Peter J. Carroll - Psychonauta czyli Magia chaosu

Peter J. Carroll Psychonauta czyli Magia Chaosu w Teorii i Praktyce w przekładzie Dariusza Misiuny Warszawa 2 0 0 6 Peter J. Carroll Liber Null & Psychonaut Copyright © 1987 Peter J. Carroll First published by Samuel Weiser, Inc, now Red Wheel/Weiser, York Beach, Me as Liber Null & Psychonaut Ilustracje do Liber Null Andrew David Ilustracje do Psychonauty Brian Ward przekład Dariusz Misiuna redakcja stylistyczna Rafał Nowakowski projekt okładki Wojciech Benicewicz Joanna John skład i łamanie Joanna John pomoc techniczna Tomasz „Gato” Gawroński Copyright © for the Polish edition by Okultura, Warszawa 2006 Wydanie 1 ISBN 83-88922-10-6

Wydawnictwo Okultura skr. poczt. 435, 00-950 Warszawa 1 www.okultura.pl druk i oprawa Podlaska Spółdzielnia Produkcyjno-Handlowo-Usługowa 15-182 Białystok, ul. 27 Lipca 40/3, tel./fax (085) 675-48-02, http://www.podlaska.com.pl SPIS T R E Ś C I L I B E R N U L L Wprowadzenie 13 Poszukiwania m a g i c z n e I l u m i n a t ó w T h a n a t e r o s a 15 Liber M M M 1 9 Kontrola Umysłu 20 Magia 25 Śnienie 29 Liber L U X 3 3 Gnoza 37 Ewokacja 41 Inwokacja 45 Wyzwolenie. 49 Augoeides 52 Dywinacja 54 Rzucanie uroków 57 Liber N O X 5 9 Czarostwo 62 Sobowtór 64 Magiczna metamorfoza 67 Ekstaza 69 Praktyka zmiennych wierzeń 73 Alfabet pragnień 77 Millenium 89 Liber A O M 9 5 Eteryka 97

Przeistoczenie 99 Chaosfera 100 Eonika 102 Reinkarnacja 103 S P I S T R E Ś C I PSYCHONAUTA W p r o w a d z e n i e 10? M a g i a nowego e o n u 111 G r u p o w e e k s p e r y m e n t y m a g i c z n e 117 P o z i o m y ś w i a d o m o ś c i 123 W a l k a m a g i c z n a 129 R y t u a ł y c h a o s u 133 Msza chaosu 134 Inicjacja 137 Egzorcyzm 140 Ostatnie namaszczenie: Ostateczne zaczarowanie 144 Wyświęcenie 146 M a g i c z n y czas 147 C h e m o g n o z a 151 Perspektywy m a g i c z n e 157 Chaos: Tajemnica świata 159 Bafomet 162 Cenzor psychiczny 168 Demon Choronzon 170 S z a m a n i z m 175 G n o s t y c y z m 179 K a p ł a ń s t w o okultystyczne 185 Broń m a g i c z n a 193 P a r a d y g m a t y m a g i c z n e 197 A n e g d o t y 207 M a g i a a teoria katastrof. 213 Książkę tę dedykuję wszystkim psychonautom, którzy wraz ze mną nocami, pośród leśnych pustkowi, w świątyniach, podziemnych komnatach i na szczytach gór przywoływali Misteria…

Peter J . Carroll PODZIĘKOWANIA P r a g n ę serdecznie p o d z i ę k o w a ć w s z y s t k i m t y m , którzy na przestrzeni lat przychodzili mi z p o m o c ą , dzięki c z e m u m o g ł o dojść do p o w s t a n i a tej książki: R a y o w i Sherwinowi, który w 1978 roku przyczynił się do wydania pierwszej wersji Liber Null dla studentów z a k o n u I l u m i n a t ó w Thanaterosa i p o m ó g ł mi w przygotowaniu jej poprawionej wersji, która ukazała się w 1981 roku: Christopherowi Brayowi z księgarni Sorceror’s Apprentice, dzięki k t ó r e m u Liber N u l l m o g ł a liczyć na kolejne d o d r u k i , a Psychonauta wreszcie ujrzał światło dzienne; A n d r e w D a v i d o w i , który przygotował ilustracje do Liber N u l l i Brianowi Wardowi, który zilustrował Psychonautę. Jestem w a m winien d o z g o n n ą wdzięczność. 8

„ N i c nie jest prawdziwe. Wszystko jest dozwolone.” NOTA OD AUTORA N a p i s a ł e m Liber N u l l z myślą o o s o b a c h zainteresowanych na p o w a ż nie o k u l t y z m e m . D l a t e g o zawiera o n a p o t ę ż n e rytuały, przeznaczone jedynie dla czytelników o b d a r z o n y c h d o b r y m zdrowiem. O s o b y cierpiące na choroby serca, epilepsję lub jakąkolwiek i n n ą c h r o n i c z n ą p r z y p a d ł o ś ć proszone są o p o w s t r z y m a n i e się przed p r a k t y k o w a n i e m opisanych tu ćwiczeń i rytuałów. Z a r ó w n o autor, jak i w y d a w c a nie biorą o d p o w i e d z i a l n o ś c i za niewłaściwe wykorzystanie znajdujących się w tej książce treści, ani za skutki u b o c z n e , które m o g ą , c h o ć nie m u s z ą , pojawić się w trakcie w y k o n y w a n i a o m a w i a n y c h w niniejszym dziele ćwiczeń. 10 LIBER NULL LIBER NULL LIBER NULL LIBER NULL

LIBER NULL LIBER NULL LIBER NULL LIBER NULL Publikacja I O T w klasie 4 ° , 3° i 2° zawierająca: Liber MMM Liber LUX Liber NOX Millenium Liber AOM Wprowadzenie WPROWADZENIE M a g i a chaosu, p r a k t y k o w a n a przez z a k o n I l u m i n a t ó w T h a n a t e r o s a , jest s z t u k ą wyjątkowo osobistą i praktyczną, która opiera się na e k s p e r y m e n t o waniu. K s i ą ż c e tej przyświecają dwie tezy. Pierwsza z nich głosi, że o d m i e n n e stany ś w i a d o m o ś c i s t a n o w i ą klucz d o o d k r y w a n i a m a g i c z n y c h mocy. D r u g a , że m o c e te m o ż n a rozwijać bez o d w o ł y w a n i a się do innego s y s t e m u s y m b o licznego niż s a m a rzeczywistość. W rozdziałach p o ś w i ę c o n y c h ćwiczeniu z m i e n n o ś c i p r z e k o n a ń i tworzeniu w ł a s n e g o alfabetu pragnień zajmujemy się m a g i c z n y m stylem myślenia. Ponieważ uznaję n a t u r a l n ą s k ł o n n o ś ć do ciemnej strony m a g i i za całkiem d o b r y p u n k t wyjścia dla rozwoju zainteresowań m a g i c z n y c h , c a ł ą d r u g ą część tej książki p o ś w i ę c i ł e m czarnoksięstwu. Porzucając archaiczne, zakurzone księgi m a g i c z n e , pełne niedorzeczno ści i mistyfikacji, w o l a ł e m skupić się na g r o m a d z e n i u tych witalnych elementów rozmaitych tradycji, które razem składają się na ż y w ą sztukę. Elementy te s t a n o w i ą trzon praktyki Z a k o n u I l u m i n a t ó w T h a n a t e r o s a ( I O T ) , b ę d ą c e g o m a g i c z n y m s p a d k o b i e r c ą Z o s K i a C u l t u s i z a k o n u A.’.A.’. Księga ta pierwotnie m i a ł a służyć j a k o p o d r ę c z n i k m a g i c z n y I O T . Jej

obecne w y d a n i e ma nieść pożytek t y m wszystkim, którzy p r a g n ą pracować samodzielnie lub z myślą o przystąpieniu do Z a k o n u . Aczkolwiek o inicjowanym mówi się „on”, p o w o d e m jest jedynie u k ł o n w stronę tradycyjnego stylu tekstów magicznych. N a s z e studia w żadnej mierze nie wykluczają kobiet. 13

L I B E R N U L L D i a g r a m 1. Ewolucja tradycji magicznej. 14 Poszukiwania Magiczne lluminatów Thanaterosa POSZUKIWANIA MAGICZNE

ILUMINATÓW THANATEROSA* T a j e m n i c e m a g i i posiadają tak uniwersalną, a j e d n o c z e ś n i e fizycznie nam a c a l n ą naturę, że w y m y k a j ą się p r o s t y m wyjaśnieniom. Istoty, które zgłębiły i wcieliły w życie te tajemnice, osiągają m i s t r z o s t w o . W rozmaitych m o mentach historii mistrzowie inspirują a d e p t ó w do tworzenia m a g i c z n y c h , mistycznych, religijnych, a nawet świeckich zakonów, których celem jest p o m o c i n n y m w osiąganiu mistrzostwa. T e g o rodzaju z a k o n y c z a s a m i otwarcie n a z y w a ł y się i l u m i n a t a m i . Z d a r z a ł o się j e d n a k , że roztropność nakazywała im skrytość. Misteria m o ż n a p o d t r z y m a ć jedynie dzięki nieustającym objawieniom. D l a t e g o Iluminaci Thanaterosa kontynuują tradycję sięgającą siedmiu tysięcy lat wgłąb dziejów. J e d n a k w w y m i a r z e z e w n ę t r z n y m Z a kon nie p o s i a d a historii, c h o c i a ż został stworzony j a k o satrapa iluminatów. W zakonie nie posiadającym przeszłości nie ma co u k r y w a ć przyszło ści przed teraźniejszością. Z a k o n ów bierze s w ą nazwę od b ó s t w a miłości, * Iluminaci Thanaterosa (skr. I O T od „Illuminati od I h a n a t e r o s ” - z a ł o ż o n y w 1976 roku przez Petera C a r r o l l a i Fratra U.D. (obecnie autora poczytnych książek m.in. o magii seksualnej) pakt magiczny mający na celu p o p u l a r y z o w a n i e eksperymentalnego podejścia do praktyki magicznej i wprowadzenie nowego p a r a d y g m a t u do tradycji okultystycznej, w którym nacisk kładzie się na kreatywność, pomysłowość, innowacyjność i skuteczność. Założyciele I O T zapoczątkowali bardzo popularny, szczególnie w latach osiemdziesiątych XX wieku (honorowym c z ł o n k i e m tego zakonu był m.in. kultowy pisarz, William S. Burroughs), nurt magii chaosu, posiadający charakter anarchiczny, a s w ą sieciową strukturą zapowiadający pojawienie się internetu. M a g o w i e chaosu, z a m i a s t tradycyjnych oręży magii ceremonialnej, lubią korzystać z nowoczesnych technologii. S a m zaś zakon I O T nadal funkcjonuje w wielu krajach, m.in. w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Australii, U S A i na B l i s k i m Wschodzie, choć Peter Carroll nie jest już jego a k t y w n y m uczestnikiem. - przyp. t ł u m . 15 L I B E R N U L L Erosa oraz b o g a śmierci, T h a n a t o s a . S e k s i śmierć, p o z a t y m że są d w i e m a największymi obsesjami i siłami n a p ę d o w y m i ludzkości, reprezentują pozytywne i negatywne m e t o d y osiągania ś w i a d o m o ś c i magicznej. Z a w a r t a w nazwie z a k o n u „ i l u m i n a c j a ” odnosi się do inspiracji, oświecenia i wyzwolenia, osiąganych przy p o m o c y praktykowanych przezeń m e t o d . Szczególny cel, dla którego stworzono I O T , stanowi wpłynięcie na kształt świeżo wyłaniającego się piątego eonu. Z a d a n i e to, c h o ć w istocie historyczne, polega na rozprzestrzenianiu wiedzy magicznej wśród jednostek, p o n i e w a ż po raz pierwszy od czasu narodzin pierwszego eonu rysuje się p o trzeba manifestacji tych zdolności. W I O T nie ma formalnej hierarchii. Istnieje jedynie p o d z i a ł na specjalizacje, ze w z g l ę d u na rozwijane przez ludzi umiejętności. U c z n i o w i e w z m a c n i a j ą m a g i c z n ą wolę przeciw najmocniejszemu z m o ż

liwych przeciwników - ich w ł a s n e m u umysłowi. Rozwijają m a g i c z n e zdolno ści oraz zgłębiają tajemniczy świat śnienia. Wtajemniczeni poznają wszelkie formy okultystycznych mocy. Starają się doskonalić w wybranej przez siebie, szczególnej formie magii. Zawsze też służą pom o c ą tym wszystkim, którzy chcieliby wstąpić do zakonu i p o d ą ż a ć tą ścieżką. A d e p c i d o s k o n a l ą się we wszelkich aspektach magicznej mocy, poszukując m ą d r o ś c i i samowyzwolenia. M i s t r z o w i e starają się urzeczywistniać cele Z a k o n u t a k i m i rodzajami d z i a ł a n i a lub nie-działania, jakie uznają za stosowne. Na d i a g r a m i e 1 przedstawiliśmy jak kształtował się przekaz tradycji magicznych od pierwszego do piątego eonu. Więcej na temat samej eoniki o p o w i e m y w rozdziale pt. „ M i l l e n i u m ” . 16 LIBER MMM Skrypt Inicjacyjny 4° IOT Liber MMM LIBER MMM K u r s ten obejmuje ćwiczenia w osiąganiu m a g i c z n e g o transu, czyli pewnej formy kontroli u m y s ł u zbliżonej do jogi, p r a k t y k o w a n i e osobistej m e tamorfozy i p o d s t a w o w y c h technik magicznych. O s i ą g n i ę c i e p o w o d z e n i a w tych technikach jest w a r u n k i e m p o s t ę p u ku w t a j e m n i c z e n i u 3 ° . D z i e n n i k m a g i c z n y stanowi najistotniejsze i najmocniejsze narzędzie m a g a . Powinien być wystarczająco obszerny, by znalazła się t a m strona na opisanie codziennych zdarzeń. U c z n i o w i e p o w i n n i zapisywać czas, trwanie i stopień p o w o d z e n i a podjętych praktyk. P o w i n n i s p o r z ą d z a ć notatki na temat okoliczności towarzyszących ich pracy. L I B E R N U L L KONTROLA U M Y S Ł U D l a efektywnej praktyki magicznej niezbędne jest wyjątkowe skupienie, aż do chwili osiągnięcia transu. D o k o n u j e się tego p o p r z e z kolejne fazy: całkowity bezruch ciała, regulację o d d y c h a n i a , p o w s t r z y m a n i e p o t o k u myśli, koncentrację na dźwięku, koncentrację na p r z e d m i o t a c h i koncentrację na w y o b r a ż e n i a c h u m y s ł u . Niewzruszoność Przyjmij j a k najbardziej w y g o d n ą pozycję ciała i staraj się u t r z y m a ć ją j a k najdłuższej. Powstrzymuj m r u g a n i e p o w i e k a m i , nie poruszaj językiem, p a l c a m i , czy i n n y m i częściami ciała. N i e pozwól, by u m y s ł d a ł się ponieść biegowi

myśli. Z a c h o w u j bierną uwagę. Z u p ł y w e m c z a s u to, co p o c z ą t k o w o m o g ł o być w y g o d n ą pozycją, teraz stanie się udręką, ale nie zważaj na to! K a ż d e g o d n i a zarezerwuj sobie czas na tę praktykę, a p o t e m wykonuj ją przy każdej sprzyjającej okazji. Spisuj rezultaty w dzienniku m a g i c z n y m . K a ż d e ćwiczenie p o w i n n o trwać przynajmniej pięć minut. K i e d y w y d ł u ż y się do p i ę t n a s t u minut, należy przejść do regulacji o d d y c h a n i a .

Oddychanie P o z o s t a ń w bezruchu tak d ł u g o , j a k to możliwe, i zacznij z rozwagą s p o w a l n i a ć i p o g ł ę b i a ć oddychanie. C e l e m tej praktyki jest całkowite wykorzystanie możliwości p ł u c bez wysiłku i napięcia mięśni. D l a w y d ł u ż e n i a procesu, p o m i ę d z y w y d e c h e m i w d e c h e m m o ż n a u t r z y m a ć o p r ó ż n i o n e lub w y p e ł n i o n e p ł u c a . W a ż n e , by u m y s ł całkowicie skupił się na cyklu oddychania. G d y przebieg ćwiczenia rozwinie się do t r z y d z i e s t o m i n u t o w y c h sesji, należy przejść do praktyki p o w s t r z y m y w a n i a myśli. Nie-myślenie Ć w i c z e n i a w niewzruszoności i o d d y c h a n i u mają p o z y t y w n y w p ł y w na zdrowie, lecz na planie o g ó l n y m przygotowują jedynie do praktyki powstrzym y w a n i a biegu myśli, stanowiącej wstęp do m a g i c z n e g o transu. Pozostając w bezruchu i g ł ę b o k o oddychając, odciągaj u m y s ł od pojawiających się my śli. K a ż d a taka p r ó b a p o k a ż e ci, że u m y s ł charakteryzuje wściekła a k t y w n o ś ć J e d y n i e przy największej determinacji z d o ł a s z o s i ą g n ą ć kilka s e k u n d spokoju 20 Liber MMM u m y s ł u , ale nawet wtedy m o ż n a m ó w i ć o sukcesie. Postaraj się koncentrować na pojawiających się myślach i w y d ł u ż a ć okresy całkowitej ciszy. P o d o b n i e jak to było z bezruchem ciała, ta niewzruszoność u m y s ł u p o winna być p r a k t y k o w a n a o ustalonych porach oraz w chwilach bezczynności. Rezultaty należy zapisywać w dzienniku.

Transe magiczne M a g i a jest n a u k ą i s z t u k ą p o w o d o w a n i a z m i a n y z g o d n i e ze s w ą wolą. Wola tylko wtedy nabiera skuteczności magicznej, gdy nie p r z e s z k a d z a jej skupiony umysł. Na p o c z ą t k u trzeba wyćwiczyć się w koncentracji na j a k i m ś nieistotnym zjawisku. Jeśli b o w i e m s k u p i a m y się na jakiejś konkretnej formie pragnienia, ż ą d z a rezultatu z a k ł ó c a efekt. Identyfikacja z ego, lęk przed przeg r a n ą i pragnienie zwrotne, by nie urzeczywistniać pragnienia - wszystkie te aspekty naszej dualistycznej natury jak z m o r y stają n a m na d r o d z e do osiągnięcia rezultatu. D l a t e g o p o d c z a s w y b o r u obiektów koncentracji korzystniej z d e c y d o w a ć się na coś, co nie p o s i a d a duchowego, egotystycznego, intelektualnego, e m o cjonalnego i utylitarnego znaczenia. I n n y m i słowy, zjawisko bez znaczenia.

Koncentracja na przedmiocie L e g e n d a o z ł y m spojrzeniu wywodzi się ze zdolności czarodziei i czarnoksiężników do m a r t w e g o w p a t r y w a n i a się w przestrzeń. U m i e j ę t n o ś ć tą m o ż n a rozwijać na k a ż d y m obiekcie - z n a k u na ścianie, o d l e g ł y m p r z e d m i o cie, gwieździe na niebie - na wszystkim. U t r z y m a n i e n i e r u c h o m e g o spojrzenia choćby przez kilka chwil wydaje się nadzwyczaj trudne, a j e d n a k trzeba je doskonalić g o d z i n a m i . N a l e ż y odeprzeć wszelkie p o k u s y o d w r ó c e n i a wzroku od p r z e d m i o t u , wszelkie próby błądzenia m y ś l a m i . O s t a t e c z n i e technika ta pozwala wyławiać okultystyczne tajemnice z rozmaitych rzeczy, lecz n i m do tego dojdzie trzeba p o p r a c o w a ć z niestotnymi o b i e k t a m i . Koncentracja na dźwięku Ta część u m y s ł u , w której pojawiają się myśli werbalne, p o d l e g a kontroli magicznej, dzięki koncentracji na dźwięku w y o b r a ż o n y m w umyśle. N a l e ż y wybrać jakiś prosty dźwięk, na przykład Aum lub Om, Abrahadabra, Jod He Waw He, Aum Mani Padme Hum, Zazas Zazas Nasatanada Z a z a s , a następnie nieustannie p o w t a r z a ć go w umyśle, aby z a b l o k o w a ć inne myśli. N i e 21 L I B E R N U L L zależnie od tego, j a k niewłaściwy m o ż e się w y d a ć , należy przy n i m trwać. Z c z a s e m dźwięk zacznie p o w t a r z a ć się a u t o m a t y c z n i e i m o ż e pojawiać się nawet w snach. B ę d ą to pozytywne oznaki. Koncentracja na d ź w i ę k u jest k l u c z e m do o p a n o w a n i a słów m o c y i pewnych form rzucania zaklęć.

Koncentracja na obrazie C z ę ś ć u m y s ł u o d p o w i e d z i a l n a za wyobrażenia w i z u a l n e p o d l e g a kontroli magicznej dzięki koncentracji na obrazie m y ś l o w y m . N a l e ż y zwizualiz o w a ć prosty kształt, na przykład trójkąt, koło, kwadrat, krzyż czy gwiazdę i jak najdłużej u t r z y m a ć go w oku u m y s ł u . B ę d z i e to możliwe przy wielkim wysiłku. Najpierw należy postrzegać obraz z z a m k n i ę t y m i o c z a m i . Potem m o ż n a go projektować na białą płaszczyznę. T e c h n i k a ta stanowi p o d s t a w ę dla tworzenia sigili i niezależnych form myślowych. Przytoczone wyżej trzy m e t o d y osiągania transu m a g i c z n e g o przynoszą skutki jedynie przy fanatycznej determinacji. Z a j m u j e m y się tu na o g ó ł nies p o t y k a n y m i i zwykle niedostępnymi dla ludzkiej ś w i a d o m o ś c i zdolnościami, p o n i e w a ż w y m a g a j ą one wprost nadludzkiej koncentracji. N o t u j k a ż d y dzień formalnej praktyki w s w y m m a g i c z n y m dzienniku, zwracając szczególną u w a g ę na towarzyszące jej nadzwyczajne okoliczności. N i e c h ż a d n a strona nie p o z o s t a n i e pusta.

Metamorfoza T r a n s m u t a c j a u m y s ł u w m a g i c z n ą ś w i a d o m o ś ć z w a n a jest często Wielk i m D z i e ł e m . Jej dalekosiężnym celem jest odkrycie Prawdziwej Woli. N a wet najdrobniejsza zdolność przemiany wewnętrznej jest więcej warta od niezmierzonej władzy nad światem zewnętrznym. P r a k t y k a m e t a m o r f o z y jest ćwiczeniem ś w i a d o m e g o restrukturyzowania u m y s ł u . Wszelka próba reorganizowania u m y s ł u z a k ł a d a dwoistość m i ę d z y stanem o b e c n y m , a tym, jaki z a m i e r z a m y osiągnąć. D l a t e g o nie s p o s ó b rozwijać takich cnót jak s p o n t a n i c z n o ś ć , radość, dobre s a m o p o c z u c i e , łaska czy uczucie w s z e c h m o c y bez pogrążenia się w konwencjonalności, s m u t k u , poczuciu winy, grzechu i niemocy. Religie z b u d o w a n e są na fałszywym przekonaniu, że m o ż n a o s i ą g n ą ć j e d n o bez drugiego. W y s o k a m a g i a uznaje tę dualistyczną kondycję, lecz nie ocenia życia p o d t y m kątem. Woli o s i ą g a ć d o w o l n ą przestrzeń percepcji przy p o m o c y woli. 22 Liber MMM K a ż d y stan u m y s ł u m o ż e arbitralnie służyć transmutacji, lecz niektóre są bardziej sprzyjające od innych. J e d e n z nich stanowi lek na niezrównoważenie i niebezpieczeństwo p o p a d n i ę c i a w o b ł ę d p o d c z a s m a g i c z n e g o transu. D r u g i p o m a g a zwalczać obsesje pojawiające się p o d w p ł y w e m niektórych praktyk magicznych. Są to : 1) Ś m i e c h / Ś m i e c h 2) B r a k przywiązania / B r a k bezinteresowności S t a n y te m o ż n a o s i ą g n ą ć za p o m o c ą medytacji. N a l e ż y p r z y w o ł y w a ć je przy każdej nadarzającej się okazji, a następnie myśleć o p o ż ą d a n y c h skutkach. Pozwala to w y p r a c o w a ć nowy silny nawyk u m y s ł u . W e ź m y p o d uwagę śmiech: jest to najsilniejsza emocja, która zawiera w sobie wszystkie p o z o s t a ł e , od ekstazy aż po smutek. N i e p o s i a d a przeciwieństwa. Płacz jest jedynie p e w n ą szczególną, bo nierozwiniętą f o r m ą śmiechu, mającą oczyszczać oczy, a w p r z y p a d k u dzieci w y r a ż a ć p r o ś b ę o p o m o c . Śmiech to postawa o b r o n n a , która polega na żartowaniu z własnej siły. R z e c z w tym, by d o s t r z e g a ć ten k o m i z m nawet w neutralnych czy przerażających sytuacjach. N i e do nas należy o c e n a p o z o r n e g o b r a k u g u s t u we wszechświecie. Staraj się ś m i a ć w chwilach olśnienia i z a g u b i e n i a z tego, co obojętne i bez znaczenia, a także przerażające i oburzające. Śmiej się ze wszystkiego, nawet jeśli p o c z ą t k o w o będzie to śmiech w y m u s z o n y . B r a k przywiązania / B r a k bezinteresowności to formuła m a g i c z n a najlepiej opisująca działanie pozbawione żądzy rezultatów. Z n i e z w y k ł ą trudnością przychodzi

wybór, a następnie d z i a ł a n i e p o z b a w i o n e przyczyn. A właśnie na t y m polega umiejętność, która w y z w a l a m a g i c z n e m o c e . U m o ż liwia to jedynie j e d n o p u n k t o w a ś w i a d o m o ś ć . Przywiązanie ma dwie strony, pozytywną, czyli związek emocjonalny, i negatywną, czyli awersję. Przywiązanie do swoich cech osobowości, ambicji, znajomości i doświadczeń zmysłowych, w równej mierze co awersja wobec nich, jest uczuciem ograniczającym. Z drugiej strony niebezpiecznie jest tracić zainteresowanie tymi sprawami, jako że współtworzą one nasz system symboliczny, czyli rzeczywistość magiczną. Jakimś wyjściem jest uważne traktowanie tych newralgicznych elementów naszej rzeczywistości dla przeciwstawiania się chciwości i nudzie. Dzięki wyważonemu postępowaniu zyskujemy swobodę potrzebną do działania magicznego. 23 L I B E R N U L L O b o k tych dwóch praktyk medytacyjnych istnieje jeszcze trzecia, bardziej aktywna forma metamorfozy, której obiektem są codzienne nawyki. Niezależnie od tego, jak niegroźne się wydają, nawyki w myśli, słowie i uczynku są kotwicą osobowości. M a g pragnie podnieść tę kotwicę i w y p ł y n ą ć na morza chaosu. Aby ruszyć z miejsca, wybierz jakiś mniejszy nawyk lub zwyczaj i w y m a ż go ze swego zachowania. J e d n o c z e ś n i e ś w i a d o m i e nabierz jakiegoś przypadkowego nawyku. W s w o i m wyborze nie sugeruj się d u c h o w y m i , egocentryczn y m i czy u c z u c i o w y m i preferencjami, nie wybieraj też niczego, co m o g ł o b y narazić cię na niepowodzenie. Z a c z y n a j ą c od takich d r o b n y c h kroków, z czas e m będziesz m ó g ł p o k o n y w a ć odległe dystanse. Wszelkie tego rodzaju praktyki należy zapisywać w dzienniku m a g i c z n y m . Liber MMM

MAGIA Osiągnięcie sukcesu w tej fazie wtajemniczenia w y m a g a o p a n o w a n i a w p e w n y m stopniu transów magicznych i metamorfozy. Niniejsza m a g i c z n a instrukcja zawiera trzy o d m i e n n e techniki: rytuał, sigile i śnienie. M a g p o winien t a k ż e zaznajomić się z j e d n y m choćby s y s t e m e m w r ó ż e b n y m : kartomancją, krystalomancją, r u n a m i , w a h a d e ł k i e m lub w r ó ż ą c ą różdżką. D o dyspozycji m a m y n i e o g r a n i c z o n ą ilość takich technik. Wszystkie one mają uspokoić u m y s ł i wyzwolić inspirację do o d p o w i e d z i na pytanie. K a ż d y system symboli powinien jedynie w y d o b y w a ć ukryte w nas umiejętności. T y m większy z nich pożytek, im mniej są arbitralne, dlatego najmniej przydatna wydaje się astrologia. W k a ż d y m rytuale m a g i c z n y m m a m y do czynienia z t a l i z m a n i c z n y m i broniami, gestami, wizualizacjami sigili, zaklęciami oraz t r a n s e m magicznym. Z a n i m j e d n a k zabierzemy się za sigile oraz śnienie, m u s i m y u d o s k o nalić się w Rytuale O d p ę d z e n i a . W ł a ś c i w i e w y k o n a n y rytuał o d p ę d z e n i a powoduje następujący szereg skutków. Przygotowuje m a g a do znacznie szybszej koncentracji magicznej niż jest to w stanie zrobić jakiekolwiek ćwiczenie transowe. P o m a g a mu odeprzeć obsesje, które m o g ą się pojawiać w r a z z przenikaniem m a r z e ń sennych i sigili do ś w i a d o m o ś c i . C h r o n i go t a k ż e przed groźnymi w p ł y w a m i ataków magicznych, które m o g ą się zdarzyć p o d c z a s praktyki okultystycznej. Dla dobrego o p a n o w a n i a rytuału o d p ę d z e n i a przydatna będzie zawsze broń magiczna: miecz, sztylet, różdżka czy też d u ż y pierścień. Artefakt taki winien w y w o ł a ć wrażenie na umyśle, a także reprezentować aspiracje m a g a . Największe korzyści p ł y n ą z własnoręcznie w y k o n a n y c h narzędzi oraz z tych instrumentów, które o d k r y t o w unikalny, niezwykły s p o s ó b . P o d c z a s Rytuału O d p ę d z e n i a należy w y k o n a ć następujące kroki: Po pierwsze, m a g zaznacza bronią m a g i c z n ą barierę w o k ó ł siebie. Jest ona m o c n o wizualizowana. Najbardziej efektywne są trójwymiarowe figury, takie jak ta przedstawiona na ilustracji nr 1. 25

L I B E R N U L L Ilustracja 1. Różne formy trójwymiarowych barier, które mag może stworzyć przy pomocy broni magicznych. Po drugie, m a g koncentruje swoja wolę na z w i z u a l i z o w a n y m obrazie: na p r z y k ł a d na magicznej broni, trzecim o k u czy kuli światła wewnątrz g ł o w y M i a s t tego m o ż n a skupić się na określonym dźwięku. P o trzecie, m a g w z m a c n i a barierę m o c ą symboli nakreślonych m a g i c z n ą bronią. M o ż e to być tradycyjna g w i a z d a p i ę c i o r a m i e n n a , p e n t a g r a m , o ś m i o r a m i e n n a g w i a z d a c h a o s u albo k a ż d a inna forma. C a ł k i e m przydatne są również słowa mocy. Po czwarte, m a g dąży do nieskończonej próżni, za sprawą krótkotrwa łego lecz w y t ę ż o n e g o wysiłku p o w s t r z y m a n i a p o t o k u myśli.

Sigile M o ż e zdarzyć się, że m a g będzie p o t r z e b o w a ć czegoś, czego nie da się o s i ą g n ą ć w n o r m a l n y s p o s ó b . W i n i e n wtedy d o p r o w a d z i ć do sprzyjającego zbiegu okoliczności p o p r z e z b e z p o ś r e d n i ą interwencję woli, p o d w a r u n k i e m , że nie w y w r z e o n a zbyt wielkiej presji na wszechświat. Z w y k ł a chęć rzadko okazuje się skuteczna, ponieważ wola angażuje się wtedy w dialog z umysłem, a nasze m a g i c z n e zdolności ulegają rozmyciu. Pragnienia stają się czę ścią k o m p l e k s u ego. U m y s ł zaczyna obawiać się porażki. D l a wyciszenia tego strachu, pojawia się ukryte dążenie do nie spełnienia pragnień. Stopniowo nasze pragnienie staje się splotem sprzecznych koncepcji. Przy tej okazji warto w s p o m n i e ć , że częstokroć upragniony rezultat pojawia się dopiero wtedy, gdy z a p o m i n a m y o pierwotnym pragnieniu. Ten fakt p o z w a l a zrozumieć, na c z y m polega a k t y w n o ś ć sigili oraz większości m a g i c z n y c h zaklęć. Sigile dzia łają, p o n i e w a ż p o b u d z a j ą wolę do p o d ś w i a d o m e g o d z i a ł a n i a z pominięciem racjonalnego u m y s ł u . Aktywacja sigila następuje w trzech etapach: s k o n s t r u o w a n i a sigila, W gubienia go w umyśle i n a ł a d o w a n i a . Sigil konstruuje się w taki sposób, ty jego z n a k graficzny nie sugerował towarzyszącego mu pragnienia. N i e trzeba 26 Liber MMM p o s ł u g i w a ć się w t y m celu s k o m p l i k o w a n y m s y s t e m e m s y m b o l i c z n y m . Ilustracja 2 pokazuje, jak tworzyć sigile ze słów, o b r a z ó w i dźwięków. Oczywiście cel tych zaklęć jest całkowicie arbitralny i nie należy się niczym sugerować. A ż e b y skutecznie zagubić sigila, z a r ó w n o jego forma, j a k i związane z n i m pragnienie, należy w y m a z a ć ze ś w i a d o m o ś c i . M a g czyni to p o przez o d c i ą g a n i e swojej uwagi ku i n n y m s p r a w o m . C z a s a m i m o ż n a sigil spalić, z a k o p a ć lub utopić. O r y g i n a l n y m s p o s o b e m na z a p o m n i e n i e pragnienia związanego z d a n y m zaklęciem jest nieustanne p o w t a r z a n i e jego formuły, co pozwoli, by towarzyszące mu pragnienie zostało w y s s a n e z u m y s ł u . Sigil ładuje się w chwilach, gdy u m y s ł osiąga spokój w transie m a g i c z n y m , lub kiedy zostaje sparaliżowany w stanie wysokiego napięcia. N a l e ż y w t e d y skoncentrować się na sigilu jak na m e n t a l n y m obrazie, m a n t r z e , czy też jakiejś narysowanej postaci. D o b r e okazje do ł a d o w a n i a sigili stwarza m a g i c z n y trans, chwila orgazmu lub wielkiego p o d n i e c e n i a , chwile wielkiego lęku, złości, z a k ł o p o t a nia albo wytężonej frustracji i rozczarowania. M o ż n a także, w r a z z pojawieniem się jakiegoś innego silnego pragnienia, p o ś w i ę c i ć je ( z a p o m n i e ć o nim) i zamiast tego skupić się na sigilu. Po u t r z y m a n i u sigila w u m y ś l e przez jak najdłuższy czas, m ą d r z e jest o d p ę d z i ć go w y b u c h e m ś m i e c h u . N a l e ż y prowadzić notatki na temat pracy z sigilami, ale tak, by nie p o w o d o w a ł o to ś w i a d o mej refleksji n a d zsigilizowanym pragnieniem. 27

L I B E R N U L L a) Metoda słowna: „Pragnę zdobyć Necronomicon” Usunięcie powtarzających się liter Ułożenie z pozostałych liter sigila b) Metoda obrazkowa, mająca na celu zniszczenie przeciwnika Końcowy sigil

c) Metoda mantryczna Rearanżacja Końcowa mantra Ilustracja 2. Tworzenie sigila przy pomocy: a) metody słownej, b) metody obrazkowej c) metody mantrycznej 28 Liber MMM Ś N I E N I E Stan snu dostarcza d o s k o n a ł y c h w a r u n k ó w do dywinacji, k o n t a k t u z istotami p o n a d z m y s ł o w y m i , czy zjawiska eksterioryzacji czyli „wychodzenia z ciała”. Wszyscy ludzie śnią co noc, ale nieliczni zapisują swe d o ś w i a d c z e nia po przebudzeniu. M a r z e n i a senne bywają tak o d l e g ł e od rzeczywistości, że u m y s ł m u s i chronić przed n i m i jaźń. C e l e m m a g a jest zdobycie p e ł n e g o dostępu do krainy snu i przejęcie n a d nią kontroli. Te usiłowania nieuchronnie p r o w a d z ą do dziwacznej i zabójczej walki ze s w y m p s y c h i c z n y m cenzorem, który jest gotów na wszystko, by nie u d o s t ę p n i ć tych d o ś w i a d c z e ń . J e d y n y m s p o s o b e m na zdobycie p e ł n e g o d o s t ę p u do krainy snu jest trzymanie przy ł ó ż k u zeszytu i czegoś do pisania. N a l e ż y zapisywać w n i m tuż po przebudzeniu wszelkie s z c z e g ó ł y z a p a m i ę t a n e ze snu. Jeśli chce się przejąć ś w i a d o m ą kontrolę n a d snem, należy wybrać sobie temat do śnienia. M a g powinien zacząć od prostych d o ś w i a d c z e ń , takich jak pragnienie ujrzenia jakiegoś p r z e d m i o t u i d o s k o n a l i ć się w tym, przed spróbowaniem dywinacji czy eksterioryzacji. Sen ustawia się poprzez silną wizualizację wybranego przedmiotu w umyśle wyciszonym tuż przed zaśnięciem. D l a uzyskania bardziej skomplikowanych doświadczeń m o ż n a sięgnąć po sigile. N o t a t k i ze snów najlepiej t r z y m a ć p o z a d z i e n n i k i e m m a g i c z n y m , ponieważ zazwyczaj są one b a r d z o obszerne. J e d n a k ż e , k a ż d y z n a c z ą c y sukces p o winien być o d n o t o w a n y w t y m dzienniku. I chociaż m o ż n a zacząć obawiać się jego w i d o k u , d o b r z e u t r z y m a n y dziennik magiczny stanowi najpewniejszą gwarancję sukcesu w dziele Liber M M M . Dzięki niemu m o ż n a o s z a c o w a ć d o k o n y w a n e przez siebie postępy, jak i, co najistotniejsze, m o t y w o w a ć się do d a l s z e g o rozwoju. 29 LIBER LUX, LIBER NOX Skrypty Inicjacyjne 3° IOT Sztukę m a g i c z n ą m o ż n a dzielić na wiele s p o s o b ó w : na m a g i ę niską i wysoką, w e d ł u g przyświecających jej intencji etycznych, czy w e d ł u g jej moralnych konsekwencji itd. Poniższy p o d z i a ł o d n o s i się raczej do temperamentu. Biała m a g

i a zorientowana jest bardziej na osiągnięcie m ą d r o ści i ogólnego z m y s ł u wiary we wszechświecie. C z a r n ą interesuje bardziej zdobycie m o c y i jest odbiciem wiary w siebie. Rezultaty o b u m o g ą być p o dobne, jako że ich ścieżki spotykają się w s p o s ó b nie dający się opisać. O s o b i e inicjowanej daje się w o l n ą rękę do korzystania z każdej z tych ścieżek. Tak zwany złoty środek, czyli ścieżka wiedzy, b ę d ą c a faktycznym trzęsawiskiem zużytych idei, stanowi w y m ó w k ę d l a bierności i prowadzi d o n i k ą d .

Liber LUX LIBER LUX Skrypt inicjacyjny 3° białej magii z a k o n u m a g i c z n e g o I l u m i n a t ó w Thanaterosa jest podzielony z g o d n i e ze s c h e m a t e m przedstawionym na rysunku 3. Dotyczy on teoretycznych aspektów chaosu, K i a , d u a l i z m u , eteru i u m y s ł u . Ilustracja 3. Schemat Liber Lux. D u a l i z m cechuje n o r m a l n ą kondycje człowieczą. Szczęście istnieje tylko dzięki nieszczęściu, ból dzięki przyjemności, d o b r o dzięki z ł u , J a n g dzięki jin, czarne dzięki b i a ł e m u , narodziny dzięki śmierci, a istnienie dzięki nieistnieniu. Wszelkie zjawiska m u s z ą m i e ć swoje przeciwieństwa, p o n i e w a ż zmysły są w stanie postrzegać jedynie różnice. W ł a ś c i w o ś c i ą u m y s ł u myślącego jest rozróżnianie wszystkiego na co natrafia, p o n i e w a ż s a m w swej istocie jest również dualistyczny. A m i m o to w człowieku tkwi c o ś pojedynczego, chociaż umysł nie jest w stanie tego t a k postrzegać. C z ł o w i e k u w a ż a się za ośro-33 L I B E R N U L L dek woli i percepcji. Wola i percepcja nie funkcjonują oddzielnie, c h o ć tak się wydaje u

m y s ł o w i . J e d n o ś ć , która dla u m y s ł u przejawia się p o d p o s t a c i ą bliźniaczych funkcji woli i percepcji, m a g o w i e nazywają K i a . C z a s a m i nazywa się ją również d u c h e m , d u s z ą lub siłą życiową. K i a nie da się bezpośrednio doświadczyć, p o n i e w a ż stanowi o n a s a m rdzeń ś w i a d o m o ś c i (czy też doświadczenia) i j a k o t a k a nie p o s i a d a cech, na których u m y s ł m ó g ł b y zaczepić swe oko. K i a jest s a m ą ś w i a d o m o ś c i ą , ulotn y m „Ja”, które nadaje ton s a m o ś w i a d o m o ś c i , ale nie s k ł a d a się z niczego poza s a m y m s o b ą . K i a m o ż n a c z a s a m i o d c z u ć j a k o rodzaj natchnienia lub rozkoszy, lecz m i m o to spoczywa gdzieś na dnie d u a l i s t y c z n e g o u m y s ł u . N a j częściej da się ją uchwycić w niezamierzonych p r z e b ł y s k a c h myśli, na styku d o ś w i a d c z e n i a , w t y m przejrzystym zbiorniku opinii z n a n y m przez nas jako ego. Istotą m a g i i jest n a d a n i e K i a większej wolności, p ł y n n o ś c i i celowości, które sprawią, że będzie m o ż n a wyzwolić z niej o k u l t y s t y c z n ą siłę. K i a posiada t a k ą m o c , p o n i e w a ż jest częścią wielkiej siły życiowej wszechświata. Przyjrzyjmy się światu pozornych przeciwieństw, w k t ó r y m żyjemy. U m y s ł p o s t r z e g a świat w taki s p o s ó b , że wszystko jawi się mu w opozycjach. M ó w i się, że rzeczy istnieją i charakteryzują się o k r e ś l o n y m i właściwościami. Istnieniem i d z i a ł a n i e m . T a k i e r o z u m o w a n i e p o c i ą g a za s o b ą koncepcję przyczyny i skutku, czyli przyczynowości, w r a m a c h której k a ż d e zjawisko postrzega się jako skutek zjawiska je poprzedzającego. J e d n a k ż e p o d o b n y opis rzeczywistości nie wyjaśnia nawet, dlaczego wszystko istnieje, nie m ó w i ą c już nawet o t y m , dlaczego j e d n a rzecz powoduje d r u g ą . To oczywiste, że rzeczy m u s i a ł y kiedyś p o w s t a ć i do tej pory s a m e dla siebie są przyczyną. To „coś o d p o w i e d z i a l n e za początek i stałe o d d z i a ł y w a n i e na siebie zdarzeń magowie nazywają „chaosem”. M o ż n a równie dobrze n a z w a ć je B o g i e m lub T a o , ale C h a o s jest n a z w ą p o z b a w i o n ą jakiegokolwiek znaczenia, w o l n ą od dziecinnych, antropomorficznych idei religijnych. C h a o s jest również tą siłą, która komplikuje wszechświat, generując struktury nie wynikające z jego poszczególnych części. To on wyzwala życie s p o d sterty prochu, przejawiając się najdobitniej w ludzkiej sile życiowej, w K i a , gdzie jest ź r ó d ł e m ś w i a d o m o ś c i . K i a jest tylko m a ł ą c z ą s t k ą wielkiej siły życiowej wszechświata nadającą i m p u l s y do r o z p a d a n i a się na dwoistości i p o n o w n e g o łączenia. O d r a d z a się 34 Liber LUX nieustannie, poty nie wyczerpie się jej pierwotny i m p u l s . Kolejny i m p u l s stanowi rdzeń p o s z u k i w a ń mistycznych, unię w y z w o l o n e g o d u c h a z wielkim duchem. A kiedy tylko K i a j e d n o c z y się z c h a o s e m , rozwija swoją wolę i percepcję we wszechświecie, dostępując czegoś, co n a z y w a m y m a g i ą . P o m i ę d z y c h a o s e m a z w y k ł ą materią, p o m i ę d z y K i a a u m y s ł e m istnieje obszar na w p ó ł ukształtowanej substancji nazywanej eterem. Ta dualistyczna materia p o s i a d a subtelną, probabilistyczną naturę. Zawiera w sobie wszelkie możliwości, które chaos o d r z u c a i które nie s t a ł y się jeszcze trwa

łymi realiami. To „ m e d i u m ” , za p o ś r e d n i c t w e m którego „nieistniejący” chaos przekłada się na „rzeczywiste” rezultaty. Eter tworzy swego rodzaju szkielet, na którym materializują się prawdziwe zdarzenia i myśli. P o n i e w a ż zdarzenia eteryczne tylko częściowo wkraczają do dualistycznej egzystencji, m o g ą nie posiadać dokładnej lokalizacji w czasie i przestrzeni. M o g ą również nie p o siadać konkretnej m a s y i energii, a więc nie o d d z i a ł y w a ć na plan fizyczny. C h a o s bierze swą nazwę właśnie od tej dziwnej, nieokreślonej natury planu eterycznego, p o n i e w a ż c h a o s u nie m o ż n a p o z n a ć b e z p o ś r e d n i o . Z eterycznego świata rodzących się możliwości jedynie te, które nazywamy odczuwalnymi, przyczynowymi, p r a w d o p o d o b n y m i , lub n o r m a l n y m i zdarzeniami bywa, że wkraczają do istnienia. T y m niemniej j a k o s a m o i s t n e ośrodki K i a lub c h a o s u s a m i m o ż e m y (manipulując eterem) p r z y w o ł a ć do istnienia n i e p r a w d o p o d o b n e zbiegi okoliczności lub nieoczekiwane zdarzenia. O t o cała m a g i a . N a w e t nauce zdarza się w k r a c z a ć w obszar z a j m o w a n y przez eter ze swoimi o d k r y c i a m i kwantowej nieoznaczoności i p r o c e s a m i wirtualnymi z a c h o d z ą c y m i w materii subatomowej. To właśnie eter otacza centralny rdzeń siły życiowej, na k t ó r y m m a g skupia swą uwagę. Zazwyczaj funkcjonuje tak, jak K i a - jest m i ę d z y m y ś l ą , lecz jego własności są tak zmienne, że prawie wszystko da się zeń przywołać. Myśl nadaje mu kształt, zaś K i a m o c . I z tej przyczyny wola i percepcja rozpościerają się na sfery czasu i przestrzeni wykraczające poza fizyczne ograniczenia materialnego ciała. Szalona różnorodność praktyk magicznych i myśli ich wspierających wynika właśnie z tej zmienności eteru. M a m y tu do czynienia w s z a k ż e z p o wierzchownymi różnicami. U w o l n i o n e od lokalnej symboliki, wszystkie systemy zadziwiają p o d o b n ą m e t o d ą , p o n i e w a ż w y w o d z ą się z s z a m a n i z m u . Tej właśnie tradycji p o ś w i ę c i m y następne rozdziały tej księgi. 35

L I B E R N U L L 36 Liber LUX

GNOZA O d m i e n n e stany ś w i a d o m o ś c i s ą kluczem d o świata m a g i c z n y c h mocy. W y m a g a j ą specyficznego stanu u m y s ł u z n a n e g o we wszystkich tradycjach jako stan bez myśli, c z a s e m określanego j a k o stan z a t r z y m a n i a d i a l o g u wewnętrznego, s a m o ś ć i nicość, s a m a d h i lub j e d n o p u n k t o w a ś w i a d o m o ś ć . W tej książce b ę d z i e m y go zwać gnozą. W i n n y m znaczeniu jest on w y m i a rem m a g i c z n e g o transu. Istnieją dwie zasadnicze kategorie m e t o d osiągania gnozy. Pierwsza to metoda ascetyczna, w trakcie której stopniowo wycisza się k a ż d ą myśl, aż do koncentracji na p o j e d y n c z y m obiekcie. M e t o d a ekstatyczna, d ą ż y do koncentracji na w y b r a n y m celu poprzez uzyskanie s t a n u m a k s y m a l n e j wrażliwości umysłu. Pod w p ł y w e m silnej stymulacji d o c h o d z i w k o ń c u do zblokowania wszystkich funkcji p o z a centralną - koncentracją na obiekcie. S t ą d też silna asceza i silna ekstaza mają taki s a m skutek - tworzą stan ś w i a d o m o ś c i j e d n o punktowej, czyli gnozę. Neurofizjologia o d k r y ł a wreszcie to, co m a g o w i e znali z własnego d o świadczenia od tysiącleci. Przytoczmy słowa wielkiego mistrza: „Istnieją dwie metody zostania b o g i e m : świątobliwość i występek”. Niechaj u m y s ł zapłonie, bądź stanie się niewzruszonym lustrem wody. Podczas stanów j e d n o p u n k t o wej koncentracji, stanów gnozy, wiara przenika m a g a , pozwalając zaistnieć sile życiowej. Tablica 1 przedstawia różne, możliwe do wykorzystania metody. Metoda Ascetyczna Metoda Ekstatyczna Pozycja trupa Podniecenie seksualne Trans magiczny Pobudzenie emocjonalne, np. strach, gniew, Koncentracja przerażenie Bezsenność Ból, tortury Głodówka Biczowanie

Wyczerpanie Taniec, bębnienie Śpiewy Wytrzeszcz oczu Odpowiedni chód Substancje hipnotyczne i wprowadzające Substancje pobudzające w trans Delikatne halucynogeny Gwałtowne oddychanie Deprywacja zmysłów Przeciążenie zmysłów Tablica 1. Gnoza Fizjologiczna 37 L I B E R N U L L Pozycja trupa służy z a t r z y m a n i u procesów myślowych p o p r z e z symulowa-nie śmierci. M o ż e przybierać rozmaite formy, począwszy od z w y k ł e g o nie-my ślenia po bardziej s k o m p l i k o w a n e rytuały. N a j p r o s t s z ą i najszybszą metod; jest przesłonięcie uszu, nosa i ust oraz oczu. D z i ę k i s t ł u m i o n e m u oddechów myśli zwracają się niemal ku nieświadomości. W kolejnej technice należy stanąć przed lustrem w odległości o k o ł o p ó ł metra i wlepić wzrok w swoje mar-twe, lustrzane spojrzenie. Po p e w n y m czasie d o c h o d z i do wyciszenia u m y s ł u dzięki u t r z y m a n i u absolutnie niezmąconej woli na obrazie. P o d n i e c e n i e m o ż n a osiągnąć na wiele sposobów, j e d n a k w k a ż d y m przyp a d k u trzeba przenieść p o ż ą d a n i e z jego obiektu cielesnego ku płaszczyźnie d z i a ł a ń magicznych. Istota praktyki seksualnej s p r o w a d z a się do stworzenia niezależnego p o r z ą d k u bytów, co nazywa się ewokacją. T a k ż e w praktyce inwokacji, gdy m a g poszukuje zjednoczenia z j a k ą ś z a s a d ą (bytem) proces ten m o ż e zostać odzwierciedlony na planie fizycznym. Partnera wizualizuje się j a k o inkarnację p o ż ą d a n e j idei lub b o g a . P r z e d ł u ż e n i e podniecenia s e k s u a l n e g o , aż do osiągnięcia o r g a z m u czy też powtarzających się spazmów o r g a z m i c z n y c h , m o ż e prowadzić do stanów t r a n s o w y c h przydatnych we wróżeniu. C z ę s t o bywa konieczne odróżnienie prawdziwej seksualności od n a t ł o k u fantazji i skojarzeń, które ją przesłaniają. D o k o n u j e się tego za pom o c ą o k r e s ó w abstynencji i wzrastającego p o ż ą d a n i a , nie ograniczanego jakąkolwiek formą umysłowej fantazji. T a k i e d o ś w i a d c z e n i e ma funkcję terapeutyczną. W o b e c K i a b ą d ź zawsze dziewicą. Liber M M M zajmuje się koncentracją p r o w a d z ą c ą d o transu magicznego. Jej s k u t k i e m u b o c z n y m jest wzrost wrażliwości. T a k a zwiększona wrażliwość bywa c z a s e m przydatna, p o d o b n i e j a k uczucie m i ł o ś c i czy smutku, ale w praktyce tylko złość, niepokój i przerażenie m o ż n a przekształcić do takich rozmiarów, by p o m o g ł y osiągnąć upragniony rezultat. D o b r z e wiemy, do jakiego stopnia lęk i złość m o

g ą paraliżować umysł, lecz niezależnie od okoliczności, m a g o w i nie wolno stracić z oczu celu swej praktyki. N i e ma nic gorszego, niż cofnięcie się do p o z i o m u bełkotliwego idioty, czy też popadnięcie w katatonię. Bezsenność, głodówka i wyczerpanie o r g a n i z m u zawsze były popularnymi praktykami, stosowanymi w rozmaitych zakonach. Podczas tych ćwiczeń na-leży zawsze zwracać swój umysł ku przedmiotowi swego doświadczenia. Ból, 38 Liber LUX tortury i cierpienia seksualne stosowali z p o w o d z e n i e m czarownicy, mnisi i fakirzy P o m a g a j ą one w osiąganiu stanów ekstazy i jednopunktowej świadomości. J e d n a k ż e gdy opór o r g a n i z m u wobec bólu jest wysoki, m o ż e dojść do bezsensownego zniszczenia ciała przed osiągnięciem upragnionego rezultatu. T a ń c e , bębnienie i śpiewy w y m a g a j ą s k r u p u l a t n e g o przygotowania, je śli mają w p r o w a d z i ć uczestników w nastrój. R ó w n i e p r z y d a t n e bywają egzaltacje liryczne, inkantacje oraz m o d ł y . C a ł o ś ć najlepiej kontroluje się p o p r z e z jakąś formę rytuału. G ł ę b o k i e o d d y c h a n i e często stosuje się dla w z m o c n i e n i a efektu tańców i p o d s k o k ó w . Posługiwanie się szczególnym stylem c h o d u nie jest t e c h n i k ą dającą natychmiastowe rezultaty, lecz medytacją, która p o m a g a u m y s ł o w i z a t r z y m a ć bieg myślenia. K i e d y p o d c z a s d ł u g i c h spacerów o m i a t a się okolicę nieuważnym spojrzeniem bez w p a t r y w a n i a się w cokolwiek, uzyskuje się szeroką perspektywę. M o ż n a o g a r n ą ć wszystko p o d 180° kątem, o d c z u b k ó w butów p o samo niebo. Palce należy p o d k u r c z y ć w nienaturalny s p o s ó b , by zwracać uwagę na ramiona. Wtedy to u m y s ł rozmywa się w s w y m otoczeniu i wyzbywa się wszelkich myśli. Ascetycznym w a r i a n t e m powyższej techniki jest wytrzeszczanie oczu. Trzeba skoncentrować c a ł ą u w a g ę na obserwacji j a k i e g o ś obiektu, a ciało p o zostawić w bezruchu. Za p u n k t koncentracji m o ż e służyć k a ż d e zjawisko naturalne: rośliny, skały, niebo, w o d a lub ogień. N i e istnieje żaden m a g i c z n y narkotyk, który by s a m z siebie w y w o ł y w a ł pożądany skutek. Jeśli już, narkotyki pozwalają raczej zintensyfikować rezultaty wyżej wymienionych praktyk. We wszystkich p r z y p a d k a c h zbyt d u ż e dawki prowadzą do depresji, przygnębienia i ogólnej utraty kontroli. S u b stancje zmieniające ś w i a d o m o ś ć należy stosować z jeszcze większą u w a g ą ze względu na związane z nimi niebezpieczeństwa. N a z b y t często oddzielają one bowiem siły życiowe od ciała. Kiedy wszystkie te techniki praktykuje się równocześnie, d o c h o d z i do przeładowania zmysłów. I tak, na przykład, w niektórych r y t u a ł a c h tantrycz-nych kandydat wpierw zostaje zbity przez swego guru, p o t e m z m u s z o n y do zażycia haszyszu, a wreszcie o p ó ł n o c y prowadzi się go na c m e n t a r z , gdzie ma dokonać tajemnego s t o s u n k u seksualnego. W ten s p o s ó b osiąga się jedność z bogiem.

39 L I B E R N U L L O d r ę b n ą technikę stanowi deprywacja sensoryczna, którą tradycyjnie p r a k t y k o w a n o w celach mnisich, górskich grotach, wieżach eremitów, a tak że p o d c z a s r y t u a ł ó w śmierci, c a ł o p a l e n i a i z m a r t w y c h w s t a n i a . P o d o b n y efekt m o ż n a o s i ą g n ą ć przy p o m o c y hełmów, o p a s e k na oczy, zatyczek do uszu, pow t a r z a n y c h d ź w i ę k ó w i skrępowanych ruchów. Lepiej przez krótki czas całkowicie o d c i ą ć się od jakichkolwiek b o d ź c ó w z m y s ł o w y c h , niż jedynie zreduk o w a ć j e n a b a r d z o d ł u g o . N i e k t ó r e formy gnozy bardziej niż inne p r z y p o m i n a j ą określone formy m a g i i . W t a j e m n i c z o n y m o ż e dowolnie korzystać ze swego geniuszu, aby wyp r a c o w a ć własne m e t o d y egzaltacji. Pamiętajcie j e d n a k , że ascetyczne i ekstatyczne techniki stosuje się wym i e n n i e , nie zaś równocześnie p o d c z a s tego s a m e g o d z i a ł a n i a m a g i c z n e g o . Liber LUX

EWOKACJA Ewokacja to s z t u k a stwarzania oraz kontrolowania istot m a g i c z n y c h i niezależnych bezcielesnych bytów. Byty te p o s i a d a j ą setki nazw, znanych z demonologii różnych kultur. N a z y w a się je ż y w i o ł a k a m i , d u c h a m i rodzinnymi, i n k u b a m i , s u k k u b a m i , d e m o n a m i , a u t o m a t y z m a m i , a t a w i z m a m i , w i d m a m i itd. T e g o rodzaju niezależne byty m o g ą p o s i a d a ć związek z talizmanami, miejscami, zwierzętami, p r z e d m i o t a m i , o s o b a m i . M o g ą być w c z y m ś zawarte, b ą d ź unosić się w eterze. To nie przypadek, że s p r o w a d z a n e są do obsesji i k o m p l e k s ó w ludzkiego u m y s ł u . P o m i m o iż w y w o d z ą się z u m y s ł u , mogą z c z a s e m przylgnąć do niektórych obiektów lub miejsc w postaci duchów, w i d m czy wibracji, albo też kierować z d a r z e n i a m i na o d l e g ł o ś ć p o d p o stacią fetyszy, d u c h ó w rodzinnych i poltergeistów. S t a n o w i ą tę część K i a lub siły życiowej związanej z przestrzenią eteryczną, która nie zawsze musi ujawniać się w dostrzegalnych w y m i a r a c h . Ewokacja m o ż e p o n a d t o oznaczać wzywanie lub tworzenie określonych bytów dla realizacji k o n k r e t n e g o zadania. M a g o w i e często p o s ł u g u j ą się nią dla własnej p r z e m i a n y b ą d ź wywarcia w p ł y w u na wszechświat. T a k i e o b c o wanie z częściowo niezależnymi b y t a m i bez przekształcenia świata z p o m o c ą woli może d o p r o w a d z i ć do uniezależnienia się bytu po wygaśnięciu siły życiowej m a g a . Pół ś w i a d o m y byt m o ż e p o d e j m o w a ć z a d a n i a nie kontrolowane przez ś w i a d o m o ś ć . A p o d c z a s o p ę t a n i a m a g m o ż e d o s t ą p i ć zazwyczaj nieosiągalnych stanów natchnienia, umiejętności oraz m ą d r o ś c i . O w e byty m a g i c z n e w y w o d z ą się z trzech źródeł. Są to: byty p o w s t a ł e podczas jasnowidzenia; byty, których opis znajdziemy w rejestrach d u c h ó w i demonów; oraz te, które m a g s a m pragnie p o w o ł a ć do życia. Każdy z tych p r z y p a d k ó w w y m a g a innego s p o s o b u ewokacji. Na p o czątku umysł m a g a musi rozpoznać atrybuty bytu m a g i c z n e g o , jego rodzaj, wymiar, nazwę, wygląd i charakter. Rysunek automatyczny, czy też słowa zesłane przez natchnienie m o g ą p o m ó c w ujawnieniu specyfiki o d k r y t e g o bytu. Aby natomiast stworzyć nowy byt, należy p o s ł u ż y ć się następującą procedurą. M a g gromadzi składniki symbolizujące p o ż ą d a n e atrybuty bytu i tworzy z nich sigila. Na przykład dla stworzenia żywiołaka przydatnego we wró żeniu, m o ż n a posłużyć się s y m b o l a m i przedstawionymi na ilustracji 4. 41

L I B E R N U L L Ilustracja 4. Tworzenie żywiołaka poprzez łączenie odpowiednich symboli w formie sigila. N a l e ż y wybrać imię i wizerunek żywiołaka, a także, wedle uznania, liczbę, która będzie go charakteryzować. N a s t ę p n i e , przy p o m o c y wybranej m e t o d y gnostycznej, m a g skupia s w ą wolę i percepcję na sigilu lub charakterystyce ż y w i o ł a k a , przez co s t a n ą się one częścią siły życiowej m a g a i zapoczątkują a u t o m a t y c z n e istnienie. W p r z y p a d k u j u ż istniejących bytów operacja ta s ł u ż y nawiązaniu więzi p o m i ę d z y b y t e m a wolą m a g a . Zazwyczaj następuje po t y m jakaś forma s a m o o c z y s z c z e n i a , czy też nawet e g z o r c y z m mający przywrócić m a g o w i n o r m a l n y stan ś w i a d o m o ś c i przed przystąpieniem do następnych operacji. Byty niższego p o r z ą d k u , mające więcej niż j e d n o z a d a n i e do w y k o n a n i a , m o g ą s p e ł n i a ć swoje przeznaczenie bez ingerencji ze strony swego p a n a . G d y trzeba będzie je unicestwić, należy zniszczyć ich sigile lub materialne p o d stawy, p o z b y ć się ich wizerunków mentalnych, b ą d ź p o n o w n i e w c h ł o n ą ć je przy p o m o c y wizualizacji. W p r z y p a d k u potężniejszych i bardziej niezależnych bytów e g z o r c

y z m musi nabrać takiej mocy, j a k a istniała p o d c z a s rytua ł u ich ewokacji. Jeśli m a g pragnie przejąć n a d n i m i kontrolę, musi p o n o w n i e o s i ą g n ą ć stan gnozy, który jak p o p r z e d n i o napełni go m o c ą . Podczas ewokacji m o ż n a stosować wszystkie techniki gnozy. O t o niektóre z nich: R y t u a ł teurgiczny polega na wizualizacji i s k o m p l i k o w a n e j ceremonii, której z a d a n i e m jest koncentracja na j e d n y m p u n k c i e . J e d n a k z ł o ż o n o ś ć ryt u a ł u m o ż e przyczynić się bardziej do rozproszenia uwagi, niż skupienia jej na k o n k r e t n y m z a d a n i u . W rezultacie m o ż e s p o t k a ć nas rozczarowanie. Przyw o ł y w a n i e przy p o m o c y m o d ł ó w i rozkazów bywa jeszcze mniej skuteczne, 42 Liber LUX jeśli nie p o w t a r z a się apelu aż do wyczerpania. W t a k i m rytuale m o ż n a wykorzystywać poetyckie uniesienie, szanty, t a ń c e ekstatyczne i bębnienie. Tradycja g o e c k i c h g r i m u a r ó w p o s ł u g u j e się d o d a t k o w ą t e c h n i k ą przerażeniem. Księgi te gromadzili księża katoliccy, c h o ć skazywali ich treść na potępienie. R y t u a ł y o d p r a w i a n e o p ó ł n o c y na c m e n t a r z a c h czy w k a t a k u m bach sprzyjały koncentracji K i a , p o n i e w a ż p a r a l i ż o w a ł y peryferyjne funkcje u m y s ł u siłą lęku. M a g , który potrafił z a c h o w a ć kontrolę w takich warunkach, m u s i a ł o d z n a c z a ć się wyjątkową w o l ą i m o c ą . Tradycja orficka p o s ł u g u j e się o r g a z m e m s e k s u a l n y m w celu skupienia woli i percepcji. W a r t o zauważyć, że d z i a ł a l n o ś ć poltergeistów n i e o d m i e n n i e koncentruje się w o k ó ł ludzi u ł o m n y c h seksualnie, przeważnie dzieci, starców, rzadziej kobiet w okresie menopauzy. W chwilach stresu intensywne p o d n i e cenie m o ż e d o p r o w a d z i ć do przeniesienia frustracji na obiekty znajdujące się poza ciałem. Podczas ewokacji m e t o d ą orficką należy w chwili o r g a z m u skoncentrować się na atrybutach bytu przyjmujących p o s t a ć sigila, by p o t e m n a m a ś c i ć je p ł y n a m i s e k s u a l n y m i . P r z y p o m i n a to przebieg p o w s t a w a n i a obsesji. Wystarczająca ilość m o c y m o ż e zapewnić im niezależną egzystencję. I n k u b y i s u k k u b y są istniejącymi j u ż wcześniej b y t a m i , p o w s t a ł y m i dzięki p a t o l o g i o m s e k s u a l n y m innych ludzi. Tradycyjnie, i n k u b poszukuje stosunków seksualnych z ż y w y m i kobietami, zaś s u k k u b a z m ę ż c z y z n a m i , często p o d c z a s snu. M i m o to obie formy są płci męskiej, c h o ć s u k k u b y usi łują imitować kobiety. W ewokacji goeckiej, dla w z b u d z e n i a lęków i koszmarów, przydatne bywa złożenie ofiary. Pamiętajmy j e d n a k , że jest to wyczerpująca m e t o d a . Łatwo p o g r ą ż y ć się w m o r z u krwi, tak jak kiedyś Aztecy, bez osiągnięcia wymiernych efektów. Przy s k ł a d a n i u ofiary s t a r a m y się b e z p o ś r e d n i o m a n i p u l o wać ulatującym życiem w celu inkarnacji p o ż ą d a n e g o bytu. Zazwyczaj czyni się to maczając sigil lub t a l i z m a n w y b r a n e g o d e m o n a we krwi ofiary. J e d n a k najłatwiej kontrolować jest c a ł y proces korzystając z własnej krwi. O s i ą g n i ę cie pełnej kontroli n a d t y m r y t u a ł e m niechybnie p o z w a l a n a m z m ą d r z e ć na tyle, a b y ś m y z a m i a s t niego wykorzystali inne metody.

P r z y w o ł y w a n i e istot p o n a d z m y s ł o w y c h , dla u d o w o d n i e n i a i n n y m ludziom ich istnienia, nie daje większych rezultatów. O k o l i c z n o ś c i tej operacji 43

L I B E R N U L L zawsze pozwalają d o m y ś l a ć się skutków hipnozy, halucynacji, b ą d ź zamroczenia. I tak jest w istocie, gdyż na płaszczyźnie fizycznej owe byty wcale nie istnieją. G ł o d ó w k a , bezsenność i deprywacja zmysłów, z a ż y w a n i e narkotyków i d y m z kadzideł zazwyczaj towarzyszą zstąpieniu d e m o n a na wybrane med i u m , s ł u ż ą c e n a s z y m r o z k a z o m . J a k k o l w i e k by nie było przesadzone średniowieczne wyobrażenie paktu z d i a b ł e m , zawiera się w n i m ziarenko p r a w d y D l a t e g o , z a n i m K i a zjednoczy się z c h a o s e m , trzeba p o n o w n i e w c h ł o n ą ć do swego wnętrza wszystkie myśli,

obsesje i demony. Bo niezależnie od tego, jak b a r d z o są użyteczne w doraźnych celach, m a g musi je w k o ń c u porzucić. 44 Liber LUX

INWOKACJA Nie s p o s ó b w y k o n a ć najwyższej inwokacji, inwokacji K i a . P a r a d o k s p o lega na tym, że K i a nie p o s i a d a cech dualistycznych, nie ma atrybutów, które by można inwokować. N a d a ć jej j a k ą ś wartość znaczy zaprzeczyć innej. Wyraża się to w następującej regule: Jestem tym, czym nie jestem. A j e d n a k m o ż e się zdarzyć, że m a g będzie p o t r z e b o w a ł jakiejś z m i a n y swej egzystencji. Takiej m e t a m o r f o z y m o ż n a d o k o n a ć wyodrębniając to, czym się nie jest i przekraczając oba stany poprzez w z a j e m n e ich zniesienie. Inwokację m o ż n a p o s t r z e g a ć również j a k o p r ó b ę przyłączenia do psychiki elementów o d r z u c o n y c h . P r a w d ą b o w i e m jest, że u m y s ł musi w k o ń c u rozpuścić się w chaosie, lecz kompletny i z r ó w n o w a ż o n y p s y c h o k o s m o s łatwiej to osiągnie. M a g i c z n y proces łączenia wierzeń i pragnień praktykującego p o d c z a s inwokacji u n a o c z n i a , że d o m i n u j ą c e obsesje i k o m p l e k s y o s o b o w o ś c i są c a ł k i e m arbitralne i dają się łatwo oczyścić. S p o ś r ó d wielu m a p u m y s ł u (psychokosmosów) w i ę k s z o ś ć jest nietrwała, sprzeczna i o p a r t a na niejasnych założeniach. Wiele z nich wykorzystuje s y m b o l i k ę form boskich, j a k o że we wszystkich m i t o l o g i a c h zawierają się prawdy natury psychologicznej. C a ł k o w i t y panteon mityczny odzwierciedla całościową charakterystykę ludzkiego u m y s ł u . M a g o w i e często wykorzystują p o g a ń s k i e bóstwa j a k o p u n k t wyjścia do inwokacji p e w n y c h w g l ą d ó w i umiejętności, g d y ż istoty te przedstawiają najbardziej wyraziste i rozwinięte sformułowanie poszczególnych idei. J e d n a k p o s ł u g i w a ć się m o ż n a niemal wszystkim, począwszy od archetypów n i e ś w i a d o m o ś c i zbiorowej, skończywszy na p o d s t a w o w y c h wartościach alchemii. M a g , który dotrze do głębokiego p o z i o m u mocy, będzie dostrzegać te formy wystarczająco wyraźnie, by zdolny był p r z e k o n a ć innych o obiektywnym istnieniu b o g a . W istocie j e d n a k celem inwokacji jest t y m c z a s o w e o p ę tanie b ó s t w e m , k o m u n i k o w a n i e się z nim, manifestacja jego m o c y m a g i c z nych, a nie tworzenie kultów religijnych. W ł a ś c i w a m e t o d a inwokacji bóstwa da się o p i s a ć j a k o całkowite przyswojenie jego cech. M a g najpierw w p r o w a d z a się w o d p o w i e d n i nastrój, w któ4 5

L I B E R N U L L rym o d c z u w a t o ż s a m o ś ć z b o g i e m za p o ś r e d n i c t w e m wszelkich doświadczeń o d p o w i a d a j ą c y c h j e g o naturze. W p r z y p a d k u wyrafinowanej formy rytuału m o ż e otoczyć się d ź w i ę k a m i , z a p a c h a m i , kolorami, i n s t r u m e n t a m i , liczbami, s y m b o l a m i , m u z y k ą i poezją o d n o s z ą c y m i się do b o g a lub pewnej jakości. N a s t ę p n i e j e d n o c z y swoją siłę życiową z w i z e r u n k i e m b o g a , z k t ó r y m zdążył j u ż zjednoczyć swą myśl. P o m a g a j ą tu techniki gnozy. Ilustracja 5 przedstawia niektóre przykłady m a p u m y s ł u . Poniżej p o d a j ę kilka p o r a d m o g ą c y c h się przydać do r y t u a ł u inwokacji. Ilustracja 5. Różnorodność psychokosmosów, czyli map umysłów, zawierających przydatne magowi symbole: A) siedem klasycznych form planetarnych, B) cztery klasyczne żywioły, C) trzy żywioły alchemiczne, D) taoistyczne jin-jang, E) pięć tatw

wedyjskich, F) jedenaście sefir kabalistycznych, G) osiem trigramów taoistycznych, H) dwanaście znaków zodiaku. 46 Liber LUX Przykład inwokacji Boga Wojny Inicjowany stoi w pentagonalnej kaplicy rozświetlonej b l a s k i e m pięciu czerwonych l a m p . O d z i a n y jest w szkarłat i skórę z wielkiego niedźwiedzia lub wilka. Dzierży stalową broń, a żelazna korona (hełm) o k a l a jego głowę. Ciało ma o d p o w i e d n i o przygotowane p o p r z e z g ł o d ó w k i , usztywnienia, biczowanie i środki pobudzające. J e g o myśl stale zwraca się ku M a r s o w i . C i s k a siarkę, dębinę i żywicę akry do kadzielnicy. N a c i e r a swe ciało m a ścią tygrysią. P o d c z a s ceremonii otwarcia świątyni wybija na bębnie rytm wojenny lub też oddaje głośne strzały z broni palnej. J e g o u m y s ł w y z w o l o n y jest s p o d wszelkich o b c y c h w p ł y w ó w dzięki w s z e l k i m d o s t ę p n y m ś r o d k o m (najlepszy do tego wydaje się rytuał p e n t a g r a m u ) . Krwią upuszczoną z prawego ramienia rysuje na piersi sigil Marsa, a na czole Oko Horusa. O s t r y m mieczem zakreśla symbole M a r s a wokół siebie, wyobrażając je sobie w kolorze szkarłatu, po czym wizualizuje siebie jako boga Horusa. Następnie rozpoczyna taniec wojenny, podczas gdy jego asystent, jeśli posiada takowego, wciąż wybija marszowe rytmy lub strzela w powietrze. W tle rozlegają się nagrania muzyki wojennej. Tańcząc dziko, m a g śpiewa swemu bogu: Io Horusie Horusie! Przyjdź do mnie Horusie! G E B U R A Z A R P E ! Jesteś mną Horusie! Jestem tobą Horusem! Powtarza tę pieśń, aż b ó g doprowadzi go do ekstazy. Z a z n a c z m y , że zyski z tej ceremonii m o ż e m i e ć tylko ten, którego K i a zwrócona jest ku p o ż ą d a n y m artefaktom wyobraźni. N i e s p o s ó b zawęzić pola potencjalnych d o ś w i a d c z e ń , j a k i c h m o ż e zapragnąć d o ś w i a d c z o n y psychonauta. O t o kilka u w a g tyczących s p o s o b ó w , wed ł u g j a k i c h m o ż n a odprawić czarną m s z ę p e ł n ą bluźnierstw przeciw b o g o m logiki i racjonalności. W celu w y w o ł a n i a stanów ekstazy i natchnienia warto przywoływać W i e l k ą S z a l o n ą B o g i n i ę C h a o s u , s t a n o w i ą c ą niższy aspekt najwyższej p o d s t a w y egzystencji w swej antropomorficznej formie. Bębnieniu, p o d s k o k o m i c h a o t y c z n y m r u c h o m towarzyszą bezsensowne inkantacje. G ł ę b o k i e o d d y c h a n i e wywołuje salwy ś m i e c h u . N i e m a ł ą rolę odgrywają też rozmaite halucynogeny i używki, wsparte s p o r a d y c z n y m i daw47

L I B E R N U L L k a m i g a z u rozweselającego. O s o b y uczestniczące w rytuale przy p o m o c y rzutu kością wybierają któreś z niezwykłych z a c h o w a ń seksualnych. Rozlega się hałaśliwa m u z y k a . J a s k r a w e światło p r z e n i k a o p a r y d y m u z kadzideł. C a ł y ten natłok wrażeń sprzyja przekraczaniu zmysłów. Na o ł t a r z u leży otwarte wielkie dzieło filozoficzne, najlepiej B e r t r a n d a Russella. J e g o kartki powoli p ł o n ą . P o d o b n i e m o ż e w y g l ą d a ć inwokacja b o g a śmierci, S a t u r n a . Inicjowany przygotowuje się do niej przy p o m o c y głodówki, bezsenności i wyczerpania. W k r a c z a do kręgu p o g r ą ż o n e g o w niemal całkowitej ciemności, którą rozprasza jedynie żar trzech kadzideł o żywicznym, s y c ą c y m , s t ę c h ł y m zapachu. O b c i ą ż a swe nagie i z i m n e ciało k a w a ł k a m i o ł o w i u p r z y t r o c z o n y m i do kończyn, tułowia i głowy. Przy d ź w i ę k u p o w o l n e g o , m o n o t o n n e g o rytmu b ę b n ó w o d g r y w a własny pogrzeb. W t y m celu m o ż e zażyć niewielkie ilości a t r o p i n o - p o c h o d n y c h alkaloidów, przy z a c h o w a n i u absolutnej kontroli. N a stępnie medytuje n a d s o b ą w postaci zwłok lub szkieletu z k o s ą w dłoni, podn o s z ą c e g o się powoli z grobu, o d z i a n e g o w p o d a r t e , zwisające szmaty. W praktyce inwokacji nic nie sprawdza się tak dobrze, j a k eksces. 48

Liber LUX W Y Z W O L E N I E Stwarzając życie z pierwotnego szlamu, C h a o s zawsze starał się zwiększać możliwości ekspresji i różnicować swoje manifestacje. W historii ewolucji d o c h o d z i ł o do wielu okresów stagnacji i regresu, ale m i m o to zawsze wygrywały najbardziej elastyczne, przystosowalne, c h ł o n n e i s k o m p l i k o w a n e stworzenia, ludzie, idee i kulty. Poszukiwanie tych wartości wiąże się z osiąganiem większej wolności, niż ta, którą m o ż n a z d o b y ć dzięki jakiejkolwiek powierzchownej zmianie b ą d ź reorganizacji władzy. B ł ę d e m jest sądzić, że j a k a ś wiara m o ż e d a ć więcej wolności od innej. Najbardziej istotna jest s a m a możliwość zmiany. K a ż d a nowa forma w y z w o lenia m o ż e w k o ń c u przyczynić się do zniewolenia większości swoich wyznawców. N a t y m p o z i o m i e istnienia nie s p o s ó b uciec o d d u a l i z m u . M o ż n a co najwyżej d o k o n y w a ć sensownych wyborów. Z a c h o w a n i e wyzwalające to takie, które daje j e d n o s t c e większe możliwości przyszłych działań. Z a c h o w a n i e restrykcyjne to takie, które ogranicza te możliwości. C a ł y sekret wolności sprowadza się do u n i k a n i a sytuacji, w których ilość alternatyw staje się m o c n o o g r a n i c z o n a lub wręcz ż a d n a . T r u d n o jest kroczyć tą ścieżką, b o w i e m prowadzi o n a p o z a w ł a s n ą kulturę, społeczeństwo, relacje rodzinne i osobiste, wierzenia, uprzedzenia, opinie i idee. To właśnie te komfortowe kajdany nadają znaczenie, charakter i sens przynależności większości ludziom. A j e d n a k zrywając jedne kajdany, nakłada się następne, bo inaczej trzeba byłoby o b r a ć b a r d z o o g r a n i c z o n y i ubogi styl życia - s a m ą kwintesencję ograniczenia. Za p u n k t wyjścia m o ż n a obrać otwartość na wszelkie przejawy kreatywności. K t o ś , kto potrafi zachować r ó ż n o r o d n o ś ć w myśleniu, p r z e k o n a n i a c h i uczynkach, jest bardziej wyzwolony, aniżeli o s o b y poświęcające się tylko jednej formie działalności. Z tego p o w o d u mistycy suficcy, o p r ó c z zgłębiania praktyk okultystycznych starali się o p a n o w a ć wiele odrębnych sztuk i rzemiosł. G ł ó w n e techniki mające służyć wyzwoleniu k ł a d ą nacisk na porzucenie więzi ze s p o ł e c z e ń s t w e m , na zerwanie z konwencjami i n a w y k a m i , co sprzyja rozwinięciu szerszego spojrzenia na świat. N a l e ż ą do nich: świętokradztwo, herezja, i k o n o k l a z m , bioestetyzm i a n a t e m i z m . 49 L I B E R N U L L Świętokradztwo: niszczenie świętości K i e d y we w s p a n i a ł y m akcie n i e p o s ł u s z e ń s t w a b ą d ź bluźnierstwa jedn o s t k a p r z e ł a m u j e reguły u w a r u n k o w a n i a , d o c h o d z i do wyzwolenia potężnej dawki energii. Energia ta w z m a c n i a d u c h a i dodaje o d w a g i dla przyszłych a k t ó w insurekcji. R z u ć k a m i e n i e m w telewizor. O d k r y w a j n i e z

n a n ą ci seks u a l n o ś ć . C z y ń to, co n o r m a l n i e uznajesz za przejaw b u n t u przeciw własnym w a r t o ś c i o m . C z y ń rzeczy najbardziej nieprzewidywalne i ekstremalne, dop ó k i nie ograniczają one twojej, b ą d ź czyjejś możliwości d z i a ł a n i a . Herezje: alternatywne definicje Zgłębiając idee z p o z o r u dziwne, zwariowane, sprzeczne i bezsensowne, zrozumiemy, że koncepcje, które p o p r z e d n i o u z n a w a l i ś m y za rozsądne i s e n s o w n e są właśnie dziwne, zwariowane itp. To co s t ł u m i o n e , ograniczone, o ś m i e s z o n e lub potępione wydaje najlepsze ś w i a d e c t w o ogólnie obowiązuj ą c y m p o g l ą d o m . W dyskusji zawsze staraj się sprzeciwiać, szczególnie jeśli twój o p o n e n t w y g ł a s z a twoje własne sądy. Ikonoklazm: przełamywanie złudzeń W l u d z k i m działaniu zaznacza się wielki rozdźwięk p o m i ę d z y teorią a p r a k t y k ą , ś r o d k a m i a celami. Porównajcie pornografię i r o m a n s , głód i o b ż a r s t w o , obyczajność i masturbację, przyjrzyjcie się p r z e m o c y w życiu c o d z i e n n y m , m a s o w y m m o r d o m inspirowanym p r z e k o n a n i a m i ideologicznymi. Spójrzcie na to, co dzieje się w imię religii i s p o ł e c z e ń s t w a k o n s u m p cyjnego. R o z w a ż c i e kakofonię neuroz, f a n t a z m a t ó w i psychoz, p r o w a d z ą c ą kulturę materialnosensacyjną ku n i e p e w n e m u końcowi. Jeśli spenetrujemy w a r s t w y b r u d ó w kryjące się w społeczeństwie, o d k r y j e m y jego prawdziwe nawyki. M o ż n a , a nawet p o w i n n o się rozwijać tą listę w n i e s k o ń c z o n o ś ć . G ł u p o t a ludzka nie zna granic, m i m o iż s p o ł e c z e ń s t w o tak usilnie o d c i n a się od swej ciemnej strony. C y n i z m , kpina i śmiech to przywileje m a g a . Bioestetyzm: ciało Istnieje coś, co jest bardziej p r a w d o m ó w n e od wszelkich m ę d r c ó w i zawiera więcej m ą d r o ś c i , niźli największa biblioteka. T y m c z y m ś jest twoje ciało. Potrzebuje tylko pożywienia, ciepła, seksu i transcendencji. Transcendencja, p o k u s a p o ł ą c z e n i a się z c z y m ś większym, jest rozmaicie zaspokajana 50 Liber LUX w miłości, dziełach h u m a n i t a r n y c h , artystycznych i n a u k o w y c h czy w m a w gicznym p o s z u k i w a n i u prawdy. Z a s p o k o j e n i e tych prostych potrzeb stanowi samo sedno wyzwolenia. W ł a d z a , autorytet, przepastne b o g a c t w o i ż ą d z a d o świadczenia z m y s ł o w e g o s t a n o w i ą o d s t ę p s t w o od tych d ą ż e ń . Anatemizm: samo-zniszczenie Krocząc utartymi ścieżkami wciąż g r o m a d z i m y b a g a ż przesądów, osobliwości, tożsamości i preferencji, dających n a m poczucie k o m f o r t u i definicję naszej osobowości, czy też ego. N i e da się w pełni pojąć idei, bez zrozumienia warunków, w jakich się o n a nie sprawdza. Podobnie, nie s p o s ó b m ó w i ć o p o siadaniu osobowości, jeśli nie m o ż n a nią kierować z g o d n i e z w ł a s n ą wolą. A n a t e m i z m jest t e c h n i k ą p r a k t y k o w a n ą b e z p o ś r e d n i o na sobie. Spożywaj nielubiane pokarmy, aż przestanie sprawiać ci to przykrość. Szukaj związku z

czymś, co zazwyczaj o d r z u c a s z . Spiskuj przeciwko s w o i m najbardziej świętym z a s a d o m w myśli, m o w i e i uczynku. Przecież w k o ń c u i tak ujrzysz upadek każdej ukochanej przez ciebie rzeczy. Lepiej więc umrzyj teraz, by p ó ź niej powstać. S p r a w d ź wszystko, w co wierzysz, k a ż d y w y b ó r i k a ż d y osąd. Osobowość, m a s k a k o n w e n a n s u wrasta w nasze twarze. „ J a ” przesłania n a m wzrok. D u s z a ludzka staje się trywialną p r z e c h o w a l n i ą p ł y t k i c h t o ż s a m o ści. Najbardziej chronione zasady stają się największymi k ł a m s t w a m i . „ M y ślę, więc jestem”. L e c z c z y m jest o w o „ja”? Im więcej myślisz, t y m bardziej zamykasz się w s w o i m „ja”. K i e d y myślę „Ja śpię”, moje ja jest ślepe. Intelekt jest mieczem, który ma służyć obronie przed identyfikacją z j a k i m k o l w i e k zastanym zjawiskiem. Najpotężniejsze u m y s ł y unikają sztywnych idei. N a p r a w d ę piękny widok rozciąga się jedynie ze wzgórza u s y p a n e g o z twych m a r t w y c h osobowości. 51 L I B E R N U L L A U G O E I D E S Najważniejszą inwokacją m a g i c z n ą jest inwokacja geniuszu m a g a , dem o n a , prawdziwej woli, czy też Augoeidesa. Z g o d n i e z tradycją operacja ta nosi nazwę o s i ą g a n i a W i e d z y i Konwersacji Świętego A n i o ł a Stróża. C z a s a m i z n a n a jest również j a k o M a g n u m O p u s czyli Wielkie D z i e ł o . A u g o e i d e s m o ż e być określony j a k o najbardziej d o s k o n a ł y przejaw Kia w świecie dwoistości. Pełniąc rolę awatara K i a na ziemi reprezentuje prawd z i w ą wolę, raison d’etre m a g a , jego sens życia. O d k r y w a n i e czyjejś prawdziwej woli lub natury m o ż e być trudne i niebezpieczne, j a k o że fałszywa identyfikacja prowadzi do obsesji i szaleństwa. O p e r a c j a o s i ą g a n i a wiedzy i konwersacji zazwyczaj trwa d o ś ć d ł u g o . M a g dokonuje stopniowej metamorfozy, k o m p l e t n e g o p r z e b u d o w a n i a swej egzystencji. W toku swej p r z e m i a n y musi o d k r y ć k o d s w e g o o d r o d z o n e g o ja. Życie nie jest j e d n a k tak b e z s e n s o w n y m procesem, j a k n a m się zdaje. K i a in-k a r n o w a ł o się w tych szczególnych dualistycznych w a r u n k a c h w j a k i m ś celu. Siła b e z w ł a d u p o p r z e d n i c h wcieleń p o p y c h a K i a k u n o w y m f o r m o m manifestacji. K a ż d a inkarnacja stanowi zadanie, u k ł a d a n k ę do rozwiązania na drodze ku wyższej formie całości. A rozwiązanie tej u k ł a d a n k i kryje się w t y m s a m y m d u a l i s t y c z n y m świecie, do którego przynależymy. Z u p e ł n i e j a k b y ś m y byli wrzuceni do labiryntu. J e d y n a rzecz, j a k a n a m pozostaje, to ruszyć w d r o g ę i bacznie obserwować z a ł o m y ścian. W t a k i m jak nasz, całkowicie c h a o t y c z n y m kosmosie, nie ma

przypadków. Wszystko p o s i a d a znaczenie. Porusz ziarnko piasku na plaży, a przyczynisz się w k o ń c u do z m i a n y historii świata. O s o b i e realizującej swoją prawdziwą wolę towarzyszy impet wszech świata. T a k a o s o b a sprawia wrażenie wielkiego szczęściarza. N a s a m y m p o czątku wielkiego dzieła osiągania wiedzy i konwersacji m a g ślubuje „interpretować k a ż d y przejaw istnienia jako bezpośredni przekaz z nieskończoneg o C h a o s u ” . Oznacza to całkowite wkroczenie w magiczny krajobraz. M a g bierze pełną odpowiedzialność za swą obecną inkarnację i musi traktować każde doświadczenie, zjawisko, czy informację jako odzwierciedlenie swojej drogi życiowej. Przekonanie, że przydarzające się n a m sprawy wcale nie m u s z ą być związane z naszymi czynami jest bowiem złudzeniem tworzonym przez naszą p ł y t k ą świadomość. 52 Liber LUX Przyglądając się z bliska ścianom labiryntu, czyli warunkom swej egzystencji, mag może rozpocząć inwokację. Geniusz nie jest zwyczajnym uzupełnieniem czyjejś osoby Jest raczej zdolnością do ekscesu, która umożliwia odkrycie swego wewnętrznego boga. Bezpośrednio po przebudzeniu, najlepiej o brzasku, inicjowany udaje się na miejsce inwokacji. Wyobrażając sobie, że k a ż d e g o d n i a rodzi się na nowo, uzyskuje szansę lepszego o d r o d z e n i a . Najpierw więc oczyszcza świątynię swojego u m y s ł u przy p o m o c y r y t u a ł u lub transu m a g i c z n e g o . Potem zaś o d s ł a n i a znak, symbol lub sigil, który przedstawia mu Świętego A n i o ł a Stróża. S y m bol ten będzie m u s i a ł zmienić p o d c z a s Wielkiego D z i e ł a w r a z z p r z y p ł y w e m natchnienia. N a s t ę p n i e inwokuje wizerunek A n i o ł a o k i e m swojego u m y s ł u . Może on przedstawiać świetlistego s o b o w t ó r a m a g a stojącego przed n i m lub za nim, albo też kulę jaskrawego światła u n o s z ą c ą się nad j e g o głową. G d y to uczyni, formułuje swoje aspiracje i p o g r ą ż a się w m o d ł a c h czy głośnej, egzaltowanej proklamacji. Najlepszą formą inwokacji jest s p o n t a n i c z n a w y p o wiedź od serca, która, jeśli nawet na p o c z ą t k u niepewna, na p e w n o z c z a s e m nabierze r o z m a c h u . M a g powinien utworzyć taki zestaw idei i wyobrażeń, które o d p o w i a d a j ą naturze jego geniuszu, a j e d n o c z e ś n i e czerpią zeń, j a k o ze źródła natchnienia. K i e d y m a g ujawni więcej swej prawdziwej woli, A u g o eides odkryje przed n i m wizerunki, nazwy i z a s a d y duchowe, które umożliwią mu osiągnięcie wyższej manifestacji. Po nawiązaniu łączności z i n w o k o w a n ą f o r m ą m a g powinien sprowadzić ją do siebie i w p r o w a d z i ć w życie wedle swej woli. Rytuał m o ż n a zakończyć o d w o ł a n i e m się do mądrości ciszy poprzez krótką koncentrację na sigilu Augoeidesa. Ważne, by nigdy nie stosować w tym kontekście rytuału odpędzenia. C z a s a m i m o ż n a sięgnąć po bardziej wyrafinowane formy rytuału, posługujące się mocniejszymi formami gnozy. Na końcu należy d o k o n a ć p o d s u m o w a n i a i analizy podjętych zadań. I nawet jeśli zdarzy n a m się popełnić błąd, nie p o w i n n i ś m y p o c z u w a ć się do winy czy

grzechu. M a g i a oznacza rozwój całej jednostki w doskonałej harmonii z mocą nieskończoności, a takie uczucia są s y m p t o m a m i braku równowagi. G d y jakieś niezrównoważone o d ł a m k i ego przez p o m y ł k ę u t o ż s a m i a j ą się z geniuszem, m o ż e dojść do katastrofy. W tej sytuacji siła życiowa tonie w morzu k o m p l e k s ó w i wywołuje groteskowego d e m o n a , C h o r o n z o n a . N i e którzy zbyt pospieszni m a g o w i e z a p o m i n a j ą go o d p ę d z i ć p o d c z a s swej inwokacji, przez co w k o ń c u p o p a d a j ą w s p e k t a k u l a r n e szaleństwo. 53 L I B E R N U L L

DYWINACJA Przestrzeń, czas, m a s a i energia p o c h o d z ą z c h a o s u , przebywają w chaosie i przez c h a o s kierowane za p o ś r e d n i c t w e m eteru zmieniają się w różne rodzaje istnienia. N i e k t ó r e ze s t a n ó w skupienia eteru posiadają tylko częściowe, probabilistyczne zróżnicowanie w egzystencji i nie są określone w czasie ani w przestrzeni. P o d o b n i e do masy, która istnieje j a k o zakrzywienie czasoprzestrzeń rozciągające się ze stopniowo malejącą siłą w n i e s k o ń c z o n o ś ć , co my odbier a m y j a k o grawitację, też i p o z o s t a ł e zjawiska, szczególnie związane z umys ł e m l u d z k i m , wysyłają fale poprzez całe stworzenie. R ó ż n e m e t o d y w y c h w y t y w a n i a i o d c z y t y w a n i a tych fal tworzą sztuka przewidywania, czyli dywinację. Fale te odbiera się, jeśli w y w o ł u j ą rezonans u o d b i o r c y i nie są z a g ł u s z a n e ani nie t ł u m i ich cenzor psychiczny. Niektóre formy rezonansu objawiają się naturalnie. Do klasycznych p r z y k ł a d ó w należy rezonans p o m i ę d z y m a t k ą a dzieckiem oraz p o m i ę d z y k o c h a n k a m i . Inne wywołuje się dzięki skupieniu na p r z e d m i o c i e dywinacji. Z w y k ł y s z u m mentalny m o ż n a s t ł u m i ć , wyciszając u m y s ł przy pomocy wybranej gnostycznej metody, albo poprzez koncentrację. W t y m celu stosuje się najczęściej ascetyczny rodzaj gnozy. B e z s e n n o ś ć , g ł o d ó w k a i wyczerpanie sprzyjają osiąganiu wglądów poprzez wizje, ale p o d o b n i e j a k narkotyki szkod z ą koncentracji. W dywinacji m o ż n a p o s ł u g i w a ć się k a ż d ą formą transu magicznego, najpierw kierując swą uwagę ku p o ż ą d a n e m u p r z e d m i o t o w i wróżb (lub jakiejś j e g o zsigilizowanej formie), by p o t e m p o z w o l i ć t e m u wrażeniu rozwinąć się w czystym stanie ś w i a d o m o ś c i . Do dywinacji przydatne są także różnorakie techniki ekstatyczne, choć niektóre z nich przysparzają kłopotów. W celach wróżebnych m o ż n a złożyć ofiarę. Wielu ludzi torturowało się dla wiedzy, ale o wiele przyjemniejszym jej ź r ó d ł e m jest seks. Przejrzystość erotyczno-śpiączkowa (czyli trans seksualny) opisuje stan osiągany poprzez nieustanne s t y m u l o w a n i e i wyczerpywanie swej seksualności wszelkimi s p o s o b a m i , d o p ó k i u m y s ł nie osiągnie stanu g r a n i c z n e g o m i ę d z y ś w i a d o m o ś c i ą a n i e ś w i a d o m o ś c i ą . J e d n a k nie zawsze to się udaje i c z a s e m trzeba poprzestać na p o ś r e d n i k a c h symbolicznych. Technika ta m o ż e m i e ć p o z y t y w n y w p ł y w na praktykę dywinacji, ale też kompletnie ją zrujnować. 54 Liber LUX Przyjmując, że percepcja m a g i c z n a m o ż e stwarzać pewien rodzaj subtelnego związku z o d p o w i e d z i ą na pytanie, p o w i n n o się tak wybierać, łączyć i ujawniać symbole, aby w n i o s ł y p o ż ą d a n ą o d p o w i e d ź do ś w i a d o m e g o umysłu. Trzeba poczynić jeszcze krok, aby doszło do pełnej manifestacji percepcji magicznej. O symbole nie trudno, wystarczy wziąć pierwszy z brzegu system ezoteryczny. Prawdziwa t

r u d n o ś ć polega na w y t w o r z e n i u więzi magicznej. Aby otrzymać symboliczny rezultat, m a g stara się w y m k n ą ć s p o d kontroli świadomości, jednocześnie uważając, by proces ten nie był czysto przypadkowy. I tak, w kartomancji i tarocie należy najpierw przyjrzeć się talii, p o t e m zaś potasować ją lekką ręką. W przeciwnym razie rezultat będzie czysto przypadkowy, a przestrzeń stymulująca percepcję m a g i c z n ą o g r a n i c z o n a . Po wyodrębnieniu s y m b o l u należy pozwolić, by percepcja m a g i c z n a w pełni się skrystalizowała. Powinien on stać się p o d s t a w ą dla myślenia intuicyjnego, a nie gotową o d p o w i e d z i ą , którą interpretuje się mechanicznie. Astrologia nie nadaje się do m a g i c z n e g o wróżenia, p o n i e w a ż z a k ł a d a stosunek przyczynowo-skutkowy m i ę d z y w y d a r z e n i a m i , które związane są ze sobą bardzo luźno, jeśli w ogóle. G d y b y związek ten był silny, astrologia byłaby z w y k ł ą n a u k ą . A j a k o że jest on bardzo słaby, astrologia zawdzięcza swoje sukcesy uprzedniej znajomości faktów o s ó b ją praktykujących, a p o rażki przyćmiewa niejasnym językiem, z a g a d k o w ą s y m b o l i k ą i nieprecyzyjnymi o g ó l n i k a m i . Najlepsze m e t o d y wróżebne odwołujące się do s y m b o l i c z n e g o pośrednika to te, które znajdują się poniżej p r o g u uwagi, a powyżej p r o g u czystej przypadkowości. Z tego względu najprostsze i najlepsze są techniki s z a m a ń skie, na przykład rzuty k o ś ć m i , k a m y k a m i , czy d r e w i e n k a m i ze z n a k a m i runicznymi. W p r z y p a d k u bardziej s k o m p l i k o w a n y c h m e t o d , takich jak rzut monetami czy kośćmi, liczenia łodyg krwawnika, kiedy w grę w c h o d z ą rozliczne interpretacje, mniej p r a w d o p o d o b n a staje się intuicyjna siła przewidywania. W y s o c e s k o m p l i k o w a n e systemy m a t e m a t y c z n e obrazują dekadencję tej p o d ś w i a d o m o ś c i i renesans racjonalnego u m y s ł u . S p o ś r ó d wszystkich sił, które przeszkadzają w dywinacji, ż a d n a nie ma większej m o c y n a d u k s z t a ł t o w a n ą ś w i a d o m o ś c i ą , niż tak zwany cenzor psychiczny. Ten s a m czynnik wzbrania n a m d o s t ę p u do naszych marzeń sennych i chroni nas przed zalewem wrażeń z m y s ł o w y c h , które nie-55 L I B E R N U L L p r z e r w a n i e b o m b a r d u j ą nasze ciało. I choć nie m o ż e m y bez niego funkc j o n o w a ć , c z a s a m i w a r t o wyłączyć niektóre jego elementy. M o ż n a stos o w a ć w t y m celu różne środki halucynogenne, j e d n a k są one m a ł o przyd a t n e , b o w i e m d e z a k t y w u j ą te blokady m e c h a n i c z n i e i przypadkowo. M a g p o w i n i e n zacząć dostrzegać wszystkie n a p o t y k a n e koincydencje, miast je p o m i j a ć . C z a s a m i m a m y wrażenie, że wiedzieliśmy j u ż o c z y m ś , z a n i m to się s t a ł o . M o ż e n a m się to przydarzać wiele razy dziennie, ale nie nadajemy t e m u znaczenia. K i e d y p o s t a r a m y się z a p a m i ę t y w a ć takie zdarzenia i notować je w d z i e n n i k u m a g i c z n y m , zaczną się one pojawiać c o r a z częściej. Koincydencji z d a r z a się t a k wiele, że p r z e c h o d z i m y n a d n i m i do p o r z ą d k u dziennego. I niepostrzeżenie z d o b y w a m y z n a j o m o ś ć przyszłych wydarzeń. Liber LUX

R Z U C A N I E U R O K Ó W M a g i c z n a wola m o ż e w p ł y w a ć na świat b e z p o ś r e d n i o lub za pośrednictwem symboli i sigili. Wywieranie b e z p o ś r e d n i e g o w p ł y w u na świat, jak w p r z y p a d k u przewidywania przyszłości, wiąże się z w y s o k i m p o z i o m e m sztuki magicznej i jest b a r d z o ulotne. T e g o rodzaju p r a k t y k a bywa n a z y w a n a zaklinaniem, czyli s z t u k ą rzucania uroków. Z m a g i c z n e g o p u n k t u widzenia przyjmuje się, że s a m i stworzyliśmy świat, w k t ó r y m żyjemy. M a g , rozglądając się w o k ó ł siebie, m o ż e powiedzieć „oto moja wola” lub „oto co postrzegam”. J e d n a k będzie bliższy prawdy, kiedy powie: „tak oto manifestuje się moje Kia”. Na pierwszy rzut o k a to dziwne, że s t w a r z a m y tak o g r a n i c z o n e w a r u n k i , ale każdy rodzaj dualistycznego istnienia oznacza redukcję. K i a inkarnuje się w określony s p o s ó b nakładając określony szereg ograniczników. R z e c z y wymykają się naszej percepcji, p o n i e w a ż przebywają w chaosie. M a g zmienia stan rzeczy siłą swej woli jedynie wtedy, gdy „ d o r ó w n a ” chaosowi, który utrzymuje bieg rzeczy. O z n a c z a to zjednoczenie ze ź r ó d ł e m wydarzeń. )ego wola rozpuszcza się w woli wszechświata. D l a t e g o ci, którzy d o ś w i a d c z a j ą prawdziwych zdarzeń magicznych, mają m d ł o ś c i i m o g ą być nawet bliscy śmierci. C z ę ś ć ich K i a , czyli siły życiowej, która w ł a d a n o r m a l n ą rzeczywistością, ulega nagłej z m i a n i e , gdy zachodzi coś n i e s a m o w i t e g o . D l a t e g o najlepiej, jeśli w t y m d z i a ł a n i u m a g i c z n y m kilka o s ó b synchronizuje swoje czyny. Z drugiej strony, jeśli n a s z e m u działaniu asystuje wiele o s ó b p o d d a n y c h normalnemu biegowi zdarzeń, działanie to m o ż e być jeszcze trudniejsze. W procesie rozwijania swojej woli łatwo p o p e ł n i ć okrutny b ł ą d p o m y lenia jej z s z o w i n i z m e m ego. Wola nie jest w o l ą mocy, m ę s k o ś c i ą , w y t r w a ł o ścią, czy twardością. Wola jest j e d n o ś c i ą pragnień. Wola wyraża się najpełniej wtedy, gdy nikt nie z a u w a ż a jej d z i a ł a n i a . Kiedy zaś u m y s ł znajduje się w stanie zwielokrotnionych pragnień, d o ś w i a d cza idiotycznych m ę c z a r n i woli mocy. Wszystkie te treningi, deprywacje, ślubowania, z a k a z y i sprawdziany w y w o ł u j ą konflikty w umyśle. Wola zawsze manifestuje się j a k o zwycięstwo najsilniejszego pragnienia, c h o c i a ż ego reaguje j a k rozpieszczone dziecko, jeśli nie zaspokoi się jego zachcianek. D l a t e g o przed przystąpieniem d o praktyki m a g musi o s i ą g n ą ć j e d n o ś ć Pragnień. P o d o b n i e jak reorganizacja przekonań jest k l u c z e m do wyzwolenia, 57 L I B E R N U L L tak s a m o reorganizacja pragnień jest pierwszym w a r u n k i e m rozwoju woli P o d c z a s praktyki wiele przeciwności m o ż n a p o k o n a ć przy p o m o c y różnych sigili. Pragnienie przedstawia się p o d p o s t a c i ą j a k i e g o ś glifu obrazkowego, woskowej figurki, liter z alfabetu m a g i c z n e g o b ą d ź wizji o k a u m y s ł u . Wszystko to sprzyja skupianiu woli. Koncentrację na tych czarach powinno się wesprzeć

jakąś formą uniesienia gnostycznego podczas rzucania zaklęcia. W przypadku każdej formy zaklinania pamiętajmy, że o wiele łatwiej kierować zdarzeniami, które dopiero co wykluwają się i mają postać embrionu. Dlatego m a g stara się raczej wykorzystać ten aspekt chaosu dla swoich korzy ści, aniżeli mu się przeciwstawiać. Pragnienie manifestuje się wtedy jako zwykła, choć trochę dziwna koincydencja, a nie jako wstrząsający przełom. Wolę m o ż n a w z m o c n i ć jeszcze j e d n ą t e c h n i k ą p o z a t r a n s e m magicznym. M a m tu na myśli szczęście. M a g powinien d o s z u k i w a ć się u ś m i e c h u losu w drobnych, niepozornych sprawach, o d n a l e ź ć w a r u n k i sprzyjające swemu s u k c e s o w i i o s t r o ż n y m i r u c h a m i rozwijać swoje szczęście. W s z e c h ś w i a t sprzyja temu, kto realizuje swoją p r a w d z i w ą wolę. 58

Liber NOX LIBER NOX Wtajemniczenie 3° zakonu magicznego Iluminatów Thanaterosa w zakresie czarnej magii przebiega zgodnie ze schematem przedstawionym na ilustracji 6. Ilustracja 6. Struktura Liber N o x M o c m a g i c z n a jest k l u c z e m do nieba i piekła teraźniejszości. Nieświadomi tego, p o d w p ł y w e m drobnych lęków i pragnień, p o p a d a m y w szarzyznę egzystencjalnych wątpliwości. W y m y ś l a m y przyjemne i bolesne wydarzenia, które m a j ą zastąpić dzień dzisiejszy. Siła życiowa zawsze s z u k a ciała, cielesności, idei, emocji, przeżyć, itp. w niekończących się wcieleniach. K i a p o zbawione ciała nie p o s i a d a swojego zwierciadła, a przez to ś w i a d o m o ś c i , ekstazy, czegokolwiek.

M a m y więc do czynienia z nicością albo z cielesnością, a w życie ciała wpisany jest dualizm. Wieczna wojna jest ceną, p o d s t a w ą i n a g r o d ą istnienia. 59 L I B E R N U L L K i a rozwija się w m i r i a d a c h d o ś w i a d c z e ń , które w s p ó l n i e konstytuują Jaźń. Są o n e f o r m a m i naszej ś w i a d o m o ś c i . Przeciwstawienie m a ł y c h lęków i p r a g n i e ń wielkim o p o z y c j o m seksu i śmierci, bólu i przyjemności, ewolucji K i a jest z a r z e w i e m niezaspokojenia. Istnienie jest j e d n y m wielkim z a s p o k o j e n i e m . N i c z y m mniej. K i e d y prób u j e m y się wyrzec jakiejkolwiek części siebie, s a m i d ą ż y m y do utraty formy, zaprzeczenia siebie p r o w a d z ą c e g o do z a n i k u d u c h a . S a m a J a ź ń jest B o g i e m i j a k o t a k a p o w i n n a rozpoznawać siebie we wszystkich rzeczach. T y m , którzy h o ł d u j ą o g r a n i c z e n i o m , przypisana jest m i e r n o t a i u p a d e k . Ci zaś, którzy słusznie doceniają swe sprzeczności, są pan a m i ziemi. W naszej dualistycznej naturze skupia się c a ł a m o r a l n o ś ć . G ł u p o t ą jest usiłowanie zostania k i m ś i n n y m , niż jesteśmy. O ś m i e l a m się nazwać n a j w y ż s z ą w a r t o ś c i ą zaakceptowanie siebie s a m e g o i życie bez ograniczeń. Najwięksi grzesznicy są największymi świętymi, c h o c i a ż m o g ą być tego n i e ś w i a d o m i . Wielkich ludzi cechują wielkie sprzeczności. A d w o i s t o ś ć to nie wszystko. W każdej chwili k o n s o r c j u m „ja” n a k ł a d a n o w ą twarz. N i e jestem t y m , k i m byłem parę s e k u n d temu, nie m ó w i ą c j u ż o d n i u wczorajszym. I m i e n i e m m o i m jest Legion. J e s t e m kolonią istot dzielących tę s a m ą powłokę. A K i a , w i ą ż ą c a je ze s o b ą m i ł o ś ć własna, p e w n e g o d n i a je odrzuci, dla własnej przyjemności rozkoszując się nawet śmiercią. K i m ż e jest bóg, jeśli nie człowiekiem władającym siłami chaosu? N i c nie jest dla niego prawdziwe. Wszystko jest dozwolone. Nie ma celu w jego życiu. Może go s a m sobie określić. To on związał się z ziemią i inkarnuje się wtedy, kiedy chce. Wszechświat jest szalony i samowolny. Nie da się niczego zmienić, poza zmianą samego siebie. Jedyną zasadą ogólną jest ogólny brak zasad. A jednak Wielka Bogini C h a o s u jest zawsze gotowa użyczać m o c y swym wybrańcom. Jak to jest z d u a l i z m a m i ? C z y trzeba zawsze d b a ć o to, by istniały ze sobą oddzielnie, jeśli mają dostarczać n a m zaspokojenia? Przecież takie drobne przyjemności, jak s m a k o w a n i e ciężkostrawnych, przejrzałych, gnijących pok a r m ó w niewiele różnią się od s p o ż y w a n i a ekskrementów, a m i m o to dają n a m zadowolenie. Osobiście wolę o d ż y w i a ć się p r o s t y m , z d r o w y m j a d ł e m , jedynie c z a s a m i s m a k u j ą c nektary obrzydliwości i rozkoszy. Z a c h o w a j m y K i a dla działań przynoszących natchnienie, ekstazę i magię. A l b o w i e m poszukując przyjemności, najłatwiej d o z n a ć rozczarowań i g w a ł t o w n i e p o w r ó c i ć do codziennej szarzyzny. 60

Liber NOX G n o z a jest m e c h a n i z m e m , dzięki k t ó r e m u K i a w y c o f u j e się z ciała, przygotowując się ku g ł ę b o k i e m u pogrążeniu w m a g i i . Jest wielką o s z c z ę d n o ś c i ą na potrzeby jeszcze większego wydatku. Kia jest wstępującą energią, która s z u k a formy. N a z y w a n o ją W i e l k i m Pożądaniem, S i ł ą Życiową i M i ł o ś c i ą W ł a s n ą . O b r a z u j e ją atut 0 tarota, G ł u piec, czyli Joker. Jej zwierzęciem h e r a l d y c z n y m jest sęp, p o n i e w a ż zawsze zniża się, aby znaleźć zaspokojenie p o ś r ó d ż y w y c h i martwych. O t o czego s a m d o ś w i a d c z y ł e m . M o j a najgłębsza jaźń, d u s z a lub d u c h . Była nicością bezkształtną pozbawioną cech bezimienną czystą mocą, a zarazem stawała się wszystkim, czego się dotknęła. Jestem tym złudzeniem,

a zarazem nie jestem tym złudzeniem. Amen. 61 L I B E R N U L L C Z A R O S T W O C z a r o s t w o to sztuka p o s ł u g i w a n i a się p o d s t a w a m i materialnymi dla d o k o n y w a n i a p r z e m i a n magicznych. M a j ą one tę zaletę, że m o c w nich zaw a r t ą m o ż n a rozwijać w czasie. Wykorzystuje się do tego celu cztery rodzaje p o d s t a w materialnych. T a k i e , które zawierają swoistą m o c , czyli fetysze, talizmany, p u ł a p k i na duchy i amulety. T a k i e , które m a j ą być n o ś n i k a m i mocy dla w y w o ł a n i a konkretnych skutków na określonych obiektach, czyli proszki, napoje m i ł o s n e , figurki woskowe i sznurki z p ę t e l k a m i . T a k i e , które stanowią p o d s t a w ę dla dywinacji. Wreszcie takie, które b ę d ą c n a c z y n i a m i dla pewnych eterycznych form, pełnią funkcję broni magicznych. P o n a d t o m o ż n a korzystać z krwi i nasienia j a k o rezerwuarów siły życiowej. Inne cielesne wydaliny i nieczystości: włosy, paznokcie, ślinę stosuje się do nawiązania kontaktu z o s o b a m i , które mają być p o d d a n e n a s z y m w p ł y w o m . Talizmany, a m u l e t y i fetysze napełnia się energią w procesie analogiczn y m do ewokacji. T a l i z m a n y są zwykle o b d a r z o n e j a k i m ś p r o s t y m ładunkiem, który wyzwala w jego posiadaczu m o c , o d w a g ę , zdrowie, m ę s k o ś ć , stan bez myśli, sen, czy inne emocje. Jeśli jest on sprawnie sporządzony, m o ż e dzia łać s a m o c z y n n i e , bez koncentracji ze strony właściciela. K s z t a ł t i s k ł a d tego materiału p o w i n n y wskazywać na p o ż ą d a n y efekt. A m u l e t y są p r z e d m i o t a m i zawierającymi cząstkę siły eterycznej i siły życiowej, posiadającymi konkretne przeznaczenie i do pewnego stopnia o b d a r z o n y m i inteligencją. T w o r z y się je tylko p o d c z a s bardzo silnych ewokacji. Przyjmują one kształt niewielkiego człowieka lub stworzenia, a w trakcie ewokacji ich kopię eteryczną umieszcza się w formie materialnej. S ł u ż ą przeważnie ochronie miejsc i ludzi, działając w o g r a n i c z o n y m zasięgu. Takie przedmioty, czczone przez d ł u ż s z y czas wśród stałej grupy osób lub plemienia, nazywane są fetyszami. Pod pewnym względem każda podstawa materialna m o ż e stanowić pu łapkę na ducha, ale niektóre substancje, przeważnie kryształy, szybciej niż inne wchłaniają wdruki eteryczne. D u ż e i powszechnie dostępne kryształy kwarcowe m o ż n a stosować do gromadzenia wrażeń, umieszczając je w pobliżu naładowanych miejsc, osób i przedmiotów. Jeśli wiemy, że jakiś duch lub żywiołak zamieszkuje pewne miejsce, możemy go złapać, ciskając kryształem w jego postać. C z a r o w n i k rzuca zaklęcia przy p o m o c y rozmaitych proszków, napojów miłosnych, mikstur, figurek woskowych i zawiązanych węzełków. U ż y t y do 62 Liber NOX

ich wykonania materiał powinien p r z y p o m i n a ć o u p r a g n i o n y m celu i ewentualnie zawierać p r z e d m i o t y osobiste lub fragmenty ciała ofiary. M a g winien włożyć c a ł y swój wysiłek w koncentrację, wizualizację i egzaltację g n o stycką, aby nasycić go s w o i m pragnieniem. N a ł a d o w a n y m a t e r i a ł u m i e s z c z a się w miejscu, gdzie m o ż e zetknąć się z ofiarą. I n s t r u m e n t a r i u m czarów bywa p o m o c n e t a k ż e w sztuce mantycznej. Narzędzia potrzebne do dywinacji s ł u ż ą przeważnie tylko j a k o p o j e m n i k i na wrażenia p ł y n ą c e z magicznej percepcji operatora. N a ł a d o w a n e i n s t r u m e n t y zawierają o s a d y bezkształtnej energii eterycznej, która istotnie w z m a c n i a d o znania. W tej kategorii m i e s z c z ą się głównie takie przyrządy, jak zwierciadła magiczne, kryształowe kule, m o c n o w y p o l e r o w a n e p ł a s z c z y z n y oraz naczynia z c i e m n y m p ł y n e m lub krwią. Zwierciadło c i e m n o ś c i jest i n s t r u m e n t e m stworzonym z czarnego szkła, czyli o b s y d i a n u . N a l e ż y t r z y m a ć je w ukryciu, blisko ciała. M o ż n a je ł a d o w a ć , koncentrując się na n i m p o d c z a s m a g i c z n e g o transu. Przez d ł u ż s z y czas wpatrujemy się w nie bez z m r u ż e n i a oczu, d o p ó k i nie otworzy się niczym o t c h ł a ń lub tunel. D o p i e r o po w y d r ą ż e n i u tego tunelu eterycznego m o ż e m y korzystać ze zwierciadła ciemności. Percepcja porusza się w n i m dowolnie ku i n n y m czasoprzestrzeniom. Co się zaś tyczy broni magicznej, konstruuje się ją j a k o eteryczny duplikat jakiegoś istniejącego przyrządu, j a k różdżka, miecz, sztylet, zaostrzona kość, czy strzałka. Ta eteryczna forma p r z e t r z y m y w a n a jest w p o d s t a w i e m a terialnej, d o p ó k i nie wystrzeli się jej dzięki silnemu skupieniu woli. Sprawni czarownicy potrafią dotrzeć za p o ś r e d n i c t w e m zwierciadła c i e m n o ś c i do celu lub ofiary i cisnąć weń m a g i c z n ą broń. W i n n y m p r z y p a d k u konieczna jest bliska o d l e g ł o ś ć , a nawet kontakt z celem. Broń m a g i c z n ą m o ż n a nasycić ofiarą z krwi albo n a m a ś c i ć p ł y n a m i seksualnymi p o d c z a s p o ś w i ę c o n y c h temu orgiastycznych rytuałów. Ale to głównie d ł u g o t r w a ł a koncentracja napełnia te przyrządy m o c ą . Potężne a m u l e t y i bronie otrzymują c z a s e m osobiste nazwy, za pośrednictwem których m o ż n a je kontrolować. Z d a r z a się, że są sprawne nawet w rękach o s ó b nieudolnych. 63 L I B E R N U L L S O B O W T Ó R We wszystkich tradycjach magicznych w y s t ę p u j ą opisy sobowtórów. Z n a j d z i e m y je w s t a r o ż y t n y m s z a m a n i z m i e , w e g i p s k i m „ K a ” i „ K i ” okultystycznych s z t u k walki, w opisach duszy i ducha, a we w s p ó ł c z e s n y m okultyz m i e w koncepcji ciała astralnego. Najłatwiej z o b a c z y ć go lub doświadczyć, kiedy c i a ł o fizyczne zbliża się ku śmierci.

S o b o w t ó r nie p o s i a d a konkretnego kształtu, c h o c i a ż siła życiowa wykazuje n a t u r a l n ą s k ł o n n o ś ć do u t r z y m y w a n i a jego w y o b r a ż e n i a na wzór ciała fizycznego. A l e nawet gdy jest eksterioryzowany p o d p o s t a c i ą cielesną, niekoniecznie da się uchwycić z w y k ł ą percepcją. P o d o b n i e j a k c a ł a materia eteryczna, w y w i e r a rozmaite skutki na z w y k ł ą rzeczywistość, zależnie od tego z j a k ą m o c ą siła życiowa jest zdolna skupiać się w j e d n y m p u n k c i e . Sobowtór potrafi p r z e n i k a ć g r u b ą materię, a c z a s a m i nawet przybierać formę cielesną, która p o z w a l a m u w p ł y w a ć n a świat materialny. W okultystycznych sztukach walki s o b o w t ó r a projektuje się w pobliżu ciała ofiary przy p o m o c y wizualizacji, by p o t e m z przeraźliwym krzykiem zad a ć jej fizyczny cios. C z a s a m i część siły eterycznej wdziera się w przeciwnika w y w o ł u j ą c tak zwany o p ó ź n i o n y dotyk śmierci. S o b o w t ó r a m o ż n a także wysyłać po to, by informował o ruchach wrogów. A l b o w c h ł o n ą ć go w ciało, by u d o p o r n i ć się na ich ciosy. W p r z y p a d k u większości praktyk uzdrowiciel-skich ta s a m a siła działa za p o ś r e d n i c t w e m rąk. S o b o w t ó r m o ż e przyjmować także inne formy, najczęściej p o s t a ć zwierzęcą. Teriomorficzne (zwierzęcokształtne) manifestacje s o b o w t ó r a objawiają się najczęściej j a k o atawizmy. W y w o ł u j ą swego rodzaju opętanie, podczas którego do g ł o s u d o c h o d z ą zachowania charakterystyczne dla d a n e g o zwierzęcia. Te wzorce m o g ą spoczywać uśpione w naszej p a m i ę c i , albo w y p ł y n ą ć z aktywowanej p a m i ę c i eterycznej. Niezależnie od ich źródła, p o d o b n e ataw i z m y p o w o d u j ą przerażające skutki. N a w e t jeśli eteryczna forma zwierzęca p r z e t r z y m y w a n a jest w ciele fizycznym, m o ż e m a n i f e s t o w a ć się p o d postacią o s z a ł a m i a j ą c e g o m ę s t w a albo zdolności do i m i t o w a n i a dzikich zwierząt i budzenia lęku u ludzi. T a k a forma eteryczna, w y d a l o n a z ciała, m o ż e służyć za p o j a z d ś w i a d o m o ś c i , podróżujący i ujawniający zdolności zwierząt. Wybitni m a g o w i e m o g ą p o s ł u g i w a ć się chimerycznymi f o r m a m i , j a k gryfy i bazylisz-ki, j a k o s w y m i p o j a z d a m i . 64 Liber NOX W n o r m a l n y m cyklu n a r o d z i n i śmierci siła życiowa niewiele przenosi z jednego wcielenia do n a s t ę p n e g o . W t y m celu m o ż n a p o s ł u ż y ć się projekcją sobowtóra, który z n a k o m i c i e nadaje się do celowego p r z e n o s z e n i a cech o s o bowościowych do nowego wcielenia po śmierci. S p o ś r ó d wszystkich technik uzyskiwania d o s t ę p u do s o b o w t ó r a najtrudniejszą do kontrolowania i najbardziej niebezpieczną jest n a r k o z a . M i m o to od niepamiętnych czasów m a g o w i e stosowali tzw. m a ś ć c z a r o w n i c (składającą się z alkaloidów p s i a n k o w a t y c h , bielunia dziędzierzawy, wilczej j a g o d y i lulka czarnego) oraz zażywali h a l u c y n o g e n y i inne ś r o d k i wprowadzające w trans. N a j s ł a b s z ą t e c h n i k ą jest wizualizacja, ale m o ż e o n a służyć j a k o m o del, na którym buduje się p e w n e wrażenia cielesne, w y w o ł y w a n e r u c h a m i w eterze. C z a s a m i odbiera się je j a k o uczucia ciepła, m r o w i e n i a , czy też bólu. Należy jedynie k o n t y n u o w a ć proces, czekając na rozwój w r a ż e ń . W s z t u k a c

h walki i j o d z e okultystycznej w celu wyzwolenia m o c y praktykuje się nagłe wydechy i okrzyki o w y s o k i c h tonach. Najbardziej w y m a g a j ą c ą i o d p o w i e d n i ą m e t o d ą uwalniania sobowtóra jest śnienie. Zwyczajny sen stanowi p r z y p a d k o w ą kompozycję częściowo zapomnianych wydarzeń, marzeń i lęków. S t a n o w i ą one jedynie bardziej graficzną postać fantazji i mrzonek, całej umysłowej paplaniny, jaka zajmuje naszą głowę na co dzień. Podobnie jak ś w i a d o m o ś ć rozbudzona uczy się r o z p o z n a w a ć różnice między prawdziwymi rzeczami a marzeniami, tak też ś w i a d o m o ś ć snu uczy rozróżniać między prawdziwymi snami a marzeniami sennymi. Prawdziwe sny s t a n o w i ą klucz do p o d s t a w y sobowtóra. Przy jego stwarzaniu pierwszym k r o k i e m p o w i n n o być u f o r m o w a n i e go w p r a w d z i w y m śnie. Ponieważ ręce s t a n o w i ą najbardziej w i d o c z n ą część ciała, a ś w i a d o m o ś ć snu w szczególny s p o s ó b wiąże się ze z m y s ł e m wzroku, mag stara się ujrzeć ręce s o b o w t ó r a we śnie. D o p ó k i to się nie uda, należy zawsze przed zaśnięciem koncentrować się na t y m życzeniu. Z c z a s e m ręce m o g ą pojawiać się w zwyczajnych, błahych snach, które s t a n ą się bardziej s k o m p l i k o w a n e i dziwaczne. Ale nie o to chodzi. W tego rodzaju praktyce sukces n a d c h o d z i j a k o nagłe, p r z e ł o m o w e d o świadczenie. K i e d y u ś w i a d o m i m y sobie, że śnimy, szybko przywołajmy swoje życzenie ujrzenia rąk. I nagle pojawią się w całej swej krasie. T e n w i d o k wy-wołuje szok. Jest tak j a k b y w y r w a n o nas z zamyślenia, jakby p ę k ł a n a m prze-65 L I B E R N U L L p o n a . A b y ten wstrząs nie zbudził nas ze snu, trzeba kilkakrotnie powtórzyć d o ś w i a d c z e n i e . N a s t ę p n i e w y p o w i a d a m y życzenie znalezienia się w jakimś miejscu z n a n y m n a m z c o d z i e n n e g o życia. Przywołując swoje ręce we śnie, p r z y g l ą d a m y się im, a następnie w y r u s z a m y nimi na p o s z u k i w a n i e tego miejsca. Jeśli wizja zaczyna b l a k n ą ć , w r a c a m y do swych rąk i z a c z y n a m y wszystko od nowa. M u s i m y widzieć wszystkie szczegóły tego miejsca i być t a m o tej samej porze, kiedy toczy się sen. W k o ń c u o k a ż e się, że s o b o w t ó r znajdzie się we w ł a ś c i w y m miejscu. K i e d y to się uda, wszystko inne staje się możliwe. Niemniej j e d n a k , trzeba być zawsze g o t o w y m do p o ś w i ę c e n i a kolejnych nocy na rozwijanie tych zdolności. Liber NOX MAGICZNA M E T A M O R F O Z A Zajmiemy się teraz m e t a m o r f o z ą w ś w i a d o m o ś ć czarnomagiczną. C h a o s , siła życiowa wszechświata, nie zna ludzkich uczuć. Dlatego czarownik nie m o ż e kierować się nimi, jeśli zamierza pochwycić siłę wszechświata. Wykonuje p o tworne, samowolne działania, by uwolnić się z ograniczeń ludzkiej egzystencji. Życie m a g i c z n e w y m a g a o d r z u c e n i a k o m f o r t u , p o t o c z n o ś c i , p o c z u c i a bezpieczeństwa i pewności. Aby stać się bardziej s t a n o w c z y m i rozwijać swoje umiejętności, trzeba ruszyć do w s p ó ł z a w o d n i c t w a i walki, s t a n ą ć w o b e c sytuacji ekstremalnych i przeciwności losu. K o n i e c z n y jest p o r y w desperacji,

życie na krawędzi. T r z e b a nauczyć się radzić sobie w życiu. W środowisku p e ł n y m stagnacji ciało—umysł tworzy własnych przeciwników: choroby i fantazje. Jedynie w sytuacjach skrajnych m o ż e dojść do ujawnienia d u c h a . Elastyczne środowisko to w a r u n e k konieczny dla zaistnienia magicznej świadomości. J e d y n i e takie otoczenie m o ż e p o d d a ć się subtelnym s i ł o m m a g i c z n y m . Jedynie w z m i e n n y c h okolicznościach m o g ą z a d z i a ł a ć wróżby. Porzućcie zatem wszelkie trwałe s c h e m a t y z a m i e s z k a n i a , zatrudnienia, stosunków społecznych i gustu. J e d n ą z wielu nazw K i a jest A n o n . A n o n s w o b o d n i e przekształca swą arbitralną o s o b o w o ś ć , odrzucając wszelką t o ż s a m o ś ć n a r z u c a n ą m u przez środowisko. D y s p o n u j ą c absolutną wolnością w sferze iluzji, ma do w y b o r u dualizm. Wszystko, co jest dla niego realne, stanowi rodzaj pragnienia, albowiem jest to wszechświat, w którym o n a s a m p o s t a n o w i ł z a m i e s z k a ć . G d y b y to było N i e b o lub Piekło, k a ż d y z nas m ó g ł b y robić, co mu się żywnie p o doba. Więzi nas tutaj jedynie lęk przed k o n t a k t e m z j e d n y m albo z d r u g i m . Jakże złudna jest idea umysłu, idea ego - stałego atrybutu, przymiotu Jaźni. O Kia m o ż n a powiedzieć tylko tyle, że ilość doświadczanego znaczenia jest wprost proporcjonalna do stopnia manifestacji K i a w danych okolicznościach. K i a o d c z u w a się j a k o pełnię znaczenia, mocy, geniuszu i ekstazy w dzia łaniu. Poza nią nic nie jest prawdziwe. C z a r o w n i k postępuje z g o d n i e ze swoją wolą w sferze iluzji, p o n i e w a ż wie, że nie ma tu nic bardziej lub mniej w a ż n e g o , a wszystko, co robi, jest tylko gestem. W ten s p o s ó b czyni cokolwiek, co ma dla niego j a k i ś sens. R e alizuje swoją wolę w działaniu, nie pożądając skutków tego d z i a ł a n i a . 67

L I B E R N U L L W strefie A n o n a konkurują ze s o b ą liczne jaźnie, dusze, d u c h y rodzinne, demony, obsesje, niezliczone ilości m o ż l i w y c h d o ś w i a d c z e ń . K a ż d a gra trwa krótko. Następuje po niej śmierć, g w a ł t o w n a rekonfiguracja tych fragment ó w w nowe, nierozpoznawalne układy. Pozostaje jedynie styl i d u c h gry A n o n a , chyba że ciału eterycznemu u d a ł o się osiągnąć wielką integrację. D z i a ł a n i a C z a r n e g o M a g a przykują go na zawsze do ziemi. L e c z jeśli o b a w i a się w n a s t ę p n y m wcieleniu utraty możliwości p o w r o t u do swej poprzedniej okultystycznej nauki, m o ż e m o c n o w i z u a l i z o w a ć sigila Chaosu ( p o k a z a n e g o na ilustracji 7) w chwili swojej śmierci. Ilustracja 7. Sigil Chaosu to jedyny symbol wykorzystywany przez zakon magiczny Iluminatów Thanaterosa jako znak rozpoznawczy oraz zwierciadło ciemności pomagające w komunikacji między adeptami. 6 8 Liber NOX E K S T A Z A Ekstaza to s a m o s e d n o Q u a d r i g i Sexualis, szeregu t r a n s ó w s o m a t y c z nych, do których należą Pozycja Śmierci i Ryty T h a n a t e r o s a . Na ilustracji 8 widnieje n a u k a i s z t u k a ś c i ę t y c h p o w i ą z a ń m i ę d z y m a g i c z n ą w o l ą a pewnymi formami gnostyckiego uniesienia. Pod w z g l ę d e m m a g i c z n y m szczyty p o d n i e c e n i a i groty niezwruszonego spokoju są t y m s a m y m miejscem. W t y m u k r y t y m w y m i a r z e n a s z e g o istnienia kołuje sęp J a ź n i ( K i a ) , wolny od pragnień, a j e d n a k g o t o w y rzucić się

w wir działań i d o ś w i a d c z e n i a . Niezliczone warianty g n o z y spokoju sprowadzają się zawsze do pozycji śmierci, ale warto s p r ó b o w a ć następującej praktyki: Klęcząc w pozycji smoka, z dłońmi na udach, wyprostowanymi plecami, wpatrujemy się przed siebie w odbicie swych oczu w jak największym lustrze znajdującym się około pół metra przed nami. Najlepiej, aby świątynia była ogo łocona ze wszystkiego, pomalowana na czarno lub biało. Praktykę powinny poprzedzić przygotowania obejmujące jeden z magicznych transów lub intensywny wysiłek skupionego myślenia. Kiedy wpatrujemy się w swoje oczy, przestajemy myśleć. Najlepiej nie wkładać w to jakiegokolwiek „wysiłku”. Wystarczy cierpliwość. Należy stale koncentrować się na odbiciu swych oczy, dopóki nie ustanie praca umysłu. Wszelkie zniekształcenia odbicia wiążą się z myśleniem. Należy ich zaprzestać. N i e potrzeba za wszelką cenę dążyć do sukcesu. J e g o oznaki pojawiają się samoczynnie, jak choćby utrata fizycznej perspektywy lub odbicia ciała. Ciało m o ż e się jawić jako gigantyczne bądź mikroskopijne. Są to zjawiska charakteryzujące deprywację sensoryczną. N i e d ą ż y m y do nich samych. O n e jedynie wskazują nam, że utraciliśmy naszą wiarę. Z a m y k a m y wtedy oczy i wkraczamy w pustkę. Jeśli nie m o ż e m y całkowicie pozbyć się myśli, m o ż e m y zwizualizować jakiś przedmiot, do którego będziemy je wrzucać jak do zbiornika. W k r ó t c e j e d n a k i ta wizualizacja zniknie, pozostawiając K i a unoszącą się w swoim bezmiarze. Znajdując się w t y m stanie bez pragnień, m o ż n a praktykować jakąkolwiek formę magii. Dzięki sigilom wyławiamy natchnienie i atawizmy z nieznanych rejonów świadomości, a wolę i percepcję poszerzamy o nowe wymiary. 69 L I B E R N U L L Jeśli p o w y ż s z a technika o k a ż e się nieskuteczna w o s i ą g a n i u gnozy, mag powinien s t a n ą ć na czubkach palców, z z a m k n i ę t y m i o c z a m i i ramionami o d c h y l o n y m i do tyłu, z szyją i plecami n a c i ą g n i ę t y m i tak, by całe ciało było j a k najbardziej napięte. Podczas takiego u k r z y ż o w a n i a o d d e c h staje się głęboki i spazmatyczny. N i e p o m n y wszystkiego p o z a napięciem, które go męczy, m a g m o ż e dostąpić Pustki, kiedy to wszystko p r z e m i n i e i p a d n i e wyczerp a n y n a p o d ł o g ę . W tej chwili powinien spontanicznie w y b u c h n ą ć ś m i e c h e m . Wystarczy, by z r o z u m i a ł , że nic nie ma znaczenia, a będzie się ś m i a ć ze wszystkiego.! M o ż e nawet o t r z y m a ć łaskę zanurzenia się w b o s k i m szaleństwie ekstatycznego ś m i e c h u . Pozycja śmierci o d g r y w a g ł ó w n ą rolę p o ś r ó d r y t u a ł ó w T h a n a t e r o s a , ponieważ sprzyja natchnieniu, reifikacji i wyczerpaniu, j a k również przekroczeniu

pragnień. N o r m a l n y stosunek seksualny, genitalne zjednoczenie o s ó b płci przeciwnych m o ż e p o d k a ż d y m , nie tylko m a g i c z n y m , w z g l ę d e m być ź r ó d ł e m natchnienia, jeżeli tylko osoby te łączy wzajemne e m o c j o n a l n e zaangażowanie. N a t c h n i e n i e to, kiedy wykorzysta się je do celów m a g i c z n y c h , m o ż e okazać się najpotężniejszą m o c ą . Prąd lunarny u k a p ł a n k i m o ż n a zauważyć w dniu, kiedy libido jest silne. U k a p ł a n a libido w z m a c n i a się poprzez p o w s t r z y m a n i e . Po u d a n i u się do odo s o b n i o n e g o miejsca praktyki każdy z uczestników wycisza u m y s ł przy pom o c y wybranej przez siebie metody. D l a p r z y k ł a d u m o ż n a skorzystać z klęczenia przed s o b ą w pozycji s m o k a i przygotowania do praktyki przy pomocy pozycji śmierci. N a s t ę p n i e uczestnicy j e d n o c z ą się ze s o b ą w s e k s u a l n y m uścisku. A wraz z rozwojem p o d n i e c e n i a coraz silniej m e d y t u j ą nad wybranym p r z e d m i o t e m natchnienia lub sigilem. W chwili szczytowania pragnienie zap a d a się w p o d ś w i a d o m o ś ć . Po p r z e b y t y m k a t a k l i z m i e celebranci czują się wypróżnieni, lecz c a ł y czas winni czujnie oczekiwać dostąpienia inspiracji. Reifikacja, czyli urzeczowienie się pragnienia, jest m o ż l i w a dzięki auto-erotycznemu wariantowi quadrigi sexualis. Podczas takiej praktyki u m y s ł pozostaje czysty, a s e k s u a l n o ś ć p o b u d z a się i d o p r o w a d z a do szczytowania za p o m o c ą z w y k ł e g o dotyku. C i a ł o leży na wznak, oczy są z a m k n i ę t e , pozo-70 Liber NOX stałe zmysły nie rejestrują bodźców. W trakcie wędrówki ku c o r a z w y ż s z y m szczytom rozkoszy p o w i n n o się o d r z u c a ć wszelkie natrętne obrazy i fantazje. Kiedy ciało wkracza w fazę o r g a z m u , a także kilka s e k u n d po nim, należy z całych sił skierować wolę i percepcję na p r z e d m i o t p o ż ą d a n i a , a jeszcze lepiej na jego sigil. W tej krótkiej chwili, kiedy m a g nie istnieje, d o c h o d z i do połączenia, do u k s z t a ł t o w a n i a się obsesji, narodzenia d e m o n a , n a ł a d o w a n i a sigila, wysłania jego woli. Przejrzystość erotyczno-śpiączkowa to taki wariant s t o s u n k u seksualnego, p o d c z a s którego pragnienie osiąga stan graniczny m i ę d z y ś w i a d o m o ścią a n i e ś w i a d o m o ś c i ą . Io właśnie z tego miejsca n a p ł y w a j ą p o d ś w i a d o m e obrazy i wieszcze natchnienia. S e k s u a l n o ś ć p o b u d z a się raz za razem, a kiedy trzeba jeszcze raz, dzięki c z e m u ś w i a d o m o ś ć zstępuje do świata cieni. Podczas tej praktyki lepiej nie m ę c z y ć zbytnio ciała ani d o s t a r c z a ć mu nadmiernej wygody, p o n i e w a ż m o ż n a wtedy nieopatrznie p o g r ą ż y ć się we śnie. C i a ł o może mieć p r o b l e m z w y t r w a n i e m wielu orgazmów, szczególnie jeśli jest to ciało męskie. D l a t e g o aby zapobiec tej trudności m o ż n a p o s ł u ż y ć się karezzą (stosunkiem p r z e d ł u ż o n y m ) , ekscytacją p o w s t r z y m y w a n ą t u ż p r z e d ostatecznym spełnieniem, lecz nieustannie p o w t a r z a n ą i d o p r o w a d z a n ą aż na s a m próg o r g a z m u . Wyczerpanie pragnienia to proces magiczny, który działa zgodnie z regułą, że u p r a g n i o n e zdarzenia najczęściej mają miejsce wtedy, gdy z a p o m i n a m y o s w y m pragnieniu. Dzieje się tak, p o n i e w a ż siła eteryczna działa

poprzez w y t w o r z o n e przez nas napięcia eteryczne, których sobie j u ż nie u ś w i a d a m i a m y . Na pragnieniu koncentrujemy się p o d c z a s wszystkich faz pobudzenia, uwolnienia i zaspokojenia różnych form s t o s u n k u seksualnego, aż do chwili, gdy z m ę c z o n y u m y s ł zaczyna się buntować. W t y m k o n k r e t n y m p r z y p a d k u warto skupiać się na ś w i a d o m y m pragnieniu, a nie na sigilu. K i e d y czujemy, że w z b u d z a się w nas reakcja przeciw niemu, całkowicie o p r ó ż n i a m y swój u m y s ł poprzez b ł y s k a w i c z n e przeniesienie uwagi na inne sprawy. T y m s a m y m , powstrzymując się przed świadomym pragnieniem i reakcją na nie z a p e w n i a m y sobie jego urzeczywistnienie kiedyś w przyszłości. 71

L I B E R N U L L Pozycja Śmierci Normalny Auto erotyczny Stosunek Stosunek Seksualny

Seksualny Odwrócony Stosunek Seksualny Analny lub Oralny Ilustracja 8. Quadriga sexualis i jej wykorzystanie 72 Liber NOX P R A K T Y K A Z M I E N N Y C H W I E R Z E Ń Zajmijmy się teraz r o z m a i t y m i fazami cyklu wierzeń. W a r t o w y p r ó b o wać którąś, a m o ż e nawet k a ż d ą przez jakiś okres czasu. D z i ę k i t a k i m próbom m o ż n a zaoszczędzić j e d n ą lub dwie inkarnacje, a t a k ż e u ś w i a d o m i ć sobie na c z y m polega m e c h a n i k a eonów, w p ł y w a j ą c a na psychiczne millennia dawnej i przyszłej historii. R o z m a i t e systemy wierzeń p o d a ł e m w p o rządku historycznym, zakładając że n u m e r 1 występuje po n u m e r z e 6 w kręgu. A ż e b y lepiej u k a z a ć d y n a m i k ę z m i a n i ułatwić p o s ł u g i w a n i e się ko ścią, p o s t a n o w i ł e m przedstawić ateizm i c h a o i z m z a r ó w n o w ich wczesnych, jak i zdegenerowanych formach. 1 oczko na kostce: Poganizm B o s k o ś ć przejawia się we wszystkim, co istnieje. W żywiołach, raz burzliwych raz ł a g o d n y c h , w m o r z a c h , górach, zielonych ł ą k a c h , w gradzie i błyskawicach. B o g o w i e przyjmują postać zwierząt, są obecni w m e t a l a c h i kamieniach, j e d n a k przede wszystkim objawiają się człowiekowi w jego własnym umyśle, popychając go ku miłości, szczęściu, w o j n o m i katastrofom. Bogowie mają pieczę n a d wszystkim w świecie. N i e ma niczego takiego, co by nie znajdowało się we w ł a d a n i u jakiegoś b o g a . A l b o w i e m k a ż d a rzecz jest jednocześnie substancją i esencją. B o g o w i e wyłaniają się z chaosu, a z b o g ó w wyłaniają się esencje wszystkich rzeczy. Niektórzy nadają istotę jednym rzeczom, inni p o z o s t a ł y m . W człowieku zaś skupia się istota c a ł e g o świata. D o b r o i zło jest tym, co raduje lub gniewa bogów. Ale to, co raduje Marsa, niekoniecznie musi sprawiać przyjemność Wenus. Stąd w niebiosach cały czas toczy się wojna i nie mniejsza wojna panuje w człowieku. J e d n a k przy p o m o c y odpowiednich ofiar i inwokacji m o ż n a naprawiać bieg rzeczy i wkupiać się w łaski bogów. A jeśli całe życie przeżyjemy pobożnie, oddając hołd patronującemu nam bogu i nie naprzykrzając się zbytnio innym bóstwom, nasz duch w chwili śmierci uda się w zaświaty, by połączyć się z esencją swego bóstwa. 2 oczka na kostce: Monoteizm Nie m a innego b o g a p o z a t y m J e d y n y m , który wszystko s t w o r z y ł . To on stworzył człowieka na własne p o d o b i e ń s t w o .

73 L I B E R N U L L T o o n d a ł c z ł o w i e k o w i w o l n ą wolę, aby czynił d o b r o albo zło. D o b r e jest t o , c o raduje B o g a , Z ł e jest to, co w z b u d z a jego gniew. Po śmierci B ó g n a g r a d z a nas lub karze, Jeśli jest z n a s zadowolony lub n a m i rozczarowany. B ó g s t w o r z y ł także a n i o ł y i demony, D u c h y o b d a r z o n e w o l n ą wolą. N i e k t ó r e z n i c h p o z o s t a ł y dobre, inne stały się złe. To o n e p o m a g a j ą człowiekowi trwać w dobroci L u b k u s z ą g o d o złego. Jeśli p r z e s t a n i e s z czynić zło, B ó g będzie się cieszył. Jeśli z m y ś l ą o B o g u wyrzekniesz się rozkoszy, B ó g również będzie się cieszył. M o ż e s z w m o d l i t w i e prosić B o g a o p o m o c . M o ż e s z o d d a w a ć m u cześć m o d l i t w ą . B ó g będzie się t y m radował. A b y być d o b r y m i radować B o g a , M u s i s z być p o s ł u s z n y n a u k o m I a u t o r y t e t o m hierarchii kościelnej K t ó r ą u s t a n o w i ł na ziemi J a k o j e d y n ą prawdziwą religię. 3 oczka na kostce: Ateizm Idea B o g a i d u s z y to zbyteczne hipotezy. Poza t y m nie ma ani jednego d o w o d u m a t e r i a l n e g o na ich poparcie. Lepiej więc t r z y m a ć się rzeczywisto ści, nieprawdaż? Wszystko da się wyjaśnić, nawet jeśli w tej chwili nie z n a m y odpowiedzi na k a ż d e pytanie. R a d z i m y sobie j e d n a k c a ł k i e m nieźle. Wystarczy rozejrzeć się d o k o ł a , by uzmysłowić sobie, że c a ł y świat kieruje się r o z u m n ą z a s a d ą przyczyny i skutku. D l a tych, którzy nie potrafią kierować się rozum e m , wszystko jest c z a r n ą m a g i ą . N a przykład c a ł a koncepcja wolnej woli jest p r a w d o p o d o b n i e z ł u d z e n i e m w y w o ł a n y m defektem w neuroelektryczno-

- b i o c h e m i c z n y m p i o n o w a n i u m ó z g u . M o ż e m y j e d n a k p o s ł u g i w a ć się nią dop ó k i nie o d n a j d z i e m y źródeł tego b ł ę d u . W k o ń c u szczęście to istota całego 74 Liber NOX życia. Jedyna m o r a l n o ś ć , jedyne prawo g o d n e przestrzegania to takie, które zabrania g ł u p c o m szkodzenia swojemu szczęściu i szczęściu innych ludzi. A śmierć to po prostu śmierć. Jesteś martwy. K r o p k a . C h y b a że kiedyś d o w i e d z i e m y czegoś innego. 4 oczka na kostce: Nihilizm (Późny ateizm) Materia jest podstawą wszechświata. N a u k a prawdopodobnie może odpowiedzieć na każde pytanie. N i e ma niczego takiego, co nie miałoby swojej przyczyny. Ale to ż a d n e wyjaśnienie. Świat wydaje się teraz przypadkowy, arbitralny, p o z b a w i o n y znaczenia. Bo chociaż wiemy j u ż „ J a k ” to wszystko działa, nie z n a m y o d p o w i e d z i „ D l a czego”. Świat stał się przewidywalny, ale p o z b a w i o n y sensu. T a k i jest ciężar inteligencji, taki jest ból zrozumienia. To oczywiste, że po śmierci nie ocaleje nic z człowieka, żaden d u c h czy dusza. D l a t e g o nie ma p o w o d u , by starać się o cokolwiek. N i e ma też p o w o d u , by p o w s t r z y m y w a ć się przed c z y m kolwiek. N a w e t jeśli s a m i ł u d z i m y się swoją s w o b o d ą , p o n i e w a ż nie istnieje nic takiego j a k wolna wola. Po prostu wszystko się n a m przydarza. D a j e m y się porwać nurtowi zdarzeń. C a ł a motywacja s p r o w a d z a się do tego, aby obniżyć p o z i o m energetyczny ciała-umysłu, zmniejszyć występujące napięcia, nawet o k r ę ż n ą d r o g ą . W p r z y p a d k u takich z a g a d n i e ń j a k kwestia ważności, dobroci, znaczenia lub prawdy nie istnieją ż a d n e absoluty. Wszystkie one wynikają z przypadkowej struktury m ó z g u i jego środowiska. Żyjemy w świecie n a p ę d z a n y m przez s k o m p l i k o w a n e , chaotyczne siły, które p o w o ł a ł y nas do istnienia i p e w n e g o razu s p r o w a d z ą nas do nicości. Wszelkie nasze działania są i b ę d ą o w o c e m tego, c z y m jesteśmy i tego, co się n a m przydarza. Ponieważ przy wszystkich naszych roszczeniach do p o siadania wolnej woli jesteśmy tylko p r z y p a d k o w y m tworem p o r u s z a j ą c y m się po stałym, c h o ć n i e z n a n y m torze. 5 oczek na kostce: Chaoizm J a k o na górze, tako na dole J e s t e m wszechświatem Płynąca przeze m n i e siła życiowa Jest siłą życiową wszechświata 75

L I B E R N U L L P ł y n ą c a przeze m n i e subtelna siła (eter) Jest subtelną siłą wszechświata Znajdująca się we m n i e twarda materia Jest t w a r d ą materią wszechświata W obliczu c h a o s u nic nie jest prawdziwe W s z y s t k o jest dozwolone C h o c i a ż on s a m ograniczył się D o zasady dwoistości Budując ten świat D l a siebie (Aby lepiej zrozumieć w y ł o ż o n e tu wierzenia, należy z a p o z n a ć się w ca łości z The Book of Chaos) 6 oczek na kostce: Zabobon (Niski chaoizm) Ponieważ wszystkie zjawiska w y w o d z ą się z j e d n e g o źródła, m i ę d z y pod o b n y m i rzeczami występują tajemnicze związki. Wszystkie p o d o b n e rzeczy zawierają ten s a m z n a k lub istotę. Dzielą tego s a m e g o d u c h a . Ów duch lub istota m o ż e przenikać różne rzeczy, jeżeli tylko wejdą one w kontakt z p r z e d m i o t a m i zawierającymi jego znak. Na t y m polega z a s a d a rezonansu. Ponieważ wszystkie rzeczy są na różnorakie, tajemnicze s p o s o b y powiązane ze sobą, m o ż n a wróżyć sobie na jakiś temat, p o s ł u g u j ą c się czymś, co jest do tego p o d o b n e . Wszystko m o ż e być o m e n e m , jeżeli tylko ma się dość sprytu, aby to przejrzeć. W p o d o b n y s p o s ó b m o ż n a wywierać w p ł y w na p e w n e rzeczy, oddzia łując na rzeczy, które je przypominają. P o d o b n e przyciąga p o d o b n e . Na tym polega z a s a d a p o d o b i e ń s t w a . Najmądrzejsi są ci ludzie, którzy znają się na tych najgłębiej ukrytych p o w i ą z a n i a c h . To właśnie oni m o g ą o d k r y ć to co nieznane, o d w o ł u j ą c się do czegoś jeszcze bardziej nieznanego. To właśnie oni wiedzą, jakie ofiary należy złożyć, aby zjednać sobie istotę rzeczy. M o r a l n o ś ć sprowadza się do unikania nieszczęścia. K a ż d y człowiek w n a s t ę p n y m wcieleniu przyjmie p o s t a ć takiego stworzenia, które najbardziej p r z y p o m i n a ł za swego życia. 76

Liber NOX ALFABET P R A G N I E Ń Istnieje tylko j e d n a emocja, której nie dotyczy prawo przeciwieństw. Jest nią śmiech, zawierający w sobie swoje własne przeciwieństwo. Wszystkie pozostałe emocje - m i ł o ś ć i nienawiść, strach i p o ż ą d a n i e itp. - funkcjonują w r a m a c h d u a l i z m u . Z a m i e s z c z o n y poniżej Alfabet Pragnień obejmuje wszystkie p o d s t a w o w e emocje, ułożone w d o p e ł n i a j ą c e się p a r y na wzór klasycznych b o g ó w czy kabalistycznego R u a c h . Pogańscy filozofowie postrzegali cechy ludzkie odzwierciedlone w naturze i projektowali te własne odzwierciedlenia j a k o p o s t a c i bogów. N i c dziwnego więc, że większość p o g a ń s k i c h kosmologii zawierała k o m p l e t n e spektrum naszej psychologii rozdzielone m i ę d z y postaci boskie. W filozofii pogańskiej główne rozróżnienia emocji o d p o w i a d a ł y poszczególnym b o g o m planetarnym. K a ż d a z tych zasad manifestowała się p o d postacią trzech ważnych form, reprezentowanych tutaj przez alchemiczne zasady. Rtęci Siarki oraz Soli lub Ziemi Rtęć, czyli p o d n i o s ł a , d u c h o w a z a s a d a , o z n a c z a tutaj tryb katarktyczny, ekstatyczny, gnostyczny. Silne rozbudzenie jakiejkolwiek funkcji e m o t y w n e j doprowadza u m y s ł d o p a r o k s y z m u , który m o ż e o g a r n ą ć c a ł ą ś w i a d o m o ś ć , co jest o d c z u w a n e j a k o wielka u l g a lub oczyszczenie, a na w y ż s z y m p o z i o mie jako ekstaza. O s t a t e c z n y m jej rezultatem m o ż e być stan j e d n o p u n k t o w e j ś w i a d o m o ś c i , tak istotny dla mistyki i m a g i i . N a t y m p o z i o m i e m a m y do czynienia z b e z p o ś r e d n i m o d d z i a ł y w a n i e m siły życiowej. S t a n g n o z y jest również p o d s t a w o w y m w a r u n k i e m d o p r z e p r o w a d z e n i a

radykalnych z m i a n przekonań religijnych, czyli tzw. konwersji. J a k i e k o l w i e k wierzenie jest w t y m stanie łatwe do przyjęcia z racji wysokiej p o d a t n o ś c i na sugestię, właściwej o p ó ź n i o n e m u u m y s ł o w i . Siarka, czyli d y n a m i c z n a , a k t y w n a zasada określa tutaj powszechny, pierwotny p ę d do kopulacji i niszczenia, do ciążenia ku u l u b i o n y m b o d ź c o m i uni-77

L I B E R N U L L k a n i a b o d ź c ó w szkodliwych. Jest to n o r m a l n y s p o s ó b funkcjonowania umysłu z którego dopiero później wyłaniają się tryby ekstatyczne i ziemskie. Sól, czyli z a s a d a ziemska, ciężka i o s p a ł a pojawia się wtedy, g d y coś staje na p r z e s z k o d z i e ujawnieniu się emocji b ą d ź zostaje o n a s k a ż o n a domieszka s w e g o przeciwieństwa. Z w r a c a się w t e d y ku samej sobie, z a m i a s t s z u k a ć spełnienia w d z i a ł a n i u lub ekstazie. D u a l i z m y rządzące e m o c j a m i są p r z e d s t a w i o n e na tablicy 2. Z kolei ilustracja 9 p o k a z u j e n a m , że ź r ó d ł e m każdej emocji jest jej przeciwieństwo. COAGULA

SOLVE Zasada przyciągania Zasada odpychania, i łączenia oddzielania i porzucania Seks Śmierć Miłość Nienawiść Pożądanie Strach Przyjemność Ból Podniecenie Przygnębienie Tablica 2. Dualizm Emocji M a g , uzbrojony w t a k ą s a m o w i e d z ę , m o ż e p r z e p ł y n ą ć c a ł y o c e a n dualiz m ó w na rekinie swego pragnienia, aby w k o ń c u d o t r z e ć do brzegu szczęśliwej ekstazy. A n t y c y p u j ą c dysfunkcjonalne tryby ziemskie, m o ż e przekształcić swoje energie tak, by o d n a l e ź ć spełnienie w innych formach. (W t y m celu, w chwili g d y n e g a t y w n a emocja sięga zenitu, koncentruje się na alternatywn y m p r a g n i e n i u lub jego sigilu.) 78

Liber NOX Ilustracja 9. Źródło każdej emocji znajduje się zawsze w jej przeciwieństwie. 79

L I B E R N U L L Każdej z dwudziestu jeden zasad Alfabetu Pragnień przyporządkowałem prostą postać graficzną oraz jedno słowo mnemoniczne. T y m i f o r m a m i graficznymi m o ż n a posługiwać się w różnych zaklęciach i sigilach, ale słowa zazwyczaj nie są w stanie uchwycić uczuć. T y c h dwadzieścia jeden zasad m o ż n a porównać do tryumfów tarota.

W takim układzie K i a będzie o d p o w i a d a ć G ł u p c o w i . Alfabet Pragnień u z u p e ł n i a n y jest przez alfabet czterech z a s a d obejmujących występujące w p a r a c h emocje s o m a t y c z n e bólu/przyjemności i przygnęb i e n i a / p o d n i e c e n i a . Seks Śmierć Siła tworzenia jest zarazem siłą niszczenia. Te same mechanizmy komórkowe odpowiedzialne za rozwój i reprodukcję przyczyniają się do śmierci i starzenia. Uwolnienie Rozpuszczenie (Glify: ucieczka ze stanu rozdwojenia, implozywne połączenie) Pozycja śmierci obejmuje te wszystkie stany transowe, które p r o w a d z ą do wyciszenia u m y s ł u . Koncentracja na p o j e d y n c z y m b o d ź c u , myśli, obrazie, w i d o k u czy d ź w i ę k u m o ż e przyspieszyć efekt b l o k o w a n i a p o z o s t a ł y c h b o d ź ców. Pośród największej ciszy m a g sprawuje kontrolę n a d s w y m światem. S e k s u a l n o ś ć często przynosi przelotne uczucie ekstazy. Aby je o s i ą g n ą ć , m a g najpierw przez pewien czas zachowuje abstynencję płciową, p o t e m zaś d o p r o w a d z a się do szczytu p o d n i e c e n i a . Zwyczajna żądza p o d l e g a transcendencji, s ł u ż ą c teraz w y ż s z e m u celowi. Ś w i a d o m o ś ć w s p i n a się na c o r a z większe wyżyny p o d n i e c e n i a i m o ż e przyjąć c a ł k i e m n o w ą p o s t a ć . Zniszczenie Żądza (Glify: antagonizm, stosunek seksualny) 80

Liber NOX Ż ą d z a , i m p u l s nakłaniający d o zjednoczenia s e k s u a l n e g o , stanowi niezbędną funkcję o r g a n i z m u i j a k o t a k a nie jest w n i c z y m n i e z w y k ł a , p o m i jając wielość fetyszy, w których się objawia. Z kolei ż ą d z a krwi i p o t r z e b a zniszczenia nie s ł u ż ą raczej p o ż y t e c z n y m c e l o m . D l a t e g o ich istnienie t r u d n o wyjaśnić bez o d w o ł a n i a się ich przeciwieństwa. Pragnienie j e d n o c z e n i a się z r o z m a i t y m i rzeczami i o s o b a m i towarzyszy równie s i l n e m u p r a g n i e n i u odłączenia się od rozmaitych fenomenów. W skrajnych p r z y p a d k a c h m o ż e ono przyjąć p o s t a ć d ą ż e n i a do w y e l i m i n o w a n i a niektórych a s p e k t ó w s w e g o świata w s z a l o n y m pędzie p a r o d i u j ą c y m ż ą d z ę s e k s u a l n ą . Atrofia

Frustracja (Glify: utrata formy w wyniku rozpuszczenia, katastrofa spowodowana połączeniem) l a k jak frustracja to niespełniona żądza, tak też cechujące atrofię nuda, ospa łość, depresja i zniechęcenie są rezultatem nieudanego oderwania się od niemi łych sobie okoliczności. Z kolei, wykorzystywanie swojej żądzy czy p o p ę d u zniszczenia dla czystej rozrywki, nieuchronnie prowadzi do frustracji i atrofii. Strach Pożądanie C z y nie jest tak, że nasze upragnione wyspy skarbów leżą dokładnie pośrodku tych obrazów przerażenia i obrzydzenia, od których normalnie się odwracamy? Terror Radość (Glify; czarna otchłań strachu, skok do góry i do przodu) Jeśli pozwolimy dopuścić do siebie lęk, może on sparaliżować umysł. Czasami takie uczucie wywołuje przebłyski niezwykłych magicznych percepcji. A jeśli przy tej okazji wola zostanie skupiona na wybranym celu, wyzwala to potężne moce. Terror jako narzędzie magiczne stanowi istotny składnik wielu szkół mistycznych i inicjacyjnych. 81

L I B E R N U L L

T r u d n i e j o s i ą g n ą ć g n o z ę radości, ale dla niektórych klucz gęsi na tle zac h o d z ą c e g o s ł o ń c a , kontemplacja o b r a z ó w religijnych czy intensywny przyp ł y w nostalgii wystarczają do p o r u s z e n i a szalek percepcji mistycznej. Przerażenie Przyciąganie (Glify: bycie napadniętym, zbliżanie się do siebie) O t o n o r m a l n e reakcje na b o d ź c e s t a n o w i ą c e z a g r o ż e n i e i zachętę. Te uczucia są p o w s z e c h n e i nie w y m a g a j ą d ł u ż s z y c h k o m e n t a r z y p o z a t y m , że w naszej cywilizacji, która oddzieliła się od zjawisk przyrody, prawie wszystkie lęki i p r a g n i e n i a p o c h o d z ą z naszych fantazji lub są n a m w p a j a n e przez s p o ł e c z e ń s t w o . Awersja Chciwość (Glify: nieunikniona nieprzyjemność, pochłonięcie) J a k z a u w a ż y ł kiedyś pewien m ę d r z e c , p r a g n i e n i e jest p r z y c z y n ą wszelkiego cierpienia. T o istotna sprzeczność „ c y w i l i z o w a n e g o ” społeczeństwa. Awersja w i ą ż e się z udręką, nędzą, cierpieniem, ż a l e m i z a k ł o p o t a n i e m wyn i k a j ą c y m i z n i e m o ż n o ś c i oddzielenia się od zjawisk, które w y w o ł u j ą w nas lęk, z uwagi na d a w n e pragnienia. Z kolei chciwość to stan n i e m o ż n o ś c i zas p o k o j e n i a p r a g n i e n i a z uwagi na d a w n e lęki. C h c i w o ś ć i lęk p r a k t y k o w a n e c o d z i e n n i e przyjmują groteskowe, dziwaczne proporcje. Nienawiść Miłość Starając się u n i k a ć p r z e m o c y uczyniliśmy z t ł u m i e n i a g n i e w u cnotę. S z k o d z i to naszej r ó w n o w a d z e emocjonalnej. N e g u j ą c własny gniew tracimy m i ł o s n e uniesienia. Pamiętajcie, by być l u d ź m i wielkich n a m i ę t n o ś c i . 82

Liber NOX Gniew Uniesienie (Glify: przekraczanie wściekłości, zapłonięcie namiętnością) N i e p o h a m o w a n y gniew rzadko przyjmuje g w a ł t o w n ą p o s t a ć i prawie nigdy nie prowadzi do przemocy. Powie w a m o t y m k a ż d y wojownik. Ostrożne w y z w a l a n i e g n i e w u w y w o ł u j e skutki katarktyczne. G ł o w a w y z w a l a się z napięć. C i a ł o się rozluźnia. Ślepa wściekłość to m a g i c z n y stan u m y s ł u . Przydaje się do n a r z u c a n i a swej woli światu. A u z d o l n i o n y m p r a k t y k u j ą c y m , pozwala też otwierać wrota do s t a n ó w transowych. S t a n y t r a n s o w e p r z y n o s z ą uniesienie. Bhakti j o g a , d r o g a m i ł o ś c i bożej, posiada swe o d p o w i e d n i k i w zachodniej mistyce. S i ł a pochłaniającej miłości może nas d o p r o w a d z i ć d o m o c y mistycznej pustki. Agresja Pasja (Glify: broń, objęcie) N a m i ę t n e o d d a n i e się s w e m u partnerowi, p o t o m s t w u i p l e m i e n i u jest w równej mierze naturalne, co i m p u l s do zwalczania złodziei, wrogów, konkurentów i drapieżników. W dzisiejszych czasach, kiedy agresję s p o ł e c z n ą zinstytucjonalizowano na o g ó l n o k r a j o w ą skalę, w skali osobistej i regionalnej jest o n a z r y t u a l i z o w a n a p o d p o s t a c i ą sportu. Odraza Przywiązanie (Glify: gniew skierowany do środka, bezużyteczny dodatek) S t a n o d r a z y w y n i k a z n i e m o ż n o ś c i z a p o m n i e n i a , u n i k n i ę c i a lub zniszczenia z n i e n a w i d z o n e g o obiektu. I n n y m i słowy, nie s p o s ó b uwolnić się od przywiązania do niego. S a m o przywiązanie jest f o r m ą m i ł o ś c i , w której o s o b a 83

L I B E R N U L L u k o c h a n a staje się b e z u ż y t e c z n y m d o d a t k i e m do niespełnionej namiętności, c z e g o w y n i k i e m jest jej częściowa reakcja, element odrazy. Śmiech Śmiech (Glif: ukryty w centrum mandali) O d r z u c a n y przez naukę, która nie potrafi go w y t ł u m a c z y ć , unikany przez religię, j a k o zagrożenie dla jej p o b o ż n o ś c i , z a p o b i e g a j ą c y pretensjonalności w sztuce i filozofii, ś m i e c h jest w swej istocie n a r z ę d z i e m m a g i c z n y m . W e k s t a t y c z n y m ś m i e c h u człowieka d o s t r z e g a m wolę uwolnienia. Dekonceptualizacja (Glif: spadające w dół błyskawice, które rozchodzą się do góry) Zbijanie z t r o p u najlepiej w y z w a l a p o c z u c i e h u m o r u . K i e d y arcybiskup p u s z c z a g ł o ś n e g o b ą k a , energia w y s w o b o d z o n a z naszych rozbitych wierzeń u w a l n i a się p o d p o s t a c i ą ś m i e c h u . Ś m i e c h pełni funkcję o c h r o n n ą . Gdyby ś m y się nie śmiali z naszych zawiedzionych o c z e k i w a ń , m o g l i b y ś m y w końcu p o p a ś ć w szaleństwo. D l a t e g o też m a g , n i e m o r a l n i e lubując się w śmiechu,

zrzuca z siebie j a r z m o wszelkich p o r a ż e k i chroni się p r z e d p o p a d a n i e m w stany awersji. Płacz to infantylna forma dekonceptualizacji, dziecięca postać ś m i e c h u , która s ł u ż y oczyszczeniu o c z u i w e z w a n i u p o m o c y . Konceptualizacja (Glif: naczynie na pomysły) Inny rodzaj dowcipu, k a l a m b u r , opiera się na z m y ś l a n i u związku międ z y d w i e m a i d e a m i . N i e s k o ń c z o n y szereg tego rodzaju g ł u p i c h d o w c i p ó w p o lega na u w a l n i a n i u s w o b o d n e j energii z a s k o c z e n i a za s p r a w ą nieoczekiwanych skojarzeń. P o d o b n ą emocję czujemy, kiedy c o ś o d k r y w a m y , krzycząc 84

Liber NOX “no jasne!”, „ d o k ł a d n i e tak!”. R a d o ś ć , która stąd p ł y n i e , n a k ł a n i a ludzi

do zaj-mowania się n a u k ą , k a b a ł ą , a nawet k r z y ż ó w k a m i . W trybie f u n k c j o n a l n y m skłaniając nas do myślenia i o d k r y w a n i a , stanowi m o t y w a c j ę d l a intelektu. Zjednoczenie (Glif: podwójne, wzajemnie wznoszące się błyskawice) Ekstatyczny ś m i e c h boskiego szaleństwa j u ż s a m y m s w y m pojawieniem się zakręca percepcją w wirze zaskoczenia. W s z y s t k o nagle, w zadziwiający sposób okazuje się c z y m innym, niż się z d a w a ł o . A j e d n o c z e ś n i e jeszcze bardziej wydaje się takie s a m o ! K o n c e p t u a l i z a c j a i d e k o n c e p t u a l i z a c j a zdarzają się równocześnie. G d y p o p a d a m y w ekstazę, język n i e u c h r o n n i e stacza się w świat p a r a d o k s ó w . T a k i e zazwyczaj p r z y p a d k o w e p a r o k s y z m y m o ż n a w y w o ł y w a ć przy p o mocy r o z m a i t y c h form pozycji śmierci oraz p o p r z e z celową ewokację ś m i e c h u wobec n a p o t k a n y c h zdarzeń. N i e k t ó r e stany e m o c j o n a l n e zależą w większej mierze od aktywacji raczej czysto fizjologicznych aniżeli psychologicznych o d r u c h ó w . M o ż n a zajmować się n i m i przy p o m o c y alfabetu uzupełniającego. U k a z a n y na ilustracji 10 alfabet uzupełniający emocji s o m a t y c z n y c h o d p o w i a d a czterem żywiołom: ziemi, powietrzu, o g n i u i wodzie. Uniesienie Ból Przyjemność Przygnębienie Ilustracja 10. Alfabet uzupełniający emocji somatycznych, odpowiadający sefirze Malchut. 85

L I B E R N U L L Ż a d n a z emocji nie ma miejsca jedynie w umyśle. W s z y s t k i e zależą od s k o m p l i k o w a n y c h interakcji chemicznych i nerwowych z o t o c z e n i e m . Tym niemniej e m o c j e s o m a t y c z n e (cielesne) m o ż n a r o z p o z n a ć na p o d s t a w i e bardziej b e z p o ś r e d n i c h relacji ze z m y s ł a m i i na p o d s t a w i e o g ó l n e g o tonu układu nerwowego. E k s t a t y c z n e , funkcjonalne i n e g a t y w n e tryby k a ż d e g o z tych stanów e m o c j o n a l n y c h o m ó w i m y na koniec. E m o c j e s o m a t y c z n e są blisko związ a n e z w i ę k s z y m alfabetem. Depresja wiąże się z w i e l o m a t r y b a m i ziemskimi, a ból i p r z y j e m n o ś ć z większością trybów funkcjonalnych. Te związki mają c h a r a k t e r dwustronny, p o d t y m w z g l ę d e m , że r o z b u d z e n i e j e d n e g o m o ż e wyw o ł a ć d r u g i i vice versa. Ból Przyjemność (Glify: penetracja, delikatny dotyk) I n t e n s y w n e p o s z u k i w a n i e lub u n i k a n i e b o d ź c ó w o r o z m a i t y m natężeniu i a s o r t y m e n c i e wiąże się z e m o c j a m i bólu i przyjemności. Z a k r e s takich i n s t y n k t ó w jest d o s y ć wąski. O b e j m u j e p o c i ą g do rzeczy m i ę k k i c h , gorących i s ł o d k i c h oraz u n i k a n i e czegoś, co m o ż e nas skaleczyć, skrajnych temperatur o r a z g o r z k i e g o s m a k u . I n t e n s y w n e p o b u d z a n i e tych emocji m o ż e p r o w a d z i ć do s t a n ó w ekstatycznych. Trudno je o s i ą g n ą ć w p r z y p a d k u przyjemności, ale ból znajduje zas t o s o w a n i e m a g i c z n e w rytuałach inicjacyjnych, p r a k t y k a c h oczyszczających i s k ł a d a n y c h ofiarach. W i a d o m o , że skrajne m ę c z a r n i e w y w o ł u j ą ekstazę. H e d o n i z m , b e z w z g l ę d n e p o s z u k i w a n i e rozkoszy, n i e u c h r o n n i e prow a d z i do epikurejskiego bólu. H e d o n i s t a g w a ł t o w n i e p o p a d a w folgowanie c o r a z bardziej trującym, o d r z u c a j ą c y m i o g ł u p i a j ą c y m r o z k o s z o m , by otrzym a ć j a k ą k o l w i e k reakcję ze swych wyczerpanych zmysłów. H e d o n i z m i mas o c h i z m za wszelką cenę próbują p o b u d z i ć otępiałe s z a r z y z n ą

zmysły. Przygnębienie Uniesienie (Glify: obwisły, wznoszący się nad sobą) 86

Liber NOX Ilustracja 11. Moja kabała. 87 L I B E R N U L L O g ó l n a k o n d y c j a u k ł a d u n e r w o w e g o zależy od z d r o w i a i funkcjonujących w n i m e m o c j i . E m o c j e z rodzaju ekstatycznych ożywiają system i powodują o g ó l n e uniesienie. Z kolei ziemskie, z a b l o k o w a n e i sfrustrowane emocje w y w o ł u j ą o g ó l n y s t a n depresji. T a k i e u c z u c i a n a z y w a się, o d p o w i e d n i o , szczęściem a l b o niedolą. Następująca po niektórych formach m i s t y c z n e g o uniesienia „ m r o c z n a noc duszy” to po p r o s t u o g ó l n y ton u k ł a d u n e u r o e n d o k r y n a l n e g o , który waha się g w a ł t o w n i e m i ę d z y s t a n a m i uniesienia i depresji. Na koniec p o d z i e l m y się k i l k o m a s p o s t r z e ż e n i a m i n a t u r y ogólnej. Alfabet pragnień t ł u m a c z y naszą „ n i e z d o l n o ś ć do d o k o n y w a n i a p o s t ę p ó w , jeśli c h o d z i o emocje”. Niezależnie o d tego, jak s p r a w n i e p o t r a f i m y m a n i p u l o w a ć n a s z y m o t o c z e n i e m , jesteśmy i tak uwięzieni w dualistycznej klatce przyjemności/bólu i szczęścia/nędzy. N i e należy więc p ł a k a ć n a d ludźmi p o g r ą ż o n y m i w bólu, strachu, śmierci i cierpieniu, p o n i e w a ż emocje te nieuchronnie towarzyszą miłości, pragnieniu, przyjemności i seksualności. Jedynie śmiech nic nie kosztuje. Byli tacy, którzy próbowali u n i k a ć cierpienia p o p r z e z wyrzekanie się pragnienia. Biedni głupcy p o d d a w a l i się d r o b n y m cierpieniom i oddawali d r o b n y m przyjemnościom. M ę d r z e c szuka spełnienia w rzeczach, które go odpychają, jak również w rzeczach, które go przyciągają. Poświęcając się sile doświadczenia, m o ż e m y na zawsze szaleć w świecie dualistycznych rozkoszy. ( Z o b . ilustracja 11) N a w e t jeśli c o ś stanie na przeszkodzie spełnienia jakiejś emocji i nie będ z i e m y w stanie w z n i e ś ć jej na p o z i o m ekstatycznej rozkoszy, zawsze m o ż e m y przekształcić tę u w i ę z i o n ą energię z myślą o innych celach. N a l e ż y wtedy zap o m n i e ć czego d o t y c z y ł y nasze emocje i zastąpić je innym, m a g i c z n y m lub d o c z e s n y m p r a g n i e n i e m . N a w e t pragnienie ś m i e c h u da się zastąpić. Szybko to sobie u z m y s ł o w i m y . Z tego z a m k n i ę t e g o k r ę g u pragnień nie s p o s ó b uciec, ale jeśli ma się tego ś w i a d o m o ś ć , m o ż n a o s i ą g n ą ć s p o r ą w o l n o ś ć - s w o b o d ę pragnienia. Alfabet Pragnień m o ż e być n a z y w a n y O b s z a r e m A n o n a , b o kiedy K i a osiąga całkowitą a n o n i m o w o ś ć — w o l n o ś ć od u t o ż s a m i e n i a - m o ż e do woli p o r u s z a ć się m i ę d z y literami alfabetu pragnień.

88 Liber NOX M I L L E N I U M W toku ewolucji ludzkość przeszła cztery eony, cztery g ł ó w n e stany świadomości, a piąty j u ż w y ł a n i a się zza horyzontu. Pierwszy eon, zasnuty już mgłami czasu, był erą s z a m a n i z m u i magii, kiedy p r z y w ó d c y ludzkości władali m o c a m i parapsychicznymi. N a g i człowiek, z d a n y na b e z p o ś r e d n i związek z d z i k i m otoczeniem, z a p e w n i a ł sobie przetrwanie dzięki o w y m m o c o m . Świadomość t a m t y c h czasów pozostawiła swoje piętno na wielu tajnych tradycjach czarownictwa i czarostwa. Przetrwała też w niektórych rdzennych kulturach, w których m o c e służyły w z m a c n i a n i u k o n f o r m i z m u s p o ł e c z n e g o . D r u g i eon, p o g a ń s k i , u k s z t a ł t o w a ł się wraz z rozwojem bardziej zło żonego s y s t e m u s p o ł e c z n e g o , podzielonego na rolniczy i miejski tryb życia. Wykształcenie myślenia abstrakcyjnego i o d d a l e n i e się człowieka od natury sprawiło, że z a g u b i o n o wiedzę o m o c a c h parapsychicznych. B o g o w i e , duchy i istoty n a d p r z y r o d z o n e z t r u d e m w y p e ł n i a ł y p u s t k ę po utraconej wiedzy o naturze i tajnikach ludzkiego u m y s ł u . Trzeci eon, monoteistyczny, wyłonił się z s a m e g o serca cywilizacji pogańskiej, po czym wyparł stare schematy świadomości. Eksperyment ten starano się niegdyś przeprowadzić w Egipcie, ale poniesiono fiasko. Monoteizm doszedł do głosu dopiero w judaizmie, a potem w chrześcijaństwie i islamie, które są jego odgałęzieniami. Na Wschodzie b u d d y z m przejął jego formę. W monoteistycznym eonie ludzie czcili pojedynczą, wyidealizowaną formę samych siebie. E o n ateistyczny narodził się w z a c h o d n i c h kulturach monoteistycznych i powoli rozprzestrzenił się po c a ł y m świecie, c h o c i a ż proces ten wciąż trwa. Daleko mu do zwykłej negacji m o n o t e i z m u . Zawiera radykalne i pozytywne przekonania, że dzięki dogłębnej obserwacji p r z e d m i o t ó w materialnych można z r o z u m i e ć i o p a n o w a ć wszechświat. Istnienie istot d u c h o w y c h uznawane jest za kwestię bez znaczenia. L u d z i e p o s z u k u j ą d o z n a ń z m y s ł o w y c h jako jedynie wymiernych. We w s p ó ł c z e s n y m świecie niektóre kultury nadal formalnie tkwią w przeszłości, p o d c z a s gdy inne uległy ewolucji. A j e d n a k w każdej z nich istnieją jakieś ślady zamierzchłych eonów. C z a r y u p r a w i a n o w cywilizacjach pogańskich, a ich p o z o s t a ł o ś c i występują i w naszej cywilizacji. P o g a ń s t w o pozostawiło po sobie ślady w katolicyzmie i protestantyzmie. Postęp naka-zuje k u l t u r o m rozwiniętym coraz szybciej w k r a c z a ć w nowe eony. E o n ate-89 L I B E R N U L L istyczny r o z p o c z ą ł się kilkaset lat temu. E o n p o g a ń s k i sześć tysięcy lat temu. N a t o m i a s t pierwszy eon, szamanistyczny p o w s t a ł u z a r a n i a ludzkości. Pewne o z n a k i wskazują, że piąty eon wyłania się j u ż właśnie t a m , gdzie n a l e ż a ł

o b y się go s p o d z i e w a ć - w najbardziej rozwiniętych o b s z a r a c h kultury ateistycznej. Ewolucja ś w i a d o m o ś c i p o s i a d a cykliczny charakter, który można p r z y r ó w n a ć do o b r a z u wznoszącej się spirali. Piąty eon stanowi p o w r ó t do ś w i a d o m o ś c i pierwszego eonu, tyle że na w y ż s z y m p o z i o m i e . W eonie t y m filozofia chaoistyczna z n o w u stanie się d o m i n u j ą c ą siłą m o r a l n ą i intelektualną. L u d z i e b ę d ą rozwiązywać p r o b l e m y dzięki moc o m p a r a p s y c h i c z n y m . N a podstawie obserwacji współczesnych trendów m o ż n a przepowiedzieć, jak rozwinie się sytuacja i j a k ą w niej rolę odegrają I l u m i n a c i . Przed n a m i dekady, a m o ż e nawet i stulecia wojen. Z nielicznymi wyjątk a m i p o z o s t a ł o ś c i m o n o t e i z m u szybko ustępują miejsca ś w i e c k i e m u humaniz m o w i i k o n s u m e r y z m o w i . Technologiczne s u p e r m o c a r s t w a ateistyczne usi łują c a ł k o w i c i e zdusić l u d z k ą ś w i a d o m o ś ć . W k r a c z a m y w okres, który może przynieść p o d o b n e represje wobec ducha, co czasy średniowiecznego monoteizmu. T r u d n o z a c h o w a ć równowagę m i ę d z y p r o d u k c j ą i k o n s u m p c j ą , kiedy k o n s u m e n c k a religia m a s dyktuje politykę. Na świecie pojawia się coraz więcej m e c h a n i z m ó w siłowego sterowania z a c h o w a n i e m jednostki, a wraz z r o s n ą c y m przeludnieniem planety, ludzie wymyślają coraz dziwaczniejsze formy zaspokojenia materialnej zmysłowości. P r o b l e m e m k a ż d e g o o k r z e p ł e g o i u z n a n e g o systemu wierzeń jest jego inercja i niechęć w o b e c z m i a n . Średniowieczne instytucje religijne w y m o r d o w a ł y miliony ludzi dla z a c h o w a n i a swojej hegemonii. A j e d n a k wszystkie te prze ś l a d o w a n i a , krwawe krucjaty, święte wojny, p o g r o m y i c a ł o p a l e n i a na stosach nie p o w s t r z y m a ł y nadejścia ateizmu. W s p ó ł c z e s n e s u p e r m o c a r s t w a ateistyczne wysyłają swoje a r m i e i zrzucają b o m b y w r a m a c h p o p a r c i a dla hegemonii k o n s u m e n c k i e g o kapitalizmu i k o n s u m e n c k i e g o k o m u n i z m u . A to dopiero początek. Ślepa logika kons u m p c j o n i z m u i technologii spowoduje jeszcze alienację, niezaspokojenie, z a c h ł a n n o ś ć i kryzys tożsamości, co m o ż e przyczynić się do w y b u c h u najbardziej destrukcyjnej wojny w dziejach ludzkości. M o ż e dojść do rozłamu w s p o ł e c z e ń s t w i e , który przybierze formę „ a n t y t e c h n o l o g i c z n e g o d ż i h a d u ” . 90 Liber NOX Nie rozwiąże to wewnętrznych sprzeczności systemu, lecz sprowadzi nowy wiek c i e m n o t y i o p ó ź n i przemiany. Jakkolwiek p o w a ż n i e b ę d ą w y g l ą d a ć te wydarzenia, nie b ę d ą m i a ł y szczególnego znaczenia dla rozwoju ś w i a d o m o ści. W p ł y n ą tylko na jej synchronizację. N i e m n i e j j e d n a k , Illuminaci p o winni skorzystać z szans, jakie m o g ą się im przydarzyć. A b ę d ą to: Zmierzch duchowości. W r a z z u d o s k o n a l e n i e m się Technologii E m o c j o nalnej l u d z k o ś ć porzuci rozmaite idee dotyczące istoty d u c h a lub natury człowieka. Świadczy o t y m rosnąca p o p u l a r n o ś ć narkotyków, mrocznej seksualności, dziwactw, perwersji i materialnej

zmysłowości. Substancje chemiczne, elektronika i chirurgia p r o w a d z ą jedynie do większego zniewolenia. G n o z a , alfabet pragnień i inne m e t o d y m a g i c z n e umożliwiają wyzwolenie. Zmierzch zabobonu. Wraz z rozwijaniem się Technologii Magicznej znikną uprzedzenia wobec okultyzmu. Telepatię, telekinezę, w p ł y w na pod świadomość, hipnozę, urok i charyzmę będzie się systematycznie p o d d a w a ć testom, doskonalić i wykorzystywać jako metody kontroli. N i e wykluczone, że ujrzymy m a g ó w pracujących za drutami kolczastymi lub w podziemnych celach. Zmierzch tożsamości. Idee dotyczące miejsca j e d n o s t k i w społeczeństwie, jej roli, stylu życia i wartości ego stracą swe znaczenie, gdy z n i k n ą więzi społeczne. Wartości subkulturowe r o z m n o ż ą się na n i e w i a r y g o d n ą skalę, co doprowadzi do p o w s t a n i a całej nowej klasy profesjonalistów, zajmujących się ich kontrolowaniem. T e c h n o l o g i a Transmutacji będzie z a j m o w a ł a się tak modą, jak i stylami życia. Konsultanci od stylów życia s t a n ą się n o w y m i kapłanami naszej cywilizacji. To oni b ę d ą n o w y m i m a g a m i . Zmierzch wiary. Porzucimy wszystkie toksyczne koncepcje orzekające o tym, co jest b e z w z g l ę d n ą koniecznością i co p o s i a d a wartość absolutną. Moralność zniknie wraz z rozwojem Technologii Psychologicznej. T e c h n o l o gie wiary i p r o g r a m o w a n i a zachowań w wojsku, psychiatrii, więziennictwie, propagandzie, szkolnictwie i m e d i a c h s t a n ą się tak w y s z u k a n e , że prawda straci znaczenie. Rzeczywistość stanie się równa magii. Zmierzch ideologii. Idee dotyczące tego, co nadaje kształt l u d z k i m pragnieniom, ustąpią miejsca nauce o u t r z y m y w a n i u m e c h a n i z m ó w kontroli rządu i j e g o agend. B ę d ą m i a ł y charakter globalny lub prawie globalny, ale 91 L I B E R N U L L ich g ł ó w n y m celem stanie się o c h r o n a rządu przed ludem. S u r o w a cyberne-tyka przekształci się w Technologię Polityczną. R z ą d y s t a n ą przed wyborem d o s t o s o w a n i a się do k o o r d y n o w a n i a pączkującą l u d z k ą różnorodnością, albo ograniczenia tej różnorodności przy p o m o c y środków represji. LIBER AOM Praktyka Adepta 2 ° IOT Liber AOM LIBER AOM R y t u a ł y s t o p n i a a d e p t a okrywa tajemnica. A j e d n a k p r z e d s t a w i a m y je tutaj tak wyraźnie, j a k tylko język na to p o z w a l a . J e d y n i e d o s k o n a l ą c się w dziele w t a j e m n i c z e n i a m o ż n a uzyskać m o c n i e z b ę d n ą do korzystania z tych technik. B e z niej c z e k a nas porażka, katastrofa i śmierć. P o d a n e niżej m e t o d y pozwolą c h o ć b y c z ę ś c i o w o zrozumieć celowość praktyki.

Praktykujący a d e p t nie korzysta z ż a d n e g o systemu s y m b o l i c z n e g o p o z a samą rzeczywistością. Przyswaja sobie albo zachowuje do celów technicznych wszystkie zabawki w t a j e m n i c z o n e g o - sigile, bogów, d e m o n y i narzędzia czarownika. Z broni m a g i c z n y c h korzysta tylko p o d c z a s ceremonii, a j e g o narzędziami są j a s n o w i d z e n i e i rzucanie uroków. K i e d y inicjowani na niższych stopniach kierowali się w s w o i m rozwoju w i e d z ą i ekstazą, adept korzysta ze swojej umiejętności uprawiania magii jedynie po to, by mierzyć r o s n ą c ą siłę swojej d u c h o w o ś c i . P o d c z a s swojej praktyki w pełni rozwija m a g i c z n ą świad o m o ś ć i staje się k i m ś , kto nieustannie żyje c h a o s e m . M o c m o ż e go ponieść wszędzie. M o ż e posługiwać się dualizmami swojej osobowości i tworzyć autonomiczne satrapy iluminatów z osób ze swego otoczenia. M o ż e też przerwać swoją manifestację w świecie dualizmów i całkiem przestać istnieć. A l b o w i e m to z c h a o s u powstają dwie p o d s t a w o w e siły życia, solve et coagula egzystencji, m o c e Światła i C i e m n o ś c i . M o c światła to e k s p a n s y w n a , poruszająca, dualizująca, p r o g r e s y w n a ekspresja C h a o s u , o d p o w i e d z i a l n a za nowe narodziny, tworzenie, wcielenie i r ó ż n o r o d n o ś ć . M o c c i e m n o ś c i to p o wstrzymująca, z w r o t n a , transcendująca i wycofująca ekspresja C h a o s u , odpowiedzialna za śmierć, rozkład, reabsorbcję, prostotę i p o w r ó t do źródła. Te dwie siły znajdują się u p o d ł o ż a wszystkich p o s z u k i w a ń mistycznych oraz wszystkich m a g i c z n y c h i doczesnych aktywności. T w o r z ą d u c h o w e p o d stawy w s z e c h ś w i a t a . Z w o l e n n i c y jednej z nich zazwyczaj nazywają przeciw95

L I B E R N U L L ników c z a r n y m i m a g a m i . D l a t e g o ekspansję c i e m n o ś c i w egzystencję m o ż n a by z p o w o d z e n i e m nazwać z s t ę p o w a n i e m c i e m n o ś c i w materię,

a wycofanie się z egzystencji określić j a k o powrót do światła. Byłyby to j e d n a k tylko trywialne r o z w a ż a n i a filozofii moralnej, bez większego znaczenia. Pozytywna i n e g a t y w n a ścieżka m a g i i zbiegają się i t w o r z ą j e d n o ś ć r o z c h o d z ą c ą się ze ścieżek mistycznych. Podczas gdy m i s t y c y z m u swoich p o d s t a w zajmuje się a l b o m o c ą światła albo m o c ą ciemności, m a g i a stara się znosić występujące m i ę d z y n i m i przeciwieństwa. C e l e m m a g a jest znalezienie się w s a m y m ś r o d k u procesu tworzenia i niszczenia, zostanie żywą manifestacją siły chao s u w świecie d u a l i z m ó w , p e ł n y m m i k r o k o s m o s e m , b o g i e m . S a m ą zaś praktykę adepta ilustrują nagłówki przedstawione na ilustracji 12. Ilustracja 12. Struktura Liber A O M 96 E T E R Y K A Etery o r o z m a i t y m stopniu gęstości to środki do s p e ł n i a n i a cudów. A d e p t uczy się j a k je stosować, by dyktować swoją w o l ę , bądź traktować je j a k o sprawdzian swoich mistycznych mocy. T e g o rodzaju d z i a ł a n i a m o ż n a klasyfikować w zależności od częstości i p o c h o d z e n i a d a n y c h sił eterycznych. O p e r a c j ę gęstego eteru stosuje się dla uzyskania cielesnego wyczynu, takiego jak lewitacja czy sztuka walki o k r ó t k i m zasięgu. O d p o w i e d z i a l n a za nie siła s p o c z y w a tuż powyżej p ę p k a i m o ż n a ją w y p c h n ą ć przy p o m o c y sznurów moóerunku jakiejkolwiek części ciała i miejsc znajdujących się do k i l k u m e t r ó w poza p o w i e r z c h n i ą ciała. Lewitacja (technika obejmująca umiej: chodzenia po wodzie, o g n i u i w powietrzu oraz niezwykle szybkie penie się po ziemi) o s i ą g a n a jest dzięki p o d t r z y m y w a n i u m a s y ciała owyrurami siły eterycznej. W p r z y p a d k u c h o d z e n i a po o g n i u siłę tę wykorzyię dla odparcia ż a r u i p ł o m i e n i . Jeśli a d e p t chce, aby sznury m o c y wyszły z jego ciała, siada*zyżowanymi n o g a m i na ziemi i stara się p o d s k a k i w a ć n i c z y m żaba. Cnie to przeprowadza się zazwyczaj w ciemności, skacząc z n a d ę t y m i p ł . Wystarczą trzy lata praktyki, aby nauczyć się, j a k przy p o m o c y tej mywie-rać nacisk na powierzchnię p o d sobą. W międzyczasie m o ż n a kor z p o duszki, aby o c h r o n i ć zadek. P r z e p ł y w tej siły w ciele łatwiej osiągnąć p o p r z e z wykształcy różnych miejscach ciała d o z n a n i a ciepła czy swędzenia. A d e p t nwolnić się od a t a k u prawie każdej choroby i zapewnić sobie długowieczkieru-jąc siłę p s y c h i c z n ą do osłabionych p u n k t ó w swojego ciała. Jeśli si da się wciągnąć do rąk, będzie m o ż n a ją wyrzucić z siebie w celach uzdrdskich lub do z a d a n i a śmiertelnego ciosu s w e m u nieprzyjacielowi. G ę s t a siła eteryczna stanowi p o d s t a w ę do najbardziej nadlih wyczynów, do s k o k ó w na d u ż ą wysokość, w s p i n a n i a się po pionowycnach, zginania m e t a l o w y c h ostrzy i innych szalonych czynów. Z kolei operacja subtelnych eterów obejmuje przenoszenie n e m o cji za p o ś r e d n i c t w e m eterów, które n o r m a l n i e w i ą ż ą siłę życiową giem. Jest o n a t y m łatwiejsza, im prostszy jest przekaz i większy ładunocji.

Jak to zwykle bywa, łatwiej p o w o d o w a ć destrukcyjne skutki, a dzia-97 L I B E R N U L L ł a ć k o n s t r u k t y w n i e . A d e p t m o ż e rozwijać swe m o c e , wybierając d r o b n y okaz żywej rośliny i koncentrując się na pragnieniu, aby zwiędła. K i e d y to się stanie, m o ż e s p r ó b o w a ć odwrócić nurt swojej woli i wskrzesić ją do życia. Może p r a k t y k o w a ć k o n t a k t telepatyczny z różnymi zwierzętami, szczególnie z psami, które najlepiej się do tego nadają. A także w nieoczekiwanych chwilach wybierać z t ł u m u p r z y p a d k o w e o s o b y i w myśli n a k a z y w a ć im, aby wstały usiadły, p o r u s z y ł y się, czy w y k o n a ł y j a k ą ś szczególną c z y n n o ś ć . J e d n y m z klasycznych testów zdolności parapsychicznych jest m o c tworzenia w o k ó ł siebie aury subiektywnej niewidzialności. N i e chodzi tu o wywo łanie tymczasowej, ukierunkowanej ślepoty, ale o zniknięcie z pola widzenia otaczających nas o s ó b . N i e j a k i m u z u p e ł n i e n i e m tej zdolności jest wytworzenie aury charyzmy, która m o ż e służyć przy z a k ł a d a n i u r o z m a i t y c h kultów i sekt mesjanistycznych. M o c e te zyskuje się dzięki stałej, na w p ó ł ś w i a d o m e j , intensywnej koncentracji na wybranej właściwości charakteru, którą c h c e m y przyjąć. Liber AOM P R Z E I S T O C Z E N I E Przedostatnia przemiana osiągnięcie stałej świadomości magicznej We wszystkich rzeczach dostrzegaj regułę: J A J E S T E M T Y M Z Ł U D Z E N I E M We wszystkich rzeczach dostrzegaj również regułę: J A N I E J E S T E M T Y M Z Ł U D Z E N I E M Ale nie ma nic bardziej daremnego niż zawsze być trochę w świecie, a trochę poza nim, Dlatego właśnie, kiedy starasz się Być w Nim Całkowicie utożsamiaj się z nim, Żyj Nim, A w odstępach między byciem Spoczywaj w Pustce, Opróżnij się,

Pozbądź Umysłu. Wiedz, że tylko w ten sposób można osiągnąć całkowitą wolność od konsekwencji swoich czynów. 99

L I B E R N U L L C H A O S F E R A C h a o s f e r a to pierwotny p r o m i e ń i l a m p a m a g i c z n a a d e p t a — parapsychiczna osobliwość, która emituje z siebie p r o m i e n i s t ą c i e m n o ś ć . Jej zadaniem jest stworzenie szczeliny w strukturze rzeczywistości, p o p r z e z którą materia c h a o s u wkracza w nasz wymiar. M o ż n a ją p o s t r z e g a ć t a k ż e jako z o b r a z o w a n i e a k s j o m a t u powiadającego, że wiara p o s i a d a m o c strukturyzow a n i a rzeczywistości. C h a o s f e r z e m o ż n a n a d a ć m a t e r i a l n ą p o s t a ć , działającą n i c z y m o p o k a na c h a o t y c z n e i eteryczne manifestacje. Jej forma p o k a z a n a na ilustracji 13 stanowi tylko j e d n ą z wielu możliwości. Tutaj przedstawiona jest j a k o kula, z której r o z c h o d z ą się wektory w kierunku wierzchołka sześcianu. Przy odrobinie inteligencji m o ż n a zauważyć, że reprezentuje o n a rzeźbę z ł o ż o n ą z czterech osi nie istniejącego w geometrii hipersześcianu, składającego się z d w ó c h przenikających się czworościanów sił światła i ciemności. T a k i e ekstrawagancje logiki a b s u r d u bywają p o m o c n e , kiedy tworzy się obiekty paradoksalnej natury. Ilustracja 13. Chaosfera C h a o s f e r a p o s i a d a barwę najgłębszej czerni, dzięki c z e m u p o c h ł a n i a jednocześnie wszystkie kolory i p o s i a d a największy potencjał emisji i absorpcji.

Wnętrze kuli jest puste, by p o m i e ś c i ć różne przedmioty. J e d n ą ze strzał da się o d c z e p i ć d o celów magicznych. Chaosferę m o ż n a w s z a k ż e w y k o n a ć zgodnie ze s w o i m g u s t e m . Jest to b ł a h a sprawa w p o r ó w n a n i u z psychicznym proces e m , który towarzyszy jej przygotowaniu. 100 Liber AOM Chaosferę ładuje się i w p r o w a d z a w magiczny wymiar, napełniając ją eteryczną siłą życiową z m o d u l o w a n ą p a r a d o k s e m . Siłę życiową m o ż n a dostarczyć przy p o m o c y metody, którą o p a n o w a ł o się najlepiej. M o ż e to być ofiara z krwi, wydzielin seksualnych, projekcja siły eterycznej ciała przeniesionej poprzez koncentrację p o d c z a s ekstatycznych rytów gnostyckich, albo co innego. M o d u l a c j ę p a r a d o k s u otrzymuje się, wtłaczając w siłę życiową j a k najwięcej sprzeczności i niedorzeczności. S ł u ż ą temu jakiekolwiek wykluczające się idee i obrazy: metafizyczne zasady o g n i a i wody, N u i t i H a d i t , nie przystające do siebie figury geometryczne, czerń i biel, m a t e m a t y c z n e zero i nieskończoność, j a k również wszystkie niezliczone manifestacje p a r a d o k s u . Jeśli adept przeprowadza tę operację w świątyni, w tworzeniu chaosfery m o g ą m u p o m a g a ć jego uczniowie, natomiast o n a s a m a m o ż e funkcjonować j a k o b ó g lub fetysz. Im bardziej napełni się ją m o c ą , t y m szersza szczelina otworzy przed n a m i w y m i a r chaotyczny, uwalniając więcej s w o b o d n e j energii C h a o s u . S k o n s t r u o w a n a chaosfera dostarcza surowej siły C h a o s u k a ż d e m u , kto się w p o b l i ż u niej znajduje. D l a t e g o o s o b y niewtajemniczone nie p o w i n n y się do niej zbliżać, b o w i e m m o ż e być dla nich niebezpieczna. K u l a ta jest również w i r e m lub portalem, przez który m a g i c z n a wola i percepcja łatwo wnikają do innych rejonów istnienia, p o d o b n i e j a k w p r z y p a d k u p o t ę ż n e g o zwierciadła m a g i c z n e g o . Ustawienie aktywnych chaosfer w różnych p u n k t a c h na ziemi m o ż e przyśpieszyć i m m a n e n t y z a c j ę eschatonu, czyli z m i a n ę eonu. 101 L I B E R N U L L E O N I K A Piąty eon m a g i c z n y p o s i a d a na razie formę e m b r i o n a l n ą i nie wiadomo, j a k ą przyjmie p o s t a ć . N o w y chaoistyczny eon m o ż e stać się E r ą Wodnika, b ą d ź c z a s e m totalitarnej tyranii, (zob. „ M i l l e n i u m ” ) . I l u m i n a c i , jego tajni agenci, m o g ą c z a s a m i wychodzić z ukrycia i w p ł y w a ć na bieg historii. Bow i e m k a ż d e istnienie jest rydwanem chaosu, a człowiek j e g o najbardziej wyt w o r n y m p o j a z d e m . A d e p c i winni d b a ć o to, by s p o ł e c z n o ś ć ludzka ewoluo w a ł a w lepsze formy i p o m a g a ć w b o s k i m i n k a r n o w a n i u się K i a na ziemi. M o g ą p r a c o w a ć n a d technologiami nowego eonu - t e c h n o l o g i a m i emocji, wierzeń, m a g i i , transmutacji i polityki - które u w o l n i ą człowieka od duchowości, przesądów, zabobonów, t o ż s a m o ś c i i ideologii. M o g ą starać się tworzyć kulty, zakony, sabaty i koterie dla rozwijania wiedzy tajemnej i niszczenia satrap starego e o n u duchowości i jego form myślowych.

A l b o w i e m piąty eon ma szansę stać się wielkim o d r o d z e n i e m , epoką, w której dojdzie do wielkich zmian na Z i e m i , a filozofia chaoistyczna wyprawi ludzkość w p o d r ó ż do zakątków galaktyki i do s a m e g o e p i c e n t r u m jej istnienia. Przed n a m i prosty wybór p o m i ę d z y wyżej o p i s a n ą perspektywą, a n o w ą c i e m n ą erą. 102 Liber AOM R E I N K A R N A C J A C a ł k o w i t a reinkarnacja jest ostateczną m e t a m o r f o z ą . To najwyższy rytuał seksu i śmierci, dzięki któremu adepci osiągają stopień mistrza. Z w y k l e osobisty eter i siła życiowa K i a ulegają dezintegracji w r a z z rozpadem ciała materialnego. N o w e istoty powstają z puli uniwersalnej siły życiowej w ten s a m s p o s ó b , co z uniwersalnej puli materii. Z a n i m dojdzie do ponownego wcielenia, osobista siła życiowa zostaje rozproszona na miliony różnych istot. A d e p t m a g i i na tyle j e d n a k ż e w z m o c n i ł swego d u c h a , by m ó c przenieść całą tę siłę życiową do j e d n e g o , nowego ciała. W wyjątkowych p r z y p a d k a c h jest nawet w stanie ocalić w formie eterycznej p e w n e w s p o m n i e n i a . D z i ę k i takiemu d z i a ł a n i u osiąga najwyższy stopień mistrzostwa. Istnieją trzy formy najwyższych rytuałów seksu i śmierci: R y t u a ł Czerwony, R y t u a ł C z a r n y i Rytuał Biały. Rytuał Czerwony R y t u a ł ten przeznaczony jest wyłącznie dla mężczyzn, których ciało jest już stare, b ą d ź zniszczone. A d e p t wybiera m ł o d ą , silną kobietę i nawiązuje z nią silną więź m i ł o s n ą . Z a p ł a d n i a ją i w okresie pierwszych d w ó c h miesięcy ciąży dobrowolnie kończy swoje życie. M o c e , które adept rozwinął p o d c z a s podróży astralnych, p o ł ą c z o n e ze s k u t k a m i więzi miłosnej z m a t k ą s p o w o dują reinkarnację w dojrzewającym płodzie. Z a w c z a s u warto j e d n a k p a m i ę tać, by zabezpieczyć kobiecie byt materialny, a reinkarnującemu się mistrzowi zapewnić o d p o w i e d n i e wykształcenie. Rytuał Czarny R y t u a ł ten polega na silnym wdarciu się d u c h a do ciała j u ż zamieszkałej istoty. J e s t niebezpieczny, a jego skutki pozostają w y s o c e niepewne, w związku z c z y m należy go stosować jedynie w b a r d z o wyjątkowych i ostatecznych sytuacjach. W jego w y n i k u zdarzyć się m o ż e , że dwie siły życiowe b ę d ą zamieszkiwać jedno ciało - jeśli wdzierający się d u c h nie z d o ł a p r z e g n a ć ducha j u ż z a d o m o w i o n e g o . W t a k i m p r z y p a d k u ofiara sprawiać będzie wrażenie szaleńca. Pozostanie jej p a m i ę ć po pierwotnym d u c h u , co stanowi nielada przeszkodę dla nowego m i e s z k a ń c a . 103 L I B E R N U L L Po w y b o r z e odpowiedniej ofiary należy zabrać ją do bezpiecznego, od-o s o b n i o n e g o p o k o j u , gdzie w p r o w a d z a się ją w stan n i e ś w i a d o m o ś c i przy po-m o c

y opiatów lub innych silnych narkotyków. Przygotowujący się do rein-karnacji adept winien o d o s o b n i ć się w t y m s a m y m p o m i e s z c z e n i u i skończyć swoje o b e c n e istnienie, zażywając w t y m celu śmiertelne dawki tego samego narkotyku. Z historii znane są p r z y p a d k i adeptów wykorzystujących do tego własnych uczniów, a to ze względu na łatwiejszy d o s t ę p do ich p a m i ę c i . Z tej również przyczyny niektórzy wykorzystują do tego w ł a s n e r o d z o n e dzieci. Rytuał Biały P o d c z a s tego r y t u a ł u osiąga się c a ł k o w i t ą reinkarnację, którą uzyskuje się w w y n i k u w y b o r u p r z y p a d k o w e g o p ł o d u p o d c z a s lotu astralnego. W przyp a d k u , gdyby t r u d n o było n a s z y m przyjaciołom, z w o l e n n i k o m i uczniom o d n a l e ź ć n a s z ą n o w ą inkarnację i zapewnić jej o d p o w i e d n i e wykształcenie m a g i c z n e , należy p o s t a r a ć się o jakiś eteryczny s y g n a ł rozpoznawczy. W tym celu p o d c z a s śmierci p ł o m i e n n i e wizualizuje się sigil określający n a s z ą mag i c z n ą aspirację, którą później m o ż e rozpoznać j a s n o w i d z na p o d s t a w i e obserwacji eterycznej konstytucji dorastającego niemowlęcia. M o ż e też sprawić, że w późniejszym życiu nowy człowiek będzie czuł silny związek z t y m mag i c z n y m istnieniem. 104

PSYCHONAUTA PSYCHONĄUTA

PSYCHONAUTA PSYCHONĄUTA PSYCHONĄUTA PSYCHONAUTA PSYCHONAUTA PSYCHONAUTA Publikacja I O T w klasie 3° i 2° zawierająca: Podręcznik Teorii i Praktyki Magii Wprowadzenie WPROWADZENIE M a g i a , p o kilku stuleciach z a p o m n i e n i a , z n o w u p o w r a c a d o łask naj światlejszych umysłów. Jeszcze do niedawna przyjęło się u z n a w a ć , że m a gia była p o p r z e d n i c z k ą nauki, zastąpioną przez nią w procesie systematyzacji wiedzy. J e d n a k obecnie to n a u k a wydaje się o d k r y w a ć na nowo prawa od dawna z n a n e magicznej sztuce. U c z e n i a n t r o p o l o g o w i e z b ó l e m przyznają, że za w s z e l k i m i c z a r a m i tzw. kultur p r y m i t y w n y c h kryją się b a r d z o realne i przerażające m o c e , których istnienia nie s p o s ó b wyjaśnić. Z kolei fizycy zajmujący się s k o m p l i k o w a n y m i kwestiami b u d o w y k o s m o s u , przyznają że przypomina on nie tyle dzieło zegarmistrza, co raczej wielkie czary. S a m a s z t u k a m a g i c z n a przeżywa wielkie o d r o d z e n i e . Ś w i a d c z ą o t y m chociażby o g r o m n e ilości ksiąg kabalistycznych i średniowiecznych p o d r ę c z ników m a g i c z n y c h w y n o s z o n e z wyśmienitej czytelni M u z e u m Brytyjskiego. Jednak w t y m n o w y m eonie większość m a g i c z n y c h p o s z u k i w a c z y kieruje się ku p r a k t y k o m e k s p e r y m e n t a l n y m , p o s ł u g u j ą c się różnymi t e c h n i k a m i , niezależnie od ich religijnych i symbolicznych skojarzeń. W s z y s t k o wskazuje na to, że to właśnie techniki m a g i c z n e s t a n ą się h i p e r n a u k a m i przyszłości. Ź r ó deł sztuk m a g i c z n y c h nie należy d o s z u k i w a ć się w cywilizacji średniowiecznej czy nawet p o g a ń s k i e j . W y w o d z ą się one z głębszych, bardziej rozwiniętych form cywilizacji s z a m a ń s k i e j . A l b o w i e m już przed świtem historii ludzkość z n a ł a dziwne, porażające m o c e , które z c z a s e m w y m k n ę ł y się jej z rąk. Teraz zaś z n o w u staje przed możliwością p o n o w n e g o o d k r y c i a tych m o c y i

raczej nie z a m i e r z a jej zaprzepaścić. Niniejsza księga zawiera materiał przydatny dla o s ó b zainteresowanych p r a k t y k a m i g r u p o w y m i . Podaje też dobre w s k a z ó w k i dla ludzi p r a g n ą c y c h 107 P S Y C H O N A U T A pełnić funkcje s z a m a ń s k i e . I jako t a k a w logiczny s p o s ó b u z u p e ł n i a księgę Liber Null, b ę d ą c ą p o d r ę c z n i k i e m czarów dla indywidualnyc h praktykujących w r a m a c h s y s t e m u I O T ( M a g i c z n e g o Z a k o n u I l u m i n a t ó w T h a n a t e r o s a ) . R o z d z i a ł y w tej księgi m o ż n a czytać w dowolnej kolejności, ponieważ jest to zbiór p o w i ą z a n y c h ze s o b ą esejów. N i e k t ó r e idee, nie do k o ń c a rozwinięte w j e d n y m rozdziale, znajdują swe rozwinięcie w i n n y m rozdziale, z którego z o s t a ł y wyniesione.

Magia Nowego Eonu MAGIA NOWEGO EONU Stare c h i ń s k i e przekleństwo p o w i a d a : „ O b y ś żył w ciekawych czasach”. A nie s p o s ó b o p r z e ć się wrażeniu, że żyjemy w najciekawszej e p o c e od chwili upadku C e s a r s t w a R z y m s k i e g o . Z a w s z e , gdy w historię wdziera się chaos, a przeznaczenie ulega g w a ł t o w n y m z m i a n o m , do g ł o s u d o c h o d z ą przeróżni mesjasze i m a g o w i e . N i c więc dziwnego, że od chwili, gdy nasza w ł a s n a cywilizacja wkroczyła w e p o k ę p e r m a n e n t n e g o z a m ę t u i kryzysu, nawiedza nas plaga czarowników. M a j ą do spełnienia k o n k r e t n ą misję dziejową, b o w i e m w społeczeństwie p r z e c h o d z ą c y m g r u n t o w n e z m i a n y n i e m a ł ą rolę odgrywają rozmaite nowe koncepcje duchowe. To właśnie z nich n o w a kultura kształtuje swój ś w i a t o p o g l ą d .

C z a r o w n i c y owi p o m a g a j ą określić, j a k ą p o s t a ć m a przyjąć nowa duchowość. W i ę k s z o ś ć z nich jest niestety fałszywymi p r o r o k a m i . N i e k t ó r z y skończą na stosie. T y m niemniej są w ś r ó d nich tacy ś m i a ł k o w i e , którzy sprawią ludzkości większy dar, aniżeli s a m i się tego spodziewają. O r t o d o k s y j n e , hierarchiczne religie monoteistyczne są w stanie d u c h o w e g o i intelektualnego wyczerpania. N i e z m i e n i a to j e d n a k faktu, że z d ą ż ą jeszcze przelać sporo krwi, z a n i m r u n ą z ł o s k o t e m . N a u k a w y p o s a ż y ł a nas w m o c i pomysły, ale nie w m ą d r o ś ć i o d p o w i e d z i a l n o ś ć niezbędne do ich wdrożenia. D l a t e g o z d u ż y m p r a w d o p o d o b i e ń s t w e m m o ż n a stwierdzić, że kolejny etap w rozwoju ludzkości zaznaczy się eksploracją krain parapsychicznych. Wiele d o w o dów wskazuje na to, że j u ż tak się dzieje. D z i ę k i t y m n o w y m p o s z u k i w a n i o m ludzkość p o n o w n i e odkryje znane j u ż w a r c h a i c z n y m s z a m a n i z m i e m a g i c z n e moce. O c z y w i ś c i e , pojawią się one w c a ł k i e m nowej postaci i w znacznej mierze przyczynią się do rozwoju naszej wiedzy. 111 P S Y C H O N A U T A W s p ó ł c z e s n e praktyki m a g i c z n e p o w i n n y w y r ó ż n i a ć się d w o m a cechami. Po pierwsze, podejście eksperymentalne do konkretnych technik w i n n o przezwyciężyć przywiązanie do dawnej s y m b o l i k i magicznej i przestarzałych metod, niezmiennych od wieków. N a j w y ż s z y czas, aby przyjrzeć im się uważnie i n a d a ć im większej skuteczności. Po drugie, należy w y p r a c o w a ć n o w ą form u ł ę d u c h o w ą . M a g i a musi w y p r a c o w a ć swój własny s m a k , światopogląd, swoją w ł a s n ą filozofię, czyli coś, co sprawi, że stanie się g o d n ą spadkobierc z y n i ą starodawnej sztuki. W i e d z i a ł y o t y m p r a d a w n e kultury s z a m a ń s k i e , uznając się za dziedziców zaledwie cząstki tej wielkiej wiedzy i mocy, które należały do ich wcześniejszych tradycji. N i e s p o s ó b o p r z e ć się wrażeniu, że w z a m i e r z c h ł y c h czasach rzeczywistość była bardziej chaotyczna i p o d a t n a na w p ł y w y m a g i c z n e . N a w e t w astrofizyce i biologii znajdziemy potwierdzenie ś w i a t o p o g l ą d u mitycznego. Wystarczy zresztą przyjrzeć się najdalszym o b i e k t o m w k o s m o s i e , żeby dowiedzieć się czegoś o najstarszych zdarzeniach, z a c h o d z ą c y c h w t y m wszech świecie, o k a t a k l i z m a c h i zjawiskach pełnych d z i w a c t w i przemocy. Potwierdza je materiał biologiczny zebrany przez a r c h e o l o g ó w w najstarszych w a r s t w a c h geologicznych z najbardziej z a m i e r z c h ł y c h e p o k naszej planety. D z i ę k i n i e m u wiemy, że w dalekiej przeszłości żyły na Z i e m i niesamowite, g i g a n t y c z n e s m o k i . Wiele wskazuje na to, że dopiero, kiedy materia n a s z e g o świata nabrała p o r z ą d k u i sensu, z n i k n ę ł a z niego m a g i a . T a k przynajmniej jawią się relacje m i ę d z y m a g i ą a materią. Siła materii zyskuje w konfrontacji ze światem magii, za wyjątkiem sporadycznych p r z y p a d k ó w w y g i n a n i a m e t a l o w y c h łyżeczek czy festyniarskich p o p i s ó w c h o d z e n i a po o g n i u . J e s t to j e d n a k nie do k o ń c a prawdą. Z drugiej strony b o w i e m w ostatnich c z a s a c h nasz świat prze

żył g r u n t o w n e zmiany, w w y n i k u których siła m a g i c z n a zaczęła wykazywać rosnącą m o c , podbijając krainę psychiki. Ś w i a d c z ą o t y m coraz liczniejsze przejawy kreatywności, pojawiające się w tak o g r o m n y m tempie, że całkowita p u l a ludzkich idei wydaje się podwajać z u p ł y w e m każdej kolejnej dekady. A przyczyną tego nie jest n a u k a : stanowi o n a tylko jeden ze skutków u b o c z n y c h tego procesu, p o d o b n i e jak eksplozja twórczości w sztuce, muzyce i innych d z i e d z i n a c h ludzkiej aktywności. Przyglądając się t y m przem i a n o m z p u n k t u widzenia rozwoju sił magicznych, należy przyjąć za fakt 112 Magia Nowego Eonu coraz w i ę k s z ą d o s t ę p n o ś ć parapsychicznych mocy. O ile b o w i e m w dawnych czasach takie m o c e j a k telepatia, jasnowidzenie i p o d r ó ż e astralne, były d o stępne tylko nielicznym w y b r a ń c o m , którzy nierzadko zdobywali je wielkim kosztem, o tyle obecnie są one d o s t ę p n e każdej osobie, posiadającej c h o ć odrobinę z a p a ł u . N a r o d z i n o m nowej ś w i a d o m o ś c i parapsychicznej towarzyszy z d e c y d o wanie rewolucyjna aura. M a g i a staje do walki ze w s z y s t k i m i s i ł a m i opresji. D o t y c z y to różnych dziedzin ludzkiego życia. W s p ó ł c z e s n a m a g i a przeciwstawia się psychiatrii i medycynie, a więc d y s c y p l i n o m p r ó b u j ą c y m dostosować lekko n a d p s u t y a u t o m a t ludzki do starych w z o r c ó w społecznej represji. Z a c h ę c a ludzi do rozwijania własnych technik obronnych, a t a k ż e do sięgania po lżejsze środki w s p o m a g a j ą c e u m y s ł i ciało (jak c h o ć b y zioła) wypierając tradycyjne techniki, stanowiące część starego systemu. M a g i a o d rzuca politykę j a k o pole batalii o d o m i n a c j ę . Wyżej od g r o m a d z e n i a kapitału stawia p o d e j m o w a n i e prób e m a n c y p a c j i i oświecenia, p o n i e w a ż tylko one są gwarantem wolności. M a g i a sprzeciwia się jakiejkolwiek ideologii, p o n i e w a ż ich g ł ó w n y m efektem są śmiertelne ofiary. Jej największym przeciwnikiem jest religia, bo c h o c i a ż religia w swej schyłkowej postaci sprawia wrażenie d o broczynnej i miłosiernej, to właśnie ona jest o d p o w i e d z i a l n a za s p o r ą dawkę ludzkiego szaleństwa i z o r g a n i z o w a n y c h a k t ó w przemocy. Co stwierdziwszy, magia sprzeciwia się t a k ż e materialistycznemu z a b o b o n o w i , który postrzega świat wyłącznie przez p r y z m a t materii, nie dostrzegając związków m i ę d z y naszymi z a c h o w a n i a m i a sferą psychiczną człowieka. A b y przeciwstawić się represyjnym p o r z ą d k o m s p o ł e c z n y m , które czasem s a m i sobie n a r z u c a m y przy p o m o c y złowieszczych środków, m a g i a o d wołuje się do wizji chaotycznego dobra. Przywiązanie m a g i i do d o b r a p o twierdza jej troska o w o l n o ś ć jednostek i ich z w i ę k s z o n ą ś w i a d o m o ś ć , a także jej zainteresowanie i n n y m i f o r m a m i życia na Z i e m i . Na w y ż s z y m p o z i o m i e wyraża się to p o p r z e z o d c z u w a n i e nie dających się określić „wibracji”, generowanych przez ludzkie myśli i czyny. C h a o t y c z n y m a s p e k t e m m a g i i nowego eonu jest psychologiczna anarchia. To operacja „ o b c i ą g a n i a u m y s ł u ” p r z e p r o w a d z a n a na nas s a m y c h , a tak że na n a s z y m świecie. Jej z a d a n i e m jest sprowadzenie oświecenia i natchnienia za sprawą rozbicia zastanych struktur ś w i a t o p o g l ą d o w y c h . M a g i a n o w e g o 113

P S Y C H O N A U T A e o n u wykorzystuje w t y m celu poczucie h u m o r u , p r a k t y k ę z m i e n n y c h wierzeń, kontrinformację i dezinformację. P o s ł u ż m y się n i e w i n n y m p r z y k ł a d e m . Z a z w y c z a j skwapliwie polecam astrologię zwyczajnym ludziom, ale o d r a d z a m j ą m o i m z n a j o m y m okultys t o m . A l b o w i e m kiedy do astrologii zastosuje się p o c z u c i e h u m o r u oraz praktykę z m i e n n y c h wierzeń, m o ż e o n a nieźle n a m i e s z a ć w m ó z g a c h . C z y ż b y to o z n a c z a ł o , że jestem: a) k ł a m c ą , b) szaleńcem, c) o s o b ą o ś w i e c o n ą , czy może d ) k i m ś ś w i a d o m y m naszej zdolności d o życia n i e m a l k a ż d ą prawdą?

Grupowe Eksperymenty Magiczne

GRUPOWE EKSPERYMENTY MAGICZNE P o d s t a w o w y m celem większości rytuałów m a g i c z n y c h jest w y t w o r z e n i e większej ilości mocy, niż leży to w możliwościach p o j e d y n c z e g o człowieka. M a m y tu do czynienia z efektem synergii, w y s t ę p u j ą c y m w d o b r z e zsynchronizowanej p r a k t y c e grupowej, kiedy to zbiorowa m o c przewyższa s u m ę m o c y wszystkich uczestników d a n e g o działania. Praktyki g r u p o w e p o z w a l a j ą też na przeprowadzenie eksperymentów, których nie s p o s ó b w y k o n a ć w pojedynkę, a p o n a d t o umożliwiają p o d z i a ł pracy, dzięki k t ó r e m u z a a w a n s o w a n i uczestnicy r y t u a ł u uzupełniają braki w u m i e j ę t n o ś c i a c h p o z o s t a ł y c h a d e p tów. D z i a ł a n i a g r u p o w e m o g ą służyć p o n a d t o za rozgrzewkę, e k s p e r y m e n t badawczy, b ą d ź m e t o d ę o s i ą g a n i a w y m i e r n y c h skutków. W istocie ż a d n a technika nie jest niezawodna, dlatego k a ż d e d z i a ł a n i e do p e w n e g o stopnia stanowi e k s p e r y m e n t . N i e k t ó r e ćwiczenia m a j ą całkowicie e k s p e r y m e n t a l n y charakter, tak p o d w z g l ę d e m z a m y s ł u j a k i jego realizacji, a więc nie m o ż e m y przewidzieć ich rezultatów. G d y b y ś m y wiedzieli, d l a c z e g o p r z e p r o w a d z i l i ś m y dane ćwiczenie, straciłoby o n o sens. C e l e m większości ćwiczeń oraz technik jest osiągnięcie w y m i e r n y c h efektów. I to n i m i właśnie zajmiemy się w t y m rozdziale. N a s z e rozważania b ę d ą dotyczyć czterech dziedzin e k s p e r y m e n t o w a n i a : f e n o m e n ó w parapsychicznych, rytuałów, transów oraz śnienia. R y t u a ł nie tylko synchronizuje d z i a ł a l n o ś ć grupy, ale t a k ż e nadaje jej uroczysty charakter. Z a k ł a d a n i e szat rytualnych i o t a c z a n i e się p r z y r z ą d a m i c e r e m o n i a l n y m i s ł u ż y z a a k c e n t o w a n i u przejścia o d z w y k ł y c h czynności d o d z i a ł a ń o s z c z e g ó l n y m znaczeniu. Strój pełni d o d a t k o w ą funkcję - deper-117 P S Y C H O N A U T A sonalizuje. W y z w a l a j e d n o s t k ę z doczesnych o s o b o w o ś c i , j e d n o c z e ś n i e wyznaczając jej funkcję w ramach nowego, s a k r a l n e g o u k ł a d u odniesień. Najlepiej spełnia tę rolę d ł u g a czarna szata z k a p t u r e m . R ó w n i e d o b r z e jest, je śli uczestnicy r y t u a ł u w ogóle nie są odziani. Ś w i e t n y m d o p e ł n i e n i e m rynszt u n k u jest prosta, p o z b a w i o n a e m b l e m a t ó w m a s k a , zwiększająca a n o n i m o w o ś ć m a g a . Z b i o r o w e e k s p e r y m e n t y z p r o s t y m i zjawiskami p a r a p s y c h i c z n y m i sprow a d z a j ą się zwykle do ćwiczeń telepatycznych. W a r t o z a z n a c z y ć j e d n a k , że telepatia nabiera skuteczności wtedy, gdy d u ż a g r u p a zsynchronizowanych o s ó b koncentruje się na w y b r a n y m celu. W o b e c m a ł o zsynchronizowej grupy bardziej skuteczne m o ż e o k a z a ć się działanie pojedynczej osoby. Próba projekcji c a ł e g o s t r u m i e n i a obrazów, dla zwiększenia p r a w d o p o d o b i e ń s t w a statystycznego osiągnięcia konkretnego rezultatu, zazwyczaj o s i ą g a mniejsze p o w o d z e n i e , niż silna projekcja j e d n e g o obrazu. W t y m celu najlepiej stosow a ć

intensywną, b ł y s k a w i c z n ą koncentrację, p o n i e w a ż w r a z z kolejnymi prób a m i nasze m o c e ulegają coraz w i ę k s z e m u rozproszeniu. E k s p e r y m e n t y z tzw. w r o t a m i astralnymi, p o d c z a s których j e d n o s t k a stara się dotrzeć do znaczenia s y m b o l i c z n e g o j a k i e g o ś obrazu, sigila lub symbolu, to nic i n n e g o jak ćwiczenie twórczej wyobraźni w stanie lekkiego transu. P r a k t y k o w a n e przez kilka o s ó b równocześnie, m o ż e stać się d o b r y m punktem wyjścia do telepatycznej w y m i a n y obrazów. A k t y w n o ś ć p a r a p s y c h i c z n ą różnych o s ó b m o ż n a k o o r d y n o w a ć p o d c z a s zbiorowego r y t u a ł u , w którym medytuje się n a d wcześniej d o b r a n y m i s y g n a ł a m i . G r u p a m o ż e koncentrow a ć się na s y m b o l u , czy mantrze, albo operować w sferze o b r a z ó w generowanych i o p i s y w a n y c h przez jej lidera. N i e są to oczywiście wszystkie m e t o d y r o z b u d z a n i a mocy, użyteczne do synchronizacji d z i a ł a ń uczestników g r u p o w e g o r y t u a ł u . Istotą t a ń c a magicznego jest o b ł ę d n e wirowanie w o k ó ł stałego p u n k t u , w s p o m a g a n e zbiorową inwokacją mantr. Podczas takiego tańca r ó w n o w a g ę z a p e w n i a w p a t r y w a n i e się w s a m środek kręgu. D l a w z m o c n i e n i a gnozy i euforii m o ż n a p o s ł u ż y ć się hiperwentylacją, biczowaniem i s u b s t a n c j a m i p o b u d z a j ą c y m i . Podniecenie seksualne t r u d n o kontrolować i koordynować, chyba że ma o n o charakter autoerotyczny. D l a t e g o zazwyczaj nie jest o n o n a r z ę d z i e m s t y m u l o w a n i a zbiorowej gnozy, lecz zostaje włączone do praktyk wieńczących rytuał. 118 Grupowe Eksperymenty Magiczne R y t u a ł y medytacyjne i ekstatyczne s ł u ż ą zazwyczaj j e d n e m u z czterech celów: c z a r o m , czyli w y w o ł y w a n i u konkretnych rezultatów przy p o m o c y m a gii; ewokacji, czyli w y w o ł y w a n i u konkretnych rezultatów za p o ś r e d n i c t w e m rozmaitych d e m o n ó w i żywiołaków; inwokacji, czyli p r z y w o ł y w a n i u rozmaitych istot i myślokształtów dla czerpania z nich wiedzy i m ą d r o ś c i ; oraz dywinacji, czyli z d o b y w a n i u wiedzy b e z p o ś r e d n i o w w y n i k u d z i a ł a ń m a g i c z nych. N a j p r o s t s z y m s p o s o b e m na s k o o r d y n o w a n i e tych d z i a ł a ń jest wyznaczenie jednej o s o b y do w y k o n a n i a głównej sekwencji rytualnej, p o d c z a s gdy pozostali uczestnicy powtarzają wcześniej z a p l a n o w a n e wizualizacje, m a n try, rytualne ruchy i inwokacje. Skuteczny rytuał musi f u n k c j o n o w a ć jak automat, w k t ó r y m bez jakichkolwiek zakłóceń przejawia się m o c . Do praktyk grupowych przydają się rozmaite stany transowe, począwszy od delikatnej sugestii, skończywszy na głębokiej hipnozie. O s o b a p r o w a d z ą c a przekazuje jakąś myśl lub inwokację p o z o s t a ł y m u c z e s t n i k o m , znajdującym się w stanie g ł ę b o k i e g o relaksu lub lekkiego odurzenia. W takiej sytuacji nasz cenzor psychiczny ulega osłabieniu, lecz często blokuje rozmaite z d a r z e n i a m a g i c z n e przed d o c i e r a n i e m do innych p o z i o m ó w ś w i a d o m o ś c i . Problem ten pokonuje się zlecając innej osobie kontrolowanie stanu transowego. M o ż e o n a wtedy zasugerować j e d n o s t c e transującej, by s z u k a ł a p o ż ą d a n e j informacji poprzez jasnowidztwo, a następnie dostarczyła ją p r o w a d z ą c e m u . M o ż n a też n a k ł o n i ć ją do w y k o n a n i a takiego działania m a g i c z n e g o , które w normalnej sytuacji byłoby z a k a z a n

e przez cenzora psychicznego. Pewne niebezpieczeństwo leży w fakcie, że o s o b a p r o w a d z ą c a eksperymenty m o ż e wykorzystać swą w ł a d z ę nad o s o b ą przebywającą w stanie transo w y m w sytuacjach z życia codziennego. W d o d a t k u p a m i ę ć i wyobraźnia płatają figle i potrafią nieźle n a m i e s z a ć w takich szczególnych m o m e n tach. D l a t e g o lepiej nie w y k o n y w a ć takich d o ś w i a d c z e ń zbyt często. R ó w n i e istotne jest, by s ł u ż y ł y osiąganiu obiektywnych rezultatów. E k s p e r y m e n t y g r u p o w e wykonuje się również p o d c z a s śnienia. G ł ó w nym p r o b l e m e m w pracy ze s n a m i jest w p r o w a d z e n i e danej k o m e n d y do sfery snu, a następnie w y p e ł n i e n i e jej z należytą s t a r a n n o ś c i ą . J e d e n niezawodny s p o s ó b to p o p r z e d z e n i e rytuału inkantacją lub wizualizacją, która przed za śnięciem w i n n a wrzucić konkretne polecenie m a g i c z n e w głębiny u m y s ł u . T a k z w a n y sabat astralny to p o d s t a w o w a p r a k t y k a m a g i c z n a p r z e p r o w a d z a n a 119 P S Y C H O N A U T A we śnie. U c z e s t n i c z ą c e w niej osoby umawiają się na s p o t k a n i e we wcześniej u s t a l o n y m , w y ś n i o n y m miejscu. W t y m celu m o g ą ułożyć się do snu w jedn y m p o m i e s z c z e n i u , ewentualnie ustalić początek snu na ten s a m czas, nie dzieląc tej samej przestrzeni. W pierwszym p r z y p a d k u w y b r a n e o s o b y m o g ą w y c h o d z i ć z ciała, b u d z ą c p o z o s t a ł e z p l a n u astralnego. Na p o c z ą t k u celem takich sabatów będzie uzyskiwanie wspólnych wrażeń. J e d n a k z czasem, w kolejnych e k s p e r y m e n t a c h m o ż n a s p o ż y t k o w a ć je do a k t ó w woli. Motywacją do s p o t y k a n i a się we śnie m o ż e być p o d n i e c e n i e seksualne. N a t o m i a s t w procesie eksterioryzacji bywają przydatne specjalne m a ś c i do latania.

Poziomy Ś w i a d o m o ś c i POZIOMY ŚWIADOMOŚCI O d c z a s ó w narodzin psychologii ludzie zabawiają się w y m y ś l a n i e m c o raz to nowszych m a p u m y s ł u . Wszystkie te s c h e m a t y p o s i a d a j ą mniej lub bardziej arbitralny charakter. W żadnej też mierze nie o d n o s z ą się do rozpoznawalnych d o ś w i a d c z a l n i e struktur m ó z g u . Wiele z nich zwyczajnie bywa o d zwierciedleniem p r z e s ą d ó w i uprzedzeń ich twórców. A j u ż z p e w n o ś c i ą żaden nie sprawdza się w całości, p o n i e w a ż u m y s ł to zbyt z ł o ż o n a struktura, by mieściła się w j a k i m k o l w i e k schemacie. N a w e t tak p o z o r n i e oczywisty szablon, j a k p o d z i a ł na ś w i a d o m o ś ć i p o d ś w i a d o m o ś ć , m o ż e być kwestionowany, p o n i e w a ż c a ł a zawartość m ó z g u to j e d n a wielka n i e ś w i a d o m a głębia. Pozostaje więc kwestia w y ł a p y w a n i a pewnych rzeczy z u m y s ł u . J e d n e b o w i

e m tkwią w n i m g ł ę b o k o , inne zaś trochę bliżej powierzchni. N i e s p o s ó b j e d n a k wyznaczyć jakiejkolwiek linii, która oddzielałaby to, co m o ż n a , a czego nie m o ż n a uchwycić myślą. Większość z tego, co bywa opisywane j a k o świat wyższej świadomości, jest raczej mieszaniną pobożnych, moralistycznych życzeń i kilku bardziej mętnych, dysfunkcjonalnych instynktów oraz popędów. J a k d o t ą d psychiatria i psychologia nie potrafią zadowalająco wyjaśnić, na c z y m p o l e g a przemieszczanie się treści u m y s ł u . Wciąż nie u s t a l o n o źródła szaleństwa ani nie o p r a c o w a n o m e t o d jego leczenia. J e d n a k niezależnie od s k o m p l i k o w a n y c h relacji m i ę d z y treściami ś w i a d o m o ś c i , jej funkcjonowanie o g r a n i c z a się do pięciu p o z i o m ó w : gnozy, uważności, a u t o m a t y z m u , śnienia i n i e ś w i a d o m o ś c i . N i e ś w i a d o m o ś ć znajduje niewiele z a s t o s o w a ń p o z a z a p e w n i a n i e m wyp o c z y n k u dla ciała i u t r z y m a n i e m go z d a l a od niebezpieczeństw p o d c z a s tych g o d z i n ciemności, do których nie jest on przystosowany. Śnienie, które 123 P S Y C H O N A U T A zazwyczaj, c h o ć nie zawsze, zachodzi we śnie, pełni wiele różnorakich funkcji. P o m a g a u m y s ł o w i trawić ś w i a d o m e przeżycia oraz n a d a w a ć im wartość e m o c j o n a l n ą . J e s t t a k ż e o k n e m w y c h o d z ą c y m na mniej d o s t ę p n e rejony psychiki i o t w a r t y m na w y m i a r parapsychiczności. A u t o m a t y z m y p o m a g a j ą nam sprostać w y z w a n i o m c o d z i e n n e g o życia, jego r u t y n o m : c h o d z e n i u , jedzeniu, kierowaniu p o j a z d a m i oraz m i l i o n a m i pomniejszych z a d a ń , n a d k t ó r y m i nie m u s i m y się zastanawiać. U w a ż n o ś ć to taki stan, w k t ó r y m u m y s ł nie reaguje na b o d ź c e w s p o s ó b automatyczny. Niektóre u m y s ł y osiągają stan uważności jedynie p o d w p ł y w e m niespodziewanych zdarzeń. I n n e potrafią s a m e rozbudzić w sobie u w a ż n o ś ć . Stopień i czas trwania u w a ż n o ś c i w y w o ł a n e j rozmaitymi b o d ź c a m i zależy przeważnie od inteligencji danej osoby. Z kolei ze stan e m g n o z y m a m y do czynienia wtedy, gdy u m y s ł w y r a ź n i e u ś w i a d a m i a sobie to wszystko, co się z n i m dzieje. N i e ma to nic w s p ó l n e g o z u s i l n y m myślen i e m o czymkolwiek. Przeciwnie, w stanie w z m o ż o n e j u w a ż n o ś c i z a n i k a my ślenie, a u m y s ł zostaje owładnięty s a m y m obiektem uwagi. S t a n ten można wyzwolić p o d w p ł y w e m terroru, gniewu, o r g a z m u oraz rozmaitych wyciszających p r a k t y k medytacyjnych. A u t o m a t y z m y zebrały j u ż tęgie baty od licznych mistyków. Bo chociaż p r o w a d z e n i e s a m o c h o d u to przydatna umiejętność, m a r n o t r a w s t w e m życia jest s p ę d z e n i e go za k ó ł k i e m . Ale a u t o m a t y c z n y p o z i o m ś w i a d o m o ś c i posiada też swoje zalety, bo właśnie przezeń docierają do nas przebłyski inspiracji i jasnowidzenia. C z ę ś c i o w o to również z niego, a nie z p o z i o m u uważności, rzuc a n e są zaklęcia. A l b o w i e m przy rzucaniu zaklęć dla p o m y ś l n e g o przebiegu całej p r o c e d u r y niezbędne jest w y k o n y w a n i e jej w stanie bez-myśli. Nawet geniusze p o s i a d a j ą swoje własne automatyzmy. Występują u nich j a k o hobby, szczególne z a m i ł o w a n i a czy pasje, dzięki k t ó r y m m o g ą w s t ę p o w a ć w stan próżni i otwierać się na przejawy nieoczekiwanego. P o d o b n i e jak wiele praktyk w r ó ż e b n y

c h sprowadza się do zaprzątania u m y s ł u b e z m y ś l n y m i , automatycznymi z a d a n i a m i . C h o ć p o z i o m uważności m o ż e być areną, na której d o s k o n a l i m y nasze m e t o d y i teorie, a t a k ż e p r z e ż y w a m y najbardziej znaczące chwile w życiu, nie o d g r y w a on znaczącej roli w praktyce magicznej. W istocie, im bardziej skup i a m y się na uważności, t y m trudniejsze m o ż e o k a z a ć się w y k o n y w a n i e praktyk m a g i c z n y c h . P o z i o m gnostyczny stanowi istotne ź r ó d ł o m o c y magicz-124 Poziomy Świadomości nych oraz b a z ę m i s t y c z n y c h s t a n ó w ś w i a d o m o ś c i . I c h o ć z p e r s p e k t y w y intelektualnej w i ę k s z o ś ć przeżyć mistycznych s p r o w a d z a się do b e ł k o t u , w gruncie rzeczy łatwo orzec, c z y m jest g n o z a i j a k ją o s i ą g n ą ć . G n o z a to intensywna ś w i a d o m o ś ć d o z n a ń , w t y m również naszej jaźni i nicości. P r o w a d z ą do niej skrajne e m o c j e , dzięki k t ó r y m d o c h o d z i do g ł ę b o k i e g o a k t u j e d n o punktowej koncentracji n a d a n y m obiekcie. T a intensywna ś w i a d o m o ś ć p o pycha m i s t y k ó w do p o p e ł n i a n i a trzech p o w s z e c h n y c h błędów. Pierwszym z nich jest z ł u d z e n i e identyfikacji z o b i e k t e m koncentracji. D r u g i m , w y n i k a jące z tego p r z e k o n a n i e o nieistnieniu nas samych. Trzeci wreszcie to obsesja na temat n a s z e g o o b i e k t u koncentracji, kiedy to traktuje się go j a k o najważniejszą rzecz na świecie. Z m a g i c z n e g o p u n k t u widzenia gnoza jest s t a n e m dostarczającym woli i percepcji ś r o d k ó w transportu do światów poza u m y s ł e m . S a m a treść gnozy jest znacznie mniej ciekawa od tego, do czego daje n a m dostęp. Oczywiście niektóre z naszych a k t y w n o ś c i umożliwiają n a m dostęp do wielu p o z i o m ó w świadomości. I tak dla przykładu nasze a u t o m a t y z m y funkcjonują nawet wtedy, gdy znajdujemy się w stanie uważności. O k r e s o w o działają one także w stanie gnozy. Wiele stanów transowych i hipnotycznych rozgrywa się gdzieś p o m i ę d z y p o z i o m e m a u t o m a t y c z n y m a p o z i o m e m śnienia. Podejrzewam też, że część naszego śnienia występuje w stanie jawy, c h o ć tego nie zauważamy, podobnie jak g w i a z d y lśnią nawet za dnia, m i m o że ich nie widzimy. W i ę k s z o ś ć ludzi u t o ż s a m i a swoją a k t y w n o ś ć z p o z i o m e m a u t o m a t y c z nym i p o z i o m e m uważności. N i e k t ó r z y artyści i szaleńcy najlepiej czują się w krainie śnienia. Z kolei m i s t y k odnajduje się w stanie gnozy. Z m a g i c z n e go p u n k t u widzenia ż a d n a z tych perspektyw nie jest prawdziwa. J a ź ń to nic innego jak p u n k t , w k t ó r y m b e z k s z t a ł t n a siła życiowa ( K i a ) styka się z przestrzenią d o ś w i a d c z e n i a . P o n i e w a ż zaś do ś w i a d o m o ś c i d o c h o d z i jedynie w zetknięciu K i a z U m y s ł e m , nie jesteśmy w stanie dotrzeć do w ł a s n e g o rdzenia bez o d w o ł y w a n i a się do w y o b r a ż e ń . Do w y p e ł n i e n i a tej luki s ł u ż y n a m E g o . Ego to o b r a z J a ź n i i K i a , z b u d o w a n y z nawyków. K i a byłaby w stanie wyra żać się na k a ż d y m z tych p o z i o m ó w i we wszystkich tych s t a n a c h m o g ł a b y czuć się j a k w d o m u .

T r e n i n g m a g i c z n y w p r o w a d z a na p o d w o j e zaniedbanej krainy śnienia, p o z w a l a p r z e g l ą d a ć się treściom naszych a u t o m a t y z m ó w i d o d a w a ć do nich 125 P S Y C H O N A U T A nowe, własne programy. Powinien też uczyć m e t o d włączania i wyłączania uważności, a także wstępowania na poziom gnozy i działania z jej perspektywy. N o r m a l n y człowiek oscyluje p o m i ę d z y p o z i o m e m n i e ś w i a d o m o ś c i i au-t o m a t y z m a m i . N i e k i e d y tylko przydarzają mu się d z i w n e chwile podwyższonej uwagi o r a z śnienia. M a g p o w i n i e n d ą ż y ć do tego, by oscylować międ z y p o z i o m e m u w a ż n o ś c i a k r a i n ą śnienia. Ale t a k ż e , g d y n a d c h o d z i ku t e m u o d p o w i e d n i a pora, p o z w a l a ć sobie na w y p a d y w świat a u t o m a t y z m ó w i krainę gnozy.

Walka Magiczna WALKA MAGICZNA W a l k a z n a c h o r ó w z c z a r o w n i k a m i w y n i k a z nierozwiązywalnych konfliktów interesów z a w o d o w y c h . M o ż e też być t r a k t o w a n a j a k o ćwiczenie m a giczne lub sprawdzian czyjejś wyższości. Jeśli obaj protagoniści p o s i a d a j ą p o dobne umiejętności, m a ł o p r a w d o p o d o b n e , by taka w a l k a przebiegała ze skutkiem śmiertelnym. W p r z y p a d k u z m a g a ń m a g ó w ze zwyczajnymi l u d ź m i , dysponującymi b r o n i ą konwencjonalną, obie strony są z a g r o ż o n e tak, jak w z w y k ł y m konflikcie zbrojnym. W a l k ę m a g i c z n ą należy wszak traktować z t a k ą s a m ą p o w a g ą , uwzględniając m o ż l i w y stres w y w o ł a n y n a p a d e m , p r a w d o p o d o b n e n i e w y g o d y i c h o roby, p o w a ż n e u s z k o d z e n i a ciała, a nawet zabójstwo. B r a

k p r z y g o t o w a n i a fizycznego m o ż e narazić protagonistę n a s z w a n k p o d w z g l ę d e m psychicznym. A jeśli chodzi o z a p a ł bojowy, ze wszystkich m o ż l i w y c h motywacji najbardziej b e z s e n s o w n y jest rewanż. S p r a w d z a się tylko j a k o n a u c z k a i przestroga dla innych. P r z e m o c to p r y m i t y w n e narzędzie. Wystarczy o d r o b i n a refleksji, by znaleźć bardziej skuteczne parapsychiczne m e t o d y wywierania w p ł y w u na innych: w i ą ż ą c e i krępujące zaklęcia lub d z i a ł a n i a m a g i c z n e mające w p ł y n ą ć na z m i a n ę opinii u naszych przeciwników. A t a k m a g i c z n y m o ż e przyjąć dwie postaci: d ł u g o d y s t a n s o w ą i krótkodystansową. W p r z y p a d k u pierwszej z nich m o ż n a p r z e k a z a ć telepatycznie przeciwnikowi polecenie, aby d o k o n a ł s a m o z n i s z c z e n i a . N i e t r u d n o sprawić, by człowiek w p a d ł p o d s a m o c h ó d . Z u p e ł n i e i n n ą rzeczą jest zaś sprawienie, by to s a m o c h ó d w p a d ł na człowieka. W p r z y p a d k u d z i a ł a ń k r ó t k o d y s t a n s o wych m o ż n a zranić swego przeciwnika lub wyssać z niego energię, p o s ł u g u jąc się w ł a s n y m p o l e m energetycznym. W y m a g a to j e d n a k b e z p o ś r e d n i e g o , 129 P S Y C H O N A U T A bliskiego k o n t a k t u . T e n rodzaj walki magicznej nie rozgrywa się przy po-m o c y zwykłej woli czy wizualizacji, ale p o p r z e z projekcję mocy, którą można p o c z u ć , zazwyczaj za p o ś r e d n i c t w e m rąk. W rzadszych w y p a d k a c h występuje z d o l n o ś ć emisji m o c y poprzez głos, wzrok lub o d d e c h . W y p ł y w a ona z rejonu p ę p k a i jest rozniecana p r a k t y k a m i o d d e c h o w y m i , koncentracją, wizualizacją oraz p r a k t y k a m i s e k s u a l n y m i . C z ę ś ć tej m o c y w p r o w a d z a się do ciała wroga, gdzie przyczynia się do r o z p a d u energii życiowych, prowadząc do chorób, a c z a s e m śmierci. O b r o n ę stanowi n a t o m i a s t u n i k a n i e k o n t a k t u lub sprawowanie wystarczająco silnej kontroli nad s w y m i w e w n ę t r z n y m i energ i a m i , by neutralizować w p ł y w niszczycielskiej energii. N i e k t ó r e a k t y w a m p i r y z m u psychicznego z a c h o d z ą m i m o w o l n i e , na p r z y k ł a d , kiedy m ł o d e osoby mieszkają z d u ż o starszymi od siebie ludźmi. S i l n e m u c z a r o w n i k o w i nie jest łatwo ciągnąć energii życiowych ze słabej osoby, chyba że najpierw ją zabije lub p o w a ż n i e osłabi z bliskiej odległości. Strategia s u k c e s u w d ł u g o d y s t a n s o w e j walce magicznej sprowadza się do u m i e j ę t n e g o p r z e k a z u telepatycznego i m p u l s ó w s a m o d e s t r u k c y j n y c h . Nieb e z p i e c z e ń s t w o m z w i ą z a n y m z tą m e t o d ą m o ż n a z a p o b i e g a ć na wiele sposobów. J e d e n z nich polega na zleceniu czeladnikowi, aby w y k o n a ł za nas b r u d n ą robotę. A p o d c z a s ataku m a g i c z n e g o wizualizuje się swoją ofiarę wraz z z a d a n ą jej raną. Do nawiązania związku m i ę d z y z w i z u a l i z o w a n y m obraz e m a celem przydatne okazują się figurki woskowe, fotografie, włosy oraz p a z n o k c i e ofiary. W szczytowej fazie destrukcji w y b r a n e g o wyobrażenia pom a g a rozbudzenie g n i e w u i nienawiści. M a g w y w o ł u j e w sobie ból wyobra żając sobie j e d n o c z e ś n i e , że p o c h o d z i on od jego przeciwnika, co jeszcze

bardziej r o z b u d z a jego wściekłość. Powolniejszą m e t o d ą , w y m a g a j ą c ą dłuższej koncentracji, jest C z a r n y Post, p o d c z a s którego energie psychiczne, wyzwolone za sprawą g ł o d ó w k i , kieruje się ze z ł y m i intencjami w kierunku wybranego celu. T a k zwany „fetysz śmierci” to s k o m p l i k o w a n a m e t o d a ataku magicznego, skuteczna j e d n a k niezależnie od dzielącego nas d y s t a n s u . C z a r o w n i k s p o r z ą d z a narzędzie zawierające życzenie śmierci swojego wroga. Stosuje do tego celu c u c h n ą c e substancje oraz obiekt reprezentujący jego ofiarę. Podczas starannie przeprowadzanej operacji, m a g u k i e r u n k o w u j e swoją siłę parapsyc h i c z n ą na bliski kontakt z ofiarą. N a s t ę p n i e u m i e s z c z a fetysz tak, by wróg 130 Walka Magiczna się z n i m zetknął. S p r a w n e m u czarownikowi wystarcza byt czysto eteryczny, którego wysyła do uprzykrzania życia s w e m u o p o n e n t o w i . Z a z w y c z a j atak magiczny dokonuje się u k r a d k i e m . N i e trzeba obwieszczać intencji, chyba że ofiara jest wyjątkowo nerwowa, p a r a n o i c z n a lub z a b o b o n n a . O b r o n a przed t a k i m a t a k i e m jest p o w a ż n y m p r o b l e m e m , p o n i e w a ż sama p r ó b a p o z n a n i a d o k ł a d n y c h intencji naszego w r o g a zwiększa n a s z ą p o datność na ataki. Najlepiej uzyskać p o m o c k o g o ś innego. S a m o d z i e l n y kontratak to b a r d z o ryzykowna strategia, szczególnie, gdy n a s z przeciwnik przejął już inicjatywę. Największe ryzyko wiąże się z p r z y p u s z c z e n i e m identycznego ataku, p o n i e w a ż przygotowanie go zawsze w y z w a l a autodestrukcyjne tendencje. A to grozi zwróceniem się naszej m o c y przeciw n a m s a m y m , szczególnie w t a k i m p r z y p a d k u . T a k a w a l k a p r z y p o m i n a pojedynek na granaty. Najskuteczniejszą ochronę gwarantują czujące lub na w p ó ł czujące istoty. Przeciętny człowiek m o ż e p o d w p ł y w e m długotrwałej, obsesyjnej d z i a ł a l n o ści religijnej wytworzyć pomniejszą eteryczną formę myślową, n a z y w a n ą przez niego jego b o g i e m . Efekt ten w z m a c n i a jeszcze p r a k t y k a zbiorowa, co t ł u m a czy, dlaczego tak t r u d n o atakować p o p u l a r n e postacie publiczne. Jest g o d n e zauważenia, że kiedy tego rodzaju osoby p o p a d a j ą w niełaskę publiczności, bardzo szybko staczają się w otchłań choroby i osobistego zatracenia. D l a t e g o właśnie czarownik produkuje własne byty z większą d b a ł o ś c i ą i troską. Istoty przywiązane do talizmanów, amuletów i fetyszy stwarza się poprzez skupienie swej energii psychicznej na wybranych p r z e d m i o t a c h . T e g o rodzaju koncentracji c z a s a m i towarzyszą ofiary z krwi i wydzielin seksualnych. N a z a k o ń c z e n i e n a l e ż y p o d k r e ś l i ć , ż e w e w s z y s t k i c h f o r m a c h a t a k u m a g i c z n e g o , t y c h p r a w d z i w y c h i u r o j o n y c h , n a j g o r s z y m w r o g i e m j e s t p a r a n o j a . N i e m ą d r z e j e s t t e ż w d a w a ć się w s y t u a c j e , z k t ó r y c h jedyn y m w y j ś c i e m b y w a k o n f l i k t . A t a k m a g i c z n y p r z y p o m i n a s w o j ą s t r u k t u r ą p r a k t y k ę u z d r a w i a n i a , której jest d o k ł a d n y m p r z e c i w i e ń s t w e m . W o b u p r a k t y k a c h w y k o r z y s t u j e się j e d n a k t e s a m e m o c e . I j a k t o z w y kle b y w a , d z i a ł a n i e k o n s t r u k t y w n e p r z y c h o d z i n a m t r u d n i e

j , n i ż z w y kłe s z k o d z e n i e . 131

Rytuały Chaosu RYTUAŁY CHAOSU W następnych rozdziałach przedstawię pięć r y t u a ł ó w s z a m a ń s k i c h N o wego E o n u G n o s t y c k i e g o , przydatnych k a p ł a n o m c h a o s u w wielu sytuacjach. Noszą one nazwy: M s z a C h a o s u , Inicjacja, Wyświęcenie, E g z o r c y z m i Ostatnie N a m a s z c z e n i e . M s z a C h a o s u to d o ś ć uniwersalny rytuał, p o m o c n y w inwokacji, ewokacji, z a k l i n a n i u i konsekracji. R y t u a ł E g z o r c y z m u znajduje zastosowanie w p r z y p a d k u manifestacji zjawisk parapsychicznych u ludzi oraz w konkretnych miejscach i obiektach. R y t u a ł O s t a t n i e g o N a m a s z c z e n i a

można z a a p l i k o w a ć zmarłej lub umierającej osobie, a nawet sobie s a m e m u . Z kolei R y t u a ł Inicjacyjny służy wtajemniczaniu neofitów do wewnętrznych zakonów. Ż a d e n z tych rytuałów nie uczyni z n i k o g o m i s t r z a czy adepta, p o nieważ do tej pozycji m o ż n a aspirować jedynie w ł a s n y m w y s i ł k i e m i czekać na uznanie ze strony swych towarzyszy. Prosty szkic niezbędnych w y m o g ó w dla okultystycznego k a p ł a n a p o d a ł e m wraz z r y t u a ł e m m a j ą c y m d o p e ł n i ć ten proces. P o d a n e tu rytuały posiadają p o s t a ć ogólnych szkiców, modyfikowanych w zależności od w y m o g ó w sytuacji. K a ż d y z nich m o ż e w y k o n a ć p o jedyncza o s o b a . N a d a j ą się one również do odprawienia w grupie. 133 P S Y C H O N A U T A M S Z A C H A O S U Rytuał ten m o ż e pełnić funkcję sakramentu inwokacji, która służy wyw o ł a n i u energii potrzebnej do inspiracji, dywinacji i k o m u n i i z pewnymi obszarami świadomości. Znajduje również zastosowanie p o d c z a s rzucania zaklęć mających zmienić rzeczywistość fizyczną. M o ż e służyć p o n a d t o konsekracji instrumentów magicznych lub ewokacji istot magicznych. M s z a C h a o s u składać w i n n a się z sześciu przynajmniej części: przygotowania, deklaracji intencji, inwokacji C h a o s u , inwokacji Bafometa, ślubowania i ceremonii zamknięcia. Przygotowania do rytuału obejmują wyznaczenie kręgów i trójkątów, rozmieszczenie instrumentów i broni magicznych oraz spożycie jakichkolwiek eliksirów chemicznych i botanicznych przydatnych do osiągnięcia stanu gnozy. W przygotowaniu uczestników do rytuału p o m a g a j ą rytuały odpędzenia, praktyki medytacyjne, tańce w kręgu i inne przygotowawcze formy gnozy. D e k l a r a c j a intencji p o w i n n a być prosta. N a l e ż y ją w y p o w i e d z i e ć z precyzją i m o c n y m g ł o s e m . Trzymając w górze jakąkolwiek p o d s t a w ę materialną d o wykorzystania p o d c z a s rytuału, p r o w a d z ą c y g o k a p ł a n w y p o w i a d a następujące słowa: „Jest n a s z ą wolą [tu p a d a j ą słowa oznajmiające cel rytuału]”. P o d s t a w ą m a t e r i a l n ą m o ż e być p o k a r m do dalszej konsekracji i k o n s u m p cji, a t a k ż e sigil s ł u ż ą c y urzeczywistnieniu k o n k r e t n e g o pragnienia. M o ż e też być dowolny talizman, amulet lub fetysz przygotowany do późniejszej konsekracji. K i e d y p o d s t a w ę stanowi eliksir seksualny, k a p ł a n lub k a p ł a n k a stoją z p u s t y m i rękami, p o n i e w a ż ofiara ma być z ł o ż o n a z ich w ł a s n e g o ciała. Inwokacji C h a o s u dokonuje się przy p o m o c y barbarzyńskiej inkantacji, której towarzyszą wybrane przez p r o w a d z ą c e g o rytuał m e t o d y gnostyczne. Poniżej p r z e d s t a w i a m tę najważniejszą c h a o t y c z n ą p r z e m o w ę , uzupełniając ją możliwie d o k ł a d n y m t ł u m a c z e n i e m (przynajmniej w stopniu, w j a k i m zezwala na to p r y m i t y w n a struktura logiczna angielskiego języka). K a p ł a n zakreśla w przestrzeni nad kręgiem sigil chaosu, c z e m u towarzyszą wizualizacje ze strony jego asystentów oraz następujące słowa:

O L S O N U F VAROSAGAI G O H U Władam tobą zawołał V O U I N A V A B Z I R D E T E H O M Q U A D M O N A H Smok Orzeł Pierwotnego Chaosu 134 Rytuały Chaosu ZIR I L E IAIDA DAYES PRAF E L I L A Jestem pierwszym co żyje w pierwszym eterze Z I R D O K I A F I C A O S A G O M O S P E L E H T E L O C H Jestem postrachem ziemi, rogami śmierci PANPIRA M A L P I R G A Y C A O S A G I Wylewam ognie życia na ziemię Z A Z A S Z A Z A S N A S A T A N A T A Z A Z A S (Tej ostatniej linijki nie można przetłumaczyć.) N a d c a ł y m kręgiem wizualizuje się o ś m i o p r o m i e n n ą , b ł y s z c z ą c ą g w i a z d ę chaosu. M o ż n a też s k ł a d a ć ofiary z kadzideł, krwi i eliksirów seksualnych.

Inwokacja Bafometa K a p ł a n lub k a p ł a n k a przeobrażający się w B a f o m e t a wizualizuje siebie w tradycyjnej boskiej formie tego źródła mocy. B a f o m e t j a k o reprezentant ziemskiego n u r t u życia jest theriomorficznym b ó s t w e m z r o g a m i , posiadającym a s p e k t y a n d r o g y n i c z n e , ludzkie, ptasie, gadzie i ssacze. K a p ł a n wzbudza w sobie prąd chi, kundalini, świętego o g n i s t e g o węża, n a t o m i a s t p o z o stali uczestnicy r y t u a ł u m o g ą w y k o n y w a ć takie inkantacje, j a k nieoceniony „ H y m n do Pana”, wizualizować o d w r ó c o n y p e n t a g r a m na tle k a p ł a n a , a jeśli zajdzie t a k a potrzeba, p o k u s i ć się o osculum infame. ( W o k ó ł tzw. nieczystego p o c a ł u n k u w tylne partie ciała d i a b ł a narosło wiele n i e p o r o z u m i e ń . Wystarczy skierować strumień powietrza w peritoneum, przestrzeń m i ę d z y genitaliami a o d b y t e m , gdzie d r z e m i e kundalini, czekając na przebudzenie.) N a stępnie k a p ł a n d o k a ń c z a inwokacji przy użyciu następującej litanii: W pierwszym eonie byłem Wielkim Duchem, W drugim eonie ludzie czcili mnie jako Rogatego Boga, Pangenitor Panphage W trzecim eonie byłem Panem Mroku, Diabłem W czwartym eonie ludzie nie znają mnie, Albowiem jestem Ukryty W nadchodzącym nowym eonie pojawiam się pod postacią Bafometa Boga przed wszystkimi bogami, który będzie trwał na Ziemii po wszystkie wieki Po inwokacji kapłan, jako Bafomet, ujmuje jakąkolwiek p o d s t a w ę materialną, która p o d c z a s rytuału stanowiła obiekt skupienia i konsekruje ją j a k i m kolwiek s p o s o b e m wybranym przez znajdującego się w n i m boga. M o ż e być to 135 P S Y C H O N A U T A mowa, gest lub coś nieoczekiwanego. Zwieńczeniem rytu jest ślubowanie. Ka-płan unosi p o d s t a w ę materialną i wraz z innymi uczestnikami rytuału woła: „ O t o moja Wola” Jeśli p o d s t a w a materialna jest sakramentem, zostaje natychmiast skonsum o w a n a . Jeśli jest sigilem, m o ż e być zniszczona lub ukryta. Z kolei konsekrowany p r z e d m i o t zostaje umieszczony w pojemniku i zachowany na później. W p r z y p a d k u głębokiego transu lub opętania zamknięcie rytuału musi być poprzedzone egzorcyzmem. U s u w a się wtedy wszelkie symbole i parafer-nalia B a f o m e t a , a następnie zakreśla nad k a p ł a n e m zwyczajny pentagram. Następnie o b m y w a jego twarz w o d ą , przywołując go jego własnym imieniem. P o d koniec ceremonii wykonuje się rytuał o d p ę d z e n i a . Rytuały Chaosu

INICJACJA R y t u a ł inicjacyjny nie powinien p o d l e g a ć ż a d n y m s z t y w n y m f o r m u ł o m , ponieważ k a ż d y k a n d y d a t p o s i a d a inne w y m a g a n i a , umiejętności i słabości. Dlatego k a ż d y z a k o n p o s ł u g u j ą c y się sztywnymi f o r m u ł a m i wykazuje zadziwiający brak percepcji i wyobraźni. S a m o życie jest j e d n y m wielkim ciągiem inicjacji, p r z e r y w a n y m przez śmierć i o d r o d z e n i e . O n e też zresztą zawierają w sobie potencjał inicjacyjny. Po przekroczeniu p e w n e g o p o z i o m u m a g m o ż e sam p o s z u k a ć tych przeżyć inicjacyjnych albo p o s ł u c h a ć i m p u l s u do anga żowania się w p o d o b n e doświadczenia. N i e istnieje j e d n a n i e z m i e n n a droga, która a u t o m a t y c z n i e d o p r o w a d z a nas do pozycji a d e p t a lub mistrza. Egzystencja zawiera zbyt wiele zmiennych, by w prostych r ó w n a n i a c h d a w a ć jednoznaczny wynik. K i e d y student lub neofita zwraca się do strażników jakiejś organizacji tajemnej, wyrażając chęć wstąpienia w jej szeregi, zostaje p o d d a n y okresowi próbnemu, po k t ó r y m m o ż e przejść inicjację. Procedur tych nie p o w t a r z a się na tzw. w y ż s z y m p o z i o m i e , p o n i e w a ż kandydat, który nie p r z y p a d n i e do gustu a d e p t o m d a n e g o z a k o n u i nie będzie w stanie sprostać ich w y z w a n i o m , nie ma czego s z u k a ć w tej organizacji. Co się zaś tyczy z a k o n ó w wewnętrznych, ich istnienie jest tylko w y r a z e m nadmiernej hierarchizacji. F o r m a l n a inicjacja p o w i n n a zawierać następujące elementy: Próbę — sprawdzian hartu d u c h a i o d d a n i a dla z a k o n u , a t a k ż e rozmaitych przydatnych umiejętności. Wzmocnienie - przy p o m o c y rozmaitych p o s i a d a n y c h przez zako n tajemnic, m o c y i m ą d r o ś c i . Wprowadzenie do zakonu - n a k ł a d a j ą c e na k a n d y d a t a p e w n e ś l u b o w a n i a p o s ł u s z e ń s t w a i tajemnicy. Niespodziankę - z a k o n powinien a r a n ż o w a ć sytuacje wprawiające kandydatów w stan z d u m i e n i a , zbijające ich oczekiwania oraz zmuszające do nietypowego myślenia i działania. Sprawianie d o w c i p ó w stanowi ś w i e c k ą p o z o stałość po r y t u a ł a c h inicjacyjnych oraz odzwierciedlenie k o s m i c z n e g o żartu, który nieustannie rozgrywa się na wszystkich p o z i o m a c h naszej egzystencji. W m i n i o n y c h e o n a c h p o d o b n y rodzaj d o ś w i a d c z e n i a s t a r a n o się w y w o ł a ć w w y n i k u s y m u l o w a n y c h aktów śmierci i o d r o d z e n i a w licznych wariantach: hipnozy, s p o ż y w a n i a halucynogenów, chwilowego s p r o w a d z e n i a się do p o 137 P S Y C H O N A U T A

z i o m u b e z b r o n n e g o dziecka itd. Terror, praktyki deprywacyjne i ekstatyczne p o w i n n o się j e d n a k przeprowadzać z p e w n ą o s t r o ż n o ś c i ą i t r o s k ą o bezpieczeństwo fizyczne. Jeśli chodzi o próby, m o ż n a je p r z e p r o w a d z a ć w celu s p r a w d z a n i a umiejętności k a n d y d a t a , na przykład j e g o m o c y dywinacji. P r z e d s t a w i a m y kandydatowi j a k i ś p r z e d m i o t i zadajemy pytanie o jego historię. M o ż n a też zlecić mu n a r y s o w a n i e p e n t a g r a m u w powietrzu z t a k ą wyrazistością, by zobaczyli go inni ludzie. Prezentowanie dokładnej f o r m u ł y inicjacyjnej mija się z celem. N i e jest to ani możliwe, ani właściwe. M o ż n a j e d n a k p o k u s i ć się o naszkicowanie o g ó l n e g o zarysu kilku pożytecznych technik, p o c z ą w s z y od tych dotyczących s p r a w d z i a n ó w inicjacyjnych: Podróż inicjacyjna. K a n d y d a t wyrusza (lub zostaje wysłany) w p o d r ó ż . Najczęściej jest to p o d r ó ż przez las n o c ą lub przez zatłoczone miasto. W różnych m o m e n t a c h tej p o d r ó ż y zaczepiają go rozmaici strażnicy oraz osoby, w których nie rozpoznaje on strażników. K a ż d a z nich czegoś od niego w y m a g a . Kandydat musi spełnić te życzenia, jeśli chce przejść do następnego p u n k t u . Straż na posterunku. K a n d y d a t otrzymuje zadanie pilnowania wybranego miejsca, którego nie ma prawa opuścić, jeśli nie chce doznać goryczy porażki. M o ż e być to drzewo w zagajniku, a nawet latarnia w miejscu publicznym. Aran żuje się mu rozmaite sytuacje, p o d w p ł y w e m których musi zmierzyć się ze swymi lękami i pragnieniami, nie pozwalając sobie na opuszczenie posterunku. Obrona magiczna. K a n d y d a t a w p r o w a d z a się do kręgu, gdzie ma przystąpić do magicznej walki. N i e znajduje się w n i m ż a d n a broń m a g i c z n a ani nikt p o z a n i m s a m y m . M a g zostaje p o d d a n y ciężkiej próbie, w której dozwolone są wszystkie chwyty. W a l k a kończy się wraz z p o d d a n i e m się kandydata lub za decyzją nadzorującego rytuał oficera. O t o zaś p r z y k ł a d y możliwych w z m o c n i e ń : k a n d y d a t a m o ż n a przygotować przy p o m o c y głodówek, medytacji, a jeśli zajdzie t a k a potrzeba, rozmaitych eliksirów. N a s t ę p n i e pokazuje się mu p e w n e m o c e i istoty wyczarowane przez oficerów z a k o n u . K a n d y d a t a m o ż n a też w p r o w a d z i ć w stan transu i pop r o w a d z i ć przez szereg wizji. C a ł k i e m przydatne bywają r y t u a ł y grupowe mające w y t w o r z y ć p o d w y ż s z o n y lub o d m i e n n y stan ś w i a d o m o ś c i . M o ż n a nauczyć go konkretnych technik lub konsekrować jakiś instrument do jego celów. 138 Rytuały Chaosu Przy wprowadzaniu kandydata do zakonu udziela mu się informacji o wymogach o d n o ś n i e dochowania tajemnicy. J e g o rękojmię m o ż e stanowić krew, obcięte paznokcie, ślina i sznur mierzący jego wysokość od stóp do głowy. Co do elementu n i e s p o d z i a n k i nie p o w i e m j u ż nic więcej, p o n i e w a ż tak ja k znaczna część r y t u a ł u to sprawdzian m a g i c z n y c h i organizacyjnych

umiejętności z a k o n u , tak też a r a n ż o w a n i e niespodziewanych sytuacji jest sprawdzianem jego kreatywności. P S Y C H O N A U T A E G Z O R C Y Z M R o z r ó ż n i a m y d w a p o d s t a w o w e rodzaje egzorcyzmów. Egzorcyzmuje się miejsca lub obiekty. M o ż n a też e g z o r c y z m o w a ć ludzi. R z a d k o natomiast doc h o d z i do e g z o r c y z m o w a n i a zwierząt, p o n i e w a ż jest to t r u d n y i wyjątkowo niewdzięczny zabieg. O s o b a e g z o r c y z m o w a n a niekoniecznie musi być opęt a n a przez j a k ą ś z e w n ę t r z n ą istotę. L u d z i e posiadają b o w i e m niezwykłą zdoln o ś ć tworzenia własnych d e m o n ó w z nawyków mentalnych oraz w reakcji na stres. D l a t e g o e g z o r c y z m j a k o lek na szaleństwo ma sens tylko wtedy, kiedy s a m pacjent u s k a r ż a się na o b e c n o ś ć nieproszonego intruza. A jego skuteczność w dużej mierze zależy od tego, jak d a w n o doszło do o p ę t a n i a . J a k powiadają s z a m a n i i uzdrowiciele, nie s p o s ó b uleczyć człowieka posiadającego złą d u s z ę , czyli takiego, u którego objawy szaleństwa stwierdzono d a w n o temu. K o n w e n c j o n a l n e egzorcyzmy religijne zastępują j e d n ą obsesję inną, znacznie od niej potężniejszą. Opierają się one na p r z y w o ł y w a n i u b o g a w celu w y p ę d z e n i a d e m o n a i sprawdzają się jedynie wtedy, gdy k a n d y d a t nap r a w d ę o d c z u w a p o d z i w lub lęk w o b e c tej boskiej postaci. E g z o r c y s t a musi i n w o k o w a ć , a do p e w n e g o stopnia nawet ucieleśniać tego b o g a , posługując się j e g o p r z y m i o t a m i , o d p o w i e d n i m i f o r m u ł a m i s y m b o l i c z n y m i oraz zachow a n i a m i . C z a s a m i konieczne jest użycie siły. N i e bez z n a c z e n i a m o ż e okazać się o d w o ł a n i e do magicznej sztuczki, polegającej na z a i n s c e n i z o w a n i u wypęd z e n i a t a k i e g o d e m o n a . M e t o d y psychiatryczne służące leczeniu chorób u m y s ł u znajdują się wciąż we w c z e s n y m s t a d i u m rozwoju. W i ę k s z o ś ć z nich p r z y p o m i n a technikę kija i m a r c h e w k i . Terapia przy użycia marchewki polega na okazywaniu s y m p a t i i pacjentowi i przemawianiu mu do r o z u m u . Jej o d d z i a ł y w a n i e bywa skuteczne z perspektywy d ł u ż s z e g o czasu. Z kolei terapia przy użyciu kija jest wierną spadkobierczynią średniowiecznych p r a k t y k w y p ę d z a n i a dem o n ó w siłą. W naszych cywilizowanych czasach „ u d o s k o n a l o n o ” ją o elektrowstrząsy, skalpel i h i p o d e r m i ę . M o ż e m y mieć j e d n a k spore wątpliwości, co do jej skuteczności. Alternatywę w o b e c m e t o d religijnych i psychiatrycznych s t a n o w i ą niekonwencjonalne techniki s z a m a ń s k i e . Z a m i a s t inwokować b o g a swego pacjenta, egzorcysta przywołuje i personifikuje jego d e m o n a . T a k a praktyka okazuje się skuteczna szczególnie wobec o s ó b nie wykazujących skłonności 140 Rytuały Chaosu religijnych. E g z o r c y s t a najpierw przez pewien czas obserwuje pacjenta, p o tem zaś prowadzi go w o d o s o b n i o n e miejsce, gdzie daje mu do zrozumienia, że jest z d a n y na jego łaskę. Pacjent otrzymuje zaproszenie do p o d r ó ż y po krainie osobistego piekła, zaproszenie, którego nie m o ż e odrzucić. Efekt osaczenia w z m a c n i a się ostrymi, d u s z ą c y m i k a d z i d ł a m i . E g z o r c y s t a powinien zachowywać się dziwacznie. M o ż e grozić pacjentowi i rzucać w niego różnymi przedmiotami. A l b o bluzgać nań i w y

p o m i n a ć mu jego u ł o m n o ś c i . G r u n t , aby p o t ę g o w a ł atmosferę osaczenia aż do chwili, gdy pacjent uzmysłowi sobie swoje własne dziwactwa i ograniczenia. D o p i e r o uzmysłowienie sobie kresu swych sił, umożliwi pacjentowi powrót do n o r m a l n o ś c i . Jeszcze i n n ą p o s t a ć przyjmują techniki gnostyczne. Polegają one na d o prowadzeniu pacjenta do stanu ekstazy lub wyciszaniu jego u m y s ł u . W o b u przypadkach pacjent staje się bardzo p o d a t n y na sugestie, co t ł u m a c z y w y k o rzystanie tych technik w praktykach prania m ó z g u . W wielu formach opętania istotną rolę o d g r y w a b o w i e m czynnik seksualny albo t r a u m a . Towarzysząca p o b u d z e n i u s e k s u a l n e m u lub t r a u m a t y c z n y m przeżyciom energia mentalna m o ż e zasilać obsesję, aż stanie się o n a niezależnym b y t e m (albo m a g n e sem przyciągającym niezależny byt). W istocie to prosta m e t o d a , przy p o mocy której m a g jest w stanie k a r m i ć własne duchy o p i e k u ń c z e , żywiołaki i demony. P o d o b n e formy obsesji i o p ę t a n i a m o ż n a wytępić jedynie p o p r z e z osiągnięcie tego s a m e g o stopnia u m y s ł o w e g o uniesienia. S ł u ż y t e m u rytuał, podczas którego pacjent przeżywa katharsis i ulega p r z e p r o g r a m o w a n i u tak, aby o d r z u c i ć z a g n i e ż d ż o n e g o intruza. E g z o r c y z m y miejsc i obiektów przyjmują dwie postacie. Pierwsza z nich polega na zainscenizowaniu w y p ę d z e n i a d e m o n a przed o s o b ą , która s a m a potrzebuje e g z o r c y z m u , ale nie potrafi p o g o d z i ć się z t y m faktem. C z ę s t o zdarza się, że egzorcysta jest wzywany do p o m o c y w oczyszczeniu miejsca, którego prawdziwy problem stanowią jego mieszkańcy. W t a k i m p r z y p a d k u egzorcysta, jeśli chce się w y k a z a ć w s w y m fachu, musi d o k o n a ć ceremonii o d p ę d z e n i a w obecności tych osób, je właśnie obierając sobie za cel. D l a zmylenia s w e g o prawdziwego pacjenta musi z a p r o p o n o w a ć mu udział w c e r e m o nii oczyszczenia d a n e g o obiektu lub miejsca. A kiedy j u ż obaj w wyobraźni lub w świecie realnym dokonają eksterioryzacji o b c y c h mocy, m o g ą pokusić się o ich kontrolę. 141 P S Y C H O N A U T A Jeżeli w danej sytuacji d o c h o d z i do obiektywnej manifestacji zjawisk parapsychicznych, czyli konkretnych o d g ł o s ó w , n a g ł y c h s p a d k ó w temperatury materializacji lub też przemieszczania się przedmiotów, egzorcysta nie powinien z a k ł a d a ć , że ma do czynienia z całkowicie p o z a l u d z k i m w p ł y w e m . Często się b o w i e m zdarza, że to ludzie s a m i n i e ś w i a d o m i e w y w o ł u j ą p o d o b n e zjawiska. Jeżeli j e d n a k m a g dojdzie do w n i o s k u , że ź r ó d ł o o w y c h zjawisk znajduje się nie w człowieku, lecz w s a m y m miejscu, n a d a r z a mu się ciekawa spos o b n o ś ć . M o ż e b o w i e m , z a m i a s t w y p ę d z a ć tę energię p a r a p s y c h i c z n ą , podjąć się s c h w y t a n i a jej. O g ó l n i e m ó w i ą c , d o b r ą p u ł a p k ą na d u c h y jest k a ż d a wysoce u p o r z ą d k o w a n a struktura, posiadająca niski p o z i o m entropii: skupiona wola, n a m a g n e t y z o w a n e żelazo, kryształ, a w pewnej mierze nawet krystalicznie czysta w o d a . M a g najczęściej rozpoczyna swoje próby tropienia obcej istoty, p o s ł u g u jąc się j a k ą ś p o d s t a w ą dla jej manifestacji. W zależności od stopnia rozwoju swoich m o c y j a s n o w i d z e n i a m o ż e p o s ł u ż y ć się c i e m n o ś c i ą , d y m e m z kadzidła lub h a

l u c y n o g e n a m i dla r o z p o z n a n i a z c z y m lub k i m ma p r z y j e m n o ś ć obcow a ć . N a s t ę p n i e o d p r a w i a rytuał uwięzienia, w k t ó r y m najistotniejszą rolę odg r y w a p u ł a p k a na d u c h a . S p o ś r ó d wszystkiego najskuteczniejsze są kryształy. P o d c z a s r y t u a ł ó w religijnych, często n i e ś w i a d o m i e , korzysta się z kryształów soli. J e d n a k w kulturach s z a m a ń s k i c h wyżej ceni się większe, bardziej stabilne kryształy (np. kwarc). Swoją d r o g ą zwyczajna sól jest tak d o b r a w wy ł a p y w a n i u rozmaitych drobnych p a s k u d z t w parapsychicznych, że niektórzy c z a r o w n i c y i m i s t y c y o d m a w i a j ą s p o ż y w a n i a jej. I niezależnie co o t y m my ślimy, k o n s u m o w a n i e surowej soli nie jest zdrowe. J e d n y m ze s p o s o b ó w na z a m k n i ę c i e tych istot w kryształach jest rzucenie k r y s z t a ł e m w z a j m o w a n e przez nie miejsce. O c z y w i ś c i e wcześniej musi być o n o r o z p o z n a n e . R ó w n i e skuteczne jest zniewolenie d u c h a przy p o m o c y siły woli, szczególnie gdy o d p o w i e d n i o p r z e p r o w a d z o n y rytuał sprzyja zwięks z o n e m u skupieniu, a d u c h jest n a g a n i a n y ostrymi, n a m a g n e t y z o w a n y m i nar z ę d z i a m i z żelaza. Z kolei do w y p ę d z e n i a d u c h a często wystarcza siła skupienia i wyraźne rozkazanie intruzowi, aby sobie poszedł. M o ż n a też najpierw usiłować uwięzić d u c h a , a dopiero później go wyrzucić. W o d a , m i m o że jest b a r d z o p o w s z e c h n ą substancją, wykazuje liczne a n o m a l i e . N a p o z i o m i e m o l e k u l a r n y m 142 Rytuały Chaosu nie jest całkowicie h o m o g e n i c z n a , ani też zupełnie p r z y p a d k o w a . Posiada delikatną strukturę, p o d a t n ą na żar, p r o m i e n i o w a n i e i parapsychiczne otoczenie. D z i ę k i t e m u łatwo w c h ł a n i a energię parapsychiczną, ale równie szybko pozwala na jej rozproszenie. S t ą d n a ł a d o w a n e kryształki soli po wrzuceniu do wody rozpuszczają się w ciągu kilku dni. K i e d y więc c h c e m y znaleźć s p o s ó b na natarczywego d u c h a , m o ż e m y z a m i a s t b e z p o ś r e d n i e g o w y p ę d z e n i a zwyczajnie n a ł a d o w a ć próbkę w o d y i rozpryskać ją w otoczeniu intruza. T a k i zabieg jest wyjątkowo skuteczny i w p ł y w a dezintegrująco na d u c h a . P o d c z a s e g z o r c y z m o w a n i a miejsc m a g o w i m o ż e się przydarzyć, że napotka d u c h y p o z o s t a ł e po z m a r ł y c h . Jeśli takowe b ę d ą w y k a z y w a ł y jakikolwiek stopień koherencji, m a g m o ż e przystąpić do przedstawionej w następnym rozdziale ceremonii ostatniego n a m a s z c z e n i a . P S Y C H O N A U T A O S T A T N I E N A M A S Z C Z E N I E : O S T A T E C Z N E ZACZAROWANIE Siły organiczne, które powołują do istnienia k a ż d ą istotę, w p e w n y m momen-cie, nieuchronnie powodują jej wycofanie z egzystencji. Sprzeciw w o b e c tego jest bezcelowy i bezsensowny, bo śmierć jest w a r u n k i e m k o n i e c z n y m istnienia życia.

B e z niej życie ludzkie nie byłoby j u ż ludzkie. Śmierć m o ż e być wielkim wtajemniczeniem albo n a g ł ą katastrofą, w której marnują się o w o c e o b e c n e g o wcielenia. T a k czy inaczej, w każdej śmierci biorą udział trzy elementy naszej istoty: nasze K i a , nasze ciało eteryczne oraz nasze ciało fizyczne. O s t a t n i e z nich ulega mniej lub bardziej szybkiemu zniszczeniu, co zależy od s t o p n i a i rodzaju zabob o n ó w w y z n a w a n y c h w danej kulturze. Jedynie religie naprawdę przerażone z g o n e m w y p r a c o w a ł y obrzydliwe nawyki b a l s a m o w a n i a z w ł o k czy grzebania ich w z a m k n i ę t y c h skrzyniach. Co zaś się tyczy ciała eterycznego, te zazwyczaj zaczyna się r o z p a d a ć wraz z r o z k ł a d e m ciała fizycznego. C i a ł o to, czas e m n a z y w a n e d u s z ą , zawiera wizerunek ciała fizycznego oraz resztki najsilniejszych w s p o m n i e ń . K i e d y śmierci towarzyszy g w a ł t o w n e uniesienie, ciało eteryczne m o ż e z a c h o w y w a ć resztki tych emocji i p a m i ę ć o t y m doświadczeniu. Powolny r o z p a d ciała eterycznego c z a s a m i przyczynia się do rozmaitych parareligijnych d o z n a ń przeżywanych czasem przez o s o b ę umierającą. K a ż d y z nas m o ż e złożyć k r ó t k ą wizytę w niebie lub piekle naszych oczekiwań. Po śmierci ciało eteryczne m o ż e u k a z y w a ć się p o d p o s t a c i ą d u c h a , a różne jego elementy potrafią przywiązywać się do różnych miejsc, obiektów czy, nieco rzadziej, ludzi. Zazwyczaj j e d n a k po kilku d n i a c h od chwili agonii rozp a d a się w eterycznej kostnicy. Z kolei, jeśli chodzi o K i a , jest o n o ponownie w c h ł a n i a n e przez pulę siły życiowej tego świata, k t ó r ą z n a m y p o d imieniem B a f o m e t a . M i s t y c y przeżywają ten proces jako zjednoczenie z b o g i e m . Ale c z a r o w n i k o m sytuacja ta p r z y p o m i n a raczej pożarcie przez d i a b ł a . N i c więc dziwnego, że robią co m o g ą , aby tego u n i k n ą ć . M a g m o ż e się z a s t a n o w i ć nad tym, czy zależy mu na zachowaniu indywidualnej ś w i a d o m o ś c i . Wchłonięcie K i a przez B a f o m e t a sprawia, że rozpada się ono na nieskończenie m a ł e cząsteczki, z których powstają nowe K i a , by zaludnić n o w e byty. Przy p o m o c y ś r o d k ó w m a g i c z n y c h jesteśmy w stanie sprawić, aby K i a r e i n k a r n o w a ł o się w całości i z a c h o w a ł o swoją spójność. T e g o rodzaju reinkarnacja będzie m i a ł a charakter n i e ś w i a d o m y i nie zachowają się jej ślady w p a m i ę c i . Istnieją wszak takie techniki, które umożliwiają K i a przeniesienie ze s o b ą o d r o b i n y ciała 144 Rytuały C h a o s u eterycznego, dzięki c z e m u możliwe jest z a c h o w a n i e z p o p r z e d n i c h wcieleń niektórych głównych lekcji i najistotniejszych śladów w p a m i ę c i . M a g m u s i s a m z d e c y d o w a ć j a k ą formułę obierze dla swej duszy. A w chwili śmierci innej istoty, lub n i e d ł u g o p o t e m , p o s i a d a m o ż l i w o ś ć przyjęcia funkcji p s y c h o p o m p a , „ p r z e w o d n i k a d u s z y ” po zaświatach. O s o b i e umierającej m o ż n a w y d a w a ć k o n k r e t n e w s k a z ó w k i i zachęty. J e śli jednak znajduje się o n a w śpiączce, należy do i n n e g o g a t u n k u lub jest nie żywa, trzeba z d a ć się na telepatyczną wizualizację, by przy jej p o m o c y przekazywać w i a d o m o ś c i . N i e k t ó r e ze w s k a z ó w e k są tak uniwersalne, że m o ż n a je przekazywać niezależnie od p r z y p a d k u :

„Nic bój się, ponieważ nadchodzi czas wielkiej przemiany” „Wszystko, co widzisz jest złudzeniem, to tylko fantastyczne obrazy, które możesz wyśmiać i odrzucić, ponieważ nie posiadają na ciebie wpływu. Sięgaj wyżej! Wznoś się ponad to!” „Jeśli chcesz, możesz powrócić do źródła” „Jeśli chcesz, możesz pozostać sobą. Czyń swoją wolę” „Jeśli chcesz pozostać sobą, szukaj nowego życia” „Poszukując dobrego odrodzenia, wypatruj emanacji miłości, inteligencji i żywotności. Zmierzaj tam, gdzie wolność i siła” 145 P S Y C H O N A U T A W Y Ś W I Ę C E N I E M a g i c z n y k a p ł a n , w odróżnieniu od a d e p t a , to ktoś, kto potrafi udzielać s a k r a m e n t ó w , ktoś wprawiony w r y t u a ł y wtajemniczenia, m s z ę , egzorc y z m y i c e r e m o n i e ostatniego n a m a s z c z e n i a . To również ktoś, kto bez zbędnych komplikacji i zadufania potrafi wyłożyć z a g a d n i e n i a m a g i i i mistycyz m u k a ż d e m u zainteresowanemu. W i ę k s z o ś ć a d e p t ó w jest w stanie pełnić funkcje k a p ł a ń s k i e , p o d w a r u n k i e m że nie k r o c z ą ścieżką s a m o t n i k a . Pobieranie od k a p ł a n a jego magicznej m o c y sprawia, że o s o b y inicjowane stopniowo zbliżają się do p o z i o m u adepta. C e r e m o n i a wyświęcenia nie o z n a c z a biernego potwierdzenia czyichś mocy, p o n i e w a ż stanowi d o w ó d u z n a n i a za z a s ł u g i osiągnięte w obecności innych towarzyszy. Z a k o n rozpoznaje j a k o w y ś w i ę c o n y c h k a p ł a n ó w C h a o s u o s o b y zdolne z a d e m o n s t r o w a ć następujące m o c e : - u m i e j ę t n o ś ć prowadzenia M s z y C h a o s u służącej inwokacji, rzucaniu czarów i konsekracji; - u m i e j ę t n o ś ć skutecznego e g z o r c y z m o w a n i a miejsc i o s ó b ; - u m i e j ę t n o ś ć o p r a c o w y w a n i a i p r z e p r o w a d z a n i a ceremonii wtajemniczenia; - u m i e j ę t n o ś ć k o n s t r u o w a n i a i p o s ł u g i w a n i a się m a g i c z n y m i b r o n i a m i ; - u m i e j ę t n o ś ć c z a r o w a n i a i wróżenia przy p o m o c y dowolnej m e t o d y ; - umiejętność mądrej, przekonującej rozmowy na tematy związane z magią i mistyką. Powyższe umiejętności przez pewien czas p o d d a w a n e są sprawdzianom, które, jeśli w y p a d n ą pomyślnie, wieńczy o d p o w i e d n i rytuał wyświęcenia. W t y m celu m a g przeprowadza M s z ę C h a o s u , która m a m u dostarczyć magicznej inspiracji i konsekrować jego narzędzia k a p ł a ń s k i e . W m s z y tej pow i n n o uczestniczyć j a k najwięcej oficerów z a k o n u , by ryt ten nabrał o d p o wiedniej mocy.

146 Magiczny Czas MAGICZNY CZAS S ł o ń c e i księżyc to ciała niebieskie wywierające największy fizyczny i parapsychiczny w p ł y w na ziemskie życie. W p o r ó w n a n i u z nimi o d d z i a ł y w a n i a pozostałych planet są nikłe i mają niewielki związek z atrybutami starożytnych bogów. Astrologia, p o d o b n i e jak k a ż d a inna wiedza, upaja się sobą, a tracąc dystans staje się niebywale próżna i nieprecyzyjna. To prawda, że na Z i e m i ę wpływ m a j ą inne planety. N i e jest to jednak w p ł y w bezpośredni, wszystkie oddziaływują za pośrednictwem S ł o ń c a , przez co maleje ich własna m o c . Księżyc nie świeci w ł a s n y m światłem, lecz odbija światło słoneczne. Promienie słoneczne, odbite od księżyca, zmieniają swe właściwości, a docierając do Z i e m i roztaczają złowieszczą, srebrzystą poświatę. W czasach, kiedy ludzkość nie p o c h ł a n i a ł a na m a s o w ą skalę ś r o d k ó w uspokajających, szpitale psychiatryczne z a l u d n i a ł y się szaleńcami w k a ż d ą p e ł n i ę księżyca. Silne światło księżyca wywiera w p ł y w psychofizyczny na rozmaite g a t u n k i życia ro ślinnego i zwierzęcego. D z i a ł a też pobudzająco. Niewiele jest rzeczy bardziej ożywiających od kąpieli w świetle księżyca, lecz jeśli energii tej nie skieruje się ku c z e m u ś p o ż y t e c z n e m u , m o ż e stać się toksyczna i d o p r o w a d z i ć jej właściciela do o b ł ę d u . Z d a l a od cywilizacji cykl menstruacyjny kobiety synchronizuje się z fazami księżyca. Krwawienie zazwyczaj następuje w m o m e n c i e nowiu, c h o ć z d a r z a się t a k ż e w trakcie pełni. Z kolei do jajeczkowania d o c h o d z i w przeciwstawnej fazie księżyca. P o w i a d a się, że w czasie krwawienia kobieta p o s i a d a parapsychiczne m o c e , a wiele autorytetów m a g i c z n y c h przyznaje, że pełnia to czas dobroczynnej magii, czas uzdrawiania, p ł o d z e n i a i g r o m a d z e nia d o s t a t k u . Ci s a m i ludzie twierdzą, że nów to najlepsza pora na złowieszcze czary. J e s t to nie do końca prawdą. Istnieje b o w i e m o g ó l n a z a s a d a m ó 147 P S Y C H O N A U T A wiąca, że każcie d z i a ł a n i e m a g i c z n e jest bardziej skuteczne p o d c z a s pełni, ponieważ w t e d y m o ż n a czerpać z większych z a s o b ó w energii parapsychicznej. M a g i a destrukcyjna p o d c z a s nowiu m o ż e być bardziej niszczycielska, poniew a ż bariera o c h r o n n a k a ż d e g o z nas jest wtedy słabsza. Ale z drugiej strony w przestrzeni znajduje się wtedy mniej energii potrzebnej do ataku. N i e dotyczy to oczywiście miesiączkującej kobiety. To dlatego zresztą liczne syst e m y religijne i m a g i c z n e lękają się m o c y kobiet p o d c z a s miesiączki, przez co chętnie skazują je na wykluczenie z życia ś w i ą t y n n e g o i religijnego. Jedn a k z drugiej strony niektóre tajemne z a k o n y m a g i c z n e s k ł o n n e są pożytko-w a ć te m o c e parapsychiczne, manifestujące się w k a ż d ą pełnię i nów, o d p o w i e d n i o d l a d o b r y c h i złych celów. A dzięki w s p ó ł c z e s n y m ś r o d k o m antyk o n c e p c y j n y m m o ż n a dostroić cykl menstruacyjny do każdej z faz księżyca, wedle życzenia. Co się zaś tyczy stosownego czasu dla d z i a ł a ń m a g i c z n y c h , warto zauwa

żyć, że najlepszym c z a s e m wywierania w p ł y w u na innych jest czwarta rano c z a s u lokalnego. W tej właśnie godzinie ciało i u m y s ł znajdują się na najniżs z y m p o z i o m i e funkcjonowania fizjologicznego. To czas śnienia, czas, kiedy w i ę k s z o ś ć ludzi rodzi się i większość umiera. C o r o c z n y cykl p ó r roku w u m i a r k o w a n y m k l i m a c i e wywiera poważny w p ł y w p a r a p s y c h i c z n y na ludzi za p o ś r e d n i c t w e m życia roślinnego i zwierzęcego. R o c z n e r y t m y seksu, rozwoju, śmierci i r o z k ł a d u uwalniają odpowiadający im nurt parapsychiczny, który p r a w d o p o d o b n i e t ł u m a c z y różnice pom i ę d z y p o s z c z e g ó l n y m i z n a k a m i z o d i a k u i sprawia, że różne rodzaje dzia ł a ń m a g i c z n y c h są skuteczne w różnym czasie. I tak energie wiosny sprzyjają w s z e l k i m d o b r o c z y n n y m d z i a ł a n i o m , o d p o w i e d z i a l n y m za rozwój, miłość, p ł o d n o ś ć i uzdrawianie. Energie te ł ą c z ą się z p o g a ń s k i m świętem, przypadaj ą c y m na 30 kwietnia, w wigilię majową. W p o d o b n y s p o s ó b energie jesieni sprzyjają nekromancji, śmierci i czarnej magii. T o w a r z y s z ą też i n n e m u świętu p o g a ń s k i e m u , wigilii wszystkich świętych, datowanej na 31 października. Energetyczne właściwości p r o m i e n i o w a n i a s ł o n e c z n e g o ulegają chwilow e m u z a k ł ó c e n i u p o d w p ł y w e m p l a m n a S ł o ń c u . S ą t o olbrzymie m a g n e tyczne wiry, które przemieszczają się po powierzchni słonecznej i co jedenaście lat pojawiają się ze zwiększoną intensywnością. Sprawiają wrażenie ciemniejszych, p o n i e w a ż są chłodniejsze od pozostałej powierzchni tego 148 Magiczny Czas rozszalałego termonuklearnego paleniska. T o w a r z y s z ą c e t y m p l a m o m olbrzymie p o l a energii wywierają konkretny w p ł y w na Z i e m i ę i m o g ą nawet przerywać k o m u n i k a c j ę radiową. N i e s p o s ó b przewidzieć ich o d d z i a ł y w a n i a , choć w chwili kulminacji m o ż e być g w a ł t o w n e , p o w o d u j ą c liczne wstrząsy i katastrofy. P o d w p ł y w e m tych wydarzeń c z a s e m d o c h o d z i do kryzysu, zapowiadającego przełom. O b r a z ten d o d a t k o w o komplikuje cykl z m i a n biegunów magnetycznych, składając się na pełen cykl d w u d z i e s t o d w u l e t n i . P o d względem m a g i c z n y m kulminacje p l a m słonecznych sprzyjają w p r o w a d z a n i u wielkich z m i a n , p o n i e w a ż bieg wydarzeń jest wtedy bardziej c z u ł y i niestabilny, a najmniejsza akcja m o ż e p o w o d o w a ć p o w a ż n e konsekwencje. O s t a t n i e dwie takie kulminacje m i a ł y miejsce w 1968 i 1979 roku, inicjując dobre i złe okresy. M i e j m y nadzieję, że 1990 rok zapoczątkuje lepsze czasy na Z i e m i . P o m i ę d z y t y m d w u d z i e s t o d w u l e t n i m c y k l e m a d w u d z i e stoma d w o m a a t u t a m i tarota występuje p e w n a korelacja. W t a k i m u k ł a d z i e Głupiec będzie przypuszczalnie reprezentował pierwszy węzeł, a K o ł o Fortuny drugi w k a ż d y m cyklu. Z n a j o m o ś ć cyklów rocznych i astronomicznych nie p o w i n n a nas ograniczać w naszych p r a k t y k a c h magicznych. Jeśli już, to prędzej m o ż e być wskazówką, kiedy t a k a p r a k t y k a jest skuteczniejsza. 149

Chemognoza CHEMOGNOZA I S T O T N A U W A G A : Zażywanie jakichkolwiek narkotyków wiąże się z zatruwaniem organizmu. Dlatego różnica pomiędzy przyswajalną a niebezpieczną dawką jest taka sama, jak w przypadku wszystkich substancji toksycznych. Autor niniejszej publikacji przeprowadził wnikliwe badania nad wykorzystaniem rozmaitych środków psychoaktywnych, za każdym razem w ściśle kontrolowanych warunkach, wspartych całą metodologią nauki. Nie jest bynajmniej jego intencją nakłanianie do zażywania podobnych substancji. Niemniej pominięcie historycznego znaczenia, jakie miało to wykorzystanie magicznej techniki, odbyłoby się ze szkodą dla spójności przedstawionej tu wiedzy. S u b s t a n c j e chemiczne p o c h o d z e n i a roślinnego oraz w ł a s n e g o w y r o b u

zawsze o d g r y w a ł y istotną rolę w magii i s z a m a n i z m i e . D z i ę k i t y m środkom niektóre m o c e okultystyczne stają się bardziej d o s t ę p n e , ale żaden z nich sam w sobie nie w y z w a l a magicznych mocy. Istnieją cztery czynniki mające wpływ na w y n i k e k s p e r y m e n t ó w z tymi m a g i c z n y m i lekami: po pierwsze, f i z j o l o g i c z n e o d d z i a ł y w a n i e s a m y c h substancji; p o drugie, praktyczne d o świadczenie ich u ż y t k o w n i k ó w ; po trzecie, zawarte w tych substancjach siły magiczne; i po czwarte, jakiekolwiek zewnętrzne zdarzenia m a g i c z n e występujące w trakcie eksperymentu. P o d w z g l ę d e m reakcji fizjologicznych owe potencjalnie użyteczne w magii substancje m o ż n a podzielić na trzy kategorie. Do pierwszej z nich należą halucynogeny, środki wzmacniające percepcję. H a l u c y n a c j e , w o d r ó ż n i e n i u od wyższych stanów percepcji, zdarzają się, kiedy zażywający przedawkuje daną substancję lub nie jest w stanie skoncentrować się, przez co j e g o u m y s ł 151 P S Y C H O N A U T A zaczyna b ł ą d z i ć po krainie wyobraźni. Do drugiej kategorii należą substancje rozluźniające, takie j a k haszysz i alkohol. U ł a t w i a j ą o n e osiągnięcie gnostycznego stanu o s z o ł o m i o n e g o p o b u d z e n i a , n i e z b ę d n e g o w niektórych rytuałach ekstatycznych. Z kolei substancje hipnotyczne lub narkotyczne to takie, których z a ż y w a n i e w y w o ł u j e stan n i e ś w i a d o m o ś c i i różne typy transów. S u b s t a n c j e przynależne do każdej z tych trzech kategorii m o g ą jednak w y w o ł y w a ć rozmaite skutki, zależnie od wielkości dawek. I tak na przykład w większości p r z y p a d k ó w u m i a r k o w a n e spożycie substancji narkotycznych d z i a ł a p o b u d z a j ą c o , p o d c z a s gdy d u ż e dawki m o g ą w y w o ł y w a ć halucynacje. N a d m i e r n e porcje substancji rozluźniających w y w o ł u j ą o m a m y i odrętwienie. N a t o m i a s t halucynogeny w m a ł y c h ilościach m o g ą d z i a ł a ć pobudzająco, p o d c z a s gdy s p o ż y t e w dużej dawce p r o w a d z ą do transu. P o n a d t o k a ż d y narkotyk po p r z e d a w k o w a n i u w y w o ł u j e stan zatrucia, który w skrajnych p r z y p a d k a c h m o ż e p r o w a d z i ć do śpiączki czy nawet śmierci. O d d z i a ł y w a n i e tych substancji zmienia się t a k ż e w zależności od ind y w i d u a l n y c h predyspozycji i doświadczenia. D a w k i , które u początkujących m o g ą w y w o ł a ć co najwyżej delikatną euforię albo m d ł o ś c i , w przypadku a d e p t ó w m o g ą prowadzić do transu lub s t a n ó w ekstatycznych. I s t o t n ą rolę o d g r y w a też wola, a przede w s z y s t k i m umiejętność skupienia percepcji na tym, co istotne. B e z niej nieuchronnie zniweczony zostaje m a g i c z n y potencjał tych substancji. Stają się jedynie ś r o d k i e m w y w o ł u j ą c y m m d ł o ś c i lub lekk i m afrodyzjakiem. W celu osiągnięcia o d p o w i e d n i e g o stanu skupienia niez b ę d n a jest u p r z e d n i a p r a k t y k a medytacyjna, o b e c n o ś ć a d e p t a lub szczególna siła m a g i c z n a zawarta w danej substancji. K i e d y czegoś brak, m o ż n a doznać b e z ł a d n y c h lub nieprzyjemnych wizji narkotycznych. Jeśli narkotyk s p o r z ą d z a n y jest z czegoś żywego, lub kiedy jego przygotow a n i u towarzyszyła o d p o w i e d n i a intencja, m o ż e zawierać j a k ą ś m a g i c z n ą siłę.

D l a t e g o też narkotyki p o c h o d z e n i a b o t a n i c z n e g o należy zbierać z najwyższą t r o s k ą i n a l e ż n y m im s z a c u n k i e m . Za o k a z a n ą cześć d u c h rośliny m o ż e n a m powierzyć swój sekret. T a k a tajemnica zazwyczaj obejmuje wiedzę na temat miejsc w y s t ę p o w a n i a danej rośliny, jej cech i właściwości (tak leczniczych, jak i innego rodzaju), a także powiązanych z nią sił i stworzeń. N i e k t ó r e mikstury m o g ą zawierać s k ł a d n i k i nie narkotyczne, posiadające n a t o m i a s t okultystyczną m o c , np. części ciała zwierząt, z którymi c z a r o w n i k pragnie się sko152 Chemognoza p a n i k o w a ć . Z kolei, kiedy m a m y zażyć czysto c h e m i c z n ą substancję, warto jeśli jej k o n s u m p c j ę p o p r z e d z i m y inwokacją. P o m o ż e o n a w u k i e r u n k o w a n i u naszej percepcji, a być m o ż e naładuje substancję o d p o w i e d n i ą energią. C z a s a m i towarzyszące s p o ż y w a n i u narkotyków zdarzenia sprzyjają ukierunkowaniu percepcji. D o ś w i a d c z o n a o s o b a m o ż e p o m ó c neoficie w osiągnięciu o d p o w i e d n i c h wizji lub u n a o c z n i ć p e w n e szczególne zjawiska jego poszerzonej percepcji. P o z w ó l m y sobie teraz d o k o n a ć skrótowego przeglądu p o w s z e c h n i e używanych substancji m a g i c z n y c h oraz w y w o ł y w a n y c h przez nie skutków. J e d n ą z najstarszych substancji jest, występująca w licznych p o d a n i a c h ludowych, maść do latania. Jej główny s k ł a d n i k stanowi wyciąg z jednej lub więcej trujących roślin p s i a n k o w a t y c h (bielunia, lulka czarnego, wilczej jagody, a czasami akonitu i tojadu). W dawnych e p o k a c h m a ś c i ą tą s m a r o w a n o c z o ł o i o k o lice ud. C z a s e m też przy p o m o c y t r z o n k a od m i o t ł y wcierano ją w kobiece genitalia, co przyczyniło się p o w s t a n i u zachowanej aż do naszych czasów legendy. A l k a l o i d y zawarte w roślinach p s i a n k o w a t y c h w y w o ł u j ą s e n n o ś ć oraz chwilowe zaniki ś w i a d o m o ś c i , p o d c z a s których d o c h o d z i do halucynacji z m o t y w e m latania, sprzyjających p o d r ó ż o m astralnym. N a t o m i a s t alkaloidy akonitu p r o w a d z ą do o g ó l n e g o odrętwienia ciała. Niestety, z a ż y w a n i e tych substancji w d u ż y c h d a w k a c h grozi śmiertelnym zatruciem o r g a n i z m u , co graniczy z s a m o b ó j s t w e m . M o ż n a przyjmować co najwyżej m i n i m a l n e dozy, przed przystąpieniem do p o d r ó ż y astralnej we śnie, ale nie w śpiączce. W narurze występuje sporo h a l u c y n o g e n ó w p o b u d z a j ą c y c h percepcję magiczną. Z kolei syntetyki takie jak L S D , nie posiadające naturalnych wła ściwości m a g i c z n y c h , potrafią w y w o ł a ć o s z a ł a m i a j ą c e wizje, które j e d n a k , choć silnie n a ł a d o w a n e e m o c j a m i , wydają się jedynie odzwierciedlać oczekiwania i lęki ich u ż y t k o w n i k a . Z racji niezwykłego t e m p a i złożonej struktury kwasowych „ t r i p ó w ” ciężko jest n a d a ć t y m d o ś w i a d c z e n i o m o d p o w i e d n i kierunek. I nawet jeśli na s a m y m p o c z ą t k u swego istnienia L S D w z b u d z a ł o swego rodzaju wibrację oceaniczną, w dzisiejszych czasach otacza je raczej aura p a r a n o i i o b ł ę d u . C h o c i a ż t r u d n o jest n a d a ć s t a n o m t r a n s o w y m jakikolwiek kierunek, gaz rozweselający m o ż e dostarczać wiele pożytku. Z racji towarzyszących jego zażywaniu

olśniewających wizji, potrafi stać się n i e z a p o m n i a n y m ź r ó d ł e m 153 P S Y C H O N A U T A natchnienia. C z a s a m i m o ż n a o d n i e ś ć wrażenie, że s a m a ta substancja przynosi olśnienie, j e d n a k pojawiające się p o d c z a s niej w g l ą d y zazwyczaj umykają w m o m e n c i e przebudzenia. T y m niemniej daje p r z e d s m a k czegoś, co przypom i n a bezforemny stan s a m a d h i . Oczywiście naturalne halucynogeny dostarczają znacznie większej sposobności poszerzania percepcji magicznej. I tak na przykład Amanita Musca-ria, m u c h o m o r czerwony z charakterystycznym czerwonym kapeluszem w bia łe kropki, zawiera liczne alkaloidy, w t y m bufoteninę. Substancję tę m o ż n a znaleźć również w gruczołach pewnych ropuch, co tłumaczy, dlaczego wykorzystywano ją w średniowiecznych wywarach magicznych. W t y m kontekście interesująco w y p a d a fakt, że m u c h o m o r y działają odstraszająco na ropuchy. P o d o b n a g r u p a alkaloidów h a l u c y n o g e n n y c h występuje w grzybach z gat u n k u Psylocybe. W i ą ż e się z n i m i niezwykła historia. Do n i e d a w n a bowiem z n a n o je wyłącznie w A m e r y c e . I chociaż niemal k a ż d y inny g a t u n e k haluc y n o g e n n y r o z p o z n a n o p o d w z g l ę d e m działania, ten dziwny g a t u n e k jeszcze nie tak d a w n o t e m u był kompletnie nieznany. Być m o ż e więc m a m y do czynienia z n a g ł y m rozplenieniem się d y n a m i c z n e j , halucynogennej mutacji w r a m a c h dotychczas m a ł o znaczącego g a t u n k u . W y p a d a tylko m i e ć nadzieję, że nie zniknie o n a równie szybko, j a k się pojawiła. Te m a ł e grzybki w y w o ł u j ą równie interesujące efekty, co Amanita Mu-scaria, ale bez towarzyszących im nieprzyjemnych s k u t k ó w ubocznych . Są również b a d z o k o m u n i k a t y w n e , jeśli p o d c h o d z i się do nich z szacunkiem, dostarczają w g l ą d u w ich kolektywną istotę, a t a k ż e pozwalają nawiązującej z n i m i k o n t a k t osobie na lepsze zrozumienie siebie oraz wszechświata. W p r z y p a d k u wszystkich substancji p o b u d z a j ą c y c h oraz wywołujących transe sprawdza się j e d n a reguła. N a l e ż y spożyć je w wystarczającej ilości, aby d o s t ą p i ć p o ż ą d a n e g o stanu, ale jednocześnie z a ż y w a ć je ostrożnie, aby nie utracić n a d n i m i kontroli. Do substancji w y w o ł u j ą c y c h stany transowe należą: o p i u m , tytoń, w y w a r z m a n d r a g o r y oraz rozmaite substancje znieczulające, takie j a k eter i chloroform. Z kolei do substancji p o b u d z a j ą c y c h m o ż n a zaliczyć: alkohol, haszysz i d r o b n e ilości halucynogenów. Wszystkie te substancje w y m a g a j ą wsparcia ze strony d o d a t k o w y c h technik ekstatycznych, dzięki którym m o ż n a u k i e r u n k o w a ć percepcję tak, aby przyniosła n a m pożytek. Generalnie, substancje c h e m i c z n e są p o m o c n e we 154 Chemognoza wszystkich d z i a ł a n i a c h magicznych, które w i ą ż ą się z receptywnością. A więc w p o d r ó ż y astralnej, dywinacji i inwokacji. Po p e w n y m czasie adept będzie mógł p ł y n n i e do nich przechodzić bez stanu o d u r z e n i a . N a t o m i a s t w przypadku bardziej aktywnych działań magicznych, takich j a k rzucanie sigili i uroków, p o s ł u g i w a n i e się s u b s t a n c j a m i c h e m i c z n y m i jest m a ł o skuteczne.

A w p r z y p a d k u d z i a ł a ń wojennych m o ż e o k a z a ć się wręcz katastrofalne. O s o b o m zainteresowanym t y m i kwestiami przyda się jeszcze j e d n a uwaga. N i e trzeba zbyt g ł ę b o k o wkraczać w świat alchemii, by z r o z u m i e ć , że pojawiający się w niej „czarny eliksir” to niemal na p e w n o esencja z ropuchy. [Uwaga: Wszystkie omawiane w tym rozdziale substancje bywają trujące, a ich zażywanie może prowadzić do zgonów. W przypadku wielu występujących w przyrodzie substancji psychoaktywnych nie sposób na własną rękę odróżnić dawki psychoaktywnej od śmiertelnie trującej. Uwzględniwszy to, należy podkreślić, że wszystkie podane tu techniki doczekały się omówienia wyłącznie z racji historycznej obiektywności.] Perspektywy Magiczne PERSPEKTYWY MAGICZNE N i e s p o s ó b wyjaśnić istnienia k o s m o s u , życia i ś w i a d o m o ś c i , o d n o s z ą c się wyłącznie do s a m y c h procesów fizycznych. O d p o w i e d z i religijne s t a n o w i ą przejaw myślenia życzeniowego, próbę zapełnienia w y b u j a ł y m i fantazjami bezdennej otchłani ignorancji. D l a t e g o m a g o w i e , jeśli c h c ą znaleźć w y t ł u m a czenie dla swych mistycznych i okultystycznych przeżyć, m u s z ą wyjść p o z a te materialistyczne i religijne systemy. D l a k a ż d e g o m a g a jest rzeczą oczywistą, że istnieje coś p o n a d czysto fizycznym p o z i o m e m rzeczywistości. Średniowieczni m a g o w i e żyli w przekonaniu, że ich m o c e p o c h o d z ą wprost od Boga a l b o D i a b ł a . J e d n a k w swej istocie m a g i a d z i a ł a równie dobrze, bez względu na to, czy przyświecają jej dobre, złe czy neutralne intencje ani od tego, j a k je nazwiemy. J a k a k o l w i e k by nie była natura tej innej rzeczywisto ści, nie ma potrzeby jej antropomorfizować. Wiele dyscyplin n a u k o w y c h z góry z a k ł a d a , że nie istnieje nic takiego, jak ś w i a d o m o ś ć czy iskra życia w materialnych zdarzeniach, by następnie kwestionować ich funkcjonowanie w żywych istotach. A j a k o że ś w i a d o m o ś ć nie pasuje do ich mechanistycznych schematów, nazywają ją z ł u d z e n i e m . Z kolei m a g o w i e p o s ł u g u j ą się c a ł k i e m o d m i e n n ą a r g u m e n t a c j ą . O b s e r w u jąc w sobie i w otoczeniu ś w i a d o m e procesy, potrafią o k a z a ć w s p a n i a ł o m y ś l ność i o b d a r z y ć ś w i a d o m o ś c i ą k a ż d e istnienie: drzewa, amulety, ciała niebieskie itd. Jest to p e ł n a p o s z a n o w a n i a i szczodrobliwości postawa, której nie podziela religia, o d m a w i a j ą c a duszy choćby zwierzętom. M a g i c z n e spojrzenie na u m y s ł różni się znacznie od p o d e j ś ć n a u k o w y c h i religijnych. Z religijnego p u n k t u widzenia jesteśmy d o b r o w o l n y m i , zniewolonymi lub n i e ś w i a d o m y m i z a b a w k a m i w rękach bogów. M o ż e m y też być 157 P S Y C H O N A U T A częściowo b o s c y i częściowo diabelscy lub częściowo boscy, lecz w głównej mierze diabelscy, z własnego wyboru. W k a ż d y m rodzaju t a k i e g o myśleniu o t o c z k a m o r a l n a przesłania niewiedzę. W rzeczywistości nie istnieje nic takiego, j a k n a u k o w e spojrzenie na umysł. Istnieje jedynie psychologia, a więc tylko ją m o ż e m y

skonfrontować z materialistycznym p o g l ą d e m . A jakież to dziwne rzeczy w y c h o d z ą z tej konfrontacji! Psychologia uznaje, że kiedy ludzi s p o t y k a jakieś zdarzenie (kiedy dociera do nich b o d z i e c ) , p o b u d z a ich to do d z i a ł a n i a ( u r u c h a m i a ich reakcję). A tym, co sprawia, że reakcje poszczególnych o s ó b są różne, jest ich ego. C z a s a m i , w materialistycznym światopoglądzie uznaje się istnienie wolnej woli. Pytanie, czy jestem m o i m ego, czy w o l n ą wolą, od czasów starożytnych nie d o c z e k a ł o się definitywnej odpowiedzi, a to dlatego, że zostało źle postawione. M a g i a proponuje alternatywne spojrzenie na to zjawisko. W e d ł u g niej ś w i a d o m o ś ć pojawia się wtedy, kiedy K i a (czyli o d p o w i e d n i k wolnej woli i percepcji, nie p o s i a d a j ą c y j e d n a k żadnego kształtu) styka się z materialnością (czyli z ego, u m y s ł e m , informacją p o c h o d z e n i a z m y s ł o w e g o i p o n a d z m y s ł o w e g o itd.). T a k więc m a m y do czynienia z o b y d w o m a zjawiskami, a z a r a z e m z ż a d n y m z nich. D o ś w i a d c z a m y swego istnienia tylko w miejscu ich s p o t k a n i a . W następnych rozdziałach, p o ś w i ę c o n y c h C h a o s o w i , B a f o m e t o w i , C h o ronzonowi i C e n z o r o w i Psychicznemu d o k o n a m y o g ó l n e g o przeglądu magicznej interpretacji istnienia. Bardziej s z c z e g ó ł o w y w y k ł a d technicznych aspektów teorii okultystycznych znajduje się w rozdziale o p a r a d y g m a t a c h magicznych. 158 Perspektywy Magiczne C H A O S : T A J E M N I C A ŚWIATA C z y ż nie jest tak, że ś w i a d o m o ś ć , m a g i a i chaos s t a n o w i ą j e d n o i to s a m o zjawisko? Ś w i a d o m o ś ć potrafi sprawiać, że wszystko dzieje się s p o n t a n i c z nie, bez jakiejkolwiek uprzedniej przyczyny. Zazwyczaj procesy te z a c h o d z ą w m ó z g u , gdzie ta część ś w i a d o m o ś c i , którą n a z y w a m y „Wolą”, łechce nerwy, czym prowokuje do pewnych myśli i czynów. C z a s e m też z d a r z a się, że świadomość s p o n t a n i c z n i e p o w o ł u j e p e w n e rzeczy d o istnienia p o z a c i a ł e m . M ó wimy wtedy o d z i a ł a n i a c h magicznych. K a ż d y akt woli jest ze swej natury magiczny. I odwrotnie, k a ż d y akt świadomej percepcji jest również magiczny. Kiedy więc coś pojawia się w materii nerwowej, bywa n a t y c h m i a s t postrzegane w ś w i a d o m o ś c i . C z a s a m i d o c h o d z i do tej percepcji b e z p o ś r e d n i o , bez pośrednictwa zmysłów, jak na przykład w jasnowidzeniu. N i e m n i e j j e d n a k m a g i a nie ogranicza się d o ś w i a d o m o ś c i . K a ż d e zdarzenie, w t y m nawet początek świata, p o s i a d a ź r ó d ł o m a g i c z n e . I n n y m i słowy, dochodzi do niego spontanicznie, bez jakiejkolwiek uprzedniej przyczyny. Materia sprawia wrażenie, jakby rządziły nią prawa fizyki, ale są to tylko statystyczne przybliżenia, nie s p o s ó b b o w i e m wyjaśnić funkcjonowania wszystkiego z a s a d ą przyczynowo-skutkową. Z a w s z e istnieje taki p o z i o m , gdzie d a n e wydarzenie „ p o p r o s t u się dzieje”. Na pierwszy rzut o k a m o ż n a więc m i e ć wrażenie zupełnie p r z y p a d k o w e g o , n i e p o u k ł a d a n e g o k o s m o s u . J e s t o n o jednak mylące. R z u ć j e d n ą kostką, a m o ż e s z t r z y m a ć jakąkolwiek liczbę. R z u ć sześć

milionów, a o t r z y m a s z d o k ł a d n i e milion szóstek. N i e ma reguły w reprezentowanych tutaj przez kostkę prawach wszechświata. O n e też są zjawiskami, które p e w n e g o razu u k s z t a ł t o w a ł y się w s p o s ó b s p o n t a n i c z n y i m o gą równie szybko przestać się sprawdzać, kiedy w s p o n t a n i c z n y s p o s ó b p o jawi się coś innego. P o n i e w a ż t r u d n o wyobrazić sobie zjawiska, do których d o c h o d z i spontanicznie, bez uprzedniej przyczyny ( m i m o iż dzieje się tak zawsze, kiedy egzekwuje się swoją wolę), ludzie wolą n a z y w a ć je C h a o s e m . N i k t z nas nie potrafi o g a r n ą ć u m y s ł e m C h a o s u , p o n i e w a ż ta część nas, która zajmuje się r o z u m i e n i e m , s k ł a d a się z materii posłusznej przede w s z y s t k i m statystycznej formie przyczynowości. W istocie, całe nasze racjonalne myślenie o p a r t e jest na hipotezie, że j e d n a rzecz p o p r z e d z a inną. T a k a struktura myślenia sprawia, że nigdy nie b ę d z i e m y w stanie uchwycić m y ś l ą samej natury ś w i a d o m o ś c i 159 P S Y C H O N A U T A i wszechświata j a k o całości, p o n i e w a ż mają one charakter spontaniczny, magiczny i chaotyczny. Oczywiście, byłoby n a d u ż y c i e m w y c i ą g a ć z tego wniosek, że świat o b d a r z o n y jest ś w i a d o m o ś c i ą i potrafi myśleć w n a s z y m rozum i e n i u tego słowa. C h o ć równie dobrze wolno w a m myśleć, ż e świat J E S T m y ś l ą C h a o s u . L e c z c h o ć m o ż e m y z r o z u m i e ć tę myśl, C h a o s , z którego wyp ł y w a , jest dla nas niedostępny. W p o d o b n y s p o s ó b p r z y w y k l i ś m y do bycia ś w i a d o m y m i i w d r a ż a n i a swej woli, c h o ć nigdy nie b ę d z i e m y w stanie pojąć, co to takiego. K a ż d a z p o d s t a w o w y c h szkół filozoficznych s z u k a o d p o w i e d z i na pewne p y t a n i a dotyczące egzystencji. N a u k a pyta „jak to się dzieje?”, a odpowiedzi poszukuje w ł a ń c u c h u przyczyn i skutków. Religia pyta „ d l a c z e g o tak się dzieje?” i w y m y ś l a teologiczne odpowiedzi. S z t u k a p y t a „ p o co to się dzieje?”, o d p o w i e d z i szukając w z a s a d a c h estetyki. M a g i a s z u k a o d p o w i e d z i na pytanie: „co się dzieje?”, jest przeto p r ó b ą zgłębienia natury rzeczy. Jeśli będziemy chcieli dociec s e d n a sprawy i usłyszeć, jak z p e r s p e k t y w y m a g i i kształtują się sprawy t y p u natura ś w i a d o m o ś c i i świata, p o w i n n i ś m y usłyszeć następującą o d p o w i e d ź : są to spontaniczne, magiczne, chaotyczne zjawiska. Siła poruszająca światem oraz siła kierująca o ś r o d k i e m ś w i a d o m o ś c i m a j ą charakter kapryśny i arbitralny, tworząc i niszcząc bez jakiegokolwiek p o w o d u p o z a zas k a k i w a n i e m siebie. N i e ma nic wzniosłego ani moralizatorskiego w mówieniu o K i a i C h a o s i e . Żyjemy w świecie, gdzie nic nie jest prawdziwe, choć p e w n e informacje m o g ą być przydatne do pewnych celów. J e d y n i e od nas zależy, co u z n a m y za dobre, znaczące czy zdumiewające. K o s m o s nieustannie s a m siebie z d u m i e w a i zachęca nas do p o d o b n e g o z a c h o w a n i a . M n i e osobiście p o d o b a się ewentualność, że świat m o ż e być wielkim żartem. G d y b y świat i całe życie p o s i a d a ł y jakiś konkretny cel, byłoby to mniej interesujące. M o glibyśmy jak owce iść w zgodzie z t ł u m e m , albo toczyć z n i m heroiczną, choć nieskuteczną wojnę. T y m c z a s e m m a m y wielką s w o b o d ę , która pozwala nam na d o b r o w o l n e m o d e l o w a n i e rzeczywistości. Być m o ż e teologia, czy nawet metafizyka to tylko kiepska liryczna

poezja, ale jednak d o p u ś ć m y ją do głosu: Chaos - powiedzmy to słowo, choć poznać możemy tylko nieprawdę o nim. Jego bluźnierstwo będzie naszym wyzwoleniem. Zmiana to jedyne stałe zjawisko. Och, dajcie mi czcić przypadkowość wszechrzeczy, albowiem wszystko, 160 Perspektywy Magiczne co kiedykolwiek kochałem, z niej właśnie się powiło i przez nią będzie mi odebrane. Przypadek to wielka szansa! Chwała niech będzie również pozornemu porządkowi, ponieważ zwiększa on możliwości chaosu. Nie ma prawdy absolutnej w świecie bezwzględnej względności. Wszystkie rzeczy powstają przypadkiem, chociaż niektóre z nich zawierają chwilami odrobinę relatywnej prawdy. Skoro zaś życie toczy się przypadkiem, nadajemy mu własny kierunek. Nie czuję się odpowiedzialny za swe czyny nawet wobec siebie samego Nie potrzebuję usprawiedliwień. Ważne jest tylko to, że coś robię. Życie jest odpowiedzią samą w sobie, przeżywam je całą swą duchowością. Uwierzę we wszystko, co przyniesie mi radość, moc i ekstazę. Zrozumienie nie może się zrozumieć. Percepcja nie może się postrzegać. Wola nie może się wyrugować. Tajemnicą Wszechświata J E S T Tajemnica Wszechświata, której dostępuję w czasie burzy i milczenia. P S Y C H O N A U T A B A F O M E T „ K i m jest B ó g ? ” - m o ż e m y i my zadać pytanie, najstarsze dla myśli ludzkości od chwili jej powstania. Co prawda n a d a n o mu nową postać wraz z wynalezieniem teleskopu. G d y b y bowiem Ziemię sprowadzić do rozmiaru ziarnka piasku, nadal k o s m o s byłby t y m s a m y m , niewyobrażalnie wielkim wszechświatem. Najdalej zauważone obiekty wciąż dzieliłyby od nas niesamowicie długie dystanse, nie metry ani kilometry, tylko tysiące miliardów. J a k nasze m a ł e ziarenko w t y m oceanie gwiezdnej przestrzeni. T r u d n o spodziewać się, by jakakolwiek zawiadująca t y m siła martwiła się tym, co m a m y na śniadanie. N a s z g a t u n e k ledwo co zaczął tworzyć pretensjonalne teorie na temat bog ó w k o s m i c z n y c h , kiedy zaczęliśmy mieszać n a s z ą m e g a l o m a ń s k ą psychologię z p o z o s t a ł o ś c i a m i po s z a m a ń s k i e j wiedzy. M o n o t e i s t y c z n y B ó g jest

jedynie w y i d e a l i z o w a n y m o b r a z e m nas samych, naszych ojców i królów wywyższonych do entej potęgi. Z perspektywy teleskopu ten p o m y s ł wydaje się dziecięco niedojrzały. N i c dziwnego, że Inkwizycja lubiła palić na stosach astron o m ó w . T a k czy inaczej, przed pojawieniem się monoteistycznej obłędnej historii nasz g a t u n e k rozumiał, jak b a r d z o z ł o ż o n a jest struktura psychiczna naszego d r o b n e g o z a k ą t k a wszechświata. W pierwszym eonie s z a m a ń s k i m ludzie doceniali p o d s t a w o w e znaczenie wszechprzenikającego d u c h a . Czas e m przyjmował on p o s t a ć R o g a t e g o B o g a , m ę ż c z y z n y z p o r o ż e m . Ta pozbawiona m o r a l n o ś c i siła nie p o d d a w a ł a się p r z e k u p s t w u ani ż a d n y m u k ł a d o m . J e d n a k przy p o m o c y uważnej obserwacji, mediacji i w y t ę ż o n e g o treningu m o ż n a było zaczerpnąć dla siebie i swego plemienia wystarczającą ilość parapsychicznej mocy, potrzebnej do przetrwania w t y m w r o g i m środowisku. O w e pierwotne umiejętności parapsychiczne, w s p a r t e w y s o k i m poziomem inteligencji, przyczyniły się do g w a ł t o w n e g o rozwoju g a t u n k u ludzkiego, który wyrósł z pokracznych istot człekokształtnych i ewoluował do rangi najpotężniejszego stworzenia na naszej planecie. A wszystko to stało się możliwe dzięki tej potężnej mocy, która skryła się p o d uniwersalnym s y m b o l e m Rogatego B o g a . B ó s t w o było rogate, p o n i e w a ż sprawowało w ł a d z ę n a d światem zwierzęcym i p o s i a d a ł o p e w n e u p r a g n i o n e przez człowieka zdolności. Jego d w a rogi w s k a z y w a ł y na d w u b i e g u n o w ą naturę siły, która była z a r ó w n o dobra, j a k i zła, świetlista i c i e m n a , piękna i przerażająca. Poza t y m wizerunek R o g a t e g o B o g a h i p n o t y z o w a ł i budził lęk, poświadczając p o t ę g ę tej siły. 162 Perspektywy Magiczne W r a z z n a s t a n i e m eonu p o g a ń s k i e g o rozkwitło rolnictwo i życie osiadłe w m i a s t a c h . C z ł o w i e k stracił kontakt z wieloma a s p e k t a m i tej siły powiązanej b e z p o ś r e d n i o z p r z y r o d ą i wytworzył n i e p r a w d o p o d o b n e politeistyczne i panteistyczne konstrukcje dla okiełznania swojego z a c h o w a n i a i własnego środowiska. W i e d z a stała się fragmentaryczna, a rozmaite a s p e k t y tej siły przejęły różne boskie postaci. Na ziemi pojawiła się religia, a w r a z z nią rozpowszechnił się z a b o b o n . I c h o ć pierwotna wiedza m a g i c z n a o s t a ł a się w niektórych miejscach, uprawiano ją nieoficjalnie, nierzadko zaś u k r a d k i e m . W eonie m o n o t e i s t y c z n y m religia stała się w pełni z i n s t y t u c j o n a l i z o w a n y m instrumentem p a ń s t w a . A pojedynczy b o g o w i e z tego okresu nadawali b o s k ą sankcję w ł a d z o m ś w i e c k i m i k a p ł a ń s k i m . U s t a n o w i l i też wzór idealnego obywatela. J e d n a k p r a d a w n a siła życiowa, siła m a g i c z n a nie była w stanie dostarczyć im o d p o w i e d n i e g o budulca. Z a m i a s t tego J a h w e , J e h o w a , A l l a c h i B u d da zostali stworzeni na kształt i p o d o b i e ń s t w o d o s k o n a ł e g o mężczyzny, wedle w z o r u obowiązującego w poszczególnych kulturach. M a g i a z o s t a ł a przeklęta, p o n i e w a ż k a p ł a n i nowych religii nie mieli o niej pojęcia i obawiali się zakwestionowania ich kompetencji. Z p o w o d u w y i d e a l i z o w a n e j koncepcji b ó s t w u n i t a r n y c h w s z e l k i m przejawom n i e d o s k o n a ł o ś c i i w y s t ę p k u n a d a n o d e m o n i c z n ą p o s t a

ć . W jedną z nich wcielił się R o g a t y B ó g dawnej e p o k i , który z o s t a ł a n t y - b o g i e m tych systemów. J e g o wyznawcy, w i e d ź m y i czarownicy, s p o t y k a l i się p o t a jemnie, aby o d p r a w i a ć czary. W e o n i e ateistycznym, w k t ó r y m znajdują się d o m i n u j ą c e w naszych czasach kultury, b ó g stał się c z ł o w i e k i e m , p o z b a w i o n y m z d o l n o ś c i m i s t y c z nych i p a r a p s y c h i c z n y c h , ale za to w y p o s a ż o n y m w t e c h n o l o g i c z n e zdobycze. K u l t u r o m ateistycznym, przy p o m o c y n a j w y ż s z e g o a k t u w y b i ó r c z e g o braku uwagi, udaje się nie d o s t r z e g a ć przejawów tych p l a n ó w rzeczywisto ści, które nie n a l e ż ą do świata fizycznego. T y m s p o s o b e m siła życiowa k o s m o s u o r a z z a m i e s z k u j ą c y c h go istot w y m y k a się ich s z a c u n k o m , stając się u k r y t y m b o g i e m . O b e c n i e s t o i m y na p r o g u e o n u c h a o i s t y c z n e g o , w k t ó r y m formuje się nowa k o n c e p c j a świata p a r a p s y c h i c z n e g o . T a n o w a k o n c e p c j a pojawia się na wielu frontach. Jej o b e c n o ś ć z a z n a c z a się w wielu d z i e d z i n a c h . C z o ł o w ą rolę w y d a j e się tu o d g r y w a ć fizyka k w a n t o w a , d o s t a r c z a j ą c a teoretycznych 163 P S Y C H O N A U T A p o d s t a w dla wielu zjawisk o d k r y w a n y c h na nowo w z w i ą z k u z odrodzeniem zainteresowania parapsychologią i starożytnymi p r a k t y k a m i m a g i c z n y m i . W n o w y m p a r a d y g m a c i e rzeczywistości siłę przenikającą c a ł ą olbrzymią przestrzeń k o s m o s u nazywa się C h a o s e m , a jest to niewyobrażalnie płodna próżnia, z której w y ł a n i a się istnienie, porządek, forma. J a k o wszechobecna i nie dualistyczna, jest praktycznie niezauważalna. N i e s p o s ó b jej pojąć ani nawet wyobrazić. U s i ł o w a n i e orzeczenia czegokolwiek o niej byłoby zaprzeczeniem jej własności, a zatem k ł a m s t w e m . J e s t e ś m y w stanie powiedzieć co najwyżej, że siła ta jest p r z y p a d k o w a i chaotyczna, p o n i e w a ż wyłania się z niej forma bez jakiejkolwiek przyczyny. Z tego p o w o d u m o ż e m y być nawet szczęśliwi, ale będzie to raczej ś w i a d e c t w e m n a s z e g o p o z y t y w n e g o podejścia do życia, niż określeniem jej przymiotów. N a w e t jeśli z d o ł a m y stwierdzić, że funkcjonuje na p o z i o m i e s u b a t o m o w y m ( k w a n t o w y m ) i w s a m y m sercu naszego istnienia, to opiszemy zaledwie d r u g o r z ę d n e jej efekty. Najczęściej pos t r z e g a m y ją j a k o z m i a n ę . J e d n a k ta d o ś ć efektowna definicja opiera się na z ł u d z e n i u lub d a l e k o p o s u n i ę t y m uproszczeniu, p o n i e w a ż w c a ł y m świecie nie ma ani jednej rzeczy, która byłaby statyczna. A g d y b y nawet było inaczej, nie potrafilibyśmy dostrzec istnień znajdujących się w c a ł k o w i t y m bezruchu, p o n i e w a ż nie wydzielałyby z siebie energii ani nie p o w s t r z y m y w a ł y b y ruchu p o z o s t a ł y c h obiektów. C h a o s m o ż n a więc s c h a r a k t e r y z o w a ć j a k o Wielkiego Poruszyciela, jedynego, który s a m jest w bezruchu. Ale i tak, niezależnie od naszych wyobrażeń, jego natura p o z o s t a n i e dla nas pusta, bezosobowa i nieludzka, nazbyt fantazyjna i kapryśna, a b y ś m y m o g l i w p r o w a d z i ć go jako b o g a d o naszego o g r a n i c z o n e g o dualistycznego myślenia. Pewien a s p e k t C h a o s u m a j e d n a k niezmierne znaczenie dla każdego m a g a . J e

s t n i m d u c h energii życiowej naszej planety. Wszystkie żywe istoty p o s i a d a j ą p e w n e d o d a t k o w e własności, odróżniające je od materii nieorganicznej. D a w n i s z a m a n i przedstawiali sobie tę siłę p o d p o s t a c i ą Rogatego B o g a . A w bliższych n a m czasach powróciła z i m p e t e m , wcielając się w symbol B a f o m e t a . B a f o m e t to inaczej pole parapsychiczne planety, w y t w a r z a n e przez wszystkie zamieszkujące ją istoty. Od czasów s z a m a ń s k i c h wcielał się w rozmaite formy, przyjmując wizerunek Pana (wszechpotężnej, z a r a z e m stwórczej i niszczycielskiej istoty), Sziwy-Kali (twórczego fallusa i matki-pożeracz-164 Perspektywy Magiczne ki dzieci), A b r a x a s a (polimorficznego bóstwa o podwójnej, dobrej i złej naturze), D i a b ł a (zwierzęcego b o g a seksu i śmierci),, złego Archonta rządzącego tym światem, Isztar lub Astarot (boginię miłości i wojny), A n i m a M u n d i (czyli duszę świata), czy też po prostu „ B o g i n i ” . J e g o inne przedstawienia ukazują go j a k o O r ł a , B a r o n a S a m e d i , Thanaterosa i C e r n u n n o s a (celtyckiego rogatego b o g a ) . Niejasne jest p o c h o d z e n i e imienia „ B a f o m e t ” . P r a w d o p o d o b n i e m a o n o korzenie w g r e c k i m słowie Baph-metis, oznaczającym „ u n i ę z mądrością”. B o gowie, których i m i o n a i wyobrażenia nawiązują do tego s y m b o l u , przewijają się w n a u k a c h gnostyckich. I chociaż żaden z tych w i z e r u n k ó w nie jest w stanie o d d a ć istoty tej siły, zazwyczaj przedstawia się ją j a k o hermafrodytę, przypominającego rogatego człowieka z r o z m a i t y m i a t r y b u t a m i g a d ó w i ssaków. Mogłaby t a k ż e przejawiać się w pierwotniaczej symbolice, m a n i f e s t o w a ć się w swoich o w a d z i c h i roślinnych aspektach, p o n i e w a ż siła ta jest d u c h e m ożywiającym wszystko, od bakterii aż po tygrysa. A jeśli u d a n a m się stworzyć maszynę o b d a r z o n ą ś w i a d o m o ś c i ą , siła ta będzie m u s i a ł a wejść w tryby tego mechanizmu. P o m i ę d z y jego r o g a m i zazwyczaj widnieje p o c h o d n i a , j a k o że duch zwykle przedstawiany jest p o d p o s t a c i ą światła. W w i z e r u n k u t y m nie p o w i n n o z a b r a k n ą ć elementów nekrotycznych, a l b o w i e m „ B a f o m e t ” jest także w ł a d c ą śmierci. Życie i śmierć to dwie strony tego s a m e g o zjawiska, które stale w y p e ł n i a siła życiowa. D l a t e g o zaprzeczenie śmierci jest równoznaczne zaprzeczeniu życia. Procesy komórkowe, o d p o w i e d z i a l n e za funkcjonowanie życia, sprawiają że śmierć staje się n i e u c h r o n n a i konieczna. Religie odsuwające śmierć nie potrafią docenić życia. A przecież śmierci nie trzeba się lękać, skoro i tak j u ż się było m i l i o n a m i form życia. Wszystkie nasze wrażenia sprowadzają się do amnezji. W wizerunkach B a f o m e t a zawsze p o d k r e ś l a się a s p e k t y seksualne tego boga-bogini, p o n i e w a ż seks stwarza życie, a seksualność jest m i a r ą siły życiowej, żywotności, niezależnie od swych przejawów. D u c h o w i siły życiowej przyświecają dwa rodzaje ekstazy, r o z m n a ż a n i e i wyczerpanie, seks i umieranie. Jest to piękny i przerażający B ó g wznoszącego się w powietrzu sokoła, B ó g opadającego m ł o d e g o drzewa, B ó g p o ł ą czonych kochanków, B ó g padliny toczonej przez robaki, B ó g b i e g n ą c e g o zająca, B ó g szalonego p o l o w a n i a g w a ł c ą c e g o ciszę leśną. Przywołuj tego B o g a n i e p o h a m o w a n ą grą m i ł o s n ą , w i n e m i o s o b l i w y m i s u b s t a n c j a m i , od których 165

P S Y C H O N A U T A ciało drży, a w y o b r a ź n i a się rozpala. A także spraw, abyś poprzez wyczerpanie swej ś w i a d o m o ś c i połączył się z t y m B o g i e m dzięki koncentracji i wizualizacji, obdarzając się m a g i c z n ą siłą życiową p o t r z e b n ą do czynienia dobrej i złego. Niechaj przybędzie w s w y m rogatym majestacie j a k o m o c powietrza i wyostrzy nasz wzrok i słuch! Prawie we wszystkich mitologiach m ó w i się o p e w n y c h prymitywnych g a d z i c h energiach, które często poprzedzają pojawienie się s a m y c h istot boskich. S t ą d w rozmaitych mitologiach m a m y do czynienia z rozmaitymi, p r z y p o m i n a j ą c y m i L e w i a t a n a w ę ż a m i , wijącymi się w o k ó ł wszechświata oraz c h a o t y c z n y m i s m o k a m i , które na wzór T i a m a t są m a t r y c a m i wszelkiego istnienia. B o g o w i e zazwyczaj próbują zaszlachtować lub uwięzić te wężowe moce albo po prostu zajmują się ich trwałym zwalczaniem. Prawie wszystkie demony m a j ą w sobie coś ze zwierzęcia, a większość z nich p r z y p o m i n a gada. Istnieją liczne, choć m a ł o przekonujące wyjaśnienia supremacji gadziej s y m b o l i k i w prezentacjach pierwotnych sił zła. To prawda, że węże mają kształty falliczne, ale nie s p o s ó b tego powiedzieć o większości czworonożnych gadów. N i e m o ż n a też zaprzeczyć, że niektóre węże wydają się przec h o d z i ć proces o d r o d z e n i a , zrzucając swą skórę. N i e świadczy to jednak o ich nieśmiertelności. To s a m o m o ż n a powiedzieć o niszczycielskim potencjale niektórych wielkich gadów, które wyginęły na d ł u g o przed pojawieniem się człowieka. Jeżeli więc w ludzkiej p o d ś w i a d o m o ś c i z a c h o w a ł y się jakieś w s p o m n i e n i a o niebezpiecznych starciach z p o t w o r n y m i zwierzętami, p o w i n n y one dotyczyć ssaków: m a m u t ó w , niedźwiedzi, żubrów i dzikich kotów. Wszystko to wskazuje na istnienie jakiegoś o wiele głębszego związku p o m i ę d z y człowiekiem a s m o k i e m , t y m bardziej że wątek ten przewija się nawet w m i t a c h kultur, które nie notują w y s t ę p o w a n i a żadnych spektakularnych gadów. Być m o ż e więc nasz mityczny s m o k jest uśpiony gdzieś wewnątrz naszych głów. Ewolucja obdarzyła nas b o w i e m trzema m ó z g a m i . A k a ż d y z nich w toku w y ł a n i a n i a się przejmował funkcje p o p r z e d n i e g o , z a m i a s t p o d d a w a ć m ó z g całkowitej rekonstrukcji. D l a t e g o dopiero n a j m ł o d s z y m ó z g świadczy o n a s z y m człowieczeństwie. J e d y n i e m a ł p y d o p r a c o w a ł y się p o d o b n e j struktury. N i e c o starszy m ó z g jest wspólny n a m i s s a k o m . N a t o m i a s t najbardziej a r c h a i c z n y m u m y s ł e m jest tak zwany „gadzi mózg”. W naszej czaszce siedzi zatem człowiek, wilk i krokodyl. 166 Perspektywy Magiczne Z a t e m m o ż n a powiedzieć też, że wszelkie nękające nas k o s z m a r y i mity, w których występują smoki, węże i p o d s t ę p n e d e m o n y to nic innego j a k gadzie atawizmy, wyłaniające się ze starych części naszego m ó z g u . Ewolucja nie wymazała najstarszych wzorców zachowań, lecz jedynie ukryła je p o d warstwą nowych modyfikacji. S t ą d też nasi mitologiczni bogowie, przedstawiciele ludzkiej ś w i a d o m o ś c i , p o k o n u j ą tytanów i s m o k i , reprezentantów starej świadomości. W tradycjach magicznych zachowało się wiele technik r o z b u d z a n i a wilków i

smoków, uśpionych gdzieś w z a k a m a r k a c h naszych starych mózgów. Wystarczy skierować siły eteryczne w stronę czaszki, aby j a k o pierwsze ożywiły się gadzie obwody. W orientalnej ezoteryce p r a k t y k a u w a l n i a n i a m o c y wężowej nosi nazwę „wznoszenia K u n d a l i n i ” . J e d n a k czujni orientalni m a g o wie dbają o to, by K u n d a l i n i nie zagnieździła się w t y m rejonie, ale w z n i o s ł a się ku w y ż s z y m o ś r o d k o m m ó z g o w y m . O w e starsze o b w o d y m ó z g u doznają ożywienia również wskutek intensywnych s t a n ó w p o b u d z e n i a oraz wyciszających medytacji. M o ż n a wtedy wprowadzić się w stan gnozy, przyjmując o d p o w i e d n i e zwierzęce postaci albo p o s ł u ż y ć się sigilami w celu u r u c h o m i e n i a tych p o d ś w i a d o m y c h programów z a c h o w a ń . U w o l n i e n i e takiego „ s m o c z e g o u m y s ł u ” p o s i a d a b a r d z o konkretne zastosowanie. P o m a g a b o w i e m w stworzeniu potężnych i raczej niemiłych d e m o n ó w , a także w rzucaniu p o d o b n y c h uroków. P r o g r a m y gadziej ś w i a d o m o ś c i nie zawierają w sobie s u m i e n i a oraz w s p ó ł c z u c i a , jedynie odrobinę n a m y s ł u p o t r z e b n e g o do polowania, zabijania, o d ż y w i a n i a i rozm n a ż a n i a . N i c więc dziwnego, że społeczeństwa i religie zawsze starały się t r z y m a ć wilka i s m o k a na smyczy, spuszczając go tylko p o d c z a s wojny. D l a m a g ó w te atawistyczne siły s t a n o w i ą ź r ó d ł o osobistych mocy. D l a t e g o B a f o m e t , b ó s t w o na wskroś m a g i c z n e , często p o s i a d a kształt człowieka-ssaka-węża, p o d o b n i e jak liczni s z a m a ń s c y bogowie. 167 P S Y C H O N A U T A C E N Z O R P S Y C H I C Z N Y N a s z a fizyczna strona b a r d z o obawia się c h a o s u i m a g i i . D l a t e g o umysł stara się omijać z w i ą z a n e z tym kwestie, rozwijając w s o b i e b a r d z o potężnego cenzora, który u s u w a je sprzed naszej uwagi. K i e d y ludzie o b c u j ą ze zjawiskami o c h a r a k t e r z e m a g i c z n y m , zazwyczaj starają się ich nie zauważać. D o p i e r o p r z y m u s z e n i do t e g o reagują stanem bojaźni i przerażenia, którego konsekwencją b y w a j ą z a b u r z e n i a psychiczne. C e n z o r psychiczny w y t w a r z a zaporę c h r o n i ą c ą n a s p r z e d ingerencją obcych światów. R e d a g u j e większość docierających do n a s p r z e k a z ó w telepatycznych, czyni nas ślepym na d o z n a n i a p o n a d z m y s ł o w e , a t a k ż e w dużej mierze blokuje d o s t r z e g a n i e znaczących koincydencji i p r z y p o m i n a n i e sobie marzeń sennych. C e n z o r psychiczny nie jest t a k i m z w y k ł y m sobie z a k a ł ą . Bez niego nasze życie nie byłoby możliwe, p o n i e w a ż p o g r ą ż y ł o b y się w bezustannych halucynacjach. Ta nasza siła, nasza ś w i a d o m o ś ć , która znajduje się u p o d ł o ż a woli i percepcji, bywa n a z y w a n a K i a . K i a nie p o s i a d a k s z t a ł t u . A k a ż d a przypisywana jej forma lub b o s k a motywacja jest najzwyklejszym z ł u d z e n i e m . K i a to nic i n n e g o , j a k p u s t k a znajdująca się w ś r o d k u k a ż d e g o istnienia, p u s t k a będąca

p r a w d z i w y m Ś w i ę t y m A n i o ł e m S t r ó ż e m . N a t o m i a s t c e n z o r psychiczny to z g r u n t u materialne zjawisko, chroniące u m y s ł p r z e d m a g i ą oraz pogrążeniem się w d z i k i m b e z m i a r z e p a r a p s y c h i c z n y m , k t ó r y sprawia wrażenie chaosu. M a g o w i e znają wiele sztuczek p o m a g a j ą c y c h o m i j a ć m e c h a n i z m y cenzora psychicznego. Bo też s a m cenzor jest bardziej a k t y w n y na określonych p o z i o m a c h ś w i a d o m o ś c i . D l a t e g o c z a s e m we śnie percepcja, a nawet wola d y s p o n u j ą o d r o b i n ą s w o b o d y d o działań m a g i c z n y c h , ale cenzor uniemożliwia im dotarcie do tego p o z i o m u lub sprawia, że w s p o m n i e n i e o t y m nie przedostaje się do ś w i a d o m o ś c i . J e d n a k w ł a d z a cenzora w największym s t o p n i u o g a r n i a p o z i o m uważno ści czyli sfery ś w i a d o m y c h uczuć i myśli. I dlatego w ł a ś n i e wiele technik magicznych s ł u ż y o d d a l e n i u ś w i a d o m o ś c i od tego p o z i o m u . N i e c o słabiej chroniony przez cenzora jest p o z i o m motoryczny, o d p o w i e d z i a l n y za nasze zachow a n i a m e c h a n i c z n e . Z d a r z a się więc, że gdy do naszej g ł o w y nie przychodzą ż a d n e myśli, d o ś w i a d c z a m y niezwykłych p o d p r o g o w y c h przebłysków. C e n zor j e d n a k skutecznie daje im odpór, przez co nie m o g ą dotrzeć do naszej 168 Perspektywy Magiczne świadomości. G d y b y u d a ł o się n a m przekroczyć tę granicę, zalałaby nas fala telepatii, krótkookresowej prekognicji i niezwykłych koincydencji. Najsłabiej kontrolowany przez cenzora jest gnostyczny p o z i o m cichej koncentracji oraz ekstatycznego p o d n i e c e n i a , a to dlatego, że prowadzi on do wyciszenia s p o rej części u m y s ł u . D l a t e g o najbardziej skuteczne systemy m a g i c z n e w y p r a c o wały co najmniej kilka m e t o d szybkiego w k r a c z a n i a na ten p o z i o m u m y s ł u . P S Y C H O N A U T A D E M O N C H O R O N Z O N W wielu s y s t e m a c h okultystycznych n a p o t y k a m y dziwny b ł ą d myślowy J e s t n i m , o d z i e d z i c z o n e po monoteistycznych religiach, p r z e k o n a n i e o istnieniu pewnej wyższej jaźni lub prawdziwej woli. Wiele o s ó b lubi się łudzić, że p o s i a d a jakieś wewnętrzne „ja”, które w jakiś s p o s ó b jest bardziej prawdziwe i „ u d u c h o w i o n e ” od naszego zwyczajnego, niższego „ja”. Przekonanie to nie ma ż a d n e g o u z a s a d n i e n i a . W i a d o m o b o w i e m , że w naszej konstrukcji psychicznej nie istnieje żaden element, który o p a r ł b y się z m i a n o m p o d wpływ e m p o t ę ż n y c h technik psychologicznych. N i e o b o w i ą z u j ą w niej ż a d n e stałe wartości. Przy z a s t o s o w a n i u o d p o w i e d n i c h b o d ź c ó w m o ż n a przemienić kom u n i s t ó w w faszystów, świętych w łotrów, tchórzy w bohaterów i vice-versa. N i e znajdzie się w nas ż a d n e suwerenne s a n k t u a r i u m , które reprezentowałoby n a s z ą prawdziwą naturę. A n i żaden sekretny m i e s z k a n i e c . A wszystkie nasze p r z e k o n a n i a o d n o ś n i e naszej natury, całe nasze „ j a ” jest n i c z y m i n n y m jak w y p a d k o w ą j e d n o s t k o w y c h d o ś w i a d c z e ń o d chwili u r o d z i n . Przy pomocy narkotyków, „ p r a n i a m ó z g u ” i innych radykalnych technik perswazji z każd e g o człowieka m o ż n a uczynić patriotę jakiegokolwiek kraju, zwolennika jakiejkolwiek ideologii, wyznawcę jakiejkolwiek religii. N a s z u m y s ł to po prostu p r z

e d ł u ż e n i e ciała, a przecież nie ma takiego jego fragmentu, którego nie d a ł o b y się w y m i e n i ć albo zmodyfikować. J e d y n ą częścią nas samych, która istnieje p o z a tą t y m c z a s o w ą i zmienną s t r u k t u r ą psychologiczną, z n a n ą j a k o „ego”, jest K i a . K i a to pojęcie celowo nie posiadające definicji, dzięki c z e m u świetnie wyrażające iskierkę życia, siłę życiową. K i a nie p o s i a d a formy. J e s t ani t y m , ani t a m t y m . N i e spos ó b orzec o niej czegokolwiek p o z a tym, że stanowi p u s t e c e n t r u m świadom o ś c i , p o z b a w i o n e dobroci, w s p ó ł c z u c i a , d u c h o w o ś c i i jakichkolwiek innych cech. T y m niemniej dostarcza n a m poczucia sensu i z ł u d n e g o doświadczenia ś w i a d o m o ś c i w kontakcie ze światem zewnętrznym. A im mocniejsze jest to d o ś w i a d c z e n i e , t y m silniejsze jest to uczucie. Na p r z y k ł a d ś m i e c h p o d c z a s szczytowej fazy ekstazy. O w e c e n t r u m ś w i a d o m o ś c i nie p o s i a d a formy ani jakichkolwiek cech, które m ó g ł b y wyobrazić sobie umysł. N i k t tutaj nie mieszka. K i a nie p o siada imienia, jest a n o n i m o w e . S k ł a d a m y się z bio-mistycznego pola siłowego, k t ó r e m u przyczepiono ciało i głowę, p o c h o d z ą c e g o , powiedzmy, z hi-170 Perspektywy Magiczne perprzestrzeni. B ł ę d e m niektórych systemów okultystycznych jest przypisywanie K i a jakichś z góry określonych lub w r o d z o n y c h właściwości. A l b o wiem k a ż d a p r ó b a n a d a w a n i a k o s m i c z n e g o znaczenia n a s z e m u ego s t a n o w i przejaw myślenia życzeniowego. T a k , nasze ego jest zbiorem p o b o ż n y c h życzeń na własny temat. Stanowi o b r a z nas samych, tworzony z naszych d o ś w i a d c z e ń życiowych - z naszego ciała, płci, rasy, religii, kultury, edukacji, socjalizacji, lęków i p r a g n i e ń . Społeczeństwo z m u s z a nas, b y ś m y wykształcili zintegrowane, asertywne ego. Wmawia się n a m , że p o w i n n i ś m y d o k ł a d n i e wiedzieć, k i m jesteśmy, że p o winniśmy p o s i a d a ć własne p r z e k o n a n i a i skutecznie je bronić. A im m o c n i e j się z c z y m ś u t o ż s a m i a m y , t y m silniejszy p o w i n n i ś m y stawiać o p ó r wszystkiemu, co jest tego przeciwieństwem. Z tej właśnie przyczyny najmocniejsze, najbardziej w y p e ł n i o n e obsesjami ego posiadają najsłabsze osoby. L u d z i e ci opowiadając się za jakąkolwiek zasadą, ostatecznie przyciągają jej przeciwieństwo. Podkreślając swoją siłę, b ę d ą p o g r ą ż a ć się w słabości. Wychwalając zaś dobro, b ę d ą czynić zło. R o z w ó j e g o p r z y p o m i n a b u d o w a n i e fortecy w o c h r o n i e p r z e d rzeczywistością. E g o dostarcza o d r o b i n y ochrony oraz p o c z u c i a sensu życia, ale im jest większe, t y m bardziej p o d a t n e jest na ataki i zranienie. Niestety, to nie wszystko. K a ż d a forteca jest również więzieniem. D ą ż ą c do w y k l u c z e n i a przeciwstawnych sobie poglądów, surowo o g r a n i c z a n a s z ą w o l n o ś ć . W i ę k s z o ś ć m i s t y k ó w i natchnionych religijnie m a g ó w opisuje swoje przeżycia w języku metafizyki. Twierdzą, że kieruje n i m i coś większego, zupełnie j a k b y byli liśćmi t a r g a n y m i przez h u r a g a n lub k r o p l a m i łez, s k a p u jącymi do o c e a n u . Snują rozważania. R o z w o d z ą się na temat swej rzekomej unii z

b o s k o ś c i ą , p o d c z a s gdy faktycznie nic takiego ich nie s p o t y k a . W rzeczywistości p o p a d a j ą w stan gnostyckiej egzaltacji, zalewający ich ego pieczo łowicie k u l t y w o w a n ą przez nich s a m y c h wizją boskości. Proces ten w gruncie rzeczy nie różni się od u c z y n k ó w czarnych m a g ó w , którzy r o z d m u c h u j ą swe ego do w y m i a r ó w kosmicznych. J e d n a wyczuwalna różnica polega na t y m , że osoby religijne mieszają w to B o g a , aby w jego imieniu d b a ć o własne interesy. U d a j ą t a k ż e pokorę, aby uchronić się przed zarzutem m e g a l o m a n i i . Z p o d o b n ą sytuacją m a m y do czynienia w p r z y p a d k u m a g a , który próbuje i n w o k o w a ć Świętego A n i o ł a Stróża. Wtedy wszystkie spostrzeżenia i zamierzenia, jakie w y t w a r z a w n i m własne ego, stają się ź r ó d ł e m j e g o świa-171 P S Y C H O N A U T A d o m o ś c i . D o t y c z y to wszystkich imion, słów, obrazów, symboli i wskazówek k o m u n i k o w a n y c h w ten s p o s ó b , jak również niektórych przypadkowych fragmentów p r z e k a z ó w telepatycznej. Ponieważ m a g otrzymuje je w stanie gnozy, jest w o b e c nich bezkrytyczny. S p o r o z nich p ł y n i e z jego własnej pod ś w i a d o m o ś c i . A kiedy są to przekazy nieoczekiwanie inteligentne, stają się t y m bardziej atrakcyjne. O c z y w i ś c i e , k a ż d y z nas p o s i a d a swego Świętego A n i o ł a Stróża, a jest n i m oczywiście K i a , m o c ś w i a d o m o ś c i , magii, geniuszu. P o s i a d a m y także n i e s ł y c h a n ą u m i e j ę t n o ś ć p o p a d a n i a w obsesję na p u n k c i e w y t w o r ó w naszego geniuszu, często myląc je z s a m y m geniuszem. W m a g i i tego rodzaju s k u t k o m u b o c z n y m , gdy towarzyszy im obsesja, nadaje się imię d e m o n a C h o r o n z o n a . C h o ć raczej należałoby m ó w i ć o grupie d e m o n ó w , g d y ż imię to występuje w liczbie m n o g i e j . O d d a w a n i e czci włas n y m k r e a c j o m jest równoznaczne z z a m y k a n i e m się we w ł a s n y m szaleństwie i s p r o w a d z a n i e m na siebie katastrofy. W istocie wiara w b o g a jest t y m s a m y m co wiara we własne ego. Każdy człowiek jest s w o i m w ł a s n y m w y p a c z o n y m o b r a z e m b o g a . Z a r ó w n o maniak religijny, j a k czarny m a g czerpią c h a r y z m ę ze swych obsesji, ale ich poszukiw a n i a zmierzają d o n i k ą d , p o n i e w a ż nie potrafią przebić się przez gąszcz własnych lęków i pragnień ku c z e m u ś rzeczywistemu - a n o n i m o w e m u i bezk s z t a ł t n e m u , a m i m o to w s p a n i a ł e m u ź r ó d ł u wewnętrznej mocy. N a s z a ś w i a d o m o ś ć , twórczość i m a g i a stanowią najbardziej tajemnicze i niesamowite rzeczy na świecie. Pod t y m względem żaden b ó g ani wyższa jaźń nie m o g ą się z n a m i równać, ponieważ są naszymi wytworami. S a m nie jestem w stanie n a d a ć sensownej nazwy, cechy lub wizerunku tej nieskończonej tajemnicy, która znajduje się w s a m y m rdzeniu mojej świadomości, poza złudzeniem wszechświata. Zaprawdę, jest coś w powiedzeniu, że nie da się powiedzieć nic sensownego o Absolucie, co by nie było gorsze od nas samych. Inwokacja Świętego Anioła Stróża (czyli Kia) to paradoksalnie trudne zadanie. J a k o że nie posiada on postaci, nie sposób objąć go wyobraźnią. N i e można go ani dostrzec ani

urzeczywistnić, ponieważ sam jest źródłem percepcji i woli. Jeśli założymy, że p o d c z a s inwokacji m o g ą wystąpić konkretne znaki, najprawdopodobniej takowe się pojawią. Wystarczy w p r o w a d z i ć się w stan gnozy, a ujawni je n a m nasz własny geniusz. P o d c h o d z ą c zaś bez ż a d n e g o 172 Perspektywy Magiczne nastawienia, m o ż n a ujrzeć cos, co potwierdzi nasze wewnętrzne wierzenia. W obu p r z y p a d k a c h u m y k a to co istotne, p o n i e w a ż , j a k to j u ż z o s t a ł o p o wiedziane, Święty A n i o ł S t r ó ż jest niczym i n n y m j a k s a m ą siłą m a g i i , geniuszu i ś w i a d o m o ś c i . C o ś takiego nigdy nie pojawia się w próżni. Przyjmuje d o wolną p o s t a ć , która w s z a k ż e nigdy nie jest n i m s a m y m . A zatem w celu inwokacji prawdziwego Świętego A n i o ł a Stróża warto spróbować tylko d w ó c h rzeczy. Po pierwsze, wyznaczyć ego należne mu miejsce p o przez nagłe utożsamienie się z tym, czego się wyrzekamy. Po drugie zaś, usiłować odczuć b o s k ą m o c K i a jako źródło wszystkich aktów świadomości, magii i geniuszu, sięgając po j a k najbardziej różnorodne tego rodzaju działania. Inwokuj jak najczęściej, powiada wyrocznia. I przepędzaj Choronzona zawsze, kiedy się pojawi.

Szamanizm SZAMANIZM S z a m a n i z m stanowi najstarszą tradycję m i s t y c z n ą i m a g i c z n ą . P o c h o dzą z niej wszystkie sztuki religijne i nauki tajemne. Tradycje s z a m a ń s k i e są wciąż żywe na p ó ł k u l i p o ł u d n i o w e j , w Australii, Afryce i A m e r y c e P o ł u dniowej. K u l t u r y s z a m a ń s k i e występują zazwyczaj w s p o ł e c z n o ś c i a c h łowieckich, c h o ć z n a n e są p r z y p a d k i s z a m a n i z m u w p l e m i o n a c h na w p ó ł osiadłych, gdzie przyjmuje on p o s t a ć znachorstwa. Niestety, rozwój cywilizacji przyczynił się do niemal całkowitego zniszczenia tej tradycji w A m e r y c e P o ł u d n i o wej, O c e a n i i , Azji Północnej i w rejonie Arktyki. Pozostałości wiedzy szamańskiej z a c h o w a ł y się w europejskim kulcie czarownic. Z kolei s z a m a n i z m bliskowschodni został wchłonięty przez kulty k a p ł a ń s k i e wraz z wykształceniem się cywilizacji

klasycznych. Analizując w s p ó ł c z e s n e pozostałości p o s z a m a n i z m i e , m o ż n a w y c i ą g n ą ć dwa wnioski. Po pierwsze, m i m o olbrzymich d y s t a n s ó w geograficznych dzielących wszystkie kultury s z a m a ń s k i e , stosują one zadziwiająco p o d o b n e techniki. Po drugie, nawiązuje do nich c a ł y w s p ó ł c z e s n y świat magiczny. Podstawowe reguły m a g i i , p o d o b n i e j a k nauki, nie ulegają z m i a n i e . C z a s a m i tylko bywają z a p o m i n a n e . S z a m a n i z m dostarcza szerokiego w a c h l a r z a okultystycznych technik, z których lubią czerpać w s p ó ł c z e ś n i m a g o w i e . N i c dziwnego, jeśli b o w i e m c h c e m y u n i k n ą ć samozniszczenia, potrzebujemy usilnie tej samej wiedzy, co nasi p r z o d k o w i e żyjący w pierwszym eonie. W pradawnych czasach s z a m a n i z m z a p e w n i a ł ludziom r ó w n o w a g ę oraz p r a k t y c z n ą wiedzę o t y m , j a k żyć i przeżyć w społeczności. Dlatego każda szkoła okultystyczna stara się odnaleźć zagubione arkana tej wiedzy. Przyjrzyjmy się zatem tej tradycji. 175 P S Y C H O N A U T A W przeciwieństwie do p o z o s t a ł y c h technologii, nie s p o s ó b gromadzić s z a m a ń s k i e j mocy. K a ż d y s z a m a n m o ż e czuć się szczęśliwy, jeśli przewyższy go jego uczeń. M o c e s z a m a ń s k i e są tak t r u d n e do o p a n o w a n i a , że trzeba sporej dawki talentu, aby nie p o p a ś ć w degenerację. D l a t e g o też w tej dziedzinie przeszłość jest w s p o m i n a n a j a k o czas wielkiej świetności. I tylko czas a m i m o ż e się zdarzyć, że j a k i ś praktykujący s z a m a n o d z y s k a resztki dawnych mocy. G ł ó w n y m elementem s z a m a n i z m u jest p o s t r z e g a n i e zaświatów. Dzięki w y m i a r o m a s t r a l n y m i eterycznym, zawierającym r o z m a i t e m o c e , można wywierać p o t ę ż n y w p ł y w na świat. S z a m a n zazwyczaj p o d r ó ż u j e w tych wym i a r a c h p o d c z a s ekstazy lub t r a n s u narkotycznego. C e l e m o w y c h podróży m o ż e być p o z n a n i e przyszłości, leczenie choroby, z a d a n i e śmiertelnego ciosu w r o g o m lub znalezienie zwierząt mocy. Przyszłych s z a m a n ó w zazwyczaj w y o d r ę b n i a się z g r o n a potencjalnych kandydatów, odsiewając ludzi p o d a t n y c h na rozstrój nerwowy. Wstępnie wyselekcjonowani o t r z y m u j ą k o n k r e t n e wskazówki lub też p o d ą ż a j ą śladem niewidzialnej, znanej w każdej kulturze, siły. Inicjacja s z a m a ń s k a zawiera trzy elementy: p o d r ó ż w zaświaty, s p o t k a n i e z d u c h a m i o r a z doświadczenie śmierci i o d r o d z e n i a . W tego rodzaju d o ś w i a d c z e n i u ciało inicjowanego zostaje r o z c z ł o n k o w a n e przez różne fantastyczne istoty, a następnie p o n o w n i e scalone, w z b o g a c o n e o m a g i c z n y artefakt ( m o ż e być to kość, kryształ kwarcu lub d u c h zwierzęcy). J e g o n a s t ę p s t w e m jest przyswojenie sobie eterycznego pola siłowego o r a z licznych d o d a t k o w y c h mocy. W większości systemów s z a m a ń s k i c h tę siłę eteryczną m o ż n a wystrzeliwać z ciała przez pępek, co p o m a g a w k r ó t k o d y s t a n s o w y c h d z i a ł a n i a c h magicznych. C z a s e m m o ż n a e m i t o w a ć ją t a k ż e p o p r z e z o c z y lub ręce, przy czym stanowi ekwiwalent takich mocy, j a k energia chi, ki, k u n d a l i n i albo aura.

W tradycjach s z a m a ń s k i c h przewijają się b a r d z o różne wątki. Przede w s z y s t k i m d o m i n u j ą tu e g z o r c y z m y i zdolności uzdrowicielskie, uzyskiw a n e w s t a n a c h transowych i pełniące istotne role w życiu wspólnoty. Szam a n i d o k o n u j ą c z a s e m na życzenie klientów a t a k ó w m a g i c z n y c h lub działań o c h r o n n y c h . Z d a r z a się też, że wdają się ze s o b ą w m a g i c z n ą walkę, przyjmując wtedy p o s t a ć zwierząr zaświatowych. 176 Szamanizm N i e k t ó r y m s z a m a n o m udaje się w tak d u ż y m stopniu o p a n o w a ć w ł a s n ą fil o l o g i ę , że niewiele obchodzi ich żar, chłód oraz ból. Klasyczny j u ż przykład to występująca na c a ł y m świecie praktyka chodzenia po ogniu, p o d c z a s której ludzie znajdujący się p o d m a g i c z n ą ochroną nie doznają żadnych oparzeń. K o n t a k t y ze światem d u c h ó w przyjmują w kulturach s z a m a ń s k i c h rozmaitą p o s t a ć . M o g ą dotyczyć d u c h ó w natury, istot zwierzęcych i roślinnych, które c z a s e m p e ł n i ą funkcję serwitorów. S z a m a n i o b c u j ą t a k ż e z cieniami u m a r ł y c h oraz r ó ż n o r a k i m i stworzeniami s e k s u a l n y m i , t a k i m i j a k inkuby i s u k k u b y czy rogate bóstwa, znane nawet w rejonach, gdzie nie występują zwierzęta z r o g a m i . D r o g a w zaświaty następuje p o p r z e z niebezpieczne wrota, p o r ó w n y w a l n e do współczesnej koncepcji O t c h ł a n i . Sen, j a k i trans, stanowią istotne m e t o d y zyskiwania d o s t ę p u do innych światów. S z a m a n i p o s i a d a j ą też różne narzędzia. W większości p r z y p a d k ó w są to hałaśliwe instrumenty, na przykład b ę b e n k i i grzechotki, dzięki którym m o ż n a p r z y w o ł y w a ć duchy i w p r o w a d z a ć się w stan transowy. A także obiekty mocy, najczęściej kryształy kwarcu. To właśnie z tych niezwykłych tradycji s z a m a ń s k i c h w y w o d z ą się wszystkie systemy okultystyczne. I do nich trzeba sięgać, aby o d n a j d y w a ć z a g u b i o n e m o c e i na n o w o je wskrzeszać. 177

Gnostycyzm GNOSTYCYZM W pierwszym i d r u g i m wieku naszej ery d o s z ł o do g w a ł t o w n e g o rozwoju dziwacznych kultów, które zaczęły m n o ż y ć się w rozmaitych rejonach Cesarstwa R z y m s k i e g o , szczególnie w dorzeczu N i l u , w Aleksandrii, n i e z a p o m n i a nym tyglu różnych kultur i narodów. B y ł y to kulty gnostyckie, a ich sfera idei oraz a k t y w n o ś c i o b e j m o w a ł a zadziwiający k o n g l o m e r a t a n t y k u i nowoczesności. P o c z ą t k o w y entuzjazm wnet s t ł u m i ł a fala represji, w z n i e c o n a wraz z pojawieniem się czarnego z a k o n u hierarchicznych chrześcijan. Oczywiście, nie s p o s ó b o b w i n i a ć J e z u s a za to, co w jego imieniu wyczyniali furiaci religijni. G n o s t y c y zostawili po sobie wiele d o k u m e n t ó w , a niektórzy z nich zeszli do p o d z i e m i a , o d d z i a ł y w u j ą c na rozwój sztuki magicznej w następnych epokach. Z p e w

n o ś c i ą średniowieczni katarzy i albigensi d y s p o n o w a l i wiedzą gnostycką, a w p ł y w tej tradycji przeniknął liczne heretyckie nurty. M y ś l g n o s t y c k ą r o z k ł a d a się na wiele wątków. N i e k t ó r e z nich d o t y c z ą zaawansowanych spekulacji kosmicznych, p o d o b n y c h do wyrafinowanych wykwitów myśli wschodniej. To właśnie one a n t y c y p o w a ł y średniowieczną kabałę i astrologię. G n o s t y c y wypracowali również z a a w a n s o w a n y system magiczny, z którego o c a l a ł y jedynie nieliczne p o z o s t a ł o ś c i . W ich ś w i a t o p o glądzie m i e ś c i ł y się rozmaite systemy etyczne, począwszy od a n a r c h i c z n e g o libertynizmu, skończywszy na ścisłej ascezie. Na ich p o w s t a n i e m i a ł y w p ł y w skrajnie o d m i e n n e warunki. J e d n a k przede w s z y s t k i m g n o s t y c y z m zajmował się d o ś w i a d c z e n i e m m i s t y c z n y m , o w ą gnozą, przeciwstawianą pistis, czyli zwykłej wierze. Świat z a p a m i ę t a ł g n o s t y k ó w g ł ó w n i e dzięki ich p i s m o m a p o kryficznym, które w p r a w i a ł y w osłupienie w s p ó ł c z e s n y c h im ortodoksów. 179 P S Y C H O N A U T A G n o s t y c y z m o d g r y w a ł niezwykle istotną rolę w rozwoju zachodniego o k u l t y z m u , s t a n o w i ą c syntezę greckiej, egipskiej i orientalnej tradycji mistycznej, która po n a g ł y m zepchnięciu do p o d z i e m i a objawiła się później w dziełach średniowiecznych i renesansowych m a g ó w , u templariuszy, w kulcie czarownic, różokrzyżostwie oraz współczesnych p r a k t y k a c h magicznych. G n o s t y c y nie akceptowali jakichkolwiek b o s k i c h wizerunków, ponieważ w e d ł u g nich N a j w y ż s z a Istota znajdowała się p o z a zasięgiem rozumienia, a więc i przedstawienia, zaś wszelkie próby jej antropomorfizacji uznawali za k o m i c z n e . Woleli raczej nic nie m ó w i ć , niż w y p o w i a d a ć się na t e m a t czeg o ś , co ich s a m y c h przerastało. B ó g g n o s t y k ó w p r z y p o m i n a ł tao albo pustkę. I c h o c i a ż był nieuchwytny, k a ż d y człowiek, tak j a k i k a ż d a żywa istota, nosił w sobie j e g o iskrę. G n o z a o z n a c z a ł a wewnętrzne d o ś w i a d c z a n i e tej pierwotnej iskry. Z a g a d n i e n i e r o z c z ł o n k o w a n i a boskiej istoty i wcielenia jej w materię stanowiło g ł ó w n ą oś niekończącej się d e b a t y w ś r ó d gnostyków. W jej toku pow s t a w a ł y liczne teorie. Niektóre z nich p o s ł u g i w a ł y się s e k s u a l n ą terminolog i ą dla p o e t y c k i e g o z o b r a z o w a n i a tego procesu. I n n e s t a n o w i ł y alegoryczny k o m e n t a r z na t e m a t psychologii człowieka, j a k o że w każdej kosmologii zawiera się psychologia. Były też takie, które s ł u ż y ł y o ś m i e s z a n i u d o g m a t ó w innych religii. A nawet takie, które m i a ł y ośmieszyć s a m ą p r ó b ę zrozumienia tego p r o c e s u w ł a s n y m u m y s ł e m . Gnostycy, tworząc te teorie, wypracowali wielobarwny świat m a g i c z n y pełen eonów i archontów, pośredniczących m i ę d z y n a s z y m światem a ostateczną rzeczywistością. O s t a t e c z n a rzeczywistość wytworzyła d u ż ą liczbę eonów. Zazwyczaj było ich trzydzieści. O t a c z a ł y one świat materialny. E o n y nie były jednostk a m i czasu, ale istotami, z a s a d a m i d u c h o w y m i . W p ó ź n i e j s z y m okresie pojaw i ł y się w m a g i c z n y c h wizjach doktora J o h n a D e e , który widział w nich trzydzieści

etyrów. N a t o m i a s t ich r ó ż n o r o d n e wewnętrzne napięcia przyczyniły się do stworzenia wielu archontów, czyli władców. Wizja ta nie wyczerpyw a ł a w s z a k ż e możliwych interpretacji samej koncepcji archontów, ponieważ w niektórych s y s t e m a c h gnostycznych ostateczna rzeczywistość przyjmowała p o s t a ć pierwszego archonta. D o p i e r o z niego wyłaniali się następni archonto-wie w procesie z w a n y m ennoią, który m o g l i b y ś m y określić m i a n e m projekcji myśli. T y c h pomniejszych archontów było s i e d m i u i tworzyli oni hebdo-180 Gnostycyzm madę. E n n o i a pierwszego archonta przyczyniła się do p o w s t a n i a kobiecej, czy też androgynicznej istoty, której n a d a n o imię B a r b e l o (lub B a r b e l o n ) . W niektórych s y s t e m a c h Barbelo u t o ż s a m i a n o z W i e l k ą C i s z ą , w której m a n i f e s t o wał się pierwszy archont j a k o praprzyczyna. W jakiś s p o s ó b z tych z a s a d kosmicznych w y ł o n i ł a się siła o d p o w i e dzialna za stworzenie tego świata. N a z y w a n o ją m i ę d z y innymi J a l d a b a othem, S a b a o t h e m , czy Iao. C z a s a m i u w a ż a n o , że siła ta ma siedem postaci, które u t o ż s a m i a n o z astrologicznymi p l a n e t a m i . P r z e d s t a w i a n o ją j a k o a n d r o gyna lub m ę ż c z y z n ę ze zwierzęcą głową. T w i e r d z o n o , że to właśnie o n a jest o d p o w i e d z i a l n a za stworzenie istot materialnych, które ostateczna rzeczywistość z a p ł o d n i ł a iskrą życiową. W s p ó ł c z e ś n i m a g o w i e znają B a r b e l o p o d inną nazwą, j a k o B a b a l o n lub N u i t wielką m a t k ę - g w i a z d ę , w której trzeba się p o nownie zatopić, by zgłębić najwyższe misteria d u c h o w e . Z kolei J a l d a b a o t h to nic innego, j a k jeszcze j e d n a manifestacja rogatego b o g a , n a z y w a n e g o B a fometem przez templariuszy, a w chrześcijaństwie u z n a n e g o za d i a b ł a . Z kolei, o m a w i a n a przez nas wcześniej s m o c z a siła wciela się w niektórych system a c h g n o s t y c k i c h w p o s t a ć węża świata, L e w i a t a n a , który o k r ą ż a wszech świat i p o ł y k a swój o g o n . Podejście g n o s t y k ó w do świata materialnego, jakkolwiek pozornie sprzeczne, stanowi b e z p o ś r e d n i ą konsekwencję ich g n o z y oraz spekulacji kosmologicznych. O d k r y w s z y s w ą w e w n ę t r z n ą iskrę, poczuli d o t y k nieskończoności, u ś w i a d a m i a j ą c sobie, że od tej chwili nic nie jest w stanie ich p o ruszyć. W następstwie tego zyskiwali niczym n i e s k r ę p o w a n ą w o l n o ś ć . N i e którzy g n o s t y c y twierdzili, że p e w n e formy a k t y w n o ś c i m o g ą gasić tę iskrę życiową, p o d c z a s gdy inne m o g ą sprzyjać jej wyzwoleniu. T y m s a m y m wytworzył się w ś r ó d nich p o d z i a ł na ascetów i libertynów, c h o ć i j e d n i i drudzy występowali zazwyczaj na przekór o b o w i ą z u j ą c y m w danej kulturze obyczajom. Świat materialny był dla g n o s t y k ó w siedliskiem zła, zniszczenia i zepsucia. Był przejawem niedoskonałości z racji swej nietrwałości. J e d y n i e iskra życiowa o s i ą g a ł a w n i m nieśmiertelność, inkarnując się w d ł u g i m ł a ń c u c h u wcieleń, d o p ó k i nie zjednoczyła się z nieskończonością. M o g ł o to nastąpić albo p o d koniec świata, albo wcześniej na skutek s a m o w y z w o l e n i a . T a k i e było, p o k r ó t c e , spojrzenie g n o s t y k ó w na rzeczywistość. G n o s t y c y z m nigdy nie w y p r a c o w a ł struktur instytucjonalnych. W y s t ę p o w a ł p o d p o s t a c i ą elitar-181

P S Y C H O N A U T A nych kultów, prowadzonych przez tak szacowne osoby jak Szymon Mag, filozof Walentyn i Apoloniusz z Tyany. G n o z a była p r z e k a z y w a n a b e z p o ś r e d n i o z ust mistrza, przyjmując formę o d p o w i e d n i ą dla lokalnej struktury wierzeń. T a k oto praktyki gnostyckie a d o p t o w a n o do potrzeb lokalnych. Wiele z tych n a u k spisano również w celu u p r z y t o m n i e n i a nauczycielom ich roli, a także, by wprowadzić z a m i e s z a n i e w k r ę g a c h ówczesnych z o r g a n i z o w a n y c h religii, chrześcijaństwa i j u d a i z m u . W ten s p o s ó b doszło do p o w s t a n i a rozlicznych alternatywnych k a w a ł k ó w biblijnych zawierających gnostyckie spekulacje. Przedstawiały one s t a r o t e s t a m e n t o w e g o b o g a J a h w e j a k o okrutnego, starego g ł u p c a , który umy ślił sobie z n ę c a ć się n a d ludzkością. Te s a m e teksty p r z e d s t a w i a ł y węża (obdarowującego w i e d z ą ) j a k o przyjaciela ludzi. G n o s t y c y dostrzegali też w Jezusie prawdziwego p o s ł a ń c a nieskończoności, c h o ć nie przywiązywali wagi do jego u k r z y ż o w a n i a . Liczyło się jego przesłanie miłości oraz p ł y n ą c a z niego moc. G n o s t y c y byli prawdziwymi a n a r c h i s t a m i d u c h a . Postrzegali wszystkie inne religie j a k o i n s t r u m e n t y zniewolenia s ł u ż ą c e k a s t o m k a p ł a ń s k i m i wład z y świeckiej w r a z z jej prawnymi i m o r a l n y m i r e ż i m a m i . W sprzeciwie wobec tych w ł a d z wysuwali k o s m o l o g i c z n ą satyrę, a n t y m o r a l n o ś ć oraz magię. M a g i a g n o s t y k ó w o b e j m o w a ł a p o s ł u g i w a n i e się s p r z y m i e r z e ń c a m i duc h o w y m i , n e k r o m a n c j ą oraz w y w a r a m i w y w o ł u j ą c y m i m a r z e n i a senne oraz z a c h o w a n i a erotyczne. J e d n a k ich p o d s t a w o w e techniki m i a ł y charakter orgiastyczny, a m u l e t o w y i inkantacyjny. Ich rytuały orgiastyczne p o l e g a ł y na s p o ż y w a n i u s a k r a m e n t ó w w postaci m ę s k o - d a m s k i c h eliksirów seksualnych oraz krwi menstruacyjnej po o d b y t y m stosunku. P o w i a d a n o też, że spożywają usunięte z własnej woli płody. W i ę k s z o ś ć sekt g n o s t y c k i c h nie propagow a ł a r o z m n a ż a n i a , postrzegając je j a k o p o w t a r z a n i e p o d s t a w o w e g o błędu. Ich liczne s e k s u a l n e praktyki m i a ł y zbić z tropu złego archonta oraz dać p r z e d s m a k a d e p t o m tego, c z y m jest ostateczne zanurzenie się w B a b a l o n . G n o s t y c y pozostawili po sobie niezliczone dzieła sztuki w kamieniach, c e r a m i c e , m e t a l a c h i biżuterii, które przeszły do historii j a k o klejnoty gnostyckie. N a ł a d o w a n e o d p o w i e d n i m i zaklęciami, m o g ł y funkcjonować jako t a l i z m a n y i amulety. Pozostawili też zaskakująco dziwne figurki wotywne m o g ą c e p e ł n i ć rolę rytualnych fetyszy. 182 Gnostycyzm Wiele słów m o c y oraz barbarzyńskich i m i o n ewokacji istniejących w średniowiecznej i współczesnej m a g i i m i a ł o swe ź r ó d ł o w g n o s t y c k i c h inkanta-cjach. C z ę s t o są one wplecione do pięknych i potężnych inwokacji, j a k rytuał

nienarodzonego czy rytuał bezgłowego. S a m o słowo A b r a k a d a b r a p o c h o d z i od gnostyckiego b o g a Abraxasa. Wiele sekt gnostyckich d z i a ł a ł o w okolicach D a m a s z k u , s t ą d też p o s z u k i w a n i a tropów Necronomiconu p o w i n n y wieść gnostyckim szlakiem. Pełen zestaw p o n a d c z a s o w y c h kwestii m a g i c z n y c h przewija się przez gnostycyzm, j a k o że to właśnie ta tradycja d u c h o w a u m i a ł a p o ł ą c z y ć w sobie techniki p o c h o d z ą c e ze starożytnego E g i p t u , greckich szkół misteryjnych oraz s y s t e m ó w orientalnych, zawierające w sobie nauki czerpiące z s a m e g o źródła m a g i i i o k u l t y z m u , czyli z s z a m a n i z m u .

Kapłaństwo Okultystyczne KAPŁAŃSTWO OKULTYSTYCZNE

Każcie m a g i c z n e , mistyczne i religijne przedsięwzięcie zmierza do z a s p o kojenia pięciu ludzkich potrzeb: - opracowania technik inżynierii emocjonalnej, - nadania życiu sensu i znaczenia, - wykształcenia pewnych m e t o d interwencji i o r ę d o w n i c t w a , - s f o r m u ł o w a n i a w y t ł u m a c z e n i a kwestii śmierci, - wytworzenia struktury społecznej, czyli kultu. Potrzeby te są g ł ę b o k o ze s o b ą powiązane, a wiele religii, szczególnie zaś wiele filozofii politycznych nawet nie usiłuje ich wszystkich z a s p o k o i ć . Ich przedstawiciele wolą z a d a w a l a ć się c z ą s t k o w y m i r o z w i ą z a n i a m i , zakładając, że wystarczy dostarczyć j e d n o rozwiązanie, by o m i n ą ć inne problemy. O k u l tystyczny k a p ł a n uznaje tego rodzaju podejście za zbyt p o w i e r z c h o w n e , woli zajmować się w s z y s t k i m i kwestiami. Przyjrzyjmy się więc m o ż l i w y m ujęciom k a ż d e g o z a g a d n i e n i a i zestawmy podejście okultystyczne z m e t o d a m i p o c h o d z ą c y m i z bardziej ortodoksyjnych systemów. Inżynieria emocjonalna O b e j m u j e o n a wszystkie praktyki s ł u ż ą c e r o z b u d z a n i u i kontrolowaniu stanów e m o c j o n a l n y c h . M o ż e to być żarliwa m o d l i t w a i pieśń p e ł n a namiętności, p o c z u c i e winy i chęć p o k u t y za w y m y ś l o n e grzechy, strach i niepokój związany z w i d m e m b o s k i e g o gniewu, a także radość wynikająca z oczekiwania bożej nagrody. W naszej kulturze istnieje w y r a ź n a zależność m i ę d z y z a ł a m y w a n i e m się ś w i a t o p o g l ą d ó w religijnych a s p o ż y w a n i e m substancji w p ł y w a j ą c y c h na z m i a n ę nastroju. N i e t r u d n o wyjaśnić, c z e m u tak się dzieje. W s z a k najwięk185 P S Y C H O N A U T A szym z a g r o ż e n i e m dla religii jest zawsze rozrywka. W s p ó ł c z e s n y przemysł rozrywkowy jest wystarczająco potężny, by z a s p o k o i ć wszystkie nasze oczekiw a n i a oraz s p o w o d o w a ć te k o s z m a r y i radości, które dotychczas z a p e w n i a ł a kasta k a p ł a ń s k a . N i e s p o s ó b o d m ó w i ć szczerości tej świeckiej rozrywce. Ma o n a tę p r z e w a g ę n a d swą k a p ł a ń s k ą p o p r z e d n i c z k ą , że nie u k r y w a swej istoty p o d p o z o r e m duchowości. Co nie zmienia faktu, że j e d n a k w równej mierze p o s ł u g u j e się m a n i p u l a c j ą . M a g powinien posiąść umiejętność p o s ł u g i w a n i a się technikami oddzia ł y w a n i a na emocje, aby m ó c wprowadzać się w o d p o w i e d n i nastrój. N i e potrzeba żadnych innych powodów. Wystarczą s a m e chęci. W życiu l u d z k i m nie s p o s ó b u n i k n ą ć emocji. Dlatego lepiej stać się ich p a n e m niż niewolnikiem. K a p ł a n okultystyczny musi wiedzieć, jak przekazywać i n n y m zasady inżynierii emocjonalnej. Przede wszystkim chodzi tu o techniki gnostyckie, takie jak w p a d a n i e w ekstatyczny szał, całkowite wyciszanie u m y s ł u oraz wywoływanie śmiechu b o g ó

w poprzez połączenie śmiechu z kontemplacją paradoksów. K t o k o l w i e k opanuje te techniki, z d o b ę d z i e n a d s o b ą wielką w ł a d z ę , cenniejszą niż zdrowie, m i ł o ś ć , sława czy b o g a c t w a c a ł e g o świata. Wyzwoli się b o w i e m z o d d z i a ł y w a ń świata i nic nie będzie w stanie go d o t k n ą ć wbrew jego ż y c z e n i o m . M ę d r z e c , który to potrafi, m o ż e żyć d o b r z e nawet w piekle.

Znaczenie Z n a c z e n i e jest równoznaczne z motywacją. C o k o l w i e k p o b u d z a naszą aktywność cielesną i umysłową, dostarcza n a m motywacji. W związku z tym ciało dostarcza n a m bardzo często sensu życia. Ból, rozkosz, g ł ó d i p o ż ą d a n i e to p o d s t a w o w e b o d ź c e , które zachęcają nas do działania, a więc stanowią źródło znaczenia. K i e d y organizm upora się z tymi problemami, bardziej subtelne motywacje pojawią się w umyśle: żądza wiedzy i władzy, satysfakcja emocjonalna. O r g a n i z m m o ż e szukać jeszcze wyższych, „ d u c h o w y c h ” motywacji, a zdarzają się śmiałkowie, którzy poszukują znaczenia s a m e g o znaczenia. K w e s t i o n o w a n i e jakiegoś sensu przy p o m o c y r o z u m u zazwyczaj wiąże się z j e g o utratą. N a s z e d o ś w i a d c z e n i a posiadają b o w i e m sens dopiero wtedy, gdy p o d z i e l i m y je p o d w z g l ę d e m różnic na bolesne i rozkoszne, dobre i złe, ciekawe i nieciekawe, piękne i brzydkie, istotne i nieistotne. To zaś zależy wy łącznie od naszej wrażliwości. Potrafimy postrzegać wyłącznie różnice. Idee posiadają dla nas sens dopiero wtedy, gdy d o c e n i a m y ich świeżość i orygi-186 Kapłaństwo Okultystyczne nalność. P o d o b n i e jest z d u c h o w o ś c i ą . Z a u w a ż a m y ją jedynie w odniesieniu do spraw nie posiadających duchowej natury. R o z r ó ż n i a m y znaczenia dzięki opozycjom. N a t o m i a s t wiara to w gruncie rzeczy akt d o k o n y w a n i a różnic, odróżniania jednej rzeczy od innej. T a k więc wszystkie idee, które posiadają dla nas znaczenie, m u s z ą opierać się na warunkowej wierze. D l a p r z y k ł a d u , gdybyśmy byli absolutnie p e w n i tego, czy B ó g istnieje oraz czy jest i jak wygląda wieczne życie, idee te utraciłyby dla nas znaczenie. M a j ą c t a k ą pewność, nie musielibyśmy troszczyć się o nie. R o z u m prowadzi d o erozji znaczenia, kiedy p o s z u k u j e b e z w a r u n k o wych, ostatecznych o d p o w i e d z i . P o d t y m w z g l ę d e m m o ż n a by go nazwać p o m o c n i k i e m w s a m o b ó j s t w i e i zastanowić się n a d jego n i e d o p a s o w a n i e m do natury egzystencji. M i s t y k - a s c e t a i m a g obierają dwie różne p o s t a w y w o b e c tejże egzystencji. M i s t y k dokonuje radykalnego oddzielenia świata m a t e r i a l n e g o od świata duchowego, a następnie próbuje odebrać całe znaczenie światu m a t e r i a l n e m u po to, by przenieść je na świat duchowy. T a k i e p o s t ę p o w a n i e na pierwszy rzut oka wydaje się trochę dziwaczne, ale uważniejszy obserwator znajdzie w t y m szaleństwie m e t o d ę . M i s t y k stara się znieczulić w o b e c seksu, g ł o d u , przyjemności i bólu, czyli wszystkiego, co dostarcza motywacji n o r m a l n e m u człowiekowi. W rezultacie otwiera się przed n i m n o w y świat przeżyć d u c h o w y c h . Jego sny, j e g o m o d l i t w y i dialog wewnętrzny nabierają istotnego znaczenia. T w ó r c y i w y z n a w c y różnych religii potrzebują k o s m o l o g i c z n y c h koncepcji, które m o g ą służyć im j a k o system o d n o ś n i k ó w . W tego rodzaju

koncepcjach najwyższa z a s a d a m u s i być dwoista lub p o s i ł k o w a ć się j a k i m ś todzajem p a r a d o k s u . A l b o więc s k ł a d a się z d w ó c h przeciwstawnych p o d miotów, a l b o głosi, że coś z tej najwyższej istoty o d p a d ł o . N i e m o ż n a zakwestionować p a r a d o k s ó w religii. P o d d a j ą się one jedynie hierarchicznej interpretacji. Religie są ze swej natury represyjne i konserwatywne. Tylko herezje i s c h i z m y przyczyniają się do ewolucji idei. T y m zaś, co p o z w a l a religiom na generowanie sensu, jest relacja p o m i ę d z y autorytetem a jego wyznawcą. Stąd też religie funkcjonują wyłącznie j a k o zjawiska s p o ł e c z n e . N a t o m i a s t religie osobiste w s p o s ó b nieuchronny przekształcają się w m a g i ę i mistykę, które z kolei w y k a z u j ą s k ł o n n o ś ć do kostnienia p o d p o s t a c i ą n o w y c h religii. 187 P S Y C H O N A U T A M a g nie d o s t r z e g a tak olbrzymiej przepaści m i ę d z y materią a światem d u c h o w y m . D l a niego są to dwa aspekty tej samej rzeczy. Ż a d n e j z nich nie w y w y ż s z a . N i e o d r z u c a niczego ze swego d o ś w i a d c z e n i a . Żyje w continuum, c i ą g n ą c y m się od wzniosłego i niewyrażalnego T a o / B o g a / C h a o s u , p o p r z e z tajemnicze, subtelne etyry, aż do dziwnego i o s z a ł a m i a j ą c e g o świata materialnego. M a g traktuje każdy element wiedzy, k a ż d y element mocy, każdą s p o s o b n o ś ć do osiągnięcia oświecenia j a k o rzecz g o d n ą uwagi. J e d y n ą rzeczą, której woli się wystrzegać, jest lekceważenie znaczenia wszystkich rzeczy. Jeśli zaś chce d z i a ł a ć we wszystkich sferach, musi o p a n o w a ć sztukę d z i a ł a n i a bez j a k i c h k o l w i e k uprzedzeń albo chwilowej wiary we wszystko, z c z y m się zmierza. M a g p o w i n i e n u m i e ć p o s ł u g i w a ć się p a s t o r a ł e m , p ę d z l e m , probówką oraz r ó ż d ż k ą , z k a ż d y m razem przywołując K i a do istnienia. D l a niego samo życie jest wystarczającą n a g r o d ą , a s p o s ó b jego przeżywania jego w ł a s n ą , unik a l n ą d u c h o w o ś c i ą . N i e ma sensu z a d a w a ć abstrakcyjnych, o g ó l n i k o w y c h p y t a ń na temat życia i świata, p o n i e w a ż w odpowiedzi na nie trzeba by w y m y ś l e ć hipotetyczne stany nie-życia i nie-świata. Istniejący wszechświat stanowi fantastyczne, magiczne miejsce, s a m o zaś życie okrywa niezgłębiona tajemnica. Tylko ten, kto nie zwraca uwagi na to, co się w o k ó ł niego dzieje, s k ł o n n y jest tworzyć wydum a n e teorie rekompensujące jego braki wiedzy. T y m c z a s e m dla m a g a to wła śnie ten brak wiedzy stanowi ostateczne źródło znaczenia. Prawdziwy kapłan potrafi przekazać sens tajemnicy. Orędownictwo Wszystkie religie posiadają jakieś s p o s o b y w p ł y w a n i a na rzeczywistość lub z a c h ę c a n i a swoich b o g ó w do wywierania takiego w p ł y w u . A nawet je śli ich nie posiadają, to przynajmniej sprawiają wrażenie, że jest inaczej. Jedn a k im bardziej ortodoksyjną i zinstytucjonalizowaną staje się d a n a religia, t y m mniej eksponuje ten aspekt swojej działalności. N i c dziwnego. M a g i a to b a r d z o anarchistyczny interes. J e d n i są w t y m lepsi, inni gorsi, a jeszcze inn y m zupełnie nie wychodzi. T a k czy inaczej, ktokolwiek osiąga w t y m sukcesy, wnet u ś w i a d a m i a

sobie, że o d p o w i a d a j ą za nie jego własne m o c e parapsychiczne, a nie jacyś bogowie. J e d n o s t k i te szybko przyciągają do siebie rzeszę wiernych, burząc t y m s a m y m religijną hierarchię. To dlatego wszystkie ortodoksje krzywo p a t r z ą na m a g i ę . A p o z a t y m zwyczajnie boją się, że m o głyby jej nie sprostać. 188 Kapłaństwo Okultystyczne Religie w o l ą z w o ł y w a ć kongregacje i ostrożnie a n g a ż o w a ć się w misję orędownictwa. A j a k b y co, w razie niepowodzenia zawsze p r z y p o m i n a j ą starą śpiewkę o t y m , że „ T a k a była wola B o g a ” . B a ! G d y b y jakikolwiek B ó g chciał coś uczynić, na p e w n o nie przejmowałby się l u d ź m i . Z u p e ł n i e inna jest postawa okultystycznego k a p ł a n a , p r o w a d z ą c e g o działalność m a g i c z n ą z a k o n u albo kowentu. M u s i o n brać p o d u w a g ę m o ż liwość n i e p o w o d z e n i a , p o n i e w a ż nie zawsze potrafi z g r o m a d z i ć o d p o w i e d n i zasób mocy, często zaś nie do k o ń c a m o ż e polegać na swych w s p ó ł p r a c o w nikach. O z n a c z a to przyjęcie p o s t a w y całkowitego z a a n g a ż o w a n i a , przy jednoczesnym usunięciu c h o ć b y śladu żądzy rezultatu. Na planie fizycznym należy z a d b a ć o wszystko, co m o ż e w s p o m ó c osiągnięcie sukcesu, aby m a g i a stała się jedynie ostatecznym ciosem, który zachwieje d o t y c h c z a s o w ą równowagę. Wystarczy dla tego celu poświęcić się całkowicie, oczekiwać rezultatu bez strachu i pragnienia, a kiedy się zjawi, przywitać go ś m i e c h e m . Śmierć R ó ż n i c a p o m i ę d z y ideami a wierzeniami polega na t y m , że idee czasami m o g ą być prawdziwe, n a t o m i a s t wierzenia zawsze są fałszywe. Być m o ż e brzmi to oskarżycielsko, lecz dla m n i e jest n i c z y m definicja. Ideę od wiary różni ł a d u n e k emocjonalny, inwestowany w wiarę. Jeśli b o w i e m uznajemy coś za prawdę, nie m u s i m y jeszcze wysilać się, aby w to uwierzyć. Wszelkie wierzenia na t e m a t śmierci posiadają, p o z a fałszem i s t o p n i e m n i e p r a w d o p o dobieństwa, jeszcze j e d n ą istotną cechę. Potrzebują w a r u n k ó w do ich spełnienia. I n n y m i słowy, m u s z ą z a k ł a d a ć istnienie z a r ó w n o wiecznego nieba, jak i wiecznego piekła, przyjemne i bolesne wcielenia. W y o b r a ź m y sobie sytuację, w której j e d n o s t k a zostaje s k a z a n a albo na raj wiekuisty a l b o na wieczyste męki, całkowite w y m a r c i e lub wieczne istnienie p o d p o s t a c i ą bezcielesnego d u c h a , nie posiadającego zmysłów ani woli. A teraz w y o b r a ź m y sobie o d m i e n n y schemat, w e d ł u g którego nasze o b e c n e uczynki nie b ę d ą m i a ł y w p ł y w u na nasze przyszłe wcielenia. C ó ż , jego p r z y d a t n o ś ć dla wiary byłaby niewielka. B o w i e m k a ż d a wiara ma wywierać na nas w p ł y w emocjonalny. K a p ł a n i okultystyczni w ogóle nie p o w i n n i zajmować się t y m nekrotycznym interesem. Powinni raczej poświęcić swój talent u k a z y w a n i u l u d z i o m samej natury śmierci. W dzisiejszych czasach n e k r o m a n c j a to raczej p o d u p a d a j ą c a sztuka, głównie z racji n a d u ż y ć d o k o n y w a n y c h przez tych, którzy posiadają 189 P S Y C H O N A U T A

k o n t a k t telepatyczny z ż y w y m i lub p r a g n ą ich pieniędzy. T y m niemniej ludzie, którzy o b c o w a l i z u m a r ł y m i mają p e w n o ś ć , że istnieje coś p o z a wiarą I d l a t e g o j u ż c h o ć b y j e d n o d o ś w i a d c z e n i e wyjścia z ciała jest więcej warte od jakiejkolwiek wiary. S t a n o w i też z n a k o m i t e p r z y g o t o w a n i e do śmierci. I każda naprawdę zainteresowana n i m o s o b a nie p o w i n n a m i e ć p r o b l e m u z jego urzeczywistnieniem. Struktura społeczna We wszystkich ludzkich przedsięwzięciach, a n g a ż u j ą c y c h więcej niż j e d n ą o s o b ę , w y t w a r z a się p e w n a struktura s p o ł e c z n a . C z a s a m i przyjmuje o n a p o s t a ć ścisłej hierarchii, innym razem sprawia wrażenie demokracji. Rozpatrując d y n a m i k ę rozwoju rozmaitych kultów, n a u k tajemnych i religii, mo ż e m y z r o z u m i e ć , j a k należy, a jak nie p o w i n n o się o r g a n i z o w a ć z a k o n ó w magicznych. W religii hierarchia o d g r y w a decydującą rolę, s a m a w sobie b ę d ą c obiektem kultu, nawet jeśli przemilcza tę kwestię. W celu zniewolenia swoich wyz n a w c ó w hierarchowie przedstawiają się j a k o powiernicy „ n a u k ” lub wyższych mocy. P r z y p o m i n a to sytuację w wojsku, g d y żołnierze salutują nie tyle oficerowi, co p a t e n t o m oficerskim na jego piersi. I c h o ć efekt jest ten sam, taki socjotechniczny zabieg p o m a g a z ł a m a ć o p ó r ego, które niechętnie podp o r z ą d k o w u j e się czyjejś woli. T a k a a s y m e t r y c z n a relacja, raz u s t a n o w i o n a , p o s i a d a s k ł o n n o ś ć do pow t a r z a n i a się. K a p ł a n lub p r z y w ó d c a m o ż e wtedy w y d a w a ć p o d w ł a d n y m komendy, które wcale nie m u s z ą być natarczywe. Wystarczy, że p o m i n i e pewne sprawy zostały, w z a m i a n dobierając takie słowa, które ktoś chciałby usłyszeć. W r a z z utrwaleniem takiego wzorca g u r u staje się dla nas najmądrzejs z y m człowiekiem na świecie. Inny trik, p o p u l a r n y wśród organizacji religijnych i politycznych, p o lega na w y m u s z a n i u ponownej racjonalizacji wierzeń w toku d z i a ł a n i a . Ludzi nie n a k ł a n i a się do danej religii, o d w o ł u j ą c się do ich intelektu. Przym u s z a się ich do z a c h o w a ń religijnych w dzieciństwie lub w chwilach zwięks z o n e g o stresu. Bardziej są wtedy p o d a t n i na zbieżne z nimi opinie i ich u z a s a d n i e n i a . A b y wszczepić k o m u ś a n a r c h i z m , wystarczy n a k ł o n i ć g o d o p o d ł o ż e n i a b o m b y z różnych romantycznych p o b u d e k . N i e będzie m i a ł później p r o b l e m u z d o b o r e m o d p o w i e d n i c h idei, które utwierdzą go w przeko-190 Kapłaństwo Okultystyczne naniu o s ł u s z n o ś c i jego czynów. Z tej przyczyny najskuteczniejsze organizacje od razu rzucają potencjalnych konwertytów na pierwszą linię o g n i a . W p o dobny s p o s ó b w y m u s z a się p o s ł u s z e ń s t w o . P o c z ą t k o w o zobowiązuje się neofitę do d r o b n y c h aktów serwilizmu, s k r o m n y c h u c z y n k ó w ś w i a d c z o n y c h na rzecz organizacji. D z i ę k i n i m wykształca się poczucie lojalności p o p a r t e szeregiem racjonalizacji. A kiedy j u ż d a n a o s o b a stanie się wiernym c z ł o n k i e m organizacji, nie t r u d n o o poważniejsze akty uległości, w y r a ż a n e w d a n i n i e z inteligencji, portfela i ciała.

P o n a d t o , zależność m i ę d z y p r z y w ó d c ą a p o d w ł a d n y m zezwala t e m u drugiemu na d z i a ł a n i e bez przyjmowania o d p o w i e d z i a l n o ś c i za swe czyny. Wystarczy jeden rozkaz, aby p o d w ł a d n y łatwo p r z e ł a m a ł swe wewnętrzne o p o r y wobec a k t ó w przemocy, eksploatowania swej seksualności i p o d d a w a n i a się emocjom. C o więcej, p o d w ł a d n y m o ż e być nawet wdzięczny s w e m u przeło żonemu za to, że u m o ż l i w i ł mu zrealizowanie swych u k r y t y c h pragnień. T a j e m n i c z o ś ć i elitarność cechują wszystkie struktury hierarchiczne. Oczywiście, nie ma nic złego w d b a n i u o ekskluzywność i zachowaniu jakichś prawdziwych sekretów, tyle że większość kultów opiera się w dużej mierze na sztucznie tworzonych koteriach i otacza się tajemnicą w celu sprawowania kontroli n a d s w y m i c z ł o n k a m i . J u ż s a m a akceptacja zastanych elit i uznawanie tajemnicy z a k ł a d a nasze posłuszeństwo. M o ż n a wtedy nas kusić zdobywaniem kolejnych stopni w hierarchii oraz d o s t ę p e m do kolejnych tajemnic. M e t o d ę tę w s p o m a g a ujednolicenie strojów i s t a n d a r d ó w zachowań. D l a u m o c n i e n i a zbiorowej tożsamości tworzy się m e g a l o m a ń s k i e o d z n a k i , p a g o n y i insygnia. W niektórych organizacjach pełnią one równie istotną rolę, co zasadnicza działalność kultu. L u d z i e łatwo dają się zwieść wielkim g r u p o m , p o nieważ przynależąc do nich s a m i zyskują n a m i a s t k ę własnej wielkości. Z d a w a ł o b y się, że p o d s t a w o w y m w a r u n k i e m takiej działalności kultowej jest w y s o k i stopień c y n i z m u ich liderów. J e d n a k r z a d k o tak się zdarza. W i ę k s z o ś ć z nich k a r m i się w ł a s n y m i k ł a m s t w a m i , pogrążając się całkowicie w wirze złudzenia. C z a s a m i zaś racjonalizują je, p o w o ł u jąc się na w y ż s z ą konieczność. W rezultacie miotające nimi obsesje d o starczają im sporej charyzmy, przejawiającej się w ognistej m o w i e i żarliw y m spojrzeniu. A jaki jest k o ń c o w y rezultat takiej kultowej działalności? 191 P S Y C H O N A U T A

Komercja lub akcja policji K u l t m o ż e przekształcić się w nieszkodliwą instytucję lub zradykalizo-w a ć się tak, ż e p a ń s t w o p o s t a n o w i g o zniszczyć. Autentyczny z a k o n m a g i c y będzie a n g a ż o w a ł się w parapsychiczne walki p a r t y z a n c k i e z wszelkimi czarnymi k u l t a m i i religiami, włącznie ze ś w i a t o p o g l ą d e m materialistycznym W t a k i m kulcie k a ż d y człowiek jest s w o i m w ł a s n y m k a p ł a n e m . K a ż d y jego c z ł o n e k p o s i a d a prawo do przekazywania swojej wiedzy i n n y m . N i k t zaś nie m o ż e w y m a g a ć z a c h o w y w a n i a w r a m a c h z a k o n u jakiejś tajemnicy, za wyjątk i e m tajemnicy dotyczącej jego własnej t o ż s a m o ś c i . W przeciwieństwie do kultów i religii, autentyczny z a k o n nie jest zainteresowany p r z y j m o w a n i e m jak największej ilości członków, p o n i e w a ż jego ż y w o t n o ś ć zależy od wybitnych cech wstępujących d o ń jednostek. Obowiązująca w n i m hierarchia p o w i n n a być o d b i c i e m i n d y w i d u a l n y c h zdolno ści. A wszystkie, o p i s a n e wyżej sztuczki p o w i n n y od razu zostać obnażone i o ś m i e s z o n e . Istnieje b o w i e m tylko j e d n o usprawiedliwienie dla istnienia autentycznego z a k o n u m a g i c z n e g o . Jest n i m umożliwienie j e d n o s t k o m zdobycia kontroli nad swoją duchowością. A że jest to z a d a n i e niebezpieczne i heroiczne, strzeżcie się akcji policji. 192 Broń Magiczna BROŃ MAGICZNA Broń m a g i c z n ą dzieli się na pięć kategorii, głównie ze względu na jej funkcje, a nie wygląd, jaki przybiera na planie fizycznym. Oczywiście, wszystkie rodzaje broni s ł u ż ą wywieraniu w p ł y w u na świat fizyczny, ale s a m e funkcjonują na planie eterycznym lub astralnym. Ich postać fizyczna to nic innego jak konwencjonalna forma, naczynie, w którym m o ż e g r o m a d z i ć się siła eteryczna. M i e c z i pentakl to o d p o w i e d n i o bronie analizy i syntezy. W pentaklu gromadzone są eteryczne formy, obrazy oraz m o c e , kiedy m a g i c z n a wola i percepcja ożywiają wyobraźnię. M a g podczas swych działań m o ż e stworzyć setki pen-takli, t y m niemniej warto mieć głównego przedstawiciela tej magicznej broni, którego m o c będzie rosła wraz z praktyką. M o ż e on służyć za ołtarz, na którym będą konsekrowane pomniejsze pentakle. Podczas licznych praktyk ewokacyj-nych pentakl umieszcza się na pucharze, a zaklęcia odprawia różdżką. M i e c z , a jeszcze częściej sztylet, to broń analizy, i n s t r u m e n t p o d z i a ł u , który w p o d s t a w o w y m znaczeniu jest narzędziem destrukcji. Przy p o m o c y miecza m a g i c z n a wola i percepcja usuwają z w y o b r a ź n i n i e p o ż ą d a n e elementy. M i e c z to rezerwuar m o c y dezintegrującej w p ł y w y sił eterycznych oddziałujących na świat materii. Z a r ó w n o miecz, j a k i pentakl to oręż eteryczny, dzięki k t ó r e m u wyższy porządek woli, percepcji i w y o b r a ź n i sprawuje władzę m e n t a l n ą n a d p l a n a m

i pośredniej natury. Z kolei r ó ż d ż k a i p u c h a r to bronie, które s ł u ż ą bezpośredniej transmisji siły życiowej (czyli K i a ) na plan eteryczny. R ó ż d ż k a jest n a r z ę d z i e m woli, a p u c h a r n a r z ę d z i e m percepcji. Pojęcia te starają się raczej o p i s y w a ć niewyrażalne procesy, które z a c h o d z ą na styku ś w i a d o m o ś c i i materii, aniżeli zwyczajne p o c z u c i e percepcji i motoryki. O wszystkich tych p r o c e s a c h m o ż n a 193 P S Y C H O N A U T A p o w i e d z i e ć jedynie to, że niektóre wydarzenia wydają się na nas s p ł y w a ć z zewnątrz, p o d c z a s gdy inne sprawiają wrażenie, j a k b y rodziły się w nas i dopiero p o t e m w y p ł y w a ł y na zewnątrz. J e d n a k wystarczy c h o ć raz d o z n a ć prawdziwej ekstazy, aby wszystkie te p o d z i a ł y o k a z a ł y się arbitralne i nierzeczywiste. W k r a c z a m y wtedy w świat, z k t ó r y m nie m o g ą sobie p o r a d z i ć struktury logiki i tylko m o c l a m p y p o m a g a w przekroczeniu tych p a r a d o k s ó w . P u c h a r m o ż e być traktowany j a k o eteryczny zbiornik magicznej percepcji. S p o ś r ó d wszystkich oręży najmniej p r z y p o m i n a p r z e d m i o t fizyczny, z którego czerpie s w ą nazwę. M i m o to c z a s a m i przydaje się j a k o naczynie do zbierania krwi lub a t r a m e n t u . N i e k t ó r z y ludzie p o s i a d a j ą j e d n a k c a ł k i e m inne puchary. M a j ą p o s t a ć zwierciadeł, kryształów, s t a n ó w transu, talii tarota, m a n d a l , m a r z e ń sennych czy. najzwyczajniej szych wrażeń p r z y p ł y w u niezwykłych mocy. R z e c z y te często s ł u ż ą o d w r ó c e n i u uwagi tak, by m a g i c z n a percepcja m o g ł a prześlizgnąć się niepostrzeżenie, unikając kolizji z w y t w o r a m i w y o b r a ź n i i d y s k u r s y w n ą myślą. P e w n ą część znajdującej się w tych przedm i o t a c h m o c y m o ż n a określić j a k o s a m o o c z a r o w a n i e . I rzeczywiście, puchar nabiera autohipnotycznej właściwości, otwierając wrota, p o p r z e z które percepcja zyskuje d o s t ę p do innych wymiarów. P o d o b n i e jest z różdżką. Ta broń również przyjmuje rozmaite formy. J a k o instrument p o m a g a j ą c y w projekcji magicznej woli na plan eteryczny i materialny m o ż e przyjąć p o s t a ć sigila, a m u l e t u , pierścienia, mantry, a nawet a k t u czy też gestu. I tak jak w p r z y p a d k u pentaklu, istnieje pewien pożytek z p o s i a d a n i a m a ł e g o , przenośnego i trwałego narzędzia, p o n i e w a ż jego m o c rośnie wraz z u ż y t k o w a n i e m . R ó ż d ż k a jest p o d p e w n y m w z g l ę d e m p o d o b n a również do p u c h a r u , p o n i e w a ż jej m o c częściowo s ł u ż y do z a c z a r o w a n i a powierzchniowych warstw u m y s ł u tak, by t y m głębiej p r z e n i k n ę ł y ukryte tre ści. Z kolei z m i e c z e m mają w s p ó l n ą właściwość u n a o c z n i a n i a woli i pod ś w i a d o m o ś c i o c z e k i w a ń wobec nich. W p r z y p a d k u l a m p y wybór tego p r z e d m i o t u dla określenia magicznej broni ma charakter czysto u m o w n y i wiąże się z p o p u l a r n ą a n a l o g i ą d u c h a i światła. C h a o s , ten ostateczny substrat istnienia, j a k również K i a , osobista siła życiowa, m o g ą być równie dobrze o d c z u w a n e p o d p o s t a c i ą oszałamiającej ciemności, j a k też pustki i świetlistości. L a m p a , j a k o narzędzie służące s p r o w a d z a n i u tych sił do zwyczajnej ś w i a d o m o ś c i , m o ż e przyjmować róż-

194 Broń Magiczna norakie formy. M o ż e być wszystkim, począwszy od w y o b r a ż e n i a B o g a lub tao, skończywszy na j a k i m ś p r y m i t y w n i e w y g l ą d a j ą c y m fetyszu czy s y m b o l u . Droga m a g a polega na przejawianiu d u c h a w materii. D l a t e g o j e g o p o d s t a wową t e c h n i k ą jest gnoza, skupianie ś w i a d o m o ś c i przy p o m o c y ś r o d k ó w psychologicznych. L a m p a m a g a p o w i n n a być c z y m ś , co p o m a g a w urzeczywistnieniu tego s t a n u g n o z y i pobiera r o z b u d z o n e w ó w c z a s siły. L a m p a to broń natchnienia, w p i e r w o t n y m rozumieniu tego słowa j a k o czegoś, co dostarcza nam tchu. K a ż d y m a g powinien u m i e ć przeprowadzić jakąkolwiek operację m a giczną na planie astralnym, czyli w samej wyobraźni. Skupiając się silnie na wizualizacji danej broni tak, by stała się ona dla niego o b e c n a , angażuje do dzia łania eteryczną formę broni oraz związane z nią siły w n i m s a m y m . T a k a czysto i m a g i n a c y j n a sztuczka m a g i c z n a świadczy o autentycznej m o c y adepta.

Paradygmaty Magiczne PARADYGMATY MAGICZNE K a ż d y system poznawczy i myślowy opiera się na licznych f u n d a m e n talnych p o s t u l a t a c h tyczących świata i zależności p o m i ę d z y n i m a człowiekiem. Wszystkie te idee i założenia składają się na p a r a d y g m a t , czyli d o m i nujący ś w i a t o p o g l ą d pośredniczący w interakcjach m i ę d z y kulturą lub jednostką a światem. T a k więc eony oznaczają bardziej następowanie rozmaitych wielkich, metafizycznych p a r a d y g m a t ó w myślowych, aniżeli j e d n o s t k i czasu historycznego. K a ż d y wielki p a r a d y g m a t obejmuje mniejsze p a r a d y g m a t y wpływające na jego j a k o ś ć . Na przykład w dominującej białej, anglosaskiej, protestanckiej kulturze E u r o p y i Ameryki c z o ł o w ą rolę o d g r y w a paradygmat protestancko-ateistyczny, z zależnymi od siebie p a r a d y g m a t a m i liberalnego, h u m a n i s t y c z n e g o ateizmu oraz etyki pracy, a

także p a r a d y g m a t scjenty-styczny, z zależnymi od siebie p a r a d y g m a t a m i przyczynowości i ateizmu. P o z o s t a ł e kultury dysponują zupełnie innymi p o g l ą d a m i na świat, które trudno spenetrować przybyszowi z zewnątrz. Świat ( s a m w sobie b ę d ą c y tworem elastycznym) dostarcza k a ż d e m u wystarczającej ilości u z a s a d n i e ń wybranego przez niego p a r a d y g m a t u . W p e w n y m stopniu żyjemy w świecie wytworzonym przez s a m y c h siebie. Z a m i a s t więc kurczowo t r z y m a ć się parad y g m a t u m a g i c z n e g o , m o ż e m y bez ryzyka zgłębić p o m o c n e n a m p o z o s t a ł e paradygmaty. W i ę k s z o ś ć z nas wychowała się w k u l t u r o w y m p a r a d y g m a c i e nauki. S t ą d też współczesny ś w i a t o p o g l ą d m a g i c z n y m u s i u w z g l ę d n i a ć jego dziedzictwo, jeśli chce być skuteczny we współczesnej cywilizacji technologicznej. Poniżej przedstawię sześć alternatywnych p a r a d y g m a t ó w m a g i c z nych, s t a n o w i ą c y c h osobliwy konglomerat czarów i hipernauki. Z naszego c o d z i e n n e g o p u n k t u widzenia wszystkie one m o g ą w y d a w a ć się szalone. J e d 197 P S Y C H O N A U T A nak, po u w a ż n y m wglądzie dojdziemy do w n i o s k u , że nasz c o d z i e n n y punkt widzenia jest równie szalony. Wszystkie p a r a d y g m a t y m a g i c z n e lubią mieć dystans w podejmowanych przez siebie d z i a ł a n i a c h . M o ż e to być dystans w czasie lub w przestrzeni, ale także dystans czasoprzestrzenny. I c h o ć nie potrafimy sobie wyobrazić skuteczności d z i a ł a n i a na dystans, nie p o w i n n i ś m y od razu s k a z y w a ć go na porażkę. N a w e t n a u k a dowodzi, że możliwe jest o d d z i a ł y w a n i e na odległość. Ś w i a d c z y o t y m przykład sił grawitacji i m a g n e t y z m u , j a k również załamywanie się czasoprzestrzeni w tak zwanej zwyczajnej rzeczywistości. W magii tego rodzaju sytuacje określane s ą m i a n e m synchroniczności. M a o n a miejsce wtedy, gdy p e w n a myśl, akt percepcji oraz woli dokonuje się w tej samej chwili, co o d p o w i a d a j ą c e jej zdarzenie w świecie m a t e r i a l n y m . N a u k a nie wyklucza możliwości przekazywania czystej informacji z miejsca na miejsce. Przeciwnie, potwierdza ją „ z a s a d a nierozdzielności kwantowej”. Oczywiście nie k a ż d y zbieg okoliczności jest ź r ó d ł e m synchroniczności, ale dla większości m a g ó w c a ł k i e m przydatna jest umiejętność w s p ó ł t w o r z e n i a niez w y k ł y c h zbiegów okoliczności. M e c h a n i z m y f u n k c j o n o w a n i a tych zjawisk o p i s a n e są w sześciu kolejnych p a r a d y g m a t a c h .

Paradygmat chaoeteryczny Z n a n y n a m świat to ledwie w y s e p k a na o c e a n i e znacznie większego porządku, z w a n y m potencjalnością albo pierwotnym C h a o s e m . C o więcej, ten bezgraniczny chaos przenika k a ż d y zakątek naszej w y s p y p o r z ą d k u . Z o s t a ł a kiedyś wypluta z c h a o s u i jeszcze do niego powróci. Na przekór tak znikom e m u p r a w d o p o d o b i e ń s t w u , świat ten s a m p o w o ł a ł się do istnienia. My zaś jako ludzie jesteśmy najbardziej z ł o ż o n ą s t r u k t u r ą na tej wysepce, co nie zmienia faktu, że p o s i a d a m y w s a m y m ś r o d k u swej istoty tę iskierkę chaosu, która n a d a ł a t e m u światu złudzenie istnienia. To właśnie ta iskierka daje n a m siłę życiową i n a k ł a n i a do działań magicznych. N i e potrafimy w s p o s ó b bezpo średni ujrzeć C h a o s u , p o n i e w a ż zawiera on w sobie j e d n o c z e ś n i e zaprzeczenie wszelkich naszych wyobrażeń na jego temat. M o ż e m y co najwyżej c z a s a m i uchwycić i s p o ż y t k o w a ć częściowo u f o r m o w a n ą materię, p o s i a d a j ą c ą jedynie probabilistyczne i nieokreślone istnienie. M a t e r i ę tę n a z y w a m y eterami. 198 Paradygmaty Magiczne Aby p o c z u ć się pewniej, m o ż e m y nazwać tę nieokreśloną rzecz tao, b o giem lub c h a o s e m i n a d a ć jej cechy d o b r o c z y n n e . W m a g i i istnieją dwie szkoły myślenia. Pierwsza z nich uznaje p r z y p a d k o w o ś ć i c h a o t y c z n o ś ć formotwórczego c z y n n i k a wszechświata. D r u g a zaś postuluje w p ł y w siły duchowej ś w i a d o m o ś c i . Ponieważ zaś m o g ą o d w o ł y w a ć się jedynie do własnych spekulacji, przypisują swej naturze cechy czysto p r z y p a d k o w e i chaotyczne lub u ś w i a d o m i o n e d u c h o w o . O s o b i ś c i e jestem z d a n i a , że dysponuję ś w i a d o mością d u c h o w ą , posiadającą charakter p r z y p a d k o w y i chaotyczny. Manipulacja prawdopodobieństwem O t o znacznie skromniejsza, znacznie mniej pretensjonalna p o d względem k o s m o l o g i c z n y m wersja pierwszego p a r a d y g m a t u . W e d l e niej, u źródeł k a ż d e g o w y d a r z e n i a znajduje się taki m o m e n t , w którym dalszy rozwój p r z y p a d k ó w jest nieokreślony. Świat nie p r z y p o m i n a swoją s t r u k t u r ą mechanizmu a u t o m a t y c z n e g o zegarka. O b c u j e b o w i e m z p e w n y m p o z i o m e m dezorganizacji, którego nie m o ż e p o k o n a ć . N i e s p o s ó b przewidzieć, jakie informacje b ę d ą do nas docierać. Ale paradoksalnie, istnieje ścisła f o r m u ł a m a t e m a tyczna, przedstawiająca w a r u n k i brzegowe tej dezorganizacji. J e s t nią „ z a s a d a n i e o z n a c z o n o ś c i ” Heisenberga. R e g u l e tej podlegają również z d a r z e n i a zac h o d z ą c e w n a s z y m umyśle. N i e s p o s ó b ich przewidzieć. W y d a j ą się pojawiać bez przyczyny. Panuje j e d n a k , także wśród naukowców, p r z e k o n a n i e o istnieniu jakiejś ukrytej zmiennej, sprawiającej, że z nieskończonej liczby możliwo ści w y d a r z e n i e przyjmuje tę j e d n ą k o n k r e t n ą formę. Tą u k r y t ą z m i e n n

ą mia łaby być w e d ł u g nich ś w i a d o m o ś ć lub informacja. W t a k i m u k ł a d z i e świadom o ś ć m o g ł a by kontrolować s p o s ó b materializowania się nieokreślonych zdarzeń. M a g , uzbrojony w tę koncepcję i p o s ł u g u j ą c y się m a g i ą w w y b r a n y m krytycznym m o m e n c i e , m o ż e a r a n ż o w a ć znaczące koincydencje. Teoria „pola morficznego” Ta nowa i niezwykła hipoteza na temat m e c h a n i z m ó w formotwórczych dostarcza świetnego materiału dla kolejnego p a r a d y g m a t u m a g i c z n e g o . W d u ż y m uproszczeniu, utrzymuje ona, że k a ż d e nowopowstające zdarzenie, predysponuje wszystkie następujące p o n i m p o d o b n e w y d a r z e n i a d o dziania się w ten s a m s p o s ó b . O d p o w i a d a za to tzw. pole morficzne, przenikające czas i przestrzeń. H i p o t e z a ta nie określa genezy pierwszego w y d a r z e n i a . Z a k ł a d a 199 P S Y C H O N A U T A jedynie, że skoro j u ż zaszło, w y t w a r z a o n o to pole morficzne, dzięki czemu m o ż e z n o w u się przydarzyć. T a k i e podejście stanowi d o b r y grunt dla racjonalizacji d z i a ł a ń magicznych. I tak na przykład, w świetle tej teorii j a s n o w i d z t w o polegać ma na podp a t r y w a n i u tego pola morficznego, p o z o s t a w i o n e g o przez zdarzenie z odległej lub niedawnej przeszłości. N i e s p o s ó b j e d n a k wyjaśnić w ten sposób tzw. d a r u proroczego, najbardziej niejasnej ze sztuk m a n t y c z n y c h . Atawizmy, d z i w n e istoty, b o g o w i e i d e m o n y m o g ą być f r a g m e n t a m i pola morficznego, p o r z u c o n y m i przez ludzkie i zwierzęce myśli. N a t o m i a s t m a g i a sympatyczna ma w y w o ł a ć takie zdarzenie w małej skali, aby z o s t a ł o następnie przechwyc o n e przez pole morficzne i zrealizowane w naturze. G d y b y ś m y z g o d n i e z tą h i p o t e z ą uznali, że wystarczy wyobrazić sobie pierwotne wydarzenie, aby wytworzyć m a ł e pole morficzne, t ł u m a c z y ł o b y to skuteczność wizualizacji. Religia przyjmuje, że ś w i a d o m o ś ć p o p r z e d z a życie organiczne. Z g o d nie z t y m p r z e k o n a n i e m , z a n i m p o w s t a ł o materialne życie, istnieli bogowie, m o c e anielskie, tytani i demony. N a u k a wyznaje wprost przeciwny pogląd, wedle którego p r z e d pojawieniem się ś w i a d o m o ś c i z a c h o d z i ł o wiele procesów ewolucji organicznej. Z kolei m a g i a wybiera trzecie rozwiązanie i, zwracając u w a g ę g ł ó w n i e na j a k o ś ć samej ś w i a d o m o ś c i , uznaje j e d n o c z e s n ą ewolucję form organicznych i parapsychicznych. Wedle tego ś w i a t o p o g l ą d u wraz z rozwojem o r g a n i c z n y m wytwarza się pole parapsychiczne, które oddziały-wuje na rozwój form organicznych. T y m s a m y m k a ż d y g a t u n e k p o s i a d a własny rodzaj pola parapsychicznego, b ę d ą c y jego m a g i c z n ą esencją. C z a s a m i m o ż n a nawet o d c z u w a ć d z i w n ą o b e c n o ś ć tych egregorów lub nawet dostrzeg a ć je w formach, k t ó r y m patronują. Osoby, k t ó r y m u d a ł o się zobaczyć ludzkiego egregora, zazwyczaj opisują go j a k o B o g a . D l a s z a m a n ó w i czarowników k o n t a k t o w a n i e się z p o l a m i morficznymi zwierząt o d g r y w a istotne znaczenie, p o n i e w a ż umożliwia im wgląd w ich naturę i korzystanie z ich mocy, szczególnie na planie eterycznym. S t ą d właśnie bierze się t o t e m i z m , występujący p o w s z e c h n i e u

ludów łowieckich, a także p o p u l a r n e wyobrażenie mityczne b o g ó w z l u d z k i m i ciałami i zwierzęcymi g ł o w a m i . W i ę k s z o ś ć m a g ó w jest z g o d n a co do tego, że życie na naszej planecie zależy o d olbrzymiego, złożonego egregora, z n a n e g o j a k o W i e l k a M a t k a , A n i m a M u n d i , Wielki Archont, D i a b e ł , Pan i B a f o m e t . 2 0 0 Paradygmaty Magiczne Świat tworzony przez obserwatora Zazwyczaj przyjęło się uznawać wolę i percepcję jako dwie oddzielne funkcje naszej świadomości. I rzeczywiście, zarówno wola jak i percepcja składają się na p o d s t a w o w ą strukturę naszej istoty. U s t a l m y j e d n a k kilka założeń: Wszystko, co postrzegamy, jest rzeczywiste (to założenie wydaje się być całkiem rozsądne). To, czego nie możemy dostrzec, nie istnieje (przynajmniej dla nas samych). Wszelkie akty woli, które nie zaistniały w percepcji, nie były aktami woli lecz jedynie pobożnymi życzeniami. A więc Wola i Percepcja jest tym samym. Rozejrzyjcie się. C a ł y wasz świat jest o w o c e m waszej woli i percepcji. Jest p o c h o d n ą waszej wiary. D o t y c z y to również innych o s ó b , które m u s z ą pełnić j a k ą ś funkcję w tej waszej wierze. O c z y w i ś c i e , takie p r z e k o n a n i a m u s z ą być m o c n o z a k o r z e n i o n e i o p o r n e w o b e c b ł a h y c h kaprysów, c h o c i a ż prawdziwe a k t y woli i percepcji m o g ą w p ł y w a ć na ich o g ó l n y kształt. S k ł a d a j ą się one na m o d e l magiczny, z g o d n i e z którym wszystko jest możliwe, c h o ć czasem b a r d z o t r u d n e do urzeczywistnienia. Austin S p a r e zwykle p o s ł u g i w a ł się t y m p a r a d y g m a t e m w swoich działaniach, wyprzedzając o p ó ł wieku pojawienie się na świecie fenomenu nie-obiektywności, czyli j e d n ą z licznych interpretacji teorii kwantowej. Sugeruje on decydujący w p ł y w a k t u wolicjonal-nej percepcji na a k t u a l n e wydarzenia. Z m a g i c z n e g o p u n k t u w i d z e n i a polega to na czerpaniu z najgłębszych p o k ł a d ó w ś w i a d o m o ś c i oraz z wiary, że sam e m u inicjuje się bieg zdarzeń. Wszechświat holograficzny A b y precyzyjnie określić p o ł o ż e n i e pewnej cząsteczki, musielibyśmy znać relatywne p o ł o ż e n i e wszystkich innych cząsteczek na świecie. H o l o g r a ficzny m o d e l świata jest jeszcze bardziej wymagający, p o n i e w a ż utrzymuje, że wszystkie cząsteczki na świecie są ze s o b ą p o ł ą c z o n e j a k ą ś u k r y t ą bezpośrednią więzią. Relacja ta p o s i a d a swoje m a t e m a t y c z n e u z a s a d n i e n i e w „zasadzie nierozdzielności kwantowej”. P o d o b n e hipotezy najczęściej n o s z ą nazwę „teorii strun”, p o n i e w a ż sugerują, że wszystko jest p o w i ą z a n e - cząsteczki materialnego świata p o w i ą z a n e są ze s o b ą rodzajem strun. T a k więc teoretycznie, jeśli dojdzie do jakiejkolwiek z m i a n y we wszechświecie, w i n n a być za-201 P S Y C H O N A U T A

u w a ż a l n a w tej samej chwili gdziekolwiek indziej. O c z y w i ś c i e , koncepcja takiej ukrytej formy bezpośredniej k o m u n i k a c j i stanowi j e d n ą z fundamentalnych z a s a d m a g i i . Tę sieć p o w i ą z a ń m i ę d z y różnymi w y d a r z e n i a m i m o ż n a traktować jako w y ż s z ą projekcję rzeczywistości, jak w technice h o l o g r a m u . Projektowanym holografem jest ta cząstka rzeczywistości, którą sobie u ś w i a d a m i a m y w życiu c o d z i e n n y m . Teoria synchroniczności oraz wszystkie p o z o s t a ł e paradygm a t y m a g i c z n e utrzymują, że istnieje j a k a ś forma p r z e k a z y w a n i a informacji, która w osobliwy s p o s ó b funkcjonuje w czasoprzestrzeni. C h o ć t r u d n o wyobrazić sobie p o d o b n e zachowanie materii i energii, nie ma p o w o d u , który w z b r a n i a ł b y tego informacji. C z y s t a informacja nie p o s i a d a wagi ani siły, nic nie stoi na przeszkodzie w jej s w o b o d n y m przepływie, j e s t z a t e m całkiem p r a w d o p o d o b n e , że gdzieś w psychice oraz w nieokreśloności kwantowej, stanowiącej p o d ł o ż e świata fizycznego, znajduje się j a k i ś c z y n n i k działający nic z y m p r z e k a ź n i k i o d b i o r n i k tej czystej informacji. T ł u m a c z y ł o b y to dlaczego zjawiska p a r a p s y c h i c z n e m o ż n a obserwować, ale nie da się j u ż ich obiektywnie zarejestrować, co p o ś w i a d c z y każdy, kto p r ó b o w a ł zrobić zdjęcia d u c h o m lub n a g r a ć ich odgłosy. D o s k o n a l e t ł u m a c z y też takt, p o w s z e c h n i e znany a d e p t o m o k u l t y z m u , d l a c z e g o łatwiej s p o w o d o wać, by człowiek w p a d ł p o d szesnastotonowy głaz, niż sprawić, aby głaz sam s p a d ł na człowieka. W drugim przypadku manipuluje się znacznie większą ilo ścią informacji, chyba że w odpowiedniej chwili zaczaruje się kierowcę dźwigu. Wyższa wymiarowość Żyjemy w świecie, gdzie cztery w y m i a r y są w y m a g a n y m m i n i m u m istnienia. K a ż d e wydarzenie, abyśmy mogli je o d c z u ć , m u s i z a c h o d z i ć tak w czasie, j a k i w przestrzeni. Przestrzeń lub figura p o s i a d a j ą c a tylko dwa lub trzy wymiary, bez głębokości albo czasu trwania, nie m o ż e stać się częścią naszego świata. C h o ć zazwyczaj m y ś l i m y w trzech w y m i a r a c h , nieuchronnie żyjemy w czterowymiarowej rzeczywistości, nawet jeśli czas ma dla nas inną jakość. C z ę s t o z a p o m i n a m y o u w z g l ę d n i a n i u czasu w n a s z y m myśleniu, p o nieważ jest dla nas c z y m ś oczywistym. Z a k ł a d a m y , że rzeczy dzieją się w tych s a m y c h r a m a c h czasu i kiedyś b ę d ą m i a ł y swój kres. Z a ł ó ż m y j e d n a k przez chwilę, że istnieje coś t a k i e g o j a k piąty wymiar, którego nie p o t r a f i m y uchwycić n a s z y m i z m y s ł a m i . A na d o d a t e k przyj2 0 2 Paradygmaty Magiczne mijmy, że wszystkie zjawiska przebiegają w pięciu w y m i a r a c h . J a k taki pięc i o w y m i a r o w y świat przedstawiałby się naszej czterowymiarowej percepcji? W s p ó ł r z ę d n a piątego w y m i a r u byłaby niedostrzegalna w naszych czterech wymiarach. T ł u m a c z y to dlaczego nie potrafimy dostrzec pojedynczych cząsteczek oraz kwarków. Wyższa w y m i a r o w o ś ć dostarcza również rozwiązań innych z a g a d e k fizycznych, dotyczących na p r z y k ł a d zaburzeń równorzęd-ności oraz p e w n y c h

cech próżni. Linię z piątego w y m i a r u p o s t r z e g a l i b y ś m y jako p u n k t , n a t o m i a s t pięciowymiarowa p ł a s z c z y z n a byłaby dla nas linią. Z jeszcze bardziej niezwykłą sytuacją mielibyśmy do czynienia w p r z y p a d k u pięciowymiarowych „obiektów stałych”, które w n a s z y m świecie postrzegalibyśmy j a k o płaszczyzny, p o n i e w a ż w t a k i m u k ł a d z i e nasze c z t e r o w y m i a r o w e obiekty stałe m u s i a ł y b y być tylko m a r n y m o d b i c i e m prawdziwie pięciowymiarowych, których nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić. Co powiedziawszy, należy zaznaczyć, że żaden z tych punktów, linii, p ł a s z c z y z n i „obiektów s t a ł y c h ” nie funkcjonuje w p i ą t y m w y m i a r z e w s p o s ó b bardziej oczywisty niż punkty, linie, płaszczyzny i „obiekty stałe” naszej czterowymiarowej geometrii. Przyjmują o n e p o s t a ć zwyczajnych idealizacji. G d y b y więc przyjąć istnienie pięciu wymiarów, o k a z a ł o b y się, że wszystkie rzeczy p o s t r z e g a n e przez nas j a k o „obiekty s t a ł e ” to w gruncie rzeczy zafałszowane obrazy obiektów pięciowymiarowych. Pozornie m o ż e to w y d a w a ć się b e z s e n s o w n ą komplikacją, ale p o z w a l a w y k a z a ć , że m o ż e m y żyć w pięciowymiarowej rzeczywistości i nie z d a w a ć sobie z tego sprawy. W konsekwencji m o g l i b y ś m y wyjaśnić wiele n i e z r o z u m i a ł y c h kwestii, niekoniecznie z o d niesieniami d o f u n d a m e n t ó w f i z y k i . Przede w s z y s t k i m t ł u m a c z y ł o b y nasze wrażenie życia w świecie bardziej skutków aniżeli przyczyn? J a k o istoty roz u m n e potrafimy b a d a ć skutki. N i e potrafimy j e d n a k stwierdzić z absolutną p e w n o ś c i ą ich przyczyn. Wszystkie nasze tzw. prawa fizyczne to w istocie nic innego, j a k z w y k ł y katalog oczekiwanych przez nas skutków. N a s z a p o czucie w p ł y w u na zdarzenia jest w istocie z ł u d n e . Potrafimy co najwyżej d o konywać takich wyborów, aby zwiększyć p r a w d o p o d o b i e ń s t w o pojawienia się określonych skutków. J e d n a k żaden z nas nie jest w stanie z a p a n o w a ć na s a m ą ich przyczyną. Pytanie, dlaczego tak się dzieje, n i e u s t a n n i e zadają sobie rozmaici fizycy i filozofowie. Istnienie wyższej w y m i a r o w o ś c i d o s t a r c z a n a m więc jakiejś o d p o w i e d z i . B o , jak twierdzą kabaliści, świat przyczynowy pełni rolę u k r y t e g o w y m i a r u . 203 P S Y C H O N A U T A G d y b y ś m y uznali istnienie piątego w y m i a r u , d o s t ę p n e g o dla psyche jedynie w o g r a n i c z o n y m zakresie, znaleźlibyśmy w y t ł u m a c z e n i e dla wszystkich zjawisk m a g i c z n y c h . Informacja przemieszczająca się w t y m wymiarze m o g ł a b y m a n i f e s t o w a ć się w k a ż d y m p u n k c i e z w y k ł e g o czasu i przestrzeni. Telepatia, n e k r o m a n c j a , jasnowidzenie i prekognicja od razu przestałyby kogokolwiek dziwić. Transformacje z a c h o d z ą c e w p i ą t y m w y m i a r z e przyjm o w a ł y b y w naszej zwyczajnej rzeczywistości p o s t a ć skutków, co czyniłoby m o ż l i w y m telekinezę oraz wszystkie formy rzucania z a k l ę ć i uroków. Zam i a s t mozolnej i czasochłonnej pracy w t y m świecie, potrzebnej dla osiągania w y m i e r n y c h efektów, m o g l i b y ś m y p o k u s i ć się o d o s t ę p do pięciowymia-rowego świata przyczyny, by z niego czerpać n i e o g r a n i c z o n e możliwości. C e l e m niniejszych studiów nie jest j e d n a k ż e rehabilitacja m a g i i oraz nauki, lecz w y k a z a n i e , że m o ż n a obejść się bez o d w o ł a ń do irracjonalizmu podczas

tworzenia p o d s t a w teoretycznych dla m a g i c z n e g o modus operandi. G d y b y kiedykolwiek n a u k a s p r ó b o w a ł a d o g ł ę b n i e zająć się m a g i ą , skutki tego m o g ł y b y być katastrofalne. L u d z k o ś ć zdążyła j u ż u d o w o d n i ć , że nie jest w stanie o p e r o w a ć o d p o w i e d z i a l n i e nawet tak n i e g r o ź n ą s u b s t a n c j ą jak pluton, nie w s p o m i n a j ą c o w y s o k o rozwiniętej technologii magicznej, czy nawet zdawa ł o b y się banalnej telepatii. D l a t e g o , c h o ć na pierwszy rzut o k a m o ż e w y d a w a ć się to dziwne, okultyści dyskredytując w ł a s n ą sztukę w oczach ortodoksyjnej nauki, robią to w trosce o zachowanie naszego g a t u n k u . Jeżeli j e d n a k autor niniejszych rozważań p o s i a d a j a k ą ś s k ł o n n o ś ć do par a d y g m a t ó w m ó w i ą c y c h o istnieniu wyższych wymiarów, to dlatego że ewolucja c h o ć b y najprostszych form za pośrednictwem wyższych w y m i a r ó w przyjmuje p o s t a ć c a ł k i e m znanych n a m symboli. Przedstawiłem je na ilustracji 1. 204

Paradygmaty Magiczne Trzeci wymiar pierwszy wymiar Drugi wymiar Trójkąt

Punk Linia Piąty wymiar Czwarty wymiar ? Czworościan Podobnie: Płaszczyzn Punkt Linia !?! Ciało stałe Ilustracja 1. Ewolucja form w różnych wymiarach. 205 W i ę k s z o ś ć p a r a d y g m a t ó w m a g i c z n y c h z a k ł a d a , że świat s k ł a d a się z trzech rzeczywistości. Pierwsza rzeczywistość to: P u s t k a , C h a o s , Ajn S o f Aur, B ó g , Empirean , W s z e c h ś w i a t B, M e o n , Pleroma czyli Plenum, M u m m u , N a g u a l , Świat Arc h e t y p o w y lub F o r m a t y w n y , Piąty Wymiar, K o s m i c z n y U m y s ł , H o l o g r a m , N o c P a n a , Hiperprzestrzeń, A k a u z a l n o ś ć , R z e c z y w i s t o ś ć K w a n t o w a . Druga rzeczywistość to: Astral lub Etyry, P r a w d o p o d o b i e ń s t w o , Bogowie , Pola Morficzne, Świat C i e n i a , Świat Syderalny, Wiatr, Światło Astralne, Potencja, Aura, Ś r o d k o w a N a t u r a . Trzecia rzeczywistość to: Świat Fizyczny lub Materialny, M a l c h u t , Wszech świat A , T o n a l C z w a r t y Wymiar, B o ż e C i a ł o , Holograf, K a u z a l n o ś ć . Wszystkie p a r a d y g m a t y m a g i c z n e cechuje również swoista ekwiwalencja p o m i ę d z y m i k r o - a m a k r o k o s m o s e m , z g o d n i e z którą człowiek zawiera w sobie, o p r ó c z swego fizycznego istnienia, cząstkę pierwszej i drugiej rzeczywistości. Anegdoty ANEGDOTY N i e k t ó r e z przedstawionych w obecnej książce technik i p o m y s ł ó w są o w o c e m d o ś w i a d c z e ń z m o j e g o życia. P o s t a n o w i ł e m więc przytoczyć je w nieco anegdotycznej formie, c z a s e m pomijając s z c z e g ó ł y tyczące ich lokalizacji oraz zmieniając i m i o n a występujących postaci. J e d n a k , o ile to możliwe, s t a r a ł e m się o p i s a ć te zdarzenia j a k najdokładniej.

N i e w i e m , jak to się stało. Być m o ż e dlatego, że u r o d z i ł e m się i wychow a ł e m w p o b l i ż u tej części S o u t h D o w n s , gdzie znajdują się ruiny starej, ro-mańskobrytyjskiej świątyni w C h a n c t o n b u r y oraz twierdzy templariuszy w S t e y n i n g . A m o ż e dlatego, że moja m a m a była m e d i u m . N i e m n i e j p a m i ę t a m d o s k o n a l e , że w swych dziecięcych snach stale s p o t y k a ł e m dziwne istoty, p r z y p o m i n a j ą c e pola siłowe żywiołaków. O d n a j m ł o d s z y c h lat pasjonowa ł e m się też c z a r a m i . Do dziś w s p o m i n a m dobrze tę pierwszą noc, gdy p r ó b o w a ł e m coś w y c z a r o w a ć . W i ą z a ł o się to z t y p o w y m i dla nastolatków frustracjami, natury przeważnie seksualnej, które p r z e r a d z a ł y się w gniew, w równej mierze ekscytujący, co wyczerpujący. C z a s a m i b r a ł e m któryś ze swych starych m i e c z y lub toporów, z g r o m a d z o n y c h w m o i m pokoju, i p r o w a d z i ł e m walkę z niewidzialnym wrogiem, wcielając się w berserka. Pewnej n o c y po j e d n y m t a k i m n a p a d z i e szału, kiedy nie z d ą ż y ł e m jeszcze o c h ł o n ą ć , postan o w i ł e m wyjść na dwór i dostrzegłem potencjalną ofiarę w k i m ś , kto z odległości trzydziestu metrów w y g l ą d a ł na kontrolera. Z d a r z y ł o mi się w t e d y wypuścić strzałę energii, zwyczajnie koncentrując się na j e g o plecach. M o j a nie ś w i a d o m a ofiara niemal n a t y c h m i a s t p o d s k o c z y ł a , j a k b y ktoś boleśnie k o p n ą ł ją w bok. M ę ż c z y z n a nagle się odwrócił, rzucając mi z s z o k o w a n e spojrzenie i ujrzał m o j ą równie z d z i w i o n ą twarz. P o t e m zaś starał się z a m a s k o w a ć swoje 207 P S Y C H O N A U T A z a k ł o p o t a n i e i szybko p o s z e d ł w przeciwnym kierunku. M a m tylko nadzieja że nie wyrządziłem mu trwałej krzywdy. Kierowała m n ą ciekawość oraz czysto chuligańskie p o b u d k i . I choć nie czułem się z tego p o w o d u dumny, miałem wreszcie d o w ó d na to, że coś skrywa się w tych magicznych książkach. Kolejnych o d k r y ć u d a ł o mi się d o k o n a ć , gdy studiując na uniwersytecie z a c z ą ł e m e k s p e r y m e n t o w a ć z silnymi h a l u c y n o g e n a m i . O c z e k i w a ł e m , że pok a ż ą mi m o j ą prawdziwą duszę i p o r w ą w s a m o o k o cyklonu. Z a m i a s t tego ujrzałem wewnątrz rdzenia mej istoty jedynie m o c woli o r a z m o c percepcji. C a ł a reszta były to zbyteczne d o d a t k i , których równie d o b r z e m o ż n a było się pozbyć. D z i ę k i t e m u zacząłem dostrzegać p o d p o z o r n y m porządkiem rzeczy o d d z i a ł y w a n i e spontanicznej, twórczej, chaotycznej, magicznej siły. Z p o c z ą t k u t r u d n o było z a a k c e p t o w a ć mi takie oświecenie. M u s i a ł o upłynąć s p o r o czasu, z a n i m p o g o d z i ł e m się z n i m i przyswoiłem go sobie. W międzyczasie zabrałem się za medytację. M i a ł e m wrażenie, że dostarcza mi o n a tylko spokoju, chociaż o c z e k i w a ł e m znacznie więcej. Jedn a k u ś w i a d o m i ł e m sobie z czasem, że dzięki niej staję się bardziej o p a n o wany, co o k a z a ł o się pożyteczne w mojej późniejszej p r a k t y c e życiowej i magicznej. Z a c z ą ł e m też zapisywać swoje sny. C i e s z y ł e m się, że przy odrobinie u p o r u znajdują się one w zasięgu mojej ręki. U d a ł o mi się wiele razy śnić o swej matce, potwierdzając w y p a d k i z rzeczywistości. Z a c h ę c o n y sukcesem, p o s t a n o w i ł e m wizualizować

własne ręce we śnie, co m i a ł o być w s t ę p e m do p o d r ó ż y astralnej. I wtedy właśnie n a p o t k a ł e m o p ó r ze strony cenzora psychicznego. W naszej psychice znajduje się t a k a struktura, która stara się nas p r z e k o n a ć , że niektóre d o ś w i a d c z e n i a znajdują się p o z a n a s z y m zasięgiem. C e n z o r robi co w j e g o mocy, aby uchronić nas przed j a k i m ś d o ś w i a d c z e n i e m , albo nie pozwolić na dotarcie do naszej ś w i a d o m o ś c i w s p o m n i e n i a o przeżytych p o z a ś w i a t o w y c h fenomenach. Wiele miesięcy zajęło mi przezwyciężenie tej przeszkody, ale za to z d o b r y m w y n i k i e m . Pewnej n o c y pojawił mi się we śnie pewien od d a w n a z m a r ł y krewny. N a t y c h m i a s t w y c i ą g n ą ł e m przed siebie ręce i s p r ó b o w a ł e m w y p c h n ą ć je do p r z o d u . W rezultacie s a m znalazłem się we śnie, stojąc w w y b r a n y m przez siebie miejscu. Z n a l a z ł e m się t a m b a r d z o szybko. T a m o m e n t a l n a p o d r ó ż p o przez wiele kilometrów p r z y p o m i n a ł a przebijanie się przez balon. P o d o b n i e 208 Anegdoty było z m o i m i późniejszymi d o ś w i a d c z e n i a m i . Za k a ż d y m razem doznawa łem wrażenia, j a k b y m przecisnął się przez m e m b r a n ę i na kilka chwil znalazł się w u p r a g n i o n y m miejscu. P o w r a c a ł e m z każdej takiej p o d r ó ż y uzbrojony w liczne w s p o m n i e n i a , które w najmniejszych s z c z e g ó ł a c h p o t w i e r d z a ł y specyfikę d a n e g o miejsca. N i e w y s t ę p o w a ł y p o d c z a s nich charakterystyczne dla snów zniekształcenia. Co więcej, kiedy p e w n e g o razu coś u m k n ę ł o mej wizji, o k a z a ł o się że niczego nie zabrakło, tylko p o d r ó ż o w a ł e m do góry n o g a m i . M n i e j więcej w t y m s a m y m czasie z g ł ę b i a ł e m „pozycję ś m i e r c i ” oraz sigile A u s t i n a Spare’a. N i e z a p o m n ę nigdy, kiedy po raz pierwszy p r ó b o w a ł e m przy p o m o c y sigili wskrzeszać zwierzęce atawizmy. K i l k a dni wcześniej s p o rządziłem sigil, dzięki któremu m i a ł e m osiągnąć kocią k a r m ę . Po krótkotrwałej koncentracji, bez żadnych rezultatów, z d ą ż y ł e m j u ż z a p o m n i e ć o t y m , gdy w n o c y p o d ą ż a ł e m słabo oświetloną aleją. N a g l e coś we m n i e d r g n ę ł o i p o c z u ł e m czyjąś o b e c n o ś ć po prawej stronie, na słupie. K i e d y spojrzałem tam, ujrzałem hipnotyzujące kocie oczy, a wtedy, j a k rażony p i o r u n e m , zacząłem się irracjonalne z a c h o w y w a ć . K i c a ł e m , m i a u c z a ł e m i m r u c z a ł e m j a k opętany. J e d y n i e brak kurzu we wnętrzu d ł o n i u p e w n i ł m n i e , że nie biega łem na c z w o r a k a c h . P e w n e g o razu, w czasie, gdy m i e s z k a ł e m w w i e l k i m mieście, m i a ł e m na osiedlu z n a j o m e g o nieuchronnie p o p a d a j ą c e g o w szaleństwo. Powiedzmy, że nazywał się R o n . W dzisiejszych czasach większość psychiatrów z d i a g n o z o wałaby R o n a j a k o p a r a n o i d a l n e g o schizofrenika. R o n z a c h o w y w a ł się niezwykle dziwacznie. S t a l e słyszał głosy i m i a ł wrażenie, że ktoś go prześladuje. J e d n e g o d n i a złożył mi wizytę, zwabiony p l o t k a m i o m y c h niecodziennych zainteresowaniach. R o n m i a ł na sobie bodaj pięć różnych warstw odzienia, w y g l ą d

a ł na przeraźliwie g ł o d n e g o i k o m p l e t n i e oszalałego. Od d ł u ż s z e g o czasu m i e s z k a ł na dworze, próbując u n i k a ć d e m o n ó w , które rzek o m o z a g n i e ź d z i ł y się w jego mieszkaniu. P o s t a n o w i ł e m sprawić, by poczuł się u m n i e j a k najlepiej i p o m ó c mu z całej swej mocy. Poszliśmy d o pokoju, przystosowanego d o m a g i c z n y c h e k s p e r y m e n tów, gdzie przystąpiłem do standardowej p r o c e d u r y o d p r a w i a n i a egzorcyz m u . Niestety, ku m e m u rozczarowaniu, niewiele o n a p o m o g ł a . R o n zam k n ą ł się w sobie i zaczął b e ł k o t a ć coś p o d n o s e m . N i e byłem w stanie wyd o b y ć z niego d e m o n a , aby następnie go o d p ę d z i ć . Z i r y t o w a n y p o s t a n o w i 209 P S Y C H O N A U T A ł e m s a m wcielić się w tego d e m o n a . Z a c z ą ł e m n a p a s t o w a ć R o n a , uzbrojony w bełkot i bluzgi. W y d a w a ł e m dziwaczne odgłosy, w y m a c h i w a ł e m przed nim s w y m m a g i c z n y m orężem i o d g r a ż a ł e m się. Z a r z u c a ł e m go jego w ł a s n y m i lęk a m i . Przez kilka chwil stałem się jego w ł a s n ą paranoją. U b r a n y w m r o c z n e szaty, w c i e m n o ś c i pokoju, gdzie z kadzielnicy unosił się s m r ó d siarki, przep r o w a d z i ł e m jego d u s z ę po ostrzu miecza wprost do piekła. Efekt był zadziwiający. M ó j pacjent nie tylko otworzył się, ale na d o d a t e k zaczął m ó w i ć klarownie i rozsądnie. P r ó b o w a ł w y b r n ą ć z sytuacji, szukając oparcia w logice i z d r o w y m rozsądku. Widząc, że m o j a operacja m a g i c z n a w y w a r ł a z a d o walający w p ł y w n a jego emocje, p o s t a n o w i ł e m j ą z a k o ń c z y ć , wyprowadzając nas z dusznej kaplicy. R o n z a c h o w y w a ł się n o r m a l n i e jeszcze przez o k o ł o dwadzieścia m i n u t . W międzyczasie p r ó b o w a ł e m go zachęcić do uporządk o w a n i a swojego życia. Niestety, szybko p o n o w n i e o g a r n ę ł o go szaleństwo i kiedy tylko w y s z e d ł z mojego m i e s z k a n i a , z n o w u był nienormalny. B a r d z o ż a ł o w a ł e m , że nie byłem w stanie go p r z e t r z y m a ć i uczynić dla niego czegoś więcej. J a k p o w i a d a j ą plemienni znachorzy, człowieka z c h o r ą g ł o w ą m o ż n a uleczyć, ale nie m o ż n a p o m ó c człowiekowi, który ma c h o r ą d u s z ę (czyli wieloletnie p r o b l e m y natury psychiatrycznej). Wiele lat później s p o t k a ł e m raz jeszcze R o n a . Z n a j d o w a ł się p o d czujną o p i e k ą psychiatrów i p r z y p o m i n a ł warzywo. W y p a d a mi jedynie wierzyć, że był po prostu p o d w p ł y w e m leków uspokajających. Mniej więcej w t y m s a m y m okresie osiągnąłem pierwsze sukcesy w praktyce ze spare’owską „pozycją śmierci”. Po kilku miesiącach eksperymentów nagle dostąpiłem dziwacznego stanu ekstazy, dostarczającego mi nie tylko niezwykłego wytchnienia, ale również kolejnych przeżyć magicznych. M i ę d z y innymi m o g ł e m opuszczać swe ciało i p o d postacią p u n k t u świadomości badać kulę ektoplazmatyczną, zawartą w torsie każdego człowieka. M o j a umiejętność wyzwalania w sobie dzikiej wściekłości przydała się w szczególnie wymagających praktykach. I tak p e w n e g o razu, kiedy wychodząc w pośpiechu nie m o g ł e m znaleźć kluczy, stanąłem o d r u c h o w o p o ś r o d k u pokoju i wściekły do granic, krzyknąłem w niebogłosy. N i e m a l natychmiast klucze s p a d ł y jakby z nieba i

osunęły się po mojej prawicy na p o d ł o g ę . Chwyciłem je szybko i wybiegłem. Dopiero z czasem dotarła do m n i e niezwykła okoliczność tego zjawiska. K i e d y to w s p o m i n a m , nadal p r z e c h o d z ą m n i e ciarki. 210 Anegdoty N i e d ł u g o p o t e m u d a ł e m się w n i s k o b u d ż e t o w ą p o d r ó ż d o o k o ł a świata, która o k a z a ł a się z n a k o m i t ą okazją d o d o s k o n a l e n i a m o i c h m a g i c z n y c h m o c y D ł u g i e okresy bezczynności p o d c z a s przemierzania p u s t y n n y c h szlaków oraz równie d ł u g i e okresy b ł o g i e g o spokoju p o d c z a s p o b y t u w H i m a l a j a c h sprzyjały d o s k o n a l e n i u telepatii. N i e mniej rozwijające było u n i k a n i e niebezpiecznych sytuacji, jakie zdarzają się p o d c z a s p o d r ó ż y z m a ł y m b u d ż e t e m . Jeśli życie ludzi jest w I n d i a c h narażone na niebezpieczeństwa, co d o piero trzeba powiedzieć o życiu tamtejszych psów! N i c więc dziwnego, że w tych niezwykle w y m a g a j ą c y c h w a r u n k a c h indyjskie psy rozwinęły inteligencję n i e w y m o w n i e przewyższającą ich u g ł a s k a n y c h i u t u c z o n y c h zachodnich p o b r a t y m c ó w . A b y przeżyć j a k o pies w I n d i a c h , trzeba w y p r a c o w a ć w sobie właściwości m e d i u m i c z n e . I nic dziwnego, że niektóre z tych psów rzeczywiście są m e d i a m i . P o z n a ł e m szczególnie takiego j e d n e g o pieska, który ilekroć, kiedy o n i m p o m y ś l a ł e m , natychmiast przybiegał do m n i e , porzucając swoje d o t y c h c z a s o w e zajęcia. W wiosce górskiej, gdzie m i e s z k a ł e m , było wielu m n i c h ó w buddyjskich. Tamtejsi m i e s z k a ń c y posiadają niezwykłe m o c e . Pewnego d n i a , kiedy siedzia ł e m n a d a c h u d o m u przylegającego d o d u ż e g o rynku, p o s t a n o w i ł e m sprawdzić, czy któryś z p r z e c h o d n i ó w będzie w stanie przechwycić pojawiające się w mojej głowie myśli. Na chybił trafił w y b r a ł e m m n i c h a w czerwonej szacie, który właśnie wkraczał na rynek, nakazując m u , aby się zatrzymał. I rzeczywiście tak zrobił, c h o ć z a t r z y m a ł się p o ś r o d k u ulicy. N a k a z a ł e m mu się odwrócić, co też uczynił, a p o t e m w y k o n a ć dziesięć kroków i wrócić na swe p o przednie miejsce. Wszystkie moje k o m e n d y ów łysy m n i c h w y k o n a ł bez zarzutu. G d y j e d n a k po raz kolejny k a z a ł e m mu się cofnąć dziesięć kroków, nagle p o t r z ą s n ą ł g ł o w ą jakby chciał się ocucić i p o s z e d ł swoją d r o g ą . U t r a c i ł e m z n i m kontakt. Patrząc na to z perspektywy czasu, d o c h o d z ę do wniosku, że wcale nie w y k a z a ł e m się nadzwyczajnymi z d o l n o ś c i a m i , bo przecież mnisi ci c a ł y czas medytują, więc są p o d a t n i na różne wpływy. K i e d y w r ó c i ł e m do Anglii, trafiłem akurat na porę grzybobrania. M ó j znajomy c z a r o w n i k o b d a r o w a ł m n i e porcją tego m a g i c z n e g o s a k r a m e n t u , którą niezwłocznie s p o ż y ł e m . N i e zdążyła nawet u p ł y n ą ć g o d z i n a , gdy roztoczyła się przede m n ą piękna wizja. Przedstawiała o n a świecące, rozczłonkow a n e ciało p o k r y t e o s z a ł a m i a j ą c y m i , przezroczystymi s k r z y d ł a m i . U n o s i ł o 211 P S Y C H O N A U T A się n a d e m n ą tak, że m o g ł e m przyjrzeć mu się d o k ł a d n i e , z a n i m się oddaliło

D o p i e r o za d r u g i m razem, kiedy u d a ł e m się w p s y l o c y b i n o w ą p o d r ó ż , dotarła do m n i e istota tej wizji. Podczas tej p o d r ó ż y z a u w a ż y ł e m b o w i e m małe m u s z k i tłoczące się wokół grzybków. Najłatwiej było je zauważyć, kiedy kład ł o się grzyby w piekarniku. W y c h o d z i ł y z nich robale, które następnie zjad a ł e m , p o c h ł a n i a j ą c ich istotę. C z y ż b y m s p o t k a ł W ł a d c ę M u c h ? Powyżej przytoczyłem najłatwiejsze do wyjaśnienia zjawiska spośród tych, które naszły mnie p o d c z a s mojej praktyki magicznej. W międzyczasie m i a ł e m do czynienia z s e t k a m i p r z e k a z ó w telepatycznych, koincydencjami, p r z y p a d k a m i prekognicji i niezliczonymi c z a r a m i , które dzisiaj nie wydają mi się j u ż dziwaczne. O b e c n i e , najbardziej nurtuje m n i e tajemnica, dlaczego zjawiska te nie są bezustannie n a m wszystkim d o s t ę p n e . O d n o s z ę w s z a k wra żenie, że każdy, kto ma siłę i ochotę przezwyciężyć swój wewnętrzny opór w o b e c tego rodzaju zdarzeń, p o k o n a swego „ c e n z o r a p s y c h i c z n e g o ” i wnet ich dostąpi. Magia a Teoria Katastrof MAGIA A TEORIA KATASTROF Teoria katastrof to narzędzie m a t e m a t y c z n e umożliwiające przedstawianie n a g ł y c h , nieciągłych z m i a n przy p o m o c y m o d e l u t o p o l o g i c z n e g o . T o p o logia bywa c z a s a m i n a z y w a n a „ g u m o w ą geometrią”, w której figury m o ż n a dowolnie zniekształcać, p o d w a r u n k i e m że ich p o d s t a w o w e cechy p o z o stają niezmienne. Teoria ta dostarcza j a k o ś c i o w e g o , ale nie ilościowego wyjaśnienia, w jaki s p o s ó b m o ż e d o c h o d z i ć do n a g ł y c h z m i a n . P o w i a d a n a m , że w p e w n y c h w a r u n k a c h m o ż n a oczekiwać p e w n y c h osobliwości. I choć nie potrafi określić, kiedy d o k ł a d n i e m o ż e się to zdarzyć, p o d p o w i a d a n a m , jak w y w o ł y w a ć katastrofy. W niniejszym ujęciu teorię k a t a s t r o f stosuje się do takich okoliczności j a k inicjacje, iluminacje i religijne nawrócenia. W każdej z tych sytuacji m a m y do czynienia z n a g ł ą z m i a n ą s t a n u , która dzięki teorii k a t a s t r o f m o ż e być p o s t r z e g a n a w różnym świetle. M o j e zainteresowanie tą k o n c e p c j ą pierwotnie wzięło się z naturalnych inklinacji do heretyckich n a u k , p o n i e w a ż dla większości m a t e m a t y k ó w teoria k a t a s t r o f jest wciąż „ c z a r n ą magią”. Prezentuję ją tutaj j e d n a k z innego p o w o d u : p o n i e w a ż odkryłem, że znajduje o n a zastosowanie w m a g i i .

Teoria katastrof W swoich rozważaniach b ę d ę p o s ł u g i w a ł się wyłącznie p r z e d s t a w i o n y m na ilustracji 2 r o ż k o w y m m o d e l e m katastrofy. Znajdujące się w n i m zagięcie o z n a c z a przestrzeń katastrofy, przez którą m o ż e p r z e m i e s z c z a ć się dowolny p u n k t reprezentujący zachowanie. K i e r u n e k Z to oś z a c h o w a n i a . Im wyżej oś ta przebiega na płaszczyźnie, t y m większe jest p r a w d o p o d o b i e ń s t w o ujawnienia się d a n e g o z a c h o w a n i a . A to najwyższy p u n k t na płaszczyźnie, B trochę 213

P S Y C H O N A U T A niższy, D jeszcze niższy, a C najniższy. Oś Y to c z y n n i k kontroli, powodujący przemieszczenie się z a c h o w a n i a z p u n k t u D do B lub z p u n k t u C do A. Oś X to drugi c z y n n i k kontroli, p o w o d u j ą c y katastrofy. Przy d u ż y m wpły_

wie c z y n n i k a X przejście z p u n k t u A do C lub z p o w r o t e m nie dokonuje się p ł y n n i e , ale w s p o s ó b gwałtowny. K i e d y p u n k t w p a d a w zagięcie się płaszczyzny, g w a ł t o w n i e p r z e c h o d z ą c na jej d r u g ą stronę, d o c h o d z i do jego nagłej zmiany. I p o d o b n i e , jeśli zachowanie znajduje się w p u n k c i e B lub D, przem i e s z c z a n i e się po osi X lub Y spowoduje tylko d e l i k a t n ą z m i a n ę . Niemniej, jeśli z a c h o w a n i e znajduje się w p u n k c i e A lub C, k a ż d e większe przemieszczenie się na osi Y będzie prowadzić do zmian katastrofalnych, p o n i e w a ż punkt przeskoczy przestrzeń zagięcia. Ilustracja 3. Porównanie światopoglądu okultystycznego z materialistycznym w świetle teorii katastrof. Punkt A to rozważny okultysta, punkt B to rozważny materialista, punkt C to niedbały okultysta, a punkt D to niedbały materialista. 214 Magia a Teoria Katastrof Zastosowanie teorii katastrof: światopogląd okultystyczny vs materialistyczny Powyższy m o d e l m o ż e służyć p o r ó w n y w a n i u ś w i a t o p o g l ą d u okultystycznego ze ś w i a t o p o g l ą d e m materialistycznym. Pojawiają się w n i m następujące czynniki kontroli: Y - ilość z d o b y t e g o i p a m i ę t a n e g o przez d a n y p o d miot d o ś w i a d c z e n i a oraz X - stopień dbałości i rygorystyczności, z j a k ą d a n y p o d m i o t p r z y p o m i n a sobie to, czego d o ś w i a d c z y ł (zob. ilustracja 3 ) . Zmiany: B —> D; oscylacja cechująca pop-okultyzm, p o d c z a s której jakikolwiek bezkrytycznie przyjmowany nonsens m o ż e choćby na kilka dni (czyli przez czas przetrzymywania go w pamięci) w p ł y n ą ć na z m i a n ę czyichś myśli. D —> C; rozwój wyrafinowanego materializmu, s p o w o d o w a n y badaniami n a u k o w y m i i racjonalizacją. B —-> A; rozwój wyrafinowanego o k u l t y z m u , s p o w o d o w a n y b a d a n i a m i m a g i c z n y m i i racjonalizacją. D —> A; stopniowy rozwój światopoglądu okultystycznego, spowodowany zgłębianiem teorii magicznych oraz kontaktem z doświadczeniami magicznymi. C —> A; nagłe przyswojenie sobie ś w i a t o p o g l ą d u okultystycznego, s p o w o d o w a n e k o n t a k t e m z d o ś w i a d c z e n i a m i m a g i c z n y m i . Przejścia z p u n k t u A wydają się m a ł o p r a w d o p o d o b n e , p o n i e w a ż w y m a gają w y m a z a n i a pewnych d o ś w i a d c z e ń z p a m i ę c i . K a ż d y s c h e m a t treningu m a g i c z n e g o ma na celu wytworzenie tego właśnie stanu A, w k t ó r y m p o d m i o t m o ż e w y p o w i a d a ć się na temat d o ś w i a d c z e ń okultystycznych. N i e k t ó rzy mistrzowie preferują co prawda taki trening u m y s ł u , który w y t w a r z a u ucznia stan C tylko po to, by w późniejszym okresie d o k o n a ć j e g o katastroficznej rewizji p o d w p ł y w e m d o ś w i a d c z e ń o charakterze m a g i c z n y m . O s o biście u w a ż a m , że najłatwiej d o k o n a ć zmiany typu D —> A (czyli stopniowej z m i a n y w w y n i k u rozwoju o b i e k t y w i z m u oraz g r o m a d z e n i a d o ś w i a d c z e n i a ) , m i m o że celem niniejszej książki jest d o k o n a n i e z m i a n y typu B —>

A. Zastosowanie teorii katastrof: zmiana wiary M o d e l katastroficzny m o ż e również służyć u k a z y w a n i u z m i a n wierzeń. Pojawiają się w n i m następujące czynniki kontroli: Y - e m o c j o n a l n e z a a n g a 215

P S Y C H O N A U T A ż o w a n i e w tę lub i n n ą wiarę oraz X - racjonalizm i irracjonalizm. U k a z u j e je ilustracja 4. (I) i (II) rodzaj wiary m o ż e w a h a ć się m i ę d z y ideologią a religią, a nawet o b e j m o w a ć takie wierzenie, j a k i m jest brak wiary. Zmiany: A B o r a z C D zwyczajnie reprezentują osłabienie lub w z m o c n i e n i e wiary p o p r z e z zwiększenie lub zmniejszenie stopnia racjonalizmu. K i e d y rozwój wiary uzależniony jest od w z r o s t u irracjonalizmu, towarzyszy t e m u odrodzenie religijne i nacjonalizm. B <-> D: reprezentuje oscylację p o m i ę d z y d w o m a r a c j o n a l n y m i wierzen i a m i (I) i ( I I ) , d o k o n u j ą c ą się p o d w p ł y w e m emocji. A <-> C: reprezentuje katastroficzną z m i a n ę , s p o w o d o w a n ą przejściem od jednej do drugiej irracjonalnej wiary (I) i ( I I ) , p o d w p ł y w e m z m i a n y zaa n g a ż o w a n i a e m o c j o n a l n e g o , np. nawrócenia religijnego. A <-> D i B <-> C: są to również p r a w d o p o d o b n e zmiany. W stosunku do (I) Ilustracja 4. Zastosowanie teorii katastrof do badania zmiany wierzeń. Punkty A i C reprezentują silne wierzenia o naturze emocjonalnej i irracjonalnej, natomiast punkty B i

D reprezentują wierzenia emocjonalne i racjonalne. Zauważcie wypływ racjonalizmu na osłabienie wiary. Ilustracja 5. pokazuje jeszcze j e d n o zjawisko, do którego m o ż e dojść w p r z y p a d k u tej katastroficznej płaszczyzny. M o w a tu o bifurkacji czyli rozszczepieniu, kiedy to p o p a d n i e c i e w irracjonalizm m o ż e p r o w a d z i ć do pojawienia się d w ó c h silnych wiar, j e d n a k niestałych p o d w z g l ę d e m z a a n g a ż o w a nia e m o c j o n a l n e g o . T e c h n i k a ta znajduje swe z a s t o s o w a n i e w m a g i i . 216

Magia a Teoria Katastrof Zastosowanie teorii katastrof: inicjacja mistyczna W t y m p r z y p a d k u c z y n n i k a m i kontroli są: Y - w i e d z a m i s t y c z n a oraz X - m o c m i s t y c z n a / wyćwiczenie w gnozie. O b r a z u j e ją ilustracja 6. Zmiany: D —> A: s t o p n i o w y rozwój wiedzy i mocy, którego n a s t ę p s t w e m jest stworzenie lepszego systemu. D —> B —> A: proces, w k t ó r y m najpierw m a m y do czynienia z g r o m a d z e n i e m wiedzy, p o t e m zaś m o c y ; bezpieczny, ale nie ł a t w y do d o k o ń c z e n i a . D —> C: najpierw g r o m a d z o n a jest m o c , p o t e m wiedza. T e n rodzaj tren i n g u oraz d o ś w i a d c z e ń często prowadzi do herezji lub szaleństwa. Wielu mistrzów m i s t y c y z m u p o w i a d a , ż e z d o b y w a n i e m o c y dla samej m o c y o d c i ą g a k a n d y d a t a od z a s a d n i c z e g o celu jego inicjacji mistycznej i tworzy barierę katastroficzną przed d a l s z y m p o s t ę p e m . W stosunku do (I) Ilustracja 5. Ekstrapolacja ilustracji 4, ukazująca fenomen bufurkacji czyli rozszczepienia.

217

P S Y C H O N A U T A Ilustracja 6. Inicjacja mistyczna w świetle teorii katastrof. Punkt A to oświecony mistyk, punkt B to mistyk dysponujący sporą wiedzą, punkt C to człowiek posiadający moc, ale nie wiedzę, a punkt D to początkujący. Zastosowanie teorii katastrof: inicjacja magiczna C z y n n i k a m i kontroli są tutaj: Y — m o c o r a z X — w i e d z a . P o d c z a s inicjacji m a g i c z n e j m o c i w i e d z a p o s i a d a j ą inne funkcje niż w inicjacji mistycznej, p o n i e w a ż ich struktury, t a k j a k i o d d z i a ł y w a n i e na k a n d y d a t a , są o d m i e n n e . M i ę d z y i n n y m i z tej właśnie przyczyny m i s t y c y i m a g o w i e c z ę s t o o k a z u j ą w z a j e m n ą niechęć d o swych systemów. Ilustracja 7. Inicjacja magiczna w świetle teorii katastrof. Punkt A to oświecony mag,

punkt B to potężny, ale niemądry mag, punkt C to człowiek pełen pomysłów, a punkt D to początkujący. 218

Magia a Teoria Katastrof Ilustracja 8. Eksploracja ilustracji 7 - płaszczyzna podwójnej katastrofy. Zmiany: D —> A: s t o p n i o w y rozwój wiedzy i mocy. D —> B: kroczenie ścieżką mocy, m o g ą c e prowadzić k a n d y d a t a do katastrofy. D —> C: kroczenie ścieżką wiedzy; ten typ treningu zazwyczaj produkuje wyłącznie dyletantów. N a przykładzie tych d w ó c h ostatnich m o d e l i widzimy, d l a c z e g o m i strzowie m i s t y c y z m u potępiają z d o b y w a n i e m o c y dla samej mocy, a m i s t r z o wie m a g i i nie aprobują z d o b y w a n i a wiedzy dla samej wiedzy. K a ż d a z tych ścieżek o d c i ą g a k a n d y d a t a od jego pierwotnego celu i w y m a g a katastrofalnej z m i a n y po to, by m ó g ł on d o p r o w a d z i ć do z a m i e r z o n e g o efektu. D o b y w a n i e m o c y dla samej m o c y w m a g i i oraz wiedzy dla samej w i e d z y w mistyce przynajmniej p o m a g a j ą k a n d y d a t o w i w d a l s z y m rozwoju. O b y d w a te schem a t y m o ż n a p o ł ą c z y ć w jeden m o d e l podwójnej katastrofy, przedstawiony na ilustracji 8. M a m nadzieję, że wybaczy mi to p o s u n i ę c i e pierwotny p o m y s ł o d a w c a teorii katastrof. P u n k t y B i C znajdują się na tej płaszczyźnie trochę niżej niż p u n k t D. Pozostawię ją wnikliwej u w a d z e czytelnika, pozwalając sobie jedynie zauwa żyć, j a k b a r d z o niebezpiecznie cienka jest ścieżka D —> A. 219