Lekcja nr 6. Skracanie czasu fiksacji Fiksacja jest to moment zatrzymania oka podczas czytania. Ruch oczu wbrew pozorom nie jest płynny. Jest to ciąg ...
107 downloads
20 Views
126KB Size
Lekcja nr 6.
Skracanie czasu fiksacji
Fiksacja jest to moment zatrzymania oka podczas czytania. Ruch oczu wbrew pozorom nie jest płynny. Jest to ciąg krótkich, regularnych przeskoków niewiele dłuższych niż jeden wyraz. Zatem mało wprawny czytelnik zatrzymuje wzrok 7-8 razy w wersie. Zatrzymania te służą przyswojeniu jednego, dwóch wyrazów, gdyż informacje przyswajane są jedynie w czasie zatrzymań a nie ruchu oka. Jednocześnie właśnie omawiane zatrzymania zajmują najwięcej czasu, nie można ich wyeliminować, jeśli chcemy przyswoić tekst, można jednak ograniczyć ich liczbę do 2 – 3 w wersie oraz skrócić czas pojedynczych fiksacji poprzez ćwiczenie percepcji.
Ćwiczenia poprawiające percepcję:
Ćwiczenie nr 1.
Kartkę formatu A4 złóż na pół i ponownie na pół, tak przygotowana posłuży do przysłaniania tekstu podczas ćwiczeń percepcji. Przykryj kartką cały ciąg liczb, następnie na ułamek sekundy odsłaniaj kolejno pojedyncze cyfry. Kartka powinna być odsunięta i zasunięta niemal w tej samej chwili – ruch w dół, w górę. Zacznij od kolumny po lewej stronie i przechodź do coraz dłuższych ciągów cyfr. Zapisz obok, co zobaczyłeś, następnie sprawdź, czy udało ci się odczytać poprawnie i przejdź do cyfry poniżej.
26
537
4798
86391
57
654
3234
11067
78
735
1178
10886
22
772
2436
74268
65
655
5433
65452
76
988
8702
86120
98
710
6778
76633
37
727
7544
10747
Ćwiczenie nr 2.
Zasłoń poniższe zestawienie słów kartką, następnie odsłaniaj na ułamek sekundy (ruch w dół – w górę) pojedyncze wyrazy zaczynając od góry, przesuwaj się w dół aż do słowa najdłuższego. Staraj się odczytać każde ze słów, jeśli się nie uda, ponów próbę. MATA NASZA ZALETA SZNUREK CZYTANIE TAJEMNICA JASZCZURKA PIERWIASTEK PONIEDZIAŁEK WYKSZTAŁCENIE
SPADOCHRONIARZ ZAINTERESOWANIE SPOSTRZEGAWCZOŚĆ NIEBEZPIECZEŃSTWO
Ćwiczenie nr 3.
Użyj przygotowanej wcześniej kartki, odsłaniaj na ułamek sekundy każdy wers – kolumnami od góry do dołu i ponownie od góry. Staraj się odczytać każdy wers, jeśli się nie uda, próbuj ponownie. Odsłaniaj i zasłaniaj każdy wers niemal w tym samym momencie.
Ukształtowanie powierzchni Polski jest w znacznej mierze dziełem lądolodu skandynawskie go, który doprowadził do powstania moren, pradolin i licznych zagłębień, wypełnionych obecnie przez wody jezior.
Krajobraz polodowcowy można dziś podziwiać w północnej części Polski, na pojezierzach. Jej południową część ukształtowały natomiast głównie ruchy tektoniczne. Rzeźba powierzchni kraju ma charakter pasowy. Wzdłuż
Bałtyku ciągnie się pas pobrzeży. Tworzą je Pobrzeże Szczecińskie, Pobrzeże Koszalińskie i Pobrzeże Gdańskie. Na południe od niego rozciąga się pas pojezierzy, a w nim Pojezierze Pomorskie, Pojezierze Mazurskie, Pojezierze Lubuskie i
Pojezierze Wielkopolskie. Przechodzą one w niziny środkowopolsk ie wśród których są: Nizina Śląska, Nizina Południowowi elkopolska, Nizina Mazowiecka, Nizina
Podlaska oraz Polesie. Dalej na południu znajduje się pas wyżyn utworzony między innymi przez Wyżynę Śląską, Wyżynę Krakowsko – Częstochowską , Nieckę Nidziańską, Wyżynę
Kielecką oraz Wyżynę Lubelską i Roztocze. Pas wyżyn przechodzi w pas kotlin, a od południa zamyka Polskę pas gór: Sudety i Karpaty. Mam nadzieję, że zadanie nie było zbyt
trudne. Przejdź teraz do odczytywania w ten sam sposób chaotycznego ciągu liter, co stanowi wyższy stopień trudności.
Ćwiczenie nr 4.
Poniżej znajduje się przypadkowe zestawienie liter, co utrudnia zadanie, gdyż nie sposób odgadnąć ciągu liter, jeśli nie uda się ich dostrzec. Zasłaniaj i odsłaniaj poszczególne zestawienia liter od pierwszego do ostatniego w każdej kolumnie, następnie przejdź do kolejnej kolumny. Jeśli się nie uda próbuj do skutku. BXCH
BCHHB
BXCHBD
QWER
TYUIO
PASDFG
KLZX
CVBNM
QWERTY
IOPA
SDFGH
JKLZXC
VBNM
QWERT
YUIOPA
Ćwiczenie nr 5.
Trenuj według powyższych wskazań, tak długo, aż każdy wyraz odczytasz poprawnie.
chrząszcz jaszczurka archeologia poniedziałek społeczeństwo karykaturzysta przyzwyczajenie spostrzegawczość charakteryzatornia
Ćwiczenie nr 6.
Użyj przygotowanej wcześniej kartki, odsłaniaj na ułamek sekundy każdy wers – kolumnami od góry do dołu i ponownie od góry. Staraj się odczytać każdy wers, jeśli się nie uda, próbuj ponownie. Odsłaniaj i zasłaniaj każdy wers niemal w tym samym momencie.
Fiksacja jest to moment zatrzymania oka podczas czytania. Ruch oczu wbrew pozorom nie jest płynny. Jest to ciąg krótkich, regularnych przeskoków niewiele dłuższych niż jeden wyraz. Zatem mało wprawny czytelnik zatrzymuje wzrok 7-8 razy w wersie. Zatrzymania te służą przyswojeniu jednego, dwóch wyrazów, gdyż informacje przyswajane są jedynie w czasie zatrzymań a nie ruchu oka. Jednocześnie właśnie omawiane zatrzymania zajmują
najwięcej czasu, nie można ich wyeliminować, jeśli chcemy przyswoić tekst, można jednak ograniczyć ich liczbę do 2 – 3 w wersie oraz skrócić czas pojedynczych fiksacji poprzez ćwiczenie percepcji
Zalecenia do pracy: Przez najbliższy tydzień trenuj dwa razy dziennie skracanie czasu fiksacji. Kiedy wykonasz poprawnie powyższe ćwiczenia możesz przejść do pracy z tekstem poniżej. Przeskakuj wskaźnikiem wzdłuż wersu od linii do linii w umiarkowanie szybkim tempie, wzrok zatrzymuj tam, gdzie wskaźnik – na linii, staraj się jednocześnie odczytywać treść. Zachowaj spokój, jest tu potrzebna silna wola i spora cierpliwość. Pracuj z tekstem codziennie aż do następnej lekcji.
Tekst do treningu skracania czasu fiksacji W locie przypomina samolot. Bagatela: rozpiętość skrzydeł sięga trzech metrów. Pod tym względem spośród ptaków latających kondor ustępuje jedynie większym albatrosom. Należy do zdumiewających nawigatorów powietrznych. Żeby unieść się w powietrzu, musi wziąć rozbieg. Waży 12 kg! Przed ostatecznym wzniesieniem się olbrzymi ptak odbija się raz lub dwa od skalnej półki, potem nabiera szybkości przy pomocy kilku silnych, powolnych uderzeń skrzydłami. Unosi się w górę spiralnie, podobnie jak szybowiec wykorzystuje występujące prądy termiczne. Po osiągnięciu pewnej wysokości szybuje na skrzydłach prawie nieruchomych aż do następnego prądu wstępującego. Ogon i delikatne pióra u szczytu skrzydeł pełnią rolę najczulszych przyrządów – regulują kierunek i szybkość. Przy odpowiednich prądach powietrznych kondor może osiągnąć wysokość przekraczającą pięć tysięcy metrów i lecieć z prędkością pięćdziesięciu kilometrów na godzinę. Schodzi w dół w długich, prostych ślizgach. Gdy zbliża się słychać szum wiatru w jego skrzydłach. Czasem wędruje na długich i cienkich nogach setki metrów, by dotrzeć na odpowiedni grzbiet lub szczyt i unieść się z niego na rozpostartych skrzydłach. Właśnie ten lot bez trzepotu skrzydeł łudząco przypomina samolot. Kondory są przedstawicielami rodziny sępów Nowego Świata, czyli ścierwników lub bardziej dosłownie ścierwojadów. Niektórzy ornitolodzy są skłonni dopatrywać się powinowactwa tych padlinożerców raczej z bocianami niż z jastrzębiami. Przemawiać mają za tym przede wszystkim nogi dostosowane do chodzenia i przytrzymywania zdobyczy, ale nie jak u sępów, do chwytania. Tylko fantazja ludowa pozwala kondorom porywać w szpony jagnięta. Coraz mniej dzikich zwierząt E. Kotarska