MMA fighter Tom 1 Walka

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Vi Keeland Worth the fight

Tłumaczenie: MoreThanBooks

Rozpowszechnianie tłumaczenia bez naszej zgody ZABRONIONE 2|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Pewnego dnia, ktoś wkroczy do twojego życia i sprawi, że zdasz sobie sprawę z tego, dlaczego nie udawało ci się z nikim innym. ~ autor nieznany

Ta książka dedykowana jest dla mojego ktosia.

3|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 1 Elle Chciałabym myśleć, że moja przeszłość nie chodzi za mną jak cień w słoneczny dzień, od którego po prostu nie mogę uciec. Mam dobre życie. Jestem inteligentna, mam świetną pracę, długie nogi, dziarskie cycki i byłam zabierana przez faceta, na coś więcej, niż tylko zwykłą randkę, częściej niż raz. Więc dlaczego tak jest, że kiedy patrzę przez pokój, szukając Williama w zatłoczonej restauracji, jakaś część mnie ma nadzieję na to, że mnie wystawi? Co za dwudziestopięciolatka chcę zostać wystawiona? Taka, która idzie przez życie na autopilocie, chyba że zmieniają się okoliczności jej idealnego życia. Perfekcja jest naprawdę przereklamowana. Jestem bohaterką w pewnej historii, przeżywającą rozdziały swojego życia, jakby były one napisane przez wyimaginowaną osobę, podczas gdy to właśnie ja powinnam być ich autorką. Robię tak już od dłuższego czasu. Podejmuję odpowiedzialne decyzje. Moje życie jest uporządkowane i zorganizowane, a tętno mojego serca pozostaje niezmienne. Podoba mi się to przez większość czasu. Powinnam być dumna z tego, dokąd zaszłam w swoim życiu. Ale prawda jest taka, że czasem czuję się, jakbym dusiła się w moim idealnie funkcjonującym świecie.

4|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

William łapie moje spojrzenie i podnosi dłoń w moim kierunku z odległego kąta restauracji. Prawie zawsze tam siedzimy. Ta sama godzina, to samo miejsce, co tydzień, tydzień po tygodniu. Dostrzegam dwie dziewczyny, siedzące obok mnie przy barze, przypatrujące się Williamowi i chichoczące. Ich uśmiechy opadają, gdy dostrzegają, że on macha do mnie, a ich nawet nie dostrzega. Przybieram swój najlepszy fałszywy uśmiech, gdy William, zawsze jak dżentelmen, wstaje, gdy podchodzę do stolika. Całuje mnie w policzek i owija swoją rękę wokół mojej talii w znajomym dotyku. - Przepraszam, trochę się spóźniłam – mówię wyćwiczoną mowę, gdy zajmuje swoje miejsce. - Nie ma sprawy, sam dopiero przyszedłem – odpowiada William, a ja wiem, że to kłamstwo. William Harper nigdy się nie spóźnia. Jestem pewna, że był tu piętnaście minut przed czasem i jeśli ja przyszłam dwadzieścia minut za późno, to prawdopodobnie czeka już na mnie dłużej niż pół godziny, ale on nigdy nie pozwoliłby sobie na narzekanie. - Podać ci coś do picia? – Uprzejma kelnerka uśmiecha się do Williama, chociaż jej słowa są skierowane do mnie. Gdybym była zaborczym typem, to jej jasny flirt prawdopodobnie by mnie wkurzał. Ale nie jestem. Zaborczość i zazdrość byłyby reakcjami emocjonalnymi, czyli czymś, od czego od lat starałam się powstrzymywać.

5|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Chcę wódkę żurawinową. Dietetyczną, proszę – patrzę na Williama i zauważam, że jego kieliszek jest już pusty. Uśmiecham się w duchu, myśląc o tym, jak dobrze znam tego mężczyznę. Zawsze robi tak, że przez pierwsze pół godziny powoli sączy swojego drinka, wódkę z tonikiem, a później przestawia się na wodę. - Dla mnie tylko woda, dziękuję – William uśmiecha się do kelnerki, a ona odpowiada promiennym uśmiechem z powodu jego uwagi. William Harper jest przystojnym mężczyzną. Musiałbyś być ślepy, żeby tego nie zauważyć. Wysoki, niebieskie oczy, perfekcyjnie ułożone blond włosy, zawsze ubrany, jakby po prostu wyszedł z okładki magazynu GQ1. Jego zęby są białe i idealnie proste, olśniewające gdy ukazuje swój idealny uśmiech. Pochodzi z szanowanej rodziny i w wieku zaledwie dwudziestu siedmiu lat jest już wspólnikiem w prawniczej firmie swojego ojca. Więc dlaczego teraz jest tak, że gdy mówi, widzę ruch jego ust, ale nie mogę usłyszeć słów, które wypowiada?

- Elle, wszystko w porządku? – William wyczuwa dystans i wiem, że zmartwienie w jego głosie jest prawdziwe. Jest naprawdę świetnym facetem, ideałem, jak to mówią. - Och, przepraszam – udaję, że właśnie otrząsnęłam się z oszołomienia. – Moja głowa musi nadal myśleć o sprawie sądowej, nad 1GQ – magazyn dla facetów o modzie, itp.

6|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

którą pracowałam – kłamię. Odpowiedź ta wydaje się do zadawalać. – Co to za sprawa? Nie zajęło nam dużo czasu przejście na temat pracy, jak zresztą zawsze się działo. Powinnam cieszyć się, że pracujemy w jednej branży i on jest kimś, kto rozumie to, czym się zajmuję, ale sądzę, że trochę zbyt wiele uwagi poświęcamy jej w swoich rozmowach. - Chodzi o przypadek niezgodnego z prawem wypowiedzenia z pracy – chwytam się pierwszej sprawy, która przychodzi mi na myśl. Na szczęście w tej samej chwili wraca kelnerka, ustawia nasze drinki i pyta, czy może przyjąć zamówienia, dając mi więcej czasu, by przypomnieć sobie coś ciekawego z nudnego przypadku, o którym powiedziałam Williamowi, bo tak po prostu utknął mi w głowie. Kelnerka odchodzi, a do naszego stolika zbliża się starsza para. – Jesteś Bill Harper Junior, prawda? Syn Billa? – Mężczyzna wyciąga rękę z przyjaznym uśmiechem na twarzy. - Wiliam, ale tak, jestem William Harper Junior. – Słyszałam już jak poprawiał kilkadziesiąt osób w ciągu ostatnich kilku lat. Zawsze zastanawiałam się, dlaczego tak bardzo przeszkadza mu nazywanie go Bill albo Billy, że czuje się w potrzebie, by poprawiać ludzi. To znaczy, kiedy ktoś używa twojego pseudonimu, to znaczy, że chce być przyjazny, no nie? William ma swój

uprzejmy, profesorski sposób, w który koryguje te

ludzkie błędy. I w jakiś sposób, nie brzmi to złośliwie. Właśnie to jest 7|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

powodem, dla którego do tej pory nie zapytałam, dlaczego mu to przeszkadza. Dwaj mężczyźni przez chwile rozmawiają, a po mniej niż dziesięciu minutach decyduje się przyjąć sprawę starszego pana, a ten obiecuje jutro zadzwonić do biura. Sposób w jaki to mówi, wyjaśnia, że na pewno nie uważa go za nieuczciwego typa. William jest spokojny i profesjonalny w swoim obyciu. Prawdopodobnie przychodzi mu to naturalnie, gdyż jego ojciec, dziadek i brat także są prawnikami. Kończymy nasz obiad w spokoju, a nasza rozmowa jest łatwa i naturalna. Zawsze tak było, odkąd tylko zaczęliśmy się spotykać na ostatnim roku prawniczych studiów. Od razu przypadliśmy sobie do gustu i zaliczyłabym go do grona moich najbliższych przyjaciół, gdybym nie spała z nim raz w tygodniu przez ostatnie osiemnaście miesięcy. Wypożyczyłem Possible Cover. Miałem nadzieję, że będziesz chciała pójść do mnie po kolacji. – William wypożyczył najnowszy film akcji, którym prawdopodobnie silnie gardzi, ponieważ to ja jestem uzależniona od takich filmów. William jest typem osoby, która wybiera filmy z Woodym Allenem. - Czy mogę skorzystać z zaproszenia kiedy indziej? – Widzę, jak twarz William lekko tężeje. To już drugi tydzień z rzędy, w którym kończę naszą randkę zaraz po kolacji… i przed seksem. – Muszę być w biurze o 6

8|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

rano, by przygotować mowę. – Moje rozczarowanie w głosie jest udawane, kiedy kolejne kłamstwo swobodnie wypływa z moich ust. Nie jestem pewna czy kupuje moją wymówkę, czy jest po prostu zbyt uprzejmy, by coś wtrącić. Nie obchodzi mnie to. Nie jestem dzisiaj w nastroju. Ostatnie kilka miesięcy naszego życia seksualnego stało się dla mnie obowiązkiem, o czym William nie miał bladego pojęcia. To nie była jego wina. Ma dobry sprzęt i zazwyczaj dobrze nim operuje. Ale podczas naszych wspólnych nocy miewam trudności z osiągnięciem szczęścia. Być może to był właśnie jeden z powodów naszych problemów. Gdybym chciała radośnie skończyć z Williamem, musiałabym zrobić to na własną rękę. Myślę, że on nie jest w stanie doprowadzić mnie do tego stanu. Wygląda więc na to, że stałam się jedną z tych seks-raz-w-tygodniu kobiet, które muszą udawać. A dzisiejszego wieczoru nie mam ochoty udawać czegokolwiek. Tłumaczenie: Adam

9|Strona

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 2 Elle Moi współpracownicy w Milstock i Rowe to różnorodna grupa ludzi. William i ja odbywaliśmy tutaj nasz staż w ostatnim roku szkoły prawniczej. Po ukończeniu studiów, William poszedł na Madison Avenue, do kancelarii swojego ojca, która była założona przez jego dziadka więcej niż siedemdziesiąt lat temu. Firma była dobrze rozwinięta i należała do elitarnej branży reklamowej. Leonardo Milstock, imiennik z Milstock i Rowe, zaproponował mi stanowisko jako młodszy współpracownik na koniec mojego stażu i z radością przyjęłam propozycję. William i ja nie często się w czymś nie zgadzaliśmy, ale kłóciliśmy się całkiem sporo, kiedy zdecydowałam się zostać w Milstock i Rowe. Nie sądził że był to dobry ruch w mojej karierze, rozpoczynanie pracy w takiej małej, nieznanej firmie. Ale było mi tam przyjemnie i Milstock pozwolił mi pracować tak jak większość młodych pracowników w dużej firmie może tylko pomarzyć. To była jedna z zalet pracy w małym miejscu, i myślę że nie ważne są w tym niskie zarobki i brak prestiżu. Z drugiej strony, skala Williama podążała w przeciwnie innym kierunku. Wynagrodzenie i prestiż były dla niego wysokimi priorytetami. Nie tak jak moimi.

10 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dzień dobry, Regino.- uśmiecham się do recepcjonistki, kiedy idę do biura piętnaście minut po oficjalnym rozpoczęciu o ósmej. Nikt się tym nie przejmuje, że jestem wiecznie spóźniona, zwłaszcza odkąd zazwyczaj pozostaje w pracy długo po siódmej. Terminowość nie jest moją mocną stroną - William dzwonił i chciał abyś oddzwoniła. Prosił mnie abym sprawdziła twój kalendarz, żeby zobaczyć czy masz czas na konsultację z jego nowym klientem. Cholera. Teraz wie że moje poranne wymówki były kłamstwem. - Regina, czy miałabyś coś przeciwko oddzwonieniu do niego i zapisania cokolwiek potrzebuje w moim kalendarzu?- unoszę brwi na Reginę a ona wie o co pytam, uśmiechając się, podekscytowana byciem w czymkolwiek to było. Regina jest recepcjonistką od prawie roku. Ma późną czterdziestkę, osiem kotów i o wiele za dużo kocich dekoracji zdobi jej biurko. Z zewnątrz wygląda jak zwyczajna kobieta w średnim wieku. Trochę ciężka, ze spodniami które opinają trochę za bardzo jej pulchny tyłek, zamiłowanie do kwiecistych koszulek i wygodnych płaskich butów. Dla oczu, urok jaki wokół siebie rozprzestrzenia pasuje. Dopóki nie otwiera ust. Nigdy nie spotkałam innej kobiety w moim życiu, która miałaby seksowniejszy głos. Jeśli o to chodzi, nie spotkałam również bardziej seksownego męskiego głosu od jej. Dźwięk który z niej wychodzi jest 11 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

mruczeniem kotki, nie rykiem misia stojącego przed tobą. Jestem absolutnie w stu procentach pewna ze mogłaby zarabiać milion dolarów rocznie przez sekstelefon, lub jako głos czytający erotyczne audiobooki. Mężczyźni nie byli w stanie jej odmówić, kiedy poprosiła ich o coś swoim namiętnym głosem. Nazywałam kobietę z niesamowitym tonem Gigi. Wykorzystywałam głos który był darem boskim Gigi więcej niż jeden raz. Czasami, aby zadzwoniła do klientów kiedy wiedziałam że będą zdenerwowali koniecznością anulowania naszego spotkania w ostatniej chwili. Jakoś kiedy Gigi odzywała się do nich swoim seksownym głosem, męska część przyjmowała tą wiadomość znacznie lepiej. Nikt w biurze nie wiedział jak ja i Regina spotkałyśmy się kilka lat wcześniej. Wszyscy prawdopodobnie myśleli że była przyjaciółką mojej matki, ponieważ tak różnie wyglądałyśmy na zewnątrz. Ale nie była: jest moją najlepszą przyjaciółką... kobietą która uratowała mi życie. Chociaż, jeśli ją o to zapytać, ona powie że ja uratowałam jej. Kto wie, może rzeczywiście ocaliłyśmy siebie nawzajem. *** Leonard Milstock to mój siedemdziesięcio- pięcio letni szef. Spotkałam Fredericka Rowe, drugą połówkę Milstock i Rowe tylko raz.

12 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jednak jego nazwisko nadal pozostaje na drzwiach i plotka głosi, że nadal każdego roku otrzymuje wynagrodzenie. Obaj mężczyźni byli najlepszymi przyjaciółmi od podstawówki i współpracowali razem, zanim się jeszcze urodziłam. Widocznie pan Rowe był Felixem dla Oscara Milstocka, i ciągle usprawniali biuro. Ale przeszedł na emeryturę kilka lat temu z powodu wątłego zdrowia jego żony i teraz wszystko co mieliśmy to nieogarniętą połowę dziwnej pary. Wchodzę do biura Leonarda i próbuję znaleźć krzesło w stosie plików z papierami przypadkowo wsadzonymi do teczek wszędzie dookoła. Zgarniam trzy marynarki które leżą tam przez co najmniej dwa lata i odwieszam je, kiedy Leonardo zaczyna mówić o sprawie nad którą wspólnie pracujemy. Kiedy mówi, układam wszystkie dokumenty, które zostały rzucone na krzesło i wyrzucam kilkanaście dzienników Wall Street, które mają ponad rok. Leonardo albo nie zauważa mojego sprzątania, albo wcale mu to nie przeszkadzała, ponieważ nie przegapia chwili kiedy wszystko szybko mówi, kiedy zamierzam sprzątnąć to miejsce. - Będziesz musiała sama dać sobie radę z zeznawaniem pod przysięgą tego popołudnia.- Leonardo zaczyna dyskusję, podczas kiedy żuje kiełbasę i paprykowego bohatera którego Regina przyniosła kilka minut temu, mimo że była tylko dziesiąta trzydzieści. - Mogę to zrobić.- Mogłam, ale jestem zaskoczona że mnie o to pyta. Zeznania dzisiejszego popołudnia są jedną z większych spraw, i zwykle to Leonardo je prowadzi, kiedy ja zajmuję miejsce z tyłu. Widzi pytanie 13 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wypisane na mojej twarzy.- Mam angioplastykę.- Leonardo odmachuje na komentarz, jakby po prostu podawał mi godzinę a nie mówił że ma ważną operację serca. - Angioplastyka? Wszystko w porządku? - Tak, tak. W porządku. Dzisiejsi lekarze robią wielkie coś z niczego. Prawdopodobnie chce tylko mnie na stole, bo jego dzieciak musi zapłacić czesne. - Więc to chyba nie ma nic wspólnego z tym, że jesz kiełbasę i paprykowego bohatera codziennie na śniadanie, prawda? To nie może być to że nie zadbałeś o swoje serce, co?- Wstaję, przyjmując pozę pouczającej córki Leonarda, która w rzadkich przypadkach pozwala mi grać, kiedy jego złe nawyki wzrastają do niepokojących poziomów. - Słuchaj, panienko. Kiedy dojrzejesz do mojego wieku, zobaczymy na ile będziesz mieć w dupie to co jesz. Więc trzymaj swoje sałatkowe jedzenie i chude myśli dla siebie, i idź się przygotować na naszego klienta, z którym liczę że sobie poradzisz. Śmieję się, wiedząc że Leonardo nie jest naprawdę zły, to jest po prostu jego sposób bycia. Żadne z nas nie jest ciepłe i bzdurne, ale on wie że o niego dbam. - Powiedz Millie żeby do mnie zadzwoniła, kiedy już wszystko załatwisz, dobrze?

14 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Tak, Leonardo Milstock poślubił kobietę o imieniu Millie, co sprawiło ze stała się Millie Milstock. Ja zachowałabym swoje panieńskie nazwisko, ale jestem pewna że to nie było nawet brane pod uwagę, kiedy się pobierali ponad dziesięć lat temu. - Tak, tak, no jasne.- Uśmiecham się do swojego szefa i potrząsam głową obserwując jak kończy ostatniego ze swoich bohaterów. Jeśli zbadają jego żyły jestem pewna, że znajdą tam całe kawałki kiełbasy które są przyczyną ich zatkania. Tłumaczenie: Bat

15 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 3 Elle Kilka dni później Regina dzwoni do mojego biura, by powiedzieć, że William i pan Hunter są już tu na spotkaniu o jedenastej. Oczywiście William jest piętnaście minut przed czasem, a ja… ja jestem spóźniona. Robię co w mojej mocy, by przejrzeć na szybko całą sprawę. Zdaję sobie sprawę, że podpuszczałam Williama ostatnio, niemal prowokując go, by wypomniał mi moje kłamstwa i spóźnienia. Ale tego nie zrobił. Nie wspomniał ani słowem, że przyłapał mnie na jeszcze innym kłamstwie, innej nocy, gdy powiedziałam mu, że muszę iść wcześnie do pracy, a ja nie mam pewności, czy zrobił to, ponieważ go to nie obchodzi, czy po prostu jest taki miły. - Dziękuję, Regino. Mogłabyś zastąpić mnie przez chwilę, pokazać im salę konferencyjną i powiedzieć, że zjawię się za kilka minut, proszę? – odpowiadam jej. - Jasna sprawa, Elle – Gigi udziela mi odpowiedzi swoim seksownym głosem kociaka, zdecydowanie nie jak Regina. Uśmiecham się, zastanawiając, czy da mi znać o tym, że mężczyźni nie są uszczęśliwieni czekaniem, lecz ona zamierza ich uspokoić, albo o tym, że pan Hunter jest ładnym, starszym facetem, który prosi Gigi o dotrzymanie mu towarzystwa.

16 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Zaledwie kilka minut po pełnej godzinie pokonuję drogę do Sali konferencyjnej, co jak dla mnie jest wczesną porą. Jestem naprawdę zadowolona z siebie, za bycie prawie na czas. Obydwaj, William i jego klient, wstają, gdy wchodzę i nagle z jakiegoś powodu czuję potrzebę zasalutowania mężczyznom. Moje ręce są wypełnione kawą, notatnikami, telefonem komórkowym i laptopem. Nawet nie spoglądam na mężczyzn, zanim nie układam ich w stos na stole Sali konferencyjnej. Regina wchodzi do środka i mruczy – Życzycie sobie panowie trochę kawy? Brak oznak Reginy, nadal jest w trybie Gigi. Spoglądam na Williama, po części spodziewając się znaleźć grymas niezadowolenia na jego twarzy, spowodowany zachowaniem Gigi, ale on jednak uśmiecha się do mnie w swojej zwykłej przyjaznej postawie. - Elle, to Nicholas Hunter – William gestykuluje na mężczyznę, siedzącego obok niego. W końcu patrzę na faceta, siedzącego po stronie Williama i jestem zaskoczona tym, co odkrywam. Ten mężczyzna odbiera mi dech w piersiach. Całkiem możliwe, że jest najprzystojniejszym facetem, jakiego kiedykolwiek widziałam. William, który siedzi obok niego też nie wygląda jak brzydal, ale ten facet jest wszystkim, czym William nie jest. Opalona

17 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

skóra, głębokie zielone oczy, niesforne ciemne włosy i silna szczęka należą do mężczyzny, który wyciąga do mnie rękę. - Nico, nikt nie nazywa mnie Nicholas, nie licząc tego kolesia – Nico kciukiem wskazuje na Williama – mojej matki i mojego księdza – sięga nad stołem, a jego ogromna dłoń przesuwa się jeszcze bliżej. Moja własna, wątła dłoń ginie w jego. Czuję się, jakbym potrząsała dłonią mężczyzny, który ma na sobie rękawice bejsbolowe. Jego uścisk jest solidny i ciepły, a on sam patrzy dokładnie w moje oczy. Gdy się odzywa, trochę zarozumiały

uśmiech

występuje

na

jego

twarzy.

Czuję

ciepło,

rozprzestrzeniające się od naszych złączonych dłoni przez moje ciało. Przechodzą przeze mnie ciarki, gdy ciepło znajduje drogę do najbardziej intymnego z miejsc. Nico. Seksowne imię odpowiada seksownemu facetowi. Wiem, że nazywanie tego mężczyzny Nico musi być dla Williama bardzo trudne wiedząc, że klient posiada inne - formalne, dostępne dla niego. Ale moim zdaniem Nico pasuje do niego dużo bardziej niż Nicholas. Wpatruję się w niego, ale nie tylko dlatego, że jest absolutnie wspaniały, czuję się, jakbym go skądś znała. Nawet nazwisko jest znajome, Nico Hunter. Jestem pewna, że skądś go znam, ale przedstawiony został jako Nicholas Hunter, a to imię nie uruchomiło żadnych trybików w moim mózgu.

18 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Elle? – William zwraca moją uwagę z powrotem na niego. Mam nadzieję, że nie patrzyłam zbyt długo. I czy miałam otwarte usta? To byłoby po prostu niegrzeczne. - Nicholas, umm Nico, zawarł umowę, którą teraz chce zerwać. Moja firma przyjrzała się jej i patrząc z naszej perspektywy wygląda na to, że jest nie do zerwania, ale pomyśleliśmy, że może mogłabyś skorzystać tutaj z przypadku Weilanda Ciekawe. Weiland był sprawą, o której napisałam artykuł na moim ostatnim roku studiów prawniczych, i który został opublikowany. Opublikowanie czegoś z poza przeglądu prawnego było wielką sprawą dla studenta, więc nie jestem zaskoczona, że William o tym pamięta. Sprawa dotyczyła sportowca, który miał trzyletnią umowę z firmą, która, kiedy podpisywali kontrakt, sprzedawała napoje energetyczne, ale później połączyła się z innym przedsiębiorstwem. Ta druga firma produkowała napój, który był sprzedawany jako drink do maskowania użycia środków dopingujących. Weiland nie chciał być związany z firmą, która popierała ukrywanie przyjmowania owych leków na testach. Niestety, jego kontrakt był niezwykle wiążący. Ale genialny ruch, wykonany przez jego adwokata, który zamiast procesować się w oparciu na jeden ze złamanych warunków umowy, na którym jego klient jedynie by stracił, wystąpił z pozwem na podstawie

naruszenia

klauzuli

moralnej

kontraktu,

spowodował

zwycięstwo klienta.

19 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

A więc Nico jest jakimś sportowcem? To nie jest zaskoczenie, widać to po jego wyglądzie. Jest ogromnym facetem i nawet w ubraniu otaczającym jego ciało mogę stwierdzić, że jest w świetnej formie. – Powiesz mi coś o tym, Nico? Z jakiegoś powodu nie mogę się doczekać, by usłyszeć tą historię. To coś więcej niż zwykła sprawa, jestem ciekawa, kim jest mężczyzna, stojący przede mną. Nico zaczyna od powiedzenia mi, że uprawia mieszane sztuki walki. Tak naprawdę to nie wiem, z czym się to wiąże, ale zakładam, że jest jakimś specem od karate. Kiedy mówi, staram się robić jakieś notatki, ale przyłapuję siebie na przypatrywaniu się jemu, niezdolna do opuszczenia wzroku na kartkę, by coś napisać. Kiedy mówi, patrzy dokładnie w moje oczy, a to sprawia, że jeszcze trudniej rozerwać więź naszych spojrzeń. Zapominam, że William siedzi obok niego. Dla mnie nie istnieje nikt w tym pokoju oprócz mnie i mężczyzny z głębokimi, zielonymi oczami, które nie dają mi nawet chwili przerwy od intensywnego wysysania energii z mojego ciała. Regina wchodzi do pokoju z kawą dla naszych gości i jestem wdzięczna za tą przerwę, bo cała uwaga Nico skupia się na Reginie, kiedy jej dziękuje. Gdy Nico skupia się ponownie na mnie, spoglądam na Reginę, która wpatruje się w drzwi, a później patrzy na mnie i Nico, i unosi sugestywnie brwi. Udaję atak kaszlu, by ukryć swój uśmiech dłonią, a William oferuje mi swoją wodę. 20 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Zawsze dżentelmen. Nico powraca do momentu, na którym zakończył swoją historię, a ja poświęcam chwilę, by przyjrzeć się jego twarzy, zanim znów kieruje na mnie swoje spojrzenie. Zauważam małą, wyleczoną bliznę nad lewym okiem i kolejną, dłuższą na prawym policzku. Są one cienkie, jakby były tam już od lat, ale opalenizna jego skóry ma jaśniejszy odcień na jego bliznach sprawiając, że wyróżniają się one bardziej, niż normalnie. Sprawiają one jednak, że jego twarz wygląda na jeszcze bardziej wytrzymałą i w jakiś sposób podkreślają męskość szczęki. Twarz należy do silnego faceta, faceta, od którego z jakiegoś powodu nie mogę oderwać oczu. Gdy Nico kończy, odzywa się William i ten głos w końcu sprawia, że przypominam sobie o jego obecności w pokoju. Mam nadzieję, że nie śliniłam się zbyt mocno, gdy jego klient mówił. Próbuję skupić się na Williamie, ale moje oczy wędrują z powrotem na Nico, który dostrzega to za każdym razem. Widzę delikatne skurcze w kąciku ust Nico raz po raz, milczące potwierdzenie, że zostałam przyłapana. William rozprasza moją uwagę, wciągając mnie do rozmowy o tym, jakie przypadek Weilanda może mieć tu zastosowanie. Nico chce zerwać umowę w której jest, ponieważ producent wykorzystuje do pracy dziecko. Fakt jest taki, ze mężczyzna jest gotów zrezygnować z kontraktu, dzięki któremu zarabia wiele milionów dolarów, z takiego szlachetnego powodu. To sprawia, że dla mnie jest jeszcze bardziej seksowny. 21 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Po prawie godzinie William patrzy na zegarek i zaczyna się zbierać. Nico pyta mnie o moją opinię na temat swojej sprawy, a ja mówię mu, że potrzebuję kopii umowy i trochę czasu na przyjrzenie się tej firmie, zanim będę mogła to ocenić. Nico kiwa głową i wstaje. – Czy możemy spotkać się w czwartek? Może moglibyśmy omówić wtedy dalsze postępowanie? - Umm, tak – łapię Nico na tym, że patrzy raz na mnie, raz na Williama. Myślę, że obserwuje nasze wzajemne relacje. Nico znów potrząsa moją dłonią i w wyniku tego prostego kontaktu serce bije mi jak szalone. Nie uwalnia mojej ręki od razu. Zamiast tego używa swojej drugiej dłoni, by wskazać na mnie i Williama, pytając. - Wy dwoje jesteście parą? Mówię nie, dokładnie w tej samej chwili, gdy William odpowiada tak. Patrzę na Williama i zaraz później na Nico, który nadal trzyma w uścisku moją dłoń i sądzę, że widzę błysk w jego oczach, który pasuje do uśmieszku na jego twarzy. Rozbawiła go nasza odpowiedź i nie mam mu tego za złe. W końcu uwalnia moją dłoń, a ja nagle staje się dziwnie rozczarowana, że już mnie nie dotyka. Obracam się do Williama i widzę, że on nadal patrzy w miejsce, gdzie dłoń moja i Nico były złączone. Na jego twarzy widnieją sprzeczne emocje i zdezorientowanie, a ja czuję się źle za brak szacunku, który

22 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

właśnie mu okazałam. Mówi do mnie niskim głosem. – Widzimy się w czwartek? Kiwam głową, myśląc że najlepiej będzie, jeżeli przeprowadzimy tą rozmowę na osobności. Staję przy biurku Reginy, podczas gdy dwóch mężczyzn przechodzi przez drzwi. Nico ogląda się przez ramię w ostatniej sekundzie i uśmiecha się do mnie. William nigdy tak się nie odwraca. *** Całą noc przewracam się z boku na bok, nie mogąc wyrzucić obrazu Nico Huntera z mojej głowy. Ten facet jest seksowny jak diabli, a to przeszkadza mi tak bardzo, że nie mogę kontrolować swoich myśli. Czuję się, jakbym usnęła dopiero dziesięć minut temu, gdy zostaję obudzona przez strumień muzyki z mojego komórkowego budzika. Wlekę swoje zaledwie na wpół rozbudzone ciało pod prysznic i pozwalam opadać na mnie zimnej wodzie, próbując zmusić się do całkowitego obudzenia. Po kilku minutach własnych tortur reguluję temperaturę wody i zamykam oczy, relaksując się ciepłem. I w tej chwili uderza mnie to. Moje oczy nagle otwierają się, próbując wykopać obraz, który pojawił się w mojej pamięci bez żadnego ostrzeżenia. Nico Hunter. Nico „Łamacz Serc” Hunter. Byłam tam tej nocy, gdy zabił człowieka.

23 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

To była pierwsza i jedyna walka, na jaką kiedykolwiek poszłam. I nadal mnie ona prześladuje. Walka, o której mówię, odbywała się w klatce, ale jak myślę o tym teraz to sądzę, że nazywali to MMA, czyli mieszane sztuki walki.2 Mój ojczym jest emerytowanym policjantem. Czasami pracuje jako ochroniarz przy imprezach sportowych, wielu emerytowanych gliniarzy tak robi. Dostał dwa bilety na walkę na wielkich mistrzostwach MMA i dał je mi. Normalnie bym na to nie poszła, biorąc pod uwagę moją przeszłość i to, co czuję, oglądając ludzi okładających się nawzajem pięściami, nawet jeśli dzieje się to za zgodą obu stron. Ale mój młodszy brat Max jest wielkim fanem tego sportu i musiałam iść z nim. Po prostu nie mogłam powiedzieć „nie” do tego tak podekscytowanego dwunastolatka, który zapomniał o tym, że nie powinien zachowywać się dziecinnie i zaczął skakać w górę i w dół tak samo jak wtedy, gdy miał cztery lata. Walka nie trwała długo, tylko dwie rundy. Pamiętam ją dokładnie. W sumie trwała pewnie nawet mniej niż dziesięć minut. Wstęp przed walką trwał godzinę dłużej niż ona sama. Miejsca, w których siedzieliśmy, były dobre, dziesiąty szereg od centrum pierścienia. Pamiętam wzdrygnięcia za każdym razem, gdy jeden z mężczyzn zadawał cios, ale mimo to nie potrafiłam odwrócić się i wyjść. 2

po angielsku: mixed matrial arts, czyli skrót MMA.

Zamykam oczy i nagle znów oglądam ostatnie sekundy tamtej walki.

24 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Większość ludzi myśli, że posiadanie fotograficznej pamięci jest błogosławieństwem, ale w moim przypadku to przekleństwo. Tak, pamiętam wiele liczb i słów, ale pamiętam także wszystkie złe rzeczy, o których wolałabym zapomnieć. To tak, jakbym cofnęła taśmę wideo i wcisnęła start dokładnie w momencie, w którym miało rozegrać się te kilka ostatnich sekund. Widzę Nico zadającego cios, a potem oglądam w zwolnionym tempie, jak jego przeciwnik upada z siłą uderzenia dziesięciu dorosłych mężczyzn. Spada na podłogę, jego głowa przechyla się bezwładnie, a kości trzeszczą jeszcze zanim uderza o matę. Wrzeszczący tłum milknie, a zespół medyczny wpada do klatki zaledwie kilka sekund później. Okropne jest ponowne przeżywanie tej walki w swojej głowie. Jednak to nie jest tym, co mnie prześladuje. Spokoju nie daje mi oglądanie wojownika, który upada na kolana, kiedy zdaje sobie sprawę, że mężczyzna leżący na ziemi już się nie podniesie. Jest rozbity. Nie mogę oderwać wzroku od jego twarzy, gdy patrzę jak rozpada się na milion malutkich kawałków. Powinnam czuć współczucie dla mężczyzny, który właśnie stracił swoje życie, ale nawet nie patrzę w jego kierunku. Skupiona jestem wyłącznie na człowieku, który nigdy już nie będzie taki sam. Nigdy. Wiem to. Przez pewną chwilę czuję, że przeżywam z nim ten sam ból.

25 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

W mojej głowie to jest jak słońce w samo południe, kiedy cień mojej okrutnej przeszłości jest dwa razy większy od mojego rzeczywistego wzrostu. Góruje nade mną. Nie mogę przed nim uciec. Tłumaczenie: Adam

26 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 4 Elle Jestem później niż zwykle, kiedy w końcu docieram do biura. Nadal jestem oszołomiona i znajduję siebie nieskupioną, kiedy otwieram emaile i planuję swój dzień. Nico "łamacz kobiecych serc" Hunter. Nie znałam go przed walką, ale takie było jego imię. Pamiętam, jak oglądałam go kiedy wchodził do klatki z tym swoim zarozumiałym uśmiechem skierowanym do tłumu. Panie oszalały. Nie zajęło mi długo zrozumienie, co oznacza jego przydomek. Pamiętam uczucie wstrząsu, kiedy popatrzyłam na jego uśmiech i ciało, to niesamowite ciało. Gazety były wypełnione sportem w tygodnie po tej walce. Jego imię może brzmiało przed walką Nico "łamacz kobiecych serc", ale dziennikarze usunęli z tego "kobiecych serc". Wpisuję słowa w Google zanim w ogóle zdaję sobie sprawę z tego co robię. Zdjęcia, które są wyryte w mojej pamięci nie różnią się wiele od tych na ekranie. Sędzia orzekł, że śmiertelny cios był czystym trafieniem, ale to nie powstrzymało prasy od wydania sensacyjnej historii. Kilka tygodni później, po tym jak gazety przeniosły się na jakąś tuszę która się wzniosła, czytam małą historię ukrytą na odwrocie kartki papieru między reklamami. Przeciwnik Nico miał nieznany stan głowy i był chodzącą bombą.

27 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jestem w stanie wypchnąć myśli o Nico w głąb mojej głowy i w końcu zrobić trochę pracy, po dwóch kolejnych filiżankach kawy. Jest wczesne popołudnie, kiedy Regina dzwoni do mnie mówiąc mi że mam klienta w holu, ale nie miałam zapisanego go w swoim kalendarzu. Schodzę na dół, moje grube piaszczyste blond włosy trzymają się z tyłu mojej głowy w krzywym koku spiętym wetkniętymi strategicznie dwoma ołówkami. Zatrzymuję się, kiedy widzę Nico wstającego z kanapy w poczekalni i rzucającego magazyny z powrotem na stół. Jestem zaskoczona jego widokiem, ale wydaje się dziwnie znajomy po tym jak spędziłam połowę nocy i większość ranka myśląc o nim. Nałożyłam najlepszą maskę i wyprostowałam się. - Panie Hunter, czy mamy dzisiaj umówione spotkanie?- Udaję, że jestem zaniepokojona i że może zapomniałam o spotkaniu, ale nie ma sposobu abym zapomniała cokolwiek o mężczyźnie którego widziałam dwa razy w życiu. Podchodzi dwa kroki bliżej mnie, jedynie cal lub dwa bliżej niż uznaje się normalną przestrzeń miedzy ludźmi. Ale ja to zauważam. Jest wyższy ode mnie o co najmniej osiem cali, jeśli nie więcej. - Nico, proszę.- Uśmiecha się do mnie i czuje większy spokój, ciepło. Również się uśmiecham. Nie muszę tego udawać, to prawdziwy uśmiech. Cieszę się widząc go, że i tak nie mogę tego ukryć. Nie mam pojęcia dlaczego.

28 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Powinnam być przerażona tym, co pamiętałam, ale z jakiegoś powodu nie jestem. Jestem ciekawa tego mężczyzny. Kiwam głową. - Nico, w czym mogę ci pomóc? Uśmiecha się i jest to złośliwy, krzywy uśmiech który sprawia, że myślę że ten człowiek tylko gra. Ale cholera, jest najseksowniejszą rzeczą jaką kiedykolwiek widziałam na oczy. - Przypomniałem sobie kilka rzeczy i pomyślałem, że powinienem je powiedzieć, skoro nie wspomniałem wczoraj. Masz kilka minut? Przechylam głowę na bok i obserwuję go. Co jest w nim takiego, że nie chcę uciec mimo tego że czuję przez koszulkę jak moje serce wali? - Jasne, chodźmy porozmawiać w moim biurze. Nico uśmiecha się zwycięskim uśmiechem i jest to zaraźliwe. Uśmiecham się i nie jestem nawet pewna dlaczego. Podąża za mną korytarzem, a kiedy odwracam się do biura, łapie jego oczy na swoim tyłku. Spogląda w górę od razu kiedy zabieram go z pola jego widzenia. Normalną reakcja byłoby zawstydzenie, ale nie u Nico. Uśmiecha się do mnie bezwstydnie. Zamiast uznać to za niegrzeczne lub napastliwe, z jakiegoś powodu mnie to kręci. Siadam za biurkiem i Nico patrzy na małe krzesełko stojące naprzeciwko mojego biurka, a następnie na mnie. - Miałabyś coś przeciwko, jeśli usiedlibyśmy tam?- wskazuje na kanapę za nim i zdaje sobie sprawę po raz pierwszy, że człowiek jego

29 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wielkości nie zmieści się w tym małym delikatnym krześle przed moim biurkiem. - Jasne, przepraszam.- śmieję się lekko.- Myślę, że to miejsce nie byłoby zbyt wygodne dla kogoś takiego twojego rozmiaru? Nico staje obok kanapy i czeka na mnie aż usiądę. Siadam na końcu i czekam, kiedy on robi to samo na przeciwległym końcu, więc między nami nie ma wolnego miejsca kiedy rozmawiamy. Biurko zazwyczaj wypełnia niezbędną przestrzeń spotkania biznesowego, ale teraz go nie było. Nico nie robił rzeczy ustalanych społecznie. Zamiast tego siedział obok mnie na kanapie. Nie tak nieprzyzwoicie blisko żebyśmy się dotykali, ale blisko tak jakbyśmy byli w teatrze obok siebie. Boże, gorąco jest w biurze, zdaje sobie sprawę że nie powinnam zamykać drzwi. Wstaję i podchodzę do okna otwierając go. Wracam z powrotem do kanapy i Nico odwraca się twarzą do mnie. Jest tak blisko, że mam ochotę wyciągnąć rękę i go dotknąć. Patrzy na mnie i na jego twarzy pojawia się mały uśmiech. Wstaję, aby wziąć notatnik i długopis, a jego uśmiech jest większy kiedy się odwracam, wygląda na rozbawionego. Musiał zdać sobie sprawę że mnie kręci. Próbuję udawać, że nie ma na mnie wpływu, ale z jakiegoś powodu ma. - Więc, Nico, co chcesz mi powiedzieć?- Przykładam długopis do papieru, gotowa do robienia notatek głową w dół. Jestem zdecydowana nie dać się złapać ponownie jego spojrzeniu.

30 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Ale Nico czeka cicho i nic nie mówi. Ostatecznie nie mam wyboru jak na niego spojrzeć, aby zobaczyć dlaczego jeszcze nie zaczął. Łapię jego wzrok, a on uśmiecha się. Również się uśmiecham, choć jestem świadoma, że po prostu ze mną gra. - Zapomniałem zaprosić cię wczoraj na kolację. - Kolację?- Jestem zdezorientowana. Nico uśmiecha się diabelskim uśmiechem i mam ochotę pocałować go prosto w jego twarz. Co jest do cholery ze mną nie tak? Jestem spokojna, chłodna i poukładana. Nie jak jakaś uczennica tracąca czas na bieganie wokół ładnego chłopca w klasie. - Tak, kolację. Jesz, prawda?- Jego głos był mieszanką rozbawienia i dokuczania. - Hmm.- Jąkam się przez chwilę.- Nie mogę. Jego odpowiedź jest szybka i czuje się jak na rozprawie sądowej i to ja jestem przepytywana. - Dlaczego nie? - Bo to by było nie w porządku. - Masz chłopaka? - Nie do końca. - To dlaczego miałoby to być nie w porządku?- Nico przez chwilę przybiera krzywy uśmiech i wiem zanim to powie, że będzie to coś zalotnego.- Myślę że to by było bardzo właściwe. 31 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jego krzywy uśmiech wywołuje u mnie uśmiech i tracę tok myślenia. Bardzo nie jak ja. - To skomplikowane.- Te dwa małe słowa odstraszyłyby większość mężczyzn, ale najwyraźniej nie Nico Huntera. - Dobra, daj mi to usłyszeć. To co pomoże uporządkować sprawy tak że będziemy mogli obrać naszą drogę.- Nico odchyla się na kanapie, krzyżując jedną nogę z drugą, przygotowując się na historie. Serio? - Cóż... jesteś klientem Williama. - I powiedziałaś innego dnia że nie jesteście parą, prawda? - Nie jesteśmy.- Jestem szczera, nie uważam Williama za swojego chłopaka. Chłopak zakłada związek i jest to więcej niż dobrzy przyjaciele którzy spełniają sporadycznie sobie nawzajem potrzeby seksualne. Ale moja odpowiedź nie jest całkowicie zgodna z prawdą. - Mam na myśli, nie naprawdę. - Okej.- Rozkłada ręce i kładzie je na swoich kolanach, kiedy pochyla się do przodu.- Więc co trzeba uporządkować?- Patrzy wprost w moje oczy, kiedy kontynuuje.- Naprawdę nie jesteście? Rumienię się i nie jestem pewna, czy on zdaje sobie sprawę z tego co mówię, czy nie. -

Tak.-

przytrzymuję

jego

wzrok

kiedy

odpowiadam,

zdeterminowana aby się nie odwrócić. Nico ocenia mnie i łapie mnie moim zażenowaniem. To emanuje ze mnie, nawet chociaż sięgam głęboko po 32 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

swój spokój, chłód i poukładaną osobę. Nie wydaje się abym mogła ukryć to co do niego czuję, nie pozwala na to, i nie mam żadnego pojęcia, dlaczego pozwalam mu kontrolować siebie. Nie mogę nic poradzić na siebie obok tego człowieka i to sprawia że czuję się zaplątana. - Pozwól, że zabiorę cię na kolację. Tylko kolację. Będę dżentelmenem. Słowo harcerza.- Podnosi rękę z trzema palcami wyciągniętymi w górę. Podnoszę na niego swoje brwi. - Byłeś nim chociaż? - Tak.- Mówi bez przekonania. Robię zeza i patrzę na jego twarz z niedowierzaniem. Wie, że mogę powiedzieć że coś w tym jest. - Okej, to był tylko jeden dzień. Mój brat i ja pobiliśmy się i wylecieliśmy na drugim spotkaniu. Ale nadal się liczy. Byłem harcerzem. Uśmiecham się do niego z rozbawieniem na jego doświadczenia, doceniając szczerość z jaką to mówił. - Dlaczego? - Dlaczego co?- Na jego twarzy pojawia się zmieszanie. - Dlaczego chcesz iść ze mną na kolację? Nico bierze wolne, oceniające spojrzenie w górę i w dół mojego ciała, nie starając się nawet ukryć takiego jawnego ataku. Posyła mi chłopięcy uśmiech, który ma lekko seksualne podteksty, zanim się odzywa. - Pomijając oczywistość że jesteś wspaniała? 33 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rumienię się ale zmuszam do pozostania spokojną. Dobry negocjator wie kiedy milczeć i pozwolić przeciwnikowi wypełnić ciszę. - Jesteś mądra i pewna siebie, a ludzie wokół ciebie zdają się cię kochać.- Zatrzymuje się i obserwuje mnie, i mogę powiedzieć że decyduje się kontynuować.- A kiedy patrzę w twoje oczy widzę te małe migoczące ogniki... Zatrzymuje się na chwile. Patrzę na niego, ale nadal nic nie mówię. - I przez ostatnie dwadzieścia cztery godziny mogłem myśleć jedynie o tym, jakby to było odwrócić ten płomyczek w ogień. Jasna. Cholera. Patrzę na niego przez dłuższą chwilę. Mój umysł wiruje, ale znałam swoją decyzję jeszcze zanim powiedziałam ją na głos. Wstaję, dyskretnie sygnalizując koniec naszej rozmowy. Nico również wstaje i dołącza do mnie. Czeka cierpliwie na moją odpowiedź. - Okej. Uśmiecha się i łapie się w jego chłopięcym uroku. - Okej?- Myślę że faktycznie go zaskoczyłam. Uśmiecham się i podnoszę brwi, zmuszając go do odpowiedzi. - Piątek, dziewiętnasta. Daj mi swój adres. Podjadę pod ciebie. - Nie będę gotowa o dziewiętnastej. Dlaczego nie możesz odebrać mnie stąd? Właśnie umówiłam się na obiad z Nico "łamaczem kobiecych serc" Hunterem. 34 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Tłumaczenie: Bat

35 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 5 Nico Co myślisz o Kravitzie? - Preach stoi po drugiej stronie worka treningowego, starając się utrzymać go w miejscu, podczas gdy ja na przemian kopię i uderzam pięściami. Próbował wypieprzyć to ze mnie przez ostatnie cztery miesiące. Minęło ich trzynaście, odkąd wyszedłem z klatki, a dziś był pierwszy dzień, w którym nie obudziłem się oblany zimnym potem, na nowo przeżywając to, co się wtedy stało. Zamiast tego obudziłem się ze wzwodem i obrazem Elle uśmiechającej się do mnie, ośmielającej się zadać mi pytanie, na które odpowiedź zmieniła jej decyzję, dotyczącą wyjścia ze mną. Wziąłem zimny prysznic. Nie pomogło. Więc w zamian zszedłem do siłowni i zacząłem ćwiczyć wcześniej, niż zazwyczaj. - Znów będziemy o tym gadać, Preach? - uderzam w worek serią szybkich ciosów i zbijam Preach'a z tropu, robi krok do tyłu, by się uspokoić. Wie cholernie dobrze, że chciałem kopnąć go w dupę. - Będziemy o tym gadać, dopóki nie wyciągniesz łba ze swojego tyłka i wrócisz do tej cholernej klatki. Zaczynam teraz wyprowadzać kopnięcia. Moje nogi są silniejsze i wiem, że mam większe szanse na przewrócenie go uderzeniem w worek, samą mocą moich kopnięć. Ale cholerny Preach jest już na mnie gotowy i

36 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jego stabilność nawet na chwilę nie słabnie. Prawdopodobnie już wcześniej wiedział, co chcę zrobić, zanim w ogóle to zrobiłem. Tak właśnie się dzieje, kiedy przebywasz z tym samym trenerem przez dziesięć lat. Wchodzi do twojej głowy i zna ciebie lepiej, niż ty sam. Musi. W przeciwnym razie, jak odzwyczaiłby zawodnika od jego złych nawyków? - Nie jestem gotowy – zatrzymuję się na chwilę i zginam się w pół, opierając się dłońmi na kolanach, by złapać oddech. Trenowałem od prawie ośmiu godzin, ale Preach o tym nie wie. On zawsze się wkurwia, kiedy ćwiczę cokolwiek dłużej, niż sześć godzin dziennie. Mówi, że ciało faceta musi odpoczywać, jeśli chce on, żeby dobrze działało, czy jakieś takie pierdoły. Preach przyszedł tu o normalnej godzinie i założył, że ja też dopiero co wszedłem. Widzę błysk nadziei w jego oczach, kiedy staję twarzą do niego. Wiem, o czym myśli, że nie powiedziałem „nie dzisiaj”. Widzi to jako postęp. Jestem pewien, że nic nie umknęło mu z tej chwili. Wiem, że jestem uparty jak cholera i nie zmieniłem swojej niechęci do powrotu do klatki w ciągu ostatnich trzynastu miesięcy. Ale Preach dobrze mnie zna. Nadal trenuję sześć godzin dziennie, sześć dni w tygodniu. Wojownicy nie spędzają w tej sposób czasu, chyba że trenują do walki. A nawet wtedy zazwyczaj trenują mniej. Nie okłamałem Preach'a. Nie jestem jeszcze gotowy. Ale dzisiaj obudziłem się i zobaczyłem przebłysk słońca, wystającego zza chmur,

37 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

które chodzą za mną przez cały ostatni rok. Nie wiem, czy kiedykolwiek słońce zastąpi je całkowicie, ale jeśli to się stanie, będę gotowy. Tłumaczenie: Adam

38 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 6 Elle Patrzę w lustro, ubrana w najnowszy, wybrany przeze mnie strój i decyduję, co mam zrobić. Jestem już pół godziny spóźniona do pracy, a nie opuściłam nawet jeszcze swojego mieszkania. Moje łóżko jest pełne przypadkowo porozrzucanych ubrań. Tego ranka musiałam przymierzyć chyba z dziesięć różnych kompletów ubrań. Czuję się jak nastolatka. Nigdy nie rozmyślałam dużo o tym, co ubrać do pracy, albo na randki z Williamem. Mam niezłe ciuchy, a William i ja zwykle robimy łatwe przejścia z pracy na obiad. Zawsze zdejmuje swój krawat i kurtkę, a następnie rozpina dwa górne guziki koszuli. Ściągam swoją marynarkę. Ale to nie dla Williama tak się dzisiaj wystroiłam. Chcę wyglądać seksownie wieczorem. Wiem, że nie powinno mi zależeć, co mam na sobie na mojej nie-będącej-randką kolacji z Nico Hunterem, ale w głębi serca naprawdę mnie to obchodzi. Widzę pożądanie w jego oczach i to mnie napędza. Podoba mi się to, że mam na niego wpływ, nawet jeżeli tego nie chcę. Rzucam ostatnie szybkie spojrzenie w lusterko i podoba mi się to, co widzę. Mam na sobie kremową, ołówkową spódnicę, która przylega do mojego ciała i kończy się kilka centymetrów nad

kolanami.

Dołożyłam

do

niej

miękką,

różową,

całkowicie

przezroczystą bluzkę z gorsetem pod nią.

39 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Ponieważ gorset jest w kolorze mojej skóry, to bez bliższej inspekcji nie wiadomo, czy mam coś pod bluzką. Na koniec dodałam kremowe obcasy. Są wyższe niż te, które zazwyczaj zakładam do biura, ale ponieważ także pasują do koloru mojej skóry, to nie ma kolorystycznej przerwy, patrząc od moich ud do stóp, co sprawia, że już długie nogi wyglądają na jeszcze dłuższe. Kiedy wchodzę do biura otrzymuję taką reakcję, na jaką miałam nadzieję. Jednak pochodzi ona od Reginy, a nie od mężczyzny, dla którego tak się ubrałam. - Wyglądasz gorąco, Elle. Uśmiecham się do Reginy. Jestem trochę zakłopotana tym, że ubrałam się tak dla faceta, ale Regina jest moją przyjaciółką i wiem, że nie będzie mnie osądzać. - Dziękuję, Regino – obracam się dookoła, dając jej całkowity pokaz w holu. - Sprawisz, że ten facet zacznie machać ogonem i będzie stał z wywieszonym językiem. Słowa Reginy wywołują u mnie uśmiech, ale zaraz później zmuszam się, by wrócić z powrotem do rzeczywistości. – To nie randka – moja twarz jest poważna i używam swojego najlepszego, prawniczego głosu.

40 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Na pewno – uśmiecha się Regina. - To nie randka – wiem, że zaraz zacznie mnie ułagadzać. - Nie zamierzam się z tobą kłócić. Jeśli mówisz, że to nie randka, to znaczy, że to nie jest randka – uśmiech Reginy nie opuszcza jej twarzy. - Dobrze, ponieważ tak właśnie jest – przechodzę obok Reginy i wchodzę do mojego biura. Mam milion rzeczy do zrobienia, a teraz, z powodu mojej porannej zabawy w przebieranki, mam o godzinę mniej czasu na to. *** Cieszę się, że kiedy Nico, punktualnie o siódmej, przechodzi przez drzwi, wszyscy już wyszli. Odkładam właśnie dokumenty na biurko Reginy, gdy widzę go przez szybę frontowych drzwi. Ubrany jest w dżinsy i koszulkę, a ja czuję, że moje tętno gwałtownie rośnie, kiedy wchodzi do holu. Ten mężczyzna jest seksowny. Nie piękny, czy przystojny, te słowa są zbyt uogólnione, by go nimi opisać. Seksowny. Zmysłowy. Niebezpieczny. Cały on. - Hej – uśmiecha się do mnie tym swoim krzywym uśmieszkiem i przez sekundę miękną mi kolana. Ten facet sprawia, że czuję się jak nastoletnia uczennica. Nie mogę przypomnieć sobie, kiedy ostatni raz tak się czułam. Nie no, pamiętam. Przecież kiedyś byłam nastolatką.

41 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Cześć – uśmiecham się do niego. Przysięgam, że jego uśmiech jest zaraźliwy. Wystarczy, że go zobaczę i moje usta kopiują ten gest w odpowiedzi. - Potrzebuję chwili, by wyłączyć mój komputer – Nico kiwa głową, a ja robię krok w stronę biurka Reginy. Podmurówka recepcji zasłaniała moje ciało, a ja nadal patrzę na niego, kiedy dostrzega mój strój. Obserwuję zmiany na jego twarzy i to sprawia, że warto było spóźnić się tą godzinę i przez to cały dzień pracować biegiem. Ruszam w dół korytarza, do mojego biura i rzucam na niego szybkie spojrzenie, kiedy przechodzę przez drzwi. Obserwował mnie przez całą drogę, gdy szłam. Nie może zobaczyć uśmieszku na mojej twarzy, gdy wchodzę do biura i jestem gotowa do wyjścia. Zamykam frontowe drzwi i czekam, aż Nico pokaże mi drogę do swojego samochodu. Ale zamiast tego idzie do motocykla, zaparkowanego przy krawężniku przed budynkiem i wręcza mi kask z diabelskim uśmiechem. Naprawdę? Kto przyjeżdża po swoją randkę motocyklem? - Umm… ja mogę nas zawieźć – oferuję, myśląc, że może nie ma własnego samochodu. Z obecną ceną gazu i życiem w mieście, posiadanie motocyklu może być nawet praktyczniejsze od samochodu. - Czy kiedykolwiek wcześniej jechałaś na motorze? - Nie.

42 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Boisz się? – wygląda na naprawdę zaniepokojonego tym, że może tak być. - Nie – rzeczywiście się nie boję, chociaż prawdopodobnie powinnam. Uśmiecha się, a ja znów odpowiadam mu tym samym. - Dobrze, więc ruszamy. Patrzę w dół na moją sukienkę, a później spoglądam na Nico w oczekiwaniu. Jego twarz wyraża rozbawienie. Zakłada swój kask i od niechcenia przerzuca nogę nad siedzeniem motoru, siadając tak, jakby wcześniej robił to już tysiące razy. Odwraca się do mnie i czeka, uśmiechając się. Kręcę głową i zakładam kask, zanim ostrożnie zajmuję miejsce za nim, by nie dawać pokazu tym, którzy mogliby nas teraz obserwować. Jestem prawie pewna, że usłyszałam jego chichot. Nie wiem, co mam ze sobą zrobić, gdy jestem z tyłu pojazdu. Czuję się niezręcznie. Zostawiając przestrzeń pomiędzy nami, kładę ręce na plecach Nico, moje palce obok jego ramion. Nico bierze torebkę z moich dłoni i wkłada ją do siodełka, z którego istnienia nawet nie zdawałam sobie sprawy. - Przysuń się bliżej – robię to.

43 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Owiń ręce wokół mojej talii i trzymaj mocno – waham się przez chwilę, ale robię to, co mi powiedział. Bezpieczeństwo na pierwszym miejscu, racja? - Umieść te seksowne buty na tych kołkach i nie ruszaj nimi. Nawet odrobinę. Okay, teraz może jestem trochę zdenerwowana. Rozważam zapytanie go o to, co może się stać, jeżeli poruszę stopami, ale ta myśl rozpływa się, kiedy rusza z krawężnika, a ja za chwilę odkrywam, że owijam go ramionami w pasie w śmiertelnym uścisku. Po kilku minutach zaczynam się relaksować. Jest piękna letnia noc. Wiatr uderza moją twarz i czuję radość. Wolność. Luzuję swój śmiertelny uścisk wokół pasa Nico i układam dłonie wokół jego brzucha. Pierwszy raz jestem wystarczająco zrelaksowana, by poczuć to, co znajduje się pod moimi dłońmi. Solidne mięśnie. Nie są one po prostu twarde i lekko uformowane jak u Williama. To rodzaj mięśni, które są wyrzeźbione. Wypchnięte. Mocno zarysowane. Są podniesione pod jego skórą i pragnę poruszać dłońmi, by lepiej je zbadać. Ale tego nie robię. Zwalniamy, kiedy docieramy do okolicy, której nie znam. Nigdy nie byłam w restauracji na tym obszarze. William i ja staramy się trzymać tych samych lokali, odwiedzając czasami nowe, kiedy dowiaduje się o nich dzięki corocznym opiniom Zagata3.

44 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Zwalniamy, aż prawie zatrzymujemy się przed czymś, co wygląda jak magazyn i patrzę, jak otwiera metalowe garażowe drzwi. Wygląda jak wjazd zaopatrzeniowy, ale Nico prowadzi motocykl pod powoli unoszące się drzwi, które potem zaczynają zamykać się za nami. Zatrzymuje motocykl i zdejmuje swój kask. Idę w jego ślady. - Gdzie jesteśmy? – Kiedy mówię, rozglądam się po nieznanym otoczeniu. Jesteśmy w garażu. Znajduje się tu wielki, ciemno pomalowany SUV, zaparkowany obok nas i kilka rowerów wiszących na ścianach. - W moim domu. Technicznie rzecz biorąc jesteśmy w siłowni, ale mieszkam na górze. Patrzę na SUVa stojącego obok mnie, podczas gdy robię wszystko, co w mojej mocy, by zejść z motoru w kobiecy sposób. Nie jest to zadanie łatwe do wykonania. - To twój SUV? Krawędzi ust Nico podnoszą się do góry z nutą jego diabelskiego uśmiechu. 3

Coroczne oceny restauracji i dań w nich podawanych // Adam

- Tak. Bierze ode mnie kask, wręcza mi torebkę i wskazuje na drzwi.

45 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Chodź, oprowadzę cię szybko, zanim zaczniemy. Kolacja jest w piekarniku, ale mamy mało czasu. Nadal jestem zaabsorbowana faktem, że ugotował mi obiad i nie pójdziemy do restauracji, kiedy czuję jego dłoń na dole swoich pleców, gdy zaczyna mnie prowadzić. Ogromne palce zajmują połowę ich obszaru i mogę poczuć skwierczenie mojej skóry pod jego dłonią. Włosy na moim karku unoszą się z własnej woli, ciało drży od zwykłego dotyku. Nie sądzę jednak, żeby on dostrzegł moją reakcję. Nico naciska włącznik światła i cały ogrom pokoju, do którego weszliśmy, staje się widoczny. Piętro wygląda tak, jakby kiedyś było wykorzystywane jako magazyn. Ale teraz to siłownia. Na jednej połowie przestrzeni występują sprzęty do ćwiczeń, druga połowa wygląda jak dwa ogromne ringi bokserskie. - Wow. To wygląda naprawdę fajnie. W żaden sposób nie przypomina mojej siłowni. Nico chichocze. - Wątpię, żeby którykolwiek z moich klientów przypominał ludzi, którzy chodzą do twojej siłowni. Patrzę na nico zdezorientowana, więc wyjaśnia. - To siłownia dla wojowników, Elle. Jest wypełniona ludźmi z tatuażami i rozszalałym testosteronem. Nie chcę wiedzieć, co stałoby się

46 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

tutaj, jeśli przyszłabyś do tego miejsca ubrana tak, jakbyś szukała swojej siłowni – Nico potrząsa głową i chichocze. Och. Nie jestem pewna, czy powinnam się obrazić, czy potraktować te słowa jako komplement. Wybieram to drugie. Po kilku minutach idziemy do windy towarowej, a Nico ściąga metalową bramę. Wstawia klucz do panelu sterowania i winda powoli się wznosi. Nico po chwili otwiera bramę i jego dłoń znów ląduje na dolnej części moich pleców, gdy wyprowadza mnie z windy do swojego poddasza. Jest ogromne, prawie tak wielkie, jak te piętra na dole. Prawie połowę podłogi zajmuje ogromna, pusta przestrzeń. Na jej skraju znajduje się elegancka, nowoczesna kuchnia z urządzeniami ze stali nierdzewnej. Błyszczące granitowe blaty współgrają z szafkami z ciemnego drewna, znajdującymi się pod nimi. Salon zajmuje drugą połowę podłogi, którą przecina największa sofa, jaką kiedykolwiek widziałam. Założę się, że może ona pomieścić dziesięciu facetów. Zauważam też strategicznie z przodu ustawiony duży telewizor z płaskim ekranem i wyobrażam sobie, jak kilku facetów siedzi, oglądając walki. Kawalerka, ale szczerze mówiąc bardzo ładna. Mój nos łapie trop, co mnie zaskakuje. - Kurczak w sosie? Nico uśmiecha się do mnie, gdy wchodzi do kuchni.

47 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Bardzo dobrze. - Jestem pod wrażeniem. Umiesz gotować? – Nigdy wcześniej o tym nie myślałam, ale przez te wszystkie lata, w trakcie których spotykam się z Williamem, on nigdy nic dla mnie nie ugotował. Nawet nie jestem pewna, czy w ogóle umie gotować. - Nie dziw się tak. Jestem w tym całkiem niezły, jeśli o to chodzi – Nico podchodzi do piekarnika i kontroluje kolację. - Często gotujesz? – Jestem naprawdę ciekawa tego mężczyzny. - Muszę, to część sportu. Nie możesz być w złej formie i jeść gównianego jedzenia, więc jeśli myślisz poważnie o walce, musisz szybciutko nauczyć się gotować. Kiwam głową. To ma sens. Prawie niemożliwym jest utrzymanie prawidłowej diety, kiedy żyjesz na restauracjach i daniach na wynos. Sama to wiem. Jedynym wyborem jest sałatka, która jest czymś, dzięki czemu mogę utrzymać szczupłą sylwetkę, ale mężczyzna, który wygląda jak Nico, potrzebuje spożywać o wiele więcej kalorii, niż mogłaby mu dostarczyć sałatka. - Nadal walczysz? – Nawet nie zdążę pomyśleć, słowa wychodzą z moich ust. Może nie lubi rozmawiać o walce. Pamiętam gazety mówiące, że po tym co się stało, przeszedł na emeryturę, ale jego wiek był zdecydowanie niższy niż u zawodników, którzy kończą karierę.

48 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico mówi mi, że obiad jest już gotowy i ustawia cały posiłek, składający się z sałatki, warzyw i głównego dania. Zauważam, że nie odpowiedział na moje pytanie i nie jestem pewna, czy zrobił to specjalnie, czy po prostu tak wyszło. Po tym jak zjedliśmy, jeszcze przez długi czas siedzimy przy stole. Drażnię się z nim, wypominając, że lubi życie w zaciszu domowym, za to on w odwecie dokucza mi, podkreślając jak jestem uzależniona od innych. Śmieje się, kiedy mówię mu, że jestem po imieniu z przynajmniej pięcioma dostawcami. Nasza rozmowa przebiega naturalnie, a czas mija szybko. Za szybko. W końcu przenosimy się na kanapę, a nasza rozmowa obiera temat tego, dlaczego MMA. Nico mówi mi, że jest najmłodszy z czworga braci i był wychowywany przez samotną matkę, która pracowała na dwie zmiany. - Często obrywałem. Moja mama pracowała nocami, a bracia przez większość czasu wdawali się w bójki. Śmieję się na myśl, że Nico mógł oberwać. - Ty? Nie chcę wiedzieć, jak muszą wyglądać twoi bracia. Nico śmieje się - Zawsze byłem wielki, jak na swój wiek. Kiedy miałem osiem czy dziewięć lat, moja matka ostrzegała braci, że pewnego dnia będę większy i

49 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

silniejszy, i zemszczę się za to, co mi robili przez te lata. Nie sądzę, że spodziewali się, że nastąpi to już kiedy będę mieć zaledwie dwanaście lat. - Ile lat mieli wtedy twoi bracia? - Jest między nami wszystkimi dwa lata różnicy, więc mieli czternaście, szesnaście i osiemnaście. - Byłeś większy niż osiemnastolatek, w wieku dwunastu lat? - Nie wiem, czy byłem wtedy od niego większy. Ale umiałem lepiej walczyć. Pamiętam dzień, w którym to się stało. Joe, osiemnastolatek, wrócił do domu i pił ze swojego kufla. - Kufla? Miał swój własny kufel? Nico śmieje się. - Brzmi to gorzej, niż było naprawdę. Ale tak, miał swój kufel i nikomu nie wolno było pić z niego. Używałem go, gdy Joe nie było w domu, zalewałem wielką szklanką mleka i wrzucałem do środka ciasteczka. - Specjalnie? - Ta. Lubiłem robić to, kiedy brata nie było w domu. Sprawiało mi to satysfakcję. Nico uśmiecha się i potrząsa głową, zdając sobie sprawę, jak głupio musi brzmieć uzyskiwanie satysfakcji z powodu picia z czyjegoś kufla. 50 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Ale pewnego dnia wrócił wcześniej do domu i mnie przyłapał. Załatwiliśmy to tak jak zwykle. Koniec końców połamaliśmy stolik do kawy. Mama wkurzyła się, kiedy zepsuliśmy mebel. Ale po tym, jak pokręciliśmy się wokół niego, w końcu przybiłem mu tyłek do podłogi. Uśmiecham się, widząc że Nico opowiada swoją historię z takim sentymentem w głosie. Nigdy nie słyszałam, żeby ktokolwiek mówił o bitwie z takim szacunkiem. Dla mnie walka zawsze oznaczała nienawiść, przemoc i inne takie rzeczy. Ale co dziwne, kiedy Nico mówi o swoich braciach, to na myśl przychodzi mi miłość i piękno. Nico wstaje. - Co myślisz o winie? - Z przyjemnością. Nico przynosi kieliszek dla mnie, ale nic dla siebie. - Nie wypijesz ani jednego? - Nie piję, kiedy trenuję – siada obok mnie na kanapie, dużo bliżej, niż robił to wcześniej. Moja noga przypadkowo dotyka jego, gdy pochylam się do przodu, by wziąć drinka, a kiedy spoglądam na Nico, patrzy na nasze nogi w miejscu, gdzie się spotkały. Dostrzega, że go obserwuję i przenosi swój wzrok na mnie. Jestem jak zahipnotyzowana, kiedy patrzy mi w oczy i później powoli opuszcza je na moje usta, patrząc przez dłuższą

51 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

chwilę. Widzę, że zmuszał się do tego, by zmienić kierunek swojego spojrzenia, kiedy jego piękne, zielone oczy skupiają się znów na moich. - Och – przełykam ciężko. O czym my rozmawialiśmy? O piciu. Picie, podczas treningu. - Trenujesz do walki? Z powodu mojego pytania, coś nieznanego przechodzi przez jego twarz, a ja nie jestem pewna, co to jest. - Nie do końca – mówi po chwilowym zastanowieniu. – Ale jeśli zapytasz Preacha, może odpowiedzieć inaczej – śmieje się. Jego nastrój się zmienił i nie jestem pewna, czy czuję rozczarowanie, czy ulgę. Pochylam się do przodu i biorę kolejny łyk wina. - Preach? - Jest moim trenerem. Czekam na więcej, ale to nie przychodzi. - Dlaczego Preach myśli, że trenujesz do walki, jeśli tego nie robisz? - Ponieważ myśli, że zna mnie lepiej niż ja sam.

52 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- A to prawda? – Nico jest zaskoczony moim pytaniem. Obserwuję, kiedy zastanawia się, zanim odpowiada. Podoba mi się to. Wygląda na to, że dokładnie rozważa swoje słowa. - Możliwe. Znam się z nim od piętnastego roku życia. Zna mnie bardzo dobrze. - Zaczął cię trenować, kiedy byłeś piętnastolatkiem? - Nie, na początku nie. Kiedy miałem piętnaście lat, moja matka straciła swoją drugą pracę, więc wujek załatwił mi pracę w siłowni, zatem mogłem pomagać rodzinie. Preach zatrudnił mnie do mycia i noszenia ciężkiej torby, podczas gdy wojownicy trenowali. Pewnego popołudnia koleś od regularnych sparringów nie pokazał się, więc zgłosiłem się do tej roli. Miałem doświadczenie w blokowaniu ciosów dzięki moim trzem braciom, więc nie sprawiało mi trudności, by łapać ich ciosy ochraniaczami. Robiłem to przez pewien czas. Później jeden z najlepszych zawodników, który, jak sądziłem, był aroganckim dupkiem, uderzył mnie poniżej pasa i to wkurzyło mnie tak bardzo, że oddałem mu i na tym się nie skończyło. Skopałem mu dupę, a reszta to już historia. Po tym Preach zaczął mnie trenować. Spędziliśmy kilka następnych godzin, rozmawiając o pracy i rodzinie Nico. Kiedy w końcu odwoził mnie do domu, niektórzy ludzie już uprawiali wczesny jogging. Cała noc upłynęła nam szybko, bez żadnych niezręcznych chwil, dopóki nie dotarliśmy przed mój dom.

53 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico parkuje swój motocykl i pomaga mi zejść, nie zwalniając uścisku mojej dłoni nawet wtedy, gdy już jestem na własnych nogach. Stoi blisko i patrzy na mnie, a ja myślę, że zamierza mnie pocałować. Ale zamiast tego pochyla się tak, że czuję jego oddech na swojej szyi. Reaguję na to i także przechylam się w jego kierunku odrobinę, ale to wystarcza, by całe moje ciało opierało się o jego umięśnioną pierś. Jego usta są tak blisko mojego ucha, że czuję ciarki na plecach. Tak bardzo pragnę, żeby mnie pocałował, ale jednocześnie nie chcę tego pragnąć. Jego słowa są szeptem przy moim uchu, kiedy się odzywa: - Pragnę znów się z tobą zobaczyć. Powiedz mi, kiedy twój związek z „nie do końca” zmieni się w definitywne nie. Moje ciało jest gorące od bycia tak blisko jego. Jestem rozczarowana tym, że mnie nie pocałował, ale jednocześnie czuję ulgę. Ma rację, przypominając mi o Williamie. Nico uwalnia dłoń, która nadal trzymał i uśmiecha się, zanim odwraca się, by odejść. - Dlaczego zabrałeś mnie motocyklem, jeśli masz w garażu SUVa? Nico spogląda nieśmiało, ale za chwilę widzę zarozumiały, krzywy uśmiech, który w jakiś sposób sprawia, że się roztapiam. - Chciałem czuć twoje ręce, mocno mnie oplątujące. Racja. Cholera. Odpowiedział. Całą noc dotrzymywał słowa i był idealnym dżentelmenem. Uśmiecham się do niego i zaczynam odwracać

54 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

się, by odejść, ale moje stopy niosą mnie w innym kierunku. Wygląda na to, że posiadają one własny umysł. Muszę poczuć go jeszcze raz. Robię cztery kroki, których potrzebuję, by dotrzeć do niego. Nico nie rusza się, nadal stoi i uważnie mnie obserwuje. Czekając. Sięgam do niego i mocno przyciskam swoje usta do jego, a elektryczność, która zbierała się w moim ciele przez całą noc, uderza z całą swoją mocą. Iskry. Wybuchy. Wstrząsy. To obezwładnia mnie. Natychmiast stapiamy się ze sobą. Nico owija ramiona wokół mojej talii, nasze ciała mocno naciskają na siebie, żadne z nas nie jest w stanie być wystarczająco blisko drugiego. Jego ramiona są zaciśnięte tak mocno, że nie mam możliwości ucieczki, nawet jeśli bym tego chciała. Ale jestem pewna, że nie chcę. Kiedy w końcu przerywamy pocałunek, oboje dyszymy. Nico pochyla się, trzymając swoje czoło na moim, a ja łapię oddech na tyle, by być w stanie mówić. - Też chciałam poczuć twoje ręce, ciasno owinięte wokół mnie. Nico uśmiecha się, słysząc moje słowa, a ja odwracam się, by odejść. Naprawdę nie chcę iść, ale wiem, że jeśli tego nie zrobię, nie stanie się to zbyt szybko. Wchodzę po schodach, czując jego wzrok na moim tyłku na każdym kroku. Moje biodra robią widowisko, kołysząc się z odnowionym entuzjazmem. Otwieram drzwi i oglądam się, by znaleźć go, wpatrującego się we mnie. Nie wstydzi się do tego przyznać. Zamykam drzwi i opieram się o nie. Co ja do cholery robię?

55 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

56 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 7 Nico Codziennie wstaję o piątej rano. No cóż, każdego dnia, oprócz dzisiaj. Spałem jak gówno, moje ciało pełne skrywanej frustracji. Przez całą noc dotrzymywałem danej obietnicy. Nawet jeśli wszystkim, czego chciałem, było chwycenie jej, zaniesienie do mojej sypialni i wejście w nią, by oznaczyć ją jako moją. A potem pocałowała mnie. Wiem, że mogłem zrobić coś więcej po tym pocałunku. Ale nie chcę spędzić z Elle jednej nocy. Pragnę więcej. Nie mam pojęcia dlaczego, ale tak jest. O wiele, kurwa, więcej. W czasie, kiedy wczoraj wracałem do domu, musiałem odzyskiwać nad sobą kontrolę. Zmusiłem się, by opanować swój wzwód, zanim w końcu spojrzałem na drogę. Kto wie, czy można myśleć z cholernym wzwodem. Przyznam, że nigdy nie próbowałem. Zwykle po prostu dbałem o to, by dostać to, czego chciałem. Ale później wszedłem do swojego mieszkania na poddaszu i poczułem jej zapach. I całe moje rozumowanie poszło w cholerę. Nie mogłem spać ze stalową rurą w spodniach, więc wziąłem zimny prysznic. Nie pomogło. Byłem całkowicie rozbudzony, mając wzwód. Przewracałem się z boku na bok, mając w głowie obraz Elle uśmiechającej się do mnie. Drwiącej za bycie naiwnym. 57 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Ciągły odgłos dzwonka na dole przypomina mi, jak jest późno. Jest prawie szósta rano. Słyszę dźwięk jadącej windy i podniesienia bramy. Widzę Vinny'ego stojącego tutaj. Mogę przysiąc, że ten dzieciak rośnie z dnia na dzień. W wieku trzynastu lat brakuje mu zaledwie kilku centymetrów do 1,8m wzrostu. Dzieciak ten dojrzeje raczej prędzej, niż później. - Co jest kurwa? - ten cwaniacki dzieciak musi mieć jaja ze stali, by patrzeć na mnie, kiedy gada w ten sposób. Przypomina mnie w jego wieku i zmuszam się, by ukryć swój uśmiech. Nie mogę pozwolić mu myśleć, że w porządku jest mnie lekceważyć. - Język – mówię surowo. Przewraca oczami i znów wygląda jak nastolatek. - Co ty, moja matka? Gdybym był jego matką, nadal byłbym naćpany po wczorajszej nocy. Miał załamanie nerwowe z powodu czegoś, co dzisiejszy frajer mi przyniósł. Codziennie inny nieudacznik, ale zawsze ta sama historia. Ona pieprzy ich, by móc się naćpać na jakieś osiem godzin. To może być nawet wybielacz, tylko żeby miała sobie co wstrzyknąć w żyłę. Ostatnim razem, kiedy ją widziałem, była tak zdesperowana, że może byłoby naprawdę

58 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

lepiej, gdyby ktoś serio dał jej wybielacz. Położył kres jej nieszczęściu. Ten dzieciak, patrząc w przyszłość, może być lepszy od niej. - Nie, nie jestem twoją matką. Ale mogę skopać ci dupę z jedną ręką za plecami, więc okaż mi trochę szacunku, gówniarzu. - Więc ty możesz przeklinać, ale ja nie? - Ja jestem dorosły. - Hipokryta. Przebiegam dłonią po twarzy, łatwo tracąc cierpliwość przez brak snu. - Idź na dół i załącz pięć mil na bieżni. Jeśli masz trochę czasu przed szkołą, to potrenujemy. Vinny jęczy, ale szybko rusza w kierunku windy. Kiedy zacząłem trenować z Preachem, chciałem jedynie nauczyć się odpowiednich ruchów. Też nienawidziłem treningów kardio. To byłaby kara dla każdego dzieciaka, który znajdował się w jednym pokoju z dobrym trenerem. Nie spieszę się, przygotowując koktajl białkowy i robię jeden dla Vinny'ego, zanim ruszam do siłowni. Wiem, że prawdopodobnie u niego w domu nie ma jedzenia. Niektóre z tych dzieci zostają w szkole tylko dlatego, że wiedzą, iż mogą tam dostać darmowy posiłek.

59 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Vinny jest zalany potem, gdy daje z siebie wszystko na bieżni. Uśmiecham się, gdy go mijam. Na jego miejscu robiłbym to samo. Im szybciej skończysz trening kardio, tym szybciej zaczniesz walczyć. - Preach mówi, że mógłbyś zawalczyć z Kravitzem – Vinny wyprowadza cios z lewej ręki, ale ja robię unik i z łatwością zwalam go z nóg, kiedy on próbuje odzyskać swoją równowagę po nietrafionym ataku. - Pozostawiasz się nieosłoniętym. Pochyl się. Rozstaw nogi – podaję mu rękę i podciągam go na nogi. - Więc to prawda? Wracasz do klatki? - Przestań plotkować jak mała dziewczynka i powal mnie – ten dzieciak potrzebuje skupienia. A dodatkowo nie ma żadnej odpowiedzi na jego pytanie. Vinny rusza do przodu i próbuje zastosować obalenie. Ten dzieciak staje się zdecydowanie coraz bardziej wybuchowy. - Nos do góry. Plecy proste. Powtórz. Atakuje. Chwieję się przez chwilę, ale nie upadam. Pewnego dnia, dzieciaku. Pewnego dnia. Po kolejnych dwudziestu minutach jest cały mokry od potu, a ja jestem już rozgrzany.

60 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Wskocz pod prysznic. Pospiesz się. Masz 25 minut na dojście do szkoły. Jeśli dowiem się, że się spóźniłeś, za tydzień będzie dziesięć mil na bieżni i nie będzie czasu na trenowanie, bez względu na to, jak szybko będziesz biec. Vinny marudzi, ale biegnie pod prysznic. Ten dzieciak naprawdę tego pragnie. Mam tylko nadzieję, że to wystarczy, by utrzymać go z dala od całego tego gówna, dziejącego się wokół jego domu. - Widzimy się w poniedziałek, Nico – Vinny przebiega obok mnie z plecakiem zawieszonym na jednym ramieniu. Kiwam głową i już go nie ma. Wychodzi z powrotem po trzydziestosekundowym prysznicu. Uśmiecham się, wiedząc że robi to, by być w szkole na czas. Podnoszę słuchawkę i dzwonię do brata, by zdać mu raport na temat jego ucznia. Szczęście chłopaka, że mój brat ma taką słabość do wojowników. Mógł wywalić go ze szkoły ostatnim razem, kiedy znalazł Vinny'ego okładającego o trzy lata starszego dzieciaka na klatce schodowej. Zamiast tego znalazł mu miejsce do walki, gdzie może robić to na salach. Ta, dzieciak miał szczęście, kiedy przypisywano mu nauczycieli.

Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

61 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 8 Elle - Delikatesy Sal właśnie dzwoniły żeby dowiedzieć się, jak się czuje Leonard. Firma musi się teraz pilnować przez prawie tydzień.- Regina mówi z uśmiechem, kiedy oddaje jej menu na nasze obiadowe zamówienie. - Prawdopodobnie boją się że pozwiemy ich o odszkodowanie po tym jak karmili go tymi śmiercionośnymi kiełbasami i paprykowymi bohaterami codziennie przez te wszystkie lata. Wiesz, jak dużo tłuszczu i cholesterolu zawierają te rzeczy? - Wiesz kto wygląda jakby w ogóle nie jadł żadnego tłuszczu?Regina unosi sugestywnie brwi i mówi swoim najbardziej seksownym kocim głosem. - Ładny segway4. Zdaje się ze ostatnio możesz zmienić każdy temat konwersacji o coś na temat Nico Huntera. Powinnaś być prawnikiem.Śmieję się z najnowszej obsesji Reginy. - Czy obwiniasz mnie za bycie oczarowaną?- Oczarowana, kto używa słowa oczarowana? Wzdycham i moje myśli wracają z powrotem do pocałunku w nocy. Nie, na pewno nie winię Reginy za bycie oczarowaną. Myślę, że

62 | S t r o n a 4

Rodzaj dwukołowego pojazdu elektrycznego

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zgodziłam się na kolację z Nico, tak abym mogła znaleźć w nim coś złego i wyrzucić jego śmiertelny uśmiech z mojej głowy. Ale ostatnia noc tylko to pogorszyła. Nie znalazłam najmniejszej rzeczy przez którą mogłabym wyrzucić swoje krnąbrne myśli ze swojej głowy. W rzeczywistości, faktycznie znalazłam rzeczy które sprawiły, że trudniej mi było o nim zapomnieć. - Czy zamierzasz powiedzieć mi o swojej randce, czy będę musiała doprowadzić cię do sali konferencyjnej na oficjalne przepytanie? - Jak to się stało że nigdy nie pytałaś o moje randki z Williamem, Regino? - Bo nie chciałam się nudzić. - Regina!- Podnoszę głos, karząc ją. - Co?- Uśmiecha się do mnie wiedząc, że nie jestem naprawdę zła. To jest dziwna przyjaźń, ale część mojej relacji z Reginą którą cenię najbardziej polega na tym, że jest taka szczera kiedy rozmawiamy. - Co sprawia, że myślisz że moje randki z Williamem były nudne? - Nie były?- Regina uśmiecha się porozumiewawczo. - William jest miłym facetem. - Nie powiedziałam że nie jest.- Teraz moja kolej wzdychać. Regina ma racje. Moje randki z Williamem były nudne. Miłe, komfortowe, ale 63 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

nudne. Ale to było dla mnie dobre. Nie potrzebuję żadnych emocjonalnych huśtawek, miałam tego dość przez całe życie. *** Nie opuściłam biura aż do dziesiątej. Załatwiłam wszystkie swoje sprawy i pomogłam Leonardowi kiedy nadal był nieobecny. Trzymałam się zajęta przez całe popołudnie i do późnego wieczora zaraz po lunchu z Reginą. Nie chciałam myśleć o Nico. On nie jest tym, co potrzebuję. Powinnam myśleć o Williamie. On jest typem człowieka z którym powinnam być. Jest stabilny, uczciwy i pracowity. Jest dobry dla mnie i troszczy się. Więc dlaczego myśli o Nico trzymały mnie rozbudzoną? Przewracam się godzinami dopóki nie jestem wykończona że w końcu wpadam w krainę snów. Budzę się rano na krzyk. Jestem skamieniała. Nie mogę się poruszyć przez ten wstrząsający dźwięk. Zajmuje mi prawie minutę uświadomienie sobie, że to ja go wydaję. Krzyczę i nie mogę przestać. Sen powrócił. To nie naprawdę sen, bardziej jak koszmar. Chociaż koszmary są wytworem wyobraźni człowieka, wiec myślę że to co mnie obudziło nie było koszmarem...

tylko

rzeczywistością.

Moją

rzeczywistością.

Moim

wspomnieniem. Moją przeszłością. Minęło sześć lat odkąd obudziłam się od tej męki, która straszyła mnie we śnie przez tak wiele lat. Nie wierzę, że zaczyna się to ponownie. Zajęło mi lata, aby się tego pozbyć. 64 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Zawsze budzę się w tym samym miejscu w koszmarze. Jego pieść łączy się z jej głową a ona potyka się i uderza o lodówkę. Mocno. Jej oczy przewracają się do tyłu głowy, kiedy jej ciało ześlizguje się w zwolnionym tempie. Naprawdę ją skrzywdził tym razem, i nie wygląda na to jakby już z nią skończył. Pochyla się i jego pięść cofa, gotowy do uderzenia jej martwego ciała. Dzięki wystrzałów. Jest tak głośno, że boli mnie głowa. Dźwięk pozostawia wysokie dzwonienie w moich uszach. To sprawia że podnoszę ręce i przykrywam je. Nigdy nie wiedziałam, że dźwięk może tak szkodzić. Czuje jak moje uszy krwawią. Moje ręce zawsze zakrywają moje uszy, kiedy do tego dochodzi. Dźwięk jest tak prawdziwy, że mnie budzi. Za każdym razem jest tak samo prawdziwy jak po raz pierwszy. Wizja nigdy nie blaknie. Tłumaczenie: Bat Korekta: Thebesciaczuczek

65 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 9 Elle Rzucam się w wir pracy do momentu wyczerpania przez dwa dni bez przerwy. Myślę, że jeśli zmęczę siebie wystarczająco, nie będę w stanie śnić. Czy zatrzyma to sny przed przyjściem nie jest ważne, ważne jest to, że nie było ich przez najbliższe kilka nocy, więc nie pytałam dlaczego. Mój telefon brzęczy i sięgam po niego. Straciłam rachubę dni/ Obiad jutro wieczorem? Tęsknię za tobą. William zawsze potwierdza nasze spotkanie dzień wcześniej. Ale jestem zaskoczona tym, że dodaje że tęskni za mną. Nie rozmawiamy o uczuciach. Cieszymy się swoim towarzystwem. Rozmawiamy o pracy. Jemy w miłych restauracjach. Uprawiamy seks. Jeśli chodzi o część z seksem, mogłabym ją sklasyfikować tak że ja i William mamy wspaniałą przyjaźń. Ale seks zaczął się gdzieś w pół drogi, choć nie miałam pojęcia gdzie jedziemy. Nie jestem nawet pewna, co William chce abyśmy mieli. Nie rozmawiamy o tym. Po prostu przechodzimy przez emocje i to mi pasowało przez długi czas. Myślę, że dotarliśmy do rozwidlenia dróg i muszę podjąć decyzję. Naprawdę ruszyć do przodu z Williamem, czy podążyć w nowym kierunku. Byłam w stagnacji zbyt długo.

66 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Ten sam czas, to samo miejsce? Wiem jaka będzie jego odpowiedź zanim jeszcze nie pojawia się na ekranie. Tak. Nie mogę się doczekać. Mam dla siebie wyznaczony termin. Jestem lepsza w ograniczonym czasie. Jutro wieczorem albo zerwę z Willem, albo skończę cokolwiek zaczęłam z Nico. To po prostu nie wydaje się, aby tych dwoje dało się wymieszać. Tłumaczenie: Bat Korekta: Thebesciaczuczek

67 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 10 Nico Nasz cotygodniowy obiad w domu mojego brata jest jak zwykle chaotyczny. Ciała turlają się po podłodze, meble leżą na niej porozrzucane. Brzęczy telewizor, ale nikt na niego nie patrzy. Gdy dorastałem, mama życzyła sobie, żebyśmy mieli dom pełen małych chłopców, abyśmy przeżywali chociaż część tego, przez co ona musiała przez nas przechodzić. Patrzenie na siedmiu synów moich trzech braci, biegających i uśmiechających się, nakazuje mi myśleć, że życzenie mojej mamy się spełniło. - Chcesz piwa? – pyta Joe, najstarszy z braci, kiedy odgania dym z grilla, lecący na jego twarz. Wszyscy mówiliśmy mu już setki razy, by obniżył temperaturę tego sprzętu, by nie skończył w chmurze dymu, pochodzącej od ognia, ale on nigdy nie słucha. - Nico nie pije, kiedy trenuje. – Preach podchodzi do mnie i klepie po ramieniu, gdy to mówi. Brwi Joe’ego się unoszą.

68 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dlaczego nie powiedziałeś mi, że w końcu zdecydowałeś się wrócić do klatki? Najwyższy czas, by przestać mieć pretensje do siebie i wrócić do roboty. - Nie zdecydowałem o powrocie do klatki. – Obrzucam Preacha złowrogim spojrzeniem, a on szczerzy się w moim kierunku. Wie, że właśnie rozpętał co najmniej godzinny wykład moich braci i nie jestem mu ani trochę przykro. - Och. Nadal ćwiczysz sześć dni w tygodniu? – Joe odwraca burgery, gdy mówi i widzę, że płomienie strzelają teraz coraz to wyżej. - Ta. - Więc koleś, wchodzisz w całe to gówno, albo wypadasz. – Lily, żona Joe’ego, podchodzi do niego i krzyczy, żeby zmniejszył ogień, a on niechętnie jej słucha. - To nie takie proste, Joe, sam o tym wiesz. - Jasne, że jest, dupku. Otwierasz drzwi klatki i wchodzisz przez nie. A potem skopujesz dupę jakiemuś leszczowi, stojącemu w przeciwnym narożniku ringu. - Och, to wszystko? Dlaczego nie powiedziałeś tego wcześniej? – Sarkazm wypływa z moich ust. Chwytam butelkę wody i patrzę na brata.

69 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Może powinienem skopać ci dupę, byś się rozgrzał. – Joe brzmi prawie tak, jakby naprawdę mógł to zrobić. Szczerzę się do Lily, kiedy podchodzi do Joe’ego i podaje mu talerz na burgery, które zostały dosłownie zmasakrowane. Przewraca oczami, słysząc groźbę męża. - Obawiam się, kochanie, że ten statek odpłynął już dawno temu. Joe odwraca się do żony. - Myślisz, że nie mogę pokonać już tego ładnego chłopca? Lily klepie męża po klatce piersiowej, traktując go protekcjonalnie. - Oczywiście, że możesz, kochanie. – Lily zwraca uwagę na mnie. – Nico, mam kogoś w pracy, z kim chciałabym cię poznać. Co sądzisz o przyjeździe w następny weekend na grilla, a ja zaproszę ją? – Lily patrzy na talerz, gdy Joe dokańcza ładować na niego smażone burgery. – Wtedy ja będę gotować – mruga do mnie. Normalnie jestem otwarty na spotkania z kobietami. Nawet bez zadawania typowych pytań, na które ludzie chcą znać odpowiedzi, kiedy mają się spotkać. Zawsze byłem sprawiedliwym facetem, lubię kobiety o różnych rozmiarach i kształtach. - Może innym razem, Lil? Tak jakby się z kimś spotykam. Lily jest zaskoczona moją odpowiedzią.

70 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Masz na myśli, że jesteś w związku z kimś wyjątkowym? – Podkreśla słowa, jakby sama ta koncepcja była mi obca. - Jeszcze nie. - Więc co cię powstrzymuje? - Ona. - Dlaczego po prostu nie użyjesz swojego wdzięku i uroku, jak zawsze? – Lily jedynie po części żartuje, mówiąc ten komentarz. - Ponieważ akurat na nią muszę sobie zapracować. Lily potrząsa głową i kiedy odchodzi ze śmiechem, mruczy coś, czego nie mogę usłyszeć. - Cholera, bracie, masz przerąbane. Te, na które trzeba sobie zapracować, mają nad tobą ogromną władzę. *** Preach znów przywołuje temat walki z Kravitzem, a ja przez to muszę znosić kolejne pół godziny wykładów i wyzwisk od wszystkich moich braci. To pierwszy raz od dłuższego czasu, kiedy na poważnie rozważam powrót do klatki. Ale Preach mnie wkurza, nakłaniając moich braci na przejście na jego stronę, więc nie mówię mu tego. Pozwolę mu cierpieć trochę dłużej. Tłumaczenie: Adam 71 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Korekta: Thebesciaczuczek

72 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 11 Elle Gdy jestem w drodze do restauracji, by spotkać się z Williamem, zaczynam żałować, że tak szybko zgodziłam się na tą kolację. Dwa dni to niewystarczająca ilość czasu, by uporządkować myśli w mojej głowie. Jestem jeszcze bardziej zmieszana, niż dwa dni temu. Zrobiłam mentalną notatkę powodów, dla których powinnam być z Williamem. Jest marzeniem każdej matki, wysoki, przystojny, inteligentny, dobrze wykształcony i miły. Próbowałam nawet zrobić taką samą notatkę, która zawierałaby listę powodów, dla których nie powinnam z nim być, ale po godzinach starań, by wymyślić cokolwiek, kartka nadal świeci pustkami. Na początku myślałam, że to Nico przyćmił mój osąd o Williamie, ale później zdałam sobie sprawę, że z Williamem byliśmy w tym samym miejscu już długo wcześniej, zanim Nico Hunter wszedł do mojego biura. Może po prostu muszę włożyć więcej wysiłku w coś, czymkolwiek jest to, co William i ja mamy. Gdy wchodzę do środka, William, jak zwykle zresztą, znajduje się przy tym samym stoliku, przy którym zawsze siedzimy. Jest zaskoczony, że widzi mnie punktualnie. Uśmiecham się do niego, ale wkładam w to więcej wysiłku, niż zazwyczaj. Może to nie będzie takie trudne.

73 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Wyraz jego twarzy mówi mi, że jest szczęśliwy, że mnie widzi. Jest dobrym facetem, wiem, że pewnego dnia stanie się także dobrym mężem i ojcem. Zamawiamy drinki, a William chwyta za moją rękę na stole. To trochę poza jego normą. Publiczne okazywanie uczuć nie jest czymś, co preferuje, a ja zawsze to akceptowałam. Jego kciuk łagodnie pieści grzbiet mojej dłoni. Patrzę w miejsce, gdzie łączą się nasze ręce i oglądam, jak jego kciuk kreśli kółka. To jest… Jakie to uczucie? Miłe. Komfortowe. Co jednak nie sprawia, że moje tętno przyspiesza. I na pewno nie sprawia, że włoski na moim karku stają na baczność. Mój telefon brzęczy i pozwalam sobie na niego spojrzeć. Kłamię, że czekam na telefon od Reginy. Ale gram na zwłokę. Czekając na znak, który w ostatniej chwili podpowie mi, jaka będzie najlepsza decyzja. Nie mogę przestać o tobie myśleć. Nico. Mój puls przyspiesza, a dłonie zaczynają się pocić. W końcu zdaję sobie sprawę, że całe te notatki, które zrobiłam, nie pomogły mi zdecydować, ponieważ dotyczyły one Williama, a prawdziwym problemem nie jest on. Jestem nim ja. Nie czuję tego, co powinnam do niego czuć, nie ważne jak bardzo tego chcę. Odkładam telefon na bok i nie reaguję na wiadomość. William sięga po moją dłoń i przyciąga ją z powrotem. Zmuszam oczy do oderwania się od stołu i spoglądam na Williama. Wyczytuje z mojej twarzy to, co myślę.

74 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jest dobrym adwokatem, wie jak odczytywać ludzi, zwłaszcza mnie. W końcu przestaję grać na zwłokę i podejmuję decyzję. Nawet jeśli Nico nie jest dla mnie, to William także nie. I to nie jest fair w stosunku do niego. Dwadzieścia minut później jestem z powrotem w samochodzie. Oczywiście William był idealnym dżentelmenem, gdy powiedziałam mu, ze nie chcę więcej się z nim widywać. Nie jestem pewna, czy to po prostu go nie zdenerwowało, czy jest dobry w ukrywaniu swoich emocji. Ja z drugiej strony tej nocy robię zupełnie inaczej. Pozwalam sobie ukazać emocje pierwszy raz od wieków. Jestem przerażona, ale i podekscytowana. W samochodzie biorę do ręki telefon, by odpowiedzieć Nico, ale następnie odkładam go i decyduję się na ryzyko. Restauracja jest jedynie dziesięć minut od Nico. Jadę, mając głowę w chmurach, myśląc o tym co powiem, kiedy już będę na miejscu. Nie może przestać myśleć o mnie. Ja nie mogę przestać myśleć o nim. Zrobię coś, czego nie jestem pewna, ale może naprawdę powinnam tego spróbować. To pierwszy raz, kiedy naprawdę tego chcę. Jestem szczęśliwa i podekscytowana przez całą drogę na miejsce. Ale po przyjeździe nagle staję się nerwowa. Myślę o przeczekaniu w samochodzie kilku minut, by odzyskać swój spokój, ale wiem, że to tylko gra na zwłokę, i że jeśli dam sobie czas na ponowne przemyślenie tego, to prawdopodobnie po prostu odjadę.

75 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Robię to. Żwawo podchodzę do drzwi, naciskam dzwonek i czekam. Długie minuty mijają, a ja już mam zamiar odwrócić się i uciec, kiedy drzwi się otwierają. - Zapomniałeś kluczy? – Nico zapina guzik swoich spodni, kiedy mówi i nie patrzy od razu w górę. Jego włosy są mokre i nie ma na sobie koszuli, ani butów. Jestem cicho i nie poruszam się. Moje nogi są przyklejone do ziemi, kiedy pierwszy raz przyswajam sobie widok jego nagiej piersi. - Elle? – Nico spogląda w górę i widzi mnie, stojącą tu zamiast kogoś, kogo się spodziewał. Otwieram usta, by zacząć mówić, ale głos za mną bierze mnie z zaskoczenia. Kobiecy głos. - Hej – odwracam się. Jest piękna. Ta kobieta stojąca za mną i uśmiechająca się. Mój żołądek zaciska się i czuję ogromny węzeł w gardle. Wtedy ona zwraca się do Nico: - Zamierzasz po prostu tu stać, czy zachowasz się jak dżentelmen i weźmiesz ode mnie te torby, żebym nie musiała ich dźwigać? Nico bierze pakunki, a kobieta zwraca się do mnie. - Czasami musisz zdzielić tego faceta, by wziął się w garść – uśmiecha się i przechyla głowę na bok, oceniając mnie. – Jestem Lily.

76 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Przytłaczają mnie nudności. Nie myślałam o tym, że Nico może kogoś mieć, kiedy zdecydowałam się wpaść bez zapowiedzi. Uśmiecham się przepraszająco do kobiety, która nadal szczerzy się do mnie. Dziwne, że wydaje się jej nie przeszkadzać, iż jakaś kobieta stoi u drzwi Nico, gdy idzie z zakupami w ręku. Czując uderzający we mnie wiatr, odpowiadam tak głośno, jak tylko mogę, ale moje słowa nadal są niewiele głośniejsze od szeptu. - Przepraszam. Powinnam najpierw zadzwonić – patrzę na Nico, a potem na Lily i szybko odwracam się, by odejść. Jestem zakłopotana. Chcę tylko wrócić do domu i zostać sama. Zanim robię pierwszy krok, Nico chwyta moje ramię. - Elle, czekaj. Nie idź – wygląda na zakłopotanego. Pragnę tylko skurczyć się i wczołgać w jakąś dziurę. - Elle? – pyta kobieta, a ja patrzę na nią tak samo zdezorientowana, jak Nico patrzy na mnie. Spoglądam z powrotem na Nico, na jego uścisk na moim ramieniu i z powrotem na twarz. - Naprawdę. W porządku. Powinnam zadzwonić. Przepraszam, że przeszkodziłam – patrzę przepraszająco na Lily, a następnie na Nico. Coś przechodzi przez twarz mężczyzny. Zrozumienie. Uśmiecha się do mnie. Wygląda na rozbawionego, patrząc z błyskiem w oku. Nagle 77 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

moje zakłopotanie zmienia się we wkurzenie, że nie puszcza mojej ręki i uważa mój dyskomfort za zabawny. - Elle – Nico czeka, aż spojrzę na niego i uzyska moją pełną uwagę, zanim kontynuuje. – To moja bratowa. Po prostu coś mi podrzuciła – odwraca się do Lily, by powiedzieć: - Pa, Lily. - Mogłabym zostać na chwilkę – oferuje Lily i nawet bez odwracania się do niej, słyszę w jej słowach uśmiech. Nico nie spuszcza ze mnie wzroku, gdy odzywa się do kobiety. - Cześć, Lily. Lily chichocze i odwraca się do wyjścia. Robi kilka kroków, ale potem ogląda się, by coś powiedzieć. - Idę. Ale lepiej przywieź ją na kolację w przyszłym miesiącu. Nico kręci głowa i uśmiecha się do mnie, gdy usuwa się na bok. - Wejdź. Idziemy przez ciemną siłownię i wchodzimy do windy, która prowadzi nas na jego poddasze. Nico sięga, by zamknąć bramę, a ja obserwuję, jak mięśnie na jego plecach przemieszczają się, gdy ją podnosi. Każdy centymetr jego pleców jest ostro zarysowany, a jego obie łopatki pokrywają dwa tatuaże.

78 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Po tym, jak brama osiąga podłogę, Nico odwraca się i przyłapuje mnie na wpatrywaniu się w jego plecy. W jego oczach jest dziwne ciepło, które sprawia, że sposób, w jaki na mnie patrzy, zapiera mi dech w piersiach. Robi krok w moim kierunku i zatrzymuje się, ale nie odwraca się twarzą do przodu windy. Bierze kolejny krok, zmniejszając odległość między nami niemal do zera. Mój instynkt podpowiada mi, by zrobić krok w tył, by trzymać się własnej, osobistej przestrzeni, ale nie robię tego. Stoję w miejscu i patrzę na niego. Moje serce bije tak głośno, że mam pewność, iż może je usłyszeć. Nico powoli pochyla głowę i przybliża ją do mojej szyi. Ręce są po jego bokach, nie dotyka mnie, ale zajmuje moją przestrzeń. Bierze głęboki wdech i wiem, że oddycha moim zapachem. Jest coś niezwykle erotycznego w tym, kiedy bierze głęboki oddech, jakby potrzebował tego, by pochłaniać mnie na swój własny sposób. Kiedy się odzywa, jego głos jest gardłowy i niski, jego gorący oddech ląduje na mojej szyi i wysyła dreszcz w dół moich pleców, prosto do palców u rąk i nóg. - Przyszłaś. Patrzę na niego. - Tak. – Mój głos jest cichy, ale po uśmieszku na jego twarzy mogę stwierdzić, że dobrze mnie słyszy.

79 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Czy to znaczy, że to „nie do końca” jest teraz „już nie”? – jego twarz jest teraz poważna. - Zapytaj mnie ponownie – uśmiecham się do jego przystojnej twarzy, która góruje nade mną, robiąc inwazję na moją osobistą przestrzeń. - Spotykasz się z kimś? - Nie – moja odpowiedź jest stanowcza. - Tak, spotykasz się. Jestem zdezorientowana. - Tak? - Ja się nie dzielę, Elle. - Och – o mój Boże. Mój puls szaleje, kiedy powoli opuszcza głowę i ociera ustami o moje, nawet jeśli jest to ledwie dotknięcie. Łagodność jego dotyku sprawia, że chcę pociągnąć go do siebie i przycisnąć moje usta do jego tak, bym mogła upewnić się, że to się dzieje naprawdę. Ale tego nie robię. Jestem zbyt zahipnotyzowana tym mężczyzną i chcę zobaczyć, co zrobi potem. Nico cofa odrobinę swoją głowę, ale nie opuszcza mojej przestrzeni osobistej.

80 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Spróbujmy jeszcze raz – szuka mojego spojrzenia, zanim kontynuuje. – Spotykasz się z kimś, Elle? - Tak? Nico szczerzy się. - Nie brzmisz, jakbyś była pewna swojej odpowiedzi, kochanie. - Znów mnie pocałujesz, jeśli upewnię cię, że mam rację? Moja odpowiedź bawi go i opuszcza głowę ze śmiechem. - Prawnik. Wszystko negocjujesz? Zatrzymuję się i myślę, zanim opowiadam. - Tak. Nico uśmiecha się, słysząc moją szczerą odpowiedź. Jego oczy są blisko i pochyla swoje czoło, opierając je o moje. - Boże, pachniesz tak cholernie dobrze. *** Nigdy nie widziałam z tak bliskiej odległości takiego ciała. Po prostu nie wydaje się prawdziwe. Obie jego ręce pokryte są tatuażami, wygląda jakby miał na sobie tylko kolorowe rękawy, ale nie samą koszulę. Przeplatają się one i oplatają jego wybrzuszone bicepsy, a ja mam ochotę na prześledzenie całej drogi przez tusz swoim językiem. Reakcje mojego

81 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ciała na niego są niepodobne do niczego, co czułam kiedykolwiek wcześniej. To nie są uczucia, do których jestem przyzwyczajona. Wydają się pochodzić znikąd i nie mogę ich kontrolować. Jeden kącik ust Nico unosi się lekko, jakby był rozbawiony moim gapieniem. Wręcza mi kieliszek wina bez pytania, czy tego chcę, a ja przyjmuję to, ponieważ muszę uspokoić swoje nerwy. Jestem tutaj, wpatrując się w tego ogromnego faceta i nagle staję się oniemiała. Wino nie przemyka do mojego krwioobiegu wystarczająco szybko. Połowa kieliszka znika w jednym, długim, niekobiecym łyku. - Spragniona? – spoglądam na niego i znajduję iskierkę rozbawienia w jego oczach, zmieszaną z czymś jeszcze. Myślę, że wie, iż staram się uspokoić. Wiercę się na kanapie, podczas gdy on stoi w miejscu, wyglądając naturalnie. Ignoruję jego pytanie i odkładam kieliszek na stolik po mojej stronie. Jestem przygotowana do prowadzenia rozmowy. W tym mogę odzyskać kontrolę, więc to jest to, do czego dążę. Odpycham myśli na temat lizania jego nagiego ciała z mojej głowy i zmuszam oczy do pozostania skupionymi na jego silnie zbudowanej twarzy. - Więc opowiedz mi coś o sobie, Nico Hunterze. Co lubisz robić, kiedy nie trenujesz?

82 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Unosi

sugestywnie

brew

i

wygląda

na

jeszcze

bardziej

rozbawionego. Czuję, jak moja twarz staje się purpurowa przez ten prosty gest. Zamiast oczyszczenia mojej głowy sprawił, że chyba wiem, co lubi robić. Czuję potrzebę powachlowania się, kiedy wizja jego, robiącego mi różne takie rzeczy atakuje mój mózg. Nico śmieje się i robi kilka kroków, by zamknąć przestrzeń między nami i siada obok mnie na kanapie. Odgarnia niesforny kosmyk włosów z mojej twarzy, przesuwając je delikatnie za ucho. W jego oku czai się diabelski błysk, ponieważ wie, co tym mi robi. Wsuwa swoją wielką dłoń za moją szyję, łatwo obejmując ją w dłoni. Jego kciuk pozostaje w zagłębieniu mojej szyi, powoli zataczając małe kółka. Bez myślenia unoszę ręce i dotykam jego nagiej klatki piersiowej, a moje oczy zamykają się od tego twardego, ciepłego uczucia pod moimi palcami. Czuję rytm jego oddechu. Klatka piersiowa szybko unosi się i opada. Nie zdaję sobie sprawy, że moje dłonie zaczęły powoli się poruszać, czując twarde mięśnie, przechodzące od piersi do pępka. Na tym mężczyźnie nie ma ani grama tłuszczu, a ja mam ochotę wbić w niego paznokcie i zdobyć go. To zupełnie nie mój charakter, uczucia te pochodzą gdzieś z głębi mnie. Z miejsca, do którego odcięłam dostęp już dawno temu.

83 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico wkłada palec pod moją brodę i zmusza do spojrzenia w jego oczy. Moje kolana stają się miękkie jak galareta, a usta stają się rozchylone, kiedy patrzę w jego piękne, zielone oczy. Widzę w nich odbicie swojej potrzeby i powinnam zacisnąć uda, by powstrzymać mrowienie między nogami, ale nie mogę się ruszyć. Nikt nigdy nie patrzył na mnie w ten sposób, w jaki robi to on. Słyszę ciche dudnienie w swoich wnętrznościach i wiem, że coś we mnie zmieniło się na zawsze. Nigdy nie będę w stanie wrócić do bycia uprzejmą i miłą po odczuciu tego czegoś, co właśnie pali się pomiędzy nami. Przeraża mnie to jak diabli, ale i przyciąga. Patrzę, jak Nico zamyka oczy i ponownie otwiera je kilka sekund później. Widzę jak się uspokaja, przez co czuję się słaba, że nie mam wystarczającej siły, by zrobić to samo. Ale mnie to nie obchodzi. - Jadłaś już? Kręcę przecząco głową. Byłam w restauracji, ale nie dotrwałam do kolacji. - Chodź, zabiorę cię gdzieś, by coś przekąsić – mimo to nie zwalnia uścisku, który ma na mnie. Obserwuje mnie jeszcze przez kilka sekund, a następnie uśmiecha się. – Co ty na to?

84 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

To nie pytanie, ale wyraz jego twarzy mówi mi, że tak naprawdę nie oczekuje odpowiedzi. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

85 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 12 Nico - Sądzę, że chcę wrócić – moje słowa zaskakują Preacha, przez co nie jest przygotowany na uderzenie, które ląduje na jego sparingowych rękawicach. Ląduje na tyłku. Wyciągam do niego rękę, a on chwyta ją, pocierając biodro. - Pomyślałeś może, żeby powiedzieć mi o tym gównie w momencie, w którym nie dostałbym przez to siniaka? Przy pieprzonej filiżance kawy. Może usiądziemy z kawą i tak dla odmiany zachowamy się jak normalni ludzie. Potrząsam głową, słysząc ten dramatyzm. Zawracał mi głowę tymi pierdołami przez prawie rok, a teraz narzeka na to, w jaki sposób mówię mu o swojej gotowości. Pieprzony Preach. - Skąd ta zmiana, synu? - Czy to ważne? Trułeś mi dupę przez rok, a teraz, kiedy mówię ci to, co zawsze chciałeś usłyszeć, zaczynasz to kwestionować. - Jak tam twoja wczorajsza randka? – głos pochodzi zza mnie. Nie zauważyłem wchodzącej do środka Lily. Zaczynam żałować, że poprosiłem ją, by zajęła się moimi rachunkami. Jej wyczucie czasu jest do bani i ma o wiele za długi język.

86 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Książeczka czekowa jest na górze – nie odpowiadam na jej pytanie. - Randka? – jej komentarz zwraca uwagę Preacha. - Och, nie powiedziałeś Preachowi o Elle? – Lily przeciąga swoje słowa. Brzmi jak wkurzająca siostra. Nagle jestem zadowolony, że dorastałem z trzema braćmi, którzy nie byli zainteresowani plotkami, ani moim życiem miłosnym. Rzucam Lily spojrzenie, które mówi, by sobie poszła, ale ona nadal stoi w miejscu i z Preachem zaczynają rozmawiać o mnie, jakby mnie tu w ogóle nie było. Mówi mu o Elle i obydwoje zaczynają paplać jak dwie nastolatki. Stoję w miejscu, czekając na Preacha i odczuwam, jak moje mięśnie zaczynają się ochładzać. W ich paplaninie pojawia się przerwa, więc wtrącam się do rozmowy, zanim mogą ją wznowić. - Drogie panie, myślicie, że możemy już wrócić do pracy? Nie płacę waszym tyłkom za stanie w miejscu i gadanie o mnie, jakby mnie tu wcale nie było. Lily szczerzy się do Preacha, ale załapuje i kieruje się na górę, by zająć się rachunkami. Preach podnosi ochraniacze, którymi blokuje moje ciosy, a ja wykonuję kilka uderzeń w górę i w dół, by uzyskać lepszy przepływ krwi, zanim podnoszę nogę i zamachuję się nią, by za chwilę silnie wylądowała na samym środku ochraniaczy, dokładnie w miejscu, w które celowałem.

87 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Ta dziewczyna nie ma nic wspólnego w związku z twoją decyzją powrotu do klatki? – mówi Preach, podczas gdy zmienia pozycję, ustawiając się tak, by odparować cios w miejscu, w które myśli, że uderzę. Ja jednak decyduję się na zmianę, wykorzystując kopnięcie z półobrotu, które ląduje na samej krawędzi ochraniacza. Nie spodziewał się kolejnego uderzenia nogą, przez co zbijam go z tropu, ale jest w stanie otrząsnąć się i ochronić w ostatniej chwili. Znów ignoruję pytanie Preacha dotyczące Elle. Nawet nie wiem, czy lubi MMA, więc nie wracam do klatki po to, by jej zaimponować, jeśli o to chodzi. Po prostu nadszedł dobry czas. Nie wiem co, ani dlaczego się zmieniło. Po prostu dzisiaj czuję się na to gotowy. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

88 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 13 Elle - Nie mogę uwierzyć, że zerwałaś z Williamem! - Regina klaszcze w dłonie z emocji, kiedy odbieramy naszą dostawę lunchu. Jest prawie trzecia i dopiero teraz znalazłyśmy czas na jedzenie. Dzień był taki pracowity. Leonard będzie z powrotem w przyszłym tygodniu i jestem zadowolona, że będę musiała sobie radzić tylko z własnymi sprawami. Jestem zaskoczona emocjami Reginy na moją decyzję, aby skończyć z Williamem. Zawsze myślałam, że go lubi. - Myślałam, że lubisz Williama? - Tak, kochanie. Tak po prostu. Nie wiem... - Regina ucina. - Powiedz to - skłaniam ją tonem, który mówi, że naprawdę chcę usłyszeć to, co ma do powiedzenia. - Jest bardzo miły oraz przystojny. - I? - pytam. - Jest mądry i uprzejmy. - To nie brzmi jak lista powodów, dlaczego jesteś szczęśliwa, że przestałam się z kimś spotykać. - Wkładam mały pomidor wiśniowy w usta ze swojej sałatki. - To brzmi, jakbyś podawała komuś powody, aby zaczął

89 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

się spotykać. Regina uśmiecha się, ale jej twarz zmienia się na poważną, kiedy mówi. - Spędziłam dwadzieścia lat z moim mężem i nie żałuję ani minuty tego czasu. Nie zawsze był grzeczny, nie wstawał, kiedy wchodziłam do pokoju, używał wulgarnego języka przy stole, ale był. Marszczę czoło. Wiem, że stara się być pomocna, ale nie jestem pewna, co z tego, co ona mówi, popiera moje zerwanie z Williamem. Regina widzi moje zmieszanie i kontynuuje. - Ale kiedy wszedł do pokoju, odebrał mi dech w piersi. Sprawił, że moje serce pędziło i nadal, po dwudziestu latach małżeństwa, nadal chciałam rozerwać jego ubranie, kiedy patrzył na mnie i widziałam te rzeczy w jego oczach. Moje myśli podążają do Nico. Czuję te rzeczy przy nim. Sprawia, że moje kolana miękną i testuje moją samokontrolę jak nikt nigdy wcześniej. Patrzę na Reginę i widzę świeży ból w jej oczach. Minęło już ponad dziesięć lat, ale wciąż tęskni za nim, jakby to było wczoraj. To, co mnie martwi, to to, że zdaje sobie sprawę z siły tego co miała, a co już zniknęło. Uśmiecham się do Reginy i kiwam głową w ciszy, mówiąc jej, że rozumiem, co próbowała mi powiedzieć. - Więc przejdźmy do dobrych rzeczy. Kiedy wychodzisz z Nico

90 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Hunterem? Ten człowiek patrzy na ciebie tak, jakby chciał cię zjeść żywcem - Regina unosi sugestywnie brwi. Posyła mi spojrzenie, którego używa dość często, kiedy rozmawiamy o Nico Hunterze. Jestem

trochę

zakłopotana,

żeby

przyznać,

iż

przeszłam

bezpośrednio z mojego rozstania z Williamem do domu Nico ostatniej nocy, więc zostawiam jedynie niektóre ze szczegółów. - Widziałam go wczoraj w nocy. - Mój głos jest niski i zakłopotany. - Ty grzeszna, grzeszna dziewczynko. Nie sądziłam, że masz to w sobie! - Regina dokucza mi i widzę, że jest zachwycona moją wiadomością. Moja twarz się rumieni, kiedy myślę o tym, jak Nico wyglądał wczoraj w swoim domu bez koszulki. Jest całkiem możliwe, że jest najbardziej rozkoszna rzeczą, jaką kiedykolwiek widziałam na oczy. Ale jestem zdezorientowana, dlaczego wydaje się wpuszczać miedzy nas odległość przez cały ten czas. Zanim pojechaliśmy na obiad, byłam pewna, że czuje to co ja. Byłam w stanie przysiąc, że widziałam to w jego oczach. Było tam pragnienie i byłam z tego zadowolona. Oczywiście spędziliśmy świetnie wspólny czas na obiedzie. Nie było między nami niewygodnego milczenia i oboje śmialiśmy się przez połowę naszego posiłku. Tak, jakbyśmy znali się przez lata. Czas płynął z nim tak szybko, że restauracja była niemal pusta, kiedy w końcu zdaliśmy sobie sprawę, że nadszedł czas wyjść. Dlatego byłam plątaniną emocji, kiedy wróciliśmy do jego domu i 91 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

nie starał się mnie zatrzymać. - Po prostu poszliśmy na kolację. Chociaż muszę przyznać, że jestem trochę rozczarowana, iż nie starał się, żebym potem została. - Jestem pewna, że okazywał po prostu szacunek, Elle. Powiedziałaś mu, że chcesz zostać? - Nie. Regina miała zamiar odpowiedzieć, kiedy dostawca wszedł, niosąc ogromny bukiet kwiatów. - Dostawa dla Elle James. Żadna z nas nie mogła się doczekać, kiedy dostawca wyjdzie za drzwi, zanim rozerwałyśmy kartkę z Reginą, spoglądająca mi przez ramię. "Nie mogłem spać całą noc, myśląc o tobie po tym, jak odeszłaś." Reginę rozpromienił uśmiech i była tak podekscytowana jak ja. Naprawdę wspaniały przyjaciel. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

92 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 14 Elle Wychodzę z pracy o piątej, zamiast mojej zwyczajowej siódmej lub ósmej w piątkowe noce, więc mam czas, by przygotować się na randkę z Nico. Golę nogi i zakładam koronkowy biustonosz, oraz dopasowaną do niego bieliznę… tak tylko na wszelki wypadek. Nie, żebym planowała spać z nim dzisiejszej nocy, ale musiałabym być idiotką, gdybym myślała, że powstrzymam się, jeśli to wszystko zacznie się nasilać. Nico Hunter mógłby być moim kryptonitem.5 Słyszę brzęczenie dzwonka, a ja ponownie czuję się jak piętnastolatka. Słodki chłopiec chce ze mną porozmawiać, a ja przełykam swoje słowa jak idiotka i wstydzę się za siebie, kiedy chichoczę, próbując wziąć się w garść. Co do cholery jest ze mną nie tak? Jestem bystra i trzymam się pod kontrolą, a zachowuję się jak kompletna idiotka. Otwieram drzwi i uśmiecham się. Właściwie, myślę, mogłabym omdleć z emocji. Czy ludzie faktycznie mdleją z zachwytu? Robię krok w bok, by umożliwić wejście Nico. Robi krok do środka, a potem odwraca się twarzą do mnie. Moje plecy opierają się o drzwi, kiedy opuszcza swoją głowę, lekko przysuwając swoje usta do moich. 5

fikcyjna substancja pochodząca z planety Supermana. 93 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Hej. - Hej – moja odpowiedź jest jedynie zdyszanym szeptem w jego usta. Nico patrzy na mnie niegodziwym wzrokiem, co sprawia, że chcę, by robił ze mną różne rzeczy. Napełnia mnie to pragnieniem, by jego silne ramiona przycisnęły mnie do ściany i pozostawiły bezbronną. To nie jest uczucie, z jakim jestem zaznajomiona, przez co przeraża mnie, ale i w takim samym stopniu ekscytuje. Wchodzi do mojego mieszkania, które nagle wydaje się być o wiele mniejsze z tak masywnym mężczyzną, przebywającym w środku. - Gotowałaś? - Jeśli można to tak nazwać. - Pachnie całkiem dobrze – Nico marszczy nos i ma przy tym naprawdę uroczą twarz. Taką, dzięki której wygląda, jakby miał pięć lat. Jestem zafascynowana tym, jak bardzo tak wielki i silny mężczyzna może wyglądać tak słodko, przez co zrozumienie kolejnych jego słów zajmuje mi chwilę. – Ale myślę, że coś się przypala. Dym wydobywa się z piekarnika, kiedy otwieram drzwiczki. Łapię dwie kuchenne rękawice i wyciągam łososia, który padł ofiarą moich niezdolnych w sprawach kulinarnych dłoni. Ładny, jasnoróżowy kolor jest

94 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

teraz brązowy na górze. Nie wiem, jak mógł tak szybko się spalić – był w piekarniku mniej niż pół godziny. Nico podchodzi i staje obok mnie. Obraca tarczę u pieca. - Pieczenie, nie opiekanie. Patrzę na niego, a on dostrzega, że nie zrozumiałam jego słów, więc wyjaśnia: - Powinnaś ustawić piekarnik na pieczenie, a nie opiekanie. Nico podchodzi do mojej lodówki i otwiera drzwiczki. Widzę, że bierze coś z szafki, ale jestem zbyt zajęta zastanawianiem się, jak ocalić to wszystko co zrobiłam, by zwrócić na niego jakąkolwiek uwagę. Stawia kieliszek z winem i przesuwa go w moim kierunku na ladzie, w mojej w kształcie litery U kuchni. Podnoszę kieliszek do ust i biorę długi łyk, zanim odwracam się twarzą do Nico, stojącego parę metrów ode mnie. - Przykro mi, kolacja stała się kompletną ruiną. Nico uśmiecha się do mnie i przez chwilę nie mówi nic. - Chodź tu – jego głos jest niski i miękki, a jego gruba ręka owija mnie w talii, przyciągając mnie blisko do jego piersi, podczas gdy on przyciska swoje usta do moich. Nasze wargi łączą się. Jego język powoli liże kontur moich ust, wysyłając dreszcz po plecach. 95 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Niski jęk ucieka z moich ust i uścisk zacieśnia się w odpowiedzi. Zaskakuję tym nawet samą siebie, kiedy zagryzam jego dolną wargę, a jego westchnienie sprawia, że to, co znajduje się pomiędzy moimi nogami, nabrzmiewa z podniecenia. Nico przechyla swoją głowę i pogłębia nasz pocałunek, nasze języki badają nasze usta z pasją, jakiej nigdy nie znałam, ani się spodziewałam, ale to zdaje się być naprawdę naturalne i prawdziwe. Oboje dyszymy głośno, kiedy odrywamy się od siebie, by zaczerpnąć powietrza. - Tęskniłem za tobą – jego głos jest niski i chrapliwy. Grzeszny. Minęły zaledwie dwa dni, odkąd się widzieliśmy, ale ja również za nim tęskniłam. - Ja też – udaje mi się powiedzieć pomiędzy oddechami. Nico ściska mnie tak mocno, że jest to prawie bolesne, ale nie obchodzi mnie to. Jego dłonie leżą na dolnej części moich pleców, a kiedy przyciąga mnie jeszcze bliżej, mogę poczuć jego erekcję przy moim brzuchu, przez co pragnę sięgnąć pomiędzy nas i chwycić go. Poczuć jego pulsującą twardość. Myślę, że właśnie znów stara się mnie pocałować, ale zamiast tego składa delikatny pocałunek na czubku mojego nosa, a następnie czole, zanim zamyka mnie w niedźwiedzim uścisku. To taka łagodna chwila,

96 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

niezwykle niespodziewana po całej tej pasji jego pocałunku zaledwie moment wcześniej. Nico rozluźnia swój uścisk zbyt szybko. - Gdzie jest zapisane twoje menu? - Skąd wiesz, że mam je zapisane? - Na własne oczy widziałem, jak gotujesz, pamiętasz? Żartobliwie uderzam go w brzuch tyłem dłoni i spotykam się z twardym jak skała murem. - Druga szafka na prawo od zlewu. Nico grzebie w moim menu. - Jesz te śmieci? - Które? – patrzę na menu, myśląc że znalazł jedno danie, którego nie aprobuje. - To wszystko – pierwszy raz patrzę na swoje menu i uznaję, że jest to dość gruby stos. - Tylko wtedy, gdy chce mi się jeść – szczerzę się, a Nico kręci głową z dezaprobatą, ale mogę stwierdzić, że tylko drażni się ze mną. Gdybym miała ciało, które wyglądałoby tak jak jego, też jadłabym jedynie

97 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zdrowe jedzenie. Może nawet mogłabym nauczyć się gotowania, gdybym wyglądała tak jak on. Jedna lista przykuwa jego uwagę i wydaje się spotykać z jego akceptacją. - Jest tutaj cokolwiek, czego nie jesz? - Jestem dość łatwa w związku z tym. Moja odpowiedź wywołuje u niego diabelski uśmiech, zanim wyciąga telefon komórkowy i zamawia. Po tym jak kończymy jeść, Nico włącza film, który przyniósł ze sobą, a ja patrzę na film, a zaraz potem na jego twarz. - Naprawdę chcesz to oglądać? Kącik jego ust drga w ledwo ukrywanym rozbawieniu. - Nie do końca. - Więc dlaczego przyniosłeś go ze sobą? - Myślałem, że ci się spodoba? Poddaję ocenie tego mężczyznę. Zaplusował sobie przynosząc coś, co myślał, że mi się spodoba, ale nie zamierzam pozwolić, żeby poszło mu to tak łatwo.

98 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dlaczego? - Dlaczego co? - Dlaczego pomyślałeś, że chciałabym obejrzeć „Pamiętnik”? - Ponieważ jesteś kobietą, a one lubią takie bzdury. Chwytając go za rękę, prowadzę go do salonu i otwieram drzwi, by ukazać dwie półki moich ulubionych filmów. Przegląda tytuły, a następnie patrzy na mnie z szokiem wypisanym na twarzy tak, jakbym właśnie pokazała mu trupa, którego trzymałam zamkniętego w szafie, zamiast zwykłej kolekcji filmów. - Lubisz filmy akcji? - Im więcej skoków z samolotów, tym lepiej. Nico owija ramię wokół mojej talii i obraca mnie, przyciągając do swojej piersi, zanim składa prosty pocałunek na moich ustach. Patrzy na mnie. - Ta, całkowicie było warto – prawie nie usłyszałam jego słów, bo wypowiedział je tak cicho. - Warto, co? Kolejny pocałunek ląduje na moich ustach. - Nic. 99 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

*** Przez czas trwania filmu mamy swoje okresowe, obściskujące się sesje. Wielkie dłonie Nico przesuwają się w górę i w dół mojego ciała. Jego palce zwalniają, kiedy docierają do krzywizny moich piersi, a jego kciuk muska je tak lekko, że nie jestem pewna, czy jego palce dotykają mnie, czy po prostu są niezwykle blisko mojej skóry. Kiedy napisy końcowe pojawiają się na ekranie, jesteśmy zamknięci w namiętnym pocałunku, którego nie chcę kończyć. Moje dłonie powoli przesuwają się w dół jego ciała, po muskularnej klatce piersiowej i zatrzymują się na jego brzuchu. Nigdy nie byłam tą, która robi pierwszy krok, ale w tym momencie mnie to nie obchodzi. Chcę więcej od tego mężczyzny. Potrzebuję więcej. Moje dłonie wsuwają się pod jego koszulkę i delikatnie przejeżdżam paznokciami po jego napiętym ciele, gdy moje ręce przesuwają się w dół, zatrzymując się, kiedy tylko czują szczyt jego talii. Niski pomruk wydobywa się od Nico i kładzie mnie na plecach na kanapie. Wspina się na mnie, przyciskając swoją wagą. Mogę poczuć każdy jego napięty mięsień i przysięgam, że mogłabym dojść, jeszcze zanim nasze nagie ciała w ogóle by się spotkały. Po prostu czucie go jest takie niesamowite. Niski jęk ucieka z mojego wnętrza, a nasze pocałunki stają się głębsze, niemal szalone.

100 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jęcząc, Nico siada i pozostawia mnie bez tchu na kanapie. Moje ciało jest zdesperowane, a ja potrzebuję więcej. Kiedy patrzę w górę, widzę że Nico z frustracją przebiega dłonią po włosach. - Dlaczego przestałeś? – mój głos brzmi jak u piszczącej licealistki, która niepewnie odzywa się do swojego nowego chłopaka. Ale to jest właśnie to, do czego sprowadził mnie ten mężczyzna – ja, ciężko dysząca i podniecona, ale bez happy endu. - Nie masz pojęcia, jak trudno jest mi się powstrzymać – jego głos jest surowy, szczery i wypełniony emocjami. W jakiś sposób sprawia to, że wiem, iż nie było to dla niego łatwe. Ale to także mnie niepokoi. Dlaczego więc się powstrzymuje? - Więc o co chodzi? Nico zmaga się ze sobą przez chwilę. - Ponieważ chcę, byś mnie najpierw poznała, więc nie chcę cię od siebie odstraszyć. - Dlaczego miałbyś mnie odstraszyć? Zastanawia się przez dłuższą chwilę, zanim odpowiada. - Ponieważ to jest właśnie to, kim jestem – Nico patrzy na mnie, a jego kciuk delikatnie gładzi bok mojej twarzy. – Jesteś piękną,

101 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

inteligentną, silną kobietą, która wcześniej zawsze była traktowana jak dama. Jestem zdezorientowana, słysząc jego słowa i Nico wydaje się zauważać to na mojej twarzy. Przyciąga mnie do siebie i chowa swoją twarz w mojej szyi. Jego oddech blisko mojego ucha, kiedy się odzywa. Czuję, jak te słowa przechodzą przez całe moje ciało, gdy je wypowiada. - Ale kiedy w końcu będziesz pode mną, to już na pewno przestanę traktować cię jak damę. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

102 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 15 Elle Regina woła mnie, by powiedzieć, że dzwoni William. To pierwszy raz, kiedy usłyszałam go, od czasu gdy zadeklarowałam, że nie chcę się już z nim widywać. Kiedy powiedziałam mu, że chciałabym, byśmy pozostali przyjaciółmi, nie rzucałam słów na wiatr. Nasza przyjaźń jest dla mnie ważna, więc cieszę się, że się odezwał, chociaż nie spodziewałam się usłyszeć go tak szybko. - Cześć. - Hej. Przedłużająca się chwila milczenia sprawia, że czuję, jakby ta rozmowa miała być niezręczna. - Chciałem poinformować, że twój list był sukcesem - ton Williama jest bardziej biznesowy niż przyjazny. W jednej chwili przestaję śledzić to, co mówi. Potem zdaję sobie sprawę, że on musi mieć coś na myśli. - Zamierzają pozwolić Nico zerwać kontrakt? - Tak, wydają się zgadzać z tobą, że w ich najlepszym interesie leży wycofanie się, a nie zabawa w publiczny proces dotyczący ich etyki. Mój list był trochę bardziej podstępny, niż byłby normalnie. Pełen przenośni, ukrytych w słowach zagrożeń, które miały przypomnieć im, że

103 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

nawet nie musimy wygrać tego procesu. Informacja o uszkodzeniu ich reputacji dojdzie do zwykłych ludzi, co rozdmucha sprawę na forum publicznym. - To świetna wiadomość. Powiedziałeś już o tym Nico? - mój głos wydostający się z gardła jest odrobinę zbyt podekscytowany, niż powinien. - Nie. Tobie pierwszej powiedziałem. Jeśli chcesz do niego zadzwonić i przekazać tą dobrą wiadomość, to nie mam nic przeciwko szczerze, to czuję się źle z tym, że chcę być tą, która przekaże to Nico. Ale inna część mnie chce być tą, która go zadowoli. William mówi mi, że przefaksuje mi dokumenty dotyczące zakończenia umowy do mojej oceny, a ja zgadzam się spojrzeć na nie tak szybko, jak tylko będę mogła, ponieważ oni chcą szybkiej odpowiedzi. Dopiero po tym, jak się rozłączam, zdaję sobie sprawę z tego, jak bardzo chłodna była nasza rozmowa. Czuję się źle z tym, że nasza przyjaźń może nie wypalić. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

104 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 16 Nico Z łatwością pokonuję pierwszych dwóch kolesi, których tyłki Preach ustawia przeciwko mnie. Stara się podbudować moją pewność siebie, ale już tracę cierpliwość. - Daj mi prawdziwego partnera, inaczej już dzisiaj się wycofuję. Preach śmieje się ze mnie. - Są prawdziwymi partnerami w walce, po prostu ruszyłeś dzisiaj swój tyłek. Ale niech będzie, stanie się to za trzy tygodnie. Przebicie się przez trzeciego partnera sparingowego zabiera mniej niż trzy minuty, przez co czuję się jeszcze bardziej sfrustrowany niż wtedy, gdy zaczynałem. Preach liże mi dupę, mówiąc jak dobrze mi idzie, ale sądzę, że po prostu daje mi słabych partnerów. Kolejne piętnaście minut tracę na idiotę w ringu, który nie potrafił ogarnąć torby do boksowania. Moje knykcie są spuchnięte i zakrwawione, podczas gdy pozwalam sobie na głębsze wypuszczanie powietrza, by uspokoić oddech. Preach patrzy na moje kostki i kręci głową. Jesteśmy razem już zbyt długo, by nie zorientował się, gdy coś mnie trapi. Czasem nawet wcześniej ode mnie wie, o co mi chodzi.

105 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Co cię gryzie, synu? - Nic. - To świetnie. Jak mają się sprawy z Elle? - Świetnie - podnoszę skakankę i zaczynam wywijać nią z zabójczą prędkością. Z każdym skokiem dwukrotnie wsuwa się ona pod moje stopy. - Preach – obniżam głos tak, by żaden z pozostałych maniaków siłowni mnie nie słyszał. – Ile czasu normalni ludzie randkują ze sobą, zanim pójdą razem do łóżka? Preach śmieje się. Sądzi, że żartuję. - Serio, jak długo? - Czy to o to chodzi? Jesteś spragniony seksu? – Preach śmieje się i mam ochotę stłuc jego dupę skakanką, przez co by nie ulec tej pokusie, nie mogę przestać skakać. Mam zbyt wiele stłumionej energii. Czuję się, jakbym mógł trenować całymi dniami i nadal się nie zmęczyć. - To prawda, jesteś przyzwyczajony, że dziewczynki same zrzucały swoje majtki, zanim jeszcze zdążyłeś otworzyć usta – śmieje się Preach. – W końcu znalazłeś taką, na którą sobie zapracowujesz? Sal, facet pracujący dzisiaj w recepcji gwiżdże, by zwrócić moją uwagę. - Telefon do ciebie. 106 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Powiedz, kimkolwiek on jest, że oddzwonię do niego później – patrzę na Sala, jakby stracił rozum. Przerywa mój trening z powodu telefonu. - Okay, ale to kobieta. Słyszę, jak Preach i Sal podśmiewają się ze mnie, gdy podchodzę, by odebrać telefon. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

107 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 17 Elle Usłyszenie jego głosu w słuchawce wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Mówię Nico dobrą nowinę i oferuję podrzucenie mu dokumentów o trzeciej, bym miała czas je przejrzeć. W zamian za mój czas obiecuje niezdrowe jedzenie. Nasze wersje niezdrowego są zupełnie różne, ale i tak jestem podekscytowana tym, że zobaczę go ponownie. Ruch uliczny jest o wiele mniejszy niż zazwyczaj, przez co jestem przed czasem, kiedy docieram do siłowni Nico. Za wcześnie. Nigdy nie docieram nigdzie przed czasem, nawet jeśli nie ma żadnych samochodów na drodze, to i tak zazwyczaj się spóźniam. Facet w drzwiach patrzy na mnie podejrzliwie, kiedy wchodzę do środka. Prawdopodobnie myśli, że pomyliłam budynki. Czerwony strój, który mam na sobie, jest jednym z moich ulubionych. Eksponuje moją talię i podkreśla wypukłości we wszystkich właściwych miejscach. Ale zdecydowanie zbyt mocno się wystroiłam, jak na wyjście do siłowni. - Mam wrażenie, że jesteś w niewłaściwym miejscu, ale cieszę się, że przyszłaś, ponieważ sądzę,

że się zakochałem – rysy jego twarzy

ukazują niezdecydowanie, ale jego uśmiech jest przyjazny, więc odpowiadam niewinnym uśmiechem.

108 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico klepie faceta w tył głowy, ale mogę stwierdzić, że tak naprawdę nie chce go zranić. - Masz tylko jedno ostrzeżenie, Sal. Zachowaj swoje komentarze i oczy dla siebie, albo nie będziesz mógł już wykorzystać żadnego z nich, kiedy następnym razem na ringu skopię ci tyłek. Nico przechodzi przez recepcję, owija swoją rękę wokół mojej talii i przyciąga mnie do siebie ochronnie przed tym, jak słodko całuje mnie w usta. Sal parska, gdy pociera tył swojej głowy i mruczy coś o tym, że Nico cały czas ma szczęście. Z ręką na dole moich pleców, Nico prowadzi mnie do siłowni. Nie jestem pewna, czy kobiety po prostu nie przychodzą tu często, czy może widok mnie z Nico ciekawi ludzi, ale dostrzegam, że wszyscy przerywają to, co robili, kiedy przechodzimy do biura, znajdującego się na tyłach siłowni. Mężczyzna siedzi za biurkiem i pisze coś na klawiaturze jednym palcem. Stuka w przyciski – to byłby bardziej odpowiedni opis dla tego, co robi. Spogląda w górę i poprawia się na krześle, wszystko wiedzący uśmiech pojawia się na jego twarzy. - Preach, to jest Elle.

109 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Siemanko Elle. Dużo o tobie słyszałem – mężczyzna wstaje i wyciąga do mnie rękę, ciepły uśmiech gości na jego twarzy. Od razu go lubię, chociaż nie jestem pewna dlaczego, po prostu tak jest. Kieruję spojrzenie z Preacha na Nico, unosząc pytająco brew, dyskretnie pytając, co ten facet mógł o mnie słyszeć. - Myślę, że powinienem ci podziękować – mówi Preach z dłonią nadal owiniętą wokół mojej, gdy kontynuuje potrząsanie nią przez dłuższy czas niż normalnie to trwa. - Możesz puścić już jej rękę, Preach – Nico stara się brzmieć groźnie, ale to oczywiste, że ci dwaj mężczyźni szanują siebie nawzajem i ich wzajemne żarty to coś, do czego są przyzwyczajeni. Nico mówi Preach’owi, że udało mi się załatwić mu zerwanie umowy, po czym Preach patrzy na mnie, jakby był pod wrażeniem. W drodze do wyjścia, Preach poklepuje Nico po plecach. - Piękna i inteligentna. Więc co u diabła robi z takim jełopem jak ty? Nico śmieje się, słysząc ten komentarz i zamyka za nim drzwi. Patrzę, jak je zaklucza, zanim odwraca się do mnie z chytrym uśmieszkiem na twarzy. Bez słowa kładzie swoje dłonie na mojej talii i z łatwością unosi mnie, umieszczając na szczycie swojego biurka. Spojrzenie jego oczu sprawia, że mrowienie obejmuje całe moje ciało. Wyciąga jedną ze swoich

110 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ogromnych dłoni i kładzie ją na tyle mojej głowy, mogąc pokierować mną jakkolwiek chce. Czekam, kiedy pochyla się i zakrywa moje wargi swoimi. To nie jest pocałunek na powitanie. To pocałunek, który odczuwam tak, jakby mnie w ten sposób oznaczał. Jakby potrzebował pokazać mi, że po nim nie będzie nikogo innego. Nie dbając o to, że mam na sobie spódnicę, owijam nogi wokół jego pasa, gdy on pochyla się jeszcze niżej. Sam dotyk tkaniny na moich koronkowych majtkach przynosi mi na myśl uczucie jego twardości, uderzającej w mój najbardziej wrażliwy obszar. Jego druga ręka sięga pod mój tyłek i przyciąga mnie do siebie. Mocno. Napięcie, jakie powoduje przyciśnięcie mnie do niego jest przyczyną nagłej wiązki elektrycznej, wysłanej do już napuchniętego miejsca pomiędzy moimi nogami. Najmniejsza ilość tarcia mogłaby być powodem mojego uwolnienia, którego tak desperacko potrzebuję od czasu, kiedy pierwszy raz spotkałam tego mężczyznę. Wgryzam się w jego dolną wargę, kiedy próbuje odsunąć swe usta z dala ode mnie. Nico jęczy i odpowiada, ściskając mocniej mój tyłek, który jest teraz trzymany przez niego niezwykle mocno. To trochę bolesne, ale uczucie to spada na inną płaszczyznę. Na taką, gdzie obmacywanie jest naprawdę erotyczne i powoduje przesunięcie mojej potrzeby na wyższy poziom.

111 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Pukanie do drzwi przywraca mnie do rzeczywistości. Na linii mojego wzroku widzę siebie, podpartą na krawędzi biurka w moim stroju, z rozchylonymi nogami, dyszącą jak dzikie zwierzę. Chyba tylko wiadro zimnej wody wylane na moją głowę mogłoby mieć większy wpływ na spadek mojego libido. Ktokolwiek stoi za drzwiami, nie bierze sobie za wskazówkę tego, że nikt mu nie odpowiada. Wzmaga to jedynie jego ciekawość, przez co odgłos pukania do drzwi staje się jeszcze bardziej głośny. - Zabiję tego, kto jest po drugiej stronie drzwi – Nico opiera swoje czoło o moje, co pomaga mojemu początkowemu zakłopotaniu. Wiem, że jest tak samo dotknięty tą sytuacją, co ja. Jeszcze raz całuje mnie w usta. - Nie ruszaj się ani o centymetr – ton jego głosu brzmiał raczej jak komenda i nagle w jakiś sposób chcę go posłuchać, zamiast podważać to, co powiedział. Nico podchodzi do drzwi i otwiera je z trzaskiem. Nadal siedzę na krawędzi biurka. Zaskakuję tym nawet siebie, że nadal nie skoczyłam na równe nogi, aby odzyskać swój spokój. - Preach powiedział mi, by nie przeszkadzać, ale za godzinę muszę odebrać swoją młodszą siostrę, a nie chcę, by zabrakło mi czasu – głos młodego chłopca niepokoi mnie, gdy tak siedzę kompletnie rozczochrana ze spódnicą w połowie tyłka, zaledwie kilka metrów od drzwi. Wstaję i 112 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

gorączkowo zaczynam się ogarniać. Nico zerka na mnie kątem oka i widzę, jak jego szczęka się zaciska. - Będziesz musiał biegać dodatkową milę za nieposłuchanie Preacha. Idź, zrób sześć mil na bieżni, a kiedy zejdę to zobaczymy, ile czasu ci jeszcze zostało. Słyszę jęk chłopca, ale chwilę później odgłos jego kroków zdradza mi, że posłuchał. Nico zamyka drzwi i z powrotem zwraca swoją uwagę na mnie. Już ogarnęłam swoje ubranie i teraz nie siedzę na biurku. - Miałaś się nie ruszać. - Dwa metry dalej stał mały chłopiec, a ja świeciłam swoją bielizną – krzyżuję ramiona dając mu znać, żeby nie oczekiwał, że mój bunt jest zjawiskiem jednorazowym. Słuchanie innych nie zawsze jest moją mocną stroną. Potrząsa swoją głową z boku na bok, ale trzyma ją pochyloną, więc nie mogę zobaczyć jego twarzy, by odczytać z niej jego emocje. Nie poruszam się, stojąc w miejscu, kiedy on podchodzi do mnie, całkowicie atakując moją przestrzeń osobistą. Spogląda na mnie, jego oczy nadal na wpół przymknięte od naszego zetknięcia się. Przełykam, zdając sobie sprawę, że moje usta stają się suche od sposobu, w jaki na mnie patrzy.

113 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Sobota, wieczór. Zrobię ci obiad – patrzy na mnie, by ocenić moją reakcję. – Weź ze sobą torebkę, ponieważ następnym razem nie pozwolę ci odejść. Nabrzmienie pomiędzy moimi nogami, które zdążyło już odpuścić, wraca teraz w szybkim tempie. - Okay – mój głos łamie się, kiedy odpowiadam, mówiąc szeptem. Nico unosi mój podbródek, zmuszając do spojrzenia w jego oczy. - Okay? – Nawet po tym, jak powiedział mi, co mam robić w ten weekend, to nadal potrzebuje potwierdzenia. Nie drga mi nawet powieka, kiedy odpowiadam. Zmuszam się do wypowiedzenia tego głośniej. - Okay. Nico uśmiecha się, jakbym dała mu coś, czego naprawdę pragnął i jest to zaraźliwe. Podzielając jego entuzjazm, nie mogę nic poradzić na to, że uśmiecham się w odpowiedzi. Chwyta moją dłoń, bierze moją torbę i jeszcze inną, z którą jestem aż za dobrze zaznajomiona. Jego ręka sięga do drzwi i zatrzymuje się w powietrzu. - Nie możemy jeść tutaj, bo nie mogę obiecać, że będę się kontrolował. Wyglądasz tak cholernie seksownie w tym stroju, a twój zapach doprowadza mnie do szaleństwa.

114 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

*** Jemy lunch w małej stołówce, która otwarta jest w siłowni, a ja przeprowadzam Nico przez główne zagadnienia dotyczące rozwiązania umowy, które mu przyniosłam. Rezygnuje z wielu milionów dolarów zapłaty i musi oddać znaczną ilość pieniędzy, które już zostały w niego zainwestowane. Jeśli mu to w ogóle jakoś przeszkadza, to wykonuje kawał dobrej roboty, nie pozwalając po sobie tego pokazać. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

115 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 18 Elle W sobotę rano zadzwoniłam do mojej mamy, żeby się zameldować. Czułam się winna, że nie dzwoniłam wystarczajaco często, ale czasem potrzebowałam po prostu spróbować zablokować tą część mojego życia. To nie wina mojej mamy, że nie mogłam oddzielić jej od przeszłości, która mnie prześladuje. Nie robię tego specjalnie, ale to wszystko razem jest ze sobą tak mocno splecione, że ciężko mi jest wyciągnąć to co dobre ze wstęgi złych wspomnień. Cztery lata terapii pomogły mi zacząć życie na nowo i wtedy naprawdę myślałam, że to robię. Poczucie winy przez brak odczuwania żalu zatrzymało mnie w złym miejscu, ale przez większość dni myślałam, że pójdę dalej. Przez większość dni. Mama i ja spędzamy dziesieć minut nadrabiając zaległości, a następnie nasza rozmowa przenosi się na Williama. Mimochodem pyta jak się ma i jestem zaskoczona, kiedy mówię jej, że niedawno przestaliśmy się widywać. Nie wspominam, że zaczęłam widywać się z kimś innym, ponieważ nie jestem dzisiaj w nastroju na trzeci stopień. Nie dzisiaj. Nie okłamię jej jeśli zapyta, ale wiem, że wtedy zapyta czy dzielę z nim swoją przeszłość czy nie. Z jakiegoś powodu wydaje się, że mówienie ludziom o najgorszych dniach mojego życia jest jak khatarsis. Być może tak, ale nie

116 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wiem tego, ponieważ nigdy nie pokazałam swojej prawdziwej duszy na moich cotygodniowych spotkaniach grupowych. Oczywiście wielu ludzi wie. Ale to tylko ci ludzie, którzy czytają gazety. Nie usłyszeli tego z moich ust. Po tym jak się rozłączam, spędzam godzinę próbując dowiedzieć się, co ubrać do Nico. Wierzchnia warstwa ubrań jest łatwa do wyboru. Ale chcę wyglądać seksownie bez swoich ciuchów. Olśniewa mnie to, że nigdy nie byłam tak zaniepokojona tym, co założę dla Williama. Nawet na samym początku. Być może powinnam była, ale nie ma sensu rozwodzić się nad tym teraz. Niezależnie od powodu, czuję potrzebę, by zadowolić Nico Huntera. Nigdy nie czułam się w ten sposób z innym mężczyzną. Kilka tygodni temu, jeśli jakaś kobieta powiedziałaby mi, że ubrała się tak, aby zadowolić faceta, prawdopodobnie pomyślałabym, że jest żałosna. Ale sposób, w jaki Nico na mnie patrzył sprawiał, że czułam się jak na haju. To było jak narkotyk, który ponownie zapragnęłam wziąć. Jego przyjemność jest moją nagrodą i jestem gotowa zrobić wszystko, aby ją zdobyć. Jestem szczera z samą sobą o tym jak się czuję, ale to nie sprawia, że akceptuję swoje własne reakcje na tego faceta łatwiej. Jestem rozdarta pomiędzy poddaniem się temu, co wydaje się takie prawidłowe i ukaraniem samej siebie za zachowywanie się jak słaba dziewczynka. Udaje

mi

się

popracować

kilka

godzin

w

godzinach

popołudniowych. Mój tydzień w pracy zawsze trwa sześć dni, ale bez

117 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Leonarda przedłuża się nawet do siedmiu. Pół dnia dzisiaj i prawdopodobnie zero pracy jutro sprawi, że mój poniedziałek będzie brutalny, ale będę się tym martwić w poniedziałek. Przyjeżdżam do jego domu na czas. Tylko dwa razy byłam na czas z czymkolwiek przez ostatni rok, i oba zaliczały się do Nico Huntera. Nawet nie mogę zaprzeczyć zbiegowi okoliczności. Kiedy podążam drogą do drzwi, jestem nerwowa i niespokojna. Zniecierpliwienie sieje spustoszenie w mojej zdolności podzielnej uwagi i nie zauważam nawet, że stoi w drzwiach, kiedy grzebię w torebce, żeby schować klucze podchodząc. - Hej, piękna. - Jego głos jest niski i seksowny, niemniej jednak wystrasza mnie, ponieważ nie zdawałam sobie sprawy, że tam stał. Podskakuję i patrzę do góry, rozsypując zawartość swojej nadmiernie zapchanej torebki na chodnik. - Przepraszam, nie chciałem cię wystraszyć. Myślałem, że widzisz, że tam stoję. Nico pochyla się, żeby zacząć sprzątać bałagan, a ja prawie tracę równowagę, kiedy schylam się na swoich obcasach, by pomóc mu zebrać moje rzeczy. Uśmiecha się do mnie seksownie, a ja również odpowiadam uśmiechem. Na chwilę zatracam się w jego osłabionym uśmiechu, dopóki nie widzę kątem oka, co trzyma w ręku i uświadamiam sobie, że to jest powód jego chytrego uśmiechu. Moje pigułki antykoncepcyjne. Wyciąga rękę oferując mi je, ale nie puszcza ich, kiedy po nie sięgam. 118 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dobrze wiedzieć. - Uśmiech Nico przeradza się w uśmiech na pełną skalę, taki który sprawia, że spadają spodnie i czuję czerwoną plamę pełznącą po mojej twarzy. Cholera, jestem dorosłą kobietą, która przyjęła zaproszenie na pobyt w domu mężczyzny dzisiejszego wieczoru, ale rumienię się przez pigułki antykoncepcyjne. Co do cholery jest ze mną nie tak? Szybko zbieram resztę swojego życia osobistego z chodnika i ulżyło mi, kiedy zabrałam aromatyzowane prezerwatywy, które Regina wepchnęła mi do torebki zanim wyszłam wczoraj. Aromat boczku. Która kobieta chce smakować mięso kiedy, no wiecie, degustuje mięso? Nico stoi i nie oferuje mi pomocy przy wstawaniu. Po prostu pomaga. Po tym, jak balansuję, żeby stanąć na nogach, składa miękki pocałunek na moich ustach. Niewiele więcej od zwykłego buziaka, ale czuję go w moich palcach u stóp. Stoimy na środku chodnika. Wokoło nie ma żadnych ludzi, ale nadal jest to dla mnie publiczne okazywanie miłości. Albo przynajmniej było tak wcześniej. - Nie przyniosłaś torby? - twarz Nico wygląda na bardzo rozczarowaną, jak mały chłopiec, który właśnie się dowiedział, że nie może mieć zwierzaka, którego planował przynieść do domu. - Wzięłam. Po prostu zostawiłam ją w samochodzie. - Nico przechyla głowę i mruży oczy. 119 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Nie jesteś pewna, czy chcesz zostać? - Mogę słyszeć rozczarowanie w jego głosie. - Hmm. - Jak mogę mu odpowiedzieć? Oczywiście, że chcę zostać, ale czuję się śmiesznie wchodząc do jego domu z torbą na noc, chociaż mnie zaprosił. Niemal aroganckie. Nico bierze moje wahanie jako potwierdzenie tego, że nie jestem pewna, czy chcę zostać. Robi krok do przodu i owija jedną rękę wokół mojej talii, opierając ją niemal na moim tyłku. Druga ręka przesuwa się na tył mojej głowy, a on mnie całuje. Zaciekle. Jego język szuka mojego, a potem ssie jego czubek, lekko go podgryzając. Zagryza zęby na mojej dolnej wardze, a kiedy zaczynam odczuwać ból przez to ukąszenie, ssie i liże w miejscu ranki, którą właśnie zrobił sprawiając, że robi się lepiej. Czuję, jak jego dłoń, którą trzyma mnie w talii zjeżdża w dół, kiedy przyciąga mnie mocniej do siebie, a jego ręce wędrują po moim tyłku, chwyta pawie cały mój policzek w jednej dużej dłoni. Mrowienie pędzi w moich żyłach i czuję, jak wrażliwa skóra między moimi nogami nabrzmiewa. Nico warczy i ściska mnie mocniej, zanim cofa się nieco, uwalniając moje usta, szarpiąc moją wargę miedzy zębami, kiedy się odrywa. Nie mam pojęcia, gdzie jestem. Moje zmysły są całkowicie skupione na mężczyźnie, który właśnie skradł mój oddech, a ja dyszę, kiedy

120 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wreszcie w pełni uwalniam usta. Jego oddech jest szybki, kiedy jego usta sięgają mojego ucha i mówi napiętym głosem: - Jestem około dziesięciu sekund od stracenia panowania nad sobą, kochanie. Myślę, że mogę zabrać dla ciebie torbę i wnieść ją do środka, żebyśmy nie robili więcej pokazów na ulicy? Nico odchyla głowę do tyłu i czeka na moją odpowiedź. Ale nie mogę jeszcze mówić, więc kiwam głową na tak i tylko patrzę, jak zabiera klucze z mojej ręki. Ponownie mnie całuje w usta, ale tym razem łagodniej. - Nie żebym miał coś przeciwko temu. Nie obchodzi mnie, kto nas ogląda tak długo, jak mogę to robić z tobą. Zmuszam się, żeby zamknąć usta, kiedy stoję i przyglądam się, jak zabiera torbę z mojego samochodu i wraca do mnie, a jego zawiedziony wyraz twarzy jest teraz zastąpiony wielkim uśmiechem, który przypomina mi jego imię w walce. Zabójca Serc. Jeśli nazwa pasuje... Wewnątrz wszystko ostyga, a ja jestem za to wdzięczna. Inaczej w tempie, w jakim to wszystko szło na ulicy, mogłabym być w jego łóżku w ciągu piętnastu minut od mojego przyjazdu. Nico podnosi mnie i sadza na kuchennym blacie, więc możemy rozmawiać, kiedy gotuje. Oglądając go, jak miota się wokół swojej kuchni zdaję sobie sprawę, jaki seksowny może być człowiek, który zna swoją kuchnię. Jest coś instynktownie przyciągającego w mężczyźnie, który chce się zająć kobietą. Nie to, że jestem bosym-i-ciężarnym-siedzącym-w-kuchni typem kobiety. Jednak to 121 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jest inne. Prawie naturalne, że bierze tą rolę w naszym związku i zauważam, że chcę, aby ktoś się mną zajął. To jest coś, czego nie pozwoliłam zrobić nikomu nigdy wcześniej.

Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

122 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 19 Nico Muszę z tym zwolnić. Do cholery, prawie wziąłem ją na ulicy. Czuję się, jakbym tkwił w jakimś słabym filmie, z diabłem siedzącym na moim jednym ramieniu i aniołem na drugim. Ale ten pieprzony diabeł jest dwa razy większy, przez co mój anioł nie ma prawa głosu. Świetnie, mam kurwa anioła – niemowę. Ona za to wygląda tak słodko, że mam ochotę zabierać ją ze sobą zawsze i wszędzie tylko po to, by stawiać ją na piedestale obok mnie. Ale jak już chwytam butelkę wody z lodówki, widzę ją w odbiciu stali nierdzewnej. Krzyżuje i rozluźnia swoje nogi, i na ułamek sekundy dostrzegam wnętrze jej ud. Cholera, czuję, że zaczynam stawać się twardy przez te pieprzone odbicie. Cholerny wyciszony anioł. Myśl o swojej babci. Babci Ellen. Ellen, hej, to tak jak Elle, tylko z literą „n”. Nogi Elle. Cholera, to nie działa. - Nieźle pachnie. Co przygotowujesz? – odwracam głowę, by odpowiedzieć, ale całą wieczność zabiera mi, by pytanie dotarło do mojego mózgu. Nawet w połowie nie tak dobrze, jak ty pachniesz. Wolałbym zjeść ciebie. - Kuskus.

123 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Robisz kuskus? - No cóż, niezbyt dobrze smakuje prosto z pudełka. - Świetnie – szczerzy się do mnie. Nawet jej uśmieszek mnie kręci. – Co jest w środku? - Czosnek, oliwa z oliwek, papryka, cebula, pietruszka… Elle zeskakuje z lady. Postawiłem ją tam, by utrzymać ją na dystans. Nie zdaje sobie sprawy z tego, co mi robi za każdym razem, gdy jest blisko. - Mogę jakoś pomóc? – jej ramię ociera się o moje gdy podchodzi, by stanąć obok mnie przy ladzie. Pochyla się nad patelnią, gdzie przyrządzane jest jedzenie, a jej oczy zamykają się, kiedy wdycha zapach dania. Oczywiście, podoba jej się on. Jej twarz łagodnieje, a policzki rozluźniają się, gdy przez jej nos przesyłany jest zapach do mózgu. To najbardziej erotyczna rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem. Koniecznie musi wrócić na tą cholerną ladę. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

124 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 20 Elle Nico unosi mnie, jakbym była zwykłą, pustą lalką i kładzie mnie z powrotem na ladzie. To już drugi raz, kiedy usuwa mnie z drogi. Ten facet na pewno jest niezwykle terytorialny, jeśli chodzi o jego kuchnię i czas, kiedy gotuje. W jakiś dziwny sposób uważam, że to seksowne. Wnętrze jego dłoni muska krzywiznę mojej piersi za każdym razem, gdy mnie unosi, a ja muszę przestać krzyżować swoje nogi i zacisnąć uda, by odciąć się od odpowiedzi mojego ciała na niego. - Widziałem jak gotujesz, pamiętasz to chyba, co? Sądzę, że wolę to robić na własną rękę – szczerzy się do mnie. Zarozumiałym uśmiechem, który powinien mnie wkurzać. Ale zamiast tego nieświadomie naśladuję jego gest. Uśmiecham się do niego w odpowiedzi po tym, jak tak po prostu mnie obraził. Ten facet sprawia, że tracę cały swój zdrowy rozsądek. Obiad jest przepyszny. Poznajemy się nawzajem trochę lepiej. Mówię mu o swojej pracy, moim wolontariacie w klinice maltretowanych kobiet i kilka rzeczy o swoim dzieciństwie. Omijam to, co działo się pomiędzy jedenastym, a siedemnastym rokiem życia. Oni już dla mnie nie istnieją. Nico mówi mi o swojej siłowni i kilku produktach, które reklamuje, a ja jestem pod wrażeniem, jak wiele wydaje się o nich wiedzieć.

125 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Najwyraźniej nie promuje niczego, dopóki tego nie użyje i poczuje się po tym dobrze. W przeciwieństwie do wielu innych sportowców, którzy reklamują jeden produkt, a używają innych, to w przypadku Nico pieniędzmi nie można kupić jego poparcia. Po obiedzie mówię mu, że powinien się zrelaksować i pozwolić mi posprzątać po jedzeniu. Nie słucha, więc robimy to razem. To takie naturalne i komfortowe uczucie, to czyszczenie jego kuchni. Z łatwością współpracujemy ze sobą, bez żadnego wysiłku… jakbyśmy robili to już tysiące razy wcześniej. To nie jest pierwszy raz, kiedy doznałam takiego uczucia, gdy jestem z Nico. Czasami mam wrażenie, że znam go o wiele dłużej, niż jest to naprawdę. To wszystko jest dziwnie znajome, ale w jakiś sposób jednocześnie nowe i ekscytujące. Moje tętno przyspiesza, kiedy Nico nalewa mi kieliszek wina i gasi światło w kuchni. Po skończonym obiedzie nie mamy czym zająć naszego czasu. Z wyjątkiem tego, co przewiduję, że się stanie. Nie znamy się jeszcze jakoś bardzo długo, ale czuję, jakbym marzyła o tej nocy od zawsze. Od dnia, w którym wszedł do mojego biura. Bierze mnie za rękę i prowadzi na kanapę. Patrzy na mnie, a jego zarozumiały uśmiech znika, zastąpiony przez coś, czego nie spodziewałam się zobaczyć wypisanego na jego twarzy. Wygląda na zmartwionego. Wzdycha głośno, zmuszając się do wzięcia głębokiego oddechu. Nie zdawałam sobie sprawy, że się zatrzymał, przesuwając ręką nerwowo po

126 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

włosach. Wygląda, jakby psychicznie przygotowywał się do powiedzenia mi czegoś. Złej wiadomości. Mój żołądek zaciska się na samą myśl o tym. - Czy kiedykolwiek byłaś na walce? – w jego mieszkaniu panuje cisza, a jego głos jest tak niski, że brzmi, jakby był zasmucony. - Masz na myśli walkę MMA? - Tak – spokojnie czeka na moją odpowiedź. - Raz. Nico unosi brwi. Jest zaskoczony tym, że byłam na walce. Uśmiecham się do niego. Ma prawo być zaskoczony. Ja do dziś nie mogę uwierzyć, że dałam się na to namówić. Nie powiedziałam mu, że był jednym z walczących. A zwłaszcza tego, że był jedynym, którego widziałam, tak bardzo byłam zapatrzona. Uśmiecha się do mnie w odpowiedzi, a potem radość znika, zanim kontynuuje. - Kto walczył? - Ty – to nie tak, że padł taki temat naszej rozmowy, a ja go okłamałam, ale czuję się, jakbym zrobiła coś złego nie wspominając, że byłam na walce. Na właśnie tej walce. Moje odpowiedź znów go zaskakuje. - Widziałaś moją walkę? 127 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Raz. - Którą? - Nie pamiętam imienia tego drugiego faceta – powinnam pamiętać. Pamiętam wszystko. Ale nie kłamię, kiedy odpowiadam. Tak dobrze blokuję całe to wydarzenie w mojej pamięci, że naprawdę o tym zapomniałam. Jestem dobra w te klocki. Na szczęście czasami mój mózg przechodzi w tryb ochronny. - Wygrałem? – Widzę podpowiedź w jego zarozumiałym uśmiechu. On chyba zawsze musi wygrywać. - Tak – uśmiecham się. - Wygrałem przez to, że odklepał, czy decyzją sędziów? - Ummm – nie mam pojęcia jak odpowiedzieć na to pytanie. Nico zapewne myśli, że nie wiem, o co chodzi z odklepywaniem. Ale wiem to. Jednak w tej walce jego przeciwnik nie odklepał i nie było potrzeby, by sędziowie podejmowali decyzję. - W jaki sposób wygrałem? - Myślę, że w żaden z tych. Obserwuję, jak jego twarz się zmienia. Oczy zamykają się, kiedy zdaje sobie sprawę, którą walkę widziałam. Na jego przystojnej twarzy pojawia się ból, a ja nie mam pewności, czy spowodowany jest on

128 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wspomnieniami z tamtej nocy, czy tym, że powiedziałam mu o swojej obecności na tej walce. Nie mówię nic, gdyż nie mam pojęcia, co miałabym powiedzieć. Wiem jedynie, że oglądanie go takiego zbolałego naprawdę mnie rani. Fizycznie. Podchodzę, chwytam obie jego dłonie w swoje i delikatnie ściskam, prosząc go, by spojrzał na mnie. Nie porusza się przez dłuższą chwilę. Jego głowa pozostaje opuszczona, jednak w końcu spogląda na mnie. To, co widzę, łamie mi serce. Ogromny ból w jego oczach i smutek widnieją wyryte na jego twarzy. - Wiesz – jego głos jest napięty, a ja mam ochotę sprawić, by mu się polepszyło. Sprawić, żeby czuł się lepiej. Sprawić, żeby zapomniał o wspomnieniach, które wywołują w nim ten ogromny ból. Czasami mogą być one nie do zniesienia, sama wiem o tym aż za dobrze. Przez te wszystkie lata nie miałam nikogo, kto pomógłby mi zapomnieć. Kiwam głową. Jego słowa nie były pytaniem, ale i tak odpowiedziałam. Patrzę, jak Nico na dłuższą chwilę zamyka swoje oczy, zanim spogląda z powrotem na mnie. Coś dociera do niego, nie jestem pewna co to, ale trochę tego bólu, który pojawił się chwile wcześniej, znika z jego twarzy. Nie pozbywa się całości, ale cierpienie jest teraz mniej widoczne.

129 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- I mimo to nadal tu jesteś – jego twarz jest śmiertelnie poważna i zdeterminowana. To taki dziwny, surrealistyczny moment. Jego wzrok zamknięty na moich oczach, płonący intensywnością i bólem, przez co wszystko wokół nas rozpływa się. W tej chwili nie istnieje nic, oprócz mnie i Nico. Tu i teraz całe otoczenie jest rozmyte, ponieważ to na nim skupiam całą swoją uwagę i to jedyna osoba, na której jestem skupiona. Nawet nie wiem, skąd przychodzi moja odpowiedź. Należę do osób, które zanim coś powiedzą, to najpierw dobrze to przemyślą. Ale utrzymuję jego wzrok, podczas gdy słowa wylewają się z moich ust, czas zatrzymuje się w wyniku moich prostych pięciu słów odpowiedzi, a kiedy zdanie się kończy, wszystko jest już zupełnie inne. - A gdzie indziej miałabym być? -

Moje słowa zostają

wypowiedziane cicho, ale natychmiast docierają do Nico. Przez ułamek sekundy widzę w jego oczach coś, czego nie mogę nazwać, ale kompletnie mnie to rozgrzewa. Jakbyś została owinięta w gruby koc, kiedy jest ci zimno – to coś przynosi mi taki sam komfort, ciepło i jedynym, co chcę zrobić, jest wślizgnięcie się pod spód i pozostanie w tej pozycji. Nico stoi w ciszy. Spoglądam na niego zaraz, kiedy sięga w dół i chwyta mnie w swoje wielkie ramiona. Tuli mnie mocno i ruszamy. Żadne z nas nie mówi ani słowa, po prostu wpatrujemy się w siebie nawzajem.

130 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Wchodzimy do czegoś, co musi być jego sypialnią, a on delikatnie układa mnie na środku swojego wielkiego łóżka. Ale nie dołącza do mnie od razu. Zamiast tego wstaje i obejmuje wzrokiem wszystko. Mnie, leżącą na środku jego łózka. Sądzę, że robi sobie mentalne zdjęcie, jakby chciał wypalić ten obraz w swoim umyśle i zapamiętać go na zawsze. To sprawia, że czuję się pożądana. To najsłodsza rzecz, jaką facet zrobił kiedykolwiek, a nawet nie użył żadnych słów. Długim, powolnym, gorącym spojrzeniem ogarnia całe moje ciało, a kiedy jego oczy w końcu lądują na moich oczach, już prawie nie mam siły czekać. Chcę go. Tak cholernie mocno. Chociaż to raczej potrzeba, niż pragnienie. Powinno przerażać mnie to, co czuję, ale tak nie jest. Między nami nie ma miejsca na strach. Podpieram się i oferuję mu swoją dłoń. Nico patrzy mi w oczy, na moją dłoń i z powrotem na mnie, zanim ją bierze. To ciche potwierdzenie tego, że moja potrzeba jest już wystarczająca i w końcu dostanę tego, czego pragnę. Powoli pokrywa moje ciało swoim, połowa jego wagi oparta jest o mnie, druga połowa podpierana przez łóżko. Ta część, którą mnie dotyka jest gruba i twarda, przez co życzę sobie, by jego ciało całkowicie opierało się o moje, żebym mogła czuć każdy centymetr jego skóry i wszystkie mięśnie przyciśnięte do mnie. Zamiast tego używa przestrzeni, jaka nas dzieli, by przesuwać swoją wielką dłonią po moim ciele. 131 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jego dłoń zaczyna od środka mego uda i boleśnie powoli przesuwa się wyżej. Nie przestaje patrzeć mi w oczy, podczas gdy jego dłoń mnie poznaje. Kiedy jego ręka dociera do krawędzi mojej piersi, kciukiem delikatnie pociera ją, przez co czuję, że nabrzmiewa. Z moich ust ucieka małe westchnienie, jest ciche, ale Nico dostrzega je i widzę, że zieleń jego oczu ciemnieje w odpowiedzi. Obserwuje mnie, widząc każdą moją reakcję na jego dotyk i mam wrażenie, że jest równie podniecony tą czynnością, co ja. Moje oczy zamykają się, gdy jego dłoń dociera do mojej twarzy. Delikatnie głaska mnie po policzku swoim zrogowaciałym kciukiem. To łagodny, lekki dotyk, ledwie muśnięcie, ale sprawia, że czuję się jak bogini, przez co muszę walczyć, by powstrzymać emocje przed zalaniem mnie. To instynktowna reakcja, ale i z góry przegrana bitwa. Nigdy wcześniej nie kapitulowałam. Aż do teraz. Otwieram oczy, gdy wzrok Nico przesuwa się na moje usta i wraca z powrotem. Jego głowa pochyla się w dół, przez co sądzę, że w końcu mnie pocałuje, ale zamiast tego chowa ją w mojej szyi i oddycha głęboko, wdychając mój zapach. Kiedy wypuszcza powietrze pozwala sobie na niski pomruk i przysięgam, że to sprawia, iż każdy włosek na moim ciele wyprostowuje się. To jakby od czubka mojej głowy do palców u moich stóp przeszedł mnie prąd elektryczny.

132 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico odrywa głowę od mojej szyi i jego oczy znów patrzą na mnie. Teraz jest tak blisko mnie, że nie mogę się powstrzymać przed podniesieniem dłoni i dotknięciem go. Mój palec wskazujący przybliża się powoli i przesuwa po tych pięknych, pełnych ustach w delikatnym dotyku, powoli, zapisując ich kształt w mojej pamięci. Jego wargi rozsuwają się i bierze głęboki oddech, zanim zamyka oczy. Widzę, że podejmuje ogromne wysiłki, by utrzymać nad sobą kontrolę, kiedy ponownie otwiera je kilka sekund później. Niesamowicie seksownym jest patrzenie na takiego silnego mężczyznę w stanie tak bliskim utraty kontroli. To sprawia, że muszę go pchnąć. Popchnąć na krawędź powściągliwości, gdzie jego kontrola zniknie i dziki samiec, który czai się w jego oczach, przejmie całkowitą kontrolę. Chcę zobaczyć, co się wydarzy, jeśli tak się stanie. Gdy kończę śledzenie konturu jego warg, wciskam palec do jego ust. Jest tam ciepło i wilgotnie, a on przyjmuje moje zaproszenie. Obserwuję, jak delikatnie ssie czubek mojego palca. Zagryzam dolną wargę, gdy jego ssanie się wzmaga. Mój wzrok odrywa się od jego ust, by spojrzeć mu w oczy i widzę, że on nadal mnie obserwuje. Obserwuje mnie, oglądającą jego. Widzę błysk w jego oku i dostrzegam, jak kącik jego ust unosi się w uśmieszku chwilę przed tym, jak wgryza się w mój palec. Mocno. Ból przeszywa mnie, mieszając się z potrzebą i chęcią, chociaż przez chwilę jestem oszołomiona jego działaniem.

133 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico uwalnia mój palec i myślę, że słyszę, jak mówi: - Jest w tym ogień – a zaraz potem jest już na mnie. Jego usta okrywają moje i stapiamy się ze sobą w desperackim pocałunku ze ślizgającymi się językami, ssaniem i gryzieniem. To jeden z takich pocałunków, które całkowicie pochłaniają mnie od momentu, w którym się rozpoczynają, a jednak nadal chcę więcej. Moje biodra bezmyślnie przepychają się w jego kierunku, przez co spotykają się z jego twardością. Długi, solidny, twardy jak skała członek. Moje ciało drży od uczucia podniecenia, przez co z moich ust ucieka kolejny

niski

jęk.

Nie

sądzę,

żebym

kiedykolwiek

wydawała

niekontrolowane jęki, ale teraz wylewają się one z miejsca, znajdującego się w głębi mnie. Nico próbuje odsunąć swoją głowę, ale ja swoimi ramionami przyciskam jego szyję mocniej i przytrzymuję go tam, gdzie aktualnie go potrzebuję. Udaje mu się uwolnić z mojego śmiertelnego uścisku i odsuwa swoją głowę. Już mam zamiar narzekać, gdy mówi. - Muszę spróbować cię całej. Sądzę, że naprawdę mam mini orgazm spowodowany samymi tymi słowami. Myśl o jego głowie pomiędzy moimi nogami wysyła nikczemny dreszcz w dół moich pleców, przez co wiercę się, gdy schodzi niżej i ląduje ze swoją głową między moimi udami.

134 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Zapominam o tym, że nadal oboje jesteśmy całkowicie ubrani, dopóki Nico nie unosi mojej spódnicy, a jego usta nie lądują na mnie, moja koronkowa bielizna nadal nas dzieli. Czuję ciepło ust, a jego przyspieszony oddech owiewający moją najbardziej wrażliwą skórę jest dla mnie męką. Potrzeba, by nic nas nie dzieliło jest naprawdę silna i już mam zamiar o to błagać, kiedy czuję, że opuszcza mnie ciepło jego ust. Nico delikatnie usuwa moją spódnicę i bieliznę, a ja przygotowuję się na eksplozję. Ale on się nie rusza. Po kilku sekundach spoglądam w dół na niego i widzę, że patrzy na mnie, czekając na moje spojrzenie, zanim się odzywa. Jego głos jest niski i zachrypnięty, wypełniony rażącym pragnieniem. - Chcę, żebyś patrzyła. W odpowiedzi na te słowa przez moje ciało przechodzi niekontrolowany spazm. Nie mogę wypowiedzieć słowa, ale w zamian nie odwracam wzroku. Nico powoli wysuwa język i liże mnie niespiesznie tuż przed moją łechtaczką. Zatrzymuje się, kiedy dociera do spuchniętego kłębka nerwów i jego język delikatnie się po nim przesuwa. Jęczę z powodu tego delikatnego dotyku, ale potrzeba mi więcej. Więcej tarcia, więc języka, więcej ssania. Po prostu więcej wszystkiego. Unoszę biodra do góry i drżę w potrzebie dłuższego doznania. Dostrzegam Nico, który ofiaruje mi wszystkowiedzący uśmiech. Dobrze wie, co mi robi. Cały wstyd, który czułam z powodu mojej potrzeby wylatuje przez okno, kiedy zdaję sobie sprawę, że drażni się ze mną, więc zaplątuje palce w jego 135 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

włosach, by przycisnąć jego twarz do mnie, rozpaczliwie poszukując tarcia, którego mi potrzeba. Usta Nico rozpraszają mnie. Rysuje kółka wokół mojej łechtaczki znowu i znowu, zanim mocno zasysa, wkładając moją wypukłość do swoich ust, atakując mnie swoim niesfornym językiem. Nie jestem przygotowana na orgazm – nie ma na niego żadnego ostrzeżenia. Jedynie silna, bijąca jak serce, niekończąca się fala pulsującego orgazmu, która gwałtownie przelewa się przeze mnie. Tak bardzo gwałtownie, że czuję łzy, wypływające z moich oczu wyłącznie z powodu czystego uczucia i euforii, która potrzebuje wyzwolenia z więzienia, znajdującego się w środku mojego ciała. Jestem tak wyczerpana od intensywności tego, co się właśnie stało, że praktycznie nie biorę udziału w kilku kolejnych minutach tych nieziemskich działań. Nico musi rozbierać nas oboje. Słyszę otwieranie foliowego opakowania, ale to jego słowa przywracają mnie do rzeczywistości. - To ostatnia szansa, by powiedzieć nie, Elle. Po tym wszystkim co powiedział i zrobił dla mnie, wciąż daje mi szansę na wyjście. Czuję ukłucie serca w mojej piersi, uwielbiając to, że dalej przedkłada moje potrzeby nad swoje własne. Ze względu na to pragnę go jeszcze mocniej.

136 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek pragnęła czegoś mocniej, niż ciebie w tej chwili – spoglądam w jego piękne, zielone oczy gdy to mówię, pozwalając mu zobaczyć to, że moja wrażliwość pozostanie zamknięta na długi czas. Na moje wyznanie odpowiada pocałunkiem. Chociaż nazywanie tego pocałunkiem nie wydaje się odpowiednie, to jest o wiele więcej. Ale nie ma nazwy dla dwojga ludzi będących tak mocno wplątanych w siebie nawzajem, że tracą rozum. Dla chcących kogoś tak mocno, że ich ciało drży w oczekiwaniu na więcej. O wiele więcej. Czuję jego spuchniętą główkę przy swojej dziurce. Nico przerywa nasz pocałunek. Już od chwili, gdy odsuwa głowę ode mnie, pragnę jego ust z powrotem na moich. Ale on chce, bym patrzyła jak wchodzi we mnie po raz pierwszy. To podniecające i erotyczne. Łapię się na chęci, by pokazać mu to samo, co on ujawnia mi, zamiast ukrywać swoje emocje. To nietypowe jak dla mnie. Czułam już jego twardość między nami, więc wiem, że jest duży, ale nigdy wcześniej nie odczuwałam go w pełni, więc nie wiedziałam dokładnie, jak jest wielki. Dopóki nie wchodzi we mnie. Robi to delikatnie, jakby wiedział, że nie może ofiarować mi go całego na raz, że mógłby rozerwać mnie na pół, gdyby wparował we mnie zbyt szybko. Przesuwa się powoli w środku i sztywnieje, pozwalając mojemu ciału pomieścić jego grubość. Jego biodra robią małe, delikatne kółka, by moje ciało mogło się rozciągnąć, zanim pokonuje resztę drogi do środka. 137 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Porusza się powoli i kiedy mam wrażenie, że wszedł już we mnie cały, to za chwilę przesuwa się o kolejny centymetr dalej. Kolejne centymetry tej cudownej twardości, która wypełnia mnie na całego. W czasie, gdy podstawa jego penisa uderza o moje ciało, zaczynam się martwić. Nie będę w stanie przyjąć już więcej. Ale on osiedla się w środku i zaczyna delikatnie poruszać biodrami, przesuwając swoim idealnym ciałem powoli w górę i w dół, za każdym razem ocierając się o moją łechtaczkę i wysyłając wstrząs wzdłuż mojego ciała. Nico patrzy mi w oczy, a ja czuję się pełna. Niewiarygodnie wypełniona. Ale nie tylko od tej grubości, powoli kołyszącej się we mnie – wypełnia mnie o wiele więcej. Emocje, ciepło, surowe, prymitywne uczucie. Coś, czego nie czułam od bardzo długiego czasu. Wypełnia mnie życie. Moje oczy zaczynają się zamykać, kiedy czuję następny orgazm wydostający się na powierzchnię. Pragnę pozwolić mu się zalać, poddać się jego intensywności. Ale Nico ma inne plany. Delikatnie całuje moje usta i szepcze do mnie. - Pragnę, byś na mnie patrzyła. Proszę – jego słowa są delikatne i miękkie, a ja nie jestem w stanie odmówić mu niczego. Mój orgazm przewraca się przeze mnie i muszę walczyć z pragnieniem zamknięcia oczu. Zamiast tego utrzymuję spojrzenie Nico i

138 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

daję mu to, czego chce, pozwalając mu poczuć mój orgazm w swoich oczach, gdy moje ciało napełnia jego wzrok niekontrolowanymi spazmami. Drżę, gdy nadchodzi. Ruch jego bioder przechodzi w końcu z delikatnego nacisku na dziki łomot. Czuję jego grubość, rosnącą w środku mnie, a potem wydaje z siebie ryk. Surowy, prymitywny ryk, który jest tak intensywnie zmysłowy, że detonuje w moim ciele kolejny nieoczekiwany orgazm, przez co razem przechodzimy

przez

nasze

wyzwolenia.

To

najbardziej

intymne

doświadczenie z całego mojego życia, a to przecież dopiero nasz pierwszy raz razem. *** Nie pamiętam zasypiania, ale budzę się przed Nico. Mogę stwierdzić, że jest już ranek przez światło starające się dostać przez okno. Moja głowa spoczywa na zgięciu w jego ramieniu, a jego uchwyt wokół mnie jest naprawdę silny, nawet jeśli śpi. Podziwiam tego pięknego mężczyznę trzymającego mnie, jego mięśnie wybrzuszają się, nawet gdy jest zrelaksowany. To szalone, jak idealne jest jego ciało, jakby zostało wyrzeźbione przez jakiegoś artystę. I te tatuaże. Cholera, tatuaże tylko dodają mu tego piękna sprawiając, że wygląda wyjątkowo.

139 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nigdy nie byłam z facetem z tatuażami. Podobali mi się, ale nigdy nie miałam żadnego w moim łóżku Mężczyźni z tatuażami mają tendencję do dominacji. Źli chłopcy. Ja zadaję się tylko z tymi łagodnymi. Przynajmniej tak było wcześniej. Mimo że naprawdę chcę obserwować jak śpi, to muszę iść do łazienki. Ostrożnie rozplątuję się z grubych ramion Nico, uważając by go nie obudzić. Spędzam kilka minut w łazience obmywając się i przeczesując palcami włosy. Patrzę w lustro i zdaję sobie sprawę, że wyglądam inaczej, ale nie mam pewności, co sprawia, że tak jest. Może to dlatego, że jestem zrelaksowana? Wracam z powrotem do łóżka i już myślę, że udało mi się wślizgnąć bez obudzenia go, kiedy jego wielkie ramię chwyta mnie i nagle leżę na plecach pod Nico. To trochę denerwujące, ten sposób, w jaki może mną rzucać, jakbym nic nie ważyła, ale jednocześnie uważam to za niewyobrażalnie seksowne. - Dzień dobry, piękna. Nico chowa głowę w mojej szyi, gdy to mówi. Jego słowa wibrują, oblewając ciepłem moją szyję, przez co całe moje ciało zachodzi gęsią skórką.

140 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nie mogę zobaczyć jego twarzy, ale słyszę w jego głosie, że się uśmiecha. Szczerzę się do niego w odpowiedzi, nawet jeśli on również nie może mnie zobaczyć. - Dzień dobry – unoszę swoją brodę, dając mu lepszy dostęp do szyi, a on zaczyna ją delikatnie ssać, przez co czuję podniecenie między nogami. On też jest twardy i to chyba nie tylko w wyniku porannej erekcji, z którą faceci często się budzą. Nico przesuwa swoje biodra i jego ciało całkowicie przykrywa moje, czuję, że jest doskonale ustawiony przy mojej dziurce. Ale zatrzymuje się i cofa swoją głowę, by spojrzeć na mnie. - Boli cię? I rzeczywiście jestem dość obolała. Ale źródłem bólu nie jest moje najwrażliwsze miejsce. Całe moje ciało jest trochę poobijane po wczorajszej nocy. Ale to dobre uczucie i pragnę tego więcej. Próbuję zminimalizować swój dyskomfort wiedząc, że ujawnienie tego może doprowadzić do tego, że się zatrzyma. - Nie do końca. Nico opuszcza głowę, a ja słyszę jego głęboki chichot. - Wiesz, jak na prawnika, jesteś gównianą kłamczuchą. - Mówisz, że prawnicy zazwyczaj dobrze kłamią?

141 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico unosi brew w rozbawieniu. - Dokładnie. - A skąd wiesz, że kłamię? Może nie jestem obolała. Może jesteś po prostu zbyt zarozumiały, myśląc że tak łatwo możesz sprawić mi ból. Obie brwi Nico strzelają w górę w odpowiedzi na mój komentarz. - Dobrze, początkowo zadałem ci bezpośrednie pytanie, a ty odpowiedziałaś, że nie do końca. Zapamiętałem sobie, że mówisz te słowa, kiedy twoja prawdziwa odpowiedź nie byłaby taka, jakiej bym chciał. Mrużę oczy i marszczę brwi, siląc się, aby wyglądać na wkurzoną. Ale to nie ma sensu. Ma absolutną rację, a ja nie mogę udawać, że nie ma. Pozwalam wypłynąć rozdrażnieniu, wypuszczając przesadne westchnienie i przewracam oczami. - No dobra, może jestem trochę obolała. Nico szczerzy się, patrząc zarozumiale. Nie jestem pewna czy to dlatego, że miał rację, czy może dzięki sprawieniu, że jestem obolała. Obstawiałabym obie opcje na raz. Ale wtedy coś na jego twarzy zmienia się, a ja obserwuję jak jego oczy ciemnieją, zanim zaczyna schodzić ze mnie. Sięgam po niego, gdy jego ciało jest na w pół odsunięte od mojego. - Gdzie idziesz?

142 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Jestem głodny. Chciałem zrobić jakieś śniadanie, skoro jesteś obolała. Zaczynam odpowiadać, gotowa na kłótnię z nim, kiedy zdaję sobie sprawę, co robi. On nie schodzi ze mnie całkowicie, po prostu schodzi w dół mojego ciała. Nico jest głodny, a ja nie mogę się doczekać tego, by być jego posiłkiem. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

143 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 21 Nico Elle wchodzi do kuchni ubrana wyłącznie w koszulę, którą miałem na sobie zeszłej nocy i zadowolony uśmiech. Czuję się jak pieprzony Tarzan, a to wystarcza, by serce zaczęło walić w mojej piersi, wiedząc że to ja jestem powodem jej satysfakcji. Znowu. Wygląda seksownie jak diabli, a ja wiem, że muszę znowu być w niej. Niedługo. Nie mogę przypomnieć sobie ostatniego razu, kiedy robiłem śniadanie kobiecie. Przez ostatnie trzynaście miesięcy traktowałem kobiety jak bezpańskie kociaki. Odrobinę je rozpieszczałem, ale jeśli karmiłem je i wiedziały one, gdzie mieszkam, to obawiałem się, że będą chciały wrócić. Ale z Elle jest inaczej. Naprawdę chcę, żeby została. Pragnę zrobić jej śniadanie i spędzić z nią cały dzień, być może nawet kilka godzin poza sypialnią. Jest cicho, a ja mam nadzieję, że nie zastanawiam się nad tym, jak uciec. Stara się ukraść kawałek przygotowanego przeze mnie bekonu, ale pacam ją szpatułką kuchenną. Hmm. Mam nadzieję, że zostanie, byśmy mogli zabawić się z tą szpatułką trochę bardziej. Podnoszę ją go góry, opierając o siebie, a jej nogi owijają się wokół mnie, przez co przypomina małe dziecko. Ona jest taka inteligentna, seksowna i słodka, a nawet nie ma o tym pojęcia.

144 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Masz jakieś plany na dzisiaj? – Wyruszam teraz w nieznane terytorium. Zazwyczaj jest na odwrót. To one chcą zostać, a ja nie mogę się doczekać, by się ich pozbyć. - Hm. Żadnych takich, na które tak naprawdę miałabym ochotę. Mam trochę roboty do nadrobienia, ale to może poczekać. Biorę kawałek jej bekonu i karmię ją nim. Nie próbuje chwycić go ręką. Zamiast tego siada na blacie i obgryza mięso po kawałku. Uśmiecha się do mnie, gdy bierze ostatni kawałek do ust, obierając sobie za cel mój palec. Ta kobieta nie obawia się mnie ani trochę, nawet wiedząc, co jestem w stanie zrobić. Unosi brew na mnie w wyzwaniu po tym, jak podgryza mój palec. - Co zwykle robisz w niedziele - Zazwyczaj idę na dół, nawet jeśli wmawiam sobie, że nie zamierzam pracować – biorę kolejny kawałek bekonu z talerza i oferuję jej gryz. Gdy przeżuwa, podciągam jej tyłek bliżej, na samą krawędź blatu, wiec musi oprzeć swój ciężar o mnie. Wysokość tej pozycji jest idealna. Decyduję się, że wezmę ją w kuchni w ten sposób, kiedy nie będzie już obolała. Udaję, że oferuję jej kolejny kawałek bekonu, a następnie obsuwam dłoń, wrzucając sobie mięso do swoich ust. Żartobliwie wydyma wargi i popycha mnie, ale ja nawet nie drgnę. - Preach i ja wieczorem zazwyczaj jemy obiad z Vinnym.

145 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Z Vinnym? - To miejscowy dzieciak, którego trenuję. Jego matka spierd… załamała się, przez co wstąpił na złą drogę do jeszcze gorszego miejsca. Ciągle ma problemy, bo wdaje się w bójki w szkole, więc pracuję nad tym, by dać mu coś, na czym mógłby się skupić. Jest dobrym dzieciakiem, ale nie mów mu, że tak powiedziałem. - Twój sekret jest u mnie bezpieczny. Nie pozwolę ujawnić się temu, że jesteś naprawdę fajnym facetem. Owijam ramiona wokół jej talii. - Lepiej nie, muszę dbać o swoją reputację, wiesz – składam pocałunek na jej ustach, zanim dokańczamy nasze śniadania. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

146 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 22 Elle - O mój Boże, to jest takie dobre. Co dodałeś do tych jajek? Nico śmieje się. - Nie mogę zdradzić swojego sekretu. Ale myślę, że jesteś łatwą publicznością przez to całe gówno, które kupujesz na wynos i jesz. Po śniadaniu dzielimy prysznic. Zatrzymujemy się w nim, dopóki nasza skóra nie marszczy się i woda zaczyna być zimna. Mogłabym spędzać godziny na śledzeniu wszystkich linii brzucha Nico. Jest jeszcze bardziej seksowny w pełnym świetle dnia. Jego szerokie kwadratowe ramiona prowadzą do jego wytatuowanych i pomarszczonych ramion. Jego płaskie mięśnie brzucha wydają się jakby wykute z kamienia i ma najbardziej smaczne V z bioder prowadzące w dół do imponującej męskości. Naprawdę dzieło sztuki. Nico mówi mi, że chce mnie gdzieś zabrać na cały dzień i zgadzam się, choć nie mówi mi gdzie idziemy. Po drodze na zewnątrz mijamy siłownię i jestem zaskoczona, jak zapełniona jest w niedzielę. Dużo wykrzyczanych pozdrowień, Nico macha, idąc. Słyszę gwizd lub dwa, kiedy idziemy do garażu i czuję, jak uścisk Nico zacieśnia się mocniej na moim biodrze.

147 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Otwiera drzwi SUVa dla mnie i pomaga mi wsiąść. - Przepraszam za to. Niedziela to dzień meczów i jest pełna testosteronu. Przychodzą aby ćwiczyć, a ich maniery wylatują przez okno. Uśmiecham się. - Jest w porządku. Nie przeszkadza mi to. Na studiach byłam kelnerką w miejscu, gdzie obsługiwałam prywatne wieczory kawalerskie w każdy weekend. Bardzo szybko nauczyłam się uśmiechać i ignorować to. - Tak, cóż, skopię parę tyłków, kiedy już wrócę. *** Zaparkowaliśmy na Navy Pier Park i Nico podszedł otworzyć mi drzwi. Pomógł mi wysiąść z SUVa, ale nie uwolnił mojej ręki. Szliśmy razem z palcami splecionymi ciasno przez parking, w kierunku diabelskiego młyna. Nigdy nie lubiłam publicznie okazywać uczuć, ale było mi z tym dobrze, dziwnie naturalnie, nie wymuszone albo ze skruchą. Jest tam ustawiony jarmark, tak jak przez większość letnich weekendów na molo, a sprzedawcy porozsiewani są po całym parku. Przez chwilę chodzimy dookoła i w końcu wydaje mi się, że Nico kieruje nas do naszego celu. Ale nie pytam. Nietypowe jest dla mnie pozwolenie się prowadzić i aby ktoś przejął inicjatywę. Podchodzimy do kilku porozstawianych stołów, zapełnionymi

148 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ciasteczkami Girl Scout i dziesiątek dziewcząt w mundurach harcerskich. Mała dziewczynka biegnie w naszym kierunku i przez chwilę wydaje mi się, że ucieka przed kimś. Jej twarz jest tak skupiona na tym, dokąd idzie. Nie mogę nic poradzić na to, że uśmiecham się, kiedy widzę jej uśmiech, jej całą twarz świecącą się jak choinka Bożonarodzeniowa z ranka, kiedy krzyczy: - Wujek Nico, przyszedłeś! Nico podnosi ją i zakręca nią w powietrzu, kiedy mała dziewczynka wpada na nas. - Tak karzełku, przyszedłem. Prosiłaś mnie, prawda? Stawia ją na ziemi, a ona łapie jego rękę i zaczyna ciągnąć go w kierunku stołu z ciasteczkami. Nico patrzy na mnie przepraszająco, łapie mnie za rękę i ciągnie mnie ze sobą. Jesteśmy ludzkim pociągiem prowadzonym przez coś, co wydaje się być sześcio lub siedmioletnią dziewczynką. - To jest mój wujek Nico i jest sławny! - Dziewczynka krzyczy do swoich przyjaciół. Banda dziewczynek otacza Nico i to jest pierwszy raz, kiedy widzę tak dużego faceta wyglądającego na trochę przestraszonego. Kobieta staje obok mnie i przedstawia się jako Katie, mama Sary. Przeprasza za swoją córkę i mówi mi, że wujek Nico jest bardzo popularny wśród swoich siostrzenic i siostrzeńców. Słucham jej rozmowy, ale nie 149 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

mogę oderwać oczu od Nico i tego, jak bawi się z dziećmi. Jest taką chodzącą sprzecznością, wszystko to, czym wydaje się być. Miękki, delikatny, słodki i zabawny, nie tak jak zły chłopak, wojownik, którego widziałam po raz pierwszy dalej niż rok temu na przypadkowej walce, w której nie miałam żadnego interesu. Jakby wyczuł, że go obserwuję, Nico patrzy na mnie i łapie mój wzrok. Uśmiecha się do mnie a ja odpowiadam uśmiechem. Kiedy wreszcie odrywam wzrok od człowieka, który przyciąga moją uwagę jak nikt inny, zdaję sobie sprawę, że Katie patrzy się na mnie i uśmiecha. - Co? - Przez chwilę myślę, że przeoczyłam coś podczas chwilowego upływu mojej świadomości. - O rany. Jesteś w tarapatach. Znam to jego spojrzenie. Jest to wyraz determinacji, a chłopcy od Hunterów nie zatrzymają się, dopóki nie dostaną tego, czego chcą. Śmieję się na jej komentarz, ale myśl, że mogę być ofiarą Nico Huntera sprawia, że mój żołądek lekko się wywraca. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

150 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 23 Nico - Jesteśmy gotowi. Za pięć tygodni od soboty zawalczysz z Kravitsem. Sam prezes dał mi słowo, że tylko to jedno zwycięstwo dzieli cię od tytułowej walki. Skopiesz tyłek Kravitsowi i mamy z powrotem pas – Preach zawsze wszystko ustala wiedząc, czego chcę po powrocie do walki. Kiwam głową i zaczynam skakać na skakance. - Chcę kilka nowych promocyjnych fotek na środę. Ich grosz, ich zdjęcia. Musisz jedynie pozwolić sfotografować się z laseczkami, które chcą zrobić sobie z tobą fotkę. Poruszam skakanką szybciej, robiąc dwa obroty przy każdym skoku. - Nie będzie żadnych dziewczyn. Preach patrzy na mnie tak, jakby wyrosły mi dwie głowy. - Co masz na myśli mówiąc, że nie będzie dziewczyn. Jesteś Nico pieprzony Łamacz Kobiecych Serc. Na twoich zdjęciach zawsze są panienki. Mogę usłyszeć linię przecinającą powietrze, każdy gwiżdżący obrót, gdy zwiększam prędkość. 151 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Nie. Nie tym razem. Preach mruży oczy, gdy próbuje rozczytać słowa, które wypisane są na moim czole. - To ma coś wspólnego z tą dziewczyną? Nie odpowiadam. To nie jego biznes. *** Preach gwałtownie wzmocnił trening na dzisiaj i prawdopodobnie jutro będę obolały jak diabli, ale teraz biegnę na czystej adrenalinie. Po tym jak wychodzi, robię dodatkowe pięć mil biegu, prawie cały czas biegnąc sprintem. Po prostu wydaję się nie męczyć. Czuję się tak od ostatnich kilku dni. Pozwalam gorącej wodzie opadać na

moje mięśnie, ustawiając

prysznic na tryb masażu. Moje mięśnie jeszcze nie bolą, ale wiem, że zaczną, kiedy już odpocznę. Jestem niespokojny i nie mogę się zrelaksować. Poddaję się mentalnej debacie, która dręczy mnie od wczoraj, dotyczącej nie spieszenia się w związku z Elle. Nie chcę jej wystraszyć, ale kurwa, pragnę tej kobiety. I to bardziej niż tylko w swoim łóżku. Wysyłam krótką wiadomość, zanim zmienię zdanie. Zachowuję się jak cipa. Nie mogę pozbyć się ciebie ze swojej głowy. Co robisz?

152 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jestem zaskoczony, kiedy szybko słyszę dzwonek telefonu, wskazujący na to, że przyszła wiadomość. Ja też. Zamów kolację. Na co masz ochotę? Załatwię to. Ciebie. Nie odpowiadam na wiadomość, ale dwadzieścia minut później stoję pod drzwiami Elle. Otwiera je i się uśmiecha. - Gdzie jest mój obiad? - Tutaj jestem. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

153 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 24 Elle Ledwo zamykam drzwi, kiedy znajduję siebie przyciśniętą do nich przez sześć stóp i trzy cale czystego człowieka. Jest całą siłą i mocą, i nie mam wątpliwości, że mnie pragnie. Bardzo. Prawie tak samo, jak ja pragnę jego w tym momencie. Czuję jego grubą erekcję, kiedy przyszpila mnie do drzwi swoimi biodrami. Jest twardy jak stal, a to sprawia, że staję się wściekła na to, iż między nami jest tyle ubrań. Sięgam w dół do jego rozporka i szarpię go jednym desperackim ruchem. Dźwięk rozbrzmiewa głośno między nami i Nico warczy, kiedy sięgam, żeby go uwolnić. Muszę go dotknąć. Teraz. Poczuć jego ciepłego grubego kutasa w moich dłoniach. Uwalniam go z bokserek i pociągam szybko od podstawy do czubka, ściskając mocno, kiedy moja dłoń wędruje w górę. Nico próbuje złapać moją spódnicę, a jego działania są tak samo zdesperowane jak moje. Ale zbijam go z tropu, kiedy łapię go za rękę i zatrzymuję. Sztywnieje. Wiem, że zatrzyma się, aby sprawdzić, czy wszystko ze mną w porządku, nawet w środku namiętności. Używam chwil, które przechodzą, w których daje mi spokój, żeby sprawdzić, czy nic mi nie jest, aby zjechać w dół po drzwiach, do których jestem przyciśnięta i upadam na kolana.

154 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Patrzę na niego spod przymrużonych powiek. - Mówiłeś że przyniesiesz mi obiad. Przesuwam szeroki czubek jego gładkiego fiuta po swoich ustach, zostaję nagrodzona jękiem i małym wybuchem przed wytryskowym na moim języku. Zasysam mocno grubą główkę i przejeżdżam pięścią w górę i w dół jego długości. Kolejny gardłowy jęk sprawia, że moja łechtaczka puchnie i odpycham od siebie wszystko poza pragnieniem ponownego usłyszenia tego dźwięku. Muszę to usłyszeć. Muszę wiedzieć, co dla niego robię. Że mogę doprowadzić go do tego samego miejsca, w które on wcześniej mnie zabrał. Miejsca, o którym nie byłam w stanie przestać myśleć przez całe dwa dni. Czuję, jak palce Nico wplątują się w moje włosy, aż się mocno zaciskają. Liżę go od podstawy do czubka, a następnie wolno powtarzam całą czynność. Czuję, jak jego oczy mnie obserwują. Mimo że nie widzę jego twarzy wiem, że jest całkowicie skupiona na mnie. Kiedy docieram do końcówki, a mój język wiruje wokół niej, dając mi dobry pokaz, pozwalam mu patrzeć, jak mój język wielbi jego grubość. Jedno

ostatnie

muśnięcie

i

wtedy

zasysam

go

głęboko,

niespodziewanie, biorąc go z zaskoczenia, kiedy połykam go do gardła tak daleko, że ciężko mi oddychać. Jego już gruby penis pęcznieje i muszę zacząć oddychać nosem, żeby kontynuować. Kilka krótkich podskoków i wsuwa się i wysuwa łatwiej. Moje mięśnie gardła relaksują się, otwierają 155 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

bardziej na niego, żeby sunął w dół mokrego gardła. Nico syczy, biorąc głęboki oddech i mocniej okręca moje włosy wokół swojej dłoni, że aż prawie boli, ale nie całkiem. Wtedy to się dzieje. Jego ciało napina się i zaczyna uwalniać, ręce owinięte wokół moich włosów ciągną je mocno, kiedy dociska moją głowę do drzwi i zaczyna wsuwać się i wysuwać z moich ust, pchając swojego kutasa w głąb mojego gardła. Warczy, kiedy pieprzy moje usta i dźwięk jego utraty kontroli nad sobą doprowadza mnie na skraj własnego orgazmu. Ręce Nico nagle uwalniają moją głowę z głośnym gardłowym jękiem i czuję, jak wysuwa się ze mnie. - Dochodzę, kochanie. - Jego głos jest napięty, a ja chcę skończyć to, co zaczęłam. Muszę skończyć. Więc wysuwam się do przodu, kiedy zaczyna się odsuwać i łapię go w usta, kiedy zaczyna tryskać długim, gorącym kremowym strumieniem nasienia. Przełykam i łapczywie zasysam główkę zdesperowana, by wydoić z niego ostatnią kroplę. Kiedy jest pusty, jego ciało robi się luźne i Nico stawia mnie na nogi, podnosi i tuli do siebie, po czym prowadzi mnie do mojego mieszkania. Delikatnie całuje mnie w czoło, kiedy podchodzi do kanapy i siada, nadal trzymając mnie mocno w ramionach. - To było niesamowite. - Całuje czubek mojej głowy i mówi. -

156 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Dziękuję. Przytulam się do jego piersi i patrzę na niego. - Nie sadzę, że jest to właściwa etykieta dziękować komuś po seksie oralnym. - Jestem nieśmiała w swojej odpowiedzi. - To nie dla etykiety, kochanie. Mówię to, bo czuję wdzięczność. Nie tylko za oral. *** Kilka godzin później leżymy w moim łóżku, wyczerpani. Nico okręca kosmyk moich włosów wokół swojego palca, kiedy rozmawiamy. Zawsze byłam typem osoby, która spała po seksie, woląc uniknąć przedłużania intymności, która przychodziła po tym, jak dwie osoby dzieliły się ze sobą ciałami. Ale z Nico jest inaczej, lubię spokojny czas, który spędzamy poznając siebie nawzajem niemal tak samo jak fizyczny czas. Oba sposoby uspokajają mnie, zostawiając uczucie przepełnionej. - Ustaliłem datę walki. Bezmyślnie śledzę piękne wzory utkane tuszem na jego klatce piersiowej, podążając po okrągłym projekcie swoim paznokciem. - To twoja pierwsza walka od... - mój głos załamuje się i nie wiem, jak dokończyć zdanie. - Tak. - Głos Nico jest niski i refleksyjny, ale nie brzmi, jakby był 157 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zdenerwowany moim bezmyślnym pytaniem. - Ile czasu minęło? - Zbyt dużo. - Zatrzymuje się. - Od 1 maja ubiegłego roku, czyli nieco ponad 13 miesięcy. Jego odpowiedź mówi mi, że zapisał tą datę w umyśle. Założę się, że potrafi wyrecytować liczbę dni, godzin i sekund, które minęły od tego zdarzenia. To zawsze tam jest, w głębi twojego umysłu, nawet jeśli o tym nie myślisz. Nigdy nie odchodzi. Powinnam wiedzieć. - Co sprawiło, że zdecydowałeś, że to już czas? Dłuższa chwila przerwy, kiedy Nico rozważa swoją odpowiedź. - Naprawdę nie wiem... Po prostu jestem gotowy, aby iść dalej. Jego ramię przyciąga mnie do niego bliżej i całuje czubek mojej głowy. Ten gest jest taki mały, a jednocześnie taki wielki. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

158 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 25 Elle - Dzień dobry, Regino. - Podaję przyjaciółce karmelową latte, kiedy wchodzę jeszcze później od swojego zwykłego spóźnienia. - Wygląda na to, że miałaś dobrą noc. - Regina unosi brwi z porozumiewawczym uśmieszkiem. Patrzę na siebie, zastanawiając się, czy coś jest nie na miejscu. Czy moja koszulka jest na odwrót? Jak mogła wiedzieć? - Żartujesz? Czy to takie oczywiste? - Cóż, zazwyczaj nie mówisz śpiewnie. - Mruga do mnie i obchodzi biurko, opierając się o swoją szafkę. - Nico przyszedł na noc. – Wzdycham, a moje myśli wracają do jego widoku w mojej kuchni, kiedy robił mi rano śniadanie, nie mając na sobie nic poza spodniami dresowymi, które wisiały nieprzyzwoicie nisko na jego pysznych biodrach. - Domyśliłam się przez ten właśnie wypieprzony uśmiech na twojej twarzy. - Myślałam, że mój śpiewny głos mnie wydał? - To i kwiaty, które przyszły piętnaście minut przed tym, jak tu

159 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

weszłaś. *** Mój dzień mijał w pośpiechu rozmów i pracy, której nie planowałam robić. Ale Leonardo miał wkrótce wrócić i chciałam, żeby jego pierwsze dni z powrotem były łatwe, więc zaniedbywałam swoje obowiązki, spędzając większość czasu na jego. Zadzwoniłam

do

Nico

w

godzinach

popołudniowych

i

podziękowałam mu za kwiaty. Uwielbiałam to, kiedy przysyłał mi dzikie kwiaty zamiast czegoś tak zwykłego jak róże. Są piękne, kolorowe i godne nadawcy. Regina i ja zostałyśmy do późna i zamówiłyśmy kolację w biurze. Jest prawie dziewiąta i nasza kolacja zrobiła się zimna, zanim w końcu usiadłyśmy w sali konferencyjnej, aby wziąć nasze pierwsze kęsy. - Czy on wie? - zazwyczaj bezpośredni i sarkastyczny głos Reginy jest łagodny i pełen obaw. Wie, co przypominanie przeszłości może ze mną zrobić, więc czeka na moją odpowiedz. - Nie. Regina patrzy na mnie zaniepokojona. - Nie sądzisz, że zrozumie... z tym co się mu stało? Tak. Naprawdę sądzę, że zrozumie z jakichś powodów. Ale nie

160 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jestem jeszcze gotowa, aby powiedzieć te słowa na głos. - Nie zaczynaj, Regino. To jest nowe i nie unikam tego, po prostu to jeszcze nie wyszło. - To nigdy nie wyjdzie, dopóki tego nie poruszysz. Ile lat spędziłaś z Williamem, a to nigdy nie wyszło? Wzdycham ciężko, wiem, że ma racje, ale nie jestem gotowa na to, żeby Nico spojrzał na mnie inaczej. Albo co gorsza, spojrzał na mnie z politowaniem. Sposób, w jaki na mnie patrzył sprawiał, że moje serce przyśpieszało, coś z czego dopiero nauczyłam się cieszyć. Zbyt wiele lat mojego życia minęło, kiedy dryfowałam, starając się ominąć wszystkie emocje. Po raz pierwszy od dłuższego czasu chcę czuć. Poczuć wzloty i upadki, i wszystko co pomiędzy. - Po prostu nie jestem jeszcze gotowa. Regina wie przez co przeszłam, więc nie popycha mnie. Ale wiem, że to nie ostatni raz, kiedy to od niej usłyszę. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

161 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 26 Nico - Laska z poprzedniej nocy ma czym oddychać, co Łamaczu Serc? – Frank Lawson jest kompletnym dupkiem. Zresztą zawsze był. Nawet nie dostrzegłem, że był w siłowni tej nocy, kiedy Elle i ja przez nią przechodziliśmy. - Ona nie jest jakąś laską i trzymaj swoje oczy z dala od niej, kiedy tu jest, albo będziesz musiał znaleźć sobie nowe miejsce do trenowania – cała sala milknie. – Po tym jak skopię ci dupsko. Frank unosi ręce w przesadnym geście kapitulacji, a ja słyszę, jak kilku facetów cicho śmieje się gdzieś w tle. - Hej Frank, Nico potrzebuje partnera do sparingów, co powiesz na to? – wtrąca się Preach. Kochany Preach zawsze dba o mnie. Daje mi pretekst, by skopać dupsko tego śmiecia i nazwać to treningiem. Moje spojrzenie jest lodowate, gdy Frank spogląda na mnie. Wie, że jestem wkurzony. Ale w całym pomieszczeniu nadal jest cicho i teraz będzie cipą, jeśli odpowie, że nie. - Umm… dobra. Preach mruga do mnie, a ja już kończę swoją rozgrzewkę. W zły 162 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

dzień mogę rozwalić Franka z jedną ręka zawiązaną za plecami. Dzisiaj nie będę potrzebował żadnej. *** Kilka godzin później Preach i ja zamykamy się i robię nam obojgu koktajle białkowe. Ja muszę uzupełnić kalorie, a Preach pracuje na samym małym jelicie. - Włóż do mojego dodatkową porcję masła orzechowego. Walę Preacha po brzuchu. - Nie potrzebujesz żadnej dodatkowej porcji słodyczy, staruszku. - Lepiej módl się, żebyś wyglądał tak samo dobrze jak ja, kiedy będziesz w moim wieku – gdy to mówi, wciąga brzuch i odrzuca do tyłu ramiona. - Będę się o to martwić za siedemdziesiąt, osiemdziesiąt lat, kiedy będę prawie w twoim wieku – odpowiadam Preachowi z sarkazmem. Tacy właśnie jesteśmy. Ochrzaniamy się, walczymy, kłócimy i wkurzamy się na siebie nawzajem. Ale ten stary drań jest dla mnie jak ojciec. - Tak, cóż, z taką ilością jedzenia, które w sobie przyjmujesz sądzę, że możesz nie dotrwać do mojego sędziwego wieku. Twoja nowa kobieta dobrze gotuje? Śmieję się.

163 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Ach, raczej nie. Jednego ranka przygotowałem jej jajka, a ona myślała, że zrobiłem je takie dobre za pomocą magii. A jedyne, co sam tam umieściłem to sól i pieprz. - No cóż, to dobra rzecz, że wygląda tak, jakby nie umiała gotować – prowokuje mnie Preach. - Uważaj staruszku, albo tobie też będę musiał skopać dupsko. – Wręczam mu koktajl z podwójną porcją orzechowego masła. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

164 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 27 Elle W piątkową noc Regina i ja idziemy na drinka po pracy. Nasze stałe miejsce jest zapakowane podczas happy hour, ale w końcu udaje nam się znaleźć dwa miejsca przy barze. Biorę dwa kieliszki wina, ale Regina wypiła już co najmniej dwa razy tyle. Nico spotyka się ze mną przy barze o ósmej i zabiera mnie na kolację, a ja nie chcę być nietrzeźwa. Wszystko ponad dwa drinki przez dwie lub trzy godziny to dla mnie za dużo. Moje plecy są odwrócone do zatłoczonego baru i jestem zaskoczona, kiedy słyszę znajomy głos, którego nie spodziewałam się usłyszeć. William. To nie tak, że nie chciałam się z nim zobaczyć, ale to miejsce nie jest na jego liście stale odwiedzanych restauracji. Jestem prawie pewna, że Zagat nigdy nie postawił tutaj stopy. - Hej, Elle - William wita mnie w ten sam sposób, w jaki robi to normalnie w publicznym miejscu. Całuje mnie w policzek i lekko muska ręką moje biodro. - Hej, Regina. - Posyła jej uśmiech, ale bez całusa w policzek. William przedstawia mi mężczyznę, z którym przyszedł jako jednego z nowych współpracowników w swojej firmie. Jest troszkę starszy niż powinien być asystent, ale wygląda miło. Jestem zaskoczona brakiem niezręczności w naszej rozmowie. Co dziwne, wydaje się jakby nic się nie

165 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zmieniło. Po kilku minutach, przechodzimy do łatwej rozmowy o jednej z naszych spraw, o której dyskutowaliśmy przez ostatni rok, a Regina i ten nowy chłopak wydają się znaleźć coś, co oboje uważają za histeryzowanie. Nie mam pojęcia, jak długo rozmawialiśmy, ale było miło i zaczęłam myśleć, że może William i ja naprawdę możemy być przyjaciółmi. Może to było coś, czym zawsze byliśmy. Tracę poczucie czasu i pozwalam sobie cieszyć się tym, że nasza rozmowa jest tak normalna. William stoi plecami do Nico, kiedy ten zbliża się do baru, ale łapię go na chwilę przed tym, jak wchodzi przez drzwi. Moje ciało od razu na niego reaguje, mój puls przyśpiesza, a mój oddech robi się krótszy i szybszy. Moje oczy śledzą każdy jego krok, a nasze spojrzenia krzyżują się, kiedy mnie zauważa. Zatłoczone pomieszczenie znika, kiedy idzie do mnie, a ja przesuwam się na swoim siedzeniu, czując mrowienie na całym ciele przez intensywność jego spojrzenia. Boże, ten człowiek sprawia, że czuję się taka żywa. Jest kilka kroków dalej, kiedy jego wzrok w końcu odrywa się ode mnie i łapie twarz człowieka, z którym rozmawiam. Coś w jego twarzy się zmienia, jego oczy stają się ciemniejsze, bardziej dzikie, kiedy odwraca się do mnie sekundę czy dwie później. William zauważa moje roztargnienie i podąża za moim wzrokiem odwracając się, kiedy Nico do nas dociera. Bez wysiłku, William zmienia się z przyjaciela w biznesmena i wita Nico w sposób, w jaki widziałam, jak gawędzi z setką klientów wcześniej.

166 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico kiwa krótko głową i słyszę, jak mówi: - William - ale nie odwraca się, aby go pozdrowić, a jego oczy nadal nie uwalniają moich. Niezręczność, której brakowało z Williamem nagle ciąży w powietrzu. Twarz Nico nic nie wyraża, ale mogę poczuć jego napięcie emanujące z ciała. Jego oczy mrużą się jeszcze bardziej, kiedy mnie obserwuje, szukając odpowiedzi na jakieś niezadane pytania. Siedzę sztywno, kiedy Nico wyciąga swoją rękę w moją stronę, jego wielka dłoń delikatnie owija się wokół mojej szyi i przyciąga mnie do siebie, kiedy jego głowa pochyla się, aby spotkać z moją. Jego usta przykrywają moje i zostawia szybki, suchy pocałunek na moich ustach. Jego głowa cofa się lekko, kiwa i mówi, zanim mnie uwalnia: - Kochanie. Spojrzenie w jego oczach jest czymś, do czego nie jestem przyzwyczajona, ale nie ma wątpliwości, że tam jest. Zazdrość, zaborczość. Po prostu oznacza swoje terytorium jednym małym ruchem. Cień uśmiechu, który widzę na jego ustach mówi mi, że dokładnie wie, co robi. Niezależna kobieta we mnie mówi, że powinnam być wkurzona tą całą akcją zaznaczania terytorium, ale moje ciało nie chce słuchać. Zamiast tego jestem pobudzona, uważając jego zaborczy gest za niezwykle seksowny i podniecający. Regina wyrywa mnie z oszołomienia słowami i zauważam, że trójka 167 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

osób, z którymi jestem patrzy na mnie. Zapomniałam, że ktoś tu jeszcze był. - Czy ja też dostanę takie powitanie? - Jej sarkastyczny komentarz wydaje się przerywać niezręczną ciszę, a Nico odpowiada słodko, dając jej buziaka w policzek i posyłając do niej jeden ze swoich seksownych uśmiechów. - Hej, Regino. - Chichocze jak uczennica na jego dotyk. Moja przyjaciółka ma zdecydowanie nowy obiekt westchnień. William wygląda na zdezorientowanego, prawie w szoku przez minutę. Jego reakcja zaskakuje mnie, nie to, jak reaguje, ale to, że pozwala mi zobaczyć to na swojej twarzy. Widziałam jego przekręty w negocjacjach i ukrycie zaskoczenia po zeznaniach świadków, nigdy nawet bez najmniejszej nuty wyjawienia tego. Jest mistrzem w utrzymywaniu pokerowej twarzy, ale myślę, że pocałunek Nico musiał go ostro zbyć z tropu. Nico wyciąga do mnie rękę. - Gotowa? Uśmiecham się niepewnie do Williama i żegnam się ze wszystkimi przed spleceniem palców z Nico i wyjściem. *** Restauracja znajduje się w tylnej części baru i jest bardziej cicha i 168 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

bardziej kameralna. Nico odsuwa moje krzesło zanim siada, a kelnerka przyjmuje nasze zamówienie na napoje, kiedy tylko oboje już siedzimy. W końcu jesteśmy sami i Nico patrzy na mnie pytająco. Wydaje się oczekiwać, że coś powiem, ale nie robię tego. Czekam, chcąc wiedzieć, co ma na myśli. - Picie z Williamem? - Jego głos jest niski i brzmi na złego. Mogę powiedzieć, że robi wszystko, żeby zachować kontrolę. - Nie było to planowane, jeśli o to pytasz. - Podnoszę brew w pytaniu. Ale wiem dokładnie o co mu chodzi. Nico bada mnie przez chwilę i wtedy kiwa, przyjmując moją odpowiedź. Kolacja jest dobra, chociaż myślę, że kuchnia Nico jest lepsza. Przechodzimy przez jakiekolwiek problemy, które miał z Williamem i Nico sprawia, że śmieję się przez większość kolacji, opowiadając mi więcej opowieści o dorastaniu ze swoimi trzema braćmi. Jego wspomnienia z dzieciństwa są piękne, pełne uśmiechu, walk i kolejki górskiej emocji, które zawsze kończyły się na miłości. Są tak różne od wspomnień, które ja przez swoje pół życia starałam się utrzymać w ryzach. Rozległy trawnik, który prowadził do naszej rezydencji wyglądał pięknie, jak coś z bajki. Jednak w środku było wszystko poza tym, zamiast tego wypełnione złością i przemocą. To powinno być dla nas łatwe. Byliśmy rodziną. Dwóch rodziców i żadnych problemów finansowych, 169 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

którym codziennie trzeba stawić czoła. A jednak samotna matka Nico, która walczyła wychowując czwórkę synów, zdawała się być w stanie dać im wiele więcej. Nigdy nie zrozumiem, dlaczego żyliśmy tak jak żyliśmy. Kelnerka podeszła z naszym rachunkiem i spojrzała nieśmiało na Nico. - Umm.. czy mogę przeszkodzić i poprosić o twój autograf? Jestem wielką fanką. - Nerwowo kołysała się tam i z powrotem, kiedy mówiła swoim słodkim, niemal zalotnym tonem. Tak naprawdę nie zauważyłam jej wcześniej. Jest ładną dziewczyną, coś w niej przypomina dziewczynę z sąsiedztwa. Nico uśmiecha się do niej i mówi, że chętnie da jej autograf, i przez chwilę ta dwójka mówi o nadchodzącej walce. Jej nieśmiałość łatwo znika, kiedy rozmawiają i patrzę, jak zmienia się z nieśmiałej dziewczyny we flirtującą kobietę w niecałe trzy minuty. Ta zmiana jest niezwykła. Ale Nico to z niej wyciągnął. Poświęca jej całą swoją uwagę kiedy mówi, po prostu nieśmiało flirtuje, a on nawet nie próbuje. Cokolwiek w sobie ma, emanuje z niego w sposób naturalny. Do czasu, kiedy kończą słodycz, którą czułam, kiedy kelnerka o sarnich oczach zapytała go po prostu autograf zmienia się w coś innego. Jestem niemal pewna, że tym czymś innym jest zazdrość, ale jest to dla mnie nowość. Nico odwraca się do mnie. 170 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Gotowa? - Wstaje i wyciąga do mnie rękę. - Jasne, jeśli skończyłeś. - Moja odpowiedź wychodzi bardziej sarkastycznie niż zamierzałam, ale jednak podaję mu rękę. Brwi Nico unoszą się w zdziwieniu na mój ton i patrzy na mnie najpierw z zamieszaniem, a potem szybko zmienia się to w rozbawienie. Przyciąga mnie do siebie i przygniata moje usta swoimi. Nie obchodzi go, że stoi w środku zatłoczonej restauracji i robi to tak, że mnie też. *** Nie zapraszaliśmy się już więcej do siebie pod koniec nocy, po prostu szliśmy. Spędziłam lata na randkach z Willem i nigdy nie przeszliśmy od etapu zapraszania siebie, kiedy Nico i ja zrobiliśmy to już w ciągu kilku tygodni. Nie wiem, kiedy się to zmieniło, ale myślę, że porzuciliśmy randkowanie i przeszliśmy do związku. To się po prostu stało. Coś prześlizgnęło się przeze mnie i było za późno, zanim się zorientowałam. Nie żebym to zatrzymała mimo wszystko. Ale uważam to za

intrygujące,

kiedy

patrzę

wstecz

na

momenty,

na

których

zatrzymywałam się z innymi. Ten mężczyzna robi mi coś, co jest inne. To jak oddychanie. Nie myślę o tym, moje ciało i mózg po prostu pracują razem z własnej woli, aby dbać o moją potrzebę powietrza. Nico stał się potrzebą. Przyjechaliśmy do mojego mieszkania i Nico usiadł na dwuosobowej małej sofie naprzeciw dużej kanapy. Wyglądała ona bardziej jak duże 171 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

krzesło, kiedy jego wielkie ciało zajęło tak dużo miejsca. Zdjęłam obcasy i podeszłam w kierunku kanapy. - Chodź tutaj. - Jego głos jest szorstki i wysyła chłód w dół mojego kręgosłupa. Wyciąga rękę i przyciąga mnie na dół do niego tak, że siedzę przodem na jego muskularnych udach. Skręcam się trochę, aby znaleźć wygodną pozycję, ale czuję jego grube wybrzuszenie pode mną i nie mam gdzie się schować z nogami tak szeroko rozłożonymi przed nim. Wygląda na rozbawionego obserwując mnie, więc zastygam w miejscu, mimo że jest wciśnięty w moje najbardziej intymne miejsca. Niemal natychmiast czuję ból. - Masz w sobie skłonności do zazdrości. - Jego oczy rozjaśniają się, kiedy odpycha włosy z mojej twarzy opuszkami palców. Pochyla się lekko i całuje mnie delikatnie w usta zanim mówi, z ustami wciąż blisko moich tak, że mogę poczuć wibracje jego słów. - Lubię to. - A ty, co to była za mała rzecz którą zrobiłeś Williamowi? - Moje słowa wychodzą zziajane przez jego słodki pocałunek, a jego ciało napina się pode mną na wspomnienie Williama. Nico odchyla twarz, żeby na mnie spojrzeć i mocno ściska moje biodra. - Mówiłem ci, że się nie dzielę tobą. - Jego głos jest poważny i szorstki.

172 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nie wiem jak na to odpowiedzieć, więc jestem szczera. - William i ja jesteśmy przyjaciółmi ze szkoły prawniczej. Jest dobrym przyjacielem. Nico patrzy na mnie, czekając na więcej. - W pewnym sensie, wiesz, dodaliśmy to do naszej przyjaźni kilka lat temu. - Rumienię się, zagryzając nieświadomie dolną wargę. Szczęka Nico zaciska się, a jego zielone oczy ciemnieją, zmieniając się w pochmurno szare. - A teraz? - Teraz znowu jesteśmy przyjaciółmi. Tak myślę. Nie widziałam go od czasu, kiedy powiedziałam mu, że nie chcę się więcej z nim widywać w ten sposób. Dzisiaj był pierwszy raz, kiedy widziałam go od momentu, jak ty i ja zaczęliśmy się spotykać. Nico kiwa głową. Jego twarz mówi mi, że rozumie, iż nie był moim pierwszym, ale ciężko jest mu to słyszeć. Ciężko zaakceptować mu wizję mnie z innym mężczyzną. Chcę, żeby zapomniał o Williamie, wyrzucił wszystkie myśli o naszej przeszłości z umysłu i skupił się na mnie. Nas. Teraz. Pochylam się do przodu, przyciskając swoje ciało do jego. Nie mogłam nic poradzić na to, że wydałam słaby jęk, kiedy poczułam jego twardość pod sobą. 173 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Jesteś teraz moja. - Jęczał, kiedy przyciskałam się do niego, a zarys jego pchnięć w górę odbił się na naszych ubraniach. - Czy to znaczy, że mogę zrobić z tobą cokolwiek zechcę? - Flirtuję sugestywnym tonem i podnoszę jedną brew w pytaniu. - Tylko, jeśli oznacza to, że będę schowany w tobie w ciągu następnych kilku minut. Jego słowa zaostrzają moje podniecenie i nie mogę dostać się do jego gołej skóry wystarczająco szybko. Zaczynam rozpinać jego koszulę, moje palce w szaleństwie chcą otworzyć nagrodę pod spodem. Rozpinam dwa guziki, kiedy Nico sięga za siebie, łapie tył koszulki i ściąga ją przez głowę jednym szybkim szarpnięciem. Łapię oczami jego nagą pierś, zarysowaną i wybałuszoną. Obfity tusz na jego ramionach wygląda jak dzieło sztuki na najpiękniejszym płótnie, które kiedykolwiek widziałam na oczy. Szczęśliwy tusz. Śledzę linię na jego piersiach, szczeliny oddzielające jeden mięsień od drugiego, co pozwala mi skubać lekko jego piękną opaloną skórę. Jego pierś unosi się do góry i opada w dół, kiedy patrzy jak go dotykam. Robię kółko wokół jego napiętego sutka i powoli podążam na dół, przejeżdżając językiem, zanim delikatnie go przygryzam. Nico jęczy i mocniej przyciska ręce do moich bioder, a jego głowa opada do tyłu, kiedy bierze głęboki oddech, starając się utrzymać kontrolę.

174 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jego szyja jest obnażona, więc pochylam się i całuję go delikatnie w nią, a następnie sunę w górę i gryzę lekko. Na przemian całuję delikatnie i ostro, kiedy podążam w górę jego szyi. Kiedy docieram do ucha, zatrzymuję się i szepczę, pozwalając aby gorący oddech moich słów unosił się, kiedy mówię: - Jestem na pigułkach i jestem czysta, jeśli.. Nico nie daje mi nawet szansy skończyć zdania. Moja koszula podnosi się do góry i przez moja głowę, zanim zdaję sobie w ogóle z tego sprawę. Surowa potrzeba przepływa przeze mnie w reakcji na jego ruchy, a moje ciało drży, kiedy ordynarnie ściąga miseczkę mojego biustonosza i bierze mój sutek w swoje usta. Skomlę, kiedy gryzie i ssie mocno, kiedy jego ręce unoszą mnie, aby zdjąć spódnicę. Całuje zachłannie moje usta, a ja ocieram się o niego, moja obrzęknięta łechtaczka jest zdesperowana dotyku. Gardłowy jęk ucieka mi, kiedy czuję, jaki jest twardy i zaczynam jeździć po nim w górę i w dół przez to, co zostało z naszych ubrań. Jednym silnym ramieniem Nico unosi moją pupę a jego druga ręka rozpina jego spodnie, uwalniając się. - Chciałem wejść w ciebie tak bardzo, żeby bolało. Poczuć zaciskającą się małą cipkę jeżdżąca w górę i w dół mojego nagiego kutasa. Potrzebuję tego. Teraz. O naszej desperacji świadczy to, że nie zdjęliśmy nawet moich majtek albo spodni Nico. Po prostu zepchnął je na bok, żeby zrobić 175 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wystarczająco dużo miejsca dla naszego połączenia, zanim uniósł mnie wysoko i ustawił swój czubek na moim otworze. Myślę, że właśnie ma mnie pociągnąć na dół, nadziewając mnie na niego i nie mogę się doczekać. Ale potem zatrzymuje się... trzęsie się. - Cholera. Nie chcę cię skrzywdzić. Wezmę cię wolno, tak jak potrzebujesz. Potrzebuję go. Nie obchodzi mnie, jeśli to będzie bolało, jeśli moje ciało nie jest wystarczająco gotowe na wzięcie jego całego na raz. Muszę mieć go w sobie. Wypełniającego mnie. Całą mnie. Teraz. Zaskakuję go, kiedy wymuszam całym swoim ciężarem zejście w dół i wzięcie go w jednym boleśnie długim błogim pchnięciu. Nico zamyka na chwilę oczy i jęczy głośno. Przylegam do niego i daję swojemu ciału zaledwie kilka sekund, żeby dostosowało się do jego długości. Nico bierze płatek mojego ucha w zęby i przygryza go, wysyłając wybuch bólu rozkoszy aż do czubków moich palców. - Ujeżdżaj mnie. Jesteś taka ciasna i mokra. Mam zamiar wypełnić tą seksowną małą cipkę i sprawić że będzie moja. Chcę na tobie swój zapach. W tobie. Tak, żeby cały cholerny świat wiedział, że jesteś moja. Oddycham ciężko na jego brudne słowa. Podniecają mnie. Są dla mnie paliwem. Czuję mój orgazm na krawędzi, a jeszcze nawet się nie poruszyłam. Wtedy zaczynam go ujeżdżać. Szybko. Mocno. Mokro. Oboje jesteśmy zlani potem, a nasze ciała suną w górę i w dół, kiedy się podnoszę 176 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

i opadam, ciągle i ciągle. Nico kręci swoimi biodrami, aby spotkać się z moimi opadającymi ruchami, przez co oboje eksplodujemy razem. Czuję, jak jego ciało twardnieje, kiedy uwalnia się we mnie i pcha głębiej i mocniej w każdej gorącej serii. To tak, jakby chciał całego siebie we mnie tak głęboko, żeby nigdy nie mógł uciec. Wiem, jak on się czuje, ponieważ ja czuję dokładnie to samo. Minuty później, moje ciało bez życia zwisa z jego kolan ale nadal jest we mnie. Nadal twardy, nawet po takim potężnym orgaźmie. Odpycha moje zwilżone włosy i całuje mnie słodko w czoło, przytulając mnie przez chwilę mocno do swojej klatki piersiowej. Wstaje, tuląc mnie do siebie w ramionach i niesie mnie do mojej sypialni, delikatnie kładąc na łóżku. Zdejmuje spodnie i wczołguje się do łóżka, a jego nagie ciało dopasowuje się do mojego, jego ramiona oplatają mnie ciasno. Kiedy zapadam w sen, słyszę jak mówi cicho jedno słowo. - Dziękuję. Żadne z nas się nie porusza, kiedy budzę się następnego ranka. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

177 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 28 Nico - Musi być miło, mieć własną prawniczkę na życzenie – Preach pochyla podbródek w kierunku recepcji, gdzie Sal kieruje Elle w moją stronę. Ona uśmiecha się do mnie, a ja odpowiadam jej uśmiechem. Mam jeszcze trzydzieści minut do skończenia porannego treningu, ale widok Elle daje mi przypływ adrenaliny i nagle nie czuję się, jakbym był siedemdziesięcioletnim starcem. To już ponad miesiąc, a ja wciąż czuję się w stosunku do niej tak, jak tego dnia, w którym ją spotkałem. Nie ma pojęcia, jak bardzo jest seksowna. Jej ciało jest gorące jak piekło, kiedy jest naga pode mną, ale totalnie rozpierdala system z całym tym swoim spojrzeniem bibliotekarki, gdy ubrana jest w te małe, dopasowane stroje do pracy. - Hej, Preach. - Cześć Elle. Twój chłopak skończy za kilka minut. Spogląda na mnie, kiedy kładę się na ławeczce i podnoszę sztangę, i obserwuję jak łapie spojrzeniem mój nagi tors, który ugina się, by przenieść moją wagę w górę i w dół. Kurwa, sposób w jaki patrzy na mnie, jakby chciała mnie zjeść, czasami po prostu mnie zabija. - Cóż, on troszeczkę podoba mi się w tej pozycji. Może mógłbyś dać

178 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

mu dzisiaj trochę ekstra treningu ode mnie? – dokucza, mówiąc do Preacha, a on się śmieje. - Słyszałeś Nico, ta kobieta sądzi, że nie pracowałeś dzisiaj wystarczająco ciężko. Kończę ostatnie podniesienie i zeskakuję z ławeczki. Przepociłem już dzisiejszego ranka dwie koszulki, a jednak znów jestem spocony. Kapie ze mnie, od kiedy odrzuciłem drugą koszulkę gdzieś godzinę temu. Zakładając na twarz figlarny uśmiech, robię kilka pewnych kroków pomiędzy Elle a mną i unoszę ją, ocierając całym moim spoconym ciałem o jej śliczny, czysty strój. - Więc to tak, sądzisz, że się obijam, co? Drze się na mnie, żebym ją opuścił, ale słyszę uśmiech w jej głosie, kiedy wali mnie po plecach w proteście mojego spoconego ciała, przebiegającego przez jej strój. Delikatnie stawiam ją na jej nogi i daję całusa w usta. Udaje wkurzoną, ale tak nie jest i oboje o tym wiemy. Ale i tak gramy w tą grę. - Pokonuję całą drogę tutaj, by odebrać te kontrakty, a ty tak mi za to dziękujesz – wskazuje na mokre znaki, które zostawiłem na jej stroju. – Następnym razem będziesz musiał wysłać posłańca, żeby je do mnie dostarczył. Preach odchodzi ze śmiechem. 179 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Chodź, wezmę szybki prysznic na górze, a ty będziesz mogła wziąć udział w tej części, której nie rozumiem. Pozwolę ci obserwować mnie pod prysznicem – puszczam do niej oczko, chwytam jej dłoń i ciągnę w kierunku windy, nie czekając na jej odpowiedź. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

180 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 29 Elle Nico wychodzi spod prysznica w ręczniku, a ja już siedzę przy stole prawie gotowa z umową, którą chciał, abym sprawdziła. Podchodzi do mnie i odsuwa moje włosy z jednej strony szyi, pochylając się, aby dotknąć mnie nosem. Pociera nim wzdłuż mojej szyi i oddycha głęboko. - Tak dobrze pachniesz. - Kiedyś tak. Śmieje się i okrąża stół, siadając po jego drugiej stronie, naprzeciwko mnie. - Jeszcze nie skończyłam czytać, ale nie wiem, która część ci się nie podoba. Nie widzę w niej na razie nic niezwykłego. - To dlatego, że nie czytałaś moich innych. - Nico opiera łokcie na stole i zaciska dłonie. To normalna codzienna postawa, ale nie ma nic wspólnego z normalnością, kiedy Nico Hunter to robi. Jego zwyczajne mięśnie bicepsa są ogromne, tym bardziej po porannym treningu. Wszystko w nim jest tak czysto, smacznie męskie. Jego kwadratowa szczęka, jego zielone oczy, które stają się szare z pragnienia, kiedy jest blisko mnie, kiedy patrzy na mnie jakby był myśliwym, a ja jego ofiarą. Jest niesamowicie rozpraszający. Tym bardziej że siedzi tylko w ręczniku.

181 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Szczęśliwy ręcznik. Podnoszę z powrotem na niego oczy, a on obserwuje mnie z seksownym pół uśmiechem, który sprawia, że topnieję i wiem, że zostałam przyłapana na patrzeniu na niego. - Znalazłaś coś, co ci się podoba, kochanie? - Jego głos jest chrapliwy i seksowny jak diabli. - Co? Nie! To jest absolutnie profesjonalna wizyta. Muszę wrócić do biura. William przyjdzie o trzeciej po dowody w sprawie, gdzie jesteśmy współoskarżycielami i chcę to przeczytać, zanim pójdzie to do niego. Szczęki Nico zaciskają się, a cała wesołość znika. Wzmianka o spędzeniu popołudnia z Williamem działa na niego jak kubeł zimnej wody. - Cieszę się, że pokryłem cię swoim potem. Będzie to trzymać inne lwy z daleka. Przewracam na niego oczami. W połowie udaje, że żartuje, ale wiem, że chyba naprawdę jest zadowolony ze świadomości, iż spędzę popołudnie z Williamem nosząc na sobie jego zapach. - Wracając do sprawy. - Wskazuję na kontrakt. - Dlaczego nie powiesz mi czego szukam, jeśli to takie łatwe do znalezienia? - Cóż, są trzy rzeczy, które mi nie pasują. - Liczy je na palcach dla mnie. - To trzy razy większa ilość pieniędzy, którą dostanę niż poprzednio za walkę o tytuł. Dodali klauzulę przerwania dla Preacha. I nie wyjawią 182 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

imienia rywala aż do siedmiu dni przed walką. - Okej, zajmijmy się wszystkim pojedynczo. Trzykrotna ilość pieniędzy. Nie brzmi dla mnie jak coś złego. Więc czym się martwisz? - Tak naprawdę nic. Lubię tą część. Ale naprawdę nie jest to konieczne. Więc to sprawia, że zastanawiam się, dlaczego to dają. Wiem, że rewanż na mój tytuł jest darem niebios, ale mógłbym oczekiwać półtora razy więcej tego, co wziąłem za pierwszy tytuł. - Dobra, a dodanie klauzuli przerwania dla Preacha jest niezwykłe? - Tak. Nigdy czegoś takiego nie miałem. Jeśli przerwę walkę po jej sprzedaniu, zapłacę ogromną karę. To ma sens. Zapłacili i chcą mnie na wyłączność. To normalne dla każdego zawodnika. Ale dlaczego Preach? O ile mi wiadomo, nigdy nie kazali trenerowi lub menadżerowi również płacić. A jego kara jest niemal tak ogromna jak moja. Moja jest ryzykiem przeciw wynagrodzeniu. Ale on ryzykuje wszystko. - Hmm. Co może być powodem, że chcieli, aby Preach również poniósł karę? - Na początku myślałem, że być może planują wydać dużo gotówki przed walką i szukali zmniejszonej kary na rozdzielenie jej pomiędzy nami. Ale powiedziałem im, że wezmę karę Preacha za przerwanie na siebie i powiedzieli, że nie. Nie pozwolą mi zabrać jego ryzyka. - Więc tu nie chodzi o pieniądze, chcą, aby Preach inwestował. Ale

183 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jaki mieliby powód, żeby chcieć, aby twój trener inwestował? Inny niż to, że chcą, żebyś wygrał tak bardzo i myślą, że będzie pracować z tobą ciężej. - Nie wiem. Ale nie wydaje mi się to dobre. Preach nie ma nic przeciwko. Wie, że dotrę na metę i nie zawalę. Ale nadal mnie to martwi. - Interesujące. Pozwól mi pomyśleć... może uda mi się zobaczyć to pod innym kątem, ponieważ jestem osobą postronną. Co z nienazwanym przeciwnikiem? - Zazwyczaj wiesz, z kim będziesz walczyć przed walką. Myślę, że moja jest trochę inna, ponieważ nigdy technicznie nie straciłem swojego tytułu, a facet, który go teraz posiada jest teraz na emeryturze, ponieważ miał kontuzję oka. Więc nie ma jasnego przeciwnika, choć wszyscy zakładają, że to będzie Caputo, jest kolejny najwyżej w rankingu. - Uczysz się swoich przeciwników? - Oczywiście. - Więc każdy możliwy kandydat spędza miesiące nad studiowaniem ciebie, ale ty możesz uczyć się złego faceta i dowiesz się tylko siedem dni wcześniej? Nico pochyla się na krześle. - Tak. - Która rzecz najbardziej ci przeszkadza?

184 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Preach z klauzulą przerwania. - Nie ten fragment, że nie będziesz wiedział z kim będziesz walczyć? - Nie. - Krzyżuje ręce na nagiej piersi. - Nie potrzebuję więcej niż dnia lub dwóch, żeby nauczyć się ruchów przeciwnika. - Okej. Jak dużo czasu mamy? - Dwa dni? - Po co ten pośpiech? Myślałam, że masz co najmniej dwa miesiące po walce w ten weekend przed kolejną? - Mam. Ale chcą, żebym podpisał to przed moją kwalifikującą walką w ten weekend. Umowa nie jest ważna dopóki nie wygram, ale i tak chcą to załatwić przed tym weekendem. - Okej. Pozwól mi nad tym popracować. - Wstaję. - Powinnam iść. Muszę szybko przeczytać swoje dokumenty przed moim popołudniowym zeznaniem. Nico wstaje i przyciąga mnie mocno do swojego ciała, kiedy chciałam wyjść po szybkim pożegnalnym pocałunku. - Dwadzieścia minut. - Spóźnię się. - To będzie dobre.

185 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Jestem tego pewna. Ale.. Mój sprzeciw zostaje olany, kiedy usta Nico spotykają się z moimi. Całuje mnie długo i mocno, z nagimi mięśniami przyciskającymi się do mnie, aż moje ciało ignoruje umysł i poddaje się jego pożądaniu. Godzinę później jestem w drodze do biura z zapachem Nico na swoim ubraniu i we mnie. Mam podejrzenie, że Nico chciał tego przez wiedzę, że widzę się z Williamem. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

186 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 30 Elle Nie widziałam Williama od tej nocy w barze, kiedy to Nico postanowił ujawnić nasz związek przez celowe całowanie mnie na jego oczach. Teraz będę siedzieć obok niego całe popołudnie, naznaczona zapachem Nico na mnie i mojej wciąż mokrej od naszych trwających pół dnia igraszek bieliźnie. Powinnam naprawdę wkurzyć się na Nico za to, że zachowuje się jak neandertalczyk, ale nie mogę powstrzymać uśmiechu, kiedy myślę o nim, pragnącym oznaczyć mnie jako swoją. To jednocześnie archaiczne, jak i młodzieńcze, a ten mężczyzna zmienia mnie w przeciwniczkę ruchów wyzwoleńczych dla kobiet, ale pieprzyć to, facet ten może okazać się moim kryptonitem. Przeciwnicy naszych klientów są tutaj wcześnie, nawet wcześniej niż William, co jest niezwykłe. Normalnie to on przyjeżdża pierwszy na wszystko. Umieszczam naszych klientów w jednej sali konferencyjnej, a opozycję w innym pokoju i wracam do swojego biura, by przejrzeć swoje notatki. Regina informuje mnie zza biurka, że właśnie przyjechał William, więc wychodzę do holu, aby powitać go z odrobiną niepokoju. W przeciwieństwie do ostatniego razu i każdego innego momentu, w którym widzieliśmy się nawzajem przez ostatnie kilka lat, nie całuje mnie na powitanie, nawet nie daje mi pocałunku w policzek. Jest profesjonalny,

187 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ale i odległy. Od razu mogę dostrzec, że nie chce rozmawiać o niczym innym, oprócz o biznesie. Nawet moja próba gadki szmatki spotyka się z jego oporem. - Jak się masz? – pytam, starając się wyczuć, jak mają się sprawy między nami. - Dobrze. Są tutaj nasi klienci? – nawet nie jest w stanie odwzajemnić mojego uprzejmego przekomarzania się, aby zapytać, jak ja się mam. - Tak, są w sali konferencyjnej. Może powinniśmy razem ułożyć plan gry, zanim zaczniemy? – dobrze ze sobą współpracujemy i nie jest to zazwyczaj konieczne, ale wcześniej zawsze przeznaczaliśmy kilka minut rozmowie, zanim spotykaliśmy się z naszymi klientami. Omawialiśmy strategię i pułapki, jakie chcemy zastawić. - Nie. Chyba że nie jesteś gotowa. Więc tak to teraz będzie? Poprawiam się i staję wyprostowana. Mogę grać bezosobowo. - Jestem gotowa. *** Godzinę po naszej rozmowie, lód pomiędzy Williamem a mną topnieje. Dwa razy zdarzyło się tak, że oboje zadaliśmy to samo pytanie w

188 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

tym samym czasie. Następnie oboje chwyciliśmy dzban wody ze stołu w tej samej chwili. Nawet obrońca naszych przeciwników zdążył wkurzyć się tym, jak potrafimy za siebie nawzajem dokańczać zdania. Razem jesteśmy naprawdę dobrzy. Lub byliśmy, tak chyba powinnam myśleć. Jesteśmy prawie gotowi, aby zakończyć ten dzień, a ja obserwuję Williama, jak kończy zadawać ostatnie ze swoich pytań. Jest inteligentny, elokwentny i niewątpliwie przystojny. Bogaty, stabilny i niezawodny finansowo. Nie wiem, czego mu brakowało. William łapie moje spojrzenie, kiedy odwraca się do mnie, aby zapytać, czy mam jeszcze jakieś pytanie, a ja staję się trochę speszona tym, że zostaję złapana na podziwianiu go. Pokonujemy drogę do recepcji, aby zobaczyć, jak nasi klienci wychodzą i Regina mówi mi, że zaraz kończy swoją zmianę. Ma wizytę u fryzjera. Uśmiecham się i kłamię, kiedy mówię jej, że nie zostanę dużo dłużej od niej. Oboje wiemy, że będę tu jeszcze całe godziny. William wraca ze mną do sali konferencyjnej i spędzamy kilka minut, rozmawiając o sprawie sądowej. Nie było w tym naprawdę żadnych niespodzianek, ale cieszę się, że mamy szansę, aby porozmawiać, zanim wyjdzie. Jest przyjazny i mniej się pilnuje, więc przez chwilę łatwo powracamy do naszych zwyczajnych pogaduszek. Przepraszam go i udaję się do toalety. Kiedy wracam do sali konferencyjnej, William ma już spakowane prawie wszystkie nasze pliki. Gdyby to był ktoś inny, to musiałabym to wszystko rozpakować i poszukać swoich dokumentów, ale jestem pewna, że William spakował je oddzielnie, tak samo, jak ja bym to

189 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zrobiła. Jesteśmy do siebie bardzo podobni, obydwoje metodyczni w swoich nawykach pracy. Nadal muszę porozmawiać z nim o kontrakcie Nico, ale myśl o poruszeniu tego tematu sprawia, że czuję się niemal niezręcznie. - Umm. Mam dla ciebie kontrakt walki do przejrzenia - William przestaje pakować dokumenty i spogląda na mnie. Przez sekundę wydaje się zdezorientowany, jednak potem zdaje sobie sprawę, co mam na myśli i kiwa głową. Kieruję się do sąsiednich drzwi, prowadzących do mojego biura, aby wziąć teczkę, gdzie schowałam kilka notatek zapisanych w chwili, kiedy byłam z Nico. Jestem zaskoczona, kiedy spoglądam w górę i William stoi w drzwiach mojego biura. Podchodzę do niego i wręczam teczkę. Nie rusza się z miejsca. - To on jest powodem, dla którego przestaliśmy razem spędzać czas? - głos Williama jest cichy, kiedy się odzywa. Nie jestem pewna, jak mam odpowiedzieć na to pytanie. Prawdą jest, że jest to przyczyną, dla jakiej przestałam się widywać z Williamem, ale nie powód, dla którego z nim zerwałam, ale w jakiś sposób powiedzenie mu prawdy wydaje się nieprzyzwoite. Spoglądam na niego, i nie zdając sobie z tego sprawy, przygryzam swoją wargę. William patrzy na mnie i kiwa głową, jakby rozumiał, ale następnie wyciąga dłoń i szarpie za miejsce, które gryzę.

190 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Przesuwa palcem po moich ustach, po czym uwalniam je z pomiędzy zębów, a on pociera miejsce, w którym prawdopodobnie widnieje nacięcie. - To zawsze doprowadzało mnie do szaleństwa - mówi niskim głosem z delikatnym uśmiechem, jego oczy nadal skupione na moich ustach. - Co? - brzmię zdezorientowana, ponieważ tak jest. Nie mam pojęcia, co ma na myśli. - Przygryzasz swoją wargę, kiedy jesteś zdenerwowana. To taki twój nawyk - William uśmiecha się i szybko przesuwa wzrok z moich warg na oczy, zanim kontynuuje. - Ponieważ jesteś superkobietą. Nie widziałem tego gestu zbyt często, ale zawsze sądziłem, że to seksowne, od kiedy pierwszy raz to się ukazało - William nadal stoi we framudze drzwi i teraz, z powodu jego słów i uporczywego dotyku moich ust, ta chwila wydaje się intymna. Nie wiem, co powiedzieć, więc zamiast tego stoję w miejscu jak głupia. Przyłapuje mnie na tym, że jestem zbita z tropu - zawsze bez problemu mnie odczytywał. Jego palec, który śledził moją wargę opada, a dłoń przesuwa się po mojej szyi. To wszystko dzieje się w zwolnionym tempie, a jednak mimo to nie mam czasu na zatrzymanie tego, kiedy pochyla swoją twarz do mojej i całuje w usta. Jestem w szoku. Nie z powodu samego pocałunku, ale dlatego, że nigdy nie spodziewałabym się czegoś takiego po Williamie. Zajmuje mi sekundę lub dwie otrząśnięcie się 191 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

i zdanie sobie sprawy, że się nie odsunęłam. Ale zaraz potem to robię. Odsuwam głowę do tyłu i spoglądam na Williama, który spodziewam się, że będzie urażony albo wkurzony, lub coś takiego... cokolwiek innego, niż znajduję na jego twarzy. Uśmiecha się. Jak kot z Cheshire5, przeogromny uśmiech na jego ustach. Nie mam pojęcia, co mam z tym zrobić. Nadal stoję idealnie nieruchomo z teczką Nico w ręku, kiedy William bierze ode mnie dokumenty i pochyla się, aby wyszeptać mi do ucha. - Tworzymy dobrą parę, będąc razem. Jeśli zmienisz zdanie, to jestem tutaj. *** Po długim dniu zwykle piję kieliszek wina, aby zrelaksować się i odpocząć. Czasami biorę kąpiel, żeby rozluźnić swoje mięsnie. Dziś wieczorem jestem już po drugim kieliszku i kąpię się. Pomiędzy Nico dzisiejszego ranka, a Williamem po południu potrzebuję odrobiny pomocy w postaci cieczy, aby uspokoić swoje myśli. Siedzę w ciepłej wodzie i moczę się, moja głowa ledwie wynurza się z wody. Jest taka ciepła i kojąca, przez co ostatecznie po kilku minutach czuję, że moje ciało się rozluźnia, kiedy dostarczam mu kilka głębokich oddechów w swoim dążeniu do uspokojenia się. W tej wodzie odnajduję spokój umysłu, który wchłaniany jest przez wszystkie pory w mojej skórze w desperackiej próbie odnalezienia wewnętrznej równowagi.

192 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Kiedy w końcu jestem wystarczająco uspokojona, pozwalam swojemu mózgowi na podsumowanie swojego dnia. Odtwarzam w myślach pocałunek Williama w moją głowę. To było słodkie. Miłe. Znajome. I dziwnie śmiałe, jak na Williama. Ale najbardziej zaskakujące były jego uśmiech i słowa. On myśli, że z Nico się nie ułoży. Że w końcu wrócę do zmysłów i wszystko wróci do normalności.

Prawdopodobnie

powinnam

być

zirytowana

jego

przypuszczeniem. Ale szczerze mówiąc, jak mogłabym go winić? Nawet ja sama myślałam, że Nico nie jest dla mnie. Spędziłam lata na przekonywaniu siebie, czego chcę, co jest dla mnie dobre. Zrobiłam to tak dobrze, że William wierzy, że wie lepiej. Szybko odrzucam od siebie myśli na temat Williama i spędzam resztę mojego niebiańskiego zanurzenia w wodzie, myśląc o tylko jednym mężczyźnie. O Nico Hunterze. Sposobie, w jaki mnie dotyka. Chwyta mnie tak mocno, jakby musiał to robić, tak jakby nie miał innego wyboru. Powracam myślami do jego dłoni na mojej skórze. On nie przebiega po prostu dłońmi w dół mojego ciała, wyczuwając moje krzywizny, opuszki jego palców naciskają na mnie, kiedy mnie wyczuwa. Naprawdę mnie czuje. W taki sposób, że wiem, iż dotykanie mnie podoba mu się prawie tak bardzo, jak mi poddawanie się jego dotykowi. Przed Nico nawet nie wiedziałam, że jest różnica w sposobie, w jaki mężczyzna może pocierać dłonią wzdłuż mojego boku. Ale ona jest i ta różnica jest naprawdę przytłaczająca. Jestem zaledwie kilka minut od rozpoczęcia zadawalania 193 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

samą siebie, mając w głowię wizję Nico, kiedy dzwoni mój leżący na zlewie telefon. Rozlega się sygnał, który wyrywa mnie z mojej fantazji. Zaskakuje mnie i kończę zalaniem całej podłogi w łazience, kiedy podskakuję. Byle jak suszę dłonie i kiedy odbieram telefon, wchodzę z powrotem do wanny. Rozlega się głos diabła. - Hej – jego głos jest zgrzytliwy i niski. Dźwięk ten wysyła dreszcz w dół mojego ciała, nawet pomimo tego, że moczę się w ciepłej wodzie. Znowu czuję się jak nastolatka. Podekscytowana, aby usłyszeć głos chłopca po drugiej stronie telefonu. - Hej. Jak ci minął dzień? - Środkowa jego część była świetna. Uśmiecham się, chociaż nie może mnie zobaczyć. Ta, jestem nastolatką zakochaną tak bardzo, że uśmiecham się, kiedy wita się ze mną przez telefon. - Mmm… to też była moja ulubiona część dzisiejszego dnia. Nico chichocze. - Gdzie jesteś? Brzmisz, jakbyś była w tunelu, albo w czymś takim. - W wannie.

194 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico głośno wypuszcza powietrze, a ton jego głosu staje się niski. - Jesteś naga? - Tak. I właśnie o tobie myślałam, kiedy zadzwonił telefon. - Ach tak, o czym tak dokładniej myślałaś? - O sposobie, w jaki mnie dotykasz. Nico jęczy. - Dotykałaś się? Moja odpowiedź jest szczera i wychodzi z moich ust, zanim mogę pomyśleć o lepszej wersji prawdy. - Myślę, że mogłabym zacząć, gdybyś nie zadzwonił. - Cholera. – Później milczy przez dłuższą chwilę i czekam, aż powie coś więcej, ale tego nie robi. - Co się stało? - Zabijasz mnie, Elle. Czuję się z tobą jak czternastolatek. Przez prawie cały czas chodzę ze wzwodem na samą myśl o tobie. Na pewno nie będę w stanie usnąć dzisiejszej nocy. Uśmiecham się, w jakiś sposób czując satysfakcję tym, że nie jestem jedyną, która czuje jak nastolatka z burzą hormonalną.

195 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Może powinieneś spróbować kąpieli. Nico jest cicho przez jakąś minutę. Już mam zapytać, czy nadal jest po drugiej stronie słuchawki, kiedy w końcu odzywa się. Jego głos jest niski. - Dotknij się dla mnie, kochanie – słowa te są tak napięte i grube, że wiszą w powietrzu wokół mnie. - Ja… ja nigdy nie… - chcę powiedzieć mu, że nigdy wcześniej nie uprawiałam seksu przez telefon ani nie masturbowałam się dla faceta, ale słowa utykają mi w gardle. - Możesz to zrobić – Nico wyczuwa moje wahanie i nie zamierza pozwolić na to, aby ono podjęło za mnie decyzję. - To nie jest… - Czy twoje sutki są twarde? – Boże, kocham nawet jego głos. Patrzę w dół na swoje sutki, które ledwie pokryte są wodą. Są spuchnięte i wystają, przez co myślę, że stały się jeszcze bardziej sztywne w przeciągu kilku ostatnich minut. - Tak – moja odpowiedź wychodzi szeptem. - Dotknij jednego. Potrzyj dla mnie jego szczyt swoim palcem.

196 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Odpycham na bok swoje wahanie i robię to, o co mnie prosi. Powoli opadam palcem na swoją twardą brodawkę, zakręcając na niej małe kółko. Moje już nabrzmiałe sutki reagują i pęcznieją jeszcze bardziej, tak bardzo, że nie są już pod powierzchnią wody. Teraz ich pełne szczyty wystają zza wodnej kąpieli. Nie jest już chroniona przez ciepłą ciecz przed chłodnym powietrzem, które sprawia, że każdy nerw mojego ciała staje się podłączony do małych, wystających zgrubień moich wystających brodawek. Wiązka energii elektrycznej przemierza całe moje ciało. Gdybym zamknęła oczy, mogłabym przysiąc, że to Nico po prostu rzucił się na moje nabrzmiałe szczyty. Uczucie to zaskakuje mnie i nawet nie staram się zamaskować westchnienia, które wychodzi z moich ust. Nico jęczy. - Chwyć go. Mocno. Robię to. Chwytam swój obrzmiały sutek pomiędzy palce i mocno ściskam. Kolejna fala prądu przechodzi przez moje zakończenia nerwowe. Jednak tym razem wszystkie ich różne ścieżki wędrują do tego samego miejsca, w dokładnie tym samym momencie… mojej łechtaczki. Opuchnięcie moich sutków teraz wydaje się być podłączone do nabrzmienia pomiędzy moimi nogami. Niski jęk wyrywa się ze mnie. - Dobrze ci jest, prawda kochanie?

197 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Tak – przyznaję, moje wahanie powoli topnieje. - Musisz włączyć swój telefon na tryb głośnomówiący. Połóż go blisko siebie. Robię to, o co prosi. - Zamknij oczy. Głos Nico, słyszany przez głośnik mojego telefonu sprawia, że to, co robimy, zdaje się nawet jeszcze bardziej intymne, jakby on mógł naprawdę stanąć obok mnie i mówić mi, co mam robić. Zamykam oczy, gotowa wyobrazić sobie, że jest ze mną w łazience. - Weź swoją drugą rękę i dotknij swojej łechtaczki. Wiem, że ona jest już dla mnie nabrzmiała. Udawaj, że jestem z tobą, obserwując cię. Siedzę za tobą, patrząc na to, jak się dotykasz. Oglądanie ciebie sprawia, że staję się twardy. Jesteś tak cholernie seksowna. Przesuwam swoją dłoń w dół mojego ciała i pozwalam głębokiemu, znajomemu głosowi Nico wypełnić moje zmysły. Prawie mogę zapomnieć, że to moja własna ręka zatacza małe kółeczka wokół mojej łechtaczki, kiedy słyszę potrzebę w jego głosie. To takie seksowne. Kolejny mały jęk ucieka i Nico odpowiada pomrukiem, dźwiękiem wyrażającym czystą, męską przyjemność. To dodaje mi odwagi.

198 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Jesteś twardy? – w końcu znajduję w sobie odwagę na zrobienie czegoś więcej, niż tylko słuchanie. - Jak kamień. Tak bardzo chcę znaleźć się w tobie. Głęboko. Muszę mocno wypełnić twoją małą cipkę, kochanie. O Boże. Moje ciało zaciska się na jego słowa i czuję je, dosłownie odczuwam, jak te sylaby przetaczają się przez moje ciało. - Czy to właśnie tego chcesz? Pragniesz mojego twardego fiuta w sobie, prawda? - Tak – mój głos jest chrapliwy i wypełniony potrzebą. Mocniej wciskam się plecami o ściankę wanny, mój tyłek ociera się o żeliwo. Udaję, że Nico jest za mną. Jego twardość za moimi plecami, pomiędzy jego nogami, gdy mnie obserwuje. Patrzy na mnie, jak się dotykam. - Weź dwa palce i wsuń do swojej mokrej cipki. Muszę znaleźć się w tobie. Waham się przez zaledwie sekundę, zanim robię to, co mi rozkazuje, pogrążając dwa palce głęboko w sobie. Jest we mnie źródło cierpienia, do którego muszę dotrzeć, ale jest ono poza zasięgiem mojej dłoni. Dźwięk, uciekający z mojego gardła, jest skrzyżowaniem pomiędzy jękiem i słowem, chociaż nie wiem nawet, jak miał brzmieć ten wyraz.

199 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- To jest to, kochanie. Włóż i wyjmij. Jestem w tobie. Mocniej – napięty głos Nico, tak desperacko potrzebujący uwolnienia, jak ja. Wyobrażam go sobie. Jego szerokie, muskularne ramiona. Piękne zielone oczy na mnie. Obserwujące mnie. Jego biodra wpychające się we mnie. Jego długi, gruby członek. Boże, jego fiut. - O Boże – jęczę, kiedy czuję charakterystyczne pulsowanie, przechodzące przeze mnie, gdy orgazm zaczyna przejmować kontrolę. - Dojdź dla mnie – oschły i rozkazujący ton Nico detonuje mój orgazm, przez co rozprzestrzenia się on wokół mnie. Czuję skurcze, otaczające moje palce, kiedy moje ciało zaczyna niekontrolowanie pulsować. Słyszę wypowiadane w kółko imię Nico, ale nie zdaję sobie sprawy, że dźwięk tych słów pochodzi ode mnie. Przejmuje nade mną kontrolę. Przez co już całkowicie poddaję się orgazmowi i pompuję palcami, wkładając je i wyjmując z siebie, kiedy korzystam ze swojego uwolnienia, dopóki ostatnia fala małych wstrząsów mija. Kilka minut później głosy naszej dwójki brzmią inaczej. Są mgliste i rozluźnione, przez co zastanawiam się, czy oboje będziemy mogli dzisiejszej nocy dobrze spać.

200 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Czy ty… - mój głos urywa się. Chcę wiedzieć, czy doszedł. Nie jestem do końca pewna, co mogłabym zrobić, jeśliby tak nie było, ale teraz, kiedy odnalazłam swoją rozkosz, nagle zdaję sobie sprawę, że nie mam pojęcia, czy on dotykał siebie. Nico chichocze na moje nie-do-końca-pytanie. - Tak, kochanie. Dzisiejszej nocy oboje będziemy dobrze spać. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

201 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 31 Elle Znajduję nasze miejsca na walkę i mój przyrodni brat Max jest podekscytowany tym, jak blisko siedzimy. Obok Ringu. Albo obok klatki, ponieważ technicznie nie jest to ringiem, ale zamiast tego walczą w klatkach. Nie siedzieliśmy tak blisko podczas mojej pierwszej i jedynej walki na jakiej byłam, a ja wciąż kulę się za każdym uderzeniem. Przemoc jest czymś, czego stanowczo unikam, od czasu kiedy jestem wystarczająco dorosła, aby kontrolować własne życie. Jednak siedzę tutaj, mając oglądać, jak ktoś, na kim mi zależy, okłada pięściami drugiego człowieka. Albo gorzej, sam jest okładany. Ledwie zmrużyłam oczy w nocy, gryząc się, czy tu przyjechać. Jednak czuję, jak moje ciało jest trzeźwe, dziwnie w najwyższej gotowości. Lily, bratowa Nico, przyjeżdża ze swoją świtą i nie ma wątpliwości, że człowiek stojący obok niej to starszy brat Nico, Joe. Są odbiciem siebie, tyle że jego brat jest nieco niższy i ma trochę brzucha. Natomiast Nico nie posiada na ciele ani grama tłuszczu. Lily przedstawia mnie mężowi, a on uśmiecha się. To uśmiech Nico, bez dołeczków. Patrzenie na niego na twarzy innego mężczyzny jest niemal dziwne, ale jakoś sprawia, że od razu go lubię. Jest poczuciem swojskości, które sprawia, że czuję się swobodnie ze względu na podobieństwo.

202 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Lily przedstawia mnie również nastolatkowi o imieniu Vinny. Słyszałam jak Nico rozmawiał o nim wcześniej. Tak naprawdę całkiem sporo. Rodzina Nico nieoficjalnie go zaadoptowała, bardzo interesując się chłopcem ze złego domu. Wydaje się, że zajmują się nim jak rodzina, każde zapewnia mu swoje wsparcie jak tylko może. Vinny ma na sobie koszulkę z wizerunkiem Nico i zauważa, jak na nią patrzę. - Ja zrobiłem zdjęcie. - Podnosi z dumą aparat, kiedy mówi. - Cóż, to bardzo fajna koszulka. - Naprawdę ci się podoba? - Tak. - Uśmiecham się do niego. Widzę, że Vinny ma w sobie taką samą walkę nastolatków, którą często widziałam w Maxie. Chce być wyluzowany i fajny, ale czasem ma problemy z ukrywaniem podniecenia. To urocze. Myślę, że ocenia moją szczerość. Potem kiwa głową i kontynuuje: - Zrobię ci jedną. Nico będzie zadowolony, jeśli jego laska będzie miała na sobie jego zdjęcie. Wszyscy śmieją się na komentarz Vinnyego, ale nie mogę nic poradzić na to, że chłopak ma rację. Nico bardzo by się spodobało, jeśli bym miała jego zdjęcie na swojej klatce piersiowej, aby odpędzić inne lwy,

203 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

kiedy nie jest w pobliżu. Jest inteligentnym dzieciakiem, znającym dobrze Nico. Vinny i mój przyrodni brat błyskawicznie stają się przyjaciółmi i cieszę się, że to daje mi trochę czasu, aby poznać lepiej Lily przed rozpoczęciem walki. Do tego chłopcy mają więcej zabawy beze mnie siedzącej między nimi i płaczącej na każde uderzenie. Nie zdaję sobie sprawy, że kręcę się w fotelu, ale Lily tak. - Zdenerwowana? - Uśmiecha się do mnie. Jest to szczery uśmiech i mam wrażenie, że uważa moją niezdolność do siedzenia spokojnie jako zabawną. - Czy to takie oczywiste? - Cóż, pomyślałam że albo to, albo musisz iść do łazienki tak bardzo, że nogi ci się trzęsą. - Wskazuje na moją nogę, która szaleńczo fruwa w górę i w dół. Nawet nie zorientowałam się, że to robię. Uśmiecham się do niej, a moja noga się uspokaja. - Walki nigdy nie były dla mnie. - To niedopowiedzenie roku. - Cóż, nie martw się. - Zatrzymuje się i siada prosto w krześle, w cichej deklaracji do zaufania jej kolejnym słowom. - To nie potrwa dłużej niż trzydzieści sekund. Nico może położyć tego klauna z jednym ramieniem zawiązanym za plecami.

204 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

*** Mija niemal pełna godzina, zanim przeciwnicy są wezwani do klatki. Siadam za dziewczyną w skąpym bikini, trzymającą szyld reklamowy, komentatorzy prognozują walkę, a Max i Vinny dostają każdy po trzy hot dogi. Lily i Joe starają się zachęcić mnie, abym wypiła z nimi piwo. Wiem, że próbują pomóc, żeby mnie trochę zrelaksować. Ale jestem świadoma wpływu alkoholu na mój stan emocjonalny i za bardzo boję się stracić kontrolę. Mam zamiar oglądać człowieka, za którym szaleję robiącego rzeczy, przez które jestem nerwowa, a to pogłębia moje złe wspomnienia. Wspomnienia, na które nie mogę sobie pozwolić, aby kojarzyły się z Nico Hunterem. *** - Panie i Panowie, w czerwonym narożniku, mający sześć stóp i trzy cale wzrostu, ważący dwieście dwadzieścia jeden funtów, były mistrz wagi ciężkiej, nie musi być przedstawiany paniom... Oto Nico

"Łaamacz

kobieeeecych Serrrrccc" Hunter. - Tłum szaleje, ale nie tak bardzo jak Vinny, który podskakuje i krzyczy tak głośno, że widzę, jak żyły pulsują z boku jego szyi. Lily patrzy na mnie, potem na Vinniego i z powrotem na mnie, i obie się śmiejemy, ale nikt nie może nas usłyszeć, skoro stoimy koło fana Nico numer jeden. Przeciwnik Nico jest przedstawiony i otrzymuje tylko część okrzyków oraz kilka "boo" dla biedaka. Głównie od Vinniego i mojego 205 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

przyrodniego brata. Mówca przypomina zasady i trochę informacji o dyscyplinie, z których wszystkie niewiele dla mnie znaczą. Notuję w myślach, żeby dowiedzieć się więcej na temat sportu i odpycham to, pozostawiając to na jutrzejsze popołudnie mnie samej z Google. Dwaj mężczyźni odwracają się, aby odejść do swoich narożników, a Nico odwraca się do tłumu po raz pierwszy, odkąd wszedł na arenę. Jest niewątpliwie ucztą dla oczu, fantazją dla każdej kobiety. Jest wysoki, ze wspaniałą kwadratową szczęką i oczami koloru nefrytu. A jego ciało, och jego ciało. Mogłabym się zagubić w jego dolinach, które odznaczają mięśnie. Ale nie jestem jedyna, która je zauważa. Kobiety krzyczą i gwiżdżą do niego jak pracownicy na budowli za spódniczkami mini w upalne lato. Albo nie obchodzi to Nico, albo jest tak skupiony, że nie pozwala sobie na ingerencję z zewnątrz. Nagle rozumiem, że jest ekspertem w ignorowaniu tłumu. Ale potem odwraca głowę, a jego oczy natychmiast odnajdują moje w tłumie. I trzymają. W pomieszczeniu jest prawdopodobnie jakieś dziesięć tysięcy wrzeszczących ludzi, ale na kilka sekund jesteśmy tylko ja i Nico. Nie uśmiecha się ani nie patrzy na mnie wyzywająco, ale chce wiedzieć, że tu jestem. Oglądając go. Wspierając go. I wreszcie uświadamiam sobie, że nawet ze swoją przeszłością, nie ma innego miejsca, gdzie chciałabym być. Pierwsza runda trwa tylko pięć minut, ale wydaje się bardziej jak pięć godzin. Szybko dowiaduję się, że jest dużo trudniej oglądać walkę, kiedy w klatce jest ktoś, na kim ci zależy. Drzwi klatki zamykają się i biorę 206 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

głęboki oddech, mając nadzieję, że Lily ma racje i będę mogła odetchnąć za trzydzieści sekund. Nico ma przewagę, ale to na pewno nie jest taka niesprawiedliwa walka, jakiej wszyscy zdaje się oczekiwali. Przerwa między rundami jest krótka, ale Preach wydaje się spędzać cały ten czas krzycząc na Nico. Coś jest nie tak. Widzę to przez sposób, w jaki Preach krzyczy i jak Nico go olewa. Pokazuje to też twarz brata Nico. Obaj mężczyźni wracają z powrotem po odpoczynku, który był dla mnie zbyt krótki, żeby złapać oddech, nie mniej dla przeciwników. Tym razem jest mniej zjadliwego skakania wokół siebie. Od razu zaczynają się ciosy i patrzę, jak przeciwnik Nico wyprowadza cios bezpośrednio w lewą stronę jego szczęki. Przetacza się przeze mnie prawdziwa fala nudności i przez chwilę myślę, że będę fizycznie chora. Nico wygląda na wkurzonego, ale cofa się o krok od ciosu, bez tracenia równowagi. Uderza go w odwecie, a jego przeciwnik cofa się o dwa kroki od siły ciosu, ale pozostaje na nogach. Przewróć się do cholery, przewróć. W końcu Nico powala przeciwnika na ziemię i szybko kładzie się na plecach, mając nad sobą Nico. Jego przeciwnik jest całkowicie odsłonięty i wygląda na to, że Nico ma doskonałą okazję do ciosu. Przygotowuję się na to, co ma następnie przyjść biedakowi, który leży rozwalony na plecach w takiej trudnej sytuacji. Ale cios nie nadchodzi. Kilka sekund później, jego przeciwnik prostuje się i dwaj mężczyźni zmagają się na ziemi.

207 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Kiedy runda wreszcie się kończy, odwracam wzrok od klatki na tak długo, żeby spojrzeć na Lily. Czuję się zdesperowana. - Wszystko w porządku? Nie wygląda to na tak łatwą walkę, jak myślałaś, że będzie, czyż nie? Lily patrzy na mnie i widzę błysk bólu w jej oczach. Jest wściekła na walkę, ale coś w jej twarzy mówi mi, że ból nie jest wywołany przez przeciwnika Nico, który jest w stanie ustać dłużej niż wszyscy przewidywali. Lily otwiera usta, aby odpowiedzieć, ale wtedy zatrzymuje się i je zamyka. Ale Joe się wtrąca. - Boi się go zranić. To nie Nico tam walczy. Widziałem, jak uderza mocniej na sparringach w siłowni podczas rozgrzewki. Szybciej niż mogę przemyśleć ogrom jego słów, które powoli się przesączają, przerwa się kończy i obaj mężczyźni spotykają się na środku, gotowi na rundę finałową. Mija tylko kilka sekund, zanim jego przeciwnik uderza go mocno, celując w żebra Nico, który wygląda tak, jakby po tym zostawił je złamane. Ponownie Nico nie kuli się, stojąc mocno na ziemi. Ale dzieje się coś innego, widzę to w jego twarzy. Jest wkurzony. Naprawdę wkurzony. Jego odpowiedzią jest rzucenie się na przeciwnika, kładąc go na matę w jednym potężnym rzucie. Nico porusza się szybko, i w ciągu kilku sekund trzyma go w jakimś pokrętnym chwycie, który wygląda tak, że jeśli

208 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

facet odrobinę się poruszy, jego ramię zostanie wyrwane z barku. Nico przekręca swoje ciało, żeby móc mocniej przycisnąć faceta, a on wali ręką w matę, kończąc walkę. Tłum ryczy, niektóre kobiety stoją na swoich krzesłach i machają banerami, mówiącymi Nico, że go kochają. Jestem dumna z tego, że to już koniec, ale jakoś nie mogę znaleźć w sobie chęci dopingu. Wiem, że powinnam świętować, że wygrał, ale nie czuję się, jakby to było zwycięstwo. Po obejrzeniu tłumu, zwracam się do Lily i Joego, żeby zobaczyć, że też nie świętują. Mówca wyciąga rękę Nico do góry oświadczając, że jest zwycięzcą i łapię swoje pierwsze spojrzenie na jego. On również się nie uśmiecha. Jego twarz jest pusta, pozbawiona emocji i wysyła dreszcze przez moje plecy. Zauważam, że nie patrzy na nas, nawet nie patrzy na swoją drogę, kiedy przechodzi tuż obok naszego rzędu. Po raz pierwszy dreszcz, którego dostaję przez Nico Huntera, nie jest mile widziany. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

209 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 32 Elle Max jest podekscytowany, żeby iść zobaczyć Nico po walce. Zaprosił Vinniego i obaj odgrywają walkę, rzucając na siebie ciosy, jak idziemy przez halę areny. Po walce Nico rozgrywa się jeszcze wiele walk, ale nie chcę zostać i ich oglądać, a chłopcy i tak chcą zobaczyć ich wzór do naśladowania. Pokazujemy nasze przepustki za kulisy ochroniarzowi, który wygląda, jakby powinien być w klatce, a nie sprawdzać identyfikatory. Chłopcy są pełni dumy, że mają przepustki i noszą je dumnie na szyjach. Podążamy za wskazówkami, które dał nam ochroniarz, w dół po schodach i wzdłuż szeregu długich korytarzy. Jesteśmy przed budynkiem, gdzie jest pełno zawodników, trenerów i ludzi z reklamy, kręcących się dookoła. Jest również więcej niż kilka kobiet, wyglądających na groupie, każda z nich ubrana bardziej skąpo niż poprzednia. Vinny wydaje się rozpoznawać wszystkich zawodników i recytuje ich statystyki, kiedy przechodzą koło nas. Dzieciak jest chodzącą encyklopedią, kto jest kim w walkach MMA. W końcu dochodzimy do pokoju 153, gdzie powiedziano nam, że będzie Nico. Drzwi są uchylone, a z ich kierunku dochodzą głośne krzyki. Kiedy się zbliżamy, rozpoznaję głośny głos Preacha, a on nie mówi po prostu głośno, on krzyczy jak oszalały.

210 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Myślałem, że już przeszliśmy przez to gówno! Powiedziałeś mi, że jesteś gotowy! Nie jesteś kurwa gotowy. Twoje ciało jest gotowe, ale tylko ty wiesz, co jest w twojej grubej czaszce.... Zatrzymuję się za drzwiami słuchając, w zasadzie podsłuchując, kiedy przypominam sobie, że chłopcy też to słyszą. - Wy dwoje. - Grzebię w torebce i wyciągam dwadzieścia dolarów. – Idźcie z powrotem, kupcie sobie precle i obejrzyjcie kolejną walkę. Wróćcie, kiedy się skończy. Max zaczyna narzekać, ale posyłam mu wielkie spojrzenie siostry i wskazuję palcem w kierunku, z którego właśnie przyszliśmy. - Teraz. Vinny trąca mojego przyrodniego brata. - Daj spokój - i obydwaj niechętnie zawracają, aby odejść. Vinny jest mądrym dzieciakiem, szybko wie, w której walce walczyć, a w której nigdy nie wygra. Poradzi sobie w życiu. Teraz, kiedy odesłałam chłopców, nie jestem pewna, co powinnam zrobić. Preach ciągle krzyczy i nie słyszałam jeszcze, żeby Nico coś powiedział. Część mnie czuje, że nie powinnam przeszkadzać, ale inna część ma ochotę wejść i chronić Nico. Wiem, że coś jest nie tak, ale nie zasługuje na takie traktowanie. Lwica we mnie wygrywa, pukam do drzwi raz i potem wchodzę do pokoju bez czekania na odpowiedź. Nico siedzi na ławce z głową w dłoniach, patrząc w dół. Jego postawa przypomina mi 211 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

dziecko, które jest besztane. Jest pokonany i rozczarowany. Nie patrzy w górę, kiedy wchodzę, ale Preach od razu cichnie i odwraca się do mnie. - Może ty będziesz mogła przemówić trochę rozsądku do tej jego grubej czaszki. - Preach rzuca ręcznik, który trzymał na podłodze i wychodzi z pokoju, trzaskając drzwiami jako ostateczny wykrzyknik. Czekam kilka sekund, długich sekund, przez które słyszę tykanie zegara na ścianie za mną, ale Nico wciąż nie podnosi wzroku. Nie porusza się. Więc biorę głęboki oddech i idę do niego, zatrzymując się przed ławką, na której siedzi. Powoli sięgam w dół i kładę ręce na jego ramionach. Nie jestem pewna, co powiedzieć, ale chcę go w jakiś sposób pocieszyć. Delikatnie, przesuwam palcami po jego ciepłej skórze, mając nadzieję, że jest to kojące. Jego ramiona sztywnieją lekko na mój dotyk. - Wszystko w porządku? - Moje słowa są tylko szeptem. Nico kręci głową. Nie. - Czy coś cię fizycznie boli? Mogę ci coś przynieść? Ponownie tylko pokręcenie głową na nie w odpowiedzi. - Chcesz o tym porozmawiać? Kolejne kręcenie głową. Stoję tam przez kilka minut cicho, moje dłonie są na jego ramionach,

212 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

a jego głowa wciąż jest pochylona. To najdłuższy czas, kiedy jestem obok niego, a on mnie nie dotyka. Jest naprzeciwko mnie, ale lata świetlne dalej. Chcę mu pomóc tak bardzo, żeby poczuł się lepiej. Ale wciąż nie patrzy na mnie ani nie mówi. Klękam przed nim i kładę ręce na jego dłoniach, aby spojrzeć na jego twarz. Jestem tak blisko, że nie może mnie już unikać. Odchyla lekko głowę i jego oczy spotykają moje. To, co w nich znajduję, rozdziera moje serce na milion małych kawałków. Mój normalnie silny, pewny mężczyzna ma oczy wypełnione łzami i wygląda na... złamanego. Przestraszonego. Smutnego. Jego twarz jest pełna niepokoju, kiedy patrzy na mnie. Nadal nic nie mówi, ale oczy mówią wszystko. Słyszę głosy za drzwiami i pukanie, zanim Vinny i Max wchodzą do pokoju. Odwracam się na moment, aby spojrzeć na chłopców, a kiedy wracam do Nico, emocje na jego twarzy znikają. Zastąpione kamienną fasadą, której nigdy nie widziałam. - Zabierz stąd chłopców. - Rozkazuje surowy głos, którego nie spodziewałam się usłyszeć, bierze mnie z zaskoczenia. Jest zimny i odległy, i zaskakuje mnie ten ton w głosie Nico. Tak bardzo, że patrzę na niego ze zmarszczonymi brwiami, zdezorientowana, jakby te słowa wypowiedziane były w obcym języku. Ale jeśli jego intencje nie były jasne za pierwszym razem, kiedy to powiedział, nie ma pomyłki w drugim. - Idź do domu, Elle. *** 213 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Godziny zajmuje mi zaśnięcie, i kiedy w końcu mi się udaje, przewracam się niespokojnie całą noc. Nie mogę pozbyć się obrazu twarzy Nico z głowy, kiedy klęczałam przed nim. Jestem z nim zbyt zaznajomiona. Smutek. Wstyd. Wstręt do siebie. Ten moment wraca i prześladuje cię, kiedy najmniej się tego spodziewasz. Po prostu kiedy myślisz, że w końcu odnalazłeś drogę, aby zakopać to wszystko gdzieś w głębi siebie, wchodzi do brzydkiej głowy i jesteś w punkcie wyjścia. Z powrotem w bólu. Żalu. Poczuciu winy. A uzdrowienie musi się zacząć od początku. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

214 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 33 Nico Nawet nie dostrzegam, że moje kostki krwawią, dopóki donośny głos Preacha nie odwraca mojej uwagi od worka. Jest piąta rano, a ja jestem już na nogach od kilku godzin. Bez względu na to, jak bardzo starałem się to zrobić, nie mogłem zmusić się do tego, aby zamknąć oczy i nie widzieć jego twarzy. Twarzy, która będzie mnie prześladować przez resztę moich dni. - Robiłeś to przez całą noc? – To pierwszy raz, kiedy Preach odzywa się do mnie od momentu walki. Wrzeszczał i potrząsał mną, ale nic, co powiedział, nie wymagało odpowiedzi, aż do teraz. - Przez część nocy. - Poplamiłeś krwią cały worek. Idź, przyłóż sobie lód do kostek. – Nie obchodzi go worek – to sposób Preacha na uświadomienie mi, że odpuszcza. Spoglądam w dół na swoje dłonie i po raz pierwszy widzę bałagan, jaki sobie zrobiłem, pomimo tego, że były ciągle w zasięgu mojego wzroku. Są pocięte i pokrywa je krew, szczególnie palce. Niektóre są tak opuchnięte, że ich rozmiar wzrósł dwukrotnie, i jestem niemal pewien, że są złamane. Ale nie czuję bólu. Chcę, ale jestem otępiały.

215 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Udaje się do małej kuchni w kącie siłowni i owijam dłonie kostkami lodu. Nie przejmuję się czyszczeniem krwi z moich zabarwionych dłoni. Preach idzie za mną i oferuje mi butelkę wody oraz trzy tabletki. - Weź je – mówi. Wiem, czym są, nawet nie pytając o to. Silna pigułka nasenna i dwie przeciwbólowe. Mój koktajl z wyboru przez niemal trzy miesiące od mojej ostatniej walki. Jednej nocy Preach wyrzucił je wszystkie, przynajmniej myślałem, że to zrobił, kiedy wkroczyłem w punkt, w którym nie mogłem bez nich funkcjonować. Opychałem się nimi jak dziecko pełną paczką M&M’sów. Kiedy mi je odebrał, kosztowało mnie to niemal dziesięć tysięcy. Dziesięć kawałków napraw, kiedy w gniewie demolowałem swoją własną siłownię, ponieważ cholerny lekarz nie chciał wypisać mi nowej recepty, żebym mógł zastąpić nią to, co zabrał Preach. Jestem zaskoczony nawet tym, że teraz mi je zaoferował. Preach popycha swoją dłoń, tabletki przybliżają się w moim kierunku. - Boże, Nico, weź to cholerstwo. Musisz spać, twoje ciało potrzebuje wypoczynku, a twój gówniany łeb nie odetnie się od myśli na tyle długo, aby pozwolić ci na to. Bierz je tak, jak powinny być brane, przez dzień, czy dwa, żeby się wyleczyć, a nie jak jakieś pierdolone cukierki. Z niechęcią biorę pigułki, połykam je jednym haustem i zostawiam

216 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Preacha stojącego w miejscu z nieotwartą butelką wody w ręku. Niektórzy z bywalców zaczynają napływać i wykrzykiwać gratulacje w moim kierunku. Nie chcę ich słuchać, nie zasługuję na niczyje gratulacje. Tłumaczenie: Adam Korekta: Thebesciaczuczek

217 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 34 Elle Po tym, jak nie rozmawiałam z Nico od wczorajszej nocy po walce i dzisiaj cały dzień, udaję się go jego siłowni po pracy. Nie odpowiada na moje SMSy, a kiedy do niego dzwonię, od razu przerzuca mnie na pocztę głosową. Albo mnie ignoruje, albo ma wyłączony telefon. Wszystko, czego potrzebuję, to upewnić się, że wszystko z nim w porządku. Obawa buduje się we mnie cały dzień i niemal biegnę od samochodu do siłowni. Chłopak za recepcją od razu mnie rozpoznaje, więc pytam, czy Nico gdzieś tu jest. Moja obawa wzrasta, kiedy mówi mi, że nie widział go cały dzień. Teraz zaczynam się zastanawiać, czy nie leży gdzieś nieprzytomny z nierozpoznanym urazem głowy od walki. Preach zauważa mnie i głośnym gwizdem i skinieniem głowy zwraca moją uwagę na niego. Trzyma ciężki worek, kiedy jakiś facet bez karku bije w niego tak szybko, że wygląda, jakby miał atak. Podchodzę do Preacha i facet bez szyi przestaje walić w worek, posyłając mi chytry uśmiech. Jest to uśmiech i spojrzenie, które sprawia, że chcę wziąć prysznic. Natychmiast. - To dziewczyna Nico, ty wielki kretynie. Jeśli złapie cię, kiedy tak na nią patrzysz, będziesz szukał nowej siłowni. Po spędzeniu dziesięciu

218 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

minut na szukaniu swoich zębów. – Ton Preacha nie jest wesoły, kiedy to mówi. Posyłam Preachowi półuśmiech. - Widziałeś Nico? Cały dzień nie odpowiada na moje telefony. - Położyłem go do łóżka tego ranka. – Preach patrzy na mnie, a potem z powrotem na faceta bez szyi. – Zrób się niewidzialny na dziesięć minut. Bez narzekania, bez szyjny znika. Gdybym była w humorze, pewnie byłoby to dla mnie dziwnie zabawne, jaką moc ma Preach nad mężczyzną dwa razy jego rozmiaru. - Musiałeś położyć go do łóżka? Nic mu nie jest? Preach wyciąga ręcznik ze swojej tylnej kieszeni i wyciera ręce, mówiąc: - Ma pewne problemy, Elle, ale to już wiesz, prawda? - Masz na myśli to, co trzyma go przed powrotem do klatki? - Tak, to. Cóż, znalazłem go jak próbował wyczerpać swoje ciało, aby zmusić je do snu. Tak właśnie radzi sobie z problemami. Trenuje. Mocno. Czasami zbyt mocno. Myślę, że był tutaj całą noc. Pierdoląc swoje ręce. Leczą się. Ale poza tym, myślę, że najgorsze z tego, jest w jego głowie. Mogę naprawić jego ciało. Ale nie mogę naprawić tego, co jest 219 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

tutaj. – Preach pokazuje palcem na swoją głowę. - Więc jak zmusiłeś go do spania? - Lekami. – Preach stawia sprawę rzeczowo i bez wyrzutów sumienia. - Dałeś mu leki? - Nie patrz na mnie jakbym był diabłem. To jego leki. Doktor przepisał mu je po ostatniej walce. Zaczął brać ich zbyt wiele, więc zabrałem mu je. Ale potrzebował ich dzisiaj rano, więc dałem mu wystarczająco, aby poszedł spać. Chłopak ma więcej energii niż ktokolwiek, kogo spotkałem, kiedy jest rozdarty. Ale im dłużej to trwa, tym dłużej się leczy. Trzeba zdusić to w zarodku. - Spał cały dzień? - Nie widziałem go, więc zgaduję, że tak. Nie byłem żeby sprawdzić. - Ja pójdę. Preach kiwa głową. - Jestem pewnym, że chciałbym żebyś ty go obudziła zamiast mnie. *** Nico leży w poprzek na łóżku, z twarzą w dół, leżąc na brzuchu. Nadal ma na sobie spodnie z walki z poprzedniej nocy. Patrzę, jak jego 220 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

plecy podnoszą się i opadają. Zalewa mnie ulga, że nadal oddycha. Cicho, wychodzę z pokoju i ponownie je zamykam. Nie chcę go obudzić po tym, co powiedział mi Preach. Znajduję długopis i papier w szufladzie w kuchni i zostawiam mu wiadomość na stole.

Przyszłam, żeby cię zobaczyć, ale nie chciałam cię budzić.

Słodkich snów. Elle. *** Jest niemal dziesiąta wieczorem, kiedy mój telefon w końcu dzwoni. Łapię go z niepokojem ze stolika. - Hej. - Hej. – Głos Nico jest oszołomiony i brzmi tak, jakby właśnie się obudził. - Właśnie się obudziłeś? – Jeśli tak, są to bardzo mocne leki, ponieważ inaczej nie spałby szesnastu godzin bez przerwy. - Tak.

221 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Jak się czujesz? - W porządku. – Przeciągnięcia Nico mówią mi, że nie chce o tym rozmawiać. Wydaje się, że znowu dostanę odpowiedzi w minimalnej ilości słów. - Czy jest coś, co mogę zrobić? - Powiedziałem, że jest w porządku, Elle. – Nie pomijam tego, że użył mojego imienia. Stałam się „Kochaniem” dla niego w pierwszym tygodniu, odkąd go spotkałam. Nie powinno mieć to dla mnie znaczenia, ale z jakiegoś powodu ta zmiana sprawia, że czuję się, jakbyśmy zrobili krok wstecz. I przez jego ton staram się nie być obrażona. Pamiętam, jak ludzie starali mi się pomóc, kiedy jeszcze nie byłam na to gotowa. To mnie po prostu wkurzało. Ale nadal nie mogę poradzić nic na to, że czuję rozczarowanie, że zamyka się na mnie tak, jak na każdego innego. - Dobrze. Nastaje niewygodna cisza, która opada między nami. Coś, czego nigdy nie doświadczyłam z Nico. Mój żołądek skręca się, ale czekam aż odezwie się pierwszy. - Muszę zrobić sobie coś do jedzenia. Zadzwonię do ciebie jutro. Udaję, że nic się nie stało, chociaż czuję, że moje serce zaciska się na jego słowa. Wystawia mnie.

222 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

-

Dobrze.

Porozmawiamy

jutro.

–

Staram

się

brzmieć

optymistycznie, chociaż czuję się dokładnie odwrotnie. Po raz pierwszy, zdaję sobie sprawę, że naprawdę zakochałam się w Nico Hunterze.

Tłumaczenie: Bat Korekta: Thebesciaczuczek

223 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 35 Nico Zabija mnie, kurwa, trzymanie się z dala od Elle. Ona jest wszystkim, o czym mogę myśleć, ale nie chcę, aby widziała mnie w ten sposób. Słabego. Wystraszonego. Nie mogę już nawet walczyć. Myślałem, że zostawiłem przeszłość za sobą, ruszyłem dalej ze swoim życiem po ponad roku biegania w miejscu. Ale koszmary wróciły. Nie mogę spać, a cholerny Preach nie daje mi więcej pigułek. Wie, że jej unikam. Rujnuję jedyną dobrą rzecz, którą odnalazłem od bardzo długiego czasu, ponieważ boję się zamknąć oczy i zobaczyć jego twarz. On mnie prześladuje. Prześladuje mnie za to, co mu zrobiłem, ale, kurwa, zasługuję na to. Jestem po drugiej stronie siłowni, po raz setny słuchając jednego z wykładów Preacha, kiedy ona wchodzi. Nie spodziewam się jej. Nie słyszę otwierających się drzwi, czy dźwięku jej głosu, ale w jakiś sposób wyczuwam jej obecność. Odwracam się i patrzę na nią. Nasze oczy przyciągają się jak magnesy. Kurwa, jest piękna. Kocham ją ja w tym cholernie grzecznie wyglądającym stroju, który ma na sobie. Jej twarz początkowo jest pełna obaw, jakby nie była pewna, czy pokazanie się bez zapowiedzi będzie mile widziane. Jezu, to ja jej to zrobiłem. Wywołałem w niej poczucie, że może być niemile widziana. Co ze mnie za cholerny

224 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

dupek. Uśmiecha się do mnie z drugiego końca pomieszczenia, a ja nie mogę nic poradzić na to, że czuję pierwszy przebłysk światła od kilku dni. Obserwuję ją, jak zbliża się, i widzę, jak jej uśmiech słabnie, kiedy lepiej mnie widzi. Wyglądam jak gówno. Nie goliłem się od momentu przed walką, a moje oczy są ciemne od nieprzespanych nocy. Jestem niemal pewien, że mam na sobie tę samą koszulkę od przynajmniej trzydziestu sześciu godzin, i zastanawiam się, czy można to stwierdzić po zapachu. - Część. – Widzę w jej oczach niepokój, kiedy dociera do mnie i się odzywa. - Hej. - Pomyślałam, że jeśli nie zapytam, to nie powiesz mi, żebym nie przychodziła. – Uśmiecha się do mnie z obawą, co sprawia, że chcę objąć ją i pocałować tak mocno, że nigdy więcej nie będzie zastanawiać się, czy chcę, żeby była blisko mnie. Ale nie robię tego. W zamian stoję jak dupek, nie odzywając się i po prostu kiwając głową, jakbym mógł pojąć, co tak naprawdę dzieje się w tej jej pięknej głowie. - Preach, nie będziesz mieć nic przeciwko, jeśli ukradnę ci go na trochę? – Odwraca się do tego drania, który ochrzanił mnie zaledwie chwilę temu, a teraz uśmiecha się do niej. - Ależ nie, weź go sobie. Możesz go zabrać na zawsze, jeśli o to 225 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

chodzi. – Drugą część zostaje wymamrotana, gdy odchodzi, ale oboje nie możemy go usłyszeć. - Możemy pójść na górę i porozmawiać? – Jej głos jest niski, słodki. Kiwam głową i prowadzę. Wciskam guzik windy, aby pojechała na moje poddasze i nagle winda wydaje się być zbyt mała jak na nas dwoje. Ona pachnie tak cholernie dobrze. Wszystko w niej jest dobre, oprócz mnie. Nienawidzę siebie za to, że tak mocno jej pragnę, mimo że zasługuje ona na kogoś lepszego. Elle kładzie torebkę na kuchennym blacie i upływa kilka minut, zanim odwraca się twarzą do mnie. Ale kiedy to robi, wygląda na zdenerwowaną. - Chcę, żebyś ze mną porozmawiał. Nie chcesz na to pozwolić. – Jej głos jest łamliwy, ale kiedy patrzę na nią, prostuje ramiona i zakopuje głęboko to, co czuje. - Nie chcę rozmawiać, Elle. – Co ona chce, żebym jej powiedział? Że potrzebuję czasu, by uporządkować demony w mojej głowie? Te same, które prześladują mnie przez codziennie, przez każdą godzinę, przez resztę mojego życia? Robi dwa kroki w moim kierunku, zatrzymując się tuż przede mną. - Mogę pomóc… istnieją doradztwa w sprawach wyrzutów

226 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

sumienia… i grupy, aby pomóc ludziom przejść przez coś takiego jak to. Moją odpowiedzią jest sardoniczny śmiech i od razu widzę, że to zła reakcja. Twarz Elle szybko zmienia się z zainteresowanej na wkurzoną. Krzyżuje ramiona na klatce piersiowej i wygląda, jakby była gotowa na walkę. - Myślisz, że to zabawne, że chcę pomóc? - Nie, sądzę, że to śmiesz, że myślisz, że możesz pomóc. - Mogę to zrobić. Ale musisz mi na to pozwolić. - Elle, uciekaj, dopóki masz szansę. Nie możesz mnie naprawić. Nie jestem jakimś projektem, na którym masz ulokować swoją miłość. Lepiej odejdź z kimś, kto będzie bardziej taki jak ty. Jej oczy rozszerzają się jak spodki. - Bardziej jak ja? Kogo masz na myśli? Williama? To właśnie to mi mówisz, że powinnam wrócić do kogoś takiego jak William? – Jej głos wraz z kolejnymi odpowiedziami staje się coraz głośniejszy. Wspomnienie imienia Williama z ust Elle uderza mnie mocniej, niż jakikolwiek fizyczny cios. Myśl o tym ślicznym chłopczyku w pobliżu mojej Elle wywołuje pianę w moich ustach. Jestem zły. Zły na dźwięk tych słów, wypowiedzianych przez nią. Ale może to naprawdę jest miejsce, do 227 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

którego przynależy. - Chcesz Williama, Elle? – Gotując się ze złości, słowa te sprawiają, że czuję się chory, nawet jeśli to ja je wypowiadam. - Chcę ciebie. Pragnę ci pomóc, do cholery! - Nie możesz mi pomóc, Elle. Jestem cholernie mocno zepsuty. Zabiłem człowieka. Tymi dwiema dłońmi odebrałem życie drugiej osobie. Jedynie potwór zrobiłby to. Potwór, który będzie gnić w piekle. To tam, kurwa, należę! - To był wypadek! – Teraz już krzyczymy na siebie nawzajem. Całkowite, kompletne krzyki z górnej części naszych płuc, każde z nas stara się robić wszystko, byleby tylko krzyknąć głośniej. - To moja ręka była narzędziem, którym go zabiłem. To nie wypadek, to morderstwo. A mordercom się nie wybacza. Elle patrzy na mnie i blednie jak duch. Przez chwilę myślę, że może zemdleć. - Naprawdę myślisz, że nie ma przebaczenia dla tego, co się stało? – Już nie krzyczy, jej głos jest niski i łamie się w pół zdania. - Przebaczenie dla kogo, Elle? Jedyną osobą, która mogłaby udzielić mi rozgrzeszenia, jest śmierć. Łzy spływają po jej twarz, kiedy zrywa się z mojego mieszkania na 228 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

poddaszu i rusza w kierunku drzwi wind. Obserwuję, jak gorączkowo naciska przycisk, aby mieć możliwość ucieczki. Jest zdesperowana, aby dostać się z dala ode mnie, ale nie obwiniam jej za to.

Tłumaczenie: Adam Korekta: Thebesciaczuczek

229 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 36 Elle Nie mam pojęcia, jak w ogóle dostałam się do domu. Łzy sprawiają, że mój wzrok jest tak bardzo niewyraźny, że ledwie mogę cokolwiek zobaczyć. Ogarnia mnie panika, kiedy myślę o tym, jak bardzo mogło być gorzej. Jedyną zaletą jest to, że nigdy nie wprowadziłam w życie planu powiedzenia Nico, dlaczego mogę mu pomóc, co sprawia, że tak jednoznacznie mogę zrozumieć to, przez co przechodzi. Płaczę, kiedy w ciągle od nowa przypominam sobie jego słowa w mojej głowie. - To moja ręka była narzędziem, którym go zabiłem. To nie wypadek, to morderstwo. A mordercom się nie wybacza. Nie wiem, dlaczego myślałam, że jesteśmy tacy sami. Tak nie jest. Ja jestem o wiele gorsza. A jednak, on sądzi, że jest potworem przez to, co zrobił… a to, co mu się przytrafiło, to naprawdę był wypadek. Inaczej niż w moim przypadku. Jestem kimś, komu się nie wybacza. Jeśli tak bardzo siebie nienawidzi za to, co zrobił, chociaż nie chciał, żeby tak się stało, co pomyślałby, kiedy dowiedziałby się o mnie? U mnie to nie był wypadek. Tłumiłam emocje przez tak długo, że to jest, jak zerwanie tamy, kiedy zaczynają podchodzić łzy. Zalewają mnie jak szalejąca woda. Przez cały czas płaczę niekontrolowanie, dopóki w końcu czuję, jakbym utonęła i obejmuje mnie sen, kiedy poddaję się, mój umysł ma nadzieję na 230 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

znalezienie ukojenia w odpoczynku.

- Ty głupia kurwo. Mówiłem ci, żebyś nie chodziła już do domu swojej siostry. Mój ojciec chwyta w garść włosy mojej matki i szarpie z całych sił, rzucając moją wątłą matką przez pokój. Garnek na kuchence wydaje głośny brzdęk, kiedy uderza o piecyk. Twarz mojej matki jest już czarna i niebieska po ostatnim razie, a nos prawdopodobnie złamany. Jednak nie ma na to pewności, od kiedy lata temu przestała chodzić do lekarza. Doktorzy zadawali zbyt wiele pytań. - Myślałaś, że cię nie znajdę, ty bezwartościowa cipo? Zawszę cię odnajdę. Kiedy w końcu przyswoisz sobie tę cholerną lekcję? – Mój ojciec robi dwa duże kroki w kierunku mojej matki, a ona zwija swoje ciało w kłębek, aby się ochronić, przygotowując się na to, co nieuniknione. Patrzę, jak zamachuje się swoją nogą i z całej siły kopie ją w bok. Jej ciało opada, ale nadal jest zwinięta w kulkę, jej drobne ramiona uniesione, aby ochronić własną głowę. Mojemu ojcu nie sprawia trudności podniesienie mojej matki, ma metr osiemdziesiąt wzrostu i sporo ponad sto kilogramów wagi, a ona jest bardzo mała. W zeszłym roku było tak źle, że staje się jeszcze chudsza. Ona myśli, że nie zauważę, ale to dostrzegam. Jej ubrania są dla niej o wiele za

231 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

duże, a sama ledwie je. Ostatnio ciągle jest smutna. Ojciec sięga w dół i podnosi ją z podłogi, łapiąc za szyję, unosząc do pozycji pionowej i przewracając jednym szybkim ruchem. Nawet kiedy jest tak pijany, to nie wydaje się to zmniejszać jego siły. Czasami myślę, że alkohol daje mu więcej. Mocy. Nienawiści. To tak, jakby zło, które czai się w nim przez tak długo, wychodząc eksploduje. Nie zawsze tak było. Mój ojciec nie zawsze był potworem, jakim jest dzisiaj. Pamiętam go, jak przychodził do domu po pracy i siadał na kanapie. Żartobliwie podszczypywał mamę za kolano, kiedy przychodziła, aby dać mu drinka. Ona chichotała, a potem się całowali. I nie był pijany ani zły przez cały czas. Ale potem wszystko się zmieniło. Stracił swoją firmę i musieliśmy się przeprowadzić. Przenieść się z naszego wielkiego domu ze ślicznym zielonym trawnikiem do małego mieszkanka z betonu. Mój ojciec nienawidził się przeprowadzać, co sprawiało, że był naprawdę zły. Początkowo po prostu dużo krzyczał. I pił. Zaczął dużo pić. Czasami, kiedy wstawałam do szkoły, to, zamiast kawy, w swoim kubku miał alkohol. A później pewnej nocy moja mama spaliła obiad, kiedy starała się jednocześnie przygotować dla mnie kąpiel. I kiedy tata to zobaczył, uderzył ją w twarz. Mocno. Pamiętam, jak mówił jej, że straciła jego pieniądze. Płakała i przepraszała. Następnego

232 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ranka był jakby wyłączony. Mama powiedziała mi, że tata był zdenerwowany i nie chciał jej skrzywdzić. Że to był po prostu wypadek. Ale później stało się to ponownie. I znowu. I znowu. A uderzenia stawały się coraz gorsze. Od walnięć z otwartej ręki przeszedł do pięści, a następnie do kopniaków. Dopóki nie doszło do punktu, gdzie bił ją prawie codziennie. Ona praktycznie zawsze miała siniaki i nie wychodziła już zbyt często. Parę razy starałyśmy się uciec. Ale zawsze nas znajdował i przyprowadzał z powrotem. Przepraszał i mówił, że to się już więcej nie powtórzy. A kiedy wracałyśmy do domu, to zazwyczaj było jeszcze gorzej. Tak jak teraz. Stopy mamy stały się bezwładne, a jej twarz jasnoczerwona. Boję się i nie wiem, co robić. Tym razem naprawdę może ją zabić. - Przestań! Przestań! Zabijesz ją! – desperacko błagam mojego ojca. Łzy spływają mi po twarzy, kiedy chwytam go za ramię gotowe do rzucenia matką w powietrze. Odpycha mnie, a ja lecę w powietrze, ale przynajmniej udało mi się zmusić go, do zwolnienia śmiertelnego uścisku, którym otoczył jej gardło. Moja mama opada na podłogę, jej dłonie trzymają szyję, jakby błagała o powietrze. Z każdym oddechem wydaje z siebie głośny, sapiący dźwięk, gdy gorączkowo stara się wprowadzić powietrze do swoich płuc. Mój ojciec odwraca się i spogląda na mnie, siedzącą w miejscu, w którym wylądowałam po jego odepchnięciu. Jego oczy są ciemne i szalone, a ja 233 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zaczynam drżeć. Nigdy tak bardzo się nie bałam. On nas zabije. Obie. Mogę dostrzec to w jego oczach. Jakiekolwiek pozory, które pozostały z mężczyzny, który był moim ojcem, zniknęły. Tego człowieka zastąpił potwór. Już myślę, że przyjdzie, aby zająć się mną, ale się odwraca. Z powrotem skupia się na matce, wciąż rozpaczliwie starającej się złapać powietrze. Jedną ręką chwyta jej włosy i podnosi ją za nie do góry, rzucając na lodówkę. Wszystko, co spoczywa na tym sprzęcie spada, niektóre z tych rzeczy lądują na mojej matce. Ale to go nie rozprasza. Trzymając jej głowę przy lodówce, z garścią pełną jej włosów, pochyla swoją głową w kierunku mojej matki, jego niegdyś przystojna twarz wykrzywiła się tak mocno, że nawet nie przypomina już siebie. - Powiedziałem ci, że co zrobię, jeśli znowu spróbujesz odejść, ty głupia cipo? To wszystko twoja wina. Ty to na siebie sprowadziłaś, bezwartościowa kurwo. Jesteś śmieciem. Potem z powrotem odsuwa swoją twarz i zamachuje się, zanim uderza pięścią prosto w jej policzek. Słyszę głośny trzask i nie jestem pewna, czy to twarz mojej matki, czy dłoń ojca, ale dźwięk sprawia, że czuję się chora. Fizycznie. Wymiotuję pod siebie. Mój ojciec uderza ją ponownie i tym razem nie ma trzaśnięcia. Jedynym, co słyszę, to hałas, który brzmi jak ujadanie foki. To moja matka

234 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

płacząca z bólu, ale jej głos nadal jest odległy od chwili, w której ją dusił. To straszliwy dźwięk. Okropnie, straszliwie obrzydliwy odgłos Nie może oddychać, przez co dźwięk staje się coraz bardziej zdesperowany, ale jednocześnie niższy. Jakby kończył jej się czas. Znów dyszy i ponownie słyszę ten dźwięk. To najbardziej przerażający odgłos, jaki słyszałam w całym moim życiu. To także ostatnia rzecz, która zapamiętałam, zanim wstrząsnął mną wystrzał z pistoletu. Przez miesiące starałam się przypomnieć sobie, co się stało. Pamiętam odgłos, moją matkę starającą się złapać oddech. A potem pamiętam wystrzał. Był tak głośny, że zranił moje uszy. Dzwonienie w nich nie ustawało. Pamiętam obserwowanie upadku mojego ojca i oglądanie krwi, zaczynającej wylewać się z jego głowy. Było tak wiele krwi. Więcej niż mojej matki, kiedy widziałam, jak czyści swoją krew po pobiciach. Krew tworzy krąg, który staje się coraz większy i większy. A wtedy kałuża dosięga do mnie i zaczyna sączyć się po moich bosych stopach. Ale ja się nie poruszam. Nie mam pojęcia, skąd pochodził wystrzał. Dopóki nie patrzę w dół. Wtedy zdaję sobie sprawę, że trzymam broń w swoich własnych dłoniach. Budzę się, trzymając za uszy. Przez dłuższą chwilę naprawdę mogę usłyszeć w nich brzęczenie. Jest dokładnie takie samo, jak tamtego dnia. Dopiero kiedy siadam, dźwięk ten znika i pokój staje się cichy. Niesamowicie cichy. Uderzam dłońmi o siebie tylko po to, aby usłyszeć

235 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jakikolwiek odgłos. Muszę upewnić się, że nie śpię, a ten potwór naprawdę odszedł. Tłumaczenie: Adam Korekta: Thebesicaczuczek

236 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 37 Nico Minęły trzy dni, a Elle nadal nie odpowiada na moje telefony. Wiem, spieprzyłem i zrozumiem, jeśli nigdy więcej nie będzie chciała mnie widzieć, ale muszę ją zobaczyć. Potrzebuję ją przeprosić za to, jak ją potraktowałem. Ona po prostu chciała mi pomóc, a ja byłem zbyt zajęty użalaniem się nad sobą, by to zaakceptować. Jestem totalnym dupkiem. Dzwoniłem i pisałem. Kwiaty, które próbowałem wysłać, dwa razy zostały zwrócone do sklepu ze względu na brak odpowiedzi. Stałem pod jej drzwiami, przepraszając i prosząc, by dała mi tylko dwie minuty. Nie było jej w domu albo nienawidzi mnie tak bardzo, że nawet nie chce tracić swojego oddechu, żeby mnie stamtąd wypędzić. Przełykając swoją dumę, w końcu przełykam swoją dumę. Po prostu muszę ją zobaczyć. Obiecuję sobie, że nie zrobię sceny. - Cześć, Regina. – Staram się brzmieć normalnie, a nie jak zdesperowany frajer, którym jestem. - Cześć, Nico. Po jej twarzy mogę stwierdzić, że wie o tym, że coś się stało. Próbuje się uśmiechnąć, ale wygląda na smutną. - Jest Elle? – Spoglądam Reginie przez ramię, mając nadzieję na to, 237 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

że dostrzegę Elle. - Nie, przykro mi, nie ma jej. Pieprzyć normalność. Jestem zdesperowany. - Proszę, Regino. Jeśli powiedziała ci, żebyś przekazała, że jej nie ma, idź jej powiedzieć, że muszę się z nią zobaczyć. Na twarzy Reginy, kiedy odpowiada, pojawia się coś jak żal. - Naprawdę jej tu nie ma. Wzięła kilka dni wolnego. - Wszystko z nią w porządku? - Tak myślę. Po prostu potrzebuje trochę czasu. Jest wiele rzeczy, których nie zrozumiesz. - Jestem w niej zakochany, Regino. Muszę się z nią zobaczyć. Powiedz jej, że przepraszam. – Dopóki te słowa nie wychodzą z moich ust, nie przyznawałem się do tego nawet przed samym sobą. Ale pieprzyć to, to już nawet nie mnie przeraża. Muszę to wszystko naprawić. Moje własne gówno nie jest już ważne. Muszę tylko dostać się do Elle. Regina patrzy mi w oczy, oceniając moją szczerość. Wygląda, jakby toczyła ze sobą walkę, ale następnie widzę jej uśmiech i potrząśnięcie głową. - Ona nakopie mi do dupy za to. Ale, masz. – Bazgroli coś na

238 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

papierze i wręcza mi go. – Jej ojczym ma kabinę w Spring Gove. Mam się udać tam po pracy. – Podchodzę, żeby wziąć kartkę z jej dłoni, ale ona odsuwa się do tyłu i spogląda na mnie. – Masz czas do północy. Jeśli nie napisze do mnie do tego czasu, ja przyjeżdżam, a ty wychodzisz. Czaisz? - Czaję. – Mógłbym zawrzeć umowę z diabłem, byleby tylko dostać ten papier z jej rąk. *** Pokonuję trzygodzinną drogę z niespełna dwie i pół. Dom jest w środku niczego, przy wielkim jeziorze. Niepokoi mnie, że jest tutaj sama. Najbliższy dom prawdopodobnie jest gdzieś co najmniej milę od niej. Drzwi do środka są szeroko otwarte, wejścia dalej strzegą jedynie inne, szklane. Pukam i kiedy odpowiada, w końcu od wielu dni czuję, że żyję. Usłyszenie jej głosu przynosi mi ulgę. Krzyczy gdzieś z oddali. Myśli, że jestem Reginą. - Po co pukasz? Wchodź. Otwieram drzwi i wchodzę do środka, rozglądając się dookoła. - Czy Lawrence wkurzył się, że znów nie przyszłam? – Jej głos dochodzi gdzieś z tyłu domu, ale staje się coraz bliższy. – Czy jazda… W końcu wychodzi zza rogu i zatrzymuje się w pół kroku, gdy mnie

239 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

dostrzega. - Co ty tu robisz? - Powiedziałem Reginie, żeby dała mi ten adres. - Ale… dlaczego? Niepewnie robię kroki w jej kierunku. Nie pochodzi do mnie, ale przynajmniej nie porusza się też w drugą stronę. Zatrzymuję się, kiedy jestem już przed nią. Nie ma na sobie żadnego makijażu i wygląda, jakby niedawno płakała. Jestem takim kompletnym dupkiem. - Chciałem przeprosić. Elle nie mówi nic, czeka, żebym kontynuował. - Źle się zachowałem tamtej nocy. Starałaś się pomóc, a ja zachowałem się… jak totalny dupek w stosunku do ciebie. Ona uśmiecha się w połowie i kiwa głową. - W porządku. Rozumiem. Byłeś zdenerwowany. Nie powinnam naciskać. Powinienem cieszyć się, słysząc to, że mi wybacza, ale jest coś, czego nie mówi, coś co sprawia, że odczuwam ucisk w dołku. - Dasz mi drugą szansę, bym mógł ci to wynagrodzić? – Wyciągam do niej rękę. Patrzy na moją dłoń, a potem w moje oczy, ale nie ofiaruje mi 240 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

swojej ręki, podczas gdy moja jest wyciągnięta jak nasza linia życia, co wywołuje we mnie złe przeczucie. - Nie jestem na ciebie zła, Nico. Ale myślałam o paru rzeczach, które powiedziałeś. I miałeś racje. Jesteśmy po prostu zbyt różni. Moje serce wali w piersi. Zapomniałem o tym, że powiedziałem jej, żeby lepiej odeszła z kimś bardziej jak ona. Pieprzony William. To była jej reakcja. Mam ochotę złamać tego wyniosłego dupka na pół. Nie mogę nawet na nią spojrzeć. Muszę się stąd wydostać z nienaruszoną dumą. Przynajmniej pozwoliła powiedzieć mi moją kwestię. - Dobrze, Elle. – Nie próbuje mnie zatrzymać, kiedy odwracam się i pokonuję odległość, jaka dzieli mnie od drzwi. Tłumaczenie: Adam Korekta: Thebesciaczuczek

241 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 38 Elle Następnego ranka znajduję Reginę śpiącą na kanapie. Zdrajca. Budzi się, kiedy robię śniadanie. Dobra, więc może nie budzi się, ale zamiast tego ja ją budzę trzaskając wszystkimi garnkami i patelniami, które wyjmuję. Niektóre z nich nie muszą być naprawdę wyjęte z szafki. Ale są po to, aby dodać trochę hałasu. - Rozumiem, że nienawidzisz mnie tego ranka? - Regina wchodzi do kuchni, przecierając oczy. - Przykro mi. Wyglądał na tak smutnego i pomyślałam... pomyślałam, że to może wasza szansa, żeby się dogadać. - Nie słyszałaś, co ci powiedziałam? Myśli, że jestem potworem. Skończonym potworem. I ma rację. - Powiedział, że on jest potworem. - Tylko dlatego, że nie wie kim jestem. I utrzymajmy to w ten sposób. - Patrzę na Reginę, aby potwierdziła, ale ona nie wygląda na pewną swojej odpowiedzi. - Jasne, Regino? Moja najlepsza przyjaciółka wydaje ryk frustracji w odpowiedzi, zanim słyszę słowa, które i tak muszę usłyszeć. - Oczywiście, wiesz, że nigdy nie wydam twoich sekretów. Regina to mój najbardziej godny zaufania przyjaciel, ale trochę mi 242 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ulżyło, kiedy słyszę jej odwołanie do naszej ślubowanej tajemnicy. Ma słabość do Nico Huntera. *** Następny tydzień mija w rozmyciu. Pracuję dwanaście godzin dziennie przez siedem dni bez przerwy, nadrabiając trzy dni, które spędziłam na użalaniu się nad sobą. Zawsze jest wiele do zrobienia w mojej małej firmie, ale dziewięćdziesiąt godzin w tygodniu nie jest konieczne i ja to wiem. Ale muszę się czymś zajmować. Nie chcę wrócić do domu. Nie ma tam nic do robienia poza myśleniem. Myśleniem o mężczyźnie,

który

sprawił,

że

moje

życie

ze

spokojnego

i

zrównoważonego stało się kolejką górską. Kolejką górską emocji, które zapomniałam, że jestem zdolna przeżywać. Moje życie było proste, zanim Nico Hunter do niego wszedł. Dobra praca, miły facet na randki i żadnych więcej koszmarów. Przez dziesięć lat udawało mi się tak trzymać. Istniałam. Wtedy on wszedł i nagle samo istnienie nie było już wystarczające. I chciałam tego. Chciałam przestać istnieć i zacząć żyć. W końcu. Ale powinnam wiedzieć, że to się nie uda. Nawet na mojej cotygodniowej grupie wsparcia patrzyłam, jak twarze ludzi zmieniają się, kiedy słyszą moją historię. *** Jest czwartek wieczór, a ja jestem spóźniona na spotkanie z Williamem. Spotykamy się ze wspólnym klientem w restauracji. To 243 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ostatnie miejsce, w którym Nico i ja jedliśmy obiad, i chodzenie po nim wzbudza moje emocje. Najmniejsze przypomnienie jest już i tak wystarczające. William macha do mnie z baru, kiedy wchodzę. Nie siedzi przy stole jak zwykle, kiedy czeka na mnie, ponieważ jestem spóźniona. - Hej. - Rozglądam się za naszym klientem. - Czy Pan Munley będzie później niż ja? William wstaje i całuje mnie w policzek, uśmiechając się. - Nie przyjdzie przed siódmą. - Och, myślałam, że spotkanie jest o szóstej. William popija drinka. - To dlatego, iż powiedziałem ci, że o szóstej. Patrzę na niego zdezorientowana, choć tak naprawdę nie mam prawa. Kontynuuje: - Munley nie lubi czekać, więc powiedziałem tobie szósta, a jemu siódma, więc nie będzie musiał czekać - William uśmiecha się. Jestem zaskoczona, ale nie powinnam być. Uśmiecham się do Williama i udaję, że jestem urażona. - Oskarżasz mnie o bycie wiecznie spóźnioną?

244 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Przez wszystkie te lata, w których się znamy, nie sądzę, abyś kiedykolwiek była o czasie. Zapominasz, jak się poznaliśmy. To ja byłem tym, który pożyczył ci notatki, kiedy wchodziłaś na zajęcia spóźnioną pół godziny każdego dnia. Drażni mnie, ale ma rację. Jedyny raz, kiedy byłam na czas i który mogę sobie przypomnieć, był kiedy szłam zobaczyć się z Nico. Nie mogłam się doczekać, aby się do niego dostać. Ta myśl popsuła mój nastrój. Przez następne dwadzieścia minut William i ja rozmawialiśmy o klientach. Tak naprawdę nie spędzaliśmy czasu razem od nocy, kiedy Nico i ja się zeszliśmy i zdałam sobie sprawę, że naprawdę tęsknię za tym znajomym uczuciem. Możemy tak łatwo wślizgnąć się do naszych ról i nasza rozmowa jest lekka i przyjemna, prawie tak, jakbyśmy zaczęli tam, gdzie skończyliśmy. Mój nastrój polepsza się trochę. Wtedy coś w powietrzu się zmienia. To uczucie, które przyśpiesza bicie mojego serca i sprawia, że moje dłonie się pocą i rozglądam się wokół, czy to tylko ja, czy każdy inny wydaje się to zauważyć. I wtedy go widzę. Stoi dwadzieścia metrów dalej i rzuca we mnie sztyletami. Mój oddech zamiera, kiedy nasze oczy spotykają się i widzę to spojrzenie w jego oczach. Jest wściekły i dziki, a moje zdradzieckie ciało reaguje na niego, choć jestem oczywiście ostatnią rzeczą, którą chce zobaczyć. Patrzymy się na siebie przez dobrą minutę. Żadne z nas nie stara się

245 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zmniejszyć dystansu pomiędzy nami i nie mówimy słowa. Kiedy oczy Nico w końcu uwalniają moje, patrzę jak odwracają się do Williama i znowu do mnie. Wtedy odwraca się i wychodzi z restauracji, i przez chwilę myślę, że wszystko sobie wyobraziłam. - Rozumiem, że wy dwoje już się więcej nie spotykacie? - Słowa Williama potwierdzają to, że ta wizja była faktem i nie działa się tylko w mojej głowie. Zmuszam się do zwrócenia uwagi na Williama i potrząsam głową na nie. Nie mogę nawet powiedzieć słowa na głos. Mimo że jestem odwrócona twarzą do niego, jestem zbyt zagubiona w moich myślach, żeby zobaczyć mały uśmiech, który pojawia się na ułamek sekundy na twarzy Williama, zanim rejestruję jego znaczenie w mózgu. Jestem w kiepskim nastroju przez całą kolację. Na szczęście William obejmuje prowadzenie i nie sądzę, że nasz klient w ogóle zauważył. Staram się uczestniczyć w rozmowie, ale zauważam że moje myśli uciekają ode mnie i próbują wrócić z powrotem do jednego miejsca. Nico Huntera. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

246 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 39 Nico Naprawdę mogę zobaczyć tą kretyńską, prawniczą mordę na worku, gdy okładam go pięściami. On to kurwa ma szczęście, że nie przyciągnąłem tutaj tego jego pedalskiego dupska i nie zawiesiłem go na łańcuchu zamiast worka. - Masz zamiar przestać zachowywać się jak rozpieszczony bachor i pójść po swoją dziewczynę? – Preach ma szczęście, że jest stary, inaczej jego tyłek też bym skopał. - Ona nie jest już moją dziewczyną. – Mocno uderzam worek lewą ręką, a potem szybko prawą. Moje kostki ześlizgują się z celu, ale to uczucie bólu jest zbyt dobre, żebym przestał. - Chyba stałeś się mięczakiem – Preach staje za workiem, gdy mówi. Mądre posunięcie. Przestaję uderzać, aby odpowiedzieć. - To ona nie chce już więcej się ze mną spotykać. Jak to niby miało sprawić, że jestem mięczakiem? – Moje słowa są srogie, na granicy wybuchu, a pięści zaciśnięte są ściśle po moich obu bokach. Ale Preach nawet nie drgnie. Ten staruszek ma jaja ze stali. - Ten Nico, którego znam, jest wojownikiem. Czyżby ona nie była 247 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

warta walki? – Preach uderza we mnie werbalnie tym ostatnim komentarzem i odchodzi. *** Mój umysł tonie w myślach, gdy biorę prysznic. Czuję się, jakbym miał eksplodować. Jej widok dzisiejszej nocy rozpieprzył moją głowę. Przez chwilę myślałem, że istniała jeszcze szansa. W innym wypadku dlaczego Regina powiedziałaby mi, żeby iść do restauracji? Czy chciała, abym zobaczył całe to gówno związane z Williamem? Mógłbym przysiąc, że było coś w oczach Elle, kiedy także mnie dostrzegła. Ale ona… została… obok niego… i pozwoliła mi znowu przejść przez drzwi. Pozwoliła. Pieprzyć, Preach ma rację, staję się cholerną cipą. Skończyłem z pozwalaniem jej na podejmowanie decyzji. Ona jest warta tego… warta walki. *** Jest prawie północ, kiedy podchodzę pod jej drzwi. Jeśli ten dupek jest w środku, to obawiam się tego, co mogę zrobić. Ale skończę, trzymając się na uboczu. Mam wiele bagażu, na który ona nie zasługuje, ale mogę nosić go za nas oboje. Nie zamierzam poddać się bez walki. Pukam i czekam. Po kilku minutach drzwi otwierają się, a ja wzdycham z ulgą, gdy

248 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

widzę, że wygląda tak, jakby przed chwilą spała. Patrzy na mnie i przez chwilę po prostu stoimy w miejscu, żadne z nas nie odzywa się ani słowem. Potem wyłapuję to. Jest różnica pomiędzy dobrym wojownikiem, a tym świetnym. Odczytywanie oczu twojego przeciwnika i znalezienie w nich otworu. I wkroczenie do niego. Więc robię to. Wchodzę w to. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

249 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 40 Elle Przez chwilę myślę, że nadal śnię. Stojąc tutaj wygląda tak pięknie, okaz idealnego faceta. Chcę tylko wpaść w jego silne ramiona i pozwolić mu zasłonić mnie przed wszystkim innym, chociaż przez krótką chwilę. To egoistyczne, że go chcę, wiem to. Ale nagle moje serce wali jak oszalałe w mojej piersi, a każdy włosek na moim ciele unosi się w stan gotowości. Żadne z nas nie odzywa się przez minutę. Potem on podchodzi do mnie. I myślę, że zamierza mnie pocałować, ale zamiast tego sięga w dół i unosi mnie w swoich ramionach, tuląc mnie, kiedy wchodzi do mojego mieszkania i kopniakiem zamyka za sobą drzwi. Nie przestaje iść, ani nie kładzie mnie z powrotem na ziemię, dopóki nie docieramy do sypialni. Łagodnie układa mnie na końcu łóżka. Nasze oczy spotykają się, kiedy stoi nade mną. Chcę dotknąć jego szczęki. Przebiec palcem wzdłuż jej kwadratowości i poczuć ukłucie zarostu pod swoim palcem. Jego jasnozielone oczy obserwują mnie. Tak samo, jak ja obserwuję jego. Łapczywie, pozwalam oczom chłonąć każdy jego fragment. Pożeram go wzrokiem od głowy, aż do palców u stóp. Moje ciało doznaje bólu, tak bardzo pragnie, aby mnie dotknął. Znów był we mnie.

250 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Kiedy moje oczy ponownie dosięgają jego, bladość ta przechodzi w burzliwą szarość. N moim gardle zawiązuje się ogromny węzeł. Blokuje on przepływ moich łez, które powstrzymuję. Obawiam się odezwać, ze strachu, że zapora ta otworzy się ponownie i tym razem nie będę w stanie wypłynąć na powierzchnię, aby zaczerpać oddechu, utonę w swoich własnych łzach. Nico pochyla się powoli, jego oczy nie opuszczają moich, kiedy podchodzi, aby ułożyć się nade mną. Ręce po obu stronach mojej głowy, jego odchylona jest do tyłu, więc możemy patrzeć na siebie nawzajem, ale jego ciało całkowicie pokrywa moje. Nie mogłabym się ruszyć, nawet gdybym tego chciała. Ale i tak tego nie chcę. Boże, tęskniłam za nim. Skalista twardość jego ciała dotyka moich łagodnych krzywizn. Będąc podporządkowaną czystej mocy tego mężczyzny. - Moja. – To pierwsze słowo, które mówi do mnie, a zarazem ostatnie, zanim jego usta uderzają w moje najbardziej dzikim, zmysłowym, uwodzicielskim, zaborczym pocałunkiem, jakiego kiedykolwiek doznałam. Jedna z jego dłoni owija się wokół mojego karku i przyciąga mnie do niego

bliżej.

Czuję

niewytłumaczalną

potrzebę

usunięcia

każdej

pojedynczej cząstki, która stoi pomiędzy nami, dopóki nie zostanie nic, oprócz jego i mnie. Bycie ściśniętą mocniej, niż kiedykolwiek wcześniej, nadal jest niewystarczające. Muszę mieć go w sobie. Aby stał się częścią mnie.

251 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Żebyśmy tworzyli jedno nierozłączne ciało, które podziela oddech, wypływający z naszych płuc. Oboje dyszymy, gdy przerywamy, by zaczerpnąć powietrza, nasze usta nadal ściśnięte są ze sobą. Żadne z nas nie jest gotowe, aby pierwsze odpuścić. - Moja – powtarza Nico, wypowiedź ta jest warknięciem. Słowa wibrują w moich ustach i czuję, jak wystrzeliwują w dół już nabrzmiałego ciała pomiędzy moimi nogami. - Twoja. – Odpowiadam bez tchu. I wtedy rozpoczyna się szalony wyścig, aby pozbyć się naszych ubrań. Nico unosi swoje biodra wystarczająco na tyle, aby w jakiś sposób wymanewrować tak, żeby zdjąć swoje spodnie. Moje dostarczają jeszcze mniej problemów w związku z opuszczeniem mojego ciała. Czuję jego grubą, twardą długość na mojej nagiej skórze co sprawia, że drżę z niecierpliwości. Czuję własną wilgoć pomiędzy nogami, moje ciało jest gotowe na przyjęcie jego, nawet zanim dociera to do mojego umysłu. Przesuwając się na łóżku w kierunku jego bioder, podnoszę się trochę do góry tak, że mogę poruszać się pod nim, bezgłośnie wzywając go, żeby mnie wziął. Potrzebuję go teraz. W tej chwili. - Powtórz to. Wiem, co chce usłyszeć. 252 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Twoja. – Szepczę cicho, kiedy chwytam jego twarz w dłonie, a on odpowiada wciśnięciem się we mnie. Mocno. I głęboko. Jego usta znów obejmują moje, gdy tłumi mój jęk swoim delikatnym pocałunkiem, który kontrastuje z surowością jego naporu. Uwalnia moje usta, gdy nadal jest głęboko we mnie. - Jeszcze raz. - Twoja. Nico cofa swoje biodra i znów jeszcze mocniej wciska się we mnie. Rozciąga mnie i znów osiada pomiędzy moimi nogami. Nie mówi niczego, kiedy zatrzymuje się w środku, ale nie ma wątpliwości, na co on czeka. - Twoja. Po kilku głębokich pchnięciach, które rekompensowane są tym słowem, które musi usłyszeć, Nico bierze moje dłonie i ściska je razem, trzymając je nad moją głową. Chwyta obie moje dłonie w jedną rękę i pokonuje prawie całą drogę do wyjścia ze mnie, odsuwając swoje ciało od mojego. Patrzę, jak zatrzymuje się, aby spojrzeć na mnie. Umieścił mnie tak, jak tego chciał i teraz podziwia wykonaną przez siebie pracę. Moje dłonie zabezpieczone są ciasno nad głową, a nogi szeroko dla niego rozłożone. Jestem całkowicie bezbronna. Nie prosi mnie, abym ponownie wypowiedziała tamto słowo. Nie potrzebuje go. Widzi to dokładnie przed swoimi oczami.

253 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Zamyka oczy i bierze głęboki oddech. Przez chwilę wygląda spokojnie. Ale później zaczyna uderzać we mnie. Każde pchnięcie głębsze i szybsze, niż poprzednie. Nasze ciała pokryte są potem, a każde kolejne uderzenie robi ogromny hałas, gdy nasze ciała obijają się o siebie w furii. Nico pomrukuje przy każdym zanurzeniu, a ja jęczę przy każdym prześlizgującym się ciosie w górę, gdy znajdujemy nasz własny rytm. Staram się ruszyć, aby uwolnić się i dotknąć go, ale jego uścisk powstrzymuje moje zaciśnięte razem dłonie, przytrzymując mnie w miejscu. Czuję się zawładnięta, całkowicie i totalnie zawładnięta przez tego faceta. I to jest właśnie to uczucie, które wysyła mnie na krawędź. Jęczę, przechodząc przez swój orgazm, zawstydzona tym, co czuję. Tym, co on sprawił, że odczuwam. Ciało Nico napina się w odpowiedzi na mój orgazm i ciepło jego nasienia wlewa się we mnie, przedłużając moje własne

uwolnienie.

przechodzącą

przez

Wspólnie, nasze

w

ciała.

furii, Głośne,

ofiarujemy

przyjemność,

nieprzyzwoite

dźwięki

wydobywają się z nas obu, kiedy zdajemy sobie sprawę, że razem mamy orgazm. *** Budzę się rano przez ciepłą dłoń, powoli śledzącą krzywiznę mojego kręgosłupa, w dół moich pleców, gdy leżę nago na brzuchu. Wiercę się trochę, kiedy dosięga do górnej części mojego tyłka, jego grube palce zatrzymują się zaledwie na sekundę, zanim kontynuują swoje natarcie w

254 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

dół, łagodnie pokonując swoją drogę pomiędzy moimi pośladkami, śledząc zarys moich najbardziej prywatnych miejsc. Chichoczę odrobinę, kiedy kontynuuje swoją drogę pode mną, znajdując moją wciąż nabrzmiałą łechtaczkę. - Ciii. – Głos Nico jest delikatny. Tak niepasujący do wymagającego mężczyzny, który przyszedł do mnie w środku nocy, aby wysunąć swoje żądanie. Pochyla się nad moimi plecami i delikatnie całuje mój kark, pozostawiając mokry ślad od karku, do mojego ucha. - Pragnę cię. – Jego głos jest niski i gardłowy przy moim uchu, co brzmi niesamowicie erotycznie. - Więc weź mnie. – Szepczę z małym jękiem, kiedy jego zęby zatapiają się w moim uchu. - Nie. Pragnę, abyś mi się oddała. Chce ciebie, Elle. Całej. Odwracam się twarzą do niego i wydaje się tak, jakbym pierwszy raz go widziała, nawet jeśli spaliśmy ze sobą zaledwie kilka godzin temu. Jego włosy są potargane, a jego męska szczęka ciemnieje od zarostu. Wizja ta kradnie mi dech w piersiach. Sięgam do szczęki i chwytam ją w dłonie, mój kciuk głaska go po policzku , gdzie wiem, że kryje się dołeczek pod powierzchnią włosków.

255 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nasze oczy spotykają się i zdaję sobie sprawę, że jest poważny. Nie stara się być zabawny. Chce, żebym oddała mu siebie i nie chodzi mu tylko o łóżko. - Chcę tego… ale nie jestem pewna, czy mogę. – Odpowiadam uczciwie. Nico zamyka oczy i myślę, że znów go zraniłam. Nie zniosę więcej krzywdzenia tego mężczyzny. Ale potem otwiera oczy i zaskakuje mnie. - Będziemy nad tym pracować. Razem. Samotna łza ucieka z mojego oka, a Nico ociera ją, zanim oddaję mu siebie na jedyny sposób, na jaki w tej chwili mogę sobie pozwolić. A on bierze to, co mu daję, kochając się ze mną słodko, kiedy najbardziej tego potrzebuję. *** Nie wstajemy z łóżka przez cały dzień, nadrabiając stracony czas. Tęskniłam za tymi spokojnymi chwilami, kiedy po prostu leżeliśmy na łóżku, moja głowa schowana w zgięciu w jego szerokim ramieniu, on delikatnie głaszczący moje włosy swoją wielka dłonią. Bezmyślnie przebiegam palcem w górę i w dół jego mostka, wyczuwając wypukłości i krzywizny jego masywnych mięśni po drodze. Jestem szczęśliwa, ale tuż pod moim zadowoleniem czai się nękające uczucie. Wiem, że są rzeczy, o

256 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

których musimy porozmawiać, które wszystko zrujnują. Ale po prostu chcę zostać tu i teraz odrobinę dłużej. Uwielbiam sposób, w jaki patrzy na mnie, egoistycznie nie chce go zmienić. Ale wiem, że to nastąpi, kiedy on się dowie. Wyczuwając dystans, Nico unosi mój podbródek do góry, abym spojrzała mu w oczy. - Przykro mi, kochanie. Wiem, że wciąż musimy porozmawiać. Popadam w panikę, zdesperowana, aby trwało to chociaż chwilę dłużej. - Musisz mnie najpierw nakarmić. – Daję mu wymuszony uśmiech. Jak na zawołanie, brzuch Nico burczy i dzięki temu otrzymuję ułaskawienie. Przynajmniej na krótką chwilę. *** Jak zwykle gdy Nico gotuje, sadza mnie na ladzie. Mam na sobie jego koszulkę i obserwuję, jak ten nieprzyzwoicie seksowny mężczyzna spaceruje po mojej kuchni tylko w jeansach, których guzik nadal jest odpięty. Jest chodzącym paradoksem z tymi wyeksponowanymi, zarysowanymi mięśniami jego klaty, podczas gdy niemal z wdziękiem porusza się boso po kuchni, wrzucając do miski jajka, aby ubić je z kilkoma innymi składnikami, o których istnieniu w mojej lodówce nawet

257 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

nie miałam pojęcia. Mija mnie w drodze do piekarnika i składa niewinny pocałunek na moich ustach. Przepyszny. Oboje zżeramy wszystko ze swoich talerzy. Tak naprawdę to nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo jestem głodna, dopóki nie zostało przede mną postawione jedzenie. Wszystko, co ugotował mi Nico, było lepsze niż to, co mogła zaserwować restauracja. Nie jestem do końca pewna, czy nie jestem stronnicza w swojej opinii dla wszystkiego, co dotyczy Nico Huntera, czy może on jest takim dobrym kucharzem. Ale naprawdę mnie to nie obchodzi. Patrzyłabym na niego gotującego bez koszulki w mojej kuchni codziennie, nawet jeśli jedzenie smakowałoby zgnilizną. Mówię Nico, żeby odpoczął, po czym zaczynam czyścić nasze talerze i ładować je do zmywarki, ale on i tak mi pomaga. - Ty gotowałeś, nie musisz pomagać mi zmywać. – Uśmiecham się do niego. – Poza tym, to jedyna rzecz w kuchni, w której jestem dobra. Nico staje za mną, kiedy wkładam naczynia do zmywarki i pochyla się, aby pocałować łagodnie mój kark. - Ale im szybciej pozmywamy. – Jego słowa zanikają, gdy przebiega pocałunkami w dół mojej szyi i do mojego lewego ramienia. Pozwalam oczom na zamknięcie się i cieszę się chwilą. Kiedy w końcu kontynuuje swoją myśl, jego głos jest niższy i bardziej aksamitny. – Tym szybciej uda nam się porozmawiać i wrócić do łóżka. 258 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Moje oczy otwierają się nagle, a rzeczywistość zaciska się w moim żołądku. Miałam dni, a nawet całe miesiące, wypełnione wyrzutami sumienia nad grzechami mojej przeszłości, ale nigdy nie nienawidziłam tego człowieka, który zrujnował moje życie bardziej, niż właśnie w tej chwili. Nie winię już siebie. Winą obciążam jego. Za wszystko, co stało się wcześniej i te lata, które mi zabrał, kiedy starałam się odzyskać swoje życie z powrotem. Ale nigdy nie nienawidziłam go bardziej niż teraz, ponieważ ma zamiar zabrać ode mnie kolejną część mojego życia. Ten sposób, w jaki patrzy na mnie Nico. Nie mogę opóźniać tego dłużej. Myślę o tym, co powiedziałaby mi terapeutka, gdyby siedziała obok mnie, obserwowała mnie, zachowującą się jak tchórz. Powiedziałaby, żebym zerwała ten plaster. Pozwoliła ranie oddychać… i leczyć się. Najgorsze jest to oczekiwanie na zerwanie, a nie sam moment odklejenia. Więc biorę głęboki oddech i spokojnie prowadzę Nico na kanapę. Siada i przyciąga mnie na siebie, każda moja noga po innej stronie jego ud, układając mnie na kolanach. Nie mogę o tym rozmawiać, gdy jestem tak blisko. Potrzebuję dystansu. Zaczynam wysuwać jedną nogę, próbując odsunąć się od niego, ale Nico zacieśnia uścisk na moich biodrach. Patrzę na niego zdezorientowana. - Ja… ja po prostu ruszam się… 259 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Wiem, co robisz. Moja twarz musi ukazywać zmieszanie, ponieważ Nico nie czeka na moją odpowiedź. - Chcę porozmawiać tak jak teraz. - Dlaczego? - Naprawdę jestem zdezorientowana jego działaniami… Odmówieniem pozwolenia na umieszczenie pomiędzy nami przestrzeni. - Ponieważ tak jest trudniej dla ciebie unikać mnie, kiedy jestem na wprost twojej twarzy. A ja myślałam, że robię taką dobrą robotę, unikając naszej rozmowy. Zamykam oczy i biorę głęboki wdech. Kiedy otwieram je, Nico obserwuje mnie uważnie, a to sprawia, że to jest znacznie trudniejsze. Ale muszę to zrobić. Zerwać plaster i pokazać mu swoje rany. Straszliwe rany, które nosiłam ze sobą samotnie przez więcej niż połowę swojego życia. - Mój ojciec bił. – Moje słowa są niskie, ale jestem spokojna. Mogę to zrobić. Gdy mówię, patrzę w dół na nagą pierś Nico i znajduję maleńką kropkę na prawo od jego pępka. Jest taka mała, że wcześniej jej nie dostrzegłam. Ale teraz jest wszystkim, na czym mogę się skupić. Moje oczy są do niej przyklejone. Dłonie Nico zaciskają się mocniej na moich biodrach. Nie jestem pewna, czy myśli o tym, że zamierzam uciec, czy może podświadomie to robi w związku z początkiem mojej historii, ale w

260 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jakiś sposób mi to pomaga. Wiedza, że mocno mnie trzyma, daje mi siłę na kontynuowanie. - Nie mnie. Tylko moją matkę. Trwało to przez wiele lat. Czasami chciałyśmy go zostawić, ale odnajdywał nas i przez krótką chwilę wszystko było dobrze. Ale potem zaczynało się od nowa. – Pocieram palcem wskazującym małą plamkę, powolnym ruchem tam i z powrotem, który uspokaja mnie. - Kiedy byłam dzieckiem i mój ojciec zaczynał robić to mojej matce, siadałam na łóżku i kołysałam się. Do przodu i do tyłu. W jakiś sposób to mnie uspokajało. Nico nie mówi nic, po prostu trzyma mnie w silnym uścisku i siedzi spokojnie. Słuchając i czekając. - Było źle. Jednej nocy pobił ją tak bardzo, że nie mogła wstać z łóżka przez ponad trzy tygodnie. Miała złamany nos, a oczy był opuchnięte tak mocno, że kiedy wchodziłam do jej sypialni, ona nie mogła być pewna, czy to byłam ja, czy może on. – Mój głos łamie się, ale nie płaczę. Chciałabym móc opowiedzieć mu tą historię bez odtwarzania sobie tego obrazu w mojej głowie. Kilka razy relacjonowałam tą historię na głos, zawsze jednak było tak samo. Wracam tam i odpowiadam to, co widzę w swojej głowie, dając relację na żywo, nawet jeśli ta mała dziewczynka nie jest nawet mną. - Dwudziestego trzeciego dnia wstała z łóżka. Siniaki zaczęły się leczyć, a jej twarz była głównie szara i żółta. Zszedł też obrzęk. Stała w

261 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

kuchni i robiła mi danie z puszki. To był Campbell. Kurczak z ryżem. Włożyła jedzenie do miseczki w brązowo-białe paski, w której uwielbiałam jeść. Pamiętam myśl, że to była najlepsza rzecz, jaką kiedykolwiek jadłam. Cichnę na chwilę, kiedy obserwuję swoją matkę, siadam przy stole i jem razem z nią. Rozgrywa się to w mojej głowie tak, jakby działo się to naprawdę przede mną. Uśmiecha się do mnie, a ja odpowiadam uśmiechem. To nie poprawiało niczego, ale pamiętam myśl, że teraz wszystko będzie dobrze. Miałam dziwne poczucie ulgi, kiedy siedziałyśmy tam i jadłyśmy w ciszy. Przez trzy tygodnie chodziłam wciąż z napiętymi ramionami, ale nie zdawałam sobie z tego sprawy, dopóki nie poczułam na nich ulgi, kiedy skończyłyśmy nasz obiad. Moje ramiona relaksują się trochę. Następnie biorę głęboki oddech wiedząc, co nastąpi potem. - Później on wrócił do domu. Nadal siedziałyśmy przy stole, nasze miski wciąż stały przed nami, kiedy wszedł do środka. Pijany. Zawsze był pijany. I zły. Zamykam oczy i walczę ze łzami. Wiem, co nastąpi dalej, widziałam to w mojej głowie tysiące razy, ale za każdym razem jest tak samo ciężko, jak za pierwszym. To nigdy nie staje się łatwiejsze. Nie mam pewności, jak długo siedzę w ciszy, chcąc odpędzić swoje łzy. Nie zdaję sobie nawet

262 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

sprawy, że przestałam mówić i myślami poszłam gdzieś indziej, dopóki nie słyszę głosu Nico. - Nie musisz, Elle. Po prostu pozwól mi trzymać cię i zapomnij o przeszłości. – Jego głos jest łagodny, miły i opiekuńczy, i zabiera każdą uncję siły z mojego ciała, które chce nie mówić nic i po prostu pozwolić mu trzymać mnie. Opiekować się mną i sprawić, że wszystko zniknie. Ale nie mogę. Musze zerwać plaster. Mój umysł wraca z powrotem do teraźniejszości, odnajduję plamkę i znów się na niej skupiam, kontynuując to, co muszę powiedzieć. Co potrzeba mi powiedzieć. - Tej nocy prawie ją zabił. Podniósł ją za gardło i zmiażdżył tchawicę. Nie mogła oddychać. Ale to nie wystarczało. Nie chciał się zatrzymać. Łzy zaczynają płynąć z moich oczu, ale nie pozwalam im powstrzymać mnie przed tym, co muszę zrobić. - Nie zatrzymywał się. Po prostu uderzał ją w kółko. A ona robiła ten hałas. Wydawała te okropne dźwięki, ponieważ nie mogła oddychać. Z trudem łapała powietrze, walczyła razem z tym, co jej pozostało. – Łzy zamieniają się w szloch i czuję, że moje ciało drży. - Chodź do mnie, kochanie. – Nico stara się przyciągnąć mnie do siebie, ale nie pozwalam mu na to. Musze wyrzucić z siebie to wszystko.

263 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Po raz pierwszy, odkąd zaczęłam mówić, spoglądam na Nico. Jego oczy są zbolałe i

wypełnione nieuwolnionymi łzami, gdy patrzy, jak

płaczę i słucha mojej historii. Biorę jeszcze jeden głęboki oddech i spoglądam mu w oczy, kiedy mówię, moje słowa cicho wychodzą z ust, ale ich znaczenie jest całkowicie jasne. - Zabiłam go. Wiedziałam, gdzie ukryty był jego pistolet i zastrzeliłam go. Oczy Nico rozszerzają się, nie spodziewał się usłyszeć tego, co mu powiedziałam. - Dlatego wiem. – Mój głos jest jedynie szeptem. – Wiem, jak się czujesz. *** Płaczę, dopóki nie zostaje już więcej łez. Nie wiem, jak wiele czasu upływa, ale Nico trzyma mnie mocno, dopóki moje ciało skręca się w ostatnim szlochu i łzie. I pozwalam mu na to. Po raz pierwszy w moim życiu pozwalam komuś jeszcze to znosić, nawet jeśli jest to tylko przez chwilę. Utrzymuje ten ból, poczucie winy, ciężar, to wszystko. I zasypiam, z jego sylwetką owiniętą wokół mnie. Głębokim snem. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

264 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 41 Nico Elle porusza się we śnie, a ja zacieśniam uścisk. Nie poruszyła się przez godziny, nie od momentu, w którym usnęła w moich ramionach. Oparłem się o kanapę i poprawiłem ją na sobie, nadal trzymając. Moje ręce są zdrętwiałe od takiego mocnego uścisku, ale nie ma mowy, żebym ją puścił. Nigdy. Myślałem, że rozumiałem, co to znaczy czuć ból, ale nie miałem o tym cholernego pojęcia, dopóki nie zobaczyłem jej twarzy. Widok jej bólu sprawił, że wszystko, przez co przeszedłem wcześniej, w porównaniu z tym wypadło naprawdę blado. Ból ten jest fizyczny i emocjonalny - gorszy od uderzenia w klatkę piersiową. Chęć uderzania czegoś jest niemal nie do zniesienia. Jak jakikolwiek człowiek mógł traktować tak kobietę, w dodatku na oczach małej dziewczynki? Zmuszając dwunastolatkę do obrony swojej własnej matki kosztem odebrania życia jej własnemu ojcu. Nie, nie ojcu. Potworowi, który sobie na to zasłużył. Żałuję tylko, że to nie byłem ja. Chciałbym móc cofnąć to wszystko i pozwolić, abym to ja był tym, kto przez to przeszedł, nie Elle. Wygląda tak spokojnie, kiedy śpi. Jestem wkurzony na siebie za to, że nie było mnie tam, kiedy to się działo. W głębi duszy wiem, że to irracjonalne nienawidzić siebie za nieochronienie jej, kiedy nawet jeszcze

265 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jej nie znałem… ale to uczucie nie ustępuje tylko dlatego, że zdrowy rozsądek mówi mi, że to niemożliwe. Kiedy zmroziło mnie podczas walki w klatce i obwiniałem się o to wszystko, ten aniołek wyciągnął rękę, aby mi pomóc, wiedząc, że to tylko wyniesie całe to jej złe gówno z powrotem na powierzchnię. A co robię ja, kiedy ona naraża się dla mnie? Praktycznie odwracam się do niej plecami. Jestem takim cholernym egoistą… tak bardzo martwię się o siebie, przez co sprawiam, że odchodzi. To musiało od niej wymagać wszystkich swoich sił, to wyciągnięcie ręki i próba pomocy mi, trzymając na swoich barkach to, co ona. Jestem totalnym dupkiem Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

266 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 42 Elle Kiedy się budzę, jestem zdezorientowana,. Nawet nie pamiętam zasypiania. Ale leżę na Nico, a on trzyma mnie tak mocno, że na chwilę zapominam, co się stało ostatniej nocy. Powiedziałam mu. A teraz nigdy już nie spojrzy na mnie tak samo. Nawet mój terapeuta i przyjaciele, których spotkałam na grupie wsparcia, kiedy usłyszeli moją historię, nie potrafili. Wszyscy, z wyjątkiem Reginy. Ona rozumie, bo ma swój własny krzyż do noszenia. Niektórzy patrzą na mnie z politowaniem, inni myślą, że jestem potworem... nie ma usprawiedliwienia dla zabrania komuś życia. Wiem, co myślą. Nie mam pojęcia, która jest godzina, ale słońce jeszcze nie sięga okna, więc nie może to być ranek. Próbuję zamknąć oczy i zmusić się do powrotu do snu, ale mój pęcherz ma dla mnie inne plany. Staram się delikatnie wysunąć z ramienia Nico kiedy śpi, ale jego ramiona wokół mnie zaciskają się mocniej i przyciągają z powrotem na miejsce. - Jak myślisz, gdzie idziesz? - Jego głos zaskakuje mnie, myślałam, że śpi. - Muszę iść do łazienki. - Odpowiadam w jego klatkę piersiową, nie jestem gotowa, aby zobaczyć jego piękne zielone oczy. Te, które kiedyś patrzyły na mnie jakbym była wyjątkowa, jakby chciał mnie pożreć.

267 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico rozluźnia uścisk i cicho wstaję, bez słowa idąc do łazienki. Jestem przerażona, kiedy patrzę w lustro. Moja twarz jest cała spuchnięta i z plamami, a czerwone i czarne smugi makijażu ozdabiają oba policzki. Moje włosy są splątanym bałaganem po jednej stronie, a po drugiej wyglądają, jakby przylepiły mi się do twarzy. Wspaniale. Myję się i staram nadać sensowny wygląd, ale nic nie pomoże mojemu obrzękowi twarzy poza czasem... i może jakimś lodem. Wracam z powrotem na kanapę, gdzie spodziewam się znaleźć Nico, ale go tam nie ma. Przez chwilę wpadam w panikę, że już mnie opuścił, kiedy słyszę, jak za mną idzie. - Wanna czy łóżko? Czuję się, jakbym miał połamać tą małą kobiecą kanapę za każdym razem, kiedy się poruszam. Owija ramiona wokół mojej talii od tyłu, kiedy mówi i zajmuje mi chwilę, aby zorientować się, że pyta. - Łóżko. Jestem wdzięczna, że udajemy się do sypialni bez włączania jakiegokolwiek światła, ponieważ nie jestem gotowa, aby zobaczyć jego oczy. Nie jestem pewna, czy kiedykolwiek będę gotowa, ale jestem samolubna i chcę udawać, że nic się nie zmieniło jeszcze przez chwilę. Nico czeka, aż jestem w łóżku, żeby się na nie wdrapać i kładzie się obok mnie. Leżąc na swoim boku, owija rękę wokół mojej talii, kiedy leżę na plecach i ciągnie mnie tak, że jestem naprzeciwko niego. Jego wielka dłoń 268 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

sięga i odsuwa włosy, które zdążyły wypaść z kucyka na moją twarz. Pociera kciukiem w górę i w dół mojego policzka i zamykam oczy, relaksując się na jego dotyk, taki delikatny i kojący. - Wszystko dobrze? Myślę, zanim odpowiadam. - Nie za bardzo. Nie mogę naprawdę zobaczyć jego twarzy, ale czuję, jak kiwa, przyjmując moją odpowiedź. Zapada długa chwila ciszy, zanim Nico ponownie mówi. - Czego się teraz najbardziej boisz? Od razu znam odpowiedź, ale i tak zastanawiam się, jak mu odpowiedzieć. Staram się złapać kilka łez, które spływają po mojej twarzy mając nadzieję, że nie zauważy tego w ciemności. Ale kciuk Nico łapie moją łzę. Nadal nie mam dość odwagi, aby odpowiedzieć na jego pytanie, kiedy ponownie się odzywa. - Boje się, że nie jestem dla ciebie wystarczająco dobry. Że zaciągnę cię ze sobą do piekła, do którego należę. Kilka łez, które uciekło z moich oczu staje się ulewą i nagle zaczynają się wylewać, i nie mogę ich zatrzymać. Ale zmuszam się do 269 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

odpowiedzi przez nie. - Boję się, że zobaczę sposób, w jaki na mnie patrzysz... teraz, kiedy wiesz, kim naprawdę jestem. Nico przyciąga mnie do siebie i owija wokół mnie mocno ramiona. Płaczę... naprawdę płaczę, czując jak wszystkie łzy tłumione przez lata wypływają z mojego ciała. To męczące i jednocześnie dziwnie uwalniające uczucie. Nie luzuje na mnie uścisku, dopóki nie ma już więcej łez. W końcu mój oddech uspokaja się, a łzy są przeszłością. Zaczynam odpływać w sen, ale wtedy nagle zapala się światło i muszę zmusić moje oczy do zamknięcia się i odwrócenia od strumienia jasności. Nico zapalił światło. - Co robisz? - Moje powieki nadal są mocno zamknięte, kiedy mówię. - Otwórz oczy. - Głos Nico jest miękki, ale jego słowa są poleceniem, nie pytaniem. Nie odpowiadam, ale również nie otwieram oczu. - Elle, kochanie, otwórz oczy. Jego głos jest tak słodki, że trudno mi odmówić mu czegokolwiek, kiedy tak do mnie mówi. Więc robię to. Otwieram lekko oczy i patrzę na niego. Jego piękne zielone oczy są tam, tak blisko mnie. I czekają. Czekają na mnie, aż spojrzę na niego w pełni. Pozwalam na to, otwierając oczy 270 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

całkowicie i patrząc na Nico. Na początku po prostu spoglądam na jego oczy. Piękny kolor, ciemną źrenicę w morzu miękkiej zieleni, ciemne, grube brwi otaczające piękno, które Bóg dał temu mężczyźnie. Ale wtedy znajduję się na powierzchni, szukając. Tego, czego spodziewam się tam znaleźć. Wtedy zdaję sobie sprawę. Tego nie ma. Żadnego żalu, wstydu, wątpliwości. Moje oczy rozszerzają się, kiedy to do mnie trafia. - Oto i ona. - Kącik ust Nico drga i nie mogę poradzić nic na to, że uśmiecham się do niego. Moje ciało wypuszcza głęboki oddech ulgi i mam wrażenie, że czuję spokój pierwszy raz od bardzo długiego czasu. To może być nawet pierwszy raz, kiedy czuję się w ten sposób. *** Spędzamy następnych kilka godzin rozmawiając i kochając się, i nigdy nie pragnąc końca. Ale mam przesłuchanie wczesnym popołudniem i nie jestem na nie przygotowana, więc muszę jechać do biura. - Muszę iść do pracy. Jestem spóźniona, nawet jak na mnie. - Zwykle jesteś spóźniona do pracy? - Nico wydaje się zaskoczony. Śmieję się na jego komentarz, on chyba musi być jedyną osobą na tej planecie, która nie ma pojęcia o moim problemie z punktualnością. - Zawsze jestem spóźniona. Nico wzrusza ramionami.

271 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Chyba nie zauważyłem. Uśmiecham się do niego i myślę, że nawet się trochę rumienię. Rumienię na człowieka, który dotknął każdej części mojego ciała swoimi ustami, a teraz zna moje najskrytsze i najmroczniejsze sekrety. - Wydajesz się jedyną rzeczą, dla której zawsze jestem punktualna. Nico podnosi brwi ze zdziwienia, ale wtedy powolny, zadowolony uśmiech rozprzestrzenia się na jego przystojnej twarzy, a ja jestem nagrodzona jego dołeczkami. Żartobliwie uderzam go w pierś. - Nie napuszaj się tak, jestem pewna, że to było szczęście początkującego i będziesz na mnie czekał przez większość czasu, jak wszyscy inni. - Próbuję wstać z łóżka. Muszę wziąć prysznic i pojechać do pracy, ale Nico przyciąga mnie z powrotem, szybko umieszczając pod sobą. Myślę, że nadal się bawi, ale kiedy na niego patrzę, znajduję poważną twarz. - Muszę coś wiedzieć, Elle. - Co? - Jestem zdezorientowana przez to jak przeszliśmy z zabawy do powagi i przez to, co go dręczy. - Kolacja z tym dupkiem wczorajszej nocy?

272 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dupkiem? - Moje brwi unoszą się, kiedy mówię... przez chwilę naprawdę jestem zmylona, kogo ma na myśli, ale zdaję sobie sprawę, że mówi o Williamie. Nico nic nie mówi, czekając na moją odpowiedź. - Mieliśmy kolację biznesową z klientem. - Nie widziałem żadnego klienta i nie wyglądało to dla mnie na biznesową kolację. - Ponieważ powiedział mi, że obiad jest o szóstej, a nie siódmej, żebym się nie spóźniła. Więc byłam tam o szóstej trzydzieści i mieliśmy pół godziny, zanim przyjechał nasz klient. Moja odpowiedź wydaje się go zadowalać, ale napięcie, które widzę na jego twarzy znika tylko na kilka sekund. Potem wraca. - Nie podoba mi się to, że wy dwoje wyglądacie tak potulnie. - Jesteśmy przyjaciółmi... byliśmy nimi od szkoły prawniczej. - Mężczyźni, którzy śpią z kobietami nie są przyjaciółmi, kochanie. - Cóż, William jest. - Widzę, jak na ciebie patrzy. Nie chce być twoim przyjacielem. - No i co z tego. - Przewracam oczami, ta rozmowa nigdzie nas nie doprowadzi. - To nie tak, że mam wybór, mamy razem sprawy.

273 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dobrze, więc pracujcie razem. Nie musisz również siedzieć przy barze i pić. - Nie rozumiesz. - Jestem pewna, że nie łapie tego, co mamy William i ja. William nie ma nic przeciwko bycia przyjaciółmi i nie rozumiem, czemu zachowuje się tak zazdrośnie. Nico uwalnia mnie i myślę, że nasza rozmowa jest skończona, więc zaczynam iść w stronę drzwi, z zamiarem wzięcia prysznica i zawiezienia w końcu mojego tyłka do pracy. - Więc nie masz nic przeciwko temu, że będę pił dzisiaj z Amy? Zatrzymuję się i odwracam, aby spojrzeć na Nico. Siedzi na łóżku z rękoma splecionymi nad głową w swobodnej postawie. Kim do cholery jest Amy? - Och, jesteśmy tylko przyjaciółmi. Kiedyś spaliśmy razem, ale teraz jesteśmy znajomymi. Jest przedstawicielem handlowym witamin i oboje rozmawialiśmy o serii suplementów do mojej siłowni, ale zwykle omawiamy to na miejscu. Może będzie lepiej, jeśli zamiast tego pogadamy o tym przy drinku. Bardzo ładnie. Czuję się, jakbym chciała oderwać Amy głowę, kimkolwiek ona jest. Ale rozumiem. Załapałam sens. - Dobrze, zrobię co w mojej mocy, aby utrzymywać swoje kontakty z Williamem w biurze.

274 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico myśli, że wracam do niego dać mu buziaka. Ma taki cholerny, zadowolony z siebie uśmiech na twarzy. Podnoszę poduszkę i uderzam w niego, zanim kieruję się pod prysznic. Słyszę, jak chichocze za mną, kiedy idę do łazienki. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

275 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 43 Nico Nigdy nie przyprowadziłem kobiety na nasz comiesięczny obiad. To nie tak, że moja mama i bracia mieliby coś przeciwko, po prostu nigdy nie znalazłem takiej, o której myślałbym, że byłbym z nią do kolejnego comiesięcznego obiadu, więc po co przejmować się przedstawianiem ich? Elle upiekła ciasteczka, aby je przynieść ze sobą, które są słodkie, ale będę musiał schować je przed dzieciakami, żeby ocalić je od ewentualnego zatrucia pokarmowego. Spaliła trzy partie, zanim w końcu jej się udało, albo przynajmniej ona tak uważa. Moja siostrzenica Sara zauważa Elle niemal w tej samej chwili, gdy wchodzimy do środka i ogląda ją z każdej strony, jakby była nową, błyszczącą zabawką. Moja mama wydaje się być ciekawa i kilka razy łapię jej spojrzenie na Elle. Musi podobać jej się to, co widzi, ponieważ gdy patrzy, uśmiecha się do siebie. Co chwilę przypatruję się Elle, ale wygląda, jakby czuła się niekomfortowo, więc zostawiam ją z kobietami. Za każdym razem łapie moje spojrzenie i uśmiecha się jak dziecko. Trudno mi oderwać od niej wzrok. - W końcu, bracie. – Sam uśmiecha się do mnie, przed pociągnięciem łyka z butelki piwa. - Zamknij mordę.

276 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Sam śmieje się. - Co? Chodzi o czas. Sprawiłeś, że zaczęliśmy martwić się, że złapiesz jakąś chorobę weneryczną przez sposób, w jaki przebierasz w kobietach - Ja nie przebieram w kobietach. - Ta, bo może ja. - Jesteś po prostu zazdrosny, dupku. - Zazdrosny o co? – Głos Elle zaskakuje mnie, nie zdawałem sobie sprawy, że była obok mnie. - O nic. – Owijam ramię wokół jej talii, przyciągając ją do siebie bliżej. – Chodź do mnie. – Całuję ją w czoło, gdy kładę drugą dłoń na jej boku. Patrzy na mnie i uśmiecha się. Jezu Chryste, jestem tak zakochany w tej kobiecie, że robię takie gówna jak całowanie w czoło i uśmiecham się tylko dlatego, że ona to robi. Ta, naprawdę wpadłem. I kocham każdą cholerną minutę tego. Nie obchodzi mnie to nawet wtedy, kiedy spoglądam w górę i widzę połowę członków mojej rodziny, wpatrujących się w nas i uśmiechających jak kompletni kretyni. *** Sara narzeka, aby podczas obiadu siedzieć między mną, a Elle. Jest

277 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jedyną dziewczynką, która zaowocowała wśród siedmiu chłopców moich braci. Ma na sobie srebrną koronę księżniczki, różowy strój, a jej wstęga harcerska wstęga wisi na niej jak u Miss Ameryki. Ubrana jest także w żółte przeciwdeszczowe buty, chociaż nie pada. Ale nieważne, jest niecodziennie urocza i wydaje się mieć upodobanie do Elle. - Mogę ci pomalować paznokcie po obiedzie? – Spoglądam na wymalowane i wypielęgnowane dłonie Elle i staram się uratować ją, rzucając jej koło ratunkowe. - Myślę, że paznokcie Elle już są pomalowane, Saro. – Tak, takie przekonywanie jej powinno zadziałać. - Nie chciałam ich przemalowywać, wujku Nico. – Odpowiada mi, gdy przewraca oczami, jakbym był szalony myśląc, że chciała pomalować jej paznokcie, nawet jeśli dokładnie takie pytanie zadała. – Po prostu dodam do nich groszki! Elle uśmiecha się do Sary. - Bardzo bym tego chciała…. moje są zbyt zwykłe. Sara uśmiecha się promiennie do Elle i odwraca się do mnie bez emocji, jej twarz jest odbiciem pytania: „A nie mówiłam?” Para ta rozmawia przez cały obiad, obejmując najważniejsze problemy, takie jak ulubione ciasteczka, kolor, kreskówka i zawodnik MMA. Wydaje się, że właśnie tych tematów dotyczą najważniejsze pytania

278 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Sary. Elle wydaje się zmagać z odpowiedzią na ostatnie pytanie i przez chwilę myślę, że może popsuć się jej relacja z Sarą, ale zamiast tego dziewczynka podskakuje w górę i dół, rozbawiona. - Elle, miałaś powiedzieć, że to wujek Nico jest twoim ulubionym zawodnikiem MMA! Mam jego plakat w pokoju i w ogóle. Wujek Nico dał mi go, aby odstraszał potwory w moich snach, ponieważ wygląda przerażająco. Naprawdę. Sara robi minę, która ma być przerażająca, ale zamiast tego jest urocza jak diabli. - I to działa! Masz potwory w swoich snach? Wujku Nico, Elle też potrzebuje plakatu! Wszyscy śmieją się z podekscytowania Sary, więc nie słyszą tego, co wyszeptuje Elle, kiedy pochyla się bliżej mnie. - Powieszę sobie plakat nad wanną. Na następny raz. Kobieta ta będzie powodem mojej śmierci. Sprawia, że mam erekcję podczas przesiadywania przy stole, otoczony swoją rodziną, obok sześciolatki. *** - Wyjedziesz ze mną w ten weekend? – Jedziemy z powrotem do Elle, wiec nie mogę zobaczyć jej reakcji na moje pytanie, ale nie każe mi długo czekać. 279 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Okay. - Nie chcesz nawet wiedzieć, gdzie jedziemy? – Jej odpowiedź jest zajebista, ale jestem tego ciekawy. - Nie. Nie obchodzi mnie to tak długo, jak jestem z tobą. Tak, kocham kurwa tę dziewczynę. Tłumaczenie: Adam Korekta: julisia123341

280 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

281 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 44 Elle - Co z twoim treningiem? Jest tam siłownia? - Kierujemy się na północ już od dłuższego czasu i żałuję tego, że powiedziałam Nico, iż nie chcę wiedzieć dokąd jedziemy, ponieważ teraz zżera mnie ciekawość. Ciągle zadaję mu pytania, starając się uzyskać podpowiedź naszego celu, ale nic nie mówi. - Nie ma siłowni, ale planuję mnóstwo ćwiczeń kardio w ten weekend. Nico uśmiecha się, ale utrzymuje oczy na drodze, kiedy jedzie w ciemnościach. Nie ma żadnych świateł ulicznych, a droga zmniejsza się do jednego pasa ruchu w obu kierunkach. Patrzę na jego przystojny profil, piękne linie policzkowe prowadzące do jego kwadratowej szczęki. Szczęki, która nie była golona od dwudziestu czterech godzin i zarost sprawia, że wygląda bardziej wytrzymale i przystojnie, jeśli to w ogóle możliwe. - Gapisz się. - Podoba mi się to, na co patrzę. Nico przesuwa oczy z drogi na chwilę i spogląda na mnie szybko, a potem znowu do niej wraca. Ale w tym ułamku sekundy widzę jego 282 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zielone oczy i to sprawia, że go pragnę. Jego jasne oczy oświetlają jego seksowną, ciemno opaloną twarz. Kiedy odwraca się w kierunku drogi, uśmiecha się i pokazuje oszałamiające dołeczki, co sprawia, że moje kolana miękną. Nie wiem dokładnie, co to jest, ale jest coś w tym kontraście, kiedy silny i męski Nico miesza się ze swoim chłopięcym uśmiechem. Tak naprawdę muszę zacisnąć nogi, aby uspokoić puchnięcie między nimi. Mam chęć sięgnąć do niego i go dotknąć. Zaczynając od jego silnego uda i powoli podążając za ciepłem, które bez wątpienia doprowadzi mnie do miejsca, gdzie będę dyszeć z podniecenia. - Mamy tylko jeszcze pięć minut jazdy, ale może zjadę na pobocze przez sposób, w jaki na mnie patrzysz. Śmieję się na jego komentarz wdzięczna, że nie może zobaczyć mojej twarzy, kiedy się czerwienię. Nigdy nie byłam tą, która szukała fizycznego kontaktu z partnerem. Zazwyczaj cieszyłam się

i

uczestniczyłam w związku aktywnie, ale nigdy nie byłam tą, która pierwsza dotykała. A na razie z tym mężczyzną znajdowałam siebie niezdolną do utrzymania swojego ciała w normalnym stanie, kiedy byłam blisko niego. Jest zupełnie inaczej, jeśli chodzi o Nico Huntera. * * * W końcu zjeżdżamy z drogi i kierujemy się długim podjazdem, czy może prywatną ulicą, nie mogę dostrzec w ciemności. Ale jedziemy 283 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

chwilę i nie ma już żadnych domów. W oddali jest światło, które wydaje się być w kierunku, w którym jedziemy. - Gdzie jesteśmy? - Dom nad jeziorem Preacha. - Nie mogę nawet powiedzieć, że jest tu jezioro, jest tak ciemno. - Jest za domem. Jutro w ciągu dnia będziesz w szoku, że nie mogłaś go zobaczyć, jest cholernie ogromny. Wreszcie docieramy do domu i widzę światło na ganku, które mrugało w oddali. To jedna z tych lamp solarnych, która wydziela niebieski odcień i ledwie widoczny, tak że widoczność ogranicza się do trzech metrów. Ale ganek wygląda na ogromny, owijając się wokół całego domu. Są tam krzesła ogrodowe i stoliki ustawione w różnych miejscach, które ledwo mogę dostrzec w ciemności. Nico obchodzi samochód i otwiera mi drzwi, aby pomóc mi wysiąść z jego SUVa. Idziemy w górę kilka schodów na ganek i Nico otwiera frontowe drzwi kluczem. Teraz z wyłączonymi reflektorami jest ciemno, z wyjątkiem jednej lampy stojącej na ganku. - Zostań tu. - Nico puszcza moją dłoń i ledwo mogę zobaczyć, co robi, jedynie nieznaczne zmiany w ciemności pokazują mi, że porusza się po pokoju. Nie wpada na nic, więc albo pokój jest pusty, albo zna

284 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

bardzo dobrze swoją drogę. Kilka sekund później, słyszę znajomy dźwięk zapałki uderzającej o krzemień, a następnie zapala się świeca na stoliku naprzeciwko okna. - Nie zamieszasz włączyć światła i pokazać mi tego miejsca? Po tym jak trzymałeś mnie w niepewności celu jazdy przez godziny? Nico śmieje się i patrzę, jak podchodzi do mnie, a jedna świeca zapewnia wystarczająco dużo światła, abym go wyraźniej zobaczyła. - Tutaj nie ma elektryczności. - Co masz na myśli mówiąc, że nie ma elektryczności? - Mój głos jest niemal przerażony, ponieważ na chwilę sama też jestem. - Preach nazywa to sanktuarium. Zero telefonów, prądu, zasięgu. Zero ludzi w zasięgu mil. - Nico otula swoje ramiona wokół mojej talii, kiedy mówi i przyciąga mnie blisko do swojego ciała, co ułatwia mi przetrawienie tego. Wszystko wydaje się łatwe, kiedy jestem przyciśnięta do tego człowieka. Sprawia, że tracę rozum, przewagę i zdrowy rozsądek. - Zabrałeś mnie do miejsca, gdzie nie ma prądu ani zasięgu. Muszę starać się wyglądać na zdenerwowaną, ponieważ już nie jestem. Nie z jego ciepłym oddechem otulającym moją szyję, kiedy chowa głowę w moje włosy.

285 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Tak. - Jego grzeszne usta znajdują moje ucho, a jego słowa wypowiedziane są cicho, ale przechodzą przeze mnie jak ciepło przez zwój i budzą każdą cząsteczkę w moim ciele. Włosy na karku odpowiadają, kłując przez chłód, który sprawia, że całe moje ciało dostaje gęsiej skórki. - Chodź, jest wystarczająco zimno, żeby zapalić kominek. - Nico uwalnia mnie i moje ciało jest rozczarowane, że traci z nim tak szybko kontakt. Trzyma mnie za rękę i kieruje mnie przez ciemny dom do pokoju na tyłach. Po tym, jak rozpala ogień, widzę ogromny kominek. Jest wykonany z kamienia i czuję się przytłoczona przez jego wielkość. - Jejku, jest... niesamowity. - Te słowa nie są wystarczające, aby go opisać. Światło z kominka rzuca miękki blask na pokój i widzę, że ściany są ze szkła. Jest zbyt ciemno, żeby zobaczyć cokolwiek na zewnątrz, ale wyobrażam sobie, że patrzę na jezioro i świecące słońce. Nico wciąż stoi przy kominku, ale teraz obserwuje mnie, kiedy podziwiam piękno pokoju. - Jezu, kochanie, wyglądasz jak anioł, stojąc tam. Uśmiecham się na jego komplement, nigdy nie byłam dobra w ich przyjmowaniu, ale z Nico przez sposób, w jaki do mnie mówi, wierzę w każde słowo, które wypowiada. Wiem że nie wyglądam jak anioł, ale dla Nico tak właśnie teraz jest. Żadne z nas się nie porusza, oboje

286 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jesteśmy zadowoleni z tego, co światło nam pokazuje. Wtedy jego oczy znajdują moje i wszystko inne znika... ciemność, kominek, pokój, wszystko. Żadne z tego już nie istnieje. Jesteśmy tylko my i wszystko wydaje się takie proste. To jeden z tych momentów w życiu, w którym czujesz zmianę. Tak jakby wszystko, co zrobiłeś w życiu prowadziło do tego momentu i cokolwiek się stanie od teraz, będzie inne. Nie wiem jak ani dlaczego, ale jest to tak pewne, jak nic innego z moim życiu. Jestem zakochana w tym człowieku, a zdanie sobie z tego sprawy nie przeraża mnie. Nawet w najmniejszym stopniu. Nico podchodzi do mnie wolno, jego oczy wciąż skupione są na moich. Zatrzymuje się, kiedy do mnie dociera, zwiększając kontakt miedzy naszymi ciałami, ale niewystarczająco. Stoimy tak blisko, że muszę odchylić szyję do tyłu, żeby na niego spojrzeć, aby nasze oczy nadal były złączone, ale nie mam odwagi, aby się ruszyć z obawy, że jedno z nas mrugnie i moment się skończy. Podnosi jedną ze swoich wielkich rąk i delikatnie zgarnia włosy z mojej twarzy, jego dotyk jest delikatny i łagodny. Powoli opuszcza głowę w dół do mojej i myślę, że chce mnie pocałować, jego twarz jest tak blisko mojej, że czuję jego oddech na swoich ustach, ale nie robi tego. Zatrzymuje się tak, że nasze oczy nie tracą kontaktu. I wtedy cała zmiana, jaką czułam potwierdza się i mój świat się zmienia. - Kocham cię, Elle.

287 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nie muszę myśleć nad swoją odpowiedzią. Ponieważ nic w moim życiu nie było pewniejsze od tego. - Ja też cię kocham. Wtedy mnie całuje. Słodko. Delikatnie. Namiętnie. Naprawdę całuje mnie... w sposób, w jaki nigdy wcześniej nie byłam całowana. To nie jest preludium seksu lub gry wstępnej. To jest miłość. Czysta i prosta, miłość obu nas łącząca w pocałunku. I w tym momencie zdaję sobie sprawę, że nigdy tak naprawdę się nie całowałam. Myślałam że tak, ale tak nie było. Nie było absolutnie nic przed tym pocałunkiem, i nie mogę się doczekać, co nastąpi po nim. Kiedy przerywamy, aby złapać powietrze, trzymam się jego ramion, by utrzymać równowagę. Bez jego ramion owiniętych mocno wokół mnie, leżałabym już na podłodze. Moje kolana są słabe, a moje ramiona drżą, następnie pojawiają się łzy. Napływają mi do oczu i nie mogę powstrzymać ich przed spłynięciem, kiedy tak na mnie patrzy. Słyszałam jak ludzie mówili wcześniej, że płakali ze szczęścia, ale nigdy zastanawiałam się nad tym. Ale tym właśnie teraz one są i zaczynają opadać. Lecą z moich oczu, kiedy uśmiecham się do człowieka, w którym jestem szaleńczo zakochana. A on we mnie. Również się uśmiecha i ociera łzy z moich oczu. - Uśmiechasz się i płaczesz.

288 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Wiem.. Myślę, że powstrzymywanie moich emocji przez piętnaście lat nie było najlepszym pomysłem... i teraz jesteś w tarapatach. - Śmieję się, kiedy mówię, zdając sobie sprawę, jak śmiesznie muszę brzmieć, ale to prawda. Nie czułam nic przez piętnaście lat, naprawdę, i teraz jestem przytłoczona emocjami nawet nie wiedząc, że jestem do nich zdolna. Nico uśmiecha się, zanim sięga w dół i unosi mnie w swoich ramionach, tuląc mnie mocno do piersi. Owijam ramiona wokół jego szyi. - Co robisz? - Zabieram kobietę, którą kocham do łóżka, aby się z nią kochać. - Och. - Jego słowa są muzyką dla moich uszu. * * * Następnego ranka budzę się ze znajomą ciepłą dłonią na moich odsłoniętych plecach, pocierającą delikatnie w górę i w dół mojego kręgosłupa. Odwracam głowę do człowieka, któremu wyznałam miłość, a on uśmiecha się do mnie. - Dzień dobry. - Dobry. - Uśmiecham się i nie mogę nic poradzić na to, że jest to wielki uśmiech, czuję się zadowolona, szczęśliwa i całkowicie, totalnie

289 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zakochana.

Nie

pamiętam

ostatniego

razu,

kiedy

byłam

tak

zrelaksowana. Powiedzenie Nico o mojej przeszłości zabrało ciężar z mojej piersi, z którego nie zdawałam sobie sprawy, że nosiłam. Nico śmieje się na mój uśmiech. - Chciałem zabrać cię nad jezioro rano, zanim zrobi się zbyt gorąco. - Odsuwa włosy przykrywające połowę mojej twarzy i całuje mnie w policzek. - Okej. - Mogę się przyzwyczaić do tej nowej kobiety, którą się stałaś. Nico podnosi się i całuje moje nagie plecy, tuż nad prześcieradłem, które pokrywa mnie od pasa w dół. - I mogę się przyzwyczaić do budzenia się dla tego. - Rozsypuje słodkie pocałunki od dołu moich pleców aż do karku. - Chodź, albo zostaniemy w łóżku na cały dzień. - Nagle przestaje mnie całować i tęsknię za jego ciepłym ciałem pokrywającym moje plecy. Jęczę głośno, bardzo nie kobieco. - Albo może zostaniemy w łóżku przez cały dzień? - Staram się przekonać go zaproszeniem. - Nie ma szans. Jest kilkanaście miejsc, gdzie bym cię chciał mieć. - Mieć mnie? - Czy on mówi to, co myślę, że mówi? 290 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico ciągnie za prześcieradło, odsłaniając mój nagi tyłek, kiedy nadal leżę twarzą w dół na łóżku. Nie wykonałam nawet jeszcze żadnej próby, aby się podnieść. Jęczy i trąca żartobliwie mój tyłek. - Mam zamiar wziąć cię na małej wyspie, która jest na środku jeziora. Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć ciebie z rozrzuconymi nogami na środku trawy pod drzewem. - Zaczynam siadać, kiedy zielone oczy Nico stają się burzliwe. Nie ma żadnego ukrywania, kiedy mnie pożąda i kocham to. Jest surowy i prawdziwy, i nawet nie stara się ukryć, że tak jest. Nico całuje mnie i wtedy bierze głęboki wdech, zanim jego oczy odwracają się do moich. - A może nawet nachylisz się nad krzesłem kapitańskim, zanim opuścimy przystań, jeśli ci się nie śpieszy. * * * Spodziewałam się, że jezioro jest ładne, ale nic, co sobie wyobrażałam, nie jest bliskie temu, co widzę moimi oczami, kiedy po raz pierwszy patrzę w oszałamiająco malowniczą scenerię tuż przede mną. Nico przynosi mi kawę, kiedy wpatruję się w ścianę ze szkła, której widok wczoraj w nocy przykryła ciemność i owijam jego grube ramiona wokół siebie, kiedy stoi za mną. - Piękne, prawda?

291 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- To jest wspaniałe. Nawet nie wygląda prawdziwie. Jest zbyt idealne. - Naprawdę jestem pod wrażeniem. To nie tak, że nie zatrzymuję się, aby docenić naturę, ale czas, który miałam przez ostatnie kilka lat zajmowała mi praca i miasto. - Cieszę się, że ci się podoba. - Nico przyciąga mnie trochę bliżej, kiedy mówi. - Jak komukolwiek może się to nie podobać? - Drzewa rozkwitają i całe kryształowo musujące jezioro jest wyłożone wysokimi fioletowymi i pomarańczowymi kwiatami. Zastanawiam się przez chwilę, czy są zasiane, ale kiedy zastanawiam się nad tym bardziej, zdaję sobie sprawę, że żadna praca człowieka nie mogłaby być taka piękna. Nico wzdycha i jest to odgłos zadowolenia. Szczęścia. Wiem, bo czuję się dokładnie tak samo. - Czy często tu przyjeżdżasz? - Kiedyś tak. - Dlaczego przestałeś? - Nico nie odpowiada od razu, a to sprawia, że myślę, iż jest za tym historia, coś trudnego, co sprawiło, że przestał. - Zacząłem tu przyjeżdżać, kiedy miałem piętnaście lat. Preach zwykle przywoził mnie tu na łowienie na jeziorze. Czasami moi bracia

292 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

też przyjeżdżali, raz na jakiś czas nawet moja mama, kiedy dostawała dzień wolny, co było rzadkością. Obracam się w ramionach Nico wyczuwając, że historia, która sprawiła, iż trzymał się od tego miejsca z daleka nadchodzi. Patrzę na niego, a on kontynuuje z moją pełną uwagą. - Mieliśmy wiele dobrych wycieczek tutaj po wygranych walkach. Jego twarz jest uśmiechnięta, kiedy wspomina niektóre dobre czasy. Preach nie pozwalał na elektryczność, więc moi bracia i ja zwykle wypełnialiśmy tył pickupa lodówkami samochodowymi. - Śmieje się na tą myśl. - Mieliśmy z tuzin lodówek wypełnionych piwem w bagażniku. Uśmiecham się patrząc na niego, kiedy wspomina miłe rodzinne momenty. Rodziny przychodzą tutaj, aby świętować swój sukces na całym jeziorze, wypełniając je miłością i śmiechem. Coś, czego pragnęłam najbardziej od moich najmłodszych lat. - Więc dlaczego przestałeś tu przyjeżdżać? Twarz Nico zmienia się i prawie żałuję, że zapytałam, ale chcę wiedzieć wszystko o tym mężczyźnie. Co sprawia, że jest szczęśliwy i smutny, czy uśmiecha się czy grymasi... wszystko, dobre oraz złe. To wszystko jest częścią tego, co ukształtowało człowieka przede mną. - Preach zabrał mnie tutaj po tym, jak rozwaliłem moją siłownię w zeszłym roku. Po walce. - Nie musi wyjaśniać której walce, to po prostu 293 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

walka. - Było brzydko. Nie mogłem spać bez koszmarów, bez leków i spędzałem dnie starając się wyrzucić wspomnienia. Było do dupy. Ale Preach nie zostawił mnie, nie ważne ile razy groziłem jego życiu i popychałem go. Czekam, aż zacznie kontynuować, ale nie robi tego. - I od tego czasu tutaj nie byłeś? Nico potrząsa głową. - Więc co sprawiło, że mnie tutaj przywiozłeś? Patrzy na mnie i uśmiecha się. - Uwielbiam to miejsce. Niektóre moje najlepsze wspomnienia są właśnie stąd. - Całuje mnie w usta, zanim mówi dalej. - Chciałem wrócić, odpędzić nawiedzone wspomnienia nowymi. Tymi, które pozwoliłyby mi zapomnieć o tych złych. Boże, ten człowiek jest piękny. I to nie tylko na zewnątrz.. również w środku.. i nawet nie musi próbować. Taki po prostu jest. Niemal 220 funtów wytatuowanych twardych mięśni, które krzyczą o kłopotach sprawia, że jest to najbardziej wrażliwa i piękna dusza, jaką spotkałam. Po raz pierwszy od czasu, kiedy miałam osiem lat, czuję się jak najszczęśliwsza dziewczyna na całej planecie. * * *

294 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Wyspa na środku dużego jeziora jest mała, może wielkości domu. Ale jest piękna, z dziewiczym piaskiem, małym skrawkiem trawy i kilkoma prostymi drzewami, które wyglądają, jakby zostały wyrwane z pocztówki z nazwą "Pozdrowienia z Raju". Siedzenie na środku jeziora podkreśla jego ogrom... ma więcej niż sto akrów wielkości. Nico mówi mi, że Preach zbierał prawie dwadzieścia lat, żeby zakupić tą nieruchomość i jezioro. Jego ojciec posiadał niewielki kawałek ziemi, a on kochał to miejsce, kiedy był dzieckiem. Powody są oczywiste. - Chodźmy popływać - sugeruje Nico. - Nie mam na sobie kostiumu kąpielowego. - Odpowiadam, jakby nie zdawał sobie sprawy, że nie mam go na sobie. Ale wtedy widzę jego uśmiech. Ten brudny, który pokazuje jego głębokie dołeczki i jestem pewna, że wiele kobiet zrzuca swoją bieliznę bez jakiegokolwiek jego wysiłku. - Nie potrzebujesz. - Ale co, jeśli ktoś zobaczy. - Myślisz, że pozwolę komuś rzucić okiem na ten fantastyczny tyłek, który należy do mnie, kochanie? Ma rację. Jest zaborczy, ochronny i nie ma opcji, że istnieje szansa, iż ktoś może zobaczyć mnie nago, jeśli sugeruje pływanie bez kostiumu. Spędziłam piętnaście lat będąc konserwatywną, jest czas, 295 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

żebym trochę pożyła. Nie odpowiadam słowami. Zamiast tego staję na kocu, który rozłożyliśmy i robię krok do tyłu, dając Nico lepszy widok. Odchyla się do tyłu, wyciągając swoje długie ciało, podpierając się na łokciach, kiedy ustawia się na mój występ z leniwym uśmiechem na twarzy. Powoli ściągam koszulę przez głowę, odsłaniając różowy koronkowy biustonosz. Nico nie porusza się, ale jego oczy patrzą na mnie z uznaniem, które czuję w swoim własnym ciele. Jest jak ciepły koc, okrywający moje ciało i zapalający moje zmysły. Rozpinam swoje szorty, powoli pociągając suwak w dół, pozwalając aby mój kciuk sięgnął w górę i dotknął skóry pod suwakiem, która jest nadal ukryta. Nie dotykam się nigdzie intymnie, ale mimo to czuję się seksownie i intymnie tak jak jest. Z przesadnym zakrętem, opieram się i potrząsam sugestywnie moimi biodrami, dzięki czemu moje spodenki ocierają się o moje nogi i spadają na ziemię. Stoję, ubrana tylko w różowe, koronkowe chłopięce spodenki i dopasowany biustonosz, i patrzę, jak oczy Nico ciemnieją. Zaczyna odpychać się na swoich łokciach, ale podnoszę mój palec wskazujący i ruszam na niego, ponieważ chcę zrobić mu pokaz. - Chcesz mnie zabić? - Głos Nico jest niski, ale pozostaje w miejscu na moje żądanie, nawet jeśli mogę zobaczyć, jak pracuje nad tym, żeby utrzymać się w pozycji siedzącej.

296 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Sięgam za siebie i rozpinam biustonosz, zdejmując go powoli, zanim mówię. - Nie, staram się dać ci nowe wspomnienia, które sprawią, że zapomnisz o tych złych. Nico wypuszcza głośno głęboki oddech i ponownie rozkłada się na łokciach. Zamierza mnie posłuchać i pozwolić mi zrobić to dla niego. Stoję przed nim tylko w swoich koronkowych majtkach i nie jestem jeszcze gotowa, aby je zdjąć. Chcę dać mu coś do zapamiętania, coś, co naprawdę wrośnie w jego mózgu i zapomni o ostatnim razie, kiedy tutaj był. Sięgając do góry, powoli śledzę moją pierś jedną dłonią, leniwie pozwalając mojemu paznokciowi drapać po mojej skórze. Jestem zdenerwowana, ale chcę to zrobić, więc zamykam oczy i staram się poddać tej chwili. Z moimi oczami wciąż zamkniętymi, przeciągam paznokciem przez obrzęknięty sutek a on pęcznieje jeszcze bardziej pod moim dotykiem. Powoli podnoszę palec do ust i ssę, nawilżając go zanim wracam nim z powrotem do nabrzmiałego sutka, pokrywając go swoimi własnymi jedwabistymi płynami. To jest dobre uczucie, ale potrzebuje więcej. Mocno łapię go pomiędzy kciuk i palec wskazujący i szczypię. Czuję to przez palce u moich stóp i wrażliwa skóra pomiędzy moimi nogami drży z niecierpliwości. Znowu szczypię, tym razem mocniej i czuję

297 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wilgoć między nogami, ciężko oddycham na sensacje, które wysyła to przez moje ciało we wstrząsach. Dotykałam się już wcześniej, ale nigdy nie miało to na mnie takiego wpływu. Potrzebuję więcej, więcej tarcia i potrzebuję tego szybko. Moja ręka wędruje w dół po moim płaskim brzuchu i wsuwa się od przodu w moje majtki. Są koronkowe, więc mimo że nadal mam je na sobie, nie ma zbyt wiele, czego nie może zobaczyć Nico. - Kurwa - chropowaty głos Nico wibruje przeze mnie, jeszcze bardziej podnosząc moje podniecenie. Znajduję moją łechtaczkę i delikatnie ją dotykam, kręcąc wolno małe kółka. Moja głowa opada, a niski jęk ucieka z moich ust, kiedy czuję znajome uczucie budujące się we mnie. I wtedy on jest na mnie. Dotykając, czując, chwytając i gryząc, przechodzimy przez to jak dzikie zwierzęta. Nie jestem nawet pewna, kiedy się rozebrał, ale jestem za to szalenie wdzięczna, że nie ma między nami żadnych ubrań. Czuję każdą uncję jego twardego ciała, jest tak dobrze, że myślę, iż znajdę uwolnienie zanim nawet jeszcze zaczniemy. Nico warczy, kiedy chwyta mój sztywny sutek w usta i mocno gryzie. Ból, nieśmiały przez zbyt wiele wrażeń, trafia we mnie i moje ciało zaczyna pulsować swoim własnym rytmem. Uwalnia moja obolałą brodawkę, ale na wystarczająco długo, aby potem wessać ją z powrotem do ust i drażnić mnie. Wiruje swoim językiem, delikatnie skupiając na

298 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

nim uwagę, błagając mnie, abym wybaczyła mu ból zadany mi zaledwie kilka chwil temu. Ssie drogę od mojej piersi po szyję i w końcu odnajduje moje usta. Jego język prowadzi mój w tańcu, który pozostawia mnie dyszącą, kiedy odwraca uwagę na moje ucho. - Muszę się znaleźć wewnątrz tej cipki, która jest dla mnie taka mokra. Jego słowa sprawiają, że wydobywam z siebie jęk, który pochodzi z głębi mnie i czuję, jak moje ciało zaczyna się kurczyć. Też muszę go mieć w sobie. Teraz. Tak bardzo. - Proszę. - Nie obchodzi mnie nawet to, że wychodzi to jak błaganie. Nie mam wstydu, jeśli chodzi o przyjemność dzięki temu facetowi. Unosi mnie w ramionach, zanim podnosi jedno kolano, kładąc mnie na trawie. Dwie sekundy temu gryźliśmy się i chwytaliśmy, a teraz jest ze mną taki delikatny. Najpierw troszczy się o mnie upewniając się, że nic mi nie jest, odstawiając swoje pragnienia na bok, aby mnie zadowolić. To jest jedna z rzeczy, które w nim kocham, coś, co trudno ująć w słowa i wytłumaczyć swojej dziewczynie, kiedy jesteś zmuszona wyjaśnić, czemu jesteś zakochana w tym mężczyźnie. Stawia mnie na pierwszym miejscu. Zawsze.

299 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Spodziewam się poczuć jego ciepłe ciało na swoim, ale nie robi tego, więc otwieram oczy aby zobaczyć, co zajmuje mu tak długo i znajduję go patrzącego na mnie. To co widzę, zapiera mi dech w piersi. Staram się mówić, ale nie mam słów. Umysłowo wypala ten moment w swoim umyśle, uwieczniając go na zawsze jak artysta z pędzlem. Czuję to. To uwielbienie i pożądanie, miłość i wszystkie inne szczere emocje zwinięte w jednym doskonałym człowieku, który mnie kocha i nie może tego ukryć, nawet gdyby próbował. Niezdolna do mówienia, jestem tak pełna emocji, że mogę jedynie sięgnąć i zaoferować mu moją rękę. Bierze ją bez słowa i delikatnie układa się na mnie, podpierając się na łokciach, jego muskularne ramiona znajdują się po obu stronach mojej twarzy. - Kocham cię - W końcu znajduję słowa, które idealnie nadają się do tego momentu. Jego głowa pochyla się i całuje mnie, a ja czuję, jak się dociska. Pogłębiam pocałunek, kiedy dusi mój płacz, jak jego gruby kutas wypełnia mnie. Wiem, że powinniśmy iść wolniej, ale nie mogę już dłużej czekać. Jest ciasno jak zwykle, ale bez wolnego wchodzenia, które Nico zazwyczaj kontroluje, jest bardziej potulnie niż zazwyczaj. Ale wydaje się to takie dobre, takie właściwe. Jutro będę się martwić o ból.

300 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Z jego ciężką długością pchającą się we mnie, Nico ustawia się. Chce mi dać czas na dostosowanie się, ale nie będę już czekać. Spinam się trochę, że mogę poruszać się pod jego ciężarem, pochylam nieznacznie miednicę tak, że pozwalam mu zatonąć głębiej. Z głębi mnie wydobywa się westchnienie. - Kurwa, kochanie. Wszystko w porządku? - Będzie, jeśli przestaniesz traktować mnie jak szkło i zaczniesz coś robić tym napiętym tyłkiem. - Wbijam paznokcie w jego tyłek, podkreślając moją potrzebę. Brwi Nico unoszą się w zdziwieniu, ale mam zamiar dostać to co chcę w ten sposób lub inny. Docieram do jego ust i mocno gryzę jego dolną wargę, tak mocno, że jestem zaskoczona, że nie smakuję krwi. Ale zdobywam jego uwagę

i to ta, której chcę. Wychodzi prawie

całkowicie, a następnie uderza we mnie... mocno. Jęczę. To jest dokładnie to, czego potrzebuję. A następnie robi to ponownie, tym razem jego biodra obracają się, kiedy uderza we wrażliwe miejsce wewnątrz mnie. Drżę, kiedy moje ciało zaczyna okręcać się wokół niego. Ale nie przestaje, wchodząc i wychodząc, wchodząc i wychodząc, za każdym razem pocierając mnie, aż jestem o włos od mojego orgazmu, dopóki oboje nie jesteśmy w punkcie kulminacyjnym. Nico sięga miedzy nas i głaszcze moją pulsującą łechtaczkę szerokim kciukiem, i to wystarcza, aby popchnąć 301 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

mnie na krawędź. Jęczę jego imię, kiedy zaczyna się mój orgazm, przetaczając się dziko jak fala i wysyłając dreszcz przez moje ciało. Czuję, jak ciepło Nico wlewa się we mnie i myślę, że osiągnęłam dno, ale nadal spadam, jego uwolnienie przedłuża moje własne. * * * Kiedy wyjeżdżamy następnego wieczora, nie ma wątpliwości, że zastąpiliśmy wspomnienia Nico nowymi, takimi, których szybko nie zapomni. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

302 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 45 Elle Ostatnie tygodnie były bez wątpienia najszczęśliwszymi tygodniami mojego życia. Znalazłam równowagę pomiędzy moją pracą i czasem z Nico, a Lawrence wydaje się szczęśliwy, że w tych dniach pracuję przez mniej

godzin.

Jego

własne

problemy

zdrowotne

są

małym

przypomnieniem priorytetów życiowych i zdaje się, że wpłynęły na jego

sposób

zarządzania

biurem.

Termin

nie

mógłby

być

odpowiedniejszy. Nadal myślę o mojej przeszłości, ale nie miałam już koszmarów, odkąd powiedziałam o tym Nico. To dziwne, że czasami czuję się, jakbym była lżejsza, niosąc ten bagaż ze sobą, ale tylko dlatego, że Nico nosi go razem ze mną. Teraz rozmawiamy o tym otwarcie i to wydaje się pomagać. Każdego dnia robi się coraz łatwiej. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz widziałam dostawcę z jedzeniem. Nico trenuje do swojej wielkiej walki i wydaje się uwielbiać mnie karmić. Przemieszczamy się między naszymi apartamentami, ale śpimy w jednym łóżku prawie co noc, od kiedy wróciliśmy z domu Preach'a nad jeziorem. Myślałam, że dotarliśmy do najwyższego punktu, i że nic się nie zmieni od tego punktu, ale znajduję siebie zadowoloną z normalnych dni spędzonych z Nico niemal tak samo, jak

303 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

z niezwykłych chwili. Jestem w domowej rozkoszy, miejscu, gdzie nigdy nie myślałam, że się znajdę. Miejscu, które po prostu nie wydawało się dla mnie. Ale oto jestem... i nie mogłabym być szczęśliwsza. Wychodzę trochę wcześniej z pracy, ponieważ jest to ważny dzień dla Nico. W końcu dowie się, z kim będzie walczyć o mistrzostwo. Nie żeby imię cokolwiek mi mówiło, ale chcę tam być dla niego. Wpadam w korek po drodze do siłowni i ledwo tam docieram przed relacją na żywo, która jest w telewizji. Siłownia jest zapełniona, ale nie buczącym gronem mężczyzn uderzających różne rzeczy lub podnoszących ciężary, których waga przekracza wagę ich własnego ciała. Zamiast tego wszyscy zgromadzeni są wokół telewizora, który wisi na rogu koło zestawu do ćwiczeń kardio. Dźwięk jest głośny, a scena optymistyczna i miła. Jak zawsze, Nico zauważa mnie w chwili, w której wchodzę. Rozmawia z podnoszącym się młodym wojownikiem, którego widziałam tu już wcześniej, ale patrzy na każdy krok, który robię. Zastanawiam się, czy biedak przynajmniej zauważył, że stracił uwagę Nico. - Uwielbiam ten strój - Nico owija swoje ramiona zaborczo wokół mojej talii w sekundzie, w której do niego podchodzę. Mam na

304 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

sobie jego ulubiony czerwony kolor, wiedziałam że opuszczę biuro wcześniej, aby od razu do niego przyjechać. Spódnica jest nieco krótsza niż większość moich innych, a ja ledwo pamiętam, kiedy ostatni raz miałam ją na sobie, więc pomyślałam, że może ją polubi. Miałam rację. Uwielbiam to, że Nico uważa mnie za seksowną w takim stroju do pracy. Niektórzy mężczyźni mogliby być przestraszeni przez kobiety ubrane w biznesowe ubranie, ale nie Nico. Zamiast strachu, pobudza ich to. Prezenterzy wchodzą i dołączamy do innych wokół telewizora. Spiker mówi przez chwilę o karierze Nico, na ekranie pojawiają się sceny z jego walki. Uścisk Nico zacieśnia się na mojej talii, kiedy dyskutują o śmierci jego dawnego rywala. Jestem jedynie wdzięczna, że nie zdecydowali się puścić ciosu, który zakończył walkę. W końcu, prezes Stowarzyszenia Walki MMA wchodzi na ekran i przypomina wszystkim, że został tydzień od dziś do walki o mistrzostwo. Potem robi wielką sprawę na temat otwarcia koperty zawierającej imię rywala, tak jakby naprawdę nie wiedział, po czym imię jest ogłaszane. Trevor Crispino. Sala milknie. Jak widać jestem jedyną, dla której to imię nic nie znaczy. Patrzę na pokój szukając wskazówki, dlaczego pan Crispino spotyka się z taką empatią, ale każdy wydaje się być w szoku. Szczególnie Preach. Jak przez mgłę pamiętam, że Nico mówił mi, iż to może być wojownik zwany Caputo.

305 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico znika, zanim mogę zapytać go co się dzieje i nagle pusty pokój wypełnia się cichymi rozmowami. Jest wiele komentarzy typu "nie ma kurwa mowy" i kilka uwag "to jest bzdura, nie jest nawet kandydatem", ale nadal jestem zagubiona. Idę do Preacha, który wciąż wpatruje się w podłogę. Jego reakcja sprawia, że czuję się jeszcze bardziej spanikowana. - Preach, co jest nie tak z Trevorem Crispino? - pytam niepewnie, ponieważ nie jestem naprawdę pewna, czy chcę usłyszeć odpowiedź, bo wiem, że jest źle. Bardzo źle. Preach patrzy na mnie, jego oczy ją szkliste i wygląda na smutnego. Moje serce opada do żołądka. - To brat Frankiego. Chłopca, który zginął w walce. Próbują zrobić z tego walkę odkupienia. Ale ten dzieciak nie powinien być nawet na ringu z kimś takim jak Nico. Nie jest żadnym wyzwaniem. Nico ich zabije. Jestem pewna, że jego ostatnie słowa nie są dosłowne, ale czasami rzeczy, które nie są przeznaczone, aby wyszły w ten sposób, i tak wychodzą w ten sposób na końcu. *** Znajduję

Nico

w

swoim

mieszkaniu,

siedzącego

w

ciemnościach. Z łokciami na kolanach i głową nisko w jego rękach.

306 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Czekam chwilę, zanim podchodzę zastanawiając się, czy wie, że weszłam do pokoju. Brama drzwi windy jest głośna i nie ma sposobu, aby nie usłyszał, że weszłam. Ale po prostu siedzi tam cicho, nawet kiedy do niego podchodzę, kładąc ręce na jego ramionach, a on nie rusza się. - Wszystko w porządku? - Mój głos jest niski, ale pokój jest tak cichy, że nie ma wątpliwości, iż mnie usłyszy. Ale nie odpowiada. Schylam się do poziomu jego oczu w ciemności. Nie ma znaczenia, że nie może mnie zobaczyć, będzie trudniej mu mnie zignorować, kiedy jestem tak blisko. - Co możemy zrobić? Nico wypuszcza ciężki oddech, zanim owija swoją wielką dłoń wokół mojej szyi, opierając swoje czoło o moje. - Pozwól mi cię trzymać. To

mogę zrobić. Chciałabym tylko

mieć więcej

do

zaoferowania mu, aby go pocieszyć. Jego głos brzmi na surowy i zasmucony. Mogę sobie tylko wyobrazić, co musi czuć. Jeśli moje własne serce jest związane i opadło do żołądka, to jego ból musi być nie do niesienia. Jak mogą mu to robić? Umieszczać go w klatce z człowiekiem, którego zabił? Człowiekiem, który nie pasuje do jego siły. Nie istnieją na to jakieś przepisy czy coś?

307 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Mój początkowy szok i smutek zaczynają mijać, a ja staję się wkurzona. Szalona, wściekła, gotowa podjąć walkę sama. - Wyciągniemy cię z tego. Nie musisz tego robić. To nie jest współzawodnictwo, to jest dla sprzedaży biletów. - Nie mają sumienia? A co z bezpieczeństwem? Preach powiedział, że brat nie jest żadnym przeciwnikiem, Nico go zabije. Nie powinni dopasowywać ich co do zdolności? Słyszę, jak mój własny oddech przyspiesza, a moja złość odbiera mi to, co najlepsze. Nico śmieje się cicho. Ledwo to słyszę i nie jestem nawet pewna, czy to był śmiech. Ale wtedy mówi i wiem, że się nie mylę. - Może zostawię cię w domu na walkę... boję się, że wskoczysz do klatki i pokonasz tego gościa dla mnie. - Słyszę śmiech w jego głosie, kiedy mówi. Może jego uśmiech jest odwzajemniony, nawet jeśli nie może tego zobaczyć. *** Spędzam następne trzy dni badając, analizując i ogólnie szukając ewentualnych luk, aby wyciągnąć go z walki. Dzwoniłam do każdego, u kogo miałam przysługę i poszukiwałam opinii od każdego prawnika, który był w stanie nam pomóc. Nawet Williama. Ale wszyscy wyszliśmy z tym samym wnioskiem, kontrakt jest szczelny.

308 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Oczywiście, Nico może odmówić walki i zapłacić klauzulę kary. Ale nie zrobi tego. Pieniądze Preacha również są w kontrakcie. Nie wiem, dlaczego nie widziałam motywu umieszczania Preacha w kontrakcie walki, ale nie zrobiłam tego. Ktokolwiek go sporządził, wiedział dokładnie, co robi. Znali Preacha i Nico dobrze, ale nie tylko jako zawodnika i trenera. Wykorzystali związek między tymi dwoma na poziomie osobistym, wiedząc że Preach nigdy nie pozwoli Nico zapłacić jego kary, a Nico nie pozwoli Preachowi podjąć się takiej finansowej straty. Dwóch upartych ludzi, którzy będą chronić się aż do końca, bez względu na to, ile to będzie ich kosztować. I to się stało jeszcze gorsze. Preach zdecydował, że ta walka będzie dobra dla Nico, że musi przez to przejść i przejście przez tą katastrofalną walkę pomoże mu odepchnąć więzi z resztkami emocji, które zostały, przypominając. Nawet pozwolił Nico wierzyć w niektóre te bzdury. Ta walka odkupienia była jakimś chorym sposobem... strzałem zbawienia. Podskakuję, kiedy słyszę jak drzwi wejściowe do biura otwierają się. Jest po dziesiątej i obiecałam Reginie, że zamknę za nią, kiedy wyszła godziny temu, ale byłam tak pochłonięta tym, czego szukałam,

że

zupełnie

zapomniałam.

Ale

wtedy

to

czuję,

charakterystyczną obecność mężczyzny, który sprawia, że moje tętno przyśpiesza. Jestem absolutnie pewna, że gdybym była podłączona do 309 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

maszyny EKG, byłabym w stanie nagrać każdy krok, w którym Nico Hunter się do mnie przybliża. - Drzwi nie są zamknięte. - Głos Nico jest napięty. Jest ochronny, a mój brak zainteresowania własnym bezpieczeństwem jest czymś, czego nauczyłam się, że nie lubi. - Musiałam zapomnieć. - Patrzę do góry, wykręcając się. Patrzę, jak Nico stoi w tym bałaganie, który jest w moim biurze. Mam stosy papierów i czasopism porozrzucane po całym pokoju, a mój przelany kosz na śmieci jest wypełniony żółtymi kartkami przylepkami, którymi zaznaczałam rzeczy, które mogłyby mi pomóc zerwać kontrakt, ale w końcu nie podziałało. - Wielka sprawa? - Jego oczy patrzą na moje biurko, aby podkreślić to, co ma na myśli. - W pewnym sensie. - Nie kłamię.. w tej chwili jest to najważniejsza sprawa, jaką mam. A w rzeczywistości to jedyna sprawa, nad którą pracowałam przez ostatnie trzy dni. Cała moja pozostała praca może poczekać. Nico odpycha się od framugi drzwi, gdzie stoi i podchodzi do mojego biurka, zabierając kawałek papieru i czytając kilka linijek, zanim odkłada. Bierze stos obciętych dokumentów z drugiej strony biurka i robi to samo, czytając trochę, aby zobaczyć, nad czym pracuję. Wie co robię, ta gra jest dla mnie. 310 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Chodź, jedziemy do domu. - Stoi po drugiej stronie biurka. Tak bardzo jak kocham, kiedy Nico mówi mi, że wracamy do domu, tak nie jestem jeszcze gotowa. Potrzebuję trochę więcej czasu, aby wypracować swoją najnowszą strategię. Musi być jakiś sposób, żeby wydostać go z tej cholernej umowy. - Nie skończyłam jeszcze. Nie przegapiam tego, jak Nico zaciska szczęki w śmiesznie seksowny sposób. Głębokie linie jego kości policzkowych zmieniają się, a oczy robią się głęboko zielone. Wygląda mocno i groźnie i założę się, że większość by wzięła krok w tył przez ten straszny klimat, który wypuszcza. Ale nie ja, ja trzymam się gruntu i nadal tam stoję, choć trochę bardziej pobudzona niż minutę temu. Patrzymy na siebie, każde czeka na drugie, aby wzięło krok w tył i zastanawiam się, czy będziemy tak chwilę stać. Ale wtedy Nico przerywa impas. Nie puszcza moich oczu, kiedy obchodzi biurko dookoła i ciągnie mnie z powrotem na moje krzesło, zniżając swoje wielkie ciało, aby być na poziomie moich oczu. Jego grube ramiona zatrzymują mnie na krześle, jedna ręka opiera się o ramię krzesła. - Musisz zrobić coś, zanim cię stąd zabiorę? - Ja.. Ja.. - Chciałam powiedzieć, że jestem prawie gotowa i wystarczy mi kilka minut, ale nie mam szansy dokończyć moich myśli. Zostaję podniesiona z krzesła i przerzucona przez ramię Nico w jednym 311 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

płynnym ruchu. Barbarzyński ruch powinien mnie wkurzyć, ale zamiast tego wywołuje u mnie uśmiech. Jestem szczęśliwa, że moja głowa jest na jego plecach, tak że nie widać, że naprawdę się cieszę. Kwestionowanie tego człowieka to jak gra wstępna. Nie uwalnia mnie, dopóki nie jestem na siedzeniu pasażera w samochodzie. Zapina mi pasy, a ja siedzę z założonymi rękoma na piersi, udając gniew. Po tym jak pociąga za pas, sprawdzając podwójnie czy jestem bezpieczna, całuje mnie w usta, zanim obchodzi samochód i wsiada na swoje miejsce. - Co z moim samochodem? - Rzucam trochę dodatkowych emocji w moje pytanie. - Przywiozę cię rano do pracy. Wydaję z siebie przesadne westchnienie. - Jesteś apodyktyczny. - A ty uparta. - Moje usta opadają na jego komentarz, nawet jeśli wiem, że to prawda. Ale Nico tylko uważa moją odpowiedź za zabawną i chichocze. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

312 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 46 Nico Zazwyczaj w nocy przed walką mam obiad z Preachem i dostaję od niego dopingującą przemowę. Ale przerywam tradycję i zamiast tego zostaję na miejscu z Elle. W końcu przekonałem tą upartą kobietę, aby zerwała z piętnastogodzinną pracą w ciągu dnia, w celu złamania mojego kontraktu. Przynajmniej chciałbym myśleć, że to ja ją przekonałem, ale może tu chodzić także o to, że zabrakło nam czasu, biorąc pod uwagę, że walka odbędzie się jutro. Ta kobieta staje się ogromnym wyzwaniem, kiedy położy na czymś ten swój cholernie inteligentny umysł, że tak powiem. Elle się nie zgadza, ale Preach myśli, że walka będzie dla mnie dobra. Przestudiowaliśmy kilka ostatnich walk Trevora. Dzieciak poprawił się. Nawet bardzo. Nie jest tym samym głupim, zarozumiałym zawodnikiem, którym był rok temu. Dojrzał, odkrył, czym jest cierpliwość. Walka ta nie jest taka pewna, jak to się wszystkim początkowo wydawało. Chociaż oszukiwałbym siebie, gdybym udawał, że to, co stało się z jego bratem nie wpłynęło na decyzję Ligi o tym, kogo dopasować do walki o mistrzostwo. Moje walki są zawsze korzystne dla Ligi, dobrze się sprzedają. Ale nie mogę przypomnieć sobie, kiedy ostatnio było tak głośno o MMA, jak w tym tygodniu.

313 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Moja twarz była oblepiana we wszystkich głównych wiadomościach, nie tylko kanałach poświęconych sporcie. Kładę ją na samotny blat, gdy przygotowuję obiad. Wciąż ma na sobie swoje ubrania robocze, a ja na pewno nie zamierzam nakłaniać jej do ich zmiany. Lubię te inteligentnie wyglądające gówno, które nosi. Jest seksowne prawie tak bardzo, jak pieprzona gorąca bibliotekarka, tylko lepiej, bo to Elle. Niektórzy faceci nie uprawiają seksu przed walką, myślą, że stłumiona frustracja zabierze ich na krawędź. Ja wolę nie walczyć z sinymi jajami. Nigdy nie byłem osobą, która myślała o tym, jak o motywie. Uczę się o moim przeciwniku. Zapierdalam przy treningach. Walczę ciężko. Jestem dobry. To proste. Dodatkowo patrzenie na Elle, krzyżującą te swoje cholernie długie nogi, podparte na moim kuchennym blacie, nie daje większych szans na to, że wszystko stanie się dopiero później. Spoglądam na nią, a ona uśmiecha się. To cholernie głupkowaty uśmiech. Może to nadejdzie prędzej, niż później. *** Po skończeniu kolacji, widzę coś w umyśle Elle. Mówiłem to już wcześniej, ale jak na prawnika, to jest dość łatwa do odczytania. Okropny z niej kłamca. - O co chodzi, kochanie?

314 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Jej brwi współdziałają i marszczą się w dół, twarz mówi mi, że nie jest nawet świadoma tego, że pokazuje swoją rękę. - Nic… co masz na myśli? - Coś cię martwi. Jej twarz rozluźnia się trochę, ale pod wymuszonym uśmiechem występuje napięcie. - Nie… nic mi nie jest. - Słabo kłamiesz, kochanie. Mówiłem ci to już. Uśmiecha się. - Może jestem po prostu trochę zdenerwowana. – Podnosi swoje dwa palce, utrzymując małą powierzchnię pomiędzy nimi, aby wskazać, że jej zdenerwowanie jest maleńkie. Palce mogą mówić trochę, ale jej twarz krzyczy o wiele więcej. Elle podchodzi, aby usiąść obok mnie na kanapie, ale łapię ją za rękę i zamiast tego przyciągam na swoje kolana. - Czym się denerwujesz? Splata razem swoje dłonie, patrząc w dół, unikając moich oczu. Unoszę jej podbródek, zmuszając oczy, aby spojrzały w moje i powtarzam.

315 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Czym się denerwujesz? - Walką. - Okay. – Odsuwam włosy z dala od jej twarzy, wygląda na zmartwioną, niemal bezbronną. – Nic mi się nie stanie, dam sobie radę z tym kolesiem, kochanie. Nerwowo przygryza swoją dolną wargę. Myliłem się. Tu jest coś więcej, co ją martwi. - Wiem. Chodzi mi o to, że zawsze będę martwić się o to, że coś ci się stanie. Nie mogę nic na to poradzić. Ale… - Waha się, uważając na swoje słowa. - Ale co? - Wiem, że ty i Preach myślicie, że

zwycięstwo w tej walce

pomoże ci zostawić przeszłość za sobą, ale niepokoję się, że jednak przyniesie to wszystko z powrotem. Widziałam go. Wygląda jak jego brat. Ma rację, tak jest. Wygląda dokładnie jak Frankie. To jakiś pokręcony los pieprzy się ze mną. Martwiłem się tym samym. Ale nie mogę pozwolić, żeby to dalej mnie kontrolowało. Wciskam zdarzenie w tył mojego umysłu i utrzymuję je tam za każdym razem, gdy stara się wydostać na powierzchnię. To wszystko na temat kontroli. W sztukach

316 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

walki umysł jest tak samo ważny jak ciało. Obie te rzeczy muszą przetrwać, podlegać całkowitej kontroli. Współpracować. - Preach myśli, że zwycięstwo w tej walce pomoże mi pokonać przeszłość. Ale ja już wiem, co ona przyniesie. W ciągu ostatnich dwóch miesięcy pchnęłaś mnie o wiele bardziej naprzód, niż ja podczas półtora roku starań na własną rękę. Zanim cię poznałem, uderzałem głową o betonową ścianę, idąc donikąd. Tylko że ja o tym nie wiedziałem. Nie dostrzegałem, że stałem w miejscu, dopóki cię nie poznałem i zrobiłem ten pierwszy krok. – Elle ofiaruje mi niepewny uśmiech. Część zmartwienia znika z jej twarzy… ale nie wszystko. Więc idę na całość, będąc cholernym frajerem, w którego zmieniła mnie ta niesamowita kobieta. - Kiedy się poznaliśmy, byliśmy dwiema zranionymi duszami. Oboje odrzucaliśmy rzeczywistość z naszych żyć, ze strachu przed tym, co możemy w niej znaleźć. Ale nic nie mogło utrzymać nas z dala od siebie. Nigdy nie wierzyłem w przeznaczenie. Sądziłem, że było ono stekiem bzdur dla ludzi, którzy czytają zbyt wiele książek. Do momentu, w którym poznałem ciebie. Stałaś się moją, kochanie. Nigdy nie wiedziałem, że tęskniłem, dopóki nie odnalazłem ciebie, ale teraz nie wiem, jak mam przeżyć choćby jeden dzień bez tego, co mi ofiarowałaś. Jesteś moją bratnią duszą. To cholerna prawda, bez względu na to, jak naiwnie to brzmi. W moim życiu nic nigdy nie było bardziej prawdziwe. Więc nie, nie martwię się o to, że ta walka nie 317 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

pomoże mi wyleczyć się z mojej przeszłości, ponieważ to właśnie ty jesteś tą, która już tego dokonała. Wypełniłaś wszystkie pęknięcia w moim sercu i uczyniłaś mnie lepszym. Nigdy nie sadziłem, że powiem to

po

tym

wszystkim,

przez

co

przeszedłem,

ale

jestem

najszczęśliwszym draniem na całej ziemi. Płacze. Tak właśnie reaguje na moją bolesną, skręcającą jelita, pantoflarską deklarację, że jesteśmy bratnimi duszami. Łzy spływają w dół jej twarzy i mimo tego, że uśmiecha się przez nie, pragnę sprawić, aby krople te odeszły. Tłumaczenie: genio.zych Korekta: julisia123341

318 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 47

Elle Nigdy nie sądziłam, że będę szczęśliwa. Byłam zadowolona moją drogą przez życie. Była wystarczająco dobra. Utrzymywanie wzlotów i upadków było moim ulubionym czasem przeszłym. Zero emocji, co oznaczało, że nic nie wymknie się spod kontroli, a utrzymywanie jej było najwyższym priorytetem na mojej liście, wyżej od oddychania. Dopóki go nie poznałam. Sprawia, że moje serce i oddech przyśpieszają, a to tylko, kiedy wejdzie do pokoju. Nawet nie każcie mi zaczynać tego, co jego twarz ze mną robi. Lub jego ręce... zwłaszcza kiedy są w ruchu, błądząc po całym moi ciele, jakby nie mógł się mną nacieszyć. Czuję potrzebę w jego dotyku. Ale jego słowa, one to robią. Są surowe, uczciwe i wypełnione emocjami, a ja mogę poczuć, jak moje serce rośnie, kiedy mówi. Z niepokojem wyciera łzę z mojej twarzy. Jestem pewna, że myśli, iż straciłam rozum, kiedy uśmiecham się przez mój płacz, po tym jak wysłuchuję najpiękniejszych rzeczy, które ktoś do mnie kiedykolwiek powiedział. Zwykle to moja głowa jest wypełniona tymi słowami. Ale teraz znajduję zagubienie w pięknych słowach, wypowiedzianych w zamian. Więc mówię to, co czuję i mam nadzieję, że to wystarczy. - Kocham cię. 319 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Uśmiecha się, a zmartwienie opuszcza jego twarz. Ja ciebie też, kochanie. I wtedy go całuję, łzy wciąż spadają, moje usta wciąż się uśmiechają, a szloch ucieka ze mnie, kiedy nasze języki się łączą. Jestem bałaganem, ale jest to piękne i prawdziwe, i nie mogę się nim nacieszyć. Nie teraz, ani nigdy. Ma rację. Jesteśmy dwoma zagubionymi duszami, które odnalazły siebie nawzajem i stały się jednością. I jestem najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. * * * Nadal jest kilka godzin przed walką, ale już jestem gotowa, aby iść. Jest to wyprzedana walka mistrzostwa, ale Nico dał mi cztery bilety dla samej siebie. Oczywiście mój przyrodni brat napisał do mnie jakieś pół tuzina razy, aby upewnić się, że jesteśmy umówieni. Jest niewielka różnica w tym, kto się bardziej ekscytuje, Max czy Vinny. Oboje prawdopodobnie nie spali zeszłej nocy z oczekiwaniem pulsującym w ich żyłach. Jestem podekscytowana, że zaprosiłam również Reginę i Lawrenca. Reginę, ponieważ, cóż, jest ona moją najlepszą przyjaciółką, którą kiedykolwiek miałam... i myślę, że jest bardziej podekscytowana moją relacją z Nico niż ja sama, jeśli to w ogóle możliwe. Po tych wszystkich latach, nie mogła się doczekać, aby zobaczyć jak znowu odżywam. I

320 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Lawrence, ponieważ jest więcej niż moim szefem, przez ostatnie lata był dla mnie jak ojciec. Dodatkowo, to pierwszy moment podniecenia, na który zgodziła się jego żona, odkąd przeszedł operację serca. Boi się, że zbyt wiele znowu spowoduje atak. Na początku zapominam, co mam na sobie, kiedy Nico łapie mój wzrok, bo nie widział koszulki, którą zrobił dla mnie Vinny. Nie jestem pewna, czy ten dzieciak zrobił to celowo, ale jest ciasna, bardzo ciasna, uwypuklając wszystkie moje krzywizny. Moja koszulka jest inna od tej, którą miał na sobie Vinny ostatnim razem. Jest na niej zdjęcie całego ciała Nico od przodu. Wygląda bardziej jak model niż wojownik. Nico zastyga na minutę, posyłając mi diabelski uśmiech. - Podoba mi się twoja koszulka. Czuję, jak na moją twarz wypływa ciepło i wiem, że jestem w ładnym odcieniu różu. - To moja nowa ulubiona koszulka. Mogę się do ciebie przyciskać całe dnie, nawet w miejscach publicznych - odpowiadam nieśmiało. Nico podchodzi do mnie. - Będę przyciskał się do ciebie jako prawdziwy ja cały dzień w miejscu publicznym, kochanie. Nie musisz prosić dwa razy. - Uśmiecha się, jakby żartował, ale wiem, że jest poważny. Owija ramiona wokół

321 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

mojej talii i ciągnie mnie mocno do swojego ciepłego, twardego ciała. Ma na sobie tylko szorty do biegania, a moje ciało reaguje na jego szorstki dotyk, choć minęło zaledwie kilka godzin, odkąd miałam go w sobie. Jestem speszona. - Nie masz przypadkiem walki, do której musisz się przygotować? Mój głos wychodzi bardziej gardłowo niż zamierzałam, ale nie mogę się powstrzymać, będąc obok niego. Nico przyciska się do mnie i mogę poczuć jego pulsującą erekcję przyciskającą się do mojego brzucha. - Nie mogą zacząć walki beze mnie. - Łapie mój tyłek w swoje ogromne dłonie i ściska mocno. Jego głowa pochyla się, aby przycisnąć się do moich ust, ale nagle dzwoni dzwonek. - Zignoruj. - Czuję jego słowa na ustach, kiedy je pożera. Moje ciało poddaje się niemal natychmiast, a mały jęk ucieka z moich ust, kiedy podnosi mnie pod kolanami i kołysząc w ramionach, kieruje się w stronę łóżka. Dzwonek odzywa się ponownie i żadne z nas nie przerywa pocałunku, choć jestem pewna, że on też go słyszy. Ale dzwoni ponownie, tym razem bardziej natarczywie. Ktoś, kto czeka na dole, nie zamierza odejść. Nico warczy głośno, kiedy mnie kładzie i wstaje. 322 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Nie ruszaj się, pozbędę się tego, kto tam jest. - Strumień przekleństw ucieka z jego ust, kiedy kieruje się do biednego głupca, który odczuje jego gniew. Leżę przez chwilę na łóżku, a mój oddech powoli wraca do normy, kiedy czekam, aż wróci Nico. Ale słyszę głosy i zdaję sobie sprawę, że ktokolwiek to jest, nie boi się tego człowieka, który wpadł w irracjonalny szał, aby się go pozbyć. Poprawiam się jak najlepiej umiem i udaję do salonu, aby zobaczyć kto przyszedł. Przejeżdżam palcami przez włosy i poprawiam koszulkę, ale nie ma nic, co mogę zrobić z kolorem na mojej twarzy. - Mamo, nie musiałaś przywozić Vinnyego do domu. Nie zapomniałbym go odebrać. Powiedziałem mu to dwadzieścia razy przez ostatnie dwadzieścia cztery godziny - Nico zauważa mnie w drzwiach i posyła mi spojrzenie, które mówi, że może kogoś zranić przed walką, ale z jakiegoś powodu uważam to za zabawne. Jest uroczy, kiedy się frustruje. - Witam Pani Hunter. Cześć Vinny. - Uśmiecham się na widok tych dwoje obok Nico, który blokuje im drogę wejścia. Nico patrzy na mnie, jakbym właśnie przywitała diabła w domu, zamiast dwóch jego największych fanów.

323 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Masz na sobie tą bluzkę! - Vinny jest podekscytowany i uśmiechnięty. - Oczywiście że tak. To najfajniejsza koszulka, jaką mam. Mrugam na niego i ten całkowicie pewny siebie chłopak na pół sekundy robi się nieśmiały, zanim odwraca twarz do Nico. - Podoba ci się Nico? - To słodkie, jak chłopak chce potwierdzenia Nico, mam tylko nadzieję, że Nico nie zniszczy jego entuzjazmu, ponieważ przerwał prywatną chwilę. Nico patrzy na mnie i na koszulkę, jakby widział ją po raz pierwszy. Jego oczy są ciemne i odpowiedź naprawdę nie jest potrzebna. Dziecko uśmiecha się, kiedy obserwuje Nico, wiedząc że nie mógłby być szczęśliwszy. - Jasne dzieciaku. Jest idealna. - Bierze głęboki wdech i wydech. * * * Wszyscy bracia Nico i ich żony już siedzą, kiedy Vinny, Max i ja w końcu znajdujemy nasze miejsca. Między moimi przyjaciółmi a jego rodziną zajmujemy prawie dwa rzędy. Mojemu ojczymowi udało się dorwać pracę ochroniarską na walkę, a to sprawiło, że czułam się żle, że nie zaprosiłam też mamy. Powiedziałam jej o Nico, a to sprawiło, że stała się nerwowa. Nie ma mowy, że wytrzymałaby prawdziwą walkę na żywo. Zbyt dużo złych wspomnień. 324 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Mój ojczym spędza kilka minut przy naszym rzędzie i przedstawiam go rodzinie Nico. Dziwnym uczuciem jest mieszanie naszych rodzin, ale kiedy rozglądam się chwilę, zauważam że każdy czuje się jak w domu. Mój ojczym rozmawia i śmieje się z mamą Nico i jego najstarszym bratem, a Vinny i Max są w swoim własnym małym świecie. Czuję ciepło, patrząc na to wszystko... nie czułam się jakbym miała rodzinę od tak dawna. To nie wina mojej mamy, po prostu nikogo nie wpuszczałam. Nawet nie zdawałam sobie z tego sprawy, dopóki Nico nie wkradł się do mojego serca i nie otworzył go szeroko dla innych. Spiker wchodzi do klatki, a moje ciało napina się. To naprawdę się zaraz wydarzy. Udaję, że tak nie jest, że mam czas, zanim zobaczę jak Nico to robi. Ale nie ma już więcej czasu. Co jeśli ponownie zamrze, tylko tym razem ucierpi? Albo co jeśli skrzywdzi jego brata? Będzie w stanie żyć ze samym sobą po tym, co się ostatnio stało? Nagle czuję się chora. - Elle? – Słyszę, jak mówi Regina, ale nie mogę nic odpowiedzieć. Jestem zamrożona w miejscu, patrząc na spikera jakbym czekała, aż coś się stanie w każdej chwili. - Elle! - Regina chwyta moje ramie i wyrywa mnie z transu. - Wszystko w porządku? Jesteś biała jak duch. Kiwam głową, ale ona tego nie kupuje. Zbyt dobrze mnie zna.

325 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Dalej, chodźmy stąd. To zbyt wiele. - Moje ramię jest w jej dłoni i zaczyna mnie ciągnąć w swoją stronę. - Nie! - Mój głos wychodzi głośniej niż przewidywałam i jestem wdzięczna spikerowi, że wyrwał mnie z moich myśli. Zalewają mnie jego głośne słowa wystrzelone w krótkim odstępie czasu, ale ich znaczenie do mnie nie dociera. Zmuszam się do spojrzenia na Reginę, tak żeby wiedziała, że wszystko w porządku. - Nie mogę wyjść. Muszę tu być. Regina wpatruje się w moje oczy, jakby czegoś szukała. Wygląda na zdenerwowaną, ale przestaje szarpać mnie za ramię. - Dobrze, dobrze. Więc usiądźmy. Napij się wody. Proszę. Biorę wodę, aby uszczęśliwić Reginę i próbuję się skupić na tym, co mówi spiker. - Panie i Panowie, moment, na który wszyscy czekali. Walka, która kończy wszystkie walki, więcej niż półtora roku przygotowań. Człowiek, mit, legenda, paniom nie trzeba przedstawiać, jeden, jedyny Nico "Łamacz Kooooobiecych Seeeeerc" Hunter. Tłum szaleje. Vinny i Max stoją na swoich krzesłach, podskakując w górę i w dół tak mocno, że myślę, iż mogą je złamać. Mama Nico, która zwykle jest spokojna, krzyczy z rękami po obu stronach jej ust. A jego bracia przybijają piątki, walą pięściami i podskakują, rozbijając się 326 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

o własne piersi. Chwila szaleństwa działa cuda na moje nerwy i nie mogę nic poradzić na to, że uśmiecham się na naszą szaloną bandę. Z niecierpliwością czekam na Nico, aby wszedł do pomieszczenia, ale nie potrzebuję się obracać, aby wiedzieć, w którym momencie wchodzi na arenę. Włoski na moim karku stają i tłum, który nie sądziłam, że może zrobić się jeszcze głośniejszy, podskakuje dźwiękiem w górę o dziesięć decybeli. Ten dźwięk jest niemal ogłuszający. Odwracam się, aby patrzeć, jak idzie do klatki, ale trudno jest go zobaczyć ponad kilkunastoma tlenionymi blondynkami w bikini i wysokich obcasach, które stoją przed nim. Każda unosi nad głową znak z wypisanymi różnymi wyznaniami miłości do "Łamacza Kobiecych Serc". Staram się na próżno zobaczyć jego twarz, kiedy przechodzi, ale jestem za mała przy jego sporej świcie. Dopiero kiedy wchodzi do klatki, mogę zobaczyć całą jego twarz. Jedna z dziewczyn skąpo ubrana w bikini robi duże zamieszanie, przemieszczając się między wielkimi postaciami i całuje go w policzek. Widzę tylko jego profil, ale wiem, że jego szczęka zaciska się i uśmiecham się do siebie wiedząc, że pocałunek był ustawiony i wyraźnie niepożądany. I wtedy odwraca się, a jego oczy lądują bezpośrednio na mnie. Nie szuka mnie przez tłum, nasze oczy od razu siebie znajdują, jak metal przyciągany do magnesu, działamy na siebie niewytłumaczalnym przyciąganiem. Po prostu musi

327 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zobaczyć, że naprawdę tutaj jestem, ale jest to tylko upewnienie, ponieważ wie, że byłam tutaj, kiedy wszedł. Po kilku minutach, tłum wreszcie zamiera wystarczająco, aby spiker mógł mówić, choć nadal są bardzo głośni. - Panie i Panowie, w niebieskim narożniku mamy człowieka przychodzącego po swoją zemstę. Czekał osiemnaście miesięcy na swoją szansę odebrania z powrotem rodzinnego honoru... Przedstawiam wam Trevor " Mściiiiiii-cieeeelll-aaaa" Caspino. W odróżnieniu od poprzedniego razu, tłum nie buczy. Nawet rodzina Nico milknie. Jest kilka okrzyków jego fanów, ale większość nic nie mówi i nie wiem, czy to z szacunku dla Nico, jego rywala czy jego zmarłego brata. Tak czy inaczej wysyła to chłód przez mój kręgosłup na samo wspomnienie horroru, którym była ostatnia walka jego brata. Po kilku odurzających anonsach, dwaj mężczyźni są wysyłani do swoich narożników. To zabawne, jak moje powody zmartwień się zmieniają, choć jednak zostają takie same. Ostatnim razem, kiedy siedziałam w tym pomieszczeniu martwiłam się, że to oglądanie ciosów odbije się na mnie. Coś, co pogłębi wspomnienia z przeszłości tak, że będę musiała pracować ciężko, żeby je wyrzucić. Ale kiedy teraz tutaj siedzę, nadal martwię się walką Nico, chociaż nie ma to teraz nic wspólnego z moim instynktem samozachowawczym. Wszystkie moje 328 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zmartwienia są skierowane na człowieka w klatce, jak on zniesie ciosy od osoby, która jest tak znajoma. Podobieństwo jest przejmujące i to nawet nie jest mój koszmar. Martwię się, że zamrze i zostanie skrzywdzony, lub że nie zrobi tego i emocjonalne zniszczenia później zbiorą swoje żniwa. Tak czy inaczej, trudno jest patrzeć na zwycięstwo Nico na koniec, nie ważne kto zostanie zwycięzcą. Wstrzymuję oddech, kiedy walka się zaczyna i dwaj mężczyźni spotykają się na środku. Chcę odwrócić wzrok, oszczędzić sobie bólu oglądania tego wszystkiego rozgrywającego się przed moimi oczami, ale nie wydaje mi się, abym mogła uniknąć strachu choćby na sekundę. Nico

uderza

pierwszy,

nie

dając

szansy

przeciwnikowi

na

zaaklimatyzowanie się, zanim cofa się trzy kroki unikając ciosu wycelowanego w jego lewą stronę szczęki. Tak bardzo, jak walczę oglądając dwójkę mężczyzn walczących, aby coś wygrać w zamian, coś, co było niesłusznie im zabrane, czuję ulgę, że Nico wydaje się wracać na swoją drogę walki, która zrobiła z niego mistrza. Ale moja ulga jest krótkotrwała. Niecałe dziesięć sekund później

w

końcu

wydycham,

wypuszczając

powietrze,

które

wstrzymywałam, Trevor kopie Nico w pierś, a ten upada, jego plecy uderzają mocno o niekrytą podłogę klatki. Jego plecy wydają dźwięk stykając się z podłożem i widzę, jak na jego twarzy pojawia się ból, ale szybko odzyskuje siły. Siedząc tak blisko, mogę zobaczyć każdy cios zatrzymujący się na ich twarzach. 329 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Pod koniec pierwszej rundy, obaj mężczyźni przyjęli i zadali ostre ciosy, które pokazują ich brutalną siłę. Nie twierdzę, że mam jakiekolwiek doświadczenie w osądzaniu starć, ale jak dla mnie Nico jest zdecydowanym liderem, kiedy zajmują miejsca w swoich narożnikach. Jego ciosy są mocniejsze, bardziej precyzyjne. I szybciej odzyskuje siły niż je traci. Ale w sumie nie wydaje się to być niesprawiedliwa walka. Ponownie w drugiej rundzie Nico wychodzi płonący. Uderza szybko, wściekle i wyprowadza serię kopnięć, które prawie powalają Trevora na ziemię, ale jego przeciwnik jakoś pozostaje na nogach. Trevor odzyskuje równowagę i okręcając się celuje w Nico, który zdaję się uniknąć ciosu odchylając się, pozostawiając Trevora biegnącego obok przez czysty pęd i uderza w klatkę. Nico zauważa okazję i chwyta go, waląc brutalnie w plecy, zanim ma czas, aby odzyskać swój nieudany cios. To wszystko to zbyt dużo, zbyt szybko i Trevor upada do przodu, lądując na kolanach, zanim jego ramiona nie zaczynają mocno machać, a jego twarz sięga maty. Nie dłużej niż przez ułamek sekundy, nadal leży na ziemi. Ale to wszystko. Patrzę, jak coś się zmienia na twarzy Nico i nagle jest inaczej. Nico po prostu stoi, tępo wpatrując się w przeciwnika, nawet kiedy Trevor odzyskuje siły wykorzystując swój czas, aby wstać i chwiejąc się na nogach odzyskuje równowagę. Jakby już zakończył walkę, poza tym że są jeszcze dwie lub więcej minut zegarowych, zanim zakończy 330 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

się ta runda. Ale mimo że Nico zdaje się poddawać, jego przeciwnik widzi okazję. Uderza Nico z lewej strony, a potem szybko z prawej. Drugi cios ląduje tak mocno, że patrzę w zwolnionym tempie, jak głowa Nico kołysze się na bok i krew z jego nosa opryskuje błyszczące szare płótno poniżej. Patrzę z przerażeniem, jak Nico jest pokonany, każda seria ciosów odbiera mi oddech w piersi. Nawet nie chroni się, po prostu stoi tam i przyjmuje ciosy, jakby to była jego kara i musi być wystarczającym człowiekiem, aby ją przyjąć. Preach krzyczy jak szalony człowiek z linii bocznej, próbując otrząsnąć Nico z tego, ale jest tak, jakby on go wcale nie słyszał. Skrzywiam się na każdy cios, cicho błagając, aby sędzia zatrzymał walkę. Nie znam zasad, ale to nie może być legalne. Najwyraźniej sędzia zauważa, że Nico jest bierny w klatce i to jest niebezpieczne dla niego, kiedy nawet się nie chroni. Ale walka trwa i trwa, i są to najdłuższe dwie minuty w całym moim życiu. Kiedy dzwoni dzwonek kończący rundę, Nico jest krwawym bałaganem, a ja chcę umrzeć. Czuję się bezradna i chcę wbiec do klatki, złapać go i trzymać go mocno przy sobie, powiedzieć mu, że wszystko będzie w porządku. Tylko że nie mogę. Tłum również nie wie, co z tym zrobić. Wcześniejsze szalone śpiewy „Nico! Nico!” milkną, i nawet Vinny i Max są niesamowicie cicho na swoich miejscach. To tak, jakby zaakceptowali wszyscy

331 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

ścieżkę, którą wybrał Nico... ale ja nie mogę. Nie zrobię tego. Odmawiam. Finałowa runda zaczyna się niemal tak samo, jak zakończyła się ostatnia, z Nico, któremu obijana jest twarz, jakby przerwa niewiele mu dała. Nie rozumiem, dlaczego wszyscy są tak cicho. Jego bracia siedzą, a jego matka jest cicho na krańcu krzesła, wyglądając na bladą, a jej twarz odwrócona jest tyłem do walki. Nie może nawet znieść oglądania tego. Nie mogę tak siedzieć i cicho oglądać go, jak przegrywa bez walki. Więc nie robię tego. Wstaje na krzesło i zaczynam krzyczeć. Jak nur. Ludzie dookoła mnie gapią się, ale nie obchodzi mnie to. Pieprzyć ich, wszyscy skandowali jego imię kiedy wygrywał, ale gdzie są teraz? Po kilku więcej ciosach, których niewiele facetów mogłoby znieść, nie mówiąc już o ustaniu, Trevor rzuca się i powala Nico na matę. Obaj mężczyźni zmagają się przez kilka sekund, a następnie Trevor ląduje na górze, trzymając ramię Nico za plecami, z głową przy ziemi. - Wstawaj Nico! Cholera, wstań! - Moje krzyki wyrywają się z moich płuc, każde słowo pali, kiedy się ze mnie wylewa. Nie wiem, czy słyszy mój krzyk, ale wątpię w to, ponieważ Preach jest znacznie bliżej i nie wydaje się to przyciągać jego uwagi. Ale potem coś się dzieje. Nico podnosi głowę z maty, jego ręka wciąż jest trzymana za jego

332 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

plecami i mogłabym przysiąc, że tylko na ułamek sekundy, patrzy prosto na mnie. Została mniej niż minuta walki, ale oboje wiemy, że tak wiele można zmienić w jednej chwili. Oczywiście całe życie może być zmienione, człowiek może wybrać życie, może też niespodziewanie umrzeć. Nic nie jest skończone, dopóki tego nie zamkniesz i nie weźmiesz ostatniego oddechu. Nie mam pojęcia, jak Nico wyrwał się z uścisku Trevora bez złamania ramienia, ale mniej niż dwie sekundy przeleciały na zegarze, a Nico już stał na nogach, w jego oczach był ogień. Trevor wstaje i przygotowuje się, oczekując kontynuacji walki, ale nie ma więcej kontynuacji, jest zupełnie nowa walka. Nico wyprowadza cios w żebra, a jego przeciwnik zatacza się biorąc trzy kroki do tyłu. Trevor nie ma czasu odzyskać sił, aby złapać równowagę, zanim Nico rzuca się na niego, waląc na matę. Następnie jest na górze, wyprowadzając cios za ciosem, każdy bardziej bolesny niż poprzedni, nawet jeśli to Nico wychodzi bez szwanku. Zostało mniej niż dziesięć sekund, kiedy Nico cofa się lekko, ale jego uparty przeciwnik podnosi głowę, próbując desperacko wrócić na swoje zmęczone stopy. Następnie Nico skręca się i uderza. Mocno. Głowa mężczyzny chwieje się, pozornie kołysząc się z boku na bok, oczy cofają się na tył głowy, zanim oba zamykają. Oglądam w

333 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

zwolnionym tempie, kiedy jego głowa dwa razy obija się o matę, zanim w końcu pada na nią bezwładnie. Arena milknie. W pokoju jest dwadzieścia tysięcy osób, ale słyszę sanitariusza, który wpada do klatki wydając rozkazy i sędzia instruuje mężczyzn w garniturach, którzy przyglądają się z linii, że to koniec walki. KO. Machają czymś przed nosem nieprzytomnego wojownika i widzę, jak jego głowa przekręca się z boku na bok. Obudził się, żyje i zbiorowe westchnienie dźwięczy na sali. Po kilku minutach, Trevor wstaje z pomocą swojego trenera i wychodzi z klatki. Ale Nico wciąż tam swoi, wpatrując się w miejsce, w którym wylądował Trevor, nawet kiedy sędzia podnosi jego rękę w zwycięstwie. Tłum szaleje, ale widzę w twarzy Nico, że nie ma powodów do świętowania. * * * Przez całą drogę w dół, aby znaleźć Nico denerwuję się, że odtrąci mnie, kiedy wejdę do szatni. Jestem zaskoczona, znajdując kilkanaście osób oczekujących w kolejce na zewnątrz. Jestem jeszcze bardziej zaskoczona, widząc ich w środku. Fotografowie chcą zdjęć nowego mistrza, ale widzę, że nie jest w nastroju. Dwie laski w bikini z parady wejściowej próbują przytulić się do obu jego boków, kiedy z podnieceniem robione są zdjęcia. Wiem, że to wszystko jest częścią

334 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

marketingu, ale moje nerwy są zszargane i nie mam już więcej cierpliwości. - Nie dotykaj go. - Ostrzegam, kiedy jedna z nich podnosi swoją nogę i owija ją wokół boku Nico. Zatrzymuje się i patrzy na mnie, uśmiechając się do mojej koszulki, prawdopodobnie myśląc, że jestem samotną groupie, chcącą spróbować dzisiaj swojego szczęścia. Że na pewno nie pasuję do jej otwartego zaproszenia. Ale nie mam dzisiaj czasu ani cierpliwości aby udawać, że obchodzi mnie co ona myśli. Nico przygląda mi się dokładnie, kiedy podchodzę kilka kroków, zmniejszając między nami dystans. - Chodźmy stąd. - Czuję ulgę na słowa Nico. Gdyby nie zaproponował wyjścia, prawdopodobnie zażądałabym go. Zbyt wielu do policzenia ludzi krzyczy na Nico, że nie może wyjść, kiedy wychodzimy przez drzwi. Żadnego z nas to nie obchodzi. Tłumaczenie: Bat Korekta: julisia123341

335 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 48 Elle Minęły prawie dwa dni. Nico nie odepchnął mnie jak ostatnio, ale jest niemal tak samo, ponieważ zamknął się na mnie… tak samo jak na wszystkich

innych.

Próbowałam

wszystkiego…

zwykłego

podtrzymywania go, cichej rozmowy, nawet wtulania się w niego swoim nagim tyłkiem, wciąż nie otrzymuję żadnej odpowiedzi. Zaczynam myśleć, że Preach ma rację, potrzebuje lekarza. Pierwsza noc złamała mi serce, kiedy tępo wpatrywał się w sufit. Nie powiedział tego, ale wiedziałam, dlaczego nie mógł zamknąć oczu. Przechodziłam przez to samo przez wiele lat. Zamiast widoku czerni i spokoju, pozwolenia sobie na dryfowanie do krainy snu, widzisz ten pojedynczy moment, zmrożony w czasie w twojej głowie. I potem boisz się zamknąć oczy. Obawiasz się snu, boisz się koszmarów, które wiesz, że przyjdą. Jesteś przerażony byciem zmuszonym do przeżywania tego ponownie w swoim umyśle, ponieważ to wydaje się takie prawdziwe. Wczoraj wreszcie wzięłam tabletki, które Preach już od pierwszej nocy próbował mi dać, abym wcisnęła je Nico. Jego ciało potrzebuje odpoczynku, fizyczne urazy wymagają czasu, aby się wyleczyć. Nico może i został zwycięzcą, ale jego ciało przyjęło nieustanne ciosy podczas tych krótkich minut, kiedy się poddał. Jest spuchnięty,

336 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

poraniony, jego skóra jest ciemna i niebieska. Wszędzie. Przyciskałam lód do jego ran, kiedy on w końcu usnął, zmieniając miejsca na jego ciele co piętnaście minut przez ponad dziesięć godzin, dopóki w zamrażarce nie zostało już nic zimnego, co można byłoby przystawić do jego obrażeń. Pigułki działają, nie poruszył się ani razu… ani od lodu, dociskającego się do niego, ani od mojego dotyku. Ale dzisiaj jest gorzej. Chora, pokręcona część mnie niemal ma nadzieję, że pozostanie pod wpływem leków i będzie spać. Wtedy przynajmniej mogłabym udawać, że wszystko jest normalnie, a on po prostu odpoczywa po walce. Dzisiaj nie jest już senny ani wycofany, jest na nogach, blisko mnie i nie chce nic ze mną zrobić. Nie mówi mi, żebym odeszła, ale nie musi. Jego ciało powiedziało mi to, kiedy dotknęłam go dzisiejszego ranka i zadrżał. Powinnam mieć więcej zrozumienia dla tego, przez co przechodzi, ale jego automatyczna reakcja przedarła się przeze mnie, rozrywając moje serce na kawałki. Nie chcę na niego naciskać, ale nie mogę się powstrzymać. Jestem samolubna, nienawidząc tego uczucia w żołądku, muszę wiedzieć, że wszystko z nim w porządku. Że będzie w porządku. Nie mam pojęcia, czy to zadziała, ale nie mogę stać tu dłużej czekając, aż mnie od siebie odepchnie. Nie wykazuje zainteresowania, kiedy pakuję swoją torbę, mam nadzieję, że jego pragnienie, żebym została, będzie silniejsze. Że oglądanie mnie wychodzącej przez drzwi będzie wystarczające, aby otrząsnąć go z tego wszystkiego. Ale zamiast tego on po prostu kiwa 337 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

głową, kiedy mówię mu, że idę do domu. Całuję go łagodnie w usta na pożegnanie, nawet jeśli nie reaguje. Chcę poczuć te cudowne usta na moich jeszcze jeden raz, zanim wyjdę wiedząc, że to może być już ostatni raz po tym, co zamierzam zrobić. ** Chociaż wzięłam kilka dni wolnego, to od Nico kieruję się prosto do biura, aby porozmawiać z Reginą mając nadzieję, że ona wesprze moją decyzję. Kiedy wchodzę, przy biurku siedzi Lawrence. Uśmiecha się. Pewnie myśli, że świętowaliśmy. Gdy się zbliżam, uśmiech znika z jego twarzy. Jestem bałaganem i nawet nie staram się próbować tego ukryć. - Pójdziemy na wczesny lunch? – Regina wstaje, aby za mną iść, zanim kończę pytanie. Lawrence nie protestuje, kiedy mówię mu, że potrzebuję wolnego do końca tygodnia. Mogę wziąć wolne niemal kiedy chcę, od kiedy zaczęłam pracować dwa razy więcej godzin niż większość. Lawrence zatrzymuje mnie, kiedy odwracam się, aby wyjść razem z Reginą. - Uważaj na siebie. I zabierz tę kobietę na resztę dnia. Wezmę tę staruszkę, przykuję ją do siebie i popracuję w recepcji. I tak zawraca mi głowę tym, abym spędzał z nią więcej czasu… może to będzie liczyć się

338 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

jako mój nowy przydział. – Stara się rzucić światło na swoją troskę o mnie, ale ona wypisana jest jasno na jego twarzy. Zaskakując go, podchodzę i całuję go w policzek, zanim Regina i ja opuszczamy biuro. ** To prawda, w Google możesz znaleźć wszystko, potrzeba tylko odrobiny determinacji, którą uzyskałam dzięki wydarzeniom z ostatnich dni. Tak szybko, jak tylko odnajduję to, czego potrzebuję dzwonię i ustalam czas, aby następnego dnia zobaczyć się z nim. Chciałabym, żeby spotkanie odbyło się dzisiaj, ale musi poczekać. Regina zostaje ze mną przez resztę nocy udając, że zasypia na mojej kanapie, ale wiem, że nigdy nie planowała zostawić mnie choćby na minutę od chwili, w której tylko mnie dzisiaj zobaczyła.

Nico Minęły dni, od kiedy ostatnio ją widziałem. Przynajmniej tak myślę. Jeden dzień po prostu przetacza się w kolejny, kiedy ty wylegujesz się i wiercisz, użalając się nad sobą. Nie zadzwoniła, od kiedy wyszła i naprawdę nie winię jej za to. Pieprzony Preach kazał mi uwierzyć, że ta walka mnie uleczy, jakby powrót do klatki miał sprawić, że poczuję się z powrotem całkowicie normalny. Przed moim powrotem sprawy pierwszy raz od 339 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

dłuższego czasu zaczynały przyjmować dobry obrót. To była moja decyzja, ale nigdy nie wybaczę Preachowi powiedzenia mi, że była ona właściwa. Powinienem był po prostu skończyć to, co zacząłem, pozwolić mu okładać mnie pięściami, dopóki bym nie wykorkował. Ale kiedy zacząłem podnosić się z maty, gotowy na przyjęcie swojej ostatecznej pokuty, ujrzałem ją. Trwało to tylko sekundę, ale wystarczyło. Stała na swoim krześle, krzycząc i dopingując, ubrana w koszulkę z wizerunkiem mojej twarzy. Pomyślałem, że to znak. Znak, że Preach miał rację i muszę odebrać to, co moje, aby móc iść do przodu ze swoim życiem. Więc zrobiłem to. Stanąłem naprzeciw brata faceta, którego zabiłem… Mężczyzny, który wyglądał dokładnie jak on i wymierzyłem kolejny cios. A on nawet nie drgnął. Jego głowa opadła do tyłu w zwolnionym tempie, a ja obserwowałem, jak bez życia odbija się od maty. Myślałem, że dokonałem morderstwa. Znowu. Pierdolony Preach. Przeforsuj to, chwyć życie w swoje ręce i rusz do przodu, to właśnie powiedział. Spójrz, dokąd mnie to doprowadziło. Pokazałem swoje prawdziwe oblicze pierwszej osobie od bardzo długiego czasu, która, jak myślałem, rozumiała mnie. Jestem potworem. Nie winię jej za zostawienie mnie. Na dole ponownie rozbrzmiewa dzwonek. Wiem, że to Preach, jest jedynym, który odmawia cholernego słuchania i zostawienia mnie w spokoju. Więc, pomóż mi Boże, tym razem mogę nie być w stanie 340 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

powstrzymać się od rozpieprzenia tego starego faceta. Wystawił moją cierpliwość na próbę, więc nie zajmie długo czasu, aż uzyska karę, na jaką zasługuje. Ten drań też powinien być w nędznym stanie. Wysyłam windę w dół i cierpliwie czekam, aż wróci z powrotem. Rozwiążę to z nim, dowie się o tym. Gwałtownie otwieram drzwiczki, niemal wyrywając je z zawiasów gotowy, aby rzucić się na Preacha. - Co jest, kurwa?! Zdezorientowany gość robi krok w tył, podrzucając do góry swoje ręce w geście poddania. Przez chwilę jestem zmieszany, niemal nie poznając mężczyzny, wycofującego się z mojej windy. - Wooo, człowieku. Jeśli jestem nie w porę, to spieprzam. Po prostu stoję w miejscu, nie wiedząc, co mam zrobić ani co powiedzieć. Jestem trochę zszokowany jego widokiem. Jego twarz relaksuje się odrobinę, gdy moja złość zostaje zastąpiona przez zakłopotanie. - Masz zamiar wpuścić mnie do środka, czy znów skopiesz mi tyłek? – uśmiecha się Trevor. Jego twarz jest posiniaczona i poraniona, ale stoi tutaj, w windzie mojego mieszkania, wyglądając lepiej ode mnie. W końcu odsuwam się na bok, milcząco wskazując mu, żeby wszedł. Trevor wchodzi do środka i gwiżdże z aprobatą.

341 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Niezła miejscówka. – Obserwuję, jak rozgląda się dookoła, jego oczy opadają na pas mistrzowski, którego nie dotknąłem, odkąd Preach rzucił nim we mnie dwa dni temu. Leży na podłodze w salonie. Trevor śmieje się. - Gdyby to był mój pas, to ciągle miałbym go na sobie. Mogę się założyć, że taka rzecz może przynieść ze sobą parę niezłych cycków i tyłków. Nie śmieję się razem z nim, kiedy zwraca na mnie swoją uwagę, zrozumienie rozprzestrzenia się po jego twarzy, gdy się odzywa. - To prawda, ty nie potrzebujesz nic z tego gówna. Ta twoja mała prawniczka jest gorąca jak cholera, ale na pewno jest i przekonywująca. Mogłaby sprzedać lód Eskimosowi. – Potrząsa swoją głową, jakby to sobie wyobrażał. Moje pięści zaciskają się po obu moich stronach na samo wspomnienie Elle. Kto pozwolił temu pajacowi myśleć, że wejdzie sobie do mojego domu, gadając głupoty o mojej dziewczynie? Jak dobry wojownik odczytuje moją twarz i wie, że nadchodzą kłopoty. Znowu wyrzuca do góry swoje ręce w udawanej kapitulacji, cofa się. - Spokojnie, człowieku, nie miałem na myśli nic z tego. Jest doskonałą damą.

342 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Co wiesz o Elle? – Ręce w górze nie sprawiają, że się zatrzymuję, kiedy mówi się o Elle, ale sprawia jedynie, że łatwiej mi jest wyłupać twoje oczy z oczodołów, więc nigdy nie będziesz mógł na nią spojrzeć. - Facet, przyszła, żeby się ze mną zobaczyć. Byłem idealnym dżentelmenem, uspokój się. Nie jestem na tyle głupi, aby zaryzykować kolejny wpierdol od ciebie. Zmuszam się, aby rozluźnić swoje zaciśnięte pięści. - Słuchaj, nie kapuję, o czym ty gadasz. Chcesz mi pomóc? Trevor przytakuje. - Twoja kobieta przyszła do mnie. Zdając mi relację, że obwiniasz się o naszą walkę. – Pauzuje i bierze głęboki oddech. – I walkę z moim bratem. Teraz ma już moją pełną uwagę. Trevor patrzy mi w oczy, jak facet facetowi, kiedy kontynuuje. - To z moim bratem to nie była twoja wina. Nie winimy cię. To mogło się zdarzyć z jakimkolwiek innym zawodnikiem. Mogło się zdarzyć z kimkolwiek z nas, nawet ze mną. Z jego głową nie było dobrze. Lekarze powiedzieli, że powoli krwawiła i mogła przestać działać w każdej chwili. Słucham tych słów, ale nie mogę uwierzyć, że są one wypowiadane.

343 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Jeśli ja cię nie winię, to dlaczego ty dalej obwiniasz sam siebie? – Nie odpowiadam na jego pytanie. – Słuchaj, stary. W głębi duszy wiedziałem, że nie mam z tobą żadnych szans. Ale ta walka była dla mnie dobra, dała mi potrzebne nagłośnienie, aby moje nazwisko stało się znane. Wiesz, wszystkie te bzdury związane ze sprzedażą biletów. – Idzie w kierunku otwartej windy, kładąc dłoń na moim ramieniu, kiedy mnie mija. Trevor unosi bramę i wygląda na to, że zamierza odejść, ale wtedy odwraca się do mnie. - Frankie nie chciałby, żebyś ciągnął to za sobą. Uważał, że byłeś dupkiem. Cały czas oglądał ciebie w telewizji i starał się zapamiętać twoje ruchy. Chciałby, żebyś ruszył swój leniwy tyłek z powrotem do klatki i pokazał im wszystkim, jak to się robi. – Unosi rękę, machając mi i robi krok w kierunku czekającej windy. – A jeśli to jeszcze nie sprawiło, że wyjąłeś łeb ze swojego tyłka, to daję ci dwadzieścia cztery godziny, abyś pobiegł po swoją prawniczkę. Jeśli po tym czasie nie będzie słodko się uśmiechać, to zażądam uczciwej gry dla mnie, robiącego wszystko, co w mojej mocy, aby przywrócić ten uśmiech na jej twarz. – Gwałtownie zamyka bramę, zabezpieczając zatrzask. Mądrze postąpił, stawiając stal pomiędzy nami po swoim ostatnim komentarzu. Tłumaczenie: genio.zych

344 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Korekta: julisia123341

345 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Rozdział 49 Elle Mam na sobie niewiele ubrań, siedząc w salonie. Czasami najlepsze intencje kończyły się porażką. Trevor powiedział, że pójdzie go zobaczyć i brzmiał prawdziwie, ale nie jestem nawet pewna, czy naprawdę to zrobi. Co gorsza, jeśli poszedł do niego, a Nico pomyśli, że działałam za jego plecami i uzna mnie za zdrajczynię... niewybaczalne. Wtedy jednak rozbrzmiewa mój telefon, a moje serce przyspiesza z nadzieją. Ale szybko się zatrzymuje, kiedy widzę twarz Reginy migającą na ekranie. Nie to, że nie doceniam jej stałej kontroli nade mną, odkąd wyjechała dziś rano, ale to nie za jej twarzą tęsknie, nie jej twarz chcę zobaczyć na wyświetlaczu. Regina chce abym się z nią wyszła, poszła na spotkanie grupy. Naprawdę nie chcę, nie jestem w nastroju do pocieszania. Wolę zostać w domu i dąsać się z moimi dobrymi przyjaciółmi Benem i Jerrym. Ale martwi się o mnie a to z kolei oznacza, że nie przyjmie „nie” za odpowiedź. Jest bezlitosna dopóki w końcu się nie zgadzam i, mówiąc szczerze, robię to tylko po to aby ją uciszyć. Nie sądzę, że potrzebuję spotkania, ale i tak się zgadzam, ponieważ wiem, że nie będzie spać, jeśli odmówię. **

346 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Wizyty w poradni radzenia sobie z poczuciem winy są trochę jak spotkania AA. Ludzie przychodzą i odchodzą, niektórzy porzucają bitwę, która ma na celu zostawienie za sobą smutku, inni zwyciężają dzięki swoim wysiłkom i dzielą się swoją historią. Regina i ja brałyśmy udział w spotkaniach w piwnicy tego domu kultury przez ponad dziesięć lat. Przez lata uczęszczałam trzy razy tygodniowo, nigdy z nikim nie dzieląc się swoją historią, jednak słuchanie innych ludzi pomogło mi... wiedza, że nie jestem sama w tej walce. To tu poznałam Reginę. Jej mąż został zabity w strasznym wypadku, w którym kierowca był pod wpływem, a pasażer został poważnie ranny. Niestety, to jej mąż był kierowcą, a ona pasażerem. Na przestrzeni tych wszystkich lat wiele osób próbowało mi pomóc, ale to dopiero z Reginą w końcu się połączyłam. Obie byłyśmy udręczone poczuciem winy i wstydu, wlewając całą naszą energię na próby zapomnienia o tym, co się stało w naszych życiach. Pomogła mi robić maleńkie kroczki do przodu, w momentach, w których myślałam, że muszę iść wstecz. Rozpoznaję kilka twarzy, kiedy siadamy na naszych miejscach w tylnym rzędzie, niektórzy są tutaj tak jak my już dziesięć lat, dla innych może być to pierwszy raz. Każdy może podzielić się swoją historią, wśród członków nie ma żadnego osądzania. Po dziesięciu minutach zaczynam się relaksować. Tak bardzo, jak nienawidzę tego przyznawać, 347 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

tak Regina zrobiła dobrą rzecz, sprowadzając mnie tutaj. W ciągu ostatnich kilku dni otworzyły się stare rany i komfortowo jest słuchać miłych słów lidera mówiących o przebaczeniu. To również sprawia, że myślę, że zrobiłam dobrą rzecz z Nico, nawet jeśli tego tak nie widzi. Wolałabym go uzdrowić i sprawić, żeby mnie nienawidził, miał cierpieć u mojego boku . Lider naszej grupy zapowiada, że nowy członek chciałby coś powiedzieć. Przypomina nam o zasadach wyłączania telefonu, a ja nadal

grzebię

w

mojej

niezorganizowanej

torebce,

w

jego

poszukiwaniu, kiedy ten głos uderza we mnie. Wiem że to on, ale kiedy patrzę w górę nadal nie mogę uwierzyć w to, co widzą moje oczy. Nie podnosi wzroku, gdy odzywa się cicho. - Pewna inteligentna kobieta już miesiące temu powiedziała mi, żebym tu przyszedł, ale ja byłem zbyt uparty, aby jej posłuchać. Nico wzdycha ciężko, wydychając głęboki oddech, zanim kontynuuje, jego twarz nadal jest zwrócona w dół. - Osiemnaście miesięcy temu zabiłem człowieka. Nie chciałem, ale tak się stało. Jestem zawodnikiem MMA, a to stało się podczas walki w klatce. Sędzia orzekł, że było to czyste trafienie, ale to nie zmienia faktu, że to moja ręka posłała mu cios, który go zabił. Spędziłem ostatni rok mojego życia pod oparami wstydu i poczucia winy. Szedłem do przodu, każdego dnia brnąc wśród emocji, ale równocześnie byłem

348 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

martwy. Żałowałem utraty tego człowieka oraz utraty tego, kim byłem. Przez cały rok. Rok mojego życia, którego nie mogłem odzyskać. Ale aż do dzisiaj nie zdawałem sobie sprawy z tej straty. Nico zatrzymuje się, a ja wstrzymuję oddech, kiedy obserwuję, jak jego głowa powoli unosi się. Jego oczy od razu napotykają moje, tak jak za każdym razem. Wszystko inne w pokoju znika i jest tak, jakbyśmy byli jedynie my w długim tunelu, siedząc na przeciwnych końcach, ale, w niewytłumaczalny sposób, lgnąc do siebie. - A dzisiaj dostałem prezent. Od niesamowitej kobiety. Podarowała mi dar przebaczenia, bo myślałem, że to jest mi potrzebne, by móc ruszyć dalej. Ale myliłem się. Nikt, poza mną samym, nie powstrzymywał mnie przed ruszeniem do przodu. Nauczyła mnie więcej na temat walki o to, czego się pragnie, niż ja sam nauczyłem się przez pół mojego życia spędzonego w klatce. Wreszcie chwyciłem to... a to sprawia, że ruszenie do przodu jest akceptacją tego, co czujemy i czym się dzielimy. Głos Nico staję się chwiejny i walczę z pragnieniem, aby podejść i go pocieszyć, ale nie mogę powstrzymać łez które spływają w milczeniu po mojej twarzy. - Dziś poradziłem sobie z tym, kochanie. I ty mi to dałaś. Żałuję tylko, że nie ma nic, co mogę ci oddać w zamian za to, co dla mnie zrobiłaś. Ale jest jedna rzecz, na tyle duża, która myślę że może

349 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

wystarczyć. Więc jeśli przyjmiesz mnie, to chcę spędzić kolejne pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt lat, starając ci się odwdzięczyć... codziennie ci dziękując. Ponieważ ty, moja pani, jesteś wszystkim, czego potrzebuję. Moje stopy nie mogą dostać się do niego wystarczająco szybko. prawie przewracam dwa rzędy składanych krzeseł stojących przede mną, starając się przebiec tę odległość. Ale kiedy w końcu to robię, trzyma mnie tak mocno, że wszystko inne blednie, i wiem, że teraz już wszystko będzie dobrze. Tak długo, jak mamy siebie nawzajem. Tłumaczenie: Bat Korekta: Adam

350 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Epilog Sześć miesięcy później Jest już prawie pierwsza w sobotę po południu, kiedy opuszczamy biuro. Nico poprosił mnie, abym przyszła do siłowni, żeby mu w czymś pomóc. Jest nieuchwytny, więc nie powie mi, o co w tym wszystkim chodzi. Kiedy jedziemy w moim żołądku zawiązuje się lekki węzeł. Mam nadzieję, że nie jadę usłyszeć złych wieści. Ostatnie sześć miesięcy były najszczęśliwszym okresem w moim życiu. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, czego mi brakowało, dopóki nie poznałam Nico Huntera. Ale wkrótce ma kolejną walkę i martwię się, że może usłyszy jakieś wieści, które popchną go z powrotem do tyłu. Zrobiliśmy ogromne postępy, zarówno indywidualnie, jak i jako para. Oboje w końcu pozostawiliśmy za sobą przeszłość i ruszyliśmy do przodu… razem. Nie próbujemy już jej zagłuszać ani nic takiego. Ta przeszłość jest nasza własna i to ona sprawiła, że jesteśmy tym, kim jesteśmy dzisiaj. Pogodzeni z nią i ruszający do przodu. Jestem zaskoczona, kiedy okazuje się, że siłownia jest niemal pusta. Zazwyczaj w soboty miejsce to jest wypełnione kolesiami bez szyi. Sal siedzi przy biurku w recepcji i mówi mi, że Nico czeka na mnie w magazynie.

351 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Magazyn jest wielką otwartą przestrzenią, zajmuje niemal połowę całej siłowni, tylko że jest niedokończony i pusty, z kilkoma metalowymi półkami otaczającymi ściany i paroma szafkami na dokumenty mającymi kilkadziesiąt lat. Nico musi segregować papiery, coś, co budzi w nim postrach, więc zwala to wszystko na kupę przez zbyt długi czas. Kiedy otwieram drzwi, pomieszczenie jest ciemne i już mam zamiar zamknąć je z powrotem, gdy w mój wzrok przyciąga tabliczka na drzwiach. Dobudówka dla kobiet. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek wcześniej ją widziała. Na pewno zapamiętałabym wszystko, co ma do czynienia z kobietami w siłowni dla mężczyzn typu macho. Ciekawość chwyta mnie w najlepsze, więc sięgam do klamki i zapalam światło, oszołomiona widokiem, który znajduję przed moimi oczami, gdy tylko przyzwyczajam się do odmiany od ciemności. Coś, co kiedyś wyglądało jak za dużych rozmiarów garaż, teraz jest całkowicie zmienione. Ściany są pomalowane na jasnoróżowo, na podłodze rozłożone są gumowe maty, podobne do tych czarnych w siłowni, ale jasnoszare, mniej rzucające się w oczy. Zdjęcia wiszą na ścianach, większość to kobiety w ubraniach odpowiednich do siłowni wykonujące ćwiczenia i uprawiające kickboxing. Po mojej prawej stronie jest ściana wyłożona sprzętem do ćwiczeń, wszystko chromowane, błyszczące i nowe. Ogromne lustra pokrywają ściany zza 352 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

urządzeń. Ruch przy moim lustrzanym odbiciu przyciąga moją uwagę i zaskakuje mnie na chwilę. Odwracam się w lewo, śledząc odbicie i znajduję Nico stojącego we framudze drzwi pokoju, który, kiedy byłam ostatnim razem aby zabrać kilka zapasów, nie był nawet pokojem. - Zdziwiona? – Szczerzy się do mnie Nico, wygląda na zadowolonego tym, że jestem. - Kiedy ty to wszystko zrobiłeś? I dlaczego nie wspomniałeś, że cokolwiek z tym robisz? - Ponieważ chciałem, żeby to była niespodzianka. - Jest pięknie. – Rozglądam się dookoła, przyswajając wszystko z tej transformacji. Naprawdę jest ładnie. Pomieszczenie różni się od głównej, potężnej siłowni, która znajduje się po drugiej stronie drzwi. Wygląda łagodnie i zapraszająco, nie surowo i onieśmielająco. - Ale to wygląda tak… inaczej od reszty siłowni? Nico chichocze. - Ponieważ jest inne, kochanie. - To siłownia dla kobiet? - W pewnym siebie. – Odpychając swoje ciało od framugi drzwi, Nico podchodzi do mnie. Stoję i patrzę, jak się zbliża, wiedząc, że nie pozostawi żadnej odległości pomiędzy nami, że zaatakuje moją przestrzeń osobistą. I właśnie to robi. Zatrzymuje się bezpośrednio 353 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

przede mną, na tyle blisko, że włoski na moich ramionach podnoszą się, a moje ciało reaguje na jego bliskość. Nigdy nie zmęczę się tym, co ten mężczyzna mi robi. Nico owija rękę wokół mojej szyi, przysuwając mnie na szybki pocałunek w usta, uwalniając mnie tylko na tyle, abym mogła zobaczyć jego twarz, ale nasza ciała nadal się dotykają, kiedy kontynuuje. - To jest nowe centrum samoobrony kobiet. Dogadałem się z Janną na temat schroniska dla maltretowanych kobiet, do którego chodzisz. Będę nauczać klasy trzy noce w tygodniu, po zamknięciu siłowni dla wojowników, zabiorę się za kobiety, a by nauczyć je, jak się bronić. Przez chwilę nie wiem co powiedzieć, to rzadkie, ale naprawdę tracę mowę. Nico nie porusza się. Zamiast tego czeka, dając mi czas na zebranie myśli. Jego kciuk uspokajająco pociera w górę i w dół mój kark, podczas gdy wszystko do mnie dociera. - Zrobiłeś to dla mnie? – Słowa wychodzą jako szept, myśl, która uciekła przez moje usta. - Zrobiłem to dla nas. Nie mogłem być tam dla ciebie i twojej mamy, kiedy potrzebowałyście pomocy. Wiem, że to nie ma sensu, ale nigdy sobie nie wybaczę, że nie było mnie wtedy z tobą. Ale mogę spróbować być tu dla kolejnej kobiety, która potrzebuje się obronić. – Nico pauzuje, z jakiegoś powodu szukając moich oczu. – Odmieniłaś moje życie, ofiarowałaś mi spokój. Obiecałem ci, że spędzę z tobą 354 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

resztę mojego życia, starając się dać tobie to, co ofiarowałaś mi. To jest dopiero początek. - Ja.. nie wiem co powiedzieć. - Powiedz, że ci się to podoba, kochanie. - Podoba mi się to, kochanie. – Uśmiecham się do górującego nade mną twardziela, który tak słodko na mnie patrzy. - To dobrze. Ponieważ będziesz moją asystentką. – Szczerzy się jak kot Cheshire. Unoszę brwi w zdziwieniu. - Naprawdę? - Ta, mam zamiar kłaść moje dłonie na całym twoim ciele na oczach wypełnionego kobietami pokoju, a ty skopiesz mi tyłek. Sięgam w górę, zamykając moje dłonie za jego szyją. Robiąc wrażenie jak największej powagi. - Nie jestem pewna, czy mogę to zrobić. Nico patrzy zmartwiony i przez chwilę czuję się źle za to, że go wkręcam. - Przepraszam, kochanie, jeśli to jest zbyt trudne…

355 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

- Och, jeśli to trudne, to już na pewno nie jestem pewna, czy mogę to zrobić… - szczerzę się. Wyraz ulgi przechodzi przez jego twarz, ale szybko zostaje zastąpiony przez coś innego… i to coś wygląda raczej szatańsko. - Och, to zawsze jest trudne dla ciebie, kochanie. – Szarpie mnie, przyciskając mocniej do siebie, demonstrując, że wypowiedziane przez niego słowa są prawdą, gdy czuję jego twardą erekcję uderzającą mnie. – Chodźmy ochrzcić nasze nowe biuro. - Nasze nowe biuro? - Ta, miałem zamiar dać ci pełną wycieczkę, ale teraz to będzie musiało zaczekać dłużej. O wiele dłużej. I to robimy. Chrzcimy nasze nowe biuro… i nowy magazynek, oraz podłogę… ***

Jeszcze trzy miesiące później…

Elle W ciągu ostatniego roku wiele się zmieniło. Nico nadal jest mistrzem, ale teraz świętujemy po walce. Zaczęliśmy nową tradycję nocnej imprezy w siłowni Nico po każdym zwycięstwie. Żadne z nas 356 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

nie patrzy wstecz do czasów, gdzie wygrana walka wywoływała jedynie ból. Dzisiejszej nocy nawet moja mama przyszła na imprezę. Nie była gotowa, żeby obejrzeć walkę, ale pracujemy nad tym. Małymi, dziecięcymi kroczkami, bez kolejnego cofania się do tyłu. Patrzę, jak szaleni bratankowie Nico uprawiają sparingi na ringu, zadzierając głowy do przeciwników trzy razy od nich większych. Preach, oczywiście, w jednym rogu z ośmiolatkiem, a Nico trenuje w drugim. A kto jest sędzią? Cóż, oczywiście, że Vinny. Dzisiejszej nocy mamy zamiar powiedzieć naszym rodzinom, że się zaręczyliśmy. Chciałabym mieć romantyczną historię, którą mogłabym się podzielić, może, że oświadczył mi się podczas lotu balonem, albo poprosił mnie o rękę w ciasteczku z wróżbą, wtrącając się do losu. Ale zgodziłam się poślubić Nico, czarnego i niebieskiego, gorętszego niż piekło mistrza wagi ciężkiej, nie jakiegoś czarującego lalusia. Więc zamiast tego przez resztę mojego życia będę czerwienić się, kiedy pomyślę o tym, jak ten szalony z miłości do mnie mężczyzna mi się oświadczył. **

357 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Nico Nie ma ani jednego cholernego suchego oka w całym domu, kiedy ogłaszam, że Elle ostatniej nocy zgodziła się za mnie wyjść. Kazała mi przysiąc, że nie powiem nikomu o tym, że pieprzyłem ją, żeby zaakceptowała moje oświadczyny. Ale niech mnie cholera, gdyby nie krzyczała „tak” przynajmniej kilkanaście razy, gdy poprzedniej nocy jej orgazm zabrał nas oboje na krawędź. To może niezbyt tradycyjne, ale to sposób, w jaki chcę zapamiętać najszczęśliwszą chwilę mojego życia, więc do diabła z tradycją… zrobimy to na własną rękę. Kwiaty i uklęknięcie na jedno kolano w oświadczynach – wszystko to miałem zaplanowane na dzisiejszy dzień przed imprezą, ale jak dobry wojownik zobaczyłem chwilę, która zmieniła wszystko w mgnieniu oka i skorzystałem z niej. Nie mogłem się powstrzymać. Wszedłem do mojej sypialni, a ona leżała na łóżku i uśmiechała się do mnie. Wraz z zachodzącym słońcem, czerwone niebo sączyło się przez otwarte okno i rzucało cień wokół niej. I wtedy ona znów była. Moim aniołem. Więc pokazałem jej swoją miłość i powiedziałem, co czułem. Że nigdy w życiu nie byłem bardziej szczęśliwy. Że dam jej moje nazwisko i zrobię to oficjalnie, chociaż moje serce jest już załatwioną sprawą. Kobiety w jednej chwili otaczają ją, robią ochy i achy w związku z jej pierścionkiem i zaczynają zadawać miliony pytań na temat ślubu,

358 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

mimo, że to stało się dopiero wczorajszej nocy. Przyłapuje mnie na gapieniu się i uśmiecha się do mnie. To jest ten jej wielki, głupkowaty uśmiech, taki, który wiem, że nie jest fałszywy… i to cały dla mnie. Dwa lata temu nawet nie pomyślałbym, że w moim życiu może znów zagościć spokój. Ale dzisiaj, kiedy rozglądam się po pokoju, zdaję sobie sprawę, że mam o wiele więcej. Mogę nawet nie akceptować tego, uważać, że nie zasługuję na to, co mam, ale to nie zmienia faktu, że to wszystko jest moje. Uśmiecham się w odpowiedzi do Elle, kiedy podchodzi do mnie Preach, poklepując ręką moje ramie, gdy staje obok mnie, przyswajającego to wszystko, co widzę. - Jesteś szczęśliwym draniem. – Ten stary facet ma swoje własne słowa. - Jestem pewien, że tak. I nigdy więcej o tym nie zapomnę. ***

Kolejne osiem miesięcy później… Elle Wciąż jestem oszołomiona po ostatnich kilku dniach. Nasz ślub był wszystkim, o czym tylko mogłam zamarzyć, a nawet czymś jeszcze 359 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

więcej. Nigdy nie zapomnę wyrazu twarzy Nico, kiedy nasze oczy zamknęły się na sobie, kiedy stanęłam na drugim końcu ścieżki. Musiało być na nim co najmniej dwieście osób, którzy odwróciły się, aby obserwować mój powolny spacer w kierunku ołtarza, ale nie widziałam ani jednego z nich. Wszystko inne stało się plamą, z wyjątkiem uśmiechu na twarzy Nico. Na twarzy, która obserwowała każdy mój krok, która była dla mnie krystalicznie czysta, pokazując każdą emocję, którą czuł. Uczucia, które były odzwierciedleniem moich. Emocje, które w końcu powitałam z zadowoleniem. Dźwięk fal, uderzających o plażę, wypełnia moje uszy, gdy spacerujemy. Ciepła woda zwilża moje stopy z każdą falą, a gdy następuje odpływ, nie mogę się doczekać, aż obmyje mnie ponownie. Kauai jest piękny, idealne miejsce na podróż poślubną. Ale nawet on nie umywa się do przystojnej twarzy, która uśmiecha się do mnie, gdy idziemy ramię w ramię przez plażę w późno popołudniowym słońcu. Potem dostrzegam swój cień i to co widzę zapiera mi dech. Nie uciekam dłużej od czegoś, co nie istnieje. Nie muszę. Nie widzę mojego własnego cienia – kiedy patrzę w dół, widzę Nico. Jedynie jego cień wyłania się z naszych. Jest wielki, wyrazisty i opiekuńczo góruje nad moim. Po prostu jak mężczyzna.

360 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Drodzy Czytelnicy, Jeśli polubiliście Nico i Elle, proszę sprawdźcie Vince’a & Liv, których historia pojawi się w 2014 roku. Protegowany Nico, Vinny, jest już dorosły, ale cały chaos jego dzieciństwa nadal wiruje wokół niego. Seria zawodników MMA kontynuowana jest książką Worth the Chance, historią: Vince’a „Niezwyycięężooneegoo” Stone’a! *

Nasze tłumaczenie rozpocznie się już w lipcu! Już możecie wpisywać się pod okładką Worth the Chance w folderze

Planowane na drugą połowę 2014 roku!

361 | S t r o n a

TŁUMACZENIE: MORETHANBOOKS

Podziękowania Dziękuję wszystkim bloggerom, którzy wielkodusznie poświęcają swój czas, aby przeczytać i wesprzeć indyjskich autorów! Zdaję sobie sprawę, że bez waszego pomocnego słowa w sprawie rozprzestrzeniania moich książek, popularność moich historii nie byłaby taka sama. Specjalne podziękowania dla trzech specjalnych kobiet, które ogromnie pomogły w tym, aby historie przeze mnie napisane się ukazała. Nita (TheBookChick Blog Reviews), Andrea & Jen (RomCon) – Dziękuję wam za przeczytanie przed wydaniem, edycję, stworzenie genialnych

trailerów,

pięknych

okładek,

za

bycie

moimi

powierniczkami, a najbardziej za waszą szczerość! Na koniec ogromne dzięki dla wszystkich czytelników. Tworzenie historii, kiedy masz niezwykłych czytelników, którzy kochają twoje postaci, daje ogromną ilość zabawy. Podzielcie się swoimi myślami, naprawdę uwielbiam słyszeć to, co macie do powiedzenia! Pozdrawiam, Vi

362 | S t r o n a