek. Weszła do wody, jako pies, ale kiedy się wynurzyła, była już człowiekiem. Dali jej moczyć się przez chwilę w ciszy, aż Sabina nie zapytała, co się stało. Kiedy czwórka jej przyjaciół siedziała na podłodze w łazience, opowiedziała im mniej więcej wszystko. - Aww, skarbie. Tak mi przykro. – May pochyliła się nad wanną, podając Jess czekoladki. - Nie wiem, co się stało. Może nie chcę wiedzieć. - Powinnaś z nim porozmawiać. – Podsunęła May, z delikatnym naciskiem. – Dowiedzieć się, o co w rzeczywistości chodzi. - To byłaby logiczna rzecz-dlaczego obierać ten okropny kierunek teraz? - On spanikował, Jess. – Phil siedział plecami oparty o szafkę od umywalki a jego żona odpoczywała pomiędzy jego nogami. – Faceci robią to na okrągło. - Smitty nie panikuje. - Mogą nie panikować podczas gaszenia pożaru za granicą, ale kobiety, na którym im zależy sprawiają, że zdecydowanie się rozklejają. To męska rzecz. Nie próbuj tego logicznie wyjaśniać. - Więc co teraz zamierzasz zrobić? Jess wzruszyła ramionami na pytanie Danny’ego. - 195 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- A co jest do zrobienia? Będę szczera, ludzie. Nie sądzę, że dałabym radę stanąć z nim twarzą w twarz. Nie teraz. - Żaden problem. – Przypomniała jej May. – Jutro wyjeżdżamy na długi weekend. - Przyjęcie urodzinowe Johnny’ego. Kompletnie zapomniałam. Jestem okropną matką. Phil wypuścił długie westchnienie. - Wiesz, kochanie, jeśli chcesz, mogę zacząć kopać twój tyłek za te bzdury, jeśli zmęczyłaś się robieniem tego sama. - Słyszę sarkazm. – Jess otworzyła usta i złapała czekoladkę, którą May wyrzuciła w powietrze. – Nie próbuję być dla siebie twarda. - Ale to przychodzi tak naturalnie? - Mniej więcej. – Zadzwonił telefon Jess, dźwięk dawał jej znać, że dostała wiadomość i Danny poszedł do sypialni, by zgarnąć go ze sterty jej ubrań. Kiedy wrócił, gapił się na identyfikator dzwoniącego i zmarszczył brwi. Nie ośmieliła się nawet mieć nadziei, że to Smitty. - Kto to? Podał telefon May, która gwałtownie go otworzyła i trzymała w górze, by Jess mogła zobaczyć ekran. - Och.. kurwa. May potrząsnęła głową. - Nie musisz się z nią widzieć dziś wieczorem. - Nie, lepiej tak. Mogę wpaść do biura, zgarnąć papiery i zabrać je do niej. - Dlaczego nie możemy prowadzać interesów z tą kobietą, jak robimy to normalnie? – Żalił się Phil. - Bo ona jest szalona. – Oświadczyła jego żona. – Jak wściekły pies. - Lubię ją. – Dodała May. – Jest zdecydowanie szalona, ale rozśmiesza mnie. - To nie ma znaczenia. Ten układ może przynieść nam sporo pieniędzy. To i nasz związek z nimi będzie trzymał nas w szczęśliwym, lśniącym miejscu przez jakiś czas. Więc muszę iść. Sabina odepchnęła się od męża i wstała. - W takim razie idziemy z Tobą. - Nie musicie tego robić. - 196 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Dramatycznie, Sabina wyjęła telefon z rąk May i wpatrywała się w mały ekran. - Czy ty naprawdę sądzisz, że puścimy cię tam samą? - Albo mogłaś po prostu przyznać, że bardzo chcesz zaliczyć dziś klub. - Prawda. Mogłam to przyznać. Ale to przedstawiłoby mnie, jako złą żonę i matkę. Daj mi dziesięć minut, na włożenie czegoś seksownego i możemy ruszać. - Zgaduję, że ty też się wybierasz? – Jess spytała May, kiedy Sabina wyszła. - Jasne. Będzie zabawa. – Pocałowała męża i ruszyła za Sabiną, zostawiając Jess samą z Phil’em i Danny’m, kiedy usiadła w wannie ze znikającymi bąbelkami. Nie dbała o to. To nie tak, żeby tych dwóch, nie widziało jej wcześniej nagiej. I byli należycie nieporuszeni. - A wy chłopaki? - Wiesz, że z przyjemnością byśmy poszli, Jess. – Powiedział Phil. - Serio, poszlibyśmy. – Dodał Danny. - Ale nie chcemy odebrać wam, możliwości tworzenia jakichś miłych, kobiecych więzi. - Wy po prostu chcecie zostać w domu i obejrzeć znów ten dokument o Imperium Rzymskim, prawda? - Wiesz jak bardzo uwielbiamy Nera. Musimy zobaczyć scenę, w której gra na skrzypcach, podczas gdy Rzym płonie. Jess zachichotała. Szczerze, obsesja samców dzikich psów na punkcie Kanału Historycznego, nie była normalna. - Idźcie. Cieszcie się swoją rzezią. Drapiąc czule jej głowę, Phil spytał. - Będzie z tobą dobrze dzieciaku? - Tak, przetrwałam gorsze. Jakkolwiek, muszę przyznać, odrzucenie Smitty’ego, jest o wiele bardziej intensywne. *** Mace gapił się na czubek głowy przyjaciela. To nie tak, że był tyle wyższy, Smitty po prostu trzymał głowę na biurku. - Nie sądziłem, że będziesz dzisiaj. - 197 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie chciałem wracać do domu. – Burknął do biurka. – Całe pachnie jak ona. - Tak źle? - Tak dobrze. - Zamierzasz mi powiedzieć, co się stało czy schować głowę do biurka jak borsuk? - Nie ma, o czym mówić. Zawaliłem to. Zawaliłem wszystko. - Miałbyś coś przeciwko mówieniu bezpośrednio do mnie? Zaczynam myśleć, że uważasz blat za bardziej interesujący ode mnie. - To. – Wymamrotał Smitty, kiedy usiadł prosto. – Nie wiem, stary. Może mój tatuś miał rację. Może jestem idiotą. - Twój tatuś jest niepodważalnie obłąkany. - Na południu nazywamy to ekscentryczny. - Cóż, w Nowym Jorku, wzywamy policję, by zabrali takiego kogoś z przed naszego budynku. – Mace oparł się o framugę drzwi. – Chodzi o Jessice? - Prawie ją dziś oznaczyłem. W kiblu na stacji benzynowej. – Z łokciami na blacie, zakrył twarz dłońmi. – Kobieta jest bogata, piękna, chodzi na te wszystkie fantazyjne przyjęcia charytatywne, na które żaden Smith może nigdy nie zostanie zaproszony, a ja niemal dosiadłem ją jak sukę w gorączce zaraz obok łazienkowej maszyny z kondomami. - Wydawało się, że miała coś przeciwko? Opuścił ręce na biurko. - Nie o to chodzi. Nie chce żeby myślała… - Myślała, co? Smitty wypuścił jedno z tych bardzo głębokich westchnień, których używał, by wkurzyć Mace'a, kiedy razem byli na służbie. - Kiedy miałem jedenaście lat, wszedłem do kuchni, kiedy moja mama roztrzaskała jednego z tych indyków na Dzień Dziękczynienia, na głowie staruszka. Rzuciła go też na tyłek. Jak dwoma tonami śmieci. Smutne było to, że wiedziałem, że cokolwiek zrobił-zasłużył na to. - I? - Ja po prostu nie chcę, by następne czterdzieści lat wypełniały mi latające indyki. Mace zaśmiał się. Nic nie mógł na to poradzić.

- 198 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Smitty, myślę, że niepotrzebnie się martwisz. Jessica Ward nie jest typem rzucającym rzeczami. – Kiedy Smitty tylko się w niego wpatrywał, Mace spytał. – Rzuca rzeczami? - Wygląda na to, że tylko we mnie. - Zasłużyłeś na to? Smitty uśmiechnął się złośliwie. - Poniekąd. - Siedzenie w biurze i jęczenie na ten temat, nie naprawi tego. Chodź na kolację. Możesz biadolić przy krwistym steku i zimnym piwie. - Taa, dobra. Smitty odsunął swoje krzesło, kiedy Mace powiedział. - Więc miałem dzisiaj telefon. Od Kenshin’a Inu. - Kogo? - Azjatycki dziki pies, który powiedział, że poznaliście się w barze karaoke? - Taa, racja. Pies. Czego chciał? - Przedyskutować interes. W przyszłym tygodniu. Mój koci zmysł mrowi. Wyczuwam pieniądze. - Skąd wiesz? Mace zagapił się, na Smitty’ego. - Wiesz, kim jest, Kenshin Inu, prawda? - Nie mam pojęcia. - Cóż jest wieloma. Szalonym naukowcem, kobieciarzem… miliarderem. Smitty zatrzymał się w trakcie zakładania kurtki na ramiona. - Miliarderem? - Tak. - Cóż, mam nadzieję, że byłeś dla niego miły, bo ja byłem tak jakby dupkiem. - Wciąż próbuję przystosować mój umysł do tego, że śpiewałeś w barze karaoke. - Nie zaczynaj. Przyjaciel zaśmiał się. - Stary, co ty byś zrobił dla cipki. - 199 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Prawda… właścicielu psa? – Smitty spotkał się bezpośrednio ze wzrokiem Mace’a. – W każdym razie, jak sobie radzi nowy szczeniak? Mace wypuścił rozdrażnione westchnienie. - Jest wystarczająco źle, że mamy dziecko. Co akceptuję tylko, dlatego, że jest moje. - To naprawdę dużo jak na ciebie, przyjacielu. Mace też tak myślał. - Ale wtedy ona wzięła szczeniaki. Tak, więc mamy teraz dwa głupie i cholernego szczeniaka. Który nie jest taki zły. – Przyznał niechętnie. Smitty wreszcie zachichotał. - Stary, wszyscy kochają szczeniaki. *** Johnny odłożył swoje skrzypce i ukłonił się, odpowiadając drzwiom swojego pokoju prób. Sądził, że to jeden z muzyków albo śpiewak korzystający z innej sali wstępuje na chwilę. Czasami to robili, jakkolwiek miał im niewiele do powiedzenia. Czego się nie spodziewał to Kristan Putowski, stojącej za drzwiami z parą toreb z McDonald’a. - Głodny? – Spytała przeciskając się koło niego. - Zawsze. – Patrzył jak podchodzi do fortepianu, którego używał czasem jego nauczyciel podczas ich ćwiczeń i upuszcza torby z jedzeniem na ławkę. – Dlaczego tutaj jesteś? Sądziłem, że mam Cię dzisiaj kryć. - Miałeś. Tak. Z wołowiną czy Big Mac? - Którykolwiek. I mam nadzieje, że kupiłaś więcej niż po jednym albo masz gówniane szczęście, błyszcząca. Błysnęła tymi przeklętymi dołeczkami, o których marzył. - Oczywiście. Widziałam wcześniej jak jesz. Wstyd, nie figuruje w twoim słowniku. Zamknął drzwi, mając nadzieję, że nikt z zarządu nie postanowi wstąpić, skoro nie powinien mieć jedzenia w pokoju i podszedł do Kristan. - Co jest, Kristan? - Nic. – Ale nie patrzyła na niego. Patrzyła w oczy każdemu. Nawet, kiedy starałeś się tego uniknąć. Czasami praktycznie wykręcała się jak precel, żebyś tylko patrzył jej w oczy. - 200 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Gówno prawda. Co jest? Położyła jedzenie na serwetkach zanim spytała. - Czy kiedykolwiek poznałeś swojego tatę? - Nie. - Czy kiedykolwiek o tym myślałeś? O tym jakby to było gdybyś poznał? - Tak, tak myślę. Dlaczego? Zignorowała jego pytanie i zadała własne. - Kiedy myślisz o spotkaniu z nim, lubisz go? Johnny niezbyt cieszył się tą rozmową. Jego ojciec był jednym z tych bolących punktów-Jess powiedziała, że ma wiele takich „bolących punktów”-ale nie mógł pozbyć się uczucia, że Kristan zadaje mu te pytania z jakiegoś powodu. Więc odpowiedział szczerze. - To zależy. Jeśli myślę, o tym jak on traktował moją mamę, wtedy nie, nie lubię go. Ale kiedy myślę tylko ogólnie, czy, że był tam jakiś błąd, nieporozumienie między nim i mamą, wtedy myślę, że go lubię. Głupie, nie? - Nie. – Odwróciła się do niego. – Wcale. Myślałam, że polubię mojego tatę. Marzyłam o tym. - Poznałaś swojego ojca? Kiedy? - Kilka tygodni temu. Powinnam go lubić. Jest moim ojcem. Powinnam go lubić, prawda? - Niekoniecznie. Muszę zauważyć, że większość ludzi to osły i nie zasługują, by oddychać, jeszcze mniej, by się rozmnażać. Uśmiechnęła się, znów błyskając tymi cholernymi dołeczkami. - Nie żebyś miał jakieś mocne zdanie w tym temacie czy coś. - Zadałaś mi pytanie. Daję ci odpowiedź. – Chwycił frytkę. – To z nim się spotykałaś? - Tak, nie powiedziałam rodzicom, bo wiedziałam, że mama będzie wkurzona. Teraz żałuję, że jej nie powiedziałam. - Dlaczego? - Bo kiedy się dowie, definitywnie się wścieknie. – Chwyciła jedno z metalowych, składanych krzeseł i usiadła. – Miałam się spotkać dziś z nim i jego Watahą. – Przewróciła oczami. – Żadna z moich dziesięciu najciekawszych rzeczy do zrobienia. - Wilcze Watahy są inne niż Dzikich Psów.

- 201 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wiem to. Ale oni nie są jak inne wilki, które poznałam. – Popatrzyła na niego tymi wielkimi, jasnobrązowymi oczami. – Oni nie byli jak ty. Ignoruj. Ignoruj. Ignoruj. - Więc co teraz zamierzasz zrobić? – Spytał, biorąc Big Mac’a. - Unikać tak długo jak dam radę. - Musisz powiedzieć rodzicom. - Wiem. Wiem. Pomyślałam, że może mogłabym im powiedzieć w ten weekend. Zawsze są w dobrym humorze, kiedy mogą się wybrać na jakieś polowanie. - Tak, nic nie jest takim odpowiednikiem Spa jak zdjęcie70 jelenia i rozdarcie mu gardła. Kristan skinęła poważnie, pozornie przeoczając jego sarkazm. - Właśnie. *** Jess siedziała na zniszczonej starej kanapie z Sabiną i May po obu stronach. Siedziały ramię w ramię, udo przy udzie, potrzebując siły swojej Sfory, by uspokoić zszarpane nerwy. Zszarpane nerwy, które miały się jeszcze gorzej, kiedy zobaczyły kobietę71, z którą przyszły się zobaczyć chodzącą szybko po wypłowiałym tylnym biurze, gorącego klubu na Manhattan’ie, czytającą dokumenty, które jej dały. Jess musiała sobie przypominać, że warto jest tu być. Że bycie w pobliżu tej kobiety opłacało się. Mogło im to przynieść dużo pieniędzy, jeśli się uda, na co miała nadzieję. Jej jedyny problem… Wilczyca, z którą musiała robić interes. Teraz, wszystkie trzy patrzyły na nią zastanawiając się czy dałyby radę uciec z pokoju zanim, by je złapała. I jeśliby je złapała…, co by zrobiła? Kiedy to wszystko się zaczęło, Jess poznała tylko gburowatego Samca Alfę tej Watahy. Nie był przyjacielski, ale wydawał się zdrowy na umyśle. Potem przekazał wszystko swojej Kobiecie Alfa. Jess chciałaby powiedzieć, że kobieta była dla niej złośliwa. Nie była. Właściwie, Jess wyraźnie czuła, że wilczyca ją lubi. Bardzo. Jess nie mogła zdecydować czy to dobrze czy źle. Czytając końcówkę ostatniej strony, kobieta podeszła do zużytego stołu na środku pomieszczenia i wskoczyła na niego jak sprężyna. Odsunęła do tyłu swój 70 71

W sensie Zamordowanie Kto zgadnie, co to za kobieta???

- 202 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

czarny, kowbojski kapelusz, potrząsając długimi, ciemnymi włosami i powiedziała. - Niezbyt podoba mi się ten podział. Sabina otworzyła usta, by coś powiedzieć, ale Jess szturchnęła ją w kolano. Jess odpowiedziała. - Yhym. - Sądzę, że będziemy musieli potargować się o to trochę bardziej. I kilka innych detali. - Okej. – Nie zaskakuj wściekłego psa, powtarzała sobie. Nie zaskakuj wściekłego psa. - Ale ogólnie… Myślę, że to zadziała. Gorący komputerowy klub72. To świetna muzyka, gorące gry-to świetny pomysł. Jess skinęła powoli. - Super. Wpatrywała się w nie tymi chłodnymi, brązowymi oczami przez kilka boleśnie długich sekund. - Wszystkie jesteście psami, tak? - Tak, Afrykańskimi Dzikimi Psami. Jej spojrzenie przeniosło się z May do Jess, Sabiny i wróciło do Jess. - Afrykańskie? Ale tylko ty jesteś czarna. Plecy May wyprostowały się gwałtownie i otworzyła usta, by coś powiedzieć. Jess klapnęła ręką kolano May, by była cicho. Dając jej znać bez słów… Nie zaskakuj wściekłego psa! Jess wyjaśniła powoli. - Pomyśl o Afryce, jako kolebce cywilizacji. Więc dzikie psy obejmują zakresem całą, uch, rasę. - Chuch. Czy to prawda, że nie macie wilczego pazura73? Wiecie, kiedy się przemienicie? - Prawda. Nie mamy. - Dziwne. Macie kciuki? Nie świruj. Nie ważne jak dziwne to się jeszcze stanie, nie świruj. - Tak mamy kciuki. - Chuch. – Długie palce drapały, straszną bliznę zniekształcającą jedną część jej twarzy. Nie wydawała się tym przejmować, ale Jess musiała się 72 73

Chodzi tu o klub, w którym gra się w różne komputerowe gry. Piąty pazur u tylnych łap psa.

- 203 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

zmuszać, by się nie gapić. Jej naturalna ciekawość sprawiała, że chciała zadać wiele pytań o to jak ją zdobyła, ale logika powiedziała jej by trzymała cholerne usta zamknięte. – Wiecie, ja nie lubię… cóż… wszystkich. Oprócz kilku wybranych. Ale myślę, że damy sobie radę, bo bardzo lubię psy. Widocznie, May nie potrafiła znieść więcej. Prychnęła, opuszczając nagle głowę. Ale jak tylko Jess i Sabina usłyszały to prychnięcie, nie potrafiły się powstrzymać. Strach zajął bezpośrednio tylne siedzenie w histerycznym śmiechu. Jess słyszała plotki o Samicy Alfa Watahy Magnusa kilka lat temu. Przejęła władzę po całkowitym starciu z powierzchni ziemi całej Dumy Lwów. Zdobyła tym wiele szacunku u psowatych, ale szybko stało się jasne, że mogłaby robić prędzej za sucharki dla psów niż za pudło pełne smakołyków74. Pomyślała, że kobieta mogłaby pęknąć, pokazać Jess to okropne szaleństwo, o którym słyszała. Natomiast, Sara Morrighan zaledwie odrzuciła włosy przez ramię i wzięła piwo. - Przepraszamy. – Powiedziała Jess, kiedy odzyskała już jakąś kontrolę. – To było niegrzeczne. Sara zmarszczyła brwi w zmieszaniu. - Było? Najlepiej tego nie ciągnąć. - Więc nasi prawnicy będą w kontakcie, jeśli chodzi o finalizację kontraktu i zgodę. - Tak, jasne. – Sara skończyła piwo. – Jeszcze jedna rzecz. Cholera. A myślała, że były poza. - Wataha Wilson. Znacie ją? Wszystkie trzy się napięły. Jak dużo Sara Morrighan wiedziała? - Tak. – Odpowiedziała May. – Ich Alfa jest ojcem mojej pierwszej córki. - Chuch. – Zeskoczyła z biurka. – Pilnuj swoich pleców. Plotki chodzą pomiędzy wilkami. - Jakiego rodzaju plotki? - Niejasne gówno. Ale słyszałam nazwę waszej Sfory, wspominanej w tym samym zdaniu i to nie w lubiący-zabawę sposób. Po prostu pilnujcie pleców. Nie chcecie się znaleźć pomiędzy Smith’ami i ich krewnymi. Słyszałam, że są szaleni. 74

„She’d earned a lot of respect from the canines for doing it, but it soon became apparent she might be a couple dog biscuits short of a full box of Milkbones.”- Według mnie chodzi o to, że Sara nie nadaje się na słodką, miłą wilczycę.

- 204 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Oooch. Rzucanie głazów ze szklanego domu, co? - Dziękujemy za informacje. - Żaden problem. – Założyła skórzaną, motocyklową kurtkę. – Dobra. Muszę iść. Wyruszamy dzisiaj na Alaskę. - To miłe. – Powiedziała Jess, wstając. – Tam jest naprawdę pięknie. - Tak właśnie słyszałam. Jedziemy zapolować na niedźwiedzie. Niestety, musze to robić, jako wilk, bo jest już po sezonie bym użyła mojego nowego karabinu Remington. Który naprawdę uderza. Jess nie mogła patrzeć na May i Sabinę. Znów to straciła. Zamiast tego powiedziała. - Rozumiem twoją stratę. *** - Może-i to jest tylko sugestia, Sissy Mae-ale może nie powinnyśmy namawiać twojej kuzynki, by pobiła tę supermodelkę. Sissy parsknęła, bawiąc się przedstawieniem zbyt dobrze, by je przerwać, bo Ronnie miała jeden ze swoich ataków sumienia. - Och, daj spokój. Tak pijana jak jest? Nie narobi większych zniszczeń. Marty, jedna ze starszych wilków towarzyszących Smitty’emu i Sissy w Nowym Jorku, upiła swoje niemieckie piwo i powiedziała. - I te supermodelki mają to całe ubezpieczenie na te ich śliczne, małe twarzyczki. - Och, cóż, w takim razie. Sadzę, że teraz w porządku. Sissy przyłożyła rękę do piersi. - Ronnie Lee? Czy to był sarkazm? - Sissy Mae. – Powiedziała Ronnie, trącając ją i wskazując na wejście do klubu. – Czy oczy mnie zwodzą, czy to ta mała dziewczynka, która uderzyła cię jak tanią dziwkę? To ona! Ta jałówka! - Nie uderzyła mnie. Zbiła mnie z tropu, to wszystko. Oczy Ronnie zwęziły się. - Z kim ona jest?

- 205 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Z kimś, z kim żadna z was nie chce zadrzeć. – Marty wzięła kolejny łyk piwa. – Ta wilczyca sprawia, że my wszystkie wydajemy się zupełnie normalne i racjonalne. - Kim ona jest? - Sara Morrighan. Samica Alfa Watahy Magnusa. - Ta szalona? – Spytała Ronnie. - Nie to wy jesteście szalone. Wiecie zabawnie-kochanie szalone. – Marty wskazała na przerażająca amazonkę swoim piwem. – Ta suka jest obłąkana. - Czy ktoś może mi wytłumaczyć, – Zażądała Sissy. – dlaczego Jessie Ann Ward spotyka się główną suką Watahy Magnusa? Ona jest psem, prawda? Ronnie wyszczerzyła się. - Była, kiedy zbiła Cię na kwaśne jabłko. - Nie zbiła mnie na kwaśne jabłko. Ale jestem blisko z wami. Marty szturchnęła Sissy w ramię. - I nadchodzi. Sissy patrzyła jak Jessie Ann szła w ich stronę, z jedną psowatą za sobą. - Cześć, Sissy. - Jessie Ann. - Cześć, Jessie Ann. – Ronnie wskazała na siebie. – Pamiętasz mnie? Ronnie Lee Reed. Wyraz twarzy Jessie zmienił się w przerażony. - Dobry Boże, wy wciąż się przyjaźnicie? Psowata nachyliła się nad ramieniem Jess. - Może są lesbijkami. Mina Jessie przeszła z przerażonej w spanikowaną. - Sabina. - Może są brudnymi, brudnymi lesbijskimi dziwkami. - Sabina! - Ja tylko mówię. - May. - Mam ją. Jedna psowata odciągnęła drugą i Jessie Ann zmusiła się do uśmiechu.

- 206 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Chciałam tylko powiedzieć, że jest mi przykro… za tamten dzień. Kiedy ja…uch… - Zbiłaś ją na kwaśne jabłko? – Zaofiarowała Ronnie. - Sprawiłaś, że płakała jak dziewczynka? – Spytała Marty, strzelając kolejnym piwem, używając pazurów, by zedrzeć kapsel. - Sprawiłaś, że ponownie przemyślała swoją egzystencję na planecie? - Pomogłaś jej znaleźć Pana? Jess westchnęła. - Cóż… jak zawsze było zabawnie z wami rozmawiać. Więc jeśli mi pozwolicie. – Odwróciła się i weszła prosto w amazonkę. - Sara, uch… Suka Alfa gapiła się dokładnie na Sissy. - Sabina powiedziała, że ta suka kiedyś Cię nękała. - Sara, to było dawno temu. Mogę Cię zapewnić, że teraz potrafię o siebie zadbać. Przez lata, Sissy odkryła, że było kilka typów wilków. Były wilki, jak Smitty, żyjące by polować, pieprzyć się i spać-typowa wilcza egzystencja. Były takie jak chłopcy Reed, będące bardziej jak psia rupieciarnia niż wilki, ciągle wyglądające kolejnego pieprzenia albo walki. I było kilka takich jak Sara Morrighan-cichych, ale zabójczych, sięgających najpierw do gardła i prawdopodobnie niezamartwiających się zadawaniem pytań później. I właśnie to zrobiła szalona wilczyca. Odepchnęła Jessie Ann z drogi i ruszyła po Sissy z wysuniętymi kłami i pazurami. Sissy cały czas patrzyła w jej oczy i przygotowała się na uderzenie. Nienawidziła walczyć z szalonymi ludźmi, ale mogła. Jednak suka nigdy nie zbliżyła się do niej za bardzo. Sissy założyła, że to Alfa Watahy Magnusa, chwycił swoją partnerkę w powietrzu, zanim jej szpony mogły zakopać się w twarzy Sissy. Słyszała o tym facecie, ale nigdy nie miała przyjemności go poznać. Zach Sheridan podniósł Sarę jedną ręką, w drugiej trzymając telefon. Nawet lepiej, kontynuował rozmowę z kimkolwiek, kto był po drugiej stronie, bez utraty rytmu. Po prostu złapał swoją partnerkę i wyniósł. Sissy mogłaby się założyć, że to nie pierwszy raz, kiedy robi coś takiego. Wisząc na ramieniu partnera, Sara Morrighan pomachała do Jessie i uśmiechnęła się szeroko. - Pa, Jess! Zadzwoń! – Powiedziała, robiąc uniwersalny znak „zadzwoń” palcami zastępującymi telefon. - 207 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Twoja przyjaciółka? – Sissy spytała Jess, kiedy Sheridan rzucił swoją kobietę na tył limuzyny i odjechali. Psowata przeczyściła gardło. - Partnerka w interesach. Ruszyła do swoich przyjaciółek, i Sissy spytała ją. - Miałaś okazję rozmawiać z moim bratem Jessie Ann? Chciałaś z nim porozmawiać tamtego dnia, prawda? Jessie przestała iść, jej ciało tworzyło jedną sztywną linię. - Tak. – Powiedziała nie odwracając się. – Rozmawiałam. Dzięki. Sissy przyglądała się jak psowata odchodzi z przyjaciółkami. - Czego ja nie wiem? – Spytała każdego, kto słuchał. - Wiele. – Odpowiedziała, Ronnie Lee. – Bazując na twoich starych raportach. - Przybywam! – Ktoś wrzasnął i trzy kobiety rozsunęły się zanim kuzynka Sissy, Gemma, uderzyła głową w samochód, o który się opierały. Wpatrując się w kuzynkę, Sissy wydała dźwięk. - Pozwolisz jakiejś supermodelce stłuc się na kwaśne jabłko? Nie masz dumy? Gemma podniosła się na stopy i ruszyła w kierunku supermodelki. - Pójdziesz do piekła. – Powiedziała Ronnie po raz tysięczny. - Nie martw się. Odbiorę śliczną nieruchomość wznoszącą się nad jeziorem ognia. Jesteśmy ustawione.

- 208 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXI

W połowie butelki tequili, Smitty przyjemnie „tarzał się” w tym, co się dzieje. Obiad z Mace’m był w porządku i szanse na to, że zarobią fortunę na, Kenshin’ie wzrosły. Ale co z tego? Nic z tego nie rozwiązywało jego problemu z Jessie Ann. Powinien pójść do domu, ale wciąż nie mógł patrzeć na to łóżko, więc skończył tutaj. W Kingston Arms. Nie zaskoczyło go też, że jego młodsza siostra wytropiła go z tyłu baru faworyzowanego przez watahę. Jak on miała dobry nos. To rodzinne. Śmiejąc się, z Ronnie i Marty, Sissy Mae opadła na krzesło naprzeciwko niego, kładąc stopy na blacie. - Cóż, ominęła cię zabawa. - Wątpię czy ominęło mnie dużo czegokolwiek. - Nie mówiłabym tak. – Marty dała znać kelnerce zaledwie kiwnięciem głowy i kolejka wódki pojawiła się przed nią w kilka sekund. – Twoja siostra prawie została stłuczona przez wściekłe zwierze. O wiele mniej zainteresowany niż powinien, Smitty spytał. - Co? - Suka Alfa Watahy Magnusa próbowała wziąć ze mnie kawałek. Smitty potrząsnął głową z niesmakiem. Tylko jego mała siostrzyczka. - Co zrobiłaś? - Nic. Wypuszczając zmęczone westchnienie, Smitty przechylił głowę na bok i popatrzył na nią. - Nic! Powiedz mu Marty, bo on nigdy nie uwierzy Tobie Ronnie Lee. - To prawda. Ona nic nie zrobiła. - Nie powiedziałaś czegoś? Zrobiłaś czegoś? Zaczęłaś czegoś? - Tylko stałam na zewnątrz klubu, zajmując się własnymi sprawami. - To pierwsze. Więc co ją sprowokowało? - 209 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Masz mnie. Była wtedy z Jessie Ann Ward. Używając każdej części kontroli, jaką miał, Smitty utrzymał swoją twarz kompletnie neutralną i po prostu odpowiedział. - Czy to prawda? Siostra gapiła się na niego tak długo, że prawie zaczął się wić. Nie czół się tak odkąd jego mama odkryła, że w wieku czternastu lat nie jest odpowiednio zbudowany. - Och mój Boże. – Powiedziała w końcu Sissy. – Pieprzysz ją! Ronnie skrzywiła się. - Sissy Mae! Wiesz, że Shaw nie znosi, kiedy wykrzykujesz takie rzeczy w hotelu. Nagle, jego siostra zaczęła się śmiać. - Zawsze wiedziałam, że masz coś do niej. – Sissy oskarżyła pogodnie. – Ledwie dziewięćdziesiąt funtów w przemoczonym ubraniu, cały ten trądzik i dziwaczność, ale wiedziałam, że te wielkie, głupie, psie oczy cię zdobędą. - Daj temu spokój, Sissy Mae. - Teraz będę musiała być ciotką wilkopsów. I czy nie są one radosnymi hybrydami? - Powiedziałem daj temu spokój. - I mam nadzieję, że to nie oznacza, że musimy zacząć wychodzić z tą jej małą, jazgoczącą Sforą. To mogłoby… Jego ręka trzasnęła o stolik uciszając jego siostrę. Właściwie, uciszyło cały pokój. Ronnie patrzyła na swoje ręce, a Marty tylko rzucała okiem w innym kierunku. Jego siostra, jednak, po prostu się na niego gapiła. - Co jest z tobą nie tak? Ja tylko żartowałam. - Powiedziałem-daj temu spokój. Sissy stuknęła palcem wskazującym o stół, jej wzrok nie opuścił jego twarzy. Wreszcie powiedziała. - Moglibyście wszyscy nam wybaczyć? - Tak. - Do zobaczenia. I już ich nie było. Chwytając butelkę, Sissy polała im kolejną kolejkę tequili. - 210 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Dobra duży bracie. Mów do mnie. *** Johnny wiedział, że jedynym sposobem, by mieć chwile sam na sam z Jess, było czekanie na schodach prowadzących do jej mieszkania, na najwyższym piętrze kryjówki Sfory. Czytał czekając, dorwał kolejną z książek Tolkiena z prywatnej półki Jess. Kiedy Jess wreszcie pokazała się na schodach idąc w jego stronę, szła powoli, ze zwieszoną głową - oczywiście wykończona. Ale kiedy go zobaczyła, jej oczy rozświetliły się, energia wzrosła. Wydawała się taka szczęśliwa widząc go. Nie wiedział jak sobie z tym poradzić. Odkąd jego matka umarła wszystkie te lata temu, nigdy nie miał nikogo, kto cieszyłby się na jego widok. - Cześć! - Cześć. Jess usiadła obok niego i wyraźnie wzdrygnęła się, kiedy zaznaczył miejsce w Tolkien’ie zaginając róg strony. Praktycznie mógł usłyszeć jej wewnętrzny krzyk „Profanacja!” - Co jest, Boo? Zawsze nazywała go tak, kiedy byli sami. Jej osobista ksywka dla niego. Powinno go to irytować, ale minęło tak wiele czasu odkąd ktoś mu matkował. - Sądzę, że jest coś, o czym muszę Ci powiedzieć. - Więc powiedz mi. Wpatrywał się w nią. Właśnie wtedy, może stać się niezręcznie. Ale zanim mógł powiedzieć, chociaż słowo, Jess chwyciła go za ramię i zażądała. - Proszę powiedz mi, że nie spałeś z Kristan75. - Co? - To nie tego boisz się mi powiedzieć? - Nie! Jess uwolniła jego ramię. - Uff. Już się martwiłam. - Mogę kontynuować? - Jasne. 75

Oj jej jedno w głowie.

- 211 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Chociaż chodzi o Kristan. - Co z nią? - Spotykała się ze swoim biologicznym ojcem. Teraz będzie już parę tygodni. Powoli, spojrzenie Jess znieruchomiało na nim. - A jak to jest możliwe, skoro była z Tobą albo w bibliotece za każdym razem, kiedy pytałam o nią ja lub jej mama? - Ja w pewnym sensie ją kryłem. - Więc okłamywałeś mnie? - Tak. – Nigdy wcześniej nie czuł się winny z powodu kłamstwa aż do tego momentu. Z tymi troskliwymi, brązowymi oczami wpatrującymi się w niego. Teraz zdecydowanie go stąd wykopie. Kristan była najstarszym psem ze szczeniaków. Oczekiwali, że będzie ją chronił, a nie pomagał uniknąć kary za to gówno. – Ja… Ja przepraszam. - Powinieneś. Jesteś najstarszy, powinieneś ochraniać szczeniaki. - Wiem. – Nic się nie stało. Mógł znaleźć jakieś inne miejsce, w którym będzie żyć. Miał wiele planów na nieprzewidziane wypadki. W ten weekend kończy siedemnaście lat. Nie w pełni dorosły, ale z fałszywym dowodem, mógłby znaleźć prace i … - Powiedz do widzenia, kieszonkowemu na dwa tygodnie, szefie. I lepiej żeby mi się to więcej nie powtórzyło. Zmarszczył brwi, zmieszany. Gdzie była furia? Niesmak? Rozkaz zabrania swojego tyłka z jej domu. - Dlaczego gapisz się na mnie w ten sposób, Boo? - Jeśli mam być szczery, to myślałem, że mnie wykopiesz. - Za co? Mam na myśli, definitywnie dałeś plamę, stąd strata kieszonkowego, ale nigdzie się nie wybierasz. Poza tym, już wszczęliśmy procedurę adopcyjną. Serce Johnny’ego dosłownie przeskoczyło kilka uderzeń. - Adopcyjną? - Tak. - Wy mnie adoptujecie? - Tak. Nie rozmawialiśmy z Tobą o tym? - Nie.

- 212 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak, musiały być ciasteczka. – Jess patrzyła się przez chwilę nieobecnym wzrokiem i uśmiechnęła się. – To były naprawdę dobre ciastka. Z ciemnej czekolady. – Kiedy po prostu się w nią wpatrywał, Jess powiedziała. – Czekaj. Nie chcesz żebyśmy Cię adoptowali? - Kończę siedemnaście lat w sobotę. Myślałem, że oczekujecie, że odejdę, kiedy skończę osiemnaście. – System wykopywał dzieci z rodzin zastępczych w wieku osiemnastu lat. Miał na to plan awaryjny, jeśli Sfora pokazałaby mu drzwi za rok od teraz. Ale ku jego przerażeniu, wielkie oczy Jessie wypełniły się łzami. - Nie… Nie płacz. Nie chodziło mi o to, że nie chcę żebyście mnie adoptowali. Pociągnęła nosem. - Więc, o co? - Nikt wcześniej nie chciał mnie adoptować. Wydawało mi się, że kiedy skończę osiemnastkę będziecie oczekiwać, że odejdę. - Nie, nie oczekujemy, że odejdziesz. Oczekujemy, że pójdziesz na uniwersytet. Przypuszczam, żeby uzyskać stopień w muzyce. Co przypomina mi, musimy usiąść i wybrać, do których szkół chcesz składać podania. - Ja… Ja zgaduję, że do tych, które przyznają mi stypendium. - Stypendium jest niezłe i dobrze wygląda w CV. Ale jeśli nie dostaniesz go w jednej z wybranych szkół, mamy już dla ciebie fundusz na pokrycie nauki. Wiec chodzi głównie o to gdzie chcesz iść. - Mam fundusz na studia? - Oczywiście. Każde z was małe bachory pójdzie na studia. Nawet, jeśli nie chcecie. – Skończyła warknięciem. – Rozumiesz mnie? - Tak. - Dobrze w takim razie. Jakieś inne pytania? - Nie. - Coś jeszcze przede mną ukrywasz? - Nie. - Dobrze. Jakkolwiek, dziękuję, że przyszedłeś do mnie teraz. Nie jesteśmy pewni, o co chodzi z watahą Wilson’a, więc musiałam to wiedzieć. - Nie ma sprawy. Johnny przechylił się trochę, ramieniem lekko napierając na ramię Jess. Nauczył się chować swoje emocje w ciągu lat. Zdecydowanie nie czół się - 213 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

komfortowo, kiedy powracały. Ale musiał coś powiedzieć. Modlił się tylko żeby znów się nie rozpłakała. - Dziękuję. - Nie ma, za co. – Na szczęście, nie rozpłakała się. – Ale wciąż stracisz kieszonkowe, koleś. Chociaż, niezła próba. – Mrugnęła do niego, ale wyraz jej twarzy zmienił się w sekundzie, kiedy jej głowa podniosła się i wąchała powietrze. - Co się dzieje? – Spytał, wciąż ucząc się udoskonalać umiejętności, które dorośli uważali za oczywiste. Jess mu nie odpowiedziała, po prostu skoczyła na nogi i ruszyła po schodach do swojego mieszkania. Johnny podążył za nią, prawie na nią wpadając, kiedy zatrzymała się w drzwiach. Z rękami na biodrach, Jess kłapnęła zębami. - Co ty do cholery tutaj robisz? Smitty skrzyżował ramiona na klacie. - Przyszedłem się z Tobą zobaczyć, mój mały, słodki placuszku. Słodki placuszku? *** Dlaczego w jej mieszkaniu był pijany wilk? I jak się tutaj dostał? Żeby dostać się do jej mieszkania drugim wejściem trzeba było przejść przez płot domu Sfory i przeciąć podwórko. Dom pełen psów i nikt nie wyczuł błąkającego się wilka? Pijanego wilka? - Myślałam, że wszystko zostało powiedziane dzisiejszego popołudnia. - Nie. – Dostrzegł Johnny’ego nad jej ramieniem. – Chłopcze. - Idioto. Smitty zrobił krok do przodu i Jess wypchnęła Johnny’ego za drzwi. - Porozmawiamy jutro. Niepokój na twarzy Johnny’ego ogrzewał jej serce. - Jesteś pewna Jess? - Tak, wszystko będzie w porządku. Nie wyglądał na szczęśliwego, ale odszedł.

- 214 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess zamknęła drzwi i odwróciła się by znaleźć Smitty’ego stojącego kilka cali od niej. - Wyglądasz naprawdę ładnie dzisiejszej nocy. - Dzięki. - Strasznie za Tobą tęskniłem. - Minęło osiem godzin. - To za długo! - Szszsz. – Jess odepchnęła Smitty’ego od drzwi. – Bądź cicho. - Chcę tu z tobą zostać na noc. - Nie. - Dlaczego nie? Nic Cię nie obchodzę? - Smitty to nie fair. - Wszystko jest dozwolone w miłości i pieprzeniu. - Jestem całkiem pewna, że to nie precyzyjny cytat. Jak właściwie się tutaj dostałeś? – Chryste, miała nadzieje, że nie prowadził. - Sissy wepchnęła mnie do taksówki. Powiedziała, że powinniśmy porozmawiać. Więc jestem, żeby rozmawiać. Szlag, by tę kobietę! - Odepchnąłeś mnie Smitty. To był drugi raz. Nie będzie trzeciego. - Dobra. – Powiedział zbyt spokojnie. Wtedy dodał. – Więc pozwolisz mi zostać? Jess zacisnęła zęby. - Nie, wezwę Ci taksówkę. - Dobra. Bądź zła. – Złapał ją za ramię i przyciągnął do swojego ciała. – Przynajmniej daj mi całusa, zła kobieto. - Smitty… - Pocałuj. Mnie. Teraz. - Wyjdziesz cicho, jeśli Cię pocałuję? - Tak. Zrezygnowana i w pewien sposób ciesząca się na to, Jess przesunęła ręce na tył szyi Smitty’ego i pociągnęła go w dół, żeby móc go pocałować. Smakował jak tequila, drink wybierany przez wilki. Ale, szczerze, tequila nigdy nie smakowała tak, cholernie, dobrze. Jego ręce głaskały jej szyję, język wykonywał powolne kółka wokół jej. Pocałunek wydawał się nie mieć końca i - 215 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

chciałaby żeby taki był. Kiedy Smitty ją całował, mogła zapomnieć o prawie wszystkim innym. Jego ręce przesunęły się z jej szyi i sięgnęły po piersi. Złapała je i odepchnęła. - Wystarczy. Smitty oblizał usta. - Wiedziałem. - Co wiedziałeś? - Nie skończyłaś ze mną. Jess wzięła głęboki oddech, rozglądając się za czymś, co mogłaby rzucić w ten wielki łeb, kiedy następne słowa Smitty’ego zatrzymały jej poszukiwania. - Nie czuj się źle. – Powiedział, wędrując po sypialni. – Ja nigdy z tobą nie skończę. Jess poszła za nim, jej serce podleciało wysoko. - Co? - Jesteś zanurzona w środku… niczym tik76. Przeczesując włosy rękami, spytała. - Porównujesz mnie do pasożyta77? - To negatywny sposób, patrzenia na to. Złapała bezprzewodowy telefon z komody. - Wzywam Ci taksówkę. - Okej. – Smitty zataczał się w stronę łóżka. – To ja poleżę póki nie przyjedzie taksówka. - Nie, nie. Nie… Za późno. Wiedziała, że jak tylko jego wielka, tłusta głowa dotknęła materaca był wyłączony, zupełnie jak światło. Rozłączyła się. Mogła nie dać rady wymusić na taksówkarzu zaniesienia zalanego Smitty’ego, na tylne siedzenie jego maszyny. Poddając się, Jess wyłączyła wszystkie światła w mieszkaniu i skopała tenisówki. W pełni ubrana, weszła do łóżka obok Smitty’ego. Jak tylko materac się wygiął, wyciągnął ramię i przyciągnął ją blisko do swojego ciała. - Puść mnie. Wymamrotał coś i wrócił do chrapania. 76 77

Nerwowy, np. ruszająca się powieka.;) Bosz, jaki on romantyczny. W tym momencie się popłakałam hehe

- 216 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nieistotne. – Warknęła. – Absolutnie nieistotne.

- 217 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXII

Wyczuł niebezpieczeństwo zanim całkiem się obudził. Mógł wyczuć je, zbliżające się do niego, rzucające się na niego. Wszystko, co mógł zrobić to, przygotować się na uderzenie…i bum! - Obudź się! Obudź się! - Jest ładny. Jak dorosnę chcę jednego takiego jak on. - Pachnie jak wujek Petey po obiedzie w święto Dziękczynienia. - Wygląda średnio. - Obuuudź sieeeeeeeeeeeeeeeeee! Smitty uniósł głowę i spojrzał na sześć szczeniaków pełzających po jego nogach i plecach. Jessie Ann zdecydowanie musiała zejść na dół z całą historią, jako najzłośliwsza kobieta kiedykolwiek chodząca po planecie. Mała pięść walnęła w jego czoło, wywołując bezgraniczny ból. - Ciocia Jess chciała żebyśmy powiedzieli Ci żebyś zabrał swój tyłek z łóżka. – Mała dziewczynka uśmiechnęła się, na znak dostarczenia wiadomości. Smitty przeczyścił gardło. - Dziękuję. Jestem w trakcie. - Świetnie! – Wrzasnęła, powodując rozdarcie w jego głowie i wypadnięcie jej całej zawartości. Przynajmniej tak się czuł. – Gofry czekają. Ale lepiej się pośpiesz. Kiedy starsze dzieci zaczną jeść, zapomnij. - Czy istnieje jakakolwiek szansa, że pójdziecie sobie, podczas gdy będę wstawał? - Nie. – Odpowiedzieli wszyscy razem. - Oczywiście. - Ciocia Jess chciała żebyśmy się upewnili, że wstaniesz. Ale musisz się pośpieszyć, bo niedługo wyjeżdżamy. Ziewając, Smitty zmusił się, by się podnieść. - Wyjeżdżacie?

- 218 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak na weekend. – Znów uśmiechnęła się do niego ładnie. – To urodziny Johnny’ego. Więc musisz iść. Po tym jak zjesz. Bo wyjeżdżamy. I nikt nie wydaje się ciebie lubić. Smitty gapił się na małą blondynkę. - Twoją mamą jest Sabina, prawda? - Skąd wiesz? - Szczęśliwy traf. *** Jess skończyła swoje gofry i włożyła talerz do zlewu. Wprowadziła dorosłych w całą sytuację z Walt’em Wilson’em, wliczając wszystko, czego dowiedziała się wczoraj. Kiedy skończyli poszli się pakować i przygotować dzieci. Od głównej czwórki, dostała reakcje, których nauczyła się spodziewać na przestrzeni lat. Sabina chciała wytropić i zdziesiątkować całą Watahę Wilson’a. May wzięła całą odpowiedzialność za coś, co nie byłą jej winą. Danny zobaczył śmierć. A Phil, nie powiedział nic, co oznaczało, że już knuł i planował brutalną śmierć Walt’a Wilson’a. Tego właśnie wielu nie pojmowało w Sforze Kuznetsov. Nie byli słodką sforą piesków, która dorastała otoczona swoim rodzajem. Niemal każdy z nich był ulicznym psem. Pakiet bojowników, którzy trzymali razem swoją Sforę i przeżyli robiąc wszystko, co było konieczne. Byli ocalałymi i chronili się nawzajem. - Czego od nas oczekujesz? – Spytał Phil. - Chcę go wyśledzić. Smitty kogoś do tego zaangażował, ale zadzwoń do niektórych naszych starych znajomych. – Odwróciła się od zlewu i spojrzała na przyjaciół. – Jeśli naprawdę chce tylko widywać swoją córkę, nie powstrzymam go. Ale jeśli tylko jej używa-wszystkie zakłady przestają mieć znaczenie. Rozumiecie mnie? Jej Sfora potaknęła, nawet, jeśli mogła zobaczyć May na skraju łez. Jess podeszła do niej, pogłaskała jej włosy i pocałowała czubek głowy. - Nie płacz May. Poradzimy sobie z tym. - Nie chcę żeby którekolwiek z was poszło do więzienia, a wy wszyscy knujecie coś, co was tam wyśle. Jess wyszczerzyła zęby w uśmiechu, wiedząc, że May ma rację. - Będziemy się martwić o to wszystko w następnym tygodniu, kochanie. Mamy plany na ten weekend. A Kristan będzie z nami. Bezpieczna. Więc - 219 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

przejdźmy do tego. Musimy ubrać te rozwydrzone bachory, spakować się i zapiąć pasy zanim nawet zaczniemy myśleć o ruszeniu w drogę. I spakować na dłużej niż weekend. Nie zapomnijcie, że nie wracamy prosto do domu. Zespół Mace’a będzie zakładał w przyszłym tygodniu system alarmowy. Kiedy wszyscy wstali Smitty zawędrował do kuchni, ze szczeniakami uwieszonymi na nim jak małpki. Spojrzał na nią gniewnie, nabiegłymi krwią oczami. - Jessie Ann. – Jej imię nigdy wcześniej nie było wypełnione tak wielkim oskarżeniem. Uśmiechnęła się z całą słodyczą. - Dobry, Bobby Ray. - Myślisz, że mogłabyś mi tutaj pomóc? - Ale wyglądasz jakbyś radził sobie tak dobrze. - Jessie Ann. – Warknął zgrzytając zębami, wywołując chichot u szczeniaków. May i Danny usunęli dzieci ze Smitty’ego i wysłali je do swoich pokoi, by zaczęły się pakować. Sabina usadziła Smitty’ego przy kuchennym stole, kiedy Phil wyciągał gofry z podgrzewacza. May napełniła dwie szklanki, jedną mlekiem drugą sokiem pomarańczowym. Sabina przyniosła mu kawę. - Poniekąd powinniście nad nimi popracować. – Zauważył Smitty, kiedy przylgnął do kubka kawy jakby zależało od niego jego życie. - Tak wiele dzieci. – Powiedziała Jess. – Nie mieliśmy wyboru. – Jess nalała sobie kubek kawy i jak tylko umieściła dzbanek w maszynie powiedziała. – Idę na górę, żeby się spakować. Kiedy zejdę, ciebie nie będzie. – Poklepała jego policzek. – Na razie. *** Jeden krótki i gruby rosyjski palec szturchnął go w głowę. - Jakim cudem to spieprzyłeś? Jesteś za wolny? - Nie szturchaj mojej głowy. - Nie czepiaj się go. – May dolała mu kawy. – Jestem pewna, że to po prostu nieporozumienie. - Nie, Jess jest prawie pewna, że on jest głupcem. I sądzę, że się z nią zgadzam. - Dlaczego się na mnie uwzięliście? - 220 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Bo, – Warknął Phil. – jeśli to spieprzysz, utkniemy z Sherman’em Landry albo jego odpowiednikiem. – Phil wpatrywał się w niego. – To jest dla mnie nie do zaakceptowania. - Wybacz, że psuję Ci życie. - Po prostu to napraw. – Danny wypuścił głęboki oddech. – Masz jeszcze jedną szansę. Wybieramy się do naszego domu na Long Iland. - I? - Posiadłość Marissy Shaw graniczy z naszą. Odrób matmę, półgłówku. – Warknął Phil zza zaciśniętych zębów. - To może zadziałać. – Powiedziała May z tą stałą wesołością. To było irytujące. – Mógłbyś spotkać się z nami „przypadkiem” w pewnym momencie. – Mrugnęła do niego. - Zobaczę, co da się zrobić. - Lepiej tak zrób. – Odgryzł się Phil. – Bo jeśli będę musiał radzić sobie z Landry’m regularnie, piekło będzie płacić. *** - Dobry słoneczko. Brendon, ubrany jedynie w ręcznik, świeżo z pod prysznica, powoli odwrócił się od kuchennego zlewu w stronę faceta, który szybko stał się zmorą jego egzystencji. Wyglądało na to, że jego siostra, miała rację. Powiedziała, bierzesz jedną na partnerkę, bierzesz całą watahę. Teraz, prawie każdego dnia, znajdował jakiegoś wilka błądzącego wokół jego domu, jedzącego jego jedzenie, oglądającego jego telewizję-i nie chciał nawet myśleć o incydencie w wannie. - Dlaczego tutaj jesteś? Smitty podniósł miseczkę z jogurtem. - Byłem głodny. - To jest hotel. Masz obsługę pokoi. W innym pokoju. Nawet lepiej, innym hotelu-w innym stanie. - Rzeczywiście. Rzeczywiście. Ale mam do ciebie pytanie. Brendon wziął głęboki oczyszczający oddech. - Okej. - Twoja siostra ma nieruchomość niedaleko Sfory Kuznetsov, prawda? - 221 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tę na Long Iland? - Tak. - Tak. Więc? - Jakieś plany na ten weekend? Brendon skrzyżował ramiona na klacie, jego cierpliwość wybiegała z pokoju. - Wyrzuć to z siebie, psowaty. - Pomyślałem, że moglibyśmy wziąć tam Watahę, może Mace’a i Dez, skoro mamy ten długi weekend. Zrobić z tego rodzinną rzecz. - I ty chcesz zabrać ich do posiadłości, która tak się zdarzyło, sąsiaduje z ziemiami Sfory twojej dziewczyny? - Ona nie jest moją dziewczyną. Jeszcze. Brendon tam był. Znał to zaborcze spojrzenie w oczach faceta. Biedny idiota. Nie miał pojęcia. Nic. Ale Smitty dał tępemu bratu Brendon’a pracę, która trzyma go w Nowym Jorku i z dala od kłopotów. Co bardziej istotne, Smitty przywiózł mu Ronnie Lee. Tylko za to był jego dłużnikiem, chociaż mimo tortur, nigdy nie przyznałby tego głośno. - Dobrze, mały szczeniaczku, możemy jechać. Poza tym, będzie fajnie patrzeć jak Cię ignoruje. - To bardzo miło z twojej strony, stary. - Cóż, no wiesz… - Brendon uśmiechnął się szeroko. – Staram się.

- 222 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXIII

Jess kochała to. Uwielbiała przyjeżdżać w to miejsce. Do tego azylu. By się zrelaksować i uspokoić. - Więc, zamierzasz wyjść za tego faceta? Jess westchnęła długo i głośno. Oczywiście, kiedy zabierasz ze sobą szczeniaki, już jeden zagraża całej tej rzeczy z azylem. - Dlaczego, – Spytała Jess siedząc na frontowej werandzie domu Sfory Long Iland, gapiąc się na las pokryty śnieżnym puchem. – musisz rujnować mój weekend nieustannymi pytaniami? - Zadałem jedno. – Johnny usiadł na krześle obok niej, z kubkiem gorącej czekolady w rękach. – Po tym, co powiedziała mi Kristan i po zobaczeniu go w twoim mieszkaniu, po prostu się zastanawiałem… - Kristan powinna trzymać usta zamknięte. - Taa, powodzenia z tym. - A ty nic nie widziałeś. – Jess wzięła Johnny’emu gorącą czekoladę i upiła. – Więc, w każdym razie, nad czym się tak zastanawiałeś? - Jeśli poślubisz tego gościa… - Nie zamierzam za niego wychodzić. - … czy to zmieni tą całą sprawę z adopcją? – Jess odwróciła się na swoim krześle i gapiła na Johnny’ego. Gapiła się póki chłopak nie zaczął kręcić się niezręcznie na swoim krześle. – Co? - Widzisz to? – Wskazała na swoją twarz. – To moja niezadowolona mina. Usta Johnny’ego podkręciły się trochę w kącikach. - Twoja niezadowolona mina? - Tak, to mina, którą mam, kiedy jestem niezadowolona. - Och. I jesteś niezadowolona, ponieważ… - Ponieważ ty naprawdę myślisz, że jakiś facet, jakikolwiek facet, może mnie zmusić do zmiany podjętej przeze mnie decyzji? Nie wiedziałam, że masz mnie za takiego cieniasa. - 223 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Ja nie. Ja tylko… – Johnny wzruszył ramionami. – Moja mama zmieniła swoje całe życie przez faceta, i była jedną z najtwardszych kobiet, jaką znałem. - Miała też siedemnaście lat, kiedy Cię urodziła. Ja mam trzydzieści dwa. Duża różnica, dzieciaku. Johnny uśmiechnął się. - Zgaduję, że nie kupiłaś tego za bycie, cieniasem, co? - Nie. Jess odetchnęła radośnie świeżym powietrzem. - Równie dobrze możesz się z tym pogodzić, Johnny. Jak powiedziałam Ci już wcześniej, utknąłeś z nami. - Jasne. Jak w Mafii. – Kończy siedemnaście lat w ten weekend, a wciąż się mądrzy, tak jak Jess się obawiała. – Więc czy będę w ten weekend polował z resztą? Czy wciąż będziesz mnie traktować jak szczeniaka bez wyszlifowanych zębów? Jess położyła stopy na balustradzie i wygodnie się oparła. - Zobaczymy. Klan Stark też jest tu w ten weekend. - No i? - Te hieny wykazują tendencję, by wchodzić na nasze terytorium bez pytania. - Od tej walki na pięści w sklepie spożywczym? - One zaczęły. I to nie była walka na pięści – to była popychana gra. – Jess podała kubek Johnny’emu. – Bez cukierków ślazowych? - Nie lubię cukierków ślazowych. - Ignorant. - Faszystka. Wpatrywali się w otaczający ich las. Sypało całą noc i teraz cały teren był zdrowo pokryty śniegiem, w którym mogli się bawić. Jess miała zamiar w ten weekend pojeździć na snowboardzie. Całkowicie przyszła do siebie, fizycznie i emocjonalnie, po jej potwornej przepychance z łosiami w okresie rui z zeszłego roku. Dobrze, że dzikie psy były szybkimi biegaczami. ***

- 224 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty miał się naprawdę dobrze dopóki jedno młode nie wspięło się na jego ramiona i ugryzło go w tył głowy. Powoli, odwrócił się do Ronnie Lee, która wydawała się całkiem zaabsorbowana plotkarskim magazynem. - Au. – Powiedział. Ronnie Lee zerknęła na niego, ale jej oczy rozszerzyły się, kiedy zobaczyła syna Brendon’a Shaw próbującego zrobić sobie z niego posiłek. - O, cholera. – Rzuciła magazyn, uklękła na kanapie i zabrała małego z głowy Smitty’ego. – Erik! Rozmawialiśmy o tym. Wilki nie są do jedzenia. Kiedy go odsunęła, Erik krzyknął i walczył, by wrócić, do Smitty’ego. - Sądzę, że cię lubi. Smitty wyciągnął ręce. - Daj go tu. Zanim Ronnie mogła cokolwiek zrobić, Erik natarł na niego, ciskając swoje małe ciało na jego klatę. Uśmiechając się Ronnie powiedziała. - Dzieci Cię kochają. - To musi być mój urok. Spontanicznie, młode na jego kolanach zaczęło wyć. Głośno. Ronnie zasłoniła usta Erika rękami. - Szsz. – Rozkazała głośnym szeptem. – Mówiłam Ci żebyś tego nie robił, kiedy tata jest w domu. - Ronnie Lee, czego ty uczysz tego kota? Otrząsnęła głową. - Niczego. - Ronnie Lee… Ronnie chwyciła magazyn i usadowiła się wygodnie na kanapie, ignorując jego naganny ton. - Więc jaki jest twój doskonały plan, Bobby Ray? - Mój doskonały plan? - Złapanie w pułapkę twojego dzikiego psa w ten weekend. Po to tu jesteśmy, prawda? - Panie, Ronnie Lee. Nie wiem. Ja nie mam pojęcia, co robię.

- 225 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Odwróciła się na kanapie, by mieć go przed sobą, podnosząc stopy do góry tak, że jej palce muskały jego udo. Nie było też zaskakujące, kiedy Erik je chwycił. Jak na brzdąca, wydawał się mieć już kilka fetyszy. - Co masz na myśli? - Chodzi o to, że w jednej sekundzie myślę, „Ona jest moja. Ona zawsze była moja i biorę ją.” Potem myślę, „Nie jest wystarczająco silna. Nie na tyle, by być częścią Smith’ów.” - Nie wiesz tego, Smitty. - Kiedy ruszyłem na te niedźwiedzie, schowała się za drzewem. Ronnie prychnęła. - Ja też schowałabym się za drzewo, chyba żebyś mnie potrzebował. - Nie, nie schowałabyś. - Smitty, każda kobieta w Smithtown wie-nigdy nie wchodź między samca Smith a regularną walkę. Nigdy. Jak dla mnie to wydała się bystra. Nie słaba. Nie powiem, że łatwo jest być częścią Smith’ów. Ale jeśli jest dla ciebie właściwa, żadne z was może nie mieć wyboru. - Wiem. - Musze powiedzieć, że z wiekiem stała się naprawdę ładna, Bobby Ray. - Prawda. - Ładna i wciąż tak niewinna, że zawstydza anioły. Smitty uśmiechnął się ironicznie. - Nie taka znów niewinna. - Dlaczego, Bobby Ray, chcesz sprawić żebym się zaczerwieniła—Au! Erik! To mój palec chłopcze. Uważaj na te zęby. Sissy Mae przechadzała się po pokoju jako wilk, prowadząc za sobą inne kobiety. Sissy szczeknęła na Ronnie Lee i wskazała głową na drzwi. - Idźcie. – Smitty odsunął Erik’a od stóp Ronnie Lee. – Przypilnuję Erik’a. - Jesteś pewien? – Uniosła brwi, dając mu znać, że wciąż może się porozumieć, ale nie powiedzieć to, bo wtedy Sissy Mae mogłaby zażądać, by powiedzieli jej, o czym rozmawiali. A nawet gorzej, starałaby się ‘pomóc.’ Nie ma nic gorszego niż starająca się pomóc Sissy Mae. Myślała, że pomaga ostatniej nocy, kiedy wysłała go do Jessie Ann. - Idźcie. Zapoluję jutro. - Dziękuję, kochany. – Pocałowała go w policzek i ruszyła do drzwi, otwarła je i wypuściła resztę wilczyc na zewnątrz. Wtedy zmieniła się, strząsnęła ubrania i ruszyła za nimi na zewnątrz. - 226 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Z pewnością jesteś dobry dla kotów-jak na psowatego. Dez usiadła na kanapie naprzeciwko Smitty’ego, z synem śpiącym w jej ramionach. - Nie tak dobry jak ty, moja słodka Dez. - Cóż, kochany, brak ci do tego wyposażenia. Zaśmiał się i chłopiec w jego ramionach mu zawtórował. Smitty popatrzył na brzdąca na kolanach i wyszczerzył się do niego. - Ty naprawdę jesteś czarujący jak na Shaw’a, prawda? W odpowiedzi, chłopiec odrzucił do tyłu głowę i znów zawył. Wydaje się, że lubi to często robić. Niestety, wściekłe warknięcie za jego plecami zasugerowało Smitty’emu, że Brendon Shaw się z tym nie zgadzał. Smitty uśmiechnął się do samca lwa stojącego za kanapą-kipiącego ze złości. - Cześć Shaw. Masz tu ładny dom. Z rękami skrzyżowanymi na masywnej klacie lew spojrzał w dół na Smitty’ego tak jak tylko kot potrafi. - Czego jeszcze nauczyłeś mojego syna? Jak gonić za własnym ogonem? Lizać tyłek? - Niee, utknąłem przy kocich podstawach. Położenie leniwego tyłka pod drzewem, spania przez dwadzieścia godzin, zjedzenia całego jedzenia, które upolowały samice, ryczenia przez kilka minut i spania kolejne dwadzieścia godzin. Kiedy kot obnażył kły, Smitty był na tyle mądry, by zamknąć się w cholerę, nawet, gdy Dez wybuchła śmiechem. *** Siedząc tu na ganku, gapiąc się na śnieg, Jess zadała Johnny’emu swoją zwykłą litanię pytań. Jak w szkole? Czy ją lubi? Czy jest w lepszych stosunkach ze szczeniakami? Czy potrzebuje nowych butów? Nowych skrzypiec? Ile dokładnie kosztuje ten Stradivarius? I jak właściwie przeszedł przez zabójczego orka na poziom piętnasty bez dodatkowych-dwudziestu zręczności magii zbroi? Naprawdę nigdy nie przestawała mówić, jego Jess. Oczywiście, żadne z nich nie przestawało. Nawet samce gadali-ciągle. Johnny lubił swoje ciche - 227 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

chwile. Lubił siedzieć i myśleć. Po prostu być. Nie sądził żeby dzikie psy miały coś takiego. Oni albo spali albo gadali. Nie było pomiędzy dla dzikich psów. Ale byli jego, prawda? Jego rodzina. Jego Sfora. Prawda, kiedy się zmienił był jakieś dwa razy większy od największego dzikiego psa, ale to nie zmieniało tego, co wiedział. Był w domu. Johnny odwrócił się do kobiety, o którą po cichu bardzo się troszczył, w ciszy debatując, co powinien teraz powiedzieć Jess, kiedy nagle usiadła na krześle wyprostowana. Jej oczy skanowały las; uszy drgały. Usłyszała coś, co jej się nie spodobało. Dzikie psy miały zabójczy słuch. Powinny. Po zmianie, mieli największe uszy, jakie można sobie wyobrazić biorąc pod uwagę niewielki rozmiar ich ciał. Jess warknęła, z wzrokiem utkwionym w lesie przed nimi. - Chcę Cię w środku Johnny. – Chryste. Jutro kończył siedemnaście lat. Może nadszedł czas, by traktować go jak dorosłego? - Tak, ale… - Już! Zaskoczony wrzaskiem Jess, Johnny ruszył do domu. Kiedy wszedł, większość dorosłych wybiegła, już zmieniona. Dorośli, którzy zostali z tyłu przemienili się i stali na werandzie albo dokładnie przed domem. Kilku zajęło pozycję na tyłach. Johnny ukląkł na kanapie z innymi szczeniakami i patrzył przez wielkie panoramiczne okno jak dorośli wpadają do lasu. - Ktoś, – Wymamrotała Kristan koło niego - pachnąc jak zawsze zachwycająco. – będzie miał skopany tyłek. *** Sissy Mae zanurzyła zęby w szyi jelenia i gwałtownie nią szarpnęła, zabierając zwierzę ze sobą. Ronnie Lee owinęła szczękę wokół jego gardła i zmiażdżyła tchawicę. W końcu przestał się ruszać i wilczyce wzięły się za wczesny lunch. Nie planowały się ociągać. Weszły na terytorium dzikich psów, chociaż Sissy Mae nie za bardzo się martwiła, wciąż wiedziała w środku, że jej brat przyjechał tu, by kolejny raz spróbować z Jessie Ann. Nie zniszczyłaby tego, przez zawstydzenie psów na ich własnym terenie.

- 228 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Więc kiedy Ronnie Lee podniosła głowę i wąchała powietrze, Sissy założyła, że to psy biegną, by zbadać, co się dzieje. Ale wtedy też złapała zapach i usłyszała dźwięk. To śmiecho-wycie. Jej głowa gwałtownie się uniosła i zobaczyła ich wychodzących z pomiędzy drzew. Nie cały Klan, jakaś dziesiątka, ale wystarczająco, by wywołać problem. Warknęła i wilczyce zostawiły posiłek, otaczając go. Hieny przyszły po jedzenie. Ale będą musiały o nie walczyć. Sissy Mae Smith nie oddawała swoich ofiar nikomu. Wyszła na przód i warknęła, hieny robiły uniki zbliżając i oddalając się, wydając ten irytujący dźwięk, umieszczający jej nerwy na krawędzi. Szukały drogi pomiędzy wilkami, by dostać się do jelenia. Sissy zerknęła na młodszą wilczycę i odesłała ją, by sprowadziła samców. Skupiając się z powrotem na hienach, Sissy cofnęła usta, obnażając kły. Jedna z hien podeszła bliżej i Sissy skoczyła do przodu, jej zęby tylko drasnęły szczękę hieny. To odskoczyło zaskoczone agresją, ale jeszcze nie gotowe do odwrotu. Ale zanim hiena mogła zrobić kolejny ruch, dzikie psy wyskoczyły z pomiędzy drzew z drugiej strony. Sissy patrzył zafascynowana jak Sfora Jessie Ann rzuciła się na rasę więcej niż dwa razy większą niż dzikie psy. I hieny miały szczęki, które łatwo kruszyły kości. Nawet bardziej zaskakujące, hieny uciekły. Może, dlatego, że znajdowały się na terytorium psów. Może, dlatego, że było ich tylko dziesięć, albo byli słabym Klanem. Nieważne. Kiedy hieny zniknęły w lesie, Sfora dzikich psów odwróciła się do Sissy i jej wilczyc. Hmm. To mogłoby okazać się niezręczne. Ale, znów, szanowała brata i zostawiła to w spokoju. Spojrzała za siebie i oszacowała, że linia terytorialna pomiędzy terenem dzikich psów a Shaw’a znajdowała się jakieś trzy mile78 stąd. Nic wielkiego, mogą to zrobić bez żadnego… Ujadanie odcięło ją od myśli i odwróciła się, by zobaczyć, że psy podeszły bliżej, bezustannie ujadając i poruszając się w ich stronę w kręgu. Gdyby była w ludzkiej formie zaczęłaby się śmiać. Hieny mogły uciec, ale nie wilki. Wilki Smith nigdy nie uciekały. Odchodziły, ale nigdy nie uciekały. Skinęła głową, dając znać psom bez słów, że jej Wataha odejdzie sama w zgodzie. Nie ma powodu żeby robić to brzydkim.

78

4,82 km

- 229 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jessie Ann wyszła na przód; oczy trzymała na Sissy. Warknęła, obnażając kły. W ułamku sekundy Sissy zrozumiała, że Jessie Ann była niewyobrażalnie wkurzona, ponieważ wilki śmiały przekroczyć granice. Nie chcąc wierzyć, że Jessie Ann byłaby na tyle głupia, by ją wyzwać, Sissy warknęła ostrzegawczo. Ostrzegając Jessie Ann by nawet nie próbowała. Nawet o tym nie myślała. Raz powaliła Sissy, ale to już się nie powtórzy. Sissy wskazała na Ronnie Lee, która cofnęła się kilka kroków zanim odwróciła się i oddaliła się truchtem, inne wilczyce za nią. Sissy warknęła i szczeknęła jeszcze raz zanim sama odwróciła się i powoli ruszyła za swoimi wilczycami. Raz jeszcze, wilki Smith nigdy nie uciekają. Poza tym, musiała dotrzeć tylko do linii oddzielającej terytorium Shaw’a i Dzikich Psów. O tym właśnie myślała, kiedy zbliżała się do linii terytorialnej. Wtedy Jessie Ann Ward wbiła boleśnie, ostre kły w lewe udo Sissy i przerzuciła ją z powrotem na terytorium psów. *** Smitty śmiał się, kiedy Shaw cofał się przed Ricky’m Lee i wypełnionym bimbrem murowanym słoikiem. - Trzymaj to gówno z daleka ode mnie! - No nie zmieniaj się w wielką cipę. Pij chłopcze! – Ricky Lee mrugnął do Smitty’ego. – Zaufaj mi Bobby Ray. Zmienimy tego Jankesa w porządnego chłopaka z południa błyskawicznie. - Na pewno! – Śmiał się Shaw. Patrząc jak chłopcy Reed torturują partnera Ronnie Lee, Smitty zastanawiał się czy iść po jedzenie z zamrażarki czy zrobić sobie drzemkę. Dobry sen zawsze mu pomagał, kiedy miał jakiś problem. Ale zanim mógł cokolwiek zrobić, uderzył w niego zapach. Zapach paniki. Kiedy znalazł się na stopniach werandy, wilczyca zatrzymała się przed nim ślizgiem. Szczeknęła, odwróciła się i pobiegła. Inni zmienili się i pobiegli za nią. Smitty zwlekał sekundę, by odwrócić się i popatrzeć na Mace’a stojącego na schodach werandy. - Zostań tu. Chroń Erik’a. - Łapie. Idź. Biegł i zmieniał się jednocześnie. Dogonił resztę, kiedy zbliżali się do grzbietu. - 230 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty mógł wyczuć, że byli niedaleko terytorium innej rasy. Dzikich psów. Terytorium Jessie Ann. Panie, o czym Sissy Mae myślała? Jak tylko Smitty i inni przeszli nad małym grzbietem zobaczyli ich. Jakieś trzy psy przy każdym wilku i przynajmniej cztery przy Sissy Mae. Shaw zaryczał z wściekłości i natarł na psy przytrzymujące Ronnie Lee. Smitty skierował się do siostry i Jessie Ann natychmiast rozpoznając jej zapach i barwę. Poza tym, tylko pies z urazą mógł ruszyć na Sissy Mae w ten sposób. Sissy się trzymała, ale szybko słabła. Jessie Ann wciąż nad nią pracowała. Sissy mogłaby obrócić się i wziąć jej kawałek a Jessie mogłaby od niej odskoczyć. Wtedy kolejny pies mógłby zaatakować jej bok i kiedy Sissy odwróci się, by z nim walczyć Jessie mogłaby wrócić. Smitty wiedział, że musi wyciągnąć siostrę i resztę wilczyc za granice terytorium oddalonej o stopę. Musiał zrobić to szybko. Ale dzikie psy zagrodziły mu drogę, blokując go. Blokując go od Jessie Ann. Wkurzony, odepchnął psy z drogi, mknął przez nich, kiedy mógł, i bez wahania, szedł wprost do Jessie Ann. Kły zatopione w futrze i odsłoniętym ciele i mięśniach. Wydała skowyt bólu i odsunęła się od niego, uwalniając jednocześnie Sissy Mae. Jessie Ann odskoczyła na kilkanaście stóp i wpatrywała się w niego. Następnie starała się zrobić unik, by dostać się do Sissy. Smitty odseparował ją, obnażając kły w ostrzeżeniu. Odwarknęła i znów próbowała go ominąć. Członkowie jego Watahy desperacko starali się odciągnąć inne psy od Sissy Mae, żeby mogła dokuśtykać na terytorium Shaw’a, ale psy nie chciały jej wypuścić. Kiedy dwa były usuwane, kolejne dwa atakowały. Kiedy Jessie Ann znów próbowała go ominąć, odepchnął ją. Gapiła się na niego i zastanawiał się czy ucieknie. Panie, co jeśli sprawił, że będzie płakała79? Wtedy, w momencie, który będzie pamiętał aż do śmierci, słodka, niewinna Jessie Ann natarła na niego z determinacją. Podnieśli się na tylnych łapach i drapali dopóki nie trafili na najbardziej bezbronny obszar. Wbiła się w jego pysk, a on w jej gardło. Jej Sfora, słysząc, że ich Alfa walczy, przybiegli. Smitty pozwolił im. Pozwolił im się powalić, szarpać. Pozwolił im, ale nie puścił Jessie Ann. Nie dopóki był pewien, że jego siostra jest bezpieczna. Jessie Ann też nie odstępowała od niego. Ani razu. Szła za nim jak każdy inny drapieżnik. Chłodno. 79

Oj facet zdziwisz się.

- 231 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Kiedy Brendon Shaw znów zaryczał, Smitty wiedział, że jego Wataha zabrała Sissy za linię. Strząsnął psy, które znajdowały się na jego ramionach i tyłku i cofał się aż do terytorium Shaw’a. Psy podeszły pod samą linie, jeden długi rząd. Tak właśnie atakowały-w linii, póki nie otoczyły swojej ofiary, rzuciły się na nią i rozerwały na strzępy. Smitty wiedział, że była to po części wiadomość a po części zemsta. Wiadomość mówiąca, Watasze Smith, że bez zaproszenia, włóczenie się po terytorium dzikich psów może spowodować ich śmierć. Ale zemsta… Cóż, widocznie osiemnaście lat urazy właśnie eksplodowało, by uderzyć prosto w twarz. Brendon wyszedł na przód i gapił się na Jessie. Jej oczy przeniosły się ze Smitty’ego na Brendon’a i z powrotem. Wreszcie, krótko zaskowyczała, odwróciła się, pobiegła truchtem na swoje terytorium. Puszysty biało, brązowo, czarno, blond ogon uniósł się dumnie. Z kolejnym skowytem Sfora Jessie zawróciła. Z ostatnim potrząśnięciem głowy, Smitty odwrócił się i podążył za swoją Watahą i ranną siostrą.

- 232 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXIV

Z wszystkimi tymi szwami pokrywającymi dobrą część jej ciała, Sissy spojrzała na jeszcze zszywane. Psy zrobiły dużo uszkodzeń, ale żadnego śmiertelnego. Tylko bolesne. Prawdopodobnie nawet nie dostanie gorączki, ten ważny krok podejmuje jej ciało, kiedy zwalcza infekcje, ale z pewnością zostaną jej blizny. Dużo. Tak, Jessie Ann doskonale wiedziała, co robi. - Ostrzegałem was. – Brendon powtórzył to jeszcze raz, Ronnie Lee. – Ostrzegałem, żebyście nie wchodzili na terytorium psów. - Taa – Powiedziała Ronnie z wzruszeniem ramion i drgnięciem spowodowanym bólem, jej własnych szwów. – ale myślałam, że byłeś sarkastyczny. Mam na myśli… to psy. - Prawda. I skopały wam tyłki. - Było ich tam ze dwa tysiące. – Odpaliła Sissy. - Mówiłem wam, że w ten weekend są ze szczeniakami. Nie ma znaczenia czy jest ich milion czy tylko jeden, dzikie psy zrobią wszystko, co konieczne, by chronić szczeniaki. Koniec historii. - Taa, ale… Shaw trzasnął ręką o metalowy blat kuchenny, prawie go uginając. - Żadnych, ale! Nie mam nawet miejsca, żeby na to narzekać. Albo żądać kary. Ich atak był całkowicie usprawiedliwiony. Powiedziałem wam, że nie dostałem dla was pozwolenia na opuszczanie mojego terytorium. A Marissa i ja możemy przekroczyć granicę tylko na milę. Nawet Mitch tam nie chodzi, a jest jełopem! - Słyszałem to! – Wrzasnął Mitch z salonu. - Zamknij się! Sissy westchnęła. - Słuchajcie wszyscy, przepraszam. Okej? Nie zdawałam sobie sprawy, że to będzie wielka sprawa. Teraz wiem. – Popatrzyła na niego. – Przepraszam Bobby Ray. - 233 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie przepraszaj Sissy Mae. To coś, co mógł zrobić każdy z nas, goniąc swój lunch. - Ja bym tego nie zrobił. – Wymamrotał Shaw, ale uciszył się, kiedy Ronnie spojrzała na niego gniewnie. - To wszystko zmienia, prawda, Bobby Ray? – Spytała łagodnie Sissy. Smitty upił swoje piwo zanim odpowiedział. Miał nadzieję, że piwo stłumi ból wokół jego szwów. Miał ich o wiele mniej niż Sissy Mae, ale wystarczająco, by wywoływać dyskomfort. I, z powodu ich biologicznej natury, w ciągu kilku godzin muszą wyciągnąć szwy albo ryzykują, że skóra zagoi się wokół nich. - Tak. – Wreszcie odpowiedział. – Przypuszczam, że tak. - Jesteś samcem Smith, Bobby Ray. To nie tak, że mógłbyś zrobić, co innego. - Wiem. Sissy nalała sobie więcej soku pomarańczowego. - Więc myślę, że powinieneś ruszać. - Tak. Shaw spojrzał pomiędzy nich. - O czym wy dwoje mówicie? - Zrób to szybko, Bobby Ray. Jak zrobiłby to tatuś. Bobby Ray skrzywił się, ale skinął. - Dam z siebie wszystko. - Czekaj. Co wy dwoje planujecie? – Zażądał Shaw. Ronnie westchnęła. - Zajmij się sobą, Brendon’ie Shaw. To sprawa Smith’ów. - Żartujesz, prawda? Kiedy wszyscy wpatrywali się w niego, wyrzucił ręce w górę. - Dobra. Ale muszę wam powiedzieć, błogosławię dzień, w którym urodziłem się jako kot. *** Jess dosłownie wydarła wciąż bijące serce z klatki przeciwnika i zmusiła go, by na to patrzył. Jej dwunastoletni siostrzeniec popatrzył na nią gniewnie. - 234 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Jesteś wredna. – Oskarżył. - Pogódź się z tym, zuchu. Rzucił swój dżojstik i wypadł z pokoju. - Następny! Czternastoletni syn Phil’a i Sabiny wskoczył na zwolnione miejsce na kanapie. - Subtelne i twarzowe rozdarcie, tak przy okazji. – Chłopak miał sarkazm po ojcu połączony z brutalnym poczuciem humoru matki. Mądrala. - Podoba Ci się to rozdarcie, tak? – Spytała Jess. – Dobrze. Też będziesz tak wyglądał, kiedy skończę. Dzwonek obwieszczający kolejną rundę zadzwonił, ale zanim mogła dojść do siebie po kopnięciu w głowę z powietrza, Danny zawołał ją z frontowej werandy. Zatrzymała grę. - Nawet nie próbuj oszukiwać, smarkaczu. - Nie muszę. Zniszczę Cię bez tego. - Marzyciel. Jess wyszczerzyła zęby w uśmiechu i przeszła przez salon, jej Sfora zajęta różnymi formami zajęć relaksacyjnych. Od szachów i warcabów po kalambury z długopisem, papierem, kostką i ich wyobraźnią do gier komputerowych i wideo, a także jogi…, co po prostu wydawało się dziwne. Ale jej uśmiech zbladł, kiedy wyszła na werandę i znalazła wyraźnie potraktowanego brutalnie Smitty’ego czekającego na nią. Okej, więc może zrobiła więcej szkód niż sądziła. Oparł się o ciężarówkę, z rękami skrzyżowanymi na klatce. Dla niewprawnego oka, wydawał się zrelaksowany. Opanowany. Ale ona znała to spojrzenie. Widziała je raz, lata temu, sekundy przed tym jak Smitty rozpętał żywe piekło swojemu starszemu i większemu bratu za sypianie z dziwkarską dziewczyną Smitty’ego. - Czego chcesz Smith? - Musimy porozmawiać. Jeśli sądził, że ona zejdzie z werandy, był naćpany. - Więc mów. Kiedy zdał sobie sprawę, że do niego nie zejdzie, odepchnął się od ciężarówki i wszedł po schodach. Gapił się na nią, a ona zwalczyła pragnienie, - 235 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

by pogłaskać go po twarzy, zrobić cokolwiek może, żeby pomóc zabrać ból, który wiedziała, że odczuwał. Nic nie powiedział i szybko wzrosła w niej niecierpliwość dla długiej ciszy Smitty’ego. - Więc? Czekam. Skrzyżował wielkie ramiona na klacie i smutno westchnął. - Nie doceniłem was wszystkich, prawda? Jess wzruszyła ramionami. - Prawdopodobnie. – Wszyscy inni też, więc dlaczego on miałby być inny? - To, co stało się rano… – Wpatrywał się w las, potem potrząsnął głową. – Muszę powiedzieć, nigdy bym się tego nie spodziewał. - Twoja siostra znajdowała się na moim terytorium. Mam tu szczeniaki. Czego ona czy ty się spodziewaliście? - Spodziewałem się, że pozwolisz jej przekroczyć linie terytorialną. Spodziewałem się, że pozwolisz jej odejść. Jessie Ann, którą myślałem, że jesteś tak właśnie, by postąpiła. Dlatego, że tego nie zrobiłaś, wiesz, co to z ciebie robi? Jess wiedziała, że nie chce tego słuchać. Nie chciała więcej bolesnych słów, czy gorzej, bolesnej ciszy między nią i Smitty’m, ale teraz nie można było tego uniknąć. - Co Smitty? Co to ze mnie robi? Bursztynowe wilcze oczy znieruchomiały na niej i widziała kły, kiedy otworzył usta, by przemówić. Jej własne pazury wysunęły się na miejsce, przygotowane, by w razie potrzeby rozdzierać i rozrywać. - Moją, Jessie Ann. – W końcu powiedział. – To czyni Cię moją. Jess gapia się na niego, jakby wyrosła mu druga głowa. Nawet jej pazury się cofnęły. Widział jak się wsuwały, i to tylko potwierdzało, co już wiedział. Rozszarpałaby go na strzępy gdyby wykonał ruch w jej stronę. Jessie miała złą tendencję długą na milę i głęboką na dziesięć, i nic nie podniecało go bardziej. - Przepraszam… - Powiedziała łagodnie. – Co? - Myślałaś, że co się stanie, Jessie Ann? – Spokojnie spytał Smitty. – Zaatakowałaś moje wilczyce, kiedy próbowały opuścić twoje terytorium. Stłukłaś moją siostrę zaraz po przeproszeniu jej za uderzenie jej innego dnia. I rozdarłaś moją twarz zębami, kiedy próbowałem ją ochronić. I zrobiłaś to bez litości, wyrzutów sumienia czy liźnięcia sumienia. Wybacz, kochanie, ale to robi z ciebie świetną kandydatkę na partnerkę Smith’a. – Odwracając wzrok od tej pięknej twarzy i wielkich zszokowanych oczu, Smitty zbadał otaczającą ziemię. - 236 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Natychmiast zauważył nieużywaną stodołę. Idealnie. – No chodź, Jessie. – Trzymał ją za nadgarstek i delikatnie pocałował dłoń. – Zróbmy to dobrze, kochanie. Tak. Robi to właściwie. Powoli i spokojnie. Tak jak Jessie na to zasługuje. Żadnego krytycznego parowania Smith’ów dla niej. Nawet, jeśli to było to, czego chciał, da jej to, czego potrzebowała. Smitty podszedł to szczytu schodów werandy z Jessie za sobą, kiedy gwałtownie się zatrzymała, uciszając go tym. Odwrócił się i zobaczył, że Jessie zahaczyła jedną stopę o balustradę werandy, utrzymując się w miejscu. Wtedy szarpnęła go z powrotem i trzasnęła tą małą, prawą pięścią w jego już zmaltretowaną twarz. Puścił jej ramię i zakrył krwawiący nos. - Za co na święte piekło to było? - Och, nie wiesz? Więc, pozwól mi to powtarzać, aż załapiesz80! Chwytając ją pod ramiona, Smitty podniósł ją tak, by patrzyli sobie w oczy. - Co do cholery jest z tobą nie tak? - Stodoła? Zamierzałeś zabrać mnie do stodoły, jakbyśmy szli do miejscowego sklepu? Uśmiechnął się i wypuścił oddech. - Jessie Ann, jeśli chcesz czegoś luksusowego wystarczy, że powiesz. - Luksusowego? - Tak. – Ostrożnie postawił ją na werandzie. – Możemy poczekać, aż wrócimy do miasta, i wtedy możemy iść do jakiegoś miłego miejsca. Do jakiego tylko byś chciała. Wiem, że teraz przywykłaś do czegoś lepszego, i powinienem o tym wcześniej pomyśleć. Przepraszam. Kiedy trafiła go tą pięścią w żołądek, wszystko, do czego był zdolny to gapienie się na nią. - Za co to było? - Myślisz, że chodzi o pieniądze? To właśnie myślisz? - Kobieto… - Nie ‘kobietój’ mi tutaj. Myślenie, że jestem tak płytka i bezbarwna i że chodzi wyłącznie o pieniądze, jest po prostu wulgarne! - Więc czego chcesz? Wyrzuciła ręce w górę. 80

Może ta metoda na niego zadziała.

- 237 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wszystkiego! – Odsunęła się od niego. – I dopóki mi tego nie dasz, nie mamy, o czym ze sobą rozmawiać. Bez kolejnego słowa czy ciosu, obeszła go w koło i skierowała się do domu. Ruszył za nią. - Jessie Ann… - Ale zatrzasnęła drzwi na jego twarzy, zostawiając go stojącego na zewnątrz na zimnie. *** Jess oparła się o drzwi, walcząc ze łzami, którym nigdy nie pozwoliła popłynąć. Nie był wart jednej cholernej łzy. Nawet jednej. Rozejrzała się po pokoju i każdy pies wpatrywał się w nią. Szczeniaki i dorośli. Wszystko, co widziała to sympatia i ciepło. Oni wszyscy kochali ją tak, jak tylko psy potrafiły. Wiedzieli, czego chciała. Czego potrzebowała od Bobby Ray Smith’a. Ponieważ całkowicie ją rozumieli. Nawet, jeśli on tego nie robił. Sabina podeszła do niej i wręczyła torbę chipsów z ciemnej czekolady. - Masz, moja przyjaciółko. - Dzięki. - Chcesz się przytulić? Jess skinęła, czując się szczególnie żałośnie, ale nie dbając o to. Sabina przytuliła ją mocno, wtedy dołączyła jej Sfora do jednego dużego grupowego uścisku, który mógłby kompletnie spowodować, że większość ludzi, by zwariowała. *** Ronnie podskoczyła, kiedy frontowe drzwi otworzyły się z trzaskiem i zamrugała w zaskoczeniu, gdy usłyszała jak Bobby Ray - ze wszystkich ludzi wrzeszczy. - Ona doprowadza mnie do szału81!!! Zszarpnął z siebie kurtkę, rzucił nią przez pokój i wpadł do kuchni. Przepchała się nad Shaw’em i tyłem kanapy wpadając do kuchni na czas, kiedy Smitty wyjmował butelkę tequili z jednej z szafek. 81

Oj tam oj tam zaraz do szału… Trzeba ruszyć główką - tą na karku

- 238 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Och nie, ty nie. – Zacisnęła rękę na jej szczycie i szarpnęła. On szarpnął z powrotem. – Bobby Ray oddasz mi tą butelkę w tej chwili. Bobby Ray warknął na nią – nigdy wcześniej na nią nie warczał – i szarpnął butelkę jedną ręką, odpychając ją drugą. Ronnie zatoczyła się do tyłu i patrzyła jak odkręca nakrętkę. Miał ją prawie przy ustach, kiedy jego siostra stanęła za nim, stając mu nogą na podbiciu i kiedy sapnął z bólu, porwała butelkę z jego ręki. - Co się stało? – Spytała, przechodząc na drugą stronę kuchni. - Nie twój cholerny interes. – Ruszył w jej kierunku. – Teraz daj mi… Sissy Mae podniosła butelkę, celując dokładnie w głowę brata. - Tylko spróbuj. Smitty wpatrywał się w siostrę, prawdopodobnie debatując czy rzeczywiście go tym uderzy. Musiał wiedzieć, że tak będzie. - Wychodzę stąd. Patrzyły jak wypadł przez tylnie drzwi, rozebrał się, zmienił i zniknął w lesie za domem Shaw’a. Ronnie wypuściła powietrze i popatrzyła na przyjaciółkę. - Co? – Spytała Sissy. – Myślisz, że zmarnowałabym całą tą dobrą tequilę na ten duży łeb? - Cóż, sprawiłaś, że się martwiłam. *** Reszta dnia przeszła spokojnie i bez zakłóceń. Jess większość czasu spędziła w kuchni z May pod pretekstem pomocy przy pieczeniu tortu na urodziny Johnny’ego następnego dnia; ale odkąd nie potrafiła upiec nic innego niż czekoladowe ciasteczka, tak naprawdę została tam, bo nikt jej tam nie dręczył. May mówiła mało a Jess siedziała w rogu i ponownie czytała Dwie Wierze Tolkien’a prawdopodobnie dziewięćdziesięciomilionowy raz. Ale nawet J.R.R. nie mógł rozproszyć jej tak, by nie myślała o Smitty’m. Nie było jej łatwo odejść, wcześniej. Ale wiedziała, że musi. Wiedziała, że musi odejść i nie spoglądać za siebie. Nie, jeśli chciała go całego. Mężczyzna, który przyszedł do niej tego popołudnia mógłby być równie dobrze w pełni człowiekiem, z całą pasją, jaką jej pokazał. Beta z ekstremalnie małymi oczekiwaniami wobec swojego partnera. Jak tylko wziął jej rękę, mogła zobaczyć ich życie, tuż przed nią. Miłe, spokojne, proste życie z tak wielką ilością pasji i miłości, jaką mogłabyś dostać - 239 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

od wibratora. Wolałaby już być sama niż żyć w ten sposób. Znała swoich rodziców tylko czternaście lat, ale co z pewnością czuła to ich miłość do siebie. To było płomienne i dzikie i piękne i ona była tego wynikiem. Gdyby chciała solidnego, ale pozbawionego namiętności związku, zaczęłaby odpowiadać na telefony, Sherman’a Landry. Ale nie chciała Sherman’a czy nudnego związku, jaki mógł jej zaoferować. Jess chciała więcej. I w tej obrzydliwej łazience na autostradzie, naprawdę sądziła, że znalazła to ze Smitty’m. Wtedy, odepchnął ją. Nie czując się zbyt wygodnie z tym, co czuł. Ze Smith’em w swoim wnętrzu. Jasne, mogła powiedzieć mu, na czym polegał problem. Mogła mu powiedzieć jak pragnęła prawdziwego oznaczenia przez Smith’a, bo dzięki temu wiedziała, że znaczy dla niego wszystko. Ale znała Smitty’ego wystarczająco, by wiedzieć, że po prostu by udawał żeby sprawić jej radość. Wziąłby ją do łóżka, pieprzył, może byłby trochę szorstki i oznaczyłby ją. Ale to nie zmieniłoby cholernej rzeczy. Nie sprawiłoby to, że czułby się dobrze z tym, kim był i zawsze będzie ze względu na jego kod DNA. Teraz Jess zdała sobie sprawę, kiedy dowlekła się do swojego pokoju na najwyższym piętrze, że nigdy nie będzie go miała – cholera, nigdy nie będzie go chciała – póki nie zaakceptuje, kim i czym był. Musisz to zaakceptować nim pójdziesz dalej. Natomiast, Smitty spędził prawdopodobnie więcej czasu walcząc ze swoimi pragnieniami, zamiast ruszyć ku kolejnemu etapowi w swoim życiu. To łamało jej serce, ale by być szczerą, to nie był jej problem. Jak mówiła jej mama, „Niektóre sprawy ciało musi rozwiązać samo.” Jess weszła do pokoju i zamknęła drzwi. Naprawdę miała nadzieję, że może to roztrząsnąć do jutra. Mieli cały dzień zaplanowany dla Johnny’ego i chciała żeby jego siedemnaste urodziny były dla niego świetną zabawą. Czego zdecydowanie nie chciała, to zepsucie wszystkiego przez bycie żałosną ofermą. Usiadła na łóżku, rozwiązała i ściągnęła buty. Krótko zastanawiała się czy przebrać się w piżamę, ale brakowało jej energii czy chęci. Wiec wyłączyła światło i wyciągnęła się na łóżku. Po kilku minutach, złapała jego zapach. Nie zauważyła go wcześniej, kiedy w pierwszej kolejności nie była zdolna do pozbycia się jego istoty ze swojej głowy. Westchnęła. - Czego chcesz Smitty? Wyszedł z cienia. Przynajmniej wyglądał na tak nieszczęśliwego jak ona się czuła. - Wiem, że nie chcesz mnie teraz widzieć. - 240 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Masz rację. - Ale nie chcę znów dziś spać sam. Tęsknię za tobą, Jessie Ann. - Tak, jak ja tęsknię za swoimi psami, po tym jak podrzuciłam je wczoraj do schroniska? Przeszedł z nieszczęśliwego do złego w jakieś dwie sekundy. - Co do diabła to znaczy? Zbyt zmęczona, by się kłócić, przekręciła się na bok. - Zapomnij. To nic nie znaczy. Słyszała jak brał głęboki oddech, próbując uspokoić ten temperament, który uparcie nalegał przed nią ukrywać. - Masz coś przeciwko, żebym został? – Spytał. - Cokolwiek. Słyszała jak jego kurtka opada na podłogę, podążając za butami. Wtedy, w pełni ubrany, wpełzł do niej na łóżko. Objął ją od tyłu, jedną ręką ciasno wokół talii, a drugą wygiętą pod jej głową jako poduszka. Sięgnęła w dół i zaciągnęła na nich kołdrę zanim usadowiła się wygodnie. Wtulił się bliżej, ukrywając twarz z tyłu jej szyi. Położyła rękę na jego, otaczającą ją wokół pasa, jej palce prześlizgnęły się pomiędzy jego. Zacisnął rękę, zamykając swoje palce wokół jej. Tak zasnęli i Jess zdała sobie sprawę, że nic wcześniej w jej życiu nie było tak właściwe. Rano, kiedy obudziły ją szczeniaki łomoczące do drzwi, jego nie było.

- 241 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXV

Zajęło jej sekundy wydanie polecenia wpadając pomiędzy nich, by oddzielić Brendon’a Shaw i Bobby Ray’a. Zaczęło się jak każde inne poranne polowanie. Wilki Smith złapały jelenia i zabiły go. I jak na każdym innym polowaniu, odkąd lwy stały się stałą częścią ich życia, koty pojawiały się, by ukraść ich posiłek. Kiedy był to tylko jeden, Mace czy Brendon, zwykle stawali do walki. Ale z Mace’m, Brendon’em i Mitch’em, Sissy myślała, że po prostu oddadzą im tę przeklętą rzecz i zapolują na następną. Ale Bobby Ray zaatakował z zemstą. Mace natychmiast się wycofał, rozumiejąc Bobby Ray’a lepiej niż każde z nich. Nie miała żadnych wątpliwości, że kiedy stacjonujesz z facetem w strefie wojennej, wiele się o nim dowiadujesz. Mitch cieszył się swoją pracą, i nawet Sissy wyczuwała, że poważnie zastanawiał się nad tym, by nie wracać do swojej policyjnej roboty w Fili, tak, więc również dość szybko się wycofał. Ale Brendon wydawał się bardziej niż szczęśliwy dając Smitty’emu walkę, której ten szukał, obydwaj ścigali się nawzajem, jakby jeleń u ich stóp(w tym przypadku chyba łap) nie mógł po prostu być zastąpiony przez jazdę do McDonald’s. Oczywiście, to nie miało nic wspólnego z tym cholernym jeleniem. Albo faktem, że lwy zawsze kradły swoje posiłki. To wszystko przez tę przeklętą psowatą. To ciągle mieszało Sissy w głowie, że mała jałówka miała czelność odmówić jej bratu. Najlepszej partii, w jej opinii. Może gdyby to był jeden z pozostałej czwórki, Sissy mogłaby zrozumieć, że Jessie Ann go odpycha. Ale Bobby Ray nie był jak jej pozostali bracia. A jej pozostali bracia prawdopodobnie nie daliby Jessie Ann wyboru. Zdjęliby ją, jak tego jelenia. Ale Smitty nie powiedział Sissy nic po za „Ona mnie nie chce. To wszystko, co musisz wiedzieć.” Sissy w to wątpiła. Właściwie, wiedziała, że to złe. Ta mała kujonka chciała jej brata, od kiedy pierwszy raz go zobaczyła. I to się nie zmieniło. Serio, zdaniem Sissy, to nigdy się nie zmieni. Jessie Ann Ward zawsze będzie kochała Bobby Ray Smith’a. A teraz widząc go tak nieszczęśliwego, Sissy wiedziała, że Bobby Ray zawsze będzie kochał Jessie Ann. - 242 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Mimo to, z jakiegoś niewiadomego powodu, obydwoje nalegają, by z tym walczyć. Więc dla niej, pytaniem było, jak to naprawić. Była Samicą Alfa. Musiała to naprawić. Po swojej trzeciej walce z Bobby Ray’em – tym razem o ziemniaki – Ronnie Lee zaciągnęła ją do baru w mieście. Pełnego zdolnych, lokalnych talentów, ale nie potrafiła nawet cieszyć się flirtowaniem, kiedy w umyśle miała dramat Bobby Ray’a. Więc z Ronnie usiadły przy barze, tuląc swoje piwa, okazjonalnie mamrocząc do siebie. Około czwartej usłyszała jak miękki głos z mocnym południowym akcentem powiedział. - Dwa kieliszki szampana, proszę, Charlie. Sissy uniosła głowę i wpatrywała się w dwie śmiejące się kobiety na końcu baru. Rozpoznała obydwie z nocy w klubie, kiedy miała to nieporozumienie z Alfą Sfory Magnusa. Jedna z nich wyciągnęła, paczkę czekoladek z ‘górnej półki’, z błyszczącej torby i położyła je na barze. Przyniesiono im drinki, usiadły na stołkach i otworzyły pudełko. - Zostaw to. – Wymamrotała Ronnie Lee zanim Sissy cokolwiek zrobiła. - Ale popatrz na nie. Siedzą tam jakby wszystko było w porządku. - Sissy, zostaw to. Powinna. Ale nie mogła. Trzasnęła pięścią w bar i obie psowate popatrzyły na nią. - Sądzicie, że możecie mi wyjaśnić, co jest do cholery nie tak z waszą Alfą? – Obydwie się w nią wpatrywały, ale żadna nie powiedziała ani słowa. – Czy ona naprawdę sądzi, że jest za dobra dla mojego brata? Bo cholernie się myli. – Znów puste spojrzenie i cisza. – Co? Coś nie tak z waszymi ustami? Nie potraficie mówić? Azjatka pochyliła się lekko w przód, jej dłonie płasko na blacie, jej głowa przechylona na bok. Po dłuższej chwili powiedziała. - Hau. Sissy nieco się odchyliła, jej wzrok prześlizgiwał się ponad Ronnie. Jak tylko na siebie spojrzały, straciły to. Wybuchając zaskoczonym śmiechem. Psowate podeszły do ich strony baru, niosąc ze sobą drinki i czekoladki. - Jeszcze dwa kieliszki szampana, Charlie. – Azjatka wyciągnęła rękę i Sissy nią potrząsnęła. – Jestem Maylin. Wszyscy mówią mi May. To jest Sabina. - Miło was poznać.

- 243 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Więc, - Powiedziała, siadając niedbale na barowym stołku. – co zamierzamy zrobić z tą dwójką idiotów? Tak. Tę Sissy już lubi. *** Panie, mógłby być bardziej żałosny? Siedzi w śniegu, w lesie, obserwując dom Jessie. Nic nie mógł na to poradzić. Większość czasu spędziła na tej tylnej werandzie patrząc na bawiące się w śniegu szczeniaki. Czasem wskakując z dobrze umieszczoną śnieżką. Oczywiście, to nie tak, że Smitty musiał iść gdzie indziej. Wkurzył prawie wszystkich w domu Shaw’a prócz Dez, która wiedziała jak sprawić jednym spojrzeniem, by gderliwy samiec trzymał się od niej z daleka. Unikając straty swoich przyjaciół i Watahy na zawsze, Smitty zmienił się i zniknął w lesie. Czasami o wiele lepiej skupiał się na problemach jako wilk. Ścigał kilka królików i parę wron. Mimo, że był to zły pomysł po tym jak bombardowały go z lotu próbując go osrać. Wtedy skończył tutaj, starając się zrozumieć, czego do cholery Jessie Ann od niego chciała. Okej, więc stodoła była złym pomysłem, ale on tylko próbował przyspieszyć sprawy. Wiedząc, czego chciał, nie musiał już z tym walczyć. Ale kiedy zaoferował jej miękkie łóżko i romantyczne oznaczenie w mieście, zachowywała się jakby miał zamiar zabrać ją na egzekucję na miejski plac. Dlaczego nie mogłaby mu po prostu powiedzieć, czego chciała? Nigdy nie wydawała się być jak ‘inne dziewczyny’, które chciały żebyś wszystkiego się domyślał. Kiedy pytałeś, co u nich, odpowiadały ‘W porządku’. Kiedy Jessie była zła, pewne jak cholera, że pokazywała Ci to w niepozostawiający wątpliwości sposób. Ale zawsze podawała mu powód. Teraz tego nie zrobiła i nie wiedział, co zrobić żeby to naprawić. A musiał to naprawić82. Kochał ją. Może kochał ją od zawsze. Ale upewnił się, kiedy okręcił się wokół niej ostatniej nocy. Tak dobrze było ją czuć w jego ramionach, tak idealnie. Jakby była zrobiona na zamówienie specjalnie dla niego. Panie, nie mógł jej teraz stracić. Ale, raz, był bliski porażki jak poradzić sobie z tym i z nią. Lata treningu pozwalającego poradzić sobie z prawie każdą sytuacją, ale Navy nigdy nie przewidziało nadejścia Jessie Ann Ward. Smitty położył głowę na łapach i patrzył jak Jessie rzuca śnieżne kule w Johnny’ego. To muszą być jego urodziny, skoro nalegała, by nosił koronę i

82

Sissy też musi, to chyba rodzinne.

- 244 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty mógł zobaczyć przez szklane drzwi i okna inne dzikie psy dekorujące dom i przygotowujące duży posiłek. Jessie zapiszczała i patrzył jak Danny zarzucił ją sobie na ramię, obracając się w koło póki Phil jej nie zabrał i trzymał do góry nogami na kostki. Usta Smitty’ego się cofnęły i myślał nad rozdarciem małego sukinsyna na kilkanaście kawałków. Niedaleko niego zaskrzypiał śnieg i obejrzał się przez ramię, by zobaczyć idącego do niego Mace’a. Duży kot położył się koło niego. Jako lew, Mace przebijał go w wadze i wielkości więcej niż dwukrotnie. Ale byli przyjaciółmi bardziej niż drapieżnikami. Nic nigdy nie weszło między nich i nigdy nie wejdzie. Mace nic nie zrobił. Nie zmienił się i nie próbował z nim rozmawiać, czy zaciągnąć go z powrotem, by się upić i znaleźć inną dziewczynę. Nic nie zrobił, bo nic robić nie musiał. *** Musiały skłamać Jess, dlaczego opuszczają dom w środku popołudnia i to zaraz przed imprezą Johnny’ego. Ale patrzenie na nią jak udaje nie nieszczęśliwą było trudne dla nich wszystkich. May, dorastała w pobliżu Smith’ów, miała całkiem dobry pomysł gdzie mogą wyśledzić Samicę Alfa Watahy Smith. I mimo, że jej pomysł wydawał się nieprawdopodobny, – dlaczego para pijących po południu wilczyc miałaby pomóc im czy Jess – Sabina była wystarczająco zdesperowana, by spróbować czegokolwiek. Teraz, po rozmowie z tymi kobietami przez ponad godzinę, wyglądało na to, że był tylko jeden sposób na ten cel. Sposób, który Ronnie Lee Reed próbowała wyperswadować swojej przyjaciółce. Większości rzeczy, na które ludzie kładli nacisk, Sabina nie rozumiała. Ale to, to rozumiała. To było coś, czego nigdy by nie zrobiła. Nawet za całą ciemną czekoladę na świecie. - Telefon, Ronnie Lee. Wilczyca wyciągnęła telefon z małego plecaka, zatrzymała się i spytała ponownie. - Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? Jesteś całkowicie pewna, Sissy Mae? - A czy mam wybór? Czy którekolwiek z nas go ma? Ku zaskoczeniu Sabiny, właściwie nie gardziła Sissy i jej wydymającą usta przyjaciółką. Obydwie troszczyły się o Smitty’ego w ten sam sposób, co ona i - 245 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

May troszczyły się o Jess. Byli rodziną i byli gotowi zrobić cokolwiek, by sprawić, że te dwa osły będą szczęśliwe, nawet, jeśli to zabije ich wszystkich! - Daj mi telefon. Ronnie cisnęła jej do ręki mały telefon. - Mam szczerą nadzieję, że wiesz, co robisz. Sissy zachichotała i wybrała numer. - A czy kiedykolwiek wiedziałam? *** Najpierw zaśpiewali „Sto Lat” skoro byli tradycjonalistami, potem zaśpiewali „Proszę, Proszę, Proszę Pozwól Mi Dostać To, Czego Chcę”, co sprawiło, że Johnny wybuchnął śmiechem. Wydawał się przytłoczony swoimi prezentami, dobra, może brudny rower i nowe skrzypce rekomendowane przez jego nauczyciela-i, które mógł zwrócić i wymienić na inne-trochę go rozpieszczały, ale ona wiedziała jak to jest być rozpieszczanym a potem już nie. Johnny był dobrym dzieciakiem. Zasługiwał na trochę rozpieszczania od czasu do czasu. Mimo, że nigdy nie zgodziła się na brudny rower. Dlaczego miałbyś dawać komuś, z rękami pobłogosławionymi talentem muzycznym przeklęty, brudny rower? Ale, kiedy kłóciła się o to, Phil wepchnął jej kawałek ciasta czekoladowego do ust. Jess wiedziała, że kiedy Johnny nagle uścisnął ją, podczas gdy napełniała mlekiem szklanki dla dzieci, sprawiła, że był szczęśliwy. Teraz, kiedy jej Sfora tańczyła do muzyki z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w salonie, Jess wyszła na tylną werandę i usiadła na schodach. Przyniosła ze sobą kawałek tortu czekoladowego May i szklankę mleka. Nie była specjalnie głodna, zwłaszcza nie po tym całym jedzeniu, ale zabranie go mogło trzymać jej Sforę z daleka od niej i jęczenia. Serio, nie ma to jak mieć czterdzieści dzikich psów pytających Cię „czy wszystko ok”-bez przerwy. Jess nie była zaskoczona, kiedy zobaczyła Smitty’ego wychodzącego z ciemnego lasu i kierującego się w jej stronę. Wiedziała, że był w lesie już wcześniej, tylko jako wilk. Jeśli nie byłaby w stanie go wyczuć czy usłyszeć jak oddycha-a mogła-po prostu by wiedziała. Czuła jego obecność jak ciepły koc wokół ramion. Chroniący ją, uspokajający ją. Teraz, jako w pełni ubrany człowiek, usiadł pomiędzy jej nogami na niższym stopniu. Podała mu kawałek tortu i potem mleko. - 246 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Siedzieli tak przez dłuższą chwilę, nic nie mówiąc, po prostu ciesząc się ziemią, której częścią się czuli. Kiedy Jess usłyszała w kuchni swoją Sforę, odkładającą jedzenie i sprzątającą, wzięła pusty talerz i szklankę i wstała. Kiedy szła do tylnych drzwi, Smitty odszedł. Ale wiedziała, że wróci. Kiedy pójdzie do łóżka, znajdzie go w swoim pokoju, czekającego na nią. I znów, pozwoli mu się w siebie wtulić, pochrapując jej miękko do ucha. Dlaczego? Bo go kochała i nie chciała spać z dala od niego. Niestety, nic z tego nie zmieniało cholernej rzeczy. Znała Smitty’ego; ciągle był skołowany. Ciągle starał się rozgryźć, czego chciała. Potrzeba czegoś ostatecznego, by go obudzić. Czegoś, czego nadejścia się nie spodziewał. Miała po prostu nadzieję, że stanie się to zanim całkowicie straci nadzieję. Miała tylko tyle.

- 247 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXVI

Smitty zszedł z drzewa, którego używał, by wejść i wyjść z pokoju Jess. Kiedy tylko odkryje jak sprawić, by była jego na dobre, zetnie to cholerne drzewo. Zbyt łatwo było by się tam dostać draniom. Ale zdecydowanie służy jego celowi przez weekend. Kiedy spadł na ziemię, wyczuł wilka i szybko obrócił się, by znaleźć Johnny’ego, opierającego się o pień innego drzewa, obserwującego go. - Chłopcze. - Frajerze. Oczy Smitty’ego zwęziły się. Nie, nie. Niezbyt dobry pomysł wbić chłopakowi trochę rozumu, teraz. Nie ważne jak bardzo na to zasłużył. Wpatrywali się w siebie i Smitty był pod wrażeniem, że dzieciak nie odwrócił wzroku. Ale pierwszy przemówił. - Nie skrzywdź jej. - Staram się nie. - Cóż, robisz gównianą robotę. - Może powinieneś się w to nie mieszać, synu. Póki rzeczywiście nie będziesz miał jakichś kłów. Johnny zerknął na okno Jessie. - Ta kobieta znaczy dla mnie wszystko. Spieprzysz jej życie na własne ryzyko, hillbilly. Odszedł i Smitty uśmiechnął się lekko. Ten dzieciak będzie niebezpieczny, kiedy dorośnie do swoich łap. *** Jess siedziała na frontowej werandzie, z nogami na balustradzie i kubkiem gorącej i wyśmienitej kawy May, trzymanej w rękach. Wracali dziś do domu. Z powrotem do pracy. Z powrotem do jej życia. Czego ciągle nie wiedziała-czy w jej życie włączony jest Smitty. Znów spali razem ostatniej nocy. Dosłownie. W - 248 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

pełni ubrani. Po prostu trzymając się siebie. By być szczerą, Jess spała jak dziecko, czując się bezpieczna i kochana w ramionach Smitty’ego. Oczywiście, musiała pomóc temu idiocie. Gdyby na niego czekała, byłaby stara i siwa, zanim załapałby cholerną wskazówkę. Bardzo przez to poirytowana, Jess odebrała telefon bez sprawdzania, kto dzwoni. - Tu Jess. - Tak jest. Stopy Jess spadły na ziemię i zmarszczyła brwi, południowy akcent prześlizgnął się przez telefon sprawiając, że zjeżyła jej się sierść na grzbiecie. Kiedy nic nie powiedziała, męski głos kontynuował. - Myślałem o tym, by zadzwonić bezpośrednio do Maylin, ale ona nie mogłaby się zdecydować czy wyjść z mokrej papierowej torby. A ja potrzebuje decyzji. Jess powoli wstała i zeszła po schodach z werandy. - Decyzji w związku, z czym? - W związku z tym, jak moja córka spędzi kolejne dwa lata. Z wami wszystkimi? Czy ze mną i moimi? Jess ciągle oddalała się od domu, potężna furia śpiewała przez jej żyły. - Nie chcesz jej. - Nie, ale ją zabiorę. Sądy są naprawdę miłe w tych sprawach. Zwłaszcza, kiedy ojciec był trzymany z daleka od dziecka. Nie starała się z nim o to wykłócać. Obydwoje wiedzieli, że to kłamstwo, przez kłótnię straciłaby tylko oddech. - Więc czego chcesz? - Wiele. Chcę wiele. - To bardzo niejasne. - Mogę być o wiele bardziej szczegółowy… osobiście. Przestała iść. - Jestem pewna, że możesz. - Możemy utrzymać to miłe i proste, ty i ja. Tylko pomiędzy nami. Jess parsknęła krótko. - Co jest takie zabawne?

- 249 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Odwracając się stanęła na wprost domu Sfory. Niezaskakujące, przeważająca większość dorosłych stała tam, słuchając. Ich psi słuch naprowadził ich, ich lojalność do siebie nawzajem prowadziła ich. - Ty naprawdę nie wiesz, co zrobiłeś, prawda? Zaśmiał się. - Żaden najsłabszy w miocie pies nie jest w stanie mnie przestraszyć. - Wiem. – Westchnęła Jess. – Ale tylko, dlatego, że jesteś głupi. Rozłączyła się zanim mógł powiedzieć coś więcej, jej spojrzenie skupione na jej Sforze. Miała jedną szansę, by to naprawić zanim rozpęta się piekło. Wtedy nie będzie miało znaczenia, z kim Wataha Wilson’a była związana, kim byli jego krewni. Nic z tych rzeczy nie będzie miało znaczenia, kiedy szkoda zostanie już wyrządzona. *** - Rusz ten tyłek, Sissy Mae. - Wyluzuj, Bobby Ray. Sissy Mae zbiegła ze schodów, z torbami podróżnymi na ramieniu. - Nie rozumiem, po co ten pośpiech. - Śpieszymy się, kiedy mówię, że się nam spieszy. Teraz ruchy! Wymamrotała coś niezwykle obraźliwego i wypadła na zewnątrz. Smitty zaczął za nią iść, kiedy zadzwonił telefon. - Taa? - Hej. Tu Jess. Cała jego dusza uspokoiła się nagle, tylko przez dźwięk jej głosu, Smitty uśmiechnął się. - Cześć kochanie. Co jest? - Nie znoszę ci przeszkadzać i możesz powiedzieć nie… - Czego potrzebujesz Jessie Ann? - Wilson się ze mną skontaktował. Smitty wypuścił oddech. - I?

- 250 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- I albo mu zapłacimy albo spróbuje zabrać Kristan. To nie może się zdarzyć. Nie, nie mogło. Poznał Wilson’ów i poznał Kristan. Nie ma mowy, by pozwolił spędzić dziesięć sekund tej słodkiej, małej dziewczynie na terytorium Wilson’a. - Odgłosy w tle, kiedy do mnie dzwonił sprawiły, że sądzę, iż jest w Nowym Jorku. - Ale Mitch poświęcił kupę czasu żeby go znaleźć. - Wiem. Phil też. Ale jeśli nasi najlepsi tropiciele nie mogli go znaleźć… – Mógł usłyszeć jej kroki, wyczuć jej obawę przez telefon. – I martwi mnie, że nie potrafimy go znaleźć. To znaczy, że się ukrywa. Dlaczego? - Obydwoje wiemy, dlaczego, Jessie Ann. - Tak. – Powiedziała z głęboką rezygnacją. – Oboje wiemy, dlaczego. - Powiedz mi, czego potrzebujesz, Jessie. - Słuchaj, nie zawracałabym Ci tym głowy… - Nie zawracasz mi głowy, Jessie Ann. - … ale moja Sfora jest trzy minuty od zrobienia czegoś naprawdę… nie dobrego. Czegoś, czego Smith’ci nie byliby zdolni nigdy nam wybaczyć. Albo powstrzymam ich teraz albo spuszczę ich ze smyczy. - Nie rób tego. Mogę pomóc. – Po prostu nie wiedział jak. Ale znając jej Sforę, jak znał ją teraz, nie miał wątpliwości, że mogli i zrobiliby trochę poważnych szkód, które mogły i wywołałyby wojnę pomiędzy Smith’ami i Kuznetsov’ami. Nie mógł do tego dopuścić. Musiał wyjść z czymś szybko albo… Ronnie Lee wbiegła z powrotem do salonu. - Możesz przestać na mnie szczekać! – Wrzasnęła w stronę frontowych drzwi. – Zaraz będę na zewnątrz. – Uśmiechnęła się do Smitty’ego zanim przekopała się przez poduszki na kanapie. W ciągu kilku sekund znalazła swoje Mp3 i ruszyła z powrotem. - Hej, Ronnie Lee? Zatrzymała się wpatrując w niego wyczekująco. - Twoja ciotka ciągle tu mieszka? - Tak, ale jest w Nassau. - Myślisz, że miałaby coś przeciwko, gdybym wpadł? - Oczywiście, że nie! Ona zawsze kochała swoich Smith’ów, Bobby Ray. – Ronnie Lee wyszczerzyła zęby i chwyciła pióro i kawałek papieru. - 251 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Jessie Ann? - Tak? - Chcesz jechać na przejażdżkę kochanie? *** - Bobby Ray Smith! Jess zeszła z drogi czterdziesto-coś letniej kobiecie rzucającej się w ramiona Smitty’ego. - Dobry, Annie Jo. Niesławna Annie Jo Lukas. Jess wspominała ją z czułością. Dlaczego? Bo inne kobiety nienawidziły wilczycy. Wypracowała sobie drogę przez wszystkich samców Smith, w co najmniej czterech hrabstwach w trzech stanach. Brała, co chciała i zawsze odchodziła bez oglądania się za siebie. Kilku samców próbowało ją dostać, ale żaden nie był w stanie sobie z nią poradzić. I kiedy ich partnerki zdały sobie sprawę, że byli z Annie Jo jeden raz czy drugi, zazdrość stworzyła zimne łóżko na kilka dni. Podczas jazdy, Smitty wyjaśniał jak paskudna kłótnia pomiędzy Annie Jo i jej starszą przyrodnią siostrą i jednocześnie matką Ronnie Lee, Talą Lee Evans, doprowadziła do tego, że Annie Jo odłączyła się od Watahy i przeprowadziła na Long Iland. Ale Annie Jo nigdy nie zapomniała rodziny ani Watahy, którą zostawiła za sobą. Prócz siostry, wszyscy członkowie Watahy Smith mają otwarte zaproszenie, by zatrzymać się i powiedzieć „Cześć”. Ale nie mogłeś zostać. Nie na dłużej niż noc. Jak zawsze, Annie Jo przypominała klasycznego samotnego wilka. - Powinienem był pomyśleć o porozmawianiu z nią, na początku, – Powiedział Smitty, kiedy mknęli w dół południowej alei stanowej83. – ale miałem w głowie tego małego, gorącego dzikiego psa. Więc byłem rozproszony. Przez dłuższą sekundę zastanawiała się, o jakim „małym gorącym dzikim psie” on mówił i ile zajęłoby jej wytropienie tej dziwki i rozszarpanie jej. Wtedy uśmiechnął się do niej i zdała sobie sprawę, że mówił o niej. No nie. Teraz stali na progu domu Annie Jo i wilczyca nie wydawała się śpieszyć z wypuszczeniem Smitty’ego. Normalnie Jess nie miałaby nic przeciwko uściskom, jeśli kobieta nie byłaby wciąż niedorzecznie gorąca.

83

Southern State Parkway – jakoś inaczej???

- 252 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Spójrz na siebie. – Powiedziała w końcu Annie Jo, odchylając się do tyłu, aby mieć dobry widok na Smitty’ego, ale nie puszczając go. – Czy nie wyglądasz dobrze? Przypominasz mi twojego wujka Eustice’a. Przystojny, przystojny, przystojny. Jak tam przystojny Eustice? - Odsiaduje dwadzieścia pięć lat w Stanowym Zakładzie Karnym we Wschodnim Tennessee. Annie Jo zamrugała. - Och, Cóż. Jakimś cudem to mnie nie dziwi. – Wreszcie go uwolniła i odsunęła się. – Teraz wchodźcie w tej sekundzie. Chodźcie. Weszli do małego, ale czystego i wygodnego domu, z wytartymi meblami i wieloma zdjęciami na kominku i półkach. Małe pianino wypełniało jeden róg salonu i Jessie przypomniała sobie jak kiedyś Annie Jo dawała lekcje. Kiedy opuściła miasto, liczba chłopców biorących lekcje gry dramatycznie spadła84. - Annie Jo, to jest… - Jessica Ann Ward. Jak mogłabym zapomnieć tak ładną twarz? – Annie Jo uścisnęła ją i Jess niechętnie jej na to pozwoliła. – Widzę, że wyrosłaś na nawet ładniejszą. - Dziękuję. - Chcecie kawy albo gorącej czekolady? - Z przyjemnością. Annie Jo zaprowadziła ich do swojej kuchni i posadziła przy stole. Wyjęła świeże cynamonowe bułeczki w czasie, gdy przygotowywała kawę a Jess zrobiła gorącą czekoladę od zera. Kiedy Jess wzięła pierwszy łyk wszystko, co mogła pomyśleć to, Wyjdź za mnie. - Więc co mogę dla ciebie zrobić, mój kochany Bobby Ray? Smitty odstawił swoją kawę. Już pochłoną trzy słodkie bułeczki w czasie, jaki zajęłoby jej zaparzenie dzbanka kawy. Teraz sięgał po czwartą. Boże, ma żołądek bez dna. - Potrzebuję twojej pomocy. – Powiedział. - Pomocy, w czym? - Próbuję kogoś wytropić. Bursztynowe oczy, były tak jasne, że wyglądały bardziej na żółte i psie niż pamiętała Jess, obserwowały Smitty’ego uważnie. 84

Ciekawe, dlaczego. Pewnie miała „odpowiednie podejście” ☺

- 253 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Masz na myśli Walt’a Wilson’a? Smitty zatrzymał się w środku zlizywania lukru z palców, co nie zrobiło nic innego jak doprowadzało Jess do szaleństwa. Jak miała się skupić, kiedy nalegał, aby to robić? - Miałaś od niego jakieś wiadomości? Z westchnieniem, Annie Jo wstała i podeszłą do swojej lodówki, wyciągając śmietankę i cukier z szafki kuchennej. Zaproponowała trochę Smitty’emu, który podziękował i dodała małą ilość do swojej zanim znów się odezwała. - Jakieś cztery tygodnie temu on i ta jego partnerka pojawili się tutaj wyglądając jakby widzieli lepsze dni. Wiem, że miał nadzieje, iż pozwolę mu zostać, ale mam jedną regułę. Możesz zostać na jedną noc i tylko na jedną noc. W przeciwnym razie, nigdy bym się od nich nie uwolniła. Miałabym Smith’ów zachowujących się jakby to był hotelik, kiedy wpadaliby z wizytą do Nowego Jorku. – Odłożyła śmietankę do lodówki zanim opadła z powrotem na krzesło i skupiła się na Jess. – Znam jego ojca, wiesz? Kręciłam z nim, kiedy miałam osiemnaście czy dziewiętnaście lat. – Wzruszyła ramionami. – Nie była to najlepsza jazda, jaką miałam, ale też nie była najgorsza. Przynajmniej Walt Junior jest sprytniejszy od tatusia. Ale niewiele. W każdym razie, następnego ranka, jakieś trzy wilczyce i samiec pokazali się i odeszli. - Wiesz, dokąd? Upiła swoją kawę, tymi bystrymi oczami patrząc na Smitty’ego. - Dlaczego pytasz? - Z mojego powodu. – Ucięła Jess. – Bo muszę go znaleźć. - Wiesz, zostawił coś. – Wstała i znikła z pokoju, ale wrzasnęła od drzwi. – Dzwonił pytając o to dzień później i powiedziałam, że już to wyrzuciłam, bo nie chciałam go tu więcej. – Annie Jo wróciła. – Pomyślałam, że to dziwne żeby dzwonił z powodu czegoś takiego, więc przeglądnęłam to. I znalazłam to. – Położyła numer magazynu Wired85 na stole. – Czy to nie ty, Jessie Ann? W tyle? Z mieczem? Jess wzdrygnęła się. Ten cholerny artykuł! Odnosili sukcesy w trzymaniu swoich imion i informacji z dala od gazet, aż jakieś sześć miesięcy temu, kiedy Wired pisał artykuł o firmie. Daleko w, tyle, jeśli dobrze się przyjrzałeś mogłeś zobaczyć jak ona i Phil walczyli ze sobą rzymskimi, krótkimi mieczami, które dopiero, co zamówili. Danny, May i Sabina patrzyli na nich i śmiali się. Kiedy zobaczyli zdjęcie, zorientowali się, że nikt ich tam nie dostrzeże.

85

Poświęcony informatyce, technologii itp.

- 254 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wtedy kobieta z Zasobów Ludzkich powiedziała, że dostaną mnóstwo życiorysów dzięki temu artykułowi. Dlaczego? Ponieważ wszyscy zobaczyli „właścicieli” walczących na miecze w tle. Innymi słowy, „Co za świetne miejsce do pracy?” Świetnie dla jej basenu pracowników, ale źle, bo teraz mieli takich frajerów jak Walt Wilson pojawiających się w ich życiu. - Tak proszę pani. To ja. - Ale on zaznaczył ją. – Wskazała na czarny marker obrysowany wokół May. – Dlaczego? Jeśli chcą jej pomocy, muszą być z nią szczerzy. Annie Jo musi wiedzieć, dlaczego powinna donieść na rodzinę. - To Maylin. Należy do mojej Sfory. Szesnaście lat temu zaszła w ciążę, z Wilson’em. Ale nie dbał o to. Chce pieniędzy i używa jej córki, jako karty przetargowej. Annie Jo znów usiadła. - Tak, bałam się, że to powiesz. Samce Wilson cieszą się złą sławą. Pukną dziewczynę i odejdą w czasie jednego uderzenia serca. Wtedy nie chcą mieć z nią nic wspólnego. Widzisz ja byłam bardzo ostrożna, bo raz się przestraszyłam, kiedy miałam piętnaście lat, i przysięgłam nigdy więcej. Wszystko, czego potrzebowałam to żeby moja sukowata siostra dowiedziała się, że jestem w ciąży i rozpętałoby się piekło. Poza tym, nigdy nie chciałam dzieci. Więc zawsze się upewniałam, że miałam kontrolę urodzeń a każdy facet, z którym uprawiałam seks miał prezerwatywy. Jedną rzecz musisz zapamiętać o samcach wilków, Smith czy jakikolwiek inny, potrafią zapłodnić piasek. Jako kobieta, musisz się chronić. Czy nie jest to prawdą, Bobby Ray? - Ma rację. Co przypomina mi. – Poklepał ramię Jess. – Muszę przeprowadzić rozmowę o bezpieczeństwie z Johnny’m. Jess wyprostowała się z trzaskiem. - Przepraszam. Co? - Kim jest Johnny? - Jej przybrany syn. Wilk. Adoptuje go. Ale właśnie skończył siedemnaście lat. - Och, Panie! – Annie Jo zawołała ze śmiechem. – Tak kochanie. On musi przeprowadzić z nim tę rozmowę. I to szybko. Mantra Smith’ów – prezerwatywy, prezerwatywy, prezerwatywy. - Dziękuję, ale sama mogę przeprowadzić tę rozmowę z moim synem. Annie Jo przewróciła oczami. - 255 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Kochanie, nie możesz rozmawiać z chłopakiem o pieprzeniu. Ty po prostu nie możesz. To sprawi, że będzie wariował. Pozwól zrobić to Bobby Ray’owi. Jesteście razem, prawda? -Tak. - Nie. Teraz wyraziste oczy Annie Jo skrzyżowały się w irytacji. - Nieważne. - Nie rozumiem, dlaczego mamy teraz o tym rozmawiać. - Nie musimy. Ale muszę z nim niedługo porozmawiać. – Smitty uśmiechnął się ironicznie do Annie Jo. – Córka Maylin ma szesnaście lat i jest śliczna. - Och, Panie. – Wykrzyknęła znów Annie Jo. – Kochanie, lepiej pozwól mu porozmawiać z tym chłopcem albo będziecie mieli dziewięciofuntowy, ośmiouncjowy problem. - Phil i Danny mogą to zrobić. - Oni też są dzikimi psami, tak? Oni nie mogą powiedzieć temu chłopcu tego, co musi wiedzieć. Potrzebujesz, by zrobił to Bobby Ray. - Dlaczego? - Wilki są inne. Od, powiedzmy, piętnastego do siedemnastego roku ich agresja rośnie. - Johnny nie jest agresywny. - Warczał na mnie w windzie. – Powiedział Smitty z nikąd. - On, co? - Gdyby nie było tam małej Kristan, skoczyłby mi do gardła. - Dlaczego mi nie powiedziałeś? - A co było do powiedzenia? Jess otworzyła usta by zacząć wrzeszczeć, kiedy Annie Jo położyła rękę uspokajająco na jej przedramieniu. - Zanim oderwiesz mu głowę, musisz zrozumieć, że wilki i dzikie psy się różnią. Inaczej dorastają. Ty, oczywiście, się nie zaliczasz, bo byłaś jedynym psem w mieście wilków. Ale to idzie tak, od piętnastego do siedemnastego roku życia, młode samce są agresywne w stosunku do dorosłych wilków. Oni pokonują ich w ciągu uderzenia serca i za każdym razem kopią im tyłki. W rzeczywistości młode potrzebują tego typu dyscypliny i nie mają nic przeciwko. Oczywiście, Bubba był… och, nieważne. Ale kiedy dobiją do osiemnastki ich - 256 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

agresja wchodzi na poziom napalenia, jakiego jeszcze nie widziałaś. Będą pieprzyć prawie wszystko. Jess prychnęła. - To niecałkiem prawda. Smitty warknął. - Odszedłem nie bez powodu. - Nie szczekaj na mnie. - On prawdopodobnie odszedł z dwóch powodów. – Ucięła Annie Jo. – Jeden, ponieważ nie miał prezerwatyw. Bubba Smith wbijał w każdego syna regułę prezerwatywa, prezerwatywa, prezerwatywa. Upewniał się, że mają je w swoich ciężarówkach, szkolnych torbach, wetknięte w książki. W każdym miejscu, jakie tylko przyszło mu do głowy, i Panie zmiłuj się, ale lepiej ich użyj. Bubba nie chciał bandy wnucząt biegających wokoło, odkąd wiedział, że jego synowie mogliby szybko się rozmnażać, kiedy będą sparowani. Niestety, Wilson’owie nie mieli tej samej zasady. - I jaki jest, błagam powiedz, drugi powód? Annie Jo uśmiechnęła się. - Drugim powodem było to, że byłaś wyjątkowa, Jessie Ann. Wszyscy w mieście to wiedzieli. Jak myślisz, dlaczego młode samice przychodziły po ciebie? Ale żadnej z nich nie ma tu czy tam. Musicie to rozgryźć samodzielnie, bo jeden z moich studentów będzie tu za jakieś pięć minut. Smitty skinął. - Gdzie on jest, Annie Jo? - W Bronx’ie. – Wstała i otworzyła jedną z kuchennych szuflad, wydobyła z niego notatnik. Oderwała pierwszy arkusz. – Masz. Weź to. Nie chcę tu z powrotem tego chłopaka. Ale pozwól mi coś powiedzieć Jessie Ann. Najlepszą rzeczą, jaką prawdopodobnie kiedykolwiek zrobił Walt Junior było rzucenie tej małej Maylin. Partnerka Wilson’a, nie może być więcej niż późną dwudziestką, czy wczesną trzydziestolatką. Ale cholera, jeśli nie wygląda bliżej czterdziestki. Oni zajeżdżają swoje kobiety i zostawiają je mokre z niewielką odprawą. - Teraz jest mężatką. – Powiedziała Jess z prawdziwą dumą. – A jej mąż kocha i ją i jej córkę. - A widzisz. To wszystko, co się liczy. Dzwonek do drzwi zadzwonił i Annie Jo wstała. - Dobra. Czas iść. Nie mogła ich dopchać do drzwi wystarczająco szybko. Ale kiedy Jess zobaczyła „studenta” Annie Jo mogła zrozumieć, dlaczego. - 257 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess nie znała wielu krzepko wyglądających dwudziestopięcioletnich samców, którzy przyszliby na lekcje gry w środku przedmieścia. - Curtis, dlaczego nie pójdziesz do salonu i tam na mnie nie poczekasz. Zaraz będę. Pożerając kobietę wzrokiem, skinął. - Tak proszę pani. Annie Jo odprowadziła ich do ciężarówki Smitty’ego. - Teraz, jeśli potrzebowalibyście ode mnie czegoś jeszcze, tylko dajcie znać. I oczywiście, możecie zajrzeć, kiedy chcecie. Pocałowała i uściskała Smitty’ego, potem pocałowała i uściskała Jessie. Ale zanim mogli znaleźć się w ciężarówce i odjechać dodała. - A ty bądź ostrożny, Bobby Ray. Ten chłopak w większości jest jak jego tatuś, i możesz mówić, co chcesz o Bubb’ie Smith, ale on walczy zgodnie z zasadami. Nie mogę powiedzieć tego o Wilson’ach. Ale nie zapomnij, że są rodziną. – Wskazała Jess. – A ona nie. - Dzięki, Annie Jo. - Jesteś tu bardzo mile widziany. Teraz już jedźcie. Powodzenia.

- 258 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXVII

Po zaparkowaniu w odległości kilku bloków od zaniedbanego hotelu, w którym Wilson i jego Wataha się zatrzymali. Smitty spytał. - Powinienem się kłopotać mówieniem, żebyś tu została póki nie skończę? Jessie wzruszyła ramionami, grzebiąc w swoim plecaku i wyciągając książkę, sadowiła się wygodnie na swoim fotelu. - Jasne. Zaczekam. Wyszczerzył się. - Teraz większość kobiet z mojej Watahy miałoby wielką ochotę iść tam ze mną. - Ponieważ wyglądają walki. Ja nie. Jestem bardziej niż szczęśliwa mogąc trzymać mój wilko-psi tyłek właśnie tutaj dopóki nie wrócisz. Chyba, że mówimy o walce na miecze. Albo walce na śmierć i życie w rzymskim Koloseum. - I właśnie mnie straciłaś. - Jakby to była nowość. Smitty chwycił jej szczękę, unosząc jej twarz tak, by mógł ją pocałować. - Smitty… Nie dał jej skończyć, całując ją mocno, żądając by jej język wyszedł zagrać. Kiedy wreszcie się odsunął oboje dyszeli i Jessie miała zamknięte oczy. - Kiedy to załatwimy, ty i ja porozmawiamy. Wyszedł z ciężarówki i usłyszał jej mamrotanie. - Świetnie. Więcej rozmów. - Co? Otwarła swoją książkę. - Powiedziałam powodzenia. *** - 259 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Walt Davis Wilson Jr. był zmęczony głupim gadaniem. Zmęczony czekaniem. Graniem opiekuńczego tatusia dla tej radosnej, małej smarkuli, która tylko działała mu na nerwy. Już miał siedmioro dzieci-czystych wilków, nie cudacznych małych półkrwi-i nie potrzebował ósmego. Ale kończyła mu się cierpliwość i czas. Miał niedźwiedzie obserwujące jego dom, chcące swoich cholernych pieniędzy, i musiał im je dać raczej wcześniej niż później. Więc wyrwie je od tych dzikich psów. Nie miał wyboru. Zwłaszcza, kiedy dzieciak przestał odpowiadać na jego telefony. Zwykle od razu odpowiadała na jego wiadomości, spotykając się z nim w mieście głównie na obiedzie. Ale przegapiła ich ostatni obiad i nie miał od niej żadnych wiadomości. Zły znak. Więc wykonał telefon do tej ich Samicy Alfa, dając jej doświadczyć trochę strachu. Miał nadzieję, że od razu mu zapłaci. Ale jeśli nie, zabierze dzieciaka do Alabamy. Nigdy nie podążą za nim do Smithburg’a. Nie mogliby być tak głupi. Smith’ci chronili swoich, to był fakt, a Wilson’owie byli z nimi połączeni przez krew. Na końcu, lepiej dla nich żeby mu zapłacili ile chce, żeby mogli odzyskać małego bachora. Te pieniądze mogły zmienić dla niego wszystko. Kiedy spłaci swoje długi i użyje pozostałej kasy-miał szczery zamiar prosić o więcej pieniędzy niż w rzeczywistości miał spłacić niedźwiedziom-by rozpocząć biznes, miał wilki na terenie całej Alabamy, chcące się dołączyć do jego Watahy. Planował sprawić, że Wataha Wilson będzie tak duża jak tych snobistycznych Van Holtz’ów czy prostacko-mówiących bękartów Magnusa. I zdecydowanie zrobi swoją Watahę ważniejszą niż każdego innego Smith’a. Pokaże im wszystkim. Pokaże im jak potężny był. Ale najpierw musiał znaleźć tę małą sukę. Najpierw próbował miło. Jeśli to nie podziałało… cóż, lepiej o tym teraz nie myśleć. Wyszedł z łazienki, zamykając drzwi za sobą, by zablokować zapach i stanął zmartwiały, kiedy zobaczył Bobby Ray Smith’a opierającego się o zniszczoną komodę. - Bobby Ray. - Walt. - Co ty tutaj robisz86? Myślałem, że byłeś w NAVY. - Byłem. Jakiś czas temu odszedłem. Słyszałem, że jesteś w mieście. – Wielki bękart wzruszył ramionami. – I to mi nie pasuje.

86

Stoję ;)

- 260 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Walt nie wiedział czy wkurzyły go słowa Bobby Ray’a czy to, że wciąż miał włosy na głowie. Samce Wilson łysieli dość wcześnie, ale ci cholerni Smith’ci wydawali się iść do grobu posiwiali, złośliwi i z głową pełną włosów. - To Ci nie pasuje? - Przedmieście, Piąta Aleja i Park Avenue należą do Van Holtz’ów. Bronx i Harlem są podzielone między Dumę Vega i niedźwiedzie Armstronga. Ale śródmieście teraz należy do Smith’ów. - I? - I ja Cię tutaj nie chcę. Nie chcę Cię na moim terytorium. Nie chcę Cię w pobliżu mojego terytorium. I mogę Cię zapewnić, że Van Holtz, Vega i niedźwiedzie też nie chcą Cię na swoich. - Oni nie wiedzą… - Teraz już tak. Walt cofnął się w szoku. - Ty sukinsynu. - No, no. Nie pozwólmy żeby zrobiło się nieprzyjemnie. - Jesteśmy rodziną. Bobby Ray wyprostował się do swojej pełnej wysokości, dobre cztery cale nad Walt’em i swobodnie do niego podszedł. - Nie pozwoliłbym przyjechać tu nawet moim braciom. Tylko ich bym nie skrzywdził. Więc wyjeżdżasz szczęśliwy. - Będę potrzebował trochę czasu żeby… - Nie. Bilety są kupione. Sissy o to zadbała. Pomyśl o tym jak o prezencie od mojej Watahy dla twojej. Wszystko, co musisz zrobić to skierować się na lotnisko Kennedy’ego i będziesz z powrotem w Birmingham zanim zamkną sklepy. Nie da bękartowi sobą rządzić. Nie ma mowy. Nie ma już dziewięciu lat. - Słuchaj, Bobby Ray, najpierw zajmiemy się jednym interesem i… Ta wielka ręka okręciła się wokół jego szyi, pchając go na ścianę. Zagrzechotał zębami i rozbolał go kręgosłup. Walt czuł jak szpony wbijają się w jego skórę w gardle i nie przestawały kopać póki krew nie pociekła w dół obojczyka Walt’a. - Skoro nigdy nie byłeś znany, jako kumaty chłopiec, powiem to jeszcze raz. Zabierzesz tyłek swój i twojej Watahy na lotnisko Kennedy’ego w ciągu następnej godziny albo cię dopadnę i wtedy nie będę tak miły. Zrozumiałeś mnie chłopcze? - 261 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Walt gapił się na niego, próbując wymyślić jakąś drogę wyjścia. Potrzebował tych pieniędzy. Potrzebował ich bardziej niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Bobby Ray nie powiedział nic więcej. Pozwolił, by mówiły za niego pazury. Kiedy Walt poczuł jeden ze szponów niebezpiecznie blisko głównej arterii, odwrócił wzrok-skoro nie mógł poruszyć szyją-i odprężył się. Ulegle. - Dobrze. – Bobby Ray wytarł swoje pokryte krwią ręce w żółtą bluzę Walt’a. – Przekaż swojej mamie pozdrowienia. Bobby Ray Smith odwrócił się i wyszedł przez drzwi. Nie czuł się nawet wystarczająco zagrożony, by nie odwrócić się tyłem do Walt’a. Ostateczna zniewaga. Dwie minuty później, kiedy starał się zetrzeć krew z szyi i klatki, wpadła Polly June. - Dlaczego widziałam, wychodzącego stąd Bobby Ray Smith’a? - Ten bękart przyszedł tu żeby mnie wyrzucić. - Co? - Powiedział mi, że nie chce mojej Watahy na swoim terytorium. - Serio? To ton, jakim powiedziała to jego partnerka. Nie strach-coś innego. - Co? - Tylko się zastanawiam, dlaczego widziałam tego psa siedzącego w jego ciężarówce jakby władała tą cholerną rzeczą. - Jakiego psa? - Jessice Ann Ward. Myślałam, że przekonałeś ją żeby tu przyszła i przyniosła pieniądze. - Rozłączyła się. Zamierzałem zadzwonić później po tym jak to do niej dotrze. Jesteś pewna, że to była ona? - Tak. To była ona. Zastanawiałam się, dlaczego zaparkowała trzy bloki dalej. I nie zobaczyłabym jej gdybym nie musiała iść do tego małego sklepu na rogu. Walt rzucił okrwawione ubranie na ziemię. - Gdzie jest reszta Watahy? - Wciąż w sklepie wybierając jakieś śmieciowe jedzenie i tequile. - Znalazłaś dzieciaka?

- 262 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak, znalazłam wszystkich. Są w tym naprawdę kosztownym hotelu w mieście. - Dobrze. Teraz daj moją mamę do telefonu. *** - Nie rozumiem. Dlaczego nie powinniśmy dawać im żadnych pieniędzy. - Bo będziecie im płacić póki Kristan nie dojdzie do osiemnastki. To był lepszy sposób. - Stary ‘wynocha z mojego terytorium’ ruch? - Tak. Zapominasz. Wśród Smith’ów jest hierarchia. Ja noszę nazwisko Smith. Walt nie. I jeśli ze mną zadrze, nie tylko zadrze ze wszystkimi Smith’ami, ale też z wszystkimi Watahami z nami połączonymi. Reed. Lewis ze Smithville. Evans. – Wzruszył ramionami. – Marty. Jess zaśmiała się. - Boże, tego nie chcemy. - Zaufaj mi. Nie. Zostawienie ciebie i twojej Sfory poza tym, było najlepszą opcją. - Okej. – Nie miała problemu z tą logiką. Im mniej zamieszana jej Sfora, tym lepiej dla Kristan na dłuższą metę. - Dzięki za to Smitty. Poważnie. - Kiedykolwiek, kochanie. – Wziął jej rękę i trzymał delikatnie w swoich. – Teraz porozmawiajmy o nas. - Okej. - Myślałem nad tym długo i ciężko. – Chryste, znów myślenie! – I wiem, co muszę zrobić. - A to jest? – Spytała, serce łomotało jej w piersi, modląc się by to rozgryzł. Modląc się by właściwie to odebrał. - Zalecać się do ciebie poprawnie87. I wtedy jej serce wyszło, spadając na ziemię, przez podłogę ciężarówki, prosto do piekła. - Zalecać się.

87

Tu leżę na podłodze i płacze, a mój pies nie wie co się dzieje i wyje zdezorientowany.

- 263 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak, właściwe zaloty Smith’a. To coś, na co zasłużyłaś. Stosowne randki, oficjalny komunikat o nas dla wszystkich Smith’ów. Zrobimy to powoli i spokojnie Aż obydwoje stwierdzimy, że to odpowiedni czas88. - Ty… ty… draniu! – Jess wyrwała swoją rękę. - Co? Co jest nie tak? - To, na co zasługuję? To? Wiesz, co? Największą pomyłką, jaką kiedykolwiek popełniłam było zakochanie się w twoim wieśniackim tyłku. - Jessie Ann… - Nie. Skończyliśmy. Ja skończyłam. Skończyłam, skończyłam, skończyłam. Wycinam Cię z mojego serca. Ponieważ na mnie nie zasługujesz. - Teraz mnie wkurzasz. - Serio? To fascynujące. - Gdybyś tylko ze mną porozmawiała… - Skończyłam z rozmawianiem. - Jessie… - Ostrzegł przez zaciśnięte zęby. Patrzyła wprost przed siebie, w rękach mocno trzymając książkę. - Jeśli nie chcesz, żebym się tutaj przemieniła i zaczęła sikać na to śliczne wnętrze, włączając deskę rozdzielczą, przestaniesz… mówić. Z obiema rękami mocno na kierownicy, Smitty skupił się na drodze. Sprawiła, że był zły, ale jak zawsze, nie wystarczająco zły. I jeśli nie mogła do tego doprowadzić, nie mieli żadnego interesu z bycia ze sobą.

88

Smitty pogrążasz się. Kopiesz sobie grób facet już sięga jakichś 4-5 km… w dół.

- 264 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXVIII

Smitty ledwo powstrzymał się przed wyrwaniem karty-klucza od biednej kobiety w recepcji. Nie miał pojęcia jak wyglądał, ale po trzech minutach, jej ręka zaczęła się trząść i nie mogła wystarczająco szybko przeprowadzić go przez odprawę. Ruszył jak burza od lady w kierunku wind, mijając swoją siostrę i Ronnie Lee, kiedy maszerował do windy. - Bobby Ray, poczekaj. - Zostaw mnie Sissy. Trzasnął pięścią w guzik windy i drzwi otworzyły się gładko. Wszedł do środka a ręka jego siostry klepnęła we framugę. - Jest coś, co muszę… Szczeknął i kłapnął zębami na jej palce, prawie je odgryzając, i Sissy odskoczyła na jakieś dziesięć stóp. Drzwi zamknęły się i uderzył przycisk swojego piętra. Nie mógł w to uwierzyć. Uwierzyć jej. Czego ona do cholery tak właściwie od niego chciała? Zaoferował jej właściwe zaloty Smith. Ryzykował obrazę, na każdym rodzinnym zjeździe, przez to, ale był gotowy to zrobić. Dla niej! A co ona robi? Rzuca mu to w twarz jakby nic nie znaczyło. Miała też czelność być na niego zła. Nie powie mu, co jest nie tak. Nie powie mu, dlaczego jest taka zła. I nie chce żeby ją oznaczył. Ale, podczas gdy z nim walczy, w tej samej cholernej rozmowie przyznaje, że go kocha. - Dość tego. – Warknął do siebie. – Dosyć cholera tego. – Wrzuci te rzeczy do swojego pokoju; wtedy znajdzie tę małą kobietę i dowie się, o co do diabła dokładnie jej chodziło. Jego cierpliwość była na wyczerpaniu i ona doskonale zdawała sobie z tego sprawę. Smitty otworzył drzwi do pokoju hotelowego, który wynajął, by być niedaleko tej szalonej kobiety, którą kochał, kiedy jego drużyna zakładała zabezpieczenia w kryjówce dzikich psów i wrzucił swoją torbę i kurtkę do środka. Zajęty kopaniem rękawa swojej kurtki z daleka od drzwi, żeby mógł je zamknąć i pójść poszukać Jessie, pierwszy raz w całym swoim życiu Smitty nie zauważył, że to nadchodzi. Nie wyczuł. Nie usłyszał. - 265 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

On po prostu nie spodziewał się tego – jego – nadejścia. - Chłopcze. Na szorstkie słowa, Smitty zamarł. - Więc twoja siostra zadzwoniła i powiedziała, że znów spieprzasz swoje życie. I dlaczego to mnie nie dziwi? Zawsze byłeś troszeczkę głupszy od reszty. Smitty zamknął oczy i pomyślał o wszystkich tych wspaniałych sposobach wypatroszenia jego małej siostrzyczki, zanim stanął twarzą w twarz z Bubbą Ray Smith’em. Jego tatusiem. *** Jess stała przy najdalszym rogu hotelu i gotowała się ze złości. Nie potrzebowała nawet swojej kurtki, była tak okropnie wściekła. Zalecać się do niej? I co? Kolacje? Tańce? Randki? Co w całym piekle pozwoliło mu wierzyć, że chciała żeby się do niej zalecać? Potrzebowała zdobyć jakąś czekoladę. Potrzebowała jej tak bardzo, że właściwie mogłaby zamknąć sklep Godivy. Spojrzała w górę ulicy. Tam, gdzieś na tej ulicy, musiał być jakiś cholerny sklep z czekoladą. Albo może w środku. Ale Bobby Ray był w środku. Nie, będzie musiała iść znaleźć jakiś w dole ulicy albo zamarznąć na śmierć próbując. Ale zanim mogła zrobić krok, zanim mogła mieć szansę, by przed tym uciec, głos za nią zmroził ją w jej poszukiwaniach. - No, no, no. Jessie Ann Ward. Jak żyje i oddycham. Jess zamknęła oczy. Nie, nie, nie. Każdy byle nie ona. Smitty. Sissy Mae. Nawet Grubokoścista Berta. Ale nie ona. - Nie zamierzam gryźć, cukiereczku. Możesz się odwrócić. Zrobiła to-i stanęła twarzą w twarz z mamą Smitty’ego. Janie Mae Lewis początkowo ze Sfory Lewis ze Smithville, z Północnej Karoliny. Zbudowana jak zawodnik szarżujący z pierwszego składu Dallas Cowboys i całkiem piękna, kobieta paliła zrolowanego papierosa i wpatrywała się w Jessie przez dym. Smitty miał oczy mamy. Ale jej były twardsze. Zimniejsze. Nawet oczy Sissy nie były tak zimne. - Miss Janie… ja… uch - Panie, przestań się jąkać dziewczyno. – Uśmiechnęła się… tak jakby. – Zawsze sprawiałam, że stawałaś się nerwowa. Pies w tobie chce po prostu uciec, prawda? - 266 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Miała rację. Kiedy Jessie uciekała przed innymi szczeniakami, ponieważ przewyższały ją liczebnie i starała się nie dać skopać swojego tyłka, kategorycznie unikała Miss Janie. Nawet, kiedy kobieta nie była inaczej niż uprzejma do pewnego stopnia, tam zawsze było coś o niej-tej samotnej lwicy oddzielonej od Dumy, ponieważ zagrażała innym młodym. - No, no. Jessie Ann Ward. Spójrz na siebie. – Długo zaciągnęła się swoim kurczącym się papierosem. – Zawsze byłaś zachwycająca, ale teraz… – Uśmiechnęła się… tak jakby. – Nie byłam zaskoczona słysząc, że mój najmłodszy syn jest z tobą. Zawsze miał potężny apetyt na małą Jessie. Poszedł tą drogą, by Cię chronić, oczywiście to zawsze obraca się przeciwko. Postawić któreś z tych dziewczyn przeciwko tobie, coś jak „surowa wiedza”, że on chciał Ciebie a nie ich. Przynajmniej nie chciał ich na dłużej. Tylko szybkie pieprzenie na tyle tej starej furgonetki, którą kiedyś jeździł. Ale ty byłaś specjalna. Chciał dać Ci o wiele więcej niż to. Och, Boże. Proszę spraw żeby przestała. Ale wiedziała, że Miss Janie nie przestanie póki Miss Janie nie będzie cholernie pewna i gotowa. *** - Tatusiu. - Chłopcze. Czy musiał ciągle go tak nazywać? Pozostała czwórka przynajmniej miała adekwatne niki-„Głupek”, „Idiota”, „Fiut” i ulubiony Smitty’ego „Gówniany Móżdżek”, ale Smitty zawsze pozostawał „Chłopcem”. - Więc to prawda? – Zagderał tatuś. - Co jest prawdą? - Że jesteś zbyt wielką cipą, żeby wziąć swoją kobietę? By wziąć, co twoje? Starszy mężczyzna powtarzał mu to odkąd Smitty okazując łaskę – przynajmniej on myślał, że to łaska – pozwolił zabrać Rory’emu Reed swoje wielkie koło. Wiedział, że je odzyska, ale nie widział celu w zwleczeniu chłopaka z tego i pobiciu go na śmierć za spędzenie więcej niż pięciu minut na cholernej rzeczy. Ale jego tatuś miał napad. Nazywając go słabym i mówiąc mu, „Co? Jesteś zbyt przerażony, by to wziąć, ty wielka cipo?” Tak. Każdy siedmioletni chłopiec powinien być nazywany „cipą”. Smitty nie „wziął tego”, ponieważ Reed byli jak rodzina. Zwłaszcza Sissy Mae i Ronnie Lee trzymające się razem jak para złodziei. Ale powód i logika nic nie znaczyły dla Bubby Smith’a. Nigdy nic nie znaczyły i nigdy nie będą.

- 267 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Właściwie, jak myślisz, że powiększysz tę Watahę, kiedy nie masz nawet odwagi zażądać swojej kobiety? Myślisz, że chłopcy Reed pozwolą Ci dowodzić, kiedy wiedzą, że mogą Ci to zabrać w każdej chwili? Smitty miał dwa wyjścia: rozedrzeć ojcu gardło i spędzić dwadzieścia pięć lat w stanowym więzieniu jak jego wujek Eustice, albo spędzić resztę dnia kłócąc się z facetem bez powodu. Podczas gdy Smitty zastanawiał się jak ciężko rzeczywiście byłoby w więzieniu, to nagle przyszło mu do głowy, że miał trzecią opcję. Opcję, której dotąd nie próbował. - Nie muszę Ci wyjaśniać żadnej cholernej rzeczy. Jego ojciec gapił się na niego bez emocji. - Co? - Słyszałeś mnie. Nie muszę Ci niczego wyjaśniać. Nie odpowiem Ci. Ani nikomu. To jest moja Wataha. Moja kobieta. Poradzę sobie z tym w każdy, cholerny sposób, który mnie usatysfakcjonuje. Więc musisz ruszyć swój tłusty tyłek z mojej drogi. Smitty nie czekał, aby jego ojciec to zrobił; natomiast, spokojnie go obszedł, kierując się do wind. Nawet, kiedy czuł wściekłość, czuł też jak wychodzi z kryzysu. Jak teraz wszystko w jego życiu było inne. Potrzebował znaleźć Jessie Ann. Potrzebował ją znaleźć teraz. - Wiesz chłopcze, – Powiedział za nim ojciec i Smitty nawet nie zatrzymał się by wysłuchać starucha. – był już najwyższy czas żebyś to odkrył. Zgaduje, że NAVY dodało ci sprytu, co? Smitty nie odwrócił się póki nie wszedł do windy. Jego ojciec wciąż tam stał, obserwował go. Wtedy, stary wilk wyszczerzył się do niego w uśmiechu i mrugnął zanim odszedł spacerkiem. Drzwi zamknęły się i Smitty warknął. - Sukinsyn! Całkowicie przerażając bogatą parę stojącą koło niego. *** Starsza wilczyca upuściła niedopałek na ziemię i wyciągnęła papierki i tytoń żeby zrolować następnego papierosa. Nie wiedząc, co jeszcze powiedzieć, Jess wyszła z uprzejmością. - A co u pani, Miss Janie? - 268 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie mogę narzekać. Nie żeby ktoś słuchał gdybym to robiła. - I wpadła pani tylko z wizytą? Żeby zobaczyć Bobby Ray’a i Sissy? - Kochanie, – Powiedziała na podirytowanym westchnieniu. – naprawdę musimy stać i wciskać sobie nawzajem ten zimny kit? Jestem bardzo nie w humorze. – Zaskakująco delikatny język smagnął i przesunął się wzdłuż papierka zanim go zakleiła. - Obydwie wiemy, dlaczego tutaj jestem. - Uch… wiemy? Te zimne, wilcze oczy zmierzyły Jess w ciągu jednego uderzenia serca. - Myślałam, że do tej pory zmusisz mojego syna żeby Cię oznaczył. Na co tak właściwie czekasz? Czując jak jej temperament-i to pragnienie, by rzucać rzeczami w wielką głowę Miss Janie-wyślizguje się z niej, Jess powiedziała cicho. - Jestem całkowicie przekonana, że to nie twój interes. - Wszyscy moi synowie są moimi interesami, mała dziewczynko. Nie zapominaj o tym. - Smitty się nie spieszy. – Wreszcie odpowiedziała Jess w twarz z tymi zimnymi wilczymi oczami prowokującymi ją do walki. – Najwidoczniej nie jest za pośpiechem. Miss Janie dała jeden z tych jakby-uśmiechów. - Nie, nie jest. On lubi myśleć. Lubi planować, mój chłopiec. Jednak… Jess popatrzyła w górę, kiedy smuga dymu uderzyła ją prosto w twarz. Suka. - Jednak? – Spytała Jess kaszląc. - Wszyscy myślą, że samcy Smith są wszyscy tacy sami, ale nie są. – Miss Janie oparła się o ceglaną ścianę hotelu. – Każdy z moich chłopców jest inny. I tak samo jest z Bubbą i jego braćmi. – Wtedy znów pokazał się ten jakbyuśmiech. – Ale nawet najwolniej poruszający się wilk nie chce polować na ofiarę, która po prostu tam siedzi i patrzy na niego. Czekając aż ją zauważy. Jasne, zje ją. Ale nie będzie ona nawet w połowie tak satysfakcjonująca jak ta, którą musiałby ścigać przez mile po nienaruszonym terenie, póki jej nie dorwie. Jess zamrugała. - W porządku. - Mogę Ci powiedzieć, co mój chłopczyk planuje, bo znam go tak dobrze. – Znów zaciągnęła się papierosem wiedząc, że ma zainteresowaną publiczność. – Widzisz on będzie chciał to zrobić dobrze. Ostatecznie, mówimy tu o Jessie Ann. Słodkiej, małej, niewinnej z jej wielkimi, głupimi, psimi oczami, tylko błagającymi, by ktoś podrapał ją po brzuszku. - 269 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Hej. - Jego największym zmartwieniem będzie przestraszenie Cię. Nigdy nie chciał widzieć smutku w tych wielkich, brązowych oczach. Prawdopodobnie, dlatego zajmuje mu to tak długo. Zwalczenie swoich instynktów. Zwalczenie swoich potrzeb. Może nawet myślał o zalecaniu się do ciebie. Ten sposób nie mógłby zostać dobrze przyjętym w rodzinie. Ale to nie ma znaczenia, bo to ty. Ale pójdźmy dalej, wciągnie się wystarczająco zanim ty przyjmiesz jego przeprosiny, i wtedy dziś, jutro… za rok…, kiedy stwierdzi, że czas jest właściwy, weźmie cię do naprawdę miłego hotelu. Do jakiegoś miejsca, na które go nie stać, ale obciąży tym swoją kartę. Upewni się, że będą tam czyste prześcieradła i szampan. Kwiaty, jeśli tego byś chciała. Albo czekoladki, jeśli to bardziej twój styl. Weźmie cię miło i słodko na tych czystych prześcieradłach. I takie będzie twoje życie przez następne czterdzieści czy pięćdziesiąt lat. Miłe i słodkie i och-tak-czyste. Czy gdybym się podpaliła… przestałaby mówić? Poza tym, Jess już to wiedziała. Wiedziała to od początku. - Nie znam was wszystkich tak dobrze, ale znam psy. I psy lubią to ostro i głośno tak jak wilki chyba, że jesteś jednym z tych sztywnych, małych poduszkowych piesków. Jeśli to tak, może położy jakieś kokardki w twoich włosach i da ci różową, ozdobną obrożę. – Zaśmiała się ze swojego żartu i nie wyglądała jakby miała coś, przeciwko, że Jess nie. – Spójrz na to. – Wreszcie powiedziała Miss Janie, pociągając w dół z ramienia swoją kurtkę i odciągając swój gruby różowy sweter robiony ściegiem warkoczowym89, odsłaniając starą ranę. Ciało było rozdarte i zrywane, więcej niż raz bazując na zagojonej bliźnie na szczycie blizn. – Ten pierwszy raz, kiedy uczynił mnie swoją, bękart omal nie wyrwał mi ramienia. Chociaż, była to najlepsza noc w moim życiu. I powtarzaliśmy tę noc-często. Upuściła szczątki papierosa-teraz nie więcej niż niedopałek-na jej stopy. - Nie masz nic przeciwko bym dała ci malutką radę, cukiereczku? - Jestem stosunkowo pewna, że mogłabym Ci podciąć gardło, a ty wciąż nie przestałabyś mówić. Starsza kobieta odrzuciła do tyłu głowę i wybuchła śmiechem. Bogaty, głęboki coś jak przerażający dźwięk. - Prawdopodobnie masz w tym wiele racji. Bubba zawsze mówi, że nie ma nic, co kocha i nienawidzi we mnie jednocześnie bardziej jak moją bezpośredniość. Ale obiecuję. Ostatnia część i skończyłam. Wzruszając ramionami, Jess wiedziała, że musi pozwolić kobiecie skończyć. Nie ważne, co dzieje się pomiędzy Bubbą Smith i jego synami w 89

http://www.estiart.eu/rodzaje-sciegow/scieg-warkoczowy/ tak to wygląda :D

- 270 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

nieustającej walce o dominację, Jess nie widziała Miss Janie oddającej płaszcza władzy innej kobiecie w najbliższym czasie. - Zmuś go, by cię ścigał. Zmuś go, by na ciebie zapolował. – Miss Janie podeszła do niej, aż były zaledwie kilka cali od siebie i wyszeptała. – Ponieważ obydwie wiemy… jesteś aż obolała, by być złapaną. Jess wolno spojrzała w górę na kobietę, którą Smitty uroczo nazywa „mamą”. Nie powiedziały do siebie nic więcej. Nie musiały. Automatyczne hotelowe drzwi rozsunęły się i cztery starsze wilczyce wyszły na zewnątrz. - Janie Mae. – Zawołała jedna z nich. – Myślałam, że idziemy na zakupy. - Och, idziemy. Mam kartę kredytową Bubby i mile sklepów jubilerskich do zbadania zanim zapadnie noc. - Będzie zły, – Przypomniała jej jedna z nich uśmiechając się. – kiedy się dowie, że wydałaś pieniądze. - Zgaduję, że będzie mnie musiał w takim razie ukarać, prawda? Mogłabym uciec. Byłabym zdolna zgubić je w ruchu miejskim. Miss Janie wskazała na Jess. - Pamiętacie małą Jessie Ann, prawda? Teraz kobiety stały wokół niej i Jess, z jej pięcioma stopami i dziewięcioma calami, czuła się jak otoczona przez giganty. - Oczywiście! - Co u ciebie kochana? - Czy nie jest ona najładniejszym małym czymś? Jess uśmiechnęła się, skinęła i starała się życzyć sobie, by odeszły. Miss Janie musiała zobaczyć to w jej oczach, ponieważ nagle ruszyła w kierunku rogu budynku. - Chodźcie. - Mówili, że nadchodzi burza śnieżna, Janie Mae. – Poinformowała jedna z nich. - Więc lepiej ruszajmy. Myślę, że jest tam diamentowy naszyjnik z moim imieniem. Miss Janie zatrzymała się na rogu i spojrzała na Jessie. Uśmiechnęła się. Tak naprawdę. Prawie ciepło. - Nie zapomnij, o czym rozmawiałyśmy, cukiereczku. Nie mówię, że bycie ze Smith’em jest łatwe, - Starsze wilczyce prychnęły i roześmiały się na jej oświadczenie. – ale to będzie najlepsza jazda, jaką kiedykolwiek miałaś. - 271 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXIX

Smitty stał przed Kingston Arms. Nie potrafił wyśledzić swojego małego dzikiego psa, nie odbierała też swojego telefonu. Musiał ją znaleźć. Zmusi ją do przyjęcia jego przeprosin, mimo że wciąż nie był pewien, co zrobił źle. I kiedy będzie miał to wszystko ustabilizowane, zabierze ją na noc, do Ritz-Carlton. Wynajmie najlepszy pokój, na jaki wystarczy mu pieniędzy na karcie i sprawi, że będzie jego. Zrobi to właściwie. Nigdy nie będzie żałowała, że należy do niego. - Nie ma jej. Odwróciwszy się, Smitty patrzył na Johnny’ego. - Co masz na myśli mówiąc, że jej nie ma? - Wyjechała. - Wróciła do kryjówki? Czy do domu na Long Land? - Do żadnego z tych. Sfora ma ten mały domek w Jersey. Dorośli wyjeżdżają do małej chałupy, kiedy potrzebują oddalić się od szczeniaków. - Gdzie to jest? Chłopak wzruszył ramionami. - Nie wiesz? - Och, wiem. Po prostu Tobie nie powiem. Smitty otoczył rękami gardło chłopaka i trzasnął nim o ścianę w czasie krótszym niż zajmuje powiedzenie ‘Au’. - Słuchaj uważnie chłopcze, bo powiem to tylko raz. Te psy mogą Cię chronić, ale ja jestem wilkiem. Tak jak ty. I obydwaj wiemy, że oderwę mięso od twoich kości, jeśli nie powiesz mi tego, co chcę wiedzieć. Delikatne odchrząknięcie sprawiło, że Smitty zerknął przez ramię, wzmacniając jednocześnie nieco swój chwyt na gardle chłopaka. Kristan uśmiechnęła się do niego. - Zabierz ręce z jego gardła. – Powiedziała łagodnie.

- 272 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Gdyby to był jeden z dorosłych, zignorowałby ich, ale słodka mała Kristan… cóż, po prostu nie miał serca. Więc, niechętnie, pozwolił chłopcu odejść. - Masz. – Wzięła go za rękę i napisała na jego dłoni różowym mazakiem, z mechatym kotkiem na szczycie. – To jest miejsce, do którego pojechała, Jess jeśli jest w Jersey. Ale nie dostałeś tego ode mnie, ponieważ szczeniaki nie powinny o tym wiedzieć. Smitty wpatrywał się w adres. - Skąd wiesz, że ona tam będzie? - Słyszałam jej rozmowę z moją mamą i Sabiną. - Możesz mi powiedzieć, dlaczego wyjechała? - Powiedziała, że musi pomyśleć, co jest niekoniecznie złą rzeczą. Myślenie jest dobre. Nie w jego sytuacji, Smitty zdał sobie sprawę, że to będzie jego ostatnia szansa, by uczynił ją swoją. Jeśli nie zdoła, straci ją dla jakiegoś Shermana Landry. - Dzięki, Kristan. Ruszył w kierunku parkingowego, kiedy Kristan go zawołała. Spojrzał na nią i zobaczył, że podnosi kciuki. - Powodzenia! Smitty uśmiechnął się. Johnny DeSerio nie miał z nią szans. - Dziękuję kochanie. *** Z rękami na biodrach, Kristan obróciła się i gniewnie spojrzała na Johnny’ego, stukając jedną nogą. Mogła zobaczyć siniaki na szyi idioty i wiedziała, że będzie je nosił z dumą tak długo jak będą widoczne. - Dobrze się bawiłeś, prawda? Johnny uśmiechnął się złośliwie, zawstydził i powiedział. - Cóż, to w pewien sposób sprawiło, że czułem się jak no wiesz… wilk. To było spoko. Kristan przewróciła oczami i westchnęła odchodząc. - Jesteś idiotą.

- 273 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

*** Jess zatrzymała grę i zdjęła słuchawki. Ktoś pukał. Ziewnęła i upuściła słuchawki na biurko, odpychając swoje siedzenie przez oparcie rąk na blacie i pchnięcie. Krzesło odjechało w tył i okręciło się. Wstała i skierowała się do frontowych drzwi. Zakładając, że zakupy, które zamówiła przyjechały, Jess otworzyła drzwi i gapiła się. - Dobry Jessie Ann. Łał. Najwyraźniej jego matka miała rację. Zwłaszcza z tym ledwie kontrolowanym gniewem na jego twarzy. Miał nawet ten cały tik ze szczęką. Widziała Smitty’ego wkurzonego, zirytowanego, sfrustrowanego-ale nigdy wściekłego. Nie tak. Smitty nie czekał nawet na jej odpowiedź, po prostu wszedł do środka. - Co ty tutaj robisz? - Przyjechałem zobaczyć się z Tobą. – Rozejrzał się po korytarzu i gwizdnął. – Macie najładniejsze domy. Jess zamknęła drzwi. - Nie byłeś zaproszony. - Wilki rzadko są, kochanie. Odwrócił się i stanął twarzą do niej. - Wyglądasz naprawdę swobodnie. Jej spodnie dresowe miały dziury, tak samo jak jej prawie dwudziestoletnia koszulka z Poszukiwacz Zaginionej Arki. Nosiła grube skarpety, by trzymały jej stopy w cieple i z jakiegoś nieznanego powodu, włosy związała w dwa kucyki. - Nie spodziewałam się towarzystwa. – Tak szybko. - W takim razie nie powinnaś otwierać drzwi nie pytając, kto tam. Jess przełknęła ciętą odpowiedź i patrzyła jak Smitty wędruje w dół korytarza do kuchni. Podążyła za nim i znalazła go gapiącego się w lodówkę. - Nie masz zbyt wiele. – Zganił. – A nadciąga burza. - Wiem. Czekam na dostawę ze sklepu. I wiem, że nadchodzi burza. Dlatego właśnie powinieneś wrócić do miasta zanim utkniesz na drodze. Ponieważ tutaj nie zostajesz. Smitty westchnął głośno i zamknął drzwi lodówki z trzaskiem. - Muszę zostać, Jessie Ann, moja cierpliwość się kończy. - 274 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jess zaśmiała się. - Serio? Kończy? - Nie wyjdę Jessie Ann. Nie póki o tym nie porozmawiamy. Miło i stosownie. - Miło i stosownie? Uch-chuch. – Odwróciła się i poszła w górę korytarza. - Gdzie ty się wybierasz? – Zażądał zza niej. - Jeśli ty nie wyjdziesz-ja to zrobię. Znalazła swoje zrzucone tenisówki koło kanapy i sięgnęła po nie, ale wielkie palce okręciły się wokół jej bicepsa i szarpnęły ją do góry. - Nigdzie nie idziesz. - Nie? – Jess nacisnęła na niego. – A jak zamierzasz mnie zatrzymać? Wypuścił ją tak gwałtownie, że lekko się potknęła. - Nie, nie zrobimy tego. Kiedy się uspokoisz, porozmawiamy. Poszła za nim do frontowych drzwi. Szybko otworzył drzwi i wymaszerował na dwór. - Tak, tak. – Powiedziała ze swobodą, której nie czuła. Nie, kiedy jedyny mężczyzna, którego kiedykolwiek kochała odchodził z jej życia. Możliwe, że na zawsze. – Idź dalej i uciekaj. Obserwowała go jak schodził na dół po schodach i kieruje się do swojej ciężarówki. - Zgaduję, że twój tatuś miał rację te wszystkie lata temu-boisz się wziąć, co Twoje. Zamarł obok ciężarówki, jego ciało jedna sztywna linia falujących mięśni. I w tym momencie wiedziała, że powiedziała jedyną rzecz, która była w stanie przepchnąć jej wilka ponad krawędzią. Powoli, jakby miał cały czas świata, Smitty otworzył drzwi od strony pasażera w ciężarówce. Zdjął swoją czapeczkę baseball’ową i wrzucił ją do środka. Potem zrobił to samo ze swoją ciężką zimową kurtką, zrzucając ją ze swoich wielkich ramion. Ostrożnie zamknął drzwi i odwrócił się do niej. Wszystko, co widziała Jess to zimne wilcze oczy i kły. To wtedy zaczęła uciekać. Nie spodziewał się, że ona się zmieni, ale to go nie powstrzymało. Po prostu przemienił się w wilka i podążył za nią. Dzikie psy i wilki były tak samo szybkie, ale dzikie psy mogły biec godzinami zanim zaczęły opadać z sił. Wilki mogły biec przez mile i kroczyć godzinami. Ale pogoda pracowała na jego korzyść. Wilki mogły łatwo manewrować w śniegu; dzikie psy nie tak bardzo. - 275 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Były zbudowane do polowań na łąkach, nie na nierównych terenach północnej ameryki. Będzie czerpał korzyści z tej słabości. Ponieważ teraz nic nie jest w stanie go powstrzymać. Nic go nie powstrzyma. Smitty zatoczył koło i ruszył na nią od przodu. Dostrzegła go i zrobiła szybką zmianę, jej małe pazury ślizgały się nieco na ośnieżonej ziemi, tracąc rozpęd. Szybko się cofnął i znów zatoczył koło, odcinając ją od nowego kąta. Rzuciła się w innym kierunku a on był zaraz za nią, popychając ją do lasu. Przez chwilę, myślał, że ją ma. Jego przednie łapy uderzające o jej biodra. Ale z łatwością się okręciła i spoliczkowała go łapą, rozrywając jedną stronę jego pyska. Nawet się nie zatrzymała, tylko ruszyła w innym kierunku. Smitty obrócił się i podążył za nią. Znów popychając ją tam gdzie ją chciał. Tym razem na pokryte śniegiem skały. Podskoczyła, ale nie mogła zachować równowagi i ześlizgnęła się, z dużego kamienia. Szybko poderwała się na nogi, ale straciła cenny czas. Smitty chwycił ją od tyłu, pchając ją mocno na ziemię. Chociaż, ciągle z nim walczyła. Jej łapy przecinały go, kiedy próbowała się z pod niego wydostać, jej szczęka zatrzasnęła się na jego. Żadna udawana walka. Żaden pokaz zmagań. Walczyła z nim jakby całe jej życie od tego zależało-ponieważ zależało. Jej przyszłość. Ich wspólne życie. Dlatego właśnie nie ustąpił. Nigdy nie ustępował, kiedy to dotyczyło Jessie Ann. Zajęło to trochę i wiele nacięć na jego klatce i boku, ale wreszcie przekręcił ją na grzbiet. Natychmiast otoczył jej gardło szczęką, dodatkowe futro chroniące jej gardło łaskotało go w nos. Wgryzł się mocno i potrząsnął nią. Jess poruszyła się, starając się wydostać z jego uchwytu, ale warknął i wbił się jeszcze mocniej, jeszcze raz nią potrząsając. Wyrażając woje zamiary, swoje żądania, bardzo jasno. Jessie Ann przestała się ruszać, przestała walczyć. Sapała. Czekała. Przytrzymał ją jeszcze chwilę. Wystarczająco długo, by mieć pewność, że nie rzuci się do ucieczki. Nie jedynie w tym momencie, ale kiedykolwiek. Wypuściła westchnienie i jej ciało rozluźniło się pod nim. To wtedy wiedział. Smitty rozluźnił szczękę i trącił nosem jej szyję, zlizując krew w miejscu, w którym zanurzył swoje kły. W tym samym momencie zmienili się w ludzi. Miała słabe ślady ugryzień na gardle i krew na policzku, która skapała z jego twarzy. Jej pazury zdarły raczej większy kawałek jego skóry. Przeciągnął rękę przez swój policzek, zcierając krew. Zignorował rozdarcia na klatce-nie były takie głębokie. - 276 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Bolało, to, co mu zrobiła. Fizycznie, bolało jak cholera. Ale emocjonalnie, tylko udowadniało to, co on już wiedział. Tylko Jessie Ann mogła popchnąć go do tego momentu. Tylko Jessie Ann mogła wydobyć z niego wilka i zmierzyć się z nim bezpośrednio. Walczył z tym przez lata, tak bardzo. Bojąc się, że przez wypuszczenie wilka, wypuści także Smith’a. Ale nie był swoim tatusiem. Nie był swoimi braćmi. Był Bobby Ray’em, i byłby potępiony gdyby nie wziął kobiety, której chciał, która kochała go ponad wszystko, i nie oznaczył jako swojej w jedyny sposób, jaki mogły drapieżniki. Nic dziwnego, że była taka zła. Zalecanie się przez Smith’a musiało się jej wydawać obelgą, kiedy wiedziała cholernie dobrze jak Smith’ci biorą swoje partnerki. Nie nazywają tego bezwzględnym parowaniem Smith’ów dla żartów. Ale właśnie na to zasługiwała. Ponieważ nikt inny nie pasował do niego tak idealnie, jak Jessie Ann. Tak inni jak byli, wciąż do siebie należeli. Znów go wyzwie, i następnym razem… cholera, następnym razem prawdopodobnie wygra. *** Jess pokonała chęć skrzywienia się, kiedy zobaczyła jak bardzo poharatała mu twarz. Dzięki Bogu wilki Smith nie były tak ładniutkie jak gorące. Blizna, która może mu zostać, mogłaby sprawić, że jakiś inny facet mógłby wyglądać mniej atrakcyjnie. Nie Smitty. Dzięki temu będzie wyglądał nawet goręcej. Kiedy błysnął na nią swoimi kłami, Jess nie czuła strachu. Żalu. Nic poza potrzebą, by być wypieprzoną i oznaczoną przez jej partnera, który wejdzie głębiej niż cokolwiek, co wcześniej było w niej. Obrócił ją szorstko, zmuszając do podniesienia się na czworaka. Nie. Nie będzie powrotu do łóżka na ich połączenie. Nie będzie romantycznych, delikatnych świateł, jazzu, wysokiej jakości prześcieradeł. Nie będzie żadnych prezerwatyw. Nie była w rui i zażywała tabletki. Były małe szanse prawie nieistniejące, że zajdzie w ciążę. Ale to nie miało znaczenia. Nie dla samców Smith. Kiedy oznaczali kobietę, to oznaczali kobietę. I jak psowaci, którymi byli, zrobią to tutaj. Na łonie natury. Coś, czego oboje byli elementarnymi częściami. Smitty oparł się o nią, jego usta wodzące po jej plecach, jego język liżący jej kręgosłup. Jedna ręka wślizgnęła się pod nią i spoczywała na jej brzuchu, przytrzymując ją w miejscu; druga ręka utrzymywała Smitty’ego nad nią. Jak większość rzeczy, jeśli chodziło o Smitty’ego, nie przyśpieszał tego. Jej wilk nie śpieszył się. Dotykając swoją głową jej ramienia, nosem bok jej szyi. Silne,

- 277 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

mocne uda przyciskały się do tylnej części jej ud i czuła jego twardego fiuta opierającego się o jej tyłek. Pocałował jej szyję, poruszając się w dół póki nie dotarł do jej ramienia. Polizał to miejsce. Raz, drugi. Wtedy jego usta się otworzyły i owinął je wokół mięśnia. Zamknęła oczy przygotowując się na ból. I to bolało. Boże, to bolało. To nie było delikatne, subtelne i słodkie. Kły brutalnie przeszły przez mięso i mięsień, zanurzając się do kości. Jej okrzyk bólu nie powstrzymał go. Nie oczekiwała tego. Jess sapnęła i jęknęła, instynktownie próbując się odsunąć, ale im bardziej walczyła tym mocniej Smitty ją trzymał. Jego ramiona okręcone wokół niej, trzymając ją blisko niego, próbując trzymać ją bez ruchu. Wtedy jego fiut pchnął w nią, żądając prawa wstępu do jej cipki. Żądając i otrzymując. Póki się w nią nie wcisnął nie zdawała sobie sprawy jak była mokra. Jak na niego gotowa. Tak gotowa, że jak tylko w nią uderzył, przepłynął przez nią pierwszy orgazm. Trzymał się jej, podczas gdy jej ciało trzęsło się a ona krzyczała, dźwięk, który rozchodził się echem po bezlistnych drzewach. Smitty czekał póki się trzęsła i jęczała podczas tego orgazmu, póki nie zaczęła dyszeć wolniej. Czekał aż zdała sobie sprawę, że to jeszcze nie koniec. Wtedy użył swojego ciała, by zmusić jej górną połowę do zbliżenia się do ziemi, podczas gdy popychał jej tyłek wyżej. Poprawił swój chwyt na jej ramieniu, wyciągając z niej kolejny okrzyk bólu, kiedy usadawiał swoje kły w jej ciele; wtedy wjechał w jej ciało bez litości, bez łaski. Wilk Smith oznaczający swoją partnerkę całkowicie, bez ogródek. I z każdym brutalnym, prawie okrutnym pchnięciem, czuła jak bardzo ją kocha. To było dziwne. Coś, czego w pełni człowiek nigdy by nie zrozumiał. Ale Jess wiedziała. Wiedziała to z taką pewnością, z jaką zawsze nazywał ją Jessie Ann—nie ważne jak bardzo tego nienawidziła—zawsze będzie ją kochał. Umarłby dla niej. Chroniłby ich szczeniaki. Chroniłby jej Sforę jak chroni swoją własną. Zrobiłby wszystko, co w jego mocy, by uczynić ją szczęśliwą. Jedno z ciasno trzymających ją ramion rozluźniło się i palce przesunęły się w dół jej brzucha, pomiędzy jej nogi. Pogłaskał jej łechtaczkę kilka razy zanim ją chwycił i ścisnął. Jess znów się rozpadła, tym razem jej sapnięcia zamieniły się w łkanie. Łkanie wyzwolenia. Łkanie zwycięstwa. Wreszcie go miała. Miała swojego wilka. Chociaż wiedziała, że byli dla siebie idealni, wiedziała też, że zawsze będzie go doprowadzać do szaleństwa. Zawsze będzie sprawiała, że będzie zdezorientowany. Wprowadzała w zakłopotanie. Kazała mu się zastanawiać, „Co do cholery ona zamierza teraz zrobić?” Nigdy nie da mu minuty spokoju. A on zawsze będzie ją denerwował, mówił tak wolno jak to tylko możliwe, jeśli w ogóle coś powie. Zawsze myślał, że była dziwna. Będzie się z niej śmiał częściej - 278 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

niż do tej pory. Ich szczeniaki dorosną, by być zwariowanymi wilkopsami. Część z nich tak niebezpiecznie niestabilnych, że Dumy i Watahy z całego kraju będą schodziły im z drogi, by trzymać je z daleka od miast i kurortów tylko dla zmiennych. Ale będą ich. Ward-Smith ”nienaturalne małe skurczybyki”, jak Sabina często nazywała swoje własne dzieci. Będą ich i żadne inne szczeniaki nie będą nigdy tak kochane czy tak pogmatwane jak oni. Jess oparła swoje przedramiona na lodowato zimnej ziemi, balansując swoim ciałem tak żeby Smitty mógł wjeżdżać w nią mocniej, szybciej. Żeby sprawił, by znowu doszła. I zrobi to. Krzyknęła, dźwięk jej uwolnienia rozszedł się echem między pokrytymi śniegiem drzewami, kiedy jej ciało odpowiadało na każde jego pchnięcie. Spotykając go, uderzenie po uderzeniu. Ściskając jego fiuta aż myślał, że obydwie jego głowy eksplodują. Wtedy wypowiedziała słowa. Słowa, które czekał, by wypowiedziała bez złości. I, co ważniejsze, bez żalu. Póki ich nie usłyszy mógł kontynuować pieprzenie jej na tym zimnie. - Kocham Cię Smitty. Boże, tak bardzo Cię kocham! Właśnie to potrzebował usłyszeć. To oczekiwał ciągle słyszeć póki Pan nie wezwie ich oboje do siebie. Znów, Smitty rozluźnił szczękę gdzie ją oznaczył jako swoją na wieczność. Chwycił mocno jej biodra i szarpnął ją do tyłu, kiedy w nią wjechał. Biorąc, co było jego, dając jej wszystko, co miał. Ponieważ tak bardzo jak ona należała do niego, on należał do niej. Zawsze będzie. Jego dusza, ich życia, wszystko to razem we wspaniałym nieporządnym węźle. Nic w ich życiu nigdy nie będzie normalne czy spokojne, i to czyniło go szczęśliwszym niż kiedykolwiek marzył. Zanurzył się głębiej, chwytając jej biodra mocniej, uderzając w nią mocniej aż odrzucił do tyłu głowę i wyryczał swoje uwolnienie, rywalizujące z każdym lwem, jakiego znał. Jej cipka zaciskała się wokół jego fiuta, dojąc go do sucha, kiedy wyjęczała kolejny orgazm, jej ciało trzęsło się tak bardzo jak jego. Smitty doszedł głęboko w niej, upewniając się, że weźmie wszystko, jego całego, zanim opadł na nią i oboje wylądowali na twardej ziemi. Walcząc o oddech, Smitty popatrzył na zachmurzone niebo. Burza nadeszła i nagle dotarło do niego, że byli całkowicie pokryci śniegiem. Rzucił okiem na Jessie… i właśnie wtedy to zobaczył. Tak jasno jak mógł zobaczyć drżącą postać Jessie Ann, mógł to zobaczyć. Nie będzie żadnych synów Smith dla niego i Jessie. Żadnych samców, zmuszających go, aby spędził całe swoje życie - 279 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

uważając na swoje plecy. Żadnych samców starających się go pokonać podczas rodzinnych polowań. Nie, nie będzie żadnych synów Smith dla Smitty’ego i Jessie Ann—będą córki. Wiele. Właściwie ich własna Sfora. Wszystkie w różnym stopniu jak ich matka… oprócz jednej. Jedna będzie taka jak on. Wszystkie będą dla niego znaczyć wiele, ale ta jedna będzie zajmowała specjalne miejsce w jego sercu. Ale z kobietami Smith przyjdzie całe pole nowych problemów. Najważniejszy z tych problemów obejmuje innych samców. Uśmiechając się, już pragnąc i lękając się dnia, w którym jego córki zaczną dorastać i torturować ich jak tylko kobiety Smith potrafią, zmusił się, by usiąść. Wsunął swoje ręce pod Jessie i podniósł ją aż opierała się o jego klatkę. Wstał na trzęsących się nogach, dziękując na jej mniejszy dzikopsi rozmiar, i zaniósł ją z powrotem do domu.

- 280 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXX

Smitty ułożył ją na dywaniku w salonie, z plecami opartymi o kanapę. Drżała niekontrolowanie, głównie z powodu zamarzania na śmierć, ale również przychodząc do siebie po tak silnych orgazmach, że myślała, iż straci przytomność w ich środku. Siedziała i czekała na powrót Smitty’ego. Ostrożnie owinął ją dwoma kocami, podwijając je za nią, jego palce dotykały lekko jej skóry. To sprawiło, że drżała jeszcze bardziej. Niedługo kominek ożył i wpatrywała się w samca kucającego przed nim, starającego się, by płomienie były większe. Jego ciało zdumiewało ją. Smith’ci nie byli największymi wilkami w pobliżu. Na wschodnim wybrzeżu byli Wikindzy, arktyczne wilki, którzy byli ogromni. Ale Smith’ci wciąż byli tym, co jej mama nazywała ”zdrowym rozmiarem”. Patrzyła na jego szerokie ramiona i muskularne plecy, zwężające się w dół w wąską talię i twarde jak skała uda. Facet miał najlepsze nogi. Zawsze miał. Teraz były nawet lepsze. Pukanie we frontowe drzwi zaskoczyło ich oboje i Smitty spojrzał na nie gniewnie. - Prawdopodobnie dostawa. – Powiedziała przez szczękające zęby. Jego mina się rozpogodziła. - Och, Dobrze. Umieram z głodu. – Chwytając kolejny koc i portfel ze swoich dżinsów, Smitty podszedł do drzwi. Słyszała jak je otwierał, jakąś rozmowę o zapłacie, i drzwi się zamknęły. Słyszała jak jej wilk idzie w dół korytarza prosto do kuchni. - Tu nie ma żadnego mięsa. – W końcu krzyknął. - Zamrażarka. Jest tam przynajmniej jakieś trzy krowy. - Och, Dobrze. Uśmiechnęła się. Będą musieli teraz podwajać swoje zamówienia. Smitty wszedł do pokoju po kilku minutach. - Włożyłem łatwo psujące się towary do lodówki. - Dzięki. Znów kucnął przed kominkiem, z kocem oplecionym wokół jego bioder, znów mieszał w ogniu. Spojrzał na nią przez ramię. - 281 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Rozgrzewasz się? - Tak, trochę. Skinął, odłożył pogrzebacz, i podszedł do niej. Sięgnął w dół i podniósł ją, niosąc ją teraz z łatwością, kiedy odzyskał swoją siłę. Smitty posadził ją przy ogniu. - Poczekaj tutaj. – A gdzie tak właściwie miałaby iść? Wrócił po pięciu minutach z apteczką pierwszej pomocy z łazienki na parterze koło kuchni. Usiadł naprzeciwko niej i pociągnął koc w dół póki nie zawisł wokół jej bioder. - Jak twoje ramię, kochanie? - Jakby jakiś wielki wilk się w nie wbił. Nie mogła odczytać jego miny, kiedy otwarł apteczkę i zabrał się za oczyszczanie jej rany. - Jessie Ann? - Tak? – Spytała przez zaciśnięte zęby, ból rozrywał jej ramię. - Co ty myślałaś, że robisz? Wiedziała, o co pytał. Dlaczego go popychała? Dlaczego pozwoliła dżinowi wyjść z butelki, by przemówił? - Łapałam, co moje. – Odpowiedziała szczerze, pozwalając bólowi przelatywać przez siebie. Powoli, metodycznie, sposób, w jaki Smitty robił większość rzeczy, kontynuował oczyszczanie jej rany i stłuczeń. Nic nie powiedział i nie chciała żeby teraz się wycofywał. Nie teraz, nigdy. Jess sięgnęła ku niemu, szarpnęła koc z jego bioder i mocno chwyciła jego fiuta. W ułamku sekundy, jego oczy zmieniły się z ludzkich w wilcze. - Mój. – Warknęła, obnażając kły. I miał ją na jej plecach, apteczka pierwszej pomocy rozsypała się po podłodze. Wsunął ręce w jej włosy i rozchylił jej nogi swoimi. - Cały Twój. – Warknął, jego twardy fiut wpychał się w nią. – I upewnię się cholernie dobrze, że nigdy o tym nie zapomnisz. *** Jessie podniosła telefon po trzecim dzwonku. - 282 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Tak? – Odpowiedziała. – Serio? – Wyślizgnęła się z pod koców i podeszła do frontowych drzwi. Smitty usłyszał otwieranie drzwi, podążające za. – Aha. Tylko spójrz na to. – Wtedy drzwi się zamknęły i mógł usłyszeć jej stopy klapiące o podłogę, kiedy wracała do pokoju. – Tak, tak. Wszystko w porządku. Ta. Pogadamy później. Wślizgnęła się z powrotem pod koc i Smitty natychmiast po nią sięgnął, przyciągając ją blisko do siebie. - O co chodziło? - Jesteśmy zasypani. - Zasypani? - Tak. - Jak bardzo? - Jeśli to szybko nie stopnieje, zginiemy tutaj. Smitty podniósł się wystarczająco, by gapić się w jej twarz, wyszczerzyła do niego zęby w uśmiechu. Wielki, tandetny, głupkowaty psi uśmiech. Nie mógł nic na to poradzić, uśmiechnął się w odpowiedzi. - Jesteś bardziej niż trochę szalona, prawda? - Tak. Smitty pogłaskał jej policzek. - Kocham Cię Jessie Ann. - Bo jestem trochę szalona? - Nie, to tylko dowodzi, że kocham Cię, ponieważ to znoszę. Tak jak się spodziewał ta mała pięść poszybowała w kierunku jego klatki, złapał ją, szarpiąc Jess na swoje kolana, zmuszając, by je objęła. Trzymał ją w pasie i uśmiechał się do tej ładnej twarzy. - Mówię poważnie Jessie Ann. Kocham Cię. Kochanie sądzę, że zawsze Cię kochałem. - Świetnie. – Przez jej zawstydzony uśmiech, zrobił się nerwowy. – W takim razie nie będziesz miał nic przeciwko małżeństwu. - Małżeństwu? - Aha. - Wilki się nie żenią. - Dzikie psy tak. - Ucieczka kochanków, tak jakby? – Spytał pełen nadziei. - 283 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie zrozum mnie źle, uwielbiałabym to. Serio. Ale Sfora nigdy nie pozwoli mi na coś takiego. Musi być ślub. Nigdy wcześniej nie mieliśmy pieniędzy na taki ładny. Mój będzie naszym pierwszym i jestem Samicą Alfa. Zaufaj mi, nie zgodzą się na mniej. - Aha. Z tak, jak, co? Dziesięcioma, dwudziestoma osobami? - Dziesięć, dwadzieścia… trzy setki. Coś takiego. Smitty jęknął. - Zapomnij o tym, Jessie Ann. - Smitty… - Nie potrzebuję kawałka papieru mówiącego mi, że cię kocham i że będziemy na zawsze razem. – Sięgnął i lekko dotknął już leczącą się ranę na jej ramieniu. Jej oczy się zamknęły, Jessie wydała wypełnione bólem chrząknięcie. Więc przejechał przez nią palcami ponownie. Tym razem Jessie warknęła i chciała złapać jego rękę. Ale złapał jej nadgarstki i szarpnął ją bliżej. - Nie potrzebuję jakiegoś kaznodziei, by wiedzieć, co w rzeczywistości mamy. - Ale… Uwolnił jej ręce tylko po to, by chwycić jej twarz i przyciągnąć ją do pocałunku. Jego język najechał na jej usta i Jessie cofnęła swój, więc musiał po to sięgnąć. Wtedy ugryzła. Smitty szarpnął a ona podniosła jedną, wyzywającą brew. Rzucił ją na plecy, przyszpilając jej ręce nad głową. Jessie patrzyła na niego bez strachu, bez żalu. Tylko pożądanie. Nie bała się wściekłej strony Smitty‘ego, którą uwolniła i która mogła pokazać się w każdym momencie. W rzeczywistości, cały czas podjudzała tą jego stronę. Ośmielając go, by zabrał ją na mocną, szybką, dziką jazdę. I jakim rodzajem dżentelmena z południa, by był gdyby zignorował prośbę damy? W przyszłości, możliwe, że będzie chciała rozważyć konsekwencje zmuszenia wilka Smith do pokazania kart. Ponieważ w sekundę miał jej nadgarstki przyszpilone do podłogi w następnej były przywiązane do nóg kanapy przy użyciu pasków od jej plecaka. Musiała to oddać facetowi, trening SEAL zdecydowanie nauczył go jak najlepiej wykorzystać to, czym dysponował. Kiedy miał jej nadgarstki związane, dostał wolny dostęp do reszty jej ciała. I całkowicie wykorzystał przewagę płynącą z tego faktu. Trzymając ją na krawędzi przez coś jakby wieczność. Drażniąc ją, torturując. Sprawiając, że trzęsły się jej nogi i wtedy wycofując się i zostawiając ją na skraju. Ostatnie - 284 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

słowa, które wypowiedziała do niej jego matka wróciły, by ją dręczyć ”…najlepsza jazda, jaką kiedykolwiek miałaś.” I tak było. Najlepsza, najdziksza, najbardziej żądająca. Jess kochała jej każdą sekundę. I kiedy wreszcie pozwolił jej dojść, nie mogła nawet krzyczeć. Ale, całe jej ciało zgięło się i mogła jedynie trząść się i dyszeć, orgazm przetaczał i przetaczał się aż myślała, że zemdleje. Kiedy jej ciało przestało się trząść i mogła widzieć prosto odkryła, że już ją odwiązał i spał obok niej. Chrapiąc. Jego ramię otaczało ją w pasie, trzymając ją jakby myślał, że będzie próbowała się wymknąć. I może i by próbowała—gdyby była w stanie chodzić. *** Z całym tym późno-nocnym pieszczeniem, Smitty myślał, że ją wykończył. Powinien wiedzieć lepiej. Jej nagie ciało wylądowało prosto na jego brzuchu i klepnęła rękami jego klatkę piersiową jakby grała na bębnach. - Co? – Warknął, starając się odwrócić i ponownie zasnąć. - Już rano! – Radośnie wykrzyknęła. - I? - Chodźmy zapolować! Ty i ja zdejmiemy jelenia albo łosia. Czy nie będzie to romantyczne? - Nie, wracaj do spania, Jessie Ann. Te ręce klepnęły w jego klatkę ponownie i warknął. Niestety, nie wydawało się żeby to odstraszało Jessie. - Dalej, Smitty! Jest piękny ranek. Wszystko jest pokryte śniegiem i słońce jasno świeci. Ale później może znów sypać, więc chodźmy teraz. - Która godzina? - Jest rano. – Nalegała. - Jessie Ann. - Szósta trzydzieści. Otworzył oczy i wpatrywał się gniewnie w piękną nagą kobietę na swojej klacie. - Budzisz mnie o szóstej trzydzieści rano? Kobieto, postradałaś zmysły?

- 285 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- No chodź, Smitty. – Jęczała. – Potrzebuję mojego porannego dziko-psiego powitania. - Czyli? - Mmmm… zobaczmy. Uściski, niewinne pocałunki i pocierania nosa pomiędzy członkami Sfory. Smitty potrząsnął głową. - Nie, nie mogę zrobić tego wszystkiego. – Wydęła wargi, wyglądając bardziej zachwycająco niż było fair. Z rezygnacją zaproponował. – Mogę Cię pieprzyć póki nie zemdlejesz90. Jessie wzruszyła ramionami i westchnęła. - Cóż…, jeśli to najlepsze, na co Cię stać. *** Smitty odsunął pysk, odmawiając uczestnictwa. Jess znowu go stuknęła forsując kwestię. Nie było tu jej Sfory, więc na razie to on musiał to robić. Nadal starał się ją ignorować, więc rzuciła kość udową jelenia przed jego głowę i lamentowała wystarczająco, by być irytującą, ale nie na tyle, by odszedł. Warcząc, Smitty rozejrzał się wokół jakby spodziewał się znaleźć kogoś obserwującego ich. Kiedy wydawał się wywnioskować, że wybrzeże było czyste, chwycił drugi koniec kości pomiędzy swoje masywne szczęki i pociągnął. Jess pociągnęła w swoją stronę i Smitty zakopał swoje łapy, zmuszając Jess do pracy. To była prawda. Jakoś, w jakiś sposób, zmusiła Bobby Ray Smith’a, by grał z nią w przeciąganie, w śniegu, pozostałościami ich porannego posiłku. Dawała sobie kolejny miesiąc zanim będzie miała snobistycznego wilczego skurczybyka ganiającego za jego własnym ogonem. *** Póki jej łokieć nie uderzył w jego żebra, spał. - Przegapiasz najlepszą część. - Tam jest najlepsza część? Jessie westchnęła. 90

Facet twoje poświęcenie nie zna granic.

- 286 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Widzisz? Jeszcze raz udowadniasz to, o czym mówię, nie mamy nic wspólnego. - Przepraszam. Po prostu nie mogę znieść tych uszu. Odwróciła się od DVD. - Oni są elfami. Powinni mieć szpiczaste uszy. Smitty ziewnął i usiadł prosto. - Musi być coś na oglądanie, czego oboje byśmy się zgodzili. - Jak? - Uch… westerny? - Żartujesz prawda? – Jessie odgarnęła włosy za ucho. – A co z dobrą brytyjską zagadką? - Brytyjska? Nie jest to coś jak te elfy? - Zapomnij o Brytyjskich. - Co z horrorami? - Chodzi Ci o te straszne, psychologiczne z natury, zabierające Cię na najwyższą krawędź strachu? - Niee, myślałem o tych z zombi. - Zombi? – Jess wzruszyła ramionami. – Nigdy nie miałam tej rzeczy z zombi. Mam na myśli, oni już są martwi. Dlaczego potrzebują krwi? - Zapomnij o zombi. – Smitty spojrzał na półkę z DVD Sfory. Od ziemi do sufitu, głęboka na trzy kasety, wydawało się, że znajduje się tam każdy głupkowaty film, jaki kiedykolwiek nakręcono. Zdumiewające. Wszystkie te filmy i żadnego, na który mogliby się zgodzić. Z westchnieniem, nadzieja zniknęła, wymamrotał. - Ojciec chrzestny? - Jeden, dwa czy trzy? - Trójka dla mnie nie istnieje. Jess odwróciła się do niego, jej oczy szeroko otwarte w szoku. - Trójka dla mnie też nie istnieje. Obawiając się mieć nadzieję, Smitty spytał. - Chłopcy z ferajny? - Na mojej liście pięciu najlepszych. Ale wszystko Scorsese’a czy Coppolli trzeba koniecznie zobaczyć. Jeśli nie, koniecznie zobaczyć dwa tysiące razy. –

- 287 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wzięła jego rękę, trzymała ją przy swojej piersi. – A co ze starymi czarnobiałymi? Z lat trzydziestych i czterdziestych? - Cokolwiek z Jimmy’m Cagney’em. - Kocham Jimmy’ego Cagney’a. – Jej chwyt na jego ręce umocnił się. – Rzeczywiście mamy coś wspólnego Bobby Ray. Jestem taka szczęśliwa, że będę płakać. - A skoro mamy ze sobą wspólną jedną rzecz, jestem pewny, że mamy ich więcej. Jessie poklepała jego rękę. - Nie kuśmy losu kochanie. - Racja. *** Jess usiadła na kanapie przy oknie, wpatrywała się w pokryte śniegiem drzewa zaraz na zewnątrz domu. Poza ogniem w kominku, dom był ciemny i cichy. Dzwoniła wcześniej, upewniając się, że z jej Sforą wszystko dobrze. Było dobrze i najwyraźniej spędzali świetnie czas podczas burzy. Jednakże słyszała jak Shaw mamrotał do siebie, ” Dzwonie do zoo po te szczeniaki.” Silne palce pogładziły lekko dół jej szyi. - W porządku, kochanie? - Tak. Smitty usiadł na drugim końcu kanapy i patrzyli na siebie. Jess nie miała pojęcia jak długo to trwało póki Smitty otworzył ramiona. - Chodź tu kochanie. – Zrobiła to, podczołgała się i usadowiła między jego nogami, plecami opierając się o jego klatkę. Trzymał ją mocno, opierając podbródek na jej teraz-wyleczonym ramieniu, jednak nie miała wątpliwości, że to nie ostatni raz, kiedy je rozdzierał. Spodziewała się, że pewnego dnia będzie wyglądało jak ramię jego matki. Zasnęli tak, trzymając się siebie. Zadziwiająco wcześnie rano, Jess obudził Smitty całujący jej ciało. Cieszyli się sobą godzinami, zrobili przerwę na jedzenie, potem znów do tego wrócili. Burza się skończyła i zdecydowali się na późny lunch/wczesny obiad w mieście. Ale kiedy Jess wyszła z łazienki w majtkach i niczym więcej, znalazła Smitty’ego ubierającego się. - Co się dzieje? - 288 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Ubieraj się. - Co się dzieje? - Zdałem sobie sprawę, że z całym tym śniegiem, samolot Wilson’a będzie uziemiony na lotnisku póki nie skończy się zamieć, ale będzie zmuszony pozostać w środku. Wysłałem chłopców Reed, by mieli na niego oko. Postawiłem twoją Sforę i moją w stan gotowości. Ale zniknął. Jak i jego Wataha. Opadła na kanapę i kopała w swoim worku marynarskim. - I? – Wiedziała, że było tam jakieś i. - On wie, że jestem z Tobą. Jego mama rozmawiała już z kuzynem mojego taty. - Eggie’m? - Taa. Eggie Smith był ekstremalnym Smith’em, który spędził większość czasu jako wilk na wzgórzach Smithtown. Facet nienawidził wszystkich i wszystkiego prócz swojej partnerki od dwudziestu lat i bycia Smith’em. Eggie był tym, po którego dzwonisz, kiedy Smith’ci nie mogli się dogadać. Nie miał żadnych skrupułów i problemu w zdjęciu każdego, kto według niego, zagrażał jego rodzinie. Poczuła jak panika prześlizguje się w dół jej ciała. - Będę ubrana w dwie minuty. - Będzie dobrze Jessie Ann. Moi rodzice wciąż tu są. Porozmawiamy z nimi. Z jakiegoś powodu, nie myślała żeby to mogło jakoś pomóc.

- 289 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXXI

- To nic osobistego. – Powiedziała Kristan stanowczo. – Ja po prostu Cię nie lubię. – Skinęła. – Co myślisz? Joanny wzruszył ramionami. - Brzmi niegrzecznie. - Myślisz? – Ugryzła swoje jabłko na patyku. Pan Shaw powiedział im gdzie mogą znaleźć kuchnię personelu. A kuchnia personelu w tym hotelu miała wszystko. Nie mogła powiedzieć mamie czy Jess. Opustoszyłyby gabinet wypełniony czekoladą w mniej niż trzydzieści minut. - Może mogłabyś mu powiedzieć, że masz do zrobienia jakieś prace do szkoły i zmieniłaś zdanie dotyczące odwiedzin w lecie. No wiesz, olej go. Jak zrobiłaś to temu dzieciakowi, który pomagał Ci w biologii. Piorunowała go wzrokiem z nad swojego jabłka. - Ja go nie olałam. - Tak, tak, Pewnie. Znalazłem go szlochającego w szatni przed salą gimnastyczną, bo miał PMS. Zaśmiała się. - Nie prawda. - Jak jabłko w polewie? - Dobre, jak karmel? Wyciągnął je do niej, pochyliła się nad ladą żeby ugryźć, jednocześnie wyciągając do niego swoje żeby mógł zrobić to samo. Johnny DeSerio był naprawdę słodki. Znała kilka dziewczyn w swojej klasie, które myślały, że ta cała głęboko-zamyślona-artystyczna rzecz jest całkiem seksowna. Nie ona, oczywiście. Ona lubiła futbolistów i uwielbiała koszykarzy. Cały ten wzrost. Odziedziczyła bardzo niewiele z wilczej strony swojego DNA. Nawet po zmianie była po prostu bardziej kudłata, niż reszta, ale wciąż w większości dziki pies. Nie miała nic przeciwko. Wilki były dla niej troszkę zbyt zrzędliwe. Lubiła bycie szczęśliwą. Lubiła cieszyć się życiem. Po poznaniu swojego biologicznego ojca, nie miała żalu, że nie chciał mieć nic wspólnego z - 290 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

nią i jej matką. Sprawił tylko, że zdała sobie sprawę jak wspaniały był jej prawdziwy ojciec. Danny mógł nie być jej biologicznym ojcem, ale to nie miało znaczenia. Kochał ją, dbał o nią, i traktował jak swoją własną. Nic więcej nie miało znaczenia. Joanny powoli przeżuwał swój gryz jabłka, wpatrując się w nią. Chciał ją pocałować. Znała oznaki. Jednak ona nie. Jeszcze nie. Nie póki nie nadejdzie absolutnie idealny moment. - Dobre? Jego spojrzenie przeniosło się z jej ust na oczy. - Taa. Tak bardzo dobre. - Tak jak twoje. Zlizała karmel z dolnej wargi i patrzyła zafascynowana jak Johnny pokrywa się interesującym odcieniem czerwieni. - Kristan? Kristan okręciła się. Walt Wilson stał w drzwiach kuchni dla personelu. Kiedy przestał próbować się z nią skontaktować, modliła się, by dał sobie spokój i wrócił do Alabamy. Najwyraźniej, nie dla niej takie szczęście. Szlag, szlag, szlag! - Co tutaj robisz? - Nie odpowiedziałaś na żadną z moich wiadomości. Nie odpowiedziała. Nie chciała z nim rozmawiać. I nie chciała nawet myśleć nad tym jak ją wytropił. Musiała wreszcie przyznać sama przed sobą, że facet po prostu przerażał ją jak cholera. Danny był jej tatą. Zawsze będzie jej tatą. I nigdy jej nie przerażał. - Wybacz. Przez burzę śnieżną i to wszystko, właściwie nie miałam w ręce mojego telefonu. - W porządku. – I naprawdę wydawał się o to nie dbać. Danny martwił się, kiedy spóźniała się dziesięć minut wracając ze szkoły. – Ale sądzę, mała dziewczynko, że musisz iść ze mną. Poczuła jak Johnny napina się za nią na wypowiedziane zimno oświadczenie. - Iść z Tobą? – Spytała, grając na czas. Musiała się stąd wydostać i nie pozwolić, by Johnny został ranny. Był wystarczająco głupi żeby zrobić coś bohaterskiego, a ona nie miała wątpliwości, że facet stojący na przeciwko zabiłby Johnny’ego nawet o tym nie myśląc. Ze Smitty’m to był zwykły pokaz siły, kładący Johnny’ego na jego miejscu w

- 291 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Sforze. Ale Walt Wilson zabiłby go, i byłaby to tylko jej wina, bo to ona wpuściła faceta do swojego życia. Wciąż nie czując się zbyt komfortowo zmieniając się do walki, jej oczy zabłądziły do bloku kuchennych noży. Zaśmiał się. - Nawet o tym nie myśl mała dziewczynko. Kiedy panika zaczęła przedzierać się do jej kości, inne kuchenne drzwi otworzyły się i mama Smitty’ego, którą wszyscy nazywali ”Miss Janie”, weszła do pomieszczenia. - Tu jesteście. I jecie to złe jedzenie, kiedy obiad będzie gotowy za godzinę. – Wzięła ich jabłka za patyczki i wrzuciła je do śmieci. - Teraz chcę żebyście poszli na górę i przebrali się w coś ładnego. - Dlaczego znów to robimy? – Spytał, Johnny, wyraźnie się rozluźniając, kiedy starsza wilczyca była w pomieszczeniu. - Ponieważ, młody mężczyzno, to dla twojej mamy i mojego syna. Teraz rusz ten chudy tyłek na górę zanim wyciągnę na ciebie rózgę. - To Nowy Jork. Nie mamy tu żadnych rózg. Miss Janie podniosła jedną brew i Johnny uniósł ręce. - Idziemy. Idziemy. Johnny chwycił ją za rękę i zaciągnął do drzwi. Kristan obejrzała się na Walt’a Wilson’a. Coś jej mówiło, że już nie zobaczy faceta. Smutną rzeczą było… odczuwała ulgę. *** Janie Mae Smith odwróciła się do swojego bardzo dalekiego krewnego. - No, no, no. Walt Wilson. - Miss Janie. - Twoja mam mówiła, że jesteś w mieście. Była bardzo zmartwiona. Zmartwiona, ponieważ mój syn wybrał tego małego dzikiego psa nad krewnego. - Ja po prostu chciałem zobaczyć moją córkę. - To prawda? – Janie podeszła do niego i patrzyła jak jego ciało napina się, kiedy się zbliżała. – Bo twoja mama powiedziała też, że masz jakieś problemy z pieniędzmi, w których powinien pomóc Bobby Ray.

- 292 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Walt cofnął się kilka kroków91, ale nie złamał kontaktu wzrokowego. - Nigdy o to nie prosiłem, ale nie jestem pewien, co to ma wspólnego z czymkolwiek. - Wszystko, jeśli mama Kristan ma rację i ty tylko używasz tej małej dziewczynki, bo masz nadzieję, że jej Sfora zapłaci, żebyś się odczepił. - Ja nie robię tak… - Chłopak prawie wyskoczył ze skóry, kiedy wahadłowe drzwi otworzyły się za nią i Bubba wszedł spacerkiem do pomieszczenia. Nie musiała się nawet odwracać, aby rozpoznać jego zapach, sposób, w jaki jego robocze buty ciągnęły się po podłodze, sposób, w jaki warczał za każdym razem, kiedy gapił się na jej tyłek. Panie, kochała tego faceta. - Dlaczego tu jesteś? – Zażądała, chowając uśmiech. - Słyszałem, że są tu jabłka w polewie. - Bubba Smith! Jemy za godzinę. - Więc? Zaufaj mi kobieto. Będę znów jadł. Kręcąc głowa zdegustowana, spojrzała z powrotem na Walt’a. - Wierzysz mu? Facet tak bardzo kocha słodycze. Teraz gdzie ja byłam… och tak! Dziewczyna. - Moja córka nie jest Twoją sprawą Miss Janie. - Bardzo zabawne jak teraz jest Twoją córką, kiedy niecałe sześć miesięcy temu była kłamstwem, które powiedział jakiś dziki pies. - Mężczyzna nie może zmienić zdania, by poznać swoją własną krew? - Oczywiście, że może. Ale mój kuzyn Micah Lewis, zauważył jak twoje pragnienie poznania Kristan wydało się pokryć z wydaniem tego magazynu… Jak on się nazywał, Bubba? – Spytała przez ramię. - Kable czy coś takiego. - Nie kable. Wired. To było to! Wired Magazine. Byli ukryci w tle, jak zrozumiałam, ale ty zauważyłeś ich wystarczająco szybko, prawda? I bum, nagle chcesz poznać swoją krewną. Nozdrza Walt’a rozszerzyły się troszeczkę, i pokazała się ta złośliwa tendencja, nad którą jego tatuś pracował z wielkim zapałem. - Może powinnaś pilnować własnych spraw, Miss Janie. - Ty przyniosłeś to do mojego stołu. Ty. - Chciałem Cię ostrzec, że twój głupi chłopak był… 91

I wykazał się resztkami zdrowego rozsądku.

- 293 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Poruszyła się tak szybko, nie miał pojęcia, że to nadchodzi. Zlekceważył ją ze względu na jej wiek92. Głupi chłopak. Janie trzasnęła rękami o usta Walt’a, jej palce ześlizgnęły się, by chwycić dobrze jego dolną wargę i szczękę trzymając się jednocześnie z daleka od jego zębów. Wtedy popchnęła go, przyszpiliła do ściany. Obydwoje wiedzieli, że wszystko, co musi zrobić to przekręcić ręką, mogłaby oderwać mu wargę czy złamać szczękę, na cokolwiek miałaby humor tego popołudnia. - Czy ty naprawdę myślisz, że Bubba Smith trzyma mnie przy sobie tylko, dlatego że lubi mnie pieprzyć? - Chociaż lubię. – Powiedział, Bubba jedząc karmelowe jabłko. - Jestem najbardziej złośliwą kobietą, jaką kiedykolwiek spotkasz, chłopcze, więc słuchaj uważnie. Wyjedziesz. Dzisiaj. Opuścisz to miasto i zostawisz tę małą dziewczynkę w spokoju. Z tego, co mogłam zauważyć nie za bardzo cię lubi. Wyjedziesz i nie będziesz się oglądał za siebie. Walt ruszał głowa póki nie pozbył się palców Janie z ust. - Nie możesz trzymać mnie z daleka od mojej własnej córki. – Warknął. – Nie ty i nie te słabe dzikie psy. Zaciągnę Maylin do sądu, by odebrać swoje prawa… Niezadowolona z tego, co usłyszała, Janie okręciła ręce wokół szyi Walt’a, przyciągając go, i szybko trzaskając nim o ścianę. Pozbawiła też faceta tchu. - Nie słuchasz chłopcze. Daję Ci tutaj jedną szansę. I tylko jedną. Trzymasz się z daleka od tej Sfory; trzymasz się z daleka od tej kochanej małej dziewczynki albo będzie awantura. - Jestem rodziną! – Kłócił się. Janie przechyliła głowę na bok i powoli wysunęła pazury, wbijając je w szyję Wilson’a. Unikała głównych arterii, wbijając się w blizny wyglądające na świerze-najwyraźniej Bobby Ray dobrze przyswoił lekcje swojej mamy. - Jesteś daleką rodziną. Ty i twoja mizerna mała Wataha. Ale Jessie Ann Ward będzie mamą małych Smith’ów. A to oznacza, że ma pierwszeństwo nad wami idiotami. To znaczy, że ona i jej Sfora są teraz rodziną. – Janie podeszła bliżej, jej nos zaraz przy nosie Walt’a. - Przeciwstawiasz się jej albo mojemu synowi – Powiedziała niskim szeptem, jej kły otarły się o jego szczękę, kiedy mówiła. – i nie będzie miejsca w tym wszechświecie, gdzie byłbyś bezpieczny. Nie będzie miejsca, w którym mógłbyś się schronić przed Smith’ami. – Zacisnęła swój chwyt. – Dopadniemy Cię. Rozerwiemy na strzępy. Zmieciemy Twoją Watahę z powierzchni ziemi. I nie będę miała z tego powodu problemów ze snem. Rozumiesz mnie? 92

Bardzo nieładnie

- 294 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Kiedy nie odpowiedział w ciągu pięciu czy mniej sekund, wbiła swoje pazury i Walt wydał z siebie skowyt paniki. - Czy. Mnie. Rozumiesz? - Tak. – Powiedział przez zaciśnięte zęby. - Dobrze. Chcę was wszystkich z powrotem w Alabamie jutro rano albo wysyłam po ciebie Eggie’go. Szuka dobrej walki, a wiesz, jaki jest, jeśli chodzi o rodzinę. Wiesz, on zawsze lubił małą, Jessie Ann. Powiedział, że nigdy nie widział psa, który wspinał się na drzewa. Teraz chłopcy Reed będą tak mili i zabiorą ciebie i twoją Watahę na lotnisko. Już czekają na ciebie na zewnątrz. – Janie uwolniła jego szyję i Walt wypuścił powietrze, kiedy się odsunęła. – Teraz zostawisz te psy w spokoju. Żadnych więcej pytań. Koniec z byciem wścibskim. Taa, słyszałam, że o nich rozpytywałeś. O ich przeszłość. Cóż, ich przeszłość jest ich sprawą. Nie twoją. Chociaż, mogę się założyć, że żadne z nich nigdy nie użyłoby swoich dzieci, aby zdobyć pieniądze. Prawda? - Cholerna racja, że by tego nie zrobili. – Wymamrotał Bubba. Smith’ci i Kuznetsov’ie byli uwięzieni w tym luksusowym hotelu przez prawie trzy dni podczas zamieci śnieżnej i z miejsca się zaprzyjaźnili. Nawet Bubba, który nie za bardzo lubił kogokolwiek prócz niej, znalazł w sobie ciepłe miejsce dla małej Maylin i jej córeczki. Chociaż Phil zaczął grać na nerwach Bubbie bardzo szybko93. Janie za to polubiła Sabinę. Złośliwa dziewczyna. Kiedy nie odpowiedział w ciągu trzech czy mniej sekund, Janie trzasnęła ręką zaraz koło jego ucha i Walt podskoczył. - Zadałam Ci pytanie, chłopcze. - Tak! Masz rację. Nie użyliby swoich dzieci, by zdobyć pieniądze. - Dobrze. Teraz musisz się tego nauczyć. – Janie delikatnie chwyciła szalik Walt’a, dobrze się bawiąc ze sposobu, w jaki chłopak kulił się przed nią, i delikatnie owinęła go wokół jego gardła, by zakryć krew i ślady pazurów. – Proszę. – Poklepała jego policzek. – Teraz idź na zewnątrz. Chłopcy Reed czekają na ciebie od frontu. I wiesz, jacy się robią, kiedy każesz im czekać za długo. Walt skinął i skierował się do drzwi. - Przekaż mamie pozdrowienia, ode mnie. – Zawołała za nim, świetnie się bawiąc, kiedy jego ciało podskoczyło, na dźwięk jej głosu. - Tak. Drzwi zamknęły się i Janie obróciła się do swojego partnera. - Bubba Ray Smith! Nie zjesz kolejnego. 93

To musi być rodzinne. Sami powiedzcie.

- 295 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Bubba sięgnął po jasnoczerwone jabłko w polewie. - Nie szczekaj na mnie kobieto. - Ale obiad będzie za niedługo! - Zjem. – Ugryzł kawałek i przeżuwał. – Dlaczego mamy ten obiad, tak w ogóle? Obeszła ladę, by stanąć koło Bubby. - By świętować to, że twój chłopiec znalazł partnerkę. To szczęśliwy czas. - Nierozsądna dziewczyna, gdybyś mnie pytała. - Cóż, nie ona jedna. Wyciągnął do niej jabłko w polewie i wpatrywała się w nie. - No dalej. Wiesz, że tego chcesz. Pochyliła się i ugryzła. - Zastanawiam się gdzie oni znaleźli te jabłka. – Gderał patrząc na jej usta. – Są ogromne. Tak duże jak moja głowa. - Nie. – Powiedziała po przełknięciu. – Nic w przybliżeniu tak wielkiego. - Rób tak dalej i nie dotrzemy na ten obiad. Janie oblizała usta. - Naprawdę? - Aha. – Wziął kolejnego gryza, przeżuł i powiedział. – Wiesz, że będą mieli wilkopsy? - Więc? Będą naszymi wnuczętami. - Naszymi szalonymi wilkopsimi wnuczętami. - Nie zawsze szalonymi. Spójrz na małą Kristan. – Kłóciła się. - Taa, ale wiesz to tylko kwestia czasu, kiedy ta mała dziewczynka pęknie. Wystrzeli jak rakieta i zabierze ze sobą wszystko w promieniu dwudziestu pięciu mil. - Bubba Smith! Przestań mówić takie rzeczy w tej chwili. - Nie powiedziałem, że jej nie lubię. Ja tylko ostrzegam ogólną populację. – Skończył to gigantyczne jabłko w ciągu kilku sekund, opuścił patyczek na ladę i powiedział. – Teraz… chodź tutaj. Sięgnął po nią i Janie złapała go za nadgarstki. - Twoje ręce są lepkie. - Będą jeszcze bardziej lepkie w ciągu paru sekund. - 296 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Śmiała się próbując trzymać go z daleka. - Zawsze tak się zachowujesz po tym jak muszę zając się jakimiś rodzinnymi sprawami. - Uwielbiam patrzeć jak stajesz się złośliwa. - To jedyny powód, który Cię tutaj ściągnął? By patrzeć jak straszę tego chłopaka? Wreszcie miał ręce wokół niej, przyciągając ją blisko do siebie. - Cholerna racja. Nie mogłem tego przegapić. - Tak właśnie myślałam. – Powiedziała chichocząc, kiedy drażnił jej szyję. - Teraz kochanie. – Wymamrotał jej do ucha. – Daj swojemu skarbowi trochę słodyczy.

- 297 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Rozdział XXXII

Smitty wręczył kluczyki od swojej ciężarówki jednemu z dwóch portierów w hotelu Shaw’a, którym ufał i wziął Jessie za rękę. Razem, skierowali się do automatycznych frontowych drzwi Kingston Arms. Musiał skontrolować obrażenia i to szybko. Obiecał Jessie, że to naprawi. Nie łamał obietnic, i jasne jak cholera, że nie pozwoli Walt’owi Wilson’owi do tego doprowadzić. Drzwi się rozsunęły, ale Jessie zatrzymała się nagle, zaskakując Smitty’ego. - Co. – Spytał, kiedy znalazł ją wpatrującą się w róg. – Co jest? Uniosła rękę i wskazała. Jego spojrzenie podążyło za nią i patrzyli jak tatuś Ronnie Lee ciągnie, Walt’a do czekającego SUV’a. Dwaj wujowie Ronnie za nim. - Panie sprowadzili Pierwszych Chłopców Reed. - Pierwszych Chłopców Reed? - Taa, chłopców Reed przed chłopcami Reed. Wymyślili psie złomowisko. – Smitty potrząsnął głową. – To nie jest dobre. Kiedy to powiedział, Clifton Reed trzasnął głową Walt’a o futrynę drzwi SUV’a. Jessie szarpnęła się w zaskoczeniu. - O mój Boże. - Tak. - Smitty, co się dzieje? - Nie wiem. Chodź. – Ruszył do drzwi, ciągnąc Jessie za sobą. Kiedy weszli do holu, Kristan wpadła na nich otaczając rękami najpierw Jessie a potem Smitty’ego. - Tak się cieszę z waszego powodu! Johnny podszedł za nią, przewracając oczami. Dokładnie im się przyglądając, Jessie spytała. - Dlaczego jesteście wystrojeni? - 298 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Chłopak miał na sobie garnitur, chociaż wyglądał nieszczęśliwego. A Kristan nosiła małą koktajlową sukienkę.

na

jawnie

- Nie możemy powiedzieć. – Powiedziała Kristan, ze zbyt wielkim entuzjazmem zanim chwyciła chłopaka za rękę i odciągnęła go. - To nie może oznaczać nic dobrego. – Powiedziała Jessie. - Wiem kochanie. - Coś się dzieje. - Wiem. - Mówię, że czas wiać. Skinął. - Zdecydowanie94. Skierowali się wprost do frontowych drzwi, ale silne ręce używane do podnoszenia pięciu synów i jednej córki, nad którą nie było kontroli, chwyciły ich za szyje i trzymały mocno. - I gdzie wy się wybieracie? – Zażądała odpowiedzi Janie Mae Lewis, odwracając jego i Jessie. – Zamierzałeś wyjść bez przywitania się ze swoją własną mamą? Akceptując swój los, Smitty uśmiechnął się. - Nie, nie, oczywiście, że nie. - Wiec uściskaj mamę. Zrobił to, ciesząc się jej ciepłem. Nie ważne jak bardzo twarda była dla reszty świata, zawsze dobrze opiekowała się swoimi chłopcami. Sissy Mae, jednak, była zupełnie innym problemem. - Spójrz na siebie. – Powiedziała, kiedy w końcu się odsunęła. – Taki przystojny. - Mamo daj spokój. Uściskała Jessie Ann zanim podniosła na nią jedną brew. - Czy nie wyglądasz na dobrze użytą, mój mały dziki piesku? Policzki Jessie poczerwieniały trochę i wzruszyła ramionami. - Teraz chodźcie. – Wzięła jego rękę i Jessie i poprowadziła ich do windy. - Co się dzieje, mamo? - Nie ufasz mi?

94

Jacy oni zgodni☺

- 299 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Smitty potrząsnął głową. - Podchwytliwe pytanie. Nie odpowiem na nie. - Mądry chłopiec. Winda szybko wjechała na najwyższe piętro hotelu i znajdującej się tam pięciogwiazdkowej restauracji. Weszli, pomieszczenie wybuchło brawami i okrzykami radości. Wszyscy tam byli—jego Wataha, większość Watahy jego taty, którzy przyjechali z nim, i Sfora Jessie. I oni wszyscy klaskali i wywrzaskiwali gratulacje. - Zajęło Ci to wystarczająco długo. – Wrzasnął jeden z kuzynów jego taty, gdzieś z tyłów sali. Pierwszy raz odkąd znów ją spotkał, Jessie wyglądała jakby dała wszystko za jakieś trybuny, za którymi mogłaby się schować. - Mamo, - Powiedział Smitty, biorąc rękę Jessie w swoją. – nie musiałaś robić tego wszystkiego. - Oczywiście, że musiałam. Rodzina twojego taty zrobiła to dla nas. To było zupełnie upokarzające. Teraz wasza kolej. – Klepnęła rękę Smitty’ego i uwolnił Jessie. – Teraz, Jessie Ann, idź w dół stołu i usiądziesz ze mną i Bubbą. Smitty sięgnął po Jessie, kiedy zobaczył panikę w jej oczach, ale jego tatuś chwycił ją za ramię i pociągnął dalej. - A ty usiądziesz tutaj, z ludźmi Jessie. – Ludźmi Jessie? Wystarczająco jasne, mama usadzi go między Phil’em i Sabiną, tak jak i Sissy Mae i co dziwne Mitch’a. Kiedy odeszli Smitty powiedział. - Co z Wilson’em? - Och. – Jego mama pomachała ręką lekceważąco. – Nie musicie się więcej o niego martwić. Smitty nie rozumiał. - On jest rodziną. Zatrzymała się przy końcu stołu i popatrzyła na swojego syna. Przebiegła ręką po jego policzku, uśmiechnęła się ciepło. - Tak, a Twoja Jessie Ann jest matką moich wnucząt. Jak myślisz, kto wygrywa ten wkurzający konkurs, kochanie? Pocałował rękę swojej mamy dokładnie wiedząc, co dla nich zrobiła. - A co jeśli zdecydujemy się nie mieć dzieci?

- 300 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nawet nie próbuj, Robercie Ray Smith. Pan wie, że jeśli będę musiała czekać na nią, – Pchnęła krzesło Sissy Mae kolanem. – Będę w moim grobie zanim zobaczę wnuki. - Można mieć tylko nadzieję. – Wymamrotała Sissy, zapracowując sobie na śliczne trzepnięcie w tył głowy. Obnażając kły, jego mama warknęła. - Uważaj na słowa mała dziewczynko. – Kiedy odwróciła się do Smitty’ego, wrócił jej ciepły uśmiech. – Teraz usiądź i ciesz się posiłkiem. A ja pójdę i poznam lepiej partnerkę mojego dziecka. Smitty usiadł i Sissy gapiła się na niego z pomiędzy Sabiny i Dez. - A ja pójdę i poznam lepiej partnerkę mojego dziecka. – Naśladowała szyderczo. - No, no Sissy Mae. Nie bądź zazdrosna, bo jesteś jałowa i samotna. Mitch śmiał się póki kosz pełen gorących bułeczek podawanych do obiadu nie uderzył go dokładnie w głowę. *** - Zdaję się, że moje pytanie brzmi, dlaczego taki ładny mały ktoś jak ty chciałby mieć cokolwiek wspólnego z moim wielkogłowym chłopcem? Jess parsknęła, kiedy Miss Janie posłała, przez stół, gniewne spojrzenie swojemu partnerowi. - I kto to mówi. - Moja głowa nie jest tak duża. Starsza kobieta uniosła ręce, i rozszerzyła je, na co najmniej dwie stopy. - Olbrzymia. – Wypowiedziała do niej bezgłośnie, sprawiając, że Jess śmiała się jeszcze bardziej. Smitty prawdopodobnie nigdy, by jej nie wybaczył, ale uważała jego rodziców za całkowicie zabawnych. Po pierwsze, przyznała, myślała, że została wrobiona w stylu Mafii. Usypiali jej czujność wspaniałym obiadem i szampanem, aż ktoś walnie ją w tył głowy kijem baseballowym. Ale im dłużej z nimi rozmawiała, tym bardziej zdawała sobie sprawę, że Walt Wilson został usunięty z obrazka—na stałe. Rozejrzała się po pomieszczeniu wypełnionym ludźmi jej i Smitty’ego. Wszyscy cieszyli się posiłkiem, rozmawiając i śmiejąc się. Nawet koty były zaproszone, i na pierwszy rzut oka, akceptowane. Tylko jeden w pełni człowiek się wciął, ale wszyscy wydawali się kochać Dez. - 301 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nie odpowiedziałaś na moje pytanie. – Przypomniał jej Bubba. - Och. Um… Myślę, że dlatego że do kocham. - Dlaczego? Ciskając swoim widelcem, Miss Janie warknęła. - Bubba Ray Smith! - To proste pytanie. Nie wrzeszcz na mnie, kobieto. Aby zapowiedz czemuś, co mogłoby być interesującą walką, Jess szybko odpowiedziała. - Bo Bobby Ray sprawia, że się uśmiecham, kiedy nie mam do tego powodu. Miss Janie przyłożyła swoją rękę do swojej bardziej-niż-pokaźnej piersi. - To najsłodsza rzecz, jaką kiedykolwiek słyszałam. – Uśmiechnęła się. Nie jednym ze swoich strasznych jakby-uśmiechów, ale prawdziwym. Miłym i ciepłym i opiekuńczym. – Więc… kiedy mogę się spodziewać wnuków? Oczywiście, to nie znaczyło, że kobieta nie powie czegoś przerażającego. *** - Co z wujkiem Eggie’m? – Spytał, Smitty siostrę, gdy zastanawiał się jak zakneblować Phil’a, skoro nie chciał się zamknąć w cholerę. - Wiesz, że nie rozpocznie gówna zanim nie sprawdzi tego u taty. A tata nie zrobi ruchu póki nie porozmawia z mamą. Która sprawdza to z Miss Talą Lee— mamą Ronnie, – Szybko wyjaśniła dla Dez, zanim zwróciła się z powrotem do niego. – która niechętnie upewnia się u Annie Jo. - I się kręci95. – Wymamrotał Mitch. Sissy sięgnęła po kolejny kosz z pieczywem, ale Dez pierwsza go chwyciła. - Mogłabyś przestać rzucać w niego jedzeniem? Jem te rzeczy, wiesz? - Czy to znaczy, że nie dostanę do zabicia łysiejącego wilka? – Nadąsała się Sabina. – A tak planowałam zabicie go. - Już dobrze kochanie. – Uspokajał Phil. – Jestem pewien, że któregoś dnia ktoś wkurzy cię wystarczająco, by dać ci powód na wyjęcie twoich noży. - Zawsze obiecujesz a potem one siedzą wokół… nieużywane. Smitty pochylił się i powiedział do swojej siostry. 95

Jeśli ktoś wie jak inaczej przetłumaczyć „And a dosie-do” proszę o info.

- 302 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Nigdy nie myślałem, że powiem to Tobie, ale jeśli cokolwiek stanie się mnie i Jessie, ty bierzesz dzieci. *** - Robili to na podłodze jak zwierzęta. Jess pochyliła w dół głowę i zakryła rękami usta starając się pohamować swój histeryczny śmiech, kiedy kelnerzy podali deser i zapraszali wszystkich, by się przyłączyli. Oczywiście, ciężko jest ukryć śmiech, kiedy Sabina nie przestaje opowiadać. - Tam było pomrukiwanie i warczenie i szczekanie. May wskazała swoją pokrytą musem łyżką Sabinę. - Tak właściwie, to jak długo ich obserwowałaś? - Wystarczająco długo, żeby wiedzieć, że te stare wilki nadal się pieprzą. - Przestań. Proszę. – Jess nie mogła nawet jeść, tak mocno się śmiała. - Ja tylko próbuje Cię ostrzec. To, co mówią o samcach Smith to prawda. Dobrze pieprzą nawet na starość. Masz przed sobą dość dużo lat podniecenia, moja przyjaciółko. Jess zsunęła się niżej na swoim miejscu, ale popełniła błąd patrząc na Danny’ego i Phil’a—wtedy wszyscy to stracili. *** - Myślisz, że Jessie wie? Sissy odszepnęła. - Wie, co? - Że każdy z nas jest niepoczytalny. - Och, kochany, tak… wie. Spojrzeli w dół stołu i obserwowali Jessie i jej psich przyjaciół. - Jak myślisz, z czego się śmieją? – Spytał Mitch. - Coś mi mówi, że nie chcę wiedzieć. – Smitty uniósł swój widelec i zakopał go w swoim kawałku ciasta wiśniowego. – I jest mi z tym dobrze. Smitty miał kawałek placka w ustach, kiedy przez klepnięcie w plecy niemal zakrztusił się na śmierć. - 303 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Siostra klepnęła go w plecy próbując przemieścić to, co wpadło nie tam gdzie trzeba. - Wypluj. – Rozkazała. – Wypluj. W końcu wypluł, wiśnie wylądowały na jego talerzu, i spojrzał gniewnie na swojego ojca. - Musiałeś to zrobić? - Nie moja wina, że masz słabe plecy. Smitty zacieśnił uścisk na swoim widelcu, ale ręka Sissy na jego ramieniu zatrzymała go przed użyciem tej cholernej rzeczy, by wydłubać ojcu oko. Bubba popatrzył w dół na Mitch’a. - Kot na moim krześle. Mitch zachichotał, potem zdał sobie sprawę, że Bubba mówi poważnie. - Och. – Przeniósł się na inne siedzenie. Siadając Bubba powiedział. - Zabieram facetów na drinka wieczorem. Idziesz. - Nie sądzę, tatusiu. - Nie bądź słaby chłopcze. Pójdziesz. Jeden drink Cię nie zabije. Możesz nawet przyprowadzić swoich kocich przyjaciół, jeśli chcesz. Jeśli przez to będziesz się czuł bezpieczniej. – Zadrwił. Smitty wziął tego rodzaju głęboki wdech, jaki brał tylko w pobliży swojego taty. - Dobra. - Będziesz tego żałował. – Zaśpiewa Sissy pod nosem. - Jeden drink Sissy. To wszystko. *** Usłyszała swoje pełne imię wywrzeszczane w tym samym momencie, kiedy wielka ręka uderzyła jej tyłek, wyciągając ją gwałtownie z głębokiego snu. - Co? Co się dzieje? – Jess usiadła prosto i zobaczyła Smitty’ego stojącego na końcu łóżka, trochę jakby chwiejącego się. – Smitty? Chryste, która godzina? - To nie ma znaczenia. - Jest trzecia rano? Dlaczego budzisz mnie o trzeciej rano? - 304 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Wymamrotał coś brzmiącego jak ”hipokryzja”, ale Jess postanowiła to zignorować. - Bobby Ray Smith… czy ty jesteś pijany? - Możliwe. - Możliwe? Możliwe, że jesteś pijany? - Nie próbuj i nie rozpraszaj mnie, kobieto. - Co stało się z ‘Wypiję tylko jednego drinka. Będę z powrotem w godzinę’? Czy to nie to powiedziałeś mi pięć godzin wcześniej? - Jestem pijany, bo mój tatuś ciągle jest w mieście. Zaczęliśmy w pokoju wuja Batra. Przeszliśmy do mamy. A potem opuściliśmy budynek. Z jakiegoś powodu, wierzę, że zostawiliśmy tatusia nieprzytomnego gdzieś w Battery Park, ale nie jestem tego pewien. - Czy twoja mama się nim nie zajmie? - Jej dokładne słowa brzmiały ’Zostawcie tam jego wielki pijany tyłek.’ - Och. – Przechyliła głowę, kiedy się w niego wpatrywała. – Wiedziałeś, że ktoś nabazgrał ‘OMEGA’ na twoim czole? Warknął. - Cholerny Mace. – Potarł czoło, co zdołało tylko rozmazać a nie zetrzeć wilczo-obrażające słowo. - Już? - Jasne. – Skłamała. - Więc, – powiedział wciąż się chwiejąc. – mój tata powiedział, że nie jestem dla ciebie wystarczająco dobry. Jess zamrugała, zszokowana, wyrosła jej sierść na plecach. - Co on powiedział? - Powiedział, że jesteś miłą małą dziewczyną z klasą. Powiedział, że ktoś tak kulturalny jak ty zasługuje na więcej. Powiedział… Rozdrażniona, Jessie ucięła. - Twój tatuś pieprzył twoją mamę na hotelowej podłodze w kuchni personelu. Smitty gapił się na nią przez dłuższy czas. Ona wpatrywała się w niego. - Przepraszam? – Powiedział wreszcie. Jess pochyliła się troszkę do przodu i wolno powtórzyła.

- 305 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Twój tatuś pieprzył twoją mamę na hotelowej podłodze w kuchni personelu. Kolejna długa cisza, potem. - I ty to wiesz, ponieważ… - Sabina ich widziała. Moja Sabina jest wieloma, ale nie kłamczuchą. Poza tym, nie sądzę, że mogłaby to wymyślić. A ty? - Niee. - Więc nie martwiłabym się za bardzo tym, że twój tatuś myśli, że nie jesteś dla mnie wystarczająco dobry. Powinieneś się martwić tylko o to czy ja myślę, że jesteś dla mnie wystarczająco dobry. I tak nie myślę. Ale jestem gotowa obniżyć moje standardy. – Uśmiechnęła się wielkim, tandetnym uśmiechem. Doprowadziła go to perfekcji przez lata. - To bardzo wspaniałomyślne z twojej strony, Jessie Ann. - Prawda? Bo właśnie tak kulturalna i z klasą jestem. Wiem wszystko na temat klasy. I nie waż się o tym zapomnieć. Wpatrywał się w nią gniewnie, albo tequila utrudniała mu widzenie. Nie mogła powiedzieć na pewno. - Dlaczego nie jesteś naga? - Mogę być. - Bądź naga. Jess ściągnęła koszulkę, jedyną rzecz, którą nosiła w łóżku. - Tak Ci pasuje? - Taa. Smitty przystąpił do rozbierania się. Kiedy zaklinował łokieć w swetrze i zaczął się kręcić w kółko, Jess westchnęła i podczołgała się na kraj łóżka. Chwyciła sweter Smitty’ego, starając się go z niego zdjąć. Jednak, cokolwiek facet robił, nie pomagało. I kiedy wreszcie wyszarpnęła tę cholerną rzecz, oboje opadli na łóżko, Smitty wylądował na niej. - Czy nie jesteś po prostu najładniejszą małą osóbką? – Wymamrotał, delikatnie odsuwając jej włosy z twarzy. - Dzięki. Sam nie jesteś w połowie tak zły. Pocałował ją, jego usta wolno poruszały się po jej. Wiedziała, że nigdy nie zmęczy się całowaniem faceta. Kiedy się odsunął, spytał. - Jessie Ann? - Tak? - 306 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Jednak nigdy nie usłyszała, co chciał powiedzieć, gdyż jej wilk opuścił swoją głowę na zgięcie jej szyi i zaczął natychmiast chrapać. *** Smitty obudził się z psem na klatce piersiowej. Nie dzikim psem, ale kundlem, którego nie poznawał. Z jakiegoś niewiadomego powodu cholerna rzecz wydawała się czuć bardzo komfortowo leżąc na Smitty’m, gapiąc się na niego jakby posiadał klucze do wszechświata. Cholera, nie trzymał nawet kluczy pozwalających mu pozbyć się własnego kaca. - Miałbyś coś przeciwko schodząc ze mnie hoss? Pies ‘szczeknął’, ale nie ruszył się. Smitty poklepał nagie udo Jessie. Była naga. Dobrze. Lubił to. - Mogłaby odwołać to zwierzę? Oczy Jessie powoli się otworzyły. - Które? - Ja mam je rzucić przez pokój czy ty to zrobisz? - Dobra. Dobra. Uspokój się. – Jessie sięgnęła i podniosła psa. Wyraźnie było widać, że Jessie też lubił. Nie można go winić, przez sposób, w jaki wydawała się cieszyć przytulaniem małego skurczybyka. - Skąd on się wziął? - Znalazłam go za hotelem ostatniej nocy kopiącego w śmieciach za jedzeniem. Nie mogłam go zostawić. - Ty i przybłędy. - Taa. Spójrz na siebie96. Smitty obnażył kły i usiadł, opuszczając nogi na podłogę. Natychmiast wszystko w pokoju zaczęło się obracać i ostrożnie wstał, kierując się do łazienki. Zdołał skorzystać z toalety, umyć zęby i nie zwymiotować, ale było blisko. Kiedy wrócił do łóżka, usiadł na jego kraju i oparł głowę na rękach, jęcząc pokonany. - Och, moje biedne kochanie.

96

Hahaha i po co się odzywałeś?

- 307 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Myślał, że Jessie mówiła do psa. Wilczyce nie miały odrobiny współczucia dla pijanych. Ale wtedy ramię Jessie owinęło się wokół jego ramion i pocałowała go w szyję. - Tak mi przykro, że czujesz się nędznie. Smitty napiął się, czekając na to. Nie wiedział, co to będzie. Wilczyce przychodziły do ciebie z cukrem, ale potem upewniały się, że łyknąłeś soli. Ale Jessie po prostu oparła swoją głowę o jego a jej delikatne ręce głaskały jego tors. Spojrzał w dół i zobaczył, że kundel położył swój łeb na jego udzie, wpatrując się w niego wielkimi oczami, niczego nie oczekując, ale oddając siebie całkowicie. Tak jak Jessie. Kładąc jedną rękę na jej ramieniu a drugą na łbie psa, Smitty powiedział. - Wyjdź za mnie Jessie Ann. Głaszczące ręce zatrzymały się i Jessie odsunęła się wystarczająco, by spojrzeć mu w oczy. - Proszę? - Wyjdź za mnie. Przechyliła głowę w taki sposób, jak robiła to, kiedy była kompletnie zdezorientowana. - Myślałam, że byłeś zdecydowanie przeciwko temu. Coś jak ‘nie, jak długo oddycham’ było mamrotane. - Nie powiedziałem tego. – Smitty wziął Jessie za rękę i pocałował jej dłoń. - Więc dlaczego? - Dwa powody. Pierwszy, ponieważ zasłużyłaś na wszystko, czego zapragniesz. Wzruszyła ramionami. - To, czego zawsze pragnęłam to ty. Oparł swoje czoło o jej. - I masz mnie, kochanie. Zawsze mnie miałaś. Smitty pocałował ją. Jęknęła i przycisnęła swoje pyszne okryte prześcieradłem ciało do niego. - A drugi powód? – Spytała, zdyszana. - Ponieważ szalejesz na moim punkcie i obawiam się, że mógłbym roztrzaskać to twoje delikatne małe serduszko, jeśli Cię nie poślubię. - Jesteś takim aroganckim osłem… Znów ją pocałował, oboje się śmiali. - 308 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Wyjdź za mnie. – Powtórzył, przy jej ustach. – Wyjdź za mnie Jessie Ann. - Dobra. Wyjdę za ciebie. - Dobrze. Smitty przesunął ręce wokół jej talii, przyciągając ją go siebie, kiedy dźwięk uderzających w drzwi ciał zatrzymał jego następny ruch. - Ciociu Jess! Jeszcze nie wstałaś? Mama powiedziała, że czas na śniadanie. - O… Smitty zakrył jej usta dłonią. - Powiedz mamie, że będziemy na dole później. Jess odepchnęła jego ręce. - Co ty robisz? - Dostaje moje Smith’owskie poranne powitanie. – Wciągnął na siebie prześcieradło okrywające jej ciało i Jessie trzasnęła go po rękach. - Przestań! Oni są zaraz za drzwiami! – Zapiszczała. - Wszyscy zmykać od tych drzwi, natychmiast. – Wrzasnął Smitty. - Muszą się miziać. – Wyjaśnił szczeniak. - Cóż, pośpieszcie się! – Szczeknął kolejny. - Będziemy na dole za minutę. – Obiecał, dając jej chytre spojrzenie, kiedy uniósł się nad nią na rękach i kolanach. – Jak tylko skończymy się miziać. Jess znów trzasnęła go po rękach. - Miziać? Uczyłeś ich tego? - Och chcesz żebym wyrażał się bardziej szczegółowo? – Spytał, w końcu zabierając jej prześcieradło i wzdychając szczęśliwie, kiedy na nią patrzył. – Panie, Rano wyglądasz dobrze. - Myślałam, że masz kaca. - Zniknął. - Powiedział, popychając ją na plecy. Przejechał palcami przez jej bliznę, niezdolny przestać jej dotykać. Wygięła się w łuk pod wpływem jego dotyku, jej ręce sięgały po niego. - Nie możemy tego teraz zrobić Smitty. – Zaprotestowała nawet, kiedy się dla niego otwierała. Nawet, kiedy przyjęła go w swoje ciało. – Czekają na nas ze śniadaniem. - Mogą poczekać. – Zajęczał przy jej szyi.

- 309 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Biedna, nie miała pojęcia, że będzie ją budził w ten sposób w większość poranków. Jess otoczyła rękami jego szyję a nogami pas. Poruszał się w niej powoli, nie śpiesząc się, jego usta odpoczywały naprzeciwko jej skroni. - Dobry, Jessie Ann. – Wymamrotał przy jej delikatnej skórze. Poczuł jej uśmiech, oddech złapany w jej gardle. - Dobry, Bobby Ray.

- 310 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Epilog

Wystarczająco złe było to, że miał na sobie smoking. Wystarczająco złe było to, że zmusili go do obcięcia włosów. Ale płacz musiał zostać zatrzymany, w tej chwili. Smitty zaczął się skradać przez pokój, ale Mace stanął przed nim i zatrzymał go. - Nie, będziesz tego jutro żałował. - Ale to sprawi, że teraz będę szczęśliwy. - Sądzę, że przestanie jak tylko wesele się skończy. – Obaj spojrzeli na ojca Smitty’ego. Bubba płakał przez prawie dwa dni. Powiedział, że to, dlatego że ‘chłopiec’ przynosi wstyd Watasze Smith przez poślubienie kogoś. Ale w tym samym czasie jasno ubóstwiał Jessie Ann. Ciągle ją ściskał, mówił jej jak ślicznie wygląda. I wtedy Jessie zapewnia sobie dożywotnią miłość i opiekę Bubby Smith’a, kiedy poprosiła go, by poprowadził ją do ołtarza, ponieważ jej taty tam nie będzie, by mógł to zrobić. Po tym wszystko musiało być idealne dla Jessie Ann, i każdy, kto wyglądał jakby, chociaż myślał o zdenerwowaniu jej musiał stanąć twarzą w twarz z Bubbą Smith. Firmy ceteringowe zmieniali już trzy razy. Przynajmniej jedna wnosiła oskarżenie o napaść. Panie, facet będzie całkowicie rozsypany podczas ceremonii. - Dlaczego nie przyprowadzimy twojej mamy żeby poradziła sobie z nim a ty pójdziesz na spacer. Ceremonia nie zacznie się w ciągu najbliższych trzydziestu minut. - Taa, dobra. – Smitty jeszcze raz spojrzał na swojego ojca, zanim wyszedł na dwór przez rozsuwane szklane drzwi sypialni na niższym piętrze. Pies, nazwał go Początkujący-Gówno po Sissy Mae, był zaraz przy nim. W końcu musiał zacząć zabierać cholernego kundla do pracy, skoro gdziekolwiek szedł Smitty pies podążał za nim. Zaczynał myśleć o nim bardziej jako o wilku niż psie i odmawiał wychodzenia z resztą psów97 w domu. Tak jak PoczątkującyGówno był zaangażowany, należał do Smith’ów i oczekiwał takiego traktowania.

97

Chodzi o zwykłe psy.

- 311 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

Nie żeby Smitty miał coś przeciwko. Lubił małego drania, jednakże nigdy nie wypowiedział tego na głos. Nie miał pojęcia jak ten ślub tak bardzo wymknął się z pod kontroli. Sądził, że Jessie przesadzała, gdy rozmawiali o tym pierwszy raz, kiedy mówiła o trzystu gościach. Nie przesadzała. Pomiędzy biznesowymi kontaktami Sfory Kuznetsov, wszystkimi Smith’ami z południowego-wschodu, prawie połową Sfory Kenshin’a i niezdrową liczbą maniaków, było ich blisko czterystu. Właściwie musieli wynająć zamek na Long Iland. Prawdziwy, jak Boga kochał zamek. Smitty myślał, że trzeba lecieć do Anglii, by taki znaleźć. Chociaż na końcu Jessie i Smitty nie mieli wiele do powiedzenia w sprawie całego wydarzenia. Mama, Sabina i May wszystkim się zajęły, cała trójka dawała sobie radę jakby znały się przez całe stulecie. Głównie sięgały po tradycje, prócz pierwszego drużby i druhny. Sissy i Ronnie Lee miały zamiar stać z nim. Phil i Danny z Jess. Skończyli z bardziej politycznie poprawnymi „ludźmi pana młodego” oraz „ludźmi panny młodej”. Smitty ciągle twierdził, że to brzmi niedorzecznie, ale cieszył się, że siostra z nim będzie, kiedy będzie tam stał w tym głupim małpim garniturze czekając aż tortury się skończą. Mace, niezbyt zaskakująco, był jego pierwszym drużbą, ale Jess nie mogła i nie chciała decydować pomiędzy May i Sabiną. Więc obydwie będą jej starościnami weselnymi, chociaż nienawidziły tej „starościnowej” rzeczy. Powiedziały, że to sprawia, iż czują się stare. Panie, on chciał żeby to wszystko już się skończyło. Okrążył jeden z gigantycznych wielkich krzaków rozsypanych po całym terenie i uśmiechnął się, kiedy zobaczył Jessie Ann siedzącą na jednej z białych kamiennych ławek. Odchylała się do tyłu, podpierając się rękami. Z uniesioną twarzą, by łapać jasne letnie popołudniowe słońce, i zamkniętymi oczami. Nosiła swoją suknię ślubną i wyglądała w niej pięknie. Miała dwie. Ta miała być na ceremonię, stylizowana na podstawie sukni, którą widziała w jakimś filmie. Tylko jego Jessie Ann. Druga, którą powiedział żeby kupiła, i w której będzie łatwiej się poruszać i tańczyć, była mała seksowna i bez ramiączek. Smitty nie martwił się, że zobaczy pannę młodą przed ślubem. Prawda, mógł być zabobonnym facetem, kiedy potrzeba, ale w tym samym czasie tak naprawdę nie wierzył w małżeństwo. Żaden kawałek papieru nie sprawiłby, że byłby jeszcze bardziej oddany jego Jessie Ann. Ta kobieta znaczyła dla niego wszystko. Absolutnie wszystko. I w ostatni czwartek, kiedy się obudzili i zdali sobie sprawę, że zaszła w ciążę noc wcześniej wszystko stało się idealne… i to dopiero początek. Usiadł obok niej i pocałował ją w policzek. - 312 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Cześć, kochanie. - Hej. – Otworzyła oczy i uśmiechnęła się do niego. - Nie mogłaś tego znieść, co? - Całe to zamieszanie… i płacz. - Kto? Mama? - Żartujesz? Ta kobieta jest Marine. Rozkazuje wszystkim wokół. Trzyma wszystkich w linii. To jest dość zauważalne. I Sissy Mae wygląda jakby była kilka godzin do ruszenia na nią z jedną z broni twojego zespołu. - Jeśli jest jedna rzecz, jaką moja mama wie jak zrobić, jest to wciśnięcie guzików Sissy. - Ona nie naciskała Smitty. To było bardziej jak kłucie guzików Sissy. – Jess uśmiechnęła się. – Naprawdę miałam z tego zabawę. - Jeśli to nie mama płacze to, kto? - Ronnie Lee. - Żartujesz? – Zażądał śmiejąc się. - Chciałabym, ale ta kobieta zwinęła się jak dziecko. Nie mogłam tego znieść. Musiałam wyjść zanim bym ją uderzyła. - Jestem pewien, że Sissy walnęła ją po twoim wyjściu. - Ja też. Wydawała się raczej znudzona pomiędzy Ronnie Lee i twoją mamą. Oparł się na ławce, jak Jessie. - Powiedz mi jeszcze raz, że to już prawie koniec. – Praktycznie błagała. - To prawie koniec, kochanie. Dzisiaj wyjedziemy na nasz miesiąc miodowy i mam zamiar wypieprzyć Cię głuptasie. Zaczynając w samolocie. - Pochlebca. - Poza tym jak się czujesz? - Trochę zrzędliwie. - Zgaduję, że tak zostanie póki ona tu jest. - Cóż, pamiętam jak mama mówiła mi, że kiedy była w ciąży jaśniała i była niewyobrażalnie szczęśliwa. – Jessie zrobiła zeza, słońce świeciło jej prosto w oczy. – Ale tata powiedział, że kłamała. Zaczęli się śmiać i Jessie dodała. - Więc zapnij pasy kowboju. Wygląda na to, że będzie to dzika jazda. - I nie mogę się doczekać. - 313 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

- Zawsze byłeś pożeraczem zniewag. Smitty oparł głowę o głowę Jessie. Tak inni jak byli, zawsze czół się właściwie, kiedy była niedaleko. Skupiony. Nawet nie starając się sprawiała, że jego życie było o wiele lepsze i przede wszystkim nie było to takie złe. - Wyjaśnij mi jak powinnam przejść przez następne sześć godzin? Początkowo, Smitty właściwie jej nie usłyszał, zbyt zajęty trącaniem jej nosem i całowaniem jej policzka. Ona zawsze pachniała tak cholernie dobrze. - No i? - No i co? - Staram się odkryć jak mam przejść przez następne kilka godzin. Popatrzyli na siebie w tym samym czasie, po dobrych trzech minutach wspólnego gapienia się, potrząsnęli głowami i każde przesunęło się na przeciwny skraj ławki. - Nie możemy. – Powiedziała. - Masz rację. – Powiedział Smitty, nawet, kiedy jego fiut błagał go, by się kłócił. - Musisz tam być, za jakieś ile? Kolejne dziesięć minut? - Coś w tym stylu. - I wtedy to wszystko się rozpocznie w ciągu następnych trzydziestu minut z moim głupim tyłkiem idącym nawą. - Racja. - Więc musimy po prostu poczekać. To nic wielkiego. To jakaś godzina. - Racja. Wpatrywała się w drzewa przez jakiś czas zanim powiedziała. - Ale wiesz, będą jeszcze te wszystkie toasty i tańce i fotografowie, i to nie tak, że właściwie będziemy mieli czas tylko dla siebie przez dość długą chwilę. - Prawda. Chwyciła jego rękę. - To za wiele ode mnie wymaga. – Szarpnęła go z ławki z siłą, o jakiej nie miał pojęcia ze ją posiadała i zaciągnęła go w krzaki. Przycisnęła go do drzewa; wtedy jej ręce wykonywały naprawdę krótkie ruchy przy jego spodniach. - Jessie Ann… - Nie zamierzasz mnie powstrzymać, prawda? – Warknęła, patrząc na niego płonącymi oczami. – Jestem kobietą drapieżnikiem w ciąży. Najbardziej - 314 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

niebezpiecznym zwierzęciem na świecie. Daj mi to, czego chcę albo pokażę ci jak niebezpieczna jestem w rzeczywistości. Nigdy wcześniej żadna kobieta nie mówiła mu jak bardzo go chce, w tak pomysłowy sposób. - Nie, nie. Nie zamierzam Cię powstrzymywać, tylko sądzę, że musimy uważać na twoją sukienkę, albo już do końca będę słuchał na ten temat od koszmarnego tria. – Ich ksywka dla Mamy, Sabiny i May. - Racja. – Szarpnęła suknie do góry, by zabrać ją z drogi. – Dałabym wszystko żeby być w swoich dżinsach. – Wymamrotała. - Ładne buty, kochanie. Uniosła swoją stopę, by miał na nią lepszy widok. Kolejna para zachwycających ”dziwkarskich butów”. Pięciocalowe szpilki z grubą białą koronką obwiązaną wokół jej kostki i w górę łydki. - Podobają Ci się? Phil je dla mnie wybrał. - Ten chłopak ma kilka interesujących kierunków. – Nauczył się tolerować związek Jessie z Phil’em i Danny’m. Byli po prostu zbyt dziwni dla Smitty’ego, by widział w nich poważną groźbę. - Nie kwestionuję Phil’a i Sabiny męsko-żeńskiego dynamitu. Są szczęśliwi i on ubiera mnie w najlepsze ciuchy – tylko to się liczy. – Rozsunęła zamek w jego spodniach, i kiedy popchnęła ich w dół popatrzyła na psa i powiedziała. – Idź, czuwać. I Początkujący-Gówno właśnie to zrobił. Taa. Miała to coś z psowatymi. Okręciła ręce wokół jego fiuta i Smitty wypuścił westchnienie, jego głowa odchyliła się do tyłu opierając się o drzewo. - Cholera dziewczyno. Pochyliła się i uszczypnęła jego szyję. - Bobby Ray nie każ mi czekać. Nie miał takiego zamiaru. Tak może być później. Kiedy będą na tej małej wyspie gdzieś na Pacyfiku. Tylko oni dwoje, pies i mnóstwo zwierząt. Wtedy przywiąże ją do łóżka i zmusi, by czekała godzinami. Och, taak. Miał poważne plany względem ich miodowego miesiąca. Ale w tej chwili, jedyną rzeczą, jaką oboje mieli w głowach, było zaspokojenie swoich potrzeb zanim będą musieli wejść w to psio-lwie przedstawienie. Więc Smitty rozerwał jej majtki i wślizgnął swoje ręce do góry między jej nogi, unosząc ją aż miał ją pod właściwym kątem. Wsunął w nią swojego fiuta a Jessie wydała ten jęk, który doprowadzał go do szaleństwa, kiedy otoczyła rękami jego szyję, trzymając go mocno. Oparła te buty o drzewo - 315 -

SHELLY LAURENSTON – PRIDE 2 - BESTIA W NIM

i ścisnęła mięśnie aż zrobił zeza. Trzymał mocno jej tyłek, przyciągając ją i dopasowując do siebie. Pocałowali się, drażniąc językami, mieszając oddechy, kiedy używał swoich rąk kołysząc nią w tył i w przód na swoim penisie. Nie przyśpieszał tego. Nie chciał. To powinno im wystarczyć na jakiś czas. Jessie sapnęła, jej ciało zesztywniało. Jej nogi trzęsły się, kiedy mocno dochodziła. Załkała w jego usta, ciągnąc go ze sobą, kiedy jej kurczące się mięśnie zamknęły się na jego penisie jak imadło. Mocno w niej wybuchł, odprowadzając wszystko ze swojego ciała do jej. Potem, słabi i zaspokojeni, oboje trzymali się siebie przez długie, długie minuty aż usłyszeli ujadanie Początkującego-Gówno, zaraz za słowami. - Wiedziałam, że zamierzacie to zrobić. Smitty opuścił suknię Jessie, by zakryć jej tyłek, ale bardzo podobał mu się fakt, że nie skacze już, kiedy jego matka pojawia się z nikąd. Zdyszani, popatrzyli na nią i uśmiechnęli się. - Wszyscy was szukają. Jesteście już dziesięć minut spóźnieni. - Jesteśmy? – Spytała zszokowana Jess. Popatrzyła na swój nadgarstek i zobaczyła tylko bransoletkę, którą Smitty dał jej na urodziny. – Cholera. Znów zapomniałam swojego zegarka. – Zmarszczyła brwi w zamyśleniu. – Myślę, że rzuciłam nim w czyjąś głowę. - Cóż, teraz nie mamy czasu go szukać. Inaczej będziemy musieli związać tego kaznodzieję. – Powiedziała Janie. - Będziemy za minutkę, mamo. - W porządku. Spróbuję opóźnić. Nie powinno to być trudne. Ten kaznodzieja sprawdzał mój tyłek przez ostatnie dwie godziny. Jessie schowała twarz w jego szyi i chichotała cicho z podziwu – i bardziej prawdopodobnie lekkiego strachu - dla jego matki. Kiedy był pewien ze znów są sami, uniósł jej szczękę i uśmiechnął się. - Kocham Cię. - Kocham Cię. - Chodź kobieto. Zróbmy z ciebie legalnego Smith’a. Uśmiechając się Jessie powiedziała. - Wiesz Smitty, nigdy nie wiem czy to obietnica czy groźba. Wzruszył ramionami. - Przypuszczam, że po trochu z każdego. I Smitty wypowiedział modlitwę dziękczynną, kiedy zaczęła się śmiać i pocałowała go w policzek, i przebrnęli przez ten ślub. - 316 -