Michele Bardsley -4 Diary of a Demon Hunter - Doubly Dying

Strona

Tom 4 - ostatni

1

–

–

„ Nieszczęśnik, całkowicie skupiony na sobie, Żyjący, utraciwszy cały szacunek i renomę, I, umierający podwójnie, opada w dół, Nikczemnik prosto w kurz, Niezmienny, niehonorowy i niedoceniony…”

Strona

2

Fragment poematu „Pieśń ostatniego minstrela” Sir. Waltera Scotta.

–

Z pamiętnika Maggie Mortis

Kiedy Rafe i ja spotkaliśmy się pierwszy raz, powiedziałam mu, że nigdy nie złamię obietnicy i nigdy nie skłamię. Nie jestem w stanie powiedzieć, jak bardzo chciałabym dotrzymać tych dwóch przysiąg, ale jedną już złamałam… i wkrótce złamię drugą. Minął zaledwie tydzień, od kiedy Eltar i ja uratowali śmy Raphaela z Piekła. Znalazłam w siedzibie Abatu 11 fiolek, ale dałam Rafe’owi tylko 10. Musiałam jedn ą zatrzymać. Jak inaczej mam zabić Abatu? Każdy chce go widzieć martwym, ponieważ on próbuje zyskać władzę nad wszystkimi stworzeniami. Ja chcę go martwego, bo zabi ł niemal każdą osobę, jaką w życiu kochałam. Ponieważ przez niego mój ojciec, matka, Strażnik, przyjaciel wielu innych umarło. Nie jestem typem kobiety, która wierzy w mi łość, pokój i zrozumienie.

Strona

Za wszelką cenę.

3

Wierzę w zemstę.

–

…

- Wyjdź za mnie. Maggie przerwała odkładanie broni i odwróciła się, by spojrzeć na swojego kochanka, pół-demona.- Co? - Słyszałaś mnie- Powiedział Raphael, gdy skracał dystans dzielący ich od siebie. Zamknął za sobą drzwi sypialni, blokując je przed ich rozrastającą się ludzko-demonią rodzinką, i odwrócił się twarzą do niej. Miał na sobie tylko ręcznik, a jego ciemne, długie włosy były wciąż wilgotne po prysznicu. Wyglądał cudownie jak zawsze, jego niebieskie oczy były pełne miłości. O Boże! Jej serce zaciążyło jeszcze bardziej. Ostatnio ledwo mogła na niego patrzeć, ponieważ bała się, że zdradzi mu swoje sekrety, swoje kłamstwa… swoją zdradę. I teraz też, podeszła do niego, przycisnęła się mocno i pocałowała go, aż nie straciła tchu. Zerwała z niego ręcznik i pieściła jego penisa, aż nie zrobił się twardy. Kochanek z przyjemnością włączył się do zabawy- zdejmował z niej szybko ubrania, aż stanęła przed nim naga… I podcięła go, tak że upadł na podłogę. Bez trudu przyjął zderzenie z podłożem, sapnął tylko, gdy ona wylądowała na nim. Zaśmiał się po chwili i objął dłońmi jej piersi, gdy łowczyni nabijała się na jego członka. - Maggie- Jęknął, gdy poczuł wokół siebie jej wilgoć. Szarpał jej sutki i przyjemność z tej pieszczoty promieniowała prosto do sedna jej kobiecości. Kołysała się na nim, ręce rozłożyła płasko na jego klatce piersiowej, mięśnie pochwy zaciskały się mocno na jego twardym organie. Pieprzyła go,

Strona

Ale on nie miał zamiaru jej pozbawić przyjemności.

4

chcąc dać mu przyjemność, chcąc by doszedł, nie dbając o własną rozkosz.

– Złapał ją, przeturlał się po podłodze, aż w końcu wylądował na górze. Wessał jedną z jej brodawek do ust, gdy ona oplotła go nogami w pasie i wygięła plecy w łuk, przyjmując jego głębokie pchnięcia. Desperacja kazała jej przywrzeć do niego, powstrzymywać łzy. Wtedy Rafe jęknął znajdując swoje wyzwolenie, jego demoni penis pulsował i wypełniał ją wilgotną spermą. Nie była zaskoczona, gdy uniósł się na kolana i okazało się, że jego penis jest tak samo jak przed chwilą twardy i długi. To była jedna z korzyści posiadania demona za kochanka. Był jak króliczek Duraceela. Mógł działać i działać, i działać… Rozsunął szeroko jej nogi.- Złap się za kostki. Zrobiła jak kazał i dała mu dostęp do swojego tyłka. Wsunął palec w jej pochwę i ruszał nim, rozciągając ją. Gdy był wilgotny od jej soków, wyciągnął go i wsunął w jej odbyt. Palec naciskał najwrażliwsze mięśnie jej wnętrza. Po chwili wsunął drugi i rozciągał jej tylnią szparkę. Objęła dłońmi swoje piersi, szarpiąc sutki, by tylko osiągnąć jeszcze większą przyjemność. W końcu zaczął wsuwać w niewielki otwór penisa i pchał go, cal po calu, aż wypełnił ją. Jej tyłek piekł od środka, ale uwielbiała, gdy brał ją od tyłu. Kochała wszystko, co Raphael jej i z nią robił. Dłonią zmusił ją do poruszania biodrami. Drugą przeniósł na jej wzgórek łonowy i tak intensywnie pieścił łechtaczkę, że Maggie aż jęknęła. Ustawiając się wygodnie, zaczął wchodzić w nią raz za razem, nie przestając równocześnie stymulować jej łechtaczki. Rozkoszowała się każdym jego ruchem i mocniej rozsunęła nogi, by miał do niej lepszy dostęp. - Dam ci wszystko, czego zechcesz- Obiecał Rafe. Ale jego drżący głos przeszedł w jęk. Przestał w nią wchodzić. - Rafe! Niech cię! - Ciii, dziecinko. Zabrał dłoń z jej łechtaczki, i wsunął powoli palce w jej cipkę. Zassała powietrze. Czując w pełni wypełniony odbyt, plus mając wypełnioną waginę

Doprowadzając ją do orgazmu.

Strona

Stymulował punkt G, i zaczął znów w nią wchodzić od tyłu…

5

czuła się niesamowicie szczęśliwa.

– Całe jej ciało wydawało się rozpadać na tysiące kawałeczków. Jeden orgazm przechodził w kolejny, a jej obie szpary pulsowały. Poczuła jak nasienie Rafe’a wypełnia jej odbyt. Miała zaledwie kilka chwil by ochłonąć, gdy poczuła, jak jego język zaczyna smagać jej łechtaczkę. Ssał ją i lizał, aż doszła do trzeciego orgazmu. Jej biodra obijały się o podłogę, gdy szarpała nimi, a on trzymał twarz między jej szeroko rozsuniętymi udami. Całkowicie wykończona, padła na podłogę i próbowała złapać oddech. Rafe położył się obok niej i otarł pot z jej czoła. - Jeszcze raz… Jakie było pytanie?- spytała, by go podrażnić. - Czy wyjdziesz za mnie? - Okay- Pocałowała go, zlizując z jego ust swoje własne soki. Zgadzanie się na małżeństwo z Raphaelem było absolutnie złym pomysłem. Dlaczego więc czuła się taka kurewsko szczęśliwa? *** - Gdzie się wybierasz?- Zapytał Rafe. Patrzył uważnie na czarny strój łowczyni, wyposażony w pas na mikstury, noże i księżycowy sztylet. Na stopach miała wzmocnione buty na trzycalowej podeszwie. - Uch… Cholera. Pięć minut temu jej pół-demon zajmował się w laboratorium tłumaczeniem Księgi Demonów i tworzeniem super zaklęcia do kolejnych pryzmatów. Pospieszyła więc do sypialni, ubrała się i wychodziła już, gdy Raphael zagrodził jej drogę w holu, z przysłowiowym ogniem w oczach. - Maggie?- Spojrzał na nią złowrogo spod przymrużonych powiek.Myślałam, że dzisiejszej nocy robisz sobie wolne. Czy otrzymałaś jakiś demoni alarm? Zanim mogła podać mu kolejne kłamstwo, w holu pojawiła się pani Pottersworth, razem z Auren i Sarah.- Jesteśmy gotowe, kochaniutka!

przybrała ludzką postać- drobnej bladej kobiety, z długimi czarnymi włosami

Strona

Auren, która zwykle wolała formę małego niechlujnego czarnego kotka,

6

Łowczyni rozchyliła szeroko usta.- Ee… tak? Dobrze.

– i czerwonymi ustami. Ubrana była w czarny skórzany gorset, czarną skórzaną mini i dopasowane buty do pół łydki. Była piękna w hipnotyzujący sposób, bogini demonów, która patrząc na ciebie, mogłaby ci spokojnie wyrwać serce. Sarah położyła Margie w zagięciu ramienia Rafe’a, zaś na drugimpowiesiła mu różową torbę wypchaną pieluszkami, butelkami etc. – Jej butelka jest w środku. Masz tam nową formułę ze smoczym ogniem. To ta niebieska. Ta czerwona wywołuje w niej gazy. Nie dawaj jej plastikowych kluczy, bo je topi. Uważaj na jej beknięcia, by nie spaliła ci włosów.-Dotknęła własnych krótkich włosów i wykrzywiła lekko twarz.- O niczym nie zapomniałam? - Rafe ma twój numer komórkowy- Wtrąciła pani Pottersworth.- On sobie świetnie radzi z dziećmi. Pół-demon wyglądał na zdumionego.- Radzę sobie? - Oczywiście, że tak- Pani P. poklepała go po ramieniu i uśmiechnęła się urzekająco. Elfie uszy wystawały spod jej srebrnych włosów.- Dobrze moje panie, idziemy. - Gdzie idziecie?- Dopytywał Rafe. - Gdzie? Robić zakupy na wesele, oczywiście. Musimy obejrzeć sukienki… Maggie zjeżyła się.- Sukienki? Do diabła, nie! - Sukienki- Powtórzyła pani P., posyłając mu ostre spojrzenie szarych oczu.- Następnie musimy wybierać kwiaty, stroje druhen, menu… - I musicie robić to wszystko o dziewiątej wieczór?- Głos pół-demona brzmiał podejrzliwie. - Dzisiaj robimy sobie damski wieczór z przeglądaniem katalogów i czasopism- Tłumaczyła Sarah.- Jeśli chcesz iść z nami to… - Nie!- Rafe wyraźnie zadrżał.- Naprawdę. Wszystko w porządku. To już wolę być niańką- Zerknął na kochankę, z mieszaniną zdecydowania i ulgi. Pani P. popchnęła Maggie w kierunku drzwi, które zablokowały się za

Strona

więcej zabezpieczeń niż Fort Knox.

7

nimi. Weszły do windy, i pojechały na górę. Ich tymczasowa twierdza miała

– - Co się do cholery dzieje?- Warknęła łowczyni.- Nie miałam zamiaru wybierać się na żadne ślubne zakupy! Fuj! - Cóż, teraz to zrobisz- Odpowiedziała staruszka.- To nie w twoim stylu wykradać się z domu. Jej nagana kąsała, ale miała rację. Maggie nie była wcześniej niechlujna. Grała jednak teraz w nową grę i cały czas bała się, że dokonuje złych wyborów. Co jej przyjdzie z zabicia Abatu, jeśli oznaczałoby to jednocześnie utratę Raphaela? - Chyba że chcesz dać się złapać- Mruknęła Auren. Brzmiała na znudzoną, ale łowczyni nie dała się nabrać. Jej siostra nie bywała apatyczna, nieważne jak brzmiała.- Być może czujesz się winna. To trafiło prosto w sedno problemu. Kurwa, kurwa, kurwa! - Och, zamknijcie się! Co złego jest w małym polowaniu na demony?Skarżyła się głośno.- To jest to, co robię. - Kłamanie Rafeowi jest dostatecznie złe- Uznała Sarah, w głosie miała nieufność.- Ale nie waż się okłamywać również nas. Drzwi otworzyły się, gdy kobiety stanęły na parterze. Totalnie wkurwiona, ponieważ jej przyjaciółki miały rację, Maggie ruszyła przodem. Chciałaby, by był tutaj jakiś demon, bo z przyjemnością by zgniotła mu gardło butem. Wrrrr! Ich

schron

powstał

pod

pustym

dworem,

otoczonym

wysokim

ogrodzeniem. Każdy kto przeszedłby ponad sztachetami, naruszyłby pole magiczne i uruchomił alarm. Gdyby zaszło się jeszcze dalej, trzeba by było znać kody do otwarcia windy i przejść przez magiczną zaporę krwi. Każdy, kto mógł przebywać w domu, został wcześniej ukłuty w palec i pobrano mu krew do zapory. Jeśli DNA gościa nie było w bazie danych, to wtedy windę zalewał gaz i dopadał nieproszonego gościa. Weszły do kuchni, przeszły czarno-białe płytki i skierowały się do drzwi do garażu. W środku pięciomiejscowego pomieszczenia był Harley Maggie, szarosrebrny Jaguar XLS, SUV, Honda Sarah z 1994 roku i BMW Rafe’a.

Strona

wyposażony był w najnowocześniejsze gadżety i broń.

8

Wybrały SUVa, który był kuloodporny, demonoodporny, a poza tym

– Sarah dopadła drzwi kierowcy przed Maggie. Uśmiechnęła się szeroko, po czym zajęła miejsce. -

To

jest

mój

pieprzony

samochód-

Warknęła

łowczyni,

jej

temperament buzował.- Nie ma szans, że będziesz go prowadziła. Pani Pottersworth usiadła na drugim przednim siedzeniu, zaś Auren miejsce za kierowcą. - Wolisz w takim razie wrócić do domu i powiedzieć Raphaelowi, gdzie naprawdę jedziesz, kochaniutka? Poczekamy na ciebie. Mrucząc groźnie, łowczyni obeszła samochód. - To szantaż! Usiała na tylnym siedzeniu razem z siostrą, trzaskając groźnie drzwiami. To się dzieje, gdy łowczyni demonów ma przyjaciół. Oni… oni… wkurzają cię cały czas i wpędzają w kłopoty. Jebańcy! - Więc, co zamierzamy?- Spytała Sarah, gdy uruchomiła silnik SUVa. - Jakbym miała wam powiedzieć- Wysyczała spomiędzy zębów Maggie.Poza tym nie zapomniałaś o czymś? - Eltar nie jest przedmiotem rozmowy. - Powiedziałaś, że musiałby padać śnieg w Piekle- Drążyła dalej łowczyni, ciesząc się grymasem na twarzy Sarah.- Czy muszę ponownie pokazać ci zdjęcie? - Dobra! Drzwi garażu otworzyły się i Sarah wyjechała, kierując się w dół podjazdu. Na sekundy przed tym jak dotarli do bramy posesji, kierująca pojazdem wykonała gwałtowny ruch kierownicą i zrobiła 180 stopni samochodem. Wokół auta powstała chmura pyłu, zaś zderzak był dosłownie o cale od czarnej kraty. - Jezu!- Maggie powstrzymała siłą chęć walnięcia przyjaciółki.- Czy możesz się uspokoić? Sarah zachichotała. Łowczyni uświadomiła sobie wtedy, że kobieta cierpi na atak nerwów. Jakby źle nie mówiła o Eltarze, nikt z nich nie był

Strona

Ale jak diabli jej się to nie podobało.

9

głupcem. Była zakochana w ojcu swego dziecka.

– Tak jak to czynił codziennie, Eltar czekał niedaleko skrzynki na listy. Maggie musiała przyznać, że był wytrwały. Tylko miłość mogła skłonić demona, by wracał niczym żebrak, dzień w dzień. Sarah nacisnęła przycisk otwierania bramy i kraty otworzyły się. Podjechała kawałek i otworzyła okno. Eltar zbliżył się ostrożnie, zerkając byłej kochance w oczy. Wyglądał jak świetnie ubrany sprzedawca. Miał na sobie kapelusz, a w dłoni teczkę. - Wskakuj- Mruknęła kierująca. Auren otworzyła mu drzwi. Eltar rzucił teczkę i kapelusz na tył, następnie przeszedł ponad demonicą by usiąść w środku. Maggie spojrzała na niego i uśmiechnęła się ponuro.- Witaj w moim osobistym piekle. Demon oddał uśmiech.- Zachwycająca jak zawsze, miss Mortis. *** - Nie mówiłaś mi, że planujesz przybyć z towarzystwem- Młoda kobieta patrzyła na Maggie z wyrzutem. - Nie przyprowadziłam ich. Przykleili się do mnie. Stanęli u bram małego cmentarza. Był usytuowany na terenie opuszczonego kościoła, w którym Maggie modliła się jako dziecko. Jej rodzice byli tu pochowani. Jej matka miała prawdziwy pogrzeb i grabarzy. Jej ojciec został pochowany pod osłoną nocy, w potajemnie wykopanym grobie, a jego odejście zakończyła odmówiona przez łzy modlitwa. Jednak od czasu gdy Abraham Mortis spotkał się ze swym stwórcą, teren parafii znacznie podupadł, miasto zrezygnowało z utrzymywania jej. Nikt już nie chował tu zmarłych. Nikt nie szukał tutaj drogi ucieczki czy wiary. Nikt poza Maggie. Tatuś zrobił swoją trumnę z tego samego materiału, z którego zrobiona

Odwracając się od cmentarza i starych wspomnień, spojrzała uważnie na dziewczynę. Była ona piękna, czarnowłosa, miała duże niebieskie oczy.

Strona

było najtrudniejszą rzeczą jaką łowczyni zrobiła w życiu.

10

była trumna mamy. Ułożenie ojca w pudle, które sam wyrzeźbił i zaczarował,

– Ubrana była w t-shirt, dżinsy i wielką błyszczącą torbę, która średnio pasowała do jej hipisowskiego wyglądu. – Ile ty masz lat, dwanaście? - Osiemnaście- Odpowiedziała.- I jestem naprawdę dobra w mojej robocie. - Powiedz jeszcze raz, kim jesteś kochaniutka?- Spytała pani P. - Deb Johnoson- Wyjaśniła dziewczyna.- Jestem raczej dziwna. Nie lubię publiczności. Podnoszenie z martwych nie jest łatwą robotą. - Podnoszenie z martwych!- Krzyknęła przerażona Sarah. Wszystkie spojrzenia przeniosły się na Maggie.- Sami chcieliście ze mną iść- Jej ton był defensywny.- Czy to nie jest lepsze niż kupowanie suknie ślubnej? - Bierzesz ślub?- Zapytała Deb.- Jak cnotliwie! Maggie miała ochotę się zrzygać. Co opętało Raphaela, by prosić ją o rękę? Co opętało ją, że przyjęła propozycję? Argh!! - Deb, jak wylądowałaś w tym zawodzie?- Spytała pani Pottersworth. - Och, cóż… dobra- Czarnowłosa nastolatka wzruszyła ramionami.Mama siedzi w tych wszystkich sztukach tajemnych. Ona uczyła mnie wszystkiego od lat. Jestem dobra w nekromancji- ale nigdy nie zrobiłam niczego na własną rękę- do zeszłego roku. Mój chłopak zginął w wypadku samochodowym. Zabrałam jedną z moich neoromańskich ksiąg nad jego grób i tak jakby… obudziłam go. - Sprowadziłaś swojego martwego chłopaka z powrotem do życia?Wychrypiała zaszokowana Sarah. - Czar zadziałał świetnie, ale podstawą nekromancji jest to, że musisz być bardzo konkretna. Magia sprowadziła jego ciało z powrotem, ale jego osobowość całkiem zniknęła. Zombie miał tylko niewielki skrawek jego duszy- Wielkie niebieskie oczy Deb zmierzyły krytycznie sylwetkę Eltara.Hej! Phil może jest martwy, ale przynajmniej nie jest demonem. Maggie spojrzała na nekromantkę.- Możesz dostrzec prawdziwą formę

masz bardzo dziwny stan psychiczny. Krzyczy „Demon!”, ale masz w sobie też białe światło.

Strona

- Mam tą rzecz związaną z aurami- Deb wzruszyła ramionami.- Stary,

11

Eltara?

– - On jest z tych raczej dobrych- Wyjaśniła łowczyni.- Nie rzuca czarów posiadania na ludzi i nie próbuje ich zjadać. Jest zakochany w Sarah, ale ona jest uparta. - Taak. Mogę dostrzec jej upór w stosunku do niego. Kobieta o której rozmawiali spojrzała na Maggie ze sztyletami w oczach, ale ta tylko uśmiechnęła się dobrotliwie. Głośny

jęk

odbił

się

echem.

Dziwny

hałas

został

zastąpiony

bełkotaniem i szuraniem. Maggie wyciągnęła księżycowe ostrze zza paska i przyjęła pozycję do

Strona

12

ataku.- Co to, kurwa, jest?

–

…

Z pamiętnika Maggie Mortis

Ludzie są do dupy. Szczególnie przyjaciele, którzy powtarzaj ą, że tylko chcą ci

pomóc,

ale

tak

naprawdę

wszystko

co

robią,

to

przeszkadzają. Czy oni nie mają pojęcia jak bardzo to całe gówno ściąga na dół? Jak mogę chronić ich i Raphaela, je śli oni

cały czas krążą wokół mnie? Zbyt wielu już umarło przeze mnie. Dostatecznie z łe było pozwolenie Rafe’owi wejść w moje życie. Pokochanie go. Zdradzenie go. Ale teraz jest jeszcze Sarah, Margie, Pani P., a nawet nazbyt uprzejmy Eltar. Oni się chyba rozmnażają, na miłość boską! Gdyby tylko zostawili mnie w spokoju na jeden dzie ń, mogłabym wyśledzić Abatu, zabić go i uratować świat.

Strona

***

13

Rany!

– - To jest Phil, mój były chłopak- Powiedziała Deb.- Biedny facet. Nie chciał wrócić do grobu i umrzeć ponownie, więc kręci się wokół mnieKobieta odwróciła się w kierunku dobrze ubranego nieboszczyka stojącego nieopodal. Wydawało się, że został zabalsamowany, jako że jego skóra miała specyficzną barwę- niczym brzoskwinia. Za to oczy miał cofnięte w głąb czaszki, a usta wykrzywione. Palce miał zakrzywione niczym szpony, zaś nogi usztywnione niczym wykute w marmurze. - Jak on widzi dokąd idzie? – Szepnęła Sarah. Zerknęła przez ramię na Eltara. - Zombie nie wykorzystują swoich fizycznych zmysłów do poruszania się. Oni wpadają na rzeczy i odbijają się dalej- Deb zwróciła się do martwego kochanka.- Phil, kazałam ci zostać w samochodzie. - Uuuuuuuuuuuuuch. - Ale nie sypiasz z nim, prawda? – Dłoń Sarah owinęła się wokół talii Eltara i zerknęła na zombie.- Ponieważ to jest naprawdę chore. - Po pierwsze- jego penis nie działa. Och, nie, nie sprawdzałam tego sama. Pisze o tym w książkach o nekromancji. Po drugie- sama używasz penisa demona, więc nie powinnaś krytykować gustów innych osób. Maggie westchnęła ciężko, odkładając księżycowy sztylet.- Ta noc robi się coraz bardziej gówniana. Czy mogłabyś kazać swojemu zwierzątku odejść, byśmy mogli zrobić to, po co tu przybyliśmy? - Tak, tak. Nie gorączkuj się tak- Deb wzięła Phila za rękę i zaczęła ciągnąć go w kierunku żółtego pojazdu marki volkswagen.- Musisz zostać w samochodzie. Rozmawialiśmy o tym, kochanie- pamiętasz? - Uuuuuuuuuuuuuch. Gdy tylko kobieta zniknęła im z oczu, czwórka przyjaciół Maggie otoczyła ją luźnym kręgiem, skrzyżowali dłonie na piersiach i patrzyli skupieni. - Co do jasnej cholery robisz?- Spytała pani Pottersworth.

sytuację. Zdziwiło ją, że podobał jej się pomysł posiadania rodziny. Nie była

Strona

Maggie nie chciała im powiedzieć. Nie chciała wciągać ich w tą

14

- Taak- Wtrąciła Auren.- Dlaczego wynajęłaś nekromantkę?

– już samotniczką. Nagle została wciągnięta w wir życia społecznego. I chciała tego- chciała być przyjaciółką, siostrą, i tak, nawet żoną! I świadomość ta przerażała ją jak diabli. - Nie ma sensu nas okłamywać- Mówiła dalej Sarah.- Albo próbować przed nami ukryć, co robisz. Gadaj. - Dobra, dobra- Mruknęła łowczyni. Nie była w stanie żadnemu spojrzeć w oczy.- Wynajęłam Deb, by skontaktowała mnie z kimś. Kimś, kto może mi pomóc zniszczyć Abatu. - Kim?- Spytała ostro Auren. Maggie przełknęła gulę blokującą jej gardło.- Moim ojcem. Abrahamem Mortisem. Zapadło zszokowane milczenie. - Zwariowałaś?- Warknęła Sarah napiętym głosem.- Masz zamiar obudzić

z

martwych

własnego

ojca,

by

dowiedzieć

się

jak

zabić

nieśmiertelnego krewnego? - Nie nieśmiertelnego- Poprawiła ją łowczyni.- Ustaliliśmy, że istnieje jakiś sposób, by zabić demony. Pani P. spojrzała zwężonymi oczami.- Zniszczyłaś fiolki. - Nie te, które przechowuje Abatu- Maggie zerknęła przez ramię, jakby sprawdzała, czy wraca Deb. Ale tak naprawdę musiała uciec spojrzeniem od przyjaciół. Nienawidziła ich okłamywać. Nie mogła jednak ryzykować ich życia. Ani Rafe’a. Nigdy więcej. Nigdy w życiu. - Gdyby tylko Wysoka Rada nie była taka… nieuporządkowanaZamruczała pani Pottersworth. Wyglądała na przygnębioną. - Nie pracuję już dla tych sukinsynów. Poza tym, oni mają swoje własne problemy. Jeśli Meelena, która była najprawdopodobniej najlepszym bytem wśród nich, mogła pieprzyć się z demonem i urodzić mu dziecko- to stawia przed nimi całkiem nowe problemy- Łowczyni potarła ramiona, nagle zrobiło jej się bardzo zimno. Dziwne. O tej porze roku nie powinno być tak

dołączyła. Jeśli usłyszała stanowczą opinię Maggie na temat Wysokiej Rady nie dała po sobie tego poznać.- Jesteście gotowi, czy nie?

Strona

- Przepraszam za to- Wymruczała Deb, gdy do nich ponownie

15

chłodno.- I, och tak, mam kurwa nadzieję, że oni wszyscy zdechną.

– - Gotowi- Powiedziała łowczyni.- Oni poczekają w samochodzie. Protest był natychmiastowy, głośny i energiczny, ale Maggie tylko pokręciła przecząco głową.- Mam zamiar porozmawiać z ojcem na osobności. - Pracuję lepiej bez widowni- Dodała nekromantka.- I czasami zmarli nie chcą się pokazać, gdy czeka na nich zbyt wiele osób. - Dobra- Stwierdziła Auren i posłała siostrze spojrzenie z gatunku „i tak nam wszystko później powiesz”.- Jak długo to potrwa? - Potrwa tyle, ile będzie trzeba- Deb poprawiła na ramieniu swoją wielką torbę i skierowała się do bramy. - Maggie- Odezwała się pani P., jej głos był pełen sympatii.- Czy to na pewno właściwe? - Niet- Powiedziawszy to, dziewczyna skierowała się za nekromantką, zostawiając za sobą grupkę przyjaciół. Kiedy dogoniła Deb, kobieta ustawiała świece wokół grobu państwa Mortis. Tylko imię matki łowczyni było wyryte na nagrobku. Jej ojciec leżał obok żony, nieoznaczony, ale na pewno nie nieznany. - Skąd wiesz, gdzie on został pochowany? - Wyczuwam wibracje- Nekromantka ukończyła wytyczanie pięciu punktów pentagramu, po czym zapaliła knoty świec. Zapach wanilii rozniósł się po okolicy. - Co więc się wydarzy? Czy tata wyskoczy z grobu, czy co się stanie? - On wybierze jaką formę przybierze. Maggie przyglądała się reszcie przygotowań Deb. Poznawała niektóre z ziół i zaklęć, ale nekromancja była całkiem odmienna od tego, czego Maggie się kiedyś uczyła. Nie była pewna, czy podoła rozmowie z ojcem, nieważne w jakiej formie przybędzie, ale miała nadzieję, że tata nie zdecyduje się przemówić w formie swoich zwłok. Mimo, że miała Rafe’a i innych by ją wspierali- nikt nie był w stanie zastąpić jej rodziciela. On zawsze był jej kompasem. Wiedział jakich rad jej udzielać, by obierała kurs na dobro.

Deb usiadła naprzeciwko świec. Wskazała miejsce po przeciwnej stronie pentagramu.- Siadaj tam. Jeśli mi się uda, będziesz w stanie

Strona

Potrzebowała swego ojca.

16

Potrzebowała jego pomocy i wsparcia.

– przemówić bezpośrednio do swojego ojca. Bardzo rzadko zdarza się, by byty wybierały mnie jako swojego pośrednika. Większość zmarłych jest tak przywiązana do swojej ziemskiej formy, że w niej właśnie woli się pokazywać. Zadawaj proste pytania. Spytaj najpierw o to, co chcesz najbardziej wiedzieć. Możesz mieć tylko pięć minut, albo i mniej. Nigdy nie byłam w stanie utrzymać bytu dłużej niż godzinę. Phil jest oczywiście wyjątkiem. Ale… Z drugiej strony jego ożywione ciało łazi za mną po okolicy cały czas. - Łapię- Powiedziała Maggie, zagryzając wargi, by się nie uśmiechnąć. Miała wiele problemów, ale mimo wszystko nie łaził za nią żaden ożywiony nieboszczyk.- Drogi tata pojawi się, zaczynam mówić i nie przestaję póki go widać. Deb przytaknęła. Łowczyni usiadła po turecku w miejscu wskazanym przez Deb. Patrzyła jak nekromantka składa dłonie jak do modlitwy i zaczyna mówić.Och Boże, och Bogini. Ja, wasze dziecię, wzywam wasze moce. Wysłuchajcie naszych modlitw i obdarzcie nas łaską. Lśniące złote światło pojawiła się przy pierwszej ze świec. Po chwili blask rozprzestrzeniał się po pozostałych, oświetlając kształt pentagramu. Nagle Maggie poczuła się, jakby poraził ją lekki ładunek elektryczny- uniosły się jej włoski na rękach i na karku. Potężna magia zawirowała w powietrzu. Nawet normalni ludzie, dzięki badaniom i praktyce, mogli tworzyć i używać prostych zaklęć. Ale Deb była pełna surowej energii, a poza tym miała wrodzony talent do czarów. Serce Maggie podeszło do gardła i gwałtownie biło. Brakło jej tchu i pewności. Nawet jeśli Abraham Mortis pojawi się jako cień samego siebie, i tak będzie wkurzony, że jego córka go wezwała. Zerwał się wiatr, unosząc suche liście i zeschłe kępy trawy. Po raz kolejny łowczyni poczuła w powietrzu chłód, który owinął się wokół niej.

naszą ofertę.

Strona

Margaret Eleonor Mortis- Zaintonowała nekromantka.- Proszę zaakceptujcie

17

- Z błogosławieństwem naszego Boga i Bogini, wzywamy rodziców

– Rzuciła garść srebrnego proszku w sam środek pentagramu. Po czym zrobiła to samo z fioletowymi płatkami lawendy, a na koniec skropiła wszystko wodą święconą. W ciągu kilku minut z grobu zaczęło emitować białe słabe światło. Uniosło się do góry, po czym zawisło na wysokości trzech stóp. Powoli ukształtowała się twarz, szyja i mglista zapowiedź ramion. Gdy postać zakończyła ujawnianie się, Maggie przełknęła z trudem twardą gulę z gardła. Och, do diabła! - Witaj, córko- Powiedział duch, uśmiechając się. Łza potoczyła się po policzku łowczyni.- Mama? - Rozumiem, że próbowałaś połączyć się z ojcem.- Wyszeptała matka.On miał szczęście spędzić z tobą więcej czasu- Spojrzenie ducha przesunęło się po sylwetce łowczyni.- Masz zbyt krótkie włosy. Uwielbiałam szczotkować twoje długie, piękne sploty. Maggie otarła zdradzieckie łzy.- Tak jest wygodniej w pracy. - Wiem kochanie. Czuwałam cały czas nad tobą. Jakie życie miałaś… I ten Rafe… Czyż nie jest apetyczny jak lizak na patyku? - Mamo!- Chichot łowczyni przeszedł w ciche łkanie.- Tęsknię za tobą. I tęsknię za tatą. Ja… Jak on się ma? Matka posłała jej lekko upiorne spojrzenie.- Powiedz mi czego chcesz Maggie. - Chce odnaleźć Abatu. Muszę go potem zabić. - Chcesz uratować świat? Czy może chcesz się zemścić za całe zło jakie wyrządził tobie i twoim bliskim? - Oba powody- Przyznała dziewczyna. Skrzywiła się lekko.- Ale głównie ten drugi. - Tak myślałam- Duch westchnął.- Abatu szuka podbojów i władzy. Nie ma sumienia ani moralności. Powiem ci wszystko, co musisz wiedzieć, by go powstrzymać.

demona. To dlatego jesteś taka dobra w tym, co robisz.

Strona

- Tak. Twój ojciec pochodzi w prostej linii od Abatu. Masz krew

18

- Czy jestem z nim spokrewniona?

– Lodowaty wiatr powiał ponownie. Matka Maggie zamigotała i zrobiła się bardziej przejrzysta.- Abatu ukrywa się, ochraniają go wierni mu generałowie i armia demonów. Jeśli mu się powiedzie, uda mu się zająć Piekło, Ziemię i Otherworld w jednym ruchu. - I Niebo? - A myślisz, że gdzie on się ukrywa? I jak myślisz, skąd on chce rządzić? Łowczyni poczuła się zszokowana. Najbardziej poszukiwany demon ukrywa się w Niebie! I w miejscu, gdzie lśni światło miłości i dobra, on zamierza stworzyć swoją siedzibę i stamtąd rządzić wszystkimi planami.- Nie wydaje mi się, żeby Bóg i Bogini pozwolili mu tak łatwo zająć święte królestwo. - Życie jest kwestią równowagi. Dobro i zło są dwiema stronami jednej monety. Czasami szala przechyla się na jedną ze stron. - Nieważne więc co się zrobi, szala i tak się przechyli? - Są jednostki, które wpływają na szalę sprawiedliwości. TWOJE działania przeważą ją na jedną ze stron. Maggie skinęła lekko głową. Ojciec powiedział jej kiedyś, że nie uda jej się wygrać wszystkich bitew. Ta cenna lekcja pozwoliła jej skuteczniej odnosić zwycięstwa. I znów wspomnienie słów ojca. Walcz jak najlepiej. Walcz ze wszystkich sił, Maggie. Nigdy nie koncentruj się na tym, co dopiero nadejdzie. Stój po stronie dobra i zobaczysz, że już to samo czyni różnicę. - Gdzie jest tatuś?- Spytała miękko. - Och dziecinko- Szepnęła matka.- Miałam nadzieję, że nie zapytasz.Twarz miała pełną bólu.- Abatu wezwał jego duszę i go uwięził… w jednym z pryzmatów, które stworzyłaś. Przerażenie ścisnęło wnętrzności łowczyni.- Nie! - Gdy znajdziesz Abatu, znajdziesz też swojego ojca- Matka zaczęła

- Ja też cię kocham- Cichy szept, niczym tchnienie wiatru.- I gratulacje z powodu zaręczyn.

Strona

- Mamo! Kocham cię!

19

zanikać.

–

*** - Wybrałaś już sukienkę?- Spytał Rafe. Leżał na łóżku, ubrany tylko w parę wytartych dżinsów. W dłoni trzymał wysłużony egzemplarz powieści Roberta Ludluma. Jej seksowny demon nie nosił podkoszulki, co pozwalało dziewczynie zachwycać się jego wspaniałymi mięśniami. - Do diabła, nie- Powiedziała, rzucając magazyn na łóżko.- Pojedziemy do Vegas, to właśnie zrobimy. Pani P. zaczyna mówić o chińskiej porcelanie, na miłość boską! Rafe zachichotał i sięgnął po magazyn. Po wizycie na cmentarzu, pani P. nalegała na zatrzymanie się w całodobowym Wal-Marcie i zakup magazynów. Potem pojechali do Denny’ego i nad ciastem omawiali ślubne przygotowania. Maggie nienawidziła każdej pieprzonej sekundy tego czasu. Nie tylko dlatego, że nie chciała tradycyjnego wesela (fuj, fuj!), ale również dlatego, że miała inne plany do zrobienia. Musiała wykombinować jak dostać się do Nieba, wytropić Abatu i jak ocalić swego ojca. - To jest fajne- Uznał Rafe. Uniósł magazyn. Suknia wyglądała jak coś, co mógłby założyć Kopciuszek, idąc na bal, była wielka, puszysta i wyszywana diamencikami. - Podoba ci się ta kiecka?- Spytała zdejmując broń. - A tobie nie? Dziewczyna zsunęła buty, a potem wysunęła się ze swojego stroju łowieckiego. Nadal w koronkowych majteczkach i staniku wsunęła się na łóżko i przytuliła do boku kochanka. Gdy pogłaskała gładkie mięśnie jego brzucha, poczuła się na siłach jeszcze raz spojrzeć na suknię. Przeniosła po chwili wzrok na narzeczonego.- Jeśli podoba ci się to fiu-fiu gówno myślę, że

Maggie, jeśli zgadzasz się pomyśleć o założeniu czegoś takiego na nasze wesele.

Strona

Błękitne oczy demona zamigotały. - Musisz mnie naprawdę kochać,

20

mogłabym je założyć.

– Lekko trąciła go w ramę. Następnie, czując mieszaninę poczucia winy i miłości, usiadła i otoczyła jego twarz dłońmi.- Dla ciebie zrobiłabym wszystko. Jego oczy pociemniały i pochylił się ku niej, by zawładnąć jej ustami. Kobietę przeszył dreszcz, gdy wślizgiwała się na jego kolana. Przycisnęła swoją obolałą płeć prosto do wybrzuszenia w jego dżinsach. Przerwała na chwilę pocałunek, tylko po to by zrzucić z siebie biustonosz i rzucić go beztrosko na podłogę. Rafe otoczył dłońmi kształtne półkule, przysuwając usta do jednego z nabrzmiałych

szczytów.

Ścisnął

sutek

zębami,

po

czym

ukoił

ból

muśnięciami języka. Maggie jęczała, mogąc tylko sunąć dłonie niżej, gdzie jej wilgotna już wagina dociskała się do jego twardości. Rafe wydawał się być w nastroju na leniwy seks, co bardzo łowczyni odpowiadało. Chciała rozkoszować się każdą chwilą na wypadek…. Cóż, na żaden wypadek. On jej wybaczy. Zrozumie jej motywację. Może powkurza się przez chwilę, ale nie zostawi jej. To była najważniejsza rzecz. Czy to że będzie nadal kręcił się w okolicy i oddychał, nie było warte poświęcenia jego zaufania? Zrobiłabym dla ciebie wszystko, Raphaelu. Jej serce zaczęło szaleńczo tłuc się w piersi, gdy pożądanie coraz mocniej ściskało jej wnętrzności. Bała się, że zaraz zapłonie żywym ogniem, od połączenia oczekiwania i ekscytacji. Niech to szlag. Postanowiła jednak nie dawać się rozpaczy, odepchnęła od siebie wszelkie wątpliwości i skoncentrowała się na uczuciach jakie w niej teraz budził. Teraz ważna była tylko miłość. O reszcie rzeczy pomyśli jutro. Maggie rozpięła jego dżinsy i uwolniła jego penisa. Palcami pogładziła gruby trzon i nagle trafiła na coś palcami.- Co, do… ? Spojrzała w dół. Rafe nosił jedną z erotycznych zabawek jakie mieli. Na

- Co to jest?- Zapytała. - Może powinnaś przypatrzyć się temu bliżej?

Strona

paski skóry, które otaczały jego mosznę i znikały gdzieś pod nim.

21

trzonie jego członka znajdował się metalowy pierścień. Od niego odchodziły

– Maggie uśmiechnęła się i pomogła kochankowi oswobodzić się z dżinsów. Uklękła między jego nogami i pochyliła się do przodu, by possać czubek jego penisa. Przesunęła język w dół długości drąga i polizała krawędź metalowej nakładki. - Niżej- Wyjęczał- Zajmij się moszną. Zgodnie z wydyszaną prośbą polizała skórę, wierciła językiem pod skórzanymi paskami. Po czym zsunęła się jeszcze niżej… I nagle poczuła coś kwadratowego i twardego. Co to za jakaś dziwna zabawka? Pochyliła się jeszcze głębiej ku demonowi i zobaczyła, że skóra z tyłu łączyła się z kwadratową nakładką… z której w tym momencie zwisał mały błyszczący krążek. O święta Bogini! Platynowy okrąg z błękitnym kamieniem był… jej pierścionkiem

Strona

22

zaręczynowym.

–

…

Z pamiętnika Maggie Mortis ...

Nigdy nie myślałam, że wyjdę za mąż. Cholera, nigdy nawet nie myślałam, że się zakocham. Miłość mnie wzmacnia i pochłania.

Nigdy nie

czułam niczego

podobnego do

nikogo, nawet do Damiana, który tak długo był w moim sercu. Sercu, którego nie chciał. Jednak dzięki niemu mam Raphaela. To był jego ostatni prezent dla mnie. Chciałabym czuć, że na niego zasłużyłam. *** Maggie z zainteresowaniem uniosła mosznę Rafe’a i przyjrzała się pierścionkowi.

Duży

prostokątny

klejnot

był

ciemnobłękitny.

Lekko

połyskiwał też fioletem.- Szafir demona! Zrobiłeś dla mnie szafir demona! - Tak. Jej spojrzenie spotkało jego i nagle poczuła pragnienie, by zapłakać. Szafir demona był najrzadszym ze wszystkich kamieni, na wszystkich płaszczyznach. Tylko demony mogły go stworzyć, a że prawie wszystkie z

Strona

nie istniało zbyt wiele tych kamyczków.

23

nich to samolubne dranie i proces tworzenia klejnotu był mocno uciążliwy,

– - Zdejmij go!- Zażądała. Czuła lekki zawrót głowy. I, niebiosa pomóżcie, wiedziała, że zachowuje się zbyt dziewczęco. Ale to był jej pierścionek i chciała go założyć. - Ach- Wymruczał Rafe.- Obawiam się, że będziesz musiała poczekać, aż moje krocze będzie trochę mniej… radosne. Maggie zaśmiała się.- Mogę ci w tym pomóc. Żeby móc zdjąć z jego penisa metalową nasadkę, a potem z niej zsunąć pierścionek musiała zająć się tym nad wyraz hmm dokładnie. Zaczęła ssać członek demona, obwodząc co chwila jego główkę językiem. Prześledziła każdą żyłkę na trzonie z pomocą języka, a dłonią masowała mosznę, i lekko pociągała za pierścionek. Rafe zajęczał, jego dłonie zacisnęły się na prześcieradle. Nie miała dla niego litości w dążeniu do tego, by w końcu szczytował, na przemian ssąc go i głaszcząc. - Maggie! Wsunęła go sobie głęboko do gardła, gdy w końcu wystrzelił gorącą spermą. Wypiła wszystko, a potem jeszcze pracowicie zlizała resztki słonawej substancji z jego skóry. Ta ręczna robótka tylko odrobinę sprawiła, że jego członek zmiękł. - Cholerne fiuty demonów!- Warknęła niezadowolona łowczyni. - Nie martw się Maggie. To wystarczyło- I zsunął nakładkę, potem rozpiął ją i zsunął z niej pierścionek.- Kocham cię- wyszeptał, wsuwając platynowy krążek na trzeci palec jej lewej dłoni. - Ja też cię kocham- Dziewczyna patrzyła na klejnot zdumiona. Kurwa pierdolona mać. Ona planowała wyjść za mąż. Część jej była absolutnie przerażona, ale reszta podekscytowana tym faktem. Demon przeturlał ją na plecy i pocałował. Ona w odpowiedzi zatopiła się w jego objęciach, penetrując wnętrze jego warg swym językiem. Ramiona

zasypał pocałunkami jej obojczyk, po czym jego utalentowane usta zajęły się jedną z piersi łowczyni.

Strona

pobudzając ją do śmiechu. Ale szybko przeszło jej to rozbawienie. Demon

24

zaplotła wokół szyi kochanka. On żartobliwie objął dłońmi jej pośladki,

– Ta mogła tylko się pod nim wić i dać mu się pożerać. Palce Raphaela tańczyły po nagiej skórze torsu Maggie, dotykając podstawy napiętych półkul, muskając naprężone sutki. Po czym znów skubał je zębami, pociągając lekko i przygryzając. Gorąca żądza przeszyła dziewczynę. Pogładziła klatkę piersiową kochanka, muskała ciało póki nie trafiła na jego płaskie sutki. Potarła je i lekko wykręciła. Demon wciągnął gwałtownie oddech, dreszcz przebiegł jego ciało. - Maggie- Jęknął, wracając do drażnienia sutków ukochanej. Wsunął między nich dłoń, przykrył jej płeć i zaczął bawić się jej dolnymi wargami. Nagle wbił w nią dwa palce, a kciukiem masował łechtaczkę. W odpowiedzi Maggie jęknęła i zaczęła poruszać biodrami, w rytm jego pchnięć. Rafe uniósł nogi kochanki i tak przesuwał jej ciało, aż w końcu znalazła się pod odpowiednim dla niego kątem. Jej dłonie chwytały niespokojnie jego ramiona, gdy zastąpił rękę penisem, wchodząc bez trudu w jej śliski tunel. Wysoko rozsunięte nogi Maggie zaczęły drżeć, podobnie jak jej serce, gdy demon zagłębiał się w niej raz za razem i ponownie, i ponownie… Owinęła uda wokół pośladków kochanka, a paznokcie zagłębiła w jego ciele. Jej jęki i ruchy były odbiciem działań demona. W końcu orgazm przeszył szalejącą łowczynię- Rafe! Och, Boże. Tak! Raphael wszedł w nią ostatni raz, gdy wymawiała jego imię niczym modlitwę. Wyprężył się i wytrysnął w jej wnętrzu. Upadł na bezładne ciało kochanki i językiem zlizał krople potu spływającą po jej szyi.- Tak- Wymruczał.- Chcesz już ustalić datę? Maggie walnęła go bez skrupułów.

ranka. Podała Maggie tytułową stronę dziennika.

Strona

- Znaleźliśmy kolejną parę męskich nóg- Powiedziała Sarah następnego

25

***

– Łowczyni usiadła przy stole w kuchni i nalała sobie kawy. Pani Pottersworth robiła napar z przepysznej, mocnej mieszanki z Jawy. Zanim wzięła łyk, dmuchnęła w parujący napój.- Mmmm, karmelowa mokka? - Orzechowe trufle- Odpowiedziała Sarah.- Nie wiem jak ona to robi. Wykończyłaby Sturbucksa, gdyby otworzyła własny lokal z kawą. Maggie roześmiała się. Popijając płyn, czytała artykuł. Tajemniczy morderca, który zostawiał tylko nogi- od łydek w dół- i preferował mężczyzn jako ofiary, zostawił kolejne resztki. Tym razem na chodniku w centrum miasta. Na kikutach były ślady zębów jakiegoś zwierzęcia, ale nie istniało zwierzę które mogłoby zjeść dorosłego mężczyznę na jeden kęs. Metoda śmierci była zdecydowanie paranormalna, ale nie pasowała do MO demona. Poza tym wyglądało na to, że ofiary wybierano przypadkowodla wygody, a nie dlatego że pasowało do jakiegoś określonego profilu. Aktualnie jedyny profil opierał się na tym, że ofiara owa musiała być mężczyzną. Dziwna sprawa zainteresowała łowczynię, ale nie na tyle, by chciała się nią zajmować. Miała większego demona do upolowania. - Masz gościa- Powiedział Rafe, wchodząc do kuchni. Auren, w swojej kociej formie, wsunęła się do pomieszczenia za nim. Gdy tylko mężczyzna usiadł, czarna kotka wskoczyła mu na kolana i zamknęła oczka. - Myślę, że to dziwne, że moja siostra lubi zwijać się w kłębek na twoich kolanach. - Zazdrosna o tę małą cipkę?- Demon uśmiechnął się szelmowsko. - Fuj- Łowczyni pochyliła się ku niemu i pocałowała go.- Zapłacisz mi za to. Zobaczysz. - Taa. Wiem. - Kto jest tym gościem?- Zapytała Sarah. Uniosła butelkę, by nakarmić niemowlę, które trzymała na rękach. Naczynie lśniło jasnoniebieskim demonim ogniem. Margie natychmiast przyssała się do butli, która była

- Powiedziała, że ma na imię Deb.

Strona

demonki.

26

specjalnie zaprojektowana, by się nie roztopić od żaru z ust malutkiej pół-

– Maggie nagle zainteresowała się swoją na wpół opróżnioną filiżanką.Deb, tak? Śmignęła spojrzeniem ku przyjaciółce, a ta uśmiechnęła się lekko.Koordynatorka ślubów, pamiętasz? - Ona nie wygląda dość staro by się tym zajmować- Rafe zabrał gazetę z rąk narzeczonej.- Porozmawiamy z nią o tej pracy czy może wykopałaś ją gdzieś zeszłej nocy? - Wykopałam ją? Demon uniósł głowę znad dziennika i zmarszczył brwi, słysząc dziwny ton w głosie swej partnerki.- Coś nie w porządku? - Wszystko okay- Czy on wiedział, że łowczyni próbowała skontaktować się z duchem swojego ojca? Czy próbował ją zmusić do przyznania się? A może to jej własne sumienie kazało jej przesadnie reagować na słowa mężczyzny? - Gdzie ona jest? Rozmawiałeś z nią?- Pytała, podnosząc się od stołu. - Jest w domu. Pani P. jest z nią w salonie, gdzie przyjmujemy naszych gości- Rafe dopił kawę i podniósł Auren, która zamiauczała sennie. - Dokąd idziesz? - Z tobą- Demon pogłaskał łepek kotki.- Pomyślałem, że skoro to jest nasz ślub, powinienem mieć swój wkład. Sarah roześmiała się. Narzeczeni spojrzeli na nią bez słowa. Młoda matka odłożyła pustą butelkę i ułożyła sobie Margie na ramieniu. Lekko poklepywała niemowlę po plecach i przemówiła. – Przepraszam. To tylko dlatego, że… Wesela są dla kobiet. Miesiąc poślubny dla mężczyzn. - Będę o tym pamiętał- Odezwał się Eltar wchodząc do kuchni. Był w swej ludzkiej formie, ubrany w szlafrok frotte należący do Sarah. Wyglądał na bardzo zadowolonego. - Dlaczego miałbyś o tym pamiętać?- Spytała go matka jego dziecka. Jej policzki zarumieniły się i nagle zaczęła oglądać blat, jakby znalazła na

- Kto powiedział, że chcę za ciebie wyjść?

Strona

- Ponieważ chciałbym się z tobą ożenić, oczywiście.

27

nim coś niebywale interesującego.

– - Kocham cię, Sarah- Wycisnął pocałunek na wargach ukochanej, ignorując jej zdziwiony wyraz twarzy. Spojrzenie Eltara padło na lewą dłoń Maggie. Gwizdnął.- Szafir demona. Musiało ci zająć dobrą chwilę praca nad nim, stary. - Coś w tym stylu- Odpowiedział Rafe.- Chcesz więc rozmawiać z koordynatorką sama? Cholera. On brzmiał na zranionego. Gdyby Deb naprawdę była koordynatorką ślubną, łowczyni nie miałaby żadnych oporów, by kochanek jej towarzyszył. W rzeczywistości byłaby szczęśliwa, mogąc zrzucić na niego te wszystkie przyprawiające ją o mdłości decyzje. Ale Deb nie była specjalistką od wesel… Co w takim razie tutaj robiła? - Nigdy nie wspominałaś jak znalazłaś tą Deb. Świetnie. Teraz Rafe zrobił się podejrzliwy. - Jesteś naprawdę mało rozgarnięty- Odezwała się Sarah. Margie zaakcentowała opinię matki, bekając głośno. Płomienie wypłynęły z małych usteczek, po czym niemowlę wsadziło sobie do buzi piąstkę i zaczęło ją obśliniać. - Mogę?- Spytał Eltar. Wydawało się, że ta dwójka wypracowała szereg porozumień w czasie zeszłej nocy. Sarah podała dziecko jego ojcu i demon z czułością zaczął gaworzyć do córeczki. - Dlaczego niby jestem mało rozgarnięty?- Zirytował się Raphael. Maggie zauważyła w jaki sposób jej narzeczony zerka na Eltara i Margie. Och, Bogini w niebiosach! Czy on myśli również o dzieciach? Następne co to będą wybierać to domek z białym płotkiem. - To oczywiste, że Maggie próbuje zrobić ci niespodziankę. Demon zmarszczył lekko brwi.- To ta Deb nie jest koordynatorką. - Tak- Odpowiedziała łowczyni. - Nie- Odpowiedziała Sarha.

mną- łowczyni pochyliła się i otoczyła dłońmi twarz kochanka.- Przysięgam

Strona

- Słuchaj, zostajesz tutaj- Zaordynowała narzeczona.- Sarah, idziesz ze

28

Margie bulgotała.

– ci, że gdy zabierzemy się za planowanie naszego wesela będziesz stał obok mnie i pomagał mi na każdym etapie. - To bardzo miło z twojej strony- Usłyszała sarkastyczną odpowiedź.Udostępnienie mi możliwości planowania własnego wesela. - Hej, jestem bardzo hojną osobą. - Zapłacisz mi za to- Odpowiedział, chichocząc demon. - Taa, wiem. *** - Powinnaś powiedzieć mu prawdę- Odezwała się Sarah, gdy dotarły do windy na górę. - Nie, nie powinnam. Nie zaryzykuję jego życia. - Ale swoje możesz ryzykować?- Przyjaciółka skrzyżowała ramiona na piersi i patrzyła na swą towarzyszkę.- Nie zdradziłaś, co się dokładnie stało na cmentarzu. Masz zamiar zrobić coś głupiego i odważnego, prawda? Samotna heroina, stawiająca czoło światu. Serio, to jest mocno przerobiony temat. - Zamknij się. - Jesteś dzisiaj bardzo drażliwa. Maggie przewróciła oczami. Drażliwość nie opisywała wiernie jej dzisiejszego nastroju. Drzwi windy otworzyły się na wysokości foyer. Po drugiej stronie korytarza były duże podwójne drzwi. Całym wystrojem zajmowały się tu Sarah i pani P., bo łowczyni była tym zupełnie niezainteresowana. Teraz owe drzwi były otwarte. Widać było, że w marmurowym kominku buzuje ogień. Na wielkim perskim dywanie stały naprzeciwko siebie dwie antyczne kanapy. Pomiędzy nimi stał stolik, na którym ustawiona była bordowa świeca w kształcie rombu. Płonęła teraz i wydzielał się z niej słodki,

Strona

co sprawiało, że salon był bardzo przytulnym miejscem.

29

cynamonowy zapach. Kanapę ozdabiały poduszki, dobrane pod kolor tapet,

– Dwie kanapy były ustawione tak, by można je było ustawić frontem do siebie albo do kominka. Były duże i obite brązową skórą. Wzdłuż jednej ze ścian ciągnął się rząd regałów, wypełnionych szczelnie książkami. - Witajcie, kochane- Powiedziała radośnie pani P. ze swego miejsca na tapczanie. Deb siedziała obok niej, blada i wyglądająca na zmęczoną. - Zakładam, że masz dobry powód dla pojawienia się w moim domu, Deb. Łowczyni spojrzała jak Sarah zajęła miejsce na drugiej kanapie i nalała dla siebie filiżankę herbaty ze srebrnego imbryczka. Właśnie wlewała śmietanki. Od kiedy do cholery oni zrobili się tacy cywilizowani? „Herbatka w salonie, panną Mortis?” Blech. - Phillip zniknął. - Twój martwy chłopak?- Maggie opadła na miękką skórę obok Sarah i westchnęła.- Nie zajmuję się szukaniem zaginionych. Ani żywych, ani martwych. - Może wrócił do grobu?- Zasugerowała sąsiadka z kanapy łowczyni. - Sprawdziłam. Nie ma go tam. On po prostu… zniknął. - On jest teoretycznie chodzącymi zwłokami, tak? To znaczy, że ktoś go znajdzie i… nie jestem dokładnie pewna, co zrobią- Maggie uśmiechnęła się słabo, wiedząc, że nie nadaje się do poprawiania niczyjego nastroju. - Uch, te osoby dostaną świra- Zasugerowała Sarah. Łowczyni zmusiła się do zduszenia chichotu, gdy filiżanka w dłoni nekromantki zadrżała niebezpiecznie. - Myślę, że on został wezwany przez innego nekromantę- Młoda kobieta próbowała wypić łyk herbaty, ale tak się trzęsła, że wylewała tylko płyn. Nagle rozpłakała się. - Spokojnie, spokojnie- Uspakajała ją pani P.- Wszystko będzie dobrzeZabrała filiżankę od Deb i odstawiła na stolik. - Wiem, że on jest teraz zombie- Łkała dalej dziewczyna. Starsza pani

Strona

kiedyś kochałam. Jestem za niego odpowiedzialna.

30

wyjęła skądś białą chusteczkę, którą Deb przyjęła z wdzięcznością.- Ale ja go

– Przeczucie zaczęło ściskać wnętrzności Maggie. Usiadła prosto i wbiła wzrok w gościa.- To większa sprawa, prawda? Phil był połączony z tobą. Trzeba czegoś naprawdę silnego, by go od ciebie odciągnąć. Deb skinęła głową.- Wyczuwam coś złego. Naprawdę złego. Gdy tylko odzyskam równowagę emocjonalną, mogę zrobić psychologiczną sondę. Odzyska równowagę emocjonalną? Maggie rzadko miała czas, by chociaż móc pomyśleć o swych emocjach, a tym bardziej o załamywaniu się. - Deb, czy jest coś, co mogłabyś nam powiedzieć już teraz? Możemy nie mieć czasu na twoją równowagę. - Cóż- Odpowiedziała nekromantka, jej głos ociekał sarkazmem.Założę się, że to ma coś wspólnego z tym demonem- szychą, który ukrywa się w Niebie. Może jego powinnaś przepytać. - Demon szycha…- Powtórzyła Sarah i przeniosła wzrok na łowczynię. - W Niebie?- Dokończyła pani Pottersworth, również przenosząc wzrok na pannę Mortis.- Czy mówimy o Abatu, kochanie? - To była tajemnica- Syknęła Maggie.- Czy wśród nekromantów, nie ma czegoś takiego jak kodeks poufności? Deb uśmiechnęła się ze złośliwą radością.- Niet. - Abatu ukrywa się w Niebie- Szeptała do siebie pani P.- I ma te ohydne fiolki, które mogą zabijać nieśmiertelnych. - Jeśli Abatu podniesie rękę na kogoś w złocistej sferze dowiemy się o tym- Przynajmniej łowczyni miała taką nadzieję. Z martwą Meeleną i jej ujawnioną tajemnicą, Maggie nie była jedyną osobą, która ścigała Abatu albo dziecko wciąż ukryte w krysztale. Dziecko, które miało pozostać w ukryciuprzynajmniej dopóki Abatu nie umrze. - Nie miałaś zamiaru nam o tym powiedzieć- Stwierdziła ostro Sarah.Tak jak myślałam! Wykraść się i ocalić świat, jakbyś była jedyną osobą, która jest w stanie się tym zająć. - Jestem jedyną osobą, która jest w stanie!

aury. - Jestem Elfem, kochana.

Strona

Deb zerknęła na staruszkę.- Nie byłam w stanie zidentyfikować twojej

31

- Nie, kochanie, wszyscy mamy swoje specjalne moce.

– - Poznałam Elfy- Wytknęła jej obrażona nekromantka.- Pani pachnie raczej jak… Ale staruszka przerwała jej bezceremonialnie. -

Później

będzie

jeszcze

czas

na

błahe

pogawędki.

Musimy

porozmawiać z Raphaelem i Eltarem, a potem wspólnie opracować planPodniosła się z kanapy. Działania grupowe. Arghh! Wnętrzności Maggie zaczęły drżeć. Gdyby tylko ona szła- jeśli tylko jej życie byłoby zagrożone- nie musiałaby martwić się o przyjaciół. Sarah ponownie odnalazła miłość z Eltarem i mieli dziecko. Pani P. była jak babcia, której łowczyni nigdy nie poznała. I Rafe- on był jej jedyną, prawdziwą miłością. Za niego Maggie by mogła umrzeć. - Abatu to mój problem. - Jesteś taka uparta- Warknęła na nią Sarah. - Ona się boi- Wyjaśniła Deb.- Czuje się odpowiedzialna za waszą grupę. To, co nazywasz uporem, jest w rzeczywistości tylko… miłością. - Och, kurwa- Jęczała Maggie, uderzając się dłonią w czoło.-

Strona

32

Nekromanci naprawdę nie wiedzą, kiedy trzymać usta zamknięte na kłódkę.

–

…

Z pamiętnika Maggie Mortis ...

Próba bycia podstępną, gdy jesteś w otoczeniu innych podstępnych osób, jest do bani. A poza tym bycie otoczon ą przyjaciółmi, którzy uważają, że wiedzą, co jest dla ciebie najlepsze również nie nastraja mnie najpozytywniej. Nie mam pod sobą żadnej stabilnej powierzchni. Miłość i strach wybuchają wspólnie i wstrząsają mną do głębi. Deb mówi o emocjonalnym centrum. Ja takiego nie mam. Jestem zbyt przerażona, by spojrzeć w siebie i je znaleźć. I tak już wiem, że jestem popieprzona. Ale w przeciwieństwie do sytuacji innych ludzi, ja wiem, że moje demony są realne. *** Wszyscy, wliczając w to Deb, zebrali się w kuchni, podczas gdy pani P. robiła herbatę i podawała jagodowe bułeczki i czekoladowe chipsy. Eltar i Sarah zostawili nas, by położyć Margie do łóżka, więc reszta przeniosła się do

- Muszę się ci do czegoś przyznać.

Strona

Maggie usiadła obok niego przy stole kuchennym, na krześle obok niego.

33

biblioteki i zaczęła planować. Wszyscy… z wyjątkiem Rafe’a.

– - Wybrałaś czerwoną suknię ślubną? - Nie. Ale to świetny pomysł. Pochyliła się i wzięła dłonie kochanka w swoje ręce.- Deb nie jest organizatorką

ślubów.

Jest

nekromantką,

którą

zatrudniłam,

by

skontaktowała mnie z moim ojcem. - Poprosiłaś go o pomoc w zniszczeniu Abatu. - Nie. Zamiast niego pokazała się moja mama. Powiedziała, że Abatu uwięził duszę taty w pryzmacie i trzyma go w niewoli. Powiedziała… Powiedziała, że Abatu ukrywa się w niebie. Rafe wyglądał spokojnie. I nie wyglądał na wkurzonego. Ulga kaskadą przelała się przez kobietę. Widzisz, powiedziały jej wyrzuty sumienia, on to wszystko przyjął bardzo spokojnie. - Nie ufasz mi. Oskarżenie było powiedziane nisko, miękko… i zabójczo poważnie. Wzdrygnęła się i zabrała ręce.- Kocham cię. - Wiem- Rafe nie próbował ponownie wziąć jej dłoni w swoją, ale nie odrywał swojego spojrzenia od jej.- Jesteśmy drużyną, Maggie. Powinniśmy sobie ufać. - Nie chcę byś został ranny. Już raz cię straciłam. A poza tym straciłam wszystkich innych- Nie mogła powstrzymać łez. Starła je z policzków, wściekła na swój brak kontroli. -

Rozumiem, Maggie. Jesteś

przerażona. Żyłaś ze strachem

i

samotnością od tak dawna, że teraz nie wiesz, co zrobić z takimi emocjami jak miłość czy radość. Nie wiesz jak dopuścić kogoś innego do siebie, jak zdać się na kogoś innego i liczyć na niego. - To jest tak cholernie trudne. - Czyżby? Skinęła twierdząco głową. Chciała, by on ją zrozumiał. Chciała, by jej wybaczył.

Nie

ofiarował

jej

jednak

rozgrzeszenia.

Po

prostu

wstał,

Strona

cios.- Jesteś samolubna. I jesteś strasznym tchórzem.

34

rozczarowanie i ból czaiły się w jego spojrzeniu, gdy zadał jej decydujący

– Jego słowa wbiły się w nią niczym nóż. Łzy pojawiły się ponownie, ale tym razem nie fatygowała się, by je od razu zetrzeć. Pozwoliła mu zobaczyć swój ból, swoją słabość. On nie miał, kurwa, pojęcia o jej uczuciach. - Jak możesz tak do mnie mówić? Po tym wszystkim co zrobiłam dla ciebie i dla nas? - Kocham cię, Maggie. Kochałem cię, zanim ty w ogóle poznałaś moje imię. Wiem, że umarłabyś dla mnie. I myślę, że byłoby dla ciebie łatwiejszym wyborem zdecydować czy wolisz za mnie umrzeć, czy mi zaufać. - Czy to nie jedno i to samo? Co jeszcze więcej mogłabym ci dać? - Jeśli nie możesz znaleźć odwagi, by dać mi całą siebie, serce i duszę, umysł i ciało… wtedy wszystko, co mamy, to tylko puste obietnice i marzenia, które nie mają szansy na ziszczenie. - Nie jestem marzeniem, do cholery! Jestem realna. Całe to gadanie o sercach, duszach i umysłach… To wszystko gówno. Boże, Rafe, ranisz mnie! - Mówię ci prawdę. Wszystko albo nic, Maggie- Spojrzał na nią i łowczyni dostrzegła determinację w jego spojrzeniu. On naprawdę tak myślał. Albo da mu wszystko- wliczając w to zaufanie- albo wszystko między nimi skończone. Pocałował ją w czoło i wyszedł z kuchni. Maggie dała sobie kilka chwil na opanowanie się i zebranie do kupy. Kurwa jego mać, świętoszkowaty drań! Gniew, strach i ból ściskały jej wnętrzności. Chciała płakać i wykrzyczeć to całe piekło z siebie. Po kilku chwilach głębokiego oddychania, znów udało jej się opanować emocje. Zepchnęła wszystkie myśli pełne winy i oskarżeń głębiej i głębiej, aż nie czuła ich ciężaru. Zmusiła się do bycia odrętwiałą. Zmusiła się, by nie czuć nic. Miała jedną rzecz do zrobienia- zabić Abatu. Reszta świata i wszystkie jego elementy, mogły iść do piekła, jeśli tylko jej się powiedzie.

Strona

35

***

– Wprowadzić do Piekła mogły skazane dusze albo demony. Ludzie i inne istoty nieśmiertelne mogli podczepić się do demonów, ale większość z nich nie była tym zainteresowana- no bo hej, kto chciałby iść do Piekła? Dostanie się do Otherworldu było ciut łatwiejsze. Wystarczy, że masz monetę od boga lub bogini i znajdziesz portal, i możesz załapać się bez trudu na jazdę. Świat pomiędzy, Otherworld, zajmowały głównie byty neutralnetakie, które nie opowiedziały się ani po stronie dobra, ani zła. Jednakowoż, równowaga między tymi dwoma pilnowana była przez Wysoką Radę Otherworldu. Meelena, która była wyświęconą Kapłanką i wieloletnią członkinią Rady, spała z Abatu, nieformalnym królem Piekła, i powiła bliźnięta. Kiedy jej niedyskrecja została ujawniona, okazało się to

być tylko wisienką na

torcie korupcji. Rada zabierała mieszańców wszystkich ras, głównie dzieci ludzi i demonów, i wykorzystywała je do swoich planów. Raphael był tego przykładem. Rada budowała swoje własne zaplecze. Zamiast zwracać uwagę na utrzymanie równowagi między dobrem i złem, chciwość i rządza władzy przeniknęły w ich szeregi. Z czasem zorientowali się, że Abatu, wykorzystując ich brak czujności, zaczął swoją własną batalię o władzę- i to nie tylko na swoim podwórku, ale i na wszystkich innych płaszczyznach. Było już wtedy za późno by go powstrzymać. I Meelena, przez powicie jego dzieci, dała mu klucz do panowania nad wszystkimi. Krew dziecka zrodzonego z czystego dobra i z czystego zła mogła zabić nieśmiertelnych. Gdy

Maggie

i

Raphael

dzielili

się

całą

historią

z

osobami

zgromadzonymi w bibliotece, kobieta miała w głowie jedną myśl- to, że jesteś w porządku wcale nie znaczy, że zwyciężysz. Jeśli istniałaby prawda i sprawiedliwość, dobro i zło zawsze pokonywałoby zło i niesprawiedliwość. Równowaga działała w obie strony- za wiele dobra mogłoby zepsuć

Ale łowczyni wiedziała nawet wtedy, gdy jej przyjaciele naradzali się jak dostać się do Nieba i wytropić Abatu, że nie mieli żadnej gwarancji na

Strona

wiele zła mogłoby zabić nadzieję, wiarę, chęć podejmowania ryzyka.

36

ludzi, wpędzić ich w lenistwo, niewdzięczność czy samozadowolenie. Zbyt

– wygraną. Jeśli poszłaby sama, tylko ona by wtedy ryzykowała. Gdyby umarła, oni nadal mieliby plan. Nadal mieliby Auren, która również była dzieckiem króla demonów. Oni nie potrzebują mnie do zwycięstwa. A ja nie potrzebuję ich by upaść. Raphael był dla niej uprzejmy, traktował ją jak wszystkich innych, ale łowczyni wyczuwała między nimi mur. Mur, który on wzniósł. On znał ją, serce i duszę. Wiedział, do czego jest zdolna, ale nadal chciał od niej więcej niż mogła mu dać. Ona nigdy nie poprosiła go, by się zmienił albo był lepszy. A on teraz dał jej to ultimatum i jeszcze śmiał nazwać to miłością! Chciał wszystkiego. Ale nie dostanie nic. Gdy rozmowa przeszła od ratowania świata do tematów bardziej przyziemnych, Maggie podniosła się.- Muszę siku. Zaraz wracam. - Pójdę z tobą- Powiedziała Deb. - Uh, to jedno-kabinowana sprawa, kochane. - Macie tylko jedną łazienkę? Rafe zaśmiał się.- Mamy ich kilka. - Taaa- Potwierdziła Maggie.- Chodź. Deb wyszła razem z nią i łowczyni zamknęła za nimi drzwi biblioteki.Idź w dół korytarza, trzecie drzwi po prawej. - Co zamierzasz zrobić? Mag spojrzała na nekromantkę.- Powiedziałam przecież. Idę sikać. - Ale twoja aura… Maggie zdzieliła towarzyszącą jej kobietę w szczękę. Złapała drobne ciało i zaciągnęła do łazienki. Położyła ją do wanny i skrzywiła się widząc obrzęk na policzku nieprzytomnej.- Nie mam czasu na twoje pieprzone pytania. Słodkich snów, księżniczko- Zmarszczyła brwi.- I, sorry za to. Zaciągnęła

zasłonkę

prysznicową

i

zostawiła

włączone

światło.

Zamknęła za sobą drzwi. Przykucnęła na podłodze i wzięła kawałek kredy

aktywować zaklęcie.

Strona

wiążące symbole na podłodze, po czym utoczyła kroplę swojej krwi, by

37

wykonanej z pyłu wróżek, łuski demona i anielskiego pióra. Narysowała

– Pospieszyła potem w górę korytarza i zrobiła większy wiążący symbol przed drzwiami biblioteki. Wyszeptała słowa do wzmocnienia tego zaklęcia, po czym upuściła na podłogę trzy krople swej krwi. Kolejne zaklęcie zostało aktywowane. Czary te miały swoje czasowe limity. Jeśli jej przyjaciele nie odblokują wcześniej zaklęcia, to ono samo rozwieje się za godzinę. Gdy wstała, usłyszała słowa Sarah.- Dziecko marudzi. Kurwa. Sarah miała ten szpanerski dziecięcy monitoring. Urządzenie, które dawało obraz i odsłuch na sypialnię córki. Lada chwila spróbuje wyjść z pokoju. Maggie niezwłocznie pobiegła do pokoiku małej. Wyjęła fiolkę zza pasa i poczekała kilka bezcennych sekund, by z naczynia zaczęła unosić się mgła. Wkrótce cały pokój był wypełniony nieszkodliwą szarą substancją, i łowczyni mogła bezpiecznie podkraść się do łóżeczka Margie i ją podnieść. Chwyciła jeszcze koc, zabawkę i na wpół pełną butelkę. Z pełnymi dłońmi wróciła do łazienki. Odblokowała zaklęcie i przeszła przez drzwi. Deb siedziała w wannie i próbowała rozruszać szczękę.- To boli! Czemu mnie uderzyłaś? - Weź ją. - Co? Czemu? - Bierz dziecko!- Maggie pochyliła się i podała nekromantce Margie i jej rzeczy. Pobita kobieta niechętnie chwyciła niemowlę. - Co robisz, Maggie? - Wszystko co muszę, by ochronić tych, których kocham- Spojrzała szybko na malutką dziewczynkę i uśmiechnęła się. - Jeśli nie pozwolisz nam sobie pomóc- Ostrzegała nekromantka.Umrzesz. - Wiem. Ale zabiorę ze sobą Abatu. Wtedy wszyscy będą bezpieczni. - To najgłupsza rzecz jaką w życiu słyszałam. Łowczyni zignorowała zniewagę.- Jesteś dobrym dzieciakiem. Życzę ci

skrzywiła się. Dźwięki dochodzące z biblioteki były wyrazem czystego wkurzenia się. Było jej przykro niepokoić Sarah i Elara, przykro rozczarować

Strona

Odwróciła się i wyszła, zatrzaskując za sobą drzwi. Odświeżyła czas i

38

wszystkiego najlepszego i mam nadzieję, że znajdziesz nowego chłopaka.

– panią P. i naprawdę było jej tak cholernie przykro, że Raphael nie mógł jej kochać taką, jaką była- z jej wadami i wszystkim. Powiedział wszystko albo nic. Cóż, nie dostanie więc nic. Kobieta odsunęła od siebie wszelkie żale. Miała jedną misję, jeden cel, jedno pragnienie. Zabić Abatu. Niewiele ja obchodziło, co będzie później. A przynajmniej tak sobie wmawiała. Pospieszyła do sypialni i przebrała się w swój bojowy strój. Chociaż zegar tykał, zaryzykowała wyprawę do laboratorium i wzięła wszystko, co mogło jej się przydać- od szklanych kulek z wodą święconą po smoczy ogień. Nie wiedziała co mogłoby spowolnić Abatu, ale wrzucała wszystko jak leciało. Zgarnęła też kilka pustych pryzmatów i ten jeden specjalnie przerobiony, by móc uwięzić Abatu. Maggie rozejrzała się po laboratorium i westchnęła. Pewnie nigdy więcej nie zobaczy tego miejsca ponownie. Jej wnętrzności zacisnęły się, miała złe przeczucie. Czy Deb miała rację? Czy ona umrze? To była ostatnia bitwa. I, do cholery, ona miała zamiar ją wygrać. Wyrwała stronę ze starej księgi zaklęć i nabazgrała na niej czerwonym markerem. „ Kocham cię, Rafe. Zawsze i na wieczność” Patrząc na tekst wiadomości pocałowała opuszki palców i przyłożyła je do strony. „ Przykro mi, że to nie wystarczyło. Przykro mi, że ja nie wystarczyłam”. Nie miała zamiaru pisać notatek do innych. Raphael nazwał ją tchórzem. Zaskoczyło ją, gdy zdała sobie sprawę, że miał rację. Była zbyt przestraszona, by zaakceptować swoje uczucia, by odważyć się być szczęśliwą. Była zgorzkniała. Tak cholernie zgorzkniała. Zarzuciła torbę na ramię i opuściła laboratorium. Gdy dotarła do windy, stworzyła kolejny znak zamknięcia. Ten jednak było dużo silniejszy

wymyślą jak się wydostać. Ale nie wcześniej niż ona znajdzie Abatu i go zniszczy.

Strona

określonym czasie. Jej przyjaciele byli inteligentni i sprytni, w końcu

39

niż te poprzednie. Nie dało się go odblokować i nie wyłączał się po żadnym

– Wyciągnęła bezcenną fiolkę krwi, którą ukradła z sejfu króla demonów. Ostrożnie wylała trzy krople na symbol na podłodze. Znak zalśnił na czerwono. Wjechała windą na górę. Po wyjściu narysowała kolejny symbol, potem powtórzyła ten sam znak na podłodze przed drzwiami wejściowymi do ich domu. Uaktywniła wszystkie zaklęcia i czerwona poświata oblała całą posiadłość. Teraz każda osoba znajdująca się wewnątrz była oficjalnie uwięziona. Będą naprawdę wkurzeni, ale bezpieczni. Nie będą mogli się wydostać. I nikt nie dostanie się do środka. Maggie rzuciła ostatnie spojrzenie na dom, potem odwróciła się. Wcześniej ukryła w krzakach przy bramie swój motor. Zanim dostanie się do Nieba, potrzebowała zdobyć żeton i zlokalizować portal. Był tylko jeden sposób na znalezienie tych obiektów. *** - Co ona zrobiła?- Krzyknął Raphael. Jego pięści zdarte były do krwi od walenia w drzwi biblioteki. Nie było innej drogi wyjścia. Maggie uwięziła ich w środku, by móc udać się po Abatu. - Co ty zrobiłeś?- Spytała pani P. Nalewała herbaty do filiżanki, chyba po raz tysięczny dzisiaj. - O czym ty mówisz? Nic nie zrobiłem. - Mam elfi słuch, skarbie- Spojrzenie starszej pani napotkało wzrok demona.- Słyszałam waszą rozmowę. - Ona była prywatna. Pani P. wzruszyła ramionami, nie wykazując skruchy. Rafe rzucił się na krzesło, frustracja i gniew pulsowały w nim. Spojrzał na Eltara, który tulił do siebie łkającą Sarah.- Ona nie zrobi nic Margie.

troski i gniewu.- Jeśli chociaż jeden róg na głowie mojego dziecka jest draśnięty, własnoręcznie zabiję Maggie.

Strona

Sarah podniosła twarz, oczy miała podpuchnięte, a spojrzenie pełne

40

Maggie nigdy by jej nie skrzywdziła.

– Leżała wtulona w pierś Eltara, akceptując jego uściski i niskie słowa pociechy. Rafe przeniósł wzrok dalej i napotkał ostre spojrzenie Auren, która przybrała ludzką postać na czas narady. Nie był pewien czy w oczach nie miała potępienia i niepokoju. Zdecydowanie wolał ją w postaci kotka. - Rafe, mam zamiar dać ci kilka niechcianych rad- Przemówiła pani P.Wiem, że zraniłeś Maggie, ponieważ nie skonsultowała się z tobą w sprawie zatrudnienia Deb. - Ja jestem jeszcze bardziej zraniony, ponieważ ona nigdy nie przyznała się, że ukradła jedną z fiolek od Abatu. Pani P. skinęła głową.- Tak, myślę że tak. Demon uderzył pięścią w poręcz fotela.- Dałem jej kilka okazji, by powiedziała mi prawdę. - Maggie umie działać tylko w jeden, znany sobie sposób. Nie możesz oczekiwać po niej, że będzie kimś innym, albo lepszym niż TY chciałbyś by była. Kochasz ją taką jaką jest, albo nie. Usłyszał echo swego ultimatum „wszystko albo nic” w głosie starszej pani. Był cierpliwy z Maggie, czekał aż zda sobie sprawę, że może mu w pełni zaufać. Wtedy zdał sobie sprawę, że ona nie ma zamiaru tego robić- ani jemu ani nikomu innemu- i kazał jej stawić czoła pewnym faktom. - Nie oczekuję, że ona będzie inna- Upierał się.- Oczekuję, że mi zaufa. - Dlaczego? - Ponieważ ją kocham. Ponieważ ona ma zostać moją żoną. Ponieważ do cholery, zasługuję na to! - Maggie ci ufa- Zaczęła wyjaśniać Pani P.- Ale ona nie ufa samej sobie. Boi się cię stracić. Albo stracić kogokolwiek innego, kto jest w jej życiu ważny. Nie wie jak zdać się na drugą osobę, ponieważ ilekroć to do tej pory robiła, zabierano jej tego kogoś. - Rozumiem to- Stwierdził krótko demon. Przynajmniej wydawało mu się, że rozumie charakter łowczyni. Zaczął nagle widzieć pewne racje w

Nie odpowiedział. Poczucie winy wypaliło jego gniew. Maggie nigdy nie spytała go o jedną pieprzoną rzecz. Dała mu wszystko, co umiała dać i on

Strona

- Czy ona kiedykolwiek spytała cię o cokolwiek?

41

ostrych uwagach pani P.

– prosił o więcej. A może to demon w nim? Popychał i naciskał aż ją złamał? Nienawidził myśli, że mógł zranić ukochaną, ponieważ nie był w stanie opanować swojej demonicznej strony. - Jaka jest na to rada?- Spytał szorstko. - Przeprosiny. Błagaj o przebaczenie i jeśli ją kochasz, nigdy więcej nie stawiaj jej żadnego ultimatum. Potaknął, nie umiejąc wyrazić swych wirujących myśli. Maggie zrobiła tej nocy krok ku niemu, a on ją odepchnął. Powiedziała mu o Deb i gdyby dał jej trochę oparcia, zrozumienia, miłości- ona być może wyznałaby mu resztę. Co on zrobił? - Najprawdopodobniej jest już za późno- Powiedziała Auren, jej cienki głos nabrzmiały był naganą.- Ona raczej sama umrze, niż pozwoli mojemu ojcu zabić kogoś, kogo ona kocha. - To nie jej decyzje- Wtrącił Eltar.- Zabrała nam wolność wyboru, tak by móc pójść własną drogą. - Miłość i strach często zmuszają nas do dziwnych zachowańPodsumowała starsza elfka.- Och, nareszcie. Rozległo się ciche pyknięcie, gdy czar blokujący przestał działać. Drzwi biblioteki otworzyły się i do pomieszczenia weszła Deb ze śpiącą Margie w ramionach. Opuchlizna na lewej połowie jej twarzy nie pozostawiała wątpliwości jak Maggie ją obezwładniła.

Strona

42

- Więc co?- Spytała nekromantka.- Ruszamy za Maggie czy nie?

–

…

Z pamiętnika Maggie Mortis ...

Jak się pożegnać? Może lepiej jest nie mówić nic. Czy to okrutne opuścić kogoś bez słowa? Biorąc pod uwagę okoliczności, ci pozostawieni za nami mog ą tworzyć lepsze scenariusze rozdzielenia. Jak osierocone dzieci, które żyją marzeniami o bogatych i pięknych rodzicach, smutna

dusza może wymyślić lepsze rzeczy, niż mogłyby zostać powiedziane lub zrobione. „- Gdyby ona miała czas- On stwierdziłby.- Pocałowałaby mnie delikatnie i powiedziała jak mnie bardzo kochała. Tak, tak właśnie by powiedziała.” Lepsze jest jednak załatwienie tego w ten sposób, napisać notatkę i opuścić ring. Jestem wkurzona na siebie, że złamałam własne zasady. Okłamałam ich i samą siebie. I nie dotrzymałam obietnicy. Zakocha łam się, nie znając własnych ograniczeń. Zraniłam Rafe’a. I on zranił mnie.

odrzucenia tych, których kocha łam, by móc pod ążyć za tym,

Strona

skrywają nasze zalety. Może nienawiść przywiodła mnie do

43

Wszyscy mamy swoje wady, swoje słabości. Czasami one

– kogo nienawidzę. Tak, chcę zemsty. Ocalenie świata jest dopiero na trzecim miejscu mojej listy powodów, by dorwać Abatu. Nie żałuję, że planuję zabić tego pieprzonego demona. I nie będzie mi przykro, jeśli umrę próbując osiągnąć ten cel. Nie zrozumcie mnie źle, żałuję kilku rzeczy w życiu… Ale zabicie Abatu na pewno nie będzie jedną z nich.

*** Klub nazywał się „Midnight”, przynajmniej w tym stuleciu. Na długo zanim tu powstało miasto, Celeste Duvall oferowała neutralne miejsce do zabawy dla wszelkich stworzeń. Póki demony, anioły, wampiry, wilkołaki i mieszańce przestępowały próg klubu- obiecywały nie przelewać krwi i walczyć. Stworzenia mogły oddawać się tu wszelkim grzesznym i świętym przyjemnościom. Celeste nie miała z tym żadnych problemów. Była neutralna, mieszkanka Otherworldu, która uznała Ziemię za ekscytującą i zabawną. Celeste uwielbiała dwie rzeczy- pieniądze i seks. Wszystko, co było drogie i błyszczące, budziło jej zainteresowanie, czy chodziło o biżuterię czy o coś chodzącego na dwóch (lub więcej) nogach. Gdy Maggie dotarła do klubu, zastała jego blond właścicielkę uprawiającą seks z dwoma mężczyznami. Była przykuta kajdanami do sufitu, jeden kochanek brał ją od tyłu, drugi wbijał się w nią od przodu. Zapach siarki mieszał się z wonią kadzideł i dzikiego seksu. Dwóch inkubów na raz.

Strona

piersi, zniecierpliwiona.- Poczekam na zewnątrz.

44

- Och, na miłość…- Maggie westchnęła i skrzyżowała ramiona na

– - Lubię, gdy ktoś podgląda- Wydyszała Celeste. Kochanek, który tak żywiołowo pieprzył ją w tyłek, przeniósł dłonie na kobiece piersi i zaczął podszczypywać sutki. Blondynka jęknęła głośno. Inkubus biorący ją od przodu pochylił się i pocałował kobietę z entuzjazmem. Z punktu widzenia Maggie, wyglądało to jakby mężczyzna próbował udusić ją własnym językiem. Ich kochanka szarpnęła głową i krzyknęła radośnie. - Tak! Tak! Gdy Celeste szczytowała, Inkuby pozwoliły sobie osiągnąć własne wyzwolenie. Łowczyni usiadła na czarnej otomanie i wzięła jeden z leżących tu magazynów. To było nowe wydanie Cosmo. Przerzucała strony, zupełnie nie zainteresowana informacjami i plotkami. Ale lepsze to niż przypatrywanie się jak trójka kochanków rozdziela się i oczyszcza. Wreszcie Celeste, w końcu w ubraniu dzięki Bogini, rzuciła się na kanapę obok Maggie i zapaliła wąski papieros. - No, no, no… Czemu zawdzięczam ten honor? Nie pokazywałaś się w klubie od dłuższego czasu. - Byłam zajęta. - Tak słyszałam. Ten Raphael jest pyszniutki. - Poprosił mnie o rękę. Celeste uniosła wysoko brwi.- Czyżby? To wspaniale. Kiedy planujecie ślub? - Dam ci znać- Powiedziała Maggie. O dwunastej na świętego kurwa nigdy.- Potrzebuję żetonu do Nieba i lokalizacji portalu. - Nie prosisz o zbyt wiele- Blondynka uniosła brew i wydmuchała ostro strumień dymu.- Co będę za to miała? - Pieniądze. - Mam kasę. Bardzo dużo. Co innego możesz mi zaoferować? - Pięć pryzmatów i pistolet, który strzela kulami ze smoczym ogniem.

lśniły rozbawieniem. Łowczyni zapomniała już jak właścicielka klubu lubi negocjować.

Strona

parę smoków, które dałyby mi swój ogień bardziej niż chętnie- Oczy Celeste

45

- Nie jestem zainteresowana posiadaniem klatek na demony. I znam

– - Nie mam czasu na to gówno- Wymruczała. Ściągnęła pierścionek ze szafirem demona i podała go blondynce.- Demonia biżuteria. Wiem, że żadnej takiej nie posiadasz. - To jest wspaniałe!- Celeste zgasiła papierosa w szklanej popielniczce i wzięła klejnot.- Demony naprawdę rzadko robią takie perełki. Muszą włożyć wiele wysiłku, nie mówiąc już o tym, że przy okazji coś z siebie, by stworzyć ten kamień. Jak myślisz, co on dodał do twojego? Jego serce. Maggie była pewna, że Raphael dodał fragment swego serca, by wykuć pierścień. A teraz ona handlowała nim z tą suką, by mieć swoją szansę na zemstę. Zamiast odpowiedzieć na pytanie właścicielki klubu, wzruszyła tylko ramionami. Blondynka spojrzała na łowczynię, wyglądała na zaniepokojoną.- To jest twój pierścionek zaręczynowy. - Mamy umowę? - Jesteś idiotką oddając ten pierścionek, złociutka. Demony, bękarty czy nie, nie przebaczają lekko braku szacunku dla ich darów. Maggie powstrzymała się przed krzykiem. Zamiast tego wydmuchała ostro powietrze. „Mamy umowę?” Celeste nie odzywała się irytująco długo. Potem skinęła głową.- To twój wybór. Wstała z tapczanu i spojrzała z góry na łowczynię.- Tego typu wybór może być prawdziwą suką. - I ty mi to mówisz? *** - Ona użyła krwi z flakonika- Orzekła Auren.- Gdyby to była jej krew, mogłabym prawdopodobnie przełamać zaklęcie. - To zaklęcie halluva- Zgodziła się z nią pani P.- To może zająć trochę

Strona

- Nie mamy czasu- Powiedział Raphael i wyprostował się.

46

czasu, ale da się to odblokować.

– Sarah została z córką, ale reszta z nich konferowała pod drzwiami windy. Właściwie to dogonili Rafe’a przy windzie. Magia zaklęcia odrzucała każdego, kto próbował dostać się do dźwigu. - Jak znam Maggie, to pewnie umieściła takie same symbole piętro wyżej- Raphael ponownie studiował znaki.- Ona jest zbyt inteligentna. - Nie przedostaniemy się przez nie pod żadną z naszych form- Dodała Auren.- Ona zabezpieczyła się na ten przypadek. - Nie, wcale nie- Odezwała się pani Pottersworth. Wszyscy przenieśli na nią wzrok. - Nie jestem tak naprawdę elfem- Przyznała z uśmiechem.- Jestem smokiem. *** Maggie zrobiła jeden przystanek przed wyruszeniem w kierunku, jaki wskazała jej Celeste. Portal był na cmentarzu po drugiej stronie miasta. Łowczyni czuła jak czas ucieka, sekunda po sekundzie. Bojąc się, że jej przyjaciele mogą już iść jej tropem, wiedziała, że musi dostać się do Nieba zanim ją znajdą. W przeciwieństwie do cmentarza, gdzie pochowani byli jej rodzice, ten był duży, zadbany i wyglądał pięknie wkomponowany w park. Łowczyni pobiegła do małej kaplicy. W środku były krypty, z których jedna była przejściem do najwyższego poziomu, przez który mogły przejść wszystkie istoty. No, niemal wszystkie. Niektóre stworzenia, z racji urodzenia albo braku skruchy, nigdy nie osiągną domeny Boga i Bogini. Jak Abatu przedostał się przez perłową bramę było nadal wielką zagadką. Kaplica była kiepsko oświetlona i bardzo cicha. Obcasy butów Maggie stukały głośno o marmurową posadzkę przy każdym jej kroku.

chwały królestwa Bożego”.

Strona

Marka. „ Są tu na ziemi byty, które nie poznają śmierci, póki nie poznają pełni

47

Stanęła przed jedną z krypy, którą zdobił cytat z ewangelii świętego

– - Tak- Mruknęła bawiąc się żetonem.- Ale wątpię, by demony miały interesować się chwałą boską. Żeton wszedł na swoje miejsce. Fala energii, w postaci białego światła objęła Maggie. *** - Ach- Wymruczała posągowa blondynka.- Były narzeczony. Za czarnym błyszczącym biurkiem, siedziała w skórzanym fotelu, z nogami opartymi o szklany blat. Ubrana była w jedwabną szatę, nie interesując się czy nie ujawni za wiele. - Były narzeczony?- Raphael poczuł jak jego serce upada mu do stóp. - Przehandlowała twój piękny pierścionek- Odpowiedziała. Uniosła prawą rękę i zabłysł fioletowy klejnot. Wnętrzności demona ścisnęły się. Chociaż dał Maggie ultimatum, był pewien, że uda im się ogarnąć ich związek. Ona najwidoczniej nie miała skrupułów, by przehandlować symbol ich miłości. Maggie porzuciła go. - Co dostała w zamian?- Zapytał. - Jestem Celeste- Mówiła dalej kobieta, ignorując jego pytanie.- A ty jesteś tym przepysznym Raphaelem. - Wiem kim jestem. I nie obchodzi mnie, kim ty jesteś. Gdzie do cholery jest Maggie? Roześmiała się. - Jestem neutralna. Nie udzielam pomocy żadnej ze stron. Jednakże jestem kobietą interesu. Jestem otwarta na propozycje handlowe. - Dasz mi informacje, jeśli ja dam ci coś czego ty chcesz. - Dałeś tutaj już demoni ogień, prawda? Jaką jeszcze część siebie dodałeś? Demon skrzywił się.

- Skąd do diabła możesz to wiedzieć?

Strona

swojej miłości. Sprawiłeś, że ona poczuła się niewarta ciebie.

48

- Może są tutaj struny głosowe- w ten sam sposób jaki związałeś strony

– - Być może ona mi to powiedziała- Stwierdziła Celeste, zsuwając stopy z biurka i podnosząc się w wdziękiem z fotela. – Płacząc i skarżąc się, chciała mojej pomocy i porady. I powiedziałam jej, że żaden mężczyzna, który powiedział jej to co ty, nie zasługuje na drugą szansę. - Kłamiesz- Demon patrzył jak blondynka przechodzi naokoło biurka.Maggie nie płacze. Wybrała zemstę zamiast miłości i zaufania mi. Wolała sama zabić Abatu. - Naprawdę?- Celeste zatrzymała się tuż przed nim, jej błękitne oczy badały ciało mężczyzny.- Czy to ci powiedziała? - To mi powiedziała. - Wasza dwójka ma duże problemy komunikacyjne- Kobieta szarpnęła szatę i pokazała nagie uda.- Spytaj mnie, czego chcę demonie. - Nie potrzebuję twojej pomocy. Wiem, gdzie ona poszła. - Ale nie masz żetonu, prawda? I nie wiesz, którego portalu użyła. I nie masz swojego ślicznego pierścionka. Raphael zazgrzytał zębami. Wreszcie przemówił cicho.- Czego chcesz? - Ciebie. - Nie. Celeste spojrzała na niego.- A co jeszcze masz mi do zaoferowania? Nie przyjmuję pryzmatów ani paranormalnych broni. Maggie już próbowała tej drogi. Demon milczał. Nie miał nic więcej do zaoferowania i ona o tym wiedziała. Jako demon i sługa Wysokiej Rady często musiał oddawać swoje ciało gorszym kreaturom, by zyskać to, co chciał. A teraz nie miał czasu na targowanie się, jeśli chciał dostać się do Maggie na czas. - Chcę żeton do Nieba, lokalizację portalu i pierścionek. - Hmm. To dużo rzeczy. Co dostanę w zamian? - Przybiorę dowolną formę i będziesz miała jeden akt seksualny. - Dwa akty- W spojrzeniu Celeste pojawiła się żądza.- Najpierw użyjesz

- A jaka forma? - Jako demon.

Strona

orgazm.

49

swoich ust. A potem wypieprzysz mnie penisem. I za oboma razami dasz mi

– - Dobrze. Umowa zawarta. Celeste zsunęła szaty ze szczupłych ramion. Rafe zmienił się w demona, jego ubrania spłonęły w trakcie przemiany. Padł na kolana, a blondynka usiadła na biurku i szeroko rozsunęła uda. Rozsunął jej wargi sromowe i wsunął w nią język, naciskając i krążąc nim stymulująco. Kobieta stanowczo uwielbiała seks, już była mokra i śliska. - Mmmm- Jęczała.- Właśnie tak, dziecino. Oooooch. Rafe udawał, że sprawia mu to przyjemność. Ile razy musiał wdawać się w akty seksualne, bo taką miał pracę? Myślał, że skoro Maggie udało się zerwać jego więź z Wysoką Radą, to już nigdy nie będzie musiał oddawać siebie jako trofeum. I oto był tutaj… Poddając się lubieżnym wymaganiom kolejnego przedstawiciela Otherworldu, któremu chodziło tylko o własną przyjemność. Celeste nie interesowała Maggie ani ten świat. - Zwolnij, wielki chłopcze- Wymruczała, gdy Rafe nie przestawał intensywnie jej pieścić.- Jesteś dobry. Zbyt dobry. Zignorował jej żądanie. Jako demon, musiał tylko spełnić wymagania umowy. Nie miał czasu na branie pod uwagę jej dyrektyw. - Och! Och!- Blondynka złapała go za głowę i próbowała odsunąć jego twarz od swojej cipki.- Jeszcze nie, do cholery! Jej palce były bezużyteczne, nie były w stanie mocniej chwycić szarej skóry. Demon tylko podwoił swe wysiłki. W okrzyku jej wyzwolenia był gniew i radość, ale jego nic z tego nie obchodziło. Podniósł się na równe nogi i przycisnął ją mocniej do biurka. Celeste wyglądała na oszołomioną i wściekłą. - Kazałam ci zwolnić! Zsunął jej tyłek na krawędź blatu i wbił się w nią. Kobieta oplotła jego szyję ramionami, gdy zaczął się w niej ostro poruszać. - Mogę tak całą noc- Wymruczała.- Mogę zmusić moje ciało do

ciałem.

Kiedy

podała

swoje

żądania,

dała

mu

kontrolę

nad

swą

Strona

Rafe tylko uśmiechnął się. Celeste nie miała władzy nad własnym

50

czekania i czekania.

– przyjemnością. Podczas gdy on ją pierzył, z jego penisa wysunęła się drobna macka, która owinęła się wokół łechtaczki kobiety i zaczęła ją naciskać. Chwilę później blondynka doszła. Nie chciała go jednak puścić.- Niech to szlag! - Nie brzmisz na zadowoloną- Demon wyszedł z niej i odsunął się. Zmienił się znów w człowieka, zmaterializowało się na nim ubranie.Dopełniłem umowę. - Mogło to być przyjemniejsze dla ciebie- Powiedziała, zdejmując pierścień i rzucając nim w Raphaela.- A ty mogłeś to robić dłużej niż te marne 10 minut. I mogłeś dojść! - Moja satysfakcja nie była wpisana w umowę- Odpowiedział mężczyzna płaskim głosem. - Kapuję. Jestem tylko środkiem do celu- Odpowiedziała. Zsunęła się z biurka i okrążyła je. Z szuflady wyjęła małą złotą monetę.- Stanowczo wiesz jak sprawić, by dziewczyna poczuła się wyjątkowo. - Dla Maggie zrobiłbym wszystko. - Poza pokochaniem jej bez zastrzeżeń- Rzuciła w niego monetą, a jej wargi wygięły się w złośliwym uśmiechu.- Cmentarz Memorial Park. To na wschodzie miasta. Idź do Różanej Krypty i znajdź centralny grób po prawej stronie. Rafe w obłoku ognia zniknął z pokoju i pojawił się w alejce obok klubu. Eltar, Auren, pani P. i Deb czekali tam na niego niecierpliwie. - Co tak długo?- Spytała z miejsca Auren. - Ona chciała się ze mną targować. Mam już to, czego potrzebujemy. Musimy iść na cmentarz Memorial Park. - Lepiej odsuńcie się, kochani- Powiedziała pani P. Widząc już wcześniej jej transformację w smoka, wszyscy cofnęli się posłusznie. W jednej chwili stała przed nimi słodka staruszka-elfka pani P., w drugim- smoczyca- bardzo, bardzo duża, czarna, z łuskami, przerażająca.

- Co się dzieje?- Spytała Auren, gdy smok wylądował na szerokiej ulicy obok cmentarza.

Strona

ku cmentarzowi Memorial Park.

51

Grupa wspięła się na plecy jaszczura i polecieli przez ciemne niebo, prosto

– Szurające po asfalcie zwłoki wypełniały alejki cmentarne. Spora grupa nadal wygrzebywała się spod ziemi. A słychać też było drapanie i skrzypienie roznoszące się po całym terenie. - Zombie- Odpowiedziała Deb.- Ktoś je wezwał. - Dlaczego?- Zdziwił się Eltar.- Oni naprawdę nie mogą nam zbyt wiele zrobić. - Spowolnienie, rozproszenie być może. Zajmą ludzi zanim nie przybędą hordy demonów- Zasugerował Raphael.- Abatu robi swój ruch. - Zostanę tu i spróbuję zminimalizować problem zombich- Uznała Deb. - Będę ci towarzyszył- Zgłosił się Eltar. - Ja też- Rozległ się chropowaty głos pani P.- Smok może się przydać. - A ja pójdę z tobą- Auren zwróciła się do Raphaela.- Nie na wiele zdam się przy tym gównie z zombie, ale będę w stanie pomóc Maggie. - Chodźmy- Zarządził demon. Skierowali się do Różanej Krypty. „Błagam”, modlił się w myślach Raphael, kierując modlitwy do każdego słuchającego boga.- „Pozwólcie nam dotrzeć na czas.” *** Gdy Maggie przechadzała się uliczkami Nieba, zdała sobie sprawę jaką ironią jest bycie żywym w tym miejscu przeznaczonym dla zmarłych. Było tutaj prześlicznie. Trawa zieleniła się, kwiaty rosły bujnie i były wielobarwne. Drzewa rzucały cienie, idealne na pikniki. Budynki były niskie i białe. Wszystko było czyste i doskonałe, nawet błękitne niebo. Pogoda również była idealna. Jednak wszędzie, gdzie nie doszła, czuła się źle i pusto. Nie natrafiła nawet na jedną ludzką duszę, anioła czy nawet jakiegoś bożka. Gdzie się wszyscy podziali?

Strona

Zero odpowiedzi.

52

- Abatu!- Wrzasnęła.- Przyciągnij tutaj swój pieprzony tyłek!

– Czy on już zdążył podbić Niebo? Zaczął już atak na Ziemię? Serce łowczyni zabiło ze strachu. Upuściła torbę z bronią. Z małej saszetki przytoczonej do paska wyjęła owalny kryształ. - Mam twoją córkę!- Wrzasnęła ponownie.- Chodź tu, Abatu! - Ty naprawdę musisz chcieć umrzeć- Odpowiedział jedwabisty głos. Maggie zawirowała wokół własnej osi. Abatu wybrał swoją demonią formę. Miał ponad dwa metry wzrostu, czerwoną skórę i efektowne rubinowe oczy. Dwa grube rogi zdobiły szczyt jego łysej czaszki, a długi niczym bat ogon poruszał się za jego plecami. Czerwone futro pokrywało go od pasa, do czarnych racic. W każdym calu wyglądał jak Hollywoodzka wersja diabła. Lodowaty strach pojawił się w niej, ale zaszła za daleko, by nagle obleciał ją tchórz. Zacieśniła uścisk na krysztale i powiedziała.

Strona

53

- Chcesz ją? Chodź tutaj i ją sobie weź.

–

…

Z pamiętnika Maggie Mortis.

„Nie sądźcie, byście nie byli sądzeni. Nie potępiajcie, byście nie byli potępieni. Wybaczajcie, a będzie wam wybaczone”.

~ Ewangelia wg. Jana,4:18

„Jeśli słodki Bóg tak was kocha, ja uczynię was wartymi tej miłości. Od dawna was obserwuję. Okazujecie swoją wartość dopiero w obliczu strachu. Dlatego te ż sprowadzę na was ból oraz strach, byście mogli wynie ść się ponad nie.” ~ Gabriel, film „Constantine” ***

Nie marnując czasu, Abatu zaatakował Maggie. Czerwony piorun pojawił się w jego dłoni. Uskoczyła, ale została porażona w lewe ramię, demonia błyskawica przepaliła kostium i przypaliła skórę. - Kurwa!- Trzymając kryształ jakby od tego zależało jej życie, rzuciła się

Strona

by odkryć, że drzwi są zamknięte. Zamknięte drzwi w Niebie? Co, do kurwy?!

54

do tyłu, szukając schronienia. Zanurkowała w stronę budynku, tylko po to,

– - Niebo jest zamknięte- Mówił Abatu, idąc za nią, nie spieszył się.Odkąd stwierdzono moją obecność, wszyscy posrali się ze strachu i uciekli. - Och. Czy to nie zraniło twoich uczuć? Demon roześmiał się.- Spośród wszystkich moich spadkobierców, Maggie, ciebie nienawidzę najbardziej. Nie umiesz okazywać szacunku starszym krewnym. - Nie szanuję cię- Zawołała przez ramię. Wspinała się na wzgórze. Co ty idiotko robisz?! Ucieczka była głupia. Abatu i tak ją w końcu złapie. Przystanęła na szczycie. Jej ciało zadrżało brutalnie, gdy wyciągnęła cenną fiolkę z krwią zza pasa. Trzymając ją w gotowości, odwróciła się. Demon powoli wędrował pod górę. Uśmiechał się, jego białe zęby lśniły na tle czerwonej skóry. Nagle, w mgnieniu oka, pojawił się przy jej boku. - Daj mi kryształ. - Nie- Machnęła dłonią z fiolką w kierunku Abatu i chlusnęła krwią. Kryształ w drugiej dłoni coraz mocniej palił ją w rękę i ból zaczął promieniować w górę ramienia. Demon zniknął. Przerażenie pulsowało w dziewczynie, gdy spojrzała na rozlaną na trawie krew. Zieleń od razu zmarniała. Do diabła! Abatu pojawił się po jej drugiej stronie. – Nie jesteś dla mnie zagrożeniem, Maggie- Mężczyzna uniósł ramiona, by wskazać na całe Niebo.Bóg i Bogini zrezygnowali z własnej domeny ze strachu przede mną. Jesteś niczym więcej jak tylko brzęczącą muchą… Jedną z tych, które muszę trzepnąć. Łowczyni poczuła wielki nacisk wewnątrz czaszki. Ból uderzył w jej umysł i rzucił na kolana. - Daj mi kryształ. Potrząsnęła głową, ale wbrew jej woli jej ramię zaczęło unosić się, by oddać lśniący klejnot z uśpionym dzieckiem Abatu.

wgnieciona w ziemię. Czuła zapach róż rosnących ledwie kilkanaście

Strona

Maggie została zmuszona do padnięcia na ziemię, jej twarz została

55

Demon wyłuskał drobiazg z kobiecej dłoni.

– centymetrów od niej. Ziemia szorowała o jej policzek. Z oddali doszło do niej echo jej imienia. - Dałaś mi świat- Powiedział demon,

zaciskając dłoń na swojej

nagrodzie.- Z krwią mojego dziecka, będę mógł… Niewidzialna dłoń wysysająca życie z Maggie zwolniła lekko swój nacisk, tak że kobieta mogła oprzeć się na łokciu. Patrzyła na Abatu, ale zbyt cierpiała, by móc cieszyć się szokiem demona. - Coś ty zrobiła?- Warknął. Jego dłonie zaczęły dymić, potem płonąć. Zapach palącego się mięsa rozniósł się w niebiańskim powietrzu. Dłonie demona zmieniły się w popiół. Kryształ upadł na miękką ziemię. Magiczny ogień przesuwał się już w górę ramion. - Nie!- Krzyczał.- Nie! Maggie nie była w stanie wydobyć z siebie słowa. Chociaż nie widziała już wszystkiego w odcieniach szarości i znów mogła oddychać, nie mogła się odezwać. Ale mogła płakać i łzy toczyły się po jej policzkach, gdy obserwowała jak ogień pochłania również tors i nogi demona. Uśmiech pojawił się na jej ustach, gdy patrzyła jak wróg jej rodziny zmienia się w popiół. Ale Abatu nie opuścił jeszcze tej sfery. Jego oczy zalśniły czerwienią i Maggie zdała sobie sprawę, że mimo wszystko jednak nie przeżyje tego.

*** Rafe i Auren biegli w kierunku dwóch sylwetek na wzgórzu. Maggie stała na czworakach, z jedną dłonią nakierowaną na rozsypującego się demona. - Maggie!- Krzyczał Rafe.- Maggie! Dwa czerwone płomienie wyleciały z oczu Abatu i uderzyły w

jego ukochana pada.

Strona

- Nie!- Kolejny okrzyk wyrwał się z gardła Raphaela, gdy patrzył jak

56

łowczynię.

– Dziesięć sekund później byli już na szczycie wzgórza. Z cielesnej formy Abatu został tylko popiół, który leniwie rozwiewał wiatr. Gdy tylko Rafe chwycił Maggie w ramiona, Auren przesiała garść popiołu. - Zrobiła to- Mruknęła.- On odszedł. - Maggie? Dziecinko?- Demon klepał lekko łowczynię w policzki, by ją ocucić, ta jednak pozostawała nadal wiotka. Przycisnął ucho do jej klatki piersiowej i nie usłyszał bicia serca. Nie oddychała. Czuć było od niej zapach spalonego ciała, na tułowiu miała rozległą ranę. Anty-demoni strój łowczyni nie wytrzymał ostatniego, finałowego ataku Abatu. - Och!- Auren znalazła w popiele kryształ.- To jest gorące. To jest … O cholera. Ona zatruła krwią kryształ, który przechowuje ciało córki AbatuSpojrzała na Raphaela.- Wiedziała, że on weźmie kamień- Spojrzała na poranioną dłoń nieprzytomnej.- Musiało ją boleć jak diabli, gdy trzymała klejnot, i czekała aż on połknie przynętę. Rafe ledwo ją słyszał. Gniew uderzył w niego.- Ona odeszła, Auren. - Nie- odpowiedziała cicho kobieta. Mówiła łamiącym się głosem.- Ona nie mogła odejść. Ona … Ona jest niezwyciężona. - Nie martw się, moje dziecko- Odezwał się melodyjny damski głos.Ona po prostu śpi. Raphael uniósł spojrzenie i zobaczył dwie postaci otoczone światłem tak jasnym, że ich sylwetki były ledwo złocistymi konturami. Auren opadła szczęka i czym prędzej rzuciła się na kolana, by klęknąć przed Bogiem i Boginią. - Wstać, córko- Przemówił Bóg.- Jesteś tu mile widziana. - Jestem demonem- Odpowiedziała dziewczyna. - Prawdą jest, że zrodziłaś się jako demon- Wtrąciła Bogini.- Ale twe wybory ujawniają twoje prawdziwe ja. Weszłaś do Nieba, by ocalić siostrę. Wybrałaś akt miłości. Auren przytaknęła tylko.

oczy. Wszystkie jej rany się uzdrowiły. Usiadła oszołomiona i spojrzała na narzeczonego. Zarzuciła mu ramiona na szyi i ścisnęła mocno.

Strona

Ku zdziwieniu Raphaela, powieki łowczyni zatrzepotały i otworzyła

57

Bogini wyciągnęła przed siebie dłonie.- Wstań, Maggie.

– - Przykro mi- Powtarzał.- Tak mi przykro. Kocham cię. Nieważne jest wszystko inne, Maggie. Dopracujemy wszystko, przyrzekam. - Oddałam twój pierścionek- Załkała.- Kochałam ten pierścień i go oddałam! Bóg i Bogini roześmiali się.- Nie torturuj jej, Raphaelu. Uśmiechnął się szelmowsko, wyciągnął z kieszeni obrączkę i ponownie wsunął go na palec ukochanej.- Odzyskałem go. Łowczyni rozpłakała się jeszcze mocniej, nie dbając o to, że pokazuje swą słabość albo rujnuje własną reputację jako najtwardszego drania w okolicy. Rafe otarł jej łzy, ignorując swoje własne. - Równowaga jest przywrócona- Przemówił Bóg. - Gdzie byliście?- Naskoczyła na nich Mag.- Myśleliście, że jeden człowiek z krwią demona może ocalić świat? - Jednemu się powiodło- Zwrócił jej uwagę Bóg.- Abatu już nie ma. Twój ojciec został uwolniony ze swego więzienia i znów może chodzić po Niebie swobodnie. Rafe usłyszał jak jego narzeczona wciąga powietrze zszokowana, gdy na wzgórzu pojawił się wysoki mężczyzna z czarnymi włosami, miłymi oczami i sympatycznym uśmiechem. Łowczyni podniosła się i przytuliła do ojca. - Świetnie sobie poradziłaś, Maggie, moja dziewczynko. Kocham cię. Dziewczyna puściła rodzica.- Tatusiu, to jest Rafe. On jest… uch… moim narzeczonym. Abraham

Mortis

uścisnął

dłoń

demona.-

Gratuluję.

Mógłbym

powiedzieć byś się nią opiekował, ale… - Wiem, sir. Ona potrafi zadbać sama o siebie. Może zgódźmy się, że zobowiązuje się ją kochać cały czas? Abraham przytaknął.- To wystarczy. - I jeszcze jedno, ostatnie zadanie- Wtrąciła Bogini. Kryształ, który więził drugą z bliźniaczek Abatu popłynął z ziemi prosto

- Albo co?- Spytała Maggie. Bogini uśmiechnęła się.

Strona

dnia zniszczyć świat, albo…

58

do dłoni Bogini.- Nie ma innego wyboru. Zniszczyć tego, kto może pewnego

–

*** Miesiąc później. W ich sypialni, Maggie rozprowadzała olejek z drzewa sandałowego na piersi Raphaela. Podrażniła jego sutki, pochyliła się nad nim nisko. Próbował uwięzić jej usta, ale uśmiechnęła się tylko i zjechała niżej jego ciała, wcierając olejek w brzuch i uda. - Kocham się- Powiedział, gdy jego ręce przeniosły się na jej ramiona. - Ja też cię kocham- Odpowiedziała. Nie wzięli ślubu w Vegas, ale w Niebie, gdzie Bóg i Bogini we własnej osobie pobłogosławili ich związek. Nic nie mogło być świętsze od tego. I dzięki temu rodzice łowczyni mogli uczestniczyć w ceremonii. Zajęło kilka dni zanim wszystkie zombie wróciły do swoich grobów. Nawet Phil wrócił na miejsce swego ostatecznego spoczynku. Hordy demonów zaczęły szaleć, gdy tylko Abatu zmarł. Drak, poprzedni Wielki Król Piekła, szybko opanował demoni rodzaj i zdusił bunt w zarodku. Demony nadal były dupkami, którym trzeba było kopać tyłki, ale przynajmniej nie pojawiały się na Ziemi. Jednak problemów Otherworldu nie dało się tak łatwo rozwiązać. Wysoka Rada została rozwiązana. Te tak zwane „neutralne” byty, nie były w stanie dłużej utrzymać równowagi i zachować swej neutralności. Nawet Celeste odczuła nowe zasady. Jej klub zamknięto i zmieniono go w miejsce, gdzie byty ze wszystkich sfer dyskutowały o nowym porządku. Maggie miała w nosie Otherworld. Podobnie jak i Piekło. Ale Niebo, to było teraz miejsce, gdzie Maggie chciałaby spędzić całą wieczność. Bóg i Bogini powiedzieli łowczyni i jej nowemu mężowi, że czeka na nich jeszcze co nieco do zrobienia. Pewnego dnia świat będzie potrzebował ich ponownie. I że

penisa Raphaela w dłoń i, masując go lekko, nie przerywała torturować męskości męża.

Strona

Uśmiechając się z mieszaniną pożądania i radości, Maggie chwyciła

59

stanie przed nimi bardzo ważne zadanie, gdy nadejdzie czas.

– - Maggie- Jęknął.- To jest cudowne. - Wiem co sprawi, że będzie jeszcze lepiej- Obróciła się do niego pośladkami i umieściła kolana po obu stronach jego bioder. Demon nakierował penisa w jej śliski tunel. Kobieta uniosła się lekko i podniosła biodra. Idealny kąt w jakim leżała sprawiał, że czuła niesłabnący nacisk na punkt G i cały czas drżała na granicy orgazmu. Zaczęła poruszać się powoli, torturując ich oboje, po czym przyspieszyła, wbijając się na jego fiuta coraz mocniej i mocniej. - Och, Maggie!- Raphael mocno klepnął ją w pośladek i piekący ból poszybował prosto do waginy kochanki. - Tak, Rafe! Tak! Ooooooch!!! Orgazm nadszedł, gdy demon klepnął ją ponownie. Pot spływał po jej piersiach i po plecach. Ledwo była w stanie oddychać, koncentrując się głównie na wibracjach w głębi pochwy. - Rafe!- Orgazm trwał i trwał. Jego siła była tak wielka, że aż penis Rafe’a wysunął się z niej. Odwróciła się więc niezwłocznie i zaczęła go chciwie ssać. Doszedł w kilka sekund, gorące nasienie zalało jej gardło, strzelając kilkoma

seriami.

Członek

pulsował

w

kobiecych

ustach,

gdy

ta

koncentrowała się na oczyszczeniu go. Kiedy skończyła, dziewczyna klęknęła i uśmiechnęła się lekko.- Chcesz zrobić to ponownie? Rafe obrócił ją i przytrzymał za nadgarstki, gdy zanurzył twarz w jej piersiach.

Ssał obolałe sutki. Łowczyni jęczała, gdy zaczęła znów w niej

rosnąć przyjemność. Owinęła nogi wokół talii męża i przyciągnęła go bliżej. Jego penis był już twardy, a on tylko bawił się jej piersiami. Wygięła się ku niemu i przesunęła wilgotną pochwą po jego męskości. Nie puszczał jej nadgarstków i wydał krótki rozkaz.- Zsuń nogi razem. Posłusznie zrobiła co rozkazał.

Pieprzył ją powoli, a jego usta tak długo torturowały jej sutki, aż w końcu płonęła coraz bardziej i bardziej… I znów doszła.

Strona

Wbił się w nią i jęknął.

60

Jego fiut wsunął się w nią od tyłu i bez trudu znalazł wilgotne wejście.

– Gdy tylko jej orgazm zassał męskiego członka, demon w końcu puścił jej nadgarstki.- Ściśnij cycki razem. Posłusznie ścisnęła je przed sobą, i Rafe wysunął się z jej pochwy. Zmienił jej ustawienie, tak że mógł wsunąć się w jaskinię, którą stworzyły piersi łowczyni. Demon ściskał zagłówek łóżka pieprząc jej biust, który był już zwilżony jej potem i jego śluzem. Maggie usłyszała jego ostry oddech i wtedy z jego penisa trysnęła gorąca sperma. Po chwili Raphael puścił zagłówek i przeturlał się na łóżko. Używając prześcieradła wytarł tors małżonki do czysta. Łowczyni uśmiechnęła się ponownie, potem szepnęła.- Chcesz to zrobić ponownie? Roześmiał się, ale jego odpowiedzi przeszkodził płacz, który wydobył się z elektronicznej niani. Wstał z łóżka i złapał nadajnik.- Obudziła się. Nałożyli szlafroki i przeszli do pokoju obok. Teraz ich podziemny dom zamieszkiwała zmieniająca kształt babcia, nekromantka, człowiek, demon i ich dziecko i to maleństwo. Ich adoptowana córka. -

Ciiiii-

Mówił

Rafe,

biorąc

rozdrażnione

dziecko

w

ramiona.

Dziewczyna ucichła szybko, patrzyła teraz na niego szeroko otwartymi zielonymi oczami. - Ona jest taka piękna-

Wyszeptała Maggie. Dotknęła malutkiej

pięści.- Myślisz, że postąpiliśmy słusznie? - Tak- Nie miał wątpliwości.- Ona zasługuje na życie. Zasługuje na szansę, by dokonywać własnych wyborów. Łowczyni skinęła głową. Miłość do tego maleństwa zakwitła w niej niespodziewanie i w pełni. Ta malutka była jej i Rafe’a, a wszystko inne było nieważne. - Przygotuję jej trochę demonicznego ognia- Uznał Raphael i podał

tonem, który przybierają rodzice w rozmowach z noworodkami.

Strona

- Czemu się denerwujesz, co maleńka?- Pytała łowczyni tym głupim

61

córkę jej matce.

– Nagle nieprzyjemny zapach dotarł do nozdrzy kobiety.- Fuj. Więc to jest powód dla którego twój tatuś tak szybko uciekł. Położyła dziecko na stole do przewijania. Gdy rozpinała różowe śpioszki, zerknęła córce w oczy i powiedziała.- Ech, a teraz nie znajdzie się żaden anioł do pomocy?

Koniec.

Tłumaczenie- Filipina_86 Beta- TrzeciaKasia

***

Wkrótce wszystkie 4 tomy

Strona

62

historyjki w jednym pliku PDF 