Oak Sophie Nights in Bliss, Colorado 06 Pure Bliss PL

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Prolog Pięć lat wcześniej James spojrzał na brata z sercem w gardle. Nie mieli ani kropli tej samej krwi, ale od dnia, kiedy ojciec Noaha i ojciec Jamesa postanowili dzielić tę samą kobietę, dzielili wszystko. Przez prawie siedemnaście lat był tylko on, Noah i dziwna rodzina, jaką stworzyli ich rodzice. Jak Noah mógł odchodzić, kiedy James potrzebował go najbardziej? Jak mógł nie rozumieć, w jak wielkich kłopotach mogli się wkrótce znaleźć? "Obiecałeś, że wrócisz tu i zaczniesz praktykę." James powiedział to po raz chyba setny, odkąd dzień wcześniej na pogrzebie swojego ojca jego brat ogłosił, że opuszcza Bliss. Jak do cholery James miał przez to przejść? Grób Briana Bennetta znajdował się na małym prywatnym cmentarzu na ziemiach Glenów. Ich mama zmarła rok wcześniej i prawdę mówiąc nie dawał swojemu biologicznemu ojcu więcej niż rok. Fred Glen wyglądał na zagubionego bez dwojga ludzi, z którymi spędził życie. Nie jadł. Ledwie spał. Gasł w oczach. A teraz zostanie całkiem sam z ogromnym ranczem. Będzie musiał sam je utrzymać. Tylu ludzi na nim polegało. Tyle brzemienia na jego cholernych ramionami. Nie był na to gotowy. Potrzebował brata. Noah zmarszczył brwi, ale nie przestał pakować walizki. "Nie mogę, Jamie. Wiesz, jak źle się z tym czuję. Nie mogę pozwolić Ally na podróż do Nowego Jorku beze mnie. Wiesz, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, by pomóc." Ally. Ally była powodem, dla którego rozpadał się cały jego świat. I mógł winić za to tylko siebie. To on ściągnął do ich życia Ally. Była śliczną kruczowłosą pięknością z niesamowitym ciałem i otwartym umysłem. Wydawała się idealną kobietą do dzielenia z Noahem. Na pozór uwielbiała zabawę. Tyle, że postanowiła, że nie bierze ich serio. A Noah to kupił. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Wiesz, że wczoraj wpadła na Rye'a Harpera. Callie to widziała." James wierzył Callie Sheppard. Callie nigdy go nie okłamała, nie miała powodu. Rye odrzucił Ally, ale to udowodniało bez wątpienia, że nie mogli ufać Ally. Noah zmrużył oczy. "To kłamstwo. Z tego co słyszałem, to Rye się na nią rzucił. Nigdy nie powinienem był pozwolić jej iść do tego baru samej." "Nawet ci nie powiedziała, że idzie." Ally nie mówiła Noahowi wielu rzeczy. A Noah był strasznie uparty. Noah był najmądrzejszym facetem, jakiego znał James, ale był durniem, kiedy chodziło o Ally. Jak mógł nie zauważyć, że Ally nagle zaczęła poważnie o nim myśleć, kiedy dowiedziała się, że Noah ma fundusz powierniczy opiewający na dziesięć milionów dolarów? "To nie ma znaczenia. Powinienem był ją ochronić. Potrafi być bardzo naiwna." James poczuł jak zaciskają mu się pięści. To Noah był naiwny. Minęło sześć miesięcy, odkąd James sprowadził do ich życia tę naciągaczkę, a Noah wciąż nie widział, co znajduje się pod jego nosem. Przez te miesiące James musiał patrzeć, jak jego brat poddaje się urokowi tej kobiety i nie był w stanie tego powstrzymać. Przestał dołączać do nich w łóżku trzy miesiące wcześniej, gdy złapał Ally na obściskiwaniu się z motocyklistą w barze Hell on Wheels. Podsłuchał, jak mówi motocykliście, że znalazła dwóch bogatych chłopców do oskubania. Powiedział Noahowi. Nie rozmawiali po tym przez miesiąc. "Czy ty nie widzisz, co ona robi? Dlaczego do cholery mi nie wierzysz? Słyszałem ją. Wykorzystuje nas dla pieniędzy." Noah zarumienił się. Był tylko rok młodszy, ale tak bardzo mądry, że zdał do tej samej klasy, co James. Noah miał niesamowity umysł, ale też niezwykle uparte serce. "Jesteś po prostu zły, bo po raz pierwszy kobieta kocha mnie, a nie ciebie."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

I to było cholerne sedno sprawy. Ally była mądra. Znalazła słaby punkt w ich związku i jak nowotwór skupiła się na nim i zaczęła go zarażać. "Noah, ona mnie nie obchodzi. Nigdy mi na niej nie zależało. Była zabawna, ale nic więcej." Noah miał czerwoną twarz i spięte ramiona. "Jasne, rozumiem. Chciałeś tylko ją pieprzyć." "Nie mów tak do mnie. Ile to już kobiet dzieliliśmy? Cholera, Noah, mogę na palcach jednej ręki zliczyć, kiedy spałem z kobietą bez ciebie. Dlaczego mi nie wierzysz?" Jego młodszy brat miał czerwone plamy na twarzy. "Jest piękna. Jest mądra, a ty nie potrafisz znieść tego, że tak naprawdę chce tylko mnie." "Chce tylko ciebie, bo ja ją rzuciłem. Myślałeś, że nie próbowała tego najpierw na mnie? Przyszła do mnie, bo wiedziała, że to ja odziedziczę ranczo." Ziemie należały do rodziny Glenów od trzech pokoleń. Zanim jego ojciec oficjalnie się związał, zadbał o to, by Circle G przeszło tylko na jego syna. Oczywiście kochał Noaha jak własnego syna. Założył mu fundusz i Ally o wszystkim tym wiedziała. Noah uzyskał dostęp do funduszu dwa miesiące temu. I właśnie wtedy Ally postanowiła, że chce wyjść za mąż. "Pieprz się, Jamie. Kocha mnie. Spała z tobą tylko po to, by dostać się do mnie. Nigdy ci tego nie mówiłem, bo nie chciałem cię zranić, ale taka jest prawda. Mam już dość życia w twoim cieniu. Ally widzi prawdziwego mnie." "O czym ty do kurwy nędzy mówisz? W moim cieniu? Czyś ty oszalał?" Czyżby Noah zapomniał o ich dzieciństwie? "Byłeś gwiazdą futbolu. Byłeś gwiazdą rodeo. Tylko ciebie chciały dziewczyny, a ja byłem tylko przy okazji." Powiedział cicho Noah, jakby nie chciał, by ktoś usłyszał, jak bardzo jest T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

zazdrosny. Ale James też miał kilka powodów do zazdrości. "A każda nauczycielka jaką kiedykolwiek mieliśmy, zawsze zastanawiała, się jak udało ci się być najmądrzejszym w rodzinie. Ledwie miałem czwórki, a ty byłeś stypendystą Merit. Ja nawet nie poszedłem do college'u." Ich macocha zachorowała. James pamiętał dzień, kiedy on i Noah postanowili, że jeden z nich zostanie i zajmie się ranczem, a ich ojcowie zajmą się ukochaną kobietą. Nie było żadnych wątpliwości. Noah był genialny. Zawsze chciał być weterynarzem, a Circle G przydałby się weterynarz. Noah zacisnął szczękę. Chwycił walizkę i zamknął ją z głośnym trzaskiem. "To nie była moja wina. A ty i tak nie chciałeś nigdy opuszczać tego rancza." "Nigdy nie miałem szansy." Wszystko miał gotowe. Był gotów pójść na Uniwersytet Colorado razem z Noahem. Wybrali sobie mieszkanie. On został na drodze, a Noah odjeżdżał. "Cóż, masz ranczo, a ja mam dziewczynę. Jesteśmy kwita." "Wcale nie, Noah." James poczuł jak rośnie mu ciśnienie. "Zapłaciliśmy za twój college. Wszystkie te pieniądze szły prosto z funduszy rancza pod warunkiem, że wrócisz i zaczniesz praktykę. Doktor Harris w przyszłym roku idzie na emeryturę. Nie będziemy mieć weterynarza, a tym bardziej takiego, który umie sobie radzić z dużymi zwierzętami. Nie możesz odejść." Noahowi lekko zbladła twarz. "Znajdziesz innego weterynarza. Albo Stef ci takiego ściągnie, jeśli namówisz Maxa i Rye'a, by go poprosili. Oni też będą potrzebowali weterynarza." "Wszyscy czekają na ciebie, Noah." Wszyscy w Bliss byli podekscytowani, kiedy Noah wrócił, by odbyć staż z doktorem Harrisem rok wcześniej, niż wszyscy się spodziewali, ale to w T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

końcu był Noah. Zawsze osiągał wyniki lepsze od oczekiwanych. Noahowi zrzedła mina. "To nie jest mój problem. Cholera, nie mogę tu zostać. Kocham ją." Dlaczego to się działo? "Ona cię wykorzystuje. Chce tylko twoich pieniędzy." "Nie rozumiesz. Jest aktorką. Musi być w Nowym Jorku." O tak, była aktorką. Idealnie grała na nich obu. "A kto płaci za tę wycieczkę?" Pokręcił głową. "To nie wycieczka. Wierzę w nią. Będziemy mieszkać w Nowym Jorku, a ona będzie tworzyć swoją karierę. Ja mogę pracować wszędzie." "I tak po prostu zostawiasz dla niej swoją rodzinę?" "Kocham ją. I od śmierci mamy i taty nie mam już za wiele rodziny." "Wciąż masz ojca." Jak do cholery miał powiedzieć swojemu ojcu, że Noah wyjeżdża? Czy ich ojciec nie stracił już zbyt wiele? Noah odwrócił się i wyjrzał przez okno. Nawet z miejsca, w którym stał, widział, na co patrzy Noah. Ten pokój miał wspaniały widok na ranczo i góry. Jako dzieciaki potrafili przez wiele godzin obserwować krajobraz. "Kocham twojego tatę. Jest też moim ojcem, ale wiesz tak samo dobrze jak ja, że życie na ranczu nie jest dla Ally. Nie wybijesz mi tego z głowy. Możesz mówić, co chcesz, ale ja znam T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

prawdę. Ona mnie kocha i weźmiemy ślub. Zatrzymamy się w Vegas." "Nie rób tego. Nie wyjeżdżaj, Noah. Potrzebuję cię tutaj. Tata pewnie nie dożyje przyszłego roku, a ranczo ma poważne kłopoty. Proszę, zostań." Był gotowy upaść na kolana, jeśli odsunęłoby to jego brata od Ally. "Wybacz." Noah przeszedł obok niego. "Kocham cię, bracie, ale muszę to zrobić." Został sam w korytarzu domu, w którym obaj dorastali. "Chyba cię nie posłucha." Odezwał się z końca korytarza głos. Łagodny, słodki i całkowicie trujący. James odwrócił się. Ally podsłuchiwała. Zapewne śmiała się przez cały ten czas. "Jesteś zdzirą, Ally. Przysięgam na Boga, ochronię go przed tobą, nawet jeśli to ostatnia rzecz, jaką zrobię." Jej wargi uniosły się w tajemniczym uśmiechu. Ally była przepiękna, ale był w niej lód, którego żaden mężczyzna nie byłby w stanie skruszyć. Ally stała w swoich markowych dżinsach i ciasnym sweterku, który podkreślał jej biust. James powinien był to przewidzieć. Powinien był opiekować się swoim młodszym bratem, zamiast tego to on ją tu ściągnął. Ally oparła się od niechcenia o ścianę, jakby była tu właścicielką. Ally wszędzie czuła się swobodnie, jakby należała do każdego miejsca. "On nie chce twojej ochrony, Jamie. Kocha mnie. Zrobi dla mnie wszystko. Częściowo przez ciebie. Chce czegoś, czego ty nie możesz mieć. To był klucz do Noaha. Kiedy uświadomiłam sobie, że nigdy nie opuścisz tego rancza, postanowiłam, że Noah będzie idealnie do mnie pasował. I zdobycie go było dla mnie pestką . Braciszek chce mieć coś dla siebie. Desperacko. Choć raz chce być dużym facetem. Chce być zwycięzcą. I nie kłopocz się z powtórzeniem mu tego. Nie uwierzy ci." Niestety, miała rację. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Jego fundusz powierniczy nie jest nieskończony." Wzruszyła ramionami, pozostając poza zasięgiem Jamesa. "Więc będziesz go miał z powrotem za kilka lat. Pa, Jamie. Dobrze było, kiedy trwało. Wiesz, można się przyzwyczaić do tego całego trójkąta." Kilka minut później usłyszał odjeżdżający samochód. Został sam. Wyszedł i osiodłał konia. Ranczo nie przejmowało się jego sercem. Ranczo nie przejmowało się, że jego gniew groził wybuchem. Ranczo po prostu było. A teraz ranczo zostało jedyną rzeczą, która miała znaczenie.

Rozdział 1 "Boże, stary, nie mogę uwierzyć, że wyjeżdżasz." James wyciągnął dłoń do Logana Greena. Logan potrząsnął jego dłonią przez ułamek sekundy i puścił ją. Dawniej James uścisnąłby go w niedźwiedzim uścisku, ale ostatni rok zmienił Logana całkowicie. Od dnia kiedy był torturowany i pozostawiony na śmierć przez rosyjską mafię, wyglądał o wiele starzej. "Nie wiem, co innego mógłbym zrobić." Przyznał Logan. Odwrócił się lekko w stronę stojącego przy swojej ogromnej czarnej ciężarówce Wolfa Meyera. James pożegnał się już z Wolfem. Wolf nie mógł się doczekać, by pojechać do Dallas. Przez kilka tygodni rozmawiał z pewną kobietą online i przez telefon. Wolf Meyer jechał do Dallas z nadzieją na to, że między nim, a tą kobietą coś wyjdzie. Wyjeżdżał kolejny przyjaciel. "Coś muszę zrobić, stary. Nie mogę tak dalej żyć." Logan uśmiechnął się lekko, ukazując cień ironicznego przyjaciela, którego tak dobrze znał James. "Jeśli to się nie zmieni, to skończę w pudle albo martwy." Pomimo faktu, że naprawdę nie chciał stracić kolejnego przyjaciela, James wiedział, że Logan ma rację. Przez ostatnie miesiące Logan był na skraju czegoś mrocznego i brutalnego. Wciąż T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

jednak wydawało mu się, jakby wszyscy w tym cholernym świecie ruszali do przodu, a on stał w miejscu tylko się przyglądając. "Więc sądzisz, że brat Wolfa poskłada cię do kupy?" Logan wzruszył ramionami. "Wolf wydaje się o tym przekonany. Nie wiem. Raz przeklina swojego brata, a raz mówi o nim jak o jakimś świętym. To dziwne." "Nie, wcale nie. Tak to już jest z braćmi." A na pewno było tak z nim i Noahem zanim przestali być dla siebie czymkolwiek. Kiedy to ostatnio rozmawiał z Noahem? Noah pojawił się na pogrzebie ojca Jamesa, ale był innym mężczyzną. Zgorzkniałym, sarkastycznym i odległym. Został na jedną noc, po czym wrócił samolotem do Nowego Jorku. Boże, tęsknił za swoim bratem. Logan zmarszczył brwi. "Mam nadzieję, że to normalne, bo mam mieszkać z nimi przez jakiś czas. Nie wydaje mi się, by było najlepiej, jeśli to ja okażę się najzdrowszy psychicznie. Wiedziałeś, że zabierają mnie do klubu BDSM?" James roześmiał się. Nie powinien być zaskoczony. Mimo wszystko jego nowy partner był jednym z 'pacjentów' Leo. Leo Meyer był psychologiem, który specjalizował się w problemach z kontrolowaniem impulsów. Termin 'problem z kontrolowaniem impulsów' idealnie oddawał stan Logana. "Eee, czyli uważają, że założenie ci obroży naprawi twoje problemy? Logan wywrócił oczami. "Jestem Dominem, idioto. Najwyraźniej ten Leo uważa, że trening w klubie pomoże mi odnaleźć kontrolę. Nie uwierzyłbyś w rozkład zajęć, jaki mi ułożył. Najwyraźniej więcej jest w tym T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

terapii, niż myślałem." James mógł to sobie wyobrazić. Terapia grupowa od dziewiątej do dziesiątej. 101 Batów i Łańcuchów od dziesiątej do południa. Przerwa na lunch, a potem kurs wsadzania zatyczek analnych dla zaawansowanych. Właściwie to brzmiało całkiem zabawnie. Ile to czasu już minęło, odkąd robił coś oprócz zwyczajnego seksu? "Myślę, że ten Leo jest całkiem niezły. Z tego, co mówi mój nowy partner, ten facet praktycznie chodzi po wodzie." Logan skrzyżował ręce na piersi. "McNamara? Miałem nadzieję go poznać. Cholera, ten facet był rozgrywającym." James poczuł dziwną falę emocji na myśl o swoim nowym partnerze. Trev McNamara był absolutnie najspokojniejszą osobą, jaką kiedykolwiek poznał. Był na ranczu jedynie przez krótki okres, ale okazał się kimś, na kim James mógł polegać. "Jest też facetem, Logan. Był w piekle i wrócił, a najwyraźniej Leo Meyer był jego przewodnikiem w 'powrocie do rzeczywistości'. Trev jest kimś, kogo naprawdę podziwiam. Wydaje mi się, że będziesz w dobrych rękach." Był trochę zaskoczony, kiedy okazało się, że Trev ma rodzinę. Kiedy Trev zadzwonił i powiedział mu, że przyjedzie do Bliss z żoną i swoim partnerem, James uświadomił sobie, że w sekrecie miał nadzieję, że Trev wypełni pustkę po Noahu. Trev, Beth i Bo byli w Bliss tylko przez tydzień, ale James już był zazdrosny o ich małą rodzinkę. Logan kiwnął głową. "Znam tę historię. I to chyba jeden z powodów mojego wyjazdu do Dallas. I ufam Wolfowi." "Jest dobrym człowiekiem. Cholera, będę za tobą tęsknił." Mówił to o wiele za często w swoim życiu.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Logan uśmiechnął się lekko. "Ja za tobą też, stary. Przez te ostatnie miesiące, kiedy na to nie zasługiwałem, ty byłeś naprawdę dobrym przyjacielem." "Zawsze na to zasługiwałeś, Logan." Jeśli to będzie trwało jeszcze chwilę, to zawstydzi sam siebie. "Jedź. Jedź do Dallas i stań na nogi." Logan zarumienił się, wyglądając jak kochający komiksy maniak komputerowy, jakim był przed tym okropnym dniem. Nawet ten cień uwielbiającego zabawę mężczyzny dał Jamesowi nadzieję na najlepsze. "Cóż, jesteś moim ostatnim przystankiem przed wyjazdem. Pożegnałem się już z mamami i wszystkimi na posterunku. Pożegnałem się z Holly, Calebem i Alexeiem. Powiedziałem też, że przepraszam. Boże, marzę, by spojrzeć na tego faceta i nie wpaść w szał." Alexei Markov był przyczyną stanu Logana. Również dzięki niemu Logan żył. "Osiągniesz to. Musisz. Nie wydaje mi się, by on się gdzieś wybierał." Alexei Markov był do szaleństwa zakochany w Holly Lang. On i miejscowy doktor, Caleb Burke pogodzili swoje różnice i szczęśliwie dzielili Holly. Tak się żyło w Bliss. Logan oparł się o biały płotek, który otaczał werandę. Jego rodzice żartowali, że spełnili amerykański sen o jednej kobiecie, dwóch mężczyznach i stadzie bydła. "Chciałem z tobą porozmawiać na końcu, bo mam do ciebie prośbę." "Co tylko zechcesz." Przez ostatnie kilka lat Logan był jego najbliższym przyjacielem. Zrobi dla niego wszystko. "Coś jest nie tak z Hope." I właśnie w tej chwili poczuł, jak żołądek opada mu do kolan. Nawiedziła go wizja Hope T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

McLean. Boże, jak kobieta, która nosiła za duże ubrania i ukrywała się za ogromnymi okularami i brzydką fryzurą, potrafiła tak zaleźć mu za skórę jak ona? Trzymał się z daleka od tej dziewczyny. Swoją życiową misją uczynił niezbliżanie się do niej, bo za każdym razem, kiedy mówiła z tym swoim śmiesznym południowym akcentem, jego fiut stawał na baczność, a serce miękło. To było złe połączenie. "Co masz na myśli?" Logan westchnął. "Boże, musisz przestać. Nie rozumiem. Jest szalenie miła. Dlaczego tylko ty w tym cholernym miasteczku nie możesz przestać traktować jej ozięble?" Bo za każdym razem, kiedy ją widział, jego libido skakało do góry, a rozum odchodził w cień. Zachowywał całkowitą obojętność wobec cudownej i przepysznej Hope McLean. "Po prostu chyba do siebie nie pasujemy." Pierdolenie. Wiesz po prostu, że nie jest dziewczyną na chwilę. Będzie chciała czegoś więcej, niż szybkiego numerka. A ty nie masz pojęcia, jak to zrobić, kiedy nie ma przy tobie twojego brata. Logan wyprostował się. "Proszę cię, żebyś spojrzał ponad tym. Bardzo lubię tę dziewczynę. Coś ją gryzie, a ja nie mogę z niej wyciągnąć co. Milczy jak grób. Nie przyzna się do niczego. Wydaje mi się, że Nate coś wie, ale ten drań nie chce mi nic powiedzieć. Milczy nawet przy Callie." Nate Wright był szeryfem Bliss. Był również mężem największej plotkary w Bliss. A jego partner był właścicielem jedynej tawerny w Bliss. Przy Callie i Zanie plotka roznosiła się lotem błyskawicy. To, że Nate Wright potrafił dochować tajemnicy mówiło samo za siebie. Jaki sekret mógł mieć ktoś tak słodki i nieszkodliwy jak Hope McLean? "Dlaczego sądzisz, że ma kłopoty?"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie sypia. Widzę to. W tym tygodniu kilka razy złapałem ją na przysypianiu. Pracuje więcej, niż powinna. Cam i ja dodaliśmy jej godziny w zeszłym tygodniu i jesteśmy przekonani, że nie była w domu dłużej, niż kilka godzin. I zrobiła się strasznie drażliwa. Zazwyczaj jest jak skała, ale ostatnio podskakuje przy byle okazji. Dwa dni temu podsłuchałem rozmowę. Krzyczała. Hope nigdy nie krzyczy. Powiedziała komuś imieniem Christian, żeby zostawił ją w spokoju." "Brzmi na pewną siebie." Myśl, że Hope ma chłopaka imieniem Christian naprawdę go denerwowała. "Tak więc ktoś musi odkryć, co się z nią dzieje. Może nie jestem najlepszym gliną na świecie, ale wiem, kiedy moi przyjaciele mają kłopoty. Będę się czuł o wiele lepiej wiedząc, że masz na nią oko." Jaki miał wybór? Logan miał poważne kłopoty. Potrzebował pomocy. Jakim okazałby się przyjacielem, gdyby powiedział mu, że nie będzie pilnował Hope, bo martwi się, że nie będzie potrafił się z nią obchodzić? "Nie ma problemu." I zrobi to. Obiecał to tym krótkim zdaniem i zamierzał tego dotrzymać. Logan westchnął z wyraźną ulgą. "Dziękuję. Naprawdę lubię Hope. Myśl, że mogłoby coś jej się stać i nikt by się tym nie przejął, jest okropna. Sprawdź tylko, czy coś jej nie grozi i zajmij się tym, dobrze?" Na końcu języka miał pytanie o to, co może jej grozić. Przez ostatnie kilka lat Bliss nawiedził gang motocyklowy, prześladowcy, seryjni mordercy i pieprzona rosyjska mafia. Hope mogła być zamieszana we wszystko, począwszy od handlu żywym towarem do uprowadzenia przez kosmitów, a w Bliss byłoby to normalne. "Zajmę się tym." Logan poklepał go po ramieniu. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Dzięki, stary. Dzwoń do mnie. Naprawdę chcę wiedzieć, co się z nią dzieje. Jest prawdziwym skarbem. Robi najlepsze ciasteczka z czekoladą na świecie. I zawsze się mną opiekuje. Jednej nocy pojawiła się w Hell on Wheels i wyciągnęła stamtąd mój tyłek. Jestem jej to winien. Proszę, Jamie. Zaopiekuj się nią. Jest moją przyjaciółką." James kiwnął wolno głową, powoli spadała na niego waga tego, na co się zgodził. "Przyrzekam." Zaopiekuje się nią. Oprócz swojego słowa nie miał na tym świecie wiele więcej. Dowie się, przez co Hope nie śpi nocami. Pewnie przez zgubienie jakiejś książki z biblioteki czy coś. Nie zbliży się do niej. Nie rozłoży jej nóg i nie wejdzie w nią. Nie zwiąże jej. Nie zdejmie jej okularów i nie spojrzy jej w oczy, kiedy będzie w nią wchodził. Nie. Dowie się tylko, jaki ma problem, rozwiąże go i odeśle ją w swoją stronę. Logan wyciągnął dłoń i James nią potrząsnął. Tracił kolejnego przyjaciela. Takie wydawało się być całe jego życie. Patrzył, jak Logan wsiada do ciężarówki Wolfa i odjeżdża, by zmierzyć się ze swoją przyszłością. James wiedział, gdzie była jego przyszłość. Tutaj, w Circle G. Ta ziemia była jego schedą, jego brzemieniem i jego przeznaczeniem. Wiele poświęcił dla tej ziemi. A teraz została jej tylko połowa. James westchnął, kiedy ciężarówka Wolfa odjechała, pozostawiając za sobą chmury kurzu. Wciąż miał Circle G. Prawie je stracił. James odwrócił się i wrócił do domu. Musiał udać się do miasteczka i zobaczyć, co dzieje się z Hope. Złożył obietnicę i zamierzał jej dotrzymać. ***

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope McLean wyjrzała przez okno Biura Szeryfa, spoglądając na miasteczko. Nie żeby na Main Street było dużo ludzi. Po schodkach Faktorii Handlowej wchodziło kilku posezonowych turystów. Ulicą szli Mel i Cassidy, trzymając się za ręce. Cassidy wolną dłonią wytarła oczy i Mel przyciągnął ją do siebie, szepcząc jej do ucha coś, co wywołało jej uśmiech. Cassidy właśnie pożegnała się z synem. Hope pożegnała się z przyjacielem. Pociągnęła nosem. Boże, będzie tęskniła za Loganem. Rozumiała, dlaczego wyjeżdżał, ale nawet w swoich najgorszych chwilach Logan był jej dobrym przyjacielem. Mel pomachał jej ręką, kiedy przechodzili. Hope uniosła dłoń i modliła się, by mieć na twarzy uśmiech. Czuła jak jej wargi się unoszą, ale czasami zastanawiała się, czy ludzie wokół niej wiedzą, że to tylko na pokaz. Westchnęła, kiedy pod budynek zajechał Bronco i wysiadł z niego Cameron Briggs. Cam Briggs był prawdziwym amerykańskim byczkiem. Swój mundur khaki wypełniał w imponującym stylu. Był też całkowicie zajęty i obłędnie szczęśliwy ze swoją kobietą. On i jego partner, Rafe Kincaid dzielili Laurę Niles. W Bliss było mnóstwo dzielenia. A Hope była sama. Ale w końcu na to zasłużyła. "Hej, Hope, dzieje się coś?" Zapytał z uśmiechem Cam wchodząc przez wewnętrzne drzwi. Zdjął z głowy Stetsona i położył go na swoim biurku. Pokręciła głową. "Nie. Mamy chyba okres ciszy." Tak właśnie było w Bliss. Miesiące cudownej ciszy przerywane katastrofą. Praca w Wydziale Szeryfa Hrabstwa Bliss nie była najłatwiejsza, ale kochała swoją pracę. Czasami tylko to jej zostawało.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"U Nate'a to samo." Powiedział Cam. "Callie wydaje się szybko powracać do formy. Ich dzieci są urocze. A Stefan dał im mały prezent." Mogła tylko zgadywać, co Król Bliss dał swojej najstarszej przyjaciółce. Callie nie miała pojęcia, że nosi bliźniaki. "Drugi zestaw wszystkiego?" Cam usiadł na krawędzi swojego biurka, szczerząc zęby. "Callie jest cholernie szczęśliwa. Nate i Zane też. Rozmawiali o tym, żeby ułożyć małego Charliego w szufladzie komody." Westchnął. "Kocham to miasteczko. Tam, skąd pochodzę, nikt nie przejmowałby się tym, czy tym dzieciom jest dobrze. Kobiety nie dbałyby o to, by Callie nie musiała przez kilka tygodni gotować. Wzruszyłyby ramionami i poszły w swoją stronę. Oczywiście, małe miasteczko, skąd pochodzę, doprowadziłoby ich do szaleństwa. Jest bardzo tradycyjne." Większość świata była. Bliss było inne. "Logan się pożegnał?" Cam zeskoczył ze swojego biurka i stanął tuż przed nią. Położył dłonie na jej ramionach. Musiała unieść wzrok, żeby spojrzeć mu w twarz. W jego niebieskich oczach był smutek. "Poradzi sobie, Hope. Dostanie to, czego potrzebuje i wróci, a wtedy może między wami się ułoży." Hope poczuła jak jej oczy robią się szerokie. "Logan jest dla mnie jak brat, Cam. Kompletnie nie interesuje mnie fizycznie." Opuścił dłonie. "Szlag. Nigdy nie mogę zgadnąć. Sądziłem chyba, że będzie z was ładna para. Ty się z T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

nikim nie widujesz i on też nie." Pokręciła głową. "Nie ma mowy. Ale zależy mi na nim." Żadne z nich nie chodziło nawet na randki. Byli dobrymi przyjaciółmi i nie było powodu, by zniszczyć to seksem. Seks niszczył wszystko. Więc dlaczego nie potrafiła wyrzucić z głowy Jamesa Glena? Był chodzącym seksem w kowbojskich butach. Był zbyt idealny, zbyt przystojny. Tym swoim leniwym uśmiechem i niefrasobliwym sposobem bycia czarował każdą kobietę w promieniu stu mil. Był ogromnym flirciarzem. Nie było w hrabstwie żadnej kobiety, na której James Glen nie docierał swoich umiejętności. Od dzieci do staruszek, czarował wszystkie. Wszystkie, oprócz niej. To chyba po prostu jej szczęście, że jedyny mężczyzna, którym była zainteresowana, nie był zainteresowany nią. Cam pokręcił głową. "Cóż, to wiem. Laura powiedziała mi, że się mylę. Uważa, że interesujesz się tym ranczerem." Poczuła jak żołądek jej się wywraca. Ostatnią rzeczą jakiej chciała to plotka. "James? Nie sądzę?" "Cóż, to dobrze, bo z tego co wiem, bzyka każdą kobietę, która mu na to pozwoli." I znowu. Każdą kobietę poza jednym wyjątkiem, poza niejaką Hope McLean. Poczuła gorąco na twarzy na myśl o tym jedynym razie, kiedy zapytała go, czy może nie miałby nic przeciwko obiadowi z nią, skoro oboje siedzieli samotnie u Stelli i głupotą wydawało się branie oddzielnego boksu, kiedy mogli zjeść razem.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Wytłumaczył jej, że skończył, choć jego hamburger był nietknięty. Rzucił pieniądze na stolik i prawie wybiegł przez drzwi. Hope nie zjadła tamtego dnia, jedynie weszła do swojego mieszkania, usiadła i rozpłakała się. Nie. James Glen nie był dla niej. "Hej." Powiedział Cam klepiąc ją po plecach. "Co chcesz na lunch? Ja stawiam. Utknęliśmy tu razem na kilka tygodni, dopóki Nate nie wróci albo dopóki nie zatrudnimy nowego zastępcy. Możemy równie dobrze świetnie się bawić. Przyniosę kilka gier." To Logan grał z nią w różne gry. Dla jej ego byłoby o wiele łatwiej, gdyby była szaleńczo zakochana w Loganie. "Poproszę specjalność dnia." Nie miała pojęcia, co to było dzisiaj, mogło być wszystko, od enchiladas do czegoś całkowicie nie do wymówienia zrobionego z kozy i trufli. Wszystko zależało od tego, co Hal, kucharz Stelli obejrzał na Food Network. Zawsze było to wyzwaniem, ale Hal był dla niej miły. "Dzielna dziewczyna. Niedługo będę." Cam mrugnął do niej i zniknął. Patrzyła, jak idzie, odprowadzając go wzrokiem aż do restauracji. Było to miejsce, gdzie spotykali się wszyscy mieszkańcy Bliss. Przynajmniej cztery razy na tydzień jadła tam z Loganem lunch. Nawet gdy był gburowaty, to dotrzymywał jej towarzystwa. Teraz już go nie było. A James spotykał się z jakąś pustogłową aktoreczką, choć Hope nie nazwałaby tego spotykaniem się. James nie był znany z długoterminowych związków. Hope zauważyła listonosza. Barney Osman był miłym mężczyzną sięgającym wieku emerytalnego. Swoim samochodem pocztowym przejeżdżał dwa miasteczka. Hope wyszła na zewnątrz, podchodząc do niego, zanim wszedł po schodach. Barney był bardzo miłym człowiekiem, ale zgodnie z jego opowieściami, jego kolana nie służyły mu już za dobrze. Hope porozmawiała z nim chwilę, dowiedziała się o jego trwającej walce z podagrą i pomachała mu na do widzenia. Stała T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

na zewnątrz, sortując pocztę, w której był katalog sprzętu wędkarskiego, kilka oficjalnych listów, które Nate zapewne odrzuci na bok widząc katalog, reklamę sprzętu komputerowego i ulotkę nowej sztuki rozgrywanej w miejscowym teatrze. "Powinnaś przyjść. To będzie świetna noc." Powiedział pewny siebie głos. Hope odwróciła się, serce lekko jej się ścisnęło. A' propos idealnie ufryzowanej diablicy. Przed nią stała Serena Hall w dżinsach, jedwabnej bluzce i szpilkach. Wyglądała absolutnie nie na miejscu i absolutnie pięknie. Była też znana jako rasowa suka. Z tego co mówiły plotki, przy mężczyznach była słodka jak miód, ale przy kobietach zachowywała się jak królowa pszczół. Hope jednak starała się mieć z nią dobre stosunki. Kiwnęła głową, przyciskając pocztę do piersi. "Z pewnością." "Tym razem prowadzę." Serena poprawiła swoją torebkę. "Ciężko jest podtrzymywać całą sztukę, ale zapewniono mnie, że świetnie sobie radzę. Wszyscy, którzy dotąd ją widzieli, byli zachwyceni." Hope ledwie powstrzymała się od wywrócenia oczami. "Jestem pewna, że jesteś świetna." Wzruszyła lekko ramionami. "Wiesz, nigdy nie można być pewnym. James mówi mi, że jestem dobra, ale znasz go. Powie wszystko, żeby zaciągnąć dziewczynę do łóżka. Znasz ten typ." O tak. Znała ten typ. "Jasne. Cóż, powodzenia ze sztuką. Powinnam wrócić na posterunek, w razie gdyby kogoś zabito czy coś."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Proszę, Hope. Żadnych zgonów." Hope spojrzała na nią. "Cóż, żadnych ważnych zgonów. To wszystko to tylko ludzie z zewnątrz." Serena zmrużyła oczy. "Chciałam porozmawiać z tobą o Jamesie. Słuchaj, każda kobieta w tym mieście wie, że ci się podoba. Powinnaś wiedzieć, że to rozumiem. Jest bardzo atrakcyjnym mężczyzną, ale nie jest tobą zainteresowany. Musisz przestać robić z siebie idiotkę. To smutne, jak na niego patrzysz. Staram się tylko ci pomóc." Hope zwęziła oczy. Może i była cicha, ale nie głupia. I nie była popychadłem. "Nie, jesteś wredna. Nie gonię za nim. Raz go zaprosiłam. Odrzucił mnie. Trzymam się od niego z daleka. Nie jestem dla ciebie żadnym zagrożeniem, więc po co rzucasz mi tym w twarz? Nie ma ku temu powodu, chyba że chcesz mnie zranić. Aż tak niepewnie się czujesz, że musisz ranić ludzi wokół ciebie?" Serena spięła się. "Wcale nie." Ale była i Hope wyraźnie widziała, że nie lubiła, jak się tak o niej mówiło. Jaka szkoda, Hope nie zrobiła nic złego. Podobał jej się facet, któremu z kolei nie podobała się ona, więc dała mu spokój. Nie zamierzała znęcać się nad tą kobietą. "Wcale tak i jesteś przez to żałosna. A teraz wybacz, mam pracę." Śliczna twarz Sereny stwardniała, tracąc swoją pseudosympatię. "Teraz ja się z nim umawiam. Ostrzegam cię, trzymaj się od niego z daleka." Hope westchnęła i poczuła się trochę źle z powodu ciemnowłosej bogini. To, że to, co robiła z Jamesem, nazywała umawianiem się, znaczyło, że w ogóle nie rozumie Jamesa. James Glen nie umawiał się na randki. Pieprzył i nie miał tendencji do robienia tego długo z jedną kobietą. Choć, z T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

tego co mówił Logan, zazwyczaj wyrażał się na ten temat jasno. James był znany z mowy jaką rzucał każdej kobiecie, zanim się z nią przespał. Odwróciła się tak szybko, jak mogła, mając nadzieję, że nie otrzyma znowu groźby. I wtedy go zauważyła. Duch z jej przeszłości. Jej serce niemal się zatrzymało, bo to nie mógł być on. Nie on. To było tylko pojedyncze spojrzenie. Złote włosy, szczupła postura. Przeszywające szare oczy. Zmysłowe usta. Stał przed Faktorią Handlową opierając się o ogromne drzewo, które dominowało nad ulicą. Był ubrany w luźne spodnie i koszulkę, która ukazywała jego pierś. Był niesamowicie przystojny i ponad wszelką wątpliwość przesiąknięty złem. Jej serce zamarło. Zamrugała oczami i zniknął, jakby nigdy go tam nie było. I nie mogło go tam być. Nie było mowy, by naprawdę go zobaczyła. Nie było go tu. To tylko wytwór jej wyobraźni po tym telefonie, który cofnął ją dziesięć lat wcześniej. Wciąż to słyszała. Pojedyncze zdanie. "Witaj, kochanie." I rozłączyła się. A jej świat wywrócił się do góry nogami. "Ostrzegam cię, Hope." Powiedziała Serena, jej głos dochodził jakby z dali. Hope nie obejrzała się. Gapiła się jedynie w miejsce, gdzie stał duch z niewielkim uśmiechem na twarzy. Po chwil Hope usłyszała stukot obcasów Sereny, kiedy ta odeszła do przyjaciółek. Serena i jej zazdrość nie miały teraz żadnego znaczenia. Liczyła się tylko jedna rzecz. Christian Grady. Nie mógł stać przed Faktorią. Hope ruszyła w tamtą stronę, ale nie widziała nic, oprócz turystów i kobiet z teatru zmierzających do restauracji. Nie widziała Christiana, była tego pewna. Bo zabiła go. Zabiła go, a on wcale nie powrócił.

Rozdział 2 T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Tydzień później James rozłączył się z westchnięciem frustracji. Z tego co powiedział Cam, Hope nie pojawiła się dzisiaj w pracy. Hope starała się, jak mogła, by go unikać. To właśnie robiła. Powiedziała Camowi, że miała jakąś pilną sprawę, ale James zastanawiał się, czy Cam jej nie kryje. Przez cały tydzień ścigał tę dziewczynę, a ona udowadniała, że potrafi mu umknąć. Posunął się do tego, że zaprosił ją na randkę, posłał jej swój najlepszy uśmiech i oczarował swoim urokiem. Zrobiła się lekko zielona i prawie wybiegła z Trio, zostawiając swoją sałatkę i niezapłacony rachunek. Wisiała mu pięć dolarów i pięćdziesiąt centów. I wyjaśnienia. Logan miał rację. Coś było nie tak, ale nikt nie wiedział, ani nie powiedział co. Hope z pewnością nie powiedziała. Za każdym razem, gdy go widziała, odwraca się i szła w inną stronę. I więcej na niego nie patrzyła. To było cholernie frustrujące. Szczególnie, że nie był już dłużej pewien, dlaczego tak za nią lata. Wciąż czuł potrzebę spełnienia obietnicy Logana, ale było coś jeszcze. Prawie natychmiast po tym, jak postanowił wziąć przyrzeczenie dane Loganowi na serio, zaczął myśleć. Trzymał się z dala od Hope, bo nie mógł jej zaoferować więcej, niż kilku nocy. Żadnej kobiecie nie mógł zaoferować nic więcej. Po śmierci ojca musiał uchronić ranczo przed bankructwem. Kiedy wreszcie uświadomił sobie, że nie zrobi tego sam, udał się do Stefa, który skontaktował do ze swoim przyjacielem ranczerem, Jackiem Barnes. Barnes nauczył go jak małe ranczo może prosperować w czasie kryzysu i przedstawił go Trevowi McNamara. Circle G miało solidne podstawy i nie był już sam. Dzięki zastrzykowi gotówki od Treva, był w stanie zatrudnić dodatkowe pary rąk do pracy. Po raz pierwszy od pięciu lat mógłby pozwolić sobie na życie osobiste. Nie stawał się młodszy. Może przyszedł czas, by się ustatkować. Pragnął Hope. Ale najwyraźniej to spieprzył. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James wyszedł na ganek, chcąc złapać oddech. Lepiej myślało mu się na zewnątrz. Wczesnopopołudniowe słońce kąpało podwórze w swoich promieniach. Zaczynało robić się ciepło, ale niedługo nastanie zima. Noce i poranki już były zimne. Wkrótce jego ziemia będzie pokryta śniegiem, a on będzie musiał się schować i przeżyć aż do wiosny. Zimy w Colorado były cholernie zimne. Facet potrzebował kogoś, kto go ogrzeje. James warknął i uderzył dłonią w balustradę. Jego telefon zadzwonił. Stefowi wreszcie udało się zapłacić tyle, by ktoś naprawił to, co bracia Farley zrobili z wieżą telefoniczną. Minęło kilka miesięcy. Spojrzał na wyświetlacz i skrzywił się. Serena. Może mógłby zapłacić braciom Farley, by znowu zepsuli wieżę. Serena okazała się bardziej wytrwała, niż się spodziewał. Poszedł z nią do łóżka, bo zawsze z nim flirtowała. To, że była przyjemna dla oka, też nie było minusem. Była głęboko zainteresowana swoją pracą i powiedziała mu obojętnie, że chce tylko dobrze bawić się w łóżku. A potem zaczęła dzwonić. Telefon dalej dzwonił. Zignorował go. Będzie musiał z nią pogadać. Spokojnie powie jej, że nie chce trwałego związku. Wyjaśni jej, że był zainteresowany wyłącznie seksem, a ona się zgodziła. Będzie musiał znowu z nią porozmawiać, ale nie teraz. Teraz musiał znaleźć Hope i przyprzeć ją do muru. Przyprzeć do muru. Rozłożyć jej nogi. Wejść w nią. Tak, to może być sposób by zmusić ją do rozmowy. Jak dojdzie z pięć lub sześć razy, to może zacznie z nim rozmawiać.1 "Mam szczerą nadzieję, że to nie ja wprawiłem cię w taki paskudny nastrój." Z domu wyszedł Bo O'Malley. Bo był partnerem Treva. Mieli wspólną żonę. James zmusił się do zmniejszenia swojej złości. Część niego wciąż miała urazę do Bo. Wielki blond kowboj miał łatwe w obyciu usposobienie, które pomoże mu dopasować się do rancza i Bliss, ale James nie zbliżył się do niego. To nie było sprawiedliwe. "Czyżby stary Red dawał ci popalić?" Zapytał Bo, wskazując na stajnię. 1 Albo będzie tak wyczerpana jak wielbłąd po kilku miesiącach na pustyni 1 Oj tam , oj tam... Od razu rozmawiać ...odwróci się ładnie na boczek i zaśnie usatysfakcjonowana;P T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Red był koniem, którego próbował złamać. Wielki i potężny wałach byłby świetnym koniem na ranczu, gdyby nie był takim upartym sukinsynem. Ledwie wczoraj zrzucił Jamesa prosto w błoto. Tyłek wciąż go bolał. "Wszystkim daje popalić." Bo wyszczerzył się. "Pracowałem z końmi całe życie, ale do tego nigdy się nie zbliżę. Straszny z niego sukinsyn. Założę się, że urodził się z problemami. Jakim cudem znalazł się u ciebie?" James wywrócił oczami. "Bo jestem kretynem i debilem. Teraz będę musiał albo znaleźć kasę i kupić nowego konia, albo - co jeszcze gorsze - przyznać się Maxowi Harperowi, że nie potrafię ujeździć Reda ." "Max jest treserem koni? Ten, którego wszyscy nazywają najpodlejszym facetem w miasteczku?" James roześmiał się. "Max nie jest podły. Max jest nietolerancyjnym, niecierpliwym sukinsynem, ale nie ma w sobie ani grama podłości. Lubię Maxa, ale wpadnie w szał i nigdy nie pozwoli mi o tym zapomnieć. Nie. Złamię tego konia." "Chyba że on złamie cię pierwszy." Powiedział Bo, trzymając w dłoni kluczyki. "Mógłbyś mieć oko na Beth, kiedy mnie nie będzie? Powinienem niedługo wrócić." "Co się dzieje z Beth? I gdzie jest Trev?" Nie widział rano swojego partnera. Gdyby coś było jego żonie, Trev wspiąłby się na ścianę. Miał fioła na punkcie swojej żony. Beth McNamaraO'Malley była samą słodyczą. I była wręcz przerażająca, jeśli chodziło o ulepszenia w domu. Planowała kapitalny remont domu gościnnego dla swojej rodziny. Beth zaplanowała postawienie piętra i powiększenia, które mogłyby rywalizować z głównym domem. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Boże, musiał sprzedać połowę swojej ziemi, by utrzymać się na powierzchni. To już nie była ziemia Glenów. Teraz była to też ziemia McNamarów. Jego ojciec by go za to znienawidził. Bo uśmiechnął się tajemniczo. "Wszystko w porządku. Właściwie to idealnie. Tylko wymiotuje własne wnętrzności, ale najwyraźniej tak ma być kiedy się, no...oczekuje." James zrobił wielkie oczy. "Beth jest w ciąży?" Coś musiało być w powietrzu. Ostatnio wszyscy byli w ciąży. Rachel Harper miała dziecko. Callie urodziła bliźniaki. A teraz Beth. Bliss robiło się pełne dzieci. I wcale go to nie przerażało. Lubił dzieci. Naprawdę podobała mu się myśl o rodzinie. Robił się zdecydowanie za stary. Na twarz Bo pojawił się tak szeroki uśmiech, że wyglądał jak nastolatek. "Trev i ja zmusiliśmy ją, by nasikała wczoraj na patyczek. Teraz musi się trzymać z dala od oparów z farby i tego typu rzeczy. Jest naprawdę zdesperowana. Chociaż dom gościnny jej się podoba. Mówi, że może powiększyć go bez wdychania oparów, które mogą skrzywdzić maleństwo." Beth miała mnóstwo planów co do upiększenia rancza. Teraz do tych planów dołączy pokój dziecinny. Poczuł dziwne sensacje w żołądku na myśl o biegających po ranczu dzieciach. Nie będą jego. Świat ruszał do przodu, a James zostawał w jednym miejscu. Dlaczego trzymał się z dala od Hope, kiedy jej pragnął? Czy naprawdę zamierzał pozwolić, by życie przeleciało mu między palcami, bo nie był pewny, czy będzie potrafił troszczyć się o własną kobietę? Wciąż słyszał, jak jego ojcowie żartują, że ranczo jest ich drugą żoną, że z ranczo i kobietą żaden facet nie byłby w stanie poradzić sobie samotnie. Ranczo pochłaniało mnóstwo T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

czasu. Każda kobieta, z jaką próbował się na poważnie umawiać, odchodziła, bo nie potrafił traktować jej, jak trzeba. Przestał próbować. Może musiał być silniejszy. Może musiał wymyślić sposób, by mieć rodzinę, jakiej pragnął. Jednorazowe przygody zaczynały mu brzydnąć. Oczywiście, mógł nie mieć już szczęścia. Hope nie chciała przebywać z nim w jednym pomieszczeniu. Czyżby mylił się co do niej? Był przekonany, że jest nim zainteresowana, ale może pomyślała, że nie jest dobrym materiałem na faceta. "Jadę do miasteczka. Trev ma spotkanie w Alamosa, więc wychodzi na to, że to ja muszę jechać po słone krakersy." Bo nie wyglądał na faceta, który ma coś przeciwko temu. James nie zawracał sobie głowy pytaniem Bo, czy przejmuje się faktem, że dziecko w brzuchu Beth jest jego albo Treva. To nie był problem Jamesa. To będzie dziecko Bo nieważne co. James kiwnął głową, kiedy Bo ruszył w stronę swojej przyszłości. James stał na podjeździe i zastanawiał się, czy i dla niego jest jakaś przyszłość. *** Hope spojrzała przybyszowi w oczy i zastanawiała się, czy wszechświat jej nienawidzi. Był obłędny. Prawie dwa metry czystego grzechu w parze Levisów. Miał ciemne włosy i idealną twarz. Był trzeźwy. Ta ostatnia rzecz była dla Hope ważna – niestety, był również żonaty. Westchnęła i postanowiła, że tak jest najlepiej. Nie powinna spotkać przyszłego ojca swoich dzieci na spotkaniu AA. "Czyli nazywasz się Trev?" Przedstawił się grupie po raz pierwszy dzisiejszego ranka. Była głęboko poruszona jego historią. Trev stracił wszystko przez swoją chorobę. Miał obiecującą karierę, pieniądze, wszystko, czego można by chcieć i wszystko odrzucił. Oczywiście to, że był tutaj , znaczyło, że wiedział, jak walczyć ,by to odzyskać. Bardzo go za to podziwiała. Podejrzewała, że jest z Alamosa. Większość z grupy stąd była. Była jedyną alkoholiczką idiotką, która przyjeżdżała z Bliss. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Możliwe, że była jedyną alkoholiczką w Bliss. Chociaż kochała to miasteczko, to jego mieszkańcy byli po prostu zbyt idealni. Wątpiła, by Max Harper, nawet ze swoimi napadami gniewu kiedykolwiek znalazł się w szpitalu, bo musiał dotrzeć do dna butelki. Była przekonana, że Mel pił piwo bez wpadania w spiralę nienawiści do samego siebie. Oczywiście, mogła się założyć, że żaden z nich nie widział tego, co ona. "Tak, Trev. A ty jesteś Hope, tak? To fałszywe imię? Jeśli tak, to nie ma sprawy. Trev to moje prawdziwe imię. Wiesz, nie mogę go sfałszować." Nie wiedziała, ale to nie miało znaczenia. "Naprawdę mam na imię Hope. Jestem poruszona twoją historią. Cieszę się, że dzisiaj przyjechałam. Miałam ciężki tydzień." Trev wziął spory łyk kawy. Przyjechał z termosem i napełniał kubek co jakieś pół godziny. Wydawał się naprawdę lubić swoją kawę. "Co było ciężkie?" A co nie było? A James Glen wcale tego nie polepszał. Chciał chyba zająć miejsce Logana. Myślała, że kiedy Logan wyjedzie z Wolfem, to będzie mogła ukryć to, co się z nią działo. Ale nie, James 'zbyt seksowny dla jednej kobiety' Glen był nagle bardzo zainteresowany tym, co u niej. Logan zostawił jej psa obronnego. Ale nie zamierzała mówić tego Trevowi. Miała i tak na głowie więcej problemów. "Cóż, mojemu szefowi kilka tygodni temu urodziły się bliźniaki. Teraz mamy tylko jednego zastępcę, więc dużo pracuję. Mój samochód jest ledwo na chodzie. Będę zaskoczona, jeśli dojadę do domu. A i w restauracji był pożar. A ja mieszkam nad restauracją. Do mojego mieszkania nie ma teraz dostępu. Jestem bezdomna. Super." Trev uniósł wargi do góry.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Faktycznie, ciężki tydzień. Masz gdzie mieszkać?" Nałogowcy trzymajcie się razem. Prawie się popłakała. "Poradzę sobie. Mieszkam w małym miasteczku. Zawsze coś znajdę." Stella przekazała jej wcześniej złe wieści. To dlatego tu przyjechała. Spakowała do swojej Corolli wszystko, co nie było zniszczone przez dym i pojechała prosto na najbliższe spotkanie AA po nauczeniu Cama, jak wysyła się komunikaty. Nie, żeby było coś do przekazywania. Tylko Cam był teraz na posterunku. A jeszcze dochodziło to, że widziała duchy. Wszędzie widziała duchy. Od dnia kiedy Serena zrobiła na nią zasadzkę, wydawało jej się, że coraz częściej widzi Christiana. Zauważała go kątem oka, po czym odwracała się i nie widziała absolutnie nic. Potrząsnęła głową, chcąc pozbyć się tej myśli. Nie miała pojęcia, gdzie się podzieje. Jej szef mieszkał w małym domku z żoną, bliźniakami i Zanem Hollisterem. Sam Zane zajmował mnóstwo miejsca. Logan wyjechał. Cam był w tej samej sytuacji, co Nate. Zastępca mieszkał ze swoją dziewczyną i najlepszym przyjacielem. Miała, krótko mówiąc, przesrane. "Jesteś pewna? Mam spory dom. Moja żona nie ma wielu przyjaciółek. Jest cudowna. Jest też w ciąży, więc musiałabyś się z tym zmierzyć." W Bliss wszyscy byli w ciąży. Najwyraźniej przeniosło się to do Alamosa i Del Norte. Wszyscy zakładali rodziny i ruszali ze swoim życiem do przodu, a ona była w stanie jedynie gapić się na Jamesa Glena. Boże, dlaczego tak bardzo podobała jej się męska dziwka 2? Nie było na niego innego określenia. Spał ze wszystkimi narciarkami z Elk Creek Lodge. Spał z każdą, która nie chciała od niego więcej, niż dwóch nocy. Musiała się napić. To przypomniało jej o tym, że cały dzień nie jadła. Tak ostatnio robiła. Nie jadła. Nic nie zmniejszało efektów alkoholu.

2 No już nie ubliżajmy tak biednemu Jamesowi – co najwyżej bzyka wszystko co się rusza T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Jak kawa?" Trev uśmiechnął się. "Gówniana. Ale swoje robi." Wlał trochę do styropianowego kubka. "Dobrze zrobiłaś, że tutaj przyjechałaś. Kiedy tworzy się ciśnienie, przyjeżdżaj tu. Rozmawiaj o tym. Kto jest twoim protektorem?" Pociągnęła nosem. Kate też poszła do przodu. "Wyjechała kilka miesięcy temu. Jestem tu dopiero około roku. Bez niej jestem chyba trochę zagubiona. Mogłabym zadzwonić, ale to nie jest to samo." Trev wziął ze stolika serwetkę i szybko napisał na niej numer. "Musisz znaleźć innego protektora. Ja nie mogę być twoim oficjalnym opiekunem, bo jestem mężczyzną, ale wciąż mogę wysłuchać. Jestem trzeźwy od tysiąca siedemdziesięciu dni. Wiem, że powinniśmy raz na jakiś czas się napić, ale w pełni wierzę, że przez resztę życia nie wypiję ani kropli. Nie będę pić, ani brać narkotyków. Kocham coś bardziej niż siebie, bardziej niż jakikolwiek haj. Gdybyś mnie potrzebowała, to ci pomogę. Zadzwoń do mnie. Lubię czuć się potrzebny." O tak, tego tylko jej było trzeba. Obłędnie przystojnego boga, któremu miałaby opowiedzieć o swoich problemach. Ciężko było patrzeć na Treva i widzieć osobę uzależnioną. Był jednym z ludzi, którego niebiosa pobłogosławiły niesamowitym wyglądem i urokiem. A mimo tego wszystkiego był tutaj z nimi. Może każdego coś dręczyło, nieważne, jak idealne wydawało się jego życie. Wzięła numer. "Dziękuję, bardzo to doceniam. Ty może nie. Chyba nie okażę się zbyt najbardziej potrzebującą osobą na świecie." Roześmiał się głośno. "Wątpię. Nigdy nie poznałaś skrzydłowych. To są dopiero potrzebujący ludzie." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Wspomniał coś o futbolu, kiedy opowiadał wcześniej grupie swoją historię. Nie oglądała sportu, ale wychodziło na to, że Trev jest znany. Schowała serwetkę do kieszeni dżinsów. Mogła nad tym pomyśleć. Tęskniła za Kate. Nie mogła rozmawiać o swojej przeszłości z ludźmi z Bliss. Trzymanie tego w środku zaczynało być niczym ropiejąca rana. Może, jeśli znowu zacznie z kimś o tym rozmawiać, będzie w stanie spać w nocy. Może widziała duchy, których tak naprawdę tam nie było. "Dzięki." Wyszła z małego kościoła, gdzie spotykali się Anonimowi Alkoholicy. Była to mało zaludniona okolica, ale zawsze ktoś tam był. Jedynie Nate Wright wiedział, przez co przechodziła, a nawet on nie znał całej historii. Było to brzemię, które nawet po tych wszystkich latach było ciężkie do samotnego dźwigania. Wsiadła do swojej zdezelowanej Corolli i zaczęła się zastanawiać, ile Gene policzy jej za pobyt w Filmowym Motelu. Jeśli w ogóle miał wolne pokoje. W tym tygodniu miał być jakiś zjazd. Wiccanie i Paranormalni mieli przyjechać zbadać te magiczne linie czy coś. Hope nie miała o tym pojęcia, ale podsłuchała, jak Nell i Henry opowiadają o możliwości znalezienia przejścia do innych światów. Byli pewni, że to przejście znajduje się gdzieś w Bliss. Hope skręciła na 160 zastanawiając się, czy ten drugi świat byłby lepszy. Może w tym innym świecie nie spieprzyłaby swojego życia tak jak tutaj. Oczywiście, zgodnie z tym, co mówiła Nell, tamten świat był pełen czarodziejów i tym podobnych. Wspomniała też o wampirach, ale oni byli typem zbiorowym. Dziwna to była rozmowa, ale Nell była z takich znana. Pogrążyła się w myślach. W Bliss była szczęśliwa, ale zastanawiała się ,czy nie przyszedł czas, by pójść do przodu. Gdyby byli wyznawcy Christiana ją znaleźli...nie, nie będzie o tym myśleć. Nie będzie myśleć o nim. Tyle, że było ciężko. To zawsze czaiło się gdzieś na krawędzi jej świadomości. Drażniło i zwodziło. Minęło prawie dziesięć lat, a ona wciąż to widziała, wciąż to czuła. Boże, wciąż czuła zapach krwi. Wciąż czuła krzyk, który był na zawsze uwięziony w jej gardle.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

A kiedy spojrzała w lustro, wciąż widziała dziewczynę, którą była jako siedemnastolatka. Głupią, idiotyczną, egoistyczną dziewczynę, którą była. Zastanawiała się, czy jej matka wciąż ją przeklina, czy minęło już tyle czasu, że zapomniała o córce, która ją rozczarowała. Oczy przesłoniły jej łzy, rozmazując jej drogę. Uciekała ile sił, ale to wciąż tam było. Zawsze będzie. Spojrzała na zegarek. Jechała już od jakiegoś czasu. Skręt do Parku Narodowego Great Sand Dunes był tuż przed nią. Kiedyś spędziła tam idealny dzień. Logan przedstawił ją swoim znajomym. Była pełnia lata i wszystko rozkwitało. Wydmy wiecznie się przemieszczały, jakby była przeniesiona do innego świata. Był tam James Glen. Zrobili piknik i wskakiwali do zatoczki, która przebiegała między wydmami. Słońce mocno prażyło, ale woda była zimna. Biegła aż z gór. Zwróciła twarz do słońca i wyobrażała sobie, że jest dziewczyną Jamesa. Wyobrażała sobie, że uśmiech tego kowboja jest dla niej i że na niego zasłużyła. Wyobrażała sobie świat, gdzie nikt nigdy nie odkrył, co zrobiła. Tak, przyszedł czas na wyjazd z Bliss. Przyszedł czas na zaszycie się w mieście, gdzie nikt się nie przejmował. Kochała Bliss, ale czasami to było za dużo. Nie zasługiwała na ludzi, którzy starali się pomóc. Gdyby tylko wiedzieli. Usłyszała dziwny trzask i jej samochód skręcił gwałtownie jakby z własnej woli. Cholera. Była wciąż kilka mil od Bliss, ale nie można było ukryć faktu, że spod maski unosiła się obrzydliwa chmura. Walczyła o odzyskanie kontroli, ale udało jej się jedynie zjechać na pobocze. Silnik zgasł. Wydał z siebie cichy dźwięk i wszystko zgasło. Żadnych świateł. Żadnych dźwięków z radio. Idealny koniec gównianego dnia. Próbowała zadzwonić, ale nie było zasięgu. I zapewne nie miała już minut. Zbliżał się koniec miesiąca. Utknęła na poboczu bez telefonu, bez samochodu, a wszystko, co miała, leżało na tylnym siedzeniu. Schowała twarz w dłoniach i rozpłakała się.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Rozdział 3 Noah skręcił ciężarówką na zachód i zastanawiał się po raz setny tego dnia, co powie bratu. Spędził kilka dni za kółkiem i wciąż nie wiedział. Poczuł skręcanie w żołądku, kiedy uświadomił sobie, że Circle G jest nie więcej, niż czterdzieści minut drogi stąd. Czterdzieści minut i będzie musiał stanąć przed swoim bratem. Noah odwrócił się do swojego towarzysza, swojego najlepszego na świecie przyjaciela. "Hej, no więc małżeństwo nie wyszło. Miałeś rację. Chodziło jej tylko o moją kasę, a kiedy skończył się fundusz powierniczy, rzuciła mnie dla prawnika imieniem Phil. Och, wcześniej byli liczni mężczyźni. Nie uprawialiśmy seksu od kilku lat, a ja przez cały czas szczepiłem bogate pieski. Mogę wrócić do domu?" Pies obok niego zaskomlał cicho, jakby głęboko poruszony jego słowami. Wątpił, by James miał dla niego tyle współczucia. "Myślisz, że to się uda, Butch? Nie wiem. Chyba wykopałem sobie głęboki dół." Butch był krzyżówką doga niemieckiego i rottweilera. Był brzydkim, wielkim bydlakiem, ale za to nieszkodliwym jak przeklęta mucha. W ciągu ostatnich lat był też praktycznie jego jedynym przyjacielem. Wiedział, że jego małżeństwo z Ally skończyło się całkowicie, kiedy kazała mu wybrać między sobą a psem. Noah pokręcił głową. Jego małżeństwo nie skończyło się, kiedy go zdradziła czy wydawała ostatni jego grosz. Nie skończyło się, kiedy wyjechała na trzy miesiące i wróciła do domu, bo kochanek ją wyrzucił. Nie skończyło się, kiedy starała się odwieść go udziału w pogrzebie jego drugiego ojca. Skończyło się przez psa. Kazał jej wyjść, a ona poszła prosto w ramiona Phila. Porzucił swój dom, swój honor, swoją rodzinę dla kobiety, która zabrała wszystko i nie dała nic w zamian. Wracał do domu z podkulonym ogonem. Przynajmniej wiedział, że czeka na niego praca. Miał stały kontakt ze Stefem Talbotem. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nawet kiedy nie rozmawiał z własnym bratem, to rozmawiał ze Stefem. Stef mówił mu o wszystkim. Kiedy Noah zadzwonił zapytać, czy wciąż szukają weterynarza, to Stef kazał mu przywlec tu swój tyłek. Ale nie miał pojęcia, jak przyjmie to James. "Może będzie czuł satysfakcję, że jest bogatym ranczerem, a ja gównianym bratem, którego żona przepuściła dziesięć milionów w pięć lat. Jak sądzisz?" Smutne spojrzenie Butcha nie miało w sobie ani grama nadziei. "Możliwe, że będziemy mieszkać w namiocie. Albo w jaskiniach. Mel zawsze miał kilka jaskiń, w których ja i Jamie bawiliśmy się będąc dziećmi. Nie pij tylko bimbru. Może cię oślepić." Właściwie odrobina 'toniku' Mela mogłaby mu się przydać. Albo jego tyłek mógłby zostać nawiedzony przez kosmitów, wtedy miałby o wiele łatwiej. Przynajmniej będzie znowu pracował z dużymi zwierzętami. Tęsknił za pracą z końmi i bydłem. Jak trafi mu się jeszcze jeden chomik, to zacznie krzyczeć. Te przeklęte gryzonie za każdym razem go gryzły. Boże, jak mógł tak bardzo dać ciała? Zacisnął dłonie na kierownicy. Ostatnią noc spędził w podrzędnym motelu. Poważnie rozważał znalezienie kolejnego. Wszystko było dobre, by odłożyć nieuchronny moment, kiedy będzie musiał powiedzieć Jamesowi, co się stało z Ally. Poczuł odrobinę urazy. James miał wszystko, czego chciał. Circle G było prywatnym królestwem Jamesa. Noah zastanawiał się, czy jego brat się ożenił i ustatkował. Może w miasteczku pojawiła się jakaś piękność, a James spojrzał na nią raz i ją związał. Lubił wiązać kobiety. Boże, Noah też to lubił. Może Noah pojawi się na ranczu i zobaczy, że James był tym mądrym i poczekał na idealną kobietę. Ta myśl była lekko deprymująca, a jego reakcja na nią budziła w nim poczucie winy. To on zostawił Jamesa, nie na odwrót. On zostawił Bliss dla naciągaczki, która nie potrafiła pokochać nawet psa.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Zmusił się do skupienia na drodze. Nie potrzebował GPSa do znalezienia drogi do domu. Znał ją doskonale, ale kilka rzeczy zmieniło się przez te parę lat. Jakiemuś durniowi zepsuł się samochód na najbardziej pustej części drogi 160. Faktycznie, na poboczu stał mały samochód. Obok pojazdu stała pojedyncza postać, ciemną głowę miała schowaną w dłoniach. Płakała. Widział to. Powinien ją minąć. Płaczące kobiety były tylko problemem. Ally umiała pięknie płakać. Jej warga drżała, a z oka płynęła pojedyncza, krystaliczna łza, która nigdy nie niszczyła jej idealnego makijażu. Wszystko było oczywiście sztuczne. Kobieta uniosła wzrok i od razu było widać, że nie udawała. Łzy spływały po jej czerwonej twarzy. Nikt nie mógłby tego udawać. Ta kobieta była nieszczęśliwa. Spuściła twarz, jakby nie chciała patrzeć, jak ją mija. Był idiotą. Choć mówił sobie, że to nie jego problem, to zaczął hamować. Butch uniósł łeb i wyjrzał przez okno, które Noah opuścił do dołu. "Potrzebujesz pomocy?" Pociągnęła nosem i za parą zgrabnych okularów zobaczył ciepłe, brązowe oczy. Była słodka. Słodka, gorąca bibliotekarka. Wokół talii miała zawiązany sweter, jakby było jej za gorąco, by go nosić. Miała na sobie nieelegancką spódnicę i bluzkę, która była dla niej trochę za duża. "Chyba tak. Eee, mój samochód nie działa." Głos miała zachrypnięty. Przegryzła dolną wargę – śliczną, pełną dolną wargę. Miała cudowne usta i świetny biust. Za długo obywał się bez seksu. Właściwie po raz pierwszy od dawna pomyślał w ogóle o przespaniu się z kobietą. Dobrze było wiedzieć, że jeszcze potrafi myśleć o seksie. Może będzie wdzięczna, że jej pomógł, zlituje się nad nim i zaprosi go do swojego domu, a on będzie mógł odłożyć na kilka dni scenę 'powrotu brata marnotrawnego'. "Spojrzę na niego." Zaparkował ciężarówkę. Butch wydawał się ją lubić. Oczywiście nie był jakoś szczególnie wybredny. Butch błagał każdego człowieka w zasięgu wzroku o pogłaskanie. Otworzył usta, by T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

nakazać Butchowi zostawienie w spokoju tej biednej kobiety, ale uśmiechnęła się do tego kundla i wyciągnęła dłoń. Nie odsunęła się, kiedy Butch pochylił się i dał jej wielkiego, obślinionego całusa. "Wybacz." Wymamrotał, wysiadając z ciężarówki. Tak, to zapewne zmarnowało jego szansę na zaproszenie do jej domu. Zresztą i tak nic takiego mu się nie przytrafiało. Naprawdę podobał mu się jej uśmiech. Chociaż oczy miała zaczerwienione, a twarz w plamach od łez, to była bardzo urocza w cudowny, kobiecy sposób. "W porządku. Jest słodki." "Potrzebuje pewnie kąpieli. Od kilku dni jesteśmy w podróży." Noah obszedł jej samochód. Musiał mieć z dziesięć lat. Byłby zaskoczony, gdyby nie miał ze stu tysięcy mil przebiegu. Samochód wyglądał na wymęczony, znużony. Dokładnie tak, jak czuł się Noah. "Mogę podnieść maskę?" Butch wyskoczył z kabiny i zaczął merdać ogonem, a kobieta klęknęła i poklepała zwierzaka. Czasami Noah był przekonany, że uderzenia ogona Butcha są rejestrowane na skali Richtera, ale Gorąca Ciemnowłosa Bibliotekarka wydawała się nie mieć nic przeciwko. "Oczywiście. Obawiam się, że nie wiem, co tam mogło się stać. Jestem kiepska, jeśli chodzi o samochody." Pochyliła się i dotknęła policzkiem psiej głowy, jakby desperacko potrzebowała uczucia. Sprawdził jej lewą dłoń. Żadnej obrączki. Co on sobie do cholery myślał? Podniósł maskę. Rozległo się małe kliknięcie i maska podskoczyła do góry. Ze środka wydobył się kłąb dymu, ale nie widział ognia. To był plus. Nie zamierzał dać się wysadzić w powietrze na poboczu drogi. "Tak w ogóle to jestem Noah." "Gdzie jest drugi pies?" Na twarzy miała dziwny uśmiech. Spodobał mu się. Lekko tajemniczy ze słodką nutą ironii.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie mam innego." Butch był za duży na mieszkanko na Manhattanie, które kosztowało go pół miliona rocznie. Pokręciła głową, delikatne brązowe włosy wymknęły się z kucyka. "Wybacz. Głupi żart. Powiedziałeś, że masz na imię Noah. Natychmiast skojarzyłam z arką i wszystkimi zwierzętami w ilości sztuk dwa." Prychnął. O tak, przydałby mu się drugi pies. "Jestem weterynarzem." Teraz roześmiała się głośno, ten dźwięk obmył go jak ciepły karmel. To właśnie mu przypominał. Delikatny, bogaty karmel. Słodki, ale z nutą cierpkości. "O, jak miło. Podoba mi się. Miło mi cię poznać, Noah, weterynarzu. Ja mam na imię Hope, a ty jesteś najlepszym, co przydarzyło mi się przez cały ten tydzień. Myślałam już, że będę musiała iść pieszo do Del Norte." Więc była miejscową. "Podoba mi się twoje imię, Hope. Śliczne." "Nie wiem, czy jest akurat adekwatne. Ostatnio jestem raczej beznadziejna, zepsuty samochód i inne najróżniejsze katastrofy." Westchnęła i przytuliła do siebie Butcha. Butch, ten szczęśliwy drań, oparł głowę o ten naprawdę świetny biust. Miała co najmniej C, no, może D. Mógł się założyć, że jej tyłek też był krągły. Kurwa, stawał mu na sam jej widok. Spojrzał na silnik, próbując skupić się na wszystkim, tylko nie na tej zbyt kuszącej kobiecie. Dlaczego tak na nią reagował? Nie była wytworna, ani piękna. Nie miała nawet żadnego makijażu. Płakała. Wyglądała na samotną, potrzebującą. Zapewne wyglądała trochę jak on. Uświadomił sobie, że nie szuka tylko towarzystwa do łóżka. Pragnął kogoś, kogokolwiek, kto będzie umiał go polubić. Żałosne, tak, ale taka była prawda. Powiedziała, że jest w drodze do T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Del Norte. Bliss było dość odizolowane. Możliwe, że nie słyszała nigdy o nim, ani jego dezercji. Sprawdził dokładnie wszystkie płyny i zastanowił się nad sytuacją. Może mógłby zaprosić ją na kolację. Mógłby z kimś porozmawiać. Nie robił tego od lat. Cóż, zazwyczaj na niego szczekano, warczano i skomlano. "Wydaje mi się, że chłodnica ci się zepsuła, ale chyba i olej przecieka. I może płyn hamulcowy." "Czy to drogie?" Jej oczy zrobiły się okrągłe za szkłami. Chciał powiedzieć jej, że nie. Ale wkrótce i tak pozna prawdę. "Części do samochodów są drogie, a ten jest stary. Mogą mieć problemy ze znalezieniem części. Będziesz potrzebowała odholowania. Ja nie mam linki." Dlaczego nie miał linki? Jego ojcowie spaliliby się ze wstydu, gdyby dowiedzieli, jak mało sprzętu ma w samochodzie. Wciąż słyszał, jak tata Fred mówi mu, że ranczo wymaga mężczyzny, który jest zawsze przygotowany. "Och, uhm, w porządku. Jeśli mógłbyś podrzucić mnie do miasteczka, to zajmę się tym stamtąd." To wszystko kończyło się za szybko. "Mogę zabrać cię po prostu do domu. Znasz jakiś sklep, z którego możesz skorzystać?" Zaczęła znowu przegryzać dolną wargę, oświadczając tym Noahowi, że nie powie prawdy. "Och tak, znam taki sklep. Dostanę się tylko do miasta i oni go ściągną i naprawią, nie ma problemu." Cholera. Nie cierpiał, gdy ktoś kłamał. A Hope nie robiła tego za dobrze. Coś ukrywała. Powinien wzruszyć ramionami i dać spokój, ale poczuł, jak jego oczy zwężają się w szparki.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Jak się nazywa ten sklep, skarbie?" Dolna warga zniknęła, zassana do ust. O tak, była straszną kłamczuchą. "Uhm, to tylko sklep. Dam im znać jak dostanę się do Del Norte." Był coraz bardziej ciekawy. Nie był do końca pewny dlaczego, ale nie podobało mu się to, że mała Hope go okłamuje. "W Del Norte jest tylko jeden sklep. Akurat tak się składa, że znam właściciela. Pójdę z tobą." Pokręciła głową, jej twarz znowu się zarumieniła. Podniosła się na nogi, a Butch zaczął wokół niej skakać. "W porządku, naprawdę." Noah zamknął maskę. "Nie, nie jest w porządku. Chciałbym wiedzieć, co się dzieje. Kłamiesz o tym zadzwonieniu do sklepu. Dlaczego?" "To naprawdę nie jest twoja sprawa." Gówniara. Tęsknił za gówniarami. Pięć lat spędził z kobietą, która na zewnatrz była idealna, a w środku zgniła. Podobał mu się fakt, że ta kobieta nie wiedziała, jak sobie z nim poradzić. "Jako że tylko ja stoję tu z tobą na poboczu, to chyba jest moja." Uniosła brodę. "Nie musisz tu stać. Dziękuję ci za zatrzymanie się. Poradzę sobie." Uparte maleństwo. Zniszczyła swoje stwierdzenie pociągając nosem. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Chcesz, żebym odjechał?" Nie zamierzał odjechać. "Chcę, żebyś zabrał mnie do miasta i nie zadawał wielu pytań." Tak, to byłoby najłatwiejsze. Mógł spełnić dobry uczynek i odjechać. Tyle że nie chciał. Rozmawiając z Hope, po raz pierwszy od wielu lat poczuł się, jakby mógł pomóc. "Zadzwonisz do męża? Chłopaka?" Cofnęła się o krok. "Jesteś jakimś szalonym seryjnym mordercą? Ktoś wie, gdzie jestem." Kolejne kłamstwo. "Więc postawmy sprawę jasno. Nie masz męża, ani chłopaka i nie powiedziałaś nikomu, gdzie jedziesz. A widząc twoje rzeczy w samochodzie, wychodzi na to, że w nim mieszkasz." Jej oczy wypełniły łzy. "To nie jest twoja sprawa." Wyjaśniło się wiele kwestii. Miała kłopoty. Ona była kłopotem. Ogromnym kłopotem. A on był masochistą. Nie była to rola, którą zazwyczaj lubił grać. "Nie masz pieniędzy na naprawę samochodu?" "To nie twoja sprawa." "Nie masz nawet pieniędzy na lawetę." "To nie twoja..."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nie pozwolił jej dokończyć. To było głupie, ale musiał do niej dotrzeć. Po jej twarzy spływały łzy. "Teraz to jest moja sprawa." Pokręciła głową, ale nie walczyła, kiedy przyciągnął ją w ramiona. Taka słodka i naiwna. Cholera, potrzebowała opiekuna. Zadrżała lekko, a jej twarz ukryła się w jego ramieniu. "Powinieneś mnie puścić." Jej słowa wyszły między cichymi łkaniami. "Ćśśś." Czuł się tak cholernie dobrze będąc tym, który ma kontrolę. "Wszystko będzie dobrze, Hope." Tulił ją, trzymając swoje biodra jak najdalej od niej, żeby jej nie wystraszyć. Gdyby za bardzo się zbliżył, to pewnie zauważyłaby jego ogromną erekcję. Z daleka zobaczył przejeżdżający samochód. Jedź sobie. Jedź sobie. Ale ciężarówka zaczęła zwalniać, jej wielkie koła zakopały się w żwirze. Hope odsunęła się, wycierając oczy. Ich wspólna krótka chwila się zakończyła, a Noah był wkurzony na faceta, który to przerwał. Odsunął się od Hope, ogon Butcha uderzał o jego stopę. "Potrzebujecie pomocy?" Noah spojrzał na przybysza – i zaliczył opóźnioną reakcję. Natychmiast rozpoznał tę absurdalnie przystojną twarz. Trevor McNamara – były król futbolu. Zanim stoczył się na dno, był ulubieńcem pismaków. Co do cholery robił w Colorado na poboczu drogi, pomagając innym zmotoryzowanym? "Cześć." Powiedziała Hope. "Chyba wspominałam, że mogę nie dojechać do domu." Na twarzy McNamary pojawił się szeroki uśmiech. "Zgadza się, Hope. A ja zaoferowałem pomoc." Wyciągnął dłoń. "Trev McNamara."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Noah kiwnął głową i uścisnął jego dłoń. McNamara był świetnym rozgrywającym. I odszedł od tego. "Wiem, kim jesteś. Noah Bennett. Znacie się z Hope?" "Dzisiaj się poznaliśmy." Hope lekko pociągnęła nosem, ale zbliżyła się do Noaha. Poczuł, jak się lekko prostuje. Kurwa, co ona z nim robiła. "Samochód jej siadł. Masz może linkę?" Trev uśmiechnął się. "No jasne. Zaraz ją stąd zabierzemy. Nie ma problemu. Dokąd mam jechać?" Noah zauważył wahanie na jej twarzy. Odpowiedział za nią. "Uhm. Powinniśmy chyba jechać do Del Norte." Pokręciła głową. "Jeśli nie macie nic przeciwko, to wolałabym jechać do Bliss. To małe miasteczko między Del Norte, a Creede. Mam tam kilku przyjaciół." Była z Bliss. Coś ścisnęło go za serce. Uśmiech Treva miał chyba z milę szerokości. "Jesteś z Bliss? Mam ranczo poza Bliss." Noah poczuł, jak jego oczy stają się szerokie. O co do kurwy nędzy chodziło? Niedaleko Bliss było tylko jedno ranczo. Circle G. Circle G było cholernie duże. Nie było miejsca na inne. "Naprawdę? Myślałem, że Circle G jest poza Bliss." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Słyszałeś o nim?" Noahowi wywrócił się żołądek. "James Glen jest właścicielem Circle G." Trev założył na głowę kapelusz. "Jest właścicielem części. Ja mam drugą." "Sprzedał naszą pieprzoną ziemię!" Nie chciał krzyczeć, ale był przekonany, że jego głos odbił się echem aż w dolinie. Trevowi opadła szczęka. "Ja pierdolę. Ty jesteś Noah? Brat Jamesa?" "Tak." Wycedził. "Jestem bratem Jamiego i naprawdę chcę wiedzieć, dlaczego sprzedał naszą ziemię." Dalej kontynuowałby swoją tyradę, ale powstrzymała go Hope. Nie powiedziała nic, zrobiła się jedynie blada i zaczęła upadać, każdy jej mięsień wydawał się stracić kontrolę. Zmniejszył odległość między nimi najszybciej, jak mógł, jego ramiona złapały ją, zanim sięgnęła ziemi. "Hope?" Trev pokręcił głową. "Zemdlała." Westchnął. "Jak tylko dojedziemy na ranczo, to będziemy musieli zadzwonić po lekarza."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Noah sprawdził jej puls. Był mocny i równy. "Ja jestem lekarzem." "Nie ma mowy. Ty jesteś weterynarzem. Jak nie zadzwonię po ludzkiego lekarza, to on mnie potem zabije. Jestem w Bliss od niedawna, ale słyszałem o tym, co doktor Burke robi z ludźmi, którzy go wkurzą. Jest bardzo dokładny w badaniu prostaty. Zapewne jest odwodniona. Często to widziałem. Zabierz ją do mojego samochodu. Mam klimatyzację." "Ja też mam. Zajmę się nią." Noah uniósł ją do góry. Jej oczy otworzyły się. "Nie mów Jamesowi." Ponownie zemdlała. Kurwa. Znała jego brata. Wszyscy znali jego brata. A jego brat musiał odpowiedzieć na wiele pytań. *** James spojrzał na podwórko. Na Circle G panował pracowity dzień. Najpierw dowiedzieli się, że Beth jest w ciąży, a teraz mieli gości. Widział w oddali samochody. I była ich długa kolejka. Co się do cholery działo? Na podjazd zajechał pierwszy SUV i wysiadł z niego Caleb Burke. "Witaj, doktorze." James był lekko zaskoczony jego widokiem. Najwyraźniej Bo martwił się o Beth bardziej, niż mówił. Doktor nie był znany z miłości do integrowania, więc coś musiało się dziać. Caleb Burke znany był z małomówności, choć zmienił się trochę, odkąd Alexei Markov wrócił do Bliss i zmusił doktora do przyznania się co do swoich uczuć do Holly Lang. Razem z Alexeiem z samochodu wysiadła śliczna rudowłosa kobieta. "James. Czy moja pacjentka tu jest?" Doktor był absolutnie rzeczowy i skupiony na pracy. "Beth jest chyba w domu gościnnym." Wskazał na tyły. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie Beth. Czekaj. Co jest Beth?" "Jest w ciąży." Caleb uderzył się dłonią w czoło. "Cholera." "Doktor nie lubi ciężarnych kobiet?" Zapytał James, patrząc na Holly. Holly uśmiechnęła się szeroko, podczas gdy Alexei poklepał partnera po ramieniu w wydawałoby się, geście solidarności. "Doktor jest okropny w odczytywaniu USG. Kazałem mu obiecać, że pójdzie na kurs. Już go widzę w otoczeniu młodych studentów." Caleb westchnął. "Zacznę propagować kontrolę narodzin. Dobra, niech ktoś mi powie, gdzie jest moja pacjentka." "Eee, jeśli mówisz o cielakach w drodze, to raczej mi nie pomożesz. Chyba że będziesz nie tylko lekarzem ludzi." Odkąd weterynarz przeszedł kilka lat temu na emeryturę, James musiał sam radzić sobie z przyjmowaniem cielaków, a nie było nowego weterynarza. Brwi doktora zbiegły się w jedno na środku jego czoła. "Mówię o Hope." James poczuł, jak zamiera mu serce. Hope miała kłopoty. Szlag. Miała kłopoty i nie zwróciła się do niego. A teraz potrzebowała przeklętego lekarza. "Co? Co się dzieje z Hope?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Doktor wzruszył ramionami. "Dopóki jej nie zobaczę, to nie mam pojęcia. Twój partner do mnie zadzwonił. Powiedział, że zemdlała. Przywiezie ją tutaj, bo tu jest bliżej, niż do mojego gabinetu." James był zaskoczony tym, że czuje lekki atak paniki. "Co się stało Hope? Dlaczego zemdlała? Dlaczego do cholery była z Trevem?" Z tego co James wiedział, Hope nawet nie poznała Treva. Trev, Bo i Beth od przyjazdu trzymali się raczej rancza. Było mnóstwo pracy do zrobienia. Z pomocą Wolfa mężczyźni całkowicie naprawili płot na wschodnim pastwisku. Pracowali od świtu do nocy, bo Wolf wyjeżdżał. Holly stanęła za nim. "Nie słuchaj Caleba, James. Ma najgorsze podejście do pacjenta na świecie. Pokażę mu pokój gościnny. Tam się rozłożymy. Nie martw się. Jestem pewna, że nic jej nie jest. Trev powiedział Calebowi, że ma równy puls i nie uderzyła się w głowę, kiedy upadła." Upadła. Dlaczego upadła? Myśli Jamesa przerwał głos Caleba. "Hej, zeszłej nocy nie miałaś nic przeciwko mojemu podejściu." Było to powiedziane z nutką przekorności. Alexei poklepał partnera po plecach. "Nie ma też pojęcia o dyskrecji." Nachylił się w stronę Caleba. "Nie sądzę, byśmy powinni mówić o tym, ile razy dochodziła i krzyczała zeszłej nocy. Musimy być dyskretni na temat tego, jak świetni jesteśmy w podwójnej penetracji." Holly wywróciła oczami.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"O tak, Alexei to najlepszy nauczyciel dyskrecji. W pierwszym korytarzu skręćcie w lewo. Drugie drzwi po lewej. Tam się rozłóżcie." Mężczyźni Holly weszli do domu. Jej twarz stała się nagle poważna. "Trev dzwonił jakieś dziesięć minut temu. Jego ciężarówka była chyba ćwierć mili za nami. Powiedział mi jeszcze coś, Jamie." O Boże, jak źle mogło jeszcze być? Z oddali widział kolejną ciężarówkę. Trev. A za nim następna. Na Circle G zaczynał się robić dworzec. Zaczął schodzić ze schodków. Chciał zobaczyć Hope. Był zaskoczony tym,jak bardzo chce upewnić się, że nic jej nie jest. Chciał jej dotknąć i zobaczyć, że jest cała i zdrowa. Mimo wszystko obiecał Loganowi, że się nią zajmie. Nie. Obiecał Loganowi, że odkryje, co ją nękało. To nie oznaczało opieki nad nią. Ale co jeśli to była jego szansa? Pragnął jej. Nie robił się młodszy. Może naprawdę przyszedł czas,by pomyśleć o ustatkowaniu. Trev wysiadł z samochodu – sam. Za nim zatrzymał się ciemny Chevy. "Trev, gdzie jest Hope?" Zapytał James. Chciał zanieść ją do doktora Burke'a i powiedzieć jej, że wszystko będzie dobrze. Musiało być dobrze. Holly podążyła za nim. "Jamie, muszę z tobą porozmawiać." Ale widział już, o czym chciała rozmawiać. Noah. Pięć lat starszy, ale wyglądał trochę gorzej. Jego braciszek najwyraźniej postanowił, że przepracowanie będzie jego hobby. Chłopiec, którym był Noah, zniknął, zostawiając jedynie zgorzkniałego mężczyznę. Z łatwością uniósł Hope i wyciągnął ją z kabiny. "Potrafię chodzić." Zaprotestowała Hope. "I zaryzykować ponownym upadkiem? Nie ma mowy, skarbie. Będziesz grzeczną T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

dziewczynką i pozwolisz lekarzowi cię zbadać." Czy w głosie jego brata naprawdę była szorstka komenda? Noah zawsze był tym łagodniejszym. James musiał wziąć głęboki wdech. Co do cholery robił tu jego brat? I dlaczego trzymał Hope, jakby miał do tego prawo? "Nie potrzebuję lekarza." Hope wyglądała na bladą i kruchą w ramionach Noaha. Jamesowi nie spodobało się ściskanie, jakie czuł w żołądku. Podszedł. "Wezmę ją. Doktor już tu jest." Noah zacisnął wokół niej ręce. "Ja ją mam." James nie zamierzał odpuścić. Jego brat nie mógł tak po prostu wparować i myśleć, że będzie tu rządził. Hope została pod opieką Jamesa. Logan był najbliższym przyjacielem Hope. Poprosił Jamesa o opiekę nad nią. W jego umyśle jaskiniowca to czyniło z niej jego kobietę. "Znam ją. Oddaj mi ją." Ale wyglądało na to, że Noah też odkrył w sobie jaskiniowca. "A ja ją uratowałem. Przepuść mnie." Między nimi stanęła Holly. "Kłócicie się o nią jak dwa psy o kość." Ogromny kundel zamerdał ogonem. Był przeogromny. Holly spojrzała na psa. "Właściwie ten pies zachowuje się lepiej, niż wy dwaj razem wzięci. Trev, może zaniesiesz T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope, żeby Caleb mógł ją zbadać? Wybacz, kochanie, planuje wziąć ci krew i tak dalej. Jakby jeszcze mógł zabrać cię na rezonans, to by to zrobił. Uwielbia wszelkie badania." Trev wziął Hope z ramion Noaha, zanim ten zdążył się poskarżyć. Były rozgrywający wydawał się nawet nie zauważyć jej wagi. "Naprawdę potrafię chodzić." Hope objęła Treva za szyję. Usta Treva wygięły się w tym jego częstym tajemniczym uśmiechu. Trev wydawał się rozbawiony wszystkim, co działo się wokół niego. Znosił wszystko z dziwnym spokojem, od przecięcia pępowiny przerażonego cielaka do radzenia sobie z nabywcami. Trev był oazą spokoju i kontroli. "Chyba zrobię po prostu to, co każe mi Holly. Nigdy nie spieram się z pięknymi paniami." Wszedł do domu, drzwi z siatką kołysały się za nim. Holly spojrzała to na niego, to na Noaha. Jej oczy stały się wąskie jak szparki. "Wiem, że waszej mamy już z nami nie ma, ale pamiętam ją, a my mamy trzymamy się razem. Zachowujcie się grzecznie, chłopcy." Odeszła drzwi znowu trzasnęły, ale tym razem wydały z siebie irytujący dźwięk. Został sam z Noahem. I z ogromnym psem Noaha. Musiał oddychać. Musiał się uspokoić. Coś się wydarzyło, inaczej Noaha by tu nie było. Wciąż byłby w Nowym Jorku ze swoją żoną. Ally nie było z nim. Kurwa. Co się stało? I dlaczego jeździł taką gównianą ciężarówką? Ostatnim razem kiedy rozmawiali, Noah mówił o swoim nowiutkim Mercu. Coś się stało, a on był winny Noahowi wysłuchanie go. "Chciałbyś mi powiedzieć, dlaczego do kurwy nędzy sprzedałeś ranczo?" Pal licho cierpliwość. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"To moje pieprzone ranczo. Ty dostałeś swoją przeklętą kasę. Chciałbyś mi opowiedzieć, jak ją wydałeś? A jeśli masz problem, to możesz wypierdalać z mojej ziemi. Wracaj do Nowego Jorku, miastowy chłopczyku." Odwrócił się i zaczął wracać do domu, nie czekając na Noaha. Kręciło mu się w głowie. Jak śmiał wrócić po pięciu latach i kwestionować jego biznesowe decyzje? Noah deptał mu po piętach. "Hej, mam prawo o to zapytać. To był też mój dom. Mój ojciec tu pracował. Moi rodzice pomagali tworzyć to ranczo." Teraz przypomniał sobie dzieciństwo? James wszedł do kuchni. Było to jedno z największych pomieszczeń w domu. Nie pamiętał za bardzo swojej biologicznej mamy. Umarła, zanim tak naprawdę dobrze ją poznał, ale kiedy myślał o swojej prawdziwej mamie, widział ją tutaj. Potrafiła godzinami gotować, a on i Noah siedzieli na stołkach w nadziei na jakiś smakołyk. Musiał porozmawiać z Beth o przemeblowaniu. "A ty od tego odszedłeś." "Ożeniłem się, Jamie." "I zostawiłeś całe miasteczko na lodzie. Nie możesz teraz tak po prostu wrócić i kwestionować moje decyzje. Nie było cię tu." Wszedł Trev i skierował się prosto do dzbanka na kawę. Ostatnio zawsze tak było. Beth i Bo przychodzili co parę godzin i nastawiali świeży dzbanek kawy. Jak to musiało być? Mieć nie jedną, a dwie osoby, które dbały o to, by chociażby zawsze była świeża kawa? James miał tylko krnąbrnego brata, który zaczął go atakować w pierwszej minucie powrotu do miasteczka. "Chyba muszę zacząć je kwestionować, skoro podejmujesz takie debilne decyzje." Wskazał na Treva, który napełniał termos, który prawie zawsze ze sobą nosił. "Wiesz, kim on jest?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Trev McNamara był ulubieńcem pismaków. Zły chłopiec futbolu. Został wyrzucony, kiedy zawalił badanie na obecność narkotyków. "Nie jestem głupi. Dokładnie wiem, kim on jest." "Uhm, nie powinniście mnie w to wciągać." Trev wyglądał, jakby chciał znaleźć się w zupełnie innym miejscu. "Sprzedałeś część rancza facetowi, który spędza cały swój czas ze striptizerkami." Powiedział Noah, wykrzywiając usta. Trev pokręcił głową. "Jestem wolny od striptizerek od tysiąca osiemdziesięciu siedmiu dni. Poświadczone. Cóż, od profesjonalnych striptizerek. Beth jest w tym całkiem niezła. Lubi ostrą jazdę." "Cieszę się, że cię to bawi, stary." James właściwie cieszył się, że Trev tu był. Może Noah zobaczy, że nie siedział cały czas na tyłku. Trev westchnął. "Nie do końca. Właściwie robię się coraz bardziej wkurzony na twojego brata. Nie lubię być wkurzany." Noah odwrócił się do Treva. "Wybacz, że się wkurzyłeś, ale chcę wiedzieć, co dokładnie zrobiłeś, że mój brat sprzedał ci część rancza." "Połowę." Powiedział Trev i to słowo opadło jak kamień. Napił się swojej kawy, ale James widział, że robił się wściekły. Jego palce zacisnęły się na kubku. Cholera. Ostatnią rzeczą jakiej chciał, to wkurwienie Treva.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Połowę?" Prawie wykrzyknął Noah. "Oddałeś połowę rancza, które stworzyli nasi rodzice jakiemuś narkomanowi? Coś ty sobie do cholery myślał, Jamie?" "Myślałem, że potrzebuję przeklętej kasy. Nie oddałem ziemi. Wiedziałem, że jeśli nie znajdę partnera, to zostanę bankrutem. Myślałem, że nie jestem w stanie zatrudnić nowych pracowników, ani kupić nowego bydła i nie miałem na zapłacenie weterynarzowi, kiedy bydło chorowało. Myślałem, że muszę uratować ciężką pracę naszych rodziców i myślałem o tym kompletnie sam." Noah odsunął się, jego twarz stała się lekko szara. "Nie wiedziałem, że ranczo ma kłopoty." "Nigdy nie pytałeś. Nie było cię tu po śmierci taty. Nie było cię tu w czasie suszy czy pożaru, który spalił pięć tysięcy akrów, ani plagi, która kilka lat temu wzięła ze sobą połowę stada. Nie było cię tu, kiedy rachunki stały się tak wysokie, że poważnie rozważałem ogłoszenie bankructwa. Nie było cię tu. Trev był." Noah wziął głęboki wdech i wyraźnie przełknął. "Ile?" Boże, chociaż był wkurzony na brata, to nie miał serca mu tego mówić. "To nie ma teraz znaczenia." Noah zwyczajnie zwrócił się do Treva. "Ile?" "Dziesięć milionów." Odparł z twardym wzrokiem Trev. "Dziesięć milionów i obaj utworzyliśmy luźne partnerstwo z mężczyzną, który wie jak zarabiać na tym rynku. Circle G wciąż uważane jest za małe. Postawiliśmy na trawę i żywienie organiczne. Sprzedajemy mięso do specjalnych odbiorców i ekskluzywnych restauracji i to się opłaca. A teraz jeśli nie masz nic T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

przeciwko, zabiorę stąd mój eks-uzależniony tyłek." James nagle poczuł się strasznie zmęczony. "Trev." Trev pokręcił swoją ciemną głową. "Nie, on musi wiedzieć. Musi wiedzieć jakim skurwysynem będzie, jeśli nie zamierza polepszyć waszych stosunków. A ty powiedz mu, żeby używał stosownego języka w stosunku do mojej żony lub Bo, albo będziemy mieli poważny kłopot. Idę sprawdzić, co z Hope. Doktor powinien już coś wiedzieć." W pomieszczeniu zapadła cisza, dziwna, upiorna cisza, która wydawała się przenikać przez ściany. Odwrócił się i spojrzał na brata, który był nieruchomy jak skała. "Co ty tu robisz?" Noah zwrócił na niego twarz. "Straciłem wszystko. Chciałem wrócić do domu." Gapił się na niego, nie wiedząc co powiedzieć. Z drzwi dobiegł ich krzyk. "Dzień dobry wszystkim!" James westchnął. Nate. Och, uratowany w ostatniej chwili. "Jesteśmy w kuchni." Wszedł Szeryf Nathan Wright, ubrany po raz pierwszy w zwyczajne ciuchy. Miał na sobie dżinsy i koszulkę, która widziała lepsze czasy. Wzrok Jamesa powędrował do ogromnej paskudnej T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

plamy na koszulce Nate'a. Nate machnął ręką. "Nie przejmuj się. Charlie lubi wymiotować. I to bardzo. To jego małe hobby." Charlie Hollister-Wright był jednym z nowo narodzonych bliźniaków Nate'a, Callie i Zane'a. "A to dwutygodniowe dziecko może mieć hobby?" Nate przytaknął. "O tak. Hobby bliźniaków to wymioty, wiszenie na cyckach mamusi tuż przed wymiotami i robienie tego słodkiego czegoś nóżkami, przez co nie obchodzi mnie, że jestem cały w dziecięcych wymiocinach. Dobra, słyszałem, że Hope została zamordowana przez potwora z wydm." Pomimo wcześniejszego dramatu, James musiał powstrzymać śmiech. "Pewnie Mel ci powiedział?" "Tak. Najwyraźniej kosmici zajęli wydmy. Zanim to doszło do Mela, Hope zemdlała na poboczu, została porwana w Del Norte i sprzedana dla organów – ktoś pozwala braciom Farley oglądać horrory – i moje ulubione, jest w ciąży z twoim sekretnym dzieckiem. I dlatego zemdlała." "Och Boże, nie." Ludzie o nich gadali? Oczywiście, że ludzie o nich gadali. W Bliss wszyscy plotkowali. To była miejscowa rozrywka. "To pierwsze, Nate. Zemdlała. Doktor jest z nią teraz. Eee, mój brat ją znalazł." Noah uniósł wzrok. Wyglądał trochę, jakby on miał być następną osobą, która zwymiotuje na Nate'a Wrighta. "Samochód jej padł. Chyba nic jej nie jest. Na pewno nie było żadnych piaskowych potworów." "Nie wiedziałem, że masz brata." Wzrok Nate'a przesuwał się z jednego na drugiego.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Zapytaj Callie. Opowie ci całą historię." "Callie?" Zapytał Noah. "Callie wciąż jest w miasteczku?" Noah miał wiele do nadrobienia. Wiele wydarzyło się przez te kilka lat, gdy go nie było. James wskazał na szeryfa. "Patrzysz na jej męża. Szeryfie Nathanie Wright, to jest mój brat, Noah Bennett. Inne nazwiska. Inni ojcowie. Inne matki. Nasi ojcowie dzielili naszą macochę." Nate uśmiechnął się. "Cieszę się, że podtrzymujemy tradycję Bliss. Callie musi opowiedzieć mi i Zane'owi całą historię. On też uzna ją za zabawną. Dobra, idę sprawdzić co z Hope." Nate wyszedł i znowu został sam na sam z Noahem. Noah wyjrzał przez ogromne kuchenne okno na podwórko i żywopłot, który tam rósł. "Wszystko się zmieniło." "Tak." Wszystko się zmieniło. Mieszkańcy się zmienili. Ziemia się zmieniła. Bliss ruszyło do przodu bez Noaha. Bliss może nie tęskniło za Noahem, ale James tak, nawet jeśli wciąż płonęła w nim złość. Nie było sposobu na zatrzymanie czasu i przewidzenia swoich błędów, zanim je się zrobi. James stanął koło brata. Bliss się zmieniło. James się zmienił. Noah się zmienił. Pytanie tylko, czy zmienili się na lepsze?

Rozdział 4 Hope syknęła cicho, kiedy doktor pobrał jej trochę krwi. Więcej krwi. Brał już trzecią T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

próbkę. Hope była pewna, że Caleb Burke to wampir. A ona znalazła się w niezłym bagnie. Leżała na łóżku gościnnym Jamesa i zamknęła oczy. Jak to się mogło stać? Jak mężczyzna, którego poznała na spotkaniu AA mógł okazać się nowym partnerem Jamesa? Tak bardzo starała się trzymać tę część swojej przeszłości w tajemnicy. Starała się, by nikt w Bliss się o tym nie dowiedział. Ona i Nate dawno zawarli umowę, a ona była zadowolona. A teraz musiała wyjechać. Żadnych wątpliwości. Musi szybko wyjechać z Bliss. "Jesteś bardzo odwodniona." Caleb trzymał jej dłoń, śledząc linię jej żył. "Wystają. Powinny być schowane. Kiedy ostatnio jadłaś albo piłaś wodę?" "Rano piłam kawę." Przyznała. Nie chciało jej się ani jeść, ani pić. Widziała jedynie mężczyznę, którego uważała za zamknięty rozdział swojego życia. Caleb spojrzał na nią ze współczuciem w oczach. "Jesteś wyczerpana, Hope. I masz spore ciśnienie krwi. Żyjesz w stresie?" Znowu poczuła te przeklęte łzy. O tak, żyła w stresie. "Samochód mi się zepsuł. Nie mogę się dostać do mieszkania." Widzę ducha, a nie jest on jak Casper-przyjazny-duszek. Jest mordercą. Prześladowało ją to, co widziała tydzień wcześniej.Starała się o tym zapomnieć, ale znowu miała sny. Przychodził do niej każdej nocy, ze złotymi włosami i ustami, które układały się w cudownym uśmiechu. Miał na twarzy ten czarujący uśmiech, kiedy podrzynał jej najlepszej przyjaciółce gardło. "Musisz się uspokoić." Caleb patrzył na nią poważnie. "Masz bardzo przyspieszony puls. Może powinniśmy zabrać cię do szpitala." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Och Boże, nie." Skoro nie było jej stać na naprawę samochodu, to na pewno nie będzie jej stać na szpital. Ale Caleb potrafił być nazbyt ostrożny. Słyszała, że kupił własny tomograf, żeby móc regularnie badać Holly i Alexeia."Nic mi nie jest. Trochę odpoczynku i jedzenia i wszystko będzie dobrze." I ucieczka. Dużo ucieczki. Do pokoju weszła Holly ze szklanką soku pomarańczowego. "Masz. To powinno pomóc. I jeśli możesz, to unikaj kuchni. Ci chłopcy patrzą na siebie jak dwa grzechotniki gotowe do ataku." Noah. Noah był bratem Jamesa. "Nie wiedziałam, że James ma brata." Holly zmarszczyła brwi, w jej zielonych oczach widniał smutek. "Nie rozmawiali ze sobą od wielu lat. Przyjechałam do Bliss, kiedy byli już dorośli, ale jeszcze przed wyjazdem Noaha. Byli ze sobą bardzo blisko. Mieli dziwną rodzinę. Jak na dzisiejsze Bliss to nie taką dziwną, ale wtedy taka była. Byli pierwszym trójkątem. Tata Jamiego i tata Noaha byli najlepszymi przyjaciółmi. Po śmierci mamy Jamiego i odejściu mamy Noaha, ojciec Noaha przeprowadził się na Circle G i pomagał w ranczu. Kilka lat później zatrudnili gospodynię i obaj się w niej zakochali. Noah i James byli wychowywani przez swoich ojców i ich macochę. Byli wychowywani jak bracia i tak jak ich ojcowie, lubili dzielić kobiety. Aż do pojawienia się Ally." Hope usiadła prosto, zainteresowana tą historią. James Glen był wszystkim, czego chciała w mężczyźnie. Był lojalny i uprzejmy. Bardzo ciężko pracował. Oczywiście był też psem na baby. I nigdy jej nie zauważał. Jego brat...Boże, jego brat... na jego widok leciała jej ślinka, jak tylko wysiadł ze swojego samochodu. Od razu spodobał jej się ten wysoki, ciemny i przystojny kowboj. Noah i James byli niebezpieczni, a jej umysł zaczynał już wydziwiać. "Czy ta Ally chciała tylko jednego z nich?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Holly westchnęła i usiadła na łóżku. "Wypij sok, a ja będę mówić." Caleb mrugnął do niej okiem. "Dobra z ciebie pielęgniarka, dziecinko." Uśmiechnęła się promiennie. "Dzięki. Może ja też wrócę do szkoły tak jak Alexei. Wracając do tematu, Ally spędzała czas z nimi oboma, ale Jamie ją przejrzał. Szukała bogatego mężczyzny. Jamie ją zdemaskował." "Ale Noah nie." Hope wypiła sok, zimna słodycz zatopiła się w jej żyłach. "Noah ożenił się z nią i wyjechał do Nowego Jorku." Caleb skrzywił się. "Jest weterynarzem. To on miał zastąpić doktora Harrisa." "Tak. Miał zająć jego miejsce. Od jego przejścia na emeryturę nie byliśmy w stanie znaleźć miejscowego weterynarza. A teraz wrócił bez Ally. I wydaje się tobą zainteresowany. On i Jamie zabijali się wzrokiem na podjeździe." Holly zwróciła się do Caleba z grymasem na twarzy. "Muszę poprosić Treva, żeby ją wziął i powstrzymał ich od walki." Caleb wzruszył ramionami. "Cóż, zawsze mówiłaś, że James ma na nią oko. Czasami odrobina zazdrości sprawia, że mężczyzna rusza do ataku." Jej usta uniosły się w zmysłowym uśmiechu. Gorąco między doktorem, a Holly było namacalne. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Ty szybko ruszyłeś do ataku." "Muszę dotrzymywać kroku temu cholernemu rosyjskiemu niedźwiedziowi." Mówiąc to miał na twarzy szczęśliwy uśmiech. Caleb Burke bardzo się zmienił. Wciąż potrafił być zgryźliwy, ale częściej się uśmiechał. Był zakochany i z radością dzielił się ze swoim przyjacielem. Hope im zazdrościła. Rozległo się pukanie do drzwi i stanęła w nich ogromna postać Nate'a Wrighta. "Hej. Dobrze wyglądasz, jak na kobietę, która została zaatakowana przez piaskowego potwora." Boże, będzie tęskniła za Bliss. "Jestem tylko trochę zmęczona, szefie." "Nic jej nie będzie, ale potrzebuje snu i odpoczynku, a także zdecydowanie mniej stresu. Oddam jej próbki krwi do badań, ale wydaje mi się, że mam rację. Powinna więcej jeść i to postawi ją na nogi." Caleb chwycił Holly za dłoń i wyszli, zostawiając ją sam na sam z jej szefem. Nate poczekał, aż drzwi będą zamknięte. "Porozmawiaj ze mną." Nie chciała tego robić. Już i tak miał wiele na głowie. Jego żona dopiero urodziła bliźniaki. Powinien być idealnie szczęśliwy, a nie zajmować się jej gównianym życiem. "Jestem po prostu zmęczona, Nate. Byłam zestresowana, bo nie mogę się dostać do swojego mieszkania. Pojechałam na spotkanie i zepsuł mi się samochód. Chyba po prostu za dużo nie jadłam. Naprawdę nic mi nie jest." Przeszywające niebieskie oczy Nate'a Wrighta wpatrywały się w nią z intensywnością długoletniego przedstawiciela prawa. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Z tego co mówił Caleb to nie za bardzo. A ja tego nie kupuję. Powiedz mi, co się dzieje." "Nate, odpuść. Musisz być z Callie." "Bliźniaki śpią. Lubią to robić w czasie dnia, więc całą noc jesteśmy na nogach. Dobra, co się dzieje?" Był wytrwały, kiedy chciał. Nie odpuści, dopóki nie będzie z nim szczera. "Wydawało mi się, że go widziałam." Ramiona Nate'a wyprostowały się, jego oczy zabłysły. "Christiana Grady'ego? Myślałem, że nie żyje. W policyjnym raporcie pisało, że znaleźli jego ciało. Wiedziałem, że z tym raportem jest coś nie tak. Skurwysyn." Christian nie żył. Zginął w pożarze – pożarze, który Hope przypadkowo wznieciła. "Nate, nie przesadzaj. Jestem pewna, że nie żyje. Po prostu widziałam kogoś, kto wygląda jak on." "Albo jednego z jego wyznawców, który dowiedział się, gdzie jesteś." Nate skrzyżował ręce na piersi. "Mogłoby się to stać?" Boże, uwielbiała tego faceta. Odkąd dziesięć lat temu zaczęła się błąkać po świecie, Nate Wright był jedyną osobą, która uwierzyła, że była jedynie głupim, pijanym dzieckiem. Nate znalazł ją na dnie. On był powodem, dla którego wciąż żyła. "Mam nadzieję, że nie. Pomyślałabym raczej, że rozpadną się po śmierci Christiana. Może widzieli go jako jakiegoś męczennika." "Nie byłby to pierwszy raz. A ty jako ostatnia widziałaś go żywego. Rozważałaś to, że jego wyznawcy mogą zastanawiać się, czy miałaś coś wspólnego z pożarem?" Nate pochylił się, jego wzrok złagodniał. "Wiem, że nie chcesz o tym rozmawiać, ale jeśli miałaś coś wspólnego z ogniem, to wcale bym cię nie potępił, Hope. Gdybym tam był, podałbym ci zapałki." Nate był stróżem T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

prawa, ale rozumiał, że prawo i sprawiedliwość nie zawsze idą w parze. Przytaknęła, ale nie potrafiła mu powiedzieć. Po prostu nie potrafiła. Wiedziała, że podejrzewa, ale nie potrafiła potwierdzić tego, że zabiła człowieka. Nieważne, że ten człowiek był potworem. Wciąż to czuła. Nate westchnął, wyraźnie odpuszczając. "Mam prośbę." "Co zechcesz." Zrobi wszystko dla tego człowieka. To on znalazł ją pewnej nocy rok temu. Była zbyt pijana, by prowadzić. Wyszła właśnie z Hell on Wheels i usnęła w samochodzie. Nate z nią porozmawiał. Zabrał ją ze sobą do domu. Callie i Zane otworzyli dla niej swój mały domek. Zane dla niej gotował. Callie trzymała ją za rękę. I znaleźli dla niej spotkania. Poszła na spotkanie AA z Natem Wright u boku. Wyszła jako inny człowiek. Dał jej pracę i nowe życie. Był dla niej ojcem, którego nigdy nie miała. Jej własny odszedł, zanim się urodziła, ale Nate Wright rozumiał znaczenie odpowiedzialności. "Nie uciekaj." Powiedział twardym głosem Nate. Cholera. Nate Wright był również wtrącającym się, cudownym draniem, który praktycznie czytał jej myśli. "Ale tak może będzie najlepiej." "Nie. Wcale nie. Chyba że jesteś gotowa zadzwonić do matki. Zniosę to, jeśli wrócisz do domu, ale jeśli nie, to tutaj jest twoje miejsce." Westchnęła. "Nie do końca. Kocham Bliss. Naprawdę, ale nie należę tu tak jak inni." Nate wywrócił oczami. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie sądzę,by James tak uważał. Wreszcie poszedł po rozum do głowy. Nie sądzę, by pozwolił ci wyjechać. Zresztą nikt ci nie pozwoli. Chodź. Musisz coś zobaczyć. Jesteś tu od jakiejś godziny. Chodź i zobacz, jak niewielu ludzi z Bliss o tobie myśli." Chwyciła jego wyciągniętą dłoń i pozwoliła, by ją podniósł. Nie założyła butów na nogi. Lubiła czuć dywan pod stopami. Czuła się trochę lepiej, ale w żołądku zaczęło jej burczeć. Musiała przyznać, że na Circle G czuła się bardziej bezpieczna, niż przez cały zeszły tydzień. Potem przypomniała sobie o swoim problemie. "Nie chcę, Nate. Trev..." Zamknęła usta. To, co było na AA, zostawało w AA. Przynajmniej jeśli chodziło o nią. Nie wiedziała, jak z Trevem. Mógł powiedzieć, ale ona go nie wyda. Wzrok Nate'a lekko się rozszerzył. "O cholera. Spotkałaś Treva na spotkaniu?" Och, nie. Właśnie się wygadała, a on był dla niej taki miły. "Skąd wiesz? Nate, nie możesz nikomu powiedzieć." Nate prychnął. "Trev tego nie ukryje, skarbie. Wszyscy, którzy oglądali ESPN znają historię Treva. Jest bardzo znany, Hope. I wątpię, by komuś o tym wspomniał. Można na nim polegać. Chodź." Poszła za Natem. Nie chciała widzieć spojrzenia Jamesa Glena, kiedy uświadomi sobie, że jest pijaczką, a jeśli kiedykolwiek dowie się o reszcie jej przeszłości...nie, nie będzie o tym myśleć. Wyjedzie. Nie byłaby w stanie tego znieść, nieważne, ile była winna Nate'owi. Usłyszała rozmowy, jak tylko stanęła w korytarzu. Głosy. Mnóstwo głosów.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Kto tam jest?" Nate uśmiechnął się. "Wszyscy. Cóż, no, może nie wszyscy, ale ci, których nie ma, są na bieżąco informowani." Weszła do salonu i była zaskoczona widząc tyle znajomych twarzy. Rachel Harper rozmawiała z Laurą Niles i Nell Flanders. Ich mężczyźni, Max i Rye Harperowie, Rafe Kincaid i Cameron Briggs i Henry Flanders rozmawiali między sobą. Alexei i Holly pomagali Calebowi się spakować. Ani śladu Jamesa. Rachel odwróciła się i zmarszczyła brwi. "Powinnaś być w łóżku, dziewczyno. Doktor powiedział, że powinnaś się nie stresować. Nate, zamierzasz dać jej urlop?" Rachel potrafiła być trochę władcza, ale była kochana. "Nie ma potrzeby. Nic mi nie jest." "Wcale nie." Zawołał Caleb. "Potrzebuje odpoczynku." Nate skinął w stronę Laury. "Laura i ja coś wymyślimy." Laura była śliczną blondynką. Zawsze wyglądała w miasteczku trochę nie na miejscu, ale nie było wątpliwości, że Bliss to jej dom. "Zastąpię cię przez tydzień. Robiłam to już wcześniej. Wszyscy tak robiliśmy, żeby Callie miała wolne. I rozwiązaliśmy problem zastępcy." "To dobrze, bo ciężko pracowałem, żeby dostać urlop tacierzyński." Powiedział ze skrzywieniem Nate. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nell uniosła do góry ręce. "To jest złe. Gdyby szeryf był kobietą, to dostałby dwa miesiące macierzyńskiego. To że ma penisa, nie oznacza, że nie powinien utworzyć z dziećmi więzi." Nate wyszczerzył się, jego oczy zabłysły wesoło. "Proponuję by Nell zasiadła w radzie miasta. Dwa dni słuchania jak śpiewa "We Shall Overcome" i Hiram zwiędnie jak cieplarniana roślinka3. Mam trzy tygodnie płatnego urlopu i je biorę. Więc Cam jest aktywnym szeryfem. Kto będzie jego zastępcą?" "Ja nie jestem zastępcą." Powiedział Rafe. "Tylko współszeryfem." Cam miał na twarzy ogromny uśmiech. "Nie ma mowy, stary. Ja jestem szefem. Ale pomyśl, ile zabawy będziemy mieli z naszą sekretarką." "O Boże, będę potrzebował więcej Lysolu." Jęknął Nate. "Dlaczego wszyscy muszą uprawiać seks na moim biurku?" Rye Harper wzruszył ramionami. "Jest na oficjalnej liście Bliss. Zapytaj swojego partnera. On ją stworzył. 'Sto rzeczy do zrobienia w Bliss przed śmiercią.”4 Numer jedenaście to pieprzenie na biurku Szeryfa Nate'a Wrighta." Nate roześmiał się i pokręcił głową. "Dupek. Skopię mu tyłek, jak wrócę do domu."

3 http://www.youtube.com/watch?v=QhnPVP23rzo biedny Hiram 4 Nie uważacie,że Zane miał super pomysł z ta listą ? Lista w dłoń i jedziemy do Bliss, praktykować ...;P T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nie zrobi tego. Nate kochał Zane'a. Była to jedna z rzeczy, które uwielbiała w trójkątach. Nie chodziło tylko o Callie. Zane i Nate może i nigdy nie dotykali się w kontekście seksualnym, ale miłość między nimi była jasna i wyraźna. Byli oddani swojej rodzinie i przyjaźni. Rachel podeszła i położyła dłoń na jej ramieniu. "Hope, wszyscy się o ciebie martwimy." "Tak. Martwimy się." Rozmowę przerwał głos Jamesa. Wzrok Hope powędrował prosto do drzwi, które łączyły kuchnię i salon. "Doktor nie pozwolił mi cię zobaczyć." Chciał ją zobaczyć? "Nic mi nie jest." "Uparciucha. Szanuję to." Powiedziała Rachel. "Wszyscy coś przynieśliśmy. Ja lasagnę. Laura enchilladas, a Nell jakieś muesli po chińsku." "To czarna fasolka i ryż." Powiedziała z uśmiechem Nell. "Całkowicie wegańskie. Wolne od okrucieństwa." Hope lubiła mięso, więc nie była przekonana co do tej 'wolności od okrucieństwa', ale i tak się uśmiechnęła. W Bliss kobiety – a także mężczyźni, którzy lubili gotować – miały tradycję, by mieć na podorędziu jakieś danie w żaroodpornym naczyniu. Zawsze był ktoś potrzebujący, a Bliss zapewniało wsparcie. Oczywiście nie wiedziała, jak ma teraz coś ugotować. "Doceniam to, ale teraz moje mieszkanie jest niedostępne. Nie mam lodówki." "Możesz zostać tutaj." Noah dołączył do swojego brata. Hope słyszała zbiorowe wstrzymanie oddechu ze strony mieszkańców Bliss. Max i Rye odwrócili się, ich szczęki sięgnęły podłogi. "Noah?" Zapytali jednocześnie.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Noah zarumienił się. Był obłędnie przystojnym facetem, niewiele tylko niższym od swojego brata. Noah był ciemny, wysoki i przystojny, a James z szerokimi ramionami i złoto-brązowymi włosami był typowym amerykańskim ciachem. Ale w oczach Noaha była niepewność, która powiedziała Hope, że martwił się o swoje przyjęcie. Znała to uczucie. Noah odchrząknął, zanim się odezwał. Uwielbiała głęboki tembr jego głosu. Czuła lekkie gorąco, kiedy odezwał się do niej na drodze tym mrocznym głosem. "Hej, dobrze was widzieć, chłopaki. Kopę lat. Wciąż jesteście psy na baby z doliny? Pamiętam, że żadna kobieta nie mogła wam się oprzeć." James prychnął, wyraźnie rozkoszując się faktem, że jego brat nie miał o niczym pojęcia. Rachel odwróciła się z grymasem. "Lepiej nie. Naprawdę, wy dwaj? Psy na baby? Mogłabym w to uwierzyć. Nie mam pojęcia, kim jesteś, Noahu, ale każda kobieta patrząca na tych dwóch będzie miała do czynienia ze mną i naszą córeczką. Żonaci. Są teraz żonaci." "Max i Rye się ożenili?" Zapytał Noah i wyglądał jakby cały świat się zmienił. James prychnął i zaczął wskazywać na wszystkich. "Callie wyszła za mąż i ma dwoje dzieci. Max i Rye się ożenili i mają dziecko. Logan stracił swój pieprzony rozum i jest w drodze do Dallas, gdzie ktoś uważa, że uratuje go BDSM. Mel ma dziewczynę, którą najwyraźniej poznał w czasie porwania przez kosmitów. Stella wyszła za tatę Stefa. Stef ożenił się z artystką. Pamiętasz tę śliczną blond panią, która przybyła do miasteczka kilka miesięcy przed twoim wyjazdem? Laurę Niles? Okazało się, że Laura uciekała przed seryjnym mordercą, a teraz jest ze swoimi byłymi partnerami, którym udało się zabić tego seryjnego mordercę. Holly jest z byłym rosyjskim gangsterem i najbardziej zrzędliwym doktorem, jakiego wszyscy kiedykolwiek poznaliśmy." Caleb uniósł wzrok. "Sprawiedliwie." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Bardziej, niż sprawiedliwie, Caleb. Jesteś za bardzo zainteresowany badaniem prostaty." Powiedział z grymasem Alexei. Noah wyglądał na ogłuszonego. "Max się ożenił? Rye, rozumiem, ale Max?" Rachel odrzuciła głowę do tyłu i roześmiała się. "Dobra, lubię go. Niech mi ktoś teraz powie, kto to jest." Rye podszedł do żony, kładąc dłoń na jej biodrze. "Brat Jamiego." Rachel zrobiła wielkie oczy. "Ten, którego Max przeklina za każdym razem, kiedy musi dzwonić po weterynarza z Del Norte?" "Ja wszystkich przeklinam." Przyznał Max, stając po drugiej stronie żony. "Poza tobą, maleńka." Rye pokręcił głową. "Mam taśmy. Puszczę je, jak będę musiał." Noah zrobił kilka kroków do przodu. "Uważam, że Hope powinna tutaj zostać. Nie ma gdzie pójść. Powinna tu odpocząć." "Przyjechałam zabrać ją do nas." Rachel przytuliła swoich mężów i zwróciła się do Hope. "Potrzebuje jakiegoś cichego miejsca." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"A twoje dziecko jest ciche?" Zapytał James. "Nie wspominając o Maxie. Słyszałem, że warczy nawet przez sen. I cały czas ktoś do was przychodzi i wychodzi." Zmarszczył brwi, które utworzyły V na jego przystojnej twarzy. "Może i jestem wkurzony na mojego brata i zastanawiam się, dlaczego zaprasza kobiety, by zostały na moim ranczu, ale ma rację. To najlepsze miejsce dla Hope. Lekarz od ludzi mówi, że potrzebuje odpoczynku i mniej stresu. Tu będzie to miała." To był okropny pomysł. Musiała opuścić Bliss, a nie siedzieć tu i gapić się na Jamesa Glena i jego niemożliwie przystojnego brata. "Mogę pójść do Filmowego Motelu." "Nie." Jamesowi i Noahowi udało się powiedzieć to jednocześnie i z tą samą miną. Musiała przemówić im do rozsądku. Nie mogła tu zostać. Patrzenie na Jamesa z jego wszystkimi podbojami ją zabije. Bycie blisko Noaha i wiedza, że nie może go mieć doprowadzi ją do szaleństwa. "Masz zbyt wielu gości, James. Swojego brata, Treva i jego rodzinę. Nie wyprowadzili się z dużego domu, prawda?" James uśmiechnął się półgębkiem. Nie było na to innego określenia. "Zajęli dom gościnny. Mam trzy wolne pokoje, kochanie. Chcesz wziąć ze sobą przyjaciółkę? No i jeszcze nie wiem, czy pozwolę temu tutaj wrócić." Noah zacisnął szczękę. "Zawsze mogę wyjść." Noah wyglądał, jakby jako jedyny kawałek nie pasował do układanki. Wcześniej był dla niej taki miły. Nie znała całej historii, ale go polubiła. Wyraźnie było widać, że ci dwaj mieli wiele do obgadania. James nigdy nie wspominał, że ma brata. "Myślę, że powinieneś porozmawiać z bratem. I łatwiej wam będzie wszystko sobie wyjaśnić bez obcej osoby kręcącej się po domu. Nic mi nie będzie. Mam trochę zaoszczędzonych T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

pieniędzy. Mogę zatrzymać się w motelu." "Słyszałem, że Gene ma wszystkie pokoje zajęte." Powiedział Alexei, rujnując wszystkie jej nadzieje. "Wiele wiedźm przyjeżdża do miasteczka." Zapomniała o corocznym festiwalu paranormalnych. Nie był organizowany przez nikogo z Bliss, ale był to niezły sposób na zarobienie pieniędzy między turystami z końca lata, a amatorami śniegu, którzy pojawią się za jakieś osiem tygodni. "Boże, nie cierpię tego Woo Woo Festynu." Max chwycił się za głowę i jęknął. "To chyba nie jest odpowiednia nazwa." Stwierdziła Laura. Nate wydawał się zgadzać z Maxem. "Planuję zaciążyć Callie i mieć dziecko co roku, żeby nie pracować w czasie Woo Woo Festynu. Gratulacje, Cam. Będziesz musiał pilnować najbardziej zbzikowanych ludzi na świecie." "Jestem głęboko rozczarowana twoją nietolerancją, Szeryfie." Powiedziała Nell z groźną miną. Jej mąż stał tuż za nią. Było oczywiste, że Henry był gotowy protestować przeciwko postawie Szeryfa Bliss. "Cóż, powinnaś się już do tego przyzwyczaić." Odparł Nate. Od razu wybuchła kłótnia. Caleb zasunął swoją torbę i spojrzał na Jamesa i Noaha, wskazując na kuchnię. Kiwnął palcem, nakazując jej, by też poszła. Wyszła z salonu, kiedy Nell oskarżyła Nate'a o próbę wszczęcia kolejnego procesu czarownic z Salem. Caleb oparł się o blat z wyraźną frustracją. "Hope, musisz się gdzieś zatrzymać. Zaproponowałbym ci u nas, ale domek Holly jest mały, a pokój gościnny to teraz pokój mojego pasierba. To jest najlepsze miejsce dla ciebie. James już ci to zaproponował. Dlaczego nie chcesz tego przyjąć?"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Z wielu powodów, których Caleb nie musiał poznawać. Najgorszy był ten, że tego chciała. Chciała tu zostać i bawić się w dom z Jamesem i jego bratem. "Tak nie można." "Nie rozumiem. Dlaczego nie chcesz tu zostać? Dlaczego wolisz raczej zatrzymać się w motelu, gdzie nikt nie będzie mógł się tobą opiekować.?" Zapytał James. "Wydaje mi się, że ty i twój brat macie kilka spraw do omówienia. Nie potrzebujecie jeszcze i mnie tutaj, kiedy wyraźnie musicie porozmawiać." Noah i James mieli na twarzy takie same spojrzenia zaskoczonego zdegustowania. Może nie łączyły ich więzy krwi, ale byli tak podobni, że aż bolało. "Wcale nie rozmawiamy." Powiedział James kręcąc głową. "Zabrzmiało to tak jakbyśmy potrzebowali terapii czy coś." But Noaha uderzał rytmicznie o podłogę. Nigdy nie widziała ludzi, którzy bardziej potrzebowaliby terapii. Cóż, dopóki nie spojrzała w lustro. Caleb roześmiał się. "Hope, nie rozumiesz jak działają faceci. Alexei i ja nie rozmawiamy, kiedy mamy problemy. Warczymy na siebie. On grozi, że mnie zastrzeli. Ja grożę, że uderzę go w nerki. Potem oglądamy sport. Sugeruję, by James i Noah zrobili to samo. I zajmijcie się Hope. Czy ktoś już ściągnął jej samochód?" "Dzwoniłem." Powiedział Noah. "Trev miał go odholować, ale Hope zemdlała i chcieliśmy po prostu ją tu przywieźć. Długowłosy Roger po niego pojedzie." Kolejny wydatek.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie sadzę, by to był dobry pomysł." "Zapłacę za to, Hope." James spojrzał na brata. "Nie ma za wiele pieniędzy. Zawsze się tym martwi i skłamie, gdy zapytasz." Może James znał ją lepiej, niż myślała. Wzrok Noaha powędrował do niej. "Tak, już tego na mnie próbowała. Powiedziałem jej, że nie lubię kłamstw." Teraz i James na nią patrzył. Miała wrażenie, że jeśli ci bracia kiedykolwiek zewrą szyki, to będą bardzo przerażającym zespołem. "Tylko z Natem tak naprawdę rozmawia. Gdybym nie był tak pewny, że Nate jest zakochany w swojej żonie, to pomyślałbym, że ona i Nate są parą." "Że co?" Krzyknęła praktycznie. Caleb wywrócił swoimi zielonymi oczami. "Chłopaki, ona potrzebuje spokoju. I mniej stresu. Skończyliśmy już temat jedzenia i wody, przejdźmy teraz do seksu. Jak dawno go nie uprawiałaś?" Zabije Caleba Burke'a. "To nie jest twoja sprawa, doktorze." "Twoje zdrowie jest moją sprawą. Seks to świetny sposób na odstresowanie. Spróbuj. Poczujesz się lepiej." Caleb uśmiechnął się szeroko. "Mnie pomaga. Ten oto James spał prawie z wszystkimi w dolinie. Daj mu szansę." Głowa Jamesa opadła mu na dłoń.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Doktorze, jesteś draniem." Caleb wzruszył ramionami, jakby to była znana prawda. "Zgadza się. Ale twoja krew pokazuje, że jesteś zdrowy. Hope też jest zdrowa. Słuchaj, jeśli nie chcesz przespać się z Jamesem, to polecam masturbację. To też dobry sposób na pozbycie się stresu. Mogłabyś biegać albo coś, ale nic tak nie działa jak seks. No dobra, moja rola jest zakończona. Hope, odpocznij, pozwól tym mężczyznom ci pomóc, jedz i pij dużo wody. Zrobię ci badanie krwi i później do ciebie zadzwonię." Caleb wyszedł z kuchni. "Wasz ludzki doktor jest szalony." Powiedział Noah, kiedy drzwi się zamknęły. "Cóż, nie mamy do kogo go porównać. Od lat nie mamy zwierzęcego doktora." Powiedział James z wyraźnym oskarżeniem w głosie. Znowu zaczynali. Noah zacisnął dłonie w pięści. "Teraz już masz. Wróciłem, bracie. Mogę zostać na ranczu, które wspólnie stworzyli nasi rodzice albo mogę jechać do miasteczka i tam znaleźć sobie jakieś miejsce. Tak czy siak będziesz musiał sobie ze mną poradzić." Nastąpiła długa chwila ciszy. Powietrze pełne było możliwej przemocy. Po chwili Noah odwrócił się. "W porządku. Hope, weź swoje rzeczy. Idziesz ze mną." "Nie mam żadnych 'rzeczy'." Prawie wywróciła oczami. Wiedziała, co się teraz stanie. James ignorował ją, aż stało się boleśnie wyraźne, że jego brat jest nią zainteresowany. Noah nie znał jej na tyle, by wiedzieć,czy naprawdę ją lubi. Reagował, bo jego brat nagle zachowywał się, jakby mu zależało. Caleb uważał, że to będzie relaks? "Nigdzie nie pójdzie. Doktor powiedział, że ma zostać tutaj." Upierał się James. Noah pochylił się z zaciśniętą szczęką. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Doktor powiedział, że potrzebuje kogoś, kto zadba by jadła, piła i spała. Nie powiedział, że to musi być tutaj. Doktor powiedział także o twoim szalenie aktywnym życiu społecznym. Nie chcielibyśmy teraz temu przeszkadzać." Hope była głęboko wdzięczna, że żaden z nich nie wspomniał o jeszcze jednej rzeczy, którą doktor kazał jej robić. "Może po prostu porozmawiacie ze sobą spokojnie? Nie musicie jeszcze mieć mnie na głowie. Pojadę z Nell i Henrym." Będzie żyła z samego tofu i długich rozmów o globalnym ociepleniu i szkodach związanych z wydobywaniem gazu, ale tak było najlepiej. Naprawdę nie była w stanie uciec bez samochodu. I prawdę mówiąc nie chciała. To, że połowa Bliss znajdowała się teraz w salonie Circle G, bo im na niej zależało, sprawiło że chciała zostać. Nie chciała stracić kolejnej rodziny. Miała już wyjść z kuchni, kiedy uniosły ją silne, męskie ramiona. Znalazła się nad ziemią, zanim zdążyła zaprotestować. "Nigdzie nie idziesz." Powiedział James, chwytając ją pod kolanami i plecami. "Chyba że do łóżka." Czuła się przy nim bardzo mała. A wiele trzeba było, by czuła się mała. Zarzuciła Jamesowi ręce na szyję. Pragnęła go od tak dawna. To niesprawiedliwe, że jedynym sposobem, by zabrał ją do łóżka było zemdlenie i potrzeba medycznej opieki. James przeszedł przed dom, nie przykładając uwagi do towarzyszących im głosów. "Wreszcie, Jamie!" Krzyknął Max. "Daj mu popalić, Hope." Zawołał kobiecy głos. Pomyślała, że to Laura albo Holly. "Nie słuchaj ich. Dasz mi popalić i poczujesz moją rękę na swoim ślicznym tyłeczku."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Lubił chłostę? Powinna to przewidzieć. Więc dlaczego na myśl o wielkiej dłoni Jamesa Glena chłostającej jej pośladki jej cipka stawała się gorąca i mokra? Czuła to. Jej kobiece części ciała były gotowe śpiewać pieśni pochwalne. "Neandertalczyk." Musiała przynajmniej udawać, że walczy. "Za dużo czasu spędzałaś z Nell, maleńka." Otworzył kopnięciem drzwi i wszedł do pokoju gościnnego. Przynajmniej nie zabrał jej do swojego pokoju. "Porządna chłosta i od razu poczułabyś się lepiej." James Glen mógł zrobić wiele rzeczy, dzięki którym poczułaby się lepiej. Cała wieczność minęła, odkąd czuła przy sobie pociechę innego ciała. Praktycznie zapomniała, jak to jest trzymać mężczyznę, jego fiut wchodzący w jej ciało, kołyszący ich ku perfekcji. Zapomniała? Czy kiedykolwiek to poznała? Jej przeszłość zaczynała wracać. Zamknęła oczy. Nie myśl o tym. Nie myśl o tym. "Hope? Co się dzieje? Cholera, ty się trzęsiesz." Posadził ją na łóżku. Otworzyła oczy i zobaczyła, jak patrzy na nią w jednym tylko celu. Poruszyła dłońmi. Nie powinna myśleć o przeszłości. Zazwyczaj była dobra w niemyśleniu, ale ostatnie tygodnie przewróciły jej starannie ułożony świat do góry nogami. "Nie. Zbladłaś. Jesteś przerażona. Boisz się mnie?" Powiedział to tak, jakby sama taka myśl go przerażała. Usiadła prosto. Chociaż bała się, że James dowie się o jej przeszłości, to nie mogła pozwolić mu myśleć, że się go boi. Może i złamał jej serce, ale nigdy nie skrzywdziłby jej fizycznie. Cholera, nie pozwoliłby nikomu innemu jej skrzywdzić. Nie chodziło jakoś szczególnie o nią. James Glen taki po prostu był. "Nie boję się ciebie, James. Mówiłam ci, po prostu mi zimno."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Tyle że nagle wcale nie było jej zimno. Stanął nad nią, jego ciało tak blisko jej, że czuła emanujące z niego ciepło. James był wielkim facetem. Miał prawie metr dziewięćdziesiąt wzrostu. Jego szerokie ramiona blokowały światło z okna. "Znam kilka sposobów, by cię rozgrzać, Hope." Jego głos stał się głęboki, pochlebczy. Rzadko widziała go bez stetsona na głowie, ale teraz jego złoto-brązowe włosy kręciły się na końcach i opadały mu na brwi. Były potargane i za długie, jakby James nie chciał zawracać sobie głowy fryzjerem. Dla Hope wyglądał absolutnie idealnie. "Nie." Ale nawet gdy to mówiła, jej dłonie odnalazły drogę do jego ramion, jakby jej ciało chciało czegoś, co rozum uważał za bardzo zły pomysł. "Dlaczego nie?" Górował nad nią, jego pierś prawie stykała się z jej. Czuła jak zaciskają się jej sutki. "Nie lubisz mnie." Te słowa miały sens. Było logiczne. Jej dłonie zacisnęły się na mięśniach jego ramion. Jego niebieskie oczy zabłysły. "Tak właśnie myślisz?" Nie była idiotką. Odsunęła dłonie. Nie zamierzała tańczyć tak, jak on zagrał. "James, raz cię zaprosiłam i praktycznie zzieleniałeś i wybiegłeś. Nie udawaj, że zmieniłeś zdanie." Pokręcił głową, jego ciało było wciąż za blisko jej. "Nie. Nie zmieniłem zdania, ale okoliczności się zmieniły. Hope, maleńka, ty nie jesteś jak inne kobiety, z którymi się spotykałem. Nie szukasz tylko zabawy." "Tego nie wiesz." Nigdy nie zapytał jej, czego chce. Zabawa byłaby całkiem niezła. Może. Wszystko byłoby lepsze, niż kompletna samotność ostatnich ośmiu lat. Nigdy nie oszukiwała się, że T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James mógłby jej zechcieć na dłuższy czas. Chciała poczuć tylko pociechę drugiego ciała. Kogo oszukiwała? Mogła dostać to, gdyby chciała. Przez ostatni rok trzymała się z dala od wszystkich mężczyzn, za wyjątkiem Jamesa. Chciała tylko Jamesa. Jedynym innym mężczyzną, któremu udało się coś w niej poruszyć, był Noah. O tak, była bardzo mądra. "Wiem to. A jeśli wmawiasz sobie, że moglibyśmy spędzić razem noc, a potem rano wstać i odejść każde w swoją stronę, to jesteś idiotką, Hope. Przyciągasz mnie i to mnie przeraża. Nie wiem, czy tego chcę. Moi rodzice to zrobili i kiedy to się skończyło, byli załamani. Po śmierci mojej mamy, moim ojcom podążenie za nią nie zajęło wiele czasu. Nie wiem, czy chcę tak kogoś kochać." Jej serce zacisnęło się na myśl, że Jamesowi mogło naprawdę na niej zależeć. Ale jeśli tego nie chciał, w takim razie to nie mogło się udać. A ona musiała ruszyć dalej. Pomimo tego co powiedział Nate, a może z powodu wszystkich tych cudownych ludzi, którzy pojawili się, by sprawdzić co z nią, musiała opuścić Bliss. Nawet gdyby byli wyznawcy Christiana jej nie znaleźli, to było tylko kwestią czasu, nim ktoś to zrobi. Mogli być to Wyznawcy Światła albo prawo, ale prędzej czy później jej czas się skończy. "James, nie proszę cię, żebyś mnie kochał." Nie zrobi tego. Kochanie jej było złym pomysłem. A on pochylił się bliżej. Był tak blisko, że stykały się ich nosy. "Cóż, ostatnio myślałem, że powinienem znaleźć kogoś, kogo lubię. Nie robię się młodszy, dziewczyno. Ty też nie." Okropny powód, by się z kimś spotykać. Hope poczuła jak narasta w niej oburzenie. Na pewno nie będzie tu dla jego wygody. Otworzyła usta żeby powiedzieć mu, że może iść do diabła, kiedy przycisnął swoje usta do jej. W ułamku sekundy jej słuszna złość zmieniła się w pożądanie. James przestał nad nią wisieć i zakrył jej ciało swoim, przyciskając ją do materaca. Jego usta drażniły, jego język uwodził. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

To nie była wolna salwa. To było całkowicie najście i Hope poczuła,jak wszystko, co w niej kobiece, na to odpowiada. James zdominował jej usta. Jego język odnalazł jej i przesunął się po nim. Jego tors ułożył się między jej piersiami, a jego nogi lekko naparły na jej kolana. Zanim się zorientowana, miała szeroko rozłożone nogi, a on się między nimi układał. Kiedy ją całował, czuła, jak jego fiut przyciska się do jej cipki, wydłużając się i twardniejąc. Jego biodra poruszały się, jakby tańczyli, ale jedyną muzyką, jaką słyszała Hope ,były ich połączone oddechy i jęk, który wydarł jej się z gardła. Tak dobrze. Było tak dobrze. Mogła pozwolić mu przejąć kontrolę i wtedy będzie jeszcze lepiej. Nie będzie tak,jak kiedyś. Tym razem będzie inaczej. Nie będzie pracować i szukać satysfakcji. James pchnął w nią biodrami , zaczął całować jej szyję i już czuła odrobinę rozkoszy. Ciepło. Już była mokra. Czuła to. Chciała się o niego otrzeć. Nie chciała leżeć bezwładnie. Chciała wbić paznokcie w jego plecy i zmusić go, by w nią wszedł. Nie poznawała siebie i to też było dobre. "James." Jego imię w jej ustach było pozbawionym tchu błaganiem. "Tak, maleńka. Tak. Wiedziałem, że tak będzie." Jego usta ułożyły się w zmysłowy uśmiech, a jego dłoń chwyciła ją za pierś. "Rozbierzmy cię z tych ubrań i wtedy naprawdę będziemy mogli się zabawić." Zamarła. Zabawić. Dziewczyna do zabawy. Tym była, zanim znalazł ją Nate. Była zabawą – tyle że dla niej to nie była żadna zabawa. Szukała sposobu, by się zatracić i wykorzystywała do tego alkohol i seks. "Hope?" James zatrzymał się, jego ciało znieruchomiało. Jego jasnoniebieskie oczy były szerokie z niepokoju. "Myślałem, że miała odpoczywać, a nie być obmacywana przez swojego gospodarza." Hope odepchnęła Jamesa. Szorstkie słowa Noaha uwolniły ją od całkowitego zawstydzenia. Stał w drzwiach ze wzrokiem utkwionym w plecach brata. Butch siedział obok swojego pana, jego T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ogromny ogon merdał szaleńczo, jakby wcale nie czuł tego bulgoczącego napięcia między ludźmi. James przez chwilę patrzył się na nią, choć dalej go odpychała. Jakby musiał uświadomić sobie, że jest silniejszy i przerwie to, kiedy sam o tym zdecyduje. "Odpuszczę, Hope. Ale nie na zawsze." Zanim zdążyła zaprotestować, przycisnął krótko usta do jej ust i podniósł się z niej, zostawiając ją z poczuciem pustki. Kiedy James na niej był, czuła ciepło,ale teraz było jej chłodno. "Zdrzemnij się trochę, Hope. Zobaczę, czy uda mi się pozbyć stąd tych wszystkich ludzi." James odwrócił się i kiedy dotarł do drzwi, wzrokiem unikając Noaha, ale szukając jej oczu,rzucił. "Porozmawiamy przy kolacji." To brzmiało złowieszczo. "Mogę potrzebować odpoczynku." Może będzie musiała uciec, ale cholera, nie miała samochodu. "Wtedy przyjdę i zaniosę cię do jadalni. Jemy o szóstej, a ja będę pilnował, żebyś zjadła. Doktor przekazał mi odpowiedzialność za ciebie. Logan też poprosił mnie, żebym na ciebie uważał. Biorę te obietnice cholernie serio, Hope. Porozmawiamy o tym, co cię niepokoi i co my, i naprawdę mam na myśli my, z tym zrobimy. Zobaczymy się o szóstej, a jeśli zobaczę, że próbujesz opuścić ranczo, to przełożę cię przez kolano." Z tymi słowami odwrócił się i wyszedł. Po raz drugi w ciągu dwudziestu minut groził, że ją wychłosta i po raz drugi zareagowała w zupełnie zwariowany sposób. Nie chciała tego zrobić, ale spojrzała na Noaha. Musiał pomyśleć, że jest jakąś zdzirą. Z pewnością domyślił się, że nie jest dziewczyną jego brata, ale została przyłapana na trzymaniu go za szyję i dyszeniu. Przygotowała się na usłyszenie jego osądu, ale na jego ustach był mały uśmiech.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Naprawdę cię wychłosta, kochanie. Powinnaś na niego uważać." Ciemne włosy Noaha zatrzęsły się lekko, kiedy wszedł do pokoju i zaczął otwierać szuflady. Z szafy wyciągnął grubą kołdrę i podszedł do niej. "I jest strasznym gospodarzem. Wyraźnie jest ci zimno, a on nawet nie dał ci koca." Nie, zaoferował ciepło swojego wielkiego ciała. James ciężko pracował, żeby wyżyć i dzięki temu miał wspaniałe mięśnie. Kiedy jej skóry dotknęły dłonie Jamesa, czuła ich szorstkość, tak różną od gładkiej skóry Christiana. "Wiesz, zaczynam myśleć, że mój brat ma rację i po głowie chodzi ci coś strasznego. Wtedy i teraz też jesteś spięta, i wyglądasz, jakbyś była gdzie indziej. W jakimś okropnym miejscu." Zakrył ją kołdrą aż do brody. "Nie podoba mi się to spojrzenie w twoich oczach. Martwię się." "Nie trzeba. Nie znasz mnie, a prawda jest taka, że jutro wyjeżdżam z miasteczka." I była to prawda. Lepiej było się stąd wynosić. Nawet się nie skrzywił. Jego uśmiech poszerzył się, jakby wiedział coś, czego nie wiedziała ona. "Cóż, chyba będę musiał coś z tym zrobić, panno Hope. Nie jestem chyba gotowy, żebyś wyjechała, szczególnie, kiedy dopiero wróciłem do domu. Więc musimy spędzić resztę naszego czasu wspólnie. Lunch jutro?" To był okropny pomysł. "Nie. Nie. Muszę jutro jechać do miasteczka i zobaczyć, co z moim samochodem." Jeśli obraził się tym, że mu odmówiła, to tego nie okazał. Jedynie sięgnął pod kołdrę i zdjął jej balerinki w lamparcie cętki. "Nie potrzebujesz ich. Znajdę ci ciepłe skarpetki. Do tego czasu Butch ci pomoże." Zagwizdał i pies wskoczył na łóżko, zakrywając jej stopy swoim ogromnym ciałem. Gapił się na nią z wywieszonym jęzorem, czekając na pochwałę.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Dzięki, Butch." To było dziwne. Pies ogrzewał jej stopy. Było to też całkiem słodkie. Butch opuścił głowę, jakby całkowicie nie miał nic przeciwko, by wbijała mu stopy w brzuch tak długo, jak długo tego potrzebowała. Noah mrugnął do niej. Był oszałamiająco przystojny z zielonymi jak las oczami i włosami tak czarnymi, że mogłaby przysiąc, że widzi w nich granatowe refleksy. "A jeśli chodzi o jutro, to jak właściwie zamierzasz się dostać do miasteczka? Droga piechotą jest za długa jak dla dziewczyny, która powinna odpoczywać. Tak się składa, że miałem trochę czasu, więc zadzwoniłem do Długowłosego Rogera i mamy spotkanie o jedenastej. Mój żołądek zaczyna wyć o jedenastej trzydzieści i minęło pięć lat, odkąd jadłem karmelowe ciasto Stelli. Naprawdę chcesz, żebym wracał osłabiony z głodu? Uratowałem cię tam na drodze. Zaoferowałem ci własnego psa do ogrzania stóp. Naprawdę nie pozwolisz mi nakarmić cię odpowiednim posiłkiem, żebym nie musiał martwić się cały dzień?" Dupek. Całą tą swoją przemowę wypowiedział z uśmiechem mężczyzny, który wiedział, że zapędził kobietę w kozi róg. "Dobra, ale nie myśl, że wykorzystasz mnie, by wzbudzić w swoim bracie zazdrość." Zarumienił się lekko, ale nie odsunął. "Nie, Hope. To nie tak, chociaż zawsze lubiłem rywalizację. Mamy również ten sam gust co do kobiet. Podobasz mi się. Strasznie mi się podobasz, a minęło wiele czasu, odkąd pragnąłem kobiety. To jest cholernie dobre i nie wycofam się, bo Jamie cię pragnie. Nie miał cię jeszcze i dzięki temu gra jest sprawiedliwa. A tym razem jestem mądrzejszy. Mam wrażenie, że zawalił z tobą. Nie zamierzam zrobić tego samego. Więc powinnaś wiedzieć, że będę traktował cię tak, jak trzeba. A teraz odpoczywaj. Przyjdę po ciebie na kolację o piątej czterdzieści pięć." "James powiedział o szóstej." "Prawda? Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje. Odpoczywaj, kochanie." Noah wyszedł i została z grzejącym jej stopy psem i dwoma milionami pytań. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Kiedy zasypiała, jej umysł wypełniało dwóch kowboi. Uśmiechnęła się, bo w jej umyśle nie było miejsca na nic więcej.

Rozdział 5 James przeszedł przez dom, unikając tłumu w salonie. Jego fiut wciąż był cholernie twardy, a umysł miał skołowaciały. Była pod nim taka miękka i słodka. Otworzyła się, jej ciało rozkwitło. Objął jej pierś i tak, jak myślał, były prawdziwe i idealne, sutki napierały na jego dłoń. Gdyby byli skóra przy skórze, byłyby do niego przyciśnięte, aż nie byłby w stanie dalej tego znieść i byłby zmuszony do oderwania się od jej ust i possania jej piersi. James przeszedł przez kuchnię, przeklinając imię brata. Trzasnął drzwiami z siatką i odetchnął chłodnym powietrzem. Tego właśnie potrzebował. Być na zewnątrz, gdzie żadna ściana domu nie napierała na niego wspomnieniem dzieciństwa. Czasami myślał, żeby wszystko zburzyć i postawić od nowa. Każde pomieszczenie kryło wspomnienia. Nie potrafił wejść do salonu i nie widzieć, jak jego mama ubierała choinkę. Nigdy nie miała takiego idealnego drzewka,jak miała Martha Stewart w telewizji. Mówiła, że ubieranie choinki na jeden kolor przewodni przeczy duchowi Świąt. Ich drzewko było dekorowane kalejdoskopem barw. Na strychu leżało mnóstwo pudeł z ozdobami, które jego ojcowie kupili specjalnie dla niej i ręczne ozdóbki zrobione przez niego i Noaha. Każdą traktowała jak skarb i chlubiła się nimi, choć nie byli z jej krwi. Powiedziała im raz, że łączy ich coś więcej, niż krew. Ellen Glen-Bennett spojrzała na niego z łzami w jej brązowych oczach i powiedziała mu, że została wybrana, by być jego mamą. Wzięła jego i Noaha z taką samą pewnością jak ich ojców. Kurwa, tęsknił za swoją mamą. Hope mu ją przypominała. Nie wyglądem. Chodziło o jej słodycz. O to , jak traktowała ludzi wokół niej. Dbała o to, by Logan miał swój lunch. Piekła każdemu na urodziny ciasteczka. Przyniosła Nell i Henry'emu sałatkę, kiedy ich protesty trwały dłużej, niż się spodziewali, a kiedy T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Mel i Cassidy znaleźli się w swoim bunkrze, dbała o to, by Cassidy miała swoje ulubione kryminały. Hope McLean wiedziała jak dbać o innych. Wiedziała jak kochać. I to go przerażało. Poszedł w stronę stajni. Co on wyprawiał? Hope była zbyt bliska ideału. Hope była typem kobiety, która pomagałaby na ranczu, bo rozumiałaby. Znała znaczenie wspólnego wysiłku i oddałaby się temu całą sobą. I to było idealnie w porządku. Chciał i potrzebował tego w żonie. To, czego nie potrzebował w żonie, to walenie jego serca na każdą myśl o niej. Nie mógł tego zrobić. Nie chciał tego, co mieli jego rodzice. Nie chciał gasnąć w oczach, kiedy jego ukochana odejdzie. Jego ojciec miał tylko sześćdziesiąt siedem lat, a kiedy jego żona i przyjaciel odeszli, przygasł. Nie było na to innego słowa. Fred Glen po ich śmierci stał się duchem samego siebie. James tego nie chciał. Ale nie był też pewny, czy byłby w stanie odejść od Hope. Odkrył, że stoi przy płocie zagrody do tresury. Był to duży okrągły, trójszczeblowy drewniany płot. Tutaj trenował konie, ale ostatnio dostał tu nieźle w dupę. Red został wyprowadzony na swoje codzienne ćwiczenia. James skinął na Kirka, jednego z jego niedawno zatrudnionych pracowników. Kirk również skinął. Stał daleko od Reda, który prychnął i uniósł przednie kopyta. Red był wspaniałym koniem z niesamowitymi liniami i mocną budową, ale prychał i każdego gryzł. W chwili, gdy poczuł na sobie męski ciężar, wierzgał i szalał. Red był dobrym podsumowaniem jego życia przez ostatnie kilka lat. Szorstki. Ostry. Brutalny. Powinien znaleźć żonę, która nie zakłóci mu życia. Powinien znaleźć żonę, mieć dzieci i po prostu iść dalej.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Ale teraz Noah wrócił i James nie miał pojęcia, co to do kurwy znaczy. "Śliczny chłopczyk." Rye Harper postawił nogę na drugim szczeblu płotu i spojrzał na Reda. James westchnął. Przynajmniej nie wysłali Maxa. Nie miał wątpliwości, że grupa postanowiła z nim 'porozmawiać'. Nikt w całym miasteczku nie rozumiał, co oznacza trzymanie się z dala od spraw innych. "To wrzód na mojej dupie." "Z tymi dobrymi zawsze tak jest." Rye odchylił kapelusz do tyłu. "Zarówno z końmi, jak i z kobietami." O tak. Powinien był się domyślić. "Jesteś tu, żeby porozmawiać ze mną o Hope? Marnujesz mój czas, bo powiedziała mi, że nie jest zainteresowana." Ale była. Czuł cudowny zapach jej pożądania. Gdyby ten skurwiel Noah im nie przerwał, byłby w jej ciele i dochodził raz po razie. Wiedział, że tak by było, bo raz by nie wystarczył. Odcisnąłby na niej swoje pieprzone piętno. "Wątpię. Ale ignorowałeś ją przez prawie cały rok. Musiałeś wiedzieć, że to nie zrobi na niej wrażenia." Odparł Rye. Gdyby tylko był w stanie ją ignorować. Zawsze wiedział, kiedy pojawiała się w zasięgu wzroku. "Rye, wiesz, jak tu jest ciężko. Nie miałem czasu na prawdziwe randki. Dopóki nie pojawili się Trev i Bo, ranczo pochłaniało wszystkie minuty dnia." Nie chodziło tylko o Treva i Bo. Chodziło też o zastrzyk gotówki, jaki ze sobą przynieśli. Przez ostatni rok był tylko on, Wolf i pracownicy, których mógł zatrudnić za niewielkie pieniądze. Teraz, kiedy miał doświadczoną załogę, widać było ogromną różnicę. Mógł ponownie odetchnąć. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Mógł znowu zacząć żyć. Rye oparł się o płot, wyglądając trochę jak rozczarowany starszy brat. "Ale coś cię łączy z tą kobietą? Tą z ciemnobrązowymi włosami?" Ciemnobrązowe? Nie tak opisałby włosy Hope. Jej włosy miały bogaty brązowy odcień zmieszany ze złotem, a kiedy padało na nie światło, z czerwienią. Miały delikatny kolor i chciał jedynie je chwycić i za nie pociągnąć. Mógłby wpleść w nie sznur i zrobić z tego cudowne świadectwo związku D/n, sznur zwisałby dalej, niż jej włosy, gotowy do pociągnięcia przez jej Pana. "O czym ty mówisz?" "O kobiecie z teatru." Odparł Rye. "Mówi każdej kobiecie w miasteczku, że jest twoją dziewczyną i żeby trzymały się od ciebie z daleka. Byłem zaskoczony. Myślałem, że nie umawiasz się na randki." Cholera jasna. "Nie. Spotkaliśmy się razem dwa razy." "Przez spotkanie się mam pewnie rozumieć, że dwa razy się pieprzyliście?" Poczuł, jak się rumieni. Rye Harper był tylko kilka lat od niego starszy, ale dla niego i Noaha był jak starszy brat. Max, Rye i Stef Talbot byli starszymi chłopakami, których zawsze naśladowali. "Tak. Ale Rye powiedziałem jej jasno, że nie chodzi mi o nic poważnego. Nigdy nie okłamałem kobiety. Chcę dobrej zabawy i to wszystko. Wiesz, jak wiele czasu kosztuje mnie to ranczo? To nie jest praca na osiem godzin." Nawet mając dodatkowe pary rąk, wciąż nie miał za wiele czasu. Minie kilka lat zanim Circle G wzbogaci się na tyle, by mógł pozwolić sobie na trochę wolnego. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Twarz Rye'a złagodniała. "Wiem, Jamie. To praca na całą dobę. Krew, pot i łzy. I nigdy nawet przez chwilę nie myśl, że twoi ojcowie nie byliby z ciebie dumni." Poczuł zbliżające się łzy. "Nie sądzę. Sprzedałem połowę naszej ziemi." "Fred i Brian zrobiliby to samo. Nie waż się myśleć inaczej. Zrobiliby wszystko, by uchronić ranczo przed bankructwem. Twoi ojcowie rozumieli znaczenie kompromisu i partnerstwa. Woleliby pewnie, by to Noah to zrobił, ale jako że był nieobecny, byliby dumni z wszystkiego, co zrobiłeś, by zachować schedę po nich." Dla Jamesa te słowa były pocieszające, choć chyba nie do końca w nie wierzył. "Miałem przyjaciół, którzy mi pomogli." Max i Rye dostarczali mu młode cielaki, kiedy zima była za ostra. Właściciel Kościoła z Paszą dawał mu towar na kredyt, kiedy nie miał jak zapłacić. Mel siedział z nim w czasie cielenia, pomagając przyjść młodym na świat i oświadczając, że wszystkie są wolne od inwazji kosmitów. Nell i Holly przynosiły mu jedzenie i siedziały z nim, kiedy jego ojciec umierał. Kochał to miasteczko. Było jego domem. Jego sercem. Nigdy nie będzie w stanie zrozumieć, jak Noah mógł wyjechać. "I zawsze będziesz miał. Wiem, że zrobisz dobrze z Hope. Będziesz z tym walczyć i popełniać błędy, za które zapłacisz. Gdybym mógł cię powstrzymać, to bym to zrobił, ale to twoja ścieżka i pójdziesz nią, jak tylko będziesz chciał. Wszyscy wiemy, że Hope będzie dla ciebie dobra. Połapiesz się. Nie wysłali mnie tu, żeby porozmawiać o Hope. Jestem tu, by porozmawiać o Noahu." Kurwa. To było gorsze. Miał wiele miesięcy na myślenie o Hope. Nie miał więcej, niż godziny na przetrawienie faktu, że Noah wrócił. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie chcę o nim rozmawiać." "Jest twoim bratem." Wskazał Rye. "Opuścił mnie." "A teraz wrócił i musisz sobie z tym poradzić. Pytanie brzmi, czy każesz mu za to zapłacić, czy okażesz się wielkodusznym bratem i przyjmiesz go z otwartymi ramionami." Co do tego nie było wątpliwości. "Oczywiście, że za ta zapłaci." Rye roześmiał się głośno. "Mówiłem ci, że jest bardziej podobny do ciebie, niż do mnie." Max stanął koło brata. Na ich identycznych twarzach były identyczne uśmiechy. "W rzeczy samej, braciszku." Rye poklepał brata po plecach. Ludzie, którzy ich nie znali, zawsze ich mylili. James znał ich całe życie i pomimo zewnętrznej skorupy, to Max był tym łagodniejszym. Max potrafił warczeć, ile chciał, ale kiedy przychodziło co do czego, ciężko mu było chować urazę. Mógł drapać, kiedy myślał, że jest odpychany, ale kiedy dowiadywał się, że ktoś potrzebuje pomocy, to pomagał. Jak Noah. To, że James rozumiał Noaha, nie oznaczało, że był skłonny tak szybko mu wybaczyć. "Wyjechał na pięć lat, dzwoniąc jedynie raz, a potem wraca i oczekuje, że powitam go z otwartymi ramionami? Kiedy wyjechał , nie tylko ja poczułem się skrzywdzony. Skrzywdzone było całe miasteczko. Liczyliśmy na niego."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Max zmarszczył brwi. "Ja nie zamierzam się sprzeczać. Nie mamy weterynarza od czterech lat, bo twój brat jest kretynem, ale wszyscy wiedzieliśmy, że wróci. Mogę go przeklinać i będę to robił w przyszłości, ale ten chłopak przeszedł przez coś naprawdę okropnego." "Nie jest już tym samym Noahem, który wyjeżdżał." Powiedział Rye. "Dziesięciominutowa rozmowa z nim mi to udowodniła. Jest zgorzkniały i czeka tylko, aż go odrzucisz. Chyba jakaś jego część chce, byś go odrzucił." "Mówicie o tym przewrażliwionym dzieciaku?" Zapytał Nate. Przyszedł razem z Rafem, Camem i Henrym. Wyglądało na to, jakby zmówili się wszyscy mężczyźni w Bliss. "Ten chłopak ma kłopoty." James wywrócił oczami. "Nie ma kłopotów, tylko nie ma pieniędzy. Rozwiódł się z żoną." Henry westchnął. Wśród surowo ubranych mężczyzn wyglądał lekko nie na miejscu. Miał na sobie luźne bawełniane spodnie i sweter, który nie zawierał włókien zwierzęcych. Zawsze nosił też sandały Birkenstock. Mimo to miał swoje niezachwiane miejsce wśród tych mężczyzn. "Wszyscy wiemy, co się stało, Jamie. Nie była dla niego dobra. Jego powrót do domu był tylko kwestią czasu." "Więc teraz mam mu wybaczyć i powiedzieć, 'Hej, nie ma problemu. Nie było cię tu, kiedy potrzebowałem cię najbardziej. Nie było cię tu, kiedy nasz tata umierał. Nie musiałeś patrzeć, jak znika w oczach. Nie musiałeś odpowiadać na jego pytania.' Mam zapomnieć?" To było niesprawiedliwe. Przez całe życie musiał pilnować swojego braciszka. Noah był mądry, ale to nie miało znaczenia, bo James był silniejszy. Może przyszedł czas, by jego braciszek stanął na własnych nogach. "Jamie, znam cię od bardzo dawna." Powiedział Henry poprawiając swoje okulary. "Jeśli jest coś, co o tobie wiem, to że jesteś jedną z najżyczliwszych osób, jakie znam. Nie wytrzymasz T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

długo. Cała twoja złość jest odroczeniem nieuniknionego. Więc zróbcie sobie przysługę, usiądźcie i porozmawiajcie. Nie zaczynaj wojny, bo do tego to na razie prowadzi." "A ja nie chcę widzieć zranionej Hope." Powiedział Cam."Jeśli ty i twój brat zamierzacie ze sobą walczyć, to może lepiej będzie, jak wróci z nami." Rafe przytaknął. "Utknie pośrodku i wcale nie w ten dobry sposób. Obaj patrzyliście na nią jak psy walczące o szczególnie soczysty stek. Ona tego nie potrzebuje." James poczuł, jak coś zaczyna się w nim gotować. "Nie zamierzam skrzywdzić Hope, a wy jej stąd nie zabierzecie. Doktor kazał mi się nią opiekować. Logan prosił, bym miał na nią oko. Więc dajcie spokój. Zrobi krok poza to ranczo i rozpęta się piekło." Max prychnął. "Cóż, to chyba odpowiedź na wszystkie pytania. Ktoś musi powiedzieć tej aktorce, żeby się odczepiła." Będzie musiał załatwić sprawę z Sereną. Co się stało z jego spokojnym życiem?Było pełne ciężkiej pracy i samotności, ale ,cholera, zapomniał , jak okropni potrafią być ludzie. "Poradzę sobie z nią i zadbam o Hope. Coś ją dręczy. Chcę, żeby wszyscy mieli na nią oko." "Będziemy." Odparł z uśmiechem Nate. "Opiekujemy się naszymi." "Uważaj, co obiecujesz, Jamie." Powiedział Henry, jego oczy lekko zabłysły. "Będzie pomagała mnie i Nell w naszym stoisku na Festiwalu Duchowego Odnowienia." Wszyscy jęknęli.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Woo Woo Festyn." Powiedział Cam. "Tak." Nate poklepał zastępczego szeryfa po plecach. "Tylko niech Nell cię nie usłyszy." James pokręcił głową. "Musi odpoczywać, a nie sprzedawać towary ludziom, którzy przyjechali szukać Wielkiej Stopy." "Sasquatcha.5" Poprawił Henry. "Wolą go nazywać Sasquatch. Nell i ja poradzilibyśmy sobie, ale Hope się uparła. Ostrzegam cię tylko. Myślę, że ty i twój brat moglibyście zyskać trochę psychicznego ozdrowienia na tym festiwalu. Ktoś chyba ma mieć ceremonialną saunę. Po kilku godzinach wypocenia twojego wewnętrznego gniewu, między tobą, a Noahem wszystko będzie w porządku. Maxowi i Rye'owi też to się przyda. Za dużo ze sobą walczą. Umówię was wszystkich." "O tak." Odparł Max patrząc na brata. "Braterstwo to ciężki kawałek chleba." Rye prychnął. "Cholerna racja. Szczególnie, jak jest się związanym z kimś takim jak on." Max odsunął się od płotu z wyprostowanymi ramionami. "Związany? Braciszku, masz ogromne szczęście, że mnie masz." Rye'owi rozjaśniła się twarz. Cofnął się o krok. "Szczęście? To ty masz szczęście. Spałbyś co noc w psiej budzie, gdyby nie ja. Masz szczęście, że nasza dziewczynka ma taki słodki charakter." Max zaatakował pięścią. Obaj się roześmiali. James westchnął. Prawdziwi Max i Rye. Walczyli i bili się, dopóki któryś się nie poddał lub Rachel nie wkroczyła do akcji.

5 Wielka Stopa, tyle że w języku Indian T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Widzicie, w saunie by tego nie było." Powiedział z długim westchnięciem Henry. "Dlaczego Nell rozmawia z twoim bydłem?" Zapytał Rafe wskazując na pastwisko, gdzie stała żona Henry'ego, szepcząc coś krowie do ucha. Max i Rye dalej się bili. Max powiedział coś o Nacie i kaczce, na co Nate dołączył do nich z wrzaskiem. "Próbuje namówić krowy do biernego oporu." Wyjaśnił James. "Ma taką piękną duszę." Powiedział Henry6 z radosnym uśmiechem patrząc na żonę. "Pewnego dnia do nich dotrze." Była obłąkana. Ale James ją kochał. Max, Rye i Nate starali się wmanewrować Rafe'a i Cama do ich walki na pięści. Nell zaczęła śpiewać krowom na pastwisku. Usłyszał, jak Rachel trzaska tylnymi drzwiami i wszystkie kobiety wybiegły krzycząc, by mężczyźni przestali zachowywać się jak dzieci. A w tle tego radosnego chaosu stał Noah. Stał przy tylnych drzwiach domu, wyglądając tak samo jak wtedy, gdy był pięciolatkiem, który po raz pierwszy pojawił się w Circle G. Nie na miejscu. Mały. Bezbronny. Nie był już mały, ale wyglądał cholernie bezbronnie, nawet z psem u boku. Noah przyglądał się walce z daleka, po czym podszedł do swojej ciężarówki i wziął z niej pojedynczą torbę. To wszystko, co miał? Jedną małą torbę? Wyjeżdżał z Bliss z pełną zapakowaną ciężarówką i dziesięcioma milionami na koncie. Wrócił z niczym. "Nawet nie próbuj, Jamie." Powiedział Henry, kiedy Rachel podała swoje dziecko Laurze i rzuciła się między Maxa i Rye'a. "Jest twoim bratem. Wrócił do domu. Zacznijcie od nowa. Jesteście rodziną."

6 Henry podoba mi się coraz bardziej...Też chcę,ze ktoś docenił moją duszę . Ania, słonko, jaką duszę? Zapisałaś ją diabłu dawno temu... T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Poczuł w gardle twardą gulę. Jego rodzina odeszła. I nie wiedział, czy kiedykolwiek odzyska to poczucie. *** Christian Grady polubił Bliss. Było jednym z tych sennych miasteczek, które trzymały się razem. W pełni gotowe do obskubania. Jak kiedyś Hope. Dlaczego nosiła te śmieszne ciuchy i chowała swoje ciało pod bezkształtnymi ubraniami? Była boginią, a teraz wyglądała raczej jak jakaś żałosna gospodyni domowa. Ściągała swoje cudowne włosy w kok i nie malowała się. Źle. Jak tylko będzie ją miał z powrotem w swoich ramionach, zadba, by wróciła do swojej perfekcji. Wszedł do jakiegoś miejsca o nazwie Trio. Nie było jej dzisiaj na posterunku. Ani w swoim maleńkim mieszkanku. Gdzieś wyjechała. Choć było jeszcze za wcześnie na grę, to przyszedł czas, by pokazać swoją twarz w miasteczku. Wkrótce zaczynał się festiwal. Z łatwością wmiesza się w tłum przyjeżdżających tu idiotów. Umiał się wyróżniać, ale i umiał wtapiać się w tłum. "Hej, witamy w Trio." Przywitała go śliczna kobieta z czarnymi włosami. Był doskonały w czytaniu mowy ciała, a jej krzyczało niepokojem. Jej uśmiech był wymuszony, oczy lekko zaczerwienione. Była bardzo nieszczęśliwa, pełna emocji. Uwielbiał emocjonalne kobiety. Tak łatwo było nimi manipulować. Oczywiście, jeśli się nimi dobrze nie zajmowano, to mogły nieco szaleć. Jego Hope była na to dowodem. Próbowała go zabić, ale mógł jej wybaczyć. W końcu zabił jej przyjaciółkę. "Cudowne miasteczko." Podążył za śliczną kelnerką do boksu. "O tak. Zawsze kochałam Bliss." Teraz jej uśmiech był prawdziwy. "Dorastałam w miasteczku niedaleko i przysięgłam sobie, że kiedyś się tu przeprowadzę. Zajęło mi to więcej lat, niż chciałam, ale wreszcie tu jestem. To najlepsze miasteczko na świecie." Określał jej wiek na dwadzieścia pięć do dwudziestu siedmiu, ale idiotka gadała jak T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

nastolatka. I zarumieniła się, kiedy uśmiechnął się do niej i wyciągnął dłoń. "Jestem Chris." Nie było potrzeby mówienia na razie wszystkiego, jeśli nie musiał. Hope i tak wkrótce będzie musiała się z nim zmierzyć. "Lucy." Chwyciła jego dłoń. "Miło mi cię poznać." Otworzyły się drzwi i wszedł ogromny facet. Był wielki, miał szerokie ramiona i ciemne włosy. Lucy znowu się spięła. Podała mu menu i obiecała, że wróci, po czym stanęła za wysokim mężczyzną. "Alexei." Mężczyzna imieniem Alexei odwrócił się i uśmiechnął do kelnerki. Był to uśmiech ciepły, ale nie intymny. Facet lubił Lucy, ale nie był nią zainteresowany seksualnie. Lucy mówiła szybko, jej dłonie zaciskały się na szmatce, którą trzymała. Alexei położył dłoń na jej ramieniu w braterskim geście. Próbował ją uspokoić. Nie widział twarz Lucy, ale ten wielki facet był na pełnym widoku i Christian usłyszał jedno słowo, na którym najbardziej mu zależało. Hope. Usłyszał jej imię z ust tego faceta. Chociaż byli po drugiej stronie tawerny, muzyka nie grała głośno i Christianowi udało się co nieco wyłapać. Alexei wyraźnie skądś przyjechał i widział Hope. Lucy się o nią martwiła. Cóż, to nie było zaskakujące. Jego Hope łatwo nawiązywała przyjaźnie. Była mądra i ułożona, idealna partnerka dla mężczyzny o jego pozycji. Oczywiście zabrała mu pozycję, kiedy od niego odeszła, ale właśnie ona mogła mu ją przywrócić. Wróciła Lucy. Była rozluźniona, a na twarzy miała rumieniec. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Przepraszam, nie wzięłam od ciebie zamówienia. Chcesz piwo?" Nigdy nie pił. Nie pozwalał sobie na brak kontroli. Żadnego alkoholu i żadnych narkotyków, choć narkotyki okazywały się przydatne, kiedy chodziło o słabsze umysły. Narkotyki były cudownym sposobem na kontrolowanie jego sług. "Nie. Gorącą herbatę, jeśli macie." Kiwnęła głową. "Wszelkie rodzaje. Earl Grey. Jaśminową. Ulung. Powiedz, jaką chcesz, a my ci ją damy. Przychodzą tu różni ludzie. Musimy być gotowi na wszystko." Uśmiechnął się, posyłając jej swój leniwy uśmiech. "Zieloną poproszę." Był cierpliwy, kiedy odwróciła się i odeszła. Nie było po co naciskać. Był absolutnie pewien swoich umiejętności w uwodzeniu kobiet, by oczarowane przekazały mu informacje, których potrzebował. Patrzył, jak przez knajpę przewijają się ludzie. Mógł się nawet założyć, stawiając swoje życie, którzy z nich to mieszkańcy, a którzy przyjechali na festiwal. Ci w kowbojskich kapeluszach i praktycznych ubraniach byli prawie na pewno mieszkańcami. Ci, którzy wydawali się oglądać za dużo science-fiction, byli turystami. Mógł się założyć, że uda mu się zmanipulować obie grupy. Chodziło tylko o zdobycie informacji, czego dana osoba potrzebowała i dostarczenie jej tego. Przejrzał menu. Zamówił sałatkę i zupę. Za dużo mięsa szkodziło mu na trawienie. Pił swoją herbatę i zastanawiał się, jak poradzić sobie z Hope. Kiedyś wiedział, czego potrzebowała. Chciała ojca i kochanka w jednym. Jej własny ojciec odszedł, kiedy była mała, a jej matka nie była za łatwa w pożyciu. Odnalazł ją we wrażliwym wieku siedemnastu lat, tak cudowną i uległą, że był pewny, że znalazł swoją drugą połówkę. On był silny. Ona słodka. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Przez osiemnaście miesięcy idealnie grała swoją rolę. Była jego idealnym aniołem, kupującym wszystko, co jej sprzedawał. Była ucieleśnieniem 'światła', o którym głosił. Szkoda, że odkryła, że ta cała religia była przykrywką dla sprzedaży narkotyków, kobiet i wszelkich innych rzeczy. Nigdy nie chciał, by odkryła tę stronę biznesu. Wstyd, bo wszystko działało dobrze do chwili, kiedy jego ukochana panna młoda postanowiła go spalić. "Proszę." Lucy postawiła przed nim zupę i sałatkę. Musiał przyznać, że pachniało całkiem nieźle, a biorąc pod uwagę fakt, że ostatnie kilka lat spędził we wszelkiej maści dziurach, ukrywając się przed mafią, której wisiał pieniądze, całkiem nieźle było w sam raz dla niego. "Dzięki. Naprawdę to doceniam. Wydawałaś się nieszczęśliwa, kiedy tu wszedłem. Cieszę się, że teraz jest lepiej." Zarumieniła się na te słowa. Była naprawdę uroczą dziewczyną i wyraźnie potrzebowała uczucia. "Martwiłam się o przyjaciółkę. Usłyszałam dzisiaj o niej wiele szalonych rzeczy, ale okazało się, że tylko trochę zachorowała. Tutaj nigdy nic nie wiadomo. Słyszałeś, że jesteśmy morderczą stolicą świata, prawda?" Ta mieścina? "Naprawdę?" "O tak, jesteśmy okropni. Magazyn Time zrobił o nas artykuł, a potem pojawił się seryjny morderca i ten zabójca, który chciał zabić mojego kierownika zmiany. Alexeiowi nic się nie stało, ale teraz mamy tego faceta Michaela, który mieszka w domku w górach i wszystkich straszy. To długa historia. Michael był zakochany w swojej partnerce, a Holly musiała ją zabić, bo próbowała zabić jednego z ukochanych Holly..."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Jeśli jej pozwoli, to przez godzinę nie powie nic o Hope. "Wolałbym posłuchać o twojej przyjaciółce." "Hope? Z tego, co mówi nasz doktor, po prostu jest przepracowana. Potrzebuje odpoczynku, choć zastanawiam się, czy zapewnią jej go na Circle G. Podkochuje się w jego właścicielu, ale może wreszcie jej się uda. Cieszę się, że nie została zjedzona przez Sasquatcha czy piaskowego potwora, no i że nie jest w ciąży. Naprawdę nie powinna być w ciąży, skoro w ogóle nie uprawia seksu." Lucy była cennym źródłem informacji. Uśmiechała się zuchwale, co świadczyło o inteligencji, którą naprawdę lubił. Doceniał mądrość i niewinność. To właśnie odnalazł w Hope. I cholernie się cieszył, że z nikim nie sypiała. To oznaczało mniej ludzi do zabicia. "To słodkie, że dbasz o przyjaciółkę." Na jej twarzy pojawił się uśmiech. "Hope jest najlepsza. Bardzo kochana. Przyjechałam do miasteczka jakiś miesiąc temu i była moją pierwszą przyjaciółką. Nie masz pojęcia, jak bardzo jej potrzebuję. Szkoda, że nie mogę się z nią zobaczyć, ale żona mojego szefa jest drugą kelnerką i właśnie urodziła bliźniaki. Biorę podwójne zmiany, żeby nadrobić jej nieobecność. Alexei też pracuje ponad godziny. Nowa kelnerka przyjedzie dopiero w przyszłym tygodniu. Miałam zjeść obiad z Hope, ale jest teraz na G i mam po prostu nadzieję, że wszystko będzie z nią dobrze. Ostatnio zachowywała się trochę dziwnie." Mógł się o to założyć. Wiedział, że widziała go kilka razy. Stał pod wielkim żywopłotem i patrzył, jak rozmawia z kobietą z plastikowymi cyckami. Hope była zszokowana, kiedy go zobaczyła. Oddalił się wtedy chyłkiem, ale wkrótce to się skończy. Wkrótce przed nią stanie i ona znowu będzie jego. Rzuci mu się w ramiona, bo są sobie przeznaczeni. Nie pozwoli, by coś takiego jak mieszczańska moralność ich rozdzieliło. Z pewnością przez te lata, kiedy byli rozdzieleni, zauważyła, jak wielki popełniła błąd.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Ta głupia suka Elaine nie rozdzieli dwóch należących do siebie dusz. "Jesteś świetną przyjaciółką." Spojrzał na piersi Lucy. Były duże i krągłe. Śliczne i idealne. Takie jak jego Hope. Będzie dobrym sposobem na śledzenie jego dziewczynki. "Ma szczęście, że ma kogoś takiego jak ty." Lucy ponownie się zarumieniła. "Tego nie wiem." Westchnęła, jej pierś poruszyła się do góry i do dołu. "Podać ci coś jeszcze?" Twoją najlepszą przyjaciółkę na srebrnej tacy? "Nie, dziękuję. Ale jestem sam w tym miasteczku. Byłbym wdzięczny, gdybyś mnie oprowadziła." Wahała się tylko sekundę. "Jasne." Bingo. Doprowadzi go do Hope. "Byłbym bardzo wdzięczny." Zaplanowali spotkanie na wieczór, ale w jego umyśle królowała Hope. Odzyska ją. Albo zabije.

Rozdział 6 Noah zauważył, że jego brat patrzy wszędzie, tylko nie na niego. Nie dostał jeszcze w mordę, a tego właśnie Noah się spodziewał, kiedy ukradł mu Hope spod nosa. Ale nie potrafił się powstrzymać. Pragnął jej. Tak dobrze było pragnąć kogoś po tych T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

wszystkich latach, że był gotowy zaryzykować gniew brata. Oczywiście w jego świadomości pojawiła się inna myśl, kiedy zobaczył, jak Hope śmieje się z czegoś, co powiedziała śliczna brunetka imieniem Beth. Dzielić się nią. Dzielenie się nią pomogłoby Jamesowi wrócić do życia. Dzielenie jej przywróciłoby jego własne życie na właściwie tory. To właśnie spieprzył z Ally. Nigdy nie powinien próbować sam. To był kompromis, a on nie chciał już, by o jego przyszłości decydował kompromis. Ale nie miał jak przekonać brata do dzielenia Hope, bo James nawet na niego nie patrzył. "Doktor powiedział, że niedawno zaszłam w ciążę." Powiedziała Beth, wbijając widelec w podgrzane przez nią jedzenie. W zamrażarce było teraz mnóstwo półmisków. Rachel Harper zrobiła doskonałą lasagnę. Kiedy to ostatnio gotowała dla niego kobieta? Ally nie chciała nawet zamówić nic na wynos. Musiała być tak szczupła, jak tylko to możliwe, nawet oskarżała go o jego wagę, bo nie był dla niej wsparciem. Hope nie wydawała się mieć tego problemu. Wzięła sobie zdrową porcję lasagni. "Nie wiem, na ile ufać doktorowi. Jest świetny, kiedy ktoś cię postrzeli albo gdy potrzeba szybkiej operacji w warunkach polowych. Nie śmiej się, James. Wiesz, że tak jest." James uśmiechnął się do niej. "Nie spierałem się z tobą. Całkowicie się zgadzam. Bliss powinno zostać nazwane strefą hazardową. Doktor musiał zszywać Alexeia co najmniej kilka razy. I kilka tygodni wcześniej uratował Logana." "Co tu się do cholery dzieje?" Noah czuł się jak na innej planecie. "W Bliss nigdy nie było przemocy." James wreszcie spojrzał w jego stronę. "A kiedy Marie postrzeliła byłego męża Teeny, gdy ten usiłował porwać Logana? A co z rabusiami, którzy próbowali ukryć się na ziemi Mela i zostali zdjęci jeden na jednego?"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Tak, może nie była to taka oaza spokoju i bezpieczeństwa, jak zapamiętał. "Albo niedźwiedź, który próbował sparować się ze starym Hiramem. Hiram nie przyjął za dobrze tego molestowania. Wciąż ma głowę tego niedźwiedzia?" James uśmiechnął się. "Przeklina ją każdego dnia. Mówi, że to część jego codziennego rytuału. Powinniśmy się cieszyć, że mamy swojego lekarza. Nawet jeśli nie umie odczytać sonografu." Trev wziął długi łyk swojej kawy. "Jestem wdzięczny. Byłbym trochę nerwowy wiedząc, że coś może być z Beth lub dzieckiem, a najbliższy lekarz jest trzydzieści mil stąd." "W ośrodku narciarskim mają pielęgniarkę i kilku paramedyków." Powiedziała Hope. "Wcześniej korzystaliśmy z ich usług." Beth uśmiechnęła się szeroko. "Mówisz o Ty'u? Poznałam go kilka dni temu w miasteczku, kiedy zamawiałam zasłony." Hope zarumieniła się lekko i kiwnęła głową. "Boże, ten facet jest seksowny." "Kto to do cholery jest Ty?" Noah spojrzał na Jamesa, który powiedział dokładnie to samo, w dokładnie tym samym czasie co Noah. Hope wzruszyła ramionami z tajemniczym uśmiechem na twarzy. "To po prostu facet z ośrodka narciarskiego. Przyszedł na posterunek poznać Nate'a. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Najwyraźniej miał broń i chciał poinformować szeryfa, że ma na to dokumentację. Mogłam powiedzieć mu, że Nate oczekuje, by wszyscy mieli broń. Więc Bliss nie zmieniło się przez te lata, co?" Zwróciła się do Noaha, patrząc na niego tymi wielkimi, brązowymi oczami. Zrobiłby absolutnie wszystko, by cały czas tak na niego patrzyła. "Najwyraźniej nie. Chociaż różnicą jest to, że jest lekarz. Kiedy Jamie i ja dorastaliśmy, musieliśmy radzić sobie sami." James jęknął. "Dlatego został weterynarzem." "Hej, wciąż żyjesz." "Nie dzięki tobie." James potrząsnął głową, najwyraźniej zagubiony we wspomnieniach. "Kiedy byliśmy dziećmi, przez całe lato przebywaliśmy we wschodnim domku." Noah poczuł, jak rozjaśnia mu się twarz. Nie był tam od wieków. "Męska Jaskinia. Żadnych dziewczyn." "Oprócz Callie." "Callie nie była dziewczyną. Była Callie, a jeśli mówisz o tamtym zdarzeniu, to była tak samo odpowiedzialna jak ja." Tak dobrze było z nim rozmawiać. Noah wiedział, że jest samotny, ale rozmowa, wspominanie z bratem, boleśnie uświadomiła mu, jak bardzo był samotny. Bez rodziny, bez nikogo, kto by go rozumiał. Zagubiony bez swoich korzeni. Chciał to z powrotem. "Mieliśmy szczęście, że mama pozwoliła nam potem tam wrócić." "Co się stało?" Zapytała Hope, pochylając się do przodu. Otaczający ją niepokój wydawał się znikać, kiedy się im przysłuchiwała.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Tak." Powiedział ochoczo Bo. "Lubię historie z połamanymi kośćmi." Trev wywrócił oczami, ale nawet on wydawał się chcieć usłyszeć tę historię. James odłożył widelec. "Nasi ojcowie kupili nam motor, kiedy ja miałem trzynaście lat, a Noah właśnie skończył dwanaście. Musicie zrozumieć. Pochodzimy z niezwykle oszczędnej rodziny." "Dwa motory byłyby ekstrawagancją." Noah wciąż pamiętał, jak czuł się, kiedy zobaczył ten błyszczący motor. James kontynuował. "Od jakiegoś tygodnia byliśmy w Męskiej Jaskini. Kontaktowaliśmy się z rodzicami przez krótkofalówki, a pracownicy sprawdzali od czasu do czasu, co u nas. Mama przyszła raz, weszła i prawie zwymiotowała. Powiedziała, że śmierdzi niemytymi stopami. Więcej nie przyszła." Jakoś specjalnie nie przejmowali się czystością. "Byliśmy dziećmi. Nie mieliśmy wrażliwych nosów." "Więc zabrałem motor." Kontynuował James. "Max powiedział, że nie dam rady podjechać nim na górę." Bo roześmiał się. "Próbowałeś podjechać małym motorkiem pod tę wielką górę?" James uśmiechnął się jak kot z Cheshire. "I udało mi się. Dostałem się na szczyt. Tyle że zejście nie było już takie łatwe." Noah opuścił głowę na dłoń. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Zleciał z tej góry o wiele szybciej, niż się tam dostał." James skrzywił się. "A motor ze mną. Byłem poobcierany i krwawiłem. Zdarłem trochę skóry na tej krwi. Okropieństwo." Hope wstrzymała oddech. "To dlatego masz blizny na piersi?" James mrugnął do niej. "No jasne. Dlatego mam blizny na piersi, plecach, ramionach. Po prostu wszędzie. Zniszczyła się nawet moja koszulka z Indiana Jonesem. Kochałem tę koszulkę. Więc jestem półmartwy, ale udaje mi się przejść dwie mile z powrotem do domku, pchając ze sobą motor. I wiecie, co powiedział mój kochany brat, kiedy wróciłem cały zakrwawiony?" "Podbiegłem do ciebie." Powiedział Noah, wiedząc do czego zmierza James. "Krzyknął 'Coś ty zrobił z motorem!' Wziął motor, a dopiero Callie przyszła i mi pomogła. Dupek. Potem on i Callie oczyścili mi rany alkoholem i położyli mi na rany gazę, żebyśmy nie musieli wracać do domu. Cóż, możecie sobie wyobrazić, co się stało." Noah skrzywił się. "Na gazie zrobił się strup. To było okropne. Tak naprawdę dlatego stałem się weterynarzem. Psy nie wyją tak jak Jamie. Na szczęście był tam Mel. Powiedział, że to samo przydarzyło mu się podczas porwania. Najwyraźniej kosmici byli tak samo kiepscy w pierwszej pomocy jak Callie i ja. Zabrał Jamiego do swojego domu, wykąpał w gorącej wodzie i gaza zeszła. Mel był cholernie dobrym medykiem." James roześmiał się. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie miałem infekcji i nie dosięgło mnie promieniowanie kosmiczne." "Cholera, tęsknię za Męską Jaskinią. Chciałbym tam pójść." Noah chciał zobaczyć ją jeszcze raz. Może jeśli dotknie miejsca, które tak wiele dla niego znaczyło, znowu poczuje się dobrze. Po to wrócił do domu. Chciał odnaleźć chłopca, którym był, by może mężczyzna, którym się stał, zaczął się uleczać. Z twarzy Jamesa zniknął uśmiech, cała radość wyparowała. Reszta stołu umilkła. "Co?" Noah nie miał pojęcia, co powiedział źle. "Domek spłonął w czasie pożaru, który pochłonął prawie pięć tysięcy akrów. Z tego też mam blizny." James wrócił do jedzenia. "Nie wiedziałem." Jak to się mogło stać? James wzruszył ramionami. "Nie mogłeś. Musiałbyś zadzwonić albo się zainteresować, żeby wiedzieć. Trev, mamy jutro dostawę paszy?" Noahowi przeszedł apetyt. Wokół niego rozbrzmiewały rozmowy, ale on jedynie siedział. Domku już nie było. Jego brat był bardziej odległy, niż kiedykolwiek. Powrót do domu był błędem. Powinien znaleźć sobie pracę w innym mieście i zacząć od nowa. "Daj mu trochę czasu." Hope uśmiechnęła się do niego. Mówiła cicho, a Trev, James i Bo rozmawiali o dostawie paszy. "Nie wiem, czy na świecie jest wystarczająco czasu." Odparł szeptem Noah. Naprawdę zranił swojego brata. Nie chciał. James wydawał się twardszy, niż wcześniej, ale wychodziło na to, że odkąd wyjechał, James dostał kopniaka od życia więcej niż raz. Noah myślał, że on miał gorzej, T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ale i Jamesowi nie było łatwo. "Zrozumie. Jesteś jego bratem." Hope poklepała go po dłoni. I James to zauważył. Jego wzrok skupił się na miejscu, gdzie dłoń Hope dotykała Noaha. James zmarszczył brwi, widelec zawisł w połowie drogi. Noah uśmiechnął się ciepło do Hope, w pełni świadomy, że jego brat obserwuje każdy jego ruch. "Dzięki, Hope. Nie mogę się doczekać naszej jutrzejszej randki." "Randki?" Warknął James. Hope przewróciła swoimi ślicznymi oczami. "Zabiera mnie do Długowłosego Rogera, żebym mogła się dowiedzieć, ile jestem winna za sprowadzenie mojego samochodu. To nie jest randka." "Potem idziemy na lunch." Wiedział, że dźga brata w plecy, ale tylko tak mógł zyskać jego uwagę. A kiedy będzie miał Hope w ramionach, to może znajdzie sposób, by dołączyć do nich Jamesa. Wiedział cholernie dobrze, że jeśli James dostanie ją pierwszy, to Noah zostanie na lodzie, a tego by nie chciał. Czuł z Hope jakąś więź. Po raz pierwszy jego mózg i fiut były po tej samej stronie. "Tylko dlatego, że wkręciłeś mnie w to poczuciem winy." Powiedziała Hope. Wzruszył ramionami. Nie miał z tym problemu. Sam siebie winił o wiele rzeczy. Czasami tak działał świat. Wcześniej przysłuchiwał się trochę rozmowie w salonie. Było oczywiste, że miała jakieś problemy. Ktoś musiał o nią zadbać. Noah nie widział powodu, dla którego to nie mógłby być on. James jej sobie nie wziął. Była sama. Mogła go potrzebować. Mogła być jedyną osobą na tym popieprzonym świecie, która go potrzebowała. "Ja cię zabiorę." Oświadczył James. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Trev, Beth i Bo poruszali głowami, jakby oglądali mecz tenisa. Albo walkę między dwoma psami o kość. Nie zamierzał oddać tej kości. "Już zgodziła się pójść ze mną." Powiedział gotowy do walki Noah. "Przestańcie obaj." Hope uderzyła pięścią w stół. "Zachowujecie się jak gówniarze. Nie wiem, o co tu chodzi, ale jesteście braćmi. Nie odzywaj się, James. Wiem, że wyjechał, ale wrócił. A ty przestań go podpuszczać. Chcesz wszcząć bójkę? Nie jestem Rachel. Nie rzucę się między was i nie pozwolę się molestować. Mam tego dość. Zrozumiano?" James utkwił wzrok w talerzu, ale na jego twarzy był maleńki cień uśmiechu. "Tak, proszę pani." Hope zwróciła się do niego z upartym spojrzeniem. Ona rządziła. Póki co. "Tak, proszę pani." Noah nie próbował ukryć uśmiechu. Była śliczna, kiedy się złościła. I z pewnością potrafiła poradzić sobie z krnąbrnym facetem. "Doskonale." Westchnęła i podniosła swoją mrożoną herbatę. "No to możemy dokończyć nasz posiłek." Zaczęła rozmawiać z Beth, ale Noah jedynie ją obserwował. Był w pełni świadomy, że jego brat robi to samo. *** Hope usiadła na łóżku,kiedy otworzyły się drzwi. Pokój zalewało światło księżyca, tworząc romantyczny i surrealistyczny klimat. Kiedy przebrała się w białą suknię? Była pewna, że poszła do łóżka w koszulce i spodenkach od piżamy, ale biała jedwabna suknia była jak druga skóra. Tak delikatna, że czuła się jakby leżała na chmurce. Odrzuciła kołdrę. Wczesno wrześniowe powietrze było nocą zimne, ale jej T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

było gorąco. Odsunęła nakrycia, świadoma zmiany, jaką wywołała w jej ciele temperatura. Jej sutki stały się twarde, na skórze poczuła gęsią skórkę. Świadoma. Stała się niezwykle świadoma swojego ciała. Rozciągnęła się, czując się trochę jak kot budzący się z drzemki , kiedy poczuła na sobie czyjś wzrok. James. Stał w drzwiach, na swoim szczupłym ciele miał tylko dżinsy. Światło księżyca pieściło jego ciało jak pełna uwielbienia kochanka. Jego pierś była idealna, pomimo znajdujących się na niej blizn. Żadna ilość srebrnych blizn nie potrafiłaby zeszpecić jego torsu. Ramiona miał szerokie, wyrzeźbione ręką artysty. Ręce miał muskularne, ale nie napakowane. Był bogiem kowbojem. Chodzącym grzechem. "James? Co ty tu robisz?" Zapytała Hope. Czy ten zachrypnięty głos naprawdę należał do niej? Wiedziała, że powinna się zakryć, ale nie potrafiła zmusić swoich rąk do pracy. "Chciałem upewnić się, że u ciebie wszystko w porządku." Wszedł do środka. Jego głos był głęboką, aksamitną pieszczotą. Stanął nad nią, wpatrując się w nią swoimi niebieskimi oczami. "Masz wszystko czego potrzebujesz?" Nie. Nie była nawet tego bliska. Potrzebowała jego. Wyciągnęła dłoń. Jego uśmiech ogrzał ją od stóp do czubka głowy. "Pragnę cię, Hope." Muzyka dla jej uszu. Od jak dawna chciała to od niego usłyszeć? Ale wyjeżdżała. "Nie mogę zostać w Bliss." Jego przystojna twarz stężała. "Wykorzystam nasz czas. Chodź dziewczyno. Nie każ mi czekać." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

On kazał jej czekać, ale nie chciała odpłacać mu się tym samym. Pragnęła go. Przez wiele lat nikogo nie pragnęła. Chciała pociechy. Chciała zniknąć. Chciała zapomnieć. Ale nie chciała mężczyzny za to, jak wyglądał, ale za to, jaki był. James Glen był męską dziwką. Wiedziała to, ale był też szczerym i prostolinijnym dżentelmenem. Był mądry i zabawny i przez niego waliło jej serce. Jego dłonie powędrowały do jedwabnych ramiączek jej sukni, delikatnie za nie pociągając. Pokazała mu swoje piersi modląc się, by jej nie odrzucił. Był z tyloma pięknymi kobietami. Co jeśli odrzuci ją, gdy ją naprawdę zobaczy? Jego wzrok powędrował do jej piersi, na jego twarzy wykwitł zmysłowy uśmiech. Jego złoto-brązowe włosy opadły do przodu. Prawie nigdy nie chodził bez swojego kapelusza, ale dzięki swoim długim włosom wyglądał młodziej. Wstrzymała oddech, kiedy jego palce zaczęły bawić się jej sutkami. Ściągnęły się, a przez jej ciało przepłynęło pożądanie. Objął dłońmi jej piersi i pochylił się do przodu, prawie stykając się z nią ustami. "Powiedz, że mnie pragniesz." Tak bardzo. Była pijana z pożądania. "Pragnę cię, James." Musnął jej usta w lekkiej pieszczocie, zostawiając ją pragnącą wiele więcej. "Więc pokaż mi wszystko. Chcę cię zobaczyć. Chcę zobaczyć biodra, które będę trzymał. Chcę zobaczyć nogi, które będą mnie obejmować i zdecydowanie chcę zobaczyć cipkę, którą w końcu będę pieprzył. Pokaż mi, Hope." Jego słowa napędziły jej ruchy. Z długim westchnieniem opadła na kolana i pozwoliła sukni zsunąć się z jej ciała. Wydawała się wyparować, jakby wiedziała, że nie jest dłużej potrzebna. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Klęczała naga przed Jamesem Glenem. Przez chwilę na nią patrzył pieszcząc ją wzrokiem. Odrzuciła na bok swój brak pewności siebie. Odetchnęła i pozwoliła chwili trwać. Koniuszki jego palców ledwie dotknęły krzywizny jej obojczyka. Była pewna, że czuł bicie jej pulsu. Przesuwał palcami po jej skórze, między piersiami, w dół brzucha i do pępka. Zatrzymał się tuż nad jej wzgórkiem. "Jesteś mokra?" Wydawało jej się, że jego głos dochodzi ze wszystkich stron. Wypełniał pokój, aż słyszała tylko jego. Jej szparka ociekała wilgocią. "Tak." Jego dłoń poruszyła się szybko, zaciskając na jej włosach i pociągając z odrobiną bólu. "Co, tak?" "Tak, James." "Właśnie tak. Nazywaj mnie po imieniu." Wyszeptał jej do ucha. "James." "Właśnie tak." Stanął za nią i objął jej piersi. "Mój James." Był jej. Na razie. Jego palce zacisnęły się na jej sutkach, przekręcając je między kciukami, a palcami wskazującymi. Grał na nich jak na dobrze nastrojonym instrumencie. "Jesteś wspaniała, Hope. Ukrywasz się pod tymi wszystkimi ubraniami." Miała powody do noszenia tych bezkształtnych ubrań. Przypominały jej, że kiedyś nie była T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

rozsądna i kosztowało to czyjeś życie. Odrzuciła to. Dla Christiana nie było tu miejsca. Ale dla Noaha tak. "Witaj, kochanie." James nie przestał swojej powolnej eksploracji jej piersi, nawet gdy głos jego brata wypełnił pokój. "Jesteś przepiękną kobietą." Powiedział Noah. Tak samo jak jego brat był półnagi, ukazując fenomenalnie zbudowaną klatę. Był bardziej umięśniony, niż James. Wyraźnie spędzał dużo czasu na siłowni. Był ciemniejszy, bardziej złowrogi. I absolutnie seksowny. Wciąż słyszała jego mroczny głos, jak mówi jej, by go nie okłamywała. Przejął kontrolę, kiedy znalazł ją na poboczu. Był władczy i reagowała na tę jego postawę całą sobą. Podobało jej się, że jest trochę szorstki. Nie próbował jej czarować. Powiedział jej, czego chce. Uwodzenie jest zwodnicze. I znowu. Christian zawsze próbował wszystko spieprzyć. Ale to była jej chwila, a on nie był mile widziany. "Jest cudowna, braciszku." James opuścił głowę i delikatnie pchnął ją na poduszki. Kiedy przed nią stanął? Wydawał się poruszać jak zjawa. W jednej chwili był za nią, dżins jego spodni stykał się z jej pośladkami, a za chwilę opuszczał ją na łóżko. Noah stał obok nich, patrząc na Hope z uśmiechem satysfakcji. "Wiedziałem, że tu będziemy." Nie wiedziała, dlaczego ze sobą nie walczyli, ale nie chciała się w to zagłębiać. Sama myśl, że obaj jej pragną sprawiła, że mocniej zabiło jej serce. Tak inaczej, a jednocześnie tak słodko. Ich wspólna historia bardzo ją interesowała. Nigdy nie miała rodzeństwa. Jej mama miała jedno dziecko i wyszło na to, że i tak o jedno za dużo. Hope marzyła o rodzinie i to takiej, która nie składała się z samych obowiązków. Jej matka stawiała przed nią talerz jedzenia i szła oglądać T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

telewizję. A kiedy miała szesnaście lat, jej mama wykrzyczała jej w twarz, by się wynosiła, bo Hope nie podobał się jej nowy chłopak. Chciała takiej rodziny, jaką mieli James i Noah. To wabiło ją tak samo, jak ich twarde ciała i przystojne twarze. Było seksowniejsze, niż cokolwiek innego. Wyobraziła sobie siebie między nimi. Otaczające ją ciepło i siła. Czułaby się mała, choć taka nie była. Czułaby się bezpieczna. "Mógłby mnie ktoś pocałować?" Coś było nie tak. Czuła to. Coś jej umykało, ale James pochylił się i zassał jej sutek do ust. Noah usiadł obok niej na łóżku, odwracając delikatnie jej głowę, by ją pocałować. Jego język wsunął się do środka, bawiąc się z jej językiem. Tak słodko. Uwielbiała jego smak i to jak James ssał jej sutki. Tego właśnie pragnęła – być centrum ich uwagi. Noaha znała tylko jeden dzień, ale już go pragnęła. Syknęła kiedy James ją ugryzł. "Niegrzeczny chłopczyk, Hope." Noah roześmiał się miękko w jej usta. "Chce zostawić ślady." Przyjmie je. Nie miała nic przeciwko szorstkości. Lubiła ją. Chodziłaby z dumą wiedząc, że jej ciało nosi ślady dyscypliny Jamesa Glena. Cholera, była świrnięta, ale tak było dobrze. "Ja też zostawię ślad, kochanie." Noah składał pocałunki na całej jej twarzy. "Wychłostam ten śliczny tyłeczek, a potem go przelecę. Zamierzam cię otworzyć i wejść w ciebie." Zadrżała. Mroczny i zakazany. Zabierze ją do miejsc, w których nigdy wcześniej nie była. "To jest moje." Palce Jamesa wsunęły się do jej cipki. "Zjem ją jak dojrzałą brzoskwinię." To brzmiało idealnie. James całował ją wzdłuż jej klatki piersiowej, wsuwając język w jej pępek, po czym potarł nosem jej wzgórek. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Dobrze pachniesz, Hope" "Lubi cię lizać." Powiedział Noah. "Ja też, ale poczekam na swoją kolej." Wstrzymała oddech, kiedy język Jamesa przesunął się po jej łechtaczce. Było jej tak dobrze. Była tam tylko dla ich przyjemności. "Trochę poczekasz, braciszku. To jest mój skarb." Powiedział James i wsunął język w jej cipkę. "Nigdy nie lubił dzielić się naszymi zabawkami." Noah zmarszczył brwi. "Powiem mamie." "Wcale że nie." James uniósł głowę. "Wcale że tak." Noah krzywił się jak małe dziecko. Hope usiadła prosto. "Co się z wami dzieje?" "To jego wina." Noah wskazał na Jamesa. James wywrócił oczami. "Wcale że nie." "Wcale że tak." "Musisz im wybaczyć." Powiedział bardzo kulturalny brytyjski głos. Hope opuściła wzrok i zobaczyła na końcu łóżka Butcha w psim garniturze. "Kompletnie nie mają manier. Ale ten tutaj ma." Podążyła za psią linią wzroku. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James i Noah zniknęli. Nad łóżkiem stał Christian Grady, jego złote włosy błyszczały w świetle księżyca. "Myślałaś, że pozwolę ci ode mnie odejść? Nie opuścisz mnie, Hope. Jesteś moja. Na zawsze." Uśmiechnął się do niej i wtedy zauważyła w jego dłoni długi, srebrny nóż. Ociekał krwią. "Zatrzymam cię przy sobie na zawsze." Hope obudziła się z krzykiem. Zaciskała ręce na kołdrze, czując szaleńcze bicie jej serca. Sen wisiał nad nią jak pajęczyna, mącąc jej rozum. Była na Circle G. Była w pokoju gościnnym. I nagle nie była sama. Drzwi otworzyły się z trzaskiem i stanął w nich James z rozczochranymi włosami i mając na sobie wyłącznie bokserki. W dłoni trzymał kij baseballowy, każdy jego mięsień był gotowy do walki. "Co się stało? Ktoś tu jest?" James wszedł do środka z uniesionym kijem. Otworzył szafę na oścież. Wciąż trzęsły jej się ręce. Spojrzała w dół, upewniając się, że wciąż jest w piżamie. To było głupie, ale wciąż była skołowana. Wszystko było na miejscu. Zanim zdążyła odpowiedzieć, w drzwiach stanęli Noah i Butch. Noah miał na sobie flanelową piżamę, a Butch był po prostu psem. Miał wywinięty jęzor i merdał ogonem. Wydawał się podekscytowany możliwością nocnej zabawy. "Wszystko dobrze, Hope?" Zapytał z szerokimi oczami Noah. Teraz tak. I czuła się trochę głupio. "Bardzo przepraszam. Miałam zły sen. Pewnie krzyczałam?" "Jakby ktoś chciał cię zabić." Pierś Jamesa unosiła się i opadała, i wreszcie opuścił kij. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Spojrzał na brata. "Zamierzałeś kazać Butchowi zalizać intruza na śmierć?" Noah od niechcenia przesunął dłonią po psiej głowie. "A ty zamierzałeś ćwiczyć baseball na czyjejś głowie? Pozwól, że ci przypomnę, że twoja średnia uderzeń wynosi minus dwieście." James pokazał bratu środkowy palec, po czym odwrócił się do niej. "Powiesz mi, o czym był ten sen?" Boże, nie. Zobaczmy, uprawiałam gorący seks z wami oboma, a potem pies Noaha okazał się być głosem rozsądku i och tak, pojawił się mój obłąkany eks. Trzymał nóż, którym zabił moją przyjaciółkę. Tak, na pewno im tego nie powie. Hope pokręciła głową. "Naprawdę nie pamiętam." Butch wskoczył na łóżko, najwyraźniej dając za wygraną. Położył łeb na łapach i zamknął oczy. Żaden z niego pies obrończy. "Nie pamiętasz?" Zapytał James, krzyżując ręce na piersi. Pomimo faktu, że wciąż drżały jej ręce, nie mogła powstrzymać się od myślenia, że wyglądali jeszcze lepiej, niż w jej śnie. Pierś Jamesa była idealnie wyrzeźbiona i przechodziła w szerokie ramiona i wąską talię. Spodnie piżamy Noaha wisiały mu nisko na biodrach, ukazując cudowne krzywizny, przez co Hope podejrzewała, że miał tam naprawdę niezłe ciało. Co do Jamesa, to nie musiała podejrzewać. Napierał na materiał swoich bokserek. Wiedziała, że nie powinna patrzyć, ale nie potrafiła oderwać wzroku. James był wielkim facetem i to samo było z jego fiutem. Szepnęła zachrypniętym głosem.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie pamiętam." "Stary, jak ma pamiętać cokolwiek, kiedy twój wacek praktycznie stoi w jej stronę?" Zapytał Noah. James zarumienił się, jego opalona skóra nabrała słodkiego odcieniu różu. Odsunął się. "Przepraszam. Sam miałem sen." "Tak, mogę się założyć." Noah zacisnął usta w wąską kreskę. "A wiesz, co mi się śniło? Śniło mi się, że jest mi ciepło, bo mój własny brat nie dał mi koca. Kazał mi spać na kanapie i wyłączył grzejniki." James uśmiechał się absurdalnie szeroko. "Wiesz, właściwie nie mówiłeś nic, że mam przygotować drugi pokój gościnny." "Jeśli zamierzacie się kłócić, to idźcie do innego pokoju." Cieszyła się, że jej głos brzmiał w miarę stanowczo. Wciąż widziała stojącego tu Christiana. Nie zmruży już dzisiaj oka. Będzie leżała i czekała na nadejście świtu. Tak było od ostatniego tygodnia. Pomyślała, żeby poprosić Noaha, by pozwolił Butchowi z nią zostać. "Nie będziemy walczyć." James podszedł do łózka i pociągnął jej kołdrę. "Co ty wyprawiasz?" Zapytała Hope, kiedy położył się na środku łózka. "Jeśli zostawię cię samą, to nie uśniesz. Nie jestem głupi, Hope. Pamiętasz ten sen. Będzie nawiedzał cię całą noc, a ja założę się o to ranczo, że od jakiegoś czasu miewasz podobne sny. Jesteś zmęczona, maleńka. Musisz trochę odpocząć. Noah, zgaś światło jak będziesz wychodził. Możesz wziąć moje łóżko." Noah prychnął. "Nie ma mowy." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Światło zgasło i James przyciągnął ją do siebie. Czuła jego ciepło. Był lepszy, niż jakikolwiek elektryczny koc. Wiedziała, że to głupi pomysł, ale objęła go i położyła głowę na jego piersi. Mocny rytm jego serca uderzał o jej ucho w uspokajającym dźwięku. "Muszę chronić Hope. Bóg jeden wie, co możesz jej zrobić." Noah położył się po drugiej stronie. "Poza tym, tu jest cieplej." "Jeśli już zamierzasz zostać, to przestań narzekać i śpij." James brzmiał na sennego. Jego ręka objęła jej ramiona. Ręka Noaha opadła na jej talii. Westchnął i ułożył się za nią, przyciągając kołdrę. "Przestaję narzekać. Teraz jestem zadowolony." Powinna zaprotestować. Powinna wygonić ich obu, ale jej oczy już się zamykały, jakby jej ciało wiedziało, co ma robić, choć mózg wciąż trzymał się uporu. Wygrało ciało. Noah przytulił się do jej pleców. Teraz było jej ciepło. Po raz pierwszy od wielu tygodni przespała całą noc, bezpieczna w ich ramionach.

Rozdział 7 James wjechał do miasteczka z marsową miną. "Musimy brać wszędzie ze sobą tego psa?" "Uważam, że jest słodki." Powiedziała Hope, uśmiechając się szeroko i odwracając się lekko w stronę Butcha. "Ciebie nie całuje." Burknął James. Po tej małej wycieczce do miasteczka będzie potrzebował prysznica.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Lubi cię." Powiedział Noah. "Lubi się po prostu przymilać." "Powinien być wykąpany." James westchnął, kiedy przeklęta psia głowa spoczęła na jego ramieniu. Butch siedział z tyłu kabiny, a odkąd tylko wyjechali jakieś dwadzieścia minut temu, Butch okazywał mu całe mnóstwo psiego uczucia. Noah zawsze miał słabość do wielkich, brzydkich kundli. I to odkąd byli dziećmi. Problem polegał na tym, że James nie chciał psiego uczucia. Chciał Hope. Obudził się rano z ogromną erekcją i przez ułamek sekundy pomiędzy snem, a jawą myślał o tym, żeby się na nią przekręcić i ją pocałować. Uszczęśliwiłby ich oboje. Mógłby się z nią kochać, gdy była wciąż zaspana i bezbronna, zanim wróciłby do niej rozsądek i kiedy wszedłby w nią, nie byłoby powrotu. Nie miałby wyboru, gdyby się z nią kochał. Nie była jak inne kobiety. Gdyby kochał się z Hope, dokonałby zobowiązania, a kiedy wciąż był zaspany, to wydawało się świetnym pomysłem. A potem jego przeklęty, wścibski brat wstał i zaczął mówić o planach na dzisiejszy dzień. Plany. Wszystkie plany Jamesa poszły w cholerę i zostały mu tylko pocałunki od kundla z psim oddechem. A żeby jeszcze było mało, stali w korku. W korku. Utknął między dwoma przeklętymi światłami za zdezelowanym samochodem turystycznym. James wyciągnął głowę przez okno, próbując zobaczyć, co się dzieje. Przed nimi znajdował się rząd samochodów, ale nie takich, do których był przyzwyczajony. Ludzie w Bliss jeździli ciężarówkami, SUV'ami i Jeepami. Teraz widział samochody, które określiłby mianem miastowych. Przed turystycznym stał Volkswagen Beetle, który widział lepsze dni i kilka sedanów. Na dachu Beetla był znak głoszący, że niejaka Madame Valentina profesjonalnie wróży z ręki. Boże, zaczynało się. Szaleńcy ściągali do Bliss, a to, biorąc pod uwagę gdzie mieszkał James, znaczyło wiele. Tam, gdzie Mel był jedną z najzdrowszych psychicznie osób w okolicy, James wolał przeczekać. Kiedy spadną pierwsze śniegi, Bliss wróci do normalności. Najwyraźniej śnieg zakłócał 'wibracje'. Zauważył też, że mnóstwo psychicznych, czarnoksiężników, czy jak oni tam się nazywali, wolało cieplejsze klimaty. Światła się zmieniły i James wreszcie mógł ruszyć.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Naprawdę możecie mnie wysadzić. Wiem, że jesteście zajęci." Powiedziała Hope, wyglądając przez okno i unikając spojrzenia na niego lub Noaha. James odwrócił się do niej. Zauważył, że Noah zrobił to samo. Obaj zwyczajnie się na nią gapili. Spojrzała na nich. "Dobra. Ale żadnych narzekań, kiedy znudzicie się czekaniem na mnie." Co według niej miał niby robić? Myślała, że będzie czekał w samochodzie? "Zajmę się tym." Noah roześmiał się. "Co?" Zapytał James. "Powodzenia, braciszku." Wymamrotał Noah. "Czym się zajmiesz?" Zapytała Hope. Z powrotem była w tych bezkształtnych ciuchach. Wolał piżamę. Wyglądała młodo i słodko z włosami wokół ramion i zapuchniętymi od snu oczami. Naprawdę chciał uwolnić jej włosy z tego kucyka. Żałował, że Trev odzyskał ubrania z jej samochodu. Znalazłby jej coś ładnego. Podobała mu się myśl o kupowaniu jej ubrań, jakby zakładała je tylko dla niego. Ale że nie miał szansy na kupienie jej ubrań, to mógł przynajmniej załatwić sprawę jej samochodu. "Długowłosym Rogerem. Znam się trochę na samochodach. Wiem też, że Długowłosy Roger będzie chciał jak najbardziej zmniejszyć koszty i użyć gównianych, używanych części." Wiedział to, bo Roger nie raz naprawiał jego ciężarówki w czasie ostatnich kilku lat i zawsze starał się, jak mógł, by Jamesa było stać na rachunek. Roger był w porządku, ale James nie chciał, by Hope jeździła samochodem z częściami znalezionymi na wysypisku. Prawdę mówiąc, zamierzał dowiedzieć się, czy Roger nie każe jej po prostu kupić nowego. Nie podobało mu się, jak tym samochodem zawsze szarpało przy zapalaniu lub gaszeniu silnika. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Uhm, o to właśnie chcę go poprosić, James." Powiedziała Hope z dłońmi na kolanach, jakby wcale nie trzymały go przez całą noc, kiedy spała. "Nie mam za wiele pieniędzy, a potrzebuję samochodu." "Powiedziałem ci, że się tym zajmę." Chyba nie rozumiała. Uparciucha. Zawsze była okropnie uparta. Noah jęknął. "Mógłbyś sobie darować?" Zapytał James. Nie potrzebował opinii tej jaskółki. "Nie, właściwie to niezwykle zabawne." Noah przekrzywił szyję i rozejrzał się. "Nic się nie zmieniło. Wow, tęskniłem za Stellą." "Nie będziesz mną rządził, James." Hope zwróciła się do niego z upartym błyskiem w oku. "Nie jesteś moim mężem i nie jesteś moim ojcem." "Z pewnością nie jestem twoim ojcem, ale jestem za ciebie odpowiedzialny." "W jakim ty wieku żyjesz?" Zapytała z wyraźnym oburzeniem Hope. Przywołał swoją cierpliwość. To dlatego się z nikim nie wiązał. Nie umiał sobie z nimi radzić. Krowy. Krowy rozumiał7. Krowy nie krzyczały na niego, kiedy próbował się nimi opiekować. "Słuchaj, Hope, Logan rozmawiał ze mną przed swoim wyjazdem. Poprosił mnie, bym się tobą opiekował. Zgodziłem się. Więc jestem za ciebie odpowiedzialny." "A z jakiej racji Logan był za mnie odpowiedzialny?" "Bo mu na tobie zależy, Hope."

7 Dajesz buzi swoim krówkom? T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Noah milczał, ale zauważył debilnie szeroki uśmiech brata. Dupek zapewne dobrze wiedział, co powiedzieć, żeby zrozumiała, ale siedział cicho. "Cóż, mnie też na nim zależy." Hope wzięła głęboki wdech i zamilkła. James przejechał koło Stelli i Trio. Skręcił w drogę prowadzącą do Kościoła z Paszą i na północ, skręcając następnie w boczną drogę, przy której mieścił się warsztat, salon piękności, sklep narciarski i poczta. "Łaa, czyżby Polly postanowiła rozjaśnić świat?" Zapytał Noah gapiąc się na ogromny neon z ustami, który zdobił ścianę Cięcia i Loczka Polly. Patrzył z wyraźnym lubością, jak usta otwierały się i zamykały w całuśnym ruchu. "Pewnie widać go z kosmosu. Czy Mel wie, że Polly wystawia astralny odpowiednik prośby o pomoc?" James roześmiał się. Jego brat zawsze miał na podorędziu żart czy spostrzeżenie. "Mel zapewnił wszystkich, że kosmici są bardziej zainteresowani badaniami, niż całowaniem." Zatrzymał się na parkingu i nagle wpadł mu do głowy pewien plan. Jeśli Hope tu nie będzie, to nie będzie sprawiała kłopotów. "Hope, może pójdziesz do Polly i zrobisz sobie paznokcie? Ja zajmę się Rogerem." Uderzyła go w ramię – i to wcale nie po dziewczyńsku. "Dupek." Noah pomógł jej wysiąść z auta. Hope nie obejrzała się za siebie. "Co ja znowu zrobiłem?" Zapytał James z wciąż bolącą ręką. Noah śmiał się, kiedy James wysiadał z ciężarówki. "Stary, w ogóle nie wiesz, jak sobie z nią radzić. Jak długo ją znasz?" "Od jakiegoś roku. Myślałem, że spodoba jej się myśl ze zrobieniem paznokci. Bardzo dużo T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

pracuje. Myślałem, że to będzie dla niej relaks." Tak, schowa się za tą wymówką. "Nie, myślałeś, że usuniesz ją z drogi, potem zadbasz, żeby samochód był odpowiednio naprawiony i może też o to, żeby zajęło to trochę dłużej, niż trzeba, bo to by oznaczało, że zostanie na G dłużej. Myślałeś, że będzie od ciebie zależna i będziesz miał u niej większe szanse." Jego brat znał go o wiele za dobrze. "Myślałem, że to dobry plan." "I jest. Zgadzam się z tobą całkowicie, ale wszystko robisz źle. Oczekujesz, że będzie uległa, ale ta mała klacz z pewnością nie jest uległa. Musimy być chytrzy." "Masz plan?" James nie chciał pytać, ale Noah zawsze był dobry w planowaniu. "Tak. Rób co ci każę. Kiedy przyjdzie pora, odwróć jej uwagę, a ja wyjaśnię Rogerowi, że my zajmiemy się rachunkiem, że ma się nie spieszyć i zrobić to dobrze." Praca zespołowa. Cholera, to miało sens. "W porządku. Nasi ojcowie nigdy nie mieli takiego problemu z mamą. Kiedy zrobiłeś się taki przebiegły?" Noah zmarszczył brwi. "Uczyłem się od najlepszych." Ally. Będą rozmawiać o Ally. Noah nie odchodził. Cholera, James nie potrafił nawet odejść od brata, kiedy był w łóżku. Choć było miło, kiedy Noah zrobił kawę. "Przykro mi z powodu rozwodu. Już wszystko zakończone?" Zaczęli iść w stronę biura, po tym jak Noah wydał Butchowi komendę, by został.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Tak. Rozwiedliśmy się pół roku temu, ale małżeństwo skończyło się już parę lat wstecz. Miałeś co do niej rację. Byłem głupcem." Nie spodobało mu się poczucie porażki w głosie brata. Pomimo swojej złości na Noaha, wciąż był jego małym braciszkiem. Hope miała rację. Noah był jego rodziną. "Więc postanowiłeś wrócić do Bliss, bo Stef dał ci pracę? Podejrzewam, że to Stef powiedział ci, że możesz tu pracować. Czy po prostu przyjechałeś z nadzieją na najlepsze?" Noah zacisnął szczękę. "Stef mnie zatrudnił. I znajdę sobie jakieś mieszkanie. Nawet jeśli będę musiał mieszkać w Creede." James przeszedł przez podwójne drzwi sklepu. "To też twój dom." "Na pewno?" Zapytał na pozór obojętnie Noah, co powiedziało Jamesowi, że jego brat wcale nie jest pewny odpowiedzi. Jego matka sprałaby mu tyłek, gdyby powiedział swojemu braciszkowi, że nie może zostać w swoim rodzinnym domu. Ale to nie oznaczało, że mu się to podoba. "Tylko trzymaj się z dala od Hope." "Nie ma mowy, Jamie. Potrzebujesz mnie. Ona mnie potrzebuje. Gadaj, ile chcesz, ale mnie potrzebujesz." Skręcili za rogiem. James miał już wyjaśnić, że potrzebuje Noaha tak samo jak wrzodu na tyłku, kiedy zatrzymał się, widząc rozgrywającą się przed nim scenę. No dobra, czegoś potrzebował. Potrzebował swojego kija do baseballa. Tego właśnie potrzebował. Był naprawdę T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

zszokowany falą wściekłego oburzenia, która go ogarnęła. Hope stała na środku warsztatu, ale wcale nie była sama. Otaczało ją dwóch wielkich facetów, obaj namiętnie z nią flirtowali. O tak, będzie potrzebował swojego brata, bo zaraz zacznie się bić. "Kto to do kurwy nędzy jest?" Zapytał niskim głosem Noah. "Czy mechanik Rogera nie był przypadkiem starym, zwalistym kolesiem?" Nowi mechanicy wcale nie byli zwaliści. Obaj mieli ponad metr osiemdziesiąt i zapewne zero tłuszczu. Jeden miał długawe brązowe włosy i niechlujną brodę, a czarne włosy drugiego były krótsze, a twarz miał gładką. Ale Ogolony Koleś miał problem z koszulkami. Akurat żadnej na sobie nie miał. Hope uśmiechnęła się do niego z łagodnością, której James nie widział u niej od bardzo dawna. "Będziemy musieli znaleźć inny warsztat." Powiedział Noah. "Więc da się go naprawić?" Zapytała Hope, jej wzrok spędzał zbyt dużo czasu na ramionach Zarośniętego Faceta. "Absolutnie, kochanie. Ja i Cade potrafimy naprawić wszystko, co ma koła." "Jet jest bardzo skromny." Cade mrugnął do niej. "Potrafimy naprawić wszystko. Mamy delikatny dotyk." Zaraz będą mieli opuchnięte mordy. "Hope, przedstawisz nas swoim przyjaciołom?" W oczach Hope była wyraźna figlarność. "Przyjaciołom? Doprawdy, James. Tą są mechanicy, którzy zajmują się moim samochodem. Jesse McCann i Cade Sinclair. Właśnie rozmawialiśmy o tym, jak długo zajmie naprawa." "Hej." Powiedział nowy głos. Wszedł Długowłosy Roger w kombinezonie pokrytym T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

smarami. "Nikt mi nie powiedział, że mamy towarzystwo. Cade? Co się z tobą dzieje? Gdzie ty do cholery masz koszulkę, synu?" Cade wyszczerzył się, ale chwycił swoją koszulkę i ją założył. "Co tylko sobie życzysz, szefie. Właśnie mówiliśmy panience Hope, że siadła jej elektryka." "Choć reszta i tak nie jest za cudowna." Przyznał Jesse. "To auto ma z dziesięć lat. Gdyby elektryka nie walnęła, to wkrótce padłby silnik. Ta puszka od tuńczyka ma sto pięćdziesiąt tysięcy przebiegu." Zwrócił swój oskarżycielski wzrok na niego i Noaha. "Który z was to jej facet? Dlaczego pozwalacie jej jeździć takim trupem?" "Żaden nie jest moim facetem." Odparła Hope, a James cholernie się cieszył, że spojrzała z gniewem na mechanika. "A mnie nie stać na nic innego." "W porządku, Hope." Powiedział Roger pojednawczo klepiąc po plecach. "Coś wymyślimy. Obiecuję. Nie słuchaj tych chłopców. Zawsze wyolbrzymiają. Naprawimy twój samochód albo pomogę ci znaleźć inny." Cade uśmiechnął się do niej. "Jesse i ja pracujemy nad naprawdę cudownym autkiem. Możemy ci je oddać za dobrą cenę." "Gdzie do cholery znalazłeś tych kolesi?" Zapytał James. Roger odwrócił się w jego stronę. "Miałem prawdziwe szczęście. Po tym, jak nie przyjąłem tego miłego Rosjanina, bo wystraszył mnie na śmierć, martwiłem się, że będę musiał zredukować godziny pracy, ale pewnego dnia Cade i Jesse pojawili się na swoich motocyklach i powiedzieli, że będą pracować za czek." Cade uśmiechnął się, nie odrywając wzroku od biustu Hope. Skurwiel.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Wiedzieliśmy, że chcemy tu zamieszkać. Od dawna szukaliśmy miejsca, które moglibyśmy nazwać domem. Kiedy usłyszeliśmy o Bliss, wiedzieliśmy, że musimy tu przyjechać." Roger pochylił się, szepcząc w stronę Jamesa. "Chyba słyszeli o naszych niskich kosztach utrzymania." Nie. Dowiedzieli się, jak łatwo jest dzielić się w Bliss. James znał to wszystko. Otaczali ją, każdy po jednej stronie. Cade będzie tym szorstkim, a Jesse łagodnym. Nie zostawią żadnego wyjścia dziewczynie, którą chcieli mieć między sobą. Stworzą plan i każdy będzie grał swoją rolę. Wiedział cholernie dobrze, jak ta gra wygląda, bo praktycznie zaprosił do niej swojego brata. "Kurwa, kiedy Długowłosy Roger ogolił się na łyso?" Zapytał Noah z otwartymi ustami. Roger odwrócił się, jego oczy stały się szerokie, kiedy po raz pierwszy tak naprawdę spojrzał na Noaha. "Noah Bennett?" "Tak, cześć, Roger." Noah znowu stał się skrępowany. Roger miał czerwoną twarz. "Moja suczka umarła. Co ty na to, panie weterynarzu? Podobało ci się w Nowym Jorku? Mam nadzieję, że tak, bo moja Księżniczka za to zapłaciła." Długowłosy Roger wpadł do swojego biura trzaskając drzwiami. "Mówi o tym starym Chihuahua, którego miał?" Zapytał Noah patrząc na drzwi, za którymi tamten zniknął. James pokręcił głową. "Tak. Zdechła jakieś dwa lata temu." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Ten pies miał jedenaście lat. Pamiętam ją. Była ślepa i miała artretyzm, a on musiał karmić ją jedzeniem dla dzieci, bo nawalał u niej system trawienny. Miała hipoglikemię i wodogłowie, przez co biedactwo ledwie unosiła głowę. A nie doszedłem nawet do jej problemów z rzepkami. A mimo to ten pies żył dłużej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać. Gdzie tu moja wina?" "Co on powiedział?" Zapytał Jesse. Dobrze było wiedzieć, że przynajmniej nie byli szczególnie rozgarnięci. Punkt dla braci. Kurwa. Nie będzie tak myślał. Był wściekły na Noaha. Nie mógł ufać Noahowi. "Mój brat chciał powiedzieć, że ten pies był cudem na czterech nogach." "Nie była na czterech nogach. Nie potrafiła chodzić. Roger woził ją w dziecięcym wózku. Raz widziałem, jak żuje jedzenie i podaje jej jak ptasia mama. Szaleniec." Noah miał już kontynuować swój wywód, kiedy Hope położyła dłoń na jego ręku. "On i Liz nigdy nie mieli dzieci. Księżniczka była ich dzieckiem." Wyjaśniła Hope. "Jestem pewna, że wciąż za nią tęskni. Nie mógłbyś nic zrobić, nawet gdybyś tu był. Ale możesz zacząć naprawiać swoją reputację. Możesz przeprosić." "Nie zrobiłem nic złego." Upierał się Noah. Hope najwyraźniej nie słuchała żadnych wymówek. "Z tego co zrozumiałam, odszedłeś i zostawiłeś wszystkich na lodzie. Dopóki tego nie przyznasz, jak możesz oczekiwać, że ci zaufają?" Noahowi opadły ramiona. "Porozmawiam z nim." Dotarła do Noaha tak, jak James nigdy nie potrafił. Wyraźnie stwierdziła problem i to bez prawdziwego oceniania, co od razu postawiłoby jego brata w pozycji obronnej. Słuchał, jak Noah T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

stuka w drzwi biura Rogera i zaczyna swój pierwszy etap w prawdziwym powrocie do domu. Hope to zrobiła. Słodka Hope, która była również praktyczna, szczera i uprzejma. Dlaczego uważał to za tak cholernie seksowne? "Hope, nie widzieliśmy cię w miasteczku. Może to naprawimy? Pozwól, że zabierzemy cię dzisiaj na kolację." Jesse podszedł do niej, stając za blisko jak dla wygody Jamesa. "Nigdzie z wami nie pójdzie." Powiedział James. Powstrzymywał się przed chwyceniem najbliższego klucza francuskiego i walnięcia Zarośniętego. Hope już i tak uważała go za człowieka gorszego kalibru. Agresja nic mu nie pomoże. Więc objął ją ramieniem i poszedł na kompromis. Chciała, żeby miał dobre stosunki z Noahem? Tym razem mógł odpuścić. "Wychodzi ze mną i moim bratem." Pokręciła głową, ale nie odsunęła się od niego. "Tak chcesz to rozegrać, James? Dobra. Pójdę z nimi, bo to relaksujące. Uwielbiam słuchać jak się kłócą." "Dla ciebie wszystko, maleńka. A teraz pokażcie mi, co jest z jej samochodem. Tylko używajcie prostych słów, bo znam się na koniach, a nie na samochodach. Hope wie wszystko, więc o nią się nie martwcie." Zdzieliła go łokciem, ale w jej oczach był radosny błysk. "Dupek." Obejmował ją ramieniem, podczas gdy mechanicy mówili im, jak bardzo zepsuty miała samochód. *** Noah wyszedł z biura Długowłosego Rogera z wrażeniem, że coś wreszcie jest na swoim T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

miejscu. Roger był obłąkany, to pewne, ale w pewnym sensie miał rację. On się nie wyprowadził. On odszedł. Zostawił za sobą swój dom. Powinien był porozmawiać z ludźmi, wyjaśnić dlaczego robi to, co robi. Powinien był znaleźć innego weterynarza. Powinien był dzwonić i sprawdzać, co u ludzi, którzy byli jego rodziną. Nie zachowywał się jak przyjaciel, brat, czy syn. Nie zachowywał się jak sąsiad. Był dupkiem. Spojrzał na Hope. Cholera, znowu zaczynał mieć obsesję, ale tym razem na punkcie odpowiedniej kobiety. Ally uniosłaby nos do góry, wywróciła oczami i powiedziała Noahowi, że nie potrzebuje Długowłosego Rogera. Cholera, Ally nigdy nawet nie weszłaby do takiego miejsca. Gdyby jej samochód miał choćby rysę, jęczałaby tak długo, aż Noah kupiłby jej nowy. Ally nie miała pojęcia, jak to jest być naprawdę kochaną. Ale Noah zaczynał to sobie przypominać. "Gdzie poszedł ten drugi?" Zapytał Noah. Koleś z brodą rozmawiał z Hope. Nigdzie nie było widać tego, który lubił się rozbierać. Chciał pobić obu, ale miałaby jego tyłek. Dlaczego spodobała mu się ta myśl? "Nie wiem." Wymamrotał James ze wzrokiem utkwionym w Hope. "Wyszedł chwilę temu tylnymi drzwiami. Ale dali sobie spokój. Zadbałem o to." Przynajmniej James zrobił jedną rzecz dobrze w kwestii Hope. "Dobrze. Rozmawiałem z Rogerem. Zajmiemy się naprawą jej samochodu. Jeśli wycena wyniesie ponad pięć tysięcy, to Roger za tyle go sprzeda. Wycena zajmie mu koło tygodnia. Wiesz, jest bardzo zajęty." Musiał się nieźle nagimnastykować, żeby przekonać do tego Rogera. I musiał obiecać, że zostanie w Bliss do śmierci i pomoże Rogerowi znaleźć nowego psa. Był magnesem na zbłąkane zwierzęta i potrafił dobierać zwierzęta do właścicieli. Ostatnim jego udanym ruchem w Bliss było dopasowanie brzydkiego kundla imieniem Quigley do bliźniaków z problemami osobowości. Bez T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

problemu znajdzie Rogerowi jakieś maleństwo. I nigdy więcej nie opuści Bliss. Pojął swoją lekcję. "Dobrze." James przesunął swój kapelusz do tyłu. "Hope chyba chce wyjechać, ale nie zrobi tego bez samochodu." Noahowi nie podobała się myśl o wyjeździe Holly, więc cieszył się z tego, co załatwił. Będzie musiał załatwić to samo w całym hrabstwie. Jutro pojedzie porozmawiać z Maxem i Rye'em. Przez rok czy dwa pewnie będzie musiał pracować za darmo. Hope odwróciła w jego stronę twarz i wstrzymał oddech. O tak, kasa go nie obchodziła. James wpatrywał się w niego. "Stary, patrzysz na nią jakby miała aureolę nad głową. Nie nauczyłeś się swojej lekcji z Ally?" Zapytał James. "Ona nie jest Ally." James odrzucił głowę do tyłu i roześmiał się. "Co?" "Właśnie uświadomiłem sobie parę rzeczy." "No to już powiedz jakich." James wycelował w niego palcem. "Ally prawie cię złamała. Wywróciła twój pieprzony świat do góry nogami. Okłamywała cię i wykorzystywała, a ty pół roku później wracasz po więcej." To naprawdę brzmiało jakby był głupcem. Może powinien sobie darować. Może powinien więcej o tym nie myśleć. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie krzyw się tak." Powiedział James. "Nie mówię, że to coś złego. Myślałem tylko, że pięć lat z chciwą suką nie wymazało twojego dzieciństwa. Myślałem, że to coś dobrego." Noah zamarł, bo jego brat miał rację. Pięć lat emocjonalnego wykorzystywania nie zatarło dekad patrzenia na prawdziwą miłość. Patrzenie na swoich ojców i mamę czyniło tęsknotę ostrzejszą, bardziej nie do uniknięcia. Wiedział, czego chciał. Tylko zabrał się do tego źle. Pozwolił, by kierowała nim dziecięca zazdrość, ale teraz chciał prawdziwej miłości. Chciał tego, co mieli jego rodzice. "Nie jestem już dzieckiem. Chcę rodziny. Chcę tego, co mieli nasi ojcowie. Tego samego, czego chcesz ty." James cofnął się o krok. "Nie chcę tego." "Jak możesz tak mówić?" James opuścił twarz. "Nie chcę gasnąć w oczach. Posłuchaj, chcę rodziny, ale to w czym dorastaliśmy nie jest dla mnie. Patrzyłem, jak mój tata umiera, bo twój tata i ich żona odeszli. Siedział tylko i czekał." A dla Noaha było to coś pięknego. "Co w tym złego? Myślę, że teraz znów są razem." "A jeśli nie? Jeśli nic tam nie ma?" Słowa brata uderzyły w czułą strunę. Jak bardzo samotność wpłynęła na Jamesa? "Wtedy przynajmniej mieli siebie. Przynajmniej naprawdę kogoś kochali i ktoś ich kochał."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie było cię tu. Nie widziałeś tego." "Widziałem, jak umiera mama. Patrzyłem, jak nasi ojcowie muszą przez to przejść. Wiem, że nie było mnie tu dla taty, ale patrzenie na papę było już wystarczająco straszne. I cholernie dobrze wiem, że on za nic w świecie nie cofnąłby czasu, żeby z tego zrezygnować. Nawet na samym końcu." Patrzył, jak jego ojcowie umierają w środku tego samego dnia, kiedy umarła ich mama, ale znaleźli pociechę w swojej obecności. "Pamiętasz, co zrobili dzień przed pogrzebem?" "Przesiedzieli całą noc na rozmowie. Rozmawiali o niej. Chyba przejrzeli wszystkie zdjęcia jakie mamy." James miał czerwoną twarz i Noah wiedział, że stara się trzymać. Jak ciężko było mieszkać w tym domu i wiedzieć, co się straciło? Żyć z duchami swojej rodziny? Czy ciężar byłby łatwiejszy do noszenia, gdyby Noah został? Byli wychowywani inaczej. Inni bracia byli wychowywani z wiedzą, że kiedyś wyjadą i ich więź będzie w najlepszym razie przyjacielska – przyjemna przyjaźń odnawiana w każde urodziny i święta. On i James nie byli tak wychowani. Ich wzorami do naśladowania było dwóch mężczyzn, mających wspólną żonę, dzielących smutki i radości, wiedząc zawsze, że nie są sami. Mieli swoich ojców, a przyjaźnienie się z Maxem i Rye'em Harperami w niczym nie pomagało. Max i Rye zawsze wiedzieli, że są połówkami całości i bez siebie są niekompletni. On i James nie byli bliźniakami, nie mieli nawet wspólnej krwi, ale ich dzieciństwo sprowadzało się do obietnic, które Noah złamał. I wyglądało na to, że płacił za to James. "W porządku?" Zapytała Hope, podchodząc do nich. "Znowu walczycie?" "Nie." Powiedział Noah. "Rozmawialiśmy o naszych ojcach." Twarz Hope złagodniała i bez wahania podeszła do Jamesa, obejmując go mocno. Przez ułamek sekundy Noah martwił się, że James będzie stał nieruchomo. Nigdy nie okazywał emocji. Był niewzruszonym kowbojem. Tyle, że ramiona jego brata zacisnęły się na Hope. Przycisnął ją do siebie i schował twarz w jej włosach. Stali tak przez dłuższą chwilę, James wydawał się czerpać wsparcie z tej drobnej kobiety.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Czyli jest zajęta, tak?" Powiedział ten zarośnięty. "Wszystkie ślicznotki są pozajmowane." "Tak, jest zajęta. Należy do mnie i do mojego brata." Powiedział cicho, bo był przekonany, że jego brat i Hope się z nim nie zgodzą. Nieważne. On też potrafił być uparty. Jesse wzruszył ramionami. "Ach, jak zwykle pech. Gdzie się wymknął Cade?" Oczy Hope były podejrzanie błyszczące, kiedy odsunęła się od Jamesa, ale jego brat wydawał się mieć więcej kontroli. "No dobra, ktoś tu obiecał mi lunch. Pozwolę wam zapłacić, bo wychodzi na to, że potrzebuję każdego grosza na nowy samochód. A, potem muszę pomóc Nell w rozłożyć jej stoisko. Będzie chyba sprzedawać chleb i łapacze snów. Ale z tego, co wiem, to będzie tofu i wolna od okrucieństwa bielizna. Obiecałam, że pomogę jej się rozstawić. To, że teraz nie pracuję, nie oznacza, że nie mam planów. O Boże. Miałam zjeść wczoraj kolację z Lucy. Jestem okropna." "Dzwoniła do domu." James objął jej ramiona. Nie odsunęła się. "Martwiła się, ale powiedziałem jej, że nic ci nie jest." Spojrzał na Noaha. "Lucy jest nowa w miasteczku. Pracuje w tawernie, którą prowadzi mąż Callie. Hope jest jej przyjaciółką." "Dzięki, że jej wszystko wyjaśniłeś." Powiedziała Hope. James i Hope zaczęli iść razem w stronę drzwi. Pewnego dnia on będzie po jej drugiej stronie. Tam będzie jego miejsce. Udowodni to. "Idziesz?" Zapytała z uśmiechem na twarzy Hope. Dogonił ich tak szybko, jak mógł. Może to nie zajmie długo. Hope na jakiś czas z nimi utknęła. O ile James go nie wykopie, może się stać wszystko. Z pewnością nie spodziewał się, że zeszłej nocy będzie spała między nimi,przytulona. Po raz pierwszy od bardzo dawna czuł zaskakujący optymizm. Wrócił na G. Robił postępy ze swoją rodziną. Poznał kobietę, którą naprawdę lubił. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Uda się. Przeszedł przez drzwi i poczuł jak burczy mu w brzuchu. "Jestem gotowy na lunch." Hope spojrzała na ciężarówkę i wstrzymała oddech. "Co do kurwy?" Zapytał James. Na dachu samochodu Jamesa leżał pojedynczy kwiat. Miał kolor czystej bieli i wyglądał całkowicie nie na miejscu. "Chyba ktoś cię lubi, James." James przewrócił oczami. "Muszę z kimś porozmawiać. Wygląda na to, że laska, z którą umówiłem się całe dwa razy, wzięła to trochę zbyt poważnie." "Serena?" Zapytała Hope. Noah nie mógł nie zauważyć, jak jej twarz stała się całkowicie biała. James westchnął. "Tak. Hope, uwierz mi. Nigdy nic jej nie obiecywałem. To były tylko dwie randki, ale na jednej z nich przyniosłem jej kilka gardenii, bo wtedy była premiera jej sztuki. Większość przespałem. Musiała pomyśleć, że była cudowna. Pogadam z nią." Hope miała obojętną minę. "To, co zrobisz z Sereną, nie jest moją sprawą. Mógłbyś się tego pozbyć?"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Otworzyła drzwi i wsiadła bez słowa. "Kurwa." James odsunął kwiat gdzieś na bok. "Nie denerwuj się. Nie sądzę, by była zła z powodu Sereny. Przeraziła się, kiedy zobaczyła ten kwiat. Dlaczego miałaby się bać zwykłego kwiatu?" Noah był tego pewien. Zbladła i przez chwilę martwił się, że znowu zemdleje. Hope śmiertelnie bała się kogoś lub czegoś, a ten kwiat był wskazówką. "Jesteś pewien?" James wrzucił kwiat do kosza na śmieci. "Nie zawsze traktowałem ją jak trzeba. Nie mam najlepszej reputacji." Noah pokręcił głową. "Jestem pewny." "Dlaczego miałaby się przestraszyć małym kwiatkiem?" Zapytał James. Noah nie miał pojęcia. Ale zamierzał się tego dowiedzieć. *** Christian Grady obserwował ich z drugiej strony ulicy. Wyraźnie widział twarz Hope, choć ona nie widziała go z malowanych okien salonu piękności. Jego nowa przyjaciółka, Lucy, okazała się bardzo rozmowna podczas ich małej randki zeszłej nocy. Trzymał ręce przy sobie i skupiał się na niej. Był idealnym dżentelmenem. Wiedział dokładnie, jak radzić sobie z kimś takim jak Lucy. Szukała połączenia chłopaka i ojca. Prawie jak jego Hope. "Zaraz będę miała dla pana miejsce." Kobieta, która przedstawiła się jako Polly, mrugnęła do niego okiem. Była typową kobietą z małego miasteczka z hełmem blond włosów i ogromną ilością makijażu. Wszystkie kobiety mogły być jednak przydatne, a małomiasteczkowe kobiety żyły plotkami. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Podziękował Polly, ale jego wzrok tkwił twardo na Hope. Jej oczy stały się szerokie, kiedy podeszła do ciężarówki i zauważyła kwiat. Znał to spojrzenie. Widział je już na wielu twarzach. Strach. Miał nadzieję, że w jej oczach będzie trochę nostalgii, kiedy spojrzy na jego prezent, ale zadowolił się strachem. Pierwszej nocy ich miesiąca miodowego na całym łóżku położył gardenie. Sam zapach gardenii przywodził mu na myśl Hope. "Jestem gotowa. Proszę tędy. O mój Boże, czy to Noah Bennett?" Zapytała Polly. "Kto to jest?" Zawsze dobrze było mieć nazwiska. Lucy wspomniała o kimś o nazwisku James Glen, który najwyraźniej spędzał ogromną ilość czasu z bydłem, ale nie wspomniała o drugim mężczyźnie. Zastanawiał się przez chwilę, który z nich obejmował Hope. Christian zamierzał odciąć tę rękę. Polly zwietrzyła możliwość plotkowania. "Noah Bennett to syn marnotrawny. Jakieś pięć temu opuścił Bliss i wyjechał do wielkiego miasta. Nigdy nie myślałam, że zobaczę go jeszcze w tych stronach. Jestem wręcz zaskoczona, że miał odwagę stanąć przed Długowłosym Rogerem. Wini Noaha za śmierć swojej suczki, a powiem panu, że Długowłosy Roger bierze takie rzeczy bardzo poważnie. Nie to, co zwykły Roger. Ma psa czy nawet dwa, ale głównie trenuje je do obrony przed federalnymi. Uważa, że odetnie się od Stanów i założy własne królestwo, więc zapewne federalni kiedyś po niego przyjdą. Chociaż nie sądzę, by powinni brać go teraz poważnie. Nie potrafi nawet zagotować wody. Wątpię, by umiał prowadzić swój własny rząd, nawet jeśli siedziałby w nim zapewne on, jego żona, no i może Sasquatch. Twierdzi, że raz go widział i wygląda naprawdę przyjaźnie." Christian wziął głęboki wdech. Okazywała się męcząca, ale przydatna. Wyraźnie lubiła mówić, a on mógł wykorzystać kilka informacji, zanim wyjawi swoje plany co do Hope. Musiał wiedzieć, w co się pakuje i co może zaplanować. Ciężarówka, do której wsiadła Hope, zaczynała odjeżdżać. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Czekał lata i cierpliwość zaczynała go opuszczać. Myślała, że może wprowadzić innych mężczyzn do ich małej gry? "Może wrócił dla tej kobiety." "Dla Hope?" Polly roześmiała się. "Och, ta dziewczyna nigdy się nie umawia. Jestem zaskoczona, że zatrzymała się na G. James lubi latać za spódniczkami. Może teraz, kiedy jego brat wrócił, pomyśli o ustatkowaniu się. Nie robi się młodszy, a to ranczo potrzebuje gospodyni. Mogli trafić gorzej, niż na Hope. Kochana z niej dziewczyna. Chciałabym, by kiedyś pozwoliła mi zrobić coś ze swoimi włosami. Z przyjemnością dodałabym do nich parę pasemek." Christian pamiętał, jak włosy układały się falami na jej plecach. Podobało mu się, że żyła jak zakonnica. Była taka czysta i niewinna. To najbardziej w niej kochał. Była dziewicą, kiedy do niego przyszła. Była jego słodką panną młodą i najlepszą przykrywką na świecie. Nikt nie spodziewałby się, że cichy pastor z łagodną, uległą żoną robi ciemne interesy. Potrzebował tego ponownie. Wszystko szło dobrze, kiedy Hope była u jego boku. A jeśli chodzi o jej niedoszłe zabicie go, to jakie małżeństwo nie ma problemów? Wziął głęboki wdech i uśmiechnął się do Polly. "Proszę prowadzić, madame. Bardzo się cieszę, że znalazłem tak miły salon w tak małym miasteczku." "A ja cieszę się z takiego dżentelmena za klienta. Czym się pan zajmuje?" Christian usiadł. "Jestem pastorem." I nie zamierzał pozwolić żadnemu mężczyźnie wejść między niego, a daną mu przed Boga żonę.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Rozdział 8 Hope patrzyła na menu, ale jej umysł był gdzie indziej. W Georgii. Czuła zapach gardenii, ale czuła też mdłości. Jak jeden kwiatek mógł zniszczyć jej cały dzień? Czuła się lepiej, niż od wielu tygodni. Czuła się tak blisko Jamesa, kiedy widziała, jak wpłynęła na niego rozmowa o jego ojcach. Kiedy ją objął, naprawdę zastanawiała się, czy coś może się między nimi udać. I Noah. Noah ze swoimi smutnymi oczami i cudowną twarzą. Gdyby inaczej rozmawiał z Rogerem, może byłaby w stanie utrzymać dystans, ale był dla niego delikatny i miły. I był miły dla niej. Więc dlaczego Christian nawiedził jej umysł i wszystko zniszczył? Kiedy poczuła zapach gardenii, czuła na sobie jego gładkie dłonie. Słyszała jak mówi jej, jaka jest słodka i czysta . Słyszała, jak przeprasza za to, co musi zrobić, ale w końcu to jego mężowski obowiązek. Christian był bardzo delikatny, kiedy uprawiał z nią seks – kilka pierwszych razy. Była dziewicą i całkowitą ignorantką, ale wiedziała, że coś jest nie tak. Myślała tylko, że jej miłość może pokonać wszystko. Była idiotką. "Wiesz już, co chcesz zamówić, kochanie?" Zapytała Stella, patrząc na nią spod jarmarcznej pary okularów w kolorze strasu. "Sebastian kazał mi je założyć. Ten staruch doprowadza mnie do szału. Gna go do mnie jak niedźwiedzia do miodu." "Nadrabia stracony czas, pani Stello." Powiedział James, trzymając jej menu. "Wie pani, że panią kocha. A w tych okularach wygląda pani niezwykle inteligentnie." Stella rozpromieniła się. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Ja też tak sądzę. Może mężczyźni w tym miasteczku zobaczą we mnie kogoś więcej, niż tylko miss piękności. Hope?" Gdyby nie zjadła, jej dwóch samozwańczych opiekunów dostałoby napadu złości. "Poproszę zupę i sałatkę." "Ja wybieram średnio wysmażonego hamburgera ze wszystkimi dodatkami. I frytki. Zdecydowanie frytki." Noah westchnął, jakby już czuł smak hamburgera. Stella skrzywiła się w jego stronę. "Wolałabym nie musieć już jechać pięćdziesiąt mil, by zaszczepić mojego kota. Pewnie nie możemy tego załatwić teraz, co?" James roześmiał się, ale Noah wydawał się zrozumieć, że to poważna sprawa. "Będę odbywał wizyty domowe, pani Stello." Powiedział Noah. Stella prychnęła. "Zobaczymy. W następnym tygodniu powinna mieć swoje coroczne szczepienie." Odwróciła się i odeszła. "Muszę przyznać, że patrzenie, jak próbujesz się wydostać z tej psiej budy, jest zabawne. Stella chyba skłania się bardziej do nakarmienia najpierw Butcha, a potem ciebie." Dokuczał bratu James. "Ta robota robi się coraz trudniejsza." Grymas Noaha był tak uroczy, że chciała pocałować go centralnie między brwiami. A potem pomyślała o tym przeklętym kwiatku. Czy to zrobiła Serena, czy ktoś inny? Czyżby traciła rozum? Podejrzewała nawet Cade'a i Jessego. Pojawili się w miasteczku dokładnie T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

w tym samym okresie, kiedy zaczęła widywać Christiana. Christian zawsze miał ze sobą kilku atrakcyjnych wyznawców. Wcześniej o tym nie myślała, ale teraz dostrzegała, że tamci mężczyźni mogli zajmować się się kryminalnymi machlojkami Christiana. Mężczyźni, którzy go otaczali byli zawsze silni i wiedzieli, jak sprowadzać głupie, niczego nie podejrzewające kobiety. Nowi mechanicy doskonale się nadawali. Łatwo by było jednemu z nich wyjść i zostawić kwiat. Potrząsnęła głową. Ale skąd by wiedzieli? Christian nie żył. Gdyby jego wyznawcy chcieli się na niej zemścić, to nie zrobiliby tego przypominając jej o intymnych momentach jej małżeństwa. "Hope, jesteś z nami?" Zapytał James. Zmusiła się do skupienia. "Oczywiście. Zastanawiam się właśnie, jak zrehabilitujemy Noaha bez rezygnowania z jego dochodu na najbliższe dwadzieścia lat." Noah praktycznie wydął wargi. "Mogę przebiec przez miasteczko i pozwolić wszystkim na rzucanie we mnie łajnem." "Albo możesz rozstawić stoisko na festiwalu i zaoferować darmowe szczepienia." Hope rozjaśniła się na tę myśl. "To dałoby wszystkim możliwość rozmowy z tobą. O, mogę upiec domowe psie smakołyki." Noah zadrżał. "Chcesz, żebym pracował na Woo Woo Festynie? Cholera, Hope, twarde stawiasz warunki." "Chcę, żebyś pracował na Festiwalu Duchowego Odnowienia. I wiesz, że mam rację. Wydrukujemy trochę wizytówek, a Butch może być naszą maskotką. Pomogę." Nigdy wcześniej nie pracowała ze zwierzętami. Brzmiało zabawnie. Dzieciństwo spędziła w wynajmowanym mieszkaniu, a jej matka nie chciała płacić opłaty za zwierzę. Christian nie lubił zwierząt. Wolał nieskazitelną czystość, a psia sierść nie była na jego liście ulubionych. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

I znowu on. "Zrobię to." Noah poddał się z lekkim grymasem. "Ale odcinam się kreską od psychicznych rozmów z psami. Bywałem wcześniej na Woo Woo Festynie i kilkoro z tych ludzi uważało, że potrafi rozmawiać ze swoimi zwierzętami. Jednego roku jakaś kobieta chciała mnie przekonać, że jej suczka jest reinkarnacją Marii Antoniny i dlatego musi być karmiona ciastem. Kompletnie nie chciała słuchać o diecie maltańczyka. Przysięgam Jamie, jak złapię cię na śmianiu się ze mnie, to skopię ci dupę." "No to się szykuj, bo zamierzam rechotać do łez." Obiecał James. Dalej rozmawiali, ale ona była zagubiona w swoich myślach. Wciąż słyszała, jak Christian mówi jej, jaka jest delikatna , jaka czysta i niewinna. Czuła kadzidła, które zapalał na swoich zgromadzeniach, kiedy mówił o Bogu i o tym, jak ludzie odcinali się od jego boskości przez dzisiejszą technologię. Była idiotką. Dopiero co skończyła siedemnaście lat i myślała, że rozumie wszystko. Dołączyła do małej komuny Christiana, bo wydawała się szczęśliwa i bezpieczna, a Christian Grady był najmilszym, najbardziej duchowym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek poznała. Kiedy na nią spojrzał, była w siódmym niebie. Jak mężczyzna, który był tak mądry, tak piękny, tak rozsądny, mógłby ją chcieć? Chciała się napić. Tak łatwo byłoby pójść do Trio i zamówić wódkę z żurawinowym sokiem. Nikt nie wiedział, że ma problem. Ukrywała to. Poza klanem Hollister-Wright wiedział tylko Trev, a on był na ranczu. Zane nie pracował w Trio. Był w domu ze swoimi dziećmi. Przy barze byłby Alexei, a on przekręciłby pewnie trochę angielski i podał jej to, co by sobie zażyczyła. Mogła wstać i wyjść z restauracji Stelli, ale Noah i James zapewne by za nią poszli. Nie kwestionowaliby tego. Bawiliby się. Może mogłaby mieć ich obu, gdyby miała w sobie wystarczająco alkoholu, by pokonać wszystkie bariery. Mogłaby na trochę zapomnieć. Alkohol zatarłby obrazy i głosy w jej głowie.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Zacisnęła pięści. Nie mogła teraz nawet jechać na spotkanie. Nie miała samochodu. Jej patronki nie było. Mogła zadzwonić do Treva, ale w tej chwili to był bardzo zły pomysł. Był partnerem Jamesa. Zbyt bliskim jej prawdziwego życia. Prawdziwego życia? Śmieszne. Nie miała takiego. Miała tylko kupę problemów, które sama stworzyła, bo nie chciała, by wszyscy ci mili ludzie dowiedzieli się o jej prawdziwym obliczu. "Ziemia do Hope." Jej wewnętrzny monolog przerwał głos Noaha. Używał tego samego głębokiego głosu co wtedy, gdy znalazł ją płaczącą na poboczu drogi. "Co?" Zmusiła się do skupienia na nim. Noah zabębnił niecierpliwie o blat stolika. "Pytam cię o to samo już trzy razy." "Przepraszam. O co pytałeś?" Jak długo siedziała i myślała o napiciu się? "Nie obchodzi mnie dłużej, czy oglądałaś ten najnowszy film w motelu. Obchodzi mnie teraz, co cię męczy. Nawet nie zauważyłaś, że Jamie wstał i odszedł od stolika." James gdzieś poszedł? Nie zauważyła kiedy wysunął się z boksu. "Gdzie poszedł?" "Zauważył pastora z Kościoła z Paszą. Chciał go zapytać, jak zdobyć organiczną lucernę i w ilu kazaniach będzie musiał uczestniczyć, żeby zdobyć dziesięć procent zniżki." Noah nachylił się w jej stronę. "A teraz mów, Hope." To było za wiele. Kwiat. Zobaczenie kogoś, kto wygląda jak Christian. Telefony. Za dużo. Czuła jak zamykają się wokół niej ściany. "Jestem jeszcze trochę zmęczona. Może powinnam jeszcze raz iść do Caleba." Cokolwiek by wydostać się spod podejrzliwych oczu Noaha. Już czuła, jak zaczyna się rumienić. Zaraz zacznie T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

się pocić. Serce jej przyspieszało. Atak paniki. Nie miała ich już od prawie roku, ale znowu ją nachodził. Nie mogła zrobić tego tutaj. Nie mogła ześwirować. Musiała iść w jakieś samotne miejsce i się tego pozbyć. Wstała bez ostrzeżenia, jej kolana uderzyły boleśnie o stolik. "Zaraz wracam." Nie wróci. Znajdzie jakieś miejsce, w którym mogłaby się zatrzymać. Mogłaby zostać z Lucy. Lucy nie będzie zadawała wielu pytań. Lucy będzie cieszyć się z jej towarzystwa. Lucy nie będzie jej przepytywać. Nie będzie obserwować każdej minuty jej dnia. Tak, zadzwoni do Lucy. Hope pchnęła drzwi restauracji Stelli i minęła Butcha, który siedział na chodniku i czekał cierpliwie na swojego pana. Łzy przesłoniły jej oczy. Uwielbiała spać między Noahem, a Jamesem, ale nie mogła więcej tego robić. Czuła się bezpieczna, kiedy bezpieczna nie była. Nie była bezpieczna, bo nie zasługiwała na bezpieczeństwo. Nie po tych wszystkich rzeczach, które zrobiła. Nie myśląc tak naprawdę, dokąd idzie, znalazła się na schodach do jej małego mieszkanka. Wyciągnęła klucze z torebki, ignorując zapach dymu. Nie było tak źle. Może mogłaby zostać tutaj. Meble były już, gdy się wprowadziła. Jennifer Waters zostawiła wszystko, włącznie z naczyniami i przyborami kuchennymi, kiedy wyjechała do Dallas. Kiedy wróciła do Bliss, wyszła za Stefana Talbota i nie interesowało jej już poprzednie mieszkanie. Miała tylko swoje ubrania, kilka książek i zdjęcie w ramce, na której była ona, Nate i Logan zrobione rok wcześniej. Nie miała nic. Była dwudziestosiedmiolatką i nie miała nic. I nie będzie miała. "Hope." Powinna była zamknąć drzwi na klucz. W drzwiach stał Noah, jego ciało blokowało dopływ słońca. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Idź sobie, Noah." "Nie ma mowy. Porozmawiasz ze mną i to teraz." "Nie będę z tobą rozmawiać. Chcę być sama." Po jej policzkach spłynęły łzy, ale była pełna złości. Na siebie. Na Christiana. Na Noaha, że stał sobie tutaj i wyglądał tak idealnie. Wszedł do jej maleńkiego mieszkanka z zaciśniętą szczęką. "Nie zrobię tego, Hope. Skończyłem się cackać. Możesz mnie później znienawidzić, ale teraz pójdziesz ze mną. Zejdziemy na dół, weźmiemy twój lunch, a potem ty, ja i Jamie wrócimy na ranczo. Nie opuścisz domu, dopóki nie powiesz nam co się dzieje." "Nie możesz zmusić mnie, żebym z tobą poszła." "Oczywiście, że mogę. Jestem większy, silniejszy i prawdę mówiąc, chyba bardziej uprzejmy od ciebie." "Zadzwonię po szeryfa." "Z pewnością, ale najpierw musisz się dostać do telefonu. Chyba będzie ci ciężko po tym, jak cię zwiążę." "Myślisz, że możesz mnie porwać i zmusić do mówienia? A co jeśli nie ma o czym gadać, Noah? Co jeśli po prostu cię nie lubię? Co jeśli po prostu nie chcę przebywać w twoim towarzystwie?" Uderzyła celnie. Widziała to wyraźnie w jego płonących oczach. Nie był tak pewny, na jakiego wyglądał, ale zwyczajnie skrzyżował ręce na piersi i kontynuował. "Nie sądzę. Możesz mnie nie lubić, ale z pewnością ja czuję coś do ciebie. I wiem, że masz kłopoty. Więc tak, zrobię wszystko ,co trzeba, żeby zadbać o twoje bezpieczeństwo. Jeśli skończę w pudle, to przynajmniej będę wiedział, że zrobiłem to, co musiałem." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Wynoś się z mojego domu." Rozejrzał się. "To mi nie wygląda na dom. To bardziej jak dziura w ścianie, w której wydajesz się ukrywać. I śmierdzi dymem. Nie możesz tu zostać." Nie zamierzał odpuścić. Nie zamierzał zostawić jej w spokoju. Jak miała się go pozbyć? "Zamierzasz naprawić mi życie? Ty? Nie potrafisz nawet naprawić swojego, Noah. Każdy w tym miasteczku cię nienawidzi. Jesteś ostatnią osobą, która może mi pomóc." To było okropne i chciała odwołać te słowa w chwili kiedy opuściły jej usta. Czy naprawdę upadła tak nisko, że stała się okrutna dla ludzi, którzy starali się jej pomóc? Kiedy piła, to przynajmniej była okropna dla siebie. Miała już przeprosić, kiedy stanął tuż przy niej. Była zmuszona unieść wzrok, a w jego oczach nie było ani krztyny wybaczenia. Jego usta były wykrzywione w okrutnym uśmiechu, któremu tak daleko było do jego zwykłego słodkiego uśmiechu, że Hope zastanawiała się, czy nie obudziła w Noahu Bennetcie prawdziwej bestii. "Tym jestem? Najbardziej znienawidzonym człowiekiem w Hrabstwie Bliss? Czyli to oznacza, że to nieważne czy znienawidzi mnie jeszcze jedna osoba." Wycedził i ścisnął jej ramiona. "Wiesz, Hope, przez kilka lat żyłem z kobietą, która naprawdę wiedziała jak utrzeć mi nosa. Daleko ci do niej. Dlaczego nie powiesz mi jak bezużyteczny jestem? Jak zły w łóżku? Jak zboczony? Chcesz wiedzieć, dlaczego w oczach mojej byłej żony jestem zboczony? Powiem ci. Popełniłem błąd, bo wyznałem jej jedną ze swoich fantazji myśląc, że to uratuje nasze małżeństwo. Powiedziałem jej, że chcę ją związać i wychłostać jej tyłek. Chciałem ugiąć ją w sypialni do swojej woli. Chciałem pieprzyć ją na różne perwersyjne sposoby. Wiesz co, Hope, nigdy nie chciałem robić z nią rzeczy, które chce robić z tobą. Minęły ledwie dwadzieścia cztery godziny, a ja chcę wbić fiuta w twój tyłek, podczas gdy ty będziesz związana dla mojej przyjemności jak ofiara. Więc jeśli chcesz mnie zranić, to powiedz mi, że jestem żałosny, bo tego chcę. To do mnie dotrze. Nie wciskaj mi tu pogadanki o tym, jak to wszyscy mnie nienawidzą. Nie mogą nienawidzić mnie bardziej, niż ja nienawidzę siebie."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Przykro mi." Wyszeptała, bo nie była w stanie powiedzieć tego głośno. Zobaczyła prawdziwego Noaha Bennetta i rozumiała go. Może nie zyskał nienawiści do siebie tak jak ona, ale nienawiść tam była, odzwierciedlając jej własną. Nie zasługiwał na to. "Cholera, dziewczyno, nie płacz. Nie płacz." Jego dłonie przesunęły się z jej ramion do twarzy, obejmując jej policzki i unosząc jej brodę. "Nie płacz, Hope." Pochylił się i musnął jej usta swoimi i Hope poczuła, jak roznieca się w niej ogień. Tego właśnie potrzebowała. Potrzebowała jego. Musiała zagubić się w Noahu. Stanęła na palcach i objęła go ramionami. Dotknęła językiem jego pełnych, zmysłowych ust i wtedy zdziczał. Jego palce chwyciły ją za włosy, trzymając ją nieruchomo, kiedy plądrował jej usta. Jego język zdominował ją. Złagodniała, oddając mu kontrolę. Jak długo na to czekała? Na mężczyznę, który przejmie kontrolę. Mężczyznę, przy którym będzie mogła się rozluźnić, który ją zaspokoi i pokaże, jak zaspokoić jego. Spotkała wielu mężczyzn, którzy brali, nie dając nic w zamian. Pomyślała, że z tym mężczyzną będzie inaczej. Trzymała się Noaha, kiedy ten pchnął ją na ścianę, przyciskając ją do niej swoim ciałem. Była złapana między ścianą, a jego twardym ciałem, a on całował ją, dopóki nie mogła złapać tchu. "Chcę zrobić ci wiele zboczonych rzeczy, Hope. Powinnaś ode mnie uciec." Może później, teraz go potrzebowała. Teraz wszystkie mroczne myśli były zastąpione pożądaniem. Chciała opaść na kolana i wziąć go w usta. Chciała jego dłoni w swoich włosach, pociągających za nie, gdy będzie wchodził w jej cipkę. Chciała, by nawilżył jej tyłek i dał poczuć jej pieczenie. Przez chwilę byłaby jego. Należałaby do niego choćby przez kilka chwil. "Zdejmij bluzkę, Hope. Chcę zobaczyć twoje piersi." Stał blisko, dając jej niewiele miejsca. Patrzył na nią z góry, jego oczy znowu miały ciepły blask, ten okropny mrok zniknął. Była zdenerwowana, ale Noah też tego potrzebował. Jego była żona wyraźnie go nie oszczędzała, traktując go jak szaleńca. Ale chciała tego, co mógł jej dać. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Łaknęła tego. Drżącymi dłońmi odpięła pierwszy guzik jej bluzki. Była za duża i tania, ale to się nie liczyło. Nie obchodziła go bluzka. Chciał zobaczyć to, co było pod nią. Tym tak naprawdę się denerwowała. Przytyła kilka kilo. Nie była już siedemnastolatką. "Przestań. Przestań się kwestionować i pokaż mi swoje piersi." Przyspieszyła, mroczna komenda w jego głosie przerwała jej brak pewności siebie. Zsunęła bluzkę i odpięła klamerkę stanika, zanim zdążyła tak naprawdę o tym pomyśleć. Jej sutki stwardniały pod wpływem lekko chłodnego powietrza. Piersi miała ciężkie, ale jej sutki jakby błagały o uwagę Noaha. Syknął, a jego dłonie zakryły jej piersi. "Kurwa, jesteś piękna, Hope." Osunął się na kolana i poczuła na skórze szorstkość jego świeżego zarostu. Poczuła się niespokojna, poddenerwowana. Wsunęła palce w czarne, jedwabiste włosy Noaha. Jego język wysunął się, drażniąc jej sutek. Jęknęła i spróbowała zmusić go, by wziął więcej. Chwycił jej dłonie, ściskając jej aż do tego dobrego rodzaju bólu. "Ty tego nie kontrolujesz, Hope. To ja tutaj rządzę. Jeśli poczujesz, że tego nie chcesz, to każ mi przestać. Powiedz nie i przestanę." Nie chciała tego. Nie, kiedy była tak blisko być może dostania tego, czego pragnęła. "Proszę, Noah." "Zwiążę cię, jeśli będę musiał." Przysiągł, po czym pochylił się i zassał jej brodawkę do ust.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Ogień wybuchł wprost od jej sutka do cipki. Zmusiła swoje ręce do pozostania przy bokach. Ręką Noaha okrążyła jej talię, przyciągając ją do ciepła jego ust. Ssał i gryzł jej sutek, powodując u niej jęki i niekontrolowane ruchy, aż uwolnił pierwszy i przesunął się na drugi. "Kurwa, Hope, jesteś niewolnicą." Podejrzewała to. Kiedy Jen Talbot mówiła o rzeczach, które robił jej Stef, Hope zawsze była niespokojna. Jen rozmawiała z Rachel i Callie, wywołując u nich śmiech, ale dla Hope to wydawało się poważne. Dyscyplina nie wydawała jej się dobrym tematem do żartów. Wydawała się sposobem na dostanie tego, czego potrzebowała. "Czuję, co to z tobą robi. To takie kurewsko seksowne." Jego dłonie przesunęły się po jej nogach pod jej spódnicą, muskając jej skórę, aż dotarł do jej bielizny. "Ale tego trzeba się pozbyć. Nie będziesz tego nosić. Nie podobają mi się. Rozumiesz mnie?" Noahowi nie podobały się jej majtki. Mogła to zrobić. "Czyli bez bielizny." Przypomniała sobie, że Jen mówiła, jak niektóre niewolnice lubią nazywać swoich dominujących kochanków. "Panie." Noah jęknął. "Nie masz pojęcia, co to ze mną robi." Zdjął bawełniane majtki z jej bioder i nóg. Kiedy wysunęła z nich stopy, przysunął je do swojego nosa i odetchnął głęboko. "Tak dobrze pachniesz." Wiedziała, że powinna uważać mężczyznę wąchającego jej bieliznę za coś złego, ale prawdę mówiąc to ją podnieciło. Myśl o Noahu zanurzającym nos w jej cipce była jeszcze lepsza. Schował skrawek materiału do kieszeni i wrócił do jej sutków, okrążając je językiem i zębami, a jego palce przesuwały się po jej udach. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Rozłóż dla mnie nogi." Rozkazał, przesuwając ustami po jej piersiach. Rozstawiła nogi, opierając się dla wsparcia o ścianę. "Tego właśnie chcę." Palce Noaha musnęły jej cipkę. Hope wciągnęła powietrze, kiedy wsunął się między wargi jej cipki i naparł pojedynczym palcem na jej dziurkę. Czuła, jak mięśnie jej cipki drżą ze zniecierpliwienia. Od lat nie używała nawet wibratora. Żaden mężczyzna nie dotykał jej od ponad półtora roku, ale wiedziała już, że to doznanie będzie inne. Alkohol nie będzie jej tępił. Pijana była czując dominującego ją Noaha. Szybko mogłaby się uzależnić. "Jesteś ciasna, kochanie. Taka ciasna. Będziesz mocno ściskać mojego fiuta." Uniósł twarz w jej stronę. Z kwadratową szczęką i idealnie męskim czołem był dziełem sztuki. Mógłby występować na okładkach magazynów, ale mówił o pieprzeniu jej. Mówił o wbiciu w nią fiuta i ujeżdżaniu jej. "Będzie nam tak cudownie, Hope. Sprawię, że będzie cudownie." To brzmiało jak przysięga. Kciuk Noaha musnął jej łechtaczkę i Hope musiała przegryźć wargę, by powstrzymać się od błagania. "Lubisz to. Powiedz mi, co ci się podoba, Hope. Powiedz mi, czego chcesz. Muszę to usłyszeć." Wywarczał te słowa, jego palec wsunął się w jej cipkę. Zacisnęła wokół niego mięśnie, próbując zatrzymać go w środku, ale wsuwał i wysuwał z niej tylko ten jeden palec. "Chcę ciebie, Noah." Chciała go praktycznie od chwili, gdy go zobaczyła. Kiedy usłyszała jego historię i trochę go poznała, przyciąganie stało się jeszcze większe. Naprawdę go lubiła. Lubiła to, jaki jest względem swojego psa i jak bardzo chce naprawić stosunki ze swoim bratem i miasteczkiem. Nie wiedział do końca, jak to zrobić, ale to też jej się podobało. Potrzebował jej, a to T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

było niebiańskie uczucie. "Której części mnie chcesz?" Jego palec naparł i wysunął się, jego kciuk lekko pieścił jej łechtaczkę. To nie wystarczało. Coś się tworzyło, coś cudownego, ale i nieuchwytnego z tym jednym palcem. Potrzebowała więcej. "Chcę twojego fiuta, Panie." Chciała żeby ją wypełnił. Czuła się tak pusta tylko z tym jednym palcem. Potrzebowała więcej. "Chcesz fiuta? To ci go dam." Wstał nagle. "Chcę twojego fiuta." Musiał to zrozumieć. Chciała tylko jego fiuta i fiuta Jamesa. Boże, co sobie pomyśli James? Pozbyła się tej myśli, bo Noah patrzył na nią z uwielbieniem na twarzy. "Nie pożałujesz tego, kochanie. Nie pożałujesz." Pocałował ją ponownie, choć stracił trochę swojej kontroli. To nie miało znaczenia. Ona też nie miała już kontroli. Po raz pierwszy w życiu nie myślała o niczym, tylko o tym, gdzie to uczucie zmierza. Musiała wiedzieć. Od lat szukała tej magicznej więzi i była tak blisko. Tak cholernie blisko. Noah przycisnął ją do ściany i naparł fiutem na jej cipkę. Wydawał się taki wielki, taki twardy. Otarł się o nią i poczuła pierwsze oznaki czegoś wspaniałego. Prawie krzyknęła z frustracji, ale była zbyt zajęta patrzeniem, jak Noah rozsuwa zamek swoich spodni. Wyjął z kieszeni portfel i zsunął dżinsy. Odrzucił portfel na bok, ale w dłoni miał prezerwatywę. "Co mogę powiedzieć? Jestem optymistą. Nie, tak naprawdę to nim nie jestem, ale ty wyzwalasz we mnie to, co najlepsze." Zsunął bokserki i jej oczom ukazał się jego fiut. Wielki, z pulchną główką, kutas Noaha był cudowny. Idealnie uformowany i gruby, a na główce perliła się kropla spermy. Chciała ją zlizać, ale Noah rozerwał opakowanie i zaczął naciągać prezerwatywę. Nie mogła oddychać, ale to było bez znaczenia. Wszystko było poza jej kontrolą, a ona to uwielbiała. Noah podciągnął jej spódnicę i po chwili była przyciśnięta do ściany. "Trzymaj się mnie." Noah sięgnął między ich ciała i dotknął główką swojego fiuta jej cipki. "Obejmij mnie nogami." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Zrobiła, jak kazał, porzucając bezpieczeństwo stałego gruntu i polegając na Noahu. Kiedy zaczął pchać, była złapana między jego twarde ciało i ścianę. "Tego właśnie chcę, kochanie. Obejmij mnie. Jesteś taka ciasna, tak kurewsko cudowna." On był cudowny. Jego fiut rozciągał ją, wchodząc w nią coraz głębiej. Piekło, ale było tak bardzo, bardzo dobrze. Więź i potrzeba. Wszystko, czego pragnęła. Objęła go nogami w pasie, trzymając się go kurczowo. Noah nie spieszył się. Jego dłonie twardo spoczywały na jej pośladkach, wbijając jego fiuta w kontrolowanych ruchach. Widziała, jak zaciskał zęby. Ale chciała tego pieczenia. Chciała odrobiny bólu. "Pieprz mnie, Panie. Pieprz mnie mocno." "Jak sobie życzysz." Warknął Noah. Pociągnął jej biodra w dół i wbił się w nią fiutem. Zakwiliła czując mocne rozciągnięcie jej cipki. Piekło, kiedy fiut Noaha ją wypełniał, wchodząc w nią, aż poczuła na pośladkach jego jądra. Noah jęknął i pochylił się, by ją pocałować. "Tak cudownie." Wyszeptała mu w usta Hope. Wsunęła dłonie z powrotem w jego włosy. "Pieprz mnie, Panie." "Wychłostam ci tyłek do czerwoności za tę władczość. I nie myśl, że nie dowiem się, co się dzieje, ale na razie wygrałaś." Wysunął się prawie do końca i pchnął z całych sił. Hope zacisnęła wokół niego ramiona. Była jednym wielkim bałaganem. Bluzka zwisała jej z ramion. Jej majtki znajdowały się w kieszeni dżinsów Noaha. Spódnicę miała zaplątaną w talii. Była przekonana, że tusz spływa jej po twarzy, a włosy ma całe skołtunione. Ale to nie miało żadnego znaczenia, bo Noah ją pieprzył. Wbijał swoją miednicę w jej i wchodził w nią głęboko swoim fiutem. Doprowadzał ją coraz bliżej i bliżej krawędzi. Naparł na nią, ocierając się o jej łechtaczkę i Hope odleciała. Orgazm był jak małe trzęsienie ziemi, które zaczęło się w jej cipce i rozpaliło każdy centymetr jej ciała.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Wbijał się w nią, jego piękna twarz była ściągnięta pożądaniem. Podnosił ją i nabijał na swojego fiuta z zaciśniętymi zębami. Uderzył magiczne miejsce w jej ciele i krzyknęła, dochodząc po raz drugi. Noah jęknął i chwycił ją biodra. Ukrył twarz w jej szyi i doszedł. Nigdy nie czuła się taka szczęśliwa i zaspokojona. Czuła krew pulsującą jej w żyłach i opadła na Noaha, ufając mu, że jej nie puści. Uwielbiała to, jak serce waliło mu o pierś i czuła na szyi jego oddech. Odetchnęła głęboko jego męskim zapachem. "Dziękuję." Noah miał zachrypnięty głos. Ściskał ją, jakby nigdy nie chciał jej puścić. "Dziękuję, Panie." Wyszeptała. Później znowu zacznie go nazywać Noahem, ale tutaj da mu dokładnie to, czego potrzebował. Poczuła, jak uśmiecha się przy jej ramieniu. "Chyba nie jestem tu za bardzo potrzebny." Hope uderzyła stopami o ziemię. Omal nie upadła na tyłek, kiedy Noah nagle się odwrócił. Nie mogła złapać tchu, ale tym razem nie z pożądania. W drzwiach, których nawet nie zamknęli, stał James z Butchem przy jego boku. Właśnie pieprzyła się z Noahem. O Boże, nawet nie pomyślała o Jamesie. Noah niezręcznie założył spodnie. "Hej, braciszku, ja tylko przyszedłem tu z nią porozmawiać." "Właśnie widzę, że dużo rozmawialiście." James nie poruszył się, nie odwrócił twarzy. Wpatrywał się tylko w nią z grymasem na twarzy. W jego cudownych niebieskich oczach było oskarżenie. Butch też wydawał się na nią gapić. Drżącymi dłońmi zaczęła zapinać bluzkę.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Jamie, przepraszam, że to się tak stało, ale to było nieuniknione. Pragnąłem jej, odkąd ją zobaczyłem." Zaczął Noah lekko drżącym głosem. "Tak, a wszyscy wiemy, że ty bierzesz, co chcesz, kompletnie nie myśląc o innych. Robiłeś tak od dziecka." "Jamie, porozmawiajmy o tym." Noah przesunął dłonią po włosach. To ona spieprzyła wszystko między nimi. Noah wcześniej dokonał postępu, a teraz ona to wszystko zniszczyła, bo nie pomyślała. Nie miała żadnych iluzji, że James jej pragnie. Był zły na Noaha. Noah jej chciał, więc James też jej chciał. Nie zamierzała stać spokojnie i wierzyć choćby przez chwilę, że James Glen jest zazdrosny. Chciał zwyczajnie ukarać brata, a ona była narzędziem. "Obaj powinniście wyjść." Serce ją bolało. Uwielbiała być z nimi. Nie miała pojęcia, dokąd pójdzie. Może do Lucy. Wcześniej to wydawało się dobrym pomysłem, ale teraz chciała zostać sama. Tyle razy wszystko niszczyła, więc może lepiej będzie, jak zostanie sama. Miała rację, by trzymać się z dala od ludzi. Mogła być miła, ale nie zbliżać się do nikogo. Była trucizną. "Ktoś jutro mnie podwiezie i wezmę swoje rzeczy." W duchu policzyła pieniądze. Powinno jej chyba wystarczyć na bilet autobusowy. Noah odwrócił się do niej z poważną miną. "Co to do cholery ma znaczyć?" "Powinniście chyba porozmawiać beze mnie w pobliżu. I tak wszystko psuję. Jesteście braćmi. Musicie porozmawiać." James wszedł do środka. "Z nim nie rozmawiam, ale tobie potrzeba kilku zasad. Pójdziesz teraz do łazienki i się umyjesz. Jeśli tu wciąż jest tu woda. Co tu się w ogóle stało do cholery?" "W kuchni Stelli był pożar. Dym przedostał się tutaj. To tylko brzydki zapach. Mogę tu T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

zostać." "Nie zostaniesz tutaj." Noah wepchnął koszulę w spodnie. "Zamknij się, Noah." Warknął na brata James, po czym wrócił do niej."Nie skończyłem z zasadami. Umyjesz się, a potem wrócisz do ciężarówki. Mam robotę. Rozmawiałem z Nell, kiedy wy się pieprzyliście. Będzie cię potrzebowała po południu. Kazałem jej obiecać, że nie będziesz się przepracowywać. Podrzucę cię tam i odbiorę o drugiej. Jak narobisz mi więcej piekła, to przełożę cię przez kolano." "Więcej piekła?" Jego ton zaczynał rozwiewać jej poczucie winy. "Kiedy to zrobiłam ci piekło?" Jego usta nabrały okrutnego wyrazu. "Od pierwszej chwili, kiedy cię poznałem. Myślałem o tobie w każdej minucie." Akurat. "Mogłeś mieć mnie, kiedy tylko chciałeś, James. Nie posłałeś mi drugiego spojrzenia, dopóki Noah mnie nie zapragnął. Jesteś jak dziecko, które nie chce zabawki, dopóki nie ma jej jego brat. Walczyliście tak o wszystkie swoje dziewczyny?" Uderzył pięścią w ścianę tuż za nią. "A to udowadnia, że nic o mnie nie wiesz. Do dnia, w którym mój brat odszedł, dzieliłem z nim wszystko. Rzadko sypiałem z kobietami bez mojego brata, bo tak właśnie było w mojej rodzinie. Bracia się dzielili, bo tak właśnie zakładaliśmy rodziny. Praca na ranczu jest ciężka. Ciężka dla kobiety. Nigdy nie chciałem, żeby moja żona była samotna, a taka właśnie by była, gdyby mnie poślubiła. A ja byłbym samotny, bo przez całe życie nie miałem na kim polegać. Więc nie waż się mi mówić, że jestem jakimś rozpuszczonym gówniarzem, który nie potrafi się dzielić. Właśnie pieprzyłaś się z gówniarzem, maleńka. Odszedł. Wolał zostawić mnie i naszą rodzinę dla kobiety. A potem wraca i zabiera mi jedyną kobietę, na której mi kiedykolwiek zależało."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Chciała go dotknąć. Wydawał się być pewny tego, co mówi. "James, nie rozumiem. Zaprosiłam cię kiedyś. Wiesz, jak mi było ciężko?" Wyciągnął dłoń, jego palce dotknęły guzików jej bluzki. Spieszyła się tak bardzo, że jeden przegapiła. Stała w miejscu, a on naprawił to delikatnym ruchem dłoni. "Nie umówiłem się z tobą, bo ja się nie umawiam." Wyjaśnił James, przyszpilając ją wzrokiem. "Nie miałem ci nic do zaoferowania, dopóki Trev nie przyniósł wraz z sobą gotówki. Miałem do zaoferowania jedynie pracę i ból, więc swoje związki utrzymywałem na czysto fizycznej stopie. Gdybym wiedział, że chcesz od czasu do czasu się ze mną przespać, to cóż, i tak trzymałbym się z dala od ciebie, bo chciałbym więcej. To teraz nie ma znaczenia. Jesteś pod moją opieką, nieważne jak okropne błędy popełniasz, czy jak straszny masz gust w kwestii mężczyzn. Dbam o swoje obowiązki. Nie porzucam ich, bo okazują się trudne. A teraz rób, jak ci mówię, inaczej cię wychłostam. Będę czekał w samochodzie." Odwrócił się i wyszedł. Noah miał poszarzałą twarz. Poczuła lekkie mdłości. Co ona najlepszego zrobiła? Wydawało się, że zawsze robi źle i obrywa za to każdy wokół niej. "Noah, powinieneś z nim porozmawiać." "Nie posłucha. Nie...Cholera, Hope, idź i się umyj. Zrób to, co kazał ci Jamie." Poczuła jak jej oczy stają się szerokie, a żołądek wywraca do góry nogami. "Słucham?" Twarz Noaha stwardniała. "Jamie dał ci rozkaz. Oczekujesz, że mu się sprzeciwię? Myślisz, że nas skłócisz? Potrafię T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

być pobłażliwy, ale to nie wyjdzie, jeśli przez ciebie będziemy skakać sobie do gardeł." "Czyś ty oszalał?" Zapytała Hope, jej głos brzmiał ostro nawet w jej uszach."Noah, musisz widzieć, co się tu dzieje. Jest na ciebie wściekły. Wykorzystuje mnie, żeby dostać się do ciebie. Wiem, że to co się tu wydarzyło, tak naprawdę nic nie znaczy. Nie jestem idiotką. Powinieneś być lojalny względem brata, a nie jakiejś laski, którą właśnie bzyknąłeś. Więc idź. Nie będzie mi mówił, co mam robić." Złapał ją za nadgarstek i pociągnął, siadając na kanapie i przyciągając na swoje kolano. Zanim zdążyła pomyśleć dwa razy, uniósł jej spódnicę i jej skórę uderzyło chłodne powietrze. Była zszokowana, że znalazła się twarzą do ziemi. Odwróciła lekko głowę. James nie zamknął nawet drzwi. Wciąż były otwarte. Cieszyła się, że mieszka na pierwszym piętrze, inaczej miałaby zapewne widownię. Otworzyła usta, by zaprotestować i w tej samej chwili poczuła na pośladku uderzenie dłoni. Uderzył ją. Bolało, ale też robiło z nią coś innego. Boże, była szalona. Nie zamierzała mu powiedzieć, jak to na nią wpłynęło. "Skończyłeś już?" Cieszyła się z tego, jak spokojny ma głos, nawet jeśli chciała jedynie poprosić, by zrobił to jeszcze raz. "Dopiero zacząłem. Jamie ma rację. Potrzebujesz zasad. Nie będziesz więcej tak o sobie mówić." Jego dłoń uderzyła jej drugi pośladek. Nie cackał się. Hope jęknęła czując ostry, piekący ból. Noah kontynuował. "Nie jesteś żadną laską, którą bzyknąłem. Jesteś Hope. Moją dziewczyną. Może dla ciebie seks jest łatwą wymianą płynów fizjologicznych, ale dla mnie nie. Jesteś jedyną kobietą, z jaką uprawiałem seks od wielu lat. Nie uważam tego za coś błahego." Kolejne uderzenie, tym razem po środku. Hope zakwiliła, ale nie poskarżyła się. Ból przeszywał jej ciało, ale jego słowa były jak balsam. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Kolejne dwa uderzenia. "I nie zamierzam się poddać. Jamie może i jest wkurzony, ale jeśli dobrze to rozegramy, to on też w tym będzie. Może być na mnie wściekły jak diabli i wciąż cię pragnąć. Ja ciebie pragnę. On ciebie pragnie. Ty możesz nas zjednoczyć. Jesteś naszym brakującym kawałkiem układanki." Wymierzał jej uderzenia, aż doliczyła dziesięciu, każde przypominało jej, że nie zamierzał pozwolić jej odejść. Nie zamierzał pozwolić jej zniknąć. Wreszcie wstał i postawił ją na nogi. Jego twarz była zarumieniona i widziała przez jego dżinsy, że znowu jest twardy. "A teraz idź i zrób co ci powiedziano." Odwróciła się i poszła do łazienki, jej dłonie trzęsły się, ale tym razem nie z niepokoju. Trochę ze zdumienia. Noah pokazywał jej świat, o którym tylko marzyła. "Nie pozwolę ci mnie tyranizować." Poczuła potrzebę wyłożenia kilku własnych zasad. "Jestem pewien, że dasz mi znać, kiedy przekroczę linię." Zamknęła cicho drzwi łazienki i wzięła głęboki wdech. Nigdzie się nie wybierała.

Rozdział 9 "Więc tak po prostu zostawił tam Noaha?" Zapytała Nell, poprawiając płótna, które znajdowały się na jednym z czterech stołów w jej małym, dopiero co rozłożonym namiocie.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope chwyciła następne płótna i zaczęła ustawiać je na stole po lewej stronie Nell. Stoły były poustawiane w jakimś dziwnym stylu feng shui, o którym Nell powiedziała, że przyniesie jej klientom szczęście i rozsądne, ekonomiczne korzyści w biznesie. Nell wierzyła w uczciwą konkurencję. "Tak. Wsiadłam do ciężarówki i zanim Noah zdążył wyjść, James odjechał. Ledwie udało mi się zamknąć drzwi." James poczekał przynajmniej, aż Butch siedział bezpiecznie na tylnym siedzeniu. Biedactwo, skomlał widząc, jak jego pan zostaje w tyle, ale kiedy James ją podrzucił, Butch wrócił za nim do ciężarówki i wskoczył do środka. Nell skrzyżowała ręce na piersi, uderzając swoimi Birkenstock o trawę. "Bardzo to niegrzecznie. Już i tak źle, że Jamie jeździ tym pożeraczem paliwa, a jeśli już nim jeździ, to powinien brać tylu pasażerów, ilu się da." Henry stanął za nimi i zachichotał. "Jamie w tej chwili chyba nie interesuje się zużyciem paliwa." "A powinien. Zostawiłam dla niego broszurkę." Henry złożył szybki pocałunek na policzku żony. "Założę się, że Jamie uświadamia sobie, że Noah jest dla niego konkurencją." "Konkurencją?" Zapytała Nell. Przeklęty Henry. Był za mądry jak dla Hope. "To bracia. Muszą sobie po prostu wszystko wyjaśnić." "I chcą tej samej kobiety." Henry obdarzył ją promiennym uśmiechem. Jak na swój T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

intelektualizm, Henry był niezłym byczkiem. Był szczuplejszy, niż większość mężczyzn w Bliss, ale w jego postawie była siła. "Dawno już podejrzewałem, że Jamie myślał, że będziesz czekała, aż on będzie gotowy, by się ożenić." "To śmieszne." Tyle że to właściwie robiła. Odmówiła, kiedy Logan zaprosił ją na randkę. To wyszło akurat na dobre, bo stali się naprawdę dobrymi przyjaciółmi. W czasie ostatnich miesięcy było kilku mężczyzn, którzy chcieli się z nią umówić, a których odrzucała. Wmawiała sobie, że zwyczajnie nie jest gotowa na randki, ale nie chciała zrezygnować z Jamesa, nawet jeśli pieprzył połowę kobiet w Colorado. "I mało romantyczne." Zaprotestowała Nell. Chwyciła za koniec płótna i pomogła Hope je położyć. "Chyba wolę wersję zalotów Noaha. Wczoraj nie potrafił oderwać od ciebie oczu." "A Jamie wywiercał w Noahu dziury." Stwierdził Henry. "Jest zły, bo Noah wyjechał." Wyjaśniła Hope. Henry westchnął i oparł się o stół, który był przeznaczony na przyjazne środowisku koce. "Nie było mnie tutaj, kiedy Noah był w miasteczku. Przybyłem do Bliss kilka miesięcy później, ale pamiętam, jakie było wtedy miasteczko. Było ciężko. Liczyli na niego. A najbardziej jego brat." Hope była bardzo zainteresowana wszelkimi spostrzeżeniami na temat Jamesa i Noaha. "Chyba nie rozumiem. To znaczy, rozumiem, że Zane i Nate byli przyjaciółmi, zakochali się w tej samej kobiecie i postanowili ją dzielić, a nie o nią walczyć. Rozumiem to. Ale właściwie nie byli od razu nastawieni na dzielenie się kobietą." "Och, chyba nie do końca rozumiesz Nate'a i Zane'a." Powiedział Henry. "Hope, właściwie zazdroszczę im w pewien sposób."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nell uśmiechnęła się promiennie. "Zawsze mówi, że by się mną nie dzielił." "Nie do końca, kochanie. Ale to dlatego, że związki w tym miasteczku nie są oparte na fantazjach czy seksie. Gdybym miał brata, z którym byłbym blisko lub przyjaciela, który byłby jak druga połowa mnie, to byłbym szczęśliwy móc cię dzielić, bo potrafisz być kłopotem." Nell nie wydawała się w żadnym stopniu obrażona stwierdzeniem Henry'ego. Jej oczy błyszczały rozbawieniem. "Nie mam pojęcia, o czym mówisz, Henry." Henry pochylił się i dotknął nosem jej nosa. "Strasznym kłopotem." Zwrócił się z powrotem do Hope. "Gdybym miał partnera, któremu mógłbym zaufać, to mógłbym ją dzielić. Jestem hetero. Taki się urodziłem. Nate i Zane też, ale siebie też kochają. Związki między Zanem, a Natem, Rafem, a Camem, a nawet doktorem i Alexeiem są bardzo intymne. Oni nie dzielą tylko kobiety. Oni dzielą swoje życie. Rodzinę, problemy i zmartwienia. Czerpią od siebie wsparcie. I to jest piękne." Nell wzięła głęboki wdech. "Dokładnie. Tak cudownie to wyjaśniłeś, Henry. Idę to zapisać." Odwróciła się z szeroko otwartymi oczami. "Ale tylko dlatego, że to takie piękne. Wcale nie piszę żadnych książek, czy coś w tym stylu.8 Zaraz przyniosę łapacze snów." Nell odbiegła czym prędzej. Henry roześmiał się i zaczął przesuwać pudełka na stołach. "Usiądź, Hope. Powinnaś odpoczywać. Mówiłem Nell, że sobie poradzimy, ale pomyślała, że możesz potrzebować przerwy." 8 Czekałam, po prostu czekałam wreszcie na jakąś wzmiankę o książkach Nell:D T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nell ją rozumiała. "Tak, Circle G nie jest najbardziej rozluźniającym miejscem na świecie." Tyle że miała najlepszy sen od lat, bo spała między nimi. "Możesz wrócić z nami." Zaproponował Henry. "Nie." Powiedziała, zanim zdążyła się powstrzymać. Pomimo całego tego zamieszania, nie chciała opuszczać rancza. Myśl, że więcej ich nie zobaczy, cięła jak nóż. Henry uśmiechnął się. "Więc to jest twoja odpowiedź." Taak. To była jej kretyńska odpowiedź. Powinna być już w autobusie Bóg wie dokąd, ale wsiądzie do ciężarówki, kiedy za kilka godzin James po nią przyjedzie. Modliła się tylko, by ktoś odwiózł Noaha. Noah. Wciąż czuła na sobie jego dłonie, słyszała jego władczy głos. Sprawił, że zapomniała o wszystkim, oprócz niego. W tamtej chwili liczyli się tylko oni. Jakby to było, gdyby i James tam był? "Mówiłeś o przyjaciołach. Zane i Nate są partnerami i przyjaciółmi. Tak jak Rafe i Cam. Ale jest jakaś różnica z Maxem i Rye'em?" Nie mogła przestać myśleć o tym, co powiedział James. "Powinnaś z nimi porozmawiać. A właściwie to porozmawiać z Rye'em. Wydaje mi się, że w kwestii Noaha i Jamesa to trochę inna historia, ale mają wiele wspólnego z bliźniakami. Kiedy tu przybyłem i poznałem, a potem ożeniłem się z Nell, Ellen i tata Noaha już nie żyli, ale słyszałem historię. Byli bardzo kochającą się rodziną. Bardzo zżytą. Musieli tacy być. Prowadzenie rancza to trudny biznes. Circle G jest duże i wymaga wiele pracy. Z tego, co zrozumiałem, Fred i Brian zawsze dbali, by Ellen miała wszystko, czego potrzebuje. Samym byłoby im trudniej. Kiedy zachorowała, jeden z nich zawsze z nią był. James dorastał wierząc w taki styl życia, a potem jego T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

brat wyjechał. Przez ostatnie kilka lat próbował zastąpić Noaha. Dzielił się kobietami z Loganem i Wolfem, ale to chyba nie było to samo. A teraz Logan i Wolf wyjechali. James jest w złym miejscu, ale chyba ma,czego mu trzeba, by wrócić." "No, nie wiem. Noah chyba myśli, że uda mu się odzyskać brata. Nie wiem, czego ode mnie oczekuje." "Oczekuję, że będziesz sobą." Do namiotu wszedł Noah. "Podsłuchujesz? Od jak dawna tu jesteś?" "Muszę złapać oddech. Nie jestem przyzwyczajony do takich długich wędrówek." Noah opadł na jedno z krzeseł, które ustawił Henry. "Mój brat, dupek, ukradł mi psa, prawda?" Henry roześmiał się. "Cóż, chodzą słuchy, że ty ukradłeś mu dziewczynę." Noah wzruszył ramionami. "Nie zajęło mi to długo. Pewnie wciąż słyszą wszystko w kuchni?" "Że co?" Zapytała Hope, modląc się, by nie mieli na myśli tego, co myślała. "Wszyscy wiedzą, że rury u Stelli przenoszą dźwięki. Jeśli stoi się w kuchni, to słychać co się dzieje w mieszkaniu na górze. Kiedy Stella tam mieszkała, krzyczała z góry na pracowników w kuchni." "I nie przyszło ci do głowy, żeby mi o tym wspomnieć?" Teraz naprawdę żałowała, że śpiewała w czasie mycia. Noah wzruszył ramionami, włosy opadły mu na czoło. "Byłem zajęty. Żałuję też, że nie zamknąłem na klucz tych przeklętych drzwi, ale byłaś zbyt T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

kusząca, kochanie. Myślałem tylko o tobie." "Wszyscy już wiedzą?" Poczta pantoflowa w Bliss była szybsza od światła. "Hej, wszyscy." Pojawiła się Rachel Harper z trzema białymi torbami. "Wpadłam do restauracji po kawę i Stella poprosiła mnie, żebym to podrzuciła. Powiedziała coś, że Hope zamówiła na wynos, a potem śmiała się, że nazwałaś kogoś Panem. Rozumiem, że chodziło o ciebie, Noah." Noah nie miał na tyle przyzwoitości, żeby się zarumienić. Zwyczajnie chwycił jedną z toreb. "Dzięki Bogu, umieram z głodu." Jego hamburger znajdował się w połowie drogi do jego ust, zanim Rachel zdążyła podać Hope jej lunch. Usta jasnorudej uniosły się do góry. "Stella powiedziała, że nie masz ulubionego sosu, więc dała ci ranczerski, bo najwyraźniej lubisz przebywać na ranczu i powiedziała, że powinnaś uważać, bo kowboje lubią łapać na lasso śliczne, małe klacze. Nie mam pojęcia, co miała na myśli." Noah wyszczerzył się i chwycił kilka frytek. "Ja wiem." Rachel roześmiała się, bo najwyraźniej ona też wiedziała. Hope prychnęła. "Niech cię szlag, Noah. Teraz wszyscy wiedzą." "I tak zamierzałem wszystkim powiedzieć. Nie miałem zamiaru tego ukrywać. Jamie powiedział tym dwóm nowym chłopakom, że jesteś zajęta. Dlaczego on może stwierdzić swoją T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

własność, a ja nie?" "Stwierdzić własność?" Zapytała Nell, pojawiając się z powrotem w namiocie. "Noah Bennett? Mówisz o Hope? Ona jest człowiekiem, nie kawałkiem ziemi. I to byłoby obraźliwe, nawet gdybyś mówił o ziemi. I czy ty jesz mięso w moim namiocie?" "Nie, proszę pani." Skłamał, przełykając ostatni kęs swojego hamburgera. Nell zmierzyła go wzrokiem. "Cóż, muszę ci uwierzyć, bo daję wszystkim dzieciom wszechświata przywilej wątpliwości9. A teraz skończ te frytki, które powinny być smażone w wegańskim oleju i pomożesz nam. Już mamy kilku rozglądających się ludzi. Właśnie poznałam kilku skaczerów 10, którzy z przyjemnością kupią chleb z cukinii." Noah jęknął. "Nie cierpię skaczerów. Hałasują i w całym lesie rozkładają kamery, a potem Mel widzi podczerwień i myśli, że kosmici go obserwują. Nie raz musiałem przedzierać się przez las, żeby Mel ich nie pozabijał." "Zapomniałam o tym." Przyznała Nell. "Może powinniśmy ich ostrzec." Noah mrugnął okiem i odszedł z Nell. "Pójdę po chleb i tabliczki z cenami." Powiedział Henry. "A ty usiądź i zjedz. Inaczej Jamie dobierze mi się do skóry, a ja lubię moją skórę." "Kto to do licha jest skaczer?" Zapytała Rachel. "W zeszłym roku ominął mnie Woo Woo Festyn. Nie mogłam podnieść się z łóżka. Poranne mdłości były okropne." Rachel była w Bliss ponad trzy miesiące dłużej, niż Hope, ale Hope pracowała w zeszłym 9 zasada, zgodnie z którą wątpliwości przemawiają na korzyść oskarżonego 10 W oryg, squatcher, spolszczyłam nazwę, bo nie znalazłam odpowiednika, ogólnie jest to łowca Wielkiej Stopy, Yeti itp. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

roku w czasie tego festiwalu. Nate warczał przez cztery dni z rzędu. Hope zastanawiała się jak radzi sobie Cam. "To jak łowca duchów, tyle że polują na Sasquatcha." Rachel opadła na krzesło, które zwolnił Noah. "Wielka Stopa? Myślą, że Wielka Stopa naprawdę tu jest? Myślałam, że tylko Mel tak sądzi." "Chyba myślą, że Wielka Stopa jest wszędzie. Mieliśmy wiele zgłoszeń na temat Sasquatcha. Mel pokazał mi na swoim komputerze. Pokazał mi też, że dziewięćdziesiąt procent zgłoszeń pochodzi od naturystów. Jest przekonany, że to Carl ze społeczności jest za to odpowiedzialny. Choć faktycznie przydałby mu się wosk. Są naprawdę nieszkodliwi. Chodzą po lasach i wydają z siebie różne dźwięki godowe Sasquatcha. Nie mam pojęcia, dlaczego uważają, że wiedzą ,jak Sasquatch brzmi, kiedy jest w nastroju na amory. Naprawdę wkurzająca jest tylko jedna rzecz. W każde zdanie próbują wcisnąć słowo skaczerować." Hope wyjęła swoją sałatkę i zupę. Była głodna. Zgłodniała po dobrym seksie. Musiała się uśmiechnąć. Pomimo tego, że przespała 11 się z jego bratem, James chwycił jej dłoń i pomógł wysiąść z ciężarówki. Nalegał ,by odprowadzić ją do namiotu Flandersów i porozmawiał z Henrym o tym, co mogła i czego nie mogła robić. Zachowywał się jak Neandertalczyk i dla niej to było strasznie seksowne. Naprawdę o tym myślała? Naprawdę myślała o założeniu związku z dwoma braćmi? "Rozumiem, że to lunch Jamesa?" Zapytała Rachel. Hope machnęła ręką. "Pojechał sobie, więc możesz zjeść jego lunch." "W porządku. Próbowałam być na diecie, ale nie działa. Dzisiaj jest pierwszy dzień od kilku 11 Ja bym tego nie nazwała przespaniem się T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

miesięcy, kiedy nie mam mojej dziewczynki na biodrze. Miło zjeść lunch i z kimś porozmawiać. Jen i Stef może i wrócili, ale ledwie opuszczają swój pokój zabaw." Wgryzła się w kanapkę z tuńczykiem Jamesa. "A Callie jest zajęta pieluchami i facetami. Odetchnie z ulgą, kiedy wreszcie wrócą do pracy." Hope zjadła łyżkę wyśmienitej zupy z tortillą Stelli, głęboko wdzięczna, że Rachel ją jej przyniosła. "Stef może nie wychodzi ze swojego pokoju zabaw, ale najwyraźniej udało mu się zorganizować powrót Noaha." Rachel napiła się coli Jamesa. "Oto właśnie Król Bliss. Zawsze miesza się we wszystkie sprawy miasteczka." "Dlaczego miałby sprowadzać Noaha, skoro wszyscy są na niego tacy wściekli?" Wszyscy, których spotkała, byli szorstcy dla Noaha, włącznie z mężami Rachel. Obaj robili Noahowi piekło. "Stef chyba wie, że po jakimś czasie wszyscy się uspokoją. Od wczorajszego powrotu Noaha, Max i Rye rozmawiają tylko o nim. Usłyszałam wiele historii z ich dzieciństwa. Nie dorastałam w małym miasteczku. Dorastałam w Dallas. Dzieci bawiły się z dziećmi w swoim wieku, ale tutaj tak nie było. Tutaj było tak mało dzieci, że wszyscy trzymali się razem, choć Noah i James byli młodsi. Nie mam pojęcia, jak blisko kiedyś byli. Najwyraźniej po wyjeździe Noaha, James się wycofał. Wiem, że miał na głowie ranczo, ale nigdy nie wiedziałam, że Max i Rye za nim tęsknią. A już w ogóle nie miałam pojęcia, że Noah istnieje. Ale wczoraj usłyszałam kilka najbardziej szalonych historii. Stef zawsze wie, co robi. Max może warczeć na Noaha przez jakiś miesiąc czy dwa, ale przejdzie mu. Noah jest rodziną." Rodzina. Słodkie słowo, ale Hope nie rozumiała tego tak, jak najwyraźniej Rachel. "Cieszę się, że Max tak go widzi. W mojej rodzinie były zawsze kłótnie. Moja mama miała dwie siostry i nie rozmawiała z żadną. Ze swoimi rodzicami też nie rozmawiała." Rachel złagodniały oczy. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Moi rodzice byli świetni. Tęsknię za nimi każdego dnia. Żałuję...żałuję, że to wszystko nie potoczyło się inaczej. Mogę sobie tylko wyobrazić, jak mój tata bierze się za Maxa. Mój ojciec obu doprowadziłby do pionu." "No, proszę cię, Rachel. Naprawdę myślisz, że twoi rodzice nie mieliby problemu z całym tym trójkątem?" W Bliss to działało, ale zewnętrzny świat był inny. "Kochali mnie. Zaakceptowaliby to. A po jakimś czasie pokochaliby chłopaków. Ich nie da się nie kochać. I uwielbialiby Paige. Teraz, kiedy o tym myślę, dochodzę do wniosku, że moi rodzice zapewne pokochaliby i Bliss. Nigdy nie wspominałaś o swojej rodzinie. Żyją?" W tym miejscu zawsze działało pomocne kłamstwo, a jednak po raz pierwszy od bardzo dawna, Hope chciała o tym porozmawiać. "Uciekłam, kiedy miałam szesnaście lat." "Ja uciekłam, kiedy miałam dwadzieścia osiem." Powiedziała łagodnie Rachel. "I obie znalazłyśmy drogę do tego miejsca." Hope pokręciła głową. "Nie w ten sam sposób. No, może trochę." Znała tę historię. Rachel uciekała przed swoim prześladowcą. Była na randce, która poszła nie tak, a ten facet miał na jej punkcie obsesję. Z pewnością nie była tak głupia jak Hope. Nie uważała, że jest zakochana w mężczyźnie, który okazał się mordercą. Rachel nie ułatwiała przestępstw jej prześladowcy. Z pewnością nie sprowadzała dziewcząt do dręczenia dla swojego prześladowcy. Nieważne, że wtedy Hope nie miała o tym pojęcia. Liczył się fakt. "Ale tobie nie miał kto pomóc. Ja opuściłam mieszkanie mojej mamy wyłącznie z ubraniami, które miałam na sobie." Rachel pochyliła się, kanapka odeszła w zapomnienie. "Dlaczego uciekłaś?"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Moja mama miała nowego chłopaka. Był mną bardzo zainteresowany." A także bardzo brutalny. Christian był jego całkowitym przeciwieństwem. Christian był dla niej delikatny i uprzejmy. Christian był przystojny. A jego męska uroda stanowiła idealnie założoną pułapkę. "Więc uciekłam i zatrzymałam się u przyjaciół. A potem wylądowałam tutaj. To nudna historia." "Dziesięć lat w jednym zdaniu. Nieźle. Dobra jesteś." Hope czuła, jak zielone oczy Rachel przewiercają ją na wylot. "Czasami takie sprawy są nudne." "Szczerze w to wątpię. Wszyscy mamy sekrety. Niektórzy z nas mają takie szczęście, że mają rodzinę, która może zmierzyć się z naszymi sekretami." Hope poczuła falę goryczy. Nie wyciągała wysokiej karty w kwestii rodziny. "Cóż, ja nie miałam szczęścia. Jak już powiedziałam, miałam mamę, a ona była szczęśliwa widząc moje plecy." Rachel westchnęła, jakby Hope przegapiła cały sens tej rozmowy. "Nie mówiłam o twojej mamie, Hope. Mówiłam o Bliss. Słuchaj, wcale nie jesteś wiele młodsza ode mnie, ale ja jestem w tej sprawie mądrzejsza. Rodzina to nie tylko krew. Krew to biologia. Kocham moją córkę, ale wiem, że będę musiała zyskać jej uczucie. Dziecko nie jest czymś, co matka może odstawić i ignorować, a potem oczekiwać, że to dziecko będzie ją uwielbiać. Ale rodzina, prawdziwa rodzina, to coś, co tworzymy sami. To pokręceni, cudowni ludzie, z którymi dzielimy swoje życie. Kochałam moich rodziców, ale mówiłam Callie i Jen rzeczy, którymi nigdy nie podzieliłabym się z nimi. Nigdy. Ale tym dwóm kobietom mogę powiedzieć wszystko, a one to zaakceptują. Moim mężom mogę powiedzieć wszystko. Nie jestem na tyle głupia, żeby to robić, ale mogę." Rachel miała dobrze. "To chyba miło, że masz takich dobrych przyjaciół." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Rodzinę." Upierała się Rachel. "To jest coś ponad przyjaźnią. Nie jestem strasznie blisko z Marie, Teeny, czy Melem, ale kocham ich. Odkąd jestem w Bliss, nauczyłam się więcej, niż przez całe swoje życie. W Dallas komuś takiemu jak Mel nie poświęciłabym kolejnego spojrzenia. Ale życie tutaj zmusza nas do tolerancji, a kiedy już jest się tolerancyjnym, nie widzi się już dziwactw tej osoby, a to jak niesamowita jest. Ale można to zrobić tylko, jeśli jest się szczerym ze samym sobą." Hope nie podobał się kierunek tej rozmowy. Znowu czuła się bezradna. "Nie cackaj się, Rachel. Powiedz, co miałaś powiedzieć." Rachel westchnęła. "Mówiłam Jen, że tak jest najlepiej, ale nie, ona powiedziała, że powinnam być delikatna. Dobra. Masz kłopoty. Widzę to wyraźnie. Nieważne, od czego uciekasz, to w końcu cię dogoni i zje cię żywcem. Możesz nam powiedzieć, bo nieważne, co powiesz, my się od ciebie nie odwrócimy." Ale Hope znała prawdę. Rachel była naiwna. "Byłabyś zaskoczona tym, co mogę powiedzieć." "Nie, nie byłabym. Ale mogę poczekać. Chcę tylko, żebyś wiedziała, że tu masz rodzinę, a my będziemy siedzieć i czekać, aż nam zaufasz i wyjdziesz z tej szafy, w której się ukrywasz." Cudowna myśl. Może. Ale musiała o tym pomyśleć. I najpierw będzie musiała porozmawiać z Noahem i Jamesem. Boże, nie wiedziała, czy jest w stanie to zrobić. "Rozważę to." Rachel ponownie chwyciła kanapkę. "Mam nadzieję. Dobra, to co zrobimy z Noahem i Maxem, bo mamy konia z kulejącą nogą, a Max nie może odkryć, co się dzieje." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

To było o wiele łatwiejsze, niż mierzenie się z jej przeszłością. "Powiedz Maxowi, że damy mu dwadzieścia procent zniżki na wizytach domowych." Powiedziała Hope. "Ale za leki będzie musiał zapłacić pełną cenę." Noah skopie jej tyłek. On też dał Maxowi zniżkę. Rachel uniosła brwi z zaskoczeniu. "Czyli plotki są prawdziwe. No, no, Noah szybko działa. Doskonale. Z kobietami pracuje się o wiele lepiej. Nie masz pojęcia, ilu ludzi świętowało, kiedy Caleb znalazł się wreszcie w łóżku Holly. Alexei jest teraz pieprzonym miejscowym bohaterem. Teraz nie musimy dzwonić do doktora. Dzwonimy do Holly. Tak jest o wiele łatwiej. Dam wszystkim znać, żeby zgłaszali się do ciebie. I umówmy się na pięćdziesiąt procent." Rachel stawiała twarde warunki. Ale jej mąż był ciężkim przypadkiem. "Nie. Samo radzenie sobie z Maxem ma swoją cenę. Możesz zagwarantować mi, że Noah będzie miał od czynienia wyłącznie z Rye'em?" "Szlag, czterdzieści procent." "Trzydzieści pięć i Noah osobiście przeprosi." Rachel westchnęła. "A ja obiecuję, że Max nie wrzuci go do końskiego żłobu. Umowa?" Uścisnęły sobie dłonie. Hope usiadła wygodnie, czując ogarniającą ją radość. Pomoże Noahowi, a jeśli mu się to nie spodoba, to cóż, zawsze będzie mógł ją znowu wychłostać.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"To co zamierzasz zrobić z Jamesem?" Zapytała Rachel. Radość zniknęła. Nie miała pojęcia. Ale będzie musiała coś wymyślić, co jak wiedziała jest problemem, przed którym nie mogła uciec. *** James zamknął z trzaskiem ciężarówkę, po czym przypomniał sobie, że nie jest sam. Przeklęty pies. Wziął głęboki wdech. Nie pies tu zawinił. Tylko jego brat. Odwrócił się i otworzył drzwi, a Butch wyskoczył radośnie z samochodu. Brzydki, wielki kundel skakał dookoła jak szczeniaczek. Biegał dookoła tak szybko, jak go nogi poniosły. Było oczywiste, że za długo siedział zamknięty w mieszkaniu, nie mając miejsca, by się wybiegać. Z Noahem też tak było? Cóż, przynajmniej pies poradził sobie z tym, jak trzeba. Pies gonił swój ogon, a nie Hope. Gonił? Kurwa. Noah ją złapał. I pieprzył. James stał i słuchał, jak jego brat posuwa Hope przy ścianie tego małego, gównianego mieszkanka. Hope miała uniesioną spódnicę, a swoimi kształtnymi nogami obejmowała Noaha w pasie. Jego pierwszą myślą było powiedzenie Noahowi, żeby się pospieszył, żeby on mógł mieć swoją kolej.12 Drugą było zamordowanie własnego brata.13 Cóż, teraz to i tak bez znaczenia. Dokonała wyboru.

12 Dobrze jest :D 13 Tu już trochę gorzej T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Jak wszystko mogło się tak spieprzyć? I co on do cholery miał z tym zrobić? Myślał, żeby wrócić do domu i zając się papierkową robotą, ale nie potrafił znieść myśli o zamknięciu w czterech ścianach. Jego wzrok powędrował do zagrody. Stał przy niej Trev i rozmawiał z dwoma nieznanymi mu mężczyznami. Cholera. Zapomniał o rozmowach kwalifikacyjnych. Zeszłej nocy dostał telefon o dwóch mężczyznach szukających pracy. Wciąż potrzebował trzech czy czterech ludzi, ale myśl o przeprowadzaniu teraz rozmowy kwalifikacyjnej skręcała mu żołądek. Potrafił myśleć teraz tylko o paru konkretnych pytaniach. Zamierza pan wparować, rzucić moją dziewczynę na ścianę i ją pieprzyć? Zamierza pan zostać na kilka lat, pozwolić mi na panu polegać, a potem odejść jak coś błyszczącego wpadnie panu w oko? Miał problemy, a wszystkie sprowadzały się do jego brata. Tym, czego potrzebował, była poważna, ciężka praca. Miał kilka godzin, zanim będzie musiał jechać po Hope i zdecydować, czy zmusi brata do powrotu na G. Nie miał wątpliwości, że w tym czasie Noah dostał się do Hope. "Hej! James, to są Brad i Jay." Trev przechylił kapelusz w stronę przybyszów. "Odpowiedzieli na nasze ogłoszenie z zeszłego tygodnia." Brad był solidnie zbudowany, ale w tym drugim coś było nie tak. Jay był strasznie chudy jak na kogoś, kto pracował z bydłem. Nawet szczupły kowboj ma wiele mięśni. A jego dżinsy wyglądały na nowe i były wyprasowane. James nie znał ani jednego kowboja, który prasował swoje dżinsy przed pracą, ale może dzieciak się denerwował. A i tak nie mieli wielkiego wyboru. Ogłoszenie miało już tydzień, a oni odpowiedzieli jako pierwsi. "Dobrze. Miło mi was poznać." Przechylił lekko głowę, wskazując, że chciałby T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

porozmawiać z Trevem na osobności. Trev poprosił ich by poczekali na ganku i ruszyli w stronę domu. "Gdybym nie był taki zdesperowany, odesłałbym obu. Nie wiem dlaczego, ale nie podobają mi się. Powiedzieli, że są najlepszymi przyjaciółmi, ale nie jakoś mi nie pasują. No, nie wiem." James machnął ręką. Był pogrążony we własnym nieszczęściu. "Daj im szansę. Zawsze możemy ich później zwolnić. Musimy przenieść stado przed pierwszymi śniegami. Nie masz pojęcia, jaka tu jest zima. Jeśli chcesz spędzać czas z Beth, to będziemy ich potrzebować." Trevowi zrzedła mina. "Nie zamierzam cię zawieść. Bo i ja będziemy z nią na zmianę. Wszystko w porządku?" "Nic mi nie jest." Nie zamierzał wkręcać swojego nowego partnera do pieprzonej rozmowy od serca na temat jego porypanego życia. Czy Noah zamierzał wyjechać razem z Hope? "Spytałem, bo słyszałem o tej sytuacji z Hope." James odwrócił się. "Boże, co teraz?" Sięgał już do kieszeni po kluczyki, kiedy Trev odpowiedział. "Eee, no wiesz, o tym, co zaszło między nią, a Noahem w jej mieszkaniu. Lucy zadzwoniła i rozmawiała z Beth, bo chciała rozmawiać z Hope, ale Beth też dorastała w małym miasteczku. Pozna kobietę z plotką do opowiedzenia. Usłyszała tę historię od Lucy, która usłyszała ją od kucharza u Stelli." Pieprzona poczta pantoflowa. Nie można się było zesrać, żeby ktoś o tym nie wiedział. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nic mi nie jest. Hope chciała się pieprzyć z Noahem i tyle." "Naprawdę? Myślałem, że jesteś nią zainteresowany." Trev postawił nogę na barierce. "Robiłem tylko przysługę przyjacielowi." Nie było sensu o tym teraz mówić. Tak naprawdę to nie chciał Hope. Nie śnił o niej zeszłej nocy. Nie lubił zajmować się nią tego ranka. Nie rozkoszował się patrzeniem na nią przy śniadaniu i rozmawianiem na różne tematy. Nie. Lubił być dziwakiem, bo to oznaczało wolność. Wolność była do dupy. "W takim razie w porządku." Powiedział z westchnięciem Trev. "Myślałem, że będziesz szczęśliwy z powodu brata. Może to pomoże mu się z powrotem zadomowić. Jeśli uda mu się z Hope, to będzie mógł odnaleźć tu swoje miejsce. Rodzina pomaga facetowi się ustatkować. Wiem, że to dziwne, ale lubię odpowiedzialność. Cholera, nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć swojego dzieciaka. I wiesz co jeszcze? Nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć jak Bo i Beth go trzymają. A jeśli twój brat będzie działał tak szybko, jak myślę, to niedługo po ranczu będzie biegała gromadka dzieciaków." Wzrok Jamesa osnuła czerwona mgiełka i zabolała go dłoń. Trev pokręcił głową. "Cholera. Będziemy musieli to naprawić." Złamał pięścią sztachetkę. Miał szczęście, że sobie ręki nie połamał. Sama myśl o Hope w ciąży z jego bratem doprowadzała go do szału. Miał nagłą wizję jej w ciąży, leżącą między nim, a Noahem, z ich dłońmi na jej brzuchu. Ale ona dokonała swojego wyboru. A Noah swojego. "Czyli nie za bardzo się tym cieszysz." Skomentował Trev. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Trev McNamara był cholernym manipulatorem, który doskonale wiedział, jak wpłyną na Jamesa jego słowa. "To nie twoja sprawa." "Partnerze, jeszcze się przekonasz, że jedną z moich największych wad jest wtykanie nosa tam, gdzie nie trzeba. Już nie piję i przysiągłem, że skończyłem ze striptizerkami, więc dawanie rad to teraz moja jedyna rozrywka." James potrząsnął pięścią. Trev był również świetnym facetem, który był uzależniony od wtrącania się. "Dobra. Jaka jest ta twoja niesamowita rada?" "Z mojego punktu widzenia masz dwie opcje, pierwsza zdecydowanie bardziej pożądana, od drugiej. Możesz pogodzić się z bratem. Przekonać go, żeby dzielił z tobą Hope." "Hope być może będzie chciała mieć coś do powiedzenia w tej sprawie." "Wątpię. Widziałem jak patrzyła na was obu. Powiem ci coś, nie ma wielu kobiet, które odrzuciłyby możliwość bycia z dwoma mężczyznami, których pragną. Mogą mówić, że to na jedną czy dwie noce, ale jeśli faceci są bystrzy i utalentowani, to wkrótce mają dwa pierścionki na palcu, dziecko w brzuchu i mówią 'skąd się wzięło tyle prania?'" James roześmiał się na myśl o Hope otoczonej stertą brudnego prania. Skończyłoby się na tym, że to on robiłby jej pranie. Ale nie był gotowy na opcję numer jeden. "Nie chcę z nim rozmawiać. Nie wiem, czy byłbym nawet w stanie przebywać z nim w jednym pomieszczeniu." "Więc masz opcję numer dwa. Każ jej znowu wybrać." "Że co?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Trev wzruszył ramionami. "Uważasz, że brat ci ją ukradł? Ty ukradnij ją jemu. Z tego co rozumiem, Hope chyba nawet nie wiedziała, że ma dokonać wyboru." Nigdy nie usłyszy końca. "Zaprosiłem ją." "I to mógł być twój błąd." Powiedział Trev. "Noah jej nie zaprosił. Nie do końca. Wziął ją na biurko czy coś." Ach te plotki. "To była ściana." Trev zmarszczył brwi, kręcąc głową w dezaprobacie. "Brzmi mało wygodnie. I szybko. Tobie może pójść lepiej. A ta dziewczyna jest niewolnicą, to widać. Gdybym był na twoim miejscu i nie byłbym w stanie zdzierżyć dzielenia jej ze swoim bratem, to bym ją związał, chłostał jej tyłek aż zrobi się czerwony i pokazał, kto tu naprawdę jest szefem. Kilka godzin i zmieni zdanie." Nie był to wcale taki zły pomysł. "Ale mówiąc poważnie, ta pierwsza opcja jest najlepsza." Upierał się Trev. "W ostateczności i tak będziesz chciał związku ze swoim bratem." Nie mógł znieść w tej chwili takiej myśli. "Moja pięść chciałaby być w związku z jego żołądkiem." Trev chyba się poddał. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Albo możesz być upartym dupkiem. To też sposób. Możesz zawsze odpuścić i się wycofać. Zaproponowałem to, bo widziałem, jak patrzysz na tę dziewczynę. Długo na nią czekałeś." "Wcześniej nie miałem jej nic do zaoferowania. I nie wiem, co mógłbym jej zaoferować teraz. Nie wiem. Ten przeklęty Noah musiał wrócić i wszystko spieprzyć. Wcale mi się to nie podoba." Trev roześmiał się głośno. "Ty i Bo powinniście się częściej spotykać." Otrzeźwiał. "Podziękuj bratu. Bo dziękuje mi codziennie. Gdyby nie ja, on i Beth byliby oboje sami. Czasami potrzeba trzeciej części, by maszyna ruszyła. Ale próbuj na swój sposób. W ostateczności i tak pewnie się uda. Skopiesz mu tyłek, czy będziesz kazał mu patrzeć?" James miał wrażenie, że Trev po raz kolejny go podpuszcza. Myślał, żeby nie pozwolić Noahowi wrócić na ranczo. Ale Trev podsunął mu pomysł. Pewnie dlatego, że myślał, że bliskość zbliży do siebie jego i Noaha. Ale James chciał małej zemsty. "Mogę użyć waszego pokoju zabaw?" James wiedział, że będą się dogadywać, kiedy pierwszym pokojem, jaki Trev umeblował w domu gościnnym był pokój zabaw ze wszystkim, czego Domin potrzebował do torturowania niewolnicy. "Oczywiście." Trev odsunął się od płotu. "Idę do naszych nowych pracowników." "A ja na małą sesję z Redem." Skopanie mu tyłka przez starego konia może go trochę uspokoi. Chciał, by Hope wiedziała, że chce z nią być, a nie ją wystraszyć. "Szykujesz sobie pogrzeb, stary." Ale Trev uśmiechał się na odchodnym. Wyglądał jak facet, który zrobił wszystko, co zaplanował. Trev będzie cholernie rozczarowany, bo nie zamierzał godzić się z bratem. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nie zamierzał.

Rozdział 10 Do momentu, kiedy James przyjechał, Hope wiedziała o Sasquatchu więcej, niż normalna kobieta powinna wiedzieć. 'Skaczerowie' byli mili, tylko całkowicie obsesyjni. "Z biologicznego punktu widzenia ciężko uwierzyć, że istnieje gatunek super drapieżnika, a jedynym dowodem na to jest film z lat sześćdziesiątych i kilka zdjęć." Hope uderzyła Noaha w ramię. "Przestań ich drażnić." Noah wywrócił swoimi zielonymi oczami. "Cóż, ja mam doktorat. A czy oni mają doktorat?" "Słuchaj, doktorku, rzuciłem college, żeby zostać skaczerem. Jestem ekspertem w sprawie tego wielkoluda. Jest prawdziwy, a to że ty w niego nie wierzysz, nie oznacza, że pewnego dnia nie urwie ci głowy." Powiedział Trey, lider tej dzielnej grupy skaczerów. Był chudym mężczyzną, który najwyraźniej nie wierzył w maszynki do golenia. Niestety, w przeciwieństwie do swojej ulubionej bestii, Treyowi broda nie rosła za dobrze. Wyglądała bardziej jak łatki na jego twarzy. "Mam magistra w filozofii." Powiedziała bystrooka dziewczyna, która nie mogła mieć więcej, niż dwadzieścia dwa lata. Tak jak jej brat mogłaby zostać wzięta za słodko wyglądającą bezdomną. "Ja mam stopień z anglistyki." Przyznał kolejny młody mężczyzna. "I miałem do wyboru albo tę robotę albo fast-food. Nie przepadam za utwardzonym olejem." "A pan, doktorze Bennett, powinien mieć bardziej otwarty umysł." Powiedziała Nell z T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

lekkim grymasem. Była w swoim żywiole, brylując przed swoim małym namiotem. Zaprosiła łowców Wielkiej Stopy na swój chleb i podała im swój organiczny jabłecznik. Od godziny siedzieli rozmawiając o mistycznych istotach. Noah siedział na ziemi obok Hope z kubkiem jabłecznika w dłoni. Nie minęło wiele czasu, nim udało mu się położyć głowę na jej kolanach i zaborczo objąć jej nogi ręką. Hope przyszło na myśl, że cały ten festiwal był jak tymczasowa komuna dla maniaków paranormalu. Mogła się założyć, że spora część trzymała w szafie kostiumy ze Star Treka. "Wszyscy się mylicie. Sasquatch nie jest z tej planety. Zapewne przywędrował z innego świata. Moja własna matka pojawiła się tu przez drzwi do jej świata. Była wróżką, ale jej się tu spodobało." Nell siedziała na swoim krześle, robiąc na drutach. Henry spojrzał jedynie z pobłażaniem, kiedy jego żona wyjaśniała swoje korzenie. Trev pochylił się i odezwał cicho. "Ta pani jest szalona, ale robi świetny chleb." James zatrąbił w klakson. Hope wstała, zmuszając do wstania także i Noaha. Pożegnali się i zaczęli iść w stronę ciężarówki. "Przynajmniej nie ma broni." Noah szedł obok niej. Próbował złapać jej dłoń. To było jak machanie czerwoną płachtą przed bykiem. Cofnęła się o krok. "Noah, powinniśmy porozmawiać. Kiedy wrócimy, musimy porozmawiać o tym, co jest między nami." I zdecyduje, jak dużo powie im na temat swojej przeszłości. W czasie tych godzin, które spędziła z Nell, Henrym i Rachel, postanowiła, że powie im o swoim problemie z alkoholem. Ukrywanie tego przed nimi było niesprawiedliwe, jeśli zamierzała mieć z którymś z nich choćby T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

krótki, nic nie znaczący romans. "Oczywiście, że porozmawiamy. Mówiłem ci, że nie zamierzam tego ukrywać." Noah dalej szedł obok niej. Widziała zaciśniętą linię jego szczęki. James wysiadł i obszedł ciężarówkę, otwierając dla niej drzwi pasażera. "Każesz mi wracać pieszo na ranczo?" Zapytał Noah. James zwyczajnie zamknął drzwi za Hope i bez słowa przeszedł koło brata, by usiąść za kierownicą. "James, nie możesz kazać mu iść. To śmieszne." Hope zaczęła otwierać drzwi, ale drzwi były zatrzaśnięte. "Cholera, James." James włączył silnik. "Wie, co robić." Rozległ się głuchy łoskot i, kiedy Hope odwróciła się, Noah był na platformie ciężarówki. Zapukał w szybkę i Hope opuściła małe okienko. Noah przecisnął przez nie twarz. "Jamie, przysięgam, jak mnie zabijesz, to będę cię nawiedzał do końca życia." James wyszczerzył się i wycofał, udowadniając, że ta ciężarówka miała mocny silnik. "Dupek!" Krzyknął Noah, jego dłoń ściskała okno, jego ciało ślizgało się w czasie jazdy. "Chcesz go skrzywdzić." Oskarżyła go Hope. "Oj tam, bywało gorzej. Był najgorszym ciężarówkowym surferem w hrabstwie. Jednego razu Max naprawdę prawie go zabił, bo na drodze był zajączek. Uratował zajączka, prawie uciął T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

głowę Noahowi." "Byłem młodszy i o wiele głupszy." Krzyknął Noah. Chyba odzyskał równowagę. Udało mu się nawet usiąść. "Cóż, byłeś młodszy." James zatrzymał się przed znakiem stop, z radością naciskając z całych sił hamulec. "Możemy o tym porozmawiać?" Zapytała Hope. "Nie chcę wchodzić między was obu." Chciała. Naprawdę, naprawdę chciała, ale nie w ten sposób. "Porozmawiamy, maleńka. Porozmawiamy, jak dojedziemy na ranczo." Odparł James. "Nie ufaj mu, Hope." Wtrącił Noah. "Znam ten jego 'mam plan' głos. Jego wcześniejsze plany obejmowały polowanie na niedźwiedzia z łuku, podpalenie fajerwerków, żeby zmusić bydło do przesunięcia się i nie zapominajmy o wojnach na traktory. Kto kończył w szpitalu za każdym cholernym razem, kiedy miałeś plan, Jamie?" "Nie moja wina, że byłem szybszy od ciebie." "Tym razem nie byłeś, co braciszku?" James dodał gazu, jego stopa zetknęła się z podłogą. Hope skrzyżowała ręce na piersi i zaczęła się zastanawiać nad wezwaniem doktora Burke'a. Zawsze miał ze sobą strzałki paraliżujące. Postrzeliłaby ich obu. James wcisnął hamulec, kiedy światło zmieniło się na żółte i przed przednią szybą przeleciał skrawek białego materiału. "O mój Boże. Czy to były moje majtki?" Zapytała z przerażeniem Hope. Przed Faktorią Handlową stali bracia Farley, ręce mieli pełne toreb, w których były pewnie rzeczy, których chcieli użyć, by wywołać kolejną apokalipsę. Ale byli bardziej zafascynowani parą damskiej bielizny, która wylądowała na jednej z ich toreb. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Noah mówił naprawdę szybko, jego dłoń sięgnęła w stronę jej dłoni. "Hope, tak mu przykro. Miałem je luźno wetknięte, a kiedy je chwyciłem, mój głupi brat zatrzymał się na przeklętym żółtym świetle. To wina Jamiego." "Miałeś jej majtki?" Krzyknął James. Jeden z braci Farley, jak podejrzewała, Bobby, uniósł majtki, jakby były obiektem do badań. "Nie wolno jej nosić majtek. Wziąłem je do aresztu." Wyjaśnił Noah, jakby kradzież bielizny była sprawą powszednią. James ruszył z piskiem opon, zanim światło zmieniło się na zielone. Noah ściskał dłonią podłokietnik. Hope miała dość. "Jamesie Glen, natychmiast zwolnisz i będziesz stosował się do przepisów, inaczej przysięgam, wysiądę z tego samochodu, gdy tylko będę mogła i nie zmusisz mnie do powrotu." "Nie martw się, zajmę się nią." Powiedział Noah z twarzą przyciśniętą do szyby. "Ty też przestań. Jak wrócimy do domu, to porozmawiamy w cywilizowany sposób." "Jak wrócimy do domu, to będzie moja kolej." James skręcił w stronę doliny. Nastała nagła cisza. "Jak to 'twoja kolej'?" Zapytała Hope, kiedy przetrawiła słowa Jamesa. Chyba nie miał na myśli tego, co myślała. "Myśli, że będzie lepszy ode mnie." Powiedział przez szybę Noah.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Teraz, kiedy James wziął chyba jej groźby na poważnie, Noah był w stanie uklęknąć i zajrzeć do kabiny. "Uważacie to za jakieś zawody?" Zapytała Hope. Nie wiedziała, czy ma być przerażona, czy lekko podniecona. Chyba jedno i drugie. Teraz, kiedy osiągnęła prawdziwy dany przez mężczyznę orgazm, zastanawiała się, czy zyska jeszcze jeden. Myśl, że będzie mogła mieć ich obu świtała jej gdzieś w zakamarkach umysłu. "Uważam, że nie możesz podjąć odpowiedniej decyzji, nie pozwalając nam obu spróbować." James nie spojrzał na nią, wzrok miał utkwiony w drodze. Nie mogła tego zrobić. Nie mogła uprawiać seksu z Jamesem, bo on chciał mieć swoją kolej. A Noah wpadnie w szał. Tyle że wcale tak nie było. Patrzył na swojego brata. "Ty na mnie patrzyłeś. Ja też powinienem móc." "Proszę bardzo."14 "Dobrze wiedzieć, ile dla ciebie znaczę, Noah." Taka była jej odpowiedź. Była dla nich tylko zabawką, którą się pobawią, a później wyrzucą. Była wybiegiem w ich zawodach, a jak tylko między nimi znów będzie dobrze, powiedzą jej, że to koniec. "Wypuść mnie przy Filmowym Motelu. Zadzwonię po Lucy, przyjedzie po mnie." James przejechał obok motelu, ani trochę nie zwalniając. Czuła rosnącą frustrację. "Mówię poważnie. Nie zamierzam być tak wykorzystywana. Zadzwonię po Cama, kiedy przyjedziemy na G i on po mnie przyjedzie. Naprawdę chcecie mieć problemy z policją?"

14 kocham Bliss za takie momenty T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James zacisnął mocno dłonie na kierownicy. "Powiedz mi, że mnie nie chcesz, to zawrócę i zabiorę ciebie i Noaha ,gdzie tylko będziesz chciała. Może za parę lat pozwolę Noahowi wrócić do domu, ale nie możesz ode mnie oczekiwać, że będę w tym samym domu, w którym wy będziecie spać razem." "Ona tego nie powiedziała, Jamie." Powiedział Noah głosem bardziej kojącym, niż Hope mogłaby się spodziewać. "Jest po prostu wkurzona, że nie byłeś romantyczny. Ja byłem romantyczny." "Wcale nie byłeś romantyczny. Nawet gaci nie zdjąłeś." James uderzył w kierownicę. "Gdzie chcesz jechać, Hope?" Uświadomiła sobie, że coś ją ominęło. Dlaczego Noah próbował uspokoić swojego brata? Dlaczego James wyglądał, jakby powstrzymywał się z całych sił? W jego oczach było napięcie. To oznaczało, że był nieszczęśliwy. Znała go na tyle, by to wiedzieć. Co się działo? Czy była kością, którą roztrzaskają w próbie zranienia się nawzajem? Czy spoiwem, który może, ale tylko może ich ze sobą połączy? Czy Noah oddawał ją, bo nie obchodziło go, co się z nią stanie? Czy dlatego, że uważał, że bez Jamesa to nie wyjdzie? Co jeśli James powiedział jej prawdę? Co jeśli trzymał się z dala, bo myślał, że nie ma jej nic do oferowania? Co jeśli związek z nią wydawał się możliwy tylko dlatego, że jego brat wrócił? James mógł mówić Noahowi to, co chciał, ale zgodnie z tym, co mówili wszyscy mieszkańcy, wcześniej byli ze sobą blisko i pewnie znowu będą. Słowa Henry'ego nabrały sensu. W głębi duszy obaj znali tylko jeden styl życia. Chcieli tego, co mieli ich rodzice. Chcieli kobiety, którą mogliby dzielić i brata, na którym mogli polegać. Czy mogła być tą kobietą? Może nie, ale czy mogłaby żyć dalej ze świadomością, że nigdy nie spróbowała? "Nie usłyszałem odpowiedzi." James zatrzymał ciężarówkę przed wjazdem na ranczo. Nad wjazdem znajdował się ogromny łuk. Circle G. Data założenia 1898. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Glenowie byli w Bliss jeszcze przed założeniem Bliss. Pokolenia władały tą ziemią i przekazywały ją dalej, aż do Jamesa. Jego rodzice przekazali tę ziemię razem ze swoją miłością i partnerstwem. A teraz on walczył ze swoimi instynktami. Co jeśli pokaże mu, że to, co mieli jego rodzice było czymś dobrym? Czy przywróci go do życia, które kiedyś miał nadzieję mieć? Zebrała całą swoją odwagę. Nie była żadnym więdnącym kwiatkiem. Zrobiła w swoim życiu wiele rzeczy, z których nie była dumna. To nie będzie jedna z nich. "Noah ma rację. Ty patrzyłeś. On też powinien." Jeśli Noah tam będzie, to będzie prawie tak, jakby z nimi był. Patrzyła, jak James przełyka, jego oddech zwolnił, jakby uspokajał sam siebie. "No to niech się przygotuje, bo ja nie zamierzam pchnąć cię na ścianę. I nie chcę, żebyś mówiła do mnie Panie. Mam na imię James. Możesz to krzyczeć, jak będziesz dochodzić." James wrócił do swojej pewności siebie. Patrzyła na niego, kiedy dojeżdżał do domu. Nie był tak twardy, jak by się wydawało na pierwszy rzut oka i nie był taki odległy. Ale miał swoją dumę. Duma Jamesa była ogromna, bo wychodziło na to, że tylko ona mu została. Będzie musiała się przez nią przedrzeć, jeśli mieli mieć coś ponad odrobiną seksu. A chciała więcej. Noah wyciągnął dłoń przez maleńkie okienko i niezgrabnie poklepał ją po ramieniu. Kiedy na niego spojrzała, w jego zielonych oczach była zachęta. Pierwszy mężczyzna, z którym spała od półtora roku obiecywał jej bez słów, że wszystko będzie dobrze, jeśli prześpi się z jego bratem. Nie była tego taka pewna, ale wiedziała jedno. To zmieni wszystko. *** T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Christian obserwował ją cały dzień – z bezpiecznej odległości, oczywiście. Nie było to trudne z tymi wszystkimi namiotami i straganami znajdującymi się w ogromnym parku. Mógł patrzeć na nią z bezpiecznego namiotu psychicznych. Potem postawiono mu tarota, a on cały czas ją obserwował. Szarlatani, wszyscy oni. I powinien to wiedzieć. Był 'pastorem' przez dziesięć lat, a nawet nie wierzył w Boga. Hope wciąż była piękna. Nie potrafiła ukryć swojej promieniującej niewinności. Wciąż pamiętał, jak to jest być na niej i ją wypełniać. Była uległą dziewczynką, tak jak trzeba. W przeciwieństwie do zdzir, które znał, ona w ich pierwszą noc była nieśmiałą dziewicą. Kiedy zamykał oczy, widział jej bladą skórę i jej drżące dłonie. Musiał być z nią bardzo ostrożny. Zupełnie inaczej, niż w przypadku innych kobiet w jego grupie. One były zdzirami, które oddawały mu się w upokarzający sposób. Spełniały swoje zadania. Wykorzystywał je, a kiedy z nimi kończył, sprzedawał je do burdeli. Takie kobiety nadawały się tylko do szybkiego pieprzenia lub szybkiego sprzedania. "Mogę jakoś pomóc?" Christian skupił się na stojącej przed nim kobiecie. Musiała być znajomą Hope, bo Hope całe popołudnie z nią rozmawiała. Wiatr roznosił jej łagodny śmiech. "Rozglądałem się właśnie. Festiwal ma zacząć się jutro, ale już widzę, że sporo się dzieje." Kobieta z prostymi, brązowymi włosami uśmiechnęła się. "Większość tych ludzi nie wierzy chyba w harmonogram. Wie pan, Sasquatche nie mają rozkładów dnia." Uśmiechnął się w swój najbardziej czarujący sposób. Kolejna słodka, niewinna owieczka. Lubił jagnięcinę na krwisto. "Jestem Chris. Z przyjemnością napiłbym się tego jabłecznika, jeśli jeszcze jest."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Witam, jestem Nell." Sięgnęła do tyłu i wzięła kubek. Wyćwiczonym ruchem nalała odmierzoną ilość jabłecznika. "Proszę bardzo. Jeśli chcesz, możesz wziąć kubek ze sobą. Zostaw go tylko na którymś stoisku. Wszyscy wiedzą, żeby je tutaj odsyłać. Nie używam jednorazowych." Christian prawie się poślinił. Ta mała idiotka mówiła w języku, który doskonale znał. "Podziwiam cię za to, Nell. Podróżuję po kraju, próbując edukować ludzi na temat kosztów składowania artykułów jednorazowych. Podoba mi twoje stoisko. Takie przyjazne ziemi." Jej brązowe oczy rozjaśniły się. Prawdziwa zwolenniczka. "Wszystko nadaje się do wielokrotnego użytku. Co roku tracę kilka kubków, ale byłbyś zaskoczony, ilu ludzi je zwraca. Ludzie są z natury dobrzy." On nie był, ale znał takich, którzy byli. I na szczęście dla niego, zazwyczaj nie mieli żadnej ochrony. Gdyby miał czas, pomyślałby o uwiedzeniu tej kobiety. Była starsza, niż zazwyczaj, ale Hope też nie miała już szesnastu lat, a wciąż miał na jej punkcie obsesję. Może dojrzewał. Niestety musiał się ubiegać o swoją żonę. I miał swoją prawie-śmierć do pomszczenia. Nie wiedział jeszcze, czy zamierzał się kochać z Hope, czy ją zabić. Może i to, i to. Pokręcił głową i starał się trochę zarumienić. "Muszę zapytać cię o coś wstydliwego." Jej oczy stały się szerokie. "Możesz mnie pytać o wszystko. Jestem bardzo otwarta." "Wcześniej była tu kobieta." Zadbał, żeby trochę się zająknąć, zadowolony ze współczującego błysku w jej oczach. "Była taka śliczna. Brunetka z spódnicy i zapinanej na guziki bluzce. Nie chcę wyjść na jakiegoś przerażającego prześladowcę..."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"No to nie wychodź." Zza namiotu wyszedł mężczyzna z twardym wzrokiem schowanym za stosunkowo grubymi szkłami. "Henry, nie bądź niemiły." Skarciła Nell. "Nigdy, ukochana." Mężczyzna nie oderwał wzroku od Christiana. Stał jak czeski strażnik pilnujący skarbu. Nell mrugnęła do Henry'ego i zwróciła się z powrotem do Christiana. "Nie słuchaj go. Nie skrzywdziłby muchy. Lubi czasem zgrywać zazdrośnika." Wychodziło na to, że to niewiniątko nie jest wcale takie niechronione. Chociaż ten mężczyzna nie był jakoś szczególnie wysoki czy umięśniony, to w jego postawie była siła. Zdradzały go oczy. Mógł oszukiwać swoją żonę, ale w przeszłości Henry skrzywdził kogoś więcej, niż muchę.15 Christian mógł się założyć, że Henry nie był wcześniej sprzedawcą jabłecznika. "W porządku." Powiedział Christian, cofając się. "Muszę przyznać, że czasami te jego zapędy jaskiniowca się przydają. Ale mówiłeś o Hope." Zaczęła Nell. "Ma na imię Hope? Cudownie." Zawsze uwielbiał jej imię. Idealne dla młodziutkiej żony pastora, który torował sobie drogę przez świat otaczając się beznadziejnością. "Och, Hope jest wspaniała." Powiedziała Nell i roześmiała się. "Ale obawiam się, że trochę się spóźniłeś." "Spóźniłem?" "Uhm, jest zajęta. Może jeszcze tego nie wie, ale jej mężczyźni tak."

15 Zofija pracuje nad częścią, można powiedzieć, że miniaturką na temat Nell i Henry'ego i tam ma wyjaśnić się zagadka przeszłości Heńka. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Umysł Christiana wyłapał jedno słowo. "Mężczyźni." "Tak, witaj w Bliss. Jesteśmy bardzo tolerancyjni. Mamy tu kilka szczęśliwych trójkątów poliandrycznych. Choć tylko trójkątów. Jeśli chcesz czegoś tak szalonego jak sześciokąt, to musisz udać się do Wilde16, ale słyszałam, że o tej porze roku jest tam uroczo." Christian miał nadzieję, że jego uśmiech nie odzwierciedla tego, co czuł w środku. Żołądek skręcała mu furia. Widział tego mężczyznę siedzącego u stóp Hope, palcami gładziła go po głowie. Nie przykładał do tego większej wagi. Hope zawsze przytulała swoich przyjaciół i trzymała ich za dłonie. Co jeśli Hope robiła coś, czego nie powinna? Był taki pewny, że nie spojrzy na innego mężczyznę. Była pod jego urokiem. Hope zrobiłaby dla niego wszystko. Patrzyła na niego, jakby był słońcem na niebie. Tyle, że chyba nie lubiła seksu. Była to jedna z rzeczy, które uważał w niej za atrakcyjne. Była damą. Nigdy nie ożeniłby się ze zdzirą. Czasem chyba damy zamieniały się w zdziry. "Naprawdę ci się spodobała, co?" Zapytała z sympatią Nell. Miał nagłą wizję poderżnięcia małej Nell gardła. Mógłby zrobić to z łatwością. Byłaby słodką, delikatną łanią w łapach lwa. Nie miałaby czasu na krzyki, gdy jego nóż przeciąłby jej gardło i krew zaczęła spływać na ziemię. To by go uszczęśliwiło. To uspokoiłoby jego bestię. Była na tyle podobna do Hope, że mógłby udawać, że Nell nią jest. Christian wziął głęboki wdech. Nie zrobi tego. A przynajmniej nie teraz. Musiał nie spuszczać oka ze swojej nagrody. Osiem lat i niedawno udało mu się zebrać swoją grupę z powrotem. Miał wszystko na miejscu. Był gotów założyć nową stronę internetową i gromadzić swoich wyznawców. Trzeba było wielu milionów, które zdarł ze swoich byłych wyznawców, żeby posprzątać bałagan, który zostawiła po sobie Hope, kiedy wszczęła pożar, ale przez te lata, kiedy się 16 Miasteczko Wilde to miejsce akcji serii Chloe Lang, z którą Zofija napisała Playing the Field, ale pani Lang pisze w stylu podobnym do Becki Van, więc sobie odpuszczam (tam naprawdę są sześciokąty) T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ukrywał, odbudował swoją pozycję. I robił to wszystko dla niej, a ona znalazła sobie nowego faceta. Christian wzruszył ramionami. "Przypomniała mi po prostu kogoś, kogo znałem. Moją żonę." "Tak mi przykro. Straciłeś ją?" Tak, stracił ją. Stracił ją dla jej własnej kobiecej słabości. Bez silnego mężczyzny wokół niej, który mógłby trzymać ją w ryzach,oddawała się swojej słabości. "Zginęła osiem lat temu w pożarze." "To okropne." A -co było jeszcze gorsze- to, że jej ciało żyło nawet po tym, jak jej duszę pochłonęła ciemność. Christian intensywnie myślał. Ani przez chwilę nie uważał, że nie stanie przy jego boku, kiedy powstanie jak feniks z popiołów. Będzie z nim tak czy inaczej. Ale może przyszedł czas na zmianę taktyki. Przyjechał tu, by ją obserwować, dowiedzieć się, ile trzeba by ją przekonywać, by do niego wróciła, by wybaczyła mu to, że nie potrafił ukryć swojego męskiego temperamentu. Wiedział, że popełnił kilka błędów, ale nigdy nie wpuścił do serca innej kobiety. "Dziękuję za pani czas, panno Nell." "Pani Flanders." Poprawił go sucho mężczyzna imieniem Henry. Nell przewróciła oczami i zachichotała. "Jest strasznie zaborczy." Każdy prawdziwy mężczyzna taki jest. Żaden prawdziwy mężczyzna nie pozwoli, by T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

naruszano jego własność. Christian skinął głową, odstawił kubek i odszedł. Przyszedł czas, by ruszyć z jego planem do przodu. Wyciągnął telefon. Nie był idiotą. Miał rozstawionych ludzi. Nigdy nie przebywał nigdzie bez swoich wyznawców. Wyjaśnił, czego chce i wrócił w stronę miasteczka. Czas na rozmowę z szeryfem. *** James musiał przestać drżeć. Kontrola. On miał kontrolę. Musiał mieć. Hope powiedziała tak. Cóż, może nie do końca tak, ale zgodziła się. Teraz, gdyby udało mu się odciągnąć od tego Noaha, wszystko byłoby idealnie, ale temu małemu skurczybykowi udało się wmanewrować w sytuację. Kiedyś to było coś naturalnego. Zanim przespali się ze swoją pierwszą kobietą, żądną przygód studentką z Boulder w czasie przerwy wiosennej, on i Noah opracowali strategię działania. Noc wcześniej obmawiali,kto zajmie się czym i jak dostarczyć jej najwięcej rozkoszy. Zostali zaproszeni do spędzenia w jej łóżku czterech dni, zanim wróciła do szkoły. Dzielili praktycznie każdą kobietę, dopóki nie pojawiła się Ally i nie zaczęła swoich gierek z Noahem. Nie zamierzał dzielić się Hope. James zamierzał jej pokazać, że to on jest mężczyzną dla niej, a jego brat może iść do diabła. Jeśli Noah chce patrzeć na swój własny upadek, to w takim razie większy z niego masochista, niż James sobie wyobrażał. James zatrzymał ciężarówkę przed domem gościnnym. "Nie idziemy do domu?" Zapytała Hope. James zaparkował i wzruszył ramionami, a Noah zeskoczył z platformy. James odpiął pas i starał się nie myśleć, jak bardzo podobało mu się,gdy powiedziała słowo dom. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Trev ma odpowiednio przygotowany pokój." Noah otworzył drzwi Hope. "Trev McNamara, były numer jeden, ma swój pokój zabaw?" "Trev to facet o wielu talentach." James przeklął w duchu. Powinien być szybszy. To on powinien pomóc Hope wysiąść. Hope chwyciła dłoń Noaha i pozwoliła sobie pomóc. "Trev grał w futbol? Nate mówił coś o ESPN." James musiał się powstrzymywać, żeby nie jęknąć. Hope będzie potrzebowała edukacji nie tylko na temat BDSM. "Maleńka, nie oglądasz za dużo telewizji, co? Trev był rozgrywającym San Antonio Bandits17. Był uważany za najlepszego rozgrywającego ostatniej dekady, ale..." "Był zamieszany w narkotyki." Wzrok Hope powędrował w stronę domu. "Więc słyszałaś tę historię?" Całe ciało Hope wydawało się zapaść na chwilę. "Częściej, niż sobie wyobrażacie." "Nie musimy być tutaj, jeśli nie chcesz." Dlaczego było tak ciężko? Z kobietami nigdy nie miał problemu, ale teraz czuł się jak idiota. Kompletnie nie miał pojęcia, jak zachowywać się w stosunku do Hope. Sądził, że w łóżku będzie uległa, ale poza nim na pewno taka nie była. Była za mądra i zbyt ciernista. Myślał, że przejrzał ją na wylot, ale była nieprzejrzysta, prawie potrafił to zrozumieć. 17 Dla tych, którzy czytali Playing the Field, drużyna ta jest znana:) T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Uniosła twarz, jej dłoń musnęła jego policzek. "Lubisz Treva, prawda? Nie przeszkadza ci, że miał problem?" James był zdezorientowany. "Nie. Jest świetnym człowiekiem. A jeśli chcesz oceniać go przez pryzmat jego przeszłości..." Położyła dłoń na jego ustach, powstrzymując go od gadania. "Uważam, że to, co udało mu się osiągnąć, jest niesamowite. Bardzo go podziwiam." Dzięki Bogu. Przez chwilę myślał, że mylił się co do niej. Hope zawsze wydawała mu się kobietą, która nie ocenia innych na podstawie ich przeszłości. "Ja też go podziwiam. Ufam mu. Jest w końcu moim partnerem." Stanęła na palcach. Wahała się przez ułamek sekundy, po czym musnęła jego usta. "Z przyjemnością się z tobą pobawię, ale musisz być cierpliwy. Wszystko, co wiem, to to ,co podsłuchałam od Jen, Rachel i Callie." "Ej, czegoś cię jednak nauczyłem." Noah odsunął się o krok ze zrzedniętą miną. Hope roześmiała się lekko. "Skarbie, pchnąłeś mnie na ścianę. Nauczyłam się nazywać cię Panem i że seks może być czymś więcej, niż myślałam, ale nie nauczyłam się być niewolnicą. Tak to się chyba nazywa, prawda?" Była zainteresowana. Tylko o to prosił.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Tak, maleńka. Jest dominujący partner i uległa partnerka. Dominujący partner odpowiada za bezpieczeństwo i rozkosz niewolnicy. Noah zapomniał, jak to się robi, skoro myśli, że zadbanie o ciebie polega na pieprzeniu cię przy ścianie, gdzie każdy w miasteczku może cię usłyszeć." "Potrzebowała tego." Noah miał zaczerwienioną twarz. "Nie było cię tam od początku. Nic nie wiesz. Panikowała, a ja nie potrafiłem zmusić jej do rozmowy." Więc Noah uważał, że pieprzenie jej rozwiąże wszystkie jej problemy? Hope stanęła między nimi. "Przestańcie obaj albo sobie stąd pójdę." Naprawdę tak myślała. Widać to było w jej upartej minie. Stanęła między nim, a Noahem, jej drobne ciało o wysokości metr sześćdziesiąt w porównaniu z ich ciałami. Trzymała dłonie na ich piersiach, jakby mogła ich powstrzymać, gdyby postanowili się bić. "Nie chcę walczyć." Noah westchnął i zakrył jej dłoń swoją, jakby zatrzymywał ją przy swoim sercu. Kurwa. Jego brat wyraźnie wpadł. Ale James nie mógł odpuścić. Wiedział cholernie dobrze, że powinien, ale nie chciała go opuścić myśl, że nie dowie się, jak to jest zatopić się w ciele Hope McLean, nie usłyszeć, jak krzyczy jego imię, tak jak krzyczała imię Noaha. "Nie będziemy walczyć." Obiecał James. "Ale odbędziemy poważną rozmowę na temat górowania od dołu." Hope uniosła wargi w górę. "Brzmi zabawnie." "Będzie miała niezłe kłopoty." Odezwał się nowy głos. James uniósł wzrok i zauważył, że w pewnym momencie na ganek wyszedł Bo. Dom T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

gościnny został dopiero co pomalowany i miał nową wygodną huśtawkę. James widział, jak Bo i Trev siadają tam późnym popołudniem po pracy. Siedzieli i kołysali między sobą Beth, każdy trzymał ją za dłoń lub gładził jej włosy. "Trev wciąż zajmuje się tymi nowymi. Poprosił mnie, żebym was odprowadził." Bo przechylił swoją jasną głowę w stronę domu. "Chyba, że najpierw będziecie się bić." Hope opuściła dłonie i weszła po schodkach. "Żadnego bicia. Ale to dziwne, że mamy przewodnika." Bo roześmiał się. "Skarbie, jeszcze nie widziałaś nic naprawdę dziwnego. Kocham mojego partnera, przyzwyczaiłem się do zabawy, ale ci tutaj biorą to coś bardzo poważnie." "Protokół." Powiedział Noah. "Widzisz, używają wielkich słów, ale wszystko sprowadza się do tego, że lubią chłostać ładne tyłeczki i są świrami na punkcie kontroli. Zapraszam. Loch jest szeroko otwarty." Boże, będzie musiał porozmawiać z Trevem o sarkazmie jego partnera. James ruszył za Bo po schodkach z Noahem, tuż za nim. "Pamiętasz w ogóle, jak to jest być w lochu?" Zapytał James. Noah od lat uprawiał zwyczajny seks. Nie potrafił widzieć tego inaczej. Ally w życiu nie pozwoliłaby mu się zdominować. "Chodziłem do lochu co najmniej dwa razy na tydzień w czasie ostatnich trzech lat. Zapewne wiem teraz więcej niż ty." Zatrzymał swojego brata, zanim dotarli do korytarza prowadzącego do lochu. Był całkowicie zaskoczony jego wyzwaniem.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Zdradzałeś ją?" Nie powinien być zszokowany. Wiedział, że nie powinien. Z tego co usłyszał, a było tego naprawdę niewiele, Ally zrobiła Noahowi piekło i miała kilku kochanków. Był jednak zszokowany. Jego brat był zawsze niewzruszony. Kiedy umawiali się z jakąś dziewczyną, Noah nigdy nie patrzył na inną kobietę. Myśl, że Noaha zdradzał, bolała. Noah pokręcił głową. "Nie. Aż do dzisiaj nie dotknąłem fiutem żadnej innej kobiety. I zrobiłem to tylko dlatego, że zależy mi na Hope. Stary, ja się w niej chyba zakochuję. Przysięgałem. To, że Ally nie przestrzegała swojej przysięgi, nie znaczy, że dawało mi to zielone światło do tego samego. Po jakichś dwóch latach dowiedziałem się, jak bardzo moje małżeństwo jest popieprzone. Znalazłem klub. Zaprzyjaźniłem się z właścicielem i pozwolił mi pracować kilka nocy w tygodniu jako Domin. Zawsze dbałem o niewolnice. Tylko wtedy czułem się potrzebny." Jak trudne to było dla Noaha? James pozbył się tego pytania z głowy. To nie był jego problem. Noah sam sobie to zgotował. Ale James nie potrafił nic poradzić na to, że czuł się źle na myśl o Noahu samym w wielkim mieście. Słowa Noaha naprawdę wsiąkły, zostawiając za sobą kolejne pytanie. "Wiedziałeś po dwóch latach , ale powrót do domu zajął ci kolejne trzy." "Tak." Przyznał cicho Noah. Noah nie mógł być taki samotny, skoro był skłonny spędzić trzy lata w piekle. Skoro był skłonny zostać, aż skończyły mu się pieniądze. "Pozwolę ci patrzyć, bo Hope tego chce, ale lepiej stosuj się do zasad, braciszku." Noah zamilkł, ale podążył za Jamesem wzdłuż korytarza. Kiedy James wszedł do lochu McNamary, Hope miała szerokie oczy, a w jej postawie była odrobina strachu. Trev zrobił niezłą robotę, zmieniając biuro i wolną sypialnię w mały pałac T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

rozkoszy Domina. Berberyjski dywan został zamieniony na błyszczące drewno, a ściany pomalowano na dekadencką, intensywną czerwień. Ścianę zdobił ogromny krzyż Świętego Andrzeja. Towarzyszyły mu ławka chłosty, wyściełany kozioł, a na środku ogromne łóżko. To, że wszystko było pojedyncze wiele powiedziało Jamesowi. Beth była niewolnicą. Bo nie. Zastanawiał się nad tym, bo Bo miał tendencję do zdawania się na autorytet Treva, ale wyglądało na to, że w sypialni był na górze. Hope miałaby dwóch Panów, gdyby Noah nie był takim dupkiem. Musiał pozbyć się tej myśli z głowy. Noah rozmawiał z Hope, a James stał i myślał o tym, jak bardzo wkurzony jest na brata. "Niech wygląd tego miejsca cię nie zwiedzie, Hope. Tutaj jest tylko rozkosz." Mówił kojącym głosem Noah. A to James powinien to mówić. Jeszcze jej nie pocałował, a jego brat już go odsuwał. James chwycił dłoń Hope i delikatnie przyciągnął ją do siebie. Westchnął i objął ją ramionami, gładząc jej włosy. "Myślę, że to polubisz, maleńka, ale jeśli się boisz, możemy wrócić do domu, zjeść pyszny obiad, a potem iść do łóżka i będę traktował cię jak damę." Zadrżała. "Nie. Jestem kobietą i wolę być tak traktowana." Co tym razem zrobił? Próbowała się odsunąć, a on miał straszne wrażenie, że jeśli jej na to pozwoli, to wszystko się skończy. Zaostrzył głos. "Będę traktował cię jak niewolnicę. A teraz się uspokój, Hope. W tej sali podporządkowujesz się mi albo mówisz nie i koniec. Bo, Trev ma akcesoria dla gości?" Bo miał niewzruszoną minę. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Mówisz o zabawkach?" Starał się być dyskretny. "Tak. Czasami Domin trzyma mały zapas zabawek dla gości." Bo wyszczerzył się i otworzył panel. Robione na zamówienie drzwiczki rozsunęły się cicho. "Beth zrobiła się straszne zuchwała. Miała niezły ubaw z tym pokojem." Usłyszał, jak Hope wstrzymała oddech, widząc odkrytą przez Bo ścianę perwersji. Pejcze, baty, łopatki, rozciągacze, wszelkiego rodzaju więzy. Kajdanki i długie sznury. Cały rząd wszelkich lubrykantów. "Cofam wszystko, co mówiłem o Trevie." Powiedział z wielkimi oczami Noah. "Jest idealnym nałogowcem." "Jest zboczeńcem i tyle. Jak czegoś chcesz, to zapewne ma to w różnych kolorach, kształtach i rozmiarach. A, powiedział mi, żebym powiedział wam, że w pudełkach są jeszcze różne zatyczki." Wyjaśnił Bo. James był głęboko wdzięczny za lata oficjalnych treningów jego partnera. Trening Jamesa był raczej nieoficjalny. Chodził do klubów ze Stefem, Maxem i Rye'em. Stef wiele go nauczył, pozwalając Jamesowi i Noahowi trenować na swoich własnych niewolnicach, nim wreszcie ustatkował się z Jennifer. Ale Trev przez ostatnie lata był Dominem na pełen etat. "Jak to 'zatyczki'?" Hope zwróciła na niego swoją twarz, patrząc na niego, jakby miał ją ochronić. Nie uświadomiła sobie, że potrzebuje od niego ochrony. Jego fiut drgnął na widok jej słodkiego spojrzenia. "Analne zatyczki, maleńka." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Trzyma dla gości pudełka z zatyczkami analnymi?" Zapytała Hope. Bo wzruszył ramionami. "Najwyraźniej to zestaw BDSM na różne przyjęcia." Hope lekko zadrżała. "Chyba wolę te małe rzeczy, które się obciąga i wydają dźwięk." Och, wkrótce będzie coś obciągała, a James definitywnie będzie wydawał dźwięki. "Dzięki, Bo. Teraz już sobie poradzimy." Bo uśmiechnął się. "Wszystko będzie w porządku, Hope. Jeśli będziesz miała później jakieś pytania, to porozmawiaj z Beth. Będzie naprawdę podekscytowana mając tutaj inną kobietę." Zasalutował im i wyszedł. "Zdejmij ubrania, Hope." Zacznij tak, jak ma być przez cały czas. To on miał kontrolę. To on rządził. A ona była tak zdenerwowana, że praktycznie się trzęsła. Westchnął i przyciągnął ją do siebie. Nie pocałował jej. Złagodniał i spojrzał na nią. "Wiesz, jak długo czekałem, żeby cię pocałować, maleńka? Ten jeden raz nie wystarczył. Chcę całować cię ciągle i ciągle." Jej niepokój wydawał się wyparować, zastąpiony podziwem.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Naprawdę chcesz mnie pocałować, James?" Przez chwilę myślał, żeby poocierać się o nią swoim twardym fiutem, by nie miała wątpliwości, ale postawił na słodszy sposób. Słowa. Kobiety lubią słowa. "Chciałem pocałować cię od pierwszej chwili, kiedy cię zobaczyłem. Siedziałaś z Loganem i zwróciłaś na mnie twarz, a ja widziałem tylko twoje ogromne oczy i miękkie usta. Uwielbiam, jak przygryzasz dolną wargę, gdy nad czymś myślisz. Zawsze chcę ją zassać i całować cię, aż nie będziesz mogła oddychać." Oparła się o niego lekko. "James, mówisz poważnie? Bo jeśli nie, to nie wiem, czy to zniosę." Czy mówił poważnie? Był w poważnych tarapatach, ale nie potrafił znaleźć w sobie chęci, by się odsunąć. Jak na razie wykorzystał wszystkie słowa. Pochylił się i pocałował ją tak, jak chciał to robić od tego pierwszego dnia. Siedziała na ławce obok Logana, w jej włosach tańczyło popołudniowe słońce. Logan mówił o jakiejś grze sieciowej, w którą grał, ale James patrzył na Hope, zastanawiając się, gdzie Logan ją znalazł. James przycisnął usta do jej ust i przechylił jej głowę do tyłu. Otworzyła się pod nim, jej usta scedowały kontrolę na niego. Jego język wsunął się do środka. Ten pierwszy dzień go wystraszył, bo nie była w jego typie, ale nie był w stanie przestać o niej myśleć. Teraz już wiedział. Wszystkie inne kobiety nie były w jego typie. Miał tylko jeden typ. Hope. Objęła go za szyję i przycisnęła się do niego. Jej delikatny języczek ocierał się o jego. Jeśli wkrótce nie odzyska kontroli, to zrobi dokładnie to, co Noah. Uniesie jej spódnicę, rzuci ją na pierwszą płaską powierzchnię, jaką znajdzie i wbije w nią fiuta. Nie będzie musiał nawet zajmować się jej bielizną. W tej chwili była pewnie dalej badana przed braci Farley. Przerwał pocałunek.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Pragnę cię, Hope. Pragnę cię tak bardzo, że to aż boli, ale zrobimy to po mojemu. A teraz się rozbierz." Powiedział zachrypniętym głosem, tym razem zareagowała odpowiednio. Z zarumienioną twarzą sięgnęła do guzików jej bluzki. Kiedy się odezwała, drżał jej głos. "Nie rozumiem, co wy dwaj macie przeciwko tym ubraniom." "Jest strasznie ironiczna, James. Już ją dzisiaj wychłostałem za te niewyparzone usteczka." Noah oparł się o ścianę, stojąc tak daleko, jak mógł. "Czy to prawda?" James żałował, że tego nie zobaczył. "Czy Noah dawał ci klapsy?" Jej bluzka rozchyliła się, ukazując kuszącą linię jej skóry. Widział krzywizny jej piersi wypełniające gładki, biały stanik. "Tak." Powiedziała z małym westchnięciem. Cóż, jego brat dotarł dalej, niż James myślał. "Przestraszyło cię to?" Była tu, więc mógł się założyć, że nie. "Podobało mi się." Lubił szczerość. Dotknął półksiężyca na jej mostku i przesunął palec w dół. Zaczął bawić się przednim zapięciem jej stanika. "Podnieciło cię to?" Przytaknęła. "Tak."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Dziękuję, maleńka. Twoja szczerość wiele dla mnie znaczy. O to w tym wszystkim tu chodzi." Na jej twarzy pojawił się cień, ale spuściła wzrok i zdjęła bluzkę. James odpiął klamrę jej stanika i ściągnął ramiączka. Hope może i była drobna, ale miała krągłości. Śliczne krągłości. Krągłości, przez które pulsował jego fiut. Miała idealne, twarde sutki. Zacisnęły się pod jego spojrzeniem. Jej skóra miała wspaniały jasny z odcień z rzucikiem piegów to tu, to tam. Później będzie odkrywał każdy cal jej ciała, całował każdy maleńki punkcik i oznaczał ją jako swoją. Ale w tej chwili chciał zobaczyć więcej. "Pozbądź się tej spódnicy, maleńka." Wzięła głęboki oddech i zsunęła spódnicę z bioder. "Boże, Hope, jesteś piękna." James nie potrafił oderwać od niej oczu. Była idealna. Jej figura w kształcie klepsydry została stworzona dla męskich dłoni. Była niska, ale nie mała. Miała biodra, które chciał trzymać i kształtne nogi, które będą wspaniale wyglądać na jego pasie. "Odwróć się." Odwróciła się na drżących nogach. Jej tyłek był niesamowity. Krągły i jędrny. O tak, użyje na niej tych zatyczek. James uwolnił jej włosy z kucyka i brązowa fala opadła jej na ramiona. Była piękna i ukrywała to pod bezkształtnymi ubraniami i nudną fryzurą. Ale teraz to nie miało znaczenia. Mogła nosić, co tylko sobie życzyła. On będzie ją widział taką. Będzie ją widział z delikatną skórą, seksownymi krągłościami i tymi ciemnymi oczami, które skręcały mu wnętrzności. Mogła tracić lub zyskiwać kilogramy. Mogła nosić seksowne ciuchy lub worek na kartofle. Mogła zestarzeć się i posiwieć, a on będzie ją widział właśnie taką. "Twarzą do mnie."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Odwróciła się. Przygryzała tą swoją dolną wargę. Poprawiła okulary na nosie. Cholera, nawet to uważał za urocze. "Naprawdę myślisz, że jestem w porządku, James?" "Hope, jesteś przepiękna. Spójrz, co ze mną robisz." Jego fiut miał ochotę przedrzeć się przez dżinsy. Uśmiechnęła się bardzo nieśmiało, co sprawiło, że coś zrozumiał. Hope nie uważała się za piękną. Zrobi wszystko, co w jego mocy, żeby Hope wyszła z tego doświadczenia z wiedzą że jest najseksowniejszą kobietą na świecie. Wskazał na swojego brata. "Z Noahem wcale nie jest lepiej. Spójrz na to cholerstwo w jego dżinsach. Choć on teraz nic nie dostanie." Nie chciał przypominać jej, że Noah tutaj jest, ale musiała wiedzieć, jaka jest piękna. Noah wyszczerzył się i wskazał na swoją erekcję, jak hostessa prezentująca nową markę samochodu. Był szurniętym kretynem, ale James poczuł, jak coś łapie go za serce, bo Noah zachowywał się jak brat, którego pamiętał. Noah był przygłupem. Wspaniałym umysłem z kretyńską, zabawną duszą. Hope sprowadzała go z powrotem. Jednak to znowu nie był jego problem. Nie chodziło teraz o Noaha, tylko o niego i Hope. I przyszedł czas, żeby to zacząć. "Spójrz na mnie, Hope." Uniosła ulegle wzrok, ale widział, że jego zagrywka zadziałała. Była teraz bardziej pewna siebie, niż wcześniej. "Chcę, żebyś mnie rozebrała, maleńka." Wstrzymała oddech. "Twoja odpowiedź powinna brzmieć 'tak, James.'"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Tak, James." Teraz nie było wahania. Podeszła do niego i uniosła dłonie do jego koszuli. Wygładziła ją, po czym zaczęła odpinać kolejno perłowe guziki. Czuł te maleńkie dłonie poruszające się po jego torsie. Wyciągnęła koszulę z jego dżinsów. "Mogę cię dotknąć? Nie wiem, jak to z tym jest." "To jest dla zabawy. Dla Treva, Beth i Bo to styl życia, ale dla nas to zabawa. Jeśli nie jesteś związana, a my się na to zgodziliśmy, to możesz dotykać mnie, ile chcesz." Zamknęła oczy i położyła obie dłonie na jego piersi. Był przekonany, że czuła jak wali mu serce. Stał nieruchomo, pozwalając jej poznać jego ciało. Przesuwała dłońmi po jego mięśniach, a te małe palce sprawiały, że drżał od środka. "Zabijasz mnie, maleńka. Dokończ, co zaczęłaś. Rozbierz mnie." "Nie chciałabym cię zabić." Nieśmiała dziewczynka zniknęła, jej miejsce zajęła swawolna syrena. O tak, będzie robić mu piekło, a on będzie się rozkoszował każdą minutą. Odpięła sprzączkę jego paska. Osunęła się na kolana i syknął odrobinę, kiedy rozsunęła zamek i opuściła go na dół. Rozpakowywała go jak gwiazdkowy prezent. Kiedy jej oczom ukazał się jego fiut, oblizała usta. Definitywnie przyszedł czas na przejęcie kontroli, inaczej się zbłaźni. "Wystarczy, Hope. Zacznijmy nasz akt." Zmarszczyła brwi, ale usiadła na piętach. James zzuł buty i pozbył się dżinsów i bokserek, z radością odczuwając brak skrępowania. "Byłaś kiedyś związana, maleńka?" Musiał się dowiedzieć, jak niewiele wiedziała. Hope wydawała się bardzo niewinna. "Nie." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Był niezwykle zadowolony. Chciał być pierwszy. Chciał pokazać jej, jak dobre to mogło być. "Chcę cię związać. Chcę cię skrępować i mieć całkowitą władzę nad twoim ciałem. Nie chcę jednak zrobić tego dla siebie, chociaż będę się tym rozkoszował. Chcę to zrobić, żeby dostarczyć ci rozkoszy. Jeśli przestraszę cię lub zdenerwuję, wtedy to nie będzie tym, czym powinno być. Rozumiesz?" Kiwnęła głową. "Hope, chcę werbalnej odpowiedzi." Nie zamierzał dawać jej taryfy ulgowej. Może nie był pełnym Dominem jak Trev, ale kiedy wchodził w tę rolę, chciał szacunku. "Tak, James." "Dobrze. Teraz umieść dłonie za plecami i złącz palce." Wstrzymała oddech, ale zrobiła jak jej kazał. Była piękna siedząc tam, piersi wypchnięte do przodu, klatka piersiowa unosząca się i opadająca z każdym oddechem. James podszedł do ściany, którą Beth tak mądrze ukryła i wyciągnął cienki sznur z juty. Wyglądało na to, że Trev praktykował Shibari, czy - jak to James wolał nazywać- sztukę erotycznego wiązania kobiet. Kątem oka zauważył, jak jego brat gapi się na Hope, jakby chciał upaść na kolana i ją wielbić. Ale teraz była kolej Jamesa. Nie zamierzał zapraszać do tego brata. Nie zamierzał kazać Noahowi trzymać jej nadgarstków, żeby mógł je związać. Nie zamierzał kazać jej ssać mu fiuta w czasie, gdy jego brat wsuwałby zatyczkę między jej pośladki. Nie zamierzał tego zrobić. Zmusił się, by uklęknąć i związał jej dłonie za plecami. Otoczył jej nadgarstki sznurem, tworząc węzeł ratowniczy. Przetestował go, upewniając się, że nie zatrzyma jej krążenia i odchylił się, podziwiając jej wygięte plecy i półkule pośladków.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Rozszerz jeszcze trochę kolana, maleńka." Hope dostosowała się. Dołeczki nad jej pośladkami stały się głębsze. James nie mogąc się powstrzymać, przesunął palcami po jej kręgosłupie. "Miałaś kiedyś fiuta w swojej tylnej dziurce, Hope?" Przez chwilę milczała. "Tak." Powiedziała z wahaniem. Był lekko zaskoczony, ale też wszystkiego o niej nie wiedział. Miała w końcu dwadzieścia siedem lat. Nie była dzieckiem. "Podobało ci się?" Pokręciła głową. "Bolało." "Nie powinno. Jak długo miałaś w sobie zatyczkę?" "Nie miałam. To był...błąd." Zauważył to. Drobne drżenie jej ramion. Denerwowała się, kiedy mówiła o pewnych rzeczach, a wyglądało na to, że to jest jedna z nich. Przeszłość Hope zaczynała być zagadką, którą musiał rozwiązać. Ktoś ją skrzywdził. Ta myśl sprawiła, że chciał odnaleźć tego kogoś i skopać go na śmierć, ale musiał zająć się Hope. "Chcę dzisiaj się z tobą pobawić. Chcę pokazać ci, że to nie musi boleć." "Ile fiutów miałeś w tyłku, James?18"

18 Odpowiedz, że chociaż jednego i będziesz moim bogiem :P T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Powstrzymał śmiech. Spryciula, ale właśnie dała mu świetny powód do położenia dłoni na jej tyłku. "Żadnego sarkazmu, Hope. Pochyl się do przodu. Wypchnij pośladki w powietrze." "Już zostałam dzisiaj wychłostana." Jej dolna warga zadrżała słodko. "Dostaniesz kolejne, bo chyba nie pojęłaś lekcji. Teraz jest dwadzieścia. Chcesz, żeby było trzydzieści?" Prychnęła cicho i pochyliła się, idealnie eksponując swój tyłek. "Noah nawet nie zostawił po sobie śladu, maleńka." "Starałem się być ostrożny." Powiedział z niskim warknięciem Noah. "Cóż, jest ostrożność i jest perfekcja." James uniósł dłoń i uderzył ten śliczny pośladek. Hope jęknęła, a jej ciało nabrało ładnego, różowego odcienia. James uderzył trzy razy w szybkiej serii, zmieniając siłę uderzeń. "To nazywamy erotyczną chłostą, maleńką. I zanim zapytasz, tak, doświadczyłem kiedyś tego na sobie. Noah i ja poznaliśmy bardzo miłą Dominę, która nauczyła nas paru sztuczek, ale pokazywała je nam na nas. Co dziwne, uważam, że byliśmy lepsi w technikach, które robiono na nas. Przyjąłem chłostę, ale jestem naprawdę dobry w dawaniu jej." Przeszedł do kolejnej serii, dźwięk stykającej się z jej ciałem dłoni wypełniał salę wraz z jej cichymi, urywanymi krzykami. "Ta chłosta powinna spotęgować twoje podniecenie. Ból miesza się z gorącem, aż nie wiesz, co jest czym i wszystko jest tylko zmysłowym doznaniem." Uderzył w środek jej tyłka. Jej ciało pokryło się delikatną warstwą potu, ale czuł słodki zapach jej podniecenia. Przestała się spinać przy każdym smagnięciu, kiedy doszedł do siedemnastego i osiemnastego. Rozluźniła się i przyjęła dwa ostatnie z urywanym westchnięciem. Później zaznajomi ją z przyjemnością pejcza. Hope była idealna. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"W czym był dobry Noah?" Pytanie wyszło z jej ust jak zmysłowe sapnięcie. James prychnął. Nie potrafił się powstrzymać. "Powiesz jej?" Noah był czerwony jak tyłek Hope. "Ja...cóż, eee..przegrałem w karty, no i... eee, znaczy...jestem naprawdę dobry w seksie analnym.19" Loch wypełnił śmiech Hope. James dołączył do niej. To było tak cholernie inne od jego wcześniejszych doświadczeń. Hope sprawiała, że się śmiał. Słysząc jej śmiech czuł się młody i pełny życia.20 "To, czego Noah nie wie, maleńka, to ,że oszukiwałem w karty. Za żadne skarby nie zamierzałem brać zatyczki." James wyszczerzył się, kiedy Noah prychnął urażony. "Ale jeśli chcesz, żebym spróbował, to nie ma problemu. Jestem trochę starszy i o wiele bardziej otwarty." "Wychodzi na to, że to Noah był bardziej otwarty." Boże, szalał za jej poczuciem humoru. Pochylił się i pocałował jej pośladki. "Zobaczmy, jak bardzo możemy otworzyć ciebie. Zostań w tej pozycji."' Wstał i znalazł zaoferowane zatyczki. Tak jak powiedział Bo, były czyste i gotowe do użycia. Trev był idealnym gospodarzem. Przez chwilę rozważał wzięcie imbirowego lubrykantu, ale postanowił zatrzymać głowę przy swoim ciele. Później. Zwykły żel na bazie wody dzisiaj wystarczy. I mała zatyczka. Nie chciał jej wystraszyć. Noah może był lepszy w analu od niego, ale na pewno niewiele lepszy. Uwielbiał, jak zuchwała mała dziurka otwierała się, by przyjąć jego 19 Biedny Noah i biedny tylek Noaha :D 20 Pomyślał facet przed trzydziestką T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

fiuta. Dzielenie tego z Hope będzie wspaniałe. Ukląkł z powrotem, całkowicie świadomy, że Noah na nich patrzy, jego twarz z powrotem stała się ponura i mroczna. Chciał być częścią tego. Cóż, powinien był pomyśleć o tym, zanim pieprzył się z Hope.21 James delikatnie rozszerzył jej pośladki. Cholera, była śliczna. Jej dziurka był różowa i zaciśnięta. Była mała, a on będzie musiał być ostrożny. "Najpierw użyję lubrykantu, a potem użyjemy tej małej zatyczki. W porządku, Hope?" "Trochę się denerwuję." Przyznała. Ale była też podniecona. Przesunął dłoń w dół do jej cipki. Ociekała wilgocią. Każdy cal jej szparki był opuchnięty i oczekujący. Rozdzielił jej fałdki i zagłębił się w jej cipce jednym palcem. Otoczyło go gorąco. Była niesamowicie rozgrzana. Nieważne, jakie targały nią niepokoje, wciąż go chciała. Przesunął opuszek na jej łechtaczkę. Rozkosz. Tego potrzebowała. Wcześniejszy orgazm wszystko ułatwi. "Rozluźnij się." Rozkazał. Ramiona Hope straciły swoje napięcie. Zamknęła oczy i rozszerzyła jeszcze bardziej kolana. Tego właśnie chciał. Zaufania. Pocierał kciukiem jej cipkę, pozwalając swoim dwóm palcom przesuwać się po jej łechtaczce. Jego dłoń zalała wilgoć. Była tak kurewsko mokra. Zaczęła się poruszać, próbując wziąć go głębiej. Uderzył jej już bardzo wrażliwy tyłek. "Nie ruszaj się. Bierz to, co ci daję." "To trudne. Jest mi tak bardzo dobrze." 21 Zauważyliście jaki jest kochany? Nie wini Hope, tylko Noaha :P a że sam dał ciała, bo się wstrzymywał to już inna sprawa T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Czy twoje przejmowanie kontroli wcześniej działało?" Mógł się założyć o swoje życie, że odpowiedź będzie brzmiała nie. "Nie." Wymamrotała. "Nic nie działało aż do dzisiaj." Noah nie pozwoliłby jej kontrolować seksu. Mógł być pieskiem Ally, ale od Hope chciał więcej. Noah wydawał się trochę twardszy niż wcześniej. "Więc rób, jak ci mówię, a ja obiecuję, że nie przestanę, dopóki nie będziesz zaspokojona. Dam ci czego potrzebujesz." Znieruchomiała. James zabrał się do pracy. Naparł kciukiem, obracając i otwierając ją. Chwycił jej łechtaczkę między dwa palce i nacisnął, ściskając ją, a jego kciuk potarł ścianki jej cipki. Hope rozchyliła usta i krótki krzyk powiedział Jamesowi, że trafił w idealny punkt. Doszła i zaczęła drżeć. Wilgoć trysnęła z jej szparki i pokryła jego palce. Jej zapach był jak narkotyk i sprawiał, że jego kutas był obolały. Jak długo będzie w stanie się powstrzymywać? Kiedy dreszcze ustały, wysunął dłoń i bez zastanowienia polizał swoje palce, smakując ją po raz pierwszy. Pikantnie i słodko. Jak sama Hope. Zlizał całą wilgoć ze swoich palców. "Smakujesz jak niebo, maleńka. Nie mogę się doczekać, żeby wejść w ciebie językiem." Jej małe westchnięcie powiedziało mu, że jest zainteresowana tą możliwością. Ale najpierw miał coś do zrobienia. "Na początku będzie trochę zimno." Pozwolił spłynąć lubrykantowi na jej dziurkę. Zakwiliła cicho. Te dźwięki go zabijały. Jak będzie brzmiała, kiedy będzie miał ją na krzyżu liczącą razy tym swoim słodkim, południowym głosem? T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Chwycił małą zatyczkę i wsunął ją między jej pośladki. Jej mała, zmarszczona dziurka była zamknięta, ale wiedział, że już niedługo taka nie będzie. Pchnął zatyczkę, otwierając ją bardzo powoli. Już widział tam swojego fiuta. Kiedy będzie pieprzył jej tyłek, weźmie ją wolno i będzie patrzył, jak jego kutas znika w jej kanale. Wejdzie w nią, aż jego jądra uderzą w jej ciało i wtedy się wysunie. Będzie patrzył, jak ta sama dziurka, która chciała się go pozbyć, będzie starała się go zatrzymać. Będzie patrzył i zapamięta każdą chwilę. Jej całkowite zaufanie będzie czymś pięknym. Naparł, zatyczka wreszcie przedostała się przez obręcz mięśni. Hope jęknęła i zakręciła biodrami. "Już prawie, maleńka." "Dziwnie." Ciało Hope przeszedł dreszcz. "Ale nie boli, prawda?" "Nie." Przyznała. Głos miała zaciśnięty. "Jest dziwnie, ale nie boli. Sama nie wiem. Ale nie przestawaj." Nie zamierzał przestać. Wsunął zatyczkę do końca, umieszczając ją głęboko w jej ciele. Przez minutę nie robił nic, tylko się na nią patrzył. Płaska podstawa była idealnie ułożona między jej pośladkami. Jego fiut pulsował. Była absolutnie idealna. Nigdy w swoich marzeniach nie wyobrażał sobie, że będzie miał ją w lochu. Myślał o pieprzeniu jej, przytulaniu i dzieleniu z nią życia, ale nie o tym. Kiedy myślał o małżeństwie, sądził, że będzie musiał porzucić tę część swojego życia, ale teraz zaczął się zastanawiać, dlaczego. Jego żona powinna znać go całego. Jego żona powinna kochać go całego. Jeśli Hope go zaakceptuje, jasne i ciemne strony, to może będą mogli być szczęśliwi. Może będą mogli być kimś więcej. Pomógł jej ustawić się na kolanach, oczy miała lekko senne. Zmarnował cały rok, bo myślał, T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

że nie ma jej nic do zaoferowania. To. Mógł jej zaoferować to. Pochylił się i pocałował ją, słodko muskając jej usta, ignorując desperackie wołania jego kutasa. Przez chwilę ją trzymał, jej związane dłonie wypychały jej piersi do przodu i jej sutki wbijały się w jego pierś. "Wszystko dobrze, maleńka?" Na jej twarzy był łagodny uśmiech. "Wspaniale. James, powiedziałeś, że dobrze smakuję." Pocałował ją ponownie, otwierając jej usta i pozwalając jej spróbować samej siebie na jego języku. "Smakujesz jak niebo, maleńka." Potarła nosem o jego nos. "Chcę cię posmakować, James. Proszę." Opadł na kolana, jego fiut wreszcie przejął władzę. Prosiła tak słodko. Nie zamierzał jej odmówić.

Rozdział 11 Hope kręciło się w głowie, kiedy James wstał i wziął w dłoń swojego fiuta. Spojrzała na niego. Był prawdziwym dziełem sztuki. Długi i gruby, w purpurowym odcieniu. Na perfekcyjnie kształtnej główce perliły się krople preejakulatu. Pragnął jej. Chciała go dotknąć, ale jej związane dłonie na to nie pozwalały. Nie szkodzi. Gdyby mogła, T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

pieściłaby go, samolubnie odkrywając każdy cal tej brązowej skóry. Był wspaniałym kowbojem. Szczupły i umięśniony, swój wygląd zyskał codzienną, ciężką pracą. Chciała przesunąć językiem po krzywiźnie jego bioder. Ale najbardziej chciała zaspokoić go tak, jak on zaspokoił ją. Jej ciało wciąż odczuwało pozostałości orgazmu, jaki jej dał. I miał rację. Związanie jej i zmuszenie, by się nie ruszała, niesamowicie pomogło. Była w stanie myśleć tylko o tym, co jej robił. Odepchnęła skrępowanie i wątpliwości. Musiała to zrobić bez możliwości ruchu, czy użycia rąk. W jej głowie nie było nic poza Jamesem, jego dotykiem, głosem i ciepłem jego skóry. Nie miała nawet nic przeciwko zatyczce. Nie mówiła tego Jamesowi, ale jej jedynie doświadczenie z seksem analnym było okropne. Była pijana i głupia. Wtedy było niebezpiecznie, ale przy Jamesie czuła się bezpieczna. Była bezpieczna. Przynajmniej jej ciało było bezpieczne. Jej serce było cholernie zagrożone i to z więcej, niż z jednego źródła. Noah patrzył. Noah był tu, ale nie mógł jej dotknąć. A ona chciała, by jej dotknął. "Chcesz mnie posmakować? Ja też tego chcę, maleńka. Ale nie dojdę w twoich ustach. Nie tym razem." Przesunął dłonią po swoim kutasie. "Za tym pierwszym razem chcę być w twojej cipce." Nie potrafiła wyobrazić sobie niczego lepszego. Dopóki nie zobaczyła kątem oka Noaha. Bycie między nimi byłoby idealne, ale będzie musiała popracować, żeby ich zjednoczyć. James był wciąż od tego daleki. Noah mrugnął okiem, dodając jej odwagi. On też tego chciał. Hope wzięła głęboki wdech, czując ponownie niepewność. Christian nigdy nie chciał, żeby brała go do ust. Kiedy mu to zaproponowała, powiedział, że tylko zdziry to robią. "Nie jestem w tym za dobra." James odnalazł dłonią jej włosy. Noah zacisnąłby dłonie i kazał jej nie mówić o sobie źle, T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ale James uśmiechnął się do niej, głaszcząc jej włosy. "To nie ma znaczenia, maleńka. Liczy się tylko to, że chcesz. Cholera, założę się, że jesteś w tym dobra. I nie trzeba wiele, żeby mnie zadowolić. Obiecuję, że będzie dobrze." Łzy zakłuły ją w oczy. Był taki delikatny, gdy tego potrzebowała, jakby odczytywał jej emocje i zależało mu na tyle, by dać jej to, czego jej było trzeba. W jakiś sposób tych dwóch braci, którzy ledwie wytrzymywali ze sobą w jednym pomieszczeniu, dawali jej dokładnie to, czego potrzebowała i kiedy potrzebowała. Wcześniej to dominacja Noaha doprowadziła ją na skraj. Teraz to zrozumienie Jamesa ułatwiło jej nachylenie się i przesunięcie językiem po jego fiucie. Zebrała kroplę spermy, smakując jego esencję. Słona. Pikantna. James. Jęknął cicho, wypychając biodra do przodu. "Widzisz, to działa, maleńka." I działało. Na jego główce pojawiła się kolejna kropla. Jego fiut zdawał się pulsować w jej stronę niczym kompas wskazujący północ. Zassała główkę do ust i zakręciła na niej językiem. Tak dobrze. Była taka świadoma. Świadoma własnego ciała, ale nie tylko. Była świadoma twardej, drewnianej podłogi pod jej kolanami i sznura, który trzymał jej nadgarstki. Była świadoma włosów delikatnie pieszczących jej plecy i zatyczki, która znajdowała się w jej tyłku. Każdy cal jej ciała wydawał się pobudzony i ożywiony. James wsunął dłonie w jej włosy i zaczął lekko posuwać jej usta. Rozchyliła je, próbując wziąć go głębiej. Jęknęła i wsunęła kolejny cal do środka. Miała pełne usta, a chyba nawet nie wzięła go do połowy. Pracowała językiem, próbując zassać tyle, ile mogła. Szarpnął biodrami. "Cholera, dziewczyno, zabijasz mnie." Wysunął się i wolno pchnął. Hope zlizała preejakulat i zassała go do środka, wciągając policzki. Próbowała się rozluźnić i wziąć więcej, niż wcześniej. Kolejny gorący cal i kolejny. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Wypełniał ją, pocierając tylną ściankę jej gardła. Czuła, jak pulsuje jej w ustach. Mogła domyślać się, co to oznacza i chciała tego. Chciała jego spermy na swoim języku. Chciała chodzić z jego spermą w brzuchu i jego smakiem na języku. James wysunął się nagle z przekleństwem. Uniosła wzrok, kolejny raz dopadły ją wątpliwości. "Zrobiłam coś źle?" Jego pierś unosiła się od szybkich, urywanych oddechów. "Będziemy musieli popracować nad twoim poczuciem własnej wartości." Chwycił swojego fiuta dłonią, choć nią nie poruszył. "Nie, Hope, ale jeszcze jedno liźnięcie i ssanie twoich słodkich ust i bym doszedł, a obiecałem, że nie zrobię tego, dopóki w tobie nie będę." Wziął powolny wdech i zniknął z zasięgu wzroku. Poczuła szarpnięcie na skórze i jej dłonie były wolne. James uniósł ją jakby nic nie ważyła, jedną ręką wokół pleców, a drugą pod kolanami i przytulił do swojej piersi. "Chcę, żebyś trzymała mnie za pierwszym razem. Później będę cię pieprzył całą związaną, ale teraz chcę żebyś mnie obejmowała." Położył ją na łóżku i zakrył jej ciało swoim. Hope była oszołomiona słodyczą bycia ciało przy ciele z Jamesem. Śniła o tym, ale to było lepsze. Był o wiele czulszy, niż sobie wyobrażała, jego usta tworzyły ścieżkę od jej czoła, nosa, zatrzymując się na chwilę przy ustach, po czym delikatnie dotknął jej podbródka. W jej snach wyobrażała go sobie jako władczego i przytłaczającego. Pragnęła go zaspokajać, ale nigdy nie śniła, że otrzyma tyle w zamian. Trzymał ją i całował bezustannie, jakby nie miał dość. To nie było 'rachu ciachu, pani już dziękujemy', z czego słynął, podbijając połowę Południowego Colorado. Pomimo więzów i zatyczki to nie był szalony seks. To było kochanie się. James się z nią kochał i jedyne,czego jej brakowało, to Noah. Spojrzała w jego stronę i tęsknota w jego oczach przeszyła ją jak nóż. Miała już otworzyć usta, by błagać Jamesa, ale Noah pokręcił głową. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

To był czas Jamesa. Zamknęła oczy i skupiła się na mężczyźnie w jej ramionach. James całował jej ciało, zatrzymując się by possać jej piersi i pobawić się jej pępkiem. Nie spieszył się, jakby chciał nauczyć się każdego cala jej ciała. Kiedy jego usta wreszcie dotarły do jej cipki, była już bliska obłędu. Czuła jego gorąco i jego kontrolę. Wiedziała, że jego fiut musiał być obolały, ale pozostał zdyscyplinowany. "Na to właśnie czekałem. Ominął mnie lunch, maleńka. To będzie rekompensata." Jego język zaczął wolny taniec na jej cipce, zagłębiając się w jej sokach. Hope prawie spadła z łóżka. Rozłożyła szeroko nogi, a James ułożył się między nimi, chowając twarz w jej cipce. Drażnił, lizał i zagłębiał się w nią swoim językiem. Każdy jej cal stanął w ogniu. Musiała zaciskać dłonie na jedwabnej pościeli, inaczej wsunęłaby palce w jego włosy i zmusiła, by pieprzył ją mocniej. Ssał i lizał, trzymając ją na krawędzi orgazmu. Trzymała się pościeli, oddając się mu całkowicie. Nie zostawi jej tak. Nie będzie torturował jej bez nadziei na spełnienie, ale będzie ją mamił. A ona mu pozwoli, bo mu ufa. To było głupie, ale mu ufała i da mu wszystko, czego zażąda. "Grzeczna dziewczynka." Wymruczał. "Taka grzeczna dziewczynka jak ty zasługuje na nagrodę, maleńka." Uwielbiała, jak mówi na nią maleńka tym swoim mrocznym, dekadenckim głosem. Może nazywał ją maleństwem, ale traktował jak kobietę. Używał jej ust, pozwalając jej dać mu przyjemność. Włączył ją do ich kochania się, a nie traktował jak porcelanową laleczkę. Nawet gdy zaciskał dłonie na jej udach, czuła się seksowniejsza i bardziej kobieca, niż kiedykolwiek wcześniej. James wsunął dwa palce do jej cipki i zassał jej łechtaczkę do ust. Hope doszła i wszystko rozmyło jej się przed oczami. Zanim zdążyła ogarnąć to doznanie, James poruszał się już w górę, zakrywając ją swoim ogromnym ciałem. Odnalazł jej usta, ich klatki piersiowe ocierały się o siebie szaleńczo. Posmakowała swojej pikantnej esencji, ale tym razem była wymieszana z jego. Otworzyła usta, pozwalając mu ją zdominować. Uwielbiała czuć na sobie jego wciskający ją w materac ciężar. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Na chwilę uniósł się na kolanach i Hope patrzyła z rozkoszną ospałością jak sięga do małej szafki nocnej i bierze jedną z prezerwatyw, które tam leżały. Po chwili zakładał już ją na swojego fiuta. Jego jasnoniebieskie oczy odnalazły jej wzrok. Trącił swoim fiutem jej wejście i zaczął się wsuwać. "Taka ciasna. Boże, maleńka. Czuję tę zatyczkę. Kiedy Noah..." Zatrzymał się i pokręcił głową, jakby pozbywał się tej myśli. Zakręcił biodrami, wchodząc w nią głębiej. "Uwielbiam czuć tę zatyczkę. Kiedy przyjdzie czas, wezmę twój tyłek. Będę pieprzył cię na wszystkie sposoby, jakie znam. Nie będzie ani kawałka ciebie, którego nie odkryję, bo jesteś moja, Hope. Jesteś moja." Ale ona wiedziała, o czym myślał. Myślał o Noahu. Myślał o dzieleniu jej ze swoim bratem. Noah miał rację. James może w tej chwili nie był skłonny się dzielić, ale na dłuższą metę nie będzie w stanie się powstrzymać. Jeśli ona się otworzy, a Noah dalej będzie robił postępy w naprawianiu ich stosunków, może dostanie to, czego tak pragnie. Objęła mocno Jamesa. "Potrzebuję cię. Tak bardzo cię potrzebuję." I tak było. Nie potrafiła wyobrazić sobie teraz wyjazdu. Trzymała Jamesa blisko przy sobie, a on wreszcie wszedł w nią cały. Czując zatyczkę i fiuta Jamesa, ledwie mogła oddychać. Dawał jej tyle rozkoszy, że chyba nie będzie w stanie znieść więcej. Pozwoli mu wziąć swoją rozkosz i być całkowicie zaspokojonym. Ale James chciał więcej. "Daj mi to, Hope." "Nie mogę." To było prawie za dużo. Wbijał biodra w jej łechtaczkę, jakby szukał sposobu by złączyć ich razem. Hope potrząsnęła głową, ale nie było co zaprzeczać. Nie było co tego zatrzymywać. Kutas Jamesa wszedł w nią głęboko i doszła z krzykiem na ustach. Poczuła, jak cała drży. Zaczęło się w jej cipce, w tym idealnym miejscu, które odnalazł fiut Jamesa i poruszyło nią jak trzęsienie ziemi. Wzrok jej się rozmazał, a jej ramiona kurczowo ściskały Jamesa. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Jęknął, zacisnął nad nią zęby i doszedł. Pchnął w nią ostatni raz i opadł na nią swoim ciałem. Jego pierś unosiła się spazmatycznie, a jego ciało drżało. Schował twarz w jej szyi, ogrzewając oddechem jej skórę. Opuściła nogi z jego pasa, ale nie mogła się zebrać, by go puścić. Jego głowa uniosła się lekko, jego niebieskie oczy były senne, ale zaspokojone. "Widzisz, nie było tak źle. Będziemy się bawić, Hope. Będziemy się często tak bawić." "Trzeba się nią zająć." Łagodny głos Noaha przerwał ich przyjemną ospałość. Noah. Wciąż tu był, wciąż patrzył. Jamesowi stwardniał wzrok. Przekręcił się z niej i natychmiast zatęskniła za jego ciepłem. "Myślisz, że nie wiem, co jestem jej winien?" "Nie wiem, jak często ostatnio to robiłeś. Mogłeś wyjść z wprawy." Noah miał zarumienioną twarz i ciężki oddech. Nie patrzył jej w oczy. James chyba nie miał problemu z nagością, ale Hope nagle stała się świadoma swojej i natychmiast zakryła się kołdrą. "Nie miałem czasu na zabawę." Powiedział ostrym i kąśliwym głosem James. "Musiałem się zająć ranczem i ojcem, więc nie, nie włóczyłem się po klubach tak, jak ty. Ale wciąż wiem, jak się zająć moją niewolnicą, do cholery." Noah skrzywił się nieznacznie, ale nie wycofał. "Pośladki ją pewnie bolą. Tylko tyle chciałem powiedzieć." Hope zmusiła się, by wstać, marząc ,by Noah w ogóle się nie odezwał.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nic mi nie jest. Jestem tylko trochę obolała." Właściwie to lubiła ten ból. Każdy mięsień jej ciała wydawał się rozkosznie wykorzystany. Krew wciąż pulsowała w jej ciele, ale niesamowicie słodka mgiełka, która otaczała jej umysł zaczynała znikać. "No to w porządku. Po prostu się o ciebie martwiłem." Noah odepchnął się od ściany. Wracam do głównego budynku. Mogę tam zostać, czy mam wracać do miasteczka?" James pokręcił głową i podrapał się po skalpie. "Tylko weź pokój gościnny." Noah wyszedł nie oglądając się za siebie. Drzwi zamknęły się cicho. James patrzył się na nie przez chwilę spięty. Milczał. "James." Zaczęła Hope. Odwrócił się i przez ułamek sekundy widziała na jego twarzy czysty ból, ale szybko ustąpił miejsca diabelskiemu uśmiechowi, który nie sięgnął jego oczu. "Wreszcie sami. Teraz ma już chyba obraz sytuacji." Noah odchodził. Hope czuła się lekko spanikowana. "James, powinieneś z nim porozmawiać." Prychnął i usiadł z powrotem na łóżku. "Nie zamierzam go gonić, po tym jak dopiero się go pozbyłem. Nie martw się. Noah zawsze spada na cztery łapy. To w końcu on jest tym mądrym. Po tym też się pozbiera." Nie była pewna, czy Noah pozbiera się po zerwaniu stosunków z bratem, a James robił tylko T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

dobrą minę. "Proszę, nie chcę wchodzić między was." James zakrył jej ciało i odrzucił kołdrę. "Nie wejdziesz. Zadbam o to. Hope, to nie jest twój problem. A to jest mój czas. Nie chcę mówić o Noahu. Chcę skupić się na tobie i mnie." Opuścił głowę do jej ust i Hope przestała myśleć. *** Noah odetchnął głęboko chłodnym powietrzem Colorado. Wypełniało jego płuca słodkim bólem. Nie był przyzwyczajony do tak dużej wysokości nad poziomem morza. Nie zajmie mu to długo. Urodził się w tych górach. Kiedy siedział w swoim maleńkim mieszkanku na Manhattanie, marzył o tych górach. Zamykał oczy i czuł pieszczący jego twarz wiatr, który docierał z gór do doliny. Czuł drżenie osin i zapach kurzu. Popełnił błąd. Więcej niż raz. A teraz zastanawiał się, czy powrót do domu nie jest największym z nich. Noah wyszedł z domu gościnnego. Wszystko się zmieniło. Dom gościnny był miejscem, w którym zatrzymywali się przyjaciele, a teraz planowano powiększyć go tak, że miał być większy od głównego. Miejsce jego dziecięcych zabaw zniknęło, spalone w pożarze, o którym nawet nie wiedział. Może on spalił całą swoją więź z Jamesem, kiedy odszedł. Może nie zasługiwał na powrót do domu. Może był winien swojemu bratu odejście. Z ciężkim westchnięciem wszedł do domu. Przeszedł przez salon do kuchni, zastanawiając się, czy James wciąż trzymał pod blatem butelkę whiskey, tak jak ich ojcowie wiele lat wcześniej. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

On i James znaleźli ją i wpadli w niezłe tarapaty za spróbowanie. Noah wszedł do kuchni i po raz kolejny został zaatakowany faktem, że wszystko się zmieniło. Beth siedziała na kolanach Treva, opierając głowę na jego ramieniu, a on pił kawę i przeglądał jakieś papiery. To była bardzo intymna scena. Przeszyła Noaha jak nóż. "Wybaczcie." Zaczął się wycofywać. Kolejne miejsce, gdzie nie będzie mile widziany. Wychodziło na to, że wiele jest takich miejsc. Trev uniósł wzrok. "Myślałem, że będziesz z Jamesem i Hope." "Potrzebowali czasu tylko dla siebie. Miałem się tylko napić i iść do swojego pokoju. Nie przeszkadzajcie sobie." Powiedział Noah. Beth westchnęła i wstała z kolan męża, całując go w usta. "Muszę iść. Bo ma mnie podwieźć do doliny. Będę w domu przed kolacją." Trev uśmiechnął się do niej. "Powiedz Bo, że ma o ciebie dbać. I powiedz Nate'owi, że nie pozwalam mu cię przepracowywać." Beth wywróciła oczami. "Na pewno mu powiem." Beth mrugnęła do Noaha i zaczęła wychodzić. "Nie przejmuj się nim. Więcej szczeka, niż gryzie. Choć jego ugryzienia są całkiem przyjemne." Trev z uśmiechem na twarzy patrzył, jak jego żona wychodzi. Noah zaczął się wycofywać. Może pójdzie na przejażdżkę. Wieki nie siedział na koniu. Musiał zastanowić się, co zrobi teraz. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Szeryf odkrył, że Beth jest cholernie dobra w remontach domu. On i Zane planują rozbudowę ich domku i chcą to skonsultować z Beth. Jak znam moją Beth, to pewnie zrobi im rezydencję. Ej, może usiądziesz? Przeglądam teczkę Reda, ale wszystko jest napisane w mowie weterynarzy i wiele nie rozumiem. Strasznie dużo tu łaciny. Z przyjemnością dowiedziałbym się, czy jest jakieś wyjaśnienie, dlaczego to taki trudny koń." Noah zawahał się. "No nie wiem. Będę szczery, nie wiem czy zostanę tu na długo. Chyba nawet jutro wyjadę." A czemu nie teraz? Szeptał mu cichy głosik. Po co czekać? Najlepiej będzie, jeśli więcej nie zobaczysz Hope. "Proszę, usiądź, Noah." Poprosił uprzejmie Trev, ale w jego oczach był upór, który powiedział Noahowi, że nie zamierzał przyjąć odmowy. Noah wysunął krzesło i usiadł. Zachowywał się względem Treva jak dupek. Skoro Trev chciał mu wygarnąć, to nie miał nic przeciwko. "Mów, co masz do powiedzenia." Trev odłożył trzymane przez siebie papiery. "Nie zamierzam cię obrażać, Noah. Zamierzam ci powiedzieć, że popełniłeś błąd, wychodząc z lochu. Zrobiłeś dokładnie to, czego oczekiwał James. " Noah nachylił się do przodu. Ostatnim czego potrzebował, był kolejny wścibski nos. "A co ty do cholery o tym wiesz?" Nawet jeśli Trev w jakiś sposób poczuł się urażony wybuchem Noaha, to nie pokazał tego po sobie.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Wiem więcej, niż ci się wydaje. Bo i ja nie spotkaliśmy się tak po prostu i nie zdecydowaliśmy, że będziemy dzielić Beth. Mamy swoją przeszłość i to ja byłem w takiej samej sytuacji, co ty. Skrzywdziłem go i musiałem to naprawić. Ty skrzywdziłeś swojego brata." Nie chciał. "Byłem zakochany." "I to dało ci prawo do porzucenia twoich zobowiązań?" "W tamtym czasie to wydawało się ważniejsze od wszystkiego. Naprawdę." Noah poczuł się staro. W kościach zaczęło osiadać mu znużenie. Trev westchnął i napił się swojej kawy. "Wiem, co masz na myśli. Naprawdę wiem, ale musisz zrozumieć Jamesa. Myślę, że zamierza popełnić okropny błąd i tylko ty możesz go powstrzymać." "Chce zmusić Hope do wyboru." Widział to w oczach Jamesa. To będzie jego zemsta. Zamierzał wziąć Hope. "Nie pozwolę na to. Nie zamierzam jej na to narażać. Wydaje mi się, że Jamie ją kocha i wiem, że ona za nim szaleje. Zamierzam im to ułatwić. Pozwolę im żyć tak jak chcą." Trev klasnął w dłonie i wycelował prosto w Noaha. "Ach, więc zamierzasz iść drogą męczennika." "Staram się pomóc bratu." Wyjaśnił Noah. "Nie, uciekasz i próbujesz złagodzić swoje poczucie winy. Wiem, że to brzmi okropnie, ale wciąż jesteś egoistą. Jeśli odejdziesz, Hope i James się załamią. To dlatego nie byli razem nim wróciłeś i nie chodzi tylko o ranczo. On okłamuje sam siebie. Chodzi o ciebie." "Nie rozumiem." James chciał, żeby odszedł. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Trev pokręcił głową, wyraźnie się zagrzewając do tematu. "Nie widzisz tego? Wiesz, że przez ostatnie kilka lat James dzielił się kochankami z przyjaciółmi? Wiem, że dzielił się zarówno z zastępcą, jak i Wolfem Meyerem. Od lat próbował cię zastąpić, bo bał się, że nie będzie miał życia, jakie mu obiecano." Ich rodzice. Ich rodzina. Ich dzieciństwo. Wszystko w ich wychowywaniu uczyło ich dzielenia, a to Noah z tego zrezygnował. Powinien był wiedzieć. Jak miał żyć z kobietą, skoro drugą połowę siebie zostawił w Colorado? Był cholernie samotny i tęsknił za Jamesem. "Chyba mnie tu nie chce." "Zapewniam cię, wcale cię tu nie chce. Ale cię potrzebuje do cholery i przyszła pora, by być mężczyzną i zrobić co trzeba. Jest twoim starszym bratem. Stał zawsze przy tobie? Chronił cię?" Tyle razy. James był jego starszym bratem, jego bohaterem. Noah kiwnął głową, nie ufając swojemu głosowi. "Więc lepiej mu się odpłać." Stwierdził Trev. O wiele łatwiej powiedzieć, niż zrobić. Noah poczuł, jak narasta w nim frustracja. "Nie wiem jak. Myślałem, że Hope nas złączy, ale ona nas rozdziela i nie wiem, jak to powstrzymać. Kiedy próbuję rozmawiać z Jamiem, on mówi, że nie chce. Usiłowałem przeprosić, a on patrzy na mnie, jakby mnie nie widział. Myślałem, że może dam mu trochę czasu, ale on zamierza naciskać. Skrzywdzi Hope." Oczy Treva nabrały współczucia. "Skrzywdzi wszystkich, bo nie widzi dalej, niż za czubek własnego nosa. Więc skoro on nie chce rozmawiać o przeszłości, to każ mu walczyć o przyszłość. Hope to duża dziewczynka. Nie znam jej bardzo dobrze, ale założę się, że przeszła więcej, niż myślisz. Założę się, że poradzi sobie z odrobiną walki." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie wiem nawet, jak zacząć." Przyznał Noah. Ale słowa Treva kazały mu się zastanowić. Co jeśli James nie wie, dlaczego tak naprawdę jest mu źle, bo zaślepia go złość? Czy Noah był skłonny opuścić go, bo to było łatwiejsze niż walka? Trev uderzył w stół, sprawiając, że leżące na nim papiery podskoczyły do góry. "Musisz przedrzeć się przez ścianę otaczającą Jamesa. Nie zrobisz tego, jeśli odejdziesz. Zrobisz to tylko, jeśli sprawisz, że uwierzy, że więcej nie odejdziesz i jesteś tu na zawsze." Noah naprawdę zaczynał myśleć jak Trev McNamara. "Chcę tego. Chcę spróbować tego z Hope."22 "Więc będziesz musiał wymyślić sposób, jak przełamać Jamesa. Słuchaj, naprawdę lubię Jamesa. Jest moim partnerem biznesowym, ale i przyjacielem. Polubiliśmy się od pierwszej chwili, więc chyba go rozumiem. Będziesz musiał podejść go emocjonalnie. Łatwiej będzie go rozwścieczyć, niż próbować z nim rozmawiać. Zmuś go do rozmowy. Pozwól mu cię pobić. Nie powinieneś mieć nic przeciwko. I tak robisz z siebie męczennika." Noah nie był tego taki pewny. James potrafił bić naprawdę mocno. Ale jeśli odzyska przez to brata, to będzie się opłacało. "Jestem naprawdę dobry w rozwścieczaniu go." Trev przytaknął. "Więc teraz musisz tylko czekać." Czekać, aż jego brat skończy pieprzyć się z Hope. Trochę sobie poczeka. Mógł tu siedzieć i myśleć o wszystkich tych okropnych rzeczach, które później powie, żeby wkurzyć brata. Albo może przejrzeć papiery.

22 Jestem zapachnisty :D T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Trev uderzał dłonią o stos papierów leżących na stole. Jego brwi uniosły się do góry. "Dobra." Noah chwycił papiery. Rozległo się głośne walenie do drzwi. Trev zmrużył oczy. "Uratowany przez dzwonek. Ciekawe, kto to. Myślałem, że będziemy tu odizolowani, ale ciągle pojawia się ktoś nowy. Mam nadzieję, że ci nowi nic nie spierdolili. Dzisiejsi pracownicy już nie są tacy jak kiedyś." Trev wstał i poszedł w stronę drzwi. Noah wziął papiery i usiłował się skupić, ale przed jego oczami pojawiła się Hope. Była tak cholernie piękna, kiedy ulegała Jamesowi. Patrząc ,jak jego brat chłosta Hope, stał się twardy jak skała. Przez chwilę było prawie tak jak kiedyś. Dzielił ze swoim bratem kobietę – tyle że tym razem była to ta odpowiednia kobieta. Czuł to głęboko w sercu. Hope była kobietą, która ich dopełni. Hope była kobietą, z którą mogli dzielić życie. Była na tyle silna, że sobie z nimi poradzi i na tyle słodka, że będzie kochać ich na zawsze. Noah nie bał się tak jak James. Chciał tej więzi, pragnął jej. Chciał wszystkiego, co mieli jego rodzice, ale martwił się, że to wszystko zniszczył. "Noah, Henry tu jest." Wszedł Trev, a tuż za nim Henry Flanders. "Muszę porozmawiać z Jamiem." Powiedział Henry. James skopałby mu dupę, gdyby Noah pozwolił, by przerwano mu jego pierwszy raz z Hope. "Teraz jest zajęty. Mogę coś dla ciebie zrobić?" Najprawdopodobniej będzie zmuszony do słuchania, jak ranczo mogłoby stać się bardziej T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

przyjazne środowisku. O, tak. To będzie jego kara. "Muszę porozmawiać z wami oboma. Chodzi o Hope. Wydaje mi się, że ma kłopoty." Henry miał ściągnięte brwi. "Ja z tobą porozmawiam." Noah wstał czując, jak wali mu serce. Wiedział, że coś jest na rzeczy, ale łatwo było zapomnieć o jej kłopotach, kiedy był pogrążony w swoim nieszczęściu. Teraz wszystkie jego instynkty znowu krzyczały, że coś jest nie tak. Henry skrzyżował ręce na piersi i jego oczy nabrały twardego wyrazu. "Ktoś pojawił się dzisiaj w naszym stoisku i zaczął zadawać pytania na temat Hope. Nie spodobał mi się. Kłamał." "Co chciał wiedzieć?" Boże, w jakich kłopotach była Hope? Odkąd Noah był dzieckiem, Bliss przyciągało ludzi uciekających i pozbawionych szczęścia. Którą z nich była Hope? Henry poprawił swoje okulary. "Stwierdził, że jest nią zainteresowany, ale ja jestem podejrzliwy. Zareagował, kiedy odkrył, że jest z wami związana i nie była to reakcja, którą starał się zobrazować. Był wściekły. Strasznie wściekły." "Zna ją?" Noah sięgnął pamięcią wstecz, by przypomnieć sobie wszystkich, których widział dzisiaj w parku. "Twierdził, że nie, ale ja znowu powiedziałbym, że jest na odwrót." "Federalny?" Czyżby Hope ścigało prawo? Zacisnął pięści, by upewnić się, że się nie trzęsły. Nieważne, co zrobiła i tak będzie ją chroni. Nie pozwoli nikomu jej zabrać. Henry pokręcił głową. "Nie ma mowy. Nie porusza się za dobrze. Nie jest wytrenowany, a przynajmniej nie T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

oficjalnie. Manipulant. Bardzo inteligentny, ale najprawdopodobniej socjopata." Noah przez chwilę gapił się na Henry'ego. "I tego wszystkiego dowiedziałeś się po krótkiej rozmowie." Henry zmarszczył brwi, wyglądając trochę groźnie. "Nie zawsze byłem pacyfistą, Noah. Tak jak każdy miałem swoje życie przed Bliss. Chciałbym pozostać dokładnie takim mężczyzną, jakiego kocha moja żona, ale jeśli wy nie zajmiecie się tym facetem, to ja to zrobię. Jest niebezpieczny. Mogę się o to założyć, a Nell jest na jego radarze. Nie podoba mi się to. Nie zareaguję spokojnie, jeśli spróbuje wykorzystać ją, by znowu dorwać Hope. Będę zmuszony zrobić coś, czego raczej bym nie chciał."23 Noah przez chwilę bał się Henry'ego Flandersa. Co do cholery robił Henry, zanim pojawił się w Bliss? Jednego Noah był pewien. Wierzył mu. "Dzwoniłeś do szeryfa?" Zapytał Noah. Henry westchnął. "Pomyślałem, że najlepiej będzie najpierw porozmawiać z wami i Hope. Nie chcę stawiać Cama w sytuacji, w której mógłby skompromitować swój urząd. Chciałem najpierw rozeznać się trochę w sytuacji. Jeśli Hope ma jakieś problemy z prawem, to musicie się tym zająć, zanim pójdziecie do Cama. Jeśli ona czegoś potrzebuje, jak na przykład nowej tożsamości, czy jakiejś zmiany zeznań, to chyba znam parę osób, które mogą w tym pomóc." Henry Flanders znał hakerów? Co się do cholery stało z tym światem? Sama myśl, że Hope musiałaby się ukrywać przerażała Noaha. Co zrobi? Jeśli Hope będzie musiała uciekać, to jak będzie w stanie pozwolić jej odejść? Odpowiedź była prosta. Nie pozwoli. Ucieknie z nią. Ale James nie mógłby tego zrobić. Jego brat nie mógł zostawić Circle G. I, cholera, Noah też nie chciał zostawiać rancza. Właśnie wrócił do domu. 23 Wreszcie zniknął Heniek ciepłe kluchy i pojawił się Henry–Rambo. I like it :D T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Puk, Puk, James. Jesteś tu dziecinko?" Z korytarza dobiegł ich kobiecy głos. I nie należał do Hope. Nazywać Jamesa dziecinką? Rzucił Trevowi pytające spojrzenie. Nie cierpiał tego, że Trev wiedział, co się dzieje w życiu Jamesa, a Noah nie. Trev wzruszył ramionami. "Nie mam pojęcia. Miał kilka dziewczyn." Trev użył znaku cudzysłowu przy słowie 'dziewczyny'. Do kuchni weszła smukła brunetka z lśniącymi, długimi włosami. "Możesz się chować, ale ja i tak cię znajdę!" Była ubrana w długi trencz i co najmniej dwunastocentymetrowe szpilki. W dłoni trzymała butelkę szampana. Włosy miała zmierzwione w sposób, którego zrobienie zajęło zapewne kilka godzin. Była oszałamiająca. Noah nie był pod wrażeniem. Znał ten typ. Był mężem takiej kobiety przez pięć przeklętych lat. "Nie, nie znalazłaś. Znalazłaś mnie." "Kim ty do cholery jesteś?" Zapytała brunetka, jej twarz straciła swoją poprzednią słodycz. Trev oparł się o blat i nalał sobie ponownie kawy. Patrzył na rozgrywającą się przed nim scenę z wyraźnym rozbawieniem. "Sereno, to jest Noah, brat Jamiego." Serena zmarszczyła brwi, patrząc na niego od góry do dołu.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Naprawdę? Nie jest podobny do Jamesa." Wzruszyła ramionami, jakby to nie miało znaczenia. "Gdzie jest mój chłopak?" Dobry Boże, jeszcze tego mu było trzeba. Miał nagłe wrażenie, że nie miała za wiele pod tym trenczem. W ogóle nie znała Jamesa. Nie był prawnikiem czy biznesmenem, który cały dzień siedział w biurze. Gdyby był kimś takim, mała zaimprowizowana przyjemność miałaby sens, ale James był ranczerem. Ta Serena mogła przyjść tak ubrana i gotowa na seks tylko po to ,by znaleźć obiekt jej pożądania po kolana w końskim łajnie albo na drugim końcu pastwiska. Albo w tym przypadku, aż po jądra w Hope McLean. Co ten James wyprawiał do cholery? Noah będzie musiał zorganizować małe rodzinne spotkanie, bo tak nie mogło być. "Z tego co słyszałem, była z Jamesem dokładnie dwa razy." Wzrok Treva odnalazł Noaha, jakby go pocieszał. "I to było dawno." "James jest zajęty. Szybko zaczęliśmy ze sobą być. Zaklikało. Możliwe, że nie wiecie, co to oznacza. A teraz niech mi ktoś powie, gdzie jest James." Serena postawiła szampana na blacie. Henry wrócił do swojej normalnej, swobodnej postawy i westchnął. "Mówiłem Jamiemu, że taka aktywność wróci i będzie go nawiedzać. Seks jest świętością. Powinien być brany na poważnie." Noah był przekonany, że jego brat uczył się tej lekcji, nawet teraz. Cóż, nie mógł dopuścić, by Hope znalazła się w tym samym pomieszczeniu, co ta Serena. Musiał szybko jej się stąd pozbyć. Przyszedł czas na ochronienie jego kobiety i brata. Najpierw ochroni Jamesa pozbywając się tej kobiety, a potem wszyscy zajmą się sprawą Hope. Hope wszystko im powie. Już Noah o to zadba.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Rozdział 12 James spojrzał na Hope i obiecał sobie, że wkrótce znowu będzie miał ją nagą. Była ubrana, zapięta i porządnie wyglądająca, ale on znał prawdę. Widział prawdziwą Hope, seksowną, niesamowitą, piękną Hope, która właśnie odebrała go innym kobietom. To było absolutnie idealne. Więc dlaczego bolało go serce? Dlaczego zastanawiał się, gdzie jest Noah i co robi? Był skończonym idiotą. Noah dostanie to, na co zasłużył. Będzie musiał poradzić sobie z tym, że Hope wybierze jego. Noah będzie musiał patrzeć, jak on i Hope będą razem. Noah będzie tym odrzuconym. Co on do cholery robił? "Idziesz?" Zapytała Hope, wygładzając włosy. "Nie powinieneś założyć spodni?" Nie widział potrzeby, by nosić spodnie, kiedy ona była w pobliżu. Wchodziły w drogę jego fiutowi. Pieprzył ją tak mocno, że nie powinien być w stanie używać swojego fiuta przez jakiś czas, ale wyglądało na to, że Hope była lekiem na problemy z erekcją. Jego wypompowany fiut podnosił się na myśl o ponownym ściągnięciu z niej tej spódnicy. Noah w jednym miał rację. Nie potrzebowała majtek. Zadba, żeby cała jej bielizna zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Boże, nie chciał opuszczać tego pokoju. Wyjście stąd oznaczało decydowanie o rzeczach, na które nie był gotowy się decydować. Noah był zakochany w Hope. Właśnie zmusił Noaha do patrzenia, jak kocha się z kobietą, za którą szalał Noah i nie zaproponował dzielenia. Czuł się trochę brudny. Nie z powodu tego, co robił z Hope, ale dlatego, że cholernie dobrze wiedział, że chciała także Noaha, a on ich rozdzielał. Nie zrobił tego, co chciał. Nie trzymał jej piersi i nie zaoferował ich bratu do posmakowania. Nie poprosił brata, by trzymał ją, kiedy on pieprzył ją językiem. Nie umieścił jej między sobą, a Noahem, by wiedziała, że jest chroniona z każdej strony.24 24 Chyba pieprzona T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Było to zaprzeczanie wszystkiemu, w co wierzył, ale po prostu nie był gotowy pozwolić Noahowi wrócić. Rana była zbyt głęboka, a Noah powracający w ten sposób, był jak zdzieranie strupa. James znowu krwawił i nie miał pojęcia, jak to zatrzymać. "Już idę." Chwycił dżinsy. "Jak twoje pośladki?" Zarumieniła się. Po tych wszystkich rzeczach, które jej robił, wciąż potrafiła wyglądać niewinnie. "W porządku." "Masaż ci się podobał." Po tym jak wycisnął z niej jeszcze kilka orgazmów, położył ją na stole do masażu i zajął nią, tak jak powinien. Uwielbiał masować każdy skrawek jej skóry i słuchać jej mruczenia. "Wszystko mi się podobało, James. Dobrze o tym wiesz, ale jestem teraz głodna, a to już prawie pora obiadu. Planowałeś mnie nakarmić?" Obiad. Cholera. Właściwie wcale o tym nie pomyślał. Po tym jak tak cudownie mu uległa, był jej winien porządny obiad i dużo przytulania. Był jej winien swoją opiekę. Zaczął się spieszyć. "Pojedziemy do miasteczka. Pójdziemy do Trio i wypijemy parę piw."25 Nie mógł nie zauważyć zmiany jaka w niej zaszła. Całe jej ciało stężało, radość zniknęła z oczu. Co on takiego powiedział? "Albo wina. Zamówię nam butelkę wina. Nie znam się za bardzo na winie, ale Alexei pewnie tak. Spędził prawie wszystkie swoje lata w Europie, a ci ludzie ponoć się na tym znają." Uśmiechnęła się, ale jej uśmiech nie sięgnął oczu. "Raczej wątpię, by Alexei był kosmopolitycznym Europejczykiem. Większość czasu spędzał 25 Jakby do kumpla mówił T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

z mafią. Lepiej pewnie zna się na wódce, niż na winie." "No to zrobi ci jedno z tych owocowych martini, na przykład jabłkowe." Będzie jej kupował drinki całą noc, jeśli to ją rozluźni. Może, jeśli będzie trochę podpita, to się otworzy i zacznie z nim rozmawiać. Odrobina alkoholu może ją rozluźnić i dać mu jakąś wskazówkę co do powodu jej stresu. Będzie rozluźniona, a on znowu będzie się z nią kochał, a potem delikatnie zacznie temat przyczyny jej koszmarów. Pokręciła głową. "Nie. Nie mogę dzisiaj iść. Muszę...muszę sprawdzić co u Noaha. Wyglądał na bardzo nieszczęśliwego, kiedy wychodził." Zaczęła iść w stronę drzwi. James gapił się na nią z rozdziawionymi ustami. Mówiła poważnie? Dopiero co kochał się z nią kilka godzin, a ona zamierzała sprawdzić, co z Noahem? Sięgnął po koszulę, zarzucając ją przez głowę. "Hope. Zostań tu." Zatrzymała się w drzwiach. "Jestem przecież zaraz obok. Muszę odpocząć. To był długi dzień." O tak, to był długi cholerny tydzień. Stracił najlepszych przyjaciół, musiał poradzić sobie z faktem, że jego brat wrócił i wreszcie przyznał, że jest zakochany. Kurwa. Był zakochany w Hope. To musiała być miłość, bo nigdy nie czuł takiego ściskania w żołądku tylko dlatego, że kobieta wychodziła z pokoju. Zazwyczaj czuł odrobinę ulgi. Miał przyjaciółki. Kochał kobiety z miasteczka, ale żadna z nich, ani żadna poprzednia kochanka nie sprawiała, że czuł się tak jak przy Hope. "Porozmawiamy o tym, Hope. Teraz możesz wyjść, ale porozmawiamy o tym, co cię gnębi. Wieczorem." Czuł, jak między nimi tworzy się mur. W łóżku była całkowicie otwarta, ale teraz T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

znowu się zamykała, a on nie zamierzał na to pozwolić. Nie ma mowy. "I nie myśl, że wciągniesz w to Noaha. Nie zamierzam pozwolić ci na wykorzystywanie mojego brata, by mną manipulować." Hope zabłysły oczy i pojawiła się w nich mała iskra. "Ja? Uważasz, że to ja wykorzystuję Noaha, by tobą manipulować?" Poczuł, jak żołądek ściska mu poczucie winy, ale przemógł to. "A dlaczego miałabyś wychodzić z łóżka ze mną, żeby się z nim zobaczyć? Dopiero co wszystko ustaliliśmy, Hope. Dokonałaś wyboru." "Wyboru?" Zapytała Hope. "Miałam wybierać?" James nie zamierzał się wycofać. "Tak. Ja albo Noah. Ja, którego znasz od roku albo mężczyzna, który dopiero co wkroczył w twoje życie i ma złą reputację przez to, że wyjechał." Przyszpiliła go swoimi brązowymi oczami. "Tak sądzisz? Dla mnie to wybór między mężczyzną, który ignorował mnie cały rok, a mężczyzną, który chciał mnie od chwili, gdy mnie zobaczył. I nie wiedział nawet, że mieszkam w Bliss. Noah ode mnie nie uciekł." "Cóż, nie dałaś mu jeszcze wystarczająco czasu." Poczuł falę goryczy. Zamierzała wybrać Noaha. Zamierzała wybrać Noaha, bo był mądrzejszy, bardziej wykształcony, bardziej nowoczesny. Był w college'u i mieszkał w Nowym Jorku. Nie spędził całego swojego życia w brudzie i pocie. Hope złagodniała. "James, czy nie możemy po prostu usiąść i porozmawiać?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Jasne, Noah będzie gadał jak uczony, a James będzie siedział jak idiota. "Nie ma powodu, by rozmawiać, maleńka. Chcesz Noaha, to go bierz." Hope zacisnęła po bokach dłonie w pięści. "Nie powiedziałam tego. Powiedziałam, że chcę z nim porozmawiać. James, on jest twoim bratem." "Nie ma mojej krwi." Noah chciał odejść z dziewczyną. Zawsze tak robił. "Moja rodzina jest pochowana na północnym wzgórzu i tak zostanie. Liczy się tylko ranczo.'" W głębi duszy zawsze to wiedział. Prawda jego życia. Miał wyraźną wizję lata temu, kiedy stał na podjeździe i patrzył jak Noah odjeżdża w stronę przyszłości, którą powinni dzielić. Boże, tego też nie wybaczył swojemu bratu? Nie wybaczył mu, że wyjechał do college'u? A dlaczego miałby? Gdyby było odwrotnie, to on by nie wyjechał. James zostałby i pracował na ranczu z Noahem. "James, to nieprawda." Hope podeszła do niego bliżej. James odsunął się. "A co ty o tym wiesz, Hope? Masz siostry? Czy któraś zdradziła cię dla kochanka?" Hope uniosła dłoń jakby chciała go dotknąć, ale cofnęła ją. "To nie tak. James, on był młody i głupi. Popełnił okropny błąd, ale to nie znaczy, że cię nie kocha." To tylko udowadniało, że kompletnie nic nie wiedziała. "Nie było cię tu. A mnie nie obchodzi, jak młody i głupi był. Musi odpowiadać za swoje T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

czyny. Nie może oczekiwać, że marna wymówka jak to, że był dzieckiem, wytłumaczy jego zachowanie. Ja byłem rok starszy i zrobiłem, co trzeba. Nie uciekłem od swoich zobowiązań. Takiego czegoś nie można zrobić dobrze." Hope stała się cała blada, kolor i współczucie natychmiast zniknęło z jej twarzy. "Chyba masz rację. Pewnych błędów nie można naprawić." Odwróciła się i wyszła. James chwycił swoje buty i poszedł za nią. "Hope, nie odchodź ode mnie." Nie odwróciła się, ale widział, jak pokręciła głową. "Odchodzę, James. Zadzwonię do Lucy, żeby po mnie przyjechała." Boże, znowu do tego wracali. "Nie ma mowy." Dotarła do drzwi wejściowych i wreszcie na niego spojrzała. Po jej twarzy spływały łzy. O co do cholery chodziło? "Odchodzę. Nie pozwolę ci wykorzystać mnie do ukarania Noaha. I masz rację. Tak naprawdę go nie znam. Jestem idiotką. Nigdy się nie nauczę. Idź i znajdź swoją idealną kobietę, która nigdy nie zrobiła nic złego i nie ma przeszłości. Reszta nie jest dla ciebie wystarczająco dobra." Czym na to zasłużył? "Hope, mówiłem o Noahu, maleńka. Nie mówiłem o tobie. Jesteś idealna. Proszę cię. Wróć do łóżka i porozmawiamy. Tylko ty i ja. Powiesz mi, co się dzieje, a ja się tym zajmę. Zaopiekuję T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

się tobą. Nie pozwolę cię skrzywdzić." Otoczy ją swoją opieką. Zadba, żeby nic nigdy więcej jej nie zasmuciło. Poza utratą Noaha. Czy jeśli to zrobi, już zawsze będzie tęskniła za Noahem? Czy znienawidzi go za zmuszenie ją do wyboru? Pokręciła głową, łzy spływały jej ciurkiem. "Nie. Gdybyś naprawdę mnie znał, nie chciałbyś mnie już. Teraz to widzę. Lepiej będzie, jak odejdę." Otworzyła drzwi i wyszła. James poszedł za nią. Dlaczego to wszystko poszło tak źle? Co takiego mogła zrobić Hope? "Jeśli myślisz, że pozwolę ci odejść, to się mylisz, Hope." Hope zatrzymała się na ganku. "Chyba będziesz musiał. Wygląda na to, że masz towarzystwo." James podążył za jej linią wzroku. Noah wychodził z domu razem z Trevem, Henrym Flandersem i kobietą. Kurwa. Kurwa. Kurwa. Szła z nimi Serena, z butelką szampana w dłoni i uśmiechem na twarzy. Miał przesrane. "Nic poważnego, co?" Zapytała Hope. "Nie. To nie jest poważne. Widziałem się z nią dwa razy. Byłem z tobą całkowicie szczery. Spałem z nią, tak, ale niczego jej nie obiecywałem." Zaczynał panikować. Co zrobi, jeśli Hope naprawdę odejdzie? Tyle czasu od niej uciekał, a teraz sama myśl, że nie będzie wiedział, gdzie ona jest, doprowadzała go do mdłości. Hope była jego. Musiała być, bo nie potrafił sobie wyobrazić życia bez niej. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Mnie też nic nie obiecywałeś, James." Na jej twarzy nie było widać żadnej emocji. Dobra. To mógł zrobić. Wreszcie coś, nad czym mógł mieć kontrolę. Sięgnął po jej dłoń, zakrywając ją swoją. Była lodowata. "Chcesz obietnicy, to dam ci obietnicę. Weźmiemy ślub, Hope. Chcesz pojechać dzisiaj do Vegas? Czy wolisz poczekać na pozwolenie i mieć ogromne wesele?" Hope szarpnęła dłoń z jego uścisku z przerażeniem na twarzy. "Nie mogę za ciebie wyjść. O Boże, James, ty mnie w ogóle nie znasz." Kręciło mu się w głowie. "Co to ma znaczyć?" "James!" Serena chwiała się na swoich absurdalnie wysokich szpilkach i przebiegła po trawniku obok Noaha. "James, przebyłam całą tą drogę, żeby zrobić ci niespodziankę." Hope westchnęła. "To żadna niespodzianka, Sereno. Płaszcz ci się rozchylił. Wszyscy widzą twój biust." Było to powiedziane bez cienia jadu. Hope zdawała się tylko stwierdzać fakt, ale twarz Sereny zrobiła się czerwona i zwróciła swoją uwagę na Hope, zapinając płaszcz. "Nie patrzyłem, maleńka."James nawet nie chciał. Serena była piękną kobietą i nic do niej nie miał, ale miał Hope. Nigdy więcej nie spojrzy na żadne Sereny świata. Serena zmrużyła oczy w stronę Hope. "Co ty tu robisz? Boże, Hope, jesteś taka żałosna. Nie mogłaś dostać Logana. Wolf nie spojrzał na ciebie drugi raz. Więc teraz rzuciłaś się na Jamesa. Znowu." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Dobra. Miał coś do Sereny. Nie zamierzał pozwolić nikomu mówić tak do jego kobiety. Stanął blisko Hope, ale ta wyciągnęła dłoń. "Nie kłopocz się, James. Poradzę sobie." Oparła się o barierkę. "Logan jest moim przyjacielem, Sereno. Wiem, że dla ciebie to szokujące, że można mieć przyjaciela faceta, bo kobieta taka jak ty musi wierzyć, że każdy facet na świecie chce się z nią przespać. Kocham Logana za to jaki jest, a nie dlatego, że ma fiuta, dzięki któremu mogę go kontrolować. A jeśli chodzi o Wolfa Meyera, to on też jest przyjacielem. Wiedziałam, że wkrótce wyjeżdża. Nie zaczynam krótkotrwałych związków, z mężczyzną, który tu nie zostanie. I na pewno nie pojawiam się nago w domu żadnego faceta w desperackiej nadziei, że może go zatrzymam. Idź sobie, Sereno. On i tak nie będzie brał cię na poważnie. A prawda jest taka, że ty też tego nie chcesz." "Skąd możesz niby wiedzieć, czego chcę?" Serena praktycznie trzęsła się z wściekłości. James chciał ratować Hope, ale wyglądało na to, że to ona uratuje jego. "Weź głęboki wdech, Sereno. Poczekaj minutę, by wiatr ci to przywiał." Hope odetchnęła głęboko. "Jest." James prawie roześmiał się na widok przerażenia na twarzy Sereny. "Co to jest?" Zapytała Serena, lekko się krztusząc. "Zwierzęce odchody." Hope nawet nie złapała się na nos. "Wybaczcie, stado jest dzisiaj blisko." Wyjaśnił Trev ze swoim głębokim, teksańskim akcentem. "Doktor ma je jutro zbadać." "Tak?" Zapytał Noah. "Tak." Odparł Trev. Przynajmniej ktoś odpowiednio radził sobie z Noahem. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope wskazał na pastwisko. "To jest ranczerskie życie, Sereno. Rozglądasz się i widzisz bogactwo, ale prawda jest taka, że wszystko idzie w interes. Wszystkie pieniądze Jamesa są związane z ziemią. Nie zabierze cię na bajeczne wakacje. Wiesz, jakie są wakacje ranczera? Wyjazd na inne ranczo, by zobaczyć byki. Więc jako ukochana żona Jamesa, będziesz musiała oglądać wiele byków. Bardzo seksowne." "Jesteś gotowa prowadzić dom?" Zapytał Serenę Noah. "Bo nasza mama bardzo ciężko pracowała, żeby utrzymać to miejsce." "To on nie ma gospodyni?" Zapytała Serena, po raz pierwszy niepewna. "Ledwie ma pracowników do rancza. Jakiś dupek zabrał całą forsę, jakiej potrzebował i wyjechał, zostawiając go ze wszystkim samego, więc może ci zaoferować jedynie ciężką pracę." Noah patrzył na Jamesa, kiedy wyjaśniał realia życia na ranczu. "To dlatego nie ubiegał się o kobietę, której pragnął przez cały ten czas. To dlatego trzymał się z dala od Hope. Nie miał jej nic do zaoferowania." "Eee, mogę zaproponować naprawdę ostry seks." James poczuł ściskanie w kołnierzyku, słuchając jak Hope i Noah wyjaśniają, jak gówniane miał życie. To była prawda, ale brzmiała strasznie żałośnie. "I teraz mam trochę pieniędzy. I planowałem podróż do Montany. Hope, teraz jest tam pięknie." "Cel podróży?" Zapytała Hope. Cholera. "Muszę zobaczyć byka." Hope zakręciła palcem w powietrzu. "Widzisz, krowie porno. Woo-hoo." Poczuł, jak się rumieni.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Cóż, będzie tego więcej. Zaufaj mi, będzie też wiele ludzkiego porno." Taa, to było dopiero romantyczne. "Montana? Zamierzałeś zabrać mnie do Montany?" Serena brzmiała na głęboko obrażoną. James westchnął. "Nie. Nie zamierzałem nigdzie cię zabierać. Zabieram moją narzeczoną." Noahowi opadła szczęka. "Oświadczyłeś się Hope?" "Nie do końca. Powiedział mi to, a potem jego była pojawiła się w trenczu." Hope wydęła dolną wargę. O, tak. Miał kłopoty. Zawsze był kiepski w romantycznych kwestiach. Noah był w tym lepszy. "Pobieramy się." "I najwyraźniej w czasie naszego miesiąca miodowego będziemy mierzyć bykom penisy." Zwróciła się do Sereny. "Powinnaś uciekać tak szybko ,jak szpilki cię poniosą." Henry skrzywił się na całą grupę. "Chyba poproszę Stefa, żeby sprowadził terapeutę. Przydałaby nam się terapia grupowa." "Nie ożenisz się z Hope." Krzyknął Noah. "A właśnie, że się ożenię." Odparł bratu James. "Chyba już miałam ten sen." Wymamrotała pod nosem Hope. Zeszła ze schodków w stronę T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Sereny, która teraz zaciskała dłonie na swoim płaszczu. "Sereno, czy to ty zostawiłaś dzisiaj kwiatek na samochodzie Jamesa?" Wracała to tego? James myślał, że już to wyjaśnili. "Mówiłem ci, że to Serena. Ale teraz, kiedy ty i Noah wyjaśniliście jej jakim to gównianym kandydatem na faceta jestem, to wątpię, by miała zostawiać mi więcej kwiatków. Zrozumiała. Hope jest jedyną kobietą na świecie, która chce się babrać się w moim gównie." Serena po raz pierwszy go zignorowała i pokręciła głową. "Nie. Nic mu nie zostawiałam. Miałam dzisiaj próbę. Będę szczera, słyszałam, że się wokół ciebie kręci. Myślałam, że ma dość. Teraz, kiedy znam prawdę, eee, to możesz go mieć. Właściwie to jest seksowny i w ogóle, ale gada za dużo o krowach, paszy i tak dalej." Czy to się nigdy nie skończy? "Cóż, ty też mówiłaś o rzeczach,o których nie mam pojęcia." "James." Zaprotestowała Serena. "Mówiłam o sztuce." Bingo. Miastowe gadanie. "Hope, wszystko w porządku?" Henry podszedł bliżej. "Mam zadzwonić po doktora?" "Nie. Nic mi nie jest, ale muszę jechać. Henry, podwieziesz mnie do Nate'a?" Nie spojrzała na Jamesa. Noah podszedł do niej i chwycił jej dłoń, badając puls. "Jesteś zdenerwowana. Musisz usiąść i wtedy porozmawiamy. Henry powiedział, że w miasteczku pojawił się mężczyzna, który pytał o ciebie."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Że co?" James zapomniał o Serenie. Patrzył na brata. "Dlaczego nikt mi nie powiedział?" "Byłeś zajęty." Rzucił Noah. "Byłeś zbyt zajęty pieprzeniem jej, by się nią zająć." Jamesowi krew gotowała się w żyłach. "Ktoś powinien po mnie przyjść. Jestem jej facetem. To ja się z nią żenię." "Nie żenisz się z nią." Upierał się Noah. Hope odwróciła się od nich obu. "Z nikim nie biorę ślubu. Wyjeżdżam." Noah kiwnął głową, jakby podejmował jakąś decyzję. "Ja cię zabiorę, kochanie. Wezmę tylko swoje rzeczy i możemy się stąd wynosić." Pokręciła głową. "Nie. Nie idę nigdzie z żadnym z was. Nie będę zabawką, o którą będziecie się kłócić." "Powiedziałem ci, że chcę się z tobą ożenić, Hope." James nie mógł pozwolić jej odejść. I naprawdę nie mógł pozwolić odejść jej z Noahem. Straci swoją kobietę i Noaha, bo Hope nie mogła już tego znieść. Będzie dobrą żoną, a Noah zniknie. Straci wszystko. Hope nie spojrzała na niego. "To nie ma teraz znaczenia, James. Za kilka godzin będziesz szczęśliwy, że wyjechałam." "Może wejdziemy do domu?" Powiedział Trev. "Nie jesteśmy tutaj sami, a Hope chyba musi porozmawiać." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie muszę rozmawiać, Trev." Upierała się Hope. Trev zbliżył się o parę kroków z ustami zwężonymi w wąską kreskę. "Chyba musisz. Zdajesz sobie sprawę, co ryzykujesz? Powiedz mi, że teraz tego nie chcesz. Widzę, jak trzęsą ci się dłonie. Jeśli chcesz, zabiorę cię do Alamosa. O siedemnastej jest spotkanie. Zdążymy." Serena rozejrzała się dookoła. "Ci ludzie to wariaci. Cholera, Hope, chodź ze mną. Możemy wrócić do mnie do Creede. Chyba obie potrzebujemy mocnego drinka." "To ostatnia pieprzona rzecz, jakiej ona potrzebuje." Powiedział ostro Trev. Wszystko wymknęło się spod kontroli. Hope wyglądała blado i krucho. Przez co miała taką minę? I dlaczego Trev McNamara, chłopak z plakatu, resocjalizowany narkoman mówił, jakby był protektorem Hope? Jedynymi spotkaniami w Alamosa na jakie jeździł Trev to spotkania AA. Hope? Alkoholiczka? Co ona ukrywała? Zabierał się do tego wszystkiego źle. Pozwalał Noahowi się wkurzać, kiedy musiał się skupić na Hope. Chwycił jej dłoń i przyciągnął ją do siebie, czując jak coś się w nim rozluźnia, kiedy położyła głowę na jego piersi. "Maleńka, jeśli musisz jechać na to spotkanie, to ja cię zabiorę. Wezmę cię do Alamosa i wejdę z tobą albo poczekam na zewnątrz. Będzie dobrze. Noah też z nami pojedzie, jeśli chcesz." Jeśli była blisko załamania, to na pewno nie będzie dokładał jej żadnego nacisku.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Chcę jechać do Nate'a. Chcę zobaczyć się z Natem." I chociaż na to nalegała, to objęła go rękami. Nate Wright. Co do cholery łączyło ją z Nathanem Wright i dlaczego szeryf wiedział o Hope więcej, niż jej własny kochanek? Zazdrość paliła go od środka. Patrzył, jak Noah kocha się z Hope i był poirytowany, ale to, że Nate Wright znał jej sekret zwyczajnie go wkurwiało. "Dlaczego musisz porozmawiać z Wrightem?" Głos Noaha był ostrym warknięciem. Musiał czuć tę samą brutalną zazdrość. "Wygląda na to, że szeryf już jest w drodze." Henry wskazał na długi podjazd, który prowadził z autostrady do domu. Faktycznie, na podjazd wjeżdżał Bronco, za kołami unosiła się chmara kurzu. Światła były wyłączone, ale nie było wątpliwości, że ten kto jedzie, bardzo się spieszy. Hope wyrwała się z jego ramion. Z samochodu wysiadł Cameron Briggs, zastępczy szeryf Hrabstwa Bliss, twarz miał poważną. To nie był ten sam Cam, z którym James od czasu do czasu pił piwo. Ten Cam był stróżem prawa i przyjechał w sprawach służbowych. James poczuł ogromny strach. Stanie się coś okropnego. Stanął przed Hope, odkrywając, że jego brat już to zrobił. Uformowali falangę, próbując ukryć Hope. Cam nie dał się oszukać. "Hope, musisz jechać ze mną na posterunek." "Nigdzie nie pojedzie." Powiedział James, zanim zdążył pomyśleć. "Co się dzieje?" Zapytał Noah. Cam patrzył na nich, jakby widział przez nich Hope. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Musisz ze mną jechać, Hope. Twój mąż tu jest." James poczuł, jakby ziemia ustąpiła mu spod stóp. Mąż. "Dobrze." Hope ich okrążyła. "Ale najpierw chcę porozmawiać z Natem." Cam kiwnął głową. "Możesz porozmawiać z Natem przez radio w samochodzie, ale Hope, mężczyzna, który twierdzi, że jest twoim mężem ma przeciwko tobie okropne oskarżenia. I ma papiery na potwierdzenie tego. Jeśli chcesz uciec, to zawsze mogę powiedzieć, że nie mogłem cię znaleźć." James wciąż nie potrafił wyrzucić z głowy tego jednego słowa. Jedyna kobieta, jaką kiedykolwiek kochał, była żoną innego. Kręciło mu się w głowie. Czuł mdłości. Hope miała męża. Nie kłóciła się z tym stwierdzeniem. Poprosiła tylko o rozmowę z Natem. "Ona nigdzie nie pójdzie." Noah sięgnął po nią, ale ona szła już w stronę Cama. "Pójdę. Muszę wiedzieć, czy to naprawdę on. Muszę to zobaczyć. Żegnajcie." Hope odwróciła się w stronę Bronco. "Żegnajcie? Tylko tyle potrafisz powiedzieć? Żegnajcie?" Noah praktycznie na nią krzyczał. Uderzył Jamesa w pierś. "Zamierzasz pozwolić jej odejść?" Nie był już niczego pewny. Cofnął się o krok czując, jak się potyka. Hope kłamała. Hope miała męża. Należała do innego. Patrzył, jak Bronco zabiera ją do jej męża i zastanawiał się, czy jeszcze kiedykolwiek poczuje się znów cały.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Rozdział 13 Noah nie miał pojęcia, co się właśnie stało. Wiedział tylko, że jego brat siedzi na dupie, kiedy ich kobieta była odwożona przeklętym policyjnym autem. Odeszła. Zwyczajnie odeszła z twarzą tak pustą, jakby wszystko się już skończyło. "Dlaczego tu siedzisz?" Zapytał przez zaciśnięte zęby Noah. James nie powinien siedzieć na dupie. James był facetem na białym koniu, który przemierzał piekło, by wszystkich uratować. "Ona ma męża." Tak. James wydawał się naprawdę na to złapać. "Zadzwonię do Callie, w razie gdyby Nate był na rybach. On chyba wie więcej, niż my. Callie powie wszystkim w miasteczku, co się dzieje." Henry odszedł w stronę domu, Serena tuż za nim. "Wy dwaj musicie zebrać się do kupy, inaczej ta dziewczyna będzie miała kłopoty." Trev również odszedł, zostawiając go sam na sam z bratem. "Wstawaj, Jamie. Musimy jechać do miasteczka." Wolałby raczej mieć szansę, by z nią porozmawiać, zanim wyjedzie. Zgodnie z tym, co powiedział szeryf, szykowało się coś bardzo złego. "Ona ma męża, Noah. Nie jest twoja, ani moja. Ma pieprzonego męża." James miał zaczerwienione oczy, co mówiło o jego emocjach. James nigdy nie płakał. Nigdy nie był nawet temu bliski. Mógł nawet stracić swoją pieprzoną nogę i jedynym, co powiedział było 'ała'. Ostatnim razem widział Jamesa płaczącego na pogrzebie ich ojca. Noah odezwał się łagodniejszym głosem. "Tak, ma męża. I się go boi. Jest przerażona. Tego właśnie się bała." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie powiedziała mi. Pozwoliła mi się ze sobą kochać i poprosić ją, by za mnie wyszła, i ani razu nie przeszło jej przez myśl, by powiedzieć mi, że już ma męża." Jego brat zawsze był uparty. "Bała się i wciąż się boi. I z tego co wiem, to nie poprosiłeś jej, żeby za ciebie wyszła. Ty jej to zakomunikowałeś. Spieprzyłeś to. A teraz podnoś dupę i jedź ze mną do miasteczka albo zostawię cię tutaj i się nie obejrzę." Pojedzie. Pojedzie za Hope, ale kłamał, że się nie obejrzy. Jeśli nie przekona Jamesa, to Noah pojedzie, ale zawsze będzie tęsknił za bratem. Będzie tęsknił za ranczem. James siedział ze spuszczoną głową. Noah zastanowił się nad tym, co powiedział Trev. James utworzył wokół siebie ogromną ścianę i nic, co dotąd zrobił Noah, nie zaczęło jej burzyć. "Zrobię to, Jamie. Pójdę do domu i wezmę torbę dla siebie i dla Hope. Pojadę do miasteczka i zabiorę ją stamtąd, a potem wyjedziemy. Więcej nas nie zobaczysz. Możesz zostać na swoim cennym ranczu i gnić. Krowy dotrzymają ci towarzystwa. Naprawdę aż tak się boisz, że pozwolisz jej iść w Bóg wie co samej?" James nawet na niego nie spojrzał. "Pojechała zobaczyć się ze swoim mężem. Zamierzasz zabrać ją od jej męża?" "A żebyś wiedział." Rzucił Noah. "Skoro tak bardzo go kocha, to co tu robiła? Nie powinieneś najpierw wysłuchać jej historii, a potem ją oceniać?" "Skłamała." Noah był gotowy wyrwać sobie włosy z głowy. James siedział, jak gdyby nigdy nic, a Hope coraz bardziej się oddalała. "Wszyscy kłamiemy, Jamie. Wiesz co, braciszku, może Hope miała rację. Wykorzystywałeś T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ją tylko, żeby się na mnie zemścić. Kim przez to jesteś? Masz świadomość, co nasi rodzice by teraz pomyśleli? Pieprz się, Jamie. Jadę po moją kobietę i dowiem się, co się tu do cholery dzieje." Odwrócił się plecami. Skończył. Był coś winny swojemu bratu, ale Hope miała pilne kłopoty, a on wiedział, co mówi. Odzyska ją. Jeśli będzie mógł sprowadzić ją na ranczo, to ją sprowadzi. Jeśli nie, to wyjadą. Nie dotarł na koniec ganku, kiedy został zaatakowany od tyłu. James uderzył go z siłą lokomotywy. Noah jęknął upadając na ziemię. Czuł trawę w ustach. Poczuł dłoń na kołnierzyku i prawie się zadławił, kiedy został podniesiony z ziemi.26 "Ty skurwysynu." Krzyknął James z zaczerwienioną od gniewu twarzą. "Myślisz, że możesz wrócić i zachowywać się jak gdyby nigdy nic? Myślisz, że będzie mi kłamała w twarz, a ja nic nie powiem?" Pięść brata uderzyła go prosto w twarz i Noah marzył, by przełom, który obiecał mu Trev nie był okupiony jego twarzą. Przyjął pierwsze uderzenie, jego głowa odleciała do tyłu i poczuł jakąś wściekłą przyjemność. Ból. Czucie. Kiedy ostatnim razem czuł się naprawdę żywy i związany ze swoim bratem? Zakochał się w Hope i myślał, że ona ich zjednoczy, ale wreszcie naprawdę zrozumiał, co odnaleźli jego rodzice. Zwyczajnie nie było kobiety, która łączyła ich ojców. Oni opiekowali się również sobą nawzajem. Potrzebowali siebie. Nie będą mieli szansy z Hope, dopóki nie naprawią stosunków między sobą. Na jego twarzy pojawił się szok i ostry, przeszywający ból, kiedy James ponownie uderzył. "Ty odszedłeś. Ona odeszła. Może oboje po prostu odejdziecie i tym razem nie wrócicie." W tym było całe sedno. Odszedł, a James myślał, że nie oglądał się za siebie, bo Noah się nie odzywał. Jego brat nie miał pojęcia, jak często gapił się na telefon i prosił o odwagę, by zadzwonić.

26 Założę się, że zaraz spuszczą sobie manto i będzie GIT T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Jamie, proszę cię. Więcej nie odejdę." Jamesowi zabłysły oczy i przez chwilę Noah myślał, że do niego dotarł, ale James odepchnął go z pogardliwym prychnięciem. "Gówno mnie obchodzi, co będziesz robił." Odwrócił się plecami. Noah nie mógł tego znieść. Pomimo wszystkich błędów, jakie popełnił, nie zasługiwał, by jego brat traktował go jak śmiecia. Warcząc, Noah zaatakował. Uderzył brata pięścią. Nie odezwał się. Jeśli James nie chciał go słuchać, to Noah załatwi to po swojemu. Stęknął, kiedy jego pięść uderzyła w twardy mięsień. Był głęboko wdzięczny za te wszystkie godziny, które spędzał na sali gimnastycznej, podnosząc ciężary i biegając na bieżni tyle godzin, że prawie był w stanie uciec od swoich problemów. James obrócił się, wykonał rozmach i Noah znowu posmakował kurzu. Pojawił się Butch i zaczął skomleć. Poruszał się bezradnie, a Noah i James tarzali się w piachu, stękając, kopiąc i uderzając. Gdyby odpowiednio wytresował tego psa, mógłby kazać mu zabić jego brata. Ale nie, Noah musiał traktować psa dobrze i zmienić go w wielką psią cipkę, która wyła i skomlała, widząc odrobinę przemocy. "Jesteś skurwysynem, Noah." James kopnął, twarz krwawiła mu z nacięcia na policzku. "A ty jesteś upartym dupkiem." Noah uderzył brata prosto w żołądek. James jęknął, oddech uleciał mu z piersi. "Idź sobie. Wynoś się z mojej ziemi." "Chciałbyś tego, co tchórzu?" Noah podniósł się na kolana, jak tylko jego brat wstał. Otaczali się jak dwa zwierzęta gotowe do ataku.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie potrzebuję cię. Tego właśnie chyba nie rozumiesz. Mam partnera." Noah miał dość mówienia mu jak niepotrzebny jest. "Nie, masz Treva. Trev ma już partnera. Masz przyjaciela, z którym prowadzisz biznes. To nie jest to samo." "Nie potrzebuję niczego innego." Spierał się James. "Naprawdę? To dlaczego przez ostatnie lata dzieliłeś kobiety z Loganem i tym niejakim Wolfem? Przez te lata próbowałeś mnie zamienić. To się nie uda. Jestem tylko jeden ja. Mogę być skurwysynem, ale nikt inny nie jest twoim bratem." "Nie masz mojej krwi." James zatrzymał się i patrzył na Noaha. Noah pokręcił głową. Słowa bolały, ale nie były kłamstwem. "Nie. Nie mam twojej krwi. Ale jestem drugą pieprzoną połową twojej duszy i żadna ilość krwi tego nie zmieni." James nagle stracił swoją werwę. Opadł na ziemię i wytarł twarz z krwi i potu. "To już nie ma znaczenia, Noah. Idź albo zostań. To już nie ma znaczenia." Noah rozumiał drugie podłoże tych słów. Nic nie miało znaczenia, bo ona odeszła. Jak te ostatnie lata wpłynęły na jego brata? James musiał wypruwać sobie flaki, żeby utrzymać ranczo tylko po to, żeby potem patrzeć, jak pożar pochłania sporą część jego powierzchni. Musiał patrzeć, jak ich tata umiera. Musiał podjąć trudną decyzję co do sprzedaży połowy ziemi. Noah spojrzał na brata. Nie chodziło o to, że nie zależy mu na Hope. Zwyczajnie wierzył, że ostatecznie i tak wszystko pójdzie źle. Noah wciągnął powietrze do płuc. "Nigdzie się nie wybieram. Popełniłem błąd, że w ogóle wyjechałem. Wiedziałem to trzy T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

dni po tym, jak wziąłem ślub. Uświadomiłem sobie, że to się nie uda, bo ona mnie nie chciała. Chciała kogoś, kogo stworzyła w swojej głowie." "Chciała twoich dziesięciu milionów." Uściślił James. "Cóż, dostała je."27 Nastała długa cisza, po której wreszcie odezwał się James. "Dlaczego miałbym ci niby wierzyć?" Noah opadł na ziemię obok brata. Może nie był Glenem z urodzenia, ale teraz uświadomił sobie, że ta ziemia też jest jego dziedzictwem. Dotknął trawy. Była chłodna, ale czasem latem promieniowała ciepłem słońca. W zimie była pokryta śniegiem i świat wyglądał nieskazitelnie, idealnie. Circle G. Jego ojciec wykrwawiał się dla tej ziemi. Jego ojciec znalazł tu dom i miłość. Znalazł swoją drugą połowę, a potem miał tyle szczęścia, że spotkał kobietę, która go dopełniła. Znalazł to tutaj. Na tej ziemi. "Nie odejdę więcej, bo tu jest mój dom." Czuł to głęboko w sercu. Był połączony z tym kawałkiem ziemi. Był związany ze swoim bratem. "Bo w każdej minucie, kiedy byłem daleko, krwawiłem." "To dlaczego do kurwy nędzy odszedłeś? Zawsze wydawało mi się, że szukałeś ucieczki." Noah spojrzał na brata. "To nieprawda." "Szybko uciekłeś do college'u." Kurwa. Znowu do tego wracali?

27 Ogólnie nie jestem materialistką, ale nie wiem, naprawdę nie wiem, czy potrafiłabym oddać takiej suce dzisięć milionów T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"I zrobiłem pięć lat nauki w trzy. Żyły sobie wypruwałem. Nie robiłem niczego, poza nauką. Ty chyba myślisz, że ja dziko balowałem, kiedy ty tutaj tkwiłeś. Pracowałem. Stałem się weterynarzem, bo ranczo potrzebowało weterynarza 28. Masz pojęcie, jak ciężko było być twoim bratem? Musiałem zrobić dla siebie miejsce, inaczej byłbym niezauważalny. Chciałem być ważny dla tego miejsca, dla naszej rodziny." "O czym ty do cholery mówisz?" James przesunął dłonią po włosach. "To ty byłeś tym mądrym. To ja nie potrafiłem robić nic poza pracą z krowami." "Tak, i to dlatego w domu jest półka wypełniona medalami i pucharami z twoim imieniem. To dlatego nasi rodzice trzymali całą szafkę sprzączek, które wygrałeś.29" James zmarszczył brwi. "Świetnie. Potrafię utrzymać tyłek na byczym grzbiecie przez całe osiem sekund. A ty ukończyłeś college." Nigdy nie wyobrażał sobie, że jego brat był zazdrosny. "Ty też byś ukończył." James pokręcił głową. "Nie. College jest dla najlepszych. Nie potrzebuję pieprzonego tytułu, żeby zwalać krowie łajno." Noah miał dość. James robił o wiele więcej, niż tylko przerzucał krowie łajno. "Prowadzisz te ranczo. To wymaga talentu. Jamie, wciąż możesz iść do college'u, jeśli chcesz. Możesz zdobyć stopień. Cholera, większość można zrobić przez internet. Nie musisz nawet rzucać pracy."

28 Za bardzo to się nie napracował na tym ranczu 29 Yee-haw :D lubię rodeo T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James pokręcił głową. "Nie mogę. Teraz jestem już na to za stary. Idź sobie, Noah. Nie potrzebuję, żebyś mi się tu kręcił." Jego brat był uparty jak osioł. Z oddali usłyszał głośne rżenie, kiedy jeden z pracowników wyprowadził Reda. Koń wierzgnął i pracownik cofnął się. Miał w dłoni kilka marchewek, ale rzucił je na bok, zapewne dlatego, że nie chciał mieć odgryzionych palców. "Jesteś jak ten koń, Jamie. Jesteś tak przerażony, że nie pozwolisz nikomu więcej się dotknąć, a ja to zrobiłem. Nie potrafię powiedzieć, jak bardzo przepraszam." James patrzył, jak w oddali Red prycha i kopie. "Dlaczego nie dzwoniłeś? Siedzisz tu i mówisz, że przepraszasz i jak ci było wtedy smutno, ale nigdy do mnie nie zadzwoniłeś. Ani razu. To ja musiałem do ciebie zadzwonić, żeby powiedzieć ci, że nasz tata nie żyje." Noah bolało serce, bo to była część, której wolał nie przyznawać. "Wstydziłem się. Nie kochałem Ally. Kochałem to, że wybrała mnie. Byłem po college'u, ale wciąż byłem małym zazdrosnym chłopcem. Wciąż próbowałem udowodnić komuś, komukolwiek, że jestem tak dobry jak ty." James spojrzał na niego z grymasem. "Nikt nigdy nie zrobił nic, byś miał się tak poczuć. Kochałem cię. Byłeś moim bratem." "A ty byłeś górą, na którą nigdy nie potrafiłem się wspiąć." Noah westchnął. "To nie chodziło o ciebie. To nie przez ciebie się tak czułem. Byłeś najlepszym bratem, jakiego mogłem mieć. To ja zawaliłem. Byłem zazdrosny, a kiedy obudziłem się i uświadomiłem sobie, co zrobiłem, nie potrafiłem wrócić do domu, bo za bardzo się wstydziłem, żeby spojrzeć ci w twarz." "Dlaczego teraz?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Bo gdzieś po drodze dorosłem." Powiedział cicho Noah. Mięśnie bolały go od manta, jakie dostał, ale w jakiś sposób cieszył się, że wreszcie zaczęli sobie wszystko wyjaśniać. "Nie mogę pozwolić, by błąd jaki popełniłem w przeszłości powstrzymywał mnie przed tym, czego chcę. Nie mogę pozwolić, by trzymał mnie z dala od mojego domu. I nie pozwolę, by trzymał mnie z dala od Hope." "Jak mogła tak skłamać?" "Jak mogłeś pozwolić jej odejść?" James wziął głęboki wdech. "Bo chyba tego się spodziewałem." "Tak. Bo to jest to, co ja zrobiłem. To jest to, co zrobili nasi rodzice. Cholera, Jamie, świat nie pozostanie taki sam. Możemy tego pragnąć, ale on wciąż się zmienia. Ciągle jest do dupy, ale czy nie lepiej mieć kogoś, na kim można polegać? Mówiłeś o tym, jak okropne były ostatnie lata życia naszych rodziców, ale nie wydaje mi się, by zmienili choć jego minutę. Nie mam pojęcia, co się dzieje, kiedy umieramy, ale wierzę, że w jakiś sposób znowu się odnaleźli. On nie znikał, Jamie. On czekał. Czekał, by znowu ich zobaczyć." James schował twarz w dłoniach i z jego gardła wyrwał się pojedynczy szloch. "Kocham ją. Próbowałem jej nie kochać, ale kocham. I chyba sam nie wystarczę." Noah położył dłoń na ramieniu brata. "Nie. I nawet tego nie próbuj. Jamie, dawno temu wkroczyliśmy na tę ścieżkę. Wykoleiłem nas. Teraz próbuję ściągnąć nas z powrotem na odpowiednie tory. Ja jej nie wystarczam. Ona zasługuje na nas obu. A my zasługujemy na rodzinę, której zawsze chcieliśmy, ale będziemy musieli o nią walczyć." "Nie zasługujesz nawet na kupę gówna, bracie." Te słowa wypowiedziane zostały jednak ze T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

śmiechem. James uniósł twarz. Miał zaczerwienione oczy. "Nie powiedziała mi, bo się bała. Skoro ma męża i od niego uciekła, to znaczy, że jest zły. Będzie próbował ją skrzywdzić. Ona się go boi." Noah wreszcie mógł ponownie odetchnąć. "Tak. I chyba wiemy, dlaczego jest nieszczęśliwa. I chyba on ją ściga. Skoro to nie Serena zostawiła ten kwiat, to musiał to zrobić on. Hope przestraszyła się, gdy zobaczyła ten kwiatek. Ten facet ją przeraża." "Dlaczego poszedł do szeryfa?" Noah zastanowił się nad tym, co powiedział Cam Briggs. "Powiedział, że ten facet ma jakieś poważne oskarżenia przeciwko niej. Musimy za nią pojechać. Nie możemy pozwolić temu facetowi zabrać naszej kobiety." James wstał, podając Noahowi dłoń. "Pamiętasz jeszcze, jak się strzela?" "Tak, ale mam nadzieję, że do tego nie dojdzie. Musimy z nią porozmawiać i dowiedzieć się, o co w tym wszystko chodzi." Jego brat zacisnął szczękę, tworząc upartą linię, którą tak dobrze znał. Kiedy twarz Jamesa stawała się zimna i jego wzrok stawał się drapieżny, to Noah wiedział, że nic nie stanie mu na drodze. "Ty będziesz rozmawiał, bracie. Ja zrobię to, co umiem najlepiej. Przekopię nam drogę." Noah musiał biec, żeby dotrzymać mu kroku. *** Hope zmusiła się, by nie obejrzeć się za siebie. Odjeżdżała z Circle G. Odjeżdżała od Noaha T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

i Jamesa prosto do swojego koszmaru. Czy kiedykolwiek w ogóle opuściła ten koszmar? Czy Noah i James nie byli po prostu snem? Wciąż widziała minę Jamesa, kiedy Cam powiedział słowo 'mąż'. Była kłamczuchą, tchórzem, alkoholiczką. Nie zasługiwała na żadnego. "Powiesz mi, co się dzieje?" Zapytał Cam. "Jak się przedstawił?" Zapewne nie używał już nazwiska Christian30 Grady. "Powiedział, że nazywa się Christopher Greene. Ma akt ślubu." Hope zaśmiała się gorzko. "Jest podrobiony. Wyszłam za mężczyznę imieniem Christian Grady, choć kto wie, jak tak naprawdę się nazywa." "Mogę się założyć, że się dowiem." Kamienny wzrok Cama pozostał na drodze. "Powinieneś trzymać się z dala od tego, Cam." Tak będzie dla niego bezpieczniej. Cam zmrużył oczy i odwrócił lekko głowę. "Nie w tym życiu, siostrzyczko. Może znasz Logana dłużej, ale mi też na tobie zależy. A Nate jak w banku dobierze mi się do skóry, jeśli się nie wtrącę. Ten mężczyzna jest wyraźnie niebezpieczny." "Naprawdę? Zazwyczaj jest całkiem czarujący." Cam nie reagował tak, jak myślała. Każdy, kto poznawał Christiana, zaczynał go lubić. Był to jeden ze powodów, dzięki którym udawało mu się robić to, co robił. Swoim urokiem wyłudzał od ludzi oszczędności życia i kradł ich tożsamość, 30 Nie wiem czemu, ale mam fetysz na punkcie imienia Christian. A z resztą, ja z wielu rzeczy robię swój fetysz ;] T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

kiedy oni byli zbyt zajęci słuchaniem jego bzdur, by uświadomić sobie, że ich okrada. A kiedy ktoś to odkrywał, zwyczajnie podrzynał gardło i nikt się więcej nie odzywał. Nawet Hope. "Byłem długi czas w WAZ'ie." Przypomniał jej Cam. "Rafe i Laura byli lepsi w tworzeniu profili ode mnie, ale poznam niebezpiecznego dupka, kiedy takiego widzę. Bił cię?" "Nigdy." Christian był idealnym mężem. Delikatnym. Czułym. W jej obecności nigdy nie przeklinał. Niestety, był też chorym psychicznie kryminalistą. "Nigdy mnie nie skrzywdził." "Więc kto? Bo nie wierzę w ani jedno słowo, które powiedział. Twierdzi, że uciekłaś z prywatnego zakładu psychiatrycznego." Zastanawiała się, co Christian zamierzał zrobić, żeby wyciągnąć ją stąd bez wywoływania wielkiego szumu. Niezła zagrywka. Gdyby miejscowe władze pomyślały, że jest obłąkana, nie uwierzyliby w ani jedno słowo, które mówiła o Christianie. A była przekonana, że miał podrobione papiery, by to udowodnić. Jeśli przeżył tamten pożar, to pewnie odtworzył swoją stronę internetową. Miałby gotówkę do dyspozycji. "Nie. Byłam szalona, kiedy za niego wychodziłam. Całkowicie normalna byłam, kiedy próbowałam go zabić. Tyle, że nie byłam w tym za dobra." Jakim cudem przeżył? Kiedy wyszła z ich wspólnego domu była taka pewna, że zginął. Czuła gorąco, słyszała syreny i odeszła z walizką pełną ubrań i odrobiną gotówki. Wsiadła do małego samochodu, który kupił jej mąż i odjechała. Minęły lata, a ona czekała aż złapie ją policja. Nikt nigdy jej nie ścigał. Czekała, a kiedy uświadomiła sobie, że nikt nie zamierza wrzucić jej do więzienia, zaczęła karać sama siebie. Po tym jak znalazła się w Bliss, Nate wszystko sprawdził i odkrył, że nikt jej nigdy nie szukał. Cam zwrócił na nią swoje niebieskie oczy. "W raporcie wydziału policyjnego w Atlancie nie ma żadnych wzmianek o podpaleniu. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Policja wyjaśniła, że pożar wywołała wadliwa instalacja grzewcza." Przekręciła się na swoim siedzeniu. Zadbała, żeby grzejnik spadł na stos koców. "Skąd to wiesz?" Cam westchnął. "Nikt nigdy nie przyjrzał się ciału. Ja też mam mózg, naprawdę. W chwili, gdy ten facet wszedł na posterunek, przeszperałem teczki Nate'a. Szef nie zostawia nic przypadkowi. Miał twoją teczkę. Wyszłaś za Christiana Grady'ego w wieku lat siedemnastu. Skłamałaś przy pozwoleniu na ślub. Małżeństwo nie jest legalne. Mieszkałaś z nim przez dwa lata i pomagałaś stworzyć jego organizację ochrony przyrody." Poczuła jak się rumieni, ale nie zamierzała tego umniejszać. "Nazywaj to po imieniu, Cam. Nie owijaj w bawełnę." Cam wzruszył ramionami, ale dał jej to, czego chciała. "Pomagałaś mu tworzyć jego sektę. Wiedziałaś, że jest oszustem?" Prychnęła lekko. "Nie, Cam. Nie wiedziałam. Byłam bardzo głupia i wierzyłam we wszystko, co mówił. Potrafił przekabacić ludzi swoją mową o Bogu i wszechświecie kryjącym się w naturze. Szukał każdego z miłością do środowiska i lekką skłonnością do liberalizmu. Wiedział, gdzie uderzyć. Wiedział, co powiedzieć." "Jest oszustem, Hope. Oni tak właśnie robią. Ale chyba jest coś jeszcze." "Jedziesz? Światło zmieniło się już chwilę temu." Hope spojrzała na sygnalizację. Światło było zielone, ale Bronco stał w miejscu.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Cam zabębnił palcami o kierownicę. "Mamy czas.31 Wolałbym raczej wrócić wiedząc, w co się pakuję. Nie martw się. Laura i Rafe mają wszystko pod kontrolą." "Widzieli to, co ty?" Poczuła pewien spokój, że Cam nie dał się zwieść urokowi Christiana. Ona była głupia, ale to nie znaczyło, że wszyscy tacy byli. Kiedy opuszczała Georgię, wierzyła, że ściga ją prawo. To, że ktoś był po jej stronie, znaczyło dla niej wszystko. Nawiedziła ją wizja Jamesa i Noaha. Miała ich obu po swojej stronie – dopóki nie poznali prawdy. Nie potrafiła wyrzucić z głowy twarzy Jamesa. Był gorący, jakby ogarnęła go gorączka, a potem zimny, tak bardzo, bardzo zimny. Nigdy nie będzie w stanie spojrzeć mu w twarz. Nigdy. Ale jego dłonie na swoim ciele będzie czuła przez resztę życia. Kochała Noaha i Jamesa, i straciła ich przez błędy popełnione w wieku siedemnastu lat. Przeszłość nigdy nie zniknęła. Jedynie ukrywała się, aż przyszła odpowiednia pora, by uderzyć. "Jak wygląda?" Zapytała Hope, ignorując to, że światło znowu się zmieniło, a Cam nie ruszył. Może to był jeden z jego wyznawców. Wyjechała z pieniędzmi. Wszystkie przepuściła. Nie został ani grosz z piętnastu tysięcy jakie wzięła. Siedem lat odpowiednio się tym zajęło. Ostatnie kilka lat spędziła w biedzie, ale może myśleli, że wie, gdzie jest więcej. "Blondyn. Ma bardzo jasne włosy. Sięgają mu za ramiona." Christian. Serce jej przyspieszyło. Jakim cudem przeżył? Poczuła, jak zaczyna się trząść. "Dzięki Bogu. Długo im się zeszło." Cam spojrzał we wsteczne lusterko i odetchnął z ogromną ulgą. Ulicą pruł ogromny Chevy. Ciężarówka Jamesa. O Boże, co on wyprawiał?

31 Camiś już coś knuje :P T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Powinieneś jechać, Cam." Ostatnią rzeczą, jakiej potrzebowała to scena z udziałem jej byłych kochanków. Mogła ich w ogóle tak nazywać? Była z nimi tylko raz, ale obawiała się, że nigdy nie uda jej się o nich zapomnieć. "Powinniśmy jechać na posterunek." Cam wciąż nie ruszał. "Nie w tym życiu, kochanie. Widzisz, byłem kiedyś w tej pozycji. Gdyby ktoś był na tyle mądry, by zatrzymać Laurę, to nie straciłbym pięciu przeklętych lat mojego życia. Wiedziałem, że przyjadą. Musiałem tylko dać im czas." Im. Chevy zatrzymał się za Bronco. Słyszała piszczące hamulce. Otworzyły się dwie pary drzwi i z auta wyskoczyli James i Noah. James miał shotguna w dłoni. Wyglądał jak bohater starego westernu, ratujący swoją kobietę. Noah też miał shotguna, ale miał również psa. To trochę go łagodziło. "Cam, będę musiał poprosić, żebyś puścił Hope." James trzymał shotguna przy boku, ale nie było wątpliwości, że użyje go, jeśli będzie trzeba. Jaskiniowiec. Cam przewrócił oczami. "Dałem ci wcześniej szansę, ale byłeś zbyt głupi, żeby ją wykorzystać." "Jestem powolny." Przyznał James. "Cholera, stary, jak nam się udało cię dogonić?" "Jechałem naprawdę wolno." Cam zaparkował Bronco. "Nie jestem głupi, ale ona musi zobaczyć tego faceta. Musimy wiedzieć, przeciwko czemu stajemy." "Może powinna po prostu uciec." Powiedział Noah. Nie mogła. Nie teraz. Jeśli Christian żył, to musiała dowiedzieć, czego chciał. "Nie." Powiedział twardo James. "Zajmiemy się tym, nieważne, co to będzie. To jest Bliss. Ostatni przystanek. Znajdujesz drogę tutaj i tu zostajesz. Nie pozwolę jakiemuś dupkowi zabrać

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

naszej żony.32" Nasza? Łzy przesłoniły jej oczy. Nie znał prawdy. Nie będzie jej chciał, kiedy się dowie, ale samo to, że po nią przyjechał, powodowało, że mocno waliło jej serce. Kochała Jamesa. Kochała Noaha. Oddałaby wszystko, by zmienić przyszłość i by mogła być ich warta. Uświadomiła sobie w tamtej chwili, że jest bardziej załamana, niż przerażona. Utrata ich obu będzie gorsza, niż utrata życia. "Hope, powinnaś wysiąść z samochodu." Cam wskazał na drzwi. "Dlaczego?" "Eee, bo to nazywamy ucieczką z aresztu, a wolałbym, żeby to wyglądało dobrze. Wolę już powiedzieć, że nie mogłem cię znaleźć, niż żeby James miał mnie zastrzelić." Cam wyciągnął dłonie, jakby pytał, na co ona czeka. To był słodki gest, ale nie mogła go przyjąć. "Wolałabym się z nim zmierzyć." Przyszła pora, by załatwić sprawę z Christianem. Jeśli naprawdę żył, to musiała wziąć sytuację w swoje ręce. Myślała, że pomściła Elaine, ale jeśli nie, to zaangażuje w to prawo – nieważne co. "Wysiadaj, Hope. Jeśli chcesz jechać na posterunek, to pojedziesz ze swoimi mężczyznami, a nie z funkcjonariuszem prawa." Noah otworzył drzwi. "W ten sposób ten facet będzie wiedział, że jesteś chroniona." "Idźcie, proszę." Nie chciała błagać, ale już lepsze było to niż, by mieli usłyszeć jej historię. Mogła z nimi wejść, ale na pewno z nimi nie wyjdzie. Uciekną, jak tylko usłyszą jej historię. "Nie ma mowy, maleńka. Cam to duży chłopiec. Przyjmie jedną kulkę dla dobra sprawy. 32 Jeszcze parę stron wcześniej była narzeczona. Czyżbym coś przegapiła??? ^^ T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Twój wybór." James uniósł shotguna, celując w Cama.33 "Zapłacisz za to, Glen. Przy następnej bójce w barze nie będę się powstrzymywał. Twój tyłek jest mój.34" Cam przysięgał zemstę z uśmiechem na twarzy, wyraźnie nieprzerażony, że James może strzelić. Hope pokręciła głową. Przygotowała się. Teraz się nie wycofa. "Muszę jechać z Camem. Muszę go zobaczyć. Muszę wiedzieć, że to on." Nie mogła pozostać w niewiedzy. Nie potrafiła sobie z tym poradzić. Okłamywała się przez ostatnie tygodnie, ale teraz musiała być pewna. Musiała wiedzieć, czy ją złapał. Musiała wiedzieć, czy przyszedł czas na walkę. Noah spojrzał na brata i musieli chyba całą rozmowę odbyć za pomocą krótkich gestów dłoni. Wreszcie Noah odpiął jej pasy i chwycił ją. "Idziesz z nami, kochanie." "Nie." Hope protestowała nawet, kiedy jej ręce wyciągały się, by objąć go za szyję. Przyciągnął ją blisko do swojej piersi. Czuła się lepiej, niż w czasie ostatniej godziny, ale wiedziała, że to kłamstwo. "Bądź cicho albo wychłostam ten twój śliczny tyłeczek tutaj, na Main Street i nikt nie zrobi nic, żeby cię uratować." James wskazał na drogę. Hope odwróciła twarz i zobaczyła, do czego nawiązywał. Przed biurem szeryfa zebrało się istne zbiorowisko. Hope przełknęła szloch. Max i Rye stali tam z Rachel. Callie i Zane trzymali się za ręce, każde miało przed sobą wózek. Stef pokazywał Jen, jak ładować shotguna.35 Wiedziała, że Rafe i Laura są w środku. Alexei, Holly i Caleb rozmawiali z Nell, Melem i Callie. Stella trzymała dzbanek, podając szklanki swojemu mężowi 33 Bliss mi zawsze poprawi humor, nieważne co:D 34 Sugestywnie to zabrzmiało, nie sądzicie? 35 Hej, czy to czasem nie nasz swojski obrzyn? tj.karabin czy strzelba z obcięta lufą? T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Sebastianowi. Teeny, mama Logana, chodziła z talerzem czegoś, co wyglądało jak krówki. Teeny święcie wierzyła, że przy wszystkich tragicznych wydarzeniach wymagane są krówki. Marie, jej żona, stała z tyłu z szotgunem w dłoniach. Lucy, słodka Lucy odwróciła się i zobaczyła Bronco. Bliss przyszło chronić jedną ze swoich – ją. Popłynęły łzy. Dwadzieścia siedem lat pragnęła rodziny, by znaleźć ją wreszcie w małej mieścinie w Colorado. Zawiedzie ich wszystkich. Ale Noah nie chciał jej puścić. Pochylił się do niej. "Wszystko będzie dobrze. Zaufaj nam, Hope. My ufamy tobie." "Nie powinniście." Wyszeptała. Pokręcił głową. "Jestem bardzo wybaczającym człowiekiem." "Ja nie." Powiedział z mrugnięciem okiem James. "Ale odkryjesz, że jeśli chodzi o ciebie, to jestem zupełnie inny. Pójdziemy tam z tobą, ale potem zabierzemy cię na G i porozmawiamy, wszyscy troje. Noah i ja nie pozwolimy ci już rządzić." "A od kiedy to ja czymkolwiek rządzę?" Zapytała Hope. "W sumie racja." Powiedział James. Zwrócił się do Cama. "Szeryfie, noszę tę broń w razie, gdybym musiał zapolować. Wiesz, jak to jest. Facet nigdy nie wie, kiedy zgłodnieje." Cam prychnął. "Taa, wychodzi na to, że to zaraźliwe. Chyba każdy mężczyzna w hrabstwie jest dziś na polowaniu. To powinno dać temu facetowi do myślenia, kiedy wyjdzie z posterunku. Podejrzewam, że Nate już wystraszył go na śmierć." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nate tam jest?" Zapytała Hope. "Oj, maleńka, będziemy musieli porozmawiać o Nacie. Nie będziesz już biegła do Nate'a. Będziesz biegła do swoich mężczyzn. Czy to jasne?" Zapytał James. Zanim zdążyła odpowiedzieć, zwrócił się do Cama. "Zaraz się zobaczymy." Zanim zdążyła zaprotestować, Noah zabrał ją do ich ciężarówki, Butch tuż za nimi. Usiadła między nimi i James ruszył. *** Christian gapił się na blondynkę. Uśmiechała się i mówiła, co trzeba, ale coś było nie tak. Z nimi wszystkimi coś było nie tak. Spojrzał na zegar. Godzina. Tego przeklętego szeryfa nie było już godzinę i jeszcze nie wracał z Hope. Tak, coś było zdecydowanie nie w porządku. "Proszę się nie martwić." Powiedziała blondynka, która przedstawiła się jako Laura. "Cam ją znajdzie. Uważa, że pewnie jest w górach. Trochę tam daleko, ale ją znajdzie." Milczał, choć chciał powiedzieć tej głupiej dziwce, że nie była w górach. Była na ranczu swoich kochanków. Zdobył wiele informacji na temat rancza, gdzie zatrzymywała się jego żona, włącznie z tym, że pieprzyła się z jednym, a zapewne i dwoma braćmi, którzy tam mieszkali. Ale milczał. Zastępca, ogromny, ciemnowłosy mężczyzna patrzył na niego zza biurka. Nie dalej jak dziesięć minut temu wszedł inny mężczyzna, najwyraźniej faktyczny szeryf. Zamknął się w biurze po zapewnieniu, że Szeryf Briggs pojechał szukać Hope. Za dużo tu było ruchu jak na małe górskie biuro szeryfa. "Przepraszam." Powiedział, próbując wyglądać tak tęsknie, jak to tylko możliwe. "Dawno T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

nie widziałem żony. Okropnie się o nią martwię. Potrafi być...niezrównoważona." "Mówił pan już. Ma psychozę maniakalno-depresyjną?" "Tak. Jest bardzo kochana, ale kiedy wpadnie w cykl depresyjny, staje się bardzo brutalna względem siebie." Chciał popracować nad wyraźnym współczuciem tej Laury. Jeśli pomyśli, że Hope może się skrzywdzić, to może będzie bardziej chętna, by oddać ją mężczyźnie, który się nią zaopiekuje. "Interesujące." Nie uwierzyła mu. Widział to w jej oczach. Usłyszał szeryfa w jego biurze. Rozróżnił słowa 'Atlanta' i 'prokurator okręgowy'. Kurwa. Ktoś coś wiedział. Liczył, że Hope będzie ukrywała swoją przeszłość. Wyglądało na to, że powiedziała co najmniej jednej osobie, a wątpił, że szeryf Wright stanie po jego stronie. Jego papiery wyjdą na jaw przy głębszej analizie. Miał kilku prawników, ale jeśli naprawdę zaczną szperać, to zostanie zdemaskowany. Miał dwóch ludzi czekających z pomocą przy zabraniu stąd Hope. Jeden był gotów udawać lekarza, a drugi sanitariusza. Miał też kilka środków uspokajających, by była miła i uległa. Ale jeśli go stąd nie wypuszczą, to nie miał pojęcia, co zrobi. Zauważył kątem oka, jak na zewnątrz zbiera się mała grupka. O co tu do cholery chodziło? Nic nie szło tak, jak planował. Ale nie był bez dodatkowej pomocy. Miał w miasteczku innych ludzi. Umieścił ich tam, kiedy odkrył, gdzie przebywa. Jeśli nie będzie mógł wyjść stąd po swojemu, to znajdzie inny sposób. "Lauro." Zaczął Christian, kiedy w jego głowie pojawił się plan. "Mam kilka dokumentów w samochodzie. Mogłaby pani kogoś po nie wysłać?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nie zamierzał przechodzić przez ten tłum. Zauważył jednak tylne wyjście. Zastępca, który wyglądał, jakby mu było lekko niewygodnie w mundurze khaki 36, wstał zza biurka. "Oczywiście." "Leżą na siedzeniu pasażera. To jej pełny psychologiczny profil." Sfabrykował go kilka tygodni temu, kiedy już wiedział, że będzie po nią jechał. Podał zastępcy Kincaid kluczyki z, jak miał nadzieję, naprawdę szczerym uśmiechem. Zastępca, który wyglądał na zbyt twardego jak na mężczyznę, który spędził całe swoje życie w małym miasteczku, wziął kluczyki. Mrugnął do Laury i zaczął iść. Odwrócił się. "Wygląda na to, że Cam wrócił. Choć ma drobny problem z chłopcami. Wygląda na to, że oni też tu idą." Uśmiechnął się do Christiana, ale nie było w tym humoru. "Pańska żona idzie. Będzie się musiał pan spotkać z jej mężczyznami. Chyba będzie chciała rozwodu. Jeśli w ogóle mówi pan prawdę." Wyszedł szybko. Zza drzwi do biura szeryfa usłyszał, jak Szeryf Wright wspomina nazwisko Grady. Christian wiedział, że jest udupiony. Od dwudziestego roku życia knuł i kantował. Wiedział, kiedy operacja się nie uda. Hope miała za sobą tych ludzi. Wygra tę jedną bitwę. Jeśli on zamierzał wygrać wojnę, to przyszła pora na odwrót. Laura podeszła do drzwi, otworzyła je i powiedziała coś do stojącej tam kobiety. Słyszał ich śmiech.

36 Biedny Rafe :D z markowego garnituru do munduru khaki T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Christian postanowił, że przyszła pora, by stał się tym, czym był przez ostatnie lata – duchem. Po cichu wyślizgnął się tylnym wyjściem, by poczekać na odpowiedniejszy moment.

Rozdział 14 James zaparkował ciężarówkę i postanowił, że shotguna zostawi w samochodzie. Wyglądało na to, że pojawiło się całe miasteczko. Brakowało im tylko pochodni i wideł. Był spięty, a jednak naprawdę chciał tam iść. Chciał zobaczyć tego faceta, zmierzyć go wzrokiem i dowiedzieć się, jak zła jest sytuacja. Potem zabierze Hope, wrzuci ją do ciężarówki, zawiezie do domu i zmusi, by wszystko mu powiedziała. Dotrze aż do samego sedna, a Hope weźmie rozwód. Posłał bratu długie spojrzenie. Noah wysiadł z ciężarówki i podał Hope dłoń. Hope ją przyjęła, ale na jej twarzy wyraźnie było widać niepokój. Chciał powiedzieć Noahowi, by ją tam zatrzymał, że on wszystkim się zajmie, ale to nie byłoby sprawiedliwe względem Hope. To była jej walka. Nie mógł jej tego zabrać. On tylko zadba, by to przeżyła. On i Noah zadbają. Noah zaprowadził Hope do niego i James kiwnął bratu głową. Uśmiech Noaha był ponury, ale czuł głęboką solidarność ze swoim bratem. Noah oddałby życie za Hope. Czy zostanie w Bliss? James nie miał pojęcia, ale musiał wierzyć, że Noah pojął swoją lekcję. Musiał spróbować. Przeszli przez skupisko przy wejściu do budynku. "Nate jest w środku. Nie wpuścił nas, więc czatujemy." Wyjaśnił Max.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Czatujecie na moje przesłuchanie?" Zapytała Hope. Jej wargi uniosły się do góry po raz pierwszy od kilku godzin. Podszedł Zane Hollister. "To nie przesłuchanie, Hope. Wiesz, Nate dzwoni w kilka miejsc. Idź tam i zobacz, czy rozpoznasz drania. Zanim Nate naprawdę cokolwiek zrobi, musimy wiedzieć, czy to na pewno on." Zane wiedział o kłopotach Hope. Ta mała informacja wstrząsnęła Jamesem. Spojrzał na Callie i wszystko było wypisane na jej twarzy. Ona też wiedziała. Cokolwiek się działo, klan Hollister-Wright był w to zamieszany. Hope im ufała. James cofnął się, pozwalając Hope porozmawiać z Zanem. Jego brat natychmiast do niego podszedł. "Nie." Powiedział Noah przez zaciśnięte usta. "Co nie?" Zapytał James, choć wiedział co jego brat zamierza powiedzieć. Noah mówił cicho. "Nie odsuwaj się od niej tylko dlatego, że ktoś wie coś, czego my nie wiemy. Nie możesz oczekiwać, że ona tak po prostu się otworzy. Musimy na to zasłużyć. Najwyraźniej Callie i jej mężowie zyskali zaufanie Hope. A my zyskamy je, kochając ją i nie wszczynając walki." Noah zawsze był tym logiczniejszym. James poczuł, jak jego wątpliwości zaczynają znikać. Jego brat miał rację. Nie mógł oczekiwać, że wyjawi mu swój sekret tylko dlatego, że raz się z nią przespał. Nawalił, kiedy pozwolił jej odejść. Nie popełni więcej tego błędu. Sięgnął po dłoń Hope. "Chodź, maleńka. Skończmy to i zabierzmy cię do domu." "James." Zaczęła. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Ta dziewczyna nie będzie słuchać po dobroci. Przyciągnął ją do siebie i w ułamku sekundy dotknął jej ust swoimi. Całował ją, delikatnie zmuszając ją do otwarcia ust, aż poczuł jak westchnęła i uległa. Objęła go w pasie i jej język przesunął się po jego języku. Przycisnął ją mocno do siebie, pierś przy piersi. "Trochę ci to zajęło, Glen." Krzyknął ktoś. Rozległy się krzyki i gwizdy, a ktoś zapytał, czy zamierza się dzielić. James postanowił wyrazić swoje intencje jasno. Oderwał usta od jej ust, zadowolony z zamglonego spojrzenia w jej oczach. Noah stał za nią, przodem do jej pleców. James delikatnie ją obrócił. "Wiecie, że chłopcy z Bliss zawsze dzielą się ze swoim bratem." Noah nie wahał się, ani nie poświęcił nawet chwili uwagi gwizdom. Położył obie dłonie na pośladkach Hope i przyciągnął ją do siebie, wpijając się w jej usta. Hope stała w jego ramionach, słodka, delikatna. Ich kobieta. "Ciesz się, że postanowiłeś się dzielić, Jamesie Eugenie Glen." Tenny pokręciła w jego stronę swoją małą, przypominającą należącą do ptaka głową. Ona i jej partnerka Marie były dla niego i Noaha jak drugie matki. "Twoja mama zbiłaby ci tyłek do czerwoności za to, że nie podzieliłeś się z bratem. Lepiej cię wychowała." Powiedziała Marie. Noah wreszcie zaczerpnął tchu i przytulił Hope do siebie. "W rzeczy samej, pani Marie. Będzie pani szczęśliwa, że Jamie i ja zamierzamy sprawić, by nasi rodzice byli z nas dumni. Ożenimy się z Hope, jak tylko dowiemy się, kim jest ten facet."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Noah." Zaczęła Hope. Jego brat zwyczajnie zamknął jej usta pocałunkiem. Kiedy oderwał się, by zaczerpnąć tchu, zaczęła się odsuwać. "Nie możesz mnie całować za każdym razem, kiedy zaprotestuję." Noah jeszcze raz ją pocałował. "Cholera." Wydusiła z siebie po chwili Hope. James obrócił ją. Teraz jego kolej. Przyciągnął ją do siebie i wsunął język do jej ust, zanim powiedziała kolejne słowo. Westchnęła, kiedy wreszcie ją puścił. "Dobra. Obaj jesteście uparci. Nie będę zaprzeczać. Nie będę udawać, że mi nie zależy. Nie będę próbować was zostawiać, ale wiedzcie jedno - pozwolę wam obu odejść, jeśli będziecie chcieli. Nie będę was zatrzymywać waszymi obietnicami." Bała się czegoś więcej, niż tylko tego faceta na posterunku. Bała się, że usłyszawszy coś o niej, odwrócą się do niej plecami. Podejrzliwość próbowała się w nim zagnieździć, ale znał Hope. Znał ją bardzo dobrze i była piękna. Jeśli zrobiła coś złego, to dlatego, że musiała. Poczuł nagłą pewność. Cokolwiek powie, jemu nie zrobi to różnicy. Kontrolował to. Nieważne, co powie mu Hope, on będzie przy niej trwał, bo tak robią ludzie, którzy kochają. Tak robili jego rodzice. Byli ze sobą nawet, jeśli odeszli z tego świata. "Będzie dobrze, dziecinko. Nie wierzysz mi, ale ja ci to pokażę." Poklepał brata po ramieniu."Razem ci pokażemy." Drzwi otworzyły się i stanął w nich Nate Wright z autorytetem w oczach. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Max, Rye, mamy zaginionego." Max przeklął. "Wyszedł tyłem?" "Wymknął się, kiedy Rafe poszedł do jego samochodu, więc jest pieszo." Nate rozejrzał się po ulicy. "Nie mogę go aresztować, ale chciałbym wiedzieć, gdzie jest ten sukinsyn. Rozmawiam teraz z policją z Atlanty, ale zanim coś ruszy, to minie trochę czasu. To była zamknięta sprawa." James chwycił jej dłoń, a Max i Rye odłączyli się od tłumu i zaczęli tworzyć plan, jak znaleźć tego faceta. James zaprowadził ją po schodkach. Teraz, kiedy wiedział, że mąż Hope się wymknął, chciał zabrać ją do środka. "Powiesz mi, co się dzieje, Nate? Wydaje mi się, że strasznie dużo wiesz o mojej kobiecie." Nate przewrócił oczami. "Jest twoją kobietą od jakiejś godziny. A moją pracownicą o rok dłużej, a przez większość czasu trzymałeś się od niej z dala." "Teraz już nie trzyma się z dala. Nie mogę go od siebie odpędzić." Narzekała Hope. "Witaj w Bliss, skarbie. Dwóch facetów oznacza cztery ręce na tobie przez prawie cały czas." Laura poklepała Hope po plecach. Jej twarz stała się ponura. "Przepraszam. To moja wina, że uciekł. Nie mogłam się doczekać, żeby zobaczyć, co za raport ma na ciebie i wyjrzałam przez okno, kiedy Rafe poszedł do samochodu tego faceta. Wymknął się tyłem." "Nie mieliśmy uzbrojonej grupy strażniczej przy tylnym wejściu." Przyznał Rafe. Na jego biurku leżała gruba teczka. "Cóż, następnym razem pójdzie lepiej." Do środka wszedł Noah.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Kim jest ten facet?" Hope spuściła wzrok na podłogę. "Jego nazwisko, jeśli to naprawdę on, to Christian Grady., choć nie jestem pewna, czy to jego prawdziwe nazwisko." "Cam już nad tym pracuje." Powiedział Nate. "I ten Christian jest twoim mężem?" James zmusił się, by zadać to pytanie spokojnym tonem. To nie miało znaczenia. Ona była przeznaczona jemu i Noahowi. Była spoiwem, które ich łączyło. Sam fakt, że ten facet uciekł, umocnił jego postawę. Kimkolwiek ten dupek był, nie zbliży się do Hope. "Tak." Słowo ociekało wstydem. Hope dalej wpatrywała się w podłogę. "Nie w legalnym sensie." Nate wpatrywał się w Jamesa i Noaha. "Miała siedemnaście lat. Wiek, w którym dopuszcza się do zawarcia małżeństwa w Georgii to osiemnaście. Nie miała pozwolenia od swojej matki. Skłamała co do wieku, a jej mężowi udało się zdobyć fałszywy akt urodzenia." Doskonale. Nie trzeba będzie przeprowadzać żadnego rozwodu. "W takim razie nie ma do niej żadnych legalnych praw." Laura zmarszczyła brwi i wskazała na teczkę na biurku Rafe'a. "Jeśli zaniósł tę teczkę do któregokolwiek posterunku policji, może mieć prawo, by wyjść stąd z Hope." "A przez wyjście Laura ma na myśli wyciągnięcie cię krzyczącej i kopiącej w kaftanie bezpieczeństwa. Zgodnie z tymi dokumentami, stan Georgia kilka lat temu legalnie oddał cię szpitalowi psychiatrycznemu. Dostałaś przepustkę na jeden dzień, by pójść z nim na lunch i uciekłaś." Wyjaśnił Rafe. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope zarumieniła się. "Same kłamstwa." "Domyśliliśmy się." Powiedziała Laura. "Przekartkowałam ten raport i nic, co tu jest napisane nie dotyczy ciebie. Znam cię od roku. Nigdy nie miałaś maniakalnego epizodu. Uwierzyłabym w depresję, ale nie psychozę maniakalno-depresyjną, a na pewno nie w historię o agresji. Zgodnie z tą teczką zaatakowałaś kobietę imieniem Elaine Reeves, bo uważałaś, że poluje na twojego męża. Uspokoiłaś się tylko dlatego, że Elaine Reeves opuściła miasto." "Elaine nie żyje." Powiedziała suchym tonem Hope. Kurwa, w co była zamieszana Hope? W jakim niebezpieczeństwie była? Hope na pewno nikogo nie skrzywdziła. Jeśli ta Elaine nie żyła, to była to zapewne wina Christiana Grady'ego. "Czyli tuszuje swoje przestępstwa?" Zapytał Cam, wchodząc do pomieszczenia. Rzucił swój kapelusz na biurko. "Zane mi powiedział." "Uciekł." Potwierdził Rafe. "Chcę, żebyście zabrali ją z powrotem na ranczo. To dla niej najbezpieczniejsze miejsce. Niech wszyscy jej pilnują. Nie pozwólcie jej wyjechać." Nate podszedł do Hope i położył dłonie na jej ramionach. Spojrzał na nią, przytrzymując jej wzrok. "Opowiedziałem Laurze, Rafe'owi i Camowi całą historię." Kiwnęła głową, w jej oczach pojawiły się łzy. "Zareagowali tak samo jak ja, kiedy mi powiedziałaś." "Skarbie, będziemy stać przy tobie. Nie zrobiłaś nic złego." Powiedziała Laura. "Oczywiście, że nie zrobiła." Powiedział Noah, sięgając po jej dłoń. "To ona jest ofiarą."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Możecie zmienić zdanie, kiedy usłyszycie całą historię." Powiedziała Hope. "Ja nie zmienię." Obiecał James. "Nie pójdę nigdzie, kiedy mi wszystko opowiesz, więc powinnaś przyzwyczajać się do rancza. Wiem, że życie na ranczu nie jest twoim spełnieniem marzeń, ale będzie twoje. Obiecuję, że postaram się nie zabierać cię w miejsca, w które będą zamieszane krowy i byki, ale chcę – chcemy, byś była z nami już zawsze, bo na tym polega małżeństwo. Byciu razem. Dzieleniu życia i wszystkiego co się z tym wiąże. Nie jestem za dobry w słowach, maleńka, to już sfera Noaha, ale pokażę ci." Hope zrobiła wielkie oczy, które wypełniły się łzami i przez chwilę myślał, że całkowicie dał ciała. "Myślę, że jesteś naprawdę dobry w słowach, James. Naprawdę dobry." "Nie zjadłem wszystkich rozumów, bracie." Powiedział Noah z uśmiechem aprobaty na twarzy. "Zabierzcie mnie do domu." Hope chwyciła go za dłoń. "Wszystko wam opowiem." James przytaknął, czując falę obezwładniających emocji. Jak tylko zabierze ją do domu, to nigdy więcej jej nie puści. Jak tylko zabierze ją z powrotem na ranczo, on i Noah pokażą jej, że jest ich. *** Hope poczuła mdłości kiedy ciężarówka zatrzymała się przed głównym budynkiem. Noah i James milczeli w drodze do domu. Dom. Nie powinna tak myśleć, ale nagle ogromny ranczerski budynek, który widział lepsze czasy, był dla niej jak dom. Przez rok żyła w swoim małym mieszkanku i ani razu nie poczuła się jak w domu. Nie patrzyła na schody do swojego mieszkania, czując napływające łzy na myśl o byciu w środku bezpieczną i szczęśliwą. Ale w Circle G poczuła się tak od razu. Myśl o sutracie ich była okropna, ale przyszedł czas, by wszystko wyznać. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Musiała mieć nadzieję, że któryś z nich będzie na tyle miły, że odwiezie ją do Bliss, kiedy to wszystko się skończy. Wiedziała, że powinna była zrobić to w biurze szeryfa, ale chciała być sama. Chciała tu być choć jeszcze raz. "Kocham to miejsce." Powiedziała beznamiętnym głosem, bo gdyby dopuściła do niego emocje, nigdy nie przeżyłaby następnej godziny. "Nieważne co powiedziałam Serenie, kocham to ranczo. Kocham to życie. Przez lata tułałam się i nigdy nie trafiłam na tak cudowne miejsce jak to. Byłabym tu szczęśliwa." Noah jęknął. "Boże, wiedziałeś, że jest taka dramatyczna?" James uniósł usta w uśmiechu. "Coś ty. Jak dotąd była bardzo praktyczną kobietą. Będziemy musieli nad tym popracować." "Nie rozumiecie." Zaczynała w niej narastać frustracja. Nie słuchali jej. "Myślicie chyba, że powiem wam, że byłam niewinna." James otworzył drzwi ciężarówki i spojrzał na nią, jego twarz była tak bardzo przystojna, że odbierał jej dech. "Nie, myślę, że opowiesz mi tę przestylizowaną historię o tym, jak wszystko spieprzyłaś i że to wszystko twoja wina." "A tak nie jest." Wtrącił Noah. Wysiadł z siedzenia pasażera i wyciągnął dłoń. Jego zielone oczy przeszywały ją na wylot. "Nie obchodzi mnie co zrobiłaś. Musiałaś mieć dobry powód." "I nie zobaczysz tego, dopóki ci tego nie wskażę palcem." Dlaczego musieli wszystko utrudniać? Wiedziała jaki będzie rezultat, ale oni nalegali, żeby rozegrać to do końca. Noah nie pozwolił, by jej stopy dotknęły ziemi. Wsunął rękę pod jej kolana i przyciągnął do T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

swojego ciała. Poddała się i objęła go za szyję, wdychając jego czysty, męski zapach. Chciała go pocałować, czuć jego język na swoim aż odwróci ją w stronę swojego brata i to usta Jamesa będzie czuła na swoich. Chciała tej jednej chwili, kiedy była między nimi, otoczona i upragniona. Kochana. Jednej chwili. "Kochajcie się ze mną." Powiedziała do Noaha. Mogłaby mieć ich jeszcze raz, zanim to wszystko się skończy i znowu zostanie sama. Mogła sprawić, by to trwało. Mogła przeciągać tyle, ile by potrzebowała. Jutro znajdzie się w drodze do Atlanty i wszystko naprostuje. "Maleńka." Powiedział James, kiedy Noah wchodził z nią po schodkach werandy. "Będziemy się z tobą kochać. Całą noc. Powiedziałem Nate'owi, że jeśli nie będzie absolutnie nagłego wypadku, to nie chcę widzieć tego przeklętego Bronco na moim podjeździe. Circle G jest zamknięte na tę noc dla wszystkich, którzy tu nie mieszkają." Rozluźniła się trochę. Była tu bezpieczna. Nikt się tu nie zakradnie. Będzie miała jedną, idealną noc. Butch podszedł do nich, merdając ogonem. Hope spojrzała na psa. Będzie tęskniła za tym kundlem. Noah postawił ją na nogach i mocno pocałował. Kiedy się odsunął, na jego twarzy widziała łagodny uśmiech. "Dziś w nocy pokażemy ci, co to znaczy być naszą kobietą, skarbie." "Tak." Chciała choć raz tego doświadczyć. "Po rozmowie." Powiedział James, siadając na wyściełanej kanapie w salonie. Rozparł się wygodnie i założył nogę na kolano. "Więc mów." Noah dołączył do niego w wyraźnej solidarności. Nawet Butch usiadł, merdając ogonem, jakby na coś czekał. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Teraz?" Nie chciała teraz rozmawiać. Chciała się kochać, a potem znajdzie odwagę, by całkowicie zniszczyć ich związek prawdą. "Chodźmy do łóżka, a porozmawiamy rano." "Nie ma mowy, kochanie." Pomimo różnic w wyglądzie fizycznym, bracia byli bardzo do siebie podobni, kiedy tak siedzieli na kanapie, wpatrując się w nią. Obaj mieli identyczne grymasy dezaprobaty. "Dlaczego? Myślałam, że chcecie się ze mną kochać." Nie chcieli jej? "Skończ, maleńka. Wiesz, że chcemy. Walczyliśmy o ciebie jak dwa psy, ale koniec z tym. Tak to działa. Żadnych kłamstw. I nie mów mi, że nie kłamałaś. Ukrywałaś kilka bardzo ważnych prawd. Tak więc, kim jest ten dupek?" James nie zamierzał się poddać. Poczuła napływające łzy. Opatuliła się swetrem, jakby chciała się od nich odseparować. "To się nie uda, Hope." Powiedział Noah. "Nigdzie się nie wybieramy. Powiedz nam wszystko, wtedy zabierzemy cię do łóżka i będziemy się z tobą kochać, aż nam uwierzysz. Teraz tu jest twój dom, ze mną i Jamiem. Nic, co powiesz, tego nie zmieni." "Nie sądziłam, że jesteś naiwny, Noah."37 "A ja nie sądziłem, że masz tak mało wiary." Odparł. "Miałam." Powiedziała z pozbawionym humoru śmiechem, myśląc o idiotce, jaką była. "Miałam mnóstwo wiary i to ściągnęło na mnie wiele kłopotów." "Kiedy go poznałaś?" Zapytał James. Hope zaczęła krążyć, szurając stopami o drewnianą podłogę. Czułą się osaczona. Powinna była zrobić to w Bliss. "Uciekłam, kiedy miałam prawie siedemnaście lat. Moja matka i ja bardzo się pokłóciłyśmy 37 Serio, gada jakby kogoś zabiła :D T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

i kazała mi się wynosić." "Wątpię, by naprawdę tak myślała." Powiedział Noah. Hope wzruszyła ramionami. "Jej facet się do mnie dobierał. Przerażał mnie, ale ona nie chciała mnie słuchać. Wpadła w szał i kazała mi wyjść. Odeszłam tamtej nocy jedynie z plecakiem i stu pięćdziesięcioma dolarami, jakie zaoszczędziłam jako opiekunka do dzieci." "Poszłaś do swojego taty?" Zapytał Noah. "Mój tata ulotnił się, kiedy mama powiedziała mu, że jest w ciąży." Hope znała jego imię, ale nie miała nawet zdjęcia. Nigdy nie próbowała go odszukać. On nie przyjąłby jej z otwartymi ramionami, a ona nie chciała wiedzieć, czy się ustatkował, czy miał dzieci i był szczęśliwy, czy to tylko jej nie chciał. "Mama nie rozmawiała ze swoimi siostrami, więc ich nie znałam. Wsiadłam do autobusu i pojechałam do Atlanty. Byłam strasznie głupia." Mówiła monotonnym głosem o tych pierwszych dniach. Znalazła motel i skłamała co do wieku. Starała się znaleźć pracę, ale nie miała odpowiednich papierów. Była samotna, przerażona i zbyt uparta, by poprosić o pomoc. A potem poznała Elaine. "Była w twoim wieku?" Zapytał Noah. "Trochę starsza." Wciąż widziała Elaine z jej farbowanymi henną włosami i w hippisowskich ubraniach. Jej śmiech był jak lekki wiaterek odpędzający nieszczęście Hope. Kiedy Elaine się pojawiała, wszyscy patrzyli tylko na nią. "Poznałam ją zaraz po tym, jak zostałam wyrzucona z motelu. Wróciłam na przystanek autobusowy. Nie mam pojęcia, co ja sobie wyobrażałam. Nie miałam pieniędzy na bilet, ale bałam się wszystkiego. Przystanek wydawał się bezpieczniejszy, niż tułaczka po ulicach."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Byłaś dzieckiem, maleńka. Oczywiście, że się bałaś." James patrzył na nią ze współczuciem w oczach. "W każdym razie Elaine miała się tam z kimś spotkać. A przynajmniej tak powiedziała. Potem dowiedziałam się, że Christian werbował ludzi z przystanków autobusowych. To chyba miało jakiś sens. Ludzie zdesperowani biorą autobus. Nie wszyscy oczywiście, ale jak dla niego wystarczająco." "Ona cię zwerbowała?" Zapytał Noah. "Christian prowadził małą firmę pod nazwą Sojusz Natury. Miał małe biuro w Atlancie, które funkcjonowało jako fundacja, ale kupił spory kawał ziemi poza Atlantą. Tam miał farmę, która rzekomo eksperymentowała z bardziej ekologicznymi praktykami rolniczymi." "Oszust." Powiedział James, kręcąc głową. "Gorzej. Na farmie żyło około pięćdziesiąt osób. Jego rodzina." Skrzywiła się. James zaczął rechotać. "Byłaś w sekcie?" Noah walnął brata. "To nie jest śmieszne." James uniósł dłonie. "Wiem, wiem. Staram się tylko wyobrazić sobie Siostrę Hope. Wow. Myślałem, że tylko Mel był w sekcie." Hope zrobiła wielkie oczy. Noah wzruszył ramionami. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Dawne dzieje. To nazywało się Kościołem Niepokalanego Uprowadzenia. Mel odszedł, kiedy odkrył, że oni czczą kosmitów. Myślał, że są drużyną walczącą z kosmitami. Często zastanawiam się, jak Mel wyglądał w latach sześćdziesiątych." James uderzył dłonią w kolano. "Pomyliliśmy się. Teeny przez jakiś czas wyznawała Hare Krishnę." Noah pokręcił głową, jakby coś sobie przypominał. "O, a pamiętasz jak Callie zaczęła wysyłać Amway? 38 To to samo. A Nell jest sektą samą w sobie." "Nie zapomnij, jak Max nazywał Społeczność Naturystów." Powiedział ze śmiechem James. James i Noah odezwali się jednocześnie. "Sekta Owłosionych Wzdętych Penisów." Hope wzięła głęboki wdech, próbując znaleźć cierpliwość. "Cieszę się, że wy dwaj odbyliście przyjemną podróż po swoich wspomnieniach. To nie to samo." James spojrzał na nią już się nie śmiejąc. "Nie chodziło o to, że to jest to samo, ale że wszyscy w młodości próbowaliśmy różnych szalonych rzeczy. Więc ten facet wyznawał 'uratujcie ziemię, napełnijcie mi kieszenie', tak?" Przynajmniej tyle rozumieli. "Tak, ale był bardzo wiarygodny." 38 http://pl.wikipedia.org/wiki/Amway T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Musiał być." Noah oparł się o sofę. Butch położył głowę na kolanach swojego pana, jakby on też wszystko pilnie obserwował. Christian był spektakularny. A Hope oślepiona. "Elaine zaoferowała mi miejsce, w którym mogłam się zatrzymać. Poszłam z nią, bo nie miałam dokąd pójść. Przez dwa tygodnie pracowałam na farmie za pokój, wyżywienie i małą pensję. Lubiłam to. Lubiłam świeże powietrze i pracę. Lubiłam ludzi. Przez całe życie mieszkałam w mieście. Nie miałam rodzeństwa. Całe życie wracam do pustego, szarego mieszkania i nagle miałam przestrzeń i ludzi, którzy się mną interesowali. A potem poznałam Christiana. Był piękny, a słuchanie, jak mówił, było objawieniem. Mówił o pracy, jaką wykonujemy i jak to pomaga tym wszystkim ludziom." "Byłaś idealistką, a on był połączeniem atrakcyjnego mężczyzny i autorytetu. Łatwo zauważyć, dlaczego się zakochałaś, Hope. Byłaś samotna i szukałaś kogoś podobnego do ojca." Podsumował Noah. Hope kontynuowała. "Wygłosił swoją mowę, a potem zaprosił mnie na kolację do głównej siedziby. Pocałował mnie tamtej nocy. Nigdy wcześniej się nie całowałam. Byłam bardzo pracowita. Same szóstki. Nie byłam królową piękności i łatwo było mnie ignorować." "Nigdy." Powiedział Noah. Ale wtedy jej nie znał. "Więc byłam całkowicie niewinna. Byłam zszokowana, kiedy próbował położyć dłoń na mojej piersi. Bałam się. A potem byłam przerażona, bo odsunęłam się i byłam pewna, że mnie wyrzuci." Głos Jamesa był twardy, jego ciche słowa przeszywały pokój.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie wyrzucił cię. Spodobało mu się to, że byłaś niewinna." "O, tak." Odwróciła się, nie będąc w stanie spojrzeć im w twarz. Wyjrzała przez okno na zachodzące słońce. "Stał się idealnym dżentelmenem. Odprowadził mnie do domku, który dzieliłam z trzema innymi dziewczynami, a potem każdej kolejnej nocy pojawiał się na każdej kolacji. Pocałował mnie tylko raz, ale po miesiącu mi się oświadczył. Powiedział, że jestem wszystkim, czego szuka w kobiecie." "Ten drań chciał malej dziewczynki." Stwierdził Noah. "Chciał kogoś czystego." Poprawiła Hope."Czy nie pragniemy tego wszyscy? Kogoś bez bagażu emocjonalnego? Kogo błędy nie podążają za nim całe życie?" James pokręcił głową. "Nasza mama mówiła nam, że błędy oznaczają, że się żyje, a nie tylko jest. A naprawianie tych błędów udowadnia, jakim jest się człowiekiem." Tak. Zawiodła na obu płaszczyznach. "Wyszłam za niego. Pod koniec byłam nieszczęśliwa, bo nie chciał mnie przez to, kim byłam. Nie chciał, bym dorosła i zmieniła się. Chciał, by ta niewinna dziewczyna została na zawsze. Ale wtedy ja też nie widziałam go takiego, jakim był. Byłam jego żoną przez prawie dwa lata i ani razu nie podejrzewałam, że mój mąż jest oszustem, złodziejem i wreszcie, mordercą." Opowiadała swoją historię wpatrując się w zapadający mrok, ale jej umysł widział co innego. *** Obrzeża Atlanty, osiem lat wcześniej Hope przeszła cicho przez podwójne drzwi, nie chcąc alarmować Christiana o swojej obecności. Potrzebowała kilku chwil samotności, zanim zacznie występować przed mężem. Tak T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

właśnie zaczynała myśleć o chwilach, jakie z nim spędzała. Występ. W czasie tych dwóch razów, kiedy się z nim spierała, próbując postawić na swoim, przestraszył ją. Raz była pewna, że ją uderzy, ale powstrzymał się i wziął ją w ramiona, mamrocząc, że wszystko jest dobrze, że wciąż jest jego aniołem. Nie chciała już być aniołem Christiana. Jak miała mu powiedzieć, że nie chce już być jego żoną? Poczuła mdłości. Nie kochała go, ale nie miała też pojęcia,dokąd pójdzie, co zrobi. Miała skończoną szkołę średnią, ale nie college, bo Christian uważał, że tego nie potrzebuje. Powiedział, że sam będzie ją uczył, ale jak dotąd trzymał ją w mroku. "To chyba nie jest dobry pomysł, Elaine." Usłyszała głos Christiana, jego niski głos roznosił się w korytarzu. Główna siedziba była bujną świątynią natury. Na ścianach była zieleń, a w foyer stała fontanna. 39 Fontanna bulgotała, ale i tak go słyszała. Zza lekko uchylonych drzwi jego biura dolatywała cienka linia światła. "Ja sądzę, że to doskonały pomysł, Christian. Mam już dosyć tego bagna. Powiem jej i zobaczymy, gdzie leży lojalność twojej idealnej księżniczki." Głos Elaine był ostry i nieprzyjemny, na granicy czegoś maniakalnego. Hope podeszła ostrożnie do drzwi, starając się nie wydać z siebie żadnego dźwięku. Przed wejściem do domu zdjęła buty, więc teraz czuła pod stopami chłód podłogi. Ktoś zostawił otwarte okno. Lekko chłodny wietrzyk przynosił jej wszystkie słowa. "Zawsze będzie u mojego boku. Hope to moja żona. Nie jest taką zdzirą jak ty. To prawdziwa dama. Przyszła do mnie jako dziewica i zostanie przy mnie nieważne co. Nie pozwolę, by zachwiały nią jej kobiece słabości." Hope czuła mdłości. Pewnego razu Christian złapał ją na czytaniu romansu. Wrzucił książkę

39 Powinni jeszcze wpuścić grzyba na ściany, byłoby bardziej adekwatnie T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

do kominka i udzielił jej reprymendy za czytanie takich głupot. 40 Powiedział, że jej umysł jest za dobry, by marnować go na takie brednie i podał jej traktat o życiu w społeczeństwie. Co, jeśli nie chciał, by dowiedziała się, czego jej brakuje? "A co z twoją męską słabością? Idealna księżniczka wie, że pieprzysz mnie przy każdej możliwej okazji?" Hope zamarła przy drzwiach, słowa Elaine zabolały ją w sposób, którego nie mogła sobie nawet wyobrazić. Widziała ich przez otwarte drzwi. Stali blisko siebie, wręcz intymnie. Po tych wszystkich morałach o wierności małżeńskiej, Christian sypiał z jej najlepszą przyjaciółką? 41 "Na pewno nie będę pieprzył tyłka swojej zony i nie będę jej kazał mi obciągać. Ona nie jest zdzirą. Przestań wygadywać brednie, kochana. Żadne z nas nie wierzy w te bzdury, które wciskamy, ale Hope jest inna. Hope jest niewinna." Trzęsły jej się dłonie. Niewinna. Słowo, którego często używał. Przez większość czasu traktował ją jak dziecko, jak głupie dziecko, któremu nie można powierzyć żadnej odpowiedzialności. Starała się być bardziej zaangażowana w organizację, ale pozwalał jej jedynie co najwyżej na rozmowę z potencjalnymi inwestorami. I co miał na myśli przez to, że nie wierzy? "Potrzebuję Hope." Głos Christiana stał się łagodny. Przez szparę widziała, jak dotyka włosów Elaine. "Na pewno to widzisz. Kocham ją. Naprawdę. Jest idealna, ale wiesz tak dobrze jak ja, że mężczyźni nie są idealni. Mam potrzeby, których spełnienia nie mogę od niej wymagać. To by było niesprawiedliwe względem niej." "Ale względem mnie już tak, bo jestem tylko zdzirą." Ze słów Elaine ociekała gorycz. Zwęziła oczy w szparki nawet, gdy Christian gładził jej włosy. "Lubię Hope. Właściwie czuję się winna, że ją tu sprowadziłam. Powinnam była zostawić ją na tamtym przystanku."

40 Na stos dziada 41 Oooo, za przeproszeniem, ale bym skurwysynowi obcięła jaja i rzuciła swojemu kotu na pożarcie T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Dłoń Christiana zacisnęła się na jej włosach. "By zjadło ją robactwo tego świata?" Elaine syknęła, kiedy Christian zacisnął uścisk. "Lepsze robactwo niż wąż. Dowie się o tobie. Dowie się o kradzieżach i przekrętach. Co powiesz jej, kiedy za rok czy dwa wszystko zamkniemy? Będziemy musieli. Jesteśmy zbyt blisko złapania i stawka rośnie. Co powiesz Hope, kiedy będziemy musieli uciekać przed władzami?" Wargi Christiana uniosły się w pozbawionym humoru uśmiechu. "Jest grzeczną dziewczynką. Zrobi to, co jej powiem." Ponieważ zawsze tak robiła. Tak, jak zawsze słuchała matki nawet, kiedy ta kazała jej się wynosić. Christian wcale nie był rycerzem na białym koniu. "Co ona zrobi, kiedy wpadną federalni? A w końcu się w to włączą, Christianie. To dobra organizacja, najlepsza, jaką dotąd prowadziłeś, ale nie widzisz, że jesteś na krawędzi katastrofy? Przyciągasz zbyt duży rozgłos. Hope nie jest dla ciebie dobra. Jest słodką dziewczyną i w ogóle, ale ty masz na jej punkcie obsesję. To się odbije na nas wszystkich." Oczy Christiana zrobiły się zimne, choć Elaine nawet w nie nie patrzyła. Wpatrywała się w jego pierś, jej dłoń spoczywała zaborczo na jego ręku. "Nie mieszaj do tego Hope. Ona jest moja i tak zostanie. Zajmę się władzami. Zamkniemy operację, jeśli zrobi się za gorąco. Mamy na czysto kilka milionów. Nie mogę jeszcze się z tego wycofać. Zawarłem umowy z pewnymi osobami." "Wiem, co robi Jerry. Nie jestem głupia. Kradnie numery kart kredytowanych, a ty sprzedajesz je pieprzonej mafii. Hope na pewno się to spodoba."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope nie podobało się nic z tej rozmowy. Jej żołądek skręcała wściekłość. Wykorzystał ją. Jej gniew był skierowany we wszystko i wszystkich, łącznie z nią. Od jak dawna Christian i Elaine są partnerami? Nie wiedziała, na kogo jest bardziej wściekła, na Christiana za bycie dwulicowym wężem, czy na Elaine za to, że myślała, że jest jej przyjaciółką. Czy na siebie za to, że była idiotką, która we wszystko wierzyła. "A co ze wszystkimi tymi wyznawcami, Christian?" Zapytała Elaine. "Kilkoro wie za dużo." Christian odsunął się i otworzył szufladę biurka. "Mam listę osób, których muszę się pozbyć, zanim stąd wyjedziemy. Byliśmy ostrożni. Na większość tych idiotów z farmy nikt nie czeka. Kiedy znikną, nikt się nie przejmie." "Tak i dlatego wybraliśmy Hope." "A jeśli będę musiał pozbyć się mojej żony, to zrobię to." Chłodne słowa Christiana przedostały się przed gniew Hope. Zabije ją. Boże, mówił o zabiciu wszystkich jej przyjaciół. Nie mógł tego zrobić. Nie zrobi tego. Nie ma mowy. Christian może i był kryminalistą, ale nie mordercą. Musiała znać go na tyle, by wiedzieć, że nie jest mordercą. Musiała. Wrócił do Elain z głębokim westchnięciem. Hope nie była w stanie się ruszyć. Musiała odejść, ale nie mogła zmusić swoich stóp do ruchu. Czuła się zamrożona, jakby musiała oglądać tą scenę, inaczej nie będzie dla niej realna. Jedna dłoń Christiana spoczywała wzdłuż jego boku, ale druga pogładziła policzek Elaine. Słodki gest, którym często obdarzał Hope. "Poradzę sobie ze wszystkim, El. Zawsze tak robię. Zawsze pozbywam się luźnych wątków. Powinnaś to już wiedzieć." Odwrócił ją w swoich ramionach, przywierając do jej pleców. Elaine miała zamknięte oczy i rozmarzone spojrzenie. "Kocham cię, Christian. Kocham cię o wiele dłużej, niż ta idiotka. Pozbądźmy się jej, T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

weźmy pieniądze i ucieknijmy." Dłoń Elaine zniknęła za pośladkiem Christiana. Christian zacisnął dłonie i uniósł lewą rękę. Hope zauważyła błysk srebra i Christian przeciągnął nożem po gardle swojej kochanki. Jej biała szyja rozdarła się i zaczęła z niej spływać krew. Rozległ się zduszony dźwięk i głuchy łoskot, kiedy ciało Elaine uderzyło o podłogę. W gardle Hope narósł krzyk. Przełknęła go, odsuwając się, aż nie widziała nic. "Tak, tu Chris. Jerry, nic mnie to nie obchodzi. Właśnie zabiłem Elaine. Bo ta suka zamierzała wszystko powiedzieć mojej żonie. Nie mogę. Niech ktoś to posprząta. Natychmiast. Suka zakrwawiła mi dywan." Hope trzęsły się dłonie, kiedy się odsuwała, desperacko starając się nie wywołać żadnego dźwięku. Nie może jej znaleźć. Skończy tak samo jak Elaine. Łzy wszystko zamazywały, a ona biegła wzdłuż korytarza i z powrotem w noc. Miała być w domu przyjaciółki, ale wróciła się po sweter. Zignorowała chłód i zebrała siły. Była skryta za szopą, kiedy przyszedł Jerry i jego ludzie. Było ich trzech. Mężczyźni, którzy razem z nią się śmiali i pracowali. Mężczyźni, którzy twierdzili, że są jej przyjaciółmi. Przyszli posprzątać po zbrodni Christiana. Pozbędą się ciała Elaine, a jutro przyjdą i znowu będą się z nią śmiać. Same kłamstwa. Kiedy została sama, uspokoiła się, zmuszając się do uśmiechu. Wróciła do domu przyjaciółki, zastanawiając się cały czas, czy diabeł, którego poślubiła, obserwuje ją i planuje jej śmierć.

Rozdział 15 Hope zmusiła się do powrotu do teraźniejszości. Prawie czuła wokół siebie powietrze T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Atlanty, ale była tutaj, w Bliss. Nie była tą samą dziewczyną, którą oszukał Christian. Już nie. "Pozwól mi powiedzieć to jasno." Zaczął James. Hope wreszcie odwróciła się, by na niego spojrzeć i na jego twarzy widziała złość."Patrzyłaś, jak kogoś zabija i wróciłaś do niego?" "A co miałam zrobić?" Hope pociągnęła nosem, starając się z całych sił, by się nie rozpłakać. Noah siedział tylko i słuchał, ale nie ruszył się z kanapy. Nie skoczył na nogi, by ją przytulić. Oni byli w swoim kącie, a ona w swoim. "Gdybym odeszła, szukałby mnie. Planowałam zebrać trochę pieniędzy i pójść na policję, ale tamtej nocy coś się zdarzyło." "Zabiłaś go?" Zapytał Noah głosem pewnym i równym. Hope przełknęła, zanim odpowiedziała, potwierdzenie jej zbrodni utkwiło jej w gardle. "Tak. Próbowałam. Może bardziej adekwatnie byłoby powiedzieć, że nie próbowałam go uratować. Noc była chłodna, a Christian nie znosił zimna. Miał też problemy ze snem. Wziął tabletkę, zanim przyszedł do łóżka." "Do kurwy nędzy, dalej z nim spałaś?" Wydarł się James. Jad Jamesa będzie gorszy niż Christiana. Zmusiła się, by się nie rozpłakać. "Nie. Powiedziałam, że mam okres. Christian nigdy mnie nie dotykał, kiedy miesiączkowałam. Poszedł spać, jak tylko włączył grzejnik. Wstałam wtedy i ubrałam się. Ukradłam pieniądze z sejfu po tym, jak poznałam kod. Moje urodziny. Kiedy wychodziłam, potknęłam się o grzejnik. Było strasznie ciemno. Byłam przerażona, ale Christian się nie ruszył. Nawet kiedy zasłony zajęły się ogniem." Patrzyła, jak się palą. Zwiewne zasłony szybko zajęły się ogniem, pomarańczowe i czerwone płomienie buchały i podskakiwały. To było jak taniec. Przez chwilę zastanawiała się, czy nie zostać i patrzeć. Świat był taki okrutny. Ale przedostało się przez to coś silniejszego. Świat był okrutny, bo ona na to pozwoliła.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Wyszłam. Nie obudziłam Christiana. Po prostu wyszłam i nie obejrzałam się za siebie. Wsiadłam do samochodu i w Little Rock wymieniłam go na inny. A potem przez lata tułałam się, aż trafiłam tutaj." "Co zrobiłaś z pieniędzmi, Hope?" Zapytał Noah. James wstał. Zaczął krążyć w te i z powrotem z dłońmi na biodrach. Boże, nie chciała przez to przechodzić, ale obiecała szczerość. Wróciły do niej słowa Treva. Oczywiście miał rację. Słowa miały moc i skrywanie tej opowieści doprowadziło ją nad krawędź. Jedynym sposobem, by się od niej odsunąć, było powiedzenie prawdy, pozwolenie by trucizna wylała się, nawet jeśli miałoby to kosztować ją ich miłość. Właściwie i tak nigdy jej nie miała. Nie znali jej. "Większość przepiłam. Zatrzymywałam się w motelach i piłam, bo wydawało mi się, że tak jest dobrze. Do chwili, kiedy opuściłam Christiana, nie piłam więcej niż kieliszek wina. Miałam dwadzieścia lat, ale udało mi się dostać do baru i namówić jakiegoś faceta, żeby kupił mi drinka, a potem drugiego, a potem nie widziałam już Elaine. Nie widziałam Christiana. Obudziłam się następnego ranka w obcym łóżku i uciekłam do innego miasta." "Kurwa, Hope, miałaś pojęcie, jakie to było niebezpieczne?" Zapytał James mrużąc oczy. Wzruszyła ramionami. Zdawało się, że do Jamesa właśnie wszystko docierało. "Nie obchodziło mnie to. Nic mnie nie obchodziło. Myślałam, że policja mnie znajdzie. Myślałam, że Jerry dowie się, ile pieniędzy wzięłam i przyjdzie po mnie. Ale najbardziej chciałam wymazać ten obraz z mojej głowy. Chciałam wymazać siebie." "Znasz Treva z AA, prawda?" Zapytał Noah. Wydawał się spokojniejszy, niż James, ale może dystans robił swoje. Hope pomyślała, że Noah robi to, co trzeba. Oddala się. "Dopiero co go poznałam, ale był dla mnie bardzo miły. Miał rację co do tego, co powiedział. Potrzebowałam tego. Szczerość jest jedynym sposobem, by zachować zdrowie psychiczne. I to jedyny sposób by żyć. Musieliście to wiedzieć. Przez kilka lat próbowałam pozbyć T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

się samej siebie. Używałam do tego alkoholu i seksu. Jednej nocy znalazł mnie Nate. Zemdlałam w swoim samochodzie. Zabrał mnie do siebie i on, Callie i Zane pomogli mi wytrzeźwieć i zabrali mnie na spotkanie AA. Nate wie o Christianie. Zane i Callie też, choć unikałam mówienia o seksie. Nie mogłam być już niewinna. To było głupie, ale chciałam wymazać idiotkę, która wyszła za potwora i nawet o tym nie wiedziała." W pomieszczeniu zapadła cisza i Hope przełknęła własne nieszczęście. Powiedziała im. Zrobiła to i w ślad za tym przyszedł pewien spokój. Najgorsze było za nią. Była przygotowana na ich reakcje. Będą się jąkać i starać, by nie spojrzeć jej w oczy. Będą delikatni, bo są dobrymi ludźmi, ale pozbędą się jej ze swojego życia. A ona nie będzie im utrudniać, bo ich kocha. Gdyby mogła cofnąć czas i zmienić wszystko, to by to zrobiła. Podjęłaby odpowiednie decyzje, które by ją tu sprowadziły w należyty sposób, ale nie mogła. Przeszłość ją dopadła. Wzięła głęboki wdech i próbowała się uspokoić. "Więc jeśli nie macie nic przeciwko, to powinnam chyba wrócić na posterunek. Jeśli to naprawdę Christian, to muszę porozmawiać z Natem o tym, co robić dalej." James podszedł prosto do niej. Chwycił ją za ramiona i lekko nią potrząsnął. "Nigdy więcej nie opuścisz tego rancza, rozumiesz mnie? Jeśli myślisz, że po tej historii pozwolę ci zrobić krok poza tą ziemię, to jesteś szalona." "James." Nie mogła mu na to pozwolić. "Muszę żyć własnym życiem, a ty i Noah swoim." "O czym ty mówisz?" Nie puścił jej, ale zwrócił się do brata. "Noah, co jej do cholery jest?" Noah wstał, w jego oczach widziała głęboki smutek. "Poczucie winy." "Za co niby?" Zapytał James. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Nie słuchał jej? "Za wszystko, James. Nie usłyszałeś ani jednego słowa, które powiedziałam? Byłam rozmyślną ignorantką. Patrzę teraz wstecz i dostrzegam wszystkie oznaki. Były tam, ale ja nie chciałam ich widzieć. Chciałam, by świat był idealny, a Elaine przez to zginęła. Nieważne, co zrobiła, nie zasłużyła na to śmierć. Zostawiłam Christiana na śmierć. Nie pomyślałam nawet, żeby go wyciągnąć. Zabrałam pieniądze. Ociekały krwią, ale i tak je wzięłam. Nie poszłam na policję. Nie potrafię nawet opowiedzieć wam o tych latach, zanim pojawiłam się w Bliss, bo rozmywa je alkohol. Jestem wszystkim, czego nie chciał Christian. Zdzirą, alkoholiczką i ostatecznie tchórzem, bo nigdy nie stanęłam na nogi." James odwrócił się z powrotem do niej, zaciskając palce. Jego szczęka drżała i wtedy to zobaczyła. Pojedynczą łzę w jego oczach. "Jeszcze raz usłyszę, że tak o sobie mówisz i chłosta, jaką dostałaś wcześniej będzie dla ciebie jak raj. Rozedrę cię. Słuchaj mnie uważnie. Nie ma w tobie nic złego, dziewczyno." "Spałam, z kim popadnie." Musiał zrozumieć. "Nie ma w tobie nic złego, dziewczyno." Tym razem łagodniej, ale nie mniej uparcie. "Jestem alkoholiczką." Załamywała się pod jego spojrzeniem. Trzymała się, kiedy myślała, że się od niej odwróci, ale te siedem słów znajdywało pęknięcia w murze, który wokół siebie postawiła. Siedem słów otwierało ją na wszystko. "Nie ma w tobie nic złego, dziewczyno." Noah stanął za nią, jego ciało otoczyło jej, jego dłoń znalazła się w jej włosach. "Nie mówcie tak." To nie była prawda. To nie mogła być prawda. Nie po tym wszystkim, co zrobiła. Nie mogła tego zrobić. Nie mogła na to pozwolić. Nie zasługiwała na to. Wybaczenie. Nie zasługiwała na to. James przytulił ją do siebie. Złość uleciała z jego głosu na rzecz kochającego, spokojnego T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

westchnięcia. "Nie ma w tobie nic złego, Hope." "Nie ma w tobie nic złego, kochanie." Wyszeptał jej do ucha Noah. I wtedy się załamała. Powódź, którą tłumiła, z którą walczyła jedynie za pomocą nienawiści do samej siebie i alkoholu, uciekła jak korek, który wystrzelił po latach napięcia. Ogarnęło ją przerażenie i zobaczyła to wszystko jeszcze raz. Czuła to jeszcze raz. Ale tym razem mogła płakać. Mogła krzyczeć, kiedy wcześniej milczała, a oni tulili ją, otaczając bezpieczeństwem. Płakała za dziecko, którym była, za kobietę, jaką się stała i za osobę, jaką nigdy nie będzie. Krzyczała za niesprawiedliwość, jaką widziała. Wyrzucała to z siebie, łzy lały się strumieniami, a oni powtarzali ciągle to jedno zdanie. "Nie ma w tobie nic złego, dziewczyno." Mówili to na zmianę. Szeptali i mówili głośno. Po chwili ich słowa zaczęły tworzyć obietnicę, której ona nigdy nie była w stanie dać. Była silna. Przeżyje. Była warta. Osunęli się z nią na podłogę, kiedy nogi odmówiły jej posłuszeństwa, ani na chwilę jej nie wypuszczając. Płakała, aż nic nie zostało i była pusta. Więc dlaczego czuła się taka pełna? Trzymała się Jamesa, teraz, kiedy sztorm minął, jego siła była dla niej kotwicą. Noah przytulał się do niej. W pokoju było cicho, jedynym słyszalnym dźwiękiem były tylko ich zmieszane oddechy. Zamknęła oczy i delektowała się słodkością chwili. "Wciąż tu jesteście." "Nigdzie się nie wybieram, maleńka." James czule uniósł jej twarz. "Mówiłem ci, pobieramy T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

się. Teraz wiem, że nie jesteś formalnie związana z tym skurwielem, ale wydaje mi się, że ja i Noah powinniśmy zadbać, żeby zrozumiał, że jesteś rozwódką." "Definitywnie." Dodał Noah, przesuwając dłoń na jej biodro. Pokręciła głową, wciąż zszokowana wynikiem. "Nie rozumiem was." "To zabawne, kochanie." Powiedział Noah. "Bo ja cię rozumiem." "Wyjaśnij mi to, bracie." James brzmiał na spokojnego, jego pierś unosiła się w miarowym oddechu. "Zapytałbym Hope, ale chyba wkurzę się jej odpowiedzią." "Zapewne tak." Odparł Noah. "Ty nie możesz zrozumieć, Jamie. Nigdy nie zrobiłeś niczego, co naprawdę by kogoś zraniło, nawet ciebie samego." "Ja też nie jestem idealny." Noah roześmiał się. "Oczywiście, że nie, ale zawsze spełniałeś swoje obowiązki. Zrobiłeś to nawet dla swojego zasmarkanego brata, który nie ma ani kropli twojej krwi i który cię zostawił." "To już przeszłość." Powiedział twardo James. "No właśnie. Łatwo wybaczasz. Ale o wiele trudniej jest wybaczyć samemu sobie. Pomyśl o tym, Jamie. Co by było, gdybym został w miasteczku i został weterynarzem w Bliss? Co by się stało w chwili, gdy weszłaby do restauracji Stelli? Wiedziałeś, że jej pragniesz?" James pogładził jej włosy. "Tak. Wiedziałem."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"I przez rok trzymałeś się od niej z daleka, bo nie miałeś jej nic do zaoferowania. Nie czułbyś się tak, gdybym tu był." Z głosu Noaha sączył się żal. James westchnął głęboko. "Ranczo wciąż wymagałoby pracy. Pożar i tak by wybuchł. Wciąż potrzebowalibyśmy pieniędzy." "Ale wierzyłbyś, że my dwaj moglibyśmy dać jej to, czego potrzebuje." Noah przytulił ją mocniej. "Cały rok. Do tej pory bylibyśmy już po ślubie. Byłaby już w ciąży. Mielibyśmy rodzinę. A nie mamy, bo ja wbiłem sobie do łba, że wreszcie mogę mieć coś, czego ty nie masz, tylko po to by odkryć, że to nie ma żadnego znaczenia, bo nie było ciebie, bym mógł się tym z tobą dzielić." Hope uśmiechnęła się. "Wydaje wam się, że wszystko macie zagwarantowane. Może zgrywałabym trudną do zdobycia." Poczuła w sercu radość. Wciąż tu byli. Powiedziała im najgorsze, pozwoliła zobaczyć dno, jakie osiągnęła, a oni ją tulili. Mówili o rodzinie. Zobaczyli najgorsze, a i tak ją kochali. Uśmiech Jamesa stał się typowo drapieżny. "Trudną do zdobycia? Wątpię. Pamiętam, jak się twoja śliczna twarz się rumieniła, gdy tylko mnie widziałaś. Chciałaś mnie. Teraz będzie trochę ciężej, bo ciągnie się za mną brzydka gęba Noaha. To ja jestem ten przystojny." "Dupek." Noah roześmiał się. James wstał i podał jej dłoń. "Chodź z nami, maleńka. Chcemy pokazać, jak niewiele obchodzi nas przeszłość, a jak wiele to, że bardzo kochamy kobietę, którą jesteś teraz. Popełniłaś jeden błąd. Wybaczę ci go, ale musimy porozmawiać o tym, żebyś nigdy więcej go nie popełniła." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Przytaknęła, chcąc usłyszeć wszystko, co miał do powiedzenia. Głos zabrał Noah. "Powinnaś zadbać, żeby skurwiel był martwy. Następnym razem go zastrzel, kochanie. Nie zostawiaj nic przypadkowi." "Pomożemy ci nawet ukryć ciało." Zaoferował James. "A ciało potrafi zniknąć na tej ziemi." "Nie zasługuję na was." Ale przyjmie jego, Noaha i rodzinę, jaką zostaną obdarzeni. James spojrzał jej głęboko w oczy. "Ja też mam przeszłość, dziecinko. Jeśli nie miałem jej tak spieprzonej jak ty i Noah, to tylko dlatego, że nie miałem czasu. Nabałaganiłem w wielu kwestiach w swoim życiu. Powinienem był pójść za moim bratem, ale pozwoliłem, by to mój upór decydował." "Spał też z połową Południowego Colorado." Dodał Noah. James uderzył brata i ponownie spojrzał na nią. "On ma rację. Nie jestem niewinny, maleńka. Nie jestem idealnym facetem, ale obiecuję, że nie dotknę już żadnej innej kobiety. Nie obchodzi mnie, kto przed nami był w twoim łóżku, ale teraz jestem tylko ja i Noah. Jesteśmy twoimi mężczyznami." Chwycił jej dłoń i zaczął prowadzić w stronę sypialni. Hope poszła za nim, sięgając do tyłu po dłoń Noaha, zostawiając przeszłość za sobą na dobre. Teraz liczyła się tylko przyszłość. *** Noahowi trzęsła się dłoń, kiedy Hope prowadziła go przez dom, w którym dorastał. Znał T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

każdą deskę i ścianę w tym domu. Każdy kąt zawierał wspomnienie. Nie było pokoju, w którym nie przypominałby sobie rodziców czy dzieciństwa. Nawet złe chwile miały w sobie coś gorzkawosłodkiego, jak gdyby czas zabrał wszelką truciznę i zostawił tylko piękno. Tak, bywały trudne chwile, ale każda stykała się z wdziękiem jego rodziców i niezłomnością brata. Chociaż Noah urodził się gdzie indziej, nie pamiętał tamtego miejsca. Circle G wydawało się jedynym domem, jaki kiedykolwiek miał, jakby życie zaczęło się dopiero wtedy, kiedy pojawił się na tej ziemi. I skończyło się, kiedy odszedł. Był duchem, próbującym wrócić do życia i któremu się nie udawało, dopóki nie spojrzała na niego ta drobna kobieta. Kochał Hope. James otworzył drzwi do największej sypialni, tej, którą jego ojcowie umeblowali do dzielenia z ich mamą. Przeszyła go bolesna słodycz. "Pamiętasz, jak staliśmy na korytarzu i chichotaliśmy?" Zapytał James. Omiatał pokój spojrzeniem, jakby wciąż widział w nim rodziców, kochających się, uśmiechniętych i tworzących dla nich dom. Noah tęsknił za nim całym sercem, ale wciąż istnieli w każdej desce, ścianie, na każdym akrze ziemi. "Cóż, robili wiele hałasu, braciszku." Hope roześmiała się. "Podsłuchiwaliście, jak wasi rodzice się kochają?" Noah przytaknął, przypominając sobie te czasy. "Ciężko było nie słyszeć, kochanie. Czasami słyszeliśmy ich nawet na końcu korytarza. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Kiedy staliśmy się starsi i to było już obrzydliwe, bo rodzice nie powinni robić czegoś takiego 42, włączaliśmy po prostu muzykę. Nasi ojcowie zawsze uganiali się za mamą. Byli bardzo zakochani. Dwadzieścia lat byli razem na tej ziemi." James stał się poważny. "A teraz mają wieczność." Wieczność. Tylko o to mógł prosić. James przeszedł przez drzwi i usiadł na ogromnym łóżku, które zdominowało pomieszczenie. Tyle rzeczy zostało nietkniętych, jak sanktuarium miłości, które otaczało Noaha i jego brata przez całe życie. Trzy komody i kufer mamy. Trzy bujane fotele i półka taty. Kowbojski kapelusz papy wciąż wisiał na haczyku przy szafie. "To teraz nasz pokój. Wypełnimy go miłością tak jak oni. Pamiętasz, co tata zrobił po ich ślubie?" James odwrócił lekko głowę i spojrzał na Hope. "Oczywiście nie było nas tu, ale opowiedział nam o tym. Tata i papa zrobili nam wykład o seksie. A potem powiedzieli nam ,co czuli do naszej mamy i jakich słów używali w ich noc poślubną, bo seks, jak powiedzieli, to coś o wiele więcej, niż tylko ciała." Noah przytaknął i wsunął rękę pod kolana Hope, przyciągając ją do swojej piersi. Uwielbiał czuć ją w swoich ramionach. Przeniósł ją przez próg i do łóżka, gdzie czekał jego brat. "Jamie i ja uwielbialiśmy tę historię. Papa przeniósł mamę przez próg i tam czekał na nią tata. Papa posadził ją na kolanach taty i powiedział jej coś miłego." Ułożył Hope na kolanach Jamesa, ramiona brata natychmiast objęły ją w talii. James przytulił ją do siebie. "Powiedział, że to teraz nasz dom. To nasze miejsce i nigdy więcej go nie opuścimy. Nasze ciała mogą odejść, ale nasze serca i dusze są tutaj. Na zawsze." 42 Jasne, przecież dzieciaki znajdujemy w kapuście!A rodzice to w ogóle nie wiedzą, co to seks ;) T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Na zawsze." Powiedziała ze łzami w oczach Hope. "Kocham cię, James. Kocham cię, Noah. Tak bardzo was kocham." Kochała ich. Te słowa sprawiły, że poczuł w oczach łzy. Kochała jego i kochała Jamesa. Rodzina, której pragnął Noah, była na wyciągnięcie ręki. Duch, którym był Christian Grady wciąż się nad nimi unosił, ale teraz łatwo było go przegonić. Będą musieli załatwić tą sprawę. Jeśli naprawdę uciekł, Noah zatrudni prywatnego detektywa, by go wyśledził. Chciał na stałe usunąć tego mężczyznę z życia Hope i znajdzie sposób, by to zrobić. Spojrzał na brata i widział wyraźnie, że James myśli tak samo. Poradzą sobie z Christianem Grady, ale dzisiaj liczyła się tylko i wyłącznie Hope. "Pocałuj mnie, maleńka." James pochylił się i Hope prawie natychmiast objęła go za szyję, wpijając się w jego usta. James machnął ręką w stronę szafki nocnej. Oczywiście. Będą potrzebowali kilku rzeczy. Noah otworzył szufladę i znalazł pudełeczko z prezerwatywami i tubkę lubrykantu. O tak, jego brat był zawsze przygotowany. James i Hope całowali się, kiedy dłonie Jamesa podciągnęły jej bluzkę, ukazując kremową skórę. Noah położył wszystko na stoliku i nie mógł się powstrzymać, by nie dotknąć jej ramion. Tak delikatnie mięśnie i kości i tyle napierającego na nie ciężaru. Hope przez lata tułała się, ale znalazła odpowiednią drogę. Walczyła o to i zasługiwała od życia na wszystko, co najlepsze. Oni jej to dadzą. Noah odsunął na bok jej delikatne włosy i uklęknął. James odpinał guziki, jego język wciąż splatał się z jej. Noah zdjął z niej bluzkę i stanik. Przesunął dłońmi po skórze jej pleców, zapamiętując jej fakturę, wszystkie spadki i wzniesienia jej ciała i kości. Zachwycał się tym, że miał całe życie, by poznać tę kobietę, wielbić każdy jej cal, kochać w niej wszystko. Scałował ścieżkę jej kręgosłupa, rozkoszując się tym, jak zadrżała pod wpływem jego dotyku. Jej skóra robiła się coraz bardziej rozgrzana i mógł się założyć, że jak tylko zdejmie z niej spódnicę, jej cipka będzie mokra i śliska od soków. Była na nich gotowa. Była gotowa, by T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

naprawdę stać się ich kobietą. Choć obaj ją mieli, wiedzieli, jaka jest słodka, dopóki nie wezmą jej razem, obietnica pozostanie niespełniona. "Dalej, maleńka." Powiedział James, wreszcie odsuwając od niej usta, by zaczerpnąć tchu. Twarz miał zarumienioną, a głos zachrypnięty z podniecenia. "Nie potrzebujesz tej spódnicy. W tym pokoju nigdy nie będziesz potrzebowała ubrań. Ten pokój jest naszym światem, a ty nie musisz się tutaj ukrywać." Roześmiała się lekko, ten dźwięk był jak balsam na duszę Noaha. Przez cały ten czas, kiedy krzyczała i płakała, czuł jak kawałek po kawałeczku załamuje się wraz z nią. Trzymał ją mocno, jakby miała odpłynąć w morzu nieszczęścia, ale przez nie przepłynęła i teraz się śmiała. Wszystko było dobrze, bo byli razem. "James, robi się chłodno. Ty chyba wiesz lepiej niż ktokolwiek inny, jakie są zimy w Colorado. Nie mogę ciągle chodzić nago." James położył dłoń na jej piersi i, kiedy Hope zassała powietrze, Noah mógł się założyć, że wie, co zrobił jego brat. Lekkie przekręcenie sutka potrafiło ustawić niewolnicę do pionu. Jeśli będzie się za bardzo sprzeciwiać, zaciśnie klamry na tych słodkich sutkach i jego dziecinka poczuje pieczenie. I przyszedł czas, by wesprzeć brata. Noah użył swojego najlepszego głosu Domina, tego, przez który niewolnice robiły wielkie oczy. "Słyszałaś, co ci powiedział. W naszej sypialni nie są dozwolone żadne ubrania. Możesz się ubierać i rozbierać, ale jeśli jesteś tutaj, twoja cudowna skóra to jedyne okrycie, jakiego potrzebujesz. I my cię rozgrzejemy, kochanie. Nie będziesz potrzebowała do ogrzania niczego więcej, oprócz swoich mężczyzn. I uwierz mi, będą noce, gdy nie będziesz mogła nosić ubrań w całym domu. Kiedy będziemy sami, będziesz siedziała przy stole na naszych kolanach, a my będziemy cię karmić i napawać wzrok twoim ślicznym ciałem." "A co z wami?" Zapytała Hope lekko drżącym głosem, kiedy James postawił ją na nogi. Noah skorzystał z okazji, by wsunąć palce pod pasek jej spódnicy i ściągnąć ją z jej ciała. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Zdjęła spódnicę i natychmiast zakryła dłonią piersi. Nie ma mowy. Przyszła pora, by wyjaśnić kilka kwestii jego przyszłej żonie. Delikatnie odsunął jej dłonie na boki. "Żadnego zakrywania się. A my wkrótce się rozbierzemy. Ale ,na Boga, Hope, Jamie powinien być przez większość czasu ubrany. Zniosę to, kiedy się z tobą kochamy, ale nie chcę tego widywać codziennie." Jego brat walnął go w ramię, unosząc kącik ust w ironicznym uśmiechu. "Pieprz się, Noah. Naprawdę miałem nadzieję, że te lata nauczyły Cię dbania o wygląd. Ostatnia dziewczyna, jaką dzieliliśmy błagała, żebyś tam się ogolił." "Musiałeś to przywoływać?" Czy w tym domu nie było żadnej świętości? Czasami Noah myślał, że inni partnerzy mieli w tym miasteczku łatwiej. Chociaż nie znał ich długo, to mógł się założyć, że Alexei nie docinał Calebowi o jego młodzieńczych nawykach w sprawach wyglądu. Hope uniosła ze śmiechem dłonie. "Przestańcie obaj. Widzę teraz, że nie jestem tylko żoną, jestem sędzią. Chyba założę z Rachel Harper grupę wsparcia. Jesteście tak samo okropni jak Max i Rye 43. Dobra, jestem naga. Niech teraz któryś zacznie mnie całować. I to migiem." James stanął koło Noaha i posłał bratu długie spojrzenie. "To brzmi okropnie szczeniacko. Będzie strasznie władcza." Noah uwielbiał rumieniec, który pojawił się na skórze Hope. Wciąż była wyraźnie skrępowana, ale to wkrótce minie. Żadna ilość seksu nie odbierze jej niewinności. Taką miała duszę i Noah zabije, żeby to ochronić. "Nauczy się, gdzie jest jej miejsce." 43 No i co wy ciągle od nich chcecie, jak co złego, to zawsze Maxiu i Ryan T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope wstrzymała oddech. "Czyli gdzie?" "Między nami, maleńka." Powiedział James, wtrącając się tam, gdzie urwał Noah. "Zawsze między nami." Zakończył Noah. Teraz była jego kolej. Noah przesunął palcami po jej skórze, zaczynając na jej ramionach i zatrzymując się na talii. Przyciągnął ją do swojego ciała, ocierając jej nagą skórą o jego dżinsy i bawełnianą koszulę, ale nic nie mogło zamaskować jej ciepła, ani twardych sutków przy jego piersi. James stanął za nią. Była uwięziona między nimi, a oni nigdy nie pozwolą jej uciec. "Chyba sobie z tym poradzę." Powiedziała prawie bez tchu. Jej dłonie spoczywały na talii Noaha i wolno opuściła je na jego pośladki. Kiedy przyciągnęła go do siebie, fiut Noaha zareagował drgnięciem. Wiadomość odebrana. Będzie dawała tyle samo, ile otrzyma. Będzie na tyle silna, by poradzić sobie z nimi oboma. I to była cholernie dobra rzecz. Noah nie chciał kobiety, którą miałby prowadzić. Chciał kobiety, która będzie szła obok niego. Ale to nie znaczy, że nie będzie się trochę zapierał. "Kochanie, aż się prosisz o chłostę." Uwielbiał chłostać ten śliczny tyłek i patrzeć, jak staje się gorący i zaróżowiony. Myślał, że umrze, kiedy patrzył na nią z Jamesem. Gapił się na ścianę perwersji Treva i zastanawiał się, jak szybko podnieciłby ją pejczem. Chłostałby ją, aż jej szparka ociekałaby sokami, a potem wypieprzyłby jej śliczny tyłek. "Wciąż jestem obolała po ostatniej." Wyszeptała z szeroko otwartymi oczami. Lekkie szarpniecie w jej głosie przypomniało Noahowi, jak jęczała za każdym razem, gdy opadała dłoń Jamesa. Jak zareagowałaby na Krzyż Świętego Andrzeja z pejczem łaskoczącym jej plecy? Noah powstrzymał warknięcie frustracji. Musiał działać wolno. Nie mógł pozwolić, by jego fantazje nim zawładnęły. Teraz chodziło o Hope. Musiał o tym pamiętać. Później będzie czas na pokazanie jej takich przyjemności. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Więc powinnaś być nam posłuszna, inaczej twój tyłek będzie jeszcze bardziej obolały. Widzisz kochanie, kiedy jesteśmy w tym pokoju i się kochamy, ty jesteś naszą słodką niewolnicą." James pokręcił głową. "I obaj cholernie dobrze wiemy, że poza tym pokojem dasz nam popalić, więc żądamy trochę uległości, bo mam wrażenie, że poza tym pokojem to ja i Noah będziemy twoimi niewolnikami." Hope opuściła głowę do tyłu, pocierając nią o Jamesa. "Tak, James. To chcecie usłyszeć, prawda? Tak, James. Tak, Noah." Tak. Przez tyle lat słyszał ciągle 'nie' i mówił sobie to samo. Ale teraz uświadomił sobie, że Ally mogłaby mówić mu 'tak' tysiąc razy i to zawsze znaczyłoby 'nie', bo nie była Hope. Hope, z jej łagodnymi oczami i silnym sercem, była dla niego tą jedyną. Wreszcie wrócił do domu. "Noah?" Hope spojrzała na niego ze współczuciem w jej brązowych oczach. "Kocham cię." Tak dobrze było powiedzieć te słowa. Tak właściwie. Mówił je wcześniej, ale był głupim dzieciakiem. Poszukiwał czegoś i mówił te słowa w nadziei, że to znajdzie. Słowa nie były mapą drogową, ale celem. Hope zawsze była jego celem, końcem jego poszukiwań i początkiem jego życia jako dorosłego mężczyzny. Chłopak, który walczył i był zżerany przez zazdrość i egocentryzm, musiał odejść. Noah musiał stać się mężczyzną, bo będzie mężem. Mężem Hope. Partnerem swojego brata. Nigdy, przenigdy ich nie zawiedzie. "Tak bardzo cię kocham, Hope. Wyjdziesz za Jamiego, ale ja też będę twoim mężem. Będę kochał cię aż do śmierci i jeszcze dłużej." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

W jej oczach pojawiły się łzy. "A ja będę żoną dla was obu. Będę najlepszą żoną na świecie, Noah. James, będę starać się ze wszystkich sił. Poświęcę temu małżeństwu i ranczu wszystko, co mam." "Maleńka." Powiedział James, przytulając ją,. "Noah i ja będziemy się tobą opiekować Nigdy cię nie zawiedziemy." Nigdy więcej. Nie zawiedzie ich już nigdy więcej. Noah uniósł jej podbródek i pocałował jej delikatne usta. Wplótł dłonie w jej włosy i naparł językiem do środka. Hope rozchyliła usta, wychodząc mu językiem na spotkanie. Całował ją bez przerwy, rozkoszując się tym uczuciem. Uwielbiał jej małe dźwięki, sapnięcia i jęki. Jego fiut praktycznie błagał o uwolnienie, ale chciał, by to trwało. To był pierwszy raz. Miał ją wcześniej, ale to był pierwszy raz, kiedy byli kompletni. I było kilka rzeczy, których chciał od swojej przyszłej żony. Zatopił się w jej ustach ostatni raz, po czym niechętnie ją puścił. Dłonie Jamesa były na jej piersiach, obejmując ją, a jego palce bawiły się jej sutkami. Od zabiegów Jamesa były opuchnięte i czerwone. Noah nagle zapragnął ich posmakować. "Ma takie śliczne piersi." Powiedział James, oferując je bratu. Noah natychmiast z tego skorzystał. Osunął się na kolana tuż przed nią i pochylił się. Jej sutki wydłużyły się, jakby między jej piersiami, a ustami Noaha był magnes. Noah polizał jednego, okrążając otoczkę językiem. Trącił twardy pączek i został nagrodzony jękami Hope i jej szarpaniem się w uścisku Jamesa. "Nie ruszaj się, maleńka. Noah chce swój smakołyk. Jesteś naszym smakołykiem i pozwolisz nam cię mieć." Ramiona Jamesa były jak klatka, trzymająca ją nieruchomo dla uczty Noaha.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Boże, tak dobrze było znów mieć partnera. Noah poddał się i dał Hope to, czego chciała. Zassał jej sutek do ust, pociągając za niego i zalewając go swoim uczuciem, po czym zaczął to samo z jej drugą piersią. Czuł zapach jej cipki, który sprawił, że jego fiut był jeszcze bardziej obolały. Ssał jej sutek i odnalazł dłonią jej cipkę. Była śliska i mokra, fałdki jej szparki nabrzmiałe i oczekujące. Przesunął dłonią po jej wargach, muskając tylko delikatnie łechtaczkę. "Noah, proszę, proszę." Wciąż znajdowała się w ramionach Jamesa, ale drżał jej głos. "Niedobry, stary Noah ci dokucza, maleńka." James roześmiał się przy jej szyi. "Pozwól, że to jeszcze pogorszę." Dłoń brata przesunęła się po jej tułowiu, dołączając do jego własnej. Palce Jamesa chwyciły jej łechtaczkę i Noah wiedział co ma robić. Rozłożył płatki jej cipki i wsunął dwa palce w jej szparkę. "Och, och." Krzyczała Hope. Próbowała się ruszyć, ale James trzymał jej tułów, a Noah wolną dłonią objął ją w talii. Nie miała jak uciec, nie miała jak uwolnić się od tej męczarni, dopóki nie pozwolą jej dojść. Hope była uwięziona i znajdowała się dokładnie tam, gdzie Noah chciał ją mieć. "Daj jej to, bracie. Będzie dochodziła całą noc. Teraz jest odpowiednia chwila, by zacząć." Powiedział James. Noah wbijał palce w jej cipkę, szukając tego magicznego punktu, który doprowadzi ją na szczyt. Mięśnie jej cipki zacisnęły się na nim, walcząc z jego palcami. Pieprzył ją nimi, a James dręczył jej łechtaczkę. Całe ciało Hope zadrżało, kiedy doszła. Palce Noaha pokryły się jej pysznymi sokami. "Co powiesz, Hope? Co powiesz swoim mężczyznom po tym, jak dali ci orgazm?" Zapytał James. "Dziękuję." Jej głos był lekko rozmarzony, oczy senne i na wpół przymknięte.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Noah niechętnie wysunął dłoń z jej cipki. Uniósł palce do ust i zassał je do środka. Smakowała tak kurewsko dobrze. Kochał jej zapach i pikantną wilgoć, która zalewała jej płeć. Zlizał wszystko, rozkoszując się jej smakiem. "Musimy ją przygotować." Głos Jamesa wydawał się gardłowy. "Ja będę rozluźniaj jej tylną dziurkę. Ty musisz spróbować jej ust. Ma najsłodsze usta na świecie." Dla Noaha to brzmiało po prostu idealnie. Jego brat praktycznie czytał mu w myślach. "Na kolana, skarbie. James się przygotuje. Weźmiemy cię razem." Tak jak trzeba. Chwycił jej dłoń i pomógł jej uklęknąć. Jej ciało wydawało się delikatne, a teraz, kiedy miała orgazm, ulegała bez żadnej skargi czy obawy. Ustawiła się na kolanach, uniosła twarz i spojrzała na niego tymi oczami. Czuł się dwa metry wyższy, kiedy na niego patrzyła. "Wyjmij mojego fiuta, kochanie." Ledwie był w stanie oddychać na myśl o jej ustach na jego kutasie. Spojrzała na niego, jej usta ułożyły się w tajemniczym, syrenim uśmiechu. Uniosła dłonie i rozsunęła zamek jego dżinsów z jedynie lekkim drżeniem. Umrze. Zmusił się do bezruchu, by nie zsunąć natychmiast spodni i nie uwolnić swojego fiuta. Jej usta były dziełem sztuki. Miękkie, delikatne wargi. Różowy języczek. Nie mógł się doczekać, by poczuć go na swoim trzonie. James wziął z szafki nocnej lubrykant. "Tak naprawdę ,to ty powinieneś to robić, ale mnie robiła to wcześniej." "Jesteś cholernie dobrym bratem, James." Był najlepszy. Zawsze taki był. I zawsze wiedział, jak się dzielić. "Pamiętaj o tym, kiedy jej usta będą na twoim kutasie. Nasza kobieta jest świetna w ssaniu." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Miałam trochę praktyki." Spojrzała na niego z błyskiem w oku. I jakby uświadomiła sobie, co powiedziała, zarumieniła się i spuściła wzrok. Nie popuści jej. "Daj jej dwa, Jamie." Kiedy jego brat wymierzał karę, powietrze przeszyły dwa głośne trzaski. Hope krzyknęła cicho, dając Noahowi znać, że James się nie powstrzymywał. "Za co to było?" "Wychłostamy z ciebie poczucie winy, kochanie. Uwielbiam, jak na ten temat żartujesz. Naprawdę. Uwierz mi, będziesz słuchała, jak ja i Jamie żartujemy na temat rzeczy, które kiedyś robiliśmy co najmniej dwadzieścia razy na dzień. Nie będziesz się wstydziła swojej przeszłości. Kocham cię za nią." "Ale Noah–" Zaczęła. "Nie. Żadne ale. To, przez co przeszłaś było okropne, ale to przywiodło cię do nas. Uczyniło z ciebie wspaniałą kobietę. Nie pozwolę, żebyś się wstydziła." "Ani przez chwilę." Powiedział James, pieszcząc dłońmi jej pośladki. "Jesteśmy z ciebie dumni." Przegryzła wargę, po czym wróciła do jego rozporka i wolno rozsunęła zamek, doprowadzając Noaha do szaleństwa. Jego fiut pulsował, pragnąc desperacko uwolnienia. Zadrżał, kiedy ściągnęła jego bokserki i jego fiut wreszcie został uwolniony. Syknął, bo był tak twardy, że mógłby wbijać gwoździe. Patrzył, jak James delikatnie zaczyna ją przygotowywać. Jej ramiona trzęsły się lekko nawet, gdy brała jego fiuta w dłoń. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Powiedz mi, jak się czujesz." Zażądał Noah. Jej dłoń delikatnie ścisnęła jego kutasa, jej piersi kołysały w rytm posuwających ją palców Jamesa. "Piecze, ale nie chcę, żeby przestał." Jej dłoń przesunęła się po całej długości jego trzonu. "Rozciąga mnie, ale nie tak bardzo jak tamta zatyczka. A on jest idealnie zadbany, James." Noah cholernie się cieszył, że pomyślał o tym dziś rano pod prysznicem. 44 Przewidywał, że wszystko pójdzie dobrze. Kiedy rano brał prysznic, miał absurdalnie optymistyczny humor i starannie się ogolił. Od teraz pozwoli, by to było zajęcie Hope. Będzie mogła klękać pod prysznicem i dbać, by był odpowiednio ogolony. A on zrobi to samo dla niej. "Zrobiłem to dla ciebie, kochanie. A teraz pozwól Jamiemu zająć się jego pracą, a ty zajmij się swoją. Ssij mnie." Kiwnęła głową i pochyliła się, jej język okrążył delikatnie jego główkę. Noah stłumił jęk. Tak dobrze. Było mu tak kurewsko dobrze. Jego fiut pulsował, z czubka sączyły się krople spermy. Hope zlizała ją i zassała główkę do ust, koniuszek jej języka przejechał po maleńkiej szparce na jego fiucie. Było niesamowicie, ale chciał więcej. Wsunął dłonie w jej włosy, przyciągając ją bliżej. Jądra ściągnęły mu się, kiedy jego fiut zaczął się w niej zagłębiać. Wchodził cal po calu, cały czas patrząc na ruchy brata. James wycisnął więcej lubrykantu między jej pośladki, sprawiając, że Hope zadrżała. "Ten tyłek będzie jak niebo." James patrzył na nią, a Noah mógł jedynie zgadywać, co robił. "Jest ciasna?" Zapytał Noah, znając odpowiedź. "Kurewsko ciasna. Powinieneś był widzieć wcześniej, jak ślicznie wyglądała z włożoną zatyczką. Ta mała dziurka próbowała się mnie pozbyć, ale na to nie pozwoliłem. Wchodziłem w nią mocno, braciszku, aż zatyczka weszła w nią cała." Palce Jamesa naparły na wejście Hope, jego nadgarstek przekręcił się między jej pośladkami. Naparł mocno, popychając Hope do przodu i fiut Noaha zagłębił się jeszcze bardziej. 44 My też się cieszymy :D T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Otoczyły go ciepło i wilgoć. Inaczej, niż w jej cipce. To też kochał. Usta Hope były pałacem rozkoszy, jej język okrążał go delikatnymi ruchami. Zacisnął zęby, rozkoszując się jej jękami, kiedy James dodał kolejny palec. "Będziesz miał szczęście, jak wytrzymasz półtorej minuty, ale niech lepiej to wyjdzie, bo dojdziemy razem." Dłoń Jamesa posuwała ją w rytmicznym tempie. Noah pociągnął za włosy Hope, jego oczy stały się szerokie na myśl o wbiciu fiuta w ciasną dziurkę jej tyłka. "Nie, Jamie. To powinieneś być ty." Dłoń Jamesa pieprzyła ją nawet, kiedy Noah zaczął poważnie brać jej usta. Pełne wargi Hope objęły jego trzon, a on zaczął pchać. James pokręcił głową. "Nie. Ja bawiłem się pierwszy. Ty jesteś delikatniejszy ode mnie. Chcę, żeby to pokochała. Chcę, żeby o to błagała." "Nie czuję się teraz delikatny." Czuł się teraz jak bandyta. "Ale będziesz. Będziesz tym, czego ona potrzebuje – czego my potrzebujemy. Zadbasz o nią, a ja będę pieprzył tę słodką cipkę aż nie będę w stanie wyraźnie widzieć." A potem zamienią się miejscami. Hope zakręciła językiem i wciągnęła policzki. Zassała go mocno i czuł jak ogarnia go gorąco. Ściągnęły mu się jądra, dając mu znać, że jest blisko. "Odpuść, Noah. Ty będziesz miał więcej kontroli. Ona zassie mnie głęboko i wypełnię jej usta, zanim dojdę w jej cipce."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie chcę jej skrzywdzić." Noah delikatnie trzymał ją za włosy, pozwalając jej zdecydować, jak głęboko chce go wziąć. Pomimo, że widział, co James robił z nią w lochu Treva, wciąż obawiał się przed zaznajomieniem jej z BDSM. Chciał robić to wolno, sprawić, by pokochała to tak samo jak on. James wstał, wyraźnie zadowolony ze swojego przygotowania. Skrzywił się w stronę Noaha, patrząc na miejsce, w którym usta Hope obejmowały jego fiuta. "Ona nie jest żadnym delikatnym kwiatuszkiem. Jest silna i pozwól, że ci powiem, ten tyłek przyjmie ostre rżnięcie. Jeśli ty tego nie zrobisz, to ja to zrobię. Nie zamierzam się powstrzymywać. Zrozumie, co to znaczy być moją kobietą. Czasami to oznacza chłostę, wiązanie na sześć sposobów i branie mojego fiuta, jak tego chcę. Chcesz mieć zwykły związek?" Jego brat miał rację. Noah przytrzymał jej twarz i pchnął, używając jej ust, bo była jego. Powinna wiedzieć, co to oznacza. Będzie się nią opiekował w łóżku i poza nim, ale potrzebował tego. Potrzebował poczuć, jak mu ulega. Potrzebował zaufania, które się z tym wiązało. Pożądał tego i bez tego nie będzie kompletny. Wypełniał lukę w swoim życiu chodząc do klubów w Nowym Jorku, chłostając niewolnice, dając im to, czego potrzebowały i nigdy nie biorąc nic dla siebie. To byłoby niewłaściwie, bo nie należały do niego. Czepiał się kurczowo, mocno pustych obietnic, trzymając się z dala od wszystkich z powodu poczucia winy i bólu. Teraz to uwolnił. Nie stanął przed sędzią czy księdzem i nie obiecał Hope wieczności, ale nie musiał. Złożył obietnicę w swoim sercu. Wypowiedział ją głośno w dwóch słowach. Kocham cię. Został pobłogosławiony na tyle, że zostały odwzajemnione. Była jego, a on należał do niej sercem i duszą. Nie było miejsca na żal czy winę. Liczyła się tylko przyszłość, a to oznaczało też głęboką więź ze zdominowania Hope.45 Noah poczuł się, jakby wreszcie został spuszczony ze smyczy. Pchnął mocno w jej usta i Hope jęknęła, wysyłając ciarki na jego skórę. James przeszedł obok niego do łazienki, ale to nie miało znaczenia. Nie liczyło się nic, oprócz wilgotnego ssania ust Hope.

45 Właściwie dobrze, że trafiło na Hope. Wyobrażacie sobie na tym miejscu np. Rachel? Bo ja nie T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Więcej." Zażądał Noah. Wsunął się w nią o kolejny cal dalej. Jego jądra były ściągnięte i twarde, prawie uderzając w brodę Hope przy każdym jego pchnięciu. Zassała mocniej, wyraźnie przyjmując wyzwanie. Teraz, kiedy James wyszedł, uniosła dłoń i objęła jego jądra, ściskając je w swojej małej dłoni i biorąc jego fiuta prawie do samego gardła. "Właśnie tak. Boże, kochanie, zaraz dojdę. Spuszczę ci się w usta i chcę, żebyś wszystko przełknęła." Podobała mu się myśl o jego spermie w jej brzuchu. Będzie częścią niej, jego smak będzie trwał na jej języku tak samo, jak jej smak pochłaniał jego zmysły. Warknęła wokół jego fiuta, jakby mówiła, "dalej." Ssała mocno i wreszcie udało jej się wziąć go aż do gardła. W momencie, kiedy Noah poczuł mrowienie w kręgosłupie, Hope przełknęła, otaczając go ciepłem i rozkoszą, i wystrzelił. Przeszyła go czysta radość, a każdy nerw ożył przez to doznanie. Hope ssała, biorąc wszystko, co dawał jej Noah. Pozwolił, by owładnęła nim słodka rozkosz, każdy mięsień wydawał się ociężały. Hope usiadła wygodnie z uśmiechem na twarzy i oblizała usta, smakując wszystko, co jej dał. I wiedział. Była więcej, niż wystarczającą kobietą dla dwóch mężczyzn i pokocha wszystko, co jej pokaże. Hope będzie jego żoną, przyjaciółką, kochanką, jego smarkatą, śliczną niewolnicą. Jego największą namiętnością. I nadeszła pora by pokazać je,j co ma jeszcze w zapasie. Noah zdjął dżinsy i koszulę. "Wyglądasz jak kotka, która zjadła całą śmietankę." Powiedział z uśmiechem na ustach. "Powiem ci coś, kochanie. Jest tego więcej." Podniósł ją i rzucił na łózko. Było tego dużo więcej, a on nigdy nie przestanie jej tego dawać. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

*** Hope patrzyła, jak Noah wchodzi na łóżko. Chociaż dopiero doszedł, zbliżał się do niej jak drapieżnik. Przypominał jej głodnego tygrysa tropiącego swą ofiarę. Nigdy w swoim życiu nie chciała być bardziej zjedzona. Bycie posiłkiem Noaha było największą przyjemnością, jaką znała. "Rozłóż nogi." Warknął Noah. Kiedy mówił do niej tym głosem, wszystko w niej się zaciskało. "Nie ma mowy, braciszku." Powiedział James wychodząc z łazienki i wycierając dłonie. "Teraz moja kolej." Noah zmrużył oczy. "Dobra. Rozłóż nogi i pozwól Jamiemu cię posmakować." "Dokładnie tak. Zamierzam najpierw popatrzeć." James stanął przy nogach łóżka. Zdjął ubrania i kiedy tak na nią patrzył, wyglądał jak grecki bóg. Była gruba, miała zaokrąglony brzuch i za duże piersi. Miała rozstępy i niedoskonałości, ale zapomniała o nich, bo James pożerał ją wzrokiem. Jego fiut stał w pełnej gotowości. Gruby i twardy, sięgał mu prawie do pępka. Sutki jej stwardniały i pomimo orgazmu, który wcześniej jej dali, jej cipka wydawała się pusta. Czuła się jak kotka w rui. Rozłożyła nogi, patrząc jak James obserwuje jej ciało. Noah leżał obok niej, jego głowa blisko jej. "Kocham twój smak. Rozłóż nogi i pozwól Jamiemu się tobą nakarmić. Kiedy zaspokoi swoją potrzebę, wypełnimy cię naszymi fiutami. Wypełnimy cię i sprawimy, że będziesz dochodziła, aż nie zniesiesz więcej." Palce Noaha musnęły jej piersi. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James chwycił jej kostki i rozłożył szeroko jej nogi, wystawiając jej cipkę na pełen widok. Ułożył się między jej nogami i zaczął wpatrywać. Rozłożył wargi jej cipki i wsunął do środka palec, unikając łechtaczki. Noah pocałował ją, jego język nakreślił krzywiznę jej warg. Czuła się odurzona, kiedy James położył się na brzuchu i wsunął nos w jej cipkę, oddychając głęboko i jęcząc z przyjemności. "Kocham twój zapach." James ucałował jej łechtaczkę tak delikatnie, że chciała błagać o więcej. "Czy to wszystko dla mnie?" Ścisnął jej łechtaczkę, kiedy nie odpowiedziała od razu. Krótki, ostry ból zmienił się w coś więcej i odpowiedziała tak szybko, jak mogła. "Tak, James. Dla ciebie i Noaha." "Właśnie tak." Powiedział z westchnięciem. "Dla mnie i Noaha. Nikogo więcej." "Nikogo więcej." Nie będzie nikogo poza nimi i nie było wcześniej nikogo, kto by się naprawdę liczył. Nawet Christian był ledwie przystanią, portem w sztormie, którym było jej dzieciństwo. Kochała tych mężczyzn. Oni mieli jej serce i duszę, i nieważne co się stanie, nic ich nie rozdzieli. Pewnego dnia przyjdzie do nich śmierć, ale ci mężczyźni i ich miłość będzie w niej, dopóki ponownie do nich dołączy. "Hope, wszystko dobrze?" Noah patrzył na nią z poważną miną. Jego dłoń uniosła się, by otrzeć łzy z jej policzków. Dobrze? Nigdy nie było dobrze. Ani razu w jej życiu. Ale teraz było jeszcze lepiej. Wreszcie znalazła swoje miejsce. "Kocham cię." Kiwnął głową.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Ja też cię kocham. Tak kurewsko mocno." Pocałował ją z pasją i obietnicą. "Ej, nie zapominajcie o mnie." James przesunął się w górę jej ciała i wpił w jej wargi. Kochała czuć jego wagę przyciskającą ją do łóżka, jej smak na jego języku. "Kocham cię, Hope. Kocham cię, moja żono." James Glen będzie jej mężem. James, wspaniały, heroiczny kowboj z jej snów i na dodatek pojawił się z cudownym bratem, który będzie dzielił jej miłość. Będą ją dzielić z łatwością, bo w tamtej chwili Hope uświadomiła sobie, że jej miłość nie ma granic. Będzie tylko rosła, jak drzewo rozkładające gałęzie i sięgające słońca. Jej miłość była bezgraniczna. Będzie obejmowała ich dzieci, przyjaciół, sąsiadów, wielką i cudowną rodzinę, jaką znalazła w Bliss. "Będziesz mnie ujeżdżać, maleńka." Powiedział James, przekręcając się i ciągnąc ją za sobą. Jego dłonie spoczywały na jej biodrach, naprowadzając ją tam, gdzie chciał ją mieć. W którymś momencie założył prezerwatywę i teraz chwycił się w dłoń, pompując kilka razy, nim ustawił się przy wargach jej cipki. "Kiedy będziesz gotowa i będziesz należycie naszą żoną, nie będę tego zakładał, Hope. Chcę widzieć cię w ciąży. Chcę, by nasze dzieci biegały po ranczu tak, jak kiedyś ja i Noah." Ona też tego chciała. Tak bardzo. Chłopców takich jak James i Noah. Dziewczynek, które będą kochały książki, muzykę i jazdę konno. Dzieci były obietnicą, zewnętrzną oznaką wewnętrznej pasji. Kiedy opuszczała się na fiuta Jamesa, modliła się, by być tak dobrą matką, jaką była ich mama, by nauczyć swoje dzieci miłości, tak jak nauczyli ją James i Noah. Westchnęła, kiedy James wypełnił jej cipkę. Położyła dłonie na twardych mięśniach jego piersi. Był taki piękny i w jakiś sposób wybrał ją. Noah ją wybrał. W jakiś sposób była ich warta. Popełniała błędy, ale znalazła drogę powrotną, a oni byli jej nagrodą. "Jesteś taka cudowna, maleńka." Jęknął James, przyciągając ją do siebie. Jego dłonie przesuwały się po jej skórze i po chwili poczuła jak Noah za nią klęka.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Rozszerz dla mnie jej pośladki, bracie. Pomóż mi uczynić ją naszą." Powiedział Noah. Oparła głowę o pierś Jamesa, rozkoszując się silnym biciem jego serca. Westchnęła i oddała się im, a James rozszerzył jej pośladki i Noah nawilżył jej wejście lubrykantem. Naparł na nią palcem, ale już była na to gotowa. James ją rozciągnął, jego palce powodowały pieczenie i tęsknotę za fiutem, który ją weźmie i wypełni. "Będzie dobrze, kochanie." Łagodny, westernowy głos Noaha uspokajał ją, a jego palce rozciągały i otwierały jej dziurkę. "Wiem, Noah. Będzie idealnie. Weź mnie. Weź mnie, jestem twoja." Na zawsze i na wieczność będzie ich. Jęknął tuż za nią i poczuła jak coś o wiele większego, niż palce napiera na obręcz jej mięśni. Noah naparł i zakwiliła. Piekło, ale położyła się na Jamesie i naparła na niego, próbując powitać go w sobie. Kutas Jamesa pulsował, wzniecając pożar w jej cipce, ale była pusta bez Noaha. Niekompletna. Wolno, cal po calu, Noah wchodził w jej ciało. Czuła się taka rozciągnięta. Leżała między nimi cała wyeksponowana i to było właściwe, bo byli jej mężczyznami. Noah wreszcie wsunął się cały i jęknął, a ona poczuła jego jądra przy swoich pośladkach. Była pełna. "Dalej, braciszku." Powiedział James, zaciskając dłonie na jej biodrach. "Tak, o kurwa, tak, dalej." Zaczęli poruszać nią między sobą, ból i rozkosz mieszały się ze sobą, aż nie potrafiła odróżnić jednego od drugiego. Każda sekunda była nowym doznaniem. Czuła ich w swojej cipce, tyłku, w jej pieprzonym sercu. Wypełniali i brali każdy jej cal, włącznie z duszą, którą jak myślała, straciła dawno temu. A ona jedynie się ukryła, czekając na odpowiedni moment. Hope poddała się fali. Wierzgała i walczyła z nimi o każdą chwilę. Naparła na Jamesa, po T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

czym pchnęła tyłkiem, by przyzwyczaić się do Noaha. Rozpaliło się w niej coś mrocznego i zakazanego, iskrząc się niebezpieczną rozkoszą, a ona wyszła temu na spotkanie. Poruszała się do przodu i do tyłu, biorąc w siebie swoich mężczyzn, aż poczuła zbliżający się orgazm i krzyknęła. Poczuła, jak James w niej pęcznieje i jego cudowna twarz wykrzywiła się, kiedy doszedł. Wkrótce, pomyślała, wkrótce będzie miała w sobie jego spermę. Nie będzie czekała. Chciała nosić ich dzieci. Chciała czuć jak w niej rosną. Noah krzyknął i doszedł głęboko w niej, wypełniając ją swoimi ładunkami. Hope opadła do przodu, Noah tuż za nią. Pot tworzył śliskie klej, który ich ze sobą łączył. Później, jak wiedziała, wezmą prysznic,ale w tej chwili chciała być tak z nimi złączona. Nowa pani Circle G usnęła między swoimi mężczyznami, nie myśląc już o przeszłości, a marząc o przyszłości.

Rozdział 16 Christian Grady spojrzał na kobietę czołgającą się u jego stóp. Właściwie nie czołgała się tak, jakby sobie tego życzył. Kolejna denerwująca chwila w tym już denerwującym tygodniu, w tym absurdalnie denerwującym miasteczku. "Rozumiesz, co do ciebie mówię?" W tej chwili nie był pewny, czy ta suka rozumie angielski. Lucy Carson spojrzała na niego swoimi arktycznoniebieskimi oczami. "Pieprz się." Tak. Właśnie udowadniała, że jest wyłącznie utrapieniem, ale wszak całe to miasteczko okazało się pomylone. Klęska w biurze szeryfa udowodniła to Christianowi ponad wszelką wątpliwość. Na szczęście mała Lucy nie zauważyła go na posterunku, inaczej miałby kompletnie przesrane.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Powtórzę ci jeszcze raz. Zadzwonię do twojej przyjaciółki, która jak się składa, jest moją żoną. Zadzwonię do niej z twojego telefonu, ty głupia suko. Ona odbierze i wtedy wyjaśnię jej, że cię zabiję, jak do mnie nie przyjdzie. Ty będziesz ślicznie płakała i błagała o swoje życie." "Powiedziałam ci już. Pieprz się." Okazało się, że Lucy ma niewyparzone usteczka. Christian poczuł, jak narasta w nim gniew. Nie cierpiał wulgarnych kobiet. Lucy wydawała się taka słodka. Kiedy wziął ją na spytki co do Hope, naprawdę myślał, że jest niewinna. Ale żadne niewiniątko nie przeklina w chwili zagrożenia. Żadne niewiniątko nie pluje na swojego porywacza. Lucy była zdzirą. Jedynie zdziry walczą. "Dojdziemy do tego, obiecuję." Zdziry zawsze chciały dobrego pieprzenia i to było wszystko, na co zasługiwały. Christian walczył z chęcią, by uderzyć tę sukę. Uniósł telefon do góry i zrobił zdjęcie, upewniając się, że światło jest w miarę dobre. Poranne światło wpadało do domku, w którym się chował, ukazując każde nacięcie i siniak, który dotąd zrobił Lucy. Spojrzał na zdjęcie. Można było rozróżnić, kim była i że nie jest do końca w szczęśliwym położeniu. "Uśmiechnij się." Jeszcze jedno. Trzymał gazetę z wyraźnie pokazaną datą. Dziennik Bliss był marnotrawieniem papieru, ale odegrał swoją rolę. Hope dowie się, że ma jej przyjaciółkę i jej serduszko nie będzie w stanie tego znieść. Przyjdzie do niego. I będzie wiedziała, co planuje z nią zrobić. Mała Lucy walczyła z więzami. Spojrzała na swoje dłonie i przekręciła je, co poskutkowało jedynie otarciami. Była łatwa do złapania, trudniejsza do utrzymania. Walczyła jak dzika kotka, ale miał pomoc. Trzeba było ich trzech, by przytrzymać jedną małą kobietkę po tym, jak dowiedziała się, że jej randka sprzed kilku dni nie okazała się taka cudowna. Chyba powinien się cieszyć, że mała Lucy nie była tak wkręcona w plotkarski młyn jak reszta. Z tego, co wiedział, była nową mieszkanką. Okazała się śmiesznie otwarta, kiedy myślała, że był zadurzonym w niej amantem. Pochodziła z ogromnej rodziny z innego miasteczka. Miała licznych braci i siostry i dorastała w biedzie, a reszta miasteczka patrzyła z góry na rodzinę, z której pochodziła. Bardzo łatwo było jej mówić to, co chciała usłyszeć – że była cudowna i nie obchodzi go, skąd ona pochodzi. Ale w chwili, gdy uświadomiła sobie, że nie jest tym, za kogo się podaje, stała się T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

problemem. "Chcesz, żebym został, szefie?" Christian westchnął i spojrzał na swojego sługusa. Ten mężczyzna był z nim od niedawna. Tęsknił za Jerrym. Jerry nie zadawałby pytań. Jerry wiedziałby co robić. Niestety, Jerry miał również podobną posturę i wzrost co on, więc kiedy obudził się i uświadomił, że dom stoi w płomieniach, a on otrzymał szansę, by zacząć od nowa, poświęcił Jerry'ego dla większego dobra. Dla dobra Christiana. Ciało Jerry'ego było jego drugą szansą. "Nie. Idź na ranczo i bądź tam, kiedy będę zabierać Hope." Mężczyzna przytaknął. Idiota, ale przydatny. Christian zgarnął jego i jego kolegę w Duluth46. Byli drobnymi oszustami, ale umieli czarować kobiety. Ich westernowy urok idealnie się sprawował, a kiedy kazał im znaleźć pracę, to zrobili to. Mogli znaleźć się blisko Hope. Mogli sprowadzić ją do domu. Gdzie zdecyduje, czy przeżyje, czy umrze. "Jasne, szefie." "Powiedziałeś, że spędziła z nimi noc." Christian chciał cofnąć te słowa już w chwili, gdy je wypowiadał. To była słabość, ale nie potrafił się powstrzymać. "Tak słyszałem." "Nikt nie widział, jak z nimi śpi?" Mężczyzna w kowbojskim kapeluszu pokręcił głową. "Nikogo tam z nią nie było. Nikt tak naprawdę nie wie, co się wydarzyło." Ale Christian miał swoje podejrzenia. Zbył mężczyznę machnięciem ręki, jego umysł 46 Miasteczko w stanie Georgia T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

rozważał kilka nieprzyjemnych możliwości. Jego pracownik wyszedł z ukradzionego domku. Wydawał się wystarczająco pusty. Z tego co rozumiał Christian, było to miejsce letniskowe, a lato się skończyło. Najbliższy sąsiad znajdował się o milę dalej, a każdy w miasteczku uważał, że Michaela McMahona obchodzi tylko jego własny żal. Nie zauważy małego domowego dramatu Christiana. Został sam z Lucy, a wkrótce będzie tu też Hope. Hope stanie przed nim i spojrzy jej w oczy. Pozna prawdę. I będzie jej sędzią, ławą przysięgłych i -być może- katem. *** Hope pozwoliła, by obmyła ją woda. Bolał ją każdy mięsień, ale spała lepiej, niż od kilku lat. Tuliła się do nich, ich ciała grzały jej skórę, oferując zaporę przed światem. Obejmowali ją ramionami i była przykryta ich unikatowym ciepłem. Teraz to woda była ciepła, spływała po jej ciele, myjąc ją do czysta, a słowa z wczorajszego dnia zmywały bród z jej duszy. Zakręciła prysznic i usłyszała, jak James i Noah kłócą się o to, który ma pościelić łóżko, a kto zaparzyć kawę. Uśmiechnęła się szeroko. Byli okropni i cali jej. Pomyślała o przerwaniu ich walki, ale postanowiła skoncentrować się na przyzwoitym wyglądzie. Gdyby teraz wyszła, zostałaby zmuszona do zdjęcia szlafroka i miałaby przejebane. Dosłownie. Byli nienasyceni. Dwadzieścia minut później nałożyła błyszczyk na usta i weszła do sypialni. Cisza. Spokój. Nie potrwa długo. Ubrała się w dżinsy i koszulkę. Ktoś przeniósł jej rzeczy z pokoju gościnnego. Poczuła słodycz przeszywającą jej serce, kiedy uświadomiła sobie, że we wszystkich trzech komodach były T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ubrania. Chłopcy się tu wprowadzili i to naprawdę szybko. Drzwi otworzyły się i do środka zajrzał James. "Hope? Maleńka, chodź na śniadanie. Musimy dzisiaj szybko zjeść. Noah ma całe stado do zbadania. Za tydzień lub dwa zabieramy je na sprzedaż. Chcę się upewnić, że są zdrowe, zanim je sprzedamy." Wzięła głęboki wdech, bo spędzała za dużo czasu z Nell. James chciał zadbać, by jego krowy były zdrowe i w dobrej formie, zanim pójdą na ubój i zostaną przerobione na kotlety do hamburgerów. Wzruszyła ramionami. Lubiła hamburgery. "Zaraz będę." Przynajmniej udało jej się dzisiaj ubrać. Obawiała się trochę, że każą jej chodzić nago przy śniadaniu, ale najwyraźniej zbadanie bydła przewyższyło potrzebę oglądania jej cycków i pałaszowania naleśników. Spojrzała na siebie w lustrze, nie do końca rozpoznając kobietę, która odwzajemniła spojrzenie. Była żoną ranczera. No cóż, prawie. I żoną weterynarza. Niech lepiej przyzwyczai się do zwierząt, bo zdominują jej życie. "Jasna cholera." W domu rozległ się głos Jamesa. Hope westchnęła i otworzyła drzwi sypialni. Miała nadzieję, że James i Noah nie walczyli znowu. Będzie musiała zasięgnąć rady od Rachel, jak radzić sobie z nimi, kiedy zaczną zachowywać się jak pięciolatki. "Musimy zacząć zamykać bramy na noc. Choć to niezła bryka." Noah stał przy oknie, jego brat tuż koło niego. "Jak na góry to beznadziejna." James wyjrzał przez okno i zagwizdał. "Jaaa cię. Czy to naprawdę to, co myślę?"

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Głos Noaha nabrał nabożnego tonu. "Camaro rocznik 196947." "Ja pierdolę. Co za piękność. Z28. Wiesz, ile to ma koni?" Hope również wyjrzała przez okno. "To samochód." Obaj spojrzeli na nią, jakby powiedziała coś absolutnie świętokradczego. "To klasyk." Wyjaśnił Noah. "Osiem cylindrów czystej mocy." Hope nie była pod wrażeniem. Mogła się założyć, że nie miał nawet odtwarzacza CD. Nawet jej gruchot miał odtwarzacz CD. Camaro pędził drogą, z tyłu unosiła się ogromna chmara kurzu. Zatrzymał się na długim, kolistym podjeździe i drzwi otworzyły się. Z samochodu wysiadła wysoka, szczupła postać Cade'a Sinclaira. Jego oczy zakrywały czarne pilotki. Zza siedzenia kierowcy wysiadł Jesse McCann i powiedział coś do swojego partnera, na co uśmiechnęli się obaj. "Już nie jest taki fajny." Powiedział z grymasem James. "Teraz to samochód lalusiów." Zgodził się Noah. Hope westchnęła. "Jestem pewna, że są tu po to, żeby powiedzieć mi, co z moim samochodem. Możecie im odpuścić?" Noah uniósł jej komórkę.

47 http://www.collectormotors.com/carsoldpix/1969CamaroSS.jpg T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Mogli zadzwonić. Telefony działają i tutaj." "Nie zawsze." Powiedział James. "No cóż, miejmy to już za sobą." Hope chwyciła swój telefon i schowała do kieszeni dżinsów. Czuła zapach kawy. Boże, potrzebowała kawy. Rzuciła jeszcze jedno spojrzenie obłędnym mechanikom wchodzącym na werandę. Cade i Jes byli seksowni jak diabli, ale dla niej liczyli się tylko James i Noah. Westchnęła kiedy usłyszała jak drzwi się otwierają i mężczyźni zaczęli rozmawiać. Postanowiła, że nie chce brać udziału w tej rozmowie. Będą mówić o samochodach i częściach, a jeśli ona tam będzie, to zaczną się zachowywać jak walące się w pierś goryle, a ona potrzebowała kofeiny. Pchnęła drzwi do kuchni i odkryła, że już ktoś tam jest. Po środku stało dwóch kowbojów. Wysocy i muskularni, obaj nosili robocze buty, dżinsy i westernowe koszule. "Dzień dobry, proszę pani." Powiedział uprzejmie wyższy. Uśmiechnęła się i kiwnęła w ich stronę. Dziwne. Ci mężczyźni brzmieli jak południowcy. Przyzwyczaiła się do zachodniego akcentu, ale te wolne przeciąganie słów przez tego mężczyznę sprawiło, że pomyślała o domu. "Dzień dobry." Będzie musiała przyzwyczaić się do kręcących się tu pracowników. Zadzwoniła jej komórka. Hope wyciągnęła ją z dżinsów i spojrzała na ekran. Lucy. Cholera. Nie rozmawiała z Lucy od kilku dni, nie wyjaśniła, dlaczego nie pojawiła się na ich umówionym obiedzie. Była pewna, że ktoś powiedział Lucy co się dzieje, ale powinna była to usłyszeć z ust Hope. Nacisnęła zieloną słuchawkę i odsunęła się od kowbojów. "Lucy, skarbie, strasznie cię przepraszam, że nie dzwoniłam. Ostatnio miałam prawdziwy zawrót głowy." "Naprawdę, kochanie?" Hope zamarła po środku kuchni, wydawało jej się, że jej serce zaraz przestanie bić.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Ten głos. Ten, który nawiedzał ją w koszmarach. Christian. Zaczęła iść w stronę drzwi, gotowa zawołać Noaha i Jamesa, ale powstrzymała ją ogromna dłoń. "Nie sądzi pani, że powinna pani porozmawiać ze swoim mężem, pani Grady?" Wysoki kowboj patrzył na nią z góry swoimi czarnymi oczami. "Jeśli zawoła pani tamtych mężczyzn, to obawiam się, że Brad i ja będziemy zmuszeni zacząć strzelać. Proszę porozmawiać z szefem." Drżała jej dłoń. Christian miał swoich ludzi na Circle G? Podejrzewała, że to było proste. James desperacko potrzebował pracowników i nie miał szczęścia w znajdowaniu ich. W chwili, gdy Christian dowiedział się gdzie ona jest, wysłał tam na wszelki wypadek swoich ludzi. Christian zawsze miał plan. Ale nie mogła ryzykować życiem Noaha i Jamesa. Słyszała, jak rozmawiają z mechanikami. Jeśli ich zawoła, wpadną tu i trafią na dwie wymierzone w nich lufy. "Witaj, Christian. Dlaczego masz telefon Lucy?" Zapytała Hope, czując skręcające jej wnętrze mdłości. Żył. Uświadamiała sobie, że to możliwe, ale teraz prawda uderzyła w nią z całych sił. Christian żył i ją wytropił. "Mam telefon Lucy, bo mam i Lucy, kochanie. Porozmawiaj z przyjaciółką." Nastała chwila ciszy, po czym usłyszała warknięcie Christiana. "Rozmawiaj z przyjaciółką, suko." Kobiecy głos jęknął i krzyknął z bólu. Hope otworzyła szeroko oczy. "Lucy?" "Przepraszam, Hope." Lucy brzmiała na kruchą i torturowaną. Miał Lucy, a Hope wiedziała, co Christian potrafi zrobić kobiecie. "Puść ją, Christian."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Puszczę, jak tylko dostanę to, czego naprawdę chcę." Jego głos stał się gładki i jedwabisty jak zawsze, gdy wiedział, że ma przewagę. "Jak tylko pozwolisz Jay'owi zaprowadzić cię do mnie, wypuszczę Lucy." Mogła się założyć, że tak nie zrobi, ale jaki miała wybór? Lucy była całkowicie niewinna. Lucy miała dwadzieścia pięć lat i przez większość swojego życia opiekowała się ośmiorgiem rodzeństwa w małej przyczepie kempingowej. Lucy po raz pierwszy była na swoim i bardzo się z tego cieszyła. Lucy poświęciła się i teraz powinna się bawić, a nie płacić za błędy Hope. "Myślisz, że jej nie zabiję?" Zapytał Christian. "Podejrzewam, że widziałaś jak pozbywam się kochanej Elaine. Nie była już potrzebna." Jego głos stał się niski, mamiący. "Próbowała stanąć między nami, kochanie. Wiesz, że nie mogłem na to pozwolić." "Zabiłeś ją." Westchnął. "Tak właśnie myślałem, że to dlatego uciekłaś. Kochanie, nie powinnaś była tego widzieć. Wiesz, że mężczyźni są tylko bestiami. Ale dla ciebie jestem delikatny. Zawsze, bo ty na to zasługujesz. Chyba, że zrobiłaś coś, czego nie powinnaś. Porozmawiamy o tych mężczyznach, Hope. Rozumiesz mnie?" Rozumiała go aż za dobrze. Nie spodoba mu się, że nie jest już jego czystym i niewinnym aniołkiem. Nie zamierzała też iść do niego jak owieczka na rzeź. Przesunęła się w stronę kredensu. Ktoś, zapewne Beth McNamara, umieścił tam wspaniałą ucztę. Zauważyła tacę z jabłkami, pomarańczami, a także mały nożyk. Nie za wiele, ale weźmie go. Drzwi do kuchni otworzyły się i Hope prawie upuściła telefon. W drzwiach stanął James z niecierpliwym spojrzeniem. "Maleńka, chcesz porozmawiać z tymi lalusiami? Liczą sobie strasznie dużo za naprawę twojego samochodu. Najlepiej będzie, jak pozwolisz mnie i Noahowi znaleźć ci nowy."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Wzięła głęboki wdech, pamiętając, że pozostali dwaj mężczyźni byli uzbrojeni i gotowi do strzału. "Może być, James." "Z kim rozmawiasz?" James spojrzał na jej telefon. "Z Lucy." Odparła, starając się brzmieć nonszalancko. "Wymieniamy się plotkami." Kiwnął głową i spojrzał na pracowników. "Nie powinniście być na pastwisku z Trevem?" Kowboj imieniem Brad przytaknął, ale obaj patrzyli na Jamesa. Hope chwyciła nożyk, żałując, że nie miała dostępu do tych większych. Kiedy ludzie Christiana rozmawiali z Jamesem, wsunęła nóż do kieszeni i przyłożyła telefon z powrotem do ucha. "Lucy, niedługo się zobaczymy. Muszę iść. Mam kilka rzeczy do zrobienia." "Owszem, masz." Głos Christiana stał się teraz groźny. "A jeśli weźmiesz ze sobą któregoś z tych mężczyzn, kochanie, to nie zawaham się ich zabić." Nie, nie zawaha się. "Rozumiem." Rozłączyła się. James podszedł do niej i uniósł jej brodę. "Wszystko w porządku, maleńka?" Cholera. Ostatnią rzeczą jakiej potrzebowała był zaciekawiony James.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Tak. Jestem trochę zmęczona. Może pójdziesz i pozbędziesz się tych mężczyzn i zjemy w końcu śniadanie? Umieram z głodu." Uśmiech, który pojawił się na jego twarzy groził rozświetleniem całego świata. Puścił jej oczko i pocałował ją delikatnie. "Oczywiście." Odwrócił się do pracowników. "A wy wracajcie do pracy. Nie płacę wam za gapienie się na moją kobietę, nieważne, jak bardzo jest śliczna." James wyszedł i zaczęła się zastanawiać, czy nie widzi go po raz ostatni. Pragnęła spojrzeć też po raz ostatni na Noaha. "Chodźmy, pani Grady." Powiedział Jay, chwytając ją za łokieć. "Musimy iść, zanim wrócą." Wyszli tylnym gankiem w stronę ich pickupa i przez cały ten czas czuła z boku wbijającą się w jej ciało lufę. Ciężarówka była zaparkowana i gotowa do szybkiego wyjazdu. Brad zapiął jej pasy, a Jay usiadł za kierownicą. Brad spojrzał na partnera. "Wyślij mi sygnał, kiedy będzie czysto i kiedy będę mógł się zmyć. Zrobię trochę zamieszania." Drzwi zatrzasnęły się i Jay wycofał. Hope patrzyła, jak główny budynek Circle G robi się coraz mniejszy i mniejszy. Po jej twarzy spływały łzy. Przez chwilę miała przyszłość. Ale przyszła pora rozprawić się z przeszłością raz na zawsze.

Rozdział 17 James uśmiechnął się do dwóch mechaników, którzy wyraźnie przyszli przekazać złe wieści, mając nadzieję na zobaczenie się z Hope.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Hope nic sobie z tego nie robiła i to robiło niesamowite rzeczy z jego ego. "Gdzie jest Hope?" Zapytał Noah, jego wzrok powędrował do kuchennych drzwi. "Właśnie." Powiedział Jesse, jego wzrok przeniósł się tam, gdzie wzrok Noaha. "Gdzie jest rozkoszna, mała Hope?" Dziwne, teraz, kiedy ustalili swój związek z Hope, James nie czuł chęci walnięcia tego faceta w mordę. "Jest głodna. Miała długą noc." "O tak." Noah uniósł dłoń. James przybił bratu piątkę w oznace męskiej solidarności. "Ale dziecinni." Cade skrzyżował ręce na piersi i westchnął. "Czyli plotki są prawdziwe Pogodziliście swoje różnice. Ostatnim razem, gdy was widzieliśmy, łypaliście na siebie jak wściekłe byki." "Jesteśmy braćmi." Powiedział James. "Zawsze się dogadamy. Okej, Hope powiedziała, że pozwoli swoim mężczyznom kupić jej nowy samochód." "Odrestaurowali tę piękność. Hope wyglądałaby cudownie w czymś takim." Aha, a Noah jeździłby tym autem przy każdej okazji. "Bzdura, nasza żona nie będzie jeździła po górach w sportowym wozie. Nie, znajdziemy jej coś bezpieczniejszego." Cade patrzył na niego przez chwilę. "Będziemy mieć oczy szeroko otwarte. Przestań dumać, Jesse. Jest zajęta i wygląda na to, że znalazła się w dobrym miejscu." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Ej, może zadzwonicie do Lucy, przyjaciółki Hope." James był z siebie cholernie dumny za wymyślenie takiego planu. Lucy była śliczną dziewczyną i z tego, co wiedział James, była samotna. Pracowała na dwie zmiany w Trio i plotka chodziła, że większość pieniędzy wysyłała do domu. Lucy wydawała się kobietą, której przyda się dwóch mężczyzn. No i Lucy była przyjaciółką Hope. Musiał zacząć dbać o przyjaciółki Hope. Jesse pokręcił głową. "Lucy? Ta kelnerka z Trio? Śliczna brunetka?" "Tak, Hope właśnie z nią rozmawiała." James mógł się domyślać, o czym rozmawiały. O nim. O Noahu. Hope zapewne opowiadała przyjaciółce o wydarzeniach ostatnich dni i był przekonany, że opowie jej więcej szczegółów, niż by chciał. Kobiety bardziej lubiły rozmawiać, niż mężczyźni. "Nie poznałem Lucy." Powiedział Noah, wyraźnie ciekawy przyjaciół Hope. "Eee, mówiono o niej dzisiaj u Stelli. Nie pokazała się zeszłej nocy na swojej zmianie. Ten wielki Rosjanin naprawdę się o nią martwił. Słyszałem, że on, Holly i doktor byli w biurze szeryfa i chcieli przekonać Cama, żeby wszczął poszukiwania." Wyjaśnił Cade. "Mieliśmy właśnie tu przyjechać, porozmawiać z Hope, a potem wrócić i dowiedzieć się czy możemy pomóc w poszukiwaniach." James pokręcił głową. "Chyba nie będziecie musieli. Hope właśnie z nią rozmawiała." Jesse wskazał na telefon domowy. "Cóż, ktoś musi dać znać Rosjaninowi. Najwyraźniej był u niej dzisiaj, a kiedy nie mógł się do niej dodzwonić, powiedział, że jej mieszkanie wyglądało jak pobojowisko. Wszystko było poprzewalane."

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

James poczuł na plecach zimny strach. Noah wskazał na drzwi kuchenne. "Czy wszyscy wiedzą, że Lucy jest przyjaciółką Hope?" Umysł Jamesa rozgrywał różne możliwości. "Tak. Hope była pierwszą osobą, którą poznała Lucy. Ona i Lucy spędzają razem dużo czasu. Nie trzeba wiele by domyślić się, że są blisko. Cholera, Lucy potrafi mówić z prędkością karabinu maszynowego i nie jest szczególnie dyskretna. I nie jest chroniona. Powie wszystkim wszystko." "Co się dzieje?" Zapytał Cade, wyczuwając napięcie. "Hope?" Zawołał Noah. "Zabierz ją stamtąd." Nakazał bratu James. Nie spuści jej z oczu. Christian Grady był gdzieś niedaleko i wyglądało na to, że szukał sposobu, by dostać się do Hope. Jako że Grady'emu nie udało się z nią wczoraj wyjechać, wychodziło na to, że będzie szukał innego sposobu. James chwycił telefon i zaczął wybierać numer Cama. Przeklął dzwoniący telefon. Co zabierało Noahowi tyle czasu? Zamierzał wziąć shotguna i zamknąć ich trójkę w sypialni, dopóki ten skurwiel nie zostanie złapany. Miał przemożne pragnienie, by być tym, który go znajdzie, ale nie zamierzał zostawić Hope. Połączenie zostało odebrane i James zaczął natychmiast mówić. "Cam? Cam, słuchaj mnie, ten facet chyba ma Lucy i będzie chciał ją wykorzystać, by dostać Hope." Odezwał się spokojny kobiecy głos. Laura. Laura Niles zajęła miejsce Hope na posterunku. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Ona, Rafe i Cam byli tam i mieli całe zaplecze prawne. "James? Mieliśmy do ciebie zadzwonić. Musisz przywieźć Hope na posterunek. Dopóki nie znajdziemy Lucy, Hope musi być zamknięta na klucz. Rafe rozmawia z sąsiadami Lucy, ale oprócz zniszczonego mieszkania, nie mamy nic. Cam sądzi, że chodzi tu o Hope." Noah wrócił do pokoju cały blady. "Gdzie jest Hope?" Zapytał James, zanim uświadomił sobie, że stało się coś bardzo, bardzo złego. Noah nie był sam. Jeden z jego nowych pracowników szedł za Noahem i James zauważył błysk srebrnej lufy przy plecach brata. I Hope. Gdzie do cholery była Hope? I gdzie zniknęli Jesse i Cade? Rozejrzał się w nadziei na wsparcie, ale mechanicy musieli wymknąć się, kiedy rozmawiał z Laurą. Tchórze. A może byli kimś więcej? Od jak dawna obserwowali ich ludzie Christiana? Ilu swoich ludzi umieścił w miasteczku? Jak bardzo miał przejebane? "Gdzie jest Hope?" Zapytał James. Ledwie wydusił z siebie te słowa. Chciał jedynie krzyczeć. "Jamie, przepraszam. Nie ma jej." Noah miał umęczony głos. Kowboj, którego Trev zatrudnił raptem dzień wcześniej, trzymał dłoń na ramieniu Noaha. "Jest w drodze, by zobaczyć się ze swoim mężem. A ja nie pozwolę wam zepsuć tego małego pojednania. Wasza żona nigdy mnie nie poznała, ale od dawna pracuję z szefem. Ma obsesję na punkcie tej głupiej suki. Nie ruszymy dalej z interesem, dopóki on nie załatwi spraw z nią, a naprawdę chciałbym wrócić do tego interesu. Tak więc obawiam się, że nie mogę was puścić." James spojrzał bratu w oczy. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Jamie, ona jest ważniejsza i ty o tym wiesz." Powiedział jego brat. "Zamknij się." Powiedział kowboj, mocniej wbijając broń w plecy Noaha. "Będziemy tu czekać, aż będzie czysto. To nie zajmie długo, a potem wszyscy wrócimy do własnych spraw." Mężczyzna z bronią kłamał. Na pewno nie zostawi ich żywych. Czekał jedynie, by upewnić się, że nie potrzebuje ich do czegoś więcej. James mógł czekać i modlić się, ale wiedział, że nie mógł. "Ona tam jest, bracie." Powiedział Noah, błagając Jamesa swoim wzrokiem. Cholera. Czy miał pojęcie o co prosił Jamesa? Tak, wiedział. Prosił Jamesa o spełnienie obietnicy. Nie wypowiedzieli jej głośno, ale dorastali w przekonaniu, że tak działa rodzina. Hope była ich. A Noah był skłonny się poświęcić, jeśli to miałoby oznaczać, że James będzie miał szansę ją uratować. "Wybaczam ci." Powiedział James, pozbywając się w tej chwili wszelkiej złości. Kochał swojego brata – mężczyznę, który dzielił z nim życie, jego nieodłącznego towarzysza, drugą połowę jego duszy. Noah kiwnął głową i zamknął oczy, jakby nie chciał widzieć, co nadejdzie, jakby chciał, by ten ostatni moment był czymś prywatnym. Będzie myślał o Hope. James zebrał się w sobie, bo jeśli uda mu się uratować brata, to spróbuje, ale nie mógł stać tak po prostu, kiedy Hope oddalała się coraz bardziej i bardziej. James poczuł, jak narasta w nim krzyk, ale po chwili jego oczy zrobiły się szerokie. "Na twoim miejscu rzuciłbym broń." Rozległ się spokojny głos. Z lewej wyszedł Jesse McCann, jego stopy poruszały się o wiele za cicho jak na mężczyznę, który ważył jakieś sto kilo. Kowboj, który trzymał Noaha zrobił się cały czerwony.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Zastrzelę go. Obiecuję." "A wtedy my zastrzelimy ciebie." Obiecał Cade Sinclair. Wyszedł z kuchni, jego SIG Sauer celował w głowę kowboja. "Słuchaj, weterynarz nic nas nie obchodzi. Tropiliśmy twojego szefa osiem lat, od chwili, gdy dowiedzieliśmy się, że nie zginął w pożarze. Jak tylko odnaleźliśmy Hope McLean, wiedzieliśmy, że to tylko kwestia czasu. Więc nie myśl, że cię zabijemy. Jedynie cię obezwładnimy, a potem zabierzemy na tortury, aż powiesz nam dokładnie, gdzie on jest." "A ja naprawdę nie mogę się doczekać tortur." Powiedział z okrutnym uśmiechem Jesse. "To była długa operacja. No to jak? Puścisz weterynarza i porozmawiasz z nami, czy mam się szykować do powolnego odcięcia ci jaj? Nie myśl, że tego nie zrobię." "Kurwa." Mężczyzna opuścił broń i odepchnął Noaha. Noah potknął się, ale udało mu się zachować równowagę. Odwrócił się do Jessego i Cade'a. "Kim wy do cholery jesteście?" "Ludźmi, którzy długo czekali na zemstę. Christian Grady skrzywdził kogoś, na kim nam zależało. A my zamierzamy wymierzyć mu sprawiedliwość. Dobra, gdzie możemy torturować tego gościa?" Zapytał Cade. "Jest w domku. Kazał Jay'owi zabrać ją do domku." Kowboj mówił teraz bardzo szybko. "Tu są setki domków, dupku." Powiedział James. "Musisz powiedzieć dokładniej." Kowboj przełknął. "Nie wiem. Ja...blisko stróżówki. Tak, niedaleko ośrodka narciarskiego. Szef znalazł go tydzień temu. To miał być chyba domek letniskowy." Jesse spojrzał na Jamesa. "Coś świta?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"W całych górach i dolinie są domki letniskowe. Jest końcówka sezonu. Większość jest pusta. Możemy zapytać Mela. Często sprawdza domki, żeby upewnić się, że są zamknięte na zimę." I że nie ma tam kosmitów, którzy najwyraźniej uwielbiali puste domki letniskowe. "Znam drogę. Nie pamiętam nazwy, ale wiem gdzie skręcić." Powiedział kowboj, słowa wręcz wylewały się z jego ust. "Nie zabijajcie mnie." "Jeśli nie kłamiesz, to tego nie zrobimy." Obiecał Cade. "Chodźmy. Potrzebujemy cichszego pojazdu. Camaro słychać z odległości mili." "Weźmiemy moją ciężarówkę." Powiedział James. "Muszę zadzwonić do Cama. Szeryf musi wiedzieć. Jeśli nie uda nam się jej znaleźć, to chcę, żeby wszyscy jej szukali." "Zadzwonisz do niego w drodze." Powiedział Jesse, chowając pistolet. "Wezmę broń." Powiedział wciąż drżącym głosem Noah. "Musimy ją odzyskać." "Nie wiem, czy powinniśmy im ufać." James w tej chwili nie ufał nikomu oprócz własnego brata. Cade wyciągnął broń z tyłu spodni. "Weź mój, jeśli chcesz. Szukaliśmy tego faceta od bardzo dawna. Skrzywdził kobietę, którą uważaliśmy za naszą matkę." "I ma kobietę, którą ja uważam za swoją żonę." James nie zamierzał pozwolić, by czyjakolwiek chęć zemsty kosztowała Hope życie. Jesse i Cade skinęli sobie głowami , a Jesse wreszcie się odezwał z dłonią na szyi ich więźnia. "Źle przysłużylibyśmy się naszej matce, gdybyśmy chcieli poświęcić kogoś takiego jak Hope. Obiecuję, że pomożemy wam ją odzyskać. Obiecuję. Nie pozwolimy temu dupkowi T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

zamordować kolejnej kobiety." James kiwnął głową i spojrzał na brata. "Odzyskamy ją." Chwycił dłoń brata i wreszcie zrobił to, co powinien był zrobić w chwili, gdy go zobaczył. Uściskał swojego brata. Noah był jego braciszkiem i dla niego James zawsze będzie silny. "Odzyskamy ją." *** Hope żałowała, że nie miała telefonu, ale zabrali jej go, kiedy wsadzili ją do samochodu. Jay celował w nią bronią i zastanawiała się dlaczego jej nie związali. "Niczego nie próbuj." Jay skręcił na nieoznakowaną drogę. W całym hrabstwie było wiele takich dróg. Ta biegła przy zboczu niedaleko Elk Creek Lodge. Bliss było otoczone górami, ale ta konkretna była w większości zajmowana przez turystów, a jeszcze nie spadł śnieg. Będzie pusto. Idealnie miejsce dla mężczyzny z zamiarem morderstwa. "Nie chce, żebyś mnie skrzywdził, prawda?" Zapytała Hope. "Chce, żebym była nieskazitelna i idealna." To by zachwiało jego niezrównoważoną psychiką. Oprócz niego nikt nie mógł jej skrzywdzić. "Jeśli uciekniesz, to zabije twoją przyjaciółkę. A do tej pory Brad będzie miał tych dwóch kretyńskich kowboi. Jeśli nie zadzwonię do niego za dziesięć minut, to ich też zabije. Chcesz tego?" Była osaczona i nie widziała żadnego wyjścia. "Czego on chce?" Jay zmarszczył brwi i wjechał na strome wzgórze. "Ciebie, choć nie mam pojęcia dlaczego. Mógłby mieć każdą, jaką by chciał. Chyba wściekł T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

się, kiedy odeszłaś. Naprawdę chciałaś go zabić?" "Nie. To był wypadek, choć zostawiłam go na śmierć." "On uważa cię za jakąś idealną księżniczkę, która nie mogła znieść widoku jego męskiej strony." Hope zadrżała. "Zabił kobietę. Poderżnął jej gardło." Jay wzruszył ramionami. "Gówno mnie to obchodzi, skarbie. Siedzę w tym dla kasy. Zawiozę cię i jadę po Brada. Nie mam pojęcia, co Chris chce z tobą zrobić, ale chce prywatności." Mogła to sobie wyobrazić. Zacisnęła pięści na tę myśl. Nie pozwoli mu się dotknąć. Dotknięcie jej przez niego będzie brutalną przemocą. Teraz, kiedy wiedziała, jak to jest być naprawdę kochaną, nie mogła nawet znieść myśli, że znowu go zobaczy. A czy jeszcze zobaczy ich? Oddałaby wszystko, żeby ich zobaczyć, powiedzieć im, że ich kocha. "Będzie zaskoczony, kiedy odkryje, że się zabawiałaś. Na twoim miejscu, nie powiedziałbym o tym, co robiłaś z tamtymi dwoma. Może będzie zadowolony, jeśli będzie myślał, że tylko się u nich zatrzymałaś. Ja starałbym się być rozsądny." Nie uwierzy jej. Mogła spróbować, ale wątpiła, by Christian pozwolił jej żyć. Jay zaparkował i wtedy go zobaczyła. Christian stał w drzwiach małego, zadbanego domku. Był ubrany w spodnie khaki i luźną koszulę. Włosy miał krótsze, niż wtedy, gdy z nim była, jego oczy wydawały się starsze, ale nie było wątpliwości, że stojący przed nią mężczyzna to Christian Grady, mężczyzna z jej koszmarów. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Wysiadaj." Powiedział Jay. W dłoni trzymał broń. Trzęsącymi się dłońmi otworzyła drzwi ciężarówki. Nożyk, który wsunęła do kieszeni wbijał jej się w biodro, ale zignorowała ten mały ból. Wygładziła bluzkę, modląc się, by nie zauważył zarysu noża. Będzie miała tylko jedną szansę. "Gdzie jest Lucy?" Hope cieszyła się ze swojego spokojnego głosu. Christian uśmiechnął się. Kiedyś uważała ten uśmiech za piękny, ale teraz był upiorny. "Wciąż żyje. Chcesz ją zobaczyć?" "Tak." Zrobi wszystko, by ocalić Lucy, ale teraz martwiła się o swoich mężczyzn. James miał broń, ale nie nosił jej w domu. Chował shotguna, kiedy gdzieś jechał, a Noah od lat nie miał w rękach broni. Czy weszli do kuchni i zostali zastrzeleni? "Dobrze wyglądasz, Hope." Uśmiechnął się, kiedy to mówił, jakby byli starymi znajomymi, którzy dawno się nie widzieli. "Myślałam, że nie żyjesz." Stwierdziła krótko. Boże, musiała się zmuszać do stawiania kroków. Nie chciała znaleźć się blisko niego. Christian spojrzał ponad jej ramieniem. "Możesz jechać, Jay. Rób swoje." Czyżby miał pomóc Bradowi pozbyć się Noaha i Jamesa? Musiała zmierzyć się z Christianem i znaleźć telefon. Modliła się, by w domku był działający telefon. Zadzwoni do Jamesa, a jeśli go nie złapie, to zadzwoni do Cama. Boże, niech oni żyją. "Chodź, kochanie. Mamy wiele do obgadania." Będzie musiała się do niego zbliżyć. Serce Hope pędziło z ogromną prędkością. Christian T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

ważył jakieś osiemdziesiąt kilo. Był dobrze zbudowany. Bez wątpienia był silniejszy od niej, ale ona miała dwie rzeczy po swojej stronie. Miała swój nóż. I to, że tak naprawdę nigdy jej nie znał. Ani przez chwilę. Widział tylko to, co chciał widzieć. Łagodność. Słodką niewinność. Widział kogoś, kto był słaby, ale ona była wystarczająco silna. I chociaż każdy instynkt krzyczał, by uciekała, napędzało ją coś o wiele silniejszego. Co z tego, że przeżyje, jeśli okaże się, że Jamesa i Noaha już nie ma. Musiała walczyć. Za siebie. Za nich. Za przyszłość, jaką mogli mieć. Kiedy dotarła do schodów, wyciągnął dłoń. Był to dworski gest, jeden z gatunku tych, w których Christian był świetny. Uwodził ją swoimi nienagannymi manierami. Zawsze otwierał jej drzwi i odsuwał krzesło. Hope wątpiła, by Christian kiedykolwiek drapał się po brzuchu po posiłku tak jak James albo rozmawiał przy stole o sterylizacji zwierząt jak Noah. Christian był idealnym dżentelmenem i idealną osobą do zwodzenia młodych dziewcząt. To nie z nią było źle. Wszystko było winą Christiana. Wszystko. On wziął ją sobie na cel. Był starszy, mądrzejszy. Ona miała ledwie siedemnaście lat. Była głupia, ale nie chciała nikogo skrzywdzić. To Christian kłamał i manipulował. Hope wierzyła, że robi dobrze. Była głupia, ale to przez nią zginęła Elaine. Teraz to ona uratuje Lucy. I zrobi wszystko, co trzeba, by uratować swoich mężczyzn. Chwyciła dłoń Christiana i pozwoliła mu sobie pomóc. Miała nadzieję, że na jej twarzy nie pokaże się obrzydzenie. "Ciężko cię było znaleźć." Christian trzymał jej dłoń w swojej. "Długo trzymałam się poza radarem." Nie była w stanie utrzymać pracy. Tak było łatwiej, by nie znaleźć się za kratami. Kiedy dotarła do Bliss, była pewna, że nikt jej tak naprawdę nie szuka. Podała Nate'owi Wright swoje prawdziwe nazwisko i zaczęła pracę. T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Byłem zaskoczony, że ci się to udało." "Jak przeżyłeś?" Zapytała nie tylko dlatego, że była ciekawa, ale i dlatego, że jej umysł rozgrywał różne scenariusze. Przeoczyła moment, kiedy położył dłonie na jej ciele. Jeśli odnajdzie nóż, to będzie koniec. "Moi przyjaciele mnie uratowali. Obudziłem się, kiedy zrobiło się zbyt gorąco i ciężko było oddychać. Próbowałem uciekać, ale dom się palił. Tak przy okazji, dzięki tobie. Biuro zajęło się płomieniami. Nie musiałem martwić się o ślady krwi biednej Elaine. Jerry i Reginald mnie wyciągnęli, ale Jerry'ego uderzyła belka. Akurat dobrze się złożyło. Zginął. Przyjąłem jego tożsamość i zidentyfikowałem jego ciało jako moje. Reg mnie wspierał. Udało mi się zabrać większość gotówki, choć byliśmy wielu ludziom sporo winni. Musiałem ukrywać się przez kilka lat, zanim mogłem po ciebie przyjść. Na szczęście kilka miesięcy temu, mój znajomy z mafii znalazł się we więzieniu. Nie mógł po mnie stamtąd przyjść. Natychmiast zacząłem cię szukać." Zeznania Alexeia. Boże. Alexei wsadził kilku ważnych gangsterów do więzienia. Nigdy nie myślała, że jego odwaga wyciągnie z ukrycia jej własnego potwora. "Pokaż mi Lucy." Musiała być pewna, że Lucy wciąż żyje. Zmrużył oczy. "Nie wiem, czy chcę to zrobić. Ostatnim razem, gdy zobaczyłaś tę stronę mnie, to uciekłaś. Nigdy w życiu, bym cię nie skrzywdził, Hope. Kochałem cię. Mężczyzna musi zrobić to, co musi, żeby chronić to, co kocha. Nie widzisz tego?" Nie chciała słuchać jego wyjaśnień. "Chcę tylko zobaczyć Lucy, Christian. Chcę upewnić się, że jeszcze jej nie zabiłeś." Wskazał na drzwi. "Dobrze. Zobacz ją. Bardzo mnie smuci twój brak wiary we mnie, Hope." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Był pomylonym psycholem. "Christian, jeśli powiesz mi, że niebo jest niebieskie, to wciąż będę myśleć, że kłamiesz." Przeszła przed drzwi i wstrzymała oddech. Lucy leżała na podłodze, dłonie miała związane przed sobą. Hope spojrzała na te dłonie. Christian ciasno ją związał, ale wyglądało na to, że Lucy walczyła. Na sznurze była krew. Twarz miała opuchniętą, siniaki zakrywały jej śliczną twarz. "Żyje. Lekko ją stuknąłem, a ona zaraz zemdlała. Kobiety to bardzo kruche stworzenia." Christian marszczył brwi, jakby cała ta scena była niesmaczna. "Jesteś zbyt współczująca. Przecież to mała zdzira. Próbowała pocałować mnie na pierwszej randce." Hope uklęknęła i zbadała puls Lucy. Był silny i mocny. Lucy otworzyła jedno oko. "Uciekaj, Hope. Zabije nas obie." Wyszeptała. "Jest przytomna?" Zapytał Christian. "Nie." Powiedziała cicho Hope i wstała. "Mówiłam jej tylko, że przykro mi, że została w to wciągnięta i że jej tutaj nie zostawię." Westchnął głęboko. "Jak już powiedziałem, za dużo w tobie współczucia, kochanie. Naprawdę byłaś lepszą częścią mnie." Potrzebowała czegoś, co odwróci jego uwagę. Czas uciekał. Musiała go rozwścieczyć. Jeśli zmusi go, by ją uderzył, to może uda jej się w ferworze wyjąć nóż. Był zbyt mały, by był groźny. Będzie miała jedną szansę. Jedną szansę na uratowanie Lucy, siebie i jej mężczyzn. "Cóż, Christianie, jeśli mówisz o tej stronie, która nie kradnie, nie kłamie i nie zabija ludzi, T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

to tak, jestem twoją lepszą połową." Zacisnął szczękę. "Wiesz, że nie lubię ironii, kochanie. Jestem pobłażliwy. Oferuję ci możliwość powrotu do naszego małżeństwa. Jestem skłonny wybaczyć ci ucieczkę. Nie powinien był zabijać Elaine w naszym domu. Nie powinienem był ryzykować. Powinienem był trzymać to z dala od ciebie. Nie oczekuję, że zrozumiesz, kochanie. Jesteś zbyt niewinna." To właśnie najbardziej cenił. I tu właśnie zaatakuje. "Nie jestem już niewinna." "Hope, nie wierzę w to. Słyszałem plotki o tobie. Ale to tylko plotki. Nawet twoja obecna tutaj przyjaciółka przyznała, że się z nikim nie umawiałaś. Jesteś grzeczną dziewczynką. Nie widzisz, dlaczego nie miałaś kochanka? Dlatego, że jesteśmy małżeństwem, a w twoim charakterze nie leży łamanie przysięgi, którą sobie złożyliśmy." Och, zaczęła w niej narastać żółć. "Nie jesteśmy małżeństwem. Akt ślubu nic nie znaczy. Nie jest legalny, bo cholernie dobrze wiedziałeś, że byłam nieletnia. A jeśli chodzi o niewinność, to cóż, przejdźmy do najnowszego uchybienia. Plotka jest prawdziwa. Sypiam z Jamesem i Noahem. Nie, nie sypiam. Ja się z nimi pieprzę. Tak często, jak to możliwe i kiedy tylko udaje mi się ich namówić." "Hope, nie będę tego słuchał." Warknął Christian. To dlatego był zawsze taki delikatny. Nigdy nawet nie próbował ofiarować jej chwili rozkoszy, bo nie chciał by była kuszona. Bał się prawdziwych kobiet. Był żałosnym mężczyzną, który nie potrafił poradzić sobie z kobietą, więc uwodził młode dziewczyny i dbał, by były niewinnymi ignorantkami. To on był żałosny. Położyła dłonie na biodrze i prawą wsunęła pod bluzkę. Jeśli będzie miała szczęście, pomyśli, że wsadza kciuk w dżinsy w geście jej buńczuczności.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Owszem, będziesz. Wysłuchasz wszystkiego, bo powinieneś wiedzieć, co robi twoja słodka, niewinna żona. Byłam w nocy brana podwójnie, Christian i było mi cholernie dobrze." "Kłamiesz." Jego twarz stała się czerwona. Jego pięści zacisnęły się przy bokach. "Kłamiesz, Hope. Próbujesz mnie ukarać." Pokręciła głową. Wolność spowodowana powiedzeniem mu prawdy była prawie obezwładniająca, ale skupiła się na rękojeści noża. Plastikowa krawędź była tuż przy czubkach jej palców. "Nie próbuję cię ukarać, Christianie. Myślałam, że nie żyjesz. I żeby zmazać to, że byłam twoją żoną, miałam tylu mężczyzn, że nie jestem w stanie ich zliczyć. I absolutnie kocham moich mężczyzn. Mężczyzn, więcej niż jednego. Tak się żyje w Bliss. Nie wstydzę się tego, Christianie. Kocham Jamesa i kocham Noaha, a ty nic im nie zrobisz." "Zabiję ich." "Nie." Teraz była tego pewna. Czuła to głęboko w sercu. James był zaradny, a Noah niezwykle mądry. Nie będą czekali ,aż ktoś ich zabije. Będą walczyć i zwyciężą. "Tak." Obiecał Christian."Zabiję każdego mężczyznę, który tknie moją własność." "No to muszę zrobić ci listę. Przygotuj się. Może być bardzo długa. Odkryłam cały nowy świat, Christianie i nigdy więcej nie będę twoją dziewczynką." Jego twarz stała się wykrzywiona. "Więc ułatwiłaś mi decyzję. Nie będę miał zdziry w swoim życiu." Hope zaczęła się cofać. Nóż utkwił jej w dżinsach. Christian podszedł do niej, a ona miała chwilę na wzięcie oddechu, nim jego ręka uniosła się, by mocno ją uderzyć. Usłyszała głośny trzask i poczuła ból. "Podoba ci się to, Hope? Jesteś taką zdzirą. Zapewne lubisz ból. Zabiję ciebie i twoją T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

przyjaciółkę." Rzucił się na nią, pociągając za jej włosy. Poczuła ból w czaszce i odrzuciła głowę do tyłu. Patrzył na nią swoimi jasnymi oczami, ale teraz widziała też całkowity brak człowieczeństwa. Był jedynie socjopatą z wybrakowanymi potrzebami."Ale lubię zdziry, jak każdy inny mężczyzna. Może pokażesz mi, czego się nauczyłaś." Zaczął zbliżać do niej swoje usta. Hope zamknęła swoje. Próbowała odsunąć go lewą ręką, prawą desperacko próbowała wydostać z kieszeni nóż. Groził jej atak paniki. Przycisnął usta do jej ust. Bolała ją czaszka. A po chwili powietrze wypełnił głośny trzask. Christian krzyknął i ją puścił. Za nim stała Lucy z pozostałościami krzesła w rękach. Krzesło uderzyło czaszkę Christiana, ale go nie znokautowało. Puścił Hope i upadła, nagle tracąc równowagę. Christian ryknął i odwrócił się do Lucy. Drobna, kochana Lucy wciąż miała związane dłonie i jedno oko zapuchnięte, ale krzyczała i atakowała pozostałościami krzesła. Uderzyła go w głowę tuż przed tym, jak zamachnął się na nią pięścią. A to dało Hope czas na wyjęcie noża. Lucy upadła z jękiem, a Christian rzucił się na nią, atakując pięścią. Zabije Lucy i wróci do Hope. Bez chwili wahania wstała i modliła się, by dobrze wycelować. Christian miał wyeksponowaną szyję. Widziała jego arterię. Wściekle pulsowała przy mięśniach jego szyi. Zacisnęła dłoń na nożu i wbiła go w jego ciało. Wyciągnęła go, kiedy Christian krzyknął i zaatakowała jeszcze raz. Christian próbował ją odepchnąć, ale krew już leciała. Wstał i próbował się na nią rzucić nawet, kiedy z jego szyi tryskała krew. Kopnęła go. Upadł, a ona stanęła nad mężczyzną, który był jej pierwszym kochankiem, mężem i mężczyzną, który prawie zniszczył jej życie. "To było za Elaine." Zakasłał, plując krwią. "Była zdzirą." Nie. Była kobietą, która zakochała się w złym mężczyźnie.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Nie. Była niewinna." Niewinność nie miała nic wspólnego z dziewictwem, a z sercem. Kobieta mogła pieprzyć się z setką mężczyzn, ale jeśli wciąż potrafiła kochać, to cały czas mogła mieć niewinną duszę. Christianowi zaszkliły się oczy. Odszedł. Hope odwróciła się do Lucy, która próbowała wstać. Hope opuściła nóż i przytrzymała Lucy. "Kochanie. Tak bardzo cię przepraszam." Lucy pokręciła głową. "Nie, Hope. Nic mi nie jest. Nie mógł mnie zabić. Nie mógł mnie złamać. Myślał, że mu się uda, ale nie mógł mnie złamać." Słowa Lucy mieszały się ze szlochem i Hope przytuliła ją mocno. Lucy pociągnęła nosem i uniosła swoją posiniaczoną twarz. "Chociaż chcę być w tym klubie. Działałyśmy w duecie, ale i tak się liczy." "Klubie?" Zapytała Hope. "Klubie Rachel. 'Zabiłam Sukinsyna'. Mówiła o koszulkach. Chciałabym swoją koszulkę, Hope." Hope przytaknęła. "Zadbam o to, skarbie." Przytuliła Lucy do siebie. Żyły. Żyły.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Na zewnątrz rozległ się hałas i usłyszała podjeżdżający samochód. Zamarło jej serce. Czyżby Jay wrócił? "Hope!" "Cholera, Noah. Nie daj mu kurwa znać, że tu jesteśmy." Roześmiała się przez łzy. Jej mężczyźni tu byli i znowu walczyli. Wszystko było dobrze.

Rozdział 18 "Nigdy więcej nie będę pracował na Woo Woo Festynie." Ślubował Cameron Briggs. Schował twarz w dłoniach i westchnął głęboko. "Przysięgam na Boga, zadbam, żeby nikt nie zaciążył Callie w przyszłym roku." "Muszę przyznać," zaczął Rafe. "że w FBI praca była spokojniejsza." Cam spojrzał z grymasem na Hope. "Cholera, Hope. Nigdy więcej tego nie rób." Hope wyszczerzyła się z kolan Noaha. Odkąd kilka godzin temu wpadli do domku, Noah i James przekazywali ją sobie, jakby żaden nie chciał puścić jej choć na chwilę bez ich rąk na jej ciele. Palce Noaha muskały jej policzek. "Chciałbym, żeby zdechł jeszcze raz. Zastrzeliłbym go." Powiedział Noah, wpatrując się w siniaki. "Szkoda." Powiedziała, pochylając się, by go pocałować. Nie potrafiła przestać. Całowała ich, kiedy tylko mogła. "Lucy i ja się tym zajęłyśmy." Hope spojrzała na Laurę. "Doktor już coś powiedział?" T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Laura wstała zza swojego biurka. "Caleb mówi, że jej rany są powierzchowne. Oczyścił je i dał jej dawkę Valium." Uspokoiła się. "Będzie ją obserwował. Cam weźmie później zeznania. Mamy chyba wystarczająco wiele materiału, by nazwać to samoobroną." Cam przesunął dłonią po swoich jasnych włosach. "Dzwoniłem też do policji z Atlanty. Wyślą jutro przedstawiciela, żeby zobaczyć, czy mogą zamknąć kilka spraw. I będą chcieli porozmawiać z Bradem. Cały czas szukamy tego drugiego." Kowboj, który chciał zabić jej mężczyzn siedział bezpiecznie w celi. Podszedł do nich Jesse McCann. "Dziękuję. Jeśli moglibyśmy razem z Cadem dołożyć swoje do oskarżenia o to, że Christian Grady to kryminalista, to wiele by to dla nas znaczyło." Hope spojrzała na niego. Megaseksowni mechanicy pojawili się z jej mężczyznami z bronią w rękach. "Skąd go znacie?" Poczuła, jak dłoń Noaha zaciska się na jej talii i nagle dłoń Jamesa pojawiła się na jej kolanach, obaj jej mężczyźni zapewniali jej wsparcie, jakby wiedzieli, o czym myślała. Jeśli Christian skrzywdził Cade'a i Jessego, to mogła nieumyślnie pomóc w jakiś działaniach przeciwko nim. Cade oparł się o ścianę, wyraźnie znużony. "Skarbie, nic, co ten facet zrobił, nie było twoją winą. Jesse i ja dorastaliśmy na Florydzie." "W Tallahassee. Ale nie jesteśmy rodziną, ani nic." Przyznał Jesse. "Nie przez krew." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Czasami nie potrzeba krwi, żeby być braćmi." Powiedział głębokim głosem James. On i Noah wymienili spojrzenia. Hope poczuła, jak rośnie jej serce. Cade przytaknął, jego oddech stał się lekko urywany. "Poznaliśmy się w rodzinie zastępczej. Ja byłem tam już od dawna, ale Jesse został dopiero co umieszczony." "Miałem szczęście." Powiedział Jesse. "Cholerne szczęście. Zostałem umieszczony u kobiety nazwiskiem Nancy Gibbs. Była starszą kobietą. Nigdy nie wyszła za mąż. Nie miała własnych dzieci. Myślałem, że robi to dla pieniędzy. Wiecie, że to się zdarza." "Ale nie Nan." Cade pokręcił głową, jego usta ułożyły się w tęsknym uśmiechu. "Ona wierzyła. Naprawdę wierzyła, że potrafi zmieniać ludzi. Zaopiekowała się nami. Sprawiła, że uwierzyłem, że mogę być kimś więcej, niż kryminalistą. Zadbała, żebyśmy skończyli szkoły i poszli do college'u." Jesse zmarszczył brwi. "Gdybym był przy niej, może nie doszłoby do tego." Hope mogła zgadywać. "Była starszą kobietą? Pytam, bo Christian uwielbiał rozmawiać ze starszymi ludźmi. Często chodził do domów spokojnej starości." Cade przytaknął. "Na pierwszym roku miała serię niewielkich udarów, więc umieściliśmy ją w prywatnym ośrodku. Aż do lata. Mieliśmy wrócić do do domu i zająć się jej rehabilitacją, ale nie pozwoliła nam opuścić szkoły. Christian Grady obrabował ją z całego majątku. A kiedy nie zostało jej już nic, stan umieścił ją w jakimś gównianym domu. Nie byliśmy jej krewnymi, więc nikt nas nie poinformował. Musieliśmy ją znaleźć." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Jesse kontynuował głosem niskim i udręczonym. "Była naszą matką w każdym tego słowa znaczeniu, oprócz biologii, a nas nie było, kiedy umierała na zapalenie płuc. Była wspaniałą kobietą i odeszła w całkowitej nędzy, samotna i niekochana. "Nie była niekochana." Powiedziała Hope ze łzami w oczach. "Wy ją kochaliście." Noah oparł głowę o jej ramię. "Wiedzieli. Nasi rodzice zawsze wiedzieli." Hope wzięła głęboki wdech. "Zazdroszczę wam. Mojej mamie na mnie nie zależało." Jesse podszedł bliżej. "To nieprawda. Hope, nie powiedzieliśmy ci wszystkiego. Kiedy zaczęliśmy szukać człowieka, który oszukał naszą matkę zastępczą, dowiedzieliśmy się o tobie. Nie uwierzyliśmy, że nie żyjesz. Zaczęliśmy cię szukać. Udaliśmy się do twojej matki." Poczuła, jak jej oczy stają się szerokie. "Rozmawialiście z moją mamą?" "Twoja mama sfinansowała wiele naszych poszukiwań. Dała nam, co mogła, bo od lat cię szukała." Jesse uklęknął na jedno kolano. "Hope, twoja mama od dziesięciu lat żałuje tamtej jednej chwili. Była sama. Jedyne, o czym myślała, to znalezienie ciebie. Ona cię kocha. Nie jest po prostu zbyt dobra w okazywaniu tego." Z jej gardła wyrwał się szloch.

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"Moja mama?" Nie potrafiła dokończyć zdania. "Ona cię chce, maleńka." Powiedział James, całując jej czoło. "Chce ciebie. Jak mogłaby nie chcieć. Czy wie, gdzie jest Hope?" "Tak. Przekazywaliśmy jej wszystkie wieści przez ostatni miesiąc, ale bała się zadzwonić. Myślała, że nie będziesz chciała z nią rozmawiać. Wolała dostawać wieści od nas, niż znowu stracić twój ślad." Wyjaśnił Cade. "Rozpłakała, się kiedy powiedzieliśmy jej, że cię odnaleźliśmy. Płakała jak dziecko i dziękowała Bogu. Popełniała wcześniej błędy, Hope, ale jest twoją rodziną." A rodzina coś znaczyła. "Chcę z nią porozmawiać." "Ściągniemy ją na ranczo." Obiecał Noah. Jej matka ją chciała. Zniknęły lata bólu. Błędy zostały popełnione i zapomniane. Dokonała tego jej rodzina. Noah i James byli jej rodziną. Bliss było jej rodziną. I jej matka była jej rodziną. Jej serce było jak ogromne, nigdy nie kończące się naczynie, mogące pomieścić każdą nową osobę, jaką poznała. "Dziękuję." James wstał i podał rękę Jessemu i Cade'owi. "Mój brat i ja nie potrafimy wyrazić, jak bardzo doceniamy waszą pomoc. Ona jest dla nas wszystkim." Obaj potrząsnęli jego dłonią. Cade uścisnął dłoń Jamesa, a potem sięgnął po dłoń Noaha. "Obaj mamy nadzieję, że tak uważacie, bo nie chcemy opuszczać tego miejsca. Jesteśmy w Bliss dopiero od kilku tygodni, ale czujemy się tu jak w prawdziwym domu." "Podoba nam się tu." Powiedział Jesse. "I wychodzi na to, że będziecie tu pasować." Cam wstał i spojrzał na dwóch nowych mężczyzn. "Ale lepiej bądźcie już odtąd tylko mechanikami. Koniec z samozwańczą strażą obywatelską." T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

"To już mamy za sobą." Obiecał Cade. "Teraz będziemy sobie zwyczajnie żyć." Zwyczajne życie. Właśnie się przed nią otwierało. Życie. Ze swoimi wspaniałościami i cudami. Życie ze swoimi niezwykłymi niewiadomymi. Objęła Noaha i sięgnęła ręką po Jamesa, przyciągając go blisko. Ich ramiona zamknęły się wokół niej. Jej przyszłość definiowały cztery dłonie, cztery kochające ramiona i dwa otwarte serca. "Zabierzcie mnie do domu." Wyszeptała. "Zawsze." Powiedział Noah. "I na wieczność." Dodał James. Chwycili jej dłonie i zabrali ją do domu.

Koniec Historię Beth, Bo i Treva poznamy w książce Siren in Waiting

***

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3

Tłumaczenie dedykuję Maciusiowi 16.03.2011 – 27.10.2012 [*]

T ł u m a c z e n i e :

L i l a h

B e t a :

I s i s 8 3 3