Michael Dobbs - House of Cards 02 - Ograc krola

Lucy i Andreiowi Za Medford 1971. Za Fiskardon 1981. Za Villars 1991. Za wszystko.

Wstęp

Kied y w 1 9 9 0 ro k u n ap is ałem House of Cards. Ograć króla jak o k o n ty n u ację House of Cards, wy n ik ało to międ zy in n y mi z mo jeg o p rzek o n an ia, że n as z k ró lews k i jach t o b rał k u rs n a wzb u rzo n e wo d y . Przek o n an ie o k azało s ię s łu s zn e. Pis ałem o ro zb ity ch małżeń s twach , s k an d alu fin an s o wy m, k o n tro wers jach p o lity czn y ch i p u b liczn y ch u p o k o rzen iach , a p rzez n as tęp n e k ilk a lat ro d zin a k ró lews k a trzy mała s ię teg o s cen ariu s za z zad ziwiającą u p o rczy wo ś cią. Czas ami miało s ię wręcz wrażen ie, że ró żn e o s o b y o twarcie u b ieg ają s ię o ro le w tej h is to rii. J eś li mo ja k s iążk a miała b y ć o s trzeżen iem, a ch y b a miała, to p o d ty m wzg lęd em o k azała s ię k o mp letn y m fias k iem. Dy n as tię Win d s o ró w czek ały jed n e z jej n ajg o rs zy ch ch wil. J ach t o mal n ie zato n ął, a n iek tó rzy czło n k o wie zało g i wy p ad li za b u rtę. M ó j fik cy jn y k ró l n ie jes t p o p ro s tu wers ją k s ięcia Karo la – n ie b rak o wało n as tęp có w tro n u , k tó rzy n ap y tali s o b ie b ied y , a ja in s p iro wałem s ię p o tro ch u k ilk o ma z n ich – ale p ewn e p o ró wn an ia b y ły n ieu n ik n io n e. Kied y zaczy n ałem p is ać, b y ło jas n e, że jeg o małżeń s two s ię ro zp ad a, mimo ws zy s tk ich o ficjaln y ch zap rzeczeń , więc p o s tan o wiłem, że mó j p o wieś cio wy k ró l n ie b ęd zie miał żo n y . M am n ad zieję, że n ic z teg o , co n a-p is ałem, n ie zak rawało n a b rak s zacu n k u , b o n ie b y ło to mo im zamiarem. W k ażd y m razie, p o mimo ty ch trag iczn y ch lat, zaró wn o s am k s iążę, jak i cała in s ty tu cja wy k azali s ię u p o rem, wy trwało ś cią i p o trafili s tan ąć n a n o g i, tak że d ziś cies zą s ię n ajwięk s zy m o d k ilk u d zies ięciu lat p o ważan iem w s p o łeczeń s twie. Kró lews k i jach t p ły n ie d alej. Po d o b n ie jak F.U. Prawie trzy d zieś ci lat p o ty m, jak g o s two rzy łem, zaczął ży ć włas n y m ży ciem – w k s iążk ach , w telewizy jn y m s erialu o g lo b aln y m zas ięg u o raz jak o p o s tać cy to wan a w p ras ie i p arlamen cie. A mo że n awet g d zieś w zak ątk ach ró żn y ch p ałacó w p s io czą n a n ieg o p o d n o s em? Có ż, mo żn a tak p o wied zieć, ale n ie b ęd ę teg o k o men to wał… M.D. 2013

Prolog Precz z k ró lami. Zab ierają za d u żo miejs ca.

To d ziś g o zg ład zą. Pro wad zili g o p rzez p ark , o to czo n y d wiema k o mp an iami p iech o ty . Zeb rał s ię g ęs ty tłu m, a o n d łu g o w n o cy zas tan awiał s ię, jak lu d zie zareag u ją, k ied y g o zo b aczą. Łzami? Gwizd ami? Będ ą p ró b o wać g o o s wo b o d zić czy s p lu n ąć n a n ieg o ze wzg ard ą? Zależy , k to im n ajlep iej zap łacił. Żad en wy b u ch jed n ak n ie n as tąp ił. Stali w cis zy , p rzy b ici, zas tras zen i, wciąż n ie wierząc, co miało s ię s tać w ich imien iu . M ło d a k o b ieta k rzy k n ęła i zemd lała, p ad ając jak martwa n a ziemię, g d y ją mijał, ale n ik t n ie p ró b o wał zak łó cić jeg o p o ch o d u p o s k u tej mro zem ziemi. Strażn icy g o p o p ęd zali. Po k ilk u min u tach zn aleźli s ię w Wh iteh all, g d zie zamk n ięto g o w n iewielk iej izb ie. By ł s ty czn io wy p o ran ek , tu ż p o d zies iątej. W k ażd ej ch wili s p o d ziewał s ię p u k an ia d o d rzwi, k tó re g o wezwie. Co ś ich jed n ak zatrzy mało . Zjawili s ię d o p iero p rzed d ru g ą. Cztery g o d zin y czek an ia, p o d czas k tó ry ch d emo n y s zarp ały zęb ami jeg o o d wag ę, a o n czu ł, jak b y ro zp ad ał s ię n a k awałk i. Wcześ n iej, n o cą, u d ało mu s ię o s iąg n ąć wewn ętrzn y s p o k ó j, n iemal s tan łas k i, ale k ied y ciężk o mijały k o lejn e n iep rzewid zian e min u ty , p rzech o d zące w g o d zin y , p rzero d ził s ię o n w md lące p o czu cie p an ik i, k tó ra zaczy n ała s ię g d zieś w mó zg u i ro zlewała p o cały m ciele, d o cierając d o p ęch erza i k is zek . W jeg o g ło wie zap an o wał zamęt i n ag le zn ik ły g d zieś p rzemy ś lan e s ło wa, d o b ran e z tak ą s taran n o ś cią, ab y wy ło ży ć s łu s zn o ś ć jeg o s p rawy i zak wes tio n o wać p o k rętn ą lo g ik ę p rzeciwn ik ó w. Wb ił s o b ie p azn o k cie g łęb o k o we wn ętrze d ło n i. J ak o ś zn ajd zie s ło wa, k ied y p rzy jd zie czas . Otwo rzy ły s ię d rzwi. W ciemn y m wejś ciu s tan ął k ap itan i s k in ął zd awk o wo , p o s ęp n ie g ło wą w h ełmie. Nie trzeb a b y ło n ic mó wić. Zab rali g o i p o k ilk u s ek u n d ach zn alazł s ię w s wo jej u wielb ian ej s ali b an k ieto wej z p lafo n em Ru b en s a i ws p an iały mi d ęb o wy mi d rzwiami, ale tru d n o mu b y ło d o s trzec s zczeg ó ły w p an u jący m tu n ien atu raln y m mro k u . Wy s o k ie o k n a p o d czas wo jn y częś cio wo zamu ro wan o i zab ito d es k ami, żeb y u zy s k ać lep s ze p o zy cje o b ro n n e. Światło d o ch o d ziło ty lk o z jed n eg o z d als zy ch o k ien , g d zie k amien iark ę i b ary k ad y ro zeb ran o . J as k rawa s zara p o ś wiata o taczała o twó r n iczy m wejś cie d o in n eg o ś wiata. Ufo rmo wan y p rzez s zp aler żo łn ierzy k o ry tarz p ro wad ził p ro s to d o n ieg o .

M ó j Bo że, ależ b y ło zimn o . Nie jad ł n ic o d wczo raj, o d mó wił p o s iłk u , k tó ry mu zap ro p o n o wali, i b y ł wd zięczn y za d ru g ą k o s zu lę, o k tó rą p o p ro s ił, żeb y n ie d y g o tać. Nie mo g ą zo b aczy ć, jak d rży . Po my ś lelib y , że to ze s trach u . Ws p iął s ię p o d wó ch n ieró wn y ch d rewn ian y ch s to p n iach i s ch y lił g ło wę, p rzech o d ząc p rzez ramę o k n a n a p latfo rmę, k tó rą zb u d o wali n a zewn ątrz, tu ż p rzy ś cian ie. Na ś wieżo wzn ies io n y m d rewn ian y m s zafo cie s tało p ó ł tu zin a in n y ch mężczy zn , zaś ws zęd zie wo k ó ł k łęb iły s ię ty s iące lu d zi, s to jący ch n a ziemi, n a wo zach , n a d ach ach , wy ch y lający ch s ię z o k ien i in n y ch p u n k tó w o b s erwacy jn y ch . Teraz ch y b a jak o ś zareag u ją? Kied y jed n ak wy s zed ł n a o s tre ś wiatło i zn alazł s ię w ich p o lu wid zen ia, zn ieru ch o mieli w lo d o waty m wietrze. Sk u lo n e p o s tacie s tały w p o s ęp n y m milczen iu , wciąż p ełn e n ied o wierzan ia. Nad al wy d awało im s ię to n iemo żliwe. Do s zafo tu , n a k tó ry m s tał, p rzy twierd zo n e b y ły cztery żelazn e k lamry . Przy wiążą g o , ro zk rzy żo wan eg o międ zy n imi, jeś li b ęd zie s ię s zamo tał, ale to ty lk o jes zcze raz d o wo d ziło , jak s łab o g o ro zu mieli. Nie b ęd zie s ię s zarp ał. Przezn aczo n y b y ł mu lep s zy k o n iec. Po wie ty lk o k ilk a s łó w d o tłu mu i to wy s tarczy . M o d lił s ię, żeb y s łab o ś ć, k tó rą czu ł w k o lan ach , g o n ie zd rad ziła – z p ewn o ś cią d o ś wiad czy ł ju ż d o ś ć zd rad y . Wręczy li mu czap eczk ę, p o d k tó rą b ard zo s taran n ie s ch o wał wło s y , jak b y p rzy g o to wy wał s ię d o s p aceru p o p ark u z żo n ą i d ziećmi, n ic więcej. M u s i o d eg rać ten s p ek tak l d o k o ń ca. Zrzu cił p elery n ę n a ziemię, żeb y b y ło g o lep iej wid ać. Wielk ie n ieb a! Ziąb p rzes zy ł g o tak , jak b y mró z s ięg ał p o jeg o g wałto wn ie b ijące s erce i o d razu zmien iał je w k amień . Żeb y o trząs n ąć s ię z s zo k u , wziął g łęb o k i wd ech , aż zap iek ło g o w p iers i. Nie wo ln o mu zad rżeć! A o to i k ap itan jeg o s traży , ju ż s tan ął p rzed n im, z czo łem zro s zo n y m p o tem mimo zimn a. – Ty lk o k ilk a s łó w, k ap itan ie. Ch ciałb y m p o wied zieć k ilk a s łó w. – Zaczął ich s zu k ać w p amięci. Kap itan p o k ręcił g ło wą. – Na miło ś ć b o s k ą, n awet n ajp o s p o lits zy p ro s tak n a ś wiecie ma p rawo d o k ilk u s łó w. – Two ich k ilk a s łó w p rzy p łaciłb y m ży ciem, p an ie. – Sam cen ię mo je s ło wa i my ś li wy żej n iż włas n e ży cie. To mo je p rzek o n an ia p rzy wio d ły mn ie tu taj, k ap itan ie. Po d zielę s ię n imi p o raz o s tatn i. – Nie mo g ę n a to p o zwo lić. Nap rawd ę żału ję. Ale n ie mo g ę. – Od mó wis z mi n awet teraz? – Op an o wan ie w jeg o g ło s ie u s tąp iło miejs ca g wałto wn emu o b u rzen iu i ś wieżej fali p an ik i. Ws zy s tk o s zło n ie tak .

– Pan ie, n ie leży to w mo jej g es tii. Pro s zę mi wy b aczy ć. Kap itan wy ciąg n ął ręk ę, żeb y d o tk n ąć jeg o ramien ia, ale więzień co fn ął s ię o k ro k , p o p atrzy ł n a n ieg o p ło n ący m wzro k iem, p ełn y m p rzy g an y . – M o żes z mn ie u cis zy ć, ale n ig d y n ie zmien is z mn ie w k o g o ś , k im n ie jes tem. Nie jes tem tch ó rzem, k ap itan ie. Nie mu s is z mn ie p ro wad zić! Zb es ztan y k ap itan co fn ął d ło ń . Czas n ad s zed ł. Nie b ęd zie ju ż więcej s łó w, n ic s ię ju ż n ie o d wlecze. Nie b y ło g d zie s ię u k ry ć. To ch wila, w k tó rej zaró wn o o n i, jak i o n zajrzą g łęb o k o w jeg o d u s zę i p rzek o n ają s ię, jak im n ap rawd ę jes t czło wiek iem. Wciąg n ął zn ó w h au s t mro źn eg o p o wietrza i p rzy trzy mał je w p łu cach tak d łu g o , jak ty lk o mó g ł, wzn o s ząc wzro k k u n ieb u . Ks iąd z zaczął recy to wać mo n o to n n ie, że ś mierć jes t o s tateczn y m triu mfem n ad złem i b ó lem d o czes n eg o ś wiata, ale o n n ie zn alazł w ty m żad n ej in s p iracji, n ie wy p atrzy ł żad n eg o s n o p u ś wiatła, k tó ry ws k azałb y mu d ro g ę, an i żad n eg o b o s k ieg o zb awien ia, ty lk o s tężałe s talo we n ieb o an g iels k iej zimy . Uś wiad o mił s o b ie, że wciąż zacis k a p ięś ci, wb ijając p azn o k cie we wn ętrza d ło n i. Zmu s ił s ię, żeb y ro zp ro s to wać p alce i o p u ś cić ręce wzd łu ż b o k ó w. Cich a mo d litwa. Ko lejn y wd ech . Po tem p o ch y lił s ię, d zięk u jąc Bo g u , że jeg o k o lan a mają jes zcze d o ś ć s iły , b y g o u trzy mać. Po wo li, z g o d n o ś cią, tak jak to ćwiczy ł p o p rzed n iej n o cy w s wo im p o k o ju , p o ło ży ł s ię n a ch ro p o waty m d rewn ian y m p o d eś cie. Od s tro n y tłu mu wciąż n ie d o b ieg ał żad en d źwięk . M o że jeg o s ło wa n ie b y ły b y d la n ich p o ciech ą i in s p iracją, ale p rzy n ajmn iej d o wio d ły b y s łu s zn o ś ci jeg o racji. Og arn ęła g o wś ciek ło ś ć, k ied y u ś wiad o mił s o b ie p o two rn ą n ies p rawied liwo ś ć teg o ws zy s tk ieg o . Nie d an o mu n awet s zan s y , b y co k o lwiek wy jaś n ić. Sp o jrzał jes zcze raz z d es p eracją w twarze lu d zi, mężczy zn i k o b iet, w k tó ry ch imien iu o b ie s tro n y to czy ły wo jn ę i k tó rzy s tali teraz, p atrząc p u s ty m wzro k iem, n ic n iero zu miejące p io n k i. J ed n ak , ch o ć d u rn ie, to ciąg le jeg o lu d zie i mu s iał walczy ć o ich o calen ie z ty mi, k tó rzy n ag in ają i łamią p rawo d la włas n y ch k o rzy ś ci. Przeg rał, lecz ś wiat w k o ń cu u zn a s łu s zn o ś ć jeg o s p rawy . W k o ń cu . Zro b iłb y ws zy s tk o tak s amo , g d y b y d o s tał d ru g ą s zan s ę, d ru g ie ży cie. To jeg o o b o wiązek , n ie miałb y wy b o ru . Tak jak n ie miał g o teraz, n a ty m n ag im d rewn ian y m s zafo cie, k tó ry jes zcze p ach n iał ży wicą i ś wieży mi tro cin ami. A o n i b y zro zu mieli, p rawd a? Ko n iec k o ń có w… ? Ko ło jeg o leweg o u ch a zas k rzy p iała d es k a. Twarze w tłu mie jak b y zas ty g ły , p rzy p o min ały o g ro mn e malo wid ło , w k tó ry m n ik t s ię n ie p o ru s zał. Pęch erz zaczy n ał o d mawiać mu p o s łu s zeń s twa – czy to z zimn a, czy z czy s teg o p rzerażen ia? J ak d łu g o jes zcze… ? Sk o n cen tru j s ię, mo że mo d litwa? Sk o n cen tru j s ię! Utk wił wzro k w mały m

ch ło p cu , mo że o ś mio letn im, w łach man ach , z o k ru s zk ami n a b ru d n y m p o d b ró d k u , k tó ry właś n ie p rzes tał p rzeżu wać k awałek ch leb a i k tó reg o n iewin n e b rązo we o czy ro zs zerzy ły s ię w o czek iwan iu , s k u p io n e n a p u n k cie zn ajd u jący m s ię o k o ło s to p y n ad g ło wą s k azań ca. Na Bo g a, ależ b y ło zimn o , n ig d y jes zcze n ie p rzen ik ał g o tak i ziąb ! I n ag le s ło wa, k tó re z tak im wy s iłk iem s tarał s ię s o b ie p rzy p o mn ieć, zalały g o falą, jak b y k to ś o d emk n ął mu d u s zę. I tak w ro k u ty s iąc s ześ ćs et czterd zies ty m d ziewiąty m wzięli s weg o s en io ra, k ró la Karo la Stu arta, Ob ro ń cę Wiary , p o p rzez p rawo d zied ziczen ia k ró la Wielk iej Bry tan ii i Irlan d ii, i o b cięli mu g ło wę. Nad ran em w p ewien zimo wy d zień , w s y p ialn i wy ch o d zącej n a czterd zies to ak ro wy o g ró d p ałacu , k tó ry jes zcze n ie is tn iał, k ied y wy p rawian o Karo la Stu arta n a tamten ś wiat, jeg o p o to mek p o d erwał s ię ze s n u . M o k ry k o łn ierzy k p iżamy p rzy k leił mu s ię d o s zy i, a o n leżał z twarzą wtu lo n ą w tward ą, p o p lamio n ą p o d u s zk ę i b y ło mu zimn o jak … Zimn o jak w g ro b ie. Wierzy ł w mo c s n ó w o raz ich zd o ln o ś ć d o ro zwik łan ia zag ad ek wewn ętrzn ej is to ty i miał w zwy czaju zap is y wać p o p rzeb u d zen iu ws zy s tk o , co p amiętał, w n o tatn ik u , k tó ry trzy mał s p ecjaln ie w ty m celu tu ż p rzy łó żk u . Ty m razem jed n ak p o n ieg o n ie s ięg n ął. Nie b y ło tak iej p o trzeb y . Nig d y n ie zap o mn i zap ach u tłu mu zmies zan eg o z wo n ią ży wicy i tro cin an i ciężk ieg o , metaliczn eg o k o lo ru n ieb a w to mro źn e p o p o łu d n ie. An i n iewin n y ch , p ełn y ch wy czek iwan ia b rązo wy ch o czu ch ło p ca z o k ru s zk ami n a b ru d n y m p o d b ró d k u . An i teg o u czu cia p o two rn ej ro zp aczy , że n ie p o zwo lili mu p rzemó wić, o d b ierając s en s jeg o p o ś więcen iu i s p rawiając, że jeg o ś mierć p o s zła zu p ełn ie n a marn e. Nig d y teg o n ie zap o mn i. Nieważn e, jak b ard zo b ęd zie s ię s tarał.

Część I

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

Rozdział 1 Nig d y n ie p rzek raczaj rzek i n iezn an y m mo s tem, k ied y jed zies z n a s ło n iu . przysłowie chińskie

Gru d zień : p ierws zy ty d zień To n ie b y ło p rzy p ad k o we zap ro s zen ie, n ig d y n iczeg o n ie ro b ił p rzy p ad k o wo . Pro p o zy cję, to n em s tan o wczy m i n iemal n iezn o s zący m s p rzeciwu , zło ży ł jej p rzez telefo n czło wiek p rzy zwy czajo n y raczej d o wy d awan ia ro zk azó w n iż d o p rawien ia p o ch leb s tw. Oczek iwał jej n a ś n iad an iu i n ie b rał p o d u wag ę, że mo g łab y o d mó wić. Szczeg ó ln ie d zis iaj, k ied y zmien iali p remieró w, jed en o d ch o d ził, a p rzy ch o d ził, n iech ży je wo la lu d u . M iał to b y ć p rawd ziwy d zień s ąd u .

d ru g i

Drzwi o two rzy ł Ben jamin Lan d les s we włas n ej o s o b ie, co wy d ało jej s ię d ziwn e. Zn alazła s ię w ap artamen cie wy raźn ie s łu żący m d o zad awan ia s zy k u , p rzek o mb in o wan y m i b ezo s o b o wy m, g d zie mo żn a b y s ię s p o d ziewać jeś li n ie o d źwiern eg o , to p rzy n ajmn iej s ek retark i alb o as y s ten tk i, k tó ra b y łab y p o d ręk ą, żeb y zro b ić k awę i p rawić g o ś cio m k o mp lemen ty , jed n o cześ n ie p iln u jąc, b y n ie u ciek li z żad n y m ze zd o b iący ch ś cian y p łó cien imp res jo n is tó w. Sam Lan d les s w n iczy m n ie p rzy p o min ał d zieła s ztu k i. M iał s zero k ą ś liwk o wą twarz, mięs is tą i zaczy n ającą o b wis ać jak ś wieca trzy man a zb y t b lis k o p ło mien ia. By ł wielk i i zwalis ty , d ło n ie miał s zo rs tk ie, jak u ro b o tn ik a, i s to s o wn ą rep u tację. Swo je imp eriu m p ras o we „Ch ro n icle” zb u d o wał, łamiąc s trajk i, a tak że k ariery . Przy ło ży ł ch o ciażb y ręk ę d o złaman ia k ariery czło wiek a, k tó ry właś n ie czek ał, żeb y p o jech ać d o p ałacu i zrzec s ię wład zy o raz p res tiżu u rzęd u p remiera. – Pan n o Qu in e. Sally . Bard zo s ię cies zę, że mo g ła p an i p rzy jś ć. J u ż o d d awn a ch ciałem p an ią p o zn ać. Wied ziała, że to k łams two . Gd y b y rzeczy wiś cie ch ciał, z p ewn o ś cią b y to załatwił. Wp ro wad ził ją d o g łó wn eg o p o k o ju , wo k ó ł k tó reg o zb u d o wan y b y ł cały ten

lu k s u s o wy

ap artamen t

n a o s tatn im

p iętrze. Zewn ętrzn e ś cian y

p en th o u s e’u

wy k o n an o w cało ś ci z wy s o k o wy trzy małeg o s zk ła, d zięk i czemu mo żn a b y ło p o d ziwiać ws p an iałą p an o ramę b u d y n k ó w p arlamen tu n a d ru g im b rzeg u Tamizy , a n a p o k ry cie p o d ło g i d rewn ian y m p ark ietem, u ło żo n y m w mis tern e wzo ry , trzeb a b y ło zap ewn e p o ś więcić p o ło wę jak ieg o ś las u d es zczo weg o . Nieźle jak n a ch ło p ak a z zap y ziały ch zau łk ó w Beth n al Green . Zap ro wad ził ją d o o lb rzy miej s k ó rzan ej s o fy , p rzed k tó rą s tał n is k i s tó ł u g in ający s ię o d tac z g o rący mi p o trawami ś n iad an io wy mi. Nig d zie n ie b y ło wid ać an i ś lad u p o mo cn ik a, k tó ry mu s iał d o s ło wn ie p rzed ch wilą p rzy g o to wać te d an ia i ro zło ży ć ś wieżo wy p ras o wan e p łó cien n e s erwetk i. Po d zięk o wała za jed zen ie, ale Lan d les s s ię n ie o b raził. Zd jął mary n ark ę i zajął s ię włas n y m talerzem, p o d czas g d y o n a n alała s o b ie czarn ej k awy i czek ała. Go s p o d arz s k u p ił s ię całk o wicie n a jed zen iu ś n iad an ia. Ety k ieta i zach o wan ie p rzy s to le n ie n ależały d o jeg o mo cn y ch s tro n . Nie zab awiał jej to warzy s k ą p o g awęd k ą, k o n cen tru jąc u wag ę raczej n a jajk ach n iż n a n iej. Przez ch wilę zas tan awiała s ię, czy p rzy p ad k iem n ie u zn ał, że zap ras zając ją, p o p ełn ił b łąd . J u ż teraz czu ła s ię d o ś ć b ezb ro n n a. – Sally Qu in e. Uro d zo n a w Do rch es ter, w s tan ie M as s ach u s etts . Trzy d zieś ci d wa lata, a ju ż wy ro b iła s o b ie n iezłą ren o mę jak o s p ecjalis tk a o d b ad ań o p in ii p u b liczn ej. I to w Bo s to n ie, n iełatwy m mieś cie d la k o b iety wś ró d ty ch ws zy s tk ich tęp y ch Irlan d czy k ó w. – Sama d o b rze o ty m wied ziała, wy s zła za jed n eg o z n ich . Lan d les s o d ro b ił p racę d o mo wą, p o g rzeb ał w jej p rzes zło ś ci i ch ciał d ać jej to jas n o d o zro zu mien ia. Czek ał n a jej reak cję, p atrząc n a n ią s p o d g ęs ty ch , s p lątan y ch jak s zn u r b rwi. – Uro cze mias to , Bo s to n , d o b rze je zn am. Pro s zę mi p o wied zieć, d laczeg o zo s tawiła p an i ws zy s tk o , co tam zb u d o wała, i p rzy jech ała d o An g lii, żeb y zacząć o d n o wa? Od zera? Umilk ł, ale n ie d o czek ał s ię o d p o wied zi. – To p rzez ten ro zwó d , p rawd a? I ś mierć d zieck a? Zo b aczy ł, że s zczęk i jej s zty wn ieją, i zaciek awił s ię, czy zaraz n as tąp i wy b u ch o b u rzen ia, czy też g o ś ć ru s zy w k ieru n k u d rzwi. Wied ział jed n ak , że łez n ie b ęd zie. Nie ten ty p , wid ział to w jej o czach . Nie b y ła tak n ien atu raln ie ch u d a i wy mizero wan a, jak wy mag ała teg o ak tu aln a mo d a, miała b ard ziej k las y czn ą u ro d ę, b io d ra mo że o p ó ł cala za s zero k ie, ale ws zy s tk ie k rąg ło ś ci wy raźn ie zazn aczo n e. Prezen to wała s ię n ien ag an n ie. M iała g ład k ą cerę, ciemn iejs zą i b ard ziej lś n iącą n iż u an g iels k ich p ięk n o ś ci, a ry s y jak b y s taran n ie wy k u te d łu tem rzeźb iarza. Us ta p ełn e

i wy razis te, wy s o k ie k o ś ci p o liczk o we, wło s y d łu g ie, g ęs te i w tak g łęb o k im o d cien iu czern i, że p o my ś lał, iż mo że b y ć z p o ch o d zen ia Wło s zk ą alb o Ży d ó wk ą. J ed n ak n ajb ard ziej wy jątk o wy b y ł w jej twarzy n o s , p ro s ty i o d ro b in ę za d łu g i, ze s p łas zczo n y m k o n iu s zk iem, k tó ry mars zczy ł s ię i d rg ał, k ied y mó wiła, a n o zd rza ro zs zerzały s ię p o d wp ły wem emo cji. By ł to n ajb ard ziej p ro wo k acy jn y i zmy s ło wy n o s , jak i w ży ciu wid ział; ch cąc n ie ch cąc, wy o b rażał g o s o b ie n a p o d u s zce. J ed n ak jej o czy g o n iep o k o iły , n ie p as o wały d o tej twarzy . By ły w k s ztałcie mig d ałó w, p ełn e jes ien n y ch rd zawo ś ci i zielen i, p rzejrzy s te jak u k o ta, ale s ch o wan e za zb y t d u ży mi o k u larami. Nie miały teg o b las k u , k tó ry p o win n y mieć o czy k o b iety , k tó ry p rawd o p o d o b n ie miały k ied y ś , p o my ś lał. Czaiła s ię w n ich n ieu fn o ś ć, jak b y co ś u k ry wały . Wy jrzała p rzez o k n o , ig n o ru jąc g o . Do Bo żeg o Naro d zen ia zo s tały zaled wie d wa ty g o d n ie, ale w p o wietrzu n ie czu ło s ię wes o łej g wiazd k o wej atmo s fery . Świąteczn y n as tró j s p ły n ął d o ry n s zto k a i jak o ś n ie wy d awało s ię, żeb y b y ł to d o b ry d zień n a zmian ę p remiera. Za o k n em p rzek o zio łk o wała mewa, rzu co n a w g łąb ląd u p rzez s zto rmy n a M o rzu Pó łn o cn y m. Przez p o d wó jn e s zy b y p rzen ik n ęły jej k rzy k i i o b elg i, k tó re mio tała, jak b y zazd ro ś ciła im ś n iad an ia, aż wres zcie o d fru n ęła, g n an a p o d mu ch ami wiatru . Sally p atrzy ła, jak zn ik a w s zaro ś ci n ieb a. – Niech s ię p an n ie s p o d ziewa, że mn ie p an wy p ro wad zi z ró wn o wag i alb o o b razi, p an ie Lan d les s . To , że ma p an wy s tarczająco d u żo p ien ięd zy i wp ły wó w, b y o d ro b ić p racę d o mo wą, n ie ro b i n a mn ie wrażen ia. An i mi n ie p o ch leb ia. J es tem p rzy zwy czajo n a d o b y cia p o d ry wan ą p rzez b izn es men ó w w ś red n im wiek u . – Zn iewag a b y ła zamierzo n a. Ch ciała mu d ać d o zro zu mien ia, że n ie p o zwo li n a jed n o s tro n n o ś ć w wy mierzan iu cio s ó w. – Czeg o ś p an o d e mn ie ch ce. Nie mam p o jęcia czeg o , ale p o s łu ch am. Do p ó k i b ęd zie mo wa o in teres ach . Sk rzy żo wała n o g i, p o wo li i celo wo , tak b y zau waży ł. Niemal o d d zieck a n ie miała wątp liwo ś ci, że mężczy zn p o ciąg a jej ciało , a ich p rzes ad n e zain teres o wan ie o zn aczało , że n ig d y n ie miała o k azji trak to wać s wo jej p łci jak o cen n eg o s k arb u – zaws ze b y ła d la n iej n arzęd ziem d o to ro wan ia s o b ie ś cieżk i p rzez tru d n y i b ezd u s zn y ś wiat. Dawn o temu zd ecy d o wała, że s k o ro s ek s ma b y ć ży cio wą walu tą, to zmien i g o w b izn es o wy atu t, o twierający d rzwi, k tó re w p rzeciwn y m razie p o zo s tały b y zary g lo wan e. A mężczy źn i n iezawo d n ie p o trafią b y ć p alan tami. – J es t p an i b ard zo b ezp o ś red n ia, p an n o Qu in e. – Wo lę p rzejś ć o d razu d o rzeczy n iż s ię p ieś cić. I u miem g rać w p an a g rę. – Op arła s ię wy g o d n ie n a k an ap ie i zaczęła o d liczać n a s taran n ie wy man ik iu ro wan y ch

p alcach lewej d ło n i. – Ben Lan d les s . Wiek … n o , p rzez wzg ląd n a p ań s k ą d o b rze zn an ą p ró żn o ś ć p o wied zmy , że jes zcze n ie an d ro p au zaln y . Tward y s u k in s y n , k tó ry n ie miał n ic, a teraz k o n tro lu je jed en z n ajwięk s zy ch k o n cern ó w p ras o wy ch w ty m k raju . – J u ż wk ró tce n ajwięk s zy – wtrącił cich o . – Po mający m n ieb awem n as tąp ić p rzejęciu Un ited News p ap ers – k iwn ęła g ło wą – b o p remier, k tó reg o k an d y d atu rę p an wy s u n ął, p o p arł i d o k tó reg o wy b o ru d o p ro wad ził p an właś ciwie s amo d zieln ie, za d wie g o d zin y o b ejmu je u rząd i u s u n ie tę d ro b n ą n ied o g o d n o ś ć, jak ą b y ła p o lity k a an ty mo n o p o lo wa jeg o p o p rzed n ik a. M u s iał p an ś więto wać całą n o c, aż d ziwn e, że miał p an ap ety t n a ś n iad an ie. No ale ma p an rep u tację czło wiek a o n ien as y co n y m ap ety cie. Na ró żn e rzeczy . – M ó wiła n iemal u wo d ziciels k im to n em, z ak cen tem, k tó ry złag o d ziła i s to n o wała, ale k tó reg o s ię n ie p o zb y ła. Ch ciała, żeb y lu d zie ją zau waży li i zap amiętali, żeb y wy ró żn ili ją z tłu mu . Samo g ło s k i p o zo s tały więc n o wo an g iels k ie, o d ro b in ę zb y t d łu g ie i len iwe jak n a Lo n d y n , a s ło wa częs to n iewy b red n e, jak b y p ro s to z k o lejek p o zas iłek w Do rch es ter. – No to co ci ch o d zi p o g ło wie, Ben ? Na mięs is ty ch warg ach wy d awcy ig rał u ś mies zek , ale jeg o o czy p o zo s tały n ieru ch o me i u ważn ie ją o b s erwo wały . – Nie mam z n im żad n eg o u k ład u . Po p arłem g o , b o u zn ałem, że jes t n ajlep s zy m czło wiek iem d o tej ro b o ty . Nie ma w ty m d la mn ie p ry watn eg o zy s k u . Zary zy k u ję, tak jak cała res zta. Po d ejrzewała, że to d ru g ie k łams two , k tó re p ad ło w tej ro zmo wie, ale n ie s k o men to wała teg o . – Tak czy in aczej, to n o wa era. Zmian a p remiera o zn acza n o we wy zwan ia. I n o we mo żliwo ś ci. Po d ejrzewam, że ten s zef rząd u p o zwo li lu d zio m zaro b ić w więk s zy m s to p n iu n iż Hen ry Co llin g rid g e. To d la mn ie d o b ra wiad o mo ś ć. I d la p an i p o ten cjaln ie też. – Kied y ws zy s tk ie ws k aźn ik i ek o n o miczn e lecą n a łeb , n a s zy ję? – Właś n ie o to ch o d zi. Pan i firma b ad an ia o p in ii p u b liczn ej d ziała o d … n o ilu , d wu d zies tu mies ięcy ? Start b y ł u d an y , zy s k ała p an i ren o mę. Ale to mała firemk a, a tak ie p ło tk i mo g ą p ó jś ć n a d n o , jeś li p rzez n as tęp n e p arę lat zro b i s ię ciężk o . W k ażd y m razie tak s amo jak ja n ie ma p an i cierp liwo ś ci d o p ro wad zen ia b izn es u , k tó ry led wo p rzęd zie. Ch ce s ię p an i p rzeb ić, zn aleźć s ię n a s zczy cie. A d o teg o p o trzeb n a jes t k as a. – Nie p ań s k a. Gd y b y mo ją firmę zas iliły p ien iąd ze k o n cern u p ras o weg o ,

zru jn o wało b y to całą zb u d o wan ą p rzeze mn ie wiary g o d n o ś ć. To , co ro b ię, p o leg a n a o b iek ty wn ej an alizie, a n ie o s zczers twach i s ian iu p an ik i, z p aro ma n ag imi g wiazd k ami n a d o k ład k ę, żeb y zwięk s zy ć n ak ład . Przejech ał g ru b y m języ k iem p o zęb ach , jak b y p ró b o wał z ro ztarg n ien iem p rzes u n ąć k awałek ś n iad an ia. – Nie d o cen ia s ię p an i – mru k n ął. Wy jął wy k ałaczk ę, k tó rą zag łęb ił z wp rawą p o ły k acza mieczy w jak imś o d leg ły m zak amark u s wo jej s zczęk i. – Bad an ia o p in ii to n ie o b iek ty wn a an aliza, ty lk o wiad o mo ś ci. News y . J ak n aczeln y ch ce ro zk ręcić n u mer, zamawia u tak ich lu d zi jak p an i p rzep ro wad zen ie jak ich ś b ad ań . Wie, jak ie ch ce mieć o d p o wied zi i jak i zamieś ci n ag łó wek , p o trzeb u je ty lk o tro ch ę d an y ch s taty s ty czn y ch , żeb y n ad ać temu ws zy s tk iemu p o s mak au ten ty czn o ś ci. So n d aże to b ro ń w wo jn ie d o mo wej. M o żn a n imi o d s trzelić rząd , p o k azać, że mo raln o ś ć s p o łeczeń s twa p o s zła w d iab ły , u s talić, że ws zy s cy k o ch amy Pales ty ń czy k ó w alb o n ie cierp imy s zarlo tk i. W miarę jak zap alał s ię d o tematu , ro b ił s ię co raz b ard ziej p o b u d zo n y . Od s u n ął d ło n ie o d u s t i zacis n ął je p rzed s o b ą, jak b y d u s ił n iek o mp eten tn eg o n aczeln eg o . Nig d zie n ie b y ło ś lad u p o wy k ałaczce; mo że ją p o p ro s tu p o łk n ął, jak to ro b ił z więk s zo ś cią rzeczy , k tó re mu zawad zały . – In fo rmacja to wład za – ciąg n ął. – I p ien iąd ze. Na p rzy k ład d u żo p racu je p an i w City , z firmami p lan u jący mi p rzejęcie in n y ch s p ó łek p rzez wy k u p ak cji. Pan i s o n d aży k i mó wią im, jak mo g ą zareag o wać ak cjo n ariu s ze i in s ty tu cje fin an s o we, czy p o p rą to p o s u n ięcie, czy p o zb ęd ą s ię u d ziałó w, mo g ąc liczy ć n a s zy b k i zy s k . Przejęcia to wo jn a n a ś mierć i ży cie d la s p ó łek , k tó ry ch d o ty czą. Te p an i in fo rmacje mają wielk ą warto ś ć. – I k ażemy s o b ie b ard zo d o b rze za n ie p łacić. – Nie mó wię o ty s iącach czy d zies iątk ach ty s ięcy fu n tó w – p ry ch n ął lek ceważąco . – W City to d ro b n iak i. In fo rmacje, o jak ie mi ch o d zi, p o zwalają p an i p o d ać włas n ą cen ę. Urwał, żeb y zo b aczy ć, czy n ie d o b ieg n ie g o s k rzek p o d an ej w wątp liwo ś ć u czciwo ś ci zawo d o wej. J ed n ak Sally Qu in e ty lk o s ięg n ęła ręk ami za s ieb ie, żeb y o b ciąg n ąć żak iet, k tó ry p o d win ął s ię o o p arcie k an ap y . Ten ru ch wy ek s p o n o wał i zaak cen to wał k rąg ło ś ci jej p iers i. Lan d les s wziął to za zach ętę. – Po trzeb u je p an i p ien ięd zy . Żeb y ro zwijać firmę. Żeb y złap ać s o n d ażo wą b ran żę za jaja i zo s tać jej n iek wes tio n o wan ą k ró lo wą. In aczej s p lajtu je p an i w czas ach reces ji. Co b y ło b y n iep o weto wan ą s tratą.

– Po ch leb ia mi p ań s k a o jco ws k a tro s k a. – Nie p rzy s zła tu p an i p o to , żeb y s łu ch ać p o ch leb s tw. J es t tu p an i p o to , b y wy s łu ch ać p ro p o zy cji. – Wiem o ty m o d mo men tu , k ied y d o s tałam p ań s k ie zap ro s zen ie. Ch o ciaż p rzez ch wilę wy d awało mi s ię, że trafiłam n a wy k ład . Zamias t o d p o wied zieć, p o d n ió s ł s ię z fo tela i p o d s zed ł d o o k n a. Stalo wo s zare ch mu ry zes zły jes zcze n iżej i zn ó w zaczął p ad ać d es zcz. J ak aś b ark a walczy ła z falą o d p ły wu p o d mo s tem Wes tmin s ters k im, g d zie g ru d n io wy wiatr zmien ił s p o k o jn ą zwy k le rzek ę w mętn ą, wzb u rzo n ą zu p ę miejs k ich o d p ad k ó w i o leju zęzo weg o . Po p atrzy ł w s tro n ę p arlamen tu , z ręk ami wb ity mi g łęb o k o w fałd y s wo ich n amio to waty ch s p o d n i, d rap iąc s ię p o n o d ze. – Nas i p rzy wó d cy , k tó rzy tam s ied zą, ci n ieu s tras zen i s trażn icy in teres u n aro d o weg o , ciąg le p o wierzają s o b ie n awzajem tajemn ice, in fo rmacje czek ające n a to , b y zro b ić z n ich s en s ację i ich n ad u ży ć. Każd y z ty ch d ran i wy p ap lałb y ws zy s tk o w mg n ien iu o k a, g d y b y s łu ży ło to jeg o celo m. Nie ma w ty m mieś cie red ak to ra d ziału p o lity czn eg o , k tó ry w ciąg u g o d zin y o d zak o ń czen ia p o s ied zen ia rząd u n ie zn ałb y k ażd eg o s ło wa, k tó re n a n im p ad ło , an i g en erała, k tó ry n ie u jawn ił p ras ie jak ieg o ś tajn eg o rap o rtu p rzed b itwą o b u d żet n a o b ro n ę. I n iech mi p an i zn ajd zie p o lity k a, k tó ry n ie p ró b o wał p o d k o p ać p o zy cji ry wala, ro zp u s zczając p lo tk i o jeg o ży ciu s ek s u aln y m. – Po ru s zy ł d ło ń mi w k ies zen iach s p o d n i, k tó re zało p o tały jak żag le wielk ieg o o k rętu p ró b u jące złap ać wiatr. – A ju ż n ajg o rs i s ą p remierzy – p ry ch n ął p o g ard liwie. – J eś li ch cą s ię p o zb y ć k ło p o tliweg o min is tra, n ajp ierw g o ro zjad ą w p ras ie h is to riami o p ijań s twie alb o n ielo jaln o ś ci. Zak u lis o we in fo rmacje. To o n e k ręcą ś wiatem. – M o że d lateg o n ig d y n ie zajęłam s ię p o lity k ą – p o wied ziała w zad u mie. Od wró cił s ię d o n iej i zo b aczy ł, że jes t z p o zo ru p o ch ło n ięta zd ejmo wan iem p o jed y n czeg o wło s a ze s wo jeg o s weterk a. Kied y ju ż b y ła p ewn a, że s k u p ił n a n iej całą u wag ę, p rzes tała z n im p o g ry wać i p o n o wn ie s ch o wała s ię w fałd ach s wo jeg o żak ietu z mies zan k i jed wab iu i b awełn y . – Co w tak im razie mi p an p o rad zi? Us iad ł k o ło n iej n a k an ap ie. Bez mary n ark i, w s amej d o p as o wan ej k o s zu li, b lis k o . J eg o fizy czn o ś ć – co jak o o s o b a o wy ro b io n y m o k u wy czu lo n y m n a mo d ę o d n o to wała z zas k o czen iem – rzeczy wiś cie ro b iła wrażen ie. – Po rad zę, żeb y wy rwała s ię p an i z p eleto n u , p rzes tała b y ć k o b ietą, k tó ra mo że latami walczy ć o zn alezien ie s ię n a s zczy cie, ale n ig d y teg o n ie o s iąg n ąć. Pro p o n u ję

s p ó łk ę. Ze mn ą. Pan i wied za fach o wa – o b o je wied zieli, że ma n a my ś li p o u fn e in fo rmacje – ws p arta mo ją s iłą fin an s o wą. To b y b y ła mies zan k a wy b u ch o wa. – Ale co ja z teg o b ęd ę miała? – Gwaran cję p rzetrwan ia. Szan s ę zaro b ien ia k u p y fo rs y , d o tarcia tam, d o k ąd p an i ch ce, n a s am s zczy t. Po k azan ia s wo jemu b y łemu mężo wi, że n ie ty lk o p o trafi p an i b ez n ieg o p rzetrwać, ale wręcz o d n ieś ć s u k ces . Teg o właś n ie p an i ch ce, p rawd a? – I jak n ib y miało b y d o teg o ws zy s tk ieg o d o jś ć? – Po łączy my n as ze zas o b y . Pan i in fo rmacje i mo je p ien iąd ze. J eś li w City b ęd zie s ię co ś k ro ić, ch cę o ty m wied zieć. J ak s ię zd ąży p rzed res ztą s tawk i, p o ten cjaln e zy s k i mo g ą b y ć o g ro mn e. Po d zielimy s ię n imi, p an i i ja, ró wn iu tk o n a p ó ł. Złączy ła ze s o b ą k ciu k i p alec ws k azu jący , u n o s ząc d ło ń n a wy s o k o ś ć twarzy . Ko n iu s zek jej n o s a p o ru s zy ł s ię wy mo wn ie. – Przep ras zam, ale, jeś li d o b rze p an a ro zu miem, czy to ab y n ie jes t o ciu p in k ę n ieleg aln e? Od p o wied ział jej milczen iem i min ą wy rażającą n ieo p an o wan e zn u d zen ie. – I b rzmi to tak , jak b y b rał p an całe ry zy k o n a s ieb ie – ciąg n ęła. – Ry zy k o jes t częś cią ży cia. M o g ę ry zy k o wać ze ws p ó ln ik iem, k tó reg o zn am i k tó remu u fam. J es tem p ewien , że mo g lib y ś my b ard zo g łęb o k o s o b ie zau fać. Wy ciąg n ął ręk ę i mu s n ął g rzb iet jej d ło n i. W jej o czach p o jawił s ię b ły s k n ieu fn o ś ci. – Zan im p an i zap y ta, zaciąg n ięcie p an i d o łó żk a n ie jes t k o n ieczn ą częś cią tej u mo wy . Nie, n iech p an i n ie ro b i tak iej ch o lern ie n iewin n ej, o b rażo n ej min y . M ach a mi p an i p rzed n o s em cy ck ami o d mo men tu , k ied y p an i u s iad ła, więc, jak to p an i mó wi, n ie p ieś ćmy s ię, ty lk o p rzejd źmy d o k o n k retó w. Ws p ó łp raca z p an ią w p o zy cji h o ry zo n taln ej b y łab y p rzy jemn o ś cią, ale mó wimy o in teres ach , a d la mn ie in teres y s to ją n a p ierws zy m miejs cu . Nie mam zamiaru s p iep rzy ć czeg o ś , co mo że b y ć p ierws zo rzęd n y m u k ład em, p o zwalając, żeb y mó zg zjech ał mi międ zy n o g i. J es teś my tu , żeb y wy d y mać k o n k u ren cję, a n ie s ieb ie n awzajem. No to … jak b ęd zie? Zain teres o wan a? J ak b y n a zawo łan ie w d ru g im k o ń cu p o k o ju zaczął d zwo n ić telefo n . Lan d les s p o d n ió s ł s ię z p o iry to wan y m s tęk n ięciem, ale g d y s zed ł o d eb rać, czu ł p ewn e p o d ek s cy to wan ie. J eg o b iu ro d o s tało ś cis łe in s tru k cje, b y mu n ie p rzes zk ad zać, ch y b a że… Wark n ął co ś d o s łu ch awk i, p o czy m wró cił d o g o ś cia, s zero k o ro zk ład ając ręce.

– Nad zwy czajn e. Lo s mn ie ro zp ies zcza. To b y ła wiad o mo ś ć z Do wn in g Street. Najwy raźn iej n as z n o wy p remier ży czy s o b ie, żeb y m zło ży ł mu wizy tę zaraz p o jeg o p o wro cie z p ałacu , więc o b awiam s ię, że mu s zę lecieć. Nie wy p ad a k azać mu czek ać. – J eg o jak b y u lep io n a z wo s k u twarz wy k rzy wiła s ię w czy mś , co mo żn a b y ło u zn ać za u ś miech . Po ś więci u wag ę Sally jes zcze ty lk o p rzez k ilk a min u t: wzy wało g o k o lejn e miejs ce, k o lejn y ws p ó ln ik . J u ż wb ijał s ię w p łas zcz. – Niech p an i s p rawi, że ten d zień b ęd zie d la mn ie n ap rawd ę wy jątk o wy . Niech p an i p rzy jmie p ro p o zy cję. Sięg n ęła p o leżącą n a k an ap ie to reb k ę, ale o n też ju ż tam b y ł i p rzy k ry ł jej d ło ń s wo im o g ro mn y m, ro b o tn iczy m łap s k iem. Zn aleźli s ię b ard zo b lis k o s ieb ie, tak że czu ła ciep ło b ijące o d jeg o ciała, jeg o zap ach i k ry jącą s ię p o d tą zwalis tą fig u rą s iłę, k tó ra mo g łab y ją zmiażd ży ć, g d y b y tak mu s ię p o d o b ało . J ed n ak w jeg o zach o wan iu n ie czaiła s ię g ro źb a, jeg o d o ty k b y ł zad ziwiająco d elik atn y . Przez ch wilę czu ła s ię b ezb ro n n a, p rawie p o d n ieco n a. J ej n o s zad rg ał. – Niech p an id zie zająć s ię b ilan s em p łatn iczy m k raju . A ja p o my ś lę o s wo im. – Zas tan ó w s ię d o b rze, Sally , i n ie my ś l za d łu g o . – Sp rawd zę s wó j h o ro s k o p . Będ ę w k o n tak cie. W ty m mo men cie mewa z wrzas k iem p rzy p u ś ciła k o lejn y atak , o b rzu cając ich o b elg ami i tłu k ąc s k rzy d łami o s zy b ę, p o k tó rej zaczęło ś ciek ać g u an o . Lan d les s zak lął. – Po d o b n o to d o b ry o men – zaś miała s ię lek k o Sally . – Do b ry ? – wark n ął, o d p ro wad zając ją d o d rzwi. – Po wied z to ch o lern emu czy ś cicielo wi o k ien !

Rozdział 2 Czło wiek p o win ien s p ać n ies p o k o jn ie w s wo im p ałacu , jeś li ch ce g o zatrzy mać.

Nie b y ło tak , jak s ię s p o d ziewał. Zeb rał s ię zn aczn ie mn iejs zy tłu m n iż w min io n y ch latach . Właś ciwie te mo że d wad zieś cia o s ó b , k tó re s tały p rzed b ramami p ałacu , k u ląc s ię jak żó łwie p o d p aras o lami i p las tik o wy mi p elery n ami, tru d n o b y ło w o g ó le n azwać tłu mem. M o że ws p an iałe b ry ty js k ie s p o łeczeń s two zaczęło mieć w g łęb o k im p o ważan iu to , k to jes t ich p remierem. Us iad ł wy g o d n iej n a s k ó rzan y m fo telu w s amo ch o d zie, d y s ty n g o wan y , wy two rn y mężczy zn a ze zmęczo n y m u ś miech em s u g eru jący m, że n iejak o o d n iech cen ia, wręcz n iech ętn ie ak cep tu je s wó j lo s . M iał p o ciąg łą twarz, o s tarzejącej s ię, ale wciąż n ap iętej p o d p o d b ró d k iem s k ó rze, s u ro wą jak p o p iers ie rzy ms k ieg o p atriarch y . Pro s te, s reb rn o -ru d awe wło s y zaczes y wał s taran n ie d o ty łu . By ł u b ran y jak zwy k le w an tracy to wy g arn itu r zap in an y n a d wa g u zik i, w k tó reg o g ó rn ej k ies zo n ce wy k witła jas k rawa, n iemal d an d y s o wata jed wab n a p o s zetk a. Ch o ć trąciło to afek tacją, zaczął ją n o s ić, ab y zd y s tan s o wać s ię o d wes tmin s ters k ich h o rd w b an aln y ch k rawatach w rzu cik p rzed s tawiający ś wiąteczn e s k arp ety n a p rezen ty o raz g arn itu rach z M ark s & Sp en cer. Co k ilk a s ek u n d p o ch y lał s ię n is k o , ch o wając s ię za p rzed n im s ied zen iem, żeb y zaciąg n ąć s ię p ap iero s em, k tó ry trzy mał p o n iżej lin ii o k n a. By ła to jed y n a zewn ętrzn a o zn ak a b u zu jąceg o w n im n ap ięcia i ek s cy tacji. Wciąg n ął n ik o ty n ę g łęb o k o d o p łu c i p rzez ch wilę s ię n ie ru s zał, czu jąc, jak zas y ch a mu w g ard le, k ied y czek ał, aż s erce zaczn ie mu wo ln iej b ić. Wielce s zan o wn y p an p o s eł Fran cis Ewan Urq u h art p o mach ał zd awk o wo s k u lo n ej g ru p ce g ap ió w z ty ln eg o s ied zen ia s wo jeg o n o weg o rząd o weg o jag u ara, k tó ry wtaczał s ię właś n ie n a p o d jazd p ałacu Bu ck in g h am. J eg o żo n a M o rtima ch ciała o p u ś cić s zy b ę, b y k amerzy ś ci z ró żn y ch s tacji mieli n a n ich lep s zy wid o k , ale o k azało s ię, że o k n a rząd o weg o s amo ch o d u mają p o n ad cal g ru b o ś ci i s ą wp ro s t zacemen to wan e. Szo fer zap ewn ił ją, że n ie o two rzy ich n ic s łab s zeg o b ezp o ś red n ieg o trafien ia p o cis k iem p rzeciwp an cern y m z mo źd zierza.

od

Os tatn ie k ilk a g o d zin wy d awało s ię n iemal k o miczn e. Po o g ło s zen iu o s zó s tej p o p rzed n ieg o wieczo ru wy n ik ó w wy b o ró w n a p rzewo d n icząceg o p artii Urq u h art p o mk n ął d o d o mu p rzy Camb rid g e Street i tam czek ał razem z żo n ą. Na co – teg o

właś ciwie n ie wied zieli. Co miał teraz ro b ić? Nie b y ło n ik o g o , k to b y mu p o wied ział. Wy czek iwał p rzy telefo n ie, ale ten u p arcie milczał. A p rzecież s p o d ziewał s ię, że zad zwo n ią z g ratu lacjami n iek tó rzy z jeg o k o leg ó w p arlamen tarzy s tó w, mo że p rezy d en t Stan ó w Zjed n o czo n y ch , a p rzy n ajmn iej jeg o , Urq u h arta, cio tk a. J ed n ak k o led zy ju ż zaczy n ali wy k azy wać rezerwę wo b ec czło wiek a, k tó ry wcześ n iej b y ł im ró wn y , a teraz s tał s ię ich p an em; p rezy d en t zad zwo n i d o p iero , k ied y n o wy p remier zo s tan ie zatwierd zo n y , zaś wiek o wa cio tk a Urq u h arta n ajwy raźn iej my ś lała, że jeg o telefo n cały mi d n iami b ęd zie b ez p rzerwy zajęty . Des p erack o p rag n ąc p o d zielić s ię z k imś s wo ją rad o ś cią, zaczęli z M o rtimą p o zo wać d o zd jęć p rzy d rzwiach fro n to wy ch i g awęd zić z d zien n ik arzami n a ch o d n ik u p rzed d o mem. Urq u h art, czy li F.U., jak g o częs to n azy wan o , n ie b y ł czło wiek iem z n atu ry to warzy s k im. Dzięk i d zieciń s twu s p ęd zo n emu n a s amo tn y ch włó częg ach p o wrzo s o wis k ach ro d zin n y ch p o s iad ło ś ci w Szk o cji, ty lk o z p s em i p rzerzu co n ą p rzez ramię to rb ą p ełn ą k s iążek , d o b rze czu ł s ię we włas n y m to warzy s twie, ale n ig d y mu o n o n ie wy s tarczało . Po trzeb o wał in n y ch , n ie p o to , żeb y p o p ro s tu mó c z k imś p o g ad ać, ale p o to , b y mieć s ię z k im p o ró wn y wać. To właś n ie p o g n ało g o n a p o łu d n ie, to i fin an s o wa ro zp acz wy ży n p ó łn o cn ej Szk o cji. Dziad ek , k tó ry u marł, n ie p o my ś laws zy o ty m, jak u n ik n ąć in teres o wn o ś ci fis k u s a; o jciec, k tó reg o żało s n y s en ty men talizm i p rzy wiązan ie d o trad y cji zru jn o wały p o s iad ło ś ć fin an s o wo . Urq u h art p atrzy ł, jak fo rtu n a i p o zy cja s p o łeczn a jeg o ro d zicó w marn ieje n iczy m k wiat jab ło n i p o d ś n ieg iem. Wy rwał s ię s tamtąd , k ied y jes zcze d ało s ię co ś wy ciąg n ąć z p o tężn ie o b ciążo n y ch h ip o teczn ie wrzo s o wis k , ig n o ru jąc zak lin ająceg o g o n a h o n o r ro d zin y o jca, k tó reg o b łag an ia w ro zp aczy zmien iły s ię w łzawe wy razy p o tęp ien ia. W Ok s fo rd zie b y ło n iewiele lep iej. Dzieciń s two s p ęd zo n e w to warzy s twie k s iążek zao wo co wało b ły s k o tliwą k arierą n au k o wą i s tan o wis k iem s tars zeg o wy k ład o wcy ek o n o mii, ale n ie p rzek o n ał s ię d o ak ad emick ieg o s ty lu ży cia. Zaczął g ard zić wy mięty mi s ztru k s o wy mi mu n d u rk ami i mętn y m mo ralizato rs twem, w k tó re s tro iło s ię wielu jeg o k o leg ó w, b y n ajwy raźn iej p o zo s tać w ty ch s zatach aż d o ś mierci. Niecierp liwiły g o wilg o tn e mg ły ciąg n ące o d rzek i Ch erwell i mało s tk o we p o lity czn e p o zers two p rzy s to le wy k ład o wcó w. Pewn eg o wieczo ru k ad ra ak ad emick a p rzeży ła zb io ro wy o rg azm in telek tu aln y , k ied y n iemiło s iern ie zjech ała p o d s ek retarza s tan u w M in is ters twie Sk arb u , tak że o mal n ie s tracił p an o wan ia n ad s o b ą. Więk s zo ś ć o b ecn y ch u twierd ziło to ty lk o w ich zd an iu o n ied o s tatk ach Wes tmin s teru , n ato mias t Urq u h art zwietrzy ł mo żliwo ś ci. Po rzu cił więc zaró wn o b u jn e wrzo s o wis k a, jak i „ś n iące wieże” Ok s fo rd u , i zaczął s zy b k o p iąć

s ię w g ó rę, cały czas d b ając o zach o wan ie s wo jej rep u tacji n au k o wca. Wp ęd zało to in n y ch w p o czu cie n iżs zo ś ci, a w p o lity ce to p o ło wa s u k ces u . Do p iero p o d ru g iej s es ji zd jęcio wej, o k o ło d wu d zies tej trzy d zieś ci, telefo n wró cił d o ży cia. Dzwo n ili z p ałacu – w s łu ch awce o d ezwał s ię p ry watn y s ek retarz. Czy p an u Urq u h arto wi o d p o wiad ało b y p rzy jś cie z wizy tą ju tro o k o ło d ziewiątej ran o ? Tak , o d p o wiad ało b y w zu p ełn o ś ci, d zięk u ję b ard zo . Po tem p rzy s zła k o lej n a p o zo s tałe telefo n y . Od k o leg ó w p arlamen tarzy s tó w, n iemo g ący ch ju ż d łu żej o p an o wać n iep o k o ju o s tan o wis k a, k tó re n o wy p remier b y ć mo że im ran o zap ro p o n u je alb o k tó ry ch ich p o zb awi. Od red ak to ró w n aczeln y ch , n iep ewn y ch , czy zab ieg ać o ten p ierws zy wy wiad n a wy łączn o ś ć p o ch leb s twami, czy g ro źb ą. Od tro s k liwy ch man d ary n ó w s łu żb y cy wiln ej, d rżący ch o to , b y n ie zo s tawić żad n y ch ad min is tracy jn y ch s zczeg ó łó w p rzy p ad k o wi. Od p rzewo d n icząceg o ag en cji rek lamo wej p artii, k tó ry tro ch ę wy p ił i teraz n ie mó g ł p rzes tać ro zp ły wać s ię w zach wy tach . I o d Ben a Lan d les s a. Nie b y ła to właś ciwie ro zmo wa, w s łu ch awce ro zleg ł s ię ty lk o b ezczeln y ś miech i ch arak tery s ty czn y d źwięk s trzelająceg o k o rk a o d s zamp an a. Urq u h arto wi wy d awało s ię, że w tle s ły s zał co n ajmn iej jed n ą ch ich o czącą k o b ietę. Lan d les s ś więto wał, d o czeg o z p ewn o ś cią miał p rawo . To o n p ierws zy i n ajb ard ziej o twarcie p o p arł Urq u h arta. Razem, d zięk i man ip u lacjo m i k rętactwo m, zg o to wali Hen ry ’emu Co llin g rid g e’o wi p as mo u d ręk i w k o ń cu wy s łali g o n a p rzed wczes n ą emery tu rę. Urq u h art miał u Lan d les s a d łu g , więk s zy n iż mó g łb y zmierzy ć, ch o ć o czy wiś cie mag n at p ras o wy n ie k ręp o wał s ię, b y ws k azać o d p o wied n ią miarę. M y ś lał jes zcze o Lan d les s ie, k ied y jag u ar p rzemk n ął p o d łu k iem p o p rawej s tro n ie fas ad y p ałacu i wjech ał n a g łó wn y d zied zin iec. Szo fer o s tro żn ie wcis n ął h amu lec, ś wiad o my n ie ty lk o k ró lews k ieg o o to czen ia, ale tak że fak tu , iż n ie d a s ię s zy b k o zatrzy mać p o n ad cztero to n o weg o o p an cerzo n eg o jag u ara, n ie wy wo łu jąc zn aczn eg o d y s k o mfo rtu u p as ażeró w i n ie ry zy k u jąc u ru ch o mien ia au to maty czn eg o u rząd zen ia alarmo weg o , k tó re p rzek azy wało p rio ry teto wy s y g n ał wezwan ia p o mo cy d o s ek cji in fo rmacy jn ej Sco tlan d Yard u . Samo ch ó d s tan ął n ie p o d d o ry ck imi k o lu mn ami Gran d En tran ce, g łó wn eg o wejś cia, z k tó reg o k o rzy s tała więk s zo ś ć g o ś ci, ale p rzy zn aczn ie mn iejs zy ch d rzwiach z b o k u d zied ziń ca, g d zie z p o witaln y m u ś miech em n a u s tach s tał p ry watn y s ek retarz. Bły s k awiczn ie, ch o ć b ez wid o czn eg o p o ś p iech u , o two rzy ł d rzwi i p rzy wo łał g es tem d wo rs k ieg o k o n iu s zeg o , k tó ry d y s k retn ie zab rał M o rtimę Urq u h art n a k awę i u p rzejmą p o g awęd k ę, p o d czas g d y s am s ek retarz zap ro wad ził Urq u h arta wąs k imi, lecz k u n s zto wn ie zło co n y mi

s ch o d ami n a g ó rę d o p o czek aln i, k tó rej s zero k o ś ć n iewiele p rzek raczała wy s o k o ś ć. Tk wili tam p rzez min u tę, o to czen i wik to riań s k imi o b razami o lejn y mi p rzed s tawiający mi s cen y z wy ś cig ó w k o n n y ch , a tak że p o d ziwiając n iewielk i, ale b ezp ru d ery jn y marmu ro wy p o s ąg ren es an s o wy ch k o ch an k ó w, aż p ry watn y s ek retarz, ch o ć n ie b y ło wid ać, b y s p o g ląd ał n a zeg arek , o b wieś cił, że ju ż czas . Po d s zed ł d o wy s o k ich d rzwi, d elik atn ie zap u k ał trzy razy , p o czy m je o two rzy ł, ru ch em ręk i zap ras zając Urq u h arta d o ś ro d k a. – Pan ie Urq u h art. Witam p an a! Na tle ciężk iej s zk arłatn ej ad amas zk o wej k o tary , zd o b iącej jed n o z s ięg ający ch d o p o d ło g i o k ien s alo n u , s tał k ró l. Sk in ął g ło wą w o d p o wied zi n a p ełen s zacu n k u u k ło n Urq u h arta i g es tem zap ro s ił g o d alej. Po lity k ru s zy ł p rzez p o k ó j. Do p iero k ied y zn alazł s ię tu ż p rzed mo n arch ą, ten zro b ił k ro k d o p rzo d u i wy ciąg n ął ręk ę. Drzwi za Urq u h artem ju ż s ię zamk n ęły . Dwaj mężczy źn i, z k tó ry ch jed en d o s zed ł d o wład zy p o p rzez p rawo d zied ziczen ia, a d ru g i p rzez p o lity czn y p o d b ó j, zo s tali s ami. Urq u h art zwró cił u wag ę, jak zimn o jes t w p o mies zczen iu , d o b re d wa czy trzy s to p n ie p o n iżej temp eratu ry , k tó rą in n i u zn alib y za p rzy jemn ą, i jak zas k ak u jąco s łab y wy d aje s ię k ró lews k i u ś cis k d ło n i. Gd y tak s tali n ap rzeciwk o s ieb ie, żad en z n ich n ajwy raźn iej n ie b y ł p ewien , jak zacząć. Kró l n erwo wo o b ciąg n ął man k iety i zaś miał s ię k ró tk o . – Pro s zę s ię n ie martwić, p an ie Urq u h art. Niech p an p amięta, że d la mn ie to też p ierws zy raz. Kró l, n as tęp ca tro n u p rzez p ó ł ży cia i mo n arch a o d n iecały ch czterech mies ięcy , p o p ro wad ził g o ś cia d o d wó ch fo teli, s to jący ch p o o b u s tro n ach b iałeg o k amien n eg o k o min k a o mis tern ie rzeźb io n y m g zy ms ie. Przy ś cian ach wzn o s iły s ię wy p o lero wan e marmu ro we k o lu mn y p o d trzy mu jące s u fit, p o k ry ty wy s zu k an y mi k las y cy s ty czn y mi p łas k o rzeźb ami mu z, a we wn ęk ach p o ws tały ch międ zy p o s zczeg ó ln y mi k o lu mn ami wis iały o g ro mn e p o rtrety k ró lews k ich p rzo d k ó w, wy łan iający ch s ię z ciężk ich o lejn y ch s o s ó w, n amalo wan e p rzez n ajwięk s zy ch arty s tó w d an ej ep o k i. Ręczn ie rzeźb io n e meb le s tały wo k ó ł o lb rzy mieg o d y wan u z Ax min s ter, we wzó r z o zd o b n y ch czerwo n y ch i zło ty ch k wiató w, ro zciąg ająceg o s ię n a całą d łu g o ś ć p rzes tro n n eg o s alo n u . By ł to p o k ó j d zien n y , ale p rzezn aczo n y wy łączn ie d la k ró la lu b imp erato ra, i b y ć mo że n ie zmien ił s ię o d s tu lat. J ed y n y n iefo rmaln y ak cen t s tan o wiło b iu rk o , u s tawio n e w o d leg ły m ro g u , tak ab y p ad ało n a n ie ś wiatło z jed n eg o z o k ien wy ch o d zący ch n a o g ró d , k o mp letn ie zawalo n e lawin ą p ap ieró w, b ro s zu r i k s iążek , p o d k tó rą n iemal zg in ął jed y n y telefo n . Kró l miał o p in ię

s k ru p u latn eg o czy teln ik a; s tan jeg o b iu rk a ws k azy wał, że b y ła to o p in ia zas łu żo n a. – Nie jes tem p ewien , o d czeg o zacząć, p an ie Urq u h art – p o d jął k ró l, k ied y u s ied li w fo telach . – M amy two rzy ć h is to rię, ale n ajwy raźn iej n ie ma fo rmy , k tó ra b y o b o wiązy wała p rzy tak ich o k azjach . Nie mam p an u czeg o p rzek azać, żad n y ch mąd ry ch rad an i n awet u rzęd o wej p ieczęci. Nie mu s zę d awać p an u d ło n i d o u cało wan ia an i o d b ierać o d p an a p rzy s ięg i. M u s zę ty lk o p o p ro s ić, żeb y u two rzy ł p an rząd . Zg o d zi s ię p an , p rawd a? Po wag a i s zczero ś ć wład cy wy wo łały u g o ś cia u ś miech . Urq u h art b y ł tu ż p o s ześ ćd zies iątce, a więc o d zies ięć lat s tars zy o d k ró la, ch o ciaż ta ró żn ica wy d awała s ię mn iejs za. Twarz mło d s zeg o mężczy zn y b y ła n ad wiek wy ch u d zo n a, a lat d o d awały mu tak że s zy b k o p o więk s zające s ię zak o la i p rzy g arb io n a s y lwetk a. M ó wiło s ię, że k ró l, p rzy całk o wity m b rak u tro s k materialn y ch , p rzez całe ży cie zad ręczał s ię wątp liwo ś ciami n atu ry d u ch o wej, i to n ap ięcie b y ło wy raźn ie wid o czn e. W p rzeciwień s twie d o k ró la Urq u h art miał n iewy mu s zo n y u ś miech i g ad an e jak p o lity k , in telek tu aln ą rezerwę n au k o wca o raz lu z czło wiek a n au czo n eg o u d awać, u k ry wać u czu cia, a jeś li trzeb a – k łamać. Nie czu ł teraz zd en erwo wan ia, ty lk o zimn o . Po wag a ro zmó wcy właś ciwie zaczęła wzb u d zać w n im lito ś ć. Po ch y lił s ię d o p rzo d u . – Tak , Was za Kró lews k a M o ś ć. Będ zie d la mn ie zas zczy tem p o d jąć s ię u two rzen ia rząd u w p an a imien iu . M am ty lk o n ad zieję, że mo i k o led zy n ie zmien ili o d wczo raj zd an ia. Kró lo wi, zap rzątn iętemu włas n y mi my ś lami, u mk n ął lek k o żarto b liwy to n tej u wag i. Głęb o k a b ru zd a p rzecin ała czo ło zas ęp io n ej twarzy , za k tó rej s p rawą s p rzed an o milio n p amiątk o wy ch k u b k ó w, talerzy , tac, k o s zu lek , ręczn ik ó w, p o p ieln iczek , a n awet k ilk a n o cn ik ó w, w więk s zo ś ci wy p ro d u k o wan y ch n a Dalek im Ws ch o d zie. – Wie p an , n ap rawd ę mam n ad zieję, że to b rzmi o b iecu jąco : n o wy k ró l i n o wy p remier. J es t ty le d o zro b ien ia. Sto imy n a p ro g u n o weg o ty s iąclecia, mamy p rzed s o b ą n o we h o ry zo n ty . Pro s zę mi p o wied zieć, jak ie ma p an p lan y . Urq u h art ro zło ży ł s zero k o ręce. – Nie miałem zb y t wiele… b y ło tak mało czas u , s ir. Będ ę p o trzeb o wał mn iej więcej ty g o d n ia n a p rzep ro wad zen ie zmian w rząd zie, u s talen ie p ewn y ch p rio ry tetó w… – By ło to zwy k łe wo d o lejs two . Urq u h art zn ał n ieb ezp ieczeń s twa wiążące s ię z b y ciem zb y t k o n k retn y m, a w k amp an ii o p rzy wó d ztwo w p artii o d wo ły wał s ię raczej d o s wo jeg o wielo letn ieg o d o ś wiad czen ia n iż d o k o mp lek s o wy ch ro związań . Ws zy s tk ie d o g maty trak to wał z b ezs tro n n ą n au k o wą

p o g ard ą i o b s erwo wał z p o n u rą s aty s fak cją mło d s zy ch p rzeciwn ik ó w, k tó rzy p ró b o wali rek o mp en s o wać s wó j b rak p o lity czn eg o s tażu s zczeg ó ło wy mi p lan ami i o b ietn icami, p o czy m o d k ry wali, że p o s u n ęli s ię za d alek o i o d s ło n ili s łab o b ro n io n e id eo lo g iczn e flan k i. Strateg ia Urq u h arta rad zen ia s o b ie z ag res y wn y mi p y tan iami d zien n ik arzy p o leg ała n a o p o wiad an iu im frazes ó w o in teres ie n aro d o wy m i d zwo n ien iu d o ich n aczeln y ch . W ten s p o s ó b p rzetrwał d wan aś cie b u rzliwy ch d n i wy ś cig u o p arty jn e p rzy wó d ztwo , ale miał wątp liwo ś ci, jak d łu g o tak i p lan g ry b ęd zie s ię s p rawd zać. – Przed e ws zy s tk im ch ciałb y m s łu ch ać. J ak to jes t, że p o lity cy p rawią tak ie p o two rn e b an ały , k tó re jed n ak ich s łu ch acze z tak ą n iefras o b liwo ś cią p rzy jmu ją? Kró l k iwał g ło wą w milczącej zg o d zie i k o ły s ał s ię lek k o w p rzó d i w ty ł, wciąż s p ięty , s ied ząc n a b rzeżk u fo tela. – Po d czas k amp an ii p o wied ział p an , że s to imy n a ro zd ro żu , mając p rzed s o b ą wy zwan ia n o weg o s tu lecia, a jed n o cześ n ie czerp iąc z teg o , co n ajlep s ze z d awn y ch czas ó w. „Po b u d zan ie zmian p rzy zach o wan iu ciąg ło ś ci”. Urq u h art p o twierd ził, że tak to właś n ie u jął. – Brawo , p an ie Urq u h art, tak trzy mać. To p o d ziwu g o d n e p o d s u mo wan ie teg o , co u ważam tak że za s wo ją ro lę. – Zło ży ł d ło n ie, tak że u two rzy ły wieżę k o ś cis ty ch k n y k ci; b rwi miał n ieu s tająco zmars zczo n e. – M am n ad zieję, że b ęd ę p o trafił… że mi p an p o zwo li… zn aleźć jak iś s p o s ó b , ch o ćb y d ro b n y , ab y p o mó c p an u w p ań s k im zad an iu . – W jeg o g ło s ie p o b rzmiewał to n o b awy , jak u czło wiek a p rzy zwy czajo n eg o d o ro zczaro wań . – Ależ o czy wiś cie, s ir, b ęd zie to d la mn ie p rawd ziwa p rzy jemn o ś ć… Czy miał p an co ś k o n k retn eg o n a my ś li? Palce k ró la d o tk n ęły

węzła n iemo d n ie wąs k ieg o

k rawata i s k ręciły

go

w zak ło p o tan iu . – Pan ie Urq u h art, k o n k rety n ależą d o s fery p o lity k i p arty jn ej, a to p ań s k a d zied zin a. Nie mo ja. – Sir, b y łb y m wd zięczn y za ws zelk ie p an a p rzemy ś len ia… – p o wied ział mech an iczn ie Urq u h art. – Nap rawd ę? By łb y p an ? – W g ło s ie k ró la d ało s ię s ły s zeć n u tę p o d ek s cy to wan ia, k tó rą p ró b o wał zag łu s zy ć, za p ó źn o , ś miech em. – Ale mu s zę zach o wać o s tro żn o ś ć. Kied y b y łem ty lk o n as tęp cą tro n u , miałem lu k s u s p o s iad an ia włas n y ch o p in ii, a czas em n awet p rzy wilej ich wy rażan ia, lecz k ró lo wie n ie mo g ą s o b ie p o zwo lić n a to , b y ich wciąg n ięto w p o lity czn ą d eb atę. M o i d o rad cy co d zien n ie ro b ią mi wy k ład n a ten temat.

– Sir – wtrącił Urq u h art – jes teś my s ami. Ch ętn ie wy s łu ch am ws zelk ich rad . – Nie, n ie w tej ch wili. M a p an p ełn e ręce ro b o ty , a ja n ie mo g ę p an a zatrzy my wać. – Ws tał, ab y p o k azać, że au d ien cja d o b ieg a k o ń ca, ale n ie ru s zy ł w s tro n ę d rzwi. Przy ło ży ł zło żo n e w wieży czk ę p alce d o czu b k a k o ś cis teg o , n ieró wn eg o n o s a i zas ty g ł p o g rążo n y w my ś lach , jak b y s ię mo d lił. – M o że, jeś li p an p o zwo li, ty lk o jed n a rzecz. Czy tałem g azety . – M ach n ął w k ieru n k u ch ao s u n a s wo im b iu rk u . – Te s tare b u d y n k i M in is ters twa Przemy s łu p rzy Victo ria Street, p rzezn aczo n e d o ro zb ió rk i. Są s zk arad n e, ro b ią d wu d zies temu wiek o wi k iep s k ą rek lamę, zas łu g u ją n a to , żeb y s ię ich p o zb y ć. Sam b y m ch ętn ie ro zjech ał je b u ld o żerem. Ale to jed n o z n ajważn iejs zy ch miejs c w Wes tmin s terze, w p o b liżu b u d y n k ó w p arlamen tu i tu ż p rzy s amy m o p actwie, jed n y m z n as zy ch n ajws p an ials zy ch zab y tk ó w s ak raln y ch . Nie u waża p an , że to d la n as rzad k a o k azja, b y s two rzy ć co ś g o d n eg o n as zej ep o k i, co ś , co mo g lib y ś my z d u mą p rzek azać p rzy s zły m p o k o len io m? Liczę n a to , że p an , p ań s k i rząd , d o p iln u je, b y to miejs ce zo s tało zab u d o wan e… jak b y to u jąć? – Zawies ił g ło s , p ełen u ry wan y ch to n ó w ty p o wy ch d la ak cen tu wy u czo n eg o w p ry watn ej s zk o le z in tern atem, s zu k ając o d p o wied n io d y p lo maty czn eg o s fo rmu ło wan ia. – W h armo n ii z o to czen iem. – Sk in ął g ło wą z ap ro b atą d la s ameg o s ieb ie. Pełn e s k u p ien ia s p o jrzen ie Urq u h arta n ajwy raźn iej g o o ś mieliło . – Po b u d zając zmian y p rzy zach o wan iu ciąg ło ś ci, jak to o k reś lił p ewien mąd ry czło wiek . Wiem, że min is ter ś ro d o wis k a ro zważa k ilk a ró żn y ch p ro p o zy cji, a s zczerze mó wiąc, n iek tó re z n ich s ą tak k u rio zaln e, że p rzy n io s ły b y ws ty d k o lo n ii k arn ej. Czy ch o ciaż raz w ży ciu n ie mo żemy wy b rać czeg o ś zg o d n eg o z ch arak terem o p actwa wes tmin s ters k ieg o , s two rzy ć czeg o ś z p o s zan o wan iem o s iąg n ięć n as zy ch p rzo d k ó w, a n ie o b rażać ich , p o zwalając jak iemu ś n iewy d arzo n emu mo d ern iś cie… – warg i zad rżały mu z o b u rzen ia – zb u d o wać mau zo leu m ze s tali n ierd zewn ej, k tó re ma w ś ro d k u tak mało miejs ca, że lu d zie s ię g n io tą w ś cis k u , za to całe mech an iczn e trzewia s ą wid o czn e n a zewn ątrz? – Nieś miało ś ć zaczęła u s tęp o wać miejs ca p as ji, a p o liczk i k ró la p o k ry ły s ię ru mień cem. Urq u h art u ś miech n ął s ię u s p o k ajająco , co p rzy s zło mu z tak ą s amą łatwo ś cią jak wd y ch an ie tlen u . – Sir, mo g ę p an a zap ewn ić, że rząd – ch ciał p o wied zieć „mó j rząd ”, ale te s ło wa ciąg le jes zcze zd awały s ię zas y ch ać mu za p ro tezą d en ty s ty czn ą – b ęd zie b rał k wes tie ś ro d o wis k o we p o d u wag ę w p ierws zej k o lejn o ś ci. – Ko lejn e frazes y , lecz co in n eg o miał p o wied zieć? – Och , mam tak ą n ad zieję. M o że p o win ien em p rzep ro s ić, że p o ru s zam tę s p rawę,

ale jak ro zu miem, min is ter ś ro d o wis k a ma p o d jąć o s tateczn ą d ecy zję n a d n iach . Przez ch wilę Urq u h art miał o ch o tę p rzy p o mn ieć k ró lo wi, że jes t to k wes tia quasis ąd o wa, że n a o ficjaln e b ad an ia w ramach p ro ces u p lan o wan ia p rzes trzen n eg o p o ś więco n o wiele mies ięcy i jes zcze więcej milio n ó w fu n tó w, a wy n ik i czek ały teraz n a s alo mo n o wą d ecy zję o d p o wied n ieg o min is tra. M ó g ł zas u g ero wać, że d la n iek tó ry ch in g eren cja k ró la b ęd zie wy g ląd ała n ie lep iej n iż zas tras zan ie czło n k ó w ławy p rzy s ięg ły ch . Ale n ie zas u g ero wał. – Zajmę s ię ty m. M a p an mo je s ło wo , s ir. Blad o n ieb ies k ie o czy k ró la b y ły zaws ze n ieco s p u s zczo n e, co n ad awało mu wy g ląd o s o b y s zczerej, a częs to tak że zas mu co n ej, jak b y o b ciążo n ej jak imś p o czu ciem win y . Teraz jed n ak miały w s o b ie b ły s k n iewątp liweg o en tu zjazmu . Wy ciąg n ął ręk ę, b y u ś cis n ąć d ło ń g o ś cia. – Pan ie Urq u h art, jes tem p rzek o n an y , że b ęd ziemy s ię d o s k o n ale d o g ad y wać. Pry watn y s ek retarz k ró la zn ó w zjawił s ię w o twarty ch d rzwiach , p o zo rn ie n iewzy wan y . Z p ełn y m s zacu n k u u k ło n em Urq u h art ru s zy ł d o wy jś cia. By ł ju ż p rawie za p ro g iem, g d y u s ły s zał rzu co n e za n im s ło wa: – J es zcze raz d zięk u ję, p an ie p remierze! Premier. No p ro s zę. Pierws zy raz. Ud ało mu s ię. – No … to co p o wied ział? – Sied zieli w s amo ch o d zie w d ro d ze n a Do wn in g Street, k ied y g ło s żo n y wy rwał g o z zad u my . – Co ? A, n iewiele. Ży czy ł mi p o wo d zen ia. M ó wił o leżący ch p rzed n ami wielk ich mo żliwo ś ciach . Ro zwo d ził s ię n ad jak ąś b u d o wą k o ło o p actwa wes tmin s ters k ieg o . Ch ce, żeb y m d o p iln o wał, b y s tan ęło tam co ś w s ty lu ep o k i Tu d o ró w czy jak iś in n y n o n s en s . – Po s łu ch as z g o ? – M o rtimo , g d y b y s zczero ś ć mo g ła wzn o s ić ś wiąty n ie, to cała An g lia b y łab y zab u d o wan a wy k witami jeg o s zaleń s twa, ale n ie ży jemy ju ż w ś red n io wieczu . Kró l ma wy d awać g ard en p arty i o s zczęd zić n am k ło p o tu wy b ieran ia k o g o ś n a p rezy d en ta, a n ie wtrącać s ię, w co ty lk o s ię d a. M o rtima p ry ch n ęła n a zn ak zg o d y , n iecierp liwie g rzeb iąc w to reb ce w p o s zu k iwan iu s zmin k i. Po ch o d ziła z Co lq u h o u n ó w, ro d zin y , k tó ra wy wo d ziła s ię w p ro s tej lin ii o d p rad awn y ch k ró ló w Szk o cji. J u ż d awn o p o zb awio n o ich feu d aln y ch majątk ó w i ru ch o mo ś ci, ale M o rtima n ig d y n ie s traciła p o czu cia, że zajmu je wy s o k ą p o zy cję w h ierarch ii s p o łeczn ej, an i p rzek o n an ia, że więk s zo ś ć

ws p ó łczes n ej ary s to k racji to in tru zi, wliczając w to „o b ecn ą ro d zin ę k ró lews k ą”, jak to częs to u jmo wała. Go d n o ś ć k ró lews k a b y ła ty lk o p rzy p ad k iem wy n ik ający m z u ro d zen ia, małżeń s twa czy ś mierci, a o d czas u d o czas u tak że eg zek u cji lu b k rwaweg o mo rd ers twa. Na tro n ie ró wn ie d o b rze jak Win d s o r mó g ł zas iad ać Co lq u h o u n , w d o d atk u b y łb y to mo n arch a czy s ts zej k rwi. Czas ami jej wy wo d y n a ten temat s tawały s ię zd ecy d o wan ie n u żące, więc Urq u h art p o s tan o wił s k iero wać ro zmo wę n a in n e to ry . – Oczy wiś cie, że g o p o s łu ch am. Lep s zy k ró l z s u mien iem n iż b ez, jak p o d ejrzewam, a o s tatn ie, czeg o mi p o trzeb a, to p len iące s ię p o cały m p ałacu u razy . W k ażd y m razie s ą jes zcze in n e b itwy d o s to czen ia, a ja ch cę mieć k ró la i p o p u larn o ś ć, jak ą s ię cies zy , mu rem p o s wo jej s tro n ie. Będ zie mi p o trzeb n a. – M ó wił p o ważn y m to n em, ze wzro k iem u tk wio n y m w d ali, s k u p io n y n a p rzy s zło ś ci p ełn ej p rzewid y wan y ch wy zwań . – Ale k o n iec k o ń có w, M o rtimo , to ja jes tem p remierem, a o n k ró lem. On ro b i to , co ja mu k ażę, a n ie o d wro tn ie. J eg o zad an ie p o leg a n a p o d trzy my wan iu celeb ry i o b łu d y , to ws zy s tk o . J es t mo n arch ą, a n ie ch o lern y m arch itek tem. M ijali Do m Ban k ieto wy w Wh iteh all, zwaln iając, k ied y zb liży li s ię d o b arierek p rzy wlo cie Do wn in g Street. Urq u h art z u lg ą s p o s trzeg ł, że tu taj zeb rało s ię zn aczn ie więcej lu d zi n iż p rzed p ałacem, żeb y mach ać i wiwato wać n a jeg o cześ ć p rzed k amerami. Wy d awało mu s ię, że ro zp o zn ał k ilk a mło d y ch twarzy – mo że cen trala p artii ś ciąg n ęła o p łacan y ch p rzez s ieb ie s taty s tó w. Żo n a len iwy m ru ch em p rzy g ład ziła mu jak iś n ies fo rn y k o s my k wło s ó w, p o d czas g d y o n zaczął ju ż my ś leć o p rzetas o wan iach w rząd zie i u wag ach , k tó re wy g ło s i n a p ro g u , co p o k ażą telewizje n a cały m ś wiecie. – Co w tak im razie zro b is z? – d o p y ty wała M o rtima. – To n ap rawd ę n ieis to tn e – mru k n ął Urq u h art p ó łg ęb k iem, u ś miech ając s ię d o o b iek ty wó w, k ied y s amo ch ó d s k ręcił w Do wn in g Street. – J ak o n o wy k ró l jes t n ied o ś wiad czo n y , a jak o mo n arch a k o n s ty tu cy jn y b ezrad n y . Ró wn ie g ro źn y jak g u mo wa k aczk a i z tak ą też s iłą p rzeb icia. J ed n ak n a s zczęś cie w tej k wes tii ak u rat s ię z n im zg ad zam. Precz z mo d ern izmem! – Po mach ał, g d y d o au ta p o d s zed ł p o licjan t, żeb y o two rzy ć ciężk ie d rzwi. – A więc to n ie mo że mieć więk s zeg o zn aczen ia…

Rozdział 3 Lo jaln o ś ć jes t p rzy warą k las n iżs zy ch . M am n ad zieję, że jes tem p o n ad tak ie s łab o ś ci.

– Od łó ż te p ap iery , Dav id zie. Na lito ś ć b o s k ą, o d erwij s ię o d n ich ch o ciaż n a min u tę, k ied y jes teś my razem. – Gło s b y ł n ap ięty , p ełen raczej zd en erwo wan ia n iż ag res ji. Szare o czy p o zo s tały o b o jętn e, n ie p o d n io s ły s ię zn ad p lik u d o k u men tó w, w k tó ry wp atry wały s ię o d ch wili, g d y u s iad ł p rzy s to le d o ś n iad an ia. J ed y n ą reak cją wid o czn ą n a jeg o twarzy b y ło g n iewn e d rg n ięcie s taran n ie p rzy s trzy żo n y ch wąs ó w. – Za d zies ięć min u t wy ch o d zę, Fio n o , p o p ro s tu mu s zę to s k o ń czy ć. Zwłas zcza d zis iaj. – J es t jes zcze co ś , co mu s imy s k o ń czy ć, więc o d łó ż te ch o lern e p ap iery ! Dav id M y cro ft n iech ętn ie p o d n ió s ł wzro k , ak u rat żeb y zo b aczy ć, jak ręk a jeg o żo n y trzęs ie s ię tak mo cn o , że k awa wy ch lap u je s ię jej z filiżan k i. – Co ś n ie tak , d o lich a? – Ty . I ja. To jes t n ie tak . – Z tru d em zach o wy wała p an o wan ie n ad s o b ą. – Z n as zeg o małżeń s twa n ic n ie zo s tało , a ja ch cę o d ejś ć. Sek retarz p ras o wy i g łó wn y rzeczn ik k ró la au to maty czn ie p rzes zed ł w try b d y p lo maty czn y : – Po s łu ch aj, n ie k łó ćmy s ię, n ie teraz, ś p ies zę s ię i… – Nie wid zis z, że my n ig d y s ię n ie k łó cimy ? I w ty m właś n ie p ro b lem! – Filiżan k a wy ląd o wała z h u k iem n a s p o d k u , p rzewró ciła s ię i n a o b ru s ie wy k witła g ro źn a b rązo wa p lama. Po raz p ierws zy o d ło ży ł p lik p ap ieró w, o s tro żn y m, n ies p ies zn y m ru ch em, tak im jak k ażd y as p ek t jeg o ży cia. – M o że mó g łb y m wziąć p arę d n i wo ln eg o . Nie d zis iaj, ale… M o g lib y ś my g d zieś razem wy jech ać. Wiem, że ju ż d awn o n ie mieliś my p rawd ziwej o k azji p o ro zmawiać… – Nie ch o d zi o b rak czas u , Dav id zie! Nawet g d y b y ś my mieli ty le czas u , ile d u s za zap rag n ie, n ie zro b iło b y to żad n ej ró żn icy . Ch o d zi o cieb ie i o mn ie. Nig d y s ię n ie k łó cimy , b o n ie mamy o co . Nic n as n ie łączy , zu p ełn ie n ic. Nie ma żad n ej n amiętn o ś ci. Ty lk o p u s ta s k o ru p a. Kied y ś marzy łam, że jak ju ż n ie b ęd ziemy mieć n a g ło wie d zieci, to mo że ws zy s tk o s ię zmien i. – Po k ręciła g ło wą. – Ale n ie ch cę s ię d alej łu d zić. Nic s ię n ie zmien i. Ty s ię n ie zmien is z. I ja ch y b a też n ie. – J ej g ło s b y ł p ełen b ó lu , wy cierała o czy , ale p an o wała n ad s o b ą. To n ie b y ł wy b u ch zło ś ci.

– Czy ty … d o b rze s ię czu jes z, Fio n o ? No wies z, k o b iety w two im wiek u … Ty m p ro tek cjo n aln y m id io ty zmem d o tk n ął ją d o ży weg o . – Ko b iety p o czterd zies tce mają s wo je p o trzeb y , mają u czu cia. Ale s k ąd ty miałb y ś o ty m wied zieć? Kied y o s tatn io s p o jrzałeś n a mn ie jak n a k o b ietę? Kied y w o g ó le o s tatn io s p o jrzałeś n a jak ąś k o b ietę? – Zrewan żo wała mu s ię o b elg ą, ch cąc, b y g o zab o lało . Wied ziała, że ab y s ię d o n ieg o p rzeb ić, b ęd zie mu s iała ro zwalić mu r, k tó ry zb u d o wał wo k ó ł s ieb ie. Zaws ze b y ł tak i zamk n ięty w s o b ie, tak i milczący : mężczy zn a d ro b n ej p o s tu ry , k tó ry u s iło wał rek o mp en s o wać tę s wo ją, jak u ważał, fizy czn ą n ied o s k o n ało ś ć b ezwzg lęd n y m fo rmalizmem i s k ru p u latn o ś cią we ws zy s tk im, co ro b ił. An i jed en wło s n ie wy my k ał s ię z p erfek cy jn ej fry zu ry n a jeg o małej, wręcz ch ło p ięcej g ło wie. Nawet p as ma s iwizn y , k tó re zaczęły p o jawiać s ię wo k ó ł ciemn y ch s k ro n i, raczej wy g ląd ały eleg an ck o , n iż g o p o s tarzały . Śn iad an ie zaws ze jad ł w mary n arce – zap iętej. – Słu ch aj, czy to n ie mo że zaczek ać? Wies z, że ju ż mu s zę b y ć w p ałacu … – Zn ó w ten ch o lern y p ałac. J es t two im d o mem, two im ży ciem, two ją k o ch an k ą. Nic ju ż n ie wzb u d za u cieb ie emo cji, ty lk o ta two ja id io ty czn a p raca i twó j p ars zy wy k ró l. – Fio n o ! To b y ło n ie n a miejs cu . Nie mies zaj g o d o teg o . – Ru d awy wąs zjeży ł s ię z o b u rzen iem. – J ak mo g ę g o w to n ie mies zać? Słu ży s z jemu , n ie mn ie. J eg o p o trzeb y s ą d la cieb ie ważn iejs ze n iż mo je. Po mó g ł zru jn o wać n as ze małżeń s two zn aczn ie s k u teczn iej n iż jak ak o lwiek k o ch an k a, więc n ie o czek u j, że b ęd ę mu s ię k łan iać i k ad zić jak cała res zta. Zerk n ął n ies p o k o jn ie n a zeg arek . – Po s łu ch aj, n a lito ś ć b o s k ą, n ie mo żemy p o ro zmawiać o ty m wieczo rem? M o że u d a mi s ię wcześ n iej wró cić. Fio n a wy cierała p lamę p o k awie s erwetk ą, p ró b u jąc o p ó źn ić mo men t s p o jrzen ia mu w o czy . Od p arła s p o k o jn iejs zy m, zd ecy d o wan y m to n em: – Nie, Dav id zie. Wieczo rem b ęd ę z k imś in n y m. – J es t k to ś in n y ? – Gło s mu s ię załamał. Najwy raźn iej n ig d y n ie b rał p o d u wag ę tak iej mo żliwo ś ci. – Od k ied y ? Po d n io s ła o czy zn ad b ałag an u n a s to le. Sp o jrzen ie miała teraz p ewn e i wy zy wające, n ie u s iło wała ju ż u n ik ać jeg o wzro k u . J u ż o d tak d awn a s ię n a to zan o s iło , n ie mo g ła d łu żej p rzed ty m u ciek ać.

– Od trzecieg o ro k u p o n as zy m ś lu b ie, Dav id zie, jes t k to ś in n y . Ró żn i k o lejn i in n i. Nig d y n ie p o trafiłeś mn ie zas p o k o ić. Nie o b win iałam cię o to , n ap rawd ę, to b y ł p o p ro s tu p ech , n ie trafiliś my n a lo terii. M am ci za złe co in n eg o : że n ig d y n awet n ie p ró b o wałeś . Nie b y łam d la cieb ie aż tak ważn a jak o k o b ieta. Nig d y n ie b y łam n iczy m więcej n iż g o s p o s ią, p raczk ą, s łu żącą o b s łu g u jącą cię d wad zieś cia cztery g o d zin y n a d o b ę, p rzed mio tem, k tó ry mo żn a zap rezen to wać p o d czas p ro s zo n y ch k o lacy jek . Kimś , k to zap ewn i ci p o ważan ie n a d wo rze. Nawet d zieci b y ły ty lk o n a p o k az. – Niep rawd a. W jeg o p ro teś cie zab rak ło jed n ak u czu cia, żaru , tak jak w ich małżeń s twie. Zaws ze wied ziała, że s ą n ied o p as o wan i s ek s u aln ie. On aż n azb y t ch ętn ie p rzelewał s wó j fizy czn y p o p ęd n a p racę, p o d czas g d y o n a p o czątk o wo zad o walała s ię to warzy s k im p res tiżem, jak i p rzy n io s ło im jeg o s tan o wis k o w p ałacu . J ed n ak n ie wy s tarczy ło jej to n a d łu g o . Prawd ę mó wiąc, n ie b y ła n awet p ewn a, k to jes t o jcem jej d ru g ieg o d zieck a, n ato mias t jeś li Dav id miał w tej k wes tii jak ieś wątp liwo ś ci, n ajwy raźn iej s ię ty m n ie p rzejmo wał. „Wy k o n ał s wó j o b o wiązek ”, jak to k ied y ś u jął, i n a ty m k o n iec. Nawet teraz, g d y wy s zy d zała g o jak o ro g acza, n ie d o czek ała s ię reak cji z jeg o s tro n y . A p rzecież g d zieś w n im p o win n a s ię tlić fu ria czło wiek a p rzek o n an eg o o s wo jej s łu s zn o ś ci – czy n ie teg o wy mag ał jeg o p rzek lęty k o d ek s h o n o ro wy ? On jed n ak wy d awał s ię p u s ty , wy jało wio n y . Ich małżeń s two p rzy p o min ało lab iry n t d la s zczu ró w, w k tó ry m k ażd e z n ich p ro wad ziło o d ręb n e ży cie, s p o ty k ając s ię ty lk o p rzy p ad k iem, zan im zn ó w p ó jd zie s wo ją d ro g ą. Teraz o n a rzu ciła s ię d o wy jś cia. – Fio n o , czy n ie mo żemy … – Nie, Dav id zie. Nie mo żemy . Zaczął d zwo n ić telefo n w ten n atarczy wy , n iemo żliwy d o zig n o ro wan ia s p o s ó b , wzy wając g o d o o b o wiązk ó w, d o zad ań , k tó ry m p o ś więcił ży cie, a teraz tak że miał w ich imię p o ś więcić s wo je małżeń s two . Przeży liś my tro ch ę ws p an iały ch ch wil, p rawd a? – ch ciał p o wied zieć, lecz p amiętał ty lk o ch wile raczej d o b re n iż ws p an iałe, a i te zd arzy ły s ię ju ż b ard zo d awn o temu . Zaws ze s p y ch ał żo n ę n a o d leg łe d ru g ie miejs ce, n ieś wiad o mie, ale n iezap rzeczaln ie, co wid ział teraz, w tej n o wej d la n ich atmo s ferze p rawd y . Sp o jrzał n a Fio n ę załzawio n y mi o czami, k tó re wy rażały s mu tek i b łag ały o wy b aczen ie. Nie b y ło w n ich mś ciwo ś ci. Ale b y ł s trach . M ałżeń s two s tan o wiło d la n ieg o p o tężn ą k o twicę n a wzb u rzo n y ch mo rzach emo cji, zap o b ieg ającą temu , b y mio tały n im s zto rmo we wiatry i zwiewały g o w n ieb ezp ieczn y ch k ieru n k ach , tam, g d zie g ro ziłb y mu b rak u miaru . Węzeł małżeń s k i. Sp rawd zał s ię właś n ie d lateg o , że b y ł fo rmą b ez treś ci, jak mo n o to n n e

ś p iewan ie p s almó w, d o k tó reg o zmu s zan o g o p o d czas ty ch p o n u ry ch s zk o ln y ch lat w Amp lefo rth . M ałżeń s two b y ło ciężarem, ale – d la n ieg o – k o n ieczn y m, czy mś , co o d wracało u wag ę, zmy łk ą. Fo rmą wy rzeczen ia, lecz tak że s amo o b ro n y . A teraz łań cu ch y tej k o twicy zo s tały p rzecięte. Fio n a s ied ziała b ez ru ch u n ap rzeciwk o n ieg o , p rzy s to le zaś mieco n y m res ztk ami to s ta, k awałk ami s k o ru p k i jajk a i ro zb itej p o rcelan y , d o mo wy m b ałag an em s tan o wiący m p o d s u mo wan ie ich ws p ó ln eg o ży cia. Telefo n wciąż d o mag ał s ię jeg o u wag i. Nie mó wiąc ju ż an i s ło wa, ws tał, żeb y g o o d eb rać.

Rozdział 4 Zap ach zwy cięs twa o ś lep ia wielu lu d zi. Gra k o ń czy s ię d o p iero p o wb iciu i p rzek ręcen iu b ag n etu .

– Wejd ź, Tim, i zamk n ij d rzwi. Urq u h art s ied ział w s ali p o s ied zeń rząd u , s am p o za n o wo p rzy b y ły m, zajmu jąc jed y n e k rzes ło z p o ręczami p rzy s to le w k s ztałcie tru mn y . Przed s o b ą miał p ro s tą s k ó rzan ą teczk ę i telefo n . Res zta s to łu b y ła p u s ta. – Bez s zczeg ó ln y ch lu k s u s ó w, p rawd a? Ale mn ie zaczy n a s ię p o d o b ać – zaś miał s ię Urq u h art. Tim Stamp er ro zejrzał s ię, s twierd zając ze zd ziwien iem, że w s ali n ie ma n ik o g o in n eg o . By ł lo jaln y m zas tęp cą Urq u h arta – p rzy n ajmn iej jes zcze p ó ł g o d zin y temu , zan im jeg o s zef zamien ił man d at rzeczn ik a d y s cy p lin y p arty jn ej n a p o s ad ę p remiera. Ro la rzeczn ik a d y s cy p lin y jes t tajemn icza, jeg o zas tęp cy – n iewid o czn a, ale razem two rzy li s iłę o n iezmiern y m wp ły wie, g d y ż b iu ro rzeczn ik a to b aza, z k tó rej u trzy mu je s ię d y s cy p lin ę w p arlamen tarn ej frak cji p artii p o p rzez ro zs ąd n ą mies zan k ę d u ch a ws p ó łp racy , n acis k ó w i jawn eg o terro ru . Stamp er miał id ealn e cech y d o tej ro b o ty : s zczu p łą, ś ciąg n iętą twarz z wy s tający m n o s em i ciemn y mi, wy jątk o wo b ły s zczący mi o czami, co u p o d ab n iało g o d o fretk i, o raz u miejętn o ś ć g rzeb an ia w ciemn y ch zak amark ach p ry watn eg o ży cia k o leg ó w, b y o d k ry ć ich o s o b is te i p o lity czn e s łab o ś ci. W ty m fach u właś n ie o s łab o ś ci ch o d ziło : p iln o wan ie włas n y ch i wy k o rzy s ty wan ie cu d zy ch . Stamp er o d d awn a b y ł p ro teg o wan y m Urq u h arta. O p iętn aś cie lat o d n ieg o mło d s zy b y ły ag en t n ieru ch o mo ś ci z Es s ex s tan o wił ży wy d o wó d n a to , że p rzeciwień s twa s ię p rzy ciąg ają. Urq u h art, ze s wo ją ak ad emick ą p rzes zło ś cią, b y ł wy rafin o wan y , eleg an ck i, wy two rn y . O Stamp erze, n o s zący m g o to we g arn itu ry z Britis h Ho me Sto res , n ie d ało s ię p o wied zieć żad n ej z ty ch rzeczy . J ed n ak mo że ważn iejs ze o k azało s ię to , co mieli z s o b ą ws p ó ln eg o : amb icja, aro g an cja, u p ierws zeg o z n ich in telek tu aln a, u d ru g ieg o in s ty n k to wn a, o raz zro zu mien ie is to ty wład zy . To p o łączen ie o k azało s ię n iezwy k le s k u teczn e w wy ty czan iu d ro g i Urq u h arta d o p remiero s twa. W d o my ś le k ry ła s ię o b ietn ica, że k o lej Stamp era też n ad ejd zie. M ło d s zy mężczy zn a zjawił s ię tu teraz, żeb y zain k as o wać s wo ją n ależn o ś ć. – Pan ie p remierze. – Stamp er u k ło n ił s ię teatraln ie. – Pan ie p remierze –

p o wtó rzy ł, wy p ró b o wu jąc in n ą in to n ację, jak b y u s iło wał s p rzed ać mu n ieru ch o mo ś ć z p ełn y m p rawem włas n o ś ci. M iał wy lewn y , g ran iczący z afek tacją s p o s ó b b y cia, p o d k tó ry m k ry ł s ię ch arak ter tward y jak s tal. Ob aj wy b u ch n ęli ś miech em, k p iący m i k o n s p iracy jn y m jed n o cześ n ie, jak d waj włamy wacze p o u d an y m n o cn y m s k o k u . Stamp er u ważał, żeb y p rzes tać s ię ś miać jak o p ierws zy ; n ie wy p ad ało d rwić z p remiera d łu żej n iż o n s am. W o s tatn ich mies iącach o mawiali razem wiele s p raw, ale zd awał s o b ie s p rawę, że p remierzy mają ten d en cję d o zatajan ia in fo rmacji p rzed s wo imi k o leg ami, n awet ty mi, z k tó ry mi ws p ó ln ie s p is k u ją. Urq u h art też wk ró tce s p o ważn iał. – Tim, ch ciałem s p o tk ać s ię z to b ą ty lk o à deux. – Co p ewn ie o zn acza, że mam d o s tać o p ierd o l. Co ja tak ieg o zro b iłem? – Stamp er mó wił lek k im to n em, ale Urq u h art d o s trzeg ł, że k ącik jeg o u s t o p ad a z n iep o k o jem, i s twierd ził, że p o czu cie d o min acji, wy wo łan e n iep ewn o ś cią k o leg i, s p rawia mu p rzy jemn o ś ć. – Siad aj, Tim. Nap rzeciwk o mn ie. Stamp er u s iad ł n a k rześ le i p o p atrzy ł p o n ad s to łem n a s wo jeg o s tareg o p rzy jaciela. Wid o k p o twierd zał, że ich wzajemn a relacja b ard zo s ię zmien iła. Urq u h art miał za p lecami d u ży o lejn y p o rtret Ro b erta Walp o le’a, p ierws zeg o n o wo czes n eg o i b y ć mo że n ajwięk s zeg o b ry ty js k ieg o p remiera, k tó ry o d d wó ch s tu leci czu wał n ad p ro wad zo n y mi w tej s ali o b rad ami p o tężn y ch i zak łaman y ch , żało s n y ch i s łab y ch . Urq u h art b y ł jeg o n as tęp cą, wy n ies io n y m d o tej g o d n o ś ci p rzez ró wn y ch s o b ie, n amas zczo n y m p rzez k ró la, a teraz ju ż s p rawu jący m u rząd . Przez s to jący tu o b o k telefo n mó g ł o zn ajmić mężo m s tan u ich lo s alb o wy p rawić k raj n a wo jn ę. Nie d zielił tej wład zy z n ik im in n y m w k ró les twie. Właś ciwie n ie b y ł ju ż zwy k ły m czło wiek iem, ty lk o – tak czy o wak – częś cią h is to rii. Czy zas łu ży s o b ie w n iej n a p rzy p is , czy n a cały ro zd ział, d o p iero czas p o k aże. Urq u h art wy czu ł k łęb iące s ię w jeg o ro zmó wcy emo cje. – Zmian y , zmian y , co , Tim? I n ig d y ju ż n ie b ęd ziemy mo g li co fn ąć czas u . Uś wiad o miłem to s o b ie d o p iero p rzed ch wilą, n ie wted y , g d y b y łem w p ałacu , an i n ie p atrząc n a d zien n ik arzy tu p rzed d rzwiami, an i n awet n ie k ied y ws zed łem d o ś ro d k a. Ws zy s tk o wy g ląd ało jak wielk i s p ek tak l, a mn ie p o p ro s tu wy zn aczo n o w n im jed n ą z ró l. Kied y jed n ak p rzek ro czy łem p ró g , zo b aczy łem ws zy s tk ich p raco wn ik ó w Do wn in g Street zeb ran y ch w h o lu , o d n ajwy żs zy ch u rzęd n ik ó w s łu żb y cy wiln ej w k raju p o s p rzątaczk i i telefo n is tk i, w s u mie z d wieś cie o s ó b . Po witali mn ie z tak im en tu zjazmem, że n iemal czek ałem, aż zaczn ą rzu cać b u k iety . Eu fo ria ap lau zu –

wes tch n ął. – J u ż mi to zaczy n ało u d erzać d o g ło wy , g d y p rzy p o mn iałem s o b ie, że zaled wie g o d zin ę wcześ n iej o d s tawili ten s am k ab aret d la mo jeg o p o p rzed n ik a, k ied y o d jeżd żał, b y p o p aś ć w zap o mn ien ie. Pewn ie k las k alib y też n a s wo im włas n y m p o g rzeb ie. – Zwilży ł wąs k ie warg i, jak miał w zwy czaju , g d y b y ł zamy ś lo n y . – Po tem zap ro wad zili mn ie tu taj, d o s ali p o s ied zeń rząd u , i zo s tawili s ameg o . Pan o wała tu id ealn a cis za, jak b y m wp ad ł d o k ap s u ły czas u . Ws zy s tk o u p o rząd k o wan e, ró wn iu tk o u s tawio n e, o p ró cz k rzes ła p remiera, k tó re zo s tało o d s u n ięte o d s to łu . Dla mn ie! Do p iero k ied y g o d o tk n ąłem, p rzejech ałem p alcem p o o p arciu , k ied y zd ałem s o b ie s p rawę, że n ik t n a mn ie n ie n ak rzy czy , jeś li u s iąd ę, d o p iero wted y w k o ń cu to d o mn ie d o tarło . To n ie jak ieś tam s o b ie k rzes ło czy jak aś k o lejn a p raca, ale jed y n a w s wo im ro d zaju . Wies z, że n ie jes tem czło wiek iem p o k o rn y m z n atu ry , ale, ch o lera jas n a, p rzez ch wilę mn ie wzięło . – Zap ad ła d łu żs za cis za, aż w k o ń cu Urq u h art p acn ął o twartą d ło n ią w s tó ł. – Ale n ic s ię n ie b ó j. J u ż s ię z teg o o trząs n ąłem! J es zcze raz zaś miał s ię k o n s p iracy jn ie, n ato mias t Stamp ero wi u d ało s ię wy k rzes ać z s ieb ie ty lk o b lad y u ś miech . Czek ał n a zak o ń czen ie ty ch ws p o min ek i o g ło s zen ie s wo jeg o lo s u . – Do rzeczy , Tim. J es t wiele d o zro b ien ia, a ja ch ciałb y m, żeb y ś zn alazł s ię, jak zaws ze, u mo jeg o b o k u . Stamp er u ś miech n ął s ię s zerzej. – Zo s tan ies z mo im p rzewo d n iczący m p artii. Uś miech

n aty ch mias t

zn ik n ął.

Stamp er

n ie

p o trafił

u k ry ć

d ezo rien tacji

i ro zczaro wan ia. – Nie b ó j s ię, zn ajd ziemy ci jak ąś min is terialn ą s y n ek u rę, żeb y ś mó g ł zas iad ać p rzy ty m s to le: p o s ad ę k an clerza Ks ięs twa Lan cas ter czy jak iś in n y n o n s en s . Ale n a razie ch cę, b y ś wziął mo cn o w s wo je ręce mach in ę p arty jn ą. Stamp er p o ru s zał g wałto wn ie s zczęk ą, s zu k ając arg u men tó w. – Ale o d o s tatn ich wy b o ró w min ęło d o p iero p ó ł ro k u , a d o n as tęp n y ch jes zcze s zmat czas u . Trzy , mo że cztery lata. Liczen ie s p in aczy i ro zs trzy g an ie s p rzeczek międ zy p rzewo d n iczący mi k o mó rek o k ręg o wy ch raczej n ie jes t mo ją mo cn ą s tro n ą, Fran cis . Po win ien eś o ty m wied zieć p o ty m, co razem p rzes zliś my . – Po s tan o wił o d wo łać s ię d o ich s tarej p rzy jaźn i. – Zas tan ó w s ię, Tim. M amy w p arlamen cie d wad zieś cia d wa man d aty p rzewag i i p artię ro zd artą p rzez n ied awn ą walk ę o p rzy wó d ztwo . A lad a mo men t u d erzy w n as reces ja, p rawd ziwy k awał ch o lery . W s o n d ażach id ziemy co n ajwy żej łeb w łeb

z o p o zy cją i n ie u trzy mamy więk s zo ś ci p rzez trzy czy cztery lata. Przeg ramy z k retes em k ażd e wy b o ry u zu p ełn iające, a wy s tarczy , że s tracimy z d zies ięć man d ató w, żeb y ten rząd p rzep ad ł. Ch y b a że mo żes z mi zag waran to wać, że żad n y ch wy b o ró w u zu p ełn iający ch n ie b ęd zie, że zn alazłeś jak iś mag iczn y ś ro d ek p o zwalający zap ewn ić, że żad en z n as zy ch s zaco wn y ch k o leg ó w n ie zo s tan ie złap an y n a p ro wad zen iu ag itacji w b u rd elu , s p rzen iewierzan iu fu n d u s zy k o ś cieln y ch czy też p o p ro s tu n ie p o g rąży s ię w s tarczej d emen cji? – Wy g ląd a n a to , że d la p rzewo d n icząceg o p artii to też n ie b ęd ą wczas y . – Tim, n as tęp n e d wa lata to b ęd zie k o s zmar, a my p rawd o p o d o b n ie n ie mamy wy s tarczającej więk s zo ś ci, żeb y p rzetrwać reces ję. O ile p rzewo d n iczący p artii mo że to b o leś n ie o d czu ć, to p remiera czek a ch o lern a ag o n ia. Stamp er milczał, n iep rzek o n an y , n iep ewn y , co

p o wied zieć. J eg o

rad o s n e

p o d n iecen ie i marzen ia, k tó re s n u ł jes zcze p rzed ch wilą, n ag le p ry s ły . – Nas ze d n i s ą b y ć mo że d o k ład n ie p o liczo n e – ciąg n ął Urq u h art. – Tro ch ę zy s k amy n a p o p u larn o ś ci w ciąg u mo jeg o mio d o weg o mies iąca, k ied y lu d zie b ęd ą mn ie jes zcze trak to wać u lg o wo . Nie p o trwa to d łu żej n iż d o marca. – Bard zo d o k ład n ie o k reś liłeś ten termin . – W rzeczy s amej. Bo w marcu trzeb a u ch walić b u d żet. To b ęd zie n iezła jatk a. Po s zliś my n a cało ś ć n a ry n k ach , żeb y p rzetrwać o s tatn ią k amp an ię wy b o rczą, i d zień s ąd u za ten wes o ły wy b ry k jes t tu ż za ro g iem. Po ży czaliś my o d jed n y ch , b y p rzek u p ić d ru g ich , a teraz mu s imy ws ad zić łap ę d o k ies zen i i ty ch , i tamty ch . To im s ię n ie s p o d o b a. – Urwał i zamru g ał, p o rząd k u jąc my ś li. – A to n ie ws zy s tk o . J es zcze d o s tan iemy b aty o d Bru n ei. – Co ? – Su łtan teg o ro p o d ajn eg o p ań s tewk a jes t wielk im an g lo filem i p o s iad aczem jed n y ch z n ajwięk s zy ch n a ś wiecie rezerw fu n tó w s zterlin g ó w. To n as z lo jaln y p rzy jaciel. Nies tety , n ie ty lk o wie, w jak im jes teś my b ag n ie, ale tak że ma włas n e p ro b lemy . Ch ce s ię więc p o zb y ć częś ci s wo ich fu n tó w: co n ajmn iej trzy miliard y b ęd ą s ię b łąk ać p o ry n k ach jak s iero tk i w p o s zu k iwan iu d o mu . To n am ro zło ży walu tę i p rawd o p o d o b n ie p rzed łu ży reces ję o n as tęp n y ro k . Przez wzg ląd n a s tare czas y s u łtan mó wi, że s p rzed a ty lk o w p ro p o n o wan y m p rzez n as termin ie. By le p rzed n as tęp n y m b u d żetem. Stamp er z tru d em p rzełk n ął ś lin ę, p o czu ł, że ma s u ch o w u s tach . Urq u h art zaczął s ię ś miać, ale b ez cien ia h u mo ru . – A to jes zcze n ie ws zy s tk o , Tim, n ie ws zy s tk o ! J ak b y teg o b y ło mało , b iu ro

p ro k u rato ra g en eraln eg o p o cich u p o in fo rmo wało , że p ro ces s ir J as p era Harro d a zaczn ie s ię zaraz p o Wielk an o cy . Któ ra wy p ad a d wu d zies teg o czwarteg o marca, żeb y ś ju ż n ie mu s iał s p rawd zać. Co wies z o s ir J as p erze? – Ch y b a ty lk o ty le, co ws zy s cy . M u ltimilio n er, k tó ry d o s zed ł d o fo rtu n y włas n ą p racą, p rezes n ajwięk s zej w k raju firmy zajmu jącej s ię leas in g iem k o mp u teró w. M a d u żo zleceń o d min is ters tw i wład z lo k aln y ch . Zo s tał o s k arżo n y o p łacen ie n a p rawo i lewo p o k aźn y ch łap ó wek , żeb y zach o wać k o n trak ty . Co ś mi s ię k o łacze, że d u żo d awał n a d ziałaln o ś ć ch ary taty wn ą i d lateg o d o s tał ty tu ł. – Do s tał ty tu ł s zlach eck i, Tim, b o b y ł jed n y m z n ajwięk s zy ch d arczy ń có w n a rzecz p artii. Lo jaln y m, d y s k retn y m i wielo letn im. – To w czy m p ro b lem? – Po n ieważ p rzy ch o d ził n am z p o mo cą zaws ze, k ied y o to p ro s iliś my , teraz o czek u je, że zrewan żu jemy mu s ię tak ą s amą lo jaln o ś cią. Po ciąg n iemy za s zn u rk i, wp ły n iemy n a d y rek to ra u rzęd u o s k arży ciela p u b liczn eg o . Czeg o o czy wiś cie n ie mo żemy zro b ić, ale o n n ie ch ce teg o zro zu mieć. – To n ie ws zy s tk o , wiem, że jes t co ś jes zcze… – Up iera s ię, że jeś li s p rawa trafi n a wo k an d ę, b ęd zie mu s iał u jawn ić s wo je wy s o k ie d aro wizn y n a rzecz p artii. – No i? – Ws zy s tk ie wp łacał w g o tó wce. Do s tarczan ej w walizk ach . – O ch o lera. – Wy s tarczy teg o , żeb y ś my s ię ws zy s cy d o ro b ili o s try ch h emo ro id ó w. Harro d d awał n ie ty lk o cen trali p artii, ale ws p ierał też k amp an ie w o k ręg ach p rawie k ażd eg o czło n k a g ab in etu . – Nawet mi n ie mó w: ws zy s tk o p o s zło n a rzeczy , k tó re n ie zo s tały u jęte jak o wy d atk i n a k amp an ię. – W mo im p rzy p ad k u ws zy s tk o zak s ięg o wan o p o b o żemu i mo żn a to s p o k o jn ie b rać p o d lu p ę. Nato mias t w in n y ch … – Un ió s ł b rew. – Po d o b n o min is ter h an d lu , k tó ry jes zcze d ziś p o p o łu d n iu zas ili n as ze ws p an iałe ty ln e ławy , zap łacił z ty ch p ien ięd zy k ło p o tliwej k o ch an ce, g ro żącej mu u jawn ien iem p ewn y ch k o mp ro mitu jący ch lis tó w. Su mę s ced o wan o n a n ią, a Harro d n ad al ma an u lo wan y czek . Stamp er o d ch y lił s ię z k rzes łem o d s to łu , tak że b alan s o wało n a ty ln y ch n o g ach , jak b y p ró b o wał zd y s tan s o wać s ię o d tak iej n ied o rzeczn o ś ci.

– J ezu , Fran cis , całe to g ó wn o zaraz w n as waln ie z p ręd k o ś cią s tu mil n a g o d zin ę, a ty ch ces z, żeb y m zo s tał p rzewo d n iczący m p artii? J eś li to b ie n ie zro b i to ró żn icy , ju ż b y m wo lał u b ieg ać s ię o azy l w Lib ii. Do Wielk an o cy , mó wis z? Ch o lern e zmartwy ch ws tan ie n ie wy s tarczy , żeb y u rato wać k o g o k o lwiek u wik łan eg o w ten cy rk . M ach n ął z rezy g n acją ręk ami, p o zb awio n y en erg ii i wo li o p o ru , ale Urq u h art p o ch y lał s ię w jeg o s tro n ę z p ełn ą p o wag ą, s zty wn iejąc z n ap ięcia. – Do Wielk an o cy . Właś n ie. Co o zn acza, że mu s imy wy k o n ać ru ch y wcześ n iej, Tim. Wy k o rzy s tać o k res mio d o weg o mies iąca, p o k o n ać o p o zy cję, zd ąży ć p rzed reces ją i u zy s k ać więk s zo ś ć, k tó ra p rzetrwa, aż cała b u rza b ęd zie ju ż za n ami. Stamp ero wi zap arło d ech . – M as z n a my ś li wy b o ry ? – W p o ło wie marca. Co d aje n am d o k ład n ie cztern aś cie ty g o d n i, w ty m zaled wie d zies ięć, zan im b ęd ę mu s iał je o g ło s ić, a p rzez ten czas ch cę, żeb y ś ty jak o p rzewo d n iczący p artii u s zczeln ił mach in ę wy b o rczą, jak ty lk o s ię d a. Trzeb a p rzy g o to wać p lan y , zd o b y ć fu n d u s ze, p o s tawić p rzeciwn ik ó w w tru d n y m p o ło żen iu . A ws zy s tk o to tak , b y n ik t n ie miał b lad eg o p o jęcia, jak ą n ies p o d zian k ę s zy k u jemy . Krzes ło Stamp era ze s tu k o tem wró ciło d o p io n u , p o d czas g d y o n u s iło wał zeb rać my ś li. – Ch o lern y p rzewo d n iczący p artii. – Nie b ó j s ię, ty lk o n a cztern aś cie ty g o d n i. J eś li ws zy s tk o d o b rze p ó jd zie, b ęd zies z mó g ł s o b ie wy b rać d o wo ln e min is ters two . A jeś li n ie… No có ż, żad en z n as n ie b ęd zie s ię ju ż n ig d y mu s iał martwić o p racę w p o lity ce.

Rozdział 5 Po lity k n ie ma p rzy jació ł.

– Prawd ziwy k o s zmar. M o rtima Urq u h art d o ś ć g wałto wn ie zmars zczy ła n o s , lu s tru jąc wzro k iem p o k ó j. Kilk a d n i temu Co llin g rid g e’o wie zab rali o s tatn ie ze s wo ich rzeczy o s o b is ty ch z n iewielk ieg o ap artamen tu n a p iętrze Do wn in g Street 1 0 , zarezerwo wan eg o d o u ży tk u p remiera, i w s alo n ie p an o wała teraz atmo s fera trzy g wiazd k o weg o h o telu . Po mies zczen iu b rak o wało in d y wid u aln eg o ch arak teru , ten ju ż o d tran s p o rto wan o w s k rzy n iach , a to , co zo s tało , b y ło w d o b ry m s tan ie, ale es tety k ą p rzy wo d ziło n a my ś l d wo rco wą p o czek aln ię Britis h Rail. – Po p ro s tu o d rażające. Do n iczeg o – p o wtó rzy ła, p atrząc n a tap etę, n a k tó rej n iemalże s p o d ziewała s ię zo b aczy ć wy b lak łe ś lad y p o rząd k u p o rcelan o wy ch fig u rek lecący ch k aczek . J ej u wag ę o d wró ciło n a ch wilę d łu g ie ś cien n e lu s tro . M ijając je, s p rawd ziła u k rad k iem rzu cający s ię w o czy ru d y k o lo r, n a jak i zafarb o wała ją jej fry zjerk a n a p o czątk u ty g o d n ia, k ied y jes zcze czek ała n a o s tateczn e wy n ik i wy b o ró w n a s zefa p artii. Rad o s n y o d cień n a cześ ć zwy cięs twa, jak s twierd ziła k o lo ry s tk a, ale n ik t n ie mó g ł g o ju ż p o my lić z n atu raln y m i w rezu ltacie M o rtima ciąg le reg u lo wała b alan s k o lo ró w n a p ilo cie, zas tan awiając s ię, czy p o ra zmien ić telewizo r, czy fry zjera. – Có ż to mu s ieli b y ć za n ad zwy czajn i lu d zie – mru k n ęła, s trzep u jąc jak iś n ieis tn iejący p y łek ze s wo jeg o k o s tiu mu Ch an el, p o d czas g d y s ek retark a jej męża z Izb y Gmin , k tó ra to warzy s zy ła jej p o d czas tej in s p ek cji, wetk n ęła n o s w s wó j n o tatn ik . Co llin g rid g e’ó w raczej lu b iła, miała n ato mias t b ard ziej zd ecy d o wan e p o g ląd y co d o M o rtimy Urq u h art, k tó rej zimn e o czy n ad awały d rap ieżn y wy g ląd , zaś ciąg łe o d ch u d zan ie s ię w imię walk i z cellu litem ro zp rzes trzen iający m s ię p o jej k o s zto wn ie o d zian y m ciele wp rawiało ją w s tan n ieu s tan n eg o zn iecierp liwien ia, p rzy n ajmn iej w s to s u n k u d o in n y ch k o b iet, s zczeg ó ln ie ty ch mło d s zy ch o d n iej. – Do wied z s ię, jak s ię p o zb y ć teg o ws zy s tk ieg o , i s p rawd ź, jak i mamy b u d żet n a o d n awian ie – rzu ciła p an i Urq u h art, id ąc en erg iczn y m k ro k iem k ró tk im k o ry tarzem p ro wad zący m d o ciemn y ch trzewi mies zk an ia, s tu k ając z p rzy g an ą k o n iu s zk ami p alcó w w s k ó rę p o d p o d b ró d k iem. Wy d ała o k rzy k trwo g i, mijając d rzwi p o lewej, za k tó ry mi zo b aczy ła maleń k ą jak k amb u z k u ch n ię ze zlewem ze s tali n ierd zewn ej

i czerwo n o -czarn y mi p ły tk ami PCW n a p o d ło d ze, za to b ez mik ro faló wk i. Czary g o ry czy d o p ełn ił wid o k k lau s tro fo b iczn ej jad aln i o u ro k u zamk n iętej tru mn y i z o k n em wy ch o d zący m wp ro s t n a b ru d n y s try ch i d ach . Wró ciła d o s alo n u , u s iad ła n a jed n y m z fo teli o o b iciu w ró że wielk o ś ci s tó p s ło n ia i z ro zczaro wan iem k ręciła g ło wą, k ied y ro zleg ło s ię p u k an ie d o d rzwi wejś cio wy ch . – Pro s zę! – p o leciła z rezy g n acją, p rzy p o min ając s o b ie, że w ty ch d rzwiach n ie ma n awet zamk a. Ze wzg lęd ó w b ezp ieczeń s twa, jak jej p o wied zian o , ale p o d ejrzewała, że ch o d ziło raczej o wy g o d ę u rzęd n ik ó w s łu żb y cy wiln ej, k tó rzy ch o d zili tam i z p o wro tem z p ap ierami i wiad o mo ś ciami d o p rzek azan ia. – I to ma b y ć d o m – jęk n ęła, ch o wając teatraln ie twarz w d ło n iach . Ro zp o g o d ziła s ię, k ied y p o d n io s ła wzro k , żeb y p rzy jrzeć s ię g o ś cio wi. Nie miał jes zcze czterd zies tk i, b y ł s zczu p ły i b ard zo k ró tk o o s trzy żo n y . – Pan i Urq u h art. J es tem in s p ek to r Ro b ert In s all, Wy d ział Sp ecjaln y – o zn ajmił z s iln y m lo n d y ń s k im ak cen tem. – Do wo d ziłem o d d ziałem o ch ro n y p an i męża p o d czas wy b o ró w n a s zefa p artii, a teraz w s wo jej n aiwn o ś ci mian o wali mn ie o d p o wied zialn y m za b ezp ieczeń s two tu taj, n a Do wn in g Street. – M iał u ś miech i n atu raln y wd zięk , k tó re wzb u d ziły w M o rtimie Urq u h art ciep łe u czu cia, a tak że s y lwetk ę, k tó rej n ie mo g ła n ie p o d ziwiać. – J es tem p ewn a, że b ęd ziemy w d o b ry ch ręk ach , in s p ek to rze. – Staramy s ię. Ale to i o wo s ię d la p an i zmien i, o d k ąd jes t p an i tu taj – ciąg n ął. – M u s zę wy jaś n ić k ilk a rzeczy , jeś li ma p an i ch wilę. – Pro s zę s iad ać i zak ry ć s o b ą ch o ciaż częś ć ty ch o h y d n y ch meb li, in s p ek to rze. Niech mi p an ws zy s tk o o p o wie… Lan d les s p o mach ał wiwatu jącemu tłu mo wi. Gap ie n ie mieli p o jęcia, k to s ied zi za p rzy ciemn io n y mi s zy b ami ro lls -ro y ce’a s ilv er s p u r, ale b y ł to h is to ry czn y d zień i też ch cieli w n im u czes tn iczy ć. So lid n a metalo wa b rama s trzeg ąca wjazd u n a Do wn in g Street ro zs u n ęła s ię z s zacu n k iem, a p ełn iący s łu żb ę p o licjan t eleg an ck o zas alu to wał. Wp rawiło to Lan d les s a w d o b ry h u mo r, k tó ry jes zcze s ię p o p rawił n a wid o k liczn y ch k amer i d zien n ik arzy zg ro mad zo n y ch n a ch o d n ik u n ap rzeciwk o jeg o celu . – Premier zap ro p o n u je ci p racę, Ben ? – wy k rzy k iwał ch ó r g ło s ó w, k ied y Lan d les s g ramo lił s ię z ty ln eg o s ied zen ia s amo ch o d u . – J u ż mam ro b o tę – wark n ął, p rezen tu jąc s wo je s ły n n e wład cze s p o jrzen ie i ro zk o s zu jąc s ię cały m s p ek tak lem. Zap iął p o wiewające mu u b o k ó w p o ły

mary n ark i. – To mo że p aro s two ? M an d at w Izb ie Lo rd ó w? – Baro n Ben z Beth n al Green ? – M ięs is ta twarz wy ciąg n ęła s ię z d ezap ro b atą. – To b rzmi b ard ziej jak ty tu ł mu s icalu n iż zas zczy t. Wy b u ch n ął g ro mk i ś miech , a Lan d les s o d wró cił s ię, żeb y wejś ć p rzez lś n iące czarn e d rzwi d o h o lu , ale w p ro g u wy p rzed ził g o k u rier z wielk im n aręczem k wiató w. W ś ro d k u cały k o ry tarz b y ł o b ficie zas tawio n y b u k ietami i k o s zami, wciąż n iero zp ak o wan y mi, a co ch wila p rzy ch o d ziły k o lejn e. Lo n d y ń s cy k wiaciarze, p rzy n ajmn iej n a razie, mo g li zap o mn ieć o reces ji. Lan d les s o wi ws k azan o d ro g ę wzd łu ż ciemn o czerwo n eg o d y wan u , p ro wad ząceg o p ro s to o d d rzwi wejś cio wy ch d o s ali p o s ied zeń rząd u p o d ru g iej s tro n ie wąs k ieg o b u d y n k u . Zo rien to wał s ię, że s ię s p ies zy . Zwo ln ił k ro k u , d elek tu jąc s ię ty m p rzeży ciem. Nie p amiętał, k ied y o s tatn io czu ł s ię tak p o d ek s cy to wan y . Tro s k liwy i p ry s zczaty u rzęd n ik s łu żb y cy wiln ej wp ro wad ził g o p ro s to d o s ali p o s ied zeń , p o czy m cich o zamk n ął za n im d rzwi. – Ben , witaj. Wejd ź. – Urq u h art u n ió s ł d ło ń w g eś cie p o witan ia, ale n ie ws tał. Ws k azał mu k rzes ło p o d ru g iej s tro n ie s to łu . – To wielk i d zień , Fran cis . Wielk i d zień d la n as ws zy s tk ich . Lan d les s s k in ął g ło wą Stamp ero wi, k tó ry s tał o p arty o k alo ry fer, wy czek u jąc jak jak iś p reto rian in . Lan d les s o wi jeg o o b ecn o ś ć s ię n ie s p o d o b ała. Wcześ n iej zaws ze s p o ty k ał s ię z Urq u h artem s am n a s am; p rzecież n ie zap ras zali ś wiad k ó w, k ied y u k ład ali p lan y n ęk an ia i o b alen ia wy ło n io n eg o w wy b o rach s zefa rząd u . Przy ty ch p o p rzed n ich o k azjach Urq u h art zaws ze wy s tęp o wał w ro li p eten ta, a Lan d les s z p o zy cji s iły , ale g d y s p o jrzał teraz n a s ied ząceg o n ap rzeciwk o mężczy zn ę, n ie mó g ł n ie zau waży ć, że ich ro le s ię o d wró ciły . Nag le s k ręp o wan y , wy ciąg n ął d o Urq u h arta ręk ę, żeb y mu p o g ratu lo wać, ale ten g es t wy p ad ł n iezd arn ie. Urq u h art mu s iał o d ło ży ć p ió ro , o d s u n ąć s wo je d u że k rzes ło , ws tać i wy ciąg n ąć d ło ń , p o czy m o k azało s ię, że s tó ł jes t za s zero k i i mo g ą ty lk o mu s n ąć s ię p alcami. – Do b ra ro b o ta, Fran cis – wy mamro tał Lan d les s z zak ło p o tan iem i u s iad ł. – To , że zap ro s iłeś mn ie tu taj s wo jeg o p ierws zeg o d n ia n a s tan o wis k u p remiera, d u żo d la mn ie zn aczy . Zwłas zcza fo rma, w jak iej to s ię o d b y ło . M y ś lałem, że b ęd ę mu s iał zak rad ać s ię o d ty łu p rzy ś mietn ik ach , ale mu s zę ci p o wied zieć, że czu łem s ię ś wietn ie, mijając te ws zy s tk ie k amery i telewizy jn e reflek to ry . Do cen iam ten p u b liczn y wy raz p ewn o ś ci s ieb ie, Fran cis . Urq u h art ro zło ży ł s zero k o ręce, w g eś cie mający m zas tąp ić s ło wa, k tó ry ch n ie p o trafił zn aleźć, n a co wtrącił s ię Stamp er.

– Pan ie p remierze – zaczął z n acis k iem. M iała to b y ć p rzy g an a d la n ad miern ej p o u fało ś ci p o ten tata p ras o weg o , lecz s p ły n ęła p o g ru b ej s k ó rze Lan d les s a b ez ś lad u . – Bard zo p rzep ras zam, ale n o wy k an clerz b ęd zie tu za p ięć min u t. – Wy b acz, Ben . J u ż s ię p rzek o n u ję, że p remier n ie jes t p an em, ty lk o n iewo ln ik iem. Głó wn ie k alen d arza s p o tk ań . Przejd źmy d o rzeczy , jeś li p o zwo lis z. – To właś n ie lu b ię. – Lan d les s wy czek u jąco p o ch y lił s ię d o p rzo d u n a k rześ le. – Ko n tro lu jes z g ru p ę „Ch ro n icle” i zło ży łeś o fertę wy k u p u Un ited News p ap ers , a rząd o wi p rzy p ad a zad an ie zd ecy d o wan ia, czy tak ie p rzejęcie b ęd zie leżeć w in teres ie p u b liczn y m. – Urq u h art wp atry wał s ię w leżącą n a s to le p o d k ład k ę, jak b y czy tał z g o to weg o s cen ariu s za, zu p ełn ie jak s ęd zia o g łas zający wy ro k . Lan d les s o wi n ie p o d o b ał s ię ten n ag le o ficjaln y to n , tak n iep o d o b n y d o ich wcześ n iejs zy ch ro zmó w n a ten temat. Urq u h art zn ó w s zero k o ro zło ży ł ręce, s zu k ając wy mijający ch s łó w. W k o ń cu zacis n ął p ięś ci. – Przy k ro mi, Ben . Nic z teg o . Trzej mężczy źn i s k amien ieli, a wy p o wied zian e właś n ie s ło wa o k rąży ły p o k ó j i zawis ły n ad n imi jak d rap ieżn e p tak i. – Że n ib y jak , d o ch o lery ? J ak to n ic z teg o , p s ia mać? – Lan d les s mó wił z czy s ty m ak cen tem u liczn ik a, g d zieś zn ik ły p o zo ry o g ład y . – Zd an iem rząd u n ie b y ło b y to w n ajlep s zy m in teres ie k raju . – Bez jaj, Fran cis . Do g ad aliś my s ię. – Premier p rzez całą wewn ątrzp arty jn ą k amp an ię n ie zo b o wiązał s ię d o n iczeg o w związk u z o fertą p rzejęcia, co wy raźn ie p o k azu ją d o s tęp n e p u b liczn e n ag ran ia i d o k u men ty – wtrącił Stamp er. Lan d les s g o zig n o ro wał, tward o wp atrzo n y w Urq u h arta. – M ieliś my u mo wę! Ty to wies z i ja to wiem. – J ak ju ż mó wiłem, Ben , p remier n ie zaws ze jes t p an em s ameg o s ieb ie. Arg u men ty p rzemawiające za u trącen iem two jej o ferty s ą n ie d o o d p arcia. J u ż n ależy d o cieb ie p o n ad trzy d zieś ci p ro cen t k rajo weg o ry n k u p ras y . Po p rzejęciu Un ited miałb y ś p rawie czterd zieś ci. – M o je trzy d zieś ci p ro cen t p o p ierało cię p rzez cały czas , i mo je czterd zieś ci też b ęd zie. Tak a b y ła u mo wa. – Zo s taje tro ch ę p o n ad s ześ ćd zies iąt, k tó re n ig d y teg o n ie wy b aczy an i n ie zap o mn i. Wid zis z, Ben , rach u n ek p o p ro s tu s ię n ie zg ad za. To n ie leży w in teres ie

n aro d o wy m. Nie zd an iem n o weg o rząd u , k tó ry wierzy w k o n k u ren cję, w s łu żen ie raczej k o n s u men to m n iż wielk im k o rp o racjo m. – Piep rzen ie. Umó wiliś my s ię! – Waln ął o g ro mn y mi p ięś ciami w n ag i b lat s to łu . – Ben , to n iemo żliwe. M u s is z zd awać s o b ie z teg o s p rawę. J ak o p remier n ie mo g ę w p ierws zy ch d n iach u rzęd o wan ia p o zwo lić ci ro zwalić b ry ty js k iej b ran ży p ras o wej. Tak s ię n ie ro b i in teres ó w. Tak s ię n ie ro b i p o lity k i. Szczerze mó wiąc, fataln ie b y s ię to p rezen to wało w n ag łó wk ach w co d ru g iej g azecie. – Za to ro zwalen ie mn ie p rezen to wało b y s ię zajeb iś cie, to ch ces z p o wied zieć? – Lan d les s wy s u n ął g ło wę d o p rzo d u jak ro zju s zo n y b y k . Po liczk i trzęs ły mu s ię ze zło ś ci. – Więc to d lateg o p o zwo liłeś mi wejś ć fro n to wy mi d rzwiami, ty s u k in s y n u . Wid zieli, jak wch o d zę, zo b aczą, jak wy ch o d zę. No g ami d o p rzo d u . Urząd ziłeś mi p u b liczn ą eg zek u cję p rzed k amerami całeg o ś wiata. Tłu s ty k ap italis ta jak o b aran ek o fiarn y . Os trzeg am cię, Fran k ie. Będ ę z to b ą walczy ł n a k ażd y m k ro k u , ws zy s tk imi s iłami. – Z czeg o ty lk o wy n ik a, że s ied emd zies iąt p ro cen t g azet p lu s ws zy s tk ie p ro g ramy telewizy jn e i rad io we p rzy k las n ą p remiero wi, k tó ry wy k azu je o b y watels k ą p o s tawę – wtrącił Stamp er wy n io ś le, o g ląd ając s o b ie p azn o k cie. – Nie b o i s ię o d p rawić z k witk iem s wo ich n ajb liżs zy ch p rzy jació ł, jeś li teg o wy mag a in teres n aro d o wy . Bo mb a. Lan d les s p o czu ł, że zn alazł s ię p o d o b s trzałem i d o s tał z g ru b ej ru ry . Pąs o wa twarz jes zcze b ard ziej mu p o ciemn iała, całe ciało zatrzęs ło s ię z fru s tracji. Nie p o trafił zn aleźć s łó w, k tó ry mi mó g łb y s ię targ o wać alb o p rzek o n y wać, n ie miał an i czy m p o h an d lo wać, an i czy m p o g ro zić, zo s tał mu ty lk o fizy czn y arg u men t w p o s taci walen ia p ięś cią w s tó ł. – Ty żało s n y mały g n o … Nag le d rzwi s ię o two rzy ły i d o ś ro d k a wp aro wała M o rtima Urq u h art. – Fran cis , to n ie d o p rzy jęcia, zu p ełn ie n ie d o p rzy jęcia. M ies zk an ie jes t k o s zmarn e, wy s tró j o h y d n y , a o n i mi mó wią, że w b u d żecie n ie ma d o ś ć p ien ięd zy … – Urwała, wid ząc zaciś n ięte p ięś ci Lan d les s a trzęs ące s ię s ześ ć cali n ad s to łem. – Wid zis z, Ben , p remier n ie jes t n awet p an em włas n eg o d o mu . – Daru j s o b ie to k azan ie. – Ben , p rzemy ś l to . Zap o mn ij o tej s p rawie. Będ ą in n e u k ład y , in n e in teres y , k tó re b ęd zies z ch ciał załatwić, a w k tó ry ch ja mo g ę ci p o mó c. Przy d a ci s ię p rzy jaciel n a Do wn in g Street. – Tak właś n ie my ś lałem, k ied y p o p arłem two ją k an d y d atu rę n a p remiera. M ó j

b łąd . – Lan d les s o d zy s k ał p an o wan ie n ad s o b ą, ręce ju ż mu s ię n ie trzęs ły , lo d o wate s p o jrzen ie u tk wił w Urq u h arcie i ty lk o d rżen ie o b wis ły ch p o liczk ó w zd rad zało wewn ętrzn e n ap ięcie. – Przep ras zam, jeś li p rzes zk o d ziłam – p o wied ziała M o rtima z zak ło p o tan iem. – Pan Lan d les s właś n ie miał wy ch o d zić, jak s ąd zę – rzu cił Stamp er ze s wo jeg o p o s teru n k u p rzy k alo ry ferze. – Przep ras zam – p o wtó rzy ła M o rtima. – Nic s ię n ie s tało – o d p arł Lan d les s ze wzro k iem wciąż u tk wio n y m w jej mężu . – Nie mo g ę zo s tać d łu żej. Właś n ie s ię d o wied ziałem, że mu s zę wziąć u d ział w p o g rzeb ie.

Rozdział 6 M o n arch a ży je w zło tej k latce. Szczęś cie zależy o d teg o , czy s p ęd za więcej czas u , p rzy g ląd ając s ię g ru b o ś ci wielk o ś ci k rat.

wars twy

zło ta, czy

– Nie ch cę o ty m s ły s zeć, Dav id zie. Zu p ełn y ab s u rd . M y cro ft b y ł w ro zs y p ce. Ty le miał n ies k ry s talizo wan y ch wątp liwo ś ci, majaczący ch g d zieś lęk ó w, k tó ry ch n ie mó g ł lu b n ie ś miał w p ełn i s o b ie u ś wiad o mić, o k tó ry ch mu s iał p o ro zmawiać z k ró lem, d la d o b ra ich o b u . Zd o łał jed n ak wy k rztu s ić ty lk o k ilk a s łó w i o p ić s ię p rzy o k azji ch lo ro wan ej wo d y , k ied y p rzed zierali s ię p rzez fale p ałaco weg o b as en u . J ed y n y m o d s tęp s twem k ró la o d co d zien n eg o h armo n o g ramu ćwiczeń b y ło p rzejś cie z k rau la d o żab k i, d zięk i czemu M y cro ft mó g ł łatwiej za n im n ad ąży ć. To żelazn a d y s cy p lin a p o zwalała k ró lo wi zach o wać zn ak o mitą fo rmę fizy czn ą i zmu s zała ws zy s tk ich , k tó rzy mu s łu ży li, d o mo rd erczy ch wy s iłk ó w, g d y u s iło wali mu d o ró wn ać. Kró l b y ł zag o rzały m o b ro ń cą in s ty tu cji małżeń s twa – tak a p raca, jak mawiał – więc M y cro ft u zn ał zło żo n ą właś n ie p ro p o zy cję za k o n ieczn ą. – Tak b ęd zie n ajlep iej, s ir – n ie u s tęp o wał. – Nie mo g ę p o zwo lić, żeb y zo s tał p an wp lątan y w mo je p ry watn e k ło p o ty . Po trzeb u ję czas u , żeb y p o u k ład ać s wo je s p rawy . Będ zie lep iej d la n as ws zy s tk ich , jeś li o d ejd ę. – Nie zg ad zam s ię z to b ą. – Kró l wy p lu ł wo d ę i p o s tan o wił wres zcie d o k o ń czy ć ro zmo wę n a s u ch y m ląd zie. Sk iero wał s ię k u wy ło żo n emu marmu rem b rzeg o wi b as en u . – Przy jaźn imy s ię o d czas u s tu d ió w i n ie mam zamiaru wy rzu cać w b ło to o s tatn ich trzy d zies tu lat ty lk o d lateg o , że jak iś g ad z p lo tk ars k iej p ras y mo że u s ły s zeć o two ich p ry watn y ch p ro b lemach . Dziwię s ię, że my ś lałeś , iż w o g ó le wezmę to p o d u wag ę. – Zan u rzy ł jes zcze o s tatn i raz ś wiecącą ły s in ą g ło wę, s ięg ając ręk ą d o d rab in k i. – Należy s z d o zarząd u tej firmy i tak ma zo s tać. M y cro ft p o trząs n ął g ło wą jak p ies , u s iłu jąc o d zy s k ać o s tro ś ć wid zen ia. Oczy wiś cie n ie ch o d ziło o s amo małżeń s two , ale też o ws zy s tk ie in n e s p rawy , k tó re n ap ierały n a n ieg o i g o p rzy tłaczały . J eś li n ie p o trafił b y ć całk o wicie s zczery wo b ec s ameg o s ieb ie, jak mó g ł o czek iwać, że k ró l zro zu mie? M u s iał jed n ak s p ró b o wać. – Nag le ws zy s tk o wy g ląd a in aczej. Do m. Ulica. Zn ajo mi. Nawet ja s am wy d aję s ię s o b ie in n y . Tak jak b y mo je małżeń s two b y ło s o czewk ą, p rzez k tó rą ws zy s cy p atrzy li

n a mn ie p rzez cały ten czas z p ewn ej p ers p ek ty wy , a teraz, k ied y jej n ie ma, n ic ju ż n ie jes t tak ie s amo . Tro ch ę mn ie to p rzeraża… – Nap rawd ę mi p rzy k ro z p o wo d u Fio n y . W k o ń cu jes tem o jcem ch rzes tn y m was zeg o n ajs tars zeg o d zieck a, więc mn ie też to d o ty czy . – Kró l s ięg n ął p o ręczn ik . – Ale, ch o lera, k o b iety my ś lą p o s wo jemu , częs to w zd u miewający s p o s ó b , i n ie b ęd ę twierd ził, że je ro zu miem. Wiem za to , Dav id zie, że n ie ma s en s u , ab y ś p ró b o wał p rzezwy cięży ć s wo je p ro b lemy s amo tn ie, o d ciąć s ię n ie ty lk o o d s wo jeg o małżeń s twa, ale tak że o d teg o , co mas z tu taj. – Po ło ży ł d ło ń n a o ciek ający m wo d ą ramien iu M y cro fta. Stał b ard zo b lis k o , g ło s miał p ełen tro s k i. – Ty mn ie ro zu mies z, Dav id zie, zaws ze ro zu miałeś . Zn a mn ie cały ś wiat, ale ro zu mie mn ie ty lk o n iewielu . A ty tak . Po trzeb u ję cię. Nie p o zwo lę ci o d ejś ć ze s tan o wis k a. M y cro ft p o p atrzy ł n a k o ś cis tą twarz p rzy jaciela. Przy s zło mu n a my ś l, że s zczu p ło ś ć k ró la s p rawia, iż wy g ląd a o n n a wy mizero wan eg o i zn aczn ie s tars zeg o , zwłas zcza k ied y wło s y tak mu s ię p rzerzed ziły . Tak jak b y wewn ętrzn y żar zb y t s zy b k o g o wy p alał. M o że za b ard zo s ię p rzejmo wał. Czy w o g ó le mo żn a p rzejmo wać s ię za b ard zo ? Fio n a wrzu ciła M y cro fta z p o wro tem d o b as en u i teraz mio tał s ię n a g łęb o k iej wo d zie, g d zie n ie miał g ru n tu p o d s to p ami. Uś wiad o mił s o b ie, że n ig d y g o n ie miał, an i razu w ży ciu . Dalek i b y ł o d n ad miern ej tro s k i, p rzeciwn ie, tak n ap rawd ę w o g ó le n ig d y mu n a n iczy m n ie zależało , a n ag ła ś wiad o mo ś ć teg o p rzero d ziła s ię w p an ik ę, ch ęć u cieczk i, zan im u to n ie. J eg o ży cie emo cjo n aln e b y ło b ezk s ztałtn e, p o zb awio n e g łęb i i k o rzen i. Czu ł s ię in aczej ty lk o tu , w p ałacu , k tó ry n ag le s tał s ię d la n ieg o jed y n y m o p arciem. Czło wiek , k tó reg o k ied y ś wrzu cił k o mp letn ie u b ran eg o d o fo n tan n y n a k amp u s ie i k tó ry wy n u rzy ł s ię, p lu jąc p o wo jem i ś cis k ając w ręk u d es k ę k lo zeto wą, mó wił mu teraz, w jed y n y s p o s ó b d o p u s zczo n y p rzez ży cie w g o rs ecie s amo k o n tro li, że mu zależy . Nag le M y cro ft p o czu ł, że ma to o g ro mn e zn aczen ie. – Dzięk u ję, s ir. – Nie zn am an i jed n eg o małżeń s twa, k ró lews k ieg o , p leb eju s zy czy zwy k ły ch p ro s tak ó w, k tó re b y n ie d o s tało w k o ś ć. Łatwo my ś leć, że jes teś s am, zap o mn ieć, że p rawie k ażd y , k o g o zn as z, p rzećwiczy ł to s amo . M y cro ft p o my ś lał o ty m, ile n o cy s wo jeg o małżeń s twa o n i Fio n a s p ęd zili o s o b n o , i wy o b raził s o b ie, czy m s ię zajmo wała k ażd ej z n ich . Nawet to g o n ie o b ch o d ziło . W tak im razie n a czy m mu zależało ? – Po trzeb u ję cię, Dav id zie. Przez całe ży cie czek ałem, żeb y zn aleźć s ię tu , g d zie jes tem d ziś . Nie p amiętas z ty ch n iek o ń czący ch s ię n o cy n a u n iwers y tecie, k ied y

s ied zieliś my p rzy b u telce u czeln ian eg o p o rto i g ad aliś my o ty m, co zro b imy , g d y b ęd ziemy mieli s zan s ę? M y , Dav id zie, ty i ja. Teraz ta s zan s a n ad es zła, n ie mo żemy jej zmarn o wać. – Urwał, p o d czas g d y lo k aj w lib erii p o s tawił s reb rn ą tacę z d wo ma k u b k ami zio ło wej h erb aty n a s to lik u p rzy b as en ie. – J eś li z Fio n ą to n ap rawd ę k o n iec, s p ró b u j p o wied zieć s o b ie, że to ju ż p rzes zło ś ć. Sp ó jrz w p rzy s zło ś ć, ze mn ą. Nie mo g ę zacząć n ajważn iejs zeg o o k res u mo jeg o ży cia o d u traty jed n eg o z mo ich n ajs tars zy ch i n ajb ard ziej zau fan y ch p rzy jació ł. J es t ty le d o zro b ien ia d la n as o b u . – Zaczął wy cierać s ię en erg iczn ie ręczn ik iem, jak b y b y ł zd ecy d o wan y zacząć n aty ch mias t. – Nie p o d ejmu j n a razie żad n y ch d ecy zji. Po czek aj ze d wa mies iące i jeś li n ad al b ęd zies z czu ł, że p o trzeb u jes z p rzerwy , jak o ś to załatwimy . Ale zau faj mi i zo s tań ze mn ą. Ws zy s tk o b ęd zie d o b rze, o b iecu ję. M y cro ft n ie b y ł p rzek o n an y . Ch ciał u ciek ać, lecz n ie miał d o k ąd an i d o k o g o . A my ś l o ty m, co mó g łb y zn aleźć, g d y b y u ciek ł za d alek o , o b ezwład n iała g o . Po ty lu latach n ag le b y ł wo ln y i n ie wied ział, czy u mie s o b ie z tą wo ln o ś cią p o rad zić. Stał p rzy b as en ie, wo d a k ap ała mu z n o s a n a wąs y , a o n waży ł w my ś lach s wo je wątp liwo ś ci, p o ró wn u jąc je z p ewn o ś cią s weg o wład cy . Nie p o trafił o d n aleźć żad n eg o celu , jed y n ie p o czu cie o b o wiązk u . – To co my ś lis z, s tary d ru h u ? – Że ch o lern ie mi zimn o , s ir. – Zd o b y ł s ię n a s łab y u ś miech . – Ch o d źmy p o d p ry s zn ic.

Rozdział 7 Oczy wiś cie, że

mam

zas ad y . Lu b ię

je

reg u larn ie

o d k u rzać.

Ściereczk ą.

– Po k rąż wś ró d g o ś ci, Fran cis . I u ś miech aj s ię. To ma b y ć ś więto wan ie zwy cięs twa, p amiętaj. Urq u h art zas to s o wał s ię d o p o lecen ia żo n y i zaczął s ię p o wo li p rzep y ch ać p rzez zatło czo n y p o k ó j. Nie cierp iał tak ich imp rez. M iało to b y ć p rzy jęcie wy d an e, ab y p o d zięk o wać ty m, k tó rzy p o mo g li mu d o s tać s ię n a Do wn in g Street, ale o czy wiś cie M o rtima zain terwen io wała i zmien iła je w jed en z ty ch s wo ich wieczo ró w p o zwalający ch p o o b racać s ię wś ró d b o h ateró w ru b ry k to warzy s k ich , k tó ry ch p rag n ęła p o zn ać. „Wy b o rcy u wielb iają o d ro b in ę p rzep y ch u ” – s twierd ziła. J ak k ażd a s zan u jąca s ię p rzed s tawicielk a Co lq u h o u n ó w zaws ze ch ciała mieć włas n y d wó r. W rezu ltacie zamias t p o n u d zić s ię n a k ameraln y m s p o tk an iu ze ws p ó łp raco wn ik ami, zo s tał rzu co n y w wir ak to rek , g wiazd o p ery , red ak to ró w, b izn es men ó w o raz ró żn y ch czło n k ó w ś mietan k i to warzy s k iej i wied ział, że jeg o zd o ln o ś ci p ro wad zen ia p o g awęd ek o n iczy m n ie p rzetrwają wieczo ru . Go ś cie, s tu k ając o b cas ami, zap u ś cili s ię w wąs k ie czelu ś ci Do wn in g Street, g d zie p rzed d rzwiami p o d n u merem 1 0 zo b aczy li d u żą ch o in k ę, u mies zczo n ą tam n a p o lecen ie M o rtimy Urq u h art, b y telewid zo wie mieli wrażen ie, że mies zk a tu jes zcze jed n a zwy k ła ro d zin a, z n iecierp liwo ś cią czek ająca n a Bo że Naro d zen ie. Celeb ry ci p rzek ro czy li p ró g , n ieś wiad o mi, że zo s tali ju ż p rzes k an o wan i p rzez u k ry te u rząd zen ia s p rawd zające, czy n ie wn o s zą b ro n i i materiałó w wy b u ch o wy ch . Od d ali p łas zcze i p alta d o s zatn i w zamian za u ś miech i n u merek , p o czy m czek ali cierp liwie w k o lejce n a s ch o d ach p ro wad zący ch d o zielo n eg o p o k o ju , w k tó ry m Urq u h arto wie p rzy jmo wali g o ś ci. Ws p in ając s ię p o wo li w g ó rę, wzd łu ż ś cian o b wies zo n y ch p o rtretami p o p rzed n ich p remieró w, s tarali s ię n ie g ap ić zb y t o twarcie n a in n y ch g o ś ci o raz o to czen ie. Gap ien ie s ię o zn aczało , że n ie b y ło s ię ju ż s to razy w p o d o b n ej s y tu acji. Więk s zo ś ć p rzy b y ły ch miała n iewiele ws p ó ln eg o z p o lity k ą, n iek tó rzy n ie b y li n awet s tro n n ik ami rząd u , ale en tu zjazm, z jak im witała ich M o rtima Urq u h art, n a ws zy s tk ich ro b ił wrażen ie. Atmo s fera ich wciąg ała, zmien iała w h o n o ro wy ch

czło n k ó w ek ip y . J eś li wład za b y ła s p is k iem, też ch cieli d o n ieg o p rzy s tąp ić. Przez d zies ięć min u t Urq u h art zmag ał s ię z ch ao s em g o ś ci, wo d ząc b aczn ie wzro k iem o d p u n k tu d o p u n k tu , jak b y cały czas s tał n a s traży alb o atak o wał, zmu s zo n y s łu ch ać s k arg b izn es men ó w i n iewy d arzo n y ch recep t p rezen teró w talk s h o w n a ro związy wan ie p ro b lemó w s p o łeczn y ch . Wres zcie z wd zięczn o ś cią wziął p o d ramię Tima Stamp era i o d ciąg n ął g o w ró g p o k o ju . – Co ś cię trap i, Fran cis ? – Właś n ie s o b ie my ś lałem, jak ą u lg ę czu je Hen ry , że ju ż n ie mu s i teg o d łu żej zn o s ić. Bo czy n ap rawd ę warto ? – Amb icja p o win n a b y ć wy k u ta z s o lid n iejs zeg o k ru s zcu . – J eś li ju ż mu s is z cy to wać Szek s p ira, to d o k ład n ie, n a lito ś ć b o s k ą. I wo lałb y m, żeb y ś zamias t Juliusza Cezara wy b rał jak ąś in n ą s ztu k ę. J ak p amiętas z, zad źg ali g o jes zcze p rzed an trak tem. – Kajam s ię. Nas tęp n y m razem w two jej o b ecn o ś ci b ęd ę cy to wał jed y n ie Makbeta. Urq u h art u ś miech n ął s ię p o n u ro n a tę p ró b k ę ch ło d n eg o h u mo ru , żału jąc, że n ie mo że s p ęd zić res zty wieczo ru n a k rzy żo wan iu s zp ad ze Stamp erem i k n u ciu n as tęp n y ch wy b o ró w. W ciąg u n iecałeg o ty g o d n ia zd o b y li ju ż p rzewag ę trzech p u n k tó w p ro cen to wy ch w s o n d ażach , b o wy b o rcy reag o wali p rzy ch y ln ie n a n o we twarze, mo b ilizację w cały m Wh iteh all, p o zb y cie s ię k ilk u mn iej p o p u larn y ch czło n k ó w rząd u . – Lu d zio m p o d o b a s ię p o ś ciel, w k tó rej s p ęd zacie ten mio d o wy mies iąc – zarap o rto wał Stamp er. – Świeża, wy p ras o wan a i ak u rat n a ty le zak rwawio n a, żeb y b y ło wid ać, że ro b is z s wo je. – M iał s wó j s ty l, ten Stamp er. Po p rzez g war w p rzep ełn io n y m p o k o ju p rzeb ił s ię ś miech M o rtimy Urq u h art. By ła p o g rążo n a w ro zmo wie z wło s k im ten o rem, jed n y m z lep s zy ch , a n a p ewn o n ajmo d n iejs zy m ze ś p iewak ó w o p ero wy ch , k tó rzy ś ciąg n ęli d o Lo n d y n u w o s tatn ich latach . Po s łu g u jąc s ię mies zan k ą p o ch leb s tw i k o b ieceg o wd zięk u , p rzek o n y wała g o , żeb y d ał teg o wieczo ru mały wy s tęp . M o rtima zb liżała s ię d o p ięćd zies iątk i, jed n ak d o b rze s ię trzy mała, b y ła zad b an a i mo g ła s ię p o ch walić n ien ag an n ą p rezen cją, więc Wło ch ju ż p rzy ch y lał s ię d o jej p ro ś b y . Po ś p ies zy ła zap y tać, czy n a Do wn in g Street zn ajd zie s ię fo rtep ian . – A, Dick ie – zawo łał Urq u h art, wy ciąg ając ręk ę d o n is k ieg o , d ro b n eg o mężczy zn y z n iep ro p o rcjo n aln ie d u żą g ło wą i p o ważn y mi o czami, k tó ry z d etermin acją p rzep y ch ał s ię p rzez tłu m w jeg o s tro n ę. Dick ie b y ł n o wy m min is trem o ch ro n y ś ro d o wis k a, n ajmło d s zy m czło n k iem n o weg o g ab in etu , marato ń czy k iem,

en tu zjas tą i d ziałaczem, n a k tó ry m d u że wrażen ie zro b iła zap o wied ź Urq u h arta, iż ma b y ć o b ro ń cą p ro ek o lo g iczn ej rep u tacji rząd u . M ian o wan ie g o n a to s tan o wis k o ju ż zo s tało p rzy jęte z u zn an iem p rzez ws zy s tk ie g ru p y n acis k u z wy jątk iem ty ch n ajb ard ziej wo jo wn iczy ch . W tej ch wili jed n ak n ie wy g ląd ał s zczeg ó ln ie rad o ś n ie. Na czo ło wy s tąp iły mu k ro p le p o tu . Co ś g o wy raźn ie martwiło . – M iałem n ad zieję, że u d a mi s ię zamien ić z to b ą s ło wo , Dick ie – p o wied ział Urq u h art, zan im min is ter zd ąży ł mu s ię wy żalić. – Co z tą b u d o wą p rzy Victo ria Street? M iałeś ju ż o k azję s ię temu p rzy jrzeć? Plan u jes z zalać to ws zy s tk o b eto n em, czy jak ? i

– Bro ń Bo że, p an ie p remierze. Przean alizo wałem d o k ład n ie ws zy s tk ie warian ty n ap rawd ę u ważam, że n ajlep iej b ęd zie, jeś li d aru jemy s o b ie b ard ziej

ek s trawag an ck ie p ro jek ty i zd ecy d u jemy s ię n a co ś trad y cy jn eg o . A n ie jed en z ty ch k limaty zato ró w ze s zk ła i s tali. – Czy tak i b u d y n ek zap ewn i n o wo czes n e o to czen ie b iu ro we? – wtrącił s ię Stamp er. – Będ zie p as o wać d o o to czen ia w Wes tmin s terze – o d p arł Dick ie n ieco n erwo wo . – To n ie to s amo – o d p aro wał p rzewo d n iczący p artii. – Ob ro ń cy d zied zictwa h is to ry czn eg o p o d n io s ą k rzy k , jeś li s p ró b u jemy zmien ić Wes tmin s ter w ś ró d mieś cie Ch icag o – zap ro tes to wał Dick ie, zep ch n ięty n a p o zy cje o b ro n n e. – Ro zu miem. Plan o wan ie p rzes trzen n e p o d d y k tan d o g ru p n acis k u . – Stamp er u ś miech n ął s ię cy n iczn ie. M in is ter o ch ro n y ś ro d o wis k a wy raźn ie s ię zd en erwo wał ty m n ies p o d ziewan y m atak iem, ale Urq u h art p o ś p ies zy ł mu n a ratu n ek . – Nie p rzejmu j s ię Stamp erem, Dick ie. Do p iero o d ty g o d n ia jes t w cen trali p artii, a ju ż n a wid o k g ru p n acis k u k o lan o s k acze mu d o g ó ry w g eś cie p o zd ro wien ia. – Uś miech n ął s ię; b y ła to zd ecy d o wan ie lep s za zab awa n iż wy s łu ch iwan ie k azan ia d wó ch p o s tawn y ch d ziałaczek s p o łeczn y ch , k tó re k ręciły s ię za p lecami Dick ieg o , s zy k u jąc s ię d o atak u . Przy ciąg n ął min is tra b liżej s ieb ie d la o ch ro n y . – Co jes zcze cię g n ęb i? – Ten tajemn iczy wiru s n a wy b rzeżu M o rza Pó łn o cn eg o , k tó ry zab ija fo k i. Nau k o wcy my ś leli, że ju ż zn ik n ął, ale właś n ie s ię d o wied ziałem, że mo rze wy rzu ca n a b rzeg martwe fo k i w cały m No rfo lk . Wiru s wró cił. Ran o n a p lażach zaro i s ię o d ek ip telewizy jn y ch i ws zęd o b y ls k ich rep o rteró w, a zd jęcia u mierający ch fo k trafią n a czo łó wk i g azet.

Urq u h art s ię s k rzy wił. „Ws zęd o b y ls cy rep o rterzy ”! Od lat n ie s ły s zał teg o s fo rmu ło wan ia. Dick ie b y ł wy jątk o wo p o ważn y m i n ies k o ry m d o żartó w czło wiek iem, d lateg o id ealn ie n ad awał s ię d o k o n tak tó w z ek o lo g ami. M o g li zan u d zać s ię wzajemn ie cały mi mies iącami s wo ją s zczerą p o wag ą. Niech ty lk o zamk n ie im u s ta d o marca… – Zro b imy tak , Dick ie. Kied y p ras a d o trze ran o n a p laże, ty też mas z tam b y ć. Żeb y p o k azać tro s k ę rząd u , mó c o d p o wiad ać n a p y tan ia… ws zęd o b y ls k ich rep o rteró w. – Kątem o k a d o s trzeg ł u ś mies zek Stamp era. – Ch cę wid zieć two ją twarz w ju trzejs zy ch p o łu d n io wy ch wiad o mo ś ciach . Ko ło ty ch ws zy s tk ich martwy ch fo k . – Stamp er zak ry ł u s ta ch u s teczk ą, żeb y s tłu mić ś miech , ale Dick ie k iwał p o ważn ie g ło wą. – Czy mam p ań s k ą zg o d ę, b y o g ło s ić rząd o we d o ch o d zen ie, jeś li u zn am to za k o n ieczn e? – Tak . W rzeczy s amej, mas z ją, mó j d ro g i Dick ie. Daj im ws zy s tk o , co ch ces z, b y le ty lk o n ie p ien iąd ze. – W tak im razie, s k o ro mam tam b y ć o ś wicie, lep iej, żeb y m s ię n aty ch mias t zb ierał. Pan wy b aczy , p an ie p remierze. Kied y min is ter o ch ro n y ś ro d o wis k a z ważn ą min ą zaczął s ię p rzep y ch ać d o d rzwi, Stamp er n ie mó g ł s ię ju ż d łu żej o p an o wać. Bark i zad rżały mu w n iep o h amo wan y m atak u wes o ło ś ci. – Nie wy ś miewaj s ię – zg an ił g o Urq u h art, u n o s ząc b rew. – Fo k i to p o ważn a s p rawa. To o n e wy jad ają n am ws zy s tk ie ch o lern e ło s o s ie. Ob aj wy b u ch li ś miech em, d o k ład n ie w mo men cie, g d y d wie d ziałaczk i s p o łeczn e zd ecy d o wały s ię wziąć g łęb o k i wd ech i ru s zy ć d o s ztu rmu . Urq u h art d o s trzeg ł ich falu jące b iu s ty , więc czy m p ręd zej o d wró cił s ię i s tan ął o k o w o k o z mło d ą k o b ietą, atrak cy jn ą i b ard zo eleg an ck ą, o d u ży ch o czach , w k tó ry ch czaiło s ię wy zwan ie. Wy d ała mu s ię zn aczn ie b ard ziej in teres u jącą d y s k u tan tk ą n iż p o d s tarzałe matro n y . Wy ciąg n ął ręk ę. – Do b ry wieczó r. J es tem Fran cis Urq u h art. – Sally Qu in e. – M iała w s o b ie s p o k o jn y lu z, mn iej eg zaltacji n iż więk s zo ś ć g o ś ci. – Bard zo s ię cies zę, że p an i p rzy s zła. A p an i mąż… ? – Przy walo n y to n ą cemen tu , mam s zczerą n ad zieję. Ro zp o zn ał lek k o n o s o wy ak cen t i zerk n ął d y s k retn ie, ale z p o d ziwem n a k ró j jej d łu g ieg o żak ietu w s ty lu reg en cji – czerwo n eg o , z d u ży mi man k ietami, o zd o b io n eg o

jed y n ie mały mi, lecz d ek o racy jn y mi metalo wy mi g u zik ami, co wy g ląd ało jed n o cześ n ie efek to wn ie i p ro fes jo n aln ie. Kru cze wło s y p o ły s k iwały w ś wietle ży ran d o li. – M iło mi p an ią p o zn ać, p an i… ? Pan n o Qu in e. – Od czy ty wał jej wy razis tą mo wę ciała, ś wiad czącą o n iezależn o ś ci, i n ie u s zed ł jeg o u wad ze wy raz n ap ięcia wo k ó ł jej u s t. Co ś ją d en erwo wało . – M am n ad zieję, że d o b rze s ię p an i b awi. – Szczerze mó wiąc, n iezb y t. Bard zo mn ie iry tu je, k ied y mężczy źn i p ró b u ją mn ie p o d ry wać i o b macy wać ty lk o d lateg o , że jes tem s tan u wo ln eg o . A więc o to ch o d ziło . – Ro zu miem. A k tó ry to mężczy zn a? – Pan ie p remierze, jes tem k o b ietą in teres u . Nie zajd ę zb y t d alek o , mając d łu g i języ k . – W tak im razie n iech zg ad n ę. Wy g ląd a n a to , że ten p an jes t tu taj b ez żo n y . Zaro zu miały . Prawd o p o d o b n ie to p o lity k , s k o ro czu je s ię n a ty le s wo b o d n ie, żeb y zary zy k o wać p ch an ie s ię z łap ami w tak im miejs cu . M o że tro ch ę czaru ś ? – By d lak miał ty le czaru , że n awet n ie p o wied ział „p ro s zę”. Ch y b a to mn ie n ajb ard ziej wś ciek ło . Oczek iwał, że p ad n ę mu w ramio n a, a n ie zd o b y ł s ię n awet n a zwy k łą u p rzejmo ś ć, b y ład n ie p o p ro s ić. A ja my ś lałam, że wy , An g licy , jes teś cie d żen telmen ami. – A zatem… Przy s zed ł b ez żo n y . Zaro zu miały . Po lity k . Brak u je mu o g ład y . – Urq u h art ro zejrzał s ię p o p o k o ju , wciąż s tarając s ię u n ik ać s p o jrzeń matro n , k tó re wp ad ały w co raz więk s zą iry tację. – M o że to ten p an w k rzy k liwy m trzy częś cio wy m g arn itu rze w p rążk i? – Ws k azał g ru b eg o mężczy zn ę w ś red n im wiek u , k tó ry o cierał s o b ie czo ło ch u s tk ą w g ro s zk i, p o cąc s ię w s zy b k o ro s n ący m ciep le zatło czo n eg o p o k o ju . Zaś miała s ię ze zd ziwien iem i u zn an iem. – Zn a g o p an ? – Po win ien em. To mó j n o wy min is ter b u d o wn ictwa. – Do b rze p an zn a s wo ich lu d zi, p an ie Urq u h art. – To mó j g łó wn y p o lity czn y atu t. – W tak im razie mam n ad zieję, że k o b iety ro zu mie p an ró wn ie d o b rze, zn aczn ie lep iej n iż ten p ro s tak min is ter… Że zn a je p an w s en s ie p o lity czn y m raczej n iż b ib lijn y m – d o d ała p o n amy ś le, p o s y łając mu lek k o imp erty n en ck i u ś miech . – Ch y b a n ie n ad ążam.

– Ko b iety . No wie p an , p ięćd zies iąt d wa p ro cen t elek to ratu ? Te d ziwn e is to ty , k tó re s ą d o ś ć d o b re, żeb y ś cie je wp u ś cili d o s wo ich łó żek , ale n ie d o s wo ich k lu b ó w, i k tó re u ważają, że p ań s k i rząd jes t mn iej więcej tak g o d n y zau fan ia i tak d o b rze p ełn i s wo ją fu n k cję jak p ęk n ięta g u mk a w majtk ach ? U An g ielk i tak ą d o s ad n o ś ć u zn an o b y za b rak man ier, ale Amery k an k o m n a o g ó ł u ch o d ziło więcej. In aczej mó wiły , jad ły , u b ierały s ię, n awet b y ły in n e w łó żk u , jak Urq u h art s ły s zał, ch o ciaż n ie miał d o ś wiad czeń z p ierws zej ręk i. M o że p o win ien zap y tać min is tra b u d o wn ictwa. – Na p ewn o n ie jes t aż tak źle… – Przez o s tatn ie d wa mies iące p ań s k a p artia ro złaziła s ię w s zwach , wy b ierając n o weg o lid era. Wś ró d k an d y d ató w n ie b y ło an i jed n ej k o b iety . A zd an iem k o b ieceg o elek to ratu żad n a z k wes tii o mawian y ch w k amp an ii n ie b y ła s zczeg ó ln ie is to tn a z ich p u n k tu wid zen ia. Zwłas zcza mło d s zy ch k o b iet. Trak tu jecie je, jak b y b y ły ś lep y mi k o p iami s wo ich mężó w. To im s ię n ie p o d o b a, a wy tracicie. I to s p o ro . Urq u h art u ś wiad o mił s o b ie, że k o n tro la n ad tą ro zmo wą wy my k a mu s ię z rąk . Sally Qu in e p o d es zła g o zn aczn ie s k u teczn iej n iż d ziałaczk i s p o łeczn e, k tó re ju ż s ię zres ztą o d d aliły , g o rzk o ro zczaro wan e. Us iło wał s o b ie p rzy p o mn ieć, k ied y o s tatn io wg ry zł s ię d o k ład n ie w b ad an ie o p in ii p u b liczn ej, ale n ie p o trafił. Pierws ze s zlify n a s cen ie p o lity czn ej zd o b y wał w czas ach , g d y rząd ziły n ią raczej in s ty n k t i id ee, a n ie s o cjo lo d zy ze s wo imi k o mp u terami, a jeg o in s ty n k t b ard zo d o b rze mu s łu ży ł. J ak d o tąd . J ed n ak ta k o b ieta s p rawiała, że czu ł s ię s taro ś wieck i i n iezo rien to wan y . A w d o d atk u zau waży ł, że d o p rzeciwleg łeg o ro g u o g ro mn eg o s alo n u właś n ie wtaczają fo rtep ian . – Pan n o Qu in e, b ard zo ch ciałb y m d o k ład n iej zap o zn ać s ię z p an i p o g ląd ami, ale o b awiam s ię, że zaraz wezwą mn ie in n e o b o wiązk i. – J eg o żo n a ju ż p ro wad ziła ten o ra za ręk ę d o fo rtep ian u . Urq u h art wied ział, że za ch wilę zaczn ie g o s zu k ać, żeb y wy g ło s ił s to s o wn ą zap o wied ź. – M o że b ęd zie p an i miała czas w jak imś in n y m termin ie? Wy g ląd a n a to , że wiem o k o b ietach zn aczn ie mn iej, n iż p rzy p u s zczałem. – Wy raźn ie jes tem d zis iaj ro zch wy ty wan a p rzez czło n k ó w rząd u – o d p arła z zad u mą. Sp o d ro zch y lo n eg o żak ietu wy zierała eleg an ck o s k ro jo n a, ch o ć p ro s ta s u k ien k a, s p ięta p as k iem z d u żą k lamrą. Urq u h art p o raz p ierws zy mó g ł rzu cić o k iem n a jej fig u rę. Sally d o s trzeg ła, że zau waży ł, i d o cen iła to . – M am n ad zieję, że p rzy n ajmn iej p an b ęd zie u miał p o wied zieć „p ro s zę”. – Na p ewn o – u ś miech n ął s ię, p o d czas g d y jeg o żo n a p rzy wo łała g o s k in ien iem d ło n i.

Rozdział 8 W k ró lews k ich p ałacach n ieb ezp ieczn ie jes t s p ać i s łu ży ć. M ają zd ecy d o wan ie zb y t wiele o k ien .

Gru d zień : d ru g i ty d zień Świąteczn a atmo s fera b y ła w ty m ro k u p rzy g as zo n a. M y cro ft, mając w p racy więcej lu zu , k ied y d zien n ik arze p o rzu cili ed y to ry tek s tu n a rzecz ś cis k u p rzy k as ach w s k lep ach z zab awk ami Hamley s o raz w b arach k arao k e, s n u ł s ię b ez celu p o mo k ry ch u licach w p o s zu k iwan iu … s am n ie wied ział czeg o . Czeg o ś , czeg o k o lwiek , co b y g o wy rwało z g ro b o wej cis zy jeg o d o mu . Wy p rzed aże zaczęły s ię wcześ n ie, jes zcze p rzed ś więtami, jed n ak zamias t k lien tó w w d rzwiach s k lep ó w ro iło s ię o d mło d y ch lu d zi mó wiący ch z p ó łn o cn y m ak cen tem i wy ciąg ający ch b ru d n e łap s k a z p ro ś b ą o p ien iąd ze. A mo że p o p ro s tu wcześ n iej n ig d y n ie miał czas u , żeb y ich zau waży ć? Wy b rał s ię n a Kin g ’s Ro ad p o d p o zo rem ro b ien ia g wiazd k o wy ch zak u p ó w, ale s zy b k o o g arn ęła g o fru s tracja. Nie miał p o jęcia, co jeg o d zieci ch ciały b y d o s tać p o d ch o in k ę, czy m s ię in teres o wały , a p o za ty m i tak s p ęd zą ś więta ze s wo ją matk ą. „M atk ą”, n ie „Fio n ą”. Zau waży ł, że z d u żą łatwo ś cią zaczął u ży wać s ło wn ictwa n iek o ch an y ch . Gap ił s ię n a wy s tawę s k lep u z p ro wo k acy jn ą d ams k ą b ielizn ą, zas tan awiając s ię, czy n ap rawd ę jeg o có rk a n o s i co ś tak ieg o , k ied y to k jeg o my ś li p rzerwała d ziewczy n a, k tó ra p o d wars twą mak ijażu i s zmin k i wy g ląd ała n a n ie więcej n iż s zes n aś cie lat. By ło p rzeciwd es zczo wy miała ro zp ięty .

zimn o

i

mży ło ,

ale

p las tik o wy

p łas zcz

– Cześ ć, s ło n eczk o . Wes o ły ch ś wiąt. Ch ces z co ś n ad ziać n a czu b ek s wo jej ch o in k i? – Szarp n ęła s wó j p łas zcz, o d s łan iając s p o ry k awałek mło d eg o , b lad eg o ciała. – Gwiazd k o wa p ro mo cja. Ty lk o trzy d zieś ci fu n ciak ó w. Patrzy ł d łu g o , ś ciąg ając z n iej w my ś lach res ztę p łas zcza i o d k ry wając k o b ietę, k tó ra p o d p las tik iem, imitacją s k ó ry i p u d rem zach o wała cały wig o r i p o ciąg ającą jęd rn o ś ć mło d o ś ci, z ró wn y mi b iały mi zęb ami i u ś miech em, k tó ry mó g łb y n iemal wziąć za s zczery . Od p o n ad trzech d n i n ie ro zmawiał z n ik im o n iczy m p o za s p rawami s łu żb o wy mi i wied ział, że ro zp aczliwie b rak u je mu to warzy s twa. Nawet s p rzeczan ie s ię z żo n ą o mark ę p as ty d o zęb ó w b y ło lep s ze n iż cis za, p u s tk a. Po trzeb o wał k o n tak tu z d ru g im czło wiek iem, d o ty k u , i n ie czu łb y s ię win n y , n ie p o wy czy n ach Fio n y . M iałb y s zan s ę jak o ś s ię n a n iej o d eg rać, p rzes tać b y ć g łu p im ro g aczem.

Sp o jrzał jes zcze raz n a d ziewczy n ę i ch o ciaż n ad al my ś lał o zemś cie, p o czu ł, że o g arn ia g o o d raza. M y ś l o jej n ag o ś ci, jej s u tk ach , wło s ach n a jej ciele, d rap iący ch miejs cach p o d p ach ami, s am jej zap ach n ag le p rzy p rawiły g o o md ło ś ci. Sp an ik o wał, z zażen o wan ia, że n ag ab u je g o p ro s ty tu tk a – co , jeś li k to ś to wid ział? – ale jes zcze b ard ziej z zas k o czen ia s iłą włas n y ch o d czu ć. Dziewczy n a wy d awała mu s ię fizy czn ie o d p y ch ająca – czy p o p ro s tu d lateg o , że b y ła tej s amej p łci co Fio n a? Zn alazł p ięcio fu n to wy b an k n o t, wcis n ął g o jej i s y k n ął: – Od ejd ź! Na lito ś ć b o s k ą… id ź s o b ie! Po tem o g arn ęła g o jes zcze więk s za p an ik a, k ied y zd ał s o b ie s p rawę, że k to ś mó g ł wid zieć, jak d aje d ziwce p ien iąd ze, więc o d wró cił s ię i u ciek ł. Ru s zy ła za n im, wo łając g o , n ie ch cąc s tracić s zan s y n a żad n eg o k lien ta, zwłas zcza tak ieg o , k tó ry ro zd aje p iątak i za d armo . Przeb ieg ł s ied emd zies iąt jard ó w, zan im u ś wiad o mił s o b ie, że d alej ro b i z s ieb ie id io tę n a u licy . Zau waży ł wejś cie d o jak ieg o ś k lu b u . Wp ad ł d o ś ro d k a, zd y s zan y , czu jąc k łu cie w p łu cach i żo łąd k u . Zig n o ro wał s ard o n iczn e s p o jrzen ie faceta, k tó ry wziął o d n ieg o p łas zcz, i s k iero wał s ię p ro s to d o b aru , g d zie zamó wił s o b ie d u żą wh is k y . Ch wilę p o trwało , zan im o d zy s k ał o d d ech i p an o wan ie n ad s o b ą n a ty le, b y ro zejrzeć s ię i zary zy k o wać, że n ap o tk a czy jeś s p o jrzen ie. Sam k lu b b y ł ty lk o p rzero b io n y m p u b em z czarn y mi ś cian ami, mn ó s twem lu s ter i d y s k o tek o wy ch ś wiateł. Na jed n y m k o ń cu , n a p o d wy żs zen iu zn ajd o wał s ię p ark iet d o tań ca, ale an i ś wiatła, an i s zafa g rająca n ie b y ły włączo n e. By ło jes zcze wcześ n ie, w k lu b ie s ied ziała zaled wie g ars tk a k lien tó w, p atrzący ch z ro ztarg n ien iem n a jed en z liczn y ch ek ran ó w telewizy jn y ch , n a k tó ry ch wy ś wietlan o s tary film z M arlo n em Bran d o , z wy cis zo n y m d źwięk iem, żeb y n ie k o lid o wał ze ś wiąteczn ą mu zy k ą, p u s zczo n ą p rzez o b s łu g ę k u włas n ej ro zry wce. Na ś cian ach wis iały d u że zd jęcia Bran d o w mo to cy k lo wej s k ó rze, z jed n eg o z jeg o wczes n y ch filmó w, a tak że p lak aty z Pres ley em, J ack iem Nich o ls o n em i k ilk o ma in n y mi, mło d s zy mi g wiazd o rami, k tó ry ch n ie ro zp o zn awał. Lo k al wy g ląd ał d ziwn ie, in aczej, s tan o wił całk o wity k o n tras t z k lu b ami d żen telmen ó w n a Pall M all, d o k tó ry ch M y cro ft b y ł p rzy zwy czajo n y . Nie b y ło tu miejs c s ied zący ch – w tej k n ajp ie p iło s ię n a s to jąco i leciało d alej, a n ie ś lęczało cały wieczó r w ro zmarzen iu n ad mały m p iwem. Całk iem mu s ię to p o d o b ało . – Wp ad łeś tu jak b y w p o ś p iech u . – Stał k o ło n ieg o trzy d zies to k ilk u letn i, p rzy s to jn y mężczy zn a, z Birmin g h am, s ąd ząc p o ak cen cie. – M o g ę s ię p rzy łączy ć? M y cro ft wzru s zy ł ramio n ami. Wciąż b y ł o s zo ło mio n y p o p rzed n im s p o tk an iem i b rak o wało mu p ewn o ś ci s ieb ie, żeb y zareag o wać n ieu p rzejmo ś cią n a p rzy jazn y

g ło s . Niezn ajo my b y ł u b ran y s wo b o d n ie, ale b ard zo s ch lu d n ie, s p ran e d żin s y miał n ien ag an n ie wy p ras o wan e, p o d o b n ie jak b iałą k o s zu lę, k tó rej ręk awy p o d win ął wy s o k o i z d u ży m p iety zmem. Ewid en tn ie b y ł wy s p o rto wan y , p o d materiałem wy raźn ie ry s o wały s ię mięś n ie. – Wy g ląd ałeś , jak b y ś p rzed czy mś u ciek ał. Wh is k y ro zg rzewała M y cro fta, mu s iał s ię tro ch ę o d p ręży ć. Zaś miał s ię. – Właś ciwie to p rzed k o b ietą. Pró b o wała mn ie p o d erwać! Ro ześ miali s ię o b aj, a M y cro ft zau waży ł, że n iezn ajo my u ważn ie mu s ię p rzy g ląd a. Nie p ro tes to wał. Oczy , k tó re n a n ieg o p atrzy ły , b y ły ciep łe, zatro s k an e, zain teres o wan e. I in teres u jące. W zło cis ty m o d cien iu b rązu . – Zazwy czaj jes t o d wro tn ie. To k o b iety u ciek ają o d e mn ie – ciąg n ął. – Czy li n iezły o g ier z cieb ie. – Nie, n ie o to mi ch o d ziło … – M y cro ft p rzy g ry zł warg i, czu jąc n ag le b ó l i u p o k o rzen ie n a my ś l o s amo tn y ch ś więtach . – Żo n a o d e mn ie o d es zła. Po d wu d zies tu trzech latach . – Przy k ro mi. – Nib y d laczeg o ? Nie zn as z jej an i mn ie… – Zn ó w p o czu ł s ię s k o ło wan y . – Przep ras zam. Wy s zed łem n a g b u ra. – Nie p rzejmu j s ię. Krzy cz, jeś li ci to p o mag a. Nie mam n ic p rzeciwk o . – Dzięk i. M o że rzeczy wiś cie zaczn ę. – Wy ciąg n ął ręk ę. – Dav id . – Ken n y . Pamiętaj, Dav id , że n ie jes teś s am. Wierz mi, s ą ty s iące tak ich jak ty . Czu ją s ię s amo tn i w ś więta, zu p ełn ie n iep o trzeb n ie. J ed n e d rzwi s ię zamy k ają, a d ru g ie o twierają. Po trak tu j to jak o n o wy p o czątek . – J ed en mó j zn ajo my p o wied ział co ś p o d o b n eg o . – W tak im razie to mu s i b y ć p rawd a. M iał s zero k i, n iewy mu s zo n y u ś miech , p ełen ży cia. Pił eg zo ty czn e, mek s y k ań s k ie p iwo p ro s to z b u telk i, z wciś n ięty m w s zy jk ę p las terk iem limo n k i. M y cro ft s p o jrzał n a s wo ją wh is k y i zas tan o wił s ię, czy n ie p o win ien s p ró b o wać czeg o ś n o weg o , ale u zn ał, że ch y b a jes t za s tary n a zmian ę p rzy zwy czajeń . Us iło wał s o b ie p rzy p o mn ieć, o d jak d awn a ju ż an i n ie p ró b o wał n iczeg o , an i n ie p o zn ał n ik o g o n o weg o , p o za p racą. – Czy m s ię zajmu jes z, Ken n y ? – J es tem s teward em. Po d b an d erą Britis h Airway s . A ty ? – Słu żb a cy wiln a.

– Brzmi jak s tras zn e n u d y . No , ale mo ja p raca wy d aje s ię n ib y s u p er, a wcale tak a n ie jes t. Czło wiek a zaczy n a n u d zić s p ławian ie cio t z b ran ży filmo wej w p ierws zej k las ie. A ty d u żo p o d ró żu jes z? M y cro ft miał właś n ie o d p o wied zieć, k ied y d źwięk i Jingle Bells zas tąp ił ciężk i ło mo t z s zafy g rającej. Wieczó r s ię ro zk ręcał. M y cro ft mu s iał s ię b lis k o n ach y lić, b y u s ły s zeć, co mó wi Ken n y , i b y ro zmó wca s ły s zał jeg o . Ken n y p ach n iał czy s to ś cią, ś wieżo ś cią i leciu tk o p ły n em p o g o len iu . Wrzas n ął M y cro fto wi d o u ch a, p rzek rzy k u jąc mu zy k ę, żeb y mo że p o s zu k ali jak ieg o ś miejs ca, ab y co ś zjeś ć, z d ala o d teg o h ałas u . M y cro ft zn o wu d rżał. Nie ty lk o z p o wo d u p ers p ek ty wy p o n o wn eg o s amo tn eg o wy jś cia n a zimn e u lice, g d zie mo że czek ała tamta d ziwk a, b y g o n ag ab y wać, an i p o wro tu d o p u s teg o d o mu . Nie ty lk o d lateg o , że p o raz p ierws zy o d lat k to ś zain teres o wał s ię n im jak o czło wiek iem, a n ie k imś , k to jes t w b lis k ich s to s u n k ach z k ró lem. An i n awet d lateg o , że p o d wp ły wem ciep łeg o u ś miech u Ken n y ’eg o ju ż czu ł s ię lep iej n iż p rzez cały ty d zień . Drżał, b o ch o ć u s iln ie s tarał s ię p rzed ty m u k ry ć alb o to u s p rawied liwić, ch ciał p o zn ać Ken n y ’eg o zn aczn ie lep iej. O wiele, wiele lep iej.

Rozdział 9 Kró lews k i u my s ł o p iera s ię n a s p ó źn io n y ch reflek s jach . Kró l ch o d zi p o lin ie ro zp iętej międ zy k o n s ty tu cją a włas n y m s u mien iem z o ś lep iającą d etermin acją s ard y n k i.

Do o k o ła jezio ra s p acero wali d waj mężczy źn i. J ed en b y ł ciep ło u b ran y w k u rtk ę d o k o n n ej jazd y i g u mo wce, d ru g i n ato mias t d y g o tał w k as zmiro wy m p łas zczu i u s iło wał n ie p o ś lizg n ąć s ię n a mo k rej trawie w s wo ich ręczn ie s zy ty ch s k ó rzan y ch p ó łb u tach . W p o b liżu trak to r ro zo ry wał s p o rą częś ć wy two rn eg o trawn ik a, wy d zielo n ą lin ami, p o d czas g d y k awałek d alej d wó ch ro b o tn ik ó w ws ad zało mło d e d rzewk a w d o łk i, k tó re jes zcze b ard ziej s zp eciły eleg an ck i n ieg d y ś trawn ik , ju ż p o zn aczo n y ś lad ami o p o n mas zy n d o ro b ó t ziemn y ch . W rezu ltacie ws zy s tk o u s maro wan e b y ło ciemn y m zimo wy m b ło tem i n awet en tu zjazm k ró la n ie mó g ł p rzek o n ać Urq u h arta, że o g ro d y p ałacu Bu ck in g h am o d zy s k ają k ied y ś d awn ą ś wietn o ś ć. To k ró l zap ro p o n o wał s p acer. Na p o czątk u p ierws zej co ty g o d n io wej au d ien cji, n a k tó rej mieli o mawiać s p rawy p ań s two we, k ró l p o ło ży ł Urq u h arto wi o b ie ręce n a ramio n ach i p o d zięk o wał mu g o rąco za d ecy zję w s p rawie b u d o wy p rzy o p actwie wes tmin s ters k im, o g ło s zo n ą teg o ran k a i o b wo łan ą triu mfem p rzez o rg an izacje n a rzecz d zied zictwa h is to ry czn eg o z ró wn ą żarliwo ś cią, z jak ą lu min arze arch itek tu ry ją atak o wali. J ed n ak , jak s twierd ził Urq u h art n a p o s ied zen iu k o mis ji rząd o wej, ile g ło s ó w mieli arch itek ci? Kró l s k łan iał s ię k u p o g ląd o wi, że jeg o in g eren cja p rawd o p o d o b n ie p o mo g ła, a mo że miała wręcz k lu czo we zn aczen ie, a Urq u h art p o s tan o wił n ie ro zwiewać jeg o złu d zeń . Premierzy b y li cały czas o to czen i s k arg ami ro zczaro wan y ch , więc au ten ty czn y , n iek łaman y en tu zjazm s tan o wił o d ś wieżającą o d mian ę. Kró l try s k ał en erg ią i – w ty p o wy m d la s ieb ie s p artań s k im d u ch u , k tó ry częs to s p rawiał, iż zap o min ał o d y s k o mfo rcie in n y ch – u p arł s ię, że p o k aże Urq u h arto wi ro zp o częte p race, mające o d mien ić p ałaco we o g ro d y . – Ty le ak ró w jało wy ch , k ró tk o p rzy cięty ch trawn ik ó w, p an ie Urq u h art, b ez an i jed n eg o miejs ca lęg o weg o w zas ięg u wzro k u . Ch cę, żeb y p o ws tał tu taj rezerwat w s amy m s ercu mias ta, ab y o d two rzy ć n atu raln e s ied lis k o Lo n d y n u , z czas ó w, zan im zalaliś my ws zy s tk o b eto n em.

Urq u h art o s tro żn ie wy b ierał d ro g ę wo k ó ł ś wieżo zao ran eg o trawn ik a, u s iłu jąc b ez p o wo d zen ia o mijać lep k ą ziemię i wy s zarp an e k awałk i d arn i, p o d czas g d y k ró l z en tu zjazmem o p o wiad ał o ty m p as ie b ło ta. – O, tu taj ch cę mieć o g ró d p o ln y ch k wiató w. Sam je zas ieję. Nawet p an s o b ie n ie wy o b raża, jak ie p o czu cie s p ełn ien ia d aje mi p rzy ciąg n ięcie tu wiad ra ziemi alb o p rzes ad zen ie d rzewa. Urq u h art u zn ał, że n iek u ltu raln ie b y ło b y ws p o mn ieć, iż o s tatn im o d n o to wan y m p rzy p ad k iem d o ty czący m o s o b y z tak wy s o k ieg o ro d u , p rzes ad zan ia i d rzewa b y ła h is to ria z d alek im p rzo d k iem k ró la, J erzy m III, k tó ry w n ap ad zie k lin iczn eg o s zaleń s twa wy s iad ł z p o wo zu w Win d s o r Great Park i p as o wał d ąb n a ry cerza, co b y ło n iewątp liwą p rzes ad ą. Stracił też amery k ań s k ie k o lo n ie i w k o ń cu zo s tał zamk n ięty . – Ch cę wp ro wad zić d o o g ro d u więcej d zik iej flo ry i fau n y . Ty le mo żn a zd ziałać w tak p ro s ty s p o s ó b . Wy s tarczy wy b rać o d p o wied n ią k o mb in ację d rzew, p o zwo lić, ab y w n iek tó ry ch miejs cach trawa ro s ła d o n atu raln ej wy s o k o ś ci i zap ewn iała s ch ro n ien ie. Pro s zę s p o jrzeć, in s talu ję b u d k i lęg o we. – Ws k azał ro b o tn ik a n a d rab in ie, k tó ry mo co wał d rewn ian e b u d k i n a wy s o k im ceg lan y m mu rze b ieg n ący m wo k ó ł o g ro d ó w. Kró l s zed ł z p o ch y lo n ą g ło wą i p alcami u ło żo n y mi w wieży czk ę, w tej ch arak tery s ty czn ej mo d litewn ej p o s tawie, k tó rą częs to p rzy b ierał, k ied y b y ł p o g rążo n y w my ś lach . – Wie p an , mo żn a b y to zro b ić w k ażd y m p ark u i d u ży m o g ro d zie w Lo n d y n ie. Od mien iło b y to p rzy ro d ę w n as zy m mieś cie, w mias tach w cały m k raju . Zmarn o waliś my d awn iej ty le mo żliwo ś ci… – Od wró cił s ię d o Urq u h arta. – Ch cę p rzed s tawić p an u p ewien p o my s ł. Ch ciałb y m, żeb y n as ze co ty g o d n io we s p o tk an ia b y ły o k azją d o ro zmo wy o ty m, co rząd mó g łb y zro b ić w celu p ro mo wan ia tak ich k wes tii. I jak ja mó g łb y m w ty m p o mó c. – Ro zu miem – o d p arł Urq u h art z zad u mą, czu jąc, że lewa n o g a d rętwieje mu z zimn a, i jed n o cześ n ie o b s erwu jąc, jak p ara k aczek z p lu s k iem wzb ija s ię d o lo tu z p o wierzch n i jezio ra. By ły b y ś wietn y m celem, p o my ś lał. – To o czy wiś cie miła p ro p o zy cja, s ir. Nie ch ciałb y m jed n ak , b y min is ter o ch ro n y ś ro d o wis k a p o czu ł, że p o d ważamy w ten s p o s ó b jeg o au to ry tet. M u s zę d b ać o zad o wo len ie mo jeg o zes p o łu … – M a p an całk o witą rację, zg ad zam s ię w zu p ełn o ś ci. Dlateg o też n a ws zelk i wy p ad ek s am p o ro zmawiałem n a ten temat z min is trem ś ro d o wis k a. Nie ch ciałem s k ład ać p an u żad n ej p ro p o zy cji, k tó ra mo g łab y b y ć k ło p o tliwa. M in is ter s twierd ził,

że b ęd zie to d la n ieg o p rzy jemn o ś ć, zao fero wał s ię n awet, że s am b ęd zie mn ie in fo rmo wał o ty ch k wes tiach . Ch o lern y Dick ie. Nie miał p o czu cia h u mo ru , to wiad o mo , lecz teraz wy g ląd ało n a to , że b rak o wało mu ró wn ież zd ro weg o ro zs ąd k u . – Dzis iaj to ty lk o b ło tn is te p o le – ciąg n ął k ró l. – Ale w p rzy s zło ś ci mo że s ię to s tać n o wy m s ty lem ży cia n as ws zy s tk ich . Nie wid zi p an teg o ? Urq u h art wid ział ty lk o zwały b ło ta, ro zciąg ające s ię wo k ó ł jak ś wieżo wy k o p an e g ro b y . Przez s ztu p ery jeg o p ó łb u tó w p rzes ączała s ię wilg o ć i zaczy n ał o d czu wać d o k u czliwy d y s k o mfo rt. – M u s i p an u ważać, s ir. Kwes tie o ch ro n y ś ro d o wis k a co raz częś ciej n ależą d o p o lity k i p arty jn ej. To ważn e, b y p o zo s tał p an p o n ad tak imi p o lity czn y mi b ru d ami. Kró l s ię ro ześ miał. – Niech s ię p an n ie o b awia, p an ie p remierze. Gd y b y m miał s ię an g ażo wać w p arty jn ą p o lity k ę, k o n s ty tu cja d ałab y mi p rawo g ło s u ! Nie, te rzeczy to n ie d la mn ie. Pu b liczn ie b ęd ę s ię trzy mał wy łączn ie mó wien ia o s zero k o ro zu mian y ch zas ad ach . Po p ro s tu żeb y d o p in g o wać, żeb y p rzy p o min ać lu d zio m, że is tn ieje p rzed n ami lep s za d ro g a. Urq u h art ro b ił s ię co raz b ard ziej ro zd rażn io n y . M iał p rzemo k n ięte s k arp etk i, a my ś l o ty m, że k to ś z s amej g ó ry o zn ajmi s p o łeczeń s twu , ch o ćb y w n ajd elik atn iejs zej fo rmie, iż jes t p rzed n ami lep s za d ro g a o d tej, k tó rą p o d ążamy o b ecn ie, n ap ełn iała g o n iep o k o jem. Przecież to wo d a n a mły n o p o zy cji. Nic jed n ak n ie p o wied ział w n ad ziei, że jeg o milczen ie zak o ń czy tę ro zmo wę. Ch ciał ciep łej k ąp ieli i d u żej wh is k y , a n ie k o lejn y ch k ró lews k ich p rzemy ś leń n a temat teg o , jak p o win ien wy k o n y wać s wo ją p racę. – Właś ciwie p o my ś lałem, że mo że p o ru s zę tę k wes tię w p rzemó wien iu , k tó re mam wy g ło s ić za d zies ięć d n i p rzed p rzed s tawicielami fu n d acji ch ary taty wn y ch … – Kwes tię ś ro d o wis k a? – W to n ie Urq u h arta zaczy n ały p o b rzmiewać iry tacja i zn iecierp liwien ie, ale k ró l n ajwy raźn iej teg o n ie zau waży ł. – Nie, n ie, p an ie Urq u h art. To b y łab y mo wa mająca zjed n o czy ć lu d zi, p rzy p o mn ieć im, jak wiele o s iąg n ęliś my i mo żemy d alej o s iąg ać jak o n aró d . Szero k o p o jęte zas ad y , b ez k o n k retó w. Urq u h art p o czu ł u lg ę. Ap el d o macierzy ń s twa. – Org an izacje ch ary taty wn e d o k ład ają o g ro mn y ch s tarań , p o d czas g d y jes t ty le s ił, k tó re p ró b u ją n as p o d zielić – k o n ty n u o wał k ró l. – Na ty ch o d n o s zący ch s u k ces y i ty ch mn iej zamo żn y ch . Na b o g ate p o łu d n ie i celty ck ie p ery feria. Przed mieś cia

i p o d u p ad łe ś ró d miejs k ie d zieln ice. Nie zas zk o d zi zach ęcić ro d zin s ied zący ch b ezp ieczn ie w d o mach w te ś więta, ab y p o my ś lały o ty ch zmu s zo n y ch s p ać p o d g o ły m n ieb em n a u licy . W p o ś p iech u wielu zo s tawiliś my s wo jemu lo s o wi i właś n ie teraz, w ty m ś wiąteczn y m o k res ie, warto wy ciąg n ąć ręk ę d o ty ch , k tó rzy mieli mn iej s zczęś cia, n ie u waża p an ? Warto p rzy p o mn ieć n am ws zy s tk im, że mu s imy p raco wać n ad ty m, b y b y ć jed n y m n aro d em. – Zamierza p an to p o wied zieć? – Co ś w ty m s ty lu . – Wy k lu czo n e! By ł to b łąd , n ieo p atrzn y wy b u ch p o d wp ły wem fru s tracji i ro s n ąceg o zimn a. Po n ieważ n ie is tn iała żad n a k s ięg a zas ad , żad n a s p is an a k o n s ty tu cja, k tó ra reg u lo wałab y ich zach o wan ie, k o n ieczn ie trzeb a b y ło p o d trzy mać fik cję p o ro zu mien ia, d y s k u s ji b ez wch o d zen ia w s p ó r, n ieważn e, jak wielk ie d zieliły b y ich ró żn ice, b o w d o mk u z k art, k tó re o p ierają s ię jed n a n a d ru g iej, k ażd a k arta ma s wo je miejs ce. Kró l n ie mo że w wid o czn y s p o s ó b n ie zg ad zać s ię z p remierem an i p remier z k ró lem. A jed n ak s tało s ię. J ed n o n iecierp liwe s ło wo p o d waży ło au to ry tet jed n eg o z n ich i zag ro ziło im o b u . Twarz k ró la g wałto wn ie p o czerwien iała. Nie b y ł p rzy zwy czajo n y d o teg o , b y k to ś mu p rzeczy ł. Blizn a n a lewy m p o liczk u , p amiątk a p o u p ad k u z k o n ia, n ag le u wy p u k liła s ię i s p u rp u ro wiała, o czy zaś n ab rały wy razu n ies k ry wan eg o ro zd rażn ien ia. Urq u h art p o s zu k ał ratu n k u w u s p rawied liwian iu s wo jej reak cji. – Nie mo że p an mó wić o jed n o ś ci n aro d o wej tak , jak b y jej n ie b y ło . To s u g eru je, że mamy d wa n aro d y , d wie k las y , p o d ział n a ty ch n a s zczy cie i ty ch u cis k an y ch . Tak ie o k reś len ie ś mierd zi n ies p rawied liwo ś cią. J es t n ie d o p rzy jęcia! Sir. – Przes ad za p an , p an ie p remierze. Po p ro s tu zwracam u wag ę n a o g ó ln ą zas ad ę, d o k ład n ie tę s amą, k tó rą p an a rząd d o p iero co p o p arł w mo im ś wiąteczn y m p rzemó wien iu d o Ws p ó ln o ty Naro d ó w. Pó łn o c i Po łu d n ie, Pierws zy i Trzeci Świat, p o trzeb a zap ewn ien ia u b o g im ro zwo ju , zb liżen ia międ zy ró żn y mi częś ciami ś wiato wej s p o łeczn o ś ci. – To co in n eg o . – Dlaczeg o ? – Bo … – Bo s ą czarn i? M ies zk ają w o d leg ły ch zak ątk ach ś wiata? Nie g ło s u ją, p an ie p remierze? – Nie d o cen ia p an mo cy s wo ich s łó w. Nie ch o d zi o to , co zn aczą, ale jak in n i je

zin terp retu ją. – Zamach ał z d es p eracją ręk ami, p ró b u jąc o d zy s k ać czu cie w s k o s tn iały ch k o ń czy n ach . – Pań s k ie s ło wa mo żn a b y wy k o rzy s tać d o zaatak o wan ia rząd u w k ażd y m o k ręg u wy b o rczy m, w k tó ry m zd o b y liś my man d at min imaln ą więk s zo ś cią g ło s ó w. – Do p atry wan ie s ię k ry ty k i rząd u w k ilk u o g ó ln y ch o k o ło ś wiąteczn y ch reflek s jach b y ło b y ab s u rd aln e. Święta n ie s ą ty lk o d la ty ch z p o k aźn y m k o n tem w b an k u . Ws zy s tk ie k o ś cio ły w k raju b ęd ą ro zb rzmiewać o p o wieś ciami o d o b ry m k ró lu Wacławie. Zak azałb y mu p an wy p o wied zi jak o p o lity czn ie k o n tro wers y jn y ch ? Po za ty m man d aty z min imaln ą więk s zo ś cią, d o p rawd y … Do p iero co mieliś my wy b o ry . Nie mu s imy s ię jes zcze martwić o k o lejn e. Urq u h art wied ział, że p o ra s ię wy co fać. Nie mó g ł u jawn ić s wo ich p lan ó w wy b o rczy ch – u rzęd n icy p ałaco wi s ły n ęli z p lo tk ars twa – i n ie miał o ch o ty n a o s o b is ty s p ó r z wład cą. Wy czu ł czające s ię tam n ieb ezp ieczeń s two . – Pro s zę mi wy b aczy ć, s ir, mo że to p rzez ten ziąb zro b iłem s ię n ieco p rzewrażliwio n y . Ch ciałb y m ty lk o zau waży ć, iż z k ażd y m tematem tak zło żo n y m i b u d zący m tak ie emo cje jak ten wiążą s ię p o ten cjaln e zag ro żen ia. M o że mó g łb y m zap ro p o n o wać, żeb y p o zwo lił n am p an zerk n ąć n a s zk ic teg o p rzemó wien ia, ab y ś my mo g li s p rawd zić s zczeg ó ły ? Up ewn ić s ię, czy d an e s taty s ty czn e s ię zg ad zają, że języ k n ie p o win ien zo s tać b łęd n ie zin terp reto wan y ? J ak s ąd zę, tak jes t w zwy czaju . – Sp rawd zić mo je p rzemó wien ie? Cen zu ra, p an ie Urq u h art? – Ależ b ro ń Bo że. J es tem p ewien , że u zn a p an n as ze rad y za p o mo cn e. Po d ejd ziemy d o teg o z p o zy ty wn y m n as tawien iem, mo g ę to zag waran to wać. Przy wd ział zn ó w s wó j u ś miech p o lity k a, p ró b u jąc o ciep lić atmo s ferę, ale wied ział, że s ame p o ch leb s twa n ie wy s tarczą. Kró l b y ł czło wiek iem żelazn y ch zas ad ; p rzez wiele lat ciężk o n ad n imi p raco wał i n ie miał zamiaru s ię p rzy g ląd ać, jak d ławią je u ś miech i o b ietn ica p o lity k a. – M o że u jmę to in aczej – ciąg n ął Urq u h art, czu jąc, że zn ó w z zimn a d rętwieje mu n o g a. – J u ż wk ró tce, za k ilk a ty g o d n i, Izb a Gmin b ęd zie mu s iała zag ło s o wać w s p rawie n o wej lis ty cy wiln ej. Wie p an , że w o s tatn ich latach k wo ta p ien ięd zy p rzy zn awan y ch ro d zin ie k ró lews k iej co raz częś ciej s taje s ię p rzed mio tem s p o ru . Nie p o mo g ło b y an i p an u , an i mn ie, g d y b y wp lątał s ię p an w p o lity czn e k o n tro wers je ak u rat w mo men cie, k ied y p arlamen t b ęd zie ch ciał p rzean alizo wać p an a fin an s e w ch ło d n y , k o n s tru k ty wn y s p o s ó b . – Pan p ró b u je k u p ić mo je milczen ie! – wark n ął k ró l. Żad en z n ich n ie s ły n ął z cierp liwo ś ci i p ro wo k o wali s ię wzajemn ie.

– J eś li ch ce p an wd ać s ię w s p ó r s eman ty czn y , to ś miem twierd zić, że cała k o n cep cja mo n arch ii k o n s ty tu cy jn ej i lis ty cy wiln ej n a ty m właś n ie p o leg a: k u p u jemy p ań s k ie milczen ie i ak ty wn ą ws p ó łp racę. Tak wy g ląd a częś ć p ań s k ieg o zad an ia. Ale d o p rawd y … – Premier n ie u k ry wał zło ś ci. – Pro p o n u ję ty lk o ro zs ąd n y ś ro d ek p o zwalający n am o b u u n ik n ąć p o ten cjaln eg o p ro b lemu . Sam p an wie, że to ma s en s . Kró l o d wró cił s ię, żeb y p o p atrzeć w d al p o n ad ro zb ab ran y mi trawn ik ami. Zało ży ł d ło n ie za p lecy i z p o iry to wan iem b awił s ię s y g n etem n a mały m p alcu . – Co s ię n am s tało , p an ie Urq u h art? J es zcze ch wilę temu ro zmawialiś my o ś wietlan ej p rzy s zło ś ci, a teraz h an d ry czy my s ię o p ien iąd ze i zn aczen ie s łó w. – Sp o jrzał zn ó w n a Urq u h arta, a ten d o s trzeg ł w jeg o o czach b ó l. – J es tem czło wiek iem p ełn y m p as ji i czas em ta p as ja p rzes łan ia mi zd ro wy ro zs ąd ek . – Ty le mu s iało wy s tarczy ć Urq u h arto wi za p rzep ro s in y . – Oczy wiś cie zo b aczy p an tek s t p rzemó wien ia, tak jak rząd y zaws ze o g ląd ały tek s ty p rzemó wień mo n arch ó w. I o czy wiś cie p rzy jmę ws zelk ie u wag i, jak ie u zn a p an za k o n ieczn e. Ch y b a n ie mam wy b o ru . Ch ciałb y m p o p ro s tu p ro s ić, żeb y p o zwo lił mi p an o d eg rać jak ąś ro lę, ch o ćb y s k ro mn ą i d y s k retn ą, w realizo wan iu id eałó w, k tó re tak g łęb o k o cen ię. W ramach p rzy jęty ch k o n wen cji. M am n ad zieję, że n ie jes t to zb y t wy g ó ro wan a p ro ś b a. – Sir, ży wię n ad zieję, że p rzez wiele n as tęp n y ch lat p an i ja, jak o k ró l i p remier, b ęd ziemy mo g li s ię ś miać, ws p o min ając d zis iejs ze n iep o ro zu mien ie. – Oto s ło wa p rawd ziweg o p o lity k a. Urq u h art n ie b y ł p ewn y , czy miał to b y ć k o mp lemen t, czy p rzy g an a. – M y też mamy s wo je zas ad y . – Po d o b n ie jak ja. M o że mn ie p an u cis zy ć, p an ie p remierze, ma p an d o teg o p rawo . Ale n ie zmu s i mn ie p an , b y m wy p arł s ię s wo ich zas ad . – Każd y czło wiek , n awet mo n arch a, ma p rawo mieć zas ad y . Kró l u ś miech n ął s ię b lad o . – To b rzmi jak in teres u jąca n o wa k o n cep cja k o n s ty tu cy jn a. Z n iecierp liwo ś cią czek am n a d als zą d y s k u s ję z p an em n a ten temat. Au d ien cja zo s tała zak o ń czo n a. Urq u h art ws iad ł n a ty ln e s ied zen ie s wo jeg o o p an cerzo n eg o jag u ara, d aremn ie u s iłu jąc zes k ro b ać b ło to z b u tó w. Przy p o mn iał s o b ie, że J erzy III, k ied y ju ż s k o ń czy ł z p as o wan iem d ęb u , mian o wał tak że s wo jeg o k o n ia g en erałem. Premier o czami wy o b raźn i zo b aczy ł wieś , k tó ra d ek retem k ró lews k im wraca d o o rk i za

p o mo cą p łu g a zap rzężo n eg o w wo ły , o raz miejs k ie u lice d u s zące s ię p o d zwałami ro zk ład ająceg o s ię k o ń s k ieg o n awo zu . Sto p y mu p rzemarzły , czu ł s ię p rzezięb io n y , miał min is tra o ch ro n y ś ro d o wis k a, k tó ry b y ł k o mp letn y m d u rn iem, a za n iecałe d ziewięć ty g o d n i ch ciał zwo łać n o we wy b o ry . Nie mó g ł ry zy k o wać, n ie b y ło czas u n a fu s zerk ę. Nie mo g ło b y ć mo wy o d eb acie o p o d ziale n a d wa n aro d y , w k tó rej n iewątp liwie d o s tało b y s ię rząd o wi. Rzecz b y ła wy k lu czo n a; n ie mó g ł p o d jąć tak ieg o ry zy k a. Kró la trzeb a b ęd zie p o ws trzy mać.

Rozdział 10 Po lity czn e zas ad y s ą jak k o b iety w h aremie. Trzeb a je p rzy s tro ić w p ięk n e s zaty , częs to ek s p o n o wać i czas ami p o ś więcić jed n ej z n ich s zczeg ó ln ą u wag ę. Nig d y jed n ak n ie n ależy p rzezn aczać n a n ie zb y t wiele czas u i p ien ięd zy , b o in aczej mo g ą o b jąć n as w p o s iad an ie.

Tak s ó wk a p rzy jech ała p o n ią d o d o mu s p ó źn io n a o s ied em min u t, co d o p ro wad ziło Sally Qu in e d o wś ciek ło ś ci. By ł to ju ż trzeci tak i p rzy p ad ek n iep u n k tu aln o ś ci w ty m ty g o d n iu i Sally zd ecy d o wała, że o s tatn i. Nie ch ciała, b y my lo n o ją z in n y mi k o b ietami, tak imi, k tó re n o to ry czn ie s p ó źn iają s ię n a s p o tk an ia z k lien tem, a w ramach p rzep ro s in p o k azu ją n o g i i d u żo s ię ś mieją. No g i mo g ła p o k azać, d laczeg o n ie, ale n ie cierp iała s ię tłu maczy ć i zaws ze p rzy ch o d ziła p ięć min u t p rzed p o zo s tały mi, żeb y b y ć w p ełn i p rzy g o to wan ą i p an o wać n ad p rzeb ieg iem wy d arzeń . Kto ran o ws taje, ten k o n tro lu je s p o tk an ie. Ro zwiąże u mo wę z firmą tak s ó wk ars k ą n azaju trz z s ameg o ran a. Zamk n ęła za s o b ą d rzwi d o mu – s zereg o wca w b ard zo mo d n ej częś ci Is lin g to n , z n iewielk imi p o k o jami i u miark o wan y m czy n s zem. Stan o wił ws zy s tk o , co zd o łała wy cis n ąć z g ru zó w, k tó re zo s tawiła za s o b ą w Bo s to n ie, ale z p u n k tu wid zen ia b an k ó w b y ł d o b ry m zab ezp ieczen iem k red y tó w zaciąg n ięty ch n a firmę, a to w tej ch wili b y ło ważn iejs ze n iż zamien ian ie p o s iad ło ś ci w ro zry wk o wy s alo n z b arem, n a co d ecy d o wała s ię więk s zo ś ć jej co ważn iejs zy ch k o n k u ren tó w. J ej d o m miał d wie s y p ialn ie, z k tó ry ch jed n a, k ied y g o k u p o wała, u rząd zo n a b y ła jak o p o k ó j d ziecin n y . Zo s tał wy b eb es zo n y w p ierws zej k o lejn o ś ci. Sally n ie mo g ła zn ieś ć wid o k u s k aczący ch mis ió w n a tap ecie an i związan y ch z n imi ws p o mn ień . Teraz p o k ó j b y ł zas tawio n y b ezo s o b o wy mi s zafk ami n a d o k u men ty o raz p ó łk ami, n a k tó ry ch leżały g ru b e p lik i k o mp u tero wy ch wy d ru k ó w zamias t talk u i tu b ek z wazelin ą. Nie my ś lała zb y t częs to o s wo im d zieck u , n ie mo g ła s o b ie n a to p o zwo lić. Nie p o n o s iła za to o d p o wied zialn o ś ci, an i o n a, an i n ik t in n y , to jed n ak n ie zatamo wało zalewająceg o ją p o czu cia win y . Sied ziała wted y i p atrzy ła, jak d ro b n iu tk a d ło ń ś cis k a jej mały p alec, jed y n ą częś ć jej ciała n a ty le małą, że mo g ło ją s ch wy cić. Zamk n ęło o czy , walcząc o k ażd y o d d ech , p rawie n iewid o czn y s p o d b ezo s o b o wy ch ru rek i an o n imo wy ch ch iru rg iczn y ch u ten s y lió w. Sied ziała tak

i s ied ziała, p atrzy ła i p atrzy ła, jak jej d zieck o s to p n io wo tę walk ę p rzeg ry wa, jak s iła i d u ch maleń k ieg o zawin iątk a g aś n ie, aż n ie zo s taje z n iej n ic. To n ie jej win a, ws zy s cy tak mó wili. To zn aczy ws zy s cy o p ró cz tej g n id y , jej męża. – Do wn in g Street, p o wiad a p an i – s k o men to wał tak s ó wk arz, ig n o ru jąc jej k ąś liwą u wag ę n a temat s p ó źn ien ia. – Pracu je tam p an i mo że? Z u lg ą p rzy jął in fo rmację, że jeg o p as ażerk a jes t ty lk o zwy k łą ś mierteln iczk ą i ro zp o czął mo n o lo g zło żo n y z n arzek ań i o b s erwacji d o ty czący ch p o lity czn y ch wło d arzy . Nie to , żeb y b y ł n iep rzy ch y ln ie n as tawio n y d o rząd u , k tó ry n ie miał zb y t wiele ws p ó ln eg o z jeg o co d zien n y m ży ciem, b o tak s ó wk arz ws zy s tk ie o p łaty za p rzejazd p o b ierał w g o tó wce, a zatem de facto n ie p łacił p o d atk u d o ch o d o weg o . – Ty lk o że u lice wy g ląd ają jak o ś p o n u ro , s ło n k o . Ty d zień d o ś wiąt, a w o g ó le s ię teg o n ie czu je. Sk lep y p u s tawe, mn iej lu d zi p o trzeb u je tak s ó wek , a jak ju ż p o jad ą, to s k ąp ią n a n ap iwk ach . Nie wiem, co mó wią p an i k u mp le n a Do wn in g Street, ale n iech im p an i p o wie o d e mn ie, że s zy k u ją s ię ciężk ie czas y . Stary Fran cis Urq u h art n iech s ię lep iej weźmie d o ro b o ty , b o in aczej s zy b k o p ó jd zie w ś lad u teg o jak mu tam… y y y , Co llin g rid g e’a. Niecały mies iąc p o d y mis ji, a ju ż ws p o mn ien ie o p o p rzed n im p remierze zaczy n ało n ieu b łag an ie wy my k ać s ię p amięci. Ig n o ro wała g ad an in ę tak s ó wk arza, k ied y s u n ęli ciemn y mi, d żd ży s ty mi u licami Co v en t Gard en . M in ęli o d res tau ro wan ą k o lu mn ę Sev en Dials , k tó ra s tała w miejs cu , g d zie n ieg d y ś ro zciąg ały s ię n ajg o rs ze s lu ms y d ick en s o ws k ieg o Lo n d y n u , k ró les two ty fu s u i k ies zo n k o wcó w, a teraz g ó ro wała n ad s ercem lo n d y ń s k iej d zieln icy teatraln ej. M in ęli ciemn y , p u s ty teatr, zamk n ięty w o k res ie, k tó ry p o win ien b y ć p ełn ią s ezo n u . Pierws ze jas k ó łk i, p o my ś lała, p rzy p o min ając s o b ie o s trzeżen ie Lan d les s a, czy mo że raczej czarn e wro n y . Tak s ó wk arz wy s ad ził ją u wlo tu Do wn in g Street, a o n a mimo jeg o wy raźn y ch alu zji o d mó wiła zap łacen ia n ap iwk u . Po licjan t p rzy b ramie z k u teg o żelaza wy wo łał k o g o ś p rzez rad io , k tó re wy d o b y ł s p o d p elery n y p rzeciwd es zczo wej, w o d p o wied zi co ś zatrzes zczało i ją p rzep u ś cił. Sto jard ó w d alej majaczy ły czarn e d rzwi. Otwo rzy ły s ię, jes zcze zan im p o s tawiła s to p ę n a s ch o d k ach . Wp is ała s ię d o k s ięg i g o ś ci w h o lu , p u s ty m, jeś li n ie liczy ć d wó ch p o licjan tó w. Nie b y ło tu k rzątan in y i ru ch u , jak ich s ię s p o d ziewała, an i tak ich tłu mó w jak teg o wieczo ru , k ied y p o zn ała Urq u h arta. J ak b y ś więta n ad es zły wcześ n iej. W ciąg u trzech min u t zajęło s ię n ią k o lejn o trzech ró żn y ch u rzęd n ik ó w, z k tó ry ch k ażd emu u d ało s ię s p rawić wrażen ie ważn iejs zeg o o d p o p rzed n ik a. Zo s tała

p o p ro wad zo n a p o s ch o d ach n a g ó rę, d alej k o ry tarzami, wzd łu ż g ab lo tek p ełn y ch p o rcelan y , aż wes zła d o jak ieg o ś g ab in etu , p o czy m zamk n ięto za n ią d rzwi. By li s ami. – Pan n o Qu in e. Tak s ię cies zę, że p an i p rzy s zła. Fran cis Urq u h art zg as ił p ap iero s a i wy ciąg n ął ręk ę. Sk iero wał s ię w s tro n ę wy g o d n y ch s k ó rzan y ch fo teli u s tawio n y ch w ro g u teg o g ab in etu n a p ierws zy m p iętrze. Po k ó j b y ł ciemn y , p ełen k s iążek i b ard zo męs k i, o ś wietlo n y jed y n ie lamp ą b iu rk o wą i d wiema in n y mi, s to jący mi p o b o k ach . Przy p o min ał k limatem p o n ad czas o wą, zad y mio n ą atmo s ferę k lu b u d żen telmen ó w n a Pall M all, k tó ry o d wied ziła k ied y ś p o d czas wieczo ru o twarteg o d la p ań . Zap ro p o n o wał jej d rin k a, a o n a p rzy jrzała mu s ię d o k ład n ie. Wy d atn e s k ro n ie, zmęczo n e, ale zu ch wałe o czy , zaws ze czu jn e. By ł o d n iej o trzy d zieś ci lat s tars zy . Dlaczeg o ją tu zap ro s ił? J ak ie b ad an ia n ap rawd ę g o in teres o wały ? Gd y n alewał d wie s zk lan eczk i wh is k y , zau waży ła, że ma d elik atn e d ło n ie, b ard zo k s ztałtn e, o s zczu p ły ch p alcach i wy p ielęg n o wan y ch p azn o k ciach . Zu p ełn ie in n e, n iż miał jej b y ły mąż. Nie p o trafiła s o b ie wy o b razić ty ch d ło n i zaciś n ięty ch w p ięś ci, wb ijający ch s ię jej w twarz alb o walący ch ją w b rzu ch tak , że p o ro n iła, w o s tatn im ak cie ich małżeń s k ieg o o b łęd u . Niech s zlag trafi ws zy s tk ich mężczy zn ! Zap rzątn ięta ws p o mn ien iami, wzięła p o d an ą jej k ry s ztało wą s zk lan eczk ę i u p iła ły k wh is k y . Sk rzy wiła s ię z n ies mak iem. – M a p an ló d i wo d ę s o d o wą? – To single malt – zap ro tes to wał. – A ja jes tem s in g ielk ą. M atk a zaws ze mi mó wiła, żeb y n ie p ić czy s tej wh is k y . Wy raźn ie ro zb awiła g o jej b ezp o ś red n io ś ć. – Oczy wiś cie. Po p ro s zę jed n ak , żeb y p an i jes zcze ch wilę wy trwała. To n ap rawd ę wy jątk o wa wh is k y , d es ty lo wan a n ied alek o mo jeg o miejs ca u ro d zen ia w p ó łn o cn ej Szk o cji, i d o d atek czeg o k o lwiek p o za o d ro b in ą wo d y zu p ełn ie ją zep s u je. Pro s zę s p ró b o wać wziąć k ilk a ły czk ó w, żeb y s ię w n iej ro zs mak o wać, a jeś li to p an i n ie p rzek o n a, d o ło żę p an i ty le wo d y s o d o wej i k o s tek lo d u , ile ty lk o zn ajd ę. Po ciąg n ęła k o lejn y ły k . J u ż tak jej n ie p alił w g ard le. Sk in ęła g ło wą. – Czeg o ś s ię d zis iaj n au czy łam. – J ed n ą z liczn y ch zalet s tarzen ia s ię jes t to , że d u żo s ię n au czy łem o mężczy zn ach i wh is k y . J ed n ak o k o b ietach , jak s ię o k azu je, n ad al wiem n iewiele. Pan i zd an iem.

– Przy n io s łam tro ch ę s taty s ty k … – Sch y liła s ię p o to rb ę. – Zan im s ię im p rzy jrzy my , mam d la n as in n y temat. – Us iad ł wy g o d n ie w fo telu i p rzy b rał zamy ś lo n y wy raz twarzy , trzy mając s zk lan k ę w o b u d ło n iach , jak n au czy ciel ak ad emick i w Ok s fo rd zie p rzep y tu jący jed n ą ze s wo ich p o d o p ieczn y ch . – Pro s zę mi p o wied zieć, jak d u ży ma p an i s zacu n ek d la ro d zin y k ró lews k iej? Zmars zczy ła n o s , jak b y s mak u jąc n ies p o d ziewan e p y tan ie. – W s en s ie zawo d o wy m mam całk o wicie n eu traln e p o d ejś cie. Nie p łaci mi s ię za s zan o wan ie czeg o ś , ty lk o za an alizo wan ie. A p ry watn ie… ? – Wzru s zy ła ramio n ami. – J es tem Amery k an k ą, z k raju Pau la Rev ere’a. Kied y ś , jak zo b aczy liś my k tó reg o ś z lu d zi k ró la, to d o n ieg o s trzelaliś my . Teraz ro d zin a k ró lews k a to p o p ro s tu jes zcze jed en ro d zaj s h o w-b izn es u . Tak ie p o d ejś cie p an a d en erwu je? Uch y lił s ię o d o d p o wied zi. – Kró l b ard zo ch ce wy g ło s ić p rzemó wien ie o jed n o ś ci n aro d o wej, o p rzezwy ciężan iu p o d ziałó w w k raju . To wed łu g p an i temat, k tó ry p rzy s p o rzy mu p o p u larn o ś ci? – Oczy wiś cie. Tak ieg o p o d ejś cia o czek u je s ię o d p rzy wó d có w n aro d u . – W tak im razie ten temat jes t tak że mo cn y ? – To zależy . Ko mu ś , k to k an d y d u je n a arcy b is k u p a Can terb u ry , n a p ewn o p o mo że. Su mien ie n aro d u i tak d alej. – Urwała, czek ając n a jak iś zn ak , że zmierza we właś ciwy m k ieru n k u . Zo b aczy ła ty lk o u n ies io n ą b rew p ro fes o ra w jeg o mateczn ik u ; b ęd zie mu s iała zd ać s ię wy łączn ie n a in s ty n k t. – Ale p o lity k a to co in n eg o . Od p o lity k ó w s ię teg o o czek u je, lecz raczej n a tej zas ad zie, jak o d win d y o czek u je s ię, że b ęd zie w n iej g rała d y s k retn a mu zy k a. Dla wy b o rcó w liczy s ię n ie p o d k ład mu zy czn y , ale to , czy win d a jed zie d o g ó ry , czy n a d ó ł. A d o k ład n iej: czy p o s trzeg ają ją jak o jad ącą d o g ó ry , czy n a d ó ł. – Niech mi p an i o p o wie o ty m p o s trzeg an iu . – Przy g ląd ał jej s ię z zain teres o wan iem, k tó re n ie b y ło czy s to ak ad emick ie. Po d o b ało mu s ię to , co s ły s zał, i to , co wid ział. Gd y mó wiła, a zwłas zcza g d y s ię o ży wiała, k o n iu s zek n o s a p o ru s zał s ię w d ó ł i w g ó rę, jak b y d y ry g o wała o rk ies trą my ś li. Wy d ało mu s ię to fas cy n u jące, n iemal h ip n o ty czn e. – J eś li k to ś wy ch o wał s ię n a u licy , g d zie n ik o g o n ie b y ło s tać n a b u ty , a teraz ma cały wo rek b u tó w, ale jeg o ro d zin a jak o jed y n a w o k o licy n ie mo że s o b ie p o zwo lić n a s amo ch ó d i wak acje w Eu ro p ie, czu je s ię tak , jak b y zb ied n iał. Ws p o min a s wo je d zieciń s two jak o s tare d o b re czas y , k ied y tak fajn ie s ię b ieg ało d o s zk o ły n a b o s ak a, n ato mias t n ie p o d o b a mu s ię, że n ie mo że jeźd zić d o p racy włas n y m s amo ch o d em

tak jak cała res zta. – I o b win ia o to rząd . – Oczy wiś cie. Ale z p o lity czn eg o p u n k tu wid zen ia liczy s ię to , ilu in n y ch lu d zi w s p o łeczeń s twie ma p o d o b n e o d czu cia. Kied y s ied zą u s ieb ie za zamk n ięty mi d rzwiami alb o s to ją za zas ło n k ą w lo k alu wy b o rczy m, ich wrażliwo ś ć n a d o lę s ąs iad a liczy s ię o wiele mn iej n iż to , czy s ami mają n ajn o ws zy mo d el s amo ch o d u . Nie d a s ię wy k armić ro d zin y an i zatan k o wać au ta s u mien iem i wrażliwo ś cią. – Nig d y n ie p ró b o wałem – wes tch n ął. – A co z in n y mi p o d ziałami? Celty ck ie p ery feria k o n tra b o g ate p o łu d n ie. Właś ciciele d o mó w k o n tra b ezd o mn i. – Szczerze mó wiąc, w Szk o cji i tak macie mn iej n iż d wad zieś cia p ro cen t p o p arcia, n ie ma tam wielu man d ató w d o s tracen ia. A jeś li ch o d zi o b ezd o mn y ch , tru d n o trafić d o s p is u wy b o rcó w z ad res em w ro d zaju p u d ło n u mer 3 , rząd D, k o czo wis k o p o d d wo rcem. Nie s tan o wią lo g iczn eg o p rio ry tetu . – Niek tó rzy mo g lib y p o wied zieć, że to tro ch ę cy n iczn e. – J eś li ch o d zi p an u o mo raln e o s ąd y , n iech p an zad zwo n i p o k s ięd za. J a an alizu ję, n ie o cen iam. W k ażd y m s p o łeczeń s twie s ą p o d ziały . Nie d a s ię zad o wo lić ws zy s tk ich i s tratą czas u jes t p ró b o wać. – No s zak o ły s ał s ię ag res y wn ie. – Is to tn e, żeb y co ś zn aczy ć d la więk s zo ś ci, p rzek o n ać ty ch , k tó rzy d o n iej n ależą, że p rzy n ajmn iej o n i zn ajd u ją s ię p o właś ciwej s tro n ie p o d ziału . – A w tej ch wili i p rzez n as tęp n e k ilk a ty g o d n i p o k tó rej s tro n ie b ęd zie więk s zo ś ć, wed łu g włas n eg o wy o b rażen ia? Zamy ś liła s ię, p rzy p o min ając s o b ie ro zmo wy z Lan d les s em i tak s ó wk arzem, a tak że zamk n ięty teatr. – Zd o b y wa p an n iewielk ą p rzewag ę w s o n d ażach , ale jes t o n a k ru ch a. Nies tab iln a. J es zcze p an a d o b rze n ie zn ają. Deb ata mo że p rzech y lić s ię n a jed n ą alb o n a d ru g ą s zalę. Sp o g ląd ał wp ro s t n a n ią zn ad s wo jej s zk lan k i. – Zap o mn ijmy o d eb acie. Po mó wmy o o twartej wo jn ie. Czy p an i s o n d aże mo g ły b y mi p o wied zieć, k to wy g rałb y tak ie s tarcie? Po ch y liła s ię d o p rzo d u w fo telu , jak b y ch ciała p rzy s u n ąć s ię d o n ieg o b liżej, żeb y p o d zielić s ię s ek retem. – Bad an ia o p in ii s ą jak zamg lo n a k ry s ztało wa k u la. M o g ą p o mó c n am s p o jrzeć w p rzy s zło ś ć, ale to zależy o d p y tań , k tó re zad amy . I o d teg o , jak d o b rą jes t s ię wró żk ą.

W jeg o o czach zap ło n ęło u zn an ie. – Nie p o trafię p an u p o wied zieć, k to b y wy g rał tak ą wo jn ę. Ale mo g łab y m p o mó c ją p ro wad zić. Bad an ia o p in ii s ą b ro n ią, czas ami n iezwy k le p o tężn ą. Wy s tarczy zad ać właś ciwe p y tan ie we właś ciwy m czas ie, d o s tać właś ciwą o d p o wied ź, u jawn ić ją p ras ie… J eś li fach o wo zap lan u je s ię k amp an ię, p rzeciwn ik mo że leżeć n a ło p atk ach , zan im s ię zo rien tu je, że trwa wo jn a. – Po wied z mi, o wró żk o , d laczeg o in n i b ad acze o p in ii mi czeg o ś tak ieg o n ie mó wią? – Po p ierws ze d lateg o , że więk s zo ś ć zajmu je s ię ty m, co lu d zie my ś lą w d an ej ch wili, w ty m mo men cie. M y ro zmawiamy o p rzek s ztałcen iu ro li s o n d aży z teg o , czy m s ą teraz, w to , czy m ch ce p an , ab y b y ły w p rzy s zło ś ci. To s ię n azy wa p rzy wó d ztwo p o lity czn e i jes t rzad k o ś cią. Wied ział, że Sally mu p o ch leb ia, co mu s ię s p o d o b ało . – A d ru g i p o wó d ? Po ciąg n ęła ły czek ze s zk lan k i, p o n o wn ie s k rzy żo wała n o g i i zd jęła o k u lary , p o trząs ając ciemn y mi wło s ami. – Bo jes tem lep s za o d p o zo s tały ch . Od p o wied ział jej u ś miech em. Bu d ziła jeg o u zn an ie, i jak o s p ecjalis tk a, i jak o k o b ieta. Na Do wn in g Street mo że czło wiek o wi d o k u czać s amo tn o ś ć. M iał rząd p ełen jak o b y wy trawn y ch min is tró w, k tó ry ch o b o wiązk iem b y ło p o d ejmo wan ie więk s zo ś ci d ecy zji, jemu więc p o zo s tawało p o ciąg an ie za s zn u rk i i ś wiecen ie o czami, jeś li res zta p o p ełn i s tras zliwy b łąd . Trafiało d o n ieg o n iewiele rząd o wy ch d o k u men tó w, ch y b a że o n ie p o p ro s ił. Przed ś wiatem zewn ętrzn y m ch ro n ił g o ś wietn ie wy s zk o lo n y p ers o n el, o d d ział o ch ro n iarzy , p an cern e o k n a i o lb rzy mia żelazn a b rama. A M o rtimy n ig d y n ie b y ło , ciąg le ch o d ziła wieczo rami n a te ch o lern e zajęcia… Po trzeb o wał k o g o ś , k o mu mó g łb y zau fać, p rzy k im mó g łb y zeb rać my ś li i je u p o rząd k o wać, k o g o ś p ewn eg o s ieb ie, k to n ie zawd zięczał mu p o s ad y i n a k im mo żn a b y ło o k o zawies ić. Kto wierzy ł, że jes t n ajlep s zy . – Po d ejrzewam, że rzeczy wiś cie jes teś . Ich o czy s p o tk ały s ię i cies zy ły tą ch wilą. – Czy li my ś lis z, że b ęd zie wo jn a, Fran cis ? W s p rawie jed n o ś ci n aro d o wej? Z o p o zy cją? Od ch y lił s ię w fo telu , p atrząc w d al, u s iłu jąc p rzewid zieć p rzy s zło ś ć. Nie b y ła to ju ż o ży wio n a, ak ad emick a wy mian a my ś li an i in telek tu aln a mas tu rb acja cy n iczn y ch s tarcó w p rzy s to le d la wy k ład o wcó w. Ob mierzły s mró d realn o ś ci u d erzy ł g o

w n o zd rza. Urq u h art o d p o wied ział p o wo li, s taran n ie d o b ierając s ło wa: – Nie ty lk o z o p o zy cją. M o że n awet z k ró lem, jeś li p o zwo lę mu wy g ło s ić to p rzemó wien ie. Z zad o wo len iem s twierd ził, że n ie wid zi w jej o czach ś lad u n iep o k o ju , ty lk o ży we zain teres o wan ie. – Wo jn a z k ró lem… ? – Nie, n ie… Nie, jeś li u d a mi s ię jej u n ik n ąć. A n ap rawd ę ch cę u n ik n ąć k o n fro n tacji z p ałacem. M am wy s tarczająco wielu p rzeciwn ik ó w b ez włączan ia d o teg o g ro n a ro d zin y k ró lews k iej i ws zy s tk ich mo h ero wy ch lo jalis tek w k raju . Ale… – Urwał. – Przy p u ś ćmy . Gd y b y wró żb iars k ieg o talen tu , Sally .

do

teg o

d o s zło .

Po trzeb o wałb y m

mn ó s two

Ściąg n ęła warg i, a jej s ło wa b y ły ró wn ie s taran n ie p rzemy ś lan e jak jeg o : – J eś li teg o ch ces z, p amiętaj, wy s tarczy , że p o wies z „p ro s zę”. J es tem d o u s łu g , tak że g d y b y ś p o trzeb o wał p o mo cy w in n y ch s p rawach . Wiro wan ie k o n iu s zk a jej n o s a s tało s ię n iemal zwierzęce i, d la Urq u h arta, n iezwy k le zmy s ło we. Przez d łu żs zą ch wilę p atrzy li n a s ieb ie w milczen iu , n ie ch cąc o d ezwać s ię n awet s ło wem, żeb y k tó reś z n ich n ie zb u rzy ło mag ii p o d tek s tó w, k tó rą o b o je s ię d elek to wali. Ty lk o raz – n ie, d wa – p o łączy ł k o n s u ltacje n au k o we z s ek s em. Wy rzu cilib y g o z u czeln i, g d y b y to wy s zło n a jaw, jed n ak ry zy k o s p rawiło , że b y ły to jed n e z jeg o n ajlep s zy ch s ek s u aln y ch d o ś wiad czeń w ży ciu : wzn o s ił s ię n ie ty lk o p o n ad g ib k ie ciała s wo ich s tu d en tek , ale tak że, w ty m s amy m ak cie, p o n ad b an ał i żało s n ą mało s tk o wo ś ć u n iwers y teck ieg o ś wiatk a. By ł in n y , lep s zy , zaws ze to wied ział, a n ig d y n ie d o cierało to d o n ieg o z więk s zą jas n o ś cią n iż n a wielk iej wy ś ciełan ej k an ap ie w jeg o mies zk an iu n a k amp u s ie z wid o k iem n a o k s fo rd zk i p ark . Sek s p o mó g ł mu ró wn ież wzn ieś ć s ię p o n ad ws p o mn ien ia o jeg o zn aczn ie s tars zy m b racie Alis tairze, k tó ry zg in ął, b ro n iąc jak ieg o ś s k rawk a Fran cji p o d czas d ru g iej wo jn y ś wiato wej. Od tamtej p o ry Urq u h art ży ł w cien iu n ieży jąceg o b rata. M u s iał zrealizo wać n ie ty lk o s wó j zn aczący p o ten cjał, ale też, w o czach s wo jej p o g rążo n ej w żało b ie matk i, p o ten cjał jej u traco n eg o p ierwo ro d n eg o , k tó remu czas i b ó l n ad ały n iemal mity czn e mo ce. Kied y Fran cis zd ał eg zamin y , matk a p rzy p o mn iała mu , że Alis tair b y ł p rzewo d n iczący m s zk o ły . Kied y Fran cis b y ł jed n y m z n ajs zy b ciej awan s u jący ch n au czy cieli ak ad emick ich w Ok s fo rd zie, w o czach matk i Alis tair zo s tałb y ju ż d ziek an em. J ak o mały ch ło p iec Urq u h art p rzy ch o d ził d o matczy n eg o łó żk a, s zu k ając p o ciech y i ciep ła, ale zn ajd o wał ty lk o

cich e łzy s p ły wające jej p o p o liczk ach . Pamiętał ty lk o u czu cie o d rzu cen ia, b y cia jak b y n iewy s tarczający m. W p ó źn iejs zy m ży ciu n ig d y n ie p o trafił d o k o ń ca wy rzu cić z p amięci twarzy matk i wy rażającej cierp ien ie i n iezro zu mien ie. Ten o b raz p rześ lad o wał g o w k ażd ej s y p ialn i, d o k tó rej ws zed ł. Kied y b y ł n as to latk iem, n ig d y n ie wziął d ziewczy n y d o łó żk a, b o łó żk o ty lk o mu p rzy p o min ało , że d la matk i zaws zy b y ł ty m d ru g im, g o rs zy m. M iał d ziewczy n y , o czy wiś cie, lecz n ig d y w łó żk u – n a p o d ło d ze, w n amio cie, n a s to jąco p rzy ś cian ie o p u s zczo n ej wiejs k iej rezy d en cji. A w k o ń cu n a k an ap ie, p o d czas k o n s u ltacji. Tak ich jak ta. – Dzięk u ję – p o wied ział mięk k o , p rzery wając ten mo men t in ty mn o ś ci, a tak że s wo je o b s cen iczn e ws p o mn ien ia. Zak ręcił wh is k y w s zk lan ce i wy ch y lił ją jed n y m h au s tem. – Ale mu s zę zająć s ię ty m p rzemó wien iem. – Po d n ió s ł p lik p ap ieró w ze s to lik a i zamach ał n imi p rzed n ią. – Wy k o n ać man ewr wy p rzed zający , czy jak tam to n azy wacie. – Pis an ie p rzemó wień to raczej n ie mo ja s p ecjaln o ś ć, Fran cis . – Ale mo ja tak . A tę mo wę p o trak tu ję z n ajwy żs zy m s zacu n k iem. J ak ch iru rg . Tek s t p o zo s tan ie ś wietn y i p rawy , p ełen wzn io s ły ch id eałó w o raz d źwięczn y ch fraz. Po p ro s tu n ie b ęd zie ju ż miał jaj, k ied y g o o d eś lę…

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

Rozdział 11 Trzy n ajb ard ziej d es tru k cy jn e s iły k o n s en s u s , k o mp ro mis i k o p u lacja.

w ży ciu

p o lity czn y m to

Gru d zień : trzeci ty d zień Po s teru n k o wy wy d ziału s p ecjaln eg o wiercił s ię n a s ied zen iu , p ró b u jąc o d zy s k ać ch o ć częś ć czu cia w k o ń czy n ach d o ln y ch . Tk wił w s amo ch o d zie o d czterech g o d zin , mżawk a zn iech ęcała g o d o p rzes p acero wan ia s ię wo k ó ł au ta, a u s ta wy s ch ły mu n a wió r o d p ap iero s ó w. M u s i rzu cić p alen ie. Zn o wu . J u tro , p rzy s iąg ł s o b ie, jak zaws ze. Mañana. Sięg n ął p o termo s ze ś wieżą k awą i n alał k u b ek s o b ie o raz s ied zącemu o b o k k iero wcy . Gap ili s ię n a n iewielk i d o m p rzy u liczce o d o ś ć eg zo ty czn ej n azwie Ad am an d Ev e M ews . Zn ajd o wała s ię n a ty łach jed n ej z n ajmo d n iejs zy ch arterii h an d lo wy ch Lo n d y n u , ale zau łek b y ł d o b rze o s ło n ięty o d zg iełk u s to licy , więc d o m s tał n a u b o czu , w cis zy i, zd an iem o b s erwato ró w, n iemiło s iern ej n u d zie. – Ch ry s te Pan ie, ch y b a o p an o wała ju ż wło s k i d o p erfek cji – mru k n ął b ezmy ś ln ie k iero wca. Wy mien iali p o d o b n e u wag i p o d czas ws zy s tk ich p ięciu wy p raw n a u liczk ę Ad ama i Ewy w ciąg u o s tatn ich d wó ch ty g o d n i, więc ro zmo wy p o s teru n k o weg o wy d ziału s p ecjaln eg o i s zo fera k ręciły s ię w k ó łk o . Po s teru n k o wy w o d p o wied zi p u ś cił b ąk a. M o rze wy p itej k awy d awało o s o b ie zn ać i p o two rn ie ch ciało mu s ię s ik ać. Po d czas s zk o len ia p o d s tawo weg o u czy li g o , jak d y s k retn ie s ię załatwić p rzy s amo ch o d zie, u d ając, że d o k o n u je s ię b ieżący ch n ap raw, tak ab y n ie o d d alać s ię o d p o jazd u i u mies zczo n eg o w n im rad ia, ale p rzecież p rzemó k łb y d o n itk i w u p o rczy wej mżawce. W d o d atk u k ied y o s tatn io teg o p ró b o wał, k iero wca o d jech ał, zo s tawiając g o w trak cie tej mało wid o wis k o wej czy n n o ś ci n a ś ro d k u ch o lern ej u licy . Do wcip n y s u k in s y n . By ł p ełen en tu zjazmu , g d y zap ro p o n o wali mu p racę w ch arak terze fu n k cjo n ariu s za o ch ro n y n a Do wn in g Street. Ty lk o n ie p o wied zieli, że b ęd zie

o ch ran iać M o rtimę Urq u h art p o d czas jej n iek o ń czący ch s ię wy p raw n a zak u p y , s p o tk ań to warzy s k ich , p o d ejmo wan ia g o ś ci. I lek cji wło s k ieg o . Zap alił k o lejn eg o p ap iero s a i u ch y lił o k n o , żeb y wp u ś cić d o ś ro d k a tro ch ę ś wieżeg o p o wietrza. Zak as zlał, k ied y d y m d o tarł d o p łu c. – Gd zie tam – o d p o wied ział k iero wcy . – M y ś lę, że to s ię b ęd zie ciąg n ąć ty g o d n iami. Zało żę s ię, że jej n au czy ciel to jed en z ty ch p o wo ln y ch , meto d y czn y ch ty p ó w. Sied zieli, g ap iąc s ię n a p rzero b io n y z d awn y ch s tajn i d o m z p n ący m s ię p o ś cian ach b ezlis tn y m b lu s zczem, p o jemn ik iem n a ś mieci w zg rab n ej wn ęce i min iatu ro wą ch o in k ą w o k n ie o d fro n tu , k u p io n ą o d razu z lamp k ami i b o mb k ami za 4 4 ,9 5 fu n ta w Harro d s ie. W ś ro d k u , za zaciąg n ięty mi zas ło n ami, leżała n a łó żk u M o rtima Urq u h art, n ag a i s p o co n a, w trak cie p o b ieran ia k o lejn ej p o wo ln ej, meto d y czn ej lek cji o d wło s k ieg o g wiazd o ra o p ery o p ięk n y m ten o ro wy m g ło s ie. By ło jes zcze ciemn o , k ied y M y cro fta o b u d ził b rzęk s tawian y ch n a p ro g u b u telek z mlek iem. Na zewn ątrz zaczy n ał s ię n o wy d zień , ciąg n ąc g o z p o wro tem d o jak ich ś p o zo ró w realn o ś ci. M y cro ft d ał s ię wziąć w n iewo lę. Ken n y n ad al s p ał. J ed en miś z jeg o imp o n u jącej k o lek cji leżał n a b rzeg u łó żk a p rzy p o d u s zce, res zta s p ad ła n a p o d ło g ę, k o ło ch u s teczek h ig ien iczn y ch – o fiary cało n o cn ej miło ś ci. M y cro fta b o lał k ażd y zak amarek ciała, jed n ak b łag ał o więcej. By ł p ewien , że d o s tan ie, czeg o ch ce, zan im wró ci d o p rawd ziweg o ś wiata czek ająceg o za d rzwiami d o mu Ken n y ’eg o . Os tatn ie k ilk a d n i b y ło d la n ieg o jak n o we ży cie. Po zn awał Ken n y ’eg o , p o zn awał s ieb ie, g u b ił s ię w tajemn icach i ry tu ałach ś wiata, k tó reg o p rawie n ie zn ał. Zd arzało mu s ię to w Eto n i n a u n iwers y tecie, o czy wiś cie, w latach s ześ ćd zies iąty ch , erze p alen ia h as zu i o g ó ln eg o ró b ta, co ch ceta, rżn ijta, co p o p ad n ie. J ed n ak ta p o d ró ż k u s amo p o zn an iu o k azała s ię o g ran iczo n a: b y ła zb y t d ek ad en ck a i zan ad to b rak o wało jej k ieru n k u , żeb y mó g ł ją d o k o ń czy ć. Nig d y s ię n ie zak o ch ał, n ig d y n ie miał tej s zan s y , jeg o p rzy g o d y b y ły za k ró tk ie i zb y t h ed o n is ty czn e. Z czas em mo że p o zn ałb y s ieb ie lep iej, ale wted y d o s tał zap ro s zen ie z p ałacu , wezwan ie, k tó re n ie p o zwalało n a d o g łęb n e i wó wczas jes zcze n ieleg aln e ek s p ery men ty s ek s u aln e. Zatem o d p o n ad d wu d zies tu lat u d awał. Ud awał, że n ie p atrzy n a mężczy zn jak n a k o g o ś więcej n iż k o leg ó w. Ud awał, że jes t s zczęś liwy z Fio n ą. Ud awał, że n ie jes t ty m, k im tak n ap rawd ę cały czas b y ł. Tak ie p o ś więcen ie b y ło k o n ieczn e, ale teraz, p o raz p ierws zy w ży ciu , zaczął b y ć z s o b ą całk o wicie s zczery . Wres zcie s ięg n ął d n a. Zn alazł s ię n a g łęb o k iej wo d zie. M o że to Fio n a g o tam wep ch n ęła, a mo że s am s k o czy ł, lecz n ie miało to zn aczen ia. By ł tu . Wied ział, że mo że w tej g łęb in ie u to n ąć, ale zaws ze to

lep s ze n iż u to n ięcie w zak łaman ej p rzy zwo ito ś ci. Żało wał, że Fio n a g o teraz n ie wid zi, i miał n ad zieję, że p o czu łab y s ię zran io n a, a n awet o b rzy d zo n a. J ak b y n as rał n a całe ich małżeń s two i ws zy s tk o , co jeg o żo n a s o b ą rep rezen to wała. Ale p rawd o p o d o b n ie miałab y to w n o s ie. W ciąg u o s tatn ich k ilk u d n i zazn ał więcej n amiętn o ś ci n iż p rzez cały o k res ich związk u , mo że n awet ty le, że wy s tarczy mu n a całe ży cie, ch o ciaż miał n ad zieję, że d o ś wiad czy jej jes zcze więcej. Zn aczn ie więcej. Za d rzwiami czek ał n a n ieg o p rawd ziwy ś wiat. Wied ział, że wk ró tce b ęd zie mu s iał d o n ieg o wró cić. Zo s tawić teg o Sp ó źn io n eg o Ken n y ’eg o , mo że n a d o b re. Nie miał złu d zeń co d o s wo jeg o n o weg o k o ch an k a, z mis iem w k ażd y m p o rcie „i jes zcze Fran k y m i M ig u elem”, jak s ię ch walił. Kied y ad ren alin a in icjacji o p ad ła, M y cro ft wątp ił, b y miał d o ś ć fizy czn ej wy trzy mało ś ci, ab y zatrzy mać p rzy s o b ie o d wad zieś cia lat mło d s zeg o mężczy zn ę o ak s amitn ej s k ó rze o raz języ k u o n iewy czerp an ej en erg ii i in wen cji, a p rzy ty m zu p ełn ie n ies k ręp o wan y m, ale fajn ie b ęd zie s p ró b o wać. Zan im wró ci d o p rawd ziweg o ś wiata… Czy n iep o p rawn y s teward , mający ty le zah amo wań , co b ezp ań s k i p ies w Kalk u cie, mó g ł k o eg zy s to wać o b o k o b o wiązk ó w teg o d ru g ieg o ś wiata? M y cro ft ch ciał, żeb y tak b y ło , ale wied ział, że in n i mu n a to n ie p o zwo lą, n ie g d y b y s ię d o wied zieli, g d y b y zn aleźli g o tu taj p o ś ró d ro zrzu co n y ch mis ió w, majtek i b ru d n y ch ręczn ik ó w. Po wied zielib y , że zawió d ł k ró la. Gd y b y jed n ak teraz u ciek ł, zawió d łb y s ameg o s ieb ie, i czy to n ie b y ło b y zn aczn ie g o rs ze? Wciąż b y ł s k o ło wan y , ale s zczęś liwy , n ie p amiętał więk s zej eu fo rii, a tak i s tan s ię u trzy ma, d o p ó k i zo s tan ie tu , p o d tą k o łd rą, i n ie o d waży s ię wy jś ć ty mi d rzwiami. Ken n y zaczy n ał s ię wiercić. Wid ać b y ło jeg o ró wn o miern ą o p alen izn ę, zd o b y tą d zięk i d alek im lo to m, ciąg n ącą s ię o d lek k ieg o zaro s tu n a p o d b ró d k u d o lin ii k ąp ieló wek tu ż n ad b iały mi p o ś lad k ami. Ch o lera, n iech Ken n y zad ecy d u je. M y cro ft p o ch y lił s ię, mu s n ął warg ami k ark Ken n y ’eg o , tam, g d zie wid ać b y ło wy s tające k ręg i, i zaczął p rzes u wać s ię w d ó ł. Czek ając, Ben jamin Lan d les s wp atry wał s ię w o ś wietlo n e s ześ cio ma wielk imi ży ran d o lami s k lep ien ie k o leb k o we, p o k tó ry m p y zate ch eru b in k i w s ty lu wło s k im g o n iły s ię wś ró d mn ó s twa ch mu r, zło co n y ch g wiazd i s p ek tak u larn y ch g ip s o wy ch zawijas ó w. Nie b y ł n a n ab o żeń s twie z k o lęd ami o d p o n ad trzy d zies tu lat, a w ś ro d k u k o ś cio ła Sain t M artin -in -th e-Field s n ig d y , ale, jak zaws ze my ś lał, ży cie jes t p ełn e n o wy ch d o ś wiad czeń . A p rzy n ajmn iej n o wy ch o fiar.

M iała o p in ię o s o b y s p ó źn iającej s ię n a ws zy s tk o o p ró cz p o s iłk ó w, a ten wieczó r n ie b y ł wy jątk iem. Pałac Ken s in g to n d zieliły o d p ięk n eg o k o ś cio ła z czas ó w d y n as tii h an o wers k iej, z wid o k iem n a Trafalg ar Sq u are, n ie więcej n iż trzy mile, a d o d y s p o zy cji miała es k o rtę p o licjan tó w n a mo to rach , ale p ewn ie zn ajd zie jak ieś n aiwn e u s p rawied liwien ie, n a p rzy k ład u tk n ięcie w k o rk u . A mo że jak o k s iężn a n ależąca d o ro d zin y k ró lews k iej n ie zawracała ju ż s o b ie g ło wy tak imi tłu maczen iami. Lan d les s n ie zn ał d o b rze J ej Wy s o k o ś ci k s iężn ej Ch arlo tte. Wid zieli s ię wcześ n iej ty lk o d wa razy , n a o ficjaln y ch p rzy jęciach , a o n ch ciał s ię z n ią s p o tk ać b ard ziej n iefo rmaln ie. Nie b y ł czło wiek iem, k tó ry ak cep to wał s p ó źn ien ia czy u s p rawied liwien ia, s zczeg ó ln ie ze s tro n y u b o g ieg o mięczak a z d ro b n ej s zlach ty , k tó remu p łacił d wad zieś cia k awałk ó w ro czn ie za „u s łu g i k o n s u ltin g o we” – co o zn aczało załatwian ie p ry watn y ch lu n ch ó w lu b wieczo rk ó w z k ażd y m, k o g o ch ciał p o zn ać. J ed n ak n awet Lan d les s mu s iał ty m razem p ó jś ć n a k o mp ro mis . Świąteczn y g rafik k s iężn ej b y ł tak n ap ięty , ze wzg lęd u n a jej p rzy g o to wan ia d o o b ch o d ó w Bo żeg o Naro d zen ia o raz s zu s o wan ia p o au s triack ich n arto s trad ach , że mó g ł liczy ć ty lk o n a miejs ce o b o k n iej w p ry watn ej lo ży p o d czas n ab o żeń s twa z k o lęd ami, a i tak k o s zto wało g o to p o k aźn y d atek n a rzecz u lu b io n ej fu n d acji ch ary taty wn ej k s iężn ej. Co p rawd a d aro wizn y n a cele d o b ro czy n n e p o ch o d ziły z p ry watn eg o fu n d u s zu , zało żo n eg o p rzez jeg o k s ięg o wy ch , b y d o k o n ać o p ty malizacji p o d atk o wej. Przek o n ał s ię, że k ilk a s taran n ie d o b ran y ch d atk ó w mo że mu p rzy n ieś ć jeś li n ie ak cep tację, to p rzy n ajmn iej d o s tęp i zap ro s zen ia. A za co ś tak ieg o warto zap łacić, zwłas zcza jeżeli jes t s ię ch ło p ak iem z Beth n al Green . Wres zcie s ię zjawiła. Org an is ta zaczął g rać p ierws ze tak ty Mesjasza Hän d la, a d u ch o wn i, ch ó rzy ś ci i min is tran ci ru s zy li k o ś cieln ą n awą. Kied y ro zes zli s ię, ab y zająć wy zn aczo n e p o zy cje, w k ró lews k iej lo ży n ad ich g ło wami Lan d les s z s zacu n k iem s k in ął k s iężn ej g ło wą, a o n a u ś miech n ęła s ię s p o d s zero k ieg o ro n d a k ap elu s za. Ro zp o częło s ię n ab o żeń s two . M iejs ce, w k tó ry m s ied zieli, rzeczy wiś cie zap ewn iało p ry watn o ś ć: zn ajd o wali s ię n a p o zio mie g alerii, p o d k u n s zto wn ie rzeźb io n y m o s iemn as to wieczn y m o k ap em, d zięk i czemu mieli wid o k n a ch ó r, ale b y li o d d alen i o d więk s zo ś ci zg ro mad zo n y ch wiern y ch , wś ró d k tó ry ch i tak p rzeważali ś wiąteczn i tu ry ś ci o raz u ciek in ierzy z zimn y ch u lic. Nach y liła s ię, żeb y s zep n ąć mu d o u ch a, g d y ch ó r zain to n o wał s wo ją in terp retację Przyjdź, przyjdź, Emmanuelu. – Stras zn ie ch ce mi s ię s iu s iu . M u s iałam g n ać tu p ro s to z lu n ch u .

Lan d les s n ie p o trzeb o wał s p o g ląd ać n a zeg arek , b y wied zieć, że min ęło ju ż wp ó ł d o s zó s tej. Niezły lu n ch . Czu ć b y ło o d n iej zwietrzałe win o . Ks iężn a s ły n ęła z o b ces o wo ś ci – d zięk i temu lu d zie czu li s ię p rzy n iej s wo b o d n ie, jak twierd zili jej o b ro ń cy ; czy też p o k azy wało to jej o rd y n arn o ś ć i wro d zo n y b rak au ten ty czn eg o s ty lu , zd an iem jej liczn iejs zy ch k ry ty k ó w. Wy s zła za mąż za czło n k a ro d zin y k ró lews k iej, s ama zaś p o ch o d ziła z ro d zin y zu p ełn ie p rzeciętn ej, w k tó rej więcej b y ło ak tu ariu s zy n iż ary s to k rató w, o czy m mn iej p ełn i s zacu n k u d zien n ik arze n ig d y n ie p rzes tawali p rzy p o min ać s wy m czy teln ik o m. M imo ws zy s tk o k s iężn a ro b iła s wo je: p o zwalała wy k o rzy s ty wać s wo je n azwis k o n iezliczo n y m o rg an izacjo m ch ary taty wn y m, o twierała n o we o d d ziały s zp itali, p rzecin ała ws tęg i, zap ewn iała p o ży wk ę ru b ry k o m to warzy s k im, a n aro d o wi d ała có rk ę i d wó ch s y n ó w, z k tó ry ch s tars zy o d zied ziczy łb y tro n , g d y b y n ag le k ilk u n as tu s tars zy ch o d n ieg o k ró lews k ich k rewn y ch p rzen io s ło s ię n a tamten ś wiat. „Bezn ad zieja czek ająca n a k atas tro fę”, jak ją k ied y ś n iep rzy jemn ie o p is ał „Daily M ail” p o jak iejś k o lacji, p o d czas k tó rej s ły s zan o , jak s u g ero wała, że jej s y n b y łb y ś wietn y m k ró lem. Sp o jrzała teraz n a Lan d les s a p y tająco . Po d jej s zaro zielo n y mi o czami i w ich k ącik ach wid ać b y ło d ro b n e, d elik atn e zmars zczk i, k tó re zazn aczały s ię wy raźn iej, k ied y mars zczy ła b rwi, a s k ó ra n a s zy i zaczy n ała tracić elas ty czn o ś ć, jak to u k o b iet w jej wiek u , ale n ad al zach o wała wiele z u ro d y i wd zięk u , ze wzg lęd u n a k tó re k s iążę o żen ił s ię z n ią lata temu , ig n o ru jąc rad y n ajb liżs zy ch p rzy jació ł. – Nie p rzy s zed ł p an tu p o to , żeb y wy p is y wać o mn ie jak ieś s k an d aliczn e b zd u ry , p rawd a? – zap y tała o b ces o wo . – J u ż b ez mo jeg o u d ziału w ry n s zto k u jes t wy s tarczająco wielu d zien n ik arzy u ży wający ch s o b ie n a p an i ro d zin ie. Kiwn ęła p o tak u jąco g ło wą, a ro n d o k ap elu s za zak o ły s ało s ię p rzed jej twarzą. – Ry zy k o zawo d o we. Ale co mo żn a n a to p o rad zić? Nie d a s ię wziąć p o d k lu cz całej ro d zin y , n awet k ró lews k iej, n ie w d zis iejs zy ch czas ach . M u s imy mó c u czes tn iczy ć w ży ciu tak s amo jak in n i lu d zie. By ł to jej n iek o ń czący s ię refren s k arg i u s p rawied liwień : b ąd źmy zwy czajn ą ro d zin ą. J ed n ak o wo p rag n ien ie zwy czajn o ś ci n ig d y n ie p o ws trzy mało jej p rzed s k wap liwy m p o zo wan iem p ap arazzim, zaciąg an iem ws zy s tk ich p ierws zy ch d am z Fleet Street za k u lis y k ró lews k iej s cen y , żeb y p is ały eg zalto wan e lau rk i, jad an iem w n ajmo d n iejs zy ch res tau racjach Lo n d y n u i p iln o wan iem, b y w ru b ry k ach to warzy s k ich p o ś więcan o jej więcej lin ijek n iż więk s zo ś ci p o zo s tały ch czło n k ó w ro d zin y k ró lews k iej, z jej mężem włączn ie. Z k ażd y m mijający m ro k iem jej

p rag n ien ie, b y n ie zn ik n ąć z cen tru m u wag i, s tawało s ię co raz wy raźn iejs ze. No wo czes n a mo n arch ia p o leg a n a ty m, twierd ziła, żeb y s ię n ie o d cin ać, żeb y mó c s ię włączy ć. Po ży czy ła ten arg u men t o d k ró la, zan im ten ws tąp ił n a tro n , ale n ig d y tej k o n cep cji n ie ro zu miała. Kró l s zu k ał k o n k retn ej, lecz wp is u jącej s ię w k o n s ty tu cję ro li d la d zied zica mo n arch ii, n ato mias t k s iężn ej ch o d ziło o to , b y zn aleźć jak ąś fo rmę o s o b is tej s aty s fak cji i emo cjo n u jący ch d o ś wiad czeń , zas tęp u jący ch ży cie ro d zin n e, k tó re w d u żej mierze p rzes tało is tn ieć. Po d czas mo d litwy p o k iwali z p o ważan iem g ło wami, p o czy m p o d jęli ro zmo wę n a n o wo , k ied y zaczęło s ię czy tan ie z Ks ięg i Izajas za: „Alb o wiem d ziecię n am s ię n aro d ziło , s y n zo s tał n am d an y , n a jeg o b ark ach s p o częła wład za. Nazwan o g o imien iem… ”. – O ty m właś n ie ch ciałem z p an ią p o ro zmawiać: o p ras ie b ru k o wej. Przy s u n ęła s ię b liżej, a o n p ró b o wał o d wró cić s ię n a wąs k im k rześ le, ale p rzy jeg o p o s tu rze o k azało s ię to n ieró wn ą walk ą. – Krąży p ewn a h is to ria, k tó ra, o b awiam s ię, mo że p an i zas zk o d zić. – Ch y b a n ie liczą zn o wu p u s ty ch b u telek p o alk o h o lu w mo im ś mietn ik u ? – Po d o b n o b ierze p an i z czo ło wy ch d o mó w mo d y ciu ch y warte ty s iące fu n tó w i jak o ś zap o min a za n ie zap łacić. – Te s tare b zd u ry ! Ta p lo tk a jes t n a tap ecie o d lat. Niech p an p o s łu ch a, jes tem d la ty ch p ro jek tan tó w n ajlep s zą rek lamą. Bo n ib y d laczeg o n ad al b y mi p rzy s y łali u b ran ia? Zap ewn iam im ty le d armo wej rek lamy , że to o n i p o win n i p łacić mn ie. „I zło ży li d ary h o jn e p rzy k o leb ce two jej s k ro mn ej” – ś p iewał ch ó r. – To jes zcze n ie ws zy s tk o , Was za Wy s o k o ś ć. M ó wi s ię, że n as tęp n ie b ierze p an i u b ran ia, k tó re zo s tały p an i… o fiaro wan e, p o wied zmy , i s p rzed aje je p an i za g o tó wk ę s wo im p rzy jació łk o m. Na ch wilę zap an o wała p ełn a p o czu cia win y cis za, p o czy m k s iężn a o d p arła, wy s o ce ziry to wan a: – Co o n i tam wied zą? To n o n s en s . Nie mo g ą mieć żad n y ch d o wo d ó w. Kto , n iech mi p an p o wie, k to . Kto n ib y ma mieć te ch o lern e ciu ch y ? – Aman d a Braith waite. Pan i b y ła ws p ó łlo k ato rk a, Seren a Ch is elh u rs t. Lad y Olg a Wick h am-Fu mes s . Pan i Pamela Orp in g to n . Że wy mien ię ty lk o cztery . Ta o s tatn ia d ama o trzy mała ek s k lu zy wn ą s u k n ię wieczo ro wą o d Old field a o raz k o s tiu m o d Yv es ’a Sain t Lau ren ta, razem z d o d atk ami. Pan i d o s tała w zamian ty s iąc fu n tó w. Wed łu g d o n ies ień .

– Nie ma d o wo d ó w n a te zarzu ty – s y k n ęła k s iężn a zd u s zo n y m s zep tem. – Te d ziewczy n y n ig d y b y n ie… – Nie mu s zą. Tak ie ciu ch y k u p u je s ię p o to , żeb y je n o s ić, żeb y s ię w n ich p o k azać. Do wo d em jes t s eria fo to g rafii p rzed s tawiający ch p an ią i te p o zo s tałe d amy , zro b io n y ch w ciąg u k ilk u o s tatn ich mies ięcy , jak n ależy , w miejs cach p u b liczn y ch . – Od czek ał k ró tk ą ch wilę. – J es t też o d cin ek czek u . Przez mo men t ro zważała to w milczen iu , n ie zn ajd u jąc o tu ch y w s ło wach ś p iewan ej p rzez ch ó r k o lęd y o p o n u rej zimie i mro źn y ch wiatrach . – Nie b ęd zie to za d o b rze wy g ląd ało , co ? Pó jd zie s mró d jak ch o lera. – Gło s miała p rzy b ity , traciła p ewn o ś ć s ieb ie. Przez ch wilę wp atry wała s ię w s wo je ręk awiczk i, z ro ztarg n ien iem wy g ład zając zag n iecen ia. – Oczek u je s ię o d e mn ie, że b ęd ę w p ięciu ró żn y ch miejs cach d zien n ie, za k ażd y m razem w in n y m s tro ju . Ch o lern ie ciężk o p racu ję, żeb y u s zczęś liwiać in n y ch , wn ieś ć w ich ży cie o d ro b in ę k ró lews k iej p rzy jemn o ś ci. Co ro k u p o mag am zeb rać milio n y , d o s ło wn ie milio n y fu n tó w n a cele d o b ro czy n n e. Dla in n y ch . J ed n ak o czek u je s ię o d e mn ie, że ws zy s tk o to b ęd ę ro b ić za te n ęd zn e g ro s ze, k tó re d o s taję z lis ty cy wiln ej. To n iewy k o n aln e. – J ej g ło s p rzes zed ł w s zep t, k ied y d o tarła d o n iej n ieu ch ro n n o ś ć teg o , o czy m mó wił Lan d les s . – A, d o d u p y z ty m ws zy s tk im – wes tch n ęła. – Pro s zę s ię n ie martwić. Sąd zę, że jes tem w s tan ie n ab y ć te fo to g rafie i d o p iln o wać, ab y n ig d y n ie u jrzały ś wiatła d zien n eg o . Po d n io s ła wzro k zn ad ręk awiczek , a o czy wy p ełn iły jej u lg a i wd zięczn o ś ć. Nawet p rzez ch wilę n ie p rzy s zło jej d o g ło wy , że Lan d les s ju ż ma te zd jęcia, że zro b io n o je n a jeg o wy raźn e p o lecen ie p o o trzy man iu cy n k u o d n iezad o wo lo n ej h is zp ań s k iej au pair jed n ej z wy mien io n y ch k o b iet. Dziewczy n a p o d s łu ch ała ro zmo wę telefo n iczn ą i u k rad ła o d cin ek czek u . – Ale to n ie o to tak n ap rawd ę ch o d zi, p rawd a? – ciąg n ął Lan d les s . – M u s imy zn aleźć jak iś s p o s ó b n a to , żeb y ju ż n ig d y więcej n ie wp ad ła p an i w p o d o b n e k ło p o ty . Wiem, jak to jes t b y ć o fiarą ciąg ły ch k p in w p ras ie. Czu ję, że jed ziemy n a jed n y m wó zk u . J es tem Bry ty jczy k iem, tu s ię u ro d ziłem, tu wy ch o wałem i jes tem z teg o d u mn y , n ie mam cierp liwo ś ci d la ty ch zag ran iczn y ch b u có w, d o k tó ry ch n ależy p o ło wa n as zej p ras y , a k tó rzy n ie ro zu mieją, co d ecy d u je o wielk o ś ci teg o k raju , alb o mają to g d zieś . J ej ramio n a zes zty wn iały p o d n ap o rem jeg o p o mp aty czn y ch p o ch leb s tw. Pas to r ak u rat ro zp o czął ap el o p o mo c d la b ezd o mn y ch , p rzy wo łu jąc o b razy n iewrażliwy ch o b erży s tó w o raz cy taty z ro czn eg o rap o rtu o rg an izacji d o b ro czy n n ej walczącej

z b ezd o mn o ś cią. – Ch ciałb y m p an i zap ro p o n o wać, żeb y zo s tała p an i k o n s u ltan tk ą jed n ej z mo ich firm. By ło b y to całk o wicie p o u fn e, wied zielib y ś my ty lk o p an i i ja. Zap ewn iłb y m p an i o d p o wied n ie h o n o rariu m, a p an i w zamian d ałab y mi p arę d n i s wo jeg o czas u . Otwo rzy ła jed n o czy d wa z n as zy ch n o wy ch b iu r. Sp o tk ała s ię z k ilk o ma s p o ś ró d mo ich ważn y ch zag ran iczn y ch p artn eró w b izn es o wy ch p o d czas lu n ch u . M o że czas em wy d ała k o lację w p ałacu . Bard zo b y m ch ciał zro b ić też co ś tak ieg o n a k ró lews k im jach cie, jeś li to mo żliwe. Ale to n iech ju ż p an i mi p o wie. – Ile? – Dzies ięć, mo że d wan aś cie razy w ro k u . – Nie. Ile p ien ięd zy ? – Sto ty s ięcy . Plu s g waran cja p rzed s tawian ia p an i w k o rzy s tn y m ś wietle w mo ich g azetach i zamies zczan ia wy wiad ó w n a wy łączn o ś ć. – Co p an z teg o b ęd zie miał? – Ok azję, żeb y lep iej p an ią p o zn ać. Sp o tk ać s ię z k ró lem. Zy s k ać ś wietn y PR d la mn ie i mo jeg o b izn es u . Zap ewn ić s o b ie relacje n a wy łączn o ś ć o ro d zin ie k ró lews k iej, d zięk i k tó ry m g azety s ię s p rzed ają. M am wy mien iać d alej? – Nie, p an ie Lan d les s . Nies zczeg ó ln ie lu b ię s wo ją p racę, n ie p rzy n io s ła mi wielk ieg o o s o b is teg o s zczęś cia, ale jak ju ż co ś ro b ię, to ch cę to ro b ić d o b rze. Nie wd ając s ię w s zczeg ó ły , p o trzeb u ję więcej p ien ięd zy , n iż u d o s tęp n ia mi lis ta cy wiln a. W ty ch o k o liczn o ś ciach , d o p ó k i tak i u k ład p o zo s taje całk o wicie p o u fn y i n ie wy mag a n iczeg o , co b y p o n iżało ro d zin ę k ró lews k ą, z p rzy jemn o ś cią p rzy jmę p ań s k ą p ro p o zy cję. I d zięk u ję p an u . Za tą o fertą k ry ło s ię co ś więcej, rzecz jas n a. Gd y b y k s iężn a lep iej zn ała Lan d les s a, wied ziałab y , że zaws ze ch o d zi mu o co ś więcej. Tak a łączn iczk a n a k ró lews k im d wo rze n a p ewn o mu s ię p rzy d a, zap ełn i lu k ę p o wy g as ły m k o n tak cie z Do wn in g Street, b ęd zie n arzęd ziem d o wy warcia wrażen ia n a ty ch , k tó rzy wciąż u ważali, że majes tat ma zn aczen ie. J ed n ak miała to b y ć łączn iczk a wy jątk o wo ws zech s tro n n a. Lan d les s wied ział, że k s iężn a jes t n a o g ó ł n ied y s k retn a, czas ami n iemąd ra, częs to p o zb awio n a zah amo wań – i n iewiern a. By ła czek ającą n a u jawn ien ie zmo rą w s ercu ro d zin y k ró lews k iej, a k ied y w k o ń cu zmo ra ta s tan ie s ię tak d u ża, że n ie b ęd zie s ię d ało jej d łu żej u k ry wać, jeg o g azety rzu cą s ię n a n ią n a czele s tad a s zak ali, u zb ro jo n e w s wo je in fo rmacje n a wy łączn o ś ć, i ro zs zarp ią ją n a k awałk i.

Rozdział 12 Red ak to r n aczeln y weźmie zwy k le s p rawy w s wo je ręce, zwłas zcza p rawo o raz rep u tację cu d zy ch żo n .

W p o mies zczen iu p an o wała n iemal n ab o żn a cis za. By ło to miejs ce k o n temp lacji, u cieczk i p rzed ś wiatem zewn ętrzn y m z jeg o u p o rczy wy mi telefo n ami i ciąg ły m n ap o rem ró żn y ch s p raw, p rzy s tań , w k tó rej b izn es men i mo g li o d zy s k ać s iły p o ciężk im lu n ch u i zeb rać my ś li. Tak p rzy n ajmn iej mó wili s wo im s ek retark o m, ch y b a że, o czy wiś cie, s ek retark i czek ały w jed n ej ze s k ro mn y ch s y p ialn i n a p iętrze. Łaźn ia tu reck a w Kró lews k im Klu b ie Au to mo b ilo wy m p rzy Pall M all jes t jed n ą z wielu ty ch lo n d y ń s k ich in s ty tu cji, k tó re n ig d y n ie rek lamu ją s wo ich b ło g o s ławień s tw. Nie ch o d zi tu o an g iels k ą s k ro mn o ś ć, lecz p o p ro s tu o to , że jeś li in s ty tu cja jes t wy s tarczająco d o b ra, jej ren o ma i tak s ię ro zejd zie, n ie p o wo d u jąc n ap ły wu „n iewłaś ciwy ch o s ó b ”. Nie d a s ię zd efin io wać, k im s ą n iewłaś ciwe o s o b y , ale k lu b y d żen telmen ó w mają wielo p o k o len io we d o ś wiad czen ie w ro zp o zn awan iu ich , k ied y ty lk o p rzek ro czą p ró g , i n aty ch mias to wy m wy p ro wad zan iu ich z p o wro tem za d rzwi. Po lity cy i red ak to rzy n aczeln i g azet n a o g ó ł s ię d o ty ch o s ó b n ie zaliczają. Po lity k , Tim Stamp er, o raz red ak to r n aczeln y , Bry an Bry n fo rd -J o n es , s ied zieli w ro g u łaźn i p aro wej. By ło jes zcze ran o , więc n ie p o ws tał n a razie p o o b ied n i ś cis k . Tak czy in aczej, g ęs to ś ć p arn ej atmo s fery o g ran iczała wid o czn o ś ć d o p ięciu s tó p . Otu lała p rzy ciemn io n e ś cien n e ś wiatła jak lo n d y ń s k a mg ła i tłu miła ws zy s tk ie d źwięk i. Przeb y wający ch w łaźn i n ie mo żn a b y ło an i p o d ejrzeć, an i p o d s łu ch ać. To d o b re miejs ce n a zwierzen ia. Dwaj mężczy źn i p o ch y lili s ię d o p rzo d u n a d rewn ian ej ławeczce, a p o t k ap ał im z n o s ó w i s tru żk ami ś ciek ał z ciał. Stamp er o win ął s ię n iewielk im s zk arłatn y m ręczn ik iem, n ato mias t BBJ , jak lu b ił, b y g o n azy wan o , s ied ział k o mp letn ie n ag i. By ł ró wn ie p u lch n y , co Stamp er mizern y , b rzu ch właś ciwie p rzy k ry wał mu in ty mn e częś ci ciała, k ied y s ię p o ch y lał. Ek s trawerty k , zad u fan y w s o b ie i jed n o cześ n ie n iep ewn y , miał o k o ło czterd zies tu p ięciu lat i zd ecy d o wan ie wk ro czy ł ju ż w o k res p rzek witan ia, zb liżając s ię d o tej d elik atn ej g ran icy międ zy d o jrzało ś cią a fizy czn y m zn ied o łężn ien iem. By ł tak że g łęb o k o zd eg u s to wan y . Stamp er właś n ie u ch y lił p rzed n im rąb k a n o wo ro czn ej lis ty o s ó b wy ró żn io n y ch h o n o ro wy mi ty tu łami, k tó rą wk ró tce mian o o g ło s ić, a jeg o n azwis k o s ię n a n iej n ie zn alazło . Co g o rs za, jed en z jeg o

n ajzag o rzals zy ch ry wali s p o ś ró d n aczeln y ch k rajo wy ch d zien n ik ó w miał o trzy mać s zlach ectwo , d o łączając d o d wó ch in n y ch tu zó w z Fleet Street z ty m ty tu łem. – Oczy wiś cie n ie ch o d zi o to , że mo im zd an iem ty tu ł mi s ię n ależy – wy jaś n ił. – Ale k ied y ws zy s cy two i k o n k u ren ci wch o d zą d o teg o k lu b u , lu d zie zaczy n ają wy ty k ać cię p alcami, jak b y ś b y ł g o rs zy , n iewiele wart. Nie wiem, co jes zcze d o d iab ła mu s zę zro b ić, żeb y p rzek o n ać d o s ieb ie ten rząd . W k o ń cu zro b iłem z „Th e Times ” was zeg o n ajwięk s zeg o zwo len n ik a wś ró d p o ważn ej p ras y . M o że b y wam s ię n ie u d ało z tru d em wy g rać o s tatn ich wy b o ró w, g d y b y m rzu cił s ię wam d o g ard ła, jak co p o n iek tó rzy . bo

– Ws p ó łczu ję, n ap rawd ę – o d p arł p rzewo d n iczący p artii raczej n iezb y t s zczerze, s k ład ając te k o n d o len cje, jed n o cześ n ie p rzeg ląd ał eg zemp larz „Th e

In d ep en d en t”. – Ale wies z, że te rzeczy n ie d o k o ń ca o d n as zależą. – Nie ch rzań . – No wies z, mu s imy b y ć b ezs tro n n i, k ażd emu p o ró wn o … – Dzień , w k tó ry m rząd zaczy n a ró wn o trak to wać s wo ich p rzy jació ł i wro g ó w, jes t d n iem, w k tó ry m p rzes taje mieć p rzy jació ł. – Ws zy s tk ie rek o men d acje mu s i ro zp atrzy ć k o mis ja rewizy jn a. No wies z, checks and balances, mech an izmy ró wn o wag i p o lity czn ej, żeb y s y s tem p ięk n ie p ach n iał. Nie k o n tro lu jemy o b rad k o mis ji. Częs to o p in iu je n eg aty wn ie k o g o ś , k to … – Nie wy ciąg aj mi ty ch p rzed p o to p o wy ch p ierd ó ł, Tim. – Bry n fo rd -J o n es zaczy n ał czu ć ro s n ące o b u rzen ie, b o Stamp er lek ceważy ł jeg o amb icje, n awet n ie p o d n o s ząc wzro k u zn ad g azety . – Ile razy mam ci tłu maczy ć. To b y ło lata temu . Dro b n e wy k ro czen ie. Przy zn ałem s ię d o win y ty lk o d lateg o , żeb y mieć to z g ło wy . Gd y b y m walczy ł, wy ciąg n ięto b y całą tę s p rawę w s ąd zie i miałb y m zn aczn ie b ard ziej zs zarg an ą rep u tację. Stamp er p o wo li p o d n ió s ł g ło wę, o d ry wając s ię o d „Th e In d ep en d en t”. – Przy zn an ie s ię d o zarzu tu o b n ażen ia s ię p rzed k o b ietą w miejs cu p u b liczn y m to n ie jes t co ś , czy m mo żes z zas k arb ić s o b ie łas k ę d o b ry ch lu d zi z k o mis ji rewizy jn ej, Bry an . – Na lito ś ć b o s k ą, to n ie b y ło miejs ce p u b liczn e. Stałem w o k n ie s wo jej łazien k i. Nie wied ziałem, że mn ie wid ać z u licy . Ta b ab a k łamała, twierd ząc, że wy k o n y wałem s p ro ś n e g es ty . To ws zy s tk o b y ła o b rzy d liwa p o d p u ch a, Tim. – Przy zn ałeś s ię d o win y . – M o i p rawn icy mi k azali. M ieliś my mo je s ło wo p rzeciwk o jej. M ó g łb y m s ię p rzez ro k b u jać z tą s p rawą w s ąd zie i p rzeg rać, a ws zy s tk ie g azety w k raju miały b y

u ży wan ie. A tak n ap is ali o ty m ty lk o p arę lin ijek w jak imś lo k aln y m s zmatławcu . J ezu , p ewn ie temu s taremu wś cib s k iemu b ab s zty lo wi ty lk o o to ch o d ziło . M o że p o win ien em b y ł jej to załatwić. Stamp er u s iło wał zło ży ć s tro n y „Th e In d ep en d en t”, k tó re zwio tczały w wilg o tn y m p o wietrzu . J eg o wy raźn y b rak zain teres o wan ia d o p ro wad zał Bry n fo rd aJ o n es d o s zału . – J es tem o fiarą d y s k ry min acji! Płacę za k łams twa jak iejś s tarej b ab y s p rzed p rawie p iętn as tu lat. Ty rałem jak o s io ł, p ró b u jąc to jak o ś zrek o mp en s o wać, zo s tawić za s o b ą. Ale wy g ląd a n a to , że n ie mo g ę liczy ć n awet n a ws p arcie p rzy jació ł. M o że p o win ien em s ię o b u d zić i u ś wiad o mić s o b ie, że jed n ak n ie s ą mo imi p rzy jació łmi. Nie s ą lu d źmi, za jak ich ich miałem. Go ry czy n aczeln eg o i zawo alo wan ej g ro źb y wy co fan ia red ak cy jn eg o ws p arcia n ie mo żn a b y ło z n iczy m p o my lić, ale Stamp er n ie o d p o wied ział o d razu . Us iło wał n ajp ierw s taran n ie zło ży ć g azetę, lecz mijało s ię to z celem: „Th e In d ep en d en t” zaczy n ał s ię ro zp ad ać w k łęb ach p ary , więc Stamp er w k o ń cu o d rzu cił zamo k łą p łach tę n a b o k . – To n ie k wes tia jak ich ś tam p rzy jació ł, Bry an . Żeb y p o k o n ać o b iek cje k o mis ji rewizy jn ej, mu s iałb y ś mieć b ard zo d o b reg o p rzy jaciela, s k ło n n eg o zn o s ić g ro my , k tó re s ię w rezu ltacie n a n ieg o p o s y p ią. Szczerze mó wiąc, Hen ry Co llin g rid g e n ig d y n ie b y ł d la cieb ie k imś tak im, n ig d y b y n ie n ad s tawił k ark u . – Urwał n a ch wilę. – Nato mias t Fran cis Urq u h art to zu p ełn ie in n y ty p . Co ś jak p ies my ś liws k i. A w tej ch wili, k ied y reces ja zb liża s ię wielk imi k ro k ami, g łęb o k o wierzy w p rzy jaźń . Umilk li, b o p rzez g ęs te o p ary zo b aczy li, że o twierają s ię d rzwi i majaczy w n ich zary s czy jejś p o s taci, ale lep k a atmo s fera ewid en tn ie o k azała s ię zb y t d u ży m wy zwan iem d la p rzy b y s za, k tó ry p o d wó ch g łęb o k ich wd ech ach zak as zlał i wy s zed ł. – M ó w d alej. – Nie o wijajmy w b awełn ę, Bry an . Nie mas z ab s o lu tn ie żad n y ch s zan s n a d o s tan ie ty tu łu , ch y b a że zn ajd zies z p remiera s k ło n n eg o walczy ć o cieb ie d o k rwi o s tatn iej. Premier walczy ć n ie zamierza, ch y b a że b ęd zies z ch ciał mu s ię o d wd zięczy ć. – Otarł d ło n ią czo ło , żeb y lep iej wid zieć. – Z two jej s tro n y n iezach wian e p o p arcie i ws p ó łp raca aż d o n as tęp n y ch wy b o ró w. W zamian za celn e in fo rmacje, materiały n a wy łączn o ś ć, p ierws zeń s two w d o s tęp ie d o n ajlep s zy ch temató w. A n a k o n iec ty tu ł s zlach eck i. To s zan s a, żeb y zacząć o d n o wa z czy s ty m k o n tem, Bry an , i zap o mn ieć o p rzes zło ś ci. Nik t n ie d y s k u tu je z p as o wan y m. Bry n fo rd -J o n es s ied ział z ło k ciami n a k o lan ach , g ap iąc s ię p ro s to p rzed s ieb ie,

a fałd y jeg o b rzu ch a p iętrzy ły s ię jed n a n a d ru g iej. Uś miech zaczął to ro wać s o b ie d ro g ę n a jeg o wilg o tn ej twarzy , jak p ro mień ś wiatła p rzen ik ający d o teg o mro czn eg o , mg lis teg o ś wiata o p ad ający ch p iers i i o b wis ły ch mo s zn . – Wies z, co s o b ie my ś lę, Tim? – Co ? – Że ch y b a n a n o wo ro zb u d ziłeś we mn ie wiarę.

Rozdział 13 Ro d zin a k ró lews k a to in s ty tu cja, k tó ra o s tateczn ie o p iera s ię g łó wn ie n a n as ien iu i czo ło b itn o ś ci.

Pałac Bu ck in g h am, 1 6 g ru d n ia Dro g i Sy n u ! Nied łu g o wró cis z d o n as n a ś więta, ale p o czu łem, że p o trzeb u ję k o g o ś , z k im mó g łb y m p o d zielić s ię my ś lami. Tak n iewielu lu d zio m mo g ę zau fać. M o je ży cie p ełn e jes t fru s tracji, p o d o b n ie jak Two je b ęd zie w p rzy s zło ś ci. M amy b y ć wzo rem – ale czeg o ?! Najwy raźn iej s erwilizmu . Czas em o g arn ia mn ie ro zp acz. J ak p amiętas z z n as zy ch ro zmó w p rzy o k azji Two jeg o o s tatn ieg o p rzy jazd u z Eto n , p lan o wałem wy g ło s ić p rzemó wien ie, k tó re miało zwró cić u wag ę k raju n a ro s n ące p o d ziały w jeg o ło n ie. J ed n ak p o lity cy „p rzered ag o wali” częś ć mo ich my ś li, tak że ju ż ich n ie p o zn aję. Ch cą zro b ić ze mn ie eu n u ch a i zmu s ić mn ie d o wy p arcia s ię włas n ej męs k o ś ci. Czy ro lą k ró la jes t p an o wan ie w milczen iu n ad n aro d em p ro wad zo n y m k u ro zp ad o wi i p o d ziało m? Wy d aje mi s ię, że jas n y ch reg u ł jes t n iewiele, p o za tą n ak azu jącą o s tro żn o ś ć. M ó j g n iew wy wo łan y ty m, jak rząd p o trak to wał mo je p rzemó wien ie, mu s i zo s tać międ zy n ami. Nie mo g ę jed n ak b y ć mo n arch ą, n ie zach o wu jąc p rzy ty m s zacu n k u d o s ameg o s ieb ie – jak i Ty s ię p rzek o n as z w s wo im czas ie. J eś li n ie mamy s wo b o d y b ro n ien ia s p raw, w k tó re żarliwie wierzy my , to p rzy n ajmn iej mo żemy u n ik ać p rzy k ład an ia ręk i d o ty ch d ziałań , k tó ry m s ię s p rzeciwiamy i k tó re s ą w n as zy m o d czu ciu n ieb ezp ieczn ie n ies to s o wn e. Nig d y n ie p o zwó l im wk ład ać s o b ie w u s ta s łó w, k tó ry ch n ie p o wied ziałeś . Ob s zern e frag men ty rząd o wej wers ji mo jeg o tek s tu p o p ro s tu p o min ąłem. M o je zad an ie, tak jak Two je w p rzy s zło ś ci, to ciężk ie b rzemię. M amy b y ć s y mb o liczn y mi p rzy wó d cami, u cieleś n ien iem cn ó t n aro d u . Staje s ię to co raz tru d n iejs ze we ws p ó łczes n y m ś wiecie, k tó ry n ies ie n am wiele p o k u s , lecz tak n iewiele zajęć. J eś li jed n ak n as za ro la ma w o g ó le co ś zn aczy ć, mu s imy p rzy n ajmn iej mieć p rawo d o włas n eg o s u mien ia. J u ż ju tro p o d p is ałb y m u s tawę p ro k lamu jącą rep u b lik ę, g d y b y mi ją p rzed s tawio n o , zatwierd zo n ą p rzez Izb ę Lo rd ó w i Izb ę Gmin ,

ale n ie b ęd ę wy g łas zał b red n i p o lity k ó w, d ając im s wo je b ło g o s ławień s two . Ws zy s tk o , co ro b ię, k ażd y b łąd , k tó ry p o p ełn ię, k ażd ą o d ro b in ę s zacu n k u , jak ą zd o b ęd ę, z czas em p rzek ażę To b ie. Nie zaws ze p o trafiłem b y ć tak im o jcem, jak im b y m ch ciał. Ceremo n iał, k o n wen an s e, o d leg ło ś ć aż n azb y t częs to wk rad ają s ię międ zy k ró la a jeg o s y n a – mn ie i Cieb ie, tak jak wcześ n iej międ zy mo jeg o o jca i mn ie. Ale n ie zd rad zę Cieb ie an i Two jej s p u ś cizn y , co d o teg o mas z mo je s ło wo . W d awn y ch czas ach zab ierali n as zy ch p rzo d k ó w w miejs ce p u b liczn e i ś cin ali im g ło wy ! Przy n ajmn iej ci p rzo d k o wie mo g li zach o wać g o d n o ś ć i u mrzeć z n ien aru s zo n y m s u mien iem. W tej ch wili wy d aje mi s ię, że n ad ś wiatem zap ad ły ciemn o ś ci. Z n iecierp liwo ś cią czek am n a ś wiatło , k tó re p rzy n ies ie mi Twó j p o wró t n a ś więta. Z n ajs erd eczn iejs zy mi p o zd ro wien iami d la Cieb ie, mó j s y n u . Ojciec

Rozdział 14 M a o n d wie zalety . Pierws zej n ie p amiętam, a n a d ru g ą ju ż d awn o s ię n ie n ap ato czy ł.

M y cro ft s p ęd ził wieczó r, s n u jąc s ię s mętn ie p o s wo im zimn y m, p u s ty m d o mu w p o s zu k iwan iu jak ieg o ś zajęcia. M iał za s o b ą fataln y d zień . Ken n y ’eg o wezwan o w o s tatn iej ch wili d o p racy , n a d zies ięcio d n io wą wy cieczk ę n a Dalek i Ws ch ó d , co o zn aczało , że n ie wró ci n a ś więta. M y cro ft b y ł ak u rat z k ró lem, k ied y Ken n y zad zwo n ił, więc d o s tał ty lk o p rzek azan ą p rzez s ek retark ę wiad o mo ś ć z ży czen iami wes o ły ch ś wiąt. Gap iąc s ię n a cztery ś cian y , M y cro ft wy o b rażał s o b ie, jak Ken n y ju ż h as a p o jak iejś s ło n eczn ej p laży , ro ześ mian y , ś wietn ie s ię b awiąc i zab awiając, b y n ajmn iej n ie s am. Kró l też n ie p o p rawił mu h u mo ru , p lu jąc jad em n a rząd o wą wers ję s wo jeg o p rzemó wien ia. Z jak ieg o ś p o wo d u M y cro ft czu ł s ię win n y . Czy ż n ie b y ło jeg o zad an iem d o p iln o wan ie, b y p o g ląd y k ró la p rzeb iły s ię d o ś wiad o mo ś ci in n y ch ? Czu ł s ię, jak b y zawió d ł. By ł to k o lejn y z wy rzu tó w s u mien ia, k tó re g o d ręczy ły , g d y ty lk o zn alazł s ię z d ala o d Ken n y ’eg o i jeg o czar p rzes tawał n a n ieg o d ziałać. Do m b y ł tak zad b an y , u p o rząd k o wan y , b ezo s o b o wy , że wręcz zatęs k n ił za wid o k iem jak ieg o ś b ałag an u Fio n y , ale n awet jed en b ru d n y talerz n ie leżał w zlewie. M y cro ft p rzez cały wieczó r łaził z k ąta w k ąt, n ie mo g ąc u s ied zieć w miejs cu . Czu ł s ię co raz b ard ziej s amo tn y , p ił za d u żo , b ezs k u teczn ie u s iłu jąc zap o mn ieć, i zn o wu to n ął. M y ś li o Ken n y m ty lk o b u d ziły w n im zazd ro ś ć. Kied y p ró b o wał s ię o d n ich o d erwać, s k u p iając s ię n a s wo im d ru g im ży ciu , czu ł jed y n ie s iłę p as ji k ró la i jeg o ro zg o ry czen ie ty m, jak g o p o trak to wał p remier. „Gd y b y m ty lk o n ie b y ł wo b ec n ieg o tak i o twarty … M y ś lałem, że mo że jes t in n y n iż res zta. To mo ja win a” – s twierd ził k ró l. Ale M y cro ft o b win iał s ieb ie. Us iad ł p rzy b iu rk u , mając p rzed s o b ą zmas ak ro wan y tek s t p rzemó wien ia k ró la, a z b o k u zd jęcie Fio n y w s reb rn ej ramce, k tó reg o wciąż n ie u s u n ął, o twarty k alen d arz z zazn aczo n ą k ó łk iem d atą p o wro tu Ken n y ’eg o o raz p o n o wn ie n ap ełn io n y k ielis zek , zo s tawiający wilg o tn e k ręg i n a p o k ry ty m s k ó rą b lacie. Bo że, ależ p o trzeb o wał z k imś p o ro zmawiać, ab y p rzy p o mn ieć s o b ie, że g d zieś tam, n a zewn ątrz, is tn ieje ś wiat, p rzerwać tę p rzy tłaczającą cis zę wo k ó ł o raz o d p ęd zić o d s ieb ie p o czu cie win y i k lęs k i. Czu ł s ię s k o ło wan y i b ezb ro n n y , a d rin k wcale n ie p o mag ał. Nad al czu ł s ię

tak s amo , k ied y zad zwo n ił telefo n . – Cześ ć, Trev o r – p rzy witał k o res p o n d en ta „Ch ro n icle” n a d wo rze k ró lews k im. – M iałem n ad zieję, że k to ś zad zwo n i. W czy m mo g ę p o mó c? Do b ry Bo że, s ły s załeś , że co … ? – Nie jes tem s zczęś liwy , n o n ie jes tem s zczęś liwy , p s iak rew. Naczeln y „Th e Su n ”, n ied u ży , ży las ty mężczy zn a p o ch o d zący z d o lin Yo rk s h ire, zaczął k ląć cich o p o d n o s em, czy tając g łó wn y materiał w p o ran n y m wy d an iu „Ch ro n icle”. Im d alej zag łęb iał s ię w n u mer, ty m b lu źn iers twa s tawały s ię g ło ś n iejs ze, aż n ie mó g ł ju ż d łu żej p o ws trzy my wać fru s tracji. – Sally . Dawaj mi tu teg o g n o jk a In ces ta. – J es t w s zp italu . Właś n ie wy cięli mu wy ro s tek – d o b ieg ł g o k o b iecy g ło s zza o twarty ch d rzwi. – M am to g d zieś , n awet jeś li jes t w ch o lern ej tru mn ie. Wy k o p g o i mn ie z n im p o łącz. Ro d erick M o th eru p , zwan y w cały m p ras o wy m ś wiatk u In ces tem, b y ł k ró lews k im k o res p o n d en tem, czło wiek iem, k tó remu p łaco n o za to , żeb y wied ział, k to co ro b i z k im i k o mu za d y s k retn ą fas ad ą k ażd ej z k ró lews k ich rezy d en cji. Nawet k ied y leżał u n ieru ch o mio n y n a p lecach . – In ces t? Dlaczeg o , d o d iab ła, p rzeg ap iliś my ten temat? – J ak i temat? – ro zleg ł s ię w s łu ch awce cich y g ło s . – Płacę ci całą ciężaró wk ę k as y , żeb y ś d ał w łap ę ty lu p ałaco wy m s łu żący m, s zo fero m i k ap u s io m, b y ś my wied zieli, co w trawie p is zczy . Ale ty , d o ch o lery , wziąłeś i p rzep u ś ciłeś tak i temat. – J ak i temat? – jęk n ął g ło s jes zcze s łab iej. Naczeln y zaczął mu czy tać n ajis to tn iejs ze fak ty . Frag men ty z tek s tu p rzemó wien ia k ró la wy cięte p rzez rząd . Us tęp y zap ro p o n o wan e p rzez rząd w zamian , p ełn e ek o n o mii i o p ty mizmu , k tó ry ch wy k o rzy s tan ia k ró l o d mó wił. Wn io s ek , że za n ied awn y m p rzemó wien iem k ró la wy g ło s zo n y m p rzed Krajo wy m Sto warzy s zen iem Org an izacji Ch ary taty wn y ch k ry je s ię k o s zmarn a awan tu ra. – Dlateg o ch cę ten materiał, In ces t. Kto k o g o d y ma. I ch cę g o mieć d o n as zeg o n as tęp n eg o wy d an ia, za czterd zieś ci min u t. – J u ż u k ład ał n ag łó wk i n a p ró b ę. – Ale ja n awet n ie wid ziałem teg o arty k u łu – zap ro tes to wał k o res p o n d en t. – M as z fak s ? – J es tem w s zp italu ! – jęk n ął p łaczliwie In ces t.

– Wy ś lę ci g o k u rierem ro wero wy m. A ty zaczn ij d zwo n ić i o d ezwij s ię d o mn ie z jak imś mięs em za d zies ięć min u t. – J es teś p ewien , że to p rawd a? – Nic mn ie to n ie o b ch o d zi. To fan tas ty czn y , zajeb is ty materiał i ch cę g o mieć n a p ierws zej s tro n ie za czterd zieś ci min u t! W red ak cjach w cały m Lo n d y n ie k iero wan o p o d o b n e mo ty wu jące p rzemo wy d o u d ręczo n y ch o b s erwato ró w ro d zin y k ró lews k iej. W p o wietrzu czu ć b y ło zap ach d ek o n iu n k tu ry , wp ły wy z rek lam zaczy n ały s p ad ać, a to o zn aczało zd en erwo wan ie właś cicieli, k tó rzy ch ętn iej p o ś więcą s wo ich n aczeln y ch n iż zy s k i. Fleet Street p o trzeb o wało d o b reg o materiału , k tó ry p o zwo liłb y zwięk s zy ć n ak ład y . J u trzejs za warto ś ć s p rzed aży p o d s k o czy łab y wted y o d zies iątk i ty s ięcy fu n tó w, a w d o d atk u tak i temat o b iecy wał, że b ęd zie o ty m mo żn a p is ać i p is ać. I p is ać.

Rozdział 15 On co d zien n ie p ławi s ię w lu k s u s ie. J a b ard zo rzad k o p ławię s ię w k łams twie w Izb ie Gmin – a p rzy n ajmn iej n ieco n ieró wn o miern ie ro zp ro wad zam p rawd ę. Dzięk i temu zn aczn ie lep iej s ię o rien tu ję, g d zie zn ajd u ją s ię mo je s łab e p u n k ty .

Dawn o temu , w czas ach s p o wity ch mg łą n iep amięci, p o d czas wo jn y to czo n ej w Kan ad zie p rzez Bry ty jczy k ó w i Fran cu zó w, d o s zło d o p ewn eg o in cy d en tu . W k ażd y m razie p rawd o p o d o b n ie b y ło to w Kan ad zie, ch o ciaż mo g ło s ię to zd arzy ć w n iemal k ażd y m miejs cu n a Ziemi, w k tó ry m te d wie b ezwzg lęd n ie imp erialis ty czn e n acje s tawały z s o b ą w s zran k i, jeś li zd arzy ło s ię w o g ó le. Wed łu g relacji d wie armie, b ry ty js k a i fran cu s k a, mas zero wały , ws p in ając s ię p o p rzeciwleg ły ch s to k ach teg o s ameg o wzg ó rza, więc n a g ran i d o s zło d o n ies p o d ziewan ej k o n fro n tacji. Zwarte s zereg i p iech o ty s tan ęły n ap rzeciw s ieb ie, p rzy g o to wu jąc s ię d o b itwy , w p o ś p iech u ład u jąc mu s zk iety w mo rd erczy m wy ś cig u o ro zlan ie p ierws zej k rwi. Wo js k iem k iero wali jed n ak o ficero wie, k tó rzy b y li tak że d żen telmen ami. Oficer an g iels k i, wid ząc s wo jeg o o d p o wied n ik a w o d leg ło ś ci zaled wie k ilk u s tó p , s zy b k o s ię zo rien to wał, czeg o wy mag a g rzeczn o ś ć, i zd ejmu jąc z g łęb o k im u k ło n em k ap elu s z, zap ro s ił Fran cu zó w, b y s trzelali p ierws i. Fran cu s k i o ficer n ie mó g ł wy k azać s ię mn iejs zą g alan terią n iż an g iels k i n iep rzy jaciel, więc z jes zcze g łęb s zy m u k ło n em zap ro p o n o wał: „Nie, s ir. Naleg am. Pan p rzo d em”. Na co an g iels k a p iech o ta o two rzy ła o g ień i s tarła Fran cu zó w w p ro ch . Ses ja p y tań d o p remiera w Izb ie Gmin p rzy p o min a tę k o n fro n tację w Kan ad zie. Ws zy s cy p o s ło wie i p o s łan k i s ą ty tu ło wan i „s zan o wn y mi”, a ws zy s cy w s p o d n iach – „d żen telmen ami”, n awet p rzez s wo ich n ajb ard ziej zaciek ły ch wro g ó w. Sied zą n ap rzeciwk o s ieb ie w s zereg ach w o d leg ło ś ci zaled wie d wó ch d łu g o ś ci miecza, a mimo że p o zo rn ie ch o d zi tu o zad awan ie p y tań i u zy s k iwan ie o d p o wied zi, p rawd ziwy m celem jes t zo s tawien ie n a p o d ło d ze s ali ty lu s k rwawio n y ch ciał p rzeciwn ik ó w, ile s ię ty lk o d a. Od k o n fro n tacji n a wzg ó rzu ró żn ią jed n ak tę s es ję d wie k lu czo we s p rawy . Na o g ó ł p rzewag ę ma ten , k to u d erza d ru g i, czy li p remier, k tó remu p rzy s łu g u je o s tatn ie s ło wo . A p o s ło wie p o o b u s tro n ach p rzy s wo ili s o b ie lek cję, że p o le b itwy to n ie miejs ce n a b y cie d żen telmen em.

Wiad o mo ś ci o s p o rze wo k ó ł p rzemó wien ia k ró la u k azały s ię w g azetach o s tatn ieg o d n ia p racy p arlamen tu p rzed b o żo n aro d zen io wą p rzerwą. Niewiele b y ło tu wid ać ś wiąteczn ej ży czliwo ś ci, g d y ż o ficjaln a o p o zy cja J eg o Kró lews k iej M o ś ci wy czu ła p ierws zą d o b rą o k azję s p rawd zen ia s iły ch arak teru n o weg o p remiera. O trzeciej p iętn aś cie p o p o łu d n iu , g o d zin ie, o k tó rej p remier miał o d p o wiad ać n a p y tan ia, s ala p o s ied zeń Izb y Gmin p ęk ała w s zwach . Ławy o p o zy cji b y ły zawalo n e eg zemp larzami p o ran n y ch g azet z k rzy k liwy mi n ag łó wk ami n a p ierws zy ch s tro n ach . Po p rzed n iej n o cy red ak to rzy d o k ład ali s tarań , żeb y s ię wzajemn ie p rzelicy to wać, więc tak ie ty tu ły jak „PRAWDZIWIE KRÓLEWSKA AWANTURA” u s tąp iły miejs ca tak im jak „PREM IER: TEKST KRÓLA DO KOSZA”, aż w k o ń cu p rzek s ztałciły s ię p o p ro s tu w: „KRÓL KARTONOWEGO KOCZOWISKA”. Ws zy s tk ie arty k u ły b y ły n iezwy k le zab awn e, p o d lan e s en s acy jn y m s o s em i o p arte n a d o my s łach . Lid er o p o zy cji Go rd o n M cKillin ws tał, b y p rzed s tawić s wo je p y tan ia, wś ró d d o b ieg ająceg o z o b u s tro n s zmeru o czek iwan ia. Tak jak Urq u h art, M cKillin u ro d ził s ię w Szk o cji, ale n a ty m p o d o b ień s twa s ię k o ń czy ły . By ł zn aczn ie mło d s zy , g ru b s zy w p as ie, miał ciemn iejs ze wło s y , b ard ziej id eo lo g iczn e p o d ejś cie d o p o lity k i i zd ecy d o wan ie s iln iejs zy ak cen t. Nie s ły n ął z u ro k u , lecz miał u my s ł ad wo k ata, d zięk i czemu zaws ze wy rażał s ię p recy zy jn ie, a ten p o ran ek s p ęd ził ze s wo imi d o rad cami, zas tan awiając s ię, jak o b ejś ć reg u lamin Izb y zak azu jący ws zelk ich k o n tro wers y jn y ch wzmian ek o ro d zin ie k ró lews k iej. J ak p o ru s zy ć k wes tię p rzemó wien ia k ró la, n ie ws p o min ając o k ró lu ? Uś miech ał s ię, k ied y wy ciąg n ął ręce, żeb y o p rzeć s ię n a wy p o lero wan ej d rewn ian ej mó wn icy , k tó ra o d d zielała g o o d ad wers arza o n iecałe s ześ ć s tó p . – Czy p an p remier mó g łb y n am p o wied zieć, czy zg ad za s ię, że… – s p o jrzał teatraln ie d o n o tatek – p o ra p rzy zn ać, iż więcej n iż k ied y k o lwiek czło n k ó w n as zeg o s p o łeczeń s twa jes t n iezad o wo lo n y ch , a ro s n ące p o d ziały p o win n y b u d zić n as ze p o ważn e zan iep o k o jen ie? Ws zy s cy ro zp o zn ali cy tat z p ierwo tn ej, zak azan ej wers ji p rzemó wien ia k ró la. – Po n ieważ jes t to b ard zo p ro s te p y tan ie, k tó re n awet p an p remier p o win ien zro zu mieć, za o d p o wied ź wy s tarczy zwy k łe „tak ” lu b „n ie”. – Rzeczy wiś cie p ro s te. Nie ma p o la man ewru , żeb y s ię z teg o wy k ręcić. M cKillin u s iad ł wś ró d ch ó raln y ch o k rzy k ó w ap ro b aty s zereg o wy ch p o s łó w o p o zy cji, wy mach u jący ch g azetami. Kied y Urq u h art ws tał, b y u d zielić o d p o wied zi, też u ś miech ał s ię s wo b o d n ie, lecz n iek tó ry m wy d awało s ię, że d o s trzeg li, iż ma wy raźn ie zaczerwien io n e u s zy . Żad n y ch wy k rętó w. J ed y n y m s en s o wn y m man ewrem

b y ł u n ik , ab y n ie ry zy k o wać k ak o fo n ii p y tań o p o g ląd y k ró la, ale n ie ch ciał p o k azy wać, że u ciek a o d tematu . Co jed n ak in n eg o mó g ł zro b ić? – J ak s zan o wn y p an p o s eł wie, ta Izb a n ie ma w zwy czaju o mawiać k wes tii d o ty czący ch mo n arch y , ja n ato mias t n ie zamierzam k o men to wan ia d o k u men tó w p o ch o d zący ch z p rzeciek u .

wp ro wad zić

zwy czaju

Us iad ł, a z ław n ap rzeciwk o p o d n ió s ł s ię ry k u d awan eg o g n iewu . Sk u rczy b y k i miały u ży wan ie. Lid er o p o zy cji ju ż zerwał s ię z p o wro tem n a n o g i, u ś miech ając s ię jes zcze s zerzej. – Pan p remier ch y b a my ś lał, że zad ałem in n e p y tan ie. Nie p rzy p o min am s o b ie, żeb y m ws p o min ał o J eg o Kró lews k iej M o ś ci. To ju ż s p rawa międ zy n im a p ałacem, jeś li p an p remier d ecy d u je s ię o cen zu ro wać u wag i J eg o Kró lews k iej M o ś ci i p o ciąć je n a k awałk i. Nie ś miałb y m p o ru s zy ć tak ich k wes tii n a tej s ali. – Z ław o p o zy cji d o b ieg ły d rwiące o k rzy k i p o d ad res em Urq u h arta. Przewo d n icząca Izb y z d ezap ro b atą p o k ręciła g ło wą p rzy o zd o b io n ą d łu g ą s ąd o wą p eru k ą, wid ząc tak jawn e o b ch o d zen ie reg u lamin u , ale p o s tan o wiła n ie in terwen io wać. – Czy zatem p an p remier mo że wró cić d o p y tan ia, k tó re rzeczy wiś cie zo s tało zad an e, zamias t o d p o wiad ać n a to , k tó re ch ciałb y u s ły s zeć, i u d zielić p ro s tej o d p o wied zi n a p ro s te p y tan ie? Po s ło wie o p o zy cji wy ty k ali Urq u h arta p alcami, ch cąc mu zaleźć za s k ó rę. – Uciek a, tch ó rz! – wy k rzy k n ął jed en . – Nie mo że s p o jrzeć p rawd zie w o czy – s twierd ził d ru g i. – Wes o ły ch ś wiat, Fran cis – s zy d ził trzeci. Więk s zo ś ć p o p ro s tu k o ły s ała s ię w p rzó d i w ty ł n a o b ity ch s k ó rą ławach , ro zk o s zu jąc s ię d y s k o mfo rtem p remiera. Urq u h art zerk n ął n a p rzewo d n iczącą w n ad ziei, że mo że u k ró ci tak ie zach o wan ie i wraz z n im całą d y s k u s ję, ale o n a n ag le zn alazła co ś n ies ły ch an ie in teres u jąceg o n a liś cie zap y tań p o s els k ich . Urq u h art b y ł zd an y n a s ieb ie. – Cel teg o p y tan ia jes t jas n y . M o ja o d p o wied ź p o zo s taje tak a s ama. Wy b u ch ło p an d emo n iu m, k ied y lid er o p o zy cji ws tał p o raz trzeci. Op arł s ię jed n y m ło k ciem o mó wn icę i p rzez d łu żs zą ch wilę trwał tak w milczen iu , czek ając, aż wrzawa u cich n ie, i d elek tu jąc s ię żarem s wo jej p u b liczn o ś ci o raz wid o k iem n ab iteg o n a h aczy k Urq u h arta. – Nie mam p o jęcia, co zas zło międ zy p an em p remierem i p ałacem. Wiem ty lk o to , o czy m p rzeczy tam w g azetach – p o mach ał eg zemp larzem „Th e Su n ” n a u ży tek k amer telewizy jn y ch – a ju ż d awn o p rzes tałem w to wierzy ć. Ale p y tan ie, k tó re zad ałem, jes t

p ro s te. Zan iep o k o jen ie ro s n ący mi p o d ziałami w n as zy m s p o łeczeń s twie p o d zielają milio n y zwy k ły ch lu d zi, b ez wzg lęd u n a to , czy tak ie o b awy ży wią o s o b y , p o wied zmy , n ieco mn iej zwy czajn e. J eś li jed n ak p an p remier ma z ty m p y tan iem k ło p o t, u jmę je in aczej. Czy p an p remier zg ad za s ię ze s twierd zen iem – M cKillin zerk n ął d o trzy man ej w ręk u g azety , ty m razem eg zemp larza „Ch ro n icle” – że n ie mo żemy s p o czy wać n a lau rach , p o d czas g d y d zies iątk i ty s ięcy n as zy ch ws p ó ło b y wateli ś p ią p o d g o ły m n ieb em n a n as zy ch u licach , n ie z włas n ej win y ? Czy p an p remier s ię zg ad za, że w p rawd ziwie Zjed n o czo n y m Kró les twie p o czu cie p rzy n ależn o ś ci b ezro b o tn y ch mało ro ln y ch z p ó łn o cn ej Szk o cji jes t ró wn ie is to tn e co właś cicieli d o mó w n a p rzed mieś ciach n a p o łu d n iu k raju ? Czy p o d trzy mu je p o g ląd , iż jes t to raczej p o wó d d o n iep o k o ju n iż d o s k ład an ia s o b ie g ratu lacji, jeś li co raz więcej lu d zi jeźd zi p o n as zy ch u licach ro lls -ro y ce’ami, p o d czas g d y n iep ełn o s p rawn i n a s wo ich wó zk ach s ą s p y ch an i d o ry n s zto k a, wciąż n ie mo g ąc ws iąś ć d o au to b u s u lin ii 5 7 ? – Ws zy s cy ro zp o zn ali s ło wa u s u n ięte z o cen zu ro wan eg o p rzemó wien ia. – A jeś li te p y tan ia s ię p an u p remiero wi n ie p o d o b ają, mam jes zcze więcej in n y ch . Drażn ili s ię teraz z Urq u h artem. Nie ch cieli o d p o wied zi, ty lk o k rwi, i właś n ie d o p arlamen tarn eg o ro zlewu tejże d o s zło . Urq u h art wied ział jed n ak , że k ied y zareag u je n a k tó rąk o lwiek z k wes tii d o ty czący ch p rzemó wien ia k ró la, całk o wicie s traci k o n tro lę n ad s y tu acją i b ęd zie n arażo n y n a b ezp ard o n o wy atak . – Nie d am s ię zmu s ić d o mó wien ia. Zwłas zcza s tad u s zak ali. – Z ty ln y ch ław rząd o wy ch , k tó re p o d czas teg o p o jed y n k u co raz b ard ziej cich ły , p o d n ió s ł s ię p o mru k p o p arcia. Wy mian a zd ań b ard ziej p rzy p o min ała teraz te, d o k tó ry ch p o s ło wie b y li p rzy zwy czajen i. Po s y p ały s ię zn iewag i, Urq u h art ty mczas em ciąg n ął, p rzek rzy k u jąc h armid er. – Zan im mó j wielce s zan o wn y k o leg a zb y t d alek o p o s u n ie s ię w s wo im p o zo rn y m zain teres o wan iu lo s em b ezd o mn y ch i b ezro b o tn y ch , b y ć mo że p o win ien zamien ić s ło wo ze s wo imi mo co d awcami ze związk ó w zawo d o wy ch i k azać im p rzes tać fo rs o wać p ro wad zące d o in flacji ro s zczen ia p łaco we, k tó re ty lk o p o zb awiają p rzy zwo ity ch o b y wateli p racy i d o mó w. – Ry k z ław rząd o wy ch b y ł n iemal o g łu s zający . – Szan o wn y p an p o s eł wita p ro b lemy in n y ch z rad o ś cią g rab arza! By ła to mis trzo ws k a p ró b a rato wan ia s wo jej s k ó ry . Ob elg i w k o ń cu o d wró ciły u wag ę o d p y tan ia M cKillin a, a p rzez s alę p rzeto czy ły s ię z o b u s tro n fale p ro tes tó w, wy rażan y ch p o p rzez in wek ty wy i wy mach iwan ie ręk ami. Lid er o p o zy cji ws tał, b y p o d jąć p ró b ę p o raz czwarty , ale p rzewo d n icząca Izb y , ś wiad o ma, że mo że p o win n a

zro b ić więcej, ab y o g ran iczy ć te in d ag acje i ch ro n ić p remiera, u zn ała, że wy s tarczy teg o d o b reg o i p rzek azała g ło s To n y ’emu M arp les o wi, b y łemu fu n k cjo n ariu s zo wi s łu żb y więzien n ej, k tó ry w o s tatn ich wy b o rach zd o b y ł min imaln ą więk s zo ś cią man d at w o k ręg u Dag en h am, u ważał s ię za zb awcę „zwy k łeg o czło wiek a” i n ie k ry ł s wo jej amb icji o s iąg n ięcia min is terialn eg o s tan o wis k a. Oczy wiś cie tak iej p o s ad y n ie d o s tan ie, n ie ty lk o d lateg o , że p rawd o p o d o b n ie n ie zag rzeje d łu g o miejs ca w Izb ie Gmin an i n ie z p o wo d u s wo jeg o h o mo s ek s u alizmu , lecz d lateg o , że jeg o p o rzu co n y ch ło p ak n ied awn o w ramach zems ty zd ewas to wał mies zk an ie p an a p o s ła w Wes tmin s terze, p o czy m d ał s ię złap ać p o licji. Wzg ard zen i k o ch an k o wie p o ciąg n ęli w d ó ł wielu wy b itn iejs zy ch lu d zi n iż M arp les , a żad en p remier n ie d a mu s zan s y p ó jś cia w ich ś lad y , ch o ćb y p o rząd n ie wy d ep tan e. J ed n ak w o czach p rzewo d n iczącej M arp les b y ł, ze wzg lęd u n a s wo ją amb icję, o d p o wied n im czło wiek iem, b y rzu cić p remiero wi łatwą p iłk ę, k tó rą ten b ez p ro b lemu o d b ije, i ty m s amy m u mo żliwić zap ro wad zen ie w Izb ie p o rząd k u . – Czy ż p an p remier n ie zg o d zi s ię ze mn ą – zaczął M arp les z wy raźn y m co ck n ey o ws k im ak cen tem (n ie p rzy g o to wał wcześ n ie p y tan ia, ale u ważał, że wie, jak p o mó c s wo jemu lid ero wi, zn ajd u jącemu s ię p o d o b s trzałem) – że ta p artia n ie ma s o b ie ró wn y ch w s zacu n k u d la in s ty tu cji teg o k raju , a w s zczeg ó ln o ś ci w s zacu n k u , miło ś ci i o d d an iu wo b ec czło n k ó w n as zej ws p an iałej ro d zin y k ró lews k iej? Zro b ił k ró tk ą p au zę. Teraz, k ied y ju ż s tał, n ag le n ie b y ł p ewn y , jak s k o ń czy ć. Od k as zln ął, zawah ał s ię, zb y t d łu g o , a ta p rzerwa g o o d s ło n iła n iczy m s zczelin a w ś red n io wieczn ej zb ro i. Op o zy cja rzu ciła s ię n a n ieg o . Z n ap rzeciwk a p o s y p ały s ię d rwiące k o men tarze, jes zcze b ard ziej wy b ijając g o z ry tmu , aż jeg o u my s ł zaciął s ię n a d ru g im b ieg u i s tan ął. Szczęk a mu o p ad ła, a o czy ro zs zerzy ły s ię ze s trach u , jak u lu d zi, k tó rzy p o o b u d zen iu p rzek o n u ją s ię, że k o s zmar s tał s ię rzeczy wis to ś cią, a o n i s to ją n ag o w miejs cu p u b liczn y m. – Czło n k ó w n as zej ws p an iałej ro d zin y k ró lews k iej – p o wtó rzy ł ty lk o s łab s zy m g ło s em. Os tateczn y cio s zad ał p o s eł o p o zy cji, k o ń cząc jeg o cierp ien ia za p o mo cą u wag i wy g ło s zo n ej s cen iczn y m s zep tem, k tó ry d o tarł d o k ażd eg o zak ątk a Izb y . – Zwłas zcza cio tek ! Nawet wielu p o s ło m s ied zący m p o s tro n ie M arp les a n ie u d ało s ię p o ws trzy mać triu mfu jący ch u ś mies zk ó w. M arp les zo b aczy ł, jak jed en z p o s łó w o p o zy cji p o s y ła mu p rześ miewczeg o cału s a, a wted y ju ż zu p ełn ie o p u ś ciła g o p ewn o ś ć s ieb ie, n a o czach ws zy s tk ich , więc o p ad ł żało ś n ie n a s wo je miejs ce. Op o zy cja raz jes zcze

o s iąg n ęła s tan eu fo rii. Urq u h art zamk n ął z ro zp aczą o czy . Przed ch wilą miał n ad zieję, że zatamo wał u p ły w k rwi; teraz p o trzeb o wałb y o p as k i u cis k o wej. Po my ś lał, że n ajch ętn iej zało ży łb y ją M arp les o wi n a s zy ję.

Rozdział 16 Kró l n ie mo że k u p o wać s wo ich zas ad w Tes co . J ak mó g łb y id en ty fik o wać s ię z lu d em, mając n a n o g ach k ap cie z mo n o g ramem?

Kró l s tał, jak miał w zwy czaju , p rzy o k n ie s wo jeg o s alo n u . Bawił s ię z zak ło p o tan iem n o s zo n y m n a lewej d ło n i s y g n etem z h erb em i n ie wy k o n ał żad n eg o ru ch u w s tro n ę Urq u h arta. Premiero wi k azan o czek ać n a zewn ątrz mo że n ie ty le n ieu p rzejmie d łu g o , ile wy raźn ie d łu żej n iż zwy k le, a teraz mu s iał p rzejś ć p rzez cały p o k ó j, zan im k ró l p o d ał mu ręk ę. Po n o wn ie zas k o czy ł Urq u h arta s łab y u ś cis k d ło n i, raczej n iezwy k ły u czło wiek a, k tó ry tak s ię s zczy cił s wo ją s p rawn o ś cią fizy czn ą. Ozn ak a wewn ętrzn ej s łab o ś ci? Czy u raz zawo d o wy ? Kró l ws k azał w milczen iu , b y u s ied li w fo telach p rzy k o min k u . – Was za Kró lews k a M o ś ć, mu s imy s k o ń czy ć z tą o twartą ran ą. – Zg ad zam s ię, p an ie p remierze. Niefo rmaln ą atmo s ferę ich wcześ n iejs zy ch s p o tk ań zas tąp iła n iemal teatraln a p recy zja. Przy p o min ali d wó ch s zach is tó w cierp liwie wy k o n u jący ch k o lejn e p o s u n ięcia. Sied zieli zaled wie k ilk a s tó p o d s ieb ie, ze złączo n y mi k o lan ami, czek ając, żeb y ten d ru g i zaczął. W k o ń cu Urq u h art b y ł zmu s zo n y zro b ić ru ch . – M u s zę p ro s ić, żeb y to s ię więcej n ie p o wtó rzy ło . To , że tak i materiał wy d o s taje s ię z p ałacu , u n iemo żliwia mi wy k o n y wan ie mo ich o b o wiązk ó w. A jeś li p rzeciek b y ł s p rawk ą jed n eg o z p ałaco wy ch s łu żący ch , to ta o s o b a p o win n a zo s tać u k aran a jak o p rzy k ład d la in n y ch n a p rzy s zło ś ć… – Niech d iab li wezmą p ań s k ą b ezczeln o ś ć! – Słu ch … – Przy ch o d zi p an tu taj, żeb y zak wes tio n o wać mo ją p rawo ś ć, zas u g ero wać, że ja lu b k to ś z mo jeg o p ers o n elu u jawn ił te p ars zy we d o k u men ty ! – Nie my ś li p an ch y b a, że to ja je u jawn iłem. Przecież s zk o d y , k tó re s p o wo d o wały … – To , p an ie Urq u h art, jes t p o lity k a, czy li p ań s k a g ra, n ie mo ja. Wiad o mo , że z Do wn in g Street n o to ry czn ie wy ciek ają d o k u men ty , k ied y to s łu ży was zy m celo m. J a n ie b io rę u d ziału w tej g rze! a

Kró l wy s u n ął g ło wę d o p rzo d u , ły s iejące s k ro n ie p o czerwien iały mu z o b u rzen ia, k o ś cis ty g rzb iet d łu g ieg o złaman eg o n o s a zazn aczał s ię wy raźn ie, jak

u ro zju s zo n eg o b y k a, k tó ry ma właś n ie ru s zy ć d o atak u . Słab y u ś cis k d ło n i b y ł zwo d n iczy . Urq u h art n ie mó g ł wątp ić w s zczero ś ć g n iewu ro zmó wcy i zo rien to wał s ię, że źle o cen ił s y tu ację. Zaczerwien ił s ię i p rzełk n ął g ło ś n o ś lin ę. – J a… p rzep ras zam, s ir. M o g ę p an a zap ewn ić, że n ie o d eg rałam żad n ej ro li w u jawn ien iu ty ch d o k u men tó w, i zak ład ałem, że mo że jak iś s łu żący z p ałacu … ? Źle to zin terp reto wałem. Czu ł s ię, jak b y k n y k cie mo cn o zaciś n ięty ch d ło n i p ęk ały mu z fru s tracji, p o d czas g d y k ró l p ry ch n ął k ilk a razy n o s em, u d erzając ręk ą w p rawe k o lan o , jak b y ch ciał wy ład o wać g n iew i o d zy s k ać p an o wan ie n ad s o b ą. Ob aj s ied zieli p rzez d łu żs zą ch wilę w milczen iu , zb ierając my ś li. – Sir, n ie mam p o jęcia, co za d iab eł jes t o d p o wied zialn y za p rzeciek i n as ze n iep o ro zu mien ie. –

Pan ie

p remierze,

jes tem

w

p ełn i

ś wiad o my

mo ich

k o n s ty tu cy jn y ch

o b o wiązk ó w i o g ran iczeń . Do g łęb n ie je p rzes tu d io wałem. Otwarta wo jn a z mo im p remierem n ie n ależy d o mo ich p rero g aty w an i n ie jes t mo im p rag n ien iem. Tak ie d ziałan ie mo że b y ć ty lk o s zk o d liwe, a mo że wręcz k atas tro faln e, d la n as o b u . – Rząd o wi s zk o d ę ju ż wy rząd zo n o . Po d zis iejs zy ch p y tan iach d o p remiera n ie mam wątp liwo ś ci, że w ju trzejs zy ch g azetach zaro i s ię o d arty k u łó w p o p ierający ch to , co u ważają za p ań s k ie p o g ląd y , i atak u jący ch , jak to zap ewn e u jmą, n iewrażliwy i au to ry tarn y rząd . Nap is zą, że to cen zu ra. Kró l u ś miech n ął s p o łeczn y ch .

s ię

p o n u ro ,

s ły s ząc

tę

an alizę

ró wn o wag i

n as tro jó w

– Tak i s p o s ó b p rzed s tawien ia s p rawy ty lk o zas zk o d zi n am o b u , s ir. Wb ije p o międ zy n as k lin , wy ciąg n ie n a ś wiatło d zien n e te częś ci n as zej k o n s ty tu cji, k tó re n ajlep iej zo s tawić w d y s k retn y ch ciemn o ś ciach . By łb y to p o ważn y b łąd . – Z czy jej s tro n y ? – Ze s tro n y n as ws zy s tk ich . M u s imy zro b ić, co w n as zej mo cy , żeb y teg o u n ik n ąć. – Urq u h art p o zwo lił, b y te s ło wa zawis ły w p o wietrzu , p o d czas g d y o n p ró b o wał o cen ić reak cję ro zmó wcy , ale w p o d p u ch n ięty ch o czach k ró la d o s trzeg ł ty lk o n iezmien n ą iry tację. – M u s imy s p ró b o wać n ie d o p u ś cić d o teg o , b y g azety zep s u ły n as zą relację. – No a co p an a zd an iem mo g ę zro b ić? Przecież n ie ja zacząłem tę p u b liczn ą awan tu rę. Urq u h art wziął g łęb o k i wd ech , u s iłu jąc n ieco p o wś ciąg n ąć s wó j o s try języ k . – Wiem, s ir. Wiem, że n ie p an ją zaczął. Ale p an mo że p o ło ży ć jej k res .

– J a? W jak i s p o s ó b ? – M o że p an ją zak o ń czy ć alb o p rzy n ajmn iej zmin imalizo wać s traty , s tąd , z p ałacu . Pań s k i s ek retarz p ras o wy mu s i p o d zwo n ić d ziś wieczo rem p o red ak cjach , b y p o wied zieć n aczeln y m, że n ie ma międ zy n ami żad n eg o s p o ru . Kró l p o k iwał g ło wą, ro zważając p ro p o zy cję. – Po d trzy mać k o n s ty tu cy jn ą fik cję, że k ró l i jeg o rząd s ą razem, co ? – W rzeczy s amej. M u s i też zas u g ero wać, że te p rzeciek i d o p ras y p rzed s tawiły my ln y o b raz s y tu acji i że p ierwo tn y tek s t n ie o d d aje p ań s k ich p o g ląd ó w. M o że mó g łb y d ać d o zro zu mien ia, że p rzy g o to wał g o d la p an a ten czy in n y d o rad ca? – M a zap rzeczy ć mo im s ło wo m? – Zap rzeczy ć, że ró żn imy s ię w tej k wes tii. – Po s tawmy s p rawę jas n o . Ch ce p an , żeb y m wy p arł s ię włas n y ch p rzek o n ań . – Pau za. – Ch ce p an , żeb y m s k łamał. – To raczej tak ie wy g ład zan ie ry s . Nap rawian ie s zk ó d … – Szk ó d , k tó ry ch n ie s p o wo d o wałem. Nie p o wied ziałem p u b liczn ie n iczeg o , co b y s ię n ie zg ad zało z p ań s k im s tan o wis k iem, i n ie p o wiem. M o je p o g ląd y s ą s p rawą całk o wicie p ry watn ą. – Nie s ą, jeś li ląd u ją n a p ierws zy ch s tro n ach g azet! – Urq u h art n ie p o trafił p o h amo wać fru s tracji. Wy g ran ie teg o s p o ru miało k lu czo we zn aczen ie. – To p ań s k i p ro b lem, n ie mó j. Omawiałem s wo je p o my s ły jed y n ie w wąs k im g ro n ie s wo jej ro d zin y , p rzy k o lacji. Bez p ałaco wy ch s łu żący ch . Bez d zien n ik arzy . Z p ewn o ś cią b ez p o lity k ó w. – A więc jed n ak je p an o mawiał. – Pry watn ie. Na o s o b n o ś ci. A o mawiać mu s zę, jeś li mo je rad y d la rząd u mają b y ć co ś warte. – Są p ewn e ro d zaje rad , b ez k tó ry ch rząd mo że s ię o b ejś ć. W k o ń cu wy b ran o n as , żeb y ś my rząd zili ty m k rajem. – Pan ie Urq u h art! – Nieb ies k ie o czy zap ło n ęły o b u rzen iem, a d ło n ie k ró la zb ielały , k ied y zacis n ął je n a p o ręczy fo tela. – Czy mam p an u p rzy p o mn ieć, że n ie zo s tał p an wy b ran y n a p remiera? Nie p rzez o b y wateli. Nie ma p an man d atu . Do n as tęp n y ch wy b o ró w jes t p an n ik im więcej n iż k o n s ty tu cy jn y m s tró żem. Nato mias t ja jes tem mo n arch ą z p rzy zn an y m mi p rzez trad y cję i ws zy s tk ie k s ięg i p rawa k o n s ty tu cy jn eg o , jak ie, d o d iab ła, n ap is an o , p rawem d o u d zielan ia p an u rad . – Na o s o b n o ś ci.

– Nie mam k o n s ty tu cy jn eg o o b o wiązk u p u b liczn ie k łamać, żeb y o calić rząd o wi s k ó rę. – M u s i n am p an p o mó c p rzek o n ać red ak cje. – Dlaczeg o ? – Po n ieważ… – Po n ieważ jeś li ich n ie p rzek o n a, Urq u h art zo s tan ie n a lo d zie, zd an y n a włas n e s iły , i wy k o ń czą g o p o malu tk u wy b o ry u zu p ełn iające. – Po n ieważ n ie mo że p an p o k azać, że wch o d zi p an w s p ó r z rząd em w k wes tii p ro wad zo n ej p o lity k i. – Nie wy rzek n ę s ię włas n y ch p rzek o n ań . By ło b y to o b raźliwe d la mn ie n ie ty lk o jak o mo n arch y , ale tak że jak o czło wiek a. A p an , d o d iab ła, n ie ma p rawa o to p ro s ić! – J ak o mo n arch a n ie ma p an p rawa d o o s o b is ty ch p rzek o n ań , n ie w p o lity czn ie d rażliwy ch k wes tiach . – Od mawia mi p an mo ich p raw, k tó re mam jak o czło wiek ? J ak o o jciec? J ak mo że p an s p o jrzeć s wo im d ziecio m w o czy … – W tak ich k wes tiach n ie jes t p an czło wiek iem, ty lk o k o n s ty tu cy jn y m n arzęd ziem… – M as zy n k ą d o zatwierd zan ia p ań s k ich s zaleń s tw? Nig d y ! – … k tó re mu s i p u b liczn ie p o p ierać p ełn o p rawn ie wy b ran y rząd we ws zy s tk ich s p rawach . – W tak im razie s u g eru ję, p an ie Urq u h art, żeb y zo s tał p an wy b ran y , p rzez o b y wateli. Niech im p an p o wie, że n ic p an a n ie o b ch o d zi ich p rzy s zło ś ć. Że b ęd zie p an s p o k o jn ie p atrzy ł, jak Szk o ci o d d alają s ię o d n as , p ełn i n iezad o wo len ia i ro zp aczy . Że n ie mierzi p an a, że ty s iące An g lik ó w n azy wają d o mem k arto n o we p u d ło w jak imś k o s zmarn y m p rzejś ciu p o d ziemn y m. Że wielk ie o b s zary n as zy ch ś ró d mieś ć to zak azan a o k o lica, d o k tó rej n ie zap u s zcza s ię an i p o licja, an i o p iek a s p o łeczn a. Niech im p an p o wie, że ma p an g d zieś ws zy s tk o p o za ty m, b y wy p ch ać k ies zen ie p ań s k ich zwo len n ik ó w. Niech im p an to p o wie, n iech p an wy g ra wy b o ry , a p o tem n iech p an tu wró ci i wy d aje mi ro zk azy . Ale d o teg o czas u n ie b ęd ę d la p an a k łamać! Kró l zerwał s ię n a n o g i, p ch an y b ard ziej en erg ią s wo jej n ieo p an o wan ej fu rii n iż ś wiad o my m p rag n ien iem zak o ń czen ia au d ien cji. Urq u h art wied ział jed n ak , że n ie ma s en s u teg o k o n ty n u o wać. Kró l b y ł n iewzru s zo n y , n ie miał zamiaru s ię u g iąć, p rzy n ajmn iej d o p ó k i Urq u h art n ie wy g ra wy b o ró w n a włas n e k o n to jak o p remier. A wy ch o d ząc p o wo li z p o k o ju , Urq u h art wied ział, że n iep rzejed n an ie k ró la p rzek reś liło ws zelk ie s zan s e n a p rzep ro wad zen ie ty ch wcześ n iejs zy ch wy b o ró w i ich

wy g ran ie.

Rozdział 17 Ci, k tó rzy ch cą u jeżd żać k s iężn ą, p o win n i zao p atrzy ć s ię w d łu g ie wo d ze.

W p ry watn y ch ap artamen tach p ałacu Ken s in g to n zad zwo n ił telefo n . M in ęła ó s ma wieczo rem i Lan d les s n ie s p o d ziewał s ię zas tać k s iężn ej w d o mu . J ej mąż wy jech ał d o Birk en h ead n a o twarcie termin alu g azo weg o , więc Lan d les s my ś lał, że k s iężn a alb o to warzy s zy małżo n k o wi, alb o ś więtu je s wo ją wo ln o ś ć g d zieś n a mieś cie. A jed n ak o d eb rała o n a we włas n ej o s o b ie. – Do b ry wieczó r, Was za Wy s o k o ś ć. Bard zo s ię cies zę, że zas tałem p an ią w d o mu . – Ben jamin ie, co za miła n ies p o d zian k a. – W jej g ło s ie p o b rzmiewały rezerwa i lek k ie ro ztarg n ien ie, jak b y co ś u k ry wała. – Od zy s k u ję właś n ie s iły p o ciężk im d n iu s p ęd zo n y m z d wo ma ty s iącami czło n k iń Wo men ’s In s titu te. Nie wy o b rażas z s o b ie, jak im jes t s ię zmęczo n y m p o u ś ciś n ięciu ty ch ws zy s tk ich d ło n i i s łu ch an iu całej tej s zczero ś ci. J es tem w trak cie mas ażu . – W tak im razie p rzep ras zam, że p rzes zk o d ziłem, ale mam d o b re wieś ci. Przez całe p o p o łu d n ie zas tan awiał s ię, jak k s iężn a mo że zareag o wać n a s k an d al, jak i wy wo łał tek s t p rzemó wien ia, k tó ry mu p rzek azała jak o p ierws zy o wo c ich n o weg o u k ład u . Zro b iła to z zamiarem p o k azan ia p rawo ś ci i g łęb o k ich tro s k k ró la. M iała n ik łe p o jęcie, że tek s t zo s tan ie o p u b lik o wan y , i żad n eg o , że ro zp ęta b u rzę. M o że n awet b ęd zie ś led ztwo w tej s p rawie. Czy s ię teraz n ie p rzes tras zy ? – Ch ciałem ty lk o p an i p o wied zieć, że ju trzejs ze g azety b ęd ą p ełn e arty k u łó w wy ch walający ch k ró la. Ws p an iała s p rawa, n iezmiern ie mu s ię to p rzy s łu ży ło . A ws zy s tk o d zięk i temu , że o d p o wied n io p o p ro wad ziliś my tę s p rawę. Zn ak o micie s ię p an i s p is ała. Wy ciąg n ęła s ię n a s to le d o mas ażu , s zu k ając ręk ą k ielis zk a z s zamp an em. – Świetn a z n as d ru ży n a, co , Ben jamin ie? – Tak , Was za Wy s o k o ś ć. Świetn a d ru ży n a. – Nad al b y ła p ełn a rezerwy ; czy żb y ju ż to s ch rzan ił? – I tak s ię zas tan awiałem, p rzep ro wad załem p o n o wn ie k alk u lacje. Wie p an i, teraz, k ied y miałem ju ż o k azję p an ią p o zn ać i p rzek o n ać s ię o p an i k o mp eten cjach , my ś lę, że warto ś ć p an i p o mo cy b ęd zie jes zcze więk s za, n iż p o czątk o wo mi s ię wy d awało . O k o lejn e p ięćd zies iąt ty s ięcy fu n tó w. Co p an i n a to ? – Ben jamin ie, ty tak n a s erio ? Dla mn ie rewelk a.

Sk rzy wił s ię n a ten zaś miecający języ k s lan g , k u ltu ro wy p ro d u k t n iek o ń czącej s ię d iety zło żo n ej z p lo tk ars k iej p ras y , mag azy n ó w mo d y i k o mik s ó w d la d o ro s ły ch . On s am rzu cił s zk o łę w wiek u p iętn as tu lat i to ro wał s o b ie d ro g ę p rzez ży cie o b ciążo n y cały m s wo im n ieo k rzes an iem, n iewy p arzo n ą g ęb ą i g ru b o cio s an y m ak cen tem. Ta d ro g a d ała mu p o czu cie włas n ej warto ś ci, b y ła jed n ak b ru taln a, n ie tak a, jak iej ch ciał d la s wo ich trzech có rek , k tó ry ch ży cio we ś cieżk i ro iły s ię o d n ajś wietn iejs zy ch mo żliwo ś ci k s ztałcen ia. Kied y s łu ch ał k s iężn ej, n ie mó g ł an i zro zu mieć, an i zn ieś ć ty ch , k tó rzy ch o ć u ro d zili s ię z ws zelk imi p rzy wilejami, p ó źn iej p rzy n o s zą im ws ty d . M imo ws zy s tk o wied ział, że zn alazł s wo jeg o czło wiek a. Zaś miał s ię p rzy jaciels k o d o s łu ch awk i. Ks iężn a o d ło ży ła telefo n i p o ciąg n ęła k o lejn y ły k z k ielis zk a. Zas tan awiała s ię, czy n ie za g łęb o k o w to wch o d zi. Dawn o ju ż s ię n au czy ła, że d la żad n eg o z czło n k ó w ro d zin y k ró lews k iej n ie ma czeg o ś tak ieg o jak d armo wy lu n ch , a co d o p iero mó wić o d armo wy ch p ięćd zies ięciu ty s iącach fu n tó w. Zaws ze z czy mś tak im co ś s ię wiąże, a p o d ejrzewała, że za te s zn u rk i Ben Lan d les s b ęd zie mo cn o p o ciąg ał. – Sp in a s ię p an i, Was za Wy s o k o ś ć. Przewró ciła s ię n a p lecy . Ręczn ik ześ lizg n ął s ię z jej ciała, k ied y p rzy g ląd ała s ię s wo im ś wieżo u jęd rn io n y m p iers io m. – Zap o mn ij o mięś n iach b ark ó w, Bren t. Czas zająć s ię mo ją wewn ętrzn ą k o b ietą. Po ru czn ik Bren two o d Alb ery -Hu n t, mierzący s ześ ć s tó p trzy cale g ward zis ta o d d eleg o wan y d o p ałacu jak o o s o b is ty k o n iu s zy d wo rs k i k s iężn ej, zas alu to wał i s tan ął n a b aczn o ś ć. J eg o ręczn ik tak że s p ad ł n a p o d ło g ę, a k s iężn a o b rzu ciła g o k ry ty czn y m s p o jrzen iem, jak b y p rzep ro wad zała in s p ek cję o d d ziałó w. Po ru czn ik wied ział z d o ś wiad czen ia, że jes t o n a wy mag ający m p u łk o wn ik iem i że n o cn a s łu żb a p o d jej d o wó d ztwem b ęd zie p raco wita.

Rozdział 18 Wy b o ry mają o d s iać p ó łg łó wk ó w. Nie zaws ze s ię to im u d aje. Nato mias t d zied ziczn ej mo n arch ii n awet n ie ch ce s ię p ró b o wać.

Gru d zień : ty d zień Bo żeg o Naro d zen ia – Teg o s ię n ie d a zro b ić, Fran cis . Nie mian u ję min is tró w p o to , żeb y mi mó wili, że s ię n ie d a – wś ciek ł s ię w d u ch u Urq u h art. J ed n ak k an clerz s k arb u u p ierał s ię p rzy s wo im, a Urq u h art wied ział, że ma rację. Stali w małej, zb itej g ru p ce w ro g u s ali recep cy jn ej w cen trali p artii, g d zie zeb rali s ię jej d o b rzy i zacn i czło n k o wie, ab y zao s zczęd zić czas i p ien iąd ze, ś więtu jąc Bo że Naro d zen ie, a jed n o cześ n ie żeg n ając jed n ą z fu n k cjo n ariu s zek p arty jn y ch z d łu g im s tażem. Pen s je tak ich fu n k cjo n ariu s zy b y ły n ęd zn e, waru n k i p racy n a o g ó ł żało s n e, a w d o d atk u mieli o n i n ie wy k azy wać s ię n iezależn o ś cią an i my ś len ia, an i d ziałan ia. W zamian o czek iwali, p o wielu latach , u zn an ia w fo rmie zap ro s zen ia n a g ard en p arty d o p ałacu Bu ck in g h am, s k ro mn ej wzmian k i n a liś cie wy ró żn io n y ch ty tu łami s zlach eck imi, czy p o żeg n aln eg o p rzy jęcia, n a k tó ry m zajęci min is tro wie zb ierają s ię, ab y p ić s ło d k ie n iemieck ie win o , p rzeg ry zan e k iełb as k ami k o k tajlo wy mi p o d czas feto wan ia o d ch o d ząceg o n a emery tu rę i częs to zu p ełn ie s o b ie n iezn an eg o u rzęd n ik a. J ed n ak w tej imp rezie Urq u h art wziął u d ział z p rzy jemn o ś cią, żeg n an o b o wiem s tars zą ju ż, ale try s k ającą en erg ią h erb aciark ę, p an ią Stag g . Nik t in n y n ie miał za s o b ą tak d łu g ieg o s tażu , b y p amiętać, o d jak d awn a tam p raco wała. Herb atę ro b iła o h y d n ą, a k awy jej p ro d u k cji n ie d ało s ię o d ró żn ić o d h erb aty , ale h u mo r p an i Stag g p rzeb ijał s ię p rzez p o mp aty czn o ś ć, tak częs to o tu man iającą p o lity k ó w, a jej p ełn a wig o ru o b ecn o ś ć zazwy czaj ro zład o wy wała n ap ięcie n awet p rzy n ajb ard ziej p o n u ry ch o k azjach . Urq u h art zak o ch ał s ię w n iej p o n ad trzy d zieś ci lat temu , k ied y jak o as p iru jący p o s eł jak zah ip n o ty zo wan y o b s erwo wał s cen ę, w k tó rej p an i Stag g d o s trzeg ła u ry wający s ię g u zik p rzy mary n arce lid era p artii Ted a Heath a i u p arła s ię ro zeb rać teg o s tareg o k awalera d o k o s zu li, ab y n a miejs cu n ap rawić s zk o d ę. Urq u h art miał ś wiad o mo ś ć, że to ju ż jej trzecia p ró b a o d ejś cia n a emery tu rę, ale p o n ieważ miała s ied emd zies iąt d wa lata, wy d awało s ię p rawd o p o d o b n e, że ty m razem o s tatn ia. Premier cies zy ł s ię z tej o k azji u cieczk i o d o ficjaln y ch s p raw. J eg o rad o ś ć n ie trwała jed n ak d łu g o .

– Po p ro s tu s ię n ie d a – p o wtó rzy ł k an clerz. – Świąteczn y ch zak u p ó w p rawie n ie b y ło , a reces ja n ad ejd zie s zy b ciej, n iż s ię s p o d ziewaliś my . M o żemy tro ch ę n aciąg n ąć s taty s ty k i, p rzez mies iąc czy d wa tłu maczy ć, że to tak ie an o malie w d an y ch , ale n ie d amy rad y zatu s zo wać fali ab s o lwen tó w, k tó ra zaleje ry n ek p racy w o k o licach Wielk an o cy . Więk s zo ś ć z n ich p ó jd zie p ro s to z s al lek cy jn y ch d o k o lejk i p o zas iłek , a ty czy ja g ó wn o mo żemy z ty m zro b ić. Czterej mężczy źn i, s to jący w cias n ej g ru p ce z p o ch y lo n y mi g ło wami, p rzy s u n ęli s ię jes zcze b liżej d o s ieb ie, jak b y ch cąc ch ro n ić wielk ą tajemn icę. Urq u h art zap y tał p rzed ch wilą k an clerza, jak ie jeg o zd an iem s ą s zan s e n a o p ó źn ien ie u d erzen ia reces ji o mies iąc czy d wa, ab y zy s k ać tro ch ę n a czas ie. Ale ten ty lk o p o twierd ził to , co p remier ju ż wied ział. Nas tęp n y o d ezwał s ię Stamp er i mó wił k ró tk o . Po co s ię ro zwo d zić, g d y wieś ci s ą złe. – Cztery p u n k ty p ro cen to we, Fran cis . – Do p rzo d u ? – Do ty łu . Przez tę p rzy k ro ś ć z k ró lem n as ze p ro wad zen ie d iab li wzięli. Tracimy cztery p u n k ty i s o n d aże d alej lecą n ie w tę s tro n ę, co trzeb a. Urq u h art p rzes u n ął języ k iem p o wąs k ich warg ach . – A ty , Alg y ? J ak ą to czarę g o ry czy p rzy n o s is z, b y wy lać mi ją n a g ło wę? Kied y Urq u h art o d wró cił s ię d o s k arb n ik a p artii, mu s ieli p o ch y lić s ię jes zcze b ard ziej, b o czło wiek s p rawu jący p ieczę n ad p arty jn y mi fin an s ami miał n iewiele p o n ad p ięć s tó p wzro s tu i s łu ch an ie g o w g warn y m p o k o ju b y ło s p o ry m wy s iłk iem. W p rzeciwień s twie d o k an clerza i Stamp era n ie zo s tał wtajemn iczo n y w p lan y wcześ n iejs zy ch wy b o ró w, ale n ie b y ł g łu p i. Kied y s k arb n ik a p y tają, jak ży jąca n a d eb ecie p artia mo że s zy b k o zeb rać d zies ięć milio n ó w fu n tó w, to s k arb n ik wie, że co ś s ię k ro i. J eg o d o b rze o d ży wio n a twarz p o k ry ła s ię ru mień cem, k ied y wy ciąg n ął s zy ję, żeb y s p o jrzeć n a p o zo s tały ch . – Nie d a s ię. Nied łu g o p o wy b o rach , zaraz p o ś więtach i tu ż p rzed reces ją… Nie d ałb y m rad y zeb rać d zies ięciu milio n ó w fu n tó w w ty m ro k u , a co d o p iero w ty m mies iącu . Bąd źmy realis tami, d laczeg o k to k o lwiek ch ciałb y p o ży czy ć tak ą fo rs ę p artii ze s k ro mn ą więk s zo ś cią, k tó ra wk ró tce b ęd zie jes zcze s k ro mn iejs za. – Co mas z n a my ś li? – zap y tał Urq u h art. – Przep ras zam, Fran cis – p o ś p ies zy ł z wy jaś n ien iem Stamp er. – Wiad o mo ś ć p ewn ie czek a n a two im b iu rk u . Fred d ie Ban cro ft zmarł d ziś ran o . Urq u h art zamy ś lił s ię n ad ty mi wieś ciami o jed n y m z s zereg o wy ch p o s łó w p artii

ze ś ro d k o wej An g lii. Nie b y ły o n e zu p ełn ie n ies p o d ziewan e. Ban cro ft o d wielu lat b y ł p o lity czn y m tru p em, p rzy s zła p o ra, żeb y res zta jeg o o s o b y d o s to s o wała s ię d o teg o s tan u . – Wielk a s zk o d a, jak ą miał więk s zo ś ć? – Urq u h arto wi z tru d em u d ało s ię ro zd zielić te d wie my ś li jak imś zn ak iem p rzes tan k o wy m czy p au zą. Ws zy s cy czterej d o s k o n ale zd awali s o b ie s p rawę z jeg o o b aw: s en s acy jn e n ag łó wk i k amp an ii wy b o ró w u zu p ełn iający ch miały w zwy czaju two rzen ie n o wy ch n as tro jó w w s p o łeczeń s twie, zazwy czaj k o s ztem rząd u , k tó reg o k an d y d at b y ł p o d d awan y u b o jo wi ry tu aln emu . – Za małą. – Szlag . – Przeg ramy . A im d łu żej b ęd ziemy zwlek ać, ty m b ęd zie g o rzej. – Pierws ze u zu p ełn iające ze mn ą jak o p remierem. Nie n ajlep s za rek lama, co ? M iałem n ad zieję, że ws k ak u ję d o ro zp ęd zo n eg o p o ciąg u p o lity czn ej k o n iu n k tu ry , a n ie że mn ie wp y ch ają p o d jeg o k o ła. Narad ę p rzerwał im mło d zien iec o ziemis tej cerze, w wy g n iecio n y m g arn itu rze i p rzek rzy wio n y m k rawacie. J eg o o p o ry p rzed zak łó can iem p o g awęd k i o wy raźn ie b ard zo p ry watn y m ch arak terze zo s tały p o k o n an e p rzez win o Lieb frau milch o raz zak ład z jed n ą z g ib k ich s ek retarek , k tó ra p o s tawiła s wo je łó żk o p rzeciwk o jeg o n ieś miało ś ci. – Przep ras zam, właś n ie d o łączy łem d o d ziału b ad awczeg o p artii. M o g ę p ro s ić p an ó w o au to g rafy ? – Wcis n ął międ zy n ich k artk ę i b ru d n y d łu g o p is . Po zo s tali czek ali n a ru ch Urq u h arta, n a jeg o p o lecen ie, b y p o rząd n ie zru g ać mło d zień ca za tę zu ch wało ś ć i o d p rawić z k witk iem. Urq u h art jed n ak u ś miech n ął s ię, wd zięczn y za ten p rzery wn ik . – Wid zis z, Tim, k o mu ś jes tem p o trzeb n y ! – Po d p is ał s ię n a k artce. – A jak ie ma p an amb icje, mło d y czło wiek u ? – Ch cę zo s tać k an clerzem s k arb u , p an ie Urq u h art. – Wak ató w b rak ! – o d p arł z n acis k iem k an clerz. – A mo że jed n ak … – rzu cił o s trzeg awczo p remier. – Niech p an s p ró b u je w Bru n ei – d o d ał Stamp er p o ważn iejs zy m to n em. Na ch wilę zap an o wała o g ó ln a wes o ło ś ć, g d y k artk a p rzech o d ziła z rąk d o rąk , ale k ied y żarty u cich ły , a mło d zien iec wy co fał s ię w k ieru n k u o b lan ej p ąs em s ek retark i, Urq u h art p o p atrzy ł w p o zb awio n e h u mo ru , b ezwzg lęd n e o czy Stamp era.

W p rzeciwień s twie d o p o zo s tały ch o n i d waj wied zieli, jak ważn e s ą p rzy s p ies zo n e wy b o ry . J eś li reces ja i d eb et n a p arty jn y m k o n cie b y ły mu ś n ięciem p ętli wo k ó ł ich s zy i, to wiad o mo ś ć o wy b o rach u zu p ełn iający ch p rzy jęli jak d źwięk o d s u wająceg o s ię p o raz o s tatn i ry g la zap ad n i. M u s i b y ć jak ieś wy jś cie, b o in aczej… – Wes o ły ch ś wiąt, Tim? Sło wa Stamp era miały w s o b ie tch n ien ie wieczn ej ark ty czn ej n o cy : – Nie w ty m ro k u , Fran cis . Nie d a s ię. M u s is z p o g o d zić s ię z ty m fak tem. Nie teraz, n ie p o tej aferze z k ró lem. Po p ro s tu s ię n ie d a.

Część II

Rozdział 19

No wy Ro k Pałac Bu ck in g h am, 3 1 g ru d n ia Najd ro żs zy Sy n u , Zaczy n am d ziś mó j p ierws zy p ełn y ro k jak o k ró l i jes tem p ełen zły ch p rzeczu ć. M iałem wczo raj s en . Zn ajd o wałem s ię w jak imś p o k o ju , cały m b iały m, o b raz b y ł ro zmy ty , jak to czas em w s n ach , ch y b a b y ł to s zp ital. Stałem k o ło wan n y , b iałej jak ws zy s tk o in n e, w k tó rej d wie p ielęg n iark i k ąp ały mo jeg o o jca, s tareg o i zmizern iałeg o , tak ieg o , jak i b y ł tu ż p rzed ś miercią. Trak to wały g o z wielk ą czu ło ś cią i tro s k liwo ś cią, zan u rzały w ciep łej wo d zie, tak że u n o s ił s ię n a p o wierzch n i, b y ł całk o wicie s p o k o jn y , p o g o d zo n y , tak jak ja. Po raz p ierws zy o d wielu mies ięcy czu łem s p o k ó j. Po tem p o jawiła s ię jes zcze jed n a p ielęg n iark a. Nio s ła jak ieś zawin iątk o . Dzieck o . To b y łeś Ty ! Owin ięty w b iały s zal. Kied y jed n ak z n iecierp liwo ś cią wy ciąg n ąłem p o Cieb ie ręce, ta p ielęg n iark a, a tak że te d wie zajmu jące s ię mo im o jcem zn ik n ęły . Trzy małem Cię mo cn o , ale b ez p o d trzy my wan ia o jciec ju ż n ie u n o s ił s ię n a p o wierzch n i, lecz n ag le zaczął to n ąć w wan n ie. Wo d a zalewała mu twarz, o czy miał zamk n ięte. Sięg n ąłem p o n ieg o jed n ą ręk ą, ale wted y Ty zacząłeś mi wy p ad ać. Żeb y mu p o mó c, u rato wać g o , mu s iałem d ać Ci u p aś ć. Nie mo g łem o calić Was o b u . Nie miałem ju ż an i ch wili d łu żej n a d ecy zję, o n to n ął, Ty mi wy p ad ałeś z rąk … Wted y s ię o b u d ziłem. Ten s en jes t d la mn ie aż n azb y t jas n y . Ro d zin a k ró lews k a ma s y mb o lizo wać ciąg ło ś ć międ zy p rzes zło ś cią a p rzy s zło ś cią. Uważam, że n ie jes t to ju ż mo żliwe. Kró l mo że trzy mać s ię k u rczo wo p rzes zło ś ci, trad y cji, teg o , co n is zczeje. Alb o wy b rać p rzy s zło ś ć, z całą jej n iep ewn o ś cią, n ieb ezp ieczeń s twem i n ad zieją. M u s imy d o k o n ać wy b o ru . J es tem n a ro zd ro żu , zaró wn o jak o czło wiek , jak i jak o mo n arch a. Wiem, że jes tem u wielb ian y , ale wcale mn ie ten fak t n ie cies zy . Kied y ta p o p u larn o ś ć u trzy mu je s ię p o częś ci k o s ztem p remiera, żad n emu z n as n ie mo że p rzy n ieś ć n iczeg o d o b reg o . Pan Urq u h art jes t czło wiek iem n iezwy k le s tan o wczy m i, jak s ąd zę, raczej n iemający m s k ru p u łó w. Ro ś ci s o b ie wy łączn e p rawa d o p rzy s zło ś ci – jak b y ć mo że k ażd y

p remier – lecz ro b i to z całk o wity m b rak iem rezerwy . J eś li jed n ak mam n ie o d eg rać żad n ej ro li w b u d o wan iu tej p rzy s zło ś ci, czy to jak o czło wiek , czy jak o mo n arch a, to n ie ma we mn ie męs k o ś ci, n ie ma d u s zy , n ie ma n iczeg o . Nie b ęd ę d ąży ł d o k o n fro n tacji, b o k o n iec k o ń có w p rzeg ram. Ale n ie b ęd ę ty lk o milczący m zerem, p rzy g ląd ający m s ię p o zb awio n emu s k ru p u łó w, n iero zs ąd n emu rząd o wi. Ob s erwu j u ważn ie, jak p o to czy s ię ten wielk i s p ó r. I u cz s ię, b o tak że n a Cieb ie p rzy jd zie czas . Od d an y Ci Ojciec

Rozdział 20 W p o lity ce n ie jes t ważn e, ab y p o trafić ro zp o zn ać ws zy s tk ich . Is to tn e jes t jed n ak to , ab y ws zy s cy ro zp o zn awali cieb ie.

To miał b y ć b al mas k o wy n a p o witan ie No weg o Ro k u , ale Stamp er o d mó wił ws p ó łp racy . Po raz p ierws zy w jeg o p o lity czn ej k arierze lu d zie zaczęli g o ro zp o zn awać, wy k o n y wać ws zy s tk ie te p rzy miln e g es ty s u g eru jące, że jes t k imś ważn y m, i o b win iać wy łączn ie s ieb ie s amy ch , jeś li ro zmo wa z n im ich n u d ziła. Nie miał zamiaru s ch o wać teg o ws zy s tk ieg o p o d jak imś id io ty czn y m n ak ry ciem g ło wy , ty lk o p o to , żeb y zro b ić p rzy jemn o ś ć g o s p o d y n i. Lad y Su s an „Deccy ” Kas s ar b y ła żo n ą o b ecn eg o p rezes a BBC. On p rzez cały ro k s tarał s ię o s zczęd n ie g o s p o d aro wać co raz s zczu p lejs zy m b u d żetem tej s zaco wn ej in s ty tu cji, ab y wy s tarczy ło mu n a p o k ry cie zo b o wiązań , p o d czas g d y o n a p lan o wała, jak u p ły n n ić p o ło wę p en s ji męża za jed n y m zamach em, wy d ając ją n a s wó j s ły n n y mo n u men taln y b al s y lwes tro wy . Ek s trawag an cji o p rawy p rzy jęcia d o ró wn y wała s p ek tak u larn o ś ć lis ty g o ś ci, k o mp ilo wan ej n a k o mp u terze p rzez o k rąg ły ro k , tak b y o b ejmo wała wy łączn ie n ajb ard ziej wp ły wo wy ch i n ajb ard ziej o s ławio n y ch . Po d o b n o n ie wy s tarczy ło p o p ro s tu b y ć arcy s zp ieg iem czy n ap aś ć n a b an k , żeb y zn aleźć s ię wś ró d wy b rań có w, trzeb a jes zcze b y ło zo s tać złap an y m i b ard zo p u b liczn ie u zn an y m za o weg o rab u s ia czy s zp ieg a, n ajlep iej p rzez BBC. Stamp er zo s tał włączo n y d o teg o g ro n a d o p iero p rzy d ru g im liczen iu . „Deccy ” – p rzezwis k o to p o ch o d ziło o d d ek o ltu , za k tó reg o s p rawą cies zy ła s ię zas łu żo n ą s ławą o d czas u , g d y jak o d wu d zies to latk a p o ś lu b iła p ierws zeg o ze s wo ich trzech mężó w – u zn ała, że zap ro s zen ie g o b y ło b łęd em, k ied y ty lk o zo b aczy ła, że Stamp er p rzy s zed ł w czy mś tak n iewy my ś ln y m jak s mo k in g . Uwielb iała b ale mas k o we, b o p o zwalały jej u k ry ć o czy i s tale wy p atry wać co raz to n o wy ch , p ełn y ch b las k u o fiar, p o d czas g d y u wag a g o ś ci mo g ła b ez p rzes zk ó d k o n cen tro wać s ię n a wy cięciu jej s u k n i. Nie lu b iła n a s wo ich p rzy jęciach b u n to wn ik ó w, zwłas zcza tak ich , k tó rzy u ży wali b ry lan ty n y . Celo wo i jak n ajb ard ziej p u b liczn ie p o my liła Stamp era z p ewn y m g wiazd o rem telen o weli, k tó ry o s tatn io wy s zed ł z k lin ik i o d wy k o wej, n ato mias t p ry watn ie p rzy s ięg ła s o b ie, żeb y w p rzy s zły m ro k u g o n ie zap ras zać, jeś li n ie zo s tan ie d o teg o czas u co n ajmn iej min is trem s p raw wewn ętrzn y ch . Szy b k o o d d aliła s ię w p o s zu k iwan iu o fiary b ard ziej s k ło n n ej d o ws p ó łp racy , trzep o cząc ag res y wn ie mas k ą, b y p rzeb ić s ię p rzez tłu m.

Do ch o d ziła p ó łn o c, k ied y Stamp er d o s trzeg ł o b fite k s ztałty p ero ru jąceg o Bry an a Bry n fo rd a-J o n es a, p rzy o b leczo n e w k o s tiu m p rzep arad o wał p rzed n im.

Śmiejąceg o

s ię Kawalera, więc

– Tim! Świetn ie cię wid zieć! – Cześ ć, BBJ . Nie zau waży łem cię. – M u s zę to s o b ie zap is ać w p amiętn iczk u . Przewo d n iczący p artii p rzeb ran y za is to tę lu d zk ą. – Po win n o b y ć warte co n ajmn iej wzmian k i n a p ierws zej s tro n ie. – Ty lk o jeś li ta in fo rmacja wy ciek n ie, s tary . O p rzep ras zam, zap o mn iałem. „Wy ciek in fo rmacji” n ie jes t w tej ch wili u lu b io n y m s fo rmu ło wan iem w k ręg ach rząd o wy ch . In n y ch g o ś ci ich p rzek o marzan k i b awiły , ch o ciaż Stamp er miał wy raźn e p o czu cie, że wy p ad ł g o rzej. Nie b y ło to o d czu cie mu miłe. Od ciąg n ął red ak to ra n a bok. – Sk o ro mo wa o p rzeciek ach , p o wied z mi co ś , s tary d ru h u . Co to za b y d lak s to i za ty m p rzeciek iem p rzemó wien ia k ró la? Zaws ze b y łem ciek aw. – I ciek aw p o zo s tan ies z. Wies z, że jak o d zien n ik arz n ie mo g ę u jawn iać s wo ich źró d eł. – Bry n fo rd -J o n es zaś miał s ię zło ś liwie, lecz w jeg o u ś miech u b y ło co ś n erwo weg o . – Tak , o czy wiś cie. Ale n as ze n iefo rmaln e ś led ztwo n ie p rzy n io s ło rezu ltató w, jak b y ło d o p rzewid zen ia w o k res ie ś wiąteczn y m, n ie mieliś my s zan s . A tak międ zy p rzy jació łmi… Bard zo b lis k imi p rzy jació łmi, p amiętaj. Kto to b y ł? – Nig d y ! No wies z, tajemn ica zawo d o wa. – Świetn ie d o ch o wu ję tajemn ic zawo d o wy ch . A mo że zap o mn iałeś ? Naczeln y wy d awał s ię s k o n s tern o wan y . – Po s łu ch aj, Tim, p o p ieram was n a ws zy s tk ie mo żliwe s p o s o b y , p rzecież o ty m wies z. Ale źró d ła… To k lejn o ty k o ro n n e. Ety k a d zien n ik ars k a i tak d alej. Ciemn e o czy Stamp era p ło n ęły ży wy m b las k iem. Źren ice b y ły n iemal n ien atu raln ie małe, p rzez co Bry n fo rd -J o n es miał wrażen ie, że d rążą g o n a wy lo t. – Żeb y ś my s ię n a p ewn o d o b rze zro zu mieli, BBJ … – Gwar wo k ó ł n ich zmien ił s ię w p ełn ą wy czek iwan ia cis zę, b o właś n ie w rad iu p o d an o , że Big Ben zaraz wy b ije p ó łn o c. Stamp er mu s iał zn iży ć g ło s d o s zep tu , lecz n ie aż tak , b y Bry n fo rd - -J o n es mó g ł mieć p ewn o ś ć, że in n i g o n ie u s ły s zą. – Ety k a p rzy b iera wiele ró żn y ch k s ztałtó w i ro zmiaró w, ale ak u rat n ie twó j, wid o czn y z o twarteg o o k n a w łazien ce.

Nie s tru g aj mi tu teraz s k ro mn is ia. Zap ad ła martwa cis za, k o ła wielk ieg o zeg ara zaczęły o b racać s ię i zazęb iać. Naczeln y wił s ię w zak ło p o tan iu . – Prawd ę mó wiąc, n ie wiem n ic p ewn eg o . Serio . Ci z „Ch ro n icle” d o rwali to p ierws i. M y ty lk o p o d ch wy ciliś my temat w p ó źn iejs zy ch wy d an iach . – Ale. Bry n fo rd -J o n es ro zejrzał s ię n erwo wo p o s ali, wzro k miał ro zb ieg an y . Zaczęło s ię ws tęp n e b icie d zwo n ó w, tro ch ę g o zag łu s zając. Ten s u k in s y n n ie miał zamiaru o d p u ś cić. – Ale. Tek s t n ap is ał ich k o res p o n d en t n a d wo rze k ró lews k im, mający d o b re k o n tak ty z p ałacem. Kied y zaczęliś my p y tać n a Do wn in g Street i w min is ters twach , u s ły s zeliś my ty lk o k rzy k i o b u rzen ia i o g ó ln ej k o n s tern acji. – A z p ałacu ? – Nic. Żad n eg o d emen ti, żad n eg o o b u rzen ia. Po twierd zen ia też n ie. Ro zmawiałem z rzeczn ik iem p ras o wy m k ró la, M y cro ftem, o s o b iś cie. Po wied ział, że to s p rawd zi i o d ezwie s ię, jeś li b ęd zie mó g ł, ale s ię n ie o d ezwał. Wied ział, że b ez d o ś ć s tan o wczeg o d emen ti b ęd ziemy mu s ieli to wy d ru k o wać. – A zatem. – Przeciek wy s zed ł z p ałacu . Od k ró la alb o k o g o ś z jeg o wes o łej k o mp an ii. M u s iało tak b y ć. M o g li to zab lo k o wać. A p u ś cili. – Po cił s ię i o cierał ró żo we czo ło ch u s teczk ą, k tó rą wy jął zza k o ro n k o weg o man k ietu k o s tiu mu k awalera. – J ezu , Tim. Nie wiem teg o n a p ewn o . Big Ben wy b ił p ó łn o c i s ala o d p o wied ziała n o wy m wy b u ch em zab awy . Stamp er p rzy s u n ął s ię b lis k o ro zmó wcy , zmu s zo n y k rzy czeć mu d o u ch a. – No to o p o wied ziałeś mi ty lk o p lo tk i i two ja ety k a n ie u cierp iała. Wid zis z, jak ie to b y ło łatwe, s tary d ru h u ? – Stamp er mo cn o ś cis n ął n aczeln eg o za ramię, z zas k ak u jącą s iłą jak n a k o g o ś o tak mizern ej, wy d awało b y s ię, p o s tu rze. – Po k o ju i d o b rej wo li ws zy s tk im lu d zio m, co , Tim? – Nie b ąd ź ch o lern y m d u rn iem. W b arze o d d alo n y m o n ie więcej n iż d wie mile o d p rzy jęcia lad y Su s an M y cro ft tak że witał No wy Ro k . Łatwo , zb y t łatwo , b y ło b y u żalać s ię n ad s o b ą. Sam w tak im d n iu . Ken n y wy jech ał. Pu s ty , p o n u ry d o m. Ale M y cro ft s ię n ie u żalał. Przeciwn ie, czu ł s ię lep iej, s wo b o d n iej z s amy m s o b ą, czy ś ciej n iż k ied y k o lwiek p rzed tem. Te o d czu cia g o zas k o czy ły , ale n ie ma n ic b ru d n iejs zeg o n iż mech an iczn y s ek s u d ający

miło ś ć, k ied y tak n ap rawd ę n ie ma żad n ej miło ś ci, k tó rą mo żn a s ię p o d zielić. Uś wiad o mił s o b ie, że czu ł s ię b ru d n y p rzez całe s wo je małżeń s k ie ży cie. Nato mias t z Ken n y m M y cro ft czu ł s ię zas k o czo n y , zd u mio n y p ewn y mi rzeczami, o k tó re ch ło p ak g o p ro s ił, ale zu p ełn ie n ies k alan y . Przez całe p o p o łu d n ie s n u ł s ię p o mies zk an iu Ken n y ’eg o , czy tał jeg o p o cztó wk i, p u s zczał jeg o p ły ty , s ied ział w jeg o k ap ciach i jed n y m z jeg o u lu b io n y ch s wetró w, p ró b u jąc g o jak o ś d o s ięg n ąć, d o tk n ąć n a ty le, n a ile mó g ł. Nig d y wcześ n iej s ię n ie zak o ch ał i b y ł ju ż zd ecy d o wan ie za s tary , żeb y wp atry wać s ię w k o g o ś zamg lo n y mi o czami, lecz d o n ik o g o in n eg o n ie czu ł teg o , co d o Ken n y ’eg o . Nie wied ział, czy to miło ś ć, ale co tam, b y ła to p rzy n ajmn iej b ezb rzeżn a wd zięczn o ś ć za h o jn o ś ć Ken n y ’eg o , za jeg o zro zu mien ie, za to , że o two rzy ł mu o czy . M y cro ft u ś miech n ął s ię d o włas n y ch my ś li. Prag n ien ie d zielen ia w jak iś s p o s ó b s y lwes tra z Ken n y m zap ro wad ziło g o z p o wro tem d o miejs ca, w k tó ry m s ię p o zn ali. Ty m razem k lu b p ęk ał w s zwach , b ły s k ały ś wiatła, a d id żej z wąs ami u farb o wan y mi n a fio leto wo d o k ład ał s tarań , b y p ark iet n ie p u s to s zał. M y cro ft s tan ął cich o w ro g u , p o d ziwiając cały ten s p ek tak l. Trzech b ard zo atlety czn y ch mło d y ch mężczy zn zap ewn iało p ro g ram ro zry wk o wy w p o s taci s h o w n a es trad zie – to b y ł jak iś n u mer z b alo n ami, k tó ry wy mag ał zd jęcia p rzez n ich więk s zo ś ci o d zieży , a d id żej p o ś p ies zy ł z o b ietn icą, że „to jes zcze n ie k o n iec”. M y cro ft b ał s ię, że k to ś g o b ęd zie zaczep iał, p ró b o wał p o d erwać – „te cio ty to tak ie zd ziry ”, jak k ied y ś zażarto wał Ken n y . Nie wied ział, czy p o trafiłb y s o b ie z czy mś tak im p o rad zić, ale n ik t g o n ie n iep o k o ił. By ło wid ać, że d o b rze mu z s amy m s o b ą i b u telk ą mek s y k ań s k ieg o p iwa z limo n k ą, a p o za ty m, my ś lał M y cro ft, p rawd o p o d o b n ie b y ł o d zies ięć lat s tars zy o d ws zy s tk ich in n y ch g o ś ci b aru . Dziad u n io zas łu g iwał n a ch wilę s p o k o ju . W miarę jak wieczó r s ię ro zk ręcał, wzró s ł p o zio m h ałas u , a to warzy s two b ard ziej s ię ro zb ry k ało . M ężczy źn i s tawali w k o lejce, żeb y zro b ić s o b ie p ro wo k acy jn e zd jęcia z jed n y m z arty s tó w es trad o wy ch – d rag q u een , k tó ra miała wy s tąp ić w n u merze k ab areto wy m p o p ó łn o cy . Na d ru g im k o ń cu s ali, p rawie n iewid o czn y m d la M y cro fta, faceci zn ik ali w ś cis k u n a p ark iecie, z k tó reg o wy łan iali s ię p o d łu żs zy m czas ie, lś n iąc o d p o tu , częs to z u b ran iem w n ieład zie. Po d ejrzewał, że n ie ws zy s tk o , co mó g łb y zo b aczy ć p o d p u ls u jący mi d y s k o tek o wy mi ś wiatłami, b y mu s ię p o d o b ało , więc u zn ał, że p o p rzes tan ie n a s wo jej n iewied zy . Przez n iek tó re d rzwi n ie b y ł jes zcze g o to wy p rzejś ć. Zb liżała s ię p ó łn o c. Ró s ł ś cis k . Ws zy s cy p o za M y cro ftem p rzep y ch ali s ię, tań czy li, k rad li p o cału n k i, czek ali. Kto ś włączy ł rad io . Big Ben . J ak iś facet ju ż zaczął

p łak ać, łzy p ły n ęły mu p o p o liczk ach i k ap ały n a k o s zu lk ę, ale wy raźn ie b y ły to łzy s zczęś cia. Atmo s fera b y ła ciep ła, p ełn a emo cji, ws zęd zie wo k ó ł p ary trzy mały s ię za ręce. Wy o b raził s o b ie, że ś cis k a d ło ń Ken n y ’eg o . Pó łn o c wy b iła, p o d n io s ły s ię wiwaty i w cały m b arze zap an o wał ch ao s b alo n ó w, s erp en ty n , ś p iewan ia Auld Lang Syne i n amiętn y ch u ś cis k ó w. M y cro ft u ś miech n ął s ię z zad o wo len iem. Uś cis k i s zy b k o s tały s ię mn iej n amiętn e i b ard ziej lu zack ie, b o ws zy s cy zaczęli cało wać s ię ze ws zy s tk imi, jak b y g rając w u s ta d o wy n ajęcia. J ed n a czy d wie o s o b y p ró b o wały teg o z M y cro ftem, ale o d p rawił je z n ieś miały m u ś miech em. Po jawił s ię k o ło n ieg o k o lejn y cień , k tó ry s ch y lił s ię, żeb y g o p o cało wać – k o rp u len tn y mężczy zn a w s k ó rzan ej k amizelce. J ed n ą ręk ę p o ło ży ł M y cro fto wi n a ramien iu , a d ru g ą trzy mał n iezd ro wo wy g ląd ająceg o mło d zień ca z twarzą s iln ie p o d rażn io n ą p o g o len iu . – Czy my s ię n ie zn amy ? M y cro ft zamarł. Kto , d o d iab ła, mó g łb y g o tu taj zn ać? – Nie p rzejmu j s ię, s tary . Nie ma co s ię tak b ać. J es tem M arp les , To n y M arp les . Dla p rzy jació ł: lad y Claris s a. Po zn aliś my s ię latem n a g ard en p arty w p ałacu . Wy raźn ie mn ie n ie p o zn ajes z w mo im s tro ju imp rezo wy m. Co ś zaczęło mu majaczy ć. Ta twarz. Wło s k i n a g ó rn ej częś ci p o liczk a, n o to ry czn ie o mijan e p rzy g o len iu . Gru b e warg i i k rzy wy p rzed n i ząb , p o t zb ierający s ię w b ru źd zie w p o d b ró d k u . Przy p o mn iał s o b ie. – Czy n ie p an … ? – Po s eł z Dag en h amu . A ty jes teś M y cro ft, s ek retarz p ras o wy k ró la. Nie wied ziałem, że z cieb ie jed n a z d ziewczy n ek . Pry s zczaty mło d zien iec wy g ląd ał mo że n a s zes n aś cie lat. M iał n ieład n e żó łte p lamy n a zęb ach . M y cro fto wi zro b iło s ię n ied o b rze. – Nie b ó j n ic, k o ch an ień k i. Nie jes tem s ęp em z żad n eg o s zmatławca. J eś li ch ces z trzy mać to w tajemn icy , n ie zd rad zę two jeg o ciemn eg o , s tras zn eg o s ek retu . Ws zy s tk ie d ziewczy n y trzy mają s ię razem, p rawd a? Szczęś liweg o No weg o Ro k u ! – Z g ard ła M arp les a wy d o b y ł s ię b u lg o t, k tó ry miał u ch o d zić za ś miech . Po s eł p o ch y lił s ię, żeb y p o cało wać M y cro fta. Gd y zb liży ły s ię d o n ieg o d wie mo k re mięs is te warg i, M y cro ft p o czu ł, że zaraz zwy mio tu je, i rzu cił s ię d es p erack o d o d rzwi, o d p y ch ając M arp les a. Na zewn ątrz lał d es zcz, a M y cro ft zo s tawił s wó j mo h ero wy p łas zcz w ś ro d k u . J u ż trząs ł s ię z zimn a, a za ch wilę p rzemo k n ie. Nieważn e. Us iłu jąc p o zb y ć s ię s mak u żó łci z u s t i o czy ś cić p łu ca ś wieży m p o wietrzem, u zn ał, że p łas zcz to n ajmn iejs zy z jeg o p ro b lemó w. Kied y w ś ro d k u zn ajd o wały s ię tak ie ty p y jak M arp les , wo lałb y

u mrzeć n a zap alen ie p łu c, n iż wró cić p o p alto .

Rozdział 21 J eg o

Wy s o k o ś ć jes t czło wiek iem, k tó reg o

jed y n e ćwiczen ie

u my s ło we p o leg a n a wy ciąg an iu p o ch o p n y ch wn io s k ó w. Ży cie zło żo n e z mamro tan ia i marmo lad y . Gd y b y ś my jed n ak s ię g o p o zb y li, czy ja g ęb a zd o b iłab y te ws zy s tk ie k u b k i?

Przy jrzała s ię u ważn ie jeg o twarzy . Twarzy , k tó ra s traciła b las k i en erg ię. Oczy s ię zap ad ły , p o s tarzały , wy s o k ie czo ło p rzecin ały b ru zd y , warg i b y ły s u ch e i s zty wn e, s zczęk i zaciś n ięte. W p o wietrzu u n o s iła s ię ciężk a ch mu ra p ap iero s o weg o d y mu . – Czło wiek d o ciera d o teg o miejs ca, wierząc, że b ęd zie mó g ł zmien iać ś wiat, k s ztałto wać g o wed łu g s wo jej wo li. A ty lk o czu je, że ws zy s tk o s ię wo k ó ł n ieg o zacieś n ia, aż w k o ń cu n ie ma s tąd wy jś cia. Co n am p rzy p o min a, jak b ard zo jes teś my ś mierteln i. Przes tał b y ć p remierem, p o s tacią wy n ies io n ą p o n ad res ztę. Wid ziała ty lk o czło wiek a, tak ieg o jak k ażd y in n y , d źwig ająceg o n a s wo ich b ark ach g ó rę p ro b lemó w. – Pan i Urq u h art n ie ma… ? – Nie – o d p arł w zamy ś len iu , aż zd ał s o b ie s p rawę, że mo g ła to źle zro zu mieć. Sp o jrzał n a n ią zn ad s wo jej s zk lan k i wh is k y . – Nie, Sally . To n ie to . Nig d y właś ciwie n ie ch o d zi o to . – W tak im razie o co ? Wzru s zy ł p o wo li ramio n ami, jak b y o d n iewid o czn eg o ciężaru b o lały g o mięś n ie. – No rmaln ie n ie mam s k ło n n o ś ci d o p o wątp iewan ia we włas n e s iły . Czas ami jed n ak ws zy s tk o , co s o b ie zap lan o waliś my , wy my k a n am s ię jak p ias ek p rzes y p u jący s ię międ zy p alcami: im b ard ziej u s iłu jemy g o złap ać, ty m b ard ziej n ieu ch wy tn y s ię s taje. – Zap alił k o lejn eg o p ap iero s a, zaciąg ając s ię ch ciwie o s try m d y mem. – M iałem, jak to mó wią, k iep s k ie d wa ty g o d n ie. Przez d łu żs zą ch wilę p atrzy ł n a n ią w milczen iu p rzez s in ą p ap iero s o wą mg iełk ę, k tó ra wis iała w p o wietrzu jak d y m z k ad zid ła w k ated rze. Sied zieli w s k ó rzan y ch fo telach w jeg o g ab in ecie, b y ło p o d wu d zies tej d ru g iej, a w p o k o ju p aliły s ię ty lk o d wie lamp y s to jące, k tó ry ch ś wiatło jak b y ich o tu lało , two rząc im o d ręb n y mały ś wiat i o d cin ając ich o d teg o , co czaiło s ię w ciemn o ś ciach za d rzwiami. Wid ziała, że ju ż wcześ n iej mu s iał wy p ić ze d wie wh is k y .

– J es tem ci wd zięczn y , że mo g ę s ię tro ch ę o d erwać. – Od erwać o d czeg o ? – Zaws ze k o n k retn a! Prawd ziwa b izn es wo man . – Alb o wró żk a. Co cię d ręczy , Fran cis ? Po d trzy mał jej s p o jrzen ie, zas tan awiając s ię, jak d alece p o win ien jej u fać, ś wid ru jąc ją wzro k iem, żeb y o d k ry ć, jak ie my ś li k ry ją s ię za tą rezerwą. Nie zn alazł p o k ład ó w k o b iecej s en ty men taln o ś ci, lecz wo lę p rzetrwan ia, n ieu s tęp liwo ś ć. By ła d o b ra, b ard zo d o b ra, w u k ry wan iu teg o , co d rzemie w g łęb i d u s zy . By li u lep ien i z tej s amej g lin y . J es zcze raz zaciąg n ął s ię g łęb o k o n ik o ty n ą. Co właś ciwie miał d o s tracen ia? – M y ś lałem o p rzep ro wad zen iu wy b o ró w w marcu . Teraz ju ż n ie my ś lę. Nie mo g ę. Prawd o p o d o b n ie s k o ń czy s ię to k atas tro fą. Bo że, ch ro ń k ró la. Nie k ry ł g o ry czy an i au ten ty czn eg o b ó lu , jak i s p rawiała mu ta o cen a s y tu acji. Sp o d ziewał s ię, że Sally b ęd zie zas k o czo n a, zd ziwio n a ty m, iż u jawn ia jej s wo je p lan y , ale o n a o k azy wała n ie więcej emo cji n iż p rzy s tu d io wan iu n o weg o p rzep is u . – Kró l n ie s tartu je w wy b o rach , Fran cis . – Nie, ale o p o zy cja p o zo s taje w jeg o cien iu , k tó ry o k azu je s ię wy jątk o wo d łu g i. Tracimy d o n ich ile… o s iem p u n k tó w? A ws zy s tk o p rzez jed n eg o n aiwn eg o p rzecin acza ws tęg . – I n ie mo żes z ro zp rawić s ię z o p o zy cją, n ie ro zp rawiając s ię z k ró lem? Sk in ął g ło wą. – To w czy m p ro b lem? Przed ś więtami b y łeś g o to wy s tan ąć z n im w s zran k i. Po p atrzy ł n a n ią s mętn ie. – Us iło wałem g o u cis zy ć, n ie zmas ak ro wać. I p rzeg rałem. Pamiętas z? Z p o wo d u p ro s teg o , g łu p ieg o p rzemó wien ia. Teraz jeg o s ło wa s tały s ię b ro n ią n a p arlamen tarn y m p o lu b itwy i n ie mo g ę ich zd y s k red y to wać, n ie d y s k red y tu jąc k ró la. – Nie mu s is z g o zaraz zab ijać, wy s tarczy , że zd u s is z jeg o p o p u larn o ś ć. Os o b a p u b liczn a jes t ty lk o tak p o p u larn a, jak jej wy n ik i w s o n d ażach , a te d a s ię u s tawić. Przy n ajmn iej ch wilo wo . To b y n ie załatwiło s p rawy ? Go ln ął s o b ie jes zcze wh is k y , g ap iąc s ię n a jej ciało . – O, wró żk o , o g ień p ło n ie w twej p iers i. Ale ju ż raz s ię z n im zmierzy łem i p rzeg rałem. Nie mó g łb y m s o b ie p o zwo lić n a to , żeb y p rzeg rać p o raz d ru g i. – J eś li to , co mó wis z o wy b o rach , jes t p rawd ą, mn ie s ię wy d aje, że n ie mo żes z s o b ie p o zwo lić, b y s ię z n im n ie zmierzy ć. J es t ty lk o czło wiek iem – u p ierała s ię.

– Nie ro zu mies z. W mo n arch ii d zied ziczn ej ten czło wiek jes t ws zy s tk im. Wy , Amery k an ie, ws zy s cy jes teś cie Geo rg e’ami Was h in g to n ami. – Po wied ział to lek ceważący m to n em i zajął s ię s wo ją s zk lan k ą. Zig n o ro wała jeg o s ark azm. – M as z n a my ś li teg o s ameg o Geo rg e’a Was h in g to n a, k tó ry w k o ń cu s ię zes tarzał, o b ró s ł we wp ły wy i b o g actwo , a p o tem u marł we włas n y m łó żk u ? – M o n arch a jes t jak wielk i d ąb , k tó ry d aje s ch ro n ien ie n am ws zy s tk im… – Was h in g to n ś cin ał d rzewa, k ied y b y ł mały m ch ło p cem. – Atak n a mo n arch ię zmien iłb y elek to rat w mo tło ch d o k o n u jący lin czu . Na d ęb ie zad y n d ały b y ciała, a zwłas zcza mo je ciało . – Ch y b a że o b ciąłb y ś g ałęzie. To czy li

werb aln y

p o jed y n ek ,

p ch n ięcie

i

p arad a,

p arad a

i

p ch n ięcie,

au to maty czn e o d p o wied zi, wy mierzan e wy cy zelo wan y mi o s trzami ich in telek tó w. Do p iero teraz Urq u h art u milk ł, żeb y p o my ś leć, a k ied y jeg o wzro k p rześ lizg n ął s ię p o n iej, wy czu ła, że o p ad a z n ieg o n ap ięcie, wh is k y zaczy n a ro zp u s zczać o d łamk i s zk ła k aleczące g o o d ś ro d k a. Czu ła, jak jeg o s p o jrzen ie węd ru je o d jej k o s tek , p o n ad k o lan a, z p o d ziwem o b ejmu je talię. Po tem zatrzy mało s ię n a jej p iers iach , o ch , tu zo s tał n a d łu żej, ro zb ierając ją wzro k iem z k o lejn y ch wars tw, a o n a wied ziała, że ch wilo wy s tan łag o d n eg o o d p rężen ia ju ż zas tąp iło n o we n ap ięcie. Zmien iał s ię z o fiary w my ś liweg o . Przy wró ciło mu to p o czu cie zu ch wało ś ci, o p an o wan ia, w ży łach zaczęła mu k rąży ć en erg ia ś wieży ch p o my s łó w, wy g ład zając zn amio n u jące zn iech ęcen ie zmars zczk i wo k ó ł o czu . W ich mały m ś wiecie, wy zn aczo n y m p rzez k rąg ś wiatła wo k ó ł fo teli, zaczął o d zy s k iwać p o czu cie k o n tro li. J ak b y zn ó w zn alazł s ię n a s wo jej k an ap ie n a o k s fo rd zk im k amp u s ie. Gd y w k o ń cu p rzen ió s ł s p o jrzen ie – i my ś li – wy żej i ich o czy s ię s p o tk ały , u ś miech ała s ię, tro ch ę k p iąco , tro ch ę z wy rzu tem, ale n ie zn iech ęcająco . J ej ciało zareag o wało n a d o ty k jeg o wy o b raźn i. Urq u h art s ię ro zp o g o d ził. – Walk a z mo n arch ą b y łab y … – Ko n s ty tu cy jn ie n ies to s o wn a? – p o d s u n ęła p ro wo k acy jn ie. – Złą p o lity k ą. J ak ju ż s ię p rzek o n ałem n a włas n ej s k ó rze. Przemó wien ie k ró la d ało mu p rzewag ę, wy żs zo ś ć mo raln ą, więc n ie mo g ę s o b ie p o zwo lić n a p o n o wn e wch o d zen ie z n im w p u b liczn y s p ó r… – Un ió s ł b rew wy g iętą w k u n s zto wn y łu k . Sally n ig d y n ie wid ziała, b y u n ies ien ie b rwi wy rażało tak s iln e emo cje. – Ale mo że mas z rację. J eś li n ie mo g ę wy s tęp o wać z wy ży n mo raln y ch , zaws ze p o zo s tają mi n izin y . – Zn ó w b y ło w n im ży cie, czu ła jeg o en erg ię i o d n o wio n ą n ad zieję. –

M o n arch ia d zied ziczn a jes t in s ty tu cją p rzeczącą ws zelk iej lo g ice. Op iu m, k tó reg o o d czas u d o czas u d o s y p u jemy mas o m, żeb y je u s p o k o ić, n ap ełn ić d u mą i s zacu n k iem, wy mó c n a n ich lo jaln o ś ć, tak b y p rzy ty m n ie zad awały zb y t wielu p y tań . – Czy n ie o to w o g ó le ch o d zi w trad y cji? – Kied y jed n ak p o jawiają s ię p y tan ia o s y s tem mo n arch ii d zied ziczn ej, tru d n o g o lo g iczn ie u zas ad n ić. Ch ó w ws o b n y i izo lacja, p ałace i k s iążęce p rzy wileje. Co ś , co n ie p rzy s taje d o ws p ó łczes n eg o ś wiata. An i d o d eb aty o mn iej u p rzy wilejo wan y ch czy u p o ś led zo n y ch s p o łeczn ie. Oczy wiś cie n ie mo g ę o twarcie p o p ro wad zić tak ieg o atak u . Ale g d y b y tak i atak miał ru s zy ć… – Kró l u marł! Niech ży je p remier! – Nie, id zies z za d alek o . M ó wis z o rewo lu cji. J eżeli zaczn ies z rąb ać n ajwięk s ze d rzewo w les ie, n ie d a s ię p rzewid zieć, ile in n y ch ru n ie razem z n im. – Ale mo że to wcale n ie jes t k o n ieczn e – p o d jęła jeg o my ś l. – M o że p o p ro s tu wy s tarczy je p rzy ciąć. Żeb y n ie rzu cało cien ia, w k tó ry m mo że s ię s ch o wać o p o zy cja. – Nie miało g ałęzi, n a k tó ry ch mo żn a mn ie p o wies ić. – Ko ro n a b ez k o ro n y ? – Uś miech n ęła s ię. – M o żn a tak p o wied zieć. – Przy tak n ął z u zn an iem. – Nie ty le ś ciąć mu g ło wę, co … ś ciąć mu k o ń czy n y ? To zn aczy k o n ary ? – Ty mo żes z tak p o wied zieć, Sally . Ale jak o p remier n ie mo g ę teg o s k o men to wać. Ro zło ży ł ręce i o b o je zaczęli s ię ś miać. Wy d ało jej s ię, że s ły s zy d źwięk d elik atn eg o o s trzen ia to p o ra. – M iałaś n a my ś li jak ieś k o n k retn e k o n ary ? – Nas za u k o ch an a ro d zin a k ró lews k a ma wiele g ałęzi. Do n iek tó ry ch łatwiej s ięg n ąć n iż d o in n y ch . – Kró l i jemu p o d o b n i zaws ty d zen i, u d ręczen i i w d efen s y wie. Co ciemn iejs ze zak amark i p ałacu w cen tru m zain teres o wan ia o p in ii p u b liczn ej. On s am i jeg o s ło wa tracą b las k , jeg o mo ty wy zo s tają zd y s k red y to wan e. A ws zy s tk o to p o p arte jed n y m czy d wo ma s o n d ażami. Właś ciwe p y tan ia, co ? Nag le twarz mu s tężała. Po ch y lił s ię i zd ecy d o wan y m g es tem p o ło ży ł ręk ę n ad jej k o lan em. Zn aczn ie wy żej n iż b y ło k o n ieczn e. Palce miał s zty wn e z n ap ięcia, a w jeg o o d d ech u czu ć b y ło wh is k y . – Bo że, ale to b y b y ło n ieb ezp ieczn e. Rzu cilib y ś my wy zwan ie k ilk u s et lato m h is to rii. Z zak u lis o weg o s p o ru o p ro s te p rzemó wien ie wy s zed łem u p o k o rzo n y . Gd y b y miało s ię to zmien ić w p u b liczn ą wo jn ę międ zy mn ą a k ró lem, n ie b y ło b y

o d wro tu . Gd y b y m miał p rzeg rać, o zn aczało b y to d la mn ie k o n iec. I d la ws zy s tk ich , k tó rzy p o s zli ze mn ą. – Ale jeś li n ie b ęd zie wy b o ró w w marcu , i tak ju ż p o to b ie. – Przy k ry ła jeg o d ło ń s wo ją, d elik atn ie ją o g rzewając, ro zmas o wu jąc p rzy jmu jąc jeg o b lis k o ś ć.

n ap ięcie

p ies zczo tą

p alcó w,

– Po d jęłab y ś tak ie ry zy k o ? Dla mn ie? – Ty lk o p o p ro ś , Fran cis . M ó wiłam ci: ws zy s tk o , co ty lk o zech ces z. Ws zy s tk o . Ty lk o p o wied z „p ro s zę”. – Od wró ciła jeg o d ło ń wn ętrzem d o g ó ry i zaczęła g łas k ać ją k o n iu s zk ami p alcó w. J ej n o s d rżał. – A ty p o trafis z p ro s ić, p rawd a? Do ło ży ł s wo ją d ru g ą d ło ń , b y u s p o k o ić zmy s ło we ru ch y jej p alcó w. Ich relacja n ie mo g ła b y ć czy s to p ro fes jo n aln a, n ie jeś li miał s tan ąć w s zran k i z k ró lem. Stawk a b y ła zb y t wy s o k a. Wid ział, że b ęd zie mu s iał p o g łęb ić jej zaan g ażo wan ie, s p rawić, b y s tało s ię b ard ziej o s o b is te, p rzy wiązać ją d o s ieb ie. – Tu ż za ty mi d rzwiami s ied zą u rzęd n icy s łu żb y cy wiln ej. A w d rzwiach n ie ma zamk a… Zd jęła o k u lary i p o trząs n ęła wło s ami. Zalś n iły p ó łn o cn y m b las k iem w ś wietle lamp . – Ży cie jes t p ełn e ry zy k a, Fran cis . M o im zd an iem z ry zy k iem jes t lep iej. – Ry zy k o p o lep s za ży cie? – Pewn e jeg o as p ek ty . J ak ie ry zy k o ty jes teś s k ło n n y p o d jąć, Fran cis ? – J eś li ch o d zi o k ró la? J ak n ajmn iejs ze. A z to b ą… ? I ju ż b y ła w jeg o ramio n ach .

Rozdział 22 J eś li

mam

wy b ierać międ zy

ś lep ą o d wag ą a tch ó rzo s twem,

p o zwó lcie, że za k ażd y m razem wy b io rę p ien iąd ze.

Urq u h art n ie p rzep ad ał za o p erą, ale b y cie p remierem wiązało s ię z wielo ma rzeczami, k tó ry ch n ie lu b ił. Ch o d zen iem d wa razy w ty g o d n iu d o Izb y To rtu r n a s es je p y tań o d d ep u to wan y ch . Ok azy wan iem ży czliwo ś ci p rzy jeżd żający m z wizy tą p rezy d en to m o u ś miech n ięty ch czarn y ch twarzach , k tó rzy n azy wając s ieb ie b o jo wn ik ami o wy zwo len ie s p o d k o lo n ialn eg o jarzma, s p ro wad zili n a s wó j k raj u b ó s two i d y k tatu rę, a w mło d o ś ci, jak Urq u h art p amiętał, b y li n iczy m więcej n iż zb ro d n iczy mi zb irami. Słu ch an iem, jak d rzwi wejś cio we d o tak zwan eg o p ry watn eg o ap artamen tu p rzy Do wn in g Street, te d rzwi b ez zamk a, p o d s k ak u ją n a zawias ach , k ied y u rzęd n icy zas y p u ją g o lawin ą czerwo n y ch teczek i min is terialn y ch p ap ieró w. Od k ry ł, że jak o p remier n ie ma s ię g d zie u k ry ć. M o rtima n aleg ała, b y p rzy s zed ł n a p remierę n o wej o p ery , i b y ła w ty m tak wy trwała, że mu s iał jej u lec, ch o ciaż n ie miał d o ś ć s łu ch u , b y d o cen ić J an áčk a czy czterd zies to o s o b o we ch ó ry , k tó re n ajwy raźn iej u p ierały s ię, żeb y ś p iewać z czterd zies tu ró żn y ch p arty tu r ró wn o cześ n ie. M o rtima s ied ziała jak zah ip n o ty zo wan a, s k u p iając u wag ę n a ten o rze, walczący m o wy rwan ie s wo jej u k o ch an ej ze ś wiata zmarły ch . Zu p ełn ie jak lid er Partii Lib eraln ej, p o my ś lał Urq u h art. Stamp er też g o zach ęcał d o p rzy jś cia i załatwił p ry watn ą lo żę. Każd y , k o g o s tać n a miejs ce n a p arterze za trzy s ta fu n tó w, twierd ził, jes t wart p o zn an ia. W zamian za rek lamę, jak ą zro b iła o p erze o b ecn o ś ć Urq u h arta, wy d o b y ł o d k iero wn ictwa lis tę z ad res ami s tały ch b y walcó w, ws zy s tk ich , k tó ry ch w ciąg u ty g o d n ia zamierzał zaatak o wać zap ro s zen iem n a p rzy jęcie n a Do wn in g Street, mętn ie s fo rmu ło wan y m lis tem o p rzy s zły m ws p arciu d la s ztu k i o raz telefo n em z p ro ś b ą o g o tó wk ę. By ł jes zcze Alfred o M o n d elli, czło wiek o twarzy jak żaró wk a: o k rąg łej, s o lid n ej, k o ś cis tej i b ezwło s ej o raz tak wy trzes zczo n y ch o czach , jak b y za mo cn o zawiązał s o b ie mu s zk ę. Wło s k i b izn es men s ied ział wraz ze s wo ją żo n ą o b o k Stamp era i Urq u h artó w – s ąd ząc p o d o ch o d zący ch z jeg o s tro n y o d g ło s ach wiercen ia s ię, o n tak że s ię n u d ził. Przez k ilk a ciąg n ący ch s ię w n ies k o ń czo n o ś ć min u t Urq u h art u s iło wał zn aleźć jak ąś o d mian ę w o b s erwo wan iu p arad y zło co n y ch k o b iecy ch

p o s taci, k tó re g o n iły g ip s o we ch eru b in k i p o s k lep io n y m s u ficie, a d o ch o d zące z b o k u s k rzy p ien ie k rzes ła M o n d elleg o s tawało s ię co raz b ard ziej u p o rczy we. Kied y wres zcie n ad s zed ł an trak t, ws zy s cy p o witali g o z u lg ą; wy raźn ie u rad o wan a M o rtima o raz s ig n o ra M o n d elli p o g n ały d o to alety , p o zwalając trzem p an o m p o s zu k ać p o ciech y w b u telce b o llin g era z d o b reg o ro czn ik a. – Aż s zk o d a p s u ć in teres y tak d u żą d o zą p rzy jemn o ś ci, n ie s ąd zi p an , s ig n o r M o n d elli? Wło ch ro zmas o wał s o b ie zd rętwiałe p o ś lad k i i u d a. – Gd y Bó g ro zd awał s wo je d ary , p an ie p remierze, tro ch ę p o s k ąp ił u miejętn o ś ci d o cen ien ia mu zy k i, k ied y p rzy s zła mo ja k o lej. – An g iels k i zn ał b ieg le, n ato mias t wy mo wę miał p o wo ln ą, jak z b is tra w So h o . – W tak im razie p o s tarajmy s ię d o b rze wy k o rzy s tać an trak t, zan im zaleje n as k o lejn a d awk a k u ltu ry . Przejd źmy d o rzeczy . J ak mo g ę p an u p o mó c? Wło ch z wd zięczn o ś cią s k in ął g ło wą. – J ak ju ż ch y b a p an Stamp er p an u mó wił, mo g ę z d u mą p o wied zieć, że jes tem jed n y m z czo ło wy ch w mo im k raju wy twó rcó w p ro d u k tó w p rzy jazn y ch ś ro d o wis k u . Po ło wa Eu ro p y zn a mn ie jak o ek o lo g a. Zatru d n iam d zies iątk i ty s ięcy lu d zi, całe mias teczk a zależą o d mo ich zamó wień . M o im imien iem n azwan o d u ży in s ty tu t b ad awczy w Bo lo n ii… – Go d n e p o ch wały . – Urq u h art ro zp o zn ał ty p o wą d la p o łu d n io wcó w p rzes ad ę. M o n d elli p ro wad ził firmę, k tó ra, ch o ciaż is to tn a jak n a wło s k ie s tan d ard y , n ie n ależała d o tej s amej lig i co zn aczn ie p o tężn iejs ze k o rp o racje międ zy n aro d o we. – Ale teraz, teraz ws zy s tk o to jes t zag ro żo n e, was za ek s celen cjo . Biu ro k raci, k tó rzy n ic n ie wied zą o b izn es ie an i o ży ciu . Narażają ws zy s tk o , co zb u d o wałem. – Szamp an o b my ł ś cian k ę k ielis zk a i tro ch ę s ię g o ro zlało , k ied y w g ło s ie M o n d elleg o n aras tała p as ja. – Te g łu p ie bambini we Ws p ó ln o cie Eu ro p ejs k iej i ich p ro jek ty ro zp o rząd zeń . Wie p an , za d wa lata ch cą zmien ić cały s y s tem p o zb y wan ia s ię o d p ad ó w ch emiczn y ch . – Dlaczeg o to p an a n iep o k o i? – Pan ie Ak at… – Wy mó wił jeg o n azwis k o tak , że b rzmiało jak ch rząk n ięcie. – To właś n ie tę ch emię p rzez całe ży cie u s u wam z mo ich p ro d u k tó w. Z teg o , w co p ak u jemy jed zen ie, czy m s ię my jemy , w co s ię u b ieramy , z p ap ieru , n a k tó ry m p is zemy . Ro b ię z teg o ws zy s tk ieg o p ro d u k ty ek o lo g iczn e, zab ierając z n ich tę p ars zy wą… – wy k o n ał g es t k ró tk imi g ru b y mi p alcami i s k rzy wił s ię teatraln ie – … p ars zy wą ch emię. Co , d o d iab ła, mam z n ią teraz zro b ić? Wy , rząd y , macie s wo je

elek tro wn ie jąd ro we i zak o p u jecie ws zy s tk ie o d p ad y n u k learn e, ale b izn es men o m trzeb a d o k ręcić ś ru b ę. Nie b ęd ziemy ju ż mo g li zak o p y wać p ro d u k tó w u b o czn y ch an i ich p o p ro s tu p alić, an i wy rzu cać je g łęb o k o d o o cean u . Ci bastardi w Bru k s eli ch cą mi n awet zak azać ek s p o rto wać je n a p u s ty n ie Trzecieg o Świata, żeb y b y ły tam s k ład o wan e, n ieważn e, że lu d zie w ty ch k rajach g ło d u ją i ro zp aczliwie p o trzeb u ją tak ieg o d o ch o d u . Afry k an ie b ęd ą g ło d o wać, Wło s i b ęd ą g ło d o wać, mo ja ro d zin a b ęd zie g ło d o wać. To s zaleń s two ! – Po ciąg n ął p o tężn y ły k s zamp an a, o p ró żn iając k ielis zek . – Pro s zę mi wy b aczy ć, s ig n o r M o n d elli, ale czy p ań s cy k o n k u ren ci n ie zn ajd u ją s ię w tak iej s amej s y tu acji? – M o ja k o n k u ren cja jes t g łó wn ie z Niemiec. M ają d o jczmark i n a o g ro mn e in wes ty cje p o trzeb n e d o u s u wan ia o d p ad ó w ch emiczn y ch , tak jak ch cą b iu ro k raci. J a n ie mam. To zmo wa Niemcó w, żeb y d o p ro wad zić k o n k u ren cję d o b an k ru ctwa. – Dlaczeg o p rzy ch o d zi p an d o mn ie? A n ie d o s wo jeg o rząd u ? – Och , p an ie Ak at, n ie zn a p an wło s k iej p o lity k i? M ó j rząd n ie p o mo że, b o d o g ad ali s ię z Niemcami w s p rawie „jezio ra win a”. Wło s cy ro ln icy mo g ą d alej p ro d u k o wać s u b s y d io wan e win o , k tó reg o n ik t n ie ch ce, w zamian za n o we p rzep is y o o d p ad ach ch emiczn y ch . Pro d u cen tó w win a we Wło s zech jes t trzy s ta ty s ięcy , a M o n d elli ty lk o jed en . J es t p an p o lity k iem, wie p an , jak wy ch o d zi rach u n ek . M o n d elli n ie d o d ał, że s k o mp lik o wał s p rawę, u ciek ając z mło d ą ak to rk ą telewizy jn ą z Neap o lu , k ied y jes zcze b y ł żo n aty z s io s trą wło s k ieg o min is tra fin an s ó w. Witan o g o teraz w Rzy mie tak s amo ciep ło jak au to k ar p ełen an g iels k ich k ib o li. – To b ard zo s mu tn e, s ig n o r M o n d elli, ws p ó łczu ję p an u . Ale to z p ewn o ś cią s p rawa d o ty cząca Wło ch . – To s p rawa eu ro p ejs k a, s ig n o r Ak at. Biu ro k raci d ziałają w imien iu Eu ro p y . Przek raczają s wo je k o mp eten cje. A p an i Bry ty jczy cy jes teś cie zn an i z teg o , że n ajs iln iej i n ajs k u teczn iej p rzeciws tawiacie s ię in g eru jący m we ws zy s tk o b iu ro k rato m z Bru k s eli. Dlateg o p ro s zę p an a o zas tan o wien ie s ię n ad tą s p rawą. O p o mo c. Niech p an zatrzy ma tę d y rek ty wę. Ko mis arz ś ro d o wis k a w Bru k s eli to An g lik . Pań s k i zn ajo my , co ? – M o żn a tak p o wied zieć… – M iły czło wiek . M o że tro ch ę s łab y . Zb y t łatwo d aje s ię zwieś ć s wo im u rzęd n ik o m. Ale miły . – To też mo żn a p o wied zieć…

– J ak ro zu miem, ch ce, żeb y mian o wał g o p an p o n o wn ie, k ied y s k o ń czy mu s ię k ad en cja. Po s łu ch a p an a. Oczy wiś cie b y ła to p rawd a, k ażd e s ło wo . – Tak i mo że p an wy ciąg n ąć wn io s ek , s ig n o r M o n d elli, ale ja n ie mo g ę teg o s k o men to wać. – Pan ie p remierze, n ie p o trafię o p is ać, jak b ard zo b y łb y m wd zięczn y . To ak u rat n ie b y ło ś cis łe. Urq u h art wied ział o d p rzewo d n icząceg o p artii, że M o n d elli d o k ład n ie o p is ał s wo ją p o ten cjaln ą wd zięczn o ś ć. Zap ro p o n o wał wp łatę s tu ty s ięcy fu n tó w d o p arty jn ej k as y . „W u zn an iu zas łu g wielk ieg o in tern acjo n alis ty ” – jak to u jął. Stamp er u ważał, że wy k azał s ię d u żą zręczn o ś cią, załatwiając p artii tak i k ąs ek . Urq u h art miał g o za ch wilę p o zb awić teg o złu d zen ia. – Ob awiam s ię, że n ie mo g ę p an u p o mó c, s ig n o r M o n d elli. – Ach , to b ry ty js k ie p o czu cie h u mo ru . – Sąd ząc z to n u , b izn es men n iek o n ieczn ie je d o cen iał. M in a Urq u h arta s u g ero wała, że n aty ch mias t p o o d s tawien iu o d p iers i zaczęto g o ży wić wy łączn ie k o rn is zo n ami. – Pań s k ie p ro b lemy o s o b is te n ap rawd ę p o win n y ro związać wło s k ie wład ze. M u s i p an to ro zu mieć. – Będ ę zru jn o wan y … – Wielk a s zk o d a. – Ale my ś lałem… – Wło ch rzu cił b łag aln e s p o jrzen ie Stamp ero wi, k tó ry wzru s zy ł ramio n ami. – M y ś lałem, że mó g łb y mi p an p o mó c. – Nie mo g ę p an u p o mó c, s ig n o r M o n d elli, n ie jak o wło s k iemu o b y watelo wi. Nie b ezp o ś red n io . M o n d elli s zarp ał s wo ją czarn ą mu s zk ę, a w k o n s tern acji o czy jes zcze b ard ziej wy s zły mu z o rb it. – J ed n ak w ty ch p o ważn y ch o k o liczn o ś ciach mo że mo g ę p o d zielić s ię z p an em p ewn ą in fo rmacją. Bry ty js k i rząd też p o d ch o d zi d o p ro p o zy cji Bru k s eli b ez en tu zjazmu . W n as zy m włas n y m in teres ie, ro zu mie p an . Gd y b y m miał o ty m zu p ełn ie s am d ecy d o wać, zaweto wałb y m cały ten p lan . Ork ies tra zaczy n ała zb ierać s ię z p o wro tem w fo s ie p o d s cen ą, a wo k ó ł p o d n ió s ł s ię s zmer o czek iwan ia. – Nies tety – ciąg n ął Urq u h art – to ty lk o jed n a z wielu s p raw, k tó re mu s imy n eg o cjo wać z n as zy mi eu ro p ejs k imi p artn erami i k o mis arzami, n awet b ry ty js k imi.

Trzeb a b ęd zie p ó jś ć n a k o mp ro mis . A mamy też wiele ró żn y ch in n y ch k wes tii, k tó re n as zajmu ją n a włas n y m p o d wó rk u . Prawd o p o d o b n ie id ą ciężk ie czas y , to b ard zo ro zp ras za. – Gra s ię to czy o ro zp o rząd zen ia, alb o ja.

cały

mó j

b izn es , p an ie p remierze. Alb o

p rzep ad n ą

– To aż tak p o ważn e? – Tak ! – No có ż, b y łb y to s zczęś liwy zb ieg o k o liczn o ś ci, g d y b y in teres y mo jeg o rząd u b y ły zb ieżn e z p ań s k imi. – By łb y m n iezmiern ie wd zięczn y … – Gd y b y m b y ł n a p an a miejs cu , s ig n o r M o n d elli, s tał w o b liczu ru in y … – Urwał i p o węs zy ł w p o wietrzu , jak wilk , k tó ry wy ru s zy ł n a ło wy . – M y ś lę, że b y łb y m wd zięczn y p o d zies ięcio k ro ć. Urq u h art zaś miał s ię zd awk o wo , żeb y zas u g ero wać, iż b y ła to żarto b liwa u wag a, ale Wło ch zro zu miał alu zję. Premier zap ro wad ził g o n a s k raj u rwis k a i k azał s p o jrzeć w d ó ł; teraz rzu cał mu lin ę. M o n d elli milczał, zas tan awiając s ię p rzez d łu żs zą ch wilę, a k ied y zn ó w s ię o d ezwał, trwo g a zn ik n ęła z jeg o g ło s u . Nie mó wili ju ż o rato wan iu ży cia, ty lk o o in teres ach . Tak a s u ma s tan o wiła o k o ło d wó ch p ro cen t jeg o ro czn y ch zy s k ó w – b y ła zn acząca, ale o s iąg aln a. A jeg o k s ięg o wi mo że zn ajd ą s p o s ó b , b y ją o d p is ać o d p o d atk u jak o in wes ty cję zag ran iczn ą. Po k iwał p o wo li g ło wą. – Tak jak p an mó wi, s ig n o r Ak at, b y łb y m n ap rawd ę wd zięczn y . Po d zies ięcio k ro ć. Wy d awało s ię, że Urq u h art n ie u s ły s zał, jak b y n iezależn ie o d Wło ch a ro zwijał jak ąś włas n ą k o n cep cję. – Wie p an , n ajwy żs zy czas , żeb y ś my jes zcze raz s p ró b o wali u temp ero wać Bru k s elę. M y ś lę, że ta s p rawa mo że s ię d o teg o d o s k o n ale n ad awać. J es t k ilk a b ry ty js k ich firm, k tó re b y u cierp iały … – Ch ciałb y m p o mó c wam w k amp an ii. – Nap rawd ę? Niech p an p o ro zmawia ze Stamp erem, to o n s ię ty m zajmu je. Ze mn ą n ie ma to n ic ws p ó ln eg o . – J u ż mu p o wied ziałem, że u ważam p an a za wielk ieg o in tern acjo n alis tę. – M iło z p an a s tro n y . To n ap rawd ę ws p an iały wieczó r. – Tak . Ale n ie jes tem s zczeg ó ln y m wielb icielem o p ery , p an ie p remierze. – Zn ó w mas o wał s o b ie u d a. – Wy b aczy mi p an , jeś li n ie zo s tan ę n a d ru g ą p o ło wę?

– Ale Stamp er zap łacił p rzecież za b ilety … – Zap łacił za b ilety , ale, jak s ąd zę, ja zap łaciłem za s wo ją wo ln o ś ć. – Od wiązan a mu s zk a zwis ła mu b ezwład n ie n a p iers i. – W tak im razie d o b ran o c p an u , s ig n o r M o n d elli. To b y ła p rawd ziwa p rzy jemn o ś ć. Stamp er wy raził melan ch o lijn y p o d ziw, ty mczas em s y lwetk a wło s k ieg o d o b ro czy ń cy zn ik n ęła w d rzwiach , a d o n ich wró ciła M o rtima Urq u h art, ro ztaczając zap ach p erfu m i mru cząc co ś o u d ziale w p rzy jęciu d la o b s ad y p o zak o ń czen iu s p ek tak lu . Urq u h art led wie jej s łu ch ał. J eg o fu n d u s z b o jo wy zo s tał o twarty , a wiatr zn ó w zaczął d ąć mu w żag le. J ed n ak n awet czu jąc, jak o g arn ia g o s aty s fak cja, n ie ś miał zap o min ać, że w p o lity ce s p rzy jające wiatry rzad k o wieją d łu g o . Nie mo że p o zwo lić, żeb y ten wy mk n ął s ię s p o d k o n tro li, w p rzeciwn y m razie p o ws tan ie z n ieg o wir zn is zczen ia – zap ewn e jeg o włas n eg o . Ale jeś li wy s tarczająco s iln y wiatr u trzy ma s ię o d p o wied n io d łu g o , mo że b y s ię u d ało . Do marca. Kied y b rzęk n ęły u d erzo n e talerze, o b wies zczając ro zp o częcie d ru g ieg o ak tu , u s iad ł wy g o d n ie w fo telu i s p o jrzał w s u fit. Ty łk i ch eru b in k ó w k o g o ś mu p rzy p o min ały , jak ąś s tu d en tk ę, n a jeg o o k s fo rd zk iej k an ap ie. Nie mó g ł s o b ie p rzy p o mn ieć jej imien ia.

Rozdział 23 Nie ma p o trzeb y b iec s zy b ciej o d lwa. Wy s tarczy , że czło wiek , ab y p rzeży ć, p o b ieg n ie s zy b ciej o d s wo ich p rzy jació ł.

Lid er o p o zy cji b y ł p o ważn y m czło wiek iem, p o ch o d zący m z ro d zin y d ro b n y ch ro ln ik ó w ze s zk o ck ich Heb ry d ó w Zewn ętrzn y ch . Nie b y ł zn an y z p o czu cia h u mo ru – p o s ęp n e h eb ry d zk ie to rfo wis k a n ie s k łan iały d o żartó w – ale n awet jeg o ry wale p rzy zn awali, że jes t zaan g ażo wan y i p raco wity . Rząd zący min is tro wie p ry watn ie zg ad zali s ię, że to zn ak o mity lid er o p o zy cji, p u b liczn ie zaś d o k ład ali s tarań , b y n ad al p ełn ił tę tak p as u jącą d o n ieg o fu n k cję. Czas ami wy d awało s ię, że n ieu ch ro n n ie wy wieran a n a n ieg o p res ja ma źró d ło raczej w jeg o włas n y ch s zereg ach n iż wś ró d p rzeciwn ik ó w p o lity czn y ch . W o s tatn ich d n iach u k azało s ię w p ras ie k ilk a arty k u łó w s u g eru jący ch , że p o p rzeg ran iu o wło s wy b o ró w w min io n y m ro k u o raz p o jawian iu s ię n o wej twarzy n a Do wn in g Street jeg o p artia zaczy n a s ię b u rzy ć, a p o zy cja lid era jes t zag ro żo n a. Tek s ty b y ły mętn e i cien k ie, n a o g ó ł o p ierały s ię w ró wn ej mierze n a s o b ie n awzajem, co n a k o n k retach , ale „Times ” wy d awał s ię s zczeg ó ln ie d o b rze o rien to wać w s y tu acji i cy to wał p ewn e „źró d ło u mo co wan e w wy żs zy ch s ferach p arty jn y ch ”, k tó re d awało d o zro zu mien ia, że „s zefo wan ie p artii to n ie emery taln a p o s ad k a d la n ieu d aczn ik ó w”. By ł to raczej p o mru k n iezad o wo len ia n iż rewo lu cja, s o n d aże n ad al ws k azy wały , że o p o zy cja ma cztero p ro cen to wą p rzewag ę, jed n ak p artie p o lity czn e zaws ze mają tru d n o ś ci z o g ran iczen iem b u zu jący ch p ry watn y ch amb icji s wo ich czło n k ó w s p o za ś wieczn ik a i, jak to u jęto w jed n y m ze ws tęp n iak ó w, n ie ma d y mu b ez zap alen ia p rzez k o g o ś k ilk u zap ałek . Go rd o n M cKillin s k wap liwie s k o rzy s tał więc z o k azji, żeb y o czy ś cić atmo s ferę, wy s tęp u jąc w p o p u larn y m p ro g ramie p u b licy s ty czn y m, w k tó ry m p o lity k mu s iał s ię zmierzy ć z tró jk ą czo ło wy ch d zien n ik arzy . Przez więk s zo ś ć z czterd zies tu min u t trwan ia p ro g ramu n iewiele s ię w n im d ziało , b y ł wręcz n ieco n u d n y , z p ewn o ś cią n ieu d an y z p u n k tu wid zen ia p ro d u cen ta, k tó reg o włas n a p o s ad a zależała o d reg u larn eg o ro zlewu czy jejś k rwi. M cKillin p aro wał k ażd y cio s u miejętn ie i cierp liwie – n ie ws k azan o żad n eg o z jeg o rzek o my ch o p o n en tó w, s twierd ził, a p rawd ziwy p ro b lem tk wił n ie w jeg o p rzy wó d ztwie, ale w wis zącej n ad k rajem reces ji, g ro żącej u tratą milio n ó w miejs c p racy . To p o s ad a p remiera b y ła zag ro żo n a, a n ie jeg o . His to ry jk ę o jeg o , M cKillin a,

k ło p o tach wy s maży ła p ras a, tłu maczy ł, rzu cając zło wro g ie s p o jrzen ie w k ieru n k u Bry an a Bry n fo rd a-J o n es a, k tó reg o d zien n ik o p u b lik o wał p ierws zy i n ajb ard ziej d ramaty czn y tek s t. – Czy jes t p an w s tan ie wy mien ić z n azwis k a ch o ciaż jed n o ze s wo ich źró d eł wy k o rzy s tan y ch w ty m arty k u le? – zaatak o wał s zef o p o zy cji. Naczeln y „Times a”, n iep rzy zwy czajo n y d o b y cia n a lin ii o g n ia, s zy b k o p rzes zed ł d o in n y ch temató w. Do k o ń ca p ro g ramu p o zo s tały zaled wie d wie min u ty i, k u ro zp aczy p ro d u cen ta, d y s k u s ja u tk n ęła n a b ag n is ty m p o lu ek o lo g iczn y ch zas łu g o p o zy cji. Zn ó w p rzy s zła k o lej Bry n fo rd a- -J o n es a. M cKillin u ś miech n ął s ię wielk o d u s zn ie, tro ch ę jak farmer w d n iu targ o wy m mierzący wzro k iem h o d o wan eg o n a k o n k u rs tu czn ik a. Czu ł s ię w s wo im ży wio le. – Pan ie M cKillin , p o zwo li p an , że w ty m k ró tk im czas ie, k tó ry n am p o zo s tał, p rzejd ę d o b ard ziej o s o b is teg o p y tan ia. – Bry n fo rd -J o n es b awił s ię jak ąś b ro s zu rą. – J es t p an s tars zy m zb o ru Wo ln eg o Ko ś cio ła Szk o cji, czy ż n ie? Po lity k z mąd rą min ą s k in ął g ło wą. – Pan a Ko ś ció ł właś n ie o p u b lik o wał b ro s zu rę, k tó rą mam tu taj, zaty tu ło wan ą W stronę XXI wieku. Przewodnik moralny dla młodzieży. Ob ejmu je d o ś ć s zero k i zes taw temató w i zawiera k ilk a mo im zd an iem zn ak o mity ch recep t. Ale jed n a jej częś ć mn ie zain try g o wała. Na s tro n ie… cztern as tej Ko ś ció ł p o d k reś la s wó j s to s u n ek d o h o mo s ek s u alizmu , k tó ry n azy wa „g ro źn y m g rzech em”. Czy p an , p an ie M cKillin , u waża h o mo s ek s u alizm za g ro źn y g rzech ? Po lity k p rzełk n ął ś lin ę. – Nie jes tem p ewien , czy to właś ciwy mo men t, żeb y wd awać s ię w tak ą zło żo n ą i tru d n ą d y s k u s ję. W k o ń cu to p ro g ram o p o lity ce, a n ie o Ko ś ciele… – M imo ws zy s tk o jes t to is to tn e p y tan ie – p rzerwał mu Bry n fo rd -J o n es . – A tak że p ro s te. Czy p an a zd an iem h o mo s ek s u alizm jes t g rzech em? W jed n y m z b o k o b ro d ó w M cKillin a zaczęła s ię zb ierać k ro p elk a p o tu , d o s trzeg aln a n a razie ty lk o d la fach o weg o o k a p ro d u cen ta, k tó remu n as tró j zaczął s ię p o p rawiać. – Tru d n o mi wy o b razić s o b ie, jak o d p o wied zieć n a tak s zero k o zak ro jo n e p y tan ie w tak im p ro g ramie jak ten … – W tak im razie p an u p o mo g ę. Pro s zę s o b ie wy o b razić, że p an a marzen ia s ię s p ełn iły i zo s tał p an p remierem, s to i p an p rzy mó wn icy w Izb ie Gmin , a ja jes tem lid erem o p o zy cji. Py tam p an a wp ro s t. Czy u waża p an , że h o mo s ek s u alizm jes t złem, g rzech em? Og ó ln ie p rzy jęta fo rmu łk a p arlamen tarn a b rzmi ch y b a: „Po n ieważ jes t to

b ard zo p ro s te p y tan ie, k tó re n awet p an p o win ien b y ć w s tan ie zro zu mieć, wy s tarczy zwy k łe » tak « lu b » n ie« ”. Ws zy s cy o b ecn i w s tu d iu o raz k ilk a milio n ó w telewid zó w ro zp o zn ało to zd an ie, k tó reg o s am M cKillin tak częs to u ży wał d o s zy d zen ia z Urq u h arta p o d czas s es ji p y tań d o p remiera. Złap an y n a włas n y h aczy k . Kro p la p o tu zaczęła ś ciek ać mu p o twarzy . – Ujmę to in aczej, jeś li p an s o b ie ży czy – ciąg n ął zach ęcająco n aczeln y „Times a”. – Czy u waża p an , że p ań s k i Ko ś ció ł my li s ię w s wo ich mo raln y ch ws k azó wk ach ? M cKillin z tru d em s zu k ał s łó w. J ak mó g ł w tak iej atmo s ferze wy jaś n ić, że to właś n ie ws k azó wk i jeg o Ko ś cio ła n ap ęd zały w n im o d wczes n ej mło d o ś ci p rag n ien ie p o mag an ia in n y m i ro zp o częcia włas n ej k ru cjaty , d ały mu jas n e o s o b is te credo, n a k tó ry m o p arł s wo je p rzek o n an ia p o lity czn e, i p ro wad ziły g o p rzez mo raln e s zamb o wo k ó ł Wes tmin s teru ; że jak o s tars zy zb o ru mu s iał p rzy jąć n au czan ie s wo jeg o Ko ś cio ła z o twarty m s ercem, b ez wątp liwo ś ci i k o mp ro mis ó w. Ro zu miał g rzech i s łab o ś ci in n y ch , p o trafił je zaak cep to wać, ale jeg o wiara n ie p o zwo liłab y mu zap rzeczy ć k o ś cieln emu s tan o wis k u . – J es tem s tars zy m zb o ru , p an ie Bry n fo rd -J o n es . Oczy wiś cie p rzy jmu ję n au k i mo jeg o Ko ś cio ła jak o o s o b a, in d y wid u aln a d u s za. Ale d la mn ie jak o p o lity k a tak ie k wes tie mo g ą b y ć b ard ziej s k o mp lik o wan e… – Ch ciałb y m mieć ab s o lu tn ą jas n o ś ć. Ak cep tu je p an d ek ret s wo jeg o Ko ś cio ła w tej s p rawie? – J ak o jed n o s tk a mu s zę. Ale n iech mi p an p o zwo li… Za p ó źn o . J u ż leciały n ap is y k o ń co we, a s tu d io zaczy n ała zalewać mu zy k a o b wies zczająca zak o ń czen ie p ro g ramu . Kilk a milio n ó w wid zó w mu s iało s ię ws łu ch ać, żeb y wy ło wić p o żeg n aln e s ło wa Bry n fo rd a-J o n es a. – Dzięk u je, p an ie M cKillin . Nies tety n ie mamy ju ż więcej czas u . To b y ło fas cy n u jące czterd zieś ci min u t. – Uś miech n ął s ię. – J es teś my p an u wd zięczn i. Ken n y i M y cro ft o b ejrzeli wieczo rn e wiad o mo ś ci w milczen iu . Zrelacjo n o wan o w n ich wy wiad z M cKillin em, a tak że p o k azan o g wałto wn ą reak cję, jak ą wy wo łał. Biu ro lid era o p o zy cji p o d o b n o wy d awało właś n ie o ś wiad czen ie wy jaś n iające, ale b y ło o czy wiś cie za p ó źn o . Przy wó d cy k o n k u ren cy jn y ch g ru p k o ś cieln y ch ju ż wy razili s wo je o p in ie, d ziałacze p raw g ejó w zaatak o wali, a włas n y p arty jn y k o leg a M cKillin a, rzeczn ik o p o zy cji d o s p raw tran s p o rtu , ś miało s twierd ził, że w tej k wes tii jeg o lid er całk o wicie, żało ś n ie i n iewy b aczaln ie s ię my li.

– Czy mamy d o czy n ien ia z k ry zy s em p rzy wó d ztwa? – zap y tali g o d zien n ik arze. – Teraz ju ż tak – o d p arł. Gazety n ie mu s iały d łu żej ch ro n ić an o n imo wo ś ci s wo ich źró d eł, b o p ro tes tu jący n a wy ś cig i p o tęp iali fan aty zm relig ijn y , ś red n io wieczn ą mo raln o ś ć o raz o b łu d ę. Nawet ci, k tó rzy zg ad zali s ię z M cKillin em, n ic n ie p o mo g li: g łó wn y an ty g ejo ws k i ak ty wis ta, wy ciąg n ięty z jak ieg o ś ciemn eg o k ąta, zażąd ał zjad liwy m to n em, żeb y M cKillin wy lał ws zy s tk ich h o mo s ek s u aln y ch p o s łó w s wo jej p artii, b o in aczej b ęd zie h ip o k ry tą. Ken n y wy łączy ł telewizo r. M y cro ft s ied ział p rzez jak iś czas w milczen iu wś ró d p u f n a p o d ło d ze p rzed ek ran em, p o d czas g d y Ken n y p rzy g o to wy wał w cis zy d wa k u b k i g o rącej k awy , d o p rawio n ej b ran d y z min iatu ro wy ch b u teleczek p rzemy co n y ch p rzez n ieg o z jed n eg o z lo tó w. J u ż to ws zy s tk o wid ział wcześ n iej, to o b u rzen ie, b icie n a alarm, in wek ty wy , n ieu ch ro n n e p o d ejrzen ia, jak ie n io s ło z s o b ą tak ie wzmo żen ie. Do s trzeg ł też, jak b ard zo M y cro ft s ię zd en erwo wał. On jes zcze n iczeg o tak ieg o n ie wid ział, n ie z tej p ers p ek ty wy . – Bo że, n ie wiem, co o ty m my ś leć – wy mamro tał w k o ń cu M y cro ft, zag ry zając warg i. Wciąż g ap ił s ię n a p u s ty ek ran , n ie ch cąc s p o jrzeć Ken n y ’emu w o czy . – Całe to zamies zan ie, g ad an ie o p rawach . A mn ie s ię p rzy p o min a ten o b leś n y M arp les , jak ciąg n ie ze s o b ą teg o ch ło p aczk a. Czy ten ch ło p iec też n ie miał p raw? – M ierzy ć ws zy s tk ich p ed ałó w jed n ą miark ą, co ? – Czas em zad aję s o b ie p y tan ie, co ja, d o d iab ła, ro b ię. Co to ws zy s tk o zn aczy d la mo jej p racy , d la mn ie. Wies z, ciąg le n ie p o trafię s ię z ty m id en ty fik o wać, zap is ać s ię d o k lu b u , n ie k ied y wid zę tak ich facetó w jak M arp les i n iek tó ry ch z ty ch b o jo wn ik ó w p rzeb ierający ch n o g ami w telewizo rze. – J es tem g ejem, Dav id zie. Ped ałem. Cio tą. Ped ry lem. Cwelem. Ho mo s iem. Nazy waj to , jak ch ces z, ale właś n ie ty m jes tem. M ó wis z, że n ie p o trafis z s ię ze mn ą id en ty fik o wać? – J a… n iezb y t d o b rze mi to wy ch o d zi, p rawd a? Całe ży cie u czo n o mn ie, żeb y s ię d o s to s o wać, wierzy ć, że tak ie rzeczy s ą… J ezu , Ken n y , p o ło wa mn ie zg ad za s ię z M cKillin em. By cie p ed ałem jes t złe! A jed n ak , a jed n ak … – Po d n ió s ł p ełn e n iep o k o ju o czy i s p o jrzał p ro s to n a s wo jeg o p artn era. – W ciąg u o s tatn ich k ilk u ty g o d n i zazn ałem więcej s zczęś cia, n iż k ied y k o lwiek wy d awało mi s ię mo żliwe. – M ó wis z jak g ej, Dav id zie. – W tak im razie ch y b a mu s zę n im b y ć, Ken n y . M u s zę b y ć. Gejem. Bo ch y b a cię k o ch am.

– To zap o mn ij o ty m cały m s y fie. – Ken n y mach n ął g n iewn ie ręk ę w k ieru n k u telewizo ra. – Niech res zta ś wiata włazi n a b ary k ad y i wb ije s o b ie d rzazg i w fiu ty . M y n ie mu s imy d o n ich d o łączać, żeb y o d s ąd zać ws zy s tk ich in n y ch o d czci i wiary . M iło ś ć ma b y ć czy mś in ty mn y m, p ry watn y m, n ie ch o lern ą o twartą wo jn ą n a k ażd y m ro g u u licy . – Po p atrzy ł p o ważn ie n a M y cro fta. – Nie ch cę cię s tracić, Dav id zie. Nie wy jeżd żaj mi tu z p o czu ciem win y . – J eś li M cKillin ma rację, to mo że n ig d y n ie p ó jd ziemy d o n ieb a. – J eżeli n ieb o jes t p ełn e lu d zi k o mp letn ie, p o two rn ie n ies zczęś liwy ch , k tó rzy n ie p o trafią n awet zaak cep to wać teg o , k im s ą i co czu ją, to ja ch y b a n ie jes tem zain teres o wan y . M o że p o p ro s tu trzy majmy s ię teg o , co mamy , ty i ja, i b ąd źmy s zczęś liwi. – Na jak d łu g o , Ken n y ? – Tak d łu g o , ile mamy czas u , s k arb ie. – Ch ces z p o wied zieć: tak d łu g o , jak n am p o zwo lą. – Niek tó rzy p o d ch o d zą d o s k raju u rwis k a i p atrzą w d ó ł, a p o tem u ciek ają, o g arn ięci s trach em. Nie u ś wiad amiają s o b ie, że mo żn a latać, wzn ieś ć s ię w p o wietrze, b y ć wo ln y m. Przez całe ży cie czo łg ają s ię wzd łu ż k rawęd zi u rwis k a i n ig d y n ie zd o b y wają s ię n a o d wag ę. Ty tak n ie ró b , Dav id zie, n ie czo łg aj s ię p rzez całe ży cie. M y cro ft u ś miech n ął s ię b lad o . – Nie wiem, czy n ie mam lęk u wy s o k o ś ci. Ken n y o d s tawił s wo ją k awę. – Ch o d ź tu , g łu p k u . Sk o czmy w p rzep aś ć.

Rozdział 24 Po lity k a zaws ze wiąże s ię tro ch ę z k rad zieżą. J a p ró b u ję s k raś ć jed en czy d wa o k ręg i wy b o rcze, a o n – cały k raj.

Karab in u s tawił s ię n a cel, o d d alo n y d o k ład n ie o d wad zieś cia p ięć jard ó w. Gło wa Go rd o n a M cKillin a p atrzy ła n a s trzelca n iep o ru s zo n a. Wd ech , ch wila, zaciś n ięcie p alca. Nas tąp ił s iln y o d rzu t, k ied y p o cis k k alib ru .2 2 p o mk n ął p o s wo jej trajek to rii. W s tary m p lak acie wy b o rczy m p o jawił s ię id ealn y o twó r d o k ład n ie tam, g d zie wcześ n iej zn ajd o wały s ię u s ta lid era o p o zy cji, a ch wilę p o tem p o d ziu rawio n a jak s ito tarcza ro zp ad ła s ię i s fru n ęła n a p o d ło g ę jak o s iero co n e s k rawk i ch u s teczk i h ig ien iczn ej. – Nie ro b ią ju ż tak ich p lak ató w jak k ied y ś . – An i tak ich lid eró w o p o zy cji. Urq u h art i Stamp er zaś miali s ię ze s wo jeg o żartu . Bezp o ś red n io p o d jad aln ią Izb y Lo rd ó w w n is k iej, wy ło żo n ej d rewn em p iwn icy , p ełn ej ru r i in n y ch arch itek to n iczn y ch b eb ech ó w p ałacu wes tmin s ters k ieg o , d waj mężczy źn i leżeli o b o k s ieb ie n a wąs k iej s trzeln icy , d o k ąd u ciek ali p arlamen tarzy ś ci, b y wy ład o wy wać s wo je mo rd ercze in s ty n k ty n a p ap iero wy ch tarczach zamias t n a s o b ie wzajemn ie. To tu Ch u rch ill o d b y wał tren in g s trzeleck i, k ied y p rzy g o to wy wał s ię n a s p o d ziewan ą n iemieck ą in wazję, p rzy s ięg ając, że b ęd zie walczy ł z n ajeźd źcą o s o b iś cie i d o k o ń ca zza wo rk ó w z p ias k iem u s zczy tu Do wn in g Street. A Urq u h art tren o wał tu p rzed p y tan iami d o p remiera, wo ln y o d o g ran iczeń n arzu can y ch p rzez s u ro we s p o jrzen ia p rzewo d n iczącej Izb y . – Szczęś liwy traf z tą k o ś cieln ą b ro s zu rk ą – zau waży ł Stamp er z o d ro b in ą u razy , p o p rawiając s k ó rzan ą p ętlę n a p rzeg u b ie, p o d trzy mu jącą ciężk i k arab in p o wtarzaln y z zamk iem ś lizg o wo -o b ro to wy m. By ł zn aczn ie mn iej d o ś wiad czo n y m s trzelcem n iż Urq u h art i n ig d y n ie u d ało mu s ię g o p o k o n ać. – Co lq u h o u n o wie s ą d o ś ć eg zo ty czn y m p lemien iem, k tó reg o czło n k o wie o d czas u d o czas u zwalają s ię M o rtimie n a g ło wę, p rzy wo żąc n ajd ziwn iejs ze p rezen ty . J ed en z n ich , n ie wied zieć czemu , u zn ał, że mo że mn ie zain teres o wać mo raln o ś ć mło d zieży . To n ie b y ło s zczęś cie, Tim. Po p ro s tu d o b re wy ch o wan ie. By ły ag en t n ieru ch o mo ś ci s p o jrzał n a n ieg o s p o d e łb a. – Ch ces z jes zcze s trzelać? – zap y tał, u mies zczając k o lejn ą k u lę w k o mo rze.

– Tim, ja ch cę p rawd ziwej wo jn y . – Urq u h art p o n o wn ie u n ió s ł k arab in d o ramien ia, p atrząc n ieru ch o my m wzro k iem p rzez celo wn ik . – Zd ecy d o wałem. Rzecz jes t zn ó w ak tu aln a. – J es zcze jed en z two ich s ztu b ack ich żartó w. Urq u h art ro zs trzelał k o lejn y p ap iero wy p o rtret, p o czy m o d wró cił s ię d o Stamp era. Uś miech ał s ię triu mfaln ie. – M cKillin ma k ło p o ty . Stąp ał p o k ru ch y m lo d zie, a ten s ię p o d n im załamał. J ak ież to s mu tn e. – Nie jes teś my g o to wi, Fran cis . J es t za wcześ n ie – s p rzeciwił s ię Stamp er, zd ecy d o wan ie n iep rzek o n an y . – Op o zy cja b ęd zie jes zcze mn iej p rzy g o to wan a. Partie p rzed wy b o rami s ą jak tu ry ś ci g o n ien i p rzez lwa lu d o żercę. Nie mu s is z b iec s zy b ciej n iż lew, zres ztą n ie mo żes z. Wy s tarczy , że b ęd zies z b ieg ł s zy b ciej n iż ten s u k in s y n o b o k cieb ie. – O tej p o rze ro k u k raj mo że b y ć zag rzeb an y p o d s to p ą ś n ieg u . – Świetn ie! M amy więcej s amo ch o d ó w z n ap ęd em n a cztery k o ła n iż o n i. – Ale n ad al jes teś my cztery p u n k ty d o ty łu w s o n d ażach – zap ro tes to wał p rzewo d n iczący p artii. – W tak im razie n ie ma czas u d o s tracen ia. Sześ ć ty g o d n i, Tim. Do k ręćmy im ś ru b ę. Co ty d zień jak ieś więk s ze o ś wiad czen ie p o lity czn e. Wizy ta zag ran iczn a n a wy s o k im s zczeb lu , n o wy p remier b ierze s ztu rmem M o s k wę alb o Was zy n g to n . Zró b my jak ąś awan tu rę w Un ii, zażąd ajmy zwro tu częś ci p ien ięd zy . Ch cę u mó wić s ię n a k o lację z k ażd y m p rzy jazn y m n am n aczeln y m n a Fleet Street, s am n a s am, a ty ty mczas em p o łech czes z k o res p o n d en tó w p o lity czn y ch . I jes zcze, jeś li mo że n am to u jś ć n a s u ch o , o b etn ijmy s to p y p ro cen to we. Wy k as tru jmy k ilk u k ry min alis tó w. Nak ręćmy s o b ie p o p arcie. M amy M cKillin a s p ro wad zo n eg o d o p arteru , to g o s k o p my jak jas n a ch o lera, p ó k i leży . Nie b ierzemy jeń có w, Tim. Nie p rzez n as tęp n e s ześ ć ty g o d n i. – M iejmy n ad zieję, że J eg o Kró lews k a M o ś ć ty m ws p ó łp raco wać. – Stamp er n ie p o trafił u k ry ć s cep ty cy zmu .

razem

p o s tan o wi

– M as z rację. M y ś lałem o ty m, że p o win n iś my p rzy jąć n o we p o d ejś cie w s to s u n k u d o p ałacu . Zb u d o wać p arę mo s tó w. Po s łu ch aj p lo tek , d o wied z s ię, co w trawie p is zczy . Czy raczej w ciemn y ch zak amark ach . Stamp er p rzek rzy wił g ło wę, jak b y u s ły s zał p rzed zierającą s ię p rzez las o fiarę. – Po trzeb u jemy też żo łn ierzy , Tim. Lo jaln y ch , o d d an y ch . Nie za b y s try ch . Lu d zi,

k tó rzy ch ętn ie rzu cą s ię p rzez te mo s ty d o atak u , jeś li zajd zie tak a p o trzeb a. – Rzeczy wiś cie b rzmi to jak wo jn a. – Lep iej ją wy g rajmy , s tary d ru h u . Alb o to n as p o wies zą tam jak o cele. I b y n ajmn iej n ie mó wię tu o p ap iero wy ch p lak atach .

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

Rozdział 25 By cie d ep u to wan y m Izb y Gmin częs to p rzy p o min a p o g rzeb an ie ży wcem. Przy n ajmn iej w Izb ie Lo rd ó w mają ty le p rzy zwo ito ś ci, żeb y p o czek ać z mian o wan iem czło n k ó w, aż ci b ęd ą ju ż p rawie tru p ami.

Sty czeń : d ru g i ty d zień Dro b in k i żwiru n a d łu g im p o d jeźd zie p ro wad zący m o d b u d k i s tró ża p rzy b ramie d o fro n to n u s tareg o d wo ru zag rzech o tały o k aro s erię s amo ch o d u , k tó ry jech ał w k awalk ad zie in n y ch au t. Lś n iący ciemn o n ieb ies k i ro lls -ro y ce wy d awał s ię n ie n a miejs cu o b o k wy s łu żo n y ch lan d ro v eró w i zab ło co n y ch k o mb i, więc Lan d les s wied ział ju ż, że n ie b ęd zie tu p as o wał. Nie s zk o d zi, b y ł d o teg o p rzy zwy czajo n y . Dwó r s tan o wił ro d o wą s ied zib ę M ick ey a, wiceh rab ieg o Qu illin g to n , i ro ztaczały s ię z n ieg o ws p an iałe wid o k i n a łag o d n e wzg ó rza Ox fo rd s h ire, ch o ciaż s zare s ty czn io we p o p o łu d n ie n ie zap ewn iało n ajlep s zej o p rawy . Ko n s tru k cja b u d y n k u o b razo wała ch ao ty czn y ro zwó j s tarej ary s to k raty czn ej ro d zin y : d o min o wał s ty l Wilh elma i M arii o raz wik to riań s k i, z n u tk ą Tu d o ró w w s k rzy d le p o ło żo n y m n ajb liżej maleń k iej k ap licy , n ato mias t d wu d zies teg o wiek u raczej s ię tu n ie u ś wiad czy ło . Wilg o ć wes zła za n im d o ch ao s u d u żeg o h o lu , p ełn eg o k łęb iący ch s ię p s ó w my ś liws k ich , u b ło co n y ch k alo s zy i p rzeró żn y ch an o rak ó w o raz in n ej o d zieży wierzch n iej, u s iłu jącej wy s ch n ąć. Pły tk i p o s ad zk i b y ły p o o b tłu k iwan e i wy s zczerb io n e, n ic też n ie ws k azy wało n a to , żeb y g d zieś tu zain s talo wan o cen traln e o g rzewan ie. By ł to d o m z ro d zaju ty ch , k tó re g d zie in d ziej zo s tały u rato wan e o d ru in y p rzez p rężn ą jap o ń s k ą g ru p ę h o telo wą alb o k o n s o rcju m b u d u jące p o la g o lfo we – ale n ie tu taj, jes zcze n ie. Lan d les s cies zy ł s ię, że n ie p rzy jął zap ro s zen ia, b y zo s tać n a n o c. Qu illin g to n o wie wy wo d zili s wó j ró d o d p rzo d k a, k tó ry p o jech ał d o Irlan d ii z Cro mwellem, zg ro mad ził p o s iad ło ś ci za ś wiad czo n e mu k rwawe u s łu g i, a w czas ach

res tau racji Stu artó w wró cił d o An g lii i zb ił d ru g ą fo rtu n ę. By ła to ws p an iała h is to ria, o k tó rej ws p ó łczes n e p o k o len ie Qu illin g to n ó w, zu b o żałe p rzez u p ły w czas u , n ies zczęś cia i n iewy s tarczające u ch y lan ie s ię o d p o d atk ó w, my ś lało z p o d ziwem. Po s iad ło ś ci s to p n io wo u leg ły u s zczu p len iu , więzi z Irlan d ią w k o ń cu zo s tały zerwan e, wiele o b razó w s p rzed an o , n ajlep s ze meb le i s reb ra wy s tawio n o n a au k cję, liczn y p ers o n el zred u k o wan o . Stara fo rtu n a to p n iała w s zy b k im temp ie. Po zn an ie p o zo s tały ch g o ś ci o k azało s ię d la b izn es men a d o ś ć ciężk ą p ró b ą. Ws zy s cy b y li s tary mi p rzy jació łmi, n iek tó rzy o d p rzed s zk o la, p rezen tu jący mi ty p o wą d la ab s o lwen tó w p ry watn y ch s zk ó ł k lan o wo ś ć, n iemo żliwą d o p rzen ik n ięcia p rzez ch ło p ak ó w z Beth n al Green . Nie p o mó g ł mu też s tró j. Po in fo rmo wan o g o wcześ n iej, że o b o wiązu je „s wo b o d n y s ty l wiejs k iej rezy d en cji”. Przy jech ał w g arn itu rze w k ratk ę z k amizelk ą i b rązo wy ch b u tach ; ws zy s cy in n i b y li w d żin s ach . Do p iero ciep ło p rzy witan y p rzez k s iężn ą Ch arlo tte, zaczął s ię czu ć n ieco p ewn iej. Week en d miał s ię k ręcić wo k ó ł k s iężn ej. Zo rg an izo wał g o mło d s zy b rat Qu illin g to n a, Dav id , d ając jej o k azję d o zrelak s o wan ia s ię w g ro n ie s tary ch zn ajo my ch , z d ala o d mało s tk o wy ch in try g lo n d y ń s k iej ś mietan k i to warzy s k iej i red ak to ró w p lo tk ars k iej p ras y . Tu taj p rawie ws zy s cy b y li p o to mk ami s tary ch ro d zin z trad y cjami, czas ami s tars zy ch o d Win d s o ró w, a ją trak to wali jak p rzy jació łk ę, k tó ra ma p ewn e zad an ie d o wy k o n an ia. Wciąż b y ła d la n ich tą s amą „Bean y ” o d d ziecięcy ch s p rzeczek w b as en ie i b aló w p rzeb ierań có w o rg an izo wan y ch p rzez n ian ie o k waś n y ch min ach . Naleg ała, b y d ać jej p ry watn ą s y p ialn ię z d ala o d in n y ch g o ś ci, a Dav id ws zy s tk ieg o d o p iln o wał, u p y ch ając d wó ch d etek ty wó w i s zo fera z o ch ro n y ro d zin y k ró lews k iej d alek o n a ty łach d wo ru . Ks iężn a d o s tała Po k ó j Ch iń s k i, n ie ty le ap artamen t, ile raczej o lb rzy mie p o jed y n cze p o mies zczen ie we ws ch o d n im s k rzy d le n a p ierws zy m p iętrze, g d zie p o za ty m mieś ciła s ię jes zcze ty lk o s y p ialn ia Dav id a. Pry watn o ś ć miała zap ewn io n ą. Og ląd an ie d wo ru , z jeg o wiek o wą in s talacją elek try czn ą, wy s zczerb io n y mi mu rami, wilg o tn y mi zak amark ami i n iemal całk o wicie zamk n ięty m jed n y m s k rzy d łem, n ap awało p ewn y m s mu tk iem, d o m miał jed n ak ch arak ter i rep rezen to wał k awał h is to rii, a jad aln ia b y ła wp ro s t imp o n u jąca. Pięćd zies iąt s tó p d łu g o ś ci, d ęb o wa b o azeria, o ś wietlo n a d wo ma p rzy p o min ający mi p ap ro cie ży ran d o lami, k tó ry ch ś wiatło n ad awało g łęb o k i b las k wy p o lero wan emu s to ło wi, zb u d o wan emu z d rewn a ze s tareg o o k rętu wo jen n eg o p rzez jeń có w z mary n ark i Nap o leo n a. Sreb ra b y ły s tare i o zn aczo n e mo n o g ramem, k ry s ztały ró żn e, cały efek t p o n ad czas o wy . Właś ciciele s tarej fo rtu n y , n awet to p n iejącej, z p ewn o ś cią u mieli d o b rze zjeś ć.

Qu illin g to n czy n ił h o n o ry , s ied ząc u s zczy tu s to łu , z k s iężn ą p o s wo jej p rawej i Lan d les s em p o lewej ręce. Po zo s tali, p o s ad zen i d alej, s łu ch ali u p rzejmie h is to rii mag n ata p ras o weg o o ży ciu w City , tak jak ich p rzo d k o wie mo g li p rzy s łu ch iwać s ię o p o wieś cio m p o d ró żn ik a o wy s p ach Pacy fik u Po łu d n io weg o . Po k o lacji p rzes zli z p o rto i k o n iak iem d o s tarej b ib lio tek i, g d zie s u fit b y ł wy s o k i, a zimo we p o wietrze u p o rczy wie trzy mało s ię n ajd als zy ch zak amark ó w, o p rawio n e w s k ó rę k s iążk i p iętrzy ły s ię n a n iek o ń czący ch s ię p ó łk ach , a jed y n ą wo ln ą o d reg ałó w ś cian ę zajmo wały p o ciemn iałe o d d y mu o b razy o lejn e. Lan d les s o wi wy d awało s ię, że d o s trzeg a n a n iej ś lad y p o zd jęty ch malo wid łach , k tó re p rawd o p o d o b n ie s p rzed an o n a au k cji, a res ztę ro zwies zo n o n ieco rzad ziej. M eb le s p rawiały wrażen ie, że d o ró wn u ją wiek iem b u d y n k o wi. J ed n a z d wó ch d u ży ch k an ap p rzy s u n ięty ch d o o g n ia h u cząceg o n a k o min k u b y ła p rzy k ry ta p led em, mający m u k ry ć n is zczące d ziałan ie czas u , n ato mias t d ru g a s tała zd ezelo wan a i n ag a, z ciemn o zielo n y m o b iciem p o d arty m ws k u tek ciąg łeg o d rap an ia p rzez p s y , z k o ń s k im wło s iem wy łażący m s p o d jed n ej z p o d u s zek jak k ap iący ze ś wiecy wo s k . W zacis zu b ib lio tek i g o ś cie s tali s ię n iemal ro d zin ą, więc ro zmo wa zro b iła s ię s wo b o d n iejs za i n ies k ręp o wan a. – Szk o d a, że tak d zis iaj wy s zło – mru k n ął Qu illin g to n , k o p iąc p alen is k o o b cas em s k ó rzan eg o b u ta. W o d p o wied zi o g ień wy s trzelił s n o p is k ier w g ó rę s zero k ieg o k o min a. Wiceh rab ia b y ł wy s o k i, ży las ty , p rzy zwy czajo n y d o ch o d zen ia ws zęd zie w mo cn o d o p as o wan y ch d żin s ach , k o zak ach i fed o rze z k an g u rzej s k ó ry z s zero k im ro n d em, k tó ry to s tró j n a p ięćd zies ięcio latk u wy g ląd ał ek s cen try czn ie, jeś li n ie z lek k a ab s u rd aln ie. Ek s cen try czn o ś ć s tan o wiła wy g o d n ą p rzy k ry wk ę d la zb liżająceg o s ię zu b o żen ia. – Ch o lern i s ab o taży ś ci, p rzeciwn icy p o lo wań , latają jak mu ch y wo k ó ł k o ń s k ieg o g ó wn a. Wch o d zą n a mo ją ziemię, a p o licja n ie ch ce ich ares zto wać an i n awet s tąd wy rzu cić. Ch y b a żeb y k o g o ś n ap rawd ę zaatak o wali. Bó g jed en wie, d o k ąd zmierza ten k raj, jeś li czło wiek n ie mo że p o ws trzy mać tak ich n iero b ó w p rzed p an o s zen iem s ię n a jeg o włas n ej ziemi. A n ib y d o m to mo ja ch o lern a twierd za i tak d alej. Po lo wan ie s ię teg o d n ia n ie u d ało . Ob ro ń cy p raw zwierząt mach ali tran s p aren tami i ro zp y lali p iep rz o raz an y żek , p ło s ząc k o n ie, d ezo rien tu jąc p s y i wy wo łu jąc o b u rzen ie my ś liwy ch . Po ran ek b y ł mo k ry , z mżawk ą, n ied o b ry d o s zu k an ia tro p ó w, więc p o lu jący b rn ęli p rzez ciężk ą g lin ę, n ie zn ajd u jąc n ic b ard ziej fas cy n u jąceg o n iż ciało zd ech łeg o k o ta. – Nie mo że ich p an wy rzu cić ze s wo jej włas n ej ziemi? – zap y tał Lan d les s .

– W żad n y m razie, d o ch o lery . Wk ro czen ie n a teren p ry watn y n ie jes t p rzes tęp s twem, p o licja mo że im s k o czy ć. M o żn a ich g rzeczn ie p o p ro s ić, żeb y s ię u s u n ęli, n a co o n i k ażą s ię o d walić. Wy s tarczy tk n ąć ich p alcem, b y zn aleźć s ię w s ąd zie p o d zarzu tem n ap aś ci. Za ch ro n ien ie s wo jej ch o lern ej włas n o ś ci. – Po g o n iłam jed n eg o z ty ch p ry mity wó w – wtrąciła wes o ło k s iężn a. – Wid ziałam, że k ręci s ię b lis k o , tu ż za mo im k o n iem, więc s ię co fn ęłam. Przes tras zy ł s ię ś mierteln ie, k ied y zo b aczy ł s u n ącą n a n ieg o b es tię, s zes n aś cie d ło n i wzro s tu . Od s k o czy ł d o ty łu , p o tk n ął s ię i u p ad ł p ro s to w ś wieżą k u p ę łajn a! – Brawo , Bean y . M am n ad zieję, że miał p ełn o w g aciach – włączy ł s ię Dav id Qu illin g to n . – Pan p o lu je, p an ie Lan d les s ? – Ty lk o w City . – Po win ien p an k ied y ś s p ró b o wać. Zo b aczy ć wiejs k ie ży cie w n ajlep s zy m wy d an iu . Lan d les s s zczerze w to wątp ił. Przy jech ał ak u rat w p o rę, żeb y zo b aczy ć wracający ch z p o lo wan ia maru d eró w, o czerwo n y ch , p o k ry ty ch p lamami twarzach , u b ło co n y ch i p rzemo czo n y ch d o n itk i. Kied y d o d ał d o teg o wid o k ro zry wan eg o n a s trzęp y lis a, z ro zs maro wan y mi p o ziemi trzewiami, p ęk ający mi p o d k o p y tami k o n i, u zn ał, że mo że s ię s p o k o jn ie o b ejś ć b ez tak ich p rzy jemn o ś ci. Ch ło p cy u ro d zen i i wy ch o wan i w b eto n o wy ch wieżo wcach o to czo n y ch zep s u ty mi latarn iami i wrak ami s amo ch o d ó w częs to ży wią n aiwn ą emp atię d la ws i, p ó l, las ó w i ws zy s tk ieg o , co tam ży je. Sielan k o we zielo n e p as twis k a An g lii u jrzał d o p iero n a s zk o ln ej wy cieczce w wiek u trzy n as tu lat i, p rawd ę mó wiąc, czu ł n iewy mu s zo n y p o d ziw d la lis a. – Lis y to s zk o d n ik i – ciąg n ął mło d s zy Qu illin g to n . – Atak u ją k u ry , k aczk i, n o wo n aro d zo n e jag n ięta, n awet ch o re cielak i. Gras u ją n a miejs k ich wy s y p is k ach ś mieci i ro zn o s zą ch o ro b y . Łatwo p o tęp iać właś cicieli ziems k ich , ale, mo że mi p an wierzy ć, b ez ich wk ład u w o ch ro n ę teren ó w wiejs k ich , o czy s zczan ia ich z tak ich s zk o d n ik ó w jak lis y , o d b u d o wy wan ia mu ró w i ży wo p ło tó w, s ad zen ia las ó w d ający ch s ch ro n ien ie lis o m i b ażan to m, a ws zy s tk o to n a włas n y k o s zt, ci p ro tes tu jący mielib y o wiele mn iej p ó l, las ó w i łąk , w k tó ry ch s p rawie mo g lib y p ro tes to wać. Lan d les s zau waży ł, że mło d s zy Qu illin g to n , s ied zący n a k an ap ie o b o k k s iężn ej, zach o wy wał u miar zaró wn o w języ k u , jak i w p iciu . Nie mo żn a b y ło p o wied zieć teg o s ameg o o jeg o b racie, k tó ry s tał o p arty o k o min ek w s ty lu Ad amó w z k ielis zk iem w d ło n i. – Zag ro żo n e. Ws zy s tk o jes t teraz zag ro żo n e, p ro s zę was . Tratu ją ci ziemię, k rzy cząc, wrzes zcząc jak d erwis ze, mach ając ch o lern y mi tran s p aren tami i trąb iąc,

żeb y wy ciąg n ąć p s y n a ru ch liwe d ro g i i to ry k o lejo we. Nawet jeś li jak imś cu d em zo s tan ą ares zto wan i, zn ajd zie s ię jak iś p rzek lęty id io ta s ęd zia p o k o ju , k tó ry ich p o żału je. A ja, p o n ieważ mam ziemię, p o n ieważ mo ja ro d zin a p raco wała n a n iej o d p o k o leń , p o ś więcała s ię d la lo k aln ej s p o łeczn o ś ci, s łu ży ła k rajo wi w Izb ie Lo rd ó w, p o n ieważ tak s ię s tarałem i n ie mam ju ż ch o lern ej fo rs y , a d o czy tan ia ty lk o rach u n k i i lis ty z b an k ó w, to ja mam b y ć p as o ży tem! – Lu d zie mają teraz zab u rzo n ą p ers p ek ty wę – zg o d ziła s ię k s iężn a. – Weźmy mo ją ro d zin ę. Kied y ś s ię ją s zan o wało . Dziś d zien n ik arzy b ard ziej in teres u je to , co s ię d zieje w s y p ialn i n iż w s ali recep cy jn ej. Lan d les s zau waży ł wy mian ę s p o jrzeń międ zy k s iężn ą a mło d s zy m Qu illin g to n em. Zres ztą n ie p ierws zą. Zaczęli wieczó r, s ied ząc d alek o o d s ieb ie, n a p rzeciwleg ły ch k o ń cach k an ap y , ale n ajwy raźn iej p rzy ciąg ali s ię n awzajem co raz b liżej, jak mag n es y . – M as z ab s o lu tn ą rację, Bean y . Wied zą, że n ie mo żes z s ię b ro n ić, więc walą w cieb ie b ez lito ś ci – ciąg n ął M ick ey ze s wo jeg o miejs ca p rzy k o min k u . – Ws zy s cy ch o lern ie ciężk o p raco waliś my n a to , co mamy , ch o ć n ie ma teg o wiele. On i jed n ak ro b ią n ag o n k ę n a p o lo wan ia n a lis y , atak u ją właś cicieli ziems k ich , p o d ważają zas ad ę d zied ziczn o ś ci i an i s ię o b ejrzy my , a b ęd ziemy p iep rzo n ą rep u b lik ą. Po ra, żeb y ś my zaczęli s ię b ro n ić, p rzes tali zn o s ić to ws zy s tk o p o męs k u i n ad s tawiać d ru g i p o liczek . Ch arlo tte d o p iła s wó j tru n ek i p o d ała k ielis zek mło d s zemu Qu illin g to n o wi, b y jej d o lał. – Ależ M ick ey , ja n ie mo g ę, n ik t z mo jej ro d zin y n ie mo że. M amy b y ć tą cich ą s łu żb ą. – Od wró ciła s ię d o Lan d les s a. – Co o ty m s ąd zis z, Ben jamin ie? – J es tem b izn es men em, n ie p o lity k iem – zap ro tes to wał z fałs zy wą s k ro mn o ś cią, lecz u g ry zł s ię w języ k . Ks iężn a d ała mu s zan s ę p rzeb icia s ię d o h ermety czn eg o k ręg u ich p ro b lemó w, n ie b y ło s en s u tej o ferty o d rzu cać. – No d o b rze, u czcie s ię o d p o lity k ó w. J eś li min is ter ch ce, żeb y co ś zo s tało p o wied zian e, ale u waża, że wy rażen ie teg o o s o b iś cie b y ło b y n iero zs ąd n e, s k łan ia d o teg o k o g o ś in n eg o . Któ reg o ś z p o s łó w, lid era b izn es u , mo że n awet n aczeln eg o jak iejś g azety . M acie p rzy jació ł, i to wp ły wo wy ch . Tak ich jak o b ecn y tu lo rd Qu illin g to n , z g ło s em i man d atem w Izb ie Lo rd ó w. – M ają n as ty lk o za n iewo ln ik ó w wio s łu jący ch n a rząd o wej g alerze – p ry ch n ął Qu illin g to n . – I p o zo s tan iecie n iewo ln ik ami, jeś li n ie zab ierzecie g ło s u we włas n ej s p rawie –

o s trzeg ł Lan d les s . – To b rzmi jak b u n t n a p o k ład zie – zau waży ł b rat wiceh rab ieg o zn ad s to lik a z n ap o jami. – Przeciwk o rząd o wi. – No to co ? Nie macie n ic d o s tracen ia. Lep iej s ię b u n to wać n iż s ied zieć cich o ty lk o p o to , żeb y b y ć wy k o rzy s ty wan y m. Pamiętacie, co p ró b o wali zro b ić z p rzemó wien iem k ró la? J es teś cie n a tej s amej lin ii o g n ia. – Nig d y n ie lu b iłem teg o Urq u h arta – mru k n ął Qu illin g to n d o s wo jej k o n iak ó wk i. – Pras a i tak b y o ty m n ie n ap is ała – s k o men to wał jeg o b rat, p o d ając p ełen k ielis zek k s iężn ej. Kied y u s iad ł, Lan d les s zau waży ł, że p rzy s u n ął s ię d o n iej jes zcze b liżej. Ich d ło n ie leżały o b o k s ieb ie n a p led zie. – Zależy jak a – wtrącił Lan d les s . – Ben jamin ie, o czy wiś cie ty jes teś k o ch an y – p o wied ziała k o jący m to n em Ch arlo tte – ale res ztę zain teres u je ty lk o mo je zd jęcie w s u k ien ce, k tó rą mi p o d wiało d o s zy i, żeb y mo g li p lo tk o wać o ty m, g d zie k u p u ję majtk i. Nie b y ło to d o k o ń ca ś cis łe, p o my ś lał Lan d les s . Pras ę in teres o wało g łó wn ie to , g d zie k s iężn a zo s tawia b ielizn ę, n ie g d zie ją k u p u je. – Nie p o win n o s ię p rzy zn awać lu d zio m z p ras y ty tu łó w s zlach eck ich – ciąg n ął M ick ey . – A ju ż zwłas zcza p aro s twa. To im zaćmiewa o b iek ty wizm. Stają s ię ch o lern ie zad u fan i w s o b ie. Lan d les s n ie p o czu ł s ię o b rażo n y . M iał raczej wrażen ie, że p o wo li zaczy n ają g o ak cep to wać, o d s u wając n a b o k fak t, że u ro d ził s ię w in n y m ś wiecie. – Wie p an , mo że ma p an rację – mó wił d alej Qu illin g to n . – Do d iab ła, ch y b a jed y n y m p rawem, jak ie n am jes zcze d ziś p rzy zn ają, jes t zab ieran ie g ło s u w Izb ie Lo rd ó w, więc n ajwy żs zy czas , żeb y ś my zaczęli je właś ciwie wy k o rzy s ty wać. To zn aczy : żeb y Izb a i zas ad a d zied ziczn o ś ci s tały s ię p ierws zą lin ią o b ro n y d la cieb ie i two jej ro d zin y , Bean y . – J eś li jes t co ś , co ch cecie p o wied zieć, d o p iln u ję, b y u jrzało to ś wiatło d zien n e – zap ro p o n o wał Lan d les s . – Tak jak to zro b iliś my z k ró lews k im p rzemó wien iem ś wiąteczn y m. – Ch y b a wp ad liś my n a ch o lern ie d o b ry p o my s ł, Bean y – rzek ł Qu illin g to n . J u ż zaczy n ał s o b ie ten p o my s ł p rzy włas zczać. – Ws zy s tk o , co b ęd zies z ch ciała zak o mu n ik o wać, p o wiem za cieb ie. J eś li k ró l n ie b ęd zie mó g ł wy g ło s ić p u b liczn eg o p rzemó wien ia, ja g o wy ręczę. W Izb ie Lo rd ó w, a więc ten g ło s zo s tan ie u jęty w d o s tęp n y ch p u b liczn ie d an y ch . Nie mo żemy d ać s o b ie zamk n ąć u s t. – Kiwn ął

g ło wą z s amo zad o wo len iem. – Szk o d a, że n ie mo że p an zo s tać n a n o c, Lan d les s – ciąg n ął. – M am mn ó s two in n y ch p o my s łó w, k tó re ch ciałb y m n a p an u wy p ró b o wać. – Ro zmo wa zo s tała zak o ń czo n a. – In n y m razem, co ? Lan d les s zro zu miał alu zję i zerk n ął n a zeg arek . – Czas n a mn ie – rzu cił i ws tał, żeb y s ię k o lejn o ze ws zy s tk imi p o żeg n ać. Cies zy ł s ię, że za ch wilę wy jd zie n a ś wieże p o wietrze. Nie p as o wał d o teg o miejs ca an i d o ty ch lu d zi: b ez wzg lęd u n a to , jak u p rzejmie b ęd ą g o trak to wali i jak d u ży o d n ies ie s u k ces , n ig d y n ie b ęd zie jed n y m z n ich . Nie p o zwo lilib y n a to . M o że k u p ił s o b ie b ilet ws tęp u n a k o lacje, ale n ig d y n ie wk u p i s ię d o ich k lu b u . Nie p rzes zk ad zało mu to , n ie zależało mu n a czło n k o s twie. To b y ł ś wiat wczo raj, a n ie ju tra. A p o za ty m n a k o n iu wy g ląd ałb y id io ty czn ie. Niczeg o jed n ak n ie żało wał. Kied y p rzy d rzwiach zerk n ął p rzez ramię, d o s trzeg ł s to jąceg o p rzy k o min k u g o s p o d arza, marząceg o o ry cers k ich b itwach , k tó re miał s to czy ć w Izb ie Lo rd ó w. Wid ział też k s iężn ą i mło d s zeg o Qu illin g to n a, k tó rzy , s p o d ziewając s ię, że o b cy ju ż zn ik n ął, trzy mali s ię n a k an ap ie za ręce. Temató w b y ło tu w b ró d , trzeb a ty lk o u zb ro ić s ię w cierp liwo ś ć.

Rozdział 26 Kró lews k ie s u mien ie jes t jak wiatr w p o lu k u k u ry d zy . M o że je lek k o p o targ ać, ale zwy k le p rzech o d zi b ez trwały ch s k u tk ó w.

Strażn ik Izb y Gmin ws zed ł d o męs k iej to alety w p o s zu k iwan iu p ewn eg o p o s ła lab u rzy s tó w. M iał p iln ą wiad o mo ś ć d la To ma Wo rth in g to n a z o k ręg u w Derb y s h ire – n ieg d y ś g ó rn iczeg o , zan im zamk n ięto k o p aln ie – k tó ry s zczy cił s ię ro b o tn iczy mi k o rzen iami, mimo że o d p o n ad d wu d zies tu lat b ru d ził s o b ie d ło n ie wy łączn ie tu s zem i k eczu p em. To aleta b y ła n ieo d p arcie wik to riań s k a, z wy two rn y mi zab y tk o wy mi k afelk ami i p o rcelan ą, s k alan a jed y n ie elek try czn ą s u s zark ą, p rzy k tó rej właś n ie s u s zy ł s o b ie d ło n ie J eremy Co lth o rp e, s tarzejący s ię i n o to ry czn ie n ap u s zo n y p o s eł z k rain y p reten s jo n aln o ś ci. – Nie wid ział p an p rzy p ad k iem p an a Wo rth in g to n a, s ir? – zap y tał s trażn ik . – M o g ę s ię tu zająć ty lk o jed n y m g ó wn em n araz, d o b ry czło wiek u – o d p arł Co lth o rp e p rzez n o s . – Sp ró b u j w jed n y m z b aró w. Najp ewn iej w jak imś ro g u p o d s to łem. Strażn ik czy m p ręd zej zwiał, a d o Co lth o rp e’a p rzy u my walce d o łączy ł d ru g i p rzeb y wający w łazien ce mężczy zn a, Tim Stamp er. – Timo th y , d ro g i ch ło p cze. Po d o b a ci s ię w cen trali p artii? Zn ak o micie s o b ie rad zis z, jeś li wo ln o mi tak p o wied zieć. Stamp er o d wró cił s ię o d u my walk i i s k in ął z p o d zięk o wan iem g ło wą, ale w g eś cie ty m n ie b y ło ciep ła. Co lth o rp e b y ł zn an y z zad zieran ia n o s a, p o d awał s ię za lid era lo k aln ej s o cjety , jed n ak w cały majątek s ię wżen ił, s am n ie wzn o s ząc an i g ro s za, co ty lk o czy n iło g o b ard ziej p ro tek cjo n aln y m w s to s u n k u d o b y ły ch ag en tó w n ieru ch o mo ś ci. Bezk las o wo ś ć b y ła k o n cep cją, k tó rej Co lth o rp e n ig d y b y n ie p o p arł, s k o ro p rzez więk s zo ś ć ży cia u s iło wał u ciec z jej s zp o n ó w. – Właś ciwie to cies zę s ię, że mam o k azję z to b ą p o g ad ać, s tary – mó wił teraz, n ie ty le s ię u ś miech ając, ile k o k ietery jn ie mizd rząc, k ied y n iecierp liwie wy p atry wał w lu s trze p o twierd zen ia, że s ą ze Stamp erem s ami w ro zb rzmiewającej ech em łazien ce. – W zau fan iu , s am n a s am – ciąg n ął, u s iłu jąc zerk n ąć u k rad k iem p o d d rzwi k ab in . – O co ch o d zi, J eremy ? – o d p arł Stamp er, ś wiad o my , że p rzez ws zy s tk ie lata w Izb ie Gmin Co lth o rp e zamien ił z n im zaled wie k ilk a s łó w. – O małżo n k ę. Po s u n ęła s ię n ieco , w p rzy s zły m ro k u s tu k n ie jej

s ied emd zies iątk a. I n ie jes t w n ajlep s zy m zd ro wiu . Dzieln a d ziewczy n a, ale co raz tru d n iej rad zi s o b ie z p o mag an iem w o k ręg u , ch o lern ie zres ztą d u ży m, czterd zieś ci trzy wio s k i, n iep rawd aż, jes t z ty m tro ch ę ro b o ty , mo g ę cię zap ewn ić. – Przy s u n ął s ię b liżej Stamp era p rzy u my walk ach i zaczął d ru g i raz my ć ręce, s tarając s ię mó wić k o n fid en cjo n aln y m to n em, jed n ak wy raźn ie s k ręp o wan y . – J es tem jej to win ien , żeb y ją tro ch ę o d ciąży ć, s p ęd zać więcej czas u razem. Tru d n o p o wied zieć, ile jej jes zcze czas u zo s tało . – Umilk ł, n amy d lając ręce, aż p o ws tała o b fita p ian a, jak b y ch ciał p o k azać, że zaws ze s k ru p u latn ie d b a o h ig ien ę, a tak że p o d k reś lić g łęb ię s wo jej tro s k i o żo n ę. Stamp er n ie k u p ił an i jed n eg o , an i d ru g ieg o , b o jes zcze jak o zas tęp ca rzeczn ik a d y s cy p lin y wid ział teczk ę Co lth o rp e’a, zawierającą d o wo d y reg u larn y ch wp łat n a rzecz p ewn ej s amo tn ej matk i, k tó ra k ied y ś s tała za b arem w jeg o lo k aln y m p u b ie. – Szczerze mó wiąc, my ś lę o ty m, żeb y w n as tęp n y ch wy b o rach zrezy g n o wać z man d atu . Ze wzg lęd u n a n ią, o czy wiś cie. Ale ch o lern ie s zk o d a b y ło b y p atrzeć, jak całe to d o ś wiad czen ie, k tó re zd o b y łem p rzez te ws zy s tk ie lata, s ię marn u je. Bard zo b y m ch ciał zn aleźć jak iś s p o s ó b , b y … n ad al mó c wn o s ić wk ład , n iep rawd aż. Dalej ro b ić co ś d la k raju . I d la p artii, o czy wiś cie. – Co b rałeś p o d u wag ę, J eremy ? – Stamp er wied ział ju ż d o k ład n ie, d o k ąd zmierza ta ro zmo wa. – J es tem o twarty n a s u g es tie. Ale o czy wiś cie Izb a Lo rd ó w wy d awałab y s ię s en s o wn y m wy jś ciem. Nie ty le d la mn ie, ile d la małżo n k i. Du żo b y to d la n iej zn aczy ło p o ty ch ws zy s tk ich latach . Szczeg ó ln ie g d y … n o wies z, mo że n ie mieć p rzed s o b ą wiele czas u , żeb y s ię ty m cies zy ć. Co lth o rp e wciąż ro zch lap y wał wo d ę, ab y s two rzy ć p o zo ry s wo b o d y , i u d ało mu s ię zalać s o b ie p rzó d s p o d n i. Uś wiad o mił s o b ie, że zaczy n a ro b ić z s ieb ie g łu p k a, więc g wałto wn ie zak ręcił k ran , zwracając s ię d o Stamp era, z o p u s zczo n y mi p o b o k ach ręk ami i wo d ą k ap iącą z mo k ry ch man k ietó w. – Po p arłb y ś mn ie, Tim? M ó g łb y m liczy ć n a ws p arcie mach in y p arty jn ej? Stamp er o d wró cił s ię i s k iero wał d o elek try czn ej s u s zark i, k tó rej h ałaś liwy s zu m zmu s ił Co lth o rp e’a d o u d an ia s ię za p rzewo d n iczący m n a d ru g i k o n iec łazien k i, a p o tem ich o b u d o p o d n ies ien ia g ło s u . – Całk iem s p o ro k o leg ó w b ęd zie p rzech o d zić w s tan s p o czy n k u p rzy n as tęp n y ch wy b o rach , J eremy . Sp o d ziewam s ię, że k ilk u z n ich b ęd zie ch ciało d o s tać s ię d o Izb y Lo rd ó w. – Nie n acis k ałb y m, g d y b y to n ie b y ło ze wzg lęd u n a żo n ę. Trak to wałb y m tę p racę

p o ważn ie, n ie mig ałb y m s ię jak co p o n iek tó rzy . – Os tateczn a d ecy zja o czy wiś cie n ależy d o Fran cis a. Będ zie miał tward y o rzech d o zg ry zien ia, ch cąc wy b rać s p o międ zy ws zy s tk ich ch ętn y ch . – Gło s o wałem n a Fran cis a… – to b y ło k łams two – … b ęd ę lo jaln y . – Będ zies z? – rzu cił Stamp er p rzez ramię. – Fran cis p o n ad ws zy s tk o cen i lo jaln o ś ć. – Oczy wiś cie. Czeg o k o lwiek b y ś cie ch cieli, mo żecie n a mn ie p o leg ać! Przeraźliwy s zu m s u s zark i d o rąk n ag le s ię u rwał i mo men taln ie zap ad ła cis za. Atmo s fera zro b iła s ię n iemal k o n fes y jn a. Stamp er p o p atrzy ł wp ro s t n a Co lth o rp e’a z o d leg ło ś ci zaled wie k ilk u cali. – Nap rawd ę mo żemy n a to b ie p o leg ać, J eremy ? Lo jaln o ś ć p rzed e ws zy s tk im? Co lth o rp e k iwał g ło wą. – Nawet jeś li ch o d zi o k ró la? – Kró la… ? – W g ło s Co lth o rp e’a wk rad ła s ię k o n s tern acja. – Tak , J eremy , k ró la. Wid ziałeś ju ż, jak n amies zał. A Fran cis b o i s ię, że b ęd zie jes zcze g o rzej. Pałaco wi trzeb a p rzy p o min ać, b ard zo s tan o wczo , k to tu rząd zi. – Ale n ie jes tem p ewien … – Lo jaln o ś ć, J eremy . To o n a zad ecy d u je, k to d o s tan ie to , czeg o ch ce o d teg o rząd u , a k to n ie. Ta s p rawa z p ałacem to n iep rzy jemn a rzecz, ale k to ś mu s i o d ważn ie b ro n ić is to tn y ch k o n s ty tu cy jn y ch zas ad , k tó re s ą zag ro żo n e. Fran cis n ie mo że, s am ro zu mies z, n ie o ficjaln ie i p u b liczn ie jak o p remier. Do p ro wad ziło b y to d o k ry zy s u k o n s ty tu cy jn eg o , czeg o ab s o lu tn ie n ie ch ce. J ed y n y m s p o s o b em, żeb y teg o u n ik n ąć, jes t p rzy p o min an ie p ałaco wi i s p o łeczeń s twu , jak wy s o k a jes t s tawk a, p rzez k o g o ś n ieb ęd ąceg o min is trem, lecz mająceg o d u ży au to ry tet i d łu g i s taż w p o lity ce. Ko g o ś tak ieg o jak ty , J eremy . Od s wo ich lo jaln y ch s tro n n ik ó w Fran cis ma p rawo o czek iwać co n ajmn iej ty le. – Tak , ale… M am s ię d o s tać d o Izb y Lo rd ó w, atak u jąc k ró la? – Nie atak u jąc. Przy p o min ając mu o n ajwy żs zy ch zas ad ach k o n s ty tu cy jn y ch . – Ale to k ró l mian u je n o wy ch p aró w… – J ed y n ie i wy łączn ie za rad ą p remiera. Kró l n ie mo że o d mó wić jeg o rek o men d acjo m. – Tro ch ę to p rzy p o min a Alicję w Krainie Czarów… – Po d o b n ie jak wiele z teg o , co mó wi p ałac. – Ch ciałb y m to p rzemy ś leć.

–

M u s is z s ię zas tan awiać n ad

lo jaln o ś cią? –

To n

Stamp era b y ł o s try ,

o s k arży ciels k i. Wy d ął p o g ard liwie u s ta, a w jeg o g ro b o wy ch o czach zap ło n ął o g ień . Nie mó wiąc an i s ło wa więcej, p rzewo d n iczący p artii o d wró cił s ię n a p ięcie i ru s zy ł d o d rzwi. J u ż trzy mał ręk ę n a lś n iącej mo s iężn ej k lamce. Co lth o rp e zd ał s o b ie s p rawę, że k o n iec z jeg o amb icjami, jeś li ta ro zmo wa zak o ń czy s ię trzaś n ięciem d rzwi. – Zg ad zam s ię! – p is n ął. – Tim, wiem, k o mu jes tem win ien lo jaln o ś ć. Zg ad zam s ię. – Dy s zał ciężk o z n ap ięcia i k o n s tern acji, u s iłu jąc o d zy s k ać p an o wan ie n ad s o b ą i wy cierając ręce w s p o d n ie. – M o żes z n a mn ie p o leg ać, s tary . Stamp er p atrzy ł mu w o czy , ro zciąg ając warg i w n ajzimn iejs zy m z u ś miech ó w. Po tem zamk n ął za s o b ą d rzwi.

Rozdział 27 M ó wi s ię, że Gu y Fawk es b y ł jed y n y m czło wiek iem, k tó ry ws zed ł d o b u d y n k u p arlamen tu b ry ty js k ieg o ze s zczery mi zamiarami. M o im zd an iem to tro ch ę n ie fair w s to s u n k u d o arcy b is k u p ó w. Przy n ajmn iej n iek tó ry ch .

Lu n ch zaczął s ię zn ak o micie. Zaró wn o M ick ey Qu illin g to n , jak i jeg o k u zy n lo rd Ch es h o lm z Kin s ale u mieli d o cen ić d o b re b o rd o , a w p iwn iczce jad aln i Izb y Lo rd ó w b y ło z czeg o wy b ierać. Po s tan o wili n ap ić s ię léo v ille-b arto n , ale wah ali s ię międ zy ro czn ik iem ’8 2 a ’8 5 . Nie p o trafili s ię zd ecy d o wać, więc zamó wili p o b u telce k ażd eg o i p o p o łu d n ie mijało im n a s p o k o jn y m s ączen iu ich w ciep ły m wn ętrzu wy ło żo n y m eleg an ck ą mah o n io wą b o azerią, wś ró d u czy n n ej o b s łu g i. Ch es h o lm b y ł o d o b re d wad zieś cia lat s tars zy o d Qu illin g to n a i zd ecy d o wan ie zamo żn iejs zy , więc u b o g i mło d s zy p ar miał n ad zieję wy k o rzy s tać lu n ch d o zaap elo wan ia d o s o lid arn o ś ci ro d zin n ej, k tó ra p o leg ałab y n a wy d zierżawien iu o d Qu illin g to n a k ilk u s et ak ró w ziemi w Ox fo rd s h ire p o h o jn ej s tawce, n ies tety jed n ak ta tak ty k a zawio d ła. Bo rd o o k azało s ię zb y t d u ży m wy zwan iem d la s tars zeg o p ara, wy raźn ie zab u rzy ło jeg o k o n cen trację, g d y ż wy k rzy k iwał raz p o raz, że n ie mies zk a w Ox fo rd s h ire. Rach u n ek , ch o ciaż z wy s o k ą b o n ifik atą, i tak o d zwiercied lał wy jątk o wy ch arak ter win a, więc Qu illin g to n czu ł s ię p o g n ęb io n y . M o że d o p o d wieczo rk u s tary d ziad y g a o p rzy to mn ieje. Przy s zli n a o b rad y Izb y Lo rd ó w, ab y wy razić s p rzeciw wo b ec p ro jek tu u s tawy , k tó ra miała wp ro wad zić całk o wity zak az p o lo wan ia n a lis y . Deb ata to czy ła s ię ju ż n a d o b re, k ied y zajęli miejs ca w g o ty ck iej s ali, w ławach o b ity ch ciemn o czerwo n y m maro k in em. W ciąg u k ilk u min u t Ch es h o lm zas n ął, n ato mias t Qu illin g to n s ied ział zg arb io n y , z k o lan ami p o d b ro d ą, i s łu ch ał z ro s n ącą n iech ęcią b y łeg o wy k ład o wcy p o litech n ik i, k tó ry o trzy mał n ied awn o d o ży wo tn i ty tu ł p ara za g o rliwo ś ć w s tu d io wan iu k wes tii związk o wy ch , a teraz wy rażał s wo je p rzek o n an ie o zg n iliźn ie mo raln ej ty ch , k tó rzy n ad al u ważają, iż teren y wiejs k ie n ależą d o n ich , jak b y b y ły im d an e p rawem b o s k im. Deb aty w Izb ie Lo rd ó w p ro wad zo n o w zn aczn ie mn iej p o mp aty czn y m i jad o wity m s ty lu n iż w izb ie n iżs zej, jak p rzy s tało n a p an u jącą tu ary s to k raty czn ą i n iemal ro d zin n ą atmo s ferę, ale b rak jawn eg o g ru b iań s twa n ie p rzes zk o d ził p rzemawiającemu p rzed s tawiać s wo jeg o p u n k tu wid zen ia z n ajwy żs zą

mo cą i p rzek o n u jąco . W całej s ali, wy jątk o wo z tej o k azji p ełn ej d zied ziczn y ch p aró w o raz lo rd ó w z o d leg ły ch wiejs k ich zak ątk ó w, k tó rzy rzad k o p o jawiali s ię n a o b rad ach Izb y , p o d n ió s ł s ię p o mru k zran io n ej d u my , p rzy wo d zący n a my ś l o s aczo n eg o o d y ń ca. Tak ie p rzejawy emo cji n ie s ą czy mś p o ws zech n y m w izb ie wy żs zej, jed n ak tak d u ża k o n cen tracja d zied ziczn y ch p aró w tak że b y ła n iezwy k ła, p o za o k o liczn o ś ciami w ro d zaju p o g rzeb u p ań s two weg o czy k ró lews k ieg o wes ela. M o że lo rd o wie n ie p o k azy wali s ię d ziś o d n ajn o rmaln iejs zej an i n awet n ajlep s zej s tro n y , ale z p ewn o ś cią o d n ajg o d n iejs zej. Qu illin g to n ch rząk n ął; is tn iała g ro źb a, że d eb ata zn iweczy p rzy jemn e ciep ło , k tó re zo s tawiło p o s o b ie b o rd o . Par p o litech n iczn y ro zs zerzy ł atak , p rzech o d ząc o d s ameg o p o lo wan ia n a lis y d o my ś liwy ch , i Qu illin g to n p o czu ł s ię ś mierteln ie u rażo n y . Nie b y ł o s o b ą, k tó ra b y p o n iewierała p rawa in n y ch – n ig d y n ie wy rzu cił żad n eg o ro b o tn ik a ro ln eg o ze s łu żb o weg o mies zk an ia i zaws ze p łacił za ws zelk ie s zk o d y wy rząd zo n e n ieu my ś ln ie p o d czas p o lo wan ia. Niech g o zaraza, teg o p o li-p ara, Qu illin g to n o wie b y li o d d an y mi s tró żami ziemi i trad y cji. Przy p łacili to s wo ją fo rtu n ą i zd ro wiem jeg o o jca, matce zaś zo s tały ty lk o s mu tn e lata wd o wień s twa. A tu taj jak iś p ro s tak , k tó ry całe ży cie zawo d o we s p ęd ził w p rzeg rzan ej s ali wy k ład o wej, ży jąc z in d ek s o wan ej p en s ji, o s k arża g o o p as o ży tn ictwo . Teg o ju ż za wiele, n ap rawd ę za wiele, d o ch o lery . Za d łu g o trwało tak ie mącen ie i b ezczeln e in s y n u acje, o zn aczające p o wró t d o wo jn y k las o wej s p rzed p ięćd zies ięciu lat. – Najwy żs zy czas p o k azać im, g d zie ich miejs ce, n ie s ąd zis z, Ch es y ? – Niemal zan im zd ał s o b ie z teg o s p rawę, Qu illin g to n ju ż zerwał s ię n a ró wn e n o g i. – Ta d eb ata ty lk o n o min aln ie d o ty czy p o lo wań n a lis y , to jed y n ie p retek s t. Kry je s ię za n im p o d s tęp n y atak n a trad y cje i warto ś ci, k tó re s ą n ie ty lk o s p o iwem tej Izb y , ale i całeg o s p o łeczeń s twa. W n as zy m k raju zn ajd ą s ię s ab o taży ś ci, mo że n awet tu taj, wś ró d n as – celo wo u n ik ał p atrzen ia n a p o p rzed n ieg o mó wcę, ab y ws zy s cy wied zieli d o k ład n ie, k o g o ma n a my ś li – k tó rzy w imię d emo k racji n arzu cą s wo je cias n e, wo jo wn icze p o g ląd y res zcie, to jes t milczącej więk s zo ś ci s tan o wiącej p rawd ziwy , ws p an iały trzo n Wielk iej Bry tan ii. Ob lizał warg i, p o liczk i miał zaró żo wio n e o d mies zan k i léo v ille-b arto n i au ten ty czn y ch emo cji, k tó rej u d ało s ię p o k o n ać s k ręp o wan ie o d czu wan e p rzez n ieg o zazwy czaj, k ied y p rzemawiał p u b liczn ie, p rzez co n iejed n o k ro tn ie p lątał s ię i jąk ał n a o twarciu d o ro czn eg o wiejs k ieg o fes ty n u . – On i ch cą rewo lu cji, n i mn iej, n i więcej. Ch cielib y p o rzu cić n as ze trad y cje, o b alić tę Izb ę, p o d ep tać n as ze p rawa. – Qu illin g to n p o k iwał p alcem w k ieru n k u

tro n u z b ald ach imem, k tó ry d o min o wał w jed n y m k o ń cu s ali, a teraz s tał p u s ty i s mętn y . – Ch cą n awet zak n eb lo wać n as zą włas n ą ro d zin ę k ró lews k ą i o d eb rać jej zn aczen ie. Kilk a ich lo rd o ws k ich mo ś ci u n io s ło b rew. Reg u ły d o ty czące d y s k u s ji o ro d zin ie k ró lews k iej b y ły b ard zo res try k cy jn e, s zczeg ó ln ie w d eb acie o ło wiectwie. – Do rzeczy , milo rd zie – wark n ął jed en z n ich o s trzeg awczo . – Ależ, s zlach etn i lo rd o wie, p rzecież właś n ie o to ch o d zi – zap ro tes to wał Qu illin g to n . – Nie jes teś my tu p o to , żeb y mech an iczn ie zatwierd zać ws zy s tk o , co p rzy jd zie z Izb y Gmin . M amy s łu ży ć rad ą, u d zielać p rzes tró g . I tak też ro b imy , p o d o b n ie jak mo n arch a, p o n ieważ rep rezen tu jemy p rawd ziwe d łu g o falo we in teres y teg o k raju . Rep rezen tu jemy warto ś ci, k tó re u czy n iły n as z n aró d wielk im w p o p rzed n ich s tu leciach i k tó re b ęd ą p ro wad zić g o w wiek n as tęp n y . Nie jes teś my tu p o to , ab y u leg ać k ażd ej p rzemijającej mo d zie. Nie jes teś my zd ep rawo wan i k o n ieczn o ś cią s tarto wan ia w wy b o rach , u d awan ia, że p o trafimy zad o wo lić ws zy s tk ich , s k ład an ia o b ietn ic, k tó ry ch n ie mo żemy d o trzy mać. J es teś my tu p o to , b y rep rezen to wać to , co n iezmien n e i s tałe w s p o łeczeń s twie. Z zatło czo n y ch ław wo k ó ł Qu illin g to n a d ało s ię s ły s zeć p o mru k i „Racja, racja”. Lo rd k an clerz, w p eru ce i g ro n o s tajach , b ęb n ił w s k u p ien iu p alcami, ro ztaczając s p len d o r ze s wo jeg o fo tela zwan eg o Wo o ls ack iem. Przemó wien ie b y ło d o p rawd y n iezwy k łe, lecz s tan o wiło wy b o rn ą ro zry wk ę. – M o że s ię wy d awać, że o d k n o wań ło wieck ich s ab o taży s tó w d o atak ó w n a p ałac Bu ck in g h am d ro g a d alek a, ale to , co wid zieliś my o s tatn io zaró wn o jeś li ch o d zi o te k n o wan ia, jak i o atak i, p o win n o n as zd o p in g o wać, b y trwać tward o p rzy s wo ich p rzek o n an iach , a n ie u ciek ać w p o p ło ch u , s zu k ając s ch ro n ien ia w p o d s zy ciu , jak p rzerażo n e ro b actwo . – Wy ciąg n ął teatraln ie d łu g ie, ch u d e ramio n a, jak b y ch ciał p rzy wo łać p o p arcie s łu ch aczy . Nie mu s iał s ię tru d zić, p aro wie zaczy n ali ju ż k iwać g ło wami i k lep ać s ię w k o lan a n a zn ak zg o d y . – Ro lą zaró wn o tej Izb y , jak i ro d zin y k ró lews k iej jes t o b ro n a ty ch p o n ad czas o wy ch as p ek tó w in teres u n aro d o weg o , b ez o g ran iczeń eg o izmu tej d ru g iej izb y . Nas za izb a n ie mu s i p łas zczy ć s ię p rzed s iłą i p ien ięd zmi k o mercy jn y ch in teres ó w! Par p o litech n iczn y s ied ział wy p ro s to wan y , g o to wy d o in terwen cji. By ł p ewien , że Qu illin g to n zaraz p o s u n ie s ię za d alek o . – Nie d la n as p o k u s y p rzek u p y wan ia s p o łeczeń s twa jeg o włas n y mi p ien ięd zmi, my jes teś my tu taj, ab y g o b ro n ić p rzed k ró tk o wzro czn o ś cią i fałs zem. A ten

o b o wiązek n ig d y n ie jes t b ard ziej p alący n iż w s y tu acji, k ied y mamy n o wy rząd i p remiera, k tó ry n ie zo s tał wy b ran y p rzez o b y wateli. Niech o d wo ła s ię d o g ło s u s p o łeczeń s twa, o b iecu jąc, że wy k as tru je k ró la i o b ali Izb ę Lo rd ó w, jeś li ma d o ś ć o d wag i, ale d o p ó k i n ie zd o b ęd zie teg o p rawa i wład zy w wy b o rach , n ie p o zwó lmy mu p o cich u i p ry watn ie ro b ić teg o , czeg o jes zcze n ie mo że ro b ić p u b liczn ie. Po li-p ar miał d o ś ć. Nie b y ł p ewien , jak ich wy k ro czeń p rzeciw reg u lamin o wi d o p u s zcza s ię Qu illin g to n , lecz emo cje w Izb ie ro zg rzały s ię d o czerwo n o ś ci, ze ws zy s tk ich s tro n d o b ieg ały k rzy k i p o p arcia d la Qu illin g to n a, a p ar p o litech n iczn y n ag le p o czu ł p rzy p ły w k lau s tro fo b ii, jak b y s ied ział n a ławie o s k arżo n y ch . – Pro s zę o s p o k ó j! Szlach etn y lo rd mu s i s ię p o h amo wać – zawo łał. – Dlaczeg o … ? – Nie, n iech mó wi d alej… – Dajcie mu s k o ń czy ć… Ze ws zy s tk ich s tro n p ły n ęły d o Qu illin g to n a rad y i s ło wa zach ęty , ty mczas em p o li-p ar zerwał s ię z miejs ca, k rzy cząc p rzez całą s alę i n a p ró żn o g ro żąc p alcem. Qu illin g to n wy g rał i miał teg o ś wiad o mo ś ć. – J u ż s k o ń czy łem, milo rd o wie. Nie zap o min ajcie o s wo im o b o wiązk u , o lo jaln o ś ci wo b ec k ró la an i o p o ś więcen iach , n a jak ie zg o d ziliś cie s ię wy i was i p rzo d k o wie, ab y u czy n ić ten n aró d wielk im. Wy k o rzy s tajcie ten p ars zy wy p ro jek t u s tawy , b y p rzy p o mn ieć in n y m, że wy n ie zap o mn ieliś cie, i n iech lew zary czy raz jes zcze! Us iad ł, a p aro wie wzięli s wo je lis ty p o rząd k u o b rad i zaczęli walić n imi w s k ó rzan e ławy p rzed s o b ą n a zn ak ap ro b aty . Sły s ząc p acn ięcia lis t p o o b u s tro n ach s wo jej g ło wy , s tars zy lo rd Ch es h o lm o ck n ął s ię g wałto wn ie. – Co ? Co to b y ło ? Co ś p rzeg ap iłem, M ick ey ? – W k wes tii p ro ced u raln ej, p an i p rzewo d n icząca. – W k wes tii p ro ced u raln ej, p an J eremy Co lth o rp e. Os try g ło s p rzewo d n iczącej Izb y Gmin p rzeb ił s ię p rzez h armid er n a s ali o b rad , g d zie p o s ło wie s zy k o wali s ię właś n ie d o g ło s o wan ia p o zain icjo wan ej p rzez o p o zy cję d eb acie o tru d n y ch waru n k ach mies zk an io wy ch , p o k tó rej mętn y ch wo d ach mean d ro wali p rzez o s tatn ie trzy g o d zin y . Na o g ó ł p rzewo d n icząca z k ąś liwy m s cep ty cy zmem trak to wała k wes tie p ro ced u raln e p o d n o s zo n e tu ż p rzed g ło s o wan iem. Wiek o wy reg u lamin Izb y d o d atk o wo k o mp lik o wał ws zy s tk o , k ażąc

p o s ło wi wy s tęp o wać w tak iej s p rawie w n ak ry ciu g ło wy – żeb y b y ć lep iej wid o czn y m w zamies zan iu , jak mó wił reg u lamin ; ab y zn iech ęcić marn u jący ch czas p ró żn iak ó w, p o d p o wiad ał zd ro wy ro zs ąd ek . J ed n ak Co lth o rp e b y ł d ep u to wan y m o d łu g im s tażu i n ie d ał s ię p o zn ać jak o wich rzy ciel. Stał teraz p rzy o d zian y wy zy wająco , ch o ć mo że n ieco ab s u rd aln ie, w s zap o k lak , k tó ry trzy mał w s ali o b rad s p ecjaln ie n a tak ie o k azje. Wy s tąp ien ia w k wes tiach p ro ced u raln y ch częs to miały w s o b ie elemen t k o miczn y , więc zg iełk w s ali p rzy cich ł, a p o s ło wie n ad s tawili u s zu , b y s ię d o wied zieć, co też tak ieg o zd en erwo wało s taru s zk a. – Pan i p rzewo d n icząca, s p o rad y czn ie s ię zd arza, że p o jawia s ię k wes tia tak is to tn a i p iln a, iż ma n ad rzęd n e zn aczen ie d la o b rad tej Izb y , a p an i p rzewo d n icząca d ecy d u je o k o n ieczn o ś ci wezwan ia właś ciweg o min is tra, b y o d p o wied ział p rzed n ami w tej s p rawie. Uważam, że właś n ie z tak ą k wes tią mamy d o czy n ien ia. Nie ty lk o o to ch o d ziło . Wieś ci o p rzemó wien iu Qu illin g to n a p rzeto czy ły s ię p rzez h erb aciarn ie i b ary Izb y Gmin , k ied y Co lth o rp e wciąż jes zcze b es ztał s ię za tak id io ty czn e p o p ro wad zen ie ro zmo wy ze Stamp erem. Nie miał wp rawy w p łas zczen iu s ię p rzed ag en tami n ieru ch o mo ś ci, tłu maczy ł s am s o b ie, i wied ział, że s p ap rał s p rawę. Relacji o s ło wach p ara s łu ch ał jak to n ący d źwięk u zb liżająceg o s ię s tatk u ratu n k o weg o i rzu cił s ię n a p o s zu k iwan ie Stamp era, p rzerażo n y , że k to ś in n y zn ajd zie g o p ierws zy . W ciąg u czterd zies tu min u t zd ąży ł wró cić d o s ali o b rad i zab rać g ło s . – Dziś p o p o łu d n iu w izb ie wy żs zej jed en ze s zlach etn y ch lo rd ó w o s k arży ł Izb ę Gmin o p o lity czn ą k o ru p cję, o d ążen ie d o p o zb awien ia zaró wn o p aró w, jak i J eg o Kró lews k iej M o ś ci ich k o n s ty tu cy jn y ch p raw, a tak że twierd ził, że J eg o Kró lews k iej M o ś ci w n ieu czciwy s p o s ó b zamk n ięto u s ta. Tak ie zak wes tio n o wan ie d ziałań tej Izb y o raz u rzęd u p remiera jes t… – Ch wileczk ę, p an ie p o ś le! – o d ezwała s ię p rzewo d n icząca z s iln y m ak cen tem z Lan cas h ire, u cis zając Co lth o rp e’a. – Nic o ty m n ie s ły s załam. To wy s o ce n ies to s o wn e. Wie p an , że o mawian ie o s o b is ty ch s p raw d o ty czący ch k ró la jes t s p rzeczn e z reg u lamin em tej Izb y . – To n ie jes t s p rawa o s o b is ta, lecz k wes tia k o n s ty tu cy jn a n ajwy żs zej wag i, p an i p rzewo d n icząca. Prawa tej Izb y s ą u ś więco n e trad y cją, u g ru n to wan ą p rzez wiele lat. Kied y s ą p o d ważan e, trzeb a ich b ro n ić. – M imo ws zy s tk o ch cę wied zieć, co zo s tało p o wied zian e wcześ n iej, zan im d o p u s zczę tę k wes tię. – Przewo d n icząca g es tem k azała Co lth o rp e’o wi u s iąś ć, ale o n p o zo s tał n iewzru s zo n y .

– Zwlek amy n a włas n e ry zy k o , p an i p rzewo d n icząca. To k o lejn y p rzy k ład in g eru jący ch , in terwen cjo n is ty czn y ch ten d en cji ws p ó łczes n ej mo n arch ii… – Do ś ć! – Przewo d n icząca zerwała s ię z miejs ca i s p io ru n o wała g o wzro k iem zn ad p o łó wk o wy ch s zk ieł o k u laró w, żąd ając, b y u s iad ł. – Ale p an i p rzewo d n icząca, mu s i b y ć n am wo ln o reag o wać n a wy mierzo n e w n as atak i, b ez wzg lęd u n a to , z jak ieg o źró d ła p o ch o d zą. Deb ata w izb ie wy żs zej, p o zo rn ie d o ty cząca p o lo wań n a lis y , zmien iła s ię w b ezp o ś red n ią n ap aś ć n a Izb ę Gmin . Pan i p rzewo d n icząca, n ie ch cę tu taj k wes tio n o wać p rawo ś ci o s ó b , k tó re d ecy d u ją s ię p rzy p u s zczać tak ie atak i… Przewo d n iczącej s p o d o b ało s ię tak ie p o s tawien ie s p rawy , więc s ię zawah ała. – M o żn a, jak s ąd zę – ciąg n ął Co lth o rp e – tro s zczy ć s ię żarliwie o d o b ro n aro d u , s ied ząc n a k o ń s k im g rzb iecie i g o n iąc lis y . – Z ław wo k ó ł p o d n ió s ł s ię ro zb awio n y p o mru k p o p arcia. – M o że mo żn a n awet id en ty fik o wać s ię z lo s em b ezd o mn y ch , p atrząc z p ełn eg o lu k s u s u p ałacu , czy wręcz k ilk u p ałacó w. M o żliwe jes t n awet, n ie mo g ę zap rzeczy ć, że jeżd żen ie p o k raju limu zy n ami z s zo ferami i p ry watn y mi p o ciąg ami liczący mi czterd zieś ci wag o n ó w zap ewn ia wy jątk o wy wg ląd w p ro b lemy o s ó b s k azan y ch n a wó zk i in walid zk ie… – Czterd zieś ci wag o n ó w? – zap y tał jak iś g ło s . – Po co mu czterd zieś ci wag o n ó w, n a lito ś ć b o s k ą? Przewo d n icząca Izb y zn ó w zerwała s ię z miejs ca i s tan ęła n a p alcach , u s iłu jąc d o d ać s o b ie w ten s p o s ó b wzro s tu i au to ry tetu . Bły s n ęła wś ciek le o k u larami w k ieru n k u Co lth o rp e’a, lecz o n ją zig n o ro wał, p o d n o s ząc g ło s . – M o żliwe tak że, że ci, k tó rzy ży ją wy łączn ie z p ien ięd zy p o d atn ik ó w i s ami n ie p łacą żad n y ch p o d atk ó w, o s k arżają ty ch , k tó rzy p łacą, o ch ciwo ś ć i eg o izm. To mo żliwe, p an i p rzewo d n icząca, ale czy ż n ie jes t b ard ziej p rawd o p o d o b n e, że to ty lk o k o lejn a k u p a o rg an iczn eg o n awo zu , k tó ry s ię ro zrzu ca ws zęd zie p o p ałaco wy ch o g ro d ach ? Krzy k i p rzewo d n iczącej „Pro s zę o s p o k ó j!” u to n ęły w o g ó ln y m rwetes ie. – J eś li s zan o wn y p an p o s eł n aty ch mias t n ie u s iąd zie, b ęd ę zmu s zo n a g o wy wo łać – s y k n ęła, g ro żąc Co lth o rp e’o wi p ro ced u rą, n a mo cy k tó rej zo s tałb y n a res ztę ty g o d n ia wy k lu czo n y z o b rad p arlamen tu . By ło ju ż jed n ak za p ó źn o . Kied y Co lth o rp e s p o jrzał w s tro n ę g alerii d la p ras y , zo b aczy ł, że d zien n ik arze n o tu ją jak s zalen i. Os aczą g o całą watah ą, g d y ty lk o wy jd zie z s ali. Po wied ział ju ż s wo je; jeg o n azwis k o zo s tan ie wy mien io n e w k ażd ej p o ran n ej g azecie. – Pro s zę o s p o k ó j! Sp o o o o k ó j! – k rzy czała p rzewo d n icząca.

Z p ełn y m g o d n o ś ci – jak miał n ad zieję – u k ło n em, w wy n ik u k tó reg o s zap o k lak s p ad ł mu z g ło wy i p o to czy ł s ię p o p o d ło d ze, Co lth o rp e u s iad ł z p o wro tem n a s wo im miejs cu .

Rozdział 28 Lo jaln o ś ć jes t jak d o k try n a celib atu : łatwo ją o g ło s ić, ale ch o lern ie tru d n o wed łu g n iej ży ć.

Kied y zad zwo n ił telefo n , Lan d les s właś n ie s ię s trzy g ł, a n ie lu b ił, żeb y mu w tak ich ch wilach p rzes zk ad zać. Sek retark a my ś lała, że jeg o n iech ęć d o o d eb ran ia p o łączen ia wy n ik a z zak ło p o tan ia, b o fry zjer, o d wied zający b izn es men a raz n a d wa ty g o d n ie w jeg o b iu rze, b y ł, jak to n azy wała, „d elik atn y ”, ale Lan d les s o wi to n ie p rzes zk ad zało . Op ró cz Qu en tin a n ig d y n ie zn alazł fry zjera, k tó ry p o trafił zap an o wać n ad jeg o wło s ami b ez wy s maro wan ia ich to n ą żelu , a p o za ty m rep u tacja Lan d les s a jak o k o b ieciarza b y ła n a ty le b ezd y s k u s y jn a, b y p rzetrwać k o n tak t z p rzeg ięty m g ejem. W rzeczy wis to ś ci ch o d ziło o to , że fry zjer b y ł b ezws ty d n y m p lo tk arzem, is tn ą s k arb n icą h is to rii o in n y ch s wo ich mo d n y ch k lien tach , z k tó ry ch ws zy s cy n ajwy raźn iej trak to wali g o jak o jca s p o wied n ik a i raczy li o p o wieś ciami o s wo im ży ciu s ek s u aln y m. Lan d les s a n ig d y n ie p rzes tawało in try g o wać, d o czeg o in n i p o trafią s ię p rzy zn ać alb o o czy m fan tazjo wać p o d wy p ły wem n iczeg o mo cn iejs zeg o n iż s zamp o n i fach o wy mas aż g ło wy . Sam trzy mał języ k za zęb ami i s łu ch ał. By ł właś n ie zaab s o rb o wan y fas cy n u jącą relacją o ty m, jak ie to in n e częś ci ciała g o li s o b ie czo ło wy g wiazd o r ro man ty czn ej telen o weli i w jak ie wzo rk i, g d y o d ciąg n ęło g o wy cie telefo n u . Dzwo n ił jeg o n aczeln y , s zu k ając rad y i jak zwy k le ch ro n iąc włas n y ty łek . Lan d les s jed n ak n ie p ro tes to wał, n ie w ty m wy p ad k u . W k o ń cu b y ł to jeg o materiał. – J ak in n i to ro zeg rają? – wark n ął. – Nik t n ie jes t p ewn y . Rzecz jes t zu p ełn ie n iety p o wa. Sp rawa d o ty czy ła k ró la, p remiera, Izb y Gmin i Izb y Lo rd ó w – arcy b is k u p jes zcze s ię n ie załap ał, ale b ez wątp ien ia „Th e Su n ” alb o „M irro r” zn ajd ą jak ieś p o wiązan ie. Zo s tała jed n ak p o ru s zo n a p rzez d wa k o mp letn e zera – mało k to s ły s zał o Co lth o rp ie, a o Qu illin g to n ie w o g ó le n ik t. Delik atn a k wes tia, mo że zamieś cić arty k u ł n a s tro n ie z k o res p o n d en cją z p arlamen tu ? – J ak ieś ws k azó wk i z Do wn in g Street? – Są o s tro żn i. M ają czy s te ręce, jak zap ewn iają. Ro zu mieją, że to p o ważn e s p rawy , o k tó ry ch trzeb a n ap is ać i tak d alej, ale s u g eru ją, że Qu illin g to n to g łu p iec, a Co lth o rp e p rzes ad ził. Nie ch cą p o wtó rk i z teg o , co s ię s tało p rzed ś więtami.

– Ale n ie p ro s ili, żeb y ś my to o d ło ży li n a p ó łk ę? – Nie. – Co lth o rp e p ró b o wał p rzen ieś ć ciężar s p o ru z p o d zielo n eg o n aro d u n a k as ę. Sp ry tn e. Za s p ry tn e, żeb y s am n a to wp ad ł. Wy p u s zczają b alo n p ró b n y . Wy p ró b o wu ją to n a Co lth o rp ie, b y zo b aczy ć, czy b ęd zie miał p o my ś ln y wiatr. – To co ro b imy ? Nie ch o d ziło właś ciwie o o b ietn icę zło żo n ą Qu illin g to n o wi, raczej o in s ty n k t – in s ty n k t czło wiek a p rzy zwy czajo n eg o p rzez całe ży cie d o u liczn y ch b ó jek , d o ro zp o zn awan ia ró żn icy międ zy cien iem, k tó ry d awał s ch ro n ien ie, a ty m, w k tó ry m k ry ł s ię wró g . Ufał s wo jemu in s ty n k to wi, a ten mó wił mu , że tam w cien iu czai s ię p o s tać Fran cis a Urq u h arta. J eś li Lan d les s tro ch ę tam p o ś wieci, k to wie, co mo że wy p ło s zy ć z k ry jó wk i. Tak czy in aczej, zain wes to wał k u p ę fo rs y w ro d zin ę k ró lews k ą, a n ie b ęd zie z teg o d y wid en d y , jeś li o ro d zin ie k ró lews k iej n ie b ęd zie s ię mó wić w med iach . Źle, d o b rze, o b o jętn ie – n ieważn e, b y le s ię mó wiło . – Dawaj to n a p ierws zą s tro n ę, jak o temat d n ia. – M y ś lis z, że to aż tak wielk a s p rawa? – Ro b imy z teg o aż tak wielk ą s p rawę. W telefo n ie d ał s ię s ły s zeć p rzy s p ies zo n y o d d ech n aczeln eg o , k tó ry u s iło wał n ad ąży ć za to k iem ro zu mo wan ia s wo jeg o wy d awcy . – „PAROWIE ATAKUJ Ą URQUHARTA”? – zas u g ero wał, wy p ró b o wu jąc n ag łó wk i. – „PREM IER NIEWYBRANY I NIEWYBIERALNY, M ÓWIĄ SOJ USZNICY KRÓLA”? – Nie, ty p iep rzo n y id io to . Sześ ć ty g o d n i temu o p o wiad aliś my całemu ś wiatu , jak ą to ws p an iałą, s zlach etn ą is to tą jes t Urq u h art. Nawet n as i czy teln icy n ie p rzełk n ą tak ieg o p rzes k o k u o d k ró lik a Ro g era d o Ras p u tin a. Niech tek s t b ęd zie zró wn o ważo n y , s p rawied liwy , au to ry taty wn y . Ty lk o n iech b ęd zie d u ży . – Ch ces z wy p rzed zić in n y ch z ty m materiałem. – To b y ło zało żen ie, n ie p y tan ie: n ik t z k o n k u ren cji n ie b ęd zie mieć tak iej p ierws zej s tro n y . – Nie, n ie z ty m – o d p arł Lan d les s w zamy ś len iu . – Ro zp u ś ć wici w n ews ro o mie. – Ale w tak im razie ro zejd zie s ię to p o całej Fleet Street w mn iej n iż g o d zin ę. – Ob aj wied zieli, że n iek tó rzy d zien n ik arze z n ews ro o mu b io rą łap ó wk i za p o wiad amian ie ry wali o ty m, co s ię d zieje, tak jak o n i p łacili za p rzep ły w s zep tan y ch in fo rmacji w p rzeciwn y m k ieru n k u . – Ws zy s cy in n i też o ty m n ap is zą. Po my ś lą, że co ś k o mb in u jemy , że wiemy co ś , czeg o o n i n ie wied zą. Nik t n ie b ęd zie ch ciał zo s tać w ty le, temat zn ajd zie s ię n a ws zy s tk ich p ierws zy ch s tro n ach …

– Właś n ie. Temat b ęd zie k rąży ł, b o my g o wp rawimy w ru ch . Ud o s tęp n imy g o o g ó ln ie, u czciwie, w in teres ie n aro d o wy m. Aż p rzy jd zie p o ra, żeb y ś my zes zli z p ło tu , a d o teg o czas u s zu m, jak i wy wo łamy , p rzy p rawi p an a Urq u h arta o wielo mies ięczn e k o s zmary . I wted y d o p iln u jemy , b y b y ł n ie ty lk o n iewy b ran y , ale też n iewy b ieraln y . Od ło ży ł s łu ch awk ę i o d wró cił s ię d o Qu en tin a, k tó ry o p ierał s ię o ś cian ę p o d ru g iej s tro n ie o g ro mn ej, wy ło żo n ej marmu rem p ry watn ej łazien k i, p o zo rn ie p o ch ło n ięty p o s zu k iwan iem zab łąk an ej rzęs y z o k a. – Qu en tin , p amiętas z k ró la Ed ward a II? – Zn aczy teg o , co mu ws ad zili ro zżarzo n y p o g rzeb acz? – Fry zjer s k rzy wił s ię z n ies mak iem n a my ś l o tej p ełn ej p ry mity wn eg o o k ru cień s twa leg en d zie. – J eś li u s ły s zę, że ch o ciaż jed n o s ło wo z tej ro zmo wy wy d o s tało s ię p o za te cztery ś cian y , zo s tan ies z Qu en tin em I. A p o g rzeb aczem p o s łu żę s ię ja o s o b iś cie. J as n e? Qu en tin z cały ch s ił s tarał s ię wy o b razić s o b ie, że mag n at p ras o wy żartu je. Uś miech n ął s ię zach ęcająco , ale w o d p o wied zi o trzy mał jed y n ie n iewzru s zo n e g n iewn e s p o jrzen ie, k tó re n ie p o zo s tawiało miejs ca n a wątp liwo ś ci. Qu en tin p rzy p o mn iał s o b ie, że Lan d les s n ig d y n ie żartu je. Wró cił d o s trzy żen ia i n ie o d ezwał s ię ju ż an i s ło wem. Sama zan io s ła p o ran n e wy d an ia g azet n a g ó rę. Na s ch o d ach wp ad ła n a g o ń ca. – M iło zn ó w p an ią wid zieć. „Zn ó w” – Sally wy d awało s ię, że n ieco zb y t mo cn o zaak cen to wał to s ło wo . M o że to ty lk o jej wy o b raźn ia – alb o p o czu cie win y ? Nie, n ie ch o d zi o win ę. J u ż d awn o p o s tan o wiła, że n ie b ęd zie ży ła wed łu g k o d ek s ó w i zas ad , k tó re in n i tak b eztro s k o ig n o ro wali. Nic n ik o mu n ie b y ła win n a, a zo s tan ie jed y n ą u b o g ą d ziewicą n a cmen tarzu n ie miało s en s u . Ro zło ży ł g azety jed n a o b o k d ru g iej n a p o d ło d ze i s tał n ad n imi p rzez d łu żs zy czas , zato p io n y w my ś lach . – Zaczęło s ię, Sally – p o wied ział w k o ń cu . Wy czu ła n u tę n iep o k o ju w jeg o g ło s ie. – Wk ró tce p rzek ro czy my p u n k t b ez p o wro tu . – Do zwy cięs twa. – Alb o d o p iek ła. – Daj s p o k ó j, Fran cis , p rzecież teg o ch ciałeś . Żeb y lu d zie zaczęli zad awać p y tan ia. – Nie zro zu m mn ie źle. To n ie zn iech ęcen ie, ty lk o o s tro żn o ś ć. W k o ń cu jes tem

An g lik iem, a o n jes t mo im k ró lem. Po za ty m wy g ląd a n a to , że n ie ty lk o my zad ajemy p y tan ia. Kim jes t ten Qu illin g to n , ten n iezn an y p ar z mis ją? – Nie wies z? To b rat faceta, k tó ry , jak to s ię mó wi, jes t n a ty le b lis k o z k s iężn ą Ch arlo tte, żeb y złap ać o d n iej p rzezięb ien ie. Zaws ze o n ich p is zą w ru b ry k ach p lo tk ars k ich . – Czy tas z ru b ry k i p lo tk ars k ie? – zd ziwił s ię. By ło to jed n o z n ajmn iej atrak cy jn y ch ś n iad an io wy ch p rzy zwy czajeń M o rtimy . Przy jrzał s ię u ważn ie Sally , zas tan awiając s ię, czy b ęd zie k ied y ś miał o k azję zjeś ć z n ią ś n iad an ie. – Wielu mo ich k lien tó w n imi ży je. Ud ają zd en erwo wan ie, k ied y s ię w n ich p o jawią, i czu ją u p o k o rzen ie, k ied y ich tam n ie ma. – Zatem Qu illin g to n jes t czło wiek iem k ró la, p rawd a? A lu d zie k ró la ju ż o d p o wiad ają n a wezwan ie d o b itwy . – Wciąż s tał n ad g azetami. – À propos k lien tó w, Fran cis , mó wiłeś , że mn ie p rzed s tawis z p aru o s o b o m, żeb y m n awiązała n o we k o n tak ty , ale n ie p o zn ałam n ik o g o o p ró cz p rzech o d ząceg o czas em g o ń ca i h erb aciark i. Z jak ieg o ś p o wo d u ciąg le s p ęd zamy czas s ami. – Nig d y n ie jes teś my n ap rawd ę s ami. W ty m miejs cu to n iemo żliwe. Stan ęła za n im i p rzes u n ęła mu d ło ń mi p o p iers i, wtu lając twarz w ś wieżo wy p ras o wan ą, czy s tą b awełn ę jeg o k o s zu li. Wciąg n ęła jeg o zap ach , męs k i, p iżmo wy , zmies zan y z s o s n o wy m k ro ch malem i lek k ą n u tą wo d y k o lo ń s k iej, i p o czu ła, że jeg o ciało ju ż s ię ro zg rzewa. Wied ziała, że to właś n ie n ieb ezp ieczeń s two mu s ię p o d o b a, b o d zięk i n iemu czu je s ię, jak b y zd o b y wał n ie ty lk o ją, ale, p o p rzez n ią, cały ś wiat. Fak t, że w k ażd ej ch wili d o p o k o ju mo że wp aś ć g o n iec alb o u rzęd n ik , ty lk o wy o s trzał jeg o zmy s ły i p o p ęd ; k ied y ją b rał, czu ł s ię n iezwy ciężo n y . M iała p rzy jś ć tak a ch wila, g d y b ęd zie s ię tak czu ł cały czas , zrezy g n u je z o s tro żn o ś ci, n ie b ęd zie u zn awał żad n y ch reg u ł p o za włas n y mi i ju ż b ęd ąc u s zczy tu s wo ich mo żliwo ś ci, zaczn ie zs u wać s ię w d ó ł, k u k lęs ce. Tak b y ło z n imi ws zy s tk imi. Zaczy n ają p rzek o n y wać s amy ch s ieb ie, że k ażd e n o we wy zwan ie n ie jes t tak n ap rawd ę n o we, lecz p o p ro s tu s tan o wi p o wtó rk ę d awn y ch b itew, ju ż s to czo n y ch i wy g ran y ch . Umy s ł im s ię zamy k a, tracą wy czu cie i elas ty czn o ś ć, p rzes tają d o s trajać s ię d o n ieb ezp ieczeń s tw, k tó ry m s tawiają czo ła. Wizja zmien ia s ię w p rzeb rzmiałe, wciąż p o wtarzan e frazes y . Nie Urq u h art, jes zcze n ie, ale k ied y ś . Nie p rzes zk ad zało jej, że d aje s ię wy k o rzy s ty wać, o ile mo g ła też wy k o rzy s tać jeg o i o ile p amiętała, że to , jak ws zy s tk o , n ie mo że trwać wieczn ie. Przes u n ęła d ło n ie w d ó ł, wk ład ając p alce międ zy g u zik i jeg o k o s zu li. Premierzy s ą zaws ze p o d p res ją, p o czątk o wo włas n ej p ró żn o ś ci i p o czu cia, że s ą n iezwy ciężen i, a w k o ń cu elek to ratu alb o s wo ich

ws p ó łp raco wn ik ó w i p o lity czn y ch p rzy jació ł. Ch o ciaż n ie k ró la, to s ię n ie zd arzy ło ju ż o d wielu lat. – Nie martw s ię o k lien tó w, Sally . Załatwię to . – Dzięk u ję, Fran cis . – Po cało wała g o w k ark , p alcami wciąż zjeżd żając w d ó ł p o g u zik ach , jak b y ćwiczy ła g amy n a p ian in ie. – Wy jątk o wo d o b rze ro zu mies z s wo ją p racę – s zep n ął. – Pan i Urq u h art n ie ma w d o mu ? – J es t z wizy tą u s io s try . W Fife. – To ch y b a d alek o s tąd . – Ows zem. – Ro zu miem. Do tarła d o k o ń ca g u zik ó w. On n ad al s tał z g azetami ro zło żo n y mi u s tó p , p rzo d em d o d rzwi, jak Ho racju s z n a mo ś cie, g o tó w zmierzy ć s ię z k ażd y m in tru zem, czu jąc s ię ws zech mo cn y . Kied y b y ł tak i, z n ią, wied ziała, że n ic in n eg o s ię d la n ieg o n ie liczy . J ak aś częś ć n ieg o p rag n ęła, żeb y d rzwi s ię o two rzy ły i całe Do wn in g Street zo b aczy ło g o z tą zn aczn ie mło d s zą, p o n ętn ą k o b ietą i zro zu miało , jak i z n ieg o p rawd ziwy mężczy zn a. M o że s ię n ie zo rien to wał, że p rzes tali wp aro wy wać d o ś ro d k a z n iek o ń czący mi s ię wiad o mo ś ciami i d o k u men tami rząd o wy mi, g d y o n a b y ła u n ieg o – zaws ze zn ajd o wali jak iś p retek s t, b y n ajp ierw zatelefo n o wać alb o p o p ro s tu n ie p rzy jś ć w o g ó le. Wied zieli, o czy wiś cie, że wied zieli. Ale mo że o n n ie wied ział, że o n i wied zą. M o że ju ż tracił wy czu cie. – Fran cis – s zep n ęła mu d o u ch a. – Wiem, że jes t p ó źn o . Będ zie ciemn o , ale… Zaws ze o b iecy wałeś p o k azać mi s alę p o s ied zeń rząd u . Two je s p ecjaln e k rzes ło . Nie mó g ł o d p o wied zieć. J ej p alce o d eb rały mu mo wę. – Fran cis ? Pro s zę…

Rozdział 29 M o n arch a zn ajd u je s ię w n iek o rzy s tn ej s y tu acji, k ied y u p u ś ci my d ło . Co ma zro b ić, g d y w p o b liżu n ie ma p o k o jo wca, k tó ry b y mu je p o d ał?

Zn ó w n ie mó g ł s p ać. Wied ział, że zaczy n a ws zy s tk o wy o lb rzy miać. Id io ty czn e d ro b iazg i, w ro d zaju k u b k a d o my cia zęb ó w. Po k o jo wiec mu g o zmien ił, tak p o p ro s tu , zak ład ając, jak o n i ws zy s cy , że n ajlep iej wie, co d la n ieg o d o b re. Wy b u ch ła p o two rn a, k arczemn a awan tu ra, a teraz b y ło mu ws ty d . Od zy s k ał k u b ek , ale p o d ro d ze s tracił o p an o wan ie i g o d n o ś ć. J ed n ak ś wiad o mo ś ć teg o , co s ię z n im d ziało , zd awała s ię ty lk o p o g ars zać s p rawę. Z łazien k o weg o lu s tra p atrzy ła n a n ieg o wy n ęd zn iała, p o s tarzała twarz. Ku rze łap k i wo k ó ł o czu jak s zp o n y zems ty , wewn ętrzn y o g ień s tłu mio n y , wy g as ły . Przy g ląd ając s ię włas n emu o d b iciu , zo b aczy ł twarz s wo jeg o o jca, zaciętą, g wałto wn ą, n ieu s tęp liwą. Zad rżał. Starzał s ię, zan im jeg o ży cie n a d o b re s ię zaczęło – ży cie s p ęd zo n e n a czek an iu n a ś mierć ro d zicó w, tak jak teraz jeg o d zieci czek ały , aż o n o d ejd zie. Gd y b y u marł d zis iaj, o d b y łb y s ię p ań s two wy p o g rzeb z wielk ą p o mp ą, n a k tó ry m żeg n ały b y g o milio n y . Ale ilu b y g o p amiętało ? Nie jak o s y mb o liczn eg o p rzy wó d cę, lecz jak o czło wiek a? W d zieciń s twie p ewn e rzeczy s p o ro mu wy n ag rad zały . Pamiętał s wo ją u lu b io n ą zab awę: g an ian ie tam i z p o wro tem p rzed g ward ią p ałaco wą, k tó ra n a jeg o wid o k – i k u jeg o s aty s fak cji – trzas k ała o b cas ami i p rezen to wała b ro ń , aż i jemu , i g ward zis to m b rak o wało tch u . Nig d y jed n ak n ie miał d zieciń s twa z p rawd ziweg o zd arzen ia. By ł s amo tn y , n ie mó g ł wy ciąg n ąć ręk i i d o tk n ąć ś wiata tak jak in n e d zieci, a teraz ch cieli p o zb awić g o tak że męs k o ś ci. Og ląd ał telewizję, ale n ie ro zu miał p o ło wy rek lam. Stru mień k o mu n ik ató w o k red y tach h ip o teczn y ch , p lan ach o s zczęd n o ś cio wy ch , b an k o matach , n o wy ch p ły n ach d o p ran ia, s p rawiający ch , że b iel s taje s ię jes zcze b iels za, o raz g ad żetach , d zięk i k tó ry m farb a trafia we ws zy s tk ie tru d n o d o s tęp n e n aro żn ik i, za to n ie zo s taje międ zy wło s ami p ęd zla. Słu ch ał teg o jak wieś ci z in n ej p lan ety . M iał ju ż n ajmięk s zy p ap ier to aleto wy , ale za to n ie miał n ajb led s zeg o p o jęcia, g d zie g o k u p ić. Nie mu s iał n awet o d k ręcać ran o tu b k i z p as tą d o zęb ó w an i wy mien iać ży letk i w mas zy n ce. Ws zy s tk o ro b io n o za n ieg o , ws zy s tk o . J eg o ży cie b y ło n ierealn e, jak o ś n ieis to tn e, s p ęd zan e w zło tej k latce n ies zczęś cia.

Nawet d ziewczy n y , k tó re mu zn ajd o wali d o p o mo cy w p ewn y ch p o d s tawo wy ch s p rawach , mó wiły mu „s ir”, n ie ty lk o p o d czas p ierws zeg o s p o tk an ia w miejs cu p u b liczn y m, lecz tak że p ó źn iej, k ied y b y li s ami, w łó żk u , g d y n ie d zieliło ich n ic p o za en tu zjas ty czn y m p o tem, g d y mu p o k azy wały , jak s p ęd za czas res zta ś wiata. Zro b ił ws zy s tk o , co w jeg o mo cy , ws zy s tk o , czeg o o d n ieg o o czek iwan o , a n awet jes zcze więcej. Nau czy ł s ię walijs k ie-g o , ch o d ził p o g ó rach Szk o cji, s p rawo wał fu n k cję k ap itan a n a włas n y m o k ręcie, p ilo to wał h elik o p tery i s k ak ał z s amo lo tó w z wy s o k o ś ci p ięciu ty s ięcy s tó p , p rzewo d n iczy ł k o mis jo m n ad zo ru jący m d ziałaln o ś ć o rg an izacji ch ary taty wn y ch , o twierał s k rzy d ła s zp itali i o d s łan iał tab lice, ś miał s ię z u p o k o rzeń i b ezn ad ziejn y ch p aro d ii, ig n o ro wał zn iewag i, g ry zł s ię w języ k , s ły s ząc p o d łe k łams twa o s wo jej ro d zin ie, i n ad s tawiał d ru g i p o liczek , czo łg ał s ię w b ło cie i s zlamie wo js k o wy ch p o lig o n ó w, tak jak o czek iwan o o d n ieg o , że b ęd zie s ię czo łg ał p rzez b ło to i s zlam Fleet Street. Zro b ił ws zy s tk o , czeg o o d n ieg o wy mag ali, jed n ak to wciąż b y ło za mało . Im b ard ziej s ię s tarał, ty m o k ru tn iejs ze s tawały s ię ich żarty i p rzy ty k i. To s tan o wis k o , te o czek iwan ia p rzero s ły b y k ażd eg o . Po p atrzy ł n a k o ś cis tą, ły s iejącą g ło wę, tak p o d o b n ą d o g ło wy jeg o o jca, i n a zap ad n ięte o czy . J u ż wid ział p o ran n e g azety , d o n ies ien ia o d eb atach , s p ek u lacje i in s y n u acje, p ero ry zn an y ch d zien n ik arzy , au to ró w ws tęp n iak ó w, k tó rzy alb o p is ali o n im tak , jak b y g o d o s k o n ale zn ali i mo g li zajrzeć mu w g łąb d u s zy , alb o trak to wali g o , jak b y o n , jak o czło wiek , p o p ro s tu n ie is tn iał. By ł ich włas n o ś cią, p rzed mio tem, k tó ry wy s tawiali n a wid o k p u b liczn y , k ied y im b y ło wy g o d n ie, żeb y p o d p is y wał ich u s tawy , p rzecin ał ich ws tęg i i p o mag ał s p rzed awać ich g azety . Nie ch cieli mu p o zwo lić, b y d o łączy ł d o res zty ś wiata, a jed n o cześ n ie p o zb awiali g o p ro s tej p o ciech y p ły n ącej z s amo tn o ś ci. Błęk itn e k ied y ś o czy b y ły p rzek rwio n e ze zmęczen ia zmies zan eg o ze zwątp ien iem. M u s iał zn aleźć o d wag ę, jak ieś wy jś cie, zan im g o złamią. Ale d la k ró la n ie b y ło wy jś cia. Po wo li d ło ń zaczęła mu d rżeć, w n iek o n tro lo wan y s p o s ó b , a w my ś lach zap an o wał ch ao s . Ku b ek zaczął s ię trząś ć. Wilg o tn e p alce zacis n ęły s ię aż d o b iało ś ci n a p o rcelan ie, u s iłu jąc o d zy s k ać k o n tro lę, jed n ak ws zy s tk o mu s ię wy my k ało . Ku b ek p o s zy b o wał, jak b y o p ętan y p rzez jak ąś s iłę, o tarł s ię o k rawęd ź wan n y i p o leciał n a wy ło żo n ą k afelk ami p o d ło g ę. Po p atrzy ł za n im zafas cy n o wan y , jak g d y b y o g ląd ał p rzed s tawien ie trag iczn eg o b aletu . Ku b ek o d b ił s ię k ilk a razy , u s zk o p o d s k o czy ło w jed n ą i d ru g ą s tro n ę, jak b y d o n ieg o mach ając, s zy d ząc z n ieg o , aż wres zcie, w o s tatn im ek s trawag an ck im, ro zp aczliwy m s k o k u , n aczy n ie

o b ró ciło s ię i ro zb iło n a s to wś ciek ły ch , o s try ch o d łamk ó w. J eg o u lu b io n y k u b ek d o my cia zęb ó w jed n ak p rzep ad ł. I to ws zy s tk o ich win a.

Rozdział 30 Kied y u mrze, s etk ami ty s ięcy wy leg n ą n a u lice, żeb y o d d ać cześ ć s wo jemu u p ad łemu k ró lo wi. Będ ę z n imi p o d czas p rzejazd u tru mn y , o czy wiś cie. Żeb y mieć p ewn o ś ć.

Sty czeń : trzeci ty d zień – Nie mó g łb y m teg o zro b ić p o d czas fin ału , Tim? Wies z, jak n ie cierp ię p iłk i n o żn ej. – Urq u h art ju ż mu s iał p o d n ieś ć g ło s , żeb y p rzek rzy czeć tłu m, a mecz jes zcze n awet s ię n ie zaczął. – Fin ał d o p iero w maju , a my n ie mamy czas u . – By s tre o czy Stamp era ro zg ląd ały s ię p o s tad io n ie. Nie miał zamiaru d ać s o b ie p o p s u ć p rzy jemn o ś ci b iad o len iem s zefa; b y ł zag o rzały m k ib icem o d czas ó w, k ied y s am n ie b y ł więk s zy o d p iłk i. Po za ty m p rzy s zli tu w ramach jeg o p lan u , mająceg o p o k azać Urq u h arta jak o ró wn eg o g o ś cia, p remiera, k tó ry d o b rze s ię b awi wś ró d lu d zi i ma z n imi k o n tak t. M ed ia w k o ń cu s ię zn u d zą tak ą p ap k ą p o d awan ą im n a talerzu , ale n ie p rzed marcem, jak u zn ał Stamp er. A tu trafiała s ię id ealn a o k azja: ro zg ry wan y w b las k u reflek to ró w mecz k walifik acy jn y d o mis trzo s tw Eu ro p y z Niemcami, arcy ry walem, k tó ry s p rawiał, że n amiętn o ś ci zwy cięs k ich wo jen i mu n d ialo wy ch p o rażek n a n o wo ro zp alały s ię n a try b u n ach i p rzed telewizo rami w k ażd y m o k ręg u wy b o rczy m. J ak Stamp er k ilk ak ro tn ie p rzy p o mn iał k rn ąb rn emu Urq u h arto wi, k ib ice p iłk ars cy mo że n ie d y s p o n u ją tak imi p ien ięd zmi jak b y walcy o p ery , za to mają zn aczn ie więcej g ło s ó w, a p remier b y ł tu p o to , żeb y zo b aczo n o , jak p o mag a im b ro n ić n aro d o weg o h o n o ru . Po ch ło n ął ich ry k tłu mu , a p rzez try b u n y p rzeto czy ła s ię mek s y k ań s k a fala. Kib ice zry wali s ię z miejs c n a o b raz s wo ich p rzo d k ó w ru s zający ch d o atak u n ad So mmą, p o d Verd u n , n a wzg ó rzu Vimy i p o d czas n iezliczo n y ch in n y ch k rwawy ch p o ty czek ze s zk o p ami. W lo ży d la VIP-ó w ro iło s ię o d n ied o p ity ch d rin k ó w, o ty ły ch p iłk ars k ich d ziałaczy i czas o p is m z n ajn o ws zy mi d o n ies ien iami o n aciąg n ięty ch wiązad łach i jes zcze b ard ziej n aciąg an y ch p lo tk ach z s zatn i. Nic z teg o n ie b y ło w g u ś cie p remiera, k tó ry s ied ział zg arb io n y , jak b y zap ad ł s ię w p o ły s wo jeg o p łas zcza. Kied y jed n ak Stamp er zajrzał Urq u h arto wi p rzez ramię ze s wo jeg o miejs ca w n as tęp n y m rzęd zie, s twierd ził, że jeg o s zef z u wag ą wp atru je s ię w trzy calo wy ek ran min iatu ro weg o telewizo ra. Og ląd ał wieczo rn e wiad o mo ś ci.

– Ro b i s ię za s tara n a b ik in i, jeś li ch ces z zn ać mo je zd an ie – zau waży ł Stamp er to warzy s k im to n em. Na ciek ło k ry s taliczn y m ek ran ie jas n o ś wieciło zro b io n e p rzez p ap arazzi zd jęcie, n ieco ro zmazan e p o d wp ły wem łag o d n ej k araib s k iej fali w u jęciu teleo b iek ty wu , ale wy raźn ie p rzed s tawiające k s iężn ą Ch arlo tte d o k azu jącą n a u s tro n n ej p laży . Tro p ik aln e k o lo ry o lś n iewały . – J es teś n ies p rawied liwy d la n as zej ro d zin y k ró lews k iej, Tim. Ks iężn a n ie ro b i n ic n ies to s o wn eg o . To w k o ń cu n ie zb ro d n ia, że wid zian o k s iężn ą n a p laży z o p alo n y m to warzy s zem, n awet zn aczn ie mło d s zy m i s zczu p lejs zy m o d n iej. Nie jes t też is to tn e, że zaled wie w zes zły m ty g o d n iu b y ła n a n artach w Gs taad . Po p ro s tu n ie d o cen ias z ciężk iej p racy ro d zin y k ró lews k iej. A ja p o tęp iam tę n iep rzy jemn ą b ry ty js k ą zawiś ć, to zało żen ie, iż ty lk o d lateg o , że s ied zimy tu taj w s ty czn iu , o d mrażając s o b ie jaja, g d y k raj p o g rąża s ię w reces ji, p o win n iś my k ry ty k o wać ty ch , k tó rzy mają więcej s zczęś cia o d n as . – Ob awiam s ię, że in n i n ie p o trak tu ją teg o z tak ą s zlach etn o ś cią jak ty . Urq u h art s zczeln iej o win ął s o b ie k o lan a p led em i p o k rzep ił s ię g o rącą k awą z termo s u , o b ficie zap rawio n ą wh is k y . M ó g ł u d awać, że jes t mło d y , k ied y d o s iad ał Sally , ale zimn e wieczo rn e p o wietrze b ezlito ś n ie o d zierało z tak ich p o zo ró w. Z u s t leciała mu p ara. – Ch y b a mas z rację, Tim. Czek a n as więcej s en s acy jn y ch h is to rii o ty m, ile razy w zes zły m ro k u p o jech ała n a wak acje, ile n o cy s p ęd ziła w in n y ch częś ciach k raju n iż k s iążę, k ied y o s tatn io wid ziała d zieci. Pras a b ru k o wa wy czy ta n ie wiad o mo co z jed n ej n iewin n ej wak acy jn ej fo tk i. – Do b ra, Fran cis . Co ty , d o d iab ła, k o mb in u jes z? Urq u h art o d wró cił s ię n a s ied zen iu , żeb y Stamp er mó g ł g o lep iej s ły s zeć wś ró d p an u jąceg o n a s tad io n ie h ałas u . Po ciąg n ął k o lejn y ły k k awy . – Tak s o b ie my ś lałem. Umo wa w s p rawie lis ty cy wiln ej wk ró tce wy g as a, a my właś n ie zaczęliś my ren eg o cjo wać d o ch o d y ro d zin y k ró lews k iej n a n as tęp n e d zies ięć lat. Pałac zło ży ł d o ś ć wy s o k ą o fertę, o p ierając s ię n a zawy żo n y ch , jak b y p o wied zieli n iek tó rzy , p ro g n o zach in flacji n a n ad ch o d zące lata. To o czy wiś cie d o p iero ws tęp n e s tan o wis k o , co ś , o co mo żn a s ię targ o wać, ab y mieć p ewn o ś ć, że n ie b ęd ziemy d la n ich zb y t s k ąp i. Aż n azb y t łatwo b y ło b y p rzy k ręcić im k u rek w czas ach p o ws zech n eg o zacis k an ia p as a, s twierd zić, że p o win n i wziąć n a s ieb ie ten ciężar razem z res ztą z n as . – Un ió s ł b rew i s ię u ś miech n ął. – Ale s ąd zę, że to b y b y ło k ró tk o wzro czn e, a ty ?

–

Dawaj,

Fran cis .

Wy tłu macz

mi.

Od s ło ń

tajemn ice

d ziałan ia

two jeg o

p rzeb ieg łeg o u my s łu , b o zn ik n ąłeś mi za zak rętem i ch y b a cię n ie d o g o n ię. – Bio rę to za k o mp lemen t. Słu ch aj i u cz s ię, Timo th y . – Urq u h art ś wietn ie s ię b awił. Stamp er b y ł d o b ry , b ard zo d o b ry , ale n ie miał ws p an iałeg o wid o k u n a p o lity czn e n izin y , ro ztaczająceg o s ię z o k ien Do wn in g Street n u mer 1 0 . No i n ie miał też Sally . – Czy tam w p ras ie, że wch o d zimy w fazę k o n s ty tu cy jn ej… ry walizacji, tak to n azwijmy , międ zy k ró lem a p remierem, w k tó rej k ró l wy d aje s ię mieć zn aczące, ch o ć wy n ik ające z n ied o in fo rmo wan ia, p o p arcie s p o łeczeń s twa. J eś li o b etn ę mu d o ch o d y n a liś cie cy wiln ej, zo s tan ę o s k arżo n y o g ru b iań s two . J eś li n ato mias t p o s tan o wię b y ć h o jn y , d o wied zie to , że jes tem b ezs tro n n y i o d p o wied zialn y . – J ak zaws ze – zad rwił p rzewo d n iczący p artii. – Nies tety , p ras a i s p o łeczeń s two wid zą lis tę cy wiln ą w u p ro s zczo n y s p o s ó b jak o co ś w ro d zaju k ró lews k iej p en s ji. Ak tu aln ej s tawk i za tę fu ch ę. Ob awiam s ię, że med ia n ie p o trak tu ją p rzy ch y ln ie ro d zin y , k tó ra ś więtu je o g ro mn ą p o d wy żk ę p łacy , g n ając ze s to k ó w n arciars k ich n a s ło n eczn ą p lażę, p o d czas g d y res zta z n as d y g o cze z zimn a. Nawet o d p o wied zialn i n aczeln i, tacy jak n as z p rzy jaciel Bry n fo rd -J o n es , zap ewn e źle to zro zu mieją. – Będ ę s ię p rzy ty m u p ierał! – Stamp er p rzek rzy czał g ło ś n ik , p rzez k tó ry właś n ie p rzed s tawian o zawo d n ik ó w. – J eś li b ęd zie wy g ląd ało n a to , że ro d zin a k ró lews k a n ad u ży wa h o jn o ś ci rząd u , o b awiam s ię, że b ęd zie to więk s zy m p ro b lemem d la k ró la n iż d la p remiera. Niewiele mo g ę n a to p o rad zić. M am n ad zieję, że mu to zb y tn io n ie zak łó ci s p o k o ju . Bo is k o b y ło zalan e ś wiatłem reflek to ró w, d ru ży n y u s tawio n e w s zereg ach , s ęd zia g o to wy , o ficjaln e zd jęcia zro b io n e, a s ześ ćd zies iąt ty s ięcy k ib icó w n ap ełn iało s tad io n zg iełk iem. Nag le ch ó r wrzas k ó w p rzy cich ł, zmien iając s ię w k o n s p iracy jn y p o mru k . – Bo że, ch ro ń k ró la, Tim! Kied y Urq u h art ws tał razem ze Stamp erem, b y wy s łu ch ać h y mn u n aro d o weg o , zro b iło mu s ię ciep lej. Wy d ało mu s ię, że p o n ad n ieró wn y m ś p iewem tłu mu s ły s zy ło s k o t walący ch s ię zamk ó w. Na b iu rk u k ró la p an o wał b ałag an . Wzd łu ż p rzed n iej k rawęd zi p iętrzy ły s ię k s iążk i i eg zemp larze Hansarda, rap o rtu z o b rad p arlamen tu , ze s k rawk ami p ap ieru wy s tający mi s p o międ zy s tro n jak ch was ty , zazn aczający mi frag men ty d o wy k o rzy s tan ia w p rzy s zło ś ci, telefo n p rzy k ry ła lawin a wy d ru k ó w k o mp u tero wy ch

z k s ięg ami rach u n k o wy mi Ks ięs twa Lan cas ter, a p o ws zy s tk im ty m p lątał s ię b ez celu p u s ty talerz, n a k tó ry m wcześ n iej leżał k ró lews k i lu n ch w p o s taci jed n ej k ro mk i razo weg o ch leb a z węd zo n y m ło s o s iem. Ty lk o fo to g rafia d zieci w p ro s tej s reb rn ej ramce b ro n iła s ię p rzed ty m ch ao s em, s to jąc s amo tn ie jak b ezlu d n a wy s p a n a wzb u rzo n y m mo rzu . Kró l ze zmars zczo n y m jak zwy k le czo łem czy tał rap o rt o liś cie cy wiln ej. – Tro ch ę zas k ak u jące, n ie s ąd zis z, Dav id zie? – Zd u miewające, s zczerze mó wiąc. Najwy raźn iej mo żemy s ię cies zy ć zwy cięs k imi łu p ami, a n awet n ie miałem ś wiad o mo ś ci, że b raliś my u d ział w b itwie. Nie teg o s ię s p o d ziewałem. – Czy to mo że b y ć s y g n ał d o zawarcia p o k o ju ? Zd ecy d o wan ie za d u żo k rąży ło p lo tek o p ałacu i Do wn in g Street. M o że to s zan s a n a n o we o twarcie. Co , Dav id zie? – W g ło s ie k ró la b y ło s łu ch ać zmęczen ie, b rak o wało mu p rzek o n an ia. – M o że – o d p arł M y cro ft. – To z p ewn o ś cią h o jn y g es t. – Nie wied ziałem wręcz, że o n jes t zd o ln y d o tak iej h o jn o ś ci. Kró l s p o jrzał n a s ek retarza z wy rzu tem zn ad zab ałag an io n eg o b iu rk a. Nie b y ł cy n ik iem, lu b ił wid zieć w s o b ie o s o b ę k o n s tru k ty wn ą, k tó ra zn ajd u je w lu d ziach to , co w n ich n ajlep s ze. M y cro ft zaws ze u ważał to za jed n ą z jeg o n ajb ard ziej iry tu jący ch cech . Teraz jed n ak k ró l, ch o ciaż p atrzy ł k arcąco , n ie zap rzeczy ł. – Po zwala to n am b y ć h o jn y mi w zamian . – Kró l ws tał z k rzes ła i p o d s zed ł d o o k n a, żeb y wy jrzeć n a o g ro d y , p rzek ręcając p o wo li s y g n et n a p alcu . No we o g ro d y zaczy n ały p rzy b ierać o s tateczn ą, o ry g in aln ą fo rmę, a o n zn ajd o wał o g ro mn ą p o ciech ę w p o d ziwian iu teg o wid o k u – czy raczej u zu p ełn ian iu w my ś lach liczn y ch lu k i two rzen iu w wy o b raźn i p ięk n ej p an o ramy . – Wies z, Dav id zie, zaws ze u ważałem, że to n ien o rmaln e, czy wręcz żen u jące, że n as z p ry watn y d o ch ó d z n ieru ch o mo ś ci i u d ziałó w b ęd ący ch włas n o ś cią Ks ięs twa Lan cas ter o raz in n y ch p o zo s taje wo ln y o d p o d atk u . J es tem n ajb o g ats zy m czło wiek iem w k raju , jed n ak n ie p łacę p o d atk u d o ch o d o weg o , p o d atk u o d zy s k ó w k ap itało wy ch , p o d atk u s p ad k o weg o , w o g ó le żad n eg o . I jes zcze n a d o d atek d o s taję z lis ty cy wiln ej k ilk u milio n o wą k wo tę, k tó ra ma właś n ie zn acząco wzro s n ąć. – Od wró cił s ię i k las n ął w d ło n ie. – Po ra, żeb y ś my d o łączy li d o res zty ś wiata. W zamian za n o wą lis tę cy wiln ą p o win n iś my zg o d zić s ię o d p ro wad zać p o d atk i o d n as zy ch p o zo s tały ch d o ch o d ó w. – M a p an n a my ś li jak ąś s y mb o liczn ą p łatn o ś ć?

– Nie, żad n y ch g es tó w. Pełn ą o b o wiązu jącą s tawk ę o d ws zy s tk ieg o . – Ale n ie ma tak iej p o trzeb y – zap ro tes to wał M y cro ft. – Nie ma właś ciwie żad n y ch n acis k ó w, żad n y ch k o n tro wers ji w tej s p rawie. J eś li ju ż raz s ię p an n a to zg o d zi, n ie b ęd zie s ię p an mó g ł wy co fać. Zo b o wiąże p an d o teg o s ameg o s wo je d zieci i ich d zieci, b ez wzg lęd u n a to , jak i rząd b ęd zie u wład zy i jak wy s o k ie mo że n ało ży ć p o d atk i. – Nie mam zamiaru s ię wy co fy wać! – rzu cił k ró l o s try m to n em, a p o liczk i mu p o czerwien iały . – Ro b ię to , b o u ważam tę s p rawę za s łu s zn ą. Bard zo d o k ład n ie p rzejrzałem rach u n k i k s ięs twa. Do b ry Bo że, te ak ty wa p o win n y zap ewn ić ty le d o ch o d ó w, że s tarczy ło b y d la k ilk u ro d zin k ró lews k ich . – Do s k o n ale, s ir. Sk o ro p an n aleg a. – M y cro ft p o czu ł s ię zb es ztan y . Do jeg o o b o wiązk ó w n ależało u d zielan ie rad i wy czu wan ie o s trzeg awczy ch to n ó w w g ło s ie k ró la, a n ie lu b ił b y ć u p o min an y . Nawet p o ty lu latach p rzy jaźn i n ad al n ie p rzy zwy czaił s ię d o wy b u ch ó w n iecierp liwo ś ci mo n arch y . To s ię wzięło z czek an ia całe ży cie i jed n o czes n eg o p o ś p iech u , p o wied ział s o b ie. A wy b u ch y te s tawały s ię co raz częs ts ze w ciąg u ty ch k ilk u k ró tk ich mies ięcy o d o b jęcia tro n u . – Co z res ztą ro d zin y ? Oczek u je p an , że też s ię d o b ro wo ln ie o p o d atk u je? – Ows zem. No n s en s em b y ło b y , g d y b y k ró l miał p łacić p o d atk i, a mło d s i ran g ą czło n k o wie ro d zin y n ie. Lu d zie b y teg o n ie zro zu mieli. Sam b y m teg o n ie zro zu miał. Zwłas zcza p o ty m, jak ą p ras ę mają o s tatn io co p o n iek tó rzy . Wiem, że med ia to s ęp y , ale czy n ap rawd ę mu s imy p o d awać s ię im n a tacy , g o to wi d o p o żarcia? Ob fits za g ard ero b a i o d ro b in a zd ro weg o ro zs ąd k u czas em b y n ie zas zk o d ziły . – By ły to n ajb liżs ze k ry ty k i s ło wa, n a jak ie s o b ie p o zwo lił p o d ad res em włas n ej ro d zin y , lecz w p ałaco wy ch k u ch n iach i p raln iach n ie b y ło tajemn icą, jak b ard zo ro zs ierd ził g o zaró wn o b rak d y s k recji k s iężn ej Ch arlo tte, jak i b rak p o wś ciąg liwo ś ci med ió w. – J eś li ch ce ich p an … p rzek o n ać, żeb y zrezy g n o wali z p o k aźn y ch d o ch o d ó w, mu s i to wy jś ć b ezp o ś red n io o d p an a. Nie mo że p an o d n ich o czek iwać, że p rzy jmą tak i p o my s ł o d e mn ie czy k tó reg o k o lwiek z p ań s k ich as y s ten tó w. – W g ło s ie M y cro fta b y ło s ły ch ać zan iep o k o jen ie. Po s y łan o g o ju ż wcześ n iej w p o d o b n y ch s p rawach d o czło n k ó w ro d zin y k ró lews k iej. Przek o n ał s ię, że im n iżej d an y k rewn y czy p o win o waty s tał w h ierarch ii, ty m b ard ziej wro g o g o trak to wał. Kró l u ś miech n ął s ię melan ch o lijn ie jed n y m k ącik iem u s t. – M as z rację, że s ię wzb ran ias z. Po d ejrzewam, że k ażd y p o s łan iec o b arczo n y tak d elik atn y m zad an iem wró ciłb y w tu rb an ie p rzy b ity m g wo źd ziami d o g ło wy . Nie martw s ię, Dav id zie, tą k wes tią zajmę s ię s am. Po in fo rmu j ich , jeś li łas k a, o n o wy ch

u s talen iach lis ty cy wiln ej. Po tem p rzy g o tu j d la mn ie k ró tk i d o k u men t p rzed s tawiający arg u men ty i u mó w ich n a s p o tk an ie ze mn ą. Raczej o d d zieln ie n iż całą b an d ą. Nie ch cę s tać s ię o b iek tem k o lejn ej zb io ro wej ro d zin n ej n ap aś ci p rzy s to le, n ie ty m razem. – Niek tó rzy b awią w tej ch wili za g ran icą. M o że to p o trwać k ilk a d n i. – J u ż p o trwało k ilk a p o k o leń , Dav id zie. – Kró l wes tch n ął. – Nie s ąd zę, b y k ilk a d o d atk o wy ch d n i miało s zczeg ó ln e zn aczen ie…

Rozdział 31 M iejs ce k s iężn ej jes t w p rzy n ajmn iej jed n y m z jej zamk ó w. J eś li ma ch o ć o d ro b in ę ro zs ąd k u , k aże p o d n ieś ć mo s t zwo d zo n y , ale k s iężn e rzad k o n a to wp ad ają.

Bo ein g 7 4 7 -4 0 0 lin ii Britis h Airway s z Kin g s to n n ad leciał n ad Heath ro w d zies ięć min u t p o p lan o wan y m czas ie, b o n ie u d ało mu s ię n ad ro b ić o p ó źn ien ia s p o wo d o wan eg o p ik ietą s trajk u jący ch u rzęd n ik ó w k o n tro li p as zp o rto wej, k tó ra ro zciąg ała s ię wo k ó ł termin alu o d lo tó w i ro zlała n a częś ć p as a s tarto weg o w tro p ik aln ej s to licy . Samo lo t n ie zmieś cił s ię w czas ie p rzy d zielo n y m wcześ n iej n a ląd o wan ie i n o rmaln ie mu s iałb y zap ewn e k rąży ć jes zcze p rzez p iętn aś cie czy d wad zieś cia min u t, zan im k o n tro la lo tó w zn alazłab y o d p o wied n ią lu k ę w k o lejce, ale to n ie b y ł n o rmaln y lo t, więc k ap itan d o s tał n aty ch mias to we p o zwo len ie n a p o s ad zen ie mas zy n y , p o d czas g d y d wan aś cie in n y ch s amo lo tó w, p rzy b y ły ch wed łu g p lan u , co fn ięto z p o wro tem d o p u li o czek u jący ch . Ks iężn a czek ała, b y wy s iąś ć, w ch wili g d y k o ła d o tk n ęły ziemi. Bo ein g zatrzy mał s ię p rzy termin alu w jed n y m ze s p o k o jn iejs zy ch zak ątk ó w lo tn is k a, s k ąd n o rmaln ie k s iężn a i o s o b y jej to warzy s zące o p u ś ciły b y Heath ro w au tem b ezp o ś red n io p rzez p ry watn ą b ramę. Ch arlo tte b y łab y w p ałacu Ken s in g to n , jes zcze zan im in n i p as ażero wie s amo lo tu d o tarlib y n a p o czątek k o lejk i n a p o s to ju tak s ó wek . Dziś jed n ak k s iężn a n ie o d jech ała o d razu . Najp ierw mu s iała o d eb rać k lu czy k i d o s wo jeg o n o weg o s amo ch o d u . Ws zy s cy p ro d u cen ci lu k s u s o wy ch au t mieli za s o b ą p as k u d n e k ilk a mies ięcy , a p ers p ek ty wy n a res ztę ro k u wy g ląd ały jes zcze g o rzej. Han d el s zed ł jak p o g ru d zie; s p rzed aż – i p ro mo cja s p rzed aży – b y ła n a wag ę zło ta. Bry ty js k i o d d ział M as erati wp ad ł więc n a zn ak o mity p o my s ł zao fero wan ia k s iężn ej d armo wej wers ji s wo jeg o n ajn o ws zeg o i n ajb ard ziej s p o rto weg o mo d elu , w n ad ziei n a zn aczący , d łu g o trwały ro zg ło s . Ks iężn a s k wap liwie p rzy jęła p ro p o zy cję. Kied y s amo lo t u s tawiał s ię p rzy wejś ciu d o termin alu , d y rek to r zarząd zający M as erati czek ał z n iecierp liwo ś cią n a p as ie k o ło wan ia, k ręcąc n erwo wo w p alcach k lu czy k ami p rzewiązan y mi ek s trawag an ck ą ró żo wą k o k ard k ą i s p o g ląd ając w ch mu ry . Po g o d a mo g łab y b y ć p rzy jemn iejs za: p ad ająca o d czas u d o czas u mżawk a wy mag ała p o ważn eg o zajęcia s ię k aro s erią, b y ta n ie p rzes tała lś n ić, ale co ś in n eg o wy n ag rad zało mu n ied o s tatk i

au ry . M ed ialn y ro zg ło s to warzy s zący k s iężn ej w o s tatn ich d n iach zn acząco zwięk s zy ł zaró wn o liczeb n o ś ć, jak i en tu zjazm g ru p y d zien n ik arzy zg ro mad zo n y ch p rzy s amo ch o d zie. Rek lamo wa warto ś ć jeg o in wes ty cji w k s iężn ą ju ż zd ecy d o wan ie wzro s ła. Zes zła b eztro s k im k ro k iem n a wilg o tn y p as lo tn is k a z wy p o lero wan y m b iały m u ś miech em i o p alen izn ą rzu cającą wy zwan ie ży wio ło m. M iało ją to k o s zto wać n iecałe d zies ięć min u t, k ilk a s łó w p o witan ia i p o d zięk o wań zamien io n y ch z n erwo wy m, mach ający m właś n ie k lu czy k ami czło wieczk iem w b ły s zczący m mo h ero wy m g arn itu rze, k ró tk ą s es ję zd jęcio wą, p o ró wn u jącą s y lwetk i jej i czerwo n eg o mas erati, o raz ze d wie min u ty p o wo ln ej jazd y w k ó łk o , żeb y o n a n au czy ła s ię p o ło żen ia b ieg ó w, a o n i n ak ręcili k awałek p ro mo cy jn eg o filmik u . Pes tk a – i u czciwa wy mian a jej czas u za n o wiu teń k ą, wartą d ziewięćd zies iąt p ięć ty s ięcy fu n tó w, p o wark u jącą cztero ip ó łlitro wy m s iln ik iem z tu rb o s p rężark ą, mech an iczn ą wło s k ą b es tię. Pras a o czy wiś cie miała in n e p o my s ły , u s iło wała wy p y ty wać ją o wak acje, miejs ce p o b y tu jej męża o raz to warzy s za z jamajs k iej p laży , ale o n a n ie ch ciała teg o s łu ch ać. – Ks iężn a o d p o wie wy łączn ie n a p y tan ia d o ty czące s amo ch o d u , p an o wie – o g ło s ił jej as y s ten t. Dlaczeg o n ie jag u ar? Bo p rzes zed ł w ręce Amery k an ó w. Ile ma in n y ch s amo ch o d ó w? An i jed n eg o tak ieg o jak ta wy p as io n a b es tia. J ak ą n ajwięk s zą s zy b k o ś ć mo że ro zwin ąć to au to ? Sied emd zies iąt mil n a g o d zin ę, k ied y ja p ro wad zę. Czy p rzy p ad k iem o s tatn io n ie n amierzo n o jej n a au to s trad zie M 1 , jak jech ała p o n ad s etk ą? Sło d k i u ś miech i p rzejś cie d o n as tęp n eg o p y tan ia. Czy p o ch y liłab y s ię tro ch ę n iżej n ad mas k ą, żeb y k amery miały lep s ze u jęcie? Ch y b a żartu jecie, ch ło p ak i. Wy g ląd ało n a to , że zaraz zn ó w zaczn ie p ad ać i p rzy s zed ł ju ż czas n a k ilk a s zy b k ich ru n d ek wo k ó ł k amer p rzed o d jazd em. Ws iad ła z g racją, n a jak ą ty lk o p o zwo liło jej n is k o zawies zo n e n ad wo zie, i o p u ś ciła s zy b ę, żeb y u ś miech n ąć s ię o s tatn i raz d o teg o s tad a s zak ali. – Czy tak ie o p y ch an ie n am zag ran iczn y ch s amo ch o d ó w n ie jes t tro ch ę p o n iżające d la k s iężn ej? – zap y tał p ro s to z mo s tu jak iś o s try g ło s . Ty p o we, ch o lera jas n a. Ci zn o wu s wo je. Po liczk i zaru mien iły jej s ię p o d o p alen izn ą. – Przez całe ży cie co ś „o p y ch am”, jak to p an zło ś liwie u jął. Ws zęd zie, d o k ąd p o jad ę, o p y ch am b ry ty js k ie to wary ek s p o rto we. Op y ch am p o zawy żo n y ch cen ach b ilety n a p rzy jęcia ch ary taty wn e, b y p o mó c g ło d u jący m w Afry ce. Op y ch am lo s y n a

lo terię, żeb y ś my mo g li b u d o wać d o my s p o k o jn ej s taro ś ci. Op y ch am b ez p rzerwy . – No ale o p y ch an ie s zp an ers k ich zag ran iczn y ch s amo ch o d ó w s p o rto wy ch ? – n ie d awał za wy g ran ą g ło s . – To wy , d zien n ik arze, d o mag acie s ię teg o s zp an u . Gd y b y m p o jawiła s ię w ciu ch ach z d ru g iej ręk i alb o w au tach z trzeciej, p ierws i zaczęlib y ś cie n arzek ać. M u s zę zarab iać n a ży cie tak s amo jak ws zy s cy . – J ej u ś miech zn ik n ął. – A co z lis tą cy wiln ą? – Gd y b y p an wied ział, jak tru d n o jes t ro b ić to ws zy s tk o , czeg o s ię o d e mn ie o czek u je, p łacąc z ty ch p rzy zn awan y ch k s iężn ej p ien ięd zy , n ie zad awałb y p an tak ich g łu p ich p y tań ! Do s y ć. Pro wo k o wali ją, traciła p an o wan ie n ad s o b ą, p o ra s ię s tąd zab ierać. Pu ś ciła s p rzęg ło d o p o ło wy , o d ro b in ę zb y t n iecierp liwie, b o s amo ch ó d zaczął wy k o n y wać n ieeleg an ck ie k an g u rze s k o k i w k ieru n k u k amerzy s tó w, k tó rzy ro zp ierzch li s ię w p o p ło ch u . Do b rze tak b y d lak o m. Siln ik V-8 zg as ł, czło wieczek w b ły s zczący m g arn itu rze p atrzy ł z k o n s tern acją, a rep o rterzy wś ciek le p s try k ali. Od p aliła p o n o wn ie, wrzu ciła b ieg i ju ż jej n ie b y ło . Niech s zlag trafi ich imp erty n en cję. Po p o wro cie d o p ałacu p o zaled wie ty g o d n io wy m wy jeźd zie p o wita ją g ó ra p ap ieró w, w k tó rej zn ajd ą s ię n iezliczo n e zap ro s zen ia o raz jes zcze więcej p ró ś b i b łag aln y ch lis tó w o d o rg an izacji ch ary taty wn y ch i o s ó b w tru d n ej s y tu acji. J es zcze im p o k aże. Będ zie o d p o wiad ać n a ws zy s tk ie zap ro s zen ia, p rzy jmie ich ty le, ile ty lk o zd o ła, b ęd zie ch o d zić n a p rzy jęcia i zb ierać fu n d u s ze, u ś miech ać s ię d o s tary ch i mło d y ch , ch o ry ch i n ied o łężn y ch , p o cies zać ty ch , k tó rzy p o p ro s tu mieli p ech a. Zig n o ru je d rwin y i b ęd zie d alej ciężk o p raco wać, tak jak zaws ze, p rzek o p y wać s ię p rzez tę g ó rę p ap ieró w. Nie mo g ła wied zieć, że n a s amy m wierzch u tej s terty leżał d o k u men t in fo rmu jący ją o u s talen iach d o ty czący ch n o wej lis ty cy wiln ej, a w red ak cjach ju ż s zy k u ją tek s ty d o p o ran n y ch wy d ań atak u jące k ap ry ś n ą k s iężn ą w n o wiu tk im zag ran iczn y m s p o rto wy m wo zie, k tó ra s ię s k arży , że za mało zarab ia. Nęd za w mas erati. Ob raz p alący ch s ię ś wiateł s to p u w au cie k s iężn ej zn ik ł z telewizo ra, k ied y Urq u h art wcis n ął czerwo n y g u zik . Dłu g o jes zcze wp atry wał s ię w p u s ty ek ran , a n a wp ó ł zawiązan y k rawat zwis ał mu b ezwład n ie z s zy i. – J es tem d la cieb ie za mło d a, Fran cis ? Wo lis z n imfo man k i w ś red n im wiek u o d p o rząd n y ch , p ro wad zący ch zd ro wy try b ży cia d ziewczy n tak ich jak ja? Po p atrzy ł n a n ią s mętn ie.

– Nie mo g ę teg o s k o men to wać. Sally s ztu rch n ęła g o fig larn ie w żeb ra. Od ep ch n ął ją z ro ztarg n ien iem. – Przes tań alb o co fn ę ci wizę. – J ed n ak to o s trzeżen ie s p rawiło ty lk o , że p o d wo iła wy s iłk i. – Sally ! M u s imy p o ro zmawiać. – Bo że, n ie mó w mi, że to ma b y ć jes zcze jed en z ty ch p o ważn y ch , zn aczący ch związk ó w. Właś n ie k ied y zaczy n ałam s ię d o b rze b awić. – Us iad ła n a k an ap ie n ap rzeciwk o n ieg o , wy g ład zając s u k ien k ę. Bielizn ę wło ży ła d o to reb k i, s p lątan ą w k łąb , zajmie s ię n ią p ó źn iej. – J u tro ro zp ęta s ię b u rza à propos ty ch zd jęć. Nag łó wk i b ęd ą b ezlito s n e. Nies tety , b ęd zie to tak że ak u rat d zień , k tó ry wy b rałem, ab y wy g ło s ić p u b liczn e o ś wiad czen ie o n o wej liś cie cy wiln ej. Niefo rtu n n ie s ię s k ład a, że to o ś wiad czen ie zn ajd zie s ię o b o k tak ich zd jęć, ale… – u ś miech n ął s ię s zero k o , teatraln ie, jak M ak b et witający g o ś ci n a k o lacji – … n ic n ie d a s ię n a to p o rad zić. Najb ard ziej jed n ak n iep o k o i mn ie to , że ta s p rawa ś ciąg n ie u wag ę n ie ty lk o n a n as zą n ies zczęs n ą, n iemąd rą k s iężn ą, lecz tak że n a całą ro d zin ę k ró lews k ą. I tu właś n ie p o trzeb u ję two jej p o mo cy , o , wró żk o . Pro s zę. – J es tem o b ca w two im k raju , d ro g i p an ie, i s ied zę p rzy mały m o g n is k u – zak p iła, u d ając g łęb o k i ak cen t z amery k ań s k ieg o Po łu d n ia. – Ale mas z p o s wo jej s tro n ie mag ię. M ag ię, za k tó rej s p rawą ro d zin a tak k ró lews k a mo że s ię s tać zu p ełn ie p o s p o lita. – J ak b ard zo p o s p o lita? – J eś li ch o d zi o p o mn iejs zy ch czło n k ó w? Po s p o lita jak żig o lacy n a p laży . Ale k ró la to n ie d o ty czy . To n ie jes t wo jn a n a całeg o . On ma ty lk o n ie b y ć p o za k ry ty k ą. Niech b ęd zie wid ać p ewn e ro zczaro wan ie. Da s ię to zro b ić? Kiwn ęła g ło wą. – Zależy o d p y tań , o d teg o , jak to u s tawis z. – A jak ty b y ś to u s tawiła? – M o g ę n ajp ierw iś ć d o łazien k i? – Su k ien k ę miała ju ż n ien ag an n ie wy g ład zo n ą, lecz mu s iała jes zcze p o d n ią d o p ro wad zić s ię d o p o rząd k u . – Najp ierw mi p o wied z, Sally . To ważn e. – Świn ia. No d o b ra, tak z g ło wy . Zaczy n as z o d czeg o ś w ro d zaju : „Czy wid ział p an /wid ziała p an i jak ieś wiad o mo ś ci o ro d zin ie k ró lews k iej w ciąg u o s tatn ich k ilk u d n i, a jeś li tak , to jak ie?”. Ch o d zi o to , żeb y res p o n d en ci zaczęli my ś leć o ty ch zd jęciach , ale o czy wiś cie n ie mo że b y ć wid ać, że ich n a to n ap ro wad zamy . To b y b y ło

n iep ro fes jo n aln e! J eś li tak ie z n ich p alan ty , że n iczeg o o ro d zin ie k ró lews k iej n ie s ły s zeli, mo żn a ich wy k lu czy ć jak o b ezu ży teczn y ch k rety n ó w. A d alej co ś tak ieg o : „Czy u waża p an /p an i, że ro d zin a k ró lews k a p o win n a p u b liczn ie d awać p rzy k ład s wo im p ry watn y m ży ciem?”. Oczy wiś cie lu d zie p o wied zą, że tak , więc o d razu d o k ład amy n as tęp n e p y tan ie: „Czy u waża p an /p an i, że ro d zin a k ró lews k a d aje lep s zy czy g o rs zy p rzy k ład teraz n iż w p o p rzed n ich latach ?”. Zało żę s ię o mó j d o ch ó d z p rzy s złeg o mies iąca, że o s iem o s ó b n a d zies ięć o d p o wie, że g o rs zy , zn aczn ie g o rs zy lu b u d zieli o d p o wied zi n ien ad ającej s ię d o d ru k u . – Bik in i k s iężn ej mo że jes zcze o k azać s ię ró wn ie p o tężn e jak p ro ca Dawid a. – Ch o ć n ieco więk s ze – d o d ała zg ry źliwie. – Ko n ty n u u j k o rep ety cje. – Dalej mo że: „Czy p an a/p an i zd an iem ro d zin a k ró lews k a zas łu g u je n a p o d wy żk ę p łac, k tó rą o s tatn io d o s tała, czy też w o b ecn ej s y tu acji g o s p o d arczej p o win n a d awać p rzy k ład u miaru i zacis k an ia p as a?”. Teg o ro d zaju s fo rmu ło wan ia. – M o że n awet: „Czy p an a/p an i zd an iem liczb a czło n k ó w ro d zin y k ró lews k iej u trzy my wan y ch p rzez p o d atn ik ó w p o win n a p o zo s tać tak a s ama, zwięk s zy ć s ię czy też zmn iejs zy ć?”. – Uczy s z s ię, Fran cis . J eś li b ezp o ś red n io p rzed ty m ws tawis z p y tan ie o to , czy res p o n d en ci u ważają, że p raca k s iężn ej Ch arlo tte i k ilk u in n y ch cies zący ch s ię złą s ławą lu b mało zn an y ch czło n k ó w ro d zin y k ró lews k iej jes t warta s wo jej cen y , to ju ż b ęd ą mieli o d p o wied n ią ro zg rzewk ę i d o s tan ies z jes zcze o s trzejs zą o d p o wied ź. Patrzy ł n a n ią ro zis k rzo n y m wzro k iem. – Do p iero wted y – ciąg n ęła – d o ch o d zis z d o mo rd erczeg o cio s u : „Czy ro d zin a k ró lews k a jes t b ard ziej, czy mn iej p o p u larn a alb o czy lep iej, czy g o rzej d ziała n a rzecz k raju n iż p ięć lat temu ?”. Zap y tan i o t tak , w p ierws zej ch wili lu d zie p o wied zą, że n ad al ją u wielb iają. Dlateg o mu s is z wy d o b y ć z n ich g łęb s ze o d czu cia, s k ry wan e o b awy , rzeczy , z k tó ry ch n ie zaws ze s ami zd ają s o b ie s p rawę. J eś li to p y tan ie p ó jd zie n a p ierws zy o g ień , p rawd o p o d o b n ie o k aże s ię, że ro d zin a k ró lews k a jes t ty lk o min imaln ie mn iej p o p u larn a n iż wcześ n iej. Ale jeś li zad as z je d o p iero p ó źn iej, a n ajp ierw d as z res p o n d en to m o k azję d o p rzemy ś leń n a temat p laż, s ek s u i lis t cy wiln y ch , to two i o d d an i, lo jaln i o b y watele zmien ią s ię w zb u n to wan ą tłu s zczę, k tó ra n ajch ętn iej p o wies iłab y s wo ją u k o ch an ą k s iężn ą Ch arlo tte za ramiączk a o d b ik in i. To wy s tarczy ? – W zu p ełn o ś ci. – W tak im razie, jeś li n ie mas z n ic p rzeciwk o temu , zn ik n ę n a ch wilę, żeb y s ię

tro ch ę d o p ro wad zić d o ład u . – Od wró ciła s ię z ręk ą n a k lamce. – Nie lu b is z k ró la, p rawd a? J ak o czło wiek a. – Nie. – Od p o wied ź b y ła s u ch a, b ru taln ie s zczera, n iech ętn a. Ty lk o p o d s y ciła jej ciek awo ś ć. – Dlaczeg o ? Po wied z mi. – Do b ijała s ię d o d rzwi, d o k tó ry ch o twarcia wcale n ie b y ła tak a ch ętn a, ale mu s iała ro zs zerzy ć ich relację, jeś li n ie ch ciała, b y ta zmien iła s ię w p u s ty n awy k i n u d ę. M u s iało łączy ć ich co ś więcej n iż d y man ie s ieb ie n awzajem, a czas em tak że o p o zy cji. A p o za ty m n ap rawd ę b y ła ciek awa. – J es t ś więto s zk o waty , n aiwn y – p ad ła cich a o d p o wied ź. – Żało s n y id ealis ta, k tó ry ty lk o p rzes zk ad za. – Ch o d zi o co ś więcej, p rawd a? – Co mas z n a my ś li? – zap y tał z n ies k ry wan ą iry tacją. – Fran cis , jes teś n a d o b rej d ro d ze d o wzn iecen ia b u n tu . Przecież n ie p lan u jes z czeg o ś tak ieg o ty lk o d lateg o , że k ró l jes t ś więto s zk o waty . – Us iłu je in g ero wać. – Każd y n aczeln y z Fleet Street u s iłu je in g ero wać, a jed n ak zap ras zas z ich n a lu n ch , a n ie n a ich włas n y lin cz. – Dlaczeg o mu s is z n acis k ać? Te ws zy s tk ie d y rd y mały o jeg o d zieciach i p rzy s zło ś ci! – Na twarzy Urq u h arta o d b ił s ię b ó l, to n s ię zao s trzy ł, a ch arak tery s ty czn e o p an o wan ie g d zieś zn ik ło . – Bez p rzerwy p rawi mi k azan ia o ty m, z jak ą p as ją trak tu je b u d o wan ie lep s zeg o ś wiata d la s wo ich d zieci. J ak to n ie p o win n iś my b u d o wać g azo ciąg u alb o elek tro wn i ato mo wej, n ie my ś ląc n ajp ierw o jeg o d zieciach . J ak to jeg o p ierws zy m o b o wiązk iem jak o p rzy s złeg o k ró la b y ło p o s taran ie s ię o d zied zica tro n u : czy li d zieci! – Sk ó ra wo k ó ł o czu mu p o s zarzała, a w k ącik ach u s t zaczęła zb ierać s ię ś lin a; s zy b k o s ię n ak ręcał. – Ten czło wiek jes t o p ętan y s wo imi d ziećmi. Ciąg le o n ich g ad a, zaws ze, k ied y s ię z n im s p o tk am. Su s zy mi g ło wę. Zad ręcza. J ęczy . J ak b y d zieci b y ły jak imś cu d em, k tó ry ty lk o o n jed en p o trafi s two rzy ć. Czy ż jed n ak n ie jes t to n ajp o s p o lits zy , n ajb ard ziej ch ciwy i s amo lu b n y ze ws zy s tk ich ak tó w: ch ęć o d two rzen ia włas n eg o wizeru n k u ? Nie u s tąp iła. – Nie, n ie wy d aje mi s ię – p o wied ziała łag o d n ie. Nag le p rzes tras zy ła s ię ty ch o czu , k tó re zap ło n ęły czerwo n y m p ło mien iem, p atrząc p ro s to n a n ią, ale jed n o cześ n ie jak b y p rzez n ią, g d zieś d alek o , g d zie k ry ło s ię co ś , co g o d ręczy ło . – Nie, to n ie jes t s amo lu b n e. – To czy s ty eg o izm i s o b k o s two , zap ewn iam cię. Żało s n a p ró b a s ięg n ięcia p o

n ieś mierteln o ś ć. – To s ię n azy wa miło ś ć, Fran cis . – M iło ś ć! Czy two je d zieck o u ro d ziło s ię z miło ś ci? To ch o lern ie d ziwn a miło ś ć, w wy n ik u k tó rej ty ląd u jes z w s zp italu z p o łaman y mi żeb rami, a d zieck o n a cmen tarzu ! Sp o liczk o wała g o z całej s iły o twartą d ło n ią i o d razu wied ziała, że to b y ł b łąd . Po win n a b y ła ro zp o zn ać o zn ak i n ieb ezp ieczeń s twa w p u ls u jący ch ży łach n a jeg o s k ro n iach . Po win n a p amiętać, że o n n ie ma d zieci, n ig d y ich n ie miał. Po win n a o k azać lito ś ć. Zro zu mien ie p rzy s zło wraz z o k rzy k iem b ó lu , k ied y jeg o d ło ń u d erzy ła ją w twarz. Naty ch mias t s ię co fn ął, zro zp aczo n y ty m, co zro b ił. Us iad ł ciężk o n a k rześ le. Cała en erg ia i n ien awiś ć o p ad ły z n ieg o jak o s tatn ie ziaren k a p ias k u p rzes y p u jące s ię w k lep s y d rze. – M ó j Bo że, Sally , wy b acz mi. Tak mi p rzy k ro . On a n ato mias t zach o wała zu p ełn y s p o k ó j. M iała d u żą wp rawę. – M n ie też, Fran cis . Dy s zał. Ta s ama s zczu p ło ś ć, k tó ra częs to n ad awała mu p o zó r wig o ru i mło d o ś ci, teraz zmien iała g o w zwięd łeg o , s tarzejąceg o s ię czło wiek a. Sam zro b ił wy ło m w b ary k ad zie, k tó rą b u d o wał wo k ó ł s ieb ie. – Nie mam d zieci – p o wied ział, z tru d em łap iąc p o wietrze – b o n ie mo g ę. Całe ży cie p ró b o wałem p rzek o n ać s ameg o s ieb ie, że to n ig d y n ie miało zn aczen ia, ale za k ażd y m razem, k ied y wid zę teg o ch o lern eg o d u rn ia i s łu ch am jeg o d rwin , czu ję s ię tak , jak b y m s tał ro zeb ran y d o n ag a i u p o k o rzo n y s amy m fak tem p rzeb y wan ia w jeg o to warzy s twie. – M y ś lis z, że ro b i to celo wo … ? – Oczy wiś cie! Uży wa s wo ich g ad ek o miło ś ci jak o b ro n i. J es teś tak ś lep a, że teg o n ie wid zis z? – J eg o zło ś ć u s tąp iła miejs ca s k ru s ze. – Och , Sally , wierz mi, p rzep ras zam cię. Nig d y wcześ n iej n ie u d erzy łem k o b iety . – Zd arza s ię, Fran cis . Sally p o p atrzy ła n a tę n o wą twarz czło wiek a, k tó reg o wcale n ie zn ała tak d o b rze, jak jej s ię wy d awało , a p o tem cich o zamk n ęła za s o b ą d rzwi.

Rozdział 32 Przy wó d ztwo

to

właś ciwo ś ć,

k tó ra

k o mp letn ie ws zy s tk o s p iep rzy ć, wzn ies ien ia s ię p o n ad to .

p o zwala

p o łączo n a

ze

czło wiek o wi zd o ln o ś cią

Pełen wy czek iwan ia g war s ię n as ilił, k ied y d rzwiami za p o d wy żs zen iem, n a k tó ry m s tał fo tel p rzewo d n iczącej Izb y Gmin , d o s ali o b rad ws zed ł Urq u h art, z czerwo n ą s k ó rzan ą teczk ą p o d p ach ą. Za n im g ęs ieg o wk ro czy li u rzęd n icy s łu żb y cy wiln ej, zajmu jąc p rzezn aczo n e d la n ich miejs ca z ty łu s ali. By li tu p o to , b y s łu ży ć p remiero wi in fo rmacjami, g d y b y zas zła tak a p o trzeb a, ale Urq u h art b y ł p ewn y , że n ie zajd zie. Bard zo d o k ład n ie zap o zn ał s ię z tematem. Wied ział, czeg o ch ce. – Pan i p rzewo d n icząca, za p o zwo len iem, ch ciałb y m wy g ło s ić o ś wiad czen ie… Urq u h art p o wió d ł p o wo li wzro k iem p o p ełn y ch ławach . M cKillin s ied ział p o d ru g iej s tro n ie mó wn icy , p o n o wn ie s p rawd zając o ś wiad czen ie, k tó re g o d zin ę wcześ n iej u d o s tęp n iła mu k an celaria p remiera. Po win ien ich p o p rzeć. Tak ie k wes tie miały b y ć n iek o n tro wers y jn e, a p o za ty m, p o n ieważ o s o b is te relacje Urq u h arta z k ró lem s tały s ię p rzed mio tem s p o ru w p ras ie, id en ty fik acja lid era o p o zy cji z mo n arch ą wzro s ła. Twó j wró g , mó j p rzy jaciel. O to ch o d ziło w b y ciu o p o zy cją. Lid er małej Partii Lib eraln ej, s ied zący ze s wo ją zg rają wieczn y ch o p ty mis tó w w p rzeciwleg ły m ro g u s ali, mó g ł o k azać s ię mn iej en tu zjas ty czn y . M iał w s wo jej p artii s ied emn as tu p o s łó w o raz eg o więk s ze n iż ws zy s cy p o zo s tali razem wzięci. Dał s ię wcześ n iej p o zn ać jak o mło d y zd o ln y d ep u to wan y , k tó ry p rzed s tawił włas n y p ro jek t u s tawy o g ran iczającej zak res lis ty cy wiln ej jed y n ie d o p ięciu czło n k ó w ro d zin y k ró lews k iej. Po n ad to , ab y d o b itn ie p o d k reś lić k wes tię ró wn o u p rawn ien ia, p o s tu lo wał wp ro wad zen ie d zied ziczen ia tro n u p rzez n ajs tars ze d zieck o d o wo ln iej p łci, a n ie wy łączn ie n ajs tars zeg o s y n a. Dało mu to mo żliwo ś ć zais tn ien ia n a d zies ięć min u t w p arlamen cie, zan im p ro jek t wy ląd o wał w k o s zu , ale za to w telewizji d o s tał k ilk a g o d zin w czas ie n ajwięk s zej o g ląd aln o ś ci, a w g azetach u k azały s ię arty k u ły o n im, k tó ry ch łączn ą d łu g o ś ć mó g ł mierzy ć w s to p ach . M iał więc p ewien rek o rd d o o b ro n y . Niewątp liwie p o s tara s ię to zro b ić g o d n ie i z zas ad ami, ale, jak zau waży ł Urq u h art, ro zg ląd ając s ię d alej p o Izb ie Gmin , te zas ad y miały w p o lity ce k ró tk i o k res trwało ś ci. Zatrzy mał wzro k n a „Bes tii z Brad fo rd ”. Ub ran y jak zwy k le w b ezk s ztałtn ą

s p o rto wą mary n ark ę, b arwn y i ek s cen try czn y p o s eł z o k ręg u Brad fo rd Cen tral ju ż n iecierp liwie p o ch y lał s ię d o p rzo d u , o d g arn iając wło s y z o czu , wy łamu jąc p alce i czek ając, żeb y p rzy p ierws zej o k azji zerwać s ię z miejs ca. Ów p o s eł o p o zy cji b y ł wo jo wn ik iem, k tó ry w k ażd ej s p rawie wid ział s zan s ę n a p ro wad zen ie wo jn y k las o wej z k ap italizmem. A walczy ł z n im całk iem zajad le, w czy m p o mag ały mu b lizn y p o wy p ad k u w fab ry ce, k tó remu u leg ł jak o s tu d en t n a p rak ty k ach i w wy n ik u k tó reg o miał k ró ts ze d wa p alce lewej d ło n i. J ak o żarliwy rep u b lik an in g o tó w b y ł u lec s amo rzu tn emu wzb u d zen iu w k wes tiach p raw d zied ziczen ia. By ł jed n ak tak że całk o wicie p rzewid y waln y , d lateg o Urq u h art d o p iln o wał, b y jed en z p o s łó w p artii rząd zącej, Ry cerz z Zielo n y ch Przed mieś ć, zn an y z s ielan k o wo ru mian ej cery i zad zio rn eg o u s p o s o b ien ia, s ied ział d o k ład n ie n a wp ro s t Bes tii. Ry cerz zo s tał wy zn aczo n y d o „zajęcia s ię” Bes tią p o d czas o ś wiad czen ia p remiera. Co d o s zczeg ó łó w, zo s tawio n o p o le d o p o p is u Ry cerzo wi, k tó ry co p rawd a n ie g rzes zy ł zd ro wy m ro zs ąd k iem, ale k o n ieczn ie p rag n ął „wró cić d o b o ju ”, jak to u jął, p o leczen iu p ewn y ch n ieg ro źn y ch d o leg liwo ś ci s erco wy ch . J u ż ły p ał zło wro g o n a s zan o wn eg o p an a p o s ła z Brad fo rd Cen tral, s ied ząceg o zaled wie s ześ ć s tó p o d n ieg o . – Ch ciałb y m zło ży ć o ś wiad czen ie d o ty czące u s taleń co d o p rzy s złeg o ws p arcia fin an s o weg o J eg o Kró lews k iej M o ś ci n a n as tęp n y d zies ięcio letn i o k res – ciąg n ął Urq u h art. Urwał, żeb y s p o jrzeć wp ro s t n a Bes tię i u ś miech n ąć s ię p ro tek cjo n aln ie. Po s eł o p o zy cji zareag o wał n a to s ły s zaln y m wark n ięciem, co ty lk o p rzy wo łało s zers zy u ś miech n a twarz p remiera. J u ż u d ało mu s ię p o trząs n ąć k latk ą Bes tii. – Przy zn an a k wo ta jes t zn acząca i, mam n ad zieję, h o jn a, ale d o ty czy p ełn eg o d zies ięcio letn ieg o o k res u , w k tó ry m n ależy wziąć p o d u wag ę zmien n ą in flację. J eś li in flacja o k aże s ię mn iejs za o d p rzewid y wan ej, n ad wy żk a p rzejd zie… – Ile d o s tan ie k s iężn a? – wark n ął Bes tia. Urq u h art g o zig n o ro wał i k o n ty n u o wał s wo je wy jaś n ien ia. – No , d alej, n iech n am p an p o wie. Ile p łacimy Ch arlo tte, żeb y mo g ła s ię w p rzy s zły m ro k u p u s zczać n a Karaib ach ? – Pro s zę o s p o k ó j! – zawo łała o s tro p rzewo d n icząca. – J a ty lk o p y tałem… – Przy mk n ij s ię, g łu p cze! – s y k n ął Ry cerz, co s ły s zeli ws zy s cy o b ecn i z wy jątk iem o ficjaln y ch p ro to k o lan tó w Hansarda. – Pro s zę d alej, p an ie p remierze. Atmo s fera ju ż b y ła g ęs ta, a temp eratu ra ro s ła p rzez res ztę k ró tk ieg o wy s tąp ien ia Urq u h arta. M u s iał p o d n o s ić g ło s , żeb y p rzeb ić s ię p rzez wzb ierający h ałas , b o

Ry cerz k o n ty n u o wał p ry watn ą p rzep y ch an k ę z s ied zący m n ap rzeciwk o k o leg ą p o s łem. Bes tia mamro tał p rzez całą k ró tk ą i p rzy ch y ln ą o d p o wied ź lid era o p o zy cji, k tó ry , w s k ro mn ej p ró b ie zalezien ia Urq u h arto wi za s k ó rę, p rzes ad n ie wy ch walał p ro ek o lo g iczn e zacięcie k ró la o raz jeg o wrażliwo ś ć s p o łeczn ą. – Niech p an to p o wie temu ch o lern ik o wi! – zag rzmiał Ry cerz, celu jąc o s k arży ciels k o p alcem w Bes tię, k tó ry właś n ie zak wes tio n o wał wiern o ś ć jeg o żo n y . W o d p o wied zi o trzy mał o rd y n arn y g es t d wó ch amp u to wan y ch p alcó w. Lid er Partii Lib eraln ej, k ied y p rzy s zła jeg o k o lej, o d n ió s ł s ię d o o ś wiad czen ia s zefa rząd u z mn iejs zy m zro zu mien iem. – Czy ż p an p remier n ie p rzy zn a, że ch o ciaż w p ełn i p o p ieramy cen n e d ziałan ia ro d zin y k ró lews k iej, jej s p rawy fin an s o we p o zo s tawiają wiele d o ży czen ia? Lis ta cy wiln a s tan o wi zaled wie u łamek wy d atk ó w p o n o s zo n y ch p rzez p o d atn ik ó w n a rzecz ro d zin y k ró lews k iej, jeś li u wzg lęd n imy s amo lo ty k ró lews k iej es k ad ry , k ró lews k i jach t, k ró lews k i p o ciąg … – Kró lews k ie g o łęb ie p o czto we – wtrącił Bes tia. – … k tó ry ch k o s zty s ą u k ry te w b u d żetach ró żn y ch min is ters tw. Czy n ie b y ło b y lep iej, b ard ziej o twarcie i u czciwe, s k o n s o lid o wać ws zy s tk ie te wy d atk i w jed en b u d żet, żeb y ś my d o k ład n ie p o zn ali ich p rawd ziwą wy s o k o ś ć? – To ś ciema. Co u k ry wacie? – Wy p ras zam s o b ie in s y n u acje s zan o wn eg o p an a p o s ła, jak o b y m n ie b y ł an i o twarty , an i u czciwy … – zaczął Urq u h art. – No to ile to wy ch o d zi? – Nie ma w ty ch k wes tiach żad n eg o tajn eg o s p is k u . Ro d zin a k ró lews k a zap ewn ia n am zn ak o mitą jak o ś ć za d o b rą cen ę… – Na ile n as d o ją? Kilk u in n y ch p o s łó w z ław o p o zy cji p rzy łączy ło s ię d o ty ch o k rzy k ó w. Stwierd zili, że mo że właś n ie zn aleźli s łab y p u n k t w o b ro n ie p remiera, i n ie mo g li s ię o p rzeć p o k u s ie, b y teg o n ie wy k o rzy s tać. – Te k wo ty s ą b ard zo ró żn e w p o s zczeg ó ln y ch latach , ze wzg lęd u n a wy jątk o we wy d atk i… – Na p rzy k ład ? – … tak ie jak remo n t i mo d ern izacja k ró lews k ich p o ciąg ó w. Tak że k o s zt u trzy man ia p ałacó w k ró lews k ich jes t zn aczący , a w n iek tó ry ch latach wy jątk o wo wy s o k i. Częs to b ard zo tru d n o wy o d ręb n ić d o k ład n e k o s zty z d u ży ch b u d żetó w

min is terialn y ch . Urq u h art wy g ląd ał, jak b y rzu can e z s ali wtręty p o s łó w g o męczy ły . Wy raźn ie czu ł p res ję, co ty lk o b ard ziej p o b u d zało k rzy k aczy . Im b ard ziej s ię wy k ręcał, ty m g ło ś n iejs ze s tawały s ię n awo ły wan ia, b y „mó wił p rawd ę”. Nawet lid er lib erałó w s ię d o n ich p rzy łączy ł. – Izb a Gmin mu s i zro zu mieć, że mo je d zis iejs ze o ś wiad czen ie d o ty czy wy łączn ie lis ty cy wiln ej. W k wes tii in n y ch wy d atk ó w jes tem związan y trad y cją i b y ło b y z mo jej s tro n y wy s o ce n ie-s to s o wn e, g d y b y m s k ład ał o ś wiad czen ia o tak ich s p rawach , n ie s k o n s u lto waws zy s ię wcześ n iej z J eg o Kró lews k ą M o ś cią. M u s imy ch ro n ić g o d n o ś ć Ko ro n y i mieć wzg ląd n a s zacu n ek i s y mp atię, jak ą d arzo n a jes t ro d zin a k ró lews k a. Kied y Urq u h art zro b ił p au zę, żeb y d o b rać s ło wa, h ałas wo k ó ł n ieg o g wałto wn ie p rzy b rał n a s ile. Czo ło p remiera s ię zach mu rzy ło . – Do p iero co z ław o p o zy cji o s k arżan o mn ie o trak to wan ie J eg o Kró lews k iej M o ś ci z p o g ard ą, teraz jed n ak ci s ami p o s ło wie n aleg ają, b y m właś n ie tak s ię zach o wał. – Wy wo łało to wro g ą reak cję k rzy k aczy . Salę zaczął zalewać co raz b ard ziej n iep arlamen tarn y języ k . – To warch o ls two , p an i p rzewo d n icząca. – Urq u h art p o g ro ził p alcem ławo m n ap rzeciwk o . – Nie zależy im n a in fo rmacjach , ty lk o n a awan tu rze! Najwy raźn iej to ciąg łe s zczu cie wy p ro wad ziło p remiera z ró wn o wag i, a p rzewo d n icząca Izb y wied ziała, że b ęd zie to o zn aczało k o n iec s en s o wn eg o d ialo g u . Właś n ie miała u ciąć d y s k u s ję i p rzejś ć d o n as tęp n eg o p u n k tu o b rad , k ied y n ag le zak o tło wało s ię w p o b liżu Ry cerza, k tó ry zerwał s ię z miejs ca. – W k wes tii p ro ced u raln ej, p an i p rzewo d n icząca! – Bard zo p ro s zę, b ez k wes tii p ro ced u raln y ch . J u ż zmarn o waliś my wy s tarczająco d u żo czas u … – Ale ten n ik czemn ik właś n ie ży czy ł mi d ru g ieg o zawału ! Kilk a p alcó w ws k azało o s k arży ciels k im g es tem Bes tię, a p an d emo n iu m wo k ó ł s ię p o g łęb iło . – Do p rawd y ! – jęk n ęła p rzewo d n icząca z ro zp aczą. – Źle zro zu miał, jak zaws ze – zap ro tes to wał Bes tia z min ą n iewin iątk a. – Po wied ziałem mu , że d o s tałb y d ru g ieg o zawału , g d y b y s ię d o wied ział, ile k o s ztu je n as ch o lern a mo n arch ia. To s ą g ru b e milio n y … Res ztę zag łu s zy ł wy b u ch o b u rzen ia ze ws zy s tk ich s tro n .

Urq u h art wziął s wo ją teczk ę i zaczął zb ierać s ię d o wy jś cia. Po p atrzy ł n a p an u jące w p o s els k ich ławach zamies zan ie. Niewątp liwie zo s tan ie p o d d an y s iln y m n acis k o m, żeb y u jawn ić p ełn y k o s zt u trzy man ia ro d zin y k ró lews k iej, i b y ć mo że b ęd zie mu s iał im u lec. Tak czy in aczej, w wy n ik u d zis iejs zej awan tu ry k ażd a g azeta n a Fleet Street k aże d zien n ik arzo m p o g rzeb ać i wy s n u ć p rzy p u s zczen ia, a d o tarcie d o d o ś ć d o k ład n y ch k wo t n ie p o win n o b y ć tru d n e. Szk o d a, p o my ś lał, że ak u rat w zes zły m ro k u k ró lews k a es k ad ra wy mien iła o b a s wo je p rzes tarzałe s amo lo ty , a n o wo czes n e o d rzu to wce d o tan ich n ie n ależą. J es zcze więk s za s zk o d a, że zb ieg ło s ię to w czas ie z s zero k o zak ro jo n y m remo n tem k ró lews k ieg o jach tu „Britan n ia”. Rach u n k i, d o k tó ry ch d o trze n awet n ajmn iej lo tn y d zien n ik arz, o p iewały n a g ru b o p o n ad s to p ięćd zies iąt milio n ó w fu n tó w, a to za d u ży k awał mięch a, żeb y n awet n ajlo jaln iejs zy n aczeln y s ię n ie p o łas ił. Nik t jed n ak n ie mó g ł o s k arży ć Urq u h arta o n ieu czciwe czy k rzy wd zące trak to wan ie k ró la. Czy ż n ie zro b ił, co w jeg o mo cy , żeb y b ro n ić mo n arch y , n awet w o b liczu p o ważn y ch n acis k ó w? Po ju trzejs zy ch n ag łó wk ach w p o ran n y ch g azetach to s am k ró l o d czu je n acis k i. A p o tem p o ra n a s o n d aż Sally . Nawet jak n a p remiera miał za s o b ą wy jątk o wo p raco wity i u d an y d zień , mu s iał to p rzy zn ać.

Rozdział 33 Lep iej mieć n awet n ajg o rs zą rep u tację, n iż zo s tać zap o mn ian y m. Nie mam zamiaru o d ejś ć w zap o mn ien ie, a jak ie ma zn aczen ie, czy mi wy b aczą?

– Pan Stamp er ch ciałb y zamien ić z p an em s ło wo , p an ie p remierze. – J ak o czło n ek Tajn ej Rad y Kró lews k iej, p rzewo d n iczący p artii, Głó wn y Po my wacz Bu telek czy h o n o ro wy p rezes s wo jeg o k lu b u p iłk ars k ieg o ? – Urq u h art o p u ś cił s to p y n a p o d ło g ę i u s iad ł n a zielo n ej s k ó rzan ej k an ap ie w s wo im g ab in ecie w Izb ie Gmin , n a k tó rej leżał, czy tając rząd o we d o k u men ty w o czek iwan iu n a k ilk a p ó źn o wieczo rn y ch g ło s o wań . Nie p amiętał, czeg o ma d o ty czy ć n as tęp n e. Po d n ies ien ia k ar d la p rzes tęp có w czy o b n iżen ia s u b wen cji d la ONZ? W k ażd y m razie czeg o ś , co n ak ręci b ru k o wce i p rzed s tawi o p o zy cję w n ajg o rs zy m mo żliwy m ś wietle. – Pan Stamp er n ie s p recy zo wał – o d p arł p o zb awio n y p o czu cia h u mo ru p ry watn y s ek retarz, k tó ry ws u n ął za d rzwi ty lk o g ło wę i lewy b ark . – Dawać g o tu ! – p o lecił p remier. Stamp er ws zed ł d o g ab in etu b ez s ło wa p rzy witan ia i s k iero wał s ię p ro s to d o b ark u , b y tam n alać s o b ie d u żą wh is k y . – To mi wy g ląd a n a złe wieś ci, Tim. – O, tak . J ed n e z n ajg o rs zy ch , jak ie s ły s załem o d wiek ó w. – Nie p o wies z mi ch y b a, że jak aś s amo lu b n a ś win ia z man d atem zd o b y ty m min imaln ą więk s zo ś cią zn ó w wzięła i u marła? – Go rzej, zn aczn ie g o rzej, Fran cis . Wed łu g n as zy ch n ajn o ws zy ch p ry watn y ch s o n d aży mamy trzy p u n k ty p ro cen to we p rzewag i. Co jes zcze b ard ziej n iep o k o jące, z jak ieg o ś p o wo d u lu d zie n ajwy raźn iej cię lu b ią: wy g ry was z d zies ięcio ma p u n k tami z M cKillin em. Two ja p ró żn o ś ć zu p ełn ie wy mk n ie s ię s p o d k o n tro li. Wy g ląd a n a to , że ten twó j ab s u rd aln y p lan wcześ n iejs zy ch wy b o ró w jed n ak mo że s ię p o wieś ć! – Ch wała Pan u . –

J es t

co ś

jes zcze

b ard ziej

fas cy n u jąceg o , Fran cis

–

ciąg n ął

Stamp er

p o ważn iejs zy m to n em. Niep ro s zo n y n alał Urq u h arto wi d rin k a i p o d ał mu g o , zan im p o d jął wątek . – Właś n ie o d b y łem d y s k retn ą p o g awęd k ę z min is trem s p raw wewn ętrzn y ch . Teo ria, że p o lity k a jes t d ziełem n ie s p is k u , lecz fu s zerk i, rząd zi. Najwy raźn iej ten g n o jek M arp les d ał s ię wres zcie złap ać z o p u s zczo n y mi p o rtk ami,

p arę d n i temu , p ó źn ą n o cą n a n ab rzeżu w Pu tn ey . – W s ty czn iu ? – zap y tał z n ied o wierzan iem Urq u h art. – Całk o wicie in flagranti. Z cztern as to latk iem. Najwy raźn iej lu b i mały ch ch ło p có w. – Ro zg o ś cił s ię za b iu rk iem p remiera, k ład ąc n o g i n a b lacie. Umy ś ln ie p rzeciąg ał s tru n ę, d ro czy ł s ię. M u s i mieć wiad o mo ś ci s zczeg ó ln ej wag i, p o my ś lał Urq u h art. – Ale ma fart. Po licja ch ciała mu p o s tawić zarzu ty , więc s ię załamał i wy ś p iewał im ws zy s tk o , w n ad ziei, że p o trak tu ją g o łag o d n iej. M n ó s two n azwis k , ad res ó w, p lo tek , s u g es tii, g d zie s zu k ać, jeś li ch cą zn aleźć zo rg an izo wan ą g ru p ę czerp iącą k o rzy ś ci z n ierząd u . – Kas tracja jes t zb y t d o b ra… – I wy g ląd a n a to , że p o d ał jed n o b ard zo in teres u jące n azwis k o . Dav id M y cro ft. Urq u h art p o ciąg n ął d u ży ły k . – No i n ag le n as i d zieln i ch ło p cy jak o ś s tracili zap ał i p ro s zą o małą n ieo ficjaln ą p o mo c. J eś li M arp les o wi zo s tan ie wy to czo n a s p rawa, wp lącze w to M y cro fta i ro zp ęta s ię p iek ło . M in is ter s p raw wewn ętrzn y ch d aje im d o zro zu mien ia, że p o s tawien ie p rzed s ąd em czcig o d n eg o i p raweg o p an a p o s ła z Dag en h amu n ie leżało b y w in teres ie p u b liczn y m. No to wy b o ry u zu p ełn iające zo s tan ą n am o s zczęd zo n e. Urq u h art u s iad ł p ro s to n a k an ap ie. – Co mają n a M y cro fta? – Nie za wiele. Ty lk o jeg o n azwis k o i fak t, że M arp les s ię z n im p o p rzty k ał w jak imś g ejo ws k im k lu b ie w s y lwes tra. Kto wie, co mo g ło b y z teg o wy n ik n ąć? Ale g o n ie p rze-s łu ch ali. – M o że p o win n i. – Nie mo g ą, Fran cis . J ak s ię wezmą za M y cro fta, mu s zą też zn is zczy ć M arp les a, co z k o lei zru jn u je n as ws zy s tk ich . A p o za ty m g d y b y s p ęd zan ie czas u w k lu b ie g ejo ws k im b y ło p rzes tęp s twem, mu s ielib y ś my zamk n ąć p o ło wę Izb y Lo rd ó w. – Po s łu ch aj mn ie, Tim. M o g ą n ad ziać M arp les a n a zard zewiały ro żen i p rzero b ić n a k eb ab , n ic mn ie to n ie o b ch o d zi. Ale o s k arży lib y g o d o p iero za ład n y ch p arę ty g o d n i, ju ż p o wy b o rach , a wted y n ie b ęd zie to miało n ajmn iejs zeg o zn aczen ia. J eś li jed n ak mo g ą teraz p rzy cis n ąć M y cro fta, mo że to b y ć właś n ie tak a p o lis a u b ezp ieczen io wa, jak iej p o trzeb u jemy . Nie ro zu mies z? Po ś więcamy jak ieś p io n k i, żeb y zd o b y ć lep s zą p o zy cję. Dzis iaj s ię u macn iamy , w zamian za o d d an ie jak iejś fig u ry p ó źn iej, k ied y to ju ż n ie jes t is to tn e. To s ię ch y b a n azy wa p o ś więcen ie h etman a.

– A ja ch y b a p o trzeb u ję s ię jes zcze n ap ić. Tak ie p ro b lemy , tak b lis k o s ameg o s erca p ałacu . Gd y b y to miało wy p ły n ąć… – Od jak d awn a M y cro ft p racu je z k ró lem? – Zn ają s ię, o d k ąd o b aj b y li p ry s zczaty mi ch ło p aczk ami. To jed en z jeg o as y s ten tó w z n ajd łu żs zy m s tażem. I n ajb liżs zy ch p rzy jació ł. – Brzmi to n iep o k o jąco p o ważn ie. To b y ło b y p o two rn e, g d y b y k ró l wied ział. – I k ry ł M y cro fta p o mimo p o u fn o ś ci p racy , jak ą ten wy k o n u je. M u s i zn ać tajemn ice p o ło wy teg o k raju . – J es zcze g o rzej, g d y b y J eg o Kró lews k a M o ś ć n ie wied ział. Nab ieran y , k o ło wan y , o s zu k iwan y p rzez trzy d zieś ci lat p rzez jed n eg o ze s wo ich n ajb liżs zy ch p rzy jació ł, czło wiek a, k tó remu p o wierzy ł o d p o wied zialn e s tan o wis k o . – Nieg o d ziwiec alb o g łu p iec. M o n arch a, k tó ry n ie wy p ełn iał s wo ich o b o wiązk ó w alb o n ie p o trafił ich wy p ełn ić. J ak to ws zy s tk o p rzed s tawi p ras a, k ied y to wy ciek n ie? – Stras zn e wieś ci, Tim. Stras zn e. – Najg o rs ze, jak ie s ły s załem o d wiek ó w. Na ch wilę zaleg ła cis za. A p o tem p ry watn y

s ek retarz p remiera u s ły s zał

d o b ieg ający z g ab in etu s zefa d łu g i, n iep o h amo wan y , s k ręcający trzewia ś miech . – Niech ich s zlag ! Niech ich ws zy s tk ich s zlag , Dav id zie! J ak mo g ą b y ć tak imi k rety n ami? – Kró l rzu cał jed n ą g azetę p o d ru g iej, a M y cro ft o b s erwo wał, jak ich s tro n y ło p o czą w p o wietrzu , b y p o ch wili o p aś ć n a p o d ło g ę. – Nie ch ciałem p o d wy żk i lis ty cy wiln ej, ale teraz atak u ją mn ie za ch ciwo ś ć. I jak to mo żliwe, że zaled wie k ilk a d n i p o p o in fo rmo wan iu p rzeze mn ie p remiera, że ch ciałb y m, ab y ro d zin a k ró lews k a p łaciła p ełn e p o d atk i o d d o ch o d u , p ras a p rzed s tawia to tak , jak b y to b y ł jeg o p o my s ł? – Briefin g Do wn in g Street, n ie u d ało s ię u s talić, p rzez k o g o p rzy g o to wan y … – No o czy wiś cie! – wark n ął k ró l n iecierp liwie, jak b y ro zmawiał z tęp y m u czn iem. – Su g eru ją n awet, że u g in am s ię p o d p res ją, zg ad zając s ię n a o p o d atk o wan ie, że zmu s zają mn ie d o teg o wro g ie reak cje w p ras ie. Ten cały Urq u h art jes t o d rażający ! Ws zy s tk o mu s i p rzek ręcać n a s wo ją k o rzy ś ć. Gd y b y n awet p rzy p ad k iem p o tk n ął s ię o p rawd ę, ws tał i p o s zed łb y d alej, jak b y n ic s ię n ie s tało . To jak iś ab s u rd ! Cis n ął n u merem „Times a” w n ajd als zy ró g p o k o ju . Stro n y g azety o p ad ły n a p o d ło g ę jak o g ro mn e p łatk i ś n ieg u . – Czy k to k o lwiek z n ich p o faty g o wał s ię, żeb y zap y tać o fak ty ?

M y cro ft o d k as zln ął z zak ło p o tan iem. – „Ch ro n icle”. Ich tek s t jes t u czciwy … Kró l wy ciąg n ął g azetę ze s terty i p rzeb ieg ł wzro k iem s zp alty . Tro ch ę s ię u s p o k o ił. – Urq u h art p ró b u je mn ie u p o k o rzy ć, Dav id zie. Ro zerwać mn ie n a s trzęp y , n ie d ając mi n awet s zan s y , żeb y m s ię wy tłu maczy ł. – Wczo raj zn ó w p rzy ś n ił mu s ię ten s en . Ze s tro n k ażd ej g azety p atrzy ły n a n ieg o teraz s zero k o o twarte, wy czek u jące o czy b ru d n eg o ch ło p ca z o k ru s zk ami n a b ro d zie. Przerażało g o to . – Nie p o zwo lę im s ię p ro wad zić jak o wca n a rzeź, Dav id zie. Nie mo g ę d o teg o d o p u ś cić. M y ś lałem ju ż o ty m: mu s zę zn aleźć jak iś s p o s ó b n a wy jaś n ien ie s wo ich p o g ląd ó w. Przek azać, o co mi ch o d zi, tak b y Urq u h art mi n ie p rzes zk ad zał. Ud zielę wy wiad u . – Ale k ró lo wie n ie u d zielają wy wiad ó w p ras o wy ch – zap ro tes to wał s łab o M y cro ft. – Wcześ n iej rzeczy wiś cie n ie u d zielali. Ale n as tała ep o k a n o wej, o twartej mo n arch ii. Zro b ię to , Dav id zie. M y ś lę, że w „Ch ro n icle”. Dam im wy wiad n a wy łączn o ś ć. M y cro ft ch ciał wy razić s wo je o b iek cje, że jeś li wy wiad b y ł zły m p o my s łem, to ro zmo wa n a wy łączn o ś ć jes zcze g o rs zy m, b o in n e g azety b ęd ą miały n a co s ię rzu cić. Nie miał jed n ak s iły s ię s p ierać. Nie b y ł w s tan ie zeb rać my ś li ju ż o d wczes n eg o ran k a, k ied y ro zleg ło s ię p u k an ie d o jeg o d rzwi, a w p ro g u s tali d etek ty w i in s p ek to r z o b y czajó wk i.

Rozdział 34 Wo ln a p ras a mó wi o s wo ich zas ad ach tak jak o s k arżo n y o s wo im alib i.

Sty czeń : czwarty ty d zień Lan d les s p o jech ał s am, s wo im p raco wn ik o m mó wiąc ty lk o , że n ie b ęd zie mo żn a s ię z n im s k o n tak to wać. J eg o s ek retark a n ie zn o s iła tajemn ic – k ied y u ciek ał s ię d o wy mó wek , zaws ze zak ład ała, że ś win tu s zy g d zieś z jak ąś mło d ą k o b ietą, k tó ra ma s iln e p lecy i k iep s k i s tan k o n ta. Do b rze g o zn ała. M n iej więcej p iętn aś cie lat temu o n a też b y ła mło d a i ś win tu s zy ła z Lan d les s em, zan im n a p rzes zk o d zie n ie s tan ęły tak ie rzeczy jak małżeń s two , p rzy zwo ito ś ć i ro zs tęp y . Tak d o g łęb n e zro zu mien ie ch leb o d awcy p o mo g ło jej zo s tać k o mp eten tn ą as y s ten tk ą ze s k an d aliczn ie zawy żo n ą p en s ją, ale n ie wy leczy ło jej z zazd ro ś ci. A d zis iaj n ie p o wied ział n ik o mu , n awet jej. Nie ch ciał, żeb y cały ś wiat wied ział, d o k ąd s ię wy b iera, jes zcze zan im d o tarł n a miejs ce. Recep cja b y ła maleń k a, a p o czek aln ia n ijak a, o zd o b io n a p o ś led n imi wczes n o wik to riań s k imi o lejami p rzed s tawiający mi k o n ie i s cen y p o lo wan ia, n a wzó r Stu b b s a i Ben a M ars h alla. J ed en z o b razó w mó g ł b y ć au ten ty czn y m d ziełem J o h n a Herrin g a. Nie miał p ewn o ś ci, ale zaczy n ał wy rab iać s o b ie o k o n a tak ie rzeczy – w k o ń cu k u p ił wy s tarczająco d u żo au ten ty k ó w w ciąg u o s tatn ich k ilk u lat. Niemal n aty ch mias t wezwał g o mło d y lo k aj w p ełn ej lib erii – wcięty m w talii frak u , b u tach z k lamerk ami i p o ń czo ch ach – i zap ro wad ził d o win d y , małej, lecz o n ien ag an n y m wy s tro ju . M ah o ń miał p o ły s k ró wn ie g łęb o k i jak b u ty p ałaco weg o s łu g i. Żało wał, że jeg o matk a n ig d y tu n ie b y ła: b y łab y zach wy co n a. Uro d ziła s ię w d n iu ś mierci k ró lo wej Alek s an d ry i zaws ze wierzy ła, że to ją jak o ś łączy z ro d zin ą k ró lews k ą, ro b iła alu zje d o tajemn iczej „s p ecjaln ej więzi”, a w p ó źn iejs zy ch latach ży cia ch o d ziła n a s ean s e s p iry ty s ty czn e. Tu ż p rzed ty m, jak jeg o k o ch an a mamu ś k a wy ru s zy ła we włas n ą p o d ró ż n a tamtą s tro n ę, s tała p rzez trzy g o d zin y w tłu mie, żeb y zo b aczy ć k s iężn ą Dian ę w d n iu jej ś lu b u . Ud ało jej s ię d o s trzec ty lk o ty ł p o wo zu i to p rzez n ie więcej n iż k ilk a s ek u n d , ale mach ała ch o rąg iewk ą, wiwato wała i p łak ała, p o czy m wró ciła d o d o mu z p o czu ciem d o b rze s p ełn io n eg o o b o wiązk u . Dla n iej ch o d ziło w ty m ws zy s tk im o p atrio ty czn ą d u mę i o k o liczn o ś cio we p u s zk i h erb atn ik ó w. Gd y b y p atrzy ła teraz n a n ieg o z g ó ry , md lałab y z ek s cy tacji.

– Pan p ierws zy raz? – zap y tał lo k aj. Lan d les s s k in ął g ło wą. Zatelefo n o wała d o n ieg o k s iężn a Ch arlo tte. Wy wiad n a wy łączn o ś ć d la „Ch ro n icle”, p o wiad o miła g o , d ając d o zro zu mien ia, że s ama to załatwiła. Czy Lan d les s d o p iln u je, b y p rzy s łać k o g o ś , n a k im mo żn a p o leg ać? I p o zwo li p ałaco wi s p rawd zić arty k u ł p rzed wy d ru k o wan iem? M o że mo g lib y zn ó w n ieb awem wy b rać s ię n a lu n ch ? Lo k aj p ro wad ził g o s zero k im k o ry tarzem z o k n ami wy ch o d zący mi n a wewn ętrzn y d zied zin iec. Wis iały tu taj lep s ze o b razy , p o rtrety d awn o zap o mn ian y ch k ró lews k ich p o to mk ó w p ęd zla mis trzó w, k tó ry ch n azwis k a trwalej zap is ały s ię w p amięci. – Pro s zę zwró cić s ię d o n ieg o „Was za Kró lews k a M o ś ć”, k ied y p an wejd zie. Po tem mo że ju ż p an mó wić p o p ro s tu „s ir” – mru k n ął lo k aj, g d y zb liży li s ię d o s o lid n y ch , lecz b ezp reten s jo n aln y ch d rzwi. Kied y ich s k rzy d ła cich o s ię o two rzy ły , Lan d les s p rzy p o mn iał s o b ie in n e p y tan ie Ch arlo tte: czy to d o b ry p o my s ł? M iał wątp liwo ś ci, i to p o ważn e, czy wy wiad n a wy łączn o ś ć o k aże s ię d o b ry d la k ró la, ale wied ział, iż d la jeg o g azety b ęd zie o n wp ro s t g en ialn y . – Sally ? Przep ras zam, że tak wcześ n ie d zwo n ię. Nie o d zy wałaś s ię p rzez p arę d n i. Ws zy s tk o w p o rząd k u ? W is to cie min ął p rawie ty d zień i ch o ciaż Urq u h art p o s łał jej k wiaty , a tak że d wó ch p o ważn y ch p o ten cjaln y ch k lien tó w, n ie zn alazł d o tąd właś ciweg o mo men tu , żeb y zad zwo n ić. Wzru s zy ł ramio n ami. Po s p rzeczali s ię, zło ś ć jej w k o ń cu p rzejd zie. Będ zie mu s iała, jeś li Sally ch ciała zach o wać s wo je d o jś cie. Po za ty m miał p iln ą s p rawę. – J ak ci id zie z s o n d ażem? J u ż g o to wy ? – Us iło wał zo rien to wać s ię w jej n as tro ju . By ła mo że tro ch ę ch ło d n a i o ficjaln a, p rawie jak b y ją o b u d ził. No , ale ch o d ziło o in teres y . – Po jawiło s ię co ś n o weg o . Po d o b n o J eg o Kró lews k ie Su mien ie u d zielił „Ch ro n icle” wy wiad u n a wy łączn o ś ć, a g azeta ma n ad zieję, że g o au to ry zu je i zatwierd zi d o p u b lik acji w ciąg u d wó ch , trzech d n i. Nie mam p o jęcia, co tam tak ieg o p o wied ział, Lan d les s p o ło ży ł n a ty m łap ę i trzy ma, ale czu ję, że w p u b liczn y m in teres ie p o win n o s ię u k azać co ś d la ró wn o wag i. Nie u ważas z? M o że b ad an ie o p in ii, o p u b lik o wan e wcześ n iej, p o k azu jące ro s n ące n iezad o wo len ie s p o łeczeń s twa z ro d zin y k ró lews k iej? Żeb y u mieś cić wy wiad w k o n tek ś cie? – Wy jrzał p rzez o k n o n a St. J ames ’s Park , g d zie w b ru d n y m p o ran n y m ś wietle, k o ło s tawu z p elik an ami, d wie k o b iety u s iło wały ro zd zielić s wo je g ry zące s ię p s y . –

Po d ejrzewam, że n iek tó re g azety , jak „Times ”, mo g ą n awet wy wn io s k o wać, że wy wiad k ró la jes t p o ś p ies zn ą i n ieco ro zp aczliwą p ró b ą reak cji n a to b ad an ie. – Sk rzy wił s ię, k ied y jed n a z k o b iet, k tó rej p ies , ten mn iejs zy , u tk wił międ zy s zczęk ami d u żeg o czarn eg o k u n d la, k o p n ęła teg o d ru g ieg o mo cn o w jąd ra. Ps y zo s tały ro zd zielo n e, za to teraz warczeć n a s ieb ie zaczęły właś cicielk i. – By ło b y n ap rawd ę ws p an iale, g d y b y s o n d aż b y ł g o to wy d o p u b lik acji, p o wied zmy … d ziś p o p o łu d n iu ? Sally p rzek ręciła s ię n a d ru g i b o k , żeb y o d ło ży ć s łu ch awk ę n a wid ełk i, p rzeciąg n ęła s ię i ro zp ro s to wała k o ś ci, o b o lałe p o p o p rzed n iej n o cy . Przez ch wilę leżała, g ap iąc s ię w s u fit, p o zwalając, b y s y g n ały z mó zg u ro zes zły s ię p o cały m ciele. J ej n o s p o ru s zał s ię n ad p o ś cielą jak p ery s k o p , s mak u jąc właś n ie o trzy man e p rzez n ią wiad o mo ś ci. Us iad ła w łó żk u , ro zb u d zo n a i o ży wio n a, p o czy m zwró ciła s ię d o leżącej k o ło n iej p o d k o łd rą p o s taci. – M u s zę lecieć, k o ch an ie. M am co ś d o zro b ien ia i d o zb ro jen ia.

♦♦♦ „Gu ard ian ”, 2 7 s ty czn ia, s tro n a 1 NOWA BURZA WOKÓŁ KRÓLA: „CZY J EST CHRZEŚCIJ ANINEM ?” ♦ Wczo raj wieczo rem p o n o wn ie wy b u ch ły k o n tro wers je wo k ó ł ro d zin y k ró lews k iej, k ied y b is k u p Du rh am z amb o n y s wo jej k ated ry zak wes tio n o wał relig ijn e mo ty wy k ró la. Cy tu jąc mo cn o k ry ty k o wan y wy wiad p ras o wy z p o czątk u ty g o d n ia, w k tó ry m k ró l u jawn ił g łęb o k ie zain teres o wan ie relig iami Ws ch o d u i n ie wy k lu czy ł mo żliwo ś ci fizy czn eg o ws k rzes zen ia, fu n d amen talis ty czn y b is k u p zaatak o wał g o za tak i „mo d n y flirt z mis ty cy zmem”: – Kró l jes t Ob ro ń cą Wiary , n amas zczo n y m n a g ło wę Ko ś cio ła an g lik ań s k ieg o . Ale czy jes t ch rześ cijan in em? Pałac Bu ck in g h am tłu maczy ł wczo raj, że k ró l p o p ro s tu s tarał s ię p o d k reś lić, jak o mo n arch a k raju zamies zk an eg o p rzez wiele mn iejs zo ś ci ras o wy ch i relig ijn y ch , iż u waża za s wó j o b o wiązek , b y n ie p o jmo wać s wej ro li p rzy wó d cy relig ijn eg o w s p o s ó b zawężo n y i res try k cy jn y . Wy d aje s ię jed n ak , że atak b is k u p a p o d s y ci k o n tro wers je wy wo łan e p rzez n ied awn e k ry ty czn e b ad an ie o p in ii p u b liczn ej, k tó re p o k azało

d ramaty czn y

s p ad ek

p o p arcia

d la

n iek tó ry ch

czło n k ó w

ro d zin y

k ró lews k iej, tak ich jak k s iężn a Ch arlo tte, a tak że co raz częs ts ze żąd an ia o g ran iczen ia liczb y czło n k ó w o trzy mu jący ch wy n ag ro d zen ie z lis ty cy wiln ej. Zwo len n icy k ró la zab rali wczo raj g ło s w jeg o o b ro n ie. – Nie p o win n iś my u lec p o k u s ie k o n s ty tu cy jn eg o s u p ermark etu , ro zg ląd ać s ię p o p ó łk ach za n ajtań s zą fo rmą rząd ó w – p o wied ział wiceh rab ia Qu illin g to n . Nato mias t k ry ty cy s zy b k o zwró cili u wag ę, że k ró l, mimo iż s am cies zy s ię p o p u larn o ś cią, w wielu k wes tiach n ie p rzejmu je in icjaty wy i n ie d aje jas n eg o p rzy k ład u . – Ko ro n a p o win n a wy zn aczać n ajwy żs ze s tan d ard y mo raln o ś ci p u b liczn ej – s twierd ził jed en z wy żs zy ch ran g ą p o s łó w p artii rząd zącej – ale ju ż s amo p rzy wó d ztwo k ró la w o b ręb ie jeg o włas n ej ro d zin y p o zo s tawia wiele d o ży czen ia. J ej czło n k o wie s tan o wią ro zczaro wan ie zaró wn o d la n ieg o , jak i d la n as . Są p rzep łacan i, n ad miern ie o p alen i, p racu ją za mało i jes t ich za d u żo . – Kró lews k i d ąb p rzeży wa ws trząs y – o cen ił in n y z k ry ty k ó w. – Nie zas zk o d ziło b y , g d y b y jed en czy d wó ch czło n k ó w ro d zin y s p ad ło z jeg o g ałęzi…

Rozdział 35 Strzeż s ię k ró la, k tó reg o amb icją jes t zo s tać try b u n em lu d o wy m. Niewy b ran y w p o g o n i za n ied o my ty m p o s p ó ls twem.

Wieś ci zaczęły n ap ły wać tu ż p rzed czwartą p o p o łu d n iu , a k ied y je p o twierd zo n o , k ró tk i zimo wy d zień ju ż s ię s k o ń czy ł i cały Lo n d y n o g arn ęły ciemn o ś ci. To b y ł p ars zy wy d zień . Nad s to licą p rzes zed ł ciep ły fro n t, p rzy n o s ząc z s o b ą o b erwan ie ch mu ry , k tó re trwało n iep rzerwan ie d o p ó źn iej n o cy . W tak i d zień n ajlep iej zo s tać w d o mu . Tak i p o my s ł o k azał s ię b łęd em, i to trag iczn y m, d la trzech k o b iet i ich d zieci, k tó re d o mem n azy wały Qu een s g ate Cres cen t 1 4 , k amien icę czy n s zo wą w ś ro d k u No ttin g Hill. By ło to s erce d awn y ch s lu ms ó w, w latach s ześ ćd zies iąty ch zamies zk an y ch p rzez p ro s ty tu tk i i k o lejn e fale imig ran tó w, p o d czu jn y m o k iem g an g s teró w. Wted y n azy wan o to „rach man izmem” o d n azwis k a n ajb ard ziej o s ławio n eg o z s zalb iers k ich k amien iczn ik ó w, Rach man a. We ws p ó łczes n y m żarg o n ie mó wiło s ię „p en s jo n aty s o cjaln e”: lo k aln y s amo rząd u mies zczał w n ich ro d zin y n iep ełn e i z p ro b lemami, p o czy m o s p ale s zu k ał in n eg o miejs ca lu b k o g o ś , k to p rzejąłb y o d p o wied zialn o ś ć. Wiele mies zk ań p o d n u merem 1 4 n iewiele s ię zmien iło o d czas ó w s p rzed trzy d zies tu k ilk u lat, k ied y mieś cił s ię tu b u rd el. J ed n o p o k o jo we lo k ale, ws p ó ln e łazien k i, n ied o s tateczn e o g rzewan ie, h ałas , g n ijąca s to lark a i n ieu s tająca d ep res ja. Gd y p ad ało , lo k ato rzy p atrzy li n a p rzeciek ające p arap ety i wilg o tn e b rązo we p lamy p o jawiające s ię co raz n iżej n a ś cian ach , z k tó ry ch o d ch o d ziły tap ety . Zaws ze to jed n ak lep iej n iż s ied zieć w tej u lewie n a d wo rze – a p rzy n ajmn iej tak im s ię wy d awało . In s ty tu cjo n aln a p o mo c mies zk an io wa ro d zi o b o jętn o ś ć, więc n ik t n ie zad ał s o b ie tru d u , b y zg ło s ić, że o d k ilk u d n i w k amien icy czu ć g az. To n ależało d o o b o wiązk ó w d o zo rcy , a k o g o to o b ch o d zi, że p o jawiał s ię ty lk o wted y , k ied y ak u rat miał o ch o tę. Nie ich p ro b lem. Tak p rzy n ajmn iej im s ię wy d awało . Gd y zap ad ł zmro k , p rzek ręcił s ię au to maty czn y p rzełączn ik i włączy ł ś wiatło n a k latk ach s ch o d o wy ch . By ły to ty lk o s ześ ćd zies ięcio wato we żaró wk i, p o jed n ej n a k ażd y m p o d eś cie, led wie ro zp ras zające ciemn o ś ć, lecz is k ra wy wo łan a n a s ty k u wy s tarczy ła, żeb y zap alić g az i wy s ad zić p ięcio p iętro wą k amien icę w p o wietrze, zab ierając z s o b ą więk s zo ś ć s ąs ied n ieg o b u d y n k u . Na s zczęś cie n ik o g o w n im n ie

b y ło , s tał o p u s zczo n y , w ru in ie, ale p o d n u merem 1 4 zn ajd o wało s ię p ięć ro d zin . Sp o ś ró d d wu d zies tu jed en k o b iet, d zieci i n iemo wląt ty lk o o s iem wy ciąg n ięto s p o d g ru zó w ży we. Gd y J eg o Kró lews k a M o ś ć d o tarł n a miejs ce, z b u d y n k ó w p o zo s tało n iewiele więcej n iż k u p a ceg ieł, p o łaman y ch fu try n i p o s k ręcan y ch frag men tó w meb li, n a k tó rej, w o s try m ś wietle lamp łu k o wy ch , u wijali s ię s trażacy . Sąd zo n o , że w ś ro d k u mo g ło b y ć k ilk a o s ó b , k tó ry ch n a razie n ie o d n alezio n o . Wy s o k o n ad g ło wami rato wn ik ó w, n a częś cio wo ro ztrzas k an y m d rewn ian y m p arap ecie, ch wiało s ię n ieb ezp ieczn ie p o d wó jn e łó żk o z p o ś cielą ło p o czącą n a s iln y m wietrze. Po win n i je ś ciąg n ąć, zan im n a n ich s p ad n ie, ale d źwig miał k ło p o ty z d o tarciem tu w u lewn y m d es zczu w g o d zin ach s zczy tu , a n ie mieli czas u , żeb y czek ać. Ko mu ś s ię wy d awało , że u s ły s zał jak iś h ałas d o b ieg ający z g ru zó w ak u rat tu ż p o d s p o d em, i ch o ciaż czu jn ik n a p o d czerwień n ic n ie wy k azał, wiele ch ętn y ch rąk ro zg rzeb y wało ru in y , s mag an y ch d es zczem i p o g an ian y ch s trach em, że za ch wilę b ęd zie za p ó źn o . Kied y ty lk o wieś ć d o tarła d o k ró la, p o p ro s ił o zawiezien ie n a miejs ce zd arzen ia. – Nie p o to , żeb y s ię wtrącać, n ie żeb y s ię g ap ić. Ale jed n o s ło wo d o d o tk n ięty ch trag ed ią w tak im mo men cie mo że zn aczy ć więcej n iż ty s iąc ep itafió w p ó źn iej. Pro ś b a trafiła d o s tan o wis k a k iero wan ia p o licji metro p o litaln ej w Sco tlan d Yard zie właś n ie w ch wili, g d y o wy p ad k u in fo rmo wan o min is tra s p raw wewn ętrzn y ch , k tó ry n aty ch mias t p rzek azał wiad o mo ś ć n a Do wn in g Street. Kied y k ró l p rzy b y ł n a miejs ce, p rzek o n ał s ię, że b ezwied n ie wziął u d ział w wy ś cig u , k tó ry ju ż p rzeg rał. Urq u h art zjawił s ię tu wcześ n iej i ju ż p o d awał lu d zio m ręce, p o cies zał o fiary , d o d awał o tu ch y zro zp aczo n y m, u d zielał wy wiad ó w, s zu k ał telewizy jn y ch k amer, b y ł wid o czn y . W rezu ltacie mo n arch a wy g ląd ał jak zawo d n ik wy s łan y n a b o is k o z ławk i rezerwo wy ch , zaled wie n aś lad o wca, ale jak ie to miało zn aczen ie? Przecież to n ie b y ły zawo d y , a p rzy n ajmn iej b y ć n ie p o win n y . W k ażd y m razie o ty m k ró l u s iło wał s am s ieb ie p rzek o n ać. Przez jak iś czas mo n ars ze i jeg o p remiero wi u d awało s ię u n ik ać s ieb ie wzajemn ie: p ierws zy s łu ch ał p rzy g o to wan y ch d la n ieg o in fo rmacji i p o cich u wy ławiał wzro k iem o calały ch , p o d czas g d y d ru g i k o n cen tro wał s ię n a zn alezien iu s u ch eg o miejs ca, z k tó reg o mó g łb y u d zielać wy wiad ó w. Ob aj jed n ak wied zieli, że d o s p o tk an ia b ęd zie mu s iało d o jś ć. Dals ze u n ik an ie k o n tak tu s tało b y s ię wiad o mo ś cią s amą w s o b ie i ty lk o zmien iło b y trag ed ię w fars ę. Kró l s tał jak warto wn ik , p atrząc n a p o b o jo wis k o ze s terty g ru zu , o to czo n ej s zy b k o p o więk s zający m s ię jezio rem s zlamu i b ło ta, p rzez k tó re Urq u h art mu s iał s ię p rzep rawić, żeb y d o n ieg o p o d ejś ć. – Was za Kró lews k a M o ś ć.

– Pan ie Urq u h art. Przy witali s ię z ciep łem właś ciwy m zd erzen iu g ó r lo d o wy ch . Żad en z n ich n ie p atrzy ł n a d ru g ieg o , o b aj wo leli p rzy g ląd ać s ię s cen erii wo k ó ł. – An i s ło wa, s ir. J u ż za d u żo p o ws tało s zk ó d , za d u żo k o n tro wers ji. Niech p an p atrzy , ale n ie zab iera g ło s u . Naleg am. – Żad n eg o ch o ćb y s y mb o liczn eg o wy rażen ia s mu tk u i żalu , p an ie Urq u h art? Nawet wed łu g jed n eg o z p ań s k ich s cen ariu s zy ? – An i mru g n ięcia o k iem, an i s k in ien ia g ło wą, żad n y ch u k rad k o wy ch s p o jrzeń an i p rzes ad n eg o s p u s zczan ia wzro k u … Nawet wed łu g u s talo n ej fo rmu ły , g d y ż n ajwy raźn iej u wielb ia p an ro zp ląty wać k ażd y węzeł, k tó ry zawiążemy . Kró l zb y ł ten zarzu t lek ceważący m mach n ięciem ręk i. Premier, wracając d o tematu , p o wied ział p o wo li, d o b itn ie: – Naleg am. – M ilczen ie, my ś li p an ? – Zd ecy d o wan ie. Przez p ewien d łu żs zy czas . Kró l o d wró cił s ię i p o raz p ierws zy s p o jrzał p ro s to n a p remiera, z twarzą zamarłą w wy razie p ro tek cjo n aln ej wy żs zo ś ci, z d ło ń mi wb ity mi g łęb o k o w k ies zen ie p łas zcza. – Nie s ąd zę. Urq u h art z wy s iłk iem p o ws trzy mał s ię p rzed p o d jęciem ręk awicy i u tratą p an o wan ia n ad s o b ą. Nie ch ciał p o zwo lić k ró lo wi o d ejś ć z ch o ćb y ś lad em s aty s fak cji. – J ak s am p an wid ział, p an a p o g ląd y zo s tały w d u żej mierze źle zro zu mian e. – Alb o zman ip u lo wan e. Urq u h art zig n o ro wał tę alu zję. – M ilczen ie, mó wi p an – ciąg n ął k ró l, wy s tawiając twarz n a p o d mu ch y wiatru i d es zcz, z n o s em wy s tający m jak d zió b jak ieg o ś wielk ieg o żag lo wca. – Ciek aw jes tem, co b y p an zro b ił, p an ie Urq u h art, g d y b y jak iś ch o lern ie g łu p i b is k u p w tak n ied o rzeczn y s p o s ó b wy p aczy ł p an a s ło wa. M ilczałb y p an ? Czy ws tał i s ię b ro n ił? Nie u ważałb y p an , że jes zcze ważn iejs ze jes t mó wien ie o twarcie, d an ie ty m, k tó rzy ch cą s łu ch ać, o k azji d o wy s łu ch an ia, d o zro zu mien ia? – Ale ja n ie jes tem k ró lem. – Nie. Za co zaró wn o p an , jak i ja p o win n iś my b y ć wd zięczn i. Urq u h art p rzełk n ął tę zn iewag ę. W b las k u p alący ch s ię lamp łu k o wy ch

d o s trzeżo n o p o d g ru zami jak ąś d ro b n ą d ło ń . Kilk a s ek u n d zamies zan ia i wy czek iwan ia, g o rączk o we ro zg rzeb y wan ie ru mo wis k a, wy łączn ie p o to , b y p o ch wili is k ierk a n ad ziei zg as ła wś ró d b ło ta. To b y ła ty lk o lalk a. – M u s zę mieć p ewn o ś ć, s ir, że ja tak że zo s tan ę wy s łu ch an y i zro zu mian y . Przez p an a. – Z b o k u d o b ieg ł ich ło s k o t s p ad ający ch k amien i, ale żad en z n ich n awet n ie d rg n ął. – Ws zelk ie d als ze p u b liczn e wy n u rzen ia z p an a s tro n y zo s tały b y u zn an e p rzez rząd za zd ecy d o wan ie p ro wo k acy jn e. Za d ek larację k o n s ty tu cy jn ej wo jn y . A o d p rawie d wu s tu lat żad en mo n arch a, k tó ry zaatak o wał p remiera, n ie wy g rał. – In teres u jące s p o s trzeżen ie. Zap o mn iałem, że jes t p an u czo n y m. – W p o lity ce ch o d zi o zd o b y cie i wy k o rzy s ty wan ia wład zy . To b ru taln a, wręcz b ezwzg lęd n a d zied zin a. Nie miejs ce d la k ró la. Des zcz s p ły wał im s tru mien iami p o twarzach , ś ciek ał z n o s ó w, wp ad ał za k o łn ierze. Ob aj b y li p rzemo czen i i zzięb n ięci. Żad en n ie b y ł mło d y , p o win n i g d zieś s ię s ch o wać, ale żad en n ie ch ciał ru s zy ć s ię p ierws zy . Z d alek a g ap ie n ic n ie s ły s zeli p o n ad wark o tem mło tó w p n eu maty czn y ch i p o n ag lający mi o k rzy k ami, wid zieli ty lk o d wó ch mężczy zn s to jący ch twarzą w twarz, wład có w i ry wali, a właś ciwie ich ciemn e s y lwetk i n a tle o s treg o b las k u ś wiateł rato wn iczy ch , w mo n o ch ro maty czn ej s cen ie, w s tru g ach d es zczu . Nie mo g li ro zp o zn ać b ezczeln o ś ci n a twarzy Urq u h arta an i wieczn eg o wy razu k ró lews k ieg o s p rzeciwu zalewająceg o p o liczk i mo n arch y . M o że b y s try o b s erwato r b y ł w s tan ie d o s trzec, że k ró l n ap in a b ark i, ale z p ewn o ś cią to ty lk o w g eś cie o b ro n y p rzed ży wio łami i o k ru tn y m lo s em, k tó ry g o tu s p ro wad ził, p rawd a? – Czy żb y m n ie d o s ły s zał wzmian k i o mo raln o ś ci, p an ie p remierze? – M o raln o ś ć, s ir, to mo n o lo g b iern y ch i ap aty czn y ch , zems ta p rzeg ran y ch , k ara ze s tro n y ty ch , k tó rzy p ró b o wali i k tó ry m s ię n ie u d ało alb o k tó rzy w o g ó le n ig d y n ie mieli o d wag i s p ró b o wać. Teraz to Urq u h art u s iło wał s p ro wo k o wać p rzeciwn ik a. Na d łu żs zą ch wilę zawis ła międ zy n imi cis za. – Pan ie p remierze, czy mo g ę p an u p o g ratu lo wać? Ud ało s ię p an u s p rawić, że zro zu miałem p an a z ab s o lu tn ą jas n o ś cią. – Nie ch ciałem zo s tawiać p an a z jak imik o lwiek wątp liwo ś ciami. – Nie zo s tawia p an . – Uzg o d n iliś my zatem? An i s ło wa więcej? Gd y k ró l wres zcie s ię o d ezwał, mó wił tak cich o , że Urq u h art mu s iał wy tęży ć s łu ch .

– M o że p an b y ć p ewn y , że b ęd ę p iln o wał s wo ich s łó w z ró wn ą s taran n o ś cią, z jak ą p an d o b iera włas n e. Ty ch , k tó ry ch p an d zis iaj u ży ł, n ig d y n ie zap o mn ę. Przerwał im o s trzeg awczy k rzy k i lu d zie zb ieg ający w p o p ło ch u ze s terty g ru zu , k ied y d rewn ian y p arap et zad rżał, zatrzes zczał i w k o ń cu s ię zawalił, a łó żk o wy k o n ało p o wo ln e, p ełn e g racji s alto ś mierci, p o czy m ro ztrzas k ało s ię w d rzazg i n a ru mo wis k u w d o le. Samo tn a p o d u s zk a zato czy ła s ię jak p ijan a n a wietrze i n ad ziała n a o s try frag men t czeg o ś , co jes zcze ran o b y ło d ziecięcy m łó żeczk iem. Przy mo co wan a d o ramy p las tik o wa g rzech o tk a n ad al b rzęczała n a wietrze. Nie mó wiąc ju ż an i s ło wa, Urq u h art zaczął b rn ąć z p o wro tem p rzez s zlam. M y cro ft u s iad ł razem z k ró lem z ty łu w jeg o s amo ch o d zie, k ied y wracali d o p ałacu . Przez zn aczn ą częś ć d ro g i mo n arch a milczał, p o g rążo n y w my ś lach i włas n y ch emo cjach , z zamk n ięty mi o czami – p rzeży wał to , czeg o b y ł ś wiad k iem, p o my ś lał M y cro ft. Gd y s ię o d ezwał, mó wił cich o , n iemal s zep tał, jak b y b y li w k o ś ciele alb o o d wied zali celę ś mierci. – An i s ło wa więcej, Dav id zie. Nak azu ją mi milczen ie, w p rzeciwn y m razie mu s zę s ię liczy ć z k o n s ek wen cjami. – Oczy miał n ad al zamk n ięte. – Żad n y ch więcej wy wiad ó w? – Ch y b a że ch cę o twartej wo jn y . Ta my ś l zawis ła w p o wietrzu międ zy n imi n a d łu żs zą ch wilę, k tó ra p rzeciąg n ęła s ię d o k ilk u min u t milczen ia. Kró l wciąż n ie o twierał o czu . M y cro ft p o my ś lał, że mo że n ad arza s ię o k azja, ab y p o wied zieć to , co ch ciał. – M o że to n ie jes t właś ciwy mo men t… tak n ap rawd ę n ig d y n ie jes t. Ale p rzy d ało b y mi s ię k ilk a d n i u rlo p u . J eś li n ie b ęd zie p an wiele ro b ił p u b liczn ie. Ch ciałb y m wy jech ać n a jak iś czas . M u s zę s ię zająć k ilk o ma o s o b is ty mi s p rawami. Kró l n ad al s ied ział z o d ch y lo n ą d o ty łu g ło wą, z zamk n ięty mi o czami. Od ezwał s ię mo n o to n n y m, wy p ran y m z emo cji g ło s em. – M u s zę cię p rzep ro s ić, Dav id zie. Ob awiam s ię, że n ie d o cen iam teg o , iż mam cię n a k ażd e zawo łan ie. J es tem p o ch ło n ięty włas n y mi p ro b lemami. – Wes tch n ął. – W cały m ty m zamies zan iu mimo ws zy s tk o p o win ien em b y ł zn aleźć czas , żeb y zap y tać, jak s ię trzy mas z. Święta b ez Fio n y mu s iały b y ć k o s zmarem. Oczy wiś cie. Oczy wiś cie, że mu s is z wziąć wo ln e. Wcześ n iej jed n ak ch ciałb y m, żeb y ś p o mó g ł mi z jed n y m d ro b iazg iem, jeś li jes zcze to zn ies ies z. Ch cę zo rg an izo wać małą wy cieczk ę. – Do k ąd ? – Na trzy d n i, Dav id zie. Ty lk o trzy d n i, i n ied alek o . M y ś lałem o Brix to n ,

Han d s wo rth , mo że M o s s Sid e i Go rb als . Po jeźd zić p o k raju . J ed n eg o d n ia zjeś ć k o lację w jad ło d ajn i d la u b o g ich p rzy k o czo wis k u b ezd o mn y ch p o d d wo rcem Waterlo o , d ru g ieg o ś n iad an ie w Armii Zb awien ia. Wy p ić h erb atę z ro d zin ą ży jącą z zas iłk u i p o s ied zieć z n imi p rzy elek try czn y m g rzejn ik u . Po zn ać mło d zież ś p iącą p o d g o ły m n ieb em. Ro zu mies z mn iej więcej, o co mi ch o d zi. – Nie mo że p an ! Gło wa k ró la p o zo s tała o d ch y lo n a, p o wiek i zamk n ięte, to n ch ło d n y . – M o g ę. I ch cę, żeb y ws zęd zie to warzy s zy ły mi k amery . M o że p rzez trzy d n i b ęd ę ży wił s ię tak jak emery t i rzu cę jeżd żący m ze mn ą d zien n ik arzo m wy zwan ie, b y zro b ili to s amo . – To wy wo ła więk s zy s zu m w med iach n iż jak iek o lwiek p rzemó wien ie! – Nie p o wiem an i s ło wa. – Zaczął s ię ś miać, jak b y wis ielczy h u mo r b y ł jed y n y m s p o s o b em n a o p an o wan ie u czu ć, k tó re k łęb iły s ię w n im z tak ą s iłą, że tro ch ę b ał s ię s ameg o s ieb ie. – Nie b ęd zie p an wiad o mo ś ciach .

mu s iał. Te zd jęcia b ęd ą co

wieczó r we ws zy s tk ich

– Gd y b y ty lk o ws zy s tk ie k ró lews k ie p rzed s ięwzięcia mo g ły liczy ć n a tak ie zain teres o wan ie med ió w – p o wied ział n iemal żarto b liwy m to n em. – Nie wie p an , co p an ro b i? To wy p o wied zen ie wo jn y rząd o wi. Urq u h art weźmie o d wet… Ws p o mn ien ie n azwis k a p remiera zelek try zo wało k ró la. Po d n ió s ł g ło wę, zaczerwien io n e o czy o twarły s ię i zap ło n ęły ży wy m o g n iem, s zczęk i s ię zacis n ęły , jak b y p rzez jeg o ciało p rzeb ieg ł p rąd . Po czu ł p ieczen ie w żo łąd k u . – M y weźmiemy o d wet p ierws i! Urq u h art n ie mo że mn ie p o ws trzy mać. M o że s p rzeciwiać s ię mo im p rzemó wien io m, mo że mn ie ty ran izo wać i mi g ro zić, ale to mo je k ró les two i mam p rawo jeźd zić g d zie ty lk o i k ied y ty lk o mi s ię s p o d o b a, p s iak rew! – Kied y p lan o wał p an zacząć tę wo jn ę d o mo wą? Kró la p o n o wn ie o g arn ął wis ielczy h u mo r. – Och , my ś lałem, że mo że… w p rzy s zły m ty g o d n iu . – Teraz wiem, że n ie mó wi p an p o ważn ie. Zo rg an izo wan ie czeg o ś tak ieg o zajęło b y ład n y ch k ilk a mies ięcy . – Gd zie ty lk o i k ied y ty lk o mi s ię s p o d o b a, Dav id zie. Nie trzeb a n iczeg o o rg an izo wać. Nie zamierzam s p o ty k ać s ię z n ik im k o n k retn y m. Nie trzeb a o n iczy m

zawiad amiać z wy p rzed zen iem. Po za ty m jeś li d am im czas n a p rzy g o to wan ia, ws zy s tk o , co zo b aczę, b ęd zie wers ją ze zn ieczu len iem, o b razem Wielk iej Bry tan ii wy b ielo n y m i wy s p rzątan y m s p ecjaln ie n a mo ją wizy tę. Nie, Dav id zie. Żad n y ch p rzy g o to wań , żad n eg o o s trzeżen ia. J es tem zn u d zo n y o d g ry wan iem k ró la. Czas zag rać zwy k łeg o czło wiek a! Zo b aczmy , czy p o trafię p rzez trzy d n i wy trzy mać to , z czy m wielu in n y ch mu s i mierzy ć s ię całe ży cie. Sp rawd źmy , czy mo g ę zrzu cić te jed wab n e p ęta i s p o jrzeć mo im p o d d an y m w o czy . – Och ro n a! Co z o ch ro n ą? – zap y tał M y cro ft z ro zp aczą. – Najlep s zą fo rmą o ch ro n y jes t d ziałan ie z zas k o czen ia, k ied y n ik t s ię mn ie n ie s p o d ziewa. J eś li b ęd ę mu s iał ws iąś ć za k iero wn icę i s am p o p ro wad zić, to tak zro b ię, Bó g mi ś wiad k iem. – M u s i p an mieć ab s o lu tn ą jas n o ś ć. Tak a tras a o b jazd o wa p o k raju o zn aczałab y wo jn ę, wp ro s t p rzed k amerami, b ez miejs ca, w k tó ry m mo żn a s ię u k ry ć i b ez p ó źn iejs zy ch d y p lo maty czn y ch k o mp ro mis ó w, d zięk i k tó ry m mo żn a ws zy s tk o załag o d zić. By ło b y to p u b liczn e rzu cen ie wy zwan ia p remiero wi. – Nie, Dav id zie, ja teg o tak n ie wid zę. Urq u h art jes t zmo rą ży cia p u b liczn eg o , to n a p ewn o , ale tu b ard ziej ch o d zi o mn ie. M u s zę o d n aleźć s ieb ie, zn aleźć o d p o wied ź n a to , co czu ję w g łęb i d u s zy , s p rawd zić, czy p o trafię s tan ąć n a wy s o k o ś ci zad an ia n ie ty lk o b y cia k ró lem, ale tak że b y cia czło wiek iem. Nie mo g ę u ciek ać o d teg o , k im jes tem, Dav id zie, o d teg o , w co wierzę. To n ie jes t ty lk o wy zwan ie rzu co n e Urq u h arto wi. To raczej wy zwan ie d la mn ie s ameg o . Czy p o trafis z to zro zu mieć? Kied y te s ło wa d o tarły d o M y cro fta, b ark i mu o p ad ły , jak b y d źwig ał n a n ich ciężar k ilk u ś wiató w. Po czu ł s ię wy czerp an y ty m, że s am całe ży cie u ciek ał, wy p o mp o wan y z en erg ii. Sied zący o b o k n ieg o mężczy zn a b y ł n ie ty lk o k ró lem, ale tak że czło wiek iem, k tó ry k o n ieczn ie ch ciał b y ć s o b ą. M y cro ft b ard zo d o b rze zn ał to u czu cie, więc p o d ziwiał jeg o o d wag ę. Sk in ął g ło wą. – Oczy wiś cie, że ro zu miem – o d p arł cich o .

Rozdział 36 M o n arch a k o n s ty tu cy jn y jes t jak d o b re b o rd o , k tó re n ależy trzy mać w ciemn o ś ciach , co jak iś czas o d wracać i d elik atn ie o cierać z k u rzu . Po za ty m p o win ien czek ać n a o d p o wied n ią o k azję, k ied y b ęd zie p o trzeb n y .

– M o rtimo . To s t zn ó w jes t p rzy p alo n y ! Urq u h art k o n temp lo wał ru in ę s wo jeg o ś n iad an ia, to s ta, k tó ry p o łamał s ię o d jed n eg o d o tk n ięcia n o żem i d es zczem o k ru s zk ó w s p ad ł mu n a k o lan a. Żo n a p remiera b y ła jes zcze w s zlafro k u . Zn ó w zab awiła g d zieś d o p ó źn a – „ciężk o p racu jąc, b y p o wied zieć ś wiatu , jak i jes teś ws p an iały , k o ch an ie” – i jes zcze n ie zd ąży ła s ię d o k o ń ca o b u d zić. – Nie mo g ę my ś leć w tej id io ty czn ej małej k u ch n i, Fran cis , a co d o p iero u p iec ci to s ta. Załatw remo n t, to b ęd zies z d o s tawał p o rząd n e ś n iad an ie. A, jes zcze to . Zap o mn iał o tej s p rawie, o d ło ży ł n a b o k . M iał in n e rzeczy n a g ło wie. – Fran cis , co s ię d zieje? – Za d łu g o g o zn ała, b y s ię n ie zo rien to wać, że co ś jes t n ie tak . Ges tem ws k azał g azety , k tó re o g łas zały p lan y k ró lews k iej wizy ty . – Po wied ział „s p rawd zam”. Przejrzał mó j b lef, M o rtimo . – Będ zie źle? – A mo g ło b y b y ć g o rzej? Ak u rat k ied y ws zy s tk o zaczy n ało s ię u k ład ać. So n d aże wy p ad ają p o n as zej my ś li, za ch wilę miały zo s tać o g ło s zo n e wy b o ry . Teraz ws zy s tk o s ię zmien i. – Strząs n ął o k ru s zk i z k o lan . – Nie mo g ę ro zp is ać n o wy ch wy b o ró w, k ied y n ik t n ie mó wi o n iczy m in n y m n iż o u b ó s twie i marzn ący ch emery tach . Wy lecimy z Do wn in g Street, zan im zd ąży s z wy b rać n o wą tap etę, ju ż n awet n ie mó wiąc o wy ciąg n ięciu wiad erk a d o mies zan ia k leju , żeb y ją p o ło ży ć. – J ak to wy lecimy z Do wn in g Street? – W jej g ło s ie b rzmiało p o ważn e zan iep o k o jen ie. – M o że to zab rzmi g ru b iań s k o , ale p rzecież d o p iero co s ię tu zn aleźliś my . Sp o jrzał n a n ią zn acząco . – Brak o wało b y ci teg o miejs ca? Zas k ak u jes z mn ie, M o rtimo . Wy d awało mi s ię, że s p ęd zas z mn ó s two czas u p o za ty mi mu rami. – Zwy k le jed n ak wracała p rzed ś witem,

a p atrząc n a n ią teraz, k ied y s ied ziała p rzed n im, zro zu miał d laczeg o . Z s ameg o ran a n ie b y ła w n ajlep s zej fo rmie. – Nie mo żes z z n im walczy ć? – Z czas em tak . I g o p o k o n ać. Ale n ie mam czas u , M o rtimo , mam ty lk o d wa ty g o d n ie. Najb ard ziej żało s n e jes t to , że k ró l n awet n ie zd aje s o b ie s p rawy , co zro b ił. – Nie mo żes z s ię p o d d awać, Fran cis . J es teś to win ien i mn ie, i s o b ie. – M ęczy ła s ię z włas n y m to s tem, jak b y ch ciała p o d k reś lić, jak imi to s łab y mi, b ezu ży teczn y mi is to tami s ą mężczy źn i. J ej s u k ces b y ł ty lk o tak d u ży jak jeg o , i to ją iry to wało . – M iałam s wó j u d ział we ws zy s tk ich p o ś więcen iach i ciężk iej p racy , p amiętaj. I mam s wo je ży cie. Po d o b a mi s ię b y cie żo n ą p remiera. A k tó reg o ś d n ia b ęd ę wd o wą p o b y ły m p remierze. Będ ę p o trzeb o wać jak ieg o ś ws p arcia, tro ch ę s p o łeczn eg o s zacu n k u , k ied y ju ż b ęd ę s ama. – Brzmiało to s amo lu b n ie, n ieczu le. Po czy m, jak jej s ię zd arzało , g d y n ie mo g ła s ię p o ws trzy mać, u ży ła s wo jej n ajp o tężn iejs zej b ro n i: jeg o p o czu cia win y . – Gd y b y ś my mieli d zieci, k tó re mo g ły b y b y ć d la mn ie p o d p o rą, b y ło b y in aczej. Patrzy ł n a s zczątk i s wo jeg o ś n iad an ia. Do teg o właś n ie mu s iało d o jś ć. Targ o wan ia s ię n ad jeg o tru mn ą. – Walcz z n im, Fran cis . – M am zamiar, ale n ie lek ceważ p rzeciwn ik a. Od cin am mu n o g ę, a o n d alej p o d s k ak u je. – To walcz b ard ziej. – J ak Geo rg e Was h in g to n ? – J ak ch o lern y Cro mwell. Alb o my , alb o o n , Fran cis . – Tak b ard zo s tarałem s ię teg o u n ik n ąć, M o rtimo , n ap rawd ę s ię s tarałem. To b y o zn aczało n ie ty lk o zn is zczen ie jed n eg o czło wiek a, ale tak że k ilk u s et lat h is to rii. Są p ewn e g ran ice. – Zas tan ó w s ię, Fran cis . Czy co ś tak ieg o jes t mo żliwe. – Z p ewn o ś cią o d wró ciło b y to u wag ę o d b iad o len ia o mn iej u p rzy wilejo wan y ch . –

Rząd y

n ie ro związu ją p ro b lemó w lu d zi, ty lk o

po

p ro s tu

p ró b u ją je

p rzek s ztałcić n a s wo ją k o rzy ś ć. Nie mo żes z czeg o ś tak ieg o zro b ić? – W ciąg u d wó ch ty g o d n i? – Przy jrzał s ię d etermin acji w jej o czach . M ó wiła p o ważn ie. Śmierteln ie p o ważn ie. – O ty m właś n ie my ś lałem p rzez całą n o c. – Sk in ął lek k o g ło wą. – M o że s ię u d a. Przy o d ro b in ie s zczęś cia. I czaró w. Trzeb a zro b ić z teg o p ro b lem: lu d k o n tra k ró l. Ale to ju ż n ie b y ły b y p o p ro s tu wy b o ry , to b y łab y

rewo lu cja. J eś li wy g ramy , ro d zin a k ró lews k a n ig d y s ię n ie p o d n ies ie. – Daru j s o b ie tę lito ś ć n ad n imi. J es tem z Co lq u h o u n ó w. – Ale czy ja jes tem Cro mwellem? – Nad as z s ię. Nag le p rzy p o mn iał s o b ie, że Cro mwella wy k o p ali z g ro b u i p o wies ili jeg o g n ijącą czas zk ę n a s zu b ien icy . Po p atrzy ł n a res ztk i p rzy p alo n eg o to s ta i zaczął mieć p o ważn e o b awy , że M o rtima mo że mieć rację.

Część III

Rozdział 37 Ży cie p u b liczn e jes t jak k o s z z p ran iem: s zy b k o p rzep ełn iają je b ru d y .

Lu ty : p ierws zy ty d zień Dzwo n ek telefo n u g o p rzes tras zy ł, zak łó cając p an u jącą w mies zk an iu cis zę. By ło p ó źn o , d o b rze p o d zies iątej wieczo rem, i Ken n y ju ż s ię p o ło ży ł, zo s tawiając M y cro fta p racu jąceg o n ad jak imiś o s tatn imi u zg o d n ien iami d o ty czący mi p o d ró ży k ró la. Ken n y b y ł w rezerwie, n a d y żu rze. M y cro ft p o my ś lał, że mo że to telefo n wzy wający g o d o d o łączen ia w o s tatn iej ch wili d o zało g i jak ieg o ś lo tu , ale ch y b a n ie o tej p o rze? Ken n y zjawił s ię w d rzwiach s y p ialn i, p rzecierając s en n ie o czy . – Do cieb ie. – Do mn ie? Ale k to … ? – Nie wiem. – Ken n y b y ł jes zcze n a wp ó ł u ś p io n y . Po ważn ie zan iep o k o jo n y M y cro ft p o d n ió s ł s łu ch awk ę d ru g ieg o ap aratu . – Halo . – Dav id M y cro ft? – zap y tał jak iś g ło s . – Kto mó wi? – Dav id , tu Ken Ro ch es ter z „M irro r”. Przep ras zam, że tak p ó źn o d zwo n ię. Nie p rzes zk ad zam ch y b a za b ard zo , Dav id zie? M y cro ft n ig d y wcześ n iej n ie s ły s zał o ty m czło wiek u . No s o wy g ło s b y ł n iep rzy jemn y , b ezp o ś red n io ś ć b ezczeln a i n iemile wid zian a, a wy rażo n a tro s k a ewid en tn ie n ies zczera. M y cro ft n ie o d p o wied ział. – To tak i n ag ły wy p ad ek . M ó j n aczeln y ch ciał, żeb y m p o jech ał ju tro relacjo n o wać p o d ró ż k ró la, razem z n as zy m k ró lews k im k o res p o n d en tem. J a s am p is zę rep o rtaże i d łu żs ze tek s ty . Przep ro wad ziłeś s ię, co , Dav id ? M iałeś in n y n u mer. – Sk ąd g o p an ma? – zap y tał M y cro ft, a s ło wa z tru d em p rzech o d ziły mu p rzez n ag le zmartwiałe warg i. – Ro zmawiam z Dav id em M y cro ftem, p rawd a? Z p ałacu ? Czu łb y m s ię jak id io ta, g d y b y s ię o k azało , że ro zmawiam o ty m z k imś in n y m. Dav id ? – Sk ąd p an ma ten n u mer? – zap y tał p o n o wn ie, a ś ciś n ięte g ard ło s p rawiło , że

g ło s b rzmiał s u ch o . Po d ał telefo n Ken n y ’eg o p ałaco wej cen trali d o u ży tk u ty lk o w n ag ły ch wy p ad k ach . – A, zwy k le u d aje n am s ię zd o b y ć ws zy s tk o , czeg o ch cemy , Dav id . No to p o jawię s ię ju tro , żeb y d o łączy ć d o res zty g ad zin , jeś li załatwis z to , co trzeb a. M ó j n aczeln y b y łb y wś ciek ły , g d y b y n ie u d ało mi s ię cieb ie jak o ś p rzek o n ać. To twó j s y n o d eb rał? So rry , g łu p ie p y tan ie. Twó j s y n jes t n a u n iwers y tecie, n o n ie, Dav id ? Gard ło M y cro fta wy s ch ło n a wió r, więc n ie p rzecis n ęło s ię p rzez n ie żad n e s ło wo . – M o że to b y ł jak iś ws p ó łp raco wn ik ? J ed en z ty ch mło d y ch amb itn y ch ? Po g ło s ie s ąd ząc, ch y b a g o o b u d ziłem. Przep ras zam, że wam p rzes zk o d ziłem tak p ó źn o wieczo rem, ale wies z, jacy s ą n aczeln i. Przep ro ś też o d e mn ie żo n ę… Dzien n ik arz d alej p ap lał, s erwu jąc mies zan k ę p y tań i in s y n u acji. M y cro ft p o wo li o d s u n ął s łu ch awk ę o d u ch a i o d ło ży ł ją n a wid ełk i. A zatem wied zieli, g d zie jes t. M u s ieli też wied zieć z k im i d laczeg o . Po wizy cie p an ó w z o b y czajó wk i miał p ewn o ś ć, że p ręd zej czy p ó źn iej d o teg o d o jd zie. M o d lił s ię, żeb y s tało s ię to zn aczn ie p ó źn iej. Po za ty m zn ał p ras ę. On s am im n ie wy s tarczy . Rzu cą s ię też n a Ken n y ’eg o : p raca, ro d zin a, ży cie p ry watn e, p rzy jaciele, ws zy s cy , k tó ry ch k ied y k o lwiek zn ał. Będ ą n awet p rzeczes y wać jeg o ś mietn ik i w p o s zu k iwan iu ws zy s tk ich p o p ełn io n y ch b łęd ó w. A k to ich n ie p o p ełn ił? Będ ą p o zb awien i s k ru p u łó w, n iezmo rd o wan i, b ezk o mp ro mis o wi, p o two rn i. M y cro ft n ie b y ł p ewien , czy zn ies ie tak ą p res ję, a ty m b ard ziej, czy ma p rawo p ro s ić Ken n y ’eg o , b y ją zn o s ił. Po d s zed ł d o o k n a i ro zejrzał s ię p o ciemn ej u licy , s p rawd zając, czy g d zieś w cien iu n ie czają s ię czy jeś wś cib s k ie o czy . Nik o g o n ie b y ło , p rzy n ajmn iej o n n ik o g o n ie zau waży ł, ale n ie trzeb a b ęd zie d łu g o czek ać, mo że zaled wie d o ju tra. Ken n y zas n ął z p o wro tem, n iewin n y i n ieś wiad o my , jeg o s k ręco n e w p o ś cieli ciało p rzy jęło d ziwn ą p o zy cję, w jak iej u d aje s ię s p ać wy łączn ie mło d y m lu d zio m. J ed y n e, czeg o ch cieli, to żeb y zo s tawio n o ich w s p o k o ju , ale b y ło ty lk o k wes tią czas u , k ied y in n i zjawią s ię, b y ich ro zd zielić. Urq u h art wró cił p ó źn o z p rzy jęcia d y p lo maty czn eg o i zas tał czek ającą n a n ieg o Sally , k tó ra p o p ijając k awę z p las tik o weg o k u b k a, ro zmawiała z d wo ma p o licjan tami z o ch ro n y rząd u w cias n y m p o mies zczen iu wielk o ś ci s zafy tu ż p rzy h o lu wejś cio wy m, u ch o d zący m za ich b iu ro . Przy s iad ła n a ro g u b iu rk a, ek s p o n u jąc s wo je d łu g ie, eleg an ck ie n o g i, k tó re s ied zący d etek ty wi p o d ziwiali b ez s p ecjaln eg o s k ręp o wan ia.

– Przep ras zam, że p rzes zk ad zam p an o m w p racy – mru k n ął zg ry źliwie. Zd awał s o b ie s p rawę, że jes t zazd ro s n y , ale p o czu ł s ię lep iej, k ied y p o licjan ci zerwali s ię n a ró wn e n o g i w ewid en tn y m p o p ło ch u , a jed en z n ich w p o ś p iech u ro zlał k awę. – Do b ry wieczó r, p an ie p remierze. – J ej u ś miech b y ł s zero k i, ciep ły , b ez ś lad u n iep o ro zu mien ia, d o k tó reg o d o s zło p rzy ich p o p rzed n im s p o tk an iu . – A, p an n a Qu in e. Zap o mn iałem. J ak ieś n o we s o n d aże? – Ud ał ro ztarg n ien ie. – Ko g o ch ces z n ab rać? – mru k n ęła Sally k ątem u s t, k ied y o d es zli o d p o k o ju p o licjan tó w. Un ió s ł b rew. – Gd y b y my ś leli, że n ap rawd ę zap o mn iałeś o wieczo rn y m s p o tk an iu z k o b ietą, k tó ra ma tak ą fig u rę jak ja, p o s łalib y p o facetó w w b iały ch fartu ch ach . – Nie p łaci im s ię za to , żeb y my ś leli, ty lk o żeb y ro b ili to , co im mó wię – o d p arł zjad liwie. Zab rzmiało to zu p ełn ie s erio , więc Sally p o czu ła s ię zan iep o k o jo n a. Po s tan o wiła zmien ić temat. – À propos s o n d aży , p ro wad zis z s ześ cio ma p u n k tami. Ale zan im zaczn ies z s o b ie g ratu lo wać, mu s zę ci p o wied zieć, że ta p o d ró ż k ró la p o k raju w o k amg n ien iu s to rp ed u je tę p rzewag ę. Będ zie z teg o n iezły cy rk : ciąg łe załamy wan ie rąk i g ad k i o ws p ó łczu ciu . Szczerze mó wiąc, n ie jes t to d y s cy p lin a, w k tó rej two ja s tro n a wy s tawia s iln ą d ru ży n ę. – Ob awiam s ię, że J eg o Kró lews k a M o ś ć jes zcze p rzed k o ń cem ty g o d n ia b ęd zie miał włas n e k ło p o ty . – To zn aczy ? – J eg o rzeczn ik p ras o wy i b lis k i p rzy jaciel, M y cro ft, jes t h o mo s ek s u alis tą. M ies zk a ze s teward em jak ich ś lin ii lo tn iczy ch . – No i co z teg o ? To n ie p rzes tęp s two . – Ale n ies tety s p rawa właś n ie wy ciek a d o p ras y , a d zien n ik arze, jak to zwy k le o n i, p o czu ją s ię w o b o wiązk u s p rawić, że M y cro ft p o żału je, iż n ie jes t zwy k ły m p rzes tęp cą. To n ie ty lk o k wes tia o s zu k iwan ia s wo jej ro d zin y … Najwy raźn iej jeg o b ied n a żo n a b y ła zmu s zo n a o p u ś cić d o m p o p o n ad d wu d zies tu latach małżeń s twa, zn ies maczo n a ty m, czeg o s ię d o p u ś cił. J es t jed n ak tak że k wes tia b ezp ieczeń s twa. Czło wiek , k tó ry ma d o s tęp d o n ajró żn iejs zy ch p o u fn y ch in fo rmacji, tajemn ic p ań s two wy ch , tk wiący w s ercu n as zej ro d zin y k ró lews k iej, k łamał, żeb y p rzejś ć p ro ces wery fik acji. Naraził s ię n a s zan taż i n acis k i. – Urq u h art o p arł s ię o p rzy cis k w ś cian ie, k tó ry p rzy wo ły wał p ry watn ą win d ę, jeżd żącą d o ap artamen tu n a o s tatn im p iętrze. – Po za ty m, co n ajp o ważn iejs ze z teg o ws zy s tk ieg o , to tak że o s zu k iwan ie

k ró la. Dłu g o letn ieg o p rzy jaciela, k tó reg o zd rad ził. Ch y b a że, o czy wiś cie, k to ś ch ciałb y b y ć n ieży czliwy i d o jś ć d o wn io s k u , iż k ró l p rzez cały czas o ty m wied ział i k ry ł s tareg o p rzy jaciela. Niep rzy jemn a s p rawa. – Ch y b a n ie s u g eru jes z, że k ró l też… – Niczeg o n ie s u g eru ję. To zad an ie p ras y – o d p arł – k tó ra, jak z u fn o ś cią p rzewid u ję, p rzed k o ń cem ty g o d n ia p rzejd zie d o atak u . Drzwi win d y o two rzy ły s ię zap ras zająco . – W tak im razie p o co czek ać, Fran cis ? Dlaczeg o n ie u d erzy ć teraz, zan im k ró l wy ru s zy w tras ę i n aro b i s zk ó d ? – Bo M y cro ft to ty lk o k u p a g n o ju . Kró la trzeb a zep ch n ąć n ie z k u p y g n o ju , ty lk o ze s zczy tu g ó ry , a k ied y s k o ń czy s wo ją p o d ró ż, zn ajd zie s ię n ajwy żej, jak ty lk o zd o ła. M o g ę p o czek ać. Wes zli d o win d y , małej i d o ś ć o b s k u rn ej, zain s talo wan ej we wn ęce s tareg o b u d y n k u p o d czas mo d ern izacji p rzep ro wad zo n ej k ilk ad zies iąt lat temu . Wąs k a p rzes trzeń międ zy n ag imi metalo wy mi ś cian ami zmu s iła ich , b y s tan ęli b lis k o s ieb ie, a g d y d rzwi s ię zamk n ęły , Sally zo b aczy ła, jak zaś wieciły mu s ię o czy , wy czu ła p ewn o ś ć s ieb ie, wręcz aro g an cję, jak u lwa we włas n y m mateczn ik u . M o g ła b y ć alb o jeg o o fiarą, alb o jeg o lwicą. M u s iała d o trzy mać mu k ro k u lu b zo s tać p o żarta. – Na n iek tó re rzeczy n ie p o win ien eś czek ać, Fran cis . Iś ć za n im k ro k w k ro k , trzy mać s ię g o , n awet k ied y zb liża s ię d o s zczy tu włas n ej g ó ry . Po ch y liła s ię, s ięg ając d o p rzy cis k ó w, i g d y jej p alce zn alazły o d p o wied n i, win d a zatrzy mała s ię cich o międ zy p iętrami. J ej b lu zk a ju ż b y ła ro zp ięta, a o n u g n iatał jej jęd rn e p iers i. Twarz wy k rzy wił jej g ry mas b ó lu , b o jeg o d o ty k ro b ił s ię b ru taln iejs zy , b ard ziej b o les n y , jeg o d ążen ie d o d o min acji s tawało s ię b ard ziej n atarczy we. Ciąg le miał n a s o b ie p łas zcz. M u s iała n a to p o zwo lić, zach ęcać g o i mu d o g o d zić. Zmien iał s ię, n ie d b ał ju ż o s amo k o n tro lę, mo że p rzes tał b y ć d o n iej zd o ln y . Kied y jed n ak wcis n ęła s ię w n iewy g o d n ej p o zy cji w ró g win d y , zap ierając s ię n o g ami o ś cian y , czu jąc n a p o ś lad k ach d o ty k zimn eg o metalu , wied ziała, że mu s i p o s u n ąć s ię z n im tak d alek o , jak ty lk o b ęd zie ch ciał. Tak a o k azja d ru g i raz s ię n ie n ad arzy . J ed n a tak a s zan s a trafia s ię w ży ciu , a o n a mu s iała ją wy k o rzy s tać, b ez wzg lęd u n a to , czy o n jes zcze mó wił „p ro s zę”, czy n ie. By ła czwarta n ad ran em i p an o wały eg ip s k ie ciemn o ś ci, g d y M y cro ft wy k rad ł s ię p o wo li z s y p ialn i i zaczął s ię p o cich u u b ierać. Ken n y n ad al s p ał, k o tłu jąc p rzez s en

p o ś ciel i o b ejmu jąc jed n ą ręk ą p lu s zo weg o mis ia. M y cro ft p o czu ł s ię b ard ziej jak o jciec n iż k o ch an ek , k iero wan y g łęb o k im, jak b y wro d zo n y m in s ty n k tem o p iek u ń czy m w s to s u n k u d o mło d s zeg o mężczy zn y . M u s iał u wierzy ć, że to , co ro b i, jes t s łu s zn e. Kied y s k o ń czy ł s ię u b ierać, u s iad ł p rzy s to le i włączy ł lamp k ę. Po trzeb o wał ś wiatła, żeb y n ap is ać k artk ę. Zaczy n ał k ilk a razy , ale k ażd ą z ty ch b ezn ad ziejn y ch p ró b p o d arł n a d ro b n e k awałk i, z k tó ry ch u s y p y wał co raz więk s zą k u p k ę. J ak mó g ł wy jaś n ić, że jes t wewn ętrzn ie ro zd arty międ zy s wo ją miło ś cią i p o czu ciem o b o wiązk u wo b ec d wó ch mężczy zn , k ró la i Ken n y ’eg o , k tó ry m o b u g ro ziło teraz z jeg o p o wo d u n ieb ezp ieczeń s two ? Że u ciek ał, p o n ieważ to właś n ie ro b ił całe ży cie i n ie zn ał żad n ej in n ej o d p o wied zi? Że b ęd zie u ciek ał d alej, k ied y ty lk o s k o ń czy s ię o b jazd k ró la p o k raju – b o ch y b a miał jes zcze trzy d n i, zan im d o jd zie d o k atas tro fy ? Sterta s trzęp k ó w p ap ieru ro s ła i w k o ń cu n ie zd o łał wy k rzes ać z s ieb ie n ic więcej n iż: „Ko ch am cię, wierz mi. Przep ras zam”. J ak żało ś n ie to b rzmiało , jak n iewy s tarczająco . Wło ży ł p o d arte k artk i z p o wro tem d o teczk i, zatrzas n ął ją jak n ajcis zej i zało ży ł p łas zcz. Wy jrzał p rzez o k n o n a u licę, k tó ra b y ła cich a i zimn a. Sam czu ł s ię zu p ełn ie tak s amo . Os tro żn ie wś lizg n ął s ię z p o wro tem d o s y p ialn i, żeb y p o ło ży ć k artk ę n a s to le, g d zie Ken n y b ęd zie mó g ł ją zn aleźć. Gd y o p arł ją o wazo n z k wiatami, zo b aczy ł, że Ken n y s iad a w łó żk u i p atrzy n a teczk ę, p łas zcz, liś cik , a jeg o zas p an e o czy zalewa fala zro zu mien ia. – Dlaczeg o , Dav id zie? Dlaczeg o ? – wy s zep tał. Nie zaczął k rzy czeć an i p łak ać, za d u żo ro zs tań wid ział ju ż w s wo im ży ciu , p rzy tak iej p racy , ale w k ażd ej s y lab ie d źwięczało o s k arżen ie. M y cro ft n ie miał d la n ieg o o d p o wied zi. Nie miał n iczeg o p o za p o czu ciem ro zp aczy , p rzed k tó rą ch ciał o calić ws zy s tk ich , k tó ry ch k o ch ał. Uciek ł, żeb y n ie p atrzeć ju ż n a Ken n y ’eg o , s ied ząceg o w s mu tn ej p o zie n a s wo im tro n ie z p o ś cieli i p rzy cis k ająceg o d o p iers i u lu b io n eg o mis ia. Wy b ieg ł z mies zk an ia z p o wro tem d o rzeczy wis to ś ci, w ciemn o ś ć, mijając p u s te b u telk i n a mlek o , a s tu k o t jeg o k ro k ó w n a b ru k u n ió s ł s ię ech em p o p u s tej u licy . Kied y b ieg ł, zo rien to wał s ię, że p o raz p ierws zy w s wo im d o ro s ły m ży ciu p łacze.

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

Rozdział 38 Kied y o b rzezali J eg o Kró lews k ą M o ś ć, o b awiam s ię, że wy rzu cili n ie tę częś ć, co trzeb a. M o że p o ra zn ó w g o tro ch ę u k ró cić.

Wieczo rn e p o wietrze b y ło wilg o tn e, zimo we, o b lep iało p o k ry te p leś n ią ś cian y i wp ad ało d o p rzep ełn io n y ch ry n s zto k ó w b eto n o weg o p rzejś cia p o d ziemn eg o . Stary włó częg a p atrzy ł w twarz s wo jeg o k ró la. Nie zau ważał ju ż wielo ty g o d n io wej żało b y p o d p azn o k ciami an i n ie czu ł o d o ru s tęch łeg o mo czu , ale k ró l b y ł ich ś wiad o my z o d leg ło ś ci k ilk u metró w, a jes zcze b ard ziej, k ied y p rzy k ląk ł o b o k całeg o d o b y tk u b ezd o mn eg o – to rb y p rzewiązan ej s izalo wy m s zn u rk iem, p o d arteg o i p o p lamio n eg o ś p iwo ra o raz d u żeg o k arto n o weg o p u d ła wy p ch an eg o g azetami, k tó re p ewn ie zn ik n ie, zan im k lo s zard wró ci tu n as tęp n eg o wieczo ru . – J ak to s ię s tało , n a lito ś ć b o s k ą, że jes t w tak im s tan ie? – zap y tał k ró l p raco wn ik a o rg an izacji ch ary taty wn ej, k u cająceg o k o ło jeg o ło k cia. – Pro s zę g o zap y tać – zas u g ero wał p raco wn ik . Z b ieg iem lat s tracił cierp liwo ś ć d o ważn iak ó w, k tó rzy p rzy ch o d zili z s ercem n a d ło n i, żeb y wy razić g łęb o k ą tro s k ę, a k tó rzy jed n ak zaws ze, b ez wy jątk u , ro b ili to p rzed to warzy s zący mi im k amerzy s tami, trak to wali k lo s zard ó w jak an o n imo we o b iek ty , a n ie jak lu d zi, p rzy g ląd ali s ię i s zli d alej. Kró l s ię zaczerwien ił. M iał p rzy n ajmn iej ty le p rzy zwo ito ś ci, b y d o s trzec włas n e p ro s tactwo . Ig n o ru jąc wilg o ć i walające s ię ws zęd zie ś mieci, u k ląk ł n a jed n o k o lan o , żeb y p o s łu ch ać i s p ró b o wać zro zu mieć. A w p ewn ej o d leg ło ś ci, n a k o ń cu p rzejś cia p o d ziemn eg o , tam, g d zie k azał u s tawić je M y cro ft, włączy ły s ię k amery i n ag rały o b raz s mu tn eg o , b lis k ieg o łez mężczy zn y , p o ch y lo n eg o n is k o wś ró d ws zech o b ecn eg o b ru d u , s łu ch ająceg o o p o wieś ci włó częg i. Przed s tawiciele med ió w mó wili p ó źn iej, że n ig d y k ró lews k i rzeczn ik p ras o wy n ie p raco wał b ard ziej n ies tru d zen ie i z więk s zy m p o lo tem, b y zap ewn ić im materiał i zd jęcia, k tó ry ch p o trzeb o wali. Bez p rzes zk ad zan ia k ró lo wi i b ez zb y t b ru taln eg o in g ero wan ia w żało s n e s cen y o s o b is teg o n ies zczęś cia i n ęd zy , mieli z czeg o

wy b ierać. M y cro ft s łu ch ał, ro zu miał, p rzek o n y wał p o ch leb s twami, k o mb in o wał, zach ęcał, d o rad zał i u łatwiał. W p ewn y m mo men cie zain terwen io wał, żeb y zatrzy mać k ró la n a ch wilę, b y w ty m czas ie ek ip a telewizy jn a mo g ła zn aleźć id ealn ą p o zy cję i zmien ić taś mę. Kied y in d ziej s zep n ął co ś k ró lo wi n a u ch o i p rzek o n ał g o , ab y p o wtó rzy ć s cen ę z matk ą tu lącą w ramio n ach małe d zieck o n a tle u n o s zącej s ię ze s tu d zien ek k an alizacy jn y ch p ary , p ięk n ie p o d ś wietlo n ej b las k iem latarn i. Dy s k u to wał z p o licją i p rzeg an iał miejs co wy ch u rzęd n ik ó w, k tó rzy p ró b o wali wk ręcić s ię p rzed k amery . To n ie miała b y ć k arawan a o ficjeli, k tó rzy p rzejd ą n a d ru g ą s tro n ę u licy zaraz p o zro b ien iu o b o wiązk o wy ch zd jęć. Tu ch o d ziło o czło wiek a o d k ry wająceg o s wo je k ró les two , s am n a s am z k ilk o ma włó częg ami i włas n y m s u mien iem. Tak w k ażd y m razie tłu maczy ł M y cro ft – i wierzo n o mu . O ile w ciąg u ty ch trzech d n i k ró l s p ał n ies p o k o jn ie, o ty le M y cro ft n ie s p ał wcale. Ale p o d czas g d y z k ażd y m k o lejn y m lo d o waty m d n iem p o liczk i k ró la p rzy b ierały b ard ziej ziemis ty o d cień , a o czy s ię zap ad ały , p ełn e wy rzu tó w s u mien ia, o czy M y cro fta p ło n ęły o g n iem zd o b y wcy , wid ząceg o s en s w k ażd ej s cen ie n ęd zy i triu mf w k ażd y m p s try k n ięciu mig awk i. Kied y k ró l u k ląk ł p rzy k arto n o wej n o rze k lo s zard a, b y s łu ch ać, wied ział, że właś n ie ru jn u je s o b ie g arn itu r p o k ry wający m ws zy s tk o wilg o tn y m s zlamem, ale s ię n ie p o ru s zy ł. On ty lk o w n im k lęczał, a s tary włó częg a w n im ży ł. Zmu s ił s ię, żeb y zo s tać n a miejs cu , zig n o ro wać o d ó r i zimn y wiatr, k iwać g ło wą i u ś miech ać s ię z o tu ch ą, g d y s tarzec, wś ró d d o b ieg ająceg o z p łu c rzężen ia, o p o wiad ał s wo ją h is to rię, o s k o ń czo n y ch s tu d iach , o wiaro ło mn ej żo n ie i ro zp ad zie małżeń s twa, k tó re zn is zczy ło jeg o k arierę i p ewn o ś ć s ieb ie, o wy p ad n ięciu p o za n awias i n iemo żn o ś ci zn alezien ia d ro g i p o wro tn ej. Tak iej d ro g i n ie ma b ez p o d s tawy s p o łeczn eg o p o s zan o wan ia, jak ą jes t włas n y ad res . Nik t n ie p o n o s ił win y , a o n s ię n ie s k arży ł, n o mo że ty lk o n a zimn o . Kied y ś mies zk ał w k an ałach , b y ło tam ciep lej i b ard ziej s u ch o , a p o licjan ci d awali s p o k ó j, ale Przed s ięb io rs two Wo d o ciąg ó w i Kan alizacji s ię d o wied ziało i zamk n ęło wejś cie n a k łó d k ę. Ch wilę p o trwało , zan im k ró l p o jął. M iał p rzed s o b ą czło wiek a, k tó reg o n ie wp u s zczo n o d o k an ałó w… Klo s zard wy ciąg n ął ręk ę, p o k azu jąc b an d aż, p rzez k tó ry p rzes ączy ł s ię jak iś p ły n o rg an iczn y i zamarzł. Ban d aż b y ł u ty tłan y , a k ró l p o czu ł d res zcz o b rzy d zen ia. Starzec s ię p rzy s u n ął, zn iek s ztałco n e, p o czern iałe o d b ru d u p alce d rżały , zg ru b iałe, p o łaman e p azn o k cie p rzy p o min ały s zp o n y , o to ręk a, k tó ra n ie n ad awała s ię n awet d o k an ałó w. Kró l u ś cis n ął ją b ard zo mo cn o i trzy mał b ard zo d łu g o . Kied y wres zcie ws tał, miał cu ch n ącą p lamę n a n o g awce s p o d n i i wilg o tn e o czy .

Pewn ie o d wiatru , b o s zczęk i zacis n ął mo cn o w wy razie g n iewu , ale p ras a u zn ała, że to łzy ws p ó łczu cia. „KRÓL SUM IENIA” – k rzy czały p ó źn iej n ag łó wk i. Kró l wy s zed ł p o wo li z p rzeciek ająceg o p rzejś cia p o d ziemn eg o , wk raczając n a p ierws zą s tro n ę ws zy s tk ich g azet w k raju . Do rad cy Go rd o n a M cKillin a d y s k u to wali n ad tą k wes tią p rzez cały d zień . Pierwo tn a k o n cep cja zak ład ała zwo łan ie k o n feren cji p ras o wej, z p ełn ą p o mp ą, i wy s łan ie jak n ajs iln iejs zeg o p rzek azu , tak b y żad en d zien n ik arz n ie zo s tał b ez o d p o wied zi n a zad an e p y tan ie. Lid er o p o zy cji miał jed n ak wątp liwo ś ci. J eś li celem b y ło jak n ajś ciś lejs ze zid en ty fik o wan ie s ię z p o d ró żą k ró la p o k raju , to czy n ie p o win ien d o ró wn ać mu s ty lem? Czy s fo rmalizo wan a k o n feren cja p ras o wa n ie wy d a s ię zb y t ciężk a, zb y t n ach aln a, jak b y ch ciał p rzy włas zczy ć s o b ie zas łu g i k ró la d o p o lity czn y ch , p arty jn y ch celó w? J eg o o b iek cje p rzero d ziły s ię w falę n iep ewn o ś ci i p lan y zmien io n o . Ro zp u s zczo n o wici. M cKillin miał zn aleźć s ię n a p ro g u s wo jeg o d o mu tu ż p o ś n iad an iu , k ied y b ęd zie żeg n ał s ię z żo n ą we wzru s zającej s cen ce ro d zin n ej, wp is u jącej s ię w n iefo rmaln y ch arak ter tras y o b jazd o wej k ró la, a jeś li ak u rat b y ły b y w p o b liżu jak ieś k amery alb o d zien n ik arze… Przed d rzwiami d o mu p rzy Ch ap el Street k łęb ił s ię p o two rn y tłu m i mu s iało min ąć k ilk a min u t, zan im d o rad ca M cKillin a d o s p raw PR-u s k in ął g ło wą n a zn ak , że ta mas a k amer jes t u s tawio n a i zo rg an izo wan a. Ws zy s tk o mu s iało b y ć w s am raz; w k o ń cu telewizja ś n iad an io wa tran s mito wała to n a ży wo . – Dzień d o b ry p ań s twu – zaczął lid er o p o zy cji, a jeg o żo n a n ieś miało k ręciła s ię g d zieś w tle. – Cies zę s ię, że ws zy s tk ich was tu wid zę, jak zak ład am, wied zio n y ch ciek awo ś cią co d o n as zy ch p lan ó w d o ty czący ch p o lity k i tran s p o rto wej, k tó re mamy n ieb awem o g ło s ić. – O ile o b ejmu ją o n e lik wid ację p o ciąg ó w k ró lews k ich . – Nie s ąd zę. – Pan ie M cKillin , czy p an a zd an iem k ró l ma rację, an g ażu jąc s ię w tak g ło ś n e wy d arzen ie, jak ta p o d ró ż p o k raju ? – Py tająca b y ła mło d ą b lo n d y n k ą, ag res y wn ie celu jącą w n ieg o mik ro fo n em, jak b y to b y ła b ro ń . Bo , rzecz jas n a, b y ła. – Działan ia k ró la, o s o b y z tak wy s o k ieg o s zczeb la, s ą g ło ś n e, co d o teg o n ie ma o n wy b o ru . Oczy wiś cie, że ma rację, ch cąc n a włas n e o czy zo b aczy ć, jak ży ją o s o b y zmarg in alizo wan e. Uważam, że to , co ro b i, jes t g o d n e p o d ziwu i temu p rzy k las k u ję. – Ale n a Do wn in g Street p o d o b n o s ą z teg o p o wo d u b ard zo zd en erwo wan i. M ó wią, że tak ie k wes tie p o win n o s ię zo s tawić p o lity k o m – d o łączy ł s ię jak iś in n y

g ło s . – Kied y o s tatn io p an Urq u h art s am o d wied ził tak ie miejs ca, n a lito ś ć b o s k ą? To , że n ie ma o d wag i – wy p o wied zian e ze s zk o ck im ak cen tem s ło wo zab rzmiało jak wo js k o we werb le wzy wające wo js k o d o atak u – s p o jrzeć w twarz o fiaro m s wo jej p o lity k i, n ie o zn acza, że in n i też mają u ciek ać o d teg o p ro b lemu . – Nie s k ry ty k o wałb y p an p o d ró ży k ró la p o d żad n y m wzg lęd em? M cKillin zro b ił p au zę. Niech s ęp y czek ają, s n u ją d o my s ły , n iecierp liwią s ię. Un ió s ł p o d b ró d ek , żeb y wy g ląd ać b ard ziej jak mąż s tan u , mn iej ek s p o n u jąc o b wis łe p o liczk i, tak jak to ćwiczy ł ty s iąc razy . – Id en ty fik u ję s ię całk o wicie z ty m, co zro b ił k ró l. Zaws ze zd ecy d o wan ie p o p ierałem ro d zin ę k ró lews k ą i u ważam, że p o win n iś my d zięk o wać lo s o wi za k ró la, k tó ry o d zn acza s ię tak ą tro s k ą i zaan g ażo wan iem. – Czy li ma p an a s tu p ro cen to we p o p arcie? Od p o wied ział p o wo li, d o b itn ie, z p ełn ą p o wag ą: – Stu p ro cen to we. – Czy p o ru s zy p an tę s p rawę w Izb ie Gmin ? – O, n ie. Nie mo g ę. Reg u lamin Izb y Gmin d o ś ć jas n o wy k lu cza ws zelk ie k o n tro wers y jn e d y s k u s je d o ty czące mo n arch y , ale n awet g d y b y je d o p u s zczał, i tak b y m teg o n ie zro b ił. J es tem g łęb o k o p rzek o n an y , że n as za ro d zin a k ró lews k a n ie p o win n a b y ć wy k o rzy s ty wan a p rzez p o lity k ó w d o wąs k ich celó w p arty jn y ch . Nie p lan u ję więc p o ru s zać tej k wes tii an i o rg an izo wać k o n feren cji p ras o wy ch . Nie b ęd ę ju ż ro zwijał b ard ziej teg o tematu , p o za p ro s ty m wy rażen iem mo jeg o p o g ląd u , iż k ró l ma p rawo ro b ić to , co właś n ie ro b i, a ja p o d zielam jeg o tro s k ę i o b awy o lo s n ieu p rzy wilejo wan y ch i marg in alizo wan y ch , k tó rzy s tan o wią tak zn aczn ą częś ć o b y wateli ws p ó łczes n ej Wielk iej Bry tan ii… PR-o wiec zaczął mach ać ręk ami n ad g ło wą i p rzeciąg n ął jed n ą p o g ard le. Czas k o ń czy ć. M cKillin p o wied ział wy s tarczająco d u żo , żeb y zn aleźć s ię n a p ierws zy ch s tro n ach g azet, a n ie d o ś ć, ab y o s k arżan o g o o wy k o rzy s ty wan ie s y tu acji. Nig d y n ie n ależy k armić s ęp ó w d o s y ta, zaws ze trzeb a p o zo s tawić im o ch o tę n a więcej. M cKillin s k ład ał p rzed k amerami o s tatn ie o ś wiad czen ie o włas n ej s k ro mn o ś ci, k ied y z u licy d o b ieg ło g ło ś n e trąb ien ie k lak s o n u . Po d n ió s ł wzro k i zo b aczy ł zielo n eg o ran g e ro v era, mijająceg o p o wo li jeg o d o m. Niech g o s zlag ! To b y ł jed en z p o s łó w Partii Lib eraln ej, s ąs iad mies zk ający n ieco d alej p rzy Ch ap el Street, k tó ry , k ied y ty lk o mó g ł, z rad o ś cią zak łó cał s p o tk an ia lid era o p o zy cji z d zien n ik arzami n a p ro g u jeg o d o mu . Im b ard ziej M cKillin p ro tes to wał, p o wo łu jąc s ię n a zas ad y fair p lay , ty m g ło ś n iejs ze i d łu żs ze s tawały s ię wy s iłk i s ąs iad a. Wied ział, że d la

p ro d u cen ta

p ro g ramu

telewizji

ś n iad an io wej

b ęd zie

to

o zn aczało

k o n iec

zain teres o wan ia wy wiad em, zo s tały mu więc ty lk o mo że d wie s ek u n d y tran s mis ji n a ży wo . M cKillin o wi zaś wieciły s ię o czy , u ś miech n ął s ię s zero k o i p o mach ał z p ewn ą p rzes ad ą w k ieru n k u o d d alająceg o s ię ran g e ro v era. Os iem milio n ó w wid zó w zo b aczy ło p o lity k a w n ajlep s zej fo rmie, b o d la ws zy s tk ich wy g ląd ało to tak , jak b y o d p o wiad ał z wd zięk iem i en tu zjazmem n a n ies p o d ziewan e p o zd ro wien ia jed n eg o ze s wo ich n ajb ard ziej zag o rzały ch zwo len n ik ó w. Do b rze mu tak , g n o jk o wi jed n emu . M cKillin n ie miał zamiaru p o zwo lić, żeb y co k o lwiek zep s u ło mu ten ws p an iały , jak s ię o k azy wało , d zień . Kied y p ro g ram p rzes zed ł z tran s mis ji n a ży wo d o s tu d ia, M o rtima Urq u h art o d erwała wzro k o d mig ająceg o ek ran u i s p o jrzała n a męża. Bawił s ię k awałk ami zwęg lo n eg o to s ta z u ś miech em b łąk ający m s ię n a u s tach .

Rozdział 39 Nie wiem, d laczeg o mó wi tak ie rzeczy , s k ąd mo g ę wied zieć? Nie jes tem p s y ch iatrą.

Au to k ar wio zący p rzed s tawicieli p ras y z Go rb als n a lo tn is k o n a p rzed mieś ciach Glas g o w zak o ły s ał s ię, s k ręcając o s tro n a p ark in g . M y cro ft, k tó ry s tał w p rzejś ciu , złap ał s ię czeg o ś mo cn o , p atrząc n a rezu ltaty s wo jej p racy . Więk s zo ś ć au to k aru zajmo wali d zien n ik arze, k tó rzy b y li wy czerp an i, ale zad o wo len i, ich materiały p rzez całe trzy d n i n ie s ch o d ziły z p ierws zy ch s tro n , wy d atk i mieli u zas ad n io n e co n ajmn iej jes zcze n a mies iąc. M y cro fto wi n ie s zczęd zo n o wy razó w u zn an ia za jeg o h erk u les o we wy s iłk i. Wid ział malu jącą s ię n a ich twarzach ży czliwo ś ć, au ten ty czn ą i g o rącą, aż jeg o wzro k p ad ł n a ty ln e rzęd y . Tam, n iczy m aro g an ccy u czn io wie, s ied zieli Ken Ro ch es ter i jeg o fo to g raf, a tak że in n a d wó jk a z k o n k u ren cy jn ej g azety , k tó ra tak że p rzy łączy ła s ię d o tras y w o s tatn iej ch wili. Nie b y li ak red y to wan y mi k o res p o n d en tami k ró lews k imi, lecz żeg lo wali p o d b an d erą d zien n ik ars k iej łatwizn y , k ażąc n azy wać s ię rep o rtaży s tami. Uwag a, k tó rą mu p o ś więcali, o raz wy celo wan e w jeg o s tro n ę, zamias t w k ró la, o b iek ty wy ap arató w n ie p o zo s tawiały M y cro fto wi wątp liwo ś ci co d o teg o , k to miał b y ć b o h aterem ich n as tęp n y ch rep o rtaży . Wieś ci wy raźn ie s ię ro zch o d ziły , s ęp y k rąży ły mu n ad g ło wą, a o b ecn o ś ć k o n k u ren cji zap ewn e jes zcze s zy b ciej s k ło n i je d o atak u . M iał mn iej czas u , n iż mu s ię wy d awało . Wró cił my ś lami d o s łó w, k tó re w ciąg u o s tatn ich k ilk u d n i zain s p iro wały jeg o i in n y ch , s łó w u s ły s zan y ch o d k ró la. O p o trzeb ie o d n alezien ia s ameg o s ieb ie, zareag o wan ia n a to , co czu ł w g łęb i d u s zy , s p rawd zen ia, czy p o trafił s tan ąć n a wy s o k o ś ci zad an ia, n ie ty lk o wy k o n u jąc s wo ją p racę, ale tak że jak o czło wiek . M u s iał p rzes tać u ciek ać. Po my ś lał o Ken n y m. Nie d ad zą mu s p o k o ju , b y ł teg o p ewien , to n ie w s ty lu Ro ch es teró w teg o ś wiata. Nawet g d y b y M y cro ft ju ż n ig d y s ię z n im n ie s p o tk ał, p o trak tu ją Ken n y ’eg o jak p aliwo p o d s y cające o g ień p o d s to s em, zn is zczą g o , żeb y d o b rać s ię d o M y cro fta, k tó reg o z k o lei zn is zczą, żeb y zas zk o d zić k ró lo wi. Nie czu ł g n iewu , n ie b y ło s en s u s ię zło ś cić. Tak ju ż d ziałał ten s y s tem. Bro ń my wo ln ej p ras y i d o d iab ła ze s łab y mi. Czu ł s ię o tęp iały , n iemal zu p ełn ie zimn y i zo b o jętn iały , p atrzy ł z d y s tan s u n awet n a włas n y lo s , jak b y o p u ś cił s wo je ciało i mó g ł p rzy g ląd ać s ię temu czło wiek o wi z o b iek ty wizmem fach o wca. W k o ń cu

p rzecież n im b y ł. Z ty łu au to k aru Ro ch es ter ro zmawiał k o n s p iracy jn y m s zep tem ze s wy m fo to g rafem, k tó ry n as tęp n ie p s try k n ął k o lejn ą s erię zd jęć, k ied y M y cro ft s tał n ad g ło wami d zien n ik arzy jak ak to r p rzed p u b liczn o ś cią, o d g ry wając jak iś wielk i d ramat o s k azan y m n a k lęs k ę. Do week en d u , p o my ś lał. Ty lk o ty le czas u mu zo s tało . Szk o d a, że to tak iemu ek s k remen to wi jak Ro ch es ter zo s tan ie p rzy p is an a zas łu g a o d k ry cia tej h is to rii, a n ie d wo rs k im k o res p o n d en to m, z k tó ry mi p raco wał i k tó rzy p rzez te ws zy s tk ie lata zy s k ali jeg o s zacu n ek . Sły s ząc trzas k mig awk i, zaczął s ię p rzek o n y wać, że jeg o s p o k ó j s to p n io wo n ik n ie, wy p alan y p iek ącą an ty p atią d o Ro ch es tera, z ty m jeg o u ś mies zk iem i p rzy miln y m g ło s em. Po czu ł, że zaczy n a s ię trząś ć, i złap ał s ię mo cn iej s ied zen ia. Nie s trać s amo k o n tro li, k rzy k n ął n a s ieb ie w my ś lach , b o in aczej tacy jak Ro ch es ter wy g rają, ro zerwą cię n a s trzęp y . Na lito ś ć b o s k ą, b ąd ź d o k o ń ca p ro fes jo n aln y , zak o ń cz to n a włas n y ch waru n k ach ! By li ju ż w g łęb i p ark in g u i k iero wali s ię w s tro n ę k rzątan in y h ali o d lo tó w. Fo to g raf Ro ch es tera zo b aczy ł p rzez o b iek ty w, jak M y cro ft p u k a k iero wcę w ramię i mó wi co ś , w wy n ik u czeg o au to k ar s k ręcił i zap ark o wał n a u b o czu , w cich ej zato czce w s p o rej o d leg ło ś ci o d termin alu . Kied y s ię zatrzy mali, M y cro ft o b d arzy ł o taczającą g o g ro mad ę d zien n ik arzy b lad y m u ś miech em. Stał w s amy m jej ś ro d k u . – Zan im s k o ń czy cie tę tras ę, jes t jes zcze jed n a częś ć tej h is to rii, o k tó rej n a razie n ie wiecie. M o że was zas k o czy ć. Nie ty lk o was , tak że s ameg o k ró la…

Rozdział 40 Ży cie s p ęd zo n e n a p o lo wan iach i p iep rzen iu to k iep s k i ty tu ł d o b y cia k ró lem, n ie mó wiąc ju ż o b y ciu try b u n em lu d o wy m.

Urq u h art s ied ział n a miejs cu d la s zefa rząd u w p rzed n ich ławach , o s ło n ięty ty lk o częś cio wo mó wn icą, lu s tru jąc wzro k iem armię p rzeciwn ik a, zło żo n ą z mach ający ch ręk ami i s trzęp iący ch języ k p o s łó w. Geo rg e Was h in g to n ? Czu ł s ię b ard ziej jak g en erał Cu s ter. Po wś ciąg liwo ś ć o p o zy cji, zad emo n s tro wan a n a p ro g u d o mu M cKillin a, wy p aro wała, k ied y o g ary z ty ln y ch ław zwęs zy ły k rew. Stan o wis k o p remiera wy mag ało n erwó w ze s tali, ab y zn o s ić g rad zajad ły ch s trzał i ws zy s tk ie n ik czemn e s zy d ers twa, jak ie p rzy s zły d o g ło wy p arlamen tarn emu wro g o wi. M u s iał wierzy ć w s ieb ie, całk o wicie, żeb y n ie d o p u ś cić wątp liwo ś ci, co jeg o p rzeciwn icy mo g lib y wy k o rzy s tać. Id ealn a, ab s o lu tn a, b ezk o mp ro mis o wa p ewn o ś ć s wo jej s p rawy . On i b y li mo tło ch em, k tó remu b rak o wało n ie ty lk o zas ad , ale tak że wy o b raźn i. Nie zd ziwiłb y s ię, g d y b y w ty m s wo im n o wo o d k ry ty m ro jalis ty czn y m ferwo rze zn iży li s ię d o o d ś p iewan ia h y mn u , tu i teraz, w s ali o b rad Izb y Gmin , jed y n y m miejs cu w cały m k ró les twie, d o k tó reg o mo n arch a n ie miał ws tęp u . Sp o jrzał n a Bes tię i u ś miech n ął s ię p o n u ro . Bes tia b y ł w k o ń cu czło wiek iem wiern y m s wo im p rzek o n an io m. Gd y in n i wo k ó ł n ieg o ry czeli, mach ali ręk ami i wp ro wad zali s ię w s tan wzmo żo n ej, ch o ć s fin g o wan ej p as ji, Bes tia ty lk o s ied ział i wy g ląd ał n a zażen o wan eg o . Sp rawa b y ła d la n ieg o ważn iejs za o d zwy cięs twa. Nie ch ciał o d rzu cić jej ty lk o p o to , b y wy k o rzy s tać o k azję d o u p o k o rzen ia p rzeciwn ik a. Ch o lern y id io ta. By li tak imi mało s tk o wy mi, n ieg o d n y mi o s o b n ik ami. Kazali n azy wać s ię p o lity k ami, lid erami, ale żad en z n ich n ie ro zu miał wład zy . On im p o k aże. I s wo jej matce. Po k aże jej, że jes t lep s zy o d Alis taira, zaws zy b y ł, zaws ze b ęd zie lep s zy o d n ich ws zy s tk ich . Bez wątp ien ia. Kied y wy czy tan o n azwis k o p ierws zeg o p o s ła, k tó ry miał zad ać p y tan ie, Urq u h art wied ział, co o d p o wie, b ez wzg lęd u n a jeg o treś ć. Zaws ze b y li w ty ch s wo ich p y tan iach tacy p rzewid y waln i. Będ zie d o ty czy ło k ró la. A p rzewo d n icząca Izb y zap ro tes tu je, ale o n i tak o d p o wie. Po d k reś li zas ad ę wy łączen ia mo n arch y z p o lity k i. Po tęp i ich źle s k ry wan ą p ró b ę wciąg n ięcia k ró la w p arty jn ą wo jn ę. Zas u g eru je, że k ażd y ch o lern y g łu p ek p o trafi zd iag n o zo wać p ro b lemy , n ato mias t o d p o wied zialn y

p o lity k s zu k a ro związań . Po d ju d zi ich , żeb y p o d n ieś li jak n ajwięk s zy k rzy k , n awet jeś li miało to o zn aczać d la n ieg o p o p o łu d n ie u p o k o rzeń , i związali s ię jak n ajś ciś lej z k ró lem, tak ab y ju ż n ig d y n ie mo g li ro zp lątać ty ch węzłó w. Wted y i ty lk o wted y p rzy jd zie p o ra n a zep ch n ięcie J eg o Kró lews k iej M o ś ci ze s zczy tu . – Ch o lera! Ch o lera! Ch o lera!!! – Przek leń s twa o d b ijały s ię o d ś cian , k ied y Stamp er d ał u p u s t s wo jej fu rii, zag łu s zając n a ch wilę s p ik era w telewizji. Sally i Urq u h art n ie b y li s ami. W jed n y m z d u ży ch s k ó rzan y ch fo teli w g ab in ecie s ied ział Stamp er, reag u jąc n a o g ląd an e wiad o mo ś ci wzb u rzen iem

p remiera

i o b g ry zan iem p azn o k ci. Po raz p ierws zy o d p o czątk u ich relacji Urq u h art d zielił s p ęd zan y z n ią czas z k imś jes zcze. M o że ch ciał, żeb y in n i s ię d o wied zieli, mo że s tała s ię d la n ieg o s y mb o lem s tatu s u , k o lejn y m rek wizy tem jeg o męs k o ś ci i eg o . A mo że p o p ro s tu ch ciał wid o wn i, k tó ra b y łab y ś wiad k iem k o lejn eg o z jeg o triu mfó w. J eś li tak , mu s iał b y ć p o ważn ie ro zg o ry czo n y ro zg ry wający mi s ię n a ich o czach s cen ami. – Dziś p o p o łu d n iu n as tąp ił zd u miewający fin ał k ró lews k iej p o d ró ży p o k raju : s ek retarz p ras o wy k ró la, Dav id M y cro ft, o g ło s ił s wo ją rezy g n ację – mó wił rep o rter. – J es tem h o mo s ek s u alis tą. – Zd jęcia M y cro fta n ie b y ły s zczeg ó ln ie wy raźn e, zro b io n e p o d ś wiatło wp ad ające p rzez o k n a au to k aru , ale wy s tarczy ły . Oto czo n y s ied zący mi d zien n ik arzami, u d zielał im in fo rmacji, tak jak to czy n ił p rzez lata, n iczy m ak to r p o ru s zający u wid zó w te s tru n y , k tó re ch ce p o ru s zy ć. Nie mieli p rzed s o b ą u ciek in iera z ro zb ieg an y m wzro k iem i s p o co n y m czo łem, zas zczu teg o , p rzy p arteg o d o mu ru . To b y ł czło wiek , k tó ry p an o wał n ad s o b ą i n ad b ieg iem wy d arzeń . – M iałem n ad zieję, że mo je ży cie p ry watn e p o zo s tan ie p ry watn e i n ie b ęd zie in g ero wało w mo je o b o wiązk i wo b ec k ró la, ale n ie mo g ę d łu żej b y ć teg o p ewn y . Dlateg o s k ład am rezy g n ację. – J ak a b y ła reak cja k ró la? – d ał s ię s ły s zeć g ło s jed n eg o z rep o rteró w. – Nie wiem. J es zcze mu n ie p o wied ziałem. Kied y o s tatn io p o p ro s iłem g o o p rzy jęcie mo jej d y mis ji, o d mó wił. J ak ws zy s cy wiecie, jes t czło wiek iem p ełn y m n ajg łęb s zeg o ws p ó łczu cia i wy ro zu miało ś ci. J ed n ak zad an ie, jak ie ma p rzed s o b ą mo n arch a, jes t ważn iejs ze o d jed n o s tk i, a ju ż s zczeg ó ln ie s ek retarza p ras o weg o , więc zd ecy d o wałem s ię zwo ln ić g o o d ws zelk iej o d p o wied zialn o ś ci, o g łas zając s wo ją rezy g n ację p u b liczn ie, p rzed wami. M am ty lk o n ad zieję, że J eg o Kró lews k a M o ś ć zro zu mie.

– Ale d laczeg o n ib y b y cie h o mo s ek s u alis tą ma b y ć p rzes zk o d ą w wy k o n y wan iu p rzez p an a tej p racy ? M y cro ft wy k rzy wił twarz w wy razie g o rzk ieg o ro zb awien ia. – To wy p y tacie mn ie? – Ro ześ miał s ię, jak b y u s ły s zał u miark o wan ie d o b ry d o wcip . Żad n ej n iech ęci, żad n y ch wark n ięć o s aczo n eg o zwierzęcia. Bo że, có ż to b y ł za ś wietn y wy s tęp . – Sek retarz p ras o wy ma b y ć k an ałem, p rzez k tó ry p rzep ły wają wiad o mo ś ci, a n ie ich celem. Sp ek u lacje n a temat mo jeg o ży cia p ry watn eg o u n iemo żliwiły b y mi wy k o n y wan ie o b o wiązk ó w s łu żb o wy ch . – Dlaczeg o p rzez ty le lat s ię u k ry wałeś ? – To Ro ch es ter z ty łu au to b u s u . – Uk ry wałem? Nie. Os tatn io ro zp ad ło s ię mo je wielo letn ie małżeń s two . Zaws ze b y łem wiern y żo n ie i jes tem jej g łęb o k o wd zięczn y za s p ęd zo n e razem s zczęś liwe lata. Ale wraz z ty m ro zs tan iem p ewn e rzeczy zro zu miałem n a n o wo i d o s trzeg łem, że b y ć mo że to o s tatn ia o k azja, żeb y b y ć czło wiek iem, k tó ry m ch y b a zaws ze ch ciałem b y ć. Do k o n ałem teg o wy b o ru . Niczeg o n ie żału ję. Tą całk o witą s zczero ś cią o d p arł atak . Po za ty m więk s zo ś ć zg ro mad zo n y ch tu o s ó b to jeg o s tarzy k o led zy , p rzy jaciele, b y ło wy raźn ie wid ać atmo s ferę ws p ó łczu cia i ży czliwo ś ci. M y cro ft d o b rze wy b rał zaró wn o mo men t, jak i p rzes łu ch u jący ch . Urq u h art wy łączy ł s ię, k ied y telewizy jn y rep o rter k o n ty n u o wał h is to rię k ró lews k ieg o s ek retarza, k tó reg o o p is ał jak o „d arzo n eg o d u ży m s zacu n k iem i s y mp atią”, n a tle materiału filmo weg o z właś n ie zak o ń czo n ej p o d ró ży k ró la. – Samo lu b n y d rań – mru k n ął Stamp er. – M y ś lałam, że ch cieliś cie s ię g o p o zb y ć – wtrąciła Sally . – Ch cieliś my , żeb y g o p o wies ili, a n ie żeb y o d s zed ł k u zach o d zącemu s ło ń cu , z d źwięczący m mu w u s zach ap lau zem tłu mu – wark n ął Stamp er. Sally p o d ejrzewała, że iry to wała g o jej o b ecn o ś ć w miejs cu , k tó re b y ło wcześ n iej wy łączn ie męs k ą d o men ą. – Us p o k ó j s ię, Tim – o d p arł Urq u h art. – Nas zy m celem n ie b y ł M y cro ft, ty lk o k ró l. A ten o g ląd a s wo je k ró les two ze s zczy tu , ale ziemia zaczy n a mu s ię ju ż u s u wać s p o d s tó p . Zb liża s ię p o ra, żeb y p o d ać mu p o mo cn ą d ło ń . Ch y b a n ajlep iej p ro s to w k rzy ż. – Ale mas z ty lk o ty d zień , zan im… Te zd jęcia z tras y k ró la s ą d la cieb ie zab ó jcze, Fran cis – p o wied ziała cich o , d ziwiąc s ię jeg o o p an o wan iu . Sp o jrzał n a n ią tward o , zmru żo n y mi o czami, jak b y ją b es ztał za b rak wiary . – Ależ s ą zd jęcia, d ro g a Sally , i zd jęcia.

Twarz p rzeciął mu p o n u ry u ś miech , lecz o czy p o zo s tały n iewzru s zo n e jak s k ała. Po d s zed ł d o b iu rk a, wy jął z p o rtfela k lu czy k i p o wo li o two rzy ł g ó rn ą s zu flad ę. Wy ciąg n ął z n iej d u żą s zarą k o p ertę i wy s y p ał jej zawarto ś ć n a b iu rk o . Każd y ru ch wy k o n ał z p recy zją, jak ju b iler p rezen tu jący n ajd ro g o cen n iejs ze k amien ie. Na b lacie leżały fo to g rafie, mo że tu zin , ws zy s tk ie k o lo ro we. Wy b rał d wie i p o d n ió s ł tak , żeb y Sally i Stamp er wy raźn ie je wid zieli. – Co o n ich s ąd zicie? Nie b y ła p ewn a, czy ch o d zi mu o zd jęcia, czy wy ek s p o n o wan e n a n ich p iers i. Dwie fo to g rafie, p o d o b n ie jak ws zy s tk ie p o zo s tałe, p rzed s tawiały n iczy m n ies k ręp o wan e wd zięk i k s iężn ej Ch arlo tte. J ed y n ą wariacją n a ten g łó wn y temat b y ła d o k ład n a p o zy cja jej ciała o raz ak ro b acje to warzy s ząceg o jej mło d zień ca. – A n iech mn ie – wes tch n ął Stamp er. – J ed n ą z więk s zy ch u ciążliwo ś ci w b y ciu p remierem jes t to , że p o wierza mu s ię ró żn e s ek rety . His to rie, k tó ry ch n ig d y s ię n ie o p o wiad a. Tak ie jak o p o wieś ć mło d eg o k o n iu s zeg o d wo rs k ieg o , k tó ry o b awiając s ię, iż jeg o u lu b io n a p o zy cja u b o k u k s iężn ej i n a n iej jes t zag ro żo n a, p o s tarał s ię o p o lis ę u b ezp ieczen io wą w fo rmie ty ch o to fo to g rafii. – A n iech mn ie – p o wtó rzy ł Stamp er, p rzeg ląd ając zd jęcia. – Pech k o n iu s zeg o p o leg ał n a ty m – ciąg n ął Urq u h art – że p ró b o wał s p ien ięży ć p o lis ę u n iewłaś ciweg o czło wiek a, d zien n ik arza ś led czeg o , k tó ry ak u rat jes t tak że b y ły m p raco wn ik iem s łu żb b ezp ieczeń s twa. I tak fo to g rafie wy ląd o wały w mo jej s zu flad zie, p o d czas g d y n ies zczęs n emu , u s y ch ającemu z miło ś ci k o ch an k o wi p o wied zian o jas n o i wy raźn ie, że wy rwie mu s ię jąd ra, jeś li jak ieś k o p ie zd jęć trafią n a Fleet Street. – Zab rał Stamp ero wi fo to g rafie, o d k tó ry ch ten n ieco za d łu g o n ie mó g ł s ię o d erwać. – Co ś mi mó wi, Timo th y , że za k ilk a d n i n ie ch ciałb y m b y ć w jeg o s k ó rze. Ob aj s p ro ś n ie zarech o tali, ale Urq u h art zau waży ł, że Sally n ie wy d aje s ię p o d zielać ich h u mo ru . – Co ś cię g ry zie, Sally ? – Czu ję, że to n ie w p o rząd k u . To k ró l ci s zk o d zi, n ie M y cro ft an i k s iężn a. – Najp ierw k o n ary … – Ale o n a n ic n ie zro b iła. Nie jes t w to wp lątan a. – Nied łu g o b ęd zie – p ry ch n ął Stamp er. – Po wied zmy , że to ry zy k o zawo d o we – d o d ał Urq u h art. J eg o u ś miech n ieco

zb lad ł. – A co z jej ro d zin ą? J ak i wp ły w b ęd zie to miało n a jej d zieci? – W jej g ło s ie zaczy n ała p o b rzmiewać n u ta u p o ru , a jej p ełn e, wy razis te warg i wy d ęły s ię wy zy wająco . Od p o wied ział jej p o wo li, z lo d o watą s tan o wczo ś cią: – Wo jn a ro d zi cierp ien ie. J es t wiele n ies zczęs n y ch o fiar. – J ej jed y n y m g rzech em, Fran cis , jes t to , że zo s tała o b d arzo n a zd ro wy m p o p ęd em s ek s u aln y m i mężem n ied o jd ą z an g iels k ieg o ch o wu ws o b n eg o . – J ej g rzech właś n ie wy ch o d zi n a jaw. – Ty lk o d lateg o , że jes t k o b ietą! – Daru j s o b ie tę s o lid arn o ś ć jajn ik ó w – wark n ął Urq u h art ze zło ś cią. – Przez całe ży cie o p ły wała w d o s tatk i, s erwo wan e p rzy k ró lews k im s to le, a teraz p rzy s zed ł czas , żeb y zap łaciła za to rach u n ek . J u ż miała o d p o wied zieć, ale d o s trzeg ła b ły s k w jeg o o czach i u g ry zła s ię w języ k . Nie wy g rałab y tej k łó tn i, a to cząc d alej s p ó r, mo g łab y zn aczn ie więcej s tracić. Po wied ziała s o b ie w d u ch u , że n ie mo że b y ć tak a n aiwn a. Czy ż o d zaws ze n ie wied ziała, że d la k o b iety s ek s b y ł n iczy m więcej n iż n arzęd ziem, b ro n ią, k tó ra częs to wp ad ała w ręce mężczy zn ? Od wró ciła s ię, d ając za wy g ran ą. – Tim, d o p iln u j, żeb y p o rząd n ie p o ro ztrząs an o te zd jęcia. Na razie weź ty lk o d wa. Res ztę zo s taw. Stamp er s k in ął g ło wą i wy k o rzy s tał o k azję, b y s ch y lić s ię n ad b iu rk iem i jes zcze raz p rzejrzeć fo to g rafie. – Teraz, Tim. J eś li b y łb y ś łas k aw. Stamp er p o d erwał g ło wę i zamru g ał, p rzen o s ząc wzro k z Urq u h arta n a Sally , a p o tem zn ó w n a Urq u h arta. W jeg o o czach p o jawił s ię b ły s k zro zu mien ia, a wraz z n im – ry walizacji. Bab k a wp y ch ała mu s ię n a ch ama w relację z s zefem, a w d o d atk u miała p rzewag ę, z k tó rą n awet Stamp er, z całą s wo ją p rzeb ieg ło ś cią i talen tem d o in try g , n ie mó g ł k o n k u ro wać. – Zab io rę s ię d o teg o n aty ch mias t, Fran cis . – Po d n ió s ł d wa zd jęcia i rzu cił Sally o s tre s p o jrzen ie. – Do b ran o c ws zy s tk im. – Po czy m wy s zed ł. Żad n e z n ich p rzez d łu żs zą ch wilę n ic n ie mó wiło . Urq u h art p o zo ro wał n o n s zalan cję, z wielk ą u wag ą p o p rawiając o s tre jak b rzy twa k an ty s wo ich s p o d n i, ale k ied y wres zcie s ię o d ezwał, łag o d n y to n p rzeczy ł k ry jącej s ię w jeg o s ło wach g ro źb ie.

– Nie wy co fu j s ię teraz, o , wró żk o . – On a b ard zo k iep s k o n a ty m wy jd zie. – Alb o o n i, alb o ja. – Wiem. – Nad al mam cię p o s wo jej s tro n ie? W o d p o wied zi p o d es zła d o n ieg o p o wo li i p o cało wała n amiętn ie, n ap ierając n a n ieg o ciałem i wp y ch ając mu języ k d o u s t. Nie mięło k ilk a s ek u n d , a jeg o d ło n ie d o b ierały s ię d o n iej, ś cis k ając b o leś n ie. Wied ziała, że to g n iew i zwierzęcy in s ty n k t. Bru taln y m ru ch em p ch n ął ją n a b iu rk o , p o ch y lo n ą w p rzó d , zmiatając n a b o k p rzy b o rn ik n a d łu g o p is y o raz telefo n i p rzewracając o p rawio n ą w ramk ę fo to g rafię żo n y . Po d win ął Sally s p ó d n icę, zarzu cając ją jej n a p lecy , i p rzy warł d o n iej, ro zry wając jej b ielizn ę, ws zed ł w n ią s iłą, u g n iatając d ło ń mi jej p o ś lad k i tak mo cn o , że s k rzy wiła s ię z b ó lu , czu jąc wb ijające s ię w jej ciało p azn o k cie. Leżała twarzą n a b iu rk u , z n o s em i p o liczk iem p rzy ciś n ięty mi mo cn o d o wy ś ciełan eg o s k ó rą b latu . I co ś s o b ie p rzy p o mn iała. Kied y miała mo że trzy n aś cie lat, s k ró ciła s o b ie d ro g ę d o k in a, wch o d ząc w zau łk i Do rch es ter, i tam s tan ęła twarzą w twarz z k o b ietą leżącą p rzed n ią częś cią ciała n a mas ce s amo ch o d u . By ła czarn o s k ó ra, miała jas k rawo czerwo n e u s ta i mo cn o u malo wan e o czy , o tward y m, zn iecierp liwio n y m, zn u d zo n y m s p o jrzen iu . Sto jący za n ią mężczy zn a b y ł g ru b y i b iały . Sk lął Sally o b rzy d liwy mi, p lu g awy mi s ło wami, ale n ie p rzes tał. Ws p o mn ien ie wró ciło d o n iej z całą s wo ją lo d o watą jas n o ś cią, g d y p azn o k cie Urq u h arta wb ijały s ię jej jes zcze mo cn iej w s k ó rę, a o n a leżała z twarzą p rzy ciś n iętą b o leś n ie d o ro zs y p an y ch n a b lacie fo to g rafii. Ch ciało jej s ię p łak ać, n ie z ek s tazy , ty lk o z b ó lu i u p o k o rzen ia. Ale ty lk o zag ry zła warg i.

Rozdział 41 Ko n cep cja mo n arch ii d zied ziczn ej p rzy p o min a tro ch ę b u telk ę wy k win tn eg o s zamp an a, k tó ra zb y t d łu g o s tała o twarta.

M y cro ft zn alazł g o n a wrzo s o wis k ach p o wy żej Balmo ral, d o k ąd częs to ch o d ził, k ied y co ś g o trap iło i ch ciał b y ć s am, n awet w ś ro d k u zimy , g d y n a ziemi leżał ś n ieg i wiał ws ch o d n i wiatr, k tó ry n ie n ap o tk ał żad n ej p rzes zk o d y , o d k ąd n ab rał s iły w cien iu Uralu , d wa ty s iące mil s tąd . Tam, n a g ó rze, k ry ły s ię o d wieczn e d u ch y , p o wied ział k ied y ś , k tó re czaiły s ię w zak amark ach g ran ito wy ch s k ał i ś p iewały , lecąc z wiatrem p rzez wrzo s y , d łu g o p o ty m, jak jelen ie zd ąży ły s ię s ch ro n ić n a n iżs zy ch p as twis k ach . Kró l wid ział, jak M y cro ft s ię zb liża, ale s ię n ie p rzy witał. – Nie miałem wy b o ru . M y n ie mieliś my . – M y ? Od k ied y to s ię ze mn ą s k o n s u lto wałeś ? – To n k ró la zd rad zał p o czu cie zn iewag i i o s o b is tej k rzy wd y . Gn iew – a mo że b y ł to ty lk o wiatr? – zaró żo wił mu p o liczk i. – Wziąłb y m two ją s tro n ę – p o wied ział p o wo li. – M y ś li p an , że n ie zd awałem s o b ie z teg o s p rawy ? – Ty m razem to M y cro ft d ał u p u s t fru s tracji. – To d lateg o mu s iałem p o zb awić p an a d ecy zji w tej s p rawie. Po ra zacząć iś ć za g ło s em ro zu mu zamias t za g ło s em s erca. – Nie p o p ełn iłeś żad n eg o p rzes tęp s twa, Dav id zie, n ie złamałeś żad n eg o p rawa. – A o d k ied y tak ie rzeczy mają zn aczen ie? Stałb y m s ię k o lo s aln ą zawad ą. Zamias t s łu ch ać teg o , co ma p an d o p o wied zen ia, ś mialib y s ię ze mn ie, p rzy s łan iając u s ta d ło n ią. Po d jął p an o g ro mn e o s o b is te ry zy k o , żeb y trafić lu d zio m d o p rzek o n an ia, b ez p rzes zk ó d n ieś ć s wó j p rzek az, a ja właś n ie b y m p rzes zk ad zał, b y łb y m k o lejn y m p retek s tem, p o zwalający m im o d ejś ć o d tematu i s iać zamęt. Nie ro zu mie p an ? Nie o d s zed łem wb rew p an u . Od s zed łem z p an a p o wo d u . – Urwał, wp atru jąc s ię w u n o s zącą s ię n ad wrzo s o wis k iem mg łę i k u ląc s ię w p o ży czo n ej k u rtce n arciars k iej. – No i o czy wiś cie jes t k to ś jes zcze. O n im też mu s zę my ś leć. Ch ro n ić go. – Czu ję s ię n iemal zazd ro s n y . – Nig d y n ie s ąd ziłem, że to mo żliwe, ab y m mó g ł k o ch ać d wó ch mężczy zn w tak ró żn y s p o s ó b . – M y cro ft wy ciąg n ął ręk ę i d o tk n ął ramien ia k ró la, co b y ło n iewy b aczaln y m p rzewin ien iem s łu g i wo b ec mo n arch y , ale s ło wa, k tó re p ad ły , o raz lo d o waty wiatr o d arły s y tu ację z ceremo n iału .

– J ak ma n a imię? – Ken n y . – Zaws ze b ęd zie mile wid zian y . Razem z to b ą. W p ałacu . Kró l p rzy k ry ł d ło ń M y cro fta s wo ją. Ten s p u ś cił g ło wę, jak b y p o d ciężarem wd zięczn o ś ci i emo cji. – To , co s ię d ziało międ zy n ami, to b y ła b ard zo p ry watn a s p rawa, n ien ad ająca s ię n a p ierws ze s tro n y g azet, n ieg o to wa n a to u jad an ie p s ó w, n a to , b y p rzewracać mu ży cie d o g ó ry n o g ami – wy jaś n ił M y cro ft. – Tak ie ro ś lin y rzad k o k witn ą, k ied y o b rzu ca s ię je g rad em in s y n u acji i g n o jem p u b liczn eg o ro zg ło s u . – Po ważn ie s ię o b awiam, że to ws zy s tk o mo g ło b y ć d la n ieg o za d u żo . Ale d zięk u ję. Wiatr s zu miał we wrzo s ach , n is k o , żało b n ie, a ś wiatło zaczęło g as n ąć, jak b y d emo n y n o cy p rzy b y wały , b y o b jąć ziemię z p o wro tem w p o s iad an ie. – Ws zy s tk o to b y ło tak im n iefo rtu n n y m zb ieg iem o k o liczn o ś ci, Dav id zie. – Zab awn e, ale czu ję n iemal u lg ę, jak b y m s ię o d czeg o ś u wo ln ił. Nie żału ję. Ale to n ie b y ł żad en zb ieg o k o liczn o ś ci. – To zn aczy ? – Nie b ard zo wierzę w p rzy p ad k i. Wy b rali tak i mo men t, żeb y p o mn iejs zy ć zn aczen ie p an a p o d ró ży , zas zk o d zić w ró wn ej mierze p an u , co mn ie. – Kto ? – Kto ś , k to miał mo ty w, b y p an a zaatak o wać. I k to miał k u temu s p o s o b n o ś ć. Kto ś , k to zn a p o s ła z Dag en h amu i k to ma ś ro d k i, żeb y wy ś led zić zas trzeżo n y n u mer telefo n u . – M u s iałb y to b y ć k to ś , k to p o trafi zn iży ć s ię d o tak ieg o p o zio mu . – Najn iżs zeg o . I b ęd zie d alej p an a ś cig ał, n iech p an n ie ma co d o teg o wątp liwo ś ci. Będ zie więcej tak ich atak ó w. – W tak im razie mam n ad zieję, że o d n ajd ę w s o b ie two ją o d wag ę. – J u ż ją p an zn alazł. Teraz p o trzeb u je p an ty lk o o d wag i, żeb y s k o n fro n to wać s ię z s amy m s o b ą, s am p an to p o wied ział. Od eg rać ro lę czło wiek a, to p an a włas n e s ło wa. Ko n fro n tacja z in n y mi n ie jes t aż tak ą męczarn ią, mo że mi p an wierzy ć. Ale ch y b a ju ż p an to wie. – Będ ę p o trzeb o wał two ich rad , Dav id zie, b ard ziej n iż k ied y k o lwiek , jeś li, jak mó wis z, rzeczy wiś cie b ęd zie jes zcze g o rzej.

Najp ierw p o wo li, p o tem z ro s n ącą s iłą, n a d wie s amo tn e p o s tacie zaczęły s p ad ać k ro p le marzn ąceg o d es zczu . Szy b k o zap ad ała ciemn o ś ć. – Zatem n ajlep s za rad a, jak ą mam d la p an a, s ir, to żeb y ś my wy n ieś li s ię z teg o ch o lern eg o wrzo s o wis k a, zan im o b aj zamarzn iemy n a ś mierć i zao s zczęd zimy Fran cis o wi Urq u h arto wi k ło p o tu .

Rozdział 42 Niech wciąg ają k o k s .

Lu ty : d ru g i ty d zień Wy s tarczy ła n iecała s ek u n d a, b y o d eb rać d zwo n iący telefo n w s ali o p eracji walu to wy ch jed n ej z czo ło wy ch in s ty tu cji fin an s o wy ch City , ro zlo k o wan y ch wzd łu ż Tamizy , tam, g d zie p o n ad trzy s ta lat temu wy b u ch ł wielk i p o żar, k tó ry zn is zczy ł p o ło wę Lo n d y n u . Nie p o trzeb a b y b y ło k o lejn eg o p o żaru , żeb y p o n o wn ie zru jn o wać City , żarto wan o , wy s tarczy ło b y jes zcze jed n o p rzejęcie d o k o n an e p rzez jak ąś jap o ń s k ą k o rp o rację. Z o d b ieran iem telefo n ó w n ig d y tu n ie zwlek an o . Ró żn icę międ zy k lęs k ą a s u k ces em częs to mo żn a b y ło zmierzy ć w s ek u n d ach , a g łó wn y d ealer walu to wy n ie mó g ł s o b ie p o zwo lić n a p rzy łap an ie n a d rzemce an i p rzez ry n k i, an i p rzez żad n eg o z p o zo s tały ch s ied emn as tu d ealeró w walu to wy ch , z k tó ry ch ws zy s cy zazd ro ś cili mu p o s ad y i wiążący ch s ię z n ią p ro wizji. Głó wn y d ealer wró cił my ś lami z p o k ład u ru jn u jąco mo d n eg o czterd zies to s to p o weg o jach tu mo to ro weg o , k tó ry właś n ie zg o d ził s ię k u p ić, i s k o n cen tro wał s ię n a g ło s ie w s łu ch awce. Nie b y ła to jed n ak żad n a tran s ak cja, lecz p y tan ie o d jed n eg o z jeg o liczn y ch k o n tak tó w p ras o wy ch . – Sły s załeś p lo tk i o jak imś s k an d alu w p ałacu , J im? – J ak ie p lo tk i? – A, n ic k o n k retn eg o . Tak ie tam g ad an ie, że k ro i s ię co ś , co zap ewn e s to rp ed u je k ró lews k i jach t. – Ro zmó wca n ie mó g ł wid zieć g ry mas u n a twarzy d ealera. – Naczeln y k aże n am ws zy s tk im to s p rawd zić, w s u mie to tro ch ę tak ie s zero k ie zarzu can ie s ieci. Ale co ś tu zalatu je. Dealer p o raz k o lejn y rzu cił o k iem n a mo n ito r, s p rawd zając k łęb iące s ię tam czerwo n e, czarn e i żó łte liczb y . Fu n t s zterlin g rad ził s o b ie d o b rze, u wag a ws zy s tk ich k o n cen tro wała s ię d ziś n a ru b lu , p o wiad o mo ś ciach z M o s k wy o n o wy m wy b u ch u zamies zek s p o wo d o wan y ch b rak iem ży wn o ś ci. Ob ezwład n iająco s u ro wa zima n ajwy raźn iej zamro ziła zaró wn o zd o ln o ś ci p rzy wó d có w, jak i p rężn o ś ć ry n k ó w walu to wy ch . Dealer p rzetarł o czy , żeb y s ię u p ewn ić; b o lały g o o d ciąg łeg o wy s iłk u , ale n ie ś miał n o s ić w b iu rze o k u laró w. Na jeg o s tan o wis k u ch o d ziło p rzed e ws zy s tk im o zach o wan ie p ewn o ś ci s ieb ie, a w wiek u trzy d zies tu s ied miu lat n ie

mó g ł s o b ie p o zwo lić n a n ajd ro b n iejs ze o zn ak i s tarzen ia s ię czy p o d u p ad an ia n a zd ro wiu . Zb y t wielu p rzeb ierało ju ż n o g ami, b y g o wy p ch n ąć z fo tela. – Nic tu n ie s ły s załem, Pete. Nie ma żad n ej ak ty wn o ś ci n a ry n k ach . – M ó wię ci, że u mn ie zd ecy d o wan ie ro b i s ię s zu m, p tas zk i zaczy n ają ćwierk ać, a mu s zk i b rzęczeć. – M o że to p o p ro s tu k o lejn a p o rcja k ró lews k ieg o łajn a ro zrzu can a p o k ró lews k ich p ark ach . – No , mo że – o d p arł d zien n ik arz b ez p rzek o n an ia. – Daj zn ać, jak co ś u s ły s zy s z, d o b ra? Dealer wcis n ął g u zik , żeb y p rzerwać p o łączen ie, i wró cił d o mas o wan ia s o b ie g ałek o czn y ch , ro zmy ś lając jed n o cześ n ie n ad ty m, jak b y tu jes zcze wziąć k red y t p o d i tak ju ż p o tężn ą h ip o tek ę d o mu , ab y zas p o k o ić s wo ją n ajn o ws zą materialn ą zach cian k ę. M arzy ł o n ag ich d ziewczy n ach , cały ch w u ś miech ach i o lejk u k o k o s o wy m, ro zło żo n y ch n a wzmo cn io n y m k ev larem p o k ład zie z włó k n a s zk lan eg o , k ied y telefo n zn ó w zad zwo n ił. Ty m razem b y ł to k lien t, k tó ry s ły s zał p o d o b n e p lo tk i i ch ciał wied zieć, czy n ie p rzerzu cić s ię s zy b k o n a d o lary alb o jen y . Nas tęp n e mu s zk i. A g d y d ealer s p o jrzał raz jes zcze n a mo n ito r, cy ferk i d la fu n ta s zterlin g a zaczęły mig ać n a czerwo n o . Sp ad ek . Niewielk i, ty lk o o k ilk a p ip s ó w, ale b y ła to k o lejn a ws k azó wk a. Czy mó g ł p o zwo lić s o b ie n a to , żeb y je ig n o ro wać? Ch o lera, ro b ił s ię n a to za s tary , mo że p o win ien s p ak o wać man atk i i p o żeg lo wać p rzez ro k p o Karaib ach , zan im zn ajd zie s o b ie jak ąś p o rząd n ą p racę. Ale jes zcze n ie teraz, n ajp ierw mu s i trafić o s tatn ią d u żą tran s ak cję, b y s tarczy ło n a jach t i n a p rzek lętą h ip o tek ę. Wcis n ął g u zik w ap aracie, k tó ry łączy ł g o z b ro k erami i ich b ezu s tan n ą recy tacją k u rs ó w k u p n a i s p rzed aży . – Kab el? – zap y tał. Tak w żarg o n ie d ealeró w mó wiło s ię n a k u rs fu n ta s zterlin g a d o d o lara, co wy wo d ziło s ię z czas ó w, k ied y d wa wielk ie imp eria fin an s o we Lo n d y n u i No weg o J o rk u b y ły p o łączo n e jed y n ie n ien as y co n ą ch ciwo ś cią i p o d mo rs k im k ab lem. – Dwad zieś cia, d wad zieś cia p ięć. Pięć n a d zies ięć – ro zleg ło s ię wś ró d trzas k ó w. Nib y ży li w ep o ce lo tó w k o s miczn y ch , a wciąż n ie p o trafili n ap rawić p o łączen ia z s alą b ro k eró w, o d d alo n ą o rzu t b eretem. A mo że s łu ch też mu s zwan k o wał? Wes tch n ął. Raz k o zie ś mierć. Niech b ęd zie p ięć milio n ó w. – Two je. Pięć. Wy p rzed aż fu n ta właś n ie s ię zaczęła.

Drzwi d o g ab in etu n aczeln eg o zo s tały zatrzaś n ięte. Niczeg o to n ie zmien iało – ws zy s cy w red ak cji i tak za k ilk a min u t s ię d o wied zą. Zas tęp ca, red ak to r d ziału wiad o mo ś ci i fo to ed y to r s tali wo k ó ł b iu rk a n aczeln eg o w fo rmacji p rzy wo d zącej n a my ś l Siu k s ó w o k rążający ch p o ciąg , ale o n n ie miał zamiaru p o d d awać s ię b ez walk i. – Nie d am teg o n a p ierws zą s tro n ę. Są o b rzy d liwe. To n aru s zen ie p ry watn o ś ci. – To ś wietn y temat – o d rzek ł jeg o zas tęp ca p rzez zaciś n ięte zęb y . – Zn as z reg u łę ś n iad an io wą wy d awcy . Na p ierws zej s tro n ie n ie mo że b y ć n iczeg o , co b y u raziło d wie s tars ze p an ie czy tające g azetę p rzy ś n iad an iu – o d p aro wał n aczeln y . – I d lateg o n ik t p o za s tars zy mi p an iami n ie czy ta ju ż n as zej g azety ! Naczeln y ch ciał wep ch n ąć te s ło wa zas tęp cy z p o wro tem d o g ard ła, ale n ie mó g ł, b o id en ty czn y ch u ży wał s am w co raz częs ts zy ch k łó tn iach ze s tarzejący m s ię wy d awcą. Po p atrzy ł jes zcze raz n a d wie d u że fo to g rafie, ju ż o b ry s o wan e n a czerwo n o tam, g d zie miały zo s tać p rzy cięte, żeb y u wag a k o n cen tro wała s ię n ie n a n ieis to tn y ch s zczeg ó łach , tak ich jak łó żk o , ro zrzu co n e p o d u s zk i i s p lątan e n o g i, ale n a ciele i twarzy k s iężn ej. – Nie mo żemy . To p o p ro s tu o b s cen iczn e. Fo to ed y to r b ez s ło wa p o ch y lił s ię n ad b iu rk iem i za p o mo cą czerwo n eg o o łó wk a i lin ijk i n ary s o wał d wie zg rab n e lin ie, o d cin ające o b ie fo to g rafie tu ż p o wy żej b ro d awek s u tk o wy ch . W k ad rze zo s tało to , co wid zian o ju ż n a n iezliczo n y ch p lażo wy ch zd jęciach k s iężn ej, lecz n ie zmien iało to d iametraln ie p rzek azu . Wy raz jej twarzy , wy g ięte w łu k p lecy i języ k w jej u ch u mó wiły ws zy s tk o . – Co ma d o p o wied zen ia p ałac? – zap y tał zmęczo n y m g ło s em n aczeln y . – Wielk ie g ó wn o . Od k ąd M y cro ft s ię p u b liczn ie zd eflo ro wał, mają tam tro ch ę b u rd el. – Najp ierw M y cro ft, a teraz to … – Naczeln y p o k ręcił g ło wą, ś wiad o my , że s k o ń czy ły b y s ię d la n ieg o p ro s zo n e k o lacje w g ro n ie s o cjety , g d y b y firmo wał te zd jęcia s wo im n azwis k iem. J es zcze raz wy b u ch ł w n im s p rzeciw. – Słu ch ajcie, to n ie jes t ch o lern a rewo lu cja fran cu s k a. Nie b ęd ę ty m, k to zaciąg n ie ro d zin ę k ró lews k ą n a s zafo t. – M amy tu taj p ewien realn y p ro b lem d o ty czący ży cia p u b liczn eg o – wtrącił red ak to r d ziału wiad o mo ś ci, n ieco cis zej n iż zas tęp ca n aczeln eg o . – Kró l an g ażu je s ię w n ajró żn iejs ze k wes tie, wzb u d zając k o n tro wers je p o lity czn e, p o d czas g d y n ajwy raźn iej ig n o ru je to , co d zieje s ię p o d jeg o włas n y m d ach em. M a b y ć u o s o b ien iem mo raln o ś ci n aro d u , a n ie p ro wad zić zamtu z. Ok azu je s ię, że jes t

b ard ziej ś lep y o d Nels o n a. Naczeln y s p u ś cił g ło wę. Ku rs fu n ta s zterlin g a ju ż s p ad ł o p rawie d wa cen ty z p o wo d u ty ch p lo tek – wy rząd zały realn e s zk o d y . – Nik t cię n ie p ro s i o p rzewo d zen ie rewo lu cji, ty lk o o d o trzy man ie k ro k u in n y m. – Po d jął jes zcze raz zas tęp ca. – Te fo tk i s ą ju ż zn an e w cały m mieś cie. Ran o mo że s ię o k azać, że jes teś my jed y n ą g azetą, k tó ra ich n ie zamieś ciła. – Nie zg ad zam s ię. M am g d zieś te zag ran iczn e s zmatławce. To jes t b ry ty js k a s p rawa. Każd y n aczeln y w ty m mieś cie jes t ś wiad o my k o n s ek wen cji p u b lik o wan ia ty ch zd jęć. Nik t n ie b ęd zie s ię ś p ies zy ł, n ie w b ry ty js k ich g azetach . Nie. – Wy p ro s to wał s ię z p atrio ty czn ą d u mą i z d etermin acją p o k ręcił g ło wą. – Nie wy k o rzy s tamy ich , o ile n ie b ęd ziemy mieć p ewn o ś ci, że k to ś in n y je zamies zcza. M o że to marn o wan ie tematu , ale to tak i temat, jak ieg o n ie ch ciałb y m mieć wy k u teg o n a n ag ro b k u . Zas tęp ca miał właś n ie rzu cić jak ąś u wag ę o ty m, że k s ięg o wi ju ż wy k u wają n aczeln emu n a n ag ro b k u wy s o k o ś ć n ak ład u , k ied y d rzwi o two rzy ły s ię z imp etem i d o ś ro d k a wp aro wał red ak to r ru b ry k i to warzy s k iej. By ł zb y t p o d ek s cy to wan y i zd y s zan y , b y mó wić z s en s em, języ k zap lątał mu s ię n a s u p eł, aż w k o ń cu z ro zp aczą mach n ął ręk ą i rzu cił s ię n a p ilo ta d o telewizo ra, leżąceg o n a b iu rk u n aczeln eg o . Wcis n ął g u zik , żeb y włączy ć jed en z s atelitarn y ch k an ałó w in fo rmacy jn y ch , b ęd ący włas n o ś cią n iemieck ieg o k o n cern u , n ad awan y z Lu k s emb u rg a i mający zas ięg n a p ó ł Eu ro p y , łączn ie z więk s zo ś cią p o łu d n io wej An g lii. Gd y ek ran o ży ł, p o witały ich zd jęcia k s iężn ej Ch arlo tte w ek s tazie i p ełn ej k ras ie, łączn ie z s u tk ami. Bez zb ęd n y ch s łó w zas tęp ca n aczeln eg o zg arn ął fo to g rafie i wy b ieg ł, ab y rato wać p ierws zą s tro n ę. – O, to mi s ię p o d o b a, M o rtimo . Bard zo mi s ię p o d o b a. By ło p o p ierws zej w n o cy , p rzy s zły ju ż p o ran n e wy d an ia, a wraz z n imi zjawiła s ię M o rtima. Najwy raźn iej n ie miał jej teg o za złe. Ch ich o tał, p rzeg ląd ając g azety . – „Kró l jes t d ziś o s k arżan y o zan ied b an ie o b o wiązk ó w – p rzeczy tał Urq u h art ze s tro n „Times a”. – W p o g o n i za o s o b is tą p o p u larn o ś cią i włas n y mi celami p o lity czn y mi n araził n a fro n taln y atak n ie ty lk o s ieb ie, ale tak że in s ty tu cję mo n arch ii. Po lity cy i mag n aci p ras o wi, k tó rzy p rzy łączy li s ię d o tej n ag o n k i w ciąg u o s tatn ich k ilk u ty g o d n i, wy k azali s ię o p o rtu n izmem i b rak iem s k ru p u łó w. Trzeb a b y ło o d wag i, b y s tan o wczo b ro n ić zas ad y k o n s ty tu cy jn ej, b y p rzy p o mn ieć n aro d o wi, że mo n arch a n ie p o win ien b y ć an i g wiazd ą s h o w-b izn es u , an i s u mien iem s p o łeczn y m, lecz b ezs tro n n ą i n iezaan g ażo wan ą w p o lity czn e s p o ry g ło wą p ań s twa.

Fran cis Urq u h art wy k azał s ię tak ą o d wag ą. Należą mu s ię b rawa”. – Urq u h art zn ó w s ię zaś miał. – Tak , b ard zo mi s ię p o d o b a. Ale w k o ń cu p o win n o . Więk s zo ś ć s am n ap is ałem. – J a wo lę „To d ay ” – o d p arła M o rtima. – „Ko n iec k ró lews k iej p ap lan in y . Czas , żeb y cała ro d zin k a trzy mała języ k za zęb ami – s wo imi!”. – „Kró l d ziwak ” – o b wieś cił Urq u h art, czy tając k o lejn ą g azetę. – „J eg o Kró lews k a Wy s o k o ś ć p o win ien czy m p ręd zej s zep n ąć k s iężn ej s łó wk o d o u ch a, n awet jeś li mu s i w ty m celu p rzes k o czy ć n a p o czątek k o lejk i… ”. M o rtima d o s tała atak u ś miech u . Właś n ie wzięła d o ręk i „Th e Su n ”, w k tó ry m n ag łó wek n a p ierws zej s tro n ie k rzy czał: „KRÓL: ALE BURDEL”. – O, mó j d ro g i – wy k rztu s iła, zwijając s ię w n ap ad zie wes o ło ś ci – n ap rawd ę wy g rałeś tę b itwę. Urq u h art n ag le s p o ważn iał, jak b y k to ś p rzerzu cił wajch ę. – M o rtimo , ja d o p iero zacząłem walczy ć. – Po d n ió s ł s łu ch awk ę, zg ło s iła s ię cen trala. – Sp rawd źcie, czy k an clerz s k arb u jes t jes zcze wś ró d ży wy ch – p o lecił, p o czy m b ard zo s taran n ie o d ło ży ł s łu ch awk ę. Telefo n zad zwo n ił n iecałe p ó ł min u ty p ó źn iej. – J ak s ię mas z, Fran cis ? – zap y tał zn u żo n y i zas p an y g ło s . – Do b rze, a wk ró tce b ęd ę s ię mieć jes zcze lep iej. Słu ch aj u ważn ie. M amy d o czy n ien ia ze s zczeg ó ln ie tru d n y m k ry zy s em, p rzez k tó ry ju ż g o łęb ie tłu k ą s ię p o g o łęb n ik u i trzep o czą s k rzy d łami. M u s imy zacząć Sąd zę, że fu n t za ch wilę zaliczy k o lejn y p o tężn y rzeczą n ieu p rzejmą i n ieg o d n ą, g d y b y ś my k azali d łu żej s ię ws trzy my wać. Zag ro ziło b y to ważn emu

d ziałać, zan im o d lecą n a d o b re. s p ad ek . W tej s y tu acji b y ło b y n as zy m p rzy jacio ło m w Bru n ei międ zy n aro d o wemu s o ju s zo wi.

M as z zad zwo n ić d o p rzed s tawicieli s u łtan a i zas u g ero wać, żeb y n aty ch mias t s p rzed ali s wo ją tran s zę trzech miliard ó w fu n tó w. – Ch ry s te Pan ie, Fran cis , to n am k o mp letn ie wy k o ń czy walu tę. – W g ło s ie n ie b y ło ju ż s ły ch ać an i ś lad u zmęczen ia. – Ry n k i d ecy d u ją. Bard zo n ies zczęś liwie s ię s k ład a, że k o n s ek wen cje wzb u d zą p rzerażen ie zwy k ły ch wy b o rcó w, k ied y ci zo b aczą, jak fu n t s ię załamu je, a ich raty k red y tó w g wałto wn ie ro s n ą. J es zcze b ard ziej p ech o wo s ię s k ład a, że za całe fias k o zo s tan ie o b win io n e wrażliwe s u mien ie k ró la o raz jeg o zwo len n icy . Ro zmó wca p o d ru g iej s tro n ie milczał. – Czy wy rażam s ię jas n o ?

– Ab s o lu tn ie – p ad ła cich a o d p o wied ź. Urq u h art p rzy jrzał s ię u ważn ie s łu ch awce, a p o tem d elik atn ie o d ło ży ł ją n a wid ełk i. M o rtima p atrzy ła n a n ieg o z n ies k ry wan y m p o d ziwem. – Ws zy s cy mu s imy d o k o n y wać p o ś więceń w b itwie, M o rtimo . – Przy ło ży ł k o n iu s zk i p alcó w d o czu b k a n o s a. Nieś wiad o mie zaczy n a n aś lad o wać n iek tó re n awy k i k ró la, p o my ś lała M o rtima. – Nie jes tem p ewien , jak b y to d elik atn ie u jąć – ciąg n ął – b y ć mo że więc b ęd ę mu s iał p ro s ić cię o wy ro zu miało ś ć i mó wić o twarcie. Nie o p łaca s ię p ro wad zić wo jn y , s ied ząc w d o mu o s zk lan y ch ś cian ach . Do b rze b y b y ło , g d y b y ś p rzes tała s ię tak n amiętn ie in teres o wać wło s k imi ariami. Two je zamiło wan ie d o o p ery łatwo mo g ło b y b y ć… o p aczn ie zro zu mian e. To b y mo g ło zd ezo rien to wać n as ze o d d ziały . M o rtima, k tó ra p o p ijała win o , d elik atn ie o d s tawiła k ielis zek n a s tó ł. – Rząd o wi s zo ferzy to b an d a p lo tk arzy – d o d ał, jak b y s ię tłu macząc. – Ro zu miem. – Bez u razy ? – Po ty ch ws zy s tk ich latach ? – Przek rzy wiła g ło wę. – Oczy wiś cie, że b ez. – J es teś b ard zo wy ro zu miała, mo ja d ro g a. – M u s zę. – Sięg n ęła p o to reb k ę i wy jęła z n iej k o lczy k . By ła to ś miała, mo d n a, zd o b io n a emalią s ztu czn a b iżu teria z b u tik u Bu tler & Wils o n n a Fu lh am Ro ad . Należąca d o Sally . – Sp rzątaczk a d ała mi g o p arę d n i temu . Wp ad ł za o p arcie k an ap y . M y ś lała, że to mó j. Nie wiem, jak to d elik atn ie u jąć, Fran cis … Zaczerwien ił s ię, s p u ś cił wzro k , n ic n ie p o wied ział. – Wart Pac p ałaca? Zamias t wło s k ich arii k an ad y js k a g ęś ? – J es t… Amery k an k ą – o d p arł z wah an iem. – M imo ws zy s tk o . – M o rtimo , o n a jes t d la mn ie ważn a, ma jes zcze d o wy k o n an ia b ard zo is to tn ą p racę. – Ale n ie z ro zło żo n y mi n o g ami, Fran cis . Nie w d o mu o s zk lan y ch ś cian ach . Po p atrzy ł żo n ie w o czy . Od d awn a n ik t g o tak n ie p rzy p arł d o mu ru . Nie b y ł d o teg o p rzy zwy czajo n y . Wes tch n ął, n ie miał wy b o ru . – Wy s tarczy ty lk o , że p o wies z „p ro s zę”, M o rtimo . Pamiętas z, jak p o wied zieć „p ro s zę”, p rawd a? – Ro b i s ię n iep rzy jemn ie.

– Będ zie g o rzej. – J es teś p ewn a? – J ak n ig d y w ży ciu . – Dlaczeg o ? – Bo n ie mo że jes zcze mieć p ewn o ś ci, że wy g ra wy b o ry . M u s i zro b ić co ś więcej. Po trzeb u je jes zcze k ilk u p u n k tó w w s o n d ażach . Nie mo że s ię teraz zatrzy mać. Zary zy k o wać p o wro tu k ró la d o g ry . Po za ty m… – Zawah ała s ię. – Po za ty m jes t jak d rwal zamierzający s ię n a k ró lews k i d ąb . Nie celu je w k s iężn ą, ty lk o w s ameg o k ró la. Nie jes tem p ewn a, czy wciąż wie, k ied y p rzes tać rąb ać. M ilczał w zamy ś len iu . – Sally , jes teś teg o ab s o lu tn ie p ewn a? – J eg o p lan ó w? Tak . Co d o n ieg o s ameg o … ? – Wciąż czu ła b ó l n a p o ś lad k ach w miejs cu , g d zie wp ił s ię w n ią p azn o k ciami. – J es tem p ewn a. – W tak im razie mam co ś d o zro b ien ia. Ws tał z łó żk a i s ięg n ął p o s p o d n ie. Po ch wili ju ż g o n ie b y ło . Dealer walu to wy o d wró cił s ię n a d ru g i b o k i leżał w b łęk itn ej p o ś wiacie elek tro n iczn eg o b u d zik a. Czwarta trzy n aś cie ran o . Du p a. J u ż z p o wro tem n ie zaś n ie. Całą n o c b y ł p o d en erwo wan y , jeg o my ś li k rąży ły o d jach tu d o mło d ej p ielęg n iark i, k tó rą d aremn ie u s iło wał p o d erwać k ilk a g o d zin wcześ n iej. Zjed li ab s u rd aln ie wy s tawn ą k o lację w Nik ita’s ; d ziewczy n a wy p iła za d u żo wiś n ió wk i i s ię p o ch o ro wała. Tant pis. Włączy ł s wó j k o mp u ter k ies zo n k o wy i s p rawd ził n a min iatu ro wy m ek ran ie s tan ry n k ó w. M o że właś n ie to g o tak d ręczy ło . J ezu ! Szterlin g s p ad ł n a Dalek im Ws ch o d zie o p rawie d wieś cie p u n k tó w. Dealer też zaczął żało wać, że n ie wy p ił jed n ak tro ch ę mn iej wó d k i. Przetrzy my wał p rzez n o c d wad zieś cia milio n ó w fu n tó w i n ag le p o czu ł s ię b ard zo o d s ło n ięty . Pu k n ął w jed en z p rzy cis k ó w w telefo n ie p rzy łó żk u , p o d k tó ry m miał zak o d o wan y n u mer d o s wo jeg o o d d ziału w Sin g ap u rze. Lo n d y n d zieliło o d n ieg o o s iem g o d zin ró żn icy czas u . – Co jes t? – Neg ara o d o twarcia ry n k u cały czas s p rzed aje – p o wied ział mu g ło s z wy raźn y m ak cen tem. A więc M alezy js k i Ban k Cen traln y maczał w ty m p alce… – J ak s to i k ab el d la czterd zies tu ? – Sześ ćd zies iąt p ięć s ied emd zies iąt. Sp rzed aż p o s ześ ćd zies iąt p ięć, k u p n o p o s ied emd zies iąt. Ty lk o że n ik t n ie

k u p u je. Po ra p rzy łączy ć s ię d o s tad a. – Ch o lera, s p u s zczamy . Po s ześ ćd zies iąt p ięć. Od ło ży ł s łu ch awk ę, właś n ie s p rzed aws zy czterd zieś ci milio n ó w fu n tó w w p rzek o n an iu , że k u rs b ęd zie d alej s p ad ał. J eś li rzeczy wiś cie b ęd zie, p o k ry je to tę p o zy cję, k tó rą zo s tawił o twartą n a n o c, i jes zcze n a ty m zaro b i. Lep iej, żeb y p o jawił s ię wcześ n iej w b iu rze, n a wy p ad ek g d y b y cały ch o lern y ś wiat o b u d ził s ię z b ó lem g ło wy i s tad o wp ad ło w p o p ło ch . I mo że mó g łb y zad zwo n ić d o teg o b ard zo s p ecjaln eg o k lien ta, k tó ry p o mó g ł mu z ty mi ws zy s tk imi n ieo ficjaln y mi tran s ak cjami n a b o k u . Klien t n ie miałb y n ic p rzeciwk o temu , żeb y g o b u d zić o tej p o rze, g rał o zb y t wy s o k ie s tawk i. A jeś li im s ię u d a, b ęd zie mó g ł p rzes tać martwić s ię o jach t. I tę g łu p ią p ielęg n iark ę.

♦♦♦ 9 lu teg o „Ev en in g Stan d ard ”, wy d an ie City FUNT I KSIĘŻNA ODSŁONIĘCI ♦ Sy tu acja fu n ta s zterlin g a n ad al s ię p o g ars zała, k ied y Lo n d y n p o s zed ł w ś lad y ry n k ó w d alek o ws ch o d n ich . Po d y mis ji s ek retarza p ras o weg o k ró la w zes zły m ty g o d n iu i p u b lik acji s zo k u jący ch zd jęć k s iężn ej Ch arlo tte w wielu d zis iejs zy ch p o ran n y ch g azetach d ealerzy wy razili o b awę, że s k an d al s ek s u aln y wo k ó ł ro d zin y k ró lews k iej mo że s p o wo d o wać k ry zy s k o n s ty tu cy jn y i p o lity czn y n a wielk ą s k alę. Ban k An g lii o raz in n e b an k i eu ro p ejs k ie zaraz p o o twarciu ry n k ó w p ró b o wały rato wać s zterlin g a, ale n ie mo g ły p o ws trzy mać d als zej s p ek u lacy jn ej wy p rzed aży , p ro wad zącej d o s p ad k u k u rs u fu n ta p o n iżej limitó w u s talo n y ch p rzez Ws p ó ln o tę Eu ro p ejs k ą. Po jawiły s ię d o n ies ien ia o p o s iad aczu d u ży ch rezerw fu n ta s zterlin g a n a Dalek im Ws ch o d zie, p o zb y wający m s ię s p o rej ilo ś ci tej walu ty . Is tn ieją o b awy , że k o n ieczn e mo że b y ć zn aczn e p o d n ies ien ie s tó p p ro cen to wy ch , ab y p o mó c n ied o mag ającemu fu n to wi. – To d la n as n o wa s y tu acja – s k o men to wał jed en z d ealeró w. – Ry n k i n ie zn o s zą n iep ewn o ś ci, a d ziś ran o mo men tami p an o wał n a n ich ch ao s . Szejk o wie mó wią, że jeś li p ałac Bu ck in g h am d rży w p o s ad ach , to jak b ezp ieczn y jes t Ban k An g lii? W City p an u je atmo s fera jak n a farmie in d y k ó w p rzed Bo ży m Naro d zen iem…

Rozdział 43 Do ch o lery z jeg o u p o rem! Gd y b y m g o u k rzy żo wał, s p o d ziewałb y s ię, że trzecieg o d n ia zmartwy ch ws tan ie.

Do b ry d zień n a eg zek u cję, p o my ś lał M cKillin . Sala o b rad p ęk ała w s zwach , a wielu p o s łó w, p o zb awio n y ch miejs ca w ławach , s tało w wejś ciu , k u cało w p rzejś ciach alb o tło czy ło s ię p o b o k ach fo tela p rzewo d n iczącej. W ś cis k u g łó wn ie męs k ich ciał p o ws tała ży wio ło wa, u d erzająca d o g ło wy atmo s fera, p rzes y co n a n iecierp liwy m wy czek iwan iem. M ó wio n o , że p o d o b n e s cen y ro zg ry wały s ię w Ty b u rn , k ied y wies zan o jak ieg o ś n ies zczęś n ik a n a s zu b ien icy , i że lu d zie wręcz p łacili za p rzy wilej o g ląd an ia, jak b ied n y d rań d y n d a n a g ó rn ej b elce. Dziś ju ż czek ała d łu g a k o lejk a o fiar. Fale p an ik i p rzetaczające s ię p rzez ry n k i walu to we p rzelały s ię n a g iełd ę i jes zcze p rzed lu n ch em k u rs y ak cji p o s zły o s tro w d ó ł. Krzy k i b ó lu d o ch o d zące o d s tro n y ty ch zn ajd u jący ch s ię n a o d k ry tej p o zy cji b y ło s ły ch ać w cały m City , a zaraza ro zp rzes trzen iała s ię s zy b ciej, n iż d ziewczy n y ro zk ład ają n o g i n a fes tiwalu w Ed y n b u rg u . To warzy s twa b u d o wlan e zwo łały n ad zwy czajn ą s es ję; trzeb a b ęd zie p o d n ieś ć raty k red y tó w h ip o teczn y ch , p y tan ie ty lk o o ile. Nie b y ła to o czy wiś cie win a k ró la, ale lu d zie s tracili n iewin n ą wiarę w p ech a, w to , że k atas tro fy p o p ro s tu s ię zd arzają, mu s ieli mieć k o g o ś , k o g o mo g ą o b win ić. A to o zn aczało , że M cKillin też zn alazł s ię n a lin ii o g n ia. Krzy wił s ię n a ws p o mn ien ie s wo ich n ied awn y ch p u b liczn y ch wy razó w s y mp atii i o d d an ia wo b ec ro d zin y k ró lews k iej. Cały ran ek my ś lał o o b ro n ie p rzez atak , o p rzy p u s zczen iu s zero k o zak ro jo n ej s zarży o zn aczającej p o p arcie d la k ró la, lecz u zn ał, że w p o zy cję mo n arch y wy mierzo n y ch jes t zb y t wiele wro g ich lu f. Sto jące za n im o d d ziały n ie b y ły Lek k ą Bry g ad ą, a o n s am n ie b y ł Erro lem Fly n n em. Nie ma co d ać s ię zas trzelić w Tro s s ach s n a d armo , lep iej p o walczy ć jes zcze k o lejn y d zień . M o że p o d n ieś ć jak ąś k wes tię d o ty czącą p raw czło wiek a, u d erzy ć w mo ralizato rs k i to n , co ś związan eg o z k ró tk ą wizy tą p remiera w M o s k wie, k tó rą zap o wied zian o n a n ad ch o d zący ty d zień . To wy s tarczy , zd y s tan s u je g o tro ch ę o d b itewn eg o zg iełk u , wy ciąg n ie g o s p o d s zu b ien icy … Czek ając, zaczął czu ć s ię lep k i o d g o rąca i ś cis k u tło czący ch s ię wo k ó ł ciał p rzek armio n y ch mężczy zn . Zo b aczy ł Urq u h arta, k ied y ten p o jawił s ię w s ali p u n k tu aln ie o 1 5 .1 5 , p rzep y ch ając s ię p rzez tłu m o taczający fo tel p rzewo d n iczącej i p rzech o d ząc o b o k

wy ciąg n ięty ch

k o ń czy n

in n y ch

czło n k ó w

g ab in etu ,

s ied zący ch

n ied b ale

w p rzed n ich ławach . Urq u h art u ś miech n ął s ię zn ad mó wn icy d o M cKillin a: wąs k ie warg i ro zch y liły s ię n a mo men t, u k azu jąc s iek acze, co s tan o wiło p ierws zy , o s trzeg awczy s trzał w tej p o p o łu d n io wej k amp an ii. Za Urq u h artem s ied ziała p o s łan k a z Do rs et No rth , k tó ra s łu żalczo p o k iwała g ło wą, g d y jej p an zajął s wo je miejs ce. M iała n a s o b ie jas k rawo czerwo n y k o s tiu m, k tó ry ś wiecił jak latarn ia mo rs k a n a tle p o n u ry ch s zary ch g arn itu ró w i p o win ien d o b rze wy g ląd ać n a ek ran ach telewizo ró w. Przez cały ran ek ćwiczy ła p rzed lu s trem wy razy p o p arcia. By ła p rzy s to jn ą, zad b an ą k o b ietą tu ż p o czterd zies tce, z g ło s em h ien y , k tó ry , jak p lo tk o wan o , w łó żk u wzn o s ił s ię d o g ó rn eg o C, o czy m wied zieli n awet n iek tó rzy p o s ło wie o p o zy cji, a p rzy n ajmn iej tak twierd zili. Nig d y n ie miała o b jąć min is terialn ej p o s ad y , ale jej p amiętn ik i p rawd o p o d o b n ie b ęd ą s ię s p rzed awać jak ś wieże b u łeczk i. M cKillin o d ch y lił s ię d o ty łu , żeb y s p rawiać wrażen ie ro zlu źn io n eg o , i p rzy jrzał s ię g alerii p ras o wej n ad s wo ją g ło wą. Po n ad mis tern ie rzeźb io n ą b alu s trad ą wid ział g ło wy p is mak ó w, ich n ap ięte w wy czek iwan iu twarze, ich trzy man e w p o g o to wiu o łó wk i i u p rzed zen ia. Nie d a im d łu g o czek ać, wy k o rzy s ta p ierws zą n ad arzającą s ię o k azję, p o k aże s wo je p rawd ziwe o b licze i zejd zie z p o la, zan im ro zg o rzeje p rawd ziwa b itwa i ws zy s tk o wy mk n ie s ię s p o d k o n tro li. Prawa czło wiek a i ty le. Ch o lern ie d o b ry p o my s ł. Przewo d n icząca Izb y ju ż o d czy tała p ierws ze p y tan ie, o zap lan o wan e n a ten d zień o b o wiązk i p remiera, a Urq u h art właś n ie u d zielał s tan d ard o wej i ro zmy ś ln ie b ezu ży teczn ej o d p o wied zi, wy mien iając k ilk a o ficjaln y ch s p o tk ań „o raz o d p o wiad an ie n a p y tan ia w Izb ie Gmin ”. – By łb y to p ierws zy tak i wy p ad ek . – To Bes tia, ze s wo jeg o miejs ca p o n iżej p rzejś cia, k tó re zag arn ął p rzez zas ied zen ie. Wy g ląd ał, jak b y cierp iał n a n ies trawn o ś ć. M o że k an ap k i i k u fel b ittera mu n ie s łu ży ły . Urq u h art zb y ł p ierws ze p y tan ie, d o ty czące p ewn ej lo k aln ej o b wo d n icy , zad an e p rzez s k ru p u latn eg o p o s ła z o k ręg u , g d zie p artia rząd ząca miała n iewielk ą więk s zo ś ć. Po jawiła s ię o k azja d la M cKillin a. Po ch y lił s ię d o p rzo d u i zwró cił g ło wę w s tro n ę p rzewo d n iczącej. – Lid er o p o zy cji. – Gło s p rzewo d n iczącej wezwał g o d o mó wn icy . Nie zd ąży ł n awet s ię p o d n ieś ć, k ied y p rzez g war n a s ali p rzeb ił s ię in n y g ło s . – Nie d a s ię g o p o my lić z lid erem o p o zy cji, teg o p łas zcząceg o s ię małeg o g n o jk a. M cKillin p o czu ł, jak p o liczk i czerwien ieją mu ze zło ś ci, a p o tem ze zd u mien ia.

To b y ł Bes tia. J eg o włas n a s tro n a! – Pro s zę o s p o k ó j! – zawo łała p rzewo d n icząca. Wied ziała, że w tak n ap iętej atmo s ferze, p rzy ty lu zg rzan y ch p o s łach , o cierający ch s ię o s ieb ie b ark ami i trącający ch ło k ciami, mu s i k o n ieczn ie zazn aczy ć s wó j au to ry tet o d p ierws zej ch wili, g d y ty lk o p o jawi s ię jak aś p ró b a zak łó cen ia o b rad . – Sły s załam! Szan o wn y p an p o s eł ma n aty ch mias t wy co fać tę u wag ę! – A jak in aczej n azwać k o g o ś , k to o d rzu cił ws zy s tk ie s wo je zas ad y i lizał b u ty ro d zin ie k ró lews k iej? Całk o wicie to s p arto lił. Po s ło wie o p o zy cji w więk s zo ś ci s ied zieli w milczen iu , o s łu p iali. Szereg o wi p o s ło wie p artii rząd zącej też p atrzy li p o s o b ie n iep ewn ie, n ie wied ząc, czy zg o d zić s ię z Bes tią, czy p o tęp ić jeg o wu lg arn o ś ć. Wied zieli jed n ak , że b ezwzg lęd n ie n ależy n aro b ić jak n ajwięcej h ałas u , żeb y d o lać o liwy d o o g n ia. Wś ró d ro s n ąceg o rwetes u Bes tia, ze s p lątan y m lo k iem o p ad ający m mu n a czo ło , w ro zp iętej s p o rto wej mary n arce, ju ż zerwał s ię z miejs ca i ig n o ro wał żąd an ia p rzewo d n iczącej. – Ale czy ż n ie jes t n iezap rzeczaln y m fak tem… – Do ś ć! – wrzas n ęła p rzewo d n icząca, czerwien iąc s ię, zg rzan a, p o d p eru k ą, a o k u lary p o łó wk i zjech ały jej z n o s a. – Bez wah an ia wy k lu czę s zan o wn eg o p an a p o s ła z o b rad , jeś li n aty ch mias t n ie wy co fa p an s wo ich u wag ! – Ale… – Wy co fać! – p o d n ió s ł s ię k rzy k ze ws zy s tk ich s tro n . Wo źn y p arlamen tu , s trzeg ący p o rząd k u , u b ran y p rzep is o wo w czarn y s tró j d wo rs k i, z jed wab n y mi p o ń czo ch ami i ceremo n ialn y m mieczem włączn ie, s tał n a b aczn o ś ć p rzy wejś ciu , czek ając n a in s tru k cje p rzewo d n iczącej. – Ale… – zaczął jes zcze raz Bes tia. – Wy co o o fać! Ro zp ętało s ię p an d emo n iu m. Bes tia ro zejrzał s ię, p o zo rn ie n iep o ru s zo n y , jak b y n ie s ły s zał k rzy k ó w an i n ie wid ział mach ający ch rąk i p o wiewający ch lis t zap y tań . Uś miech n ął s ię, a p o tem wres zcie ch y b a zro zu miał, że g ra s k o ń czo n a, b o zaczął k iwać g ło wą n a zn ak zg o d y . Po s ło wie s ię u cis zy li, p o zwalając mu d o jś ć d o g ło s u . – Do b rze. – Sp o jrzał w s tro n ę fo tela p rzewo d n iczącej. – Któ re s ło wa mam wy co fać? „Płas zczący s ię”? „M ały ”? Czy „g n o jek ”? Krzy k i p rzewo d n iczącej n iemal u to n ęły w fali o b u rzen ia, k tó ra p o d n io s ła s ię zn ad ław. – Ws zy s tk ie! M a p an wy co fać ws zy s tk ie! – p rzeb ił s ię w k o ń cu jej g ło s .

– Cało ś ć? M am wy co fać cało ś ć? – Naty ch mias t! – Peru k a s ię jej p rzek rzy wiła, więc p rzewo d n icząca p ró b o wała ją p o p rawić, ro zp aczliwie u s iłu jąc zach o wać zimn ą k rew i p o czu cie g o d n o ś ci. – No d o b rze, d o b rze. – Bes tia u n ió s ł ręce, żeb y u cis zy ć zg iełk . – Ws zy s cy p ań s two zn ają mo je p o g ląd y n a temat p łas zczen ia s ię p rzed Ich Kró lews k imi Wy s o k o ś ciami, ale… – ro zejrzał s ię, mierząc wś ciek ły m wzro k iem p arlamen tarn e o g ary g ry zące g o p o p iętach – jeś li p an i p rzewo d n icząca o rzek a, że n ie mo g ę mó wić tak ich rzeczy , że mu s zę je wy co fać, to wy co fam. – J u ż. W tej ch wili! Ze ws zy s tk ich s tro n d o b ieg ły k rzy k i ap ro b aty . Bes tia ws k azy wał teraz n a M cKillin a. – Tak , n ie miałem racji. Oczy wiś cie, że mo żn a g o p o my lić z lid erem o p o zy cji. Teg o p łas zcząceg o s ię małeg o g n o jk a! Nie b y ło s zan s , żeb y k to ś u s ły s zał p rzewo d n iczącą w k ak o fo n ii d o b ieg ający ch zews ząd k rzy k ó w, lecz Bes tia n ie czek ał n a o ficjaln e wy k lu czen ie z o b rad . Zeb rał s wo je p ap iery z p o d ło g i i, rzu cając p rzeciąg łe b ezczeln e s p o jrzen ie w k ieru n k u s zefa s wo jej p artii, wy s zed ł z s ali. Wo źn y p arlamen tu , k tó ry o d czy tał in s tru k cje p rzewo d n iczącej z ru ch u jej u s t, d o łączy ł d o Bes tii, ab y d o p iln o wać, że p o s eł wy co fa s ię p o za teren p ałacu wes tmin s ters k ieg o n a p ięć k o lejn y ch d n i ro b o czy ch . Kied y Bes tia zn alazł s ię za d rzwiami, w s ali u d ało s ię p rzy wró cić p ewn e p o zo ry s p o k o ju . Sp o d s wo jej p eru k i, n ad al lek k o p rzek rzy wio n ej, p rzewo d n icząca Izb y s p o jrzała w k ieru n k u M cKillin a, p y tając wzro k iem o jeg o zamiary . Po k ręcił g ło wą. Nie ch ciał ju ż zad awać jak ieg o ś g łu p ieg o p y tan ia o p rawa czło wiek a. Co z jeg o włas n y mi p rawami? Ch ciał ju ż ty lk o , żeb y ta wy jątk o wo o k ru tn a k ara s ię s k o ń czy ła, żeb y k to ś d elik atn ie o d ciął g o z p arlamen tarn ej s zu b ien icy , n a k tó rej d y n d ał, w n ad ziei, że mo że ch o ciaż zo rg an izu ją mu p rzy zwo ity p o g rzeb . – J ak ty to ro b is z, Fran cis ? – zap y tał Stamp er, wch o d ząc d o g ab in etu p remiera w Izb ie Gmin . – Co tak ieg o ? – Tak n ak ręcas z Bes tię, że w p o jed y n k ę wy p atro s zy ł M cKillin a s k u teczn iej n iż tu zin rzeźn ik ó w z Barn s ley . – M ó j d ro g i Timie, s tałeś s ię tak im s mu tn y m s tary m cy n ik iem. Ws zęd zie d o s zu k u jes z s ię s p is k u . Prawd a, jeś li w o g ó le jes zcze jes teś w s tan ie ją ro zp o zn ać, jes t tak a, że n ie mu s zę g o n ak ręcać. Przy ch o d zi ju ż n ak ręco n y . Nie, mó j wk ład

w zab awę to b ard ziej co ś tak ieg o . – Ws k azał telewizo r, k tó ry p o k azy wał n ajn o ws ze wiad o mo ś ci n a teletek ś cie. To warzy s twa b u d o wlan e s k o ń czy ły s wo je n ad zwy czajn e s p o tk an ie, a wy n ik ich o b rad właś n ie mig ał n a ek ran ie. – J ezu . Dwa p ro cen t p o d wy żk i d la h ip o tek ? To b ęd zie jak wrzu cen ie s zu fli g ó wn a d o wo d y p itn ej. – W rzeczy s amej. Zo b acz, ile p rzeciętn eg o o b y watela o b ch o d zi lo s b ezd o mn y ch , k ied y k red y t n a jeg o włas n ą p o łó wk ę b liźn iak a zaczy n a mu zjad ać p ien iąd ze n a p iwo . J es zcze d ziś wieczo rem, zan im zamk n ą s ię p u b y , k ró lews k ie s u mien ie b ęd zie s ię wy d awać n ieis to tn y m lu k s u s em, n a k tó ry n as n ie s tać. – Przep ras zam, że k ied y k o lwiek ś miałem wy g ło s ić w two jej o b ecn o ś ci cy n iczn ą u wag ę. – Przep ro s in y p rzy jęte. Elek to rat d o cen ia p ro s ty wy b ó r, Tim, to p o mag a im s ię s k u p ić. J a p rzed s tawiam im wy b ó r właś ciwie o czy wis ty . Kró l mo że i jes t rzad k im o k azem o rch id ei w p o ró wn an iu ze mn ą, zwy k łą k ap u s tą, ale k ied y g n o jk i zaczy n ają p rzy mierać g ło d em, zaws ze s ięg n ą p o k ap u s tę. – Ty le k ap u s ty , że p rzy p rawi to k ró la o ch ro n iczn e wiatry . –

M o żn a tak

p o wied zieć, mó j d ro g i. Tak ich

k wes tii n ie mo g ę jed n ak

s k o men to wać. Kró l s ied ział p rzed telewizo rem, ś led ząc w milczen iu wy d arzen ia o d mo men tu , g d y zaczęła s ię tran s mis ja z s es ji p y tań d o p remiera w Izb ie Gmin . Po lecił, żeb y mu n ie p rzes zk ad zan o , lecz w k o ń cu jeg o p ry watn y s ek retarz n ie mó g ł d łu żej p o ws trzy mać s wo jeg o zan iep o k o jen ia. Zap u k ał i ws zed ł z p ełn y m s zacu n k u u k ło n em. – Sir, n ajmo cn iej p rzep ras zam, ale mu s i p an wied zieć, że telefo n y s ię u ry wają, med ia p y tają o jak ąś reak cję, o p an a o d czu cia wzg lęd em wy d arzeń w Izb ie Gmin . Nie p rzy jmu ją milczen ia d o wiad o mo ś ci, a b ez s ek retarza p ras o weg o … Kró l jak b y n ie zau waży ł jeg o wtarg n ięcia. Nieru ch o my m wzro k iem wp atry wał s ię w ek ran , n ie mru g ając. Ciało miał n ap ięte, ży ły n a s k ro n iach o d cin ały s ię ży wy m b łęk item o d p erg amin o wej s k ó ry jeg o czas zk i. Po s zarzał n a twarzy – n ie z g n iewu , p ry watn y s ek retarz b y ł p rzy zwy czajo n y d o o g n is ty ch wy b u ch ó w k ró la. Ten b ezru ch s u g ero wał raczej czło wiek a zn ajd u jąceg o s ię n a in n ej p łas zczy źn ie, k tó ry zap ad ł s ię g łęb o k o w s o b ie, a n ap ięcie ws k azy wało , że p o s zu k iwan ie ró wn o wag i s p ełzło n a n iczy m. Pry watn y s ek retarz s tał n ieru ch o mo , o b s erwu jąc męk i k ró la, zaws ty d zo n y ty m n ajś ciem, n ie wied ząc jed n ak , jak s ię wy co fać.

W k o ń cu k ró l s ię o d ezwał, s zep tem, ale n ie d o s ek retarza. – To n a n ic, Dav id zie. – Gło s b y ł s u ch y i o ch ry p ły . – Niewy k o n aln e. Nie p o zwo lą k ró lo wi b y ć p o p ro s tu czło wiek iem, tak jak n ie p o zwo lilib y zwy k łemu czło wiek o wi b y ć k ró lem. To n iewy k o n aln e, wies z o ty m, p rawd a, s tary d ru h u … ? Po tem zap ad ła cis za. Kró l s ię n ie p o ru s zy ł, wciąż p atrząc n iewid zący m wzro k iem w ek ran . Pry watn y s ek retarz p o czek ał k ilk a s ek u n d , k tó re ciąg n ęły s ię w n ies k o ń czo n o ś ć, p o czy m wy s zed ł, cich o zamy k ając za s o b ą d rzwi, jak b y o p u s zczał wiek o tru mn y .

Rozdział 44 Ok azu ję s zacu n ek , ależ o czy wiś cie. Zaws ze p o d n o s zę k o lan o w o b ecn o ś ci J eg o Kró lews k iej M o ś ci, g o to we d o wy mierzen ia k o p n iak a.

Sally p o g n ała d o Izb y Gmin , k ied y ty lk o zo s tała wezwan a. M u s iała p rzerwać p rezen tację d la p o ten cjaln eg o n o weg o k lien ta, jed n eg o z czo ło wy ch k rajo wy ch p ro d u cen tó w fas o li k o n s erwo wej, ale ten wy k azał d u żą wy ro zu miało ś ć, a wręcz b y ł p o d wrażen iem, i zap ewn ił, że ją zaan g ażu je. Wy g ląd ało n a to , że p rzy tak ich k o n tak tach in n e referen cje ju ż g o n ie in teres u ją. Przy wejś ciu ś więteg o Stefan a czek ał n a n ią s ek retarz, żeb y p rzep ro wad zić ją n iczy m ważn ą o s o b is to ś ć o b o k d łu g ich k o lejek zwied zający ch , a p o tem p rzez b ramk i b ezp ieczeń s twa. Og ląd ała w p rzy s p ies zo n y m temp ie k ilk as et lat h is to rii. By ła tu p ierws zy raz. Kied y ś , o b iecała s o b ie, wró ci tu i p rzy jrzy s ię n a s p o k o jn ie ws p an iało ś cio m s tarej An g lii, k ied y b ęd zie miała cierp liwo ś ć s tać p rzez k ilk a g o d zin w k o lejce razem ze ws zy s tk imi. Na razie jed n ak wo lała to s p ecjaln e trak to wan ie. Zap ro wad zo n o ją p ro s to d o jeg o g ab in etu . Ro zmawiał p rzez telefo n , ch o d ząc p o p o k o ju w s amej k o s zu li i ciąg n ąc za s o b ą k ab el ap aratu , wy d ając z o ży wien iem ro zk azy . – Tak , Bry an , miewam s ię b ard zo d o b rze i mo ja żo n a tak że. Bard zo d zięk u ję, a teraz zamk n ij s ię i s łu ch aj. To ważn e. J u tro p o p o łu d n iu d o s tan ies z s zczeg ó ły d o ty czące n o weg o b ad an ia o p in ii p u b liczn ej. So n d ażu telefo n iczn eg o p rzep ro wad zo n eg o p o p an ice n a ry n k ach . Będ zie zd u miewający . Po k aże d zies ięcio p u n k to wą p rzewag ę rząd u n ad o p o zy cją, a mo ja p rzewag a w o s o b is ty m p o jed y n k u z M cKillin em s ię p o d wo i. – Słu ch ał p rzez ch wilę. – Oczy wiś cie, że to temat n a p ierws zą s tro n ę, d o ch o lery , a my ś lis z, że d laczeg o ci to d aję, n a lito ś ć b o s k ą? Do teg o s o n d ażu z p ierws zej s tro n y d o jd zie arty k u ł w ś ro d k u , co ś w ro d zaju : „Hip o tek i a mo n arch ia”. O p ro b lemy z fu n tem i międ zy n aro d o wy m zau fan iem d o n as zej walu ty b ęd zie tward o o b win iał k ró la i wad y jeg o ch arak teru , a tak że ty ch o p o rtu n is ty czn y ch p o lity k ó w, k tó rzy ch cieli g o d o p in g o wać i u twierd zać w jeg o , jak d o jd zies z d o wn io s k u , b łęd n y ch d ecy zjach , k ied y u s iło wał walczy ć z wy ło n io n y m w wy b o rach rząd em. Słu ch as z?

Ze

s łu ch awk i

d o b ieg ło

cich e

s k rzeczen ie,

a

Urq u h art

p rzewró cił

ze

zn iecierp liwien iem o czami. – M as z zas u g ero wać, że ich p o zb awio n e zas ad p o p arcie d la k ró la ro zwaliło o p o zy cję i zru jn o wało wiary g o d n o ś ć M cKillin a, a co g o rs za wy wo łało w k raju ch ao s k o n s ty tu cy jn y , p o wo d u jący p o ważn e n iep o k o je g o s p o d arcze. Z o ciąg an iem, n a zas ad zie „n ie ch cę, ale mu s zę”, zaap elu jes z o d o g łęb n e zrewid o wan ie mo n arch ii: o g ran iczen ie jej wład zy , wp ły wu , wielk o ś ci, d o ch o d ó w. Zap is z to s o b ie d o k ład n ie. Tak , mam czas … – Zro b ił p au zę. – Teraz d o ch o d zimy d o n ajis to tn iejs zej k wes tii, Bry an . Słu ch aj u ważn ie. Twó j ws tęp n iak s k o ń czy s ię k o n k lu zją, że zap an o wała tak d u ża n iep ewn o ś ć ek o n o miczn a, p o lity czn a i k o n s ty tu cy jn a, iż wy mag a n aty ch mias to weg o ro związan ia. Nie ma czas u n a d łu g ie d eb aty , p arlamen tarn e k o mis je ś led cze, n ie teraz, k ied y k ażd y ak cjo n ariu s z i k red y to b io rca w k raju jes t w tarap atach . Sp rawą trzeb a s ię zająć w s p o s ó b zd ecy d o wan y . Ro związać ją raz n a zaws ze, w in teres ie n aro d o wy m. M as z zas u g ero wać, że jed y n ą u zn an ą meto d ą zad ecy d o wan ia, k to rząd zi Wielk ą Bry tan ią, jes t p rzep ro wad zen ie wy b o ró w. Ro zu mies z? Wy b o ró w. Sp o jrzał n a Sally i mru g n ął. – M ó j d ro g i Bry an ie, o czy wiś cie, że to tro ch ę s zo k u jące, d lateg o d aję ci s zan s ę, żeb y ś s ię p rzy g o to wał. Ale ty lk o d o ju tra i ma to p o zo s tać międ zy n ami d wo ma. Bez żad n ej wy cieczk i d o b u k mach eró w, żeb y p o s tawić p arę fu n tó w n a wcześ n iejs ze wy b o ry . To b ęd zie jes zcze jed en n as z mały s ek ret, co ? Dzwo ń d o mn ie, ty lk o d o mn ie, Bry an , w d zień czy w n o cy , jeś li b ęd zies z miał jak ieś p y tan ia. Ok ej? Cześ ć. Od wró cił s ię d o Sally z wy razem twarzy p ełn y m wy czek iwan ia. W o d p o wied zi p o p atrzy ła n a n ieg o p o ważn ie, tward o , n iemal g n iewn ie. – To k to ma wy czaro wać z d n ia n a d zień ten twó j mag iczn y s o n d aż, Fran cis ? – Ależ ty , mo ja d ro g a. Ty . M iała wrażen ie, że o czy , k tó re wy trzes zczała z wy s iłk iem, zap ad ły s ię z p o wro tem w o czo d o ły , jak b y ch ciały s ię s ch o wać. By ło p o p ó łn o cy , a o n a s ied ziała p rzed k o mp u terem, o d k ąd o s tatn i z jej p raco wn ik ó w wy s zli wczes n y m wieczo rem i zo s tawili ją s amą. Po trzeb o wała p rzes trzen i, b y p o my ś leć. Przy g o to wan ie an k iety b y ło p ro s te. Nic wy my ś ln eg o czy n iezwy k łeg o . M iała n a p ó łk ach mn ó s two d y s k ó w z p ro g ramami d o lo s o weg o wy b ieran ia n u meró w telefo n iczn y ch , u mo żliwiający mi u s tawien ie p ró b y res p o n d en tó w, a więc tak że wy n ik ó w, p o d żąd an y m k ątem, p o ciąg n ięcie an k iety w g ó rę lu b w d ó ł d rab in y

s p o łeczn ej, d o d an ie więk s zej

wag i

lo k ato ro m

mies zk ań

k o mu n aln y ch

alb o

zamo żn y ch zielo n y ch p rzed mieś ć, p rzep y tan ie ty lk o d y rek to ró w firm alb o wy łączn ie b ezro b o tn y ch . Pro b lem p o leg ał n a ty m, że n ie miała p o jęcia, jak b ard zo trzeb a n ag iąć p ró b ę, żeb y o trzy mać żąd an e wy n ik i – Urq u h art miał wy raźn ą p rzewag ę, p y tan ie ty lk o , jak d u żą? W k ażd y m razie p o arty k u le w „Times ie” jeg o p ro wad zen ie jes zcze s ię p o więk s zy . Sy tu acja b y ła tak n ap ięta i p ełn a n iep o k o ju , że s tan o wiła id ealn y mo men t n a p o d k ręcen ie k o n iu n k tu ry . Ch o d ziła w k ó łk o p o o b s k u rn ej częś ci s ied zib y s wo jej firmy . Żeb y o b n iży ć k o s zty o g ó ln e, cały p ic o g ran iczał s ię d o recep cji i p o mies zczeń , w k tó ry ch p rzy jmo wała k lien tó w, a całą jak o ś ć wp o mp o wała w s trateg ię i my ś len ie. Stro n a mech an iczn a to ju ż b y ły p rawd ziwe d o ły . Przes zła wzd łu ż rzęd ó w o twarty ch b o k s ó w, o b ity ch tk an in ą d la wy cis zen ia, w k tó ry ch ju tro p rzed mo n ito rami zas iąd zie zb ieran in a d o ry wczy ch p raco wn ik ó w, b y d zwo n ić p o d lo s o wo wy b ran e n u mery p o d an e p rzez g łó wn y k o mp u ter i b ezmy ś ln ie o d czy ty wać p y tan ia, p o czy m ró wn ie b ezmy ś ln ie wk lep y wać o d p o wied zi d o s y s temu . Nie b ęd ą n iczeg o p o d ejrzewać. By ły wś ró d n ich ćp u n y w p o d arty ch d żin s ach , n o wo zelan d zk ie p ielęg n iark i martwiące s ię, że o k res im s ię s p ó źn ia, u p ad li b izn es men i, k tó rzy cierp ieli za cu d ze b łęd y , o raz s tu d en ci o g ład k ich twarzach , n iecierp liwie czek ający , b y wy rwać s ię n a s wo je. Liczy ło s ię ty lk o to , że mn iej więcej u mieli o b s łu g iwać k o mp u ter i mo g li p rzy jś ć zawiad o mien i d wie g o d zin y wcześ n iej. Nie mieli mo żliwo ś ci, żeb y s ię d o wied zieć, co d zieje s ię ze zb ieran y mi p rzez n ich in fo rmacjami, p o za ty m n iewiele b y ich to o b es zło . Ch o d ziła tam i z p o wro tem p o p o p rzecieran ej wy k ład zin ie, w k tó rą wd ep tan o n iejed n ą g u mę d o żu cia. Przy jrzała s ię miejs cu w n aro żn ik u , g d zie b rak o wało k ilk u p o lis ty ren o wy ch p ły tek p o ty m, jak wy b iło ś ciek . Przejech ała p alcem p o metalo wy ch p ó łk ach , p rzep ełn io n y ch p o d ręczn ik ami k o mp u tero wy mi i k s iążk ami telefo n iczn y mi. Po p atrzy ła n a k wity wy s y łk o we, p o ro zrzu can e wo k ó ł jak p ap ierk i p o cu k ierk ach w wietrzn y d zień . Do cierało tu n iewiele n atu raln eg o ś wiatła, k tó re mo g ło b y o d s ło n ić k u lis y b ran ży b ad ań o p in ii p u b liczn ej. Klien to m mó wiła, że to ze wzg lęd ó w b ezp ieczeń s twa, ale tak n ap rawd ę ch o d ziło p o p ro s tu o to , że to miejs ce b y ło p o d łą n o rą. W k ącie walczy ła p rzez p ewien czas o ży cie jak aś ro ś lin a d o n iczk o wa, k tó ra zmarn iała i w k o ń cu u s ch ła, a teraz p ełn iła fu n k cję p o p ieln iczk i. Oto jej imp eriu m. M iało s wo je zalety , b y ło b o wiem imp eriu m k limaty zo wan y m i s k o mp u tery zo wan y m. Kilk a lat temu mu s iałab y p rzewalić to n ę p ap ieru , żeb y zro b ić to , o co p o p ro s ił ją Urq u h art. Teraz wy s tarczy ło , że ru s zy k ilk o ma p alcami, wciś n ie

p arę k lawis zy – ale właś ciwy ch , w ty m cała s ztu k a – i ju ż. M amy n as z wy n ik . Wy n ik Urq u h arta. Tu jed n ak tk wił s zk o p u ł. Premier k ateg o ry czn ie zażąd ał b ard zo k o n k retn y ch liczb i ju ż je p o d ał Bry n fo rd o wi-J o n es o wi. Nieważn e, jak b ard zo Sally p o majs tru je p rzy s p ecy fik acjach czy wy ważan iu p ró b y , k o n ieczn a b y ła p o ważn iejs za man ip u lacja. Będ zie mu s iała zro b ić w k o ń cu co ś , czeg o n ig d y d o tąd n ie ro b iła: s fałs zo wać wy n ik . Zacząć o d d wó ch liczb , jed n ej o zn aczającej p ro cen to we p o p arcie d la rząd u , d ru g iej – d la o p o zy cji, i tak ws zy s tk o u rząd zić, żeb y d o n ich d o jś ć. Nie ty le n aciąg n ąć d an e, ile je b ru taln ie s p o n iewierać. Gd y b y to wy s zło n a jaw, n ig d y więcej n ie mo g łab y p raco wać w ty m zawo d zie, a mo że n awet zamk n ięto b y ją za o s zu s two . M iała k łamać, u k raś ć o p in ie zwy k ły ch lu d zi i je wy k o rzy s tać. Dla Fran cis a Urq u h arta. Czy o ty m właś n ie marzy ła? Ro zejrzała s ię jes zcze raz p o p o mies zczen iu , p o wio d ła wzro k iem p o ś cian ach p o malo wan y ch n a czarn o , żeb y n ie b y ło wid ać p ęk n ięć, wciąg n ęła w p łu ca s tęch ły zap ach , k tó reg o n ie mo g ły zamas k o wać n awet o d ś wieżacze d o to alet, p o p atrzy ła n a zmęczo n e ek s p res y d o k awy i u ży wan e meb le, n a p iętrzące s ię w k ątach p u s te p las tik o we k u b k i i p aczk i p o p ap iero s ach , n a s y s tem alarmu p o żaro weg o , o d cin ający s ię ceg las tą czerwien ią o d p o n u rej s zarzy zn y , relik t lat s ied emd zies iąty ch , k tó ry p rawd o p o d o b n ie b y n ie zad ziałał, n awet g d y b y wrzu co n o g o d o Wezu wiu s za. Po d n io s ła ro ś lin k ę w d o n iczce, o p o rząd ziła ją, jak b y b y ł to s tary i raczej n iemający n ajlep s zej o p in ii zn ajo my , p o czy m wy rzu ciła ją, z d o n iczk ą włączn ie, d o n ajb liżs zeg o k o s za. To b y ło jej imp eriu m. I ju ż jej n ie wy s tarczało , n ig d y jej n ie wy s tarczało … Oczy Sally zd rad zały b rak s n u , więc u k ry ła je za lek k o p rzy ciemn ian y mi o k u larami, k tó re ty lk o p o d k reś liły jej p ełn e warg i i wy jątk o wą ru ch liwo ś ć n o s a. Kied y wes zła d o b u d y n k u p rzy Do wn in g Street, jed en z p o rtieró w trącił ło k ciem k o leg ę. Sły s zeli p lo tk i o n iej, o czy wiś cie, ale p o raz p ierws zy zjawiła s ię tu w d zień . A d o teg o M o rtima Urq u h art też b y ła w d o mu . Uś miech n ęli s ię zach ęcająco d o Sally , żału jąc, że n ie mają p retek s tu , b y ją o b s zu k ać. Czek ał w s ali p o s ied zeń rząd u . Po mies zczen ie wy g ląd ało in aczej n iż o s tatn im razem, k ied y tu b y li, w ciemn o ś ci, g d y mo g li o rien to wać s ię ty lk o p o o d leg ły m b las k u u liczn y ch latarn i o raz d o ty k u s wo ich k o n iu s zk ó w p alcó w i języ k ó w. Urq u h art n ad al s ied ział w s wo im s p ecjaln y m fo telu , ale ty m razem jed n a z u rzęd n iczek o d s u n ęła d la n iej k rzes ło p o p rzeciwn ej s tro n ie s to łu . Czu ła s ię, jak b y o d p remiera d zielił ją milio n k ilo metró w.

– Dzień d o b ry , p an n o Qu in e. – Pan ie p remierze. – Sk in ęła s k ro mn ie g ło wą, p o d czas g d y u rzęd n iczk a s ię u lo tn iła. Zamach ał ręk ami z lek k im zak ło p o tan iem. – Wy b acz ten , h m… ro b o czo -o ficjaln y ch arak ter. Praco wity d zień . – Twó j s o n d aż, Fran cis . – Otwo rzy ła teczk ę i wy jęła z n iej p o jed y n czą k artk ę, k tó rą p o p ch n ęła w jeg o s tro n ę p rzez s tó ł. M u s iał d alek o wy ciąg n ąć ręk ę, żeb y jej d o s ięg n ąć. Stu d io wał p rzez ch wilę s o n d aż. – Oczy wiś cie wiem, że to liczb y , o k tó re p ro s iłem. Ale jak ie s ą p rawd ziwe wy n ik i, Sally ? – Trzy mas z je w ręk u , Fran cis . Ab s u rd aln e, p rawd a? Nie mu s iałeś mn ie p ro s ić o o s zu k iwan ie i fałs zo wan ie s o n d ażu . M as z d zies ięć p u n k tó w p rzewag i, tak jak ch ciałeś . Zwy cięs two w k ies zen i. Zamru g ał s zy b k o p o wiek ami, p rzy s wajając tę in fo rmację. Na jeg o twarzy p o jawił s ię zaczątek u ś miech u , jak p ro my k i n o weg o ś witu . Zaczął z zad o wo len iem k iwać g ło wą, jak b y wied ział o ty m o d p o czątk u . – M o g łam jed n ak zach o wać s wo ją n iewin n o ś ć. Po d n ió s ł wzro k zn ad k artk i, zmars zczy ł czo ło . Ro b iła d o czeg o ś alu zję, ale n iech g o d iab li, jeś li wied ział, o co jej ch o d zi. O te p arę liczb , jed en s o n d aż wś ró d ty s ięcy ? Selek ty wn ą s taty s ty k ę, co ś tak ieg o , co min is ters twa ro b iły in s ty n k to wn ie? Wy jął k o lo ro wą ch u s tk ę i wy tarł n o s z n iemal p rzes ad n ą s taran n o ś cią. Ch ciał ś więto wać, lecz Sally n ajwy raźn iej p o s tawiła s o b ie za p u n k t h o n o ru , że p o p s u je mu tę eu fo rię. To , a tak że d zieląca ich s zero k o ś ć s to łu , u łatwiało mu zad an ie. – A jak ci n o wi k lien ci, k tó ry ch ci p o d es łałem? Un io s ła b rwi, d ziwiąc s ię tak iemu s k o k o wi my ś lo wemu . – W p o rząd k u . Nap rawd ę ś wietn i. Dzięk i. – To ja p o win ien em b y ć wd zięczn y , Sally . Będ zie jes zcze więcej… to zn aczy k lien tó w. Ch cę ci d alej p o mag ać. – Zn ó w p atrzy ł n a wy n ik i s o n d ażu , n ie n a n ią. By ł wy raźn ie s k ręp o wan y , o d p in ał p as ek zeg ark a i mas o wał s o b ie n ad g ars tek , lu zo wał k o łn ierzy k , jak b y miał atak k lau s tro fo b ii. Klau s tro fo b ii? Kied y s ied ział z n ią s am n a s am? – O co ch o d zi, Fran cis ? – Wy mó wiła jeg o imię b ard ziej n o s o wo n iż zwy k le. Zab rzmiało mn iej atrak cy jn ie, p o my ś lał.

– M u s imy p rzes tać s ię wid y wać. – Dlaczeg o ? – Wie o n as za d u żo lu d zi. – Wcześ n iej ci to n ie p rzes zk ad zało . – M o rtima wie. – Ah a. – I jes zcze wy b o ry . To b ard zo tru d n a s y tu acja. – Sfałs zo wan ie two jeg o ch o lern eg o s o n d ażu też n ie b y ło za łatwe. Zap ad ła cis za. Urq u h art u s iło wał zn aleźć n a k artce co ś , n a czy m mó g łb y s ię s k o n cen tro wać. – Ile ma to trwać? J ak d łu g o mamy s ię n ie wid y wać? Po d n ió s ł wzro k , w jeg o o czach b ły s n ęła n iep ewn o ś ć, u s ta ro zciąg n ęły s ię w g ry mas ie zak ło p o tan ia. – Ob awiam s ię… że mu s imy p rzes tać n a d o b re. M o rtima n aleg a. – A jeś li M o rtima n aleg a… – To n Sally b y ł p o g ard liwy . – M o rtimę i mn ie łączy b ard zo s o lid n y , d o jrzały związek . Do b rze s ię ro zu miemy . Nie zd rad zamy teg o p o ro zu mien ia. – Bo że, Fran cis , a co n ib y ro b iłeś ze mn ą, d o ch o lery , tu , tam i ws zęd zie w ty m b u d y n k u , n awet n a ty m k rześ le, n a k tó ry m s ied zis z? Co to b y ło , jeś li n ie zd rad zan ie żo n y ? A mo że to d la cieb ie n ie b y ło n ic o s o b is teg o ? Ty lk o in teres y ? Nie mó g ł wy trzy mać jej s p o jrzen ia. Zaczął b awić s ię o łó wk iem, zas tan awiając s ię, czy Sally n ie wp ad n ie w h is terię. Ty lk o n ie to , ws zy s tk o , ty lk o n ie to . Nie p o trafił rad zić s o b ie z h is tery czk ami. – Po wy b o rach też n ie, Fran cis ? – Nig d y jej n ie zd rad ziłem, n ie w ten s p o s ó b . Nie k ied y jas n o wy raziła, czeg o s o b ie ży czy . – Ale p rzecież n ie mu s i o n as wied zieć. Zro b iliś my razem co ś fan tas ty czn eg o , o h is to ry czn y m zn aczen iu . – I jes tem ci wd zięczn y … – Ale to b y ło co ś zn aczn ie więcej, Fran cis . Przy n ajmn iej d la mn ie. Ws zy s cy in n i mężczy źn i, z k tó ry mi b y łam, n ie d o ras tają ci d o p ięt. Nie ch ciałab y m teg o s tracić. J es teś lep s zy o d res zty . Wies z o ty m, p rawd a? J ej n o s d rg ał zmy s ło wo , wy s y łając ero ty czn e s y g n ały . Urq u h art p o czu ł s ię ro zd arty . Związek z M o rtimą b y ł d la n ieg o o p o k ą. Przez te ws zy s tk ie lata

rek o mp en s o wał mu p o czu cie win y i n iżs zo ś ci z p o wo d u n ies p rawn o ś ci s ek s u aln ej, s tan o wił fu n d amen t, d zięk i k tó remu p rzetrwał ws zy s tk ie b u rze p o lity czn ej amb icji i d o k o n ał p o d b o ju . Zro b ił z n ieg o mężczy zn ę. Bo że, b y ł jej ty le win ien . Po ś więciła d la jeg o k ariery ró wn ie d u żo jak o n , p o d p ewn y mi wzg lęd ami więcej, ale ws zy s tk o to zaczy n ało s ię zacierać, k ied y p atrzy ł n a Sally . Po ch y liła s ię, jej p ełn e p iers i k u s iły , wy d awały s ię jes zcze p ełn iejs ze, o p ierając s ię n a b lacie rząd o weg o s to łu . – Z ch ęcią p o czek am, Fran cis . Warto b ęd zie czek ać. Czy ż n ie miała racji? M iał d łu g wo b ec M o rtimy , lecz z n ią n ig d y n ie czu ł czeg o ś tak ieg o , n ag iej, n iep o s k ro mio n ej, d o min u jącej żąd zy . – I jes t jes zcze n as za ws p ó ln a p raca. M amy s zczęś cie, że n a s ieb ie trafiliś my , Fran cis . To mu s i trwać d alej. Nig d y wcześ n iej n ie zd rad ził żo n y , n ig d y ! Czu ł jed n ak , że zn ó w ro ś n ie w n im to p rzemo żn e n ap ięcie, k tó remu n ie s p o s ó b s ię o p rzeć, i zaczęło mu s ię wy d awać, że M o rtima n ależy jak b y d o in n eg o ś wiata, teg o , w k tó ry m mies zk ali, zan im zo s tał p remierem. Wiele s ię zmien iło . Z s zefo wan iem rząd o wi wiązały s ię in n e zas ad y i o b o wiązk i. Dał M o rtimie to , czeg o ch ciała, s zan s ę p ro wad zen ia włas n eg o d wo ru n a Do wn in g Street. Czy miała p rawo wy mag ać o d n ieg o więcej? Wied ział też, że n ig d y n ie zn ajd zie in n ej Sally , n ie b ęd zie miał an i czas u , an i o k azji. M o że u d a mu s ię zas tąp ić k imś jej u my s ł, ale n ie jej ciało i to , co d la n ieg o ro b iło . Dzięk i n iej czu ł s ię zn ó w mło d y m mężczy zn ą, ws p an iały m i wy jątk o wy m. Zaws ze p rzecież mó g ł wy jaś n ić M o rtimie, że n ie leży w n iczy im in teres ie, b y wy p u ś cić teraz Sally z rąk , n iezad o wo lo n ą i b y ć mo że p rag n ącą zems ty . – By ło b y to tru d n e, Sally . – Przełk n ął ś lin ę. – Ale ch ciałb y m s p ró b o wać. – Pierws zy raz? Zrezy g n o wać ze s wo jej n iewin n o ś ci, Fran cis ? – J eś lib y ś zech ciała. Gap ił s ię n a jej p iers i, jak k ró lik w ś wietle reflek to ró w. Uś miech n ęła s ię, zamk n ęła teczk ę i zatrzas n ęła zamk i, jak b y u więziła w ś ro d k u jeg o n iewin n o ś ć. Nas tęp n ie ws tała i o b es zła p o wo li d łu g i s tó ł. M iała n a s o b ie b ard zo o b cis ły czarn y k o mb in ezo n i lu źn ą jed wab n o -b awełn ian ą mary n ark ę o d Harv ey a Nick s a, s tró j, w k tó ry m jes zcze jej n ie wid ział. Kied y zb liży ła s ię d o n ieg o , o d s u n ęła p o ły mary n ark i, żeb y wy ek s p o n o wać p ełn ię s wo ich wd zięk ó w. Wied ział, że p o d jął właś ciwą d ecy zję. Do b rą d la s p rawy , tak ą, k tó ra zap ewn i d als ze p o p arcie i b ezp ieczeń s two , M o rtima to zro zu mie – jeś li s ię d o wie. Sally s tała tu ż p rzy n im. Po d ała mu ręk ę. – Nie mo g ę s ię d o czek ać. Partn erze.

Ws tał, u ś cis n ęli s o b ie d ło n ie. Po czu ł p rzy p ły w triu mfu , ws zech mo cy , jak b y n ie b y ło wy zwan ia an i d y lematu , z k tó ry m n ie p o trafiłb y s o b ie p o rad zić. Có ż za n iezwy k ła k o b ieta z tej Amery k an k i, ró wn a b ab k a, jak p rawd ziwa Bry ty jk a, s u g ero wał jeg o u ś miech . Ale z n ieg o s mętn y an g iels k i fiu t, p o my ś lała.

Rozdział 45 Po ru s zy ć n ieb o i ziemię, s y p ać s ó l n a ran y .

Bro d a Brian a Red h ead a z u p ły wem lat u ro s ła i s ię p rzerzed ziła, ale jeg o języ k n ie s tracił n ic ze s wo jej ty p o wej d la mies zk ań có w Newcas tle o s tro ś ci. Czy w p rzeciwn y m razie p rzetrwałb y tak d łu g o jak o n es to r p o ran n eg o p ro g ramu rad io weg o , k tó ry wciąż p rzy ciąg ał n ies k o ń czo n e rzes ze p o lity k ó w, p o d d ający ch s ię mag lo wan iu i in n y m to rtu ro m, jes zcze zan im wy s ty g ła im p ierws za teg o d n ia k awa? Sied ział teraz w s wo im s tu d iu w Bro ad cas tin g Ho u s e, s ied zib ie rad ia BBC, jak p u s teln ik w jas k in i p o s zu k u jący jak iejś n ieu ch wy tn ej p rawd y , p rzy s to le zawalo n y m b ru d n y mi k u b k ami, n iewy k o rzy s tan y mi n o tatk ami i zru jn o wan y mi rep u tacjami, p atrząc s p o d e łb a n a p ro d u cen ta p rzez o k ien k o reży s erk i. Na ś cian ie wis iał wielk i s taro ś wieck i zeg ar w d ęb o wej o b u d o wie n a wy s o k i p o ły s k , jak z d wo rco wej p o czek aln i Britis h Rail, a ws k azó wk a s ek u n d n ik a n ieu b łag an ie s u n ęła p o tarczy . – Po ra n a n as z p rzeg ląd p o ran n ej p ras y . J es t ju ż z n ami n as z s tały czwartk o wy k o men tato r, M atth ew Parris , k tó ry ty m właś n ie s ię zajmie. Kró lews k ie s zaty zn ó w s ą w p ewn y m n ieład zie, M atth ew. – Tak , Brian . Dziś ran o zaczy n a s ię k o lejn y zag matwan y o d cin ek n as zej ro d zimej o d p o wied zi n a te ws zy s tk ie au s tralijs k ie telen o wele, ale ch y b a wid ać p ewn e o zn ak i, że mo że zb liżamy s ię d o jak ieg o ś zak o ń czen ia. Po jawiają s ię s u g es tie, że mo żemy s tracić p rzy n ajmn iej jed n eg o z g łó wn y ch ak to ró w, b o o s tatn i s o n d aż o p in ii p u b liczn ej o p u b lik o wan y w „Times ie” p o k azu je, iż o p o zy cja o b s u n ęła s ię o d zies ięć p u n k tó w p ro cen to wy ch i mo że to b y ć k ro p la, k tó ra p rzep ełn i czarę. Go rd o n M cKillin mu s i s ię zas tan awiać, ile mu jes zcze zo s tało czas u , zan im wy ląd u je wś ró d b ezd o mn y ch w k ró lews k im p rzejś ciu p o d ziemn y m. M o że czu łb y s ię tam zres ztą b ard ziej k o mfo rto wo n iż d ziś p o p o łu d n iu w Izb ie Gmin . Ale d o p iero k o men tarz „Times a” d o s o n d ażu zelek try zo wał res ztę Fleet Street, k tó ra zareag o wała w s wo ich n as tęp n y ch wy d an iach . Ws tęp n iak zad aje p y tan ie: czy n ad es zła p o ra n a wy b o ry , ab y o czy ś cić atmo s ferę? Nik t n ie ma wątp liwo ś ci, że s p o łeczeń s two o cen iło b y w n ich n ie ty lk o p rzy wó d ztwo M cKillin a, ale tak że k ró la. „M irro r” wraca d o p o d s taw: „W o b ecn y m s y s temie mo że b y ć n ajwięk s zy m b ęcwałem w k ró les twie i n ad al p an o wać. J ak s am p o wied ział, co ś trzeb a z ty m zro b ić”. Nie ws zy s tk ie p o zo s tałe g azety o k azu ją aż ty le s zacu n k u . Nie zap o mn ieli p ań s two ch y b a o n ag łó wk u „Th e Su n ”

s p rzed zaled wie k ilk u d n i, k rzy czący m: „KRÓL SUM IEŃ”? Naczeln y „Th e Su n ” n ajwy raźn iej zap o mn iał, b o d zis iaj n a p ierws zej s tro n ie czy tamy : „KRÓL KANCIARZ”. Wy g ląd a n a to , że ty d zień to k u p a czas u w k ró lews k iej p o lity ce. Więcej n a ten temat… W b iu rze w City k ilk a mil o d Bro ad cas tin g Ho u s e Lan d les s wy łączy ł rad io . Na n ieb ie ś wit led wie zazn aczał s ię s mu g ą, d elik atn ą jak p o ciąg n ięcie p ęd zla, ale o n ju ż s ied ział p rzy b iu rk u . W wiek u o ś miu lat, k ied y d o s tał s wo ją p ierws zą p racę d o ręczy ciela g azet, b ieg ał p o ciemn y ch u licach , b o ro d zicó w n ie b y ło s tać n a ro wer, i wp y ch ał p ras ę d o s k rzy n ek n a lis ty , a p rzy o k azji u d awało mu s ię d o s trzec p rzez n ied o k ład n ie zaciąg n ięte zas ło n y ro zn eg liżo wan e k o s zu lk i n o cn e i n ag ie ciała. Od tamtej p o ry p rzy b y ło mu p arę fu n tó w wag i, n o i k ilk a milio n ó w, ale n awy k wczes n eg o ws tawan ia, b y p rzy łap ać in n y ch in flagranti, mu p o zo s tał. W b iu rze b y ła o p ró cz n ieg o jes zcze ty lk o jed n a o s o b a, n ajs tars za z jeg o trzech s ek retarek , k tó ra wzięła wczes n ą zmian ę. Cis za i wid o k jej s iwiejący ch wło s ó w p o mag ały mu my ś leć. Stał n ad o twarty m n a b iu rk u eg zemp larzem „Times a”. Przeczy tał ws tęp n iak jes zcze raz, wy łamu jąc k n y k cie ws zy s tk ich p alcó w p o k o lei i p ró b u jąc zro zu mieć, co – i k to – k ry je s ię za ty mi s ło wami. Gd y s k o ń czy ły mu s ię k n y k cie, p o ch y lił s ię n ad b iu rk iem i wcis n ął g u zik in terk o mu . – Wiem, że jes t wcześ n ie, p an n o M acmu n n , i p ewn ie b ęd ą tam d o p iero zalewać p ełn o ziarn is te p łatk i mlek iem i d rap ać s ię p o k ró lews k ich ty łk ach . Ale p ro s zę s p rawd zić, czy mo że mn ie p an i p o łączy ć z p ałacem… Zas tan awiał s ię wcześ n iej, b ard zo k ró tk o i p o cich u , czy p o win ien s ię z n imi s k o n s u lto wać, wy s łu ch ać ich rad . Ale ty lk o b ard zo k ró tk o . Kied y ro zejrzał s ię p o twarzach s wo ich min is terialn y ch k o leg ó w zg ro mad zo n y ch p rzy s to le w s ali p o s ied zeń rząd u , n ie p o trafił wy k rzes ać z s ieb ie cierp liwo ś ci d la ich n iek o ń czący ch s ię d eb at i wah ań , b ezo wo cn y ch p o s zu k iwań łatwej d ro g i, ciąg łeg o u ciek an ia s ię d o k o mp ro mis u . Ws zy s cy p rzy s zli z czerwo n y mi rząd o wy mi teczk ami zawierający mi o ficjaln e d o k u men ty o raz n o tatk i, k tó re zd an iem u rzęd n ik ó w mo g ły b y ć p o trzeb n e d o p o d trzy man ia ich p o zy cji lu b p o d k o p an ia ry wali wś ró d k o leg ó w. Ko leg ó w! Ty lk o jeg o p rzy wó d ztwo , jeg o au to ry tet p o ws trzy my wał ich p rzed to czen iem mało s tk o wy ch s p rzeczek , k tó re zaws ty d ziły b y p rzed s zk o lak ó w. Tak czy in aczej, n o tatk i u rzęd n ik ó w b y ły n ieis to tn e, b o u rzęd n icy n ie wied zieli, że ma zamiar p o d p o rząd k o wać d zis iejs ze o b rad y s wo im celo m. Py tan ie o o p in ie zeb ran y ch n ie miało s en s u . By ły b y żało ś n ie p rzewid y waln e. Za

wcześ n ie, za d u ży p o ś p iech , za mała p ewn o ś ć, zb y t p o ważn e s zk o d y zad an e in s ty tu cji mo n arch ii – tak b y p o wied zieli. Zb y t d u że ry zy k o , że s tracilib y s wo ich min is terialn y ch s zo feró w wcześ n iej n iż to k o n ieczn e. O, lu d zie małej wiary ! Po trzeb o wali jak ieg o ś k ręg o s łu p a, jak iejś n as tras zy ć, żeb y o d zy s k ali p o lity czn ą werwę.

ik ry . Trzeb a ich

b y ło

p o rząd n ie

Po czek ał, aż s k o ń czą s ię u ś miech ać i g ratu lo wać s o b ie wzajemn ie, że tak k o rzy s tn ie wy p ad li w s o n d ażach – „wy p ad li”, w liczb ie mn o g iej! Kazał k an clerzo wi s k arb u n ak reś lić im, jak p as k u d n ie ro zwin ie s ię s y tu acja, zwłas zcza p o ty m, g d y ch ao s n a ry n k ach ś ciął b izn es z n ó g i p o zb awił p ewn o ś ci s ieb ie. Tu n el, g łęb s zy i d łu żs zy , n iż mo żn a s ię b y ło s p o d ziewać, k reś lił teraz k an clerz, p ro my czk a ś wiatła n ie wid ać, a w d o d atk u u s tawa b u d żeto wa w p o ło wie p rzy s złeg o mies iąca, o d k tó rej aż im b u ty s p ad n ą. O ile b ęd ą jes zcze mieli b u ty . Kied y p rzeżu wali z n ietęg imi min ami te rewelacje, p o p ro s ił min is tra p racy o p rzy to czen ie s taty s ty k . Piętn as teg o marca k o ń czy ł s ię s emes tr w s zk o łach , ry n ek zaleje o k o ło trzy s tu ty s ięcy ab s o lwen tó w, p rzy p ers p ek ty wach zatru d n ien ia ró wn ie zach ęcający ch jak s zp ital zad żu mio n y ch . Liczb a b ezro b o tn y ch wzro ś n ie o d wa milio n y . Ko lejn ą o b ietn icę wy b o rczą s zlag trafił. A p o tem Urq u h art p rzes zed ł d o rap o rtu p ro k u rato ra g en eraln eg o o p rzewid y wan iach d o ty czący ch p ro ces u s ir J as p era Harro d a. Sąd ząc p o d rżączce, jak a d o p ad ła jed n ą czy d wie z o b ecn y ch o s ó b , p o d ejrzewał, że b y ły jes zcze in n e in d y wid u aln e d aro wizn y d la – p ó k i co – wielk ich i p o tężn y ch , k tó re n ie wy s zły d o tąd n a ś wiatło d zien n e. Datę p ierws zej ro zp rawy wy zn aczo n o n a 2 8 marca. Nie, raczej n ie ma co liczy ć n a o d ro czen ie, a b ru d y zo s tan ą wy p ran e p u b liczn e i ro zwies zo n e d o wy s ch n ięcia w ciąg u k ilk u d n i o d p ierws zeg o u d erzen ia mło tk a s ęd zieg o . Sir J as p er d ał wy raźn ie d o zro zu mien ia, że n ie ch ce cierp ieć w s amo tn o ś ci. Ko led zy min is tro wie zaczęli wy g ląd ać, jak b y p ły n ęli p rzep ełn io n ą o d k ry tą żag ló wk ą p rzy d ziewiątce w s k ali Beau fo rta, jes zcze zan im d o ło ży ł s wo je trzy g ro s ze. O wiary g o d n ej p lo tce, że M cKillin ro zważa p o d an ie s ię d o d y mis ji n a Wielk an o c. Ty lk o ten b ęcwał Dick ie, min is ter o ch ro n y ś ro d o wis k a, u ważał, że to d o b ra wiad o mo ś ć. Res zta o d razu zro zu miała, w czy m rzecz – że d awało to o p o zy cji n ajwięk s zą n ad zieję n a zb awien ie, n o wy p o czątek , o d cięcie s ię o d wy g łu p ó w i p o rażek M cKillin a, zn alezien ie tward eg o g ru n tu p o d n o g ami. Nawet te g łąb y to wid ziały – ws zy s tk ie o p ró cz Dick ieg o . Będ zie mu s iał s ię g o p o zb y ć p o wy b o rach . Do p iero p o d łu żs zej cis zy , k tó ra zawis ła w p o wietrzu , rzu cił im lin ę, d ał s zan s ę ratu n k u , n ad zieję, że wy ciąg n ie ich n a s u ch y ląd . Wy b o ry . W czwartek 1 4 marca.

Czas u b y ło w s am raz, jeś li s ię p o ś p ies zą i czy m p ręd zej d o p n ą p arę s p raw w p arlamen cie, a jeg o ro związan ie p o zwo li im p rzep ły n ąć wzb u rzo n e wo d y , zan im u d erzy k o lejn y s zto rm i p rzewró ci łó d k ę. Żad n y ch s u g es tii, p y tan ia o zd an ie, p o p ro s tu p rzed s tawien ie mis trzo ws k iej tak ty k i, p o k azu jącej, d laczeg o to o n jes t p remierem, a n ie k tó ry ś z n ich . Wy raźn e p ro wad zen ie w s o n d ażach . Op o zy cja w ro zs y p ce. Kró l jak o k o zio ł o fiarn y . Harmo n o g ram d ziałań . A za n iecałą g o d zin ę au d ien cja u k ró la, k tó ry ma o g ło s ić p ro k lamację w s p rawie ro związan ia p arlamen tu . Czeg o jes zcze mo g lib y ch cieć. Ows zem, wied ział, że czas u jes t n iewiele, ale wy s tarczy . W s am raz.

Rozdział 46 Ci, k tó rzy ch cą s ię s p rzeciwić k ró lo wi, mu s zą s o b ie zn aleźć p o rząd n eg o k o n ia.

– Was za Kró lews k a M o ś ć. – Urq u h art. Nie u s ied li. Kró l n ie k wap ił s ię, żeb y ws k azać p remiero wi k rzes ło , a Urq u h art p o trzeb o wał zaled wie k ilk u s ek u n d , b y p rzek azać s wo ją wiad o mo ś ć. – M am ty lk o jed n ą s p rawę, k tó rą ch cę n aty ch mias to wy ch wy b o ró w. Cztern as teg o marca.

p o ru s zy ć.

Przep ro wad zen ie

Kró l p atrzy ł n a n ieg o p rzez d łu żs zą ch wilę, ale n ic n ie p o wied ział. – M u s zę ch y b a p an a u czciwie o s trzec, że w p ro g ramie wy b o rczy m p artii rząd zącej zn ajd zie s ię p o s tu lat p o wo łan ia p arlamen tarn ej k o mis ji ś led czej d o s p raw mo n arch ii o raz jej o b o wiązk ó w. Zap ro p o n u ję tej k o mis ji s zereg rad y k aln y ch res try k cji d o ty czący ch d ziałań , ro li i fin an s o wan ia zaró wn o p an a, jak i p ań s k ich k rewn y ch . Zb y t wiele mieliś my s k an d ali i zamies zan ia. Po ra, żeb y o b y watele zad ecy d o wali. Kró l o d p o wied ział n iezwy k le łag o d n y m i o p an o wan y m g ło s em. – Nig d y n ie p rzes taje mn ie zad ziwiać, jak p o lity cy zaws ze p o trafią p ero ro wać w imien iu o b y wateli, n awet k ied y wy g łas zają n ajb ard ziej ab s u rd aln e k łams twa. Gd y b y m jed n ak ja, mo n arch a d zied ziczn y , o d czy tał co ś p ro s to z Bib lii, mo je s ło wa i tak p o trak to wan o b y z n ieu fn o ś cią. M ó wił wo ln o , żeb y zn iewag a d o tk n ęła d o ży weg o . Urq u h art u ś miech n ął s ię p ro tek cjo n aln ie, lecz n ie o d p o wied ział. – A zatem o twarta wo jn a? Pan i ja. Kró l i jeg o Cro mwell. Co s ię s tało ze s tarą an g iels k ą cn o tą k o mp ro mis u ? – J es tem Szk o tem. – A więc zn is zczy p an mn ie, a wraz ze mn ą k o n s ty tu cję, k tó ra o d p o k o leń tak d o b rze s łu ży ła temu k rajo wi. – M o n arch ia k o n s ty tu cy jn a jes t zb u d o wan a n a b łęd n ej k o n cep cji g o d n o ś ci i s zlach etn eg o u ro d zen ia. To n ie mo ja win a, że ws zy s cy o k azaliś cie s ię mieć ap ety ty i s ek s u aln e p referen cje k ó z! Kró l d rg n ął, jak b y d o s tał w twarz, a Urq u h art zd ał s o b ie s p rawę, że b y ć mo że p o s u n ął s ię o k ro k za d alek o . W k o ń cu jak i to miało s en s ?

– Nie b ęd ę d łu żej p an a n iep o k o ił, s ir. Przy s zed łem ty lk o , ab y p an a p o in fo rmo wać o ro związan iu p arlamen tu . Cztern as teg o marca. – Tak p an mó wi. Ale n ie s ąd zę, żeb y tak s ię s tało . W zach o wan iu Urq u h arta n ie b y ło wid ać zan iep o k o jen ia – zn ał s wo je p rawa. – Co to za b red n ie? – Oczek u je p an o d e mn ie k ró lews k iej p ro k lamacji o ro związan iu p arlamen tu , wy d an ia jej d ziś , w tej ch wili. – Do czeg o mam p ełn e p rawo . – By ć mo że. A mo że n ie. To in teres u jąca k wes tia, n ie s ąd zi p an ? Bo ja tak że mam p rawa, p rzy zn an e mi p rzez te s ame k o n s ty tu cy jn e p reced en s y , p rawo d o teg o , b y rząd s ię ze mn ą k o n s u lto wał, p rawo d o rad zan ia mu i o s trzeg an ia. – Ko n s u ltu ję s ię z p an em. Pro s zę u d zielić mi ty lu rad , ilu p an ch ce. Niech mn ie p an o s trzeg a, n iech mi p an g ro zi, p ro s zę b ard zo . Ale to n ie mo że p an a p o ws trzy mać o d zag waran to wan ia ro związan ia p arlamen tu , k tó reg o żąd am. Tak ie jes t p rawo p remiera. – Niech p an b ęd zie ro zs ąd n y , p an ie p remierze. Pierws zy raz to ro b ię, jes tem n o wy n a ty m s tan o wis k u . Sam mu s zę zas ięg n ąć rad y , p o ro zmawiać z k ilk o ma o s o b ami, u p ewn ić s ię, że d ziałam w zg o d zie z k o n s ty tu cją. J es tem p ewien , że b ęd ę mó g ł p rzy ch y lić s ię d o p ań s k iej p ro ś b y , p o wied zmy , n a p o czątk u p rzy s złeg o ty g o d n ia? Brzmi to ch y b a s en s o wn ie, p rawd a? Ty lk o k ilk a d n i zwło k i? – To n iemo żliwe! – A to d laczeg o ? – Nie mo że p an o czek iwać, że p rzep ro wad zę wy b o ry w Wielk i Czwartek , k ied y ci, k tó rzy n ie k lęczą, leżą d o g ó ry b rzu ch em, b o mają p rzerwę ś wiąteczn ą. Żad n eg o zwlek an ia. Nie b ęd ę teg o to lero wać, s ły s zy p an ?! M as k a o p an o wan ia o p ad ła. Urq u h art s tał z zaciś n ięty mi p ięś ciami, n a ro zs tawio n y ch n o g ach , jak b y ch ciał rzu cić s ię n a mo n arch ę w b ezp o ś red n im atak u . Zamias t wzd ry g n ąć s ię czy wy co fać, k ró l zaczął s ię ś miać. Ten lo d o waty , p u s ty ś miech o d b ił s ię ech em o d wy s o k ieg o s u fitu . – M u s i mi p an wy b aczy ć, Urq u h art. Tak i mó j żarcik . Oczy wiś cie, że n ie mo g ę zwlek ać ze s p ełn ien iem p ań s k ieg o żąd an ia. Ch ciałem ty lk o zo b aczy ć, jak p an zareag u je. – M ięś n ie jeg o twarzy d alej ro zciąg ały s ię w u ś miech u , ale n ie b y ło w n im ciep ła. Oczy miał zimn e jak ló d . – Najwy raźn iej tro ch ę s ię p an u ś p ies zy . M u s zę p rzy zn ać, że mn ie ró wn ież, g d y ż p ań s k a n iecierp liwo ś ć zd o p in g o wała mn ie d o

p o d jęcia p ewn ej d ecy zji. Wid zi p an , Urq u h art, g ard zę p an em i ws zy s tk im, co p an s o b ą rep rezen tu je. Pań s k ą b ezwzg lęd n o ś cią, n ieu s tęp liwo ś cią, b ezd u s zn o ś cią w d ążen iu d o celu . Czu ję s ię w o b o wiązk u , b y zro b ić ws zy s tk o , co w mo jej mo cy , żeb y p an a p o ws trzy mać. Urq u h art k ręcił g ło wą. – Ale n ie mo że p an o p ó źn ić wy b o ró w. – Nie. Nie mo g ę też jed n ak zaak cep to wać teg o , co , jak wiem, jes t fak tem: że zn is zczy ł p an mo ich p rzy jació ł i mo ją ro d zin ę, a teraz p ró b u je p an zn is zczy ć mn ie, a wraz ze mn ą Ko ro n ę. Wie p an , Ch arlo tte mo że jes t g łu p ią k o b ietą, ale to właś ciwie d o b ra d u s za. Nie zas łu g iwała n a to , co jej p an zro b ił. M y cro ft zres ztą też n ie. – Od czek ał jed n ą czy d wie s ek u n d y . – Wid zę, że n ie czu je p an n awet p o trzeb y , ab y temu zap rzeczy ć. – Nie s k o men tu ję. Nie mo że p an n iczeg o u d o wo d n ić. – Nie mu s zę. Przy n ajmn iej s o b ie. Wid zi p an , Urq u h art, wy k o rzy s tał p an ty ch , k tó ry ch k o ch am, jak o s zmatę d o wy tarcia s o b ie b u tó w, k ied y b rn ie p an p rzez ś ciek i. Teraz ch ce p an zd ep tać tak że mn ie. Nie p o zwo lę n a to . – Nic p an n ie p o rad zi. Po ty ch wy b o rach Ko ro n a n ie b ęd zie ju ż mo g ła b awić s ię w p o lity k ę. – Co d o teg o , p an ie p remierze, jes teś my zg o d n i. Z d u ży m b ó lem p rzy s zło mi p o g o d zić s ię z fak tem, że to , co ro b iłem p rzez te o s tatn ie mies iące, id eały , k tó re u s iło wałem p o d trzy my wać, in teres y , k tó re ch ciałem p ro p ag o wać, to p o lity k a. Nies tety , n ie ma tu ju ż wy raźn ej g ran icy . J eś li wy rażam p u b liczn ie jak iś p o g ląd , ch o ćb y o p o g o d zie, to jes t to p o lity k a. – Wres zcie ro b imy p o s tęp y . – J a tak . Co d o p an a, n ie jes tem p ewn y . M am o b o wiązek , n iemal b o s k i, b y ro b ić ws zy s tk o , co w mo jej mo cy , ab y ch ro n ić Ko ro n ę. Ró wn ie s iln e zo b o wiązan ia mam wo b ec s ameg o s ieb ie i włas n y ch p rzek o n ań . J ed n ak s u mien iu n iewy g o d n ie p o d ws p ó łczes n ą Ko ro n ą. J u ż p an s ię o to p o s tarał. – Ob y watele s ię o to p o s tarają. – By ć mo że. Ale n ie cztern as teg o marca. Urq u h art ze zło ś cią o tarł u s ta d ło n ią. – Nad u ży wa p an mo jej cierp liwo ś ci. Wy b o ry o d b ęd ą s ię cztern as teg o marca. – Ale to n iemo żliwe. Po n ieważ mu s i p an o d ło ży ć ro związan ie p arlamen tu ze wzg lęd u n a n ies p o d ziewan ą s p rawę p o d d an ą p o d o b rad y .

– Nib y jak ą? – Pro jek t u s tawy ab d y k acy jn ej. – J es zcze jed en z p an a g łu p ich żartó w! – Nie jes tem zn an y z p o czu cia h u mo ru . – Ch ce p an ab d y k o wać? – Po raz p ierws zy Urq u h art zaczął czu ć, że traci g ru n t p o d n o g ami. Szczęk a zaczęła mu lek k o d rżeć. – Ab y ch ro n ić Ko ro n ę i włas n e s u mien ie. A tak że p o to , b y zwalczać p an a i tak ich jak p an ws zelk imi d o s tęp n y mi ś ro d k ami. To jed y n y s p o s ó b . Nie b y ło wątp liwo ś ci, że k ró l mó wi p o ważn ie. To zaws ze b y ła jeg o s łab o ś ć, ta całk o wita n iezd o ln o ś ć d o u k ry wan ia s wo jej u czciwo ś ci. Urq u h art zamru g ał s zy b k o p o wiek ami, p ró b u jąc s k alk u lo wać p o lity czn e k o n s ek wen cje ab d y k acji o raz s zk o d y , jak ie o p ó źn ien ie wy b o ró w mo że p rzy n ieś ć jeg o p lan o m. Nad al ch y b a wy g ra? Parlamen t o b y wateli p rzed Ko ro n ą. Będ zie mu s iał wy cis n ąć jes zcze ty d zień z k alen d arza, n awet g d y b y o zn aczało to wy b o ry w Wielk i Czwartek – to zres ztą d o b ry d zień , żeb y k ró le d o s tali za s wo je. Ch y b a że… ran y b o s k ie, ch y b a n ie miał zamiaru zająć miejs ca M cKillin a jak o lid er o p o zy cji? Nie, to b y ło zb y t n ied o rzeczn e. – J ak ą ro lę s p o d ziewa s ię p an o d eg rać w k amp an ii? – zap y tał z wah an iem. – Sk ro mn ą. Ch cę zwró cić u wag ę n a n iep o k o jące mn ie k wes tie: u b ó s twa, b rak u mo żliwo ś ci d la mło d y ch , d eg rad acji mias t i ś ro d o wis k a. Po p ro s zę o p o mo c Dav id a M y cro fta. M a d ry g d o PR-u , n ie s ąd zi p an ? – W k ró lu zas zła zmian a, jeg o zwy k le n ap ięta twarz złag o d n iała, zmięk ła, jak b y p rzes tały d ręczy ć g o k o s zmary i p o czu cie win y . Wy g ląd ał teraz p rawie, jak b y s ię d o b rze b awił. – Ale ws zy s tk o , co zro b ię, b ęd zie zro b io n e s to s o wn ie, z zach o wan iem zas ad p rzy zwo ito ś ci. Nie b ęd ę s ię wd awał z p an em w o s o b is tą k o n fro n tację czy s p ó r. Ch o ciaż in n i, jak p o d ejrzewam, b ęd ą mn iej d elik atn i. Po d s zed ł d o g u zik a u k ry teg o za jed n ą z o k ien n y ch k o tar i g o wcis n ął. Niemal n aty ch mias t o two rzy ły s ię d rzwi i d o ś ro d k a ws zed ł Ben jamin Lan d les s . – Ty ! – J a. – Sk in ął g ło wą. – Dawn o s ię n ie wid zieliś my , Fran cis . Wy d aje mi s ię, jak b y to b y ło wiek i temu , w in n y m ś wiecie. – Dziwn a p ara, k ró l i n is k o u ro d zo n y zb ir tak i jak ty . – J ak mu s to mu s . – Przy p u s zczam, że zamierzas z o p u b lik o wać i wy p ro mo wać k ró lews k ie g lęd zen ie. – By ć mo że, Fran cis . Ale n ie p o mijając in n y ch ważn y ch temató w.

Do p iero teraz Urq u h art zau waży ł, że Lan d les s trzy ma co ś w ręk u … p lik p ap ieró w? – Zd jęcia, Fran cis . Zn as z s ię n a zd jęciach , p rawd a? Lan d les s p o d ał fo to g rafie Urq u h arto wi, k tó ry wziął je, jak b y s ięg ał p o k ielich z cy k u tą. Og ląd ał je w k o mp letn ej cis zy , n iezd o ln y p o ru s zy ć języ k iem, n awet g d y b y zn alazł właś ciwe s ło wa. – Najwy raźn iej o s tatn io zap an o wała is tn a ep id emia teg o ty p u rzeczy , n ie u waża p an , s ir? – o d ezwał s ię Lan d les s . – Nies tety – o d p arł k ró l. – Fran cis , s wo ją żo n ę o czy wiś cie ro zp o zn ajes z. Ta d ru g a o s o b a, ta n a d o le… o , p rzep ras zam, n a g ó rze n a ty m, k tó re teraz o g ląd as z… to p ewien Wło ch . M o że g o n awet zn as z. Śp iewa czy ro b i co ś ró wn ie id io ty czn eg o . I n ie zaciąg a p o rząd n ie zas ło n . Urq u h arto wi tak b ard zo trzęs ły s ię ręce, że o mal n ie wy p u ś cił fo to g rafii. Krzy k n ął ze zło ś cią i zg n ió tł je w d ło n i, p o czy m rzu cił n imi w d ru g i k o n iec p o k o ju . – Wy rzek n ę s ię jej. Lu d zie zro zu mieją, b ęd ą mi ws p ó łczu ć. To n ie p o lity k a! Kró l n ie mó g ł p o ws trzy mać p o g ard liweg o p ry ch n ięcia. – Nap rawd ę mam n ad zieję, że s ię n ie my lis z, Fran k ie – ciąg n ął Lan d les s . – Ale mam też p ewn e wątp liwo ś ci. Lu d zie b ęd ą mieć wrażen ie, że s erwu je im s ię o h y d n ą b reję zamias t o ws ian k i, jeś li d o wied zą s ię o two ich włas n y ch zewn ętrzn y ch in teres ach i zain teres o wan iach . – To zn aczy ? – W o czach Urq u h arta p o jawił s ię cień u d ręk i. – To zn aczy o p ewn ej mło d ej i b ard zo atrak cy jn ej d amie, k tó rą n ie ty lk o zaczęto częs to wid y wać n a Do wn in g Street, o d k ąd s ię tam zjawiłeś , ale k tó ra tak że o s tatn io s k o s iła g ru b y s zmal n a ry n k ach walu to wy ch . Każd y mo że s o b ie p o my ś leć, że co ś wied ziała alb o k o g o ś zn ała. A mo że jej też s p ró b u jes z s ię wy rzec? Z p o liczk ó w Urq u h arta n ag le o d p ły n ęła k rew, s ło wa p lątały s ię międ zy d rżący mi warg ami. – Sk ąd n a lito ś ć… ? Przecież n ie mo żes z wied zieć… Wielk ie n ied źwied zie łap s k o o b jęło Urq u h arta za ramio n a i Lan d les s o b n iży ł g ło s d o k o n s p iracy jn eg o s zep tu . J ak b y n a d an y zn ak k ró l p o d s zed ł d o o k n a i o d wró cił s ię d o n ich p lecami, zaab s o rb o wan y wid o k iem s wo jeg o o g ro d u . – Zd rad zę ci p ewien s ek recik , s tary . Wid zis z, o n a b y ła mo ją p artn erk ą tak s amo jak two ją. M u s zę ci p o d zięk o wać. Ład n ie s ię wy win ąłem z ty ch zawiro wań z walu tą, w s amą p o rę p rzerzu ciłem s ię ze s zterlin g a n a co ś in n eg o .

– To n ie jes t k o n ieczn e – jęk n ął Urq u h art o s zo ło mio n y . – Ró wn ie d o b rze mó g łb y ś trzy mać ze mn ą… Lan d les s zmierzy ł ro zmó wcę wzro k iem o d s tó p d o g łó w. – Nie. Ch y b a n ie jes teś w mo im ty p ie, Fran cis . – Dlaczeg o , Ben ? Dlaczeg o mi to ro b is z? – Ile mam ci p o d ać p o wo d ó w? – Po d n ió s ł ręk ę i zaczął liczy ć n a p u lch n y ch p alcach . – Bo ewid en tn ie p o d o b ało ci s ię trak to wan ie mn ie jak g ó wn a. Bo p remierzy p rzy ch o d zą i o d ch o d zą, tak jak ty wk ró tce o d ejd zies z, a ro d zin a k ró lews k a trwa. – Sk in ął wielk ą g ło wą w k ieru n k u p lecó w k ró la. – A mo że n ajb ard ziej d lateg o , że p rzy jął mn ie, tak ieg o , jak im jes tem, wielk ieg o złeg o Ben jamin a z Beth n al Green , n ie p atrząc n a mn ie z g ó ry , p o d czas g d y d la cieb ie i two jej n ap u s zo n ej żo n y n ig d y n ie b y łem d o ś ć d o b ry . – Przek ręcił d ło ń w d ó ł, tak że wy g ląd ała jak s zp o n . – No to ś cis k am cię za jaja tak mo cn o , jak mo g ę. – Dlaczeg o ? Och , d laczeg o ? – jęczał d alej Urq u h art. Lan d les s mo cn o zacis n ął p ięś ć. – Bo tam s ą, Fran cis . Bo s ą. – Zaś miał s ię. – À propos, mam d o b re wieś ci o Sally . Urq u h art zd o łał ty lk o s p o jrzeć p y tająco i żało ś n ie. – J es t w ciąży . – Ch y b a n ie ze mn ą! – Urq u h art wciąg n ął g wałto wn ie p o wietrze. – Nie, n ie z to b ą. – W g ło s ie, k tó ry wcześ n iej b rzmiał p ro tek cjo n aln ie, teraz zad źwięczało s zy d ers two . – Najwy raźn iej d o n iczeg o n ie s tarcza ci męs k o ś ci. A więc o ty m też wied ział. Urq u h art o d wró cił s ię, u s iłu jąc u k ry ć p o czu cie u p o k o rzen ia, ale Lan d les s d o p iero s ię ro zp ęd zał. – Zro b iła z cieb ie g łu p k a, jak im zres ztą jes teś , Fran k ie. W p o lity ce i w łó żk u , czy g d zie tam to s ię d ziało . Nie p o win ien eś b y ł jej wy k o rzy s ty wać. Tak i u my s ł i u ro d a, a ty wy rzu ciłeś to w b ło to . Urq u h art p o trząs ał g ło wą, jak p ies u s iłu jący p o zb y ć s ię n iech cian ej o b ro ży . – M a n o wą firmę, n o wy ch k lien tó w, n o wy k ap itał. I n o weg o faceta. Zaczęła p ro wad zić zu p ełn ie in n e ży cie, Fran k ie. A d o teg o jes t w ciąży … n o wies z, jak ie s ą k o b iety , jeś li ch o d zi o tak ie s p rawy . Czy raczej n ie wies z, ale u wierz mi n a s ło wo . J es t wy jątk o wą, a teraz tak że b ard zo s zczęś liwą d amą. – Kto ? Z k im… ? – Nie b y ł w s tan ie d o k o ń czy ć p y tan ia. – Ko g o wo lała o d cieb ie? – Lan d les s s ię zaś miał. – Ty id io to . Ciąg le n ie ro zu mies z, co ?

Urq u h art cały s ię s k u rczy ł, ramio n a mu o b wis ły , s zczęk a o p ad ła. Nie mó g ł, n ie ch ciał teg o p o jąć. Na g ąb czas tej twarzy mag n ata p ras o weg o wy k witł wy raz triu mfu . – Po k o n ałem cię n a ws zy s tk ich fro n tach , Fran k ie. Nawet z Sally . Urq u h arta o g arn ęło p rzemo żn e, p ierwo tn e p rag n ien ie, żeb y o d czo łg ać s ię w jak ieś ciemn e miejs ce, g d ziek o lwiek , jak n ajs zy b ciej i jak n ajg łęb iej u k ry ć s wo je u p o k o rzen ie, lecz n ie mó g ł jes zcze s tąd wy jś ć. Najp ierw mu s iał zro b ić jed n ą rzecz. Wy k o rzy s tać b y ć mo że o s tatn ią s zan s ę, żeb y k u p ić n ieco czas u . Sp ró b o wał wy p ro s to wać ramio n a i p rzes zed ł s zty wn o p rzez p o k ó j, aż s tan ął p rzed p lecami k ró la. Wy s iłek wy k rzy wił mu twarz. Wciąg n ął g łęb o k o p o wietrze. – Sir, zmien iłem zd an ie. Wy co fu ję p ro ś b ę o ro związan ie p arlamen tu . Kró l o b ró cił s ię n a p ięcie jak o ficer n a d efilad zie. – Do p rawd y , p an ie p remierze? Ch o lern ie tru d n a s p rawa, b o wid zi p an , ju ż wp rawiłem mach in ę w ru ch . Premier ma p rawo d o mag ać s ię wy b o ró w, o czy wiś cie, k o n s ty tu cja jes t tu jas n a. Za n ic jed n ak n ie mo g ę s o b ie p rzy p o mn ieć teg o k awałk a, w k tó ry m mó wi, że p remier mo że wy b o ry o d wo łać. Tak czy in aczej, to ja ro związu ję p arlamen t i p o d p is u ję k ró lews k ą p ro k lamację, a teraz tak właś n ie zamierzam p o s tąp ić. J eś li mo je d ziałan ia b u d zą p an a s p rzeciw z p rzy czy n k o n s ty tu cy jn y ch lu b o s o b is ty ch , jes tem p ewien , że mo g ę liczy ć n a p ań s k i g ło s p o d czas d eb aty ab d y k acy jn ej. – Wy co fam s wo je p ro p o zy cje refo rmy k o n s ty tu cy jn ej – rzu cił wy czerp an y Urq u h art. – J eś li to k o n ieczn e, p rzep ro s zę p u b liczn ie za ws zelk ie… n iep o ro zu mien ia. – M iło z p an a s tro n y , że p an to p ro p o n u je, Urq u h art. Os zczęd za mi to i p an u Lan d les s o wi faty g i p rzek o n y wan ia p an a d o teg o . Ch ciałb y m, żeb y p an p rzep ro s ił, k ied y b ęd zie p an p rzed s tawiał p ro jek t u s tawy ab d y k acy jn ej. – Ale p rzecież n ie ma tak iej p o trzeb y . Wy g rał p an . M o żemy co fn ąć czas … – Wciąż p an n ie ro zu mie, p rawd a? Ab d y k u ję, czy ch ce p an teg o , czy n ie. Nie jes tem właś ciwą o s o b ą d o tej fu n k cji, d o k tó rej p ełn ien ia s ię u ro d ziłem, n ie mam wy mag an ej o d k ró la p o wś ciąg liwo ś ci. Po g o d ziłem s ię z ty m. M o ja ab d y k acja b ęd zie ch ro n ić Ko ro n ę i ws zy s tk o , co ta s o b ą rep rezen tu je, zn aczn ie s k u teczn iej, n iż g d y b y m u s iło wał mies zać we właś ciwy s o b ie n iecierp liwy s p o s ó b w mętn y ch k o n s ty tu cy jn y ch wo d ach . J u ż p o s łan o p o mo jeg o s y n a, a d o k u men ty reg en cy jn e s ą w p rzy g o to wan iu . J es t cierp liws zy o d e mn ie, mło d s zy , b ard ziej elas ty czn y . Będ zie miał s zan s ę wy ro s n ąć n a wielk ieg o k ró la, k tó ry m ja n ig d y n ie zo s tan ę. – Dźg n ął s ię

p alcem w p ierś . – Dla mn ie n ajlep s zą rzeczą jes t b y ć czło wiek iem. – Wy celo wał p alec w Urq u h arta. – I jes t to tak że n ajlep s zy s p o s ó b , jak i p o trafię wy my ś lić, żeb y zn is zczy ć p an a i ws zy s tk o , co p an rep rezen tu je. Urq u h arto wi d rżały warg i. – Kied y ś b y ł p an id ealis tą. – A p an , p an ie Urq u h art, b y ł k ied y ś p o lity k iem.

Więcej n a: www.eb o o k 4 all.p l

Epilog

Kto ś zap u k ał d o d rzwi wejś cio wy ch , cich o , jak b y n ieś miało . Ken n y o d ło ży ł k s iążk ę i p o s zed ł o two rzy ć. Na p ro g u , w mro k u , o win ięty w n o wy p łas zcz o s łan iający g o p rzed zacin ający m d es zczem, s tał M y cro ft. Staran n ie p rzy g o to wał s o b ie wy jaś n ien ie i p rzep ro s in y . Po o g ło s zen iu ab d y k acji i wy b o ró w ws zy s tk o s ię zmien iło . Pras a miała n o wą p o ży wk ę, więc zo s tawi ich w s p o k o ju , jeś li Ken n y p o trafiłb y zro zu mieć. I wy b aczy ć. Kied y jed n ak M y cro ft s p o jrzał n a n ieg o , zo b aczy ł b ó l w zd u mio n y ch o czach i s ło wa wy leciały mu z g ło wy . Stali n ap rzeciwk o s ieb ie, o b aj b ali s ię, co mo że p o wied zieć ten d ru g i, n ie ch cąc zn ó w o twierać led wie zag o jo n y ch ran . M y cro fto wi wy d awało s ię, że min ęło całe ży cie, zan im Ken n y wres zcie s ię o d ezwał. – Będ zies z tak s tał całą p iep rzo n ą n o c, Dav id zie? Herb ata wy s ty g n ie.

Ty tu ł o ry g in ału To Play the King Orig in ally p u b lis h ed in th e En g lis h lan g u ag e b y Harp erCo llin s Pu b lis h ers Ltd . u n d er th e title To Play the King © M ich ael Do b b s 1 9 9 3 Co p y rig h t © fo r th e tran s latio n b y Ag n ies zk a So b o lews k a Pro jek t o k ład k i i fo to g rafia n a o k ład ce M ag d a Ku c Op iek a red ak cy jn a Ewa Po lań s k a Bo g n a Ro s iń s k a Artu r Wiś n iews k i Op raco wan ie tek s tu M ELES-DESIGN

ISBN 9 7 8 -8 3 -2 4 0 -3 5 5 8 -8

Ks iążk i z d o b rej s tro n y : www.zn ak .co m.p l Sp o łeczn y In s ty tu t Wy d awn iczy Zn ak , 3 0 -1 0 5 Krak ó w, u l. Ko ś ciu s zk i 3 7 Dział s p rzed aży : tel. 1 2 6 1 9 9 5 6 9 , e-mail: czy teln icy @zn ak .co m.p l

Plik o p raco wał i p rzy g o to wał Wo b lin k

wo b lin k .co m