Madelyn Ford - 2 - Interesy z demonami

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Victoria Davies

Anioły i demony 2

Interesy z demonami

Tłumaczenie: daya Korekta: Czupsik

Translate_Team 2011

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ I − Mistrz

wzywa cię do domu. Talia przechyliła swój kufel, delektując się ostatnim łykiem piwa, zanim przesunęła puste szkło do czekającego barmana. − Powodzenia – powiedziała do niemile widzianego człowieka, siedzącego na barowym krześle obok niej. − Mam od razu zawieźć cię do domu. Patrząc z ukosa na poddenerwowanego mężczyznę, Talia uśmiechnęła się najzłośliwszym uśmiechem. − Możesz spróbować – odpowiedziała, obracając swoje ciało tak, aby widział błysk sztyletu przypiętego do jej pasa. Mężczyzna przełknął ślinę. Pokręciła głową z niesmakiem. To była hańba. Dlaczego Devlin w ogóle kłopotał się wysyłaniem go? − Możesz powiedzieć swojemu mistrzowi, że może próbować zmusić mnie do powrotu. Ale do tego potrzebny mu będzie odważniejszy człowiek, niż ty. Talia ześlizgnęła się ze stołka. Kroczyła przez zatłoczony bar, nie oglądając się za siebie. Kiedy wyszła na zewnątrz owinęła się ciasno swoim czarnym płaszczem, żeby oddzielić się od zimnego, nocnego powietrza. Jedna myśl krążyła jej po głowie, kiedy ruszyła w kierunku swojego skromnego mieszkania. Dlaczego Devlin chciał się z nią zobaczyć po tak długim czasie? Talia miała dziewiętnaście lat, kiedy umknęła z rezydencji Devlina. Przez sześć lat ani razu nie próbował się z nią skontaktować. A ona wiedziała. Czekała na jego ruch praktycznie od chwili, kiedy odeszła. Fakt, że nigdy po nią nie przyszedł, jedynie potwierdzał to, co wiedziała od samego początku. Dla Devlina St. Clair nigdy nie miała żadnego znaczenia. Więc dlaczego teraz ją chciał? Przyspieszyła, próbując uciec od niechcianych wspomnień. Dwie rzeczy w zawiązku z Devlinem były szczególne. Pierwsza była prosta. Od szesnastego roku życia była w nim kompletnie zakochana. Druga była trochę bardziej niezwykła. Devlin był demonem. I jakby to nie wystarczyło, tak się stało, że był najpotężniejszym demonem w mieście. Niektórzy mogliby się nawet kłócić, że w kraju. Świat, w którym żyła Talia zdecydowanie różnił się od tego, który znała większość ludzi. Jej życie obracało się wokół krwi, śmierci i magii. Było tak od nocy, kiedy jej rodzina została zamordowana, gdy miała czternaście lat. Talia pokręciła głową, próbując przegnać wspomnienia. To była noc, która, jak żadna inna, na zawsze zmieniła jej życie. Jesień wisiała już w powietrzu, a księżyc na niebie był prawie w pełni. Była w swoim pokoju, kiedy demon włamał się do jej

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami domu. Obudziły ją krzyki rodziców. Dzięki swoim, raczej niezwykłym talentom, wiedziała natychmiast, co było w jej domu i znała kierunek, w którym poszłoby, gdy wchodziło na schody i dotarło do półpiętra. Jej pokój znajdował się na prawo od schodów, a pokój jej młodszego brata i siostry na lewo. Talia rzuciła się na okno, pozostawiając w przedpokoju dźwięk skrzypiącej deski podłogowej, rozbrzmiewający echem w jej uszach. Ratując się, czuła się rozdarta, ale nawet wtedy wiedziała, że nie mogła się równać z demonem. Niezdolna zrobić nic więcej, biegła do czasu, gdy była zbyt wyczerpana, aby się ruszyć. I tam znalazł ją Devlin. Skulona w wąskiej uliczce, Talia próbowała ukryć się za pojemnikiem na śmieci, gdy wychodził zza zakrętu. Oczywiście, wiedziała czym był. Zawsze wiedziała. Jednak w odróżnieniu od potwora w jej domu, ten demon przykucnął przed nią i cicho wyciągnął rękę. − Przysięgam dziecko, nigdy cię nie skrzywdzę – szepnął. Nie powiedział nic więcej, tylko czekał. Ostatecznie Talia podczołgała się do niego i wsadziła swoją brudną dłoń w jego. Jednej nocy straciła wszystko, co kochała i zyskała życie, jakiego nigdy by sobie nie wyobraziła. Zabrał ją do swojej posiadłości na peryferiach miasta, a ona żyła tam przez pięć lat. Kiedy odmówił jej pójścia do normalnej szkoły, znalazł jej najlepszych prywatnych nauczycieli. A po liceum sam trenował ją we wszystkich rodzajach sztuk walki. Dzięki niemu stała się zabójczą kobietą. Zrobił jednak więcej, niż trenowanie jej. Devlin był pierwszą osobą, która wyjaśniła jej, czym naprawdę była. Talia była senserem. Została obdarzona zdolnością wyczuwania demonów i przewidywania ich ruchów. To te umiejętności pozwoliły jej przeżyć, kiedy jej rodzina została zaatakowana. Zdolności senserów robiły z nich niezrównanych tropicieli, a sądząc po tym, jak rzadko spotykało się prawdziwego sensera, ich umiejętności były bardzo pożądane. Po tym jak zostawiła Devlina, wykorzystując swoje dary, Talia szybko wyrobiła sobie opinię demonicznej łowczyni nagród. Jak by nie było, dziewczyna musiała jeść, a jej poprzedni darczyńca życzliwie udzielił jej szkolenia potrzebnego do zranienia wszystkich nocnych kreatur. Co doprowadziło ją do tego, dlaczego Devlin szukał jej w pierwszej kolejności. Nie mógł być szczęśliwy dowiadując się, że osobiście trenował kobietę, którą zarabiała na chleb, zabijając członków jego rasy. Jednakże, gdyby chodziło o karę okazałby się trochę powolny. Robiła to od sześciu lat, a z jego źródłami nie ma mowy, że nie byłby w stanie jej znaleźć, gdyby naprawdę chciał. Talia zatrzymała się przed swoim mieszkaniem i szukała kluczy. Ze swoją pensją mogłaby pozwolić sobie na znacznie ładniejsze miejsce, ale to mieszkanie było praktyczne i lubiła jego staroświecki urok. Wskoczyła do ciepłego, wejściowego hallu, wdzięczna, że uciekła od zimnego październikowego powietrza. W budynku była winda, ale zamiast nią jechać, uprawiała jogging w górę schodów. Senser bez formy był martwy. Pięć pięter wyżej

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami przekręciła klucz w drzwiach i weszła do swojego schronienia. Mieszkanie nie było może rozległe, ale wypełniła tą małą przestrzeń absolutnym luksusem. Olbrzymi płaskoekranowy telewizor zawieszony był na ścianie przed najwygodniejszą skórzaną kanapą, na jakiej Talia kiedykolwiek siedziała. Jej kuchnia została wyposażona we wszystkie sprzęty, mimo że rzadko z nich korzystała. Jedzenie na wynos bardziej było w jej stylu. Talia zrzuciła buty i skierowała się w stronę swojej dużej sypialni. Masywne królewskie łoże dominowało w pokoju i, z głośnym westchnieniem, opadła plecami na miękki materac. Zamknąwszy oczy, odprężyła się w łóżku. Do tej pory pachołek zdążył już prawdopodobnie przekazać jej słowa Devlinowi. Zastanawiała się, czy rzeczywiście sam do niej przyjdzie, czy jedynie wzruszy ramionami i skupi się na innych sprawach. Krzywiąc się, przyznała, że druga opcja jest dużo bardziej prawdopodobna. Podczas gdy jej świat kiedyś obracał się wokół Devlina, ona w jego świecie była jedynie dekoracją. Jego zwierzątkiem. Siadając, Talia spojrzała przez ciemny pokój w lustro na toaletce. Zmieniła się, od kiedy ostatni raz się widzieli. Chuda nastolatka nabrała ponętnych kobiecych kształtów. Kiedyś długie, ciemne włosy były teraz krótkie i rude. Pastelowe kolory, które kiedyś lubiła, zostały zastąpione całą szafą czerni. Jedyne, co się nie zmieniło, to jej zimne, niebieskie oczy. Cóż, poprawiła się, kiedy jej wzrok opadł na gardło, jej oczy i czarna róża na zawsze wtopiona w jej skórę. Zarys kwitnącej róży był wyraźnie widoczny ponad jej żyłą szyjną. Dokładnie tam, gdzie Devlin ją ugryzł. Na dotknięcie jego warg, mały symbol zabarwił jej ciało, niemożliwy do usunięcia. Demony to nie wampiry. Nie muszą pić ludzkiej krwi, żeby żyć. Jednak dla niektórych demonów, tak starych jak Devlin, krew mogła być pokusą nie do odparcia. To było jak dodawanie czekoladowych ciastek do czekoladowego deseru lodowego. Nie niezbędne, ale grzesznie smakowite. Widok znaku na jej gardle, napełnił ją wstydem. Wspomnienia nocy, której uciekła Devlinowi, wirowały jej w głowie. Jako dziewczynce, prawie dwa lata zajęło jej, żeby w pełni mu zaufać. Zawsze był dla niej cierpliwy, czekając aż zaakceptuje go takiego, jakim był. Jednak kiedy już była zdolna odłożyć na bok strach przed tym, że był demonem, nie potrafiła obronić się przed innymi uczuciami, które w niej wzbudził. Kiedy miała szesnaście lat był dla niej nieodpartym marzeniem. Nieskończenie wiele nocy zmarnowała fantazjując, że jej demon wejdzie do jej pokoju i wyzna jej dozgonną miłość. Na nieszczęście dla niej, kiedy urosła, to samo stało się z jej uczuciami do ponętnego wybawiciela, demona. Pamiętała, jak czekała z zapartym tchem na swoje osiemnaste urodziny, zastanawiając się, czy teraz w końcu zobaczy w niej kobietę, zamiast dziecka. Devlinowi nigdy jednak nie brakowało partnerów do łóżka, a kiedy jego

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami wybór towarzystwa padał na wysokie, perfekcyjne modelki, trudno było rywalizować. Wszystko zmieniło się jednak rok później, w jej dziewiętnaste urodziny. Talia zacisnęła zamknięte oczy. Tej nocy Talia straciła dziewictwo i dom. Znowu. - Nie przychodź mnie szukać, Dev – wyszeptała w ciemny pokój. - Pozwól mi zniknąć.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ II Nocne powietrze w zetknięciu z jej rozgrzaną skórą było zimne. Za balkonową balustradą miasto świeciło się w ciemności. Talia bawiła się rąbkiem swojej lekkiej różowej sukni bez ramiączek, którą ostrożnie dobrała, żeby ukazać swoją kremową skórę i długie nogi. Tym samym mając nadzieję, że to pomoże spełnić jej urodzinowe życzenie. − Znalazłem kolejną butelkę – powiedział Devlin, wychodząc na balkon. Talia obróciła się na krześle, żeby na niego spojrzeć. Nie ważne jak dużo czasu spędziłaby u jego boku, nigdy nie przyzwyczaiłaby się do jego olśniewającego wyglądu. Górując ze swoich ponad dwóch metrów wzrostu, nie był kimś, kim mógł pomiatać byle głupiec. Jego długie blond włosy były odsunięte z uderzająco pięknej twarzy. Przeszywające zielone oczy studiowały wino w jego ręce, kiedy z roztargnieniem do niej podszedł. Dziś wieczorem zrezygnował ze swoich zwykłych czarnych garniturów, na korzyść prostych spodni i obcisłej, jedwabnej, czarnej koszulki. Patrząc na sposób, w jaki materiał opinał jego klatkę piersiową, Talia nieświadomie oblizała wargi. Nawet ubierając się luźno, Devlin był człowiekiem, który zapierał jej dech w piersiach. Jak udało się jej żyć z nim przez pięć lat bez rzucenia się na niego? Cóż, już dłużej nie – zdecydowała, przyglądając mu się pożądliwie. Dziś były jej dziewiętnaste urodziny i jedyne, czego pragnęła, to on. Devlin opadł na krzesło obok niej i postawił butelkę wina obok na wpół zjedzonego urodzinowego tortu na małym stoliczku. − Jakie to uczucie być dziewiętnastolatką? - zapytał z uśmiechem. − Lepsze, niż osiemnastolatką – odpowiedziała nerwowo, zastanawiając się, jak przekazać mu swoje pragnienie. Devlin, to moje urodziny. Przeleć mnie. Westchnęła. Niezbyt wyrafinowana oferta. Poza tym, szalała na samą myśl o tym, że mógłby chcieć z nią być. Widziała kobiety, z którymi się spotykał. Cholera, jego harem większość czasu mieszkał w rezydencji. Nie było żadnych szans dla niezgrabnej dziewiętnastolatki, żeby rywalizować z eleganckimi modelkami, które preferował. − Za dużo myślisz – powiedział jej Devlin, otwierając butelkę i napełniając im obojgu kieliszki. - Mogę zobaczyć małą zmarszczkę na twoim czole. Talia dotknęła nieśmiało twarzy. − Nie możesz – zaprzeczyła. − O czym myślałaś? − O urodzinach - powiedziała z westchnieniem. − Tak, bo stajesz się już tak stara - dokuczał. Przypuszczała, że dla człowieka, który żył już wieki, dziewiętnaście lat tak naprawdę było niczym. Jednakże ona była śmiertelna. Najlepsze, na co mogła mieć

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami nadzieję, to kolejne pięć albo sześć dekad z nim. Każdy rok się liczył. Nie dałem ci jeszcze prezentu urodzinowego, prawda? - zastanawiał się. - Co byś chciała na urodziny, Tali? Ciebie – wypaliła bez namysłu. Talia skrzywiła się. To nie było delikatne, uwodzicielskie zaproszenie, jakie sobie wyobrażała. Kiedy na niego zerknęła, zobaczyła, że zamarł z niemożliwym do odczytania wyrazem twarzy. Nich to szlag. Rumieniec palił jej policzki. Jak popełniła tą gafę? − Co byś chciała na urodziny? - zapytał ponownie, powoli. Talia ostro zassała powietrze. Pytał serio? Spędziła z demonami wystarczająco dużo czasu, żeby znać podstawowe prawa dzierżawy magii. Żeby zawiązać życzenie, trzeba było wypowiedzieć je trzy razy. Brał ją na serio. − Ciebie – wyszeptała, niezdolna oderwać wzroku od upiornych, zielonych oczu. Poruszając się szybciej, niż Talia mogła to zobaczyć, pojawił się przed nią, kucając na kolanach. − Uważaj – ostrzegł ją. - Masz jeszcze tylko jedną szansę. Zastanów się nad odpowiedzią, Talio. Jeśli zawiążesz to życzenie, nie pozwolę ci zrezygnować. Co byś chciała na... − Ciebie – przerwała mu. Devlin chwycił ją w ramiona, zanim zdążyła skończyć. Jedną rękę zaplątał w jej włosy, przychylając jej głowę w górę. Spotkał jej wzrok, wahając się chwilę, zanim pochylił głowę i zawładnął jej ustami. Talia jęknęła, kiedy pocałował ją po raz pierwszy. Jak wiele nocy wyobrażała sobie, że jest w jego ramionach? A teraz była. Zanim noc dobiegła końca, była kochanką demona. Kiedy ją całował, jej ręce chwyciły niepewnie oparcie krzesła. Jego gwałtowność była obezwładniająca. Talia starała się dopasować do jego namiętności, ale nie bardzo miała skąd czerpać doświadczenie. W swoim życiu zakochała się tylko w jednym mężczyźnie. Spotykanie się z chłopcami w jej wieku nie wydawało się atrakcyjne, gdy porównywała ich z Devlinem. − Otwórz usta, kochanie – wymruczał w jej wargi. Rozwierając wargi, Talia westchnęła, kiedy jego język dotknął jej. Chciała tego, ale nagle to wszystko zaczęło posuwać się za szybko. Nie mogła znaleźć gruntu pod nogami. Z trudem łapiąc oddech, odepchnęła demona i skoczyła na nogi. − Dev – wydyszała – zaczekaj. Powoli, Devlin wyrósł przed nią. Jego oczy płonęły wewnętrznym ogniem, a wzrok wysyłał dreszcze rozkoszy w dół jej kręgosłupa. Oczy demona płonęły w chwili silnego podniecenia. Przynajmniej wiedziała, że jej pragnął. − Mówiłem ci – wymruczał, zmuszając ją do cofania się, aż jej plecy uderzyły o ścianę posesji. - Nie wypuszczę cię.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Nie proszę cię o to – powiedziała bez tchu. Zrobił krok do przodu, przyciskając swoje ciało do jej na całej długości. Kiedy jego kolano rozsunęło jej uda, dla równowagi chwyciła jego ramiona. − Tak długo na ciebie czekałem – powiedział, obejmując dłońmi jej twarz. - Nie bój się. Kręcąc głową, odcisnęła pocałunek po wewnętrznej stronie jego dłoni. − Nigdy nie mogłam się ciebie bać. Devlin przymknął oczy, kiedy oparł swoje czoło o jej. Nie protestowała, upajając się jego bliskością. Sposób, w jaki trzymał ją w ramionach, złagodził jej niepokój. Devlin dotykał ją tak, jakby była dla niego czymś nieskończenie cennym. Tak, jak chciała, żeby rzeczywiście było. Może tej nocy był ich nowy początek. Sprawi, że pokocha ją tak głęboko, jak ona kochała jego. Gdy otworzył oczy, zobaczyła w nich jedynie czułość. − Chodź ze mną do środka. Talia przełknęła ciężko, zdobywając się tylko na niepewne skinienie głową. Odsuwając się do tyłu, Devlin złapał jej ręce i pociągnął za sobą. Powoli zaprowadził ją do swojej sypialni i rozsunął szklane drzwi. Talia spojrzała do tyłu na urodzinowy tort i butelkę wina. Marzyła, że pomyślała o dodatkowej lampce na odwagę. − Twój wybór – powiedział Devlin. - To jest zawsze twój wybór. Wiedziała to. Mimo że był demonem, wiedziała, że w żaden sposób by jej nie skrzywdził. Nie było nikogo, komu ufałaby bardziej niż jemu. Niepewnie położyła ręce na jego ramionach i popchnęła go do tyłu. Pokój był ciemny. Jedynie słaby blask księżyca, wpadający przez rozciągające się od podłogi do sufitu okna, oświetlał ogromną przestrzeń. Ona nie potrzebowała jednak światła. Znała każdy cal posesji, włączając w to sypialnię Devlina. Nigdy jej w niczym nie ograniczał. Co oznaczało, że dokładnie wiedziała, gdzie znajdowało się ogromne, dekadenckie łoże. Drzwi zasunęły się za nią, poruszane niewidzialnymi dłońmi. Talia nigdy się nie wzdrygała. Zwykła przebywać wśród uprawiających magię demonów. Devlin cofał się, aż stanął przed łóżkiem. Ani razu nie spuścił jej z oczu. Niezdolna oderwać od niego wzroku, zapomniała o oddychaniu, kiedy patrzyła jak chwyta rąbek koszulki i ściąga ją przez głowę. Już wcześniej widział go z obnażoną klatką piersiową, ale nigdy w tak ekscytującej sytuacji. Odrzucił koszulę, zanim ruszył palcami do zapięcia spodni. Talia wstrzymała oddech, kiedy się zawahał, igrając z nią. Z przewrotnym uśmiechem wreszcie rozpiął spodnie i pozwolił im ześlizgnąć się z bioder. Odrzucił materiał na bok, jednak Talia nie poświęciła żadnej uwagi porzuconym ubraniom. Devlin właśnie udowodnił, że nie jest z tych demonów, co noszą bieliznę. Talia zassała ostro powietrze, kiedy pierwszy raz zobaczyła go nagiego. W −

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Devlinie nie było nic delikatnego. Jego ciało było doskonałe jak ostrze. Było stworzone dla mocy i siły. A jeszcze tej nocy będzie miało możliwość dać rozkosz. Pozwolił jej się napatrzeć, zanim wyciągnął do niej dłoń. − Chodź do mnie – nakazał. Talia nie miała wyboru, jak tylko być posłuszną. Podeszła do niego, starając się ukryć zdenerwowanie. Nie zaprzeczała, że nie wiedziała, co robić. Kiedy wsuwała mu w dłonie swoje drżące ręce, wciągnął ją w swoje ramiona. Całował ją dokładnie, przesuwając ustami po jej ustach. Talia starała się jak mogła dopasować do jego pasji, jednak brakowało jej doświadczenia, potrzebnego, żeby powalić go na kolana. −Odpręż się – zamruczał w odpowiedzi na jej jęk frustracji. - Będą kolejne noce, dziecinko. Ta noc jest dla ciebie. − Ale ja chcę być dla ciebie dobra – wyznała szeptem upokorzona. Devlin uśmiechnął się poważnie. − Tali, nie ma w tobie nic, co mogłoby mnie kiedykolwiek rozczarować. Jeśli chcesz się uczyć – musnął ustami jej wargi – jestem bardziej, niż chętny, żeby być twoim nauczycielem. Ale to będzie tylko udoskonalenie twoich naturalnych umiejętności. − Jakich umiejętności? - Mruknęła. Devlin wycisnął delikatny pocałunek na jej odkrytym ramieniu. − Niszczysz mnie – szepnął. - Nikt nie ma takiej mocy jak ty. Na te słowa ostro wciągnęła powietrze. Przygryzając wargę, Talia sięgnęła do zamka sukni. − Naucz mnie – powiedziała, rozpinając zamek. Devlin patrzył płonącymi oczami, jak materiał rozchyla się i opada. Suknia była za ciasna na biustonosz, więc Talia stanęła przed nim jedynie w kusych, czarnych majtkach. Prostując ramiona, podniosła wysoko głowę i czekała na jego werdykt. − Jesteś tak niewiarygodnie idealna – wymruczał Devlin. Jego oczy jasno świeciły w ciemności. Talia wypuściła oddech. Nawet nie wiedziała, że go wstrzymywała. Obejmując ją w talii, Devlin uśmiechnął się szelmowsko. Zanim zdążyła zaprotestować, rzucił ją do tyłu na łóżko. − Następnym razem daj znać – zrzędziła, próbując usiąść. Devlin opadł na nią, zanim zdążyła się poruszyć. Złapał jej nadgarstki i potężną dłonią uniósł je ponad jej głowę. − Mmmm – wymruczał, przyglądając się jej. - Smakowicie. Zaśmiała się nerwowo. − Czy duży, zły demon ma zamiar mnie zjeść? Jego oczy zaświeciły jaśniej. − Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem. Devlin ruszył ustami w dół jej gardła i dalej w kierunku klatki piersiowej. Talia

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ścisnęła czarne prześcieradło, dając się porwać jego niewiarygodnemu dotykowi. Ledwie zauważyła, że zsunął majtki w dół jej nóg. Zauważyła jednak, kiedy jego palce przesuwały się powoli w górę wewnętrznej strony jej uda. − Devlin! - wysapała, sięgając, żeby odsunąć jego dłoń. Wydał z siebie uradowany chichot. − Ciesz się tym – powiedział, podnosząc się, żeby pocałować ją szybko. Talia patrzyła na niego z powątpiewaniem, kiedy wyciągnął rękę, żeby przejechać opuszkami palców w górę jej nóg. Oddech przyspieszył na zaskakujące odczucia, jakie wywołał tak delikatny dotyk. Gorące usta Devlina wędrowały przez jej ciało, zatrzymując się w końcu, kiedy dotarł do piersi. Ustawił się tak, żeby móc na nią patrzeć i wziął w usta jeden, różowy sutek. Talia wydała z siebie jęk rozkoszy. − Devlin – zamruczała, próbując sterować nowymi doznaniami. Kiedy ssał jej pierś, jego palce powędrowały wyżej i dotknęły ją delikatnie między udami. − Och – wykrztusiła, kiedy przejechał palcem między jej fałdami. - To powinno być zabronione. − Niewinny – wymruczał Devlin, zsuwając się z powrotem w dół jej ciała. Powiedziałaś, żebym cię zjadł, pamiętasz? Kiedy jego głowa wsunęła się między jej nogi, zdała sobie sprawę z tego, co zamierzał. − Nie miałam na myśli... ah...- jęknęła, kiedy jego język zastąpił palce. Talia wygięła się w łuk z nierównym jękiem. Wykręcała się na łóżku, kiedy jej demoni kochanek bawił się z nią. W swoich najdzikszych marzeniach nie mogłaby wyobrazić sobie czegokolwiek z tego, co z nią robił. − Dev, stój – wykrzyknęła w końcu, kiedy nie mogła już dłużej wytrzymać. Liznął ostatni raz i uniósł głowę. Talia pogrążona w rozkoszy, mogła tylko gapić się bezgłośnie na uśmiechającego się Devlina. Kiedy wspinał się na jej ciało, jego wyraz twarzy był pełen czystej męskiej satysfakcji. − Gotowa? - zapytał szelmowsko, liżąc jej sutek. − O mój Boże – wysapała. − Daj spokój, kochanie, nie musisz mnie tak nazywać. Odpowiem też na 'mój panie'. Talia roześmiała się, uderzając go w ramię. Odwdzięczył się, ściskając jej sutek, sprawiając, że wiła się pod nim. Kiedy jej zamroczony przyjemnością umysł rozjaśnił się do świadomych myśli, objęła dłońmi jego twarz i czule go pocałowała. − Jestem gotowa – powiedziała. Bez słowa przesunął się, żeby ustawić się na wprost jej wejścia. − Trzymaj się mnie, skarbie – powiedział i pchnął. Talia sapnęła, kiedy wsunął w nią swoją długość. Przyjemność zniknęła, a w jej miejsce pojawił się narastający w jej wnętrzu bolesny nacisk.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami − Zmieniłam

zdanie – krzyknęła. − Wytrzymaj, skarbie – odpowiedział, zatrzymując się. - Jeszcze troszkę i obiecuję, że będzie lepiej. Talia przyjrzała mu się przezornie, przygryzając wargę, ale powoli skinęła. Zaciskając zęby, Devlin wbił się w nią. Talia krzyknęła, wyginając się w łuk. − Jasna cholera – wrzasnęła, waląc go w ramiona. - Nie wiem, co powiedziały ci inne kobiety, ale wierz mi, wcale nie jesteś taki dobry w łóżku. Devlin jęknął, usiłując pozostać idealnie nieruchomo. − Tak jest tylko za pierwszym razem – zapewnił ją. − Dev, jeśli myślisz, że będzie jakiś drugi raz, to jesteś demonem z poważnymi urojeniami. Devlin pokręcił głową w irytacji, zanim pochylił się, żeby pocałunkiem zatrzymać jej potok słów. Wolną ręką bawił się jej piersiami, wysyłając impulsy przyjemności wzdłuż jej ciała, aby sprawić, żeby zapomniała o bólu. Talia zmusiła swoje ciało do relaksu. Ból już mijał, pozostawiając po sobie nieznane odczucie penetracji. − Lepiej? - Spytał napiętym głosem. − Trochę. Jęknął z ulgi i zaczął się w niej poruszać. Talia sapnęła, zdziwiona przyjemnością, jaką poczuła. − Dużo lepiej – zamruczał, obserwując jej reakcję. Patrząc w jej szeroko otwarte oczy, znów się w nią wsunął. W odróżnieniu od pierwszego razu, Talia nie poczuła żadnego piekącego bólu. Zamiast tego, rozeszło się w niej ciekawe gorąco. − Jeszcze raz - rozkazała, chcąc zbadać tę nieznaną przyjemność. Uśmiechając się, Devlin zastosował się do polecenia. Kołysał się w niej bez pośpiechu, dając jej czas na przyzwyczajenie do jego obecności. Jednakże, kiedy jej ciało zaczęło się wokół niego rozluźniać, zwiększył tempo. − Unieś biodra – nakazał jej, unosząc ją naprzeciw jego pchnięciom. Talia odrzuciła głowę, poruszając się tak, jak jej rozkazał. Za każdym razem, kiedy się w nią wsuwał, czuła narastające w niej napięcie. Tym razem nie było to jednak nieprzyjemne. Każde pchnięcie coraz bardziej pozbawiało ją kontroli. Wbiła paznokcie w jego ramiona, starając się przetrwać fale przepływającej przez jej ciało nieznanej przyjemności. Instynktownie kołysała biodrami, dopasowując się do jego rytmu. W jej umyśle nie było już ani śladu bólu. Zamiast tego, wszystkim, co czuła, było wijące się gorąco. − Więcej – wydusiła, nawet nie zdając sobie sprawy z tego, o co prosi. Devlin wbił się w nią, popychając ją coraz bliżej i bliżej do przepaści. − Devlin – jęknęła, kiedy pchnął, doprowadzając ją do krawędzi.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Talia krzyknęła, kiedy zatrząsł nią orgazm. Nigdy nie czuła niczego podobnego do zalewającej ją rozkoszy. Każda komórka jej ciała eksplodowała w tym samym czasie. Zamroczyło ją, kiedy starała się wrócić do świadomości. Usłyszała, jak Devlin nad nią krzyknął i poczuła kłujący ból w szyi. Jej demoniczny kochanek zatopił swoje ostre kły w jej gardle. Ta myśl mogła jej wcześniej przeszkadzać, ale teraz tylko zwiększyła przyjemność. Jej orgazm trwał dalej, podczas gdy z niej pił, uderzając w nią niekończącymi się przypływami nieopisanej przyjemności. W końcu, Devlin oderwał od niej głowę. Talia wpatrywała się w swojego kochanka i obserwowała, jak kropla jej krwi spływa po jego brodzie. **** Talia wstała gwałtownie, spadając mniej niż wdzięcznie z łóżka. Na czworakach szła do tyłu, aż uderzyła w ścianę. Jej chrapliwy oddech wypełnił ciemny, pusty pokój. Była sama. − To był sen – powiedziała na głos, żeby uspokoić swoje rozdygotane ciało. Tylko niegroźny sen. Może myślenie o Devlinie przywołało wspomnienia ich jedynego razu. Talia sięgnęła do gardła, dotykając czarną różę, na wpół oczekując otwartej rany. Skóra była jednak gładka i wolna od krwi. Mógł to być dziwacznie realistyczny sen, ale nie mniej tylko sen. Devlina tutaj nie było. Ona nie była już dziewiętnastolatką. I nie była głupią kobietą, która kiedyś kochała go ponad wszystko. Talia była teraz starsza i rozsądniejsza. Już nigdy nie wpadnie w pułapkę swoich myśli o tym, że Devlin ma ją gdzieś. Bądź co bądź, był liczącym wieki demonem. Manipulowanie ludźmi było jego hobby. To była jej wina, że wierzyła, że magia jej dziewiętnastych urodzin była dla niego tak ważna, jak dla niej. Stanęła na nogi i chwiejnym krokiem ruszyła z powrotem do łóżka. Devlin St. Clair nie był już dłużej jej bohaterem z bajki. Jeśli wiedział, co było dla niego najlepsze, nie będzie wchodził jej w drogę.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ III Demon rozsiadł się przed jej budynkiem. Spędziła noc, tropiąc raczej żałosnego pachołka, próbującego uciec swojemu panu. Jedynym, czego chciała była długa, gorąca kąpiel i sen zmarłego. Jednak zamiast tego musiała użerać się ze stającym na jej drodze demonem. Kogo dziewczyna musiała zabić, żeby móc zrobić sobie tutaj przerwę? Z westchnieniem ruszyła do przodu. Talia nie była kobietą, która uciekała od tego, czego się bała. A przynajmniej już nie. Kiedy podeszła bliżej zauważyła dwie niezwykłe rzeczy. Demon celowo stanął w cieniu, żeby ukryć twarz i oprócz tego, że nie był człowiekiem, Talia nie mogła wyczuć od niego nic więcej. Zazwyczaj czuła demonie emocje i mogła przewidzieć ich ruchy. Czasem dostrzegała nawet więcej, wyczuwając wiek, pragnienia i krótkie migawki osobowości. Jednak od tego demona czuła... pustkę. Kiedy weszła w tą samą przecznicę, co jej gość, wygięła nadgarstki, upewniając się, że jej sztylety są łatwo dostępne. Talia czuła ciężar jego wzroku, kiedy kroczyła śmiało naprzód. Wiedział kim była, czym była, czy po prostu polował? Zatrzymała się kilka kroków przed demonem i skrzyżowała ramiona. − Radziłabym, żebyś zrobił w tył zwrot i odszedł, zanim dasz mi powód, żeby cię zabić. − Niektórzy mogliby się kłócić, że masz już kilka powodów – odpowiedział kulturalny głos. Głos, który znała za dobrze. Devlin zrobił krok do przodu, stając w bladym świetle ulicznej latarni. Wyglądał tak samo jak zawsze. Wysoki, ciemny i oszałamiająco piękny. Te same olśniewające oczy obserwowały ją w ciszy i chłonęły jej widok. Ubrany był jak zwykle na czarno i wiedziała, że gdyby sprawdziła, jego garnitur i płaszcz miałyby firmowe metki. Zawsze kochał luksus i wygodę. Talia przed nim stanęła zdecydowanie, ukrywając szok za chłodną, biznesową postawą. Była dumna ze swojej odpowiedzi, szczególnie po rozważeniu snu, jaki przyśnił jej się tej nocy. Ostatnim, czego chciała, było żeby zobaczył jak bardzo jego obecność ją wystraszyła. Zawsze się zastanawiała, co zrobi, kiedy znów go zobaczy. Czy ruszy po jego serce ze sztyletem w dłoni, czy rzuci mu się do stóp i będzie błagać, żeby znów ją pocałował? Teraz jednak fantazje stały się rzeczywistością i nie mogła zrobić nic więcej, tylko zamarła, stając przed nim. − Cześć Tali – powiedział łagodnie. − Nie nazywaj mnie tak – syknęła. - Nie jestem już dłużej tamtym dzieckiem. Coś przemknęło w jego oczach. Gdyby tak dobrze go nie znała, przysięgłaby, że to był ból. Znała go jednak za dobrze i wiedziała, że nigdy o nią nie dbał. − Co tutaj robisz Devlinie? - spytała ostro.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Wyzwałaś mnie, żebym po ciebie przyszedł – przypomniał. Talia prychnęła. Jakbym wiedziała, że przyjdziesz. Masz lepsze rzeczy do robienia, niż pościg za nieistotnym człowiekiem. Zmarszczka przecięła jego piękną twarz. −Jesteś wieloma rzeczami, Talio – odpowiedział. - Ale nieistotność nie jest jedną z nich. Ukryła szok, jaki wywołały jego słowa. −Muszę z tobą porozmawiać – powiedział szorstko. - Możemy przejść do twojego apartamentu? −Jak cholera pozwolę ci zbliżyć się do mojego mieszkania. −To nie jest sprawa do omawiania na ulicy. −Słyszałeś kiedyś o telefonie? - warknęła, nieugięta. Devlin pokręcił głową zirytowany. −Zapomniałem, jak bardzo jesteś uparta. −Nie uparta – poprawiła. - Ostrożna. Spojrzał na nią ostro. −Nie możesz myśleć, że jestem dla ciebie groźny. −Jak przekonałam się na własnej skórze, tak naprawdę nic o tobie nie wiem. Zdążył zrobić krok w jej kierunku, z gniewem płonącym w oczach, zanim się zatrzymał. Talia była zadziwiona przejawem uczucia, jakkolwiek niewielkim. Zawsze chwalił się wiecznym opanowaniem. −Gdybym chciał cię skrzywdzić – powiedział przez zaciśnięte zęby – miałbym ku temu wystarczająco dużo okazji do tej pory. −Wiedziałeś, gdzie byłam? −Interesuję się tym, co moje. −Nigdy nie byłam twoja – syknęła. Otworzył usta, żeby coś powiedzieć, ale przemyślał to dwa razy. Zamiast tego, Devlin wziął głęboki oddech i powiedział spokojnym głosem. −Pragnę cię zatrudnić, Talio. Z pewnością nie omawiasz interesów z klientami na ulicy. −Mam biuro – odpowiedziała. - Wpisz się w grafik. −Odmówisz spotkania ze mną. −Jasne jak cholera. −Tym razem nie chcesz mi odmówić. −Daj mi jeden dobry powód, dla którego chciałabym kiedykolwiek mieć z tobą coś wspólnego – zażądała. −Ponieważ chcę cię zatrudnić, abyś wytropiła demona, która zabił twoją rodzinę. Talia cofnęła się z przerażeniem. −Nadal chcesz omawiać to na ulicy? −

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Talia mogła usłyszeć zniecierpliwienie w jego głosie. Bez słowa otworzyła drzwi do budynku i zaprosiła go do środka. Kiedy wchodzili po schodach, podążał za nią bezgłośnie. Nie było mowy, żeby weszła do niewielkiej windy z demonem. −Byłem zaskoczony, że wybrałaś do życia to miejsce – powiedział Devlin, kiedy wszedł do jej mieszkania. - Zawsze lubiłaś ten sam rodzaj luksusu, co ja. −Nie mam z tobą nic wspólnego – zaprzeczyła. Devlin wzdrygnął się nieznacznie. Talia zrzuciła z ramion płaszcz i odłożyła go na oparcie białej sofy. Wskazała na kuchenny stół i chwyciła laptopa, zanim opadła na krzesło. Devlin wślizgnął się na siedzenie naprzeciwko niej, jak zawsze pełen gracji. Przez chwilę nie mogła uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. Devlin siedział w jej kuchni, wpatrując się w nią swoimi pięknymi oczami. Wciąż był najbardziej zachwycającym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek widziała. Każda komórka jej ciała spalała się od jego bliskości. Wiedziała jednak aż za dobrze, że wkroczyła na niebezpieczną ścieżkę. Urok Devlina był śmiertelną pułapką. Wciągał cię i zostawiał załamanego i krwawiącego. −Opowiedz mi o demonie – powiedziała, żeby odciągnąć myśli od bolesnych wspomnień. −Nazywa Saleel. Potwór jej dzieciństwa wreszcie miał imię. −Jak bardzo jest potężny? −Jest prawie tak stary, jak ja – odpowiedział Devlin – i bardzo prawdopodobne, że prawie tak samo potężny. Talia gapiła się na niego w szoku. Z tą wiadomością, wszystko niesamowicie się pogorszyło. Była wytrzymała, ale mimo wszystko wciąż była tylko człowiekiem. Było niemożliwe, żeby była w stanie zabić coś tak silnego, jak Devlin. Mogła nienawidzić swojego demonicznego kochanka, ale nigdy, nawet w najdzikszych fantazjach zemsty, nie łudziła się, że może mieć najmniejszą szansę fizycznie go zranić. Jednym zdaniem na zawsze zniszczył jej marzenia, że zabija mężczyznę odpowiedzialnego za jej stracone dzieciństwo. −Dlaczego przyszedłeś? - Zapytała z bólem. - Czy to jedynie jakaś nowa tortura wymierzona we mnie? Ostro wciągnął powietrze. −Nigdy bym cię nie skrzywdził. Zaśmiała się głośno, wiedząc, jak kłamliwe były te słowa. −Nie mogę zabić czegoś, co jest tak potężne, jak ty. Teraz już nigdy nie uda mi się pomścić rodziny. Byłoby milej z twojej strony pozwolić mi żyć w nieświadomości. −Nie możesz z nim walczyć, to prawda – powiedział łagodnie Devlin. - Ale ja mogę.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Talia spojrzała na niego ostro. −Co? −Możesz go wyczuć. Możesz go tropić. Kiedy go znajdziesz, ja go zabiję. Na jej twarzy pojawił się szok zbyt głęboki do ukrycia. −Dlaczego? - Zapytała, tym razem bez złości w głosie. - Skoro jest tak potężny, jak powiedziałeś, to będzie dla ciebie niebezpieczne. Może mu się nawet udać cię zabić. Żaden demon nie ryzykuje w taki sposób. Dlaczego ty byś miał? Nazbyt skromny uśmiech wykrzywił jego wargi. −Ponieważ cię skrzywdził – odpowiedział prosto. - To wystarczający powód. To było dla niej za dużo. Przed nią siedział bohater z jej dziewczęcych snów, nie potwór, którego nienawidziła przez całe swoje dorosłe życie. Nie mogła sobie poradzić z dychotomią1. Talia zsunęła się z krzesła, potrzebując stworzyć dystans między nimi. Przeszła przez pokój, aż znalazła się tak daleko od niego, jak tylko mogła. Mówił prawdę? Naprawdę zaryzykowałby swoje życie, żeby zabić mężczyznę, który ją skrzywdził? Dlaczego? Może to miała być rekompensata, zastanawiała się. Jego działania nie pasowały do jej wyobrażenia o nim, jako o samolubnym demonie, który brał to, co chciał nie zastanawiając się, kogo przy tym zrani. Dlaczego miałby tak bardzo krzywdzić ją w przeszłości, tylko po to, żeby teraz ukazać się jako wybawca? Odwróciła się, żeby przez pokój spojrzeć na jego twarz. −Nie rozumiem, dlaczego miałbyś to zrobić. Wymsknął mu się krótki śmiech, pełen ogromnego bólu, którego Talia nie rozumiała. Przez chwilę się nie ruszał. Zamknął oczy i odwrócił się od niej. Talia przesunęła się z niepokojem, kiedy go obserwowała. Grali w grę, której zasad nie znała. Wszystko, co robił, było przeciwieństwem tego, czego się spodziewała. Wreszcie Devlin otworzył oczy i spojrzał na nią. Ostro zassała powietrze.2 Nie było już tego zranionego wzroku, powiewu wrażliwości. Zamiast tego, Devlin, który usiadł przed nią, był tym z jej wspomnień, demonem, który rządził swoim światem żelazną ręką. Nigdy nie robił nic za darmo, w jego duszy nie było żadnego współczucia. Devlin odsunął nagle krzesło i podszedł do niej. −Rozumiem, że nie możesz uwierzyć, że pomógłbym ci jedynie, dlatego, że mnie poprosisz. Spróbujmy więc w inny sposób. Zrób ze mną interes – zażądał twardym tonem. Jej ciało zadrżało. −Nawet dziecko wie, że nie robi się interesów z demonami. 1 Dychotomia (gr. dichotomos = przecięty na dwie części) – dwudzielność; podział na dwie części, wzajemnie się wykluczające i uzupełniające do całości. Podział dychotomiczny zbioru X polega na wyróżnieniu w nim dwu podzbiorów – A i B – które są rozłączne (nie mają wspólnych elementów) i wyczerpują zbiór X (w skład X nie wchodzi nic spoza A i B, każdy element zbioru X należy albo do podzbioru A albo do B). 2 Może już zauważyliście, że często jej się to zdarza. ;D

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami −Ale

ty nie jesteś już dzieckiem – odpowiedział, jego wzrok przesuwał się z zapałem po jej ciele. - Zaproponuj mi transakcję, żeby wygrać zemstę. −Co niby mogłabym ci zaproponować, żebyś zaryzykował życiem? - Zapytała, szczerze zdezorientowana. Nie miała nic, czym mogłaby go skusić, nawet gdyby była na tyle głupia, żeby zawrzeć umowę. −Użyj wyobraźni – zamruczał. Jego oczy płonęły niespełnioną potrzebą. Ostro wciągnęła powietrze. Chciał, żeby targowała się swoim ciałem? Wmawiała sobie, że to wzbudzało w niej wstręt, ale jej zdradliwe serce zabiło gwałtownie na myśl o tym, że znów znalazłaby się w jego łóżku. −Nie sprzedaję się – warknęła wściekle. −Pomyśl o tym w inny sposób – odpowiedział, nie okazując współczucia. Potrzebujesz mojej mocy. Ja potrzebuję twojej pasji. Obopólna korzyść, czyż nie? Kroczył do przodu, zmuszając ją do cofania się, aż jej ciało uderzyło plecami o ścianę. −Czy to aż tak odrażający pomysł? - Zapytał delikatnie, jego oddech owiewał jej twarz. - Wiesz, że podobałoby ci się to tak samo, jak mnie. To jedyny interes, jaki ci zaoferuję, Talio. Mogę zabić twojego potwora, a w zamian ty będziesz moja na jedną noc. Po tym możesz opuścić mój świat na zawsze. Już nigdy nie będę cię szukał. −Uwolnisz mnie? - Wyszeptała. - Żadnych więcej pachołków żądających, żebym wróciła? −Naprawdę będziesz wolna – zgodził się. Za swoją nagrodę. Spojrzała w zielone oczy, które przez ostatnie sześć długich lat widywała tylko w snach. Mimo że go nienawidziła, jego bliskość wzniecała w niej wszystkie niechciane pragnienia. Była sobie winna przynajmniej szczerość. Nie byłoby to żadnym problemem, zgodzić się być jego na jedną noc. Tak naprawdę prawdopodobnie ubiłaby z nim interes tylko po to, żeby znów mieć go w łóżku. Jedna noc. Jedna noc była wszystkim, co mogła jeszcze kiedykolwiek od niego dostać. Czy była wystarczająco silna, żeby przyjąć to, co jej oferował? Jeśli była, musiałaby uważać, żeby zostawić emocje za drzwiami. Przekonała się na własnej skórze, że z miłości do tego demona nie ma nic, prócz bólu. To był błąd, którego już nigdy by nie popełniła. Jednak, jeśli miał to być tylko seks... Przyznała, że jej ciało wciąż pragnęło jego dotyku, nawet po sześciu latach. − Okey – szepnęła, zanim zdążyła przekonać samą siebie, żeby tego nie robić. - Zawrzyjmy umowę. Zabij demona, który wymordował moją rodzinę, a ja dam ci jedną noc. W jego oczach nie było tryumfu, jak się spodziewała. Jeśli już, wyglądał jeszcze bardziej ponuro. − Umowa stoi – zgodził się beznamiętnym głosem. - Przypieczętuj ją. Poczuła już jego magię wypełniającą powietrze wokół nich, czekającą, aż

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami umowa zostanie dopełniona. Żeby przypieczętować umowę z demonem, konieczna była wymiana płynów ustrojowych. Najbardziej tradycyjną metodą było zmieszanie kilku kropli krwi. Oczywiście, istniały też inne sposoby. − Jak? - Zapytała, czując jak jej ciało drży w oczekiwaniu. − Sądząc po naturze naszej transakcji, myślę, że wiesz – odpowiedział. Przypieczętować pocałunkiem. Nerwowo zwilżyła usta. Jeśli nie mogła nawet go pocałować, jak zamierzała iść z nim do łóżka? Dorośnij, Talio – nakazała sobie. - Zrób to. Kiedy podnosiła dłonie, żeby objąć jego twarz, trzęsły się. Jego ciało było chłodniejsze niż jej. Zapomniała o tym. Jej zdradliwe palce, przeciwne jej woli, przejechały po jego delikatnej skórze, znów dziwiąc się jego obecnością przed nią. Podniósł ręce, żeby położyć je na jej biodrach i poczuła przez dżinsy jego palący dotyk. Nie ważne, co wydarzyło się w jej życiu, wiedziała, że nigdy nie zareagowałaby na innego mężczyznę w taki sposób, w jaki reagowała na tego. Stając na palcach, przycisnęła swoje usta do jego. Jej dotyk był niepewny, mimo że chciała, żeby był śmiały. Część jej nie mogła uwierzyć, że naprawdę jej pragnął mimo dowodów, które o tym świadczyły. Jej obawy były jednak bezpodstawne. Devlin wzmocnił swój uścisk, przyciągając ją bliżej, kiedy przejmował kontrolę. Całował ją z desperacją, jakby był tak głodny jej dotyku, jak ona jego. Jego język przesuwał się po jej wargach. Rozchyliła je uprzejmie. Wtargnął do jej ust, konsumując ją, pochłaniając ją. Czuła jak magia wokół nich przepływała i zmieniała się. Umowa była pieczętowana. I jeśli dobrze pamiętała, ostatnia część procesu była raczej bolesna. Sapnęła, kiedy niewidzialny ogień polizał jej skórę. Devlin pochłonął jej krzyk, kiedy magia weszła w ich ciała, wypalając w nich niewidzialne więzy. Warunki ich umowy wyryły się w jej skórze, możliwe do wymazania tylko po ich spełnieniu. Albo gdyby Devlin postanowił ją uwolnić. Wiedziała jednak, że nie było szans, żeby tak się stało. Niepewnym ruchem wyswobodziła się z jego ramion, czekając, aż zniknie ostatnie mrowienie magii. − Boże, zapomniałam, że to tak boli – wydyszała. − Przykro mi – odpowiedział Devlin. Odsuwając się od niego i od wspomnienia ich pocałunku, próbowała odzyskać opanowanie. Tylko Devlin miał moc, żeby tak bardzo grać jej na nerwach, ale chyba byłaby nienormalna, gdyby pokazała, jakie wrażenie na niej wywierał. − Zacznę polowanie jutro z samego rana – powiedziała, starając się skupić na pracy. - Możesz podać mi jego ostatnią lokalizację? − Tak, ale nie możesz polować na niego samotnie. Prychnęła. − Zaufaj mi. Nie ma sensera, który chciałby pomóc mi w tej sprawie. − Nie to miałem na myśli – chwycił jej ramię i obrócił do siebie. - Saleel jest

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami dużo bardziej niebezpieczny niż jakikolwiek demon, jakiego do tej pory spotkałaś, Talio. Musisz mieć mnie przy sobie przez cały czas. Dopóki nasza umowa nie zostanie wypełniona, nie opuszczę twojego boku. Jej oczy rozszerzyły się w przerażeniu. − Nie – zaprzeczyła stanowczo. − To nie jest wybór. Chcesz tego faceta? Dobrze, ale musisz się zmierzyć z konsekwencjami. Nie będę mógł domagać się mojej nocy, kiedy będziesz martwa. Wzdrygnęła się i wmawiała sobie, że to dlatego, że została osaczona, a nie dlatego, że przypomniał jej, że jedyne czego chciał, to jej ciało, podczas gdy ona kiedyś była gotowa oddać mu serce. − Nie możesz być ze mną przez cały czas. Na pewno jesteś bardzo zajęty. − Nie przez najbliższe kilka dni – odpowiedział. - Będę tu w dzień i w nocy, Talio, dopóki Saleel nie będzie martwy. − A jeśli mi się to nie podoba? − To niedobrze. Miałaś sześć lat wolności. Jesteś mi winna przynajmniej kilka dni posłuszeństwa. Uwolniła ramię z jego uścisku. − Nie jestem ci nic winna. Byłam twoim dłużnikiem kiedyś, ale jeśli o to chodzi, spłaciłam swój dług w pełni. - Razem z jej niewinnością. Nie kłócił się z nią, tylko powtórzył. − Nie wyjdę. Talia zacisnęła zęby, przeczuwając porażkę. Nie chciała go w pobliżu, ale było prawdą, że kiedy zacznie tropić Saleela nie będzie bezpieczna. Nie ważne jak bardzo go nienawidziła, musiała przyznać, że Devlin nie mylił się, co do niebezpieczeństwa, jakie stanowił ten demon. − Śpisz na kanapie – powiedziała niechętnie. Skinął głową na zgodę. Warknęła na niego, kiedy ruszyła do szafy wnękowej w korytarzu i chwyciła prześcieradło i koc. Rzucając nimi w niego, posłała mu ostatnie gniewne spojrzenie, zanim przeszła do swojej sypialni. Nie mogła się powstrzymać od trzaśnięcia za sobą drzwiami.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ IV Kiedy obudziła się nazajutrz, kilka minut zajęło jej przypomnienie sobie, kto jest w jej domu. Gdy już to sobie uświadomiła, z jękiem ukryła twarz w poduszce. Devlin tu był. I jak gwóźdź do trumny, obiecała się z nim przespać. Na myśl o tym zadrżała, jednak nie ze strachu. To była niemożliwa sytuacja. Jak miała z nim pracować, żyć z nim i utrzymać serce w bezpieczeństwie? Z kuchni dochodziły dźwięki, dając znać, że jej kłopotliwy gość jest już na nogach. Z westchnieniem, sturlała się z łóżka i poszła chwiejnym krokiem do garderoby. Czas zacząć dzień i zobaczyć, jaki ból serca może przynieść. Kiedy weszła do kuchni, zobaczyła stół zastawiony jajecznicą i francuskimi tostami. Devlin dla niej gotował? Devlin nie gotował. Zatrudniał do tego ludzi. - Ty to zrobiłeś? - Zapytała w szoku. Devlin spojrzał na nią znad kuchenki, z łopatką w dłoni. − Kiedy pracujesz, zapominasz zjeść śniadanie. Skąd wiedział, że zapominała jeść? Była jednak zbyt dumna, żeby spytać. − No dobra, ty to zrobiłeś? Znaczy, jajecznica jak u ludzi? Potrafisz wyczarować jedzenie. − Nie lubisz, jak używam magii do błahych rzeczy – odpowiedział, stojąc plecami do niej. - Mówiłaś mi to milion razy. Dlaczego to pamiętasz? Miała wielką ochotę zapytać. Zamiast tego wślizgnęła się na swoje krzesło i sięgnęła po jajka. Kiedy jadła, czuła na sobie palący wzrok Devlina. Obserwował ją jak myśliwy i pierwszy raz od sześciu lat, poczuła się bezbronna. Z dominującym, aroganckim, demonicznym lordem Devlinem mogła sobie poradzić. Robiący śniadanie, zraniony, seksowny Devlin był całkowicie innym problemem. Chcę natychmiast zacząć – powiedziała, wycierając usta serwetką, celowo nie dziękując za pyszne śniadanie. - Podaj mi ostatnie miejsce, w którym przebywał Saleel. Zgodnie z moimi źródłami lubi spędzać noce w klubie zwanym Aleją Cieni. Nigdy o nim nie słyszałam. To demoni klub, Talio. Nie bardzo lubią, kiedy przychodzą tam senserzy. Oh - Talia myślała nad nową informacją. - Dobrze, po prostu będziemy musieli działać szybko. Wkręcisz mnie tam, a ja szybko wyczuję Saleela i wychodzimy. Devlin wyglądał na rozbawionego. −Każdy demon będzie widział, czym jesteś. Ja mogłem to stwierdzić jeszcze, kiedy byłaś niewytrenowanym dzieckiem. Przez ostatnie lata twoje moce wyłącznie wzrastały. −Dobrze, panie Hot Shot – warknęła. - Pojawiłeś się z planem. −Senserzy nie są mile widziani w demonich klubach – odpowiedział - ale

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami demony wystarczająco potężne, żeby sprawić kłopoty są traktowane pobieżnie. Właściciele obrażą się, jeśli wybierzesz się do ich klubu. Spojrzą na to inaczej, jeśli zabiorę cię tam na drinka jako moją kochankę. Talia zarumieniła się, w duchu kuląc się ze strachu. −Okey – powiedziała, starając się odsunąć od siebie niepokój. - To się może udać. Będę udawać w barze twoją kochankę, kiedy będziemy szukać Saleela. −Będziesz musiała być przekonująca – powiedział Devlin z rozbawieniem w oczach. −Udając, że cię pragnę? Myślę, że jestem wystarczająco dobrą aktorką, żeby temu podołać – odpowiedziałam słodko. Zmrużył oczy. −Możemy już iść? Devlin spojrzał na zegar. −Nie wiem jak dla ciebie, ale dla mnie dziesiąta rano to za wcześnie, żeby zacząć pić. Przewróciła oczami. −Im szybciej się tam dostaniemy, tym szybciej będę mogła wyczuć jego trop. Wiesz, że w tym przypadku czas to pieniądz. −Jakie znasz kluby, które otwarte są o dziesiątej rano? Przerwałam. −O której otwierają? −Przynajmniej wczesnym wieczorem – odpowiedział Devlin. Odchylił się w krześle z zadowolonym uśmiechem. - Jak zabijemy czas? −Nie spędzę z tobą dnia – warknęła Talia. Wstając, chwyciła swoje naczynia i włożyła je do zlewu. Kiedy szła sztywnym krokiem do salonu, Devlin deptał jej po piętach. −Czemu nie? Jak by nie było to sześć lat – powiedział delikatnie. - Mamy dużo do nadrobienia. −Serio? Jak tam Merilyn? Talia zamarła i ugryzła się w język. Merilyn była jego główną kochanką, kiedy mieszkała w jego rezydencji. Czy Talia naprawdę zapytała o swoją rywalkę na głos? Wstyd zarumienił jej policzki. Usiłując ratować sytuację, Talia powiedziała od niechcenia: −Nie ważne. Nie obchodzi mnie to. Powiedz mi, jak dowiedziałeś się o Saleelu. Devlin przez chwilę był cicho, ale nie odwróciła się do niego. −Nie wiem, co u Marilyn. Nie widziałem jej od sześciu lat. Talia drgnęła zaskoczona. −Przez sześć lat nie miałem żadnej kochanki – dokończył łagodnie. Zamykając oczy, chciała móc uwierzyć w jego słowa. Jednak na swoje nieszczęście wyczuwała kłamstwa, kiedy je usłyszała. Devlin z natury był seksualny. Większość demonów była. Nie było mowy, żeby przetrwał bez seksu sześć lat.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami −Wiesz,

że ci nie uwierzę – rzuciła przez ramię. - Dlaczego zawracasz sobie głowę kłamstwami? Znów się zaśmiał, ale usłyszała w tym dźwięku ból i kpinę z samego siebie. −Oczywiście – powiedział stanowczo. - Usiądź Talio, a opowiem ci o Seleelu. Powoli, usiadła po przeciwnej stronie pokoju. −Szukałem Saleela, odkąd zabrałem cię do siebie - powiedział Devlin. - Nie słyszałem nic o miejscu jego pobytu. Szczerze mówiąc, myślałem, że już od dawna nie żyje, aż znów się pojawił, dwie noce temu. −Zabił kogoś? −Jeszcze nie. Zgaduję, że wrócił z pewnego powodu – Devlin podniósł na nią swoje olśniewające oczy. - Chce dokończyć to, co zaczął. Talia poczuła, jakby krew w jej żyłach zamieniła się w lód. −Chce mnie zabić. −Tak – zgodził się cicho Devlin. Demon z jej dzieciństwa tropił ją, skłonny skończyć z nią raz na zawsze. Talia przełknęła ciężko. −Dobrze, że jesteś w pobliżu – powiedziała Talia, usiłując wydawać się niewzruszoną. Jego oczy rozszerzyły się w zaskoczeniu na to swobodne stwierdzenie. −Po prostu łapiemy go, zanim się do mnie dobierze, prawda? Devlin przytaknął gwałtownie. −Dobrze. - Wstała. - Mam do zrobienia dochodzenie w innej sprawie. Daj znać, jak będziemy mieli iść już do klubu. Wyszła z pokoju, zanim spróbowałby ją zawołać. **** W swoim pokoju, Talia oparła się ciężko o drzwi. Już wcześniej szukały ją demony. To nie było nic nowego. Jednak to nie był zwyczajny demon. Kiedy zamykała oczy, wciąż słyszała krzyki rodziców. Jej dzieciństwo zostało jej wyrwane i splamione złem. Saleel musiał odpowiedzieć za wiele. Opadła na podłogę, dotykając róży na szyi siłą nawyku. Znajomy gest uspokoił ją nieznacznie. Tym razem jednak, była kobietą wytrenowaną, aby niszczyć demony. Do tego miała po swojej stronie Devlina. Mogła tak naprawdę nie pojmować, dlaczego jej pomagał, ale znała Devlina na tyle, żeby wiedzieć, że jest demonem w pełnym znaczeniu tego słowa. Skoro obiecał ją chronić, na pewno to zrobi. Za swoją cenę, dodał jej rozum. Tak, za swoją cenę. Devlin nigdy nie robił nic za darmo. Demony w pierwszej kolejności dbały o swój własny interes. Wiedziała to wystarczająco dobrze. Jednak, jeśli jedna noc ze starym kochankiem miała ją uwolnić od strachu, z którym żyła, rozważała to jako dobrą transakcję.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Wstając na nogi, Talia zdecydowała zrobić użytek ze swojego czasu. Otworzyła swój schowek z bronią i wyjęła kilka sztyletów. Niesprawny senser jest jak martwy senser. Przez te kilka godzin, gdy czekała aż zajdzie słońce, mogła poćwiczyć. **** Kiedy Devlin zapukał do drzwi, Talia była gotowa. Siedziała na łóżku, wpatrując się w ciemne miasto za oknem −Już prawie czas – powiedział Devlin, kiedy wszedł do pokoju. −Jestem gotowa. Ubrała swoją tradycyjną czerń, ale wybrała śmiałą koszulę z głębokim dekoltem, żeby upiększyć strój. Długie rękawy przykrywały sztylety, ukryte w pochwach na nadgarstkach. Z krótkimi włosami i z głębokim dekoltem, róża na jej gardle rzucała się w oczy jak latarnia. Dopasowane, czarne dżinsy ginęły w wysokich do kolan butach. Każdy wyposażony był w wąskie ostrze ukryte w podszewce. Wyglądała groźnie. Wyglądała jak kochanka demona. Devlin ubrał się na tą okazję równie dobrze. Nie było tradycyjnego garnituru. Zamiast niego miał na sobie czarną, bawełnianą koszulkę, boleśnie przypominającą tą, którą nosił w noc, gdy z nim spała. Czarne bryczesy okrywały jego nogi, zasznurowane po obu stronach od biodra do kostki. Wyglądał smakowicie seksownie i część niej nienawidziła go za to. −Znasz plan? - zapytał siadając obok niej na łóżku. −Jak tylko wejdziemy do klubu, mam udawać, że jestem w tobie zadurzona – wyrecytowała. - Będziesz mnie ukrywać, kiedy będę szukała jakiegokolwiek śladu Saleela. −Pamiętaj, żeby być ostrożnym - powiedział poważnie. - Ten klub nie będzie szczęśliwy z powodu twojej obecności. Nie chciałbym walczyć z każdym demonem, żeby znów cię ratować. −Będę grzeczną dziewczynką – zaszydziła. Devlin prychnął. −Nie masz pojęcia jak być grzeczną dziewczynką. Miała, lata temu. Miał jednak rację – niewinna Talia umarła ostatniej nocy w jego rezydencji. Kobieta, która opuściła jego posesję, była kimś całkowicie innym. Teraz bycie dobrym było czymś, czego wcale nie chciała. −Dobre dziewczynki nie zabijają demonów – zgodziła się z zimnym uśmiechem. - A ja kocham swoją pracę. Zmrużył oczy. −Dlaczego wybrałaś tak szczególny rodzaj pracy? Wzruszyła ramionami nonszalancko. − Musiałam płacić rachunki. − Krwią moich braci?

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Brzmi jak poetyckie oskarżenie. − Dlaczego? - Spytał ostro. Talia wzbraniała się przed spojrzeniem na niego. Nie ma mowy, że pozwoli mu wspominać o bolesnej przeszłości. Robiła wszystko, żeby o niej zapomnieć. − Powinniśmy iść – powiedziała, odpychając się od łóżka. - Noc jest młoda, a my mamy robotę do wykonania. Devlin westchnął, ale odpuścił dalsze pytania. Zrezygnowany, wyszedł za nią z pokoju. Talia z niepokojem wpatrywała się w wejście do Alei Cieni. Zdążyła już wyczuć demony będące w środku. To uderzało w nią niczym sztorm. Wszystkie instynkty mówiły jej, żeby uciekała, a jak na razie sunęła coraz bliżej i bliżej klubu. Devlin sięgnął i owinął ramieniem jej talię, przyciągając ją do swojego boku. − Idź zdecydowanie – nakazał. - To z pewnością są czasy, kiedy dobrze jest wyglądać groźnie. − Dobrze. - Talia zrobiła wdech, prostując ramiona. - Jestem gotowa. Spacerowym krokiem podeszli razem do bramkarzy. Rzucili okiem na Devlina i odsunęli się na bok. Oba demony stojące przy drzwiach syknęły delikatnie, kiedy Talia przechodziła obok, ale zrobiła wszystko, żeby to zignorować. Klub był inny od wszystkich, w jakich do tej pory była. Zeszli w dół długą klatką schodową do głównego poziomu i Talia zdała sobie sprawę, że wszystko znajduje się pod ziemią. Przypuszczała, że to miało sens, skoro niektóre demony były wrażliwe na światło, a inne wolały żyć całkiem pod ziemią. Dudniąca muzyka wypełniła powietrze, a czerwone światło oświetlało zatłoczony parkiet. To zdecydowanie nie było miejsce dla ludzi. Tutaj demony nawet nie próbowały zlewać się z tłumem. Lustrując tłum na parkiecie, Talia widziała rogi i skrzydła. Czerwone oczy obserwowały ją z wytrącającym z równowagi zainteresowaniem, a kilku mężczyzn oblizało kły, kiedy Devlin prowadził ją do baru. Talia wyprostowała ramiona i dodała kręcenie biodrami. Jeśli chcieli z nią pogrywać, upewni się, że jej będzie na wierzchu. Devlin powiedział, że ma być niebezpieczna. Talia pozwoliła, żeby chłodny uśmiech wykrzywił jej wargi, kiedy szła przez tłum. Mogła być groźna. Barman pojawił się w chwili, kiedy Devlin pochylił się nad ladą. Talia była lekko zdziwiona szacunkiem, jaki zyskiwał nawet się o to nie starając. Wiedziała, że był zastraszający, ale w jej oczach nadal był mężczyzną, który uratował ją w najokropniejszą noc jej życia. − Co podać? - Zapytał barman. − Mogę zamówić ci drinka, skarbie? - Zapytał Devlin, przebiegając dłonią w dół jej pleców. Pamiętając swoją rolę, Talia odsunęła od siebie zdenerwowanie i uśmiechnęła się do niego słodko. − Cokolwiek masz, kochanie – odpowiedziała, przyciskając się do niego bliżej. −

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Tej nocy naszą specjalnością jej prawdziwa Krwawa Mery – powiedział barman, patrząc na Talię wrogo. Oczy Talii rozszerzyły się. − Dla mnie whiskey z lodem – powiedział swobodnie Devlin, ignorując wrogość mężczyzny. - A dla mojej partnerki tequila sunrise. Tequila sunrise była jej ulubionym drinkiem, kiedy była nastolatką. Talia zerknęła na Devlina, zaskoczona jego pamięcią. Barman szybko przygotował ich napoje i podał je im. Kiedy Devlin płacił, Talia ostrożnie upiła łyk swojego drinka. − Jaki? - Spytał Devlin. − Doskonały jak na tequilę sunrise bez tequili – odpowiedziała ironicznie. Matko, musiał pomyśleć, że jestem niepełnoletnia. Devlin uśmiechnął się lekko. − Mówiłem, że w tym miejscu nie będziesz mile widziana. − Taaa, cóż, wierzę ci. − Chodź – powiedział, łapiąc ją za wolną rękę. - Weźmy lożę i będziesz mogła rozpocząć poszukiwania. Torowali sobie drogę przez parkiet, mimo że Talia nie widziała żadnej wolnej loży. Biorąc pod uwagę skierowane w jej kierunku wrogie spojrzenia i syki, miała nadzieję, że szybko coś znajdą. Nigdy nie czuła się tak odsłonięta. Oczywiście, nigdy wcześniej nie była w pomieszczeniu zatłoczonym demonami. Nawet mieszkając z Devlinem, nigdy nie widziała tak wiele demonów w jednym miejscu. Podeszli do rzędu loży, stojących wzdłuż ściany, a Devlin skierował się do pierwszej z nich. Młoda para siedziała na czerwonych, jedwabnych miejscach, śmiejąc się i flirtując. Kiedy Devlin zatrzymał się przed nimi, spojrzeli zdziwieni w górę, a Talia przy okazji zobaczyła jak ich twarze zbladły. − Proszę, panie, rozgość się – wyjąkała dziewczyna, wypychając swojego partnera z loży. Devlin patrzył z rozbawionym uśmiechem, jak para ucieka, pozostawiając pustą lożę. − Czym jesteś, boogie man'em? - Zapytała Talia, wślizgując się na miejsce. − Przybliż się – odpowiedział, siadając obok niej. - Pamiętaj o swojej roli, Tali. Musisz być blisko mnie. − Nie nazywaj mnie tak – odpowiedziała mimochodem, kiedy pozwalała mu przyciągnąć się do jego boku. - Patrząc na to, jak jesteś tu przyjmowany, jesteś mi winien wyjaśnienie. Jak wielkim gnojkiem jesteś w tym mieście? − Żyłaś pod moim dachem przez pięć lat – odpowiedział. - Nie zwracałaś uwagi? − Widziałam tylko Devlina – przyjaciela. Ci ludzie widzą Devlina – demona. − Mmmmm – wymruczał, odwracając jej twarz do siebie. - Czy to znaczy, że mogę cię teraz zastraszyć, żebyś robiła co ci każę? −

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Uśmiechnęła się złośliwie. − O czym myślisz? − Myślę – powiedział, błądząc kciukiem po jej dolnej wardze – że są istoty bardziej przerażające niż ja, które sprawiłyby, że skuliłabyś się ze strachu. - Zastąpił kciuk ustami, całując ją delikatnie. - Nigdy nie chciałem cię przestraszyć, Talio. Rozluźniła się w jego objęciach, dotykając przekornie czubkiem języka jego wargi. Wychodząc naprzeciw jej ofercie, Devlin pocałował ją z pełną mocą. Jego ręka wędrowała po jej ciele, przesuwała się w górę brzucha, żeby swobodnie objąć pierś. Sapnęła w jego usta, szczypiąc go delikatnie w ostrzeżeniu. Nawet jeśli to była przykrywka, nie uprawiała ostrego pettingu publicznie. Dziewczyna musiała mieć zasady, sypiając z potępionym. − Twoja gra jest bardzo przekonująca – dokuczał jej cicho Devlin, przesuwając ustami w dół jej szyi. − Uczyłam się od najlepszych – warknęła nie myśląc. Szarpnął się do tyłu, przyglądając jej się zaintrygowanym wzrokiem. Talia wiedziała, że zaraz zada pytania, na które nie chciała odpowiadać. Aby go rozproszyć, podniosła się na kolana i przełożyła nogę ponad jego udami. Siadając na nim okrakiem, objęła dłońmi jego piękną twarz i pocałowała go żarliwie. Jego dłonie chwyciły jej biodra, przytrzymując ją, gdy całkowicie cieszył się jej atakiem. Kiedy już się od niego odsunęła, brakowało jej tchu i była bardziej niż napalona. − Mimo, że ogromnie podoba mi się twoja... gra – powiedział Devlin – myślę, że powinnaś spróbować wyczuć Saleela. − Taaaa – zgodziła się, łapiąc oddech i ignorując twardą wypukłość uciskającą ją między udami. - Spróbuję. Devlin przyciągnął ją bliżej siebie, ukrywając jej twarz w swojej klatce piersiowej. − Zamknij oczy – wyszeptał. - Wyzwól swoje zmysły. Trzymam cię. Rozluźniając się w jego uścisku, zrobiła jak kazał. − Cicho, Tali – usłyszała, jak Devlin szepcze jej do ucha. Nie miała czasu upomnieć go, żeby nie używał zdrobnienia. Wiedząc, że byłoby oczywiste, że używa swoich mocy, wycofała się, osłabiając swoje poszukiwania. Nie chciała zaalarmować innych demonów faktem, że tej nocy pracowała. Tolerowali ją na chwilę. Ostatnią rzeczą, jaką chciała, było wszcząć bijatykę w demonim klubie. Devlin kontynuował całowanie jej skóry, podczas gdy ona pracowała, poruszając jej ciało w rytmie dudnienia muzyki. Talia zmusiła się do ignorowania przyjemnego uczucia przebywania w jego ramionach. Koncentrując się mocno, Talia badała swoją mocą każdy centymetr klubu, szukając jakiegokolwiek śladu demona, którego chciała znaleźć. Poszukiwania były frustrująco ciężkie, szczególnie, kiedy nie mogła używać swojej pełnej mocy. Bycie delikatnym zdecydowanie było do bani.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Wtedy, bez ostrzeżenia, poczuła to. Samymi krańcami swoich zmysłów poczuła obrzydliwie znajome mrowienie. Było takie, jakie czuła wcześniej, zaraz przed tym jak wyskoczyła przez okno swojej sypialni. − Mam go – wyszeptała, czując mdłości. - Tylne wyjście. − Jesteś pewna – zapytał Devlin. Talia podniosła się do góry i przytaknęła. − Czuję go w głowie w ten sam sposób – wyszeptała. - Wciąż pamiętam, jak to było znaleźć go w moim domu... − Ciii – uspakajał ją Devlin, obejmując ją ramieniem. - Nigdy więcej cię nie dotknie, Tali. Ze mną będziesz bezpieczna. Tym razem się z nim nie kłóciła. Chwytając kurczowo swojego wcześniejszego wybawiciela, starała się uspokoić i odsunąć na bok strach. Mogła walczyć z tym nocnym koszmarem. Nie zyskała reputacji, rozdając demonom, na które polowała, kwiatki i uściski. To po prostu była kolejna robota. Ponadto, tym razem miała asa w rękawie. Mogła nienawidzić Devlina, ale nawet ona przyznawała, że był bardziej bezwzględnym wojownikiem, niż ona mogła kiedykolwiek być. Gdy się opanowała, Devlin pomógł jej stanąć na nogi i umiejętnie poprowadził ich przez tłum w kierunku tylnego wyjścia. − W którą stronę poszedł? - spytał Devlin, kiedy stanęli przy drzwiach. Talia zamknęła oczy, dotykając delikatnie klamki. Wyszedł na zewnątrz – powiedziała. Bez słowa Devlin poprowadził ich w górę ciasnych schodów. Wyszli w ciemną, pustą uliczkę. Zamykając oczy, Talia usiłowała złapać trop. Był stary i trudny do znalezienia. Saleel próbował ukrywać swoje ślady, co oznaczało, że wiedział, czym była. Wyczuwanie nie było nauką. Nie mogła zamknąć oczu i za sprawą magii wiedzieć, co zrobi demon, którego tropi. To bardziej wyglądało tak, że wyczuwała cienie, jakie za sobą zostawiali. Każdy zostawia po sobie ślad, idąc przez życie. Jej zadaniem było znaleźć te ślady i zanurzyć się w nich, dopóki nie wyczuła i nie znalazła wszystkiego o danym demonie. Czasem było łatwiej, niż z innymi. Saleel, niestety, nie był takim przypadkiem. Otwierając zmysły na uliczkę, uwolniła całą swoją moc. Gdzieś tutaj musiała być jakaś jego cząstka. Ruszyła po omacku przez uliczkę. Czasem odczuwała lepsze sygnały, jeśli stanęła w tym samym miejscu, w którym był ślad. Jeśli uda jej się przeciąć drogę, którą szedł, wszystko będzie łatwiejsze. Devlin stał cicho, kiedy krążyła po zaułku. To była jej działka, nie jego. Mądrze, wiedział, żeby nie wchodzić jej w drogę. Idąc powoli w przestrzeń przed sobą, Talia poczuła nagłe uderzenie podniecenia i zamarła. Wirujące w niej emocje, zdecydowanie nie były jej własnymi. Wszystko, co powinna w tej chwili czuć to strach i obrzydzenie. Zamierając w miejscu, zmusiła

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami się do otwarcia na emocje Saleela. Musiała poczuć jego pragnienia, jego plany. Mimo, że było to sprzeczne ze wszystkimi jej instynktami, wpuściła do środka wszystkie uczucia zabójcy jej rodziny.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ V Stał tu wczorajszej nocy, dokładnie tu, gdzie stała. Spojrzał w niebo. Talia poczuła, jak jej głowa przechyla się do tyłu, makabrycznie naśladując ruchy jej nocnego koszmaru. Wciągnął powietrze, szczęśliwy, że znów jest w tym mieście. Talia czuła głód i wiedziała, że rozważał pożywienie się. Zbladła, kiedy zdała sobie sprawę z tego, dlaczego nie zaatakował jakiegoś biednego, nic nie podejrzewającego człowieka. Oczekiwanie było częścią zabawy. Wolał oddawać się fantazjom o jej śmierci, zamiast zaspokajać potrzebę kimś obcym. Zachowywał cały swój głód dla niej. Talia zachwiała się, zbyt przerażona, aby wejść w to głębiej. To był jednak pierwszy krok. Musiała się dowiedzieć, gdzie potem poszedł. Była profesjonalistką. To była jej praca. Nie było miejsca na wybrzydzanie, kiedy ryzyko było tak wysokie. Znów się koncentrując, zmusiła się do powrotu w emocje Saleela. Kiedy wychodził z uliczki, był szczęśliwy. Talia poczuła jak jej stopy zaczynają poruszać się samorzutnie, podążając śladami mordercy. Opuścił uliczkę i poszedł w prawo. Szczególnie jedno miejsce było na pierwszym planie w jego umyśle. Wczoraj w nocy poszedł do mojego rodzinnego domu – sapnęła Talia, otrząsając się z transu. - Devlin, on poszedł do mojego domu. Myśl o Saleelu będącym znów w jej domu, skręciła jej żołądek. Pomyślała, że może być twarda i przez to przejść, ale nie wiedziała, jak ma w siebie uwierzyć w obliczu takiego przerażenia. Devlin położył rękę na jej ramieniu, ale zlekceważyła to. Zamiast tego, przebiegła palcami po róży. Odwagi – pomyślała. - Możesz to zrobić. Możesz to przetrwać. − Powinniśmy iść – powiedziała, prostując ramiona. Jej rodzinny dom był ostatnim miejscem, w jakim chciała się znaleźć, ale jak zwykle nie miała wyjścia. Talia wyszła sztywno z uliczki, cichy Devlin podążył za nią. Droga do jej dawnego domu była krótka. Kiedy dojechali, Talia zdziwiła się, że był zamieszkany. Jakaś inna rodzina żyła w jej domu, bez wątpienia nieświadoma jego przerażającej historii. Jakoś wyobrażała sobie, że przez te wszystkie lata stał pusty. − Co on tam robił? - zapytał Devlin. Z westchnieniem, Talia wysiadła z samochodu. Podeszła do frontowej części ogrodu i zamknęła oczy. Tym razem było łatwiej wyczuć obecność Saleela. Natychmiast wiedziała, gdzie stał, przesuwając się automatycznie w to samo miejsce w górze chodnika. Stał tu i obserwował dom. Talia przełknęła ciężko, kiedy zdała sobie sprawę z tego, że zastanawiał się, czy powinien zabić też tą rodzinę. Był w tym głód i pragnienie zniszczenia. Przyglądał się rodzinie podczas kolacji, widział śmiejące się dzieci,

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami kochającą się parę i chciał ich rozerwać. Talia zmusiła się, żeby wejść w to głębiej. Dlaczego nie zabił tych ludzi? Odpowiedź powoli wyjawiła się z przestrzeni. Nie chciał powiadomić jej o swojej obecności. Masowe morderstwo w jej rodzinnym domu byłoby zbyt dużym zbiegiem okoliczności, aby go zignorować. Jego gra z nią ocaliła tą rodzinę. Przynajmniej za to mogła być wdzięczna. Gdzie poszedłeś? - Wyszeptała do siebie, badając mocniej. Obserwował rodzinę przez dłuższy czas, starając się zdecydować czy atakować, czy nie. Kiedy skończył, poszedł na... cmentarz. Talia wsiadła z powrotem do samochodu, powstrzymując mdłości. −Poszedł na grób moich rodziców – poinformowała Devlina. Syknął ze złości. −Saleel chce delektować się swoją pracą – pokręciła głową z odrazą. Devlin wrzucił bieg i ruszyli w kierunku cmentarza. −Dorwiemy go – powiedział. −Obiecujesz? −Masz moje słowo. Talia uśmiechnęła się gorzko, kiedy pocierała różę na szyi. To był nieobecny ruch wywołany siłą nawyku. Nawet nie pomyślała przed kim to robi. Devlin przyglądał jej się zza zmrużonych powiek. −Dlaczego to robisz? −Robię co? −Dotykasz różę. Opuściła dłoń, jakby ją parzyła. Róża i okoliczności jej powstania były tematami, których nie chciała omawiać, ale Devlin czekał na odpowiedź. Wzdychając, powiedziała: −Dotykam jej dla odwagi. Jest symbolem okropnego błędu w moim życiu. Dotykanie jej przypomina mi, żebym już nigdy nie pozwoliła sobie być tak głupią. Muszę być silna. −Okropny błąd? - Wyrzucił z siebie Devlin. - Miło wiedzieć. −Pytałeś – warknęła. Oczy Devlina pociemniały ze złości, ale trzymał język za zębami. Resztę drogi przejechali w ciszy. Kiedy dojechali na cmentarz, Talia wysiadła bez słowa i ruszyła znajomym chodnikiem do rodzinnego grobu. Nie zaszczyciła Devlina nawet jednym spojrzeniem. Wędrowali przez ciemny cmentarz. Talia starała się jak mogła nie wariować od koszmarnej scenerii. To było stare cmentarzysko, rodzaj tych ukazywanych w horrorach. Nie byłoby trudno wyobrazić sobie potwora rzucającego się na nich zza starego grobowca. Nie potwora – poprawiła się ponuro. - Demona. Wreszcie wspięli się na wzgórze i dostrzegli groby jej rodziny. Ostro wciągnęła

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami powietrze, kiedy zdała sobie sprawę z tego, co na nią czekało. Cztery białe lilie leżały przed każdym nagrobkiem. Cztery zwiędłe, białe lilie. −Potwór – wyszeptała, za bardzo zła, żeby czuć cokolwiek. Devlin wyciągnął rękę. Ogień wystrzelił z jej wnętrza, zmieniając obraźliwe kwiaty w ciemny popiół. Talia trzęsła się ze złości. Jak śmiał przyjść tu i drwić ze swoich ofiar? Nie miał w sobie żadnej przyzwoitości? −Chcę go zabić gołymi rękoma – warknęła. Devlin położył uspokajająco dłonie na jej ramiona. −Wiem, ale to nie czas, żebyś poddała się swojej złości. Musimy go znaleźć, zanim pokroimy go na maleńkie kawałeczki. Wiedząc, że ma rację, próbowała zignorować obejmującą ją trawiącą wściekłość. Nawet, kiedy podjęła próbę, wiedziała, że nie będzie w stanie odrzucić tego uczucia. Nie mogła odczuwać innych emocji, skoro była sparaliżowana własnymi. −Nie mogę – jęknęła. Ze złości i z frustracji w oczach zaczęły jej się zbierać łzy. −Talio – powiedział Devlin, odwracając ją. - Spójrz na mnie. Niechętnie podniosła wzrok. −Wiem, że to nie do wytrzymania – powiedział. - Chciałbym móc zrobić to za ciebie. Ale nie mogę. Ty jesteś senserem. Potrzebujemy twoich mocy, jeśli chcemy zatrzymać tego faceta, zanim skrzywdzi kogoś jeszcze. Wiem, że możesz. Zamknij oczy. Weź głęboki wdech. Masz w sobie tyle mocy – wyszeptał delikatnie. - Zawsze to wiedziałem. Zrób to dla swojej rodziny. Zrób to, żebyś znów mogła czuć się bezpiecznie. Saleel okradł cię z czegoś nieskończenie cennego. Pomóż mi sprawić, żeby za to zapłacił. Wciąż trzęsąc się ze złości, spróbowała zrobić to, o co prosił Devlin. Zamknęła oczy i skupiła się na nim. Czuła na sobie jego dłonie, czuła jego bliskość. Przy nim czuła się bezpiecznie, nawet po cierpieniu, jakie jej sprawił. Może zawsze się tak czuła. Jak by nie było, bez względu na to, co jej zrobił, kiedy dorosła, uratował jej życie, kiedy była jeszcze dzieckiem. Skupienie się na swoim kochanku, pomogło jej odsunąć od siebie trochę złości. Powoli, stała się świadoma emocji Devlina. Używając swoich mocy, spróbowała wejść w to głębiej. Wyczuła wirujące w nim burzliwe uczucia. Na wierzchu była żądza, ale też złość na Saleela za to, co jej zrobił. Zobaczyła smugę jego ochrony i uśmiechnęła się lekko. Jednak było tam coś jeszcze. Tylko nie mogła zobaczyć wszystkiego. Umykało jej coś ważnego. Coś związanego z jej różą... Devlin potrząsnął nią gwałtownie. −Nie, Talia – krzyknął na nią. Talia szarpnęła się do tyłu, mrugając. −Nie dałem ci pozwolenia na wtargnięcie do moich uczuć – warknął. −Przepraszam. Próbowałam tylko przejść ponad złością. Zrobiłam to nie myśląc. Zamknął oczy z frustracji.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami −Spróbuj

wyczuć Saleela – powiedział. Złość kipiała w jego głosie. - I nigdy więcej nie stosuj na mnie swoich sztuczek. Przełknęła. Poczucie winy chwytało ją w szpony. Mogła skończyć dużo wcześniej, gdyby chciała. Rzecz w tym, że nie chciała. Chciała poznać wszystkie jego sekrety. Gdyby lepiej go poznała, nie wprawiałby jej tak bardzo w zakłopotanie. −Przepraszam – powiedziała jeszcze raz, odwracając się do grobów. Znów przepłynęła przez nią złość, ale tym razem pozwoliła jej płynąć, nie ingerując w to. Nie mogła teraz marnować czasu. Zamykając oczy, otworzyła swoje zmysły na Saleela. Zwaliły się na nią wywołujące mdłości fale przyjemności. Próbowała powstrzymać żółć, kiedy poczuła jego wynaturzoną dumę, gdy patrzył na zniszczenie, jakie spowodował. Kiedy stał nad grobami jej rodziny, był szczęśliwy. Myśl, że jakiekolwiek stworzenie mogłoby czerpać przyjemność w rozwiązłym spustoszeniu, jakie siał, skręciła jej żołądek. −Wyczuj jego plany – poinstruował Devlin, kładąc rękę na jej ramieniu. Odetchnij jego emocjami i zobacz, gdzie potem poszedł. Talia robiła, co mogła, żeby trzymać się głosu Devlina i użyła go jak kotwicy. Nie był jak zło, którego dotykała. Devlin mógł zranić ją emocjonalnie, ale nigdy nie zraniłby jej fizycznie. Był jej bezpieczną przystanią, nawet teraz. Brnąc przez emocje potwora, usiłowała znaleźć ślady tego, co planował, stojąc w tym miejscu. Gdzie poszedł potem? Odpowiedź była nieuchwytna. Czuła obecność myśli, której szukała, ale za każdym razem, kiedy próbowała się na niej skupić, znikała jak sen. −Niech to szlag – przeklęła. −Oddychaj – powiedział spokojnym głosem Devlin. - Powoli. Z ostrożną precyzją, Talia spróbowała jeszcze raz uchwycić myśl. Prawie ją miała. Jeszcze tylko trochę... −Gdzie poszedł? - Zapytał Devlin. Talia z trudem łapała oddech, próbując uspokoić jej walące serce. −Moje mieszkanie – wyszeptała w końcu. - Devlin, on wczorajszej nocy poszedł do mojego mieszkania. Gdybyś nie czekał na mnie... Demon z jej dzieciństwa rozerwałby ją, a ona nie miałaby wystarczająco dużo siły, żeby go zatrzymać. Talia wpadła w objęcia Devlina, zanim nawet poczuła, że się poruszył. −Jezu – wyszeptał w przerażeniu. Jego ramiona ciasno ją obejmowały. Chociaż czerpała przyjemność z tego uścisku, wiedziała, że stąpa po cienkim lodzie. Musiała stworzyć między nimi dystans, nawet mimo że nie chciała. Szczególnie dlatego, że nie chciała. −Devlin puszczaj – nakazała, wijąc się w jego ramionach. −Proszę... daj mi minutkę – poprosił delikatnie. - Prawie cię straciłem poprzedniej nocy.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Natychmiast znieruchomiała. Strach przepływał przez nią niczym lodowata fala. Prawie spotkał ją ten sam los, co jej rodzinę, a ona nie wiedziała. Nie czuła niczego, oprócz radości i bólu, widząc Devlina. Co, jeśli to Saleel czekałby na nią w cieniu? Byłaby teraz martwa, a nawet go tam nie wyczuła. Poziom mocy demona wstrząsnął nią. Jeśli potrafił ukryć swoją obecność, to oznaczało, że był potężniejszy niż myślała. Devlin może być w prawdziwym niebezpieczeństwie, walcząc z tym mężczyzną. Nie potrafiąc się powstrzymać, owinęła ramionami swojego demona. Trzymał ją mocno i chociaż raz nie narzekała. Przez dłuższą chwilę stali na cmentarzu złączeni razem, nie ruszając się. Wreszcie Devlin opuścił ramiona i odsunął się. −Skoro poszedł wczoraj do twojego mieszkania, mógł mnie tam zobaczyć. Wie, że jesteśmy teraz razem – powiedział, nie patrząc na nią. −I wie, co potrafię, co oznacza, że przewidział wszystkie miejsca, w jakie pójdziemy. −Nie ma go na cmentarzu. Wyczułbym go. −Co oznacza... −Prawdopodobnie czeka niedaleko twojego mieszkania. −Za domem jest pusty parking. Świetne miejsce na zasadzkę. Devlin uśmiechnął się krzywo. − Myślałem, że to potrwa dłużej. Wygląda na to, że wszystko skończy się tej nocy. Talia spojrzała na swojego demona i tym razem nie czuła zwykłej niechęci. − Jesteś pewien, że chcesz to zrobić? - Zmusiła się, żeby zapytać. - On może cię zabić. − Jeśli odejdę on zabije ciebie. − Taaa – zgodziła się drżąc. Devlin sięgnął i założył zabłąkane pasmo włosów za jej ucho, z czułym spojrzeniem na twarzy. − Nie mam żadnych innych myśli, Talio. Nie o czymś tak ważnym. Talia zapatrzyła się na swojego obrońcę. Czy naprawdę była dla niego wystarczająco ważna, żeby zaryzykował swoje życie? Boże, desperacko chciała, żeby tak było. Ta potrzeba złapała ją znienacka i pokręciła głową, żeby wyrzucić z niej natrętną myśl. Zerkając w stronę samochodu, starała się skupić na bieżących sprawach. − Jeśli faktycznie jesteś tego pewien, chyba powinniśmy jechać. − Tak. − Potrzebujesz czegokolwiek? Devlin uśmiechnął się zawadiacko. − Jak myślisz? Talia przełknęła. Nigdy nie widziała go walczącego w pełnej, demoniej formie, ale nawet jego połowiczna forma była groźna. Nic mu nie będzie. Nie może być.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami −

Chodźmy – powiedziała.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ VI Powoli wjechali na parking. Oboje skanowali teren, szukając ukrywającego się demona. Gdzie on jest? - Zapytała Talia. Jest tam. Może stwierdził, że walka z tobą jest samobójstwem i dał sobie spokój. Jest tam – powtórzył Devlin. Talia drżąco wciągnęła powietrze. Zerkając na nią, Devlin sięgnął i złapał ją za rękę. − Wszystko będzie dobrze – obiecał. Spojrzała na niego przez ciemny samochód. Tak wiele nocy marzyła o tym, żeby się od niego uwolnić. Ta myśl napędzała ją przez lata. Nienawiść dawała jej siłę. Jednak patrząc teraz na niego, nie mogła wyobrazić sobie świata bez niego. Ból i zdrada, jakie lata temu od niego doświadczyła nie wydawały się znaczyć tyle, co kiedyś. Ostatecznie nie chciała, żeby coś mu się stało. Nie chciała, żeby podejmował jakiekolwiek ryzyko, jeśli miałoby oznaczać jego śmierć. − Boję się – wyszeptała. − Wiem. - Jego głos był tak łagodny, że aż rozdzierał serce. − O ciebie – poprawiła go. Ścisnął jej dłoń. - Nie daj się zabić – nakazała, nie patrząc mu w oczy. Przez długi czas Devlin siedział w ciszy, obserwując jej pochyloną głowę. Czy to by cię zmartwiło? - Zapytał. Talia przełknęła ciężko, zanim wreszcie przytaknęła. − Dlaczego? - Odetchnął. Talia wypuściła jego dłoń i wyjrzała przez okno. − Uratowałeś mnie, kiedy byłam dzieckiem – powiedziała. - Oczywiście nie chciałabym odwdzięczyć ci się, sprowadzając na ciebie śmierć. Gorzki śmiech Devlina ciął w nią niczym ostrze. − Oczywiście – zgodził się. - Cóż, skarbie, nie martw się z mojego powodu. − Po prostu bądź ostrożny – wymamrotała. − Zawsze – powiedział krótko, zanim wysiadł z samochodu. Przez chwilę Talia ściskała zamknięte oczy. Czy nie mogła powiedzieć czegoś wspierającego i dodającego odwagi, zanim wysłała go, aby dla niej walczył? Co było z nią nie tak? Z westchnieniem otworzyła drzwi i wysiadła. Zamykając drzwi samochodu, skanowała parking. Nie ważne, jak bardzo się starała, nie mogła nigdzie wyczuć Saleela. − Pośpiesz się – powiedział Devlin, kiedy cienie na parkingu wydawały się wirować i rosnąć, aż ogarnęła go ciemność, blokując dostęp światła ulicznych latarni. − Do diabła – powiedziała Talia, przysuwając się bliżej Devlina.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Ten demon kontrolował światło? Zdecydowanie zła wiadomość. − Zostań przy samochodzie – nakazał jej Devlin, rzucając w jej stronę ostatnie spojrzenie. Kiedy przytaknęła na zgodę, Devlin nagrodził ją uśmiechem, zanim przeszedł powoli do przodu. − Pozdrowienia Saleelu – zawołał. − Pozdrowienia Devlinie – odpowiedział bezcielesny głos. - Nie walczę z tobą. Odejdź na bok i daj mi człowieka. − Przykro mi – Devlin wzruszył ramionami. - Ona jest moja. − Nie igramy ze śmiercią tak lekko. - Demon brzmiał na szczerze zdziwionego. − Nic, co robię nie jest lekkie – odpowiedział Devlin. - Wycofasz się? − Nie mogę. To, że jej nie zabiłem, dręczyło mnie latami. Jej śmierć będzie dla mnie ulgą. Kiedy mówił o jej nadchodzącej śmierci, jego głos brzmiał spokojnie. Zadrżała ze strachu. − Wygląda na to, że jesteśmy w sytuacji bez wyjścia – powiedział Devlin. Pamiętaj Saleel, to ty zacząłeś tą walkę. Nie atakujemy ludzi będących pod ochroną innych demonów. − Pierwszy ją znalazłem – powiedział głos. - Jeśli już, mam pierwszeństwo. Bez jakiegokolwiek ostrzeżenia, Devlin okręcił się z warkotem, strzelając wiązką światła z wnętrza dłoni. Światło uderzyło w cienie, a na ulicy pojawiła się ciemna postać, turlająca się po ziemi. Talia sapnęła zaskoczona, kiedy mężczyzna, który zabił jej rodzinę, stanął na nogi i otrzepał płaszcz. −Jakże niehonorowo – powiedział. Wyglądał tak... normalnie. Saleel był wysokim mężczyzną. Luźne, brązowe włosy kręciły się wokół jego twarzy, co nadawało mu prawie chłopięcy urok. Lekko się uśmiechał. Gdyby Talia nie wiedziała, kim był, pomyślałaby, że jest przystojny. To sprawiło, że zrobiło jej się niedobrze. Mężczyzna tak zły jak ten powinien wyglądać stosownie do sytuacji. Demon ruszył wolnym krokiem w ich kierunku. Jego czarne oczy ominęły Devlina i spotkały jej wzrok. −Cześć skarbie – powiedział z uśmiechem szaleńca. - Tęskniłaś za mną? Devlin przesunął się, żeby stanąć przed Talią, używając siebie jako tarczy. −Nie mów do niej. Talia chwyciła płaszcz Devlina drżącymi dłońmi. Pamiętała sposób, w jaki wyczuwała w swoim umyśle Saleela. To było tak, jakby noc, kiedy zginęła jej rodzina znów się wydarzyła. −Zrobię więcej, niż mówienie do niej – odpowiedział Saleel, ze swoim chłopięcym uśmiechem. - Kiedy ty będziesz martwy. Devlin syknął, odsłaniając kły, których jeszcze chwilę wcześniej nie było w jego

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ustach. −Daj spokój, tyle pasji z powodu człowieka? Co, jeśli obiecam ci, że zdobędę dla ciebie nowe zwierzątko? −Nie będziesz żyć wystarczająco długo, żeby spełnić jakąkolwiek obietnicę. Saleel syknął nienawistnie, tracąc urok. −Nie walcz ze mną – ostrzegł. −Cofnij się Talio – powiedział Devlin, zrywając z siebie płaszcz i przykucając defensywnie. Talia, potykając się, wróciła do samochodu. Wiedziała, że walcząc z Saleelem jedynie stanęłaby na drodze Devlinowi. Devlin zmienił się na jej oczach. Ostre jak brzytwa pazury wydłużyły się z jego palców, razem z zabójczymi kłami w jego ustach. Rósł, wypełniając się mięśniami, których zwykle jej Devlin nie miał. Spiczaste uszy wystawały z dzikich teraz włosów, a czarne tatuaże znaczyły jego skórę w dawno zapomnianym języku. Zieleń jego oczu ustąpiła czystej czerni. W jego wzroku nie było nawet odrobiny bieli. Wyglądał dziko i bezwzględnie. Nawet w oczach Talii był całkowicie przerażający. Nigdy nie widziała tej strony Devlina. Bardzo dbał o to, żeby trzymać ją z dala od tego. W taką formę demon zmieniał się, kiedy potrzebował każdej uncji swojej mocy. Zazwyczaj Devlin był znacznie lepszy od wrogów w swojej ludzkiej postaci. Sądząc po jego całkowitej przemianie, Talia zrozumiała, że Saleel był prawdziwym zagrożeniem. Spojrzała ogłuszona na ich wroga i zobaczyła, że Saleel przeszedł podobną przemianę. Nie było już tego mężczyzny o chłopięcym uroku. Na jego miejscu stał potwór gotowy do walki na śmierć. Bez ostrzeżenia, Saleel zaatakował. Talia wstrzymała oddech, kiedy zwarli się w walce. Pazury błysnęły przed jej oczami, a przerażające warknięcia wypełniły powietrze. Poruszali się prawie za szybko, żeby mogła nadążać za nimi wzrokiem. Saleel zamachnął się na Devlina pazurami, usiłując zatopić kły w szyi przeciwnika. Talia wykrzyczała ostrzeżenie dokładnie w chwili, gdy Devlin usunął się na bok, ledwie unikając śmiertelnego ciosu. Kiedy blask ognia rozświetlił ciemność, Talia dowiedziała się, że Devlin posługiwał się magią tak dobrze jak siłą fizyczną. Wyglądało na to, że jej demon potrzebował każdej umiejętności, jaką posiadał. Saleel musiał być potężniejszy, niż podejrzewał. Talia obserwowała w przenikającej ciszy, jak dwie starodawne, potężne istoty próbują się unicestwić. Pomruki bólu wypełniły powietrze. Talia poczuła ostry zapach świeżo rozlanej krwi. Oba demony były ranne. Devlin zaatakował z oślepiającą szybkością, mimo że ciemna krew spływała ospale w dół jego ramienia. Obnażając kły, rzucił się na Saleela. Powalił go na ziemię, zanim ten wystrzelił w niego serią gorącego ognia.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Devlin przeturlał się na bok, przyklepując płomienie, które zdążyły go objąć. Potrzeba dużo więcej ognia, żeby zniszczyć tak starego demona, ale Talia mimo wszystko skrzywiła się ze współczucia. Dwa demony okrążały się nawzajem, każdy szukał okazji. Patrzenie na ich walkę i świadomość, że jest się bezużytecznym było bolesne. A może nie była bezużyteczna? Talia cofnęła się powoli do tyłu, aż mogła otworzyć drzwi samochodu bez alarmowania demonów o swoim planie. Powoli kucnęła i wsunęła do środka jedną rękę. Kiedy jej poszukujące palce poczuły chłodną skórę jej torby, chwyciła ją i wyciągnęła na zewnątrz. Przykucając za samochodem, aby ukryć to, co robiła, ostrożnie wyjęła z torby czarną broń. To był jej awaryjny plan B. Demony nie umierały od zwykłych kul, ale jeśli broń była naładowana srebrną amunicją, mogła je spowolnić. Porzucając bezpieczeństwo, Talia powoli wstała. Wiedziała, że ma tylko jedną szansę. Jeśli strzeli do Saleela i spudłuje, demon może po nią przyjść. Gorzej, jeśli strzeli i trafi w Devlina, oboje będą martwi. Przesuwając się w kierunku walczących demonów, trzymała broń ukrytą za swoim ciałem. Nie chciała zaalarmować Saleela, co zamierza zrobić, zanim tego po prostu nie zrobi. Dwa demony zwarły się za ciasno, aby miała czysty strzał. Talia była zawsze typem dziewczyny dobrze posługującej się sztyletami. Wiedziała, jak używać broni, ale to nie było jej dziedziną. Tym razem jednak musiała być perfekcyjna. Jedna szansa – pomyślała. - Postaraj się. Demony mocowały się przed nią. Devlin przyszpilił Saleela do ziemi, ale ten znów uwolnił się od ataku, wyskakując w powietrze. Talia poderwała głowę, próbując dostrzec ciemnego demona na czarnym niebie. Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, Saleel był całkowicie niewidoczny. Devlin przemierzał ziemię, wpatrując się intensywnie w niebo. Jak długo on tam może zostać? - Zastanawiała się Talia, przyciskając plecy do samochodu, w razie gdyby pojawił się za nią. Nagle Devlin wystrzelił dłoń w kierunku nieba. Śmiercionośna energia wybuchła z jego dłoni, rozdzierając noc jak piorun. Kiedy atak sięgnął celu, rozległ się okrzyk bólu. Złapany przez płomienne czary, Saleel spadł z powrotem na ziemię, uderzając w chodnik z brutalną siłą. Devlin w jednej chwili był na nim. Zakrzywiając swoje ostre pazury, rzucił się na obnażone gardło Saleela. Mimo, że jego ciało drżało od przechodzących przez nie impulsów elektrycznych, Saleel był wystarczająco silny, aby wywinąć się z ataku Devlina. Wił się jak wąż i zanurzył głęboko własne pazury w zdrowym ramieniu przeciwnika. Okrzyk bólu Devlina niósł się echem przez pusty parking. Talia wzdrygnęła się ze współczucia. Wiedziała, ile bólu musi doświadczać jej demon. Nigdy nie

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami okazywał słabości. Tylko coś ekstremalnego mogło wywołać jego reakcję. Saleel szarpnął brutalnie pazurami, tnąc jeszcze głębiej. Devlin był zmuszony odepchnąć się od niego, żeby się uwolnić, tym samym tracąc przewagę nad wrogiem. Kiedy Devlin kuśtykał do tyłu, Saleel poniósł się na nogi. Spojrzał na osłabionego przeciwnika, ale zamiast wykończyć go, wykorzystując swoją przewagę, odwrócił się do Talii. Talia cofnęła się o krok, kiedy czarne oczy skupiły się na niej. Automatycznie otwierając swoje zmysły, zobaczyła jak jego myśli zmieniły kurs. Jeśli szybko ją zabije, wyeliminuje konieczność walki. Devlin z pewnością nie będzie kontynuował, kiedy ona będzie martwa. Nie byłoby powodu, a demony są szczególnie wyrachowane. Robią tylko to, co jest dla nich najbardziej korzystne. Saleel liczył na to, że jej śmierć zakończy walkę. Mógł ją zabić i uciec. W jego umyśle nie było żadnego minusa. Cóż, poza jednym. Talia wzdrygnęła się, kiedy wyczytała, w jaki sposób chciał przeciągać jej śmierć. Ten nienormalny demon chciał naprawdę się tym napawać. Gdyby nie Devlin, sprawiłby, że krzyczałaby godzinami. Saleel był jednak bardzo pragmatycznym demonem. Przyjemność była dobra, ale do czasu. Kiedy jednak ceną miało być jego własne bezpieczeństwo, był gotów odmówić sobie bardziej sadystycznych pragnień. Zrobił krok w jej kierunku, mimo że Talia wyjęła broń. Bez wahania pociągnęła za spust. Demony poruszały się zbyt szybko, żeby dłużej się na tym zastanawiać. Albo on, albo ona. Nie miała żadnych skrupułów, zabijając, kiedy zależało od tego jej życie. Pierwszy strzał trafił go w serce, ale w jego zmienionej demoniej formie, wątpiła, aby rana była czymś więcej, niż tylko zadrapaniem. Kiedy demon w pełni się przemienił, jego skóra była jak zbroja. Automatycznie skorygowała cel. Drugi strzał sięgnął jego gardła. Saleel zasłabł, ale nie zatrzymał się. Talia wycelowała w jego czoło i strzeliła. Naciskała spust raz za razem, aż nie słyszała nic, poza bezużytecznym klikaniem pustego magazynku. Jej atak nie zabił Saleela, ale ku jej zaskoczeniu, spowolnił go. Upuszczając broń, wyjęła dwa sztylety ukryte w pochwach na nadgarstkach. Jeśli to był jej koniec, nie odejdzie bez walki. Jednakże, zanim Saleel do niej dotarł, Devlin wyłonił się z ciemności, niczym anioł zemsty. Jej pociski zwolniły Saleela na tyle, żeby drugi demon mógł dojść do siebie. Devlin podbiegł do Saleela i wepchnął swoją poszarpaną pazurami rękę w jego plecy w brutalnym ataku. Saleel zamarł, wpatrując się w nią z zaskoczeniem. Talia była równie oszołomiona, podnosząc się z pozycji bojowej. Zobaczyła jak wąska strużka krwi wypływa z ust Saleela, plamiąc jego idealną, bladą skórę.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Przed nią, demon z jej koszmarów, dławił się własną krwią. Część niej była przerażona tym, co zobaczyła. Kule nie przedziurawiły jego ciała, a mimo to Devlin był wystarczająco silny, aby przebić dłonią twardą jak zbroja skórę? Zadrżała. Devlin posiadał moc, jakiej się nawet nie spodziewała. −Wiesz, co trzymam? - Głos Devlina rozdarł ciszę. Dźwięk, który wydobył się z jego ust był ostry i gardłowy, niepodobny do jego własnego głosu. −Tak – wykrztusił słowo Saleel. −Dobrze. Devlin wyszarpnął dłoń z Saleela, a demon opadł na ziemię, niczym kukiełka, której odcięto sznurki. W zakrwawionej dłoni Devlina, Talia zobaczyła nieruchome serce Saleela. Devlin ścisnął narząd, aż pękł w jego dłoni. Jego twarz była pozbawiona wyrazu. Strzepnął bałagan na ziemię i odsunął się od swojej ofiary. Powoli podniósł wzrok na Talię. Patrzyła na niego bez żadnej maski, niezdolna ukryć swoich uczuć. Tak naprawdę, nie wiedziała, co czuła. Przez dłuższą chwilę mogła tylko wpatrywać się w niego, aż jej wzrok opadł na ciało Saleela, leżące bez życia. Devlin przeraził ją swoją siłą i brutalnością, to prawda. Jednak, co ważniejsze, zabił potwora. Stoczył o nią walkę na śmierć i życie, i wygrał. Devlin mógł być przerażający, ale nic nie mogło zmienić faktu, że wciąż był jej bohaterem. Zrobiła chwiejny krok do przodu, potem następny, aż stanęła przed nim. Zanim zdążył coś powiedzieć, ostrożnie objęła go ramionami. Devlin zamarł w jej objęciach, jak gdyby nie był pewien, czy jego dotyk zostanie mile przyjęty. Odsuwając się od jego zesztywniałego ciała, Talia podniosła wzrok, żeby spojrzeć mu w oczy. Pokazała mu bez słów, że nic, co zrobił nie sprawi, że kiedykolwiek go odrzuci. Szczególnie nie, gdy jego czyny ocaliły jej życie, a naraziły na niebezpieczeństwo jego własne. Devlin uśmiechnął się delikatnie. Jego czarne demonie oczy, wróciły do naturalnej zieleni. Popatrzył za nią i chwycił jej dłonie. Niebieskie płomienie rozprzestrzeniły się wokół ciała Saleela, niszcząc wszelkie dowody ich walki. Talia przysłoniła swoje oczy przed błyskotliwym blaskiem nienaturalnych płomieni. Zamiast bać się manifestowanej magii, czuła się odświeżona. Płomienie oczyszczały jej życie ze zła. Zabrały odór Saleela i na zawsze wyrzuciły ze świata. Kiedy płomienie zaczęły przygasać, spojrzała na swojego demona. Obserwował ją, nie ogień. Oczy Devlina błyszczały, kiedy dotknął delikatnie jej twarz i uniósł w górę jej brodę. −Dotrzymałem mojej części umowy – powiedział łagodnie. Ostro wciągnęła powietrze.3 3 Któryż to już raz?? ;D

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Teraz jej kolej, na dotrzymanie swojej.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ VII Talia czekała nerwowo w salonie, słuchając szumu wody, dobiegającego z łazienki. Devlin zmywał tam dowody swojej walki i leczył rany. Kiedy skończy... Zeskoczyła z kanapy i zaczęła krążyć pokoju. Kiedy skończy, wróci do tego pokoju i będzie oczekiwał od niej, żeby poszła z nim do łóżka. I, co najbardziej wprawiało ją w zakłopotanie, to jak słabo się temu opierała. Poszła sztywnym krokiem do kuchni i nalała sobie lampkę wina na odwagę. Patrzyła, jak Devlin zabija człowieka. Bitwa była okrutna, pozostawiająca powietrze wypełnione magią i ziemię skąpaną we krwi. Myślenie właśnie teraz o seksie było złe. To było chore i pokręcone, i całkowicie nienaturalne. I oto była. Po raz pierwszy, od kiedy miała czternaście lat, poczuła się wolna. W zakamarkach umysłu zawsze wiedziała, że gdzieś tam jest Saleel i któregoś dnia może wrócić, żeby skończyć to, co zaczął. Nawet kiedy starała się ułożyć sobie nowe życie, ścigały ją demony przeszłości. Jednak teraz była bezpieczna. Naprawdę uwolniła się swojego sennego koszmaru, a jej rycerz stał pod prysznicem, czekając na nagrodę. Wdzięczność to za mało, żeby określić to, co czuła do Devlina. Tak samo jak żądza. Wiedziała, jakie słowo byłoby prawidłowe, ale nie mogła nawet zmusić się, żeby je pomyśleć. Zamiast tego skupiła się na teraźniejszości, na tym, co zyskała. Po raz pierwszy w swoim dorosłym życiu była wolną kobietą, nie ściganą przez strach albo wściekłość. Chciała, żeby pierwszą rzeczą, jaką zrobi było kochanie się z jedynym mężczyzną, który znaczył dla niej wszystko, nawet jeśli był demonem. Bycie z nim nie było częścią ich umowy, nawet gdyby kiedykolwiek mogło być. Talia uśmiechnęła się cynicznie. Czekała sześć lat, żeby być z powrotem w jego ramionach. Nawet wiedząc, że za pierwszym razem go rozczarowała, nie mogła zaprzeczyć, że był najlepszym kochankiem, jakiego mogła kiedykolwiek mieć. Zażądał jednej nocy, a ona była zdeterminowana, żeby sprawić, aby była ona taką, którą zachowa w pamięci na zawsze. Drzwi od łazienki otworzyły się. Z walącym sercem, Talia wślizgnęła się z powrotem do salonu i czekała. Po chwili Devlin stał już przed nią. Jego włosy nadal były lekko wilgotne, a jego ubrania przykleiły się do reszty jego mokrego ciała. Wyglądał tak idealnie, że aż zapierało dech. A tej nocy był jej. Ochoczo postąpiła naprzód. Dotrzymałeś swojej części umowy – powiedziała ochryple. Devlin opuścił głowę. Czuła jak jego oddech owionął jej twarz i zniecierpliwiona stała nieruchomo. Bez tchu czekała na jego pocałunek, ale w ostatniej chwili się zatrzymał. − Chryste – powiedział łagodnie, odsuwając się od niej.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Talia wzdrygnęła się na to odrzucenie. Czy wspominał ostatni raz, kiedy byli razem? Czy to naprawdę było dla niego takie straszne? − Nie mogę tego zrobić – powiedział, wplatając dłoń we włosy. Wyrwała się, żeby nie pokazać na twarzy bólu. Czego oczekiwała? Że po sześciu latach, jak za dotknięciem różdżki, stwierdzi, że była tą jedyną? Prostując ramiona, Talia obiecała sobie, że nigdy się nie dowie, jak znów udało mu się ją zranić. To była jej wina, że dała mu tą możliwość. Devlin odwrócił się do niej, a Talia upewniła się, że jej twarz była beznamiętna. Nie mogę zmusić cię do tego – powiedział delikatnie. - Szczególnie nie po tym, przez co przeszłaś tej nocy. - Roześmiał się fałszywie. - Wygląda na to, że nie potrafię być aż takim potworem, za jakiego mnie masz. Co? - Talia zmarszczyła brwi zmieszana. Uwalniam cię – powiedział Devlin, głosem wypełnionym mroczną mocą. Talia zadrżała, kiedy ukryte wcześniej litery wypłynęły na powierzchnię jej skóry i powoli oderwały się od jej ramion. Poczuła, jak magia opuszcza jej ciało. Nic nie zmusiłoby jej teraz do wypełnienia swojej części umowy. Jej demon pozwolił jej odejść. −Dlaczego to zrobiłeś? - Zażądała, gapiąc się na swoje nagie teraz ramiona. Rozdzierający serce wyraz twarzy skrzywił jego rysy. −Wiem, że mnie nienawidzisz, Tali – powiedział cicho. - Ale ja nigdy nie byłem w stanie cię zranić. Twój koszmar się skończył. Może ruszyć dalej ze swoim życiem i zapomnieć o mnie. Niemożliwe. −Czy ty... - Jej słowa ucichły, kiedy zastanawiała się, jak sformułować swoje pytanie i co zrobi, jeśli odpowiedź będzie nieprawidłowa. Zbierając się na odwagę, spróbowała jeszcze raz. - Uwalniasz mnie, bo nie chcesz zmuszać mnie do robienia czegoś wbrew mojej woli? Czy uwalniasz mnie, bo stwierdziłeś, że dzisiejszej nocy nie chcesz mnie w swoim łóżku? Spojrzał na nią, jak gdyby oszalała. −Pragnąłem cię każdej nocy odkąd odeszłaś – powiedział ochryple. Kłamstwa – pomyślała, ale mimo wszystko miło było to słyszeć. −W takim razie, czemu mnie odpychasz, skoro wreszcie mnie masz? Zrobił krok w jej kierunku. Talia wstrzymała oddech, kiedy znów się do niej przysunął i uniósł jej brodę, żeby widzieć jej twarz. −Pragniesz mnie Talio? - zapytał. −Zawsze. - To słowo wymknęło się z jej ust, zanim zdążyła je zatrzymać. To wyjawiło zbyt wiele. −Nie ma żadnej umowy – powiedział, obejmując ją ramieniem w talii. - Nie zatrzymam cię, jeśli odejdziesz. −Przestań starać się mnie odepchnąć, jeśli nie chcesz, żebym odeszła – powiedziała łagodnie. - Kobieca duma może wytrzymać tylko tyle.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Diabelski uśmiech wykrzywił jego wargi. −Wybacz mi, moja pani – wymruczał – moje niezmiernie głupie słowa. −Wynagrodź mi to - wydyszała. −O, kochanie. Będę ci to wynagradzał całą noc. Tym lepiej dla mnie – pomyślała odurzona, kiedy objął jej usta swoimi. W jego pocałunku nie było nic niepewnego. Chciał ją posiąść tej nocy, a ona nie protestowała. Jego usta przygniatały jej, wywołując z niej zduszone jęki. Jej kolana ugięły się i osunęła się na niego. Wszystko, czego było potrzeba, to jeden jego pocałunek, a jej ciało przestało słuchać jej poleceń. Jeśli nadal będzie to robił, nie wytrzyma długo w tej pozycji. Jakby czytając jej w myślach, Devlin wciągnął ją w ramiona i poprowadził przez mieszkanie do jej sypialni. Wpadł przez drzwi i skierował się do łóżka, rzucając obojga na ogromny materac, nie odejmując od jej ust swoich. Talia owinęła nogami jego talię, kiedy jego usta wędrowały w dół jej szyi. Odchyliła głowę do tyłu, dając mu lepszy dostęp. Jego usta dotknęły róży, a ona poczuła moment jego wahania. Nie będzie tak jak ostatnim razem – obiecała sobie. Nie była już tą niedoświadczoną dziewczyną. Powali go na kolana, jeśli miałaby to być ostatnia rzecz, jaką zrobi. Żadne stare blizny nie zatrzymają jej teraz, kiedy byli wreszcie razem. Miała tylko jedną szansę, żeby pokazać mu, że była bardziej kobieca, niż kiedykolwiek mu się śniło. −Czy wszystkie demony poruszają się tak wolno, kiedy to się liczy? - Droczyła się, starając się brzmieć powściągliwie. −Wolno, co? - Siadając, chwycił jej koszulkę i zerwał ją z niej. −Lubiłam ten top – narzekała, tak naprawdę nie żałując tej straty. −Ups – odpowiedział, nie czując się winnym. Delikatnie przesuwał palcami po jej brzuchu, wysyłając przez jej ciało dreszcze przyjemności. Zadrżała, kiedy wędrował opuszkami palców wzdłuż krawędzi jej biustonosza. −Temu już podziękujemy – wymruczał. −Nie mam nic przeciwko – zgodziła się, próbując złapać oddech. Patrzyła jak jeden z jego paznokci wydłużył się w demoni szpon. Zahaczył nim o przednie zapięcie i przeciął czarny materiał niczym masło. Ściągnął kłopotliwą bieliznę z jej ciała i zapatrzył się na to, co uwolnił. Namiętny, głodny wyraz jego oczu sprawił, że Talia poczuła się piękniejsza niż kiedykolwiek. Ciesząc się jego spojrzeniem, nie wykonała żadnego ruchu, żeby zakryć się przed jego intensywnym wzrokiem. Pochylając się, żeby potrzeć jedną pierś, powiedział namiętnie przy jej skórze. −Jesteś niebem, kochanie. −Mówi demon – powiedziała, śmiejąc się. - Co ty możesz o tym wiedzieć? −Znam niebo – wyszeptał, podnosząc na nią wzrok. - Niebo jest wtedy, kiedy ty jesteś u mojego boku. A prawdziwe piekło, kiedy ciebie nie ma. Jak bardzo pragnęła, żeby jego słowa były prawdą, a nie idealnym

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami poduszkowym gadaniem. Pozbyła się niewygodnej myśl i sięgnęła swojego kochanka. −Nie mam pazurów, żeby rozerwać twoją koszulkę, ale jeśli nie zaczniesz ruszać się szybciej, mimo wszystko spróbuję. Devlin ściągnął koszulkę bez zbędnych słów. Ostro wciągając powietrze4, Talia wpatrywała się w olśniewająco perfekcyjną męską klatkę piersiową przed sobą. Jak mogła tego nie pamiętać? Coś było z nią nie tak, oto jak. −Widzisz coś, co ci się podoba? - Zapytał, zadowolony z siebie. W odpowiedzi usiadła i przywarła ustami do jego klatki, krążąc językiem wokół sutka. Devlin syknął z przyjemności, jedną rękę wplątując w jej włosy, aby przytrzymać ją przy sobie. Wędrowała ustami po rozległej przestrzeni brązowej skóry, kiedy jej paznokcie muskały lekko jego boki. Talia ucieszyła się, kiedy poczuła jak bierze drżący oddech. Niech to cholera, zamierzała upewnić się, że nigdy jej nie zapomni. Popychając go na łóżko, podróżowała ustami coraz niżej, aż poczuła szorstki materiał jego spodni na swojej twarzy. Podążyła językiem wzdłuż linii skóry ponad materiałem. Podnosząc wzrok ponad jego klatkę piersiową, napotkała jego oczy, kiedy odcisnęła pocałunek dokładnie ponad górnym guzikiem rozporka. Jego zielone oczy płonęły mrocznym blaskiem. Poczuła kobiecą satysfakcję. Demonie oczy wpatrywały się w nią. Najwyraźniej robiła coś, co lubił. Talia ruszyła dłońmi w górę jego potężnych nóg. Kiedy dotarła do jego rozporka, drocząc się, podążyła palcami wzdłuż zapięcia. −Tali, proszę – błagał. Odpięła guziki szybkim ruchem palców i rozpięła zamek. Devlin wydał z siebie niski pomruk przyjemności, kiedy został uwolniony od krępującego materiału. −No, no – wyszeptała Talia, wpatrując się w ogromną erekcję przed sobą. Obserwował ją z niemą prośbą w oczach, kiedy usiadła delikatnie i przebiegła palcem wzdłuż jego długości. −Chryste – jęknął, wyginając się w łuk. Powolny uśmiech satysfakcji wykrzywił jej usta. Miała moc, żeby powalić tego niepokonanego wojownika na kolana. −Mówiłeś coś? - Droczyła się. Kontynuowała wędrówkę po nim najlżejszym dotykiem. Pieszczota miała rozpalić i torturować, nigdy przynosić ulgę. −Talia, dotykaj mnie mocniej, albo wracaj tu i pozwól mi się tym zająć. −Nie-e – odmówiła. - Moja kolej na zabawę. Zgodnie ze swoimi słowami, opuściła głowę i przesunęła czubkiem języka po skórze, którą jej palce drażniły dokładnie sekundy wcześniej. 4 Sami wiecie ;D

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami −Talia!

- Zadrżał. Podążała ustami w górę jego gigantycznego wzwodu. W chwili, gdy jej usta dotknęły jego czubek, wiedziała, że ma moc doprowadzić go do szaleństwa. Talia uśmiechnęła się z satysfakcją, kiedy zauważyła jego szponiaste dłonie ściskające prześcieradło. To jest to, czego chciała. Devlin na jej łasce. Rozchylając usta, wzięła go do ust, dając mu dokładnie to, czego pragnął. Niemy okrzyk zatrząsł ścianami. Talia praktycznie mruczała z satysfakcji, kiedy pracowała nad nim ustami. Wił się pod nią, a ona chwyciła jego uda, żeby przytrzymać go nieruchomo. Wiedziała, że mężczyzna taki jak Devlin nienawidził tracić kontroli, nawet w najprzyjemniejszych okolicznościach. Ta myśl tylko ją rozpaliła. Jak daleko może go popchnąć, zanim złamie się i zacznie ją błagać o wstrząsające uwolnienie, które tylko ona mogła mu dać? Talia sunęła językiem w górę jego twardej męskości. Ta myśl jej się podobała. Jego chaotyczne jęki wypełniły powietrze, pospieszając ją. Jedną dłonią sięgnął w dół, żeby wplątać ją w jej włosy. Upajała się jego desperackim dotykiem, pragnąc, żeby był dziki i obolały. Pod swoimi dłońmi wyczuwała napięcie jego ciała i wiedziała, że dążył do osiągnięcia ulgi. Czy powinna być miła? Albo czy powinna jeszcze trochę się z nim podroczyć? Złośliwy uśmiech wykrzywił jej usta. To był łatwy wybór. Talia wsunęła go głęboko w swoje usta po raz ostatni i odsunęła się. −Nie! - Krzyknął. - Chryste, Tali, zniszczysz mnie. −To dobrze – powiedziała, mimowolnie poważnym głosem. - Pozwól mi siebie zniszczyć. Tak jak ty kiedyś zniszczyłeś mnie. Pokręciła głową, żeby oczyścić umysł z podłej myśli. Devlin sięgnął, żeby chwycić jej ramiona, zanim przyciągnął ją do siebie. Talia obdarzyła go złośliwym uśmiechem, kiedy przesuwała się w górę jego klatki piersiowej. Jej własne ciało drżało ze zniecierpliwienia. Chciała czuć jego ręce, a najlepiej jego usta przesuwające się po niej. Nic, co czuła w życiu nie było tak dobre, jak bycie w jego ramionach. Skopując spodnie, Devlin pociągnął za pasek jej dżinsów i poruszył się, żeby zerwać je z niej tak jak to zrobił z koszulką. −A, a – powiedziała, zatrzymując go. - Nie masz pojęcia, jak dużo czasu zajmuje kobiecie znalezienie pasujących dżinsów. −Masz dziesięć sekund, żeby je zdjąć – warknął. Zajęło jej to trzy. Devlin przewrócił ją pod siebie. Oparł się na łokciu, wpatrując się w nią z wyrazem najwyższej dominacji. −Prawie powaliłaś mnie na kolana – wyszeptał w jej usta. - Moja kolej na zabawę. −Czuj się jak u siebie w domu – odpowiedziała, chwytając prześcieradło, kiedy ścisnął jej pierś.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Devlin smagał jej sutek językiem. Przesuwał palcami w dół jej gładkiej skóry, aż zanurzyły się w ciemnych loczkach pomiędzy jej udami. Jęknęła, kiedy wsunął jeden palec w jej gorące wejście. −Dev – sapnęła, kołysząc się na jego dłoni. Powoli, przesunął się na nią, sprawiając, że wiła się przy każdym ruchu jego rąk. Kiedy wsunął w nią kolejny palec, praktycznie lewitowała nad łóżkiem. −Taka ciasna – wyszeptał w jej pierś. Bo byłam tylko z tobą – miała ochotę powiedzieć. −Nie ważne – sapnęła w zamian. - Pospiesz się. Wyjął z niej palce, a Talia nie potrafiła powstrzymać jęku protestu. − Ciii – uspokajał ją, podnosząc się, żeby nacisnąć na jej wejście. Talia wzięła oddech i spojrzała w jego błyszczące oczy. Mogła być na niego gotowa, ale Devlin był wystarczająco duży, żeby nic w nim nie było łatwe. Chwytając jego ramiona, spróbowała rozluźnić się i przyjąć go w swoje ciało. Zamknęła oczy, kiedy, cal po rozkosznym calu, wsuwał w nią swoją twardą męskość, rozciągając ją, żeby dostosowała się do jego obcego rozmiaru. Zastygł nieruchomo, kiedy w pełni wszedł do środka, dając jej ciału czas, żeby się do tego przyzwyczaiło. Dotykał ją delikatnie, podczas gdy dokładnie wiedziała z jego oczu jak drapieżnie musiał się czuć. Nagrodziła go kręcąc biodrami, dając mu do zrozumienia, że była gotowa na wszystko, co miał do zaoferowania. Z utkwionymi w nią oczami, wycofał się do czubka i znów się w nią wsunął. Talia wygięła się w łuk nad łóżkiem, sapiąc z intensywnej rozkoszy. Jeśli zwykle kochał się w ten sposób nie było możliwości, żeby przetrwała tą noc. Chwytając jej biodra, kołysał się w niej w wymagającym tempie. Pociągnął za sobą jej ciało, poruszając nią w rytmie swoich pchnięć. Talia była po prostu zbyt szczęśliwa, żeby nadążyć za jego prowadzeniem, unosząc biodra, żeby za każdym razem wyjść mu na spotkanie. Przyciągnęła w dół jego głowę, aby pocałować go namiętnie. Jej język naśladował pchnięcia jego ciała. Naciskał w nią, aż ciała obojga były śliskie od połyskującego potu. Talia poruszała biodrami w desperackiej potrzebie. Czuła wewnątrz siebie narastające napięcie i nie myślała o niczym, poza znalezieniem pełnego i całkowitego spełnienia. Devlin stał się bardziej brutalny, wpychając się w nią bez litości czy zahamowań. Talia nie była z tych, którzy skarżą się, kiedy jest im dobrze. Zamknęła nogi wokół jego klatki, wciągając go głębiej. − Devlin – jęknęła, czując trzęsący ziemią orgazm skradający się kusząco coraz bliżej. − Chodź ze mną, kochanie – nakazał, drżąc ponad nią. Talia otworzyła usta, żeby krzyczeć, kiedy przyjemność niepodobna do czegokolwiek, co czuła wcześniej, przetoczyła się przez nią. Zanurzyła się jej w oślepiających falach. Czuła, jak Devlin zesztywniał ponad nią, wykrzykując swoje

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami własne spełnienie. Czuła, jakby każdy centymetr jej ciała eksplodował z rozkoszy. Nie mogła się poruszyć, nie mogła mówić, nie mogła zrobić nic, tylko dać się ponieść niewyobrażalnej przyjemności i modlić się, żeby nigdy się nie kończyła.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami ROZDZIAŁ VIII Talia nie chciała się już nigdy poruszyć. Leżała zaplątana w delikatną pościel, niezdolna do czegokolwiek innego, poza głupim uśmiechem na twarzy. Zgodnie z jego słowami, poprzedniej nocy Devlin nie pozwolił jej zasnąć nawet na chwilę. Po ich pierwszym wstrząsającym orgazmie, kochali się niezliczoną ilość razy. Talia przestała już liczyć na ile sposobów ją brał. Kiedy tego potrzebowała był twardy i szorstki, a czuły, kiedy jej ciało żądało czegoś wolniejszego. Każdy ruch był idealnie dopasowany do jej potrzeb. Było tak, jakby znał jej ciało nawet lepiej, niż ona sama. Rozglądając się po pokoju, Talia przycisnęła dłonie do palących policzków, kiedy przypominała sobie ich miłosne ekscesy. Kochali się w łóżku, przy ścianie, przed lustrem... Schowała głowę w poduszki. Jak zamierzała pozwolić mu odejść? Powodująca dreszcze myśl tłumiła przyjemność. Zażądał jednej nocy i otrzymał zapłatę w pełni. Nie miał żadnego powodu, żeby zostać z nią na dłużej. Talii ścisnęło się serce, kiedy o tym pomyślała. Powiedział jej, że po ich wspólnej nocy nigdy więcej się z nią nie skontaktuje. Uwolniła się od niego. Właśnie wtedy, kiedy uświadomiła sobie, że była to ostatnia rzecz, jakiej chciała. Co za burdel – pomyślała, mocno zaciskając zamknięte oczy. Co zamierzała zrobić? Błagać go, żeby został z nią trochę dłużej, czy zatrzymać nędzne resztki swojej dumy i patrzeć jak na zawsze odchodzi z jej życia? Żadna opcja do niej nie przemawiała. Przekręciła się ostrożnie, żeby spojrzeć na twarz swojego śpiącego kochanka. Czy chciałby czegoś więcej? Dawne rany skradały się do niej kolejny raz. Kiedy pozwoliła mu znów stać się dla niej kimś tak ważnym? Dostała już kiedyś nauczkę. Jednakże spoglądając na jego piękną twarz, znała prawdę, której nie potrafiła wyrazić. Nigdy nie przestała go kochać. Nawet, jeśli opuści ją na zawsze, to, co czuła nigdy się nie zmieni. Do diabła, była cierpiętnikiem. Jak gdyby wyczuwając jej zmartwienie, Devlin odwrócił się do niej, otwierając oczy. Uśmiechnął się do niej sennie, a ona ostro wciągnęła powietrze na ten seksowny widok. Chciała go widzieć każdego poranka. Dzień dobry – wymruczał. Dobry – zaszczebiotała. Sięgnął, żeby dotknąć jej policzka. − Dziękuję. − Do usług – powiedziała i skrzywiła się. To nie było to, co chciała powiedzieć. Delikatny uśmiech wypłynął na jego usta, ale sen opadł już z jego oczu, pozostawiając je boleśnie poważne. Talia oparła się na łokciach, spoglądając na niego. Wpatrywała się w jego obojczyk, zamiast patrzeć w jego pytający wzrok. Chciała, żeby był zamroczony z

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami rozkoszy i oszalały z pożądania. Nie logiczny i inteligentny. W tym stanie mógł narobić dużo szkód. Podążał opuszkami palców po jej nagiej skórze, obserwując jak na niego spogląda. Powinniśmy się ubrać – powiedziała w końcu. - Przespaliśmy większość dnia. −Dlaczego odeszłaś? - Zapytał łagodnie Devlin. Talia znieruchomiała, odsuwając się od niego. −Nie pytaj – powiedziała oschle. - Nie psuj ostatniej nocy. −Muszę – odpowiedział uparcie. Skuliła się, kiedy zobaczyła jego determinację, wiedząc, że tym razem nie będzie łatwo uniknąć tematu. −Zadawałem sobie to pytanie każdego dnia przez te minione sześć lat. Potrzebuję odpowiedzi Tali. Muszę zrozumieć, co poszło źle. Z westchnieniem, Talia usiadła, owijając się prześcieradłem. −Możemy zapomnieć o przeszłości? Może moglibyśmy... zacząć jeszcze raz. Zaproponowała niepewnie. Nie chciała go stracić, nawet jeśli miałoby to oznaczać stratę dumy. −Żeby zacząć od nowa, muszę zrozumieć, dlaczego wszystko posypało się za pierwszym razem. Muszę wiedzieć, czego unikać. Roześmiała się oschle. −To nie ty musisz unikać czegokolwiek. To ja. Tym razem bardziej się postaram. −Co masz na myśli? - Zażądał. Talia odwróciła wzrok od jego nazbyt wnikliwego spojrzenia. −Nie popełnię błędów, które popełniłam za pierwszym razem. Obiecuję. −Jakich błędów. Naprawdę zamierzam to zrobić? - Zastanawiała się, spanikowana. Zamierzała obnażyć przed nim swoje serce i wyjaśnić, dlaczego za pierwszym razem uciekła? Miał uzasadniony argument. Potrzebowali na wstępie wszystkiego, jeśli chcieli mieć jakąkolwiek szansę żeglować po burzliwych wodach ich związku. A ona tego chciała. Tym razem była starsza i rozsądniejsza. Chciała walczyć o niego, zamiast uciekać w sposób, w jaki to zrobiła, kiedy była młodsza. −W porządku – skapitulowała. - Niech będzie. Zróbmy to. Obiecuję, że tym razem nie będę tak niemądra, jak kiedyś. Nie będę doszukiwała się w naszej relacji więcej, niż jest. Zaakceptuję to, co mamy i będę się tym cieszyć, póki trwa. −Co masz na myśli mówiąc „więcej, niż jest”? - Zapytał ostrożnie. Uparcie utrzymywała wzrok na pomalowanych na czerwono paznokciach u nóg. −Nie będę mieć nadziei, że pokochasz mnie w sposób, w jaki ja kochałam ciebie, kiedy byłam młodsza. Może byłam nierozważna, zachowując się w sposób, w jaki się zachowałam. - Przyznała po raz pierwszy. - Ale kiedy obudziłam się tamtego poranka i poszłam się przebrać, twoje kobiety czekały na mnie. One były na tyle przyzwoite, żeby wyjaśnić mi, co znaczyła róża na mojej szyi. A po tym, jak dowiedziałam się, że

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami byłam dla ciebie tak wielkim rozczarowaniem, nie zniosłabym tego, gdybym została. Duma młodości i głupota. Niezdolna pozostać obok niego ani chwili dłużej, Talia wyskoczyła z łóżka, ciągnąc za sobą prześcieradło. −Idę wziąć prysznic – powiedziała, plecami do niego. − Zaczekaj. - To było tylko jedno słowo, jednak Talia poczuła w nim mroczną furię. Oszołomiona, odwróciła się, żeby zobaczyć Devlina w pełni jego demoniej chwały. Tą jego stronę widziała bardzo rzadko, a teraz zmienił się dwa razy w ciągu jednej nocy. Jego drugie ja ujawniało się tylko w obliczu gniewu tak palącego, że tracił nad sobą kontrolę. Powoli cofnęła się, traktując go w sposób, w jaki potraktowałaby dzikie zwierzę. −Powiedziałem, zaczekaj – warknął, obserwując ją czarnymi oczami. Zamarła. −Co powiedziały ci kobiety? −Co? - Zmarszczyła brwi. Ze wszystkich rzeczy, na jakie mógł być zły, nie spodziewała się, że będą to jej słowa o rywalkach. −Powiedz mi dokładnie, co ci powiedziały. Talia przełknęła, przypominając sobie, co wydarzyło się sześć lat temu. −Merilyn wciągnęła mnie do swojego pokoju, gdzie czekały pozostałe. Miałeś spory harem. - Nie potrafiła powstrzymać goryczy w swoim głosie. - Próbowały powitać mnie w swoich szeregach. Dawały mi wskazówki, jak trzymać twój interes. Powiedziały, że mogę spodziewać się zaproszenia do twojego łóżka co dziesięć dni albo do momentu, aż się mną znudzisz. Nie chciała tego powiedzieć. Jej rozgoryczenie i krzywda były zbyt oczywiste. Przywołane wspomnienia znów łamały jej serce, rozrywając je w ranę, której zaleczenie zajęło dużo czasu. Talia wciągnęła drżący oddech, starając się pozbierać. Musiała poradzić z tym sobie logicznie. Zdystansować się. Po prostu udawać, że było to upokorzenie kogoś innego. −Kiedy zobaczyły różę bawiły się moimi włosami – powiedziała oziębłym tonem. - W pokoju ucichło, aż w końcu Merilyn była na tyle miła, żeby powiedzieć mi, co to oznaczało. −Co powiedziała? - Zażądał złowrogo. Talia nie chciała pamiętać tej części. Bolała bardziej, niż cokolwiek, co doświadczyła wcześniej, czy później. −Powiedziała mi – rzekła, desperacko usiłując pozostać niewzruszoną - że symbol był znakiem tego, że pożywiłeś się mną, co przyznałam. Te kobiety patrzyły na mnie, jakbym była najbardziej żałosną kreaturą, jaką kiedykolwiek widziały. Zauważyłam, że nikt więcej nie ma takiego znaku i zapytałam dlaczego. Merilyn powiedziała, że nigdy nie pożywiałeś się na nich. Nie były twoimi posiłkami. - Talia skuliła, kiedy wypowiedziała znienawidzone słowo. - Powiedziała mi, że musisz się pożywiać

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami krwią, kiedy... - Zaśmiała się gorzko, powracając do bolesnych wspomnień jej młodszej ja. - Kiedy seks był tak niesatysfakcjonujący, że musiałeś w zamian zaspokoić się jedzeniem. Fakt, że żadna kobieta w tamtym pokoju nie miała znaku oznaczał, że byłam jedyną wystarczająco nieudolną w łóżku, żeby zmusić cię do pożywienia się. −Dokończ – powiedział oschle Devlin, kiedy przestała mówić. Wreszcie spojrzała na niego, wiedząc, że nie potrafi ukryć rozdzierającego serce bólu w oczach. − Noc z tobą była najlepszą w moim życiu – powiedziała, nie dbając o to, jak banalnie to zabrzmiało. - A świadomość, że ceniłeś mnie na równi z cheesburgerem, złamała moje serce. Wiedziałam, że nie jestem typem kobiety, jaki zwykle lubiłeś, ale myślałam, że będziesz miał do mnie trochę cierpliwości. Nauczysz mnie tego, czego nie wiedziałam. Spisanie na straty przez mężczyznę, który był całym moim światem w tak krótkim czasie... - Odchrząknęła, siłą nawyku dotykając różę dla odwagi. - Zdecydowałam, że nie pozwolę ci mnie odrzuć. Odejdę z własnej woli. Spakowałam walizki i odeszłam, zanim mogłam upokorzyć się w twoich oczach jeszcze bardziej. Patrzyła wszędzie, tylko nie na niego, świadoma, że w końcu zrobiła wszystko, czego unikała odchodząc. − Naprawdę potrzebuję prysznica – wyszeptała, odwracając się. Devlin wyskoczył z łóżka, ignorując fakt, że był nagi i chwycił jej ramię. Odwrócił ją twarzą do siebie. − Nigdy nie pożywiałem się na tych kobietach, ponieważ nigdy nie straciłem kontroli tak całkowicie, jak wtedy, gdy byłem z tobą. Nie potrafiłem się powstrzymać, kiedy byłem w twoich ramionach. Doprowadziłeś mnie do absolutnej słabości i mimo wszystko kochałaś. Talia zamrugała ze zdziwienia. Spojrzała na niego ze zwątpieniem, czując, że jedno złe słowo mogłoby ją zniszczyć. − A nawet gdybym pożywił się na jednej z nich z nudów, nigdy nie nosiłaby róży – powiedział. − Dlaczego? − Ponieważ ten symbol zarezerwowany jest jedynie dla mojej żony. Talia wyszarpnęła się wystarczająco silnie, żeby uderzyć w ścianę z mocnym hukiem. − Tej nocy, kiedy się poznaliśmy – powiedział cicho – obudziłem się wiedząc, że ktoś dla mnie ważny był w niebezpieczeństwie. Ruszyłem w noc, podążając za słabymi krzykami o pomoc rozbrzmiewającymi w moim umyśle. To byłaś ty, Talio, sięgająca do swojego partnera. Zrozumiałem, co się dzieje, kiedy cię szukałem. Po tych wszystkich latach spędzonych samotnie, wreszcie znalazłem kobietę przeznaczoną wyłącznie mnie. Jednak kiedy wszedłem w uliczkę, wszystkim, co zobaczyłem była przestraszona mała dziewczynka.

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Prychnął z ponurym rozbawieniem. − Możesz wyobrazić sobie moje przerażenie, kiedy zdałem sobie sprawę, że kobieta, na którą czekałem wieki tak naprawdę nie była jeszcze w pełni kobietą. Była dzieckiem i była przerażona moimi pobratymcami. Jednak nic nie zmieniało faktu, że musiałem cię chronić. Zrobiłem jedyną rzecz, jaką mogłem. Zabrałem cię ze sobą i czekałem pięć bolesnych lat, aż dorośniesz. − To nie może być prawda – westchnęła. - Nigdy nawet nie spojrzałeś na mnie pożądliwie, dopiero jak cię o to poprosiłam. − W dzień twoich dziewiętnastych urodzin powiedziałem Merilyn i pozostałym, że nigdy więcej ich nie dotknę – powiedział, zaprzeczając jej słowom. Dałem im tydzień na opuszczenie rezydencji. Byłaś wystarczająco dorosła, żeby zająć swoje miejsce u mojego boku i byłem zdeterminowany cię uwieść. Nie istniałaby dla mnie żadna inna kobieta, tylko ty. Potem zapragnęłaś mnie na swoje urodziny. - Jego delikatny uśmiech łamał serce. - Powiedziałem ci, Talio, żebyś była ostrożna wypowiadając życzenie. Pozwolić ci odejść było niemożliwe po tym, jak usłyszałem te słowa. − Ale kobiety powiedziały... − Odrzuciłem je dla naiwnej, niewinnej dziewczyny. Okłamały cię z zemsty. Moja noc z tobą była absolutnie idealna, Tali. Nie było w tobie nic niesatysfakcjonującego. Następnego dnia spałem tak długo, bo mnie wykończyłaś. Uśmiechnął się krzywo. - A kiedy się obudziłem, odkryłem, że kobieta, którą kochałem bardziej, niż własne życie, uciekła ode mnie. Merilyn powiedziała mi, że znalazła cię całą we łzach. Powiedziała, że byłaś mną przerażona i bałaś się powrócić do mojego łoża. Poradziła mi, żebym dał ci trochę przestrzeni, że wrócisz, kiedy będziesz gotowa. − Więc przez cały ten czas... − Myślałem, że moja partnerka boi się mojego dotyku – powiedział, dokańczając jej myśl. - Myślałem, że... skrzywdziłem cię w jakiś okropny sposób. I, kiedy lata mijały, moje obawy tylko rosły. Nie miałem pojęcia jak ci to wynagrodzić. − Skrzywdziłeś mnie? - Prychnęła. - To, co właśnie zrobiliśmy, powinno udowodnić, że nigdy nie bałam się ciebie w ten sposób. Do diabła, utrata dziewictwa powinna być do kitu, a zamiast tego była najbardziej niesamowitym doświadczeniem w moim życiu. Cóż – poprawiła – w każdym razie było tak, aż do ostatniej nocy. Gwałtownie wciągnął ją w swoje ramiona. − Nigdy się mnie nie bałaś – wyszeptał niczym modlitwę. − A ty nigdy mnie nie wykorzystałeś. - Wciąż nie mogła w to uwierzyć. Dev, tyle lat. Zamknął oczy z bólu. − Gdybym przyszedł po ciebie, spróbował porozmawiać, mogliśmy wyjaśnić wszystkie nieporozumienia. I mogliśmy być razem. − Cholerna duma – zgodziła się. - Bycie śmiertelną przy tobie będzie do bani

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami bez tracenia moich sześciu najlepszych lat. Devlin uspokajał ją delikatnie. − Tali, kiedy partnerka demona nie jest na parę lat. Jest na zawsze. − Ale ja nie jestem nieśmiertelna. Pochylił się i przesunął ustami po róży. − Możesz być. Zacząłem nas łączyć sześć lat temu. Wszystko, co musisz zrobić, to dokończyć rytuał, a nasze siły witalne zwiążą się na zawsze. Będziesz żyć tak długo, jak ja. Ostro wciągnęła powietrze. − Co muszę zrobić? − Pamiętasz, jak dałem ci różę? − Ugryzłeś mnie, kiedy się... w ferworze, że tak powiem. − Dokładnie. Musisz zrobić to samo. Nasza zmieszana krew przypieczętuje kontrakt. Ten sam znak pojawi się na mojej szyi. Raz połączone jest nie do zerwania. − Demonia magia – westchnęła. Przytaknął natychmiast. Podniosła na niego wzrok, poważnie rozważając to, co powiedział. Czy była gotowa na wieczność z tym mężczyzną? Sięgając w górę, przejechała palcami po jego twarzy. Kogo chciała nabrać? Była gotowa odkąd miała czternaście lat. Sześć lat próbowała go nienawidzić i poległa. Jej życie bez niego u boku było niekompletne. W możliwości wyboru pomiędzy samotnym życiem, a wiecznością z jego miłością, wiedziała, na co się zdecydować. − Cóż – powiedziała, unosząc się na palcach, żeby pocałować jego usta. - Skoro musimy być w ferworze, może powinniśmy wrócić do łóżka. Dzika radość potężniejsza niż cokolwiek, co kiedykolwiek widziała, przepłynęła przez jego twarz. − Kocham cię – powiedział, zanim pocałował ją z rozpalającą pasją. − Dobrze, ja ciebie też – powiedziała, kiedy tylko zdołała. Uśmiechnęła się do niego. - Proponuję nowy interes, demonie. Dam ci różę, jeśli obiecasz kochać tylko mnie przez całą wieczność. Devlin uśmiechnął się, kiedy prowadził ją tyłem w kierunku łóżka. − Zgoda.

KONIEC

Dziękujemy za wybór naszego tłumaczenia. Mamy nadzieję, że bawiliście się przy nim tak samo świetnie jak my. Poniżej bonusik specjalnie dla was. Zapowiedź kolejnej książki z serii Anioły i

Translate_Team

Victoria Davies – Anioły i demony 2 – Interesy z demonami Demony 3. Sprawdzajcie stronę naszego Teamu żeby wiedzieć kiedy się pojawi. Daya i Chups BONUSIK ☺ Tarra Blaize „Break” Życie Layli Road jest litanią ironii. Biedota mieszkająca w przyczepach samochodowych. Rzucenie liceum. Piękny kłamca. Bardzo wykwalifikowany haker komputerowy. I jeden dodatkowy, niezwykły dar: umiejętność zobaczenia demonów i aniołów, pochłoniętych dziką, nocną bitwą na miejskich ulicach. Kiedy porywacze przetrzymują jej brata, Layla nagle znajduje się w sytuacji, w której sprzymierza się ze sprowadzonym demonem krwi. Brutalny, cielesny, gwałtowny demon, który zabija bez wahania, gra na jej emocjach, patrzy na nią zbyt sugestywnym wzrokiem. Co gorsza, Layla czuje odpowiadające temu pożądanie. Gethin nie potrzebuje dużo czasu, aby zorientować się, że ma w swoich rękach małego zdrajcę – i że ona jest szantażowana. Jako samotnej, ludzkiej kobiecie jej dążenie do ocalenia brata jest beznadziejne – dokładnie tak, jak przyciąganie między nimi. Nawet, jeśli pomoże jej zachować to, co kochała, nigdy nie będzie jego... Ostrzeżenie: Obejmuje diabelskiego demona, bohaterkę złapaną między kamień, a twarde miejsce, kilka magicznych bitew i zaparowane szyby tylnego siedzenia samochodu.

Translate_Team